He’s Mine !

ก็บอกว่ าจองแล้ วไง!

เคยได้ ยินแต่คนที่เหมือนกันจะดึงดูดเข้ าหากัน

แต่ไม่เห็นเคยได้ ยินเลยว่าคนที่ตา่ งกันแทบจะสุดขัว้
ก็ดงึ ดูดเข้ าหากันได้ ด้วย
เราต่างกันจนหาอะไรเหมือนไม่ได้ เลย
อีกคนมีระเบียบไปหมดทุกสิ่ง
อีกคนก็ไร้ ระเบียบไปซะทุกอย่าง
อีกคนชอบคิดมากกว่าพูด
ส่วนอีกคนก็พดู ก่อนจะคิดด้ วยซํ ้า
แต่ทําไม...
ทําไมๆๆ
 ต้ องมารู้สกึ กับคนๆนี ้มากขนาดนี ้ด้ วยก็ไม่ร้ ู!
ไม่ร้ ูแหละ ก็ชอบไปแล้ ว
เพราะงัน้

"พี่แว่นทันตะ จอง!!"

ธาม ธนัช

เด็กเรี ยนดีปีสาม ดีกรี นกั เรี ยนทุนยาวไปจนปริ ญญาโท คณะทันต

แพทย์ มหาวิทยาลัยชื่อดัง
ธามเป็ นคนไม่พดู หรื อเรี ยกได้ วา่ พูดน้ อยจนแทบจะไม่มีใครเคยได้
ยินเสียงด้ วยซํ ้า เขาไม่ค่อยสุงสิงกับใครและใช่..ถึงแม้ จะมีใคร
อยากสุงสิงด้ วย ธามก็จะปฏิเสธออกมาตรงๆ เขาไม่ชอบอะไรที่ไร้
ระเบียบหรือไร้ การวางแผนเพราะมันจะทําให้ ชีวิตทําพังไม่เป็ นท่า
คนที่จะอยู่ด้วยได้ ต้องเป็ นคนที่มีระเบียบชีวิตที่ดี มีการลําดับ
 ความคิดที่ดีรวมถึงมีการประพฤติที่ดี คนแบบกรหนะ..ธามไม่
ชายตามองด้ วยซํ ้า

กร กันต์ ธีร์
เด็กปี หนึง่ หัวดีที่ไม่มีคําว่ากรอบอยูใ่ นชีวิตดันมาติดมหาวิทยาลัย
ลําดับต้ นๆของประเทศ แถมยังติดคณะอักษรที่ได้ ชื่อว่าเข้ ายาก
เป็ นลําดับที่สองอีกด้ วย กรไม่ใช่คนใสๆ กรไม่ใช่คนพูดจาอ้ อม
ค้ อม ถ้ ากรอยากได้ อะไรกรจะต้ องได้ ! แล้ วก็นะ...กรไม่ใช่เด็ก
เรี ยบร้ อย ถึงจะหน้ าหวาน ดูเหมือนเด็กผู้หญิงแต่ขอบอก บุหรี่
เหล้ า เทีย่ ว น้ องกรคนนี ้เต็มที่สดุ ๆ! แต่ถ้าให้ พดู ถึงเรื่ องอย่างว่า
หรอ...กรยังไม่เคยหรอ
 CH1
แล้ วยังไงก็จะจอง!

“กรต้ องดูแลตัวเองดีๆนะลูก ถ้ าเป็ นไปได้ พยายามกลับบ้ านทุก

เดือนรู้รึเปล่า”

“โทรหาแม่บอ่ ยๆเข้ าใจมัย๊ แม่คิดถึง”เสียงที่กรอกตาม

สายโทรศัพท์เข้ ามาดูน่มุ นวลและอ่อนโยนมากในเวลานี ้

“กรก็คิดถึงแม่เหมือนกันนะ”ปลายนิ ้วเคาะที่มวนบุหรี่ กลิ่นนม

กล้ วยเบาๆสองสามที

“ตังใจเรี
้ ยนด้ วยนะกร”

“อืออ รู้แล้ วๆกรจะโทรหาบ่อยๆนะ ไปเรี ยนแล้ วแม่”ปลายนิ ้ว

เรี ยวกดตัดสายหลังจากกล่าวคําลากับคนเป็ นแม่จบ เสียงเพลง
จากลําโพงมือถือดังขึ ้นอีกรอบเพือ่ เล่นไปตามคําสัง่ ของเจ้ าของ
เครื่ อง เด็กหนุ่มผมดําขลับกําลังนัง่ อยู่ที่ระเบียงห้ องคอนโดที่เปิ ด
เป็ นหอพักให้ เช่าอยู่
“เห้ ออออ...”ขาขาวทังสองข้
้ างที่โผล่พ้นบ๊ อกเซอร์ ตวั จิ๋วออกมา
พาดยาวมาทางขอบระเบียง เจ้ าตัวนัง่ อยู่บนเก้ าอี ้เหล็กสีดําและ
คีบบุหรี่ ทิ ้งมือลงมาที่พื ้น เสียงฮัมเพลงและโยกหัวเบาๆไปตาม
จังหวะคงเป็ นท่าประจําของเด็กคนนี ้หละมัง๊

“…”ตาเฉี่ยวไล่มองแอพพลิเคชัน่ ต่างๆในมือแล้ วเลือ่ นกดสไลด์

มันไปเรื่ อยๆอย่างไรจุดหมาย

ปึ กๆๆ!
ฝ่ ามือของบุคคลที่สองที่อยู่ในห้ องเคาะลงมายังกระจกบานเลื่อน
เร็วๆ

“อีเวร ไปเรี ยนค่ะ”ชายหนุ่มตัวขาวบางพอๆกับเด็กตรงหน้ าเดิน

มากอดอกพิงขอบบานเลือ่ นหลังจากเปิ ดมันออก ผมสีชมพูแสบ
ตาและขอบตาแดงเรื่ อๆบ่งบอกได้ อย่างดีวา่ พวกเขาพึง่ จะสร่าง
เมามาแบบสดๆร้ อนๆ...แต่อย่างน้ อยกรก็มสี ภาพที่ดีกว่าอีกคนก็
แล้ วกัน

“อืมมม กูร้ ูแล้ ว”กรใช้ มือยันตัวลุกขึ ้นมาแล้ วบิดขี ้เกียจสองสามที

“เดี๋ยวอย่าพึง่ ขอคําดิ”ขวดนํ ้าตัดครึ่งที่มีนํ ้าใส่ไว้ แบบลวกๆกําลัง

จะถูกใช้ เป็ นที่ดบั บุหรี่ แต่ก็มีเสียงของเพื่อนตัวเล็กดังขึ ้นซะก่อน

“ไมไม่ซื ้อดูดเองวะอีปอ”กรมองหน้ าแล้ วส่ายหน้ าเบาๆ เพื่อนเขา

ต้ องมาขอดูดต่อหรื อไม่ก็ขอไปเลยตัวนึงแบบเต็มๆแบบนี ้ทุกครัง้
ไป ให้ ตายเถอะแค่บหุ รี่ ซองล้ ะร้ อยสองร้ อยถ้ าอยากดูดทําไมไม่ซื ้อ
เองหละ

“ก็ของมึงมันหวานอะ แล้ วก็นะ..กู ไม่ ซื ้อ”ปากคลํ ้าเล็กน้ อยของ

ปอเบะลงแล้ วกรอกตาขึ ้นด้ านบนเป็ นเชิงล้ อเลียน ปอไม่อยาก
จะต้ องมานัง่ เสียเวลาพรี ออเดอร์ บหุ รี่ จากเมืองนอกอย่างกรหรอก
คนตัวเล็กเล่นสัง่ ซื ้อเป็ นคอตตอนๆจากต่างประเทศ กลิ่นนมกล้ วย
บ้ าง แรนด้ อมไฟฟ์บ้ าง บางทีโค้ กหรื อแม้ แต่พีชกรเองก็มีทกุ อย่าง
“เอ้ าอีนี่...งก!”คนตัวเล็กหน้ าหงิกใส่เพื่อนแล้ วเดินผ่านเข้ ามา
แต่งตัวในห้ อง การอาบนํ ้าและแต่งตัวผ่านไปด้ วยเวลาไม่ถึงครึ่ง
ชัว่ โมงไม่นานนํ ้าหอมก็ถกู พรมตามตัวเพื่อกลบกลิน่ บุหรี่

“จะไปได้ ยงั ”เสียงติดแว้ ดถามเพื่อนตัวเองที่นอนควํา่ หน้ าอยู่บน

เตียง ปอกําลังเล่นอินสตาแกรมแถมดูเหมือนจะส่องผู้ชายอยู่ด้วย
...เพื่อเขามันแรดจริ งๆให้ ตายเถอะ

“แปปสิ...เออมึง”อยูๆ่ นํ ้าเสียงจริ งจังก็ถกู หยิบมาใช้

“อะไรอีก”คนตัวบางนัง่ ลงที่เตียงข้ างๆแล้ วตอนนี ้ เขาว่าเพื่อนยัง

อีกนานเลยถ้ ามันมาแบบนี ้ อ่ะๆลองตังใจฟั
้ งมันหน่อยแล้ วกันว่า
เรื่ องอะไร

“มึงรู้จกั คนเรี ยนคณะทันตะบ้ างมัย๊ วะ”คนหน้ าเหวี่ยงเลิกคิ ้วขึ ้น

จะใช้ นํ ้าเสียงจริ งจังเพื่อ...จะมาทําหน้ าซีเรี ยสเพื่อ...กรไม่เข้ าใจ!

“กูเคยตูดห่างจากมึงด้ วยหรอเอางี ้ ไม่ร้ ูจกั !ไป ไปเรี ยน!”

“กูก็นกึ ว่าอะไร มึงเอาไว้ เม้ าตอนเรียนก็ได้ มยั๊ จะถามตอนจะออก

เพื่อ!”เท้ าเล็กยันขึ ้นแล้ วเดินออกมาจากห้ องเพือ่ ตรงไปยัง
มหาวิทยาลัย มีอย่างที่ไหนมาถามเรื่ องนี ้เรี ยนยังไม่ทนั ถึงเทอมจะ
ให้ ไปรู้จกั เด็กทันตงทันตะได้ ไง เลอะเทอะ!

13:21น.
“…”เขตปลอดบุหรี่ ของคณะมีเด็กผมดําตัวเล็กท่าทางน่ารักยืน
อยู่ที่เดิมแบบนี ้อีกแล้ วในเกือบทุกวัน

“เ**้้ยยย คนนี ้ดี!~”ตาเรี ยวเบิกกว้ างเมื่อเห็นสิ่งทีป่ รากฎบนจอ

“กูบอกแล้ ว พรี เมี่ยมโคตรๆ”ปอหยีตาแล้ วใช้ มือพัดหน้ าตัวเอง

เบาๆ

“แต่มีเมียแล้ วอะ ไม่ปลื ้ม...โหห หน้ าเมียเพลียกว่ารองเท้ ากูอีก”

เสียงโหวกเหวกดังขึ ้นทําเอาคนที่เดินผ่านไปมามองชายสองสาม
คนที่มีการแต่งตัวและสีผมแปลกตาด้ วยสายตาที่หลากหลาย

“เปลี่ยนๆ ส่องนี่ดีกว่า คนนี ้~”กรมีเพื่อนที่ดจู ะไม่เอาไหนแต่ถึง

ยังไงก็ไม่เคยขาดเรี ยนสักครัง้ ถึงจะทําตัวเละเทะไปบ้ างแต่ก็ไม่
เคยเกรดตก หนําซํ ้าบางทีกลุม่ พวกเขานี่แหละที่สลับกันได้
คะแนนท็อปของการสอบย่อยที่ผ่านๆมาฉีกภาพเด็กเรี ยน
แบบเดิมๆไปได้ เลย

“มึงๆๆๆ ไม่ต้องส่องแล้ ว...”ข้ อศอกถูกสะกิดไปมาโดยเพื่อนของ

เขาเอง ทีแรกคนตัวเล็กยังไม่ได้ มองอินสตาแกรมที่เพื่อนบอกเลย
ด้ วยซํ ้าก็โดนสะกิดแล้ ว แต่กรไม่สนใจหรอกเพราะตอนนี ้จิตใจมัน
อยากจะเผือกเต็มแก่แล้ วว่าคนที่เพื่อนเปิ ดล่าสุดจะหล่อแค่ไหน

“เออๆ..”ถึงตอบไปแบบนันแต่
้ มือบางก็ตดั สินใจหยิบมือถือขึ ้น
มาแล้ วไล่เลื่อนดูไปเรื่ อยโดยที่ไม่ได้ เงยหน้ าขึ ้นมา

“อีกร...กูอยากท้ องกับเขาอะมึง”เสียงปอดังขึ ้นข้ างๆแต่กรก็ไม่ได้

สนใจ ไม่ร้ ูสิคนในมือถือมันน่าสนใจกว่ามาก..มันเป็ นแค่รูปที่ดู
เหมือนจะโดนถ่ายจากที่ไกลๆแต่ก็พอเห็นได้ วา่ เป็ นคนลักษณะ
แบบไหน คนตัวสูงในรูปสะพายเป้มาเรี ยนแถมใส่แว่นเหมือนเด็ก
เนิร์ดแต่มนั กลับดูมีสเนห์แบบแปลกๆในมือถือหนังสือหลายเล่ม
ผมหยิกสีออกนํ ้าตาลๆ...โห ในมอเรามีคนดูดีแบบนี ้ด้ วยหรอไม่
เห็นจะเคยเจอ
“แต่พี่เค้ าแทบเป็ นใบ้ เลยนะกูร้ ูมางันอะ
้ ฮืออออ”แขนของกรถูก
เขย่าโดยปออีกครัง้ จนคนผมดําเงยหน้ าขึ ้น

“แต่ถึงใบ้ แล้ วใหญ่ก็เอาอะ มึงดูจงั หวะเดิน...ปื นใหญ่หน้ า

ทําเนียบเลยอีเ**้้ยยย”

“อะไรของมึงนักหนา กูดนู ี่อยู่!”หัวกลมเงยขึ ้นมาหันมองซ้ ายขวา

ไม่เห็นเจอใครดูดีอย่างที่เพือ่ นบอกเลยสักคน ปลายนิ ้วกดปิ ดแอพ
พลิชนั่ และออกจากหน้ าแอคเคาท์ที่เป็ นแหล่งรวมคนหน้ าตาดีของ
มหาวิทยาลัยเอาไว้

“โว้ ยย พลาด!”ปอหันมองเบ้ แล้ วส่ายหน้ าแรงๆ

“เอ้ า ก็กสู อ่ งอยูอ่ ะ!”คนกําลังตังใจดู

้ อะไรแล้ วทําไมจะต้ องมาขัด
พลาดก็พลาดสิ...คนในมือถือนัน่ น่ารักกว่าอีก แต่ก็ชา่ งเถอะกร
ไม่ได้ สนใจอะไรแบบนี ้เท่าไหร่ เขาแค่ดเู ป็ นอาหารตาแซวเป็ น
อาหารปากไปงันแหละ
้ แต่ถ้าถามว่าอยากได้ คนในภาพเมื่อครู่มยั๊
..บอกได้ เลยภายในสามวิ อยาก!
“ผู้ในนี ้ดีกว่าเยอะ เนี่ยพูดแล้ วอยากเจอคนแบบอ่อนโยนๆมุ้งมิ ้งๆ
อ่ะ”กรในโหมดเพ้ อฝั นปรากฏตัวออกมาแล้ ว ปอไม่เข้ าใจ...ปากดี
ปากเก่งด่าเก่งแต่เรื่ องความรักนี่เพื่อนเขามันเหมือนกับเด็ก
ปั ญญาอ่อนดีๆนี่เอง

“ค่ะคุณ แม่นิยายแจ่มใส แม่การ์ ตนู ตาหวาน...ขอให้ เจอค่ะอีเวร”

“มึงไม่เข้ าใจมะ!”เสียงแว้ ดขึ ้นมาแล้ วเปิ ดมือถือตัวเองส่องแอค

เคาท์เดิมบ้ าง...อ่ะ แคปรูปไว้ ดอู ีกหน่อยจะเป็ นไรไป

“เออกร วันนี ้ร้ อนอะ..ไปแดกเครปร้ านหัวมุมกัน”เด็กหนุ่มผมสี

ชมพูกระโดดลงมาจากที่นงั่ แล้ วลากเพื่อนสนิทของตัวเองมาด้ วย

“แต่กอู ยากไปนอน ไม่ไปได้ ปะ”สองเท้ าเล็กหยุดเดินแล้ วมุย่ หน้ า

ลง กรอยากกลับไปนอนเมือ่ คืนก็นอนแค่สามชัว่ โมงเอง ร่างจะพัง
แล้ วว้ อย!

“อย่างอแง! แค่ไปเป็ นเพือ่ นเองอีนี่”เห้ ออ ไม่เถียง...แค่ไปจะได้

จบๆสินะ คนตัวบางไม่มีทางเลือกมากนักนอกจากไปเป็ นเพื่อน
เพื่อน
“ไม่เปิ ด...”เสียงเบาหลุดออกจากปากของคนที่ตงอกตั
ั ้ งใจ
้
นักหนาว่าจะมากิน

“ทําไมไม่เปิ ด!!”ปอชี ้มาที่ป้ายหน้ าร้ านพร้ อมท่าทางหัวเสีย

“กูจะไปรู้ก๋งมึงมัย๊ ไม่เปิ ดก็กลับจะโวยเพื่อ”

“แต่กมู าแล้ วมาแล้ วต้ องได้ กิน!กูจะโทรหาอีป้า!”เบอร์ หน้ าร้ าน

ถูกปอกดลงในมือถือก่อนจะรอฟั งและตอบกลับบทสนทนา เพื่อน
ของกรบ่นเป็ นไฟแลบว่าทําไมไม่ขายอย่างนันอย่
้ างนี ้...มันไปสนิท
กับเจ้ าของร้ านตอนไหนเอางี ้ถึงได้ กล้ าไปวีนใส่เขาแบบนัน้

“เห้ ออ เมายาคุม”บ่นไปเรื่ อยนัน่ แหละอาการเมายาคุมเป็ นไงกร

ก็ไม่ร้ ูหรอก ร่างบางเดินมาที่ฟตุ บาทของร้ านใกล้ ๆแล้ วไล่มองมา
เรื่ อยๆ

“มีร้านกาแฟตอนไหน”ดูเหมือนตาเรี ยวจะค้ นพบร้ านกาแฟที่อยู่

ถัดไปอีกสองร้ านข้ างๆ กระจกใสบานใหญ่หน้ าร้ านแสดงให้ เห็น
ถึงการตกแต่งและลูกค้ าที่นงั่ อยู่ภายใน
“…”หูของกรยังได้ ยินเพื่อนตัวเองคุยโทรศัพท์อยู่ไกลๆแต่ตอนนี ้
ร่างของเขามาหยุดที่หน้ าร้ านกาแฟน่ารักๆที่นี่แล้ ว เค้ กที่วางเรี ยง
ในตู้ กาแฟที่หอมลอยออกมาจากร้ านมันน่าเข้ าไปลิ ้มลองมาก
จริ งๆ...แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่านันมั
้ นมีอยู่นี่สิ

“เชี่ย...”ดวงตาเรี ยวเบิกกว้ างขึ ้นเล็กน้ อยแล้ วมองมายังกอง

หนังสือมากมายบนโต๊ ะกาแฟตัวทีใ่ กล้ บานกระจกใหญ่หน้ าร้ าน
ประเด็นไม่ได้ อยู่ที่หนังสือหรือความเยอะของมัน ประเด็นมันอยู่ที่
คนอ่านต่างหาก

“ผมหยิก..ใส่แว่น...”มือรี บหยิบโทรศัพท์ขึ ้นมาเปิ ดหน้ าจอคลิก

เข้ าไปยังอัลบัมภาพ...รูปอินสตาแกรมที่ถกู แคปหน้ าจอเอาไว้ ถกู
มองอย่างพิจารณาพร้ อมๆกับการเงยมองคนในร้ านสลับไปด้ วย

มองแค่รูปว่าดาเมจรุนแรงแล้ ว...
นี่ดนั มาบังเอิญเจอตัวจริ ง...
ถ้ าเป็ นเกมกรตายคาบ้ านตัวเองเลยแบบนี ้

“ฟูลเอชดีเ**้้ยๆ”ข้ อมือเล็กที่ถือโทรศัพท์อยู่ลดลงแล้ วเดินก้ าว

เข้ ามาใกล้ บานกระจกหน้ าร้ าน

“เนิร์ดแต่น่ากินอะ”คําพูดที่เอ่ยกับตัวเองทําเอากรมองมายังคนที่
นัง่ อยู่ในร้ านไม่ไปไหน เอาวะ...เห็นใกล้ ขนาดนี ้ถ่ายรูปไว้ หน่อย
แล้ วกัน กล้ องมือถือถูกยกขึ ้นจ่อหน้ ากระจกแล้ วเตรี ยมจะกดถ่าย

“ค่อยๆ...ค่อยคะ...”ทันทีที่มือสัมผัสกับปุ่ มขาวๆที่หน้ าจอเพราะ

กดถ่ายสายตาที่เคยจับจ้ องอยู่ในหน้ าหนึงสือก็หนั ออกมามองเขา

“ชิบหายแล้ ว..ยิ ้มมมม~”กรรี บยกมืออีกข้ างขึ ้นชูสองนิ ้วแล้ วยิ ้ม

ให้ กบั กล้ องมือถือตัวเองทังๆที
้ ่เขาเปิ ดเป็ นกล้ องหลังไม่ใช่กล้ อง
หน้ า...มุกถ่ายเซลฟี่ ตวั เองมันจะโง่ไปมัย๊ เนี่ย!
“…”ไม่นานสายตาของชายที่นงั่ อยู่ในร้ านก็เหลือบกลับไปอ่าน
หนังสือเหมือนเดิม แววตานัน่ ว่างเปล่า นิ่งสงบ เรี ยบเฉยจนแอบ
น่ากลัวอยูเ่ บาๆเลย

“มึงไปทําอะไรตรงนัน๊ !!”ปอเดินตามออกมาหลังจากหันซ้ ายหัน

ขวาหาเพื่อนตัวเองอยู่ มันคุยกับป้าเจ้ าของร้ านเสร็จแล้ วหรอ

“เอ้ า..อ๋ออ มาส่องพี่ธามม!”

“พี่ธาม?!”หัวทุยหันขวับเมือ่ เพือ่ นตัวเองกลับรู้ชื่อคนตรงหน้ า

“เออ ก็พี่ธามไงที่กสู ะกิดให้ มงึ ดูยิกๆตอนมึงพลาดอะ”

“แล้ วก็คนเดียวกับที่กจู ะถามว่ารู้จกั ใครในทันตะมัย๊ เพราะพี่เขา

อยู่ทนั ตะ”เหมือนกับโดนตีหวั ด้ วยคําว่าอีโง่แรงๆ

“ไมมึงไม่บอกอ่ะว่าคนในอินตา!”คนตัวเล็กรู้สกึ ว่าพลาดจริ งๆ
แล้ วหละตอนนี ้

“ก็ใครจะรู้วา่ มึงจะไม่เงยหน้ าอ่ะ!”

“มึงก็เรี ยกสิว้อย!”ฝ่ ามือเล็กตีเพือ่ นที่ไหล่

“โอ๊ ยๆ พอ ไม่ต้องมาตีกเู ลยอีกร! นู่นก็อย่างทีบ่ อกพี่มนั แทบเป็ น
ใบ้ แถมไม่ย่งุ กับใครด้ วยมึงเลิกหวังได้ เลย”นิ ้วชี ้ของปอยกขึ ้นแล้ ว
ทําท่าปาดคอตัวเองเพื่อบอกให้ ร้ ูวา่ ไร้ หนทางสุดๆ

“ใบ้ ก็ใบ้ ...”

“ไม่ร้ ูแหละ พีแ่ ว่นทันตะ จอง!”

 CH2
เด็กมันหัดเต๊ าะ

“พอแล้ วมัง๊ ส่องมาจะสองชัว่ โมงแล้ วรูปอะ”เสียงของปอพูดขึ ้น

อย่างหมัน่ ไส้ เพราะว่าตอนนี ้กรเอาแต่นอนมองรูปทีถ่ ่ายมาใหม่
สลับกับรูปที่แคปมาจากอินสตาแกรม หลังจากเพือ่ นเขาเจอ
พี่ธามที่ร้านกาแฟ ปอก็ใช้ เวลานานอยู่พอสมควรที่จะแงะเพือ่ นตัว
ดีของตัวเองออกมาจากหน้ าร้ าน เอาแต่ยืนเก้ ๆกังๆมองไปมองมา
อยู่นนั่ แหละ ถ้ าเขาไม่ลากกลับห้ องก็คงจะนอนนัน่ เลยมัง๊

“อมเข้ าปากเลย มึงอมเลย”เพื่อนหัวสีชมพูล้มตัวลงมานอนข้ างๆ

แล้ วจิกกัดเบาๆดูบ้าง จ้ องจนมือถือจะทะลุแล้ ว เลิกจ้ องตัวจริ งได้
ก็กลับมาจ้ องมือถือต่อ เห้ ออ...หนัก
“ก็กปู ลื ้มเขาอะมึง เต๊ าะดีป่ะ”มือถือที่นอนดูอยู่ถกู ลด
ความสําคัญลงเพราะตอนนี ้คนตัวบางหันมาหาเพื่อนแล้ วปรึกษา
จริ งจัง

“กร...มึงฟั งกูนะ”ใบหน้ าที่ดหู ยิ่งพยักขึ ้นลงอย่างตังใจจนเส้

้ นผม
สีดํากระจายไปมา

“พี่เขาไม่คยุ กับคนแปลกหน้ า เพือ่ นเขาเองยังไม่คยุ เลย...”ตา

เรี ยวเหล่มองไปด้ านข้ างแล้ วกรอกไปมา เลิกพูดประโยคซํ ้าๆเถอะ
รู้วา่ ไม่คยุ แต่ถามว่าเต๊ าะดีมยั๊ ไม่ได้ ถามว่าเขาจะตอบรึเปล่าซะ
หน่อย

“ที่สําคัญ...พี่ธามไม่ได้ ชอบคนแบบเรา ทรงพี่มนั ดูแมนจะตายไป

ชอบชะนีชวั ร์ ”ลมจากปากถูกเป่ าออกมาน้ อยๆ

“งันกู
้ เต๊ าะเล่นๆก็ได้ แบบ...ขําๆไม่คิดมาอะ”แค่อยากไปแซวบ้ าง
คุยด้ วยบ้ าง ง่ายๆคืออยากรู้จกั นัน่ แหละจะชอบไม่ชอบไม่ร้ ู ที่ร้ ูๆ
คือจองไว้ แล้ ว...ใครก็อย่ายุ่งแล้ วกัน
แต่ถึงจะยุง่ ...เออ ทําไรไม่ได้ ไง
“ขําๆ? ขําบ้ านมึงสิ ก็บอกอยู่วา่ พี่ธามไม่คยุ กับคนอื่น โอ๊ ยย..นี่
มึงควายหรื อมึงไม่ได้ ฟังกูเอาดีๆกร”ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งไม่ได้ ยิน
ตอนนี ้กร กันต์ธีร์ไม่มีสติเอาซะเลยให้ ตายเถอะ

“ตามใจ อยากทําไรก็ทํากูรอเก็บศพแล้ วกัน”ปอพลิกตัวมานอน

ตะแคงแล้ วใช้ ผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้ เพื่อกันกรจะพูดอะไรออกมาอีก
แต่ดเู หมือนมันจะกันเสียงของกรได้ ไม่ดีเท่าไหร่เขาถึงยังได้ ยิน
เพื่อนตัวเองพูดอยู่แบบนี ้

“ก็แค่อยากลองป่ ะ ขี ้บ่นว่ะ”กรเอ่ยออกมาเรี ยบๆแล้ วนัง่ ซูมรูป

เดิมเข้ าออกไปมา

“พี่ธามไม่มีอินตาหรอ”ปออยากจะบีบคอตัวเองตาย...นี่ขนาด
เขาคลุมโปงแล้ วนะ

“ไม่มี”

“ไลน์อะ”ยัง..ยังจะถามอีก ใครจะมี....คนที่มีก็คงเพือ่ นสนิท

พี่ธามมันจริ งๆนัน่ แหละ

“ไม่มี”
“เฟสก็ได้ ”จะไม่จบใช่มะ!

“ก็บอกว่าไม่มี โอ๊ ย! มึงนี่ยงั ไง!”

“ก็กแู ค่อยากรู้มะ! จะเหวี่ยงไมเนี่ยเมื่อเช้ าไม่ได้ ขี ้ไง๊ !”คนตัวบาง

ดีดตัวขึ ้นมานัง่ แล้ วใช้ หมอนฟาดเพื่อนที่อยู่ใต้ ผ้าห่มแรงๆ

“เออๆๆ พรุ่งนี ้จะพาไปเต๊ าะไปคุยเลยค่ะ จะได้ จบๆ! พอใจมึงแล้ ว

นะอีกรเพราะงันหุ
้ บปาก จะนอน!”ปอลุกขึ ้นมาคว้ าหมอนโยนทิ ้ง
ลงจากเตียงก่อนจะทําหน้ ามุย่

“หน้ าแหกมากูไม่ช่วยนะ”ปอล้ มตัวลงแล้ วพูดแค่นน...ใครกั

ั้ นที่
บอกอยากกลับใจจะขาดเพราะง่วง ทีนี ้หละทํามาเป็ นตาสว่าง
เจอผู้ชายหน่อยตาสว่างเลยเพื่อนกู ให้ มนั ได้ แบบนี ้..เจริ ญจริ งๆ

“หูยยย ใจดีอะ อ่ะๆนอนๆ”มือขาวยกผ้ าห่มแล้ วก็หมอนขึ ้นมาไว้

บนเตียงดีๆแล้ วหันมาพูดกับเพื่อนเมื่อตัวเองได้ ยินในสิ่งที่อยากได้
ยิน เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ ที่ไม่พดู หนะมันไม่พดู จริ งๆหรื อไม่
พูดถึงขันไหน
้
วันต่ อมา
07:20น.
“มึงจะลากกูมาทําม๊ ายยย”เด็กตัวเล็กหัวสีชมพูดยู ่งุ เหยิงพร้ อมมี
แมสปิ ดปากสีดําเอ่ยขึ ้น

“นี่มนั พึง่ กี่โมงเองอีกร มึงดูเวลาบ้ างเถ๊ อะะะ”ปอแทบจะคลานลง

มาจากคอนโดเมือ่ เช้ านี ้ เขายังไม่ได้ อาบนํ ้าเลยด้ วยซํ ้าได้ แค่แปรง
ฟั นกับล้ างหน้ าลวกๆจากนันกรก็
้ ลากออกมาจากห้ องเลยทันที

“ก็มงึ บอกจะพามาเต๊ าะ”ร่างบางเท้ าเอวแล้ วทิ ้งสะโพกลง

“กูบอก แต่วนั นี ้เราไม่มีเรี ยนว๊ อยยย”เพือ่ นสนิทอย่างปออยากจะ

ตบหน้ าผากตัวเองแรงๆ นี่เพื่อนเขามันบ้ าหรื อว่ามันตังใจจะทํ
้ า
แบบนี ้จริ งๆ

“ก็นี่ไง ไหนๆก็มาแล้ ว ป่ ะๆพากูไปทีสิ”

“…”ปอเลือกจะไม่ตอบแล้ วส่ายหน้ าไปมาเบาๆเป็ นเชิงว่าจะบ้ า
ตายแล้ ว ทังสองพากั
้ นเดินมาที่ร้านกาแฟร้ านเดิมพร้ อมด้ วยการ
ก้ าวเข้ ามาที่มมุ เดิมๆอย่างเช่นเมือ่ วาน

“เขาจะมาหรอวะ”กรหันมาพูดกับเพื่อนสนิทตัวเอง

“ก็เข้ าไปดูแค่นน”คนตอบตาจะปิ
ั้ ดอยู่แล้ ว ปอเดินเข้ ามาในร้ าน
แล้ วเลือกที่นงั่ ด้ านในที่เป็ นโซฟาจากนันก็
้ ฟบุ ลงบนโต๊ ะเลย เขาไม่
สนใจด้ วยซํ ้าว่าอีพี่ธามมันจะอยู่รึเปล่าเขาขอแค่ที่นอนก็พอแล้ ว
ตอนนี ้

“เห้ ย...อยู่จริ งด้ วย”คนที่ยืนค้ างไม่ยอมเข้ าไปกวาดตามองไปมา

ในร้ าน พี่ธามอยูจ่ ริ งๆด้ วย นัง่ อยู่ทโี่ ต๊ ะตัวเดิมของร้ านเหมือนเดิม
เลย

กริ๊งง...
เสียงกระดิ่งอันเล็กที่ผกู ไว้ กบั ที่จบั ประตูดงั ขึ ้นเพื่อเป็ นสัญญาณว่า
ลูกค้ าเข้ า ตังแต่
้ เดินเข้ ามาตาเรี ยวก็มองเพียงแค่คนที่นงั่ อยู่ตรง
บานกระจกใสตรงนัน้ กรสัง่ ช็อกโกแล็ตเย็นมาแล้ วนัง่ ลงที่โต๊ ะตัว
เดียวกับเพื่อนตัวเอง

“มึง...ช่วยหน่อยสิ”ฝ่ ามือเล็กเขย่าไปมาที่ต้นแขนของคนที่นอน
ฟุบอยู่

“อือ เดี๋ยวอีฟรังมา...”เสียงอู้อี ้ตอบกลับมาทําเอากรหน้ ามุย่

เพื่อนเขาอีกคนจะมามันก็ดีอยู่หรอกแต่ฟรังเนี่ยมันปากดีกว่าพวก
เขาเป็ นไหนๆเลย

“อีกรรรร~”นัน่ ไง...ตายยากหรือนรกไม่รับทําไมถึงมาไวขนาดนี ้
เสียงดังแป๋ นแปดหลอดดังขึ ้นพร้ อมกับคนที่นงั่ อ่านหนังสืออยู่
ขมวดคิ ้วขึ ้นเล็กน้ อยแต่ก็ไม่ได้ เงยหน้ าขึ ้นมามอง ไม่สนใจใคร
จริ งๆด้ วย

“ชู่ววว เบาๆพี่เขาอ่านสือ”กรบอกฟรังตามความจริ งแล้ วเพยิด

หน้ าไปทางธามเพื่อให้ ดวู า่ มีคนอ่านหนังสืออยู่
“อ๋ออ พี่ธามอะนะ”เสียงเอ่ยชื่อดังพอสมควรซึง่ กรมัน่ ใจว่าพี่ธาม
ได้ ยินเพราะทังร้้ านในตอนเช้ าแบบนี ้มันมีแค่สองโต๊ ะเท่านันแต่
้ นนั่
ก็ไม่ได้ ทําให้ ธามหันมามองเขาเลยอีกเหมือนเดิม

“ปอมันบอกกูละ สรุปยังไงชอบหรอลูกสาว”ใช่...ฟรังคนนี ้หนะ

แสดงออกมากกว่าปอและกรเยอะ เผลอๆบางทีฟรังก็แต่งหญิง
บ้ างแล้ วแต่โอกาสเลย

“ก็..ปลื ้มมัง๊ ”

“ไม่มงั๊ สิ จะเอาก็เอา ถ้ าจะเอาเราก็ต้องเปิ ดก่อน”ไหล่หนากว่า

เล็กน้ อยโยกไปมาพร้ อมกับจังหวะที่พดู จริ ตของฟรังทําเอากรขํา
และยิ ้มออกมาได้ ไม่ยาก

“อืออ ก็ไปเปิ ดก่อนให้ ดสู ิ”กรบอกไปแบบนันเล่

้ นๆแล้ วก้ มหน้ า
ดูดช็อคโกแล็ตต่อ

“พี่ธามมมคะ”ชิบหาย...แทบสําลักช็อคโกแล็ตตาย! อีฟรังมันเอา
จริ งงง
“มะ...”โอยย...ไม่ทนั แล้ ว กรจะบ้ ากรแค่บอกเล่นๆกรไม่คิดว่า
เพื่อนจะเอาจริ งง ฮืออออ

“พี่ธามอ่านอะไรเยอะแยะแต่เช้ าเลยฟรังเห็นแล้ วปวดหัว

แทนอะ”เก้ าอี ้ด้ านตรงข้ ามของโต๊ ะโดนดึงออกแล้ วลงไปนัง่

“…”ธามไม่ได้ สนใจหรื อแม้ แต่เงยหน้ าขึ ้นมาด้ วยซํ ้า จานอาหาร

เช้ าอย่างแซนวิชแฮมง่ายๆวางข้ างๆธามกลับหยิบมันเข้ าปากแล้ ว
เปิ ดหนังสือหน้ าต่อไปอ่านดื ้อๆ

“ใจร้ ายเหมือนเดิมเลย เย็นชามากเลยพี่ธามเนี่ย”เพื่อนตัวใหญ่

เอนหัวเข้ าไปใกล้ แล้ วใช้ มือสองข้ างเท้ าคางมองหน้ าของธาม

“…”ฝ่ ามือของฟรังเอื ้อมมาแปะลงยังหนังสือที่อีกคนอ่านแล้ ว

เลื่อนมันออก...

“…”ได้ ผล ตาคมภายใต้ แว่นเงยหน้ าขึ ้นมามองแล้ ววางแซนวิ

ชลงที่จานก่อนจะหยิบผ้ าเช็ดปากมาเช็ดน้ อยๆที่ปากตัวเอง ธา
มเลื่อนหนังสือกลับมาไว้ ที่เดิมแล้ วมองอีกคนนิ่งๆไม่เอ่ยอะไร
“ใจแข็งจัง รู้นะในใจด่ากันอยู่อะ”เสียงดังแปดหลอดยังคง
เจื ้อยแจ้ วต่อไปไม่มีสิ ้นสุด กรมองอีกคนแล้ วเริ่ มจะยิ ้มน้ อยๆ
ตอนนี ้รู้สกึ ผ่อนคลายแล้ วหละเพราะทังร้้ านมีแต่ฟรังที่เอาแต่พดู
เขาไม่ได้ ยินเสียงพี่ธามเลย เอาวะไหนๆก็น่าสนุกแล้ วนี่ลองเล่น
แบบเพือ่ นหน่อยจะเป็ นไรไป

“พี่แว่นคนนันอะ...ขอเบอร์
้ ได้ ป่ะ”อยู่ๆเสียงของคนที่นงั่ โต๊ ะไกล
ออกไปดังขึ ้น ธามเงยหน้ าขึ ้นมาแล้ วหันมองมายังกรช้ าๆ เขาไล่
มองตังแต่
้ ผม..เสื ้อ กางเกง ใบหน้ าและเครื่ องดื่มที่กรสัง่

“…”ทรงผมสีดําดูมีสไตล์เป็ นของตัวเองเสื ้อสีขาวคอกว้ างและ

กางเกงขาดๆแบบนัน้ ธามไม่คิดจะยุ่งกับคนแบบนี ้แม้ แต่นิด เมือ่
อีกคนไม่ตอบสนองเช่นเคยความสนุกก็มีมากขึ ้น ตอนนี ้กรเดินมา
ทางโต๊ ะของธามบ้ างแล้ ว

“เป็ นหมอฟั นหรอ...อ่ะฟั นสิ อยากโดนจะแย่”ฟรังยิ ้มให้ กบั คําพูด

ของกรแล้ วหัวเราะน้ อยๆเพื่อนเขากล้ าที่จะคุยแล้ ว
“แต่ถ้าไม่อยากทํามันทําหนูก็ได้ พี่”เสียงพูดที่ใกล้ หมู ากขึ ้นทํา
เอาธามขมวดคิ ้วน้ อยๆ ในใจเขาอยากจะเดินหนีและลุกหนีแต่เขา
มาที่นี่ก่อนแถมนี่ก็เป็ นร้ านประจําที่ดจู ะสงบดีเพราะงัน...เขาจะ
้
ไม่ไปไหน

“กูไปละ คุยได้ แล้ วหนิ บายเด้ อออ ผู้รอ”คนตัวโตลุกขึ ้นเดินออก

นอกร้ านไปทิ ้งให้ กรยิ ้มแห้ งๆให้ ธามแบบไม่ร้ ูจะทําตัวยังไง แต่เอา
วะ! คีพลุคปากดีต่อไปงี ้แหละ

“…”
“พูดน้ อยจัง อยู่บนเตียงเป็ นงี ้ป่ ะเนี่ย”แขนขาววางลงที่โต๊ ะแล้ วใช้
มือเท้ าคางตัวเองมองคนตรงหน้ า

“เท่าไหร่ครับ”ธามลุกขึ ้นแล้ วเดินไปจ่ายเงินแทนที่จะตอบคําถาม

ของกร แต่คนตัวเล็กเองก็ไม่ได้ ยอมง่ายๆเหมือนกันแหละน่า

“ร้ อยยี่สิบบาทจ้ ะ”ธามยิ ้มน้ อยๆแล้ วควักเงินตามจํานวนออกมา

จ่ายก่อนจะเดินกลับมาเก็บของบนโต๊ ะเพื่อเตรี ยมไปเข้ าแลปใน
คลาสเช้ า ร่างสูงไม่สนใจและเมินเหมือนกับกรไม่ได้ อยู่ตรงนี ้
กระเป๋ าเป้ถูกสะพายขึ ้นไหล่ข้างหนึง่ แล้ วถือหนังสือเอาไว้ ในมือ

“คนอะไรเกรี ย้ วกราดทุกโมเม้ นต์เลย”เสียงของกรเอ่ยขึ ้นขณะที่

ธามกําลังจัดของเตรี ยมความพร้ อม ตาเรี ยวมองทุกกระทําแล้ วยิ ้ม
ออกมาให้ จะยิ ้มทําไมไม่เห็นรึไงว่าเขากําลังเมิน...ธามไม่เข้ าใจ
ตรรกะในสมองไอ้ เด็กข้ างหน้ าเขาเลย

“…”ตาคมเหลือบมองแล้ วหน้ ากรแล้ วก้ มมองปลายเท้ าที่ยืนห่าง

กันไม่ถึงเมตร...เด็กนี่มนั ต้ องการอะไรจากเขากันแน่ ธามไม่เข้ าใจ
แล้ วที่มองปลายเท้ าเนี่ยอยากจะสื่อว่ารบกวนรักษาระยะห่างด้ วย
รักษาพื ้นที่กนั บ้ างหรื อพูดง่ายๆเลยก็คือช่วยออกไปให้ ไกลๆหู
ไกลๆตาหน่อยเถอะมันน่ารํ าคาญจะแย่ แต่ดเู หมือนเขาจะให้
ความหมายกับการมองของตัวเองลึกซึ ้งเกินไปเด็กตรงหน้ าเขา
เลยไม่เข้ าใจสินะ งี ้แหละ..พวกเด็กไร้ ระเบียบ ดูจากการแต่งตัวก็ร้ ู

“จะมาตามให้ เกรี ย้ วกราดใส่แบบนี ้บ่อยๆนะ”ประตูร้านปิ ดลง

พร้ อมกับคนตัวบางที่ยงั มองแผ่นหลังของธามค่อยๆหายไป
“...”นัน่ ไงไม่เข้ าใจจริ งๆด้ วย หึ...อยากตามก็ตาม อยากจะทํา
อะไรก็ทําใช่วา่ คนแบบเขาจะสนใจ ร่างสูงเหลือบตามองเด็กที่นงั่
ในร้ านเพียงชู่วครู่ก็เดินข้ ามถนนมายังฝั่ งมหาลัย น่ารําคาญเป็ น
บ้ า...
 CH3
ประโยคแรกจากพี่ธาม

“หากดูจากภาพในบริ เวณของรากฟั นแล้ วนักศึกษาจะเห็นได้ วา่

แผ่นx-rayสามารถระบุได้ ถึง...”มือใหญ่จดบันทึกขณะที่ตาก็
มองภาพที่ปรากฏอยู่ด้านหน้ าไปด้ วย แววตาที่ดจู ดจ่อและมุง่ มัน่
แบบนี ้เพื่อนๆร่วมคลาสคงจะเห็นเป็ นภาพชินตาไปซะแล้ ว ธามไม่
คุยกับใครในระหว่างการเรี ยนถ้ าหากไม่จําเป็ นหรื อจะตอบ
อาจารย์เป็ นบางครัง้ เท่านันเมื
้ ่อเพือ่ นไม่ร้ ูถึงคําตอบที่ถกู ต้ อง

“จดไม่ทนั ช่วงอ่านภาพตรงนี ้อะ ขากรรไกรมันทําไมนะธาม”หญิง

สาวหน้ าตาน่ารักตัวเล็กขยับเข้ ามาใกล้ แล้ วก้ มลงมองลายมือที่
แสนจะหวัดของเพื่อนร่วมคลาส ที่กล้ าถามเพราะว่าตอนนี ้มันจบ
คาบแล้ วยังไงหละลองไม่จบสิ...สะกิดให้ ตายคนตรงหน้ าก็ไม่บอก
เธอหรอก

“…”ธามไม่ตอบแต่ยื่นเลคเชอร์ ไปให้ แทน

“โห ละเอียดมาก...จดทันได้ ไงเนี่ย”ลิน หรือนลินเพือ่ นผู้หญิงคน
เดียวที่ธามพอจะคุยด้ วยมากที่สดุ ถามขึ ้นมา

“ก็เพราะมันคือธามไง”เสียงของบุคคลที่สามอย่างบอสก็ดงั
ขึ ้นมาเช่นกัน บอส ลินและธามสามคนนี ้เวลาเรี ยนตัวจะติดกัน
แทบตลอดหรือไม่ก็ทํางานเป็ นกลุม่ เดียวกันเสมอ มันไม่น่าแปลก
นักหรอกทีT่ op3ของคณะจะมากระจุกตัวรวมกันแบบนี ้ คน
ฉลาดย่อมคุยกันรู้เรื่ อง...

“ลินจะเอากลับบ้ านมัย๊ เพราะไงธามก็ยงั ไม่อ่าน”ร่างสูงยันตัวขึ ้น

แล้ วทําสีหน้ าเรี ยบนิ่ง เขาชูหนังสือรังสีวิทยาเล่มหนาเอาไว้ ในมือ
เป็ นเชิงบอกว่ายังไงๆมีตําราอยู่แล้ ว ส่วนเรื่ องหน้ านิ่งๆ...เขาไม่ได้
ตังใจให้
้ มนั เรี ยบนิ่งหรอกแต่เขาแค่ไม่ร้ ูจะยิ ้มไปทําไม

“ได้ หรอ งันยื

้ มก่อนวันนึงนะ”

“อืม”นลินยิ ้มออกมาแล้ วเก็บเลคเชอร์ ของธามเข้ ากระเป๋ า

“เห้ อออ มีสมองแบบนันในหั

้ วนี่มนั ดีจริ งๆ”ตากลมสวยหยีลงแล้ ว
มองมาที่ธามอย่างทีเล่นทีจริ ง
“อิจฉาอะ”มือเล็กเอื ้อมมาชี ้ที่หน้ าของธามแล้ วหัวเราะออกมา
น้ อยๆ เธออิจฉาสุดๆเลยเพราะคนด้ านหน้ าเธอเก่งซะจนแทบจะ
คุยกับคนอื่นๆไม่ร้ ูเรื่ อง

“ลิน กูก็เก่งนะ”บอสยื่นหน้ าเข้ ามาแล้ วจับมือนลินให้ ชี ้ตัวเองบ้ าง

“สอบให้ มนั ได้ คะแนนเท่ากันก่อนมะ แล้ วค่อยมาบอกเก่ง”หญิง

สาวแลบลิ ้นใส่แล้ วตีลงไปแรงๆที่มอื ของบอสข้ างที่มาจับมือเธอ
มือใหญ่ๆของบอสคว้ าลงที่มือนลินแล้ วอ้ าปากจนโชว์ฟันขาว

“…”ธามส่ายหน้ าไปมาแล้ วยิ ้มน้ อยๆ น้ อยมากจริ งๆจนเหมือน

เขาไม่ได้ ยิ ้มเลย

“ธามช่วยลินด้ วย ไอ้ บอสมันจะกัดนิ ้วลิน ธามมม!”

“บอสปล่อย ไม่กดั ดด”เธอดึงเสื ้อของธามแล้ วเหวีย่ งตัวธามให้

มาบังตัวเธอเพื่อที่นิ ้วจะได้ หลุดจากการจับกุม
หมับ...
“เห้ ยยย...”เสียงดังของบอสร้ องขึ ้นเพราะขาเรี ยวสะดุดกับขาของ
เก้ าอี ้ทําให้ นลินเอนตัวเหมือนจะล้ ม หางตาคมเห็นแค่เพียงชัว่
วินาทีก็คว้ าเอาที่ต้นแขนเข้ าเพื่อประคองตัวเธอเอาไว้ มือที่บอส
จับลินไว้ ปล่อยออกแล้ วจะประคองบ้ างแค่ก็คงไม่ทนั แล้ ว

“เกือบ...ไป”ธามพูดขึ ้นเมื่อประคองตัวเอาไว้ ได้ ทนั มือใหญ่จบั

ต้ นแขนอยู่ปล่อยออกแล้ วใช้ มอื แตะเบาๆที่หวั ของนลิน

“เลิกเล่นเป็ นเด็กได้ แล้ วนักศึกษาทันตแพทย์นลิน”รอยยิ ้มที่

เกิดขึ ้นชัว่ ครู่บนใบหน้ าเย็นชาทําเอาหน้ าซีดเผือกของนลินแดงกํ่า
น้ อยๆ จากตกใจแล้ วก็ตกใจเข้ าไปใหญ่เพราะนี่เป็ นครัง้ ที่สองหรื อ
สามเองที่เห็นธามยิ ้มแบบนี ้

“กูขอโทษๆ ไม่เล่นแล้ ว”บอสเดินมาดึงแขนของเธอทําเอาความ

สนใจทุกอย่างหันมาที่บอส

“แกจะฆ่าฉันเรอะ!ไอ้ บอสสส!”เสียงแหว๋วดังขึ ้นแล้ วหันมาทํา

หน้ ายักษ์ โชว์เขี ้ยวใส่

“…”เมื่อเห็นว่าทุกอย่างกลับเป็ นปกติ เท้ ายาวก็ตดั สินใจเดิน

ออกมาจากห้ องเรี ยนลงมายังชันล่
้ างของคณะ
ตึก...ตึก...ตึกๆ....
เสียงฝี เท้ าดังขึ ้นอย่างเป็ นจังหวะขณะลงบันใดครัง้ แล้ วครัง้ เล่า
เด็กหนุ่มนัง่ ฟั งเสียงฝี เท้ าเหล่านี ้มานานมากไปแล้ วแต่ยงั ไงๆคนที่
ต้ องการก็ไม่ออกมาซักที

“อะ...นัน่ ไง!”กรเห็นร่างของใครบางคนเดินออกมาจากตึกคณะ
ทันตะ

“พี่ธามม!”เสียงเล็กดังขึ ้นด้ านหลังแต่เจ้ าของชื่อก็ไม่ได้ หนั ไปแต่

อย่างใด เรี ยกเขาว่าพี่...คงไม่ใช่เพื่อนแน่ๆ นํ ้าเสียงแป๋ นแหล๋น
แปดหลอดแบบนี ้ธามไม่คิดจะคุยด้ วยเพราะงัน้ ก็คงเป็ นพวกน่า
รํ าคาญแน่นอน

“…”เท้ าใหญ่ๆยังคงก้ าวไปเรื่ อยๆเหมือนว่าไม่ได้ ถกู เรี ยก

“เรี ยกไม่หนั อะ”กรวิ่งตามจนเดินมาอยู่ข้างๆได้ ทนั แล้ วตอนนี ้ กร

นัง่ รอตังนานกว่
้ าคนข้ างๆจะเลิกเรียน...ลงมาก็ช้าคนอื่นในคณะ
ลงมาเกือบหมดแล้ วด้ วย ทีแรกกรอยากจะให้ ปอมันนัง่ รอเป็ น
เพื่อนแต่รายนันมั
้ นขอกลับไปนอนก่อน เลยต้ องมานัง่ รอแบบนี ้อยู่
คนเดียวใต้ คณะเนี่ย

“เลิกเรียนช้ าจัง”กรยังคงพูดออกมาต่อแม้ จะไม่มีเสียงตอบ ที่

บอกว่าจะมาให้ เกรี ย้ วกราดใส่ถือซะว่าเริ่ มตังแต่
้ ตอนนี ้แล้ วกันนะ

“จะกลับหอหรอ”คนตัวบางหันมาถามแล้ วยิ ้มไปด้ วย

“…”เพียงแค่หนั หน้ ามามองแล้ วเดินต่อเด็กนี่ก็ยงั ไม่เข้ าใจสินะ

ว่าให้ เลิกยุ่งได้ แล้ ว

“งันเดี
้ ๋ยวไปส่ง อะไรมองงี ้คือไร...ไม่ต้องขอบคุณหรอก พอดีเป็ น
คนใจดีอะ”มือขาวหยิบช็อคโกแล็ตบาร์ ขึ ้นมาถือในมือแล้ วกัดไป
ด้ วยขณะเดินไปพร้ อมธาม

“…”เดินไปกินไปใช้ ได้ ที่ไหน แล้ วกินเลอะเทอะแบบนันเศษขนม

้
ก็หกใส่เสื ้อไม่นบั ที่พดู ออกมาขณะเคี ้ยวอีก...ไอ้ เด็กน่ารํ าคาญนี่
โตมาแบบไหนกันแน่ธามไม่เข้ าใจ

“กินป่ ะ”กรยื่นมือที่ถือช็อคโกแล็ตกัดแล้ วมาด้ านหน้ าให้ ธามโดย

ที่ปากยังเคี ้ยวตุ้ยๆ
“…”ยื่นขนมให้ คนแปลกหน้ า? ทําเพื่อ...

“กินมัย๊ เนี่ยไม่เป็ นไวรัสตับอักเสบบีหรอก”คนตัวเล็กพูดแล้ วเชิด

หน้ าขึ ้นหน่อยๆ จะสื่อว่าฉลาดว่างันเถอะ
้

“…”อยูๆ่ ธามก็นกึ ขําขึ ้นมาโดยทีส่ หี น้ าไม่ได้ แสดงอะไรออก ไวรัส

ตับอักเสบบีเนี่ยนะ นัน่ มุกหรืออะไรของเด็กนี่

“กินรึเปล่ามันอร่อยจริ งนะ ปกติไม่แบ่งใครนะเห้ ย”

“แต่กบั พี่ธามจะแบ่งให้ ป๋ าป่ ะละ”กรยังคงส่ายช็อคโกแล็ตบาร์ ไป

มาหน้ าธาม อยูๆ่ ริ มฝี ปากของคนด้ านหน้ าก็อ้าขึ ้นราวกับจะพูด
อะไรบางอย่าง สําหรับกรมันเหมือนเป็ นภาพสโลวโมชัน่ เลย...
ตื่นเต้ น! หรื อว่า...หรื อว่า...พี่ธามจะกิน! เปลือกตาเรียวหลับลง
แล้ วเม้ มปากแน่นเพราะลุ้นว่าคนตรงหน้ าจะทําอะไร
พี่ธามกําลังจะพูด
กําลังจะพูดแล้ ว
จะพูดกับกรแล้ ววว
 “ไวรัสตับอักเสบบีไม่ได้ ติดต่อกันทางนํ ้าลาย หึ”
คงเพราะหลับตากรเลยไม่ได้ เห็นมุมปากที่ยกเหยียดขึ ้น เด็กโง่...
โรคนี ้ไม่ได้ ติดทางนํ ้าลาย นัน่ มันไวรัสเอและอี ซื่อบื ้อไม่มีใครเกิน
แค่ความรู้ง่ายๆ

“อ้ าว..ไม่ได้ จะกินหรอ”เด็กหนุ่มลืมตาขึ ้นมาแล้ วทําหน้ าเซ็ง แต่

เอาวะ...อย่างน้ อยเขาก็ได้ ยินเสียงของพี่ธามแล้ ว

“โห...พูดแล้ ว เสียงโคตรแรร์ อะ”ช็อคโกแล็ตที่เหลือถูกยัดเข้ าปาก

แล้ วเคี ้ยวกลืนจนหมด ทังคู
้ เ่ ดินมาตามทางเรื่ อยๆจนมาถึงหน้ า
หอพัก

“เสียงหล๊ อหล่อ...”

“พูดอีกได้ ป่ะ เอาแบบเรียกชื่ออ่ะ อยากฟิ น”

“พี่ธามม~ มีดบาดร้ องไง”

“…”
“พี่ธาม เหยียบเปลือกหอยต้ องพูดว่าไร”

“…”
“อ่ะๆเรี ยกชื่อนี่ก็ได้ นะ นะน้ าาา...จะเอาไปฟิ นต่อที่ห้องอะ”เมื่อ
พูดถึงชื่อกรก็นกึ ขึ ้นได้ เขายังไม่เคยบอกพี่ธามเลยตรงๆนี่นา กร
เอื ้อมมือมาเขย่าแขนแล้ วมองตาอีกคน แน่นอนว่าแขนถูกสะบัด
และชักกลับทันที ธามกดหน้ ามองลงมาแล้ วขมวดคิ ้วน้ อยๆ...มี
สิทธิ์อะไรมาจับตัวเขากัน ไม่น่าพูดไปเลยให้ ตายเถอะ...แบบนี ้
เด็กนี่มนั ยิ่งได้ ใจ

“เออใช่..ลืมบอกเลย นี่ชื่อกรนะ เรียนปี หนึง่ อักษร”กรเหวอไป

เล็กน้ อยทีอ่ ีกคนสะบัดมือเขาออกแต่วา่ ก็เลือกที่จะพูดชื่อออกไป
แทน แนะนําตัวช้ าไปมัย๊ เนี่ย

“…”นิ ้วใหญ่กดที่ลิฟท์แล้ วรอให้ ลฟิ ท์มาถึง ธามไม่หนั มองธามไม่

พูดคุยเขาแค่หลับตาลงแล้ วเอียงคอไปมา

“ปวดคอหรอ นวดให้ ป่ะ นวดเก่งนะ...นวดตรงไหนก็ได้ เลย”กร

กัดปากน้ อยๆแล้ วขยับตัวมาใกล้ ๆ
ปึ่ ก...
“…”ฝ่ ามือใหญ่ดนั ตัวอีกคนแล้ วแล้ วย่นคิ ้ว

“โถ่ ไม่สนุกอะไม่เล่นด้ วยเลย”คนตัวบางยิ ้มแล้ วเดินเข้ าลิฟท์

ตามบ้ าง

“พักคอนโดนี ้อ่อ”

“…”
“กรก็พกั ที่นี่”เสียงคุยคนเดียวยังคงดังต่อเนื่องออกมาเรื่ อยๆ ทัง้
สองเดินออกจากลิฟท์แล้ วมาหยุดที่หน้ าห้ อง ธามอยากจะบ้ า เขา
ต้ องทํายังไงไอ้ เด็กนี่ถึงออกไปซักที! แบบนี ้มันน่ารํ าคาญเกินไป
แล้ วเอาวะยอมพูดก็ได้ !เขายอมมามากแล้ วกับหนึง่ วันเต็มๆที่ผ่าน
มา

“เลิกตะ...”

“พักห้ องนี ้หรอ!”เมื่ออีกประโยคกําลังจะพูดขึ ้นจากคนพูดน้ อยกร

ก็แทรกเสียงดังขึ ้นมาซะก่อน

“ห้ องกรก็เลขนี ้แค่อยู่ชน14!”

ั้
“โคตรพรหมลิขิต!”โคตรซวย...ธามคิดว่านี่แม่งคือโคตรซวย

“…”มือใหญ่รีบใช้ คีย์การ์ ดเปิ ดเข้ าห้ องและล็อคกุญแจทันทีโดย

ไม่สนใจว่าอีกคนจะยืนอยู่ด้านนอกรึเปล่า

“ทําบุญ...พรุ่งนี ้ต้ องทําบุญ”เมื่อเข้ าห้ องมาได้ นี่คือประโยคแรกที่

คนตัวสูงพูด

“ทังได้
้ ยินเสียงทังได้
้ ร้ ูวา่ อยู่ที่เดียวกัน....ฮีวิลบีมายบอยเฟรน
สุดๆ”ตาเรี ยวมองประตูที่ถกู ปิ ดไปแล้ วก่อนจะเดินมากดลิฟท์ที่
ขึ ้นไปห้ องตัวเองบ้ าง

แกร่ ก...
“อีป๊อออออ!~”

“พี่ธามอยู่ชน12ห้
ั้ อง1232!”คนมาใหม่พอเข้ าห้ องได้ ก็รีบ
กระโดดไปมาทันทีแล้ วรายงานเพือ่ น
“แล้ ว?”ปอกําลังเล่นเกมอยู่ในมือถือ เขาตอบเพื่อนตัวเอง
ออกมาโดยที่ยงั ไม่ได้ เงยหน้ ามองด้ วยซํ ้า

“แล้ วไงอะ ก็พรหมลิขิตไงมึง โอยย..ดีตอ่ ใจ”เด็กผมดําหมุนตัว

แล้ วทิ ้งตัวลงเตียงราวกับเป็ นเจ้ าหญิงดิสนีย์ บอกแล้ วเพื่อนปอมัน
การ์ ตนู ตาหวาน

“แล้ วก็นะ...พี่เขาพูดกับกูด้วยนะเว้ ย!”

“you have been defeated…”เสียงเกมดังขึ ้นเพราะ

ปอเงยหน้ าขึ ้นมองและปล่อยให้ ตวั ละครตายไป...

“อีพี่ธามเนี่ยนะตอบมึง?”

“เออสิ กูคงโกหกมัง๊ ”กรยิ ้มแล้ วดิ ้นโยกตัวไปมาอย่างอารมณ์ดี

ก่อนจะหยิบหมอนมานอนกอดเพื่อฝั งหน้ าลงไป

“เห้ ออ เสียงพี่เค้ าดีมากอะมึง...ฟิ นมาก”ปอกระเถิบตัวมานัง่

ข้ างๆแล้ วตังใจฟั
้ ง

“แล้ วพี่เขาพูดไรกับมึงวะ”
“พี่เขาบอกว่า...”

“ว่า?”

“ว่า....”กรยิ ้มแล้ วทําหน้ าเขิน แก้ มใสขึ ้นสีจนปอนึกสงสัย...พี่ธาม

มันพูดอะไรวะ

“ว่าอะไรอีเปรต พูด!อย่าลีลา!”

“ว่า..”ปากเล็กอ้ ากว้ างแล้ วเว้ นจังหวะก่อนพูด

“ไวรัสตับอักเสบบีไม่ได้ ติดต่อกันทางนํ ้าลาย”

“…”ความเงียบเข้ าปกคลุมเมือ่ ปอรู้ถึงประโยคที่เพือ่ นเขาเขินนัก

เขินหนา...ผิดกับอีเจ้ าตัวที่ดิ ้นไปมาบนเตียงแล้ ว

“เรื่ องมึงเลยอีกร เรื่ องของมึงเลยค่ะอีเวร”ปอตบหน้ าผากตัวเอง

เบาๆ...โอย กูตึ ้บ!

“มึงเขินไวรัสตับอักเสบบีเนี่ยนะ”

“สมองมึงทําจากเล็บขบหรอ!”

“อย่างน้ อยเขาก็คยุ กับกูอะ! มึงแม่งไม่โรแมนติก!”

 CH4
เด็กมันสู้

สองอาทิตย์ ผ่านไป
ก๊ อกๆๆ... ก๊ อกๆๆๆๆ....
“พี่ธามมม” ร่างบางยืนอยู่ที่ประตูรอมานานกว่าสิบนาทีได้ แล้ ว
กรยังคงเคาะประตูต่อเรื่ อยๆพร้ อมกับเรี ยกชื่อคนทีอ่ ยู่ในห้ อง

“จะสายแล้ วนะ พี่ธามม”เมื่อรู้สกึ เริ่ มเจ็บที่ข้อนิ ้วกรก็เปลี่ยนมา

เป็ นตีแปะๆลงไปยังประตูแทน

“พี่ธะ...”

“…”ประตูถกู เปิ ดออกมาด้ วยคนที่หน้ าไม่ได้ รับแขกยามเช้ า

เท่าไหร่ ไอ้ เด็กตรงหน้ าธามมันมาเคาะห้ องแบบนี ้ทุกวันตังแต่
้ วนั ที่
มันรู้ห้องเขานัน่ แหละ แต่ก็ใช่ว่าธามจะใส่ใจ ถ้ าเขาแต่งตัวหรื อ
อาบนํ ้าเสร็จเมือ่ ไหร่เขาก็แค่คอ่ ยออกมาก็เท่านัน้

“วันนี ้ช้ าอะ”คนเด็กกว่าขมวดคิ ้วแล้ วยู่ปากน้ อยๆ

“ไม่ได้ ให้ รอ”อาทิตย์หลังมานี ้ธามก็มีตอบน้ องมันบ้ าง...ไหนๆมัน
ก็ตามตลอดแล้ วหนิ

“กรมีเรี ยนเช้ า ก็บอกไปแล้ วเมือ่ วานไง”ตาคมเลื่อนมาดูหนังสือที่

ถือในมือของเด็กข้ างๆมันเป็ นหนังสือการออกเสียงและชีททีเ่ ขียน
ด้ วยลายมือน่ารัก...สัทศาสตร์ งนหรอ
ั้

“…”แต่ก็นนั่ แหละ แล้ วมันยังไง? กรมีเรี ยนแต่เขาไม่มีแล้ วเขา

จะรี บไปทําไม นี่มนั ก็พงึ่ จะเจ็ดโมงเช้ าเองด้ วยแล้ วทีต่ ื่นเช้ าแบบนี ้
ก็เพราะทุกๆวันเขาจะไปอ่านหนังสือที่ร้านกาแฟร้ านเดิมเป็ น
ประจําแค่นนั ้

“เข้ าแลปเสร็จแล้ วรอนะ จะไปกินข้ าวด้ วย”

“ไปละบายย”คนผมดําวิ่งหายไปเมื่อเข้ าถึงเขตมหาลัย คณะ

ของธามและกรมันอยู่กนั คนละฝั่ งของมอเลย ท่าทางกรจะต้ องวิ่ง
อีกนาน
“แล้ วจะเดินมาทําไม”สองเท้ าหยุดลงแล้ วหันหลังกลับออกนอก
มหาลัย เขาจะไปร้ านกาแฟ...แล้ วนี่มาเดินตามเด็กนี่เข้ ามาในมอ
ทําไมกัน

“น่ารํ าคาญชิบ...”ธามหลับตาแล้ วส่ายหัวเบาๆกับตัวเอง เขาเป็ น

คนไม่มีสติแบบนี ้ตังแต่
้ ตอนไหนกัน การเดินเข้ ามอมาแบบนี ้เขา
ไม่ได้ ตงใจจะให้
ั้ มนั เกิดด้ วยซํ ้า แบบนี ้ยิ่งเสียเวลาทวนผลแลป
หมด

….
“ช้ าไปสิบนาทีอีกร”ปอทีน่ งั่ ดื่มกาแฟตอนเช้ าอยู่ในห้ องเรี ยนพูด
ขึ ้นเมื่อเพื่อนพึง่ จะเปิ ดประตูเข้ ามา

“ก็พี่ธามมาช้ าอะ”แก้ วกาแฟถูกวางลงแล้ วส่ายหัวเบาๆ

“ออกมาพร้ อมกูก็ไม่เชื่อ รอพี่มนั อยู่ได้ ”ปอกับฟรังมาถึงห้ องเรียน

ได้ ก่อนแล้ วแต่กรนี่สิวิ่งหอบมาทุกครัง้ หลังจากมันบอกปอว่าทุก
เช้ ามันจะไปตามแฟนมันในอนาคต
“ก็วา่ ที่แฟนมะ”ร่างบางยกยิ ้มแล้ ววางหนังสือลงพร้ อมจะตังใจ
้
เรี ยนพอดีกบั อาจารย์ที่เดินเข้ ามาเตรี ยมสอน

“ฝั นเก่ง”ปอเบะปากแล้ วหันหน้ าหนีแบบเซ็งๆ เพือ่ นเขาจะตาม

คนแบบพี่ธามได้ ซกั กี่วนั กันเชียว พี่ธามดูไม่อะไรกับเพื่อนเขา
แม้ แต่นิดจะมีก็แต่กรนัน่ แหละที่ตามต้ อยๆๆ

“ปล่อยมัน มันอาจจะเอาจนได้ ก็ได้ นะ”ฟรังยื่นหน้ าออกมาแล้ ว

ขํากับสิ่งที่ตวั เองพูด

“ถ้ าพี่ธามไม่รําคาญแล้ วดีดมึงออกไปก่อนนะคะอีกร”ขอบใจ..ให้

กําลังใจกันมากเลยเพื่อนแต่ละคนของเขา

11:07น.
“แฮ่กกๆๆ”ปากสีสดหอบเข้ าออกเล็กน้ อยแล้ วมาหยุดยืนที่หน้ า
คณะของธาม เขารอจนร่างกายปรับสภาพได้ จากนันกรก็
้ วาง
กระเป๋ าลงที่ม้าหินแล้ วหยิบบุหรี่ ขึ ้นมาจุด...ไหนๆก็ไม่มีอะไรทํา
แล้ ว ดูดบุหรี่ รอดีกว่า
“…”ควันขาวๆลอยออกมาจากปากเป็ นจังหวะ เรี ยกสายตา
ให้ กบั เด็กในคณะเดียวกับธามมองจ้ องได้ เป็ นอย่างดี บางทีลมมัน
ไม่ได้ พดั โชยมากรก็พยายามพ่นควันออกมาให้ เป็ นรูปวงแหวน
เพื่อแก้ เบื่อ

“วันนี ้ลินอยากกินซูชิอะ ไปด้ วยกันป่ ะ”

“เราสามคนไม่ได้ กินไรด้ วยกันเป็ นอาทิตย์แล้ วนะคะคุณธาม”ลิน

เขย่าแขนธามน้ อยๆแล้ วทําตาโตเป็ นเชิงอ้ อน เสียงที่ดงั ขึ ้นมาทํา
เอาเด็กผมดําคว้ ากระเป๋ าขึ ้นมาแล้ วใช้ ปากคาบบุหรี่ แทน

“เอาสิ ธามแล้ วแต่ลิน”ธามเดินออกมาเรื่ อยๆก่อนสายตาสะดุด

เข้ ากับเด็กที่เขาคุ้นเคย

“เลิกแล้ วอ่อ”กรเดินมาด้ านหน้ าของธามแล้ วยิ ้มให้ น้อยๆ มือบาง

หยิบบุหรี่ออกจากปากแล้ วโยนมันลงพื ้นก่อนใช้ เท้ าดับ

“…” คนตัวสูงมองการกระทําเหล่านี ้นิ่งๆแต่ก็ไม่ได้ พดู อะไร ผิด

กับหญิงสาวข้ างตัวที่จ้องเด็กตรงหน้ าไม่เขากระพริ บ
“น้ อง...นี่น้องใช่ป่ะ น้ องต่างคณะหรอเนี่ย ประหลาดจังนะ”นลิน
หันมาสนใจกรทันทีแล้ วปล่อยมือจากแขนของเพื่อนตัวเอง เธอ
เดาจากหน้ าตาและการทําตัว..คนๆนี ้ต้ องเด็กกว่าเธอแน่นอน ตา
เรี ยวมองหน้ าธามสลับกับหน้ าของนลินแล้ วยืนนิ่งๆ...
อีเจ๊ นี่ใคร...
สองอาทิตย์ที่ผ่านมาทําไมไม่เคยเห็น
แล้ วมาจับแขนพีธ่ ามทําไม
แล้ วทําไมพี่มนั ไม่วา่
หรื อว่าแฟน....แต่พี่มนั ก็ไม่ได้ แสดงออกนี่

“รู้จกั ธามด้ วยหรอ ปกติธามไม่พดู กับใครง่ายๆนะ”ลินยิ ้มแล้ วเริ่ ม

ที่จะชวนเด็กหนุ่มคุยก่อน

“ก็...รู้จกั ”กรยักไหล่พร้ อมทําหน้ าไม่ได้ อยากจะคุยด้ วยมากนัก

“ลิน ธามหิวแล้ ว”มือใหญ่ล้วงกระเป๋ ากางเกงแล้ วทําท่าจะออก

เดิน
“พี่ชื่อนลินนะ เรียกพี่ลินก็ได้ เป็ นเพื่อนสนิทธาม”ลินไม่สนใจที่ธา
มพูดและดูจะตื่นเต้ นเป็ นพิเศษเพราะนี่เป็ นครัง้ แรกในรอบสามปี ที่
คนแบบธามจะมีใครกล้ ามาสุงสิงด้ วยขนาดนี ้ ปกติมนั ก็มีที่
ตามมามองหรื อมายืนหน้ าคณะแต่นี่เด็กตรงหน้ าเขาดันเดินเข้ า
มาทักเหมือนกับเคยคุยมาก่อนมันก็ไม่แปลกทีน่ ลินจะดูสนใจ

“ลินครับ..”ธามเร่งอีกครัง้ เธอรู้วา่ เรี ยกแบบนี ้ธามไม่พอใจแน่ๆ...

หึหึ แกล้ งอีคณ
ุ ชายเขาหน่อยดีกว่า

“อย่าเร่งสิธามน้ องอุตส่ามารอ...งัน้ ไปกินข้ าวด้ วยกันมัย๊ พี่เลี ้ยง

เอง”กรไม่เข้ าใจทําไมอยู่ๆมาชวนกันแบบนี ้ แล้ วอะไรจะมาตีสนิท
ให้ ตายใจหรอ...อีเจ๊ นี่เป็ นอะไรมากมัย๊ เนี่ย

“จะทําอะไร”ธามก้ มหน้ าลงมาหาลินแล้ วมองใกล้ ๆเป็ นเชิงขู่

“ก็ชวนน้ องไปกินข้ าว...ปกติ~”เธอยิ ้มตอบกลับไปแบบไม่กลัว

เลย กรชักไม่ชอบแล้ ว...บอกว่าเป็ นเพื่อนแต่ทําไมสนิทจังเลยหละ
หน้ าอะเจ๊ หน้ ามันใกล้ ...

“ไป!”เสียงที่ดงั ขึ ้นทําเอาทังสองที
้ ่คยุ กันหันมองกรเป็ นตาเดียว
“ไปกินข้ าวด้ วย ตามนัน”ร่
้ างบางเดินมาอยู่ตรงกลางระหว่างธา
มและลินก่อนจะกางมือเพื่อยันไหล่ทงสองออกจากกั
ั้ น

“อะไร? ก็อยากยืนนี่อะลมมันเย็นดี”ตาดุๆกรอกขึ ้นด้ านบนแล้ ว

เดินนําหน้ าออกมาเลยแบบไม่รอใคร ลินยิ ้มขําพร้ อมหัวเราะ
น้ อยๆ เธอหยิบมือถือขึ ้นมาแล้ วไลน์บอกบอสว่าจะไปกินซูชิกนั ที่
ร้ านประจําของพวกเขาโดยที่เล่าเรื่องของกรให้ ฟังด้ วย

ร้ านอาหาร
ครื ดด...
ประตูไม้ แบบญี่ปนเลื ุ่ ่อนออกพร้ อมด้ วยคนทังสามคนที
้ ่หนั มอง

“ช้ า”คําข้ าวถูกเคี ้ยวเข้ าปากแล้ วพูดออกมาเสียงเรียบ ธามไม่

มองบอสแต่กลับพูดด้ วยแบบนี ้มันน่าโดดถีบไม่น้อย คนเด็กสุด
มองพี่ที่มาใหม่แบบงงๆ หัวยุง่ ๆสีดําเหมือนกับเขา สภาพโทรมๆ
ใต้ ตาคลํ ้า หน้ าดูหาเรื่ องหนวดที่ขึ ้นบางๆ...คนนี ้หนะหรอหมอ?
“ก็กตู ้ องช่วยจารย์เก็บแลปมัย๊ วะ”ตอนนี ้ลินนัง่ ข้ างธามทําให้ บอ
สที่มาใหม่นงั่ ลงยังที่วา่ งข้ างๆกรอย่างหัวเสีย

“นี่หรอ น้ องกรของมึงอะ”หลังจากนัง่ ลงหักตะเกียบพร้ อมกินได้

บอสก็ถามทันที เขาดึงเนคไทออกให้ ร่นลงมาหน่อยเพื่อความ
สบายตัว

“…”ธามไม่ได้ ตอบอะไรแค่นงั่ คีบเนื ้อปลาเข้ าปากไปนิ่งๆ

“ซ่าว่ะ ดูดบุหรี่ ด้วย”บอสสังเกตเห็นซองบุหรี่ ที่โผล่พ้นกระเป๋ า

กางเกงออกมาเลยเอ่ยปากแซว

“…”กรรี บเก็บซองบุหรี่ ดีๆ เขาทําหน้ าไม่ถกู เท่าไหร่ เขาปากดีก็

จริ งแต่ไอ้ พี่ด้านหน้ าที่สภาพเหมือนโจรมาพูดใส่เขาปาวๆแบบนี ้
จะให้ ตอบยังไงหละ

“สูบบุหรี่ มนั ไม่ดีตอ่ ช่องปากนะลูก”นลินคีบขิงดองมาไว้ ในชาม

ข้ าวของกรให้ แล้ วเอ่ยบอก

“กินนี่ๆ มีประโยชน์”นิสยั หมอฟั นมันออกมาอีกแล้ ว

“ไม่กินขิงอะ”กรเบะปากลงอย่างลืมตัวแล้ วมุย่ หน้ า

“เรื่ องมาก”ตะเกียบถูกวางลงแล้ วยกทิชชูข่ ึ ้นเช็ดปาก ใช่..
ประโยคนี ้ธามเป็ นคนพูดยิ่งทําให้ กรหน้ าหงิกเข้ าไปใหญ่

“มาๆ กินเอง”บอสเป็ นคนที่หยิบขิงดองเข้ าปากแล้ วเคี ้ยวตุ้ยๆ

“ปกติดดู พีชหรอ”บอสหันมาถามทังที
้ ่ข้าวยังเต็มปาก

“ก็บ้าง...บางทีก็นมกล้ วย แรนดอมไฟว์ พวกแอฟฟริ กาอะ”

“อ่อน ติดหวาน”บอสยิ ้มให้ แล้ วหัวเราะ เขาเองก็เคยสูบมาบ้ าง

สมัยปี หนึง่ สูบจัดด้ วยแต่ก็มาเลิกจริ งๆได้ ปีกว่าแล้ วหละ

“ไม่ได้ อ่อนแค่ชอบรสชาติมะ”ตาคมมองทังสองที
้ ่คยุ กันถึงโลก
ที่ธามไม่ค่อยเข้ าใจเท่าไหร่นกั เขามองทังคู
้ น่ ิ่งๆแล้ วก้ มตักซุปมิ
โสะในเซตอาหารของตัวเองต่อ สองคนนันคุ
้ ยกันไปเรื่ อยเปื่ อยทัง้
เรื่ องบุหรี่ บ้างอย่างอื่นบ้ างหรือบางทีนลินเข้ ามาแจมบ้ าง บท
สนทนาดูมีสีสนั ดีซงึ่ นัน่ ธามก็ไม่มีปัญหาอะไร

“ดูดบ่อยขนาดนี ้...หมอตรวจช่องปากให้ ฟรี เอาป่ ะ”

ธามไม่ได้ เงยหน้ ามอง มือใหญ่ก็ยงั คงทําหน้ าที่กินข้ าวต่อไปไม่มี
ติดขัด
“ไอ้ บอสอย่าแกล้ งน้ อง”ลินว่าแล้ วเอื ้อมมาตีมือเพื่อนตัวเอง ลิ
นกลัวน้ องจะกลัวแต่ลินคิดผิด

“ตรวจฟรี หรอ...ด้ วยไรอะ”

“หึ เด็กมันสู้วะ่ ”

“นัน่ ดิ ด้ วยไรดีวะลิน”นลินยิ ้มกริ่ มแต่ก็ไม่ได้ อะไร เขาอยากจะดู

สองคนมันต่อปากต่อคํากันซักหน่อย ดูเหมือนบอสจะมีคนให้
เถียงเพิ่มแล้ วตอนนี ้

“ด้ วย...”

“ด้ วยปากได้ มะ”กรยักคิ ้วแล้ วหัวเราะที่หน้ านลินกับบอสเหวอไป

“อะ แซวว~”พูดจาแบบนี ้กับคนพึง่ เจอกันได้ หรอ ธามไม่เข้ าใจ

“งันกู
้ ติดไว้ ก่อนนะ ไอ้ แสบ”บอสพูดและขําออกมาน้ อยๆจากนัน้
ก็ตกั เข้ ากินต่อ

"กลับหอละ บายยย"เสียงของลินเอ่ยขึ ้น
"ขอบคุณที่เลี ้ยงนะเจ๊ โคตรอิ่ม"ตอนนี ้ทังสี
้ ่คนทานอาหารเสร็จ
แล้ วแถมนลินก็ต้องการที่จะกลับบ้ านเลยเพราะงันบอสก็
้ ต้องไป
ส่งด้ วยเหมือนทุกๆที

"..."
"แล้ วเราเอาไงอะ"กรยืนข้ างๆธามถามขึ ้นมาแล้ วลูบพุงตัวเอง
น้ อยๆ โคตรแน่นเลย...อย่างจุก

"กินเสร็จแล้ ว จะไปไหนก็ไป...ไป"เสียงใหญ่ตอบกลับออกมา มัน

เป็ นประโยคที่ยาวที่สดุ ของวันนี ้แล้ วกรควรดีใจใช่มยั๊ เนี่ย

"ไปไหนก็ได้ หรอ..อืมม งันไปกั

้ บพี่ธามแหละเนอะ ดีตอ่ ใจสุดแล้ ว"
เท้ าเล็กกระโดดไปมาอย่างอารมณ์ดี

"..."ดูมนั ไล่แล้ วก็ไม่ไปอีก งันช่

้ างแม่งอยากทําไรทําเลย เท้ า
ยาวเก้ าเดินมาเรื่ อยๆตรงมายังคอนโดของตัวเองเหมือนเดิม เวลา
ที่ไม่มีเรี ยนคนแบบธามถ้ าไม่อยู่ร้านกาแฟก็อยู่ห้องนี่แหละ

"กลับห้ องอีกและ ชีวิตน่าเบื่อจัง"คนตัวเล็กพูดออกมาแบบนัน้

เมื่อเห็นเส้ นทางตรงไปยังคอนโดแต่ก็เดินตามมาด้ วย
"..."ถ้ าตอบกลับว่าเรื่ องของกูกบั เด็กมันจะได้ รึเปล่า

"รู้วา่ เรื่ องของพี่ธามแต่ก็แค่อยากชวนคุยอะ"หืม? มันรู้ได้ ยงั ไงว่า

เขาคิดอะไรอยู่ หรื อบางทีกรอาจจะพอเข้ าใจในสิ่งทีเ่ ขาสื่อบ้ าง
แล้ ว

"กรเป็ นคนพยายามเก่งบอกไว้ เลย แล้ วที่ตามๆอยู่เนี่ยจองแล้ ว

รู้ป่ะ"

"..."
"จองเท่ากับอยากได้ เกทที่จะสื่อมัย๊ "

"..."
"หรื อว่าถ้ าอยากได้ กรบ้ างก็ไม่ติดนะ พร้ อมให้ เอาเลยอะ"

"..."
"กรอร่อยนะ"

"ไร้ สาระ"
 CH5
บุกห้ องแล้ ว!

“พูดจริ งน้ าา~”เด็กผมดํายังคงเดินมาตามทางพร้ อมๆกันกับธา

มอยู่เรื่อยๆ กรดูร่าเริ งเดินไปนัน่ ทีวิ่งไปนี่ทีแต่อยูๆ่ เด็กพูดมากนี่ก็ดู
จะเงียบไปแล้ วกลับมาเดินตามเขาต้ อยๆเหมือนเดิม

“…”ธามเดินข้ ามถนนมาอีกฝั่ งเพื่อซื ้อนมสดเข้ าไปกินบนห้ อง

เนื่องจากด้ านบนห้ องของเขาขวดสุดท้ ายพึง่ จะถูกกินมันหมดไป
เมื่อเช้ าเอง หางตาขณะที่กําลังจะก้ าวข้ ามเหลือบไปเห็นก้ อนอะไร
บางอย่างทีอ่ ยู่ด้านหลัง

“…”เขาเห็นเด็กที่มากับตัวเองลงไปนัง่ จุ้มปุ๊ กอยูบ่ นพื ้นแล้ วใช้ มือ

กดท้ องตัวเอง ใบหน้ าเฉี่ยวดูเหยเก กรเม้ มปากแน่นจนมันซีดไป
หมด
“พะ...พี่ธามปวดท้ อง”คนตัวเล็กเงยหน้ าขึ ้นมาบอกพร้ อมเสียงที่
ไม่คอ่ ยจะสู้ดีนกั คนตัวเล็กทิ ้งตัวลงไปกับพื ้นถนนแล้ วตอนนี ้...มัน
ใช่ที่นงั่ งันหรอขอบฟุ
้ ตบาทเนี่ย

“…”ธามเตรี ยมหันหลังกลับแต่ก็มีบางเสียงหยุดเขาไว้ ซะก่อน

“ปวดจริ งนะ...แม่ง..อะ..อ้ วกกกก”

“อ้ วกกกก~”เสียงรี บลุกขึ ้นยืนแล้ ววิ่งไปยังพุม่ ไม้ ที่ใกล้ ที่สดุ ทํา

เอาคนอายุมากกว่าหายใจเข้ าลึกๆ

“น่ารํ าคาญอีกแล้ ว”ธามหันหลังกลับมาแล้ วเดินมายืน

ล้ วงกระเป๋ ามองกรที่หน้ าดําหน้ าแดงอยูข่ ้ างพุม่ ไม้ เด็กนี่มนั ยังคง
เอามือกดท้ องตัวเองอยู่ตลอดไม่ยอมคลายมือลงซะที

“ปวดมากรึไง”ธามตัดสินใจถามขึ ้น เขาไม่อยากจะให้ มนั ตาย

หลังจากกินอาหารมื ้อเดียวกันเสร็จหรอกนะ

“อื ้อ”คนอาเจียนพยักหน้ าไวๆแล้ วหลับตาแน่น อาการที่จะอ้ วก

แหล่ไม่อ้วกแหล่ยงั คงมีให้ เห็น กรใช้ มมือเอื ้อมมาจับที่ชายเสื ้อ
ของธามแล้ วโน้ มตัวลงไปอ้ วกต่อ
“…”สิ่งที่อีกคนเป็ นทําเอาธามอยากจะบ้ าตาย

“กลับไปกินยาไป”ร่างบางลุกขึ ้นเช็ดปากตัวเองลวกๆแล้ วใช้ ขวด

นํ ้าในกระเป๋ าราดหน้ าตัวเองจนหมด

“เข้ าห้ องไม่ได้ อะ ปอมันเอาคีย์การ์ ดไป...มันยังไม่กลับเลย”

เพื่อนดันลืมเอาคีย์การ์ ดของตัวเองมาเพราะงันคี
้ ย์การ์ ดของกรก็
เลยถูกปอมันยืมไปแล้ ว นี่จะเรี ยกว่าโชคดีหรื อร้ ายกันแน่

“งันก็
้ อ้วกต่อไปละกัน”ธามปั ดมือที่จบั ชายเสื ้อเขาอยู่แล้ วเดิน
ข้ ามถนนออกมาเพื่อตรงเข้ าร้ านมินิมาร์ ท คนเย็นชาเดินเข้ าไปซื ้อ
นมสดอย่างที่ตงใจเอาไว้
ั้ ปล่อยให้ เด็กตัวซีดยืนเผชิญกับอาการ
ปวดท้ องอยู่คนเดียว

“เชี่ยแม่ง...อะ..อ้ วกก”พุม่ ไม้ ยงั คงถูกใช้ เป็ นที่ระบาย กรไม่ร้ ูวา่

ตัวเองเป็ นอะไรแล้ วทําไมต้ องอ้ วกด้ วย เขาไม่ได้ ค้างยา เล่นยา
หรื ออะไรแล้ วนี่...โอยแม่ง ปวดท้ องชะมัด คงเพราะทําอะไรไม่ได้
และปฏิกริ ยาของร่างกายจากการอาเจียนทําเอาคนตัวเล็กมีนํ ้าตา
คลออยูท่ ี่ดวงตาจนเหมือนร้ องไห้
“อีพี่ธาม...ใจร้ าย”

“เลิกปวดเหอะกูเจ็บแล้ ว”ใบหน้ าหงุดหงิดก้ มลงมามองท้ อง

ตัวเองแล้ วกดลงไปแรงกกว่าเดิมเพื่อหวังว่ามันจะบรรเทาลง

“จะตายมัย๊ เนี่ยกะ...”

พรึบ..!
ต้ นแขนบางถูกดึงและรัง้ มาตามทางด้ วยแรงที่ไม่เบาเท่าไหร่นกั
แน่นอนว่าคนไม่ร้ ูอะไรปลิวติดมือคนลากมาอย่างไม่ยากเย็น
สาเหตุที่ธามเดินมาลากน้ องมันกลับห้ องหนะหรอ...ก็คงเป็ น
เพราะเขารํ าคาญหละมัง๊ ที่เห็นมันอ้ วกอยู่ได้ น่าสมเพชชะมัด

“…”และแล้ ว...ร่างโทรมๆนี่มนั ก็มาจบอยู่ที่หน้ าห้ องของคนลาก

เขามา ก็อีพี่ธามไง

“จะเข้ าไม่เข้ า”ประตูเปิ ดอ้ าออกเผยให้ เห็นห้ องกว้ างที่ถกู จัดเป็ น

ระเบียบ
“ขะ...เข้ าๆ!”กรรี บเดินเข้ ามาเมื่อประตูทําท่าจะปิ ดลง คนตัวซีด
เดินมานัง่ ที่โต๊ ะทานอาหารนิ่งๆแล้ วฟุบลงอย่างไม่เกรงใจ เรื่ อง
เกรงใจไว้ ก่อนเอาเรื่ องปวดท้ องก่อนแล้ วกัน

“…”ธามไม่ได้ ว่าอะไรที่อีกคนจะถือวิสาสะแบบนัน้ เขาเดินมา

วางกระเป๋ าที่โซฟาแล้ วเดินมาริ นนํ ้าเปล่าแบบไม่เย็นใส่แก้ ว ยา
เม็ดถูกเทในถ้ วยสีใสใบเล็กโดยไม่ให้ โดนมือตัวเอง

“…”อ้ วกแบบนัน้ ปวดท้ องแบบนันไหนจะกิ

้ นเร็วแล้ วก็เยอะซะ
จนเหมือนบ้ านไม่เคยให้ กินข้ าวแบบนัน...แถมไอ้
้ เด็กน่ารํ าคาญนี่
ยังสูบบุหรี่ อีก หึ..อาหารไม่ย่อยสินะ

“ไม่แพ้ ยา?”กรส่ายหน้ าไวๆทังที

้ ่ฟบุ อยูก่ บั โต๊ ะ

“กิน”ยาและนํ ้าถูกนํามาวางไว้ ตรงหน้ าของกร คนตัวเล็กเงยหน้ า

ขึ ้นมาแล้ วกระพริบตาปริ บๆ

“ยาเบือ่ ป่ ะเนี่ย”พูดไปทังที
้ ่ร่างกายยังไม่ไหวแท้ ๆ

“อืม”
“ใจร้ าย..งันไม่
้ กิน”นัน่ ...มันเล่นตัวด้ วย แต่จะกินไม่กินก็เรื่ องของ
มัน กรเป็ นคนปวดท้ องไม่ใช่ธาม ฝ่ ามือใหญ่กําลังจะเอื ้อมมาเก็บ
นํ ้าและยาเมือ่ กรบอกออกมาว่าจะไม่กิน

“ดี ไม่เปลือง”

“โห ไม่ง้อหน่อยหรอคนป่ วยเลยนะหมอ”คนตัวบางยึดของเอาไว้

แล้ วพยายามนัง่ ตัวตรงดีๆ

“นี่หมอฟั น ไม่ใช่หมอหมา”โห...ดู ดูอีพี่มนั พูดดิ ให้ เป็ นหมาแล้ ว

พี่มนั รักษาก็ยอมอะ ถ้ าเงียบแบบนี ้เวลาพูดปากดีก็เงียบไปเถ๊ อะ!

“PPIs Omeprazole ไม่ตายหรอกอย่าลีลา”ยอมรับเลยว่า

กรงงมาก...พูดไรอะ พีพี...พีไรอะ

“เออๆ กินแล้ ว”คนตัวเล็กกระดกยาเข้ าปากแล้ วดืม่ นํ ้าตามลงคอ

ไปอย่างไม่ยากเย็น กรไม่ใช่พวกอิดออดไม่กินยาหรอกนะ แต่จะ
ว่าไป...เอายามาให้ แบบนี ้แสดงว่าก็ร้ ูหนะสิวา่ เขาเป็ นโรคอะไร ถึง
พี่ธามจะไม่สนใจแต่ก็คอยสังเกตอยู่ตลอด...คิดแบบนันเข้
้ าข้ าง
ตัวเองได้ รึเปล่าอะ
“…”ตาคมเลื่อนมองไปที่ประตูจากนันก็
้ จ้องกลับมาที่หน้ าของกร
เหมือนเดิม

“ยังไม่กลับ”เด็กหนุ่มย้ ายตัวเองไปนัง่ ยังโซฟาแล้ วเอนตัวมาซบ

พนักโซฟา หัวกลมทิ ้งลงมาซบหมอนใบใหญ่จนกลุม่ ผมสีดํา
กระจายดูน่ารัก

“…”ทําไมน้ องมันกวนตีนหละ ธามเดินมาล้ างแก้ วทังสองใบแล้

้ ว
เก็บของทังหมด
้ มือใหญ่จบั กระเป๋ าขึ ้นมาค่อยๆวางของเป็ นส่วน
แล้ วจัดเก็บมันกลับเข้ าที่เดิม

“โคตรเนี ้ยบเลยเนอะ”กรเปลี่ยนท่ามาเป็ นนอนควํ่าแล้ วเท้ าคาง

มองคนอีก

“ไม่เรี ยบร้ อยแล้ วจะหงุดหงิดอ่อ”ปากเล็กยังคงถามออกมา

เรื่ อยๆ

“…”ตาดุเงยขึ ้นสบมองทําเอากรหงอยไปนิดหน่อย แค่ถาม แค่

อยากชวนคุยไง...ก็ห้องมันเงียบนี่นา
ซ่ าาา...~
เสียงก๊ อกนํ ้าในห้ องนํ ้าถูกเปิ ดขึ ้นพร้ อมกับคนตัวโตที่เดินเข้ าไป
ด้ านใน ไฟสว่างจ้ าสาดออกมาจากห้ องนํ ้าทําให้ กรรู้วา่ อีกคนยัง
ไม่ได้ ปิดประตู ใช้ ชีวิตซะเหมือนเขาไม่ได้ อยู่ในห้ องด้ วยนี ้เลยให้
ตายเถอะ

“…”และแล้ วหัวเล็กก็คิดอะไรออก อยากรู้วา่ พี่มนั ทําอะไร..นัง่ ๆ

นอนๆไปแบบนี ้ก็เบื่อเปล่าๆ คิดได้ แบบนันเท้
้ าเล็กก็คอ่ ยๆย่องให้
เบาที่สดุ เพื่อไปยังห้ องนํ ้า

“โห...”เสียงบอกกับตัวเองให้ เบาที่สดุ เอ่ยขึ ้นเมื่อเห็นอีกคนกําลัง

ก้ มล้ างหน้ าอยู่ทอี่ ่าง กรมองธามล้ างหน้ าด้ วยโฟมช้ าๆ เขาเห็น
แว่นวางอยูข่ ้ างๆด้ วยงันแปลว่
้ า..
พี่มนั ถอดแว่น!!
“ถอดแว่นแล้ วหล่อกว่าเดิมอีก”เสียงพูดใกล้ กว่าปกติทําเอาคนที่
กําลังเช็ดหน้ าอยู่เงยหน้ าขึ ้นมาจากผ้ าขนหนู ธามขมวดคิ ้วน้ อยๆ
แล้ วหยีตาเพื่อเพ่งมอง

“…”
“วันหลังใส่คอนแทคสิ”กรก็ยงั คงพูดแบบนันต่
้ อไป ธามหันมา
เตรี ยมจะหยิบแว่นของตัวเองมาสวมแต่แล้ วไอ้ แว่นประจําตัวมันก็
โดนแย่งไปต่อหน้ าต่อตาด้ วยภาพเบลอๆ ถึงมันจะเบลอแต่เขาก็
เห็นว่ากรเอาแว่นไป

“เอามา”เสียงกดตํ่าพูดขึ ้น ธามเริ่ มจะรํ าคาญจริ งๆจังๆแล้ วหละ

“ม่ายยย”แว่นทีถ่ กู ซ่อนไว้ ด้านหลังพร้ อมหน้ าเล็กทีย่ ื่นมาใส่เขานี่

มันน่าหงุดหงิดจริ งๆให้ ตาย แล้ วทีม่ าเล่นแบบนี ้หายปวดท้ องแล้ ว
หรอ..ตกลงมันแกล้ งปวดหรื อปวดจริ งกันแน่

“บอกให้ เอามา”ธามเสยผมด้ านหน้ าที่เปี ยกนํ ้าขึ ้นลวกๆแล้ วหยี

ตามองคนด้ านหน้ า ภาพมันเบลอไปหมด เขาสันตั
้ ง800แต่
้ ก็ยงั
พอมองเห็นโครงร่างบ้ างแหละ ตาคมหยีมองมาที่กรแล้ วก้ มลงมา
มองชัดๆ

“อย่าพูดยากดิ”ธามก้ มหน้ าลงมามากกว่าเดิมเพราะทังนํ

้ ้าที่หยด
จากผมและสายตาที่เบลอตอนนี ้ ผิดกับอีกคนที่หน้ าแดงไปถึงไหน
ต่อไหนแล้ ว

“มะ..ไม่ให้ ”ใกล้ ไปแล้ ว แบบนี ้มันใกล้ เกินไป ใกล้ ยิ่งกว่าเจ๊ ลิ

นตอนที่พี่ธามก้ มลงมาเรี ยกชื่ออีก

“…”มือข้ างที่ไม่ได้ ถือแว่นค่อยๆเอื ้อมขึ ้นมาลูบปอยผมด้ านหน้ า

ของธามให้ ขึ ้นไป แน่นอนว่าเจ้ าตัวอย่างธามก็ต้องมีชะงักแต่เขา
ไม่ได้ สนใจ จะมองยังยากเลยให้ ห้ามไอ้ เด็กนี่ยิ่งยากเข้ าไปใหญ่

“หล่อ...จริ งๆนะ”ปลายนิ ้วลูบลงมาที่ข้างแก้ มแล้ วขยับชิดเข้ าไป

ใกล้ อีก ใจกรมันไม่ได้ แล้ ว...ใจกรมันจะระเบิดแล้ ว ใกล้ แบบนี ้...
ใกล้ แบบนี ้อีกนิดได้ รึเปล่า
หมับ...ฟึ่ บ!
“รู้ตวั ...”

“ไม่งนคงไม่
ั้ มีเด็กมาคอยตามแบบนี ้หรอก หึ”มือใหญ่เอื ้อมมาดึง
แว่นจากมือด้ านหลังของกรไปแล้ วสวมเข้ าที่หน้ าตัวเอง จมูกโด่ง
พ่นลมหายใจออกมาตอนท้ ายเพราะยกยิ ้มเหยียดขึ ้นหน่อยๆ
ที่ธามโน้ มลงมาไม่ได้ จะทําอะไรเลย...เขาจะมาหยิบแว่น! ร่างสูง
เดินออกมาจากห้ องนํ ้าเพื่อไปจัดการกับตัวเอง ตัดภาพมาที่เด็ก
ตัวเล็กสิ

“…”หน้ าแดงเป็ นลูกตําลึงแล้ ว กรหลับตาแน่นแล้ วเดินเข้ ามาใน

ห้ องนํ ้าบ้ าง มือขาวเปิ ดก๊ อกแล้ ววักนํ ้าขึ ้นล้ างหน้ าตัวเองไวๆ
คําพูดเมื่อกี๊ถ้าไม่ได้ หล่อแบบอีพี่มนั กรคงด่ายับไปแล้ ว...แต่นี่
อะไร เถียงไม่ได้ เลยซักนิด

“รุนแรง..รุนแรงมากเลย”หยดนํ ้าหยดลงตามกรอบหน้ าเฉี่ยว

หยดแล้ วหยดเล่า กรมองตัวเองในกระจกพร้ อมกับหัวใจที่เต้ นแรง
จนมันแทบจะกระเด้ งหลุดออกมาจากอก
“ทําไมร้ ายแบบนี ้อะ”เห็นเงียบๆ..ทําไมร้ ายต่อใจกันแบบนี ้ เมือ่ กี๊
...ถ้ าเผลออีกนิดกรก็คงจะเสียจูบแรกไปแล้ วนะนัน่ ...โอยย ใจกร
จะวายแล้ วแม่

.
.
.
เมื่อทําใจออกมาจากห้ องนํ ้าและสงบจิตสงบใจของตัวเองได้ แล้ ว
คนตัวเล็กก็เดินออกมาจากห้ องนํ ้าด้ วยท่าทีปกติ

“หายปวดท้ อง...ก็ไปได้ แล้ ว”ประโยคแรกหลังจากทีก่ รออกมา

จากห้ องนํ ้าเอ่ยขึ ้น ตอนนี ้ธามเปลีย่ นชุดเป็ นเสื ้อยืดแขนกุด
ธรรมดาและกางเกงขายาวชิวๆแล้ วหละ อันที่จริ งเปลี่ยนในห้ อง
นานแล้ วแต่น้องมันพึง่ จะสังเกต

“อยู่ตอ่ อีกแปปได้ มยั๊ อะ คือ...ปอมันบอกว่าคืนนี ้กลับดึก”หน้ าจอ

มือถือถูกโชว์หราขึ ้นมาให้ เห็นถึงข้ อความแชทจากไลน์สว่ นตัว
ธามไล่อ่านมันแบบลวกๆแล้ วกรอกตาขึ ้นบน เรื่องวุน่ วายน่า
รํ าคาญนี่มนั จะไม่จบง่ายๆใช่มยั๊

“...”
“ว่าไงพี่ธาม นะนะ..ขอกรอยู่นะ ไม่งนต้
ั ้ องไปอยู่ตามใต้ สะพาย
ลอยอะ น่าสงสารออก”สองมือพนมขึ ้นแล้ วถูไปมาตรงหน้ า
ของธาม กรกระโดดไปมาเป็ นวงกลมรอบตัวเขาด้ วย...ธามอยาก
จะบ้ า นี่เขาพาเด็กสามขวบที่เป็ นผู้ป่วยเข้ าห้ องรึไงวะ

“อย่าใจร้ ายกับคนป่ วยสิ”

“...”
“เนี่ยจะอ้ วกอีกแล้ ว ตัวก็ร้อนเหมือนไม่สบาย โอ๊ ยๆเวียนหัวเลย
เนี่ย”กรเอียงคอไปมาแล้ วเบะปากลง

“อย่ากวนตีน”

“ไมหมอพูดจางี ้อะ”กรยู่ปากลงแล้ วหน้ างํ ้าลง ธามไม่ได้ ตอบ

อะไรแต่เขากลับเดินไปยังห้ องครัวแล้ วหยิบเตรี ยมอาหารที่ทําไว้
แล้ วออกมาตังเตาไฟเพื
้ ่ออุ่นมันจากตู้เย็น
“...”
“โหหห อาหารเย็นคือซุปกับมันบดหรอ อย่างหรู!”เสียงแป๋ นดัง
ขึ ้นแล้ วพิงเคาท์เตอร์ มองธามขณะทําอาหารไปด้ วย คนผมดําเอา
แต่พดู จาชมไปมาทังพี
้ ่ธามเก่งบ้ างหละ อาหารน่ากินบ้ างหละ...
มันปวดท้ องเพราะกินเยอะไปมันยังไม่เข็ดอีกนะ

“...”กรเปลี่ยนเรื่อง ธามเองก็ไม่ตอบ เพราะงันถื

้ อซะว่ากรอยู่ได้
จนถึงดึกแล้ วกันเนอะ

ขอบคุณปอทีเ่ อาคีย์การ์ ดไปแล้ วก็กลับดึก

ขอบคุณเจ๊ มีนที่พาไปเลี ้ยงข้ าวจนจุก
แล้ วก็ขอบคุณแว่นตา...ที่ทําให้ เราได้ ใกล้ กนั แบบนัน้

กรอยากได้ พี่ธามจริ งจังแล้ วแม่!~

“เลิกทําหน้ าปั ญญาอ่อนแล้ วหยิบออริ กาโน่มาซักที”

 CH6
สัมผัสเดียว..รู้ เรื่อง

ข้ าวมื ้อเย็นผ่านพ้ นไปโดยการที่คนโตกว่าอย่างธามจัดอาหาร

ให้ กบั กรเอาไว้ อย่างพอดิบพอดี ไม่มีการเติม ไม่มีการขอเพิ่มใดใด
เขาไม่อยากจะต้ องมาดูแลไอ้ เด็กนี่อีกถ้ าอาหารมันเกิดไม่ย่อย
ขึ ้นมาอีกครัง้

“กินแค่เนี๊ยะ...แล้ วจะไปอิ่มไรอะ”กรเบะปากเมือ่ อาหารที่อีกคน

นํามาวางตรงหน้ าหมดลงอย่างรวดเร็ว ธามไม่สนใจแต่กลับยก
จานมาเก็บและทําความสะอาดไปแบบเงียบๆ

“…”
“พี่ธามม ไม่อิ่ม”ขาขาวเตะขึ ้นลงไปมาเหมือนเด็กๆ แน่นอนว่า...
มันมีแต่ความเงียบเท่านันที
้ ่ตอบกลับมา คนตัวสูงเดินมาเช็ดมือ
เข้ ากับผ้ าเช็ดมือสีนํ ้าเงินเข้ ม ทุกอย่างในห้ องนี ้มันดูเป็ นที่เป็ นทาง
ไปซะหมด...น่าทําให้ รกสุดๆไปเลย

“…”ธามเดินมาหยิบหนังสือและชีทเรี ยนเข้ ามาวางที่โต๊ ะอ่าน

หนังสือในห้ องนอน เขาเปิ ดประตูห้องค้ างเอาไว้ โดยที่ตวั เอง
ตัดสินใจนัง่ ลงแล้ วเริ่ มอ่านหนังสือ

“พี่ธามจะทําอะ..”

“จะอ่านหนังสือ”เสียงใหญ่เอ่ยขัดขึ ้นมาก่อนทีก่ รกําลังจะถามจบ

มือใหญ่เปิ ดหน้ าตําราเล่มหนาไปพร้ อมกับตาที่จ้องมองไปยังมัน
ธามไม่เงยมองกรเลยแม้ แต่นิด

“ถ้ ามีมารยาทก็ชว่ ยอยู่เงียบๆ”

“ประตูไม่ได้ ลอ็ คจะไปเมื่อไหร่ก็เชิญ ไม่สง่ ”ประโยคจบเพียงแค่

นันทิ
้ ้งให้ คนฟั งต้ องหน้ ามุย่ แล้ วก็มยุ่ อีก กรอยากเข้ าตีแรงๆที่ปาก
พี่มนั จังเลย คนอะไรปากดีชะมัด...เห็นเงียบๆก็เถอะ ลองได้ พดู
เท่านันแหละ
้ ปากดี๊ดี!
“ชิ...เงียบๆก็เงียบๆวะ”ร่างบางลุกขึ ้นมาหยิบหูฟังในกระเป๋ าของ
ตัวเองแล้ วนัง่ พิงที่โซฟาก่อนจะเริ่มกดเล่นเพลงที่เลือก กรไม่ได้
เปิ ดทีวีดู ไม่ได้ ทําอะไรที่มนั มีเสียงดังก๊ อกแก๊ ก เพราะว่าเวลาเขา
มองอีกคนผ่านบานประตูที่เปิ ดอ้ าเข้ าไปในห้ องนอนแล้ ว...คนข้ าง
ในนันตั
้ งใจจริ
้ งๆนัน่ แหละ

“…”เสียงดนตรี เริ่ มจะเล่นไปตามวินาทีที่เพิ่มขึ ้นของเพลง หัว

กลมพิงกับขอบโซฟาแล้ วเอียงมองธามที่อ่านหนังสืออยู่ ตาเรี ยว
จ้ องอีกคนที่ดจู ะจดจ่ออยูแ่ ต่ในโลกของตัวเอง

/อย่าเพิ่งสงสัย ฟั งฉันก่อน อย่าเพิ่งใจร้อน เดิ นหนีไป/

/แค่เพียงไม่นาน แค่อยากให้รู้ความจริ งข้างใน/

ทําขนาดนี ้แล้ วรู้เหอะ

/ทีเ่ ฉยๆ ฉันเองไม่กล้า ชักช้าเพราะมัวเขิ นอาย/

/แค่สบสายตา ก็หวัน่ ไหวไปทัง้ หัวใจ/

หวัน่ ไหวจนใจมันจะระเบิดเลยหละ...

/จะเก็บเอาไว้ เธออาจไม่รู้ก็กลัวจะต้องเสียใจ/
/จะบอกคานัน้ ฉันต้องทาเช่นไร/

“…”กรลุกขึ ้นยืนแล้ วหยิบบุหรี่ ที่อยู่ในเป๋ าขึ ้นมาก่อนจะเดิน

ออกมาที่ระเบียง มือขาวค่อยๆปิ ดบานเลื่อนกระจกให้ เบาที่สดุ
ลมตอนนี ้ที่ปะทะหน้ ามันเย็นสบายแบบสุดๆ ตาเรี ยวเหม่อมอง
ออกไปยังถนนเบื ้องหน้ าและท้ องฟ้าที่เริ่ มจะมืดลงทุกทีๆ

/ให้เป็ นดอกไม้ จะเข้าใจไหม ให้เป็ นจดหมาย/

/อาจยังไม่ซึ้งใจ ถ้างัน้ ก็คงไม่ดีซกั เท่าไหร่ /
/ถ้าแต่งเป็ นคาร้อง จะดีกว่าไหม บอกผ่านทานองเธอคงจะซึ้งใจ/
/ถ้าเป็ นอย่างนัน้ จะบอกเธอให้ฟัง ทัง้ หัวใจ ฉันรักเธอ/

“…”บุหรี่ กลิ่นพีชถูกหยิบขึ ้นมาจุดแล้ วสูดเข้ าปอดไปเต็มแรง

เพื่อที่จะจุดให้ ติดในครัง้ เดียว กรค่อยพ่นควันออกมาแล้ วมองไป
ยังที่ไกลๆ แขนขาวเท้ าลงกับระเบียงเหล็กสีดําก่อนจะโน้ มตัวให้
ตํ่าลงมาเพื่อจะวางคางลงไปบนแขนของตัวเองด้ วย

“เห้ อออ”ควันขาวพ่นออกมาตามแรงลมที่พดั ผ่านไป

“อีพี่ธาม...เย็นชาเก๊ งเก่ง”บรรยกาศอึมครึม ท้ องฟ้ าสีหม่น บุหรี่

ในมือและเพลงทีฟ่ ั ง มันพาลทําให้ กรคิดอะไรมากมายในหัว นี่มนั
พึง่ ไม่กี่อาทิตย์เองแต่มนั ก็ดีขึ ้นกว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาเยอะอยู่นนั่
แหละ อย่างน้ อยๆพี่ธามมันก็ตอบมากขึ ้นแถมยังใจดีพามาห้ อง
ด้ วย

“ค่อยเป็ นค่อยไป ไม่รีบเนอะ”กรหยิบมือถือขึ ้นมามองแล้ วกดเล่น

อินสตาแกรมไปเรื่อยๆ คนตัวบางสร้ างแอคเคาท์ขึ ้นมาใหม่โดยใช้
ใช้ ชื่อว่า 12321432 เพราะว่ามันเป็ นเลขห้ องที่เขากับพี่ธาม
บังเอิญตรงกันนี่แหละ

“…”รูปแล้ วรูปเล่าถูกถ่ายแล้ วอัพลงยังแอคเคาท์เปล่าๆนี่ ไม่วา่

จะเป็ นรูปท้ องฟ้ าที่มืดในตอนนี ้ รูประเบียงห้ องของธาม หรื อ
แม้ กระทัง่ รูปบุหรี่ ที่อยู่ในมือของกร

กึกๆๆ กึกๆๆๆๆ
มือหนาเคาะเบาๆที่บานเลื่อนกระจกก่อนจะขมวดคิ ้วเพราะว่าไม่
มีเสียงตอบรับจากสิ่งมีชีวิตด้ านนอก ตอนนี ้มันเกือบๆห้ าทุม่ แล้ ว
...ถ้ าเขาไม่ออกมาพักสายตาเขาก็คงไม่ร้ ูวา่ ไอ้ เด็กน่ารํ าคาญนี่ยงั
ไม่กลับห้ องตัวเอง
“…”ธามยังคงเคาะกระจกต่อไปแต่ดเู หมือนกรจะหลับลึกกว่าที่
คิดส่งผลให้ เท้ าใหญ่ๆจึงต้ องเดินออกมาที่ระเบียงเพือ่ ปลุกคน
ตรงหน้ า

“ตื่น”ธามใช้ มือเขี่ยเบาๆที่ไหล่ของกร ที่เบาไม่ได้ กลัวมันเจ็บ..แค่

ไม่อยากแตะ

“อืออ รู้”ปากสวยพึมพําทังที
้ ่ยงั ไม่ลืมตา หน้ าเฉี่ยวสะบัดหนีแล้ ว
พลิกตัวอยู่บนเก้ าอี ้สานสีดํา

“รู้แล้ วก็ตื่น”เมื่อการสะกิดใช้ ไม่ได้ ผล การคว้ าคอเสื ้อลากเข้ ามา

ในห้ องจึงเกิดขึ ้น

“อื ้ออ!”กรย่นคิ ้วแล้ วปั ดมือของธามออกก่อนจะลุกขึ ้นยืนคล้ าย

กับคนละเมอ

“รู้แล้ วๆ! ขอนอนอีกแปปสิ!”คนตัวเล็กเดินปึ งปั งเข้ าไปในห้ อง

แล้ วสะบัดก้ นใส่เขาเข้ าไปทิ ้งตัวลงยังโซฟาห้ องรับแขก...งงสิครับ
น้ องมันทํางี ้ก็งงสิ มาใส่อารมณ์แล้ วทิ ้งตัวลงนอนหมายความว่าไง
“…”ธามมองลงมายังพื ้นระเบียงที่มีขี ้บุหรี่ มากมายแถมยังมีบหุ รี่
หล่นอยู่ด้วยสองสามตัว...ไอ้ เด็กนี่ทําห้ องเขารก! แถมยังเหม็น
บุหรี่ ไปหมดอีก ตืน่ มาต้ องมีเคลียแล้ ว!

“ตื่นมาเก็บบุหรี่ !”ธามใช้ หมอนเขวี ้ยงลงแรงๆที่ช่วงลําตัวกรแต่ดู

เหมือนอีกคนจะไม่ร้ ูสกึ อยู่ดี

“ตื่น!!”

“กร!!”เมื่อครัง้ แรกที่เรี ยกชื่อกัน แน่นอนว่าเจ้ าของชื่อลืมตา

ขึ ้นมาแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น สองแขนอ้ าออกราวกับเด็กแล้ วกอดหมับ
เข้ าให้ ที่ช่วงท้ องของธามยืนอยู่ตรงหน้ า

“บอกให้ ..”
“น้ องกรขอนอนก่อนนะพี่ธาม”

“ตื่นแล้ วเดี๋ยวน้ องกรเก็บให้ ”

เสียงอู้อี ้ๆแล้ วฝั งหน้ าพูดกับท้ องเขามันหมายความว่ายังไง! ไอ้
การที่งึมงําๆในลําคอแล้ วปั กหัวลงยังช่วงท้ องของธามนี่ก็อีก มือ
ของคนง่วงทีเ่ คยเกาะเกี่ยวไหลหล่นลงมาอย่างหมดแรง ถามว่า
รู้ตวั มัย๊ ...รู้ตวั แต่มนั ง่วงมาก อยู่ข้างนอกนัน่ ลมมันเย็น หลับไป
ตอนไหนก็ไม่ร้ ูเหมือนกันนัน่ แหละแต่วา่ ตอนนี ้ง่วงจริ งๆขอนอน
ก่อนแล้ วกันนะ

“อ่ะ...นอนดีๆ!!”ธามเผลอหลุดพูดออกมาเพราะใบหน้ าง่วงงุน
ผงกลงมาจนโดนช่วงล่างของเขาไปเต็มๆ ปากนิ่มโดนเข้ ากับอะไร
บางอย่างไปแบบไม่ได้ ตงใจผ่
ั ้ านเนื ้อผ้ าทําเอาคนที่ตนื่ อยูแ่ ทบ
อยากจะกลันใจตาย
้ ธามใจหายวาบเลยตอนนี ้เนื่องจากเขาไม่ได้
ใส่ชนใน...คนมั
ั้ นจะนอนใครเขาจะใส่กนั วะ!

“…”ธามพ่นลมออกมาหนักๆจากนันก็
้ ใช้ ฝ่ามือดันหัวของกรให้
ปั กลงทีโ่ ซฟา

“เลิกน่ารํ าคาญซักที”เขาพูดไปอย่างหงุดหงิดจากนันก็
้ ปล่อยอีก
ฝ่ ายไว้ ในสภาพนันก่
้ อนจะเดินเข้ าห้ องไปอย่างหัวเสีย
“เล่นอะไรไม่ดเู ลยแม่ง!”หน้ าตาหงุดหงิดเพราะความรู้สกึ ร้ อน
ผ่าวที่ช่วงล่าง มือหนาเอื ้อมมาสัมผัสจุดที่หวั กลมและปากนิ่มเคย
ปั กลงเมื่อครู่

“...”ธามส่ายหน้ าเบาๆแล้ วถอดแว่นออก จากนันก็

้ นวดไปมาที่
หว่างคิ ้วของตัวเองแรงๆ ปฏิกริ ยาร่างกาย...ช่วยอย่างพึง่ เกิด
ตอนนี ้ได้ มยั๊ จะร้ อนจะรู้สกึ อะไร มันก็ต้องไม่ใช่ตอนนี ้! ทางเดียวที่
คนอัจฉริ ยะจะคิดได้ ก็คือ...อ่านหนังสือ ใช่ ธามต้ องอ่านหนังสือ
เพิ่มอีก

07:05น.
“…”เสียงก๊ อกแก๊ กและกลิ่นหอมกรุ่นของอาหารตอนเช้ ามันทํา
ให้ คนตัวขาวสะดุ้งตื่นขึ ้นมา

“อะ...อ้ าว พี่ธาม”กรยิ ้มไปแบบงงๆเหมือนคนยังไม่ตื่นดี ภาพ

แรกที่เห็นรับวันใหม่คือคนที่ชอบนักหนายืนริ นนมใส่แก้ วแล้ ว
ยกขึ ้นดื่ม คราบนมที่ติดปากอีพี่มนั ทํากรคิดบาปแต่เช้ าเลย...
“มาทําไรห้ องกรหรอออ~ จะลักหลับกรหละสิ”คนตาจะปิ ดแหล่
ไม่ปิดแหล่ถามขึ ้นอย่างต้ องการจะแซว ธามต่างหากที่เป็ นควร
เป็ นฝ่ ายถามว่าทําไมกรได้ ไม่ออกจากห้ องเขา ไหนบอกจะกลับ
ดึกๆไงนี่เล่นอยู่ข้ามคืนเลย

“ไปเก็บบุหรี่ ที่ระเบียง แล้ วออกจากห้ องไปซะ”เสียงเย็นที่ดแุ ละ

จริ งจังกว่าปกติทที่ ีตอบกลับทําเอากรย้ อนคิดไปมาในหัว ตากลม
ปรับโฟกัสแล้ วมองมายังรอบๆห้ อง...นี่ห้องเขา...เอ๊ ะ หรื อว่าไม่ใช่
เห้ ย!นี่ห้องอีพี่มนั หนิ ชิบหายแล้ ว..ด่าแน่ๆ โดนด่าแน่ๆ

“…”ไม่ต้องรอให้ พดู อะไรเพิ่มกรก็วิ่งไปหยิบทิชชู่โกยเอาบุหรี่ และ

ขี ้บุรี่ขึ ้นมาเก็บใส่ถงั ขยะซะเกลี ้ยง ร่างบางตื่นเต็มตาเมื่อสายตา
คมสบเข้ ากับตัวเอง หน้ าเยินๆ หัวยุ่งๆ ไหนจะนํ ้าที่ไม่ได้ อาบตังแต่
้
เมื่อวาน ฟั นอีกก็ไม่ได้ แปรง...โอ๊ ย หมดกันสภาพ!

“ขะ..ขอบคุณนะพี่ธาม”พูดเพียงแค่นนเจ้
ั ้ าตัวเล็กก็หายออกไป
จากห้ องเหมือนพายุที่พดั มาแล้ วปลิวไปกับสายลม
“เห้ อออ”ธามถอนหายใจเป็ นรอบที่เท่าไหร่แล้ วไม่ร้ ูตงแต่
ั ้ กรเข้ า
มาอยู่ร่วมห้ องกับเขาแค่วนั เดียวเนี่ย หน้ าเยินๆ ตาตูบๆ ผิวขาวซีด
ที่ยงั ไม่ได้ อาบนํ ้านัน่ ไหนจะการกอดเมื่อคืนอีก...อ่านหนังสือก่อน
ไปเรี ยนจะทันมัย๊ เขาไม่อยากวุน่ วายกับร่างกายตัวเองตังแต่
้ เช้ า
บอกแล้ วไอ้ เด็กนี่มนั น่ารํ าคาญ

แกร่ ก...
“หายไปไหนมา!!โทรแล้ วก็ไม่รับนะอีนี่!!”เสียงของปอดังขึ ้นแล้ ว
ตีลงมาแรงๆที่คนพึง่ เปิ ดประตูเข้ ามา

“กูคงไม่ได้ ยินอะ”

“แล้ วไปนอนไหนมาห้ ะ!”

“มะ...เมื่อคืนกูไปนอนห้ องพี่ธามว่ะ”เสียงพูดลอยๆเหมือนคนไร้
สติดงั ขึ ้นพร้ อมแก้ มที่แดงเถือกไปจนถึงหู

“เ**้้ย! แล้ วเค้ าตัมมึ

้ งยัง!!”กรส่ายหน้ าแบบเหม่อๆ ก่อนจะมอง
มายังปอแล้ วเม้ มปากแน่น สภาพหัวฟูย่งุ เหยิงแบบนี ้ไหนจะเสื ้อ
ยับๆชุดเดิม ใจอีปอมันคิดดีไม่เลย...พี่มนั กินเพื่อนเขาไปรึยงั เนี่ย
เอาดีๆ ปอจับเพือ่ นตัวเองหมุนไปมาตีตดู บ้ างหละดูตรงคอบ้ าง
หละ

“เจ็บมัย๊ ! แสบรึเปล่ามึง”กรก็ยงั คงส่ายหน้ าไปมา...ในหัวมัน

ยังคง งงๆอยู่เลย เขาไปนอนทีโ่ ซฟาได้ ไง? แล้ วทําไมพี่ธามทํา
หน้ าดุแบบนัน...มั
้ นคงเพราะเขาลืมเก็บบุหรี่ จริ งๆนัน่ แหละ

“หรื อว่าพี่มนั จูบมึง!!”การกัดปากตัวเองของกรทําเอาเพื่อนสนิท

ถามขึ ้นมา

“ไม่หรอก...ไม่ได้ โดนตัวกันเลย”กรบอกออกไป เพราะเท่าที่เขา

จําได้ การโดนตัวล่าสุดก็คือพี่ธามจับแขนเขาแล้ วลากเข้ าห้ องพา
ไปกินยากินข้ าว หลังจากกรหลับทีร่ ะเบียง...อีกคนก็คงจะลากเขา
เข้ าห้ องมาหละมัง๊ รู้ตวั อีกทีก็ตื่นแล้ วก็เก็บขี ้บุหรี่ เนี่ย
 CH7
ต้ องให้ โหดใช่ ม๊ยั

1เดือนผ่ านไป
“ช้ า”เสียงทุ้มถูกเอ่ยออกมาจากปากของคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ วยัง
ใต้ คอนโด เป้ถูกสะพายข้ างเดียวเหมือนที่เจ้ าตัวชอบทําแถมยังใส่
แว่นผมหยิกสีนํ ้าตาลอ่อน...มันจะเป็ นใครได้ หละนอกจากคนที่กร
ตามอยู่ต้อยๆมาเป็ นเกือบๆสองเดือนแบบนี ้

“ก็ยงั เป่ าผมไม่แห้ งหนิ”กรตอบพร้ อมกับก้ มผูกเชือกรองเท้ า

ตัวเองไปด้ วย หลังๆมานี่พี่มนั คุยแล้ วก็เล่นกับเขาเยอะอยู่
เหมือนกันถ้ าเทียบกับแต่ก่อนหนะนะ ตังแต่
้ วนั ที่เข้ าห้ องของ
พี่ธามเพราะว่าอีปอมันกลับดึกแล้ วกรก็แทบไม่ค่อยได้ ไปเหยียบ
อีกห้ องนันเลยจะมี
้ ก็แต่แวะไปเอาของบ้ างก็เท่านัน้
“วันนี ้กรเลิกสี่ครึ่งเลยอะ”ทังคู
้ เ่ ดินมาเรื่ อยๆมาตามทางแล้ วหยุด
ยังหน้ ามหาลัย

“…”ธามมองมาที่เด็กตรงหน้ าเขาแต่ก็ไม่ได้ พดู อะไร

“แบบนี ้แปลว่าไม่วา่ อะไรใช่ป่ะ”ตาคมจ้ องอยู่ซกั พักก็เบือนหนี

แล้ วเดินไปตามทางเพื่อตรงไปยังคณะเหมือนทุกที

“เห้ ออ เดาใจยากจริ งพ่อคุณ”ถึงปากจะบอกแบบนันแต่

้ กรก็ร้ ูอยู่
แล้ วแหละว่าไอ้ ทา่ ทางแบบนี ้คือพีม่ นั ไม่ได้ วา่ อะไรแล้ วก็รอกลับ
พร้ อมกันได้

“…”การเรี ยนเป็ นไปอย่างราบรื่ นดีเหมือนทุกครัง้ ทังปอทั

้ งฟรั้ ง
ต่างก็ตงใจเรี
ั ้ ยนอย่างเช่นทุกทีถึงจะมีการเม้ าท์เรื่ องการแต่งตัว
ของอาจารย์ไปบ้ างก็เถอะนะ

ครื ดด...
“กลับค่ะมึงงงง”เสียงลากเก้ าอี ้เลคเชอร์ กลับมาเก็บเข้ าที่เดิมดัง
ขึ ้น ปอเอ่ยชวนเพื่อนตัวเองทังสองคนให้
้ กลับห้ องไปพร้ อมกัน

“หรื อมึงอยากจะไปดูหนังมะ วันนี ้กูเห็นหนังเข้ าเพียบ”ปอหันมา

ถามกรที่กําลังเก็บของใส่กระเป๋ าอยู่

“มะ...”

“ไม่ไปหรอก กูต้องไปเฝ้ าผัว ถูกมะ?”ฟรังยื่นหน้ าเข้ ามาตอบ

แทนกรใกล้ ๆแล้ วดีดหน้ าผากขาวไปแรงๆหนึง่ ทีด้วยความหมัน่ ไส้

“อีนี่นะ ตังแต่
้ ตามพี่ธามได้ กกู ็เห็นจ้ องจะเอาเขาท่าเดียวเลย”
เพื่อนสนิทตัวเล็กเอ่ยออกมาแล้ วลอยหน้ าลอยตา

“อ่ะ สู้ๆค่ะเพื่อน วันไหนร้ องไห้ มาเดี๋ยวพวกกูค่อยดูแลเนอะ”ปอ

ตบบ่าแล้ วเบะปากใส่ นี่ถ้าไม่รักกันกรกระโดดถีบปากแล้ วนะ

“อีพวกเวร...ไปละ!”พูดจบสองเท้ าเล็กก็วิ่งออกจากห้ องมายัง

คณะทันตะทันที เขาไม่อยากจะให้ พี่มนั รอนาน

.
.
.
.
“แฮ่กๆๆ”มันคงกลายเป็ นภาพชินตาของบอสและนลินไปซะแล้ ว
ว่าร่างเล็กๆนี่จะต้ องวิ่งมาที่ตกึ นี ้ทุกๆวันหลังพวกเขาเลิกเรี ยน

“ไอ้ แสบมาแล้ วว่ะ”แต่ก็ไม่ร้ ูวา่ อะไรจะชินตามากกว่ากันระหว่าง

ภาพที่บอสและนลินเห็นกร หรือภาพที่กรเห็นคนอื่นๆก็มาหาธาม
ที่คณะเหมือนกัน ตาเรี ยวมองเห็นบ่อยครัง้ ว่าพี่มนั ชอบมีคนมารอ
เพื่อเอาของมาให้ แต่ก็นะ...กรเป็ นต่อกว่าตรงที่มาสนิทกับเพื่อนพี่
มันนี่แหละ

“หอบมาเหมือนเดิม อ่ะนี่ลกู นํ ้า...ค่อยๆกิน”นลินยื่นนํ ้าส้ มที่เธอ

กินอยู่มาให้ กร แน่นอนว่าเด็กหนุ่มรับมันมาดื่มด้ วยความกระหาย
กรหอบไปดื่มไปจนหน้ าแดงไปถึงหู

“วันหลังถ้ าธามมันบอกให้ มาก็คอ่ ยมาสิวะ จะรีบมาทําไม”บอ

สเดินมากอดคอร่างบางที่หอบอยู่น้อยๆ
“ก็กลัวพี่ธามรออะ”หลังมือถูกใช้ เช็ดเหงื่อตามกรอบหน้ าของ
ตัวเองแบบลวกๆ

“ธามมันยังคุยเรื่องทุนกับจารย์ไม่เสร็จเลย”อ้ าว...กรจะรี บวิ่งมา

เพื่อ เด็กหนุ่มทิ ้งตัวลงยังเก้ าอี ้ม้ าหินแล้ วฟุบหน้ าลงกับโต๊ ะก่อนจะ
เงยหน้ าขึ ้นมาเอาคางวางที่แขนตัวเอง

“ดูทําหน้ า”บอสขําออกมาเมือ่ เห็นว่าเด็กนี่หน้ าจ๋อยไปเลยแถม

ทําท่าทางมุง่ มัน่ จะรออีก...น้ องมันไม่เบื่อรึไงเนี่ยตามเพื่อนเขาอยู่
ได้ เป็ นเดือนๆแล้ ว

“ก็แค่ไลน์ไปถามมัน ธามมันไม่กดั หรอกหน่า”กรขมวดคิ ้วทันที

เมื่อได้ ยินแบบนัน้

“ไม่มีไลน์อะ”

“โทรไง โทรเอาก็ได้ ”บอสเดินมาอีกฝั่ งของม้ าหินแล้ วนัง่ ลงบ้ าง

“ไม่มีอะ”หัวกลมส่ายไปมาเพื่อเป็ นการยืนยันว่าไม่มีสิ่งๆนัน้
จริ งๆ
“อะไร? รู้จกั เป็ นเดือนๆไม่มีไลน์ไม่มีเบอร์ ...ติดต่อกันทางจิตหรอ
กร!”ลินตีลงแรงๆที่หลังมือขาวเบาๆแล้ วทําหน้ าไม่พอใจ

“ธามมันไม่ได้ ขอเราไว้ รึไงกัน”คําตอบก็ยงั คงเป็ นการส่ายหน้ า

เหมือนเดิม

“เรื่ องอื่นนี่ฉลาดจังนะ เรื่องนี ้ขอด่าว่าโง่ทีเถอะ”ลินพูดออกมา

เบาๆเหมือนเป็ นการบ่นงึมงําๆกับตัวเองมากกว่า

“เห้ อออ เพือ่ นกู...หนักใหญ่แล้ ว”บอสกุมขมับพร้ อมกับหยิบมือ

ถือขึ ้นมา

“งันเอาเบอร์
้ กไู ปก่อน”มือถือถูกเลื่อนมาด้ านหน้ าของเด็กตัวเล็ก
กรหยิบมันขึ ้นมากดเบอร์ ของตัวเองลงไปไม่นานบอสก็โทรเข้ ามา
ที่เครื่ องของเขา

“เมมแบบนี ้แหละ เฉียบ”ก่อนที่มอื ถือของกรจะถูกเมมรายชื่อ

ใหม่ลงไป คนเป็ นพี่ก็แย่งมือถือไปเมมเองแทนซะแบบนัน้ ‘พี่
บอสของน้ องกร’ ชื่อแบบนี ้โทรมาเป็ นใครเขาจะรับวะพี่!
“ห้ ามเปลี่ยนนะมึง นี่ไงกูยงั เมมมึงเลย..น้ องกรของพี่บอส”บอส
ขํากับความคิดตัวเองแล้ วส่ายหน้ าไปมาอยู่คนเดียว เมมแบบนี ้
แม่งก็ตลกดีเหมือนกัน

“เออใช่!”อยู่ๆคนนัง่ หัวโต๊ ะแบบนลินก็พดู โพล่งออกมา

“วันนี ้เราไปกินหมูกระทะต่อนี่ กรไปด้ วยมะ!”ตากลมหันมามอง

นลินและบอสก่อนจะพยักหน้ าเป็ นคําตอบ...เอาวะ เอางันก็
้ ได้ กิน
ข้ าวด้ วยกันมาตังกี
้ ่มื ้อแล้ ว

__
__
ปึ ก...
“…”กระเป๋ าใบโตถูกวางลงที่โต๊ ะเพื่อเป็ นการบอกว่าตัวเอง
มาแล้ วจากคนไม่ช่างพูด ธามเห็นตังแต่
้ เดินลงมาจากตึกแล้ วว่า
กรนัง่ อยูก่ บั เพือ่ นตัวเอง แต่ทําไมวันนี ้กรมันไม่เงยมองหน้ าเขา
เหมือนทุกครัง้ เอาแต่ก้มมองมือถือ ต้ องให้ เดินมาวางกระเป๋ า
ตรงหน้ าก่อนรึไงถึงจะรู้ตวั
“อ้ าว มาแล้ วหรอ”ร่างบางยืดตัวขึ ้นมานัง่ ดีๆแล้ วยิ ้มให้ ธาม

“แล้ วเห็นมัย๊ หละ”หน้ าเฉี่ยวมุย่ ลงทันที...ตอบดีๆซักวันมันจะ

ตายหรอ ฟั นมันจะร่ วงหมดปากรึไง ทําไม? หรื อว่าคนฉลาดเขา
ต้ องกวนตีนกัน

“แค่ถามมะ ก็พี่บอสบอกพี่ธามไปคุยเรื่ องทุนอะ”

“ไม่ตีกนั ๆ ไปๆกินหมูกะทะดีกว่าาาา~”หญิงสาวคนเดียวของ
กลุม่ เดินนําหน้ าไปดุม่ ๆพร้ อมด้ วยบอสที่ตามไปแบบติดๆ
ปล่อยธามกับกรที่เดินตามมาทีหลังให้ เดินรัง้ ท้ าย

“เรื่ องทุนนี่จะไปไหนหรอ”มันก็เหมือนทุกครัง้ นัน่ แหละ กรต้ อง

เป็ นคนเริ่ มคุยเสมอ

“…”
“พี่ธาม ทุนเนี่ย...จะไปเรี ยนต่อไหนหรอ”คนตัวขาวยังคงถาม
ออกมาแม้ ไม่ได้ คําตอบ

“พี่ธะ...”
“รู้แล้ วบินได้ ?”พุทธ...โท... พุทธ...โท....หายใจลึกๆ พี่มนั ก็เป็ น
แบบนี ้ตลอด หายใจลึกๆไว้ กร

“นี่ถ้าเป็ นเพือ่ นเทคตัวตบแล้ วนะ”เสียงเล็กกัดฟั นพูดแล้ วหันมมา

ยิ ้มให้ คนที่เดินด้ วยข้ างๆ กายละเอียดกูกระโดดกัดคอมึงไปแล้ วอี
พี่ธาม! โว้ ยย!

“หึ...น่ารํ าคาญ”มุมปากเหยียดยิ ้มก่อนที่มอื ใหญ่จะยกขึ ้นมา

ผลักหัวของกรเบาๆทําเอาเด็กหนุม่ เซไปเล็กน้ อย นับวันเด็กนี่ยิ่ง
น่ารํ าคาญขึ ้นทุกทีในสายตาของธาม

“แค่ทนุ ต่อป.โทของมอ ไม่ได้ จะไปไหน”ตาคมหันมองคนที่

เดินดุม่ ๆอยูข่ ้ างๆแล้ วหันมามองทางตามเดิม

“แล้ วถ้ าไป?”ประโยคจบเพียงแค่นนบอสกั

ั้ บนลินก็หยุดเดินทันที
พวกเขาถึงร้ านตังแต่
้ เมื่อไหร่กนั

“มาสี่คนค่ะ”นลินจัดการทุกสิ่งอย่างให้ หมดถ้ าเป็ นเรื่ องกิน เธอ

เป็ นคนชอบกินและหาของอร่อยๆมาให้ ธามกับบอสกินอยู่ตลอด
สองคนหน้ าเดินไปนัง่ ที่โต๊ ะก่อนตามลําดับการเดิน
“พี่ธาม...”กรดึงชายเสื ้อของธามเอาไว้ ทําเอาคนตัวโตกว่าต้ อง
หยุดแล้ วหันมอง ธามเลิกคิ ้วแต่ใบหน้ าก็ยงั คงไร้ อารมณ์อยู่ดี

“พี่ธามไปไหนกรก็ตามไปนัน่ แหละ”กรยิ ้มแล้ วยักคิ ้วให้ ธามบ้ าง

สองสามครัง้ ก่อนจะปล่อยมือเพื่อเดินผ่านอีกคนมานัง่ ลงที่โต๊ ะ
บ้ าง

“…”ตามไปงันหรอ
้ หึ ไร้ สาระสิ ้นดี...คําพูดพวกนี ้ทังไร้
้ สาระแล้ ว
ก็น่ารํ าคาญ ธามยิ ้มออกมาก่อนจะปรับสีหน้ าให้ เป็ นปกติ

6:40น.
เป็ นเวลากว่าชัว่ โมงแล้ วที่ทงสี
ั ้ ่คนยังคงนัง่ กินอาหารอยู่แบบนี ้
เสียงเอะอะโวยวายดังขึ ้นๆทุกครัง้ เมื่อเบียร์ เริ่ มมาเสริ ฟที่โต๊ ะมาก
ขึ ้น

“ชนนนน!”บอสและกรยกแก้ วขึ ้นชนกันไปมาผ่านหน้ าธามหลาย

รอบแต่เขาก็ไม่ได้ ห้ามน้ องหรื อเพือ่ นตัวเองว่าไม่ให้ ดื่ม
“อีบอส!!มันเลอะ อีบ๊อสสสสส!!”นํ ้าจิ ้มของหมูกระทะเลอะ
ชายเสื ้อของนลินเนื่องจากเพือ่ นตัวใหญ่ดนั ทิ ้งตะเกียบให้ หลุดมือ

“โทษๆๆ ไปล้ างไปๆๆ”บอสยิ ้มออกมาพร้ อมหน้ าแดงฉํ่า...เบียร์

โหลนึงทําเขามึนๆแล้ วเหมือนกันตอนนี ้ ธามมองหน้ านลินแล้ ว
พยักหน้ าก่อนคนที่มีสติที่สดุ ทังสองคนจะเดิ
้ นพากันไปเข้ าห้ องนํ ้า
ธามไม่มนั่ ใจนักหรอกว่าร้ านหมูกระทะแบบนี ้จะปลอดภัยกับ
เพื่อนของเขา

“พี่บอสสส”เสียงยานคางแล้ วหน่อยของกรดังขึ ้นเรียกสายตาของ

บอสให้ หนั มองได้ เป็ นอย่างดี

“ว่า?”กรลุกขึ ้นแล้ วย้ ายมานัง่ ฝั่ งเดียวกันกับบอสก่อนจะทิ ้งหัว

ปั กลงไปที่ไหล่

“ชนอีกกก...อึก...โชนว้ อยยยยย”มือเล็กเปลี่ยนจากจับแก้ วมาจับ

ขวดเบียร์ แล้ ว แรกๆน้ องมันก็กินหมูอยู่หรอกตอนนี ้มันกินแต่เบียร์
ล้ วนๆแล้ ว
“โชนนนน”ทังสองคนนั
้ ง่ เบียดกันไปมาเหมือนกันว่านัง่ อยูบ่ นรถ
ทังที
้ ่เก้ าอี ้มันแสนจะนิ่งไม่ได้ มีสว่ นไหนขยับเลยแม้ แต่นิด

“เบียร์ มนั ต้ องก็คกู่ บั ตับ!”บอสใช้ ตะเกียบคีบตับขึ ้นมาแล้ วมาจ่อ

ปากสีสด

“กินๆๆ สูตรกูๆนี่ที่หนึง่ เลยนะเว้ ย!”หน้ าสวยยิ ้มแล้ วหลับตาอ้ า

กว้ างรอกินตับที่พมี่ นั ป้อน

“อ้ ามมม~ อึกๆๆ”หลังจากกินตับหนึง่ คําเบียร์ ครึ่งขวดกก็ถกู ซัด

ลงกระเพาะ

“เชี่ยย เด็ดดด!~”กรพูดพร้ อมยกนิ ้วออกมาด้ านหน้ า

“เออ...จะว่าไป..”หัวทุยสะบัดไปมาเหมือนจะไล่ความมึนเบลอ

“พี่มงึ หล่อเหมือนกันเนอะ!”สองมือขาววางขวดเบียร์ ลงแล้ วจับ

หน้ าของบอสมาจ้ องดีๆ กรแนบฝ่ ามือทังสองข้
้ างลงไปที่แก้ มของ
บอสแล้ วจ้ องเข้ าไปในตา

“นี่มงึ เรี ยกกูพี่ใช่มยั๊ ตะกี๊..”เขาว่าเขาได้ ยินอะไรมึงๆ แว๊ บๆ

“ใช้ เด้ ! มองใกล้ ๆแบบนี ้ยิ่งดูเด กู๊ดๆๆแมน~”บอสยิ ้มเจ้ าเล่ห์แล้ ว
ใช้ มือเสยผมตัวเองไปด้ านหลัง

“ใส่คอนแทคด้ วยนี่หว่า เนิร์ดๆๆ”กรพูดคําหลังซํ ้าๆไปมา นี่เขา

เริ่ มจะมึนจริ งๆแล้ วแหละ

“พูดดีแบบนี ้เดี๋ยวกูให้ กินเบียร์ เพิม่ บ๋อยยยเบียร์ อีกหก!”

“อีพี่ธามแม่งน่าจะใส่บ้าง จะได้ ดดู ีแบบเน้ !!”กรพยักหน้ าอยู่คน

เดียวโดยที่ไม่ร้ ูวา่ นลินกับธามยืนมองมาได้ ซกั พักแล้ ว

“เนี่ย จีบพี่บอสดีกว่า”ใบหน้ าเล็กซบลงตรงไหล่แล้ วใช้ หวั ทุยถูไป

มาอย่างทีเล่นทีจริ ง

“มาๆ จีบกูอ่ะง่ายนิดเดียววว มึงฟะ...”

หมับ!
“เมาแล้ วพวกมึงอะ!”นลินคว้ าคอเสื ้อของบอสให้ แยกออกมา
จากกรทําเอาคนตัวขาวสะดุ้งแล้ วหันมามองธามทีย่ ืนอยู่ด้วย

“แฮ่~”กรยิ ้มให้ จนเห็นฟั นครบแทบทุกซี่

“ต้ องให้ โหดใช่มยั๊ ”

 CH8
หมอหวงก้ าง?

“โห่ ไม่ดสุ ”ิ สองแขนของกรอ้ าออกตรงหน้ าหัวทุยเอียงมองเล็กๆ

เด็กหนุ่มที่ธามมองอยู่ตอนนี ้ทําเหมือนเดิมอีกแล้ ว...มันเหมือนวัน
นัน้ วันที่กรมานอนห้ องเขา แต่ก่อนที่อ้อมกอดนี ้จะได้ กอดลงที่เอว
ของธามอีกครัง้ ธามก็เอื ้อมมาคว้ าคอเสื ้อด้ านหลังของกรเอาไว้
ก่อนแล้ วยกมือขึ ้นสูง

“หูย่ ๆๆ ไม่เฉียบเลยอะ อึกๆๆ”ปากเล็กพูดบ่นกับตัวเองเพราะว่า

ตอนนี ้เขาถูกยกขึ ้นโดยคนที่ตวั โตกว่า กรเหมือนลูกแมวถูกหิ ้วหลัง
ไปแบบไร้ ทางสู้ มือขาวคว้ าเอาขวดเบียร์ ที่ยงั ไม่หมดติดมือไปด้ วย
แล้ วกระดกเข้ าปาก

“พี่เก็บตัง!”นลินตะโกนใส่หขู องบอสที่นงั่ ยิ ้มเจื่อนมาทางเขา เธอ

ปล่อยมือจากคอเสื ้อแล้ วควักเงินจ่ายแทนทุกคนไปก่อน
“เดี๋ยวธามคืนให้ ”ลินพยักหน้ าแบบหงุดหงิดแล้ วจ้ องมองมาที่บอ
สอีกครัง้

“มานี่!อีตวั ปั ญหา เราต้ องเคลียกันนะอีบอส!”หญิงสาวลากคน

เดินเซออกไปทางนอกร้ านตรงไปยังลานจอดรถของมหาลัย เพือ่ น
เขามันจอดรถคาไว้ ตรงนี ้เพราะงันถึ
้ งต้ องลากมันมานี่ไง...วันนี ้
กลับกลายมาเป็ นนลินที่ต้องขับรถกลับบ้ านไปส่งตัวเองด้ วยรถ
ของบอสโดยที่มีเจ้ าของรถนอนเมาแอ๋อยู่ตรงที่นงั่ ข้ างๆคนขับ

“พาน้ องมันเมา ตัวเองก็เมามันใช้ ได้ หรอวะ ห๊ ะ!”บ่นไปเถอะ บ่น

ให้ ปากฉีกถึงหูบอสก็ยงั คงนอนหลับเป็ นตายอยู่ด้านที่นงั่ ข้ างๆ
คนขับอยู่ดี...ที่จริงมันหลับตังแต่
้ ตวั ถึงเบาะแล้ วด้ วย

.
.
.
“…”ตาดุๆมองมายังเด็กที่อยู่ในมือตัวเอง เขาตัดสินใจลากกร
ออกมาทังที
้ ่คว้ าคอเสื ้ออยู่แบบนัน้ ร่างบางปลิวมาติดมือของธา
มอย่างไม่ยากเย็นตามการบังคับ

“ดีๆ”ธามดุออกเมื่อน้ องมันเดินไม่ตรงทาง กรเดินเตะถังขยะบ้ าง

หละ จะเซไปชนเสาไฟฟ้ าบ้ างหละ...เขาก็อยากจะปล่อยให้ มนั
เดินตกท่อตายเหมือนกันแต่ติดที่ขี ้เกียจไปทําศพ

ติด๊ ...แกร่ ก..

ประตูห้องเปิ ดขึ ้นพร้ อมกับธามที่เหวี่ยงกรเข้ าไปในห้ องของตัวเอง
ก่อน ที่ลากคนเมามาด้ วยเพราะเขาไม่อยากจะไปถามหรื อค้ นตัว
กรให้ มากความว่าคีย์การ์ ดอยู่ไหน เผลอๆเกิดได้ คําตอบแบบเดิม
อีกว่าปอเอาไปยังไงๆเขาก็ต้องมามันมาอยู่ดีนนั่ แหละ...สู้พามา
เองแต่แรกก็จบ
“เบาสิๆๆ เบาหน่อยสิ”คนที่ถกู เหวี่ยงเข้ ามาเซจนจะควํ่าอยู่ตรง
ประตู ร่างขาวซีดโอนไปเอนมาแล้ วหันหน้ ากลับมามองธามที่
กําลังจะล็อคประตูห้อง

“…”เสียงโครมครามด้ านหลังทําเอาเขารู้ชะตากรรมพอสมควร
ว่าวันนี ้ห้ องจะต้ องรกอีกแล้ ว...ธามรู้สกึ ถึงแรงสะกิดน้ อยๆที่หลัง

“พี่ธามมมม”นัน่ ไงมันเรี ยกแล้ ว

“…”
“พี่ธามครับบบ”จากการสะกิดเปลี่ยนมาเป็ นจับไหล่แล้ วเขย่า
แทนเพราะคนที่ถกู เรี ยกไม่ได้ สนใจตัวเอง

“เห้ ออ...อะไรอีก”ธามหันมาหาเด็กน่ารํ าคาญก็ต้องเจอกับยิ ้ม

หวานๆที่สง่ มาให้ เขาอยู่ ท่าทางแบบเดิมและการอ้ าแขนขออ้ อม
กอดแบบเดิมนี่มนั ....ฮึย่ ! น่ารํ าคาญโว้ ย!

“กอดกันหน่อยสิ~”เสียงที่ดหู วานกว่าทุกทีและยานคางกว่าทุก
ครัง้ เพราะเมาทําเอาเขาสติไม่คอ่ ยจะนิ่งแล้ ว ธามก้ าวใหญ่ๆเพียง
ก้ าวก็ถึงตัวของคนเมาช่างพูด
หมับ...
“อาาา..ดีจงั เลยน๊ าา~”

“…”

อ้ อมกอดแบบนี ้ในห้ องนี ้เกิดขึ ้นอีกแล้ วเป็ นครัง้ ที่สอง ต่างกันแค่

ว่าครัง้ นี ้ทังธามและกรต่
้ างก็ยืนอยูด่ ้ วยกันทังคู
้ ่ หน้ าเล็กซบลงที่
แผงอกอุ่นแล้ วถูไปมาอย่างลืมตัว กรได้ กอดธามแน่นๆแล้ วหละ

“…”มือหนาแตะลงตรงเอวของกรทังสองข้
้ างแล้ วก้ มมองเด็ก
หนุ่มที่สติเหลือน้ อย ธามก้ าวเดินไปด้ านหน้ าเพื่อดันตัวอีกคนให้
เดินถอยหลังไปด้ วยในคราวเดียวกัน

“อย่าดัน พี่ธามม..อย่าดานนน”อ้ อมแขนที่กอดผลักคนตัวใหญ่

กว่าออกแต่มนั ก็ไม่หลุดเพราะมีมือใหญ่ๆจากคนตรงหน้ าจับเอว
เขาไว้ อยู่ ธามไม่ได้ ฟังในสิ่งที่กรพูดธามแค่อยากจะแกล้ งคนเมา
ไปแบบนี ้...หึ เดินตรงมันยังเดินยาก นี่มนั เดินถอยหลังจะเซจะไม่
แปลก

“…”การเดินที่เก้ ๆกังๆของกรถอยหลังมาเรื่ อยๆ ตอนนี ้ขอบส้ น

เท้ าของเขามาชนกับขอบโซฟาด้ านล่างแล้ ว ธามปล่อยมือที่สมั ผัว
เอวเล็กอยูก่ ่อนจะผลักลงที่ไหล่อีกคนเบาๆ

“พี่ธาม กรบอกม่ายห้ ายดะ...เห้ ยยยย!”ร่างบางที่ถกู ดันมาจนสุด

ส่วนล่างชนเข้ ากับโซฟาก่อนจะโดนผลักล้ มลงไปด้ านหลังทําเอา
ตัวของเขาหล่นกระแทกเข้ ากับโซฟาที่รองรับอยู่ คนแกล้ งไม่ได้
รู้สกึ ผิดแม้ แต่น้อย ธามก้ มหน้ าลงมาแล้ วยิ ้มใส่คนเมาที่กําลังตื่น
ตูม

“ดันมาไมเนี่ย!เดี๋ยวกรตายยยย”คนเด็กกว่าส่ายหน้ าไปมาแล้ ว
โบกมือเป็ นเชิงห้ ามให้ ธามเห็น

“หึ...เพี ้ยน”
“นอนไปๆ”ธามเอื ้อมมาหยิบหมอนแล้ วใช้ มนั มาปิ ดหน้ าของกร
จากนันก็
้ ยนั ตัวขึ ้นเดินตรงเข้ าไปหยิบเสื ้อผ้ าตัวใหม่เพราะตัวที่ใส่
อยู่ตอนนี ้มันมีแต่กลิ่นหมูกระทะ

“…”หางตาปรายมองเด็กที่นอนมีหมอนปิ ดหน้ าอยูก่ ็ยกยิ ้มขึ ้นมา

น้ อยๆ คนเมามักหลับง่ายสินะ

22:48น.
ปึ่ ก...โคร้ ม!~
“อะ...อืออ”เปลือกตาหนักๆลืมตาขึ ้นมาเจอกับความดํามืดที่อยู่
ตรงหน้ า เสียงของหล่นเมื่อครู่ทําเอาเขาตื่นขึ ้นมาขณะกําลังฝั น
กรหายใจไม่ออกกรเหมือนโดนผีอําเลยแม่ แล้ วทะ..ทําไมกรมอง
ไม่เห็นอะไรเลยหละ หรื อว่า...หรื อว่าเขาตายไปแล้ ว!!

“ไม่เอา!!ไม่อยากตายย!!”กายเล็กดีดขึ ้นมาจากโซฟาทําเอา
หมอนที่ปิดหน้ าอยู่หล่นตุ้บลงกับพื ้น
“อะ อ้ าว...หมอนหรอ”กรก้ มลงมองหมอนที่หล่นอยูใ่ กล้ ๆแล้ วหัน
มองรอบห้ อง...นี่มนั ห้ องอีพี่ธามนี่ จําได้ ลางๆว่าพี่มนั พามาห้ อง...
แล้ ว แล้ วพี่มนั ...ก็แกล้ งให้ ล้มลง

“เชี่ย...”เขาไปกอดธามไปแบบหน้ าด้ านๆเลยนี่หว่า เมื่อนึกขึ ้นได้

แก้ มใสก็แดงแปร๊ ดขึ ้นมาอย่างไร้ สาเหตุ ปากสวยเม้ มเข้ าหากัน
แน่นแล้ วลุกขึ ้นทังที
้ ่ยงั มึนๆอยู่เขาอยากจะล้ างหน้ าล้ างตา! โอ๊ ย
ทําไรก็ได้ แก้ เขินหน่อยเห๊ อะ

“…”สองเท้ าเล็กเดินดุม่ ๆมายังห้ องนํ ้าแล้ วเอื ้อมมือจับลูกบิด

“…”ก่อนจะเปิ ดประตูห้องนํ ้าออกประตูห้องนํ ้ามันดันเปิ ดออก

เองก่อน กรมองผ้ าขนหนูที่พนั อยู่รอบเอวเพราะมันอยู่ในระดับ
เดียวกับลูกบิดประตูก่อนที่จะค่อยๆไล่สายตาขึ ้นมามองด้ านบน
หน้ าท้ องขาวๆ...แผงอกได้ รูป...ลําคอหนาที่มีนํ ้าหยดอยู.่ ..โอย...
หน้ าอีพี่มนั ตอนอาบนํ ้าเสร็จแม่งโคตรเซ็กซี่

“จะจ้ องอีกนานมัย๊ ”ธามถามขึ ้นมาก่อนขณะที่มือก็ยงั เช็ดผม

ตัวเองไปด้ วย ยอมรับว่าตกใจไม่น้อยเพราะว่าธามคิดว่ากรคงจะ
นอนอยู่ที่โซฟาเหมือนเดิม เขาไม่คิดนี่วา่ เปิ ดมาแล้ วจะเจอน้ องมัน
มายืนหน้ าแดงใส่อยู่ตรงหน้ าแถมตอนนี ้แดงกว่าเดิมอีกมัง๊

“กะ..ก็จะเข้ าห้ องนํ ้า”เสียงพูดตะกุกตะกักแล้ วพยายามเบี่ยงตัว

เข้ าห้ องนํ ้าของกรทําเอาเขาหลุดขําออกมา

“หึ...”ธามยิ ้มแล้ วกางมือออกมายันกับกําแพงเพื่อกันไม่

้ ให้ กรเข้ า
ไปได้

“พี่ธาม!”กรกัดปากตัวเองแล้ วเงยหน้ าขึ ้นมาสบตากันตรงๆ

เพราะขัดใจ แต่ทไี่ หน..เขาโคตรคิดผิด จ้ องหน้ าตรงๆแบบนี ้เขิน
กว่าเดิมอีกสิบเท่า!

“ครับ?”อะไร...อะไรคือการยิ ้มไปด้ วยแล้ วตอบครับไปด้ วยวะ

ว๊ อยยยย!

“กร..กรจะเข้ าไปล้ างหน้ า”

“ก็เข้ าสิ”ธามยักไหล่ด้วยท่าทางธรรมดาๆพร้ อมกับใช้ มืออีกข้ าง

เสยผมเปี ยกๆ ตอนนี ้พี่มนั หุบยิ ้มแล้ ว
“ก็บงั อยูอ่ ่ะ!”กรยกมือขึ ้นดันท่อนแขนให้ มนั หลุดออกจากการ
ขวางทาง จะเมาไม่เมาไม่ร้ ูแล้ วว่อย รู้แต่ตอนนี ้เขินชิบ...

“ไหนค่าผ่านทาง?”หูไม่ได้ ฝาดใช่มยั๊ ?...หูกรมันยังดีอยู่ใช่รึ

เปล่า

“ค่าผ่านทางอะไรเล่า! แค่เข้ าห้ องนํ ้าอย่างกสิ”คนตัวเล็กย่อตัวลง

แล้ วตังใจจะมุ
้ ดลอดท่อนแขนนี่ไปแต่พี่มนั ก็เลื่อนแขนให้ ตํ่าลงมา
กันเอาไว้
้ อีก

“ห้ องก็มาใช้ ห้องพี่...”ก็มงึ พากูเข้ ามาไง๊ อีพี่ธาม!

“นอนก็มานอนโซฟาพี่...”มึงอีกแหละที่ผลักลงมาอะ!

“แล้ วยังจะมาใช้ นํ ้าพี่อีก...”นํ ้า..นํ ้าอะไรของมึงอีพี่! โอ๊ ยพูดให้

เต็มๆสิวะว่านํ ้าประปา!! อย่ามาทําให้ คิดลึก!! แล้ วมาแทนตัวเอง
ว่าพี่...คิดว่าโรแมนติกมากมัง๊ !! ฮือออ แม่กรเขินน!!

“แบบนี ้ก็ต้องเรี ยกเก็บกันหน่อยดิ”

“ดะ..เดี๋ยวจ่ายให้ ทีหลัง!!”กรตัดสินใจคลานแล้ วมุดเข้ าห้ องนํ ้า
ก่อนจะผลักหลังธามออกจากห้ องจากนันล็
้ อคประตู สร่างเลย..
สร่างเต็มๆเลยไม่ต้องใช้ แล้ วนํ ้าอะ

ปึ ง!!
“…”รอยยิ ้มที่กว้ างที่สดุ ในรอบปี พร้ อมกับส่ายหัวน้ อยๆปรากฎ
ขึ ้น ธามชักสนุกแล้ วที่ได้ แกล้ งเด็กคนนี ้ แต่เขาก็ยงั ยืนยันอีกนัน่
แหละว่ามันน่ารํ าคาญ

“หึ...แสบเป็ นบ้ า”

“เล่นไรไม่ดใู จกันเลยแม่ง!”กรจับหน้ าอกตัวเองเพื่อที่จะสัมผัส

หัวใจที่เต้ นแรงขึ ้นมากจากเดิม ใจเขาจะวายอยู่แล้ ว ใครใช้ ให้ มา
พูดอะไรแบบนี ้ตอนนุ่งผ้ าเช็ดตัวผืนเดียววะ เสื ้อผ้ าก็มีไม่ใส่อะ!
“...”หลังจากจัดการกับตัวเองได้ แล้ ว ร่างบางก็เปิ ดประตูห้องนํ ้า
ออกมาเจอกับคนที่ยงั อยู่ในชุดเดิม..นัน่ ก็คือการนุ่งผ้ าเช็ดตัวผืน
เดียวอยู่ที่เอวแต่ครัง้ นี ้มันจะต่างไปก็ตรงที่พี่ธามกําลังเป่ าผมอยู่

“ทําไมไม่ใส่เสื ้อ”เสียงไม่ได้ ดงั มากมายแต่มนั ก็มีความเขินปนอยู่

อย่างสังเกตได้ ธามมองเด็กที่หน้ าตาเปี ยกปอนพอสมควร...ทํา
หน้ าแบบนันแถมมี
้ ผ้าขนหนูพาดอยู่บนหัวอีก หรือต้ องให้ เขาคิด
ไม่ดีขึ ้นมาจริ งๆ ทําไมถึงชอบปล่อยตัวแบบนี ้นักวะ

“ก็เราปิ ดประตูใส่...แล้ วเสื ้อมันก็อยู่ในห้ องนํ ้า”ธามปิ ดไดร์ เป่ าผม

ลงแล้ วเดินมาหากรใกล้ ๆ เด็กหนุ่มไม่ร้ ูหรอกว่าพี่มนั จะทําอะไรแต่
รู้แค่วา่ ถ้ ายังยืนอยู่แล้ วปล่อยให้ ธามเดินมาหาตัวเขาและใจเขา
มันต้ องไม่ปลอดภัยแน่ๆ กรตัดสินใจวิ่งไปที่ห้องนํ ้าแล้ วคว้ าเสื ้อผ้ า
มาโยนให้ ธาม

“…”เจ้ าของห้ องใส่เสื ้อไปแบบเงียบๆจนเสร็จจากนันก็

้ โยน
ผ้ าขนหนูที่น่งุ อยูม่ าทางกร

“ตาก”กรกรอกตาขึ ้นด้ านบนแล้ วเบะปาก

“ได้ ทีใช้ ใหญ่เลยนะอีพี่ธาม”

“ได้ ยิน”

“จ้ าาา เก็บจ้ า”ร่างเล็กเดินออกไปที่ระเบียงแล้ วแขวนมันไว้ บน

ราวตกผ้ า

“…”ธามมองอีกคนที่อยู่ร่วมห้ องด้ วยตลอดแต่พอหน้ าสวยๆนัน่

หันมาเขาก็หนั หนีเพื่อไม่ให้ อีกฝ่ ายรู้วา่ มองอยู่

“พี่ธาม เดี๋ยวกรจะกลับห้ องแล้ วนะ”

“…”
“ได้ ยินป่ ะเนี่ย”ธามหันมองตาของกรนิ่งๆไม่ได้ บอกว่าได้ ยินหรื อ
ไม่ได้ ยิน เขาเดินมาใกล้ อีกฝ่ ายก่อนจะเอียงคอมอง

“ยังไม่ได้ โหดใส่เลยเรื่ องเมาตอนเย็น”ธามพูดเยอะขึ ้นด้ วย

ประโยคที่ยาวกว่าแต่ก่อนตังแต่
้ ตอนไหนก็ไม่ร้ ู เขาจ้ องตาที่แดง
เรื่ อๆอยู่ด้วย...ก็ไม่ได้ ขี ้เหร่นกั หรอกเด็กนี่
“แล้ วจะมาโหดทําไมเล่า เป็ นแฟนกรรึไง”ถามออกไปแบบนัน้
แหละถามออกไปตามความปากดีที่เคยชิน คิ ้วหนาเลิกขึ ้นแล้ ว
จ้ องมองมาใกล้ กว่าเดิม กรยอมรับว่าคาดหวังกับคําตอบหน่อยๆ
...แต่ก็นะ...ไม่น่าหรอก

“อย่าไร้ สาระหน่า”เห็นมัย๊ บอกแล้ ว...พี่มนั ไม่อะไรหรอก

“ก็แล้ วจะมาโหดทําไมเล่า กรมะ..”

ครื ดดด.... ครื ด....

เสียงมือถือที่ดงั ขึ ้นขัดเวลาบนโต๊ ะทําเอาธามและกรหันมอง คน
ตัวเล็กวิ่งไปหยิบมือถือของตัวเองขึ ้นมาแล้ วมองมายังเบอร์ โทร
เข้ า ‘พี่บอสของน้ องกร’

“…”ไปมีเบอร์ กนั ตอนไหน

ฟึ่ บ...
หน้ าเหวอสิเจอแบบนี ้ จะมาแย่งมือถือไปทําไมเนี่ย!

“พี่ธามนี่ของกร พี่ธาม!”

/ฮัลโหล ธามหรอ...เออน้ องมัน.../

“น้ องมันอยู่กบั กู สบายดีและสร่างเมาแล้ ว”

/ธาม!เดี๋ยวสิอีธ๊าม!/ นลินตะโกนลอดมาทางมือถือ เธอยืมมือถือ

ของบอสโทรมาเพื่อเช็คว่ากรถึงห้ องรึยงั ก็แค่นนธามพู
ั้ ดแค่
ประโยคเดียวโดยไม่ฟังปลายสายแถมตอบทุกข้ อคําถามครบ มือ
ถือถูกโยนมาคืนให้ แล้ วนัง่ ลงดูทีวีทโี่ ซฟาไปแบบสบายใจ

“เอ้ า! พี่บอสถามว่าไรเนี่ยแล้ วไมไม่ให้ กรคุยอะ!”

“ตอบไปหมดแล้ ว”

“อะไรของพี่เนี่ย!”

“…”
“ไม่บอกนี่นกึ ว่าหวงก้ างรู้ป่ะ”ตาดุหนั มองแล้ วขมวดคิ ้วใส่
“เงียบๆแล้ วมาดูทีวี”

“จะกลับห้ อง!”

"นัง่ "

"กรจะกลับห้ องแล้ วเนี่ย!"

“น้ องกรครับ...”เสียงเย็นทีถ่ กู ใช้ เวลาไม่ได้ ดงั่ ใจเรี ยกอีกคนนิ่งๆ

พร้ อมสายตาดุๆ

“อืออ...เรื่ องไรอะ”
 CH9
พลาดที่ลองเชิงพี่ธาม

01:24น.
เสียงทีวียงั คงดําเนินต่อไปท่ามกลางความเงียบ สายตา
คมมองหนังที่ถกู ฉายมาจนถึงตอนจบของเรื่องธามได้ ยินเสียง
หายใจเข้ าออกเป็ นจังหวะที่ดจู ะสมํา่ เสมอ

“…”หลับไปตังแต่
้ เมื่อไหร่ก็ไม่ร้ ูเหมือนกัน เด็กข้ างๆตัวเขาที่โดน
บังคับให้ มาดูหนังด้ วยเนี่ย

“…”ปากอิ่มอ้ าออกน้ อยๆพร้ อมหัวที่เอียงลงจะปั กกับพนักโซฟา

ข้ างๆตัว ทุกครัง้ ทีก่ รผงกหัวขึ ้นลงตาเรี ยวจะลืมขึ ้นราวกับรู้สกึ ตัว
...แต่มนั ก็ไม่เลย กรก็ยงั คงไม่ตื่นอยู่ดีนนั่ แหละ ตอนนี ้ธามปิ ดทีวี
แล้ วเอื ้อมมือมาดันหัวคนที่หลับอยูใ่ ห้ ทิ่มลงกับโซฟา
“อือออ...หือ อะไร จบแล้ วหรอ”เปลือกตาเปิ ดเพียงครึ่งแต่ปากก็
ขยับเอ่ยคําพูดออกมา ธามชี ้ไปที่ห้องนอนของตัวเองแล้ วเพยิด
หน้ าไปตามทางที่ชี ้

“อือๆ ลุกแล้ วๆ”กรหยีตามองธามที่ยืนอยูเ่ ต็มความสูงแล้ วพยัก

หน้ าแต่ก็หลับตาลงอีกครัง้ ทําเอาคนแก่กว่าดันหน้ าผากให้ หงาย
เงิบไป ดีที่น้องมันตังหลั
้ กได้ ทนั ก็เลยไม่ได้ ล้มตัวลงไปกับโซฟา

“…”ต้ องทํากันแบบนี ้ใช่รึเปล่าถึงจะตื่น หัวใหญ่สา่ ยไปมาแล้ ว

มองตามคนสะลึมสะลือเดินเข้ าห้ อง วันนี ้ให้ กรนอนกับเขาก็แล้ ว
กัน...ไหนๆ พรุ่งนี ้ก็เป็ นวันหยุดอยู่แล้ ว ธามเดินมาคว้ าเอามือถือ
ของตัวเองและกรเข้ าห้ องตามไป

“นอนดีๆ”ก้ าวแรกที่เดินเข้ ามาเขาเห็นเด็กหนุ่มนอนขดตัวกองอยู่

ที่ปลายเตียงแถมไม่ได้ นอนตรงๆทําเอาธามต้ องพูดเพื่อปลุก กรก็
แค่ตวั ถึงเตียงแล้ วทิ ้งตัวลงทันทีก็แค่นนั ้

“กรนอนดีๆ จะตกแล้ ว”หน้ าสวยพาดอยู่กบั ขอบเตียงใกล้ จะร่วง

จะเตียงเต็มที่
“เห้ ออ..”ธามทําอะไรไม่ได้ นอกจากต้ องอุ้มตัวช้ อนขึ ้นมาให้ นอน
ข้ างกันดีๆ เขาถอนหายใจออกมาเพราะเหมือนตอนนี ้ตัวเองต้ อง
มานัง่ ดูแลเด็กสามขวบ

“แสบ”เสียงพูดเบาๆไม่ได้ ถกู รับรู้จากคนที่อยากให้ รับรู้ ธามใช้

สรรพนามเปลี่ยนไปกับเด็กที่เขามองว่าน่ารํ าคาญ ใช่...กรเป็ นเด็ก
น่ารํ าคาญเหมือนเดิมเสมอแล้ วกรก็แสบมากด้ วยที่ทาํ ให้ ธามต้ อง
ยอมมากขนาดนี ้

แต่ ก..แต่ กๆๆๆๆ

“...”เสียงพิมพ์ที่ไม่ได้ ปิดเสียงของมือถือดังขึ ้นเมือ่ แป้นพิมพ์ถกู
ใช้ งาน มือถือเครื่องที่เคยโดนแย่งกันไปมาตอนนี ้อยู่ในมือของธาม
แล้ ว ข้ อนิ ้วใหญ่ตดั สินใจกดเบอร์ ของตัวเองลงไปในเครื่ องแล้ ว
เมมเบอร์ ให้ เสร็จสรรพ...แน่นอนว่าเขาไม่ได้ ลบเบอร์ ของเพือ่ น
ตัวเองออกไปด้ วย ถ้ าจะถามว่าเพราะอะไรหนะหรอ...
เพราะเขารู้อยูแ่ ล้ วว่ากรชอบใครมากกว่า เพราะเขารู้อยู่แล้ วว่ากร
เลือกจะกดเบอร์ ของใครหากเบอร์ ของเขาขึ ้นเทียบกับของบอส
และเพราะเขาก็ร้ ูอีกด้ วยว่าแค่กรเห็นเบอร์ ของเขาแล้ วเบอร์ ของ
บอสก็แทบจะไร้ ความหมาย ธามรู้ทงหมดเขาเลยไม่
ั้ จําเป็ นจะต้ อง
มานัง่ สนใจว่าจะมีเบอร์ ของบอสหรื อว่าไม่มีอยู่

“…”ไม่ใช่แค่เพียงเบอร์ ของธามทีถ่ กู เมมเข้ าเครื่ องของกร แต่

เบอร์ ของคนที่นอนอยูข่ ้ างๆบนเตียงนี่ก็ถกู ใช้ โทรเข้ ามาหาตัวเขา
เองด้ วยเหมือนกัน

“ก็แค่นน”ธามกดบั
ั้ นทึกรายชื่อและวางมือถือทังสองเครื
้ ่ องไว้ บน
หัวเตียงก่อนจะเข้ านอนตามไป

09:00น.
อาหารเช้ าแบบง่ายๆในวันเสาร์ แบบนี ้ถูกเตรี ยมขึ ้นจากคนที่ตื่น
เช้ ากว่าอย่างธาม โดยปกติแล้ วถ้ าเป็ นวันธรรมดาธามจะออกไป
กินอาหารร้ านกาแฟที่เขาไปกินเป็ นประจําแต่วา่ ถ้ าเป็ นวันหยุด
แล้ วธามเลือกจะทําอะไรกินเองซะมากกว่า

“…”สายตาจ้ องมองตัวหนังสือเพื่อทบทวนและมือที่ยกดื่มนมสด
รับรู้ได้ ถึงความเปลี่ยนแปลงเมือ่ มีเสียงก๊ อกแก๊ กดังออกมาจากใน
ห้ อง มันดังจนเขารํ าคาญและหยุดการอ่านหนังสือของตัวเองลง

“ทําอะระ...”เสียงทุ้มกําลังจะถามออกไปด้ วยความหงุดหงิดแต่
แล้ วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่อยรอยของนํ ้าที่หยดตามพื ้นหยดอยู่ตาม
ทาง สายตาดุๆไล่มองมาเรื่ อยๆก็เห็นเด็กตัวขาวใส่เสื ้อเชิ ้ตตัวใหญ่
ตัวเดียวพร้ อมกับกางเกงชันในยื
้ นเช็ดหน้ าอยู่อย่างสบายใจ

“ทําอะไร”ธามข่มเสียงถามออกไปเพราะห้ องเขามันรกจนน่า
หงุดหงิด เด็กนี่ทาํ อะไรแต่เช้ ากันวะห้ องถึงได้ รกแบบนี ้

“ก็อาบนํ ้า...พี่ธามมีกางเกงมัย๊ กรไม่มีกางเกงติดมาอะ”สายตาที่

ช้ อนมองทําเขาสะดุดอยู่เหมือนกัน ถึงน้ องมันจะตอบไม่ค่อยตรง
คําถามก็เถอะ กรเช็ดหน้ าจากการล้ างหน้ าหมาดๆแล้ วเดินมาหา
ทังเสื
้ ้อเชิ ้ตขาวนี่แหละ
“ไม่มี”เขาไม่มีกางเกงที่ตวั เล็กถึงขนาดที่กรจะใส่ได้

“ขาสันก็
้ ได้ ไม่มีเลยหรอ”ขาเรี ยวที่โผล่พ้นขอบเสื ้อตัวใหญ่
ออกมามันดึงดูดให้ สายตาต้ องจ้ องมอง

“…”
“งันกรจะขึ
้ ้นไปหยิบขาสันที
้ ่ห้องก่อนนะ”

“ไม่ต้อง”ขืนให้ ไปสภาพนี ้คนได้ แตกตื่นกันพอดีสิ

“อ้ าว...แล้ วจะให้ ทําไง”

“โทรให้ เพื่อนเอาลงมา เรารออยู่นี่แหละ”ธามเดินเลยไหล่เล็กเข้ า

มาเก็บผ้ าเช็ดตัวที่กองอยูก่ บั พื ้นขึ ้นมาตากดีๆ แน่นอนว่าเด็กดี
ของธามโทรไปบอกปอเรี ยบร้ อยแล้ วตามที่อีกคนบอก

เดี๋ยวนะ...กรว่ากรคิดอะไรดีๆออกแล้ ว

พรึบ...
“หรื อพี่ธามอยากจะให้ กรใส่แบบนี ้ทังวั
้ นให้ ด.ู ..ก็ได้ นะ”ร่างบาง
กระโดดขึ ้นมานัง่ บนเคาท์เตอร์ ข้างอ่างอาบนํ ้าแล้ วไขว่ห้างมองคน
ที่ก้มเก็บของ กรเห็นสายตาที่ธามมองต้ นขาตัวเองตอนเดินเข้ า
ห้ องมาหรอกหน่า...กรอยากลองยัว่ ดูบ้าง

“…”ธามมองลึกเข้ ามาด้ านในยังส่วนที่ชายเสื ้อมันเกือบจะปิ ดไม่

มิดหลังจากเขายืนขึ ้นแล้ ว คนตัวเล็กเมื่อเห็นแบบนันก็
้ ยิ่งได้ ใจ อ้ า
ขากว้ างออกจากกันแล้ วยกยิ ้มอย่างเหนือกว่า...อารมณ์หงุดหงิด
เรื่ องห้ องรกของธามตอนนี ้มันหายไปหมดแล้ วหละ

“อยากจะเล่นแบบนี ้?”ธามเลิกคิ ้วแล้ วกระตุกยิ ้มแบบแปลกๆ

สองฝ่ ามือใหญ่เอื ้อมมารัง้ เอวเหมือนครัง้ ที่กรเมาเมื่อคืนแล้ วดึงให้
มาชิดกับตัว

“พะ..พี่ธาม”คนตัวเล็กตกใจไม่น้อยเมือ่ อยู่ๆอีกคนดึงตัวเองลง
มาจากเคาท์เตอร์ ด้วยสองมือใหญ่

“…”ธามจับอีกคนหันหน้ าเข้ ากับกระจกซึง่ เป็ นทางเดียวกับที่

ตัวเองหัน
“ชอบเล่นจังนะแบบนี ้”ท่อนขาใหญ่ดนั แทรกเข้ ามาอยู่ตรงกลาง
หว่างขาเรี ยวที่กําลังหนีบหุบเข้ าหากัน กรหนีเขาไม่พ้นแล้ ว...

“ไม่ได้ จะเล่น”คนปากดียงั คงตอบออกมาแบบกล้ าๆกลัวๆ ทังที

้ ่
ในใจหวัน่ ไหวไปถึงไหนแล้ วก็ไม่ร้ ู

“กรไม่เคยเล่นกับพี่ธามนะ...กรพูดจริ ง”สะโพกสวยแอ่นมา
ด้ านหลังเพื่อแกล้ งอีกคนต่อ

“หึ...”ธามส่ายหน้ าเบาๆ

“ถ้ าไม่กล้ าจริ งๆ...”จมูกโด่งก้ มลงมาจนชิดบริ เวณท้ าทอยพร้ อม

กับมือใหญ่ทแี่ ตะลูบยังข้ อพับขาด้ านใน ธามลูบมันขึ ้นมาเรื่ อยๆ
จนถึงสะโพกเนียน จากคนที่เคยได้ ใจแบบกรหยุดทุกการกระทําที่
ตัวเองทําอยู่ทนั ที

“ก็อย่าซ่านักเลยแสบ..”ปลายจมูกเฉี่ยวโดนต้ นคอไปมา แถมลม

หายใจอุ่นๆที่คอยเป่ ารดต้ นคอขาวอยู่ ตอนนี ้กรไม่ร้ ูแล้ วว่าตัวเอง
ทําหน้ ายังไงออกไป...เขาแค่ร้ ูสกึ ร้ อนมากเลยที่ช่วงแก้ มและร้ อน
ทุกๆที่ที่พี่ธามสัมผัสลง
“…”คนปากดีหลับตาแน่นและเกร็งตัวไปหมดทุกส่วน กรรู้สกึ
เหมือนจะระเบิดซะได้ เลยตอนนี ้ ไม่น่าไปเริ่ มกับพี่ธามเล๊ ย...ก็แค่
อยากแกล้ ง อยากลองเชิงเอง!

“พี่ยงั ไม่อยาก....”คําพูดถูกเว้ นช่วงไปเมื่อธามยืดตัวขึ ้นมาซ้ อน

หลังกรเต็มตัว เขามองปฏิกริ ยาของอีกคนผ่านกระจกแล้ วยกยิ ้ม
ใบหน้ าแดงกํ่า เปลือกตาหลับแน่น ไหนจะเหงื่อที่เริ่ มซึมตามขมับ
บ้ างแล้ ว...นี่หรอคนที่บอกว่าไม่ได้ จะเล่น ธามเกี่ยวรัง้ ขอบชันใน
้
ลงมาจนร่นเห็นเนื ้ออวบ

“รังแกเด็ก...”รังแก...รังแกบ้ านแกสิอีพี่ โอยยย อยากเป็ นลม กร

จะเป็ นลมแล้ ว..มันหวิวไปหมดที่ช่วงท้ องนี่เลย ธามปล่อยมือให้
ยางยืดทําหน้ าที่ดีดกลับก่อนจะเตรียมขยํามือลงยังส่วนที่พงึ่ เห็น

ก๊ อกๆๆๆๆ
“หึ...เก่งจังนะครับ”จบคําพูดประชดมือใหญ่ก็ผลักหัวกรน้ อยๆ
แล้ วเดินออกจากห้ องไปเพื่อไปเปิ ดประตูเอาของจากปอ ราวกับ
เสียงเคาะนี่มนั ช่วยชีวิตเขา..กรหายใจไม่ออก กรรู้สกึ ร้ อนจนมัน
อยากจะเอานํ ้ามาราดตัว...นี่คือความรู้สกึ เขินหรื ออะไรทําไมมัน
เป็ นได้ ขนาดนี ้

“ขี ้โกง...อีพี่ธามแม่ง โกงตลอด”ร่างบางเท้ าตัวลงกับเคาท์เตอร์

แล้ วกัดปากตัวเองแน่น...สัมผัสที่พจี่ บั ทุกทีที่พี่มนั ลูบ...ทําเอาตัว
เขาตื่นตัวเข้ าแล้ ว กรเจ็บใจ...ทําไมรู้สกึ พ่ายแพ้ หละ ฮึ่ยยย จะไป
แกล้ งพี่มนั ทําไมตัวเองกลับโดนเองแบบนี ้หละ

“อืออ..”กรเอื ้อมมาจับยังสิ่งทีเ่ ริ่ มจะโป่ งพองกลางลําตัวแล้ วนวด

มันน้ อยๆเพื่อบรรเทาอาการ นํ ้าสีใสไหลเยิ ้มออกมาจากส่วน
ปลายซึมผ่านกางเกงออกมาอย่างเห็นได้ ชดั ไม่ทนั แล้ ว...ต้ องทํา
แล้ ว แบบนี ้มันไม่ไหวแล้ ว...

“อ่ะ..อืมมม ธะ...ธามมม”

“ฮึก...อ่ะ...อ๊ ะอ๊ า อืออออออ พี่ธาม”

“อะ..อึกอือออพี่ธาม...พี่ธามมมม อื๊ออ...อ๊ าาา!~”

แกร่ ก...
“โล่งเลยสิ”ทันทีที่ประตูห้องนอนเปิ ดออกประโยคแรกก็ทํากรหัน
ขวับหน้ ามุย่ มามองแล้ ว

“ฮึย่ !”คนตัวเล็กเดินมาหยิบกางเกงที่วางบนโต๊ ะหายเข้ าไปใน

ห้ องเพือ่ เอามาใส่ กรใส่เสื ้อเชิ ้ตตัวเดิมแต่แค่รอบนี ้เขาพันท่อนล่าง
ด้ วยผ้ าห่มที่อยู่ในห้ องนอน...กรลากมันออกมาด้ วยเลย ลากมา
ทังหมดนั
้ น่ แหละ พี่ธามแม่ง...แล้ วมามองอะไรแบบนันวะ
้ โอ๊ ย ขัด
ใจ!!

“หูดีไปละ”คนตัวขาวบ่นอุบ..ใครจะคิดว่าห้ องนํ ้าที่อยู่ใน

ห้ องนอนลึกขนาดนันพี
้ ่มนั ยังได้ ยิน

“…”ธามยิ ้มแล้ วมองตามคนเดินกระฟั ดกระเฟี ยดเข้ าห้ องไป

แบบขําๆ เขาได้ ยินหมดแหละถึงมันจะเบามากก็ตาม...กรคงคิด
ว่าเขาไม่ได้ ยินหละมัง๊

……
“อะไร!”ขาสันถู
้ กสวมเอาไว้ แล้ วตอนนี ้ กรเดินออกมาจากห้ อง
แล้ วลงมานัง่ ข้ างๆธามที่โซฟา

“...”ธามยักไหล่เป็ นเชิงว่าไม่มีอะไรแต่หน้ าตานี่สิ...ขอจิ ้มทีเ่ ถอะ

“ไม่ต้องมามองงี ้เลยนะพี่ธาม!”กรแว้ ดเสียงดังออกมาพอสมควร

แล้ วใช้ หมอนตีลงแรงๆที่ไหล่หนา

“อย่า”สองมือเล็กฟาดลงแบบไม่ยงมื
ั ้ อด้ วยความหมัน่ ไส้

“ก็เลิกล้ อดิ พี่ธามอะ!!”อยู่ๆธามก็ลกุ ขึ ้นแล้ วเดินเข้ าห้ องนํ ้าไป

หลังจากกรฟาดหมอนลงไปโดนแว่นที่ธามใส่อยู่

“เห้ ย โกรธหรอ..พี่ธาม พี่ธาม!”

“กรขอโทษ พี่ธาม”กรเดินเร็วตามเข้ ามาเมื่อเห็นว่าพี่มนั อยู่ๆก็ลกุ

พรวด คนตัวเล็กเดินวนไปเวียนมาหน้ าห้ องนํ ้าที่ธามหายเข้ าไป

“เปล่า..”

“เชี่ย!!”หน้ าหล่อเลื่อนมาชิดจนต้ องหลับตา ออกมาก็ไม่บอกเข้ า

ไปก็ไม่บอก อย่าทําอะไรเร็วๆดิมนั ตกใจ!
“ลืมตาดิ”แล้ วทําไมกรต้ องทําตามที่บอกวะ...ตาเรี ยวลืมขึ ้นแล้ ว
มองคนตรงหน้ าที่ไม่ได้ ใกล้ เท่าเดิมแล้ ว...เห้ ยยย พี่มนั ใส่คอน
แทค!

“ใส่คอนแทค!”

“…”
“ดูด~ี ”สิ่งแปลกใหม่ทําเอากรเลือ่ นเข้ ามาหาโดยอัติโนมัติ เขาลืม
เรื่ องที่กลัวธามจะโกรธไปแล้ วด้ วย

“แล้ วเปลี่ยนไมอะ..”ธามมองกลับมานิ่งๆ

“อยากคูลอะดิ แบบพี่บอสเงี่ย”

“เปล่า”

“โถ่ แต่ไงพี่ธามก็หล่อกว่าอยู่ดีและเนอะ”กรจ้ องไปมาที่ดวงตา

คมไร้ สิ่งกีดขวาง ไม่มีแว่นแล้ วหล๊ อหล่อ...หล่อจนหวงขึ ้นมา
ตะหงิดๆ ว่าแต่..เขาหวงได้ มยั๊ นะ

“รู้”
“หลงตัวเอง”ใช่...อีพี่ธามหลงตัวเองมากๆ

“ไม่ได้ หลง...ถ้ าหลง...”

“เราคงไม่เรี ยกชื่อพี่บอ่ ยขนาดนันในห้

้ องนํ ้าหรอก..ว่ามัย๊ ”

“พี่ธ๊าม!!!!!”
 CH10
หึงไม่ ได้ หวงไม่ ได้ แต่ กง็ ้ อด้ วย!

“ครับ?” คําตอบที่มาพร้ อมรอยยิ ้มมุมปากนี่มนั ...ว้ อย! ดู...ดูพี่

มันตอบมาสิ ครับหรอ!ครับเฉยๆงันหรอออ
้ ฮึย่ ย! ไม่เขินหรอกว่อย
ไม่เขิ๊นน! ริ ว้ แดงขึ ้นเป็ นปื น้ ราวกับทาบลัชออน ธามอยากจะบอก
ว่าแม้ เด็กตรงหน้ าไม่บอกเขาเขาก็ร้ ูได้ วา่ น้ องมันโคตรจะเขินเลย

“เงียบนะ!!”คนตัวขาวโวยวายจนหน้ าแดงไปหมดเต็มสองข้ าง
แก้ ม สองมือเล็กตีลงแรงๆที่ต้นแขนใหญ่นนั่

“หึ”ธามขําออกมาน้ อยๆแล้ วยิ ้มมุมปากอีกครัง้ เขาชอบทีอ่ ีกคน

มีปฏิกริ ยาตอบโต้ แบบนี ้ กวนน้ องมันแบบนี ้ไปเรื่ อยๆก็สนุกดีเหมือ
กันนะ

“พี่ธาม อย่ามาเดินหนีนะ!~”กรเดินตามเมื่อคนที่เขาตีอยู่เดิน
ห่างออกไปแล้ วหยิบกระเป๋ าขึ ้นสะพาย ได้ ยินสิ่งที่นา่ อายแบบนัน้
ไปแล้ วแล้ วมาทําเมินกันแบบนี ้เนี่ยนะ
“ไม่ต้องเดินหนีเลย ไม่ต้องไป! นี่..หันมาเดี๋ยวนี ้!”

ปึ้ ก!
อยู่ๆคนที่เดินหันหลังให้ อย่างธามที่กําลังจะเดินถึงประตูก็หนั หลัง
กลับมาโดยไม่บอกไม่กล่าวทําให้ หน้ าเล็กนี่กระแทกเข้ ากับแผ่น
หลังนี่เต็มๆก่อนทีธ่ ามจะหันหน้ าแล้ วเขยิบเข้ ามาใกล้ พี่มนั ใช้ มกุ
นี ้อีกแล้ ว! อย่าหวังเล๊ ยว่าอีกรคนนี ้จะเขินหนะ...

“อะ...อะไร!”กรโวยวายแล้ วยกมือขึ ้นบังหน้ าเพือ่ ไม่ให้ มนั ใกล้ กนั

ไปมากกว่านี ้ ไม่ได้ เขินคนเขาตกใจว้ อย

“หึ...แสบ”สองมือเล็กยังคงบดบังสายตาที่ไร้ กรอบแว่น
เหมือนเดิมไม่ได้ เอาลงแต่อย่างใด

“ไปเดินเล่น”ประโยคบอกเล่าที่ไม่ได้ บง่ บอกถึงการเชิญชวนแต่

อย่างใดหลุดออกมา อะไร...อยูๆ่ มาบอกไปเดินเล่น ชวนกัน
ใช่มยั๊ เนี่ย..นี่มนั อ่อยกันทางอ้ อมใช่รึเปล่า
“คือชวนหรอ”กรเอามือทีบ่ งั หน้ าออกแล้ วถามดีๆ

“…”ธามไม่ตอบตามเคย เขาเปิ ดประตูแล้ วอ้ ามันออกแบบนัน้

ก่อนจะเดินออกไปเพื่อไปยังจุดหมายที่ต้องการ

“จ้ าๆ ไม่ตอบแต่อ้าประตูไว้ ...นี่เป็ นโคนันมัง๊ เนี่ย”ร่างบางยู่หน้ า

น้ อยๆแล้ วยิ ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี สองเดือนที่ตามๆมาเนี่ยก็
พอจะรู้นิสยั พี่ธามอยู่หรอก นึกอยากจะพูดก็พดู หรื อว่านึก
อยากจะแสดงออกแบบไหนก็แสดงออก บางทีกรก็ต้องมานัง่ แปล
การกระทําพี่มนั แบบนี ้ในทุกวัน นี่แหละน๊ าา....พี่ธามของแท้

“…”กรปิ ดประตูแล้ ววิ่งตามอีกคนออกมาาก่อนจะเปลี่ยนจากวิ่ง

มาเป็ นเดินข้ างกันเหมือนทุกที มันไม่เหนื่อยหรอกทีต่ ามแบบนี ้
มันสนุกดีนะจริ งๆแล้ วหนะ...กับคนที่ชอบ ใครเขาเคยเหนื่อยกัน
จริ งมัย๊ ถึงอาจจะมีแอบท้ อบ้ างก็เถอะ

“นี่พี่ธามจะไปไหน”หัวข้ อของสถานที่ที่จะไปถูกหยิบมาคุยแทน
เรื่ องน่าอายที่ทงสองทิ
ั้ ้งมันไว้ ที่คอนโด
“ห้ าง”ตอบเสร็จตาคมก็ก้มมองนาฬิกาว่าเป็ นเวลากี่โมงแล้ ว...
สิบโมงแล้ วหรอ จากนี่ถ้านัง่ รถไปก็คงจะทันกับเวลาที่ห้างมันเปิ ด
พอดี

“ไปซื ้อไรอะ”ปากอิ่มยังเจื ้อยแจ้ วถามไม่หยุดปากตังแต่

้ เริ่ มเดิน
ออกมาจากคอนโด

“…”คนตัวสูงมองหารถเพื่อนัง่ ไปยังห้ างที่ใกล้ มหาลัยเขาเลยไม่

ตอบคนช่างถาม ตอนนี ้ทังสองขึ
้ ้นรถประจําทางมาแล้ ว

“กรอยากดูหนังอะพี่ธาม หนังผีอะ”เด็กหนุ่มนัง่ โม้ ไปมาเรื่ องหนัง

ที่ตวั เองอยากดู ทังตั
้ วอย่างหนังบ้ างหละเนื ้อเรื่ องที่ไปอ่านสปอย
มาแล้ วบ้ างหละ

“…”ธามหันมองกรที่เอาแต่พดู เขาไม่ได้ ว่าอะไรหรอก...เด็กมัน

ไม่เหนื่อยจะพูดแล้ วเขาจะเหนื่อยฟั งทําไม มือใหญ่ควักเงินจ่ายไป
สําหรับค่าโดยสารสองคน ที่จริ งธามก็ฟังกรบ้ างไม่ได้ ฟังบ้ าง พูด
เยอะเรื่ องเยอะสิ่งจนเขาไม่ค่อยได้ ให้ ความสนใจตลอดเวลา อีก
อย่างในหัวของธามก็คิดอะไรหลายๆเรื่องด้ วยแหละ
“เบื่อมัย๊ ที่กรตามตลอดเลย”ประโยคคําถามที่เข้ าหูเขามากที่สดุ
ทําเอาธามหันมองคนข้ างๆทีอ่ ยู่ด้วย

“ถามไม”คิ ้วหนาเลิกขึ ้นข้ างเดียวแล้ วเท้ าแขนกับขอบกระจก

หน้ าต่างมอง สายตาที่มองมาหากรนี่มนั แทบฆ่าคนโดนมองได้
เลย เวลาพี่ธามไม่มีแว่นมันเหมือนเป็ นคนละคน...คนตรงหน้ าเขา
ดูฮอตขึ ้นกว่าเดิมซะอีก กรเริ่ มจะเกลียดไอ้ คอนแทคมาตะหงิดๆ
แล้ ว

“ก็...เห็นเมินกันตลอด...”ตาเฉี่ยวหลบสายตาที่มองมาแล้ วเสไป
มองทางอื่น วิวข้ างทางบ้ าง คนโดยสารที่ขึ ้นมาใหม่บ้าง

“ไม่คอ่ ยได้ มองหรื อสนใจกันเลย...เลยอยากถามว่าเบื่อมัย๊ ”คน

ตัวขาวกุมมือตัวเองแน่น กรกลัวคําตอบที่จะได้ แต่ก็เลือกถาม
ออกไป ที่จริ งกรเห็นว่าพี่ธามไม่ได้ ค่อยได้ สนใจเขาจริ งๆตลอดสอง
เดือนที่ผ่านๆมา มันก็มีบางทีที่พี่มนั แกล้ งบ้ างอะไรบ้ างแต่ก็แค่
สองเดือน ยังไม่อยากจะเข้ าข้ างตัวเองเท่าไหร่
“นี่ไม่มองหรอ”หน้ าคมแนบลงไปกับมือที่เท้ าอยู่บริ เวณขอบ
กระจกแล้ วเอียงมอง ใช้ คําว่าจ้ องดีกว่า...เพราะตอนนี ้ธามมองกร
จนแทบจะทะลุ แต่แค่เด็กโง่นี่มนั ไม่ร้ ูตวั

“ไม่ได้ มองแบบนี ้ซะหน่อย”ปากสีสดเถียงออกมาพร้ อมหันมา

มองคนที่เท้ าหัวรออยู่ด้านขวา

“มองแบบสนใจอะ ไม่ได้ เมินกันเงี่ยไม่ใช่มองแบบจ้ องมอง”เถียง

ฉอดๆเลยนะปากเล็กนัน่ หนะ

“ก็...มองอยู่ตลอด”สายตาคมเอียงมองแล้ วทําหน้ านิ่ง เขาไม่

ตอบว่าเบื่อหรื อไม่เบื่อ เขาแค่กําลังเถียงกับเด็กน้ อยเรื่ องมอง
หรื อไม่มองมากกว่า

“ไม่ได้ มอง”

“มอง”

“ไม่ได้ มอง”

“มองสิ”
“ไม่ได้ มองซะหน่อย คนโดนตามจะไปรู้อะไรหละ”กรกอดอกแล้ ว
มุย่ หน้ าลง ทําไมคนตรงหน้ าเอาแต่เถียงเขากลับหละ!

“แล้ วคนโดนมองจะไปรู้อะไรหละ”

“กะ...”

“ถ้ามองแปลว่าสนใจ...ในแบบของเรา”
“พีก่ ็คง...มองมัง๊ ”
พูดแบบนี ้ไปเด็กโง่นี่จะเข้ าใจรึเปล่า...

ฟิ ว้ ววว~ ตู้มมมม...

“ไป ลงรถ”หลังจากทิ ้งระเบิดลูกโตไปแล้ วรถก็ดนั มาจอดที่หน้ า

ห้ างพอดี ถึงป้ายที่ต้องลงคนตัวโตก็เดินนําลงไปก่อน ขาเล็กก้ าว
ตามไปแบบติดๆทังที
้ ่ในหัวก็ยงั คงคิดไม่ตก ที่บอกว่าสนใจในแบบ
ของเรา...นี่คือพี่ธามไม่ได้ เบื่อกันใช่มยั๊

“…”แก้ มยุ้มอมยิ ้มน้ อยๆแล้ วเอื ้อมมือไปจับชายเสื ้อของคนที่มา

ด้ วย

“เพี ้ยน”ธามหันมาพูดใส่กรที่ไม่ได้ ร้ ูสกึ สะทกสะท้ าน เด็กนี่มนั

เพี ้ยนแล้ ว....หึ น่าระ...รํ าคาญ

“ก็มีความสุข”หน้ าสวยลอยหน้ าลอยตาไปด้ วยเวลาพูด ธามเดิน

ตรงไปยังร้ านที่เขาอยากจะมาดู

“โหห ชอบแนวนี ้หรอ”กรเดินเกาะอีกคนไม่ยอมปล่อยเหมือนหมี

โคอาล่าติดแม่ ธามเดินมาเรื่ อยๆยังร้ านที่ขายเครื่ องเขียนของ
ประเทศญี่ปนุ่ สมุดปกเรี ยบสีนํ ้าตาล ปากกาหลายสีแบบ
ธรรมดาๆ ของทุกอย่างสําหรับกรมันดูเรี ยบทื่อไปหมดแต่ก็ดู
น่าสนใจเวลาธามหยิบจับ

“…”การนัง่ มองอีกคนที่เลือกของที่ชอบนี่มนั ดีตอ่ ใจจังเลย กร

ชอบที่ธามสนใจอะไรอย่างใดอย่างหนึง่ อย่างตังใจ
้ ชอบที่ธามให้
ความสนใจแต่ละสิ่งเป็ นอย่างๆ ระหว่างการเดินดูของและจ้ อง
มองคนที่ชอบอยูๆ่ ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ ้นจนดึงความสนใจของ
กรไป

“อ้ าว ธาม”เสียงเรี ยกของหญิงสาวทําเอากรหันมองก่อนเจ้ าของ

ชื่อซะอีก

“…”คนตัวสูงหันมองแล้ วปรายตามาหาหน้ าสวยๆทีย่ ืนรออยู่

ธามเลิกคิ ้วขึ ้นเป็ นการขานตอบแทนการพูดคุย ดี..ดีมาก! กรโคตร
สบายใจที่พี่ธามมันเป็ นแบบนี ้

“เราพิ ้งค์นะ ที่เรียนแลปข้ างกันไง”ชายหนุ่มพยักหน้ าแล้ วหันมา

สนใจหนังสือในมือต่อ

“ปกติไม่เห็นถอดแว่น...นี่คิดไงใส่คอนแทคเนี่ย”เธอยิ ้มแล้ วเดิน

มายืนข้ างกันเพือ่ เลือกหนังสือชนิดเดียวกันขึ ้นมาดูบ้าง

“…”ธามหันมองกรแล้ วละสายตามาดูของตามเดิม เขาตอบ

คําถามของพิ ้งค์ไปแล้ วด้ วยท่าทางแต่ดเู หมือนเธอจะไม่เข้ าใจ
เท่าไหร่
“พี่ธามเล่มนี ้ดิ”มือขาวยื่นหนังสืออีกเล่มมาให้ ตรงหน้ า ธามเองก็
รับมันมาเอาในมือแล้ วเปิ ดดู

“อ่าว รู้จกั กันหรอ”พิ ้งค์หนั ยื่นหน้ าออกมาแล้ วยิ ้มให้ กร

“ก็มาด้ วยกัน”

“เนอะพี่ธามม~”กรตอบออกไปแล้ วโน้ มตัวทําท่าจะซบหน้ าลง

ยังลาดไหล่หนา ร่างสูงหันมองแล้ วเอี ้ยวตัวหลบก่อนเดินไป
จ่ายเงินยังเคาท์เตอร์

หวืดด...
“…”หน้ าเสียดิ วืดไง แตกยับเยินเลย! เสียงหัวเราะน้ อยๆของ
พิ ้งค์ทําให้ กรหงุดหงิดขึ ้นมาแล้ วตอนนี ้ แต่ที่หงุดหงิดกว่าหรอ...ก็อี
คนที่ยืนจ่ายเงินไม่ใส่แว่นอยู่นนั่ ไง!

“น้ องไม่ร้ ูหรอว่าธามไม่ค่อยยุ่งกับคนแปลกหน้ า”เธอยิ ้มแล้ วขํา

ไปด้ วยขณะพูด
“…”กรไม่ได้ ตอบอะไรไปเพราะสิง่ ที่ธามทํามันค่อนข้ างจะทําเขา
หน้ าแตกพอสมควร คนตัวเล็กได้ แต่ทําหน้ ามุย่

“…”หลังจากจ่ายเงินเสร็จคนต้ นเหตุก็เดินตรงมาหากรที่ยืน
กอดอกอยู่

“ทีหลังเวลาเข้ าคลาสใส่คอนแทคก็ได้ นะ น่ารักดี”พิ ้งค์ยงั คง

พยายามชวนคุยอยู่เรื่อยๆ

“เราว่าธามใส่คอนแทคหล่อกว่าเยอะเลย เห็นหน้ าชัดด้ วย”เธอ

ยิ ้มหวานมาให้

“ทําแลปง่ายดีด้วย”

“…”
“ใส่ไม่ใส่ก็หล่ออยู่แล้ วมะ”คนตัวขาวกระแทกเสียงพูดแล้ วกรอก
ตาขึ ้นบน

“โอ๊ ย! ร้ อน รํ าคาญ น่าเบือ่ !”กรจงใจบ่นออกมาให้ อีกฝ่ ายได้ ยิน

แล้ วก้ าวขาเตรี ยมออกจากร้ าน ธามยิ ้มมุมปากน้ อยๆ...เด็กนี่เริ่ มมี
อาการแล้ ว แอร์ ห้างเปิ ดฉํ่าขนาดนี ้..จะเอาอะไรมาร้ อนครับกร
“อืม วันหลังจะลองนะ”

“แล้ วนี่พิ ้งค์มาทําอะไร...ครับ”กรหยุดเดินแล้ วหันมามองค้ อน

ธามตอบพิ ้งค์กลับแล้ วคุยกันอยูเ่ กือบๆสิบหน้ านาที ระหว่างการ
คุยสายตาคมหันมองเขาไปด้ วยเป็ นพักๆ นี่หยามกันหรอ...อี
พี่ธาม!

“ซื ้อของเสร็จแล้ วไม่ใช่รึไง!”กรเบะปากแล้ วหันหน้ าหนี

“ไม่รอแล้ วแม่ง!”เสียงเท้ ากระแทกเดินออกมาเป็ นจังหวะทําให้

ร่างสูงตัดบทของตัวออกมา หวงก็ไม่ได้ หงึ ก็ไม่ได้ ไม่ได้ เป็ นไรกันห
นิ! จะคุยกับใครก็คยุ เลยไป ปกติคยุ กับคนอื่นด้ วยไง๊ ! ว้ อย พาล
กรจะพาล!!

“…”ธามเดินตามอีกคนที่กระฟั ดกระเฟี ยดออกมาด้ านหลัง

เงียบๆ

“เออ ไม่ได้ เบื่อกรแต่ก็สนใจคนอื่นด้ วยไง”

“พี่ธามแม่ง...กลับไปจับถอดคอนแทคซะดีมะ!”บ่นคนเดียว
งึมงําๆอะไรของเขา ธามเดินตามแล้ วยื่นหน้ าเข้ ามาจากด้ านหลัง
“อ่อยเรี่ ยราดว่ะ!”

“นิสยั ไม่ดี!”

“นินทาพี่หรอ”คนผมดําหันมองแล้ วมุย่ หน้ า...กรมุย่ หน้ ากี่ครัง้

แล้ วนะวันนี ้

“ขี ้อ่อยว่ะ!”

“หืม?”

“อะไรมาหืมอะไร!! ปกติคยุ กับคนอื่นด้ วยไง๊ !”

“จะให้ คยุ แต่กบั เราหรอ”

“ใช่!!”

“เป็ นแฟนหรอมาสัง่ ”หน้ าสวยมองแล้ วดันอกอีกคนออก ถาม

แบบนี ้ต่อยกันเลยเถอะ...เจ็บนะว้ อยถามมาได้ อะ! ที่ทําทุกวันนี ้ก็ร็ู
อยู่แล้ วว่าชอบมาถามแบบนี ้ทําไมวะ! ไม่ได้ ชอบนี่ด่าไปแล้ วนะ
ฮึย่ !
“เออ ไม่ได้ เป็ น ไม่ได้ เป็ นไรทังนั
้ นอะ!ตามมาสองเดื
้ อนแล้ วแม่ง
สนใจกันบ้ างดิวะ!”

“ก็บอกแล้ วไงว่าสน”

“แต่ก็สนคนอื่นด้ วยไง!”

“พี่ธามแม่ง...”

“แสบ...พูดดีๆ”

“ไม่ร้ ู!งอนแล้ ว!! ง้ อดิ ง้ อด้ วย!!”

 CH11
มาตามเด็ก แต่ เด็กมันยั่ว

“…”คนโดยโวยวายไม่ได้ ตอบอะไร ธามทําแค่ถอนหายใจแล้ ว

มองกรนิ่งๆ เขาไม่คอ่ ยชอบสถานการณ์แบบนี ้เท่าไหร่นกั อันทีจ่ ริ ง
ก็คือไม่ชอบเลยหละ ธามไม่ใช่คนชอบอะไรยุ่งยากน่ารํ าคาญหรื อ
เป็ นสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ อย่างคนตรงหน้ า เขาบอกไปแล้ วว่าสนใจ
บอกไปแล้ วให้ ได้ ยิน ทําไมถึงยังไม่เข้ าใจกันอีกต้ องให้ อธิบายอะไร
นักหนา

“พี่ธาม!”กรหน้ ามุย่ ไปกันใหญเมือ่ เห็นอีกคนไม่ตอบอะไร

“จะเงียบอีกนานมะ”คําพูดที่หลุดออกมาเพราะความน้ อยใจและ
โมโหทําเอาธามย่นคิ ้วตอบกลับมา

“เออ จะไม่ง้อใช่ปะ! ได้ ...ไปเองก็ได้ !”สองเท้ าเล็กเดินจํ ้าก้ าว

ใหญ่เพื่อเดินออกมาจากบริ เวณที่ธามยืนอยู่ ไม่ง้อก็ไม่ต้องง้ อ! ไม่
หวังอะไรมากอยูแ่ ล้ ว หงุดหงิดว้ อย กรหงุดหงิดมาก!!
“ไม่สําคัญก็งี ้แหละ โว๊ ะ!”เสียงหวานกระแทกลงเมือ่ เดินห่าง
ออกมาเรื่ อยๆแต่ก็ไม่มีวี่แววของอีกฝ่ ายว่าจะเดินตามมาแต่อย่าง
ใด เชิญยืนแข็งตายอยู่นนั่ แหละไม่ต้องตามหรอกเพราะยังไงคนที่
ตามมันไม่เคยเป็ นพี่ธามอยู่แล้ ว มันมีแต่อีกรนี่ไง!

“…”สายตาคมมองเด็กเอาแต่ใจในสายตาของเขาเดินห่าง
ออกไปเรื่ อยๆจนลับหายไป ธามส่ายหน้ าน้ อยๆแล้ วเดินไปดูของ
ร้ านอื่นต่อ ถ้ าน้ องมันจะกลับ...เดี๋ยวมันก็กลับมาเองนัน่ แหละ ธา
มไม่อยากไปตาม อีกอย่างคนแบบเขาไม่เคยตามใครให้ มาก
ความด้ วย

18:49น.
ก๊ อกๆๆๆๆ!! แกร่ ก...ตึง!!
“…”สองมือขาวรัวลงที่บานประตูเหมือนกับจะพังมันซะให้ ได้
บานประตูห้องถูกเปิ ดออกมาลวกๆเมื่อคนในห้ องเปิ ดออกมาให้
เนื่องจากอารมณ์ที่กําลังหงุดหงิดตอนนี ้หน้ าของกรจึงบอกบุญไม่
รับสุดๆแต่ก็นบั ว่าเป็ นโชคดีของกรที่ปอและฟรังอยู่ห้องสองคนนี ้
ถึงได้ มาเปิ ดประตูให้ เขาแบบนี ้

“เอ๊ าๆๆ ทําดีๆ เป็ นอะไรอีนี่”ปอพูดดุขึ ้นมาเมื่อรองเท้ าที่ใส่อยู่ถกู

สะบัดไปคนละทิศทาง ก้ นเล็กกระแทกนัง่ ลงยังเก้ าอี ้ข้ างโต๊ ะ
ภายในห้ องนอน

“หงุดหงิด หงุดหงิดชิบหาย!”กรถอนหายใจออกมาแรงๆรวด
เดียวเพื่อแสดงให้ เห็นว่าสิ่งที่เขาพูดเป็ นความจริ ง อากาศก็ร้อน
ห้ องก็มืด คนก็เยอะ โอ๊ ยอะไรๆก็ขดั ใจจริ งว้ อย!!

“แล้ วอะไรทํามึงหงุดหงิดเนี่ย หน้ าบูดเป็ นข้ าวเก่าเลยอีเวร”ปอ

พูดไปด้ วยเล่นโทรศัพท์ในมือถือไปด้ วย ตอนนี ้เพื่อนทังสองคน
้
ของกรนัง่ ๆนอนๆอยู่บนเตียงทังคู
้ แ่ ต่ก็หนั มาคุยกับเขาที่พงึ่ จะทิ ้ง
ตัวลงยังเก้ าอี ้ปลายเตียงได้

“ผัวเมินหรอคะลูก”กรหันมองค้ อนใส่ฟรังที่พดู ได้ ตรงประเด็นจน

แทงใจดํา
“เออ อีพี่แม่งเมิน ทํากูหน้ าเกือบวืดตายต่อหน้ าเพื่อนมันอะ”

“นี่กอู ตุ ส่าเดินรอแล้ วรออีกในห้ องก็ไม่คิดจะตามกูเลย ต้ องให้ กู

ถ่อกลับห้ องมาเนี่ย!”ฟรังกับปอหันมองหน้ ากันแล้ วเลิกคิ ้ว วืด?
วืดอะไรของมัน พี่ธามดูเป็ นคนไม่ค่อยน่าจะแกล้ งใครง่ายๆหรอก
นะ

“ยังไงวะ”

“ก็เพื่อนอีพี่ธามชื่อพิ ้งค์ มาทําเป็ นทัก...กูก็อยากจะโชว์ความสนิท

เพราะมันถามกูวา่ มาด้ วยกันหรอ เอ้ ากูยืนอยูข่ ้ างกันเนี่ยกูคงมา
กับคนขายหอยทอดมัง๊ ”

“กูเลยจะพิงหัวกับไหล่พี่มนั อยูๆ่ เกิดฉลาดหลบกูซะงัน!

้ ดีนะกูไม่
เทเต็มแรงไม่งนหน้
ั ้ าได้ แหกแถไปกับพื ้นร้ านอะค่ะ!”

“แต่ก็ไม่ต้องถึงกับแถลงไปหรอกแค่นี่หน้ ากูก็แตกยิบๆๆๆๆต่อ
หน้ าอีพิ ้งค์นนั่ แล้ ว”เสียหวานพูดแหว๋วออกมาอย่างอัดอันและรั
้ ว
ในครัง้ เดียว กรหันหน้ ามาทางโต๊ ะแล้ วเอื ้อมมือมาหยิบนํ ้าฝรั่งที่
อยู่วางบนโต๊ ะที่จริ งหางตาเห็นแต่แรกแล้ วว่ามันวางอยู่สองขวด
เขาตัดสินใจกระดกดื่มมันเข้ าไปรวดเดียวเพราะรู้สกึ คอแห้ ง...
นินทามากก็ไม่ได้ อีก!คอแห้ งอี๊ก โอ๊ ยอะไรๆก็ขดั ใจ!

“อ่าห้ ะๆ...”ฟรังก้ มหน้ าลงเล่นมือถือแต่หกู ็ฟังไปด้ วย

“พวกมึงฟั งกูใช่มยั๊ ตอบ!”

“เอออ ฟั งอยู่ไง”ฟรังเงยหน้ าขึ ้นมาสบตาแล้ วพูดตอบกลับ

“คุยกับผู้แปปสิเอ้ อ เดี๋ยวกูต้องไปเจอเขาแล้ ว”

“อีนี่ก็ตามผัว อีนนั่ ก็ผวั เมิน เจริ ญกู...”ปอกรอกตาขึ ้นข้ างบน

“แต่ก็เอาหนะ มึงยังไม่ชินพี่มนั อีกหรอ เมินมึงออกบ่อย”ปอพูด

ขึ ้นเดินวางมือถือลงข้ างตัวปล่อยให้ ฟรังตอบแชทมือถือไป อย่าง
น้ อยเขาก็อยากให้ เพื่อนอย่างกรได้ ร้ ูสกึ ว่าตัวเองได้ รับความสนใจ
บ้ าง

“ก็ชิน...แต่มงึ นี่สองเดือนแล้ วนะ ไม่คืบหน้ าเลยอะ”กรถอน

หายใจออกมา มือขาวลูบไปตามเนื ้อตัวแล้ วบิดตัวไปมา
“แค่สองเดือนเอง เอาหนะ...ถ้ ามึงจริ งจังก็ทนๆ ใครใช้ ให้ มงึ ชอบ
คนใบ้ หละคะ”

“คิดในแง่ดี มันก็ต้องมีอะไรเปลี่ยนบ้ างสิวะ นิดนึงก็ยงั ดีถึงจะยัง

ไม่เยอะก็เหอะ”

“อดทนหนะอีกร เหมือนตอนมึงเรี ยนร.ด.อะ”กรเบ้ ปากแล้ วลุกขึ ้น

ยืน ทําไมเขารู้สกึ ว่าวันนี ้มันร้ อนขนาดนี ้นะ ก็อยากจะเข้ าใจเพื่อน
เขามันพูดอยู่หรอกแต่ดเู หมือนสติของตัวเองมันไม่ได้ อยู่กบั ตัวเลย
นี่สิ

“พวกมึงเปิ ดแอร์ อยู่ปะ”กรหันมาถาม ตอนนี ้เสื ้อแขนยาวตัวใหญ่

ของธามที่กรใส่อยู่ถกู ถลกแขนขึ ้นก่อนจะพับขึ ้นไปแบบลวกๆ
กระดุมถูกปลดลงมาสองเม็ด

“ก็เปิ ด 23องศาเลยนะ มึงร้ อนอะไรเอางี ้ ดูพวกกูซหิ ม่ ผ้ าจนจะ

เป็ นมัมมี่แล้ ว”ปอชี ้มาที่ตวั เองและฟรังที่ใช้ ผ้าห่มพันตัวเองอย่าง
ที่พดู จริ งๆ
“เออมึง...เดี๋ยวกูไปละผู้กมู ารอใต้ หอแล้ วเนี่ย”คนที่เงียบไปนาน
ลุกขึ ้นแล้ วเดินมาทางโต๊ ะข้ างๆกร

“อีเ**้้ย ร้ อนว้ อย เร่งแอร์ !!”ร่างบางเดินผ่านไหล่เพื่อนออกมา

เพื่อมาหยิบรี โมทแอร์ แล้ วเร่งให้ อณ
ุ หภูมิตํ่าลง

“อีก๊รรรรรร!!!”อยู่ๆเสียงดังก็แผดออกมาราวกับว่าฟ้าจะถล่ม

“มึงแดกนํ ้าฝรั่งของผัวกูหรอ!!!”คนที่ร้อนจนแทบแก้ ผ้าหันมาหา

พร้ อมทําหน้ างง ทําไม..กินแล้ วมันทําไม

“เออกูกิน ก็กหู ิวนํ ้าอะ...เดี๋ยวกูซื ้อให้ ใหม่อย่าเรื่ องมากดิ๊!แล้ วอี

แอร์ นี่เมือ่ ไหร่จะเย็น!”คนที่เคยอยูบ่ นเตียงอย่างปอรี บลุกขึ ้นมา
จับหน้ าของกรที่ยืนเร่งแอร์ อยู่พร้ อมกับฟรังที่นงั่ ทรุดลงไปแล้ วที่
พื ้น
“อะ..อะไรของมึงมาจับหน้ ากูทําไม!”กรโดนจับหน้ าโยกไปมา
ซ้ ายขวาแล้ วลูบตามเนื ้อตัว

“มึงไม่ร้ ูสกึ ไรเลยหรอ”เสียงของปอดูตระหนกกว่าทุกครัง้

“ทําไมอะ”

“ก็มงึ กินยาปลุกผัวมันเข้ าไปไง๊ ! อีฟรังมันอุตส่าเก็บไว้ ใช้ วนั นี ้!

โอย..ตายๆๆ”

“ไปล้ างหน้ าเดี๋ยวนี ้เลยอีก๊รรร”

“ฮือออ...กูใส่ไปเต็มข้ อเลยนะ อด..อดแล้ วกู”ฟรังเบ้ หน้ าเหมือน

จะร้ องไห้ มองเพื่อนสองคนที่แตกตืน่ ลากกันเข้ าห้ องนํ ้าเพื่อไปล้ าง
หน้ า คนตัวเล็กงงหน่อยๆแต่ก็ยอมทําตามที่ปอบอก

ก๊ อกกๆ.. ก๊ อกๆๆๆ...
“ใครอี๊ก!”ก่อนทีป่ อจะพากรไปล้ างหน้ าอยูๆ่ ก็มีเสียงเคาะประตู
ดังขึ ้นก่อน

“มีอะระ...”ฟรังเป็ นคนเปิ ดประตูออกก็เจอเข้ ากับคนหน้ านิ่งที่ยืน

อยู่ด้านหน้ า...ตาเรี ยวมองคนมาใหม่ด้านนอก คนที่ไม่คิดว่าจะ
เจอที่สดุ ตอนนี ้ คนที่คิดว่าน่าจะง้ อกันตังนานแล้
้ ว คนที่นกึ ว่าจะ
หายหัวไปทังวั
้ นอย่างธาม

“พี่ธาม...”กรเดินออกมาจากห้ องนํ ้าพร้ อมด้ วยความร้ อนที่มาก

ขึ ้น เรื่องยานี่...ปล่อยมันไปก่อน กรอยากรู้วา่ คนตรงหน้ ามาทําไม
ที่ห้องเขา

“มาง้ อ”ก่อนที่ร่างสูงจะพูดจบมือขาวก็คว้ าเอามือของอีกคนเดิน

ลากไปยังลิฟท์แล้ วกดลงมาเพื่อไปยังห้ องที่ธาม

“ไปคุยกันที่ห้องพี่ธาม ไม่ไหวแล้ วว้ อย!”กรไม่อยากให้ ธามมาคุย

ที่นี่เพราะเขาไม่อยากจะให้ ฟรังและปอรับรู้...มัน มันเขินอะ

“กร!!อีก๊รร!!”เสียงเรี ยกตามหลังของเพื่อนตอนนี ้มันไม่ได้

น่าสนใจสําหรับคนตัวเล็กเลย
“กร กรอย่าดึง”ธามขมวดคิ ้วเมื่ออยู่ๆอีกคนก็แสดงท่าทีที่ยากจะ
เข้ าใจ เหงื่อออกอะไรขนาดนัน้ แล้ วทําไมสายตาที่เหมือนมีนํ ้าตา
เคลือบอยู่มนั ทําให้ เขารู้สกึ แปลกๆ ทันทีที่ประตูห้องเปิ ดกรก็
เดินดุม่ ๆเข้ ามาในครัวแล้ วเอานํ ้าสาดหน้ าตัวเองแรงๆจนเปี ยกไป
หมด

“เป็ นอะไร”คนตัวใหญ่เดินมาหมุนตัวให้ หนั เข้ าหากัน

“ร้ อน ร้ อนมากๆ”กรดันอีกคนออกให้ หา่ งตัวแล้ วสะบัดหน้ าไปมา

“มีอะไรรี บพูดเร็วๆ กรจะได้ กลับห้ อง”อีฟรัง..มึงผสมเข้ มไปรึ

เปล่ายาบ้ ายาบอเนี่ย หัวใจเต้ นเร็วจนเหมือนรู้สกึ กําลังวิ่ง กรรู้สกึ
ร้ อนจนอยากจะถอดเสื ้อแล้ ว

“ไม่มีอะไร...ก็แค่มาตามเด็ก”เปลือกตาขาวหลับแน่แล้ วเดินมา
นัง่ ลงที่โซฟา หยดนํ ้าที่เกาะตามผมไหลลงที่กรอบหน้ า ธามเดิน
มาหยิบผ้ าขนหนูแล้ วนํามาคลุมหัวอีกคนไว้ เพื่อซับนํ ้าที่หยดลงมา

“เช็ดซะ”

“…”การหายใจที่เร็วและถี่ขึ ้นทําคนช่างสังเกตสงสัย
“เป็ นอะไร”หัวกลมสะบัดไปมาแทนคําตอบแล้ วเม้ มปากแน่น
ภายใต้ ผ้า มือขาวยกขึ ้นเช็ดหัวตัวเองแรงๆแล้ วยกเข่าขึ ้นมาชันไว้
ก่อนจะฝั งหน้ าลงยังเข่าตัวเองแน่น กรเลือกทีก่ อดเข่าตัวเองไว้
แบบเพือ่ กลันอารมณ์
้

“กร”

“…”
“กรครับ”

“ไม่ได้ เป็ น!”ปลายจมูกห่างกันไม่ถงึ ห้ าเซนแบบนี ้...ใครใช้ ให้ เอา

หน้ ามาใกล้ แบบนี ้วะ!

“ไม่สบายรึไง”ไหนบอกมาตามเด็กไง ก็รีบง้ อสิ..นี่ไม่เห็นง้ อเลย

มัวแต่ทําอะไรอยู่เนี่ย

“…”หน้ าแดงขึ ้นเป็ นริ ว้ ลามไปถึงใบหู กรกัดปากตัวเองจนมันซีด

ไปหมด

“อย่ากัดปาก ตอบพี่ก่อน”ธามเอื ้อมมือมาแตะลงเบาๆที่ริมฝี ปาก

สวย ธามจะรู้มยั๊ ว่าทําแบบนี ้มันยิ่งกระตุ้น...
“อย่าจับ...”คําพูดมันสวนกับท่าทางจนธามนึกสงสัย ทําไม
สายตามันเชิญชวญขนาดนี ้หละ

“ไปทําอะไรมาทําไมเป็ นแบบนี ้”

“อึก...ไม่ได้ ทํา”ร่างบางงอตัวเมื่อรู้สกึ ว่าความแข็งขืนมันก่อตัว

แล้ ว กระดุมที่ปลดออกก่อนหน้ านี ้ทําให้ ไหล่ขาวเนียนโผล่พ้น
ออกมาให้ เห็นด้ านนอก

“โกหก”

“ไม่...จริ งๆ อืออ..พี่ธามออกไปไกลๆก่อน”สายตาดุไล่มองที่ลาด
ไหล่ ธามมองไล่ลงมาจนเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ...นัง่ กอดเข่า
แบบนี ้แล้ วใส่ขาสัน...โคตรไม่
้ ระวังตัวเลย เขาเห็นว่าท่อนเนื ้อเล็ก
นัน่ มันนูนออกมาจนขึ ้นเป็ นลํา ทีก่อนหน้ านี ้ทํามาเป็ นแกล้ งเขา
พอเกิดอารมณ์จริงๆกลับไม่บอกเขาซะงัน...ธามไม่
้ ร้ ูวา่ กรไปทํา
อะไรมาแต่ดเู หมือนน้ องมันกําลังทรมานไม่น้อย

“กร...”เสียงเรี ยกชื่อข้ างๆหูทําให้ หน้ าหวานเงยขึ ้น

“…”สายตาฉํ่าที่สบมองทําร่างสูงกลืนนํ ้าลายฝื ดอยู่เหมือนกัน
ปากแดงๆกับท่าทางที่ยวั่ ยวนออกมาไม่ร้ ูตวั นี ้...เห้ ออ ไอ้ แสบ

ฟึ บ...
“กรยังโกรธอยู่...แต่วา่ ตอนนี ้...”

“พี่ธาม...อึก..พี่ธามอย่าไปไหนนะ”สองแขนเอื ้อมมาคว้ าคอแกร่ง

ให้ โน้ มตัวเข้ าหากัน กรซุกหน้ าเข้ ากับซอกคอของธามแล้ วหลับตา
แน่น ทังที
้ ่ไล่ไปหยกๆตอนนี ้กลับมาเรี ยกร้ องให้ อย่าไป ความ
ต้ องการคงมากถึงขีดสุดแล้ วจริ งๆ..

….
“อยูช่ ่วยกร....ทีนะ”

"ครับ"
 CH12
หมอ...ฟั น (ฟั นที่เป็ นกริยาไม่ ใช่ นาม)

“…”ริ มฝี ปากอิ่มถูกกัดลงโดยเจ้ าของ กรหลับตาแน่นอย่างข่มใจ

พร้ อมกับสองมือที่โน้ มกอดอีกคนอยู.่ ..เอาจริ งๆภายในตัวของกร
ตอนนี ้มันเหมือนกําลังจะเบิดออกมาแล้ ว ความร้ อนที่มีมากขึ ้นยิ่ง
ทําให้ เหงื่อผุดตามกายขาว

“อึก..”การพยายามกลันอารมณ์
้ และข่มความรู้สกึ ของตอนตัวเอง
เป็ นสิ่งที่ยากที่สดุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้กบั ตัวเองพร้ อมๆ
กับการที่มีฤิทธิ์ของยาอยู่ด้วย

“ใจเย็นๆ”ฝ่ ามือใหญ่เอื ้อมมาลูบแผ่นหลังเล็กเบาๆ กรใช้ มอื ที่

โน้ มคออยู่ค่อยๆปล่อยแล้ วบีบลาดไหล่ของธามแน่น

“เราเป็ นอะไร หืม”

“ปอ...ปอมันเอาฟรังมาห้ อง มันเอานํ ้าฝรั่งมาด้ วย ฮึก..”เสียงที่

เล่าอยูข่ าดหายบางช่วงเพราะการควบคุมที่ยากขึ ้นทุกที
“ในนันมี
้ ยา กรหน่วงอะพี่ธามฮึก...กรไม่ไหว”หน้ าเฉี่ยวเงยขึ ้น
ออกมาจากอกและจ้ องตากันตรงๆ บางทีธามก็อยากจะรู้วา่ เพื่อน
น้ องมันเป็ นแบบไหนกันบ้ างถึงเอายาอะไรแบบนี ้มาใส่ในนํ ้าฝรั่ง...
ธามไม่เข้ าใจ

“จะให้ ช่วยยังไง”เสียงทุ้มถามไปแต่ก็เอื ้อมมือมาลูบเบาๆที่

ปากของกรอีกครัง้ ...

ธาม คนอ่อยเก่ง

“อืออ...ยังไงก็ได้ นะ นะ ช่วยกรที...”ชายเสื ้อถูกคว้ าให้ ดงึ เข้ ามา

หากัน เมื่อริ มฝี ปากทังสองใกล้
้ กนั แรงดึงดูดที่มีเข้ าหากันมันก็มาก
ขึ ้น
พรึบ...
“…”เด็กหนุ่มผลักธามออกเมือ่ รู้สกึ ว่าเขาไม่อยากจะเกินเลย
อะไรไปมากกว่านี ้ ถึงกรจะไม่เคยมีอะไรกับใครแต่ความรู้สกึ เมื่อกี๊
แค่อีกนิดเดียวเขาก็คงเป็ นฝ่ ายรุกเข้ าหาธามก่อนแน่ๆ กรเดินมาที่
อ่างล้ างจานแล้ วเปิ ดนํ ้าให้ แรงที่สดุ จากนันก็
้ วกั นํ ้าใส่หน้ าจน
ของเหลวใสไหลย้ อยลงมาเปรอะตามพื ้นบ้ างและตามตัวบ้ าง

“…”ธามมองตามน้ องมันอยู่สกั พักก่อนจะเดินเข้ าไปหาช้ าๆ ให้

เขารอให้ กรสาดนํ ้าใส่ตวั เองจนเปี ยกชุ่มเผื่อจะช่วยอะไรได้ บ้าง

“ไม่ช่วยเลยใช่มยั๊ ?”ซะที่ไหน...ธามรู้วา่ การสาดนํ ้าโง่ๆแบบนัน้

มันไม่มีทางจะดับอารมณ์อะไรได้ สิ่งที่ทําให้ ผลมันหยุดได้ ก็ต้อง
ดับที่เหตุสิ

“พี่ธามเดี๋ยวเปี ยก”เสียงหอบหายใจเอ่ยขึ ้นแล้ วกําลังจะวักนํ ้าลง

มาสาดที่ใบหน้ าตัวเองต่อ
“พี่ธะ...”ท่อนแขนทังสองเอื
้ ้อมมายันกับเคาท์เตอร์ เพื่อคร่อมช่วง
เอวของกรไว้ ธามก้ มหน้ าลงมาใช้ จมูกไล้ ไปกับต้ นคอของกรเบาๆ
จนเด็กหนุ่มต้ องหันหลังเพราะความรู้สกึ เสียวซ่าน

“อือ ไม่แกล้ ง...ไม่เล่นฮึก...ไม่ไหว”คอขาวย่นหนีก่อนที่คนตัวเล็ก

จะหันหลังกลับมา

“ไม่ได้ แกล้ ง..”

ไม่แกล้ งแต่จะรังแกเลยหละ

“พี่ก็จะช่วยอยู่นี่ไง...”สิ ้นคําปากที่เคยเงียบอย่างทุกทีก็ประกบลง
ที่ปากแดงสดเพื่อหยุดคําพูดมากมายของเด็กตรงหน้ า ความบด
เบียดที่ธามมอบให้ กบั ปากสวยมันทําให้ กรร้ อนขึ ้นมามากกว่าเดิม
เรี ยวลิ ้นร้ อนกวาดชิมตังแต่
้ ริมฝี ปากล่างไปจนถึงด้ านในอย่างรุก
ลํ ้า ธามถอนปากออกมาครัง้ หนึง่ แล้ วดูดดุนกับปากล่างของกรอีก
ทีแรงๆ

“…”ตาเรี ยวเบิกโตขึ ้นก่อนจะหลับลงเพราะเขาไม่ร้ ูวา่ ควรทํา

ตัวอย่างไร ใบหน้ าสวยนิ่งค้ างเมื่ออีกฝ่ ายถอนปากออก

“จูบแรก?”ธามถามขึ ้น สายตาของธามเปลี่ยนไปซะจนกรอดคิด
ไม่ได้ วา่ พี่มนั ก็คิดอย่างเดียวกัน

“อือ...”หัวกลมพยักลงเบาๆเหมือนกับล่องลอย...ใครจะไปเชื่อว่า
อีพี่อยูๆ่ มันจะจูบลงมาแบบนี ้หละ

“ห่วยเป็ นบ้ ารู้ตวั มัย๊ ”กรรู้ดี..ใครจะไปเก่งเหมือนพี่ธามกัน แค่

ตอนพี่มนั จูบลงมาเค้ ายังไม่ร้ ูเลยว่าจะต้ องทํารูปปากยังไงเคยเห็น
แต่เขาจูบกันแล้ วบิดไปๆมาๆ แต่นี่พอเจอเองก็ไม่ร้ ูเหมือนกันว่า
ต้ องทําแบบนันรึ
้ เปล่า

“อื ้อ...”คนตัวเล็กทําท่าจะผละแขนที่ลอ็ คอยู่ทงสองข้

ั้ างออกแต่ก็
ถูกแขนใหญ่นนั่ บีบเข้ ามาใกล้ อีก
“ทีหลัง...ฝึ กบ่อยๆสิ”ปากที่พดู อยูต่ รงหน้ าเลื่อนมาพูดข้ างหู ธา
มกดจมูกลงมาหอมแก้ มของอีกคนที่ยืนตัวแดงเบาๆจากนันก็
้ ไล่
สัมผัสมาเรื่ อยๆตังแต่
้ แก้ ม ปลายคาง และมาหยุดที่ปากสีสด
เหมือนเดิม

“…”คําพูดทุกคําหายไปอย่างครัง้ ก่อนเมื่อสองริ มฝี ปากประกบ

เข้ าหากัน ใช่...ธามจูบกรก่อนถึงสองครัง้ แล้ วของวันนี ้แถมยังห่าง
กันโดยไม่ถึงห้ านาทีด้วยซํ ้า ก็ใครใช้ กรเอานํ ้าสาดตัวเองซะจน
เปี ยกปอนไปหมด เสื ้อเชิ ้ตเขามันไม่ได้ บางมากแต่ก็เห็นรูปร่าง
ของน้ องมันอยู่ดี...กรอบหน้ าหวานที่เปี ยกนํ ้า สายตาที่ฉํ่าอารมณ์
ไหนจะกลางกายที่นนู ท้ าทายสายตาเขาอีกหละ ใครทนได้ ก็ทน
..ธามคนนึงแหละที่ไม่ทน

“อ๊ ะ...อย่าถอด”เสียงร้ องห้ ามเมือ่ รู้สกึ ว่านิ ้วซนๆของธามกําลังจะ

ถอดเสื ้อของเขาและกางเกง นี่กรยอมละจูบออกมาเพื่อพูดเลยนะ

“อย่าขัดใจตอนนี ้”ธามขมวดคิ ้วดุแล้ วอุ้มอีกคนขึ ้นบนตัว เขา

แบกร่างเล็กนี่มาวางลงบนเตียงซึง่ ระหว่างการเดินมาของธามนัน้
...อย่าคิดว่าคนตัวขาวจะเหลือเสื ้อผ้ าติดตัว
จริ งๆกรก็คิดนะว่า...
ตอนนี ้มันกรหรื อธาม..ที่โดนยากันแน่

“จะทําอะไร...ไม่เอา!”กรเริ่ มจะโวยวายเมื่อเห็นว่าตัวเองไม่เหลือ
อะไรติดตัวแล้ ว คนตรงหน้ าถามว่าชอบมัย๊ ชอบสิ..ชอบมาก แต่ให้
มาเจออะไรแบบนี ้ใครจะไปไหว! ธามเล่นคิดจะทําอะไรก็ทําแบบ
นี ้ กรตามไม่ทนั หรอก

“อย่าถามอะไรทีร่ ้ ูคําตอบสิ”สองเท้ าเดินก้ าวเข้ ามาชิด ธามใช้ เข่า

ถัดขึ ้นมาบนเตียงค่อยๆเขยิบมาใกล้ แล้ วโน้ มตัวลงมาคร่อม

“อยากให้ พี่ช่วยไม่ใช่หรอเรา หืม”แก้ มนิ่มโดนหอมไปอีกแล้ ว

เพราะคนคนตรงหน้ า กรเขิน..เขินจนไม่ร้ ูจะทํายังไง มือใหญ่เริ่ ม
จะไล้ ลบู ไปตามร่างกายเล็กข้ อพับขาถูกจับแล้ วยกขึ ้นให้ ขาเรี ยว
แหกเป็ นรูปตัวเอ็ม

“อือออ...พะ...พีธ่ ามมม”เสียงหวานเอ่ยเรี ยกเมือ่ รู้สกึ ราวกับจะ

ละลาย ใบหน้ าแดงกํ่าเชิญชวนอีกฝ่ ายโดยที่ไม่ร้ ูตวั

“หืมม..ว่าไง”ธามก้ มตัวลงมาให้ เบียดกับช่วงล่างของกรทีแ่ ข็งตัง้

เป็ นลํา มันเป็ นลําเล็กน่ารักสีชมพูจนเขานึกอยากจะรี บสัมผัสมัน
ไวๆ

“อ่ะ..อื๊ออ อย่าขยับ ฮึก..เสียวว”หมอนถูกใช้ มาปิ ดหน้ าเพื่อบัง

ความเขินอาย

“แต่ขยับแล้ ว....สนุกกว่านะ”ธามปลดเข็มขัดด้ วยมือเดียวและ

หยิบเอาแท่งร้ อนออกมาจากกางเกง ใบหน้ าหล่อไม่รอให้ เสียเวลา
เขาก้ มลงมาไซร้ ซอกคอขาวแล้ วกัดลงไปแรงๆเพื่อทํารอยไปด้ วย

“ไม่กดั ! เจ็บบบอ่ะ...อ๊ าาาเจ็บบบ”เจ็บก็เจ็บเสียวก็เสียว มันต้ อง

รู้สกึ อะไรกันแน่เนี่ย! เมื่อลํารักถูกเอาออกมาโชว์ธามไม่รอช้ าที่นํา
มันมาสีเข้ ากับแท่งเล็กสีชมพูปลัง่ แล้ วรูดมันไปพร้ อมๆกัน
“อืมมม”
“ฮึก...”หมอนทีบ่ งั อยูก่ รกดมันลงแรงกว่าเดิมเพราะไม่อยากให้
ได้ ยินเสียงร้ อง มือใหญ่รูดมันไปมาได้ สกั พักก่อนขยับเปลีย่ น
จังหวะเป็ นเร็วขึ ้นจนกระทัง่

“อ่ะ...อย่า..อย่าพึง่ พี่ธะ..อ๊ าาา!~”นํ ้าสีข่นุ พุง่ ออกมาเลอะเทอะ

เต็มมือของธามไปหมดซึง่ เป็ นจังหวะเดียวกับที่ธามเงยหน้ าออก
จากลําตัวขาวของกรพอดี...สายตาคมมองอย่างพอใจเพราะ
ระหว่างที่น้องมัวแต่เสียวกับช่วงล่าง ทังคอทั
้ งอกทั
้ งตั
้ วก็มีแต่รอย
ของเขาเต็มไปหมดแล้ ว

“เสร็จไวจังครับน้ องกร...”ดูพี่มนั !กวนตีนอะ!

“ไวเพราะยาปะ”กรเปิ ดหน้ าออกมาจากหมอน ปากดีตลอดสิ

หน่าไอ้ แสบ...

“เถียงเหอะ”
“ก็เพราะยาจริ งๆอะ ปกติไม่เสร็จวะ...อึก!!”พูดมากอยู่นนั่ แหละ
พูดจนธามใช้ นํ ้ารักของกรมาชโลมลงยังกลายกายของตัวเองจน
ชุ่มแถมเอวหนาเล็งตําแหน่งแล้ วดันแท่งเอ็นใหญ่เข้ ามาจนสุดได้
ในครัง้ เดียวแล้ ว ใบหน้ าเหยเกปรากฏเมื่อลําร้ อนดันมาจนสุดทาง
กรอ้ าปากค้ างแต่ไม่สามารถร้ องออกมาได้

“เจ็บหรอ”นํ ้าตานองหน้ าแบบนี ้กูจกั๊ จี ้มัง๊ ! เจ็บสิว้อย!!

“ฮึก...”กรสะอื ้นน้ อยๆเพราะรู้สกึ แสบไปหมดที่รูร้อนของตัวเอง

ธามไม่ใส่นิ ้ว ธามไม่ให้ โอกาสมันขยายตัวรอรับความเขื่องเลย
แม้ แต่น้อย

“โทษที...ใหญ่ไปหน่อย”พูดชิวๆแบบนี ้ได้ ด้วยหรอ! หลงตัวเอง!!

“หวังว่าเราน่าจะชอบนะ...อา ลืมไป...”

“เราชอบพีอ่ ยูแ่ ล้ วหนิ”เอวสอบระรัวขึ ้นจากจังหวะช้ าเปลี่ยนเป็ น

เร็วขึ ้นๆทุกทีๆจนคนด้ านล่างส่ายหน้ าไปมา อยากจะด่าแต่ก็ติดที่
เสียวอยู่...ฮืออ กรเลือกอะไรได้ บ้างอะ!!
พั่บๆๆๆ... พั่บๆๆๆๆ!!~
“อ๊ ะๆๆๆ อึก อ๊ าา เบา..เบาพี่ธามเบา...อึกก เจ็บ”

“น้ องกรเจ็บพี่ธามม...”เสียงเรี ยกหวานหูดงั ขึ ้นแต่ก็ไม่ช่วยอะไร

จนมือเล็กต้ องเอื ้อมมาข่วนกับท่อนแขนใหญทีล่ อ็ คเอวเขาอยู่
แขนที่มีเส้ นเลือดขึ ้นให้ เห็นชัดเจนนี่โดนเด็กใต้ ร่างข่วนจนเลือดซิบ
บางจุด

“อืมม ดี...”ธามหลุดพูดออกมาขณะที่มองตากรไปด้ วย

“ซี๊ดดด..”ร่างสูงเผลอซี๊ดปากออกมาด้ วยความเสียว สายตาฉํ่า

ปรื อมองขึ ้นมาเห็นคนด้ านบนทําหน้ าฟิ นแบบนันมั
้ นก็อดใจเต้ น
แรงไม่ได้ ...พี่ธามรู้สกึ ดีขนาดนันเพราะร่
้ างกายของตัวเขาเองเนี่ย
นะ

“ฮึกก....ทําไม..ทําไมชํานาญ!อ๊ ะอ๊ าา!”

“…”ธามไม่ตอบแต่กลับขยับเอวไวขึ ้นจนจังหวะทีก่ ระแทกเข้ ามา

เอวของกรลอยตามมาด้ วยนิดๆ รอยยิ ้มร้ ายที่ยิ ้มมาให้ เขาคือ!?
“อือ๊ ออ สะ...เสียวแล๊ วว พออ...อืออพ๊ อออ~!”ที่ร้องออกไปแบบ
นันคงเพราะปากอุ
้ ่นชื ้นของพี่มนั กําลังโลมเลียอยู่ทหี่ น้ าอกเขาอยู่
นี่สิ ข้ างล่างก็จะตายข้ างบนก็จะตาย...เลิกทําแบบนี ้ กรจะตาย
จริ งๆแล้ วนะ

“อื ้อ!”ปากที่ร้องออกมาไม่หยุดถูกอุดด้ วยนิ ้วแกร่งของธามสอง

นิ ้วที่ยดั เข้ ามา

“ฝึ กไป...”ธามพูดเพียงแค่นนก็
ั ้ เลือ่ นขึ ้นมาหอมแก้ มกรไวๆอีกที
ร่างใหญ่โน้ มตัวไปด้ านหน้ าแล้ วใช้ ขายันกายเป็ นฐานก่อนจะซอย
เข้ าออกไวกว่าเดิมเป็ นเท่าตัว พูดไปแบบนี ้เด็กโง่จะเข้ าใจมัย๊ ?

“…”เด็กช่างพูดอย่างกรไม่เข้ าใจว่าการให้ ฝึกของพี่มนั คืออะไร

กันแน่..ที่ยดั นิ ้วเข้ าปากหมายความว่าไง...

ปึ่ กๆๆๆๆ ปึ่ กก!!

“อึก..อ่ะ...อื ้อออ!!!~”สงสัยได้ ไม่นานปากเล็กก็เลิกสนใจนิ ้วมือ
ของธามไปชัว่ ขณะเพราะความเสร็จสมที่ปลดปล่อยออกมา

“อ่ะ...อ่าาาส์”ไม่นานคนที่ขย่มเขาแทบเป็ นแทบตายอยู่ด้านบนก็
ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน ธามก้ มลงมามองกรที่นอนหอบพร้ อมมี
นิ ้วของตัวเองคาในปาก ข้ อนิ ้วแกร่งกระดกขึ ้นลงแล้ วหยอกล้ อกับ
ลิ ้นร้ อนภายใน

“ไหนเคยบอกพี่ว่าอยากโดนหมอฟั นไง...”

“ทําไมบนเตียงไม่ลีลาดีเหมือนปากเลย หืม”นิ ้วที่คาอยู่ก็ควงไป

มาภายในจนนํ ้าลายใสไหลย้ อยมาที่ลําคอ

“ฝึ กบ่อยๆนะแสบ...ไว้ พี่จะมาตรวจการบ้ าน”

“อืออ..”กรพยายามจะพูดสื่อสารแต่ดเู หมือนอีกคนจะไม่ยอมให้
เขาพูดเป็ นคําเลย

“ครับ..รู้แล้ ว”รู้อะไรยังไม่ได้ พดู !

“พี่ช่วยเราต่อแน่นอน”ห้ ะ ต่อเร๊ อะ!! ธามใช้ มืออีกข้ างยกขาขาว
ขึ ้นมาพาดบ่าตัวเองแล้ วจับกรนอนตะแคงข้ างทังที
้ ่ยงั เชื่อมต่อกัน
อยู่

“อี ้อามม อื ้อออออ!~~”

“แสบ อย่าให้ นิ ้วพี่หลุดปากเราสิ”

 CH13
น้ องกร...มาส่ งการบ้ าน

“ยกก้ นขึ ้น”เสียงแหบพร่าเอ่ยข้ างหูเป็ นเชิงคําสัง่ แต่วา่

ตอนนี ้คนตัวขาวไม่มีแม้ กระทัง่ แรงที่จะยกส่วนใดของร่างกาย
ตัวเองแล้ ว ธามพึง่ จะรัวเอวใส่เขาไปเสร็จเมือ่ กี๊นี ้เอง นี่จะมาสัง่ ให้
เขายกก้ นขึ ้นต่ออีกแล้ วหรอ

“อืออ..”กรฝั งหน้ าลงไปกับเตียงแล้ วส่ายไปมาเนื่องจากตอนนี ้

เด็กหนุ่มถูกจับนอนควํ่าอ้ าขาออกจากกัน ทีแรกพี่มนั ก็ด็อกกี ้
สไตล์นนั่ แหละแต่ไปๆมาๆใครมันจะไปมีแรงตลอดเวลากัน กรก็
เลยทิ ้งตัวลงกับเตียงแบบนี ้นี่ไง

“กร ยกขึ ้น”เมื่อไม่ได้ ดงั่ ใจ สองใหญ่ก็จบั เอวเอวบางให้ ลอยเด่น

ขึ ้นแล้ วใส่ความเป็ นชายลงไปอีกครัง้
“อ่ะอ๊ า! หะ...หายแล้ ว พอ~”ตาเรี ยวฉํ่านํ ้าตาหรี่ ลงแล้ วคว้ า
หมอนมากอดแน่น กรว่าฤิทธิ์ยามันหายไปแล้ วนะ...มันหายไป
หมดแล้ วจริ งๆ ทําไมพี่ธามถึงยังต้ องมาทําอะไรแบบนี ้อีกหละ

“เอาให้ แน่ใจสิ”เสียงเนื ้อกระทบกันดังรัวไปหมดจนแทบจะกลบ

เสียงครางของทังสองคน
้

“อืมม”มือใหญ่เอื ้อมมาเสยผมทีป่ รกหน้ าตัวเองขึ ้นแล้ วใช้ สายตา

มองลงมายังก้ อนขาวๆสองก้ อนที่กระเด้ งไปมายามเขากระแทก

“…”ธามเลียปากตัวเองอย่างลืมตัว เขาใช้ มือนวดเฟ้นมันไว้ ข้าง

หนึง่ ส่วนอีกข้ างก็ลอ็ คเอวเอาไว้ ก่อนจะโน้ มตัวลงมาให้ แก่นกาย
กดลึกเข้ าไปอีก

“อึก...อืออ..อะอื๊ออ”กรามเล็กขบกันจนขึ ้นเป็ นสันเพราะความ

เสียว นํ ้าลายใสไหลย้ อยตามมุมปากเล็กน้ อยเนื่องจากการจูบที่
ต่อเนื่องก่อนหน้ านี ้

“อาส์...กร กรครับ”ธามโน้ มตัวลงมาจูบเบาๆที่ลาดไหล่แล้ ว

กระแทกเอวจนร่างบางเกือบชนกับหัวเตียง ความจุกแน่นด้ านใน
ที่กระแทกเข้ ามาทําเอาหัวเล็กขาวโพลนไปหมด ก็อยากจะเสร็จ
อีกครัง้ อยู่หรอกแต่ติดที่ในร่ างกายมันไม่เหลืออะไรให้ พวยพุง่ ออก
มาแล้ วนี่สิ

“อะ...อ่าาา”ธามถอนกายออกมาปลดปล่อยด้ านนอกใส่แผ่น
หลังบางเต็มไปหมด

“…”
“ทําขนาดนี ้...”เสียงพูดหอบหายใจออกมาเป็ นคําแบบฟั งไม่ชดั
เอ่ยขึ ้น

“ช่วยขนาด...นี ้”

“เป็ นแฟนแล้ วใช่ปะ”กรพลิกกายมานอนตะแคงข้ างหันมองคน

ยืนปลายเตียง นํ ้าสีข่นุ ไหลลงจากแผ่นหลังยาวลงมาอย่างยัว่ ยวน
...ธามปล่อยใส่น้องมันไปทัว่ ตัวจนกรดูเป็ นตุ๊กตายางเลยตอนนี ้

“…”ร่างสูงเดินเข้ ามาใกล้ แล้ วก้ มลงมาหอมแก้ มนิ่มแรงๆก่อนจะ

ยิ ้มให้ เป็ นคําตอบ เด็กหนุ่มยิ ้มตอบกลับไปเช่นกันเพราะว่าตอนนี ้
เขาเองรู้สกึ ว่าคนด้ านหน้ าก็น่าจะคิดเหมือนกัน
“โคตร…มีความสุข”ดูเหมือนจะเป็ นประโยคทีบ่ อกกับตัวเอง
มากกว่าเพราะมันช่างแผ่วเบาเสียเหลือเกิน เด็กตรงหน้ าธามหลับ
ไปซะแล้ ว

“ทําแล้ วก็ต้องรับผิดชอบัสินะ”รอยยิ ้มอ่อนโยนผุดขึ ้น เขาไม่ใช่

คนพูดจาโรแมนติกหรื อจะคอยมานัง่ ตอบอะไรพรํ่ าเพื่อ แค่ดกู าร
กระทําของเขาก็นา่ จะรู้แล้ วว่าธามพอจะรู้สกึ ยังไง

หลายเดือนต่ อมา
“ไม่เอาไม่ไป...นะนะนะน้ าาา”แขนเล็กเกาะเกี่ยวแขนใหญ่ไปมา
เพราะว่าตอนนี ้ธามกําลังจะไปทําแลปต่อตอนเย็นกับเพื่อน บอ
สกับนลินยืนรออยู่ข้างๆแต่วา่ บอสขอตัวไปสูบบุหรี่ สว่ นหญิงสาว
คนเดียวของกลุม่ ก็มวั แต่ช็อปปิ ง้ ของออนไลน์อยู่

“…”คิ ้วหนาขมวดติดกันจนแน่นแล้ วแกะมือของกรออก

“ไม่อยากอยู่ด้วยกันหรอ”กรเขยิบมาใกล้ แล้ วจับมือของธาม

แกว่งไปมาอย่างอ้ อนๆ
“เห้ ออ...แค่ไปทําแลป”ธามหลับตาอย่างเหนื่อยหน่ายแล้ วลืมตา
ขึ ้นมามองหน้ าอีกคน

“พรุ่งนี ้มีพิมพ์ฟันแต่เช้ าด้ วย”

“พรุ่งนี ้ก็สว่ นพรุ่งนี ้สิ วันนี ้เรี ยนมาก็เยอะแล้ วอะกลับไปพี่ธามก็

อ่านอีก”

“แล้ วไหนเวลาให้ กรอะ”หัวกลมซบลงตรงหัวไหล่แล้ วเงยหน้ า

ขึ ้นมาเอาคางวางบนไหล่ของธาม หลายเดือนที่ผ่านมาธามไม่ได้
ยุ่งกับกรนานมากแล้ ว...ก็ตงแต่
ั ้ ครัง้ นันนั
้ น่ แหละ พีม่ นั กินเขาจน
อิ่มรอบเดียวก็หายไปเลยยาวๆ กรของขาด!! ละนี่นะ...ตังแต่
้ ใส่
คอนแทคมานะ พี่ธามมันก็ไม่เคยกลับไปใส่แว่นอีกเลย! แถม
ยังฮอตขึ ้นอีกเท่าตัวเมื่อถอดแว่น กรหวงว้ อย!!

“…”ธามไม่ได้ ตอบอะไรแต่กลับมองไปที่อื่นแทน ทําไมเด็กโง่ข้าง

เขาถึงได้ รบกวนเวลาเรี ยนด้ วย...ทุกวันนี ้ก็แทบจะย้ ายมาอยู่ห้อง
เขาอยู่แล้ วจะต้ องการอะไรอีก

“เนี่ยย...ไม่ได้ ทํานานแล้ วนะ”

“กร..อยาก...”ประโยคสันๆข้
้ างหูเรี ยกความสนใจให้ หนั มอง ธาม
ก้ มลงมาจนปลายจมูกชิดกัน
เสร็จ!อีพี่มนั เสร็จแน่

“อยากหรอครับ หืม?”กรพยักหน้ าแล้ วยื่นปากเล็กเข้ าใกล้ ...บ้ า!

จะจูบเขาหน้ าคณะอ่อ คนบ้ า!

“อืออ ใช่”หน้ าเฉี่ยวหลับตาลงรอรับสัมผัสทีก่ ําลังจะได้ รับในอีก

ไม่ช้า

“งันก็
้ กลับไปเรี ยกชื่อพี่ในห้ องนํ ้าก่อนนะ”

“…”เพล้ ง...หน้ าแตกยิบๆๆ อีกแล้ ว!!!

ธามยิ ้มให้ แล้ วยกมือขึ ้นลูบหัวก่อนจะขอตัวเดินออกมากับเพื่อน
ของตัวเองทังสองคน
้

“คนเลว!”กรตะโกนไล่หลังด่าคนที่ไม่ร้ ูสกึ รู้สาอะไร แล้ วจะก้ มลง

มาทําซากอะไรห้ ะ!ถ้ าจะบอกให้ ไปช่วยตัวเองเนี่ย ว่อย!
“กลับไปรอห้ องก็ได้ แม่ง”ร่างบางตัดสินใจเดินกลับห้ องของธาม
ไปก่อน สองอาทิตย์หลังที่ผ่านมาเขาเข้ าห้ องธามได้ ค่อนข้ างจะ
เป็ นอิสระพอสมควรเนื่องจากพี่มนั ให้ คีย์การ์ ดสํารองเอาไว้ ติดตัว
ถามว่าภูมิใจมัย๊ ...ตอบเลยว่ามากกก~

แกร่ ก...
“เห้ ออออ”กรปิ ดประตูแล้ ววางกระเป๋ าไว้ ลวกๆที่โต๊ ะกินข้ าวก่อน
จะทิ ้งตัวลงยังโซฟาตัวใหญ่ เขาเปิ ดทีวีดแู ล้ วหยิบนมสดมาดื่ม
ก่อนจะหยิบมือถือมากดดู

“…”ตอนนี ้อินสตาแกรมของกรมีรูปเพิ่มขึ ้นเป็ นร้ อยแล้ วหละ กร

ถ่ายมันเวลาอยู่คนเดียวหรื อไม่ก็เวลาที่พี่ธามไม่ร้ ูตวั กรอยากให้
มันเป็ นความทรงจําเอาไว้ แบบนี ้ มันมีไม่กี่คนหรอกที่แอบชอบใคร
แล้ วคนที่แอบชอบจะมารู้สกึ แบบเดียวกัน ถึงตอนนี ้มันจะยังไม่
ชัดเจนมากเพราะคนแบบพี่ธามไม่ค่อยจะแสดงออกแต่สําหรับกร
ที่เป็ นอยู่ตอนนี ้มันก็ดีมากแล้ ว
“หล่อเกิ๊นน”แอคเคาท์ของมหาวิทยาลัยที่รวบรวมเอาคนหน้ าตา
ดีไว้ ภายในถูกจ้ องดูอยู่ได้ สกั พักแล้ ว กรเลื่อนดูลงมาเรื่ อยๆก็เจอ
กับรูปเดิมๆที่เขาดูมนั อยู่เกือบทุกวัน...มันเป็ นรูปของพี่ธามรูปแรก
ที่เขาเห็นแล้ วมันก็เป็ นรูปที่ทําให้ กรหลงรักซะด้ วย

“ให้ กลับไปใส่แว่นซะดีมะ มากไปอะ ผัวกูร้ ูยงั !”คอมเม้ นท์

มากมายที่ปรากฎขึ ้นในหน้ าจอของมือถือยังรูปทีถ่ กู ถ่ายเกือบ
ล่าสุดทําเอากรหัวเสียขึ ้นมา แต่ละคอมเม้ นท์มนั ทําเขาจะบ้ า

หล่อเกิ นนนน ค่ะผัว~

โสดด้วยเด้อ จี บได้มยั๊ คะะะ
อยากไปแทะให้ถึงคณะเลย ถอดแว่นแล้วแซ่บลืม
ไปรอทุกวันทีค่ ณะ หล่อตลอดเลยธามมม

“เหอะ”แต่ละอย่างที่อ่านผ่านตามานี่ทํากรอยากมองบนรัวๆ เขา
กรอกตาขึ ้นด้ านบนแล้ วเป่ าปากอย่างเสียอารมณ์
“รอทุกวันที่คณะ เจอกูหน่อยมัย๊ หละ!...จะละมาแทะอะไร นี่แทะ
คนเดียวสิ!”

“โสดหรอ!!นี่เมียไง นี่เมียมันไง!! โอ๊ ยหงุดหงิด!!”เด็กหัวเสียบ่น

อยู่คนเดียวภายในห้ องที่เงียบเชียบ เขาไม่ร้ ูวา่ ธามจะกลับมากี่โมง
แต่ถ้ากลับมาจะจับพี่มนั ถอดคอนแทคแล้ วใส่แว่นให้ ได้ เลยคอยดู!

20:09น.
“…”ประตูเปิ ดออกภายในห้ องที่เงียบกว่าปกติ ไฟไม่ถกู เปิ ดทิ ้ง
เอาไว้ แปลว่าเด็กแสบของธามไม่ได้ อยู่ในห้ องนี ้ คนตัวสูงเดินมา
วางของไว้ ที่ราวแขวนก่อนจะเดินเข้ ามาอาบนํ ้าในห้ องนอน คง
เพราะด้ วยความเงียบและมืดของห้ องทําให้ คนที่เดินเข้ ามา
อย่างธามไม่ได้ สงั เกตว่าบนเตียงมีคนนอนอยูก่ ่อนแล้ ว

“…”ไฟในห้ องถูกเปิ ดขึ ้นเมือ่ ธามอาบนํ ้าเสร็จ เขาเดินออกมา

นอกห้ องเพื่อหยิบหนังสือมาอ่านอย่างเช่นปกติที่ทําทุกวัน เก้ าอี ้
ถูกเลื่อนออกแล้ วนัง่ ลงอย่างเคยชินแม้ วา่ ตอนนี ้ทังตั
้ วจะใส่แค่บ๊
อกเซอร์ ก็ตาม ก็มนั ไม่มีใครอยู่ห้องแล้ วจะใส่หลายชิ ้นไปเพือ่
อะไร?

“…”ตาเรี ยวเงยมองคนที่นงั่ ลงยังเก้ าอี ้...ถามว่าทําไมธามไม่เห็น

เขาตอนเปิ ดไฟหนะหรอ..ก็เพราะเขามานัง่ แอบใต้ โต๊ ะอยู่นี่ไง! กร
เห็นอีพี่มนั ไม่หือไม่อือกับเขามาหลายเดือน แบบนี ้ก็คงต้ องจัดการ
เองซะแล้ วหละมัง๊

“อ่ะ...”หนังสือถูกอ่านไปไม่ถึงสามบรรทัดก็ร้ ูสกึ ถึงความผิดปกติ

ที่เกิดใต้ โต๊ ะ

“กะ..อืมมม”ความคิดแรกคือเอื ้อมลงไปใต้ โต๊ ะเพื่อปั ดออก เขารู้

ว่าใครที่จะเล่นอะไรแบบนี ้ในห้ องเขาได้ ...มันจะเป็ นใครได้
นอกจากคนที่พงึ่ ได้ คีย์การ์ ดสํารองหละ เมือ่ ความอุ่นชื ้นเข้ า
ครอบครองลงยังสิ่งที่ไม่ตื่นตัวธามก็กลับกดหัวอีกคนลงมาให้ ลกึ
ขึ ้นแทน
ครื ด...
เก้ าอี ้ถูกยันเลื่อนออกมาดูเด็กแสบ

“กร...เล่นอืมม เล่นอะไร”ถามไปงันแต่
้ อาการเชิดหน้ านี่ทํากร
สะใจสุดๆ ใส่แค่บ๊อกเซอร์ ซะด้ วยสิไม่เคยเห็นพี่มนั แต่แบบนี ้เลย
ตอนอยู่ด้วยกัน

“…”เด็กที่มีของคาปากไม่ได้ ตอบแต่กลับดูดปากตัวเองแรงขึ ้น
จนธามเอวลอยนิดๆ

“ก็พี่ธามไม่สนใจกันเลย”ประโยคแรกเมื่อถอนปากออกก็บอก
ความรู้สกึ ทันที

“ไม่ได้ ไม่สน แต่มีอะไรทํา”ธามเอื ้อมมือมาเกลี่ยแก้ มใสเบาๆ

“แล้ วก็นะ เลิกใส่ได้ แล้ วคอนแทคอะ”กรก้ มลงมาใช้ ฟันครูดกับ

ส่วนหัวแดงกํ่าเบาๆ

“ซี๊ดดด...ทําไม อืมม”

“หวง”กรพูดทังที
้ ่แท่งยักษ์ ยงั เต็มปาก
“อาาา...”แรงดูดของเด็กน้ อยมีมากขึ ้นสลับกับการขยับหัวเข้ า
ออก เอวหนาลอยขึ ้นตามปากของกรยามที่กรขยับหัวออกห่าง...
ให้ มนั รู้ซะบ้ าง! กรรู้สกึ เหนือกว่าสุดๆเลยตอนนี ้

“อ่ะ กร..กรครับ ซี๊ดดด”

จากคนเงียบทีแ่ ทบเป็ นใบ้ พอมาเรื่องแบบนี ้ธามกลับเรี ยกชื่อของ

กรออกมาได้ ง่ายๆ...
นี่น้องควรภูมิใจใช่มยั๊ ที่ใช้ ร่างกายเข้ าแลกเพื่อให้ อีกคนยอมพูด...
 CH14
อย่ างี่เง่ า

“น่าเบื่ออออ ไปเรี ยนอีกแล้ ว”กรพูดออกมาเมื่อเห็นว่าวันนี ้ตอน

เช้ าคนตัวโตตื่นมาเตรี ยมจะไปเรี ยนอีกแล้ ว ร่างบางที่ซกุ ตัวอยู่ใน
ก้ อนผ้ าห่มพลิกกายไปมาบนเตียงผิดกับธามที่แต่งตัวเตรี ยมเข้ า
มหาลัยเสร็จสรรพ

“…”
“อย่างน้ อยก็ใส่แว่นไม่ได้ อ่อ”กรโผล่หน้ าออกมาจากผ้ าห่มแล้ ว
เขยิบตัวน้ อยๆมาอยู่ปลายเตียง ธามติดกระดุมเสื ้อแล้ วมองลงมา
สบตาก่อนที่เขาจะส่ายหน้ า แรกๆก็ไม่ชินหรอกที่ใส่คอนแทค แต่ก็
นะมันทําอะไรสะดวกขึ ้นกว่าเดิมเยอะเลย

“ไร้ สาระ”...นัน่ แหละ คําตอบของพี่มนั บอกว่าให้ ใส่แว่นๆ ถอด

ได้ แล้ วมัง๊ คอนแทคเนี่ย...คนเขาชอบตัวเองเพิ่มขึ ้นกี่คนแล้ วรู้ตวั
บ้ างรึเปล่า ยิ่งคบยิ่งอยู่ด้วยกันมันก็ยิ่งหวงมากขึ ้น
“หวงนี่ไร้ สาระอ่อ”มือขาวเอื ้อมมาดึงชายเสื ้อเอาไว้ ยนั ตัวโผล่
ออกมาจากผ้ าห่มครึ่งตัว กรโผเข้ ากอดคนตรงหน้ าแล้ วซุกหน้ าลง
ที่แผงอกกว้ าง

“…”ธามลูบหัวเล็กนัน่ สองสามที ที่น้องมันอ้ อนแล้ วก็ติดเขาแบบ

นี ้ก็คงเพราะเมื่อคืนเขากับกรมาจบกันบนเตียงหละมัง๊

“พี่ธามมม~”เสียงหวานเรี ยกพร้ อมมือที่โอบขึ ้นมารัง้ เอาไว้

“เดี๋ยวสาย”ธามจับเอวบางแล้ วดันออกเบาๆ มาอ้ อนแบบนี ้อีก

แล้ ว เมื่อคืนที่กรโผล่มาแล้ วทํากับเขาแบบนันธามยั
้ งไม่ได้ ดนุ ้ อง
มันเลย เขาไม่ได้ ไม่อยากมีอะไรกับน้ องแต่เขาแค่คิดว่ามีไปแล้ ว
คนที่ลําบากก็คือกรเอง แต่แล้ วมันเป็ นยังไงหละน้ องมันก็มายัว่ ไง!
หลังจากมีอะไรกัน...กรก็ไปเรียนไม่ได้ อย่างที่เห็น ไหนจะเอาแต่
บ่นว่าเจ็บสะโพกแล้ วก็รอยที่ตวั อีก

“เย็นชาอะ”หน้ าเฉี่ยวยู่หน้ าลงแล้ วเบะปาก เย็นชามาตลอดเลย!

ไม่วา่ จะก่อนคบหรื อหลังคบ กรไม่ร้ ูวา่ ที่พี่ธามเย็นชานี่เล่นๆหรือ
จริ งจังเพราะเดี๋ยวก็มาอ่อนโยนเดีย๋ วก็มาเย็นชา กรอ่านใจพี่มนั
ไม่ได้ ตลอดหรอก

“จีบคนอื่นซะดีมงั๊ เนี่ย”คนตัวเล็กบ่นไปลอยๆแต่ก็คอยสังเกต
อาการของธามไปด้ วยในที ตากลมจับจ้ องที่ร่างใหญ่ๆเวลาเขาพูด
เพื่อดูวา่ อีกคนจะทําอย่างไร

“…”ธามเดินมาคว้ ากระเป๋ าเป้ประจําแล้ วสะพายไว้ บนบ่า

“เพ้ อเจ้ อ นอนไปๆ”ฝ่ ามือหนาผลักแปะลงที่หวั เล็กแล้ วค้ างเอาไว้

“วันนี ้เลิกเร็ว เดีย๋ วรี บกลับ”หน้ าคมก้ มลงมาฟั ดแก้ มนิ่มไปทีแล้ ว

เดินออกจากห้ องไปปล่อยให้ เด็กหน้ าบูดหน้ าบูดกว่าเดิมซะอีก
ตอนนี ้

“ฮึย่ ! เดี๋ยวเต๊ าะคนอื่นแม่ง”ร่างบางเอนหลังลงมานอนบนเตียง

ดังเดิมแล้ วเขยิบตัวมาบริ เวณที่ธามนอน กรซบหน้ าลงบนหมอน
แล้ วสูดกลิ่นประจําตัวของอีกคนเข้ าเต็มปอด

“บางทีก็อยากรู้วา่ คิดเหมือนกันบ้ างปะเนี่ย”บ่นไปก็ใช้ มือตี

หมอนไปด้ วย ถึงเจ้ าของหมอนมันจะไม่รับรู้ก็เถอะนะ
11:18น.
“อ้ าว เห้ ยไอ้ ธามเดี๋ยวๆ”บอสเรียกเพื่อนของตัวเองเอาไว้ แล้ วยื่น
ชีทเอกสารการเรี ยนของวิชาเมื่อวานให้

“รี บจัง กูยงั ไม่ได้ คืนชีทเลย”

“…”ธามเดินเร็วๆกลับไปแล้ วรับมา เขาเพยิดหน้ าให้ บอสและนลิ

นจากนันก็
้ ตงจะกลั
ั้ บหอทันที

“ธาม...”ขายาวๆยังก้ าวไม่พ้นออกจากเขตคณะดีเสียงบางเสียง
ก็เรี ยกเขาไว้ ซะก่อน ธามหยุดและหันกลับไปมองเพราะว่าคนที่
เรี ยกแค่เรี ยกชื่อเขาเฉยๆแปลว่านี่ต้องเป็ นเพือ่ นเขาแน่นอน

“ครับ?”ธามหันกลับมาแล้ วเลิกคิ ้วขึ ้นหญิงสาวท่าทางดูค้ นุ ๆยืน

อยู่ตรงหน้ าของธาม เธอสบตาของเขาอย่างไม่ปิดบังแล้ วเดินเข้ า
มาใกล้
“เราอยากให้ ธามช่วยสอนอ่านผลแลปอะ ได้ รึเปล่า”ตาคมมอง
สักพักก่อนที่สมองจะเริ่ มประมวลผลได้ วา่ เธอคนนี ้คือพิ ้งค์ที่เดิน
เข้ ามาทักตอนเขากับเด็กแสบยืนอยูใ่ นร้ านเครื่ องเขียน หญิงสาว
ยิ ้มแล้ วค่อยๆเอามือเอื ้อมมาทัดผมที่ใบหู

“แต่ในชีทมันก็มีเขียนชัดเจน”เสียงทุ้มตอบออกไปตามตรง ซึง่
นัน่ ทําพิ ้งค์เหวอไปนิดๆ

“คือ เราไม่ค่อยเข้ าใจ...ธามอธิบายได้ รึเปล่า”

“ช่วยสอนหรื อไกด์นิดๆหน่อยๆก็ได้ ”ขาสวยก้ าวเข้ ามาชิดอีกก้ าว

แล้ วช้ อนตามอง

“…”ร่างสูงมองการกระทําของเธอนิ่งๆแต่ก็ไม่ได้ พดู อะไรตอบ

กลับไป

“คือเราถามเพื่อนแล้ ว เพื่อนเราเองก็ยงั อ่านผลแลปไม่เก่งมาก

เท่าไหร่ เราเลยต้ องมากวนธามนี่ไง ธามช่วยเราหน่อยสินะๆ เรา
จะได้ ไปสอนเพื่อนเราต่อได้ ”เธอพยายามใช้ เพื่อนในกลุม่ ที่เหลือ
ของเธอกดดัน
“วันไหน”ในที่สดุ เขาก็ต้องยอมแพ้ กบั ลูกตือ๊ ของหญิงสาว
ตรงหน้ า

“ขอบคุณมากนะ งันวั
้ นนี ้ตอนเย็นๆแล้ วกันเพราะเราจะได้ กลับไป
ทวนเลย”ข้ อมือเล็กเอื ้อมมาหยิบมือของธามแล้ วเขย่าเบาๆเพื่อ
บ่งบอกว่าเธอดีใจ ธามมองเธอนิ่งๆแต่ก็ไม่ได้ วา่ อะไรเพราะเห็นว่า
เป็ นเพื่อนคนนึง

.
.
“มึงว่าอีนีนนั่ มันยังไง”เสียงแว้ ดของปอถามเพื่อนทีม่ าข้ างๆ
ด้ วยกันขึ ้น

“กูวา่ ก็ไม่ไง ก็พี่ธามไม่ได้ เล่นด้ วยปะวะ”ฟรังตอบทังที

้ ่ตายังคง
จับจ้ อง ทีแรกทังสองเดิ
้ นผ่านมาเพื่อจะไปโรงอาหารแต่ก็ดนั มา
สะดุดกับหญิงสาวที่คว้ ามือแฟนเพื่อนเขามาจับแบบดื ้อๆนี่แหละ
“แต่มนั ฉกมือไปเขย่าๆเลยนะ อ่อยเห็นๆมัย๊ อีควาย”ปอกรอกตา
ขึ ้นด้ านบนแล้ วพิมพ์มือถือยิกๆๆๆส่งหาเพื่อนตัวเองที่นอนรอใน
ห้ อง

“ใสมากมัง๊ ”ปอยังคงว่าต่อ

“อ่อยแต่พี่มนั จะเอาหรอ อีกรมันพึง่ โขกผัวไปเมื่อคืนเองนะ”ฟรัง

ย่นคิ ้วแล้ วทําท่าคิด

“อย่างน้ อยมันก็ใกล้ ชิดอะ กันไว้ ดกี ว่าเชื่อกู กูวา่ มันทะแม่งๆ”ปอ

ถ่ายรูปแล้ วซูมกล้ องเข้ าไปใกล้ หลังจากนันข้
้ อความและรูป
มากมายก็ไปปรากฏบนมือถือของใครบางคนที่กําลงนอนอยู่บน
เตียง

แกร่ ก...
“…”ธามวางกระเป๋ าบนโต๊ ะแล้ วเดินมาอีกฝั่ งของห้ องเพื่อไปรือ้
ชีทและตําราเก่ามาเตรี ยมเอาไว้ เด็กหนุ่มที่นอนบนเตียงผุดลุก
ขึ ้นมานัง่ เมื่อรับรู้ถึงการมาของอีกฝ่ ายอย่างลืมเจ็บ

“จะไปไหน แล้ วเอาชีทออกมาทําไมเยอะแยะ”ถ้ าเป็ นคนอื่นเอา

ชีทมากองแบบนี ้กรไม่ถามหรอกว่าไปไหน แต่นี่เป็ นพี่ธามไงเลย
ถามเพราะว่าปกติพี่มนั ก็ทวนแต่หนังสือบนโต๊ ะแล้ วก็หยิบออกมา
อ่านบ้ างเล็กน้ อยแต่ไม่ใช่เยอะขนาดนี ้

“ติวเพื่อน”ธามตอบทังที
้ ย่ งั ง่วนอยูก่ บั การไล่หาชีท ติวเพื่อนหรื อ
หาหญิง!

“กลับมาแล้ วก็จะออกไปอีกแล้ วหรอ”กรลุกขึ ้นมากอดอีกคนไว้

จากด้ านหลัง

“ตอนเย็น”ฝ่ ามือใหญ่ยงั คงคัดแยกชีทที่ไม่เกี่ยวข้ องออกไปจาก

สิ่งที่ต้องการ

“เห็นนะว่าตอนอยู่คณะคนชื่อพิ ้งค์มาจับมืออะ”
“จะติวให้ มนั ใช่มะ”มือน้ อยๆเริ่ มจะกอดแน่นแล้ วลูบเข้ าหายเข้ า
ไปในเสื ้อ กรอยากเบนความสนใจ

“…”ธามไม่คิดจะถามว่ารู้หรื อเห็นได้ ไง เขาไม่ได้ สนใจในส่วนนัน้

เพราะมันไม่มีอะไรเลยจริ งๆ

“พี่ธาม”กรเริ่ มจะแกะกระดุมอีกแล้ ว ร่างเปลือยเปล่าบดเบียด

ตัวเองเข้ ากับแผ่นหลังใหญ่แล้ วลูบไล้ กายสูงตรงหน้ าไปมา

“…”
“พี่ธามจะไปติวให้ มนั จริ งหรออ อยู่ห้องกับกรดีกว่านะ...นะครับ”
แม้ วา่ จะเดินลําบากแต่กรก็เลือกทีจ่ ะมุดมาอยู่ตรงกลางระหว่าง
แขนของธามที่กําลังจัดชีท แก้ มนิ่มถูกไปมากับแผงอกพร้ อมด้ วย
มือที่คลอเคลียไม่ห่างเอว

“ให้ เพื่อนอ่านเองสิ นะๆ...นะ”กรจับมือธามมาวางที่บนท้

ั ้ ายของ
ตัวเองแล้ วตอนนี ้
“แสบอย่าดื ้อ พี่กําลังเรี ยงชีท”ปากบอกแต่ก็ใช้ มอื รวบอีกคนไว้
ข้ างกายเพือ่ ให้ อีกมือหยิบชีททังหมดที
้ ่จดั เสร็จมาวางบนโต๊ ะ
เตรี ยมไว้

“พี่ธามเลือกมันหรื อเลือกกร”ประโยคเอาแต่ใจถามขึ ้น ธามว่ามัน

น่าหงุดหงิดขึ ้นมานิดๆแล้ ว

“ต้ องเลือก?”ธามถามกลับมาเพราะเขาไม่เข้ าใจว่าจะเลือก

ทําไม เขารับปากเพื่อนไปแล้ วแล้ วเขาก็ไม่คิดว่ากรจะงี่เง่าถ้ าหาก
ว่าเขาจะไป

“เลือกมา”นํ ้าเสียงเริ่ มจะกระเง้ ากระงอดมากขึ ้นพร้ อมด้ วย

ท่าทางดีดดิ ้นเล็กๆ

“พี่รับปากพิ ้งค์แล้ ว ยังไงก็ไป”

“แปลว่าเลือกมันหรอ”กรหน้ างอทันที ตอบแบบไม่คิดเลยด้ วยนะ

อีพี่!

“เห้ ออ...”เขาไม่เข้ าใจ นี่เพราะน้ องมันเด็กกว่าเขารึไงทําไมถึงได้

ทําตัวงอแงแบบนี ้ ก็บอกว่าเพื่อนๆแล้ วจะมาต้ องการอะไรกัน
“ไม่ต้องมาถอนหายใจเลยนะ เลือกใหม่!”ร่างบางในอ้ อมกอดไม่
ยอมแพ้ กรอยากจะให้ คําตอบที่ได้ มนั ตรงกับที่เขาหวังไว้ ก็เท่านัน้

“อย่างี่เง่า”

“ไม่ได้ งี่เง่า แค่หวงปะ”

“ดูไม่ออกหรอว่าเขาจะมาเอาอะ!”กรเถียงขึ ้นเสียงดังในระยะ
ประชิด แค่พิ ้งค์จบั มือเขาไม่ได้ แปลว่าเธอจะอยากได้ เขารึเปล่า
อีกอย่างพิ ้งค์เป็ นพี่ด้วยซํ ้า...ทําไมกรถึงพูดจาแบบนี ้

“แล้ วพี่ได้ ไป...เอา...พิ ้งค์รึยงั หละ”ธามนัง่ ลงที่ปลายเตียงขณะที่

มีอีกคนนัง่ คร่อมตักเอาไว้ เขาจงใจเน้ นคําว่าเอาเพื่อสื่อว่าตอนนี ้
ตัวเองก็เริ่ มมีอารมณ์แล้ วเหมือนกัน

“พี่ธาม!”กรตาโตขึ ้นแถมทําหน้ าหงุดหงิดใส่

“…”สองมือเล็กผลักธามที่นอนลงกับเตียงแล้ วก้ มลงดูดเบาๆที่

ซอกคอ

“…”ธามนอนนิ่งๆให้ น้องมันทําตามใจ ร่างเล็กก้ มลงดูดแรงๆจน

เป็ นรอยแล้ วแกะเสื ้อออกจากตัวก้ นขาวบดเบียดลงยังเป้ากางเกง
ที่คร่อมอยู่ รอบนี ้กรจะเป็ นฝ่ ายขึ ้นเอง! ถามว่าทําไมอยู่ๆถึงทําห
นะหรอ..พี่ธามจะได้ เหนื่อยแล้ วก้ จะได้ ไม่ต้องไปไง!

“เห้ อ...”เสียงถอนหายใจดังขึ ้นทําเอาคนตัวขาวเงยหน้ ามอง

“จะเรี ยกร้ องความสนใจด้ วยร่างกายรึไง รู้รึเปล่าว่ามันคนละ

ประเด็นกัน”มือใหญ่ลบู เบาๆที่ก้นอวบทังสองข้
้ าง

“…”กรมองหน้ าแล้ วเม้ มปากตัวเองแน่น ดูพดู แต่ละคําออกมาสิ

ไม่นกึ ถึงใจกันบ้ างเลย

“ก็แค่ไม่อยากให้ ไป ก็แค่อยากให้ อยู่ตรงนี ้”

“รู้ แต่พี่รับปากไปแล้ ว”

“ทําไมใจชอบใจร้ ายใส่”ใจร้ ายหรอ? เขาไปใจร้ ายใส่น้องตอน

ไหน

“ที่คบกันอยู่ร้ ูสกึ เหมือนรึเปล่าเนี่ย”ธามหลับตาแล้ วใช้ มือขยี ้หน้ า

ตัวเอง

“มันใช่เรื่ อง?”
“ทําไมต้ องเอามาโยง พี่แค่ไปหาเพื่อนกร”

“เราอย่างี่เง่า”

“ไม่ได้ งี่เง่า!”

“ที่ทําอยู่มนั เรียกกว่างี่เง่า”

“ก็บอกว่าไม่ใช่อะ!ไม่เข้ าใจคนหวงไงวะ แม่ง! เออชอบก่อนไง

ชอบก่อนก็แพ้ ตลอดปะวะ!”กรลุกขึ ้นแล้ วเดินกระแทกส้ นเท้ ามา
นัง่ ลงที่เตียงอีกฝั่ ง ธามโคตรไม่ชอบอะไรที่วนุ่ วายแบบนี ้เลยให้
ตายเถอะ

“ถ้ าหวงไม่ได้ แล้ วจะคบกันหาอะไร!”เขาไม่เข้ าใจกรหรื อกรที่ไม่

เข้ าใจเขากันแน่ ตอนนี ้ธามคิดแค่เขาไม่ได้ ไปทําอะไรเสียหาย เขา
แค่ไปติวหนังสือให้ เพื่อน...บางทีมนั ยังมีประโยชน์กว่าตอนที่กร
เจอเพือ่ นตัวเองด้ วยซํ ้ามัง๊ แต่นี่อะไรมาหวงเป็ นเด็กสามขวบเลย
ต้ องให้ เขาอยู่ตวั ติดตลอดอันนี ้มันก็เกินไป

“พี่วา่ เราคุยกันไม่ร้ ูเรื่ องละ”ร่างสูงลุกขึ ้นยืนแล้ วส่ายหัวก่อนเดิน

ออกจากห้ องนอนมายังห้ องด้ านนอก
 CH15
หมอตามเมีย

“ไม่ร้ ูเรื่ องหรื อไม่อยากคุยกันแน่!”กรกระแทกเสียงไล่หลังตาม

ออกมา ร่างบางยังคงนอนติดเตียงไม่ได้ ออกมาข้ างนอกแต่อย่าง
ใด ดูดิพอตีกนั แล้ วเดินหนีมนั คืออะไรวะ!

“…”ธามนัง่ ลงยังโซฟาด้ านนอกก่อนที่จะเปิ ดทีวีหาอะไรดู เขาอุ

ตส่ารี บกลับมาดูเด็กแสบว่าเป็ นอะไรรึเปล่าเพราะเขาเห็นน้ องมัน
ไปเรี ยนไม่ไหว แต่นี่อะไรกลับมาก็ทะเลาะกัน แถมยังยังทะเลาะ
เรื่ องที่ไร้ สาระสุดๆด้ วย กรไม่พยายามเข้ าใจเขาเลยรึไง

16:47น.
เวลาที่ใกล้ เข้ ามาทําให้ ธามลุกขึ ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเตรี ยมตัว
ตลอดสองสามชัว่ โมงมาธามเอาแต่ดหู นังแล้ วก็ไม่ได้ คยุ กันกับกร
เลย

“…”หน้ าคมชะโงกเข้ ามาดูภายในห้ องก็เจอกับเด็กหน้ าบึ ้งนัง่ อยู่

โต๊ ะหนังสือของเขา ในมือของกรถือชีทเรียนที่เขาจะเอาไปติวให้
เพื่อนอยู่ด้วย คนโตกว่าแบมือยื่นไปตรงหน้ าเพื่อขอสิง่ ที่ตวั เอง
อยากได้

“ต้ องให้ ?”กรถามออกมากวนๆแล้ วโยนชีททังหมดลงไปที

้ ่พื ้น ตา
ดุๆเบนไปทางอื่นอย่างกลันอารมณ์
้ ก่อนทีจ่ ะถอนหายใจออกมา
แน่นอนว่าธามเป็ นฝ่ ายก้ มลงไปเก็บแล้ วจับมันยัดใส่กระเป๋ าของ
ตัวเอง

“พี่ไปนะ”จมูกโด่งจะก้ มกดลงมาทีแ่ ก้ มอย่างเช่นทุกทีเมื่อเขาจะ

ออกจากห้ อง แต่รอบนี ้คนตัวเล็กเลือกที่จะผลักหน้ าธามออก ถึง
จะตีกนั แต่คนตัวโตก็ไม่ได้ อยากจะให้ ทกุ อย่างมันพังตามไปด้ วย
“อยากไปก็ไปกรไม่ได้ สําคัญอยู่แล้ วหนิ”...กรคงไม่ได้ คิดแบบ
เดียวกับเขาสินะ

“ไปติวเพื่อนตัวเองเหอะว่ะ”ร่างบางลุกออกจากโต๊ ะแล้ วเดินมา

หยิบซองบุหรี่ ที่เปิ ดค้ างไว้ มานานเกือบๆอาทิตย์ออกมา ปกติกร
สูบมันบ่อยวันละซองต่อสองถึงสามวันแต่พอมาคบกับพี่ธามแล้ ว
เขาก็ไม่ค่อยได้ สบู เท่าไหร่

“กรก็มีอะไรจะทํา มีที่จะไปเหมือนกัน”มือขาวหยิบบุหรี่ ขึ ้นมา

หนึง่ ตัวแล้ วคว้ าไฟแช็คเดินออกไปด้ วย

“อย่าทําให้ มนั เป็ นปั ญหาดิ”ธามเดินตามอีกคนไปที่ระเบียง เขา

รัง้ แขนแฟนเด็กไว้ ด้วยมือข้ างเดียว

“ก็นี่ไง ไม่ปัญหา...อยากไปก็ไปไม่ได้ ห้ามแล้ ว”เสื ้อตัวใหญ

ของธามถูกกรใส่แบบลวกๆพร้ อมด้ วยบ๊ อกเซอร์ ขาสันปลิ
้ วไปตาม
แรงลม บุหรี่ โดนจุดสูบแล้ วพ่นใส่หน้ าของธาม น้ องมันมีมมุ ดื ้อ
แล้ วก็กวนตีนเขาแบบนี ้ด้ วยซึง่ มันมีไม่บ่อยครัง้ นัก...เรี ยกได้ วา่ นี่
เป็ นครัง้ แรกเลยทีท่ ําใส่เขา
“…”ตาเฉี่ยวหันออกนอกระเบียงแล้ วเท้ าแขนไว้ ที่ขอบระเบียง
แบบนี ้จงใจกวนตีนเห็นๆ

“พิ ้งค์คือเพื่อนจะอะไรนักหนา”เสียงทุ้มเอ่ยถามไปแต่ก็ได้ การ

ลอยหน้ าลอยตาตอบกลับมาแทน

“…”กรหันมามองธามเร็วๆแล้ วหันหน้ าออกด้ านนอกเหมือนเคย

ทําไมเขาจะไม่ร้ ูวา่ ยัยพิ ้งค์นนั่ มันคิดอะไร กรก็อ่อยคนเป็ นทําไมกร
จะไม่ร้ ูทนั วะ

“เพื่อนก็คอื เพื่อน...”

“ไว้ ได้ กนั ก่อนค่อยเดือนร้ อน”บุหรี่ ในมือถูกสูบแล้ วปั๊ มเข้ าปอด

อย่างไวๆ ข้ อมือขาวดีดมันลงพื ้นอย่างไม่ใส่ใจ ธามบอกออกไป
แบบนันเพราะเขาคิ
้ ดแบบนันจริ
้ งๆ...เขากับพิ ้งค์ยงั ไม่เคยเกินเลย
อะไรกันด้ วยซํ ้าน้ องมันจะเดือดร้ อนอะไรนักหนา

“คือต้ องรอให้ ได้ กนั ใช่มยั๊ วะ”คําพูดไม่ค่อยสุภาพเอ่ยออกมา เขา

หงุดหงิดมากจริ งๆว่าทําไมพี่ธามถึงดูไม่ออก นี่ฉลาดจริ งมัย๊ เนี่ย

“งันกรไปอ่
้ อยคนอื่นพี่ธามก็ไม่วา่ ใช่ปะ”คนตัวขาวเดินเข้ ามาใกล้
“เพราะยังไม่ได้ กนั ”เปลือกตาคมหลับลงแล้ วเลิกคิ ้วขึ ้นเพื่อสือ่ ว่า
ท่าทางวันนี ้จะคงยังคุยไม่ร้ ูเรื่ อง

“ตามใจ อยากทําอะไรก็ทํา พี่...ไปละ”เขาตัดปั ญหาโดยการเดิน

ออกมาจากจุดนี ้ ธามไม่เข้ าใจกรเลยซักนิด...ซักนิดจริ งๆ

“…”ประตูห้องปิ ดลงพร้ อมกันความรู้สกึ ขุ่นมัวในใจ พูดแบบนี ้

คือต่อให้ เขาไปอ่อยใครจริ งๆหรื อไปยุ่งกับใครจริ งๆพี่ธามมันก็จะ
ไม่หวงเขาเหมือนที่เขาเป็ นใช่รึเปล่า แม่ง..น้ อยใจว่ะ

เออ...กรชอบก่อน
เออ...กรรู้สกึ ก่อน
เออ...กรเข้ ามาจีบก่อน
เออ...กรเหนื่อยก่อนด้ วย
สี่ช่ วั โมงต่ อมา
“อืม ก็น่าจะแค่นี ้”ชีทเรี ยนถูกวางลงตรงหน้ า มือใหญ่หยิบแก้ ว
นํ ้าขึ ้นยกดื่มเพราะเขาอธิบายเรื่องที่เธอสงสัยมาตลอดหลาย
ชัว่ โมง

“เราเข้ าใจขึ ้นเยอะเลย ขอบใจนะ”

“...”ธามเหลือบตามองเพื่อสบตาเธอเป็ นการตอบรับว่าเขารับรู้

“แต่...ถ้ าเราเกิดสงสัยอีก”

“เราไม่อยากกวนธามให้ ต้องมาติวให้ เราบ่อยๆแบบนี ้ เราขอไลน์

ไว้ เลยได้ รึเปล่า”มือถือถูกยื่นมาให้ ตรงหน้ าเพื่อใส่ไอดีของไลน์ลง
ไป

“มันน่าจะ..สะดวกกว่า”เธอพูดเสริ มขึ ้น แน่นอนว่าธามให้ ไอดี

เธอไปเพราะเขาก็ไม่ได้ คิดอะไรอีกนัน่ แหละ พิ ้งค์ยิ ้มและรับ
โทรศัพท์มาถือในมือเมื่อสิ่งที่ต้องการได้ ผล
“ถ้ าว่างจะตอบ”เขาบอกออกไปแบบนันเพราะถ้
้ าไม่จําเป็ นธามก็
ไม่ตอบ ดีซะอีกทีม่ ีไลน์กนั ไว้ แบบนี ้เขาคิดว่าถ้ าเลี่ยงไม่ตอบมันยัง
จะง่ายกว่าเลีย่ งไม่เจอ อย่างน้ อยๆเขาก็ลดเวลาทีจ่ ะเจอกับเธอ
คนนี ้ได้ แถมทําให้ เด็กแสบไม่งอแงใส่เขาด้ วย

“…”ทังคู
้ เ่ ดินมาเรื่ อยๆตามทางหลังจากออกจากร้ านแล้ ว

“กลับยังไง”เสียงทุ้มเอ่ย เขามีมารยาทพอที่จะไปส่งเพื่อนผู้หญิง
ที่หอ อย่างน้ อยมันก็ยงั การันตรี ได้ วา่ เธอคนนี ้จะไม่เป็ นอะไร...เขา
ก็เคยไปส่งนลินบ่อยครัง้ ไปแม้ หลักๆมันจะเป็ นหน้ าทีข่ องบอสก็
เถอะ

“ก็..คงเดินแหละ”กุญแจรถที่วางนอนอยู่ก้นกระเป๋ าสะพายของ
พิ ้งค์แทบไร้ ประโยชน์เมื่อคนตรงหน้ าถามเธอออกมาแบบนี ้

“หอเราอยู่ทางนู้นหนะ”เธอชี ้ไปทางตึกสูงที่อยู่คนละฝั่ งกับหอ

ของธามด้ านตรงข้ ามของหอมีร้านเหล้ าไม่เล็กไม่ใหญ่เปิ ดอยู่ด้วย
หัวใหญ่พยักหน้ าแล้ วเดินไปตามทางกับเธอเพื่อไปส่ง ระหว่าง
ทางบทสนทนาก็เกิดขึ ้นเล็กน้ อยบ้ างเพื่อไม่ให้ บรรยกาศมันเงียบ
จนเกินไป

“กลับดีๆนะธาม ขอบคุณที่มาส่งพิ ้งค์นะ”สรรพนามของเธอเริ่ ม

เปลี่ยน เสียงเพลงรอบข้ างมันดังจนธามขมวดคิ ้ว...เขาได้ ยินไม่ชดั

“พิ ้งค์บอกว่าขอบคุณนะ”หญิงสาวเขย่งปลายเท้ าขึ ้นมาแล้ วพูดที่

ข้ างหูของธาม มือเล็กจับลงที่หน้ าอกแกร่งเป็ นการพยุงตัวเองไป
ด้ วย แต่มนั ก็แค่แปปเดียว..ธามไม่ได้ สงั เกตอะไร

“ถ้ าพิ ้งค์ไลน์ไปบ่อยเกิน...หรือกวนมากไปธามบอกพิ ้งค์ได้ นะ”

เธอมองตาแล้ วก้ มลงเล็กน้ อย

“อืม”เขาพยักหน้ าตอบสันๆเตรี
้ ยมจะเดินออกมาแต่สายตาดัน
หันมาเห็นใครบางคนที่เต้ นเร่าๆอยูใ่ นร้ านซะก่อนนี่สิ

“นัน่ ...เด็กที่มากับธามวันนันนี
้ ่”ธามหันมามองหน้ าของพิ ้งค์...นัน่
ไง เขามองไม่ผิดจริ งๆ มีเธอคนนี ้คอยยืนยันแปลว่าเด็กที่อยู่ตรง
นัน..ในผั
้ บนัน้ คือไอ้ แสบของเขา
“พิ ้งค์ขึ ้นห้ องเถอะ”เขาก้ มลงมากระซิบข้ างหูเธอบ้ างทังที
้ ่สายตา
ยังคงจับจ้ องไปยังคนตัวเล็กในร้ าน หญิงสาวพยักหน้ าแล้ วยิ ้มให้
ก่อนจะเดินขึ ้นตึกไปแบบไม่มีอะไร

“…”แววตาดุจ้องมองมาที่ร้านกระจกใสเปิ ดเพลงเสียงดังเกิน
ลิมิตมาถึงด้ านนอก เขาเห็นร่างบางคุ้นตากําลังเมาได้ ที่แถมบด
สะโพกรัวๆลงยังตักของผู้ชายคนอื่น

“…”มันน่าแปลกที่คนเมาตรงนันเงยหน้
้ าสบตาหันกลับมามอง
เขาที่อยู่คนละฝั่ งของถนนด้ วย

“มากไป”ธามเดินก้ าวยาวๆตรงมาในร้ าน

“จองโต๊ ะยังน้ อง”ผู้ชายตัวใหญ่อยู่หน้ าประตูถามขึ ้น ร่างสูงเพยิด

หน้ าไปทางกรเพื่อจะสือ่ ว่ามาด้ วยกัน

“โต๊ ะกรหรอ ไหนบอกจองสามคน เอ้ าๆเข้ าไปๆ”เขารู้สกึ หัวเสีย

มากกว่าเดิม มาจนเขาจําชื่อกันได้ หมดแล้ วรึไง เสียงเพลงที่ดงั ขึ ้น
ทุกทีๆทําเอาคิ ้วหนาขมวดชนกัน น่ารํ าคาญชิบ...
“…”มือใหญ่ไม่รอช้ าเขาคว้ ามือลงที่ทอ่ นแขนของกรทันทีเมื่อถึง
ตัว

“มาไววว~ ไม่ส่งเพื่อนต่อหรอออ”

"รู้ห้องกันแล้ วด้ วยนี่~"กรหันมาพูดเสียงยานคาง ก้ นนิ่มยังคง

กระแทกไปมาที่ตกั ของผู้ชายบนเก้ าอี ้ ธามเห็นว่ามือของอีกคน
กําลังนวดเบาๆที่ก้นกรด้ วย ตาดุมองนิ่งๆแต่ยงั ไม่ได้ ทําอะไร
ตอนนี ้

“อ้ าวไอ้ ธาม”เสียงเรี ยกอีกเสียงดังขึ ้นข้ างหลังจนเขาต้ องหันไป...

บอส?

“…”
“มาตามน้ องมันหรอ เชี่ยยย~ ซ่าอีกแล้ วว่ะ”

“กูแค่ไปเอานํ ้าแข็งแปปเดียว”บอสโยกตัวไปมาแล้ วหัวเราะ

น้ อยๆเมื่อเห็นกรกําลังเลื ้อยไปมาบนตัวเพื่อนของเขาทังที
้ ่ข้อมือ
อีกข้ างก็โดนธามรัง้ เอาไว้ ใช่...เขามาที่นี่ด้วยกันสามคนและไม่ได้
คิดอะไรมากยังไงๆกรมันก็คงแค่เมา เขาไม่ให้ น้องมันทําอะไรเกิน
เลยไปกว่านี ้หรอก

“เจย์เพือ่ นกู บัญชีๆ...ธามเพื่อนคณะกู”บอสแนะนําตัวให้ ทงสอง

ั้
รู้จกั กันแบบไวๆ

“แล้ วนี่ยงั ไง ปล่อยน้ องมันมาคนเดียว”

“ตีกนั หรอครับเพือ่ นน”บอสวางถังนํ ้าแข็งแล้ วชงเหล้ าต่อ เขางงๆ

กับความสัมพันธ์ของทังสองเหมื
้ อนกันแม้ วา่ ระยะหลังมาจะตัว
ติดกันมากก็เถอะ ถึงยังไงธามก็ไม่เคยบอกว่าน้ องมันอยู่ในฐานะ
อะไร

“…”ธามไม่ตอบอะไรกลับไปแม้ แต่นิด เปิ ดปากเขายังไม่ทําเลย

ตาคมเอาแต่มองภาพตรงหน้ าแล้ วขมวดคิ ้ว

“เจย์~”

“ยุ่งได้ ...แต่ไม่ให้ เอาน๊ าาา~”ข้ อมือขาวสะบัดมือออกจากการ

เกาะกุมของธามแล้ วหันมาจับบ่าเจย์ ตอนนี ้กรกําลังคร่อมอยูบ่ น
ตักแล้ วโยกตัวไปมา...ช่วงล่างมันเบียดกันอย่างเห็นได้ ชดั ธามกัด
กรามแน่นกับสิง่ ทีเ่ ด็กแสบทํา

“เห้ ยๆ สรุปยังไงโกรธก็บอกโกรธแล้ วลากน้ องมันกลับสิวะ”บอส

ทีด่ อู ยู่เอ่ยขึ ้น

“…”
“ม่ายยยโกรธ~ เพราะอยากทําไรก็ทํา ช่ายยยมะ~”

“อ่อยได้ ไม่วา่ กานน~”กรยันตัวขึ ้นมาแล้ วหอมแก้ มธามแรงๆไป

หนึง่ ฟอดก่อนจะนัง่ ลงบนตักของเจย์ต่อ หน้ าสวยซบลงที่ซอกคอ
แล้ วใช้ มือคล้ องคอแถมกระดกเหล้ าไปด้ วย

“เหยดดด”บอสแซวเสียงดัง น้ องมันแสบจริ งๆนัน่ แหละ

“ไหนจุ๊บทีสิ...~”หน้ าหวานเงยขึ ้นมาจากคอแล้ วมองหน้ าเจย์ รู้

ว่ายัว่ โมโห รู้วา่ แค่เล่นๆ แต่นี ้มันมากเกินไปหน่อย

หมับ เพล๊ ง!
“…”ร่างสูงกระชากตัวกรออกมาจนเซชนกับตัวเองอย่างแรง แก้ ว
เหล้ าที่กรถือตกลงกับพื ้นทันที

“กูแค่ปล่อยให้ เด็กมันเอาแต่ใจบ้ าง”ธามหันมาพูดกับบอส แม้

ภายนอกของเขาจะดูใจเย็นจนแทบไม่ร้ ูสกึ อะไรแต่ภายในของธาม
มันลุกเป็ นไฟจนแทบจะเผาร้ านนี ้ได้

“ไม่ได้ เอาแต่ใจ!”กรดิ ้นไปมาอยู่ในอ้ อมแขนทีล่ อ็ คเขาแน่น

"กูขออนุญาต...เอาเด็กกูกลับนะ"คราวนี ้ธามหันมาพูดกับเจย์บ้าง
คนตรงหน้ าเขาพยักหน้ าไปแบบมึนๆแต่ก็ไม่มีอะไร เขาอยากจะ
จับมันมาถอนฟั นให้ หมดปากจริ งๆ

“ชอบก่อนแล้ วรู้สกึ คนเดียวรึไง”มือใหญ่คว้ าจับที่ก้นขาว กรใส่

แค่กางเกงขาสันกุ
้ ดสีเทาเท่านัน..ตอนเต้
้ นทีแรกเนื ้อบริ เวณแก้ ม
ก้ นมันโผล่ออกมาให้ เห็นจนเขาอยากจับตีแรงๆเพื่อลงโทษ

“กลับหอไป เรามีเคลียกับพี่นะแสบ”
 CH16
แสบเป็ นของใคร...ของธาม

“อืออออ”เสียงครางในลําคอเกิดขึ ้นตลอดทางเมื่อธามพยายาม
อุ้มเด็กที่เมาจนแทบไม่ร้ ูเรื่ องขึ ้นมาบนห้ อง

“…”ทีแรกเขาก็พาน้ องมันเดินมาด้ วยดีๆนี่แหละแต่ดเู หมือนจะ

เดินเซไปมา เกาะนัน่ จับนี่ เขาเลยตัดสินใจอุ้มพาดบ่ามาซะเลย...
ใครจะเห็นบ้ างก็ค่อยว่ากันแล้ วกัน เขาจะเอาเด็กนี่กลับมันทังแบบ
้
นี ้

ตุ้บ...
ธามวางร่างเล็กไวบนโซฟาของห้ อง จากนันค่
้ อยเดินมาปิ ดประตูที่
อ้ าค้ างไว้ เขาวางกระเป๋ าเอาไว้ ที่พื ้นลวกๆอย่างไม่ได้ ใส่ใจนัก ยิ่ง
เห็นกรเป็ นแบบนี ้เขาก็ยิ่งอารมณ์เสีย
“ห้ องจ๋าา~”คนตัวขาวกวาดมือไปทัว่ แล้ วยันตัวขึ ้นมานัง่ แบบ
โงนเงนบนโซฟา กรคว้ าหมอนมากอดเอาไว้ แล้ วซบหน้ าลงไปบน
นัน้

“ทําแบบนี ้ทําไม”ธามถามขึ ้นมาขณะที่เท้ ายาวๆก็เดินก้ าวเข้ ามา

จนชิดตัว นํ ้าเสียงไม่ได้ ดหุ รื อตังใจจะว่
้ า เขาเอากรกลับห้ องได้ ใจ
มันก็เย็นลงบ้ างแล้ ว

“เอาคืนบ้ างงง”เสียงตอบยานคางอู้อี ้ไปกับหมอนเพราะคนตอบ

มัวแต่แนบหน้ าลงกับสิ่งทีก่ อดอยู่

“หวงไง หวงง”

“ก็ธามใจร้ ายก่อน เลย...ทําบ้ างงายย~”คนโตกว่ายืนกอดอก

มองกรที่นงั่ ไม่นิ่งอยู่บนโซฟา จะว่าเมาก็เมาจะว่าพูดรู้เรื่ องมัย๊ มัน
ก็ใช่ตอ่ ให้ สรรพนามมันเปลี่ยนไปก็เถอะ ร่างบางเปลี่ยนจากนัง่ ท่า
กอดหมอนมาเป็ นนัง่ ทับหมอนแล้ วตอนนี ้

“ทําแบบนี ้...แบบนนี ้ๆๆ”

“ทําแบบนี ้กับเจย์...ไม่ได้ หรออ”ก้ นอวบขยับสีไปมากับหมอนที่
ตัวเองนัง่ ทับพร้ อมกับมือที่จบั มุมหมอนไว้ หนึง่ มุม กรตังใจบดเนื
้ ้อ
นิ่มลงไปให้ ธามเห็นชัดๆ เอวบางส่ายไปมาเหมือนตอนที่ทําเมื่อ
เขาอยู่ในร้ าน

“…”
“ไม่ได้ เอากันซะหน่อย...”จะยัว่ โมโหกับคําพูดแบบนี ้ไปถึงไหน

“แล้ วพี่ทําแบบนี ้กับพิ ้งค์แล้ วรึไงเราถึงทําแบบนัน”กรหน้

้ ามุย่ ลง
แล้ วอมลมเข้ าไว้ ในปากจนแก้ มป่ องออกมา ท่าทางน่ารักแบบนี ้
มันคงช่วยหรอก

“ก็ธามหอมแก้ มมัน!”คนเมาเถียงเสียงดังขึ ้นมาเมือ่ นึกขึ ้นได้ เขา

เห็น..เห็นจากที่ไกลๆว่าพี่ธามก้ มลงมาหอมแก้ มมัน!!

“ไม่ได้ ทํา”ธามบอกไปตามจริ ง

“พี่แค่พดู ให้ พิ ้งค์เขาขึ ้นห้ อง”ให้ ตาย..น้ องมันเห็นอะไรของมัน

“…”กรไม่เถียงเพราะเขาไม่ร้ ูวา่ อะไรคือความจริ ง แต่สองตามันก็

เห็นหนิวา่ ธามก้ มลงไปหอมแก้ มอีนนั่ จริ งๆ ไม่ร้ ูอะเปิ ดการ์ ดมึน!
“ครัง้ นี ้เราผิดนะกร”ธามเลือ่ นตัวลงมานัง่ ข้ างกับคนตัวเล็กเพื่อ
บอกกับคนสติเจือจาง

“ผิด..ก็ต้องโดนลงโทษ”

“…”ไม่ร้ ูวา่ เด็กนี่ได้ ยินรึเปล่าเพราะอยูๆ่ กรก็ปัดหมอนทิ ้งให้ มนั

ตกลงไปที่พื ้นจากนันกรก็
้ ย้ายก้ นขาวมานัง่ ลงที่ตกั ของธาม

“ก็...ผิด..แต่อยากเอาคืนนี่~”หน้ าสวยซบลงที่ซอกคอใหญ่ ปาก

สีสดไล่จบู ลงไปทัว่ ลําคอทําเอาธามต้ องเงยหน้ านิดๆ ลิ ้นเล็กแลบ
เลียไปด้ วยจนนํ ้าลายใสเปรอะคอธามเต็มไปหมด กรจะหนี
ความผิดด้ วยวิธีแบบนี ้รึไง

“รู้วา่ หวง...อ่ะ”มือเล็กเริ่ มซุกซนคว้ าบางสิ่งเอาไว้ แล้ วนวดมันไป

มา เอวบางขยับเพื่อเสียดสีไปด้ วยอีกทาง

“แต่เราไม่ใช่คนเดียวรู้สกึ ทีหละ...อืมม”นี่ก็พดู ไปเถอะ นัน่ ก็จะ

ขยับเอวอย่างเดียว

“พูดดีๆไม่ฟังนะเรา”ธามเอื ้อมมาจับไหล่เล็กแล้ วจับอีกคนหัน

หลังกลับ กรยิ ้มอย่างรู้ตวั ว่าอีกฝ่ ายจะทําอะไรต่อ...มือสวยดึง
ขอบกางเกงด้ านบนขึ ้นทําให้ ชายกางเกงด้ านล่างเลิกขึ ้นอีกมาก
กว่าเดิม สะโพกอวบยกขึ ้นน้ อยๆแล้ วทิ ้งตัวกระแทกลงมากับเป้า
กางเกงของธามเป็ นจังหวะ

“…”ธามยิ ้มมุมปากนิดๆก่อนจะเอื ้อมมือไปช่วยนวดเฟ้นก้ นเนื ้อ

ขาวที่โผล่พ้นออกมา เขาจับมันเข้ าเต็มมือแล้ วนวดเป็ นวงกลม

“อืมมม”กรเชิดหน้ าขึ ้น จากนันก็

้ แนบก้ นไปกับกลางกายที่ปดู นูน
ขึ ้นมา บดเอวมาหน้ าทีหลังทีไหนจะกระแทกลงบางครัง้ อีก ธา
มทนไหวก็ทนไปสิ

“พี่ไม่ใช่มนั ...ไม่ต้องมาทําซํ ้า”ธามรัง้ ขอบกางเกงสีเทาตัวสันให้

้
ร่นลงมา จากนันก็
้ ดงึ มันออกจากตัวของกร เขาพูดให้ อีกคนรู้วา่
ตนไม่พอใจ มันก็ร้ ูสกึ ดีอยู่หรอกที่มาบดๆบนตัวเขาเนี่ย แต่ภาพที่
เห็นก่อนหน้ ามันก็ผดุ ขึ ้นมาด้ วยนี่สิ

“มะ..ไม่ได้ ซํ ้า กับธาม..กับธามได้ มากกว่านันนน~”ความวู

้ บ
โหวงที่ช่วงล่างทําเอาคนตัวบางสัน่ ไหว

“มากกว่า?”
“อืออ”กรพยักหน้ าทังที
้ ่ยงั หันหลังอยู่

“หันมานี่”เสียงดุเอ่ยสัง่ ทําเอาเด็กน้ อยรี บหันมาแต่ก็เซนิดๆ

เพราะความมันเบลอกรต้ องนัง่ ลงกับพื ้นเพราะตอนนี ้คนตัวโตนัง่
อยู่บนโซฟา

“ได้ เวลาส่งการบ้ านแล้ วแสบ”

“ส่ง..แบบห้ ามใช้ มือ”ธามก้ มลงมาพูดข้ างหูก่อนจะขโมยหอม

แก้ มไปหนึ่งที ลิ ้นเล็กแลบเลียที่ปากตัวเองจากนันค่
้ อยๆเลือ่ นหน้ า
มารูดซิบกางเกงด้ วยปาก ฟั นขาวกัดขอบบ๊ อกเซอร์ แล้ วรัง้ มันลง

“อ๊ ะ!”ความแข็งตึงดีดเข้ าใส่หน้ าเต็มๆเมื่อกรไม่ได้ ใช่มือช่วย

“…”ธามมองเด็กตัวขาวนิ่งๆไม่ได้ ช่วยอะไรแม้ แต่นิด เขาเห็นว่า

ทุกอย่างมันผ่านไปอย่างช้ าๆ ช้ าจนบางทีก็นกึ หงุดหงิด

“ทีกบั มันทําไว...ทําไมกับพี่ถึงช้ า”ธามมองลงมาด้ วยสายตาขุ่น

เคือง เขาเห็นว่ากรเต้ นเร่าๆอยูบ่ นตักเพื่อนไอ้ บอสมันอยู่นานแค่
ไหน แถมเลื ้อยขึ ้นเลื ้อยลง...หึ ชํานาญมากมัง๊
“ก็ไม่มีมือ..กรไม่ถนัด”คนตัวเล็กแนบแก้ มลงไปกับท่อนเนื ้อ
เพื่อให้ มนั สีกบั หน้ าตัวเองไปมา ปากเล็กพรมจูบทัว่ ลํารักแล้ วเลีย
ตังแต่
้ โคนจรดหัวแดงกํ่า จากนันก็
้ ครอบปากลงไปแค่สว่ นหัว

“…”ธามขัดใจที่น้องมันไม่ยอมเอาเข้ าไปทังหมด...ทํ
้ าไม มัน
ใหญ่จนกินไม่หมดรึไง เขายอมรับว่าหงุดหงิดจนเอาเรื่ องเมื่อครู่
มาปนเปกันไปหมด

กึก!!!
“อึก...อ่อก!!”ฝ่ ามือหนากดหัวกลมลงมาทีเดียวจนสิ่งที่อมอยู่
กระแทกเข้ าไปสุดโคน กรพยายามส่งเสียงร้ องให้ อีกคนได้ ยินว่า
เขารับทังหมดนี
้ ่ไม่ไหวในตอนนี ้

“อะ..อึก อะ!”มือขาวยกขึ ้นมาข่วนไปมาที่หน้ าขาของธามจนแดง

เถือกไปเป็ นแถบๆ
“อย่าดื ้อ”เอวหนากระแทกสวนเข้ าออกสันๆทํ
้ าเอากรอึดอัดจน
หายใจไม่ออก ลําใหญ่มนั ยาวลึกเข้ ามาถึงในคอ นํ ้าตาตอนนี ้มัน
คลออยูท่ ี่ดวงตาแล้ ว..เขาจะอ้ วก..มันลึกไป ลึกจนเหมือนร่างกาย
มันหายใจไม่ออก

“อ่อกๆๆ...อ่ะๆๆ อึอ อึก่ !!!”ตาคมมองเด็กด้ านล่างไปด้ วยขณะ

กระแทกแท่งใหญ่เข้ าปากนิ่ม เขาชอบที่มนั มีเสียงลอดกลับมา
เสียงที่เหมือนเด็กน้ อยต้ องยอมเขาในที่สดุ แบบนี ้ นํ ้าลายใสไหล
ย้ อยลงมาเป็ นเส้ นเลอะเทอะจนดูน่าเกลียด หน้ าตาของกรแดง
จนถึงใบหูเล็ก

“…”กรแทบสร่างเมาเลยถ้ าเจอแบบนี ้...หัวทุยเอาแต่ส่ายไปมา

แต่ก็ร้องออกไปไม่ได้ ...พี่ธามจะลงโทษแบบนี ้ไม่ได้ นะ มันจะตาย
อยู่แล้ ว!

“หายซ่ารึยงั หืม?...อา ยังหรอครับ”กรลืมตามองช้ อนขึ ้นมาหา

สายตาคมคูน่ นั่ ทําไมพี่ธามตอนนี ้ต้ องดุแบบนี ้ด้ วย
“ดูดแรงๆ...เอาให้ เหมือนตอนกระแทกใส่มนั สิ”ธามพูดออก
มาแล้ วกระแทกใส่กรเข้ ามาลึกขึ ้น คนตัวขาวส่ายหน้ าแรงกว่าเดิม
แต่ก็ทําอะไรไม่ได้ เพราะถูกล็อคเอาไว บันเอวหนาขยี
้ ้ลงจนปลาย
จมูกเล็กชิดกับหน้ าท้ อง

“อาา...แน่นชิบ”ธามพูดออกมาเพราะลําคอของกรมันบีบรัดแก่น
กายของเขาแน่น แต่ถึงยังไงธามก็ยงั จะไม่เสร็จตอนนี ้หรอก

__
__
บล๊ อค!...
“แฮ่กกๆ...อึก..แค่กๆ..แค่ก...ๆ”ทันทีที่ถอนปากออกคนมี
ความผิดก้ มลงโก่งตัวสําลักทันที นํ ้าลายมากมายไหลออกจาก
ปากและไอออกมาเหมือนสําลัก แก่นกายของธามแด่งกํ่าจนน่า
ตกใจ มันมันเลือ่ มไปด้ วยนํ ้าสีใสที่เคลือบอยู่

“มานี่”เขาสัง่ สันๆ
้ กรเงยหน้ ามองแล้ วเบะปากนิดๆ
“ไม่ต้องมาอ้ อน เราผิด”ธามฉุดแขนอีกคนขึ ้นมาแล้ วยกร่างเล็ก
มานอนพาดบนโต๊ ะหน้ าทีวี ความเย็นเฉียบของโต๊ ะทําเอาขนของ
กรลุกทังร่้ าง

“ชอบบดมากใช่มยั๊ ”

“ชอบยัว่ โมโหมากใช่รึเปล่า”

“เปล่าอ่ะ....อืออ ไม่ได้ ชอบ”คนโดนถามส่ายหน้ าไวๆ เขารู้สกึ ได้

ว่าท่อนเนื ้อสีโดนไปมาอยู่ที่ชอ่ งทางเล็กมันเฉียดไปมาเพราะธาม
ไม่ได้ ใช้ มือช่วยจับ ความใหญ่โตมันแข็งเป็ นลําแถมเปี ยกเพราะ
นํ ้าลายของตัวกรเองด้ วย

“หรอ”ธามก้ มหน้ าลงมายิ ้มให้ ในระยะประชิด เขาใช้ มือข้ างเดียว

ล็อคแขนกรให้ ชิดกับโต๊ ะแน่นขึ ้น

“หึ พึง่ รู้วา่ เราเอวดีแบบนัน...ใส่

้ เองให้ พี่ดหู น่อยสิ”หน้ าเฉี่ยวซีด
ลงเล็กน้ อยเพราะที่ธามหมายถึงก็คงจะเป็ นให้ เขาพยายามหมุน
สะโพกให้ ตรงกับท่อนเนื ้อนัน่ แล้ วดันมันเข้ ามาด้ วยตัวเอง

“ตะ..แต่มนั ”
“ทํา”มืออีกข้ างทีว่ า่ งอยู่เอื ้อมมารูดรัง้ กายเล็กให้ คนด้ านล่าง
ต้ องการมากขึ ้น...ใช่ เขาบังคับน้ องทางอ้ อมว่าต้ องทํา

“อ่ะ..อื๊อออ”เอวบางพยายามส่ายหาลํายักษ์ แต่มนั ก็เฉี่ยวไป

เฉี่ยวมาไม่ลงสักที...รูรักกรฟิ ตแบบนี ้ ใครมันจะกะตําแหน่งแล้ ว
ดันเข้ าได้ ทีเดียวหละ!

“อ่ะ...”เมื่อรู้สกึ เหมือนจะตําแหน่งจะได้ มือของธามก็รูดเร็วๆให้

กรเหมือนรู้สกึ จะเสร็จ สุดท้ ายเขาก็เผลอกระดกก้ นแล้ วใส่แท่ง
ร้ อนนัน่ ไม่เข้ าซะที

“ละ...เลิกแกล้ ง พี่ธามม...พี่ธามอย่าแกล้ งน้ อง”กรพยายามยก

หัวตัวเองขึ ้นมาดูดปากของธามแรงๆพร้ อมขอไปด้ วย

“ได้ ..พี่เลิกแกล้ งก็ได้ ”

“อ่ะๆ อ๊ าา ไหน..ไหนไม่แกล้ ง!อื ้อออ เสียววว!”เขาหยุดเอวจริ งแต่

ไม่ได้ หยุดมือ ธามชักลําเล็กของกรไวๆแต่ก็ใช้ หวั แม่มือกดที่สว่ น
หัวเอาไว้ เขาใช้ นิ ้วขยี ้มันลงไปแรงๆแถมให้ ด้วย
“พี่ธาม...พี่ธาม! อ๊ าาาาาา!!”ธามเห็นว่ากรใกล้ เสร็จเขาจึงแทง
แท่งร้ อนเข้ าไปจนสุดแล้ วคาเอาไว้ แบบนัน้ ภายในรูก้นเล็กมัน
ตอดเขาตุบๆจนธามขบกรามแน่น

แปะๆๆ...แปะๆๆๆ...
“ฮึก..อ่ะ...แม่ง...เสียววว~”กรเชิดหน้ าเพราะธามเร่งมือด้ านหน้ า
จนเอวเล็กลอยขึ ้นหลายที เสียงฝ่ ามือที่รูดรัง้ ลํารักดังขึ ้นยิ่งเพิ่ม
อารมณ์ให้ ทงคู
ั้ ่

“อืมม แน่นน”ธามก้ มลงมาดูดที่หน้ าอกของกรด้ านขวาแล้ วแกล้ ง

เบี่ยงตัวมาด้ านซ้ ายเพื่อกระแทกกลายกายในแนวเฉียง

“อึก...!!”เขาทํามันอย่างเนิบนาบ...เนิบนาบจนกรจะเป็ นบ้ า!

“แสบ...”ธามเอ่ยเสียงพร่าเพราะภายในของกรเองก็ดดู กลืนเขา
แรงอยูเ่ หมือนกัน

“อืออ...”
“แสบเป็ นของใคร”กรหันมาแล้ วกัดปากตัวเองแน่น..มาถามอะไร
ตอนนี ้!

“อ่ะ..ฮึก!!”ธามกระแทกเอวมาด้ านซ้ าย

“ของใคร...หืม”ธามกระแทกเอวมาด้ านขวาพร้ อมนิ ้วโป้งกดขยี ้

ลงที่หวั เล็ก มันมีนํ ้าเยิ ้มออกมาจนกรหลับตาแน่น

“ขะ..ของธาม ของธามม อ๊ ะ!~”ร่างบางกระตุกเหมือนจะ

ปลดปล่อยแต่เขาก็ทําไม่ได้

“ของพี่แน่หรอ”ตาฉํ่าหลับแน่นเพราะธามโน้ มหน้ าลงมาถามใน

ระยะประชิด

“พี่ถามว่า...ของพี่แน่หรอ”

“แน่! แน่ทสี่ ดุ แล้ ว อ่ะ อือออ เอากรซักที!”กรขยับเอวเองแล้ ว

ตอนนี ้ การกระทําแบบนี ้ทําเอาธามหลุดยิ ้มออกมา

“เด็กดี...”เขาปล่อยมือที่ลอ็ คแขนอยู่เอื ้อมมาเท้ ากับโต๊ ะ ธามรัว

เอวโหมลงมาใส่จนอีกคนรางไม่เป็ นภาษา...กรร้ องออกมาเสียงดัง
ซะจนเขานึกสะใจ
ตั่บๆๆๆๆ ตั่บๆๆ~~
“พี่ธะ...มะ..อืออ! ไม่!! อ่ะๆๆ อือออ อ่ะ!!อ๊ าาา~”ร่างบางส่าย
หน้ าไปมาจนผมกระจายไปหมด

“อ่ะอืมมม...ซี๊ดดด”ธามสูดปากตัวเองแรงๆแล้ วก้ มลงมาดูดที่

ลําคอขาว คงต้ องแสดงความเป็ นเจ้ าของให้ ชดั กว่านี ้แล้ วหละ
ต่อไปนี ้ ถามว่าทําไมถึงรุนแรงกับน้ องมันหรอ...หึ คําตอบเดียวกัน
เลย คือ หวง

“ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ วธาม!! กรจะฮึก..อ่ะอ๊ าาาาา!!”นํ ้ารักพุง่

ออกมาอย่างแรงจนเลอะมาถึงปลายคางของเจ้ าตัว

“อ่ะ อืม...อาาาส์”ธามกระแทกไปแรงๆสี่ห้าครัง้ สุดท้ ายปล่อยนํ ้า

คาวเข้ าตัวของกรไปจนหมด ทุกครัง้ ที่เขากระแทกเข้ าโดนจุด แท่ง
รักของกรก็จะกระตุกพ่นนํ ้ารักออกตามมาด้ วยสองสามทีเหมือน
กําลังรี ดนม
"อย่าทําแบบนี ้อีก"ธามมองตาอีกคนที่ฉํ่าปรื อและหอบไปมา กร
พยักหน้ าๆตอบกลับแบบลอยๆแล้ วยกมือคล้ องคออีกคนอย่าง
หมดแรง...กระแทกเอวจะพังแถมยังให้ เขาออรัลแบบรุนแรงอีก
เข็ดแล้ ว... จมูกโด่งกดลงมาที่แก้ มนิ่มก่อนจะพูดบางอย่าง

“เราหนะ...”

“เมียพี”่

“พี่หวง...”
 CH17
สถานะ...เมียปั จจุบัน

“อ่ะ...อ่าาา~”เสียงสุดท้ ายที่กรรับรู้ตงแต่
ั ้ ตื่นขึ ้นมาอีกครัง้ และ
เตรี ยมที่จะหมดสติไปอีกรอบดังอยูข่ ้ างหู กรได้ ยินแบบนี ้มาสาม
วันเต็มๆแล้ ว...ร่างกายของเขาตอนนี ้เหมือนกับโดนรถชนมา
เพราะมันขยับไปไหนไม่ได้ เลย ปวดไปหมด ทังแขนทั
้ งขา..ไหนจะ
้
ช่วงสะโพกที่ทํางานหนักกว่าส่วนอื่นอีก พี่ธามไม่ปล่อยให้ เขาได้
ลงจากเตียงเลยซักวัน ไม่เลยจริ งๆ

“…”ร่างกายบอบชํ ้าซีดเซียวลงไปมากในวันสองสามวันมานี ้
ปากหนากดจูบลงเบาๆที่ขมับชื ้นเหงื่อแล้ วถอนตัวออกมาจากร่าง
ที่ไร้ เรี่ ยวแรง กลางกายของธามไม่ยอมสงบแม้ จะพ่นนํ ้าคาวในรู
ลึกนัน่ ไปหลายรอบแล้ วก็ตาม

“ตื่นมา...เราโดนอีกนะกร”ในเมื่อกรอยากจะให้ เขาแสดงออกว่า
หวง เขาตังใจแสดงออกให้
้ มากกว่านี ้...และมันก็เป็ นอย่างที่เห็น
ถึงจะผ่านมาสองวันแต่เขาไม่ได้ โมโหร่างบางนี่น้อยลงเลย ทุกครัง้
ที่เจอหน้ าบอสหรือเจย์เพื่อนของมัน...เขาก็กลับมาลงกับคนตัว
เล็กนี่อีกตลอด

“…”ตาดุมองเรื อนร่างเปื อ้ นรอยรักด้ วยสายตาที่อ่อนลง ผ้ าห่ม

ถูกหยิบขึ ้นมาคลุมคนนอนควํ่าไว้ เบาๆที่ลําตัวช่วงบน ธามขยับ
เข้ ามาใกล้ ช่วงล่างของกรแล้ วแหวกก้ นกลมดูชอ่ งทางสีสด รอยจีบ
ที่ดบู วมแดงเพราะแรงเสียดสีตลอดสามวันทําเขารู้สกึ ผิดน้ อยๆ
สงสัยคงไม่ได้ ต่อแล้ วหละ เขาคงต้ องพึง่ มือตัวเองแล้ ว...สงสาร
น้ องมัน

“อืออ”นิ ้วใหญ่สองนิ ้วล้ วงเข้ าไปในรอยจีบเรี ยกเสียงครางใน

ลําคอของกรได้ ดี เขาค่อยๆดันมือเข้ าไปซึง่ มันค่อนข้ างจะง่าย
พอสมควร...แน่หละ ของเขามันใหญ่กว่าสองนิ ้วนี่เป็ นไหนๆ ธา
มกวาดเอาสิ่งที่ยงั หลงเหลือออกมาแล้ วเช็ดเบาๆที่รูร้อน เขาไม่
วายหมัน่ เขี ้ยวก้ มลงมากัดที่แก้ มก้ นขาวอีกหนึง่ รอยเป็ นการตีตรา
จอง เอวนี่ทเี่ อาไปยัว่ คนอื่นเขาต้ องลงโทษให้ เด็กมันเข็ด
“หึ ใครใช้ ให้ ซา่ ”ผ้ าห่มถูกคลุมทังตั
้ วของกรเมื่อธามเคลียทุก
อย่างเสร็จเรี ยบร้ อย เขาเดินเข้ าห้ องนํ ้าไปอาบนํ ้าและรี ดสิ่งที่ยงั
แข็งขืนอยู่ให้ อ่อนตัวลงก่อนเข้ านอน ทันทีที่ร่างใหญ่ถึงเตียงเขาก็
เห็นว่ามีบางคนลืมตามามองอยู่ด้วย

“…”คงเพราะไฟที่เปิ ดแยงตาอยู่นานหละมัง๊ ตากลมมองมาแล้ ว

เลื่อนมือมาลูบยังที่นอนเพื่อสื่อว่าให้ นอนข้ างๆกัน

“พี่ทําเราตื่น?”ธามขยับตัวมาใกล้ แล้ วใช้ หวั หนุนแขนตัวเองหนึง่

ข้ างส่วนอีกข้ างอ้ าออกให้ เด็กน้ อยได้ นอนเหมือนทุกคืน

“เปล่า”กรส่ายหน้ าแล้ วพยายามเคลื่อนตัวมาทางอีกคน ทังที

้ ่มนั
เจ็บจนแทบขยับไม่ไหวแต่ก็อยากจะนอนบนอกอุ่นๆนัน่

“อืมม เจ็บก็ไม่ต้อง”ธามขยับเข้ าหากรเพื่อช่วยย่นเวลาบ้ าง

“ทีหลังจะทําอีกมัย๊ ”

“อือ กรไม่ทําแล้ ว...รู้แล้ ว”แก้ มนิ่มแนบไปกับอกของธามแล้ วใช้

มืออีกข้ างกอดเอวหนาไว้ กรเงยหน้ าขึ ้นมาแล้ วเบะปากน้ อยๆให้
คนด้ านบน
“พึง่ รู้นะ ว่าหวงแล้ วใจร้ ายอะ”ธามยิ ้มเบาๆกับคําพูดพวกนี ้...ก็
ใครใช้ ให้ มาจี ้ต่อมเขาหละ

“จุ๊บ...นอนซะ”เด็กมันอ้ อนจะปฏิเสธก็ใจร้ ายเกินไป ธามก้ มลง

มาจูบไวๆที่ปากน้ องไปหนึง่ ทีก่อนกอดอีกคนแนบอกแล้ วเข้ าสูห่ ้ วง
นิทรา

8:30น.
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ ้นเป็ นสัญญาณว่าทังสองควรตื
้ ่นได้ แล้ วแต่
กลับไม่มีใครตื่นเลยซักคนในยามนี ้

“…”กรขมวดคิ ้วแล้ วกวาดมือไปด้ านข้ างก่อนจะกดปิ ดนาฬิกา

ปลุกในมือถือ ร่างขาวยันตัวขึ ้นมาพร้ อมนิ่วหน้ าน้ อยๆ เมือ่ ลุกขึ ้น
นัง่ ได้ ซกั พักเขาก็ร้ ูสกึ ว่าของเหลวในตัวที่เหลือมันก้ ไหลย้ อย
ออกมา สงสัยพี่ธามเอาออกให้ เขาไม่หมด
“พี่ธามม..”ปากอิ่มกระซิบข้ างหูแล้ วจูบลงไปเบาๆปลุกให้ อีกคน
ตื่น

“ตื่นน”กรจูบลงที่ปาก แก้ ม ปลายคาง และซอกคอที่มีรอยดูดอยู่

ก่อนหน้ านี ้แล้ วลงไปแรงๆ เขาย้ ายร่างที่คอ่ นข้ างจะเจ็บขึ ้นมาไว้
บนตัวของธามแล้ วนัง่ คร่อมสิ่งที่มนั ตื่นก่อนเจ้ าตัวในยามเช้ า

“ไม่ตื่นหรออ ตัวมีเรี ยนนะ”กรตีเบาๆที่อกแต่ธามก็ทําเพียงแค่

เอื ้อมมือมาจับเอวเขาแล้ วครางรับรู้ตอบมา

“อืมม รู้”กรแหวกช่องบ๊ อกเซอร์ ด้านหน้ าออกแล้ วควักเอาความ

ใหญ่โตออกมา

“อ่ะ...อืออ..”นํ ้ารักที่ค้างอยู่ภายในเป็ นตัวหล่อลื่นได้ ดีเมื่อสะโพก

เล็กกดทับลงมาบนแท่งรัก กรค่อยๆจับแก่นกายเสียบเขารูตวั เอง
เบาๆแล้ วนัง่ ทับมันไว้ เพื่อปรับสภาพ

“อืม..เจ็บชิบ...อาา”สองขาตังขึ
้ ้นเป็ นรูปตัวเอ็ม ร่างบางโน้ มตัว
มาข้ างหน้ าแล้ วยันมือไว้ ที่ช่วงท้ องก่อนจะเริ่ มขยับเบาๆ
“อาาส์”คนโดนขย่มลืมตาขึ ้นมาอย่างหงุดหงิด เขาเสียวแต่เช้ า
เลยซึง่ ก็ไม่น่าแปลก...เมียเขาน่าจะเป็ นคนทํา

“อยาก..อืมม อยากโดนแต่เช้ าหรอแสบ ซี๊ดดด”สะโพกหนาแกล้ ง

กระแทกสวนขึ ้นจนเอวเล็กสะท้ าน กรตัวสัน่ และโยกไปมา

“กะ..ก็ธามไม่ตื่นหนิ อึก...อืออ”ธามเกร็งตัวขึ ้นมานัง่ แล้ วโอบ

สะโพกของกรไว้

“เจ็บแล้ วยังจะฝื นนะเรา”เขารู้วา่ น้ องรู้สกึ ยังไง ธามค่อยๆขยับ

สะโพกช้ าๆจนเด็กที่นงั่ คร่อมตักเขาเสร็จออกมา แต่มนั ก็น้อย
เหลือเกินจนเหมือนไม่มีผิดกับธามที่ความอุ่นร้ อนมันพวยพุง่ เข้ า
ในกายของกรไปแบบเต็มๆจนหน้ าท้ องเล็กเกร็งวูบ

“อืมมม...จะทําอีกกี่รอยเนี่ย”กรเงยหน้ าขึ ้นเมือ่ อีกคนก้ มลงมา

ไซร้ คอของเขาอีกแล้ ว ช่วงนี ้...ไม่สิ สามวันมานี ้ธามเอาแต่หมกมุน่
กับการสร้ างรอยบนเรื อนร่างของกรมากจริ งๆ กรอยากจะบ้ าตาย
แต่ก็นะ มันภูมิใจอยู่เหมือนกันแหละ

“ทําไม พี่ทําไม่ได้ ?”
“เปล่า...กรขอทําบ้ างสิ”เด็กหนุ่มยิ ้มให้ แล้ วเปลีย่ นหน้ าที่ให้
ตัวเองได้ แสดงความเป็ นเจ้ าของบ้ าง ระหว่างการดูดกลืนเนื ้ออ่อน
ที่ลําคอ ช่องทางเล็กก็บบี รัดไปด้ วยเพื่อเป็ นการยัว่ ยวน

“พอแล้ ว...เราเจ็บอยู่”

“ทนไหว...ต่ออีกรอบมะ..”

ก๊ อกๆๆ... ก๊ อกๆๆ...
เสียงเคาะประตูห้องทําให้ ธามขมวดคิ ้ว เขาจําใจลุกขึ ้นเดินมาใส่
เสื ้อแขนยาวแบบลวกๆแล้ วเปิ ดประตูห้อง..อะไรวะ กําลังตอด
ตุบๆได้ ที่ ใครมันมาอะไรตอนนี ้กันวะ

“มีไร”เขาถามเมือ่ เห็นว่าคนข้ างหน้ าเป็ นบอส

“จารย์ยกคลาสว่ะ..ประกาศในเว็บเมื่อกี๊แต่กถู ึงมอก่อน”
“ขี ้เกียจกลับบ้ าน กูเลยจะมาอยูห่ ้ องมึงเนี่ย”ไม่ต้องรออนุญาต
เพื่อนตัวดีของเขาก็เดินเข้ ามาในห้ องซะแล้ ว

“เออ เด็กมึงไม่มาคณะหลายวัน หายไปไหนวะ”บอสถามแบบนี ้

เพราะเขาไม่เห็นกรเลยจริ งๆตลอดสามวัน คือทีอ่ ยากเจอไม่ใช่
อะไรจะไปขอโทษด้ วยที่ปล่อยให้ เมาแบบนัน...เขาโดนนลิ
้ นสวด
ซะยับเลยตอนยัยนัน่ รู้เรื่ อง

“…”ธามเพยิดหน้ าไปทางห้ องนอนแทนคําตอบ เพื่อนตัวโตเลิก

คิ ้วขึ ้นแล้ วมองตามไปยังห้ องนอนทีไ่ ม่ได้ ปิดประตู

“ไอ้ เ**้้ยย...มึงทําอะไรกับกรของกู~”บอสรี บเดินเข้ าไปในห้ อง

เมื่อเห็นว่าเด็กตัวขาวยิ ้มเผล่มาให้ เขา น้ องมันนัง่ อยู่ในกองผ้ าห่ม
แถมช่วงบนไม่ได้ ใส่อะไรดีนะที่มีหมอนปิ ดข้ างล่าง แต่นนั่ ไม่ใช่
ประเด็น...รอยบนตัวนี่สิประเด็น!! เพื่อนเขาเป็ นหมารึไงแทะซะ
น้ องแม่งพรุนเลย หน้ าอกก็บวม รอที่คอเป็ นปื น้ ๆ...ไม่แปลกใจที่
เขาจะเห็นธามมีรอยที่คอโผล่พ้นเสื ้อหนาวออกมาบ้ าง

“ของกู”ธามเอ่ยยํ ้า กรไม่ใช่ของใครนอกจากของธาม
“ทําไมเป็ นแบบนี ้...ใจกูจะวาย”ธามเดินตามมาด้ านหลังแล้ ว
กอดอกมอง เขาเดินมาจับบ่าของเพื่อนแล้ วผลักออกเบาๆ

“ใกล้ ไป”ธามถอดเสื ้อพาดไว้ กบั เก้ าอี ้เมื่อคนในห้ องมีแต่คนที่

สนิท เขานัง่ ลงบนเตียงแล้ วใช้ หลังเอนพิงหัวเตียงเอาไว้ ...บอสจ้ อง
มองรอยเล็บและรอยแดงที่หลังก็กลืนนํ ้าลายลงคอ นี่มนั กินกันท่า
ไหนทําไมรอยมันเยอะแบบนัน...เพื
้ ่อนเขามันคงถึงใจจริ งๆนัน่
แหละไอ้ เด็กแสบถึงเล่นซะเลือดเลย

“สรุปพวกมึงเป็ นอะไรกันวะ กูงงไปหมดละ...”ตามไปหวงที่ผบั

แล้ วน้ องก็หายไป มาโผล่อีกทีบนเตียงด้ วยกันในห้ องไอ้ ธาม แต่ที่
ผ่านมาก็ไม่ได้ ระบุสถานะให้ ชดั เจนจนเขากับนลินหรื อคนอื่นๆ
รับรู้

“แต่คงไม่ต้องถาม แดกกันแล้ วขนาดนี ้”บอสชี ้ไปชี ้มาระหว่าง

หน้ าธามและหน้ ากร เพื่อนเขามันก็หน้ านิ่งแบบไม่ร้ ูสกึ อะไรส่วน
กรหนะหรอ...แก้ มแดงแล้ วก็สง่ ยิ ้มให้ เหมือนอย่างเคย
“แสบ..”ธามใช้ มือตีตกั ตัวเองเบาๆร่างที่อยู่ในก้ อนผ้ าห่มก็คลาน
ช้ าๆมานัง่ ทับแล้ ว โอโห..ดูมนั ทํา ใส่บ๊อกเซอร์ สนๆแล้
ั ้ วเรี ยกเมีย
มานัง่ ตัก เกรงใจกูกนั มัย๊ เอางี ้

“ได้ ฟังกูมยั๊ เนี่ย...”เพื่อนตัวใหญ่ลากเก้ าอี ้มานัง่ ทีป่ ลายเตียงแล้ ว

มองแบบไม่คอ่ ยเชื่อสายตา เขาหรี่ ตาลงเล็กน้ อยอย่างจับผิด ธาม
เนี่ยนะ..จะชอบผู้ชาย

“ได้ มาตอนไหน”บอสถามออกมาตรงๆ เขายังไม่อยากเชื่อเลย

เอาจริ งๆแล้ ว

“นานแล้ ว”เสียงทุ้มตอบกลับ ร่างสูงใช้ มือกอดเอวบางไว้ ด้วย

เพราะเขาอยากให้ กรชิดกับตัวตลอด

“ไม่เห็นบอกกู”แล้ วทําไมต้ องบอกนี่คือสิ่งที่ผดุ ขึ ้นจากหัวของธาม

“มีตาก็เห็นว่าเป็ นอะไรกัน”...ก็..ก็จริ งของมัน ปกติธามไม่ปล่อย

ให้ ใครตามขนาดนี ้มากเท่าไหร่ ครัง้ สุดท้ ายที่เพื่อนเขาปล่อยให้ มี
คนตามก็...แฟนคนก่อน

“กูคงรู้ ที่ผ่านมามึงเมินทุกคนนี่หว่า...”
“คนล่าสุดก็นํ ้ามัย๊ วะ”คําตอบของบอสทําให้ ธามจ้ องหน้ าเพื่อน
ตัวเองนิ่ง ชิบหาย...กรไม่น่าจะรู้เรื่ องนี ้ บอสว่า..บอสไปหาไรดูข้าง
นอกดีกว่าเนอะ

“นํ ้า?”คนที่เงียบมานานได้ ทีพดู บ้ างแล้ ว ไม่ร้ ูวา่ ทําไมเหงื่อมันตก

แล้ วแอร์ มนั ก็ร้อนๆ ธามไม่ร้ ูจริ งๆ

“นํ ้าไหนพี่ธาม”กรยันตัวขึ ้นมาแล้ วจ้ องหน้ า...เอาแล้ ว ไอ้ แสบ

หน้ าบึ ้งแล้ ว

“แฟนเก่า”ธามตอบมาตามความจริ ง

“ทําไมกรไม่เห็นรู้อะ”เสียงใสติดแว้ ดหน่อยๆแล้ วตอนนี ้

“เลิกไปตอนพีป่ ี สอง”

“คบนานมัย๊ ”ทังคู
้ ไ่ ม่ร้ ูตวั ด้ วยซํ ้าว่าคนก่อเหตุเดินออกจากห้ องไป
แล้ ว บอสแค่สงสัยบอสไมได้ จะก่อเรื่ อง...

“ก็ตงแต่
ั ้ มอปลายมาเลิกตอนปี สอง”

"เกือบๆสีป่ ี "
“ทําไมเลิก”

“นํ ้าไปเรี ยนต่ออเมริ กา”

“จําแม่นจังนะ”ปากอิ่มควํ่าลงอย่างเห็นได้ ชดั

“ก็เราถาม...แล้ วพี่ก็บงั เอิญฉลาด”ธามก้ มลงมาฟั ดแก้ มกรแล้ ว

ฝั งจมูกค้ างไว้

"ฮึย่ !"

“จะหงุดหงิดอะไร ตอนนี ้พี่ก็มีเราเป็ นแฟนแล้ วไงครับ”

“ไม่ร้ ูอะ! หงุดหงิด”กรหันหน้ าหนีคนที่คลอเคลียไม่ห่าง

“เดี๋ยวขนแฟนเก่ามาเรี ยงให้ ดบู ้ าง แม่ง!”เด็กมันขิง...สงสัย

อยากจะเอาชนะเขาบ้ างหละมัง๊
 CH18
คนขีห้ วง2018

“หึ มีรึไงเรา”ธามเลื่อนหน้ าออกมาแล้ วเลิกคิ ้วขึ ้นเพื่อถาม หัวเล็ก

คิดย้ อนกลับไปในอดีตที่ผ่านมา...เออมันไม่มี ไม่มีเลยซักคนที่เป็ น
แฟนแบบแฟนจริงๆ

“ก็...ก็เคยมีคนคุยแล้ วกัน ฮึย่ !”ร่างบางกอดอก อยากเอาชนะ

ว้ อย!

“เหมือนกันที่ไหน”

“คนคุยยังไม่ใช่แฟน”สิ่งที่ได้ ยินทําคนฟั งหน้ าบึ ้งไปอีกรอบ ก็ร้ ู

หรอกว่ามันไม่เหมือนกันแต่วา่ ก็อยากชนะบ้ างนี่ อีพี่ธามมันจะ
ชนะตลอดเลยรึไงกัน! ใบหน้ าบูดบึ ้งของกรทําให้ ธามอารมณ์ดีขึ ้น
เพราะเขารู้สกึ ดีกว่าเดิมซะอีกที่การกระทํานี่ตอกยํ ้าว่าเขาคืนคนๆ
แรกของเด็กนี่
“ไป ออกไปหาอะไรกิน...ไหนๆพี่ก็ยกคลาสแล้ ว”ธามเคลื่อนตัว
แล้ วลุกขึ ้นมา มือใหญ่ยื่นมาด้ านหน้ าเพื่อให้ อีกคนได้ เกาะจับ
เอาไว้ เวลานี ้ร่างกายของกรมันไม่ได้ สมบรูณ์เท่าไหร่

“ก็ได้ ”กรค่อยๆยันกายยืนขึ ้นขณะที่ธามเองก็ปรายตามองมาทาง

ประตูห้องนอนว่าเพื่อนของตัวเองจะเดินเข้ ามาในตอนนี ้ ร่างชํ ้า
ตามตัวค่อยๆเดินมากับธามเพื่อพาร่างกายตัวเองไปยังห้ องนํ ้า

“จะอาบเองหรื อให้ พี่...”

“อาบเอง!”กรหันหน้ าหนีอีกคนแล้ วพิงตัวไว้ กบั เคาท์เตอร์ อ่าง

ล้ างหน้ า เขาไม่ได้ โกรธหรื ออะไรเรื่ องแฟนเก่าของพีม่ นั ..แต่ก็ มี
เคืองบ้ างนิดนึงแล้ วก็แอบกังวลหน่อยๆเพราะว่าเป็ นผู้หญิง

“ตามใจ”ตอบแบบธรรมดาแต่นํ ้าเสียงและท่าทางนัน่ มันน่า

หมัน่ ไส้ ในสายตาของคนฟั งอย่างกรซะเหลือเกิน มุมปากที่ยกยิ ้ม
ไหนจะสายตาเจ้ าเล่ห์นนั่ อีก กรอยากบีบคออีพี่!

“ถ้ าไม่ไหว...เรี ยกพี่นะ”คําพูดสองแง่สองง่ามที่ธามสื่อทําเอาเด็ก

หนุ่มหน้ าแดงขึ ้นมา ร่างสูงก้ มลงมาไวๆแล้ วหอมแก้ มของกรไป
ฟอดใหญ่กรไม่อยากนับหรอกว่าพี่มนั หอมไปกี่ทีต่อวัน เพราะมัน
เยอะมากมายเหลือเกิน

“…”คนโตกว่าเดินออกมาจากห้ องนํ ้าและไม่ลืมทีจ่ ะปิ ดประตู

ห้ องนอนเอาไว้ ด้วย เขาไม่อยากให้ กรเดินออกมาพันผ้ าโทงๆให้
บอสมันเห็นถึงจะมีรอยรักแสดงชัดขนาดนันก็
้ เถอะ...เขาหวง

“จะกินอะไร”เสียงทุ้มเอ่ยถามเมือ่ เห็นว่าเพื่อนตัวเองเดินเข้ ามา

จากระเบียง บอสออกไปสูบบุหรี่ แต่เช้ าเลยให้ ตาย

“ไรก็ได้ วะ่ ”บอสเดินมานัง่ ลงที่โต๊ ะทานอาหารแล้ วจ้ องมองมายัง

เพื่อนตัวเองอย่างพิจารณา ทังหลั
้ งที่เห็นไป ทังคอที
้ ม่ ีรอย...เห้ ออ
ธามไม่เคยปล่อยตัวแบบนี ้ ตอนคบแฟนเก่าเพือ่ นเขาก็ไม่เป็ น
ขนาดนี ้ อาจจะมีบ้างเล็กน้ อยเพราะคบมานานแต่กบั กรที่คบมา
สองเดือนแล้ ว...เทียบไม่ติด

“มองไร”คนถูกมองถามเมือ่ รู้สกึ ตัวได้ บอสชี ้มาที่คอของตัวเอง

เพื่อสื่อแทนคําตอบว่ากําลังมองมายังจุดไหนอยู่

“…”
“สงสัยแรงไปหน่อย”ธามเงียบพักนึงแล้ วตอบออกมาแบบ
สบายๆ ที่เงียบไม่ใช่อะไรแค่ร้ ูสกึ ว่าเมื่อคืนคงจะมีรอยแดงเพิ่มอีก
แน่นอนก็แค่นนั ้

“ระวังเด็กมันซ่าอีกหละ ดูทรงน้ องมันยิ่งคุมยากอยู่”บอสพูด

ออกมาเพราะเขาเห็นกรในมุมคอยตามตื๊อ คอยมายัว่ โมโหธามเห
มือนคืนที่ไปเต้ นกับเจย์แต่บอสคงลืมไปว่าบอสยังไม่เคยเห็นกรใน
มุมที่อยู่กบั ธามเลยสักครัง้

“คงไม่...สอนไปเยอะแล้ ว”

“ไม่น่าทําอีก”คําตอบของธามทําบอสเลิกคิ ้วสูง

“พ่อบ้ านใจกล้ าบนเตียงว่ะ”จังหวะที่ประโยคยังเอ่ยไม่จบร่างเล็ก

ก็เปิ ดประตูออกมาซะก่อน กรเดินออกมาพร้ อมเสื ้อสีนํ ้าเงินเข้ ม
และกางเกงขาสันสบายๆ
้ ร่างบางดูกระโดกกระเดกไม่น้อยในการ
เคลื่อนไหวแต่ละก้ าว
“…”ทันทีที่เท้ าเล็กเดินมาชิดตัวธามหัวกลมก็ปักลงยังแผ่นหลัง
แล้ วกอดอีกคนจากด้ านหลังทันที นี่คือเรื่ องดีๆในยามเช้ าของทุก
วันที่กรทํา...มันเหมือนเป็ นการเติมพลังให้ เขาในแต่ละวันเลยหละ

“ไปกินข้ าวนอกกัน”หลังจากกรพูดคนโตกว่าก็หนั หน้ ามาหาแล้ ว

ยกมือขึ ้นลูบหัวเบาๆตอบกลับ

“แล้ วแต่ส”ิ ธามใช้ มือที่ลบู หัวอยู่มาโอบเอวบางแล้ วลูบไปมา

“ทําไมใส่ขาสัน้ ไม่เห็นหรอว่าบอสก็อยู่”หน้ าคมเพยิดหน้ าไปหา

เพื่อนตัวเองอย่างขัดใจ เอากางเกงแบบนี ้ไปทิ ้งให้ หมดซะดีมยั๊ ใส่
อยู่นนั่ แหละ

“ใส่สนมั
ั ้ นก็ใช่ แต่ช่วยดูขาน้ องมึงด้ วย”

“รอยชัดแบบนี ้เป็ นใครเขาก็ไม่มองหรอก”ปลายนิ ้วใหญ่ๆของบอ

สชี ้มาที่ต้นขาด้ านหน้ าและด้ านหลังของกร แน่นอนว่าเจ้ าตัวไม่ร้ ู
มาก่อนว่าธามมาทํารอยพวกนี ้ตอนนี ้

“พี่ธาม!”กรพยายามหันมองต้ นขาตัวเองด้ านหลัง

“ทําอะไรเยอะแยะเนี่ย กรจะใส่เสื ้อผ้ ายังไง!”

“ขายาว”ตอบแบบกําปั น้ ทุบดินสุดๆเลยไปเลยอีพี่

“…”กรมองร่างกายตัวเองอย่างละเอียดนอกร่มผ้ าอีกครัง้ ว่ามันมี

ตรงไหนบ้ างที่พี่ธามที่โผล่ออกมาอีก ให้ ตายเถอะใส่เสื ้อผ้ ายากขึ ้น
ไปอีกสิหน่าแค่ที่คอก็มากพอแล้ วมัย๊

“พึง่ รู้วา่ พี่ทําไม่ได้ ”หืม? กรได้ ยินไม่ผิดใช่รึเปล่า

“เปล่า ไม่ได้ บอกว่าทําไม่ได้ ”นี่พี่ธามกําลังน้ อยใจเขาหรอหรื อว่า

อะไร

“เปิ ดการ์ ดน้ อยใจว่ะ”บอสเดินมาหยิบนํ ้าในตู้เย็นออกมาดื่มแล้ ว

เอ่ยแซวเพื่อนตัวเอง

“…”ธามทําแค่ปรายหางตาไปมองเฉยๆแต่ก็ไม่ได้ วา่ อะไร

“ทําได้ ~ แค่มนั แต่งตัวยากขึ ้นนิดนึง”นํ ้าเสียงที่ดซู อฟต์ลงถูก

หยิบมาใช้ ในการอ้ อน กรขํานิดหน่อยด้ วยที่พี่บอสแซว นานๆทีพี่
มันน้ อยใจแบบนี ้นะเนี่ย
“ถ้ ามันหวงไม่ได้ ก็จะไม่หวง”คนหน้ านิ่งแกล้ งจ้ องมายังเด็กน้ อย
ที่ย่ปู ากเข้ าหากัน

“อืออ หวงได้ หวงเยอะๆเลย~”

“ไม่เคยว่าไรเลยเนี่ย~ พี่บอสอะพูดมาก!”เอ้ า! หวยมาลงกูเฉย

บอสส่ายหน้ าเบาๆแล้ วยิ ้ม

“เห้ อออ...หนัก”

“ไม่เอาไม่บึ ้งสิ ไปๆไปข้ างนอกกันน้ าาา~”เด็กหนุ่มจูงมือธาม

เดินเข้ ามาในห้ องนอนอีกครัง้

“ให้ พี่ธามเลือกชุดให้ เลยอะ”คนเดินมาที่ปลายเตียงค่อยๆนัง่ ลง

ธามเดินมาหยิบเสื ้อและกางเกงที่เขาอยากให้ อีกคนใส่ออกมาวาง
พาดทีป่ ลายเตียง เขามองหน้ าอีกคนแล้ วถอนหายใจออกมา
น้ อยๆ

“เห้ อ...”หน้ าเฉี่ยวเบะปากลงแล้ วเอื ้อมมือมาจับอีกคนไว้

“อะไร~”
“…”ธามถอนหายใจแล้ วเงียบ แบบนี ้มันหมายความว่ายังไง

“มีอะไรพี่ธาม ยังน้ อยใจอยูอ่ ่อ”กรหยิบใหญ่ๆมืออีกข้ างมาจับ

เอาไว้ เหมือนกัน

“…”
“พี่ธาม”

“แสบ...จูบหน่อย”คนฟั งหน้ าเหวอไปนิดหน่อยแต่ก็ค่อยๆยันตัว

ขึ ้นมาเต็มความสูงแล้ วเขย่งปลายเท้ าเพื่อประกบจูบเบาๆ ที่จริ ง
เรี ยกว่าสัมผัสแตะกันจะดีกว่า

“อืออ อะไรเนี่ย อยู่ๆมาขอจูบ”

“ปกติเคยขอไง๊ ?”

“อีก”กรหัวเราะน้ อยๆแล้ วจูบอีกครัง้ ในรอบนี ้กรก็ทําเหมือนเดิม

คือแค่แตะริ มฝี ปากเข้ าหากันไม่ได้ มีการรุกลํ ้าอะไร
“อีกครัง้ ”ถึงจะยังไม่เข้ าใจแต่ก็ทําตามอยู่ดี ปากหนาอ้ าออกแล้ ว
สอดลิ ้นเข้ ามาในโพรงปากหวาน สองมือใหญ่ทถี่ กู จับอยูเ่ อื ้อมมา
จับกรอบหน้ าเล็กให้ บิดไปมาตามองศาการจูบ

“อืมม”ธามหลับตาและรับรู้ถึงความรู้สกึ ที่เขากําลังสัมผัส ความ

ต้ องการในสิ่งๆนี ้มันมีมากขึ ้นเรื่ อยๆ...ธามกําลัง เสพติดในคนนี ้ๆ
แล้ ว

“อึก...”เวลาเกือบๆสองนาทีทําเอากรพยายามดันอกอีกคนออก
กรหายใจไม่ทนั ...กรกายใจไม่ออก~

“แฮ่กกๆๆ”เมื่อถอนจูบออกปากอิ่มเจ่อแดงและเปี ยกชื ้นไปหมด

กรหอบออกมาแล้ วใช้ มือพัดหน้ าตัวเองแรงๆ ร้ อนทําไมมันร้ อน
แบบนี ้

“พออ~”แก้ มที่กําลังแดงถูกฟั ดและปากที่พงึ่ จะเป็ นอิสระถูกขบ

เม้ มอีกรอบ นํ ้าลายใสเลอะตามมุมปากและย้ อยออกมาตามลิ ้น
ของธามที่ถอนออก
“แม่ง...หวงว่ะ”คนโตกว่าพูดออกมาเบาๆ เขาจูบลงหนักๆที่ปาก
สีสดเป็ นครัง้ สุดท้ ายจนเกิดเสียง

“รู้แล่ว”นิ ้วเรี ยวเช็ดปากอีกคนให้ เรี ยบร้ อย โอ่ยยย..เขิน

“ถ้ ารู้...งันพี
้ ่ขออีกนิดนะ”สัมผัสเปี ยกชื ้นแตะลงทีซ่ อกคอหอมอีก
รอบและสร้ างรอยที่ทบั กันไปมาอยู่บนคอเรี ยวอีกครัง้

ห้ างสรรพสินค้ า
11:09 น.
“แต่งซะกูนกึ ว่าหน้ าหนาว”บอสแขวะเมื่อกรถูกจับใส่กางเกงขา
ยาวและเสื ้อแขนยาว

“ก็พี่ธามแต่งให้ อะ”คนเด็กกว่าเถียงขณะที่ในมือจองกรเองก็จบั
มือธามไปด้ วย...อันที่จริ ง พี่มนั ให้ จบั หนะ ทังสามคนใช้
้ เวลาไปกิน
การทานอาหารเช้ า..รวมเที่ยงด้ วย ไปอยู่เกือบๆชัว่ โมงก่อนจะมา
เดินเล่นกันไปมาเพื่อฆ่าเวลา เพราะอยู่ห้องไปก็คงจะเบื่ออยู่ดี
“เสื ้อตัวนี ้สวยมัย๊ ๆ”

“เข้ ากับกรมัย๊ พี่ธาม”

“แล้ วสีนี ้หละ”

“แบบนี ้มันใหญ่ไปนะกรว่า”

“เนอะพี่ธาม”

“พี่ธาม”กรสะกิดแฟนตัวเองให้ มองเมื่อนําเสื ้อมาทาบกับตัว

คําถามมากมายเอ่ยมาไม่สิ ้นสุดซักทีกบั ประเด็นเรื่องเสื ้อผ้ า ส่วน
อีพี่บอสหรอ...นัง่ รออยูข่ ้ างๆกินที่นงั่ ของร้ านเขาไปเรื่อย

“ก็ดี แต่พี่วา่ เราไปดูอีกร้ านเถอะ”

“ร้ านนี ้คนเยอะ”

“ไม่เห็นเป็ นไร”กรไม่เข้ าใจ อยู่ในร้ านนี ้ก็เกือบครึ่งชัว่ โมงแล้ วอยู่ๆ

จะมาเปลี่ยน พิรุธ!! เรดาร์ เมียมันกระตุก

“ทําไม เจอใครรึไง”คําถามนํามาก่อนเพราะตาขวามันตุกดิ๊กๆทํา
ให้ กรตัดสินใจเอ่ยออกไป
“อืม พิ ้งค์อยู่น่นู ”ว่าแล้ ว!

“เพิ่งเดินเข้ ามา”คําตอบที่แสนตรงไปตรงมาทําเอาคนตัวเล็ก
เลือดขึ ้นหน้ าหน่อยๆ...รู้วา่ ยังไม่ได้ ทําอะไร รู้วา่ ยังไงพี่ธามก็ไม่สน
แต่แล้ วทําไมหละ..ก็จะหวง ก็จะหึง!

“ตาดีเชียวนะ”หน้ าเฉี่ยวตวัดสายตาไปมองที่หญิงสาวแก่กว่า

“ไม่อยากจะดูละ รมณ์เสีย! อีพี่บอสกลับ!”กลับก่อนที่อีเจ๊ นนั่ จะ

มาเสนอจิตทักแฟนชาวบ้ าน

“ห้ ะ..อ๋อ เออๆกลับ”บอสกดหยุดยูทปู ชาแนลเกมที่ดคู ้ างเอาไว้

แล้ วเงยหน้ าขึ ้นมาเดินตาม

“อ้ าว ธาม”ดูเหมือนเวรกรรมต่อกันจะมันพวยพุง่ ซะเหลือเกิน

“….”ธามกระชับมือที่จบั กันอยู่ของกรแน่นขึ ้นเป็ นเชิงห้ ามน้ อยๆ

เขาไม่ตอบพิ ้งค์แต่ยิ ้มให้ ทกั ทายเพื่อลดความหงุดหงิดของเด็ก
ข้ างๆกาย

“อ้ าววว พี่พิ ้งค์”กรเสียงแป๋ นเอ่ยออกมาแทน

“มาด้ วยกันอีกแล้ วหรอ”

“ใช่ครับ”การตอบแบบลอยหน้ าลอยตานี่มนั คืออะไร ธามหันมอง

กรแล้ วยิ ้มแบบขําๆ เขาไม่ต้องตอบซักคําถามน้ องมันก็จดั การ
ตอบแทนไปซะหมด

“แล้ วมาทําอะไรหรอ”ตาของพิ ้งค์เอาแต่มองมาที่ธามอย่างเดียว

เลย

“มาซื ้อของอะครับ”แน่นอนเด็กหนุ่มยังคงตอบแทนในทุกคําถาม
ไม่มีขาด

“อ๋อ...สองคนดูสนิทกันจังนะ”มือสวยเอื ้อมมาลูบเบาๆที่บา่ หนา

“อยู่คนละคณะแท้ ๆเลย เราตามพี่เขาจนพี่เขายอมให้ อยู่ด้วยหละ

สิ”

“พี่เองก็เห็นเราทีค่ ณะบ่อยๆอยู่นะ ตามนานอยู่นี่นา”พิ ้งค์หนั มา

ยิ ้มให้ กรเพราะคนที่เธอต้ องการพูดด้ วยไม่พดู กับเธอ ธามไม่ชอบ
ประโยคนี ้จากปากหญิงสาวด้ านหน้ าเท่าไหร่
“ไม่ได้ ตาม...กรไม่เคยต้ องเดินตามผะ...”

“ไม่ได้ ตามหรอก”

“ธามไม่เคยให้ แฟนต้ องเดินตามธาม”

กรหันมาเมื่อประโยคที่ได้ ยินจบลงถ้ าจะพูดสันๆสองประโยคแล้
้ ว
หล่อแบบนี ้ กรยอม! วินาทีนี ้..พูดได้ สนๆเลยว่
ั้ า
ชนะ
ทัง้
ห้ าง

!!

กร กันต์ธีร์ชนะคนทังห้
้ างและได้ แหกหน้ าอีเจ๊ ชมพูนี่
แล้ วว้ อยยยย!~
แถมยังยืนสวยๆให้ อีพี่มนั จัดการอี๊กกกก
 CH19
เพราะกรคือข้ อยกเว้ น

“ธะ...ธาม”เสียงเรี ยกจากปากของพิ ้งค์หลุดออกมาเบาๆหลังจาก

เงียบอยู่เกือบๆนาที ก็ร้ ูอยู่หรอกว่าธามเป็ นคนไม่แคร์ ใครเท่าไหร่
และเป็ นคนตรงๆ แต่อย่างน้ อยผู้ชายตรงหน้ าเธอก็ไม่ค่อยที่จะฉีก
หน้ าผู้หญิง แต่นี่อะไร...ดันมาบอกกันโต้ งๆแบบ หญิงสาวหน้ า
แตกไปถึงไหนต่อไหนแล้ ว

“แปลว่าธามคบกับ...”

“…”คนพูดน้ อยยิ ้มให้ เบาๆแล้ วกระชับมือที่จบั กันไว้ อยู่ให้ แน่น

ขึ ้น แน่นอนว่าคนที่เงียบตอนนี ้ไม่ได้ มีแค่ธามแต่ก็เป็ นกรด้ วย ถาม
ว่าเพราะอะไรหรอ...ก็เพราะเขินไง เขินมากเลยให้ ตาย อยูๆ่ พี่ก็พดู
แบบนี ้ออกมาจะไม่เขินได้ ไง
“แต่ธามไม่ใช่เกย์นะ ธามจะคบไอ้ เด็กนี่ได้ ไง”ความพยายามที่
ยังคงดึงดันเพราะไม่ยอมรับความจริ งถูกแสดงออกมาเรื่ อยๆ
นํ ้าเสียงของพิ ้งค์เปลี่ยนและดังขึ ้นหน่อยๆด้ วย

“ไอ้ เด็กนี่...หรอ?”ร่างใหญ่เดินก้ าวเข้ ามาใกล้ พิ ้งค์มากขึ ้นแล้ ว

ขมวดคิ ้ว เขาไม่ชอบให้ ใครมาพูดจาถึงคนที่เขาจับมืออยู่ด้วยแบบ
นี ้ แค่สรรพนามก็ไม่ได้

“ใช่ ไอ้ เด็กนี่”แววตาของพิ ้งค์เปลี่ยนไปแล้ วตอนนี ้

“พิ ้งค์เห็นธามตังแต่
้ คบนํ ้า...ทําไมพิ ้งค์จะไม่ร้ ู ”เธอพูดขึ ้นตาม
ความจริ ง ทุกคนรู้ดีวา่ ธามกับนํ ้าคบกันมานานแค่ไหนและรักกัน
มากเท่าไหร่ในตอนนัน้ ยิ่งเป็ นเพือ่ นร่วมคณะอย่างพิ ้งค์ด้วยแล้ ว
เธอย่อมรู้ดี

“ตอนนันธามเองก็
้ รักนํ ้ามาก...”

“พอเลิกกันธามถึงเป็ นแบบนี ้ไง ใครๆในคณะเขาก็ร้ ู”

“อยูๆ่ จะมาคบผู้ชาย มันไม่แปลกไปหน่อยหรอธาม!”พิ ้งค์

พยายามอธิบายสิ่งที่เธอเข้ าใจกับธาม
“ธามไม่ใช่เกย์นะ!” ชายตรงหน้ าเธอไม่สนั่ ไหวแม้ กระทัง่ ได้ ยินชื่อ
ของแฟนเก่าผิดกับเด็กที่ธามจับมืออยู่ด้วยตอนนี ้

“…”กรหันมามองบอสทีย่ ืนอยู่ไม่หา่ งด้ วยสายตาหมองลง

เล็กน้ อย บอสส่ายหน้ าให้ กรแล้ วพูดออกมาแบบไร้ เสียง กรพอจะ
อ่านรูปปากออกว่า ‘แค่อดีต’ เด็กดื ้อยิ ้มตอบกลับไปจางๆแล้ วหัน
กลับมามองหญิงสาวตรงหน้ าเช่นเคย

“ใช่...ธามไม่ใช่เกย์”สีหน้ าเรี ยบนิ่งกว่าทุกทีปรากฏให้ เห็น

“ธามยังเป็ นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง”ร่ างสูงสัมผัสได้ ถึงแรงขืนเล็กๆที่

พยายามจะดึงมือตัวเองออกหลังเขาพูดจบประโยคนี ้ แต่เป็ นมือ
ใหญ่นี่เองที่เลือกจะจับมันไว้ แน่นกว่าเดิม

“แล้ วธามคบมันได้ ยงั ไง”

“ถ้ าธามเป็ นผู้ชายแบบที่ว่า!”พิ ้งค์ชี ้หน้ าของกรแล้ วหันมาพูด

กับธาม โดยปกติกรเป็ นคนเก่งนะ...ทังปากเก่
้ ง ด่าเก่ง แซะเก่ง
มากๆ แต่ตอนนี ้มันกลับไม่ใช่เลย...กรมีแค่ความกลัวไม่มีความ
เก่งเหลืออยู่เลยแม้ แต่นิด ถ้ าพี่ธามบอกว่าพี่ธามเป็ นผู้ชายจริ งๆ...
จะมาสนใจกรทําไมหรื อแค่เพราะเซ็กส์?

“…”คําพูดที่คิดเองในหัวต่างตีกนั ยุ่งเหยิงไปหมดจนปากอิ่มที่
บวมอยู่กดั ปากตัวเอง ตาคมหันมาด้ านข้ างแล้ วมองเด็กน้ อย...เขา
รู้วา่ น้ องมันคิดอะไร รู้วา่ น้ องมันกําลังกลัวอะไรและเขาต้ องพูด
อย่างไรให้ เด็กข้ างๆสบายใจด้ วย

“เพราะกรเป็ นข้ อยกเว้ น”

“…”คําพูดพร้ อมรอยยิ ้มยิ่งทําให้ หญิงสาวดูหน้ าแตกขึ ้นไปใหญ่

“แต่ธะ..”

“พอมัย๊ ...ก่อนจะแย่ไปมากกว่านี ้”บอสเดินมาหาแล้ วพูดใกล้ ๆ

กับพิ ้งค์ แน่นอนว่าเธอหันมาหาแล้ วชักสีหน้ าทันที
“ตัวตนออกแล้ ว เก็บก่อนครับๆ”บอสยิ ้มหวานให้ ก่อนจะเดิน
มาตรงกลางระหว่างคนที่นิ่งไปทังคู
้ แ่ ล้ วกอดคอพาเดินออกมา...
มันจะนิ่งกันทําไมวะเนี่ย เดินออกมาก็จบ

“…”สายตาเรี ยวเอาแต่จ้องมองพื ้นเวลาเดินไปด้ วยกันหลัง

ออกมาจากร้ าน คําพูดเกิดขึ ้นไม่มากเท่าไหร่ระหว่างที่พวกเขา
เดินเล่นต่อ

“กูกลับละ มาคุ้มแล้ วว่ะ”บอสยักไหล่แล้ วควงหยิบกุญแจรถ

ขึ ้นมาในมือ ธามพยักหน้ าให้ หนึง่ แล้ วกระตุกแขนที่จบั อยูก่ บั กรให้
คนตัวบางเงยหน้ าขึ ้นมาสนใจ

“หือ...อ่อ อือกลับดีๆนะ”กรบอกไปยกมือขึ ้นโบกบ๊ ายบาย

“อย่าคิดมาก อดีตคืออดีต”บอสเอื ้อมมือมาขยี ้หัวกรเบาๆแล้ ว

โยกไปมา ปากสีสดเบะลงแต่ก็พยักหน้ าตอบกลับไป

“อยู่ค้ มุ แล้ วก็กลับซักที”ธามเร่งเพื่อนตัวเองเมื่อเห็นว่าอยู่ๆทําไม

บรรยกาศมันก็ดีขึ ้น ทีอยูก่ บั เขาไม่เห็นจะพูดเลยช่วงที่ผ่านมา
เงียบซะจนเขาไม่ร้ ูวา่ ต้ องพูดอะไรด้ วยซํ ้าเพราะปกติจะมีแต่กรที่
ชวนธามคุย

“พี่อยากกินไอติม”ธามเอ่ยออกมาแล้ วหยุดเดิน ตอนนี ้อยู่กนั สอง

คนแล้ วจะอ้ อนยังไงก็ได้ ไม่ต้องเก๊ กเงียบมากเท่าไหร่

“เอาสิ”กรตอบแล้ วรอธามพาเดินไปยังร้ านที่จะกิน ทังสองนั

้ ง่ ลง
ในส่วนในสุดของร้ านที่เป็ นโซฟา ร่างบางเลือกที่จะนัง่ โซฟาด้ าน
ในก่อนแต่ธามก็เดินตามเข้ ามาไม่ได้ นงั่ เก้ าอี ้ฝั่ งตรงข้ าม

“นัง่ ด้ วย”

“…”กรพยักหน้ าแล้ วรออีกคนสัง่ เมนูที่อยากกิน

“เราเป็ นอะไร ตังแต่

้ เมื่อกี๊แล้ ว”ธามใช้ มือเท้ าโต๊ ะแล้ วพูด เขา
ไม่ได้ หนั มามองแต่ก็ปรายตาไปหาบ้ างเป็ นระยะๆ แบบนี ้มันอึด
อัด...เริ่ มเข้ าใจหน่อยๆแล้ วว่าน้ องมันรู้สกึ ยังไงตอนเข้ าหาเขา
แรกๆเนี่ย

“เปล่า กรแค่...คิดอะไรเพ้ อเจ้ อ”หัวกลมซบลงยังไหล่ใหญ่ข้างๆ

“ทําแบบนี ้ได้ ใช่มยั๊ ”กรถามมาดื ้อๆ

“อืม”ถามทําไม...กรสามารถทําอะไรก็ได้ อยู่แล้ ว แล้ วจะมา
ถามธามทําไม

“ไม่ต้องถามจะทําก็ทําเลย พี่ไม่ได้ วา่ ”ปากใหญ่ก้มลงมาจูบเบาๆ

ที่หน้ าผาก เด็กหนุ่มหลับตาลงไวๆแม้ มนั จะเป็ นจูบที่หน้ าก็เถอะ

“…”
“พี่กบั นํ ้าเราเคยรักกันมาก”จะพูดทําไม...รู้แล้ ว ได้ ยินบ่อยแล้ ว

“แต่เราเข้ าใจคําว่าเคยใช่มยั๊ ”

“อือ เข้ าใจ”กรไม่ยอมถอนหน้ าออกมาจากไหล่เพราะกลัวว่า

ตัวเองจะแสดงสีหน้ าแย่ๆออกไป ในใจมันกลัวทุกครัง้ ที่พดู ถึงชื่อนี ้
เลยจริ งๆให้ ตายสิ

“ถ้ าพี่ยงั รู้สกึ พี่ไม่ยอมให้ เราเข้ าถึงพี่ขนาดนี ้หรอก”

“แต่พี่ธามคบกับแฟนเก่านานนี่”ร่างบางเลือกที่จะไม่เอ่ยชื่อเธอ
คนนัน้
“กรก็คบพี่ให้ นานกว่าสิ”ทําไมจะดึงดราม่าแล้ วมาทําให้ เขินหละ
...จากสีหน้ าหมองๆตอนนี ้กลับอมยิ ้มแล้ วเงยขึ ้นมาจากบ่า พอดี
กับไอศกรี มที่สงั่ ไว้ มาเสริ ฟพอดีบนโต๊ ะ

“พี่ธามสิต้องคบกร...กรคบพี่ธามอยู่แล้ ว”อา...น้ องมันยิ ้มแล้ ว

“ให้ มนั จริ งนะแสบ”ช้ อนตักไอศกรีมยื่นมาด้ านหน้ าแล้ วจ่อปาก

สวย กรอ้ างับเอาไอศกรี มรสมิ ้นต์เข้ าปากไปอย่างสบายๆด้ วย
อารมณ์ที่ดีขึ ้น

“เห้ ออ...”เสียงถอนหายใจดังออกมาจากปากกรเบาๆ อะไร?

น้ องมันยังกังวลอะไรอีก...เขาว่าเขาเคลียแล้ วนะ

“เป็ นอะไร หืม”คนถามยกแก้ วนํ ้าขึ ้นดื่มแล้ วถามขึ ้น

“พี่ธามบอกว่าเป็ นผู้ชาย...แล้ วมาชอบกรได้ หรอ”

“ไม่ได้ ฟังที่พดู รึไง”ธามย่นคิ ้วเข้ าหากันเล็กน้ อย ก็บอกแล้ วว่า

เพราะอะไรทําไมถึงยังต้ องถามซํ ้าหละ หรื อว่าคําพูดเขามันไม่ใช่
เจนพอ...แต่ธามว่าธามพูดเยอะขึ ้นมากกว่าแต่ก่อนมากแล้ วนะ

“ก็...ฟั ง แต่ไม่ได้ เข้ าใจขนาดนัน”

้
“ไม่เข้ าใจตรงไหน...พูดชัดจนเด็กอนุบาลยังเข้ าใจ”กรยู่ปากแล้ ว
ตักไอศกรี มขึ ้นมาป้อนแฟนตัวเอง ดักไว้ ก่อนกลัวอีพี่มนั ด่าอีก

“ก็ตวั บอกว่ายังเป็ นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง...แล้ วถ้ าต่อจากนี ้เจอ

ผู้หญิงหละ”

“ก็...”ช้ อนถูกส่งเข้ าปากอีกรอบเพราะกรต้ องการจะพูดต่อ

“ถึงจะเป็ นข้ อยกเว้ น...แต่ก็กลัวอยูด่ ีนนั่ แหละ กลัวว่า...”

“พี่ธามชอบเพราะเซ็กส์”ข้ อมือเล็กหยุดป้อนลงแล้ วมองหลุบ

ตํ่าลง ทังสองเงี
้ ยบลงไปชัว่ ขณะเพราะธามเองก็ต้องกลืนสิ่งทีอ่ ยู่
ในปากให้ หมดก่อน

“…”ดู..ดูทําหน้ า ป้อนเอาๆแล้ วมานัง่ หงอยอีกแล้ วทังที

้ ่เมื่อกี๊ดี
ขึ ้นมาแล้ วแท้ ๆเลย

“เรื่ องเซ็กส์ตดั ไปได้ เลย”คําพูดแรกหลังจากกลืนของหวานมอง

ทําเอาอีกฝ่ ายเงยหน้ ามาสบตา
“หมายความว่าไง”กรเลิกคิ ้วขึ ้นถาม...จะบอกว่ารักเขากลับแบบ
นี ้หรอ

“ก็หมายความตามนัน”
้

“พี่ไม่ได้ คบเพราะเซ็กซ์...แค่จบู เรายังห่วยเลย”

“อย่าให้ พดู เรื่ องอย่างว่า”ธามส่ายหน้ าแล้ วหัวเราะออกมาน้ อยๆ

“ก็ครัง้ แรกคนแรกมะ!”กรตีลงแรงๆที่ตกั ของธามเรียกเสียง

หัวเราะของธามให้ มีมากขึ ้นกว่าเดิม

“อืมม รู้ แต่นี่จะห้ าเดือนแล้ วนะทีค่ บ”

“ไม่เห็นพัฒนา”หัวใหญ่สา่ ยหน้ าไปมา บางทีกรก็คิดนะว่านี่พดู

ตรงๆหรื อกวนตีนกันแน่

“ฮึย่ ! จ้ าา~ อีคนเก่ง!”

ครื ด... ครื ด...

ระหว่างการประชดมือถือของกรก็สนั่ ขึ ้นมา คนตัวเล็กหยิบ
โทรศัพท์ขึ ้นมาดูแล้ วขมวดคิ ้วน้ อยๆ

“…”อยูๆ่ ทักมาทําไม ข้ อความทีม่ าจากเพื่อนร่วมคณะเด้ งขึ ้นมา

ผ่านไดเร็คแมสเสจของอินสตาแกรม นิ ้วเล็กเลือกจะกดปิ ดหน้ าจอ
แล้ วควํ่ามือถือไว้

“กินซะ คําสุดท้ ายแล้ ว”คนโตกว่ายื่นช้ อนไอศกรี มมาให้ ด้านหน้ า

“อืออ กินเสร็จแล้ วกลับกันกรอยากนอนน~ ปวดเอวแล้ วเนี่ย”

วันนี ้เดินทังวั
้ นจนคนร่างกายไม่สมบรูณ์ถึงกับออกปากบ่น

“อยากปวดกว่านี ้มัย๊ ...ลองซ่าอีกสิ”

“ไม่ซ่าแล้ วววว~”หัวทุยส่ายไปมาจนกลุม่ ผมกระจายแล้ วยิ ้ม

แป้นในคนตรงหน้ า ทิ ้งให้ คนในข้ อความที่ปรากฏค้ างไว้ ต้องรอ
อย่างไร้ จดุ หมาย

‘กร’
‘ยังจาวันนีไ้ ด้รึเปล่า'
 CH20
ธามเองก็ง่เี ง่ าเป็ น

ครื ดดด... ครื ดด...

กรและธามกลับห้ องมาได้ สกั พักแล้ ว ร่างบางเดินมาชาจโทรศัพท์
เอาไว้ ที่หวั เตียงภายในห้ องนอนแล้ วเดินออกมาดูหนังด้ านนอก

“มือถือเราสัน่ ”ธามเดินเช็ดผมมออกจากห้ องนํ ้าเอ่ยขึ ้น หน้ าคม

เพยิดไปทางต้ นเสียงที่สนั่ มาไม่หยุด

“ช่างมันนน~”กรชูสองแขนแล้ วอ้ าออก ปากเล็กยู่ลงแล้ วเงยหน้ า

ขึ ้นเป็ นเชิงให้ จบู

“อืมม...”ธามไม่ขดั ใจเด็กแสบของเขาหรอก คนตัวโตเดินเข้ ามา

หาแล้ วก้ มลงจูบไวๆให้ ไปหนึ่งที กรใช้ มือตบเบาะโซฟาเพื่อเรี ยก
ให้ ธามนัง่ ลง

“…”คนเป็ นพี่เดินออกไปตากผ้ าเช็ดผมและผ้ าขนหนูก่อนจะมา

นัง่ ตามที่เด็กน้ อยต้ องการ ทันทีที่ธามนัง่ ลงหัวกลมก็พิงลงมาซบ
ต้ นแขนทันทีแล้ วควงท่อนแขนใหญ่เอาไว้ ในมือ สายตามองลงมา
ที่แขน กรใช้ ปลายนิ ้วค่อยๆลูบไปตามเส้ นเลือดที่นนู ขึ ้นมาบนแขน
ของธามช้ าๆ...ทําไม เซกซี่จงั เลย

“ถ้ ายังจะลูบ...”

“พี่จะคิดว่าเราอ่อยแล้ วนะ”ความคิดของตัวเองหลุดออกทันที
ที่ธามพูดจบประโยค

“อืออ อ่อยอยู่ตงนานแล่
ั้ ว”หน้ าหล่อหันมายิ ้มมุมปากให้ แล้ วจับ
มืออีกคนออกจากตัว

หมับ....ฟึ่ บบ
“พักสายตาแปปสิ”ร่างใหญ่ทิ ้งหัวลงมาที่ตกั ของกรแล้ วหลับตา
ลงก่อนจะวางมือเล็กที่เขาจับอยู่ไว้ ที่อกของตัวเอง กรสัมผัสได้ ถึง
แรงเต้ นของหัวใจด้ วยหละ
“…”ตาคมๆ สันจมูกโด่ง ใบหน้ าดูดีที่แต่งแต้ มไปด้ วยกระ
เล็กน้ อย...ทําไมพี่ธามหล่อขนาดนี ้ กรโชคดีแค่ไหนที่ได้ คบกับคน
ที่ชอบ มันจะมีซกั กี่คนที่ตามมาตื๊อแบบกรแล้ วได้ คบกับคนที่ชอบ
จริ งๆ

“…”ใบหน้ าเฉี่ยวยกยิ ้มแล้ วก้ มจูบเบาๆที่หน้ าผาก กรใช้ มือลูบไป

มาตามสันกรามส่วนอีกมือก็ลบู ผมของธามไปด้ วย

“แสบ...”คําพูดที่เรี ยกขึ ้นมาระหว่างนี ้ทําให้ กรหยุดมือตัวเองลง

“หืมม อะไร”กรก้ มหน้ าลงมองคนรักของตัวเองแล้ วตอบกลับ

“วันนี ้วันอะไร”คําถามที่ถามขึ ้นโดยที่ยงั ไม่ลืมตาทําเอากรขมวด

คิ ้ว วันอะไร?...นัน่ สิ วันอะไรของพีม่ นั นะ

“วันอะไรอะ”คนโดนถามตอบกลับมาแบบไม่ร้ ูเรื่ องจริ งๆ วันอะไร

...ปี ใหม่หรอ...วันเกิดหรอหรื อว่าวันครบรอบ ก็ไม่ใช่ทงหมดนั
ั้ น่
แหละ

“พี่ถามให้ เราตอบ ไม่ได้ ให้ ถามกลับ”

“วัน...วันวาเลนไทน์หรอ”กรเงยหน้ ามองทีวีที่ฉายภาพเดือนแห่ง
ความรักหราอยู่เต็มจอ เลยเที่ยงคืนมาแล้ วงันก็
้ คงจะวาเลนไทน์
แล้ วรึเปล่า

“…”ธามเงียบแต่ไม่ได้ ตอบอะไรกลับ เมื่อกรพูดกลับมาแบบนัน้

“อ้ าว เงียบเลยสรุป...”

“วันอะไรหรอพี่ธาม”ธามลืมตาขึ ้นมาแล้ วมองอีกคนดีๆ

“ถามจริ งๆ วันอะไร”คําท้ ายประโยคดูจะดุขึ ้นเล็กน้ อย สายตาที่

มองขึ ้นมาก็ดดู ตุ ามไปด้ วย ธามจับมือของกรแน่นขึ ้นแล้ วจ้ องหน้ า

“กรไม่ร้ ู...พี่ธามเฉลยสิ ทําไมทําหน้ าดุอา~”ร่างสูงลุกขึ ้นนัง่ ดีๆ

แล้ วตอนนี ้ ตาคมมองหน้ าอีกคนนิ่งๆ

“พี่ธามม~”กรขยับตัวเข้ ามาใกล้ แล้ วกําลังจะกดจมูกเล็กลงที่

แก้ มของอีกคน

“…”ทําไมกรถึงไม่ตอบเขา แล้ วทําไมถึงเอาแต่พดู ว่าไม่ร้ ู...ใน

เมื่อคนที่สง่ ข้ อความมามันก็ถามยํ ้าๆอยู่นนั่ แหละว่า ‘ยังจําวันนี ้ได้
รึเปล่า’ ‘กรคงยังไม่ลืมหรอกใช่มยั๊ ’ ‘ตอบกันหน่อยสิ’ ‘นายรอกร
อยู่นะ’ จะว่าเขาไร้ มารยาทที่ดโู ทรศัพท์น้องมันก็ได้ แต่เขาสงสัย
จริ งๆว่าทําไมไม่บอกกันบ้ าง ถึงธามจะยังไม่ร้ ูวา่ คนชื่อนายเป็ น
ใครแต่ธามก็ไม่โง่พอที่จะดูไม่ออกว่าคนๆนี ้พยายามจะกลับมาหา
เด็กแสบของเขา

“อย่าถึงขันที
้ ่พี่ต้องเอามือถือเรามาให้ ดเู ลย”คนตัวขาวหยุดการ
กระทําลงแล้ วกลับมานัง่ ดีๆ กรยิ ้มจางๆแล้ วมองตามธามก่อนจะ
หลบสายตา

“…”สองมือเล็กกุมมือใหญ่หนึง่ ข้ างเอาไว้ แล้ วบีบแน่น

“วันอะไร”เสียงนิ่งเอ่ยเรี ยบๆจนกรรู้สกึ กลัว ร่างบางสูดหายใจเข้ า

ลึกๆแล้ วปล่อยออกมาก่อนตอบคําถาม

“ก็แค่วนั ครบรอบที่กรคุยกับคนคุยหนะ ไม่มีอะไรหรอก”มันหนึง่

ปี ผ่านมาแล้ วพอดี..ในหัวมันก็มีแว๊ บเข้ ามาบ้ างแต่แล้ วยังไง มันก็
แค่จําได้ กรไม่ได้ ไปใส่ใจหรื อให้ ความสําคัญอยู่แล้ วนี่
“ทําไมไม่บอกพี่ว่าเขาทักมา”ธามดึงมือตัวเองออกแล้ วกอดอก
หน้ าสวยเงยขึ ้นมาแล้ วเบะปากหน่อยๆ

“กร..กรไม่ได้ คิดอะไรกับนายแล้ วนี่ อีกอย่างกรไม่ได้ ตอบไปด้ วย

พี่ธามก็เห็น”ธามรู้วา่ กรไม่ผิดที่ไม่ได้ ตอบ นัน่ ถูกแล้ วเขารู้...แต่
ตอนนี ้เขาแค่อารมณ์ขึ ้นก็เท่านันหลั
้ งจากอ่านข้ อความ

“ก็เห็น”

“แล้ วโกรธรึเปล่า แต่กรไม่ได้ คิดอะไรแล้ วจริ งๆนะ กรมีพี่ธาม

แล้ ว”

“อืม”แก้ มนิ่มแนบลงกับต้ นแขนทีเ่ ขากอดอกอยู่

“ไปเอามือถือเรามา”กรพยักหน้ าแล้ ววิ่งหายเข้ าไปในห้ องเพื่อน

ดึงมือถือออกจากสายชาจ

**
**
ครื ดดด ครื ดดๆๆ
‘กรจะไม่ตอบจริ งๆหรอ’

‘หรื อเพราะคนที่กรคบอยู่เขาไม่ให้ ตอบ’

‘กรครับ’

‘ถ้ าไม่ตอบนายจะไปหากรที่ห้องแล้ วนะ’

'จะไปรอจนกว่ากรจะยอมคุย'

“…”ธามสูดหายใจเข้ าลึกๆเต็มปอดเมื่อโทรศัพท์ที่กรส่งมามัน
สัน่ คามือเขาอยู่ คนตัวโตเปิ ดอ่านมันทันที

“เห็นมัย๊ ...นายรู้วา่ กรคบพี่ธามนะ”กรพยายามชี ้แจงให้ อีกคนใจ

เย็นลงทังที
้ ่หน้ าของธามตอนนี ้มันดูหงุดหงิดกว่าเดิมซะอีก

“…”
“บล็อคไปเลยพี่ธาม กรบล็อคให้ เพื่อความสบายใจของพี่ธามได้
นะ”ข้ อมือเล็กเตรี ยมจะคว้ าลงยังมือถือแต่ก็ธามก็ลกุ ขึ ้นซะก่อน
ความเงียบเข้ าปกคลุมพร้ อมกับร่างสูงที่โยนมือถือไว้ ที่เบาะก่อน
จะเดินเข้ าห้ องนอนไป
“พี่ธาม พี่ธามมม”กรปิ ดทีวีแล้ วเดินตามเข้ ามากอดอีกคนเอาไว้

“ไม่โกรธกันนะ...นะธามม นะครับ”ธามขมวดคิ ้วแล้ วมองคนที่

กอดเขาไว้

“เรี ยกพี่ธามแหละดีแล้ ว”อยู่ๆคําพูดที่ไม่เกี่ยวข้ องกับสถานการณ์

ตอนนี ้ก็หลุดออกมาจากปากคนที่เงียบอยู่นาน

“ทําไม”

“…”ธามไม่ได้ ตอบอะไรแต่ดเู หมือนกรจะเบะปากลงแล้ วปล่อย

มือ

“มันไปซํ ้ากับใครรึไง”คนตัวเล็กรู้สกึ เจ็บแปลบขึ ้นมาในอก

แปลกๆ

“ก่อนหน้ านี ้เรี ยกก็ไม่เห็นเป็ นอะไร...ทําไมตอนนี ้เรี ยกไม่ได้ แล้ ว

หละ”

“เห้ ออ..”คนตัวโตก้ าวเท้ ายาวๆมานัง่ ที่เตียงแล้ วห่มผ้ าที่ท่อนล่าง

อะไร..เมิน ไม่ตอบ? คืออะไร
“กรทําอะไรผิด กรแค่ไม่ได้ บอกเพราะกรไม่คิดอะไรทําไมต้ องดึง
คนอื่นมาเกี่ยวด้ วยอะ”

“แค่เรี ยกซํ ้าแต่มนั ก็คนละคนแล้ วมัย๊ ”

“กรทําอะไรผิดอีกอะ”ธามมองหน้ าคนที่พดู เสียงดังอยู่ปาวๆคน

เดียวในห้ อง

“ช่างมัน จบเรื่ องนี ้เถอะ”ปากอิ่มเม้ มลงแล้ วกัดแน่น

“กรไม่ได้ ผิด พี่เองที่หงุดหงิดมากไป”ธามเลื่อนตัวลงมาแล้ ว

ทําท่าเหมือนจะนอน นํ ้าตาร้ อนๆมันรื น้ ขึ ้นมาที่ดวงตาโดย
อัตโนมัติ...ทําไมทะเลาะกับแฟนมันเจ็บขนาดนี ้วะ...ยังไม่ได้ เถียง
อะไรกันมากมายหรื อทะเลาะกันใหญ่โตแค่นี ้กรก็เจ็บจนนํ ้าตามัน
พาลจะไหล แล้ วดูอีกคนสิทําเหมือนไม่มีอะไรได้ ยงั ไงกัน

“กรผิดอะไรอะธาม...”คําว่าพี่หายไปเพราะตอนนี ้คนเด็กกว่าจง
ใจจะเรี ยกมันแบบนี ้ เรี ยกมันซํ ้าแบบนี ้นี่แหละ ผิดที่มาทีหลังงี ้หรอ
...
“…”เมื่อไม่มีคําตอบ คนตัวขาวก็เดินออกมานัง่ ทีโ่ ซฟานอกห้ อง
ไฟทุกดวงด้ านนอกปิ ดลงมีแต่กรทีน่ งั่ อยู่ในความมืดแบบนี ้

“ผิดอะไรวะแม่ง...ฮึก...”กรไล่ดขู ้ อความที่อีกคนส่งมาเรื่ อยๆ ใน

ห้ องแชทมันมีแต่ข้อความที่สง่ มาจากด้ านซ้ ายไม่มีด้านขวาเลย
แม้ แต่น้อยพี่ธามจะหงุดหงิดอะไร แล้ วอยู่ๆมาให้ เลิกเรี ยกพี่ทําไม
...ทําไมๆๆๆๆ คําถามมันเต็มหัวกรไปหมดแล้ วจริ งๆ

7:02น.
“…”ประตูห้องนอนถูกเปิ ดออกมาพร้ อมกับคนที่นอนอยู่ภายใน
ธามเดินออกมาแล้ วกวาดสายตามองทัว่ ห้ อง...เขาไม่เห็นกรเข้ า
มานอนบนเตียงกับตัวเอง แปลว่าน้ องจะต้ องนอนอยูข่ ้ างนอก

“…”ตาคมสะดุดเข้ ากับคนที่ต้มอะไรบางอยู่ในหม้ อแถมมีกลิ่น

หอมลอยออกจากหม้ อด้ วย หน้ าตาที่ซีดลงแถมเบ้ าตาลึกที่คลํ ้า
ดํา ร่างกายดูโงนเงนแต่ก็ยงั จะทําครัวนี่แปลว่าเด็กตรงหน้ าเขาคง
ไม่ได้ นอนทังคื
้ นสินะ

“พี่ทําเอง เราไปนอนไป”กรเงยหน้ าขึ ้นมองแล้ วเม้ มปากใส่คนที่

พูดอยู่ด้วย นํ ้าตามันคลอที่ดวงอีกแล้ วพอเห็นหน้ าอีกคน ตาคม
มองสิ่งที่คนเด็กกว่าทํา...เขารู้วา่ กรทําอาหารเช้ าแบบง่ายๆให้ เขา
ทาน วินาทีธามเองก็พดู ไม่ค่อยออกเหมือนกัน

“…”กรคิดมาทังคื
้ น ถามเพื่อนทุกคนให้ ได้ คําตอบ...ว่าทําไมอยู่ๆ
พี่มนั ต้ องพูดเรื่ องสรรพนามนี่ขึ ้นมา แต่สดุ ท้ ายเพื่อนก็เอาแต่บอก
ว่า ถ้ าไม่อยากให้ เรี ยกซํ ้าแปลว่าพี่ธามอาจจะยังรู้สกึ ...ซึง่ นัน่ ไม่ได้
ช่วยเลย กรกลับคิดมากกว่าเดิมซะอีก เขาถึงไม่ได้ นอนแบบนี ้นี่ไง
ไหนบอกว่าเคยรักกันมากไง แล้ วตอนนี ้ยังรักอยู่รึเปล่า..เขา
ฟุ้งซ่านไปหมดแล้ วจริ งๆ

“ฮึก อึก...ฮึก”มือที่ทําอาหารอต่ออยู่ก็หยุดลงเนื่องจากเสียงที่ดงั
ขึ ้นด้ านหลังตัวเอง ธามหยุดมือจากข้ าวต้ มในหม้ อที่น้องมันต้ มไว้
ก่อนแล้ วปิ ดเตา เสียงแบบนี ้..เขาได้ ยินเป็ นครัง้ แรกจากคนรักคนนี ้
อย่าร้ องไห้ แบบนัน...
้

อย่าร้ องไห้ ตอนทีเ่ ขาหันหลังให้ แบบนันสิ

้ ...

“พี่ขอโทษ”ธามเดินเข้ ามากอดอีกคนไว้ ในอ้ อมกอดแล้ วลูบหัวอีก

คนเบาๆ ธามยอมแพ้

“ไม่ร้องนะครับ”กรส่ายหน้ าไปมาแล้ วใช้ มือปาดนํ ้าตาตัวเองออก

ลวกๆ

“เพราะรู้สกึ หรอ..อึก...ฮึก..เลยเรี ยกว่าธามไม่ได้ ”

“ไหนบอกเคยรักมากไง ตอนนี ้ก็ยงั รักมากใช่มยั๊ ”คนตัวเล็กนํ ้าตา

ไหลออกมามากกว่าเดิมเมื่อพูดถึงสิ่งที่ตวั เองคิด กรไม่ยอมเงย
หน้ าเอาแต่ร้องไห้ อยู่กบั อกของเขา
“กรแทน..ฮึก แทนไม่ได้ เลยใช่รึเปล่า”

“…”
“แค่..ฮึก...คนอื่นทักมา เราต้ องมาเป็ นถึงขนาดนี ้กันเลยหรอ”
เสียงสะอื ้นนี่มนั ทําเขารู้สกึ แย่มากจริ งๆในตอนเช้ าแบบนี ้ ธามใช้
จมูกฝั งลงที่หวั กลมแล้ วจูบลงไปหนึง่ ทีเพื่อปลอบ

“ธามขอโทษ...”

“ตอนนันธามแค่
้ โมโห...”ที่จริ งกรอยากจะเรี ยกอะไรเขาไม่เคยว่า
จะซํ ้าก็ได้ เพราะเขาไม่ได้ คิดถึงอีกคนที่เคยเรี ยก แค่ตอนนันในหั
้ ว
แค่อยากจะเอาคืน...ธามยอมรับว่าตัวเองงี่เง่ามากจริ งๆเมือ่ คืนนี ้ที่
ทําแบบนันลงไป
้ เขาอยากให้ น้องรู้สกึ แบบที่ตวั เองรู้สกึ บ้ างว่ามัน
ก็น้อยใจแต่กลับกลายเป็ นเขาดันพลาดที่ทําร้ ายความรู้สกึ อีกคน
มากขนาดนี ้

“ธามโมโหที่มนั รู้วา่ ห้ องเราอยู่ที่ไหน ถ้ ามันรู้แปลว่า...”ธามหยุด

พูดแล้ วกระชับอ้ อมกอดแน่นขึ ้น
“ก็แค่หวง ในหัวมันคิดมากไปเอง ขอโทษ...”ธามคลายอ้ อมกอด
แล้ วประคองหน้ าอีกคนขึ ้นมา เขาก้ มลงจูบเบาๆที่ริมฝี ปากแดง
จากนันก็
้ ถอนออก เขากลัวว่าทุกๆอย่างที่เกิดขึ ้นกรจะโกหก ทัง้
เรื่ องครัง้ แรกหรืออะไรก็ตาม เด็กนัน่ มันรู้ห้องของแฟนเขา เขาจะ
ไปรู้ได้ ยงั ไงว่าผ่านอะไรกันมาบ้ าง...มันก็แค่คิดมากขึ ้นมาก็เท่านัน้

“งี่เง่าเอง ธามงี่เง่าเอง”

“เลิกร้ องไห้ นะครับ”คําพูดอ่อนโยนที่ดงั ข้ างหูและสรรพนามที่ยํ ้า

เรี ยกว่ากรสามารถเรี ยกได้ อย่างเคยเอ่ยขึ ้นทําเอาคนฟั งพยักหน้ า
หงึกหงักแม้ จะมีนํ ้าตาร่วงหล่นลงมาเปื อ้ นแก้ มอยู่ก็ตาม
 CH21
ง้ อรั บวาเลนไทน์

“…”มือใหญ่ลบู หัวกลมไปมาเป็ นการปลอบจนกระทัง่ อาการของ

กรดีขึ ้น ร่างบางผละออกมาจากตัวของธามเพื่อบอกว่าตัวเองดีขึ ้น
มากแล้ วแม้ เจ้ าตัวเองยังจะมีอาการสะอื่นหน่อยๆก็ตามที

“…”ธามใช้ สองมือประคองหน้ าสวยขึ ้นมาเบาๆแล้ วใช้ ปากก้ มลง

จูบที่เปลือกตาแดงกํ่า โหนกแก้ ม แก้ มนิ่มและมุมปากด้ านล่าง ทุก
ทีที่ธามสัมผัสมันเปื อ้ นนํ ้าตาของน้ องมันหมดจนเขารู้สกึ ผิด

“ฮึก...ไม่โกรธ...ไม่โกรธกันแล้ วนะ”คนโตกว่าเห็นนํ ้าตาที่เปรอะ

เปื อ้ นก็พาลทําให้ เขาอยากจะชกหน้ าตัวเองแรงๆซักที เขาปล่อย
ให้ เด็กตรงหน้ าจมกับความรู้สกึ นี่ข้ามคืนได้ ยงั ไง ธามทิ ้งตัวกอด
อีกคนจนร่างของกรปลิวเข้ ากระแทกกับอกแกร่ก แรงกอดรัดที่อดั
แน่นทํากรอึดอัด...แต่ถึงมันจะอึดอัดทางกายแต่ในใจกรมันกลับ
เป็ นคนละเรื่ องกัน
“ไม่แล้ ว ธามไม่โกรธกรแล้ วครับ”สองแขนเล็กกอดตอบกลับไป
เพราะเขารู้สกึ ได้ วา่ อีกฝ่ ายกําลังโทษตัวเอง ถึงมันจะจริ งที่อารมณ์
ของพี่ธามทําให้ เขาต้ องอดนอนทังคื
้ นแต่นนั่ ก็เป็ นเพียงแค่ส่วน
หนึง่ เท่านัน้ เพราะกรเองก็เลือกที่จะไม่ยอมเข้ าไปหาอีกคนแล้ วคุย
ดีๆเหมือนกัน

“งัน...เราดี
้ กนั นะ”กรลูบแผ่นหลังกว้ างเบาๆขณะพูดที่หน้ าอก
ของธามและธามเองก็ตอบตกลงโดยการพยักหน้ ารับรู้

“อืออ งัน..พี
้ ่ธามไปเรี ยนเถอะ...กรว่าจะนอน วันนี ้คงเรี ยนไม่
ไหว”ยิ ้มจางๆปรากฏขึ ้นบนใบหน้ าอ่อนล้ าเนื่องจากการอดนอน
กรไม่อยากจะเป็ นสาเหตุให้ อีกฝ่ ายหยุดคลาสไปแบบนี ้ ธามก้ มลง
ฟั ดแก้ มของกรไปสามฟอดใหญ่ด้วยความหมัน่ เขี ้ยว

“ไม่ไปแล้ วได้ มยั๊ ”หูกรต้ องฝาดไปแล้ วแน่ๆ

“พี่ไม่อยากไปแล้ ว”เป็ นครัง้ แรกที่ได้ ยินว่าคนอย่างธามไม่อยาก

ไปเรี ยน หลังมือบางปาดนํ ้าตาบนใบหน้ าให้ แห้ งเหือดก่อนจะเลิก
คิ ้วขึ ้นเป็ นเชิงสงสัย
“ไม่ได้ นะ”จมูกรัน้ สูดนํ ้ามูกไวๆก่อนจะเอ่ยออกมา

“อยูๆ่ ทําไมไม่อยากไป ชุดก็แต่งแล้ วหนิ”กรจับปกคอเสื ้อ

นักศึกษาของอีกคนดีๆแล้ วจัดชุดให้ เข้ าที่เพราะว่าการกอดเมื่อครู่
มันทําให้ ชดุ ของธามยับไปหมด

“ที่ไม่อยากไป...”

“เพราะพี่อยากง้ อเมียบ้ าง”เขายอมรับว่ารู้สกึ ผิดที่ทําให้ แฟน

ตัวเองคิดมากแบบนี ้ธามเลยอยากจะชดเชยเวลาวันนี ้ทังวั
้ นให้ กบั
กร

“…”ทันทีที่ได้ ยินใบหูเล็กก็ขึ ้นสีจดั ทันทีด้วยความเขิน เมียอะไร

บ้ าบอ...เออ ไม่ร้องห้ งร้ องไห้ มนั แล้ ว เขินแล้ วว้ อย!

“ค่อยกลับมาง้ อก็ได้ ~”เสียงอ่อนระทวยดังขึ ้นพร้ อมกับกําปั น้ เล็ก

ที่ทบุ ลงเบาๆ คนยิ ้มยากอย่างธามยิ ้มออกมาแล้ วกอดอีกคนโยก
ไปเยกมา
“อืมมม งันจะรี
้ บกลับ”หลังปล่อยกอดคนตัวเล็กเดินไปหยิบ
กระเป๋ าสะพายและคว้ าชีทเรี ยนทีว่ างบนโต๊ ะให้ ธามรับมันมาถือ
ไว้ ในมือก่อนจะเดินออกไปจากห้ อง

“พี่ไปนะแสบ”สิ ้นคําประตูปิดลงพร้ อมกับร่างบางที่เดินช้ าๆไปยัง

ห้ องนอน

ตุบบ...
เสียงทิ ้งตัวลงบนเตียงดังขึ ้นภายใต้ ห้องที่เงียบเชียบ เด็กหนุ่มนอน
ควํ่าตัวลงบนเตียงในฝั่ งของธาม

“…”กลิ่นของธามที่ลอยมาแตะจมูกทําเอากรเผลอยิ ้มออกมาไม่
รู้ตวั มือขาวเอื ้อมมาลูบลงยังหมอนแล้ วลูบไปมาอย่างคิดถึง ทังที
้ ่
พึง่ จะเดินห่างจากกันไม่ถึงห้ านาทีกรก็คิดถึงพี่ธามอีกแล้ ว ยิ่งวันนี ้
เป้นวันวาเลนไทน์ด้วย..กรยิ่งคิดถึงเข้ าไปใหญ่เลย

.
.
.
11:45น.
“มึงดูไรวะ”เสียงของบอสถามขึ ้นเมื่อเขาเดินออกมาจากคาบ
เรี ยนที่อาจารย์ปล่อยเร็วกว่าปกติ บอสเห็นเพื่อนตัวเองนัง่ จ้ องมือ
ถือตังแต่
้ จบคาบเรี ยนมาได้ ซกั พักแล้ ว ธามสไลด์มนั ไปมาแถม
แคปภาพหน้ าจอเอาไว้ ด้วยเป็ นพักๆ

“…”ธามเงยหน้ าขึ ้นมองแต่ไม่ได้ ตอบอะไร

“เหยดด ซื ้อให้ เมียรึไง”เสียวแซวเอ่ยเบาๆเมือ่ ภาพแหวนคูป่ รากฏ

ขึ ้นบนหน้ าจอมือถือ คนตัวโตพยักหน้ าไวๆแล้ วก้ มลงมาสนใจสิ่งที่
อยู่ในมือต่อ

“ลิน ช่วยเลือกที”ธามยื่นโทรศัพท์มาให้ นลินดูแบบที่ตวั เองเลือก

ไว้ สองสามแบบ

“เอาอันนี ้สิ มันดูเรี ยบๆวงก็ไม่ใหญ่เกินไปด้ วย”เธอออกความเห็น

อย่างจริ งจัง ที่จริงบอสบอกเธอหมดแล้ วหละว่าธามคบกับกรซึง่
นลินก็ไม่ได้ ติดอะไรแม้ จะยังสงสัยหน่อยๆเหมือนบอสก็เถอะว่าไป
มายังไงถึงได้ ชอบน้ องมันได้ เนี่ย แต่ก่อนเคยชอบผู้หญิงแท้ ๆ

“เนี่ยย ธามยังดีวาเลนไทน์คิดจะทําอะไรบ้ าง ไม่เหมือนบางคน

...”

“ไม่คิดจะทําอะไรบ้ างเล๊ ยยยยย~”สายตาของหญิงสาวเหล่มอง

ขึ ้นไปบนฟ้าแล้ วเบะปากลงก่อนจะเตะขาไปมาอย่างลอยหน้ า
ลอยตา

“ก็บอกว่าเดี๋ยวพาไปกินข้ าวไง”คนร้ อนตัวเอ่ยบอกแล้ วลุกขึ ้นยืน

ทันที

“แล้ วเสียงดังทําไม ฉันว่าแกรึไงนังบอส”บอสมองหน้ านลินแล้ ว

เดินเข้ ามาใกล้ ก่อนจะก้ มหน้ าลงมาหานลิน...บอสยักคิ ้วเบาๆ

“พูดให้ ได้ ยินขนาดนี ้นอกจากกินข้ าว...ต้ องให้ พี่ขอเป็ นแฟนหรอ

ครับน้ องสาว”
“แฟนบ้ าบออะไร!”เมื่อทังสองเสี
้ ยงดังจนกลายเป็ นเถียงกันธามก็
ตัดสินใจลุกขึ ้นยืนพร้ อมขมวดคิ ้ว เพื่ออะไร..เขามาถามเพื่อขอ
ความเห็นกลับได้ การตีกนั กลับมาเนี่ยนะ เจริ ญ

“ธาม อ้ าว..ธามไปไหน ธาม!~”

“ไม่ต้องไปตาม มันคงไปซื ้อของให้ น้อง มา..มาเคลียเรื่ องของเรา

ต่อดีกว่าครับแฟน”

“ไอ้ บอส!!!”เสียงโวยวายดังตามหลังของธามมาไม่ขาด ซึง่ นัน่

เป็ นสิ่งที่น่ารํ าคาญไม่น้อยเขาจึงเลือกที่จะเดินออกมาแต่อีก
เหตุผลที่ธามเดินออกมานัน่ ก็คือ ไปที่ร้านเพื่อสัง่ ทําแหวนคูน่ ี่
แหละ

“…”ทีแรกไม่คิดหรอกว่าจะทําเพราะเขากับนํ ้าก็เคยทําอะไรแบบ
นี ้ด้ วยกันมาก่อน อีกอย่างกับผู้ชายด้ วยกันธามก็ไม่แน่ใจว่ามัน
ต้ องทําตัวอย่างไรแต่เมื่อคิดๆดูแล้ ว...น้ องมันก็คงไม่ต่างอะไรกับ
ผู้หญิงหละมัง๊
“…”เท้ ายาวก้ าวเข้ ามาในร้ านแล้ วสัง่ แหวนแบบทีอ่ ยากได้ ...
สุดท้ ายธามก็เลือกแบบที่นลินบอกเพราะเธอคิดเหมือนกันกับเขา
ธามนัง่ รอประมาณเกือบชัว่ โมงก่อนที่เขาจะจ้ องมือตัวเองไป
พลางๆ เดิมทีนิ ้วที่เคยใส่มนั ก็คือนิ ้วนางข้ างซ้ ายนัน่ แหละ แต่แค่
ครัง้ นี ้ไม่อยากจะเหมือนครัง้ ก่อนเขาจึงเลือกที่จะวัดไซส์ขนาดของ
นิ ้วกลางไป ธามยอมรับว่าเคยรักกับนํ ้ามากจริ งๆแต่กบั กรเองเขา
ก็ใช่ว่าไม่ร้ ูสกึ ธามรู้สกึ กับกรมากๆถ้ าเทียบกันในระยะเวลาที่สนั ้
แบบนี ้เพราะงี ้ไงถึงได้ ทําอะไรแบบนี ้ให้ ทงที
ั ้ ่ปกติไม่เคยทํา

แกร่ ก...
“…”ความเงียบปกคลุมทัว่ ทังห้
้ องจะมีก็แต่เสียงแอร์ ที่กําลัง
ทํางานดังมาจากด้ านในห้ องนอนทําให้ ธามรู้ทนั ทีว่าแฟนตัวเล็ก
ของเขากําลังหลับปุ๋ยอยูแ่ น่ๆ กระเป๋ าสะพายถูกวางลงที่โซฟา
ก่อนที่ช่องดอกไม้ เล็กๆจะถูกถือเดินเข้ ามาพร้ อมกับกล่อง
ของขวัญที่บรรจุของที่เขาพึง่ สัง่ ทํามาสดๆร้ อนๆ
“อือออ”กรขมวดคิ ้วเล็กน้ อยเมื่อได้ ยินเสียงคนเปิ ดประตูเข้ ามา
แต่ดเู หมือนว่าร่างกายนี่จะต้ องการการพักผ่อนมากกว่าที่จะตื่น
มาดูวา่ เกิดอะไรขึ ้น ตาคมมองมายังร่างบางที่นอนห่มผ้ าเพียง
ท่อนบนเท่านัน้ ธามค่อยๆก้ มตัวลงโดยใช้ มือข้ างเดียวถือของขวัญ
ทังหมดเอาไว้
้

“แสบ..”ริ มฝี ปากถูกดูดกลืนเบาๆพร้ อมชื่อที่ถกู เรี ยก

“พี่กลับมาแล้ วนะ”ธามกัดเบาๆทีป่ ากล่างอวบอิ่มนัน่ มือน้ อยๆ

ยกขึ ้นปั ดแล้ วดันหน้ าอีกคนไปไกลๆเพราะรู้สกึ รํ าคาญ

“หึ...”เสียงขําน้ อยๆกับความขี ้รํ าคาญของคนขี ้เซาดังขึ ้นในลําคอ

ร่างสูงจับมือของยันหน้ าเขาออกมาจูบเบาๆแล้ วเปิ ดกล่อง
ของขวัญก่อนจะสวมสิ่งที่เขาใส่อยู่เหมือนกันลงไปยังนิ ้วกลางของ
กร

“…”แน่นอนว่าเด็กที่หลับอยู่ไม่ร้ ูสกึ ถึงความเย็นเฉียบนี่เลยซัก

นิด กรเอาแต่หลับและพลิกตัวหนีอีกคนเพราะรํ าคาญเท่านัน้
“เห้ ออ...”หมดกันความโรแมนติกที่พยายามจะทํา ธามวางช่อ
ดอกไม้ เล็กๆไว้ ข้างหมอนของกรแล้ วเดินมายังเตียงอีกฝั่ งก่อนที่
เขาจะนอนหนุนแขนตัวเองแล้ วอ่านหนังสือเพือ่ รอคนข้ างๆตื่นมา

16:07น.
ฟึ่ บบ...
“…”คนงัวเงียกระเด้ งตัวขึ ้นมาแล้ วมองซ้ ายมองขวา ผมเผ้ ายุ่ง
เหยิงเหมือนพึง่ ผ่านสงครามมาอย่างนันแหละ
้ กรหันมองกวาดไป
ทัว่ ห้ องทังที
้ ่ตามยังลืมไม่ขึ ้น แต่สายตาเรี ยวเล็กก็มาพบเข้ ากับร่าง
ของคนรักที่นอนอ่านหนังสืออยูข่ ้ างๆ

“พี่ธามมม”กรหันกลับมานอนซบหน้ าท้ องของแฟนตัวเองแล้ วใช้

มือลูบไปมา

“ง่วงอ่าาา~”ร่างบางใช้ จมูกขยี ้ลงไปยังท้ องแล้ วขยับกายขึ ้นมา

ซบที่คอแกร่งของคนโตกว่า
“เดี๋ยวค่อยนอนดึกๆ นอนช่วงนี ้อีกเดี๋ยวปวดหัว”แม้ สายตาจะยัง
อ่านตัวอักษรบนบรรทัดแต่ปากก็ก้มจูบไวๆที่หวั กลมไปหนึ่งที

“อืออ...”มือซนๆของกรปั ดป่ ายไปทัว่ ไม่วา่ จะเป็ นหน้ าอก ช่วง

ท้ อง หรือแม้ แต่เข็มขัด กรลูบไปจนสุดปลายแขนของธามที่เขา
หนุนหัวไว้ ด้วย ซึง่ นัน่ ธามก็ไม่ได้ วา่ อะไรแม้ แต่น้อย

“…”แต่เดี๋ยวนะ ระหว่างที่จบั ไปมาอยู่เนี่ยทําไมรู้สกึ แปลกๆ

“ใส่แหวนอะไร”ร่างบางกระเด้ งตัวขึ ้นมานัง่ ขัดสมาธิแล้ วหน้ าบึ ้ง

กับเขาไม่มีแล้ วจะมาใส่อะไร...วันวาเลนไทน์ยงั จะมาใส่อะไรกับ
ใครอีก

“กับกรยังไม่เห็นมีเลยนี่ใส่กบั ใคร”นํ ้าเสียงติดแว้ ดเอ่ยขึ ้นอย่างไม่

ดูความผิดปกติบนนิ ้วตัวเองเลย

“แหวนคู”่

“คูก่ บั ใคร!”กรปั ดหน้ าหนังสือของธามแล้ วขึ ้นมานัง่ ทับบทกลาง

ลําตัวก่อนจะกอดอกแน่น หน้ าสวยบึ ้งตึงเหมือนไปกินรังแตนมา
จนธามนึกขํา
“เมีย”

“คนไหน?”ให้ มนั ดีๆนะไอ้ พี่ธาม คนไหน?

“นัน่ สิ...คนไหนดี หืมม”พูดไปก็ใช้ มือลูบทีบ่ นเอวไปด้

ั้ วย ธามหัน
มองช่อดอกไม้ ที่วางข้ างหมอนแล้ วหันกลับมามองหน้ าเด็กแสบ

“แล้ วนัน่ ดอกไม้ ใคร?”

“อยูข่ ้ างใครก็เป็ นของคนนันสิ

้ ”ไหล่หนายักขึ ้นสบายๆ อยากจะโร
แมนติกอยูห่ รอกแต่ก็ติดกวนตีนไปซะแล้ วตอนนี ้

“เอาดีๆพี่ธาม ของใคร!”

ฟอดดด!~

“ก็ของเราไง”ธามเอื ้อมไปหยิบดอกไม้ ช่อเล็กมาแล้ ววางในมือ

ของกรจากนันก็
้ ขโมยหอมแก้ มไปอีกครัง้

ของกร...
เหวอดิ...
หน้ าแตกสิ...
โวยไปแล้ วอะ...

“อ๋อ...อะ...อืออ ขอบคุณครับ”กรยิ ้มแล้ วเม้ มปากตัวเองแน่นก่อน

จะสังเกตบนมือของตัวเองว่านิ ้วของกรเองก็มีแหวนแบบเดียวกัน
กับธามอยู่ด้วย

“รู้รึยงั ว่าเมียคนไหน”เสียงแกล้ งถามดังขึ ้นน้ อยๆ ทําเอากรขย่ม

ตัวเพราะความขัดใจ

“ก็แค่ถามนี่~ ขอบคุณนะ”คนตัวเล็กโถมตัวลงมากอดแล้ วซุก

หน้ าไปมาที่คอแกร่ง

“พี่ธามน่ารักจัง น่ารักที่สดุ เลยยย”ใบหน้ าเห่อร้ อนขึ ้นมาเพราะนี่

เป็ นครัง้ แรกที่กรได้ รับอะไรแบบนี ้

“น้ องกรรักพี่ธามนะ”จูบหนักๆที่ต้นคอเป็ นสิ่งยืนยันได้ วา่ เด็ก

แสบกําลังเขิน
“อืมมม พี่ก็รักเรา”เอวเล็กเผลอขยับเลื่อนขึ ้นลงไปมาทําเอาช่วง
ล่างเสียดสีกนั กรคงลืมไปว่า...เขาได้ ไปแกะเข็มขัดอีพี่มนั ออก
แล้ วนี่นา สงสัยเด็กดื ้อคงอยากโดน

"พี่ให้ เราแล้ ว...แล้ วเราจะให้ อะไรพี่ หืมม"อะไร? ให้ ของแล้ วทวง

กลับแบบนี ้มีด้วยหรอ แล้ วมือหนะมือ..กําลังบีบอะไรอยู่ห้ะ
พี่ธามมม

"งืออ รู้แล้ ว..."ร่างเล็กเลื่อนตัวลงมาตํ่าแล้ วแนบหน้ าลงกับเป้า

กางเกง กรงับลงไปยังสิ่งทีอ่ ยู่ใต้ บ๊อกเซอร์ เบาๆ

"งัน....เดี
้ ๋ยววันนี ้กรทําให้ ธามเองนะ"
 CH22
ก็แค่ คนคุยเก่ า

สามอาทิตย์ ต่อมา
“แหมม แหวนน”ปอมองบนแล้ วสะกิดคนข้ างๆอย่างฟรังให้ ดู
แหวนที่อยูบ่ นมือเพื่อนตัวเอง

“ล้ อมานานละไม่เบื่อรึไง”กรตอบไปพร้ อมใช้ หลังมือขยี ้ตาขวา...

ทําไมตามันกระตุกดิ๊กๆแปลกๆเนี่ย

“หรื อถ้ าอิจมากก็หาผัวค่ะ”หน้ าหวานลอยหน้ าลอยตาไปมาแล้ ว

เชิดหน้ าใส่ปอ แน่นอนว่ามันน่าหมัน่ ไส้ จนอยากจะเอาเท้ าถีบ
จริ งๆให้ ตายเถอะ หัวกลมนอนฟุบกับโต๊ ะมองแหวนมือตัวเองแล้ ว
อมยิ ้มน้ อยๆอยู่คนเดียว

“…”มุมปากถูกยกขึ ้นด้ วยความเคยชินพร้ อมสายตาที่จ้องมอง

แหวนที่สวมไม่ยอมละไปไหน
“ทะลุแล้ วมัง๊ เอเดาะ”ฟรังแกล้ งพูดขึ ้นมาไม่ชดั ในคําท้ ายแต่ก็
พอจะรู้วา่ สื่อคําว่าอะไร แต่แล้ วไง~...ไม่สนหรอกนะ ได้ ยินแต่ไม่
โฟกัส คนมีแฟนทําไรก็ไม่ผิด

แกรกก...
เสียงลากเก้ าอี ้เลคเชอร์ เก็บเข้ าที่เดิมดังขึ ้นเมื่อจบคลาสในคาบ
เรี ยน วันนี ้กรมีเรียนแค่ครึ่งวันต่างจากธามที่ต้องเรียนทังวั
้ น กรว่า
กรอาจจะต้ องมาอยู่กบั เพื่อนก่อนนี่แหละ ดีกว่าไปนัง่ รอพี่มนั ที่ใต้
คณะเลย

“กูไปนะ ผู้รอ”ฟรังไม่รอคําตอบรับจากเพื่อนสนิททังสองคนว่
้ าตก
ลงหรื อไม่ตกลงแต่เขาเลือกที่จะไปเลยมากกว่า

“เดี๋ยวสิอีฟรัง อีฟระ...อีเวรรรร”

“กร”เสียงเรี ยกทีร่ ้ ูตวั อีกทีก็มาพร้ อมมือใหญ่ที่คว้ าลงยังท่อนแขน

ขาว ตอนแรกโฟกัสอยูก่ บั ฟรังและปอที่กําลังจะยืนบ่นเพื่อนที่จาก
ไป แต่แล้ วคนตัวบางก็ต้องหันขวับไปมองหน้ าคนที่เข้ ามาสัมผัส
ท่อนแขน

“นาย...”คําพูดเบาๆเอ่ยหลุดออกมาจากปากเมื่อผู้ชายที่ยืน
ด้ านหน้ าเขาตามมาหาถึงที่ตกึ คณะที่กรเรี ยน

“ห้ ะ มึงว่าไรนะ”ปอเองที่ยงั รับรู้เรื่องราวได้ ไม่เต็มที่ก็หนั กลับมา

มองเหมือนเพื่อนตัวเองเช่นกัน

“เชี่ย..”เสียงอุทานเอ่ย ก่อนที่จะคว้ าลงยังมือของนายบ้ างแล้ ว

แกะออกจากท่อนแขนของเพื่อนตัวเอง

“จบแล้ วก็จบดิวะ”ปอก็พอรู้มาบ้ างว่ากรมันทะเลาะกับพี่ธาม

เพราะเรื่ องของคนคุยเก่าที่ผ่านมา แต่ใครจะไปคิดว่าไอ้ เจ้ าตัว
ปั ญหาจะมาจริ งๆที่นี่ ผู้มาใหม่อย่างนายหันมองปอด้ วยแววตา
เอาเรื่ องภายใต้ ใบหน้ าที่เรี ยบนิ่งก่อนจะหันกลับมามองเป้าหมาย
ของเขาเช่นเดิม
“นายไปรอกรที่ใต้ หอ ทําไมนายไม่ค่อยเจอกรเลย”นายยอมแพ้
กับการจับมือเพื่อรัง้ อีกฝ่ ายเอาไว้ แต่ก็ไม่ได้ แปลว่าเขาจะยอมแพ้
ในเรื่ องของการพยายามที่จะเข้ าหา

“กร...อยู่กบั พี่ธามหนะ”คนตัวเล็กพูดจาตะกุกตะกักไม่น้อย
เพราะสุดท้ ายที่คยุ กันครัง้ ล่าสุดคือการที่นายบอกกับเขาว่ากรเป็ น
คนที่ไม่ใช่และไม่ต้องการที่จะสานสัมพันธ์ต่อด้ วย

“สรุป...กรคบกับ...เขาจริ งๆหรอ”นายเว้ นคําพูดเมื่อเอ่ยถึงบุคคล

ที่สามที่เป็ นรุ่นพี่อย่างธาม หน้ าสวยพยักหน้ าตอบกลับแล้ วเม้ ม
ปากแน่น...ทําไม? คนแบบเขามันดูไม่มีทางจะคบคนแบบพี่ธาม
เลยใช่มยั๊ แน่ส.ิ ..อย่างน้ อยพี่ธามก็ยงั ไม่ทําเรื่ องแย่ๆกับกรแบบคน
ตรงหน้ าหนิ

“นายไม่เชื่อหรอก...”

“กรแค่ประชดให้ นายเสียใจ ใช่รึเปล่า”เท้ าใหญ่เดินก้ าวเข้ ามา

ใกล้ ขึ ้นเพื่อเค้ นเอาคําตอบที่จริ งจัง ที่เขากับกรเลิกคุยกันไปสาเหตุ
มันก็มีเยอะแยะ ไม่วา่ จะเบื่อ ไม่ใช่ น่ารํ าคาญรวมถึงมีคนใหม่ แต่
ปั ญหาหลักๆมันคือการมีคนใหม่นี่แหละ...และที่สําคัญตอนนัน้
นายทิ ้งกรไปหาผู้หญิง

“หลงตัวเองไปมัง๊ ”ปอพยายามจะจิกกัดทุกคําพูดเพราะที่ผ่านมา
เพื่อนเขาต้ องมานัง่ เสียใจกับคนๆนี ้อยู่เยอะพอสมควร

“จะเชื่อไม่เชื่อก็เรื่องมึงดิ กลับอีกร!”ปอคว้ าตัวเพื่อนตัวเอง

เตรี ยมจะเดินลงจากตึกเรี ยนแต่ก็ต้องสะดุดกับอีกคนที่เดินมา
ขวางเอาไว้ ซะก่อน

“นายรู้วา่ นายทําผิด...แต่คือนายอยากขอโทษ กลับมะ...”จะให้

กลับก็ควายแล้ ว!!ปอหละอยากจะพูดให้ ร้ ูแล้ วรู้รอด สายตาของ
คนตัวเล็กด้ านหน้ าที่มองไปยังคนคุยเก่าทําเอาเพื่อนอย่างปอต้ อง
ลากอีกฝ่ ายเดินลงตึกมาอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าไอ้ เวรนัน่ ตามมา
ติดๆ มองมันแบบนัน...เพื
้ ่อนเขาคงยังจะติดกับความรู้สกึ
แบบเดิมๆอยู่หละสินะ ก็คงเป็ นแค่วามรู้สกึ ที่เกิดจากความสงสาร
ไม่ใช่ความชอบ
“…”ปอไม่ได้ พดู อะไรและกรเองก็พอจะรู้วา่ เพื่อนของเขากําลัง
จะทําอะไร ปอเดินจํ ้าเอาๆลากเพื่อนตัวเองมาที่คณะทันตะ

“รอผัวมึงตรงนี ้! พักกลางวันก็ไปแดกกับพี่มนั ก่อนที่บางอย่างจะ

โดนคาบไปแดกก่อน”คําพูดจิกกัดหันไปมองคนเดินตามที่ทําตัว
ไม่ร้ ูทกุ ข์ร้ ูร้อนอะไร นายเดินมานัง่ ข้ างๆเก้ าอี ้ม้ าหินทีก่ รนัง่ แล้ ว
ตัดสินใจนัง่ ลงข้ างๆด้ วย

“…”สายตากดดันจากคนเคยคุยจ้ องมาด้ านข้ างหากรในระยะ

ประชิด นายนัง่ จ้ องกรแล้ วยิ ้มให้ เบาๆทุกทีที่ใบหน้ าสวยหันมาหา
...เขารู้ในแววตานัน่ กรเองก็ยงั สัน่ ไหว

“มะ..ไม่ไปหาแฟนรึไง”กรถามออกไปเพราะอยากจะตอกยํ ้ากับ
ตัวเองว่านายได้ ทําอะไรกับเขาไว้ บ้าง

“นายยังไม่มีใครนะ...หลังจากคุยกับกร”

“ตอแหล”ปอที่ยืนอยู่เดินมาใกล้ ๆแล้ วก้ มลงแทรกหน้ ามาตรงก

ลาง...ใช่ เขาไม่อยากนัง่ จะยืนคํ ้าหัวแม่งนี่แหละ ตามจังอีเห็บ
“แล้ วที่ลากไปเอาๆๆๆ กันในห้ องนี่เพื่อนมัง๊ ”กรใช้ มือจับแขนปอ
เป็ นเชิงปรามน้ อยๆว่าอย่า เขาไม่ได้ อยากจะมาฟั งเรื่ องราวใน
อดีตที่มนั ก็ไม่ได้ น่าจะจดจําซักเท่าไหร่นกั

“…”คนมีความผิดไม่ได้ ตอบอะไร เขาใช้ สายตาส่งไปหาปอแทน

แต่ก็ได้ การแยกเขี ้ยวจากเพื่อนของกรตอบกลับมาเช่นกัน ยอมรับ
เลยว่าที่มาง้ อหนะ...

ศักดิ์ศรี ล้วนๆ
อยากจะได้ กรคืน...
เพราะกรมีคนใหม่ที่ดีกว่า
เพราะกรที่โดนเขาทิ ้ง
ดันไปได้ คนใหม่ที่ดีกว่าตัวเอง
เขาเลย...อยากกลับมาได้ คนๆนี ้คืน
ก็เท่านัน้

“กร..นายพูดจริ งนะครับ”ฝ่ ามือใหญ่วางลงที่ตกั บริ เวณขาอ่อน

แล้ วลูบไปมาอย่างที่เคยทํา

“วันครบรอบที่ผ่านมา นายเองก็...ยังคิดถึงกรตลอด”สายตาที่
เคยถูกใช้ ในอดีตเองก็สง่ มามองกรในตอนนี ้ด้ วย สายตานี ้ไง...ที่
ทําให้ กรเชื่อว่านายไม่โกหก แต่แล้ วสุดท้ ายเป็ นยังไง นายก็ทิ ้งกร
ไปอยู่ดี

"ไม่งนนายไม่
ั้ ทกั กรไปหรอก...ทีแรกนายนึกว่าบล็อคกันแล้ วซะ
อีก"ใครบอกว่าเขาคิดถึง...เขาทักเพราะพึง่ รู้ก่อนวันที่จะทักไปเอง
ว่ากรคบกับธาม...ถ้ ารู้เร็วกว่านี ้เขาก็คงมาทวงกรคืนไวกว่านี ้แล้ ว

"ขอบคุณนะครับ"

“กรเองก็ยงั คิดเหมือนกันใช่รึเปล่า”เสียงนี่ก็ทําเขาใจอ่อนตามไป
ด้ วย
ตุบ!!!
“…”กระเป๋ าเป้และเอกสารถูกวางลงบนโต๊ ะผ่ากลางแขนทีล่ บู มือ
ไปมาอยู่ตกั ของกร ตาเรี ยวเงยมองคนมาใหม่แล้ วลุกขึ ้นทันที

“ซ่าอีกแล้ วว่ะ”เสียงบอสเป็ นคนเอ่ยพูดขึ ้นมาก่อนเมื่อบรรยกาศร

อบตัวเงียบไป

“เพื่อนหรอลูก”นลินเดินเข้ ามาจับหน้ าของกรแล้ วเอียงซ้ ายขวา

ไปมา เธอเอ็นดูกรเหมือนเป็ นน้ องชายแท้ ๆจริ งๆเลย หญิงสาวหัน
มองนายเป็ นพักๆแล้ วยิ ้มให้ แต่นนั่ ก็เป็ นยิ ้มที่ทําคนโดนมองเสียว
สันหลังไม่น้อย

“อื ้อ”กรพยักหน้ าไวๆ

“วันนี ้กินข้ าวด้ วยนะเจ๊ ทังกรทั

้ งปอเลย”นลิ
้ นตอบตกลงไปแบบ
ทันทีเพราะตัวเธอเองก็ชอบคุยเรื่ องอะไรต่างๆนานากับปอเพื่อน
กรด้ วยเหมือนกัน
“งันกู
้ ไปซื ้อข้ าวก่อนนะ เคลียไปเด้ อ”ปอคว้ ามือนลินและบอ
สลากออกมาจากด้ านนอกเพื่อไปยังโรงอาหารของคณะทันตะเอง

“…”มันก็สมคํารํ่ าลือจริ งๆนัน่ แหละที่ธามเป็ นคนไม่พดู จนถึง

ตอนนี ้นายยังไม่ได้ ยินเสียงธามเลยด้ วยซํ ้า

“พี่ธาม...อยากกินอะไรวันนี ้”กรเดินเข้ ามาหาแล้ วใช้ มือ

ล้ วงกระเป๋ ากางเกงเพื่อหยิบกระเป๋ าตังขึ ้นมา ที่จริ งมันเป็ นการ์ ด
โฮลเดอร์ แบบเรี ยบๆไม่ใช่กระเป๋ าตังค์หรูอะไรมากหรอก

“ยังไม่ได้ คิด”ธามตอบเรี ยบๆแล้ วยกมือขึ ้นลูบผมกรเบาๆ สายตา

คมตังแต่
้ มาละมามองนายเพียงไม่กี่ครัง้ นอกนันคนในสายตา
้
ของธามก็มีเพียงเด็กตรงหน้ าเท่านัน้

“มีไรรึเปล่าครับ?”นายลุกขึ ้นจากเก้ าอี ้ม้ าหินแล้ วทําใจกล้ า

ถามธามออกไปก่อน

“…”ธามไม่ได้ ตอบอะไรเพียงแค่เลิกคิ ้วขึ ้นแล้ วกระตุกยิ ้มมุมปาก

สายตาที่มองเขาตังแต่
้ หวั จรดเท้ านี่มนั อะไรกัน แม่งโคตรจะดูถกู
นายอยากจะชกหน้ าไอ้ คนตรงหน้ าเขาสุดๆ นี่หรอ..ธามคณะทัน
ตะที่หล่อนักหนา รู้วา่ สู้อะไรแทบไม่ได้ เลยแต่แล้ วทําไม...เขามา
ก่อน

“ผมเห็นพี่มอง พีม่ ีไรกับผมรึเปล่า?”คําถามยํ ้าถามขึ ้นอีกเพื่อ

ปลุกอารมณ์

“คือ...”เสียงหวานกําลังจะเอ่ยแทรกแต่ก็ไม่ทนั อีกฝ่ ายที่ตอบ

แทนมาก่อน

“คนคุยเก่าใช่มยั๊ ”

“ครับ?”ตาคมปรายมามองคนที่ถามเขาเมื่อครู่แล้ วนัง่ ลงที่เก้ าอี ้

ธามดึงมือเล็กให้ นงั่ ลงมาตามข้ างๆ นายกลืนนํ ้าลายช้ าๆเพราะไม่
คิดว่าอีกฝ่ ายจะรู้และถามตรงจุดขนาดนี ้

“อยากจะได้ คืน?”ร่างสูงหันมองกรที่นงั่ ข้ างๆก่อนเท้ าคางมอง

“…”
“ถ้ าบอกว่าไม่ให้ ...ได้ รึเปล่า”ทุกคําที่พดู ธามยังคงมองกรตลอด
ก่อนที่จะหันกลับไปมองนายอีกครัง้
“ไม่สิ ถ้ าตามหลักจิตสํานึกแล้ ว...ไม่น่ากลับมาแต่แรก”

"กรเองก็มีพี่ทงคนนี
ั ้ ่นะ..."หางเสียงนี่มนั ....กรหันมองแฟนตัวเอง
แล้ วยิ ้มอ่อนๆ ร้ ายกาจเหมือนกันแฮะ

“เราคุยกับคนแบบนี ้รู้เรื่ องด้ วยรึไง”

“แค่ตรรกะง่ายๆยังคิดไม่ได้ เลย หืม?”ธามก้ มลงหอมแก้ มกรไวๆ

จากนันก็
้ ใช้ มือเอื ้อมไปโอบเอวอีกคนเอาไว้

“…”ถ้ าพูดแบบนี ้ หันมาด่ากันตรงๆนายยังจะรู้สกึ ดีซะกว่า คิด

ว่าฉลาดแล้ วจะพูดอะไรแบบนี ้ได้ รึไง?

“งัน...นายกลั
้ บก่อนนะกร”คนตัวบางยิ ้มให้ น้อยๆแล้ วยกมือขึ ้น
เพื่อบอกลา นายทําอะไรไม่ได้ แล้ วตอนนี ้เขาเลยตัดสินใจกลับ ใน
ครัง้ นี ้นายมาเพื่อที่จะอยากได้ ของๆเขาคืนยังไงก็ต้องได้ คืนเพราะ
นี่เป็ นเพียงแค่จดุ เริ่ มต้ นในการเอาคืน มันก็แค่เริ่ มไม่สวยซัก
เท่าไหร่ก็แค่นนเอง
ั้
 CH23
เราเองก็เป็ นครัง้ แรกของพี่

“…”ตาเรี ยวมองตามหลังของนายจนเดินหายลับไปกับตา ก่อน

จะหันมามองสายตาอีกคนที่กําลังจ้ องมองเขาอยู่ อีกคนที่เดิน
ออกไปแบบไม่หนั กลับมาแต่อีกคนที่มองแต่กรอยูแ่ บบนี ้...คนที่นงั่
ข้ างๆนี่ดีกว่าเป็ นไหนๆเลย

“…”ตาคมจ้ องมองเด็กหนุ่มตรงหน้ าด้ วยใบหน้ าเรี ยบนิ่งแต่ไม่ได้

เอ่ยอะไร มือใหญ่ที่เกาะกุมอยู่ยงั ช่วงเอวปล่อยออกแล้ วหันหน้ า
หนีมาด้ านข้ างเพื่อแสดงความไม่พอใจ

“พี่ธาม...โกรธหรอออ”

“หึงน้ องหละสิ~๊ ”กรใช้ คางถูไปมากับหัวไหล่แล้ วมองตาปริ บๆให้

ในระยะประชิด สาดความน่ารักเข้ าใส่แล้ วจะใจอ่อนรึเปล่าเนี่ย

“…”ธามไม่ได้ สนกับการกระทํานี่เท่าไหร่นกั ร่างสูงเอาแต่มอง

ตรงไปด้ านหน้ าทําให้ กรเห็นแต่ภาพด้ านข้ างของอีกฝ่ าย
“ให้ มนั มาจับตัวได้ ยงั ไง”คิ ้วหนาขมวดจนชนกันแต่ก็ไม่ได้ หนั มา
มองอีกคนอยู่ดี

“ก็นายมันมาจับเฉยๆ ยังไม่ได้ มีอะไรเลย จริ งๆน้ าาาา”เสียงใส

อธิบาย ตาดุปรายมองแล้ วสบเข้ ากับตาเรี ยว

“แบบนี ้ ถ้ าเป็ นนํ ้าพี่ก็จบั ได้ ใช่มยั๊ ”ธามไม่พอใจจริ งๆที่เห็นว่าอีก

คนมาจับขาอ่อนแฟนตัวเอง แล้ วยิ่งเป็ นคนคุยด้ วยแล้ ว เขา
อยากจะเดินเข้ ามาอัดหน้ ามันซักหมัดแต่ทําไงได้ เขาอยาก
แก้ ปัญหาด้ วยสมองไม่ใช่ด้วยกําลัง

“ไม่เอาสิไม่โยงเรื่ องนี ้มาคุยกันสิ”ช่องว่างระหว่างมือของธามถูก

มือเล็กสอดเข้ ามาแล้ วจับประสานกันไว้ ทําไมต้ องพูดถึงนํ ้าด้ วย..
นํ ้าๆๆ นํ ้าอีกแล้ วอะ

“ยังไงๆ กรก็รักแค่พี่ธามนะ”ใช่ กรรักแค่พี่ธาม ถึงกับนายมันจะ

ยังรู้สกึ แต่นนั่ ไม่ได้ แปลว่าเขาจะกลับไป รู้สกึ ในที่นี ้ก็แค่สงสารแต่
กับสิ่งที่เคยเจอมาแล้ ว...สงสารตัวเองดีกว่า
ตึก ตึกๆ..
เสียงวางจานข้ าวและนํ ้าถูกวางลงบนโต๊ ะเมื่อทังสามคนกลั
้ บมา

“ให้ มนั น้ อยๆบ้ างก็ได้ รู้ค่ะว่าผัวเมีย”ปอนัง่ ลงข้ างๆกรแล้ วเอ่ย

แซวเพราะเห็นว่าเพื่อนตัวเองนัง่ เอนตัวไปทางพี่ธามแล้ วจับมือกัน
แน่น

“ขนาดรู้ยงั มีคนมายุ่ง”ธามพูดขึ ้นมาทําเอานลินมองหน้ า เพื่อน

เขากําลังไม่พอใจสินะ...ไม่ได้ เห็นอะไรแบบนี ้มานานแล้ ว ธามหวง
น้ องมันมากกว่าทีเ่ ธอคิดซะอีก

“ปอบอกหมดแล้ วว่าเด็กนัน่ คนคุยเก่าเรา”หญิงสาวเพยิดหน้ าไป

ทางกรเพื่อสื่อให้ ร้ ูเพราะว่าตอนนี ้มือของเธอกําลังหยิบขวดนํ ้ามา
เทนํ ้าลงในแก้ ว

“อื ้อ ก็ใช่”

“แต่มนั พึง่ กลับมาวันนี ้ กูวา่ มันต้ องกลับมาเรื่อยๆแน่นอนอีนี่มนั

หน้ าด้ านเว่อร์ ”ปอมองบนแล้ วยกช้ อนตักอาหารเข้ าปาก
“เอาหน่า อีปออย่าพึง่ ปั่ นได้ มะแค่นี ้พี่ธามก็หน้ าบูดแล้ ว”ร่างบาง
หันมองธามแล้ วใช้ มือลูบหลังมือใหญ่ของธามเบาๆ

“ไม่คิดมากน้ าที่รัก~”ปากเล็กเบะลงแล้ วส่งสายตาอ้ อนไปหาอีก

คน แน่นอนว่าคนที่โตกว่าหลบสายตาของกรไปแล้ ว ขืนเขามอง
หรอ..หลุดยิ ้มออกมาแน่ๆ

“อยากให้ หายก็รอกลับห้ องไปง้ อคืนนี ้ดิ”บอสยักไหล่แล้ วเคี ้ยว

ข้ าวในปากไปด้ วย ท่าทางชิวๆแบบนี ้ยอมรับว่าน่าหมัน่ ไส้ มาก
จริ งๆ ธามหันมองบอสแล้ วเลิกคิ ้วขึ ้นแต่ก็ได้ การยักคิ ้วกวนๆจาก
เพื่อนตัวเองตอบกลับมา รู้หรอกทีม่ นั จะสื่อหนะ!

“ไม่เอาแล้ วไม่พดู เรื่ องนี ้แล่ว! ป่ ะ..ไปหาอะไรกินกันนน”กรลุกขึ ้น

ยืนแล้ วดึงแขนของธามให้ ลกุ ตามไปด้ วย

“…”คนมาดนิ่งลุกขึ ้นยามตามมาแต่โดยดีซงึ่ ดูเหมือนตัวเขาเองก็

หิวหน่อยๆแล้ วเหมือนกัน ธามต้ องกินเพื่อที่จะได้ เก็บแรงเอาไว้ ใช้
เรี ยนคาบบ่ายต่อ ทังสองต่
้ อคิวซื ้ออาหารและนํากลับมานัง่ ทานที่
โต๊ ะม้ าหิน
“ตังใจเรี
้ ยนนะ”ปลายเท้ าเล็กก้ าวเข้ ามาใกล้ แล้ วใช้ ปากอิ่มจุ๊บ
เบาๆที่หน้ าอกของธาม

“อืม”ร่างสูงพยักหน้ าแล้ วยกมือขึ ้นลูบหัวเหมือนอย่างเคยก่อนจะ

พูดประโยคคําสัง่ ออกมา

“กลับไปรอพี่ที่ห้องไม่ต้องไปแวะไหน”

“โอเคครับ~”หัวกลมพยักตอบเร็วๆเพื่อให้ อีกคนเชื่อใจ

“กรไม่ไปไหนหรอกนะ พี่ธามไปเรียนเถอะ”ทังสองแยกจากกั
้ น
พร้ อมกับรุ่นพี่ทงั่ สามคนที่เข้ าห้ องไปเรี ยนคลาสบ่ายต่อทําให้
เหลือเพียงเด็กอักษรสองคนเท่านัน้ กรกับปอเดินกลับเข้ าหอไป
พร้ อมๆกันแต่กรเองก็ชวนให้ ปอมานัง่ เล่นที่ห้องของพี่ธามมันก่อน

ติด๊ ...แกร่ กก
ประตูถกู เปิ ดออกทันทีเมื่อเจ้ าของห้ องมาถึง
“แหมมม เดี๋ยวนี ้เข้ าคล่องจังนะคะประตูเนี่ย ห้ องมึงมัง๊ ”ปอเอ่ย
แซะแล้ วเบ้ ปากให้ เพื่อนตัวเอง เด็กหนุ่มนัง่ ลงบนโซฟาโดยที่กรเอง
ก็เดินเข้ าไปเปลี่ยนขาสันในห้
้ อง

“ก็ห้องผัวกูมะ”เสียงตะโกนตอบกลับมาพร้ อมใบหน้ ายิ ้มแย้ ม

โผล่มาให้ เห็น กรเดินมาพร้ อมนํ ้าเย็นในตู้ก่อนจะยกมันดื่มเพื่อดับ
กระหาย

“จ้ าาาา”หลังจากคําเอ่ยเล่นกับความเงียบก็เข้ าปกคลุมเพราะทัง้

สองมัวแต่สนใจมือถือที่อยู่ในมือ

“เออมึง กูถามจริงเหอะ...”ปอเว้ นจังหวะแล้ วปิ ดล็อคหน้ าจอ

โทรศัพท์เพื่อถามคําถามที่เข้ าโหมดจริ งจัง

“ว่า?”กรยังคงจ้ องมือถือตัวเองที่ส่งข้ อความหาคนรักอย่างธาม

ไม่หยุดแม้ วา่ พี่ธามกําลังจะเรี ยนอยู่ก็ตาม

“มึงยังรู้สกึ กับอีเ**้้ยนัน่ ใช่มะ”หน้ าจอมือถือกลายเป็ นไม่มี

ความหมายทันทีเมื่อคําถามที่ตรงจุดเอ่ยออกมา
“ไมมึงถามงี ้”มือบางลดระดับมือตัวเองจนกระทัง่ วางสิ่งที่ถือเอา
ไว้ บนตัก

“กูคบมึงสามวันมัง๊ กร เห็นสายตาก็ร้ ูแล้ วมะ”มันก็จริ ง ปอไม่ได้

คบกับกรมาแปปเดียวซะเมื่อไหร่

“…”ปากเล็กเม้ มเข้ าหากันแน่น...คือยังรู้สกึ มัย๊ มันก็ใช่ แต่ไม่ได้

ในเชิงที่ต้องการแล้ วนี่ ไม่งนเขาไม่
ั้ คบแล้ วก็รักพี่ธามมากขนาดนี ้
หรอก

“ตอนมึงมองแม่งที่หน้ าคณะพี่ธาม สายตามึงมีอาลัยอาวรณ์นะอี

แรด”ปอกัดแทบทุกคําที่พดู เพราะเขาเองก็ไม่ชอบนายจริ งๆ ไอ้
นัน่ มันเคยทําเพื่อนเขาเสียใจซึง่ เขาไม่มีทางที่จะชอบคนแบบนี ้ได้
เลยให้ ตายเถอะ!!

“ก็ร้ ูสกึ แต่ไม่ได้ แปลว่ากูจะกลับไป กูมีพี่ธามทังคนปะวะ”สี

้ หน้ า
มุย่ ลงปรากฏให้ เห็นชัดเจนเมื่อเอ่ยถึงเรื่ องนี ้อย่างจริ งจัง

“แล้ วตอนนี ้กูก็รักพี่ธามมากด้ วย พี่เขาเองก็รักกู...มันดีอยู่แล้ ว

ใครจะทําพัง”
“กูร้ ูวา่ ไม่ได้ กลับ แต่มงึ นึกถึงใจอีพี่มนั บ้ าง ถ้ าพี่มนั เห็นช็อตนันนะ
้
มึง...หึ เลิกแน่!”ปอขูแ่ ละสร้ างสถานการณ์สมมติขึ ้นมาเพื่อยํ ้า
เตือนให้ กรได้ คิด

“ก็แค่มองมึงอย่าบ้ า”กรเถียงฉอดๆกับเพือ่ นตัวเอง

“แล้ วถ้ าเปลี่ยนตรงนันเป็

้ นพี่ธามกับเมียเก่าเขาหละ”ดูเหมือนชื่อ
นี ้จะจี ้จุดไม่น้อย ตาเรี ยวโตขึ ้นแล้ วผลักหมอนที่หนุนหลังอยู่ไป
ทางปออย่างเสียอารมณ์ สองรอบแล้ วนะ!ที่มีคนยกประเด็นนี ้
ขึ ้นมา

“มึงเลิกพูดถึงอีพี่นํ ้าได้ มยั๊ วะ”

“พี่ธามแม่งก็พดู !จะอะไรนักหนา มันจะแหกกลับมารึไงพูดกัน

จัง!”ปอเลิกคิ ้วแล้ วถอนหายใจ

“แล้ วจะใส่อารมณ์เพื่อ ก็แค่ถามปะอีเวร”กรเบือนหน้ าหนีแล้ วมุย่

หน้ าลงมากกว่าเดิม

“…”เมื่อบทสนทนามันเงียบปอเริ่มพูดอีกครัง้ เขาเงียบให้ กรมัน

อารมณ์เย็นลงก่อนที่จะเริ่ มอธิบายต่อ
“ถ้ าเป็ นอีฟรังมันก็ต้องบอกเหมือนกู กูไม่ได้ จะยํ ้าแต่กแู ค่เตือนๆ
นี่มนั กลับมาวันเดียวแววเขวมึงออกแล้ ว”นํ ้าเสียงที่เย็นลงของปอ
พยายามอธิบาย

“ตอนแรกมึงจริ งจังกับพี่ธามแล้ วพี่ธามมันก็จริ งจังตอบกลับ

มาแล้ ว...”

“กูถามมึงจริ งๆ ถ้ าไอ้ นายมันกลับมามึงยังจะจริ งจังกับพี่ธามอ

ยู่มยั๊ วะ”กรหันกลับมามองเพื่อนตัวเองแล้ วถอนหายใจ

“จริ งจังดิ...กูไม่กลับไปหาคนที่เคยเ**้้ยใส่กหู รอก รู้วา่ ห่วง”

“แต่กไู ม่กลับไปจริ งๆ...”หัวกลมทิ ้งตัวลงนอนตักของเพื่อนอย่าง

ปอแล้ วพลิกตัวขึ ้นมามองหน้ าอีกคนจากด้ านล่าง

“กูรักพี่ธามจริ งๆนะ จริ งๆเลย”

“พี่ธามคือครัง้ แรกของกูในทุกๆเรื่ อง กูไม่มีทางลังเลหรอกปอ...กู

มองก็แค่มอง”กรเป็ นคนชอบก่อน รู้สกึ ก่อนทําไมกรถึงต้ องทิ ้งคน
ที่กรพยายามแทบตายกว่าจะได้ มาไปด้ วยหละจริ งมัย๊
“…”
“มึงเข้ าใจกูนะ”ปอพยักหน้ าแล้ วลูบผมเพื่อนของตัวเบาๆที่ตกั
เขารู้วา่ กรเป็ นคนยังไงเขารู้ดี...ปากดีแต่ก็ใจอ่อน กรคูก่ บั พี่ธามห
นะมันดีที่สดุ แล้ วเขาไม่อยากจะให้ เพื่อนต้ องกลับไปอยู่ในจุดที่ตวั
เขาเองก็สงสาร

5:09น.
“กูไปละ”กรบอกลาเมื่อเจ้ าของห้ องตัวจริ งอย่างธามกลับมาที่
ห้ อง ร่างสูงเดินเข้ ามาแล้ ววางกระเป๋ าลงยังทีป่ ระจําก่อนจะทิ ้งตัว
ลงยังโซฟา

“…”กรรี บกระโดดขึ ้นตักแล้ วใช้ แขนโอบรอบคอแกร่งทันที

“อยากง้ อ”สีหน้ านิ่งๆที่ธามที่มองมามันทําให้ ร่างบางอยาก

อธิบาย กรรู้วา่ ธามกําลังคิดอะไรอยู่
“ไม่ได้ โกรธหน่า แค่ไม่ชอบที่ปล่อยให้ คนมันมาจับง่ายๆ”มือใหญ่
ประคองบันท้
้ ายเล็กเอาไว้ กนั ตก

“อืออ”

“กรรักพี่ธามนะ รักที่สดุ แล้ ว~ กรไม่ลงั เลหรอกนะถึงใครจะ

กลับมา”แววตาที่จ้องมองมายังธามมันทําให้ เขากลันยิ
้ ้มจนแทบ
จะสําลักความสุขที่เกิดในใจ เด็กนี่ง้อน่ารักชะมัดเก๊ กนอยบ่อยๆ
แบบนี ้ได้ รึเปล่านะ

“พี่ร้ ู พี่เชื่อใจเรา”คําตอบที่เอ่ยมาทําเอาคนที่นงั่ ด้ านบนยิ ้ม

ออกมาหลังจากหน้ ามุย่ มาตลอดครึ่งบ่ายที่อยูก่ บั เพือ่ นตัวเอง

“แต่วา่ ...นัน่ มันก็ในมุมกร”คิ ้วหนาเลิกขึ ้นอย่างสงสัยเพราะอยูๆ่

หน้ าสวยก็มยุ่ ลงฉับพลัน

“ถ้ าในมุมพี่ธาม...เกิด...เกิด...”ในหัวมันอยากจะถามออกไป
เหลือเกินแต่ก็กลัวว่ามันเหมือนจะเป็ นการชวนทะเลาะ
“นํ ้ากลับมาหนะหรอ”ปากสีสดเม้ มแล้ วกระชับมือที่โอบรอบคอ
แน่นขึ ้น กรพยักหน้ าช้ าๆตอบกลับเมื่อร่างสูงเป็ นคนบอกออกมา
แทน

“…”
“กลับมาแล้ วมันยังไง ไม่ได้ เกี่ยวอะไรกับพี่หนิ”หน้ าคมเอียงมอง
เด็กด้ านหน้ าแล้ วพิงหลังเข้ ากับพนักโซฟา ธามใช้ มอื ตัวเองรัง้ กาย
บางให้ เข้ ามาชิดตัวเองก่อนลูบแผ่นหลังเล็กไปมาเบาๆ

“พี่ไม่ได้ ร้ ูสกึ อะไรกับใครนอกจากเราซักหน่อย”

“คิดมากอยู่รึไง”

“อืออ”

“ไม่ต้องคิดมากเราเองก็เป็ นครัง้ แรกของพี.่ ..”

"ครัง้ แรก?"

"อืม"

"เรื่ องไหน..."มีเด็กแสบอยากรู้ซะแล้ ว
"ก็เรื่ องที่...ชอบผู้ชายคนนี ้คนแรกไง"

“เพราะงัน...เจ๊
้ ากันแล้ วนะครับ”พวงแก้ มถูกหอมลงฟอดใหญ่
สลับกันไปมาซ้ ายขวา

“…”กรใช้ ฟันกัดลงที่ริมฝี ปากตัวเองด้ วยความเขิน...ธามรู้วา่ ต้ อง

พูดกับกรยังไงกรถึงสบายใจ ธามรู้วา่ กรรักธามมากแค่ไหน ธามรู้
ว่าธามเป็ นครัง้ แรกในทุกอย่างของกร...แล้ วกรก็ดีใจถ้ ากรจะเป็ น
ครัง้ แรกของธามเหมือนกัน
 CH24
แค่ นีพ้ ่ เี ปย์ ได้

สองวันต่ อมา
“พี่กลับไปเก็บของแปปเดียว”ธามพูดกับเด็กหนุ่มที่เกาะแขนเขา
อยู่ไม่ยอมปล่อยในเช้ าวันเสาร์ แบบนี ้ ร่างสูงเดินไปมาพร้ อมลาก
สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่เกาะแขนเขาอยู่ไปด้ วย

“ไม่เอาา ไปด้ วยย”กรพยายามทิ ้งตัวเวลาเกาะอยู่ทแี่ ขนของธาม

เพื่อถ่วงนํ ้าหนักเพราะเขาไม่อยากจะให้ ธามไป พี่ธามมันจะกลับ
บ้ านไปเอาของเห็นบอกมีของอะไรต้ องไปเอาก็ไม่ร้ ู...เขาแค่ไม่
อยากให้ ไปเพราะว่าวันนี ้เขาเองก็ต้องกลับบ้ านเหมือนกัน ไหนๆก็
หยุด5วันติดแล้ วหนิกรเลยต้ องกลับบ้ านไปหาแม่

“จะไปได้ ยงั ไง หืม”ธามหันมาคุยกับกรดีๆ ที่มารัง้ เขาไว้ ธามไม่ได้

สะเทือนซักนิด ก็มีเอนๆตามแรงไปบ้ างแต่ก็ไม่ถึงกับเซไปเลย
“ก็...ไปแท็กซีก่ บั พี่ธามด้ วยอะ”กรซอยเท้ าเบาๆ ตอนนี ้เด็กแสบ
งอแงแล้ วหละ

“พี่กลับบ้ านไปเอาของ ไม่ได้ ไปนอนค้ างไม่งอแงสิ”

“ไม่ได้ งองะ...”สิ ้นคําเสียงมือถือของธามก็สนั่ ขึ ้นมาจนเจ้ าตัวต้ อง

หยิบมันขึ ้นมาจากโต๊ ะที่วางอยู่ด้านหน้ า

“ครับ กําลังจะกลับแล้ ว”หน้ าสวยมุย่ ลงแล้ วยืนหันหน้ าพิงตัว

แนบเข้ ากับร่างกายของธาม กรไม่อยากให้ กลับอยากอยู่ด้วยกัน
แบบนี ้ไปเรื่ อยๆ พีธ่ ามบอกว่าจะกลับไปเอาของกรเองก็ต้องกลับ
บ้ านเหมือนกัน...มันก็ทางเดียวกันทําไมจะไปด้ วยกันไม่ได้ หละกร
แต่ต้องต่อรถไปอีกหน่อยก็เท่านันเอง
้

“อืม ครับแม่”นิ ้วใหญ่กดวางสายหลังจากคุยกับปลายสายจบลง

“ต้ องไปแล้ ว แม่ตาม”ปากหยักจูบลงเบาๆที่ปากของกรแล้ วยิ ้ม

ให้ คนหน้ าบึ ้ง

“ไปด้ วยก็ไม่ได้ !”
“เรายังไม่อาบนํ ้าแต่งตัวเลย...กว่าจะเสร็จพี่คงสาย ไม่เอาไม่ทํา
หน้ าบึ ้ง”กลัวตัวเองสายแล้ วไม่กลัวว่ากลับมาจะไม่เจอกรรึไง เกิด
กลับมาไม่ทนั กันหละ..กรก็ต้องกลับบ้ านไปทังๆแบบนี
้ ้หนะหรอ

“พี่ไปนะ”คนตัวขาวกอดอกตัวเองแล้ วหันหน้ าหนี กรรู้วา่ ทําตัว

แบบนี ้มันไม่น่ารักเลยแต่กรก็แค่อยากไปด้ วยก็แค่นนเอง
ั้

“…”เด็กเอาแต่ใจไม่ได้ ตอบอะไรแต่กลับเดินหนีทิ ้งให้ ธามมอง

ตามแล้ วส่ายหน้ าทังๆรอยยิ
้ ้ม ธามรี บเดินออกจากห้ องแล้ วเรี ยก
แท็กซี่เพือ่ ไปยังบ้ านตัวเองที่อยู่ไม่ไกล

“แล้ วถ้ ากลับมาช้ ากว่ากรออกนะ..ฮึย่ !”คนตัวเล็กเดินไปหยิบ

ผ้ าขนหนูที่ระเบียงแล้ วเดินเข้ าห้ องนํ ้าเพื่อไปอาบนํ ้าแต่งตัว วันนี ้
เขาจะกลับบ้ านแล้ วแท้ ๆแต่วา่ เจ้ าตัวยังไม่ได้ เตรี ยมตัวหรื อเตรี ยม
ที่จะจัดของอะไรเลยแม้ แต่อย่างเดียว

“...”ระยะเวลาไม่นานรถโดยสารก็ขบั มาจอดหน้ าบ้ านของธาม

ขายาวก้ าวลงตามปกติแล้ วหยิบเป้สะพายหลังถือออกมาลวกๆ
ด้ วย ร่างสูงเดินเข้ ามาในบ้ านแล้ วยกมือไหว้ สวัสดีแม่ตวั เอง
ตอนนี ้มีเพียงแม่เท่านันที
้ ่อยู่บ้านส่วนพ่อหนะหรอ...เข้ าเวรไง พ่อ
ของธามเป็ นหมอกระดูก ทํางานเลิกดึกทุกวันนัน่ แหละ

“เป็ นไงลูกหืมม”แม้ วา่ จะตัวสูงแค่ไหนหรื อโตมากเท่าไหร่เด็ก

หนุ่มคนนี ้ก็ยงั คงเป็ นเด็กหนุ่มของแม่เสมอ ธามก้ มตัวลงมาเพื่อให้
แก้ มทังสองข้
้ างของเขาได้ รับหอมจากแม่ตวั เอง

“ก็ดีครับ...”เขายิ ้มตอบกลับไป

“แม่หมายถึง...กับน้ องกร”คนเป็ นแม่ยิ ้มออกมาอย่างไม่ปิดบัง

ระยะเวลาที่ผ่านมาธามเองก็พดู ๆกับพ่อแม่ไปบ้ างแล้ วเรื่ องคนรัก
ของตัวเอง ทีแรกเขาหนักใจไม่น้อยแต่ก็ไม่เห็นพวกท่านจะว่าอะไร
แม่เองก็ดไู ม่ติดขัดส่วนพ่อก็คงจะตามใจแม่อีกเหมือนเคย

“ก็...”ธามเว้ นจังหวะไปก่อนจะเบนสายตามองไปทางอื่น

“รัก แค่นนครั
ั ้ บ”หญิงมีอายุฟังแล้ วถึงกับหลุดยิ ้มออกมาเพราะ
เธอไม่เห็นลูกของเธอเป็ นแบบนี ้มาพักใหญ่ๆ

“ก็ดีแล้ ว..แม่ไม่เห็นเรารักใครชอบใครมาก็ตงแต่
ั ้ คนก่อน”
“เก็บตัวอยู่ตงนานจนเพื
ั้ ่อนๆพากันบ่นไปหมด เปิ ดใจก็ดีแล้ วลูก”
หัวใหญ่พยักหน้ าตามคําที่เขาได้ ฟัง มันก็จริ งอย่างทีแ่ ม่เขาบอก
ทุกอย่างนัน่ แหละ มันไม่มีอะไรผิดไปเลย

“อ่ะ นี่...ของที่ให้ แม่เตรี ยมไว้ ”แม่ของธามหยิบกุญแจรถ

mercedes benz c-class ขึ ้นมายื่นไว้ ให้ ในมือ ธามรับ
มันมาแบบง่ายๆ ที่จริ งรถคนนี ้ก็ของเขาเองนัน่ แหละแต่ธามอยู่หอ
ก็เลยไม่ได้ เอามาใช้ ซกั เท่าไหร่ มันเป็ นของขวัญทีแ่ ม่ซื ้อให้
หลังจากที่เขาเข้ ามหาลัยได้ ...แต่ก็นะ เขาชอบที่จะเดินไปไหนมา
ไหนมากกว่า มันไม่ต้องหาที่จอดให้ น่ารํ าคาญด้ วย

“แล้ วก็นี่ รังนกที่ให้ แม่หามา”ธามก้ มหัวน้ อยๆแล้ วก็รับกล่องรัง

นกสีขาวมาถือในมืออีกเหมือนเคย

“จะไปเอาใจพ่อแม่น้องเขาหละสิ”แม้ ไม่ได้ พดู อะไรแม่ของธามก็ร้ ู

ดีวา่ ลูกของเธอจะเอาสิ่งเหล่านี ้ไปทําอะไร
“ขอบคุณครับ”ธามก้ มหัวอีกรอบเหมือนจะไหว้ แต่ก็มีของอยู่เต็ม
มือ จมูกโด่งกดลงหอมแก้ มแม่ตวั เองหนักๆแล้ วจุ๊บลงเบาๆที่
หน้ าผาก

“ธามรักแม่นะ”

“ครับๆ แม่ก็รักเรา ไปได้ แล้ ว”เธอจับธามให้ หมุนตัวหันหลังกลับ

แล้ วออกแรงดันหน่อยๆ หญิงสาวไม่ได้ วา่ อะไรที่ลกู จะมาหาเธอ
เพียงแค่ไม่ถึงสิบห้ านาทีเพราะยังไงๆธามก็คยุ กับเธอทุกวันอยู่
แล้ วผ่านไลน์

“ไปๆๆ เดี๋ยวน้ องรอ เราบอกแม่วา่ จะมาแปปเดียวนี่”หญิงสูงวัย

เดินมาส่งลูกที่หน้ าบ้ านพร้ อมกับเปิ ดประตูรถให้

“ว่างๆก็พาน้ องมาหาแม่นะ ดูแต่ในรูป..เบื่อแย่แล้ ว”ธามยิ ้มก่อน

จะพยักหน้ าตอบกลับ คนบ้ านนี ้พูดน้ อยทังพ่
้ อทังลู
้ กนัน่ แหละ แต่
ช่วงเลิกกับนํ ้าใหม่ๆธามเรี ยกได้ วา่ ไม่พดู เลยนี่กลับมาดีขึ ้นก็เพราะ
มีกรเข้ ามา แม่เองก็ต้องขอบคุณกรเขาแหละที่ช่วยให้ ลกู แม่ดี
ขึ ้นมาขนาดนี ้
“ครับ ไว้ ผมจะพาแสบมาหานะ”ธามยกมือไหว้ แล้ วขึ ้นรถขับ
ออกไปนอกบ้ านเพื่อพุง่ ตรงกลับมาที่หอของตัวเอง

แกร่ ก..
“…”เสียงแรกที่เข้ ามาในห้ องที่ธามได้ ยืนคือเสียงของนํ ้าที่ไหลอยู่
ในห้ องนํ ้า...ธามว่าธามไปนานพอสมควรแล้ วนะ น้ องมันยังจะ
อาบนํ ้าไม่เสร็จอีกรึไงสงสัยคงเดินวนไปวนมาในห้ องอีกตามเคย
ก่อนเข้ าห้ องนํ ้า ลีลามันเยอะ...

“…”ธามตัดสินใจบิดลูกบิดประตูเข้ าไปดูในห้ องนํ ้าเผื่อว่าเด็ก

แสบของธามจะแช่นํ ้าในอ่างจนเพลิน

“พี่ธาม! ตกใจหมด”กรตกใจเมื่อธามโผล่เข้ ามา ดวงตาเรี ยวเบิก

กว้ างแล้ วรี บยกมือปิ ดส่วนล่างของตัวเองไว้

“ไหนบอกจะกลับบ้ านไปเอาของไง...ทําไมกลับมาซะเร็วเลยอะ”
เมื่อรู้วา่ อีกคนเป็ นใครก็เอามือที่ปิดอยู่ออก
“ก็เสร็จไว ว่าแต่เราเถอะทําไมแช่นํ ้านาน”ธามขมวดคิ ้วแล้ วหยิบ
ผ้ าเช็ดตัวที่พาดอยู่ข้างๆมาขึ ้นมา

“ลุกมา เดี๋ยวไม่สบาย”แช่ไปได้ ยงั ไงเกือบๆสองชัว่ โมงเขา

อยากจะตีกรจริ งๆให้ ตาย ถ้ าไม่สบายขึ ้นมาแล้ วพากลับบ้ าน
สภาพป่ วยๆ พ่อกับแม่ของน้ องมันจะว่ายังไงบ้ างหละ

“อื ้อ”กรลุกขึ ้นมาตามคําสัง่ ของคนโตกว่าเดินออกจากอ่างนํ ้ามา

หาธามที่ยืนถือผ้ าเช็ดตัวรอเอาไว้ กรเดินเข้ ามาใกล้ ๆแล้ วยกทัง้
สองมือขึ ้นวางพาดบ่าของธาม

“…”มือใหญ่ค่อยๆลูบเช็ดไปตามตัวทังลํ
้ าคอ หน้ าอก เอว ส่วน
เว้ าส่วนโค้ งที่จดุ ต่างๆรวมถึงส่วนล่างที่กําลังสงบอยูด่ ้ วย

“อือออ ก่อนกลับ...ซักรอบได้ มยั๊ ”กรใช้ มือของตัวเองหยิบมือธาม

ให้ มานาบลงที่บนท้
ั ้ าย

“ไม่ต้องเลย...พี่ไม่หลงกลหรอก”
“รี บแต่งตัว เดี๋ยวจะได้ กลับบ้ านเรากัน”พูดจบเพียงแค่นนก็
ั ้ โยน
ผ้ าขนหนูพาดไว้ บนหัวของกรปล่อยให้ คนอ่อยต้ องหน้ าแตก
ยับเยิน...

“ฮึย่ !”จะคบหรื อไม่คบก็ต้องทําให้ เหวออยู่ตลอดใช่มะ มันมี

ความสุขมากรึไงที่ได้ ทําเนี่ย!!

“เดี๋ยวนะว่าแต่กลับบ้ านเรานี่มนั ...อะไรของพี่มนั วะ”กรติดใจกับ

คําพูดก่อนหน้ านี ้นิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ วา่ อะไรออกไป
ประตูเปิ ดออกพร้ อมกับร่างเล็กขาวสะอาดตา กรแต่งตัวและหยิบ
สัมภาระของตัวเองมากองไว้ หน้ าห้ อง

“แค่นี ้ใช่มยั๊ ”หน้ าสวยพยักขึ ้นลง

“เออพี่ธาม ที่บอกว่าจะกลับบ้ านเรานี่คือจะไปส่งหรอ”ตอนนี ้กร

ใส่เสื ้อหนาวมีฮดู ของธามสีเทาแล้ วก็ใส่ขาสันเอาไว้
้ ข้างใน ส่วน
รองเท้ าหรอ...ก็แตะหนีบธรรมดา

“อืม”ธามพยักหน้ าแต่ไม่ได้ ตอบอะไรออกไปอีก เมือ่ ทุกอย่าง

เสร็จสรรพทังคู
้ ก่ ็เดินถือของออกจากตัวตึก
“พี่ธามทางนี ้”กรบอกออกมาเสียงดังเมื่อเห็นว่าธามกําลังเดินไป
ยังลานจอดรถชันใต้
้ ดินไม่ใช่ถนนด้ านนอก

“…”ธามยิ ้มมุมปากแต่ไม่ได้ ตอบอะไร เขากลับเดินไปยังลาน

จอดรถคนจนตัวเล็กต้ องวิ่งมาตาม

“เราไปแท็กซีก่ นั ไปทางถนนดินี่จะไปไหน”มือขาวรัง้ ข้ อมือใหญ่

เอาไว้ เพื่อบอกว่าอีกฝ่ ายกําลังไปผิดทาง

“ตามมาเถอะหน่า”ธามรวบของทังหมดมาถื
้ อเอาไว้ ในมือเดียว
แล้ วใช้ มือข้ างที่วา่ งดึงกรมาโอบไหล่เอาไว้

กึก...
เสียงรี โมทเปิ ดประตูรถดังขึ ้นเมื่อรถสีดําคันหรูด้านหน้ าของกร
กระพริ บไฟเล็กน้ อย

“รถใคร”หน้ าสวยเอ่ยถาม คนโตกว่าชูกญ

ุ แจขึ ้นมาแล้ วส่ายให้ ดู
สองสามทีก่อนจะเปิ ดประตูวางของด้ านใน ธามเดินมานัง่ ทาง
เก้ าอี ้คนขับแล้ วจะเปิ ดกระจกออกมาเรี ยกเด็กที่ยืนงงอยู่หน้ ารถ
“จะขึ ้นมัย๊ เมีย”ธามเอ่ยออกมาเสียงดังจนกรเปิ ดประตูแล้ วขึ ้นมา
นัง่ ด้ านหน้ า กรปิ ดประตูเบาๆ..เบามากจนธามหันมองแล้ วยิ ้ม

“พี่ธามเอาดีๆ รถใคร...แพงนะเห้ ย”นี่มนั เบ๊ นซ์นะ เบ๊ นซ์เลยนะไอ้

พี่ธาม มึงไปขโมยใครมาเอางี ้..คบกันมาห้ าเดือนกว่า รู้จกั กันมา
เกินครึ่งปี พี่มงึ ไม่มีรถถถ! แล้ วอยู่ๆจะมาขับรถแพงเนี่ยนะ...มันไม่
สงสัยไปหน่อยหรอ

“รถพี”่ กรหันมองรอบๆตัวรถแล้ วมองหน้ าธามแบบไม่เข้ าใจ ตอบ

ซะการแต่งตัวกูดตู ลาดไปเลย

“ขายยามาหรอ ทําไมอยู่ๆมีรถ”

“ไม่ได้ ขาย...มีอยูแ่ ล้ ว แค่ไม่ได้ เอามาใช้ ”ไหล่หนายักขึ ้นแบบเป็ น

เรื่ องปกติ ธามเอี ้ยวตัวมาด้ านข้ างแล้ วใส่เข็มขัดนิรภัยให้ กบั เด็ก
แสบ

“จุ๊บ...แฟนมีตงั ค์ไม่ชอบรึไง”คนตัวเล็กอึ ้งไปนิดๆทังจุ

้ ๊ บทังคํ
้ าพูด
จ่ะ..พ่อคนมัน่ หน้ า

“…”
“ต่อไปนี ้ไม่ต้องกลับแล้ วแท็กซี่หนะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”กรพยักหน้ า
เร็วๆแต่ก็ไม่ได้ พดู อะไรออกไป พี่มนั รวยขนาดนี ้หรอ...คือ คือไงดี
หละ ก็ไม่ได้ รวยมากมายแบบพันล้ าน แต่ก็มีกินในระดับนึงเลย
หละถึงมีรถแบบนี ้ บ้ านกรเองยังเป็ นรถยี่ห้อธรรมดาๆอยูเ่ ลย

“เกรงใจอะ”คนตัวขาวหันมายิ ้มน้ อยๆ

“เราก็แฟนมัย๊ เกรงใจทําไม”ธามปลดเบรคมือแล้ วเคลื่อนรถออก

จากลานจอด เมื่อรถเข้ าสูถ่ นนใหญ่มือใหญ่ถกู นํามาวางแบที่หน้ า
ตักของกรโดยที่ชว่ งแขนเท้ าอยู่ตรงเบาะรองแขน

“อะไร”

“มือ”มือเล็กส่งไปวางแบบงงๆ...วันนี ้ต้ องไม่เข้ าใจอีกกี่เรื่ อง

วะเนี่ย

“ถ้ าพี่ขบั รถอยู่ ให้ จบั มือแบบนี ้ตลอดเข้ าใจนะ”ธามหันมาพูดแต่

ตายังคงมองถนนอยู่เหมือนเดิม

“อื ้ออ”การเปิ ดไฟเลี ้ยว การหมุนพวงมาลัยหรื อแม้ แต่การกดไฟ

ฉุกเฉินธามล้ วนทําทุกอย่างด้ วยมือเดียวทังสิ
้ ้น...เขาอยากจะจับ
มือน้ องมันไปแบบนี ้ตลอด ถามว่าทําไมหรอ...ก็ มันเป็ นความสุขห
นิ

“พี่ธาม”

“หืมม”

“ขอบคุณนะครับ”กรจุ๊บลงไปบนหลังมือของธามเบาๆแล้ วเอามือ
ที่จบั กันอยูข่ ึ ้นมาแนบแก้ ม เด็กหนุม่ ขัดสมาธิขึ ้นแล้ วนัง่ พิงหัวเข้ า
กับไหล่ของธาม
โคตรมีความสุข
โคตรรักคนข้ างๆ
โคตรอยากจะให้ ทกุ คนเห็น

โคตรของโคตรเขินนน~
แฟนดี
ชีวิตดี
ยิ ้มแบบนางงาม
 CH25
หนังสด4Dx Part.1

กึกก...
ตัวรถจอดลงที่หน้ าบ้ านเมื่อถึงที่หมาย ธามเปิ ดประตูรถออกมาแล้ ว
หยิบกล่องของฝากสีขาวกล่องใหญ่ขึ ้นมา ส่วนอีกมือก็ถือกระเป๋ าให้
กรไปด้ วย

“จะเข้ าไปไหว้ พอ่ ตาแม่ยายหละสิ”คนตัวเล็กเม้ มปากแล้ วยิ ้มก่อน

จะเดินมาเกาะแขนแฟนตัวเอง

“อืม”ธามพยักหน้ าแล้ วเดินเข้ าไปในบ้ านพร้ อมกัน ภายในบ้ านถูก

ตกแต่งแบบง่ายๆสไลต์หมูบ่ ้ านทัว่ ไป ธามเห็นมีหญิงสาวคนนึงนัง่ อ
ยูใ่ นบ้ านด้ วยตอนนี ้

"แต่ตอนนี ้อยูแ่ ต่แม่ยายนะ พ่อตาไม่อยู่~"ธามพยักหน้ ารับรู้แล้ ว

เดินตามกรไปติดๆ
“แม่~”กรปล่อยมือจากแขนของธามแล้ วเดินเร็ วๆเข้ าไปหาแม่
ตัวเอง

“หืมม มาได้ ไงลูก”หญิงสาวเงยหน้ าจากสมุดบัญชีที่ทําอยูไ่ ม่หยุด

มือแล้ วหันมากอดคนมาใหม่ แก้ มนิ่มถูกดึงถูกหอม..เรี ยกได้ ว่าฟั ด
อย่างแรงจนกรแทบจะชํ ้าคามือคนเป็ นแม่

“แฟนกรมาส่ง นี่ไง~”ร่างบางพูดตอบไปแบบหน้ าตาเฉยทําเอาธาม

ที่ยืนอยู่ทําตัวแทบไม่ถกู มันดูเก้ ๆกังๆไปหมด เขาควรทําอย่างไร
ของก็ต้องถือ..มือก็ต้องไหว้ แล้ วปากก็ต้องพูดทักทายอีก

“สวัสดีครับ”ไหนๆก็ไหนๆ ธามไหว้ มนั ทังที

้ ่ของเต็มมือนี่แหละ

“อ้ าว...วันก่อนที่พาเข้ าบ้ านไม่ใช่คนนี ้หนิ”สีหน้ าที่กําลังกังวลเรื่ อง

ภาพลักษณ์ของตัวเองในวันแรกที่พบกับพ่อแม่แฟนของธามนิ่งลง
ทันที สันกรามขบแน่นแล้ วหันมองกรเหมือนกับจะเถือหนังของคนตัว
ขาวออกมา

“ก็คนนันเล่
้ นๆ คนนี ้สิจริ งจัง”ประโยคตอบกลับออกมาพร้ อม
รอยยิ ้มยิ่งทําให้ ธามนิ่งขึ ้นไปอีก
“อ้ ออ...หรอ”เธอพยักหน้ าแล้ วทําท่าทีเข้ าใจ

“ใจกว้ างนะเรา ยอมให้ ลกู แม่คบตังหลายคน”เธอเดิ

้ นเข้ ามาหาธาม
แล้ วลูบต้ นแขนเบาๆ

“…”ธามไม่ได้ ตอบอะไรไป ตาดุเอาแต่จ้องเด็กที่แอบอยูห่ ลังแม่

ตัวเอง เขาอยากจะถามออกมาตรงๆว่าแบบนี ้มันหมายความว่ายังไง
แต่ก็ไม่ได้ ถามออกไปเพราะไม่อยากข้ ามหน้ าข้ ามตาผู้ใหญ่

“…”แม่ของกรยิ ้มแล้ วมองดูปฏิกริ ยาของแฟนลูกตัวเอง...เออ เด็กนี่

มันนิ่งอย่างที่ลกู ของเธอโม้ ไว้ จริ งๆ นิ่งชนิดที่วา่ ไม่พอใจแต่ก็ไม่พดู
อะไรออกมา

“พี่เขานิ่งจะจนแข็งตายแล้ ว เลิกเล่นๆ”เธอหันหลังมาหากรแล้ วตีลง

เบาๆที่หน้ าผาก

“…”กรเดินเข้ ามาหาก่อนจะหัวเราะคิกคักกับแม่ของตัวเอง ผิดกับ

คนหนาตายที่ไม่ยิ ้มหรื อขําแม้ แต่น้อย

“โอ๋~”เสียงเล็กลากยาวแล้ ว ซบหน้ าลงบนต้ นแขน กรดึงกระเป๋ า

ของตัวเองมาถือไว้ แล้ ววางลงกับพื ้นข้ างๆโต๊ ะที่แม่พงึ่ ทําบัญชีอยู่
“กรล้ อเล่นน กรพาพี่ธามมาคนแรกเลยยยย~ ไม่ทําหน้ าบึ ้งนะตัว”
ฝ่ ามือเล็กเอื ้อมมาประกบแนบทังสองข้
้ างแก้ มของธามจับส่ายไปมา
สีหน้ าแววตาดูผอ่ นคลายลงบ้ างแต่กรก็พอจะรู้ตวั ว่าตัวเองกําลังโดน
คาดโทษ...ไม่นา่ เล๊ ยย ไม่นา่ ตกลงกับแม่วา่ จะแกล้ งอีพี่มนั เลย

“นี่ของฝากครับ”ธามไม่ได้ สนใจว่ากรกําลังง้ อตัวเองรึเปล่า ร่างสูง

ตัดบทจบกับกรเพียงแค่นั ้นแล้ วหันมาสนใจแม่ของกรแทน...ฮือออ ดู
อีพี่มนั สิ มันงอนนะนัน่ น

“แม่ผมไปใต้ มาแล้ วได้ รังนก...เลยอยากเอามาให้ ทานกันหนะครับ”

“มันดีตอ่ สุขภาพ”ธามยิ ้มแล้ วยื่นกล่อสีขาวขนาดใหญ่ให้ กบั แม่ของ

กร บนกล่องมีโบว์สีทองผูกเอาไว้ ด้วยอย่างสวยงาม

“ขอบใจจ้ ะ”หญิงสาวรับมาแล้ วพิจารณา รังนกชิ ้นใหญ่ที่ถกู บรรจุ

มาในสภาพสมบรูณ์แถมไม่ได้ มีเพียงชิ ้นเดียวในกล่องถูกอัดแน่น
เอาไว้ ...กล่องนี ้กี่หมื่นกันนะ ใจกล้ าถึงขนาดเอามาให้ แบบนี ้เด็ก
ตรงหน้ าเธอกับครอบครัวก็คงไม่ได้ คิดจะเล่นๆกับกรหรอกใช่มยั๊

“ครับ”แม่ของกรวางกล่องของฝากบนโต๊ ะแล้ วนัง่ ลงที่เก้ าอี ้ตัวเดิม

บริ เวณตําแหน่งตัวโต๊ ะ
“นัง่ สิ”เธอหันมาพูดกับธามด้ วยเสียงอ่อนโยน

“ไปเอานํ ้าให้ พี่เขา”เสียงที่สองถูกใช้ กบั ลูกตัวเอง...มันไม่ใช่เสียงที่

สองในทางที่ดีหรอก มันคือคําสัง่ ดีๆนี่แหละ กรมุย่ หน้ าแล้ วมองธา
มตาละห้ อย ยังเคืองกันอยู่แหงๆเลยไม่คอ่ ยจะมองหน้ ากันเลยอะ กร
ไปเอานํ ้ามาให้ ก็ได้ อย่างน้ อยจะได้ ดนู า่ รักขึ ้นบ้ าง

“กรมันเล่าให้ แม่ฟังเรื่ องเราอยูบ่ ้ างแต่ก็ไม่ได้ ลกึ อะไร”ธามพยักหน้ า

พร้ อมตอบกลับไปด้ วยเป็ นครัง้ คราว

“คิดดีแล้ วหรอมาคบลูกแม่เนี่ย”คนที่เดินถือแก้ วนํ ้าเข้ ามาแทบจะ

สะดุดขาตัวเองล้ ม กรวางถาดแก้ วนํ ้าลงบนโต๊ ะอย่างไม่เบาแรงนัก
แล้ วมองหน้ าแม่ตวั เองก่อนแยกเขี ้ยว จะมาเผาอะไรกันตังแต่
้ ครัง้
แรกอีกห้ ะแม่!~

“แม่ไม่ต้องกินแล้ วนํ ้าอะ กรจะกินกับพี่ธาม”แขนเล็กยื่นนํ ้ามาวาง

ตรงหน้ าธามก่อนแล้ ววางอีกแก้ วที่หน้ าตัวเอง ธามหันมองหน้ ากร
ก่อนที่จะหยิบแก้ วของตัวเองวางที่หน้ าของหญิงมีอายุ

“ก็อย่างที่เห็น..มารยาทไม่คอ่ ยจะมีนกั หรอก”

“ทําอะไรก็ไม่คอ่ ยจะเป็ น”เธอกดหน้ าลงแล้ วมองกรแบบกึง่ ดุกงึ่
ล้ อเลียน

“แม่!”ธามหันมาหากรอีกครัง้ แล้ วขมวดคิ ้วใส่ ขึ ้นเสียงแบบนี ้กับแม่

ได้ ด้วยรึไง...เด็กแสบนี่นา่ ตีให้ ก้นแดงจริ งๆ

“ทราบครับ”

“แต่กบั เรื่ องอื่นแล้ วน้ องน่ารักมากๆ...ผมก็เลยตัดสินใจคบ”มือใหญ่

เอื ้อมมาหยิบแก้ วนํ ้าของกรยกขึ ้นดื่มเนื่องจากรู้ สกึ กระหาย

“เรื่ องอื่นนี่หมายถึงเรื่ องบนเตียงหรอ”

“อึก!”นํ ้าที่อยูใ่ นปากกระฉอกออกมาจนกรหัวเราะ กระดาษทิชชู่ที่

วางอยูบ่ นโต๊ ะถูกธามหยิบขึ ้นมาเช็ดปากแบบไวๆ แม่แกล้ งพี่ธามอีก
แล้ ว ใบหูของร่างสูงแดงขึ ้นเล็กแล้ วแต่ก็ยงั คงรักษาสีหน้ าที่เป็ นปกติ
ไว้ ได้ อยูเ่ หมือนเดิม

“ก็...ส่วนนึงครับแต่ไม่ใช่สว่ นใหญ่”เขาไม่อยากจะโกหกผู้ใหญ่
ตังแต่
้ ครัง้ แรก

“อืมม แม่เข้ าใจๆ”

“กรหนะดื ้อ อยากได้ อะไรก็ต้องได้ ไม่นบั ที่ปากเสียพูดจาไม่นา่ รัก”

“แม่อะ! กรไม่ได้ เป็ นงั ้นมะ”หัวเล็กพูดเถียงแล้ วเอนตัวมาซบลงที่

ไหล่ของธาม...จะอ้ อนอะไรทําไมไม่ดเู ลยว่านี่ตอ่ หน้ าผู้ใหญ่ ธาม
ส่ายหัวน้ อยๆแล้ วยิ ้มให้ กบั แม่ของกร

“อะไร แม่ได้ ยินตอนเราคุยกับเพื่อนหรอก”กรมุย่ หน้ าลงแล้ วเบะ

ปากทังสามคนคุ
้ ยกันอยู่จนเกือบๆจะชัว่ โมง ซึง่ ส่วนใหญ่แม่กรจะ
เผากรซะมากกว่า

“แล้ วนี่แม่ไม่ไปดูร้านรึไง สายแล้ วเนี่ย”ดู...ดูมนั พูดกับแม่มนั สิ แม่

กรปิ ดสมุดบัญชีแล้ วลุกขึ ้น

“ค่ะลูก ไปแล้ วค่ะลูกขา ลูกบังเกิดเกล้ า”กรยิ ้มชอบใจแล้ วกระเด้ ง

ตัวขึ ้นมากอดแม่ตวั เองแน่นๆ

“กลับมาบ้ านรอบนี ้กรอยูก่ บั แม่ห้าวันเลยนะ กรจะอยู่อ้อนแม่นานๆ

จนเบื่อเลย”จมูกเล็กฟั ดแก้ มแม่ตวั เองเหมือนที่กรเคยโดนแล้ วหอม
ลงไปแรงๆ แขนเรี ยวรัดเอวแม่ตวั เองแน่นแล้ วยกขึ ้นไปมาจนแม่
หัวเราะชอบใจ
“อืมม อยูน่ านก็ดีแล้ วงั ้นแม่ไปร้ านแล้ วนะมีอะไรก็โทรหา”ธามรี
บลุกขึ ้นแล้ วยกมือไหว้ เมื่อเห็นว่าแม่ของกรจะออกไป

“สวัสดีครับ”

“จ้ า ถ้ าจะกลับหรื อจะนอนค้ างก็บอกกรเอานะ แม่คงกลับดึกๆเลย”

แม่กรยิ ้มให้ แล้ วเดินถือของออกจากบ้ านไป ตอนนี ้เหลือเพียงเด็ก
แสบกับแฟนแล้ วหละ

“อ้ าว จะไปไหนพี่ธาม”กรหันมองเมื่ออีกคนกําลังจะเดินไปทาง
เดียวกับแม่ตวั เอง

“ไปหาแฟนอีกคน”กรยูป่ ากแล้ วเดินมากอด

“โห่ย ขี ้ใจน้ อยอะ”

“กรมีแฟนคนเดียวเหอะ”ปลายเท้ าเขย่งขึ ้นแล้ วจูบปากธามไปแบบ

ไวๆ

“อืมม อยูบ่ ้ านเราพี่ไม่อยากทํา”ธามดันน้ องออกเบาๆ เขาไม่

อยากจะทําตัวแย่ตั ้งแต่ครัง้ แรกหรอกนะที่มาเหยียบที่นี่
“พ่อกับแม่ไม่อยูไ่ ม่เป็ นไรหรอก”กรดึงมืออีกคนให้ เดินตามขึ ้นมาที่
ชันสองยั
้ งห้ องของตัวเอง ธามมองไปรอบๆเมื่อเข้ ามาในห้ อง

“แล้ วเมื่อไหร่ พวกท่านจะกลับ”เสียงทุ้มเอ่ยถาม เขากําลังจะ

ตัดสินใจว่าจะอยูร่ อเป็ นเพื่อนดีรึเปล่า

“พ่อกลับตีสองตีสามอะ อยูป่ ิ ดบาร์ ”

“ส่วนแม่สี่ทมุ่ นูน่ นร้ านขายยาปิ ดดึก”คนตัวเล็กทิ ้งตัวลงยังเตียงต่าง

จากธามที่ยงั ยืนอยูใ่ นห้ องที่ถกู ตกแต่งแบบง่ายๆ ผ้ าปูเตียงสีนํ ้าเงิน
เข้ ม เฟอร์ นิเจอร์ สว่ นมากก็สีขาว ห้ องกรก็นา่ รักไปอีกแบบเพราะมี
ตุ๊กตาหมีวางอยูด่ ้ วยสองสามตัว

“อืมม บาร์ กบั ร้ านขายยาหรอ ไม่เข้ ากันเลยนะ”ธามขําที่อาชีพของ

พ่อและแม่ของกรต่างกันจนเขาแปลกใจ...มันก็เหมือนกับธามและกร
ที่นิสยั ต่างกับแบบสุดขั ้วนัน่ แหละ

“ใช่มะ กรก็คิด”คนตัวเล็กพลิกตัวนอนควํ่าทําเอากางเกงขาสันที
้ ่ใส่
เลิกขึ ้นจนเห็นขอบก้ นเนียน ร่างสูงเดินมาใกล้ แล้ วตีลงไปเบาๆ

“ระวังตัวบ้ าง”
“ก็อยูก่ บั แฟน”กรดึงอีกคนให้ ลงมานัง่ ที่เตียงของตัวเองบ้ าง กลิ่น
ประจําตัวของกรลอยเข้ าเตะจมูกธาม ทังห้
้ องทังหมอนทั
้ งผ้
้ าห่มทุกๆ
อย่างมันมีแต่กลิ่นของคนตัวเล็กที่เขาชอบทังนั
้ น้

“วันนี ้ค้ างนะ กรอยากนอนกับพี่ธาม”ตาเรี ยวส่งมาอ้ อนแล้ วเขยิบ

มานอนตักอีกคน

“หืม? พึง่ มาครัง้ แรกก็จะให้ นอนค้ างแล้ วหรอ”ธามว่ามันยังเร็ วไป

ถ้ าจะเป็ นแบบนั ้น

“นะน้ าาา พ่อกับแม่ไม่วา่ หรอก”คนเด็กกว่าลุกขึ ้นแล้ วนัง่ คร่อม

ตักธามเอาไว้ บนเตียง

“…”ธามเงียบอย่างใช้ ความคิด เขากําลังคิดว่ามันเหมาะสมรึเปล่า

ที่มาบ้ านเขาแล้ วมานอนเลยเสื ้อผ้ าอะไรก็ไม่ได้ เตรี ยมมาด้ วย กร
มองอีกคนที่นิ่งแล้ วเขย่าตัวเพื่อเร่ง

“นะ สรุปนอนนะ~”ธามเอาแต่เงียบไม่ตอบแล้ วก็มองตาเขาอยู่นนั่

แหละ

“เนี่ยถ้ านอน...”กรเลื่อนปากไปกระซิบข้ างหู

“เดี๋ยวทําแบบที่เคยบอกให้ ดนู ะ~”ธามฟั งแล้ วเลิกคิ ้วขึ ้นก่อนจะฝั ง
หน้ าลงกับไหล่ของกรเมื่อนึกได้ ...น้ องมันยัว่ อีกแล้ ว ถามว่าเพราะ
อะไรไรหรอ...ก็น้องมันเคยส่งข้ อความมาบอกตอนกลับมาบ้ านครัง้
ก่อนว่าตอนอยูบ่ ้ านแล้ วเหงา เวลาคิดถึงธามกรมักจะ...จะ...นัน่
แหละ ทํามันด้ วยตัวเอง เขาเคยขอน้ องมันหลายทีแล้ วว่าให้ ทําให้ ดู
แต่ก็ไม่ได้ ทําให้ เห็นบอกเขินๆ ทีงี ้หละเอามาล่อกันนะ

“…”ธามกระชับกอดแล้ วกดหน้ าลงแน่นกว่าเดิม ครัง้ แรกมาก็ทํา

เรื่ องแบบนี ้ในบ้ านเนี่ยนะพ่อแม่ร้ ูเขาไม่เอาธามตายรึไง

“ว่าไง~ กรทําให้ ดใู กล้ ๆเลยน้ าา~”

“อืมม อย่าเอามาต่อรองหน่าแสบ”

“แล้ วจะค้ างมะ”หน้ าคมเงยขึ ้นมาเล็กน้ อยแล้ วจูบลงที่ลําคอขาว

“ขอรอบนึงก่อน แล้ วจะตัดสินใจ...”กรหรี่ ตาลงแล้ วมองหน้ า รู้หรอ

กว่าถ้ าทําแล้ วอาจจะไม่นอนค้ าง..แต่กรว่ากรมีวิธีที่จะทําอีพี่มนั ค้ าง
ได้ ! ธามแค่แหย่น้องมันเล่นไม่คิดว่าจะทําจริ ง
“งันนน..หลั
้ บตาก่อน”ร่างเล็กลงจากเตียงมาแล้ วเดินมาหยิบผ้ าปิ ด
ตาจากตู้เสื ้อผ้ า กรเดินมาลากธามไปนัง่ ที่เก้ าอี ้ใกล้ ปลายเตียงก่อน
จะสวมผ้ าปิ ดตาให้

“หืม ไหนบอกจะทําให้ ด”ู ธามพยายามจะเปิ ดผ้ าปิ ดตาแต่น้องมันก็

ห้ ามเอาไว้

“ก็...ค่อยเปิ ดตอนจะทําสิ”กรปิ ดไฟในห้ องพร้ อมปิ ดม่านเพื่อกันคน

ภายนอก ร่างเล็กเอื ้อมไปหยิบเจลในลิ ้นชักจากนันก็
้ เดินมาใกล้
กับธาม มือเล็กคว้ ามือใหญ่ให้ สมั ผัสตัวเองก็จะลากลามไปทัว่ ทัง้
เรื อนร่างนิ่ม

“…”กรถอดกางเกงออกก่อนจะวางพาดไว้ ที่ตกั ของธามให้ อีกคน

รับรู้วา่ ถอดอะไรออกไปบ้ างแล้ ว ปากอิ่มก้ มจูบที่มมุ ปากของธา
มจากนันก็
้ วิ่งไปที่หวั เตียงทิ ้งให้ อีกฝ่ ายตื่นเต้ นกับความรู้สกึ นี ้...ทังที
้ ่
ไม่อยากจะทําอะไรแต่ก็ต้องมายอมแพ้ กบั ความอยากรู้จนได้

“กร...”ธามเอ่ยชื่อเบาๆ
“อืออ แปปสิ..อย่าพึง่ รี บ”ร่างขาวที่นงั่ พิงหัวเตียงแยกขาออกจากกัน
แล้ วบีบเจลจนชุม่ มือตัวเอง กรป้ายมันลงที่ความอ่อนนุม่ ที่ยงั ไม่ตื่น
และช่องทางรักที่บีบรัดแน่นเพราะยังไม่มีอะไรลอดผ่าน

“อ่ะ...อือออ”ของเล่นที่หวั เตียงถูกดึงออกมาใช้ ธามได้ ยินเสียง

รอบตัวทุกอย่างตั ้งแต่น้องมันเปิ ดฝาเจลแล้ วทาลง...โคตรอีโรติก
ตอนนี ้เขาไม่ร้ ูวา่ กรเอาอะไรอีกอย่างออกจากลิ ้นชักจนกระทัง่ ..

ครื ดดดด~
เสียงของมันถูกเปิ ดใช้ งานจนคนที่นงั่ รอฟั งอยูถ่ ึงกับกลืนนํ ้าลาย ธาม
เปิ ดผ้ าปิ ดตาออกขณะที่เด็กตัวเล็กกําลังง่วนอยู่กบั การเตรี ยม
อุปกรณ์

“ใครให้ เปิ ด”
“ก็พี่อยากเห็นตอนทํา...ไวๆ”ธามแลบเลียริ มฝี ปากตัวเองแล้ วใช้ มือ
ลูบปลายคางไปมา เหมือนดูหนังโป๊ ที่เคยดูแต่แค่นี่เป็ นแบบ4Dxก็
เท่านันเอง
้ ตาคมจ้ องมองที่รอยจีบสีสวยกับมือของกรนิ่งๆ

“อ่ะ อื๊อออ”มือนิ่มรูดไปมาที่กลางกายของตัวเองเพื่อให้ มนั ขยายตัว

คนตัวขาวแกล้ งร้ องเสียงดังออกมาให้ อีกฝ่ ายตื่นเต้ นเล่นด้ วยกรเกร็ ง
ปลายเท้ าแล้ วมองสบตากับอีกคน ปลายนิ ้วเล็กไล่วนไปมาที่สว่ นหัว
ก่อนจะยกมือขึ ้นจนนํ ้าใสไหลยืดตามมา ธามถอนหายใจแบบติดขัด
แต่ก็มองอยูต่ ลอด

“ตอบสิวา่ คืนนี ้จะนอน...”กรแยกขาตัวเองออกอีก ความมันเยิ ้มของ

เจลที่ทาเอาไว้ ทําเอาร่างสูงเม้ มปาก ของเล่นที่สนั่ อยูห่ ยุดถูกนํามา
วนไปมาที่ช่องทาง กรทําท่าเหมือนจะสอดมันเข้ าแต่ก็ไม่ได้ ใส่เข้ าไป
ซักที วนไปวนมาจนคนมองเริ่ มขัดใจ มือนึงที่รูดรัง้ กายตัวเองส่วนอีก
มือก็เตรี ยมจะใส่ของเล่นเข้ าไป...ธามเลือกมองไม่ถกู จริ งๆ แต่วา่
ตอนนี ้ทําไมอยู่ๆน้ องมันหยุด

“ตอบสิ...แล้ วจะทําต่ออ~”ธามมองหน้ าทันทีเมื่อทุกสิง่ หยุดลง...หัว

คิ ้วขมวดชนกันจนกรยิ ้มออกมา ไอ้ แสบ! ทําไมไม่ทําต่อ!!
 CH26
หนังสด4Dx Part.2

“ตอบกรก่อนสิ...”ร่างขาวพลิกหันหลังแล้ วยกสะโพกขึ ้นในท่าคลาน

กรใช้ มือที่ถือไวเบรเตอร์ สีชมพูเอื ้อมมาแนบลงที่ช่องทางเล็กของ
ตนเอง

“…”ทุกอย่างมันบังคับธามไปหมด อยากดูก็อยากดูตอ่ แต่ถ้าจะให้

อยูเ่ ลยตังแต่
้ คืนแรก เขากลัวว่าพ่อกับแม่จะมองเขาไม่ดีหนะสิ...

“พี่ธามม อ่ะอ๊ าาา~”เสียงหวานที่ครางออกมากระทบหูของขาทํา

เอาสติของธามเตลิดไปไกล ตาพยายามจะไม่มอง พยายามจะไม่
อยากรู้แต่มนั ก็ทําไม่ได้ ...ธามต้ องเลือกระหว่างอารมณ์ในตอนนี ้และ
การเป็ นคนดีให้ พ่อแม่น้องเห็น

“อื๊ออ...ฮึกก”กรเชิดหน้ าขึ ้นพร้ อมสะโพกขาวร่อนไปมา เอวเล็กที่

แอ่นจนจะโค้ งได้ รูปเพราะความเสียวปลุกให้ ความเป็ นชายของธา
มตื่นขึ ้นมา สองขาอ้ ากว้ างและขยับไปด้ านหน้ าทีหลังทีโยกไปมา
เหมือนกับโดนกระแทกยังไงยังงัน้
“…”เลือดที่สบู ฉีดภายในกายมันคัง่ ค้ างอยูท่ ี่ความโป่ งพองด้ านล่าง
หัวบนมันคิดอีกอย่างแต่หวั ล่างมันก็คิดอีกอย่าง...แล้ วถ้ าถามว่าสิง่
ไหนชนะหรอ?

“ทําต่อสิ...”ธามหลับตาแล้ วขบกรามแน่น

“คืนนี ้พี่จะอยูก่ บั เรา”หน้ าสวยที่เชิดอยูห่ นั กลับมามองคนด้ านหลัง

แล้ วยกยิ ้มจนหวานเยิ ้ม นิ ้วเล็กชุ่มเจลถูเจ้ าของเล่นสีชมพูสวยไปมา
กับร่องก้ นอย่างยัว่ ยวนก่อนจะค่อยๆดันมันเข้ าไปด้ วยนิ ้วกลางของ
ตัวเอง

“อึก..อ่ะอ๊ าาา~”เสียงหวานร้ องออกมาเพื่อกระตุ้นอีกฝ่ าย นิ ้วเรี ยว

ถูกดันเข้ าไปจนสุดโคนพร้ อมกับสิง่ ที่สนั่ อยูไ่ ม่ยอมหยุด กรคานิ ้ว
ตัวเองเอาไว้ ในรูก้นก่อนจะขยับเข้ าๆออกๆอยูส่ องสามที เจลส่วนเกิน
จากรอยจีบสีสดไหลเยิ ้มลงมาตามเรี ยวขาด้ านหลัง ธามกลืนนํ ้าลาย
ลงคออย่างยากเย็นเหลือเกินตอนนี ้...นี่น้องมันทําแบบนี ้จริ งๆหรอ
ตอนคิดถึงเขา

“พี่ธะ...ธามมม”ร่างบางถอนนิ ้วออกมาแล้ วแต่ไวเบอร์ เตอร์ ลกู เล็ก

ยังคงคาอยูใ่ นกาย สายของมันห้ อยลงมาต่องแต่งกระทบกับหน้ าขา
ของกรไปมา ส่วนที่สนั่ มันก็หายเข้ าไปภายในส่วนที่ปรับมันก็ห้อยคา
อยูแ่ บบนั ้น คิดว่าธามมาเห็นอะไรแบบนี ้แล้ วจะทนไหวด้ วยรึไง

“แสบ...”ธามเรี ยกน้ องมันเบาๆ จากนันก็

้ เริ่ มจะปลดเข็มขัดตัวเอง
บ้ าง อยากดูอยูห่ รอกที่น้องมันทําแต่ก็อยากเป็ นคนทําเองมากกว่า
เมื่ออีกคนกําลังง่วนอยูก่ บั การเเกะเข็มขัดคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ยนั
ตัวลุกขึ ้นค่อยๆคลานมาทางเขา กรก้ าวลงจากเตียงโดยไม่สนใจว่า
จะมีอะไรคาอยูใ่ นตัว

“อึก...อือออ”เสียวมัย๊ มันก็เสียวแต่ก็อยากจะทําให้ มนั สุดๆไปก่อน

กรยังไม่อยากให้ ธามทําอะไรกับตัวเองตอนนี ้...สองขาเล็กเคลื่อนมา
นัง่ คร่อมทับเข็มขัดที่ถกู แกะออกแล้ ว กรเห็นว่ามีอะไรบางอยูน่ นู
ขึ ้นมา

“อย่าสิ...กรยังทําไม่เสร็ จเลยน้ าา~”ก้ นเล็กนัง่ บนบางสิง่ ที่กําลังดุน

ก้ นเขาอยู่ ร่างบางแกล้ งกระแทกตัวลงไปสองสามทีแต่ตวั เองก็
กลายเป็ นเสียวซะเองด้ วยเพราะภายในมีบางสิง่ ที่ยงั ค้ างคา

“อ่ะอื๊ออ”ช่วงล่างที่เยิ ้มแฉะถูกเจ้ าตัวรูดรัง้ ไปมาจนเกิดเสียง กรใช้

มือซ้ ายรัง้ คอของธามเอาไว้ แม้ สองมือใหญ่จะประคองเอวเขาอยู่
ส่วนมือขวาก็ถกู นํามารูดไปมาที่กลางกายเล็กของตัวเอง แท่งรักลื่น
เจลมีเสียงดังเจ๊ าะแจ๊ ะไปมาเนื่องจากความเฉอะแฉะ

“…”ตาคมมองส่วนล่างของกรไม่ขยับไม่ไป ตอนนี ้อีพี่มนั ไม่มอง

หน้ ากรเลยด้ วยซํ ้า ปากอิ่มตัดสินใจก้ มจูบที่ปากอีกคนเนื่องจากไม่
เงยหน้ ามองกันเลย

“อืออ สนใจข้ างบนด้ วยสิ”กรสบตาแล้ วเลียลงแรงๆที่ปากหนา ธาม

ยิ ้มมุมปากก่อนจะจับเอวเล็กถูไปไถมากับส่วนล่างของตัวเอง ตอนนี ้
กางเกงบ๊ อกเซอร์ ธามมันเปี ยกเป็ นวงกว้ างแล้ วด้ วย

“อืมม สนใจครับ”คนโตกว่าเอ่ยก่อนที่จะไล่จบู ตามกรอบหน้ าสวย

ธามก้ มลงมาทํารอยที่คอของกรด้ วยความลืมตัว ตอนนี ้จะอะไรก็ช่าง
...น้ องมันยัว่ มาขนาดนี ้แล้ ว

“ฮึก อ่ะอ๊ าาา อืออธามมม~”ขณะที่หน้ าหล่อฝั งอยู่ที่คอสวย

ใบหน้ าของกรเองก็ก้มลงมากระซิบครางข้ างหูเขาไปด้ วยเหมือนกัน
ธามรู้สกึ ได้ ถึงแรงขยับที่น้องมันชักของตัวเองอยู่
“ฮึกอือออ เสียววว”กรบอกออกมาตรงๆ การที่จะมาทําอะไรแบบนี ้
ก็ยอมรับว่าอายแต่ตอนนี ้มันเสียวมากกว่าแล้ ว แท่งร้ อนลําเล็ก
กระตุกไปมาเบาๆพร้ อมความแข็งขืนที่ตื่นเต็มที่

“…”มาร้ องกันข้ างหูแบบนี ้จะต้ องให้ เขาทํายังไง

“อ่ะอาาา...ธามมกรเสียวไปหมดแล้ วว”เสียงหอบกระเส่าเอ่ยเมื่อ
รู้สกึ ว่าตัวเองจะเสร็ จอยูร่ อมร่อ การทําอะไรแบบนี ้ต่อหน้ าแฟน
ตัวเองมันรู้สกึ มากกว่าทําคนเดียวหลายเท่าเลย

พรึบ...
ข้ อพับขาถูกยกลอยทําให้ กรต้ องรี บเกาะธามเอวไว้ ร่างสูงยกกรมา
นอนพาดที่เตียงแล้ วใช้ ขาทั ้งสองพาดบ่าตัวเองเอาไว้

“ฮึม่ ....”ธามคํารามเบาๆอย่างขัดใจเมื่อเขากําลังจะควักเอาแก่น
กายของตัวเองออกมาแต่ก็มีเข็มขัดที่แกะแล้ วมาทําให้ มนั ยุง่ ยาก มัน
พันมือพันไม้ เขาไปหมดจนหงุดหงิด
“ไหนบอกจะไม่ทําที่บ้านกรไง~”คําเอ่ยแซวบอกกับอีกฝ่ าย เท้ าข้ าง
เล็กข้ างนึงไล้ ลงมาจากบ่าของธามลามมาที่อก ธามจับขาเรี ยวขึ ้นมา
พาดไว้ ดงั เดิมแล้ วจูบลงหนักๆที่นอ่ งขาว

“ก็เมียมายัว่ ”ธามตอบสั ้นๆพร้ อมกับลํารักที่โผล่ออกมาจากขอบ

กางเกง เขานําแท่งร้ อนมาสีไปมาด้ านนอกก่อนแล้ วใช้ มนั ถูไปกับ
แท่งร้ อนของกร ขนาดของมันต่างกันอย่างเห็นได้ ชดั กรยันตัวขึ ้นมา
มองสิ่งที่ธามทําแล้ วก้ ต้องตกใจไม่น้อย เมื่อความยาวที่ธามพาดลง
มายังท้ องน้ อยมันยาวจนเกือบๆถึงสะดือกรอยูแ่ ล้ ว...นี่เพราะงอตัว
ด้ วยแหละแต่มนั ก็นา่ ตกใจอยูด่ ี...กรรับอะไรแบบนี ้เข้ ามาในตัวได้
ยังไง!

“ทําไมทําหน้ าแบบนั ้น หืม”ธามถามขึ ้นแล้ วขยับเอวให้ เห็นว่าเวลา

กระแทกความยามจะไปสุดที่ตรงไหน

“กะ..ก็กรไม่คิดว่ามันจะ ลึกขนาดนี ้”ปลายนิ ้วเรี ยวเอื ้อมมาจับที่

ท้ องตัวเองบริ เวณที่ปลายกลางกายมันสุด

“อืมม ดีแล้ วไม่ใช่รึไง”มือใหญ่ชกั รูดลํารักอยูส่ องสามทีจากนันก็

้ เอา
ไปจ่อที่ช่องทางร้ อน ธามค่อยๆยัดแล้ วดันมันเข้ าไปจนสุด
“มันก็ดะ...ฮึกก อาา เบาๆก่อนน”

“พี่ธามเบา! มันชนกับไวเบรตะ...อึก!~ ”ธามยัดสิง่ ใหญ่โตเข้ าไปทัง้

ที่เขาเห็นว่าสายสีชมพูมนั ก็ห้อยอยู่ แต่แล้ วทําไม?ลองแบบนี ้มันก็
สนุกดี...ทําผิดไปแล้ วนี่ ทําให้ สดุ ไปเลยสิ

“อืมม ซี๊ดดดดดส์”ธามครางตํ่าออกมาแล้ วกัดปากล่างตัวเองแน่น

เพราะส่วนหัวภายในมันไปโดนกับเจ้ าของเล่นที่สนั่ อยู่

“อ๊ าา เบาา เบาก่อน!”แรงโยกที่อยู่ๆก็โถมลงมาทําเอาร่างเล็ก

กระตุกเฮือก

ตั่บๆๆ!! ตั่บๆๆๆๆ! ตั่บบบๆๆๆ!!

เสียงกระแทกลามกดังไปทัว่ ห้ องทําเอาอารมณ์ทงสองพุ
ั้ ง่ ทะยานขึ ้น
ไปอีก สายตาที่ธามมองมานี่มนั สุดๆจริ งๆ กรชูมือขึ ้นมาด้ านหน้ า
เป็ นเชิงให้ โน้ มลงมาหา
“…”แน่นนอนว่าธามทําตามที่อีกคนขอ ธามโน้ มตัวพร้ อมดันเข่า
ของกรใช้ ชิดบ่าเล็กขณะที่จบู ปากบางไปด้ วย

“อึก....แน่นอื๊อออ”ยิ่งงอตัวก็ยิ่งเข้ ามาลึก กรจิกต้ นคอของธามแรงๆ

แล้ วใช้ อีกมือจิกหลังเอาไว้ แผ่นหลังกว้ างภายในเสื ้อมันแดงซะจน
เลือดแทบไหล ธามผละตัวออกมาถอดเสื ้อที่น่ารํ าคาญออกแล้ วโหม
กระแทกกายเข้ าไปอีกระลอก

“อ๊ ะะๆๆอ่ะอ๊ าาา ธามอืออื๊ออออ ”พูดไปก็สนั่ ไปเพราะอีกคนขย่ม

เอวลงมาไม่พกั เลย ร่างสูงรัวบันเอวลงมาไม่
้ ยงจนกรรู
ั้ ้ สกึ ได้ กว่ารูก้น
ของเขามันร้ อนไปหมด

“อืมม อาส์”ฟั นคมขบกันแน่นเมื่ออีกฝ่ ายรัดเขาแน่นกว่าเดิม

“ตอดแรงๆ”ธามเอ่ยอย่างใส่อารมณ์แล้ วขยําลงที่แก้ มก้ นขาว ปาก

หนาก้ มลงมาดูดที่ยอดอกของกรแล้ วลงลิ ้นจนอีกคนแอ่นตัวตาม
ปากมา

“อ๊ าา!! อย่ารัง้ งงงเสียวววว มันเสียววธามไม่เอา!!!”กรโวยวายไม่

เป็ นคําเมื่อธามใช้ มือใหญ่รัง้ ท้ ายทอยของกรให้ งอตัวแล้ วล็อคเอาไว้
แบบนัน้ เขากระแทกเอวเข้ ามาจนเสียงเตียงมันดังเอี๊ยดอ๊ าด
กึ่กๆๆๆ!! พั่บๆๆ!!!
“ฮึม่ ...อ่ะอืมมซี๊ดด”ธามเร่งเอวแล้ วกัดฟั นแน่นผิดกับอีกคนที่ดิ ้น
เพราะความเสียวปะปนไปหมด มืออีกข้ างของธามเอื ้อมมาจับสายที่
มันกระเด้ งไปมาอยูด่ ้ านล่างก่อนที่เขาจะกระชากมันออกจากรูร้อน
ทังที
้ ่ของธามยังคงคาอยู่

“ไม่!ไม่เอา อย่าเอามันออก! อ๊ าาาาาา!!!~”ความขาวขุน่ ที่อดั แน่น

พุง่ เปรอะจนเลอะหน้ าสวยของตนเอง กรรู้สกึ เจ็บที่รอยจีบเพราะ
จังหวะที่ธามเอาไวเบรเตอร์ ออกมามันเหมือนรูร้อนของเขามันตึงจน
จะขาด ของตัวเองก็ใหญ่อยูแ่ ล้ วจะกระชากออกมาทําไม! ตอนมัน
หลุดออกมากรเหมือนจะขาดใจซะให้ ได้ เลย แม่ง...อีพี่ซาดิสม์!!

“อ่ะอืมม...แสบมานี่!เร็ ว! จะ อืมม...อ่าาาาส์!!”แรงกระแทกเข้ าจน

สุดอยูส่ ามสี่ทีก่อนรู้จะว่าจะถึงฝั่ งฝั นธามก็รีบชักเอาแก่นกายออก
แล้ วนํามาจ่อบนหน้ าของกร เขารูดมันอยูส่ องสามที่แล้ วเสร็ จออกมา
ใส่หน้ าอีกคนไปเต็มๆ..กลิ่นคาวและนํ ้าสีข่นุ ไหลหยดลงมาตามก
รอบหน้ าเลอะเทอะไปหมดจนธามยกยิ ้มขึ ้นมา

“เด็ดขนาดนี ้...จะไม่ให้ พี่ค้างได้ ไง หืมม”กรทิ ้งตัวลงนอนแผ่ที่เตียง

พร้ อมกับตาเรี ยวที่ลอยขึ ้นน้ อยๆ ริ มฝี ปากหนาก้ มลงจูบเบาๆแล้ วดูด
มันไปมาทั ้งที่มีนํ ้าคาวของตัวเองปนอยู่ กลิน่ ของพี่ธามมันมีเต็มตัว
กรไม่หมดเลยตอนนี ้

“อ่ะ..อือออ พะ...ออ.....อือ พอ”เสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ ้น กรมองมา

หาธามแบบหมดแรงและเลื่อนลอยเต็มที ผิดกับอีกคนที่สอดแท่ง
ร้ อนเข้ ามาในรูแดงฉํ่าอีกครัง้

“อีกรอบนะครับ”กรยกมือยันธามออกแต่ก็ถกู รวบขึ ้นไว้ เหนือหัว..

เอาเลยทําอะไรก็ทําเลย ไม่มีแรงแล้ วคนบ้ า...แม่ง ทําอะไรดูเมีย
บ้ างดิ จะตายแล้ วนะ

ครื ดดดด...ครื ดด...

มือถือที่วางอยูข่ ้ างตัวของกรดังขึ ้นพร้ อมๆกับเอวของธามที่ขยับเบาๆ
อยู่

“…”ธามหยิบขึ ้นมามองแล้ วกดรับสายแบบถือสิทธิ์

“ฮัลโหล”ปลายสายที่โทรมาคือฟรัง ธามกดเปิ ดลําโพงแล้ วโยนมือ

ถือไว้ ข้างกายของกร

/มึงง หูฟังกูติดไปกับมึงมัย๊ วะ กูหาไม่เจอ/ ฟรังโวยวายอย่างหัวเสีย

“ตอนนี ้กรไม่วา่ ง...นี่พี่เองนะ”ฟรังเงียบไปนิดก่อนจะพูดต่อ

/ขอโทษค่ะพี่ธาม~ เมียพี่มนั เอาหูฟังหนูไป/ ดูเสียงมัน...ใช้ เสียง

สองกับผัวกูทําไมเอางี ้

“อืออ...ธามม”กรขมิบที่ใส่ธามเมื่ออีกคนขยับเบาลง ตาคมหันมอง
แล้ วยิ ้มทันทีเมื่อรู้ วา่ อีกคนต้ องการอะไร

“อะ อ๊ าาาา~ อืออ...”กรพูดออกมาให้ ปลายสายได้ ยิน

“อืมม เดี๋ยวถามกรให้ นะ ซี๊ดดด”ธามมองลงมาหาเด็กที่นอนแบะขา

ใส่เขาพร้ อมหน้ าตามอมแมมไปด้ วยคราบนํ ้าสีข่นุ ...โคตรจะหนังโป๊
เลย เมียเขานี่สดุ จริ งๆ
/ฝากด้ วยนะพี่ธาม~/

“อืมม..ไว้ จะถามให้ ตอนนี ้กรคงไม่ว่าง”

“อ่ะอืมมม ธามทําเร็ วๆ...เมียอยากก”กรเอ่ยใส่มือถือแล้ วมอง

ตาธามไปด้ วยขณะพูด

/อีกรรรร!~ มึงมันแรดดด กูจะฟ้องแม่มะ.../ สายถูกตัดไปด้ วยฝี มือ

ของคนตัวขาว

“…”ดูเด็กนี่มนั ทํากับเขาสิ จะทําให้ ธามคลัง่ ตายหรอ..

“แล้ วอย่ามาร้ องให้ ทําเบาๆนะแสบ”สิง่ ที่สอดใส่อยู่ขยายตัวใหญ่ขึ ้น

ทันทีหลังคนตัวขาวพูดจบ...มาบอกเขาแบบนี ้ มีหรอธามจะขัดใจ
น้ องมันลง

“ฮึก..อ่ะอ๊ าาฮ๊ าาาา!~”

"อ้ าขากว้ างๆสิ อืมมม"

 CH27
คุณหญิงแม่ กับการปกป้องลูกสะใภ้

“เฮือก!อ่ะ อื๊ออพอก่อนนน!~”ร่างขาวที่ถกู จับควํ่าแล้ วยกสะโพกขึ ้น

ของกรพยายามจะร้ องห้ ามและใช้ มือในการคลานหนีแต่ก็ดนั ถูกอีก
คนใช้ มือล็อคเอวแล้ วโหมกระแทกเข้ ามาไม่หยุด

“พี่ธะ...อ่ะๆๆๆ..แม่..ฮึกก...แม่จะมาแล้ วนะอ๊ ะ!”กรอยูบ่ นเตียงนี่

ไม่ได้ ลงตั ้งแต่ที่แม่ออกจากบ้ าน นี่ก็ปาเข้ าไปกี่โมงแล้ วที่ถงึ เวลาแม่
จะกลับอีกครัง้ ...ดูอีพี่มนั สิ! ไม่ถนอมร่างกายกันเลยอะ!

“ซี๊ดดดส์...อ่ะะอืมมม”การสูดปากครัง้ สุดท้ ายดังขึ ้นพร้ อมกับเอว

สอบที่ตะบันโหมเข้ ามา ร่างขาวชํ ้าเต็มไปด้ วยรอยรักและเอวจะพัง
อยูเ่ ต็มทีแล้ วผิดกับอีกคนที่ดสู ดชื่นแถมยังฟิ ตที่จะต่อในรอบต่อๆไป

“อืมม สุดท้ ายแล้ วหน่า”รอบที่แล้ วมึงก็สดุ ท้ ายอีพี่! ธามลากเสียง

ยาวแล้ วก้ มลงมาจูบกับแผ่นหลังเนียน เขาตีตราการเป็ นเจ้ าของ
เอาไว้ ด้วยในตอนท้ ายบริ เวณต้ นคอด้ านหลังและเหนือบันเอวเล็
้ ก
มันปรากฎอยู่สองถึงสามรอยเห็นจะได้ นี่ไม่นบั ที่คอและหน้ าอก
ด้ านหน้ านะ

“อืออออ่ะอื๊ออออ~”ความอุน่ วาบไม่ได้ ถกู ปล่อยในตัวแต่มนั กลับ

กระเด็นโดนแผ่นหลังของกรเต็มๆ

“อ่ะ..อ่าาาส์”ร่างสูงตัวเกร็ งแน่นกระตุกเอาความขุ่นคาวออกมาจน
หมด เขาปล่อยครัง้ สุดท้ ายเอาไว้ บนแผ่นหลังของกรแล้ วแช่ความ
ใหญ่โตกลับเข้ าไปในรูฉํ่าอีกครัง้ ถามว่าทําไมเขาถึงไม่ปล่อยในตัว
น้ องมันหรอ...ก็เพราะแค่ยดั แก่นกายเข้ าไปนํ ้าที่เคยปล่อยก่อนหน้ า
นี ้มันก็ทะลักออกมาแล้ วหนะสิ โคตรจะเอกซ์..

พรึบ...
คนโตกว่าอุ้มกรขึ ้นมาแล้ วพาเดินเข้ าห้ องนํ ้าก่อนจะชําระล้ างเนื ้อตัว
ระหว่างการอาบนํ ้าแน่นอนว่ามันต้ องมีคนที่พยายามจะเกินเลยใน
กิจกรรมที่ทําอยูแ่ ต่กรก็ขอเอาไว้ วา่ ถ้ ามากกว่านี ้ กรเองก็กลัวจะเดิน
ไม่ไหวเหมือนกัน
“เดินให้ มนั ดีๆกันต์ธีร์”เสียงของแม่เอ่ยแซวขึ ้นเมื่อเห็นท่าทางการ
เดินกระโดกกระเดกของลูกชายในเวลาดึกก่อนเข้ านอน เจ้ าของชื่อ
สะดุ้งน้ อยๆด้ วย

“อืออ ก็กรเจ็บอะแม่”ร่างขาววิ่งมากอดแล้ วซุกตัวอยู่กบั หญิงสูงวัย

หัวกลมเอนลงมาซบอกคนเป็ นแม่แล้ วถูไปมาอย่างออดอ้ อน ทีแรก
จะมาเอาขนมเข้ าไปกินในห้ องซะหน่อยแต่แม่กลับมาพอดีงนอยู
ั้ ่
อ้ อนอีกนิดแล้ วกัน

“ก็แน่สไิ ม่เจ็บสิแปลก แม่เลยเอายาที่ร้านมาเผื่อ”ความร้ อนเห่อแดง

บนหน้ าทําเอาคนตัวเล็กผละตัวออกมา

“พูดไอะแม่!”บ้ าบอ แม่พดู ไรกรไม่ร้ ูเรื่ องเลย ใบหน้ าสวยเอียงคอไป

มาแล้ วทําหน้ านึกคิด

“เอ้ า! ดูรอยที่คอก็ร้ ูแล้ วมัง๊ แดงขนาดนี ้...แล้ วจะกินมัย๊ ยาแก้ ปวด”

แม่ของกรเท้ าเอวแล้ วผลักหัวของกรเบาๆ ดูลกู เขาสิคิดว่าจะหลอก
กันได้ รึไง ท่าเดินนัน่ ก็แสนแปลกใครดูก็ร้ ูวา่ ไปทําอะไรกันมา

“หรื อจะกินยาเบื่อห้ ะ”ใจคอ~ แม่รักกรใช่มยั๊ พูดด

“โห่ย กินๆๆ”กรรับยาขึ ้นมากินแล้ วพูดคุยเรื่ องอื่นๆกับแม่ของตัวเอง
ต่อ อันที่จริ งแม่ถามเรื่ องนี ้นี่แหละ...ก็เรื่ องที่มีอะไรกัน ว่าบ่อยหรื อ
มากน้ อยแค่ไหน แม่ไม่ได้ ว่ากรถ้ าจะทําอะไรเพราะกรก็โตแล้ วอีก
อย่างคงเพราะตัวเขาเองเป็ นชายมันก็ไม่ได้ เสียหายอะไร แต่แม่ก็
เตือนๆว่าอย่าทําให้ มนั มาก แม่เป็ นห่วงสุขภาพของทังคู
้ .่ ..แม่กรเท่
สุดๆไปเลยอ่ะ

“…”ร่างเล็กเดินเข้ ามาในห้ องแล้ วทิ ้งตัวเบาๆทับคนที่นอนอยู่ก่อน

อย่างธาม กรอยากอ้ อนเพราะอย่างน้ อยมันก็สบายใจที่แม่ของเขา
รับอะไรแบบนี ้ได้ พ่อกับแม่ของกรรู้มาตลอดว่ากรเป็ นเด็กแบบไหนรู้
ว่ากรเป็ นอย่างไรแต่ก็ไม่ได้ วา่ อะไรเพราะเขาเองก็แทบจะไม่เคยทํา
ให้ พอ่ แม่ผิดหวัง ดังนั ้นการเลือกทําตัวหรื อทางเลือกในชีวิตส่วนใหญ่
กรเป็ นคนเลือกเองทั ้งหมด

“อะไร หืมม”ธามกอดแล้ วจูบลงเบาๆที่แก้ มนิ่ม คนตัวเล็กส่ายหน้ า

ไปมา...ก็แค่อยากซึมซับบรรยกาศตอนนี ้ว่ามันรู้สกึ ดีแค่ไหนนี่นา
สี่วันต่ อมา
เป็ นเวลาสี่วนั ที่กรอยูบ่ ้ านแล้ วก็แอบเบื่อหน่อยๆเพราะพี่ธามหนะ
ตอบไลน์เขาช้ าและน้ อยกว่าปกติ สงสัยคงเพราะติดพ่อกับแม่หรื อไม่
ก็อา่ นหนังสือซะหละมัง๊ อีพี่มนั เป็ นคนมีอะไรทําต่างจากตัวเขามาก
พี่ธามกลับไปตั ้งแต่วนั แรกแล้ วที่จริ ง...กรก็พยายามจะอ้ อนให้ อยู่แต่
ดูเหมือนพี่มนั ไม่หลงกลอีกแล้ วอะ

“เห้ ออออ”กรนัง่ อยูใ่ นร้ านขายยากับแม่แล้ วตีขาไปมาอย่าง

หงุดหงิด อยูบ่ ้ านมันก็ดี เงินก็ไม่ได้ จ่ายเองรู้สกึ รวยสุดๆ แต่มนั ก็
โคตรจะว่างเลย

“เบื่อก็กลับบ้ านได้ นะ แม่ไม่ได้ วา่ อะไร”หญิงสาวจดบัญชียิกๆก้ ม

หน้ าอยู่แล้ วพูดออกมา หูเล็กผึง่ ทันทีที่ได้ ยิน

“แล้ วถ้ า...กร...กลับหอเลยได้ มะ”แม่ของกรเงยหน้ าขึ ้นมาแล้ วเลิก

คิ ้ว

“นะนะน้ าาา..มันเบื่อแล้ วอะแม่~”

“อยูร่ อบอกพ่อก่อนค่อยกลับสิ”ร่างเล็กวิ่งมาหาแม่ตวั เองแล้ วทํา

หน้ าเหมือนลูกแมวตัวน้ อยๆ
“งี ้แปลว่าให้ หละสิ”มือจอมซนคว้ าเอาถุงเยลลี่วิตามินซีที่วางขาย
ใกล้ ๆมากินเข้ าปากแล้ วเคี ้ยวหยุบหยับไปมา นี่รึเปล่าเป็ นเหตุผลที่
ทําให้ กรตัวขาวใสแบบนี ้...เนียนเอาของในร้ านไปกินบ่อยๆ

“อืมม แม่แล้ วแต่กรเลย”คําพูดที่ดอู อ่ นหวานและอ่อนโยนไม่ได้ ใส่

อารมณ์อะไรเพียงแค่เธอกําลังจดจ่อกับสิง่ ที่ทําอยูอ่ ย่างสมุดบัญชีก็
เท่านัน้ แม่ไม่วา่ หากกรจะกลับหอไวกว่าเดิมซักวันเพราะว่ายังไงๆ
แล้ วกรก็อยูก่ บั เขามาตั ้งสี่วนั แถมมันก็ไม่มีอะไรทําจริ งๆนัน่ แหละ

“ขอบคุณค้ าบบบ”เสียงเล็กเอ่ยอย่างอารมณ์ดี

“พี่ธามม”

“แม่ให้ กลับหอก่อน อื ้อใช่...แต่ต้องรอพ่อกลับบ้ านก่อนอะ”กรโทร

บอกธามทันทีเมื่อกลับบ้ านพร้ อมบอกว่าแม่อนุญาตให้ เขากลับหอ
ได้ ก่อน กรอยากจะไปรอพี่ธามที่หอก่อนเพราะอย่างน้ อยมันก็ยงั มี
คนให้ คยุ ด้ วยอย่างปอและฟรัง

/ตีสอง? อืม โอเคครับ/ เสียงพูดปลายสายเอ่ยเรี ยบๆแล้ วกดตัดสาย

ลงเพียงแค่นั ้น กรรู้วา่ ถึงจะพูดแค่นี ้แต่ยงั ไงๆคนปลายสายก็มารับกร
กลับหออยูด่ ีนนั่ แหละ...ใจดีสดุ ๆแฟนใครเนี่ย~
.
.
รถคันหรูขบั แล่นมาตามทางแล้ วจอดลงที่หน้ าบ้ าน กรยกมือไหว้ พ่อ
และแม่ก่อนจะหอมแก้ มไปคนละหลายที

“กลับแล้ วนะพ่อ...พ่อทางนี ้!~”กรกระตุกแขนพ่อตัวเองเบาๆเพราะ

รู้สกึ ว่าคนตรงหน้ ายืนได้ ก็เก่งแล้ ว แก้ มแดงแจ๋สายตาหวานฉํ่ายืน
โงนไปเงนมา...เมาชัวร์ ล้านเปอร์ เซ็นต์ สงสัยวันนี ้เพื่อนจะเข้ าร้ านพ่อ
เขาเลยเป็ นแบบนี ้

“เอ้ อออๆๆ ไปดีมาดีๆง่วงก็เข้ าห้ องนอนก่อน ไอ้ เราหนะว่างๆนะ..

มาๆๆเชิญร้ านพ่อ”พ่อของกรพูดไปก็ชี ้ไปที่ตวั เองพลางคุยกับธามไป
ด้ วย

“สาวๆนี่อย่างนี ้เลย!กินแล้ วลงบิลพ่อได้ วันหลังมาใหม่ๆ!”ส่วนอีพี่

หรอ..มันได้ แค่ยิ ้มๆแล้ วก็ตอบครับๆตามระเบียบ

“อย่าดื ้ออย่าซน ตั ้งใจเรี ยนรู้รึเปล่า”หญิงสาวส่ายหน้ าแล้ วเอ่ยขึ ้น

“อือออ รู้แล้ ว..กรรักแม่นะ”สองแขนอ้ าออกแล้ วกอดกันก่อนจะผละ
ออกมา แม่ต้องเป็ นฝ่ ายดึงตัวพ่อออกมาจากธามเพราะดูทรงแล้ วคืน
นี ้ถ้ ายังปล่อยไว้ ธามกับกรคงจะไม่ได้ กลับหอแน่นอน

03:12น.
“พี่ธามนี่ไม่ใช่ทางไปหอนะ”ถึงจะงัวเงียแต่ก็ไม่ขนาดที่วา่ ไม่ร้ ูหรอก
นะว่าไปไหน กรสังเกตมาซักพักแล้ วว่านี่มนั ไม่ใช่ทางไปหอ

“อืมม ก็กลับบ้ านพี่ไง”คนโตกว่าตอบพร้ อมเอามือที่จบั กันอยูข่ ึ ้นมา

หอมเบาๆเพราะความเคยชิน

“ห้ ะ!!”หัวทุยหันขวับอย่างแรงจนกลุม่ ผมกระจาย...เข้ าบ้ านผู้ชาย

ตอนตีสาม...โห แรด...แรดเลย

“อืมม พี่บอกแม่กบั พ่อแล้ วว่าต้ องมารับเรา”นัน่ ไง..รู้ครบ! โอยยย

เขาคงมองกรไม่ดีไปแล้ วที่ทําให้ ลกู ชายเขามาลําบากรับตอนดึกตอน
ดื่นแบบนี ้เนี่ย
“…”ทันทีที่รถมาจอดหน้ าบ้ าน สาวใช้ ในบ้ านก็เดินเข้ ามาช่วยถือ
ของขึ ้นไปเก็บบนห้ องของธามและถึงแม้ มนั จะเวลาตีสองแล้ วกรก็ยงั
เห็นว่ามีผ้ หู ญิงในชุดคลุมยาวสีเนื ้ออ่อนยืนรอเขาอยู่ที่หน้ าบ้ าน อ่า
ซวยแล้ ว..คุณหญิงแม่!

“สะ..สวัดดีครับ”กรยกมือไหว้ แม่ของธามแล้ วยิ ้มออกมาน้ อยๆแบบ

เก้ ๆกังๆ

“คือ..คือกรบอกให้ พี่ธามกลับหอแต่คือ...มันดึก..เลย...กรว่ามันไม่
ควรแต่...”

“ขอโทษครับ”เด็กหนุ่มยกมือไหว้ จนหญิงสูงวัยที่ยืนอยูต่ ้ องเดินเข้ า

มาหาแล้ วจับมือของกรลูบไปมาเบาๆ

“น้ องน่ารักกว่าในรูปนะธาม”ประโยคแรกที่เอ่ยเข้ าหูไม่ใช่ประโยคดุ

ด่าแต่กลับเป็ นประโยคเอ่ยชมจนกรต้ องหันไปมองคนรักของตัวเอง
อีพี่มนั เอาไปให้ ดตู อนไหนนนน!

“ครับ...แต่ดื ้อแน่นอน”ธามเดินมาใกล้ แล้ วก้ มลงหอมแก้ มอีกฝ่ าย

ไปหนึง่ ที
“…”ตาเรี ยวโตขึ ้นแล้ วเผลอบีบมือลงที่แขนของแม่ธาม ทําอะไร!นี่
มันต่อหน้ าแม่นะ ร่างขาวยืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับไปไหนแต่ก็หนั มามอง
แม่ของธามอย่างเกร็ งๆ

“ธามน้ องตกใจ! ทําอะไรไม่ดเู ลยเรา”มือของคนเป็ นแม่ตีลงที่ต้น

แขนของธามเรี ยกรอยยิ ้มให้ ร่างสูงได้ เป็ นอย่างดี เอ้ าหญิงแม่ไม่ได้ วา่
เรื่ องที่พี่มนั หอมหน่อยเร๊ อะ! อย่าว่าแค่เรื่ องตกใจสิ!~

“เข้ าบ้ านกันนะลูก แม่เตรี ยมนมรองท้ องให้ เราก่อนนอนด้ วยนี่ต้ม

อุน่ ๆเลยนะ”เธอเดินเข้ ามาพร้ อมกับนัง่ ลงบนโต๊ ะทานข้ าวตัวใหญ่
กรเองก็นงั่ ลงแบบงงๆแล้ วรับนมมาดื่มเพื่อไม่ให้ เสียมารยาท

“ธาม”อยูๆ่ เสียงของแม่พี่ธามก็ดขุ ึ ้นจนกรต้ องหันมอง แน่นอนว่า

พี่ธามหันมองแม่ของตัวเองรออยูก่ ่อนแล้ ว

“ทําไมรังแกน้ องแบบนี ้ แม่นกึ ว่าเราจะถนอมน้ องนะธาม”

“ทําไมไม่ออ่ นโยนกับน้ องเลย เนี่ย...แม่จะยึดน้ องเอาไว้ แล้ วนะคืน

นี ้”เธอบ่นอะไรกรก็ไม่คอ่ ยจะเข้ าใจนักหรอก..แต่ที่ผา่ นมาพี่ธามมัน
ก็ละมุนกับกรมากแล้ วนะถ้ าละมุนกว่านี ้กรว่ากรคงแทบไม่ต้องทํา
อะไรคงจะมาเขินทั ้งวันแล้ วแน่ๆ
“ก็แสบน่าหมัน่ เขี ้ยวนี่ครับ...ดูแก้ มสิ”ธามส่งสายตามาหากรอย่าง
ไม่ปิดบัง...อีพี่มนั เนิร์ดจริ งมัย๊ วะทําอะไรแบบนี ้ต่อหน้ าแม่เนี่ย!

“ธาม! คืนนี ้น้ องต้ องนอนกับแม่”เธอลุกขึ ้นแล้ วเดินมามองหน้ าธา

มก่อนจะเดินออกจากโต๊ ะอาหารไปขึ ้นห้ องนอน...กรหันมามองหน้ า
แล้ วเลิกคิ ้วเป็ นเชิงสงสัย

“อะไร...แม่พดู ถึงเรื่ องอะไรอะพี่ธาม”ร่างสูงลุกขึ ้นแล้ วเดินมาหา

ก่อนจะก้ มลงจูบลงเบาๆที่ลําคอขาว ธามยิ ้มมุมปากด้ วยตอนนี ้

“รอยชัดขนาดนี ้...แม่พี่ไม่บน่ สิแปลก”ชิบหายยยย...ลืมเรื่ องรอยไป

ซะสนิทเลยยย โอย..ตาย ตายแน่ๆกร..ตายยยย~ ถึงจะสี่วนั ..รอย
มันก็ยงั ชัดอยูด่ ี อีพี่ไม่เตือนกันหน่อยเลยหรอ...โอยย พัง พัง
หมดแล้ ว
 CH28
กลับมาแล้ วไง...ใครแคร์

ตึกๆ... ตึกๆ...
“…”ร่างเล็กพยายามเดินให้ เบาที่สดุ เนื่องจากกลัวคนในบ้ านตื่น
และอีกคนที่อยูใ่ นห้ องรู้ ตวั กรกําลังย่องผ่านประตูห้องนํ ้าที่อยูใ่ น
ห้ องนอนของธามออกไป แม่ของพี่ธามบอกให้ กรไปนอนกับท่าน
เพราะงัน...กรก็
้ เลยว่าจะแอบอีพี่มนั ออกตอนกําลังอาบนํ ้านี่แหละ

“จะไปไหน”เสียงขุน่ เอ่ยถามขึ ้นมาเพราะเขาอาบนํ ้าเสร็ จพอดี...กร

คงแต่งตัวนานเกินไปพี่ธามเลยอาบนํ ้าเสร็ จทันซะก่อน

“ก็...ไป..”นิ ้วเรี ยวชี ้ไปยังประตูหน้ าห้ องเพื่อบอกว่าจะนอนอีกห้ อง

อย่างที่แม่ของธามบอก

“นอนห้ องแม่พี่หรอ?”ผ้ าขนหนูผืนเล็กถูกพาดไว้ ที่โซฟาแล้ วเดินเข้ า

มาใกล้ ธามดึงเอวอีกคนเข้ ามากอดแล้ วรัง้ กายเอาไว้ แนบชิดกัน

“ไม่ต้องไปหรอก”
“แต่แม่พี่ธามสัง่ นะ”กรขืนตัวเล็กๆ ห้ องพี่มนั ก็กว้ างซะเหลือเกินหนี
ไปไหนก็ไม่ทนั ประตูอยูต่ ั ้งไกลแถมกว่ากรจะออกจากห้ องได้ อีกคนก็
มารัง้ กันไว้ ก่อนแบบนี ้

“อืมม แต่นี่พี่ก็สงั่ เราเหมือนกัน”

"ทําไม? เราอยากนอนห่างพี่หรอครับ"ดูเขาพูดเข้ าสิ ร่างกายหมาด

นํ ้าที่เต็มไปด้ วยหยดนํ ้าบนตัวเปี ยกมาถึงกรด้ วยแล้ วตอนนี ้

“พี่ธามม~ ไปเช็ดตัว อืออ ไม่ไปแล้ วไง...ไปเช็ดตัวว”กรผละอีกคน

ออกแล้ วเดินมานัง่ ที่ขอบเตียงเพื่อหนีคนตัวเปี ยก แพ้ คนตรงหน้ าใน
โหมดโรแมนติกแบบนี ้ตลอดให้ ตายสิ

“แสบ...เช็ดให้ หน่อย”เท้ าใหญ่เดินมาหยุดที่ปลายเตียงแล้ วยืนมอง

คนที่นงั่ อยูใ่ นตําแหน่งตํ่ากว่า

“ผ้ าหละ...”ไม่ได้ จะปฏิเสธแต่ไม่เห็นจะมีผ้าซักผืนในมือ มีก็แต่ที่พนั

เอวอยูน่ ี่หนะ...จะให้ เอาผืนไหนเช็ดกัน

“นี่ไงผ้ า”ธามก้ มตํ่ามองผ้ าที่พนั เอวตัวเองแล้ วสบตาเข้ ากับกร เขา

อยากบอกให้ น้องมันรู้วา่ ใช้ ผ้าผืนไหนกันแน่
“ก็โป๊ สิ”กรหันหน้ าหนีแล้ วพูดออกมาเขินๆ จะบ้ าหรอ..ถอดผ้ าที่นงุ่
มาเช็ดตัวเนี่ยนะ

“ทําเป็ นไม่เคยเห็น”แรงผลักที่ไหล่เล็กทําให้ กรนอนราบไปกับเตียง

หลังใหญ่อย่างง่ายดาย ธามโน้ มตัวลงมาล็อคแขนทังสองข้
้ างของกร
เอาไว้ แล้ วคลอเคลียอยูท่ ี่แก้ มนิ่ม จมูกโด่งฉวยโอกาสหอมมันไป
หลายครัง้ จนแก้ มเล็กขึ ้นสีแดงปื น้

“อือออ”กรรู้สกึ จัก๊ กระจี ้เพราะคนด้ านบนแกล้ งพ่นลมออกมาใส่เขา

ด้ วย

“คืนนี ้...นอนกับพี่นี่แหละ แม่พี่คงนอนไปแล้ ว”หอมไปพูดไป หน้ า

คมไม่ห่างจากคอสวยเลยซักนิด

“แต่วา่ แม่พี่ธะ...”กรก็ยงั กังวลอยูด่ ีเพราะหญิงสูงวัยพูดจริ งจังให้ เขา

ไปนอนกับเธอ ธามไม่ได้ สนใจคําท้ วงแต่กลับฝั งหน้ าลงมาโลมเลีย
ลําคอขาว

แกร่ ก...
คงเพราะนานเกินรอหละมัง๊ ที่ทําให้ คนมาใหม่เข้ ามาในห้ องของธาม
ได้ แบบกระทันหันแบบนี ้

“แม่บอกว่ายังไงธาม!”คนที่คร่อมอยูห่ นั มองคนมาใหม่ด้วยใบหน้ า
ตกใจนิดๆ...ธามเลิกคิ ้วขึ ้นแล้ วยันตัวขึ ้นตาม แม่ของธามก้ าวเท้ ามา
ใกล้ แล้ วดึงตัวของกรให้ ลกุ ขึ ้นยืน เธอจับแขนเรี ยวมากรยืนด้ านหลัง
ตัวเองด้ วย

“ให้ น้องนอนกับผมนี่แหละ...”ธามขมวดคิ ้วเล็กน้ อย...จะมาพราก

เมียไปจากเขาทําไม รอยที่เห็นสิ่งที่ทํา มันก็เป็ นเรื่ องปกติของคนเป็ น
แฟนกันอยู่แล้ ว

“ไม่ได้ ! เรานี่มนั ยังไง เถียงแม่แล้ วใช่มยั๊ ...คืนนี ้น้ องกรนอนกับแม่นะ

ครับ”เธอหันมาหากรแล้ วใช้ นํ ้าเสียงที่เปลี่ยนไป ยิ ้ม...ยิ ้มแทบไม่ทนั
ตอนแม่พี่ธามหันมาหา กรเม้ มปากแล้ วมองไปยังธามแบบทําอะไร
ไม่ได้

“ไม่ให้ เกียรติแล้ วยังจะรังแกอีก...แม่สอนไม่เคยฟั ง พามาวันแรกก็

รังแกน้ องแล้ ว”เธอบ่นกระปอดกระแปดไปเรื่ อยแต่ดเู หมือนธามก็
ไม่ได้ สนใจ
"พ่อแม่น้องเขาจะว่ายังไงถ้ ารู้แบบนี ้เนี่ย"ก็ไม่ได้ วา่ ยังไงเลยครับ...กร
อยากจะบอกใจจะขาด อีพี่มนั ได้ เขาตังแต่
้ ที่ไปนอนบ้ านกรครัง้ แรก
เลยด้ วยซํ ้า..ถึงเขาจะยัว่ พี่มนั เองก็เถอะ

“แม่จะให้ ลกู ชายแม่หา่ งแฟนตัวเองหรอ”ธามก้ มลงมาหอมแก้ มแม่

ตัวเองแล้ วกอดเธอไว้ เบาๆ

“ผมติดน้ องจะตาย..แม่ก็ร้ ู ”มือข้ างนึงโอบกอดแม่ตวั เองไว้ จมอกแต่

อีกข้ างก็สง่ มาหากรที่ยืนด้ านหลังเพื่อลูบใบหน้ าสวยไปมา ธามแลบ
ลิ ้นนิดๆตอนที่ปลายนิ ้วลูบผ่านกลีบปากบาง

“เพราะแม่ร้ ูไง นี่!”หญิงสาวตีมือของธามแล้ วพากรเดินออกไป

เตรี ยมถึงจะประตู

“นี่แม่ยงั ยืนอยูต่ รงนี ้นะธาม!แม่จะฟ้องพ่อที่เรารุ่มร่ามแบบนี ้ โตแล้ ว

ชักเอาใหญ่นะอยู่หอจะเป็ นยังไงอย่าให้ แม่ต้องไปหาทุกอาทิตย์
นะ!”เสียงพูดยาวเหยียดทํากรหลุดขําออกมาเล็กๆแต่ก็ใช้ มือปิ ด
ปากเอาไว้ ได้ ทนั

“แม่ครับ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ ้นแบบขัดใจไม่น้อย อ้ อนก็ไม่ได้ ผล...คือ

ยังไง คืนนี ้เขาต้ องนอนห่างกับน้ องมันจริ งๆใช่มยั๊
“นี่ก็ดกึ มากแล้ ว กลับห้ องเรากันนะน้ องกร...เดี๋ยวแม่พาหนูไปนอน
นะครับ”นี่แฟนธามสามขวบใช่มยั๊ พูดจาอะไรกับน้ องมันแบบนัน้

“แม่น้องโตแล้ วไม่ต้อง...”

“ธามนัน่ แหละไม่ต้อง เงียบเลยนะ! ไปแต่งตัวให้ เรี ยบร้ อย”เธอชี ้มือ

ไปทางห้ องแต่งตัว

“ไปครับลูก จะเช้ าแล้ วๆ”เธอเร่งกรโดยการดึงมือน้ อยๆให้ ออกจาก

ห้ องตามไปด้ วย

“แม่ผมยังไม่ได้ สง่ น้ องเข้ านะ...”

“เห้ อออ”เขาไม่เคยได้ พดู จบประโยคหรอก...มือใหญ่ยกขึ ้นขยี ้ผม

อย่างหัวเสีย ธามสะบัดผ้ าออกมากองไว้ ที่พื ้นอย่างลวกๆ..ตื่นมา
ค่อยเก็บ หงุดหงิด แฟนไม่อยูไ่ ม่แต่งตัวอะไรทังนั
้ นแหละ...ประท้
้ วง!
ร่างใหญ่นอนลงไปบนเตียงของตัวเองแล้ วใช้ ผ้าห่มปิ ดท่อนล่างเอาไว้
เพื่อนนอนหลับในคืนนี ้
07:33น.
แปะๆๆ...แปะๆๆๆ...กึกกๆ~..
“…”แรงกระทบที่หน้ าขาไปมาตอนเช้ าทําเอาคนที่นอนไปไม่กี่
ชัว่ โมงย่นคิ ้ว ธามจะพลิกตัวออกจากสิง่ ที่สมั ผัสอยู่ก็กลับถูกล็อค
เอาไว้ ด้วยมือเล็กๆ

“อืมมม จะนอน”

“ฮึม่ มม อะ...ออกไป...ไป”เสียงงัวเงียบอกปั ดแล้ วกระแทกเสียงลง

แบบรํ าคาญจริ งๆ เขานอนได้ ไม่ถงึ สามชัว่ โมงดีด้วยซํ ้า

“…”แรงกระแทกเบาๆยังมีอยูไ่ ม่หยุดทําเอาคนตัวโตต้ องยันกาย

ขึ ้นมามองว่าอะไรมันยุ่มย่ามอยูท่ ี่หน้ าขาของเขาไปมาไม่ยอมพัก
เสียงคิกคักที่ดงั อยู่อีกนี่ยิ่งทําให้ สงสัย

“แสบ..อ่ะซี๊ดดดดส์”

“มาได้ ไง อืมมม”ตาเรี ยวที่จ้องอยูต่ อนเขาตื่นกําลังอมอะไรอยูใ่ น

ปากอย่างล่อแหลม แก้ มยุ้ยนูนขึ ้นเพราะมีบางสิ่งดันอยูใ่ นปาก ไหน
จะนํ ้าลายที่ไหลเยิ ้มตามลงมาอีก...แต่เช้ าเลยเมียเขา
“แม่พี่ธามให้ มา~”กรพูดพร้ อมคายสิง่ ที่อมอยูอ่ อก นํ ้าลายไหลย้ อย
ตามแท่งรักเชื่อมกับปากสีสดดูท่าทางยัว่ ไม่น้อย

“อึกๆๆ อ่อกๆอืออ”กรอมความใหญ่โตเข้ าไปอีกครัง้ ก่อนขยับหัวขึ ้น

ลงแล้ วห่อปากให้ แน่นขึ ้นเพื่อรูดรัง้ กลางกายที่เขาดูดดุนอยู่

“อืมมม แม่พี่ปล่อยเรามาตั ้งแต่เมื่อไหร่ หืมมม...อ่าาส์”ความ

หงุดหงิดหายไปเปลี่ยนเป็ นความเสียวซ่านแทนแล้ วตอนนี ้ ตื่นมามี
คนมาปลุกด้ วยวิธีแบบนี ้เป็ นใครๆก็ชอบ ที่จริ งแม่ธามปล่อยแต่เช้ า
เพราะแม่ต้องตื่นมาเตรี ยมอาหารให้ กบั พ่อธาม เด็กแสบก็เลยได้ รับ
โอกาสนี ้มาหาแฟนตัวเอง

“เร็ วๆ..อ่ะ...อืมมม”มือใหญ่จบั หัวของกรให้ นิ่งค้ างไว้ แล้ วกระแทก

เอวสวนกลับเข้ าไป คนตัวเล็กรู้หน้ าที่ของตัวเองเป็ นอย่างดีแถมอ้ า
ปากแลบลิ ้นรอสิง่ ที่กระแทกเข้ ามาด้ วย กรสบตาธามขณะที่ทําอยู่
ตลอดจนคนตัวโตแทบจะเสร็ จสม

“อ่อกๆๆอึกอ่ะ...อือออ่ะ!!”กรตีลงแรงๆที่ต้นขาแกร่ง...อีกคนดันมา
เข้ ามาลึกเกินไปจนกรรู้สกึ จะอ้ วกอยู่แล้ ว จะดันเข้ ามาลึกทําไมเนี่ย!
“อ่ะ...ซี๊ดดดด...อ่าาาาส์”ธามขยับอย่างไม่สนใจจนในที่สดุ ก็พน่
ความคาวเข้ าเต็มลําคอสวย กรดื่มกินมันเข้ าในทุกหยดไม่เหลือให้
หกแม้ แต่นิด...ก็อีพี่มนั เล่นดันเข้ ามาลึกแบบนันหกก็
้ แปลกแล้ ว

“…”หลังจากปลดปล่อยกรก็คอ่ ยๆละเลียดคลานขึ ้นมาบนตัว

ของธามแล้ วนอนทับร่างใหญ่ๆที่ตวั เย็นเพราะอากาศภายในห้ อง ที่
ทําแบบนี ้ให้ แต่เช้ า...ก็แค่อยากเอาใจที่ไม่ได้ นอนข้ างกันเมื่อคืนก็
เท่านัน้

“แบบนี ้...ถึงค่อยนอนหลับเนอะ”หน้ าหวานซบลงที่บริ เวณคอใหญ่

แล้ วใช้ มือลูบไปมาที่แผงอก กรเสพติดการนอนแบบนี ้..นอนแบบที่
มีธามอยูใ่ กล้ ๆ

“อืมม”ธามตอบเบาๆแล้ วใช้ มือกอดอีกคนไว้ หลวมๆ จมูกโด่งก้ มลง

มาฝั งที่หวั กลมแล้ วกดจูบเบาๆ ทังคู
้ เ่ ข้ าสูห่ ้ วงนิทราไปอย่างง่ายดาย
เพราะระยะเวลาที่นอนน้ อยเต็มที
09:57น.
ครื ดดดด...ครื ดดดดดด~
เสียงมือถือที่ดงั ข้ างลําตัวทําเอามือใหญ่คว้ าไปจับแล้ วกดรับสาย
ด้ วยความหงุดหงิด

“ฮัลโหล”ธามกรอกเสียงลงไปอย่างหัวเสีย...โทรมาทําไมคนจะหลับ
จะนอน เขากดรับโดยไม่มองชื่อด้ วยซํ ้า

“อืออ”กรขยับตัวไปมาเพราะตอนนี ้ตัวเองนอนอยูบ่ นตัวของธาม กร

เลยได้ ยินเสียงลอดเข้ าหูมาหน่อยๆด้ วย...เขาจะหลับรี บๆคุยสิ
(เรากลับมาแล้ วนะธาม...) เสียงหญิงสาวจากปลายสายเอ่ยลอดเข้ า
มาในมือถือ มันดูสดใสอยูไ่ ม่น้อยเลย

“…”คนงัวเงียเงียบไปซักพักก่อนจะใช้ ระเวลาคิด...กลับ? กลับ

อะไร แต่เอาเถอะ...มันไม่ใช่อารมณ์ที่เขาอยากจะคุยตอนนี ้

“อืมม ไว้ คอ่ ยคุย”ร่างสูงกําลังจะยกมือถือออกจากหูแต่ก็มีบาง

ประโยคดังลอดออกมาซะก่อน
(อะไร..ไปแค่ปีกว่าลืมเสียงกันแล้ วรึไง)
(แบบนี ้นํ ้าน้ อยใจนะธาม...แต่ก่อนธามไม่เห็นเคยลืมเลย)
เป็ นประโยคที่ฟังแล้ วทําให้ ธามหยุดชะงักทันทีเนื่องจากปลายสาย
เอ่ยชื่อตัวเองออกมาด้ วย

“…”แรงขยับน้ อยๆบนตัวเรี ยกสติของธามกลับมาได้ จากความคิดที่

ผุดขึ ้นในหัว

“อืออ ธามคุยกับใครรร~ น้ องจะนอนน”คนตัวเล็กงอแงแล้ วผลัก

มือที่ถือโทรศัพท์ให้ ออกห่างจากตัว

(ธามอยู่ที่ไหน..นํ ้ากลับมาได้ เกือบๆอาทิตย์แล้ วแต่ไปหาธามที่หอ

แล้ วไม่เจอ)
(ยังอยู่ห้องเดิมที่นํ ้าเคยอยูด่ ้ วยใช่รึเปล่า)

“…”
“นอนนนๆๆ จะนอนนน”กรดิ ้นไปมาแล้ วกอดรัดธามแน่นขึ ้นอย่าง
ขัดใจ จะคุยอะไรแต่เช้ ากรจะนอน!! คนตัวขาวพลิกตัวไปมาแล้ วยัน
กายให้ อีกคนรู้วา่ เขากําลังหงุดหงิดที่โดนขัดเวลาในการนอน
“…”คนตัวใหญ่ยงั คงถือมือถือค้ างไม่ไปไหน ที่เขาไม่ตอบไม่ได้ วา่
รู้สกึ โหยหาหรื อว่าอยากจะดึงเวลาคุยอะไรหรอก...เขาแค่กลัวไอ่แสบ
ที่นอนอยูด่ ้ วยจะตื่นแล้ วคิดมากนี่สิ กับคนในสาย...กับเรื่ องในอดีต
จะสี่ปีหรื ออะไรเขาลืมมันไปหมดแล้ วหละ ลืมมันไปพร้ อมๆกับการ
เลิกกันตอนเขาขึ ้นปี สอง
(ธาม...ธามฟั งนํ ้าอยูร่ ึเปล่า)
(นํ ้าอยากเจอธามอีกครัง้ ...มีหลายเรื่ องเลยที่อยากจะคุยให้ เข้ าใจ...
นะคะธาม)

“อืม...ไว้ คอ่ ยคุยนะ”

“ตอนนี ้แฟนธามนอนอยู่ข้างๆ...ธามไม่อยากให้ แฟนตื่น”

 CH29
หายงอนหนูนะ

“…”ความเงียบปกคลุมทัว่ ห้ องเมื่อภายในห้ องใหญ่เหลือแค่กร

เพียงคนเดียว ตอนนี ้ร่างสูงเดินออกจากห้ องไปได้ ซกั พักแล้ ว ธามตื่น
ก่อนน้ องมันนานอยูเ่ หมือนกัน

“แม่นกึ ว่าเราจะตื่นบ่ายซะอีก”แม่ของธามพูดขึ ้นเมื่อเห็นลูกชาย

ตัวเองตอนเกือบๆสิบเอ็ดโมง ธามเดินลงมานัง่ ที่โต๊ ะทานข้ าวแล้ วเริ่ ม
ลงมือกินอาหารเช้ าฝี มือของแม่ตวั เอง เขาหยุดตักคําข้ าวเข้ าปาก
แล้ วเอ่ยประโยคที่คิดอยูใ่ นหัวออกมา

“นํ ้าโทรหาผม...เลยนอนต่อไม่หลับครับ”ธามก็คือธาม เขาพูด

ออกมาตรงๆดื ้อๆเสมอไม่วา่ จะเรื่ องอะไรก็ตาม หญิงสาวหันหน้ ามา
มองก่อนวางสิง่ ที่ถืออยูใ่ นมือลง แม่ของธามเดินมาหาพร้ อมกับถอด
ผ้ ากันเปื อ้ นออกด้ วย

“อะไรกัน กลับมาแล้ วหรอ”

“แล้ วนํ ้าโทรหาลูกทําไม ไหนว่าเลิกไปแล้ วหนิ”เธอรู้วา่ แฟนเก่า
ของธามไปเรี ยนต่อที่เมืองนอก แต่ก็ไม่คิดว่าจะกลับมาแล้ วถึงขัน้
โทรมาหาลูกของเธอ

“ครับเลิกแล้ ว”ธามหยิบนํ ้าฝรั่งขึ ้นมาแล้ วยกดื่มช้ าๆ หน้ าคม

หลับตาลงแล้ ววางแก้ วก่อนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“แม่ร้ ูธามไม่ได้ ลงั เล”เธอพูดชี ้นําและดักทางเอาไว้ ก่อนหลังจากเห็น

ท่าทีจากลูกชายตัวเอง

“ครับ ไม่ได้ ลงั เล”ตาคมลืมขึ ้นแล้ วมองแม่ตวั เอง

“ผมแค่ไม่เข้ าใจว่าเธอจะโทรมาทําไม ในเมื่อตอนไปเธอเป็ นคนบอก

เลิกผมเอง”

“นึกว่าไปดีแล้ วจะได้ แฟนใหม่กลับมา”เสียงทุ่มเอ่ยนิ่งๆ

“ตอนคนจะไปเหตุผลมันก็เยอะ กลับมาก็เหมือนกันนัน่ แหละธาม”

คนเป็ นแม่เดินตรงเข้ ามาแล้ วลูบหัวของธามเบาๆ เธอยิ ้มให้ ออ่ นๆ
เมื่อเห็นว่าหัวใหญ่ซบลงที่ช่วงท้ องของเธอ

“…”
“ธามมีน้องแล้ ว แม่วา่ ไม่ต้องไปสนใจหรอกเธออาจจะแค่โทรมาหา
เพื่อบอกเราเฉยๆ”

“แต่นํ ้าบอกว่าอยากเจอผม...เธอไปรอผมที่หอด้ วยซํ ้า”สิ ้นประโยค

หญิงสาวเลิกคิ ้วขึ ้นหน่อยๆ อยากเจอ?ทังที
้ ่ตอนไปไม่สนใจลูกชาย
เขาเลยว่าจะมีสภาพเป็ นยังไงหลังจากทิ ้งไปเนี่ยนะ มันไม่แปลกไป
หน่อยรึไง

“แล้ วเราอยากเจอนํ ้ามัย๊ หละ”

“…”ธามเงียบไม่ได้ ตอบอะไร มือใหญ่ยกขึ ้นลูบหน้ าตัวเองแรงๆ

แล้ วพ่นลมหายใจออกมาอีกครัง้ ทําไมต้ องกลับมาในเวลาที่เขาเริ่ ม
คิดอยากจะจริ งจังกับไอ้ แสบมันด้ วย อุตส่าพามาเจอพ่อแม่...เขาเอง
ก็ไปเจอพ่อแม่น้องมันมาแล้ วด้ วย ทุกอย่างมันกําลังไปได้ ดีแท้ ๆ

“ถ้ าไม่อยากก็แค่บอกไปตรงๆเหมือนที่ธามทําทุกที”

“แม่ว่านํ ้าเขาก็ฟังภาษาคนรู้เรื่ องนะ”มันคงเป็ นนิสยั ของบ้ านนี ้แล้ ว

แหละที่จะพูดตรงๆออกมาโดยที่หากใครมาได้ ยินคงจะเจ็บไม่ใช่น้อย
“นํ ้าบอกว่ามีเรื่ องคุยกับผมเลยอยากเจอ...แต่ผมยังไม่ได้ เล่าให้ น้อง
ฟั ง”

“ผมกลัวน้ องไม่เข้ าใจ”ธามมองหน้ าแม่ตวั เองราวกับขอความ

ช่วยเหลือ

“น้ องเป็ นเด็กมีเหตุผลนะลูก ธามก็คอ่ ยๆพูดสิแม่ว่าน้ องไม่งอแง

หรอก”เธอยกจานอาหารของธามที่กินเสร็ จแล้ วไปเก็บ

“กรมีเหตุผลแค่บางเรื่ อง แต่ถ้าเป็ นเรื่ องผู้หญิงหละก็....”หัวใหญ่คิด

ไปถึงเรื่ องของเขาตอนที่ธามเคยบอกว่าจะไปติวหนังสือให้ พิ ้งค์...
แล้ วมันเป็ นยังไงหละ สุดท้ ายก็ตีกนั แล้ วก็มานัง่ ประชดกันอยูด่ ี ถึงจะ
ตีกนั ไม่นานก็เถอะแต่เรื่ องนันมั
้ นก็กวนใจเขาใช่ย่อยเลย

“น้ องมันไม่มีเลยซักนิด”หญิงสาวผู้เป็ นแม่มองมาที่ลกู ชายแล้ วส่าย

หัวเบาๆ นี่แหละนะวัยรุ่น..ความรักมันช่างวุน่ วายจริ งๆ เธอเองก็ทํา
ได้ เพียงคอยให้ คําปรึกษา แต่เรื่ องที่เด็กๆเขาจะทํายังไง..เธออยากให้
พวกเขาตัดสินใจแล้ วก็แก้ ปัญหากันด้ วยตัวเองมากกว่า

“ยิ่งเป็ นเรื่ องที่นํ ้าโทรมาหาด้ วย....ถ้ าน้ องมันรู้ก็จะคงโวยบ้ านแตก

ถึงจะแค่โทรก็เถอะ”
“ถ้ าผมไม่พดู ...มันจะดีกว่ารึเปล่า”ธามใช้ ความคิดอย่างมาก
สําหรับเรื่ องนี ้ เขาไม่ได้ จะปิ ดบังแต่แค่มนั เป็ นเรื่ องที่ไม่มีอะไรเลย
จริ งๆต่างหาก

ครื ดด ตุ้บ...
เสียงเลื่อนเก้ าอี ้ออกแล้ วกระแทกตัวลงนัง่ น้ อยๆยังฝั่ งตรงข้ ามธามดัง
ขึ ้น ตาคมมองมาที่คนมาใหม่ปริ บๆ...มาตังแต่
้ เมื่อไหร่ แล้ วได้ ยิน
ตังแต่
้ ตอนไหนกัน

“กร...”ธามเรี ยกคนเด็กกว่าเบาๆ หน้ าสวยงํ ้างอแต่ก็ไม่ได้ ออก

อาการอะไรมากสงสัยคงเพราะแม่ของเขาอยู่หละมัง๊

“ตื่นไวจังเลยครับ”แม่ธามเดินเข้ ามาใกล้ แล้ วลูบหัวกรเบาๆ ร่างบาง

ยิ ้มให้ แล้ วพูดตอบกลับเป็ นมารยาท

“กรตื่นมาไม่เห็นพี่ธาม...เลยออกมาดูครับ”ทําไมมันดูจิกกัดคนที่นงั่
เงียบอยูก่ ็ไม่ร้ ูแฮะ
“โกรธรึไงที่พี่ไม่ได้ ปลุก หืม”ธามมองหน้ าแม่ตวั เองแล้ วลุกขึ ้นเดิน
มาทางคนรัก เขากอดอีกคนจากด้ านหลังแล้ วโยกตัวไปมา ธาม
พยายามอ้ อนน้ องมันสุดๆแล้ วนะ

“ไม่เท่าที่แฟนเก่าพี่ธามโทรมาหรอก”ธามเงยหน้ าออกมาแล้ วเลีย

ปากที่เริ่ มแห้ งผากของตัวเองเบาๆ...โอเค น้ องมันงอน

“ก็เรายังไม่ตื่น จะให้ พี่ปลุกเราให้ ตื่นมาฟั งมันก็ใช่เรื่ อง”กรเบือน

หน้ าหนีแล้ วลุกขึ ้นเดินมาหาแม่ของธาม มีสะบัดแขนกันด้ วย...
ธรรมดาที่ไหน

“แม่ครับ...กรหิว”กรใช้ หวั ทุยซบลงไปที่ลาดไหล่ของญิงตรงหน้ า นี่

มันแม่ของใครกันแน่...อ้ อนไปทัว่ เลยไอ้ แสบ

“มาๆ แม่ทําอาหารไว้ ให้ น้องกรเยอะเลย พี่ธามเขากินไปแล้ วด้ วย

มานี่ๆนัง่ ตรงนี ้นะครับ”เธอจับให้ คนตัวเล็กนัง่ ลงที่เดิมอีกรอบ

“…”ธามไม่ร้ ูว่าควรทําไงตอนนี ้ เขาต้ องแก้ ตวั หรื อว่าต้ องอธิบายกัน

แน่วะเนี่ย
“แสบ...ไม่งอนสิ”ธามเลื่อนเก้ าอี ้กหันหาคนตัวเล็กแล้ วใช้ มือ
ประคองเอวอีกคนหลวมๆ

“นํ ้าโทรมาหาพี่วา่ กลับมาแล้ ว เขาอยากเจอพี่แต่พี่ก็ยงั ไม่ได้ ตอบ”

เริ่ มเล่ามันตั ้งแต่แรกแล้ วกัน

“พี่แค่ตอบไปว่าแฟนพี่นอนข้ างๆพี่ไม่อยากปลุกเราให้ ตื่น”กรตัก

อาหารเข้ าปากเคี ้ยวหยุบหยับอย่างไม่สนใจ

“แม่ครับกรขอกินนมนี ้นะ”นิ ้วเรี ยวชี ้ไปที่เหยือกนมที่วางบนโต๊ ะ

“ได้ ครับ”กรเทนมใส่แก้ วที่วางอยูบ่ นโต๊ ะแล้ วกระดกดื่ม

“กร...ธามไม่ได้ จะไม่บอก ก็ตอนนันกรหลั

้ บนี่ครับ”สรรพนาม
เปลี่ยนไป...อืมมๆ หันมาคุยด้ วยแล้ วก็ได้

“แต่ถ้าไม่พดู มันจะดีกว่ารึเปล่า ธามบอกเองหนิ”กรพูดประโยคของ

คนตรงหน้ าออกมาซํ ้าให้ อีกคนฟั ง

“นัน่ แค่ลงั เล ยังไม่ได้ เลือก”โคตรแถเลยพ่อคุณ ตาเรี ยวกรอกขึ ้น

ด้ านบนแล้ วพ่นลมออกจากปาก
“กรมันงี่เง่าไม่มีเหตุผลไง”ได้ ยินแต่แรกนี่หว่า...ธามเริ่ มเหงื่อตก
เบาๆกับการพูดจ้ อยๆของเด็กนี่แล้ ว

“ถึงมีก็มีแค่บางเรื่ อง”ก็หรื อมันไม่จริ ง...ถ้ าไม่งนธามคงไม่

ั้ ต้องมานัง่
อธิบายอยูแ่ บบนี ้หรอก น้ องหลับเขาก็ไม่ปลุกแบบนี ้มันก็ถกู แล้ ว
ไม่ใช่รึไง...ธามไม่เข้ าใจจริ งๆว่าผิดอะไรให้ ตายเถอะ

“พี่ธามเขากลัวเราจะคิดมาก น้ องกรฟั งพี่ธามก่อนสิครับ”แม่

ของธามเอ่ยออกมาทําเอาคนตัวเล็กใจเย็นลงบ้ าง กรมองหน้ า
แม่ธามแล้ วเบะปากลงช้ าๆอย่างขัดใจแต่อ้อนอยูใ่ นที

“พี่ไม่ได้ คิดอะไรแล้ ว เลิกก็คือเลิก”มือใหญ่สง่ มาหยิกแก้ มนิ่มช้ าๆ

แต่ก็ถกู ปั ดออก คิ ้วหนาขมวดติดกันทันทีที่ได้ รับปฏิกริ ยาแบบนี ้

“แล้ วพี่ก็คยุ แค่แปปเดียว”เขาโชว์เวลาที่คยุ อยูท่ ี่หน้ าจอมือถือให้

เห็น...มันไม่ถึงห้ านาทีด้วยซํ ้า

“ธามคบกรก็ต้องมีแค่กรสิ...ไม่เชื่อใจกันรึไง”คําถามนี ้ทําเอากรจุก
เหมือนกัน...ก็ ก็เชื่อใจแต่คนมันหึงหนิ แฟนเก่านะ...ไม่ใช่เพื่อนเก่าที่
จะได้ ยินดีเวลาเจออะ
“เชื่อใจ...แต่ไม่ร้ ูอะ งอน”

“เพราะถ้ านายโทรมาแล้ วกรไม่บอกตัวก็ต้องเป็ นงี ้เหมือนกันแหละ”

จะดึงคนอื่นเข้ ามาพูดถึงทําไม ธามหงุดหงิดจริ งๆแล้ วตอนนี ้

“อย่างี่เง่า ก็เราหลับนะกรพี่เลยไม่ปลุก”อ้ าวพูดงี ้ได้ ไงอะ...คนงอน

อยูน่ ะพี่ธาม กรเริ่ มมีอารมณ์กลับมาอีกครัง้ เช่นกัน

“ก็รอกรตื่นแล้ วค่อยเล่าก็ได้ มะ”

“แล้ วตอนนั ้นเราตื่นแล้ วรึไง”ธามผละตัวออกมาแล้ วเริ่ มจะถอน

หายใจ

“ก็ยงั แต่พี่ธามก็ไม่รอปะ เดินออกมากินข้ าวก่อนอะ”เขาว่ามันเริ่ ม

นอกเรื่ องออกทะเลไปทุกๆที ธามส่ายหน้ าไปมาให้ อีกคนเห็น กรลุก
ขึ ้นเดินหายขึ ้นไปบนห้ องของธามอีกครัง้ เมื่อเห็นอีกฝ่ ายทําแบบนี ้ใส่
ตัวเอง

“เห้ อออ ผมไม่ตามนะ...ไม่ได้ ผิด”ธามยกมือขึ ้นบนอากาศเป็ นเชิง

ว่าเขาไม่ได้ ทําผิดจริ งๆ ร่างสูงเองก็เดิมดุม่ ๆหายเข้ าไปในห้ องอ่าน
หนังสือของบ้ านเช่นเดียวกันปล่อยให้ แม่ของตัวเองนัง่ อยูท่ ี่เดิม
“เอาเข้ าไปคู่นี ้”เธอยิ ้มแล้ วส่ายหน้ าเบาๆ ตีกนั บ่อยๆเขาว่าลูกดกนัก
แหละ

สามชั่วโมงต่ อมา
“…”กรนัง่ อยูป่ ลายเตียงหน้ ามุย่ รออีกคนเดินขึ ้นมาง้ อแต่มนั ก็ไม่มี
เลย! หายไปนานขนาดนี ้สงสัยไปคุยกับอีพี่นํ ้าแล้ วมัง๊ ! ร่างบาง
กระฟั ดกระเฟี ยดพร้ อมด้ วยนํ ้าตาที่คลออยูต่ ลอด...น้ อยใจว้ อย!

“กรครับ”เสียงเรี ยกดังขึ ้นพร้ อมกับการเปิ ดประตูห้องนอนเข้ ามา แม่

ของพี่ธามนี่เอง...

“แม่ว่าเราไปคุยกับพี่เขาให้ ดีๆดีกว่ามัย๊ หืม”กรต้ องไปง้ ออีพี่มนั ใช่

มะ

“เราเด็กว่านะ ทําแบบเมื่อกี๊ไม่นา่ รักเลย”เธอพูดไปก็ลบู หัวกรไป

ด้ วย หัวทุยซบลงมาแล้ วเบะปากน้ อยๆ

“กรรู้ครับ กรขอโทษ...แต่กรคิดมานี่ ก็พี่ธามเคยรักคนนันมากๆ

้ กรก็
เลยกลัว...”เสียงพูดแผ่วเบาเอ่ยขึ ้นแล้ วกํามือตัวเองแน่น
“กรเป็ นคนชอบพี่ธามก่อน...”คําพูดติดค้ างในใจถูกเอ่ยออกมา นี่
คือสิง่ ที่เด็กน้ อยคิดมาตลอดงันหรอ
้

“แล้ วเขาก็คบกันมานาน กับกรมันไม่ถงึ ปี ด้ วยซํ ้า”ร่างเล็กตัวสัน่

นิดๆแล้ วตอนนี ้

“คบนานแต่ก็เลิกไปแล้ ว เราที่คบอยูค่ วรจะมัน่ ใจสิลกู ”

“ลูกแม่หนะเขารักได้ ทีละคน แม่เลี ้ยงพี่เขามากับมือแม่ร้ ูดี...น้ องกร

เชื่อแม่รึเปล่า”เธอก้ มลงมามองเด็กน้ อยแล้ วเลิกคิ ้วขึ ้นเป็ นเชิงถาม
ตาเรี ยวสบกับแม่ของธามแล้ วพยักหน้ าออกมา

“ดีมาก ธามหนะเขาก็น้อยใจนะที่เราพูดถึงคนอื่น”

“การเชื่อใจกันเป็ นสิ่งสําคัญสําหรับความรักนะลูก”หญิงสาวกอดกร
เอาไว้ เบาๆแล้ วลูบต้ นแขนไปมา มันก็จริ งอย่างที่แม่บอก

“…”ปากอิ่มเม้ มแน่นแล้ วเงยหน้ าขึ ้นมอง

“ง้ อไม่ยากหรอก พี่เขาแพ้ คนขี ้อ้ อนขี ้ตื๊อ”คําตอบที่ไม่ต้องถามเป็ น

ตัวช่วยได้ อย่างดีว่าร่างบางจะต้ องทําอะไรต่อไป แพ้ คนแบบเขาชัดๆ
นี่นา เท้ าเล็กวิ่งลงบรรใดมาแบบเร็ วๆเพื่อมาหาอีกคนที่อยูใ่ นห้ อง
หนังสือ...ครัง้ นี ้เขาก็งอแงไปจริ งๆนัน่ แหละ

แกร่ ก...
“ตัว...”แรงกอดจากด้ านหลังทําเอาคนตัวโตชะงักนิดๆ แต่ก็ไม่ได้
หันหน้ ามา ธามยังคงจ้ องตัวหนังสืออยูไ่ ม่ห่างไปไหน

“อืออ ธามม”กรมุดตัวแทรกเข้ ามาอยูใ่ นวงแขนแล้ วโผล่หน้ าขึ ้นมา

ก่อนจะนัง่ ลงบนตักของอีกฝ่ าย

“ขอโทษที่งอแง...ก็แค่หงึ นี่”ปากเล็กจุ๊บลงที่แก้ มสากแล้ วฟั ดไปมา

สองสามที

“…”งี่เง่าแล้ วจะมาง้ อแบบนี ้มันง่ายไปหน่อยรึเปล่า เขาอยากดัด

นิสยั งอแงนี่จริ งๆ

“ไม่เงียบสิ”กรใช้ แก้ มตัวเองถูไปมากับแก้ มของธามแล้ วตอนนี ้

“รู้วา่ งี่เง่าแต่ก็เพราะรักอะ กรรักธามจริ งๆนะ...ไม่อยากจะให้ ย่งุ กับ

นํ ้าหรื อคนอื่นเลยด้ วย”
“แล้ วยุง่ รึยงั ”

“ไม่เลย ไม่ได้ ยงุ่ เลย กรเห็นแล้ วว่าไม่ได้ ยงุ่ ”หัวเล็กส่ายไปมายืนยัน

“…”ตาคมปรายมองที่อื่นแล้ วทําท่าจะลุก เดี๋ยวครัง้ หน้ ากรก็ทํา

แบบนี ้อีกธามเชื่อ

“ไม่เอาสิ...ไม่เย็นชาาา”

“กรเชื่อใจธามนะ หายงอนกันนะๆๆน้ าาา”ร่างบางรวบตัวแล้ ว

ดันธามเอาไว้ ไม่ให้ ขยับ

“ปล่อย”ธามลุกขึ ้นได้ แล้ วจริ งๆเพราะแรงที่มากกว่าแต่คนเด็กกว่าก็

พยายามที่จะล็อคตัวอีกฝ่ ายเอาไว้

“ไม่ปล่อย”ตอนนี ้ตาทั ้งสองประสานเข้ าหากันแล้ วขยับหน้ ามาใกล้

ขึ ้นเรื่ อยๆ กรเลือกใช้ มือคล้ องคอกอดธามเอาไว้ แล้ วโน้ มหน้ าอีกคน
ลงมา ในเมื่อง้ อดีๆไม่ได้ ผล...สงสัยต้ องอ้ อนเบอร์ สดุ แล้ วมัง๊

“พี่ธาม~ อย่าโกรธหนูเลยนะ”

“หนูแค่หวงพี่ธาม”แก้ มด้ านซ้ ายของธามถูกหอมลงไปแรงๆ

“หนูแค่หงึ พี่ธาม”แก้ มด้ านขวาเองก็ถกู หอมลงไปเช่นกัน

“ก็พี่ธามเป็ นแฟนหนูนี่~ หนูรักของหนูม๊ากมากก”ปากเล็กดูด

เบาๆที่ริมฝี ปากล่างของธามแล้ วกระชับมือที่คล้ องอยู่ให้ แน่นขึ ้น

“หายงอนหนูนะ หนูจะไม่ดื ้อไม่ซน...ไม่งอแงอีกแล้ ว”

“นะ นะครับบบ~”

“ใครสัง่ ใครสอนให้ พดู ”ธามหลุดยิ ้มแล้ วกอดอีกคนแน่น หน้ าคม

ขึ ้นสีแดงจัดแต่เขาก็ฝังหน้ าลงไปทีซ่ อกคอหอมไม่ให้ เห็น

“อย่าพูดบ่อยรู้รึเปล่า....”

“พี่ตามใจไม่ทนั ”นัน่ แหละ..เขาตามใจน้ องมันอีกจนได้ เรื่ องดัด

นิสยั ช่างมันไปก่อนแล้ วกัน...ธามแพ้ น้องมันอีกแล้ ว ใครใช้ มาแทน
ตัวเองแบบนี ้ ใจเขามันระทวยไปหมด ไอ่แสบนี่มนั ....แพ้ ทางจริ งๆ

CH30
ทานโทษค่ ะพี่...นี่ผัวหนู Part.1
“อืมม แสบไม่เอา”ถึงปากจะร้ องห้ ามแต่ก็ดเู หมือนมันจะไม่ได้
จริ งจังเท่าไหร่เพราะคนที่พดู อยู่ยิ ้มซะจนทะลักไปถึงหน้ าบ้ าน ตอนนี ้
เด็กตัวเล็กที่อยูบ่ นตักกําลังระดมหอมแก้ มของธามฟอดใหญ่สลับกัน
ไปมาทังสองข้
้ าง จนแก้ มของเขาเริ่ มจะขึ ้นริ ว้ แดง

“ไม่ชอบหรออ~”พูดไปด้ วยทังที
้ ่จมูกกับปากสวยยังฝั งอยูท่ ี่แก้ มของ
คนรัก อ้ อนขนาดนี ้นอกจากพี่ธามจะหายงอนกรแล้ ว พี่ธามยังจะ
หลงกรมากกว่าเดิมซะอีก

“เปล่า”คนโตกว่าตอบออกมาเบาๆพร้ อมมือที่วนเวียนอยูแ่ ถวเอว

คอด เขาไม่ร้ ูจะเอามือวางไว้ ไหน...ดูน้องมันทําสิ

“ลุกได้ แล้ ว เราจะได้ กลับหอกัน”จมูกรัน้ ๆของกรกดลงมาแรงๆให้

ชื่นใจสองทีสดุ ท้ ายแล้ วถอนหน้ าออก ในเมื่อเขาหยุดเขินไม่ได้ ก็
เปลี่ยนเรื่ องมันซะเลย

“หน้ าแดงนะธาม~”เสียงใสเอ่ยล้ อเลียนกับคนที่พยายามจะทําหน้ า

นิ่งใส่เขา...คบมาขนาดนี ้แล้ วไม่ต้องเก๊ กแล้ วพ่อคุณ รู้ หรอกว่ากําลัง
รู้สกึ อะไรอยู่
“ห้ องนี ้มันร้ อน”ตาคมเบือนออกด้ านข้ างแล้ วอมยิ ้มน้ อยๆ เขา
พยายามคุมสติตวั เองไม่ให้ เตลิดไปไกล ธามไม่อยากเขินให้ น้องเห็น
เพราะเดิมทีแล้ วเขาเป็ นคนนิ่งๆ...ไม่ควรต้ องมาแสดงอาการอะไร
แบบนี ้สิ

“ร้ อนหรอ...”กรเบะปากแล้ วเลื่อนหน้ าเข้ ามาใกล้ อีกครัง้ บางทีการ

แกล้ งอีพี่มนั ก็สนุกเหมือนกันแฮะ...ได้ เห็นอีกคนเป็ นขนาดนี ้เพราะ
ตัวเองมันรู้สกึ ดีอย่างบอกไม่ถกู ในหัวมันไม่ได้ คิดถึงเรื่ องคนอื่นอีก
แล้ ว จะนํ ้าหรื อจะนายหรื อใครที่จะเข้ ามา....ตอนนี ้กรไม่กลัวเลย

“นึกว่าเขินหนูซะอีก”ประโยคที่เอ่ยถูกพูดขึ ้นมาข้ างหูแถมพูดจบ

น้ องมันแกล้ งเป่ าลมใส่หเู ขาเบาๆด้ วย...แสบเอ๊ ยยย! เจอแบบนี ้ต่อ
ให้ เป็ นธามก็ไปไม่เป็ นเหมือนกัน แพ้ ทาง แพ้ ทางทุกครัง้ เลยสิหน่า

“…”ความเงียบเป็ นคําตอบแทนทุกอย่างเมื่อธามทิ ้งหัวลงมาซบที่

ลาดไหล่เล็กอย่างหมดทางสู้

“พอแล้ ว...พอแล้ วครับ”คนก้ มหน้ ายิ ้มกว้ างออกมาแล้ วซุกตัวแน่น

กว่าเดิม...พอแล้ วจริ งๆ เขาขอร้ องเลย วงแขนใหญ่กอดคนบนตักให้
แน่นแล้ วเม้ มปากแน่น
“พี่เขินหนูนนั่ แหละ”ยอมรับออกมาจนได้

“เขินหนูคนเดียวเลย”วินาทีนี ้ไม่ใช่แค่ธามแล้ วหละที่เขิน...พูดขนาด

นี ้ท่าทางแบบนี ้ กรเองก็เขินเหมือนกัน วินาทีนี ้โมเม้ นต์นี ้มันโคตรดี
ต่อใจจนกรอยากจะร้ องออกมาดังๆว่ามีความสุขว้ อย~

.
.
.
“ดูแลน้ องดีๆหละ”หญิงสาวที่ยืนอยูห่ น้ าประตูบ้านบอกออกมาเด็ก
หนุม่ ทังสองกํ
้ าลังจะกลับคอนโด มันถึงเวลาที่วนั หยุดยาวหมดลง
แล้ วทังธามและกรต้
้ องไปเรี ยนต่อเหมือนเดิมแล้ ว

“ครับแม่”ธามหอมแก้ มแม่ตวั เองแล้ วยกมือไหว้ เบาๆก่อนเดินไป

สตาร์ ทรถรอ

“แม่สวัสดีครับ”กรยกมือไหว้ แล้ วเดินไปกอดแม่ของธามเบาๆ ดูส.ิ .

อ้ อนกันจนคนบ้ านอื่นคิดว่าแม่เขามีลกู เพิ่มแล้ ว ธามมองร่างเล็กที่
ยืนคุยกับแม่ตวั เองอยูน่ านสองนานผ่านกระจกใสภายในรถ
“…”กรเข้ ากับแม่เขาได้ แบบนี ้มันก็ดี ทีแรกนึกว่าไอ้ แสบกับแม่จะไม่
ถูกกันแต่ที่ไหนได้ ตั ้งแต่วนั ที่ธามส่งรู ปไปหาแม่ตวั เองว่าคบกับน้ อง
มัน แม่เขาก็อยากเจอจนรบเร้ าหลายต่อหลายรอบ

“ไปแล้ วครับ”กรบอกอีกครัง้ เมื่อเดินแยกออกมาจากหญิงสาว ร่าง

เล็กเดินขึ ้นมานัง่ บนรถด้ านข้ างคนขับแล้ วใช้ มือพัดหน้ าตัวเองเบาๆ

“ร้ อน~”เขาคงยืนคุยกับแม่พี่ธามนานไปหน่อยก็เลยร้ อนแบบนี ้ นิ ้ว

เรี ยวเร่งแอร์ เปิ ดจนเกือบสุดแล้ วจ่อหน้ าเข้ าไปที่แอร์ รถ ผมนิ่มปลิวไป
ตามแรงลมพร้ อมด้ วยตาเรี ยวที่รับลงเช่นกัน ธามมองกรนิ่งๆแต่ก็ยงั
ไม่ได้ ออกรถไปไหน

“…”หน้ าเฉี่ยวยิ ้มเบาๆกับแอร์ เพราะว่าตอนนี ้รู้สกึ หายร้ อนขึ ้นมาก

ดูแก้ มใสๆปากสีสดเล็กน่าจูบสิ...ธามไล่มองแฟนตัวเองจากด้ านข้ าง
แล้ วเอนตัวเข้ ามาใกล้

“อื ้อ!”สัมผัสที่ปากทําเอาคนเผลอลืมตาขึ ้นมามองแต่แล้ วก็พบกับ

ตาคมที่จ้องเขาในระยะประชิด กลีบปากถูกดูดลงไปแรงๆแล้ วบด
เบียดซะจนรู้สกึ เจ็บ กรพยายามดันอีกคนออกแต่ก็ไม่เป็ นผล
“…”ธามกัดลงแรงๆที่ปากล่างของกรแล้ วหอมแก้ มไปอีกที มือขวา
คว้ าเอาเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ แฟนตัวเองด้ วยเมื่อผละตัวออก

“จูบน้ องไมเนี่ย...เจ็บ”ฟั นขาวกัดปากตัวเองแล้ วใช้ มือแตะลงเบาๆที่

ปากล่าง กัดมาได้ ...เจ็บอะ

“หมัน่ เขี ้ยว”อีกฝ่ ายตอบสบายๆแล้ วเริ่ มออกรถ ระหว่างทางที่ธาม

ขับมันก็มีบ้างที่กรจะพิงเขาบ้ างหละถอดเข็มขัดออกมาบ้ างหละ เห็น
น้ องมันบ่นอึดอัดจะพิงก็ไม่ได้

“กร ดีๆเดี๋ยวโดนเกียร์ ”ธามพยายามใช้ มือที่จบั กันอยู่ดนั คนตัวเล็ก

ออก เขากันเอาไว้ เผื่อเข่ากรมันมาโดนเกียร์ รถเพราะอีกคนเอาแต่
หมุนตัวไปมายกเท้ าขึ ้นขัดสมาธิหรื อไม่ก็ดงึ หน้ าเขาไปหอมแก้ ม

“เกียร์ หรอ? ไม่โดนหรอก”ธามหันมามองดุๆไปแบบไม่จริ งจังแล้ ว

หันมองถนนต่อ ให้ มนั เถียงได้ ตลอดสิหน่า

“แต่เกียร์ นี ้ไม่แน่อะ”
เอี๊ยด~!
“แสบ!”สิง่ ที่คนตัวเล็กคว้ าลงเต็มๆทําเอาคนขับรถเบรครถจนหน้ า
ทิ่ม

“เหมาะมือสุดๆเลยอะ”ธามหันมาดุเขาแต่ก็ได้ รอยยิ ้มและเสียง

หัวเราะกลับมาเป็ นสิ่งตอบแทน ดีนะที่ถนนมันโล่งไม่งนหละก็
ั้ ...ชน
แน่ๆ

“ทําไม~ ทําเหมือนกรไม่เคยจับอะ”พูดไปหัวเราะไปเขาอยากจะบ้ า
ตาย เห็นแฟนตัวเองยิ ้มแล้ วหัวเราะแบบนี ้ธามก็ดนุ ้ องมันไม่ลงอีก
ตามเคย นับวันยิ่งจะมีอิธิพลต่อเขามากเกินไปแล้ ว

“วันหลังอย่าเล่นแบบนี ้”เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอีกรอบเมื่อรถมาจอดที่
ด้ านใต้ ของคอนโด

“โห่ อย่าดุสิ~ กรก็แค่แกล้ งเล่นอะ”กระเป๋ าทังหมดถู

้ กถือโดยคนตัว
ใหญ่ ตอนนี ้กรกับธามกําลังเดินจะไปขึ ้นลิฟท์ที่ใต้ คอนโด แขนเล็ก
เกาะเกี่ยวแขนของธามไว้ ด้วยขณะเดิน
ตึก..ตึกๆๆๆๆ หมับ!
“ธาม!”เสียงเรี ยกพร้ อมกับหอบหายใจดังขึ ้นด้ านหลังจนทังคู
้ ต่ ้ อง
หันมอง คนมาใหม่คว้ าแขนข้ างที่กรไม่ได้ จบั เอาไว้ จากด้ านหลัง

“…”เจ้ าของชื่อหันมาแล้ วนิ่งไปชัว่ ขณะ

“นํ ้า”ธามถอยหลังแล้ วสะบัดมือออกเพื่อให้ มือของนํ ้าหลุดออกจาก

แขน ไอแสบมันจะคิดมากอีกมัย๊ เนี่ย แค่เสียงยังงอนกันเลยนี่มา
เป็ นๆทังตั
้ ว ร่างสูงค่อยๆหันหน้ ามามองแฟนตัวเองแล้ วแลบลิ ้นเลีย
ปากช้ าๆ...เขาต้ องทํายังไง

“ธามกลับมาซักที นํ ้ามารอหลายวันแล้ ว”คนตรงหน้ าของเธอไม่ใส่

แว่นแล้ วหล่อกว่าเดิมเป็ นไหนๆ

“โทรไปอีกก็ไม่รับ นํ ้าแค่อยากจะคุยกับธามเหมือนแต่ก่อน”ขาเรี ยว
ก้ าวเข้ ามาใกล้ แล้ วหยุดลง กรมองหญิงด้ านหน้ าแต่ก็ไม่ได้ แสดงท่าที
อะไรออกไป ในใจคืออยากจะฉีกร่างคนตรงหน้ าเป็ นชิ ้นๆ..แต่ก็นะ
ท่องเอาไว้ ...กรคือนางเองไม่ใช่อีนี่

“เพื่อนหรอพี่ธาม”ประโยคแรกที่ได้ ยินทําเอาธามอยากจะหันมอง
กรซักหลายๆรอบ รู้นี่วา่ นํ ้าเป็ นใครถึงจะไม่เคยเจอตัวก็เถอะ
“ครับ เพื่อน”

“นํ ้านี่...กร แฟนธาม”ต้ องให้ แนะนําเธอถึงจะหันมามองคนที่เด็ก

กว่าอย่างกร ตั ้งแต่เดินเข้ ามานํ ้าไม่ชายตามองกรด้ วยซํ ้าแม้ วา่ จะมี
มือเกาะแขนกันอยูก่ ็เถอะ

“ธามชอบแบบนี ้แล้ วรึไง”เธอเดินเข้ ามาหาใกล้ ขึ ้นอีก มีแว๊ บนึงที่เธอ

มองหางตามาหากร...แววตานัน่ เหมือนผู้หญิงคนนี ้กําลังจะกระโดด
ตบเขาอยูเ่ ลย แต่ก็เอาเถอะถ้ าโดดมาจริ งๆกรยกเท้ ารอต้ อนรับเลย

“…”คิ ้วหนาขมวดเข้ ากันหน่อยๆเมื่อได้ ยินสิง่ ที่นํ ้าพูด

“นํ ้าแค่อยากจะคุยเรื่ องที่เราเคยเข้ าใจผิดกัน”นํ ้าเปลี่ยนเรื่ องเมื่อ

เห็นไม่มีใครพูดอะไรต่อ

“ตอนนัน...ที
้ ่ไปก็เพราะนํ ้าทําเพื่ออนาคต แต่นี่นํ ้ากลับมาแล้ วนะ”

“ธามก็ร้ ูถ้าไปอเมริ กา ทั ้งภาษาหรื อว่าโปรไฟล์...มันก็ดีทกุ อย่างนะ

คะธาม ธามเข้ าใจนํ ้าใช่มยั๊ คะ”หญิงสาวอธิบายไปด้ วยพร้ อมกับมือ
ไม้ ที่ลบู แตะตามตัวของธาม

“เรื่ องมันผ่านมานานแล้ ว ช่างมันเถอะ”

“ได้ ไงกัน นํ ้าทําเพื่อให้ นํ ้าเหมาะสมกับธามนะ”เหมาะสม? แล้ วถ้ า
เธอไม่ไปธามก็ไม่เห็นว่าเวลานันนํ
้ ้าจะไม่เหมาะกับเขาตรงไหน เป็ น
ทังดาวคณะบั
้ ญชีและรองดาวของมหาลัย...ธามไม่เห็นสิ่งที่ต่างกัน
เลยซักนิด ถึงเขาจะเรี ยนหมอจะเก่งในแทบทุกด้ านแต่เขาก็ไม่ได้
ต้ องการคนที่โปรไฟล์ดีเลิศอะไรขนาดนัน้

“งันธามก็
้ ขอบคุณ แต่ธามไม่ได้ ต้องการ”

“ธาม...ธามกับนํ ้า ยังไงๆคูข่ องเรามันก็ดีที่สดุ นะคะ”เธอพูดออกมา

โดยไม่สนใจว่าเด็กที่ยืนข้ างๆจะรู้สกึ ยังไงบ้ าง เธอหวังลึกๆด้ วยซํ ้าว่า
การประโยคเหล่านี ้จะฝั งและสะกิดลงในความรู้สกึ ของกร

“เคย”อยูๆ่ เสียงเอ่ยแทรกก็ดงั ขึ ้น ธามหันมองกรทันทีที่น้องเริ่ มพูด

“เคยดีที่สดุ ไม่ใช่ดีที่สดุ ตอนนี ้”ปากอิ่มพูดออกมาตรงๆตามที่คิด กร

ไม่ได้ โวยวายหรื อเหวี่ยงอะไร ผิดกับสายตาที่มองนํ ้าอย่างกับจะกิน
เลือดกินเนื ้อ

“คุยกับธามไม่ใช่กบั ...”
“พี่ธาม...จะคุยอีกนานรึเปล่า”หัวทุยซบลงที่ต้นแขนแล้ วลูบมือ
ของธามไปมา

“หนูอยากขึ ้นห้ องแล้ ว...หนูเมื่อย”ตาสวยช้ อนมองคนที่โตกว่าแล้ ว

กระพริ บตาไปมาช้ าๆ ธามสูดหายใจเข้ าลึกๆแล้ วกลันยิ
้ ้ม

“ครับ งันเราขึ
้ ้นห้ องกันนะ”แพ้ ราบคาบสิรออะไร...ต่อให้ ข้างหน้ ามี
สิบนํ ้าธามก็ไม่สนถ้ าน้ องมันจะแทนตัวเองแบบนี ้

“ธามพาน้ องขึ ้นห้ องก่อนนะ น้ องยืนนาน...คงเมื่อย”

“ธามคะ!”แน่นอนว่าเธอเดินตามขึ ้นมาอย่างถือสิทธิ์ แต่นนั่ ก็ไม่ใช่

สิง่ ที่กรสนใจเพราะว่าตลอดการขึ ้นลิฟท์และเดินเข้ าห้ องกรเองก็
ซบธามอยูต่ ลอด ร้ ายปะหละ

ติด๊ ...แกร่ ก...

เมื่อประตูเปิ ดออกกรเดินตรงเข้ ามาหยิบนํ ้าในตู้เย็นเทลงในแก้ วสอง
แก้ ว ระหว่างที่ร่างสูงเดินไปวางของนํ ้าเองก็เดินตามเข้ าไปติดๆ
พร้ อมพูดคุยกันเสียงดังพอสมควร
“…”กรไม่ได้ โฟกัสตรงนั ้นมากหรอก เพราะร่างบางกําลังหยิบผงสี
ขาวในซองเล็กจากกระเป๋ าสตางค์ออกมาเทลงในแก้ วนํ ้าใบใส...กร
ยืมฟรังมาเผื่อคิดอะไรสนุกๆออก แล้ วมันก็ได้ ใช้ จริ งๆ

“พี่ธาม~ อ่ะ”กรยื่นแก้ วให้ คนที่ยืนจ้ องหน้ าหญิงสาวอยู่ ธามยิ ้ม

แล้ วรับมาดื่มอย่างไม่คิดอะไร

“ไม่รินให้ นะ เมื่อย”กรจีบปากจีบคอพูดแล้ วเดินลงมานัง่ ที่โซฟา

แน่นอนว่าเขาลากธามลงมานัง่ ด้ วยกัน...หมายถึง นัง่ บนตัก
ของธามหนะนะ

“…”ตลอดเวลาที่บทสนทนาเริ่ มคนตัวใหญ่มีสีหน้ าหงุดหงิดและ

รํ าคาญอย่างเห็นได้ ชดั เมื่อหญิงสาวพูดจาหว่านล้ อมไม่ยอมหยุด
ธามขี ้หงุดหงิดแบบนี ้ตั ้งแต่เมื่อไหร่....ตอบเลยว่าตังแต่
้ ดื่มนํ ้าที่ให้ ไป
นี่แหละ

“นํ ้ามาขอโทษธามจริ งๆนะคะ นํ ้าอยากให้ เราเริ่ มใหม่กนั อีกครัง้ ”

“…”
“นํ ้ารู้จากเพื่อนมาว่าก่อนหน้ านี ้ธามเองก็ซมึ ไปหลังจากเราเลิกกัน
ธามยังรักนํ ้าอยู่นํ ้ารู้นะ”
“ธามไม่สนใจใครมาเกือบๆสองปี นี่คะ”จุดจี ้ใจดําของธามถูกพูด
ขึ ้นมา ทําไมธามจะไม่ร้ ูวา่ นํ ้ารู้ว่าเขามีสภาพเป็ นยังไงตังแต่
้ เธอไป
อเมริ กาแต่เธอเลือกจะไม่สนใจธามมากว่า

"..."ร่างสูงไม่ได้ ตอบแต่กลับขมวดคิ ้วแล้ วถอนหายใจออกมา เขา

ไม่แม้ แต่จะตอบนํ ้าด้ วยซํ ้า

“ทําไมพี่ธามเหงื่อออกเยอะจัง ร้ อนหรอ”กรถามธามขึ ้นแล้ วใช้ มือ

ลูบไปตามกรอบหน้ าคม

“อืม...พี่เข้ าห้ องนํ ้าก่อนนะ”ธามรู้สกึ ร่างกายมันร้ อนซะจนอยาก

อาบนํ ้า เขาร้ อนมากจริ งๆตอนนี ้ เขาไม่สนด้ วยซํ ้าว่านํ ้าหรื อกรจะคุย
อะไรกันระหว่างที่เขาไม่อยู่ แต่เอาเถอะ...มันร้ อน!

แกร๊ ก...
“อ่อยเก่ง”เสียงหวานเอ่ยขึ ้นทันทีเมื่อประตูห้องนํ ้าปิ ดลง กรไขว่ห้าง
แล้ วเล่นมือถือไปด้ วยเวลาพูด
“คงไม่เท่าน้ องหรอกนะพี่ว่า...ไม่งนธามไม่
ั้ หลงอยู่แบบนี ้หรอก”คน
โตกว่าตอบกลับด้ วยสีหน้ าที่เปลี่ยนไป

“จะมาเอาคืนหรอ...พยายามเข้ านะ”กรเงยหน้ าขึ ้นมายิ ้มให้ เบาๆใน

ประโยคท้ ายแล้ วก้ มลงเล่นมือถือต่อ

“เห้ อออ~ มีผวั แซ่บนี่ก็เบื่อคนจ้ องจะเอาเหมือนกันเนอะ”มือขาว

ยกขึ ้นลูบปอยผมที่ปรกหน้ าตัวเองอยูแ่ ล้ วหันมามองหญิงสาวที่นงั่
ข้ างตัว เชื่อเถอะว่าที่น้องมันทํา...โคตรน่าตบ
 CH31
ทานโทษค่ ะพี่...นี่ผัวหนู Part.2

“แต่...”นํ ้าหยิบปลายผมที่ยาวสลวยของเธอขึ ้นมาดูเล่นก่อนปราย

ตามองมาที่กร

“ผัวน้ องก็เคยเป็ นผัวพี่นะคะ เผื่อลืม”เธอยกยิ ้มให้ คนที่เด็กกว่า

อย่างกรไปหนึง่ ทีแบบหวานๆ คําพูดนี่ทําเอาคนคนตัวเล็กจุกอยูไ่ ม่
น้ อย มันก็จริ ง...ธามคบนํ ้ามากี่ปีมันก็ต้องมีเรื่ องอย่างว่าเป็ นธรรมดา
ดูกบั กรสิแค่เกือบจะหกเดือนธามยังงาบเขาไปไม่ร้ ูตอ่ กี่ครั ง้ เลย

“ก็ไม่ได้ ลืม...จะลืมลงได้ ไงว่าพี่ธามเคยกินกะหระ...”คําพูดหยุด

เพียงแค่นั ้นแล้ วยกยิ ้ม

“หมายถึง...พี่นํ ้าหนะครับ”นิ ้วเรี ยวยกขึ ้นจิ ้มริ มฝี ปากด้ านล่างของ

ตัวเองแล้ วทําท่าคิดไปด้ วยขณะพูด แน่นอนว่านํ ้าเห็นรอยชํ ้าที่ปาก
อิ่มนัน่ ไปเต็มๆเพราะว่าก่อนหน้ าที่จะมาธามกัดปากของกรจนห้ อ
เลือดเล็กน้ อย

“กร!”เสียงเธอแว้ ดขึ ้นมาทันทีเมื่อรู้ ความหมายที่เด็กตรงหน้ า

พยายามจะสื่อออกมา เธอยันตัวลุกขึ ้นพรวดแล้ วชี ้หน้ าหวานอย่าง
เดือดดาล

“ว่า?”ร่างบางเองก็ลกุ ขึ ้นเช่นกันก่อนจะจัดเสื ้อผ้ าตัวเองไปด้ วย

พร้ อมกับพูดตอบ แต่กรก็ทําเมินไม่ได้ ให้ ความสนใจอีกคนที่อยูด่ ้ วย
แถมยังไม่สบตานํ ้าอีก

“หึ...คิดว่าธามรักจริ งงั ้นสิ!”หญิงสาวเริ่ มจะปั่ นหัวกรอีกครัง้ โดยการ

พูดถึงอดีต

“แหวนคูท่ ี่ใส่อยู.่ ..ไม่สงสัยหรอว่าทําไมถึงเป็ นนิ ้วกลาง”เธอเริ่ มจะ

เดินไปมาเรื่ อยๆรอบๆตัวกรแล้ วทิ ้งสะโพกขณะก้ าว

“…”แววตาเรี ยวสัน่ ระริ กเมื่อนึกตามคําพูด มันก็...ก็เคยคิดบ้ างว่า

ทําไมพี่ธามถึงให้ ธามใส่นิ ้วกลางแต่เขาก็ไม่ได้ เอ่ยอะไรออกไปเพราะ
แค่ได้ ใส่มนั คู่กนั มันก็มากเกินพอแล้ ว
“ก็เพราะนิ ้วนาง...มันจะทับที่ๆเรา...เคยใส่ด้วยกันไง”วงแขนของนํ ้า
เอื ้อมมาแตะลงเบาๆที่บา่ เล็กแล้ วลูบไปมา กรเห็นแหวนนัน่ ด้ วย...
แหวนที่ใส่คกู่ นั ของนํ ้าและธามเมื่อสองปี ก่อน ถ้ ารวมเวลาที่คบกัน
แล้ ว..มันเกือบๆหกปี ได้ เลย

“…”ปากเล็กแลบเลียริ มฝี ปากตัวเองแล้ วเม้ มแน่นเพราะความขัด

ใจ กรพยายามข่มอารมณ์ที่ตีกนั ในตัว ถ้ าเขาระเบิดออกไปก็เท่ากับ
เขาจะแพ้ หนะสิ! แต่ต้องยอมรับเลยว่าตอนนี ้มันจุกมากๆ

“แล้ วก็เดาว่า...ธามต้ องพาไปเจอคุณแม่แล้ ว”หน้ าสวยเอียงคอไป

มาขณะพูดแล้ วหลับตา ร่างบางจ้ องคนโตกว่าทุกการกระทําแต่ก็
ไม่ได้ พดู อะไรออกไป เขาแค่เจ็บใจที่มาทีหลังก็แค่นนั ้

“คุณแม่ไม่ได้ ถามถึงพี่บ้างหรอ”เธอยกยิ ้มเบาๆแล้ วมองกดลงมา

“…”
“เราสนิทกันมากตลอดสี่ปี...ไปไหนมาไหนด้ วยกัน ช็อปปิ ง้ ด้ วยกัน”
“แล้ วก็เคยคุยกันถึงงานหมั ้น....ด้ วยกัน”
เธอเว้ นจังหวะเอาไว้ ซึง่ นัน่ ทําเอาคนตัวเล็กแทบหยุดหายใจ
หมัน...หรอ
้ ทําไมเขาไม่เคยรู้ว่าพี่ธามกับนํ ้าจะหมันกั
้ นเลยหละ...
ธามไม่เคยบอกว่าความรักเมื่อครัง้ อดีตของเขาจะจริ งจังขนาดนี ้ กร
ไม่แปลกใจถ้ าพี่ธามมันจะเสียใจมากจนไม่ยอมเปิ ดใจรับใครเข้ ามา
ใหม่ตลอดเวลาที่ผ่านมา

“คิดว่าคนที่เสียใจมากๆแบบธามจะยอมเปิ ดใจง่ายๆ...ในสองปี
หรอ”เหมือนเธอรู้ความคิดของเด็กตรงหน้ าว่ากําลังอ่อนแอในเรื่ อง
อะไร นํ ้าเดินวนรอบๆตัวของกรไปมาแล้ วใช้ มือละตามโซฟาบ้ างหละ
โต๊ ะกินข้ าวบ้ างหละ

“เห้ อออ...ยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลย”แต่อยูๆ่ เธอจะหันหน้ ามามอง

คนที่ยืนนิ่งไม่ยอมพูดอะไรออกมา

“แน่ใจนะ...ว่าไม่คบกันเพราะเซ็กส์”

“…”คนตัวขาวตวัดตามองหญิงสาวที่เอาแต่พดู อยูฝ่ ่ ายเดียว ทุกข้ อ

ที่พดู มามันจี ้ใจดําเขาไปหมด ใช่..กรกับธามมีอะไรกันถึงได้ คบกัน
แล้ วเขาก็เป็ นฝ่ ายเอ่ยปากถามด้ วยซํ ้าว่าคบกันแล้ วใช่มยั๊
“แต่เรื่ องนี ้พี่ก็ตอบแทนธามเขาไม่ได้ นะ...เพราะที่ผา่ นมา...”

“ธามเริ่ มชอบพี่ก่อน”กรามเล็กขบกันแน่นเมื่อรู้สกึ ได้ ถงึ ความร้ อนที่

เกาะกุมขอบตา กรจะไม่ร้อง...กรจะไม่ร้องไห้ ...

แกร่ ก...
“…”ร่างสูงที่เดินหน้ าไม่สบอารมณ์ออกมาจากห้ องนํ ้าเดินตรงเข้ า
มาหากร มือใหญ่คว้ ามือของกรไว้ แล้ วจับอีกคนหันหน้ ามามองกัน
แววตาคมเต็มไปด้ วยแรงอารมณ์แถมหยดนํ ้าตามตัวก็ธามก็ไม่ได้ ถกู
เช็ดออกอย่างเรี ยบร้ อย ธามใส่เสื ้อตัวเดิมกางเกงตัวเดิมแต่แค่ตอนนี ้
ตัวเขาเปี ยกเพราะมันร้ อนไปหมดก็แค่นนั ้

“แสบ...พี่ไม่ไหวแล้ ว”ธามจ้ องในตาเรี ยวแล้ วดึงคนตัวเล็ก

ทําท่าจะเข้ าห้ อง สายตาของธามกรเห็นว่ามันเต็มไปด้ วยความ
ต้ องการแต่ก่อนจะได้ เข้ าห้ องร่างบางกลับทิ ้งตัวลงที่โซฟาแล้ วหัน
หน้ าหนีอีกฝ่ าย
“ธามคะ...นํ ้าเล่าให้ น้องฟั งหมดแล้ วนะ เรื่ องของเรา”เสียงที่กระทบ
เข้ าหูมาธามไม่ได้ สนใจเลยด้ วยซํ ้า เขาสนแค่วา่ เด็กตรงหน้ าเขาเป็ น
อะไรไปอีกแล้ ว

“กรเป็ นอะไร”ธามพยายามคุมเสียงตัวเองให้ นิ่งเป็ นปกติ

เขาตัดสินใจทิ ้งตัวลงที่โซฟาบ้ างแล้ วอุ้มร่างบางไว้ ในมือก่อนจะยก
มานัง่ ทับตักของตัวเองแบบหันหน้ าเข้ าหากัน กลางกายมันปูดนูนขึ ้น
มาแล้ ว เอาน้ องมันมาทับไว้ นี่แหละ...ดีที่สดุ

“ธาม นํ ้าคุยกับธามอยูน่ ะ”

“ธามคะ...ธาม!”

“…”ตาคมตวัดมองเป็ นเชิงให้ อีกฝ่ ายหยุด...ร่างสูงจ้ อง

หน้ านํ ้านิ่งแล้ วกัดกรามแน่น ที่ผา่ นมาธามไม่เคยทําอะไรแบบนี ้ใส่
นํ ้าแม้ ซกั ครัง้ แต่มนั ไม่ใช่กบั ครัง้ นี ้..คนตัวโตกําลังมีอารมณ์เขามี
ความต้ องการ แล้ วคนที่จะตอบสนองความต้ องการของเขากลับ
งอแงอยู่แบบนี ้ มันทําให้ ธามรู้สกึ หงุดหงิด!!

“แสบเป็ นอะไรบอกพี่สคิ รับ อืมม....”กรขยับสะโพกเตรี ยมจะลุกแต่

ก็ถกู อีกคนกดเอวบางเอาไว้
“ก็ตามที่แฟนพี่ธามพูดแหละ”ธามขมวดคิ ้วน้ อยๆ....แฟน?
หมายถึงนํ ้าหรอ

“อืมม มันก็คืออดีต พี่บอกเรากี่รอบแล้ ว”

"ขยับอีก...อ่าา.."จมูกโด่งก้ มลงหอมแก้ มนิ่มแล้ วฝั งจมูกไปมา เมื่อ

ความหอมเฉพาะตัวถูกสูดดม มันก็ยากแล้ วที่จะหยุดความต้ องการ
นี ้ ธามไล่จบู ซับไปมาตั ้งแต่แก้ มนิ่ม ปากเล็ก ปลายคางจนตอนนี ้
หน้ าหล่อมาฝั งอยู่ที่ซอกคอหอมของกรแล้ ว

“ตัวไม่เห็นเคยบอก...ว่าพี่นํ ้าเคยอยู่ห้องนี ้”

“ก็แค่เคย”เขาบอกปั ดขณะกําลังก้ มลงดูดเบาๆที่ลําคอขาว มันเกิด

เสียงดังน่าอายออกมาด้ วย

“แล้ วก็ตวั ก็ไม่เคยบอกด้ วยว่าพาพี่นํ ้าไปเจอพ่อกับแม่”เด็กแสบ

เอียงคอนิดๆให้ อีกฝ่ ายรุกลํ ้าตัวเองได้ มากขึ ้น วงแขนเรี ยวโอบรอบ
คอของธามแล้ วดันหน้ าคมให้ ฝังเข้ ามาแน่นขึ ้นอีก ตาเฉี่ยวหรี่ มองนํ ้า
แล้ วยกยิ ้มให้ เบาๆ
“…”นํ ้ามองการกระทํานิ่งๆแล้ วกํามือแน่น...ที่กรเงียบไป ที่กรมี
นํ ้าตาคลอ..ทุกอย่างมันก็แค่ละคร!! เด็กนี่มนั รอจังหวะนี ้มาตลอด!!!

“แต่พี่ก็พาเราไปเหมือนกันนี่ครับ”มือใหญ่เริ่ มสอดเข้ าในกางเกง

ด้ านหลังของกรแล้ วขยําแรงๆที่ก้อนเนื ้อนุม่ สองด้ าน ธามไม่สนใจ
อะไรอีกแล้ ว เขาเหมือนหูดบั ไปชัว่ ขณะทุกอย่างรอบตัวที่มีผล
ต่อธามมันก็แค่กรเท่านั ้น

“อื ้ออออ แล้ วพี่ธามก็จะหมันกั

้ บพี่นํ ้าด้ วย”มือเล็กผลักอก
ของธามออกแล้ วกอดอกตัวเองก่อนที่จะเบะปากใส่ ร่างสูงถอน
หายใจหนักๆพร้ อมกับขยับช่วงล่างเองน้ อยๆ

“จะหมั ้นแต่ไม่ได้ หมัน”คํ

้ าตอบที่พยายามตอบให้ สนที
ั ้ ่สดุ
เอ่ยขึ ้น ธามใช้ มือที่สอดอยูใ่ นร่างของกรดึงอีกฝ่ ายเข้ ามาหาตัวแล้ ว
จูบลงแรงๆที่ปากช่างถาม...เสียงดูดดุนมันดังซะคนฟั งอย่างนํ ้าต้ อง
อาย ไหนจะความอยากของธามที่แสดงออกมาซะชัดเจนขนาดนัน้
อีก

“แต่ธาม...นํ ้าก็กลับมาแล้ วนี่คะ”

“เรากลับมาเป็ นเหมือนดะ...”
“พอ!”เขายอมละริ มฝี ปากนุ่มออกมาตอบสิง่ กวนใจข้ างๆ

“หยุดซักทีนํ ้า...เห้ อออ”หน้ าคมหลับตาแน่นแล้ วถอนหายใจหนักๆ

“ธามพูดตรงๆเลยนะว่ามันจบแล้ ว...มันจบแล้ วจริ งๆครับ”แววตาที่

จริ งจังทําเอาคนฟั งพูดไม่ออก นํ ้าอํ ้าอึ ้งอยูไ่ ม่น้อยเพราะนี่เป็ นครัง้
แรกที่ธามขึ ้นเสียงใส่

“นํ ้าฉลาด นํ ้าไปเรี ยนมาถึงอเมริ กา...ธามคงไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่ม

ใช่มยั๊ ”เขาย่นคิ ้วรัวคําถามไปอย่างเร็ วแล้ วทําหน้ าจริ งจังอีกครัง้ เม็ด
เหงื่อเริ่ มผุดขึ ้นมาร่างกายพร้ อมสิ่งที่กําลังดุนดันก้ นของกรอยูด่ ้ วย
เช่นกัน

“…”คนตัวเล็กเม้ มปากแล้ วกอดร่างใหญ่เอาไว้ แน่น กรซุกอกธาม

แล้ วช้ อนตาขึ ้นมองหญิงสาวที่ทําท่าจะระเบิดอยูร่ ่อมร่อ

“งันถ้
้ านํ ้าเข้ าใจ...”อยูๆ่ แขนแข็งแรงก็ยกร่างบางขึ ้นจนกรต้ องตวัด
ขาเกี่ยวเอวอีกคนไว้ เพราะกลัวหล่น

"..."
“ธามจะได้ ไปเอาเมีย”คําพูดตรงๆจากคนที่ไม่สนใจอะไรอีกแล้ ว
อย่างธามทําเอากรเงยหน้ าขึ ้นมองอย่างไม่เชื่อหู...เดี๋ยวอีพี่ รู้วา่
อยาก แต่มงึ ก็ตรงไป๊ ! ไอ้ เขินอะเขินแต่ถ้าเขาเป็ นพี่นํ ้าก็คงหน้ าแหก
จนไม่กล้ าสู้หน้ าแล้ ว ประตูห้องนอนถูกเปิ ดออกอย่างแรงโดยไม่
สนใจว่ามันจะกระแทกอะไรมัย๊

“พี่ธามคือ...พี่นํ ้า...พี่นํ ้าเขายังไม่กลับ”กรชี ้ไปที่นํ ้าที่ยงั ยืนค้ างอยู่

ด้ านนอก หน้ าของเธอเหวอไปจริ งๆจนกรอดจะสงสารไม่ได้ ...แต่ที่น่า
กลัวกว่านั ้นก็คือใบหน้ าของคนรักตอนนี ้

“แล้ วกรจะสนใจอะไร”

"มองพี่!"ธามเอ่ยเสียงดังออกมา แล้ วจับหน้ าอีกคนให้ มองตัวเอง...

โอยย กรใส่ยาเกินขนาดรึไงงงง~ ทําไมเก้ วกาดกับหนูวววว

“พี่ธาม...ไม่เอาหนูยงั ไม่ถะ...อ๊ ะ!”

“ถอด!”ธามผลักอีกคนให้ ล้มลงไปบนเตียงแล้ วถอดเสื ้อออกจากตัว

ของกรเองเนื่องจากอีกฝ่ ายมัวแต่ชกั ช้ าในสายตาเขา ความขาวเผย
ให้ เห็นก่อนที่ต่มุ ไตสีหวานจะถูกดูดกลืนอย่างรวดเร็ ว ร่างสูงผละตัว
ออกมาถอดเสื ้อแล้ วครอบครองยอดอกของกรอีกครัง้
“…”นํ ้าหน้ าเสียไปไม่น้อย เธอมองทังสองที
้ ่กําลังปลุกปลํ ้ากันอยูใ่ น
ห้ องนอนแล้ วเบือนหน้ าหนี...ริ มฝี ปากถูกกัดอย่างเจ็บใจก่อนที่จะ
เดินกระแทกเท้ าออกนอกห้ อง

“งันก็
้ เชิญธามอยู่กบั เมียผิดเพศของธามไปแล้ วกัน!!”ประโยค
สุดท้ ายถูกเอ่ยออกมาแต่ถามว่ามีใครสนใจมัย๊ หนะหรอ...บอกเลยว่า
ไม่

“หนูทําอะไรพี่...หนูต้องรับผิดชอบ”ธามพูดพร้ อมตาที่ฉํ่าไปด้ วย
อารมณ์ สองขาขาวถูกฉีกออกจากกันแล้ วกระชากกางเกงออกให้ พ้น
ตัว กลางกายเล็กถูกครอบครองลงจนสุดพร้ อมด้ วยแรงดูดที่ทําเอา
คนตัวเล็กสะดุ้ง ก้ นเล็กแอ่นตามปากของธามเพราะความรู้สกึ ดี

“พี่ธามม!!ฮ๊ ะ อ่ะอย่าา!!!”กรแอ่นตัวแล้ วหลับตาแน่นก่อนจะกัด

ปากตัวเองจนขาวซีด

"กรยังถามไม่จะ...จบ พี่ธามม อื๊อออ!!!"ธามดูดส่วนหัวเล็กสีชมพู

แรงๆก่อนปล่อยปากออกมาดังบ๊ วบ

"เดี๋ยวค่อยถาม...ฮึม่ มม มาอมให้ ก่อน!"ธามขยับตัวขึ ้นคร่อมอีกคน

บ้ างแล้ วใช้ สิ่งที่ปดู นูนจนเห็นเส้ นเลือดจ่อปากของกรเอาไว้ ปลาย
กลางกายมีนํ ้าคาวส่งกลิน่ เบาๆเยิ ้มมันอยู่ทวั่ คนตัวโตหลับตาแน่น
แล้ วเอาสิง่ นี ้ถูไถไปมาบนหน้ าเล็ก

มันดีที่ใส่ยา...เพราะแหกหน้ าอีพี่นํ ้า

แต่มนั ไม่ดีที่ใส่ยา...เพราะที่เหลือ กร รับ เละ!!

 CH32
ทานโทษค่ ะพี่...นี่ผัวหนู Part.3

“ซี๊ดดดดส์”สิง่ ใหญ่โตถูกเจ้ าตัวจับนํามาตีเบาๆลงที่แก้ มใส...กรไม่

เคยรู้เลยว่าพี่ธามมันจะมีมมุ นี ้ แฟนกรนี่ดิบเหมือนกันแฮะ...

“…”ปากเล็กเผยอขึ ้นน้ อยๆแล้ วกัดริ มฝี ปากล่างของตัวเองเบาๆกร

แกล้ งเม้ มปากแน่นไม่ยอมเปิ ดปากให้ กบั อีกฝ่ ายในการรุกลํ ้า

“อ้ าปาก”ร่างสูงเอ่ยเสียงขุน่ เพราะความต้ องการ หน้ าหล่อตีย่งุ ไม่

หมดเมื่อมันไม่ได้ ดงั่ ใจ นํ ้าก็กลับไปแล้ วมันจบทุกอย่างแล้ ว..น้ องมัน
ไม่เห็นหรอว่าสิง่ ที่ตั ้งเด่อยูต่ รงหน้ ามันร้ อนมากขนาดไหน

“แต่หนูมีเรื่ องอยากถามนี่นา อือออย่าพึง่ ”ระหว่างถามคนตัวเล็ก

โดนแท่งใหญ่ดนั อยู่ที่ปากอย่างไม่ละความพยายาม เลิกฟาดหน้ า
ฟาดปากได้ แล้ ว...รู้แล้ วว่าใหญ่ กรชอบใจไม่น้อยเลยเวลาเห็นพี่ธา
มต้ องการเขามากขนาดนี ้
“อืมม มีอะไรก็ถามมาเร็ วๆ!”คนด้ านบนบีบแก้ มใสแล้ วจ้ องหน้ า
ถามเหมือนกันจะเอาเรื่ อง เขาสติจะหลุดอยูแ่ ล้ วมันใช่เวลางันหรอ
้

“เรื่ องใส่แหวน...แค่อยากรู้วะ...อึกกก!!!”ธามยังได้ ยินคําถามไม่

ครบแต่ก็พอรู้วา่ สิ่งที่น้องจะสื่อมันคืออะไร ไม่ร้ ูแหละเขาเขาบีบแก้ ม
นิ่มจนปากเล็กอ้ าออกแล้ วจับกลางกายยัดเข้ าไปจนสุดลํา

"ใส่นิ ้วกลางไปก่อน...อ่าส์..แต่งแล้ วค่อยเปลี่ยนนิ ้ว"คําตอบที่ตอบ

ออกมาตรงๆเอ่ยขึ ้น ที่จริ งเขาไม่อยากให้ น้องรู้สกึ เหมือนเป็ นตัวแทน
ใครเลยให้ ใส่ตา่ งนิ ้ว แต่ที่พดู ไป...นัน่ ก็เรื่ องจริ งเหมือนกัน

“อืมมมม~”เอวหนากระแทกเข้ าออกสันๆแล้
้ วหลับตา พี่ธามดูเคลิ ้ม
มากจริ งๆกรมองอยูต่ ลอด ร่างสูงเริ่ มเปลี่ยนตําแหน่งของตัวเองแล้ ว
เพราะต้ องการการสอดใส่ที่ลกึ ขึ ้น

“อ่ะ...ดี...ซี๊ดดด เอาเข้ าไปให้ หมด”กลายเป็ นว่าตอนนี ้ธามกําลัง

นอนคร่อมช่วงหัวของกรเอาไว้ แล้ วใช้ มือขวาจับหัวกลม เวลาที่เขา
กระแทกเอวลงกับเตียงแรงๆก็แปลว่าแท่งใหญ่ของเขามันจะยิ่ง
กระแทกเข้ าไปในลําคอสวยลึกขึ ้น
กึกๆๆๆ กึกก...กึกกๆๆ
จังหวะช้ าเร็ วสลับกันไปตามอารมณ์ของคนด้ านบน ธามหลับแล้ วกัด
กรามแน่น...เหงื่อตามร่างกายผุดขึ ้นเหมือนกับอีกฝ่ ายไปอาบนํ ้ามา
อีกครัง้

“อึก..อ่อกๆๆๆ”ครัง้ นี ้ของพี่ธามมันใหญ่และร้ อนกว่าครัง้ ไหน กรรับ

มันมาในปากแทบไม่หมดแต่อีกคนด้ านบนก็ฝืนกดจนมันลึกเข้ า
มาถึงคอหอย

“อืมมมกร...กรอ่าา กรครับ...”เสียงร้ องที่ดงั ขึ ้นมาเป็ นเพราะอยูๆ่

เด็กดีของธามก็ยกหัวขึ ้นแล้ วเอียงหน้ าไปมาเพื่อขยี ้ปากที่อ้าอยู่ลง
กับแก่นกาย ปลายจมูกเล็กชนเข้ ากับหัวหน่าวของธามแล้ วตอนนี ้

“พี่ไม่..อ่ะ..อืมมมม”ธามกระตุกน้ อยๆแล้ วพ่นความคาวใส่ปากอิ่ม

ไปแต่เขาก็ถอนออกมาขณะที่นํ ้าสีข่นุ ยังพุ่งกระเด็นทําให้ บางส่วนมัน
เปรอะเต็มช่วงปากของกรแต่คนตัวเล็กก็จดั การเลียสิ่งเหล่านี ้ออกไป
หมด
“อึก...”นํ ้าลายไหลเชื่อมระหว่างริ มฝี ปากกับความโด่เด่ ส่วนหัวของ
แท่งเขื่องมันแดงกํ่าจนกรตกใจเหมือนกัน...มันจะไม่สงบลงเลยใช่มยั๊
ให้ ตายสิ

“พี่ชอบปากหนูที่สดุ เลยรู้มยั๊ ”ธามก้ มลงมาหอมแก้ มอีกคนแรงๆแล้ ว

ใช้ ช่วงล่างสีกนั ไปมาขณะพูด

“อือออ..ชอบกรเพราะเรื่ องอย่างว่ารึไง”คําถามที่ถามออกไปเพราะ
ในใจก็คิดอยูเ่ หมือนกันลึกๆถูกเอ่ยขึ ้น ถามแบบนี ้เป็ นรอบที่สองแล้ ว

“ก็บอกแล้ ว..ครัง้ แรกของเราหนะโคตรห่วย”ชัด...ชัดเลย ตอบ

เหมือนเดิมเป๊ ะ! อีพี่มนั ไม่ได้ ชอบเพราะเรื่ องนี ้แน่ๆ ปากหนาก้ มดูด
สองยอดอกสลับกันไปมาเมื่อตอบคําถามเสร็ จ

“แต่ตอนนี ้โคตร...หลง”ฟั นคมกัดลงเบาๆที่เนื ้อบริ เวณหน้ าอกจน

เกิดรอยฟั นหลายรอย มันเป็ นรอยลึกจนคนทํานึกสะใจเบาๆ

“ให้ มนั หลงตลอดเถอะ”มือนิ่มลูบไปตามใบหน้ าของธามแล้ วใช้ ขา

ไล้ ไปมาที่เอวหนา
“ไม่ใช่เดี๋ยวก็เบื่อหนูนะ...หนูไปหาคนอื่นจริ งด้ วย”ใบหน้ างํ ้างอ
ตอนนี ้มันโคตรน่ารักเลยสําหรับธาม ลิ ้นร้ อนเลียลงหนักๆที่หน้ า
ท้ องแบนก่อนจะดูดเพื่อสร้ างรอยไว้ ประปราย ธามกัดลงเบาๆที่
สะโพกของกรแล้ วเลียลงหนักๆ

“อืมม ไม่เบื่อครับ...กร”อยูๆ่ หน้ าคมก็ถอนออกมาแล้ วจ้ องหน้ ากัน

ตรงๆ แววตาของธามมันทําให้ ใบหน้ าสวยเห่อร้ อนขึ ้นมายังไงก็ไม่ร้ ู

“...”คนตัวเล็กไม่ได้ ตอบแต่เลิกคิ ้วเป็ นเชิงให้ พดู ต่อ

“หมออยากฟั นหนูแรงๆ...ให้ ไม่เหลือชิ ้นดีเลย”

“…”คนฟั งกัดปากตัวเองแน่นเมื่อสิ่งที่ได้ ยินกระทบเข้ าหู ทําไมต้ อง

พูดอะไรอีโรติกแบบนี ้ด้ วย...พูดมาตลอดตังแต่
้ อีกคนมีอารมณ์แล้ ว
สองมือขยํ ้าลงที่ก้นนิ่มจนขึ ้นสีแดงเพื่อเป็ นการยืนยันว่าเขาพูดจริ ง

“ก็...ทําสิ หนูอยากโดนจะแย่”หน้ าสวยยื่นเข้ ามาใกล้ แล้ วปากเล็กก็

เอ่ยประโยคก่อนจะกดจูบเบาๆที่ปลายคางของธาม กรพรมจูบตาม
สันกรามไปมาแล้ วมือคว้ าจับแก่นกายของธามมาจ่อที่ช่องทางรัก

“…”คนโตกว่ากระตุกยิ ้มเมื่ออีกฝ่ ายเปิ ดทางให้ เขาขนาดนี ้

อึก!!!
“อะ...ฮึกก”แรงกระแทกสวนเข้ าไปครึ่งลําทําเอาคนตัวเล็กจุกอยู่
เหมือนกัน มันแน่น..มันฝื ด แล้ วมันก็แสบเพราะมันไม่มีอะไรหล่อลื่น
เลย

“ซี๊ดดด รัดพี่ขนาดนี ้...อืมมม ไม่เอาออกเลยได้ มยั๊ ”พูดขณะที่ดนั เข้ า

มาด้ วยเรื่ อยๆ มันลึกขึ ้นทุกทีๆจนร่างบางถอยตัวหนีน้อยๆ

“จุก...”กรตีบอกอีกคนเพราะรู้สกึ จริ งๆ

“อย่าพึง่ ขยับนะ...แสบ”สายตาว้ าวอนของเด็กน้ อยด้ านล่างทํา

ให้ ธามต้ องก้ มลงจูบซับเปลือกตาเบาๆ กรแสบจริ งๆนะที่รอยจีบนัน่

“ไหนบอกอยากโดน หืมม”ธามไม่สนว่าจะแสบรึเปล่า เขาเริ่ มขยับ

แล้ วจ้ องหน้ าอีกคนไม่วางตา

“อ๊ ะอือ อ๊ าา!บอกว่าหยะ...อย่าไง อืออออธาม! กรเจ็บ!”

“หึๆ”หัวเราะในลําคอตอบกลับมามันคืออะไร..คือจะไม่หยุดใช่มะ!
เมียเจ็บไม่เห็นหรอ! กรนิ่วหน้ าแล้ วหันหนีเพราะความอายแต่มีหรอ
ที่ธามจะปล่อยให้ อีกคนงอแงตอนนี ้
ตั่บ...ตั่บๆๆ...ตั่บๆๆๆๆ!!
จังหวะจากช้ าเปลี่ยนเป็ นเร็ วขึ ้นเพราะนํ ้าหล่อลื่นภายในโพรงร้ อน
ไหลซึมออกมาเล็กน้ อย ธามควบเอวของตัวเองแรงๆจนเกิดเป็ นเสียง
เนื ้อกระทบเนื ้อ

“ฮึก...อ่ะอ๊ าา อื๊ยยยยเสียวว~”กรเชิดหน้ าขึ ้นแล้ วใช้ มือจิกต้ นแขน

ของธามแน่น เอวหนารัวเข้ าออกจนสองขาขาวฉีกออกมาจากกรจน
สุด กรยกขาขึ ้นพาดบ่าธามข้ างนึงแล้ วขมิบรูรักแน่น

“อืมม ยัว่ เก่ง”ธามจับขาอีกข้ างขึ ้นพาดแล้ วโน้ มตัวไปด้ านหน้ าก่อน

ทําท่าเหมือนนัง่ ยองๆแล้ วซอยเอาเข้ าออก ท่านี ้มันทําให้ เขาขยับได้
เร็ วขึ ้นกว่าเดิมด้ วย

“อ๊ าาา!~ หนะ...หนูอื๊ออธามมหนูเสียววว ไม่เอาท่านะ...นี ้~”

“ไม่เอาได้ ไง...ซี๊ดดด ก็เอาอยู่”มันใช่เวลามัย๊ ! มือใหญ่กดข้ อพับขา

ของกรให้ ชิดกับไหล่แล้ วทิ ้งตัวลงมาทับแรงๆ ก่อนจะพลิกกายจับอีก
คนหันหลังโดยที่ยงั เชื่อมต่อกัน
“อ่ะ...”คนโตกว่ากดต้ นคอของกรไว้ แน่นให้ ชิดกับเตียงแล้ วกระแทก
เอวใส่ร่างขาวจนร่ างเล็กกระตุกเป็ นพักๆ

“อะ...อือมัน..ลึกไป...”เสียงขาดห้ วงเพราะอีกฝ่ ายหน้ าจมลงไปกับ

เตียง

“หนูขมิบใหญ่เลย....”ธามจ้ องมองรู ร้อนที่ถกู ตะบันเข้ าออกไม่

วางตา เนื ้ออ่อนภายในผลุบเข้ าออกให้ เห็นจนเขาต้ องเลียปากตัวเอง

“ชอบของพี่หรอครับ หืมม”

“ธะ...อย่าา อืออไม่เอาตรงนัน”ธามงั
้ ดแท่งร้ อนขึ ้นในรู แล้ วกระแทก
ไปมา สงสัยห้ ามแบบนี ้จะชอบ...ทุกครัง้ ที่กระแทกเข้ าไปเต็มแรงร่าง
เล็กจะสัน่ น้ อยๆด้ วย เขาโคตรชอบปฏิกริ ยาแบบนี ้เลยให้ ต้ายเถอะ

ปึ่ กๆๆๆ!!! ปึ่ กกกๆๆๆๆๆ!!!

เสียงไม่ได้ ดงั ออกมาแค่ภายนอกแต่มนั กลับดังอยูภ่ ายในตัวกรไป
หมด มันเหมือนทุกรอบที่ธามโหมกระแทกลงมาเอวเขามันจะพัง มัน
แรงจนถ้ าอีกฝ่ ายไม่กดหน้ าเขาไว้ แบบนี ้กรได้ ไถลตัวตกจากเตียง
แน่ๆ...รุนแรงกับเมียจังวันนี ้

“ฮึม่ มมม...”ตาคมหลับลงแล้ วคํารามออกมาน้ อยๆ เขาฟาดลงที่ก้น

เล็กแรงๆจนเป็ นรอยมือก่อนจะโน้ มตัวมาใช้ มือบีบหน้ าอกอีกคนไป
ด้ วยในท่าด๊ อกกี ้

“อืมม ในตัวเมียพี่โคตรนุม่ ..ซี๊ดดด”

“ทําไมหนูตอดพี่ขนาดนี ้ครับ”ดูพดู แต่ละคํา ดูเอ่ยแต่ละประโยค...

มันทําให้ หน้ าของเขาร้ อนไปหมด

“อ่าาส์...เอาหนูทั ้งวันได้ มยั๊ ”ไม่เคยเห็ยพี่ธามจะพูดแบบนี ้ตอนมี

อะไรกันในครัง้ ไหนเลย ดูรอบนี ้สิ...พี่มนั เอาแต่บรรยายว่าเป็ นยังไง
ตัวเขามันเป็ นยังไง...แบบนี ้มันน่าอายชะมัด

“ฮึก...บอก..จะบอกทําไม อื๊อออออ”กรพยายามจะหันหน้ ามาตอบ

แต่ก็โดนจับหันกลับอยูด่ ี
“รูเราแดงมากเลย อืมมม”เหมือนคําถามไม่ได้ เข้ าหูอีกคนเลย ธาม
เอาแต่พดู อะไรแบบนี ้ออกมาจนมันทําให้ กรเองก็มีอารมณ์ตามไป
ด้ วยหมดแล้ ว

“ฮึกก อ่ะๆๆๆอ๊ ะอื๊อออ ใหญ่ขึ ้นรึไง”กรรู้สกึ ได้ วา่ อีพี่มนั ใหญ่ขึ ้นใน
ก้ นของเขา

“…”ธามไม่ตอบแต่ขบกรามแล้ วกระแทกเข้ ามาในตัวเร็ วและแรง

มากขึ ้น เขาย่นคิ ้วจนมันพันยุง่ ไปหมด

“อย่า!ไม่เอาตรงนะ..ฮะอะ..อื๊อออ๊ าาาาาา!!~”เอวหนางัดซ้ ายทีขวา

ทีบนบ้ างหละอะไรบ้ างหละ กรจะบ้ าตายในหัวมันหมุนไปหมดแล้ ว

“อ่ะ..อ่าส์!”แท่งใหญ่โดนแช่อยูภ่ ายในแล้ วพวยพุ่งนํ ้าคาวออกมา

จนหมดพร้ อมๆกับกรที่ปลดปล่อยบ้ าง คนด้ านล่างค่อยๆพลิกตัวหัน
กลับมาเผชิญหน้ ากันแล้ วลูบไปตามเนื ้อตัวของธาม

“อืมม”ธามจับมืออีกข้ างของกรขึ ้นมาจูบที่หลับมือพร้ อมกับจ้ องตา

ไปด้ วย เมียเขาจะยัว่ อะไรเขาอีกรอบนี ้...แต่ถงึ ไม่ยวั่ ธามก็ตงใจจะทํ
ั้ า
ต่ออยูแ่ ล้ วแค่อยากรอดูเฉยๆ
“พี่ธามม..”

"ครับ?"

“ขอหนูทําเองบ้ างสิ”ขาขาวเกี่ยวเอวแล้ วดันลงในนอนล่าง...ร่าง

บางขึ ้นคร่อมธามแทนซะแล้ ว

เพี๊ยะ!~
“ขี่ไวๆนะเมีย”ดูเขาพูด...ปกติเคยพูดอะไรแบบนี ้ใส่ด้วยหรอ ธาม
จับขากรให้ แหกออกแล้ วนัง่ ยองคร่อมบนตัวเขา

“ทะ...ท่านี ้หรอ”ปกติคนจะนัง่ ทับเฉยๆแล้ วขยับ..แต่ถ้าแหกแบบนี ้

อีกคนก็เห็นกรหมดสิ หมายถึง..เห็นแก่นกายเล็กๆนี่ตอนกระแทกขึ ้น
ลงชัดมากขึ ้น

“อืม เอาท่านี ้...ชอบ”มือใหญ่คว้ าลงที่แท่งอมชมพู เขาชักรูดไวๆจน

หน้ าสวยเชิดขึ ้นแล้ วสูดปาก

“ธามมมม~”เสียงเคลิ ้มเอ่ยออกมาแล้ วเริ่ มกระแทกเอวเอง มือเล็ก

เอื ้อมไปด้ านหลังสองข้ างเพื่อยันกับหน้ าขาอีกคนเอาไว้
ตั่บๆๆๆ ตั่บๆๆๆๆ....
“...ดี ดีมาก”กรค่อยๆขย่มตัวช้ าๆเนิบๆแล้ วเร่งจังหวะขึ ้น ใบหน้ า
เล็กแดงแถมดูเอกซ์ไปหมดในตอนนี ้ อีกนิด..อีกนิดกรจะเป็ นลมแล้ ว

“เร็ วอีก”เสียงทุ้มเอ่ยแล้ วจับเอวอีกคนกระแทกลงมาเพื่อคุมจังหวะ

ใหม่เอง

“ไว...ไวเกินปะ...ฮึก!”จังหวะใหม่นี่มนั ไวเกินไป พี่ธามมันกระแทกส

วนขึ ้นมาด้ วย..ลึก..ลึกไปแล้ ว กรรับทังหมดนี
้ ่ไม่ไหว ตาเรี ยวหลับ
แล้ วแล้ วลอยขึ ้นเล็กน้ อยขณะเชิดหน้ าขึ ้น

“อา...ดูทําหน้ า”ธามใช้ นิ ้วยัดเข้ าปากเด็กน้ อยทํากําลังเหมือนจะ

หลุดลอย นิ ้วแกร่งถอดออกมาใช้ นํ ้าลายของเจ้ าตัวป้ายไปตาม
หน้ าอกขาว...พี่ธามโรคจิต

“ไหนเรี ยกพี่ให้ ชื่นใจทีซิ”เขาคุยทังที

้ ่ยงั ขย่มกันอยูไ่ ม่หยุด กรหยุด
ครางไปแล้ วเป็ นช่วงๆเพราะอีกฝ่ ายกําลังจะหมดสติ การรับรู้มนั
เหลือน้ อยเต็มที

“ธะ...อาม...อือออ”กรพูดเบามากจริ งๆ
“ไม่เอา เรี ยกดีๆ...ถ้ าพี่ชอบ หนูจะได้ ทําแรงๆเป็ นรางวัลนะ”เขาดึง
อีกคนมานอนแทบแนบตัวเองก่อนกระแทกเอวเข้ าออกเอง ธามอ
ยากให้ น้องมันเรี ยกเขาแบบนันในตอนนี
้ ้

“ฮึก...ผะ...”

“อะไรนะครับ”

“ผะ...อืออ”

“เอาให้ พี่ได้ ยินสิคนดี”กรถูกจับนอนด้ านล่างแล้ วแหกขาออก ธา

มถอนกลางกายออกมาแล้ วแหวกก้ นขาวรอ...ดูรูก้นที่อ้าไม่หบุ สิ ถ้ า
น้ องมันเรี ยกถูกใจ เขาสัญญา ว่าจะจะใส่แท่งรักเข้ าไปให้ ลกึ ถึงใจ
ร่างเล็กเลย

“ผัว..คะ..ขา....”สติสดุ ท้ ายของกรไม่ร้ ูหรอกว่าทําอะไร อีกคนให้ ทํา

ก็ทํา...เรี ยกไปแบบนี ้เพราะเห็นธามเคยเปิ ดหนังเอกซ์แล้ วได้ ยินอยู่
บ่อยๆ อีกอย่างกรไม่เคยเรี ยกแบบนี ้เลย
“หึ...เมียพี่นา่ รักที่สดุ ”รูโบ๋ถกู เติมเต็มด้ วยแรงอัดที่มีจนตัวกรลอยขึ ้น
หน่อยๆ ธามกระแทกแรงจนเนื ้ออ่อนที่รอยจีบขาดออกมานิดๆ...
เลือดสีสดซึมออกมาบางส่วนแล้ วหยดลงบนเตียง

“ซี๊ดดดด”

“…”
“พี่ไม่ปล่อยเราแล้ วนะคนดี”เอวหนาตะบันไม่ยงจนกรตั
ั้ วสัน่ ตัว
คลอน แต่ถ้าว่ากรรับรู้มยั๊ หนะหรอ..บอกเลยว่าไม่อีกแล้ ว ที่เหลือต่อ
จากนี ้อีกไม่ร้ ูกี่รอบ ธามเป็ นคนทําทังหมด...ทั
้ งหมดเลยจริ
้ งๆ
 CH33
คนหลงเมีย

6:45น.
“…”เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ ้นจากมือถือที่ตั ้งแจ้ งเตือน วันนี ้เป็ นวัน
แรกหลักจากหยุดห้ าวันที่ควรไปเรี ยน มือเล็กเอื ้อมไปคว้ ามือถือมา
เพื่อกดปิ ดเสียงที่ดงั อยูข่ ้ างหูทงที
ั ้ ่ตายังลืมไม่ขึ ้น

“อืมม”เสียงทุ้มคํารามเบาๆเมื่อคนในอ้ อมกอดขยับ คิ ้วหนาขมวด

เข้ าหากันอยู่ชวั่ ครู่ แล้ วคลายลงหลังจากกรหยุดขยับ

“อ่ะ!...”ความเจ็บตามแนวสันหลังและสะโพกเล็กแล่นขึ ้นมาเหมือน
รู้สกึ ราวกับมีรถชน ร่างบางใช้ มือเอื ้อมไปคว้ ามือถือแล้ วกําลังจะ
พลิกตัวเพื่อยันกายลุกแต่วา่ สิ่งที่เชื่อมต่อกันอยูม่ นั ยังค้ างคาทําให้
เขาต้ องพยายามดึงมันออก ทําเสร็ จก็ยงั จะคาเอาไว้ อีก...เดี๋ยวก็ไม่
ฟิ ตกันพอดีสิ

“ทําไมไม่เอาออกเนี่ย”กรบ่นอุบเมื่อเริ่ มตื่นเต็มตา เขาตื่นเพราะเจ็บ

นี่แหละ...อีพี่มนั ทําอะไรไว้ กบั ร่างกายเขาบ้ างกันแน่! ปลายนิ ้วเรี ยว
ลูบไปที่ช่วงล่างของตนแล้ วคว้ ากลางกายของธามค่อยๆดึงออก
ความฝื ดมันมีมากอยูเ่ พราะนํ ้าหล่อลื่นมันแห้ งหายไปหมดแล้ ว

“พี่ธามแม่ง”กรหันมองหน้ าคนอนหลับสนิทแล้ วเม้ มปากแน่น ความ

ข้ นไหลย้ อนตามออกมาทันทีเมื่อถอดถอนความใหญ่โต กรใช้ มือ
ป้ายไปตามบั ้นท้ ายและรูจีบของตัวเองก่อนยกมือขึ ้นดู

“เลือด...”นํ ้าขุน่ ข้ นอมแดงที่ไหลเยิ ้มออกมาทําเอาคนตัวเล็กหัวเสีย

ไม่น้อย ขาขาวแยกฉีกออกจากกันแล้ วรี บก้ มดูตามต้ นขา รอยความ
เฉอะแฉะสีแดงจางๆเปรอะไปตามขาขาวจนเห็นชัดไปหมด เด็กหนุม่
หน้ างอทันทีแล้ วพยายามลุกขึ ้นจากเตียง

“ตะกละ!”กรตีลงที่ต้นแขนของธามแล้ วลุกขึ ้นยืน..ท่าทางการเดินที่

แสนประหลาดนัน่ มันคงทําให้ คนอื่นขําไม่น้อยเวลาออกไปที่มหาลัย
ร่างขาวเดินไปยังหน้ ากระจกห้ องนํ ้าแล้ วหันหลังส่องสภาพของ
ตัวเอง

“อีเ**้้ย...”คําแรกที่หลุดปากออกมากรเมื่อเห็นตัวเองในกระจก...
อะไร ไอ้ คนที่อยูห่ น้ ากระจกคืออะไร ดูคอเขา ดูหน้ าอกเขา แผ่นหลัง
บันท้
้ าย สะโพก..ทุกที่มนั มีแต่รอยๆๆๆ รอยเต็มไปหมด! ไหนจะ
คราบนํ ้าบ้ าๆนี่อีก พี่ธามมันปล่อยใส่เขาไปกี่ทีกนั วะเนี่ย

ตึกๆๆๆ... หมับ..
“ตื่นเช้ าทําไม...วันนี ้ไม่ต้องเรี ยนหรอก พี่อยากให้ เราพัก”เสียงงัวเงีย
เอ่ยกับไหล่บางขณะที่หน้ าคมซุกคอหอมไปด้ วย ธามตื่นมาไม่เห็น
แฟนตัวเองนอนในอ้ อมกอดเลยมองหา เขาเห็นเด็กแสบมันยืน
เก้ ๆกังๆหน้ ากระจกอยูน่ านแล้ ว

“…”สองมือโอบกอดจากด้ านหลังแล้ วลูบไล้ ตวั ไปมา ดู...ดูพี่มนั

แทะโลมแต่เช้ า กอดก็เข้ าใจ หอมก็เข้ าใจแต่อีอะไรที่มนั ดุนก้ นเขาอยู่
กันหละ!

“ทําขนาดนี ้มันเกินไปมะ ร่างกรเกือบพังนะพี่ธาม”คนตัวเล็กไม่คอ่ ย

พอใจเท่าไหร่เพราะมันดูมากเกินไปจริ งๆ

“เลือดออกด้ วย!”เสียงหวานเอ่ยแล้ วสะบัดหน้ ามามอง แววตาที่

มองมามันทําธามยิ ้มแต่เช้ าเลย
“ก็เราเอาอะไรให้ พี่กินหละ”คนเด็กกว่ากัดปากแล้ วมุ่ยหน้ า...เออ
มันก็ใช่ แต่มนั ต้ องขนาดนี ้เลยรึไง กรเจ็บก้ น! ธามรู้เพราะปกติเขาไม่
รู้สกึ อะไรถึงขนาดนี ้หรอกหน่า

“ก็ใช่...แต่นี่มนั เลือดเลยนะ กรเจ็บอะ!”เด็กเอาแต่ใจแกะอ้ อมกอด

ของธามออกแล้ วค่อยๆเดินเข้ าไปในห้ องนํ ้าเพื่อจะเตรี ยมอาบนํ ้า

“อืมม พี่ขอโทษ...ก็เมื่อคืน หนูน่ารักกับพี่นี่ครับ”ธามเดินตามมา

เชยคางเล็กขึ ้นแล้ วหอมแก้ มลงหนักๆ จะงอแงจะเหวี่ยงอะไรใส่มาได้
เต็มที่...ธามว่าธามหลงเมียสุดๆแล้ วตอนนี ้ มันได้ หมดจริ งๆ

“ไม่ร้ ูแหละ วันนี ้กรจะไปเรี ยน”ปากเล็กเอ่ยพูดไปด้ วยแข่งกับเสียง

นํ ้าที่ไหลจากฝั กบัว

“…”ปากหนาพรมจูบตามลาดไหล่และแผ่นหลังขณะที่อีกคน
อาบนํ ้าอยู่ ธามจูบลงเบาๆที่รอยชํ ้าแทบทุกรอยบนตัวกร...ทําไมคนๆ
นี ้ถึงทําเขาเป็ นได้ มากขนาดนี ้กันนะ

“พี่ธามต้ องดูแลกรด้ วย พี่ธามทํากรเจ็บ”ร่างบางเอ่ยออกมาลอยๆ

“ครับ เดี๋ยวพี่ดแู ลเอง”

“ดูแลดีๆหละ อย่าทําเจ็บอีก”

“ทําไมวันนี ้เมียพี่งอแงจัง หืมม”ขี ้เหวี่ยงจริ งๆเด็กแสบ เขามองแล้ ว

ยิ ้มกับการกระทําก่อนจะจูบลงหนักๆที่ปาก

“ไม่ได้ งอแงมะ! แค่เจ็บก้ น!”ตาเรี ยวค้ อนมองแล้ วเชิดหน้ าขึ ้นน้ อยๆ
โอเค..ธามยอมแพ้ ดูสขิ นาดทําหน้ างอนแบบนันเขายั
้ งใจเต้ นได้ เลย
...คนตรงหน้ าทําไมร้ ายขนาดนี ้แหละ ทังสองอาบนํ
้ ้าเสร็ จแล้ วไปทาน
ข้ าวที่ร้านกาแฟเล็กๆที่ประจําก่อนจะธามจะขับรถพาแฟนตัวเองเข้ า
เรี ยน แน่นอนว่าเขาส่งน้ องมันถึงที่เลยหละ

“โห...นี่ต้องเดินประคองขนาดนี ้เลย”ฟรังที่มาถึงห้ องเรี ยนก่อนเอ่ย

พูด

“ขาถ่างจ้ าาา~”ปอเอ่ยกัดแล้ วมองคนตัวโตที่คอยพยุงร่างเล็ก

เอาไว้ ด้วย

“ก็พี่ธามดิ...เล่นซะฉีกแล้ วมัง๊ ”กรหันมองแล้ วมุย่ หน้ าใส่

“แต่พี่ก็ดแู ลเราอยูน่ ี่ไง”นํ ้าเสียงอ่อนโยนเอ่ยขึ ้นข้ างๆหูคนหน้ าบึ ้ง

“โหห..พูดขนาดนี ้ ให้ เป็ นหมา เป็ นทาส เป็ นอะไรก็ยอมทังนั
้ นอะ”
้
ฟรังส่งสายตาเชื่อมมาหาธามแล้ วกระพริ บตาให้ ถี่ๆ

“ผัวดีขนาดนี ้อย่าจู้จี ้ได้ มะ! ไม่งนกู

ั ้ เอานะ!”ฟรังพูดแล้ วเอื ้อมมือ
มาตีลงแรงๆที่ก้นของกร

“อื ้ออ!เจ็บ! พี่ธามม...มันทําหนู”กรเขย่าแขนธามแล้ วพิงหน้ าลงกับ

หน้ าอกกว้ าง เท้ าเล็กซอยไปมานิดๆแล้ วช้ อนสายตามองหน้ า คน
โตกว่ายิ ้มน้ อยๆแล้ วเลื่อนเก้ าอี ้เลคเชอร์ มานัง่ เขาเปิ ดโต๊ ะอ้ าออก
ก่อนจะจับอีกคนมานัง่ ตักเพราะกันอีกฝ่ ายเจ็บ

“หืมม ดูมนั ...”ปอเบ้ หน้ าแล้ วมองบนทันทีที่เห็น อ้ อนเข้ าไปพี่ธา

มของมึงเนี่ยอ้ อนเข้ าไปปป~ ได้ แล้ วหนิ ชนะแล้ วหนิแหมะ

“พี่ธามจัดการมันเลย”กรชี ้หน้ าเพื่อนตัวเอง

“หึ จัดการเรานี่แหละ แสบ...”ธามหอมลงแรงๆที่หวั ทุยแล้ วใช้ ฝ่ามือ

ประคองเอวเล็กไว้

“ชีวิตดี ผัวดี...จ้ าาาา~”คําพูดเอ่ยล้ อดังมากจากปากปอพร้ อมๆมือ

ของปอที่กดยิกๆลงในมือถือไปด้ วย
“มึงเองก็ไม่ตา่ งมะ”ฟรังพูดแล้ วมองตากับกร...กรสัมผัสได้ วา่ มัน
ต้ องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ

“ใคร...”กรถามออกมาตรงๆแล้ วมองหน้ าเพื่อนอย่างฟรัง

“จะใคร..ก็คนที่ตามมาเฝ้าหอเฝ้าห้ องไง...”ปอเงยหน้ าจากจอเมื่อ

รู้สกึ ว่าตัวเองตกเป็ นเหยื่อในการสนทนาครัง้ นี ้ กรไม่ค่อยได้ กลับห้ อง
หรอก วันๆก็เอาแต่อยูก่ บั อีพี่มนั ..นี่เขาพลาดอะไรไปรึเปล่า

“อะไร กูทําไม!”เสียงแว้ ดขึ ้นอย่างร้ อนตัวแล้ วมองหน้ ากรหลุกหลิก

“ใครตามมึงอะ”กรถามออกมาอีกครัง้ เขาอยากรู้ จริ งๆนะเพราะ

ปกติแล้ วปอมีอะไรจะบอกเขาตลอด

“ไม่มี! อีกฟรังหุบนะมึง!”นิ ้วเรี ยวชี ้ไปที่ฟรังที่กําลังลอยหน้ าลอยตา

อยู่

“ใครวะ..ด่าเขาไว้ เย๊ อะสุดท้ าย เมียเฉยยย~”

“หรื อมึง...”กรตาโตขึ ้นแล้ วใช้ มือปิ ดปาก...ปอหันมองหน้ าแล้ วเม้ ม

ปากแน่น กรเห็นว่ามันมีริว้ แดงขึ ้นที่สองข้ างแก้ มด้ วย

“เออ!”ปอกํามือแน่นแล้ วมองหน้ า
“ก็วนั นันกู
้ เมามันมาหากูเพราะจะตื๊อเรื่ องมึงแต่...”เพื่อนตัวเล็ก
หน้ าเสียลงไปอย่างเห็นได้ ชดั ปอกลัวว่ากรจะโกรธหรื อว่าจะเกลียด
เขาแล้ ว

“คือกู...มัน...”

“…”ตาคมมองคนที่อยูบ่ นตักนิ่งๆ เขาพอจะรู้วา่ สามคนนี ้คุยอะไร

กัน เขาก็อยากจะรอดูอาการไอ้ แสบเหมือนกันว่าจะเป็ นยังไง...ยัง
รู้สกึ อะไรรึเปล่า

“…”กรค่อยๆยันตัวขึ ้นมาแล้ วเดินมาหาปอ สองมือเล็กจับมือเพื่อน

ตัวเองแล้ วกําแน่น ปอเตรี ยมใจเอาไว้ แล้ วถ้ าเพื่อนจะด่าหรื อว่าอะไร
เขา เขาไม่ได้ ตั ้งใจ แต่เรื่ องความรู้สกึ มันก็ห้ามไม่ได้ จริ งๆ...ตีกนั แทบ
ตายสุดท้ ายตอนเมาไปได้ เขาซะอย่างนัน้ ทังที
้ ่เขาเกลียดนายมันเข้ า
ไส้ แท้ ๆ ปอมองหน้ ากรที่เตรี ยมจะเอ่ยคําพูดแรกออกมา..ในใจมัน
หวัน่ ไม่น้อยเลยหละ

“เจ็บมัย๊ มึง...”

“…”กรเขย่ามือเพื่อนแล้ วมองหน้ าอีกครัง้

“ตอนมัน...ทํา...เจ็บมัย๊ มึง...”กรลุ้นกับคําตอบที่ถามออกไปผิดกับ
อีกคนที่หน้ าเหวอไปแล้ วเมื่อได้ ยินคําถาม

“มึงไม่โกรธกูหรอ”ร่างบางย่นคิ ้วเป็ นเชิงสงสัย

“โกรธไม...นูน่ ผัวกู ไม่ใช่มนั อดีตคืออดีตค่ะยูววว~”กรยักไหล่แล้ ว

หันมายิ ้มให้ ธาม

“แล้ วเป็ นไงสรุป...เจ็บมะ”สีหน้ าล้ อเลียนของกรทําเอาปอโล่งใจไม่

น้ อย

“กูบอกละมันไม่โกรธหรอกอีเวร นอยด?เป็ นอาทิตย์”ฟรังพูดแล้ ว

สะบัดผมไปด้ วย

“ก็...จุกๆ”ปอมองไปทางอื่นเวลาพูด

“แล้ วมึงโดนอะมันเจ็บมัย๊ เล่า!”เสียงดังเอ่ยตอบออกมาเมื่อเพื่อน

อย่างกรพยายามจะเค้ นเขาทางสายตา

“ก็...เจ็บ ผัวกูใหญ่อะ”ร่างเล็กเดินมานัง่ ตักธามแล้ วแกล้ งลูบมือลง

มาที่เป้ากางเกง ท่อนเนื ้อโดนเฟ้นขึ ้นมาให้ เห็นจนเพื่อนทังสองลอบ
้
กลืนนํ ้าลาย
“...”ธามยกมือเอื ้อมจับและคว้ าแขนของกรออก จับหนะไม่ว่าไอ้
บีบนี่ส.ิ ..เขาไม่อยากจะรี ดนํ ้าออกตอนเช้ าก่อนเรี ยนหรอกนะ เห้ อ..
เมียแสบนี่ลําบากจริ งๆ

“อีกร!”ทั ้งสามขําและหัวเราะให้ กนั ก่อนจะเอ่ยแซวเรื่ องต่างๆนานา

กันก่อนเข้ าเรี ยน แน่นอนว่าธามอยูใ่ นวงสนทนานันด้
้ วยแต่แค่เขาไม่
ค่อยได้ พดู อะไรซักเท่าไหร่ ธามหนักมาทางแต๊ ะอัง๋ เมียซะมากกว่า

“อืออ พี่ธาม กรจะเรี ยนแล้ วอ่ะ...เดี๋ยวเลิกเรี ยนโทรหานะ ไม่ก็..ถ้ า

เลิกก่อน ไปรอที่คณะนะ”กรหันมองคนที่ตวั เองนัง่ ตักอยู่

“…”ธามเพยิดหน้ าให้ แล้ วพากันลุกขึ ้น

“งันพี
้ ่ไปนะ”มือใหญ่สง่ มาขยี ้หัวทุยแล้ วเดินผ่านออกนอกห้ องไป
เพื่อไปเข้ าห้ องเรี ยนของตัวเองบาง
 CH34
หรื อเมียธามท้ อง?

5เดือนต่ อมา
“…”เท้ าเล็กกําลังเดินเบาๆเพื่อจะตรงออกไปจากคอนโดของธาม
วันนี ้เขาสอบไฟนอลวันสุดท้ ายเสร็ จแล้ วกะว่าจะไปเที่ยวนิดหน่อย
กับเพื่อนก่อนกลับบ้ านตอนปิ ดเทอมใหญ่ ไหนๆอีพี่ธามมันก็มีสอบ
นานกว่าเขาตั ้งสองวัน...แถมตอนนี ้พี่มนั ก็อาบนํ ้าอยูด่ ้ วย

“ฟื ดดด...”เสียงสูดนํ ้ามูกดังขึ ้นมาจากร่างเล็กที่พยายามใช้ หลังมือ

ขยี ้ปลายจมูกตัวเอง ใช่แล้ ว...กรเป็ นหวัดตังแต่
้ ก่อนสอบเพราะว่าเขา
มัวแต่โหมอ่านหนังสืออัดๆกันในวันใกล้ สอบ แต่ถงึ ยังไงๆกรก็ยงั
อยากไปฉลองหลังสอบอยูด่ ีนนั่ แหละ

“…”มือขาวเอื ้อมมาหยิบที่รองเท้ าแล้ วนัง่ ลงใส่มนั ดีๆ

“จะไปไหน”เสียงใหญ่เอ่ยถามเมื่อแต่งตัวเสร็ จออกมาจากห้ องนอน

“ไป...กินข้ าวกับพวกปอ”ตาคมไล่มองคนรักของตัวเองพลางยืนใช้
ผ้ าขนหนูเช็ดหน้ าไปด้ วย ไปกินข้ าวแต่ใส่ชดุ แจ็คแก็ตดํา ใส่สแลคดํา
แล้ วก็เสื ้อแขนกุดสีขาวเนี่ยนะ

“ตอนห้ าทุม่ ?”ธามถามด้ วยเสียงนิ่งๆ เด็กแสบมันทําเหมือนเขา

อยูป่ .ห้ าถึงมาบอกออกมาได้ โต้ งๆว่าจะไปกินข้ าวตอนนี ้

“อื ้อ...แปปเดียวเดี๋ยวก็กลับแล้ ว”ขาเรี ยวก้ าวเข้ ามาใกล้ แล้ วยกมือ

ขึ ้นคล้ องคอธามเอาไว้ ปากอิ่มมีลปิ กลอสน้ อยๆจุ๊บลงที่ปากของธาม

“กรไปไม่เกินสามชัว่ โมงหรอก”กลิ่นหอมอ่อนๆจากลิปติดมาที่ปาก
ของธามด้ วย

“นานไป...มันดึกแล้ ว”เสียงดุเอ่ยขัด ก็ร้ ูหรอกว่ามันฉลองหลังสอบ

เสร็ จแล้ วก็จะขึ ้นปี สอง แต่นี่อะไรมันเกินไปหน่อยรึเปล่า ตัวเองก็ไม่
สบายอยู่ไม่ใช่รึไงวันก่อนธามยังเช็ดตัวให้ น้องมันอยูเ่ ลย

“ไม่นานน แปปเดียวจริ งๆ”กรหันหลังแล้ วทําท่าจะเดินออกไปยัง

ประตู

“กินยารึยงั ?”คําถามถูกถามขึ ้นมาอีกครัง้ ทําให้ กรไม่ได้ ไปไหนซักที

“เดี๋ยวก็หาย พี่ธามอ่านหนังสือเถอะ...เดี๋ยวก็มาบ่นอีกว่ากรกวน
อีก”คนตัวเล็กยูป่ ากแล้ วหันมาพูดด้ วยดีๆ วันก่อนยังบอกเขาอยูเ่ ลย
ตอนใกล้ จะสอบแลปว่ากรกวนจนไม่ได้ อา่ น...ทีตวั เองมากวนตอน
เขาอ่านหนังสือเขายังไม่บ่นเลย

“อืม ไม่ต้องมาเถียง กินยาก่อนค่อยไป”วันนี ้คนโตกว่าดูอาจจะไม่

ค่อยเล่นหรื อพูดจาน่ารักๆด้ วยเหมือนทุกที คงเพราะธามอยูใ่ นช่วง
สอบแล้ วก็ต้องทําคะแนนหละมัง๊ สภาพเลยเป็ นอย่างที่เห็น ร่างสูง
เดินไปหยิบยาลดไข้ แล้ วยื่นให้ กรพร้ อมกับนํ ้า

“ไม่กินได้ ป่ะ พึง่ ทาลิปมา”นิ ้วเรี ยวชี ้มาที่ปากของตัวเองแล้ วยกยิ ้ม

ทะเล้ น แน่นอนว่ามันไม่ได้ ทําให้ อีกคนขําหรื อมีอารมณ์ร่วมเลย

“…”ธามยื่นแก้ วนํ ้าให้ น้องมันก่อนเป็ นการกดดัน มือขาวรับมัน

มาแล้ วดื่มนํ ้าอมไว้ ในปากส่วนอีกมือก็รับยามาแล้ วทําท่าใส่ปาก แต่
เหมือนว่าจะไม่ได้ ใส่ลงไป..ธามเห็นน้ องมันเอามาซ่อนไว้ ในกระเป๋ า
กางเกง
หมับ ปุ่ ก!....
“กิน เข้ า ไป”เสียงเย็นเอ่ยขึ ้นข้ างหู ธามใช้ มือใหญ่จบั ยายัดเข้ าไป
ในปากของกรแล้ วใช้ มืออีกข้ างปิ ดปากสวยเอาไว้ ปิ ดทีนงึ มือข้ าง
เดียวของธามก็บงั ไปครึ่งหน้ ากรแล้ ว ตอนนี ้คนโตกว่ายืนซ้ อนหลัง
ด้ านแล้ วใช้ มือปิ ดปากแฟนตัวเองเอาไว้ เพื่อบังคับให้ กลืนยา

“อึก..อ่ะอือ!!”กรพยายามแกะมือแล้ วย่นคิ ้วเข้ าหากัน มือพี่มนั ปิ ด

ทังปากทั
้ ้งจมูก โคตรบังคับให้ กลืนลงไปเลยแม่ง!

“…”กรตีลงไวๆที่หลังมือและท่อนแขนของธามเมื่อตัวเองกลืนยารส
ขมลงไปแล้ ว ยามันไปผสมกับนํ ้าจนละลายขมปากเขาไปหมด
หลังจากคนรักทําตามใจอยากปากหนาก็ก้มลงจูบไวๆที่คอขาว...ธา
มได้ กลิ่นนํ ้าหอมลอยติดจมูกออกมาด้ วย

“บังคับไมเนี่ย!”คนตัวเล็กแว้ ดขึ ้นเพราะขัดใจ ปากเปิ ดลิปเลิป..ไป

หมดแล้ ว! ขมก็ขม รู้หรอกว่าห่วงแต่มนั ก็ใกล้ จะหายแล้ วอะ

“อย่ามาขึ ้นเสียง”
“พี่แค่จะให้ เรากินยา ใครใช้ ไม่กินก่อนหละ”ธามส่ายหน้ าไปมาแล้ ว
เอานํ ้าไปเก็บ อยูๆ่ ร่างสูงก็ถอดเสื ้อออกแล้ วเดินตรงเข้ าไปใน
ห้ องนอน

“…”กรมองตามด้ วยความไม่เข้ าใจแต่ก็ไม่ได้ ถามอะไรออกไป ธา

มเดินกลับออกมานอกห้ องพร้ อมเสื ้อยืดคอกลมสีดําและกางเกงยีนส์
สีเข้ มธรรมดาๆ ในมือของร่างสูงมันมีหนังสืออยูด่ ้ วย

“จะไปไหน”กรถามขึ ้นบ้ าง

“ก็ไปกับเรา”ห้ ะ...ไปกับเรา!

“ได้ ไง! พี่ธามต้ องอ่านหนังสือสอบไม่ใช่ออ่ ”กรถามออกมาเสียงดัง

ตกใจสิ...ทีแรกทําท่าจะอาบนํ ้าแล้ วอ่านหนังสือเข้ านอนตัวเองยังมี
สอบอีกสามตัวไม่ใช่รึไง

“ทีแรกก็จะอ่าน แต่บางคนมันมีพิรุจ...”หน้ าหล่อเลื่อนมาใกล้ แล้ ว

เลิกคิ ้วขึ ้นพร้ อมจ้ องเข้ ามาในตาของกร จะลุกลี ้ลุกลนทําไม? นัดใคร
เอาไว้ รึไงถึงตื่นตูมแบบนี ้...
“ไม่ได้ มีซะหน่อย...กรแค่อยากไปข้ างนอกกับเพื่อนนี่”มือใหญ่คว้ า
หยิบเอากุญแจรถขึ ้นมาถือแล้ วเตรี ยมเดินออกน้ องห้ องด้ วยท่าที
สบายๆ

“ก็ไปสิ..เดี๋ยวพี่ไปส่ง”ผมที่ยงั หมาดๆอยูห่ ลังการอาบนํ ้ายังมีให้ เห็น

เวลาที่ร่างสูงเสยผมแล้ วเชิดหน้ าขึ ้นหน่อยๆ...มันทําให้ กรอดจะหวง
ไม่ได้

“ไม่เอา...กรไปเอง”กรดึงมือของธามให้ หยุดแล้ วมุย่ หน้ า

“เนี่ย...ไปสภาพนี ้คนก็จีบดิ”กรเบะปากแล้ วฮึดฮัดออกมา แต่งตัว

โทนเข้ ม ผมที่ดเู ปี ยกหน่อยๆ...ไหนจะเส้ นเลือดที่มือเวลาถือชีทอีก..
หวงยันเงาอะตอนนี ้!

“พี่ไปอ่านหนังสือเฝ้าเมีย ใครจะมาจีบ”ธามหยิบชีทที่อยูใ่ นมือชูขึ ้น

ให้ ดแู ล้ วตีลงเบาๆที่หวั ทุย

“ก็หวง”กรควงแขนแล้ วใช้ แก้ มถูไปมาที่ต้นแขน

“หนูไปแค่บาร์ ร้านที่อยูถ่ ดั ไปสองซอยข้ างๆเองนะ...ไม่ต้องไปส่ง
หรอกกก”คําพูดพยายามอ้ อนเอ่ยขึ ้นแล้ วใช้ มือลูบไปมาตามสัน
กราม

“ก็แค่สองซอยเอง พี่ไปส่ง”นัน่ ..ดูพี่มนั คือจะไปให้ ได้ ว่างันเถอะ

้
บานประตูห้องถูกเปิ ดออกก่อนที่คนตัวโตจะเดินออกไปก่อนทิ ้งให้ กร
ยืนหน้ างออยูค่ นเดียวในห้ อง

“ฮึย่ ! จะไปไมเนี่ย...แรดก็ไม่ได้ ต้องมาตามหวงอีก”

“โอ่ยย หลังสอบแท้ ๆอะ”

“ไปแล้ วเดี๋ยวก็ตีกนั อีกชัวร์ ”คนตัวเล็กบ่นอุบกับตัวเองแล้ วถอน

หายใจออกมาแรงๆ ที่วา่ จะแรดหนะไม่ได้ จะไปหาใครหรอก กร
อยากดื่มเหล้ าดูดบุหรี่ อย่างที่เคยทําแล้ วก็นะที่สําคัญเลย...อีปอมัน
ลากนายมาด้ วย เขาก็กลัวว่าอีพี่มนั จะไปตีกนั ที่ร้านนี่สิ ช่วงสอบแท้ ๆ

00:09น.
“…”รถเบ๊ นซ์คนหรูแล่นไปตามถนนและผ่านแสงไฟจากเสาไฟฟ้า
ในบางช่วง ระยะทางมันแค่สองซอยแต่กรรู้สกึ เหมือนมันไกล...หรื อพี่
มันจะขับอ้ อมกันนะ แต่นนั่ ก็ไม่ใช่สงิ่ ที่คนตัวเล็กสนใจเป็ นอันดับแรก
อยูต่ อนนี ้หรอก

“อืมม พอแล้ วแสบ...มะรื นพี่ต้องไปสอบ”ฟั นขาวที่เอี ้ยวมางับคอ

เขาเล่นตั ้งแต่รถออกทําเอาธามยกยิ ้มน้ อยๆ รู้หรอกว่าน้ องอยากจะ
ทํารอยเวลาที่มาในที่แบบนี ้ กรเอาแต่ฝังหน้ าลงเลียไปมาบ้ างหละ
กัดงับบ้ างหละ..แดงไปหมดแล้ วมัง๊ คอเขาเนี่ย

“อะไร...เดี๋ยวนี ้หนูทําไม่ได้ แล้ วใช่ปะ”กรผละตัวออกมา ความนุม่

นิ่มของปากถอนออกมาจากคอแกร่งแล้ วเงยหน้ ามองก่อนจะค้ อนให้
หนึง่ ที ตอนนี ้รถของธามมาจอดที่หน้ าบาร์ เรี ยบร้ อยแล้ ว

“พี่บอกแล้ วหรอว่าไม่ได้ ”ธามเอื ้อมมือมาล็อคคอของกรแล้ วใช้ ฝ่า

มือข้ างเดียวกันกดหน้ ากรให้ ฝังเข้ ามาในซอกคอตัวเองที่เดิม...แพ้
เด็กมันอีกแล้ ว จะทํากี่รอยก็เอาเลยตามใจ
“ก็แค่นน~”ปากอิ
ั้ ่มดูดลงแรงๆที่เนื ้อบริ เวณคอของธาม มือเล็ก
เอื ้อมมาลูบไปมาที่หน้ าอกแกร่งแล้ วใช้ มือสอดเข้ าไปใต้ ชายเสื ้อ
ของธาม

“กลับห้ องเลยมัย๊ ”เสียงทุ้มเอ่ยข้ างหูแล้ วจูบลงหนักๆที่เด็กจอมซน

“อืออ ไม่เอา..กรก็แค่อยากอ้ อน”พูดจบร่างอ้ อนแอ้ นก็หนั ซ้ ายเปิ ด

ประตูรถเดินลงมาทําให้ ธามต้ องดึงกุญแจออกแล้ วล็อครถเช่นกัน

“อีก๊รรร~”ภายในบาร์ ที่มีเสียงเพลงจากดนตรี สดมีผ้ คู นมากหน้ า

หลายจาอยูพ่ อสมควร คนมาก่อนชัว่ โมงกว่าๆอย่างปอดังขึ ้น คนเริ่ ม
กึม่ เรี ยกชื่อเพื่อนตัวเองแล้ วกวักมือหยอยๆ

“เมาแล้ วอีเวรร”ร่างบางเดินไปโอบเอวเพื่อนตัวเองก่อนจะพยายาม
พาเพื่อนนัง่ ลง กรเห็นนายเกาะแกะปออยูไ่ ม่ห่างเลยมือหนาคอย
ดูแลและจัดแจงเพื่อนเขาตลอด เป็ นแบบนี ้ไปตลอดมันก็ดีเหมือนกัน
นะ..ปอมันจะได้ มีคนดูแลเวลาเมาปลิ ้นงี ้ไง

“…”ตาเรี ยวมองสบตากับนายแล้ วยิ ้มให้ น้อยๆเพื่อไม่ให้ ร้ ูสกึ อึดอัด

คนโตที่สดุ มองทุกอย่างอยูเ่ งียบๆแต่ก็ไม่ได้ ว่าอะไร ธามมีเหตุผลพอ
หน่า
“อ้ าวพี่ธามมม~ ดีคา่ า~”กรยกมือไหว้ แล้ วลุกขึ ้นมากอดเจ้ าของชื่อ
หน้ าเมาๆของปอซบลงที่หน้ าอกธามก่อนจะใช้ มือลูบไปตามตัว

“เมียหวงนะเนี่ย รอยอย่างกับโดนหมากัดด~”ปอเอ่ยแซวแล้ วใช้ มือ

ลูบไปตามลําคอของธาม

“อีปอ!!ของกู นูน่ ..ของมึงนูน่ !!”มือขาวจิกกระชากเสื ้อเพื่อนตัวเอง

แล้ วดึงมาให้ เซลงไปนัง่ ที่เดิม ร่างเล็กหันมาหน้ ามุย่ แล้ วใช้ มือปั ด
บริ เวณที่ที่เพื่อนตัวเองจับลงบนตัวคนรัก รอยมันไม่ได้ ทําให้ คนอื่น
เห็นรึไงว่าคนๆนี ้ของใครกันหนะ หงุดหงิด!

“ขนาดนั ้นเลย?”ธามถามขึ ้นแล้ วนัง่ ลงบนโต๊ ะบ้ าง เขาเห็นนายมัน

ยกมือไหว้ ด้วยแต่ไม่ได้ สนใจอะไรมาก

“ก็หวงอะ”เก้ าอี ้ถูกนํามาวางให้ ชิดกันจนแทบจะเกยอยูแ่ ล้ ว

“อ่านสือไปสิ ไหนบอกมาอ่านไง..ตามองอะไรนักหนาห้ ะพี่ธาม”ตา

คมรี บหันลงมามองที่ตวั หนังสือเหมือนเดิม เขาจําชีทนี ้ทังชี
้ ทได้
หมดแล้ วแต่ก็แค่อยากจะมีข้ออ้ างออกมาดูแลแฟนตัวเองก็เท่านัน้
แหละ เมื่อกี๊เขาก็แค่เหลือบมองพวกสาวเชียร์ เบียร์ นิดๆหน่อยแค่
นันเอง
้
“ครับๆ อ่านอยูค่ รับ”มือใหญ่เอื ้อมมาจับที่มือเล็กแล้ วหยิบขึ ้นมาจูบ
ซับเบาๆ

“ไม่ต้องมอง!”เสียงของกรแว้ ดขึ ้นเมื่อมีผ้ หู ญิงเดินผ่านโต๊ ะเยอะ

มากเกินไปจนเขารู้สกึ หงุดหงิด จะมองแฟนเขาอีกนานมะ

“จะหมดแล้ ว...ตัวจะซื ้อทาวน์ใหม่มยั๊ คะ”

“…”คนโดนพูดด้ วยเงยหน้ าขึ ้นมองแล้ วกําลังจะเอ่ยปากตอบ

“ไม่กินเบียร์ แล้ วไม่เอา! ทาวน์เดียวก็พอแล้ วค่ะ!จะสัง่ เพิ่มมารถนํ ้า

ศพรึไง!!”กรพูดออกมาเมื่อสาวเชียร์ เบียร์ มายุม่ ย่ามกับโต๊ ะเขา
บ่อยๆ แถมต้ องมาเจาะจงถามแฟนเขาด้ วยนะ

“โอ๊ ย! บอกไม่ต้องมาๆ ต้ องเอากันมัง๊ ถึงไม่ยงุ่ อะ!”อะไรมันจะ

หงุดหงิดขนาดนั ้นกัน เด็กน้ อยข้ างๆตัวเขาเป็ นอะไรไป

“ทําไมหลังๆมาขี ้หงุดหงิดขี ้งอแงจัง หืมม”ธามวางชีทไว้ ลวกๆแล้ ว

ปล่อยมือที่จบั เปลี่ยนมาเป็ นโอบไหล่บาง

“ไม่ร้ ูอะ ไม่ชอบ..ไม่ชอบให้ คนมอง”

“ก็กรหวงของกรอะ!”เด็กขี ้เถียงบ่นออกมาตามใจอยากแล้ วซุกตัว
เข้ าหาอีกฝ่ าย

“รักอะ รักๆๆๆได้ ยินมะ”คงเพราะเป็ นแฟนคนแรกเด็กนี่เลย

แสดงออกอย่างเต็มที่วา่ รู้สกึ ยังไง

“…”รอยยิ ้มปรากฎขึ ้นบนใบหน้ าหล่อทันทีที่เห็นอาการแบบนี ้

“อืมม เข้ าใจ...รู้แล้ วว่าหวง รู้แล้ วว่ารัก”

“นี่ถ้าไม่บอก...พี่นกึ ว่าเราท้ อง”ธามบีบแก้ มนิ่มทังสองเอาไว้

้ ด้วยมือ
เดียวแล้ วยกหน้ าของกรขึ ้นมาหอมแรงๆ

“ก็ไม่แน่นะ...”คนโตกว่าเลิกคิ ้วขึ ้นด้ วยความสงสัย ไม่แน่? ไม่แน่

อะไร กรจับมือของธามให้ สอดเข้ ามาใต้ ชายเสื ้อของตัวเองแล้ วลูบ
หน้ าท้ องแบนก่อนที่หน้ าสวยเลื่อนมาชิดยังใบหูแล้ วพูดออกมาใกล้ ๆ

“พี่ธามชอบแตก....ในตัวหนู...หนูอาจจะท้ องก็ได้ มงั๊ ”

“…”แววตาของคนฟั งหลังจากกรถอนหน้ าออกมาจ้ องเปลี่ยนไป

ทันที...กรรู้เลยว่าอีกคนกําลังคิดอะไรอยู่
“เรานะเรา”ธามกระตุกยิ ้มแล้ วส่ายหน้ าแบบขําๆ...อารมณ์
แปรปรวนจริ งๆ เดี๋ยวก็อ้อนเดี๋ยวก็หงุดหงิดตอนนี ้มายัว่ เขาซะแล้ ว...
สงสัยเมียเขาได้ ท้องจริ งๆเข้ าซักวันนี่แหละ
 CH35
หนึ่งปี ในชุดพยาบาล

16:39น.
“เตรี ยมไรดีอะ ช่วยกูคิดเร็ ว”แขนขาวเขย่าไปมาที่แขนของเพื่อน
ตัวเอง นี่มนั ก็สองสามวันมาแล้ วหลังจากที่กรกับธามกลับมาจาก
บาร์ คราวก่อน เสียงเล็กดูกงั วลและเครี ยดไม่น้อยเพราะพรุ่ งนี ้จะถึง
วันครบรอบหนึง่ ปี หนะสิ

“มึงง กูจะทําไรดี”กรไม่เลิกความพยายามในการถาม

“…”
“อีปอ~ คิดสิคิด”

“โอ๊ ยย มันจะไปยากไร”ปอที่กําลังเลื่อนดูรูปในอินสตาแกรมอยูก่ ็
หันมาสะบัดมือ
“นูน่ ไปนอนรอผัวที่เตียง จบนะ”คงเพราะร่างบางถามคําถามนี ้เป็ น
รอบที่สบิ ของวันเพื่อนของจึงพากันเบื่อไปหมด...แต่ทําไงได้ เขาไม่ร้ ู
จริ งๆว่าจะให้ อะไรพี่ธามมันดี วันนี ้พี่มนั ก็สอบทังวั
้ นอย่างน้ อยๆมันก็
มีเวลาหายออกไปซื ้อของนัน่ แหละ

“ได้ ไง พี่ธามสอบพึง่ เสร็ จเหนื่อยตายอะ”เสียงบ่นและการถอน

หายใจถูกแสดงให้ เห็น คนตัวเล็กเบือนหน้ าหนีแล้ วทิ ้งตัวนอนลงไป
บนเตียง ตอนนี ้เขามารอคนไปสอบที่ห้องของปอก็เลยทําตัวตามใจ
ได้

“แต่ถ้ามึงเสนอ พี่เขาก็ไม่ปฏิเสธป่ ะ”มันก็จริ งนัน่ แหละ ระหว่างที่หวั

กลมกําลังคิดตามอยูๆ่ เพื่อนตัวดีก็พดู ออกมาซะก่อน

“คอสเพลย์ไปเลยเชื่อกู”สายตาที่ยงั ไม่ละจากหน้ าจอทําเอากร

สงสัย

“มึงจะบ้ า? นี่ดไู รมา!...มาช่วยกูคิด!”หน้ าเฉี่ยวยื่นหน้ าไปดูวา่ เพื่อน

ของตัวเองกําลังจ้ องอะไร...และแล้ วเด็กหนุม่ ก็พบกับคําตอบที่วา่
เพื่อนเขามันกําลังดูชดุ คอสเพลย์แบบที่วา่ จริ งๆ
“อีปอ!”กรขึ ้นเสียงเพราะสิง่ ที่ปอดูมนั คือชุดที่ผ้ หู ญิงชอบใส่ดีๆนี่เอง
อะไร...อะไรคือนางพยาบาล ซานต้ า ตรุษจีน โอยใจอีกรจะวาย...คือ
เคยเห็นอยูบ่ ้ างแต่ถ้าให้ ลองใส่หรอ...มันก็เขินๆอยูม่ ยั๊ หละ

“อะไร! ก็ช่วยมึงดูด้วยใช้ เองด้ วยไง โอ๊ ะ!”คําพูดที่ตอบกลับมายิ่งทํา

เอาคนฟั งตาโตไปใหญ่

“กับอีนาย...”

“อืออ มันบอกมันชอบ”ร่างบางอยากจะตีหวั ตัวเองแรงๆแล้ วบีบคอ

เพื่อน ก็ร้ ูว่าที่ผ่านมาไปได้ กนั บ้ างเป็ นครัง้ คราวแต่ไม่คิดว่าจะมาไกล
ถึงขันแต่
้ งตัวยัว่ ผู้ขนาดนี ้

“เอาไง นี่คือกูจะสัง่ ชุดใหม่ละนะ มึงเอาของกูไปใส่ก่อนได้ ”เพื่อนตัว

ดีลกุ ขึ ้นเต็มความสูงแล้ วย้ ายร่างของตัวเองเดินช้ าๆมาที่ต้ เู สื ้อผ้ าเพื่อ
หยิบชุดออกมาอย่างที่เขาว่าจริ งๆ

“…”มันไม่มีเสียงหรื อคําพูดใดๆหลุดออกจากปากของกรเพราะว่า
ตอนนี ้ร่างเล็กๆนี่กําลังอึ ้งอยูไ่ ม่น้อยเลย ผ้ าเนื ้อลื่นหน่อยๆสีขาวแถม
มีตดั ขอบสีแดงทัว่ ทั ้งชุด...หมวกสีขาวมีเครื่ องหมายบวกสีแดงพร้ อม
กับกระโปรงสัน่ กุดที่ปิดได้ พอดีกบั ก้ นแถมดูทรงแล้ ว ฟิ ตเปรี๊ ยะแนบ
เนื ้อแน่นอน
มันตอบโจทย์เกินไป...
นี่เขาต้ องใส่ชดุ พยาบาลถูกมะ!!
คือมีผวั เป็ นหมอต้ องเป็ นพยาบาลให้ ถกู มะ!

“อ่ะ”ปอยื่นชุดให้ กบั กรแต่เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองแต่จ้องไม่ยอมยื่นมือ

มารับเขาก็วางมันเอาไว้ บนตักนี่แหละ

“…”
“ใส่ไปเถอะค่ะอีเวร ลีลา...เชื่อเหอะ หลง”สายตาของกรเลื่อนมา
สบตาปอยังคําพูดหลัง...มันจะหลงอะไรขนาดนัน้ ดูจากสีหน้ าและ
แววตาไหนจะการพยักหน้ าซํ ้าๆให้ เชื่ออีกว่าทําแบบนี ้แล้ วได้ ผล

“กู..จะลองละกัน”ปากเล็กถูกเม้ มแน่นแล้ วกัดลงอย่างใช้ ความคิด

“ไม่ต้องลอง เอาเลยคืนนี ้! เที่ยงคืนมึงก็โขกพี่มนั เลยจะได้ จบๆ”

เที่ยงคืนวันนี ้...ก็วนั ครบรอบพอดีสนิ ะ
“เออ มึงไม่ต้องซักมากคืนนะ กูให้ ”พูดจบปอก็เดินเข้ าห้ องนํ ้า
หายไปกรจะรู้ตวั อีกทีก็ได้ ยินเสียงนํ ้ามันกระทบกับพื ้นเป็ นระยะๆ
แล้ ว

“เอาจริ งดิ”มือขาวกําชุดที่ถือเอาไว้ ในมือแน่น เขากําลังตัดสินใจกับ

ตัวเองอีกที

“เห้ ออ เอาวะ...แรดแล้ ว แรดให้ แม่งสุด”คนตัวขาวเดินไปมารอบ

ห้ องเพื่อหาถุงใส่ชดุ บ้ าๆนี่แล้ วตะโกนบอกว่าเพื่อนตัวเองว่าต้ องการ
จะกลับ กุญแจรถเบ๊ นซ์ถกู หยิบออกมาใช้ แล้ วเดินไปยังรถ ใช่แล้ ว...
พี่ธามมันสอบทั ้งวันเลยให้ รถกรมาขับเล่นๆเผื่อว่าอยากไปไหน เปย์
ป่ ะหละ

“…”กรกําลังขับรถคันใหญ่ออกมาจากหอเพื่อตรงไปยัง
ห้ างสรรพสินค้ า เขาตั ้งใจว่าจะไปฆ่าเวลาที่นนั่ รอธามสอบเสร็ จ แต่
ถึงธามจะสอบเสร็ จกรก็ยงั จะไม่กลับ...เขาว่าเขาจะกลับห้ องตอนห้ า
ทุม่ กว่าๆเลยหละ รอเซอร์ ไพรซ์ทีเดียว

……
“กูวา่ ผลแลปมันเคลื่อนนะเว้ ยข้ อสอง”บอสที่กําลังยืนสูบบุหรี่ อยู่
คุยกับนลินและธามเมื่อทั ้งสามออกมาจากห้ องสอบ

“มันเคลื่อนหรื อแกโง่”นลินกรอกตาไปด้ านบนแล้ วใช้ มือพัดไปมาที่

หน้ าใบหน้ าของตัวเอง

“โง่ก็แฟนอะ”บุหรี่ ถกู ทิ ้งและเหยียบดับก่อนจะใช้ แขนล็อคคอนลิน

แล้ วโยกไปมาเหมือนแกล้ งหน่อยๆ ริ ว้ แดงขึ ้นสีชดั ที่แก้ มของหญิง
สาวก่อนจะตีลงยังแขนใหญ่ที่กําลังล็อคเธออยู่

“…”คนไม่ช่างพูดตีหน้ านิ่งและขมวดคิ ้วติดกันจนเป็ นโบว์ ข้ อนิ ้ว

แกร่งกดไปมาที่มือถือยุกยิกจนแทบจะกํามันให้ แตกเป็ นเศษๆ

“น้ องมันไม่ตอบรึไง”บอสถามออกมาดื ้อๆ ทําเอาคนเริ่ มจะหัวเสีย

เงยหน้ าขึ ้นมาเพยิดหน้ าให้ เพื่อเป็ นคําตอบ

“หลับรึเปล่า...น้ องอาจจะนอนรอที่ห้องก็ได้ นะธาม”นลินเองก็พดู

ขึ ้นมาเพราะต้ องการที่จะลดอารมณ์โมโหนี่ลง

“นานเกินไป”ธามคิดว่ามันนานเกินไป เพราะปกติกรจะตอบเขา
ตลอดไม่วา่ จะทําอะไรหรื อบางทีเขาไม่ตอบเด็กแสบก็จะทักมาซํ ้าๆ
“นอนแหละลินว่า”นลินลูบต้ นแขนของธามไปมาเบาๆเพราะเธอหา
เหตุผลเอาไว้ แบบนั ้น จะนอนได้ ยงั ไง...ล่าสุดคือเด็กนี่บอกเขาผ่าน
ข้ อความสุดท้ ายว่าไม่ได้ อยู่ห้องของปอแล้ ว แล้ วกรจะไปไหนได้ !

“งันธามกลั
้ บนะ”ตาคมหันมองเพื่อนแบบไวๆแล้ วเดินกลับหอทันที
รถมันก็อยูท่ ี่น้อง...ทําไมร่างกายตัวเองมันช้ าแบบนี ้วะ เขาหงุดหงิด
จริ งๆในเวลาแบบนี ้ ทั ้งที่มนั ควรจะอารมณ์ดีเพราะเขาสอบเสร็ จ
หมดแล้ วทุกวิชา

ปึ่ ก!!
“…”ประตูห้องถูกเปิ ดออกอย่างแรงจนสุดก่อนที่เท้ าใหญ่จะก้ าวไป
มาเพื่อดูบคุ คลที่เขาต้ องการหา แต่แล้ วมันก็ไม่มี มันไม่เจอเลยจริ งๆ
ธามพยายามโทรตามก็แล้ ว ส่งข้ อความไปหาก็แล้ ว..แต่ทกุ อย่างมัน
นิ่งจนเหมือนเขาคุยคนเดียว

“เห้ ออ”เสียงถอนหายใจดังออกมาแล้ วโยนมือถือลงบนเตียง หรื อ

เขาไปทําอะไรผิดอีกรึไงน้ องมันเลยงอน?แต่ก็คงไม่ใช่...หรื อว่าเขา
ลืมทําเรื่ องอย่างว่าไป...มันก็ไม่น่าเพราะช่วงนี ้เขาติดสอบ แต่ก็เอา
เถอะธามหาเหตุผลไม่ได้ เลยว่าน้ องมันจะโกรธหรื อว่ารู้สกึ อะไรกับ
เขา

“…”คนขี ้หงุดหงิดเดินเข้ าห้ องนํ ้าเพื่อนชําระล้ างร่างกายก่อนที่จะ

ล้ มตัวลงนอนยังเตียง...กลิน่ ของเด็กแสบมันลอยมาติดจมูกยิ่งทําให้
เขาคิดถึง กรไปไหน..กรหายไปไหนทังวั
้ น ธามตัดสินใจส่งข้ อความ
ไปหาอีกครัง้ แล้ วหลับไปเพื่อรอเวลา

23:57น.
“…”ร่างสูงที่นงั่ อยูโ่ ต๊ ะอาหารหน้ าบอกบุญไม่รับเนื่องจากเขากิน
ข้ าวเย็นเสร็ จไปนานพอสมควรแล้ วหลังจากตื่น ธามกินอาหารไป
ตอนสามทุม่ เห็นจะได้ เพราะเขานอนยาวมาเลยเนื่องจาก
ความเครี ยดและอ่อนล้ าสะสม

“ดึกขนาดนี ้จะไปไหนนักหนา”ชามและจานข้ าวถูกวางเอาไว้ ลวกๆ

ที่อา่ งล้ างจาน เขาไม่มีอารมณ์ทําอะไรตอนนี ้เลย ถ้ ากลับมาไอ้ ตวั ดี
ของเขาโดนแน่ๆ เท้ าใหญ่เดินมายังโซฟาและกําลังจะเปิ ดทีวีดแู ต่
อยูๆ่ ไฟในห้ องก็ดบั ลงพร้ อมกับเสียงปิ ดประตู....
00:00น.
พรึบ! หมับบ~!!
“…”แรงกอดเล็กๆจากด้ านหลังทําเอาธามนิ่งไปไม่น้อย กลิ่น
นํ ้าหอมตลบไปทัว่ ทั ้งบริ เวณที่เขายืน ธามจับมือเล็กเย็นชืดที่กอดเขา
อยูอ่ อกแล้ วหันมองจ้ องหน้ าอีกคนผ่านความมืด

“พี่ธามม~”สองแขนเล็กที่ถกู แกะออกเปลี่ยนมาเป็ นคล้ องคอแล้ ว

จูบซับที่มมุ ปาก

“ไม่เล่น”เสียงใหญ่เอ่ยอย่างหงุดหงิดเนื่องจากคนตรงหน้ าของเขา
หายไปเกือบๆหกเจ็ดชัว่ โมง

“อืออ แต่นี่ก็มาแล้ วไง~”มือขาวข้ างหนึง่ ดันอีกคนให้ เดินมาชิด

โซฟาแล้ วดันตัวลงให้ ธามทิ ้งตัวลงยังโซฟา ขาเรี ยวใช้ เข่ายันคร่อม
เอาไว้ ระหว่างขาทั ้งสองของอีกคนแล้ วโน้ มตัวลงมาแนบ รี โมทที่ถกู
ทับจากการนัง่ ถูกกดเปิ ดทีวีอย่างไม่ตงใจ
ั้

“…”แสงสว่างวาบจากหน้ าจอทําให้ คนหัวเสียเห็นภาพชัดเจนขึ ้นว่า

เมียของเขากําลังทําอะไรอยู่ ร่างเล็กๆที่กําลังคร่อมเขาอยูน่ ี่มนั อะไร
...ไหนจะชุดที่ใส่อีก โอเค...ไม่โกรธแล้ วก็ได้ ความโกรธหายไป
พริ บตาราวกับความรู้สกึ ก่อนหน้ านี ้ไม่เคยเกิดขึ ้น

“ชอบมัย๊ ...”มือขาวลูบไปมาตามหน้ าอกแล้ วใช้ ปากสัมผัสจูบไป

มาตามกรอบหน้ า ตอนนี ้กรเหมือนแมวที่กําลังอ้ อนเจ้ านายของ
ตัวเองอยูเ่ ลย

“ไม่ชอบ”ร่างสูงใช้ มือรัง้ เอวบางให้ โน้ มลงมาอีก ทําให้ มือของธาม

จับโดนเนื ้อก้ นนิ่มที่เลยออกมาจากขอบกระโปรงสัน้

“อืออ ว่าแล้ ว...”เสียงผิดหวังน้ อยๆพร้ อมกับการซุกหน้ าลงไปยังอก

ของธามทําให้ คนด้ านล่างอยากจะหลุดขํา แต่งมาขนาดนี ้เขินน่าดู
หละสิ

“ไม่ชอบที่เราหายไปทั ้งวัน...”

“….”กรยันตัวขึ ้นมาจ้ องหน้ าแล้ วเบะปากลงเล็กน้ อย

“พี่คิดถึงเรารู้รึเปล่า...เป็ นห่วงด้ วย”หน้ าดุเปลี่ยนไปเมื่อเห็นแฟน

ตัวเองแบะหน้ าลง ธามก้ มลงมาหอมแก้ มของกรแรงๆแล้ วใช้ มือเฟ้น
ก้ นอวบ...แพ้ หน้ าตา แววตา ทุกๆอย่างของกร ธามแพ้ หมดเลย
“ไหน...”

“คุณพยาบาลอยากให้ คณ
ุ หมอช่วยตรวจอะไรรึเปล่าครับ”

แววตาเวลาพูดนี่มนั น่าตีจริ งๆ...สายตาระยิบระยับนี่มนั ...ไอ้ พี่ธาม

คนโรคจิต

“อืออ...คุณพยาบาลอยากให้ คณ
ุ หมอตรวจ...ภายใน”

แต่กรเองก็บ้าพอกัน...เขารู้วา่ ตอบไปแบบนี ้แล้ วจะเจออะไร แต่ก็นะ

...ใช่วา่ กรจะไม่ชอบ

แล้ วถ้ าถามว่าอะไรเกิดขึ ้นต่อหลังจากนี ้หนะหรอ...ตอบได้

เลยว่าแทบไม่มีคําพูด เพราะมันมีแต่เสียงร้ องของเด็กน้ อยที่ใส่ชดุ
พยาบาลดังระงมออกมานอกห้ องตลอดเวลา คุณหมออาจจะ
ต้ องการดูแลเคสนี ้เป็ นพิเศษและคงอยากจะดูแลไปทังคื
้ นเลยหละ
สําหรับการตรวจภายใน
ครบรอบหนึง่ ปี รอบนี ้อาจจะเป็ นอะไรที่มนั ดูน่าตื่นเต้ นในที
แรกเพราะว่ามันเป็ นปี แรกๆ กรเองก็กลัวว่าปี ต่อๆไปพี่มนั จะเบื่อกัน
แต่ก็นะ ถึงยังไงๆ...กรจะพยายามหาทางให้ พี่มนั ไม่เบื่อเอง กร
รับรอง~

“อ่ะอ๊ าาา~ เบาสิอื๊ออออ มันลึกฮะ..อึกอืออออ”

“อืมม แน่น..แน่นชิบ...ซี๊ดดด”

“คะ...อ๊ ะ! คุณหมอออ อือออ กรไม่ไหวแล้ วว”

“ไม่ไหวยังไง หืมม”

“มันสะ...เสียว เสียวเกินไปอ่ะอ๊ าาาา!~”

“จะไม่ให้ เสียวได้ ยงั ไง...ก็เข็มหมอมันใหญ่นี่ครับ”

“ฮึก..อึกคนบ้ าา อ่ะอึย๊ ยยอืออออ เบาาาา~”

"เบาไม่ไหวแล้ ว ฮึม่ มม...ขมิบอีก เด็กดี"

"ธามมม ธ๊ ามมอ่ะอ๊ าาา!~"

"ใครให้ เราถึงก่อน หืมมม"

"ก็กรไม่...ไม่ไหวแล้ ว..อือออ"

"คุณพยาบาลต้ องถูกลงโทษนะครับ....เข็มที่สองพร้ อมแล้ ว"

"ไม่เอา!~ ไม่ฉีดยาละ....ฮ๊ าาา~!!"

(END)