LOSER LIFE

LOSER LIFE
บทละครสั้น
โดย
นายกิตติชาติ ชัยวรากรณ์ ม.6/1
นายณัฐชัย แก้วนะ ม.6/5
นายเอบอย เหลียนวิไลวง ม.6/5
นายฮาฟี ซู ยูโซะ ม.6/5
นางสาวสวิตตา เด่นสันติกุล ม.6/5
LOSER LIFE
เรื่ องย่อ “ จอร์จ ” ชายผูท้ ี่อดทนกับการถูก “ บี ” และกลุ่มนักเลงกลัน่ แกล้งมาตลอด กลับพบว่า เอ
บอยและเพื่อนๆต่างประสบความสาเร็ จในชีวิต ด้วยความไม่พอใจ ทาให้เขาสาปแช่งเอบอยก่อน
ประสบอุบตั ิเหตุก่อนตาย ทาให้บีตอ้ งใช้ชีวิตในฐานะจอร์จ และต้องใช้ชีวิตที่เขาเคยผ่านพบมา
ตัวละคร
จอร์จ
ชายหนุ่มขี้แพ้ ทาอะไรก็ไม่ประสบความสาเร็ จ
บี
ชายหนุ่มรักสนุกโดยการกลัน่ แกล้งคนอื่นเพื่อความสะใจ
เอ
ชายหนุ่มที่เป็ นลูกน้องบี
สโนว์
หัวหน้า
FADE IN
ฉาก 1 หน้าร้านอาหาร / กลางวัน – เย็น
จอร์จ : ผมไปก่อนนะครับครับหัวหน้า
หัวหน้า : กลับบ้านดีๆล่ะ
จอร์จ : ว่าแต่ วันนี้ใช่ไหมครับที่จะมีประธานบริ ษทั คนใหม่มา
หัวหน้า : อ่าใช่ๆ คนนั้นไง
///ประธานบริ ษทั ค่อยๆเดินมาใกล้ๆทีละนิด
จอร์จ : ทาหน้าตกใจมากๆๆๆๆ
///เอเดินตามหลังประธานบริ ษทั พอดี
เอ : ยินดีดว้ ยกับกิจการนะเว่ย ในที่สุดก็ประสบความสาเร็จแล้วสิ นะเพื่อน
บี : ขอบใจมากเพื่อน พวกเองก็ได้ดิบได้ดีนี่
จอร์จ : คนที่เคยรังแกเพื่อนๆแบบนั้นได้เป็ นประธานบริ ษทั กับเขาด้วยหรอวะ
จอร์จ : จะเป็ นแบบนี้ไม่ได้นี่นา พวกนายจะอยูด่ ีกินดีแบบนี้ไม่ได้นะ
จอร์จ : จะต้องกาลังนัง่ ซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่ขโมยมาสิ จะถูกเรี ยกว่าประธานบริ ษทั ไม่ได้นะ!!!
เอ : นายมัน จอร์จไม่ใช่หรอ
บี : ใช่จริ งด้วย จอร์จ

บี : พวกเราเคยอยูห่ ้องเดียวกันเมื่อตอนม.5 นี่ สบายดีไหม? ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเนี่ย

///บีหยิบเงินออกมาจากกระเป๋ าตังค์
บี : นี่ ค่าแรงก็ส่วนค่าแรง เอานี่ไปเป็ นค่ารถสิ
///บีให้เงินกับจอร์จ
บี : เก็บเรื่ องตอนเด็กมาคิดมากไปได้ เอาไปๆ ถึงจะจาไม่ได้ก็เถอะ แต่ขอโทษนะ
จอร์จ : จาไม่ได้ดว้ ยซ้ าอย่างงั้นหรอ!? ทั้งๆที่ฉนั เจ็บป่ วยอยูท่ ุกๆวันนะ ไม่รับเว่ย!!!
บี : ฮะ... เฮ้ย.. ไอ้หมอนี่ จอร์ จ ตรงนั้น มันไม่ใช่ทางเดิน!!
///จอร์จโดนรถชน
จอร์จ : ฉันขอสาปแห่ง บี ฉันขอสาปแช่งนาย ถ้าสามารถกลีบไปได้.. ถ้าสามารถกลับไปตอนนักเรี ยน ม.ปลายที่
ทุกอย่างมันเริ่ มต้นขึ้นได้! ถ้าสามารถมอบความเจ็บปวด ที่ฉนั เคยเจอให้กบั ได้!
ถึงนายจะตายฉันก็จะขอสาปแช่ง
ฉาก 2 ภายในโรงเรี ยน / บ่าย
บีในร่ างจอร์จ : ?
บีในร่ างจอร์จ : ที่นี่มนั ที่ไหน?! ห้องเรี ยนของฉันเมื่อก่อน
เอ : ถ้าต่อยตรงขมับจะสลบจริ งๆด้วย
///เสี ยงคนเดินมา

บี (เมื่อ10ปี ก่อน) : ทาไมหนวกหูจงั วะ? บ้าไปแล้วหรอ “ จอร์ จ ”

บีในร่ างจอร์จ :จอร์จ? ตัวฉันเนี่ยนะ? พูดอะไรบ้าๆ

บีในร่ างจอร์จ : นี่มนั .. ตัวฉันนี่หว่า!! ทาไมตัวฉันถึงได้.. มาอยูต่ รงหน้าฉันล่ะ!! ละ.. แล้วทาไม..
ฉัน..ถึงได้เป็ นจอร์จล่ะ?!
บี (เมื่อ10ปี ก่อน) : จอร์จของเราท่าจะต้องดดนลงโทษนะเนี่ย?
บีในร่ างจอร์จ : ต่อยฉันทาไมเนี่ย?!
บี (เมื่อ10ปี ก่อน) : รังแกแล้วมัน สะใจจริ งๆด้วย
--------
เวลาผ่านไป วันแล้ววันเล่า ก็ยงั โดนรังแกเช่นเดิม
---------
ฉาก 3 ทางถนน / บ่าย
///บีในร่ างจอร์จกาลังเดินกลับบ้าน
บีในร่ างจอร์จ : นี่น่ะหรอชีวิตของหมาหัวเน่า
----
ฉาก 4 บ้าน / บ่าย
///บีในร่ างจอร์จเข้าบ้าน
///บีในร่ างจอร์จทิ้งตัวนอนลงบนเตียง
บีในร่ างจอร์จ : ทุกวันนี้มนั ช่างเหนื่ อยจริ งๆ อยากจะกลับไปร่ างเดิมแล้ว
///บีในร่ างจอร์จได้เผลอหลับจากการเหน็ดเหนื่อย

ฉาก 5 ร้านอาหาร / กลางวัน – เย็น

///บีลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับมาร่ างเดิม
บี : นี่ตวั ฉันกลับมาแล้วหรอเนี่ย
///บีเดินไปล้างหน้า
บี : นี่สินะร่ างกายที่คนุ ้ เคย

FADE OUT
จบบริ บูรณ์