ท่ านอ๋ อง ข้ าไม่ เป็ นชายาท่ าน!

傾國

เรื่ อง : 唐浣紗
ภาพ : 平凡、陳淑芬
แปล : ซังซัง
พิมพ์ครัง้ ที่ 1 ธันวาคม 2561

จัดท�ำโดย storylog.Co.,Ltd.
39/1 ซอยพาสนา 1 แขวงพระโขนงเหนือ เขตวัฒนา
กรุงเทพมหานคร 10110 โทรศัพท์ 0971062931
ISBN 978-616-93261-1-3
ราคา 120 บาท

《傾國》唐浣紗 (Tang Huan Sha) 著

Copyright © 2009 DOGHOUSE PUBLISHING CO.,LTD.
Thai edition Translation copyright © 2018 by storylog Co.,Ltd.
All rights reserved.

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตลิ ขิ สิทธิ์ พ.ศ. 2537 โดย storylog.Co.,Ltd.

ห้ ามลอกเลียนแบบ ดัดแปลง ท�ำซ� ้ำส่วนหนึ่งส่วนใดหรื อทังหมดของหนั
้ งสือเล่มนี ้ก่อนได้ รับอนุญาตเป็ นลาย
ลักษณ์อกั ษร
5

บทนำ�

อากาศแจ่มใส
นี่เป็ นวันดีที่เหมาะกับการเดินทาง เริ่ มต้ นอนาคตที่สดใส!
เมื่ อ กล่อ งกระดาษใบสุด ท้ า ยถูก อุ้ม เข้ า มาในห้ อ งรั บ แขกของชัน้ สี่
ในอพาร์ ทเม้ นท์ ขันตอนใหญ่
้ ของการย้ ายบ้ านก็เป็ นอันเสร็จสิ ้นในที่สดุ
“อา เหนื่อยชะมัด!” เจียงเถียนเถียนร้ องเสียงดัง วางกล่องกระดาษลง
แล้ วกระโจนไปที่โซฟา แม้ วา่ โซฟาจะเป็ นของมือสอง แต่ก็เช็ดถูจนสะอาดมาก
นัง่ ไปแล้ วทังนุ
้ ม่ ทังสบาย
้ เธอที่เหนื่อยจะแย่พอนัง่ ลงไปก็ไม่อยากขยับอีกแล้ ว
ทันใดนันเท้
้ าขาวเนียนข้ างหนึง่ กลับถีบก้ นเธออย่างโหดร้ าย
“ลุกขึ ้น” เจียงซือฉี่เอ่ย
ตัวขี ้เกียจบนโซฟาบิดซ้ ายป่ ายขวา ยังครองโซฟาไม่ยอมลุก

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
6

“ไม่เอา”
“ฉันเอาเค้ กทุม่ หัวเธอนะ!”
“อ๊ า!” เถียนเถียนกระโดดลุกขึ ้น “อย่าเชียวนะ นัน่ มันเค้ กวันเกิดของ
พวกเรานะ!” เพื่ อ ซื อ้ เค้ กก้ อนนี แ้ ล้ ว พวกเธอต้ องกระเบี ย ดกระเสี ย ร
หักค่าข้ าวมื ้อหนึง่ ไปจ่ายเลยนะ!
“งัน้ เธอยังไม่ลุกอีก” เจี ยงซื่อฉี่ ยกยิม้ มุมปาก ใบหน้ าสะสวยแม้ จะ
ซีดขาวเล็กน้ อย แต่กลับยิง่ พาให้ คนรักเอ็นดู “ถ้ าเธอไม่ลกุ แล้ วฉันจะนัง่ ตรงไหน”
เถียนเถียนเขยิบที่ให้ ไปนัง่ ตรงมุมโซฟาอย่างเชื่อฟั ง
เจียงซือฉี่ นงั่ ลงอย่างสง่างาม วางเค้ กน่ารักลงบนโต๊ ะเตี ้ยหน้ าโซฟา
แล้ ว หยิ บ เที ย นที่ ท างร้ านแถมมาให้ ปั ก ลงบนเค้ ก จุด ไฟอย่ า งระมัด ระวัง
แสงเทียนแวววาวส่องให้ เค้ กยิ่งดูนา่ กิน
“กินได้ หรื อยัง” เถียนเถียนรี บถาม “กินได้ หรื อยัง”
“เธอรี บอะไรนักหนา” ซือฉี่ถลึงตาใส่ “หรื อเธอจะไม่รอเสวี่ยขุย”
เถียนเถียนรี บตะโกนเสียงดังไปทางห้ องครัว “เจียงเสวี่ยขุยไวหน่อย!”
“มาแล้ ว ๆ!” เงาร่ า งแบบบางมี เ สน่ ห์ รี บ ก้ าวออกมาจากห้ อ งครั ว
“มา ฉันล้ างแก้ วสะอาดแล้ ว” เธอเช็ดมือแล้ วเปิ ดน� ำ้ อัดลมในขวดพลาสติก
ขวดใหญ่ ริ นใส่ทกุ แก้ วประมาณแปดส่วนอย่างเอาใจใส่
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
7

ฟองน� ้ำอัดลมฟูฟ่องขึ ้นข้ างบน

“ท�ำไมไม่เย็นล่ะ” ซือฉี่ถาม
“ตู้เย็นยังไม่ได้ เสียบปลัก๊ ”
“หา? งันเนื
้ ้อมื ้อเย็นจะท�ำยังไง”
“พวกเรามี เ นื อ้ มื อ้ เย็ น ที่ ไ หนล่ ะ ” เสวี่ ย ขุ ย ชี เ้ ค้ ก “นี่ ก็ คื อ มื อ้ เย็ น
ของพวกเรา”
ซือฉี่มยุ่ ปาก ดูนา่ รักเป็ นพิเศษ
“เวรเอ๊ ย วันเกิดคราวหน้ าฉันต้ องกินมื ้อใหญ่ให้ ได้ !”
“นี่เธอก�ำลังขอพรอยูเ่ หรอ”
“ฉันก็อยากขอพรนี ้เหมือนกัน!” เถียนเถียนรีบพูด “จะเป่ าเทียนเลยไหม”
เสวี่ยขุยส่ายหน้ า “ไม่ได้ ฉันยังไม่ได้ ขอพร”
“เธอท�ำอะไรให้ มนั ไวหน่อยสิ!”
“เธออย่าเอาแต่เร่งฉันสิ มา ทุกคนลุกขึ ้น” สองคนบนโซฟาส่งเสียงคราง
ขึ ้นมาพร้ อมกัน แต่เสวีย่ ขุยมุง่ มัน่ มาก “ตังใจหน่
้ อยสิ วันนี ้เป็ นวันส�ำคัญส�ำหรับ
พวกเรานะ!”
พวกเธอสามคนแซ่ เ จี ย งเหมื อ นกั น แต่ ก ลับ ไม่ ใ ช่ พี่ น้ องกั น จริ ง ๆ
ความจริ งแล้ วพวกเธอไม่ร้ ูแม้ แต่วา่ พ่อแม่แท้ ๆ ของตนเป็ นใคร เมื่อยี่สบิ ปี ก่อน
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
8

พวกเธอถูกส่งไปบ้ านเด็กก�ำพร้ าวันเดียวกัน และครูใหญ่เจียงรับพวกเธอเอาไว้

ยี่สบิ ปี มานี ้พวกเธอผูกพันกันเหมือนพี่น้อง ประคับประคองกันและกัน
แม้ ว่ า ตอนที่ ค รู ใ หญ่ เ จี ย งป่ วยหนัก ก็ ไ ม่ ทิ ง้ ไม่ ห นี ห าย คอยผลัด กั น ดู แ ล
จนกระทัง่ ครูใหญ่เจียงจากไป พวกเธอถึงได้ ตดั สินใจไปจากสถานรับเลี ้ยงเด็ก
ก�ำพร้ า ย้ ายเข้ ามาในอพาร์ ทเม้ นท์เก่าโทรมหลังนี ้และเริ่ มต้ นชีวิตใหม่
พวกเธอทัง้ สามคนเป็ นสาวสวยที่พาให้ คนตาลุกวาว แต่สไตล์กลับ
แตกต่างกัน
ซือฉี่สวยที่สดุ เครื่ องหน้ างามละเอียดอ่อน เป็ นสาวงามตามแบบฉบับ
โบราณที่สมบูรณ์แบบ
เสวี่ยขุยเป็ นเหมือนชื่อ* ผิวขาวดุจหิมะ ยังมีรูปร่ างดีอ่อนช้ อยดึงดูด
สายตา คิ ้วเข้ มตาโต บวกกับปากเล็กลูกเชอร์ รี่สีแดงอีก ดูเพริ ศพริ ง้ มีเสน่ห์
ไปทังตั
้ ว
บุคลิกของเถี ยนเถี ยนกระโดกกระเดกที่สุด แต่หน้ าตาสวยน่ารั ก มี
รอยยิ ้มหวานซึง่ หาใครเทียบไม่ได้ ขอเพียงเธอยิ ้มหวานสักครัง้ ไม่วา่ ใครก็ต้อง
สยบให้ รอยยิ ้มเปล่งประกายนัน้

* เสวี่ย (雪) หมายถึงหิมะ

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
9

วันนี ้เป็ นวันที่พวกเธอย้ ายเข้ าบ้ านใหม่

วันนี ้ยังเป็ นวันดีที่เสวี่ยขุยได้ งานอย่างเป็ นทางการ... เช้ าวันนี ้เธอเพิ่ง
ได้ รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลใหญ่แห่งหนึ่งในประเทศ ให้ เธอไปรายงานตัว
เริ่ มงานอาทิตย์หน้ า
วันนี ้ก็เป็ นวันเกิดของพวกเธอพอดี!
“มา ยกแก้ วขึ ้น!” เสวี่ยขุยพูดอย่างคึกคัก
อีกสองคนก็พลอยตื่นเต้ นไปด้ วย ยกแก้ วขึ ้นตามแล้ วชนกันอย่างแรง
“ชนแก้ ว!”
“ฉลองให้ วนั เกิดของพวกเรา!”
“ฉลองให้ ชีวิตใหม่ของพวกเรา!”
“แล้ วก็ยินดีกบั เสวี่ยขุยที่หางานได้ ท�ำความฝั นอันยิ่งใหญ่ตงแต่
ั ้ เด็ก
จนโตส�ำเร็ จ... กลายเป็ นนางฟ้าในชุดขาว!”
“ขอบคุณ!” คิกๆ เสวี่ยขุยยิ ้มหวานหยด หลังเรี ยนจบวิทยาลัยพยาบาล
อย่างเป็ นทางการ เธอก็หางานดีๆ ที่มนั่ คงนี ้ได้ ในช่วงเวลาสันๆ
้ โชคดีมากจริ งๆ
“ร้ องเพลงๆ!” เถียนเถียนตะโกน
ทังสามสบตากั
้ นวูบหนึง่ แล้ วอ้ าปากร้ องเพลงธีมการ์ ตนู ‘แคนดี ้ แคนดี ้
สาวน้ อยจอมแก่น’ ขึ ้นอย่างรู้ใจกันมาก นี่เป็ นเพลงหนึง่ ที่พวกเธอร้ องบ่อยที่สดุ
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
10

เนื ้อเพลงคล้ ายมีเวทมนตร์ บางอย่าง เพียงแค่ร้องออกมา ก็เสมือนช่วยเพิ่ม

ความกล้ าหาญเหลือล้ นให้ พวกเธอได้
ตอนนี พ้ วกเธอก� ำ ลัง จะออกเดิ น ก้ าวแรกของชี วิ ต ใหม่ อนาคตที่
เปล่งประกายงดงามก�ำลังรอคอยพวกเธออยู่
เสียงเพลงก้ องกังวานสะท้ อนอยู่ในอพาร์ ทเม้ นท์ เมื่ อร้ องมาจนถึง
ท่อนสุดท้ าย พวกเธอยิ ้มพลางชูแก้ วขึ ้น ร้ องเสียงดังอย่างเบิกบาน
“ยืนหยัดต่อสู้อย่างมัน่ ใจ หนทางข้ างหน้ าสดใสและรุ่งโรจน์...”
บึ ้ม!

※※※※

แสงสว่างวาบขึ ้น
ในแสงนุม่ ละมุนมีเสียงดังออกมา
‘ตื่นเถอะ’
รอบดวงแสงนันมี
้ หญิงสาวสะสวยสามคนลอยอยู่ ขนตาของพวกเธอ
ขยับไหว ค่อยๆ เปิ ดเปลือกตาออกประหนึง่ ถูกปลุกขึ ้นมาจากแดนฝันอันลึกทีส่ ดุ
แรกเริ่ มพวกเธอยังคงสับสน มองกันและกันอย่างงุนงง นี่คือพื ้นที่ว่าง
กว้ างใหญ่ไร้ ขอบเขต แม้ วา่ จะมืดมิดแต่ไม่ร้ ูสกึ น่ากลัว กลับอบอุน่ จนพาให้ คน
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
11

วางใจ
ดวงแสงเล็กๆ ร่ายระบ�ำรอบๆ พวกเธอ เมื่อสัมผัสโดนพวกเธอก็แตกตัว
ออกไปเหมือนดอกไม้ ไฟ กระจายกลายเป็ นดวงแสงที่เล็กยิ่งกว่า
ทันใดนันเถี
้ ยนเถียนก็ร้องตกใจ
“กรี๊ ด! ฉะ ฉันๆๆ... ฉันก�ำลังลอยอยู!่ ” หวา สองขาของเธอเหยียบไม่ถงึ
พื ้น!
ซือฉี่กลับเยือกเย็นมาก “อย่าโวยวาย พวกเราลอยอยูก่ นั ทังนั
้ น”้
“นี่มนั เรื่ องอะไรกัน” เสวี่ยขุยสับสน เธอจ�ำได้ ถงึ เค้ กวันเกิด ห้ องรับแขก
ที่เต็มไปด้ วยกล่องกระดาษ เสียงเพลงที่ดงั กังวาน และ...
บึ ้ม?!
แหล่งก�ำเนิดแสงอันนุม่ ละมุนเปลี่ยนเป็ นมืดสลัวอยูบ่ ้ าง
‘ชันล่
้ างของบ้ านใหม่พวกเจ้ าเกิดแก๊ สระเบิด ดังนัน...’
้
ทังสามปากอ้
้ าตาค้ าง มองไปทางแหล่งก�ำเนิดแสงนัน้ ผ่านไปพักใหญ่
เสวี่ยขุยถึงได้ เอ่ยปากอย่างสัน่ สะท้ าน
“พวกเราตายแล้ ว?”ดังนันที
้ ่วา่ งมืดมิดนี ้ก็คือโลกหลังความตาย?
‘ใช่แล้ ว’ เสียงจากในแหล่งก�ำเนิดแสงนันแฝงไว้
้ ด้วยความเสียใจ
“ดังนัน...”
้ น� ้ำเสียงเสวี่ยขุยปะปนด้ วยความสงสัย “คุณคือเทวดา?”
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
12

‘อะแฮ่ม มีมนุษย์มากมายเรี ยกข้ าอย่างนันจริ

้ งๆ’
ซือฉี่ มองไปรอบด้ าน ยื่นมือคว้ าจับดวงแสงที่ลอยกระจาย ดวงแสง
เหมือนดาวเปล่งแสงอยูใ่ นมือเธอ “ถ้ าอย่างนันที
้ ่นี่เป็ นสวรรค์หรื อเป็ นนรก”
‘ล้ วนไม่ใช่’ เสียงของเทวดาดังออกมาจากแหล่งก�ำเนิดแสง ‘เอ้ อ...อันที่
จริ งพวกเจ้ าไม่ควรถูกระเบิดตาย แต่เพราะการท�ำงานผิดพลาด พวกเจ้ าถึงได้
มาอยูท่ ี่นี่’
“ท�ำงานผิดพลาด?!” เถียนเถียนเงยหน้ าขึ ้นอย่างรวดเร็ ว พุ่งไปทาง
แหล่งก�ำเนิดแสงนัน้ “พวกเราตายแล้ ว จะชดใช้ ยงั ไง”
แหล่งก�ำเนิดแสงลอยห่างออก หนีจากการคว้ าจับของเธอ
‘ดังนันพวกเจ้
้ าถึงได้ มาอยูท่ ี่นี่’ ในน� ้ำเสียงเทวดาเต็มไปด้ วยแววรู้สกึ ผิด
‘พวกเจ้ าจะได้ คืนชีพ’
สามคนเบิกตาโตขึ ้นพร้ อมกัน
“จริ งเหรอ”
‘แน่นอน’ เสียงนันเอ่
้ ย ‘แต่วา่ การคืนชีพต้ องมีเงื่อนไข พวกเจ้ าต้ องท�ำ
ภารกิจหนึง่ ให้ สำ� เร็ จ’
เถียนเถียนส่งเสียงออกมาอย่างทนไม่ไหว
“เพราะคุณท�ำงานผิดพลาด แล้ วมีสทิ ธิ์อะไรมาตังเงื
้ ่อนไข”
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
13

‘นี่เป็ นกฎนะ!’
“ฉันไม่สน...”
“เดี๋ยวก่อน” เสวี่ยขุยจับเถียนเถียนที่เดือดดาลไว้ มองไปทางแหล่ง
ก�ำเนิดแสงนัน้ “เงื่อนไขอะไร”
‘ข้ าจะส่งพวกเจ้ าไปยังสถานที่แห่งหนึง่ พวกเจ้ าต้ องท�ำให้ ออ๋ งทังสาม
้
จับมือปรองดองกัน’
“อ๋อง? อ๋องอะไร” อ๋องเจ้ าแห่งนักพนัน? อ๋องเจ้ าแห่งเรื อ? หรื ออ๋อง
เจ้ านักกิน?
เทวดาประกาศออกมาอย่างเนิบช้ า...
‘เซียวอ๋อง โซ่วอ๋อง ลี่ออ๋ ง’
“ชื่อนี ้แปลกชะมัด” เถียนเถียนขมวดคิ ้ว
ซือฉี่กลับหัวเราะเบาๆ
“ไม่เห็นยาก! แค่ให้ คนสามคนปรองดองกันง่ายจะตาย” เทียบกับการ
คืนชีพแล้ ว เงื่อนไขนี ้ง่ายจนพาให้ นกึ ระแวง
‘ใช่ ไม่ยาก ดังนันพวกเจ้
้ าจึงมีเวลาเพียงหกเดือน’
“ยังมีก�ำหนดเวลาอีก” เถียนเถียนร้ องขึ ้นมาอีก
‘นี่เป็ นกฎ’
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
14

“งันมี
้ กฎลงโทษการท�ำงานผิดพลาดไหม”
แหล่ง ก� ำ เนิ ด แสงสั่น น้ อ ยๆ แต่ก็ ก ลับ คื น สู่ส ภาพเดิ ม อย่ า งรวดเร็ ว
‘เรื่ องนี ้ไม่อาจชักช้ า ถ้ าพวกเจ้ าตกลง ยินยอมคืนชีพ ก็ต้องรี บออกเดินทางเร็ ว
หน่อย’
เสวี่ยขุยรี บพูดขึ ้นก่อน “ฉันตกลง”
“ฉันก็ด้วย” ซือฉี่พยักหน้ า
เถียนเถียนได้ แต่ยินยอมตามไปด้ วย “ก็ได้ !”
เสียงในต้ นก�ำเนิดแสงโล่งใจอย่างเห็นได้ ชดั
‘เช่นนันพวกเราก็
้ นบั ว่าบรรลุข้อตกลงกันแล้ ว’ แหล่งก�ำเนิดแสงค่อยๆ
แผ่ขยายออก ดวงแสงเล็กละเอียดต่างถูกรวมเข้ าไปในกลุม่ แสงแยงตา ‘หาก
พวกเจ้ าร่วมใจอธิษฐาน ก็จะได้ มาอยูร่ ่วมกัน’
“ถ้ าถึงก�ำหนดเวลาแล้ วพวกเรายังท�ำไม่ส�ำเร็ จล่ะ” เสวี่ยขุยถามเรื่ อง
ส�ำคัญที่สดุ
กลุ่มแสงแผ่ขยายต่อเนื่ อง กลืนกิ นความมื ดมิดและห่อหุ้มร่ างของ
พวกเธอไว้ เสียงนันสะท้
้ อนอยูภ่ ายในแสงโชติชว่ ง ดังเข้ าหูกระจ่างชัดทุกถ้ อยค�ำ
‘เช่นนันพวกเจ้
้ าก็ต้องกลับมาที่นี่อีก’
“อะไรนะ?!”
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
15

“ไม่ ฉันไม่อยากตายอีกรอบ!”
“ฉันขอคืนค�ำ!”
ทัง้ สามแย่งกันตะโกน ทว่ากลับค่อยๆ สูญเสียสติรับรู้ ไปท่ามกลาง
แสงสว่างที่ทว่ มท้ นขึ ้น พวกเธอรู้สกึ ว่าถูกพลังบางอย่างดึงลงไปด้ านล่าง ตกลง
ไปเรื่ อยๆ ร่วงลงสูค่ วามมืดมิดที่มองไม่เห็นก้ นบึ ้ง
สิง่ ที่ทงสามได้
ั้ ยินเป็ นอย่างสุดท้ าย คือเสียงพึมพ�ำแผ่วเบานัน...
้
‘...นี่คือกฎ’

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
16

หนวกหู หนวกหูจงั
หัวของเธอรู้สกึ เจ็บมาก เจ็บอย่างกับว่ามันจะแยกออกจากกัน
ขอร้องเถอะ ปล่อยให้เธอได้นอนดีๆ ต่ออีกหน่อย อย่าเสียงดังเลย...
แต่ทว่า เสียงอึกทึกวุน่ วายจากรอบด้ านยังคงดังอย่างไม่หยุดหย่อน ปึ งๆ
ตึงๆๆ ปึ งๆๆ
จากที่ไกลๆ เหมือนจะมีเสียงแตรเขาสัตว์เสียงแหลมดังลอยมา เสียง
ครึกโครมก็ดงั รัวเร็ วมากขึ ้นเรื่ อยๆ
น่าร� ำคาญจริ ง
เธอลืมตาขึ ้นมาอย่างงุนงง ชัว่ ขณะหนึง่ เจียงเสวี่ยขุยไม่ร้ ูเลยว่าตัวเธอ
อยู่ที่ไหน สายตาพร่ าเลือนค่อยๆ ปรับจนกลับมาเป็ นปกติ เธอพบว่าตนเอง

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
17

นอนอยูก่ ลางป่ า จริ งๆ เเล้ วคือนอนอยูบ่ นกองใบไม้ ร่วงกองหนึง่

ที่นี่...คือที่ไหน?
เสวี่ยขุยนวดเบาๆ บริ เวณขมับที่ปวดตุบ ลุกยืนช้ าๆ จิตใต้ สำ� นึกสัง่ ให้
ร้ องเรี ยกออกไปโดยอัตโนมัติ “เถียนเถียน ซือฉี่ พวกเธออยูท่ ี่ไหนกัน” เธอเรี ยก
หาพี่น้องอีกสองคนอย่างร้ อนใจ
ความทรงจ�ำสุดท้ ายในหัวสมอง เหมือนจะมีแสงล�ำหนึง่ บอกท�ำนองว่า
พวกเธอไม่สมควรโดนระเบิดตาย ทัง้ สามจะฟื ้นคืนชีพได้ แต่ว่าต้ องไปยัง
สถานที่แห่งหนึง่ เพือ่ ท�ำภารกิจให้ สำ� เร็จ หลังจากนันพวกเธอทั
้ งสามก็
้ ถกู วงแสง
ลึกลับห่อรัดรอบกาย ดึงลงสูเ่ บื ้องล่าง ตกลงไปเรื่ อยๆ ราวกับก�ำลังร่ วงไปใน
ถ� ้ำมืดไร้ จดุ สิ ้นสุด จนกระทัง่ เธอค่อยๆ หมดสติไป
“แล้ ว ท� ำ ไมฉั น ต้ อ งมาโผล่ ที่ ป่ านี ด้ ้ ว ยล่ ะ เนี่ ย ที่ นี่ คื อ ที่ ไ หนกั น แน่
เถียนเถียน ซือฉี่ พวกเธออยูท่ ี่ไหนน่ะ รี บตอบฉันมาเร็วเข้ า!” เธอหันซ้ ายหันขวา
อย่างกระวนกระวาย กลางป่ าลึกทึบแห่งนี ้ท�ำให้ เธอรู้สกึ ไม่ปลอดภัย กลิน่ อาย
ประหลาดลอยมาตามลม เหมือนกับว่า... ก�ำลังจะมีเรื่ องน่ากลัวบางอย่างเกิด
ขึ ้น
หวูดดดด จากที่ไกลออกไป เสียงแตรเขาสัตว์ดงั เเว่วมาอีกครัง้ ตามมา
ด้ วยเสียงปึ งๆๆ ราวกับมีของบางสิง่ พุง่ ชนพื ้นดินด้ วยเเรงมหาศาล ปฐพีทงผื
ั้ น
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
18

สัน่ สะเทือนเลือนลัน่
เสวี่ยขุยตกใจจนดวงหน้ างามถอดสี “สวรรค์ เกิดเรื่ องอะไรขึ ้นเนี่ย”
เสียงโครมครามกับเสียงแตรเขาสัตว์ดงั เสียดหูมากขึ ้นทุกขณะ เธอตกใจ
วิง่ หนีเข้ าไปทางป่ าลึก หวังจะหาถ� ้ำเพือ่ หลบซ่อนตัว แต่เมือ่ ปี นขึ ้นไปยังเนินลาด
ภาพที่สะท้ อนเข้ าตาท�ำให้ เธอปากอ้ าตาค้ าง ตกตะลึงเสียจนเกือบจะหยุดหาย
ใจไปเเล้ ว
ไม่ ไม่มีทาง
นี่...นี่มนั อะไรเนี่ย?!
เธอเห็นโขลงช้ างวิ่งเตลิดไปข้ างหน้ าอย่างบ้ าคลัง่ ทังช้
้ างพลาย ช้ างพัง
ลูกช้ าง ต่างพากันซอยเท้ าเปิ ดเเน่บอย่างไม่คิดชีวิต ตังแต่
้ เกิดมาเธอยังไม่เคย
พบเจอโขลงช้ างที่ใหญ่และมีสมาชิกมากขนาดนี ้มาก่อน เสียงที่เกิดจากโขลง
ช้ างดังสนัน่ จนฟ้าดินเขย่าไหวไปหมด
ยังไม่หมดเพียงเท่านี ้สิงสาราสัตว์กลุม่ มโหฬารนับไม่ถ้วนก็ก�ำลังวิง่ หน้ า
ตังออกมาจากป่
้ าลึก มีทงจิ
ั ้ ้งจอก กวางหมีล*ู่ ละมัง่ หมาป่ า แรด กระต่าย หมูป่า
ลิงและเสือตัวใหญ่สีสนั แพรวพราวเป็ นต้ น แต่ละฝูงมีจ�ำนวนน่าตกใจ พวกมัน

* กวางหมีลู่ หรื อ กวางปั กกิ่ง จะมีลกั ษณะ 4 ประการที่คล้ ายคลึงกับสัตว์ชนิดต่างๆ ผสมกัน คือ
มีสว่ นหัวเหมือนม้ า มีตีนเหมือนวัว มีหางเหมือนลา และมีเขาเหมือนกวางแต่งองุ้มไปข้ างหลัง

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
19

ทังหมดเหมื
้ อนถูกเล่นงานด้ วยสิง่ ชัว่ ร้ ายอย่างไรอย่างนัน้ ต่างพากันซอยเท้ าวิง่
หนีอตุ ลุด
กาๆๆ เสียงห่านป่ าดังแว่วมาตามอากาศ เสวี่ยขุยตกใจเเหงนหน้ ามอง
พบห่านป่ าจ�ำนวนน่าตื่นตาตื่นใจเหมือนถูกท�ำให้ ตกใจกลัวอย่างแรง พวกมัน
บินแตกฮือด้ วยความอลหม่าน ส่งเสียงร้ องเรี ยกหาพวกพ้ องไม่ยอมหยุด
ป่ าทังผื
้ นคล้ ายถูกปลุกปั่ นอย่างรุนแรงด้ วยพลังแปลกปลอมบางอย่าง
สรรพสัตว์วิ่งหนี หงส์วิหคหนีตาย
หวูดดดด~ หวูดดดด~ เสียงแตรเขาสัตว์ที่ดงั อยูไ่ กลๆ ขยับใกล้ เข้ ามา
ฟั งชัดเจนมากขึ ้นทุกที เสียงนกกรี ดร้ องเสียงแหลม ราวกับเป็ นยันต์พรากชีวิต
ท�ำให้ หนังศีรษะคนชาหนึบ
เกิดเรื่ องอะไรขึ ้นกันเเน่ มองฝูงสัตว์พากันวิ่งหนีสดุ ชีวิตไปยังทิศทาง
เดียวกัน เจียงเสวี่ยขุยซึง่ ตกอยูภ่ ายใต้ สภาวะไร้ ทางเลือก จึงท�ำได้ เพียงวิ่งตาม
พวกมันไป เธอวิ่งไปก็หอบไป คิดอยากจะคว้ ากระต่ายสักตัวมาถามให้ ร้ ูความ
และยิ่งอยากร้ องตะโกนใส่สวรรค์เสียมากกว่า
“นี่! ไอ้ เทวดาไร้ ความรับผิดชอบ นี่มนั ที่ไหนกันเเน่ จะให้ พวกฉันไปยัง
ที่หนึง่ เพื่อท�ำภารกิจ แต่วา่ ที่นี่มนั เป็ นสถานที่บ้าบออะไร แม้ แต่นกยังไม่วางไข่*

* นกไม่วางไข่ หมายังไม่ขี ้ เป็ นส�ำนวน หมายถึงสถานที่ซงึ่ ห่างไกลและเปล่าเปลี่ยว

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
20

เลยเนี่ย”
คงไม่ใช่ว่าเธอถูกเทวดานัน่ ทิ ้งไว้ กลางป่ าอเมซอนหรื อว่าสักมุมหนึ่ง
ของเผ่ากินคนในทวีปแอฟริ กาหรอกนะ สวรรค์ ไม่นะ เธอเพิ่งจะถูกระเบิดตาย
โดยไม่ร้ ูอโิ หน่อเิ หน่ ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าจะได้ ฟืน้ คืนชีพ คงไม่ใช่วา่ แค่พริบตาเดียว
ก็ต้องถูกเผ่ากินคนโยนลงหม้ อร้ อนๆ ต้ มกินอีกเเล้ วนะ เธอไม่อยากมีจุดจบ
น่าอนาถปานนัน้
เสวีย่ ขุยวิง่ จนหายใจหอบแฮกๆ ลมหายใจเข้ าออกสับสนไปหมด เธอวิง่
ต่อไม่ไหว เมือ่ เหลือบไปเห็นถ� ้ำเล็กๆ อยูข่ ้ างหน้ าจึงรี บมุดเข้ าไปเพือ่ ซ่อนตัว เฮ้ อ
เธอใกล้ จะเหนื่อยตายอยูเ่ เล้ ว เพราะว่าวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต ปอดก็เจ็บจนแทบ
จะระเบิดออกมา วิ่งต่อไปไม่ไหวเเล้ วจริ งๆ
จังหวะเดียวกันกับตอนที่เธอเข้ ามาหลบในถ� ้ำ เธอได้ ยินเสียงฝี เท้ าม้ าที่
ฟั งดูนา่ ตกใจอย่างชัดเจน เสียงนันใกล้
้ เข้ ามามากขึ ้นเท่าไร ก็ยิ่งท�ำให้ ขวัญผวา
หลังจากนัน้ ลูกธนูหลายดอกทะลุผ่านกลางอากาศ เธอยกมืออุดปากอย่าง
ตื่นกลัว เห็นห่านป่ าหลายตัวถูกลูกธนูยิงร่วงแล้ วตกลงจากกลางอากาศอย่าง
โหดเหี ้ยม เลือดสดๆ ไหลท่วมเต็มตัว
ฟิ ว้ ๆๆๆๆ ลูกธนูถูกยิงไม่ขาดสายราวกับฝนธนู เสียงร้ องเจ็บปวดดัง
ไปทัว่ สารทิศ กวางหมีลทู่ ี่สองขาถูกลูกธนูยิงล้ มนอนไม่ขยับอยู่บนพื ้น หมูป่า
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
21

ละมัง่ และกระต่ายอีกหลายตัวต่างก็ก�ำลังเผชิญกับชะตากรรมแบบเดียวกัน
นอนจมกองเลือด บางตัวยังนอนร้ องครวญคราง ทว่าส่วนใหญ่สิ ้นลมตายเเล้ ว
“สวรรค์ นี่มนั ... คือการล่าสัตว์ใช่ไหม” เสวี่ยขุยตกใจสัน่ ไปทังตั
้ ว หลบ
อยูใ่ นถ� ้ำ แม้ แต่ลมหายใจยังไม่กล้ าปล่อยออกมามัว่ ซัว่ กลัวสุดใจว่าถ้ าเกิดเสียง
ดังสักแอะเดียว ตนก็จะเป็ นเหมือนสัตว์ที่ถกู ล่าจนนอนจมกองเลือดแบบนัน้
ทันใดนันเอง
้ เสียงฝี เท้ าม้ าดังกุบกับก็ดงั ชัดมากขึ ้นเรื่อยๆ อีกทังยั
้ งแทรก
มาด้ วยเสียงร้ องอย่างตื่นเต้ นของผู้ชาย
“ว้ าว อุดมสมบูรณ์นกั ! เจ้ าดูสิ กวางหมีลสู่ องสามตัวที่ล้มอยูบ่ นพื ้นนัน่
อวบอ้ วนขนาดไหน เอ๊ ะ ยังยิงจิ ้งจอกหิมะหายากได้ ด้วยหรือนี่ เยีย่ มยอดไปเลย”
“นี่เป็ นครัง้ แรกของข้ าเชียวนะที่ได้ เห็นจิ ้งจอกขาวหายากที่ทงขาวราว
ั้
หิมะและสวยขนาดนี น้ ่ะ บนตัวมันมีลูกธนูประดับทับทิมที่ท่านอ๋องทรงใช้
โดยเฉพาะปั กอยู่ ฝี มือยิงธนูของท่านอ๋องช่างร้ ายกาจยิ่งนัก ลูกธนูที่ยิงออกไป
ไม่เคยเสียเปล่า ใต้ หล้ าไร้ ผ้ เู ทียมทานจริ งๆ”
“เลิกตืน่ เต้ นได้ เเล้ ว กองทหารรักษาพระองค์ของท่านอ๋องใกล้ จะถึงเเล้ ว
พวกเรารี บจัดการกับสัตว์ที่ลา่ มาได้ พวกนี ้เถอะ”
เสวี่ยขุยหลบซ่อนอยูใ่ นถ� ้ำ ค่อยๆ ชะโงกศีรษะน้ อยๆ ออกไป มองเห็น
เพียงกลุม่ ชายสวมชุดล่าสัตว์แบบโบราณลงมาจากม้ า จัดการกับเหยื่อที่นอน
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
22

เกลื่อนกลาดอยู่บนพื ้นด้ วยความว่องไว เหงื่อเม็ดเเล้ วเม็ดเล่าซึมออกมาจาก

หน้ า ผาก ไหลลงช้ า ๆ เธอมองดูด้ ว ยสายตาโง่ ง ม นี่ . .. นี่ มัน สถานการณ์
แบบไหนกันเนี่ย?
เธอฟั งเข้ าใจเนื ้อหาที่พวกผู้ชายคุยกัน เเต่เครื่ องเเต่งกายของพวกเขา
ท�ำไมถึงแปลกออกไป อย่างกับว่าหลุดออกมาจากละครย้ อนยุคอย่างไรอย่างนัน้
เเล้ วยังมีที่พวกเขาเรี ยกว่าท่านอ๋องๆ อะไรนัน่ อีก
เธอพึมพ�ำเบาๆ “ฉันคงไม่ได้ หลุดเข้ ามาในกองถ่ายละครพีเรี ยดสักเรื่ อง
หรอกนะ แต่วา่ การล่าสัตว์ที่สมจริ งขนาดนี ้...”
อีตาเทวดานัน่ บอกจะส่งพวกเธอไปยังสถานทีแ่ ห่งหนึง่ หรือว่าทีท่ วี่ า่ นัน่
ไกลจากไต้ หวันมากๆ ไกลถึงขนาด... ไม่ได้ อยูใ่ นห้ วงเวลาเดียวกันอย่างสิ ้นเชิง
เธอกุมหน้ าอกที่หวั ใจเต้ นตุบๆ ไม่เป็ นจังหวะ ไม่กล้ าคิดต่อไปอีก “ไม่
เป็ นไปไม่ได้ ! ฉันไม่มีทางมาเจอเรื่ องพิสดารเฮงซวยแบบนี ้หรอก อย่าขูต่ วั เอง
จนตกใจเอง อย่าคิดเหลวไหลเรื่ อยเปื่ อย...”
ถึงแม้ ปากจะปลอบใจตนเองเช่นนัน้ แต่หากพูดถึงเรื่ องโชคร้ ายเเล้ ว
ทังชี
้ วิตที่ผ่านมาของเธอก็นบั ว่าเป็ นคนที่โชคร้ ายอย่างไม่มีใครต่อกรได้ จริ งๆ
นัน่ แหละ ไม่ใช่ง่ายๆ กว่าจะได้ ย้ายเข้ ามาอยู่บ้านใหม่ด้วยกันกับพวกพี่น้อง
ที่รักใคร่ ได้ ชนแก้ วฉลองวันเกิด แต่ก็ยงั ดันมาเจอแก๊ สระเบิดจากห้ องชันล่
้ าง
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
23

เข้ าให้ อีก

เวลานันนอกถ�
้ ้ำมีเสียงอึกทึกทีด่ งั กว่าเดิมเเว่วเข้ ามา เหมือนจะมีกองทัพ
คนและม้ า จ� ำ นวนนับ หมื่ น นับ พัน มุ่ง หน้ า มาทางนี ้ เสี ย งแตรเขาสัต ว์ ก็ ดัง
แสบแก้ วหูมากขึ ้นเรื่ อยๆ
“หนวกหูจริ ง หัวฉันปวดไปหมดเเล้ วเนี่ย” เสวี่ยขุยอุดหูอย่างเจ็บปวด
“กองลาดตระเวนถอยออกไป ท่านอ๋องเสด็จเเล้ ว!” เสียงทุ้มต�ำ่ ทรงพลัง
ตะโกนขึ ้น
ท่านอ๋อง? มีอ๋องจริ งๆ หรื อเนี่ย เสวี่ยขุยเบิกตาโตอย่างตระหนกกลัว
แอบมองด้ านนอกอย่างไม่อาจท�ำใจเชื่อ
โฮ่งๆๆๆ เธอเห็นเพียงทหารกลุม่ หนึง่ ก�ำลังจูงสุนขั ล่าเนื ้อวิ่งมาอย่างน่า
เกรงขาม มันเห่าหอนอย่างบ้ าคลัง่ ไม่หยุด ดูแล้ วท�ำให้ คนรู้สกึ กริ่งเกรง ด้ านหลัง
ตามมาติดๆ ด้ วยกองทหารรักษาพระองค์ซึ่งมีขบวนทัพทรงพลัง แต่ละนาย
มีทงหอกและชุ
ั้ ดธนูอยู่ในมือ ตรงเอวมีมีดโค้ งห้ อยอยู่ พวกเขาก�ำลังอารักขา
เหล่าเชื ้อพระวงศ์ชนสู
ั ้ งที่แต่งกายด้ วยชุดล่าสัตว์ ซึง่ นัง่ อยูบ่ นหลังอาชาพันธุ์ดี
ขุนนางผู้หนึง่ เอ่ยขึ ้นอย่างยินดีเจือประหลาดใจว่า “โอ้ ผลลัพธ์ยอดเยีย่ ม
เลยทีเดียว ทังหมู
้ ป่า กวางหมีลแู่ ละละมัง่ เต็มไปหมด แถมยังมีจิ ้งจอกหิมะที่ทงั ้
ล� ้ำค่าและหายากเช่นนี ้! ยินดีกบั ท่านอ๋อง ยินดีกบั ท่านอ๋อง การปิ ดล้ อมล่าสัตว์
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
24

ครัง้ นี ้ถือว่าเก็บเกี่ยวได้ มากจริงๆ แต่ก็มมิ ีสง่ิ ใดแปลก ในเมื่อท่านอ๋องแห่งแคว้ น

ฉีของเรานันใครๆ
้ ต่างล้ วนเคารพย�ำเกรง เพียงได้ ยนิ ชื่อก็ขลาดกลัวเเล้ ว มิเพียง
ราษฎรเทิดทูน สรรพสัตว์ยงั กริ่ งเกรง เหมาะสมแล้ วที่เป็ นโอรสแห่งสวรรค์ซงึ่
มาปกครองใต้ หล้ าพ่ะย่ะค่ะ”
ขุนนางอีกผู้หนึง่ รี บผสมโรง “มิผิดพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องมิเพียงมีฝีมือยิงธนู
เป็ นเลิศ ในสนามรบเองก็เป็ นผู้กล้ าเชี่ยวชาญการรบ ยากที่ผ้ ใู ดจะต้ านทาน
ดุจเทพสงครามจากบนฟ้าจุตลิ งมา ไม่มีเรื่ องยากใดที่ท�ำไม่สำ� เร็จ ไม่มีสงคราม
ใดที่ไม่ชนะ หากเทียบกับผู้กล้ าเฉกเช่นท่านอ๋องเเล้ ว อ๋องแห่งแคว้ นเฟิ งและ
แคว้ นชางลัง่ ล้ วนเป็ นได้ เพียงกุ้งขาเปลี ้ยที่แม้ แต่ม้ายังขี่ให้ ดีมิได้ พะ่ ย่ะค่ะ”
“ฮ่าๆๆ... ถูกเเล้ วๆ อ๋องไร้ ประโยชน์สองคนนัน่ นับเป็ นกุ้งขาเปลี ้ยจริ งๆ
ก�ำลังของสองแคว้ นนัน้ แม้ แต่การโจมตีเพียงครัง้ เดียวก็ต้านไว้ ไม่อยู่ หากเวลา
นันมาถึ
้ ง ภายใต้ การน�ำทัพของท่านอ๋อง แคว้ นฉีของเราสามารถบุกข้ ามแม่น� ้ำ
ไปได้ อย่างแน่นอน ท�ำลายสองแคว้ นเล็กๆ นัน่ ในครัง้ เดียว รวบรวมแผ่นดินให้
เป็ นหนึง่ ขึ ้นปกครองจงหยวน!”
สถานที่ซงึ่ คึกคักที่สดุ ของจงหยวนคือแอ่งกระทะขนาดใหญ่ที่ซงึ่ แม่น� ้ำ
ชางลัง่ กับแม่น� ้ำจวีเยวี่ยไหลมาบรรจบกัน สามแคว้ นต่างมีอ�ำนาจเหนือสถาน
ที่แห่งนี ้ หากถื อแม่น�ำ้ ชางลัง่ เป็ นตัวแบ่งเขตแดนแล้ ว ตะวันตกคือแคว้ นฉี
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
25

ตะวันออกคือแคว้ นเฟิ ง ทางทิศใต้ คอื แคว้ นชางลัง่ ทังสามแคว้

้ นต่างเป็ นเจ้ าของ
ดินแดนอุดมสมบูรณ์ซงึ่ อยูถ่ ดั เข้ ามาจากฝั่งแม่น� ้ำนับพันลี ้
บริ เวณนี ้มีภมู ิประเทศที่มีลกั ษณะพิเศษอย่างมากอยูแ่ ห่งหนึง่ ซึง่ ก็คือ
ที่ที่สามแคว้ นปกครองร่ วมกัน เรี ยกว่าเกาะนกแก้ ว มันเป็ นสันดอนทรายที่มี
ลักษณะคล้ ายกับนกแก้ วจึงได้ ชื่อเรี ยกมาเช่นนี ้ สถานที่ซงึ่ แม่น� ้ำสายใหญ่ทงั ้
สองสายไหลมาบรรจบกันมีเรื อสินค้ าอยู่เนื องแน่น เพื่อที่จะแย่งชิงโอกาส
ทางการค้ าที่มากับเรื อสินค้ าเหล่านี ้สถานที่แห่งนี ้จึงกลายเป็ นจุดยุทธศาสตร์ ที่
ส�ำคัญมาก
เกาะนกแก้ ว เคยเป็ น ตัว จุด ชนวนสงครามใหญ่ ร ะหว่ า งสามแคว้ น
หลายปี ก่ อ นหลัง จากการสู้ร บอย่ า งดุเ ดื อ ดก็ ยัง ไม่ อ าจตัด สิ น แพ้ ช นะได้
ท้ ายทีส่ ดุ ภายใต้ การตกลงอย่างฝื นใจของทังสามแคว้
้ น เกาะนกแก้ วซึง่ เป็ นพื ้นที่
ทองค�ำและน�ำมาซึ่งโอกาสทางการค้ าแห่งนีจ้ ึงถูกจัดให้ เป็ นเขตชายแดนที่
ปกครองร่วมกัน
ความหมายของสิ่งที่เรี ยกว่าการถ่วงดุลก็คือ หากดินแดนแห่งนีเ้ กิด
ข้ อพิพาทใดๆ ระหว่างแคว้ นขึ ้น ก็จะเป็ นเรื่ องง่ายดายที่จะท�ำให้ มนั กลายเป็ น
เรื่ องใหญ่ กระทัง่ กลายเป็ นสงคราม หันคมดาบห� ้ำหัน่ กันในที่สดุ
เนื่องจากปั จจุบนั แคว้ นทังสามมี
้ ก�ำลังใกล้ เคียงกัน บวกกับสงคราม
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
26

ยาวนาน เสียหายทังก�
้ ำลังคนและทรัพยากร ด้ วยเหตุนี ้สงครามจึงได้ พกั ยกลง
ชัว่ คราว ทว่าดินแดนติดขอบชายแดนมักจะมีขา่ วพิพาทเล็กๆ น้ อยๆ ให้ ได้ ยิน
อยู่บ่อ ยๆ อ๋อ งของสามแคว้ น ต่า งมี ใ จทะเยอทะยาน เห็น อี ก ฝ่ ายเป็ น เช่น
ตะปูตำ� ตา เหมือนดัง่ หนามแทงเนื ้อ จึงคอยตระเตรี ยมก�ำลังส�ำหรับท�ำการใหญ่
อยูเ่ สมอ รอเพียงถึงเวลาที่เหมาะสมจะเคลื่อนทัพ บดขยี ้อีกสองเเคว้ นในครัง้
เดียว ขึ ้นเป็ นใหญ่ในจงหยวน กลายเป็ นราชาซึง่ มีอ�ำนาจสูงสุดในเก้ าดินแดน
อย่างแท้ จริ ง
ชายซึ่งเป็ นผู้น�ำมิ ได้ สนใจการสอพลอของพวกขุนนาง เขาควบม้ า
ตรงไปข้ างหน้ าด้ วยสีหน้ าไร้ อารมณ์ สายตาเฉียบคมหรี่ ลงเล็กน้ อย คล้ ายจะ
ไม่คอ่ ยพอใจกับผลงานการปิ ดล้ อมล่าสัตว์ในครัง้ นี ้
ท่านอ๋อง? คนนี ้ก็คือท่านอ๋องที่พวกนันพู
้ ดถึงหรื อ เสวี่ยขุยที่หลบอยู่
ในถ� ้ำกลันลมหายใจอย่
้ างระมัดระวัง จ้ องมองด้ วยความรู้สกึ อกสัน่ ขวัญแขวน
ชายผู้นีม้ ี ความสูงเกิ นมาตรฐาน นั่งหลังหยัดตรงบนม้ าพันธุ์ดีสีด� ำ
มันขลับ ยิง่ ขับเน้ นให้ เขาดูดรุ ้ ายอย่างหาตัวจับได้ ยาก ดูราวกับเทพเซียน รูปร่าง
ของเขาสูงใหญ่ก�ำย�ำ อยูใ่ นชุดล่าสัตว์ที่เย็บจากหนังเสือดาว บ่งบอกถึงความ
หยาบกระด้ างและเรียบง่ายได้ อย่างชัดเจน บนศีรษะมีมาลาทีท่ �ำมาจากหินหยก
และพลอยสีเขียวทรงเหลี่ยมที่ดแู ข็งแกร่ ง ผมด�ำหนาไม่เป็ นระเบียบสะบัดพัด
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
27

ไปตามลม คิ ้วหนาเเข็งกร้ าว ประกอบกับดวงตาคมเฉียบแหลม ท�ำให้ ผ้ คู น

ไม่กล้ าล่วงเกิน สันจมูกโด่งสูงดัง่ สันเขา เครื่ องหน้ าทังห้
้ าบนใบหน้ าคมสัน
ชัดเจน คางรูปเหลี่ยมบ่งบอกถึงความห้ าวหาญ ไร้ ความปราณี
สายตาของเสวี่ ย ขุย ย้ า ยไปที่ ข้ อ มื อ และขายาวอัน แข็ ง แรงทรงพลัง
ของเขา ผิวกายตึงแน่น ไร้ ซงึ่ ไขมันส่วนเกิน กล้ ามเนื ้อทุกตารางนิ ้วทีแ่ กร่งราวกับ
เหล็กกล้ ามีพลังปะทุอยูเ่ ต็มเปี่ ยม ชายผู้นี ้ก็เหมือนกับสัตว์ป่าทีอ่ นั ตรายทีส่ ดุ ตัว
หนึง่ ดูถกู เหยียดหยันสรรพสิง่ ทังปวง
้
เขาเป็ นอ๋องจริ งหรื อ แม้ เธอจะไม่มีความรู้ เรื่ องเพชรพลอย แต่เธอก็ดู
ออกว่าอัญมณีบนมาลาหยกชิ ้นนันมี
้ ราคาไม่น้อยเลยทีเดียว ทังคั
้ นธนูและลูก
ธนูที่อยู่ในมื อเขาก็ มีอัญมณี สลักอยู่ ดูสูงค่ายิ่ง กิ ริยาท่าทางก็ เต็มไปด้ วย
ความเย่อหยิ่งอย่างผู้เป็ นราชัน เสวี่ยขุยยิ่งมองก็ยิ่งหวัน่ ใจ เหงื่อไหลซึมออกมา
ไม่หยุด
ทังหมดทั
้ งมวลนี
้ ้... คล้ ายว่าจะเป็ นความจริ ง คนพวกนี ้ไม่เหมือนกับ
ก�ำลังถ่ายละครย้ อนยุค แต่ดเู หมือนว่าเธอ... จะถูกโยนทิ ้งไว้ ในช่วงเวลาเก่าใน
อดีต
สวรรค์ เธออยากจะกรี ดร้ องเหลือเกิน แต่อยากจะฆ่าไอ้ เทวดาที่ท�ำงาน
ไม่ได้ เรื่องเเล้ วยังท�ำผิดพลาดตลอดนัน่ มากยิง่ กว่า ท�ำไม ท�ำไมต้ องให้ เธอมาอยู่
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
28

ในสถานที่พิลกึ กึกกือเช่นนี ้
ทว่าเวลานีไ้ ม่ใช่เวลามาตีโพยตีพาย เสวี่ยขุยบอกกับตัวเองว่าอย่า
ตื่นตระหนก อันดับแรก เธอจ�ำเป็ นต้ องหาสถานที่ที่มิดชิดกว่านี ้เพื่อหลบซ่อน
ให้ ดี ไม่อาจให้ คนพวกนันพบตั
้ วเธอได้ ถ� ้ำแห่งนี ้ไม่นบั ว่าปลอดภัยมากนัก ถ้ าจูๆ่
ชายผู้นนเกิ
ั ้ ดลงจากม้ าอยากจะเข้ ามาพัก แล้ วพบการมีอยูข่ องเธอเข้ า ไม่แน่วา่
เขาอาจจะเห็นเธอเป็ นเหยื่อแล้ วฆ่าทิ ้ง แล่เนื ้อเเล้ วน�ำมาต้ มกิน ฮือๆๆ ชีวิตของ
เธอคงไม่จบอนาถขนาดนันหรอกนะ
้ เสวี่ยขุยบังคับลมหายใจเข้ าออกอย่าง
ระมัดระวังเต็มที่
เวลานันพงหญ้
้ าด้ านนอกอีกฝั่งหนึง่ พลันเกิดเสียงขึ ้นเล็กน้ อย โซ่วอ๋อง
ยิงธนูออกไปหนึ่งดอกด้ วยปฏิกิริยาว่องไว กลางพงหญ้ าเกิดความอลหม่าน
ฉับพลันนันหมาป่
้ าสี่ห้าตัวก็วิ่งหนีตายออกมา
พวกขุนนางร้ องตะโกนอย่างตื่นเต้ น “มีหมาป่ า! เร็วเข้ า รี บยิงให้ ตาย!”
นี่ เ ป็ น โอกาสดี ! ต้ อ งฉวยโอกาสตอนที่ ค นกลุ่ม นัน้ ควบม้ า ไล่ ต าม
ฝูงหมาป่ าไป
เสวีย่ ขุยใช้ ทงมื
ั ้ อและเท้ าปี นออกจากถ� ้ำอย่างเงียบเชียบ หลังจากมัน่ ใจ
ว่าไม่มีใครหันมาสนใจเธอจึงรี บเผ่นแนบ
วิ่งเร็ วเข้ า วิ่งได้ ไกลเท่าไรก็วิ่งไปเท่านันแหละ
้
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
29

การเคลือ่ นไหวของเธอเบามาก คิดไม่ถงึ ว่าอ๋องผู้นนเหมื

ั ้ อนจะมีดวงตา
อีกคูต่ ดิ อยูด่ ้ านหลังเสียนี่ เขาดึงบังเหียนม้ าทันใด หมุนตัวกลับแล้ วกระโจนมา
ตามทิศทางที่เธออยู่
“หยุดเท้ า ห้ ามขยับ” โซ่วอ๋องตะโกนด้ วยเสียงคุกคามน่ากลัว
แม่เจ้ า! ท�ำไมจึงถูกพบได้ เล่า เสวี่ยขุยตกใจจนแทบจะเป็ นลม จึงเร่ ง
ความเร็ วขึ ้นเพื่อหลบหนี
ฮือๆๆ สวรรค์ได้ โปรดคุ้มครองฉันที เจ้ าแม่มา่ โจ้ ว* ได้ โปรดปกป้องฉัน
ด้ วย พระพุทธองค์ได้ โปรดรักษาลูกช้ างทีเถิด เธอยังไม่อยากถูกยิงตายจริ งๆ
ช่างเป็ นเหยื่อที่น่าสนใจ ฉี เหยาเฟิ งควบม้ าตามไล่ นัยน์ ตาด�ำเปล่ง
ประกายความตื่นเต้ น นัน่ เป็ นหญิงนางหนึ่ง อีกทังยั
้ งเป็ นหญิงที่เคลื่อนไหว
เงอะงะ วิ่งก็ช้าจนเกือบจะลื่นหัวทิ่ม นางเป็ นชาวแคว้ นฉี หรื อ เป็ นไปไม่ได้
ราษฎรของแคว้ นฉี ต่างรู้ ดี ว่าเขาหัวสิงห์ แห่งนี เ้ ป็ นเขตล่าสัตว์ ของราชวงศ์
ไม่มีใครหน้ าไหนจะอาจหาญเข้ ามาใกล้ เขาหัวสิงห์แห่งนี ้แม้ เพียงครึ่งก้ าว
เช่นนันนางเป็
้ นใคร? หรื อว่าจะเป็ นสายลับที่แคว้ นเฟิ งไม่ก็แคว้ นชางลัง่
ส่งมา

* ม่ า จ้ อโป๋ หรื อ ม่ า โจ้ ว ภาษาจี น กลางเรี ย กว่ า มาจู่ เป็ นเทวสตรี ข องจี น ที่ ไ ด้ รั บ
ความเคารพในหมูช่ าวฮกเกี ้ยน ชาวแต้ จิ๋ว และชาวจีนโพ้ นทะเล ที่ประกอบอาชีพประมง และ
เดินเรื อ
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
30

แต่ไม่ว่านางจะเป็ นใครก็ตาม นางได้ กระตุกต่อมความสนใจของเขา

เข้ าเเล้ ว ฉีเหยาเฟิ งหัวเราะอย่างบ้ าคลัง่ ยิง่ กว่าเดิม เผยแววตาแน่วแน่วา่ ต้ องได้
มาครอบครอง
พอล่าสัตว์ นานไป ไม่ว่าจะล่าได้ เสือหรื อสิงโตล้ วนไม่อาจเติมเต็ม
ความกระหายในชัยชนะของเขาได้ อีกต่อไปเเล้ ว ครัง้ นี ้เขาอยากจะล่าคนที่มี
ชีวิตเป็ นๆ คนหนึง่
เขาน้ าวสายคันธนูที่ใส่ลกู ธนูไว้ พร้ อม สองขากระชับแน่นข้ างล�ำตัวม้ า
ไล่ตามไปเร็ วดุจสายลมเเละสายฟ้า
เหอะ ยิง่ เหยื่อตืน่ กลัวและวิง่ หนีมากเท่าไร เขาก็ยงิ่ ตืน่ เต้ นเร้ าใจมากขึ ้น
เท่านัน้
เมื่ อเห็นท่านอ๋องควบม้ ามุ่งเข้ าป่ าไปพระองค์ เดี ยว เหล่าองครั กษ์
ส่วนพระองค์ผ้ มู ีใจภักดีจงึ รี บเข้ าไปขวาง
“ฝ่ าบาท โปรดอย่าเสด็จล่วงหน้ าไปโดยล�ำพังพ่ะย่ะค่ะ ด้ านหน้ าเกรงว่า
จะมีกบั ดัก”
แม้ ที่นี่จะเป็ นเขตแดนเเคว้ นฉี แต่วา่ ในรัชสมัยของฝ่ าบาทพระองค์ก่อน
แคว้ นเฟิ งและเเคว้ นชางลัง่ เคยส่งนักฆ่าลอบเข้ ามาที่แคว้ นฉีเพื่อลอบสังหาร
ท่านอ๋อง จนท่านอ๋ององค์ ก่อนเกื อบจะพลาดท่าเสียทีให้ กับนักฆ่ามาเเล้ ว
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
31

โบราณว่าไว้ รถคันหน้ าเเล่นคว�่ำไป ย่อมเป็ นข้ อเตือนใจให้ รถคันหลัง*

ในฐานะที่พวกเขาเป็ นองครักษ์ ส่วนพระองค์จึงไม่อาจไม่ระวัง และ
จ�ำเป็ นอย่างยิ่งที่จะต้ องคุ้มครองความปลอดภัยของท่านอ๋องโดยเคร่งครัด
“ถอยออกไปให้ หมด! ไม่อนุญาตให้ ตามเข้ ามา” ฉีเหยาเฟิ งออกค�ำสัง่
เสียงกร้ าว ไม่ยอมให้ องครักษ์ ตามติด เขายกคันธนูขึ ้น ก่อนจะยิงลูกธนูออกไป
สี่ดอกติดๆ กัน
ฟิ ว้ ๆๆๆ
“กรี ด้ ดดด ช่วยด้ วย ฉันไม่อยากตาย” เสวี่ยขุยที่ได้ ยินเสียงลูกธนูแหวก
ผ่านอากาศร้ องเสียงแหลมอย่างตระหนกตกใจ
ทันใดนันเอง
้ เธอก็เห็นต้ นไทรรกทึบต้ นมหึมาต้ นหนึง่ อยูเ่ บื ้องหน้ า ราก
อากาศยาวเฟื ้อยจ�ำนวนนับไม่ถ้วนห้ อยย้ อยลงมาจากกิ่ งไม้ สูงด้ านบนจน
เกือบจะสัมผัสผืนดินด้ านล่าง ดูทา่ จะเป็ นปราการป้องกันได้ เธอไม่มีเวลาคิด
อะไรมาก หมุนกายค้ อมตัวลงต�่ำอย่างรวดเร็ ว แผ่นหลังเเนบติดอยู่กบั ล�ำต้ น
ยกแขนทังสองข้
้ างป้องกันหน้ าอกเอาไว้

* รถคันหน้ าเเล่นคว�่ำไป ย่อมเป็ นข้ อเตือนใจให้ รถคันหลัง เป็ นส�ำนวน มีความหมายว่า ความ
ล้ มเหลวของคนรุ่นเก่า ย่อมเป็ นกระจกเงาของคนรุ่นหลัง

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
32

“อย่านะ อย่ายิงถูกฉันเด็ดขาดนะ!” วินาทีตอ่ มา เธอพบว่าตนเองถูก

ลูกธนูยิงตรึงไว้ กบั ต้ นไม้ ไม่อาจขยับเขยื ้อน
ไม่เสียทีทฉี่ ีเหยาเฟิ งเป็ นนักล่ามือฉมัง ลูกธนูทกุ ดอกทีป่ ล่อยออกไปไม่มี
เสียเปล่า ลูกธนูหนึง่ ในสีด่ อกปั กอยูท่ มี่ มุ เสื ้อระดับไหล่ของเสวีย่ ขุย อีกดอกหนึง่
ปั กอยูท่ แี่ ขนเสื ้อด้ านขวาของเธอ ดอกทีส่ ามปั กอยูท่ ชี่ ายเสื ้อ และดอกทีส่ ปี่ ั กอยู่
ที่ชายกระโปรงสันระดั
้ บเข่าของเธอ ทังสี
้ ่ดอกปั กจมลึกลงไปในล�ำต้ น ตรึงเธอ
ไว้ กบั ต้ นไม้ อย่างหนาแน่น
น่าตายนัก! เสวีย่ ขุยพบว่าตัวเองถูกตรึงไว้ กบั ต้ นไม้ เหมือนสัตว์ทถี่ กู ต้ อน
เธอดิ ้นรนอย่างโมโห แต่พอบิดตัวไปหนึง่ ทีก็ได้ ยินเสียงผ้ าฉีกขาดดังแควก เธอ
ตกใจก้ มหน้ าลงมองทันที สวรรค์ เสื ้อของเธอฉีกขาดออกจากกันแล้ ว รอยขาด
ตังเเต่
้ คอเสื ้อยาวลงไปถึงหน้ าอก ถึงแม้ ด้านในจะมีเสื ้อชันในสวมเอาไว้
้ แต่ความ
งดงามนันได้
้ ถกู เปิ ดเผยออกไปเสียแล้ ว
เธอพยายามดึงลูกธนูออกอย่างโมโห คิดไม่ถงึ ว่า ลูกธนูจะปั กติดเเน่น
แม้ จะออกเเรงโดยอาศัยพละก�ำลังจากนมที่ดมื่ มาก็ยงั ดึงไม่ออก เรื่ องเลวร้ ายก็
คือ หลังจากที่ดิ ้นรนอยูไ่ ม่กี่ที กลับท�ำให้ รอยขาดของเสื ้อขยายใหญ่มากขึ ้นกว่า
เดิม
“ท�ำไมมันถึงเป็ นแบบนี ้ไปได้ เนี่ย ท�ำไมฉันถึงได้ ดวงซวยขนาดนี ้”
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
33

ขณะที่เสวี่ยขุยก�ำลังเสียขวัญและร้ อนรน เสียงฝี เท้ าบ้ าระห�่ำของม้ า

ก็ดงั ขึ ้น อ๋องผู้นนควบม้
ั้ ามาอยู่ ณ เบื ้องหน้ าต้ นไทรเป็ นที่เรี ยบร้ อยแล้ ว
พอฉีเหยาเฟิ งดึงบังเหียน ม้ าพันธุ์ดีสีนิลก็หยุดลงอย่างว่าง่าย เขาพลิก
กายลงจากม้ าอย่างคล่องแคล่ว
หลังจากเดินไปได้ สองสามก้ าว เขาก็หยุดเท้ าด้ วยท่าทีไม่เดือดเนื ้อร้ อนใจ
ริมฝี ปากบางยกขึ ้นเหมือนยิ ้มแต่ไม่ยิ ้ม จ้ องมองหญิงสาวอย่างไม่หลบเลีย่ งเลย
สักนิด มองดูเสื ้อผ้ าที่ขาดวิ่นบริ เวณหน้ าอกจนเผยภาพทิวทัศน์งดงามออกมา
พออกพอใจกับฝี มือยิงธนูอนั โดดเด่นของตนเองเป็ นอย่างมากที่สร้ างผลงาน
ได้ นา่ ตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก
“ท่าน... ท่านมองอะไรน่ะ” เสวี่ยขุยโมโหจนแทบบ้ า “รี บปล่อยข้ าเร็ วๆ
เข้ า ข้ าเป็ นคน ไม่ใช่เหยื่อของท่านนะ” เธอโกรธจนอกจะแตกตายอยูแ่ ล้ ว เธอ
ขอสาบานเลยว่า ขอเพียงเธอได้ อิสระกลับคืนมา จะควักเอาลูกตาน่ารังเกียจคู่
นันออกมาให้
้ จงได้
“หึๆ...” เขากลับหัวเราะอย่างยโสและชัว่ ร้ ายยิ่งกว่าเดิม แล้ วพูดอย่าง
เฉื่อยชาว่า “ข้ าแนะน�ำว่า เจ้ าอย่าขยับมัว่ ซัว่ จะดีที่สดุ ไม่อย่างนัน...”
้ นัยน์ตา
ด�ำวาวระยับจับจ้ องอยูท่ ี่หน้ าอกกลมกลึงของเธอไม่ย้ายไปไหน
เสวี่ยขุยที่เพิ่งรู้ สึกตัวว่ายิ่งตนดิน้ รนมากเท่าไรรอยขาดของผ้ าจะยิ่ง
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
34

ขยายใหญ่ ขึน้ เท่านัน้ ชุดชัน้ ในลายลูกไม้ สีม่วงได้ โผล่ออกมาด้ านนอกถึง

ครึ่งหนึง่ แล้ ว เธอกัดฟั นอย่างโกรธแค้ น เลือกทีจ่ ะไม่ขยับเขยื ้อนอย่างชาญฉลาด
อย่างน้ อยเธอก็ไม่ยอมให้ ไอ้ คนเลวคนนี ้ได้ เห็นเป็ นบุญตาหรอก
“หึๆๆ นางหนูคนนี ้ฉลาดไม่เบา” ฉีเหยาเฟิ งขยับฝี เท้ า เดินเข้ ามาอย่าง
ใจเย็น มุมปากประดับรอยยิ ้มหลงระเริ งไม่ปิดบัง นัยน์ตาสีด�ำเป็ นประกาย
จดจ้ องหญิงสาวด้ วยสายตาแพรวพราว และค้ นพบด้ วยความตื่นเต้ นว่า เหยื่อ
ของเขาช่างงามเหลือเกิน!
หญิงสาวเบื ้องหน้ ามีรูปร่างสูงโปร่ง แม้ จะสวมใส่เสื ้อผ้ าแปลกตา แต่วา่
ลูกธนูทงสี
ั ้ ่ดอกนัน้ กลับท�ำให้ ทรวดทรงของนางนูนเว้ าเด่นชัดขึ ้นมาได้ อย่าง
น่ามอง ใบหน้ าของนางเรี ยวเล็กขาวอ่อนวัย แก้ มทังสองข้
้ างมีสีแดงระเรื่ อเป็ น
ธรรมชาติ ทว่าดวงตาสุกสกาวคูน่ นกลั
ั ้ บมีไฟโทสะแผดเผาอยู่ ถัดจากสันจมูก
ทีเ่ ชิดรัน้ ลงมาคือปากเล็กรูปกระจับ ปากของนางน่ารักกระจุม๋ กระจิม๋ เหมือนกับ
ผลอิง* สีแดงฉาน นอกจากดูอวบอิม่ แล้ วมันยังมีเสน่ห์นา่ ค้ นหา จนท�ำให้ คนรู้สกึ
อยากจะจุมพิต
สายตาชื่นชมพอใจของชายหนุ่มเลื่อนจากใบหน้ าของนางย้ ายไปที่
ร่างกาย ชมดูหน้ าอกอิ่มและทรวดทรงอรชรของหญิงสาวอย่างจาบจ้ วง

* ผลอิง หมายถึง ผลเชอรี่

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
35

ว่ากันตามความจริ งแล้ ว เครื่ องแต่งกายของนางดูแปลกประหลาดยิ่ง

มองไม่ออกอย่างสิ ้นเชิงว่าเป็ นของแคว้ นหนึง่ แคว้ นใด อีกทังกระโปรงของนาง
้
ยังยาวถึงแค่หวั เข่า เผยให้ เห็นเรี ยวขายาวสวยคูห่ นึง่
ฉีเหยาเฟิ งมุน่ คิ ้วดกหนาอย่างสนอกสนใจ ต่อให้ เป็ นนางร�ำหอโคมเขียว
ก็ไม่สวมชุดกระโปรงทีเ่ ปิ ดเผยเพียงนี ้ดังนันฐานะของนางจึ
้ งน่าสงสัยอย่างทีส่ ดุ
แต่จะท�ำอย่างไรได้ เล่า ในเมือ่ นางเป็ นหญิงงามผู้มเี รือนร่างเย้ าใจถึงเพียงนี ้แล้ ว
แต่ไหนแต่ไรเขาก็มกั ล�ำเอียงรักหญิงงาม มิเคยปล่อยให้ พลาดไปเสียที
เขามองออกว่านางมีโครงร่างบอบบาง เอวน้ อยโอบได้ ไม่เต็มมือ สะโพก
โค้ งงอนถูกกระโปรงยาวถึงเข่าปิ ดคลุมอยู่ ขาทังคู
้ ่ขาวเนียนละเอียดดุจหิมะ
ไร้ ซงึ่ รอยต�ำหนิ แต่สงิ่ ที่ท�ำให้ เขาไม่อาจละสายตาไปได้ เลย คือผิวกายบริ เวณ
ทรวงอกทีข่ าวกว่าน� ้ำค้ างและหิมะ ความกลมกลึงของมันกระตุ้นให้ เขาเลือดร้ อน
นัยน์ตาด�ำของเขาทอประกายเข้ มขึ ้น
“สรุ ปท่านมองพอเเล้ วหรื อยัง ปล่อยข้ าไป แล้ วเอาลูกธนูของท่าน
ออกไปให้ พ้นด้ วย!” ถูกสายตาที่เต็มไปด้ วยการรุ กรานจดจ้ อง เสวี่ยขุยโมโห
จนแก้ มทังสองแดงก�
้ ่ำ ผู้ชายคนนี ้น่ารังเกียจจริ ง ไม่เพียงใช้ ธนูยิงเธอติดไว้ กบั
ต้ นไม้ อย่างโรคจิต ยังถึงขันส�
้ ำรวจเธอทังบนล่
้ างอย่างไม่สำ� รวมสักนิด สายตา
ร้ อนเเรงเปิ ดเผยคูน่ นท�
ั ้ ำให้ เธอทังกระสั
้ บกระส่ายทังโมโหเดื
้ อดดาล
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
36

ดวงตาเบื ้องลึกของฉีเหยาเฟิ งปรากฏรอยขบขันเข้ มขึ ้น ถามอย่างชอบใจ

นักหนาว่า “เจ้ าเป็ นใคร? เป็ นคนของแคว้ นใด? มีชื่อเรี ยกว่าอย่างไร?”
จากเสื ้อผ้ าของนาง เขามัน่ ใจว่านางไม่ใช่คนของแคว้ นฉีอย่างเเน่นอน
ดังนันนางน่
้ าจะเป็ นสายลับทีแ่ คว้ นชางลัง่ ไม่กแ็ คว้ นเฟิ งส่งมา คิดจะใช้ แผนสาว
งามมาปั่นหัวเขางันหรื
้ อ เหอะๆ รอยยิ ้มมุมปากของเขามองดูแล้ วน่าสะพรึงกลัว
กว่าเดิม
ความจริงแล้ ว สายลับคนนี ้ถึงแม้ จะสวยไม่เลว แต่อารมณ์เลวร้ ายยิง่ นัก
ความอ่อนหวานนุ่มนวลสักนิดก็ไม่มี ทว่าท่าทางที่ถลึงตาด่าคนนันยั
้ งนับว่า
มีเสน่ห์อยูเ่ ต็มเปี่ ยม มองดูไปก็นา่ รักอยูท่ ีเดียว
หึๆ ในวังหลังต้ องพบเจอกับเหล่าหญิงสาวที่ประจบประแจงเพื่อแย่งชิง
ความโปรดปรานอยู่ทกุ เมื่อเชื่อวัน ไม่มีหญิงนางใดจะเป็ นตัวของตัวเองเลย
สักคน หญิงงามอารมณ์ร้ายนางนี ้กลับท�ำให้ ดวงตาของเขาลุกวาวได้ ท้ าทาย
ความกระหายในชัยชนะอย่างสิ ้นเชิง
เสวี่ยขุยร้ องหึอย่างไม่สบอารมณ์ “ข้ าไม่จ�ำเป็ นต้ องตอบค�ำถามท่าน นี่!
ท่านรี บเอาธนูพวกนี ้ออกไปสิ ได้ ยินไหมเนี่ย”
ฉีเหยาเฟิ งยังคงรักษาท่าทีอ้อยอิ่งสบายอารมณ์ แล้ วจ้ องมองหญิงสาว
ต่อไปอย่างสนุกสนาน พลางถูมือทังสองข้
้ างไปมา เขาจะฝื นใจช่วยเอาตัวนาง
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
37

ลงมาจากต้ นไม้ ได้ อย่างไรกัน ในเมื่อภาพที่นางถูกตรึ งไว้ กับต้ นไม้ มนั ช่างดู
มีเสน่ห์เย้ ายวนใจคนถึงเพียงนัน้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความงามของอกสาว...
“เจ้ ายังไม่ได้ ตอบค�ำถามของข้ า” เขาหัวเราะเปิ ดเผยแฝงความชัว่ ร้ าย
นัยน์ตาด�ำทอแสงเป็ นประกาย
“แม่นางน้ อย เจ้ าควรรู้ ไว้ นะว่าเจ้ าได้ กระท�ำความผิดหลายข้ อนัก ข้ อ
หนึง่ จากอาภรณ์ของเจ้ าข้ าเดาได้ วา่ เจ้ าไม่ใช่คนของแคว้ นฉีอย่างแน่นอน เช่น
นันเจ้
้ าคงจะเป็ นสายลับที่แคว้ นเฟิ งไม่ก็แคว้ นชางลัง่ ส่งมาใช่หรื อไม่ ข้ อสอง ไม่
ว่าเจ้ าจะเป็ นคนของแคว้ นใดก็ตาม แต่อาจหาญรุกล� ้ำเข้ ามาในเขตเขาหัวสิงห์
ซึง่ เป็ นเขตล่าสัตว์พเิ ศษของข้ า มันก็คอื การขัดบัญชา ว่ากันตามเหตุและผลแล้ ว
พิจารณาให้ ตดั สินโทษประหารได้ ข้ อสาม เจ้ าไม่มีความเคารพย�ำเกรงต่อข้ า
วาจาค�ำพูดไร้ ซงึ่ มารยาท ไม่วา่ จะเป็ นความผิดข้ อใดก็แล้ วแต่ที่กล่าวมา ล้ วน
แต่สามารถท�ำให้ เจ้ าหัวหลุดลงพื ้นได้ ทนั ที หากร้ ายแรงหน่อย จะตัดสินโทษ
ประหารเก้ าชัว่ โคตรก็ยงั ได้ เข้ าใจหรื อไม่”
ใบหน้ ามีเสน่ห์ราวกับปี ศาจขยับเข้ ามาใกล้ กลิ่นอายความบ้ าระห�่ำ
ของบุรุษเพศปกคลุมไปรอบกายเธอ เขาเหมือนยิ ้มและไม่ยิ ้ม พลางหยิบเอามีด
โค้ งทีห่ ้ อยอยูต่ รงเอวขึ ้นมา บนมีดฝังทับทิมล� ้ำค่าทอประกายสวยงามอยูจ่ �ำนวน
มาก เขาใช้ คมฝักเย็นเยือกค่อยๆ ไล้ ไปตามเส้ นผมของนาง แล้ วลากลงไปจนถึง
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
38

ดวงหน้ ารูปไข่ออ่ นเยาว์

ใบหน้ าหล่อเหลาโดดเด่นเผยรอยยิ ้มน้ อยๆ ดูแปลกประหลาด
“กลัวรึ? กลัวตายหรื อไม่เล่า?”
แม้ เข่าจะสัน่ ระริกเพราะถูกท�ำให้ ตกใจกลัว แต่เสวีย่ ขุยยังสัง่ ไม่ให้ ตวั เอง
เป็ นลมล้ มพับไปเสียก่อน มีสติเข้ าไว้ ! มีสติเข้ าไว้ !
เธอส่งเสียงหึพลางตอบว่า “ค�ำพูดไร้ สาระพูดให้ มนั น้ อยหน่อยเถอะ! ใน
เมื่อตกอยู่ในมือของคนโรคจิตอย่างท่าน ถือว่าข้ าโชคร้ ายเอง อยากฆ่าก็ฆ่า
ไม่จ�ำเป็ นต้ องพูดให้ มากความ” เหอะ คนจริ งฆ่าได้ หยามไม่ได้ แม้ เธอจะเป็ น
สาวสวยตัวเล็กๆ แต่ก็มีปณิธานใหญ่ยิ่ง!!!
“ฮ่าๆๆ ช่างประหลาดคนนัก” เขาเลิกคิ ้วก่อนระเบิดเสียงหัวเราะบ้ าคลัง่
ยิ่งกว่าเดิม ใบหน้ าเต็มไปด้ วยความสนุกสนาน เดิมทียังหลงเข้ าใจว่าการ
ล่าสัตว์ครัง้ นี ้คงเหมือนกับครัง้ อื่นๆ ทัว่ ไป คาดไม่ถงึ เลยว่า จะท�ำให้ เขาได้ พบ
กับเหยื่อสาวแสนสวยที่ทงดุ
ั ้ ร้ายทรงเสน่ห์ ซ� ้ำยังงดงามเจ้ าอารมณ์เช่นนี ้
เขาไล้ ปลายนิ ้วผ่านหน้ าผากเกลี ้ยงเกลาเนียนละเอียดของหญิงสาวช้ าๆ
อย่างทะนุถนอม ลมหายใจร้ อนแผดเผาเป่ ารดใส่ข้างหู เสียงทุ้มต�่ำเย้ ายวน
กระซิบแผ่ว “คนงาม บอกข้ ามาก่อนสิวา่ ใครเป็ นคนส่งเจ้ ามา และจุดประสงค์
ของเจ้ าคืออะไร”
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
39

กลิน่ อายบ้ าระห�ำ่ ของเขาแผ่คลุมตัวเธอ เสวีย่ ขุยรู้สกึ ว่าเลือดในกายพลัน

ร้ อนรุ่ มขึน้ มา ริ มฝี ปากของเขาห่างจากเธอไปนิดเดียว เพียงแค่เขาขยับมา
ข้ า งหน้ า อี ก หน่ อ ยก็ จ ะสามารถจู บ หน้ า ผากเธอได้ แ ล้ ว อี ก ทัง้ ระยะห่ า ง
อันคลุมเครือนี ้ท�ำให้ เธอรับรู้ได้ อย่างชัดเจนถึงความร้ อนทีแ่ ผ่ออกมาจากทัว่ กาย
ชายคนนี ้ ความรู้สกึ ของหญิงสาวว้ าวุน่ ไม่เป็ นสุข แยกไม่ออกว่าจริ งๆ แล้ วเป็ น
ความขลาดกลัวหรื อว่า...
“พูดเร็ วเข้ า” เขามองดูนางที่ทงลนลานขลาดกลั
ั้ วและทังดู
้ มีเสน่ห์ยวน
อย่างพึงใจ “รี บบอกความจริ งมา ข้ าฉีเหยาเฟิ งเป็ นถึงโซ่วอ๋องแห่งแคว้ นฉี ขอ
เพียงเจ้ ายอมสารภาพออกมาอย่างไม่มปี ิ ดบัง ข้ าสามารถละเว้ นหนึง่ ชีวติ ให้ เจ้ า
ได้ ”
โซ่วอ๋อง? เสวี่ยขุยใจกระตุกวูบ ยังจ� ำค�ำพูดที่ เทวดาเคยบอกไว้ ได้
อย่างแจ่มชัด พวกเธอต้ องท�ำให้ อ๋องทัง้ สามจับมือปรองดองกัน เซียวอ๋อง
โซ่วอ๋อง ลี่ออ๋ ง
ถ้ าอย่างนันผู
้ ้ ชายคนนี ้ก็คอื โซ่วอ๋องสินะ มองดูทา่ ทีไร้ อารยธรรมของเขา
แล้ ว เหมือนกับสัตว์ป่าตัวหนึ่งอย่างไรอย่างนัน้ ช่างสมชื่อเสียจริ ง* แต่สิ่งที่
น่าตายที่สดุ ก็คือ มือของเขายังคงป้วนเปี ย้ นไปมาบนหน้ าผากของเธออย่าง

* โซ่ว (獸) หมายถึง สัตว์ป่า และยังอุปมาถึงค�ำว่า ชัว่ ช้ า ป่ าเถื่อน ได้ เช่นกัน

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
40

เอาแต่ใจและไม่ร้ ูส�ำนึก ถึงขันลากมาลงมาถึ

้ งล�ำคอของเธอแล้ ว!
ปลายนิ ้วของเขาร้ อนลวกราวกับแฝงมนต์ลกึ ลับ ผิวหนังทุกส่วนทีถ่ กู มือ
เขาลากผ่านล้ วนปรากฏรอยสีชมพูบางๆ ขึ ้นมาชันหนึ
้ ง่ เกินไปแล้ วนะ เธอขอ
ห้ ามไม่ให้ เขามาหลอกแต๊ ะอัง๋ อีกต่อไป
“เก็บมือสกปรกของท่านไปซะ ไม่อนุญาตให้ มาถูกตัวข้ าอีก” เสวี่ยขุย
ถลึงตาจ้ องเขาอย่างดุร้าย “ข้ าไม่ใช่สายลับบ้ าบออะไรนัน่ เชื่อไม่เชื่อก็แล้ วแต่
ท่าน อยากจะฆ่าจะแกงก็เชิญเลย!”
พูดจบเธอก็หลับตาลงอย่างยอมรั บชะตากรรม รอคอยรสชาติของ
ความตายอย่างหวาดกลัว ฮือๆๆ เธอช่างโชคร้ ายจริ งๆ ไม่งา่ ยกว่าจะมีโอกาส
ฟื ้นคื นชี พ คิดไม่ถึงว่าต้ องมาตกอยู่ในเงื อ้ มมื อของอ๋องเลวกระหายเลือด
โหดเหี ้ยม อีกเดี๋ยวก็จะต้ องตายแล้ ว...
มองดูริมฝี ปากของนางซึง่ สัน่ ระริ กเพราะขลาดกลัว ฉีเหยาเฟิ งยกยิ ้มที่
ดูราวกับปี ศาจ เขาเข้ าไปใกล้ นาง ชมดูผิวพรรณนวลละเอียดไร้ ราคีอย่างพอใจ
สูดดมกลิน่ หอมดอกไม้ จากกายของนาง นิ ้วมือลากไล้ ไปถึงปากแดง เคล้ นคลึง
อย่างมีเลศนัย หยอกล้ อกลีบปากงามหยดย้ อย
“ไม่ต้องกลัว ผ่อนคลายลงเถอะ ข้ าไม่ฆา่ เจ้ าในทันทีหรอก” จ้ องมองดวง
หน้ าเล็กของนางกลายเป็ นสีแดงเรื่ อทัว่ ใบหน้ าอย่างพอใจ แต่ย่ิงรู้ สึกพอใจ
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
41

มากขึ ้นเมื่อปลายนิ ้วสัมผัสถึงความนุม่ ลืน่ ราวกับผ้ าไหมชันดี

้ เขาเชื่อว่าผิวกาย
ทัว่ ทุกส่วนทังบนล่
้ างของแม่นางน้ อยผู้นี ้จะต้ องนุม่ ลื่นราวกับผ้ าไหมเป็ นแน่!
ผ่อนคลาย? ผ่อนคลายหรื อ? เสวี่ยขุยโมโหจนแทบปรอทแตก
ผู้ชายสมควรตายคนนี ้ตรึงเธอไว้ กบั ต้ นไม้ แล้ วยังแต๊ ะอัง๋ โดยการใช้ มือ
ลูบขึ ้นๆ ลงๆ อีก ตอนนี ้ยังมาบอกให้ เธอผ่อนคลายอย่างหน้ าไม่อาย นี่มนั
ไม่เกินไปหน่อยหรื อ
“หยุดมื อ ข้ าขอเตือนท่าน ห้ ามมาแตะต้ องหน้ าของข้ าอีก...ว้ าย!”
ค�ำพูดของเธอยังไม่ทนั กล่าวจบดี ก็เห็นแสงวาบเข้ าตา สวรรค์! คนป่ าเถื่อนก็ยงั
ป่ าเถื่อนอยูว่ นั ยังค�่ำ เขาดึงมีดออกมาแล้ ว เขาจะฆ่าเธอแล้ วจริ งๆ
เสวี่ยขุยหลับตารออย่างจ�ำนนต่อชะตากรรมอยูน่ าน แต่กลับไม่พบกับ
ความเจ็บปวดสักเล็กน้ อย เธอลืมตาขึ ้นมาอย่างระงับความสงสัยไว้ ไม่อยู่ เห็น
เพียงชายที่อยูเ่ บื ้องหน้ าถือมีดไว้ ในมือ หัวเราะอย่างจองหอง
ฉีเหยาเฟิ งเอ่ยอย่างชัว่ ร้ าย “ไม่ต้องเกร็ ง ข้ ารู้ ว่าเจ้ าไม่ชอบลูกธนูฝัง
ทับทิมของอ๋องเช่นข้ า ดังนัน้ จึงหวังดีจะช่วยเจ้ าตัดลูกธนูออกให้ เท่านัน”
้
เสวีย่ ขุยก้ มหน้ าลงมอง จึงเห็นว่าเขาใช้ มดี โค้ งตัดลูกธนูออกไปแล้ วจริงๆ
แต่ตดั ออกไปเพียงแค่ครึ่ งเดียว ส่วนหัวของธนูยงั คงปั กติดอยู่กบั ต้ นไม้ อย่าง
แน่นหนา เธอก็ยงั คงถูกตรึงกับต้ นไม้ เป็ น ‘สินค้ าตัวโชว์’ อยูด่ ี
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
42

เธอโมโหยิ่งกว่าเดิม ชายน่าตายคนนี ้ที่แท้ ก็แค่ต้องการปั่ นหัวเธอ อยาก

เห็นท่าทีหวาดกลัวของเธอ ถือว่าเธอดวงโคตรซวยละกัน ถึงต้ องมาตกอยูใ่ นก�ำ
มือเขา ให้ เขากลัน่ แกล้ งได้ ตามใจชอบ
เธอระเบิ ด อารมณ์ ด่า ออกมา “ท่า นมัน ก็ แ ค่อ๋อ งโง่ เ ง่ า โหดเหี ย้ มไร้
คุณธรรม ปั่นหัวข้ าแบบนี ้มันสนุกมากนักหรือไง ท่านๆๆ… ท่านตายสักหมืน่ ครัง้
ก็ยงั ไม่พอ!”
ฉีเหยาเฟิ งตังแต่
้ เกิดมาก็ถกู วางตัวให้ เป็ นรัชทายาทของแคว้ นฉี ความ
ฉลาดปราดเปรื่ องที่ติดตัวมาแต่ก�ำเนิดท�ำให้ เขาได้ รับความโปรดปรานจาก
เสด็จพ่ออย่างหมดสิ ้นมาตังแต่
้ ยงั เยาว์ เขาขึ ้นครองราชย์เป็ นอ๋องอย่างราบรื่ น
ไร้ อปุ สรรค ได้ รับความเคารพนับถือจากคนมากมาย ไม่เคยมีใครหน้ าไหนกล้ า
ด่าทอเขาเช่นนี ้มาก่อน ซ� ้ำนางยังด่าว่าเขาเป็ นอ๋องโง่เง่าโหดเหี ้ยมไร้ คณ
ุ ธรรม
ว่าตามเหตุผลแล้ ว เขาสมควรเกรี ย้ วกราดตีหน้ าถมึงทึง แล้ วฆ่าหญิงนางนี ้
ให้ จบๆ ไปเสีย แต่ทว่ามันแปลกพิลกึ เมือ่ เห็นตัวนางสัน่ เทิ ้มด้ วยความโมโห และ
มี หยดน� ำ้ ตาที่ คลออยู่หางตา หัวใจของเขาคล้ ายถูกอะไรบางอย่างพุ่งชน
อย่างแรง ความรู้สกึ สายหนึง่ ที่ทงแปลกใจ
ั้ ซับซ้ อน และตื่นเต้ นก็พลันกระจาย
ไปทัว่ ทรวงอก
สนมชายามากมายของเขาล้ วนงานเพริศพริง้ ทว่าแต่ละนางล้ วนประจบ
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
43

เอาใจแย่งชิงความโปรดปรานจากเขาอย่างไม่คดิ ชีวติ แม้ ลกึ ๆ เเล้ วพวกนางจะ

ไม่ได้ เต็มใจเลยก็ตาม ส�ำหรับเขาแล้ วหญิงเหล่านี ้ล้ วนเหมือนกันหมด เขาไม่
เคยพบเจอหญิ งที่บงั อาจและตรงไปตรงมาเช่นนีม้ าก่อน ความเกรี ย้ วกราด
ของนาง ความขลาดกลัวของนาง ความน่าสงสารไปเสียทุกที่ของนางก�ำลัง
ดึงดูดเขาด้ วยพลังมหาศาล
นับตังแต่
้ ที่ฮองเฮาของเขาป่ วยและตายจากไป นี่เป็ นครัง้ แรกที่เขารู้สกึ
อยากจะปกป้องคุ้มครองหญิงสักคนหนึง่ อย่างแท้ จริ ง
นัยน์ ตาซึ่งเต็มไปด้ วยความต้ องการเอาชนะค่อยๆ ถูกแทรกซึมด้ วย
ความอ่อนโยน เขาขยับมือและดึงหัวธนูออกอย่างง่ายดาย หัวเราะอย่างสุภาพ
อ่อนโยน “ข้ าไม่ควรเอาเจ้ าตรึงไว้ กบั ต้ นไม้ เจ้ าเป็ นอิสระแล้ ว”
เสวี่ยขุยมองการเคลื่อนไหวที่ต่อเนื่องของเขาอย่างทังตกใจและมึ
้ นงง
เหอะ ถือว่าเป็ นคนเผด็จการที่ยงั พอมีความดีในจิตใจหลงเหลืออยูบ่ ้ าง เธอลอง
ก้ าวเท้ าไปข้ างหน้ า แต่เท้ าทังสองข้
้ างกลับอ่อนแรงเหมือนปุยฝ้าย ออกแรงไม่
ได้ เลย น่าอายนัก! คงเพราะก่อนหน้ านี ้ออกแรงวิ่งหนี แล้ วยังจะถูกตรึงไว้ กบั
ต้ นไม้ จนเครี ยดเกร็ งไปหมด เรี่ ยวแรงทัว่ ทังร่้ างของเธอดูเหมือนว่าจะถูกใช้ ไป
จนหมดสิ ้นแล้ ว
“ระวัง!”
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
44

เมือ่ เห็นว่าหญิงสาวก�ำลังจะหกล้ ม ฉีเหยาเฟิ งพลันยืน่ มือเข้ าไปประคอง

เสวี่ยขุยจึงล้ มลงสูแ่ ผงอกกว้ างอันอบอุน่ ในทันใด ไอร้ อนของบุรุษเพศอบอวล
และปะปนเข้ ากับลมหายใจของเธอ โจมตีจดุ ไวต่อสัมผัสของหญิงสาวไปทัว่
ทุกส่วน
“ข้ ายืนเองได้ ” เสวีย่ ขุยเขินอายจนหน้ าแดง คิดอยากจะผลักเขาออก แต่
ขาทังสองข้
้ างของเธอไม่มีแรงจะยืนด้ วยซ� ้ำ ยิ่งพยายามจะรักษาระยะห่างจาก
เขามากเท่าไร เนื ้อตัวของเธอก็ยงิ่ เบียดแนบเข้ าไปในอ้ อมกอดของเขาอย่างโรย
เเรงมากยิ่งขึ ้น
นี่เป็ นครัง้ แรกที่เธอได้ สมั ผัสผู้ชายอย่างใกล้ ชิดถึงเพียงนี ้ เธอไม่เคยรู้
มาก่อนเลยว่า ทีแ่ ท้ แล้ วแผ่นอกของบุรุษจะแข็งแรงกว้ างใหญ่ขนาดนี ้กล้ ามเนื ้อ
บึกบึนแนบติดอยู่ภายใต้ เสื ้อผ้ า อุณหภูมิร้อนไหม้ ของเขาโอบล้ อมรอบตัวเธอ
มือใหญ่กระชับแน่นทีเ่ อวน้ อยของเธอ เปลวเพลิงร้ อนระอุกเ็ หมือนจะแทรกผ่าน
เข้ าสูผ่ ิวกายและเลือดของเธอไปด้ วย ท�ำให้ หวั ใจเธอสูบฉีดรัวเร็ว
เธออายจนไม่ร้ ู จะวางมือเอาไว้ ตรงไหน ทังยั
้ งไม่แน่ใจว่าเพราะเหตุใด
ตนเองจึงไร้ เรี่ ยวแรงถึงเพียงนี ้ เธอเงยหน้ าเผยดวงตาเป็ นประกายแล้ วพูดด้ วย
ริ มฝี ปากสัน่ ระริ ก “ได้ โปรด ได้ โปรดปล่อยข้ าไป”
หญิงงามในอ้ อมแขนเขินอายได้ อย่างน่ารัก ตัวนุ่มนิ่มราวกับไร้ กระดูก
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
45

นัยน์ตาเปล่งประกายวาววับกับปากกลีบดอกไม้ ดเู หมือนจะมีพลังเชื ้อเชิญอัน

แรงกล้ าแผ่ออกมา แววตาโดดเดี่ยวของฉีเหยาเฟิ งเข้ มขึ ้น ใบหน้ าใหญ่โน้ ม
ลงไปอย่างไม่ลงั เล ประกบปิ ดปากหญิงสาวด้ วยความรุนแรง
จูบของเขาช่างบ้ าคลัง่ ราวกับเจ้ าของที่ดินผู้โอหังก�ำลังส�ำรวจพืน้ ที่
ของตน เขาบดเค้ นเต็มแรงบนริมฝี ปากหวานทีน่ า่ รัก เหมือนก�ำลังจูบกับดอกไม้
ที่เบ่งบานดอกหนึ่ง ปลายลิ ้นรุ กล� ้ำเข้ ามาในโพรงปากเธออย่างดุดนั ดูดกลืน
กลิน่ หอมของเธอ ไล่ตามเรี ยวลิ ้นเล็กที่หอมเหมือนดอกติงเซียง
สวรรค์ เขาจูบเธอได้ อย่างไรกัน? เธอควรจะตบเขาแรงๆ สักหนึง่ ฝ่ ามือ
ไม่ใช่ให้ เขาท�ำตามใจปรารถนาอย่างหน้ าไม่อายเช่นนี ้เสวี่ยขุยออกแรงบิดกาย
ก้ าวถอยหลังมาเรื่ อยๆ แต่กลายเป็ นว่าพาตัวเองกลับมาติดที่ต้นไม้ อีกครั ง้
แผ่นหลังของเธอถูกยันไว้ ด้วยล�ำต้ น ไม่อาจสลัดหลุดจากจูบร้ อนแรงราวกับ
เปลวเพลิงร้ อนระอุนี ้ได้
ปลายลิ ้นของเขาหยอกล้ ออยูใ่ นปากสวยของเธอ ดูดกลืนน� ้ำค้ างหวาน
ปานน� ้ำผึ ้ง ไม่ให้ โอกาสเธอได้ พกั หายใจเลยสักนิด พลังงานความร้ อนแผดเผา
ไปทัว่ จุดไวอ่อนไหวของคนทังคู
้ ่ มือใหญ่สมั ผัสแนบชิดกับความโค้ งเว้ าอรชรซึง่
มีเสือ้ ผ้ าขวางกัน้ อยู่ ทัง้ ล�ำคอ ทรวงอกและเอวน้ อยของเธอถูกเปลวเพลิง
เร้ าอารมณ์โถมสาดครัง้ เเล้ วครัง้ เล่า
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
46

ไม่ร้ ูวา่ ผ่านไปนานเท่าไร ในทีส่ ดุ เขาก็ปล่อยปากทีบ่ วมเจ่อของเธออย่าง

พอใจ ดวงตาด�ำสนิทเปล่งประกายราวกับเป็ นผู้มีชยั อย่างสมบูรณ์
“เฮือกๆๆ...” เสวี่ยขุยสูดอากาศบริ สทุ ธิ์อย่างตะกรุมตะกราม เกือบจะ
คิดว่าตนต้ องขาดอากาศตายเสียแล้ ว เมือ่ เหลือบไปเห็นมุมปากของเขากระหยิม่
ยิ ้มอยากภาคภูมิใจ เธอทังอายและโมโหในทั
้ นใด น่าเกลียดที่สดุ ท�ำไมเธอถึง
ถูกเขาจูบจนหัวใจเต้ นไม่เป็ นจังหวะ โลกหมุนเคว้ งได้ เล่า เธอไม่อยากเชื่อเลย
จริ งๆ ว่าผู้หญิงคนนี ้คือตัวเธอเอง และไม่กล้ ามองปี ศาจตนนันแม้
้ อีกสักหน จึง
ก้ มหน้ างุดคิดหนี คาดไม่ถงึ ว่าจะถูกฉีเหยาเฟิ งคว้ ามือทังสองข้
้ างไว้
ฉีเหยาเฟิ งเอ่ยเสียงกังวาน “อย่าหนีเลย แม่นาง กลับวังไปกับข้ า ข้ าจะ
แต่งตังเจ้
้ าเป็ นพระชายา ทรัพย์สนิ เงินทองชื่อเสียงเกียรติยศล้ วนมอบให้ เจ้ าได้
อย่างไม่มีหมดสิ ้น”
หลังจากผ่านจูบเมื่อสักครู่ นี ้ เขายิ่งมัน่ ใจกว่าเดิมว่าตนต้ องการหญิง
คนนี ้ เขาเชื่อมัน่ ว่านางไม่ได้ เป็ นสายลับที่แคว้ นอริ สง่ มาเป็ นแน่ ยิ่งไปกว่านัน้
ต่อให้ หญิ งนางนีเ้ ป็ นสายลับเขาก็ไม่กลัว เขาเป็ นผู้กล้ า พละก�ำลังโดดเด่น
เหนื อผู้ใด แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยกลัวใครหน้ าไหน แน่นอนว่ายิ่ งไม่มีทาง
หวาดกลัวหญิงนางนี ้ ในสายตาของเขา สตรี เพียงเหมาะจะอยูบ่ นเตียงให้ บรุ ุษ
ได้ เสพสุข ไม่มีทางสร้ างอันตรายใดๆ ได้ อยูแ่ ล้ ว ไม่วา่ บุรุษหรื อสตรี ล้วนมีแต่จะ
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
47

รับใช้ อยูใ่ ต้ เท้ าเขาอย่างนอบน้ อมเชื่อฟั ง เขาเชื่อว่าสตรี นางนี ้ก็มิใช่ข้อยกเว้ น

เหนือสิง่ อืน่ ใด เขาติดใจรสชาติในปากของนาง มันหวานหอมเหมือนกับ
้ งมีรสสะอาดบริ สทุ ธิ์สายหนึ่งปะปนอยู่ด้วย มันปลุกเร้ าความ
ลูกท้ อสุก ทังยั
กระหายอันบ้ าคลัง่ ของเขา เขายิ่งชอบดวงหน้ าน้ อยงามกระจ่างที่ขึ ้นสีแดงเรื่ อ
อย่างง่ายดายมากกว่า ชอบผิวนุม่ นิม่ ของนาง ชอบดวงตาทีป่ ระเดีย๋ วก็โมโหร้ าย
ประเดี๋ยวก็ขวยเขิน
ไม่วา่ นางจะมีฐานะอะไร นับแต่นี ้ต่อไปเขาจะให้ นางเข้ าใจอย่างชัดเจน
ว่าเขาคือนายของนาง คือสามี ของนาง คือราชันของนาง มีเพียงเขาที่จะ
ครอบครองนางได้ อย่างสมบูรณ์
แต่งตังเป็
้ นพระชายา? เสวี่ยขุยตะลึงงัน ไม่สิ เธอไม่อยากเป็ นพระชายา
ที่โชคร้ ายของอ๋องเผด็จการนี่ เธอยิ่งไม่สนใจจะเข้ าสูก่ ารแก่งแย่งที่ซบั ซ้ อนของ
เหล่าสนมชายาด้ วย
เธอรี บตอบ “ข้ าไม่กลับวังไปกับท่านหรอก ความจริ งแล้ วท่านไม่เข้ าใจ
ข้ า... จริ งๆ แล้ วข้ าไม่ใช่คนในยุคนี ้ ข้ าจะต้ องไปจากที่นี่ในเร็ ววันนี ้แหละ”
เธอไม่ร้ ูวา่ ขันตอนไหนกั
้ นแน่ที่เกิดปั ญหา แต่วา่ เธอจะพยายามตามหา
เทวดาโง่เง่าที่ชอบท�ำเรื่ องผิดพลาดองค์นนให้
ั ้ พบ ร้ องขอให้ เทวดาส่งเธอกลับสู่
ศตวรรษที่ 21
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
48

ฉีเหยาเฟิ งมุน่ คิ ้วดกเข้ มอย่างไม่พอใจ “ไม่ใช่คนในยุคนี ้ หมายถึงสิง่ ใด

กัน”
“มันยากจะอธิบายน่ะ สรุปก็คือ ข้ าไม่กลับไปกับท่านแน่ๆ”
แววตาของเขาคมปลาบ เอ่ยถามออกมาพลัน “เจ้ ามีนามว่าอะไร”
ภายใต้ สายตาเยียบเย็นที่จ้องมาอย่างกดดัน เสวีย่ ขุยพลันรู้สกึ เรี่ ยวแรง
หดหาย ชายคนนี ้มีพลังสายหนึง่ ที่ท�ำให้ คนยอมเชื่อฟั งเขา เธอเอ่ยตอบไปโดย
ไม่ได้ ตงใจว่
ั ้ า “ข้ าชื่อเจียงเสวี่ยขุย แต่วา่ ข้ ากลับวังไปกับท่านไม่ได้ จริ งๆ แล้ วยิ่ง
เป็ นผู้หญิงของท่านไม่ได้ ใหญ่เลย”
เขาเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “ข้ าคืออ๋อง ค�ำสัง่ ของข้ ามีหรื อจะฝ่ าฝื นง่ายเพียง
นัน?”
้
เขาพูดไปก็ถอดเสื ้อคลุมกันลมปักลายมังกรขีเ่ มฆหมอกออกอย่างว่องไว
หลังจากใช้ มนั คลุมกายให้ เธอเเล้ ว ค่อยตะโกนด้ วยเสียงอันดังว่า “แม่ทพั ฮัว่ !”
“หม่อมฉันอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ” นายทหารยศสูงนายหนึง่ สาวเท้ าก้ าวขึ ้นมา
เบื ้องหน้ าทันที ความจริ งกองทหารรักษาพระองค์คอยดูแลความปลอดภัยของ
ท่านอ๋องห่างออกไปไม่เกินสิบก้ าวตังแต่
้ แรกอยู่แล้ ว แม้ จะพยายามเว้ นระยะ
ห่างเล็กน้ อย แต่ถงึ กระนันพวกเขาก็
้ ดอู อกว่าท่านอ๋อง ‘ก�ำลังยุง่ ’ อยู่ ดังนันนอก
้
เสียจากว่าพระองค์จะเรี ยกหาเองเเล้ ว พวกเขาก็ไม่กล้ าท�ำเสียงรบกวน
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
49

ฉีเหยาเฟิ งสัง่ การ “ถ่ายทอดค�ำสัง่ ลงไป การล่าสัตว์ประจ�ำฤดูใบไม้ ผลิ

เป็ นเวลาเจ็ดวันได้ สิ ้นสุดลงแล้ ว สัตว์ที่ลา่ มาได้ แบ่งไปให้ ผ้ อู ยู่ใต้ บงั คับบัญชา
เท่าๆ กัน ผู้ใดสมควรได้ รับการตบรางวัล ทังหมดก็
้ ให้ เจ้ าเป็ นคนรับผิดชอบดูแล”
“พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันน้ อมรับพระบัญชา”
คนผู้หนึง่ จูงบังเหียนม้ าพันธุ์ดีสดี �ำของฉีเหยาเฟิ งเข้ ามา เขาอุ้มเสวี่ยขุย
ก่อนกระโดดขึ ้นหลังม้ าอย่างองอาจ แล้ วออกค�ำสัง่ อย่างสง่างามน่าเกรงขาม
“เคลื่อนขบวนกลับวัง”
ทหารส่งสารคนแล้ วคนเล่าส่งค�ำสัง่ ต่อๆ กันไป “จัดขบวนทัพ ท่านอ๋อง
เสด็จกลับวัง!”
“ท่านอ๋องเสด็จกลับวัง!”
กองทหารรักษาพระองค์เคลือ่ นขบวนทัพคุ้มครองท่านอ๋องที่ควบม้ าเร็ว
ด้ วยรู ปแบบมีระเบียบทรงพลัง เสวี่ยขุยซึง่ ถูกบังคับจับขึ ้นม้ าไร้ ซงึ่ แรงต่อต้ าน
ท�ำได้ เพียงแหกปากตะโกนต่อไปเรื่ อยๆ
“ท่านจับข้ ากลับไปไม่ได้ นะ ข้ าบอกแล้ วไงว่าไม่เป็ นพระชายาของท่าน
นี่! ท่านได้ ฟังข้ าบ้ างหรื อเปล่าเนี่ย ท�ำไมท่านเป็ นคนไม่มีเหตุผลอย่างนี ้นะ ท่าน
นี่มนั โคตรหน้ ามึนเลย...”
เธอตะโกนเสียงดังปะทะกับลมแรง ตะโกนจนเสียงแหบแห้ งหมดแล้ ว
ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!
50

แต่นา่ เสียดายที่ฉีเหยาเฟิ งเหมือนจะไม่ได้ ยินเสียงอะไรทังนั

้ น้
ฉีเหยาเฟิ งลงแส้ ควบม้ าเร่ งรุ ดมุ่งหน้ ากลับสูว่ งั บนหลังม้ ามีเหยื่อแสน
สวยที่เขาชื่นชอบอย่างที่สดุ ติดมือกลับไปด้ วย

ท่านอ๋อง ข้าไม่เป็นชายาท่าน!