MICHELLE REID

Oyun İçinde
Oyun

EKİP A.Ş.
Mühürdar Caddesi Uras Apt. 83/1
Moda-Kadıköy-İstanbul
Tel: 0216 418 12 72 * Fax: 0216 338 87 12
E-mail: ekip25@hotmail.com
www.harlequintr.com
 OYUN İÇİNDE OYUN

İnglizce Adı: THE ITALIAN'S FUTURE BRIDE

Türkçe Adı : OYUN İÇİNDE OYUN

ISSN 1307-3850
Harlequin Beyaz Dizi
Copyright © 2006 by Michelle Reid
SÜRELİ YAYIN
Yayının Adı Harlequin Beyaz Dizi
Tüzel Kişiliği. Ekip Hizmet Danışmanlık Eğitim
Ticaret ve Sanayi A.Ş.
İmtiyaz Sahibi ve Uyruğu: Arda Gedik T.C.
Sorumlu Müdür ve Uyruğu: Arda Gedik T.C.
İdarehane Adresi: Mühürdar Cad. Uras Apt. No:83 D.1
Kadıköy İstanbul - Türkiye
Yayının Süresi: 15 günde bir Türkçe
Kapak Dizayn: Davut Kara
Dizgi, Ofset Hazırlık, Cilt: EKİP A Ş.
Baskı: Umut Kağıtçılık San. Tic. Ltd. Şti.
Fatih Cad. Yüksek Sok. Başak Han No: 11/1
Merter - İstanbul - Türkiye BİRİNCİ BÖLÜM
Baskı Yeri : TÜRKİYE
Türkiye Dağıtım Şirketi: Yay sat A.Ş.
Hürriyet Medya Towers 54544 Güneşli/İstanbul Tel:0902126222222
Bu, insanın seks hayatıyla Rus ruleti oynaması gibi bir şeydi:
davetkâr bakışların olduğu bir yerde, fitili ateşlemek ve sonuca ulaşıp
Bu yayın, Ekip A.Ş. tarafından 2007 yılında yayımlanmıştır. Dünyada Türkçe tüm yayın ulaşmayacağını görmek için beklemek...
hakları, Ekip Anonim Şirketi'ne ait olup, yayımcının izni olmaksızın hiçbir şekilde Herkesin yaptığı bu, diye düşündü Raffaelle Villani etrafındaki
kullanılamaz ve çoğaltılamaz.
evlenecek yaşta, göğüsleri dikleştirilmiş veya dikkatli bir şekilde
Ekip Anonim Şirketi'ne ait bir yayının, Türkiye'de Yaysat A.Ş. Avrupa'da Axel Springer yapılmış, sarı boyalı saçlı kadınları alaycı gözlerle süzerken. Hepsi
Vertrißes gmbh dışında herhangi bir kuruluş tarafından herhangi bir diğer adla piyasaya kurbanlarını yakalamak istercesine etrafa göz atıyor, bulabildikleri en
sunulması, satılması ve teşhir edilmesi yasaktır, ve kanuni takibe tabidir.
zengin adamı avlayabilecek şansı bulabilmek için fırsat kolluyorlardı.
Ya da şanssızlığı... Hangi açıdan baktığına bağlı...
Kimileri kazanır, kimileri kaybeder, diye aklından geçirdi
dikkatle kendisine bakan kadını gördüğünde. Ama şu anda kimseyle
uğraşacak hali yoktu. En uzak köşeye kurulmuş olan barda, kendine
bir yer bulmuştu. Dokunmadığı şampanyasını bir kenara iterek,
kırmızı şarap ısmarladı.
Bu tip faaliyetler onun için cehennemin ta kendisiydi. Üvey kız
kardeşi olmasa buraya asla gelmezdi. İlişki kurmak üzere olduğu

5
 MICHELLE REID
kadınla kendini çok kötü bir durumda bulmaktan kurtardığı için,
Daniella'ya iyilik borçluydu. Daniella kulağına kadının evli ve küçük
bir oğlu olduğunu söyleyene kadar bundan hiç haberi yoktu.
Kadın ismi hakkında bile yalan söylediği ortaya çıkmıştı. Onun
aslında eski mankenlerden Elisa Castle olduğunun ve şu anda Yunanlı
iş adamı Leo Savakis ile evli bulunduğunu öğrendiğinde, Raffaelle
kendini hiç iyi hissetmemişti.
Evli kadınlarla işi olmazdı. Hele evli ve çocuklu kadınlar hiç işi
olmazdı. Ve tabi... olmadığı biri gibi davranmaya çalışan yalancılarla
da ... Elise Castle bu kategorilerin hepsine giriyordu. Masumca bakan
o mavi gözlere ve tamamen kendinin olan göğüslerin güzelliğine
kandığını kabul etmek işin en zor kısmıydı.
Belki de değildi... Belki de göğüslerinin gerçek olduğu ve mavi
gözleri de, güzel Elise'nin söylediği yalanların bir parçasıydı. Neyse ki
bunları öğrenecek kadar yakınlaşmamışlardı.
Yine de, yüzünde patlayacak olası bir skandaldan kurtardığı için
Daniella'ya minnet borçluydu.
Sahi Daniella neredeydi?
Oturduğu yerden doğrularak, önünde uzanan insan denizinin
arasında güzel kız kardeşini bulmaya çalıştı.
İşte oradaydı. Aslan yelesi gibi açık bıraktığı siyah saçları ve
üzerindeki kırmızı giysiyle fark edilmemesi imkânsızdı. Salonun diğer
köşesinde duvarın dibinde duran hoş görünümlü bir adamla
birlikteydi. Birden onun da, salonda bulunan diğer kadınların oynadığı
oyunu sergilediğini görmek, büyük bir şok etkisi yarattı.
Suratını asmıştı. Sırnâşık bir şekilde göğüsleri neredeyse adama
değecekmiş gibi yakın bir mesafede duruyordu.
Acaba Daniella'nın göğüsleri kendinin miydi?
Bu soru aklına gelir gelmez, Raffaelle sessizce küfretti.
Daniella'nın göğüslerinin yapılmış olup olmaması umurunda bile
değildi. Üstelik iki ay sonra, en yakın arkadaşlarından biriyle
evlenecekti. Oysa şimdi, başka bir adamın yanında durmuş, onunla
flört ediyordu.
6
OYUN İÇİNDE OYUN
O anki öfkeyle oturduğu yerden kalktı. Aptalca bir şey yapmadan
önce onun yanına gitmek istiyordu. Sonuçta içeride bunu
görüntülemek isteyecek bir sürü gazeteci vardı. Akbabalar onu fark
etmeden önce, Daniella'yı dışarı çıkartması gerekiyordu.
"Mr Villani?" Boğuk bir kadın sesiyle birden düşüncelerinden
sıyrıldı. "Sizi rahatsız ettiğim için gerçekten çok üzgünüm, ama..."
Rafaella arkasını döndüğünde, genç, güzel göğüslü ve sarışın
kadınlardan biriyle karşı karşıya geldi. Baştan aşağıya onu süzerken
bakışlarında buz gibi bir ifade belirmişti. Kadın çok gergin, endişeli
görünüyordu... O mavi gözlerindeki bir şeyler arkasını dönüp
yürümesini engelledi.
Kadının sinirli bir şekilde dudağını yaladığını görünce, hoş
dudaklar, diye aklından geçirdi. Dolgun, pembe ve tahrik edici...
"Acaba... sizinle biraz konuşabilir miyim?., çok önemli de...
Sizden büyük bir iyilik yapmanızı istemek zorundayım..."
Bir iyilik mi? Şey... doğrusu bu oldukça yeni bir yaklaşma
tekniğiydi. Dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme belirdi.
Omuzlarına dökülen ipek gibi saçları, beyaz tenini daha çok
ortaya çıkartmıştı. Bakışları oldukça açık ve güzel göğüs dekoltesine
sahip kısa ipekli elbisenin üzerinde gezindi. Sanırım buna elbise
diyebilirdi...
Aslında standartlarına göre pek uzun sayılmazdı, ama böyle sütun
gibi bacaklar varken, daha uzun olmasına gerek yoktu zaten...
Dikkatle onu incelerken, bu makyajla bu salondaki en çekici kişi
olmadığına karar verdi. Bakışlarını yeniden dudaklarına çevirdiğinde,
onların hafifçe titrediği gördü. Kendisinden bir cevap beklediği
belliydi
Cevap vermeyince, bir adım atarak yakınlaştı. Mavi gözlerinde
yalvaran bir bakış vardı. "Bilirsiniz... bir sorun var..."
Dokunacaktı... Aptalca kararsızlığı, ona cesaret vermiş, onunla
ilgilendiğini düşünmesine neden olmuştu.
Birden bütün bedeni kasıldı. "Hayır," dedi buz gibi bir sesle.
Sonra arkasını dönüp, ondan uzaklaştı.
7
 MICHELLE REID
Soğuk, kaba, küstah domuz, diye düşündü Rachel hayal
kırıklığıyla onun arkasından bakarken. Uzun boylu, esmer ve göz
kamaştıracak kadar yakışıklı diye, bir kadına karşı nazik
davranmasına gerek olmayacak kadar özel biri olduğunu mu
sanıyordu?
Ama benim tipim değilsiniz, Mr Villani, diye geçirdi içinden.
Özellikle onun tipi olan kadınları burada gördükten sonra...
Mavi gözleri, zenginliği ve güzelliğiyle ünlü, başka bir değişle en
büyük cazibenin para olduğu bu yerde toplanmış insanların üzerinde
gezindi. Bağış toplantısı gibi saygıdeğer bir adın altına sığınan
sosyetik insanlar bir araya gelmek için bunu bahane etmiş gibiydi.
Buraya hiç gelmemesi gerekirdi. Elisa, Raffaelle gibi bir adama
yaklaşmanın tek yolunun bu olduğuna onu ikna etmiş olmasaydı,
böyle bir şeyi asla yapmazdı.
"Sarışın ve bedenine oturan giysiler giyen kadınları sever,"
demişti Elise. "Ellerini onlardan uzak tutamamakla nam salmış.
Muhteşem bir çift bacak ve sarı saçlarla karşılaştığında, kendine
hakim olamaz."
Anlaşılan benim için pek aynı şey geçerli değil, diye homurdandı
Rachel, bir yandan Elise'nin giymesi için verdiği elbiseyi çekiştirerek.
"Sen de öyle görünmelisin," diye ısrar etmişti üvey kardeşi. Ama
Rachel bu haldeyken kendini ucuz bir fahişe gibi hissediyordu.
Kendisine asılmaya çalışan bir adamdan kurtulmak için birkaç
adım atmıştı ki, Raffaelle Villani ile aynı yöne gittiğini fark etti.
İşte oradaydı...
Birden olduğu yerde donup kaldı.
Başka bir erkekle birlikte olan, kırmızılar içindeki genç, hoş bir
kadını almaya çalışıyordu,. Kırmızılı kadın önce suratını asarak itiraz
etti, sonra kollarını boynuna dolayarak, dudaklarından öptü.
Görünüşe göre sarışınlarla ilgili söylenenler pek doğru değildi.
Çünkü diğer erkekten ayırmak üzere yanına gittiği, şimdi de öpüşüğü
kadının kuzguni siyah saçları vardı.
Aman Tanrım, diye inledi sessizce. Bu işi beceremezse ne
yapacaktı?
8
OYUN İÇİNDE OYUN
"Sarhoşsun," dedi Raffaelle.
"Çok az." Yarı İngiliz olan kız kardeşi Daniella,. Gülümseyerek
onun öfkesini yatıştırmaya çalışıyordu.
Ama bu başarılı olmadı. "Sarhoş olduğunu kabul etsen iyi olur,
cara, " diye önerdi Raffaelle, boynuna dolanan kolları çözerken.
"Çünkü şu anda yaptıkların için Gino'nun kabul edebileceği tek
bahane bu."
"Ben hiçbir şey yapmıyorum..." Çikolata rengi gözleri masum
görüntüsü vermek için irileşmişti.
"O adama asılıyordun."
"Sadece flört ediyorduk! Hey, sen ne yaptığını sanıyorsun,
Raffaelle?" Elinden tutulup çıkış kapısına götürüldüğünü fark edince
itiraz etmişti.
"Seni eve götürüyorum. Zaten beni buraya getirmene neden ve
nasıl izin verdim bilmiyorum."
"Biraz eğlenmek için..."
"Ben eğlenmek için böyle şeyler yapmam."
"İşte senin en büyük sorunun bu, Rafaelle... son günlerde
çalışmak dışında hiçbir şey yapmıyorsun."
"Bu benim seçimim."
"Dırdırcı biri olmak mı?"
Raffaelle'nin çenesindeki bir kas sinirle seğirmeye başladı. Çünkü
Daniella'nın haklıydı. Gün geçtikçe sürekli dırdır eden bir haline
gelmeye başlamıştı.
"Bütün bunlar kadının biri tüm tatlılığı ve neşesiyle seni
kandırmayı başardı diye..."
"Az önce senin yapmaya çalıştığın gibi mi? Gino, kendini o
adamın kucağına atmak üzere olduğunu görseydi, düğünü iptal
ederdi."
"Ama Gino burada değil. Yeni atılımlarını yapmak için dünyanın
diğer ucuna gitmeyi tercih etti."
"Ama gazeteciler burada."
9
 MICHELLE REID
Raffaelle, sanki aklına o anda bir şey gelmiş gibi birden yürümeyi
bıraktı. Daniella'ya baktığında gözlerinde çok sert bir ifade vardı.
"Bunun içindi, değil mi? Beni bu yüzden buraya getirdin... Kameralar
önünde başka erkeklerle oyun oynayarak, Gino'yu cezalandırmak
istedin. Başın belaya girdiğinde seni kurtaracağımı bildiğin için de
beni de yanında sürükledin."
"Ondan nefret ediyorum... Onunla evlenmekten bile
vazgeçebilirim... Onun hayatının aşkı olmayı umuyordum, ama
koskoca iki haftadır yüzünü bile göremiyorum."
Raffaelle onun sesindeki titremeyi fark etmişti. Kardeşinin
gözyaşlarıyla savaştığının farkındaydı. "Gel buraya, seni aptal," diye
mırıldanarak onu kollarının arasına aldı. "Gino'nun senin yürüdüğün
toprağa bile taptığını biliyorsun. Ama ikiniz için planladığı uzun ve
muhteşem balayına çıkabilmesi için su sıralar biraz yoğun çalışmak
zorunda."
"Beni aradığı zamanlarda bile, başka bir şey yapmayı istermiş
gibi bir havası var." Daniella başını onun göğsüne yaslamış, burnunu
çekerek konuşuyordu. "Ben onun kapısındaki paspas değilim.
Ayaklarını silip, üzerimden geçmesine izin vermek istemiyorum!"
Raffaelle duruşunu değiştirdi.
"Bana gülüyorsun!"
"Hayır gülmüyorum."
Aslında doğru söylüyordu. O anda, Daniella'nın başının
üzerinden, alaycı mavi gözleriyle, tıpkı bir yılanmış gibi ona bakan
sarışın dikkatini çekmişti. Bu az önce kendisine yaklaşan kadındı.
Bedeninin önünde ani bir hareketlenme oldu. Ona bu şekilde
bakarken, bedeninin verdiği sinyaller kafasını karıştırıyor, sinirlerini
geriyordu.
Tanrı aşkına, kimdi bu kadın? Neden bunu öğrenmek için etrafta
biraz gezinmemişti?
Peki öğrenmeyi gerçekten istiyor muydu?
Gözlerindeki bakış sertleşti. Hayır, istemiyordu. Bu odadaki
kadınların hepsi pahalı giysiler içindeki pahalı fahişelerdi. Ve onun
10
OYUN İÇİNDE OYUN
kadını olarak seçeceği kişiyi satın almaya ihtiyacı yoktu. Bu daha çok
ona arkasından yaklaşan türde bir erkeğin seçimi olabilirdi.
Ama yine de bakışlarını ondan ayırmıyordu. Gözleri o mükemmel
bacakların birleştiği noktaya ilerledi. Acaba oradaki tüyler de
saçındakiler gibi altın renginde miydi?
Yeniden yerinde kıpırdandı. Daniella'nın konuştuğunu
farkındaydı, ama ne söylediğini duymuyordu. Kahrolası merakı onu
ele geçirmiş, kanını ateşte fokurdayan su gibi kaynatmaya başlamıştı.
Bakışlarını onun yüzüne ve gözlerine çevirdiğinde, sarışının
gerildiğini fark etti. Aklından geçenleri o da anlamış, onun da teni
alev alev yanmaya başlamıştı.
Sen de bu kıvılcımı hissediyorsun, cara, diye düşündü alaycı
gözlerle ona bakarken. O anda unu değerlendiremeyecek olması ne
kötü bir şanstı.
Arkasından yaklaşan, uzun boylu, hoş görünümlü bir erkek o nun
hemen yanına gelerek, çıplak omuzlarından tuttu ve bir şeyler
söylemek için kulağına eğildi.
Raffaelle onun titrediğini gördü. Sonra gözlerini kırpıştırarak,
bakışlarını ondan yanına gelen adama çevirdi. Artık kendisine
bakmasa da, Raffaelle onun pembe dudaklarının hoş bir
gülümsemeyle kıvrıldığını görebiliyordu.
İstediği her erkeği heyecanlandırabilecek garip bir gücü var, diye
düşündü Raffaelle onu gözlerken.
"Merhaba." Rachel'in aklı hâlâ, ona bir seks objesi gibi bakan
Raffaelle Villani'deydi.
"Sana da merhaba," diye karşılık verdi Mark. "Yaklaşma şansın
olmadı mı?"
"Şuna baksana." Rachel içini çekerek, esmer kadına sarılmış olan
Mr Villani'nin bulunduğu yöne baktı.
Acaba boyu kaçtı? Bir doksan... bir doksan beş? Baştan aşağı onu
bir kez daha süzdü. Üzerindeki siyah takım elbisenin içinde oldukça
geniş omuzlara ve güçlü uzun bacaklara sahip olduğu ilk
11
 MICHELLE REID
anda belli oluyordu. Beyaz gömleği, yanık tenini daha çok ortaya
çıkarmıştı. Üzerinden sağlıklı bir hava fışkırıyordu.
Elise onun bir atlet gibi göründüğünü söylemişti. Şimdi, esmer
kadını kapıya doğru götürürken, nedenini anlayabiliyordu. Son derece
kendinden emin ve rahat adımlarla yürüyordu. Pantolonunun altında,
istenmeyen tek bir kas yığınının bile olmadığına emindi.
Bekârdı. Otuz üç yaşındaydı. Kayak yapmayı ve su kayağını
seviyordu. Zamanı olduğunda hafta sonlan kendi teknesiyle yarışlara
katılıyordu. Londra'da, Paris'te, Monako'da ve tabi kendi doğup
büyüdüğü şehir olan Milano'da evleri vardı. Buna ek olarak, tanınmış
Gigante Park'ta bir dağ evine sahipti. Kışın bir bölümünü orada kayak
yaparak geçirmekten hoşlanıyordu. Serveti bankalara sahip olan
ailesinden miras kalmıştı. Daha sonra yaptığı yatırımlarla bu serveti
katlamış ve Villani ismini en zenginler listesinde üst sıralara taşımıştı.
Uzun boylu, esmer, yakışıklı ve çok zengin bir İtalyan olarak
inanılmaz bir çekimi vardı. Üstelik etkileyici soy ağacından gelmiş
olmanın verdiği kibir ve küstahlık da vardı.
Durumunu açıklaması için ona bir şans vermemiş olması hiç de
şaşırtıcı değildi. Kendisine, parası ve gücü dışında bir nedenle
yaklaşmak isteyen biri olabileceğini düşünmediği belliydi.
"Elise, onun sadece sarışınlarla ilgilendiğini söylemişti," Mark'a
dönerek. "Baksana o esmerle aralarında hava bile geçmiyor. Bu
durumda benim nasıl bir şansım olabilir ki?"
"Seni aptal... O esmerin kim olduğunu bilmiyor musun? Uçarı
üvey kız kardeşi, Daniella Leeson, Leeson otellerinin varisi. Yine
büyük bir oteller zincirine sahip olan ve Raffaelle'nin en yakın dostu
Gino Rossi ile evlenmek üzere... Sen benim yazdığım o haberleri hiç
okumuyor musun?"
Rachel çıkışta duraklayan çifti izlerken, başını salladı. Raffaelle
Villani, kız kardeşinin ceketini giymesine yardım ediyordu.
Kız kardeşine ceketini giydirdikten sonra, onu kendine çevirdi,
nazikçe çenesinden tuttu ve gülümseyerek bir şeyler mırıldandı.
12
OYUN İÇİNDE OYUN
Öldürücü bir cazibesi var, diye düşündü Rachel. Birden midesine
garip sancıların girdiğini hissetti.
Acaba Elise'nin evliliğini tehlikeyle atacak aptallık yapmasına, bu
cazibesi mi neden olmuştu? Elise'nin söylediğine göre, ondan uzak
durmaya çalışmış ama bunu başaramamıştı.
Gerçi bunu başaracak bir kadının olduğuna da şüpheliydi ya...
"Her şeyi mahvettim," diye mırıldandı uyuşmuş bir halde. "Bak
gidiyorlar."
"Kahretsin, evet... Bu planda Elise'yi yüz üstü bırakamayız... Hâlâ
durumu kurtarabilirim." Onun elinden tutarak girişe doğru hızlı
adımlarla yürümeye başladı.
"Senin sorunun, onunla ilgili olarak yanlış yöntem kullanman,
Rachel. Bu kez planladığımız gibi yapacağız, tamam mı? Şimdi
dinle..." Mark hızlı hızlı ona ne yapacağı hakkında talimatlar vermeye
başladı. "Ben Daniella'nın dikkatini çekeceğim. Senin yapman
gereken tek şey, ben onunla uğraşırken, Raffaelle üzerinde harekete
geçmen. Sana en fazla on saniye verebilirim. Bu yüzden fazla
oyalanma. Tanrı aşkına, çok fazla düşünme, bu bizim son şansımız!"
Son şansları...
Girişe ulaştıkları sırada, Raffaelle Villani ve kardeşi kapıdan
çıkmak üzereydi.
"Hey, Miss Leeson," diye seslendi Mark. "Müstakbel kocanız bu
akşam nerede?"
Daniella ona cevap vermek üzere döndüğünde, Mark çoktan
kamerasını kaldırmış, resimleri çekmeye başlamıştı.
"O..."
"Hadi, git," diye mırıldandı Mark, Rachel'in olduğu yöne doğru.
Rachel tıpkı bir rüyada gibi, Mark'ın kendisini yönlendirmesine
izin vererek harekete geçti. Raffaelle Villani kız kardeşinin
paparazziyle konuşmasına bakmak için döndüğünden, Rachel'in
yanına geldiğini göremedi.
13
 MICHELLE REID
Rachel onun önünde durduğunda, düşünmemek için büyük çaba
harcayarak, kollarını kaldırdı ve onun yüzünü avuçları arasına aldı ve
parmaklarının ucunda yükselerek, dudağını onun dudaklarına
yapıştırdı.
Bedenlerinden yayılan yüksek akımın, kimi daha çok şaşırttığını
bilmiyordu. Raffaelle'nin şaşkınlık dolu sesi, kapalı dudakların
arasından bir inleme gibi döküldü. Etraflarında birbiri ardına flaşlar
patlamaya başlamıştı.
Birkaç saniye... Raffaelle'nin neler olduğunu anlaması birkaç
saniyesini aldı. Olanları kavradığında da, onu kendinden
uzaklaştırmak niyetiyle ince belinden kavradı.
Ve o sırada bir flaş daha patladı.
Ondan uzaklaştığında, kendini az önce yanına yaklaşan sarışına
bakarken buldu. "Madre de Dio. Ne yaptığını sanıyorsun?"
Sarışın özür dileyen mavi gözleriyle ona bakıyordu. Ellerini o nun
yüzünden ve ensesinden uzaklaştırırken, "Özür dilerim," diye
fısıldadı. "Ama bana başka seçenek bırakmadın."
Ondan uzaklaşmaya başlamıştı. Kameralar hâlâ onların
fotoğraflarını çekmeye devam ediyorlardı. Ancak Raffaelle onun
gitmesine yardım etmek yerine, belinden sıkıca kavrayarak, olduğu
yerde kalmasını sağladı.
Öfke saçan gözlerle ona bakıyordu. "Ne için başka seçenek
kalmadı?"
Sarışın kurtulmak için çabalıyordu. Ancak birden nefesi kesilmiş
bir halde olduğu yerde donup kaldı. Raffaelle bunun nedenini çok iyi
biliyordu. Onu öyle yakınına çekmişti ki, bedenleri neredeyse
birbirine yapışmıştı. Ve doğal olarak bedenindeki değişimi o da
anlamıştı.
"Dio," diye küfretti yeniden.
"Ah, Aman Tanrım... sen..."
"Bildiğim bir şeye bana söylemene ihtiyacım yok!" diye kükredi
Raffaelle. "Sadece ne düşünerek böyle bir şeyi yaptığına dair bir
açıklama duymaya ihtiyacım var!"
14
OYUN İÇİNDE OYUN
"Ben..."
"Tamam ufaklık, gidelim."
Gidelim... Raffaelle başını kaldırdığında, daha önce onun yanında
gördüğü adamın fotoğraflarını çektiğini gördü. Boynunda bir makine
olduğunu nasıl olup da görememişti? Cevabı çok basitti. Sarışınla o
kadar meşguldü ki, diğer ayrıntılarla uğraşmaya gerek bile
duymamıştı.
"Demek bu bir tuzak." diye tısladı dişlerini arasından.
"Lütfen artık gitmeme izin ver." Rachel, beline kenetlenen
parmaklardan kurtulmaya çalışıyordu.
"Bayılsan bile, seni bırakmam..." Daniella'nın onlara dönüp,
şaşkın bakışlarla olanları izlemesine bakarken, gözlerinden öfke
kıvılcımları yayılıyordu.
Aslında onun şaşkın ifadesine hak veriyordu. Bu arada az önce
konuşan fotoğrafçı çoktan dışarı çıkmıştı bile.
"Sen... olanları açıklamak için benimle birlikte geliyorsun," dedi
sarışına dönerek. Sonra onun itiraz etmesine fırsat bırakmadan,
elinden sertçe tutarak, kapıya doğru sürüklemeye başladı.
"Raffaelle!" Daniella arkalarından aceleyle koştururken, şok
olmuş bir halde ona seslendi.
Dışarı çıktıklarında soğuk rüzgar öfkeli yüzüne sertçe vurdu.
Öfkeden bütün kan beynine çıkmıştı. Böyle bir durumla karşı
karşıya kalabildiğine göre, içgüdüleri tamamen körelmiş olmalıydı.
"Lütfen," diye yalvardı sarışın.
"Sus." Bileğini kavrayan parmaklarını biraz daha sıktı. Onun
irkildiğini hissetti, ama umursamadı. Şoförü, Dino, limuzini kaldırıma
yaklaştırmış ve arabadan fırlamıştı. Raffaelle, arkasında yüksek
topuklar üzerinde tökezleyerek kendisini takip etmeye çalışan kadına
aldırmadan, hızla ona doğru yürüdü. "Bir taksi çevir ve Miss Leeson'u
evine bırak," diye talimat verdi şoförüne.
"Ama... Raffaelle?" Üvey kız kardeşi inleyerek itiraz etti.
Ancak Raffaelle onu duymazdan geldi. Tıpkı hâlâ ümitsizce
ondan kurtulmayla çalışan sarışının söylediklerini duymazdan
15
 MICHELLE REID
geldiği gibi. Limuzinin kapısını açarak, onun binmesi için itekledi.
Ancak sarışın binmemek için inat edince, onu kucaklayarak, koltuğa
oturttu. Arabadan inmeye çalışıp, yardım istemek için ağzını açtığında
ise, Raffaelle hemen eğilip, dudaklarıyla onun bağırmasını engelledi.
Aslında öfkeyle yapılan öpüşmelerden zevk almazdı. Özellikle de
öpülmekten çok tokadı hak eden bir kadınla. Ama nedense bu öpüşme
onda tahmin edemeyeceği bir tatmin duygusu yaratmıştı. Hele, onun
bağırmak için açılan ağzını dudaklarıyla mühürleyip, diliyle keşfettiği
an...
Rachel, birden ürpermişti. Şampanyanın ve dudaklarındaki rujun
tadını aldı. Raffaelle geri çekildiğinde, şok olmuş bir halde, koltuğa
gömülmüştü.
"Şimdi, beni dinle," dedi Raffaelle onun emniyet kemerini sıkıca
bağlarken. "Arkadaşının bu işi başarıyla gerçekleştirmende ne kadar
payı olduğunu bilmiyorum, ama fark etmemiş olma ihtimaline karşı
söylüyorum, o buradan sıvışıp gideli epey oldu. Gazeteci sürüsü bir
hikâye kokusu aldı ve üzerimize saldırmak üzereler."
Sert bir şekilde onu uyardıktan sonra, doğruldu, arabanın kapısını
setçe kapattı ve direksiyonun başına geçmek üzere diğer yöne geçti.
Bu arada Rachel de otelin kapısına toplanmış olan gazetecileri fark
etmiş, yerinde sessizce oturmaya karar vermişti.
Şoförü arabayı çalışır durumda bıraktığı için. Raffaelle hiç
beklemeden hemen yola koyuldu. Bu arada onların fotoğrafını
çekmek isteyen gazeteciler, birbirleriyle yarışıyorlardı.
Rachel, Raffaelle'nin kız kardeşinin uyuşmuş gibi onların
arkasından baktığını görebiliyordu, ama Mark görünürlerde yoktu.
Teşekkürler Mark, diye düşündü çaresizce. Sevgili üvey ağabeyi,
arkasına bile bakmadan onu bu durumda tek başına bırakıp gitmişti.
Yanında oturan adama korku dolu gözlerle bakınca, yeniden
ürperdi. Ancak bir katilin yüzü bu kadar ifadesiz olabilirdi.
16
OYUN İÇİNDE OYUN
"Lütfen arabayı durdur da ineyim," diye yalvardı. O sırada
yalvarıyor olması umurunda bile değildi.
Raffaelle hiç cevap vermedi. Dudakları sımsıkı kenetlenmişti.
Arabayı yoğun trafiğin içinde seri hareketlerle kullanıyor, kendisini
ikaz eden kornaları duymazdan geliyordu.
"Bak, kızdığını biliyorum," dedi Rachel titrek bir sesle. "Bunun
için haklı gerekçelerin olduğunu da biliyorum, ama..."
"Grazie."
"Buna adam kaçırma denir."
"Öyleyse beni dava et... Çok eğlenceli olacağına eminim."
Eğlenceli mi? Rachel onun yanında gerilmiş bir halde otururken,
korkuyla titredi. Elisa ve Mark'ın onu bu işe girmeye ikna etmesine
izin verdiği andan beri yaşadıkları hiç de eğlenceli değildi. Devon'da
saklanarak kırık kalbini iyileştirmeye çalışırken, bir anda kendini
Londra'da, üvey kız kardeşinin karışık aşk hayatının içinde bulmuştu!
"Bunu düşünüyor olamazsın..."
"Şu anda ne düşündüğümü tahmin bile edemezsin..."
"Bu iş için para almadım..."
"Birden üzerime atlamandan mı bahsediyorsun?... Doğrusu bunu
sağlayacak doğal bir çekimim olduğunu bilmek içimi rahatlattı."
İşte sorun da buydu zaten... Adam baştan aşağı bir çekim
merkeziydi.
"Savunmasız yakalandığında hep böyle iğrençleşir misin?"
Rachel de öfkelenmeye başladığını hissediyordu. "Tamam, senin
üzerine atladım, ama bunun senin gibi bir adam için çok yeni bir şey
olduğunu sanmıyorum. Duyduklarıma göre, Avrupa'daki kadınların
yarısı senin kutsal hayatına aynı saldırıda bulunuyor ve bunlardın
hepsi de senin seksi çekiciliğin yüzünden değil!
Raffaelle pırıltılar saçan gözleriyle ona baktı. "Sesinde bir
küçümseme mi duyuyorum?"
"Evet! Senin gibi erkekler, etrafta sanki her şeye sahiplermiş gibi
dolaşırlar. İstediğini, istediği zaman yaparlar... Kadınları yalnız
17
 MICHELLE REID OYUN İÇİNDE OYUN

görüşlerine göre seçer ve onları duygularını incitip incitmediklerine

aldırmazlar!"
"Ben seni mi incittim?"
"Yani bunu bilmiyor musun?" Sesinin alaycı bir tonda çıkmasına
engel olamamıştı.
Trafik ışıklarında durduklarında, Raffaelle yerinde dönerek ona
baktı. Rachel onun bakışlarının yüzünde ve bedeninde gezindiğini
hissedebiliyordu. Sanki onu nereden tanıdığını, kim olduğunu
hatırlamaya çalışır gibiydi.
Rachel, o anda çok çekici gelse de yalan söyleme isteğine karşı
koydu. "Hayır."
Ama senin gibi biri incitti, diye ekledi içinden. Sonra derin bir
nefes alarak bakışlarını ona çevirdi.
"Ama Elisa Castle'yi incittin."

İKİNCİ BÖLÜM
İsim gereken etkiyi yapmıştı. Rachel aralarında uzanan gergin
sessizlikten bunu anlayabiliyordu. Bir süre nefesini tutarak, onun bir
tepki göstermesini, bir şeyler söylemesini bekledi. Ancak hiçbir şey
olmuyordu.
Sonunda kendini tutamayarak, sessizliği bozdu. "Bu isim sana
hiçbir şey hatırlatmıyor mu?"
Yanlarından geçen arabaların ışıkları, trafik ışıklarının değiştiğini
haber veriyordu. Ancak Raffaelle arabayı harekete geçirmemiş, buz
gibi gözlerle ona bakmaya devam ediyordu. Sanki avının üzerine
atlayacak vahşi bir hayvan gibiydi. Öyle korkutucu görünüyordu ki...
Ama bu haliyle bir o kadar da heyecan vericiydi.
Kalbinin deli gibi atmaya, göğsünün hızla inip kalkmaya
başladığını hissetti. Raffaelle'nin bakışlarının dudaklarında gezindiğini
fark edince, bilinçsizce dilini ağzının üzerinde gezdirdi. Aralarında
beliren cinsel çekimi birden tüm havaya yayılmıştı. Ve Raffaelle'nin
de bunun farkında olduğu gözlerine kenetlenen bakışlarından belliydi.

18
19
 MICHELLE REID
Arkalarından gelen kornaların sesi, onları hareket etmeye
zorlayınca, Rachel rahat bir nefes aldı.
"Bu isim bana çok şey ifade ediyor," diye cevap verdi Raffaelle
en sonunda. "Ama sen Elise değilsin."
Tabi ki Elise olmadığını Rachel de biliyordu. Üvey kız
kardeşinden çok daha genç, daha az çekici ve daha aklı başındaydı.
Daha aklı başında mı? Aklı başında kadınlar kendilerini böyle bir
durumun içinde bulmazlardı. Aklı başında kadınlar, başkalarının
özellikle de onun gibi ürkütücü seksiliğe sahip bir adamın, karışık aşk
hayatının içine düşmezlerdi.
Aklı başında kadınlar, sadece birkaç güzel söz söylediği ve
öldürücü bir çekiciliği olduğu için yakışıklı İtalyan erkeklerine âşık
olmazlardı.
Gözlerini kapatınca, birden Alonso'nun hayali belirdi. Uzun,
esmer, yakışıklı, birlikte oldukları süre içinde son derece sıcak ve ilgi
dolu, seviştiklerinde tutkulu ve heyecan verici Alonso... Napoli'ye
tepeden bakan dairesinde, birlikte geçirdikleri muhteşem altı hafta
boyunca, ona âşık olduğuna yemin etmişti. "Seni seviyorum, ti'amo
mia bella cara," diye mırıldanmıştı aksanlı sesiyle. Rachel de ona âşık
olduğundan emindi.
Ancak İngiltere'ye dönme zamanı geldiğinde, "Harika zaman
geçirdik, değil mi amore? demişti. "Şimdi sona ermesi ne kötü."
İşte o zaman Rachel ne büyük bir aptallık yaptığını anlamıştı.
"Senin Elise olmadığını söyledim," dedi yanında oturan diğer
İtalyan.
Rachel gözlerini açarak, gerçek dünyaya geri döndü. "Evet... Ama
arkadan bakan çok az insan bunu söyleyebilir."
Raffaelle'nin kafasında yavaş yavaş kapılar aralanmaya
başlamıştı. Bu kadın kendini onun üzerine attığı anda, bütün
kameralar fotoğraflarını çekmeye başlamıştı. Bunun evli Elise ile
arasındaki skandal ilişkiyle bir bağlantısı olduğuna dair kokular
alıyordu.
Oysa bu skandaldan kurtulduğuna inanmıştı. Elise ile görünmenin
hata olduğunu anlar anlamaz, onunla olan tüm ilişkisini kesmiş ve
20
OYUN İÇİNDE OYUN
hemen Londra'dan Milano'ya dönmüştü. Daniella ile yaptığı
konuşmalardan, onun da sosyal ortamlarda görünmediğini öğrenmişti.
Peki şimdi oynanan bu oyun da neydi?"
"Açıkla."
Rachel bir an tereddüt etti. Mark'ın yarınki haberi çıkana kadar
hiçbir şeyi bozmamsı gerekiyordu... Ama zaten söylemesi gerekenden
çok daha fazlasını açıklamamış mıydı?
"Bak... Aptal biri değilsin, Mr Villani. Beni isteğim dışında
alıkoyarak büyük bir sorun yarattığını biliyor olmalısın. Bu yüzden
şimdi arabayı durdur ve beni indir."
"Rüyanda bile göremezsin."
Bakışlarını ona çevirdiğinde, gözleri kısa eteğini çekiştiren
Rachel'in bacaklarına takıldı. Rachel durumun nasıl göründüğünü
biliyordu. Bu insanlığın tarihi kadar eski bir oyundu. Onu etkilemek
için sahip olduklarını ortaya koymuştu, şimdi de Raffaelle ona
sunduğu şeylere bakıyordu.
"Biraz mantıklı düşünürsen..."
"Üzerime atlama konusunda fikrini mi değiştirdin, cara?
Çiğneyebileceğinden daha büyük lokma yutup yutmadığını mı
düşünüyorsun? Ben sana yardım edeyim... Kesinlikle öyle..." Sesi
sertleşmişti. "Sen başlattın, ben de devam ediyorum. Bundan sonrasını
benim istediğim şekilde oynayacağız."
"Sen aklını kaçırmışsın."
Belki de öyleydi... Ama hiçbir kadın... hiçbir kadın onunla bu
şekilde oyun oynayamazdı.
"Ben arabadan iniyorum..." Rachel kapının koluna uzandığı an
birden bütün kapılar kitlendi.
Raffaelle hızını artırarak ilerlerken, Rachel korku içinde, nasıl
olup da kendini böyle tehlikeli bir durumun içinde bulduğunu
düşünüyordu. Raffaelle Villani hakkında, Mark ve Elise'nin
söylediklerinden başka ne biliyordu ki? Onun bir çeşit seks manyağı
21
 MICHELLE REID
olmadığından, parasıyla kurbanlarının konuşmalarını
engellemediğinden nasıl emin olabilirdi.
Bundan sonrasını benim istediğim gibi oynayacağız, dememiş
miydi?
Küçük çantasını sıkıca kavradığında, cep telefonunun varlığını
içini biraz olsun rahatlattı. Acaba o harekete geçmeden ne kadar
zaman önce polisi araması gerekiri?
Yan gözle ona baktı. Aklını kaçırmış gibi bir hali yoktu. Sadece
çok öfkeli görünüyordu.. Aslında bu kadar öfkelenmeye hakkı
olduğunu da kabul etmek zorundaydı.
"Suç ortağın, seni korumak için etrafta yoktu," dedi Raffaelle sert
bir sesle. "Tabi, bizi takip eden arabalardan birinde değilse..."
Arabalar mı? Rachel dikiz aynasından arkaya bakmak için
eğildiğinde, Raffaelle devam etti.
"Sayabildiğim kadarıyla üç araba var. Ama onların arkasından
gelen paparazziler de olabilir."
Rachel doğrularak ona baktı. "Bizi neden izlemek istesinler ki?"
"Bu kadar saf olamazsın... Yoksa hayatını mahvedecek bir sahne
yaratmak için Raffaelle Villani'yi seçmezdin."
Hayatını mahvetmek mi?... Rachel ani bir dürüyle başını salladı.
"Anlamıyorsun... Bu senin bildiğin gibi..."
"Hiç fark etmez," diye sözünü kesti Raffaelle. "İşte geldik."
Nereye? Rachel aklından bu soru geçerken, önünde durdukları
lüks apartmana baktı. Raffaelle hemen arabadan indi ve onun otuduğu
yöne gelerek kapıyı açtı.
Rachel hareket etmiyordu. Yaprak gibi titriyordu. Yanı başında
zebani gibi dikilen Raffaelle'ye de bakamıyordu.
"Kendin mi çıkacaksın, yoksa seni taşımak zorunda mı
kalacağım?"
Rachel onun söylediği şeyi yapan biri olduğunu çoktan
öğrenmişti. Güçlükle yutkunarak, emniyet kemerini çözdü ve
arabadan indi.
22
OYUN İÇİNDE OYUN
Ona bu kadar yakın olmak çok garip bir duygu yaratıyordu. Aynı
zamanda tüm mantığını da alıp götürüyordu. Bu gece ona yanaşmış ve
üzerine atlamış biri olarak, yanındaki uzun boylu ve güçlü adamın,
şimdiki gibi tehlikeli olabileceğini öğrenmişti.
Çok korkmuş ve telaşlanmıştı. Buna bir de, arkalarından gelen
arabaların kapılarının açılıp kapanma sesleri eklenince, içi bir an önce
koşup, saklanma isteğiyle dolmuştu.
Raffaelle ağzının içinden okkalı bir küfür savurduktan sonra,
güçlü koluyla ona sarıldı.
Kameraların flaşları patlamaya başlamıştı. "Buraya bak, Elise!"
diye seslendi içlerinden biri.
Ama tam o sırada içeri girmek üzereydiler. İçeri girer girmez,
Raffaelle güvenlik elemanına talimat verdi. "Onları buradan uzak tut."
Rachel ne olduğunu anlamadan, onu asansörün içine soktu ve
kapılar arkalarından kapanmaya başladı.
Her şey ne kadar hızlı oluyordu. Hayatında bu kadar çok
korktuğu bir anı daha hatırlamıyordu. Başı deli gibi dönmeye,
bacakları gücünü kaybetmeye başlamıştı. Son bir çabayla elini
kaldırdı ve çantasıyla ona vurdu.
Raffaelle bu tip küçük saldırılardan etkilenecek bir erkek değildi.
"Sakinleş," dedi dişlerinin arasından tıslayarak.
Ama Rachel sakinleşmek falan istemiyordu. Ondan kurtulmaya
çabalarken, saçları narin boynunu etrafında dalgalanıyordu. "Bırak
beni... Gitmeme izin ver." Sonra başını arkaya doğru attı ve bağırmak
için ağzını açtı.
Ama beklediği çığlık çıkmadı. Hiçbir şey olmadı. Çığlık,
boğazında bir yerlere takılıp kalmıştı. Üstelik Raffaelle'nin bu kez onu
susturmasına da gerek kalmamıştı. Dikkatle ona bakarken,
Raffaelle'de aştan aşağıya onu süzüyordu.
Bu çılgınlık, diye düşündü Rachel. Bu gece olan her şey gibi...
Hatta en çılgın anı şimdi yaşıyorlardı. Çünkü ikisi de sanki zaman
içinde donup kalmış gibiydi.
23
 MICHELLE REID
Nefes almayı unutmuştu. Anladığı kadarıyla Raffaelle için de
aynı şey geçerliydi. Sanki neler olduğunu anlayamıyormuş gibi kaşları
çatılmıştı.
Bu haliyle bile muhteşem görünüyor, diye düşündü Rachel.
Aslında onu ilk gördüğünde de, nefes kesici biri diye aklından
geçirmişti.
Yakından bakıldığında gözlerinin gri değil, yeşil ile gümüşün
şaşırtıcı bir karışımı olduğu görülüyordu. Simsiyah kaşlardı, uzun
kirpikleri, çıkık yüz kemikleri ve dudakları...
Dudaklarına bakma, dedi kendi kendine... Ama bakışlarını
engelleyemiyordu. Ona bakarken, dilini dudaklarını üzerinde
gezdirdiğinin farkında bile değildi.
Raffaelle'nin derin bir nefes aldığının duydu. Nefesinin sıcaklığı
yüzünü okşuyordu. Ondan yayılan şarap kokusunu hissedebiliyordu.
Bakışlarını onun gözlerine çevirdiğinde, kendisine doğru yaklaşmakta
olduğunu gördü. Raffaelle onu öpecekti. Onun susturmak ya da
öfkesini dindirmek için değil... sadece istediği için...
Kahretsin, Rachel de onu istiyordu...
Raffaelle İtalyanca bir şeyler mırıldandıktan sonra, onun
dudaklarına eğildi. Bu seferki öpüşmeleri gerçekti. Cezalandıran ya da
çenesini kapatan bir öpüşme değil, birbirlerini delice isteyen iki aşığın
öpüşmesiydi...
Dilleri birbirine dolanırken, bedenleri aşkın erotik dansını
yapmaya başlamıştı bile... Rachel ne yaptığını umursamadan kollarını
onun boynuna doladı ve bedenini iyice ona yaklaştırdı.
Güçlü ellerin ince ipek elbisenin üzerinden tüm bedeninde
dolaştığını ve onu iyice kendine yapıştırdığını hissetti.
Bu olmamalı, diyordu beyninin içinden yankılanan bir ses. Bu
olmamalı.
Az önce içini kaplayan panik duygusu geri dönünce, Rachel
başını geriye çekti. Raffaelle de aynı anda aynı şeyi yapmıştı.
Onlar gibi birbirini tanımayan iki insanın arasında olanlar, her
ikisini de şaşırtmış gibiydi.
24
OYUN İÇİNDE OYUN
Raffaelle onu aniden bırakınca. Rachel yüksek topuklar üzerinde
dengesini kaybetti. Düşmemek için, sıkıca ceketinin önünden kavradı.
Ondan yükselen öfke kıvılcımlarını görebiliyordu. Anahtarını
kullanıp, kapıyı açarken bu öfkesini dizginlemek için büyük çaba
harcadığı ortadaydı.
O ana kadar Rachel, asansörden çıkıp, geniş bir koridordan
yürüyerek, kapıya geldiklerini fark etmemişti bile.
Raffaelle sert bir hareketle onu içeri soktuktan sonra, kendisi de
girerek ayağıyla kapıyı kapattı. Rachel sersem gibiydi. Onun başka bir
kapının arkasından kaybolmasına bakakaldı.
O anda bayılabilmeyi ne kadar çok isterdi. Yada yerin açılıp,
kendisini içine almasını... Bedeninin her hücresi heyecanla titrerken,
kulaklarında tehlike çanları çalıyordu...
Birden gözlerini kırpıştırarak etrafına bakındı. Derinden gelen
İtalyanca konuşmaları duyunca,. Duyduğunun beynindeki çanların
değil, telefonun sesi olduğunu anladı. Bir ara konuşmanın arasında
Elise'nin adını yakaladı.
Titreyen bacaklarındaki bütün gücü toplayarak, az önce
Raffaelle'nin gözden kaybolduğu kapıya doğru yürüdü. Ne söylediğini
ya da kiminle konuştuğunu bilmesine gerek yoktu.
Kapı ağzına kadar açıktı. Eşiğe geldiğinde, Rachel duraksayarak
etrafına bakındı. Burası bir duvarı tamamen pencere olan, inanılmaz
büyüklükteki bir oturma odasıydı. Son derece seçkin ve modern
mobilyalarla döşenmiş odada krem rengi hâkimdi. Raffaelle deri
koltuklardan birinin yanında durmuş, telefonla konuşuyordu.
Arkası ona dönüktü. "Daniella," diye kükredi ve sonra susarak
içini çekti.
Kız kardeşi her ne söylediyse, sesinde bir değişiklik olmuştu. Az
önceki öfkesinin yerini, neredeyse karşı tarafı sakinleştirmeye çalışan
bir ses tonu almıştı.
Ve bu ses tonu Rachel'in kalbinin gereğinden daha hızlı atmasına
neden oluyordu. Acaba bütün İtalyan erkekleri böyle boğuk, etkileyici
25
 MICHELLE REID
ve seksi ses tonlarına mı sahipti, yoksa o bunları kendisine
hissettirebilen ikisiyle tanışacak kadar şanssız biri miydi?
Raffaelle'nin dayanma sınırının sonuna yaklaşmak üzere olduğu
belli oluyordu. "Daniella," dedi yeniden sabırsızca. "Önerimi dinle ve
Gino'yu ara. Sinirini onun üzerine boşalt. Şu anda bunları duyacak
halde değilim." Konuşmasını İngilizceye çevirmişti. "Eğer Elise'nin
rolünü çaldığını düşünüyorsan, onun gazeteciler için senden ve beş
dakika öncesindeki davranışlarından daha ilgi çekici biri olmasına
şükret!"
Elise... Rachel birden irkildi. Eğer Raffaelle'nin kız kardeşi bile
onun Elise olduğuna inanmışsa, o zaman bu. Mark ile planlarının
başarılı olduğu anlamına geliyordu.
Raffaelle yeniden İtalyanca konuşmaya başladığında, Rachel,
Elise'nin adını tekrar duymak için kulak kesildi. Ama bu olmadı.
Birkaç dakika sonra, Raffaelle konuşmasını bitirip, ahizeyi yerine
koydu. Omuzlarında kasları rahatlatmak için gerindi. Onun arkasında
bir yerlerde durduğunun hissedebiliyordu, ama dönüp nerede
olduğuna bakmak istemedi.
Aslında ona bakmak istemedi.
Onun kendisiyle ne gibi bir işi olduğunun bilmiyordu...
Sabırsız hareketlerle kravatını çözdü ve içki dolabına doğru
yürüdü. Bu arada gömleğinin düğmelerini açmaya başlamıştı. Odanın
diğer ucuna vardığında, ceketini çıkartarak, koltuğun üzerine attı.
Odada sadece yaptığı işlerin sesi duyuluyordu.
"İçki?"
"Hayır, teşekkür ederim."
Ne kadar boğuk bir sesi vardı. İnsanın içini gıcıklayacak kadar
boğuk... Kasıklarındaki hareketlenme de bunu doğruluyordu zaten.
"Ayık kafayla kalmak için mi?"
"Evet."
Raffaelle kendine bir bardak brendi koyduktan sonra, odanın
ortasına geldi. Hâlâ kapının eşiğinde durmakta olan kadını alıcı
gözlerle süzmeye başladı. Mavi gözlerinden korktuğu belli oluyordu.
26
OYUN İÇİNDE OYUN
İçkisinden bir yudum aldı. Az önce asansörde yaşananların
etkisini hâlâ hissediyordu. Onu istiyordu. Onu neden istediğini de
bilmiyordu üstelik. Ama gerçek olan bir şey vardı ki, kasıklarında
hissettiği sancı gittikçe artmaya başlamıştı.
Güzel diyebileceği türde bir kadın değildi. Elise'nin o klasik, ince
ve zarif hatlarına da sahip değildi. Yüz hatları da ondan çok farklıydı.
Tamam, aynı mavi gözlere sahipti, ama burnu ve... dudakları
tamamen farklıydı...
Dudakları...
İçkisini ağzına götürürken, gözlerini kısarak, onun dudaklarını
inceledi. Ruju silinmişti, ancak az önce asansörde öpüşmelerinin izi
hâlâ üzerindeydi. Elise'nin ağzı klasik kıvrımlara sahipti, ama o
nunkiler çok daha kışkırtıcı ve istek uyandırıcıydı. Ayrıca Elise çok
daha uzundu.
Üzerindeki elbisenin pahalı olduğu belliydi, ama ona uymuyordu.
Bazı yerleri gereğinden fazla dardı. Tıpkı her an düşme tehlikesi
bulunan göğüs dekoltesinde olduğu gibi...
"Dön."
Rachel bu talimat karşısında gerilmişti.
"Senin Elise ile olan benzerliklerini bulmaya çalışıyorum," diye
açıkladı Raffaelle. "Şimdi dediğimi yap ve dön."
Rachel onun dediğini yaptı. Ancak Raffaelle nedense hayal
kırıklığına kapıldı. Çünkü onun söylediğini yapmaktansa, yüzüne
tükürmeyi tercih edeceğine emindi. Çünkü onun kendisine düşmanca
duygular beslediğini hissedebiliyordu.
Onda bir şey daha vardı. Elise çok iyi bir yalancı olabilirdi, ama
en ufak bir duygu ya da tutku kırıntısına sahip değildi. Hayatını
magazin dergilerine poz vererek ve podyumlarda yürüyerek geçirmiş
biri olarak şaşırtıcı derecede utangaç ve sessizdi.
Ancak önünde duran kadını incelerken, bazı açılardan onun Elise
ile olan benzerliğini kabul etmek zorunda kaldı.
"Yeterli mi?" Rachel dönüş turunu tamamladıktan sonra, buz gibi
gözlerle ona baktı.
27
 MICHELLE REID
Ancak soğuk bakışlarla onu geri püskürtebileceğini düşünüyorsa,
çok yanılıyordu. Doğrusu söylemek gerekirse, onun bu tavrı,
Raffaelle'nin içindeki ateşi daha da körüklüyordu. Ve aralarındaki bu
çekimden gittikçe daha çok hoşlanmaya başlamıştı.
"Sence de bana ismini söylemenin zamanı gelmedi mi?"
Rachel'in gerginliği çoğaldı. Bakışları onun yüzüne kenetlenmişti.
Birden boğazından garip bir kahkaha döküldü. Onun, kim olduğunu
bilmediği hiç aklına gelmemişti. "Rachel... Rachel Carmichael."
Bir şeyler Raffaelle'nin yerinde kıpırdanmasına neden oldu.
Rachel, onun gerginliğinin birden yok olduğunu hissetti, ama nedenini
bilemiyordu.
"Merhaba, Rachel Carmichael," dedi Raffaelle kısık bir sesle.
"Durum gittikçe ilginç bir hal almaya başladı."
"Nasıl yani?"
"Neden konuşmak için gelip, oturmuyorsun?"
Rachel, oradan kaçıp kaçamayacağının hesabını yapıyordu.
Ancak Raffaelle Villani'nin istediği açıklamayı duymadan onu
bırakacağını sanmıyordu. Bu yüzden çaresizce onun söylediğini
yerine getirerek, koltuklardan birinin ucuna oturdu.
Ancak eteği o kadar kısaydı ki, oturduğu an çorabının dantel
kısmına kadar yukarı sıyrıldı. Eteği çekiştirmek için yaptığı bütün
çabalar sonuçsuz kalıyordu. Üstelik Raffaelle'nin her hareketini
izlediğini ve o anda nasıl göründüğünü bilmek, utancını artırıyordu.
"Şimdi bir içki alabilirim," dedi, onu uzaklaştırıp, elbisesini
rahatça düzeltebilmek için.
Raffaelle'nin alaycı bir ifadeyle kalkan kaşından, ne yapmaya
çalıştığını anladığı belli oluyordu. "Ne istersin?"
"Bilmiyorum... Ne olursa."
Raffaelle içki dolabına gitmek üzere arkasını döndüğünde, Rachel
derin bir nefes alarak, aceleyle kendine çeki düzen verdi. Hayatı
boyunca kendini hiç bu kadar uygunsuz bir durumda bulmamıştı.
Kendini buraya ait hissetmiyordu. Bu kanepe oturmak, bu elbiseyi
28
OYUN İÇİNDE OYUN
giymek, birkaç metre ötesinde bir adamla durmak... onun yapacağı
şeyler değildi.
Onun lüks beklentileri yoktu, hiçbir zaman da olmamıştı. Bu tür
şeyleri kendisinden çok daha güzel ve yetenekli olan Elise'ye
bırakmıştı. Bu gece onun rolünü oynamak, gururunu zedelemişti. Bu
geceden önce, bütün hayatı boyunca hoşlandığını gösterdiği tek erkek
Alonso olmuştu.
Alonso zengin biri değildi. Küçük bir apartman dairesinde, iyi
koşullar içinde yaşayan araba satıcısıydı. Pahalı arabalar kullanıyordu,
ama onların sahibi değildi. Üstelik Napoli'deki çiftlikte onun
kazandığından çok daha az para kazanıyordu.
Önünde beliren bardakla, yeniden yaşadığı ana döndü.
"Teşekkürler," dedi uyuşmuş bir halde bardağı alırken. Sonra
içindekinin ne olduğunu merak edercesine bardağa baktı.
"Votka ve tonik," dedi Raffaelle onun söze dökmediği sorusuna
cevap olarak. "Kaşlarını çatma nedenin buysa, telaşlanma, öldürücü
değil."
"Ben telaşlanmıyorum..."
"Ama telaşlanmalısın... Beni tanımıyorsun, Rachel Carmichael.
Seni kötü emellerime alet yapmak için içkine ilaç atmış olabilirim. Bu
arada, kaç yaşındasın?"
Rachel afallayarak, gözlerini kırpıştırdı. "Yirmi üç... neden?
Yaşımın bu işle ne ilgisi var?"
"Hiç... sadece merak ettim."
Raffaelle hemen onun yanına oturunca, Rachel kendini savunma
içgüdüsüyle dikleşti. Raffaelle de bunu fark etmişti. Gülümsedi.
Aralarında gittikçe artan elektriği hissedebiliyordu. Onun da
hissettiğini biliyordu. Bilemediği şey, bu konuyla ilgili olarak ne
yapacağıydı.
Yalancı, dedi içinden bir ses...
"Pekâlâ," rahatça kanepeye oturarak, ayaklarını uzattı.
"Konuşmaya başla bakalım."
29
 MICHELLE REID OYUN İÇİNDE OYUN

Konuşmak... kuruyan dudaklarını diliyle ıslatırken, hâlâ sıkıca Ayrıca aralarındaki çekim konusunda da haklıydı. Sadece ona
tutmakta olduğu çantasına baktı. Bu arada bileğindeki saat gözüne bakmak bile bedenindeki kanın hızlanmasına ve ateşlenmesine
takıldı. yetiyordu.
Neredeyse gece yarısı olmak üzereydi. Mark'ın işini bitirip, haberi Mantığının sesine uyarak, çenesini dikleştirdi, derin bir nefes aldı
gazete yoluyla Internet'ten duyurması ne kadar sürüyordu? ve onun gözlerinin içine baktı.
Cep telefonunu çantasında olduğunu bilmek içini rahatlatıyordu. "Az önce de söylediğim gibi, adım Rachel Carmichael," dedi
Acaba onu arayabilir miydi? konuşmaya başlayarak. "Elise benim üvey kardeşimdir. Bizim...
Harika bir fikir, diye geçirdi aklından. Sanki Raffaelle Villani babalarımız farklı... Soyadlarımızın aynı olmamasının nedeni de bu..."
ondan bir açıklama duymadan birileriyle bağlantıya geçmesine izin
verecekti...
"Arkana yaslan ve rahatla."
Bu onu daha da germekten başka bir işe yaramazdı. "Ben rahatım,
teşekkür ederim."
"Hayır değilsin. Gerginlik burada... "
Parmağı açıkta kalan omuzlarının arasında gezinmeye
başladığında, Rachel elektriğe tutulmuş gibi irkilerek, ayağa kalktı.
"Buna gerek yoktu."
"Öyle mi?"
"Evet." Titreyen bacaklarıyla geriye doğru birkaç adım atarak
ondan uzaklaştı. İçkisini içerken, onun gülerek kendisini izlediğin
biliyordu.
"Aramızda bir çekim var, cara."
Rachel neşesiz bir kahkaha attı. "Bu kurbanla onu kaçıran kişi
arasındaki çekim."
"Sence buradaki kurban kim?"
Sahi, hangisi gerçek kurbandı?
Kendisinin olmadığını kabul etmek zorundaydı. Raffaelle
Villani'nin öfkelenmeye hakkı vardı. Ama kendisinin buna hakkı
yoktu.
Kısa bir duraksamanın ardından, Rachel yanlış davranışlarının
tüm sorumluluğunu üzerine almaya karar verdi. Masum rolü
yapmasının yararı yoktu.

30
31
 MICHELLE REID
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Rafaelle hiç hareket etmeden, aynı şekilde oturmaya devam etti.
Gözleri hiçbir şey söylemiyordu ve dudakları ince bir çizgi halinde
ona bakmaya devam ediyordu.
Ve onun bu hali Rachel'in cesaretini kırıyordu.
"Elise, beş yıl önce... Leo Savakis ile evlendiğinde, modelliği
bıraktı."
"Ve ona bir erkek evlat verdi."
Rachel bu yorum karşısında sadece başını salladı. Bu durumun
Elise'yi ne kadar kötü etkilediğini, o söylemese de biliyordu.
"Leo çok müthiş biridir. Saygın bir avukat, İngiliz, Yunan ve
Amerikan şirket kanunlarında uzman biri olarak, Savakis gemi
imparatorluğunu çok yukarılara taşıdı."
"Leo Savakis hakkında bildiğim şeyleri sıralamayı bırak," diye
onun sözünü kesti Raffaelle.
Tabi ki Leo'yu tanıyacaktı. Üst düzeydeki iş adamlarının
eniştesinin yaptıklarını bilmesinden daha doğal bir şey olamazdı.
"O çok meşgul bir adam."
"Hepimiz öyle değil miyiz?"
"Elise... bazen ihmal edildiğini hissediyor."
32
OYUN İÇİNDE OYUN
"Ah... Böylece bu üzücü hikâyenin içine ben dahil oluyorum.
Tabi sen en çirkin bölümünü yaratmadan önce..."
"Acı çekmediğin, yaşamadığın bir durumla, dalga geçme, Mr
Villani!" Rachel kardeşini savunma içgüdüsüyle birden patlamıştı.
"Sen de parıltılı magazin dünyasından birden ev hanımı ve anne
kimliğine bürünmek zorunda kalsaydın, o zaman anlayabilirdin!"
Raffaelle onun bu sert çıkışına cevap verme gereğin bile
duymadı. "Eee... ihmal edildiğini hissediyordu," diye devam etmesi
için onu zorladı.
"Ve yalnız." Rachel bir kez daha duraklayarak nefesini kontrol
etmeye çalıştı. "Leo yurt dışına çıktığında, Elise'nin Londra'da ya da
onun Yunanistan'daki adasında kalmasını tercih ediyor, bunun
güvenlik için olduğunu söylüyordu. İş yaşamında düşmanları vardı."
"Doğal olarak karısını ve oğlunu koruma ihtiyacı duydu."
"Sen duymaz mıydın?"
Raffaelle simsiyah kaşlarından birini kaldırarak alaycı bir şekilde
ona baktı. "Burada Mr Savakis'i mi yoksa onun ihmal edilmiş eşini mi
koruyorsun?"
"İkisini de... Leo'yu severim..."
Ama kocasının onun gibi biri olmasını istemezdi. Fazlasıyla
kontrollü ve ne yapacağı asla kestirilemeyen biriydi. Ancak Elise'ye
hayrandı ve sadece bu bile onlara yardım etmesi için yeterliydi.
"Son on iki aydır Chicago'da yaşıyor. Büyük bir davanın üzerinde
çalıştığı için, eve sık sık gelmesi pek mümkün olamıyor."
"Zavallı Elise de kendini yalnız ve ihmal edilmiş hissediyor."
"Onun hakkında böyle iğrenç yorumlar yapmayı kesmezsen,
hemen şimdi gideceğim!"
Raffaelle oturduğu yerde hafifçe kıpırdanıp, bacak bacak üzerine
attı. Elini yüzüne götürerek, düşünceli gözlerle baştan aşağıya onu
süzmeye başladı.
Bütün İtalyan erkekleri bedenlerini kullanarak, baştan çıkartma
yeteneğine mi sahipti? Yoksa bu Rachel'in şanssızlığı mıydı?
33
 MICHELLE REID
Aralarındaki görünmez fiziksel savaştan rahatsız olunca, biraz
mesafe koyma ihtiyacıyla pencereye doğru yürüyüp, önünde uzanan
Londra manzarasını seyretti. Raffaelle'nin sessizliği bütün sinirlerinin
tetikte beklemesine neden oluyordu.
Ayrılmakla ilgili olarak yaptığı tehdide cevap vermeye tenezzül
bile etmemişti. Sanki burada, aralarındaki cinsel çekimin etkisine
gittikçe daha çok girdiğini biliyor ve bundan hoşlanıyor gibiydi.
Napoli'de kaldığı sırada arkadaşlarından biri, İtalyan erkeklerinin
baştan çıkartma ve kendini harika hissettirme konusunda tam bir
uzman olduklarını söylemişti. Onlara âşık olduğunu ve onların da
kendilerine âşık olduğunu zannettirmekte, İtalyan erkeklerini eline
kimse su dökemezdi. Küstahlık onların yapılarında vardı.
Zaten Alonso'nun etkisinde de bu yüzden kalmamış mıydı? Şimdi
de aynı şey oluyordu. Ama bu kez karşısındaki Alonso'dan çok daha
tehlikeli biriydi.
Artık bu işi bir sonuca ulaştırmanın zamanı gelmişti.
Yeniden dönerek ona baktı. "Leo, Elise ile olan ilişkini biliyor."
Raffaelle'nin ona bakan gözlerinde, az önceki tutkunun yok
olduğunu fark etti.
"İkinizin, buradaki bir restoranda çekilmiş resmi ona
gönderilmiş... Dans pistinde son derece samimi olduğunuz bir
resim..."
Raffaelle küfrederek ayağa kalktı.
"Elise çok üzgün..."
"Doğal olarak..." Rachel alt dudağını ısırarak devam etti. "...her
şeyi inkâr etti, ama Leo elinde fotoğrafla onun karşısına dikilince,
aptal durumuna düştü. Neyse ki fotoğraf çok net değildi. O da
resimdekinin herhangi bir sarışın olabileceği konusunda ısrar etti."
"Diğer bir değişle, yalan söyledi."
"Onun yerinde olsan, sen de aynı şeyi yapmaz mıydın?"
"Evliliğimde, başka birinin arkadaşlığına ihtiyaç duyacak kadar
umutsuz bir durumda olsaydım, erkekçe davranıp, bunu olaylar
gerçekleşmeden önce söylerdim!"
34
OYUN İÇİNDE OYUN
"Beklenmedik durumlar karşısında ne yapacağını bilecek kadar
kendinden emin olman çok güzel, Mr Villani! Evet, Elise yalan
söyledi... Ve o fotoğraftaki kişinin, benim bile olabileceğim
konusunda ısrar etti. Leo buna pek ihtimal vermedi. Normalde böyle
görünmem ve giyinmem de..."
Raffaelle ona iğneleyici gözlerle bakmayı sürdürüyordu. "O
zaman bu da aile içindeki yalanlardan biri."
"Evet." İnkâr etmenin bir anlamı yoktu. "Bir süreliğine Londra'da,
Elise'nin yanında kalıyordum. Leo uzaktayken ona arkadaşlık etmek
için. Çok üzgündü. Ben de onu, hayattan zevk alması için modellik
günlerinden eski bir arkadaşıyla çıkması için cesaretlendirdim...
Benim önerimi dinledi. Kısa bir süre sonra eski neşesine kavuşmaya
başlamıştı. O sırada onun başka bir erkekle çıktığını bilmiyordum."
"Oh, hadi şunun ismini net olarak koy, cara. Birbirimiz için yanıp
tutuşuyorduk."
"Bu kadar kabalaşmana hiç gerek yok!"
"Sonra ne oldu?" Raffaelle boşalan bardağını doldurmak için
ayağa kalkmıştı. Ancak hareketlerinden aklından neler geçtiğini
anlamak imkânsızdı.
"Elise Leo'ya. onunla kaldığım süre içinde benim biriyle
görüştüğümü söyledi."
"O biri de herhalde ben oluyorum."
Rachel onun içkisini yudumlamasını izlerken, alkolün etkisiyle
kafasının bulanıklaşmayacağını umuyordu. "O sadece, evliliği için
savaşıyordu."
"Savakis seni bu sözleri doğrulamak için çağırdığında, sen de kız
kardeşinin iyiliği için yalan söyledin, öyle mi?"
"Leo böyle bir şey yapmadı." Onun alaycı tavrını duymazdan
gelerek, konudan sapmamaya çalıştı. "Onun yerine konunun
kapanmasını tercih etti."
"Cömert ve anlayışlı bir erkek. Yoksa sersem mi demeliydim?"
35
 MICHELLE REID
Her iki tanım da, tanıdığı Leo'ya hiç uymuyordu. Bu yüzden
sözlerin üzerinde durmadı. "Ancak o zamandan beri aralarındaki ilişki
çok gergin..." Bir sonraki açıklamayı yapmadan önce bir an duraksadı.
"Sonra Elise hamile olduğunu keşfetti."
Raffaelle kısık gözlerle onun yüzüne bakarken, elindeki bardağı
sıkı sıkı kavramıştı. "Devam et."
Aslında Rachel devam etmemeyi isterdi, ama başka şansı
olmadığını biliyordu. "Zamanlama... ve olanlar açısından, Leo'nun bu
bebeğin kendinden olmayacağına inanma riski var."
"Yani daha bebeğin varlığından haberdar değil mi?"
"Evet."
"Onun bebeği mi?"
"Tabi ki onun! Ama sen, senin bebeğin olup olmadığını merak
ediyorsan..."
"Olmadığını biliyorum." Dudakları da, buz gibi bakan gözleri
kadar sertti.
Rachel ürperdi ve, "O, Leo'nun bebeği," diye tekrar etti sertçe.
"Eve yaptığı ziyaretlerden biri sırasında olmuş. Sadece tek bir gece
kalıp, ertesi gün yeniden Chicago'ya döneceğini açıkladığı başka bir
ziyaretinde, Elise onu cezalandırmak istediği için, özel gününde
olduğunu ve birlikte olamayacaklarını söylemiş."
"Dio! Bu kadar kurnazca dolaplar çeviren bencil bir kadın,
bundan sonra asla beni etkileyemez."
"Tıpkı aklında sadece seks olan bir erkeğin beni etkileyemeyeceği
gibi."
"Bunu bana söylemenin amacı ne?"
"Açık değil mi? Kız kardeşime yaklaşma nedenin, onunla yatakta
hoş anlar geçirmek değil miydi?"
"Evli olduğunu bilmiyordum."
"Mazeretin bu mu? Evli olduğunu nasıl bilmezsin. Tanrı aşkına,
o, eski ünlü bir model. Yüzü her yerde kullanıldı. Evliliği magazin
gazetelerinin ilk sayfalarında verildi."
36
OYUN İÇİNDE OYUN
"Artık o ünlü model gibi görünmüyor," diye karşılık verdi
Raffaelle. "Bunu sen de biliyorsun! Kilo almış ve üstelik yüzü de
değişmiş. Üstelik çıktığımızda bana kim olduğunu da söylemedi?"
"Ne yaptı, peki? Yüzüne maske takıp, başka biri gibi mi
davrandı?"
"Başka bir isim kullandı."
Başka bir isim mi? Elise böyle bir ayrıntıdan bahsetmemişti.
Kaşlarını çattı. "Ne ismi?"
Raffaelle küstah nazarlarla onu süzdükten sonra, yüksek sesle bir
kahkaha attı. Ama bu neşeli bir kahkaha değildi. "Rachel Carmichael
sana bir şeyler hatırlatıyor mu?"
Rachel aniden yeniden oturma ihtiyacı duydu. Titreyen bacaklarla
en yakındaki koltuğa yürüyerek, çökercesine oturdu. Bardağı
dudaklarına götürürken, elleri de titriyordu.
"Bakıyorum ismi tanıdın."
"Sus biraz!" Düşünmeye çalışıyordu.
Sinsi, hesapçı kadın! Başka bir erkekle çıkmış ve kimliğini
gizlemek için onun ismini kullanmıştı. Bunu yaparken de kendisine
eşlik etmek isteyen korumalara oğlunu korumaları için ısrar ederek,
evde kalmalarını sağlamıştı.
"Mark'ın buraya geri dönmem için beni zorlamasına şaşmamak
gerek," diye mırıldandı uyuşmuş bir halde.
"Mark da kim?"
"Üvey erkek kardeşim... Boynunda kamerası olan."
"Yani o paparazzilerden biriyle akraba olduğunu mu
söylüyorsun?"
Rachel huzursuzca kıpırdandı. "Mark ve Elise ikiz."
Raffaelle bir şey söylemeden, sadece boşluğa baktı. Hava nefes
alınamayacak kadar ağırlaşmıştı.
"Nereden?" diye sordu Raffaelle birden.
Ancak Rachel onun ne demek istediğini anlamamıştı.
"Kardeşinin, buraya dönmen için seni zorladığını söyledin...
Nereden döndün?"
37
 MICHELLE REID
"Ah, Devon'dan. Orada, aile çiftliğinde çalışıyor, organik tarım
yapıyorum."
Raffaelle duyduklarına inanamıyordu. Şaşkın gözlerle onu süzdü.
"Sen... çiftçi misin?"
Rachel çenesini dikleştirdi. "Ne oldu, Mr Villani? Üç yüz yıllık
soylu geçmişe sahip, zengin piliçlerden birinin yerine, zavallı, fakir
bir çiftçiyle ilişkinin olması çok değerli egonu mu zedeler?"
"İlişki mi? Ne ilişkisi?.. Bunu hemen açıkla..."
"Açıklayacağım..." Rachel tüm odanın etrafında dönmeye
başladığını hissediyordu. Acaba bu içtiği votkanın etkisi miydi? "Ama
önce kafamı toplamam gerek..." Elinde tutmakta olduğu bardağı ve
çantasını bırakarak ayağa kalktı. Oturur durumda onunla konuşmak
istemiyordu.
İnsanı korkutacak kadar uzun ve iri olmak zorunda mıydı sanki?
Anlayış bekleyen gözlerle ona bakarak, konuşmaya başladı.
"Elise bu elbiseyi ve akşamı bağış için davetiyeyi ayarladı. Sonra da
öğleden sonra, Leo'ya sürpriz yapmak için Chicago'ya, uçtu. Bu arada
Mark'la ben de,..."
"Beni tuzağa düşürecektiniz..."
Rachel başını sallamakla yetindi. Gerçek ortadayken, İnkâr
etmenin bir anlamı yoktu.
"Yarın sabah, Pazar gazetelerinde birlikte resmimiz çıkacaktı..."
"Nasıl bir haberle..."
Rachel bu işten bir an önce kurtulmak için, her şeyi yapmaya
hazırdı. Derin bir nefes alarak cevap verdi. "Raffaelle Villani'nin son
kadın arkadaşıyla ortaya çıktığı gibi bir haber..." Alt dudağını
ısırırken, onun yüzündeki kasların öfkeyle seğirmeye başladığını
gördü. "Gazetelerde resmi çıkan kadının Elise olmadığına,
olamayacağına Leo'yu inandırmak çok önemliydi."
İşte asıl nokta buydu. Raffaelle hiçbir şey söylemeden öylece
duruyordu. Ve bu hali çok daha ürkütücüydü.
"Her şey orada sona erebilirdi," dedi Rachel gergin havayı
yumuşatmaya çalışarak. "Tahmin edilen gibi davranıp, beni bırakmış
38
OYUN İÇİNDE OYUN
olsaydın, çoktan Devon'a doğru yola koyulmuş olacaktım. Yarınki
gazeteler de, pazartesi günkü çöpte yerini alacak, her şey unutulacak,
kardeşimin evliliği güvende olacaktı."
Mark'ın söylediğine göre, olayların bu şekilde yürümesi
gerekiyordu. Ama hiçbir şey bekledikleri gibi olmamıştı.
Raffaelle Villani bekledikleri gibi davranmamış, onu sıkıca
kavrayarak uzaklaşmasına engel olmuştu. Şimdi de onun evinde
tıkılıp kalmıştı.
Sevgili, pratik ağabeyi şimdi neredeydi? Tabi ki her zamanki gibi
ikizinin ihtiyaçlarına öncelik veriyordu.
Belki de yalvarsa, Raffaelle Villani'yi biraz olsun
yumuşatabilirdi. Ona doğru ilerledi. "Mr Villani," diye mırıldandı
boğuk bir sesle. "Sadece biraz düşün... Aslında bu gece sana da bir
iyilik yaptım. Çünkü eğer Leo..."
"Tanrı aşkına, bu da ne?"
Rachel bileğini kavranana kadar, onun neden bahsettiğinin
anlamadı. Ancak elmas, safir karışımı yüzük gözlerinin önünde
parıldadığında, Raffaelle'nin sorduğu şeyi algıladı. Yüzüğü tamamen
unutmuştu.
"Sen nişanlı mısın?"
"Hayır." Rachel aceleyle başını salladı. "Yüzük sahte, sadece göz
boyamak için."
"Göz boyamak için," diye tekrar etti Raffaelle.
"Görünüşün bir parçası olarak." Rachel içinde yeniden
kıpırdanmalar olduğunu hissetti. "Leo'nun fotoğraftaki kadının karısı
olmadığının kesin olarak anlaması gerekiyordu. Elise'nin nişan
yüzüğü, büyük, sarı elmastan. Bu ise ondan çok farklı ve..."
Onun bakışlarını görünce, Rachel daha fazla konuşamadı.
"Şimdi, durumu yeterince açık bir şekilde anlayıp anlamadığıma
bir bakalım. Arkadan bakıldığında kız kardeşin gibi görünmek için,
böyle giyindin, sonra boynuma atlayarak beni öptün... Tıpkı..."
Bu tanımı onun yapmasını istediği için sustu.
"Sevgilin gibi," dedi Rachel kekeleyerek.
39
 MICHELLE REID
"Yoksa nişanlım gibi mi?" Raffaelle'nin sesinde korkutucu bir
yumuşaklık vardı.
Rachel çaresizce başını sallayarak onayladı.
"Ve benim bir an bile buna itiraz edeceğim düşünülmedi?"
"Yarın, gazetelerle birlikte sana bir mektup gönderilecekti," dedi
Rachel titreyen bir sesle. "Mektup, sana az önce söylediklerimi
açıklayacaktı. Ama bu arada Elise'nin taşıdığı bebeğin kimin
olduğuyla ilgili sorun da ortadan kalkmış olacaktı."
"Madre de Dio. Sen tam bir hilekârsın."
Raffaelle haklıydı, ama...
"Bu çok ciddi bir durumdu, Mr Villani!" diye haykırdı birden.
"Leo'yu tanımıyorsun! İnanılmaz katı ve kuralcı Yunanın teki...
Üstelik kanunlar konusunda tam bir uzman! Karısının onu aldattığına
ve senin bebeğini taşıma ihtimali olduğuna karar verdiği an... Elise'yi
mahkemelerde süründürmekle kalmaz, senin elindeki gücü ve parayı
yok etmek için de elinden geleni yapar!"
Raffaelle sert bir hareketle onun elini bıraktı. "Ben ona asla
dokunmadım!" dedi öfkeyle
"Doğrusu buna ben bile inanmam!.. Ama söylediğin doğru olsa
da, karısından çaldığın tek bir öpücük bile, Leo Savakis'i harekete
geçirmeye yeter. Onu asla affetmez ve sen de kendini birden en
korkunç düşmanınla karşı karşıya bulursun!"
Raffaelle arkasını dönerek yürüdü ve odadan çıktı.
Rachel de titreyen bacaklarıyla onu takip ediyordu. Bütün
bunlarla yüzleşmenin onun için ne demek olduğunu, böyle davranarak
ona karşı haksızlık ettiklerini anlamaya başlıyordu.
Aceleyle ona yetişti. "Gerçekten çok üzgünüm..."
Özür dileyen boğuk sesi, duvarlarda yankılandı. Aslında böyle bir
şey söylemesinin bir anlamı da yoktu. Onunla ilgili yaptığı
yorumlardan dolayı Raffaelle'yi suçlamıyordu.
Raffaelle başka bir kapıyı açıp, içeri girdiğinde, Rachel kendini
son derece modern döşenmiş bir mutfakta buldu. Raffaelle
buzdolabının kapağını açmış, bir şeyler aranıyordu.
40
OYUN İÇİNDE OYUN
"Sana bunu gecenin erken saatlerinde söylemeye çalıştım," diye
yeniden denedi Rachel umutsuzca. "Senin anlayış gösterip, bizimle
işbirliği yapabileceğine, en azından bunu denememiz gerektiğine
Mark'ı ikna ettim, ama..." Derin bir nefes alarak devam etti. "... Ama
sen bana seninle konuşma şansı tanımayınca, her şey birden
kontrolden çıktı."
Raffaelle sertçe dolabın kapısını kapattı ve ona döndü. Eğer
bacakları bu kadar çok titremiyor olsa, Rachel hemen o anda, koşarak
oradan kaçardı.
Raffaelle öfkeyle yaklaşmaya başladığında, ne yapacağını
bilemiyordu. Çok geçmeden bileğini kavrayan sert parmaklar, onu
kapıya doğru sürüklemeye başladı. Birkaç saniye sonra asansörün
önüne varmışlardı bile.
Raffaelle serbest olan eliyle asansörü çağırdığında, Rachel'in
beyninde alarm zilleri çalıyordu. Raffaelle onu dışarı, kurtların önüne
atacaktı ve...
"Lütfen bunu yapma," diye yalvardı, gözü yaşlı bir halde.
Ancak Raffaelle onu dilemiyordu. Sertçe onu asansöre bindirdi ve
kendisi de hemen önünde durdu. Bileğinden tutmaya devam ediyordu.
"Düşün bir kere," diye yalvardı Rachel bir kez daha. "Bunu
yapmak istemezsin..."
Raffaelle kaba bir şekilde, onun ağzını kapatınca, Rachel değil
konuşmak, ayakta durmak için bile bütün gücünü kaybettiğini hissetti.
Ama ayakta durmak, Raffaelle'nin onu sürüklediği yere gitmek
zorundaydı. Asansörden çıktılar ve güvenlik elemanını meraklı
bakışları önünden geçtiler. Raffaelle apartmanın ana kapısını açtığı
anda da birden kendilerini patlayan flaşların önünde buldular.
Raffaelle'nin kolu onun omzuna dolanmış, ona kucaklar gibi
sarılmıştı. "Gülümse." diye fısıldadı dişlerinin arasından. Rachel de
onun söylediğini tıpkı bir kukla gibi yerine getirdi.
Sonra Raffaelle'nin sözleri duyuldu.
41
 MICHELLE REID
Hayır, gördükleri gibi. o Elise değildi. Aslında Elise'nin güzeller
güzeli kardeşi olan, Rachel Carmichaerdi.
Ama asıl bomba bundan sonra gelmişti. Raffaelle son derece
sakin bir sesle, onların tebriklerini kabul etmeye hazır olduklarını,
çünkü az önce evlenmek için nişanlandıklarını söyledi.
Sonra da, Rachel'in parmağındaki sahte yüzüğü gösterdi.
Doğal olarak, bu açıklamanın ardında bir soru yağmuru geldi. Ne
kadar zamandır birbirlerini tanıyorlardı? Nerede tanışmışlardı?
Raffaelle bütün sorulara son derece sakin ve rahat bir şekilde
cevap verdikten sonra, "Artık istediğinizi aldığınıza göre, bir iyilik
yapıp, bizi huzur içinde bırakabilir misiniz?" diye sordu.
Öylesine rahat ve çekici bir şekilde konuşuyordu ki, gazeteciler
gülerek, onunu isteğini yerine getirmek üzere ayrılmaya koyuldular.
Raffaelle de onu sıkıca tutmaya devam ederek, onu yeniden
apartmanın içine soktu.
"Tebrikler, Mr Villani, Miss Carmichael," dedi güvenlik memuru
gülümseyerek.
Raffaelle bir şeyler söylediyse de, Rachel bunun farkında değildi.
Rahatlamanın verdiği bir şokla başı deli gibi dönmeye başlamıştı.
Raffaelle onu gazetecilerin önüne atmamıştı... yoksa bu baş
dönmesinin nedeni korku muydu?
Asansöre bindiklerinde, hâlâ geçirdiği şoktan kurtulamamıştı.
Uyuşmuş bir haldeydi. Raffaelle'nin onu dairesine getirdiğini ve bir
odaya soktuğunu fark etmemişti bile.
Ondan uzaklaşıp, birkaç adım atınca, burasının bir yatak odası
olduğunu anladı. Son derece erkeksi hatlara sahip bir yatak odası...
Arkasını döndüğünde, Raffaelle'nin kapının hemen yanında
durmuş, onu izlemekte olduğunu gördü. Öfkesi bir nebze olsun
azalmamış gibiydi. Ancak Rachel tenini ateş gibi yanmaya başladığını
hissediyordu. Öfkeyle bakıyor bile olsa, bu bakışlar altında kendini
çırılçıplak hissediyordu.
"Neden?" diye sordu güçlükle konuşarak.
42
OYUN İÇİNDE OYUN
"Yardımımı istedin ve aldın," diye cevap verdi Raffaelle. "Şimdi
ben de istediğimi alacağım ve sen Miss Carmichael, bunun bedelini
ödeyeceksin."
Raffaelle aralarındaki mesafeyi kapatmaya başlamıştı.
"Hayır," dedi Rachel başını sallayarak. Geriye doğru adım
atıyordu. "Bunu yapmana izin vermeyeceğim."
"Ah, hadi, mi amore. Biz evlenmek üzere nişanlanmış bir çiftiz.
Parmağında benim yüzüğümü taşıyorsun. Ve benim mükemmeliyetçi
ailem, düğününde bot giyip, saçlarını samanlarla süsleyen gelinimi
gördüklerinde şaşırmamaya çalışacaklar."
"Aman ne komik." Rachel kaçmak için etrafına bakmıyordu.
"Tüm zarafetleriyle organik olarak yetiştirilmiş salataların
arasında yürüyecek..."
"Şunu kesecek misin!" İğneleyici sözleri gittikçe korkutucu
olmaya başlamıştı. "Bak, kızgın olduğunu biliyorum. Buna da hakkın
var zaten..."
"Grazie."
"Aman Tanrım." Raffaelle'nin elleri belini kavrayınca, bütün teni
yeniden alevlenmişti. "Her şey için çok özür dilerim, tamam mı?"
Raffaelle'nin esmer başı ona doğru eğiliyordu. Rachel uzaklaşmaya
çalıştı.
"Kalbin deli gibi atıyor."
"Çünkü beni korkutuyorsun!"
"Ya da heyecanlandırıyorum."
Hayır, korkutuyorsun... beni korkutuyorsun, diye tekrar etti
Rachel... Ama içinden... Çünkü o sırada etrafını kaplayan karanlık sis
perdesi konuşmasını engellemiş, bütün gücünü tüketmişti. Bacakları
kendini taşıyamayacak hale gelip, yığılmaya başladığında, son
duyduğu şey, Raffaelle'nin dudaklarından dökülen okkalı bir küfürdü.
43
 MICHELLE REID
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Rachel, kendine geldiğinde yatakta yatıyordu. Birinin
yaklaştığını duyup, gözlerini araladığında, Raffaelle Villani'nin
üzerine eğildiğini gördü. Ve birden irkilerek, kalkmaya çalıştı.
Ancak Raffaelle onu yeniden yatırdı. "Sakin ol. Çaresiz
durumdaki kadınlardan yararlanmam."
Sana inanmadığım için affedersin, demek istedi Rachel, ama onun
yerine dudaklarından, "Bana ne oldu?" kelimeleri döküldü.
"Bayıldın." Konuşurken dudakları gerilmiş, gözleri ona
kenetlenmişti. Ama yüzünün maske takmış kadar ifadesiz olması
Rachel'i huzursuz ediyordu. "Ayrıca üşüyorsun."
O söyleyince, Rachel üzerinin kaşmir bir kazakla örtülü olduğunu
fark etti.
"Üzerinde sadece bu elbise varken, seni gazetecilerle konuşmak
için dışarı çıkartmamam gerekirdi."
Gazeteciler... Yaşadığı kâbus aklına gelinde, Rachel inleyerek
yeniden gözlerini kapattı. "Bunu yaptığına inanamıyorum."
44
OYUN İÇİNDE OYUN
Raffaelle doğruldu. "Mi dishiace... Seni bu kadar korkutmamın
bir bahanesi yok."
"Ben senin seks manyağı rolü yapmandan bahsetmiyorum!" bu
kez, onun kendisini durdurmasına fırsat vermeden, doğrularak oturdu.
"Gazeteciler önünde yaptıklarından bahsediyorum." Alnını
ovuşturarak ona baktı. "Ne yaptığın konusunda en ufak bir fikrin var
mı?"
"Yapmak zorunda olduğum şeyi yaptım," dedi Raffaelle soğuk bir
sesle.
"Harika... Yapman gereken şeyi yaparak, durumu tamamen
kontrolden çıkartmayı başardın."
"Ben bu işe bulaşmadan önce de durum kontrolden çıkmıştı. Bunu
kendin söylerdin."
Evet, söylemişti. "Şimdi sahte bir nişanla birbirimize bağlanıp
kaldık. Bundan sonra gelecek olan diğer sahte saçmalıkları tahmin bile
edemiyorum."
"Ama kardeşinin evliliği güvende olacak. Bütün bu düzen,
fedakârlık ve yalanlar buna değmez mi?" Sesindeki alaycı tondan,
öfkesinin biraz azaldığı belli oluyordu. Gitmek üzere kapıya yöneldi.
"Sen burada kal. Biraz ısın ve toparlan."
Toparlanmak mı? Ne için? Bu korkunç gecenin bıraktıkları
yüzünden hayatının geri kalanı boyunca asla toparlanamayacaktı.
Onun sözünü duymazdan gelerek, yatağın kenarına oturdu. "Eve
gidebilmek için, buradan fark edilmeden çıkmak için bir yol bulmam
gerek."
Raffaelle onu duyduğunda kapıya varmıştı. "Londra'da
bulunduğun zamanlarda evin neresi?"
"Genellikle Elise ile kalıyordum, ama şimdi Mark'ın evindeyim."
Saatine göz attı. "Nerede kaldığımı merak edecek."
"Pek sanmam, cara... Zaten bu pek de önemli değil... Çünkü şu
andan itibaren burada benimle birlikte yaşayacaksın."
'Tabi ki yaşamayacağım."
45
 MICHELLE REID
"Şu anda özgürlüğüm ve yapacaklarım kısıtlanmış durumda. Tabi
seninkiler de öyle... Bu yüzden, içinde bulunduğumuz durumdan
çıkacak bir yol bulana kadar, ki kaybettiğim şeylerden bahsetmiyorum
bile, sen ve ben, Miss Carmichael, birbirimizden ayrılmayan bir çift
etkisi bırakacağız. Şimdi uzan ve bu fikre alışmaya bak." Sözlerini
bitirdikten sonra, odadan çıkarak, Rachel'i yalnız bıraktı.
"Ama bu saçmalık," diye bağırdı Rachel onun arkasından.
"Nişanlılar birlikte yaşamak zorunda değiller!"
Raffaelle onu duyduysa bile, tartışmak için yanına gelmeye gerek
görmedi. Rachel'in omuzları düşmüştü. Yakın bir gelecekte onu
nelerin beklediğini düşünmek bile istemiyordu.
Gözlerini kapattı. Daha iyi düşünebilmesi için başının dönmesinin
durması gerekiyordu.
Evet, öncelikle Mark'ı aramalıydı. Yataktan kalktı ve
ayakkabılarına bakındı. Ama hiçbir yerde bulamadı.
Onları Raffaelle almış olmalıydı. Bunu kaçmasını önlemek için
mi yapmıştı? Paparazzilerin onu beklediği bir yerden ayakkabılı ya da
ayakkabısız kaçacak kadar deli biri olduğunu düşünüyorsa, Raffaelle
Villani de aklını kaçırmış demekti!
Kendine biraz çeki düzen vermek için, banyoya gitti. Ellerini
yıkadıktan sonra, bakışları aynadaki görüntüsüne takıldı. Doğrusu
üzerindeki bu elbise düz saçlar ve ağır makyajla kendini tanımakta
zorlanıyordu.
Rimelin irileştirdiği ve ortaya çıkarttığı gözleri her zamankinden
daha mavi görünüyordu. Herkes, kendisiyle biraz dikkat etse, en az
Elise kadar iyi görüneceğini söylerdi. Şimdi bunu söyleyenlerin
istekleri gerçekleşmişti, sadece...
Ama o Elise gibi olmak istememişti, değil mi? Aynada gördüğü
kişi, sadece aslında olmayan birinin yansımasıydı.
Yani başka bir değişle sahte biriydi...
46
OYUN İÇİNDE OYUN
Dudaklarındaki pembe ruj çoktan silinmişti, ama dudakları daha
dolgun görünüyordu. Dolgun ve seksi... Hiç tanımadığı bir adamla
paylaştığı ateşli öpüşmenin sonucu olarak...
Gerçek Rachel Carmichael ile tanışmak bu yabancı için büyük bir
şok olacaktı.
Rahatlayarak içini çekti ve aynanın önünden uzaklaşarak, yatak
odasına geri döndü. Ancak eşyaları burada değildi. Büyük ihtimalle,
oturma odasında bıraktığı yerde kalmışlardı.
Oturma odasına doğru yürürken, topuklu ayakkabıları olmadan,
elbisenin kısalığını o kadar da rahatsız edici olmadığını fark etti.
Odaya girdiğinde, daha çantasına ulaşmadan, telefonunun
çaldığının duydu. Arayan Mark olmalıydı. Zaten başka kim olabilirdi
ki?
Çantasını yerden alarak, telefonu çıkarttı. Tüm cesaretini
toplayarak, saçını kulağının arkasına attı ve telefonu açtı.
"Rachel, Tanrı aşkına, Raffaelle Villani'nin dairesinde ne işin
var?" Mark'ın sesi tüm şiddetiyle kulaklarında yankılandı.
"Nerede olduğumu nasıl öğrendin?"
"İnternet baştan aşağı bu haberle dolu!"
Arkasında bir ses duyunca döndü. Raffaelle Villani kapının
eşiğinde durmuş ona bakıyordu. Gömleğinin kollarını sıvamıştı.
Ortaya çıkan kaslı kolları, bedeninin geri kalanının nasıl olduğuna dair
gereken ip uçlarını veriyordu.
Midesine kramplar girdiğini, dudaklarının kuruduğunu hissetti.
Gözlerini ondan kaçırarak, konuşmasına devam etti. "Telaşlanmanı
gerektirecek bir şey yok," dedi boğuk bir sesle. "Ben,... durumu...
Raffaelle'ye açıkladım..." İsmini söylemek pek kolay olmamıştı. Yan
gözle baktığında,. Raffaelle'nin alaycı bir şekilde kaşlarını kaldırdığını
gördü. "O... sana ve Elise'ye söylediğim gibi... durumu Çok anlayışlı
bir şekilde karşıladı."
Kısa bir sessizlik oldu. "Seni almaya geliyorum."
"Hayır!" Rachel hemen itiraz etti. "Buradan uzakta kalman çok
daha iyi olur."
47
 MICHELLE REID
"Gazeteci olduğum için mi? İkinizin nişanlandığınızı söyleyen
haberler tüm Avrupa'ya yayılmış durumda... Bu ne demek oluyor?"
Bu kadar çabuk mu? Rachel güçlükle yutkundu.
"Ben öncelikle senin ağabeyinim," dedi Mark öfkeyle. "Eğer o
pislik herif sana..."
"Bunu hatırlamak için biraz geç kaldın, Mark!" diye onun sözünü
kesti Rachel. "Bu gece beni bıraktığında durumdan sonra, senin gibi
bir ağabeye sahip olmamayı daha çok isterdim!"
"Senin hemen arkamdan geldiğini sandım. Arabama geldiğimde
de olmadığını fark ettim." Sesi huzursuz gibiydi. "Geri dönmeyi
düşündüğümde, otelin önünün gazetecilerle dolu olduğunu gördüm.
Seni ortalarda göremeyince, aksi yöne gittiğini düşündüm."
"Sonra da bu aptalca fikre sığınıp, beni aramaya bile gerek gör-
meden eve gidip, haberini yaptın." Zaten bu Mark'ın tipik tavrı değil
miydi?"
"Elimde, belli bir saatte kadar yetiştirmem gereken bir haber
vardı."
Benim de bir hayatım vardı, diye düşündü Rachel kızgınlıkla.
"Her neyse, artık benimle ilgilenmen için çok geç."
"Evet, haklısın." Mark içini çekti. "Özür dilerim, Rachel. Bu
durumda, Raffaelle Villani ile bir sorun çıkmadı, değil mi?"
Onun özür diler dilemez, yeniden konuya dönmesi, Rachel'in
dikkatinden kaçmamıştı. "Evet."
Mark rahat bir nefes aldı. "Peki ne zaman geliyorsun?"
"Gelmek mi?" Rachel bakışlarını Raffaelle Villani'ye çevirdi.
Orada durmuş, Mark gibi o da vereceği cevabı bekliyordu.
O anda, hiçbir yere gitmeyeceğini anladı. Bu adama borçluydu ve
onun karar verdiği oyunun oynamak zorundaydı.
"Gelmiyorum," derken, Raffaelle'nin başını hafifçe eğmesi
gözüne çarptı. "Biz... hâlâ seçeneklerimizin neler olduğunu
konuşuyoruz... Bu yüzden bir süre daha burada kalacağım."
"Sadece konuşuyor musunuz?"
48
OYUN İÇİNDE OYUN
Rachel bu soruya hemen cevap vermedi. Çünkü o anda
Raffaelle'nin bakışında farklı bir şeyler vardı..."
"Evet."
Aradaki sessizlik, kardeşinin durumu kavramasına yetecek kadar
uzun sürmüştü. Mark'ın derin bir nefes aldığını duydu. "Umarım, ne
yaptığını biliyorsundur. O senin ilişkiye girmek isteyeceğin türde bir
erkek değil."
Yaşananlardan sonra harika bir öğüt, diye düşündü Rachel.
"Seni... yarın ararım."
"Ben de Elise'yi arayıp, endişelenmesine gerek olmadığını
söylesem iyi olacak."
İşte Mark buydu. Her zaman en büyük önceliği ikizine veriyordu.
"Tamam," diye mırıldandı. "Ona benim ..."
"Harika..." Mark onun sözünü kesti. "Şimdi gitmem gerek
Rachel. Baskıya girmeden yazımda bazı değişiklikler yapmalıyım. Bu
gece yaptığınız açıklamayla, bana ne kadar güç bir durumun içine
soktuğuna dair bir fikrin var mı?"
Bu sözler biter bitmez, bağlantı kesildi. Rachel şaşkınlık içinde
telefona bakakalmıştı. Bu korkunç gece başladığından beri, belki de
ilk kez kendini bu kadar yorgun, zayıf ve güçsüz hissediyordu.
Gözlerine dolan yaşları engellemeye çalışırken, güçlükle yutkundu.
Raffaelle dikkatle onu izliyordu. Elinde telefonla donmuş gibi
durmaya devam ediyordu. Yüzü bembeyaz kesilmişti. Gördüklerine
bakılacak olursa, kullanılmış bez parçası gibi bir kenara atılmıştı.
Birden nedenini anlayamadığı bir öfke bütün bedenini sardı. O
anda, şu ikiz kardeşleri tekmelemek için her şeyini verebilirdi.
"Ne bekliyordun?" diye sordu kaba bir sesle. "Sana saygı duyup,
koruyacaklarını mı? Bu oyundaki asıl oyuncu sen değilsin cara
Elise..."
"Biliyorum." Rachel mırıldanarak, koltuğa çöktü.
"En azından doğmamış çocuğu yasal bir babaya sahip olacak."
49
 MICHELLE REID
Onu rahatlatmak istemişti, ama sesi beklediğinden sert çıkmıştı.
Onun irkildiğini ve başını eğdiğini gördü. Saçları öne doğru düşmüş,
zarif, beyaz ensesini ortaya çıkartmıştı.
Bir an onun ensesinden öpme isteğiyle tüm bedeni kasıldı, ama şu
anda bu büyük bir hata olabilirdi.
Yavaş yavaş öfkesinin azaldığını ve yumuşamaya başladığını
hissetmek hiç hoşuna gitmemişti. Ona doğru yürümeye başladı.
Rachel onun yaklaştığını duyunca, gerildi. Raffaelle bardağını almak
için eğildiğinde ise, ürpererek geri çekildi.
"Lütfen, yine beni bir yerlere sürüklemeye başlama!"
Yaptığı bu muydu?
Evet, bunu yapıyordu. İrkilerek, doğruldu. "Ben... üzgünüm."
"Herkes üzgün." Rachel acı dolu bur kahkaha attı. "Ama üzgün
olmak fazla yardımcı olmuyor, değil mi?"
Raffaelle bu konuda onunla tartışamazdı. Onun yanındaki koltuğa
oturarak, derin bir nefes aldı. "Kendini gerçek kurban gibi mi
hissetmeye başladın, cara?" Onu iğnelemekten kendini alamıyordu.
"Kendini tamamen çaresiz hissetmek çok garip bir duygu, değil mi?
Haberler yayıldığında, şimdiki sevgililerimizin nasıl hissedeceğini
düşünmeye başladığımızda, çaresizlik içimizi kemirmeye başlayacak."
"Sevgilin mi var?" Rachel dehşet içinde kalmış mavi gözleriyle
ona bakıyordu. Göz kenarlarında biriken yaşlar, her an ağlamak üzere
olduğunun habercisiydi. Nedense bunu görmek Raffaelle'yi rahatsız
etti.
"Senin var mı?" diye soruya soruyla karşılık verdi.
"Tabi ki yok!" diye kükredi Rachel. "Sevgilim olsaydı, onu
utandırabilecek böyle bir olaya karışır mıydım, sanıyorsun?"
"Ne yazık ki benim böyle bir seçeneğim yoktu... Bu yüzden
kendin için üzülmeyi bırak." Buz gibi bir sesle konuşuyordu. "Senin
durumun benimkinden çok daha iyi."
50
OYUN İÇİNDE OYUN
"Bana sürekli olarak bunu söyleyip durmak hoşuna gidiyor, değil
mi?" Rachel ayağa kalktı. Neden bu kadar gerildiğini bilmiyordu.
Hayır, kendini kandırıyordu. Tabi ki biliyordu. Ona döndü.
"Kim?" dedi sanki bu soruyu sormaya hakkı varmış gibi.
Raffaelle'nin gözlerindeki alaycı parıltılar da, böyle bir hakkı
olmadığını ona hatırlatıyordu.
Derin bir nefes aldı. İçini kavuran kıskançlık ateşinden
kurtulmaya çalışıyordu. Birkaç kez öpüştü diye, Raffaelle üzerinde
hak iddia edecek değildi ya!
Ama kendine engel olamıyordu. Kalbi inanılmaz bir hızla atmaya
başlamıştı. Üstelik bu kez gözlerini de kaçıramıyordu.
"Neyseki... kimse yok."
Onun söylediklerini kavramak, Rachel'in birkaç saniyesini aldı.
Raffaelle şu anda hayatında kimse olmadığını söylemişti. Birden
dudaklarının kuruduğunu, bacaklarının onu taşıyamayacağını hissetti,
"Ben de, şu sıralar etrafında dolaşan ve böyle bir açıklama
yapıldığı için üzerime atlayıp bana daha büyük sorunlar çıkaracak biri
olup olmadığını merak ediyorum."
"Öyle biri yok." Rachel onun kendisi hakkında yaptığı
yorumlardan hiç hoşlanmıyordu, ama diğer yandan kendisiyle ilgili
her şeyden şüphelendiği için onu yargılayamıyordu.
"Güzel," dedi Raffaelle rahat bir tavırla. "Öyleyse burada oturup,
başka birinin alanına girdiğim için endişelenmeden, yeni nişanımın
muhteşem bacaklarına bakma zevkini yaşayabilirim."
Onun bu yorumu, Rachel'in bacaklarının ürpermesine neden oldu.
Huzursuzca kıpırdandı. "Biz nişanlı değiliz..."
"Ayrıca bu daracık elbisenin altında bedenin her hareketi beni
baştan çıkartıyor..."
Rachel hırsla ona döndü. "Senin eğlence anlayışın bu mu?
Benden bu şekilde intikam almaya mı çalışıyorsun?"
51
 MICHELLE REID
"Sana iltifat ederek mi?" Raffaelle masum gözlerle bakarak,
konuşuyordu.
"Bunlar iltifat değil!"
"Gördüklerimden beğendiğimi söylemem hoşuna gitmiyor mu?"
"Evet, gitmiyor!"
"Ama senin, bu kadar şanslı olduğuna inanamıyormuş gibi, bana
bakmanda bir sakınca yok, öyle mi?"
Rachel yöneltilen bu suçlama karşısında donup kaydı. Bütün
kanın yüzüne hücum ettiğini hissedebiliyordu. "Ben... ben... öyle bir
şey..."
"Göğüslerin kendinin mi?" Raffaelle, küstah bir tavırla onun sö-
zünü kesti.
Rachel, onun böyle bir soruyu sormuş olduğuna inanamıyordu.
"Ne cüretle bana böyle bir soru sorabiliyorsun?"
"Kolaylıkla," diye cevap verdi Raffaelle. "Gerçek gibi görünü-
yorlar, ama bu günlerde sadece dış görünüşüne bakarak bunu kim
söyleyebilir ki..."
"Gerçekler!" diye haykırdı Rachel. "Ve buna yeterince
katlandım..."
"Hayır."
Bu söz yaklaşan olayların küçük bir habercisiydi.
Raffaelle oturduğu yerden öne doğru uzanarak, onu belinden
yakaladı ve kendine doğru çekerek, kucağına oturttu.
Rachel kendini sert kasların üzerinde bulduğunda, dudaklarından
korku dolu bir çığlık döküldü. "Sen... sen ne yaptığını sanıyorsun?"
Onu itmek üzerine yumruk yaptığı ellerini omuzlarına götürmüştü.
Raffaelle'nin gözlerinde yaramaz parıltılar yanıp sönüyordu.
"Bana bakışına bakılacak olursa, sonunda bunu yaptığım için kendini
şanslı sayman gerek."
Aman Tanrım! Kendini bu kadar açık mı etmişti?
"Sen... bunu yapmayacağını söylemiştin!.."
"Artık çaresiz durumda bir kadın değilsin."
52
OYUN İÇİNDE OYUN
Raffaelle Onun çenesinden tutarak kaldırdı. Onun dudaklarının
bir sonraki itiraz için aralanmasını beklerken, gözlerini yarı kapalıydı.
Sonra, sanki daha fazla bekleyemeyeceğine karar vermiş gibi onun
dolgun, pembe dudaklarını ağzının içine hapsetti.
Öfkeyle öpüşmüşlerdi. Olayların gelişi gerektirdiği için
öpüşmüşlerdi. Şaşkınlık ve baskı altında kalmanın etkisiyle
öpüşmüşlerdi. Ama bu çok farklıydı...
Bunda açlık, hüsran, tutku, vardı... Ve Rachel bütün hayatı
boyunca böyle bir tecrübe yaşamamış, tek bir öpüşmeyle bu kadar alt
üst olmamıştı.
Öpüşmeleri derinleştikçe, onunla savaşma isteği de yok oluyordu.
Yumruk yaptığı elleri itmeği bırakmış, yavaş yavaş onun ensesine
doğru ilerlemeye başlamıştı.
Raffaelle bir eliyle onu sıkıca tutmaya devam ederken, diğer
eliyle ipek çorapların üzerinden bacaklarını okşuyordu. Elbisesi iyice
yukarıya sıyrılmış, Raffaelle'nin eli daha kasıklarının arasında
gezinmeye başlamıştı.
Onun ellerini özel alanlarda hissetmek, Rachel'in bir an
huzursuzca kıpırdanmasına neden oldu. Raffaelle'de bunu anlamıştı,
bir şeyler mırıldanarak, onun elini tuttu ve yavaşça bedenlerinin
arasına sokarak, aşağıya doğru sürükledi. Pantolonun zorlayan
sertliğin üzerine geldiğinde, Rachel artık bu anın geri dönüşü
olmadığını hissetti.
İlk öpüşmelerinden beri baskı altında tuttukları ortak arzuları
önlenemez bir şekilde ortadaydı ve artık kontrol edilemez bir
haldeydi.
Bundan sonra yaşanacak olanlar çok açıktı.
53
 MICHELLE REID
BEŞİNCİ BÖLÜM
Dakikalar sonra, doyuma ulaşmış olmanın mutluluğunu yaşayan
bedenleri tatlı bir rehavet içindeydi. Kalpleri hâlâ hızla çarpıyor,
tenlerindeki ateş hissediliyordu. Raffaelle yüzünü onun başının
yanında yastığa gömmüş, nefesinin düzelmesini bekliyordu. Rachel de
gözleri kapalı bir halde ölü gibi yatıyor, az önce yaptığı çılgınlığı
düşünmemeye çalışıyordu.
Kendisine tamamen yabancı olan bir adamla sevişmişti...
Daha önce hayatında böyle bir şeyi hiç yapmamıştı.
Ama daha önce yapmamış olması kendini daha iyi
hissettirmiyordu.
Gerçi hiçbir şey iyi hissetmesini sağlayamazdı ya...
Bütün ağırlığını üzerinde hissettiği kişi, Raffaelle Villani idi.
Uzun bacaklı sarışınları avlamakla üne kavuşmuş olan adam...
Şimdi kendisi de, o ordunun içine katılmıştı. Birden tüm benliğini
bir utanç kapladı.
Hareket mi etmişti, yoksa inlemiş miydi, bilemiyordu. Ama
Raffaelle üzerinde hareketlendiğine göre bir şeyler yapmış olmalıydı.
54
OYUN İÇİNDE OYUN
Raffaelle doğrulup, onun içinden çıkarken, ürpermesine engel
olamaması, utancını bir kat daha artırmıştı.
Ancak Raffaelle'nin de aynı tepkiyi vermesi, onun da aynı
tecrübeyi yaşadığını gösteriyordu.
Raffaelle dirseklerinin üzerinde doğruldu ve başını kaldırarak
onun yüzüne baktı. Sessizlik uzadıkça, Rachel gözyaşlarının
birikmesine engel olmakta zorlanıyordu.
"Ben..."
Rachel'in kuruyan boğazından dökülebilen tek sözcük buydu.
"Sen... ne?" diye ısrar etti Raffaelle boğuk bir sesle... Parmağını
yavaşça onun titreyen dolgun dudaklarını üzerinde gezdiriyordu.
"Ben... sanırım... biraz heyecanlanıp, ileri gittik." Dudaklarının
üzerinde onun parmakları gezinirken, konuşmakta zorlanıyordu.
"Şey... beni sen heyecanlandırdın." Raffaelle'nin dudaklarında
pişmanlık dolu mu yoksa müstehzi mi olduğunu anlaşılmayan garip
bir gülümseme vardı. "Sen... çok özeldin."
"Teşekkür... ederim..." diye mırıldandı Rachel mutsuz bir sesle.
"Bu geceki karışıklıktan çıkıp gelen... beni çok mutlu eden...
şansım olsa da vazgeçmeyeceğim... beklenmedik bir hediye gibi..."
Hediye mi? Raffaelle onu bir hediye olarak mı görüyordu.
Az önceki gülümsemesinin pişmanlıktan kaynaklanmadığı çok
açıktı. "Ama artık vazgeçeceksin, Mr Villani," diye cevap verdi soğuk
bir sesle. "Çünkü bu benden alacağın son hediye!"
Raffaelle, onun kendisini omuzlarından iterek yana devirmesine
izin verdi. Sonra Rachel'in yataktan kalkarak, çıplaklığını kapatacak
bir şeyler aranmasını izlemeye başladı.
Rachel, yerde duran elbisenin üzerini yeterince kapatmayacağını
düşünerek, onun gömleğini aldı.
"Bundan çok emin görünüyorsun."
"Eminim." Rachel, gömleğin içeri kaçmış kollarını çıkartmakla
uğraşıyordu.
"Birlikte gerçekten muhteşemdik..."
55
 MICHELLE REID
"Harika bir âşık olduğunu kabul etmek gerek," diye karşılık verdi
Rachel. "Hatta egonu tatmin edecekse, birçoğundan daha iyi olduğunu
söylemeliyim."
"Grazie"
Cehenneme kadar yolun var, diye bağırmak istedi Rachel... Bir
hediye... bir hediye!
Gömleği titreyen bedenini üzerine geçirdikten sonra, ellerini iki
yanında yumruk yaptı.
O kadar öfkeli ve sinirliydi ki, birkaç dakika sonra kontrolsüz bir
şekilde bağırmaya ve ağlamaya başlayacağının farkındaydı.
Kendinden... yaptığından nefret ediyordu?
"Kullanabileceğim başka bir oda var mı?" diye sordu çenesini
kaldırarak. Onun muzipçe kendisini süzen gözlerinin içine
bakamıyordu. İçinde az da olsa kalan gurur kırıntısını kurtarmaya
kararlıydı.
"Başka bir odaya ihtiyacın yok. Bu yatak ikimizi alacak kadar
büyük." Raffaelle hâlâ az önceki rahat pozisyonundaydı.
Rachel onunla bir tartışmaya girmek istemiyordu. Bu yüzden
hiçbir şey söylemeden yatak odasının kapısına doğru yürüdü.
"Ben tek gecelik ilişkiler kurmam," diye seslendi Raffaelle onun
arkasından.
Rachel durdu. Dar omuzları kasılmıştı. "Ben de..." diye zoraki bir
cevap verdi.
"Güzel... demek birbirimizi anlıyoruz."
"Hayır." Rachel hızla döndü. "Ben anlamıyorum."
Raffaelle yataktan kalkmış, giyinmek için pantolonuna uzanmıştı.
Çıplaklığından hiçbir rahatsızlık duymadığı hareketlerinden belliydi.
Ona bakarken yüzünün kızarmaması için büyük çaba harcıyordu.
İnanılmaz görünüyordu. Bronz rengi kaslarından yansıyan
harıltılar, göğsündeki ve bedenini diğer bölgelerindeki yoğun kıl
örtüsüyle birleştiğinde, ona çok daha erkeksi bir hava katıyordu.
56
OYUN İÇİNDE OYUN
Az önce, bu bedenin bir kısmının içinde olduğunu hatırlayınca,
yüzünün pembeleşmesine engel olamadı. Arkasını dönmekte de çok
geç kalmıştı. Çünkü Raffaelle onun tepkisini görmüş, aklından
geçenleri anlamıştı.
Yavaşça giymek için aldığı pantolonu kenara atarak, ona doğru
yürümeye başladı. Rachel, onun bunu neden yaptığını biliyordu.
Çünkü ona bakışıyla, kapatmaya çalıştığı kapıyı sonuna kadar açmıştı.
Umutsuz bir çabayla onu uzak tutmak istercesine bir elini kaldırdı.
Diğer eliyle de gömleğin önünü kapatıyordu.
"Hayır, lütfen yapma." Bu küçük yalvarışı bile boğuk bir sesle
çıkmıştı. Bacakları şimdiden titremeye başlamıştı. "Biz... bu durumu...
bu kadar yakınlaşmadan da yeterince karışık durumla getirdik...
Lütfen!"
Ancak onun bu sözleri Raffaelle'yi durduracak güçte değildi.
"Az önce, şimdiye kadar yaşadığım en şaşırtıcı zevkle senin içine
boşaldım... Yani istemediğin yakınlaşma çoktan gerçekleşti, mia
bella. Artık geri dönüş için çok geç."
Ama, bu olamazdı... "Ben... istemiyorum..."
"Tabi ki istiyorsun," diye onu yalanladı Raffaelle. "Hem de
karşılaştığımız ilk andan beri... Sana karşı aynı şeyleri hissetmediğimi
söylersem, yalan olur... Yani artık inkâr etmeyi bırak... Hem neden
birlikte olmayalım ki..." Yaklaşmasını engellemek için uzattığı elini
tutarak, Rachel'i kendine çekmek için kullandı. "Bu oyunu
sürdürdüğümüz, önümüzdeki birkaç ay boyunca birbirimizden
ayrılmayacağız. Bu yalanın bir parçası olmayan şeyi yaşayarak neden
keyfimize bakmıyoruz?"
"Bu şekilde dışarı çıkıp, dışarıda bekleyen herkese yeterince iyi
olmadığın için fikrimi değiştirdiğimi söyleyip, bu işi bitirmeliyim,"
dedi Rachel çılgınca.
"Yani bu konuda ustalaşabilmem için biraz daha çalışmaya
ihtiyacım olduğunu mu söylüyorsun?" Raffaelle başını geriye atarak,
kahkahayla gülmeye başladı. "Tensel zevklere doğal bir düşkünlüğün
57
 MICHELLE REID
olduğunu ikimiz de bildiğimize göre, Miss Carmichael, bildiğin her
şeyi bana da öğretme fırsatını sana veriyorum."
"Neyi ima etmeye çalışıyorsun?" Rachel onun gözlerinin içine
bakıyordu.
Raffaelle'nin yüzü asıldığında, Rachel onun yüzündeki alaycı
ifadenin yok olmasından hiç hoşlanmadı. "Bir erkeğe böyle zevk
verebilmeyi sana birisi öğretmediyse, bu senin doğandan geliyor
demektir."
Raffaelle bunu söylerken içinin garip bir kıskançlıkla dolduğunu
hissetti. Hayatında bu kadar duyarlı, istekli, karşılık vermeye hazır bir
kadınla hiç sevişmemiş, bu kadar büyük bir zevki hiç tatmamıştı. Ve
bütün bunları başka bir erkekten öğrenmiş olduğunu düşünmekten
rahatsızlık duyuyordu. "Ve ben senin ahlak sınırlarını zorlayacak bir
şey yapmayacağına inanmayı tercih ediyorum."
Ne cüretle onun erkekleri memnun etmek için yetiştirilmiş bir
cariye gibi olduğunu ima edebiliyordu?
Önce hediye, şimdi de eğitimli bir sokak kadını... Keman yayı
gibi gerilmişti. "Bu ne cüret?" diye öfkeyle haykırdı.
"Ben sadece senin gibi tutkulu, güzel, hırslı ve tehlikeli öpüşen
bir kadın tanımadığımı, akşam yaşadıklarımdan çok hoşnut olduğumu
söylemeye çalışıyordum."
"Bu iş yeterince ileri gitti." Rachel ondan uzaklaşmak için geriye
doğru adım attı.
Ancak Raffaelle bileğinden tutarak sertçe onu kendine doğru
çekti ve gömleğin önünü kapatmaya çalışan elini uzaklaştırdı. Çok
geçmeden iki eli onun narin belinde, düz karnında ve kasıklarında
dolaşmaya başladığında, Rachel dudaklarından bir inlemenin
dökülmesine engel olamadı.
Raffaelle onun, sanki daha fazla uzak duramayacakmış gibi
kalçasını ona doğru yaklaştırmasını izlerken, "Kendine bir bak," diye
mırıldandı. "Kendine engel olamıyorsun. Tüylerinin üzerindeki iştah
kabartıcı damlacıklar, beni yeniden içinde hissetmek istediğini avaz
avaz bağırıyor."
58
OYUN İÇİNDE OYUN
"Hayır..." Rachel itiraz etmesine rağmen, söylediklerinin doğru
olduğunu biliyor, ama bunu kabul etmekten utanıyordu.
"Bunu yaparsam..." Raffaelle onu iyice kendine çekerek,
kasıklarını arasındaki yolu buldu. "... hayatın buna bağlıymış gibi beni
hemen içine alacaksın."
Ve öyle de oldu... Çaresizlik ve zayıflıkla onu içine aldı. Raffaelle
kalçalarını hareket ettirmeye başladığında, onun boynuna sarıldı.
Kendini yukarı doğru çekmek ikisinin de aldığı zevkin boyutlarını
artırmıştı. Başı geriye düştüğünde, mavi gözleri koyulaşmış, dudakları
öpülmek için yalvarırcasına aralanmıştı.
Raffaelle de bu isteği geri çevirmedi. Dudaklarıyla ağzına,
bedenini diğer kısmıyla da, bacaklarının arasındaki nemli, ateşli ve
yumuşak kıvrımlara neredeyse zorla denecek bir sertlikle sahip oldu.
O anda hiçbir şey Rachel'i umurunda değildi. Ne onun kendisini
bir seks kölesi olarak düşünmesi, ne de yaşananlar...
Aslında Raffaelle'nin onu aşağıladığını, bu nedenle ona bu şekilde
sahip olduğunu biliyordu. Kız kardeşinin karmakarışık evlilik
hayatında bu kadar kolayca kurban olmak hâlâ canını acıttığı için,
onunla oyun oynuyordu. Rachel'in de bunu ödemesini istiyordu.
Yani yaşadıkları bir çeşit geri ödemeydi... Cinsel olarak geri
ödeme... Ve bunu istediği sonucu alana kadar sürdürecekti.
Bir süre sonra, Raffaelle onu kucaklayıp yatağın üzerine attı ve
üzerine doğru eğildi. Gözlerindeki parıltılar ve yüzündeki sert çizgiler,
aklından neler geçtiğini açıkça gösteriyordu. Ona ikinci kez zorla
sahip olacaktı. Ancak Rachel'i esas dehşete düşüren şey, ona karşı
koymayacağının, hayır demeyeceğinin farkında olmasıydı.
Telefonun ziliyle, nefes almadan onun yüzüne baktı. Bir an için
Raffaelle'nin telefona cevap vermeyeceğini ve başladığı işe devam
edeceğini düşündü.
Ancak, Raffaelle'nin yüzündeki ifade değişmişti. Rachel'in
üzerindeki gömleğin önünü kapattıktan sonra, yataktan kalktı ve
pantolonunu giydi. Yeniden ona baktığında, az önceki tutku dolu
59
 MICHELLE REID
halinden eser kalmamıştı. "Sen yat ve uyu." Sonra yatak odasından
çıkarak, kapıyı arkasından kapattı.
Rachel odada yalnız kalmıştı.
Onun yatağında, arzuladığında kullanacağı bir hediye olarak...
Telefon susmuştu. Rachel kendini tutamayarak, ayağa kalktı,
kapıya gitti, olabildiğince sessiz bir şekilde kapıyı araladı, koridora
çıktı ve konuşmayı dinlemeye başladı. İçinden bir ses bu telefonun
onlarla ilgili olduğunu söylüyordu.
Bulunduğu yerden daha ileriye gitmesine gerek yoktu. Diğer
odanın kapısı açıktı ve Raffaelle'nin akası ona dönük bir halde,
masanın önünde durduğunu görebiliyordu.
"Sabahın ikisinde beni aramandan memnun olacağımı mı
sanıyorsun, Daniella?" Ses tonundan duyduklarının hiç hoşuna
gitmediği belliydi.
Rachel, kız kardeşinin cevabını dinlerken. Raffaelle'nin
omuzlarının kasıldığını gördü.
"Daniella," diye içini çekti sabırsızca. "Bana konuşma fırsatı
verecek misin? Telefonla bu kadar çok rahatsız edilmene üzüldüm...
Hayır gizemli kadın Elise değil... Daha önce olan kişi... herkes aynı
hatayı yapıyor."
Bir yalan. Başka bir yalan. Rachel, söylenen her yalanla
omuzlarına bir yük daha bindiğini hissediyordu.
Raffaelle birden, sanki onun durduğunu hissetmiş gibi, arkasını
döndü. Bakışları yüzünden, gömleğine ve oradan bacaklarına kaydı.
Ancak bu bakışlar, sanki içinde bir savaş olduğunu, ikileme
düştüğünü gösteriyordu.
Rachel çaresizce gözlerin ondan kaçırıp, yatak odasına geri
döndü. Elise, ilişkiye girmek için yanlış adam seçmiş, diye düşündü
yatak odasının kapısını kapatırken.
Raffaelle, bir yandan kulağının dibinde bağırmaya devam eden
Daniella'yı dinlerken, bir yandan da içinde yeniden alevlenen tutkuyu
yatıştırmaya çalışıyordu.
60
OYUN İÇİNDE OYUN
Daha fazla bilgi almak için haberi Daniella'ya yetiştiren
gazetecilere öfke kusuyordu. İşler tamamen çığrından çıkmıştı ve
durdurulması imkânsız bir hal almıştı.
Ve bütün bunlara rağmen, hâlâ onu arzulamaya devam
edebiliyordu... Gençliğinden beri en son ne zaman bu kadar
kontrolsüz bir tutku yaşadığını bilmiyordu... Hem de kendisine
tamamen yabancı olan birine karşı...
Bir kapana sıkıştığını biliyordu. Rachel de öyle... Yatak odasına
geri dönüp, oraya kapanması hiç şaşırtıcı değildi!
"Hayır, Daniella," diye sertçe kız kardeşinin konuşmasını kesti.
"İki ay önce hata yapan sendin. O Elise değildi... Anladın mı?"
Soğuk ses tonu beklenen etkiyi yapmıştı. "Yani benden hata
yaptığımı söylememi mi bekliyorsun?"
"Hayır. Sana hata yaptığını söylüyorum."
"Demek Rachel Carmichael denen kadınla evlenmek üzere
nişanlandın... Hani bu gece üzerine atlayan şu kadın?"
"Si."
"Sadece bu kadar mı?"
"Hayır." Raffaelle içini çekti. "Son birkaç aydır... Rachel ile
çıkıyorduk."
"Çıkmak mı?"
Yanlış kelime seçmişti. "Birlikteydik."
"Hamile mi?"
"Hayır!" Ancak birden donup kaldı. Beyninde alarm çanları
çalmaya başlamıştı. Korunmak için hiçbir şey kullanmamışı ve onun
korunup korunmadığının sormak aklına bile gelmemişti.
Böyle bir hatayı nasıl yapabilmişti?
"Özel hayatım, benden başka kimseyi ilgilendirmez, cara. Bu
yüzden benimle ilgili sorulara yorum yapmazsan, memnun olurum.
Hatta en iyisi, Daniella, sen telefonun fişini çek!"
Raffaelle telefonu kapatarak, bur süre boş gözlerle etrafına
bakındı. Ne yapacağını bilmiyordu.
61
 MICHELLE REID
Neredeyse hiç tanımadığı bir kadınla, korunmadan birlikte
olmuştu. Böyle aptalca bir sorumsuzluğun sonucunu düşünürken,
bütün bedeni kasıldı.
Onda bu şans varken, Rachel çoktan onun çocuğuna hamile
kalmış olabilirdi. Buna korunmadan yapılan seksin getireceği diğer
riskler de eklendiğinde...
Homurdanarak, yatak odasına geri döndü. Oda karanlıktı. Işığı
yakarak, yatağın ucunda durdu. Rachel, örtünün altına kıvrılıp
yatmıştı. "Korunacak bir şey kullanmadım," dedi Raffaelle doğrudan.
Örtünün altındaki yığın birden irkildi. Sonra yavaşça hareket
ederek doğruldu. Yanakları kızarmış, ihtiyatlı, her an savunmaya
geçmeye hazır ve karşı konulamayacak kadar güzel görünüyordu...
Dio...
"Efendim?"
"Korunmadım," diye tekrar etti Raffaelle. "Rastgele cinsel
ilişkiler kuran biri değilim ve daha önce hayatımda böyle bir risk
almadım... Geçmişine saygı duyabileceğim bir partnerim olduğunu
düşünmek isterim."
Rachel, başında dikilmiş duran adamın küstahlığına
inanamıyordu. Ama yaşadıkları karşısında onu bir hediye olarak
gören adamın, ondan önce, kucaktan kucağa gezdiğini düşünmesinden
daha doğal ne olabilirdi ki?
Bu gece ilk kez karşılaştığı bir adamın yatağında oturması,
gömleğini giymesi, kokusunu ve sıcaklığını bedeninde hissetmesi
yeterince kötü değilmiş gibi, şimdi bir de geneleve ait biriymiş gibi
konuşmasına katlanmak zorundaydı.
Sonra ne olacaktı? Hizmeti için ona ne kadar para ödeyeceğini mi
soracaktı? Ona biraz fırsat verse, kendisine fahişe yakıştırmasını
yapmaktan büyük bir zevk alacağını biliyordu.
"Ben temiz yaşamı olan, dikkatli ve sağlıklı biriyim," diye
kükredi hiddetle.
"Bunu duyduğuma sevindim."
Ama hiç de rahatlamış görünmüyordu.
62
OYUN İÇİNDE OYUN
"Ben önüme gelen insanla düşüp kalkmam! Ve bana bir kez daha
hakaret edersen, Mr Villani, sana saldırmamak için kendimi
tutabileceğimden şüpheliyim."
"Sana hakaret ediyor gibi göründüyse, özür dilerim..."
"Sen bana hakaret ettin..." Rachel yeniden örtünün altına kaydı.
"Birbirimizi tanımıyoruz ve... bu konuşulması gereken bir
konuydu."
"Son derece etkili bir şekilde konuştun." Rachel örtüyü başına
çekerek, artık git, diyen bir şekilde omzunu silkti.
Raffaelle bunu anladıysa bile görmezden geldi. "Konuşmayı
henüz bitirmedik."
"Bitirdik."
"Hayır, Rachel... bitirmedik..."
Raffaelle'nin sesindeki değişiklik, Rachel'in dikkatini çekmişti.
"Bununla ilgili tartışmamız gereken başka bir şey daha var."
Başka bir şey mi? Rachel bir an duraksadıktan sonra, yeniden
doğrularak oturdu.
Raffaelle son derece basit kelimeler kullanarak konuşmaya
devam etti. "Korunmadığımı söyledim. Gebe kalma ihtimaline karşı
senin korunup korunmadığını bilmek istiyorum."
Rachel yüzündeki bütün kanın çekildiğinin hissetti. "Bütün
bunların benim başıma geldiğine inanamıyorum," diye fısıldadı.
"Cevabına bakılacak olursa, ortada bir sorun var demektir."
"Sana daha önce de, önüme gelenle yatmadığımı söyledim!" diye
haykırdı Rachel.
Raffaelle'nin ağzının kenarında bir kas seğirdi. "Doğum kontrol
hapı alman için, birileriyle yatman gerekmez."
"Bu değerli bilgi için çok teşekkür ederim," diye cevap verdi
Rachel öfkeyle. "Ama benim durumumda, önüme çıkan her erkekle
yatmadığım için, doğum kontrol hapı kullanmama da gerek yok."
Elleriyle yüzünü örttü. Bu duruma düştüğüne inanamıyordu. Yabancı
biriyle, hiç çekinmeden ve korunmadan birlikte olmuştu. Ve şimdi
63
 MICHELLE REID
içinde milyonlarca sperm hedefini bulmak için dolaşıp duruyordu!
Birden yataktan kalkarak, banyoya gitti. Yıkanmak, içindeki ve
dışındaki bütün izlerden kurtulmak istiyordu! Ama hiçbir şey
yapmadan, banyonun ortasında öylece durdu. Kollarını titreyen
bedenine sarmıştı.
Kapının açıldığını ve Raffaelle içeri girdiğini duydu. "Senden
nefret ediyorum," diye fısıldadı. "Keşke senin ismini hiç duymamış
olsaydım."
"Oldu bir kere cara. Artık bunları söylemek için çok geç."
Rachel'in ona bakan mavi gözlerinde yaşlar parıldıyordu. "Bunu
yaptığımıza inanamıyorum. Dehşet içindeyim."
"Görebiliyorum."
"Ben... bir bebek istemiyorum."
"Benim bebeğimi mi, yoksa genel olarak mı?"
Rachel, hâlâ yarı giyinik durumda olan Raffaelle'ye baktı. Bir
erkekte sahip olması istenen her şeye sahipti... Aklına gelen düşünce
midesine kramplar girmesine neden olunca, savunmaya geçti. "Bu
kadar küstah davranman, duruma yardım etmiyor."
"Kendini azarlamak da öyle..."
Rachel hayret dolu gözlerle ona bakıyordu. "Tanrı aşkına, sen
hangi dünyadan geliyorsun? Beni tanımıyorsun. Ama sanki yaptığımız
hiç umurunda değilmiş gibi orada öylece durmuş bakıyorsun."
"Ben kaderci biriyim."
"Çok şanslısın.." Rachel yüzüne düşen saçı geriye attı. "Bense,
dünün asla başlamamış olmasını diliyorum."
"Olmayacak şeyleri istemenin bir anlamı yok. cara."
"Şimdi de sinir bozucu birisin."
"Özür dilerim. Ama uzun süreli bir işin içinde olacağımıza göre...
benim sinir bozucu tavırlarıma alışmanı öneririm."
"Uzun süreli bir iş mi?" Şimdi neden bahsediyordu bu adam?
"Benim ailemde evlilikler bebeklerden önce yapılır."
64
OYUN İÇİNDE OYUN
Evlilik mi? "Ah, Tanrı aşkına... Ertesi sabah haplarından birini
alıp-"
"Böyle bir şey yapmayacaksın."
"Bu senin kararın değil."
Raffaelle'nin gümüş rengi gözleri onun üzerine odaklanmıştı.
"Demek, yaşama şansı tanımadan, küçük bir hayatı çıkarıp atmak seni
mutlu edecek?"
"Tanrım... hayır. Ben sadece, böylesinin çok daha iyi olacağını
düşünüyorum."
"Düşünme." Raffaelle buz gibi bir sesle konuşuyordu.
"Günahlarımıza bir yenisini daha eklemeyeceğiz. Bu bizim hatamız ya
da değil, ama sonucu masum bir çocuk olabilir. Eğer böyleyse,
zamanı geldiğinde bu işi şerefli bir şekilde halledeceğiz."
"Evlilikle," diye dalga geçti Rachel.
"Yakalanacak iyi bir av olarak düşünüldüğümü bilmen gerek,
cara."
Onun ne ima ettiğini anlamak, Rachel"in birkaç saniyesini aldı.
"Şimdi de beni bununla mı suçluyorsun? Seni yakalanacak iyi bir av,
olarak gördüğüm için, kasıtlı olarak seninle yattığı mı söylüyorsun?"
"Ben böyle bir şey söylemedim." Raffaelle sabırsız bir şekilde
içini çekti.
Ah, tabi ki böyle söylemişti! Rachel sanki buzun üzerine basmış
gibi ürperdiğini hissetti.
"Ben diğer seçeneği kullanacağım." Rachel onu iterek yanından
geçmek istedi. Ancak Raffaelle onu kolundan yakalayarak engelledi.
Boşta kalan diğer elinde de cep telefonunu tutuyordu.
"Bırak beni."
Raffaelle onu duymazdan gelerek, hızla bir numara çevirdi ve
telefonu kulağına götürdü.
"Hâlâ gazetecilerin kuşatması altında mıyız?"
Apartmanın güvenlik elemanıyla konuşuyor olmalı, diye düşündü
Rachel. Raffaelle karşı tarafının cevabını beklerken, yeniden gergin
65
 MICHELLE REID
bir havanın etraflarını sardığını hissetti ve neler olacağını beklemeye
başladı.
Telefonu kapattığında, Raffaelle'nin dudakları ince bir çizgi halini
almıştı. Telefonu cebine koyduktan sonra, sert gözlerle ona baktı.
"Paparazziler hâlâ dışarıda. Yakın bir geleceğe kadar da
ayrılacaklarını sanmıyorum. Anladın mı?"
Rachel şaşkın gözlerle ona bakıyordu.
"Bu da, şu andan itibaren, sen ya da ben nereye gidersek gidelim,
peşimize takılacakları anlamına gelir... Düşün bir kere cara, gecenin
bir yarısı dışarı çıkıp, nöbetçi eczane aradığın ve gazetecilerin gözleri
önünde ertesi gün haplarından birini aldığın haberinin gazetelerde
çıkmasını ister misin?"
Gözleri birbirine kenetlenmiş, aralarında buz gibi bir sessizlik
oluşmuştu. Rachel bağırmak, haykırmak istiyordu. Ama yapamadı!
Gözleri yaşlarla dolmayla başlamıştı.
Raffaelle de yaşları görmüştü. Kaşlarını çatarak, boğuk bir sesle,
"Rachel," diye mırıldandı.
Rachel, onun kolunu kavrayan elini iterek, yürüdü, ancak yatak
odasının ortasına geldiğinde durdu.
Kaçabileceği... saklanabileceği hiçbir yer yoktu. Ve gözlerinde
biriken yaşları artık engelleyemiyordu. Sonunda tek seçenek olarak
gördüğü yatağa giderek, örtünün altına girdi.
Kalbi çılgınca atıyor, gözleri yanıyordu. Boğazından kurtulan
hıçkırıkların duyulmasını engellemek için yumruk yaptığı eliyle
ağzını tıkamıştı.
Raffaelle'nin hareket ettiğini hissedebiliyordu. Sonra ışıkların
söndüğünü, kapının yavaşça kapandığını duydu. Raffaelle onu
üzüntüsüyle baş başa bırakma nezaketini göstermişti. Sonunda kendini
daha fazla tutamayarak, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Ancak çok geçmeden örtünün kaldırdığını hissedince irkilerek,
yüzünü gömdüğü yastıktan başını kaldırdı. Raffaelle çırılçıplak bir
halde, yatağa yatmıştı.
66
OYUN İÇİNDE OYUN
Raffaelle'nin onu kendine çekmesiyle, titrek inlemesi yok olup
gitti. Raffaelle dikkatle onun yüzünü inceliyordu. Bir süre sonra,
dudaklarında kederli bir ifade belirdi. "Ağlıyorsun."
"Hayır, ağlamıyorum." Tam gözünün kenarındaki yaşları
silecekken, Raffaelle ondan hızlı davrandı. Rachel burnunu çekerek,
"Bunu yapmayacaktım," diye mırıldandı.
"Si, biliyorum." Raffaelle içini çekti. "Kavga ediyorduk. Sen de
elindeki silahı kullandın. Seni paramparça ederek, intikam almak
istedim. Özür dilerim."
"Bu kadar kaba olman çok korkutucu."
"Si." Raffaelle bir kez daha içini çekti. Sonra bacağının biriyle
onun bacaklarını sarmalayarak, Rachel'i daha çok kendine çekti ve
elini tutarak göğsüne götürdü.
Rachel onun sıcaklığını, kaslarının sertliğinin ve avuçları içinde
dalgalanan tüylerin hareketini hissetti. Bu çok mahrem ve çok
tehlikeliydi... Özellikle de ondan uzaklaşmak için çabalamadığında...
Derin bir nefes alarak, hissettiklerini görmezden gelmeye çalıştı.
"İkimizi de böyle bir karmaşanın içine soktuğum için gerçekten çok
üzgünüm," dedi içten bir pişmanlıkla.
"Ama yaptın... Şimdi bununla başa çıkmak zorundayız." Ona
doğru eğildi. Birden inanılmaz derecede ciddileşmişti. "Şu anda
elimizde bir hikâye, bir nişan ve bir yatak var. Birlikte olduğumuz
süre içinde, insanları dürüstlüğümüzden şüpheye düşürecek bir şey
yapmayacaksın."
"Yalanımızdan demek istiyorsun."
Raffaelle başını salladı. "Buna inanmaya başla artık, cara. Kız
kardeşinin evliliğinin kaderi, benim hayatımda seçtiğin rolü
oynamaktaki başarına bağlı."
Onun hayatı... Bu iki kelime, Rachel'e her şeyi anlatıyordu.
Raffaelle'nin koruduğu kendi hayatıydı. Kendi ünüydü. Ve kendi
gururuydu.
Başka ne bekliyordu ki?
67
 MICHELLE REID
Raffaelle'nin dili dudaklarında gezinmeye başladığında,
gözlerindeki bakış, biraz sonra neler olacağını söylüyordu.
"Hayır," dedi Rachel irkilerek.
Ama Raffaelle'nin dili gittikçe daha derinlere dalıyordu. "Evet,"
dedi yumuşak bir sesle.
"Ama ben istemiyorum.."
"İstiyorsun, cara..."
Gerçekten de bedeninde gezinen ellere bedenin verdiği tepki, onu
doğruluyordu. Aralarında bu kadar yoğun bir akım varken,, İnkâr
etmek çok anlamsızdı.
Raffaelle onun bedenindeki yerini aldığında, kendini o puslu
dünyanın içinde kaybolmuştu. Dudaklarından dökülen inlemeler
eşliğinde, kendilerini yoğun ve zevk dolu bir yolculuğun içinde
buldular.
Rachel kendini uykunun kollarında bulduğunda, en son olarak
keşke diye düşündüğünü hatırladı. Ama ne için böyle bir dilekte
bulunduğunun bilemiyordu...
Çalan telefonun ziliyle uyandığında, üzeri örtülüydü. Uzaktan
sesler geliyor, ama kapı kapalı olduğu için anlaşılmıyordu.
Gözlerini açmadı... açmak istemedi. Bir sürü kötü anı beynine
hücum etmişti. En kötüsü de daha dün gece tanıştığı bir adamla,
korunmadan, son derece ateşli bir şekilde sevişmiş olmasıydı. Fiziksel
izleri hâlâ üzerindeydi. Tüm hücreleriyle, onu duyabiliyor, his-
sedebiliyor, kokusunu alabiliyordu.
Telefonun zili susunca, gözlerini açtı. Kapalı perdeler arasından
sızan gün ışığı etrafı yeterince aydınlatıyordu. Yanında kimsenin
olmadığını görünce, rahat bir nefes aldı.
En azından onunla yeniden yüz yüze gelmeden önce kendini
toplayacak zamanı olacaktı.
Yataktan kalkarak, üzerine giymek için bir şeyler arandı. Ama
elbiseleri gitmişti. Dün akşam kendini korumak için giydiği gömlek
68
OYUN İÇİNDE OYUN
de... peki şimdi ne olacaktı? Kıyafetlerinin ortalarda olmaması, ona
Raffaelle'nin hayatındaki yerini gösteren bir mesaj mıydı?
Birden dün akşam bayıldığında, Raffaelle'nin üzerine örttüğü
kaşmir kazağın, sandalyenin üzerine atılmış olduğunu gördü. Hemen
onu alarak, üzerine geçirdi.
Tam o sırada birinin kapıya vurduğunu duydu. "Evet..." diye
seslenirken, Raffaelle'nin dün gece yalnız kalmaya ihtiyaç duyarken
kapıyı çalmadığı halde neden şimdi yaptığını merak ediyordu.
"Eşyalarınız geldi, Miss Carmichael," dedi tamamen yabancı bir
kadın sesi. "Bavulunuzu kapının hemen önüne bırakayım mı?"
"Ah, evet, teşekkür ederim." Rachel cevap vermiş olmasına
rağmen, kadının neden bahsettiğini anlayamamıştı.
Birkaç saniye bekledikten sonra, kadının gittiğinden emin olmak
için kapıyı yavaşça araladı. O anda Devon'dan ayrılırken hazırladığı
valizin hemen önünde durduğunu fark etti. Valizi içeri alırken, kaşları
çatıldı.
Bunu en son, kapağı açık ve içindekiler Mark'ın yatağının üzerine
yayılmış bir halde görmüştü. Peki ama buraya nasıl gelmişti?
Mark mı getirmişti? Buraya gelmiş ve sonra onu görmek, iyi olup
olmadığını anlamak zahmetine bile katlanmadan geri mi dönmüştü?
Valizin kapağını açarken, içinde keskin bir acı hissetti. Bavulda
Londra'ya getirdiği eşyaların yanında, Elise'nin kendisine verdiği
eşyalar da vardı. Hepsinin üzerinde de bir kâğıt parçası bulunuyordu.
Kâğıdı açtığında, Mark tarafından aceleyle yazılmış bir notla
karşılaştı.
Sabahın altısında bu saçmalıkları aldırmak için kapıma şoför
yollamak zorunda mıydın? Yatağa daha yeni yatmıştım!
İyi haberleri verdikten sonra, Elise seni aradı, ama telefonun
kapalıydı. Bana sorarsan, o ve Leo, yaklaşan düğünün için seni
69
 MICHELLE REID OYUN İÇİNDE OYUN

tebrik etmek istedi. Onu bugün ara da, Leo 'ya karşı mutlu kız
kardeş rolünü oyna...
Bu öğlen, birkaç haftalığına Los Angeles 'e gidiyorum. Geri
geldiğimde görüşürüz.
Sevgiler, M.

Diğer bir değişle görev tamamlanmış, hayat Mark için normale

dönmüştü. Onun hisleriyle ilgilendiğini, yakın bir gelecekte
kurtarmayı planladığın gösteren tek bir kelime yoktu.
Bir süre boş gözlerle elindeki kâğıda baktı. Sonra dudaklarına
oynaşan pişmanlık dolu gülümsemeyle, notu yatağın üzerine attı ve
dikkatini giyecek bir şeyler seçmeye verdi.
Raffaelle konuk odalarından birinin banyosunu kullanarak duş
almış, üzerine kısa bir bornoz giymişti. Yatak odasının kapısını
açtığında, banyonun kapısının kapandığını ve yavaşça kilitlendiğini
duydu.
Bir süre, onun varlığının kanıtı olan şeyleri gözden geçirdikten
sonra, yatağa doğru ilerledi ve üzerine atılmış olan notu aldı. Notta
yazılanları okurken, yüz ifadesi sertleşti. Bakışları kapağı açık olan
valizin içine kaydı. Her şey aceleyle içine tıkıştırılmış gibiydi.
Acaba Rachel kendini terk edilmiş mi hissediyordu? Öyle
hissediyor olmalıydı, çünkü gerçekte olan buydu... Terke dilmiş,
yalnız bırakılmıştı?
Notu bulduğu yere bıraktı. Sonra giyinme odasına gitti. On da-
kika sonra giyinmiş bir şekilde, geldiği gibi sessiz yatak odasından
ayrılırken, banyoda hâlâ akan suyun sesi duyuluyordu.
70
ALTINCI BÖLÜM
Yatak odasından çıkmak Rachel için çok zor olmuştu. Günün
aydınlığında. Raffaelle Villani ile karşılaşmamak için her şeyi
yapabilirdi.
Yürürken, sinirli bir şekilde ellerini ovuşturuyordu. En azından şu
anda daha çok kendisi gibi göründüğünü söyleyerek, kendi kendini
sakinleştirmeye çalışıyordu. Elise'nin görüntüsünden sıyrılıp, aynadaki
gerçek Rachel'e baktığında biraz olsun rahatlamıştı. Üzerinde,
çoğunlukla tercih ettiği gibi kot pantolon ve uzun kollu siyah triko bir
bluz vardı. Makyajı oldukça azdı ve saçları kendi şekline kavuşmuştu.
Şimdi tek ihtiyacı olan, gerçek Rachel olduğuna kendini ikna
etmekti. Çünkü hiç de eski Rachel gibi hissetmiyordu.
Çantasını ve telefonun almayı planlıyordu, ama mutfağın
yanındaki kapının açık olduğu fark edip, içeriye göz attığında, kalbi
bir an için duracak gibi oldu.
Raffaelle uzun yemek masasının yanında ayakta duruyor,
kahvesini yudumluyordu. Üzerinde gri bir tişört ve ona uygun renkte
pantolon vardı. Gözlerini bir türlü ondan ayıramıyordu.
71
 MICHELLE REID
Ondan bu kadar etkilenmek, her gördüğünde karmakarışık
duygular hissetmek istemiyordu. Ama bir türlü kendine hakim
olamıyordu.
Çok geçmeden, Raffaelle onun durmuş kendisini seyrettiğini fark
etti, Rachel sanki bir suç işlerken yakalanmış gibi, saçının dibinden,
ayakucuna kadar kıpkırmızı olduğunu hissetti.
Raffaelle'nin bakışları, onun düz siyah ayakkabılarından yavaşça
yukarıya, rengi solmuş kot pantolonun ortaya çıkarttığı bacaklarında,
kalçalarında ve karnında gezinmeye başladı.
İnceleyen bakışları, o bölgede duraksadığında, Rachel onun
aklından neler geçtiğini biliyordu. Karnındaki kasların
hareketlendiğini hissetti.
Raffaelle de bunu görmüş olmalıydı ki, gözleri tutkuyla karardı.
Bakışlarını onun gözlerine kaldırdığına, aralarındaki güçlü tutku
yeniden açığa çıkmıştı.
Gözlerinin bağlantısı kesilip, Raffaelle dikkatini onun aralanmış
ve titreyen dudaklarına yönelttiğinde, Rachel kalbinin göğsünden
çıkacakmış kadar hızlı attığını hissediyordu. Raffaelle pembe rujlu
dudakların üzerinde bir süre daha oyalandıktan sonra, yeniden onun
mavi gözlerinin içine baktı. Sonra bakışları, dümdüz saçların yerini
almış, kızaran yüzünü çevreleyen ipeksi buklelere çevrildi.
"Bu kıvrımlar nereden geliyor?"
Rachel konuşabilmek için dudaklarını ıslatmak zorunda kalmıştı.
"Her zaman oradaydılar, sadece bir süre için saklanıyorlardı." Farkına
varmadan, önüne düşen bir tutam saçı geriye attı.
Raffaelle onun kıvırcık saçlarına bakmaya devam ediyordu. "Sana
yakışıyor:"
"Hayır, yakışmıyor," diye itiraz etti Rachel. "Ama onlarla birlikte
doğdum, bu yüzden yapacak bir şey yok..." Omzunu silkerek, ellerini
pantolonunun cebine soktu. Nihayet gözlerin ondan kaçırmayı
başarmıştı.
Raffaelle onun kendini savunmaya geçtiğini gösteren beden dilini
izlerken, kaşlarını çattı.
72
OYUN İÇİNDE OYUN
"Kahve var mı?" diye sordu Rachel.
"Evet. Mutfakta... Ben getireyim.."
"Hayır... Ben alırım."
Raffaelle onu durduramadan, Rachel çoktan odadan çıkmıştı.
Tıpkı korkuyla kaçan bir tavşan gibi... Birden yüzü asıldı. Yüzünün
asılmasının bir süre nedeni vardı.... Rachel'in dün gece
yaşadıklarından hoşlandığı için kendinden utanması ve bu yüzden
gerilmesi. Kendi doğal güzelliğinin farkında olmaması ki büyük
ihtimalle bunda güzel ve sevgili ablasının parmağı vardı...
Kahvesini bitirerek, onu izlemeye karar verdi. Sabahın ilk anki
soğuk etkisi neredeyse yok olmuştu ve ortalığın yeniden buz
kesmesine izin vermeyecekti.
Rachel kahve makinesinin yanında durmuş, fincanın dolmasını
izliyordu.
"Al," dedi boş fincanını ona uzatarak. "Kahveyi koyu severim."
Onun kendisine tepki göstermesine fırsat bırakmadan, yanından
uzaklaştı. "Kahvaltı için ne istersin. Taze poğaça? Yulaf ezmesi?
Tost?., istersen dolapta taze portakal suyu da var..."
"Hiçbir şey istemiyorum. Teşekkür ederim. Sadece biraz kafein
yüklemesine ihtiyacım var. Zaten sonra da gitmek zorundayım..."
"Gitmek..." Raffaelle yavaşça ona döndü.
"Evet." Rachel ona bakmaktan özellikle kaçınıyordu. Sinirli bir
şekilde saatine göz attı. "Devon'a gidebilmek için yakalamam gereken
bir tren var ve sabahın yarısı çoktan geçti."
"Bu işi halletmiştik," diye hatırlattı Raffaelle. "Burada, benimle
birlikte kalıyorsun."
"Evet, bunu biliyorum." Rachel başını sallayınca, saçlarındaki
kıvrımlar hopladı. Tüm dikkatini, onun fincanına kahve doldurmaya
vermişti. "Ama eğer kalacaksam, kıyafete ihtiyacım olacak...""
"Ben, ihtiyacın olan her şeyi sana alırım."
Rachel birden gerildi. "Hayır, bunu yapmayacaksın! Devon'da
giysilerim var ve bir daha sakın böyle küçük düşürücü bir teklif
yapma cüretini gösterme!"
73
 MICHELLE REID
"Küçük düşürücü değildi... Ben pratik olmaya çalışıyorum."
"Esas pratik olmaya çalışan kişi benim... Başka bir hayatım
yokmuş gibi, her şeyi bir anda bırakamam. Çiftlikteki işleri organize
etmek için birkaç güne ihtiyacım var."
"Yani gerçekten çiftliği tek başına mı idare ediyorsun?"
İşte yine onu hor görüyordu! Ancak Rachel onun gözlerini içine
baktığında, yüzündeki şaşkın ifadenin samimi olduğunu gördü. "Bu
işte becerikli biriyim."
"Peki sen buradayken, orasıyla kim ilgileniyor?"
"Bir... komşu." Sözler dudaklarından dökülür dökülmez kaşları
çatıldı. Jack ile ilişkisini neden böyle garip bir şekilde tarif ettiğini
bilmiyordu. "Ama onun da kendisine ait bir çiftliği var ve ben..."
Raffaelle'nin davranışında bir değişiklik olmuştu, ama Rachel
bunun ne olduğundan tam olarak emin değildi.
"Benim yaptığım gibi, gerekli düzenlemeleri yapmak için
telefonunu kullan."
"Tanrım... katlanılmaz birisin," diye inledi Rachel. "Bu sizin için
çok normal olabilir, Yükseklerde Uçan Beyefendi. Sen bir telefonla
insanlara emirler verebilirsin, ama ben yapamam."
Onun kendisiyle ilgili yaptığı yakıştırmayı duymazdan gelerek,
Rachel'e doğru yürüdü. "Öyle mi düşünüyorsun?"
"Biliyorum." Raffaelle yaklaşırken, o da gerilemeye başlamıştı.
Ancak bir süre sonra gidecek yeri kalmayınca, kendini kapana
sıkışmış gibi hissetti. "Leo'nun bu şekilde davrandığına defalarca tanık
oldum. Bir şeyin yapılmasına ihtiyaç duyduğu anda, telefonla etrafa
emirler yağdırır."
"Yani sen organik sebzelerinin sulanmasından bir tek kendinin
sorumlu olmasını istiyorsun."
"Bu kadar alaycı davranmana ve aşağılamana gerek yok!" dedi
Rachel hemen savunmaya geçerek. "Her şey sona erdiğinde, Mr
Villani, dikkatini pek veremediğin için bir ya da iki anlaşma kaybetme
şanssızlığına uğrayabilirsin, ama ben bütün geçim kaynağımı
kaybetme riskiyle karşı karşıyayım."
74
OYUN İÇİNDE OYUN
"Benim çocuğumu taşıyorsan, bu iş sona ermeyecek."
Rachel güçlükle yutkundu. "Lütfen yine olabilecek en kötü şeyi
yüzüme vurmaya başlama."
Raffaelle bir şey söylemek istedi, ancak sonra sanki fikrini
değiştirmiş gibi içini çekti. Aralarında büyük bir gerilim vardı. Ve
bunun nedeni az önce tartıştıkları konudan dolayı birbirlerine karşı
hissettikleri düşmanca hislerden kaynaklanmıyordu.
"Bunun aile işletmesi olduğunu söylemiştin," dedi Raffaelle onun
devam etmesi için kışkırtarak.
"Evet... beş yıl önce annem ve babam trafik kazasında ölene
kadar bir aile işletmesiydi. Şimdi çiftlik üçümüz arasında paylaşılmış
durumda."
"Bu, bütün işi senin yaptığın, onların hiçbir şeye karışmadığı
anlamına mı geliyor?"
"Ben orada çalışmayı seviyorum, onlar sevmiyor."
"Onlara çok sadıksın değil mi?... Onların sana yeterince sadık
olmadıkları hiç aklına gelmiyor mu?"
Bu kelimeler ağzından çıkar çıkmaz, Raffaelle pişman oldu. Ama
artık çok geçti. Rachel'in yüzündeki bütün kan çekilmiş, kollarını
kendini savunmak istercesine bedenine sarmıştı.
"Ailemin birbirine olan bağlılığı seni ilgilendirmez."
"Öyle mi?" Öfkesi yüzünden sesi beklediğinden daha sert
çıkmıştı. Onun sol elini kavrayarak havaya kaldırdı. "Parmağındaki
yüzük, bundan sonraki bağlılığının sadece bana olacağını gösteriyor."
"O sahte." Rachel elini sertçe çekti.
İşte yine başlamıştı. Kadınlarla ettiği kavga genellikle yatakta
sona eriyordu. Raffaelle bunun cinsel bir çağrı olduğunu düşünmeye
başlıyordu. Hızlı bir hareketle onun ensesinden kavrayarak, başını
geriye eğdi ve dudaklarına kapandı.
Diş macunu ve ruj kokuyordu ve Raffaelle bu bileşimden
hoşlandığını fark etti. Rachel'in ona karşı koymak için bir çaba
göstermemesinden de çok hoşlandı. Başını kaldırdığında, onun
75
 MICHELLE REID
Kendini savunmak için bedenine sardığı ellerinin, gömleğine yapışmış
olduğunu gördü.
"Ama bu sahte değil," diye mırıldandı. "Bu yüzden Devon'u
unutup, yatağa geri dönelim. Zaten neden yataktan çıktığımızı da
bilmiyorum."
"Hayır." Rachel onu iterek kenara çekildi. "Yapmam gereken
şeyler var."
"Birden korkmaya mı başladın?" Raffaelle onun elinden tutarak,
mutfaktan çıkarttı ve yemek odasına geri götürdü. "Devon'da bir
eczane bulmayı umuyorsan, önce buna baksan iyi olur."
Yemek masasının yanında durmuşlardı ve masanın üzerinde pazar
gazeteleri duruyordu. Gazetelerin ön sayfasında, Raffaelle'nin
apartmanın önünde, yüzüğü gösterirken ve birbirlerine aşk dolu
gözlerle bakarken çekilmiş fotoğrafları vardı. Bir tanesi farklıydı. O
da Mark'ın çektiği idi. Başlık da son derece akıllıca atılmıştı.
Çiçeği burnunda nişanlıların göz önündeki ilk öpüşmeleri.
"On beş dakikalık şöhret beni de buldu," dedi Rachel gergin bir
sesle. Bir yandan da gazetelerdeki fotoğraflara şaşkın gözlerle
bakıyordu.
"Bu işin sona ermesi on beş dakikadan biraz daha uzun sürecek,
cara..."
"Sen iyi bir haber konusu olduğun için mi?"
"Ortalık yerde üzerime atılıp beni öpmenin nedeni de bu değil
mi?.. Neyse istediğini aldın." Eliyle Mark'ın çektiği fotoğrafı gösterdi.
"Burada kız kardeşine çok benzediğini itiraf etmeliyim."
Resimde, sanki uzun zamandır birliktelermiş gibi bir görüntü
vardı. Kasıklarında yeni bir heyecan dalgasının yayılmaya başladığını
hissedince, bakışlarını diğer gazetelere kaydırdı. Onların attığı
başlıklar da pek farklı değildi.
"Bütün bunları ben istemedim... Hepsi senin hatan."
"Bu kadar kör olamazsın."
Sesindeki bir şeyler Rachel'in sertçe ona bakmasına neden oldu.
"Ne demek istiyorsun?"
76
OYUN İÇİNDE OYUN
"Hiçbir şey." Raffaelle onun yanından uzaklaşmak için döndü.
"Hayır... İma ettiğin bir şey var." Rachel kolundan yakalayarak
onu durdurdu. "Ve ben bunu bilmek istiyorum."
Raffaelle ona döndüğünde, yüzü sert, gözleri öfke doluydu.
"Sevgili ağabeyinin dostlarının onun ikiz kardeşinin kim olduğunun
bildikleri hiç aklına gelmedi mi? Tabi ki biliyorlardı... Bu yüzden
arkamızdan gelip, sana Elise diye seslendiler. Onun gibi göründüğünü
fark etmeleri, sevgili kardeşinin kaçmasına yaradı. Göründüğün kadar
şaşkınsan, masumiyetinden dolayı seni affedebilirim, cara, ama
olacaklar bu kadar belliyken kardeşinin yaptıklarını affetmeyeceğim."
Rachel bir sandalyeyi çekerek oturdu. Kahretsin... Raffaelle
haklıydı.
"Senin gerçekte kim olduğunu anlamaları ne kadar sürecekti
sanıyorsun..." Raffaelle devam ediyordu. "Geçmişini araştırmaya
başladıklarında, on beş dakikalık şöhretin cehenneme dönerdi. Leo
Sayakis, karısının yaptığı çirkinlikleri örtmek için yaptıklarını öğrenir
ve bunu sana ödetmek için tetikte beklerdi."
"Daha fazlasını söylemek zorunda değilsin," diye fısıldadı
Rachel. "Anladım."
"Öyle mi?... Öyleyse bu karışıklığa şunu da ekleyelim. Şimdi
korkarak kaçtığın takdirde, bütün yalanları ve kardeşinin evliliğini bir
kenara atacağım. O yapamazsa bile ben sonuçlarıyla başa
çıkabilirim!"
Rachel'in söylediklerini kavraması için, onu yalnız bırakarak
odadan çıktı.
Rachel'in her şeyi anlaması fazla sürmedi. Raffaelle haklıydı.
Burada ayrılıp, Devon'a geri döndüğünde korkup, kaçmış olacaktı.
Ama onun yanından, kendisine hissettirdiklerinden uzaklaşmak da
istiyordu. Bir gece içinde böyle hissedebildiğine göre, bu iş bittiğinde
duygusal olarak çökmüş bir enkaza dönüşeceğinden emindi.
77
 MICHELLE REID
Raffaelle çalışma odasında, volta atarken, kendisine neler
olduğunun düşünüyordu. Neden onunla bu kadar kaba ve öfkeli bir
şekilde konuşmuştu?
Evine gidip eşyalarını toplamak ve işlerini organize etmek
istediği için mi, bencil aile üyelerini korumakta ısrar ettiği için mi,
yoksa Devon'da bahsettiği adam yüzünden mi? Daha önce anlatmaya
bile gerek duymadığı komşu...
Bilmiyordu. Bilmek istediğini de sanmıyordu. Burada bir şeyler
oluyordu ve bu onu korkutuyordu.
Onun hareket ettiğini duyunca, ne yaptığını görmek için yanına
gitti. Rachel elinde çantasıyla, oturma odasının ortasında duruyordu.
"Telefonumu bulamıyorum," dedi solgun bir yüzle.
"Pili bitmişti. Çalışma odamda şarj oluyor. Gidip, getireyim..."
sonra duraksadı. "Kimi aramak istiyorsun?"
Bunu sorduğu için kendine çok kızıyordu. Rachel'in kimi aramak
istediğinin onu hiç ilgilendirmediğini biliyordu. Rachel'in yüzündeki
ifadeden, onun da aynı şeyi düşündüğü belliydi.
Yine de cevap verdi. "Buradan gitme izim yoksa birkaç kişiyi
aramak zorundayım..."
"Hayır." Raffaelle başını salladı. "Senin istediğini yapacağız.
Ama ikimiz birlikte gideceğiz ve tren yerine benim arabamı
kullanacağız."
"Ama..."
"On dakikan var," dedi Raffaelle homurdanarak. "Seni bekletme.
Ne kadar çabuk gidersek, o kadar çabuk geri döneriz."
Dün akşam geldikleri Ferrari ile garajdan çıktıklarında, dışarıda
onların ayılma anını bekleyen gazetecilerle karşılaşmışlardı. Onlardan
biraz daha bilgi almak, fotoğraf çekmek için, onları takip ediyorlardı.
"Neden hâlâ burada olduklarını anlamıyorum," dedi Rachel,
onlardan kurtulup, izlerini kaybettirdiklerinde. Raffaelle'nin dikkatini
dağıtmak istemediği için, daha önce konuşmaya cesaret edememişti.
78
OYUN İÇİNDE OYUN
"Ne yapacağımızı sanıyorlar? Apartmanın merdivenlerinde
evleneceğimizi mi?"
"Seni yeterince tanımıyorlar." Raffaelle'nin sesi öyle sertti ki,
Rachel bedeninde buz gibi bir el dolaşmış gibi ürperdi.
"Bundan nefret ediyorum. Elise ile yakalandığım zamanlarda da
nefret etmiştim. Sizin gibi insanların, hayatlarını bu şekilde nasıl
yaşayabildiğini bilmiyorum."
"Ünlülerle çevrili bir dünyada yaşıyoruz," diye cevap verdi
Raffaelle ifadesiz bir sesle. "Bütün bu karmaşanın nedeni zengin,
ünlü, ya da üst düzey yaşantı süren kişilerin hayatlarıyla ilgili mahrem
ayrıntılara duyulan açlık...şimdi sen de bu dünyanın içine girdin. Bu
yüzden alışmaya bak. Çünkü bu daha başlangıç."
Başlangıç mı... Rachel bundan sonra hiç konuşmadı. Otobana
çıktıklarında, altlarındaki araba kilometreleri hızla yutmaya başladı.
Bir süre sonra, Raffaelle, bir şeyler yemek için otobandaki
istasyonlardan birinde durdu. Onu da yemek yemesi için kafeteryaya
sokarak, sandviç ve kahve aldı.
"Ölecek gibi görünüyorsun ve dün akşam kendini kollarıma
attığından beri bir şey yemedin."
Ölü gibi gözükmemin tek nedeni dün akşam uyumamış olmam,
demek istedi Rachel, ama bunları kelimelere dökemedi. Dehşetle onun
aldıklarını yemesini izledi. Sonuçta bu tür yiyecekler onun alışkın
olduğu türden değildi.
Yeniden yola koyulduklarında, Raffaelle konuşmak istedi. "Bana
ailenden bahsetsene."
Rachel annesinin uzun süren hastalık döneminden sonra, ikizler
henüz çok küçükken ilk kocasını kaybettiğini açıkladıktan sonra,
"Birkaç sene sonra da babamla evlenip, bana sahip olmuşlar," diye
açıkladı.
"İkizlerle aranda kaç yıl var?"
"Altı."
"Peki çiftlik aslında kime aitti?"
79
 MICHELLE REID
"Babama... Ama o... yani biz, Mark, Elise ve ben, birbirimizden
hiç ayrılmadık. Ve orası gerçek bir çiftlik değil," diye ekledi. Oraya
varıp, Raffaelle her şeyi görmeden önce. Bunu söylemesinin iyi
olacağını düşünmüştü. "Üç dönümlük, içinde evi, birkaç serası ve
ağılı olan küçük bir arazi."
"Başka bir yalan daha mı, cara?"
Rachel omzunu silkti. "Ama bir çiftlik gibi idare ediliyor. Jack,
bizim hemen yanımızdaki araziye sahip ve önünki gerçek bir çiftlik...
Annem ve babam öldükten sonra bize karşı çok iyi davrandı."
"Şöyle desek... Sana karşı iyi davranıyor ihtiyacın olunca yardım
ediyor."
Rachel dönerek ona baktı. "Bu ses tonu de ne demek oluyor?"
Raffaelle'nin asık yüzü, aslında aklından geçenlerin ne olduğunu
gösteriyordu. "Ayrıntılara girmek istediğimi sanmıyorum."
"Bana uyar." Rachel koltuğuna gömülerek ceketinin yakalarını
kaldırdı ve gözlerini kapattı.
Raffaelle'nin yumuşak kahkahası, sinirlerinin gerilmesine neden
oldu. "Çabuk öfkelenen birisiniz, Miss Carmichael."
"Ve siz de iğrenç birisiniz, Signor."
"Akrabalarının seni kullanma şeklinden hoşlanmadığını
söylemekten kaçınmadığım için mi?"
"Hayır... Sadece iğrenç biri olduğun için."
"Belki de, sana karşı bu kadar iyi davrandığı için, sevgilin olarak,
şu Jack denen adamı tercih edersin."
Raffaelle onun ağzını arıyordu. Rachel onun istediği gibi
düşünmesine izin vererek, gülümsedi. "Belki."
"Peki ama benim yapabildiğim gibi seni zevkten öldürebilir mi?
Yoksa ondan çok, yatağına taşıdığı çiftliğin kokusundan mı
etkileniyorsun?"
"Dediğim gibi, sen iğrenç birisin."
"Si... Yine de ben etrafımdakilerle yatmadığımı söylerken, doğru
söylüyordum, ama anlaşılan senin için aynı şey geçerli değil."
80
OYUN İÇİNDE OYUN
Rachel öfkeyle parlayan gözlerle ona döndü. Bir kez yalan
söylediği için her zaman yalancılıkla mı suçlanacaktı.
Ancak onun sert hatlarına baktığında, Raffaelle'nin kendisine
takıldığını fark etti. İçini çekerek oturduğu yerde doğruldu. Tam
Jack'ın kim olduğunun açıklamak üzereyken, gözü yoldaki tabelaya
takıydı.
"Ah, kahretsin," dedi inleyerek. "Buradan dönmemiz gerek."
Raffaelle aynaları kontrol ederek, gerekli manevraları yaptıktan
sonra, Rachel'in söylediği yola saptı ve bundan sonra onun tarifine
göre ilerlemeye başladı. Ancak eve yaklaştıkça aralarında gittikçe
artan bir gerilim oluşmaya başlamıştı.
En sonunda çiftliğe ulaşan özel yola girmelerinden kısa bir zaman
sonra, eski çiftlik evinin önüne vardılar. Evin hemen arkasında, ahırlar
ve seralar görünüyordu.
Avlunun önünde, Rachel'in çamurlu eski cipinden başka bir araç
daha duruyordu. Bir Range Rover... İçine rahatlama mı yoksa hayal
kırıklığımı olduğunu anlayamadığı garip bir duygu karmaşası
yaşıyordu.
Raffaelle aracı evin tam önünde durdurup, motoru susturdu ve tek
bir kelime etmeden arabadan indi. Rachel daha ağır hareket ediyordu.
Titreyen bacaklarının onu taşıyıp taşımayacağından emin değildi.
Raffaelle, az sonra nelerle karşılaşacağından habersizdi ve Rachel
de bunu ona nasıl söyleyeceğini bilmiyordu. "Raffaelle," diye söze
başladı endişeli bir şekilde.
"Hadi içeri gidip, bir yatak bulalım," dedi Raffaelle. O anda
aklında çok farklı şeyler olduğu belliydi.
Rachel güçlükle yutkunarak, yeniden konuşabilmek için derin bir
nefes aldı. Ancak evin aniden açılan kapısı, dikkatini ondan
uzaklaştırmıştı.
Raffaelle de onun baktığı yöne doğru döndüğünde, birden olduğu
yerde donup kaldı.
81
 MICHELLE REID
Açılmış kapının eşiğinde, uzun boylu, yapılı, oldukça hoş
görünümlü, kahverengiler içine bir adam duruyordu. Ellili yaşlarda
görünen adamın buz gibi bakışları Raffaelle'nin üzerine kenetlenmişti.
"Jack," diye mırıldandı Rachel. Jack'ın ismini söylediğinde
Raffaelle'nin gerildiğini görmeden de ortada bur sorun olduğunu
hissedebiliyordu.
Kahretsin... Jack ile olan ilişkisi hakkında Raffaelle'ye takılmadan
önce bunu nasıl düşünmemişti? Tanrım... Jack de pek memnun
görünmüyordu.
Hemen ileri doğru yürüdü. Raffaelle,. Onun başka bir adamın
kollarına doğru yürümesini izlerken, olduğu yerde donup kalmıştı. Ne
yapacağına karar vermeye çalışıyordu. Oraya gidip, burada kendi
kendine yetmeye çalışan, yalnız ve genç bir kadının hassas
durumundan yararlandığı için adamın yüzüne bir yumruk atmakla,
onun artık kendisine ait olduğunu ve ona çekip gitmesini söylemek
arasında bocalıyordu.
En sonunda duruma el koyan diğer adam oldu.
Onun yanına geldiğine, "Jack..." dedi Rachel sinirli bir şekilde.
"Bu..."
"Bugünkü gazeteleri okudum, Rachel," diye onun sözünü kesti
Jack. Buz gibi gri gözlerle Raffaelle'ye bakıyordu. Ona doğru yürü-
yebilmek için, Rachel'i hafifçe kenara çekti. Rachel ondan yayılan
şüphe dalgalarını hissedebiliyordu. Jack onu herkesten iyi tanırdı ve
bu sürpriz nişan olayında pislik kokusu alacak biri varsa, o da Jack idi.
"Açıklayabilirim," diye onun arkasından koşturdu.
"Mr Villani."
Rachel iyice gerilmişti. Yeniden konuşmaya dahil olmaya çalıştı.
"Raffaelle, bu Jack Fellows." Endişeli mavi gözleri anlayış göstermesi
için yalvarıyordu. "Benim..."
"Vasisiyim," diye araya girdi Jack. "Yirmi beş yaşına kadar."
"Şey... bu durum için yeni bir tanım," dedi Raffaelle alaycı bir
tavırla.
82
OYUN İÇİNDE OYUN
"Jack aynı zamanda benim dayım olur. Annemin kardeşi..."
"Ve onun yatırımlarıyla ilgilenen kişi..." diye yeniden araya girdi
Jack. "Yani, eğer geçen sene Rachel'in kalbini kıran İtalyan'san, bunu
yaptığın için iyi bir mazeretin olsa iyi olur, yoksa bu nişan için Rachel
benim onayımı alamayacak."
Ah. Aman Tanrım... Rachel o anda yerin yarılıp, kendisini içine
alması için her şeyini verebilirdi. Jack'in böyle bir hata yapacağı hiç
aklına gelmemişti!
Raffaelle, ona şeytanın ta kendisiymiş gibi bakıyordu ve Rachel
onu suçlayamıyordu.
"Raffaelle Alonso değil," diye mırıldandı Jack'e dönerek.
"Adı bu muydu?" Dayısı şaşkın gözlerle ona bakıyordu. "Ondan
tam olarak bahsettiğini hatırlamıyorum."
Bu çok doğaldı, çünkü bahsetmemişti. Fakat, İtalya'daki
gezisinden geri geldiğinde her halinden ve davranışından kalbinin
kırıldığı belli oluyordu.
Yaşlı adam Raffaelle'ye döndü. "Bu hata için gerçekten çok özür
dilerim, Mr Villani," diyerek elini uzattı.
Rachel'in olanları değiştirmesi için artık çok geçti. Jack'in
kendine uzattığı elle tokalaşırken, Raffaelle'nin gülümsemesinin
altında büyük bir öfke yattığının farkındaydı,
Kim olduğunu, Rachel ile nasıl karşılaştıklarını, daha önce
kararlaştırdıkları hikâyeden sapmadan anlatırken, cazibesiyle yaşlı
adamı da kendine bağlamıştı. Onu, yeğeniyle malı yüzünden evlenen
bir para avcısı olmadığına, bütün İtalyan erkeklerinin kadınların
kalplerini kıracak kadar duyarsız olmadığına inandırdı.
Ve tabi, Rachel'e deli gibi âşık olduğuna da... Hangi erkek onun
gibi bir kadına âşık olmazdı ki?
Bütün bunları söylerken, kolunu Rachel'in omzuna dolayıp,
kendine doğru çekmişti.
Yalnız kaldığımızda onu öldüreceğim, diye düşündü Rachel.
83
 MICHELLE REID OYUN İÇİNDE OYUN

Sözlerini, Jack'ın onayını almak için buraya gelmelerine fırsat

kalmadan, nişanlarını gazeteden okumak zorunda kaldığı için ondan
özür dilerek bitirdi.
Bu sözler Jack'ı tam kalbinden yakalamıştı. Eski moda ve
geleneksel değerlere sahip biriydi, yüzündeki ifadeden Raffaelle'yi
onayladığı belli oluyordu. Acelesi olduğunu, ama onları akşam
yemeğine beklediğini söylemesi de bunun deliliydi.
Ancak Raffaelle onun davetini son derece nazik bir şekilde,
katılması gereken bir yemeği olduğunun ve bu akşam Londra'ya
dönmeleri gerektiğini söyleyerek ret etti.
Rachel bunun doğru olup olmadığını bilmiyordu. Ancak Jack de
iş hayatını iyi bilen biri olduğu için, bu mazereti anlayışla karşıladı.
Rachel uzaklarda olduğunda onunla ilgilenecek biri olduğundan
şüphesi kalmamıştı. YEDİNCİ BÖLÜM
"Mutlu ol hayatım," dedi yeğeninin yanağından öperek. Sonra Rachel'in kalbi, göğüs kafesinden çıkacakmış gibi hızlı atıyordu.
Raffaelle ile yeniden tokalaştı ve onları yalnız bırakarak arabasına
yöneldi. Karşısında yine o yabancı kişi belirmişti. Uzun boylu, esmer, soğuk
Onun gidişini izlerlerken, Raffaelle'nin kolu hâlâ koruyucu bir ve öfkeli bir yabancı...
tavırla Rachel'in omzundaydı. Ama parmakları mengene gibi "Aslında tam Jack ile ilgili yanlış anlama için özür
kavramıştı. dileyecektim..."
Dayısının arabası gözden uzaklaşırken, Rachel'in en son hissettiği "Bunu özellikle yaptın..."
duygu mutluluktu. Eve girmek üzere döndüklerinde, ondan "Hayır... Sen ağzımı aramaya başlayınca, Jack ile ilişkim
uzaklaşmaya çalıştı. Ancak bu Raffaelle'nin parmaklarını daha çok hakkında sana takılmak gibi çocukça bir şey yapmaya karar verdim."
sıkmasına neden oldu. "Her ne kadar bu iş için dayını kullanmak affedilmez olsa da,
Ön kapı doğrudan mutfağa açılıyordu. Burada olmak, Rachel'i hayatında başka bir adam varmış izlenimi yaratmandan
rahatlatmalıydı, ama olmadı. Kapı arkalarından kapandığında, bahsetmiyorum..."
Raffaelle'nin kolu omuzlarından düştü. Rachel, ürkek bir kedi gibi "Öyleyse ne?"
ondan birkaç adım uzaklaştı, ama sonra fikrini değiştirdi. "Alonso... Senin ödeşmek için yanıp tutuştuğun ve yerine beni
"Ben..." koyduğun, kalbini kıran şu İtalyan."
"Bana başka bir yalan daha söylemek üzereysen..." diye onun "Bu doğru değil!"
sözünü kesti Raffaelle. "... susmanı öneririm!" "Doğru... Tıpkı şimdiye kadar karşılaşma şanssızlığına uğradığım
en düzenbaz kadın olduğun gerçeği gibi... Bunun kız kardeşinin

84
85
 MICHELLE REID
evliliğini kurtarmakla bir ilgisi yoktu! Ben, diğer İtalyan aşığın
günahlarını ödedim ve sen başından beri bunu planlamıştın."
"Hayır!.. Ben o kadar aşağılık biri değilim! Bu kadar saçma
suçlamalar eklemeden de Elise'nin sorunları yeterince ciddi! Hem
zaten..." Rachel bir an duraksadıktan sonra devam etti. "Sen Alonso'ya
hiç benzemiyorsun. İstesem bile ikinizi hiçbir şekilde kıyaslayamam!"
"Ya yatakta? Gözlerini kapattığında, onun olduğunu mu hayal
ediyordun?"
"Hayır!... Bunu nasıl söylersin? Bu çok çirkin bir suçlama!"
"Peki, böyle sevişmeyi sana kim öğretti?" Ona doğru bir adım
attı. "Böylesine zevk alan ve veren biri olabilmen için, kaç erkekle
birlikte oldun, amore?"
Rachel kıpkırmızı olmuştu. "Bu saçmalıkları dinlemiyorum..."
Ondan uzaklaşarak, evin diğer ucuna doğru yürümeye başladı.
Ancak Raffaelle o kadar hızlı hareket etmişti ki, o daha birkaç adım
atmadan bileğinden yakaladı.
"Soruma cevap ver."
"Böyle güç kullanmayı çok seviyorsun, değil mi?"
"Sadece cevap ver."
Rachel'in gözleri öfkeyle parıldıyordu. "Neden önce, sen
söylemiyorsun? Böylesine muhteşem bir âşık olabilmen için
yatağından kaç tane kadın geçti?... Yoksa, bunun beni
ilgilendirmediğinin mi söylemek istersin?"
"Ben otuz üç yaşındayım, sense yirmi üç."
"Aramızdaki on senelik fark, sana bu sayıyı söylememe hakkını
mı veriyor?"
Raffaelle'nin omuzları kasılmıştı. "Ben kalp kırmam."
Rachel alaycı bir kahkaha attı. "Kalp kırıp kırmadığın bilemezsin!
Senin gibi erkekler, ilişkiye girdikleri insanların hassas kalplerini
umursamaz, Signor. Onlarla sadece seks için birlikte olurlar"
"Bunu tecrübelerinden mi biliyorsun?"
86
OYUN İÇİNDE OYUN
Rachel ondan kurtulup, uzaklaşmak istedi. Ancak Raffaelle'nin
bileğinden tutan parmaklan mengene gibi sıkıca kavramıştı. "Evet,"
dedi dişlerinin arasından.
"Ve bu tecrübenin çoğu da senden istediğini aldıktan sonra,
arkasına bakmadan bırakan Alonso'dan geliyor."
"Evet!" dedi Rachel yeniden. "Şimdi mutlu musun? Kafandaki
sorulara cevap aldığın için rahatladın mı? İki sevgilim oldu. İkisi de
İtalyan'dı ve ikisinin de aklı pantolonlarının altındaydı!"
Ona neden böyle saldırdığını bilmiyordu. Belki de Raffaelle
haklıydı. Bu işe Elise'nin evliliğini kurtarmak için değil, Alonso'dan
intikam almak için girmişti.
"Demek ben burada başkasının cezasını çeken kişi
konumundayım." Raffaelle onun aklından geçenleri okuyordu. Rachel
güçlükle yutkundu.
Raffaelle birden onu bırakarak, başını kapıya yasladı. "Dio, böyle
bir tuzağa düştüğüme inanamıyorum."
Aynı şey Rachel için de söz konusuydu. Kendini bu olayların
içinde nasıl bulduğunu anlayamıyordu. "Bir daha başka bir İtalyan'ın
yanına yaklaşmayacağıma yemin etmiştim."
"Grazie... Keşke yeminini tutmuş olsaydın."
Rachel ona arkasını dönerek, mutfağa gitti ve çaydanlığa su
koydu. O anda hiçbir şey içecek durumda olmadığı halde bunu neden
yaptığını bilmiyordu, ama en azından aralarına biraz olsun mesafe
koymuştu.
Ceketini çıkartıp, sandalyenin üzerine asarken, etrafta onun
hareketlerinden başka hiçbir ses duyulmuyordu.
Uzun bir sürenin ardından, Raffaelle'nin sesi duyuldu. "Onunla...
şu kalp kıran rakibimle nerede tanıştın?" Sandalyelerden birin çekerek
oturdu.
"İtalya'da." Rachel lavabonun önünde oyalanıyordu. "Tecrübe
edinmek için. Napoli'nin dışındaki çiftliklerden birinde çalışıyordum.
O da orada yaşıyordu. Tanıştık. Bir hafta içinde onun dairesine
taşındım." Delice sevildiğini ve âşık olduğunu sanarak... "Bana âşık
87
 MICHELLE REID
olduğun söyledi ve ben de bir aptal gibi ona inandım. İngiltere'ye geri
dönme zamanım geldiğinde de, geçirdiğimiz güzel zamanlar için
teşekkür etti... İşte hepsi bu." Dolaptan iki fincan çıkarttı. "Kahve mi
çay mı istersin?"
"Kahve... Bu ne zamandı?"
"Geçen yaz." Yeniden ocağın başına geldi. Kahve kavanozunu
aldı... Sonra birden geri bıraktı.
Daha geçen yaz, Alonso ona İtalyan erkekleri hakkında asla
unutamayacağı bir ders vermişti. Oysa şimdi burada, aynı hataları
tekrar yapmak üzere başka bir İtalyan'la birlikteydi.
"Benim... buradan gitmeden önce yapmam gereken bazı şeyler
var. Kahveni kendin yapabilir misin?"
Raffaelle'nin bir şey söylemesine fırsat bırakmadan, evin diğer
ucundaki kapıdan kayboldu. Raffaelle, merdivenleri çıkan ayak sesini
dinlerken, onun aniden korkarak kaçtığını düşünüyordu.
Öfkeyle inleyerek, ayağa kalktı ve pencerenin yanına gitti. Bir
yanı onun arkasından gidip, İtalyan aşkıyla ilgili üzücü hikâyeyi
bitirmesi için ısrar etmesini söylerken, diğer yanı arabasına atlayıp
buradan uzaklaşma fırsatı varken, neden hâlâ burada durduğunu
soruyordu.
Cevap çok açıktı. Rachel onun çocuğunu taşıyor olabilirdi.
Hayatında bir kadın yüzünden bu kadar acı çektiği başka bir an
hatırlamıyordu.
Hayatında böyle bir karmaşaya ihtiyacı yoktu. Burada durup,
onun yukarıda ne yaptığını merak etmekten daha önemli işleri vardı.
Başını kaldırarak tavana baktı ve dikkatle dinledi. Yukarıdan
hiçbir ses gelmiyordu.
Aslında çılgınca seviştikleri anın sonucunu, bir ay sonra telefon
ederek de öğrenebilirdi, ama içindeki bir şeyler, buradan gitmesini
engelliyordu.
Arzu... Evet, bunun nedeni, iki yüzlü, kıvırcık sarı saçların
çevrelediği masum yüzü olan, ama inanılmaz bir ateşle sevişen
düzenbaz kadına karşı duyduğu yoğun arzu ve çekimdi...
88
OYUN İÇİNDE OYUN
Diğer İtalyan ona bir erkeğe nasıl zevk verileceğini öğrettikten
sonra, sanki her şeyde başarılı olmuş gibi onu terk etmişti.
Birden içine garip bir sancı saplandı.
Kadınların onu istemesine, kendilerini seçmeleri için etrafında
dolaşmasına alışkındı. Ancak Rachel Carmichael ile durum çok
farklıydı. Onun kalbindeki ve aklındaki en iyi ikinci sırayı almak hiç
hoşuna gitmemişti.
Gururunun ve egosunun zedelendiğinin hissediyordu. İşte burada
kalmaya devam etmesinin de nedeni buydu.
İkinci en iyi olmayı kabul etmesi imkânsızdı. Aralarındaki ilişki
bittiğinde, İtalyan rakibi onun anılarında boş bir gölgeden ibaret
kalacaktı.
Yeniden tavana baktı. Acaba yukarıda ne yapıyordu? Yatağın
üzerine uzanmış, kalbini kıran adamı mı düşünüyordu?
Oysa o sırada Rachel, elinde telefonla yatağın kenarına oturmuş,
Elise'den gelen mesajı okuyordu.
Benim için yaptıklarına teşekkür ederim. Seni hep seveceğim. Leo
bebeği duyunca çok sevindi. Bizi Florida'ya tatile götürüyor.
Daha mutlu olamazdım. Sana tebriklerini gönderiyor! Raf’e
anlayışı için teşekkürler. Zengin adamın müstakbel gelini rolünde
sana iyi eğlenceler!
Ne eğlence ama, diye düşündü Rachel, acıyla. Hayatının birkaç
haftasını geçirmek için ne güzel bir yol...
Tabi Raffaelle hâlâ bu oyunu sürdürecekse... belki de aklını
başına toplayıp, çoktan buradan gitmişti...
Hemen ayağa kalkarak, pencerenin yanına gitti. Avluda duran
gümüş rengi Ferrari'yi gördüğünde, içinde garip bir rahatlama duydu.
Ama bu rahatlaması kendisi için değil, Elise içindi, değil mi?
Yatak odasının kapısının açıldığını duyunca, hemen döndü.
Raffaelle karşısında gördü an, az önceki rahatlama nedenini
anlamıştı... Ve bu neden Elise'yi düşünmesinden kaynaklanmıyordu.
89
 MICHELLE REID
"Ciao"
"Ciao" Rachel, az önceki öfkesinden iz olup olmadığını anlamak
için dikkatle onun yüzüne bakıyordu.
"Yardıma ihtiyacın var mı?"
"Ne için?"
"Eşyalarını toplamak için?" Raffaelle içeri girerek, etrafına
bakındı. "Henüz bir şeyleri topladığını göremiyorum... Ama belki
de..." Bakışları onunkilerle buluştu, "...öğleden sonrayı geçirmek için
başka fikirler düşünüyorsundur."
"Ben... düşünmüyorum."
"İyi fikir... İkimiz de düşünmeyelim." Raffaelle ona yaklaştı. "Bu
küçük, sevimli yatak hiçbir şey düşünmeden birkaç saat geçirmek için
mükemmel bir yer olarak görünüyor."
Kollarını onun bedenine sararak, dudaklarını ağzının içine
hapsetti.
"Bunu yapmamalısın..." diye fısıldadı Rachel güçlükle.
"Bana sürekli farklı yüzlerini gösterdiğin için ağzını kapamamdan
mı bahsediyorsun?" Parmakları onun kıvırcık saçlarının arsında
dolaşmaya başlamıştı. Yumuşak bir kahkaha atarak, yüzünde
öpücüklerle dolu gezintiye başladı. Belinden kavramış, onu iyice
kendine çekmişti. Nazik, ama onun geri çekilmesine engel olacak
kadar da sıkı tutuyordu. "Beni ele geçirdin, Rachel... Bunu nasıl
yaptığını Tanrı bilir, çünkü ben bilmiyorum."
"Senin tipin olmadığım için mi?"
"Alıştığım tipte biri olmadığın kesin... Bana karşılık veriyorsun,
saygısızlık ediyorsun, yalan söylüyorsun ve gözünü kırpmadan
aldatıyorsun."
"Ben kimseyi dolandırmam!"
"Öyleyse dün karşılaştığım uzun düz saçlı ve modacı elinden
çıkmış giysiyi giyen kadın için ne diyorsun?"
Aldatma... Evet Raffaelle haklıydı.
"Şey... Tamam, ama bu benim gerçek halim." Geriye doğru bir
adım attı. "Kıvırcık saçlı, kot pantolon giyen, genellikle tırnaklarının
90
OYUN İÇİNDE OYUN
arası toprakla dolu olan kişiyim... Baştan çıkaran bir kadın olarak
yaratılmamışım, Raffaelle. Dün gece bile bunda başarılı değildim."
"Ama sonrasında olanlarda son derece başarılıydın. Daha
fazlasına alabiliyorsan, baştan çıkaran kadın konusu es geçebilirim."
Sonra insanın iliklerini eriten bir gülümsemeyle ona baktı. "Üstelik
dünyanın geri kalanı o baştan çıkaran kadınlarla ilgilenirken, kıvırcık
saçlı tehlikeli kadının yanımda olması hoşuma bile gidebilir."
Rachel çenesini dikleştirerek ona baktı. "Bu, sahte bir yüzükle
ispatlanmaya çalışan, sahte bir ilişki." Derin bir nefes aldı. "Aslında
bütün bunları hiç yapmamış olmamız gerekirdi."
"Artık pişman olmak için çok geç, cara. Olan oldu. Boğazımıza
kadar bun içine gömüldük."
"Ama seks kısmı buna dahil değil."
"Tabi ki dahil... Beni ele geçirdiğin alan olduğundan beri, bu işe
cinsellik de dahil ve böyle devam edecek."
"Ya, hayır dersem?"
Raffaelle alaycı bir kahkaha attı. "Hayır demek istiyor olabilirsin,
ama demeyeceksin..." Ona yaklaşarak, dudaklarıyla baştan çıkarıcı bir
şekilde oynamaya başladı. "Değil mi?"
Rachel dudaklarının mühürlendiğini hissediyordu. Elleri çoktan
onun tişörtünün altındaki yolda ilerlemeye başlamıştı. Konuşacak
halde olmadığı için başını sallamakla yetindi.
"Öyleyse yüksek sesle söyle de, duyabileyim."
"Seni istiyorum," diye fısıldadı Rachel ona daha çok yaklaşarak
bedenlerinin bir an önce birbirine kavuşmasına ihtiyacı vardı.
Ancak Raffaelle'nin onu belinden tutan elleri, yaklaşmasını
engelledi. "İsmimi söyle."
İsmini söylemek mi? Rachel gergin bir şekilde derin bir nefes
aldı. Alonso'nun yeniden aralarında belirdiğini hissediyordu. Onun
gözlerini içine baktı. "Dün gece senden başka kimseyi düşünmedim,
Raffaelle," dedi samimi bir şekilde. Ona bunu söylemesinin borcu
olduğunu düşünüyordu.
91
 MICHELLE REID
Raffaelle tatmin olmuş bir mırıltıyla onun dudaklarını
bulduğunda, elleri de çoktan bedenini okşamaya başlamıştı.
Kendilerini ortak tutkularının yoğunluğuna o kadar kaptırmışlardı
ki, ne pencerenin önünde olduklarından ne de o sırada çok uzaklardan
fotoğraflarının çekildiğinden haberleri vardı.
Saatler sonra Rachel'in evinden uzaklaşırlarken, aralarındaki
yakın ilişkide, cinselliğin dışında da bir şeyler oluşmaya başlamıştı.
Gece yarısına doğru Raffaelle'nin dairesine vardılar. Hafif bir
şeyler yedikten sonra, yattıklarında, Rachel hemen uyudu. Ancak
Raffaelle'nin kafası karmakarışıktı.
Bu karışıklığı nasıl çözeceklerini düşünerek bir karar vermek
zorundaydı. Harika cinsellik yaşamak başka bir şeydi. Dışarıda
uğraşması gereken hayatın gerçekleri başka...
Yalanlar daha fazla yalanı beraberinde getiriyordu. Bakışları, ona
doğru kıvrılıp yatan narin bedene kaydı.
Yalan ya da değil, Rachel kanını içine işlemişti bir kere... Geçici
bir süre için bile olsa özgürlüğünü kaybetmeye değerdi ve bu sürenin
uzaması için her türlü hileye girişmeye hazırdı.
Tabi tabiat ana harekete geçmeye karar vermezse.
Bu düşünceyle nihayet uykuya daldı.
Ancak ertesi gün, yeni sorunlarla birlikte geldi. Düşüncelerini
hâlâ yatakta yatan Rachel'in görüntüsünden uzak tutmaya çalışarak,
mutfakta kahvesini yudumlarken, kâhyası gelerek, günlük gazeteleri
onun önüne bıraktı.
"Bunlar görmek isteyeceğinizi düşündüm," diye mırıldandı
utanarak.
Fotoğraflara şöyle bir bakmasıyla, yatak odasına gitmesi bir oldu.
"Rachel, uyan." Yavaşça uyanması için onu sarstı. Sonra onun kendini
toparlaması için biraz bekledi. "Konuşmamız gerek," dedi gazeteyi
onun kucağına koyarak.
Yaklaşık otuz saniye kadar Rachel'in gazeteye bakmasını bekledi.
Fotoğraftaki görüntüleri, rahatsız edecek kadar erotikti. Ve Rachel'in
92
OYUN İÇİNDE OYUN
aniden ellerini yüzüne götürmesine bakılacak olursa, uzaklardan
izinsiz olarak çekilmişti.
Ağzının kenarındaki bir kas, sinirle seğirmeye başladı. "Sanırım,
bu şekilde yakalanmamız hakkımızdaki bütün şüpheleri ortadan
kaldıracaktır. Ancak bundan sonra, ikimizde, çok özel anlarımızda
bile ne yaptığımızı ve söylediğimizi bilerek davranmalıyız."
"Sürat şeridinde yaşanan bir hayat."
"Evet... Ben buna alışkınım. Yine de kapalı perdeler arkasına
saklanmam gerektiğini düşünemedim. Ama Elise'nin ve hayatını nasıl
kazandığı belli olan o gazetecinin kardeşi olarak, sürat şeridindeki bir
hayattaki bütün tuzakları bileceğini tahmin etmiştim."
Rachel en sonunda başını kaldırarak ona baktı. "Sen, bütün
bunları benim ayarladığımı mı ima ediyorsun?"
"Hayır... Sadece akrabalarından bilgileri hatırlayıp, konuşmadan
ya da bir şey yapmadan önce dikkatlice düşünmeni öneriyorum."
"Bu bana daha çok bir emir gibi göründü."
"Nasıl istersen, öyle al... Ama bundan sonra yanında biri olmadan
dışarı çıkamayacağını bilmiş ol. Korumalarımdan birini, sana eşlik
etmesi için görevlendireceğim."
O an Rachel, Londra'da, onun dairesinde hiçbir şey yapamayacak
bir halde sıkışıp kaldığını anladı. Elise uzaktaydı. Mark da öyle... Bu
şehirde tanıdığı kimse yoktu! Raffaelle'nin üzerindekilere bakılacak
olursa, onun da burada Rachel'e arkadaşlık etmek için kalmayacağı
belliydi.
"Yani şimdi senin hem metresin hem de esirinim..."
"Benim için de durum farklı değil," dedi Raffaelle acımasızca.
"Sen üzerime atlamadan önce, yaşadığım bir hayatım ve özgürce
kurduğum ilişkilerim vardı. Oysa şimdi sen varsın ve kendimin
diyebileceğim bir hayatım yok."
"En azından senin çalışacağın bir işin var."
"Bütün gün yaptığım şey bu."
93
 MICHELLE REID OYUN İÇİNDE OYUN

"Şanslısın." Rachel gazeteyi ona uzattıktan sonra, yeniden yatağa

kıvrılarak, örtüyü üzerine çekti. "Öyleyse faydalı olduğum tek yer
burası olduğuna göre, biraz daha kalabilirim."
Raffaelle içten bir kahkaha attı. "Ben dönene kadar bu güzel
düşünceyi aklından çıkartma."
Sonra gitti. Asansörle aşağıya inip, kendisini bekleyen limuzine
bindi. Arka koltuğa oturup, diz üstü bilgisayarını açtığı an, telefon
çalmaya başladı. İşte gerçek hayat geri gelmişti. Villani binasının
önünde durduklarında, arabadan indi ve her zamanki gibi kapıdan
içeri girdi. Ancak içeride her zamankinden farklı bir heyecan vardı.
Ve nihayet bu heyecan bir yerden patladı.
"Tebrikler, Mr Villani!... Tebrikler, efendim!"
Binanın her köşesinden tebrik sesleri duyuluyordu. Raffaelle,
insanların meraklı gülümsemelerin altında, sabah gazetede gördükleri
fotoğrafın yatıp yatmadığını merak etti. Kendisi de yüzüne alaycı bir
gülümseme yapıştırarak, odasına gitti.
İçeri girdiği an, "Tebrikler Raffaelle," diye karşıladı sekreteri, SEKİZİNCİ BÖLÜM
masasının üzerindeki telefon mesajlarını göstererek. Ancak eve döndüğünde, seks perisi ortalarda görünmüyordu.
"Ne bunlar?"
"Tabi ki, tebrikler ve davetler... Ve sanırım bunlar daha başlangıç. Onun yanına koruma olarak verdiği Tony'den gün boyu nerelere
Görünüşe göre sen ve Miss Carmichael, aylarca akşam yemeklerinizi gittiğine dair rapor almış olmasına rağmen, eve geldiğinde onu
dışarıda yiyeceksiniz!" bulamamak, Raffaelle'yi kızdırmıştı. Çalışma odasıyla, oturma odası
Raffaelle mesajları toplayarak, ona geri verdi. "Bunlarla sen arasında mekik dokuduğu sırada, Rachel içeri girdi. Raffaelle onun
ilgilen." rüzgardan karışmış kıvırcık saçlarına, önü açık yün ceketine ve diğer
"Ben mi?" bütün ayrıntılara tek tek baktıktan sonra, alaycı bakışlarını gözlerine
"Anlamsız olanlarını ele, geri kalanları da bir sıraya koy... çevirdi. "Günün eğlenceli geçti mi, mi amorel?"
Sonrasında ben bakarım." Rachel nereye gittiğini açıklaması gerektiğini hissederek söze
"Ama bu işi Miss Carmichael'in yapması daha uygun olmaz mı?" başladı. "Önce..."
Az önce yanından ayrıldığı kadını hatırlamak, gözlerinin "Nereye gittiğini biliyorum," diyerek onun sözünü kesti Raffaelle.
parlamasına neden oldu. "Hayır. Onun yapacak daha iyi işleri var," "Tony senin için değil, benim için çalışıyor."
diye mırıldandı sert bir sesle. "Öyleyse evet," diye cevap verdi Rachel alaycı bir şekilde. "Çok
Onun özel seks perisi rolünü oynamak gibi... eğlenceli bir gün geçirdim, teşekkür ederim. Senin günün nasıldı?"

94
95
 MICHELLE REID
"İlginçti..." Onun attığı her adımı dikkatle izliyordu. "Bütün günü
müstakbel eşimi görmek için sabırsızlanan nazik insanların yemek
davetlerine aynı nezaketle cevap vererek geçirdim."
Sabahki gazeteleri hatırlayınca Rachel’in yanakları kıpkırmızı
oldu. "Tabi ki en akıllıca şeyi yapıp, o davetleri nazik bir dille geri
çevirdin."
"Hayır... Doğrusunu istersen çoğunu kabul ettim."
Rachel olduğu yerde kalakalmıştı. "Umarım bu bir şakadır."
Raffaelle alaycı gözlerle ona bakarak, başını salladı. "Şov devam
etmeli."
"Ama ben senin arkadaşlarınla tanışmak istemiyorum!"
"Onların ne olduğunu anlayabileceğinden mi korkuyorsun?"
"Evet... Gerçek nişanlı çiftler gibi yalnız kalmak istiyor olamaz
mıyız?"
"Yeni nişanlı bir çiftle yeni evli bir çifti birbirine karıştırıyorsun.
Balayına çıkanlar yalnız kalmak ister. Yeni nişanlılar ise dışarı çıkıp
kendilerini göstermeye çalışır."
"Ama ben kimseye bir şey göstermek istemiyorum."
Raffaelle'nin kaşı sorarcasına havalandı. "Benim gösterilmeye
değmediğimi mi düşünüyorsun?"
"Saçma sapan konuşma." Hangi kadın böyle bir şeyi düşünebilirdi
ki? "Ben sadece arkadaşlarının arasında yakın bir çift gibi
görünmemizin uygun olmadığını düşünüyorum." Çaresizce ellerini
açarak, devam etti. "Madem dışarı çıkacağız, sessiz bir restorana falan
gidemez miyiz?"
"Biz de restorana gideceğiz zaten. Saat sekizde. Üvey kız
kardeşim ve bazı yakın arkadaşlarımla buluşacağız."
"Bu gece mi?" Rachel'in midesine kramplar girmeye başlamıştı.
"Hem kardeşin bizim numara yaptığımızı biliyor."
Raffaelle yavaş yavaş kızmaya başlıyordu. "Korkmuş masum rolü
yapma, Rachel. Çünkü ikimiz de böyle olmadığını biliyoruz. Kız
kardeşinin evliliğini kurtarmak için bu işe girdin. Ayrıca bizim gibi
96
OYUN İÇİNDE OYUN
fırsat bulduğunda birbirinin kollarına atılan âşıkların yaşadığı hiçbir
şey sahte değil!"
"Ne demek istediğimi biliyorsun?"
"Sen de benim bir şeyi söylediğimde yapacağımı biliyorsun. Bu
gece dışarı çıkacağız ve yanımda aşk sarhoşu bir kadın olmasını
istiyorum, âşık olduğum bir kadının olmasını istiyorum, bir çiftçinin
değil."
"Ne ima etmeye çalışıyorsun?"
"Kendini kız kardeşinle kıyaslıyorsun. Beni eski sevgilinle
kıyaslıyor ve onun gibi bir İtalyan olduğum gerçeğinden nefret
ediyorsun." Başka şartlar altında olsa, ikinci kez bile düşünmeyeceği
bir adam yüzünden neden böylesine öfkelendiğini bilmiyordu.
"Hayır... böyle bir şey yapmıyorum."
"Güzel... şimdi git ve hazırlan."
Rachel onu söylediğini yapmaktan başka şansı olmadığını iyi
biliyordu. Bu yüzden hiç itiraz etmeden yatak odasına gitti.
Raffaelle dışarı çıktıklarında onun çiftçi olarak görünmesini
istemiyordu. Dudakları titremeye başladı. O, yanında Elise gibi seçkin
bir kadının olmasını istiyordu.
Elbiselerini çıkartarak, banyoya gitti. Duşun altına girdiğinde,
yanaklarından suyla birlikte gözyaşları da akmaya başlamıştı.
Banyodan çıkıp, tekrar yatak odasına girdiğinde, Raffaelle'yi
orada kendisini beklerken buldu. "Ben az önceki davranışım için özür
dilemeye geldim," dedi Raffaelle ona yaklaşarak. "Kötü bir gün
geçirdim... Yoksa sen ağladın mı?"
"Canın istediği gibi benimle oynuyor, çiftçiliğimle dalga
geçiyorsun."
"Ben o çiftçiden çok hoşlanıyorum." Raffaelle'nin sesi arzuyla
boğuklaşmıştı. "Kendine özgü bir havası var. Üstelik çok zarif ve
seksi... Hem eski sevgilisini de biraz kıskandım..."
Bu şaşırtıcı itirafla irkilen Rachel ondan uzaklaşarak gözlerini
içine baktı.
"Etkilendin mi?" diye takıldı ona Raffaelle.
97
 MICHELLE REID
"Evet," diye dürüstçe cevap verdi Rachel.
"Etkileneceğini düşünmüştüm." Dudakları onun boynunda
dolaşmaya başlamıştı. "Hadi artık hazırlan. Yoksa hiç
çıkamayabiliriz."
Rachel güçlükle ondan uzaklaşarak giyinme odasına giderken.
Raffaelle de hazırlanması için onu yalnız bıraktı.
Rachel, V yakalı kısa, siyah bir elbise seçti. Bu elbiseyi Elise
kendisine uymadığını, elbiseyi dolduramadığını söyleyerek ona
vermişti.
Raffaelle'nin ona bakışından. Rachel'in bedenine gayet iyi
oturduğu belli oluyordu. Düzleştirdiği saçlarını serbest bırakmıştı.
Raffaelle hiçbir şeyi kaçırmadan onu dikkatle inceledikten sonra
yanına gelerek yanağını okşadı.
"Çok güzel... Ama ben kıvırcık olmalarını tercih ederim."
"Değişik bir kadın," dedi Rachel omzunu silkerek. Bu sözleriyle
bir arada olmalarını gerçek nedenin ona hatırlatmaya çalışmıştı.
Raffaelle de bunu anlamıştı. Gözlerini kısarak bir süre onu
seyrettikten sonra, hiçbir şey söylemeden onu kapıyla yöneltti.
Gino'nun kullandığı limuzinle yemek yiyecekleri restorana
giderlerken, her ikisi de kendi düşüncelerine dalmıştı.
Rachel onun aklından neler geçtiğini bilebilmeyi istiyordu.
Raffaelle ise onun tanıdığı kıvırcık saçlı Rachel'den sıyrılıp, kardeşi
gibi görünmesinden hiç hoşlanmadığını düşünüyordu.
"Arkadaşlarınla beni tanıştırma riskini göze alıp almayacağını mı
düşünüyorsun?"
Raffaelle şaşkın gözlerle ona baktığında, restoranın önünde
durmuş olduklarını fark etti. Bakışlarını yeniden Rachel'e çevirdi.
"Endişelendiğin buysa, merak etme, seni utandırmayacağım,"
dedi Rachel onun cevap vermediğini görünce.
"Bundan çok emin görünüyorsun, küçük çiftçi."
"Şey, aslında emin değilim,"diye itiraf etti Rachel. "Sanırım seni
utandırmamaya çalışacağım demeliydim."
98
OYUN İÇİNDE OYUN
Raffaelle'nin gergin yüzü yumuşamaya başlamıştı. "Gerçekten
beni utandıracak olmanın umurumda olduğunu mu sanıyorsun?"
"Seni, bu kararı verecek kadar iyi tanımıyorum."
"Evet, tanımıyorsun."
Rachel onun bu sözleri söyleme şeklinden de, kendisine
bakışından da hiç hoşlanmamıştı. Bütün sinirlerinin ayaklandığını
hissediyordu. "İçeri girecek miyiz, girmeyecek miyiz?"
"Biraz sonra... Bu konuşma gittikçe ilginç olmaya başlıyor... ve
konu senin beni utandırıp utandırmayacağınla ilgili değil... sen, benim
seni utandırabileceğimden korkuyorsun. Seni oraya götüreceğimden,
sonra da bırakıp gideceğimden korkuyorsun."
Rachel'in irkilmesinden doğru bir saptama yaptığını anlamıştı,
gülerek eğildi ve onu dudaklarından öptü.
"Rujumu bozdun."
"Biliyorum, ama bunu yapmak hoşuma gidiyor. Hatta bu tada
bağımlı olmaya başladığımı bile söyleyebilirim."
Rachel ona bir mendil uzattıktan sonra, rujunu tazeledi. "Bende
senden daha iyi duruyor."
Raffaelle gülümseyerek onun rujunu sürmesini izledi. Sonra
ciddileşti. "Beni dinle... Bu gece kendinden başka biri gibi
davranmanı istemiyorum, tamam mı? Bütün geceyi garsona ürünlerin
organik olup olmadığını sorarak geçirsen bile umurumda değil.
Saçlarının kıvırcık olması ya da mutfağa gidip şefe karışman da...
sadece kendin gibi davran... Umurumda olan tek şey,
kararlaştırdığımız hikâyeye sadık kalman... Tamam mı?"
Rachel o konuşurken sol elinin tutulduğunu fark etti. Neler
olduğunu anlamadan, parmağındaki yüzüğün çıktığını ve yerine tıpkı
onun gibi görünen başka bir yüzük takıldığını gördü.
"Bunu neden yaptın?"
"Yüzük son derece başarılı bir çalışma olabilir, ama sahte ve ben
bunun fark edilme riskini almak istemiyorum."
"Ama sen anlamadın."
"O sırada bunu anlamayacak kadar öfkeliydim."
99
 MICHELLE REID OYUN İÇİNDE OYUN

"Ama bu çok şatafatlı."

"Senin zevkine uymuyor mu?"
"Kimsenin zevkine uyacağını sanmam. Sadece Leo'nun dikkatini
çekmek için takmıştım... Sahi gerçeğini nasıl bu kadar çabuk
yaptırabildin?"
"Ben istediğini istediğinde alan bir adamım." Sahte yüzüğü
cebine koymak üzereyken, Rachel onu durdurdu ve yüzüğü aldı.
"Hayır... Birlikte çıktığımızda gerçek yüzüğü takacağım, ama
diğer zamanlarda sahte olanını takmaya devam edeceğim."
"Kaybedeceğinden korkuyorsan, sigortalı."
Bunun yüzüğü kaybetmekle bir ilgisi yoktu. Gerçek yüzüğü
takarsa, yaşadıklarının bir oyun olduğunu unutmaktan korkuyordu.
"Birlikte çıktığımızda takacağım," diye tekrar etti.
"Ya yatakta?"
Rachel biraz düşündü. "Yatakta ikisini de takmayacağım."
"Cinsel ilişkimizin, diğer olaylarla ilgisi olmadığı için mi?" DOKUZUNCU BÖLÜM
Rachel başıyla onun sözlerini onayladı. Yaşadıkları her şey sahte Benim güzel Rachel'im...
olabilirdi, ama paylaştıkları mahrem anlar bu işteki tek gerçekti.
Raffaelle hiçbir şey söylemeden kapıyı açtı. Ama sonra sanki Ve böylece Raffaelle'nin güzel Rachel'inin hayatındaki en
fikrini değiştirmiş gibi, dönerek onu yeniden dudaklarından öptü, bu korkunç gece başlamış oldu.
oldukça tutkulu ve sahiplenici bir öpücüktü. Raffaelle'nin kız kardeşi söyledikleri tek bir kelimeye bile
"İlişkimizin cinsel boyutu yatak odasında kalmıyor, Rachel," dedi inanmamıştı. Diğerleri onu gruplarına kabul etmiş gibi görünüyordu,
sert bir sesle. "Rujunu yenilerken bunu unutma." ancak şaşkınlıkları her hallerinden belliydi ve Raffaelle'nin hayatıyla
Raffaelle arabadan indiğinde gösterdiği tepkinin şaşkınlığı uzaktan yakından ilgisi olmayan bu yabancıyı merak ediyorlardı.
içindeydi. Onun nesi vardı? Rachel'in hangi yüzüğü taktığı neden Aslında Daniella'nın şüphelerini kendisine saklamasının, Rachel'i
umurundaydı? memnun etmesi gerekirdi. Ama belki de söyleyeceklerinin sonuçlarına
Rachel'in abadan inmesine yardım ettikten sonra, birlikte içeri Raffaelle'nin tepki göstereceğinden korktuğu için susuyordu. Yine de
girdiler. Bütün yüzler onlara çevriliydi. acımasızca Rachel'i Elise hakkında sorguya çekmekte bir sakınca
Merakla gelmelerini bekleyen kişileri, "Buona sera," diye görmemişti.
selamladı Raffaelle. "Benim güzel Rachel'imle tanışmak için can "Nasıl?"
attığınızı bilirken, sizi beklettiğimiz için özür dilerim. "Çok iyi kocasıyla ve oğluyla, Florida'da tatil yapıyor."
"Siz ikiniz, Elise sayesinde mi tanıştınız?"
"Hayır. Leo ve Elise'nin bir arkadaşının verdiği yemek davetinde
tanıştık."
100
101
 MICHELLE REID
Daniella'nın gözleri ikisi arasında gidip geliyordu. "Ama bu ilişki
konusunda ikiniz de çok gizemli davrandınız."
"Bunu Rachel istedi," diye cevap verdi Raffaelle. "Ve böyle
olmasını istedik. Dışarıda göründüğümüz anda olanlara bir baksana.
Her şey bir anda karmaşaya dönüştü."
"Bir kadın kendini herksin, özellikle de gazetecilerin önünde sana
fırlatıyorsa, yatak odasının penceresinin önünde yarı çıplak
görünüyorsa, böyle bir sonucun olması çok doğal."
Rachel yüzünün kıpkırmızı olduğunu hissediyordu, ama Raffaelle
sakin tavrını sürdürdü. "Bu sırrı bilmediğin için şımarık bir çocuk gibi
davranmak, sana hiç yakışmıyor."
Şımarık bir çocuk gibi davranmakla suçlanmak, o an için
Daniella'yı susturmuştu. Ama kadınlar tuvaletine karşı karşıya
geldiklerinde tüm şüphelerini Rachel'in yüzüne kustu.
Bu nişan saçmalığının da tıpkı taktığı yüzük gibi sahte olduğunu
bildiğini, bir şekilde Elise ile birlikte Raffaelle'ye şantaj yaptıklarını,
iki kardeşin aynı anda Raffaelle ile ilişkisi olduğunu ve hamile kaldığı
için Raffaelle ile evlenmek üzere baskı yaptığını onun yüzüne
haykırdı.
Rachel onun suçlamalarını elinden geldiğince sakin karşılamaya
çalıştı. Ancak kadınlar tuvaletinden çıktığında, yüzü o kadar solgundu
ki, Raffaelle içeride yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu hemen
anladı.
Yanına geldiğinde, onun omzuna sarılarak, "Bir sorun mu var?"
diye sordu.
Rachel diğerlerinin onları dinlediğinin farkındaydı. "Sadece biraz
başım ağrıyor," dedi yavaşça.
"Öyleyse gidiyoruz."
Bu bir öneri değildi ve Rachel onunla tartışmadı. Masadakilerle
vedalaşırlarken, Daniella da masaya geri dönmüştü. Kendini savunan
bir tavırla çenesini dikleştirip, ağabeyine baktı.
Sanki her şeyi daha da kötüleştirmek istermiş gibi, Raffaelle onun
ceketini giymeye yardım ederken, yine flaşlar patladı. Raffaelle de
102
OYUN İÇİNDE OYUN
bütün gece sürdürdüğü sevgi dolu oyunu devam ettirerek, onun
ensinden hafifçe öptü.
Arabaya bindiklerinde, "Daniella ile neler oldu?" diye sordu?
"Biliyor," diye cevap verdi Rachel.
"Neyi biliyor?"
"Her şeyi... Elise ile ilişkini bitirmen için sana şantaj yaptığımı
düşünüyor."
"Yaptın."
"Ayrıca beni, içki içmediğim için, hamile olmakla, Elise ile
ilişkin olduğu sırada seninle macera yaşamakla suçladı." Suratını
asarak ona baktı. "Ne kadar güzel bir ününüz var, Signor... Ailen bile
aynı anda ki kadını idare edebileceğine inanabiliyor..."
"Sadece daha fazla bilgi almak için sana yem atmış hepsi bu..."
Raffaelle soğuk bir sesle konuşuyordu. "Benimle ilgilendiği için
bunları söylüyor."
"Şanslısın..."
"Bunu ailen seninle çok az ilgilendiği için mi söylüyorsun?"
Bu sözleri Rachel'i yaralamıştı. "Ailem benimle ilgilenir," dedi
ısrarla.
"Dayın, belki... Ama o bile, benim Napoli'de senin kalbini kıran
kişi olmadığımı öğrendiğinde, hemen ipin ucunu bıraktı. Ona yalan
söylüyor olabilirdim. Beni biraz daha denemesi gerekirdi."
"O işleri yoğun olan biri." Rachel oturduğu yerde huzursuzca
kıpırdandı.
"Tıpkı kardeşlerin gibi... O kadar yoğunlar ki, seni parçalara
ayırıp, Thames nehrine atıp atmadığımı kontrol edecek kadar vakitleri
bile yok."
"Yeter... sus..."
Yolculuklarının geri kalanına sessizlik içinde devam ettiler.
Raffaelle'nin apartmanındaki asansöre bindiklerinde, Rachel
bakışlarını yerden hiç ayırmadı. Onun neyle baktığını bilmiyordu,
ama kendisine baktığını hissedebiliyordu.
103
 MICHELLE REID
Daireden içeri girdiklerinde ise, Rachel doğruca başka bir yatak
odasına yöneldi. Bugün onunla aynı odayı paylaşması, onunla yatması
imkânsızdı.
Ancak Raffaelle onu durdurmaya çalışmaması, içindeki sıkıntıyı
daha da artırdı. Üzerinde iç çamaşırlarıyla, yattığı yatakta huzursuz bir
uyku çekti ve ertesi sabah erkenden uyandı. Hemen yatağı düzelterek,
Rosa gelmeden önce, üzerini giyinmek için diğer yatak odasına gitti.
Yatak boştu, ama karmakarışık haline bakılacak olunursa,
Raffaelle de huzursuz bir gece geçirmişti. Kapalı banyo kapısına
bakarak, su sesi gelip gelmediğini duymaya çalıştı. Onun çoktan
kalkıp giyinmiş ve işe gitmiş olacağını umuyordu.
"Sonunda aklını başına topladın mı, amore?"
Rachel arkasını döndüğünde, onun giyinme odasının kapısında
durduğunu gördü. Üzerinde sadece beline sardığı bir havlu vardı. Bu
görüntüsü yüksek voltajla yeniden şarj edilmek gibi bir etki
yaratmıştı.
"Ben... şimdiye kadar gittiğinin sanmıştım," dedi düşünmeden.
Raffaelle gülümseyerek ona doğru yürümeye başladığında,
Rachel geriye doğru adım attı.
"İyi uyudun mu?"
"Evet, teşekkür ederim."
"Bornozunun önünü bağlamakta yardıma ihtiyacın var mı?"
Rachel bakışlarını üzerine çevirdiğinde, diğer banyodan aldığı
bornozun kışkırtıcı bir şekilde açıldığını fark etti. Bornozun kuşağını
sıkıca kapadığını sanıyordu, ama aptal şey çözülmüştü.
"Uzak dur."
Ancak Raffaelle'nin uzak kalmaya niyeti yoktu. Onun önüne
gelene kadar ilerledi. Sonra, Rachel'in itiraz dolu mırıltıları altında
elini bornozun içine soktu ve belinden kavradı. Parmakları her
zamanki gibi onun bedeninde dolaşmaya başlamıştı. Rachel güçlükle
nefes alıyordu. Raffaelle onun kesik kesik nefes almasını görmezden
gelerek, işini bitirdi. Sonra son derece sakin bir şekilde belindeki
104
OYUN İÇİNDE OYUN
havluyu çözdü ve küstah bir tavırla giyinme odasına geri dönerek
kapıyı arkasından kapattı.
Bu sanki Rachel'in yüzünde patlayan bir tokat gibiydi. Raffaelle,
dün gece onunla yatmayı reddetmesinin kendisi için hiç önemli
olmadığını bu şekilde gösteriyordu.
Rachel ölmeyi isteyerek, banyoya koştu. Bedeni tatmin
olamamanın hayal kırıklığıyla titriyordu. Raffaelle onun üzerindeki
bornozu çıkartarak, yatağa götürmüş olsaydı, ona karşı
koyamayacağının biliyordu.
Uzun bir günün ardından, Rachel yeniden eve geri döndüğünde,
Rosa çoktan gitmişti. Raffaelle hâlâ dışarıdaydı. Yani banyo yapmak
için yeterince zamanı vardı. Sinirleri ve kasları biraz rahatlamaya
ihtiyaç duyuyordu.
Banyoda tahmin ettiğinden uzun kaldı. En nihayet banyodan
çıkıp, yatak odasına geri döndüğünde, Raffaelle'nin eve geldiğini
hissetti. O yatak odasına gelmeden hemen üzerine kot pantolon ve
tişört geçirerek, odadan çıktı ve onun nerede olduğunu aramaya
başladı.
Raffaelle mutfakta kendine sandviç hazırlıyordu. Ceketini
çıkartmış, beyaz gömleğinin kollarını sıvamıştı. Onun ayak sesini
duyunca dönüp baktı.
Rachel midesine krampların girdiğini hissediyordu. Bilinçsizce
parmaklarının saçların kıvrımlarıyla oynadığını fark etti.
"Ciao," dedi Raffaelle. "Pembeleşmişsin."
"Banyoda biraz uzun kaldım," dedi Rachel olabildiğince doğal bir
sesle.
Raffaelle yaptığı işe geri döndü. "Sandviç ister misin?"
Rachel midesindeki gurultuyu duyunca merakla sordu. "İçinde ne
var?"
"Sen ne istersen? Dolapta peynir, tavuk ve salam var."
Rachel dolaptan salamı alarak, ona uzattı. Sonra da yanında
durarak onun taze ekmeğin arasına malzemeleri yerleştirmesini
izlemeye başladı.
105
 MICHELLE REID
"Benim için yapmayı önermeyecek misin?" Raffaelle tek kaşını
kaldırmış ona bakıyordu.
"Hayır... Ürünleri yetiştirebilirim, ama yemek pişiremem. benden
böyle bir sandviç yapmamı istemek, olmayacak bir şey istemekle aynı
şey..."
"Öyleyse mutfakla bir ilgin yok..."
"Evet."
"Peki, kahve yapabilir misin?"
"İşte bunda oldukça iyiyim."
Raffaelle başıyla kahve makinesini gösterdi. "Öyleyse bunu
görelim."
Rachel iki gün önce olduğu gibi kahveyi hazırlarken, her şeyin bu
kadar kısa süre içinde geliştiğine inanamıyordu. Sadece iki gün
geçmişti, ama ona yıllar kadar uzun geliyordu. Bütün bunlar nasıl
olmuştu?
"Tony bugün yine kilometrelerce yürüdüğünü söyledi."
Rachel merakla ona baktı. "Ne sıklıkta sana rapor veriyor?"
"Bir yerde durakladığında."
"Buna gerek var mı? Yani... iki gündür etrafta hiç gazeteci
görmedim..."
"Öyleyse çok başarısız bir dedektifsin," Arkasını dönerek,
masanın üzerinde duran gazetedeki fotoğrafı gösterdi.
Rachel fotoğrafa baktığında, en seçkin restoranlardan birinde
sabah kahvesini içerken görüntülenmiş fotoğrafını gördü. Fotoğrafın
altında da restoranın sahibi ve baş aşçısı olan kişiyle yapılmış röportaj
vardı. Başka bir fotoğraf da, Raffaelle'nin ceketini giyerken ona
yardım ettiği ve öptüğü sırada çekilmişti.
"Ünlü olmak böyle bir şey olmalı," diye mırıldandı kederli bir
sesle.
"Artık gizli hayatın açığa çıktı," diye açıkladı Raffaelle. Bu
yüzden dışarı çıktığımızda Elise'nin maskesinin arkasına saklanmayı
bırak."
"Daniella bu işten hoşlanacak."
106
OYUN İÇİNDE OYUN
Raffaelle elindeki sandviç tabaklarıyla ona döndü. "Daniella ile
konuştum. Sana özürlerini yolladı ve bir sonraki karşılaşmanızda daha
düzgün davranacağına söz verdi."
"Benden özür dileyeceği bir şey yapmadı... Aslında, o benden
hoşlanmasa da ben onu sevebilirim..."
"Daniella senden hoşlanmıyor mu?"
"Evet."
Raffaelle sandalyeyi çekerek oturdu. "Öyleyse bu akşam operada
buluştuğumuzda ona sevebileceğini kendin söyleyebilirsin."
"Opera mı?..." Rachel şaşkın gözlerle ona bakıyordu. "Ben ope-
raya gitmek istemiyorum."
"Otur ve ye... İki kişi için yiyorsan, yemeklerine dikkat etmek
zorundasın... şimdi söyle bakalım, neden operaya gitmek
istemiyorsun?"
Rachel çaresizce sandalyeye oturdu. "Operadan hoşlanacak kadar
sık gitme imkânım olmadı."
"Şey... Öyleyse artık bu değişecek... yani alışmaya bak... şimdi
yemeğini ye. Opera erken başlayacağı için yemeği geç saatlerde
yiyeceğiz. Sonra da hazırlanmaya başla.. Uzun ve seksi bir şeyler
giy…"
Kısa bir süre sonra Rachel, üzerinde uzun mavi bir elbiseyle
Raffaelle'nin yanına geldi. Elbise bedeninin her kıvrımını belli
ediyordu. Raffaelle onu baştan aşağıya süzdükten sonra, sahiplenici
bir tavırla belinden kavradı.
"Benimsin," diye mırıldandı soğuk bir sesle. "Dışarıda
olduğumuz süre içinde bunu sakın unutma."
O geceden sonra Rachel'in bunu unutması zaten imkânsızdı.
Operanın ardından yemeğe gitmişlerdi,. Gerçekten de Daniella onu
rahatsız edecek hiçbir şey söylememişti. Anca bakışlarından
şüphelerinin hâlâ devam ettiği belli oluyordu.
Gecenin ilerleyen saatlerinde eve geri döndüklerinde tutkuyla
sevişmişlerdi. Öyle ki Raffaelle yirmi dört saatlik gecikme için onu
cezalandırıyor gibiydi.
107
 MICHELLE REID
O gece Rachel, başkası tarafından yönetilmenin nasıl bir şey
olduğunu artık çok iyi anlamıştı. Raffaelle bir büyücünün sihirli
dokunuşlarıyla ona hayat vermiş, çılgınca dünyalara götürmüş, sonra
da ona sert ve acımasızca sahip olmuştu.
O geceden sonra da yanı şey dört hafta boyunca devam etmişti.
Raffaelle birbirlerinden hiç ayrılmayacaklarını söylerken,
abartmamıştı. İş için nereye gitmesi gerekiyorsa, onu da götürmüştü.
Londra, Paris, Milano, Monako, yeniden Londra ve yine Milano...
Bu kısacık bir ay içinde, Rachel jet sosyetede yaşamanın nasıl bir
şey olduğunu çok iyi anlamıştı.
Her yere çift olarak katılıyorlardı. Genel yerlere, restoranlara,
tiyatrolara, gece kulüplerine, özel partilere...
Ve bütün bunlar son derece göz kamaştırıcıydı. Raffaelle'nin
yakın arkadaşlarıyla ilişki kurmakta hiç zorlanmıyordu. Hepsi son
derece cana yakın insanlardı. Ama bir de perdenin diğer yüzü vardı...
Raffaelle'nin eski sevgililerinin sonu bir türlü gelmek bilmiyordu.
Üstelik onun gibi bir sevgiliye sahip olmayı tüm ayrıntılarıyla
tartışmakta da sakınca görmüyorlardı.
En sonunda, Raffaelle'nin önünde, Rachel'e onun cinsel açıdan ne
kadar iyi olduğunu söylemekten kaçınmayan bir kadının arkasından,
Rachel, "Bunlar sır saklamanın ne olduğunu bilmiyorlar mı?" diye
sormaktan kendini alamadı. "Yoksa insanların seni damızlık olarak
görmeleri ve cinsel yeteneğini övmeleri gururunu mu okşuyor?"
"Tabi ki hayır. Hiç hoşuma gitmiyor."
"Öyleyse onlar senin becerilerin listelerken, kendini beğenmiş
gibi gülümseme."
"O kendini beğenmiş gibi değil, çaresizce bir gülümseme. Ayrıca
tıpkı kıskanç bir eş gibi konuşuyorsun."
"Hayır. Sadece yatakta böylesine ilgiyi hak edecek kadar,
muhteşem olmadığını düşünen bir sevgili olarak konuşuyorum."
"Öyle mi?"
108
OYUN İÇİNDE OYUN
Rachel onun bu sorusunun altında yatan imayı anlayabiliyordu,
ama anlamazdan gelmeyi tercih etti. "Evet, öyle."
"Belki de senin şu kalp kıran, seks öğretmeninin daha iyi bir âşık
olduğunu düşünüyorsun?"
Rachel buz gibi gözlerle ona baktı. "Eğer ağzımı arıyorsan, unut
gitsin. Senin eski sevgililerinin aksine, benim ağzım bu kadar boş
değil."
Evet, onun ağzını arıyor, daha fazlasını öğrenmek istiyordu.
Rachel şimdiye kadar birlikte olduğu ve birlikte olmaktan hoşlandığı
en iyi sevgiliydi. Ama onun kendisini kısacık listesinde nereye
koyduğuna dair en ufak bir fikri yoktu.
Onu kıskanç olmakla suçlamıştı, ama asıl kıskanan kendisiydi.
Kıskanıyor, meraklanıyor, endişeleniyordu. Aralarındaki yaş farkı
canını sıkıyordu. Onun gençliği, güzelliği ve yumuşak yapısı, hayatına
giren diğer kadınların çıkarcı ve ikiyüzlü olduklarını görmesini
sağlamıştı. Acaba Rachel de onu böyle mi görüyordu. Fırsatları kendi
lehine kullanan bir çıkarcı olarak mı?...
Erkek arkadaşlarının onu çok çekici bulduklarının farkındaydı ve
bundan hiç hoşlanmıyordu. Çünkü Rachel de onları çeken şeyin ne
olduğunu biliyordu. Onun yaşadığı şeyi, arkadaşları da yaşamak
istiyordu. Rachel gibi bir kadına dokunarak bile neler
hissedebileceklerini öğrenmek, parmaklarının arasında onun nasıl
eridiğini görmek istiyorlardı...
Evet, Rachel eriyordu ve bu Raffaelle'ye büyük bir mutluluk
veriyordu. Ona ne zaman baksa, ne zaman dokunsa, Rachel hep aynı
tepkiyi veriyordu.
"Öyleyse," dedi boğuk bir sesle. "Seni her gece cennete götüren
sevgilinin ben olduğumu unutma..."
Rachel'in bunu unutması imkânsızdı. Tıpkı Alonso gibi, onun de
günün birinde kalbini kıracağını unutmasının imkânsız olduğu gibi...
109
 MICHELLE REID OYUN İÇİNDE OYUN

Ondan nefret ediyordu, ama tutkusu nefretinden daha ağır

basıyordu. Aslında kendine itiraf edemese de, ona deli gibi âşıktı ve
onunla birlikte kalmaya devam etmesinin tek nedeni de bu aşktı.
Oysa Raffaelle için durum farklıydı. O aşk için bu işin içinde
değildi. Tamam, onu istiyordu. Hem de delice bir tutkuyla... Zaten
biraz da bu yüzden gidemiyordu ya...
Birazcık aklı olsa, onun yanından hemen uzaklaşırdı. Elise ve Leo
Chicago'ya geri dönmüşlerdi ve artık evliliklerindeki sorun tamamen
sona ermişti.
Bu işin şimdiye kadar sona ermesi gerekirdi, diye düşündü. Ama
bu ayki rahatsızlığının gecikmesi, hem onu endişelendiriyor, hem de
biraz daha kalmak için ona ihtiyacı olan bahaneyi veriyordu.
Milano'ya geri döndüklerinde, Rachel hamile olup olmadığını
anlamanın stresinden yorgun düşmüştü. Raffaelle çok yoğun olduğu
için sıkıntısını ona da açamıyordu.
Hamilelik testi alması gerektiğini biliyor, ama bunun için ONUNCU BÖLÜM
kimseye güvenemiyordu. Hem bunu yaptığına kimsenin tanık Alonso aralarındaki mesafeyi hızla kapatıp, onun yanına gelmiş,
olmasını da istemiyordu.
Ani bir kararla çantasını alarak, dışarı çıktı ve şehre inmek üzeri Rachel ne olduğunu anlayamadan, kollarının arasına alıp,
bir taksiye bindi. İçinde eczanenin de olduğu dükkânların sıralandığı dudaklarından öpmüştü.
büyük bir caddede arabadan indi. Kafası düşüncelerle o kadar doluydu Rachel etrafını saran kollardan kurtulmaya çalışıyor, ancak
ki, kırmızı bir Ferrari'nin hemen önünde durduğunun ve içinden bir Alonso onu bırakmıyordu. "Senin taksiden indiğini görünce gözlerimi
adamın arabadan inerek kendisine doğru geldiğini fark etmedi bile... inanamadım! Şu haline bir bak... Hâlâ benim güzel Rachel'imsin."
"Rachel... amore!" Onu yeniden dudaklarından öptü. "Bu an günümün en güzel anı!"
Rachel kendisine seslenen tanıdık yakışıklı yüzü gördüğünde, Benimkinin değil, diye düşündü Rachel. Hâlâ onu görmüş
olduğu yerde donup kalmıştı. olmanın şokunu üzerinden atamamıştı.
"Alonso?" O anda benzeri bir şoku, caddenin karşısındaki restoranda oturan,
"Si!" Alonso bembeyaz dişlerini gösteren bir gülümsemeyle ona başka biri daha yaşıyordu.
bakıyordu. "Hayat ne büyük sürprizlerle dolu. değil mi?" Raffaelle beş iş adamıyla birlikte öğle yemeği yerken, Rachel'in
caddede yürüdüğünü görünce, içine bir sıcaklık yayıldığını hissetti.
Ne kadar güzel görünüyordu. Yanlarından geçtiği erkeklerin
dönüp ona bakması hiç de şaşırtıcı değildi. Bir erkeğin dönerek ona

110
111
 MICHELLE REID
ikinci kez baktığını görünce, dudaklarında tatminkâr bir gülümseme
belirdi. İçinden, o bana ait, dedi.
Ancak adam Rachel'e doğru yürümeye başladığında kaşları
çatıldı. Tony neredeydi? Ya kuzeni Carlotta? Her yerde gazeteciler
varken, yanında koruması olmadan dışarı çıkmakla ilgili kuralları
bilirken, Rachel neden burada tek başına alışveriş yapıyordu.
Adamın Rachel'e sarılıp, dudaklarından öptüğünü gördüğünde,
artık masadakilerle tüm bağlantısını kesmişti. Neler oluyordu? Bu
adam neden Rachel'i öpüyordu. Birden buz kesti.
Adam onunla konuşurken, saçlarıyla oynuyor, Rachel da ona
karşılık veriyordu.
Onlar birbirlerini tanıyorlardı.
Birbirlerine davranışları, o adamın kimliği konusunda şüphe
bırakmıyordu.
Alonso... Rachel'in kalbini kıran adam...
Bu karşılaşma, gün ortasında, onları birilerinin görebileceğini
umursamadan özellikle mi ayarlanmıştı? Ne kadar zamandır
görüşüyorlardı? Milano'ya her gelişlerinde Rachel onunla mı
buluşuyordu? Hâlâ ona âşık mıydı?
"Raffaelle..."
Kendine seslenildiğinin duyunca, düşüncelerinden sıyrılarak,
yemek yediği kişilere baktı.
"Özür dilerim," dedi gülümsemeye çalışarak. "Bir an için
dikkatim dağıldı da..."
"Pencere kenarında oturan kadın bu kadar güzelken, çok doğal."
Kadın mı? Raffaelle pencere kenarında bir kadının oturduğunun
farkında bile değildi. Hatta uzun zamandır... Rachel hayatına
girdiğinden beri başka kadınların farkında değildi.
Bakışları yeniden caddeye doğru kaydı. Şok içindeydi, Rachel'in
aşığının kolunda arabaya doğru ilerlemesini izlerken, içi karmakarışık
duygularla doluydu.
Alonso'nun arabası trafiği felç ettiği için, caddede kornalar
çalmaya başlamıştı.
112
OYUN İÇİNDE OYUN
"Sadece bir kahve, "dedi Rachel, arabaya binmeyi kabul ederek.
Aslında bunu yapmaması gerektiğinin biliyordu. Ama bu şekilde
çok fazla dikkat çekiyorlardı ve Alonso'dan kurtulabilmesinin tek yolu
onunla kahve içmeyi kabul etmekti. Arabaya bindiğini kimsenin
görmemesi için dua ediyordu.
"Sessiz bir yer olsun, Alonso," dedi yola koyulduklarında.
"Seninle görülebilecek durumda değilim."
"Zengin yeni nişanlının söyleyeceklerinden mi korkuyorsun?"
Evet, diye düşündü Rachel, ama bunu dile getirmedi. "Onun
duygularına saygı duyuyorum, demeyi tercih ederim."
"Ve bankadaki hesabına ..."
Rachel ona cevap vermeye bile gerek duymadı. Birkaç dakika
sonra, kaldırımdaki kafeteryalardan birine oturmuş, kahvelerini sipariş
etmişlerdi.
Rachel bulunduğu durumdan oldukça huzursuzdu. Bir an önce
buradan ayrılmak için acele ediyordu. Alonso'nun havadan sudan
konuşması sinirini bozuyor, onun kendisinden bir şeyler isteyeceğini
seziyordu.
Çok geçmeden sezgilerinde yanılmadığı ortaya çıktı. Alonso
araba satışlarında, Raffaelle'nin kendisine yardım edebileceğini ve
arkadaşlarıyla tanıştırabileceğini düşünüyordu. Ancak Rachel'in,
Raffaelle'nin onun varlığını bildiğini söylemesiyle bütün umutları
söndü.
Artık konuşacak bir şeyleri kalmadığında, Rachel ayağa kalktı.
Alonso ile karşılaşması aslında onun açısından iyi olmuştu. Ondan
tamamen kurtulduğunu anlamak, içini rahatlatmıştı. "Ciao, Alonso,"
diye mırıldandı ve arkasını dönerek ondan uzaklaştı.
Alonso onu durdurmaya çalışmadı. Çünkü artık onun üzerinde
hiçbir etkisi kalmadığını anlamıştı
Bütün bunlar olurken, her ikisi de onların fotoğrafını çeken
adamın farkında bile değildi.
113
 MICHELLE REID
Rachel eski sevgilisini hiçbir pişmanlık duymada arkasında
bırakarak, ana caddeye doğru yürümeye başladı. Caddeye geldiğinde,
Alonso çoktan aklından silinmişti bile...
Eczaneden hamilelik testi alabilmesi için cesaretini toplaması
gerektiğinin farkındaydı. Bu arada dükkânlar arasında amaçsızca
dolaşırken, sürekli olarak onu izleyen biri olup olmadığını anlamak
için etrafına bakmıyordu. En sonunda o lanet olası şeyi alarak, eve
geri döndü.
Ancak eve girdikten iki dakika sonra, Raffaelle beklenmedik bir
şekilde eve geldi. Rachel de onun aldığı şeyi görmesini istemediği
için, hemen yatak odasındaki etajerin çekmecesine attı.
Raffaelle de farklı, garip bir hava vardı. Onunla konuşmaya
çalıştığında, soğuk, uzak ve alaycı davranıyordu. Alonso'dan
bahsetmek istediğinde ise, "Sonra," diyerek kendisini çalışma odasına
kapattı ve akşam arkadaşlarıyla yiyecekleri yemeğe gitme vakitleri
gelene kadar oradan çıkmadı.
Hazırlanmaları sırasında da garip davranışları devam etti. Ona
bakmıyor, ona dokunmuyordu. Rachel nesi olduğunu sorduğunda, onu
duymazdan gelerek bu gece onları Dino'nun götüreceğiyle ilgili bir
şeyler geveledi.
O bu haldeyken, aldığı testten ve Alonso'dan bahsetmenin hiç
sırası olmadığı çok açıktı.
Restorandan içeri girdiklerinde, görmek istediği en son insanı
karşısında buldu. Daniella, yanında uzun, esmer ve yakışıklı bir
adamla birlikte onları bekliyordu. Tanıştırıldıklarında, adamın
Daniella'nın nişanlısı Gino Rossi olduğunu öğrendi.
Raffaelle onları soğuk ve resmi bir şekilde tanıştırdıktan sonra,
tüm dikkatini diğer arkadaşlarına yöneltmişti. Bugün tanık olduğu
şeyle ilgili ne yapacağına karar vermeden önce, bu geceyi kazasız
belasız bitirme kararındaydı.
Ceketinin cebindeki fotoğraf, tenini yakıyordu. Rachel ve aşığı
bir kafeteryada, göz gözeyken çekilmiş bir fotoğraf... Neyseki
114
OYUN İÇİNDE OYUN
fotoğrafı satın alan gazetenin sahibi çok yakın arkadaşıydı da bu
sayede resmin açığa çıkmasını önleyebilmişti.
Bakışları, yanında oturan ve onun yüzüğünü taşıyan yalancı
kadına kaydı?
Her zamankinden daha solgun görünüyordu. Neden? Öğleden
sonrayı eski aşığıyla geçirdiği için mi? Belki de şimdi onları birbiriyle
kıyaslıyordu.
Acaba yarışı hangisi kazanmıştı?
İçinden küfrederek, bakışlarını yenden uzağa çevirdi. Neden bu
sorunun cevabı onu ilgilendiriyordu?
Kahretsin... Rachel ile birlikte olmak ona yaramıyordu. Onunla
karşılaştıkları andan beri her şey kötü gitmişti. Tipiyle, tavrıyla, onun
gibi bir erkeği zehirlemeyi başarmıştı... belki de şimdi ondan kurtulup,
kendini iyileştirmesinin zamanı gelmişti.
O sırada gelen gazete sahibi, düşünceleri için mükemmel bir
cevaptı. Uzun, sarışın, güzel, pahalı giysiler içinde hoş kıvrımlara
sahip Francesca de Baggio çoğu erkeğin tutkularına cevap verecek bir
kadındı.
Raffaelle onu karşılamak üzere ayağa kalktı. Uzun süre önce
birlikte olan âşıkların samimiyetiyle birbirleriyle kucaklaştılar.
Raffaelle onu yanaklarından öperken, etkileyici parfümünü içine
çekti, avuçlarının altında çıplak omuzlarının yumuşaklığını hissetti.
Kırmızı dudaklar, ağzının kenarıyla buluştuğunda, içinde bir şeylerin
alevlenmesi için bekledi.
Ama hiçbir şey olmadı.
"Ciao, mi amore," diye fısıldadı kırmızı dudaklar kulağına.
"Sevgili nişanlın pek mutlu görünmüyor? Ona çok mu kötü
davrandın?"
Raffaelle birden içinde yeni bir öfke hissetti. Çok yeni bir öfke...
Çünkü birden içinde Rachel'i savunmak için yoğun bir arzu belirmişti.
"Bir fotoğrafın gerçeği nasıl çarpıttığını sen benden daha iyi
bilirsin."
115
 MICHELLE REID
Badem şeklindeki gözler muzipçe irileşti. "Adı, Alonso
Leopardi," dedi yumuşak bir sesle. "Araba satarak hayatını kazanıyor.
Arabalara en az kadınlara olduğu kadar âşık. Oturdukları kafeteryanın
hemen üzerindeki bir dairede oturuyor... Yeterli mi?
Raffaelle bir balık gibi oltaya takıldığını biliyordu. Neyse ki Gino
ve Daniella'nın o sırada Francesca'yı karşılamak için gelmeleri büyük
bir şanstı. Yoksa kendini onun önünde aptalca bir duruma
düşürebilirdi.
Rachel'i görmek için etrafına bakındı, ama hiçbir yerde bulamadı.
Bir an için, onun gitmiş olabileceği düşüncesi aklına gelince,
midesinin kasıldığını hissetti.
Mantığı saçma sapan şeyler düşünmemesini söylüyordu. Rachel
onu bırakıp gitmiş olamazdı. Her ne kadar ona bu gece çok kötü
davranmış olsa da, Rachel gitmiş olamazdı.
Birden onu gördü. Restoranın diğer uçundaydı. Kadınlar
tuvaletine doğru gidiyordu. Başı hafifçe öne eğikti ve elini ağzına
doğru tutuyordu.
Bun an için onun bütün gece boyunca çok solgun göründüğünü
hatırladı. Az önce ondan nefret ederken, şimdi endişelenmeye
başlamıştı. Birlikte bebek yapmış olma ihtimallerinin bulunduğunu
nasıl unutabilmişti? Belki de bu yüzden birden tuvalete gitmesi
gerekmişti. Bakışlarını yeniden Francesca'ya çevirdiğinde, onun ilgi
ve merak dolu gözlerle kendisine baktığını gördü. Masaya kadar ona
eşlik ederken, her zamanki sosyal tavrını takınarak, gülümsemek için
kendini zorladı.
Rachel içindekileri çıkartmamak için kendini zor tutuyordu.
Raffaelle'yı o sarışının kolunda gördüğü andan beri, mide bulantısının
önüne geçemiyordu.
"Eski sevgililer," diye fısıldamıştı Daniella. "Birlikte çok hoş
görünmüyorlar mı? Raffaelle bir zamanlar ona hayrandı, ama o şimdi
eski kocası olan adam için, Raffaelle'yı terk etti. Raffaelle'nin bunun
üstesinden gelemeyeceğinin düşünmüştük... ama belki de gelemedi...
sonuçta bugün bütün öğlen sonrayı birlikte geçirdiler.
116
OYUN İÇİNDE OYUN
Bunu biliyorum, çünkü Gino, ona gideceği için Raffaelle'nin
kendisiyle olan toplantısını iptal ettiğini söyledi. Şimdi de burada...
Sence de ilginç bir gelişme değil mi?"
Öyle miydi? Rachel birden hiçbir şey bilmediğini fark etti. Bir
aydır, onunla birlikte yaşıyor, onunla yatıyor, onunla seyahat ediyor,
nişanlısı gibi davranıyordu. Ama Raffaelle hakkında bildiği tek şey,
onun harika bir âşık olduğu ve basında olumsuz haberler çıkmasından
hoşlanmadığı idi.
Yemek yiyen gruba tekrar katıldığında, Raffaelle'nin masanın
başında, Francesca'nın da hemen onun yanında oturduğunu fark etti.
Kendisinin oturması için tek bir yer kalmıştı. O da Daniella ile başka
bir erkeğin arasındaki sandalyeydi.
Oturma düzeninin değiştiğini tek fark eden kendisi değildi.
Masaya yaklaşırken, insanların Raffaelle ile onun arasında gidip gelen
bakışları her şeyi söylüyordu.
Ancak Raffaelle bunun farkında değil gibiydi, yanındaki güzel
arkadaşıyla gereğinden fazla ilgiliydi. Ve bütün bir gece sanki bir
kâbus değilmiş gibi, yanında oturan Daniella'nın keskin diliyle de
uğraşmak zorunda kalıyordu.
Bir ara konuyu kendisinden uzaklaştırmaya çalışarak, nazik bir
ses tonuyla sordu. "Düğün planların nasıl gidiyor?"
"Harika." Daniella mutlu bir şekilde gülümsedi. "Zaten Milano'da
elbise provası için bulunuyorum... Giydiğin elbise Kendall'ın değil
mi?... Raffaelle senin için mi aldı? Şimdiye kadar ondan ne kadar
kazıkladın?"
"Elbisem bir modacıya ait değil," diye sessizce cevap verdi
Rachel. "Ve elbiselerimin parasını ben öderim."
"Şey... öyleyse düğünüm için pahalı bir şeyler almak için canını
sıkma, hayatım. Çünkü görünüşe göre gelemeyeceksin." Daniella
gözleriyle masanın başını işaret etti. "Raffaelle'yı tanıdığım kadarıyla,
senin yoldan çekileceğini, Francesca'nın geri döneceğini tahmin
edebiliyorum."
117
 MICHELLE REID
Masanın diğer ucuna bakmak, Daniella'nın neden bu kadar emin
konuştuğunu anlaması için yeterli olmuştu. Raffaelle'nin bütün gece
onu görmezden gelmesi yetmezmiş gibi, Francesca'ya davetkâr bir
şekilde gülümsemesi, artık Rachel için bardağı taşıran son damla
olmuştu.
"Biliyor musun, Daniella?" dedi öfkeyle ona dönerek. "Senin
yanında oturan bu zavallı aptalla evlendiğini izlemek, bu dünyada
yapmak istediğim en son şey... Yani istediğin buysa, mezarımın
üzerinde dans edebilirsin, hayatım... Bunu yaparken de, sevgili
ağabeyine, Francasca'sı ile mutluluklar dilediğimi söyle."
Sonra ayağa kalktı. Mide bulantısı yeniden başlamıştı. Ama
görmezden gelerek, sandalyesini itti ve kapıya doğru yürümeye
başladı. Masadaki herkes dilini yutmuş gibiydi. Son çıkışını kaç
kişinin duyduğunu bilmiyordu ve umurunda da değildi.
Raffaelle olanları yakalamak için çok geç kalmıştı. Ama
uzaklaşan Rachel'i, masadaki sessizliği ve Gino'nun Daniella'ya
hiddetle bakan yüzünü fark etmişti.
Hemen yağa kalktı. Birisinin elini tuttuğunu hissetti, ama
umursamadı. Rachel'in arkasından gitti. Dışarı çıktığı anda, onu
bileğinden yakaladı. "Sen nereye gittiğini sanıyorsun?"
"Keşke seninle hiç karşılaşmamış olsaydım." Rachel elini sertçe
çekerek, onun parmaklarından kurtardı ve yeniden yürümeye başladı.
"Rachel..."
"Benden uzak dur." Dino'nun parkta, arabanın yanında
beklediğini görünce, her ikisinden ayrı bir yöne gitmeye başladı.
Karmakarışık duygular içinde olması yetmezmiş gibi, bir de deli gibi
bulanan midesiyle uğraşmak zorunda kalıyordu. Bu işten... etrafındaki
her şeyden bir an önce kurtulmaya ihtiyacı vardı.
Ve bu sırada onların fotoğrafların çekmek için gazeteciler
birbirleriyle yarışıyorlardı.
118
OYUN İÇİNDE OYUN
On metre kadar yürüdükten sonra, araba yanında durdu ve
Raffaelie içinden inerek onu belinden kavradı. Rachel kurtulmak için
çırpındıkça, Raffaelle onu daha sert tutuyordu.
"Nasıl olduğunu biliyorsun. Ne şekilde yapacağımıza sen karar
ver." O sırada patlayan bir flaşla Raffaelie onun karar vermesini de
beklemeden, Rachel'i arabanın içine soktu.
Yol boyunca aralarında inanılmaz gerilimli bir hava vardı. Eve
geldiklerinde hâlâ o gergin atmosfer devam ediyordu.
Rachel çantasını kenara fırlatarak yatak odasına doğru yürüdü.
Raffaelle de onu takip ederek, kapıyı kapattı.
Rachel onun çok kızgın olduğunu hissedebiliyordu. Bu yüzden
dönüp ona bakmadan konuştu. "Kavga etmek istiyorsan, yarına kadar
beklemek zorunda kalacaksın," dedi soğuk bir sesle... "Kendimi pek
iyi hissetmiyorum... Bu yüzden bir duş alıp, hemen yatacağım... Ve bu
gece uyumak için başka bir yer bulursan, sevinirim."
Ayakkabılarını çıkartarak banyoya yöneldi.
"Baş ağrısı mazeretin mi var, cara!"
Onun alaycı sesi Rachel'in irkilmesine neden oldu. "Aslına
bakarsan, evet," diye cevap verdi.
"Belki şu kalbini kıran İtalyan sevgilinin hasreti yüzündendir..."
Şimdi Alonso'yu neden bu konuya dahil etmişti ki? Rachel durdu
ve ona bakmak için döndü.
Raffaelie, yatak odasının kapalı kapısının önünde duruyordu. Ve
yakışıklı yüzündeki küstah ifade her şeyi söylüyordu.
119
 MICHELLE REID
ON BİRİNCİ BÖLÜM
Rachel buz gibi bir elin kalbini sıktığını hissetti. "Bugün
Alonso'ya rastladığımı biliyorsun."
"Gün ortasında, yoğun bir caddede pervasızca onunla buluşmaya
sizin dilinizde rastlamak mı deniyor?"
Rachel onun sesindeki alaycı tonu duymazdan gelerek cevap
verdi. "Hayır, rastlamak, tesadüfen karşılaşmak anlamına geliyor."
"Ve bütün öğleden sonrayı onunla geçiriyorsun... Peki bunu nasıl
tanımlamayı tercih edeceksin?"
Rachel kaşlarını çatarak ona baktı. "Öğleden sonrayı onunla
birlikte geçirmedim."
Raffaelle gergin adımlarla ona doğru yürüyerek, iç cebinden
çıkarttığı fotoğrafı ona uzattı.
Rachel resme baktı. Demek biri onları görmüştü. Bakışlarını
yeniden Raffaelle'ye çevirdi. "Bir şey söylemek istiyorsan, açıkça
söyle, Raffaelle."
"Onula kahve içtin."
"Evet."
120
OYUN İÇİNDE OYUN
"Sonra da kafenin üstündeki dairesine çıktın."
"Elinde bunun da resimli kanıtı var mı?"
"Geçerli nedenlerim var."
"Öyle mi?"
"Si!" Bütün gece tuttuğu öfkesi açığa çıkmıştı. Ona doğru bir
adım atınca, Rachel geriledi. "Buraya gelmeden önce, öğleden sonrayı
nerede geçirdiğine dair daha iyi bir açıklama yapabilir misin?"
Rachel'in, Onun öfkesinin gözünü korkutmasına izin vermeye
niyeti yoktu. "Peki, sen öğleden sonranı nerede geçirdiğini
açıklayabilir misin?" diye karşılık verdi ona.
"Scuzi?" Raffaelle şaşırmış gibiydi.
"Ve daha sonra da, öğleden sonra birlikte olduğun arkadaşını
akşam yemeğinde sana eşlik etmesi için getirmek gibi yakışıksız bir
davranışı nasıl yaptığını açıklamakla devam edebilirsin!"
"Francesca..."
"Senin eski sevgilin... Biliyorum... Sevgili Daniella etraftayken,
bu tip bilgileri öğrenmem hiç zor değil."
Raffaelle'nin yüzü sertleşmişti. "Öğleden sonra senin ne yaptığını
tartışıyoruz, benim değil."
"Öyleyse, ikimizin de aynı şeyi yaptığını varsayalım! Ama en
azından sen, beni yemekte Alonso'ya yaltaklanırken seyretme utancını
yaşamak zorunda kalmadın. Oysa bana bu kadarcık bir saygı bile
gösterilmedi."
Raffaelle'nin omuzlarının gerginliği, takım elbiseden bile belli
oluyordu. "Bu öğleden sonra Francesca ile, bu fotoğrafın bedelini
görüşmek dışında hiçbir şey yapmadım! O bu resmi alan gazetenin
sahibi!"
"Demek, bunu çeken gazeteciyle bağlantısı var?" Rachel'in mavi
gözlerinde küçümseme dolu bir ifade vardı. "Etrafımızın bize bu
kadar sadık insanlarla çerili olması ne hoş? Belki de onu Mark ile
tanıştırmalıyız.... Böylece ikimiz hakkındaki haberleri aynı anda iki
ülkede birden yapabilirler!"
"Bunların hiçbiri, eski sevgilinle ne yaptığının açıklamıyor."
121
 MICHELLE REID
Rachel sinirden karnına kramplar girdiğini hissediyordu. "Onunla
kahve içtim, sonra yürüyüp gittim. Konu kapandı." Rachel banyoya
gitmek üzere döndü.
"Hiçbir şey kapanmadı." Raffaelle sert bir şekilde onu
omuzlarından yakalayarak kendine çevirdi. Yüzü mermer kadar sertti.
"Doğruyu öğrenmek istiyorum!"
Başı dönüyor, midesi bulanıyordu. Belki de testi yapmasına hiç
gerek yoktu. "Sana doğruyu söyledim."
"Kahveni içmen dört saat mi sürdü?"
Rachel onun gözlerinin içine baktı. "Senin fotoğrafa yapacağın
ödeme için görüşmen de bu kadar sürmedi mi?.. Yoksa zamanını
bilinen türde bir ödeme yaparak mı geçirdin?"
Raffaelle'nin yüzü bembeyaz olmuştu. Onu bıraktı. "Beni kendi
düzeyine indiremeyeceksin, Rachel."
"Benim düzeyime mi?"
"Evet... Sen gözünü kırpmadan yalan söyleyen birisin."
Rachel sendeleyerek ondan uzaklaştı. "Ben sana asla yalan
söylemedim, Raffaelle... Tamam, bizim ilişkimiz yalanlar üzerine
kurulmuş olabilir. Ama ben sana asla yalan söylemedim!"
Raffaelle'nin alaycı bir şekilde dudağını bükmesi, ararlındaki her
şeyin gerçekte cinselliğe dayandığın gösteriyor, Rachel'in kendisini
çok adi hissetmesine neden oluyordu. "Beni istediğin kadar küçümse.
Ama bunu yaparken, daha üç ay öncesine kadar kız kardeşimi
istediğini unutma. Bu ay benimle idare edebileceğine karar verdin.
Önümüzdeki ay, büyük ihtimalle Francesca yeniden yatağına girecek.
Bu şekilde devam edersen Raffaelle, Avrupa'da ilişki yaşamadığın
kadın kalmayacak."
Rachel aniden arkasını döndü. Bir an önce banyoya gitmek
istiyordu. Ama odanın etrafında dönmeye başlamasıyla, elini başına
götürmesi aynı anda oldu. Sanki körkütük sarhoşmuş gibi
sallanıyordu.
Raffaelle'nin öfkeyle telaş karışımı bir sesle, "Tanrı aşkına ne
oluyor?" dediğini duydu.
122
OYUN İÇİNDE OYUN
"Kendimi... iyi hissetmiyorum..."
Bundan sonra hatırladığı tek şey, karanlıklara gömüldüğüydü.
Gözlerini yeniden açtığında, Raffaelle'yi üzerine eğilmiş buldu. Yüzü,
tıpkı bu anı daha önce yaşadığında olduğu gibi, ifadesizdi. Ancak
gözleri buluştuğunda, aklından geçenleri anlamıştı.
"Olmayabilir," diye fısıldadı Rachel kurumuş dudaklarını
güçlükle oynatarak.
Raffaelle birşey söyleyecekmiş gibi ağzını açtı, ama sonra sımsıkı
kapattı. Doğrularak ayağa kalktı. Rachel onun kendisini en kötüye
hazırladığının farkındaydı.
"Doktor çağıracağım."
"Hayır, gerek yok," dedi Rachel doğrularak. "Ben... test aldım..."
Başucundaki dolabın çekmecesini gösterdi.
Raffaelle hiçbir şey söylemeden, çekmeceye doğru yürüdü ve
açtı. Parlaklarıyla, Rachel'i öğleden sonra aldığı kâğıt paketi bulup
çıkarttı ve içindekine baktı.
Şimdi ruh hali değişmişti. Hâlâ gergindi, ama öfkesinin yerini
başka şeyler almış gibiydi. Ama Rachel onun aklından neler geçtiğini
anlayamıyordu.
"Bunu ne zaman aldın?"
"Bugün... öğleden sonra."
"Bu tür özel alışverişler yaparak risk almayacağın konusunda
anlaştığımızı sanıyordum." İnanılmaz kontrollü bir sesle konuşuyordu.
Rachel'in boğazından gergin bir kahkaha döküldü. "Bunu benim
için yapabilecek kadar güvenebileceğim biri yoktu ve öğrenmek
zorundaydım..."
"Öyle mi?"
Öyle garip bir tonla konuşmuştu ki, Rachel başını kaldırıp ona
baktı. "Tabi ki... Sen öğrenmek istemiyor musun?"
Raffaelle cevap vermedi. Çok tuhaf bir hali vardı.
"Eğer paparazzilere, hakkımızda yazı yazmaları için fırsat
verdiğimi düşünüp, endişeleniyorsan, çok dikkatliydim. Aslında..."
123
 MICHELLE REID
Duraksadığı sırada, yataktan kalktı. "Öğleden sonra ne yaptığım
öğrenmek istiyordun ya... Bu testi alabilmek için, arkamda biri
olmadığından emin olana kadar dükkandan dükkana dolaşıp durdum."
Raffaelle yine bir şey söylemedi. Rachel o anda onun aklından
geçenleri bilebilmeyi ne kadar çok isterdi. Gittikçe yaralanmaya
başlıyordu. Böyle taş gibi durmasının durumu daha da zorlaştırdığının
farkında değil miydi? Yoksa onun hamile olduğun ortaya
çıkacağından ve onunla evlenmek zorunda kalacağından mı
korkuyordu?
Onun elindeki paketi almak için uzandı. "Gidip, şu sonucu bir an
önce öğreneyim..."
Raffaelle'nin paketi tutan parmakları kasıldı. "Hayır."
Rachel şaşkın gözlerle onun sert yüzüne bakakalmıştı.
"Önce konuşmamız gerek."
"Ne hakkında?.. Hamileysem bu işi yetişkinler gibi halledeceğiz.
Değilsem, zaten eve geri döneceğim."
"Yetişkinler gibi halledeceğiz derken, neyi kastettin?" Raffaelle
en sonunda bakışlarını ona çevirmişti. Yüzü solgun ve gergindi.
Rachel içini çekti. "Hamileysem, seninle evlenmeyeceğim,
Raffaelle."
"Neden?"
Neden mi? Midesinin bulanmasından korkmasa, kahkahalarla
gülebilirdi. "Benimle evlenmek istemediğin için olabilir mi? Ya da
kendime ve çocuğuma bakabileceğim için! Benim hakkımda hep en
kötüsünü düşünmekten hoşlanan bir adama bağlanmayı istemediğim
için!" Derin bir nefes aldı. "Devam etmemi ister misin?"
"Evet."
Rachel gözlerini kırpıştırarak ona baktı. Böle bir cevabı
beklemiyordu. "Peki," dedi kollarını göğsünde kavuşturarak. "Bana
güvenmiyorsun. Benim bir yalancı ve düzenbaz olduğumu
düşünüyorsun. Belki birkaç ay sonra bebeğin başka bir adamdan
olduğunu bile sorgulamaya başlayabilirsin."
124
OYUN İÇİNDE OYUN
"O kadar dengesiz biri değilim," dedi Raffaelle son suçlamaya
karşı kendini savunarak.
Rachel umursamaz bir şekilde omzunu silkti. "Öyleyse, kasıtlı
olarak hamile kalarak, seni tuzağa düşürdüğümü düşünebilirsin."
"Bu konuyu halletmiştik. Böyle bir şeyi düşünmem.!"
"Üstelik ortada, yerimi almak üzere çoktan sıraya girmiş olan eski
sevgilin var."
"Francesca ile bu fotoğrafı almak dışında hiçbir ilişkim yok."
"Tahmin et, ne düşünüyorum?... Sana inanmıyorum."
Raffaelle onun bu sözleri karşısında bir şey söylemeyince, Rachel
içini çekerek banyoya gitti ve kapıyı arkasından kilitledi. Birkaç
dakika sonra odaya geri döndüğünde, şaşkın bir haldeydi.
Raffaelle pencerenin kenarında durmuş onu bekliyordu. Onun
geldiğini duyunca döndü. "Eee?..."
Rachel dudaklarını sımsıkı kapatarak başını iki yana salladı.
Odadaki gerilim gittikçe artıyordu. "Bu, hamile değilsin anlamına
mı geliyor?" diye sordu Raffaelle.
Rachel, buz kesmiş ve titreyen ellerini önünde tutarak, başını
olumlu anlamda salladı.
Ortada, ne söyleneceğinin bilinmediği bir sessizlik vardı.
Rachel buna daha fazla dayanamayacaktı. Şok içindeydi, testin
olumlu çıkacağından öyle çok emindi ki, utanmasa hıçkıra hıçkıra
ağlayacaktı.
Titreyen bacaklarıyla, sarhoş biri gibi yürüyerek giyinme odasına
gitti. "Eşyalarımı toplayacağım." diye fısıldadı.
"Tanrı aşkına, neden?"
"Sanırım bu işi bitirmenin zamanı geldi." Rachel titrek bir şekilde
gülümseyerek ona baktı.
"Hayır... Ben... gitmeni istemiyorum."
"Şimdi olması... gelecek hafta... ya da gelecek ay olmasından çok
daha iyi."
"Hayır."
"Ama artık kalmam için bir neden yok!"
125
 MICHELLE REID
"Ben yeterince iyi bir neden değil miyim? Beni böyle terk etmeye
karar verebildiğine göre, birlikte geçirdiğimiz haftaların senin için bu
kadar az mı önemi var?"
Onun ıstırap dolu sesiyle şaşıran Rachel'in şaşkınlığı, yüzünün ne
kadar solgun olduğunu görünce, bir kat daha arttı. Gözyaşlarını
tutmakta zorlanıyordu. "Raffaelle," diye mırıldandı yalvararak.
"İkimiz de bunun..."
"Hayır," diye onun sözünü kesti Raffaelle. "Sakın benim ismimi
böyle söyleme... ve sakın bana böyle bakma..."
"Ama ortada bebek yok!"
"Bebeğin canı cehenneme," diye bağırdı Raffaelle. "Her zaman
bebek yapabiliriz! Bu senin benim ve bizim istediklerimizle ilgili... ve
ben senin kalmanı istiyorum!"
Raffaelle onun düşündüğü şeyi mi söylüyordu? Kulaklarına
güvenmeye cesaret edemiyordu. Sadece ona bakakalmıştı.
"Francesca..."
"Francesca'yı unut," dedi Raffaelle sabırsızca. "Gözüm onu
görmüyor. Aslında gözüm, senin dışında hiçbir kadını görmüyor."
Rachel ihtiyatlı adımlarla ona yaklaştı. "Yani ortada bebek
yokken bile seninle birlikte kalmamı mı istiyorsun?"
Raffaelle öfkeli bir şekilde elini salladı. "Neden sürekli bunu
söylemem gerekiyor? Kalmanı istiyorum... çünkü kalmasını istediğim
kişi sensin!"
"Ne kadar süre için?"
"Dio, kadın... bana ne yapmaya çalışıyorsun?" Gri yeşil
gözlerinde saldırgan parıltılar yanıp söndü. "Sonsuza kadar, tamam
mı? Her şeyi istiyorum. Aşkını, yüzüğümü takmanı, evlenmeyi...
bütün bu çılgınlık paketini..."
"Peki neden bu kadar öfkelisin?"
"Seni sevme mutluluğunu bana yaşatacak küçücük bir cesaret
kıvılcımı yakman, seni incitmez. Rachel."
Sonra ona sırtını dönerek, ensesini ovuşturdu. Rachel onun yanına
gitmek istiyor, ama hareket etmekten korkuyordu.
126
OYUN İÇİNDE OYUN
Ama sonra, neden korkuyorsun, diye sordu kendi kendine.
Raffaelle az önce onu sevdiğini söylememiş miydi? O ise burada
durmuş...
Hemen aralarındaki mesafeyi kapatarak, kollarını onun beline
doladı ve bedenini onun gergin sırtına yasladı. "Özür dilerim," diye
fısıldadı. "Ama seni o kadar çok ve o kadar uzun zamandır seviyorum
ki... Ama böyle hissetmeye hakkım olmadığının bildiğim için..."
Raffaelle onun kollarının arasında dönerek gözlerinin içine baktı.
Rachel konuşmaya devam etmekte zorlanıyordu, ama sözlerini
bitirmesi gerektiğinin farkındaydı. "Bu kadar sorun yarattıktan sonra,
sana âşık olmaya hakkım olmadığını biliyordum! Sonra bebek
yaptığımızı düşündüğümüzde bunu yanında kalmak için bir bahane
olarak kullandım ve..."
"Biz kullandık."
"Ama benim..." Rachel daha fazla konuşamadı. Kendini Raffaelle
ile öpüşmenin zevkine bıraktığında, zaten gereğinden fazla
konuşmuştu.
Raffaelle başını kaldırdığında, bu kez gözlerinde tutku dolu bir
ifade vardı. "Neden bu tartışmaya yatakta devam etmiyoruz?"
Rachel onun boynuna sarılırken, tüm masumiyetiyle sordu.
"Konuşmak mı istiyorsun?"
"Hayır."
"Ama ben önce bugün olanları sana anlatmak istiyorum." Rachel
Raffaelle'nin kendisini susturmasına izin vermeyerek, Alonso ile
karşılaşmasını anlattı.
"Önce seni öpmesine, sonra da arabasına bindirmesine izin
verdin," dedi Raffaelle.
"İtalyanlar her zaman birbirleriyle öpüşüyor," dedi Rachel bu
suçlamayı savuşturarak. Sonra kaşlarını çatarak ona baktı. "Hem... sen
bunları nereden biliyorsun?"
Raffaelle pişmanlık dolu bir iç geçirdi. "Önemli bir iş yemeğinde,
kendimi aptal durumuna düşürmekle meşguldüm. Sonra Francesca'nın
telefonu gelince günüm iyice mahvoldu." Ellerini onun saçlarının
127
 MICHELLE REID

arasına soktu. "Restorandan öyle çıkınca, onun yanına gideceğini

düşündüm."
Rachel duyduklarına inanamıyormuş gibi ona bakıyordu. "Ne
zamandan beri kendine güvenin böyle bir şeyi düşünecek kadar
azaldı?"
"Seninle karşılaştığımdan beri... kendime olan güvenimi azalt-
makta garip bir başarın var."
"Bu büyük bir yalan... karşılaştığımızdan beri bana kabadayılık
taslayıp, sevişmekten başka hiçbir şey yapmadın."
"Benim üzerime atladın, ama bunu beni istediğin için yapmadın.
Ayrıca hep sevgililerinle bana takıldın."
"Senden önce benim sadece bir sevgilim oldu ve bunu senin
geçmişte bıraktığın izlerle kıyaslamak çok gülünç."
Raffaelle dili onun dudaklarında gezdirmeye başlamıştı. "Seni
seviyorum," diye mırıldandı. "Diğerlerini unutabilir miyiz?"
Rachel inleyerek için çekti. Raffaelle haklıydı. Bulundukları
yerde eski sevgililerin yeri yoktu. "Beni yatağa götür, Raffaelle," dedi
yalvaran bir sesle.
Dakikalar sonra, birbirlerinin kolları arasında bitkin bir şekilde
yatarlarken, Rachel masum mavi gözleriyle ona baktı.
"Bu arada, korunmayı yine unuttun."
Raffaelle'nin cevabı haylaz bir çocuk gibi gülümsemek oldu.
"Evet."

SON

128