LOSER LIFE

LOSER LIFE
บทละครสั้น
โดย
นายกิตติชาติ ชัยวรากรณ์
นายณัฐชัย แก้วนะ ม.6/5
นายเอบอย เหลียนวิไลวง ม.6/5
นายฮาฟี ซู ยูโซะ ม.6/5
นางสาวสวิตตา เด่นสันติกลุ ม.6/5

LOSER LIFE
เรื่ องย่อ “ จอร์จ ” ชายผูท้ ี่อดทนกับการถูก “ บี ” และกลุ่มนักเลงกลัน่ แกล้งมาตลอด กลับพบว่า เอ
บอยและเพื่อนๆต่างประสบความสำเร็ จในชีวิต ด้วยความไม่พอใจ ทำให้เขาสาปแช่งเอบอยก่อน
ประสบอุบตั ิเหตุก่อนตาย ทำให้บีตอ้ งใช้ชีวิตในฐานะจอร์จ และต้องใช้ชีวิตที่เขาเคยผ่านพบมา
ตัวละคร
จอร์จ
ชายหนุ่มขี้แพ้ ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็ จ
บี
ชายหนุ่มรักสนุกโดยการกลัน่ แกล้งคนอื่นเพื่อความสะใจ
เอ
ชายหนุ่มเดินตามตูดบี
สโนว์
หญิงสาวเดินตามตูดบี

FADE IN
ฉาก 1 หน้าร้านอาหาร / กลางวัน – เย็น
จอร์จ : ผมไปก่อนนะครับครับหัวหน้า
หัวหน้า : กลับบ้านดีๆล่ะ
จอร์จ : ว่าแต่ วันนี้ใช่ไหมครับที่จะมีประธานบริ ษทั คนใหม่มา
หัวหน้า : อ่าใช่ๆ คนนั้นไง
///ประธานบริ ษทั ค่อยๆเดินมาใกล้ๆทีละนิด
จอร์จ : ทำหน้าตกใจมากๆๆๆๆ
///เอเดินตามหลังประธานบริ ษทั พอดี
เอ : ยินดีดว้ ยกับกิจการนะเว่ย ในที่สุดก็ประสบความสำเร็ จแล้วสิ นะเพื่อน
บี : ขอบใจมากเพื่อน พวกเองก็ได้ดิบได้ดีนี่
จอร์จ : คนที่เคยรังแกเพื่อนๆแบบนั้นได้เป็ นประธานบริ ษทั กับเขาด้วยหรอวะ
จอร์จ : จะเป็ นแบบนี้ ไม่ได้นี่นา พวกนายจะอยูด่ ีกินดีแบบนี้ไม่ได้นะ
จอร์จ : จะต้องกำลังนัง่ ซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่ขโมยมาสิ จะถูกเรี ยกว่าประธานบริ ษทั ไม่ได้นะ!!!
เอ : นายมัน จอร์จไม่ใช่หรอ
บี : ใช่จริ งด้วย จอร์จ
บี : พวกเราเคยอยูห่ อ้ งเดียวกันเมื่อตอนม.5 นี่ สบายดีไหม? ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเนี่ย
///บีหยิบเงินออกมาจากกระเป๋ าตังค์
บี : นี่ ค่าแรงก็ส่วนค่าแรง เอานี่ไปเป็ นค่ารถสิ
///บีให้เงินกับจอร์จ
บี : เก็บเรื่ องตอนเด็กมาคิดมากไปได้ เอาไปๆ ถึงจะจำไม่ได้กเ็ ถอะ แต่ขอโทษนะ
จอร์จ : จำไม่ได้ดว้ ยซ้ำอย่างงั้นหรอ!? ทั้งๆที่ฉนั เจ็บป่ วยอยูท่ ุกๆวันนะ ไม่รับเว่ย!!!
บี : ฮะ... เฮ้ย.. ไอ้หมอนี่ จอร์จ ตรงนั้น มันไม่ใช่ทางเดิน!!
///จอร์จโดนรถชน
จอร์จ : ฉันขอสาปแห่ง บี ฉันขอสาปแช่งนาย ถ้าสามารถกลีบไปได้.. ถ้าสามารถกลับไปตอนนักเรี ยน ม.ปลายที่
ทุกอย่างมันเริ่ มต้นขึ้นได้! ถ้าสามารถมอบความเจ็บปวด ที่ฉนั เคยเจอให้กบั ได้!
ถึงนายจะตายฉันก็จะขอสาปแช่ง

ฉาก 2 ภายในโรงเรี ยน / บ่าย

บีในร่ างจอร์จ : ?
บีในร่ างจอร์จ : ที่นี่มนั ที่ไหน?! ห้องเรี ยนของฉันเมื่อก่อน
เอ : ถ้าต่อยตรงขมับจะสลบจริ งๆด้วย
///เสี ยงคนเดินมา
บี (เมื่อ 10 ปี ก่อน) : ทำไมหนวกหูจงั วะ? บ้าไปแล้วหรอ “ จอร์ จ ”
บีในร่ างจอร์จ :จอร์จ? ตัวฉันเนี่ยนะ? พูดอะไรบ้าๆ
บีในร่ างจอร์จ : นี่มนั .. ตัวฉันนี่หว่า!! ทำไมตัวฉันถึงได้.. มาอยูต่ รงหน้าฉันล่ะ!! ละ.. แล้วทำไม..
ฉัน..ถึงได้เป็ นจอร์จล่ะ?!
บี (เมื่อ 10 ปี ก่อน) : จอร์จของเราท่าจะต้องดดนลงโทษนะเนี่ย?
บีในร่ างจอร์จ : ต่อยฉันทำไมเนี่ย?!
บี (เมื่อ 10 ปี ก่อน) : รังแกแล้วมัน สะใจจริ งๆด้วย
--------
เวลาผ่านไป วันแล้ววันเล่า ก็ยงั โดนรังแกเช่นเดิม
---------

ฉาก 3 ทางถนน / บ่าย

///บีในร่ างจอร์จกำลังเดินกลับบ้าน
บีในร่ างจอร์จ : นี่น่ะหรอชีวิตของหมาหัวเน่า
----
ฉาก 4 บ้าน / บ่าย
///บีในร่ างจอร์จเข้าบ้าน
///บีในร่ างจอร์จทิ้งตัวนอนลงบนเตียง
บีในร่ างจอร์จ : ทุกวันนี้มนั ช่างเหนื่อยจริ งๆ อยากจะกลับไปร่ างเดิมแล้ว
///บีในร่ างจอร์จได้เผลอหลับจากการเหน็ดเหนื่อย

ฉาก 5 หน้าร้านอาหาร / กลางวัน – เย็น

///บีได้กลับมาที่ร่างเดิม
///บีมองไปที่ถนนแล้วพบศพจอร์จที่โดนรถชน
บี : ฉะ.. ฉัน ขะ.. ขอโทษ.. ฉันไม่คิดว่าจะทำให้นายต้องกลายเป็ นแบบนี้ ถ้าฉันไม่รังแกนายเรื่ องทุกนี้ กค็ งไม่เกิด
ขึ้น ขะ..ขอทา.. จริ งๆๆๆ

FADE OUT

จบบริ บูรณ์