Ο Νίκος Γουλανδρής (Άνδρος, 1913‐1983) ήταν Έλληνας εφοπλιστής, ιδρυτής του Μουσείου 
Κυκλαδικής Τέχνης και πρώην Πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς από το 1972 έως τα τέλη του 
1974. Ήταν γόνος της πολύ γνωστής Ανδριώτης εφοπλιστικής οικογένειας Γουλανδρή και δίδυμος 
αδερφός του διακεκριμένου συλλέκτη έργων τέχνης Βασίλη Γουλανδρή. Ήταν νυμφευμένος με την 
Ντόλη Γουλανδρή και μαζί απέκτησαν ένα γιο, τον Πέτρο Γουλανδρή. 

Ο Νίκος Γουλανδρής ξεκίνησε την εμπλοκή του με τον Ολυμπιακό το 1970 και έναν χρόνο αργότερα 
έγινε γενικός διευθυντής του. Από το 1972 ήταν πρόεδρος της ομάδας. Όσο ήταν πρόεδρος, ο 
Ολυμπιακός κατέκτησε στο ποδόσφαιρο τρία Πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα και δύο νταμπλ (1973 
και 1975) σε τρία χρόνια. Στο πρωτάθλημα του 1972‐73 είχε παθητικό 13 γκολ, το οποίο ήταν ρεκόρ 
μέχρι την λήξη του πρωταθλήματος της περιόδου 2017‐18. Στο πρωτάθλημα 1973‐1974, ο 
Ολυμπιακός σκόραρε 102 γκολ, αριθμός που παραμένει ρεκόρ, και πέτυχε την πιο ευρεία νίκη στο 
ελληνικό πρωτάθλημα, νικώντας τον Φωστήρα 11‐0, ενώ είχε παθητικό 14 γκολ. Την περίοδο 1972‐
1975, στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός έχανε μόνο από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. 
Σημείωση του συλλέξαντα τις πληροφορίες: Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός πήγαινε στην 
Θεσσαλονίκη να παίξει με τον ΠΑΟΚ υφίστατο απίθανη βία και τρομοκρατία προκειμένου να χάσει 
επακόλουθο της επιθυμίας του μεγαλύτερου παίκτη της ιστορίας του ΠΑΟΚ Γιώργου Κούδα να 
παίξει στον Ολυμπιακό ως έχων δικαίωμα αφού οποιοσδήποτε παίκτης έκοβε την μπάλα για 2 
χρόνια μπορούσε να πάει ελεύθερος σε οποιαδήποτε ομάδα. Όμως ο Συνταγματάρχης Ασλανίδης 
επι Απριλιανής Δικτατορίας σταμάτησε την εν λόγω μεταγραφή γιατί οι Παοκτζήδες απειλούσαν ότι 
θα χωρίσουν την Ελλάδα στα δυο καταστρατηγώντας τον νόμο του ποδοσφαίρου περί ελεύθερης 
μεταγραφής. 

Ανάμεσα στους παίκτες που ο Νίκος Γουλανδρής έφερε στην ομάδα, ήταν ο Μίλτον Βιέρα, ο 
πρώτος παίκτης που είχε αγωνιστεί σε παγκόσμιο κύπελλο και ήρθε σε ελληνική ομάδα, ο οποίος 
ήταν αρχηγός της Εθνικής Ουραγουάης. Ως προπονητής επιλέχτηκε ο Λάκης Πετρόπουλος οπ 
οποίος ουσιαστικά έφτιαξε την ομάδα του ΠΑΟ που πήγε στο Wembley αφού την παρέδωσε στον 
Φέρεντς Πούσκας. Ο Γουλανδρής παρέμεινε πρόεδρος του Ολυμπιακού μέχρι το 1974. Σύμφωνα με 
τον Παναγιώτη Κελεσίδη, αποχώρησε επειδή «ανακάλυψε ότι οι συνεργάτες του τον κορόιδευαν». 

Ο Νίκος Γουλανδρής θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους προέδρους της ιστορίας του 
Ολυμπιακού. Λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την 
οποιαδήποτε ενασχόληση είχε με το ποδόσφαιρο. 

Θα τον θυμόμαστε για την φράση:  

''Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ, ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 13

ΕΤΩΝ, ΕΓΙΝΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΠΗ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
ΜΟΥ ΟΜΑΔΑ''.
Αυτός ήταν ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, ο ΤΙΤΑΝΑΣ ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ.
 

 
Η ΟΜΑΔΑ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ – Η ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΡΕΚΟΡ! 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1973‐74, η ομαδάρα του Νίκου Γουλανδρή και του Λάκη Πετρόπουλου 

Ο Πετρόπουλος και η ομάδα του έρχονται πρώτοι σε επιδόσεις σε έρευνα που έχει γίνει από τον 
συγκεντρώσαντα αυτές τις πληροφορίες με κριτήριο κατάταξης τις νίκες και τις ήττες. Έχει 
καλύτερες στατιστικές από Ντούσαν Μπάγεβιτς (2ος), Ερνέστο Βαλβἐρδε (3ος, Τάκη Λεμονή(3ος μαζί 
με Βαλβἐρδε), και τον Πέδρο Μαρτίνς ο οποίος έρχεται 4ος, εν έτει 2022. 

 
 

 
 

Γράφει ο Γαύρος στις 8 Αυγούστου 2010: 

 
  
 

 
 
  

 
 

 
ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ: 

Σπαρταριστά άγνωστα περιστατικά με Γουλανδρή από τον παλιό ρεπόρτερ του ΦΩΤΟΣ Κώστα 
Μυλωνά! 

Σας παίρνω από το χέρι να σας πάω ένα ταξίδι σε ένα μαγικό κόσμο. Τον κόσμο του ποδοσφαίρου 
της δεκαετίας του '70 και στον κόσμο του Γουλανδρή. Ένας από όσους μίλησα ήταν ο Κώστας 
Μυλωνάς που ήταν σπουδαίος δημοσιογράφος στο ΦΩΣ και γνώριζε προσωπικά τον Γουλανδρή. 
Λέει σπαρταριστές ιστορίες. 

~ Πόσα χρόνια ήσασταν στο ΦΩΣ; 

Δέκα. Από το 1969 έως το 1979. 

~ Ζήσατε τον Γουλανδρή λοιπόν. 

Ήμουν από τους λίγους ρεπόρτερ που πήγαινα και στο σπίτι του. Ήμουν νεότερος από τους άλλους 
μεγάλους δημοσιογράφους που είχε το ΦΩΣ και έκανα όλα τα “θελήματα”. Ήμουν και αγαπημένο 
παιδί του Θόδωρου Νικολαϊδη, με είχε στο γραφείο του. Τον δε Γουλανδρή έτυχε να τον γνωρίζω 
πριν ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, από το πόλο και την κολύμβηση! Όντας νεαρός εγώ φοιτητής 
στη Πάντειο, πήγαινα στο Ζάππειο και ερχόταν εκείνος να βλέπει τους πολίστες και τους 
κολυμβητές του Ολυμπιακού! Και επειδή το αγαπούσε το ΦΩΣ, με είχε συμπαθήσει. 

~ Πείτε μου όσα ζήσατε με τον Γουλανδρή. Πράγματα άγνωστα. Έχω κάνει συνεντεύξεις με 
παλιούς παίκτες και ο καθένας μου έχει πει και από μία ιστορία. Θέλω καινούργια πράγματα. 

Κάτι που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι ο Γουλανδρής ήταν ο πιο δημοσιογραφικός παράγοντας που 
έχει περάσει από τον Ολυμπιακό, μαζί με τον Νταϊφά. Να φανταστείς, έπαιρνε τηλέφωνο στο ΦΩΣ 
τα βράδια, στις 10.00, στις 10.30, και με κρατούσε 1 ώρα στο τηλέφωνο! Και όχι μόνο εμένα, αλλά 
όποιον ήταν στη βάρδια και ήξερε ότι έχει σχέση με τον Ολυμπιακό. “Ρε Μυλωνά πες μου τι έγινε 
στην προπόνηση” μου έλεγε. Και στην πορεία της συζήτησης μου έδινε και δέκα ειδήσεις. 

~ Δεν ήταν φασίστας. Σε έκανε φίλο, δεν σε έκανε εχθρό. 

Έπαιρνε το βράδυ τηλέφωνο στο ΦΩΣ ο ίδιος και μίλαγε με όποιον ήταν στη "διανυκτέρευση". Ή 
τον Σταύρο Τσώχο, ή τον Χάρη Παπαγεωργίου, ή τον Νικήτα Γαβαλά, τον Γιάννη Μαθουδιάκη, τον 
Γιώργο Γαβαλά, εμένα. Κάθε βράδυ καθόταν ένας δημοσιογράφος μέχρι τα μεσάνυχτα μήπως 
προκύψει κάποια είδηση. 

~ Πείτε μου κι άλλα περιστατικά. 

Θυμάμαι ένα απόγευμα στις 5.00, ήταν καλοκαίρι, και με φωνάζει στο γραφείο του ο Θόδωρος 
Νικολαίδης. Μου λέει “κλείσε την πόρτα και μην το πεις σε κανέναν. Θα πας στο σπίτι του μπάρμπα 
Νίκου (έτσι τον έλεγε τον Γουλανδρή) και θα σου δώσει ένα φάκελο. Μέσα στο φάκελο είναι οι 
φωτογραφίες των δύο παικταράδων που θα φέρει, Υβ Τριαντάφυλλος και Ρομαίν Αργυρούδης”! 
Τότε δεν τους ήξερε φατσικά ο κόσμος. 

~ Τι έγινε λοιπόν; 

Πάω στη Βασιλέως Γεωργίου, στο σπίτι του Γουλανδρή και έκατσα 2 ώρες! Συζητάγαμε για τον 
Ολυμπιακό. Και με έβριζε ο Νικολαϊδης! “Ρε πού είναι οι φωτογραφίες, τι έγινες, πού χάθηκες”; Του 
λέω “πώς να έφευγα, μου έκανε... ανάκριση ο μπάρμπα Νίκος”. 
~ Άλλο περιστατικό; 

Του Γιούτσου ξέρεις γιατί έβαλε ο Γουλανδρής τη γυναίκα του να του βαπτίσει το παιδί; Τον πίεζε ο 
Γουλανδρής να γίνει νονός και του λέει ο Γιούτσος “εγώ θέλω το παιδί να έχει νονό, εσύ θα έρθεις 
στο μυστήριο και δεν θα σε ξαναδεί ο γιος μου μετά”. Και για να του αποδείξει ότι ήταν λάθος, 
έβαλε και τη Ντόλη να γίνει νονά μαζί με τον ίδιο! Η δε Ντόλη έπειτα από χρόνια, πήγε και στο 
γάμο όταν μεγάλωσε και παντρεύτηκε ο γιος του Γιούτσου. 

 
~ Λεφτά σε δημοσιογράφους έδινε; 

Το ΦΩΣ ήταν μακριά από τέτοια. Ξέρω όμως δημοσιογράφους από αλλού που του είχαν κλαφτεί, 
“το παιδί μου είναι άρρωστο” και τους είχε δώσει. Γενικώς όποιος του κλαιγόταν, παίκτης, ή 
οτιδήποτε, θα του έδινε. 

~ Θέλω και αστεία περιστατικά. 

Άκου ένα απίθανο. Ο Ολυμπιακός πήγαινε στο ξενοδοχείο “Βούλα Μπιτς”. Σάββατο βράδυ πήγαινε 
και ο Γουλανδρής εκεί να δει τους παίκτες. Ένα Σάββατο λοιπόν τον πιάνει ο Μπάμπης 
Σταυρόπουλος που είχε έρθει από το Αιγάλεω και το αγαπούσε το Αιγάλεω και του λέει: “Πρόεδρε, 
αύριο παίζει το Αιγάλεω με την Προοδευτική για το ποιος θα ανέβει στην Α' Εθνική. Αγώνας 
επιβίωσης είναι. Δεν δίνεις κάνα πριμ στο Αιγαλεάκι, να τους το πω να χαρούν”; Και λέει ο 
Γουλανδρής ένα μεγάλο ποσό, νομίζω 200.000. Του το σφυρίζουν στο ξενοδοχείο του Γκλέζου που 
αυτός ήταν από την Προοδευτική και πάει και λέει στον Γουλανδρή “πρόεδρε, εμείς μανούλες δεν 
έχουμε; Εμάς θα μας ρίξεις στη μαρμίτα; Πειραιωτάκια είμαστε”. Και λέει ο Γουλανδρής πριμ 
500.000! Το καταλαβαίνεις; Και στις δύο ομάδες πριμ! 

~ Φοβερά πράγματα. 

Δεν έχουν ξαναγίνει. 

~ Οργισμένο τον είχατε δει; Θέλω να μου πείτε και δυσάρεστα περιστατικά. 

Μου είχε πει ο Περικλής Λαναράς ένα σκηνικό οργής. Ο Λαναράς ήταν στον Ολυμπιακό παράγοντας 
σημαντικός και εγώ ήμουν αγαπημένο παιδί του Λαναρά και γείτονάς του στη Φωκίωνος, 
συναντιόμασταν εκεί σε ένα στέκι και μιλούσαμε συνεχώς για τον Ολυμπιακό. Μια μέρα λοιπόν 
πήγε ο Λαναράς στο Πόρτο Ράφτη, στη βίλα του Γουλανδρή να του υπογράψει ο πρόεδρος κάποιες 
επιταγές για τη μεγάλη μεταγραφή του Δαβουρλή. Φτάνοντας στη βίλα πέτυχε τον Δεληκάρη να τον 
διώχνει σε έξαλλη κατάσταση ο Γουλανδρής! Ήταν τόσο αναστατωμένος που του έτρεχαν σάλια. 
Και του λέει του Λαναρά ο Γουλανδρής “αυτό το κωλόπαιδο πάλι τα ίδια”. Ο Δεληκάρης ήταν 
ιδιόρρυθμος, του δημιουργούσε συχνά προβλήματα. Μια που σου είπα για Λαναρά, δεν θα ξεχάσω 
ποτέ τη μεταγραφή του Κρητικόπουλου που είχε φτάσει στα ουράνια και την έζησα για το ρεπορτάζ 
μέσα στο σπίτι του Λαναρά! 

~ Δεν ξέρει ο κόσμος τι ήταν ο Εθνικός τότε και τι πλούσιο πρόεδρο είχε. 

Έφτασε η μεταγραφή τα 8 εκατομμύρια στον Εθνικό και στον Καρέλλα! 

~ Πείτε μου ακόμα ένα περιστατικό για Δεληκάρη μια που σας έχω τώρα. 

Διάβασα το αφιέρωμα για τον Κελεσίδη και τις δηλώσεις του Αντωνιάδη για εκείνο το μεγάλο ματς 
που έκανε ο Κελεσίδης στο 0‐1 στη Λεωφόρο που τα έπιανε όλα. Άκου λοιπόν κάτι που γνωρίζω: 
Λήγει το ματς και πάνε οι παίκτες στον κόσμο του Ολυμπιακού, σηκώνουν τον Κελεσίδη στους 
ώμους τους, και ένας από αυτούς που τον σήκωνε ήταν ο Δεληκάρης. Και λέει στον Κελεσίδη: 
“Παναγιώτη, εσύ για τη δόξα, εγώ για τα λεφτά”! 

~ Το καλό περιστατικό; 

Παίζει η Εθνική στη Λεωφόρο και είμαι ρεπόρτερ αποδυτηρίων. Είχε ένα μεγάλο τριφύλλι στον 
τοίχο. Είχε πάει ήδη στον Παναθηναϊκό ο Δεληκάρης. Ανοίγει η πόρτα και ξαφνικά βλέπω τον 
Δεληκάρη. Και μου λέει “Κώστα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ μέσα”! Το είχε μετανιώσει πικρά. 

~ Θεοδωρακάκης ξύπνιος; 

Κορυφαίος παράγων. Δεν υπήρχε δεύτερος στο μυαλό. Τις μεταγραφές αυτός τις έκανε. Ο 
Γουλανδρής βέβαια δεν κώλωνε σε κανένα ποσό. Θα σου πω όμως και ένα περιστατικό με τον 
Κελεσίδη να γελάσεις. Η μεταγραφή του Κελεσίδη στον Ολυμπιακό είχε μεγάλο παρασκήνιο. 

~ Τέτοια θέλω! 

Είναι στην προετοιμασία του Ολυμπιακού ο Γιάννης Μαθουδιάκης απεσταλμένος από το ΦΩΣ και 
με έπαιρνε τηλέφωνο να μου δίνει τις ανταποκρίσεις. Μια μέρα μου λέει “γράψε τα νέα που θα 
σου πω και μετά θέλει τον κυρ Θόδωρο στο τηλέφωνο ο Πετρόπουλος”. “Τι έγινε” ρωτάω εγώ και 
μου λέει “χτύπησε ο Πολέτι και θέλει τερματοφύλακα ο Πετρόπουλος”. Πράγματι λοιπόν μιλάει στο 
τηλέφωνο με τον Νικολαίδη ο προπονητής του Ολυμπιακού και του λέει: “Θόδωρε, ο Πολέτι δεν 
τραβάει. Θέλουμε γκολκίπερ”. Το συζητάνε και καταλήγει ο Λάκης Πετρόπουλος σε αυτή τη σειρά: 
Χρηστίδης, Πουπάκης, Κελεσίδης. 

~ Μεγάλος Χρηστίδης τότε στον Άρη. 

Μιλάει ο Θόδωρος Νικολαίδης με τον Γουλανδρή, βολιδοσκοπούν τον Καμπάνη τον πρόεδρο του 
Άρη, αλλά ήταν ο Ασλανίδης στις δόξες του τότε με τη Χούντα και δεν άφηναν να γίνει αυτή η 
μεταγραφή... Δεν μπορούσαν να πάρουν και τον Πουπάκη εκείνο το καλοκαίρι. Έτσι καταλήξανε 
στον Κελεσίδη από τις Σέρρες. Ο οποίος ήταν μεγάλο ταλέντο αλλά νέος, και κανείς δεν περίμενε 
ότι θα παίξει κατευθείαν τόσο καλά, εκτός από τον ίδιο που ήταν θαρραλέος. 

~ Το αστείο μην ξεχάσουμε. 

Έρχεται ο Κελεσίδης και τον παραλαμβάνει στο αεροδρόμιο ο Χάρης Παπαγεωργίου του ΦΩΤΟΣ να 
τον πάει στη Λέσχη του Ολυμπιακού. Και πώς σκάει μύτη ο Κελεσίδης. Τα πράγματά του δεν τα είχε 
σε τσάντα αλλά σε ένα τραπεζομάντηλο! 

~ Μισό λεπτό γιατί γελάω και δεν μπορώ να γράψω. 

Σοβαρά μιλάω. Τα είχε τυλιγμένα σε ένα τραπεζομάντηλο που το είχε δέσει από τις τέσσερις 
γωνίες! (Έχω πέσει κάτω από τα γέλια). Του λέει ο Παπαγεωργίου “ξέρεις πού ήρθες ρε φίλε; Στη 
μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας, έχουμε πάρει και τον Πολέτι”. Και του λέει ο νεαρός τότε 
Κελεσίδης: “Ποιος Πολέτι. Δεν υπάρχει κανένας Πολέτι, εγώ θα παίξω”! 

~ Να επιστρέψουμε στα του Γουλανδρή. 

Θα είναι κρίμα αν ξεχάσω να πω ότι αγαπούσε τον Θόδωρο Νικολαίδη. Ήταν ένας απλός άνθρωπος, 
μιλούσε για τον Ολυμπιακό και με τον πιο ασήμαντο φίλαθλο, αλλά είχε σε μεγάλη εκτίμηση το 
ΦΩΣ. 

~ Άλλο περιστατικό που να ήταν εξοργισμένος; 

Μια φορά στη Φωκίωνος που ερχόταν με τον Λαναρά πριν πάει να δει τα ματς του Ολυμπιακού, 
τον πιάνουν κάτι Ολυμπιακάρες και τον πρήζουν να φτιάξει γήπεδο. Και τσατίζεται, σηκώνεται και 
φωνάζει σε έναν “τι λες βρε μαλάκα, πρώτα θα φτιάξεις θίασο και μετά το θέατρο"! 

~ Άλλη μεταγραφή με παρασκήνιο; 

Η μεταγραφή του Αϊδινίου ο οποίος ήταν μεγάλος παίκτης στον Ηρακλή. Δεν έγινε λόγω 
κωλυσιεργίας του Ηρακλή, έφτασε ως τις 31 του μήνα και δεν έγινε. Του έκλαιγε του Γουλανδρή ο 
Αϊδινίου “καταστράφηκα” και του απαντάει ο Γουλανδρής “θα σε πάρω ό,τι και αν γίνει! Θα σε 
πάρω”! Και τον παίρνει την επόμενη μέρα εκπρόθεσμα! Με συνέπεια να κατέβει ο Αϊδινίου στον 
Πειραιά και να κάτσει ένα χρόνο έξω, παίζοντας μόνο σε φιλικά! Έτσι δεν απέδωσε στον Ολυμπιακό 
εκείνος ο παικταράς. Του άρεσε και η καλή ζωή, έμεινε και ένα χρόνο έξω, τον επηρέασαν αυτά. 

~ Γιατί έφυγε ο Γουλανδρής από τον Ολυμπιακό; 

Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων. 

~ Για τον Καραμανλή μου λένε. 

Η οικογένειά του όντως ήταν κολλητή με τον Καραμανλή, τον βοηθούσαν όταν αυτοεξορίστηκε στο 
Παρίσι, τον στηρίζανε... Ο Γουλανδρής είχε όμως και με την καρδιά του θέμα που το όξυνε όταν 
φορτιζόταν σε αγώνες του Ολυμπιακού. Και τον πίεζε η Ντόλη η γυναίκα του να σταματήσει να 
ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Είχαν βάλει λοιπόν τον γιατρό του, τον Βορίδη, ο οποίος ήταν και 
γιατρός του Καραμανλή, να τον φοβερίσει. 

~ Καμία συγγενική σχέση εκείνος ο γιατρός με τον τωρινό πολιτικό, φαντάζομαι. 

Όχι, καμία σχέση. Και είχε φτιάξει την παραίτησή του ο Γουλανδρής 2 μήνες πριν δημοσιευτεί! Ο 
Θεοδωρακάκης την έκρυβε, είχε δώσει εντολή στον Ντάνο να μείνει κρυφή για να μην διαταραχθεί 
η πορεία της ομάδας! Και δημοσιεύτηκε η επιστολή παραίτησης στις γιορτές των Χριστουγέννων. Ο 
Γουλανδρής πιεζόταν από καιρό να φύγει. 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ SDNA ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ 

Το γνωστό αντι‐ολυμπιακό site SDNA γράφει τα ακόλουθα το 2015 στην επέτειο των 90 χρόνων του 
Θρύλου σχετικά με την εποχή Γουλανδρή σε ένα πολύ καλό άρθρο:  

90 χρόνια ΟΣΦΠ: Εποχή Γουλανδρή 

Με τον Μπούκοβι να αποτελεί εδώ και μια τριετία παρελθόν o Ολυμπιακός εξακολουθεί και κατά 
τις αρχές τις δεκαετίας του ’70 να αλλάζει με τους ίδιους ρυθμούς προπονητές και προέδρους αλλά 
χωρίς αποτέλεσμα: ο τίτλος του πρωταθλητή συνεχίζει να αγνοείται για άλλα δύο χρόνια, συνολικά 
πέντε συνεχόμενα. Το κλίμα βεβαίως δεν αλλάζει ούτε με ένα ακόμη Κύπελλο, αυτό του 1971 (3‐1 
τον ΠΑΟΚ στον τελικό), το 14ο στην ιστορία του. Την ίδια σεζόν τελειώνει το πρωτάθλημα στην 
έβδομη θέση με απολογισμό μόλις 13 νίκες, 11 ισοπαλίες και 10 ήττες, ενώ το 1972 τερματίζει 
δεύτερος. 

 
  

Είναι ξεκάθαρο πως ο σύλλογος χρειάζεται ριζικές αλλαγές για να επανέλθει στην κορυφή, όπως 
έχει πράξει με απόλυτη επιτυχία και κατά το παρελθόν. Χρειάζεται πρόεδρο με όραμα, διάθεση και 
χρήμα και προπονητή με νέες ιδέες και την ικανότητα να διαχειριστεί τους πολλούς νέους 
σπουδαίους παίκτες που αργά ή γρήγορα θα ερχόντουσαν για να πάρουν τη θέση αυτών που 
σταδιακά εγκατέλειπαν την ενεργό δράση. Αυτοί οι άνθρωποι αποδείχθηκε πως ήταν ήδη πολύ 
κοντά. Ένας πρόεδρος «τρελός» με την ομάδα και ένας τεχνικός που είχε μια μικρή θητεία κατά 
το1971. 

 
 

 
Γκολ, νίκες, τίτλοι, ρεκόρ… 

Είναι πλέον το 1972 και τις τύχες του συλλόγου αναλαμβάνει ένας αυθεντικός «τζέντλεμαν» της 
εποχής, ο Ανδριώτης μεγαλοεφοπλιστής, Νίκος Γουλανδρής. Ο Γουλανδρής αγαπά παθολογικά τον 
Ολυμπιακό και είναι αποφασισμένος η παρουσία του στον σύλλογο να αποτελέσει ένα κεφάλαιο 
που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του και θα γίνει σημείο αναφοράς για όλες τις 
μεταγενέστερες γενιές προέδρων. Σήμερα, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά μπορεί να ειπωθεί με 
ασφάλεια πως τα κατάφερε με τρόπο επικό και σε χρόνο ρεκόρ! Επί των ημερών του –οι οποίες 
τελικά έμελλε να μην είναι όσες ο ίδιος και τα εκατομμύρια των Ολυμπιακών θα ήθελαν– ο κόσμος 
απολάμβανε μια ομάδα αντάξια εκείνης της δεκαετίας του ’50. 
  

 
Ο Νίκος Γουλανδρής δεν λυπήθηκε ποτέ τον πολύ χρόνο και το ακόμη περισσότερο χρήμα που 
ξόδεψε. Τι πέτυχε εκείνος ο Ολυμπιακός εν συντομία; Τρία Πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα (δύο 
νταμπλ – 1973 και 1975) σε τρία χρόνια, κατάκτηση Πρωταθλήματος (1973‐74) με ρεκόρ βαθμών 
για την εποχή (59) και γκολ (102) το οποίο παραμένει ακατάρριπτο, ένα αήττητο σερί 59 αγώνων, το 
οποίο επίσης αποτελεί μέχρι σήμερα ρεκόρ σε όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (μαζί με τη 
Μίλαν), η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη στην ιστορία της Α’ Εθνικής (11‐0 τον Φωστήρα στις 3 
Μαρτίου 1974), είχε τους οκτώ πρώτους παίκτες στην λίστα των πρώτων σκόρερ ενός 
πρωταθλήματος (1973‐74) στο ίδιο ρόστερ και αναγκαστικά όχι όλους μόνιμα βασικούς, την 
καλύτερη άμυνα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (έστω και αν δεν ολοκλήρωσε κάποια 
σεζόν χωρίς ήττα) με παθητικό 13 γκολ σε 34 αγώνες την περίοδο 1972‐73 ‐ένα ακόμη ακατάρριπτο 
ρεκόρ‐ και 14 γκολ σε 34 αγώνες την περίοδο 1973‐74, 16 παίκτες ταυτόχρονα διεθνείς στην Εθνική 
Ελλάδος, δηλαδή την βασική ενδεκάδα, τις τρεις αλλαγές και άλλους δυο… Με ακόμη λιγότερα 
λόγια, το θέμα για τον συγκεκριμένο Ολυμπιακό δεν ήταν αν θα νικήσει. Ήταν το πόσα γκολ θα 
βάλει και μετά από πόσα παιχνίδια θα δεχθεί ένα γκολ… 

Γαλαξίας αστέρων… 

Για να τα πετύχει όλα αυτά, ο Γουλανδρής μαζεύει αμέσως στον Ολυμπιακό την ελίτ του ελληνικού 
και όχι μόνο ποδοσφαίρου, βάζοντας πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη όποτε χρειάστηκε να 
ξεπεράσει τα… συνήθη εμπόδια του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ που καραδοκούσαν. Έτσι, μέσω των 
«αγορών» του αλλά και με τους ορισμένους σπουδαίους παίκτες που προϋπάρχουν (Γιούτσος, 
Δεληκάρης) «χτίζει» ένα ρόστερ που περιλαμβάνει ταυτόχρονα δύο εν ενεργεία διεθνείς 
τερματοφύλακες, τους Παναγιώτη Κελεσίδη και Λευτέρη Πουπάκη. Τους Ουρουγουανούς διεθνείς 
Χούλιο Λοσάντα και Μίλτον Βιέρα, με τον δεύτερο μάλιστα να είναι ο πρώτος ξένος παίκτης που 
ήρθε στην Ελλάδα ενώ είχε αγωνιστεί σε Μουντιάλ (1966) και ο πρώτος παίκτης ελληνικής ‐μαζί με 
τον Δεληκάρη‐ που αγωνίστηκε στην Μικτή Κόσμου! 

 
Τους Ελληνογάλλους Ρομέν Αργυρούδη και Υβ Τριαντάφυλλο, ο πρώτος διεθνής με την Εθνική 
Γαλλίας, ο δεύτερος ένας από τους μεγαλύτερους γκολτζήδες που πάτησαν το πόδι τους σε 
ελληνικό γήπεδο. Έναν άλλο υπερσκόρερ της ερυθρόλευκης ιστορίας, τον αείμνηστο Μιχάλη 
Κρητικόπουλο, τον φανταστικό Μάικ Γαλάκο, τον Γιάννη Κυράστα, τον Μπάμπη Σταυρόπουλο, τον 
Κώστα Αϊδινίου, τον σπεσιαλίστα των φάουλ, Κώστα Δαβουρλή, τον διεθνή με την Αυστρία ομογενή 
μέσο, Δημήτρη Περσίδη, τον τρομερό αμυντικό χαφ‐εξολοθρευτή Τάκη Συνετόπουλο, τον «παλιό» 
και συνδετικό κρίκο μεταξύ της ομάδας του Μπούκοβι με αυτή, Νίκο Γιούτσο. Στις ήδη υπερπλήρεις 
γραμμές κέντρου και επίθεσης, προσθέτει μια αμυντική τετράδα (πεντάδα μαζί με τον 
τερματοφύλακα Κελεσίδη) που έγινε «ποίημα» στο στόμα των Ολυμπιακών: «Κελεσίδης‐
Γκαϊτατζής‐Σιώκος‐Γκλέζος‐Αγγελής». Οι πέντε τους θα συμβάλουν τα μέγιστα στις αξεπέραστες 
αμυντικές επιδόσεις εκείνης της ομάδας. Τελευταίος, αλλά όχι έσχατος, ένας ποδοσφαιριστής για 
τον οποίο αρκεί απλά να ειπωθεί πως για πάρα πολλούς ‐έστω και καθ’ υπερβολή‐ δεν είχε 
απολύτως τίποτα να ζηλέψει από τους Τζορτζ Μπέστ και Γιόχαν Κρόιφ, δηλαδή τους δύο 
μεγαλύτερους Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία: ο Γιώργος Δεληκάρης. 

Ο Μότσαρτ του Γουλανδρή: Λάκης Πετρόπουλος, ο «μαέστρος» 

 
Στον πάγκο του Ολυμπιακού θα καθίσει ξανά (είχε περάσει για ένα διάστημα το 1971) ο Λάκης 
(Βασίλης) Πετρόπουλος. Παρόλο που δεν έλειψαν αυτοί που τον αντιμετώπισαν καχύποπτα στην 
αρχή λόγω του «πράσινου» παρελθόντος του, η δουλειά του δεν θα αργήσει να φανεί. Φυσικά δεν 
είναι καθόλου εύκολη, ωστόσο τόσο αυτός όσο και ο πρόεδρος της ομάδας είναι αποφασισμένοι 
να επαναφέρουν τον Ολυμπιακό στην κορυφή.  

Ο Λάκης Πετρόπουλος υπήρξε ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού τη δεκαετία του '50 και τα 
μυστικά της προπονητικής τα έμαθε στο πλευρό του Στέφαν Μπόμπεκ. Διατέλεσε προπονητής του 
Παναθηναϊκού από το 1969 όταν και κατέκτησε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία των «πρασίνων», 
ενώ κατέκτησε και αυτό του 1970. Πολλά χρόνια μετά, θα κατακτούσε με τον ΠΑΟ και το Κύπελλο 
του 1982. Διατέλεσε επίσης προπονητής πολλών άλλων ομάδων όπως του ΠΑΟΚ, του Πανιωνίου 
του ΟΦΗ, της βελγικής Σερκλ Μπριζ αλλά και της Εθνικής ομάδας σε τέσσερις διαφορετικές 
περιόδους (1964, 1967, 1969 και 1976) με απολογισμό 6 νίκες, 9 ισοπαλίες και 20 ήττες σε 35 ματς. 

Ωστόσο, το σπουδαιότερο «δημιούργημά» του ήταν ο Ολυμπιακός της περιόδου 1972‐1975 έστω 
και αν δεν θα έμενε, όπως και ο Γουλανδρής, μέχρι το τέλος της σεζόν 1974‐75. Ο Πετρόπουλος 
ήταν άνθρωπος μετρημένος, λιγομίλητος, λάτρης της πειθαρχίας σε όλα τα επίπεδα, εμψυχωτικός 
και φυσικά άριστος γνώστης της τακτικής. Κατάφερε να διατηρήσει τις ισορροπίες μέσα στην 
ομάδα βρίσκοντας ρόλους για όλους ανεξαιρέτως τους παίκτες του, δεν αδίκησε κανέναν, 
εμφύσησε άπαντες με νοοτροπία άκρως επαγγελματική και ‐το δυσκολότερο κομμάτι του έργου 
του‐ έδιωξε κακήν κακώς από τους κύκλους γύρω από την ομάδα κάθε παρασκηνιακό, ύποπτο ή 
άχρηστο. 

Το αποτέλεσμα του «εκρηκτικού» μίγματος προέδρου‐προπονητή‐παικτών φάνηκαν πολύ γρήγορα 
πάνω στο χορτάρι. 

 
 

 
Θρύλος… Νο3 

Μετά τον αήττητο επί τρία χρόνια αήττητο Ολυμπιακό των Ανδριανόπουλων τη δεκαετία του ’20, 
την «αρμάδα» του ’50 που σάρωσε σε δέκα χρόνια τους 15 από τους 20 τίτλους που διεκδίκησε, 
ήρθε ο Ολυμπιακός του Γουλανδρή και του Πετρόπουλου να πάρει τη θέση του στους… επί μέρους 
θρύλους του Θρύλου! 

 
Την περίοδο 1972‐73 κατακτά το νταμπλ με περίπατο. Με 16 διεθνείς στο ρόστερ του, ολοκληρώνει 
το πρωτάθλημα με ιστορικό ρεκόρ χαμηλότερου παθητικού (13 γκολ), 72 γκολ ενεργητικό και 94 
βαθμούς (με σύστημα βαθμολόγησης 3‐2‐1) και 27 νίκες, 6 ισοπαλίες και μία μόλις ήττα. Αυτή στην 
Τούμπα από τον ΠΑΟΚ η οποία θα ήταν και η… κλασική του μέσα στην τριετία, η μοναδική που θα 
είχε σε καθεμιά από αυτές τις σεζόν. Πέρα από τον ισχυρό τότε ΠΑΟΚ του Άγγλου τεχνικού Λες 
Σάνον (στον πάγκο του Ολυμπιακού τη σεζόν 1976‐77), καμία άλλη ομάδα δεν κατάφερε να νικήσει 
τους Πειραιώτες σε αυτό το διάστημα. Βεβαίως, τους τίτλους εξακολουθούσε να τους κατακτά ο 
μόνιμος πρωταθλητής, όπως συνέβη και με το Κύπελλο του ’73 όταν νίκησε τον «Δικέφαλο του 
Βορρά» 1‐0 στον τελικό. Εκείνη τη χρονιά, μετά την ήττα στην Τούμπα την 3η αγωνιστική (1‐0), οι 
ερυθρόλευκοι μένουν επί πέντε ματς ‐όχι αήττητοι, κάτι που ήταν φυσιολογικό‐ αλλά χωρίς καν να 
δεχτούν γκολ. Νικούν 3‐0 το Αιγάλεω, 1‐0 εκτός τον Παναθηναϊκό, 3‐0 τον Εθνικό, 1‐0 εκτός του 
Ηρακλή και 4‐0 τον Ατρόμητο. Το σερί τους το χάλασαν, όχι σε ήττα, αλλά στο… μόλις 5‐1 επί της 
ΑΕΚ. 
  
Ο Γουλανδρής σηκώνει το κύπελλο μαζί με τον αρχηγό Βασίλη Σιώκο στη νίκη επί του ΠΑΟΚ στον 
τελικό Κυπέλλου της σεζόν 1972‐73. 

Επόμενη σεζόν, 1973‐74 και ο Ολυμπιακός που παρακολούθησαν οι Έλληνες ήταν πιθανότατα ο 
καλύτερος όλων των εποχών. Οι Δεληκάρης, Γιούτσος, Λοσάντα, Βιέρα, Τριαντάφυλλος, 
Κρητικόπουλος «οργιάζουν» στην επίθεση και φορτώνουν τις αντίπαλες εστίες με 102 γκολ. 
Αντίστοιχα, η άμυνα που αποτελείται από τους (βασικούς) Παναγιώτη Κελεσίδη (τερματοφύλακα), 
Γιώργο Γκαϊταντζή (δεξί μπακ), Βασίλη Σιώκο, Λάκη Γκλέζο (κεντρικούς αμυντικούς), Θανάση Αγγελή 
(αριστερό μπακ) και Τάκη Συνετόπουλο (αμυντικό χαφ), δέχεται μόλις 14. Ο συνολικός 
απολογισμός της χρονιάς ήταν 1η θέση και 59 βαθμοί (με σύστημα βαθμολόγησης 2‐1‐0), τέρματα 
102‐14, με 26 νίκες, 7 ισοπαλίες και μια ήττα, ξανά στην Τούμπα. Επίσης, εάν την προηγούμενη 
σεζόν το σερί των αγώνων χωρίς να δεχθεί γκολ είχε σταματήσει στους πέντε μετά το… άδικο 5‐1 
επί της ΑΕΚ, σε αυτή ολοκληρώθηκε στα οκτώ μετά την ισοπαλία 1‐1 με τον Παναθηναϊκό (την 23η 
αγωνιστική) η οποία… πανηγυρίστηκε δεόντως από την αντίπαλη μεριά! 
  
ΑΕΚ ‐ Ολυμπιακός 1‐5. Το 0‐3 από τον Δεληκάρη 

Αναλυτικά το σερί από την 15η έως και την 22η αγωνιστική της περιόδου 1973‐74: 

13‐01‐74: Λάρισα – Ολυμπιακός 0‐3 

20‐01‐74: Ολυμπιακός – Παναχαϊκή 3‐0 

27‐01‐74: Καβάλα – Ολυμπιακός 0‐2 

03‐02‐74: Ολυμπιακός – Ολυμπιακός Βόλου 2‐0 

10‐02‐74: ΑΠΟΕΛ – Ολυμπιακός 0‐1 

17‐02‐74: Ολυμπιακός – Αιγάλεω 5‐0 

03‐03‐74: Ολυμπιακός – Φωστήρας 11‐0 

10‐03‐74: Πανσερραϊκός – Ολυμπιακός 0‐2 

Όσον αφορά στο Κύπελλο, το δεύτερο σερί νταμπλ και το απόλυτο 6/6 για την τριετία χάθηκε στον 
τελικό με τον ΠΑΟΚ, στον οποίο οι Θεσσαλονικείς επικράτησαν στα πέναλτι (4‐3, κανονική διάρκεια 
και παράταση 2‐2). Δηλαδή ακόμη και έτσι αήττητος… 

Τα επιτεύγματα του Ολυμπιακού για τη δεκαετία αυτή, θα ολοκληρωθούν τη σεζόν 1974‐75, κατά 
την οποία θα αποχωρήσει ο Νίκος Γουλανδρής και ακολούθως ο Λάκης Πετρόπουλος. Αυτή τη 
φορά, αντί για τον ΠΑΟΚ του Σάνον, ήταν η ΑΕΚ του Φάντροκ που θα διεκδικούσε τον τίτλο, αλλά 
με τα ίδια αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός φτάνει ξανά στο νταμπλ. Πρώτη θέση και 57 βαθμοί 
(τέρματα μόλις 65‐21 αφού όλοι πλέον είχαν μάθει το μάθημά τους και ταμπουρώνονταν στην 
άμυνα) και 24 νίκες, 9 ισοπαλίες και την κλασική του ήττα. Στο Κύπελλο επικρατεί του 
Παναθηναϊκού 1‐0 στο Καραϊσκάκη. 

Αίσθηση και στην Ευρώπη 

Την τριετία αυτή, ο Ολυμπιακός θα έχει σημαντικά αποτελέσματα και στην Ευρώπη, τα οποία 
μάλιστα θα προκαλέσουν αίσθηση. Εάν μάλιστα ήταν λίγο πιο τυχερός ή πιο… οργανωμένος κατ’ 
άλλους, λογικά θα είχε προχωρήσει περισσότερο. 

Την περίοδο 1972‐73, ο Θρύλος γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που αποκλείει ιταλική σε διπλές 
αναμετρήσεις. Είναι ο Α’ γύρος του Κυπέλλου UEFA και αντιμετωπίζει την Κάλιαρι. Νικά με το 
εύθραυστο 2‐1 χάρη σε γκολ των Γιούτσου, Τριαντάφυλλου στο Καραϊσκάκη. Στον επαναληπτικό, 
ένα γκολ του Γιούτσου δίνει τη νίκη και την πρόκριση στον Ολυμπιακό για να σταματήσει η πορεία 
στο Κύπελλο UEFA πάνω στην Τότεναμ (1‐0 και 0‐4). Την επομένη της νίκης στην Ιταλία το ΦΩΣ 
γράφει: «Οι Ημίθεοι του Ολυμπιακού με καρδιά χιλίων λεόντων κατεσπάραξαν μέσα στη Σαρδηνία 
τις τίγρεις της Ιταλίας». 

 
Από τη νίκη επί της Τότεναμ, διακρίνονται Γιούτσος και Αργυρούδης. 

Την επόμενη περίοδο, μετέχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και πετυχαίνει μια από τις μεγαλύτερες 
προκρίσεις της ευρωπαϊκής ιστορίας του. Απέναντι στη μεγάλη Σέλτικ της εποχής αποσπά ισοπαλία 
1‐1 στην Γλασκόβη προηγούμενος μάλιστα με γκολ του Βιέρα. Στη ρεβάνς του κατάμεστου 
Καραϊσκάκη, οι ερυθρόλευκοι επικρατούν 2‐0 με γκολ των Κρητικόπουλου, Σταυρόπουλου. 
  
Το ΦΩΣ γράφει: «Ο υπεργίγας Ολυμπιακός πάτησε, έλιωσε, σκόρπισε και εταπείνωσε την Σέλτικ 2‐0 
βγάζοντας την έξω από το Κύπελλο της Ευρώπης με υπερθέαμα που έκοβε την αναπνοή 
εκατομμυρίων Ελλήνων. Τα λιοντάρια του Θρύλου κατέπληξαν».  

 
Από τη νίκη επί της Σέλτικ. 

Στον Β΄γύρο ο διαβόητος διαιτητής Πολοτάι ακυρώνει δύο γκολ του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη 
και έτσι το τελικό 3‐0 επί της Άντερλεχτ δεν είναι αρκετό μετά το 5‐1 του Βελγίου. Το ΦΩΣ αναφέρει 
σχετικά: «Ένας απατεώνας, πουλημένος διαιτητής, ελήστεψε τον υπεργίγαντα Ολυμπιακό» 
  
Από το 3‐0 επί της Άντερλεχτ. 

 
«Ληστεία» του Παλοτάι στο ΦΩΣ 

 
Ολυμπιακοί και «Ολυμπιακάρες» 

Η τελευταία δημόσια δήλωση που έκανε ο Νίκος Γουλανδρής πριν εγκαταλείψει τον Ολυμπιακό και 
το ποδόσφαιρο γενικότερα ήταν το προφητικό «φοβάμαι τους Ολυμπιακάρες…» Η συγκεκριμένη 
«μάστιγα» που προ ετών είχε επιχειρήσει (και τελικά καταφέρει με την αμέριστη συμπαράσταση 
της Χούντας) να διώξει τον σπουδαιότερο τεχνικό που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα, τον 
Μάρτον Μπούκοβι, αποδείχθηκε πιο δυνατή από την αγάπη του εφοπλιστή για τον Ολυμπιακό. 
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Πετρόπουλου να απαγκιστρωθεί η ομάδα από κάθε λογής 
«παρατρεχάμενο» που βρισκόταν είτε μέσα στη διοίκηση είτε στους ευρύτερους κύκλους του 
συλλόγου, οι «Ολυμπιακάρες» έκαναν ξανά το «θαύμα» τους κερδίζοντας μια ακόμη μάχη. 

 
Μετά από τον επαναληπτικό με την Άντερλεχτ και τα τρία ακυρωθέντα γκολ που στέρησαν από τον 
Ολυμπιακό την πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1974 ο 
Γουλανδρής αποχωρεί αηδιασμένος και προκαλεί σοκ σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Μοιραία 
την ομάδα θα εγκατέλειπε λίγο καιρό μετά πριν ολοκληρωθεί η σεζόν και ο «αρχιτέκτονάς» της 
εντός των τεσσάρων γραμμών, Λάκης Πετρόπουλος. Όπως δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα ένας 
από τους σημαντικότερους παίκτες εκείνης της ομάδας, ο Παναγιώτης Κελεσίδης, στα «ΝΕΑ», ο 
Γουλανδρής «…αποχώρησε πικραμένος επειδή ανακάλυψε ότι οι συνεργάτες του τον κορόιδευαν. 
Αυτά τα λαμόγια έκαναν περιουσίες με τα λεφτά του και, όταν εκείνος έφυγε, μας κορόιδευαν. 
Χάθηκε η πειθαρχία, χαλαρώσαμε, χάσαμε τον ηγέτη μας και ο Ολυμπιακός μπήκε σε περιπέτειες. 
Αν ο Γουλανδρής είχε μείνει και είχε καλύτερους συνεργάτες, εκείνη η ομάδα θα διακρινόταν και 
στην Ευρώπη. Σίγουρα...». Βεβαίως, οι ακριβείς λόγοι που τον οδήγησαν στην απόφασή του αυτή, 
δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Σίγουρα οι περισσότεροι μέχρι και σήμερα θεωρούν ότι ο 
Γουλανδρής έμαθε πάρα πολλά για πρόσωπα και καταστάσεις και μοιραία σιχάθηκε σε τέτοιο 
βαθμό το ποδόσφαιρο που δεν θέλησε να ασχοληθεί ξανά, άλλοι πάλι θεωρούν πολύ σημαντικό 
παράγοντα που τον επηρέασε στο να εγκαταλείψει τον χώρο τα σοβαρά προβλήματα υγείας που 
αντιμετώπιζε. 
Ο Γουλανδρής πέθανε, ο μύθος ζει.. 

 
Ο Νίκος Γουλανδρής, ο άνθρωπος που πεθαίνοντας στις 4 Αυγούστου του 1983 δήλωσε το αμίμητο 
«το μόνο για το οποίο λυπάμαι είναι που δεν θα βλέπω τον Ολυμπιακό», αποτελεί σημείο 
αναφοράς στην ιστορία του συλλόγου. Ακόμη και σήμερα, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να έχει 
σαρώσει τα πάντα στα 17 χρόνια που ασχολείται με τον Ολυμπιακό, έχοντας κατακτήσει 12 
πρωταθλήματα σε 14 χρόνια, με έργα‐ορόσημα για τον Θρύλο όπως η κατασκευή του νέου 
Καραϊσκάκη και του Ρέντη αλλά και με τη γενικότερη προσφορά του που έβγαλε το σύλλογο από 
την αφάνεια μιας δεκαετίας, πολλοί θεωρούν ότι το έργο του Γουλανδρή ήταν σημαντικότερο και 
σαφώς πιο δύσκολο. 

Με μια Χούντα να… παραμονεύει, χωρίς υποδομές, χωρίς τεχνογνωσία, χωρίς εμπειρία, χωρίς 
συμμάχους είτε εκτός είτε εντός Ολυμπιακού και με μοναδικά εφόδια την απύθμενη αγάπη του για 
τον σύλλογο, τις ώρες που αφιέρωσε από τη ζωή του και τα χρήματά του, έχτισε μέσα σε μηδέν 
χρόνο έναν Ολυμπιακό που διέλυσε τους αντιπάλους του, δημιούργησε ανεπανάληπτα ρεκόρ 
παίζοντας φανταστικό ποδόσφαιρο και καταξιώθηκε στα μάτια όλης της φίλαθλης Ελλάδας, 
δεδομένης και της τεράστιας δυναμικής των αντιπάλων της εποχής, ως η πληρέστερη ομάδα στην 
Ιστορία. Ο μύθος που περιβάλει εκείνη τη φοβερή ομάδα αλλά και το απρόσμενο τέλος της, όπως 
αυτή του Μπούκοβι, με τα χρόνια γιγαντώθηκε και μοιραία ίσως η άποψη αυτή δεν θα αλλάξει 
ποτέ αν δεν βρεθεί μια «φουρνιά» του Ολυμπιακού η οποία θα πετύχει κοσμογονικά πράγματα… 

Από τις ιστορίες που περιβάλουν τον αείμνηστο Νίκο Γουλανδρή, δύο περιγράφουν σε όλη της 
την… τρέλα, την αγάπη του για τον Ολυμπιακό. Σύμφωνα με τον τότε αρχηγό της ομάδας, Γιάννη 
Γκαϊταντζή, ο Γουλανδρής τον έπαιρνε συχνά πυκνά τηλέφωνο καταμεσής της νύχτας και τον 
καλούσε στο γραφείο του για να συζητήσουν για την ομάδα. Το γεγονός αυτό οδήγησε τον μπακ 
του Ολυμπιακού να παραδώσει το περιβραχιόνιο λέγοντας πως δεν μπορούσε να βρει την ησυχία 
ούτε στον ύπνο του! Την ίδια εποχή, καλούσε τον Γιώργο Δεληκάρη στο γραφείο του. Εκεί, είχε 
φροντίσει να βρίσκονται δύο σακούλες γεμάτες με χιλιάρικα, η μία με πενήντα η άλλη με εκατό. Τις 
μπέρδευε μπροστά του και μετά του έλεγε: «Διάλεξε, μικρέ. Να δούμε αν σε θέλει η τύχη σήμερα». 
Αυτό επαναλαμβανόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, αφού του είχε τεράστια αδυναμία! 

Όσον αφορά στο πως γινόντουσαν οι μεταγραφές επί των ημερών του, ο Δεληκάρης έχει δηλώσει: 
«Ήταν το κάτι άλλο ο Γουλανδρής. Είχε χιούμορ, έκανε πλάκα ακόμη και στους παράγοντες. "Ποιον 
παίκτη θέλετε να πάρουμε;", τους ρωτούσε παρουσία όλων των ποδοσφαιριστών. Άρχιζαν αυτοί να 
λένε διάφορα ονόματα. Ο Γουλανδρής τους άκουγε με προσοχή. Όταν ολοκλήρωναν τις προτάσεις 
τους ρωτούσε. "Και πόσα χρήματα βάζετε εσείς κύριε για τον τάδε παίκτη; Κι εσείς για τον δείνα;" 
Οι παράγοντες άρχιζαν τις δικαιολογίες: Μα, εμείς δεν έχουμε χρήματα, πρόεδρος είστε εσείς! 
Τότε, ο Γουλανδρής έβγαζε μια σφυρίχτρα, σφύριζε και τους έλεγε: "Βρε ουστ! Με τα δικά μου 
λεφτά θέλετε να πάρετε παίκτες;". Και μετά, όταν έφευγαν οι παράγοντες, ο συχωρεμένος ρωτούσε 
εμάς ποιον παίκτη να πάρουμε για να γίνει ακόμη πιο ισχυρός ο Ολυμπιακός…» 

Συνέπειες της φυγής Γουλανδρή ‐ Ξανά στην αφάνεια 

Κατά το πρόσφατο παρελθόν, ο Ολυμπιακός είχε μείνει ξανά για σημαντικά διαστήματα χωρίς τίτλο 
Πρωταθλητή (δύο φορές για έξι και πέντε χρόνια έκαστη) οπότε τα τέσσερα χρόνια που θα 
απουσίαζε από την κορυφή δεν θα ήταν ότι χειρότερο είχε «ζήσει». Βεβαίως, αν συνυπολογιστεί η 
τεράστια αξία και τα μυθικά επιτεύγματα της ομάδας που ξαφνικά διαλύθηκε πριν ακόμη καλά 
καλά πανηγυρίσει τον τελευταίο της τίτλο (1975) μετά τη διαδοχική φυγή προέδρου, προπονητή και 
των σημαντικότερων παικτών της, τότε σίγουρα μπορεί να γίνει λόγος για μια ιστορική αδικία. Εν 
πάση περιπτώσει, τα χρόνια πέρασαν και με τον Θρύλο σε νέα φάση αναζήτησης και τους 
διαβόητους «Ολυμπιακάρες» να αλωνίζουν πλέον ανενόχλητοι, ο Ολυμπιακός στο δεύτερο μισό 
της δεκαετίας του ’70 περιορίζεται σε δευτερεύοντα ρόλο. 

 
Η ομάδα της περιόδου 1975‐76. 

Το 1976 τερματίζει στην 3η θέση, το 1977 στην 2η, το 1978 στην 4η και το 1979 ξανά στην 2η. 
Παράλληλα σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές που έμενε μακριά από την κορυφή στο 
Πρωτάθλημα, ετούτη δεν θα κατακτήσει ούτε καν ένα Κύπελλο. Είναι μάλιστα η περίοδος που 
«(ξανα)χορεύουν τα ποντίκια» και φτάνουν σε σημείο μάλιστα να σπάσουν κατάρες που τους 
κυνηγούσαν μια ζωή ολόκληρη. Επί παραδείγματι, η 8η Ιουνίου του 1977 γράφεται με ολόχρυσα 
γράμματα στην ιστορία του… Παναθηναϊκού! Μετά από 46 ολόκληρα χρόνια από καταβολής 
Κυπέλλου Ελλάδος, ο ΠΑΟ φτάνει στην πρώτη του νίκη επί του Ολυμπιακού στον θεσμό (2‐1 στην 
παράταση) μετά από 18 διαδοχικούς αγώνες με 13 νίκες των ερυθρόλευκων και πέντε ισοπαλίες… 

 
Από το site REDSAGAINSTHEMACHINE 

Δηλώσεις Γουλανδρή: Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 1972 και ο ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ, προσκεκλημένος 
στο τότε κρατικό κανάλι του ΕΙΡΤ, κάνει την παρακάτω ιστορική δήλωση, που μνημονεύεται ακόμη 
από όλους τους Ολυμπιακούς. 

 
Από το Lifo

Η θρυλική ομάδα του Ολυμπιακού στα χρόνια 1972‐75, επί προεδρίας Νίκου Γουλανδρή 

Τρία πρωταθλήματα, δύο νταμπλ, διακρίσεις στην Ευρώπη και ρεκόρ που αντέχουν ακόμη! 

Ο αρχηγός Βασίλης Σιώκος σηκώνει το Κύπελλο του 1973. Δίπλα του ο Νίκος Γουλανδρής και οι 
ποδοσφαιριστές Γιώργος Βασιλόπουλος και Ρομαίν Αργυρούδης res 0

 (Πηγή: alithinihistoria.wordpress.com)
Πειραιάς και Ολυμπιακός, Ολυμπιακός και Πειραιάς, είναι έννοιες συνυφασμένες. Ποδοσφαιρική 
ομάδα με τεράστια απήχηση όχι μόνο στο Λιμάνι αλλά σε όλη τη χώρα όπως και έξω απ’ αυτήν, ο 
Ολυμπιακός, η ολυμπιακή διαδρομή αν θέλετε, έχει πολλούς σταθμούς ορισμένοι από τους 
οποίους θα χαρακτηρίζονταν «θρυλικοί». Φυσικά, για να αποκαλέσουμε κάτι «θρυλικό» θα πρέπει 
να έχει μεσολαβήσει ένα επαρκές διάστημα από τη… γέννησή του. Θα πρέπει το κατόρθωμα να έχει 
επωαστεί μέσα στην Ιστορία, να έχει αποδείξει την αντοχή του στο χρόνο. 
Τον τελευταίο μισό αιώνα δύο είναι οι θρυλικές φάσεις του Ολυμπιακού. Η ομάδα του Ούγγρου 
προπονητή Μάρτον Μπούκοβι το 1965‐67 (η χούντα φαίνεται πως είχε παίξει ρόλο στην 
απομάκρυνσή του, που συνέβη… νύχτα κατά τον Διονύση Χαριτόπουλο) και η ομάδα του προέδρου 
Νίκου Γουλανδρή (1913‐1983), που διέπρεψε στις ποδοσφαιρικές σεζόν ανάμεσα στα χρόνια 1972 
και 1975. 
Στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου οι μεγάλες ομάδες μας έχουν να παρουσιάσουν φάσεις 
αληθινής δόξας και θρύλων. Για τον Ολυμπιακό του Γουλανδρή, της περιόδου 1972‐1975, τα 
κατορθώματα και τα ρεκόρ μιλάνε από μόνα τους, καθώς παραμένουν ακατάρριπτα ακόμη. 
Ένα από τα πιο ανομολόγητα «εγκλήματα» της δικτατορίας ίσως να ήταν η επαίσχυντη 
παρεμβατική πολιτική της στο χώρο του ποδοσφαίρου – με τρομερές συνέπειες, που φθάνουν 
μέχρι και σήμερα. Ο τότε ισχυρός άντρας του αθλητισμού, ο ΓΓ Κωνσταντίνος Ασλανίδης, έλυνε κι 
έδενε καθώς μοίραζε πρωταθλήματα και κύπελλα, διόριζε διοικήσεις, «δάνειζε» χρήμα κατά το 
δοκούν, επέτρεπε ή δεν επέτρεπε μετεγγραφές… εκμεταλλευόμενος εν ολίγοις, και προς όφελος 
του καθεστώτος, οτιδήποτε θα μπορούσε να «τραβήξει» από το ποδόσφαιρο. Η προβολή ήταν το 
λιγότερο… 
Το 1971 πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν ο απόστρατος στρατηγός Δημήτρης Βαρδάνης 
(διορισμένος, φυσικά, από τον Ασλανίδη), με τον εφοπλιστή Νίκο Γουλανδρή να εκτελεί χρέη 
γενικού αρχηγού. 
Ο Γουλανδρής ήδη έχει μεσολαβήσει για να έρθουν στον Ολυμπιακό από το καλοκαίρι, και για τη 
σεζόν 1971‐72, οι ελληνογάλλοι άσσοι Υβ Τριαντάφυλλος και Ρομαίν Αργυρούδης, και προς το 
τέλος του ’71 αναλαμβάνει την προεδρία τού συλλόγου, μέσα από μιαν εκλογική διαδικασία που 
περιλάμβανε και εγγραφές νέων μελών.
Γραμματόσημο με τον Νίκο Γουλανδρή 

 (Πηγή: seven7redistoria.blogspot.com
Αν λέγαμε πως ο Ολυμπιακός, σ’ ένα διοικητικό επίπεδο, «άνοιξε» και εκδημοκρατίστηκε κάτω από 
τη μύτη του καθεστώτος θα λέγαμε πολύ μεγάλη κουβέντα, παρότι, και σε κάθε περίπτωση, στην 
προεδρία ήταν πια ο αείμνηστος Γουλανδρής. Το πρωτάθλημα του ’72 θα το χάσει πάντως ο 
Ολυμπιακός –προπονητής ήταν ο Άγγλος Άλαν Άσμαν– από τον Παναθηναϊκό του Πούσκας,
βάζοντας όμως τις βάσεις της μεγάλης ομάδας της επόμενης τριετίας, που στηρίχθηκε εκ πρώτης 
(πέραν των Ελληνογάλλων) στους Δεληκάρη, Γκαϊτατζή, Συνετόπουλο, Σιώκο, Αγγελή, Γιούτσο, 
Παμπουλή, Καραβίτη, Περσίδη και σε ορισμένους ακόμη. 
Για την περίοδο 1972‐73 ο Γουλανδρής φέρνει στον Ολυμπιακό νέους παίκτες, οι οποίοι 
δυναμώνουν ακόμη περισσότερο την ομάδα. Ανάμεσα τους ο τερματοφύλακας Κελεσίδης, ο 
αμυντικός Γκλέζος, οι Ουρουγουανοί Βιέρα και Λοσάντα, ενώ προωθείται και ο Κυράστας από τα 
τμήματα υποδομής. 
Η ομάδα τού Λάκη Πετρόπουλου δείχνει πόσο μετράει κατανικώντας στον πρώτο γύρο του 
Κυπέλλου UEFA την ισχυρή ιταλική Κάλιαρι του Τζίτζι Ρίβα (νίκες μέσα‐έξω), για να αποκλειστεί 
όμως στη συνέχεια από την μεγάλη Τότεναμ (των Πατ Τζένινγκς και Μάρτιν Τσίβερς), την οποίαν 
όμως είχε καταφέρει να νικήσει στο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα, 
συγκρουόμενος βασικά με τον ΠΑΟΚ του Λες Σάνον, ο οποίος ΠΑΟΚ «αυτοκτόνησε» όταν έχασε 
μέσα στην Τούμπα από την Παναχαϊκή με 5‐3! 

 
(Πηγή: seven7redistoria.blogspot.com 
Στη μνήμη μένει και το παιγνίδι Ολυμπιακός‐Παναθηναϊκός της 11/3/1973, λίγες μέρες μετά την 
κατάληψη της Νομικής –το έβλεπα παιδί κι εγώ «ζωντανά» στην URANYA του θείου μου– που 
συνοδεύτηκε από εκτεταμένα επεισόδια και κλωτσοπατινάδα μέσα στο γήπεδο, με το μνημειώδες 
κυνηγητό Κωνσταντίνου‐Συνετόπουλου και την οριστική διακοπή του αγώνα (κέρδισε «στα χαρτιά» 
ο Ολυμπιακός με 2‐0). Ο Παττακός, που βρισκόταν στο Καραϊσκάκη και δεν τα είχε υπολογίσει καλά 
τα πράγματα… πήγε για μαλλί, αλλά βγήκε… γλόμπος! Κατακτώντας και το Κύπελλο, στον τελικό με
τον ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός κάνει νταμπλ για την περίοδο 1972‐73, με παθητικό μόλις 13 γκολ 
(ακατάρριπτο ρεκόρ!). 
Στο πρωτάθλημα 1973‐74 η ομάδα μένει η ίδια βασικά, με τον Γουλανδρή να προσθέτει 2‐3 
ουσιαστικές μονάδες –Γαλάκος, Κρητικόπουλος, Σταυρόπουλος–, αν κι έχει αποχωρήσει ο Ρομαίν 
Αργυρούδης (τον οποίον φρόντισε να απομακρύνει η χούντα, επειδή ο δημοκράτης παίκτης, παρότι 
πιέστηκε, δεν θέλησε να γλύψει τους συνταγματάρχες). Αν και στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός δεν τα 
καταφέρνει κόντρα στην Μπενφίκα, στην Ελλάδα σπάει όλα τα ρεκόρ (κερδίζει τον Απόλλωνα 
Αθηνών 8‐2, τον Φωστήρα 11‐0), τελειώνοντας το πρωτάθλημα με 102 γκολ (ακατάρριπτο ρεκόρ!), 
αλλά χάνοντας το Κύπελλο από τον ΠΑΟΚ στα πέναλτι. 
Το πρωτάθλημα του 1974‐75, πάντα με τον Νίκο Γουλανδρή στο τιμόνι του Ολυμπιακού και με τον 
Λάκη Πετρόπουλο στον πάγκο, ήταν το πρώτο της Μεταπολίτευσης. Η μεγάλη προσθήκη στο 
ρόστερ ακούει στο όνομα… Κώστας Δαβουρλής, που έρχεται στον ΟΣΦΠ από την Παναχαϊκή, με το 
ποσό ρεκόρ για ’κείνη την εποχή των 9.250.000 δραχμών. Η ομάδα βρίσκεται στην καλύτερή της 
φάση και αυτό αποδεικνύεται στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, όταν πετάει έξω από το 
θεσμό την περίφημη Σέλτικ (ισοπαλία στη Γλασκώβη, νίκη στον Πειραιά), για ν’ αποκλειστεί όμως 
άδικα στη συνέχεια από την Άντερλεχτ, μετά από τη σφαγιαστική διαιτησία του Ούγγρου Παλοτάι, 
στον επαναληπτικό αγώνα της Πάτρας (ο ΟΣΦΠ ήταν τιμωρημένος). Ήταν τότε όταν πετάχτηκαν 
από τα παράθυρα και τα μπαλκόνια οι πρώτες τηλεοράσεις… 

Fac eb oo k T wi tt er

Το παιγνίδι εκείνο (της Πάτρας), που το θυμάμαι ακόμη στην TV, και ο εν συνεχεία άδικος 
αποκλεισμός στοίχισε πολύ όχι μόνο στον κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά και στο εσωτερικό της 
ομάδας. Ένας συνδυασμός στενοχώριας, διαφόρων προβλημάτων με παίκτες και παράγοντες, μα 
και κάποιων διοικητικών εκκαθαρίσεων οδηγούν τον Γουλανδρή μακριά από τον Ολυμπιακό στο 
τέλος του ’74, με την προεδρία να αναλαμβάνει ο Κώστας Θανόπουλος, ενώ και ο Λάκης 
Πετρόπουλος θα μείνει στον πάγκο για 25 αγώνες (με τον Γιώργο Δαρίβα να συμπληρώνει τους 
υπόλοιπους εννιά). Παρά ταύτα ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει κι εκείνο το πρωτάθλημα, χάνοντας 
(ως συνήθως) μόνο από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ενώ θα σηκώσει και το Κύπελλο, νικώντας στον 
τελικό τον Παναθηναϊκό με 1‐0, μ’ εκείνη τη λόμπα του Δαβουρλή προς τον εκτός θέσης 
Κωνσταντίνου. 
Ήταν το τέλος μιας εποχής, που έχει ανεξίτηλα γραφτεί στη μνήμη των παιδιών που την έζησαν… 
καθώς από το βάθος ακούγονταν οι δικέφαλοι καλπασμοί τού ΠΑΟΚ τού Λόραντ και της ΑΕΚ τού 
Μπάρλου και τού Φάντροκ. 

Fac eb oo k T wi tt er
Από τον Γαύρο: 

Ύμνοι στήν UEFA για το θρυλικό σερί 1972‐1974 

 
Μεγάλο αφιέρωμα στα καλύτερα αήττητα σερί όλων των εποχών στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα 
έγινε στην ιστοσελίδα της UEFA και ο Ολυμπιακός κατέχει περίοπτη θέση. Το ρεκόρ της χρονικής 
περιόδου από τον Οκτώβριο του 1972 μέχρι τον Απρίλιο του 1974 έχει καταταγεί στην 58η θέση. 

Τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν ο αείμνηστος, Νίκος Γουλανδρής και προπονητής ο Λάκης 
Πετρόπουλος. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν καταφέρει να μην ηττηθούν για ενάμιση χρόνο και 
παράλληλα να κερδίσουν τρία σερί πρωταθλήματα από το 1973 έως το 1975. 

Όπως επισημαίνεται και στο δημοσίευμα , ειδικά την σεζόν 1973‐1974 οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν 
104 γκολ! 

Ασταμάτητος είναι ο Ιβ Τριαντάφυλλος, ο οποίος είχε σημειώσει 58 γκολ σε 80 παιχνίδια, ενώ 
τεράστιοι παίκτες εκείνης της εποχής όπως οι Γιώργος Δεληκάρης, Μιχάλης Κρητικόπουλος και 
Ρομέν Αργυρούδης σκορπούσαν τον πανικό στις αντίπαλες άμυνες. 

Ο Θρύλος πάντα δημιουργούσε μεγάλες ομάδες και διέθετε τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην 
Ελλάδα και γι' αυτό απέχει έτη φωτός σε κατακτήσεις τίτλων από τους αντιπάλους του.  

 
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ – REDSAGAINSTHEMACHINE 

6 Αυγούστου 1983. Σε ηλικία 70 ετών σβήνει ο μεγάλος ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ. Για πολλά χρόνια 
αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, που χρόνο με τον χρόνο επιδεινώνονταν. Ας δούμε το 
πώς κάλυψε το ΦΩΣ την είδηση του θανάτου, αλλά και την κηδεία του αειμνήστου προέδρου μας 

 
 
 
  

 
 

 
   
 

 
 

 
 
 
  

 
 

 
 
 
 
  
 
  
Ας δούμε κι ένα μίνι αφιέρωμα της ''Αθλητικής Ηχούς'' για το θάνατο του κυρ‐Νίκου. 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 9‐8‐1983 

 
 
 
  

 
 

 
 
  
 

 
ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΤΟΥ ΠΑΟΚ από τον Γουλανδρή. 

 
Το μακρινό 1973 δεν απαγορευόταν να πληρώσεις μια ομάδα να νικήσει τον αντίπαλο σου. Το 
πρωτάθλημα του 1973 βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ πάλευαν στήθος 
‐στήθος ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα. Ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα εθεωρείτο αήττητος ιδιαίτερα από 
τον Ολυμπιακό τον οποίο οι Παοκτζήδες τρομοκρατούσαν με τραμπουκισμούς, ξύλο, τσιμέντα και 
σίδερα που έπεφταν στον αγωνιστικό χώρο. Εκείνη την εποχή η Παναχαϊκή διέθετε την καλύτερη 
ομάδα της ιστορίας της με παικταράδες ολκής, μεταξύ αυτών και ο Δαβουρλής που έπαιξε κατόπιν 
στον Ολυμπιακό. Τότε ο Γουλανδρής από ότι μαθεύτηκε έδωσε 300,000 δρχ. στον Ρήγα παίκτη της 
Παναχαϊκής προκειμένου αυτός και οι συμπαίκτες του που θα μοιραζόντουσαν το ποσόν να 
κερδίσουν τον ΠΑΟΚ όπως ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ!! 

Σε μετέπειτα δίκη ο Ολυμπιακός αθωώθηκε γιατί τότε δεν απαγορευόταν η δωροδοκία 
προκειμένου να κερδίσει κάποιος αντίπαλο, αλλα μονο να έχει μειωμένη απόδοση και να χάσει. 

Εκεί πραγματικά ο Γουλανδρής έδωσε ρέστα!!! 

Η ιστορία όμως δεν τέλειωσε εκεί και τώρα φαίνεται η ανθρωπιά του Γουλανδρή. 

Ο Θέμης Ρήγας τιμωρείται από την Παναχαϊκή για τα χρήματα που πήρε για να παίξει καλά!! 

«Στη συνέχεια τιμωρείται για έναν χρόνο από την Παναχαϊκή για δωροδοκία. Άδικα βέβαια, διότι 
δεν δωροδοκήθηκε για να ζημιώσει την ομάδα του. Πήρε ένα δώρο για τη νίκη της ομάδας του. Και 
φυσικά δεν ήταν ο μόνος που είχε πάρει χρήματα. 

Ο  Γουλανδρής είχε δώσει συνολικά ένα εκατομμύριο δρχ. σε διάφορους παίκτες της ομάδας, αλλά 
ο Θέμης το αγνοούσε. Και κανένας από τους συμπαίκτες του δεν πήγε στο δικαστήριο να πει ότι 
πήραν και εκείνοι χρήματα, παρά μόνο κατέθεσαν ότι πράγματι πήραν το ποσό που τους μοίρασε ο 
Θέμης από τις δικές του 300.000 δρχ.» 
  
Ο Θέμης Ρήγας 

Και εδώ ξεκινάει η νέα άγνωστη παρέμβαση του Νίκου Γουλανδρή: 

«Μετά την καταδίκη του Θέμη, τηλεφώνησε έξαλλος ο Γουλανδρής στο Δ.Σ. της Παναχαϊκής 
λέγοντάς τους ότι είναι άδικη η ετήσια τιμωρία που επέβαλαν στον Ρήγα, για να συμπληρώσει 
όμως: «Εγώ έδωσα χρήματα και σε άλλους παίκτες σας, αλλά εσείς βρήκατε τον Θέμη το 
εξιλαστήριο θύμα. Δεν πειράζει όμως, θα τον συντηρώ εγώ για ένα χρόνο!» 

Και έτσι έγινε: Κάθε μήνα ανεβαίναμε με το αυτοκίνητο μας  στην Αθήνα. Ο Θέμης καθόταν πιο 
μακριά πίσω από τα δέντρα  για να μην φαίνεται και έμπαινα εγώ στο σπίτι του που ήταν πίσω από 
τα Ανάκτορα, όπου με υποδεχόταν ο ίδιος εγκάρδια. Με αγκάλιαζε, μου προσέφερε  πορτοκαλάδα, 
συζητούσαμε και μου έδινε το μηνιάτικο του Θέμη είτε σε επιταγή, είτε σε φάκελο. Πρέπει να ήταν 
αν θυμάμαι καλά, γύρω στις 5.000 δρχ. 

Για έναν ολόκληρο χρόνο συνέβαινε αυτό, κάθε μήνα! Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, πολύ 
ευγενής, τίμιος και πολύ κύριος!» 

 
Το πριμ του Γουλανδρή στους παίκτες του Παναθηναϊκού για την πρόκριση επί της 
Εβερτον και την πρόκριση στον τελικό του Γουέμπλεϊ. 
Στις 29 Μαρτίου 1971, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Νίκος Γουλανδρής, προσφέρει στους παίκτες 
του Παναθηναϊκού 225.000 δραχμές ως δώρο για την πρόκριση της ομάδας τους επί της Έβερτον. 

Ο θρυλικός πρόεδρος των «ερυθρόλευκων» είχε συναντήσει τυχαία παίκτες του «αιωνίου» 
αντιπάλου σε γνωστή αθηναϊκή πίστα μετά τον θρίαμβο επί της αγγλικής ομάδας στο Κύπελλο 
Πρωταθλητριών. Ο Γουλανδρής φέρεται να τους είχε πει χαρακτηριστικά: «Όταν ήρθα εδώ, ήρθα 
να εκτελέσω τις υποσχέσεις μου, ήλπιζα ότι θα δω και τον Ομάρ Σαρίφ που έχω καλέσει. Θα έρθει 
σε λίγο, μου υποσχέθηκε. Θέλω να δω και τους Καραδήμο και Δομάζο. Υποσχέθηκα πέντε χιλιάδες 
δολάρια του Φούσκα. Έτσι τον λέω εγώ. Σας δίνω πέντε χιλιάδες δολάρια. Λοιπόν, είχα πάει στο 
ματς. Έζησα στιγμές πολύ καλύτερες απ’ ό,τι ανέμενα. Δείξατε στους Εγγλέζους τι θα πει ελληνικό 
ποδόσφαιρο. Εγώ και ο Δέδες είχαμε προβλέψει και το σκορ». 

 
Η προσφορά δεν έγινε δεκτή τελικά λόγω της «ανάρμοστης» συμπεριφοράς του «ερυθρόλευκου» 
παράγοντα στο μεταξύ των δύο ομάδων παιχνίδι δύο ημέρες πριν στο Καραϊσκάκη. Η ανακοίνωση 
του Παναθηναϊκού για το εν λόγω συμβάν υπογράμμιζε ότι «το ΔΣ και οι ποδοσφαιρισταί του 
Παναθηναϊκού ΑΟ επιστρέφουν αμφοτέρας τας επιταγάς, αίτινες εδόθησαν υπό του γενικού 
αρχηγού του Ολυμπιακού κ. Ν. Γουλανδρή, επί τη προκρίσει του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 
Ευρώπης, λόγω της ύπ’ αυτού επιδειχθείσης αναρμόστου συμπεριφοράς κατά την διάρκειαν του 
αγώνα ΠΑΟ ‐ Ολυμπιακός της 28ης τρέχοντος». 

Μιλώντας στο «ΦΩΣ» το 2019, ο Μίμης Δομάζος περιέγραψε αυτό το περιστατικό από μια άλλη 
σκοπιά: «Αξέχαστο το δώρο που ήθελε να μας κάνει ο Γουλανδρής για την πρόκριση στον τελικό 
του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ήμασταν στα "Δειλινά" και διασκεδάζαμε, ήρθε ο Γουλανδρής με 
επιταγή να μας τη δώσει. Μίλησα ως αρχηγός με τους συμπαίκτες μου και του είπα "κ. πρόεδρε, 
ευχαριστούμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε τα χρήματα". Σκεφτόμασταν ότι αν παίζαμε 
με τον Ολυμπιακό και χάναμε, θα έλεγε ο κόσμος ότι τα είχαμε αρπάξει... Ο άνθρωπος όμως το 
έκανε με την καρδιά του» 
ΓΙΟΥΤΣΟΣ: Εγώ έχω κάνει πολλή παρέα με τον Γουλανδρή. Ξέρω τι άνθρωπος ήταν. Το έκανε με την 
καρδιά του. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν είχε αντιπαλότητα με τον Παναθηναϊκό. Έχω ζήσει 
περιστατικό που έχω πάει στη Λεωφόρο με τον οδηγό του, τον Βασίλη, και με τον ίδιο, σηκώθηκε 
αυθόρμητα σε μια στιγμή και έκανε κ….δάχτυλα στους Παναθηναϊκούς! Και του πετούσαν 
μαξιλαράκια! 

 
 

Το sportfm αναφέρει: 

Τα πράγματα στον ελληνικό αθλητισμό ήταν διαφορετικά το 1971. Πολύ διαφορετικά. Τόσο που 
δεν θεωρείτο περίεργο να ταξιδέψει ένας παράγοντας ομάδας στο εξωτερικό για να 
παρακολουθήσει από κοντά τον αγώνα της μεγάλης της αντιπάλου. 
 
Στις 9 Μαρτίου λοιπόν, ο Παναθηναϊκός του Φέρεντς Πούσκας είχε αναμετρηθεί με την Έβερτον στο 
“Goodison Park” για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, παίρνοντας ισοπαλία, 1‐1. Την 
σπουδαία αναμέτρηση είχε δει δια ζώσης ο Νίκος Γουλανδρής, ισχυρός άντρας του Ολυμπιακού, ο 
οποίος το ίδιο βράδυ είχε δώσει 1.000 λίρες για να γλεντήσουν οι «πράσινοι» μετά το σημαντικό 
αποτέλεσμα. 

Δεν έμεινε όμως εκεί. Τους έταξε ένα πριμ ύψους 150.000 δραχμών, ποσό τεράστιο για την εποχή, 
σε περίπτωση που απέκλεισαν τα «ζαχαρωτά» στη ρεβάνς 15 μέρες μετά. 
 
Μέσω της «Αθλητικής Ηχούς», ο ηγέτης των Πειραιωτών είχε διαβεβαιώσει τους παίκτες του 
Παναθηναϊκού ότι «ο Ολυμπιακός είναι μαζί σας. Η ευκαιρία να φτάσετε στα ημιτελικά είναι 
μοναδική στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Όλοι οι Έλληνες ανά την υφήλιο απαιτούν η 
Έβερτον να μην φύγει νικήτρια από τη Λεωφόρο». 

Η προσφορά έγινε αποδεκτή, με το Δ.Σ. του Παναθηναϊκού να τη χαρακτηρίζει ως «ευγενική 
προσφορά» και να τονίζει πως «τέτοιες χειρονομίες, τιμούν εμάς και τον πανελλήνιο αθλητισμό». 
 
Το βράδυ της 24ης Μαρτίου, το «τριφύλλι» υποδέχτηκε την Έβερτον και εξασφάλισε την παρουσία 
του στα ημιτελικά μετά το 0‐0 στον αγώνα. Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν πλέον στα ημιτελικά, με 
τους παίκτες να γιορτάζουν το ίδιο βράδυ στο κέντρο «Δειλινά». 

Εκεί, βρισκόταν και ο Γουλανδρής! Ανέβηκε στην πίστα, άδραξε το μικρόφωνο και ανέφερε 
πως «ήρθα να εκπληρώσω τις υποσχέσεις μου. Ήλπιζα να δω και τον Ομάρ Σαρίφ, που έχω καλέσει. 
Θα έρθει σε λίγο, μου το υποσχέθηκε. Υποσχέθηκα πέντε χιλιάρικα στον.... Φούσκα, έτσι τον λέω. 
Σας δίνω από πέντε χιλιάρικα. Έζησα στιγμές πολύ καλύτερες απ’ ό,τι περίμενα, δείξατε στους 
Εγγλέζους τι σημαίνει ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τον Δέδε είχαμε προβλέψει και το σκορ». 
 
Το πριμ όμως δεν δόθηκε ποτέ. Θρυλείται πως οι λόγοι ήταν δύο. Ο ένας, ότι στις 28 Μαρτίου, 
λίγες ημέρες αργότερα, ο Γουλανδρής φέρεται να... ξέφυγε κατά τη διάρκεια του ντέρμπι 
ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. 

Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν προηγηθεί 2‐0 με γκολ των Καραβίτη και Γιούτσου, με Βλάχο και 
Αντωνιάδη να φέρνουν το ματς στα ίσα. Κάποιοι φίλοι των «πρασίνων» έβριζαν από την αρχή του 
ντέρμπι τον ισχυρό άντρα του «αιωνίου» αντιπάλου, με εκείνον να φέρεται να τους κάνει άσεμνη 
χειρονομία μετά το 2‐0. 
 
Την επόμενη ημέρα, ακριβώς πριν από 51 χρόνια, ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε επισήμως ότι οι 
επιταγές που είχαν δοθεί επιστράφηκαν, λόγω της ανάρμοστης συμπεριφοράς του κατά τη 
διάρκεια του ντέρμπι. 

Η άλλη εξήγηση δόθηκε δια στόματος Μίμη Δομάζου. Ο «Στρατηγός» δήλωσε πως αυτός και οι 
συμπαίκτες του δεν σκόπευαν να δεχτούν τα χρήματα, καθώς υπήρχε η πεποίθηση ότι στην πρώτη 
ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό θα ακούγονταν εκ μέρους οπαδών και Τύπου ότι οι 
«πράσινοι» έχασαν επίτηδες, επειδή είχαν πάρει χρήματα! 
 
Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω γράφτηκαν στην ιστορία, θυμίζοντας μια εποχή αλλιώτικη, πιο 
ρομαντική και αθώα. 

 
ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΟΛΑ ΖΕΙΣ ΑΙΩΝΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ! 

 
 
Για εμένα ο Νικόλας ο Γουλανδρής είναι ο μεγαλύτερος Ολυμπιακός που έχει υπάρξει με
πράξεις και έργα, για τα οποία δεν απαίτησε κανένα αντάλλαγμα κάτι το οποίο απαίτησε στην
κληρονομιά που άφησε, να μην γίνει δηλαδή καμία διεκδίκηση από τους κληρονόμους του εις
βάρος του Ολυμπιακού.

Υπήρξε ο πιο αγνός πρόεδρος στην Ιστορία του Ολυμπιακού μας και έτσι θα τον θυμόμαστε.

Ευχαριστώ όλα τα παιδιά της Δημοσιογραφίας για τα άρθρα τους από τα οποία μάζεψα όλες
αυτές τις πληροφορίες για τον αείμνηστο Γουλανδρή.

“matrasimca”
 

Πηγές: 

Εφημερίδα ο Γαύρος 

Εφημερίδα ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 

Lifo 

sportfm 

redsagainsthemachine 

SDNA