‘’CINEπιλογές’’ από τον Γιώργο Ξανθάκη (μέλος της Π.Ε.Κ.Κ.

Έγκλημα στον Νείλο/ Death on the Nile (2022) του Kenneth Branagh

ΣΥΝΟΨΗ

Η Linnet Ridgeway (Gal Gadot), μια πλούσια κληρονόμος, ερωτεύεται τoν Simon Doyle(Armie Hammer),
αρραβωνιασμένο με την καλύτερή της φίλη. Η Linnet βρίσκεται δολοφονημένη λίγο καιρό αργότερα σε μια κρουαζιέρα
με ένα πολυτελές ατμόπλοιο που πλέει στο Νείλο. Ο Hercule Poirot (Kenneth Branagh), ένας διάσημος επιθεωρητής
με θρυλικό ταλέντο, διευθύνει την έρευνα για να βρεθεί ο ένοχος. Οι υποψίες πέφτουν φυσικά στην Jacqueline de
Bellefort (Εmma Mackey), πρώην αρραβωνιαστικιά και προδομένη φίλη, που μισούσε το θύμα από τα βάθη της ψυχής
της. Παρά το ‘’a priori’’ πολύ στέρεο άλλοθι που παρουσιάζει η τελευταία, ο επιθεωρητής αρνείται να εγκαταλείψει τις
έρευνες σε βάρος της, πεπεισμένος για την εμπλοκή της...

ΑΝΑΛΥΣΗ

Ο Kenneth Branagh προσπάθησε στην δεκαετία του 90 να αυτοχρηστεί διάδοχος του Orson Welles με προφανείς
αναλογίες τον δισυπόστατο ρόλο τους μπροστά και πίσω από την κάμερα και την έλξη τους για τα Σαιξπηρικά έργα.
Φυσικά κάθε τέτοια σύγκριση αποτελεί ιεροσυλία καθώς ο «ογκόλιθος» του σινεμά έχει υπογράψει διαχρονικά
αριστουργήματα που άλλαξαν την ιστορία και την αισθητική της 7ης τέχνης ενώ ο Branagh υπολείπεται σε
καλλιτεχνική πρωτοπορία και εμφανίζεται σε ένα ευρύ φάσμα ταινιών που μπορεί να εκτείνεται από τον
Σαίξπηρ ,μέχρι τον... «Θορ».
Η εύφορη περιοχή της φιλμογραφίας του Branagh είναι οι Σαιξπηρικές ταινίες [ «Ερρίκος ο 5ος»(1992) , «Πολύ
κακό για το τίποτα» (1993) , Άμλετ(1996), «Αγάπης Αγώνας Άγονος»(2000) ,«Όπως σας αρέσει»(2006) ]. Όντας
πολυσχιδής και πολυσυλλεκτικός καταπιάνεται και με άλλα ετερόκλητα είδη [το θρίλερ ‘’Dead again” (1991) την
κομεντί “Peter’s friends’’ (1992) ,την εκδοχή του για τον ‘’Frankestein’’ (1994) την ρομαντική κωμωδία “In the
Bleak Midwinter”(1995) την κινηματογραφική όπερα «Μαγικό αυλό» (2006) του Μότσαρτ ,την δική του εκδοχή για το
«Sleuth»του Schaffer (2007), την υπερηρωική περιπέτεια “Τhor” (2011)].

Στη συνέχεια o Ιραλανδός σκηνοθέτης αποφάσισε να στραφεί στις μεταφορές στην οθόνη των έργων της Agatha
Christie . Στην πρώτη του απόπειρα αναμετρήθηκε, το 2017, με ικανοποιητικό αποτέλεσμα με την περίφημη εκδοχή
του Sidney Lumet (1974), στο ‘’Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές’’. Στην κατάληξη αυτού του φιλμ ο Poirot αναχωρεί για
να ξεκινήσει με καθυστέρηση τις διακοπές του και τότε γνωστοποιείται μια δολοφονία που διαπράχθηκε στον Νείλο.
Αυτή ήταν μια εκλεπτυσμένη προαναγγελία για το «Έγκλημα στον Νείλο». Έτσι πέντε χρόνια μετά ο Branagh και ο
Michael Green , σκηνοθέτης και ερμηνευτής ο πρώτος, σεναριογράφος ο δεύτερος, διασκευάζουν ένα μεταγενέστερο
(γραμμένο το 1937) μυθιστόρημα της Christie προσπαθώντας να επαναλάβουν την επιτυχία της εκδοχής του John
Guillermin από το 1978.

Ο Branagh λειτουργεί αποτελεσματικά μπροστά και πίσω από την κάμερα, με αφετηρία έναν εντυπωσιακό πρόλογο
που διαδραματίζεται στα χαρακώματα των μαχών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ,με τον Poirot να προσπαθεί να
σώσει το τάγμα του, από μια επίθεση αυτοκτονίας, ενώ δίνεται και μια συγκινητική εξήγηση για το εμβληματικό
μουστάκι του . Ο ίδιος ο Branagh γνωρίζει ότι έχει να αναμετρηθεί ερμηνευτικά με τον Peter Ustinov και τον
εκπληκτικό David Suchet από την ιστορική σειρά, και φαίνεται να επιμένει περισσότερο στις φιλοσοφικές θέσεις του
ήρωά του, αποφεύγοντας όμως να ενσωματώσει στην ερμηνεία του όλα εκείνα τα μικρά χαριτωμένα στοιχεία που
έκαναν διάσημο τον Βέλγο ντετέκτιβ, όπως τους ψυχαναγκασμούς του, την αγάπη του για το καλό φαγητό, το
φλεγματικό του χιούμορ και τη μοναδική του μέθοδο. Αντίθετα διεισδύει όσο πιο βαθιά μπορεί στον χαρακτήρα του,
στα συναισθηματικά του τραύματα, ενώ επιχειρεί και ένα κοινωνικό σχόλιο για την υποκρισία της υψηλής κοινωνίας.
Παράλληλα δίνει στην δράση εξίσου μεγάλη προσοχή με τον διάλογο, έτσι ώστε οι ήσσονες στιγμές να είναι το ίδιο
ελκυστικές με τις σημαντικές, συνεπικουρούμενος από την εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας του Χάρη
Ζαμπαρλούκου που συμβάλλει καθοριστικά στην υψηλή αισθητική της ταινίας.

Φυσικά ολόκληρη η ιδέα των ανανεωμένων κινηματογραφικών διασκευών των μυθιστορημάτων της Agatha Christie ,
είναι γεμάτη με εγγενείς κινδύνους. Πολλοί άνθρωποι στο κοινό γνωρίζουν την λύση του μυστηρίου, είτε επειδή το
έχουν διαβάσει, είτε το έχουν δει . Αλλά ακόμα και αν κάποιος ξέρει πώς τελειώνει η ιστορία, υπάρχουν ακόμη
πολλές κινηματογραφικές απολαύσεις όπως οι καλές ερμηνείες και η ωραία ατμόσφαιρα .Ωστόσο αυτό που
διαισθανόμαστε είναι ότι αυτή η ταινία δεν αποτελεί την τελευταία ενασχόληση του Branagh με τον δανδή ντετέκτιβ.

*Η ταινία θα προβάλλεται από τις 17/2 στον κινηματογράφο ‘’ΠΑΛΛΑΣ’’