กระต่ ายน้ อยคนดี พี่ไม่ ไหวแล้ วครับ

ตอนที่ 1 : หมาป่ ากับกระต่ าย

เพเทรี ยมฟาร์ มาร์ คอป เป็ นบริษัทผู้ผลิตยาและสนับสนุนทุนการวิจยั เรื่ องมนุษย์สตั ว์รายใหญ่ที่มีห้อง

วิจยั แล็ปทดลองของตนเองอย่างถูกกฎหมาย กล่าวได้ ว่าธุรกิจการเพทย์มากกว่าครึ่งของโลกถูกกุมอยูใ่ น
มือของผู้บริ หารคนปั จจุบนั บุตรชายคนโตตระกูลรัตนโชติ

ชรัณ รัตนโชติ

ด้ วยส่วนสูงร้ อยแปดสิบนิดๆกับนัยน์ตาสีดาคมกริ บที่ปลายหางตาชี ้ขึ ้นดูยโส โครงหน้ าหล่อเหลาทัง้

ยังรอยยิ ้มที่แต่งแต้ มริมฝี ปากเสมอจึงมักยัว่ เย้ าล่อลวงให้ เหล่าสาวน้ อยสาวใหญ่รวมทังผู
้ ้ ชายหลายคนยอม
พลีกายถวายร่างให้ เชยชมเผื่อใช้ มดั ใจท่านประธานบริษัทเพเทรี ยมฟาร์ มาร์ เพราะนอกจากจะมีเงินทองใช้
โปรยเล่นได้ ตลอดชีวิต ยังได้ สามีหล่อเหลาชนิดที่ควงไปตบหน้ าคนอื่นได้ สบายๆ

ผม...นายชรัณคนหล่อจึงไม่เคยต้ องออกล่าด้ วยตัวเองให้ เปลืองแรง แค่กระดิกนิ ้วเรี ยกทีเดียวเหล่า

เนื ้อนุม่ นิ่มก็พร้ อมลอยเข้ าปาก

จะว่าภูมิใจกับส่วนสูงและหน้ าตาเท่านันยั
้ งไม่พอ หากไม่เป็ นอะไรขออนุญาตปลดกระดุมลงสาม
เม็ดให้ เห็นแผงอกแน่นน่าซบ ถ้ ามองต่าลงสักหน่อยจะเห็นซิกแพ็คกับวีไลน์ที่สาวๆชอบลูบชอบกัดให้ เสียว
จนต้ องลงโทษแรงๆ

แหมะ สมบูรณ์แบบเหมาะเป็ นพ่อพันธุ์กว่าชรัณคนนี ้หาที่ไหนไม่ได้ แล้ วนะครับ พลาดไปนี่สาวๆคง

นอนร้ องไห้ ไปสามเดือน เผลอๆอาจปลงผมบวชชีกนั ครึ่งค่อนประเทศเป็ นวิกฤติชาติก็ได้

เกิดมาหล่อนี่เป็ นบาปจริงๆ

“รอนานไหมครับ” เห็นคนตัวเล็กยืนรออยูไ่ หลจึงรี บสาวเท้ าเข้ าไปหาจากด้ านหลัง ส่งเสียงหล่อมาก

ชนิดที่ฟังเองยังเคลิ ้มเองไปทักทาย
 ดวงตาสีฟ้ากลมโตของคนตัวเล็กที่มองสบมาทอแววเกรงอกเกรงใจน่ารักน่าชัง แก้ มขาวน่าหยิกให้
หลุดติดมือ ไหนจะเส้ นผมสีน ้าตาลอ่อนระต้ นคอโคตรน่าลูบดูวบั ๆแวมๆชวนให้ คดิ อกุศลทุกสามวินาที

ครัง้ แรกที่เห็นนี่อยากจะเลียให้ ขนอ่อนลุกฮือ เสียอย่างเดียวที่ชดุ กราวน์สีขาวตัวใหญ่มนั บดบังเรื อน

ร่างน่ากอดน่ากดให้ จมเตียงเสียมิดเลยลวนลามต่อได้ แค่ในจินตนาการ แต่ถึงจะในจินตนาการก็จดั ไป
หลายกระบวนท่าอยู่นะครับ

ขอเวลาเช็ดเลือดกาเดาแป๊ ป

นี่คือกานต์ สัจจกานต์ น้ องกานต์ที่แสนใสซื่อน่ารักน่าใคร่ไปทังตั

้ ว โดยเฉพาะเนื ้อตัวนุม่ นิ่มกับปาก
แดงๆน่าจูบให้ เจ่อ แค่มองก็คดิ ดีไม่ได้ แล้ ว

แต่ถึงจะคิดดีได้ ก็ไม่เกินหนึง่ นาทีหรอกครับ

“คุณรัน”

“พี่รัน” แอบปาดเลือดกาเดาทิ ้งยัดทิชชูล่ งในกระเป๋ ากางเกงแล้ วหันไปดุเจ้ าตัวเล็กที่เตี ้ยกว่าเกือบสิบ

เซ็นต์ ไซส์แบบกาลังดีนา่ กอดมากครับ

น้ องกานต์เป็ นนักวิจยั ที่ทางบริษัทซื ้อตัวมา เรี ยกได้ วา่ แย่งมาจากบริษัทคูแ่ ข่ง และที่สาคัญ...

น้ องเป็ นกระต่าย!
 ในโลกที่มนุษย์ร่อยหรอเพราะโรคระบาดจนต้ องผลิตวัคซีนที่ผสมดีเอ็นเอของสัตว์กบั มนุษย์จนเกิดเป็ น
มนุษย์สตั ว์มากมายเดินกันขวักไขว่โดยที่ต้องกดเก็บสัญชาตญาณสัตว์ป่าไว้ ให้ ลกึ ที่สดุ การเห็นเจ้ าตัวเล็กหู
ยาวหางกลมมายืนตรงหน้ ามันยัว่ น ้าลายผู้ลา่ อย่างผมจนต้ องสวดอ้ อนวอนพระเจ้ ากันเลยครับ

ผมเป็ นหมาป่ าแทบจะอดทนให้ กระโดดเข้ าไปฟั ดแทบไม่ไหว และเป็ นหมาป่ าที่นิยมบริ โภคกระต่าย
เป็ นหลัก

กระต่ายอะไร บันท้
้ ายยัว่ เหลือเกิน!

“พี่รัน ไปทานข้ าวกันครับ” เจ้ าตัวยิ ้มหวาน ผมตัวอ่อนเกือบจะกลายเป็ นของเหลว ใจละลายติดพื ้นไป
แล้ ว กลันยิ
้ ้มแทบตายตอนสบดวงตาใสแจ๋ว

อยากบอกว่าใจบางมากครับ!

“เด็กดี” ผมวางมือบนเส้ นผมสีน ้าตาลอ่อนนุม่ นิ่มออกแรงยีด้วยท่าทางสนิทสนมให้ พวกตัวผู้ทงหลาย

ั้
ที่คอยแอบมองเหมือนแร้ งรอเหยื่อรู้ว่า...นี่คือเหยื่อของผม

เหยื่อน่ารักขนาดนี ้ ชรัณคนดีศรี สงั คมตังใจว่

้ าจะเก็บไว้ ฟัดให้ กระชุม่ กระชวยหัวใจนานๆ ตอนแรกว่า
ถูกใจรูปร่างหน้ าตา แต่ตอนนี ้แค่เห็นหน้ าน้ องก็เคลิ ้ม จับมือนุม่ นิ่มทีนงึ แทบจะฟิ นไปสามวัน ยังคิดอยูว่ ่าถ้ า
ได้ กินเมื่อไหร่คงต้ องขอให้ น้องลางานสักเดือน มัน่ ใจว่าสามารถนอนฟั ดกระต่ายตัวนี ้ได้ เป็ นเดือนแบบไม่
ต้ องให้ น้องได้ เห็นแสงตะวันเลย

โอย คิดแล้ วของขึ ้นครับ

ภาพเตียง ระเบียง ห้ องครัว ห้ องอาบน ้านี่ลอยมาเลย

 "กานต์อยากกินอะไรครับหืม" แหม ของแบบนี ้ต้ องให้ เกียรติน้องเขาเป็ นคนเลือกครับ สปอยล์น้อง
มากๆเวลามีเจ้ าพวกหน้ าด้ านไร้ ยางอายจะเข้ ามาจีบน้ องจะได้ ไม่หลงกล

ผมมัน่ ใจว่าไม่มีใครเปย์น้องได้ เท่าผมอีกแล้ วครับ

"ผมแล้ วแต่พี่รันเลยครับ" เจ้ าตัวเล็กช้ อนตามองกลับในองศาที่โคตรโดนใจ น่ารักจนอยากจับฟั ดมัน

ตรงนี ้ "ผมอยากตามใจพี่รันบ้ าง"

ขอสามวิ!

ช็อตเมื่อกี ้คือตายครับ ตาสีฟ้าใสแจ๋วเหมือนน ้าทะเลสัน่ ระริ กกับพวงแก้ มแดงเรื่ อดูเอียงอาย สองมือ

นุม่ นิ่มบีบมือผมแน่น อื ้อหือ นี่เหมือนได้ กลิ่นเสต็กชันดี
้ ลอยมาแต่ไกลชวนน ้าลายสอ

ช่วยไปตามใจพี่บนเตียงได้ ไหมครับ!

"นะครับ"

"ครับพ้ ม" ผมลูบแก้ มน้ องตอบรับไปหนึง่ คา เรี ยกรอยยิ ้มสดใสบนใบหน้ าขาว แก้ มน้ องทังเนี
้ ยนทังนุ
้ ม่
มากครับ ลูบทีนงึ แล้ วไม่อยากละมือเลย ถ้ าไม่ใช่เพราะกลัวกระต่ายจะหนีเข้ าโพรงไปก่อน ผมคงจับน้ อง
เข้ าซอกใดซอกหนึง่ ในบริษัทแล้ วจับฟั ดให้ ตวั แดงไปแล้ ว
 ไม่อยากจะบอก ถ้ าเป็ นเนื ้ออื่นผมคงกินอิ่มสลัดทิ ้งไปแล้ ว แต่กลิ่นน้ องพิเศษมากจนไม่อยากปล่อยมือ
บางครัง้ ยังคิดว่าหรื อนี่คือเนื ้อคูท่ ี่ฟ้ากาหนดมา

แต่หมาป่ ากับกระต่ายเนี่ยนะ?

แต่ผมเคยได้ ยินมาบ้ างว่ามีการแต่งงานข้ ามสายพันธุ์ ลูกที่ได้ ออกมาเป็ นลูกผสมที่แสดงเอกลักษณ์

ภายนอกโดดเด่นเพียงอย่างเดียว เก็บซ่อนความพิเศษของอีกสายพันธุ์ไว้ มิดชิดและจะแสดงออกต่อเมื่อ
เกิดเหตุการณ์ที่ทาให้ เจ้ าตัวขาดสติเท่านัน้

ช่างเถอะครับ นัน่ ไม่ใช่เรื่ องที่ต้องสนใจ ของอร่อยอยู่ตรงหน้ าต้ องไปสนเรื่ องเชิงวิชาการหนักหัวนัน่

หรื อ

ผมค่อยๆเลื่อนนิ ้วเกี่ยวเส้ นผมนุม่ นิ่มข้ างใบหูเล็ก บังเอิญเหลือเกินที่ปลายนิ ้วดันเผลอไปถูกกับใบหู

นุม่ นิ่มเข้ าจนน้ องสะดุ้งกระต่ายน้ อยหันมามองหน้ าแดงแจ๋ แต่แหม นุม่ นิ่มน่ารักแบบนี ้ผมเลยขอแกล้ งอีก
สักหน่อย ก้ มหน้ ากระซิบใกล้ กบั หูเล็กๆอีกข้ าง

"งันไปกิ
้ นที่ห้องพี่เนอะ"

กระต่ายน้ อยเม้ มปากแน่นเลยครับ ทังหน้้ าทังหู ้ แดงไปหมดลามมากระทัง่ คอ ผมสัมผัสได้ วา่ หูเล็กๆอีก

ข้ างที่ผมกาลังรังแกอยูม่ นั แผ่ไอร้ อนผ่านปลายนิ ้ว สัญชาตญาณเหมือนบอกว่าสมควรเก็บเกี่ยวได้ แล้ ว

แต่รอก่อน

ชรัณคนนี ้ไม่ใช่คนโง่ ผมอยากรอให้ น้องตกหลุมจนปี นไม่ขึ ้น กว่าจะจีบติดใช่วา่ จะง่าย แถมจนป่ านนี ้

น้ องยังไม่บอกรักผมสักคา เรื่ องนี ้แหละครับที่ยอมไม่ได้ สุดหล่อพ่อรวยประธานบริษัทยักษ์ใหญ่จะยอมให้
กระต่ายที่หมายตาดิ ้นหลุดจากอุ้งมือไปได้ ยงั ไง
 "พี่รันแกล้ งผม"

เสียงหวานๆนัน่ อ้ อมแอ้ มตอบมา น้ องไม่ยอมมองหน้ าผมเลยครับ เอาแต่ก้มหน้ ามองพื ้นท่าทางจะเขิน

หนัก หึ ผมหว่านเสน่ห์ไปขนาดนี ้จะยังทนได้ ก็เกินไป

"งันไม่
้ ไป?"

กระต่ายน้ อยเหลือบมองผมคล้ ายกาลังชัง่ ใจ ริมฝี ปากที่นกึ อยากจูบมาตลอดเม้ มแน่นเสียจนผมอยาก

ช่วยเลียให้ คลาย

ก็แค่กลัวจะช ้า ไม่ได้ คิดต่าๆเลยจริงๆสาบานให้ ไฟไหม้ สระว่ายน ้าเลยเอ้ า!

และคาตอบของน้ องก็ทาให้ ผมยิ ้มเต็มใบหน้ า

"ไปครับ"

อา...อยากกินน้ องจังเลยครับ
 ตอนที่ 2 : พี่ขออีกรอบได้ ไหมครับ

ผมวางแซลมอนที่เพิ่งย่างร้ อนๆลงบนกรี นโอ๊ ก เรดโอ๊ ก ฟิ ลเล ไอซ์เบิร์ก ผักคอส แตงกวาญี่ปนุ่ มะเขือ

เทศราชินีที่จดั แต่งอย่างดีบนจานสีขาวสะอาดตาแล้ วค่อยๆราดน ้าสลัดสูตรแซ่บไปสามซอยแปดหลังคา
เรื อนที่คณ
ุ นายแม่แสนน่ารักคิดค้ นลงไป

คุณนายท่านการันตีความแซ่บด้ วยน ้าตาคุณพ่อเลยครับ

จาได้ วา่ กินครัง้ แรกนี่เผ็ดไปสองชัว่ โมงได้

คิดดูสิครับ ถ้ าน้ องกินเข้ าไป ปากเล็กๆนัน่ จะต้ องขึ ้นสีแดงยิ่งกว่าเชอร์ รี่ แก้ มนุม่ นิ่มจะสุกปลัง่ น่าขย ้า
ขนาดไหน

นี่ไม่ใช่คนคิดอะไรต่าตม แค่อยากให้ น้องฝึ กทานเผ็ดบ้ างเท่านัน้

กินไปซี๊ดไป

โอย แค่คดิ ก็ซี๊ดตามแล้ วครับ

“หอมจังครับ” เสียงหวานทาให้ ผมเผลอสะดุ้ง น้ องเข้ ามาตอนไหนไม่ร้ ู รู้แต่มือนุม่ มากครับผม

กระต่ายน้ อยไม่ได้ แค่เข้ ามาประชิดด้ านหลังอย่างที่ชอบทา แต่มือนุม่ นิ่มยังจับหมับเข้ าที่แขนของผม

โชคดีจริงๆที่พบั แขนเสื ้อขึ ้นตอนย่างแซลมอน ไม่งนคงท
ั ้ าได้ แค่จินตนาการความนุม่ นิ่มผ่านทางเนื ้อผ้ า
เท่านัน้ ว่าแล้ วใจก็คิดเลยครับ ความคิดสูงกว่าสะดือที่นานๆจะมีสกั ครัง้

มือนุม่ ขนาดนี ้ หน้ าอกจะนุม่ นิ่มขนาดไหน

ไม่ได้ อยากจะหื่นกามเท่าไหร่ แต่มองแค่ปลายนิ ้วหัวยังคิดไปถึงยอดอกเลยครับ

ที่ถ้ามายืนข้ างหน้ า สาบานเลยว่าชรัณจะไม่ทน!

 “กานต์ลองชิมก่อนไหม” บรรจงหัน่ ปลาแซลมอนชิ ้นเล็กพอดีคา แตะน ้าจิ ้มเพียงนิดเดียวกลัวน้ องจะ
เผ็ดจนไม่กล้ าทานที่ราดลงไปในแซลมอนจนชุม่ แล้ วจะอดเห็นภาพซี๊ดซ๊ าดชวนเสียว

ภาพปากเล็กที่อ้างับแซลมอนเข้ าไปชวนให้ ใจสัน่ สะท้ าน เต้ นเสียยิ่งกว่าฟั งเพลงแร็ปตอนกินเหล้ าเข้ า

ไปสักสามลิตร

จะดีแค่ไหนถ้ าแทนที่แซลมอนด้ วยลูกชายของผม

คิดแล้ วก็ได้ แต่กลืนน ้าลายดังเอื๊อก ความร้ อนแล่นผ่านที่ใบหน้ าแต่ยงั คงน้ อยกว่าส่วนกลางลาตัวที่

กาลังจะลืมตาตื่น ท่องในใจว่าชรัณน้ อยจงนอนลง จงนอนลง เดี๋ยวกระต่ายตื่นจะอดแทะอดเล็ม

“อร่อยมากครับ” น้ องว่าเสียงหวาน ผลิรอยยิ ้มจนตายิบหยีทาให้ ลมหายใจสะดุด “กานต์ชอบ”

“พี่ก็ชอบครับ” ผมว่าเพ้ อๆ ดูรอยยิ ้มน้ องสิครับ นางฟ้านางสวรรค์ลงมาโปรดโลกมนุษย์แท้ ๆ

น้ องกานต์หวั เราะคิกคัก ส่งฝ่ ามือนุม่ น่าจับมาตีที่ต้นแขนผมเบาๆสองสามทีก่อนจะเอนศีรษะมาซบ

แล้ วกลิ ้งไปมาคล้ ายจะออดอ้ อน ผมนี่ใจบางไปหมดแล้ วครับ มือสัน่ ใจสัน่ ข้ างล่างนี่ยิ่งสะเทือนแปดริกเตอร์
เลยครับ

ก็บอกว่าจงนอนลงไปไงลูกพ่อ!

“ผมก็...”

“อะไรนะครับ!” เพราะน้ องเสียงเบาไปผมเลยได้ ยินไม่ชดั แต่ถ้าไม่ได้ คดิ ไปเอง...

“บอกรอบเดียวพอครับ พี่รันฟั งไม่ทนั เอง”

ได้ แต่อ้าปากค้ างมองคนตัวเล็กที่ยิ ้มเสียจนดวงตายิบหยีดแู ล้ วอยากบีบให้ ร้องไห้ คามือมาก ทว่าหาก

ดาเมจเท่านันคิ ้ ดว่าจะทาให้ ผมสะเทือนได้ แสดงว่าน้ องยังอ่อนมากครั บ แต่ความเป็ นจริงบางครัง้ ก็โหดร้ าย
น้ องช่างแข็งแกร่ง กระต่ายตัวน้ อยทาอะไรไม่คิดถึงสวัสดิภาพร่างกายตัวเองเลย
 แพขนตาหนาที่เห็นในระยะประชิดชวนให้ ลมหายใจสะดุด แต่นนั่ ไม่เท่ากับความนุม่ ที่แนบลงมา นุม่
มากแบบวิญญาณแทบจะลอยไปดาวเสาร์

ริมฝี ปากนุม่ นิ่มที่จบั จ้ องตาเป็ นมันมาหลายครัง้ หลายคราแนบลงกับริมฝี ปากของผม เท่านี ้ก็ฟินจน

อยากจะตะโกนให้ โลกรับรู้ แต่กระต่ายน้ อยไม่ยอมหยุดแค่นนั ้ กลับทาใจกล้ าแลบปลายลิ ้นมาเลียเงอะงะ
ไม่ประสีประสา

ยัว่ !

ทากันขนาดนี ้หากยอมน้ อยหน้ าย่อมไม่ใช่นายชรัณคนช่าชองที่ฟันมาแล้ วแทบจะครึ่งเมืองหลวง ผม

รวบร่างน้ องเข้ าสูอ่ ้ อมแขน ยกร่างนุม่ นิ่มให้ นงั่ บนเคาท์เตอร์ ครัว ไล่ชมชิมความหวานที่ยวั่ เย้ าหลอกล่อด้ วย
ริมฝี ปาก ใช้ ปลายลิ ้นแทรกซึมไล่ตามเรี ยวลิ ้นที่คอยหลบหนี

สัมผัสหวานล ้าทาให้ ผมกระหายจนหูกบั หางแทบจะเด้ งออกมาประจานตัวเอง ยิ่งฝ่ ามือน้ องไล้ ไป

ตามอกผมนี่แทบจะหยุดหายใจ ยิ่งรุกไล่จนคนตัวเล็กสัน่ สะท้ านแทบจะทิ ้งน ้าหนักลงมาทังตั
้ ว

เสียงครางหวานหูทาเอาผมใจสัน่ ไปหมด ได้ แต่สง่ มือลูบไล้ เรี ยวขาเนียนขาวที่โผล่พ้นชายกางเกงขา

สันที
้ ่เจ้ าตัวชอบใส่ยามเลิกงาน บีบขยาเนื ้อนุม่ ระบายความต้ องการที่กาลังถีบตัวสูงจนร้ อนช่วงล่างไปหมด

ผมถอนริมฝี ปากออกเมื่อเห็นน้ องใกล้ จะหมดลมหายใจ มองน ้าใสที่ไหลเลอะขอบปาก ดวงหน้ าน่ารัก

แดงซ่าน นัยน์ตาฉ่าหวานกระตุ้นอารมณ์เสียจนต้ องรวบร่างนุม่ นิ่มเข้ าอ้ อมกอดหวังตัดกิเลส

ผมอยากได้ น้องก็จริง แต่นนั่ ต้ องไม่ใช่ในครัว

ครัง้ แรกยังไงก็ต้องบนเตียง

เพราะของเล่นอยู่ที่หวั เตียง!

“...พี่รัน...”
 ดวงตาสีฟ้าปรื อปรอยด้ วยแรงอารมณ์จนผมอยากสนองให้ ถึงใจ อยากทาให้ ครวญครางจนเสียงแหบ
แห้ ง ร้ องขออย่างลืมอายไปเลย แต่สติร้ ูคดิ ยังยังตั
้ วเองได้ ทนั ได้ แต่ทิ ้งสายตามองมือตัวเองที่ลบู ไล้ ต้นขานุม่
นิ่มจนแดงช ้า

ใจจริงอยากก้ มลงกัดแสดงความเป็ นเจ้ าของเสียด้ วยซ ้า

ผมแนบหน้ าผากลงกับหน้ าผากมนของเจ้ าตัวเล็กที่เริ่มปรับลมหายใจได้ ตัดใจจากต้ นขาเนียนนุม่ มือ

มาเป็ นเส้ นผมที่นมุ่ ไม่แพ้ กนั ลูบปลอบขวัญอยูส่ องสามทีจงึ เริ่มกระทาการตีบทพระเอกแสนดีตอ่

“พี่ขอโทษที่ฉวยโอกาส” ผมว่าน ้าเสียงรู้สกึ ผิดเต็มร้ อยกลบความชัว่ ร้ ายในใจจนมิด

“ผม...” กระต่ายน้ อยหลุบสายตาปิ ดซ่อนแววตา แต่ระยะใกล้ กนั เพียงลมหายใจเท่านี ้ผมย่อมรู้วา่ น้ อง

คงเขินหนักมาก คิดแล้ วอยากจับหอมแก้ มให้ หายเขินสักสองสามรอบจริงๆ

“ผมไม่ได้ โกรธ” น ้าเสียงนันอ้

้ อมแอ้ มเบาหวิว “อันที่จริงมัน...รู้สึกดี”

ถ้ าทาได้ ผมอยากหันหลังให้ น้องแล้ วหัวเราะให้ เต็มที่ทาหน้ าตาชัว่ ร้ ายได้ เต็มคราบ แต่เพราะยังอยาก

ให้ น้องตกอยูใ่ นบรรยากาศหวานละมุนจึงทาได้ เพียงยกรอยยิ ้มอ่อนโยนประดับใบหน้ าเท่านัน้

“ถ้ างันก่
้ อนกินข้ าว...” ผมลากปลายนิ ้วลงบนริมฝี ปากนุม่ ที่เริ่ มเต่งจากแรงดูดดึงเมื่อครู่

“พี่ขออีกรอบได้ ไหมครับ”

เจ้ าตัวเล็กเหลือบตาขึ ้นมองกล้ าๆกลัวๆดูไม่มนั่ ใจตัวเอง แม้ จะเขินอายจนแก้ มแดงน่าฟั ดแค่ไหน แต่
เพียงน้ องพยักหน้ าผมก็ไม่รอช้ าที่จะลักลอบกอบโกยความหอมหวานไว้

ดูดดึงขบเม้ มริมฝี ปากล่างที่ยงั สัน่ ระริกก่อนไล้ ปลายลิ ้นปลอบโยน ชมชิมความนุม่ นิ่มจนพอใจจึง

แทรกซึมหาความหวาน กวาดต้ อนด้ วยสัมผัสอ่อนนุม่ หยอกล้ อให้ ติดบ่วง ล่อลวงให้ น้องต้ องสนองตอบ ฟั ง
เสียงจูบเคล้ าคลอกับเสียงลมหายใจกระชันและเสี ้ ยงครางเครื อในลาคอ แสร้ งผ่อนปรนให้ คลายใจคราหนึง่
แล้ วจึงตามเข้ าไปบดเบียดแนบชิดอีกครัง้ จนน้ องได้ แต่เบียดร่างเข้ าหา
 ความร้ อนรุ่มขุมหนึง่ สุมในกาย ทว่าสัมผัสร้ อนเบื ้องล่างที่แนบชิดเข้ าหาบ่งบอกว่าน้ องเองก็เริ่มไม่ไหว
แล้ วเช่นกัน กระต่ายน้ อยตื่นตัวเสียจนส่งกลิ่นห้ อมฟุ้งทัว่ ทังครั
้ ว

ผมยอมผละออกมาชมผลงานตัวเอง ไม่ลืมประทับรอยจูบไว้ ตรงมุมปากอย่างนึกเอ็นดู

“กานต์ครับ” ผมไล้ หลังมือกับใบหน้ าเล็กที่อิงแอบเข้ าหา กดสายตาจับจ้ องยังส่วนนูนพองด้ วยลาคอ

แห้ งผาก

แต่ยงั ก่อน ผลไม้ ต้องกินตอนสุกถึงจะอร่อย

“ไปเข้ าห้ องน ้า แล้ วออกมาทานข้ าวกันนะครับ”

ผมก้ มลงฝั งจมูกลงข้ างขมับที่เริ่มชื ้นเหงื่อ เจ้ าตัวเล็กสะดุ้งเฮือกสีหน้ าล่อกแล่กอย่างน่า

สงสาร กระต่ายน้ อยรี บปี นลงจากเคาน์เตอร์ ขอตัวเข้ าห้ องน ้าเร็วรี่ เรี ยกเสียงหัวเราะรื่ นเริงในหัวผมได้ เป็ น
อย่างดี

ผมเคยบอกแล้ วว่าตามจีบอยูน่ าน สี่เดือนน้ องยอมคุยด้ วย สองเดือนต่อมาถึงได้ ทานข้ าวด้ วยกันครัง้

แรก อีกสามเดือนถัดมาคือจับมือโอบไหล่ ได้ แค่แตะเบาๆทังที
้ ่อยากกอดอยากฟั ด เดือนถัดมาน้ องยอมให้
กอด และวันนี ้...

ผมได้ จบู !

สูดลมหายใจเข้ าลึกสะกดกลันชรั
้ ณน้ อยที่กาลังผงกหัวอยากทักทายน้ องเต็มแก่ ตังใจไว้
้ วา่ จะค่อยๆ
หยอกค่อยๆเย้ า บ่มเพาะความกระหายไปเรื่ อยๆ เมื่อถึงตอนนันกระต่
้ ายน้ อยต้ องทังหวานทั
้ งฉ้ ่าไปทังตั
้ วแน่

นายชรัณขอฟั นธง!
 ตอนที่ 3 : ผมเป็ นสุภาพบุรุษ

ผมมองเจ้ าตัวเล็กที่นยั น์ตาดัง่ ท้ องฟ้าสีสดสัน่ สะท้ าน ปลายนิ ้วปาดเอาเศษน ้าสลัดโคตรเผ็ดเข้ าปาก

ตัวเองโดยไม่ยอมละสายตาจากริมฝี ปากแดงฉ่าคูน่ นเลย ั้ น้ องกานต์เป็ นฝ่ ายเขินอายจนทนไม่ไหวรี บก้ ม
หน้ าก้ มตาตัดเสต็กแซลม่อนเข้ าปากเคี ้ยวตุ้ยๆ

บอกตามตรงว่าแอบผิดหวังเล็กน้ อยที่น้องดูจะทนความเผ็ดได้ มากกว่าที่คิด นอกจากริมฝี ปากบวม

เจ่อจากการจูบที่แดงก่าเพราะฤทธิ์พริ กและพวงแก้ มแดงซ่านด้ วยเลือดฝาดแล้ ว ไม่มีเสียงซี๊ดซ๊ าดอู้วอ้ าที่รอ
ฟั งให้ ได้ ยินสักแอะ

เพราะงันเลยจงใจรั
้ งแกให้ น้องได้ อาย ทังที ้ ่แค่ใช้ กระดาษทิชชูซบั ให้ ก็หมดเรื่ อง แต่ผมกลับเลือก
ลวนลามทางอ้ อมให้ อาหารมื ้อนี ้อร่อยขึ ้นอีกนิด

กระทัง่ น้ องเป็ นฝ่ ายรวบช้ อน ก้ มหน้ านัง่ รอจนผมจัดการเสต็กที่เผ็ดน้ อยกว่าของน้ องครึ่งหนึง่ เสร็จจึง
รี บเปิ ดปากเป็ นฝ่ ายขอล้ างจานชามเอง

ผมเดาตามประสาคนหน้ าตาดี น้ องกาลังเขิน และไม่ใช่แค่เขินธรรมดา แต่ทงเขิ

ั ้ นทังอายจนไม่
้ กล้ า
มองหน้ าสบตาด้ วยซ ้า เพราะตังแต่
้ ออกจากห้ องน ้ามาน้ องยังไม่พดู กับผมแม้ แต่คาเดียว ช่างเป็ นกระต่ายที่
น่าบีบอะไรขนาดนี ้

เหลือบมองคนที่ขมักเขม้ นกับการล้ างจานแล้ วอดสารวจไม่ได้ ขาเรี ยวขาวน่าลูบไล้ บันท้

้ ายงอนงามที่
ท่าจะบีบขยามันมือ เอวเล็กที่ถ้าขยับส่ายอยู่บนตัวคงน่าดูไม่น้อย ลาดไหล่ที่นกึ อยากขบกัดให้ เป็ นรอย
เขี ้ยวประกาศความเป็ นเจ้ าของรับกับลาคอเรี ยวยาวที่อยากจะลากลิ ้นโลมเลีย

อา...ขึ ้นซะแล้ ว

นี่ถ้าอยูใ่ นผ้ ากันเปื อ้ นผมสัญญาว่าจะจับกินในครัวซักสามรอบแล้ วค่อยไปต่อที่ระเบียงเลย!

เพื่อให้ ได้ ใกล้ ชิดและให้ น้องลดความเขินอายลงบ้ างก่อนที่จะคิดหลบหน้ าหนีอาย ผมต้ องรี บนึกหน้ า
เจ้ าเพื่อนตัวดีที่แค่เห็นหนวดก็หมดอารมณ์ไปในทันทีไม่ต้องพึง่ การตังสมาธิ
้ ท่องยุบหนอพองหนอให้ ลาบาก
สมอง ตังสติ
้ ได้ แล้ วจึงเข้ าประชิดด้ านหลังน้ อง แอบลอบสูดกลิ่นกายหอมยัว่ น ้าลายเข้ าปอดไปเฮือกใหญ่
แบบเนียนๆ

กระต่ายน้ อยสะดุ้งหันหน้ ากลับมามองเหรอหราก่อนจะก้ มหน้ างุดตัวเนื ้อสัน่ อย่างน่าสงสารชวนให้

อยากกอดปลอบแล้ วค่อยจูบรับขวัญหนักๆสักที ต่อด้ วยลูบไล้ ไปทังตั
้ ว

โอย จะขึ ้นอีกแล้ วครับ

“พี่ชว่ ยครับ” ผมเอื ้อมมือผ่านเอวน้ องคว้ าเอาจานที่น้องกาลังล้ างขึ ้นมาชะฟองออกดับความคิด

ฟุ้งซ่านในหัว ปลายจมูกบังเอิญปั ดผ่านเส้ นผมนุม่ นิ่มหอมกรุ่น

ตังแต่
้ ร้ ูจกั น้ องมา นับวันความคิดผมชักจะสูงไม่พ้นเข็มขัด

น้ องกานต์ยืนทาตัวแข็งอยูใ่ นอ้ อมแขน ก้ มหน้ าไม่พดู ไม่จาไม่กล้ าแม้ แต่จะผลักผมออก อาศัยจังหวะ

กระต่ายกาลังเขินรี บเอาจานขึ ้นวางบนชันแล้
้ วคว้ าเอามือนุม่ นิ่มมาล้ างฟองน ้ายาล้ างจานออก ไม่ลืมใช้
ปลายนิ ้วนวดไล่ตามอุ้งมือจรดปลายนิ ้วจนมัน่ ใจว่าสะอาดจึงเบียดตัวเพื่อเอื ้อมคว้ าผ้ าเช็ดมือขึ ้นมาซับน ้า
ออกจนแห้ ง

ไม่ได้ คดิ เอาเปรี ยบนะครับ แต่ผ้าเช็ดมือมันอยูไ่ กลจริงๆนะ

“พะ..พี่รัน”

“ครับ” ผมตอบรับคาคนเสียงสัน่ ยังคงทาเหมือนสมาธิจดจ่อกับการซบน ้าออกจากฝ่ ามือนุม่ นิ่ม

“ผมเช็ดเองครับ”

กระต่ายน้ อยทาท่าจะชักมือหนี ผมจึงรี บยกฝ่ ามือข้ างนันขึ

้ ้นตรงหน้ า เว้ นระยะห่างจากปลายจมูก
เพียงนิด จงใจให้ ลมหายใจตกกระทบจนเจ้ าตัวเล็กสัน่ ราวลูกนกตกจากรัง

“สะอาดแล้ ว” จรดริมฝี ปากลงกับปลายนิ ้ว ทิ ้งสายตาลงบนริมฝี ปากอย่างเปิ ดเผย

 น้ องหลับตาปี๋ น่ารักมากครับ ทาท่าจะชักมือกลับแต่ก็ไม่กล้ า มืออีกข้ างนี่กาแน่นปิ ดปากตัวเอง
กระต่ายน้ อยก้ มหน้ าก้ มตาซ่อนใบหน้ าแต่ยงั ทันเห็นใบหูเล็กที่อาบย้ อมด้ วยสีแดง

โอ๊ ย น่ารักโดนใจมากๆ

อยากกอด อยากฟั ด อยากทาให้ อายยิ่งกว่านี ้!

ไม่ร้ ูหรื อไงว่าท่าทางแบบนี ้มันยิ่งกระตุ้นนะเออ!

ผมได้ แต่สดู ลมหายใจเข้ าลึก ปล่อยมือน้ องออกก่อนที่ตวั เองจะทนไม่ได้ เป็ นฝ่ ายลากน้ องเข้ าไปขยา
ขยี ้ในห้ องนอน รี บเอ่ยชวนเจ้ าตัวเล็กที่ตอนนัง่ รถมาออกปากว่าอยากดูหนัง

“ไปดูหนังกันครับ”

นาทีนี ้นึกขอบคุณความรวยของคุณพ่อคุณแม่ที่รักยิ่งที่ยอมตามใจสร้ างห้ องดูหนังส่วนตัวให้ คิดตาม

นะครับ ท่ามกลางความมืดมีเพียงแสงสว่างจากจอหนัง ร่างเล็กๆที่อิงแอบแนบชิดในความหนาวระดับ
เพนกวินขัวโลกเดิ
้ นเล่นได้ เพื่อเสาะหาไออุน่ พระนางในจอกาลังจูบกันท่ามกลางแสงอาทิตย์อสั ดง
เช่นเดียวกับเราสองคนที่ประสานสายตาเปิ ดเปลือยความรู้สกึ

หูย โรแมนติกมากๆ แค่คดิ ก็อยากจะรี บพาน้ องเข้ าไปเลือกหนังแล้ วครับ

ผมจับจูงกระต่ายน้ อยไปส่งในห้ องที่เปิ ดไฟโล่ง ส่งรอยยิ ้มพิมพ์ใจให้ หนึง่ ที

“กานต์เลือกหนังได้ เลยนะ พี่จะเตรี ยมน ้ากับขนมให้ ”

สาบานด้ วยเกียรติของลูกผู้ชายและสุภาพบุรุษร้ อยเปอร์ เซนต์ ถึงจะกามยังไงก็ไม่วางยาน้ องหรอก

ครับไม่ต้องห่วง

แต่ถ้าน้ องเกิดสมยอมขึ ้นมา อันนันผมพร้

้ อมจะอ้ าแขนรับนะครับ
 รี บรินน ้าส้ มเย็นฉ่าจับตัวเป็ นเกร็ดน ้าแข็งเล็กน้ อยใส่แก้ ว หยิบเอาป็ อบคอร์ นชีสสุดโปรดเข้ าไมโครเวฟ
รอกระทัง่ เสียงเตือนดังขึ ้นจึงรี บเอาออกมาใส่ถาดถือไปบริการน้ องเต็มที่ครับ

ก็บอกแล้ วว่าผมเป็ นสุภาพบุรุษ

ผมเปิ ดประตูเข้ าไปในห้ อง แสงสว่างจากหน้ าจอไซส์เดียวกับโรงหนังและความคุ้นชินทาให้ ผมไม่ต้อง

โชว์เด๋อให้ น้องดู วางแก้ วน ้าส้ มตรงหน้ าน้ องแล้ วตามด้ วยป็ อบคอร์ นก่อนหย่อนกายลงนัง่ บนโซฟาตัวใหญ่
ใกล้ ชิดน้ องเสียจนไหล่ชนไหล่

น้ องหันมามองหน้ าตาน่ารักดูคลายความเขินไปเยอะแล้ ว เจ้ าตัวเอนหัวมาซบไหล่ผมทังที ้ ่ยงั ช้ อนตา

มองจนหัวใจเต้ นตึกตัก อดไม่ได้ ที่จะก้ มลงจูบลงบนเส้ นผมหนึง่ ทีแล้ วเลื่อนสายตาไปยังจอหนัง พระเอก
หน้ าตาคุ้นๆกับนางเอกที่โคตรคุ้นให้ ร้ ูสึกว่าเป็ นหนังเรื่ องไหนซักเรื่ องที่ตวั เองไม่เคยซื ้อเก็บหนาซ ้ายังไม่คดิ
จะดู

“เรื่ องนี ้แอรอนเพิ่งให้ ยืมมาครับ” ยังไม่ทนั ถามกระต่ายน้ อยก็บอกมาเสียก่อน แต่ชื่อที่เจ้ าตัวพูดมานัน้

ทาให้ ผมเผลอขมวดคิ ้ว

แอรอนที่วา่ คือรุ่นน้ องตัวดีที่มีดีกรี กะล่อนเต็มร้ อยทะลุล้านเปอร์ เซนต์ กินไม่เลือกทังชายทั

้ งหญิ
้ งไม่
ต่างจากผมเท่าไหร่ ฟาดเรี ยบตังแต่ ้ เด็กมัธยมวัยละอ่อนจนถึงรุ่นคุณลุงคุณป้ามันยังไม่ละเว้ น เสป็ กเรี ยกได้
ว่าไม่ไกลกันมาก ดังนันเพื ้ ่อนร่วมงานอย่างน้ องกานต์ยอ่ มเป็ นหนึง่ ในเป้าหมายที่มนั เคยมองไว้

แต่ผมกลับถีบหัวส่งมันออกไปก่อน แน่นอนว่าถีบจริงๆด้ วยฝ่ าเท้ าเน้ นๆไม่ออมแรง

แอรอนจึงสาเหนียกได้ วา่ นี่คือของของรุ่นพี่ไม่สมควรเข้ ามาแตะต้ องวุน่ วาย ไม่เท่านันยั
้ งต้ องคอย
ปกป้องดูแลไม่ให้ เหลือบไรไต่ตอม จะแค่เหลียวมองก็ไม่ได้

แต่นนั่ ไม่ใช่ประเด็น

ภาพบนจอเริ่มมืดสลัว ตัดเข้ าสูฉ่ ากยามค่าคืน เหงื่อเย็นไหลซึมฝ่ ามือเช่นเดียวกับสังหรณ์ร้ายที่แล่น

ขึ ้นมาเป็ นริว้ ๆ

ไม่นะ...
 ผมค่อยๆเบือนหน้ าออกจากหน้ าจอ ทว่าหางตายังทันเห็นภาพผู้หญิงที่ขากรรไกรล่างฉีกออกจนโชว์
ช่องปากที่ไม่มีลิ ้น สยดสยองจนสะดุ้งสุดตัว

ไอ้ แอรอนเวรตะไล!

นี่มนั หนังผี!

จะมีสิ่งเดียวที่ทาให้ ภาพพจน์โคตรแมนของนายชรัณเสียหายคงหนีไม่พ้น...ผี ไม่วา่ จะเป็ นหนังผี เรื่ อง

ผี หรื อบรรยากาศที่สอ่ เค้ าว่าจะมีสิ่งลึกลับเหนือวิทยาศาสตร์ โผล่ออกมาผมพร้ อมจะหลีกหนี

รุ่นน้ องเวรก็ร้ ูวา่ ผมกลัวอะไร มันยังกล้ าให้ น้องยืมหนังผีทงที

ั ้ ่ร้ ูดีวา่ วันนี ้น้ องจะมากับผม

กระต่ายน้ อยหันมามองตาใส ท่าทางประหลาดใจ ก่อนผลิรอยยิ ้มหวานขัดกับบรรยากาศสยองขวัญ

สัน่ ประสาท

“พี่รันกลัวหรื อครับ”

ใจนี่อยากตอบว่าไม่กลัวเลยครับ แมนๆแบบพี่ผียงั ต้ องศิโรราบ แต่เสียงกรี ดร้ องมันดันดังลัน่ จนใจตก

ไปอยู่ตาตุม่ แล้ ว!

“โอ๋ๆ” กระต่ายน้ อยเอื ้อมมือมาคล้ องคอผม ยืดตัวบดบังฉากจัมพ์แสกร์ “ไม่กลัวนะครับ ผมอยูต่ รงนี ้

นะครับ”

อยากจะทาตัวเก่งกล้ าอยูห่ รอกครับ แต่มนั ไม่ไหวจริงๆ นาทีนี ้อยากซุกตัวลงกับอกนุม่ ๆของน้ องมากๆ

ผมไม่ลงั เลเลยที่จะกอดรัดน้ องเข้ าอ้ อมแขนแล้ วซุกหน้ าลงสูดดมกลิ่นหอมจากร่างกายนุม่ นิ่มคลายความ
กลัว

“ผมไม่ร้ ูวา่ พี่รันกลัวผี”

 อยากเถียงมากว่าไม่ได้ กลัวครับ แค่ไม่ถกู กันเท่านันเอง
้ แต่ปากมันดันอ้ าไม่ออก ควานหาเสียงก็ไม่
เจอ

“งันเดี
้ ๋ยวผมเปลี่ยนเรื่ องให้ เนอะ?” ผมไม่ลงั เลเลยที่จะพยักหน้ า เจ้ าตัวเล็กหัวเราะคิกคัก “ปล่อยผม
ก่อนนะครับ ผมไปเปลี่ยนให้ แป๊ ปเดียว”

กระต่ายน้ อยคงเห็นผมไม่ยอมปล่อยแน่จงึ ได้ ถอนหายใจ ผมนึกใจหายแต่อ้อมกอดอุน่ ที่ยงั ไม่ยอม

ปล่อยกันทังยั
้ งจะแน่นขึ ้นทาให้ คลายใจ ผมยิ่งได้ ใจลากน้ องขึ ้นมานัง่ บนตัก กระชับอ้ อมกอดให้ แน่นขึ ้นรับ
สัมผัสที่คลอเคลียกลับมาอย่างนึกยินดีในใจ ลมหายใจของน้ องตกกระทบใบหู ฝ่ ามือนุม่ ยังลูบปลอบอยู่
กลางหลัง

ผมแอบไซร้ ปลายจมูกกับไหปลาร้ าสวยแต่พองาม สูดลมหายใจเบาๆหอบเอากลิ่นหอมละมุนเข้ า

ปอด ไม่สนเสียงหัวเราะพร้ อมบอกว่าผมน่ารักนัน่ หรอกครับ โอกาสมาต้ องรี บตักตวง

อย่างน้ อยหนังผีก็มีข้อดีอยู่บ้าง...เนอะ?
 ตอนที่ 4 : แค่ คิดก็เสร็จเลยครับ

ร่างบอบบางขาวโพลนไปทังตั ้ วถูกประดับด้ วยรอยจูบสีแดงราวกับแต่งแต้ มกลีบกุหลาบลงบนผิว

เนียน ลมหายใจสัน่ สะท้ านยามถูกปลายนิ ้วบดขยี ้รังแกยอดอกสีแดงสดที่ถกู ดูดดึงจนบวมเป่ ง หน้ า
ท้ องขาวบิดเกร็งเมื่อถูกปลายลิ ้นโลมเลีย

“พี่รัน อื ้ม...”

คนตัวเล็กสะท้ านเฮือกเมื่อริ มฝี ปากร้ อนสัมผัสลงบนส่วนแข็งขืนที่ชชู นั อวดช่อเกสรปริ่ มน ้า เอวบางบิดเร่า

ยามถูกปลายลิ ้นหยอกล้ อกับส่วนปลายจนได้ แต่สง่ เสียงครางเครื อขอความเห็นใจ

เสียวจนได้ แต่ปล่อยน ้าตาให้ รินไหล

กระต่ายน้ อยทนเก็บหูเก็บหางตนเองไม่ไหว ปล่อยให้ มนั เด้ งออกมาบ่งบอกอารมณ์หวาวไหวยามปลายนิ ้ว

เรี ยวยาวล่วงล ้ารังแกช่องทางบีบรัดภายใน เจ็บแปลบเสียดเสียวจนตาพร่า

“อ๊ า...ตรงนัน..พี
้ ่รัน! ”

กระต่ายน้ อยครางลัน่ สองมือจิกทึ ้งผ้ าปูที่ด้วยด้ วยจุดกระสันถูกรังแกไม่หยุด ทังที

้ ่เอ่ยปากห้ ามปรามจน
เสียงสัน่ คนตัวสูงที่รุกไล่อยู่ด้านบนกลับไม่ยอมปราณี ปรนเปรอก้ านเกสรแข็งร้ อนจนน ้าหวานไหลเปรอะ
เปื อ้ น ปลายนิ ้วยังกดย ้าเร่งเรี ยกเสียงครวญคราง

“จะถึง...” คนตัวเล็กบอกเสียงสัน่ เรื อนกายบางกระตุกเกร็งปลายเท้ าจิกลงกับเตียง “จะถึงแล้ ว”

ชรัณเร่งดูดดึงส่วนปลายก่อนครอบริมฝี ปากลงไปแล้ วรูดแรงๆ เพียงสองสามที น ้าหวานมากมายทะลัก

ทลายส่งกลิ่นยวนเย้ า หมาป่ าหนุม่ คายความเหนียวหนืดออกจากโพรงปาก ชโลมไล้ แก่นกายแข็งขืนจนเจ็บ
ของตนแล้ วจดจ่อลงช่องทางรักสีหวานที่ถกู รังแกจนแทบละลาย

“เด็กดี” เขาปลอบเสียงพร่ายามทอดมองนัยน์ตาหยาดเยิ ้มเปี่ ยมอารมณ์ใคร่ ลมหายใจหอบสะท้ านเมื่อ

ความอ่อนนุม่ ตอดรัดส่วนหัวจนอยากกระแทกแรงๆ สักที
 “อา...อย่าเกร็ง” เขาปลอบคนตัวเล็กที่บีบรัดแก่นกายจนแทบขาด ส่งปลายนิ ้วสะกิดยอดอกสีหวานที่
ยังคงชูชนั อ้ อนปลายนิ ้ว มืออีกข้ างคว้ าเอาส่วนอ่อนไหวปลุกเร้ าให้ หวามไหวอีกครัง้

“พี่รัน...อื ้อ...มันแน่น..” กระต่ายน้ อยได้ แต่ส่ายหน้ าไปมา ปลดปล่อยหยาดน ้าตาเม็ดโตเปรอะเปื อ้ นใบหน้ า

สะโพกกลมกลึงพยายามกระถดหนี

“อย่ารัดพี่” ชรัณขบกรามแน่นยามแช่ตวั ตนค้ างเติง่ อยูก่ ลางทาง “พี่เข้ าไม่ได้ นะครับคนดี”

กลีบปากอวบอิ่มบวมช ้าเผยออ้ ายามถูกกระแทกกายเบาๆ ของคนที่อยากจะแทรกกายเข้ ามา เปิ ดโอกาส

ให้ คนที่จ้องจนตาวาวเหงื่อไหลโซมกายก้ มลงกวาดต้ อนความหวาน หลอกล่อด้ วยเรี ยวลิ ้นจนสมาธิทงหมด
ั้
จดจ่อกับรสจูบที่ปลุกเร้ าอารมณ์วบู ไหวจนร้ อนวาบไปทังกาย
้

ชรัณอาศัยจังหวะกระต่ายน้ อยเผลอไผลแทรกกายเข้ ารวดเดียวเรี ยกเสียงร้ องอื ้ออึงในลาคอผ่านจูบร้ อน

เขาแช่ตวั ตนอยูอ่ ย่างนันจนช่
้ องทางที่รองรับเริ่มปรับตัว สัมผัสบีบรัดจนแทบจะเสร็จผ่อนคลายเล็กน้ อย เขา
ไม่รอช้ าถอนกายเพียงเล็กน้ อยก่อนดันสะโพกเข้ าเน้ นหนัก

กายเล็กกระถดหนีความเสียดเสียวที่บดขยี ้ลงมาแช่มช้ า แม้ ไม่รุนแรงแต่กลับเน้ นตรงจุดไม่ยอมผ่อน

ปรน ทุกครัง้ ที่สะโพกแกร่งบดลงมาคล้ ายร่างกายถูกบดขยี ้ ภายในบวมเบ่งรองรับความกระสันจนแทบขาด
ใจ

ชรัณยกยิ ้มกระหายในตัวตนกระต่ายน้ อย ยิ่งเห็นน ้าใสไหลเปรอะเปื อ้ นริมฝี ปากอิ่มช ้ากับดวงตาหรี่ ปรื อ ทัง้

ยังเสียงครางหวานๆ ที่แทบทาให้ อดกลันไม่
้ ไหวอยากกระแทกกายเข้ าไปให้ ลึกสุด

กระแทกกระทันให้
้ หวั สัน่ หัวคลอน

กดลึกลงไปให้ ครวญคครางจนลืมอาย

คนตัวสูงถอนกายออกจนเกือบสุดก่อนกดลงมารวดเร็วรุนแรงจนคนใต้ ร่างสะท้ านเฮือก สองมือเอื ้อมคว้ า

หัวเตียงแน่นยามขาสองข้ างถูกยกขึ ้นสูง ท่วงท่าน่าละอายเมื่อหมาป่ าหนุม่ ไร้ ปรานี สะโพกถูกยกขึ ้นสูงทา
ให้ สว่ นแข็งขืนที่ถกู รูดรัง้ จนแข็งตึงจดจ่ออยู่ตรงหน้ า แรงกระแทกแต่ละคราทาให้ ได้ แต่เชิดหน้ าร้ องคราง
สมใจอีกคน
 “รัดพี่ดีจงั ” ชรัณแกล้ งใช้ ปลายนิ ้วกดแรงๆ ที่ส่วนสีชมพูบนแกนกายร้ อนฉ่า สัมผัสถึงความบีบรัดที่
มากขึ ้นยามอีกฝ่ ายทรมานกับความอัดอันที ้ ่ไม่ได้ รับอนุญาตให้ ปลดปล่อย

“อื ้ม...ดีมยครั
ั ้ บ” เขาหมุนสะโพกควงใส่จนเอวเล็กๆ ขยับหนีไปมา กระตุ้นกันโดยไม่ได้ ตงใจ
ั ้ ยัว่ เย้ าจนได้ แต่
เลียริ มฝี ปากบรรเทาความร้ อนที่พวยพุง่ “ชอบมัยครั
้ บน้ องกานต์”

“พี่รัน...ให้ ผมไป..” คนตัวเล็กครางฮือเมื่อสุดจะกลันกระแสธารความต้

้ องการที่ตีตื ้น เขาอยากปลดปล่อย
ทว่าปลายนิ ้วที่ปิดกันท้ าให้ มิอาจสมปรารถนา

“ไม่ไหว...อ๊ า...ไม่ไหวแล้ ว..” กระต่ายน้ อยหูลเู่ มื่อปลายนิ ้วที่ปิดกันส่

้ วนปลายนอกจากจะไม่ยอมถอยออกยัง
กดขยี ้ลงมาตรงรอยแยก หนาซ ้าช่องทางรักยังถูกรังแกจนแทบละลาย

“อีกนิดนะครับคนดี” ชรัณก้ มลงกัดซอกคอขาวเต็มแรง รับแรงตอดรัดที่บีบแน่นเบื ้องล่าง “อา..รัดพี่อีกสิ

ครับ”

หมาป่ าหนุม่ กระแทกตัวตนลงไปแรงเรี ยกเสียงหวีดร้ องครวญครางสมใจ ปล่อยมือออกจากส่วนร้ อน

แข็งขืนที่สนั่ ระริก ความอัดอันพวยพุ
้ ง่ รินรดใส่ใบหน้ าเล็กแดงซ่านที่เหยเกปั่ นป่ วนจนอยากฟั ดให้ จมเขี ้ยว

“อา...” เพราะแรงตอดรัดที่แน่นขึ ้นราวกับจะรี ดคันทุ

้ กหยาดหยดทาให้ หลุดเสียงครางต่า กดกายลงเน้ นย ้า
หนักหน่วงลงไปไม่กี่ทีก็แทบจะถึงสวรรค์ อีกนิด...

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง

โครม!

ชรัณเด้ งตัวพรวดขึ ้นมาเมื่อสัมผัสเจ็บจนจุกลุกลามที่แผ่นหลัง มองซ้ ายขวาหากระต่ายตัวขาวที่เพิ่งได้ กิน

เมื่อครู่กลับพบเพียงห้ องของตน บนเตียงปราศจากร่างคนที่ควรนอนหมดเรี่ ยวแรง มีเพียงผ้ าห่มยับๆ ที่
เปื อ้ นคราบน ้าลายและมือถือที่ดงั ลัน่ บอกเวลาตื่น

ฝั น?
ทายาทเพียงคนเดียวของรัตนโชติเกาหัวแกรก ก้ มลงสารวจหว่างขาตนก็พบกับคราบน ้าที่ซมึ ทะลุกางเกง
กับความเหนอะหนะตรงหว่างขา ใบหน้ าหล่อเหลาแดงซ่านด้ วยความอับอาย สาบานเลยว่าอาการแบบนี ้
หายไปตังแต่
้ ร้ ูจกั การเป็ นสัตว์กินเนื ้อเต็มตัวแล้ ว

ฝั นเปี ยก!

แถมยังเปี ยกทังที
้ ่ในฝั นตัวเขายังไม่ทนั จะเสร็จ!

คิดแล้ วเสียดาย ฝั นดีขนาดนันอี ้ กนิดเดียวจะถึงฝั่ งฝั นทาไมนาฬิกาต้ องปลุกกันเสียก่อน อีกนิดเดียวผมกับ

น้ องจะได้ เป็ นหนึง่ เดียวกันชนิดที่ได้ ปล่อยในส่วนที่ลกึ ที่สดุ แท้ ๆ

ถึงจะแค่ฝันแต่ก็อยากเสร็จนะเฮ้ ย!

ไม่ร้ ูวา่ เพราะเมื่อวานได้ แทะได้ เล็มทังลู

้ บทังเลี
้ ยหรื อเปล่าถึงได้ เก็บมาฝั นเป็ นตุเป็ นตะแถมยังลามก
จนหากทาอย่างนันกั ้ บน้ องจริงๆ คาดว่าภาพสุภาพบุรุษโคตรดีของผมในหัวน้ องคงกลายเป็ นเพลย์บอ
ยลามกชอบเห็นน้ องโดนปล่อยใส่หน้ าแน่ๆ

แต่มนั ยัว่ จริงๆ นะครับ!

หน้ าแดงบิดเบี ้ยวด้ วยความใคร่เปรอะเปื อ้ นน ้าขาวกลิ่นคาวคลุ้ง แค่เห็นก็อยากกระแทกแรงๆ จับทาเรื่ อง

ลามกแบบที่ออกอากาศไม่ได้ แล้ ว!

ยกฝ่ ามือปิ ดหน้ าตัวเองด้ วยว่าแต่เดิมก็คิดแต่เรื่ องต่าตมหาดีไม่คอ่ ยจะได้ แล้ ว นี่แค่ฝันใจมันยังเตลิดไปยัน

ระเบียงกับลิฟท์ที่บริษัทแล้ วเลย

ชรัณถอนหายใจส่ายหัวให้ กบั ความสัปดนของตนเอง

แต่ก็อยากทานะครับ!

นี่แค่คดิ ทวนความฝั นบวกเรื่ องที่อยากจะทาอีกนิดหน่อย ชรัณน้ อยกลับลุกขึ ้นมากระดี๊กระด๊ าอ้ อนมือแต่

เช้ า ยังไม่ทนั จะแตะปลายนิ ้วลงไปเสียงมือถือกลับดังขึ ้นเสียก่อน

อย่าให้ ร้ ูวา่ ใครโทรมาขัดจังหวะ ผมจะเอาปลวกไปปล่อยบ้ านมัน!

เบอร์ ไม่ค้ นุ ส่งผลให้ คิ ้วเฉียงขมวดแน่น ทว่ากลับต้ องกรอกเสียงอย่างสุภาพลงไป แล้ วรู้มยครั

ั ้ บ เสียงที่ตอบ
กลับมานี่ทาเอาประตูสวรรค์เปิ ดอ้ าเลยทีเดียว

“อรุณสวัสดิค์ รับพี่รัน”

อ๊ า น้ องกานต์ของพี่ กระต่ายน้ อยแสนยัว่ ในฝั น

“ว่าไงครับคนดี” ผมแทบจะละลายติดพื ้นเมื่อได้ ยินเสียงน่ารักสดใสแต่เช้ า มือซ้ ายร่นบ๊ อกเซอร์ ลง

ให้ ชรัณน้ อยได้ ออกมาสูดอากาศหายใจ ก่อนจะรวบความร้ อนผ่าวเต็มมือออกแรงรูดรัง้ ยามที่เสียงน่าฟั ง
ยังคงเจื ้อยแจ้ วข้ างหู

หน้ าน้ องนี่ลอยมาเลยครับ แต่ไม่ลอยมาแบบธรรมดา

ดันลอยมาพร้ อมกับภาพที่น ้ารักฉีดเปื อ้ นเต็มหน้ า!

“ผมโทรมาปลุกครับ”

เสียงกระต่ายน้ อยหวานชื่นใจดีจงั อยากเปลี่ยนให้ เป็ นเสียงครางจังเลย

หลับตาลงปล่อยหูให้ ฟังเสียงน้ องชัด กามือแน่นรูดกันแบบเน้ นๆ ถึงไม่ได้ กินจริ งจัง ได้ แค่จินตนาการก็ยงั ดี

ครับ

“อีกอย่างผมจะบอกว่าเบอร์ นี ้ของผม” เสียงน้ องขาดหายไปซักพัก ก่อนจะพูดขึ ้นคล้ ายกับลังเล “เอาไว้ ใช้

กับพี่รันคนเดียว”

โอ๊ ย ตาย
ตายแบบไม่ต้องผุดต้ องเกิด น่ารักขนาดนี ้ได้ ยงั ไง ทาไมกระต่ายน้ อยทาไมน่าฟั ดขนาดนี ้

ผมรี บลุกขึ ้นเดินเข้ าห้ องน ้าเลยครับ เห็นสภาพหน้ าตัวเองในกระจกแล้ วอับอายมาก นอกจากผมจะยุง่ แล้ ว
ยังหน้ าแดงตาลอยยังกับคนพี ้ยา ใจถามตัวเองว่าเป็ นขนาดนี ้แค่เพราะเสียงกับหน้ าน้ องได้ ยงั ไง แต่มือ
ยังคงขยับ

“พี่รันครับ? ”

อาจเพราะเห็นผมเงียบไปน้ องเลยส่งเสียงเรี ยก แต่จะให้ ตอบก็เกรงว่าเสียงมันจะแปลกจนโดนจับได้ วา่ เอา

เสียงน้ องมาใช้ ทาอะไรแต่เช้ า

“พี่รันเป็ นอะไรหรื อเปล่าครับ ผมได้ ยินเสียงหอบ”

เสียงหวานถามอย่างร้ อนรน แต่ผมนี่รนกว่า อะไรจะหูดีขนาดนี ้ เพราะเป็ นกระต่ายเหรอ!

“เปล่าครับ..อืม” ผมหลุดครางออกมาเล็กน้ อยแค่คิดว่ากาลังได้ ทาให้ น้องเปรอะเปื อ้ นหมดคราบกระต่าย

ขาว “พอดีพี่...เข้ าห้ องน ้าอยู่ครับ”

ไม่ได้ โกหกนะ ก็เข้ าห้ องน ้าอยูจ่ ริงๆ

“หวา! ” เจ้ าตัวเล็กอุทานเสียงตกใจ ยิ่งฟั งนี่ยิ่งฟิ นครับ “งัน...งั

้ นผมวางก่
้ อนนะครับ”

ยังไม่ทนั ตอบรับ เสียงน้ องก็ว่าต่อ เล่นเอาผมนี่ร้อนวาบไปทังตั

้ วเลยครับ

“เอ่อ...ไว้ คราวหน้ าผมจะช่วยนะครับ”

โอ๊ ย ทาไมถึงพูดเหมือนรู้วา่ ผมกาลังทาอะไร!

หมดกัน ภาพพจน์ที่อตุ ส่าห์สร้ าง จะมองหน้ าน้ องยังไงเนี่ย

กระต่ายน้ อยวางสายไปแล้ วเหลือแต่เสียงหัวใจที่เต้ นคับอกของผม อับอายที่น้องรู้วา่ กาลังทาอะไรไม่

เท่ากับประโยคของน้ องที่ทิ ้งไว้ น้ องบอกจะช่วย ถ้ าขอให้ ชว่ ยจับ ช่วยจูบ ช่วยปรนเปรอด้ วยปากเล็กๆ นัน่ ก็
ยอมงันเรอะ!
้

แค่คิดก็เสร็จเลยครับ

เผลอยกสองมือปิ ดหน้ าโดยลืมไปว่ามือขวายังเปื อ้ นคราบน ้าที่ไม่ได้ เปรอะหน้ าน้ องแต่เปื อ้ นเต็มมือตัวเอง

อย่าให้ ใครรู้เชียว อับอายจนไม่กล้ าอวดเบ่งว่าอึดว่าทนแล้ วครับ
 ตอนที่ 5 : นิดเดียวนะคนดี

ชรัณ รัตนโชติกระจายรอยยิ ้มสุภาพชวนฝั นดัง่ เจ้ าชายบนบัลลังก์สงู ส่งเกินเอื ้อมถึงให้ กบั พนักงานที่
ค้ อมตัวเสียจนแทบจะกลายเป็ นหมอบกราบ สุดหล่อในฝั นของใครหลายคนรู้สกึ ถึงฟี โรโมนเกินต้ านทาน
ของตนที่ทาให้ ทงหนุ
ั ้ ม่ หล่อสาวสวยอย่างศิโรราบถวายร่างกายให้ เชยชมแล้ วยิ่งภาคภูมิใจ กลบเรื่ องน่าอาย
เมื่อเช้ าลงไปได้ พอสมควร

นี่แหละวิถีแห่งคนหล่อ!

“ท่านประธานคะ”

เสียงเรี ยกสัน่ ๆแบบนันค่

้ อนข้ างยัว่ ยวนผมได้ พอสมควรครับ มันปลุกสัญชาตญาณว่าอยากรังแก
อยากทาให้ ร้องไห้ แต่เพราะเหยื่อที่วา่ ไม่ใช่น้องกานต์ เจ้ าความรู้สกึ ที่ควรจะลิงโลดเมื่อมีสาวสวยหุน่ น่าฟั ด
เดินบิดกายเข้ าหาเลยลดไปกว่าครึ่ง

“คุณเอมิกา?” ค่อนข้ างมัน่ ใจในตัวเองพอดูเลยครับว่ารายชื่อของคนที่นา่ จะจับกดลงกับเตียงใน

บริษัทนี ้มีใครบ้ าง และนี่คือเด็กใหม่ของแผนกการตลาดที่ไม่นา่ จะโผล่มาแถวนี ้ได้ เจ้ าหล่อนดีใจเสียจนหู
กับหางเด้ งออกมาเลยครับ และนัน่ เรี ยกความสนใจจากผมพอสมควร

หล่อนเป็ นกระต่าย

“ท่านประธานจาได้ ” คุณเอมิกาน ้าตาคลอ ดูแล้ วน่ารังแกแต่ผมกลับได้ กลิ่นที่ชวนสะอิดสะเอียน “เอม

ดีใจจริงๆค่ะ”

“ครับ” ผมเพียงยิ ้มให้ เจ้ าหล่อนเล็กน้ อยไม่ให้ มาดประธานแสนใจดีหลุด

“เอมทาคุกกี ้มาให้ ทา่ นประธานค่ะ ขอแค่ทา่ นประธานชิมสักคาเอมก็ดีใจแล้ วค่ะ”

ผมหรี่ ตามองคุกกี ้สีน ้าตาลอ่อนแลดูนา่ ทานในกล่องไม้ ที่ผกู โบว์เสียสวยผิดกับท่าทางระริกระรี ข้ อง

เจ้ าหล่อนลิบลับ ท่าทางของเธอบ่งบอกว่าอยากปี นขึ ้นเตียงผมเต็มประดา หากเป็ นเมื่อก่อนชรัณมัน่ ใจเลย
ว่าตนเองจะต้ องลากเจ้ าหล่อนเข้ าห้ องแล้ วสัง่ สอนจนกว่าจะเช้ าให้ เนื ้อตัวนุม่ นิ่มขาวเนียนช ้าเป็ นจ ้าไป
ทังตั
้ ว

แต่นนั่ ต้ องไม่ใช่หลังจากที่ผมรู้จกั กระต่ายน้ อนแสนน่ารักอย่างน้ องกานต์

เหยื่อที่ทาให้ เหยื่อตัวอื่นดูด้อยค่า

ผมรู้มาว่าพวกมนุษย์สตั ว์สายพันธุ์กระต่ายมักมีอารมณ์ความใคร่รุนแรงกว่าสายพันธุ์อื่น เพราะแต่

เดิมมนุษย์เองก็สามารถมีเซ็กส์ได้ ตลอดทังปี
้ อยูแ่ ล้ ว ยิ่งมาเจอกับสัตว์ที่สามารถผสมพันธุ์ได้ ทงปี
ั ้ เช่นกัน
ย่อมทาให้ พวกมนุษย์กระต่ายถูกกระตุ้นให้ โหยหาเซ็กส์ได้ ง่าย

ผิดกับกระต่ายน้ อยของผม ทังที ้ ่เป็ นกระต่ายน้ อยนุม่ นิ่มน่ากดแต่กลับถือตัวและไม่เคยปล่อยให้

อารมณ์ใคร่พรรค์นนครอบงั้ าเลย กระต่ายน้ อยของผมมุง่ มัน่ กับงานและสนุกสนานกับสิ่งแปลกใหม่ที่ได้
เรี ยนรู้ ยังจาได้ เลยว่าครัง้ แรกที่ลงมือจีบโดนต้ องปฏิบตั ิอย่างเย็นชาขนาดไหน

เพราะน้ องไม่สนใจอะไรนอกจากของทดลอง

แต่นนั่ แหละเสน่ห์ของน้ อง!

“ท่านประธาน...” เสียงเรี ยกละห้ อยทาให้ ผมต้ องยื่นมือไปรับคุกกี ้นัน่ มาแล้ วส่งยิ ้มุมปากให้ เจ้ าหล่อน
เล็กน้ อยก่อนผละออกไป รอจนลับตาผู้คนจึงโยนคุกกี ้ให้ กบั เลขาคนเก่งที่ตามหลังมาเงียบๆ

“ผมไม่หิวครับ”

ชรัณเหลือบตามองเลขาของตนที่ทาหน้ านิ่งคล้ ายจะมีหน้ าเดียว ในมือยังคงถือตารางงานไล่ตามผม

ไม่หา่ งพร้ อมด้ วยแฟ้มเล็กๆที่ด้านในบรรจุข้อมูลสาคัญเอาไว้

ข้ อมูลของน้ องกานต์
 “รับๆไปเถอะน่า คนเขาอุตส่าห์ให้ ก็เหมือนช่อดอกไม้ นนั่ ไงเล่า” ผมพยายามยัดเยียดคุกกี ้เจ้ าปั ญหา
ให้ เลขาคนสนิทที่สีหน้ าเริ่มมืดครึม้ ขึ ้นทุกที สังเกตได้ จากคิ ้วที่กระตุกถี่ขึ ้นกับดวงตาที่หรี่ ลงคล้ ายคนไม่
พอใจ

ก็แหม เกิดน้ องรู้วา่ ผมรับขนมจากคนอื่นแล้ วเกิดหึงขึ ้นมาก็แย่สิครับ แค่เรื่ องดอกไม้ ปริศนาที่สง่ มา

สัปดาห์ละครัง้ ก็ทาเอาเจ้ าตัวแอบเหล่แล้ วเหล่อีก

ถึงจะอยากให้ หงึ แต่ก็กลัวอดกินน้ องคืนนี ้นี่นา

ขอแทะขอเล็มสักนิดก็ยงั ดีกว่านอนกอดหมอนข้ างแข็งๆนะครับ

“ใส่อะไรหรื อเปล่าก็ไม่ร้ ู ส่วนเรื่ องดอกไม้ ผมก็สืบมาให้ คณ

ุ แล้ วนี่ครับ”

ผมอดหัวเราะไม่ได้ เมื่อมิเกล นาครสมุทร บราวน์ เลขาลูกครึ่งชาวอังกฤษไทยพูดออกมาไม่คดิ ไว้

หน้ าคนให้ สกั นิด แถมยังถือกล่องด้ วยท่าทางรังเกียจ ผมเดาว่าถ้ าไม่ติดว่าอาจมีใครมาคุ้ยถังขยะแล้ วเจอ
กล่องคุกกี ้เข้ าจะกระทบถึงผมละก็ เขาคงไม่ลงั เลที่จะเหวี่ยงมันลงถังขยะตังแต่
้ ผมรับมาแล้ ว

มิเกลเป็ นเลขาที่ผมสนิทใจด้ วยมากที่สดุ เจ้ าตัวเป็ นรุ่นน้ องตัวแสบที่เรี ยนจบมาก็มาขอพึง่ ใบบุญด้ วย

สีหน้ าไร้ อารมณ์ ถ้ าไม่ใช่เพราะรู้จกั นิสยั มันมาก่อนก็คงถีบหัวส่งไปอยูแ่ ผนกอื่นไปแล้ ว และเพราะมันรู้ไส้ ร้ ู
พุงกันจึงสามารถทางานกันได้ ด้วยดี จนปั จจุบนั นี ้เรื่ องที่ผมฟาดประชากรไปครึ่งบริษัทแม้ จะถึงหูคณ ุ
พ่อคุณแม่ที่รักแต่กลับไม่ร้ายแรงเท่าไหร่เพราะเลขาที่นา่ นับถือตามล้ างตามเช็ดให้

รวมถึงเรื่ องที่ผมรอเหยื่อคราวนี ้นานกว่ารายอื่นก็เช่นกัน

เพราะมันทาเอาคุณนายท่านแทบจะหนีไปหาหมอผีมาไล่วิญญาณผมออกจากร่างนี่ละครับ

“ไม่เล่นกับเธอแก้ เบื่อหน่อยหรื อครับ” ผมส่ายหน้ าพร้ อมตอบปฏิเสธด้ วยว่าสาวเจ้ าไม่คอ่ ยน่าสนใจ

เท่าไหร่

เหมือนพวกพร้ อมอ้ าขาให้ ใครก็ตามที่มีเงิน

 กลิ่นของหล่อนมันบอกแบบนัน้

“แต่คณ
ุ ไม่ได้ พาใครขึ ้นเตียงมาสักพักแล้ วนะครับ มันจะไม่ดีกบั สุขภาพ”

“ฉันกาลังทาคะแนน” ผมว่าอย่างไม่จริงจังนัก จะบอกได้ ยงั ไงว่าต่อให้ ไม่พาใครขึ ้นเตียงและละเลงรัก

จนหนาใจ แค่นอนทุกวันนี ้เห็นภาพน้ องเล็กๆน้ อยๆก็พาเอาฟิ นจนต้ องรี ดบรรดาลูกรักจนแทบจะหมดตัว
แล้ ว

แต่บอกไม่ได้ เสียเชิงชายมากๆ

“แล้ วนี่จะตามไปถึงไหน” เหลือบมองหนุม่ ลูกครึ่งที่ยงั ตามมาแล้ วพาลหงุดหงิด รู้ทงรู

ั ้ ้ วา่ ผมจะไปที่
ไหนก็ยงั คงตามติด “หรื อว่า!”

อีกฝ่ ายมองกลับมาด้ วยสีหน้ านิ่งสนิทเหมือนเส้ นประสาทบนใบหน้ าตายไปหมดแล้ ว มีเพียงคิ ้วที่เลิก

ขึ ้นเหมือนจะถามว่าผมกระชากคอเสื ้อมันทาไม

เลขาไม่รักดี!

ั ้ นี่ไม่ได้ หงึ แต่มนั รู้สกึ ว่าหยามศักดิศ์ รี ยิ่งเลขาตัวดีมนั ทาหน้ าละเหี่ย

“แกคิดจะตีท้ายครัวฉันใช่มย!”
ใจยิ่งหงุดหงิด

น้ องเป็ นของผม ไม่มีวนั ยกให้ ใครหน้ าไหนทังนั

้ น้

“ผมแต่จะเดินไปส่งเพราะกลัวว่าคุณจะไปฉุดใครเข้ าก่อนจะถึงห้ องคุณกานต์เท่านันครั

้ บ”

“แน่นะ”

ผมมองจ้ องไปในดวงตาสีทองที่น้องกานต์เคยชมว่าสวย น่าหมัน่ ไส้ สวยตรงไหนกัน มิเกลจ้ องตอบ

มาคล้ ายไม่ยี่หระ ผมเห็นริมฝี ปากนันกระตุ
้ กเป็ นรอยยิ ้มที่ดยู งั ไงก็ชวั่ ร้ อยล้ านเปอร์ เซ็นต์
 “อีกอย่างเสป็ กผมน่ะ...” เป็ นไม่กี่ครัง้ ที่ผมจะเห็นมิเกลมีแววตาพราวพรายอย่างมาดหมาย “ต้ องพยศ
เยอะหน่อยถึงจะดี”

ชรัณรู้สกึ ขนลุกอย่างไรบอกไม่ถกู ได้ แต่จดั ปกเสื ้อเลขาตนเองให้ เรี ยบร้ อยจนมองไม่เห็นรอยยับ ยิ่ง
มองรอยยิ ้มที่คอ่ ยๆจางหายยิ่งขนหัวลุก ไหนจะเสียงทุ้มนุม่ ที่ไล่ตามหลังมาติดๆอีก

“ยิ่งเป็ นพวกนักล่า...ผมยิ่งชอบ”

ไล่เลขาออกได้ มยครั
ั ้ บ!

“อ้ อ” ผมได้ แต่หวั เราะแหะๆไม่กล้ าสบตาอีกฝ่ าย เสียววูบที่ก้นเหมือนจะโดนประทุษร้ ายทลาย

ปราการสาคัญจนระแวงไปหมด

“ไม่ต้องห่วงครับ คุณรันยังไม่ใช่เสป็ กผมหรอกครับ”

“ใช่สิ ใครจะยอมให้ กดโว้ ย” ผมกัดฟั นตอบไปเสียงเบา กลัวใจมันพิกล เกิดมันหน้ ามืดตามัวโมโหจน

จับผมกดจะสู้แรงมันได้ ยงั ไง

เห็นสูงเพรี ยวดูเป็ นคุณชายแบบนี ้แต่อย่างน้ อยศิลปะป้องกันตัวมันมาเต็ม จนบางครัง้ นึกว่าจ้ างเลขา

เสริมออฟชัน่ บอดี ้การ์ ดด้ วยซ ้า กล้ ามเนื ้อหรื อก็แน่นจนน่าอิจฉา ไม่นบั สายพันธุ์นกั ล่าอย่างหมีขาวขัวโลกก็
้
พอจะทาให้ มนั น่ากลัวแล้ วครับ

“โอ๊ ะ คุณกานต์”

ผมมองตามสายตาแพรวพราวที่เปลี่ยนเย็นเยียบกะทันหัน เห็นกระต่ายน้ อยหัวเราะคิกคักอยูก่ บั แอ

รอน เหยา รุ่นน้ องลูกครึ่งจีนเดนมาร์ กตัวดีที่เขาใช้ ให้ เป็ นหมาเฝ้าบ้ านคอยเฝ้าไม่ให้ ริน้ ไรไต่ตอมกับ
กระต่ายน้ อยของผม แต่เจ้ าตัวกลับทาตัวเป็ นเหลือบไรเสียเอง อย่าคิดนะครับว่าผมจะไม่เห็นที่มนั เอามือ
ลูบหัวน้ องอย่างเอ็นดู

จะเอ็นดูก็เอ็นดูไป มือไม่ต้องแตะ!
 “น้ องกานต์” ผมทักเสียงนุม่ ไม่สนเลขาตัวเองที่หน้ าตึงยามตามมาประกบด้ านหลัง “ทาอะไรอยู่ครับ
ท่าทางสนุกเชียว”

“พี่รัน...เอ่อ...คุณรัน สวัสดีครับ” น้ องรี บเปลี่ยนท่าทีเมื่อเห็นว่าผมมากับมิเกล ท่าทางตื่นตกใจน่ารัก

น่าชังจนห้ ามมือไม่ให้ ขยี ้ผมนุม่ ไม่ได้ เลย

“สวัสดีครับ คุณมิเกล”

ดูสิครับ สุภาพอ่อนน้ อมน่ารักขนาดนี ้จะไปหาได้ ที่ไหน ยิ ้มทีเหมือนหัวใจถูกฮีล รอยยิ ้มนางฟ้าชัดๆ

“พี่รันมีแอ๊ ฟ!”

ผมมองแอรอนที่ถกู มิเกลใช้ แขนรัดคอแล้ วลากออกไปอย่างรู้หน้ าที่ ตังใจว่

้ าถึงจะเกรงมันยังไงก็จะขึ ้น
เงินเดือนให้ อีกนิดก็แล้ วกันในฐานะที่ร้ ูใจเจ้ านาย กาจัดศัตรูความรักมลพิษทางสายตาให้ พ้นหนทางสี
กุหลาบ

เพราะดีใจที่ได้ เจอกระต่ายน้ อยเลยลืมสงสัยไปเลยว่าแววตาในตอนนันของมิ

้ เกลคืออะไร

“ว่าไงครับคนดี เมื่อกี ้คุยอะไรกันเอ่ย” ผมก้ มลงสูดดมความหอมที่ตดิ ปลายผมอย่างนึกเอ็นดูใน

รอยยิ ้มเริงร่า ดวงตาสีฟ้ายิบหยียามหัวเราะคิกคักน่าจับจูบหนักๆสักทีให้ ปรื อปรอยด้ วยอารมณ์หวาม

โอย ใจต่าอีกแล้ วครับ

“แอรอนเล่าให้ ฟังว่าเมื่อก่อนพี่โดนคุณมิเกลดุจนงอนหนีงานไปสามวันน่ะครับ” ดวงตากลมโตโค้ งจน

คล้ ายจันทร์ เสี ้ยว น่ารักจนต้ องยื่นมือไปบีบจมูกอย่างหมัน่ เขี ้ยว

“พี่รันก็มีมมุ น่ารักแบบนันด้
้ วยเนอะ”

“หืม” ผมดึงแก้ มนุม่ นิ่มเบามือ กลัวน้ องช ้าครับ “อย่างพี่ต้องเรี ยกว่าหล่อครับ แล้ วพี่ก็ไม่ได้ หนีงาน แค่
ลาพักร้ อนพอดีเอง”
 “แน่ะ แก้ ตวั นะครับ” น้ องซบหน้ าลงกับหน้ าอกผม เงยหน้ ามองทาสีหน้ าล้ อเลียนได้ นา่ แกล้ งจนได้ แต่
ท่องยุบหนอพองหนอไม่ให้ ลากน้ องเข้ าซอกตึกแล้ วฟั ดจนกว่าตัวจะช ้า

อย่างที่มิเกลบอก อดทนแบบนี ้ไม่คอ่ ยดีตอ่ สุขภาพเลย ดูสิ ชรัณน้ อยมันเริ่มประท้ วงแล้ วเนี่ย

กระต่ายน้ อยที่ยงั ไม่ร้ ูวา่ ภัยจะมาถึงตัวส่งมือนุม่ นิ่มหอมกรุ่ นมาแตะแก้ มผม ออกแรงบีบอย่างกับว่า

ผมจะมีเนื ้อแก้ มให้ เจ้ าตัวบีบเล่นอย่างไรอย่างนัน้

“พี่รันน่ารัก”

ผมยิ ้มให้ กระต่ายน้ อยที่ว่าหงุงหงิง ตาเป็ นประกาย อย่างตะโกนบอกว่าน้ องกานต์ตา่ งหากที่นา่ รัก
แถมยังน่ารักมากๆจนอยากลักกลับห้ องจะแย่อยูแ่ ล้ ว

“สาหรับคนอื่นพี่รันอาจจะหล่อ เท่ หรื ออะไรก็แล้ วแต่ แต่สาหรับผม พี่รันน่ะ...” กระต่ายน้ อยยืดตัว

ขึ ้นมาในจังหวะที่ผมไม่ทนั ได้ ตงตั
ั ้ ว สัมผัสริมฝี ปากนุม่ นิ่มที่แนบลงมากับปากผมก่อนะถอยออกไปอย่าง
รวดเร็วทาให้ ผมเบิกตากว้ าง

“พี่รันน่ารักที่สดุ เลยนะครับ”

คุณพ่อคุณแม่ครับ นายชรัณใกล้ จะก่ออาชญากรรมแล้ วครับ

ฝากประกันตัวด้ วยนะครับ!

ผมลากน้ องเข้ าห้ องแล็ปส่วนตัวที่ใช้ อานาจ เส้ นสายและความหน้ าหนาสร้ างให้ น้องโดยเฉพาะเพื่อ
กันไม่ให้ พวกตัวผู้ทงหลายได้
ั้ เห็นความน่ารักของน้ อง และเพราะวางแผนไว้ วา่ สักวันจะต้ องกินน้ องในที่
ทางานให้ ได้ เลยสัง่ กระจกแบบพิเศษ

กดปุ่ มที่ข้างประตูทีเดียว มันถูกเคลือบทับด้ วยด้ วยกระจกอีกบานที่เลื่อนขึ ้นมาทาให้ คนภายนอกมอง

ไม่เห็นว่าในห้ องนี ้มีใครอยูห่ รื อไม่
 ผมกดน้ องลงกับประตู มองดวงหน้ าน่ารักที่ขึ ้นสีระเรื่ อยามที่ชรัณน้ อยกาลังสัมผัสกับส่วนนันของน้
้ อง
สายตาทอดมองสีแดงสดน่ากัดที่ลอยอยูต่ รงหน้ า

ริมฝี ปากที่ผมชิมแล้ วว่าทังหวานทั

้ งหวามแค่
้ ไหน

“พี่รัน..”

เสียงน้ องเรี ยกผะแผ่ว นอกจากจะไม่เข้ าหัวแล้ วยังยัว่ มากๆครับ!

“นิดเดียวนะคนดี”

ผมไล้ มือไปตามกรอบหน้ าก่อนกดท้ ายทอยเล็กเข้ าหา แนบริมฝี ปากไปกับความชุม่ ชื ้น ดูดกลืนความ

นุม่ นิ่มจนพอใจแล้ วจึงใช้ ปลายลิ ้นเลาะไปตามแนวฟั น ออดอ้ อนจนน้ องยอมเปิ ดปากให้ ผมได้ เข้ าไปกวาด
ต้ อนความหอมหวานอย่างแนบชิด

สัมผัสฝ่ ามือนุม่ ที่ป่ายปะลูบไล้ บนอกยิ่งทาให้ ผมเตลิด นึกอยากกระชากน้ องลงกับโต๊ ะแล้ วฉีก

กระชากเสื ้อผ้ าให้ หมด ละเลงทุกความต้ องการอย่างในความฝั นเมื่อคืนจนกว่าจะหมดแรง

ผมยังกดจูบไล่ตามเรี ยวลิ ้นที่ถอยหนีไม่หา่ ง กระทัง่ ความนุม่ นิ่มสัมผัสโดยตรงกับผิวเนื ้อจึงลืมตาขึ ้น

มอง เห็นมือน้ องกาลังซุกซนสัมผัสหน้ าอกผมอย่างใจกล้ าทังที ้ ่ขาสัน่ ระริก สองแขนกระชับร่างเล็กนุม่ มือเข้ า
หาจนแทบไม่มีชอ่ งว่าง จงใจกดส่วนกลางลาตัวที่กาลังฮึกเหิมได้ ที่เข้ ากับหว่างขาน้ องซ ้าจนได้ ยินเสียง
ครางอืออาในลาคอ

และเชื่อเถอะ นัน่ เสียงผมเอง!

ผมแทบทนไม่ไหวเมื่อน้ องสะกิดยอดอกแถมยังฉกลิ ้นกลับ มันเหนือความคาดหมายจนได้ แต่ปล่อย

ให้ น้องทาตามใจ กระต่ายน้ อยที่วนั นี ้ใจกล้ าผิดปกติละเลงปลายนิ ้วหนักเบาหยอกเย้ าตุม่ ไตสองข้ างซ ้ายัง
กลืนลิ ้นผมเข้ าไปในปาก

สุดยอดครับ น้ องรุกผมกลับ!
 ฟิ นจนส่วนล่างสัน่ ระริกแทบจะเสร็จในวินาทีนนเลยครั
ั้ บ!

แต่ในนาทีที่กาลังจะรุกไล่ กระต่ายน้ อยกลับถอนปากออกแล้ วเคลื่อนกายลงต่า ผมใจเต้ นตึกตักแทบ

ทะลุออกจากอกเมื่อใบหน้ าน่ารักแดงก่าฉ่าเยิ ้มนัน่ อยูร่ ะดับเดียวกับชรัณน้ อยที่ร้องประท้ วงอยากออกมา
สูดอากาศภายนอกเต็มที่

ดวงตากลมโตวาวน ้าจ้ องมองผมกลับคล้ ายจะขออนุญาต มือนุม่ นิ่มไล้ ปลายนิ ้วไปตามความโป่ งนูน

คับแน่น ผมเม้ มปากกลันเสี
้ ยงยามที่น้องจงใจใช้ ริมฝี ปากแนบลงมาก่อนเป็ นฝ่ ายรัง้ ใบหน้ าน้ องออก

บอกแล้ วไงครับว่าครัง้ แรกยังไงก็ต้องบนเตียง

“พี่รัน” กระต่ายน้ อยส่งเสียงเรี ยกฟั งแล้ วน่าสงสารอย่างยิ่ง แต่ผมไม่อยากขาดสติกินน้ องตรงนี ้ ผม

อยากให้ น้องประทับใจจนหนีไปหาใครไม่ได้ รักแค่ผม หลงแค่ผม

“อืม...” ผมครางในลาคอเมื่อน้ องเหมือนจะแกล้ งกันด้ วยการเบียดร่างกายนุม่ นิ่มเข้ าหา เสียดสีจดุ นัน้

จนร้ อนฉ่า

“ให้ ผมช่วยนะครับ”

ฟั งเสียงไร้ ความลังเลนัน่ แล้ วอยากพยักหน้ ารับใจจะขาด แต่สติสดุ ท้ ายหรื อจะสัญชาตญาณบ้ าบอ

อะไรก็ตามทาให้ ผมรี บรวบน้ องเข้ าอ้ อมกอด ใช้ ปลายนิ ้วดึงคอเสื ้อลงมาก่อนกัดหนักๆจนน้ องร้ องโอดโอย
ไปทีหนึง่ แล้ วค่อยกดหน้ าน้ องลงกับอก โยกตัวไปด้ วยคล้ ายปลอบขวัญ

ขวัญผมนี่ละครับ สติจะบินอยูแ่ ล้ ว

“พี่ไม่อยากให้ กานต์ฝืน” ผมซุกหน้ าลงกับกลุม่ ผมนุม่ นิ่ม ใช้ ความหอมดับความร้ อนเบื ้องล่าง “เข้ าใจ
พี่นะครับ”

“ผมไม่ได้ ฝืน” เสียงน้ องอู้อี ้ตอบกลับมา ผมอมยิ ้มกับกระต่ายที่เริ่มแสดงอาการดื ้อดึง “ผมแค่อยากทา

อะไรให้ พี่รันบ้ าง”
 “โอ๋ๆ” ผมยิ่งโยกตัวน้ องจนแทบจะล้ มไปด้ วยกัน กระต่ายน้ อยของผมน่ารักน่าชังขนาดนี ้ไม่แปลกถ้ า
ผมจะหลงจะหวงจนไม่อยากให้ ใครเข้ าใกล้

ผมคิดด้ วยซ ้าว่าตัวเองจริงจังกับน้ องมากกว่าจะเก็บน้ องเป็ นของเล่นเสียแล้ ว

แต่ชา่ งมันเถอะครับ ถ้ าน้ องน่ารักขนาดนี ้ผมยอมจริงจังด้ วยเลย

“ถ้ างันเที
้ ่ยงนี ้ไปเดทกับพี่นะครับ” ผมก้ มตัวลงเมื่อชรัณน้ อยยอมสงบลงแล้ ว ให้ ใบหน้ าอยูร่ ะดับ
เดียวกับน้ อง จ้ องประสานตากับดวงตากลมโตที่ยงั แฝงแววแง่งอนกับแก้ มป่ องๆน่าบีบ

“นะครับ คนดี”

“อื ้ม”

เสียงตอบกลับมาเบาหวิว ดวงหน้ าน่ารักเชิดหนีไปอีกทางแต่มือเล็กยังจับชายเสื ้อผมไม่ปล่อย และ

เพราะผมมัวแต่หลงดีใจเลยทาให้ ไม่ทนั สังเกตว่าน้ องทาสายตายังไงตอบที่ผมก้ มลงฟั ดแก้ มน้ องเล่น

สาบานเลยว่าถ้ าตอนนันผมสั
้ งเกตดีๆจะไม่พาตัวเองไปเสี่ยงเด็ดขาด!
 ตอนที่ 6 : แค่ คาเดียวนะครับ

ชรัณคิดว่าตัวเองเป็ นคนเปิ ดเผยมากคนหนึง่ ตอนนี ้ควงใครก็ควงแบบเปิ ดเผยให้ เกียรติ ไม่ใช่ลกั

กินขโมยกินแอบซ่อนความสัมพันธ์ให้ น้องต้ องลาบากใจ หนึง่ เพื่อไม่ให้ หนอนแมลงมาวุน่ วายกับคูค่ วง และ
สองถึงจะเป็ นความสัมพันธ์ชวั่ คราวแต่ก็หวังว่ามันอาจจะพัฒนาไปมากกว่านัน้

น้ องกานต์คือคนที่มีครบทุกเงื่อนไข และเป็ นทุกข้ อยกเว้ นที่ผมจะให้ ได้ ทกุ เงื่อนไขเช่นกัน

อย่างตอนนี ้ที่น้องกาลังคุยโทรศัพท์กบั เพื่อน หัวเราะคิกคักอย่างน่ารักจนน่าอิจฉาคนปลายสาย

สาบานได้ วา่ ถ้ ารู้วา่ เป็ นใครจะแอบขัดขาธุรกิจมันซะ หากเป็ นตัวผมเมื่อก่อนคงบีบมือนุม่ เบาๆ ส่งยิ ้มให้ อีก
นิดกับสายตาออดอ้ อนอีกหน่อยเพื่อดึงความสนใจ แต่ผมกลับหักใจทาให้ รอยยิ ้มของน้ องหายไปไม่ลง

ผมอยากเป็ นคนสาคัญที่สดุ ของน้ องและอยากยอมรับทุกอย่างที่น้องเป็ นเช่นกัน ดังนันแล้

้ วผมจึง
ยอมให้ น้องละสายตาจากผมยามที่เรากาลังประสานมือบนโต๊ ะแบบไม่อายสายตาใคร

ยอมให้ น้องอย่างที่ไม่เคยยอมให้ ใคร

รู้สกึ หวานเลี่ยนในอกมากครับ

แต่จงั หวะนี ้ก็ดีมากจริงๆ ผมสามารถไล้ ปลายนิ ้วไปตามหลังมือนิ ้ว เกาะเกี่ยวความนุม่ ลื่นตรง

ข้ อมือด้ านในเสื ้อแขนยาวที่น้องสวมได้ ถึงจะผิดหวังนิดหน่อยที่ไม่ได้ เห็นหน้ าแดงๆเพราะความเขินอายที่
ถูกผมตอดเล็กตอดน้ อยก็ตาม
 แต่รอยยิ ้มของน้ องที่ผมอุตส่าห์ยอมไม่ชิงสายตากลับมากลับจืดเจื่อนลงเมื่อกระต่ายอีกตัวเดินเข้ า
มา

เอมิกา...ผู้หญิงที่ยื่นคุกกี ้ให้ ผมเมื่อเช้ า

บางทีผมอาจคิดว่าเจ้ าหล่อนแอบติดเครื่ องส่งสัญญาณไว้ ที่สทู ผมก็ได้ อะไรจะตามมาถูกและ

รวดเร็วขนาดนี ้ ถ้ าไม่นบั เจ้ ากรรมนายเวรน่ะนะ

“คุณรันมาทานข้ าวที่นี่เหมือนกันหรื อคะ บังเอิญจังเลยนะคะ” เจ้ าหล่อนทาท่าน่ารักเอียงคอได้

องศา ดูอย่างไรก็ปัน้ แต่งทังนั
้ น้ รวมทังการเสี
้ ยมารยาทเข้ ามายืนค ้าหัวกระต่ายน้ อยของผมด้ วย ปากบอก
บังเอิญแต่เดินตรงดิง่ มาเลยเนี่ยนะ การให้ ทา่ ยังสู้เจ้ าของดอกไม้ ที่สง่ มาประจาไม่ได้ ถึงจะน่าราคาญพอกัน
ก็เถอะ

ที่สาคัญ ขัดจังหวะลวนลามน้ อง!

กระต่ายน้ อยดึงมือตัวเองกลับไปวางบนตักแถมยังเบี่ยงหน้ าหลบจากโต๊ ะ กระนันดวงตากลมโต

้
ยังคงลอบมองมา ผมลอบยิ ้มในใจรู้สกึ เหมือนต้ นไม้ ได้ น ้า ดูเหมือนคนหึงจะพยายามเก็บกดอารมณ์ไม่ยอม
แสดงออก แต่สาบานเลยครับ แก้ มกลมๆนัน่ เริ่มพองลมแล้ วนะ เห็นแล้ วอยากยื่นมือไปบีบเป็ นบ้ า

“ครับ” ผมตอบสันๆ
้ ไม่สนใจสายตาที่มองมา ผู้หญิงคนนี ้มีอะไรน่าสนใจกัน สู้กระต่ายน้ อยของผม
ก็ไม่ได้ ทอดสะพานโจ่งแจ้ งขนาดนี ้มองจากระยะห้ าร้ อยเมตรยังเห็นเลยครับ

น้ องกานต์ของผม ทังที
้ ่เป็ นกระต่ายเหมือนกันกับเจ้ าหล่อนแต่กลับไม่เคยปล่อยกลิ่นกระจายฟี โร
โมนมัว่ ซัว่ แถมไม่ใช่พวกจะติดสัดตลอดทังปี ้ อย่างพวกสายพันธุ์กระต่ายตัวอื่นด้ วย ถึงจะกังวลว่าร่างกาย
น้ องอาจเป็ นอะไรหรื อเปล่า แต่ผมกลับดีใจที่น้องไม่สนใจเรื่ องพวกนัน้
 นัน่ หมายความว่าผมจะเป็ นคนแรกของน้ อง

โอย รู้สกึ อยากขย ้าอยากเลียไปทังตั

้ วเลยครับ

“เอ่อ...เอมมาคนเดียว..ขอเอมนัง่ ด้ วยได้ ไหมคะ” เจ้ าหล่อนยังคงไม่ยอมถอยทังที ้ ่โต๊ ะอื่นก็ยงั ว่าง

แถมร้ านระดับนี ้การจะหาที่นงั่ คนเดียวเงียบๆไม่ใช่เรื่ องยาก อย่างที่ผมกาลังนัง่ กับน้ องนี่ไงครับ

ผมยิ ้มมุมปาก มารยาแบบนี ้เจอมานับไม่ถ้วนจนต่อให้ หลับตายังเห็นความกระสันของหล่อนลอย

มากับเสียงเลยครับ และขอบอกตรงนี ้เลยว่า เหยื่อแบบนี ้...

ผมไม่กิน!

“ผมว่าคุณเอมให้ บริ กรช่วยหาที่นงั่ ให้ ดีกว่าครับ” เป็ นจังหวะเดียวกับที่บริกรที่ควรจะยกเครื่ องดื่ม

มาเสิร์ฟเดินเข้ ามาพอดี ผมจึงไม่รอช้ ารี บคว้ าโอกาสเขี่ยเจ้ าหล่อนให้ พ้นจากช่วงเวลาสองต่อสองของผมกับ
น้ องทันที

“ช่วยหาโต๊ ะให้ คณ
ุ ผู้หญิงคนนี ้ที” เอาสิครับ ผมปฏิเสธชัดเจนขนาดนี ้ถ้ ายังขอนัง่ ด้ วยหรื อดื ้อรัน้ จะ
เอาแต่ใจก็เกินไปแล้ วครับ และเหมือนเจ้ าหล่อนจะพอรู้ตวั อยู่บ้างว่าผมกาลังไม่พอใจและไม่ต้อนรับจึงยอม
เดินตามบริกรชายไป แต่ยงั ไม่วายส่งสายตาตัดพ้ อมาให้

ผมจะไม่วา่ อะไรถ้ าวูบหนึง่ ไม่เห็นหล่อนเหลือบไปทางน้ องกานต์

 “กานต์ครับ” ผมเอื ้อมไปคว้ ามือนุม่ นิ่มกลับมากอบกุมอีกครัง้ ให้ เจ้ าหล่อนเห็นคาตา “ดื่มน ้าก่อน
ไหม กานต์ชอบน ้าผลไม้ ของที่นี่ไม่ใช่เหรอครับ”

ถึงผมจะเป็ นหมาป่ าที่ขึ ้นชื่อว่ากินไม่เลือก แต่ผมก็เลือกเหยื่อของผมนะครับ

ผมหัวเราะเล็กน้ อยเมื่อน้ องพยายามดึงมือกลับ ริมฝี ปากที่ผมรู้ดีว่าทังนุ

้ ม่ ทังหวานแค่
้ ไหนเม้ มเป็ น
เส้ นตรงเช่นเดียวกับแววตาที่ทอประกายดื ้อดึง และเหมือนน้ องจะยังไม่ร้ ูตวั

“เพื่อนวางสายไปแล้ วนะครับ”

กระต่ายน้ อยสะดุ้งเล็กน้ อย ปากแดงยิ่งเม้ มแน่น ดวงหน้ าน่ารักแดงซ่านหลบสายตารี บเก็บมือถือ

เข้ ากระเป๋ ากางเกง น่ารักจนผมอยากจะหยอกให้ เขินจนตัวแดง แต่ติดว่าที่นี่ยงั เป็ นร้ านอาหารไม่ใช่ห้องครัว
ของผม

ถ้ าถามว่าทาไมต้ องห้ องครัว ยอมรับเลยครับว่ายังติดใจครัง้ ที่แล้ วไม่หาย

ตังใจว่
้ าต่อจากเตียงจะต้ องลองทาที่ห้องครัวเป็ นที่ที่สอง จากนันค่
้ อยย้ ายไปห้ องนัง่ เล่น ประตูหน้ า
บ้ าน สระว่ายน ้า ระเบียง

ถ้ ามีโอกาส...ที่บริษัทก็นา่ ลองนะครับ ในลิฟต์นี่ผมจัดไว้ ตอ่ จากห้ องทางานเลย

ผมมองกระต่ายหน้ าแดงแล้ วมันเขี ้ยวหนัก ส่งสายตาหวานเชื่อมมองน้ องจนแทบจะกลืนลงท้ องได้

“หึงพี่หรื อครับ”
 “ผมไม่ได้ หงึ ”

พอน้ องปฏิเสธผมเลยตีหน้ าเศร้ า ไม่ถึงกับเหมือนมีใครตายหรื อถูกรถชนจนบาดเจ็บสาหัสขนาด

นัน้ แค่ให้ น้องรู้วา่ ผิดหวังและน้ อยใจบวกกับเสียใจจนปั น้ ยิ ้มไม่ไหว ไม่ลืมปรับเสียงให้ แผ่วเบาน่าสงสารขึ ้น
อีกระดับ

“หรื อครับ” ผมใช้ ปลายนิ ้วเขี่ยหลังมือนุม่ นิ่มเล่น สายตาตกไปอยู่ที่ความขาวนวลเนียน “พี่คงนึก

เข้ าข้ างตัวเองมากไปสิเนอะ”

ออสการ์ ยงั ต้ องยกรางวัลให้ ผมครับ

กระต่ายน้ อยท่าทางอึกอักอยากจะพูดอะไร แต่บริกรกลับนาอาหารมาเสิร์ฟพอดีทาให้ น้องละ

สายตาจากผม อุปมาเห็นหูกระต่ายนุม่ นิ่มลูล่ งแนบแก้ มน่าสงสาร แต่ยงั ครับ ผมยังอยากอ้ อนน้ องมากกว่า
นี ้ ให้ น้องวุน่ วายใจได้ เท่ากับผมตอนที่เห็นพวกตัวผู้เข้ าใกล้ น้อง

ทันทีที่บริ กรออกไป ปลายนิ ้วก้ อยก็สง่ มาเกี่ยวกับนิ ้วก้ อยของผม แต่น้องยังไม่พดู อะไรนอกจากก้ ม
หน้ านิ่ง ผมจึงเป็ นฝ่ ายชักมือออกแล้ วชวนน้ องทานข้ าว เพราะต่อให้ เป็ นคนรักของผมยังไงก็ต้องเข้ างานให้
ตรงเวลาเพื่อไม่ให้ คนอื่นหาช่องทางรังแกน้ องได้

“พี่รัน” น้ องส่งเสียงเรี ยก ดวงตากลมโตช้ อนมองวาวน ้าอย่างน่าสงสาร

“ครับ”
 “ผม...” น้ องเม้ มปากครัง้ หนึ่งทาให้ หน้ าเหมือนจะร้ องไห้ “ผมยอมแล้ ว ใช่ ผมหึง”

ปลายเสียงแผ่วเบาแต่หมาป่ าอย่างผมได้ ยินชัดเจนไม่มีตกหล่นสักคา

แค่คาว่าหึงก็ทาให้ ผมนึกขอบคุณแม่กระต่ายนัน่ แล้ ว หล่อนช่างเสนอหน้ าเข้ ามาได้ จงั หวะ

เหลือเกิน

“ครับ” ผมส่งยิ ้มให้ พร้ อมกับทาตาพราวใส่น้อง “หึงเยอะๆ พี่ชอบ”

“คนบ้ า”

“ถึงจะบ้ าแต่ก็รักเนอะ” ผมกระเซ้ ากระต่ายน้ อยที่สง่ เสียงหงุงหงิง แดงทังหน้

้ าทังหู
้

น้ องไม่ยอมเงยหน้ ามองผมอีกเลยกระทัง่ จัดการอาหารตรงหน้ าจนหมด จังหวะที่ปลายลิ ้นแดงสด

แลบเลียริมฝี ปากนี่ไม่อยากจะคุยนะครับ แต่ยวั่ แบบเต็มสิบทาเอาจูๆ่ ก็คอแห้ งขึ ้นมาเลย ถึงจะรู้วา่ เป็ น
ธรรมชาติของน้ องไม่ได้ จงใจจะยัว่ ให้ ผมอารมณ์ขึ ้นก็ตาม

“พี่รันอยากดื่มหรื อครับ” ยังครับ น้ องยังทาหน้ าไร้ เดียงสามองมาพร้ อมชูแก้ วให้ ดวู า่ หมดแล้ วนะ
ไม่เหลือเลยสักหยดนะ

“อืม พี่อยากกิน” ผมจ้ องริมฝี ปากนันตาวาวจนเหมื

้ อนน้ องจะรู้สกึ ตัวเลยรี บวางแก้ วแล้ วยกทิชชูซบั
ปากบดบังทัศนวิสยั เป็ นการปกป้องตนเองให้ พ้นจากการลวนลามทางสายตากรายๆ
 “น้ องกานต์” ผมลากเสียงมองเจ้ าตัวเล็กที่หลบตาผมไปอีกทาง ท่าทางเขินอายน่ารักน่าหยิก “ขอพี่
กินคานึงได้ ไหมครับ”

กระต่ายน้ อยตอบกลับเบาหวิวให้ ผมรี บเรี ยกบริกรเช็คบิลทันที

ผมจูงมือน้ องเดินออกจากร้ าน ตรงดิง่ กลับบริษัทแล้ วจัดการพาน้ องกลับห้ องแล็บ ปิ ดประตูกด

เลื่อนกระจกบดบังสายตาสอดรู้สอดเห็นจากพวกข้ างนอก ถ้ าเป็ นไปได้ ก็อยากให้ ชนนี ั ้ ้เป็ นของน้ องคนเดียว
เหมือนกัน แต่แค่นี ้ทังบิ
้ ดามารดาก็พากันหาว่าเขาเป็ นเสี่ยสายเปย์ ล้ อเลียนกันจนไม่อยากกลับบ้ านอยูแ่ ล้ ว

แต่ถ้าเปย์แล้ วได้ น้องผมก็ยอมนะครับ

“เดี๋ยวครับ”

ผมชะงักค้ าง จากริมฝี ปากแดงยัว่ ตากลายเป็ นว่าผมประทับจูบลงบนฝ่ ามือนุม่ นิ่มที่ยกขึน้ กัน ส่ง

สายตาถามว่ากระต่ายน้ อยห้ ามกันทาไมในเมื่อในร้ านน้ องเป็ นคนตอบรับเองว่าจะยอมให้ ผมกิน

“แค่คาเดียวนะครับ”

ผมหัวเราะแผ่วเบาให้ กบั สีหน้ าน่ารักกับคาพูดโคตรน่าเอ็นดู ถ้ าไม่ตดิ ว่ายังอยูใ่ นบริษัทผมก็อยาก

ขย ้าน้ องให้ เหลวคามือเหมือนกัน ผมกดปากเน้ นหนักกลางฝ่ ามือ แลบลิ ้นเลียทีหนึง่ จนกระต่ายน้ อยสัน่
สะท้ าน

“ครับ แค่คาเดียว”
 ในเมื่อมีโอกาสแทะเล็มแค่ครัง้ เดียวเพราะฉะนันผมย่
้ อมต้ องทาให้ ตวั เองได้ กาไรมากที่สดุ ค่อยๆ
ละเลียดชิมกลีบปากนุม่ นิ่มอย่างใจเย็น ใช้ ปลายนิ ้วไล้ ตรงเอวน้ องเบาๆให้ คนตัวเล็กสะท้ านเฮือกจึงค่อย
เปิ ดปากน้ องชมชิมความหอมหวาน ปรนเปรอเสียจนได้ ยินเสียงแลกจูบสะท้ อนในห้ อง สัมผัสฝ่ ามือของ
น้ องกาลังบีบขยาช่วงเอวของผมเช่นกัน ดูท่าว่าน้ องจะเตลิดเสียแล้ ว

ผมยกยิ ้มในใจ ค่อยๆเพิ่มความลามกให้ จบู จนคล้ ายว่าอุณหภูมิในห้ องจะร้ อนขึ ้น เราแลกรสจูบกัน

จนกระทัง่ ผมคิดว่าหากยังทาต่อคงได้ กลืนน้ องลงท้ องจริงๆแน่จงึ ได้ ยอมถอนปากออกแม้ จะเสียดายมากก็
ตาม เส้ นสายใสเชื่อมเราไว้ ด้วยกัน ภาพน้ องที่หอบหายใจดวงหน้ าแดงแต่ดวงตาวาววับยัว่ กันจนผม
สะท้ านในอก แต่นนั่ ไม่เท่าภาพของตัวเองที่สะท้ อนในกระจก

ผมไม่เคยจูบใครแล้ วแสดงสีหน้ าลามกได้ ขนาดนี ้มาก่อน

ถ้ าไม่ตดิ ว่าเป็ นภาพสะท้ อนของตัวเอง ผมคงคิดว่าเป็ นผู้ชายที่พร้ อมยัว่ ยวนชวนคนขึ ้นเตียงด้ วย

แน่!

น้ องแตะปลายนิ ้วลงบนปากผม ริมฝี ปากบวมเจ่อขยับเป็ นรอยยิ ้มน่ามอง น้ องพูดทังที ้ ่ลมหายใจยัง

ไม่เข้ าที่สง่ ผลให้ เสียงที่เปล่งออกมาเซ็กซี่ได้ อย่างไม่นา่ เชื่อ ทังดวงตายั
้ งระยิบระยับอีกต่างหาก

“ผมขอโทษนะครับ”

“หืม?”

“ปากพี่รัน” น้ องกดปลายนิ ้วลงเบาๆความเจ็บแปลบก็แล่นเข้ ามา นัน่ ทาให้ ร้ ูว่าผมถูกน้ องกัดปาก

แต่วา่ ตอนไหนกันล่ะ
 นี่ผมจูบน้ องจนเคลิ ้มไปขนาดนันเลยเหรอ!
้

“ผมขอโทษที่ทนไม่ไหวทาพี่รันเจ็บ”

“อื ้ม ไม่เป็ นไรหรอกครับ เด็กดี” ผมลูบเส้ นผมนุม่ ปลอบประโลมก่อนจรดจมูกลงไป ยอมรับเลยว่า

การถูกน้ องทาร้ ายร่างกายเล็กๆน้ อยๆนี่ทาให้ ร้ ูสกึ ตื่นเต้ นดีชะมัด เหมือนถูกกระต่ายที่เชื่องมาตลอดดิ ้นรน
ขัดขืนยังไงไม่ร้ ู หรื อนี่จะเป็ นสัญชาตญาณของผู้ลา่ ที่เวลาเห็นเหยื่อหนีตายแล้ วจะกระหายมากขึ ้นกัน

“พี่ไปทางานก่อนนะครับ เดี๋ยวเย็นนี ้พี่มารับ” ลอบหอมแก้ มน้ องไปแบบหน้ าด้ านๆอีกหนึง่ ที “รอพี่

นะครับเด็กดี”

ผมเดินอมยิ ้มแก้ มแทบแตกออกจากห้ อง เพียงแค่เปิ ดประตูก็พบกับยมทูต แค่กๆ เลขาคนดีคนเดิม

เพิ่มเติมคือหน้ าบึ ้งและแก้ มที่เริ่มขึ ้นเป็ นรอยช ้า

“โดนใครต่อยมาล่ะ” น่ากลัวนะครับที่เลขาคนเก่งพ่วงด้ วยทักษะยิ่งกว่าบอดีการ์ ดชันเลิ

้ ศจะถูกใคร
ประทุษร้ ายจนได้ แผลได้ รอยกลับมา และแทนที่เจ้ าตัวจะทาหน้ าบึ ้งหรื อมีท่าทางไม่พอใจ มิเกลกลับยิ ้มเสีย
หวานหยดจนขนคอลุกพรึบ

“ก็แค่ลกู แมวข่วนมาน่ะครับ”

“หืม?” เห็นคนพอใจที่เจ็บตัวมาแล้ วรู้สกึ ประหลาด โดนต่อยมาแล้ วดีใจ?

“ไว้ ลกู แมวเชื่องกับผมเมื่อไหร่จะพามาให้ คณ

ุ ดูนะครับ” มิเกลหัวเราะในลาคอเป็ นเสียงทุ้มต่าดูนา่
กลัวชอบกล ผมนี่นึกสงสารเจ้ าลูกแมวที่ว่าแม้ จะยังไม่เคยเห็นหน้ าคร่าตาก็เถอะ
 “ยังไงก็เบามือหน่อยนะ” กลัวว่าลูกแมวตัวนันจะระบมจนพามาอวดไม่
้ ไหวมากกว่า อยากรู้
เหลือเกินว่าใครคือผู้โชคร้ ายโดนเจ้ าตัวโรคจิตในคราบเทพบุตรนี่ลา่

เลขาตัวดีกระตุกรอยยิ ้มน้ อยๆ คาดว่าอีกไม่นานผมคงได้ เจอลูกแมวตัวนันแล้

้ วล่ะครับ

อา...ถ้ างันผมก็
้ ควรรวบหัวรวบหางกระต่ายน้ อยเพื่อไม่ให้ น้อยหน้ าลูกน้ องดีไหมนะ
 ตอนที่ 7 : รักนะครับ

ทุกวันนี ้สิ่งหล่อเลี ้ยงจิตใจที่ชกั จะโสมมขึ ้นเรื่ อยๆคือการได้ แทะได้ เล็มเอารัดเอาเปรี ยบน้ องวันละ
เล็กละน้ อยกับการนัง่ ทานข้ าวเย็นด้ วยกันเท่าที่เวลาจะอานวย และน้ องก็ดีใจหาย จูบตอบแต่ละครัง้ ทาเอา
แข้ งขาอ่อน มือไม้ นมุ่ นิ่มหรื อก็ซุกซนทังลู ้ บทังไล้
้ จนร้ อนไปทังตั ้ ว ใจนี่อยากจะขย ้ากระต่ายให้ ลกุ ไม่ขึ ้นไปสัก
เดือนสองเดือน แต่งานที่บดิ าที่รักต้ องการกลับกองสุมหัวขึ ้นทุกวัน จนสองเดือนมาแล้ วยังไม่ได้ มากไปกว่า
จูบเลย เหลือบมองดอกไม้ สีแดงสวยยิ่งหงุดหงิดใจ ยังไม่รวมตัวน่าราคาญที่ชกั จะเหิมเกริมขึ ้นทุกวันอย่าง
แม่กระต่ายนัน่

เอมิกา!

ตอนแรกก็ตงใจจะเก็
ั้ บไว้ ดเู ล่นแก้ เบื่อเหมือนแม่สาวดอกไม้ หลากชนิดนัน่ แต่การที่กระต่ายตัวเมีย
คอยเดินเชิดหน้ าอวดอ้ างว่าเป็ นคนพิเศษของผมก็ทาให้ น้องกานต์เข้ าใจผิดจนเอาแต่เก็บตัวทาการทดลอง
มาแล้ วเป็ นสัปดาห์ ผมที่ขาดตัวนุม่ นิ่มในอ้ อมกอดแทบจะลงแดงตายที่ไม่ได้ กอดจูบลูบคลาขยาน้ อง

กว่าจะแก้ ความเข้ าใจผิดได้ ก็ต้องง้ องอนอยูห่ ลายวัน ยอมให้ น้องจับน้ องจูบจะลูบจะเลียตรงไหนก็

ได้ อันนี ้ผมไม่ได้ ตดิ ใจอะไร ถือเป็ นกาไรของชีวิตแม้ ตวั เองจะไม่ได้ แตะเนื ้อตัวนุม่ ๆหรื อถูกขยาก้ นจนช ้าไป
หมดก็ตาม ไหนจะต้ องให้ สญ ั ญากับน้ อง เป็ นสัญญาประหลาดว่าผมต้ องยอมให้ น้องเล่นอะไรกับผมก็ได้

แค่ทกุ วันนี ้ก็ยอมจนแทบจะอยูแ่ ทบเท้ าแล้ วครับ

แต่นกึ ถึงคาว่าเล่นแล้ วรู้สึกกระชุม่ กระชวยขึ ้นมาทันตา อยากเล่นกับน้ องใจจะขาดแต่เวลามันไม่

เอื ้อ ถ้ าเป็ นไปได้ ก็อยากเคลียร์ งานให้ เสร็จทันหยุดยาวเดือนหน้ าแล้ วพาน้ องไปเที่ยวสองต่อสอง จากนัน้
น้ องอยากจะเล่นอะไรผมก็จะยอมทังนั ้ น้
 โอย ของเล่นเต็มลิ ้นชักโต๊ ะนี่ทาผมจะคลัง่ ตาย พอรู้ตวั ว่าสมควรเตรี ยมของเล่นไว้ เล่นกับน้ องผม
เลยเผลอซื ้อมาเยอะเกิน แค่สิบวันจะใช้ ครบได้ ยงั ไง!

เหมือนพระเจ้ าจะเห็นว่าความคิดผมฟุ้งซ่านมากเกินไปเป็ นอันตรายต่อสังคมจึงส่งตัวขัดขวาง

ความสุขที่ได้ จินตนาการภาพน้ องกาลังถูกของเล่นปลุกเร้ าซ่านเสียวจนตัวแดงก่า ผมเพียงเหลือบตามองมิ
เกลที่พาตัวปั ญหาเข้ าห้ องมาเล็กน้ อยก่อนจะยิ ้มตรงมุมปาก

รอดูวา่ วันนี ้เจ้ าหล่อนจะมีอะไรมาเรี ยกร้ องความสนใจอีก

“คุณรันคะ เอมมีเรื่ องด่วนต้ องปรึกษาคุณรันจริงๆนะคะ”

ชรัณมองดูเจ้ าหล่อนปล่อยน ้าตาเม็ดเล็กไหลอาบแก้ ม เป็ นเพราะนับตังแต่

้ คืนดีกบั กระต่ายน้ อยที่
น่ารักของตนจึงออกมาตรการห้ ามไม่ให้ กระต่ายตัวเมียตัวนี ้เข้ าใกล้ เกินไปเพื่อไม่ให้ น้องกานต์สดุ ที่รักไม่
สบายใจ หลายครัง้ จึงมักมีลกู เล่นการขอเข้ าพบเพื่อเรี ยกร้ องความสนใจ และการที่มิเกลยอมพาเข้ ามาหาก
ไม่ใช่เรื่ องร้ ายแรงย่อมหมายถึงเลขาคนดีของผมกาลังหงุดหงิดที่ยงั การาบลูกแมวของตัวเองไม่ได้

พอมันหงุดหงิดมันเลยทาให้ ผมต้ องหงุดหงิดไปกับมันด้ วย

เลขาเวร!

ผมเงียบ จ้ องให้ เจ้ าหล่อนเป็ นฝ่ ายเปิ ดปากพูดถึงเรื่ องด่วนที่แอบอ้ าง เพิ่งสังเกตว่าในมือเธอมีซอง

เอกสารสีน ้าตาลอยู่ด้วย ความคิดเริ่มคาดเดาว่าในซองนันควรเป็
้ นอะไร
 “เมื่อวานตอนจะกลับบ้ านเอมเจอซองนี ้วางบนโต๊ ะของเอมค่ะ” ผมรับซองจากมิเกลที่คว้ ามาจาก
มือเธอ ทาให้ เจ้ าหล่อนไม่สามารถเดินเข้ าใกล้ ผมได้

ด้ านในคือภาพถ่ายมากมายระหว่างผมกับเจ้ าหล่อน ทังหน้ ้ าบริ ษัท ในบริษัท กระทัง่ ลานจอดรถ

ทุกภาพชี ้ให้ เห็นถึงความสามารถในการถ่ายภาพของช่างภาพได้ ดี ทังแสงและมุ
้ มล้ วนสื่อให้ เห็นถึงความ
เกินเลยระหว่างเจ้ านายกับลูกน้ อง ไม่วา่ จะเป็ นภาพที่เจ้ าหล่อนเกี่ยวแขนเขาเอาไว้ ในลานจอดรถและเป็ น
เขาที่เหมือนจะก้ มลงไปจูบหล่อน จากมุมของภาพถ่ายทาให้ เห็นเป็ นแบบนันแต่ ้ เรื่ องจริ งในวันนันคื
้ อผม
เพียงแค่เข้ าไปกระซิบใกล้ ๆให้ เจ้ าหล่อนเลิกตามวอแวเสียที

แหม ดูท่าอยากจะจับผมจนตัวสัน่ ไปหมดเลยสินะ

“แล้ วยังไงครับ” ผมว่าเสียงเรี ยบ รูปพวกนี ้ไม่ได้ ทาให้ ผมรู้สกึ อะไรอยู่แล้ ว การที่ผมตกเป็ นข่าว
เปลี่ยนคูค่ วงเป็ นว่าเล่นไม่ใช่สิ่งที่สงั คมต่างก็ร้ ูกนั อยูแ่ ล้ วหรอกหรื อ การจะมีภาพพวกนี ้ออกอีกไม่ใช่เรื่ อง
แปลกอะไรถึงขันจะท ้ าให้ บริ ษัทเสื่อมเสียมากมายนัก

ในเมื่อผมคือชนชันผู
้ ้ ลา่ และเจ้ าหล่อนเป็ นแค่กระต่าย หนาซ ้าด้ วยรูปร่างหน้ าตา รวมทังทรั
้ พย์
สมบัตทิ งหลาย
ั้ หากจะมองมุมกลับผู้คนย่อมคิดได้ วา่ บรรดาคูค่ วงของผมหวังสิ่งอื่นที่มากกว่าความรัก

“เอมคิดว่าเป็ นแค่การข่มขูเ่ ลยไม่ได้ บอกใคร แต่เมื่อเช้ า...สื่อเอาเรื่ องพวกนี ้ไปเล่น กันสนุกสนาน

เลยนะคะ”

“อ้ อ” ผมเห็นอยู่ครับ ข่าวไร้ สาระที่วา่ ผมกาลังมีหล่อนเป็ นคูค่ วงคนใหม่ ไม่ร้ ูเรื่ องนี ้ทาให้ แม่สาว
เจ้ าของดอกไม้ ที่สง่ มาพร้ อมการ์ ดข้ อความร้ อนใจขนาดไหน ถึงกับยอมทิ ้งเบอร์ ไว้ ให้ โทรกลับเลยทีเดียว
 แถมเรื่ องนี ้ยังทาให้ น้องกานต์ที่รักงดจูบผมไปตังหนึ
้ ง่ สัปดาห์ ใจหมาป่ ากามๆอย่างผมนี่แทบจะ
ขาดรอนๆ

“คุณรันคะ นี่มนั ทาให้ ชื่อเสียงของคุณรันเสียหายนะคะ ต้ องมีคนจ้ องทาลายชื่อเสียงของคุณรันอยู่

แน่นอนค่ะ” เจ้ าหล่อนระล่าระลักบอก ฟั งผ่านหูเหมือนหวังดี ผมแค่นยิ ้มให้ กบั ลูกไม้ ตื ้นเขิน

“เอมหวังดีนะคะ ชื่อเสียงเอมจะเป็ นยังไงเอมไม่สน แต่เอมไม่อยากให้ คณ

ุ รันต้ องมาเสียหายไป
ด้ วยนะคะ”

“ชื่อเสียงของผม?” ผมหยิบรูปใบหนึง่ ขึ ้นมา มองในมุมนันคล้

้ ายกับว่าผมกาลังโอบเอวเธออยู่ “ทุก
คนรู้วา่ ผมเป็ นเพลย์บอย จะมีขา่ วกับคุณเพิ่มก็ไม่ได้ สง่ ผลอะไรอยูแ่ ล้ ว อยูเ่ งียบๆไปสักพัก คนก็เลิกลือไปเอง
นัน่ แหละครับ”

แหม แต่แสงกับมุมมันสวยจริงๆนะ ถ้ าได้ ตวั ช่างภาพมาถ่ายรูปผมกับน้ องคงดีไม่น้อย

“แต่ยงั ไงก็สง่ ผลกระทบกับบริษัทนะคะ”

“อ้ อ แล้ วคุณคิดว่าผมควรทายังไงล่ะครับ” เห็นหน้ าเจ้ าหล่อนบิดเบ้ ไปนิดหนึง่ ที่เห็นว่าผมไม่มีทีทา่

จะวิ่งตามเกม อะไร คิดว่าลูกไม้ พรรค์นี ้ผมเจอมาเท่าไหร่แล้ ว นี่ยงั ไม่เท่ากับตอนที่เหยื่อรายหนึง่ พยายาม
เอาคลิปที่ผมกาลังทารักกับเจ้ าหล่อนไปให้ สื่อเลยนะ

ถึงผมจะมัน่ ใจในลีลา แต่เรื่ องพวกนี ้มันน่าเอามาอวดให้ โลกรู้ตรงไหน

 “เอม...เอมคิดว่าคุณรันควรจัดแถลงข่าวค่ะ ให้ เห็นไปเลยว่าพวกเราไม่ได้ เป็ นอะไรกัน” เธอว่าเสียง
สัน่ เครื อเหมือนน้ อยอกน้ อยใจ “ถึงเอมจะรักคุณรัน แต่เอมไม่คดิ ใช้ โอกาสแบบนี ้ผูกมัดคุณรันหรอกนะคะ”

โอ้ แม่สาวน้ อย นี่เธอตังใจจะสื

้ ่ออะไรกันแน่ อยากให้ ผมเห็นใจเธอและรู้สกึ ว่าเธอรักผมอย่างจริงใจ
งันหรื
้ อ หากเป็ นเมื่อตอนแตกเนื ้อหนุม่ ที่ได้ กินเนื ้อดิบเป็ นครัง้ แรกผมอาจจะตกหลุมพรางไปแล้ ว แต่เธอลืม
ไปหรื อเปล่าว่ารูปไร้ ที่มาที่ไปนี ้จะมีคนเอามาโยนทิ ้งไว้ โต๊ ะเธอในบริ ษัทที่มีการรักษาความปลอดภัยขันสู
้ งได้
ง่ายๆงันหรื
้ อ

“ภาพพวกนี ้มันวางไว้ บนโต๊ ะเอม แสดงว่าคนที่เอามันมาข่มขูเ่ อมแบบนีต้ ้ องเป็ นคนในบริษัท

แน่นอนค่ะ” เอมิกายังคงพูดต่อเพื่อแสดงให้ เห็นว่าเธอไม่ได้ ฉลาดน้ อย แต่ผมกลับรู้สกึ ว่าเจ้ าหล่อนไม่ฉลาด
เอาเสียเลยต่างหากถึงเลือกใช้ ภาพพวกนี ้มาข่มขูผ่ มแถมผลักให้ ภาพลักษณ์หญิงสาวผู้ถกู กระทาของเธอดู
สูงค่ากว่าที่ควรเป็ น

“แสดงว่าคุณสงสัยใครใช่ไหมครับ” ผมอยากรู้วา่ เจ้ าหล่อนคิดจะป้ายความผิดนี ้ไปให้ ใคร

“คุณรันอาจจะไม่เชื่อ แต่หลายวันมานี ้เอมรู้สกึ ว่ามีคนคอยตามเอมค่ะ เอมอยากจะบอกคุณรันนะ

คะแต่กลัวว่าคุณรันจะไม่เชื่อเอม”

“ผมต้ องเชื่อสิครับ ในเมื่อมีคนตังใจขู

้ ท่ งคุ
ั ้ ณและผมแบบนี ”้ ที่ใช้ ลวงเหยื่อมากมายนอกจากหน้ าตา
ดีระดับท็อปของประเทศและร่างกายสุดเซ็กซี่ลีลาเด็ดแล้ วก็คาพูดของผมนี่แหละครับที่ทาให้ เหยื่อติดกับ

ไม่อยากจะอวดตัวเอง แต่ผมนี่รูปหล่อ พ่อรวย รสจัด กินอร่อยแถมยังปากหวานฉลาดล ้านะครับ

ผม

“เอมเห็นน้ องกานต์คะ่ ” เจ้ าหล่อนว่าเสียงอ่อยก่อนจะรี บยืนยันราวกับกลัวว่าผมจะไม่เชื่อ

 เชื่อก็บ้าแล้ วครับ

“เอมเห็นจริงๆนะคะ น้ องกานต์คอยตามเอม ต้ องเป็ นน้ องกานต์แน่ๆที่ถ่ายรูปพวกนี ้มาขูเ่ อมแถม

เอาไปให้ พวกสื่อ”

“กานต์งนหรื
ั ้ อ”

“ค่ะ น้ องกานต์อาจจะเข้ าใจผิดว่าคุณรันเกินเลยกับเอมเลยหึงหวง แต่ยงั ไงทาแบบนี ้เอมว่ามันก็ไม่

ถูกนะคะ ทางที่ดีคณุ รันจัดแถลงข่าวชี ้แจงก่อนดีกว่าค่ะเพราะไม่ร้ ูวา่ รูปพวกนี ้จะกระจายไปที่ไหนอีกหรื อ
เปล่า”

“แล้ วคุณเอมจะไม่เสียหายหรื อครับ” ผมเท้ าคางมองเจ้ าหล่อนที่ผลิรอยยิ ้มอ่อนหวาน ถ้ าไม่ร้ ูเบื ้อง
ลึกเบื ้องหลังผมคงเชื่อว่าเธออ่อนเดียงสา...จนกลายเป็ นคนไร้ สมองน่ะนะ

“เอมเองก็จะช่วยคุณรันแก้ ข่าวด้ วยค่ะ เอมเป็ นแค่พนักงานตัวเล็กๆ ถ้ าได้ ทาประโยชน์ให้ คณ

ุ รัน
เอมก็ยินดีคะ่ ”

เห็นแม่กระต่ายทาสีหน้ าชวนให้ คนรักใคร่เอ็นดูแล้ วรู้สึกวูบวาบในท้ องบอกไม่ถกู เหมือนอาหารที่

เพิ่งกินไปมันอยากจะออกมายลโลกภายนอก แต่ก็ทาได้ แค่ยิ ้มรับแล้ วรอดูเรื่ องสนุกจะดีกว่า อย่างน้ อยขอ
ใช้ โอกาสในการรวบน้ องเข้ าอ้ อมกอดแบบเต็มภาคภูมิก็แล้ วกัน

“ถ้ าอย่างนันก่
้ อนหยุดยาวนี ้ผมจะจัดแถลงข่าว รบกวนคุณเอมด้ วยนะครับ” เพื่อไม่ให้ เหยื่อตื่นไป
เสียก่อนผมจึงจงใจยิ ้มโปรยเสน่ห์ให้ อีกครัง้ แล้ วจึงหันไปสัง่ เลขาที่ลอบกรอกตาทาหน้ าเหม็นเบื่อใส่
 “มิเกลพาคุณเอมไปส่งแล้ วรบกวนตามคุณกานต์ขึ ้นมาพบผมด้ วย”

แวบหนึง่ ผมเห็นแววตาสะใจจากเจ้ าหล่อนก่อนจะเปลี่ยนเป็ นกังวล แม่กระต่ายตัวเมียทาท่าจะพูด

อะไรต่อแต่ถกู มิเกลเชิญออกไปเสียก่อน หล่อนจึงได้ แต่ก้มศีรษะอาลาโดยไม่ลืมส่งสายตามาให้ ผมอีกที

แรกเริ่มเดิมทีผมตังใจจะเล่
้ นกับน้ องกานต์เท่านันเพราะยั
้ งไม่คดิ จะผูกตัวเองไว้ กบั ใครทังสิ
้ ้น อีกทัง้
คนที่ผา่ นเข้ ามาล้ วนแล้ วแต่หวังหาประโยชน์แอบแฝงจากการเป็ นรัตนโชติ จะให้ มองว่าสักวันจะมีคนที่ไม่
สนใจในรูปลักษณ์หรื อเงินทองแล้ วมองกันที่จิตใจคงไม่มีทางเจอ

กับน้ องเองก็คงเป็ นแบบนัน้ แต่กระต่ายน้ อยที่เอาแต่หนีแถมยังปรุงยาแปลกๆให้ กินจนผมต้ องเป็ น

ฝ่ ายถอยไปตังหลั ้ กเสียไกล ซ ้าพอบอกว่าจริงใจกลับถูกพูดตอกหน้ ามองด้ วยสายตาเหยียดหยาม ใช้
เวลานานเสียยิ่งกว่าเปลี่ยนคูค่ วงห้ าคนถึงจะได้ สิทธิ์ในการกินข้ าวเที่ยงกับน้ อง แต่กระต่ายน้ อยยังไม่
สิ ้นฤทธิ์ ยังคงวางแผนรังแกกันไม่หยุดกระทัง่ ผมต้ องยอมลบลวดลายตนเองออก กลายเป็ นหมาป่ าเชื่องๆ
ให้ น้องได้ คลอเคลีย เจ้ ากระต่ายตัวน้ อยถึงยอมวางใจเข้ าใกล้ ได้ เต็มที่

จาได้ วา่ จับมือครัง้ แรกนี่แทบจะกราบไหว้ สิ่งศักดิส์ ิทธิ์เลยครับ

จูบเองก็เพิ่งจะได้ ทาเมื่อเร็ วๆนี ้ นับว่ายังดีที่แถมท้ ายด้ วยการลูบคลาตามอัธยาศัย รู้ตวั อีกทีก็อยาก

ปกป้องดูแล อยากครอบครองให้ สายตานันมองแต่ ้ ผมคนเดียว ไม่อยากทาให้ เสียใจหรื อโกรธเคือง ถึงจะนึก
แปลกใจที่อดทนรอได้ ขนาดนี ้แต่ถ้าคิดดูให้ ดีแล้ วไม่แปลกเลยกับการทะนุถนอมคนที่เราคิดจริงจังด้ วย ถ้ า
ให้ พดู แบบน ้าเน่าหน่อยก็คงเป็ น...

อยากเห็นหน้ าน้ องเป็ นคนสุดท้ ายก่อนหลับตา และอยากเห็นน้ องเป็ นคนแรกเมื่อตื่นนอน

 หลงรักจนโงหัวไม่ขึ ้นอย่างที่เจ้ าน้ องชายตัวดีล้อเลียน

จะดีแค่ไหนที่มีกระต่ายน้ อยคอยเคียงข้ าง ตามใจแต่ก็ดื ้อรัน้ ขี ้หึงแต่กลับพยายามกดข่ม น้ องไม่

เคยแสดงออกว่าเราเป็ นอะไรกันต่อหน้ าคนนอก แต่น้องกล้ าพูดอย่างเต็มปากว่าชอบผม

และตอนนี ้ผมก็สามารถพูดได้ วา่ รักน้ องเช่นกัน

รักที่ไม่ได้ พดู เอาใจ แต่พดู เพื่อให้ใจ

“ขออนุญาตครับ”

“คนดี” ผมถลาเข้ ากอดน้ องทันทีที่ประตูปิด ฟั ดแก้ มนุม่ นิ่มจนขึ ้นสีแล้ วจึงจับเจ้ าตัวเล็กขึ ้นนัง่ ตัก

“พี่รันมีอะไรหรื อเปล่าครับถึงให้ คณ
ุ มิเกลไปตามผม”

ดูสิ ดูสีหน้ าสงสัยใคร่ร้ ู ตาจะแป๋ วไปไหน กระต่ายอะไรน่ารักน่าหยิกได้ ขนาดนี ้

“พี่คดิ ถึงครับ” อันที่จริงอยากมองหน้ าน้ องล้ างตาที่ต้องทนมองแม่กระต่ายตัวเมียที่เพิ่งจากไป

ต่างหาก ไหนจะกลิ่นน ้าหอมฉุนกึกนัน่ อีก หมาป่ าอย่างผมปวดจมูกมากครับ

“หอม” ผมว่าใกล้ กบั ลาคอขาว ยามกดจมูกลงไปกลิ่นผิวเนื ้ออ่อนหอมฟุ้งติดปลายจมูก ต้ องแบบนี ้

สิถึงจะน่าดม
 กลิ่นหอมที่ยวั่ จนอยากจับกลืนลงท้ อง

“หื ้อ” น้ องพยายามดันตัวหนี สองมือดันบ่าผมสุดแรง “นี่บริษัทนะครับ”

“ขอนิดเดียวนะครับ แค่กอดไว้ อย่างนี ้ก็ได้ ” ผมลองอ้ อนน้ องดูหลังจากที่จบั ได้ วา่ น้ องค่อนข้ างจะ
ชอบให้ อ้อน และต้ องอ้ อนแบบถึงเนื ้อถึงตัวถึงจะได้ ผลเป็ นพิเศษ

“คนดี” ผมซบหน้ าลงกับไหล่น้อง สูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นสบายใจ “เห็นรูปบนโต๊ ะแล้ วไม่โกรธพี่

หรื อครับ”

ผมสัมผัสได้ วา่ ร่างนุม่ นิ่มบนตักเกร็งไปครู่หนึง่ ก่อนจะผ่อนคลายออกพร้ อมลมหายใจที่พรูออก

อย่างแรง น้ องเอื ้อมมือกอดผมตอบ

“พี่รันอยากให้ โกรธหรื อครับ” ผมส่ายหน้ ากับไหล่น้อง กระชับอ้ อมแขนให้ แน่นขึ ้น “ถ้ างันผมจะไม่
้
โกรธ แต่ผมอยากรู้ว่าทาไมพี่ถึงมีรูปพวกนี ้”

ผมอมยิ ้ม กระต่ายน้ อยน่ารัก หลังจากทะเลาะกัน เราตกลงกันว่าโกรธได้ งอนได้ หึงได้ เท่าที่อยาก

หึง ร้ องไห้ ได้ เท่าที่อยากร้ อง แต่ก่อนจะทาสิ่งเหล่านันเราต้
้ องคุยกัน คุยด้ วยความรู้สกึ ที่วา่ อีกคนคือคน
สาคัญที่ไม่อยากให้ เสียใจ คือคนที่จะจับมือกันไปตลอดชีวิต

โคตรเลี่ยน แต่ผมทาอย่างนันจริ
้ งๆ

“ก็คงฝี มือเจ้ าหล่อนนัน่ แหละ พี่เบื่อจังเลยครับ” ได้ ทีผมรี บอ้ อนทาคะแนน ก่อนที่กระต่ายน้ อยสุดที่
รักจะเกิดอาการงอนออกมาให้ เห็น ทังถู ้ ทงไถ
ั ้ อยากไซ้ ซอกคอด้ วยซ ้า
 “ถ้ าเบื่อพี่รันก็ต้องจัดการให้ เด็ดขาด ทาแบบนี ้ไปคุณเอมเขาจะเจ็บนะครับ”

นี่ครับ ถ้ าหวังดีจริงต้ องเตือนแบบนี ้ ไม่ใช่ป้ายสีกระต่ายน้ อยของผมแล้ ววักเอาความดีความชอบ

เข้ าตัวเองแบบไม่เกรงใจเหมือนแม่กระต่ายตัวเมียนัน่ เหอะ ปากบอกทาเพื่อผม ลองเจ้ าหล่อนออกไปแถลง
ข่าวด้ วยกันกลัวว่าคนทังเมื ้ องจะยิ่งจับตามองแถมใส่สีตีไข่จนกลายเป็ นว่าผมกับเจ้ าหล่อนมีอะไรในกอไผ่
กันจริงสิไม่วา่

ก็ผมเคยจัดแถลงข่าวนอกจากเรื่ องงานเสียที่ไหน ต่อให้ มีขา่ วใหญ่โตกระทัง่ ใครท้ องผมยังนัง่

ทางานไม่ร้ ูสกึ รู้สาเลย

“งันพี
้ ่จะทาให้ เด็ดขาดไปเลยเนอะ คนดีของพี่จะได้ ไม่ต้องกังวลด้ วย” ผมยิ ้มเจ้ าชู้ใส่น้อง ทาตา
พราวจนได้ รับเขี ้ยวเล็กที่งบั เข้ าที่ใบหู เสียวท้ องน้ อยวูบเลยครับ

โอย ร้ อน อยากถอดเสื ้อเดี๋ยวนี ้เลย

เดี๋ยวนี ้กระต่ายน้ อยรู้จกั โต้ ตอบแล้ ว

“ผมไม่ได้ กงั วล” กระต่ายน้ อยสะบัดหน้ าหนีแววตาล้ อเลียน เอ่ยแก้ ตวั เสียงอ่อน “แค่ไม่อยากให้ พี่
รันถูกมองว่าเจ้ าชู้กินลูกน้ องตัวเองหรอก”

“แต่พี่ก็กินจริงๆนะ แถมตังใจกิ
้ นแบบไม่ให้ เหลือแม้ แต่กระดูกด้ วย”
 “พี่รัน!” ฝ่ ามือนุม่ นิ่มตีเข้ าที่ต้นแขน กระต่ายน้ อยน่ารักทาหน้ าบูดบึ ้งจนแก้ มป่ องแต่หน้ าแดงเป็ น
มะเขือเทศสุกไปแล้ ว แหม สายตาผมออกจะสื่อว่าอยากกินใครขนาดนี ้จะไม่ให้ น้องอายก็เกรงว่าจะเป็ นไป
ไม่ได้ นะครับ

นี่ครับ ดวงตาเป็ นหน้ าต่างของหัวใจที่แท้ จริง

“พี่อยากกินจริงๆนะ” ผมซุกหน้ าลงตรงซอกคอน้ อง บอกเลยครับว่าไหนๆโอกาสก็มาถึงที่ ขอหา

เศษหาเลยทดแทนกับช่วงเวลายุง่ ๆที่ทาให้ ต้องห่างกันหน่อยเถอะ

“จะกินทังตั
้ ว กินเช้ ากินเย็น กินคนเดียวไม่ไปกินคนอื่นเลยด้ วย”

“พี่รัน” กระต่ายน้ อยทาเสียงอ่อย เจ้ าตัวครางแผ่วเบาคล้ ายไม่เชื่อยามผมขบเม้ มจนคอขาวขึ ้นเป็ น

จ ้าแดง

“พี่จริงจังนะครับ” มองผลงานตัวเองแล้ วภูมิใจเหลือเกิน สองมือประคองดวงหน้ าหวานขึ ้นมอง

อย่างรักใคร่ “พี่อาจจะเคยเจ้ าชู้เสเพลมามาก แต่กบั กานต์พี่จริงจัง”

รู้สกึ จักจี ้ในอกเป็ นบ้ าตอนที่พดู ออกไปแล้ วน้ องหลบตาแต่ริมฝี ปากสีสดกลับขยับเป็ นรอยยิ ้ม
อาการใจเต้ นจนกลัวจะเป็ นโรคหัวใจที่เกิดขึ ้นบ่อยในระยะหลังโดยเฉพาะเมื่อได้ มองน้ องตรงๆ สบนัยน์ตาที่
ทอดมองมาอย่างรักใคร่ร้ ูสกึ เต็มตื ้นจนแทบหายใจไม่ออก

ประทับรอยจูบบนกลีบปากนุ่ม ไม่ลว่ งล ้าไปมากกว่าปล่อยให้ ริมฝี ปากเราสัมผัสกันแผ่วเบา

“รักพี่หรื อยังครับ”
 กระต่ายน้ อยไม่ตอบแต่กลับเป็ นฝ่ ายกดจูบลงแทน ปลายลิ ้นร้ อนแลบเลียริมฝี ปากช่างยัว่ เย้ าชวน
ให้ อยากตอบสนอง กระทัง่ ผมเป็ นฝ่ ายทนไม่ได้ ยอมเปิ ดปากให้ น้องได้ เป็ นฝ่ ายรุกเร้ า จนลมหายใจของเรา
ใกล้ หมดน้ องกานต์จงึ ผละออก เรามองตากันอย่างนันกระทั
้ ง่ กระต่ายน้ อยระบายรอยยิ ้มบนใบหน้ า

“ผมไม่เคยจูบใครแบบนี ้” เจ้ าตัวเล็กทาบฝ่ ามือนิ่มลงบนแก้ มผม “ไม่เคยมองใครด้ วยสายตาแบบ

นี ้”

ใจเต้ นตึกตัก เสียงดังจนเหมือนทังห้

้ องจะมีเพียงเสียงหัวใจของผม

น้ องกานต์กดจูบลงมาอีกครัง้ สัมผัสแผ่วเบาราวปี กผีเสื ้อปั ดผ่าน มือขาวจับมือผมให้ ทาบลงบนอก

ตัวเอง

“ผมไม่เคยรู้สกึ กับใครแบบนี ้มาก่อน พอจะเป็ นคาตอบให้ พี่รันได้ ไหมครับ”

ผมเคยคิดว่าตัวเองเป็ นคนมัน่ หน้ าจนใกล้ เคียงกับคาว่าหน้ าด้ าน แต่ช็อตเมื่อกี ้คือตายครับ เป็ น

การบอกรักที่ผมไม่เคยเจอ ไม่หวือหวา ไม่ร้อนแรง แต่ละมุนละไมจนผมร้ อนไปทังหน้ ้ า ตอนนี ้แค่ตายังไม่
กล้ าสบเลยครับ

“รักนะครับ หมาป่ าของผม”

ผมซุกหน้ าลงกับไหล่น้องอีกครัง้ หลบไม่ให้ กระต่ายน้ อยเห็นท่าทางน่าอายที่ระบายสีแดงบน

ใบหน้ าของผม จับมือนุม่ ขึ ้นมาเล่นไปพลางแก้ เขิน
 โอย เกิดมาจนป่ านนี ้เพิ่งจะเคยเขินเคยอายกับชาวบ้ านเขา น่าอายมากๆ

แต่ผมก็ชอบความรู้สกึ นี ้มากๆเช่นกัน

ผมซ่อนหน้ าตัวเองอยู่อย่างนันจนกระทั
้ ง่ รู้สกึ ว่าความอายหายไปแล้ ว แค่ทา่ ทางบอกรักหวานซึ ้ง
กับคาบอกรักแผ่วเบาทาเอาเขินจนแทบละลาย แต่นนั่ ไม่ได้ ทาให้ ผมลืมสาเหตุที่เรี ยกน้ องขึ ้นมาหาถึงห้ อง
หรอกนะครับ ก็แค่อยากแทะโลมน้ องก่อนแล้ วค่อยบอกวัตถุประสงค์เท่านันเอง
้

“เดือนหน้ าพี่มีแถลงข่าว กานต์ไปกับพี่นะครับ”

“แถลงสินค้ าตัวใหม่หรื อครับ ถ้ าแบบนันให้

้ ...”

“นะครับคนดี ไปกับพี่นะครับ” ผมไซ้ จมูกลงกับไหล่น้องจนเจ้ าตัวเล็กกระถดตัวหนี หัวเราะคิกคัก

ทาดาเมจผมได้ ครัง้ เดียวแต่ดเู จ้ าตัวจะพอใจมาก น่ามันเขี ้ยวจริงๆ

“ก็ได้ ครับ”

ผมยกยิ ้มมาดหมาย ถึงเวลาที่โลกต้ องจดจาแล้ วครับ!

 ตอนที่ 8 : ให้ ผมจูบน้ องโชว์ เลยดีไหม

ชรัณ รัตนโชตินงั่ ส่งยิ ้มให้ กล้ องที่รัวแฟลชถ่ายรูปตนเองและหญิงสาวที่นงั่ อยู่ข้างกัน ด้ านหน้ าคือ

หนังสือพิมพ์หลายฉบับที่โปรยหัวข้ อคล้ ายตนเองจะสละโสดถอดเขี ้ยวเล็บและลงหลักปั กฐานกับหญิงสาว
ในรูป ข่าวนี ้เรี ยกได้ ว่าเรี ยกเสียงฮือฮาจากสังคมไอโซเป็ นอย่างดี กระทัง่ มารดายังเรี ยกไปอบรมเสียยกใหญ่
แถมบอกว่าหากทาให้ กระต่ายน้ อยเสียใจจะตัดออกจากกองมรดก

แต่ชรัณคนนี ้ไม่ได้ กลัวเรื่ องตัดออกจากกองเงินกองทองนัน่ แต่กลัวที่แม่บอกว่าจะยกน้ องกานต์

ของผมให้ กบั เจ้ าลูกพี่ลกู น้ องน่าตายที่บงั อาจคาบข่าวผิดๆมาบอกคุณนายท่านถึงในบ้ าน

เพราะงันผมจึ
้ งจดบัญชีแค้ นนี ้ไว้ ในใจ เคลียร์ ตรงนี ้เสร็จเมื่อไหร่จะรี บหาสามีให้ มนั หลายๆคนจะได้
หุบปากไม่ต้องคอยสอดมือเข้ ามายุง่ เรื่ องชาวบ้ านเขา ดังนันวั้ นนี ้จึงฉีกยิ ้มโปรยเสน่ห์เป็ นพิเศษ เอาให้
วงการร้ อนเป็ นไฟ ทังประเทศต้
้ องจดจา!

“จริงหรื อเปล่าครับที่วา่ คุณรันมีคนพิเศษแล้ ว”

ผมยิ ้มให้ กบั คาถามแรก แน่นอนว่าผมบีบไว้ ให้ ถามได้ แค่สิบคาถามเท่านัน้ นอกเหนือจากนันก็

้ ให้
พวกเขาดิ ้นเอาเองแล้ ว

“จริงครับ พวกเราคบกันมาได้ สกั พักแล้ ว” ผมเหลือบมองไปยังแม่กระต่ายตัวเมียที่นงั่ อยูข่ ้ างกัน

เจ้ าหล่อนสะเทิ ้นอายกับสายตาของผมจนแก้ มขึ ้นสีเรี ยกความสนใจจากบรรดานักข่าวได้ ดี อยากถามว่าจะ
ทาเป็ นอายไปทาไม ในเมื่อเจ้ าหล่อนอยากให้ เขาออกมาปฏิเสธไม่ใช่หรื อ

อ้ อ คงเป็ นเพราะคลิปเสียงตัดต่อรอบที่สองที่พวกสื่อได้ ไปละมัง้

 เสียงที่ผมบอกรักและขอร่วมชีวิตด้ วย

เรี ยกได้ ว่ามิเกลช่างรู้ใจ จัดเตรี ยมทุกอย่างฉับไวไร้ ชอ่ งโหว่จริงๆ

“ที่คณ
ุ รันจัดแถลงข่าววันนี ้เพื่อเปิ ดตัวคนพิเศษคนนันหรื
้ อเปล่าคะ”

ผมหัวเราะเล็กน้ อยให้ กบั คาถามที่ชา่ ง...สอดรู้สอดเห็นเสียเหลือเกิน

“ถ้ าผมบอกว่าเป็ นการจัดแถลงข่าวเกี่ยวกับยาตัวใหม่ละ่ ครับ” มองเห็นสีหน้ าไม่เชื่อระคนสับสน

แล้ วสนุกชะมัด “ล้ อเล่นครับ อันที่จริงก็เพื่อบอกเรื่ องข่าวที่พวกคุณกาลังสนใจและหากจะถือว่าเป็ นการ
เปิ ดตัวผมก็คดิ ว่าอาจจะใช่นะครับ”

“แหม งันขอถามตามตรงเลยนะคะว่
้ าใช่คนในข่าวหรื อเปล่า”

“ก่อนจะตอบคาถามนี ้ สาหรับรูปที่ปรากฏในข่าว ผมมีอีกหลายรูปอยากให้ พวกคุณได้ ดู”

มิเกลเดินออกมาจากหลังฉาก ยื่นเหล่ารูปถ่ายทังหลายให้
้ กบั บรรดาสื่อที่ตงใจจะมาล้
ั้ วงลึกถึงว่าที่
ภรรยาในอนาคตของผม เสียงฮือฮาดังขึ ้นภายในห้ องที่ผมจัดไว้ สาหรับแถลงข่าว

“รูปพวกนันคื้ อเหตุการณ์ที่เกิดขึ ้นจริงจากอีกมุมหนึง่ ของกล้ อง” ผมยังคงยกรอยยิ ้มประดับใบหน้ า

ก่อนหันมองกระต่ายตัวที่นงั่ ข้ างกัน เห็นสีหน้ าเจ้ าหล่อนยังไม่เปลี่ยนสักนิด “แต่เหตุการณ์นี ้ก็ทาให้ ผมได้ ร้ ู
ใจตัวเองนะครับ เรื่ องนี ้ต้ องยกความดีความชอบให้ คณ ุ เอมิกา เพราะเธอ ผมถึงรู้วา่ ควรจะดาเนิน
ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราต่อไปยังไงดี”
 “คุณรัน” เจ้ าหล่อนเรี ยกเสียงอ่อนหวาน น ้าตาคลอหน่วย พวงแก้ มซับสีแดงซ่านดูนา่ รักจนนักข่าว
รัวชัตเตอร์ จงั หวะที่ผมกับหล่อนมองตากันไม่หยุด ผมนี่ขนลุกจนรอยยิ ้มแทบค้ าง ไม่ร้ ูวา่ ผมจะเล่นมาก
เกินไปจนเจ้ าหล่อนคิดไปถึงดาวเสาร์ แล้ วหรื อเปล่า

“เรี ยกได้ วา่ ข่าวนี ้ทาให้ คณ

ุ รันคิดจริงจังเรื่ องความสัมพันธ์กบั เธอใช่ไหมครับ”

“จะว่าอย่างนันก็้ ได้ ครับ” ผมส่งยิ ้มเล็กน้ อยปลอบใจคนที่ยงั นัง่ ตัวสัน่ ทาแก้ มแดงไม่หยุด “แต่ก่อน
ผมค่อนข้ างเจ้ าชู้ พวกคุณก็ทราบดีวา่ ต่อให้ มีข่าวกับใครคนไหนผมก็ไม่คอ่ ยจะสนใจเท่าไหร่ แต่กบั คนนี ้ผม
ไม่อยากทาให้ ไม่สบายใจ ถึงผมจะชอบที่ถกู หึงหวงแต่ผมอยากให้ คนของผมมีรอยยิ ้มมากกว่า”

“โอ๊ ย คุณเอมิกาน่าอิจฉาจังเลยนะคะ อย่างนี ้เมื่อไหร่จะมีขา่ วดีคะ”

เป้าสายตาถูกเปลี่ยนไปเป็ นเอมิกาที่ยงั คงทาท่าเขินอาย เจ้ าหล่อนส่งยิ ้มให้ กล้ องตอบเสียง

อ้ อมแอ้ ม

“เรื่ องนี ้...เรื่ องนี ้ต้ องถามคุณรันค่ะ ให้ เอมพูดเองคงดูไม่ดี”

ผมหัวเราะเสียงดังขึ ้นอีกนิด แบบว่ามันหยุดไม่อยูจ่ ริงๆ ไม้ ถกู ส่งต่อมาแบบนี ้ผมควรจะตอบยังไงดี

ถึงจะทาให้ เหล่านักข่าวที่จ้องคาตอบตาเป็ นมันตะลึงที่สดุ

นี่เจ้ าหล่อนคิดว่าจะสามารถใช้ สื่อบีบผมได้ จริงๆหรื อ

“เรื่ องนันเป็
้ นเรื่ องอนาคต ผมเองยังบอกไม่ได้ แต่ถ้าเป็ นเร็ วๆนี ้คงน่าดีใจไม่น้อย” ผมลุกออกไปใน
จังหวะที่มิเกลส่งสัญญาณมา “ขอตัวสักครู่นะครับ”
 สีหน้ านักข่าวมองตาค้ างตอนที่ผมจับจูงมือนุม่ นิ่มพร้ อมทังสละเก้
้ าอี ้ของตัวเองให้ กบั กระต่ายน้ อย
ในชุดสูทสีขาวที่ยิ่งขับให้ เจ้ าตัวดูนา่ รักน่าชัง แต่ถึงจะชื่นชมยังไง ลึกๆแล้ วผมก็อยากเก็บภาพนี ้ไว้ ดคู นเดียว
อยูด่ ี

“ผมกับกานต์อยากจะใช้ เวลาศึกษากันอีกนิด ถึงผมอยากจะแต่งงานเต็มแก่ แต่กานต์ยงั อยาก

สนุกกับงาน เพราะงันเรื
้ ่ องข่าวดีของผมกับกานต์คงต้ องรอจนกว่ากานต์จะยอมใจอ่อนหละครับ” ผม
หัวเราะเล็กน้ อยกับสีหน้ าตื่นตะลึงจนค่อนไปทางเหวอของบรรดานักข่าว

“ก็แหม แต่ก่อนผมออกจะเจ้ าชู้ปานนัน้ กานต์เขาเลยยังใจแข็ง ถ้ ายังไงผมก็อยากให้ พวกคุณช่วย

พูดให้ เขาใจอ่อนนะครับ”

“แล้ วคุณเอมิกา..”

นี่นบั เป็ นคาถามที่หกได้ ไหมนะ แต่เอาเถอะ เห็นแก่หน้ าตาตลกพวกนันจะยอมไม่

้ นบั ก็ได้

“เรื่ องนี ้ต้ องถามคุณเอมิกาเองแล้ วล่ะครับว่าทาไมข่าวดีของคุณเอมิกากับว่าที่เจ้ าบ่าวถึงต้ องถาม

ผม หรื อเพราะผมเข้ มงวดเกินไปเธอเลยกลัวว่าผมจะไม่อนุญาตให้ หยุดงานไปจัดงานแต่งก็ไม่ร้ ูนะครับ ” ผม
ว่าทีเล่นทีจริงคล้ ายว่าขามาก

“คนพิเศษของคุณรันไม่ใช่คณ
ุ เอมิกาหรื อคะ แต่เมื่อครู่คณ
ุ รันบอกว่าเพราะคุณเอมิกาเลยทาให้ ร้ ูใจ
ตัวเอง”

ผมยิ ้มรับ สองมือวางบนไหล่น้องที่กาลังตื่นคน “ครับ เพราะคุณเอมิกาทาให้ ผมรู้วา่ จริ งๆแล้ วคิด

จริงจังกับกานต์แค่ไหน เพราะรูปพวกนี ้ทาให้ ผมกับกานต์เคยเข้ าใจผิดกัน บอกตามตรงเลยนะครับว่าช่วง
นันทรมานแทบตาย
้ ต้ องง้ อจนเผลอคิดว่ากานต์จะทิ ้งผมไปแล้ วด้ วยซ ้า เรื่ องนี ้ทาให้ ผมรู้แล้ วว่าคนที่ผม
อยากสร้ างครอบครัวด้ วยคือกานต์”

ผมหันไปมองเจ้ าหล่อนที่นงั่ หน้ าซีดด้ วยรอยยิ ้มขอบคุณอย่างจริงใจ...ที่ปัน้ ขึ ้น

“ดังนันผมถึ
้ งบอกว่าต้ องขอบคุณคุณเอมิกามากๆที่ทาให้ ผมรู้ใจตัวเอง ไม่งนป่ ั ้ านนี ้ผมอาจจะยังไม่
วางแผนอนาคตก็ได้ นะครับ แถมข่าวนี ้ยังทาให้ ผมรู้ว่าใครเป็ นยังไงด้ วยนะครับ เรี ยกว่ายิงปื นนัดเดียวได้ นก
หลายตัวเลยทีเดียว”

“..เอ่อ...ถ้ าอย่างนันแสดงว่
้ าข่าวเรื่ องคุณรันกับคุณเอมิกาเรื่ องรักต่างชนชันนี
้ ่ก็...เป็ นการเข้ าใจผิด
สินะคะ”

“ครับ เป็ นการจับภาพในมุมที่ทาให้ เข้ าใจผิด คนรักของผมคือกานต์ ส่วนคุณเอมิกากับผมมี

ความสัมพันธ์กนั ในแง่ของเจ้ านายกับลูกน้ องเท่านันครั
้ บ ไม่มีอะไรมากกว่านันแน่
้ นอน”

เสียงร้ องโอ้ ดงั ลัน่ ห้ อง แสงแฟลชรัวเสียยิ่งกว่าตอนที่นกั ข่าวหันไปถามแม่กระต่ายตัวเมียนัน่ เสี ยอีก

ผมละกลัวเหลือเกินว่าน้ องจะแสบตาหรื อกลัวกับการที่ต้องเผชิญกับสายตาราวแร้ งจ้ องจิกเหยื่อ

“ไหวไหมครับคนดี”

“ผมไหวครับ” กระต่ายน้ อยหันมาตอบทังที

้ ่ต้องปรื อตารับแสดงแฟลช “ไหนพี่รันบอกว่าเป็ นงาน
แถลงเกี่ยวกับยาตัวใหม่ไงครับ”
 “หืม พี่ไม่ได้ พดู นะ แค่บอกว่ามีงานแถลงข่าวเท่านันเอง”
้ ผมลูบผมนุม่ นิ่มที่เซ็ทเป็ นทรงเบาๆ ไม่
อยากทาให้ เส้ นผมยุง่ เหยิง

ผมยุง่ ๆน่ะเอาไว้ เห็นบนเตียงคนเดียวก็พอครับ

“ถ้ าอย่างนี ้ก็แสดงว่ามีคนจงใจสร้ างสถานการณ์ระหว่างคุณรันกับคุณเอมิกาขึ ้นมาน่ะสิคะ แล้ ว

เรื่ องนี ้มีผลกระทบกับความสัมพันธ์ของคุณรันกับคุณกานต์หรื อเปล่าคะ”

“ถ้ าบอกว่าไม่มีผลกระทบเลยก็คงเป็ นการโกหก ผมไม่สบายใจมากๆที่เห็นกานต์เป็ นกังวล ยิ่งผม

อยากให้ กานต์มนั่ ใจในตัวผมแต่กลับมีขา่ วไม่มีมลู แบบนี ้ออกมามันทาให้ ผมรู้สกึ แย่และรังเกียจการกระทา
แบบนี ้มากๆ” ผมตีสีหน้ านิ่ง น ้าเสียงยิ่งไม่บอกอารมณ์จนน้ องต้ องจับมือผมที่วางบนไหล่น้องบีบให้ กาลังใจ

“อีกอย่างผมเองคงต้ องถามเธอกับเพื่อนของเธอว่าทาไมถึงต้ องเอารูปพวกนันไปให้

้ นกั ข่าวด้ วย
เหมือนกัน”

ชรัณไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็ นคนใจร้ าย แต่ถ้ามันทาให้ ทกุ อย่างจบก็จะยอมเหยียบคนที่กล้ ามา

ล่วงล ้าคนของตนลง สายตากวาดมองหญิงสาวในชุดเดรสสีชมพูนา่ รักกับหน้ าที่คล้ ายว่าจะแต่งมาสวยกว่า
ปกติเล็กน้ อยที่ตอนนี ้ซีดเผือด

“หมายความว่ายังไงคะ”

เป้าหมายของนักข่าวเบนไปยังเอมิกาทันที เห็นท่าทางเธออึกอักไม่กล้ าตอบคาถามนี ้ และเมื่อเห็น

ว่าเจ้ าหล่อนคงไม่ตอบเป้าหมายจึงกลับมาเป็ นผมเหมือนเดิม
 “คุณรันทราบตัวผู้ปล่อยภาพแล้ วหรื อคะ หมายความว่าที่จริงแล้ วเป็ นคุณเอมิกาที่ปล่อยภาพ
ออกมาหรื อคะ แล้ วคลิปเสียงล่าสุด คุณรันจะบอกว่าเป็ นการตัดต่อด้ วยหรื อคะ”

“ครับ ผมให้ นกั สืบตามสืบประกอบกับภาพในกล้ องวงจรปิ ด และสถานที่เหล่านันล้ ้ วนเป็ นการพบ

กันโดยบังเอิญอย่างที่เธอบอกทังสิ้ ้น ส่วนคลิปเสียงพวกนันแค่
้ ให้ ผ้ เู ชี่ยวชาญตรวจดูจะทราบได้ วา่ เป็ นการ
ตัดต่อ แต่ช่างเถอะครับ ผมไม่คดิ ติดใจอะไรมาก ถือเสียว่าเรื่ องนี ้ทาให้ ผมกับกานต์ได้ พฒ
ั นากันไปอีกขัน้ ก็
แล้ วกัน”

นี่ครับ ใจกว้ างกว่านี ้ไม่มีอีกแล้ ว

“และที่ผมแถลงข่าวครัง้ นี ้ไม่ใช่เพื่อแก้ ตา่ งให้ ตวั เอง แต่ผมอยากประกาศให้ ทกุ คนรู้วา่ กานต์คือคน
ของผม และผมคือคนของกานต์ ระหว่างเราไม่มีที่วา่ งให้ ใครแทรกเข้ ามาทังนั ้ น”
้

ผมขยับตัวเล็กน้ อย “เอาละครับ เหลืออีกคาถามเดียวแล้ วนะครับ”

นักข่าวมีท่าทีร้อนรนเล็กน้ อยเมื่อพบว่าเหลืออีกเพียงคาถามเดียวเท่านัน้ พวกเขาต่างหารื อกันว่า

สมควรถามอะไรเพื่อเป็ นสกู๊ปเด็ดดี ผมนี่อยากจะแหมให้ ดงึ ดาวพลูโตเลยครับ ถ้ าอยากได้ ช็อตเด็ดข่าวดัง
ให้ ผมจูบน้ องโชว์เลยดีไหม

เอาแบบดีพคิสที่แค่มองยังแข็งได้ เป็ นไง

“แสดงว่าว่าที่สะใภ้ รัตนโชติเป็ นผู้ชายใช่ไหมคะ แล้ วอย่างนี ้เรื่ องทายาท...”

 “นัน่ เป็ นเรื่ องของอนาคตครับ” ผมไม่รอให้ คาถามแสลงใจน้ องคาถามนี ้ถูกถามจนจบ เพราะจน
แล้ วจนรอดกระต่ายน้ อยของผมก็ยงั ห่วงประเด็นไร้ สาระนี ้อยู่

“พวกคุณทราบดีวา่ คนที่ผมเคยคบด้ วยแต่ก่อนมีทงหญิ

ั ้ งและชาย การที่กานต์จะเป็ นผู้ชายสาหรับ
ผมไม่ใช่เรื่ องใหญ่และครอบครัวผมเองก็ชอบกานต์กนั ทุกคน” โดยเฉพาะคุณนายท่านที่ออกจะปลื ้มปริ่ม
เมื่อเห็นผมคบกับกานต์ ก็กระต่ายน้ อยช่างอ้ อนตาใสน่ารักขนาดนี ้

“ส่วนเรื่ องทายาท พวกคุณอย่าลืมว่าวิทยาศาสตร์ ก้าวไกลมาขนาดนี ้ ขนาดเชื ้อไวรัสที่คร่าชีวิต

ประชาการไปมาก มนุษย์ยงั หาทางออกได้ แล้ วนับประสาอะไรกับการตังครรภ์ ้ ระหว่างผู้ชายด้ วยกัน เรื่ องนี ้
ทางเพเทรี ยมฟาร์ มาร์ คอปกาลังหาทางทาให้ มนั เป็ นจริง แต่เราก็ยงั ไม่ร้ ูวา่ จะสาเร็จเมื่อไหร่ หรื อหากไม่
สาเร็จ พวกคุณอย่าลืมว่ารัตนโชติไม่ได้ มีผมเป็ นลูกชายคนเดียว”

ต่อให้ ผมกับน้ องไม่สามารถมีลกู ได้ โครงการนันไม่

้ สาเร็จก็ยงั มีน้องชายสุดที่รักที่เอาแต่ทางานจน
แทบจะแต่งกับงานอยูแ่ ล้ ว ไหนจะลูกพี่ลกู น้ องที่คอยเสนอหน้ าปั่ นป่ วนชีวิตคนอื่นทาตัวเป็ นลูกชายคนที่
สามอีกคน

เนี่ย แล้ วยังมีอะไรให้ กงั วล แค่ผมไม่คว้ าคนมัว่ ซัว่ มาเป็ นสะใภ้ บิดามารดาก็แทบจะไหว้ ฟ้าไหว้ ดนิ
ขอบคุณบรรพบุรุษแล้ ว!

โดยเฉพาะคุณนายท่านที่ยิ ้มแก้ มแทบปริ คุยอวดกับเพื่อนบ้ านทุกวัน

“ครบสิบคาถามแล้ ว ผมต้ องขอตัวก่อนเพราะต่อจากนี ้ผมต้ องพากานต์ไปพบคุณแม่” ผมรัง้ เอว

บางเข้ าแนบตัว ไม่สนใจเสียงร้ องเรี ยกด้ านหลังที่พยายามถามคาถามมากมาย

เห็นแก่ความพยายามของพวกนักข่าว ผมเลยยอมบอกอีกสักนิด
 “ถ้ าพวกคุณมีคาถามเพิ่มสามารถถามคุณเอมิกาได้ เลย เพราะหลังจากนี ้เธอคงจะว่างมากพอที่จะ
ตอบคาถามพวกคุณระหว่างรอการสอบสวนจากตารวจ”

ผมไม่คดิ ติดใจ แต่ไม่ได้ หมายความว่าจะยอมปล่อยให้ เจ้ าหล่อนลอยนวลนี่ครับ

 ตอนที่ 9 : คนลามก

“กว่าจะจัดการเรี ยบร้ อยนะเจ้ าตัวดี”

ผมหัวเราะแหะรับคาคุณแม่ที่รักที่พอเห็นกระต่ายน้ อยก็คว้ าเอาไปกอดไปหอมจนน้ องช ้าไปหมด

ถึงจะหวงน้ องยังไงผมก็ยงั ไม่บ้าจี ้พอจะไปขัดใจมารดาที่เป็ นผู้กมุ อานาจของบ้ านที่แท้ จริง ดังนันจึ
้ งได้ แต่
ทาตัวเป็ นหมาป่ าหัวเน่าเดินตามแม่ลกู คนละสายเลือดเข้ าบ้ านท่ามกลางสายตาเยาะเย้ ยของลูกพี่ลกู น้ อง
ตัวดีที่มาอาศัยซุกหัวนอนโดยไม่ละอายสักนิดว่ามันเป็ นคนนอก

“หนูกานต์เหนื่อยไหมลูก” ยิ่งเห็นน้ องถูกลูบหน้ าลูบผมอย่างเอ็นดูยิ่งทาให้ ร้ ูสึกภาคภูมิใจในการ

เลือกคนของตัวเองขึ ้นไปอีก ก็แหม คุณนายท่านเคยเอ็นดูคคู่ วงของผมที่ไหนล่ะครับ มีกระต่ายน้ อยนี่แหละ
ที่พอสืบรู้ขา่ วก็เรี ยกตัวเข้ าหาแล้ วผลก็อย่างที่เห็น คาก็ลกู สองคาก็ลกู ส่ว นลูกจริงๆกลายเป็ นเจ้ าตัวดี พ่อ
คนเสเพล ตัวไม่ได้ เรื่ องไปแล้ ว

“ไม่เหนื่อยครับคุณแม่” น้ องตอบพร้ อมรอยยิ ้มไร้ เดียงสา นี่ต้องยกความดีความชอบให้ คณ

ุ นาย
ท่านครับ สอนน้ องเรี ยกจนติดปากขนาดนี ้

“ตารันก็เอาแต่สร้ างเรื่ อง ลาบากให้ หนูกานต์ต้องมารับเคราะห์” จะเห็นใจกันผมไม่วา่ แต่วอน

คุณนายท่านได้ โปรดอย่าส่งสายตาจิกกัดมาได้ ไหมครับ “เอาอย่างนี ้ดีไหมลูก ถ้ าพ่อคนเจ้ าชู้มนั ทาเรี่ ยราด
นัก หนูกานต์ก็เลิกกับมันแล้ วมาคบกับตารุนแทนไหม”

“คุณแม่!” ผมนี่ร้องเสียงหลงเลยครับ อะไรคือการยุให้ กระต่ายน้ อยเลิกกับลูกชายตัวเองแล้ วจะยัด

เอาน้ องชายบ้ างานเข้ ามาแทนที่ นี่ศตั รูคนต่อไปนอกจากลูกพี่ลกู น้ องตัวเองแล้ วยังต้ องมีน้องชายร่วม
สายเลือดเข้ ามาอีกเรอะ
 ไม่ได้ ! ไม่ยอม!

“ก็แกมันดีแต่ก่อเรื่ องให้ หนูกานต์ไม่สบายใจ แม่อยากได้ หนูกานต์เป็ นสะใภ้ ถ้ าลูกชายคนโตมัน

ไม่ได้ เรื่ องแม่ก็ต้องเสนอลูกอีกคนไหม”

เห็นแม่วา่ แบบนันผมนี
้ ่ยืนขึ ้นเลยครับ...แล้ วเข้ าไปบีบนวดคุณนายท่านให้ หายพิโรธ

“โธ่ แม่ครับ ผมไม่ได้ ทาอะไรเลยนะ เป็ นคุณเอมเขาคิดจะจับผม” เรี ยกกระต่ายตัวเมียตัวนันว่

้ าคุณ
มันกระดากปากนะครับ แต่ผมไม่อยากให้ น้องเห็นภาพลักษณ์ที่ไม่ดี “ถ้ าแม่จบั กานต์ยกให้ เจ้ ารุน แล้ วผม
จะทายังไงล่ะครับ แม่ไม่กลัวลูกชายคนนี ้ถูกพวกไฮยีนา่ ล่อลวงหรื อครับ”

“ทาเป็ นพูดดีไป ไม่ใช่เพราะแกหว่านเสน่ห์ไปทัว่ หรื อไง ถ้ าหนูกานต์ร้องไห้ มาเมื่อไหร่แม่บอกเลย

นะว่าจะยุให้ หนูกานต์เลิกกับแกซะ”

“แม่ครับ” ผมแทบจะเอาหัวซุกตักแม่แล้ วนะครับ ทาไมพูดอะไรแบบนี่ละ่ ครับแม่

“ไม่ต้องมาอ้ อน แล้ วนี่อะไร พาหนูกานต์มาทังที

้ ก็จะออกไปที่อื่นอีก ไม่คิดจะให้ แม่ได้ คยุ กับหนู
กานต์เลยหรื อไง”

ฮัน่ แน่ แบบนี ้แสดงว่าน้ อยใจอยากอยู่กบั ว่าที่ลกู สะใภ้ จนพานงอนลูกชายชัดๆ แต่บอกเลยว่าคราว

นี ้ไม่ยอมหรอกครับ โรงแรมก็จองแล้ ว หาดก็เหมาแล้ ว ยังไงวันนี ้ก็ต้องพาน้ องไปนอนฟั ดให้ ได้ อุตส่าห์
เคลียร์ งานทันวันหยุดยาวทังที ้ จะยอมปล่อยให้ เสียเปล่าได้ ยงั ไง

ผลไม้ ที่ผมสู้บม่ รอถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้ วครับ!

 “ผมอยากให้ น้องพักผ่อนไงครับ วันๆอยูแ่ ต่ในห้ องแล็บอุดอู้ทงวั
ั ้ นต้ องไปหาธรรมชาติบ้าง” ไม่ได้ แถ
นะครับ แค่พดู ความจริงครึ่งเดียว

อีกครึ่งอยูท่ ี่วา่ น้ องจะลุกออกจากเตียงไหวไหมเท่านันเอง!

้

“ถ้ าไม่ได้ คลอดแกออกมาฉันก็กะว่าจะเชื่ออยูห่ รอก” เห็นสีหน้ าคุณแม่แล้ วต้ องขอยกนิ ้วให้ รู้ทนั กัน
แบบนี ้แม่ลกู กันแน่นอน นิสยั ชนิดถ่ายทอดทางพันธุกรรม “เอาเถอะ จะไปไหนกันก็ไป แล้ วกลับมาก็ชว่ ยดู
เรื่ องฝึ กงานให้ หนูแอนนี่ด้วยล่ะ”

“รักคุณแม่ที่สดุ เลยครับ” ผมถลาเข้ าไปกอดเอวคุณนายท่านหนึง่ ที หอมแก้ มซ้ ายขวารัวๆจนท่าน

ทนไม่ไหวต้ องดันหัวผมออกแล้ วพูดด้ วยน ้าเสียงเหมือนรังเกียจ

นี่ลกู ไง

“หนูกานต์ของแม่” นี่ไงครับสองมาตรฐาน พูดกับลูกเสียงหนึง่ พูดกับกระต่ายน้ อยอีกเสียงหนึง่

“ถ้ าลูกไม่ได้ เรื่ องมันทาอะไรหนู หนูต้องรี บโทรหาแม่เลยนะครับ”

แน่ะ มีครับลงท้ าย แม่ใครครับลาเอียงสุดๆ

“ผมไม่ทาอะไรน้ องหรอกน่า พูดงี ้เดี๋ยวน้ องกลัวนะครับ”

 “ให้ กลัวสิดีจะได้ ระวัง หมาป่ าแถวนี ้มันเป็ นพวกกินทิ ้งกินขว้ าง” คุณนายท่านมองตาเขียวปั ด้ ลูบ
หัวลูบหางน้ องอยู่นานสองนานจึงจะยอมปล่อยให้ น้องขึ ้นมาช่วยผมเก็บของบนห้ อง และเก็บนานไม่ได้ ด้วย
นะครับ คุณนายท่านจับเวลา สงสัยกลัวว่าผมจะลากน้ องมาฟั ดในห้ อง

เห็นอย่างนี ้ผมก็เลือกบรรยากาศนะครับ คนอยูเ่ ต็มบ้ านจะทาได้ ยงั ไง เดี๋ยวคนอื่นได้ ยินเสียงน้ อง

กันพอดี

ผมหวง

จูงมือกันเข้ าห้ องมาได้ ผมก็หยิบเอากระเป๋ าเดินทางออกมา รวบเสื ้อผ้ าในตู้ยดั เข้ ากระเป๋ า เป็ นน้ อง
ต้ องคอยรื อ้ ออกมาพับเรี ยงให้ เรี ยบร้ อย สมแล้ วที่เป็ นว่าที่ลกู สะใภ้ หวั แก้ วหัวแหวนที่คณ
ุ นายท่านอยากได้

ผมนัง่ มองน้ องพับผ้ าไปก็ร้ ูสึกว่าเพลินตาดี มองมือขาวๆขยับคล่องแคล่วดูแล้ วใส่ใจทุกรายละเอียด

แต่กระต่ายน้ อยกลับแก้ มแดงเมื่อเห็นกล่องสี่เหลี่ยมเกือบยี่สิบกล่องที่กองรอให้ น้องช่วยเก็บเข้ ากระเป๋ า

ไม่ได้ อยากทาให้ ตกใจ แต่เป็ นการบอกให้ เตรี ยมใจครับ

“พี่รันเอา...ถุงยางไปทาไมเยอะแยะครับ”

มองคนแก้ มแดงที่ทาใจกล้ าหยิบมันใส่กระเป๋ ารี บร้ อนแล้ วอดไม่ได้ จะกลัน่ แกล้ งสักเล็กน้ อย ผมยื่น
หน้ าเข้ าไปจนลมหายใจรดแก้ มนวลที่ขึ ้นสีปลัง่ จงใจกดเสียงแหบต่ายัว่ เย้ า

“นัน่ สิ พี่เอาไปทาไมกันนะ”
 เสียงอุบอิบบ่นต่อว่าแต่ก็ยอมหยิบเอาเจ้ ากล่องหลากสีเข้ ากระเป๋ า

“คนลามก”

ครับ ผมมันคนลามก และคนลามกก็อยากทาเรื่ องลามกกับน้ องจะแย่แล้ ว

นี่ถ้าน้ องเห็นของเล่นที่ผมใส่กระเป๋ าวางไว้ ในรถก่อนแล้ วจะไม่มดุ รูหนีหรื อ ผมต้ องกลายเป็ นคน

โรคจิตสุดลามกในสายตาน้ องแน่นอน

แต่เพื่อความสุขตามจินตนาการ จะโรคจิตจะลามกก็ยอมครับ!

“เสร็จแล้ วครับพี่รัน” น้ องว่าเสียงสัน่ น่ารักมากครับ

“อ้ าว เสร็ จแล้ วหรื อ พี่ยงั ไม่ทนั ได้ ทาอะไรเลย” ผมแสร้ งว่าให้ น้องมองค้ อนเล่น “ไปครับ ไปเก็บของ
บ้ านกานต์กนั ”

ผมจูงมือน้ องเตรี ยมออกจากห้ อง แต่เห็นแล้ วก็อยากจะแกล้ งอีกนิด

“คราวนี ้เดี๋ยวพี่ชว่ ย ไม่ต้องรี บเสร็จนะครับ”

สิ่งที่ผมได้ รับคือฝ่ ามือนุม่ ฟาดเข้ าที่ต้นแขนกับแก้ มแดงพองๆของเจ้ าตัวเล็กที่เดินหนีลงบันไดไป

ก่อน เสียงออดอ้ อนฟ้องร้ องการถูกรังแกดังแว่วขึ ้นมา
ผมหัวเราะในลาคอ รู้สกึ เต็มตื ้นในใจ

บางทีการตัดสินใจสร้ างครอบครัวกับน้ องก็ไม่เลวจริงๆ

 ตอนที่ 10 : ใหญ่ กว่ าของผมอีก

อะไรจะเหมือนขึ ้นสวรรค์เท่าการมีคนรักอยูใ่ นอ้ อมกอดท่ามกลางบรรยากาศหวานฉ่าใต้ ท้องฟ้าสี

ส้ มยามอาทิตย์ใกล้ ลบั ฟ้ากับเสียงคลื่นซัดฝั่ ง แอร์ เย็นที่อาบไล้ ร่างถูกทาให้ ร้อนด้ วยปลายนิ ้วซุกซน เนื ้อนุม่
ที่เบียดเสียดเร่งอุณหภูมิร่างกายพุง่ สูงราวกับจะแข่งขันกัน

“อื ้ม..” ผมส่งเสียงในลาคออย่างพึงพอใจเมื่อยอมให้ น้องเป็ นฝ่ ายรุกไล่ ปลายนิ ้วที่ลบู ไล้ อยูต่ รงช่วง
ท้ องยังสู้ไม่ได้ กบั เรี ยวลิ ้นที่แย่งชิงการเป็ นผู้นา ยิ่งผมไม่ยอมแพ้ น้องยิ่งพยายามสู้จนศึกนี ้คล้ ายจะดุเดือด
ขึ ้นเช่นเดียวกับความร้ อนที่แผ่ขยายเบื ้องล่าง

สัมผัสของเตียงทาให้ ผมแอบลืมตามอง เห็นน้ องยังหลับตาพริม้ จูบเอาเป็ นเอาตายจนโถมกายดัน

ผมให้ นอนราบ แล้ วคิดตามนะครับ กระต่ายน้ อยที่พยายามเอาชนะคร่อมอยูบ่ นตัวผม เสื ้อผ้ าเริ่มหลุดลุย่
เพราะผมคอยปลดกระดุมออก ฝ่ ามือของน้ องปลุกปั่ นอารมณ์คอยแวะเวียนป่ ายปั ดชรัณน้ อยที่ชักจะไม่
ยอมอยูอ่ ย่างสงบเสงี่ยม

“พี่รัน” น้ องเรี ยกผมเสียงพร่า คลื่นอารมณ์สะท้ อนไหวในดวงตากลมโตที่หรี่ ลงครึ่งหนึ่ง ยัว่ อารมณ์

เสียจนชรัณน้ อยแข็งขืนโดยที่ยงั ไม่ทนั ได้ แตะต้ อง แค่มองหน้ าน้ องก็คล้ ายว่าจะเสร็จเสียแล้ ว

น้ องกานต์กดจูบลงมาอีกครัง้ คราวนี ้แฝงไปด้ วยความอยากเอาชนะและเอาแต่ใจอย่างที่ผมไม่เคย

ได้ รับจากน้ องมาก่อน ทังไล่
้ ต้อนทังดู
้ ดดึงจนเจ็บโคนลิ ้น เกี่ยวกระหวัดจนหายใจแทบไม่ทนั จูบกันไม่กี่ครัง้
ถือว่าน้ องพัฒนาได้ ไวมากจนคนสอนแบบผมเกือบจะสิ ้นท่า

“พี่รันครับ ผมอยากทา” กระต่ายน้ อยซุกหน้ าลงกับลาคอผม ดูดดึงขบเม้ มจนเจ็บแปลบ เจ้ าตัวดี

เบียดร่างนุม่ นิ่มเข้ าหาจนผมแทบจะกระชากน้ องลงกับเตียงแล้ วฟั ดจนกว่าจะเฉา
 “ให้ กานต์ทานะครับ” เจ้ าตัวเล็กยังอ้ อนต่อเหมือนไม่ร้ ูวา่ อันตรายมาถึงตรงหน้ าแล้ ว ยิ่งน้ องแทน
ตัวเองด้ วยชื่อผมยิ่งขึ ้น

มือขาวร้ อนผ่าวปลดกระดุมเสื ้อผมจนหมดแล้ วซุกหน้ าลงกับแผ่นอกของผม ประทับรอยตีตราได้ น่าชื่นชม

เสียแต่ว่าผมอยากเป็ นฝ่ ายนามากกว่าในครัง้ แรก

ผมรวบร่างน้ อง ผลัดเปลี่ยนเป็ นตัวเองคร่อมทับ กักขังกระต่ายแสนซนไว้ ด้วยสองแขนและจูบที่คอย

ปรนเปรอ แนบส่วนล่างที่กาลังตื่นขึ ้นอย่างแข็งขันเข้ ากับเนื ้อตัวนุม่ นิ่มจนน้ องครางฮือในลาคอ

ส่วนอ่อนนุม่ ที่แข็งตัวทาให้ ผมรู้วา่ น้ องก็มีอารมณ์ไม่ตา่ งกัน

“พี่รัน” น้ องใช้ สองมือปิ ดปากตัวเองไว้ มือนุม่ นิ่มคูน่ ี ้น่ากินพอๆ กับร่างกายขาวเนียนที่โผล่พ้นสาบเสื ้อ ผม

ลากปลายลิ ้นลงกับหลังมือขาว สายตาจับจ้ องยังดวงตากลมที่สนั่ ระริก

“พี่รัน เดี๋ยวครับ พี่รัน! ” กระต่ายน้ อยร้ องเสียงหลง เม้ มปากอย่างขัดเคือง “ตอบคาถามผมก่อน”

“ว่าไงครับคนดี” ปากผมถาม แต่ท่อนล่างผมกลับกดลงบดเบียดกับน้ องเป็ นการบอกว่าจะทนไม่ไหวแล้ วนะ

“แอนนี่คือใครครับ”

ผมชะงัก มองกระต่ายที่จ้องมาตาแป๋ ว สองแก้ มแดงซ่านทว่ายังเม้ มปากแน่น “นี่หงึ ? ”

ผมก้ มลงฟั ดน้ องอีกครัง้ จูบจนทังห้
้ องแทบจะมีแต่เสียงหอบหายใจ เกือบจะหน้ ามืดตามัวเก็บเกี่ยวผลไม้
ของตัวเองโดยไม่สนเสียงร้ องห้ าม ถ้ าไม่ใช่เพราะน้ องกัดข้ อมือผมอย่างแรง

รอยฟั นขึ ้นตรงข้ อมือทันที เรี ยกสติผมได้ ชะงัด “แอนนี่เป็ นลูกพี่ลกู น้ องของพี่เอง เธอจะมาฝึ กงาน
กลางเดือนนี ้ สบายใจหรื อยังครับ”

น้ องไม่ตอบแต่กลับกัดผมอีกรอย ผมได้ แต่หวั เราะน้ อยๆ กับการแกล้ งกันราวเด็กน้ อย ก่อนกระต่ายน้ อยจะ

หรี่ ตาลงดูอนั ตรายแปลกๆ

“พี่รันจาได้ ไหมครับ พี่รันสัญญาว่าให้ ผมเล่นอะไรกับพี่รันก็ได้ ”

ภาพของเล่นมากมายที่อยูใ่ นเป้สีดาผุดวาบ อื ้อหือ สัญญาแบบนี ้สิบปี ก็ไม่ลืมครับ

ผมกดจูบลงข้ างขมับเจ้ าตัวเล็กก่อนผละออกไปนอนรอข้ างๆ

“เอาสิ” ยิ่งคิดยิ่งเหมือนตัวเองเป็ นเสี่ยนอนรออีหนู “กานต์อยากเล่นอะไรล่ะครับ”

กระต่ายน้ อยลุกขึ ้นเร็ วรี่ คลานลงจากเตียงแล้ วหันมาสัง่ หน้ าตาขึงขัง “พี่รันหลับตาก่อนสิครับ”

นายชรัณก็ดนั เป็ นคนว่าง่าย น้ องสัง่ อะไรก็ทาตามไม่ขดั ขืน ได้ ยินเสียงกุกกักคาดว่าน้ องคงเปิ ดกระเป๋ า
เดินทางตัวเอง สักพักจึงเป็ นสัมผัสของเตียงที่ยวบลงไป
“ห้ ามลืมตานะครับ” น้ องกระซิบที่ข้างหูผมทาเอาขนทัว่ กายลุกฮือ สัมผัสลื่นที่พาดผ่านดวงตากับเสียงเสียด
สีของผ้ าทาให้ ผมยิ ้มกริ่ม

“เล่นอะไรหืมคนดี” เล่นแบบนี ้รู้สกึ เสียวซ่านในอกยิ่งกว่ามองเห็นอีก มาปิ ดตากันแบบนี ้มันทาให้

จินตนาการยิ่งเตลิด แล้ วแบบนี ้ยังอ่อนโยนได้ หรื อ

“ห้ ามเอาออกนะครับ” กระต่ายน้ อยสัง่ เสียงเข้ ม ผมไม่เอาออกอยูแ่ ล้ วตราบใดที่ยงั ไม่ได้ สอดแทรกตัวตน

เข้ าไปในร่างกายนุม่ นิ่ม ไว้ รอให้ เสียงครวญครางดังลัน่ ห้ องก่อนผมจะขัดขืนคาสัง่ ให้ ดู

ภาพน้ องที่เสียครัง้ แรกให้ กบั ผม แค่คดิ ก็อยากจะกระแทกแรงๆ แล้ วครับ

“พี่รันรู้สกึ ยังไงบ้ างครับ”

สัมผัสฝ่ ามือที่ลบู ไล้ อยูช่ ่วงไหล่ คาดว่าน้ องคงกาลังปลดเสื ้อผมออก และก็ใช่ น้ องถอดเสื ้อของผมออกแล้ ว
แต่สมั ผัสแอร์ เย็นๆ โดยตรงมันทาให้ ผมสะท้ าน ตอนนี ้คงกาลังขนลุกทังตั ้ วแน่ๆ

ริมฝี ปากนุม่ แตะสัมผัสทัว่ แผ่นอก ลามไปจนถึงหน้ าท้ องแล้ วแทบจะเลื่อนไปที่แกนกลางที่กาลังประท้ วงจน

ปวดหนึบ ใจอยากจะช่วยน้ องปลดกางเกงใจจะขาด แต่พอเอื ้อมมือไปกลับถูกน้ องรัง้ ไว้ จงึ ได้ แต่ใช้ ฝ่ามือ
เท้ าลงกับเตียงเอนกายไปด้ านหลังให้ รับการปรนเปรอจากริมฝี ปากแดงสดนัน่ เต็มที่

ทังร้้ อนทังนุ
้ ม่
ผมมัน่ ใจเลยว่าชรัณน้ อยคงใกล้ คายพิษเต็มที่ ยิ่งตามองไม่เห็น สัมผัสของลมหายใจที่ เป่ ารดส่วนปลายยิ่ง
ชัดเจน สัมผัสของชันในที
้ ่เลื่อนออกตามกางเกงยีนส์ยวั่ เย้ าให้ ให้ ท่อนเนื ้อยิ่งแข็งเกร็ง รับรู้ถึงสายตาที่จบั
จ้ องแม้ จะมองไม่เห็นยิ่งทาให้ เสียววูบในท้ อง

ปลายลิ ้นแตะลงส่วนปลายแผ่วเบาก่อนค่อยๆ คืบคลานเข้ าลิ ้มรส ไล่เลียชิมจากโคนจรดปลาย ริมฝี ปากนุม่

อุน่ หยอกล้ อกับส่วนหัวจนผมอยากจับมันยัดเข้ าไปในโพรงปากอ่อนนุม่ นันเต็
้ มแก่

แต่ผมทาได้ แค่กามือแน่นลงกับผ้ าห่มผืนหนา เชิดหน้ ารับสัมผัสร้ อนที่รูดรัง้ รัวเร็วยิ่งขึ ้น ยิ่งทุกครัง้ ที่น้อง

ครอบปากลงแล้ วดูดดึงขึ ้นยิ่งกระตุ้นเร้ าให้ อยากปล่อยไปเสียตอนนัน้ มิหนาซ ้าในหัวยังเอาแต่จินตนาการ
เห็นเจ้ าตัวเล็กที่กาลังตังอกตั
้ งใจใช้
้ ปากให้ ด้วยหน้ าดวงหน้ าแดงซ่าน ตาฉ่าเยิ ้มปรื อปรอยชวนให้ อยาก
ปลดปล่อยความร้ อนให้ เต็มดวงหน้ าหวาน

น้ องกานต์ใช้ มือเล่นกับลูกบอลสองลูกยามที่ริมฝี ปากยังทาหน้ าที่ได้ ดีเยี่ยม มืออีกข้ างรูดรัง้ ส่วนโคนจนแทบ

เสร็จ และสุดท้ ายก็เป็ นผมที่ทนไม่ไหว ยื่นสองมือจับศีรษะเล็กๆ ให้ กดรับเอ็นเนื ้อจนลึกสุดคอ ได้ ยินเสียง
อึกอักเพราะอึดอัดแต่จินตนาการที่เห็นภาพดวงหน้ าน่ารักแดงก่าฉ่าเยิ ้มด้ วนอารมณ์มีคราบน ้ารักเปรอะ
เปื อ้ นกระตุ้นเสียจนเผลอกระเด้ งเอวใส่ริมฝี ปากที่ยงั ดูดดึงไม่หยุด

“...อื ้ม...อะ...อา...ฮ้ า..”

ผมเชิดหน้ าสูงเมื่อความร้ อนที่อดั แน่นจนปวดร้ าวเมื่อครู่ถกู ปลดปล่อย มีหลายคนที่เคยใช้ ปากให้ แบบนี ้ แต่
มันไม่เคยดีเท่านี ้มาก่อน

อาจเพราะครัง้ นี ้เป็ นน้ อง

เสียงน้ องไอคอกแคกทาให้ ผมร้ อนรนแทบจะปลดผ้ าออก แต่น้องกลับรี บโถมตัวเข้ ามาห้ าม แถมคาห้ ามก็
น่ารักเสียเหลือเกิน

“พี่รันอย่าดื ้อ”

ริมฝี ปากร้ อนที่เพิ่งจัดการชรัณน้ อยประกบลงมา กลิ่นคาวและรสเฝื่ อนของน ้ารักตัวเองช่างแปลกใหม่ ยิ่ง

จูบทวีความร้ อนแรงมากขึ ้นเท่าไหร่ก็เหมือนผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้ มากขึ ้นทุกที สองมือบีบเคล้ นเนื ้อตัว
นุม่ นิ่มจินตนาการออกมากมายจนเอ็นเนื ้อปวดเป่ งอีกรอบ

ริมฝี ปากร้ อนที่เพิ่งจัดการชรัณน้ อยประกบลงมา กลิ่นคาวและรสเฝื่ อนของน ้ารักตัวเองช่างแปลกใหม่ ยิ่ง

จูบทวีความร้ อนแรงมากขึ ้นเท่าไหร่ก็เหมือนผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้ มากขึ ้นทุกที สองมือบีบเคล้ นเนื ้อตัว
นุม่ นิ่มจินตนาการออกมากมายจนเอ็นเนื ้อปวดเป่ งอีกรอบ

ผมแตะปลายนิ ้วลงบนหน้ าทองเนียนเพลินเพลินกับความนุม่ มือ ไล้ ลงต่าจนแตะลงกับความชื ้นที่ซมึ ผ่าน

กางเกงเนื ้อบาง

“แค่อมให้ พี่ก็เป็ นขนาดนี ้แล้ วหรื อครับคนดี” ผมกระซิบข้ างหูน้อง ล้ วงฝ่ ามือเข้ าไปตรงขอบกางเกงทาให้ ร้ ูวา่
น้ องถอดกางเกงตัวนอกออกไปแล้ ว คงเหลือเพียงชันในที
้ ่กนเอาไว้
ั้

หืม?

ผมชะงักมือเล็กน้ อยก่อนลูบไล้ ทอ่ นเนื ้อร้ อนคล้ ายไม่แน่ใจ แต่รูปร่างมันจะชัดเจนเกินไปไหม

นี่มนั ใหญ่กว่าผมอีก!

อารมณ์แทบหดเมื่อพบว่าลูกชายของกระต่ายน้ อยดันใหญ่กว่าของผม แต่แค่นิดเดียวเท่านัน้ ขนาดต่างกัน

แค่นี ้ถือว่าไม่นบั ยังไงน้ องก็ไม่ได้ ใช้ อยู่ดี!

“พี่รัน...อื ้อ...อย่าลูบ เดี๋ยวผม..ฮ้ า..ทนไม่ไหว”

เจ็บแปลบที่ลาคอ น้ องคงงับผมเต็มแรง มือนุม่ รี บดึงมือของผมออกแล้ วผลักให้ ผมนอนราบกับเตียง

น้ องกานต์จะออนท็อป!

โอย อยากเห็น!

“พี่รันดื ้อ” น้ องว่าอย่างนันแล้

้ วไล้ ปลายลิ ้นลงกับคอผม กดจูบทุกทีแถมยังเบียดช่วงล่างจนมันเสียดสีกนั
เคลิ ้มจนไม่ทนั รู้สกึ ว่ามือสองข้ างถูกน้ องรวบไว้ เหนือหัว

กริ๊ก

“หืม? ”

ผมกระตุกมือที่ถกู สัมผัสนุม่ ๆ ฟูๆ ชวนจัก๊ จี ้รวบไว้ แต่มนั กลับไม่ยอมหลุด กระต่ายน้ อยแสนน่ารักไม่ปล่อย

ให้ ผมจินตนาการบรรเจิดนานนักก็รีบบอก
“พี่รันดื ้อ ต้ องลงโทษ” น้ องงับลงบนหน้ าอกผม ปาดลิ ้นโลมเลียจนมันแข็งเป็ นไต “ถ้ าพี่รันยังดื ้อจะเจ็บตัว
นะครับ”

“กุญแจมือ? ”

“ครับ กุญแจมือมีขนฟูๆ น่ารักมากๆ เลยครับ ผมเจอในกระเป๋ าพี่รัน”

ผมอยากยกมือปิ ดหน้ าหนีอายมากเสียแต่วา่ โดนล็อกเอาไว้ กุญแจนี่ซื ้อมาเพราะคิดว่าเหมาะกับกระต่าย

น่ารักขนฟูๆ มันเป็ นกุญแจมือที่ประดับด้ วยเส้ นขนสังเคราะห์สีขาวเส้ นเล็กให้ ความรู้สึกนุม่ มือเหมือนขน
กระต่ายจริงๆ ผมเตรี ยมไว้ เผื่อใช้ ตอนที่น้องเสียวซ่านจนหูกบั หางเด้ งออกมามันจะได้ เข้ าชุดกัน

ไม่ได้ จะเอามาใช้ เองแบบนี ้!

“ผมยังเจออีกหลายอย่างเลย” เสียงกระต่ายน้ อยแลดูสนุกสนานขึ ้นทุกที สัญชาตญาณของผมร้ องบอกว่า

แย่แล้ วได้ ยงั ไงก็ไม่ร้ ู

น้ องก็แค่จะออนท็อปไม่ใช่หรื อ

“มาเล่นกันเถอะครับ เล่นให้ ครบทุกอย่างเลยดีไหมครับ”

“อื ้อ เล่นทุกอย่างเลย” ผมแทบจะเคลิ ้มตามเมื่อน้ องจูบตรงหน้ าท้ อง ไล้ ลิ ้นเลียวนตรงสะดื ้อขณะที่มือก็รูด

รัง้ ชรัณน้ อยอีกรอบ
และผมจะไม่เสียววูบจนหูเด้ งให้ น้องแซวเลยถ้ าไม่ใช่กระต่ายแสนซนเอาก้ นนุม่ นิ่มมาถูไถท้ าทายอาวุธอัน
เขื่องที่กาลังแข็งขืนพร้ อมโจมตี

“หูออกมาแล้ วนะครับ เสียวขนาดนันเลยหรื

้ อ”

“กานต์ยวั่ ” ผมเถียงน้ องกลับ แทบกระเด้ งสะโพกใส่แล้ วด้ วยซ ้า

“อยูน่ ิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

ผมพยายามอดกลันเต็ ้ มที่เมื่อน้ องยัว่ กันด้ วยรสจูบที่ทงหวานทั

ั้ งร้้ อน จูบลามกแบบนี ้ไม่ร้ ูวา่ น้ องทาได้ ยงั ไง
แต่มนั ทาให้ ผมอยากกระแทกลงไปในก้ นที่สา่ ยยัว่ เสียงป๊ อกดังขึ ้นพร้ อมกับความเย็นที่หยดแหมะลงบน
เอ็นเนื ้อชวนให้ จินตนาการว่าน้ องกาลังเอาเจลหยดลงช่องทางที่ผมอยากมุดตัวลงไปสารวจแต่ดนั เลอะ
เทอะมาถึงท่อนไฟของผม

แต่แรงดึงดูดของรสจูบทาให้ ผมเลือกจะละเลยสัมผัสเย็นวาบที่ไหลเยิ ้มไปตามร่องก้ น แม้ ขาจะถูกแยกออก

ยังเหมือนจะไม่ร้ ูสกึ ตัว กระทัง่ สิ่งแปลกปลอมบางอย่างแทรกตัวเข้ ามาอย่างไร้ ยางอาย

“อื ้อ! ”

ผมประท้ วงในลาคอ ลืมตาเบิกโพลงในความมืดของผ้ าที่คาดปิ ดดวงตา

นี่มนั ...นิ ้ว!

 ตอนที่ 11 : ชรั ณคนโง่

ชรัณคิดว่าเกิดมาเพื่อเป็ นรุกโดยกาเนิด สัญชาตญาณนักล่าทางานได้ เต็มประสิทธิภาพไม่เคยคว้ า

เอาใครมากดข่มตัวเองมาก่อน แต่วนั นี ้พิสจู น์แล้ วว่าคิดผิด ไม่เพียงแต่ยอมให้ คนอื่นคร่อมทับ ยังต้ องทน
มองหน้ าคนที่กดตัวเองลงกับเตียงแล้ วกระทาการหยาบโลนอีกต่างหาก

“พี่รันอย่าเกร็งสิครับ”

กระต่ายน้ อยไม่ร้ ูเอาเรี่ ยวแรงมาจากไหน พริบตาเดียวขาที่ควรจะฟาดให้ เจ้ าตัวเล็กกระเด็นตก

เตียงกลับถูกจับขึ ้นพาดบ่า บังคับให้ เปิ ดเผยช่องทางน่าอายที่เคยเต้ นตุบตอดรัดนิ ้วที่ถอนออกไปแล้ ว

กระต่ายตัวน้ อยที่ควรนอนตาปรื ออยูใ่ ต้ ร่างผมกลับกดผมจนแทบจมเตียง ละเลงปลายลิ ้นปราบชรัณน้ อย

จนสิ ้นฤทธิ์ ใช้ ปลายนิ ้วกดเข้ ามาระรานช่องทางเบื ้องหลังจนเรี่ ยวแรงหดหาย ได้ แต่นอนร้ องครวญครางยาม
ปลายนิ ้วที่เคยคิดขบกัดอย่างรักใคร่ตอกย ้าภายในจนเสียวเห่อไปทังตั ้ ว รู้ตวั อีกทีก็ตอนที่โดนใส่เข้ าไปสาม
นิ ้วแถมชรัณน้ อยที่ไม่น้อยก็ใกล้ จะพ่นน ้าคายพิษเต็มแก่

ผมรู้วา่ จุดภายในมันทาให้ ร้ ูสึกดี คูค่ วงของผมก็ชอบให้ ขยี ้ตรงนัน้ แต่ผมไม่ได้ ชอบด้ วยนะเฮ้ ย!

พอได้ รังแกจนฉ่าเยิ ้มสมใจเจ้ าตัวแล้ ว แทนที่กระต่ายน้ อยจะยอมหยุดกลับคิดการใหญ่ จับผมแหกแข้ งแหก

ขาทันทีที่ถอนปลายนิ ้วออก จรดเอ็นเนื ้อใหญ่โตของตัวเองลงกับช่องทางด้ านหลังที่ยงั เต้ นตุบของผม

น่ากลัว!

“กานต์...ไม่...ฮื ้อ...มันเข้ าไม่ได้ ...อา...” ผมพยายามบอกน้ องแล้ ว ต่อให้ น้องเตรี ยมตัวมาดียงั ไงก็ไม่มีทาง
เอาเอ็นร้ อนพรรค์นนเข้ ั ้ ามาในตัวผมได้
“เข้ าได้ สิ แค่พี่รันต้ องผ่อนแรง” น้ องกานต์ดื ้อมาก ผมทังดิ
้ ้นทังร้้ องขอให้ ปล่อย แต่กระต่ายน้ อยกลับปลดผ้ า
ปิ ดตาเพื่อให้ ผมต้ องทนมองดวงหน้ าหวานที่เปี่ ยมด้ วยอารมณ์ใคร่

ผมสะดุ้งเมื่อน้ องออกแรงกระแทกเข้ ามา ความปวดร้ าวตรงด้ านหลังทาเอาน ้าตาหยดแหมะ นึกอยากขัดขืน

ก็ยงั กลัวน้ องเจ็บ สุดท้ ายเลยได้ แต่วอนขอความเห็นใจ

“ไม่เอา...กานต์...ไม่เอานะ” ผมส่ายหน้ า พยายามดึงข้ อมือที่ถกู ล็อกไว้ กบั หัวเตียง น้ องจะมากินผมแบบนี ้

ไม่ได้ !

นี่มนั พลาดไปตรงไหนกัน!

“แต่ผมจะเอา” น้ องก้ มลงกัดยอดอกผมไปทีหนึง่ ดูดดึงจนมันชูชอ่ คัดตึง อีกมือที่ปล่อยขาผมจับหมับเข้ าที่

แกนกายที่ฝ่อไปแล้ ว นวดคลึงรูดรัง้ จนเสียววาบ

“ให้ ผมนะครับ”

ริมฝี ปากร้ อนปิ ดกันการโต้

้ เถียง ผมพยายามแล้ วที่จะหนีจากจูบนัน้ แต่เพราะชอบจูบของน้ องเหลือเกินจึง
เผลอคล้ อยตาม แทนที่จะขัดขืนเลยกลายเป็ นโอนอ่อนเปิ ดโอกาสให้ น้องแทรกกายเข้ ามาลึกยิ่งขึ ้น ยิ่งเมื่อ
น้ องกดปลายนิ ้วลงบนส่วนที่เริ่มปริ่มน ้ายิ่งจุดพายุอารมณ์ให้ โหมกระหน่า ขาผมอ้ ากว้ างขึ ้นเปิ ดทางให้ น้อง
แทรกตัวเข้ ามาจนสุด

“อื ้อ!! ”

“ฮ้ า...เข้ าไปแล้ ว” น้ องบดกรามจนขึ ้นเป็ นสัน สองมือช้ อนขาพับผมดันให้ สะโพกสูงขึ ้นจนกระทัง่ ผมยังเห็น
ส่วนนันเชื
้ ่อมต่ออยูก่ บั ช่องทางที่ทงชี
ั ้ วิตไม่เคยคิดว่าต้ องใช้

“พี่รัน” น้ องก้ มลงมากระซิบที่ข้างหู แลบลิ ้นหยอกล้ อกับมันจนสะท้ านไปหมด “ผมอยากขยับแล้ ว”

“ม..ไม่...ไม่เอานะ...เอาออก..”

“ไม่เอาไม่ได้ ครับ...อือ...แน่นจัง”

กระต่ายน้ อยกดสะโพกลงมาเบาๆ แต่เจ็บแปลบไปหมด ชรัณน้ อยของผมว่าใหญ่แล้ ว กานต์น้อยของกานต์

กลับใหญ่กว่า คิดว่ารุกทังชาติ
้ อย่างผมจะรับไหวได้ ยงั ไง

“อย่าร้ องไห้ สิครับ” น้ องคลึงสะโพกเบาๆ เหมือนควานหาจุดเวรตะไลที่แค่แตะโดนก็เสียววูบจนเผลอเบียด

สะโพกขยับเอวรับ

“ให้ ผมกอดพี่รันนะ...นะครับ”

“อื๊อ..ไม่เอานะ...ตรงนัน...อ๊
้ า...ไม่...ไม่ได้ นะ...ฮ้ า...” ผมไม่ได้ อยากบอกจุดที่ทาให้ เสียวจนแทบ
ขาดใจเพื่อให้ น้องกดย ้าลงมาหนักหน่วงแบบนี ้ แค่อยากขอร้ องว่าช่วยปล่อยผมไปสักที

“ใช่ครับ ตรงนี ้..” กระต่ายน้ อยเหมือนคนถูกเปิ ดอีกโหมด เป็ นโหมดที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ปลายลิ ้นสีแดง
สดแลบเลียริมฝี ปากตัวเองยามใช้ ดวงตากลมโตจับจ้ องผม ท่าทางคล้ ายคนกระหายทาเอาผมยิ่งวูบวาบใน
ช่องท้ อง

“พอผมกระแทกเข้ าไปตรงนี ้..อื ้ม..พี่รันก็รัดแน่นแบบนี ้..”

“พอแล้ ว...อะ..ฮ้ า...อื ้ม...เสียว...ไม่ไหว...พอแล้ ว...” ช่วยหยุดกระแทกลงมาตรงนันสั

้ กที ผมเสียวจนฟั ง
อะไรไม่ร้ ูเรื่ องแล้ ว “..อ๊ า..เสียว...อื๊อ..อื๊อ...”

“แต่พี่รันกาลังส่ายเอวอยูน่ ะครับ” น้ องกานต์บดสะโพกลงมาเนิบช้ าแต่เน้ นหนัก กระแทกย ้าอยูแ่ ต่จดุ เดิม

จนคิดอะไรไม่ออก “แถมยังรัดซะผมแทบเสร็จเลย...อา...”

เสียงครางฮึม่ ฮัม่ ในลาคอฟั งดูแหบต่ากว่าทุกที ผมรับเอาความเสียวซ่านจนร้ อนไปทังตั

้ ว สมองชัก
ขาวโพลนไปทุกที ท่อนเนื ้อใหญ่โตที่สอดแทรกกดย ้าเข้ ามาเอาแต่ใจเหมือนเจ้ าของที่สง่ มือมาคว้ าหมับเข้ า
ที่เอ็นเนื ้อที่กาลังจะคายพิษของผม ออกแรงบีบจนปวดร้ าวสกัดกลันไม่ ้ ให้ ผมได้ สขุ สม
“รอเสร็จพร้ อมกันนะครับ” น้ องว่าอย่างนันก่
้ อนแลบเลียใบหู ผมได้ แต่สะบัดหน้ าหนีแต่กลับกลายเป็ นการ
เปิ ดทางให้ อีกคนได้ ละเล่นกับใบหูผมเต็มที ลิ ้นร้ อนที่ชอนไชเข้ าไปภายในปลุกปั่ นอารมณ์อย่างดี ไม่ตา่ ง
จากการเติมเชื ้อไฟเลยสักนิด

และหูหมาป่ าที่ผมเคยภาคภูมิใจกลับกลายเป็ นจุดอ่อนซะได้

“พี่รันเก่งจัง เด้ งสะโพกสวนด้ วย” ผมไม่ร้ ูวา่ นัน่ ใช่คาชมไหม แต่เสียงน้ องดูแหบพร่าขึ ้นเรื่ อยๆ ทังลิ
้ ้นชื ้นทัง้
ลมหายใจที่รินรดใบหูทาให้ ผมแทบขาดสติ ยังไม่นบั รวมความคับแน่นเสียดเสียวเบื ้องล่างที่ทาให้ ผมแทบ
คลัง่

“ใกล้ แล้ ว...อืม...อีกนิด...พร้ อมกันนะครับ..”

ละอองสีขาวระยิบระยับราวหมูด่ าวระเบิดจนแหละละเอียด

“อ้ า...ฮ้ า...อะ...อ๊ า...!! ”

ผมเชิดหน้ าส่งเสียงจากความหวานหวามที่อาบไล้ ร่างกาย ความสุขพร่างพราวราวล่องลอยในอากาศ

ความอุน่ ทะลักทลายเต็มหน้ าท้ องเช่นเดียวกับความร้ อนที่ถกู ฉีดพ่นในร่าง ร้ อนวาบเสียจนท้ องน้ อยหดเกร็ง
ได้ แต่เปล่งเสียงครวญครางระบายความเสียวซ่าน

ริมฝี ปากถูกปรนเปรอด้ วยรสจูบหวานล ้าในตอนแรกก่อนทวีความร้ อนแรงเต็มไปด้ วยความรักใคร่จนแทบ

สาลัก สัมผัสของฝ่ ามือที่แตะต้ องท่อนเนื ้อเบื ้องล่าง ชรัณน้ อยที่สิ ้นฤทธิ์ไปเมื่อครู่กลับแข็งขึงขึ ้นมาราวสัง่ ได้
ผมแทบตาเหลือกเมื่อเอ็นเนื ้อร้ อนในกายนอกจากจะไม่ยอมถอนออกยังเริ่มขยับอีกครัง้

“เดี๋ยว..อื ้อ..อย่าขยับ..กานต์..กานต์! ”

น้ องหยุดชะงักเอวที่กาลังล่วงล ้าเข้ ามา แต่กลับใช้ ปลายนิ ้วถูไถคีบดึงยอดอกสีเข้ มที่บวมเป่ งจากการถูก

รังแก ดวงตากลมโตหรี่ ลงเอาเรื่ องเจือด้ วยอารมณ์หวามไหว
“พี่ไม่ไหว..ไม่ไหวแล้ วจริงๆ ” หากต้ องรับเข้ าไปอีกครัง้ ผมต้ องขาดใจตายแน่ๆ แค่รอบเมื่อกี ้ก็ร้ ูสึกพ่ายแพ้
มากพอแล้ ว อีกทัง...ยั
้ งอ่อนโยนเสียจนแทบจะติดใจ

“ไม่ได้ ครับ” น้ องตอบเสียงนิ่ง กดกายลงแรงๆ ครัง้ หนึง่ ผมสะดุ้งหลุดเสียงครางครัง้ หนึง่ “พี่รันสัญญาแล้ ว

เมื่อกี ้เห็นว่าเป็ นครัง้ แรกของพี่ ผมก็ออ่ นโยนให้ แล้ ว เพราะงัน...”
้

รอยยิ ้มนันไม่
้ ได้ อ่อนโยนไร้ เดียงสาสักนิด มันไม่ตา่ งจากผู้ลา่ เวลาจ้ องเหยื่อแม้ แต่น้อย

ผมเห็นน้ องเอื ้อมมือไปข้ างตัว มองตามฝ่ ามือนันจึ

้ งเพิ่งสังเกตว่ากระเป๋ าของเล่นสีดาของผมมากองอยูบ่ น
เตียง สัญชาตญาณกรี ดร้ องให้ ดิ ้นหนีไปให้ พ้น ไม่งนอาจไม่
ั้ ต้องเห็นเดือนเห็นตะวันก็ได้

“เพราะงันสิ
้ บวันนี ้ เรามาเล่นให้ ครบทุกชิ ้นเลยนะครับ”

ผมแทบดิ ้นเมื่อน้ องเอาเจ้ าไข่สนั่ สีฟ้าอันเล็กรวบเข้ ากับเอ็นเนื ้อที่ขยับขยายรออยูแ่ ล้ ว ทังเจลเย็

้ นๆ ที่ถกู ราด
ใส่นอกจากจะเหนอะหนะมันยังสร้ างเสียงลามกโคตรน่าอายไม่แพ้ กบั แรงกระแทกกระทันกาย ้

ผมสานึกได้ ในนาทีนนว่ ั ้ าคงห้ ามน้ องไม่ได้ แล้ ว ผมอาจจะพลาดตังแต่

้ หลงเชื่อหน้ าตาใสซื่อของอีกฝ่ ายแถม
ยังไม่กล้ าทาร้ ายน้ องจนยอมถูกทาแบบนี ้แล้ วก็ได้ !

“ฮื่อ...กานต์...พี่เสียว...ช้ า..ช้ าหน่อย..” ผมยอมปล่อยตัวเลยตามเลย ตราบใดที่ยงั ถูกคล้ องกุญแจมือแบบนี ้

ยังไงก็หนีไปไหนไม่ได้

แถมมันก็ร้ ูสกึ ดี

“อ๊ า...ช้ า...อย่าแรง...ฮ้ า...ม...ไม่ไหว...อื ้อ! ”

ถูกกระแทกกระทันทั ้ งจากข้
้ างหลัง แถมยังของเล่นที่ถกู บีบนวดเข้ ากับแกนกลางลาตัวสุดท้ ายผมเลยไปถึง
ฝั่ งฝั น แต่น้องกานต์ไม่ยอมทาตัวเป็ นกระตายน้ อยน่ารัก กลับเอาเจ้ าไข่สนั่ สีฟ้าที่ดเู หมือนจะน่ากลัวขึ ้นสิบ
เท่ามาจ่ออยูต่ รงส่วนหัวที่ผงกขึ ้นทันทีที่ถกู แตะ
“พี่รัน...อื ้อ...รัดอีก..รัดผมอีก..”

เพราะถูกรุมเร้ าจากข้ างหน้ าและข้ างหลังพร้ อมกันร่างกายเลยชิงมีปฏิกิริยาก่อนสมอง ความทรมานจาก

เบื ้องหน้ าส่งผลให้ ผมรัดน้ องจนรู้สกึ ถึงรูปร่างของเอ็นเนื ้อที่สอดแทรกอยูใ่ นกาย รู้สกึ กระทัง่ ส่วนหัวหยักที่
กระแทกกับจุดกระสันจนต้ องครางออกมาเสียงดัง การขยับเชื่องช้ าทว่าน้ องยังใจร้ ายดึงมันออกจนสุดก่อน
กระแทกกลับมาเต็มแรงจนเสียงเตียงสัน่ ไหว

“รู้สกึ ดีไหมครับ” คนด้ านบนขบกัดไปทัว่ อกผมทังที

้ ่ยงั ไม่ยอมปล่อยมือจากตัวประกัน หนาซ ้ายังรังแกด้ วย
การขยี ้ขยาของเล่นสีฟ้าลงไปให้ แนบแน่นขึ ้น เอวสอบยิ่งทวีความร้ อนแรงจนผมต้ องโอบขารัดไว้ เพื่อรับแรง
กระแทกได้ ถนัดถนี่

“ชอบสิเนอะ ไม่งนพี
ั ้ ่รันไม่รัดผมขนาดนี ้หรอก”

อยากเถียงใจจะขาดว่าไม่ได้ ชอบ ผมแค่เสียว!

สัมผัสกระตุกเกร็งภายในกับความร้ อนผ่านที่หลัง่ รดส่งผมให้ ผมปลดปล่อยตามน้ องไปติดๆ อ้ าปากกาลัง

จะบอกว่าพอแล้ วเพราะผมไม่เหลือเรี่ ยวแรงจะให้ น้องเล่นอะไรด้ วยแล้ วกุญแจมือกลับถูกปลด มันคงจะดี
ถ้ าผมไม่ได้ หมดแรงจนลุกหนีไม่ไหว

“ฮึบ” กระต่ายน้ อยรัง้ ตัวผมให้ นอนคว่า ส่งยิ ้มใส่ตาผมจนตาพร่าไปหมด ไหนจะน ้าเสียงคล้ ายจะไร้ เดียงสา
นัน่ อีก “ถ้ าพี่รันทาตัวดีคืนนี ้ผมจะยอมแค่รอบนี ้ก็ได้ นะครับ”

นี่ผมยังทาตัวดีไม่พออีกเรอะ!

จะรอบนี ้รอบหน้ าก็ไม่ไหวแล้ ว!

“อื ้อ...” สัมผัสแปลกปลอมแทรกเข้ ามาภายในร่างทันทีที่ถกู ยกสะโพกสูง ท่านี ้มันน่าอายเสียยิ่งกว่า

ต้ องนอนมองคนที่กดตัวเองกับเตียงอีก “อะ..ไร”
ปลายสายสีฟ้าที่น้องชูให้ ดคู ้ นุ ตาจนอยากจะหน้ ามืดสลบไปให้ ร้ ูแล้ วรู้รอด

ไข่สนั่ เวร!

“อื๊อ! ” ซุกหน้ าลงกับหมอนเมื่อภายในถูกเจ้ าของเล่นสีฟ้าอัปลักษณ์กระตุ้นเสียจนก้ นอ่อนยวบ ขาสัน่ ไป

หมดเมื่อมันเคลื่อนตัวไปถูกผนังภายใน ซ ้าร้ ายยังสัน่ ไปโดนจุดที่ตอนนี ้คงบวมเป่ งอยู่ข้างในแล้ ว

“อะ..ฮ้ า...อื ้อ..” น้ องกานต์ไล้ ปลายนิ ้วลงบนหลังของผมก่อนจะเคลื่อนมานวดขยาอยู่ที่ก้น ผมจะไม่วา่ ถ้ า

น้ องไม่แบะมันออก

“อา...เยิ ้มไปหมดเลย” ผมเอื ้อมมือไปด้ านหลังพยายามจะดันมือน้ องออก แต่ดนั ทาได้ แค่วางมือไว้

บนก้ นตัวเองแล้ วออกแรงดึงเมื่อน้ องดันเพิ่มระดับความแรง

“ดูสิครับพี่รัน น ้าของผมมันไหลออกมาด้ วยหละ”

ลามก!

กระต่ายน้ อยสมควรพูดลามกแบบนี ้ไหม!

“ขมิบใหญ่เลย” อยากบอกน้ องเหลือเกินว่าอย่าเขี่ยได้ ไหม แค่ของเล่นเวรนี่ผมก็จะแย่อยูแ่ ล้ ว “แค่ของเล่น

คงไม่พอแล้ วแหละเนอะ ถึงได้ ขมิบชวนผมแบบนี ้”

“ม..ไม่...พอแล้ ว..อย่านะ..” ใจผมปี นหนีลงจากเตียงไปแล้ ว แต่ตวั ผมยังเอามือจิกหมอนเข้ าหาอ้ อมกอด

ระบายความเสียดเสียวอยูเ่ ลย ความร้ อนแข็งแรงที่จอ่ อยู่ตรงช่องที่ผมก็ร้ ูวา่ มันกาลังขมิบตอดรัดราวกับรอ
อะไรบางอย่างมาเติมเต็มทาให้ ผมเผลอบดเบียดสะโพกลงไปหา
 “พี่รันทาตัวดีแบบนี ้ผมก็อดลงโทษ...ฮ้ า...น่ะสิครับ”

“ของเล่น...ออกก่อน..เอาของ...อื ้อ! ..เล่นออก..อ๊ า..อ๊ ะ..”

ทังแรงกระแทกที
้ ่เล็งแต่จดุ อ่อนภายในทังของเล่
้ นที่ยงั สัน่ เหมือนถูกคว้ านจนเสี่ยวเห่อไปหมด ผมซุกหน้ าลง
กับหมดทิ ้งแผ่นอกให้ เสียดสีไปกับที่นอนนิ่ม ยิ่งเสียวแปลบเมื่อยอดอกถูกเสียดสีโดยที่น้องไม่จาเป็ นต้ อง
แตะ สัมผัสมือร้ อนที่รัง้ สะโพกสูงโจนจ้ วงเข้ ามาไม่ปรานีทาให้ เสียวจนน ้าตาไหลได้ แต่เกลือกกลิ ้งไปกับที่
นอน

ฮือ...ทาไมต้ องทาพร้ อมกับของเล่นด้ วย

แต่ถึงอย่างนันก็
้ เสียวจนลืมทุกสิ่ง ทาได้ แค่สง่ เสียงครวญครางยามที่ฝ่ามือนันขยี
้ ข้ ยาก้ อนเนื ้อนิ่มสองก้ อนที่
ผมมัน่ ใจว่ามันต้ องขึ ้นเป็ นรอยแดงแน่

แต่ถึงอย่างนันก็
้ เสียวจนลืมทุกสิ่ง ทาได้ แค่สง่ เสียงครวญครางยามที่ฝ่ามือนันขยี
้ ้ขยาก้ อนเนื ้อนิ่ม
สองก้ อนที่ผมมัน่ ใจว่ามันต้ องขึ ้นเป็ นรอยแดงแน่

“ไม่ไห...ว...ฮื ้อ...อะ...แรงไป! ฮ้ า...แรงไปแล้ ว” จังหวะโยกตัวของน้ องมันเกินไป นี่มนั รอบที่สี่ที่ผมจะปล่อย

แล้ วนะ ไม่เหลืออะไรแล้ วนะ

“ฮ้ า...จะเสร็จ...อะ..อ๊ า! ” เพราะทังเสี

้ ยดเสียวทังวู
้ บหวามไปทังตั
้ วทาให้ ผมเกร็งตัว รู้ตวั ว่ารัดจนของน้ อง
แทบขาดแน่แท้

สาบานนะว่านี่กระต่ายน้ อย...มันไม่น้อยเลยสักนิด!

ผมหอบหายใจหนักแทบทิ ้งทังตั
้ วลงกับเตียง แต่แรงกระแทกที่ยงั รบเร้ าข้ างหลังกับคาพูดน้ องทาให้ ผม
ตาเหลือกไปจริงๆ

“อะไรกันครับ ผมยังไม่เสร็จเลยนะ” เจ้ าตัวรัวสะโพกเข้ ามาจนเอ็นเนื ้อของผมมันมีปฏิกิริยาอีกรอบทังที

้ ่ใจ
กรี ดร้ องว่าไม่ไหวแล้ ว
 “ทาตัวไม่นา่ รักแบบนี ้...ต้ องโดนลงโทษรู้ไหมครับ”

ไม่เอานะ!

แต่ผมไร้ เรี่ ยวแรงจะปฏิเสธ แค่ครางให้ น้องฟั งก็เหนื่อยแทบขาดใจจนเสียงจะหายอยูแ่ ล้ ว ได้ แต่นกึ ด่าตัวเอง

ในใจว่าจะอุตริไปซื ้อของเล่นเวรพวกนันมาท
้ าไม

เหลือบมองกระเป่ าสีดาใบใหญ่ตรงหน้ าแล้ วน ้าตาตกใน สัญญาว่าถ้ าลุกจากเตียงได้ เมื่อไหร่จะไปยืนด่า

ตัวเองหน้ ากระจก!

ไอ้ ชรัณคนโง่!

และความรู้สกึ สุดท้ ายคือเสียงครางแหบเครื อของตัวเองกับอ้ อมกอดที่แนบสนิทกับแผ่นหลังและคาบอกฝั น

ดี
 ตอนที่ 12 : ฟ้าเหลืองเป็ นยังไงได้ พิสูจน์ ด้วยตัวเองแล้ วครั บ

ทรมาน

นัน่ คือสิ่งแรกที่ผมรู้สกึ ก่อนจะตามมาด้ วยความปวดร้ าวทัว่ ร่าง แค่กระดิกนิ ้วยังสะเทือนไปถึงม้ าม

อาจจะเวอร์ ไปนิดแต่ความรุนแรงของอาการปวดเนื ้อปวดตัวอุปมาได้ หนักขนาดนันจริ ้ งๆ สัมผัสเย็นที่ลาก
อยูท่ วั่ แขนทาให้ ผมฝื นปรื อตามอง ทังที ้ ่ใจจริงอยากจะหลับต่อใจจะขาด

ภาพของกระต่ายน้ อยตังอกตั
้ งใจใช้
้ ผ้าชุบน ้าเช็ดให้ ตามแขนแผ่วเบาเหมือนกลัวผมจะเจ็บหนัก
กว่าเดิมกระแทกใจ โดยเฉพาะเมื่อริมฝี ปากแดงสดเม้ มแน่นอย่างตอนที่เจ้ าตัวมีเรื่ องลาบากใจหรื อรู้สึกไม่ดี

“กานต์” ผมลองเรี ยกน้ องแต่เสียงที่ออกมาอุบาทว์ยิ่งกว่าเป็ ดเจ็บท้ องจะออกไข่เสียอีก ทังแหบทั

้ ง้
ผิดคีย์ ลาคอเจ็บแสบเหมือนถูกบังคับให้ กลืนทรายเข้ าไปสักยี่สิบกิโล

“พี่รัน!” กระต่ายน้ อยเรี ยกเสียงหลง เจ้ าตัวเล็กทิ ้งผ้ าแล้ วรี บถลาเข้ ามาเกาะเตียงมองผมตาละห้ อย
ก่อนน้ องจะนึกได้ จงึ รี บคว้ าเหยือกหัวเตียงเทน ้าใส่แก้ วป้อนผม

แอบนึกว่าตัวเองจะพิการแล้ วด้ วยซ ้า

“ผม..ผมขอโทษ” ผงกหัวมาดื่มน ้าได้ นิดน้ องก็ปล่อยให้ ผมลงนอนต่อ ดวงตากลมโตจ้ องมองอย่าง

ลุแก่โทษก่อนจะหลุบลงเมื่อผมยังเงียบ ริมฝี ปากแดงฉ่ายิ่งเม้ มหนัก เจ้ าตัวเล็กนัง่ ก้ มหน้ าไหล่หอ่ หูล่หู างตก
น่าสงสาร

ผมถอนหายใจให้ กบั ความใจอ่อนของตัวเอง โดนน้ องทาขนาดนี ้ยังจะห่วงความรู้สึกน้ อง

 “พี่รันโกรธผมหรื อเปล่าครับ” กระต่ายน้ อยทิ ้งคราบกระต่ายหื่นกามเมื่อวานเย็นกลับมาออดอ้ อน
ด้ วยการใช้ ศีรษะซบลงกับข้ างเตียง เสียงพูดยังดูอ้ อู ี ้บงบอกว่าเจ้ าตัวกาลังจะร้ องไห้ เต็มทน

“พี่รันเกลียดผมหรื อเปล่าที่ผมไม่เหมือนกับที่พี่คดิ ไว้ ”

ตอนนี ้ถ้ าอยากจะโกรธใครผมอยากจะโกรธตัวเองมากกว่าที่ซื ้อของเล่นพวกนันมาท

้ าให้ ตวั เอง
ย่าแย่

และโกรธตัวเองที่นกึ โกรธน้ องไม่ลง

“กานต์” เจ้ าตัวเล็กตัวเกร็ง เดาว่าตอนนี ้สมองน้ อยๆนัน่ คงจินตนาการแง่ลบเต็มที่ ก็อยากแกล้ งอยู่

หรอกแต่ผมยังไม่ไหว “เข้ ามาใกล้ ๆ”

กระต่ายน้ อยยื่นหน้ าที่มีตาแดงๆคลอน ้าตาเข้ ามาใกล้ ตามคาขอ แต่ดวงตากลมโตที่ผมชอบมองยัง

ไม่ยอมสบตากันแม้ แต่นิด

ผมพยายามสุดตัว ยืดหัวเอาร่างกายที่ทงปวดทั ั้ งเจ็

้ บกับหัวที่หนักเหมือนโดนทุบด้ วยหินเข้ าไปใกล้
น้ อง กดจมูกลงกับหน้ าผากนวลที่วนั นี ้ดูเปล่งปลัง่ ผิดปกติถึงเจ้ าตัวจะสลดอยูก่ ็เถอะ

“ไม่โกรธ แล้ วพี่ก็ไม่ได้ เกลียดกานต์ด้วย”

“ฮือ”
 เจ้ าตัวเล็กร้ องไห้ โฮ ผมอยากจะถามนักว่าทาไมตอนทาเรื่ องลากมกไม่เห็นมีทา่ ทางจะยังคิ ้ ดสานึก
ผิดแบบนี ้บ้ าง ผมบอกว่าไม่ไหวตังหลายรอบเจ้
้ าตัวดียงั ไม่คดิ หยุด ทาตัวเป็ นสิงโตขย ้าหมาป่ าจนผมเป็ น
ฝ่ ายชิงสลบไปก่อนถึงรอดมาได้ ไม่งนจะโดนต่
ั้ ออีกกี่ยกก็ไม่ร้ ู

ฟ้าเหลืองเป็ นยังไงได้ พิสจู น์ด้วยตัวเองแล้ วครับ

น้ องร้ องไห้ ร่วมครึ่งชัว่ โมงได้ ก่อนเจ้ าตัวเล็กจะรู้สึกตัวว่าควรจะทาอะไร

“พี่รันหิวไหมครับ” สายตานันบ่
้ งบอกว่าพร้ อมจะลงครัวหาของมาถมกระเพาะอาหารผม แต่อาการ
ปวดหัวมันทาให้ มนึ จนไม่อยากกินอะไรทังนั
้ น้ พอผมตอบปฏิเสธเจ้ าตัวก็พดู ต่อ

“พี่รันต้ องกินอะไรหน่อยนะครับ ถึงผมจะล้ างกับสอดยาตรงนันให้

้ แล้ วก็เถอะ”

จากจะหลับที่ตาค้ างเลยครับ

ล้ างตรงนันนี
้ ่ล้างตรงไหน!

แล้ วยาที่ว่านี่สอดเข้ าไปที่ไหน!

เหมือนน้ องจะรู้ว่าผมกาลังคิดอะไร สองแก้ มจึงขึ ้นสีเรื่ อเขินอายได้ นา่ รักแบบมีร้อยคะแนนผมก็ยก

ให้ ร้อยคะแนนครับ เสียงหวานที่เมื่อคืนครางต่าอยูข่ ้ างหูอ้อมแอ้ มตอบ

“เมื่อวานผมไม่ได้ ใส่ถงุ ยางก็เลยช่วยล้ วงออก...”

 ล้ วง!

“แล้ วพี่รันก็ไข้ ขึ ้น ผมค้ นกระเป๋ าดูเจอแต่ยาสอดก็เลย...สอดเข้ าไปตรงนัน”

้

มือเล็กวางลงบนสะโพกผม สายตาสื่อความนัย ถึงไม่อยากเข้ าใจก็ร้ ูได้ วา่ ตรงนันที

้ ่วา่ คือตรงไหน

โอ๊ ย ทาไมผมต้ องซื ้อยาลดไข้ แบบสอดมาด้ วย

ทาไมตอนนันต้
้ องมีจิตอกุศลคิดจะกินน้ องเสร็จแล้ วดูแลน้ องไปลวนลามน้ องไปด้ วย

“พี่รันเจ็บมากไหมครับ” น้ องว่าอย่างเป็ นห่วงสังเกตได้ จากน ้าเสียงกับแววตากังวลของเจ้ าตัว ผม

ยังไม่ทนั อ้ าปากตอบน้ องก็ชิงพูดขึ ้นมาอีกประโยคที่ทาให้ ผมแทบจะมุดผ้ าห่มหนี

“เมื่อเช้ าผมเห็นมันแดงมากเลย”

แล้ วคนดีจะแหวกดูทาไมครับ!

ไม่ไหวครับ ผิดกับที่วางแผนไว้ มากเกินไป ใจรับไม่ไหวแล้ ว

“พี่รันรอผมก่อนนะครับอย่าเพิ่งหลับ ผมจะไปอุน่ ข้ าวต้ มมาให้ ” กระต่ายน้ อยว่าอย่างนันพร้

้ อมลูบ
หัวผมสองสามที ให้ ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็ นภรรยาที่ถกู สามีชว่ งชิงความบริ สทุ ธิ์ไปเลยต้ องหยุดงามมา
ดูแลเลย
 ถ้ าคุณนายท่านรู้เข้ าต้ องโดนล้ อแน่

ยิ่งถ้ าลูกพี่ลกู น้ องตัวดีร้ ูเข้ ามันคงหัวเราะเยาะไปสามชาติ!

ระหว่างรอน้ องสายตาผมจึงไล่สารวจทัว่ ห้ อง เมื่อวานเปิ ดประตูเข้ าบ้ านพักมาได้ ก็จบู กันตังแต่

้
ประตูหน้ าจนกระทัง่ ลากกระเป่ ามาวางในห้ องนอนนี่ได้ เห็นกระเป๋ าดาโคตรแสลงใจวางอยูบ่ นโต๊ ะแบบ
พิถีพิถนั สุดๆแล้ วปวดใจนึกด่าในความบ้ ากามของตัวเองที่ย้อนมาทาพิษเข้ าเต็มรัก

ถ้ าไม่ซื ้อก็ไม่ต้องโดนพวกมันเล่นงานแล้ วไหม

เมื่อคืนแค่ไข่สนั่ ผมยังครางไม่เหลือคราบหมาป่ าสายรุกที่ทงหญิ

ั ้ งทังชายศิ
้ โรราบเลย แล้ วที่เหลือใน
นันจะไม่
้ ทาให้ ผมกลายเป็ นตัวลามกไปเลยหรื อ!

เอาไปทิ ้งได้ ไหม

ส่งสายตาเหมือนจะเผามันได้ สกั พักน้ องก็เปิ ดประตูเข้ ามาพร้ อมถ้ วยข้ าวต้ มหอมฉุย ท้ องที่ไม่ร้ ูสกึ
หิวกลับร้ องขึ ้นมาเสียงดัง

“พี่รันนัง่ ไหวไหมครับ” น้ องวางข้ ามต้ มลงบนโต๊ ะข้ างเตียงแล้ วรี บมาประคองผม สอดใต้ รักแร้ แล้ ว
ดึงทีเดียวผมก็นงั่ เอ๋ออยูบ่ นเตียงหลังพิงหมอนที่คนั่ หัวเตียงแล้ วครับ

จัดแจงท่าทางให้ ผมเสร็จสรรพเจ้ าตัวก็ลากเก้ าอี ้มานัง่ ข้ างผม วางถาดใส่ถ้วยข้ าวต้ มบนตัก ตักได้
คาหนึง่ ก็เป่ าเสียหลายทีก่อนจะยื่นมาจ่อปากผม พูดน ้าเสียงสดใสพร้ อมรอยยิ ้มที่เห็นกี่ทีก็ต้องยอมแพ้
 “เอ้ า อ้ ามครับ”

น่ารัก!

แล้ วทาไมคนน่ารักถึงกลายเป็ นรุกล่ะครับ!

ฝื นกล ้ากลืนน ้าตาตกใน อ้ าปากรับข้ าวต้ มอย่างว่าง่าย อย่างน้ อยทาให้ ร่างกายแข็งแรงบางทีอาจ

กดน้ องกลับให้ ทกุ อย่างกลับสูส่ ภาพที่เหมาะที่ควรก็ได้

“พอกินได้ ไหมครับ” น้ องป้อนไปก็เช็ดปากให้ ผมไป ดูแลดีประหนึง่ ประกันชันหนึ

้ ง่

“พอได้ ”

กระต่ายน้ อยอมยิ ้มเล็กน้ อย “ผมขอโทษที่ทาอาหารไม่เป็ น ต้ องให้ พี่รันลาบากกินอาหารจากร้ าน

ข้ างทางแล้ ว”

ผมส่ายหน้ าเล็กน้ อยไม่คดิ ถือสา ร้ านไหนผมก็กินได้ ครับไม่จาเป็ นต้ องหรูหราระดับภัตตาคาร ขอ

แค่อาหารอร่อยปลอดภัยก็พอ แต่ที่ทาให้ ร้ ูสกึ ว่ารสชาติมนั กร่อยอาจเป็ นเพราะไข้ และใจดวงน้ อยที่ร้าวราน
ของผม

อะไรคือตังใจจะกิ
้ นน้ องจนกว่าจะเช้ า จากนันก็
้ จะให้ นอนซุกอกหลังจากที่ผมทาความสะอาดเนื ้อ
ตัวนุม่ นิ่มทุกซอกทุกมุมตามด้ วยสอดยาแบบลามกนิดๆให้ ได้ ยินเสียงครางของน้ อง ตื่นเช้ ามาจะรี บทาต้ ม
ข้ าวต้ มแล้ วมาเช็ดเนื ้อเช็ดตัวดูแลป้อนข้ าวป้อนยาบนเตียง
 แล้ วทาไมสถานะมันถึงสลับกันขนาดนี ้

ชรัณช ้าใจ!

พอป้อนข้ าวต้ มจนหมดชามชดเชยพลังงานที่เสียไปผมจึงถูกบังคับทานยา ถูกจับลงนอนแล้ วห่มผ้ า

โดยมีกระต่ายน้ อยคอยนัง่ เฝ้าอย่างกับกลัวผมจะหาย เจ้ าตัวเล็กคว้ ามือผมไปเกี่ยวนิ ้วเล่น เดี๋ยวบีบเดี๋ยว
นวด ลูบๆคลาๆไปๆมาๆก็เพลินจนเผลอหลับไปอีกตื่น

ตื่นขึ ้นมาท้ องฟ้าด้ านนอกก็มืดอีกแล้ ว กระต่ายน้ อยดูเหมือนจะอาบน ้าเปลี่ยนเสื ้อผ้ าเรี ยบร้ อย ผม
ยกผ้ าห่มอย่างนึกหวาด ถึงจะโดนเปิ ดซิงไปแล้ วก็ใช่วา่ อยากจะถูกเช็ดถูหรื อแหวกดูส่วนลับนักหรอก

และเป็ นดังคาด เสื ้อผ้ าผมถูกเปลี่ยนเป็ นชุดใหม่

“ดีขึ ้นไหมครับพี่รัน” น้ องกานต์เข้ ามาใช้ มืออังบนหน้ าผาก จับสองแก้ ม เลื่อนไปที่ลาคอจนพออก

พอใจแล้ วจึงหัวเราะแหะๆนัง่ ลงเบียดกับผมที่ยนั ตัวเองขึ ้นนัง่ บนเตียงด้ วยตัวเองสาเร็จ

การมีกระต่ายตัวนุม่ นิ่มเบียดอยูข่ ้ างๆชวนให้ ร้ ูสกึ ดี แต่ปลายนิว้ ที่ไล้ อยูช่ ว่ งเอวทาเอาเสียววูบจน

หน้ าเสียไปวูบหนึง่ ผมหันไปมองน้ องอย่างหมายหาคาตอบจากการกระทา

ท่าทางแบบนี ้ก็เป็ นสิ่งที่ผมอยากทากับน้ องเหมือนกัน และทามันไปหลายครัง้ แล้ วในจินตนาการ

“เมื่อชัว่ โมงก่อนมีคนส่งภาพมาให้ พี่รันด้ วย เป็ นภาพผู้หญิงน่ะครับ” กระต่ายน้ อยทาผมสะดุ้งวูบ

หยิบเอามือถือที่น้องเปิ ดค้ างไว้ ให้ มาดู “ใครหรื อครับ”
 “ลูกพี่ลกู น้ อง...แอนนี่” ใช่แล้ วครับ ลูกพี่ลกู น้ องของผมส่งภาพตัวเองมาให้ อย่างที่ร้อยวันพันปี ไม่
เคยมี ทาเอาสังหรณ์ร้ายอย่างไรชอบกล

“สวยจังเลยนะครับคุณแอนนี่เนี่ย เอ...แล้ วคนข้ างๆล่ะครับ” อย่าลากเสียงแบบนันได้

้ ไหม ผมได้ ยิน
แล้ วรู้สกึ กังวลจนเจ็บก้ นไปหมดแล้ ว

“เพื่อนแอนนี่ละมัง”้ เพราะผู้หญิงคนนี ้เองก็แต่งตัวคล้ ายกับญาติผมอยูม่ าก ชนิดที่เรี ยกว่าเปรี ย้ ว

เข็ดฟั นตังแต่
้ หวั จรดเท้ า

“อ้ าว พี่รันไม่ร้ ูจกั เธอหรื อครับ”

“พี่ไม่คอ่ ยสนิทกับแอนนี่เท่าไหร่ ” ผมตอบตามจริง ลูกพี่ลกู น้ องคนนี ้ถูกเลี ้ยงมาเรี ยกได้ วา่ ตรงข้ าม
กับผมโดยสิ ้นเชิง ให้ ตายก็สนิทด้ วยไม่ลง ถ้ าไม่ติดว่าพี่ชายของเจ้ าหล่อนยอมมาขอร้ องด้ วยตนเองแถม
คุณนายท่านยังกดดัน ผมคงไม่รับหล่อนกับเพื่อนเข้ ามาฝึ กงานที่บริ ษัทหรอก

“อ๋อ เข้ าใจแล้ วครับ ขอโทษนะครับที่ผมหึงอีกแล้ ว” กระต่ายน้ อยหัวเราะสีหน้ าเอียงอาย พวงแก้ ม

นุม่ ขึ ้นสีระเรื่ อขัดกับคาพูดชนิดบนฟ้ากับใต้ ดนิ

“พี่รันรี บๆหายไวๆนะครับ ผมอยากเล่นอย่างอื่นแล้ ว”

และอย่างอื่นที่วา่ จะเล่นคงไม่พ้นของเล่นพิสดารที่ผมดันซื ้อมาไว้ ในกระเป๋ านัน่

เอามันไปทิ ้งเดี๋ยวนี ้!
 “ค่อยยังชัว่ เมื่อไหร่พี่รันต้ องบอกผมนะครับ” กระต่ายน้ อยท่าทางกระตือรื อร้ นจนผมพูดไม่ออก
ดวงตากลมโตพราวระยับจนใจเต้ น

“คราวนี ้จะเล่นให้ ครบทุกอย่างเลย สิบวันนี ้เรามาพยายามด้ วยกันนะครับ”

ผมตังมั
้ น่ ในใจ ปฏิญาณกับตัวเองด้ วยความมุง่ มัน่

สิบวันนี ้จะไม่ยอมหายป่ วยเด็ดขาด!

 ตอนที่ 13 : ให้ ผมช่ วยนะ

กานต์มองคนที่นอนซุกอกตัวเองอยู่บนเตียง เหลืออีกสองวันก็ต้องกลับเข้ าบริ ษัทแล้ ว คิดแล้ วรู้สกึ

เวลาที่ได้ อยูด่ ้ วยกันสันเกิ
้ นไป ปลายนิ ้วสัมผัสหน้ าผากอีกคน อุณหภูมิร่างกายที่ไม่ได้ ร้อนเท่าครัง้ แรกที่มี
อะไรกัน คาดว่าพี่รันคงเริ่มคุ้นชินกับอาการตะกละตะกลามของผมแล้ ว

คิดแล้ วยิ่งรู้สกึ เสียดาย อุตส่าห์อดกลันมาตั

้ งนาน
้ ถึงคราวได้ กินกลับมีเวลาให้ แค่สิบวัน แถมยัง
ป่ วยไปแล้ วเสียสามวัน ยังดีที่พี่รันน่ารักพอจะหอบหิ ้วเอาของเล่นมาด้ วยถึงทาให้ ผมสามารถเก็บภาพน่ารัก
ของเขาไว้ ได้

ภาพที่สะท้ อนให้ เห็นพี่รันในแบบที่คนอื่นไม่มีวนั ได้ เห็น

หมาป่ าในแบบที่เป็ นของผมคนเดียว

ผมเลื่อนเปิ ดวิดีโอดูคลายเหงาเมื่อคนข้ างตัวยังคงขี ้เซาหรื อจะแกล้ งหลับยาวก็ไม่ร้ ู ภาพหมาป่ า

หนุม่ หน้ าตาหล่อเหลารูปร่างไม่ได้ ผอมบางแต่กลับเต็มไปด้ วยกล้ ามเนื ้อแข็งแรงจับทีเต็มไม้ เต็มมือไปหมด
กาลังถูกบังคับให้ กลืนลูกชายผมทังที ้ ่ในก้ นนุม่ นัน่ ยังมีดลิ โด้ อนั ใหญ่สีชมพูเสียบคาอยู่ เรื อนกายสีน ้าผึ ้งสัน่
ระริกออดอ้ อนเหมือนจะบอกว่าทนไม่ไหวแล้ ว

สีหน้ ากระสันอยากด้ วยความต้ องการจนน ้าตาเปรอะเปื อ้ นใบหน้ า ดวงตาปรื อปรอยกับเสียงคราง

อื ้ออึงในลาคอยามที่ผมกดกายให้ ลกึ ขึ ้นพร้ อมเอื ้อมมือไปเล่นกับดิลโด้ อนั นัน้

อา...อยากอีกแล้ ว
 แค่เห็นพี่รันในจอที่กาลังสะดุ้งแอ่นสะโพกรับดิลโด้ ที่ถกู สอดเข้ าลึกกับริมฝี ปากที่กลืนกินเอ็นเนื ้อ
ร้ อนแทบไม่หมดจนน ้าลายไหลเยิ ้มเปรอะเปื อ้ นลามกเสียจนทาให้ ผมอยากจับคนหลับขึ ้นมากัดให้ ช ้าไป
ทังตั
้ ว ตอกย ้าตัวตนลงไปจนถึงก้ นบึ ้งของวิญญาณว่าเขาเป็ นของผมแล้ ว

คนที่ยอมตามใจแม้ จะถูกกดลงกับเตียงจนร้ องไห้ ถึงแบบนันก็

้ ยงั ไม่โกรธไม่เกลียดกัน

น่ารักจนอยากรักแรงๆ

ผมไม่เคยคิดว่าสักวันหนึง่ จะเอื ้อมถึงคนที่ถกู กล่าวขวัญว่าเจ้ าชู้ตวั พ่อเพลย์บอยเบอร์ หนึง่ ตอนที่พี่

รันเข้ ามาจีบครัง้ แรกดูก็ร้ ูวา่ แค่อยากได้ คคู่ วงคนใหม่ที่ถกู ใจเท่านัน้ ไม่มีความรัก ไร้ ความจริงจังใน
ความสัมพันธ์จนผมต้ องคอยหลีกหนี ถึงจะรู้วา่ การทาแบบนันมั ้ นยิ่งกระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าของเขาก็
ตาม

ผมแค่อยากรักกับคนที่รักผมจริงๆ

กระทัง่ ในดวงตาคูน่ นปรากฏร่

ั้ องรอยความเอ็นดู นับวันแปรเปลี่ยนเป็ นความห่วงใย เอาใจใส่ดแู ล
พี่รันแคร์ ความรู้สกึ ผมมากขึ ้น สังเกตผมมากขึ ้น เริ่มรับรู้วา่ จริงๆแล้ วผมอยูใ่ นสถานะที่เหนือกว่าคูค่ วงที่
ผ่านมาของเขา

ถึงอย่างนันก็
้ อาจจะไม่ใช่รัก

เพราะอย่างนันจึ
้ งเฝ้ารอคอย ทาตัวน่ารักน่าชังอย่างที่เขาชอบ
 เคยคิดว่าสักวันต้ องโดนกินแน่ๆ เพราะที่ผา่ นมาพี่รันเป็ นรุก และกระต่ายอย่างผมอาจจะแพ้ ให้ กบั
หมาป่ าชาญศึกอย่างเขา แต่การที่เขาคบผมเพียงคนเดียว ยอมตามง้ องอนและเสมอต้ นเสมอปลายทาให้
ผมใจอ่อน ยอมกระทัง่ ให้ กอดจูบตามใจไม่ให้ เขาเก็บกดจนเผลอกินผมเข้ า ถึงใจจริงผมจะอยากเป็ นฝ่ าย
จูบเขาจนเข่าอ่อนก็เถอะ

อา...อันที่จริงก็เคยจูบจนเขาเข่าอ่อนไปแล้ ว ลงโทษที่เขายังรับดอกไม้ เจ้ าปั ญหานัน่ มา หนาซ ้ายังมี

เสน่ห์เสียจนคนจ้ องตาเป็ นมัน

แต่ที่ทาให้ รักจนอยากครอบครองคือตอนที่เขาแถลงข่าว ยอมบอกความในใจมากมาย ประกาศ

ความเป็ นเจ้ าของผม

และยอมให้ ผมเป็ นเจ้ าของตัวเขา

เจ้ าของหัวใจเขา

ผมจึงตัดสินใจ เมื่อเขาให้ มาและผมพร้ อมจะแลกใจไป ฉะนันแล้

้ วผมควรเป็ นตัวผม ไม่จาเป็ นต้ อง
โอนอ่อนเป็ นในสิ่งที่ใช้ ฉาบทับตัวตนอีกต่อไป

ผมอยากกินเขา ผมก็จะกิน

ผมอยากรักพี่รันมากแค่ไหน ผมก็จะรัก

ทาให้ เขาเป็ นหมาป่ าที่นา่ รักของผมคนเดียว

 “อื ้อ...” คนขี ้เซาขยับยุกยิก คงราคาญเสียงที่ผมเปิ ด แต่เวลานี ้สมควรตื่นขึ ้นมากินข้ าวได้ แล้ ว ผม
เกลี่ยดวงตาแดงช ้าจากการร้ องไห้ อย่างนึกสงสาร แต่เวลาพี่รันร้ องไห้ ทีไรผมหยุดตัวเองไม่ได้ สกั ที

กลืนกินกระแทกกระทันตะกละตะกลามทุ
้ กครัง้

ช่องทางสีหวานจึงบวมช ้าจนสีสด

“เสียงดัง” เจ้ าตัวยังอื ้ออาร้ องบอกหงุดหงิด ส่งมือป่ ายปะไปทัว่

ผมวางมือถือไว้ ด้านหน้ าคนใกล้ ตื่นแล้ วตวัดผ้ าห่มออก ขึ ้นคร่อมทับลงมือรังแกแผ่นหลังที่เต็มไป

ด้ วยรอยจูบ ดูดเม้ มเบาๆแทรกรอยแดงให้ ยิ่งเด่นชัด ตีตราทุกตารางนิ ้วจนลายพร้ อย

พี่รันเป็ นหมาป่ าที่สวยมาก และยิ่งสวยเมื่อถูกตีตราเป็ นเจ้ าของ

ผมไม่เคยอยากครอบครองใครขนาดนี ้มาก่อน

“อ๊ ะ..” เหลือบมองคนส่งเสียงครางไม่ร้ ูตวั เห็นดวงตากาลังปรื อขึ ้นมองดูเย้ ายวนบอกไม่ถกู ฝ่ ามือ

เลื่อนลงต่า ขยาเอาความนุม่ นิ่มเด้ งมืออย่างแรงจนพี่รันสะดุ้ง

ผมคิดว่าเขาคงเจ็บ เพราะเมื่อคืนเขาร้ องขอจนเสียงแหบแห้ ง และผมก็สนองจนเกือบเช้ า

พี่รันมักจะร้ อนแรงโดยไม่ร้ ูตวั ไม่วา่ จะเสียดสีตรงไหน กดย ้าที่ใดเขาล้ วนแล้ วแต่ตอบสนองฉับไว

ทังสิ
้ ้น ไวสัมผัสเสียจนไม่นา่ เชื่อว่าเจ้ าตัวจะเป็ นรุกมาก่อน กิริยาอ้ อนมือจนอยากจะรักไม่หยุดเผลอกระตุ้น
ผมจนทาให้ เขาสลบคาเตียง
 เจ้ าตัวมองมาเหรอหราก่อนจะมองตามสายตาผมไปยังจอมือถือที่ยงั เล่นวิดีโอ สองหูฟูนมุ่ เด้ ง
ขึ ้นมาทันทีพร้ อมกับหางยาวที่อดั แน่นด้ วยขนนุม่ ฟาดลงบนหน้ าผม

ท่าทางจะตกใจมาก

“อะ...ทะ..ทาไม...”

“ที่ระลึกไงครับ” ผมแกล้ งงับหูฟแู รงๆ ขบฟั นลงจนคนใต้ ร่างตัวสัน่ ระริ ก ใจหนึง่ ก็สงสาร แต่อีกใจ
กลับอยากรังแกให้ ร้องไห้ กว่านี ้ รู้วา่ เขาอาย แต่ผมชอบเหลือเกินเวลาที่เขาทาตัวไม่ถกู

“ยังมีอีกหลายไฟล์เลยนะครับ”

“อื ้อ..อ๊ ะ..” พี่รันพยายามจะพลิกตัวขึ ้นมาแต่ถกู ผมกดไหล่ไว้ หมาป่ าที่ตื่นเต้ นจนหลุดการควบคุม

จึงเปลี่ยนเป็ นพยายามคว้ ามือถือสีขาวแทน

ผมกระตุกหางที่กาลังขดงอเต็มแรงจนร่างสีน ้าผึ ้งสะท้ านครางเต็มเสียง

จุดอ่อนของพี่รันนอกจากหูก็หางนี่แหละ

“อยากได้ วิดีโอเพิ่มหรื อครับ ให้ ผมช่วยนะ”

 ผมย้ ายมือถือเครื่ องนันไปตั
้ งไว้้ หวั เตียง เปิ ดเป็ นกล้ องหน้ ากดบันทึกให้ เห็นภาพหมาป่ าสง่างามที่
สัน่ ระริกไปทังตั
้ ว สองมือพยายามเอื ้อมคว้ าแต่กลับต้ องจิกลงกับหมอนตอนผมงับหลังคอเต็มแรง

มองเห็นดวงตาสัน่ ไหวด้ วยแรงอารมณ์ให้ ลงความเห็นว่ายัว่ เหลือเกิน

“กานต์..” หมาป่ าของผมร้ องเรี ยกเสียงระโหยแต่ผมกลับฟั งว่ายัว่ กัน “ไม่เอานะ..อย่าถ่าย..อื ้อ..”

ผมเหลือบมองกล้ อง ใช้ มือขวาจับปลายคางคนที่ถกู รังแกจนหวามไหวไปหมดให้ แหงนเงยมอง

กล้ องไปด้ วยกัน กระซิบติดใบหูที่ลลู่ ง

ถึงพี่รันจะคล้ อยตาม แต่ยงั คงต่อต้ านไม่เลิก ผมเดาว่าเขาคงไม่อยากอยูใ่ นโพสิชนั่ นี ้นัก

แต่ชว่ ยไม่ได้ ในเมื่อผมอยากกินเขามากกว่าถูกกินนี่นา

แล้ วตอนเขาถูกกินก็ยวั่ เสียจนแค่มองก็อยากรักจนกว่าจะหมดแรง

“พี่รันไม่ชอบหรื อครับ” งับใบหูไปทีหนึง่ เรี ยกเสียงร้ องครัง้ หนึง่ “ผมว่าพี่รันน่าจะชอบนะ ดูหน้ าพี่สิ
ครับ”

ดวงตาฉ่าเยิ ้มปรื อปรอย ริมฝี ปากที่รับเอานิ ้วผมเข้ าไปเล่นเพลิดเพลินจนน ้าลายย้ อยถึงคาง เซ็กซี่
จนผมร้ อนไปทังตั
้ ว ยิ่งพี่รันพยายามดิ ้นรนยิ่งเป็ นการกระตุ้นกัน

บางครัง้ ผมก็ร้ ูสึกว่าเลือดคุณพ่อในตัวมันแรงกว่าเลือดกระต่ายของคุณแม่

 ยิ่งเห็นคนใต้ ร่างดิ ้นหนี ผมยิ่งอยากไล่ต้อน

แนบเอ็นเนื ้อร้ อนฉ่าลงกับก้ นนุม่ หมาป่ าที่รักของผมชะงักทันที เหลียวมองด้ วยสีหน้ าหวาดๆได้ นา่
เอ็นดูจนต้ องให้ รางวัล ผมกดจูบลงตามแผ่นหลัง ไล่เรื่ อยมาถึงก้ นที่เริ่มเต็มมือขึ ้นทุกวัน กัดเบาๆครัง้ หนึง่
จนพี่รันบิดกายกับเตียง

“พี่รันยังไม่ไหว ผมรู้ เพราะงัน...”

้ ผมช้ อนสะโพกที่เริ่มอ่อนยวบขึ ้นแล้ วยันกายให้ กลายเป็ นคุกเข่า
จ่อส่วนร้ อนผ่าวให้ ถไู ถกับก้ นนิ่ม

หมาป่ าที่ถกู ฝึ กจนอ่อนไหวง่าย แค่จบั นิดหน่อยก็ส้ มู ือแล้ ว

“กานต์...กานต์..”

“ชู.่ ..ไม่ต้องกลัวครับ” ผมแทรกตัวลงไปตามรอยของเนินเนื ้ออิ่ม บีบก้ นนุม่ ให้ แน่น ไม่ได้ ลว่ งล ้าไป
มากกว่านัน้

“ผมยังไม่ทาพี่ตอนนี ้หรอก”
 ตอนที่ 14 : ผมชอบพี่รัน

พี่รันดูผอ่ นคลายมากขึ ้นเมื่อผมยืนยันว่าจะปล่อยโอกาสให้ เขารอด ยอมให้ ความร่วมมือเป็ นอย่างดีด้วย

การบดสะโพกลงมา ผมกระตุกยิ ้มเมื่อเห็นกลางกายสีน ้าผึ ้งผงกหัวขึ ้นรับอรุณเช่นกัน

“พี่รันครับ” ไถลเอ็นเนื ้อร้ อนแทรกกลางต้ นขานิ่ม ถูไถจนส่วนหน้ าของเราเสียดสีกนั พี่รันครางฮือบีบขาแน่น

“แบบนันแหละครั
้ บ หนีบขาแน่นอีก”

“อื ้อ...อึก ..กานต์...กานต์” พี่รันหอบหายใจหนักเมื่อถูกผมขยี ้ยอดอกบวมช ้า ตรงนี ้ไวสัมผัสขึ ้นมาก แค่ปัด

ผ่านคนใต้ ร่างยังเสียวเห่อ ยิ่งขยี ้ โคนขานุม่ ยิ่งหนีบเข้ าหากัน แน่นพอกันกับช่องทางร้ อนที่ดนั เอาน ้ารักที่
ค้ างคาตังแต่
้ เมื่อคืนไหลเยิ ้มออกมา

ผมไม่เคยใช้ ถงุ ยาง และยังไม่คดิ ใช้ จนกว่าร่างกายนี ้จะมีแต่กลิ่นของผม

เสียงครางเครื ออัดอันแบบนั
้ นยิ
้ ่งทาให้ ผมได้ ใจ ฟ้อนเฟ้นบีบนวดไปทังตั
้ ว ฝากรอยแดงพราวพร่างทัว่ เรื อน
กายสีน ้าผึ ้งหวาน

ไม่ได้ นมุ่ นิ่มเหมือนตัวผม แต่กลับเต็มแน่นไปทังมื

้ อชวนให้ ขยี ้

“เก่งมากครับ พี่รันเก่งที่สดุ เลย” ผมโค้ งตัวลงขบใบหูนมุ่ นิ่มเบาๆ กระแทกตัวเข้ าไปแรงๆ จนเนื ้อตัวสีน ้าผึ ้ง
ขึ ้นสีไปหมด

อา...ยังมีที่วา่ งอยูอ่ ีก
ฝั งฟั นตัวเองลงไปกับไหล่ขวาจนขึ ้นเป็ นรอย จังหวะเดียวกับที่ปลดปล่อยความร้ อนเปรอะเปื อ้ นเตียงนอน
พวกเราทิ ้งตัวลงกับเตียงเหน็ดเหนื่อยกับกิจกรรมเรี ยกเหงื่อยามเช้ า เผลอหลุดขาคนที่เอามือปิ ดหน้ าหนี
อาย

“หายเหนื่อยหรื อยังครับ”

หมาป่ าของผมสะดุ้งเฮือก แอบมองลอดผ่านนิ ้วมือตัวเองออกมา มุมน่ารักแบบนี ้แหละที่ทาให้ ผมหลงรักพี่

รันจนต้ องรวบหัวรวบหางก่อนจะถูกกินเสียเอง

“ไปอาบน ้ากันครับ” ผมว่าพลางช้ อนตัวคนที่ทาท่าจะกลิ ้งหนี พี่รันส่งเสียงคล้ ายไม่แน่ใจ

“อาบน ้าอย่างเดียว...นะ”

“ครับ” หมาป่ าอะไรน่ารักจัง ไม่นา่ กลัวสักนิด “อาบน ้าอย่างเดียว ผมสัญญา”

หลังอาบน ้าค่อยกินก็ได้ เนอะ?

ผมอุ้มหมาป่ าตัวใหญ่ที่สิ ้นเรี่ ยวแรงแทบจะหลับคาอกออกจากห้ องน ้า เช็ดผมเปลี่ยนเสื ้อผ้ าให้

เรี ยบร้ อยจึงจูงมือคนที่ทา่ ทางเหนื่อยล้ าเดินออกจากห้ องตรงไปที่ครัว ให้ คนหมดแรงได้ นงั่ พักหายใจหาย
คอระหว่างรอผมทาอาหาร

เผลอแทะเล็มเขาไปอีกรอบจนได้ ก็ใครใช้ ให้ เขาน่ารักส่งเสียงร้ องทาตัวสัน่ ทุกครัง้ ที่ผมสอดนิ ้วเข้ า

ไปกวาดต้ อนน ้ารักออกมาล่ะครับ
 ยัว่ กันขนาดนันไม่
้ เผลอกินไปอีกรอบก็นบั ว่าผมความอดทนสูงมากแล้ ว

ผมรี บตังกระทะเพื
้ ่อทาไข่ดาวระหว่างรอขนมปั งร้ อน รู้สกึ ได้ ถึงสายตาที่จบั จ้ องจากทางด้ านหลังจึง
หันไปส่งยิ ้มให้ และนัน่ ทาให้ พี่รันทาหน้ าแดงรี บหลบตาก่อนจะถอนหายใจแล้ วจ้ องกลับมาเหมือนเดิม

ผมรู้วา่ เขาอยากพูดอะไร

รอจนกระทะร้ อนจึงสเปรย์น ้ามันลงไป ตอกไข่แล้ วทอดออกมาเหลืองนวลน่าทาน ผมยกฟองนี ้ใน

เขาเพราะมันใหญ่กว่าอีกฟองมากอยู่

คนเสียพลังงานควรได้ ทานเยอะกว่าไมใช่หรื อครับ

พี่รันครางทังคื
้ นแถมยังเอาแต่ร้องว่าเสียว ปฏิเสธไม่เอาแล้ วแต่กลับขยับสะโพกรับตังหลายรอบ
้
ต้ องเหนื่อยกว่าผมแน่

วางจานอาหารตรงหน้ าเขา ไข่ดาวกับขนมปั งปิ ง้ ดูเข้ ากันกว่าที่คิด พี่รันยังไม่ยอมแตะต้ อง เขามอง

หน้ าผมเหมือนคนคิดไม่ตก หลายวันมานี ้พี่รันมักมีทา่ ทางแบบนี ้ตลอด คาดว่าคงกาลังพยายามเรี ยบ
เรี ยงคาพูดในหัวละมัง้

“กานต์...” เขามองหน้ าผม ถอนหายใจอีกรอบแล้ วส่ายหน้ าเหมือนเรี ยกสติตวั เอง “กานต์ร้ ูใช่ไหม
ว่าพี่ไม่ได้ ชอบเป็ นฝ่ ายถูกกอด”

“ครับ” ผมรู้ แต่ผมยังคงดื ้อดึง “ผมชอบพี่รัน และผมอยากกอดพี่ครับ”

 ใช้ ปลายนิ ้วชี ้เกี่ยวนิ ้วก้ อยอีกคนขึ ้นมา มือผมเล็กกว่าพี่รันเล็กน้ อยแถมส่วนสูงเราก็ไม่ได้ ตา่ งกัน
มากแต่เขาชอบทาเหมือนผมเป็ นสิ่งมีชีวิตที่ต้องทะนุถนอมไว้ ผมก็ผ้ ชู ายคนหนึง่ เวลามีคนที่ชอบก็อยาก
กอดเขาไว้ อยากเป็ นฝ่ ายทาให้ เขามีความสุข

“พี่รันอย่าเกลียดผมเลยนะครับ”

คนชะงัก สายตานันจ้ ้ องผมกลับอย่างพิจารณา ผมอยากให้ เห็นว่าผมจริงใจ สามารถปกป้องดูแล

เขาได้ ดีไม่แพ้ กนั ไม่ได้ เป็ นแค่กระต่ายที่สดุ ท้ ายต้ องตกอยูใ่ นอุ้งมือหมาป่ าเท่านัน้ อย่างน้ อยผมก็เป็ น
กระต่ายที่วิวฒั นาการแล้ ว

ไม่งนจะท
ั ้ าตัวเป็ นกระต่ายน้ อยให้ เขาตายใจได้ ยงั ไงตังเป็
้ นปี

“ผมรู้วา่ พี่ไม่เคยถูกใครกอด” ร่างกายที่สนั่ สะท้ านใต้ ร่างผมหลายต่อหลายครัง้ บอกผมทุกอย่าง พี่

รันแม้ จะโชกโชนแต่กลับไม่เคยถูกใครกกกอดอย่างที่ผมทากับเขา ไม่เคยถูกปรนเปรอด้ วยความใคร่จนมอม
เมาได้ แต่อ้อนวอนมาก่อน

ซึง่ นัน่ กระตุ้นให้ เลือดของพ่อในร่างผมเดือดพล่านทุกครัง้ ที่ได้ มอง

แค่ได้ กลิ่นก็อยากขย ้าให้ จมเขี ้ยว

อยากกินลงไปทังตั
้ ว

“แต่พี่ยงั ยอมผม ดังนันถึ

้ งพี่รันจะไม่ชอบผมแล้ ว แต่อย่างน้ อย” ผมไม่อยากปล่อยมือจากเขา ยังมี
เรื่ องอีกมากมายที่ผมไม่ได้ บอกเขา “อย่าเกลียดผมเลยนะครับ”
 สัมผัสฝ่ ามือบนเส้ นผมทาให้ ผมช้ อนตามองเขาตามความเคยชิน ถึงอย่างไรการออดอ้ อนเขาแบบนี ้
ก็เป็ นตัวตนของผมเช่นกัน จะให้ เขาเห็นสภาพร้ ายกาจเลยก็ใช่ที่

ผมอยากให้ เขาตกลงไปในหลุมที่ขดุ ไว้ ลงไปให้ ลึกพอที่ตอ่ ให้ ร้ ูวา่ เบื ้องหน้ าคืออันตรายก็ไม่อาจตัด
ใจปี นกลับขึ ้นไปได้

“นะครับ”

“อื ้ม” หมาป่ าของผมเม้ มปากแน่น เหมือนขัดใจแต่ยงั ยอมบอกกัน “พี่ไม่ได้ เกลียดเรา ก็แค่...”

ผมคว้ ามือข้ างนันออกแรงดึ

้ งเขามาแนบกับแก้ มตัวเอง ถูไถอย่างออดอ้ อนขณะที่ยงั ใช้ สายตาจับ
จ้ องอย่างรอคอยคาพูด

“ก็แค่ยงั ไม่ชินเท่านัน”
้

ผมลอบยิ ้มกับตัวเองในใจ คนน่ารักขนาดนี ้ผมยังจะยอมปล่อยไปไหนได้ อีก ยิ่งไม่ต้องห่วงกังวลว่า

จะมีใครคิดกินเขาเหมือนผม เพราะภาพลักษณ์ที่เจ้ าตัวแสดงออกคือเพลย์บอยที่พร้ อมจะกิ นคนอื่น แต่ถึง
อย่างนันก็้ ยงั ไว้ ใจไม่ได้ จงึ ต้ องคอยออดอ้ อนกีดกันเขาออกจากทุกคน กระทัง่ ยอมใช้ แอรอนเป็ นสินบน
เพื่อให้ คณุ มิเกลช่วยจับตาดูยงั ทามาแล้ ว

หมาป่ าของผม ต้ องเป็ นของผม

ตัดสินใจแล้ วจะอย่างไรก็ไม่ปล่อยให้ หนีรอดไปได้

 พี่รันอ่อนโยนใจดี แค่ออดอ้ อนเท่านี ้ก็หนีไม่รอดแล้ ว คาโบราณที่วา่ รู้เขารู้เรา รบร้ อยครัง้ ชนะร้ อย
ครัง้ ไม่เกินจริงเลยสักนิด

ผมชักชวนให้ พี่รันรี บทานอาหารก่อนที่มนั จะเย็นชืดเสียก่อน เวลาน้ อยนิดสาหรับการอยูด่ ้ วยกัน

เพียงสองคนโดยไร้ ตวั ก่อกวนหาได้ ยาก อย่างไรก็ต้องใช้ ให้ ค้ มุ ค่าทุกนาที

ผมกดรอยยิ ้มยามเมื่อเขาเคี ้ยวขนมปั งจนแก้ มตุย่ อยากบอกใจจะขาดว่าเขาต่างหากที่นา่ รักน่าชัง

อา...อยากลองทาให้ เสร็จจากหน้ าอกจัง เขาคงอายจนไม่ยอมมองหน้ า สองมือปกปิ ดใบหน้ าเอาไว้

พึมพาเสียงค่อยเหมือนไม่เชื่อตัวเอง เหลียวสายแลขวาแล้ วอดยิ ้มไม่ได้

ในครัวก็ไม่เลวเนอะ?
 ตอนที่ 15 : พี่อยากได้ ...ให้ พ่ นี ะ

ช่วยเช็ดเศษซอสที่เปรอะริมฝี ปากกลับทาพี่รันตัวแข็งทื่อ ดวงตาจ้ องมาอย่างตื่นตระหนก มือไม้

ยกขึ ้นดันผมออกทังที้ ่หน้ าแดงไปหมด ผมหัวเราะประชิดริ มฝี ปากที่บรรจงใช้ ปากตัวเองช่วยเช็ดรอยเปื อ้ น
แลบเลียปลายลิ ้นชิมรสของซอสที่ผสมกับความอุน่ นุม่

จูบของพี่รันอร่อยมากๆ

เขาเก่ง เชี่ยวชาญ ดังนันหลายครั

้ ง้ จึงพยายามขึ ้นนา สัง่ สอนผมกระทัง่ ผมทาตามได้ ไม่ตดิ ขัดและ
กลายเป็ นฝ่ ายรุกไล่กลับบ้ าง มอมเมาเราสองคนจนหวานหวาม

ผมช้ อนตัวคนที่เปลี่ยนเป็ นเกาะไหล่ผมแน่นขึ ้นวางบนโต๊ ะทานข้ าว กวาดเอาจานอาหารที่วา่ งเปล่า

ไปไว้ อีกทางทังที
้ ่ปากเรายังไม่แยกจากกัน หลุบสายตามองต้ นขาสีน ้าผึ ้งที่โผล่พ้นชายเสื ้อพลันรู้สกึ กระหาย
อยากก้ มลงขบกัดให้ มนั ขึ ้นสีแดงระเรื่ อน่ามอง

ผมว่าตัวเองค่อนข้ างจะโรคจิตนิดหน่อยที่ไม่ยอมสวมกางเกงให้ เขา

แน่นอนว่ากางเกงในก็ไม่ใส่

หมาป่ าที่ปล่อยให้ หสู ตั ว์นมุ่ นิ่มเด้ งออกมาจากเรื อนผมในชุดเสื ้อนอนตัวเดียวที่ผมจับใส่หลัง

อาบน ้าพยายามส่งมือมาปกปิ ดส่วนนันไว้ ้ พี่รันเบี่ยงหน้ าหลบพยายามกระถดกายหนีจนเอวบิดเป็ นตัวเอส
แต่ติดที่ขายังถูกผมรัง้ ไว้ ให้ ชิดเอว จงใจลากส่วนแข็งขึงของตนไปตามรอยแยกบอกกับเขาว่าผมอยากจะกิน
อะไรเป็ นของหวานหลังอาหาร

พี่รันยอมนอนนิ่งแต่ตวั ยังสัน่ ระริกเมื่อช่องทางร่อนผ่าวถูกแตะต้ อง ผมได้ ยินเสียงอดกลันความ

้
เจ็บปวดในลาคอชวนให้ สงสาร ก้ มลงมองเห็นว่าทางรักยังบอบช ้าอยู่จงึ คิดตัดใจ ถ้ าไม่ใช่เขาดันกดสะโพก
ลงมาตามจังหวะดุนดันของปลายนิ ้วราวกับร้ องขอ

ผมแลบปลายลิ ้นเลียริมฝี ปากแห้ งผากเมื่อถูกภาพนันยั ้ ว่ จนร้ อนวาบไปทังตั

้ ว ใช้ ตวั เองแยกเรี ยวขา
สีน ้าผึ ้งออกกว้ าง เป่ าลมหายใจรดท่อนเนื ้อร้ อนที่เริ่มขยับขยายของเขาจนเห็นหน้ าท้ องเนียนหดเกร็ง แสร้ ง
แตะปลายลิ ้นลงบนส่วนหัว กดจูบลงไปแผ่วเบาอีกนิด คนที่นอนราบไปกับโต๊ ะอาหารก็ครางฮือส่ายสะโพก
ยัว่ กัน

ผมจูบซับตังแต่
้ สว่ นหัวจนถึงโคน เลียปลายลิ ้นกับเส้ นเอ็นที่ปดู นูนออกมาจากโคนจรดความยาว ใช้ นิ ้วโป้ง
กดดันลูกบอลสองลูกเรี ยกเสียงคราวผะแผ่ว เอื ้อมคว้ าเอาโหลน ้าผึ ้งเทราดแท่งไอศกรี มร้ อนฉ่าจนหยาดเยิ ้ม
ไปถึงช่องทางรักที่เต้ นตุบ นิ ้วกลางปาดเอาความเหนียวหนืดชโลมจนชุม่ แล้ วจึงกดปลายนิ ้วลงไป

กลิ่นของพี่รันหอมมาก ยัว่ เสียจนอยากจะขาดสติ

สะโพกมนกระตุกเกร็งคล้ ายต่อต้ านแต่สองขากลับแยกออกกว้ างเชิญชวนให้ รังแก ผมลอบยิ ้มในใจ พี่รันคง

ชินแล้ วและดูท่าจะติดใจไม่น้อยจึงได้ เปิ ดเผยให้ ผมได้ เห็นตัวตนแข็งขึงชูชนั กับช่องทางสีหวานที่ดดู กลืนนิ ้ว
ผมอย่างกระหาย

ผมอยากจ้ องภาพสวยงานนี ้ต่อ แต่ความต้ องการที่สนั่ สะท้ านเบื ้องหน้ าร้ องขอให้ ผมครอบปากลง
ไป ดูดดึงรูดรัง้ เอ็นเนื ้อร้ อนจนคนที่ถกู รุกรานทังหน้
้ าและหลังครางเสียงหวานแอ่นตัวโค้ ง เสียวจนก้ นลอย
สัมผัสฝ่ ามือที่กดให้ ศีรษะต่าลงต้ องอ้ าปากรับเอ็นร้ อนให้ มากขึ ้นบอกผมว่าคนเสียวเสียจนแทบรัง้ สติไม่อยู่

เพิ่มนิ ้วจากหนึง่ เป็ นสองและสองเป็ นสามอย่างง่ายดายเมื่อเขาให้ ความร่วมมืออย่างดีด้วยการเด้ งสะโพก

ยัว่ เย้ า ผนังนุม่ ด้ านในทังร้้ อนทังบี
้ บรัด ตอดตุบเสียจนหากแทนที่ด้วยตัวผมคงดีไม่น้อย และเพราะไม่อาจ
ละปากที่กาลังรูดรัดเอ็นเนื ้อร้ อนได้ ผมจึงตอบโต้ เขากลับด้ วยกระแทกปลายนิ ้วยังจุดที่บวมเป่ งอยูภ่ ายใน
แรงจนเสียงครางเสียวดังลัน่

“ไม่! ฮ้ า...อย่ากด...อื ้อ...อื ้อ!”

เวลาแบบนี ้เสียงห้ ามไม่ตา่ งจากเสียงยุ ปากบอกผมว่าอย่ากดแต่กลับเด้ งสะโพกสวนกลับมาไม่หยุด

ปฏิเสธเสียงสัน่ แต่กลับร้ องครางออกมาเสียงอ่อนระโหย แอ่นกายบิดตัวยัว่ กันจนแทบทนไม่ไหว ยิ่งสานึกรู้
ว่ากาลังทากันที่ไหนยิ่งให้ ความรู้สกึ ไม่ตา่ งจากคูแ่ ต่งงานใหม่ที่ละเลงเพลงรักไปทัว่ ทังตั
้ วบ้ าน

ได้ กินพี่รันบนโต๊ ะอาหาร ถ้ าได้ จบั ใส่ผ้ากันเปื อ้ นด้ วยคงดี

“อ๊ ะ..กานต์...กานต์...พี่จะออก...จะออก...อื ้อ...”

พี่รันดิ ้นจนสะโพกลอยเมื่อผมดูดแรงขึ ้นและเร่งจังหวะนิ ้วให้ เร็วขึ ้น เหลือบตามองเห็นเขามองลงมาใน
ดวงตาอัดแน่นด้ วยความปรารถนา ริมฝี ปากที่ถกู กัดจนทังแดงทั
้ งบวมเผยออ้
้ าน้ อยๆ เมื่อผมควานด้ านใน
จนหน้ าท้ องเกร็งเป็ นลอนคลื่น

สองมือของเขาสัน่ ระริกเคลื่อนเข้ ามาใกล้ เดาว่าคงคิดผลักผมออกหรื อดันผมให้ รับลูกชายเขาไปมาก

กว่าเดิมเพราะรสเฝื่ อนเริ่มฉ่าเยิ ้มในโพลงปาก

แต่เปล่าเลย ความคิดพวกนันดู ้ ถกู พี่รันเกินไป สองมือนันไม่

้ ได้ ผลักหรื อกดหัวผม แต่ข้างหนึง่ แหวกขา
ตัวเองออกกว้ างจับรัง้ ขึ ้น อีกข้ างสอดเข้ าใต้ สะโพกพยายามแบะให้ ผมเห็นช่องทางหวานฉ่าน ้า เยิ ้มจนแทบ
ละลายที่กาลังตอดรัดนิ ้วไม่หยุด

“..กานต์...พี่ไม่ไหว...ใส่เข้ ามา...นะ..”

ใครสอนให้ พี่รันยัว่ แบบนี ้!

“ไม่ไหวแล้ วหรื อครับ” ผมดึงใบหน้ าออกจากส่วนอ่อนไหวที่ปริ่มน ้า เห็นน ้าลายตัวเองเชื่อมกับน ้ารักเป็ น

สายชวนให้ อยากทาเรื่ องลามกจนมองหน้ ากันไม่ตดิ

พี่รันพยักหน้ าแรงๆ ใช้ สายตาฉ่าวาวหยาดเยิ ้มมองผมจนความคับแน่นเบื ้องล่างเหมือนจะระเบิดออกมา

กลีบปากสีสดเปล่งเสียงเรี ยกร้ องระโหยเครื อไปกับเสียงครวญครางเมื่อปลายนิ ้วยังรังแกช่องทางรักที่ถกู
แหวกออกกว้ าง เปิ ดโชว์ทกุ สัดส่วนจนผมแทบห้ ามตัวเองไม่ไหว

“พี่อยากได้ ...ให้ พี่นะ..ใส่เข้ ามาเถอะ...ใส่..อ๊ า!”

คนร้ องขอจนหูลสู่ นั่ สะท้ านไปทังตั้ ว ผมปลดกางเกงออกได้ ไม่รอช้ ารี บถอนนิ ้วออกแล้ วแทนที่ด้วยตัวตนที่
พร้ อมจะรักเขาตังนานแล้
้ ว พี่รันเชิดหน้ าจนเห็นเป็ นเส้ นโค้ งของลาคอสวยงามชวนให้ ลากริมฝี ปากสัมผัส
ลูกกระเดือกที่สะท้ อนขึ ้นลง ลาตัวแอ่นโค้ งอวดเกสรชูชอ่ สวยสดน่าขยี ้

ผมงับที่ลาคอเขาทีหนึง่ ก่อนแลบลิ ้นเลียบรรเทาความเจ็บที่ขึ ้นเป็ นรอยฟั น ใช้ มือขวาจับขาเขาให้

อ้ าออกเช่นเดียวกับที่ขาอีกข้ างถูกมือของเขาจับรัง้ ไว้ ให้ ตวั ตนของผมสอดลึกเข้ าไปรักเขาได้ ถนัดถนี่ มือ
ซ้ ายละเล่นกับช่อเกสรที่คดั ตึงชูชนั สู้มือ จิกดึงเมื่อพี่รันคล้ ายจะผ่อนแรงรับที่สะโพกจนเสียงครางหวานดัง
หวีดหวิวและสะโพกมนขยับรับกลืนกินตัวผมลึกกว่าเดิม

เลื่อนสายตาจากใบหน้ าหล่อเหล่าที่พลุง่ พล่านด้ วยอารมณ์รักจนปั่ นป่ วนยุง่ เหยิงเรื่ อยมายังแผ่นอกที่มีแต่

้ าท้ องแบนราบสีน ้าผึ ้งหวานขมวด
รอยจูบสีแดง ยอดอกสีสดบวมเป่ งสัน่ ระริ กยามถูกปลายนิ ้วบีบขยี ้ หน้
เกร็ง

ท่อนเนื ้อร้ อนผ่าวตึงแน่นชูชนั เสียดสีกบั หน้ าท้ องทุกครัง้ ที่ผมขยับ ส่วนปลายปริ่มน ้าขึ ้นทุกขณะเมื่อลม
หายใจยิ่งหอบกระชัน้ ความเหนอะหนะตรงส่วนที่เชื่อมเราไว้ ด้วยกันเหมือนส่งกลิ่นหอมมากขึ ้นทุกครัง้ ที่
กระแทกเข้ าไป น ้าผึ ้งสีอ่อนลงมากเมื่อผสมกับน ้ารักที่ไหลรด

ยิ่งมองยิ่งรู้สกึ ว่าพี่รันลามก กลืนกินได้ ตะกละตะกลามพอๆ กับผม

“แรง..แรง...อ๊ า....เสียว...ฮ้ า...อีก...กานต์...เอาอีก...อื๊อ...กานต์....กานต์!”

ผมเข้ มงวดกับพี่รันจนเหงื่อโซมกาย กระทัง่ เสียงเรี ยกชื่อครัง้ สุดท้ ายแผ่วหายตามร่างกายที่เกร็งจนแทบเป็ น

สะพานโค้ ง หยาดน ้าสีขนุ่ พวยพุง่ เประเปื อ้ นหน้ าท้ องของผมกับเขา ช่องทางหวานที่กลืนกินตัวตนของผม
กระตุกถี่บีบรัดเสียจนต้ องปล่อยถูกหยาดหยดสูผ่ นังนุม่ ร้ อนที่รีดเค้ น

พี่รันเสร็จทังที
้ ่ผมไม่ได้ ชว่ ยแตะต้ องด้ านหน้ าของเขา

กลายเป็ นหมาป่ าลามกไปแล้ ว

ซบหน้ าลงกับซอกคอฟั งเสียงลมหายใจที่ยงั สะท้ อนอยูข่ ้ างหู รอกระทัง่ พี่รันมีสติจะเขินอายจึงหยอกเย้ า

ยามขบกัดใบหูฟนู มุ่

“อิ่มหรื อยังครับ” ไล้ ปลายนิ ้วไปตามหน้ าท้ องที่ฉาบด้ วยคราบน ้ารักหอมกรุ่น

“เสร็จจากข้ างหลังแบบนี ้...สุดยอดเลยนะครับ”

ต้ นแขนถูกตีดงั เพียะแต่ไม่เจ็บซักนิด กลับรู้สกึ เพียงจัก๊ จี ้หน่อยๆ เท่านัน้ ผมค่อยๆ ดึงตัวเองออกจาก

ช่องทางนุม่ ที่ยงั เต้ นตุบเมื่อยังถูกแช่ค้างไว้ สังเกตใบหน้ าแดงก่าที่เหยเกชัว่ ครู่เหมือนจะร้ องไห้

“เมื่อกี ้พี่เป็ นฝ่ ายขอเองนะครับ” ผมมองคนที่หลบสายตาหนีไปอีกทาง มัน่ ใจว่าถึงจะเพลิดเพลินกับรสรัก

แค่ไหนแต่เขาย่อมจาได้

“พี่รันบอกว่าใส่เข้ ามา พี่รันอยากได้ ...”

ผมสูดความหอมจากแก้ มชื ้นเหงื่อ สัมผัสร่างกายที่กาลังตระกองกอดแข็งเกร็งขึ ้นมานิดหน่อย อุ้มพาคนตัว

โตกว่าเข้ าห้ องน ้าเพื่อล้ างตัวอีกรอบ และไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่จบั เขากินอีกหรอก กลัวเขาจะเป็ นไข้ ไป
เสียก่อน

แค่นี ้ก็เดินแทบไม่ไหวแล้ ว

แต่ไม่นบั ที่ผมจะล้ อเขานะครับ

“พี่รันบอกว่าอะไรอีกนะ” ผมวางเขาลงในอ่างน ้า จับแยกขาออกกว้ างโดยไม่ปลดสองแขนที่เกี่ยว

ลาคอผมเอาไว้ แถมหมาป่ าขี ้อายยังซุกหน้ าลงกับไหล่ผมตังใจหลบหน้
้ ากันเต็มที่

“อ้ อ...พี่รันบอกว่าแรงๆ” ผมหัวเราะเล็กน้ อยเมื่อเขางับเข้ าที่ไหล่ แต่เจ็บที่ไหนล่ะครับ รู้ดีวา่ เขากลัว

ผมจะเจ็บเลยไม่กล้ ากัดเต็มแรง

“พี่รันเสียวมากเลยอยากให้ ผมทาแรงๆ”

“ไม่ใช่ พี่แค่...”

“หืม? หรื อพี่รันจะปฏิเสธว่าไม่เสียวครับ”

“อึก!” เขาหลบหน้ าทุบไหล่ผมทีหนึง่ แต่ดทู า่ จะไม่ได้ เขินหนักกระทัง่ ควบคุมตัวเองไม่ได้ หูกบั หางที่

มักเด้ งออกมาตอนเรามีอะไรกับจึงถูกเก็บซ่อนไว้ ในรูปลักษณ์มนุษย์
 ผมล้ างช่องทางสีหวานจนสะอาด ล้ างตัวให้ เขาจนคราบรักและเหงื่อไคลของเราถูกชะล้ างจนหมด
จึงอุ้มเขาออกจากห้ องน ้าตรงดิง่ ไปที่เตียง จับเขาเช็ดตัวใส่เสื ้อเหมือนเปลี่ยนเสื ้อให้ ต๊ กุ ตา

พี่รันตอนถูกรักจนหมดแรงไม่เคยขัดขืนซ ้ายังว่าง่ายผิดกับปกติที่เอาแต่พดู จาให้ ผมทังเขิ

้ นทังอาย
้
แถมยังเจ้ าเล่ห์

จับสองมือเขาไว้ ยามที่คกุ เข่าลงตรงหน้ า มองเข้ าไปในดวงตาที่เริ่มปรื อปรอยเพราะความง่วงงุน

ลูบไล้ สองแก้ มกับความลื่นบนหลังมือแผ่วเบาช่วยขับกล่อมให้ หมาป่ าที่ถกู รังแกจนหมดเรี่ ยวหมดแรงได้
นอนพักผ่อน

“เย็นนี ้เราไปดูอาทิตย์ตกดินกันนะครับ” เห็นพี่รันพยักหน้ าลงมาจึงอดไม่ได้ จะยิ ้มหวานให้ เขา รี บ

ดันร่างที่เหมือนจะประคองตัวเองไม่ไหวลงนอนแล้ วห่มผ้ าให้

ถึงกระต่ายจะติดสัดได้ ทงปี
ั ้ แต่ผมไม่ได้ ละโมบขนาดจะทาทังวั
้ นทังคื
้ นจนพี่รันสลบไสลนะครับ กิน
เขามาตังหลายรอบก็
้ อยากจะพาเขาไปดูความสวยงามของธรรมชาติบ้าง เดี๋ยวกลับบริษัทไปคิดว่าเขาต้ อง
เจอเรื่ องน่าปวดหัวมากมายแน่ ไหนจะเรื่ องที่บ้านที่ต้องจัดการอีก ดังนันสองวั
้ นที่เหลือนี ้จะดูแลเขาอย่างดี
ชนิดที่พี่รันจะไม่เจอคนแบบผมได้ ที่ไหนอีกเลย

มองใบหน้ าอ่อนล้ า ลูบไล้ หลังมือกับแก้ มเนียน สายตาพลันตกไปยังริมฝี ปากอิ่มที่ดบู วมเจ่อจาก

การจูบยาวนาน เหมือนกลิ่นหอมยัว่ เย้ าจะลอยเข้ าจมูก ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ยนั ตัวเองลุกจากเตียงเมื่อ
ส่วนล่างเริ่มจะคึกคักผิดเวลา

เฮ้ อ ต้ องพึง่ ห้ องน ้าอีกแล้ ว

 ตอนที่ 16 : ไอ้ หมอนี่มันเป็ นใคร

“หน้ าตาสดใสเชียวนะเจ้ าตัวดี”

ชรัณกล้ าสาบานว่าไม่เคยเกลียดน ้าเสียงแซวแบบหยอกแกมหยิกของมารดาเท่านี ้มาก่อนเลย เริ่ม

สงสัยว่าคุณนายท่านอาจสายตาฝ้าฟางตามอายุถึงได้ มองเห็นสภาพใกล้ เคียงกับหมีแพนด้ าขาดใบไผ่มา
สามเดือนว่าเป็ นสภาพหน้ าตาสดใส

นูน่ ครับ ที่สดใสต้ องกระต่ายน้ อยของคุณนายท่านนูน่

หน้ าตาอิ่มเอิบผ่องใสเหมือนเดินสายทาบุญจนแต้ มบุญพุง่ ทะลุสวรรค์ ดวงตากลมโตสดใส

ระยิบระยับ ยิ ้มน้ อยยิ ้มใหญ่ไม่หยุด อยากบอกว่าน่าหมัน่ ไส้ แต่แค่สบสายตาออดอ้ อนใจมันดันทรยศมอง
ว่าน่ารักน่ากอดไปได้

แพ้ ! ไม่มีหนทางชนะความน่ารักของกระต่ายน้ อยได้ เลย!

หึ จะไม่อิ่มได้ ยงั ไง ทังที

้ ่ผมบอกว่ายังไม่หายดี กระต่ายน้ อยกลับรี บทาการวัดไข้ ในวันที่สาม
หลังจากลากออกไปชมวิวริมทะเลสร้ างโมเมนต์ครู่ ัก พอเห็นว่าตัวผมไม่ร้อนก็บงั คับถอดกางเกง ทังที ้ ่น้อง
ตัวเล็กกว่าแต่ผมกลับสู้แรงไม่ได้ ถกู จับถอดออกไปทังกางเกงตั
้ วนอกและบ็อกเซอร์

อับอายจนต้ องยกมือปิ ดหน้ า ปล่อยให้ น้องแหวกดูซอกหลืบเร้ นลับตามใจชอบ

นาทีนนอยากก่
ั้ นด่าตัวเองที่เป็ นคนใส่ใจสุขภาพ ต่อให้ เจ็บป่ วยได้ แผลมาใช้ เวลาไม่เกินสามวันจะ
หายเป็ นปลิดทิ ้ง ถึงแผลจะยังอยูแ่ ต่มนั ไม่สง่ ผลอะไรกับร่างกายแม้ แต่น้อย เรี ยกได้ ว่าคึกคักจนป่ ามป๊ าม
ข้ ามวันข้ ามคืนยังไหว
 ทาไมแผลตรงนันต้
้ องรี บหายด้ วย ร่างกายไม่รักดี!

แล้ วเป็ นยังไง ของในกระเป๋ าที่หน้ ามืดตามัวปล่อยให้ ความชัว่ ครอบงาจนสัง่ ซื ้อไม่อนมั

ั ้ นก็ทยอย
ออกมาดูโลกภายนอก เล่นกับร่างกายผมจนล้ าไปหมด

ทังไข่
้ สนั่ ดิลโด้ กุญแจมือ ปลอกคอ เหล่ากระป๋ องทังหลาย
้

โอ้ สวรรค์ ใครมันคิดของเล่นพรรค์นนขึ

ั ้ ้นมา!

หนาซ ้ายังเป็ นฝ่ ายร้ องขอให้ น้องกอดอีก

ไม่ร้ ูวา่ ทาไมตอนนันถึ

้ งอยากได้ ของแข็งเข้ าตัวนัก

จบสิ ้นแล้ ว!

“น้ องกานต์สนุกไหมลูก” คุณนายท่านลูบหัวลูบหางว่าที่ลกู สะใภ้ ที่ดนั พลิกบทบาทเป็ นสามี

คุณนายขอรับ ช่วยกรุณามาดูสภาพลูกชายตัวเองได้ ไหมครับ ขาสัน่ ไปหมดแล้ ว

“สนุกมากครับ พี่รันใจดีมากเลย” น้ องกานต์บอกเสียงร่าเริง แก้ มนุม่ ซับสีเลือด “พี่รันตามใจผม

ตลอดเลยครับ”

หลอกลวง!
 ผมไม่ได้ ตามใจ แค่ขดั ใจน้ องไม่ได้ เฉยๆ

แค่มองดวงตาปริ่มน ้าที่มองมาติดจะออดอ้ อนกับสีหน้ าน่ารักน่าชังผมก็ไม่กล้ าปฏิเสธ ถึงจะเคยมี

ความคิดถีบน้ องให้ ตกเตียงเพื่อปกป้องประตูหลังไม่ให้ พิกลพิการไปมากกว่านี ้ แต่แค่คดิ ว่าน้ องอาจจะ
บาดเจ็บก็ทาไม่ลงแล้ ว

สุดท้ ายเลยกลายเป็ นผมที่แทบจะเป็ นผู้ป่วยติดเตียง

ทะเลอะไรได้ ดแู ค่วนั เดียว น้ องนันคื

้ อเตียง ระเบียง ห้ องน ้า ชีวิตแบบนี ้ต่างจากผู้ป่วยติดเตียง
ตรงไหน แถมยังถูกสูบเรี่ ยวแรงทังวั
้ นทังคื
้ น

โดนทรมานด้ วยของเล่นเวรตะไลพวกนัน!
้

ยังดีที่กระต่ายน้ อยไม่ได้ หน้ าด้ านเหมือนผม กิจกรรมเอ้ าท์ดอร์ ริมชายหาดตอนชมตะวันตกดินเลย

รอดไป

ผมนี่สรรเสริญน้ องในใจไปหลายรอบมาก

“เจ้ าตัวดีนะ่ หรื อใจดี” คุณนายท่านบอกน ้าเสียงไม่เชื่อ สายตาที่สง่ มานี่เหมือนโดนมีดเสียบจนพรุน

อยากตะโกนบอกมากว่าเป็ นลูกชายคุณนายท่านต่างหากที่เสียประตูหลัง ถูกทะลวงจนกระจุย

กระจายเก็บกู้ซากกลับไม่ทนั แล้ ว สมควรมาดูใจโดยด่วนไม่ใช่พะเน้ าพะนอกระต่ายน้ อยที่ลงมีพราก
พรหมจรรย์ลกู ชายคุณนายไปจนแต่งเป็ นสามีใครเขาไม่ได้ อีก
 “ไหนมาให้ แม่ดซู ิ” ผมแอบมัน่ ใจว่าคุณนายท่านต้ องคิดว่าผมงาบน้ องไปแล้ วแน่นอน สถาปนา
ตัวเองเป็ นแม่เสร็จสรรพแถมยังทาท่าจะตรวจเช็คสินค้ าเสียด้ วย

ผมต่างหากที่ถกู กิน กินจนแทบไม่เหลือกระดูกกลับบ้ าน

“ตายแล้ ว!” นัน่ ไงครับ เรี ยกเสียงหลงส่งสายตาเขียวปั ด้ มาให้ เชียว “ทาไมทาน้ องเป็ นรอยขนาดนี ้”

รอยอะไร๊ !

ผมเดินเข้ าไปมองใกล้ ๆ พบรอยฟั นแทบครบทุกซี่บนไหล่ขาวเนียนที่ขึ ้นสีเป็ นรอยช ้าเป็ นลักฐาน

ตอกย ้าความรุนแรง มองหน้ าน้ องแทนที่จะได้ คาตอบกลับได้ แค่หน้ าแดงๆเบือนหนีอย่างเอียงอาย ริมฝี ปาก
เม้ มแน่น

คิดแล้ วพานจะเป็ นลม

ภาพวันนันเด้
้ งขึ ้นมาเป็ นฉากๆ คนที่ต้องอายควรเป็ นผมไม่ใช่น้อง ในเมื่อวันนันระหว่
้ างทางกลับ
น้ องดันบังคับให้ ผมจอดรถข้ างทางแล้ วลงมือกินอยูเ่ ป็ นชัว่ โมง ก้ นระบมจนต้ องให้ น้องขับรถกลับแทน เหตุ
เพราะกระต่ายน้ อยหึงหวงที่ผมถูกแม่หนองโพโตสองเต้ าเข้ าหาทังที ้ ่ปฏิเสธไปแล้ วว่าไม่ได้ คดิ อะไร จะเบอร์
หรื ออะไรก็ไม่ได้ มาทังนั
้ น้

โดนรักจนสภาพแบบนี ้ยังจะให้ กอดผู้หญิงได้ อีกหรื อ

แต่น้องไม่ฟังไงครับ!
 ทีแรกเห็นไม่พดู อะไรนอกจากนัง่ หน้ าตูมได้ นา่ รักน่าชังจนอยากหยิกแก้ มแล้ วก็นกึ ว่าจะรอด ที่ไหน
ได้ พอพ้ นช่วงชุมชนน้ องดันสัง่ ให้ แวะข้ างทางแล้ วจัดการรวบหัวรวมหางกินกลางตลอดตัวจนพรุนไปหมด
เสื ้อผ้ าเรี ยกได้ วา่ ต้ องเอาชุดใหม่ในกระเป๋ าออกมาเปลี่ยนแถมยังถูกถ่ายเก็บไว้ อีก

ปากบอกว่าเป็ นการลงโทษแต่รอยยิ ้มแบบนันรู

้ ้ สึกเหมือนเห็นตัวเองตอนกาลังตลบแตลงชัดๆ

แต่นี่กระต่ายน้ อยไง น้ องไม่มีทางชัว่ แบบผมที่ตีหน้ าเศร้ าเล่าความเท็จได้ นานสองชัว่ โมงติดหรอก

ครับ

ตอนทารถสัน่ เหมือนพายุเข้ า รู้สกึ ดีแต่ยงั ต้ องกลัวใครจะผ่านมาเห็นในเมื่ออาทิตย์ยงั เกือบจะตรง

หัว ไหนจะต้ องคอยร้ องห้ ามเพราะน้ องดันใส่ไม่ยงั ้ ขยับก็ไม่ได้ เพราะรถก็ใช่วา่ จะกว้ าง

ถึงเคยคิดจะทากับน้ องในรถ แต่มนั ต้ องไม่ใช่แบบนี ้!

ตื่นเต้ นแบบนัน้ ขยับนิดเดียวก็เสียวถึงไส้ ตงิ่ แล้ ว

ผมนี่ครางจนลืมไปเลยว่าเคยเป็ นรุก!

“เจ้ าตัวดี ทาน้ องขนาดนี ้ยังมีหน้ ามาทาหน้ าแบบนันอี

้ กนะ” เสียงคุณนายท่านสูงมากครับ นี่ถ้าผม
คัดค้ านคาดว่าเนื ้อคงหลุดติดมือคุณนายท่านไปด้ วยแน่ ดูสิครับ เตรี ยมหยิกผมให้ เนื ้อขาดแล้ วนัน่
 “อย่างนี ้ต้ องรี บรับผิดชอบ” มองตาก็ร้ ูใจ เหมือนเห็นงานแต่งงานสะท้ อนในดวงตาของคุณนาย
ท่าน สมใจอยากแหละครับ อยากได้ น้องแต่งเข้ าบ้ านขนาดนัน้ แค่มีรอยนิดหน่อยก็พร้ อมจะจับน้ องยัดเข้ า
ทะเบียนบ้ านแล้ ว

เอาจริงๆ ถ้ าผมได้ ทาน้ อง ผมก็ตงใจจะรั

ั้ บผิดชอบอยู่แล้ ว แต่พอถูกน้ องทาเสียจนพรุนไปหมดเลย
รู้สกึ ว่าผมยังต้ องรับผิดชอบน้ องอีกไหม ทาไมรู้สกึ เหมือนตัวเองถูกยัดเยี ยดให้ เป็ นผู้ร้ายไล่ขม่ เหงคนอื่น
เหลือเกิน ทังที
้ ่เป็ นตัวผมที่ถกู กินจนหมดจดไม่เหลือแม้ แต่กระดูก

ยังคิดอยูว่ ่าจะกลับไปเป็ นรุกได้ ไหม เสี ้ยวหนึง่ ของใจดันตอบว่า...ไม่ทนั แล้ ว

“จัดงานหมันไว้
้ ก่อนแล้ วค่อยเตรี ยมงานแต่ง” คุณนายท่านตวัดสายตามองผมตาแข็ง ไม่ได้ ร็ูสึกไป
เองแน่นอน มันต้ องมีอะไรซับซ้ อนซ่อนเงื่อนมากกว่าจะโกรธด้ วยเรื่ องแค่ผมทารอยไว้ ที่กระต่ายน้ อยของ
ท่านจนช ้า เพราะคุณนายท่านย่อมรู้จกั นิสยั ผมดี

เรื่ องแบบนี ้คุณนายจะยินดีจนแทบโอ๋ผมมากกว่าที่ต้อนน้ องเข้ ากรงได้

เคยบอกแล้ วไงครับว่าท่านถูกใจกระต่ายน้ อยมากขนาดไหน

“เรื่ องนี ้เดี๋ยวแม่จดั การเอง หนูกานต์ไม่ต้องกลัวว่าพี่เขาจะไม่รับผิดชอบนะลูก” ผมเห็นน้ องส่ง

สายตาละห้ อยมาให้ เอาจริงดิ นี่น้องคิดว่าผมจะปั ดความรับผิดชอบงันหรื ้ อ

ถึงจะเป็ นฝ่ ายถูกกอด แต่ยงั ไงก็ปฏิเสธไม่ได้ วา่ เป็ นผมที่เริ่ มความสัมพันธ์ และเป็ นผมที่ยอมให้ น้อง
ทาเช่นกัน
 ยอมรับก็ได้ วา่ โคตรรู้สึกดีตอนโดนกระแทกรัวๆ!

“ส่วนแกเจ้ าตัวดี ตามฉันมานี่” หันมาพูดเสียงแข็งใส่ผม ก่อนจะลูบหน้ าลูบตาลูกรักคนใหม่ พูด

เสียเสียงอ่อนเสียงหวานเรี ยกว่าถ้ าให้ คนนอกฟั ง ผมอาจไม่ใช่ลกู ชายแต่เปลี่ยนสถานภาพเป็ นลูกสะใภ้ ที่
แม่สามีรังเกียจแทนก็ได้

“หนูกานต์ขึ ้นไปรอที่ห้องพี่เขาก่อนนะลูก แม่มีเรื่ องจะคุยกับพี่เขาหน่อย”

กระต่ายน้ อยรับคาอย่างว่าง่าย น้ องลุกขึ ้นหิ ้วกระเป๋ าของผมขึ ้นไปไว้ ชนบนให้

ั้ ด้วย ดูแล้ วน่าเอ็นดู
มากครับถ้ าไม่ติดว่าผมเพิ่งจะถูกน้ องดูเอ็นมาจนแอบปวดเอวทุกครัง้ ที่ขยับเปลี่ยนท่า

พอพ้ นร่างกระต่ายน้ อยแสนรักแสนหวงไปเท่านันแหละ

้ คุณนายท่านก็กลายร่างเป็ นหมาป่ า
กระหายเลือดลงมือฟาดหัวผมเต็มๆจนเหมือนจะเห็นกระต่ายน้ อยโบกมือลาอยูล่ ิบๆ

“เจ้ าตัวดี ทากับหนูกานต์ของฉันอย่างนี ้ได้ ยงั ไง”

ไม่เหลือแล้ วครับคาว่าแม่ แต่ก่อนนะ...แม่อย่างนัน้ แม่อย่างนี ้ ตารันคนดี ตารันของแม่ แล้ วพอมี

กระต่ายน้ อยเป็ นลูกรัก ผมนี่หมาหัวเน่าของแท้ เลยครับ นอกจากจะกลายเป็ นตัวไม่ได้ เรื่ อง พ่อตัวดี พ่อคน
เจ้ าชู้แล้ วแค่ทารอยแค่รอยเดียวยังโดนเฉ่งเหมือนผมกินน้ องจนลุกจากเตียงไม่ขึ ้นต้ องหามเข้ าโรงพยาบาล

แต่น้องต่างหากที่กินผมจนแทบลุกจากเตียงไม่ไหว!

“ทีหลังหัดทาให้ มนั เด่นกว่านี ้น่ะเป็ นไหม เชื ้อแม่แกนี่มนั แรงสู้พอ่ แกไม่ได้ สินะถึงคิดไม่ได้ ”
 หืม?

ผมเงยหน้ ามองคุณนายท่านที่มองมาเหมือนขัดใจเต็มประดา นี่ไม่ได้ โกรธที่ผมทารอยที่ไหล่น้อย

แต่โกรธที่มนั ไม่เด่นพอ ก็ไหนคุณนายท่านขู่นกั หนาว่าห้ ามผมทาอะไรน้ องทังที
้ ่ร้ ูอยูแ่ กใจว่าพาน้ องไปไกล
ขนาดนันหมายถึ
้ งผมพร้ อมจะกลืนน้ องลงท้ องแล้ วแน่ๆไงล่ะ

“ทีหลังทาให้ ลายรอบคอไปเลยก็ได้ พวกที่มาวอแวจะได้ ร้ ูวา่ หนูกานต์มีเจ้ าของแล้ ว”

“หมายความว่ายังไงครับ” นี่ผมว่ามันจะนอกเรื่ องไปไกลแล้ ว

รูปถ่ายหลายสิบใบถูกโยนมาตรงหน้ าผม เป็ นรูปของกระต่ายน้ อยน่ารักที่ตอนนี ้คงขดตัวหลับบน

เตียงกับผู้ชายคนหนึง่ หน้ าตาหล่อเหลาเส้ นผมสีทองนัยน์ตาสีฟ้าเหมือนฟ้าครามเหนือท้ องทะเล อิริยาบถ
มากมายบ่งบอกว่าสนิทสนมกันเพียงไร ทังกอด ้ ทังหอมผม
้ จูบหน้ าผาก กินน ้าในแก้ วเดียวกันก็ยงั มี

ไอ้ หมอนี่มนั ใคร!

แล้ วใครส่งรูปพวกนี ้มา!

 ตอนที่ 17 : ง้ อนะครับ

“แกต้ องจัดการให้ เด็ดขาด เรื่ องนี ้ฉันจะไม่ยื่นมือเข้ าไปยุง่ ” คุณนายท่านจิกตามองผมเหมือนมอง

หมาขี ้เรื อ้ นตัวหนึง่ “ถ้ าแกสืบหาไม่ได้ วา่ ใครส่งภาพนี ้มา และผู้ชายในภาพเป็ นใครก็ไม่ต้องเรี ยกฉันว่าแม่”

ผมกาหมัดแน่น ไม่ต้องบอกผมก็ต้องทาอยู่แล้ ว ทาแบบนี ้มันหยามหน้ ากันชัดๆ แถมประกาศ

สงครามคิดจะแย่งน้ องไปจากผมด้ วย

โพสิชนั่ บนเตียงยังไม่เปลี่ยน ผมไม่มีทางยอมปล่อยน้ องแน่นอน

และถึงจะเปลี่ยนโพสิชนั่ กันได้ ผมก็ไม่ยอมปล่อยมือจากน้ องเด็ดขาด!

“คนของผม ผมไม่ยกให้ ใครหรอกครับ”

“แล้ วเรื่ องเจ้ าของดอกไม้ ทาไมยังไม่จดั การ ผู้หญิงคนนันถึ

้ งกับส่งมันมาที่บ้านเลยรู้ไหม”

ผมชะงักกับถ้ อยบอกเล่านัน้ ดูเหมือนว่าการปล่อยไว้ เฉยๆไม่ลงมือทาอะไรให้ เด็ดขาดจะสร้ าง

ความราคาญใจให้ คณ
ุ นายท่านเสียแล้ ว

“เรื่ องนันผมจะจั
้ ดการให้ แต่ที่สาคัญ...”

มองรูปในมือแล้ วแสลงใจ ดอกไมนัน่ น่าราคาญก็จริง แต่ก่อนอื่นสมควรคาดคันจากกระต่

้ ายน้ อยที่
ไม่คดิ จะเล่าอะไรให้ ฟังเลยก่อน ผมลาคุณนายท่านที่ทาหน้ าเหมือนคลางแคลงใจทว่ากลับมีสีหน้ าผ่อน
คลายขึ ้นมาก ตรงดิง่ ขึ ้นหาน้ องที่ตอนนี ้คงนัง่ จัดของให้ ผมอยูใ่ นห้ อง
 และครับ น้ องกาลังจัดของจริงๆ จัดทังที
้ ่เนื ้อตัวท่อนบนเปล่าเปลือยอวดเนื ้อหนังขาวเนียนยัว่ ตา

ผมดึงน้ องให้ ลกุ ขึ ้นแล้ วกดลงบนเตียง ตามขึ ้นคร่อมทับไม่ให้ คนด้ านบนได้ มีโอกาสหนีหรื อพลิกตัว
ดวงตาสีฟ้ากลมโตมีร่องรอยตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็ นพราวระยับตอนเลื่อนมือขึ ้นมาปลดกระดุมเสื ้อผม

แต่ยงั ครับ นี่ไม่ใช่เวลาเล่น

ผมปั ดมือน้ องออก แต่กลับไม่กล้ านัง่ ทับเพราะกลัวว่าหากทิ ้งน ้าหนักทังหมดลงไปน้

้ องอาจจะตัว
หักได้ พยายามใจเย็นอย่างถึงที่สดุ แต่ภาพที่อยูใ่ นมือมันไม่ทาให้ ผมรู้สกึ อย่างนันสั
้ กนิด

“นี่ใครครับ”

ผมยกรูปถ่ายที่น้องแนบแก้ มกับผู้ชายผมบลอนด์คนนันให้ ้ น้องดู ท่าทางกระต่ายน้ อยจะคิดไม่ถึง

ว่าผมมีรูปพวกนี ้ได้ ยงั ไง ดวงตากลมโตที่เบิกกว้ างจึงหรี่ ลงอย่างครุ่นคิด

“พี่รันเอามาจากไหนครับ”

ผมขบริมฝี ปากแน่น นัน่ ยังไม่ใช่คาตอบที่ผมอยากได้ ใช้ สายตาจ้ องกดดันให้ คนต้ องตอบ

“กานต์อย่ามาเปลี่ยนเรื่ อง พี่ถามว่ามันเป็ นใคร”

 น้ องไม่ตอบแต่แย่งรูปนันไปกอดไว้
้ ราวหวงแหนนักหนายิ่งทาให้ ผมโกรธจนอยากกระชากน้ องเข้ า
มาถามแรงๆ ติดแค่ว่าห่วงเหลือเกินว่าตัวเล็กแค่นี ้จะช ้าขนาดไหน

นึกแล้ วสมเพชตัวเองชะมัด แค่จะจับยังกลัวน้ องเจ็บ

“นี่มนั เรื่ องส่วนตัว พี่รันไม่มีสิทธิ์”

ผมชะงักในท่านัน้ เหมือนสมองไม่สงั่ การ สบโอกาสให้ น้องดันตัวผมออกแล้ วเป็ นฝ่ ายพลิกตัวคร่อม

ผมไว้ แทน

คาว่าไม่มีสิทธิ์ทาให้ ผมรู้สกึ เหมือนโดนตบหน้ าแล้ วด่าว่าแกมันคนนอก

พูดแบบนี ้เอามีดมาแทงผมเลยเถอะ!

“โอ๋ๆ อย่าทาหน้ าอย่างนันสิ

้ ครับ” กระต่ายน้ อยลูบแก้ มผมเบาๆ ทาตาใสน่าหมัน่ ไส้ ที่สดุ “พี่รันไม่มี
สิทธิ์ตามสืบเรื่ องผม เราสัญญากันแล้ ว”

นาทีนี ้ไม่อยากเอ็นดูน้องแล้ ว

“พี่ไม่ได้ สืบ” ผมยืนยันเสียงแข็ง สะบัดหน้ าหนีจากมือน้ อง ยิ่งรู้สกึ ว่าตัวเองสาวน้ อยขึ ้นทุกวัน แต่
มันโกรธครับ น้ อยใจด้ วย น้ องบอกว่าผมไม่มีสิทธิ์ทงที
ั ้ ่เราเป็ นมากกว่าคนรักกันแล้ ว

“อื ้ม ผมรู้” กระต่ายน้ อยหัวเราะคิกคักดวงตาระยิบระยับ อยากถามว่าขาตรงไหนแต่อารมณ์

น้ อยใจดันพุง่ แสกหน้ า “แต่ถ้าพี่รันหึง...พี่ก็มีสิทธิ์ถามเต็มที่นะครับ”
 ไม่อยากยอมรับ แต่ผมก็... “ใช่ พี่หงึ ”

กานต์ยิ ้มหวานจนผมหลงแทบโงหัวไม่ขึ ้น ก้ มลงมาจูบปากผมเบาๆทีหนึง่ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็ น

ความลึกซึ ้งแนบสนิท เราจูบกันอย่างนันกระทั
้ ง่ เสียงเคาะประตูดงั ขึ ้น

น้ องจูบซับมุมผากผมหนึง่ ทีก่อนจะลุกออกจากเตียงไปเปิ ดประตู ผมรี บลุกขึ ้นนัง่ บนเตียงหันหลัง

ให้ ได้ ยินเสียงแม่บ้านบอกว่าคุณนายท่านอยากคุยกับกระต่ายน้ อย ผมนี่แอบเบ้ ปากเลยครับ คุณนายท่าน
คงกลัวว่าผมจะโมโหหึงจนหน้ ามืดลงมือทาร้ ายกระต่ายคนโปรดละสิไม่วา่

นี่ลกู ไงครับ

แล้ วเมื่อกี ้ก็เป็ นลูกที่เพิ่งถูกกระต่ายขึ ้นคร่อมแถมขโมยจูบ!

“รบกวนพี่หวานช่วยบอกคุณแม่วา่ ผมกาลังง้ อพี่รันอยู่ คงต้ องใช้ เวลาสักครึ่งชัว่ โมงนะครับ”

ผมแอบเหล่มองตัวคนพูดที่มีทา่ ทางเกรงอกเกรงใจตอนบอกประโยคนัน้ ลอบร้ องเหอะในลาคอ

แล้ วสะบัดหน้ าหนีตอนที่น้องปิ ดประตูแล้ วเดินมาหา กระต่ายน้ อยปี นขึ ้นมาบนเตียง กอดผมจากด้ านหลัง
คลอเคลียจนเหมือนลูกแมวมากกว่ากระต่าย

“พี่รันงอนขนาดนี ้ ให้ ผมง้ อก่อนแล้ วผมจะบอกว่าคนในรูปคือใครนะครับ” น้ องว่าอย่างนัน้ แต่ฟัง

เสียงแล้ วชวนให้ ร้ ูสึกว่าหากปล่อยให้ น้องง้ อมีสิทธิ์ต้องถูกทาอะไรน่าอายแน่ๆ แต่อีกใจดันอยากรู้
 ผมพยักหน้ าอนุญาตให้ น้องง้ อตามที่ขอ กระต่ายน้ อยคลานเข่ามาด้ านหน้ าผมแล้ วจูงมือให้ ผมนัง่
ชิดริมเตียงส่วนตัวเองกลับนัง่ ลงตรงหว่างขาผมแล้ วใช้ ปากรูดซิปกางเกงลง

ภาพที่ทาเอาร้ อนซูไ่ ปทังตั

้ ว

ยัว่ มากครับ!

“ผมจะง้ อแล้ วนะครับ”

ชรัณนอนกอดกระต่ายน้ อยไว้ ในอกเมื่อถูกง้ อจนหวิวไปทังตั ้ วขึ ้นสวรรค์ไปสองรอบติด จูงมือกันเดิน

ลงไปข้ างล่างที่คณ
ุ นายท่านกาลังนัง่ ดูสารคดีสตั ว์โลกหลายล้ านปี อยู่ หลังจากให้ คณ ุ นายท่านตรวจดูจนพอ
อกพอใจแล้ วจึงถูกปล่อยตัวกลับขึ ้นห้ อง เข้ าห้ องได้ ก็คว้ ากระต่ายเข้ ามากอดแล้ วนอนนิ่งบนเตียง

ติดใจการง้ อแบบนันจะแย่
้

ภาพตอนน้ องกินชรัณน้ อยเข้ าไปทังตั

้ วทาเอาผมอยากกินน้ องบ้ าง!

ใจต่ามากครับบอกเลย

ผมก้ มลงมองดวงตากลมโตที่ช้อนขึ ้นมองอย่างรู้จงั หวะราวกับว่าคอยสังเกตทุกความเคลื่อนไหว

ของผม น้ องยิ ้มใส่ตาน่ารักจนต้ องฟั ดแก้ มแรงๆ กระต่ายน้ อยเลยแกล้ งกดปลายเล็บลงบนยอดอกเสียงจน
สะดุ้งวาบเด้ งหน้ าออกจากแก้ มน้ องแทบไม่ทนั
 แค่ขยาก้ นเองนะครับ!

“พี่รันไม่ใช่มีเรื่ องอยากรู้หรื อครับ” ปลายนิ ้วยังบดขยี ้ยอดอกผมไม่หยุด ขัดกับรอยยิ ้มมากครับ

“หรื อพี่รันอยากทาอย่างอื่นมากกว่ากันนะ”

เจ้ าตัวเล็กส่งยิ ้มหวาน ล้ วงเอารูปแสลงใจออกจากกระเป๋ ากางเกงมาให้ ผมดูอีกครัง้ เห็นกี่ทีก็

อยากจะฉีกใบหน้ าที่หล่อน้ อยกว่าผมเกือบครึ่งของคนในรูปทิ ้งทุกที กล้ าดียงั ไงมาใกล้ ชิดน้ องอย่างกับคน
รักกัน

อารมณ์อยากขย ้าน้ องบนเตียงหายเรี ยบเลยครับ!

“หน้ าบึ ้งหมดแล้ วครับ” น้ องเงยหน้ างับปลายคางผมเบาๆแล้ วถูไถใบหน้ ากับอกผม “ผู้ชายคนนี ้ชื่อ
การันต์”

ผมกอดน้ องนอนรอให้ น้องเปิ ดปากเล่า ไม่สง่ มือไปวุน่ วายกับก้ นนุม่ อีก กลัวเจ้ าตัวเล็กจะไม่ยอม
เล่าอะไรให้ ฟัง กระต่ายน้ อยตัวนี ้ของผมไม่ชอบให้ ใครละเมิดความเป็ นส่วนตัว หากสงสัยให้ ถามไม่ใช่สง่
คนไปตามสืบ และผมรักษาสัญญาเหล่านันไว้ ้ อย่างเหนียวแน่นจากการที่คิดจะเคลมน้ อง

“การันต์ชื่อเล่นชื่อกันต์ อายุน้อยกว่าผมสองปี ”

“แต่หน้ าแก่กว่ากานต์นะ” ผมแย้ งเมื่อเห็นว่าเจ้ าคนชื่อไม่เพราะในรูปออกจะดูแก่กว่ากระต่ายน้ อย

ตังเยอะ
้ ท่าทางเหมือนพวกเจ้ าชู้ที่ใช้ ทอ่ นล่างอย่างหนักจนหน้ าแก่กว่าวัย
 “อาจเป็ นเพราะกันต์หน้ าเหมือนพ่อมากกว่า ทังสี ้ ผมสีตาชัดกว่าผมตังเยอะ”
้ น้ องหัวเราะคิกคักดู
ถูกอกถูกใจที่ถกู ชมว่าหน้ าเด็ก “พ่อของพวกเราเป็ นชาวตะวันตก กันต์นอกจากจะรูปร่างเหมือนพ่อแล้ ว
นิสยั ก็ยงั ขี ้แกล้ งเหมือนพ่อด้ วย แล้ วถ้ ายังไม่เคลียร์ กันต์เป็ นน้ องชายของผมครับ น้ องแท้ ๆเลยนะ”

เจ้ าตัวเล็กเงยหน้ าขึ ้นมองตาแป๋ วเหมือนจะบ้ องแบ๊ วแต่นยั น์ตาพราวอย่างคนจะล้ อเลียนกัน “ยังหึง
อยูอ่ ีกไหมครับ”

ผมไม่ตอบน้ องแต่กระชับอ้ อมกอดให้ แน่นขึ ้น กระต่ายน้ อยทิ ้งรูปไว้ ข้างตัวแล้ วกอดตอบผม น้ องซุก
หน้ าลงมาพูดอู้อี ้ในอก

“ผมดีใจที่พี่รันหึงผมนะครับ พี่หงึ แต่ก็ยงั ถาม ถึงจะทาหน้ าน่ากลัวไปหน่อยก็เถอะ”

“งันพี
้ ่จะหึงเยอะๆ กานต์จะได้ ง้อพี่อีกดีไหม” ผมว่าอย่างนัน้ ตังใจว่
้ าสบโอกาสตอนน้ องง้ ออีก
เมื่อไหร่จะต้ องเป็ นฝ่ ายกอดน้ องให้ ได้ คราวนี ้จะกดให้ จมเตียง ทาให้ ติดใจจนไม่อยากจะเสียบผมอีกเลย!

“ง้ อคราวหน้ า...ผมให้ พี่รันอยู่บนดีไหมครับ”

โอย งันรี
้ บหึงเลยครับน้ องจะได้ รีบง้ อ

ถึงเวลาที่ผมควรกลับสู่โพสิชนั่ ที่แท้ จริงแล้ วครับ!

“สัญญา?” เพื่อความชัวร์ ผมอยากจะร่างหนังสือสัญญาแล้ วให้ น้องประทับตรามากครับ

 “สัญญาครับ” กระต่ายน้ อยยื่นนิ ้วก้ อยมาเกี่ยวกับนิ ้วก้ อยผมแล้ วออกแรงเขย่าเบาๆ ก่ อนกดจูบลง
ไปพลางช้ อนตามอง น่ารักจนอยากกินมันซะตอนนี ้เลย

ได้ รับคาตอบเป็ นที่น่าพอใจแล้ วผมจึงเตรี ยมจะไปส่งกานต์ที่บ้าน พรุ่งนี ้พวกเรายังต้ องเข้ าทางาน

แต่เช้ า แต่น้องกลับกระตุกชายเสื ้อผมถามด้ วยรอยยิ ้มพิมพ์ใจ

“รูปพวกนี ้พี่รันได้ มาจากไหนหรื อครับ”

“คุณแม่ทา่ นเอามาให้ พี่เองก็มวั แต่สงสัยว่ามัน...คนในรูปเป็ นใครเลยไม่ทนั ได้ ถามว่าท่านเอามา

จากไหน” ผมว่าตามจริงก่อนจะนึกขึ ้นได้ “แต่คณุ แม่ไม่ได้ สืบเรื่ องกานต์หรอกนะ พี่รับรองได้ ”

น้ องส่งยิ ้มให้ ผม อ่อนหวานชวนให้ เบาใจ “ผมเชื่อครับ”

“กานต์” ผมกดปลายจมูกลงบนกลุม่ ผมนุม่ หอม สูดดมเข้ ามาเต็มปอด “พี่อยากไปเจอครอบครัว

ของกานต์”

กระต่ายน้ อยไม่ได้ เงยหน้ ามองผม สองมือนุม่ นิ่มกอดผมไว้ แน่น

“คนอื่นอาจจะรู้ว่าเราเป็ นอะไรกันผ่านข่าว แต่พี่อยากเข้ าไปทาอะไรให้ มนั ชัดเจน” คุณนายท่าน

ป่ านนี ้คงเสาะหาฤกษ์งามยามดีจบั กระต่ายมัดเข้ าตระกูลแล้ ว “พี่อยากไปเจอคุณพ่อคุณแม่ของกานต์แล้ ว
บอกว่าพี่รักกานต์แค่ไหน พี่ดแู ลกานต์ได้ และพี่อยากมีกานต์อยูใ่ นทุกช่วงเวลาของพี่ ”

“นี่สารภาพรักกันหรื อครับ”
 น้ องถามเสียงอู้อี ้ในอก ซุกหน้ าราวกับจะมุดเข้ าไป คาพูดคาจาทาเอาผมนึกทวนคาพูดตัวเองแล้ ว
พานเขินไปด้ วย

“ผมชอบมากกว่าคาว่ารักของพี่รันเมื่อก่อนอีกนะครับ”

“คนดี” ผมกอดตอบน้ องจนแทบจะหลอมเป็ นเนื ้อเดียว เข้ าใจดีวา่ น้ องหมายถึงอะไร

ผมเข้ าหาน้ องเพราะอยากได้ คคู่ วงที่รูปร่างหน้ าตาถูกอกถูกใจ แต่แรกไม่เข้ าใจว่าทาไมพอน้ องไม่

เล่นด้ วยผมถึงไม่ยอมแพ้ คิดแค่วา่ อาจเป็ นเพราะสัญชาตญาณหมาป่ าในตัวที่เห็นเหยื่อหนีจงึ ต้ องล่า
เพราะแค่อยากเอาชนะเท่านัน้ ทังที ้ ่ความจริงแล้ วไม่ใช่เลย

ผมอาจรักน้ องแต่แรก แค่ไม่ร้ ูสกึ ตัวเท่านัน้

“เรามาอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยนะ”

กระต่ายน้ อยงับผมครับ เข้ าเต็มอกเลย!

ยังไม่ทนั จะโวยวายคนในอ้ อมแขนกลับดันตัวขึ ้นมา ส่งยิ ้มให้ ตาพราวดูแวววาวแปลกประหลาด

ก่อนริมฝี ปากนุม่ นิ่มจะทาบทับแลกเปลี่ยนความอบอุ่นอ่อนหวานอยูน่ านสองนาน กระต่ายน้ อยยังคงจูบได้
นุม่ นวลที่สดุ หวานเสียจนผมแทบสาลักความสุข

เราจ้ องตากันอย่างนัน้ กระทัง่ หน้ าผากของเราแนบสนิทกัน

“ขอผมบอกที่บ้านก่อนนะครับ แล้ วเราไปหาพวกท่านด้ วยกัน”

 ผมยิ ้มให้ กบั คาพูดนัน้ ก่อนจะยิ ้มกว้ างเมื่อน้ องเอ่ยประโยคต่อมา คึกคักมากครับขอบอก

“วันนี ้ไปค้ างห้ องผมนะครับ ผมอยากง้ อพี่รันอีก”

“แล้ วพี่ได้ อยู่บนหรื อเปล่า” ใจผมมันคิดดีได้ ไม่เกินสามนาทีหรอกครับ สันดานพาวกกลับไปหาเรื่ อง

พวกนี ้ทุกที ตอนนี ้ภาพน้ องกาลังครางอะอร๊ างอยูใ่ ต้ ตวั ผมมันทาเอาต่อมคนดีที่พอจะมีอยูบ่ ้ างหยุดทางาน
กะทันหัน อยากเปิ ดวาร์ ปไปห้ องน้ องเดี๋ยวนี ้เลย

กระต่ายน้ อยเอียงคอมองด้ วยรอยยิ ้ม เราจูบกันอีกครัง้ ดูดดื่มมากขึ ้น ยัว่ เย้ ามากขึ ้น ทาให้ ร่างกาย
ร้ อนระอุยิ่งขึ ้น น้ องช่างยัว่ ด้ วยการกัดริมฝี ปากล่างผมเบาๆคล้ ายอยากให้ ผมลุกขึ ้นมากลายร่างเสียตรงนี ้
น ้าเสียงสัน่ พร่าตอบที่หอบหายใจน้ อยๆ

“พี่รันได้ อยู่บนแน่นอนครับ”
 ตอนที่ 18 : ให้ พ่ ีรันอยู่บนทัง้ คืนเลย

ถ้ าทาได้ ผมจะไม่รีบปาดซ้ ายปาดขวา จูงมือน้ องขึ ้นลิฟต์แล้ วระดมจูบตังแต่

้ ตรงนันไม่
้ เกรงใจ
สายตาใครทังสิ
้ ้น อาจเพราะผมตื่นเต้ นมากไปที่จะได้ กลับไปในโพสิชนั่ ที่ถนัดและปรารถนาให้ เป็ นแบบนัน้
แต่แรกเลยค่อนข้ างจะควบคุมความยินดีไม่ได้

ถ้ ากลืนน้ องลงท้ องไปเลยได้ ผมก็ทาแล้ วครับ

น้ องเงยหน้ ารับจูบผมให้ ลึกซึ ้งยิ่งขึ ้น ร้ อนแรงขึ ้นทบทวีเมื่อกระต่ายน้ อยออดอ้ อนเร่งเร้ าให้ อยาก
กลืนกิน เสียงลิฟต์ดงั เมื่อถึงชันที
้ ่ต้องการเหมือนเป็ นมือที่สะกิดให้ เราแยกจากทังที ้ ่ลมหายใจยังกระชัน้

ผมแทบจะอุ้มน้ องพุง่ ออกจากลิฟต์ อันที่จริงต้ องพูดว่าผมอุ้มน้ องออกจากลิฟต์โดยไม่สนสายตา

ของคนที่ยืนรออยู่หน้ าลิฟต์แม้ แต่น้อย

ปิ ดประตูลงได้ ก็รีบวิ่งหมายจะเข้ าห้ องนอนแต่หางตาดันเหลือบเห็นโซฟา วางกระต่ายน้ อยลงบน

โซฟาตัวใหญ่ที่เราเคยนัง่ เล่นด้ วยกัน ทังที
้ ่เรายังไม่ได้ ถอดรองเท้ าแต่เสื ้อกลับปลิวหายไปแล้ ว ผมทาบ
ตัวเองลงไปบนผิวกายขาวละเอียด ลูบไล้ ฝ่ามือเพลิดเพลินกับความนุม่ ลื่น

เจ้ าตัวเล็กเนื ้อตัวสัน่ สะท้ านเมื่อผมสะกิดตุม่ ไตแดงน่าขบกัด เสียงครางอืออาแผ่วเบาในลาคอยาม

ที่เราจูบกันทาให้ ผมลาพองใจ

ทันทีที่ผละริมฝี ปากจากกันน้ องกลับดันผมออก เจ้ าตัวให้ ผมนัง่ ลงบนโซฟาแต่ตนเองกลับทิ ้งตัวลง

ตรงหว่างขาผม ภาพแบบนี ้ มุมแบบนี ้ทาให้ อดยกยิ ้มไม่ได้ กระต่ายน้ อยจอมยัว่ ยกรอยยิ ้มเล็กน้ อยก่อนแลบ
เลียริมฝี ปาก
 “ให้ ผมง้ อก่อนนะครับ”

ผมไม่ตอบรับแต่เป็ นฝ่ ายรูปซิบให้ น้องเอง ฝ่ ามือนุม่ รูปทังกางเกงยี

้ นส์และชันในผมออกไปกองกั
้ บ
พื ้นแต่กลับไม่ยอมถอดรองเท้ าให้ น้ องเพียงใช้ สายตาจ้ องมองท่อนเนื ้อที่กาลังตื่นตัว ไม่ได้ แตะต้ องแต่ผม
เหมือนรู้สกึ เหมือนถูกสายตานันโลมเลี
้ ยจนยิ่งแน่นไปหมด

ปลายนิ ้วเรี ยบเนียนที่แตะลงตรงหน้ าท้ องทาเอาเสียววูบ มันลากลงตามแอ่งสะดือ จงใจละเลยความแข็ง

ขืนไปอย่างร้ ายกาจก่อนดอดไปเล่นกับเจ้ าลูกบอลสองลูก ผมกัดปากแน่นเมื่อน้ องช้ อนตาขึ ้นมองพลางกัด
ปาก จากกระต่ายน้ อยใสซื่อกลายเป็ นกระต่ายยัว่ สวาทและผมคงเป้นหมาป่ าที่ยินดีเดอนเข้ าไปให้ กระต่าย
กินถึงปาก

ริมฝี ปากนุม่ ทว่าอุ่นจนเกื อบร้ อนแทบลวกเมื่อน้ องกดจูบลงตรงส่วนหัวของเอ็นเนื ้อที่กาลังสัน่ ระริก ความ

นุม่ อุน่ เคลื่อนไปทัว่ ความยาวเหมือนจะหยอกล้ อกัน ผมอยากจับน้ องอ้ าปากออกแล้ วยัดความอึดอัดให้ ถึง
คอ จนดวงตากลมโตปริ่มน ้าแล้ วทะลักทลายในโพรงปากอุน่ ร้ อนนัน่

แค่คิดก็แทบแข็งเป็ นหินแล้ วครับ

ผมซี ้ดปากเมื่อน้ องครอบปากลงบนส่วนหัวแล้ วดูดแรงๆ เหมือนดูดน ้าหวาน มือนุม่ กาตรงส่วนโคนแล้ วรูด

รัง้ ไม่ทะนุถนอมสักนิด ทังรุ้ นแรงรัวเร็วเช่นเดียวกับแรงดูดดุนที่เพิ่มมากขึ ้น เหมือนเห็นสวรรค์รออยูต่ รงหน้ า
ถ้ าไม่ตดิ ว่าบางส่วนในร่างกายดันอยากได้ มากกว่านี ้ทังที
้ ่เกิดมาไม่เคยเป็ นมาก่อนไม่ว่ากับคูค่ วงคนไหน

ผมเด้ งเอวใส่น้องเมื่อได้ ยินเสียงดังบ๊ วบ ตาแทบลืมไม่ขึ ้นทังที

้ ่อยากจ้ องมองใบหน้ านันใจจะขาด
้ น้ องต้ อง
กาลังทาหน้ าตาน่ารักน่าเอาแน่ๆ แต่การง้ อแบบนี ้มันดีเกินไป ดีกว่าตอนที่อยู่ในบ้ านเสียอีก

“อื ้อ! ” ใจผมอยากดันหน้ าน้ องออก แต่มือกลับกดศีรษะเล็กๆ นัน่ เข้ าหา เป็ นฝ่ ายกระแทกกระทันความอุ
้ น่
ร้ อนจนฉ่าโพรงปากโดยที่น้องเองก็ไม่ยอมผละหนีออกมา เหลือบตามองยังเห็นกระต่ายน้ อยพยายามจะ
กลืนมันลงไป

น่ากินโคตร!
 “อร่อย...” กระต่ายน้ อยส่งยิ ้มให้ ผมทังที
้ ่ริมฝี ปากยังเปื อ้ นน ้ารัก คนตัวเล็กเลื่อนมือมาจับหน้ าผม
แน่นแล้ วแลกเปลี่ยนความเฝื่ อนฝาดในเรี ยวปากนุม่ ชื ้น

ผมอุ้มน้ องขึ ้นมานอนบนเตียงแล้ วคร่อมทับไว้ กนั ไม่ให้ คนผิดสัญญา ส่งมือขวาไปแตะต้ องส่วนอ่อนไหวที่

แข็งขืนจนแทบจะดันกางเกงออกมาตังแต่ ้ ตอนที่ใช้ ปากให้ ผมแล้ ว ผมผละจากจูบที่น้องเริ่มมากระซิบข้ าง
ใบหูเล็กดูนมุ่ นิ่ม

“แข็งทังที
้ ่พี่ยงั ไม่ได้ แตะเลยนะ” กระต่ายน้ อยเอียงใบหน้ าหนี เจ้ าตัวคงเขินจัดจึงส่งปลายนิ ้วมายุม่ ย่ามกับ
หน้ าอกผม จิกดึงจนเสียวสะท้ านไปหมด

ผมใช่จะยอมน้ อยหน้ า ปลดกางเกงกับบ็อกเซอร์ น้องออกจนท่อนล่างเปิ ดเปลือยขาวโพลน จับเอ็น

เนื ้อร้ อนไว้ เป็ นตัวประกันในกามือ ออกแรงรูดรัง้ สลับกับกดส่วนปลายหนักๆ จนปริ่มน ้าเหนอะหนะ
กระต่ายน้ อยหลุดเสียงครางออกมาแผ่วเบา ปลายนิ ้วนิ่มไล้ ไปทัว่ แผ่นหลังผมดูเคลิบเคลิ ้ม เห็นแบบนันจึ
้ ง
วางใจลงมาละเล่นกับส่วนอ่อนไหวในมือแทน

เมื่อกี ้น้ องใช้ ปากให้ ผมก็อยากทาให้ น้องบ้ าง

ให้ ร้ ูวา่ ผมเองก็เก่งไม่แพ้ กนั

ผมก้ มลงตรงหว่างขาน้ อง สะกิดส่วนปลายอย่างนึกเอ็นดูเมื่อมันผงกหัวรับซ ้ายังเริ่มร้ องไห้ ออกมาอย่าง

หนักดูแล้ วเหมือนไอศกรี มที่กาลังละลายเพราะความร้ อน ไล้ ปลายลิ ้นจากโคนจนสุดความยาวแล้ วจึง
ละเลงลิ ้นลงบนส่วนหัว อาจเพราะตังใจมากเกิ
้ นไปจึงไม่ทนั รู้สกึ ตัวว่าอิริยาบถของน้ องเปลี่ยนไปเล็กน้ อย

แต่นนั่ ไม่ใช่เรื่ องสาคัญเท่าฝ่ ามือที่แทรกในเส้ นผมของผมและออกแรงกดลงเบาๆ

น้ องกาลังอยากมาก

เอวเล็กๆ กาลังกระตุกชวนให้ อยากใส่นิ ้วลงไปในช่องทางที่ซอ่ นเร้ นนัน่ เหลือเกิน แต่ผมอยากลองทาให้ น้อง

แตกก่อนสักครัง้ ปลายนิ ้วช้ อนลูกบอลสองลูกขึ ้นมาคล ้าคลึงจนมันเปรอะเปื อ้ นน ้าหวานที่ไหลเยิ ้ม
ผมครอบปากลงไปแต่ดนั กลืนตัวตนแข็งแรงไม่มิด รู้สึกคับแน่นไปหมดจนหายใจแทบไม่ออก ตังใจจะถอน้
ปากออกเล็กน้ อยแต่ฝ่ามือที่เคยลูบไล้ เส้ นผมกลับออกแรงกดจนเงยหน้ าไม่ขึ ้น ลมหายใจกระชันน
้ ้าตาปริ่ม
เมื่อเกือบจะสาลัก เหลือบมองเห็นน้ องขบกรามแน่นมองมาด้ วยสายตาดูอนั ตราย

“เปิ ดคอสิครับ” น้ องว่าอย่างนันท

้ าให้ ผมต้ องพยายามอ้ าปากให้ กวางขึ ้น เปิ ดลาคอรับเอาของน้ องเข้ ามา
ทังหมด
้ กลิ่นคามกามารมณ์อบอวลในปากจนข้ างล่างเต้ นตุบ ยอมรับว่าการใช้ ปากให้ น้องกระตุ้นอารมณ์
ผมเหลือเกินเมื่อน้ องมองมาเหมือนทนไม่ไหวอีกแล้ ว

“เปิ ดคอสิครับ” น้ องว่าอย่างนันท

้ าให้ ผมต้ องพยายามอ้ าปากให้ กวางขึ ้น เปิ ดลาคอรับเอาของน้ อง
เข้ ามาทังหมด
้ กลิ่นคามกามารมณ์อบอวลในปากจนข้ างล่างเต้ นตุบ ยอมรับว่าการใช้ ปากให้ น้องกระตุ้น
อารมณ์ผมเหลือเกินเมื่อน้ องมองมาเหมือนทนไม่ไหวอีกแล้ ว

“อื ้อ! ” ผมส่งเสียงประท้ วงเพราะรู้สกึ ถึงบางสิ่งที่เกลี่ยอยู่ตรงก้ น มันไล้ วนเนิบช้ าคล้ ายจะเข้ ามาแต่ก็คล้ าย
จะเป็ นเพียงการหยอกล้ อ

เพียงผมทาท่าดิ ้นรนขัดขืนคิดจะหันไปดุ เจ้ าสิ่งนันเข้

้ าแทงพรวดเข้ ามาจนเจ็บเสียด เหลือบตามองน้ องยัง
เห็นคนยิ ้ม แววตาเป็ นกระกายหมายมาดทังที ้ ่เหงื่อซึมเต็มกรอบหน้ า

วูบหนึง่ เหมือนเห็นสิงโตร้ ายกาลังจับจ้ องมา

“แค่นิ ้วเองครับ” อาจเพราะเห็นว่าผมตกใจน้ องจึงเอ่ยบอก แต่นนั่ ใช่ประเด็นไหม ผมพยายามขยับสะโพก

หนีแต่กลับถูกปลายนิ ้วกระแทกเข้ าแรงๆ ซ ้ามือคนยังกดหัวให้ รับเอาท่อนเนื ้อร้ อนเข้ าปากไม่หยุด

“ส่ายก้ นยัว่ กันหรื อครับ”

ไม่ได้ ยวั่ !

อยากเถียงใจจะขาดแต่มนั คับปากพูดไม่ได้ ผมส่งสายตาสื่อสารบอกเป็ นนัยว่าไหนจะให้ อยู่บน แล้ วถ้ าอยู่

บนทาไมถึงมายุง่ กับก้ นผมล่ะครับ!
ปลายนิ ้วถูกเพิ่มเป็ นสอง และน้ องดันเป็ นคนความจาดี พวกมันถูไถกับผนังภายในราวกับกาลังสารวจแต่
กลับกระแทกโดนจุดกระสันที่ทาให้ ก้นลอยโด่งทุกครัง้ ที่ขยับ ผมไม่ร้ ูเลยว่าตัวเองกาลังเปิ ดทางให้ น้องเข้ า
มาได้ สะดวกจนเมื่อได้ ยินเสียงน้ องหัวเราะ

“อยากมากแล้ วหรื อครับพี่รัน”

ผมไม่มีแรงจะไปเถียงน้ องแล้ วครับ เรี ยกว่าไม่มีปัญญาจะถูกกว่า รี บห่อปากแล้ วดูดให้ แรงหวังให้ น้องเสร็จ

คนจะได้ ชะงัก แล้ วคราวนี ้ผมจะได้ พลิกเกม แต่ไม่ร้ ูทาไมน้ องถึงทนได้ ขนาดนี ้ทังที
้ ่ก็แข็งจนไม่ร้ ูจะแข็งยังไง
แล้ ว ผมสะดุ้งจนน ้าตาเล็ดเมื่อนิ ้วที่สามถูกยัดเข้ ามา มันไม่ได้ เข้ ามาเปล่าๆ กลับช่วยสองนิ ้วที่เข้ ามาก่อน
รังแกจนตัวกระตุก เสียดเสียวเสียจนต้ องแอ่นสะโพกรับ

ผมไม่มีแรงจะไปเถียงน้ องแล้ วครับ เรี ยกว่าไม่มีปัญญาจะถูกกว่า รี บห่อปากแล้ วดูดให้ แรงหวังให้

น้ องเสร็จ คนจะได้ ชะงัก แล้ วคราวนี ้ผมจะได้ พลิกเกม แต่ไม่ร้ ูทาไมน้ องถึงทนได้ ขนาดนี ้ทังที
้ ่ก็แข็งจนไม่ร้ ูจะ
แข็งยังไงแล้ ว ผมสะดุ้งจนน ้าตาเล็ดเมื่อนิ ้วที่สามถูกยัดเข้ ามา มันไม่ได้ เข้ ามาเปล่าๆ กลับช่วยสองนิ ้วที่เข้ า
มาก่อนรังแกจนตัวกระตุก เสียดเสียวเสียจนต้ องแอ่นสะโพกรับ

“อา...ลามกจังเลย” กระต่ายน้ อยว่าเสียงแหบพร่า มือที่กดหัวผมอยูเ่ ปลี่ยนเป็ นเชยคางให้ มองตากัน มัน

พร่ามัวไปหมดเมื่อสองตาถูกเคลือบด้ วยน ้าใส

“ปากบนกินของผม ปากล่างก็กินนิ ้วผม” ปลายลิ ้นสีสดแลบเลียริมฝี ปาก ผมร้ อนผ่าวไปทังร่้ าง

“อื ้อ! ” ผมกระตุกไปทังตั

้ วเมื่อน้ องจงใจกระแทกนิ ้วเข้ ามาแรงๆ “อ๊ า..”

คายความร้ อนแข็งขึงออกแล้ วทิ ้งหัวลงไปทันทีที่น้องปล่อยมือ สองตายังเห็นท่อนเนื ้อร้ อนที่เมื่อครู่ผมตังใจ

้
จะการาบอยู่ตรงหน้ าชิดกับริ มฝี ปาก กระต่ายน้ อยถอนนิ ้วออกไปแล้ ว ความรู้สึกเคว้ งคว้ างเหมือนถูกทิ ้งไว้
กลางทางจูโ่ จมจนน ้าตาไหล

“อย่าเพิ่งร้ องสิครับ” น้ องดึงผมขึ ้นมาให้ คร่ อมทับตัวเองที่กาลังเอนพิงหัวเตียง รอยยิ ้มหวานใสคล้ ายจะร้ าย

กาจขึ ้น “มาทาตามสัญญาเร็ ว”
 “พี่...อยู่บน” ใช่ ผมอยากอยู่บน แต่ก็อยากให้ ทอ่ นไฟของน้ องเข้ ามาอยูใ่ นตัวเหมือนกัน ความวูบ
โหวงมันทาให้ ด้านในคันไปหมด

“อา...ครับ” กระต่ายน้ อยจับให้ ผมนัง่ คร่อมตรงกับตัวตนที่ตงตรง

ั ้ จรดอยูต่ รงทางเข้ าที่ผมรู้วา่ กาลังขมิบถี่
แค่ไหน

มันบอกว่าต้ องการ อยากได้ ของน้ องเข้ ามาลึกๆ

“ค่อยๆ กดลงมา...แบบนันแหละครั
้ บ” สะโพกถูกกดลงให้ รับความร้ อนจนแทบจะเผาร่างได้ เข้ ามา เจ็บจน
เสียดอยากลุกหนีแต่กลับถูกดึงรัง้ ลงเรื่ อยๆ จนได้ แต่อ้าปากหอบเอาอากาศเข้ าปอด ยังไม่ทนั ตังตั
้ วคน
กระเด้ งเอวเข้ ามาจนได้ แต่บิดกายหนี เสียแต่สะโพกไม่รักดีกลับหยัดรับประสานจังหวะ

ผมยันมือกับอกน้ อง โยกกายขยับไหวอยูบ่ นตัวน้ องรับความเสียดเสียวที่ตีขึ ้นมาจนแทบจะลืมไปหมดว่า

ความจริงแล้ วตัวเองอยากอยูบ่ นมากแค่ไหน

“ผมจะให้ พี่รันอยูบ่ นทังคื

้ นเลย”

ผมกัดปากพยายามกลันเสี
้ ยงเมื่อกระต่ายน้ อยยังคงโจมตีที่จดุ เดิมไม่เปลี่ยน ซ ้ายังแกล้ งดึงเอวผมขึ ้นสูง
แล้ วกดลงแรงๆ อยากจะมองดุแต่กลับทาได้ แค่เชิดหน้ าแล้ วร้ องออกมาเต็มเสียง

ถึงจะเสียวเหมือนกัน...แต่นี่มนั คนละบนแล้ ว!
 ตอนที่ 19 : ตอนคั่นเวลา ของขวัญวันคริสต์ มาส

ใจผมเหมือนจะหลุดออกมานอกอก มันเต้ นดังเสียจนนึกอายคนที่นงั่ อยูบ่ นตัก ดวงหน้ าน่ารักซับสี

เลือดเล็กน้ อย น่าเอ็นดูเสียจนลาคอแห้ งผากอยากจะพลิกไปดูเอ็นเสียเดี๋ยวนี ้เลย

กระต่ายน้ อยตาปรอย ปากแดงยัว่ ตาเม้ มแน่นเมื่อผมลูบฝ่ มือไปตามความเนียนลื่นมือของต้ นขานุม่

ขอซุกซนนิดหน่อยด้ วยการไล้ ปลายนิ ้วแหย่เข้ าไปตรงชายกระโปรงสีขาวปุกปุย มองผิวขาวที่โผล่พ้นชุดสี
แดงชวนร้ อนไปทังตั
้ ว

แซนตี ้สุดยอด!

“พี่รันครับ” น้ องเรี ยกผมเสียงสัน่ ดวงตาสีฟ้าน่าหลงใหลยังสัน่ สะท้ านเช่นเดียวกับลมหายใจที่คล้ าย

จะเร็วขึ ้นนิดหน่อย

“ว่าไงครับคนดี” ผมกระซิบข้ างใบหูเล็ก จงใจเป่ าลมหายใจลงไปเบาๆ

น้ องเอียงหน้ าหนี วางมือข่มขูล่ งบนหน้ าท้ องผม ทุบเบาๆเหมือนกับจะช่วยนวดกันอย่างนันแหละ

้

“ไปฉลองคริสต์มาสกันครับ ผมจัดโต๊ ะเสร็จแล้ ว”

กระต่ายน้ อยขี ้อ้ อนจนดูคล้ ายกับแมวน้ อยจอมยัว่ เคลื่อนตัวลงจากตักผมทังที

้ ่เจ้ าตัวเป็ นฝ่ ายกระโจน
ขึ ้นมาแท้ ๆกลับไม่ยอมจ่ายค่านัง่ เลย จับจูงมือผมออกจากห้ องทางาน ไม่ร้ ูวา่ ทาไมถึงกล้ าใส่ชดุ แบบนี ้เดิน
ตามทางเดินบ้ านได้
 จะว่าไปบ้ านก็เงียบผิดปกติ

“ไม่มีใครอยูห่ รอกครับ” น้ องว่าอย่างนันเหมื

้ อนจะรู้วา่ ผมมองหาคน “คุณแม่ออกไปทานข้ าวกับคุณรุน
ส่วนพวกแม่บ้านก็กลับตึกเล็กกันไปแล้ ว”

ผมร้ องอ้ อในลาคอ รู้สกึ เหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างในรูปประโยคนัน้ แต่เพราะฝ่ ามือที่กระชับแน่นขึ ้น

ของน้ องกับแสงไฟที่หรี่ ลงเรื่ อยๆดึงดูดความสนใจออกไปเสียก่อน

น้ องพาผมมาที่ระเบียงของชันสอง
้ มันเป็ นระเบียงของห้ องหนังสือที่แต่ก่อนผมชอบมานัง่ เล่นบ่อยๆ
จากมุมนี ้สงบมากแต่ก็มองเห็นโรงแรมฝั่ งตรงข้ ามไกลๆได้ เหมือนกัน จัดว่าเป็ นวิวที่ดีมากถ้ าได้ นงั่ มองตอน
กลางคืน

ตรงระเบียงค่อนข้ างมืด น้ องพาผมไปนัง่ บนเก้ าอี ้สีขาวแล้ วจึงนัง่ ลงตรงข้ าม เรามองกันผ่านเปลวเทียน

สามเล่มที่ตงอยู
ั ้ ่ตรงกลางโต๊ ะ อาหารหน้ าตาน่าทานวางอยูต่ รงหน้ าพร้ อมด้ วยไวน์แดงกลิ่นหอม

“ผมขอให้ คณ
ุ แม่ชว่ ยสอนให้ ไม่ร้ ูวา่ จะถูกปากพี่รันหรื อเปล่านะครับ”

น้ องว่าเหมือนละอาย ผมจึงได้ มองอาหารตรงหน้ าอย่างจริงจัง ทุกอย่างเป็ นของที่ผมชอบทังนั ้ น้

กระต่ายน้ อยช่างเอาใจใส่ น้ องทาอาหารไม่เก่งแต่ก็ยงั ลงมือทาเอง ในวันสาคัญแบบนี ้ก็ยงั อยู่กบั ผม

“พี่รันลองทานนะครับ”
 ต่อให้ รสชาตจะด้ อยกว่าของคุณนายท่านสักแค่ไหน แต่พอน้ องเป็ นคนทาแถมยังจ้ องตอนผมตัดสเต็ก
แซลมอนเข้ าปากอย่างลุ้นระทึกกลับทาให้ ร้ ูสึกว่าอาหารมื ้อนี ้พิเศษกว่ามื ้อไหนๆ ผมมัน่ ใจว่าต่อให้ วนั หนึง่
แก่จนความจาเลอะเลือนก็ยงั สามารถจาได้ ว่าน้ องทาอะไรเพื่อผมบ้ างในวันนี ้

“อร่อยมากครับ” ผมยิ ้มให้ น้อง มองรอยยิ ้มเจิดจ้ าระบายทัว่ ใบหน้ าน่ารักจนใจเต้ นตึกตัก

เราทานอาหารด้ วยกัน พูดคุยกัน ช่วยกันเก็บล้ างจานชามเหมือนครอบครัว จิบไวน์ชมทิวทัศน์ยามค่า

คืนของคืนเทศกาลที่มีมานาน ผมไม่มนั่ ใจว่าเทศกาลนี ้เกิดขึ ้นมาได้ ยงั ไง และยังคงอยู่ได้ ยงั ไงในยุคที่มนุษย์
ยึดถือเพียงวิทยาศาสตร์ แต่นนั่ คงเป็ นอีกหนึง่ มนตร์ ขลังที่ทาให้ ผมตกอยูใ่ นห้ วงความสุขแบบนี ้

ผมเหลือบมองกระต่ายน้ อยที่เอนตัวพิงพนักเก้ าอี ้ ท่าทางผ่อนคลายดูจะยัว่ ยวนโดยไม่ร้ ูตวั เมื่อ

กระโปรงของชุดแซนตี ้มันถกขึ ้นมาถึงต้ นขาอวดความขาวผ่องใต้ แสงเทียนวับแวม ผมกลืนน ้าลายอึกหนึ่ง
ลงคอแก้ กระหาย เหมือนอากาศรอบตัวจะร้ อนขึ ้นนิดหน่อยจนต้ องขยับตัว ก้ มลงจิบไวน์พยายามละสายตา
จากต้ นขาน่าลูบ

น้ องเลื่อนเก้ าอี ้ให้ หนั หน้ าไปทางระเบียงเต็มตัว แผ่นหลังขาวเนียนจากชุดแซนตี ้โคตรยัว่ โผล่ให้ เห็นนิด
หน่อยจนต้ องเร่งจิบไวน์แก้ กระหายขึ ้นไปอีก เห็นนัยน์ตาสีฟ้าเหลือบมองมาเหมือนแลเห็นประกายหยอก
ล้ อในดวงตางดงามคูน่ นั ้

ผมวางแก้ วไวน์ลงบนโต๊ ะ ลุกขึ ้นยืนเต็มความสูงแล้ วเท้ าแขนลงกับระเบียง ยกมือขึ ้นเท้ าคางเสสายตา

จังจ้ องเจ้ าตัวเล็กที่ยงั ทาท่าไม่ร้ ูสกึ รู้สา

ยัว่ มายัว่ กลับไม่โกงครับ!

 คิดหรื อครับว่าไม่ร้ ูวา่ การที่กระต่ายน้ อยแต่งตัวแบบนี ้มาเพื่ออะไร นอกจากจะยัว่ ให้ ของขึ ้นจนอาจ
พลาดพลังพุ
้ ง่ เข้ าไปจับถอดหาเรื่ องให้ ตวั เองโดนกดโดนลงโทษโดยชอบธรรมแล้ วจะมีอะไรได้ อีก ผมไม่มี
ทางพลาดแบบนันอี ้ กแน่นอน

กระต่ายน้ อยเจ้ าเล่ห์ลงทุนยัว่ มาขนาดนี ้ ผมเองก็จะไม่น้อยหน้ าแน่นอน

แต่อย่าหวังว่าคืนนี ้จะได้ กินผมเลยครับ จะทาให้ เสียใจจนต้ องยอมอ่อนข้ อให้ ผมได้ ชิมสักครัง้ แน่นอน!

ยังไงหมาป่ าก็ต้องเจ้ าเล่ห์กว่าอยูแ่ ล้ ว ผมมัน่ ใจ!

สังเกตเห็นสายตากระตายน้ อยลามไล้ ไปทังตั

้ วเหมือนถูกใช้ แทนมือที่ป่ายปะไปทัว่ ร่างกายชวนร้ อนวูบ
วาบไปหมด ปากน้ องยังจิบไวน์แต่ผมรู้สึกเหมือนถูกเลียไปทังตั
้ ว เสียววูบในท้ องน้ อยจนต้ องขยับตัวอย่าง
อึดอัด

แต่นี่เรี ยกว่าสาเร็จไม่ใช่หรื อ ผมทากระต่ายน้ อยของขึ ้นขนาดนี ้ ถ้ าเล่นตัวสักหน่อยน้ องต้ องยอมแน่!

น้ องวางแก้ วลงบนโต๊ ะแล้ วเดินมาหยุดยืนข้ างผม เจ้ าตัวเล็กช่างอ่อนเดียงสา เป็ นฝ่ ายยื่นหน้ าเข้ ามา
จูบเชื ้อเชิญ ผมต้ องพยายามไม่ให้ เผลอคล้ อยตามยามคนผละจูบออกมองกันตาเชื่อม ฝ่ ามือเล็กไล้ ไปตาม
บันท้
้ ายนวดคลึงชวนสะท้ าน

ส่งยิ ้มให้ น้อง น้ องยิ ้มกลับมา ผมรี บพลิกตัวแล้ วทาท่ายืดเส้ นยืดสายเหมือนเมื่อยเสียเต็มประดา ทัน
เห็นกระต่ายน้ อยหน้ าเหวอไปนิดหน่อยก่อนจะทาตาวาววับท่าทางเหมือนอยากพุง่ เข้ ามาขย ้ากันเต็มที่

ผมหัวเราะในลาคอ เหยื่อติดกับแล้ วครับ

 “ขอบคุณสาหรับอาหารนะครับ พี่ชอบมากเลย” ผมเกลี่ยปลายนิ ้วลงกลางฝ่ ามือนิ่ม หมุนวนเป็ น
วงกลม ตาประสานตาแต่ยงั เหลือบเห็นบางอย่างพองฟูจนดันกระโปรงตัวสันของชุ
้ ดแซนตี ้ให้ โป่ งนูน

ผมกลืนน ้าลายลงคอยามที่ร้ ูสกึ ว่าเจ้ าส่วนนันดู

้ ดงึ ดูดเหลือเกิน “พี่ขอตัวไปทางานก่อนเนอะ”

“พี่รัน” น้ องดึงมือผมไว้ เรี ยกเสียงละห้ อย กระต่ายน้ อยจับมือผมให้ แตะลงที่หลังคอตัวเอง “ไม่แกะ

ของขวัญก่อนหรื อครับ”

ผมสะดุดลมหายใจตรงนัน้ แทบจะลืมไปแล้ วว่าตังใจจะท

้ าอะไรเมื่อปลายนิ ้วเกี่ยวโดนริบบิ ้นด้ านหลัง
เพียงกระตุกทีเดียว ชุดแซนตี ้ด้ านบนก็หลุดลงกองกับพื ้น อวดหน้ าท้ องขาวน่ากัด

แล้ วทาไมน้ องต้ องใส่เกาะอกครับ กระต่ายไม่จาเป็ นต้ องใส่เกาะอกเข้ าใจไหม!

“พี่รัน...” กะพริ บตาอีกที เนื ้อตัวนุม่ นิ่มก็เบียดเสียดเข้ ามาจนแทบจะไร้ ชอ่ งว่าง

โต้ ตอบน้ องไม่ได้ ปากผมถูกปิ ด วิญญาณถูกเชื ้อเชิญด้ วยรสจูบหวานล ้าทว่าแอบแฝงด้ วยความ

กระสันอยากชวนเร่าร้ อน ร่างกายบดเบียดเสียดสีให้ จดุ นันเคล้
้ าคลึงเข้ าด้ วยกัน รู้ตวั อีกทีผมก็ถกู ฉุดให้ นงั่
ลงบนตักน้ องแล้ ว

ส่วนร้ อนฉ่าถูกน้ องปลดเปลื ้องออกมาจนเสียดสีกนั โดยตรง วูบวาบเสียจนตัดใจลุกเพื่อเดินหนีไม่ได้

เลย จาใจต้ องถูกน้ องปรนเปรอท่านัน้ ตังใจว่
้ าปลดปล่อยให้ สมองโล่งเมื่อไหร่จะรี บจูบน้ องแล้ วลุกกลับห้ อง
ทางานให้ กระต่ายขาดใจ
 ริมฝี ปากที่เพิ่งบดจูบผมเมื่อกี ้งับลงตรงยอดอกเต็มแรง แม้ จะผ่านเนื ้อผ้ าแต่ก็แรงจนรู้สกึ ชัดเจน ปลาย
นิ ้วซุกซนผละไปด้ านหลังจนผมสะดุ้งวาบ

“เดี๋ยว...อื ้อ!”

น้ องหัวเราะประชิดริมฝี ปากยามที่เราผละจากกัน เสียงหวานยวนยัว่ จนสัน่ สะท้ าน

“แกะของขวัญแล้ วต้ องรับผิดชอบสิครับ”

สัมผัสลมหายใจร้ อนผ่าวละลงตามซอกคอ ขณะที่ปลายนิ ้วเริ่มระรานจนอยากจะดิ ้นหนี

“พี่รันชอบหรื อเปล่าครับ” ริมฝี ปากนุม่ ขบเม้ มตรงยอดอกจนมันน่าจะบวมเป่ ง “ผมแต่งชุดแซนตี ้ที่พี่

อยากเห็นแล้ ว แถมทาตรงระเบียงที่พี่รันเคยบอกว่าอยากลองทาด้ วยนะครับ”

ผมได้ แต่สา่ ยหน้ า ใจอยากอธิบายมากว่าชุดแซนตี ้นี่อยากเห็นที่สดุ ระเบียงนี่ก็อยากทามากๆ

ย ้าว่าอยากทา ไม่ใช่อยากถูกทาตรงระเบียง!

แถมยังถูกแซนตี ้ทาอีก ชรัณรับไม่ไหว!

“พี่รันชอบจริงๆด้ วยสินะครับ” กระต่ายน้ อยหัวเราะคิกคักยามจับผมรูดกางเกงออกเหลือไว้ แค่เสื ้อ

เท่านัน้
 ก็บอกแล้ วไงว่าอยากทา อยากเป็ นฝ่ ายทาครับ!

“งันคื
้ นนี ้เรามา...ตรงนี ้ทังคื
้ นกันเถอะครับ”

ผมเหลือบมองน้ องไม่ร้ ูวา่ ทาสีหน้ าแบบไหนเจ้ าตัวถึงหัวเราะชอบอกชอบใจ ผมถูกบังคับจิตใจให้ ต้อง

เปลี่ยนท่าอยู่ตรงนันจนกระทั
้ ง่ ได้ ยินเสียงรถคุณนายท่านมาโปรดถึงถูกอุ้มเข้ าห้ อง แน่นอนว่ากว่าจะได้ หลับ
ได้ นอนก็ลว่ งเข้ าวันใหม่ไปได้ สามชัว่ โมง

ตื่นมายังไม่ทนั หายเมาขี ้ตาคลายความอ่อนล้ าก็ถกู จูโ่ จมด้ วยกล่องของขวัญกล่องใหญ่ กระต่ายน้ อย

นัง่ ทาหน้ าซื่อตาใสบ้ องแบ๊ วขณะนวดเอวให้ ผม น้ องบอกว่าตังใจเลื้ อกนานมากความจริงกะจะให้ ตงแต่ ั ้ เมื่อ
คืน แต่เพราะผมดันไปยัว่ จนน้ องของขึ ้นเลยต้ องให้ วนั นี ้ ถึงจะแสลงใจยังไงหรื อไม่เข้ าใจว่าเผลอไปยัว่ ตอน
ไหนก็ยงั ดีใจที่น้องเอาของขวัญมาให้ อยู่ดี ทังที
้ ่เราก็แทบจะตัวติดกันตลอดเวลาไม่ร้ ูวา่ น้ องเอาเวลาไหน
แอบไปซื ้อ

กระต่ายน้ อยน่ารักจริงๆ

“คริสต์มาสนี่ดีจริงๆนะครับ พี่รันว่างันไหมครั
้ บ”

“อื ้ม ดีจริงๆนัน่ แหละ” ผมลงมือแกะของขวัญทังที

้ ่ยงั นอนให้ น้องนวดอยู่ สาบานได้ วา่ ไม่ได้ ดีใจเวอร์ จ
นยิ ้มไม่หบุ ก็แค่อยากทาอะไรน่ารักๆอย่างคนรักกันให้ น้องชื่นใจเท่านัน้

ไม่...เขายอมรับก็ได้ วา่ ดีใจจนยิ ้มไม่หบุ และจะไม่ยอมหุบยิ ้มแน่ถ้าของข้ างในไม่ใช่เสื ้อผ้ าชุดนี ้

 “อะ..ไร?” มองเจ้ าชุดสีน ้าตาลมีขนนุม่ นิ่มแลดูน้อยชิ ้นแบบแปลกๆแถมด้ วยเขาสีแดงอันเล็กน่ารักแล้ ว
รู้สกึ หวาดดลัวชอบกล

กระต่ายน้ อยก้ มลงงับหลังคอผมเต็มแรง พูดน ้าเสียงสดใสขัดกับของที่อยูใ่ นมือผมอย่างยิ่ง

“ชุดเรนเดียร์ ไงครับ” น้ องเลียรอยกันนันเบาๆ

้ ก่อนจุ๊บอีกหนึง่ ที

“คืนนี ้ผมอยากเป็ นซานต้ า...ขี่กวางทังคื

้ นเลย”
 ตอนที่ 20 : ฉันก็แค่ ตามใจญาติเท่ านัน้

กระต่ายน้ อยลางานหนึง่ สัปดาห์ หลังจากที่น้องง้ อและให้ ผมอยูบ่ นทังคื

้ นตามที่เจ้ าตัวว่า ชรัณคิด
ว่าสมควรให้ น้องได้ เรี ยนรู้ภาษาอย่างถูกต้ อง

ก่อนอื่นสมควรสอนคาว่าอยู่บนก่อนเป็ นอันดับแรก ไม่ใช่เอะอะก็ให้ ผมควบขี่อยูค่ อ่ นคืนกระทัง่ สอง

ขาสัน่ ยันพื ้นไม่ไหวแทบจะหงายลงไปกับเตียงน้ องถึงจะยอมหยุด จะอ้ าปากอธิบายทีก็ถกู กระทุ้งเข้ ามาจน
ทังจุ
้ กทังเสี
้ ยว พูดไม่ออกสักคาได้ แต่ครางให้ น้องฟั ง

อับอายมากจนอยากแทรกแผ่นดินหนี!

แค่เอาแต่ครางยังไม่นา่ ปวดใจเท่าน้ องถามอะไรผมดันตอบหมด หมดแบบที่วา่ ไม่มีหมกเม็ด ไม่

เหลือมาดหมาป่ านักรุกสุดเชี่ยวเลยสักนิด

ถามว่าเสียวไหม ปากดันตอบว่าเสียวมาก

ถามว่าเอาอีกไหม ยังดันตอบว่าเอาอีกทังที
้ ่ยงั โยกอยูบ่ นตัวน้ อง

น้ องถามว่าชอบให้ รักแรงๆไหม ไม่ร้ ูสมองไปอยูท่ ี่ไหน เพราะผมดันตอบว่าชอบมาก

ชอบถูกเอาแรงๆที่สดุ !

บัดซบ!
 หลังจากตื่นขึ ้นมาได้ แทบจะขอให้ น้องผลิตยาลบความทรงจาออกมาเลย ดีที่กระต่ายน้ อยไม่ได้
ล้ อเลียนอะไร แค่มองตาพราวแล้ วเลียปากใส่ท่าทางเหมือนอยากเข้ ามาขย ้าเท่านันเอง
้ พวกเราทานข้ าว
เช้ าด้ วยกัน หอบสังขารผมมาส่งถึงห้ องทางานแล้ วจึงยื่นใบลา

น้ องว่าจะไปจัดการเรื่ องทางบ้ านเพื่อพาผมไปพบครอบครัวสักพักแล้ วจะกลับมารับ หากเป็ นแต่

ก่อนผมคงยืดอกเข้ าบ้ านน้ องไหว้ คณุ พ่อคุณแม่แล้ วบอกว่าจะขอลูกชายเข้ าไปเป็ นภรรยาได้ เต็มภาคภูมิ
แต่ตอนนี ้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็ นแฟนสาวที่แฟนหนุม่ เตรี ยมตัวจะพาเข้ าบ้ านไปฝากฝั งเป็ นสะใภ้ เสียแทน

ผมถอนหายใจแรงๆหลังจากสะโพกหายปวดดีแล้ ว ไม่ได้ เดินท่าประหลาดให้ มิเกลมองด้ วยสายตา

ห่วงใยปนขาขัน ไหนจะไม่ต้องถูกสายตาและน ้าเสียงล้ อเลียนของเจ้ าแอรอนตัวบัดซบมาคอยทาให้ ชอกช ้า
ตอกย ้าสถานะบนเตียง

หมกตัวจัดการเอกสาร ลงมือสะสางเรื่ องดอกไม้ เจ้ าปั ญหาที่ค้างคามานาน แน่นอนว่าผมไม่ได้ คดิ

เจอกับเจ้ าของดอกไม้ เพียงส่งกลับไปขอบคุณพร้ อมระบุวา่ ผมกาลังคบกับน้ องและวางแผนสร้ างครอบครัว
เท่านัน้ พอคิดถึงค่อยโทรไปหาน้ อง เห็นหน้ าฟั งเสียงผ่านหน้ าจอก็ดีเหมือนกัน

อย่างน้ อยก้ นก็ยงั ปลอดภัยนะครับ

“ทาไมพี่รันไม่รับเพื่อนแอนนี่ฝึกงานคะ” นี่ก็อีกหนึง่ เรื่ องที่ทาให้ ตอนนี ้ผมรู้สึกปวดหัวมากครับ

ตรงหน้ าผมคือสาวน้ อยน่ารักที่ควรจะน่ารักกว่านี ้ถ้ าเธอไม่เอาแต่ใจและดันเป็ นน้ องสาวแท้ ๆของ

เจ้ าลูกพี่ลกู น้ องตัวดี ถ้ าจะจากันได้ ก็ตวั เดียวกับที่มนั คาบข่าวผิดๆเรื่ องผมกับกานต์ไปฟ้องคุณนายท่าน
ทาเหมือนอยากจะคาบน้ องไปกินจากมือผมอย่างนันแหละ ้
 อ้ อ ผมแถมให้ อีกนิด ลูกพี่ลกู น้ องตัวดีนนั่ ชื่อแอช ตอนนี ้เป็ นหนึง่ ในบอร์ ดบริหารที่อยากจะถีบมัน
ออกไปมากที่สดุ

ทางานดีผมไม่วา่ แต่เหล่มองน้ องนี่นา่ ควักลูกตาทิ ้ง แถมยังเอาน้ องสาวมาสร้ างเรื่ องถึงบริษัท จะ

อะไรถ้ าไม่ใช่เด็กอยากฝึ กงานแต่ดนั อยากจะยัดเพื่อนเข้ ามาด้ วย แน่นอนว่าอานาจตัดสินอยูท่ ี่ผมซึง่ เป็ น
ประธาน แต่นนั่ ไม่ได้ หมายความว่าการที่เธอเป็ นญาติจะคิดเอาใครเข้ ามาก็ได้

ยิ่งเป็ นคนน่าราคาญที่ผมเพิ่งส่งดอกไม้ ไปให้ ด้วย ยิ่งไม่อยากยุง่ เกี่ยว

“พี่มีเลขาอยูแ่ ล้ ว”

ตาแหน่งที่เพื่อนของแอนนี่ระบุเข้ ามาคือเลขา ซึง่ ผมไม่เห็นว่าเด็กฝึ กงานอย่างเธอจะจาเป็ นสักนิด

หากอยากฝึ กงานจริงยังมีตาแหน่งอื่นมากมายรองรับ หรื ออยากลองฝึ กงานเลขาก็ยงั มีคนอื่นพร้ อมจะรับ
ทาไมต้ องเป็ นเลขาของผมเท่านัน้

คิดว่ามองไม่ออกจริงๆหรื อว่าต้ องการอะไร พอเห็นว่าความพยายามส่งดอกไม้ ให้ ผมสนใจไม่ได้ ผล

แถมยังถูกตอกกลับคงคิดอยากเอาตัวเข้ ามาพัวพันหรื อไง

“พี่รันก็ให้ เมยาช่วยคุณมิเกลอีกทีก็ได้ นี่คะ” เจ้ าหล่อนว่าเสียงสะบัดอย่างที่ถ้าไม่ใช่ญาติกนั ผม

อาจจะให้ มิเกลเรี ยกรปภ.มาเชิญเธอออกไปแล้ ว

“มิเกลทาหน้ าที่ได้ ดีอยูแ่ ล้ ว” ผมไม่อยากเพิ่มภาระให้ เลขาที่ตอนนี ้กาลังเกาะติดเจ้ าแอรอนหรอก

เกิดมิเกลยุง่ ขึ ้นมา เจ้ าแอรอนมีหวังได้ ดีใจจนตีปีกน่ะสิ ยอมไม่ได้ หรอก!
 “และถ้ าเพื่อนเธอยืนยันว่าต้ องเป็ นตาแหน่งเลขาเท่านัน้ พี่จะส่งไปให้ แอช ฝึ กคูก่ บั เธอเลยเป็ นไง”
เห็นสีหน้ าไม่พอใจแล้ วอยากโทรเรี ยกคุณน้ าให้ มารับกลับไปนัก

“อย่าลืมว่าที่พี่รับเธอเข้ ามาฝึ กงานเพราะเห็นแก่หน้ าคุณน้ า อ้ อ...เห็นแก่แอชที่ยอมถูกลดเงินเดือน

ด้ วยน่ะนะ”

“พี่รัน!”

“อย่ามาขึ ้นเสียงกับพี่ ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอและไม่ใช่บริ ษัทของครอบครัวเธอ”

ผมมองคนในชุดเดรสรัดติ ้วที่สะบัดก้ นเดินเชิดหน้ าออกไปแล้ วอดรู้สกึ สงสารลูกพี่ลกู น้ องตัวดีไม่ได้

ที่ยอมให้ ทางานในบริษัทแล้ วซุกหัวนอนที่บ้านก็เพราะรู้ดีวา่ คุณน้ าไม่ได้ วางมันไว้ ในตาแหน่งลูกเลย
เหมือนเป็ นคนรับใช้ คอยดูแลแอนนี่เสียมากกว่า

“มิเกล เรี ยกแอชมาพบผมด้ วย”

อยากจะถอนหายใจใส่หน้ านัก ทังเรื ้ ่ องงานที่เพิ่มขึ ้นทุกวัน ทังเรื

้ ่ องที่มีผวั เป็ นตัวเป็ นตน แล้ วตอนนี ้
ยังมีเรื่ องเจ้ าคนหน้ ามูท่ ทู่ ี่หลู ่หู างตกอย่างน่าสงสารแต่ยงั ปั น้ หน้ ายิ ้มได้ กวนเท้ าอี ก

แอชไม่เคยปล่อยให้ รอนาน อาจเป็ นเพราะพอจะเดาได้ อยูแ่ ล้ วว่าแอนนี่ต้องขึ ้นมาพบผมเพื่อ

เรี ยกร้ องในสิ่งที่เธอไม่มีสิทธิ์ ก็อย่างที่บอกครับว่าที่นี่ไม่ใช่บริ ษัทของครอบครัวเธอ จะอานาจที่ไหนก็ไม่มี
สิทธิ์เอามาใช่ที่นี่ทงนั
ั ้ น้ แค่ยอมให้ มาฝึ กงานก็นบั ว่าไว้ หน้ ากันมากพอแล้ ว

แล้ วยังเพื่อนตัวปั ญหาของเจ้ าหล่อนอีก

 เมยาเรอะ มารยาสิไม่วา่ !

ผู้หญิงอะไรแค่เดินก็สะดุดอากาศล้ มใส่ผ้ ชู ายได้ ริจะจับคนรวยก็น่าจะทาตัวให้ ดีกว่านี ้สักหน่อย

แล้ วเป้าหมายที่ขอมาฝึ กงานเป็ นเลขาผมนี่คงไม่พ้นคิดจะทอดสะพานหรอก ชื่อเสียงของผมเลื่อง

ลือขนาดที่ไม่วา่ ใครอยากเกี่ยวข้ องด้ วยมีอนั ต้ องพาตัวมาพัวพันแบบนี ้ทังนั
้ น้ แต่ตอนนี ้ยังทาอะไรไม่ได้ เลย
ขอกรอกตาใส่คนที่หวั เราะแห้ งๆใส่สกั ที ชักสีหน้ าใส่อีกสักหน่อยให้ มนั สลดจะได้ ไม่คาบเอาข่าวของผมกับ
น้ องไปบอกคุณนายท่าน

รูปคราวที่แล้ วก็เป็ นมันที่รับฝากคนเอาไปให้ คณ

ุ นายท่านถึงบ้ าน

ที่ผมถูกน้ องบังคับให้ อยูบ่ น ส่วนหนึง่ ขอโยนให้ เป็ นความผิดของมัน!

คิดดูวา่ คราวนี ้ถ้ ารับแม่มารยานัน่ มาทางานจะไม่โดนให้ ทาอะไรแปลกๆหรื อ

แค่นี ้ก็อายจนแทบจะมุดเปลือกโลกหนีแล้ ว!

“แอนนี่มากวนอะไรพี่อีกหรื อครับ” สุภาพนอบน้ อมยามมีความผิดติดตัวคือคติประจาใจเจ้ าตัวดีที่

ทาหน้ าเจี๋ยมเจี ้ยม อันที่จริงก็ร้ ูแหละครับว่ามันออกจะสานึกผิดไม่น้อยที่กล้ าร้ องขอให้ น้องสาวที่ไม่เคยเห็น
มันเป็ นพี่ชายมาฝึ กงานที่นี่ทงที
ั ้ ่บริษัทบ้ านตัวเองก็มี

แล้ วอ้ างอะไร?

 อยากเรี ยนรู้งานของที่อื่น? ไม่อยากถูกหาว่าใช้ เส้ น?

แล้ วที่ใช้ อยู่นี่ไม่เรี ยกว่าเส้ นรึไง!

“ฉันจะส่งมารย...เมยาไปฝึ กงานคูก่ บั แอนนี่ ให้ คณ

ุ ลดาช่วยก็แล้ วกัน” คุณลดาเป็ นเลขามือฉมังที่
ขึ ้นชื่อเรื่ องความเข้ ม เถรตรงเสียยิ่งกว่าไม้ บรรทัด ไม่มีทางปล่อยเด็กอมมือสองคนมาป่ วนบริษัทได้ แน่

อันที่จริงมิเกลหรื อธรรศที่เป็ นเลขาของเจ้ ารุนจอมบ้ างานก็ดี เสียแต่ว่ามิเกลมีภารกิจระดับชาติต้อง

ทาและธรรศเองก็วนุ่ วายกับความบ้ างานของน้ องชายผมมากพอแล้ ว ขืนส่งเด็กฝึ กงานไปอีกเกรงว่าจะถูก
ตอกกลับแบบไม่ไว้ หน้ ามากกว่า

“แค่แอนนี่คนเดียวไม่ได้ หรื อครับ อีกคนออกจะ...”

“น้ องสาวนายยืนยันจะให้ เพื่อนฝึ กงานตาแหน่งเลขาให้ ได้ ฉันก็แค่ตามใจญาติเท่านัน”

้

“ผมคงเชื่อถ้ าพี่ไม่ยิ ้มแบบนี ้” เจ้ าแอชแอบกรอกตา “แถมรู้ทงรู

ั ้ ้ วา่ เจ้ าหล่อนเป็ นใครก็ยงั จะรับ”

“แหม พี่แค่หวังดี อยากให้ นายได้ มีประสบการณ์”

 ตอนที่ 21 : เมยาขอโทษจริงๆค่ ะ

หนุม่ ลูกครึ่งเหลือบมองผมเหมือนเห็นตัวประหลาด ลืมบอกอีกอย่างว่าแม่ของหมอนี่เป็ น

ชาวต่างชาติที่สวยมากทาให้ เจ้ าตัวออกจะสวยปนหล่อแต่ดนั เจ้ าชู้ไปทัว่ ถึงอย่างนันก็
้ ไม่เคยมีเรื่ องฉาวโฉ่
กับใครที่ไหน ผิดกับน้ องสาวคนละแม่อย่างแอนนี่ที่สวยยังไม่ได้ สกั ครึ่งของมัน

อืม น่าเห็นใจแอนนี่เหมือนกันนะ

“พี่แทนตัวเองแบบเดิมเถอะ แทนตัวเองว่าพี่ทีไรผมขนลุกทุกที” เจ้ าตัวลูบแขนแรงๆ มีการยกให้ ดู

ด้ วยว่าขนลุกจริงๆนะ “โอย จะฝั นร้ ายไหมเนี่ย”

“ไปเลยไป” ผมขยากระดาษปาใส่มนั เห็นสีหน้ าดูดีขึ ้นแล้ วเบาใจนิดหน่อย “แล้ วอย่าพลาดถูกลาก

ขึ ้นเตียงล่ะ”

ถึงแอชจะไม่ใช่เจ้ าของบริ ษัท แต่ก็นบั เป็ นรัตนโชติคนหนึง่ แถมยังเป็ นลูกชายคนโตของคุณน้ า ไม่

แปลกถ้ าจะมีใครอยากได้

“ถ้ าพี่หว่ งทาไมไม่รับไว้ เองล่ะครับ รู้ก็ร้ ูอยูว่ า่ เมยาอะไรนัน่ มีเป้าหมายที่ใคร”

ผมชักสีหน้ ารังเกียจใส่มนั เต็มที่จนคนที่กาลังลุกจากเก้ าอี ้คิ ้วกระตุก “เดี๋ยวกานต์ร้ ูสกึ ไม่ดี”

“ที่แท้ ก็แค่หลงเมีย” มันว่าแล้ วทาหน้ าหน่าย ผมนี่คิ ้วกระตุกจนเท้ าจะกระตุกตามเลยครับ

“หึ” พ่นลมหายใจออกแรงๆ ยกรอยยิ ้มเหมือนเย้ ยหยัน “ก็เมียมีดีให้ หลง”

เย้ ยหยันตัวเองนี่ละ่ ครับ!

ผมสิเมีย โดนกดเอาๆขนาดนันมี
้ ปัญญาไปเป็ นผัวน้ องตอนไหนล่ะครบ แต่มนั พูดไม่ออก!
 “โอ๊ ย เบื่อคนหลงเมีย” แอชทาหน้ าเบ้ เดินบิดก้ นน่าหมัน่ ไส้ ออกจากห้ อง ไม่วายจะหันมาทาหน้ า
กวนก่อนออกจากห้ อง “ผมจะคอยหาอุปสรรคมาส่งเสริมความรักของพี่นะครับ”

เวร! อยากด่ามันนักถ้ าไม่ติดว่าใจยังคิดสงสารที่มนั ถูกทาเหมือนเป็ นคนนอกจนต้ องมาอาศัยบ้ าน

คนอื่นเขาอยู่ แต่เพราะมันเป็ นแบบนี ้ถึงได้ นกึ เอ็นดูมนั เหมือนน้ องแท้ ๆที่พอจะเล่นหัวกันได้

ก็แหม เจ้ ารุนมันนิ่งแต่เด็กยังกับพวกคนแก่ไม้ ใกล้ ฝั่ง เคร่งเครี ยดกับทุกอย่างใครจะอยากไปจับมัน

ยีหวั หรื อหาเรื่ องไปกวนกัน ได้ โดนมันเอาหนังสือหน้ าเท่าคัมภีร์ไบเบิ ้ลฟาดหัวแตกสิครับ

พูดถึงน้ องก็คดิ ถึงน้ องขึ ้นมาอีกละ ก้ มลงมองมือตัวเอง

คืนนี ้ต้ องพึง่ มันอีกแล้ วล่ะครับ!

หน้ าตาคุ้นๆเหมือนเคยเห็นผ่านๆที่ไหนมาก่อน ชรัณลูบคางตัวเองมองผู้หญิงใจกล้ าที่ถือแก้ ว

กาแฟมาวางตรงข้ ามแล้ วร้ องขอพร้ อมอนุญาตให้ ตวั เองนัง่ เสร็จสรรพ ผมมัน่ ใจมากว่าต้ องเคยเห็นเธอผ่าน
ตามาก่อนแน่นอน แถมการแต่งตัวแบบนี ้ให้ ค้ นุ เหมือนเห็นญาติตวั เองแต่งมาให้ ดเู มื่อวาน ชุดรัดรูปที่เน้ น
อกเน้ นเอวไหนจะสะโพกผายที่ยวั่ น ้าลายผู้ชายอีก

ถ้ าเป็ นเมื่อก่อนผมคงโปรยเสน่ห์แล้ วจบลงบนเตียงไปแล้ ว

แต่ตอนนี ้บอกตามตรงว่ารักและเทิดทูนน้ องมากครับ

“ขอบคุณพี่รันที่ยอมให้ เมยาฝึ กงานในตาแหน่งเลขานะคะ” ผมร้ องอ้ อกับตัวเองในใจ เพื่อนแอนนี่

นี่เอง เจ้ าหล่อนทาท่าชะงักเล็กน้ อยเมื่อผมไม่ตอบ ใบหน้ าระบายสีแดงระเรื่ อหลบตาไม่กล้ ามอง

ท่าทางขัดกับชุดที่แต่งมากครับ!

ชุดอย่างมัน่ ใจแต่ทาตัวเป็ นสาวน้ อยใสซื่อ

 “เมยาขออนุญาตเรี ยกว่าพี่รันนะคะ”

ผมกระตุกรอยยิ ้ม เจ้ าหล่อนเรี ยกมาแต่แรกโดยไม่ขออนุญาตแล้ วผมควรทาอย่างไรล่ะครับ “คุณ

เรี ยกผมว่าท่านประธานหรื อคุณชรัณดีกว่านะครับ”

พี่รันเนี่ย เอาไว้ ให้ กระต่ายน้ อยเรี ยกคนเดียวก็พอ

เรี ยกอ้ อนๆบนเตียง แค่คิดก็สยิวกิ ้วแล้ ว

“อะ...เอ่อ...เมยาขอโทษค่ะ พอดีติดเรี ยกมาจากแอนนี่น่ะค่ะ” คนทาท่าเซื่องซึมดูแล้ วน่าปลอบ

และผมอาจจะยอมช่วยปลอบเธอบ้ างถ้ าไม่ใช่กลัวว่าหากน้ องกานต์ร้ ูเข้ าจะเสียใจมากแน่ๆ

“อ้ อ ถ้ าอย่างนันคุ
้ ณควรเรี ยกให้ ชินได้ แล้ ว ไม่อย่างนันคุ
้ ณแอชที่ชว่ ยให้ คณ
ุ ได้ เข้ ามาฝึ กงานคง
ลาบากแย่” ผมยกกาแฟขึ ้นดื่ม ไม่สนใจว่ามันจะยังร้ อนหรื อไม่ แต่รสชาติวนั นี ้ไม่ถกู ปากเอาเสียเลย

“เมยาขอโทษจริงๆค่ะ” เจ้ าหล่อนถลาเข้ ามาจับแขนผมจนหน้ าอกหน้ าใจในเสื ้อคอกว้ างแทบทะลัก

ออกมาเกยกับโต๊ ะ “พี่...คุณชรัณอย่าโกรธเมยาเลยนะคะ”

“ถ้ าคุณเข้ าใจก็ดี” ผมดึงมือกลับมา ลุกขึ ้นยืนเต็มความสูง กดสายตามองคนที่จงใจยัว่ กัน การแต่ง

กายที่บอกว่าหล่อนไม่ได้ เข้ าใจอะไรเลยด้ วยซ ้า

ไม่วา่ จะเป็ นมารยาทหรื อเรื่ องที่ผมส่งดอกไม้ ชอ่ นันไปให้

้

นี่ก็วา่ ออกตัวชัดแล้ วนะครับว่าจะสร้ างครอบครัวกับน้ อง

“แล้ วก็รบกวนเปลี่ยนการแต่งกายให้ เหมาะสมด้ วยนะครับ และยังไม่ต้องเข้ าบริ ษัทจนกว่าจะรู้ว่า

ตาแหน่งนันควรแต่
้ งกายอย่างไร”

เฮ้ อ จะทอดสะพานในที่ทางานทังที
้ ชว่ ยทาให้ เป็ นมืออาชีพหน่อยได้ ไหม นี่บริษัทไม่ใช่คลับที่จะไว้
ตกเหยื่อด้ วยชุดอวดรูปร่างแบบนัน้
 อยากมองกระต่ายน้ อยล้ างตาจังเลย

ตาผมจะบอดไหมเนี่ย

ทักทายพนักงานที่ก้มหัวยกมือไหว้ อย่างรู้กาลเทศะแล้ วอารมณ์ดีขึ ้นอีกนิด อย่างน้ อยคนในบริษัทก็

รู้ดีวา่ ควรวางตัวอย่างไรและสอดรู้แค่เท่าที่ควรรู้ ปกติโต๊ ะมุมอับสายตานัน่ ไม่มีใครกล้ ามานัง่ กับผมหรอก
ครับหากไม่ใช่ผมเป็ นคนพาเข้ าไปหรื อระดับผู้บริหารด้ วยกัน

“หน้ าตาไม่สดชื่นเลยนะครับ”

ผมหันไปมองมิเกลที่เดินเข้ ามาพร้ อมกาแฟหอมกรุ่นในมือ แสยะยิ ้มให้ หนึง่ ที “ถ้ าเห็นก็ควรเข้ ามา

ช่วยสิ”

ยื่นมือไปรับแก้ วกาแฟมาถือแก้ วหนึง่ กลิ่นหอมแบบนี ้คาดว่าเลขาแสนฉลาดที่กล้ าทิ ้งเจ้ านายให้

ประสบชะตากรรมไม่สบอารมณ์แต่เช้ าเป็ นคนสัง่ ให้ ตงแต่
ั ้ เห็นเจ้ าหล่อนเดินเข้ ามานัง่ กับผมแล้ ว

“โอ้ ต้ องขอโทษด้ วยนะครับ บังเอิญผมไม่ร้ ูวา่ คุณกาลังลาบาก”

อยากจะเบ้ ปากมองบนมาก เสแสร้ งขนาดนี ้ถ้ าเจอข้ างนอกจะสัง่ คนไล่ตีให้ จาทางกลับบ้ านไม่ได้
เลย เห็นแก่กาแฟอร่อยๆและผลงานการป่ วนแอรอนในช่วงนี ้จะยอมปิ ดหูให้ ข้างหนึง่ แล้ วกัน

“แล้ วอีกแก้ วล่ะของใคร” มิเกลไม่ดื่มกาแฟ เจ้ าตัวชอบดื่มพวกโกโก้ มากกว่า

หมีขาวตัวนี ้บทจะยิ ้มก็ยิ ้มได้ เจ้ าเล่ห์เสียจนเหมือนพวกนักธุรกิจมือสกปรก แววนักล่าฉายชัดจนวูบ

หนึง่ อดนึกสงสารรุ่นน้ องตัวดีที่ตอนนี ้คงนัง่ หวาดผวาไม่ได้ มิเกลเป็ นนักล่า...ที่ชื่นชอบนักล่าด้ วยกัน

และผมมัน่ ใจว่ารู้แล้ วว่านักล่าที่ตกเป็ นเหยื่อคนนันคื

้ อใคร

ก็...ลูกแมวจริงๆนัน่ แหละนะ

“ความลับครับ”
 ผมร้ องอ้ อในลาคอ กระตุกยิ ้มไปให้ ทีหนึง่ “ความลับก็ความลับ วันนี ้น้ องกานต์จะกลับมาแล้ ว จะ
ทาอะไรก็รีบหน่อยล่ะ”

“คุณเองก็รีบหน่อยนะครับ พรุ่งนี ้มีประชุม” ผมเดินออกจากลิฟต์ที่เจ้ าตัวอุตส่าห์ตามมาส่งเหมือน

กลัวผมจะโดดงานไปไหน หันกลับไปมองยังเห็นรอยยิ ้มล้ อเลียนหายาก

“อย่านอนดึกจนเดินท่าประหลาดอีกล่ะครับ”

“!”

“หรื อผมต้ องรอบอกคุณกานต์ดีนะ”

นาทีนนไม่
ั ้ สนใจจะมองน ้าเสียงหรื ออะไรอีกแล้ ว ผมรี บเดินเข้ าไปห้ องของตัวเองทันที หน้ าร้ อนวูบ
ไปหมดแค่นกึ ถึงว่าวันนี ้น้ องกลับมานอกจากเราจะไปทานมื ้อค่าด้ วยกัน พอกลับถึงบ้ านอาจจะถูกน้ อง
จาเป็ นของหวานมื ้อดึกก็ได้

“..ฮือ...อยากตายโว้ ย...” ผมทรุดตัวเองลงนัง่ แล้ วฟุบหน้ าลงกับโต๊ ะทางาน ระลึกได้ วา่ หลายวันมา
นี ้โหยหาน้ องแค่ไหน

อยากกอดอยากฟั ดกระต่ายน้ อยจนจะเฉาตายยังมีคนมาคอยกวนใจ แค่เห็นหน้ าได้ ยินเสียงก็ของ

ขึ ้นจนต้ องนัง่ ทน วางสายเสร็ จยังต้ องรี บวิ่งเข้ าห้ องน ้าจัดการตัวเองอีก

ถ้ าน้ องรู้...ถ้ าน้ องรู้ต้องเป็ นเรื่ องแน่ๆ

อยากให้ ถึงเย็นนี ้ แต่ก็ไม่อยากให้ ถึงเลย

ความย้ อนแย้ งนี่คืออะไร

 ตอนที่ 22 : ใส่ เข้ ามาตรงนี.้ ..แล้ วกระแทกแรงๆ

“พี่รัน!” ผมเด้ งตัวพรวดหลังตรงทันทีเมื่อได้ ยินเสียงแว้ ดดังมาก่อนจะเงยหน้ าแล้ วพบญาติตวั เอง

ทาหน้ าสีหน้ าพร้ อมเหวี่ยงเต็มที่

“ทาไมไม่เคาะประตู” ตอนนี ้มิเกลน่าจะยังอยูแ่ กล้ งแอรอนที่ข้างล่าง ไม่งนเจ้

ั ้ าหล่อนคงไม่มีทาง
โผล่พรวดเข้ ามาแบบไร้ มารยาทแบบนี ้หรอก

“พี่รันไปว่าเมยาทาไม เพื่อนแอนนี่ไม่ได้ ทาอะไรผิด!”

ผมปรายตามองคนที่แต่งเดรสรัดรูปตรงหน้ า แอนนี่แต่งตัวคล้ ายกับเพื่อนของเธอเมื่อเช้ ามาก ยังดี

ว่าเดรสตัวนี ้ยาวคลุมเข่าลงมาหน่อยและไม่ได้ คว้ านจนเห็นหน้ าอกชัดเจน หากใส่สทู ทับก็นบั ว่าพอถูไถไป
ได้

“ที่นี่บริษัท จะทางานก็ต้องแต่งตัวให้ เหมาะสม” ผมว่าเสียงเรี ยบ ไม่สนสายตาเชือดเฉือนกับปาก

แดงๆที่อ้าพร้ อมจะกรี ดร้ องโวยวาย “ถ้ ารับกับกฎแค่นี ้ไม่ได้ ก็ไปฝึ กที่อื่น”

“พี่จะทาแบบนี ้ไม่ได้ นะ!”

“อ้ อ แต่ตอนนี ้พวกคุณคือเด็กฝึ กงานและผมเป็ นประธานบริษัท” ผมกดสายมองตังแต่

้ หวั จรด
ปลายเท้ าให้ ญาติสาวตัวสัน่ เทิ ้ม ท่าทางโกรธมากพร้ อมระเบิดเลยเชียวละ

“กรุณาใช้ คาพูดให้ เหมาะสมด้ วย แล้ วต่อไปถ้ าต้ องการพบผมกรุณาติดต่อคุณมิเกลก่อน”

“พี่รัน!”

“อย่าให้ ผมต้ องพูดซ ้า ที่นี่คือบริษัทไม่ใช่สนามเด็กเล่นที่เด็กแบบพวกคุณจะทาตัวยังไงก็ได้ ” ผม

เหลือบมองมือถือที่สนั่ ครื ดอยูบ่ นโต๊ ะ เห็นชื่อคนโทรมาแล้ วมีกาลังใจขึ ้นเยอะเลยครับ
 “ถ้ าคิดว่าตัวเองโตพอที่จะมีสมองแล้ วก็รีบปรับปรุงตัวซะ ผมจะไม่พดู ซ ้าและที่นี่ไม่ต้องการคนที่ไม่
รู้จกั แม้ แต่กฎของบริ ษัท” เหลือบตามองคนที่กดั ริมฝี ปากอย่างอดกลันแล้
้ วพานสงสารลูกพี่ลกู น้ องตัวดีที่
เดี๋ยวจะต้ องพุง่ เข้ ามาตีหน้ าน่าสงสารใส่แน่

มีน้องสาวแบบนี ้ ผมยอมมีน้องชายบ้ างานดีกว่าครับ

“ถ้ าหมดธุระแล้ ว เชิญ” มองไปทางประตูที่เปิ ดแง้ มไว้ นิด นี่เจ้ าหล่อนต้ องรี บร้ อนขนาดไหนถึงไร้
ความละเอียดรอบคอบ แค่เรื่ องของเพื่อนคนเดียวจาเป็ นต้ องเป็ นเดือดเป็ นร้ อนแทนเลยหรื อ

“แอนนี่ไปแน่ แต่พี่รันจะมาว่าเพื่อนแอนนี่ไม่ได้ เมยาไม่ผิด เป็ นแอนนี่บงั คับให้ เมยาแต่งตัวแบบ

นันเอง”
้

ผมแอบกรอกตาในใจไปสามรอบ ถ้ าไม่ได้ รับสายน้ องมีแววว่าจะถูกขอให้ ทาอะไรน่าอายแน่ๆ แต่

ผมไม่อยากรับต่อหน้ าลูกพี่ลกู นองที่พาเพื่อนตัวเองเข้ ามาแบบมีวตั ถุประสงค์แอบแฝง

“ขอพูดในฐานะพี่นะ ถ้ าเพื่อนแอนนี่จะไร้ สมองขนาดให้ เธอจูงจมูกขนาดนันก็

้ สมควรเลิกคบซะ
หรื อกลับกัน...เธอลองคิดดูดีๆก่อนไหมว่าเพื่อนคนนี ้ดีกบั เธอจริงหรื อ”

ผมเคาะนิ ้วลงกับโต๊ ะ สอนคนที่ถกู ตามใจราวกับเจ้ าหญิงมาตลอดชีวิตนี่วนุ่ วายจริงๆ

“หรื อจะให้ พดู ในฐานะเจ้ านาย เพื่อนของคุณเรี ยนจนจบมาได้ คงไม่ไร้ หวั คิดขนาดจะปล่อยให้ ใคร
ทาอะไรกับตัวเธอก็ได้ ทงที ั ้ ่ร้ ูว่าไม่ดี หรื อความจริงแล้ วแค่ขาดสามัญสานึกไปกันล่ะ เมื่อเช้ าผมแค่ตกั เตือน
ชี ้ให้ เห็นความเหมาะสม ซึง่ การแต่งกายเป็ นเรื่ องพื ้นฐานด้ วยซ ้า หรื อคุณเมยาคิดไม่ได้ กนั ?”

“พี่รัน!”

“หยุดขึ ้นเสียงแล้ วออกไปซะ ก่อนที่ผมจะให้ คนมาลากคุณออกไป เชิญ!” ผมหงุดหงิดมาก น้ อง

วางสายไปแล้ ว กระต่ายน้ อยจะคิดยังไงในเมื่อเจ้ าตัวก็ร้ ูตารางงานของผมดี ป่ านนี ้จะน้ อยใจคิดมากไปถึง
ไหนแล้ วก็ไม่ร้ ู
 น้ องห่วงผมมากแค่ไหนผมรู้ดี ทุกครัง้ ก็เอาแต่ถามสุขภาพผมไม่หยุด สัง่ ไม่ให้ ทางานเยอะเกินไป
หรื อโหมทาอะไรเกินตัว ทังยั
้ งสัง่ ให้ กินข้ าวตรงเวลา พักผ่อนให้ มากๆ ห่วงกันได้ นา่ รักน่าใคร่สดุ ๆ

เสียงปิ ดประตูดงั ปั งสะเทือนไปทังห้

้ อง ในที่สดุ ห้ องประธานก็สมควรเป็ นห้ องประธานเสียที ผมรี บ
โทรกลับหาน้ องเร็วรี่ กลัวกระต่ายน้ อยจะเป็ นห่วงเอา

“สวัสดีครับ” เสียงแว่วตามสายมายังจินตนาการออกมาน้ องต้ องยิ ้มเต็มใบหน้ าแน่ๆ

“น้ องกานต์” ผมทอดเสียงอ่อนเหมือนเหน็ดเหนื่อยเต็มที่ “คิดถึงจังเลย”

“แค่คิดถึงอย่างเดียวหรื อครับ ไม่ใช่วา่ แอบทางานจนไม่ได้ นอนนะ” น ้าเสียงคาดโทษแต่ไม่นา่ กลัว

สักนิด แอบคิดเล็กน้ อยว่าถ้ าน้ องโกรธก็จงมาลงโทษบนเตียง

“เปล่านะ พี่ทงคิ
ั ้ ดถึง ทังอยากกอด
้ อืม...” ผมแสร้ งลากเสียง ประสบการณ์การรุกอย่างโชกโชน
ไม่ได้ หมดไปแต่ถกู น้ องจับกินนะครับ “อยากรักกานต์ด้วย”

“คนบ้ า”

ผมหัวเราะให้ กบั คาต่อว่าน่ารักนัน่ ยอมเป็ นคนบ้ าเลยครับถ้ าจะทาให้ น้องเขินได้ เพราะนับแต่วนั ที่
กลืนผมลงท้ องสาเร็จน้ องแทบจะไม่หลุดเขินให้ เห็นเลย มีแต่ทาตาพราวใส่แถวยังคอยกระแซะตอดเล็กตอด
น้ อยทาเอารู้สึกว่าเวรกรรมสมัยนี ้แรงเร็วยิ่งกว่าสัญญาณโทรศัพท์เสียอีก

เคยแทะเล็มอะไรน้ องไว้ น้ องแทะผมคืนไปหลายเท่าตัวเลยครับ

“พี่คดิ ถึงกานต์จริงๆนะ” ผมเกยคางกับโต๊ ะทางาน มือหนึง่ ถือมือถือไว้ ขณะที่อีกมือมันไม่รักดี แค่

ได้ ยินเสียงน้ องดันเลื่อนลงลูบเป้าตัวเองเฉยเลย

“ผมก็คดิ ถึงพี่รันครับ คิดถึงมากๆ”

“อื ้อ”
 “พี่รัน?”

เสียงน้ องคล้ ายแว่วหายไปในที่ไกลแสนไกล ทังที ้ ่มือถือยังจ่ออยูข่ ้ างหูแต่ผมกลับรับรู้เพียงความ

ร้ อนที่วิ่งพล่านตัวตัวจนเนื ้อตัวสัน่ ระริก เช่นเดียวกับต้ นขาที่บดเบียดบรรเทาอาหารร้ อนจนปวดหนึบไปทัว่
ทังแกนกาย
้ จมูกคล้ ายได้ กลิ่นหวานเลี่ยนชนิดหนึง่ ไม่ค้ นุ ชิน

สัญชาตญาณบอกผมว่าไม่ปกติ แต่การกระสันอยากทาให้ ผมเร่งปลดเข็มขัดตัวเองออกแล้ วรัง้ เอ็น

เนื ้อร้ อนที่บวมเป่ งเพียงเพราะถูกปลายนิ ้วขยี ้ขยาขึ ้นมารูดรัง้ ปล่อยมือจากมือถือแล้ วกอบกุมความร้ อนผ่าว
ขยับตามจินตนาการ ผมเอนหลังพิงพนักเก้ าอี ้ยามหอบหายใจ

“อื ้อ...กานต์...” เหมือนเห็นน้ องบดเบียดเนื ้อตัวนุม่ นิ่มหอมกรุ่นลงบนตัก สองมือช่วยกอบกุมรูดรัง้ จนสุด

ความยาว ผมซบหน้ าลงกับไหล่น้องกระซิบเรี ยกเสียงพร่าเมื่อความร้ อนใกล้ ถึงจุดปลดปล่อย

สัมผัสของริมฝี ปากพรมทัว่ ใบหน้ าเรื่ อยมายังลาคอ เน็คไทด์ถกู ปลดออกเช่นเดียวกับกระดุมเชิ ้ต ไม่ร้ ูทาไม

ภาพจินตนาการนี ้ถึงเหมือนจริงนัก แม้ กระทัง่ สัมผัสของฝ่ ามือที่ลบู ไล้ แผ่นอกยังแฝงด้ วยความร้ อนแรง

“กานต์...กานต์ของพี่..” ผมผลักน้ องลงบนโต๊ ะทางาน ดวงตาเหมือนถูกหมอกหนาปกคลุมจนมองไม่เห็น

ภาพตรงหน้ า เพียงแต่ปลายเล็บที่กรี ดลงบนหน้ าท้ องเหมือนยัว่ เย้ าคล้ ายจะปลุกสติขึ ้นมา

กานต์ไม่เคยไว้ เล็บยาว

ผมพยายามเพ่งมองกระต่ายน้ อยที่ไม่สมควรอยูต่ รงหน้ า เศษเสี ้ยวสติร้องว่าน้ องยังไม่กลับ ตอนนี ้น้ องยังไม่

ควรจะมาอยูใ่ นห้ องนี ้ ท่ามกลางหมอกควันลางเลือนเห็นเส้ นผมยาวสยาย เดรสสีแดงผ่าคว้ านอวดเนินอกที่
ถูกกระชากออกจนความอวบอิ่มเผยอยู่ตรงหน้ า

“พี่รันคะ..” คนบนโต๊ ะยันกายขึ ้นมา ใช้ สองขาเกี่ยวเอวผมให้ เข้ าหาตัว บดเบียดความอวบอิ่มแนบชิด

“เมยาช่วยพี่รันได้ นะคะ” ผมเหลือบตามองคนที่อ้าขายัว่ ยวน ปลายนิ ้วกรี ดตามต้ นขาตนเองเลิก

ชายกระโปรงเปิ ดเผยส่วนลับ อีกมือหนึง่ โน้ มคอผมเข้ าใกล้ พูดด้ วยน ้าเสียงราวกับกระซิบ

“แค่ใส่เข้ ามา...แล้ วพี่รันจะสบายตัว...พี่รันไม่ทรมานหรื อคะ” ปลายนิ ้วเจ้ าหล่อนลูบลงบนเอ็นเนื ้อแข็งขืน

คับแน่นจนแทบระเบิดของผม ขาเรี ยวยึดสะโพกผมแน่นจนท่อนลาร้ อนแทบจะจรดลงบนส่วนนันที
้ ่ถกู แหวก
ออกเปิ ดเปลือยจนเห็นน ้าฉ่าเยิ ้ม

“ใส่เข้ ามาตรงนี ้...อา...แล้ วกระแทกแรงๆ ”

 ตอนที่ 23 : ทาไมพี่โง่ แบบนี ้

ผมสะบัดหัวไล่ความคิดจัญไร เพียงคิดว่าคนตรงหน้ าไม่ใช่น้องและอาการของผมใช่ว่าจะปกติ คิด

ในแง่ร้ายคือเธอเป็ นคนวางยาอะไรผมสักอย่างทาให้ อยากทาเรื่ องอย่างว่าจนควบคุมร่างกายตัวเองแทบ
ไม่ได้ ก็เดือดดาลจนสร้ างเรี่ ยวแรงแทบจะเป็ นเฮือกสุดท้ าย

ผมจับแขนเจ้ าหล่อนแน่น บีบจนได้ ยินเสียงร้ องโอดโอยแทนเสียงยัว่ เย้ า เหวี่ยงจนร่างบอบบางที่

กล้ าอ้ าขายัว่ ยวนผู้ชายกระเด็นลงไปจากโต๊ ะ

“มิเกล!” ไม่รอช้ ารี บตะโกนเรี ยกหาเลขาตัวเอง อย่างน้ อยถึงมิเกลไม่อยูห่ น้ าห้ องก็อาจมีคนอื่นเดิน

ผ่านมาก็ได้ แต่ระหว่างนันผมต้
้ องออกไปจากห้ องนี ้ให้ ได้ ก่อน

“พี่รันคะ” สัมผัสรัดแน่นช่วงเอวทาให้ ร่างกายเกร็งเครี ยด ไล่สายตาเห็นท่อนแขนขาวโอบรอบเอวไว้

เนื ้อนุม่ นิ่มซุกซบด้ านหลังแนบชิดแทบจะหลอมเป็ นเนื ้อเดียว

“พี่รันอย่าฝื นเลยนะคะ เมยาจะช่วยพี่รัน”

มันจะดีมากถ้ าเจ้ าหล่อนอยากช่วยด้ วยการไสหัวออกไปจากห้ องไม่ใช่เอื ้อมมือมาลูบเป้าคนอื่น

ชรัณน้ อยที่ผงาดเต็มที่ยิ่งปวดหนึบจนอยากหาที่ระบาย ผมบดกรามจนเจ็บไปหมดแต่ยงั ไม่เท่าจินตนาการ
ที่เห็นน้ องร้ องไห้ ถ้ารู้ว่าผมนอกใจ

“ออกไป!” ผมพยายามสะบัดตัวเธอออกจนเราล้ มลงไปด้ วยกัน

ผู้หญิงจอมมารยาไม่ปล่อยโอกาสที่ผมพลาดพลังให้
้ สญ ู เปล่า เจ้ าหล่อนรี บขยับตัวขึ ้นมาคร่อมทับ
เป็ นฝ่ ายจับเอ็นร้ อนจรดจ่อตรงหว่างขาตนที่แยกออกกว้ าง
 นาทีนี ้น่ากลัวเสียยิ่งกว่าตอนที่ถกู ของน้ องยัดเข้ ามาในก้ นอีกครับ

ผมรู้ตวั เลยว่าตัวสัน่ แค่ไหน นึกกลัวจนแทบจะลมจับ ผู้หญิงที่เคยออนท็อปให้ ที่ผา่ นมาก็มีไม่ใช่

น้ อย แต่นนั่ เกิดจากความยินยอมพร้ อมใจไม่ใช่ตงใจจะขื
ั้ นใจกันแบบนี ้

“ออกไป! ช่วยด้ วย!!” ผมตาลีตาเหลือกร้ องขอความช่วยเหลือ พยายามรวบรวมเรี่ ยวแรงเท่าที่มียนั

ตัวเองให้ ลกุ ขึ ้นประจันหน้ ากับหล่อน ใจจริงอยากจะกระชากทิ ้งไปด้ วยซ ้าถ้ าไม่ตดิ ว่าอาวุธประจาตัวยังถูก
จับอยูใ่ นมือข้ างนัน้

ขยะแขยง!

ไม่ร้ ูจะบรรยายความรู้สึกนี ้อย่างไร แต่นอกเหนือจากความใคร่ที่ตีตื ้นจนแทบไม่เหลือสติยงคิ

ั ้ ดกลับ
มีความขยะแขยงปนมาด้ วยมากอยู่ และมากเสียจนทาให้ อารมณ์อยากที่กาลังเดือดพล่านลดลงหน่อยหนึง่
มือหนึง่ บีบข้ อมือหล่อนแน่น อีกมือหนึง่ ฟาดเข้ าที่หลังคอหมายให้ สลบ

แต่พระเจ้ าคงไม่คิดเข้ าข้ างผมเลย ประหนึง่ คนใช้ แต้ มบุญในการสอบน้ องมาสร้ างครอบครัวหมด
ไปแล้ ว แทนที่จะฟาดเข้ าที่ท้ายทอย ผู้หญิงหน้ าไม่อายกลับโถมตัวเข้ ามาจนผมเกือบเสียหลัก แต่อย่างน้ อย
ก็บีบจนหล่อนยอมปล่อยมือจากเอ็นเนื ้อร้ อนได้

ผมผลักหล่อนลงกับพื ้น รวบสองมือที่กาลังเอื ้อมมาไขว่คว้ าผมไว้ ด้วยมือเดียวแล้ วรี บยันกายลุกยืน

ออกแรงลากเจ้ าหล่อนไม่สนใจเสียงกรี ดร้ องโวยวาย

อีกนิดเดียวเท่านัน้ ผมได้ ยินเสียงทุบประตูแล้ ว มิเกลคงกาลังพยายามพังประตูเข้ ามาแน่ๆ

 “ปล่อยเมยานะ! พี่รัน! ทาไมพี่โง่แบบนี ้!” คนที่ถกู ลากยังคงดิ ้นรนจากการจับกุม ผมไม่สนว่าเธอจะ
พูดอะไร แต่หลังจากนี ้จะทาให้ ครอบครัวของเธอไม่ได้ อยู่ดีมีสขุ ไปตลอดชีวิตเลย

“โง่! เมยามาให้ เอาถึงห้ องพี่ยงั โง่ไม่เอาอีก!” เจ้ าหล่อนตวาดน ้าเสียงโกรธเกรี ย้ ว “กระต่ายพรรค์นนั ้

มันมีดีตรงไหน มันก็อ้าขาให้ พี่รันเหมือนกันนัน่ แหละ!”

“หุบปาก!”

“ไม่! มันก็แค่ผ้ ชู ายร่านๆ พี่รันจะไปจริงจังกับมันทาไม” ผมเหลือบตามองยังเห็นดวงตาที่จ้องมา

อย่างโกรธขึง ในสายตานันไม่ ้ มีความสานึกสักนิด

“ผู้ชายต้ องคูก่ บั ผู้หญิงสิ เมยามีพร้ อมทุกอย่าง เมยาสนองให้ พี่รันได้ มีลกู ให้ พี่รันได้ ทาไมไม่เลือก
เมยาแต่กลับไปคว้ าเอาผู้ชายไร้ หวั นอนปลายเท้ า!”

โครม!

ผมโยนหล่อนออกไปนอกห้ องทันทีที่เปิ ดประตูได้ ไม่สนด้ วยซ ้าว่าตัวเองอยูใ่ นสภาพไหนหรื อแกน

กายยังคงชี ้โด่เด่อย่างน่าอาย แต่คาพูดแสลงหูพรรค์นนั่ ยังไงก็ทนฟั งไม่ได้ !

“ผู้หญิงที่อยากได้ ผ้ ชู ายจนลงทุนวางยาอ้ าขาจะเอาอย่างเธอ...น่าขยะแขยงน่ารังเกียจไงล่ะ”

“กรี๊ ด!”
 “คุณรัน!”

ผมถูกดันให้ กลับไปในห้ องทางานอีกครัง้ พร้ อมด้ วยกลิ่นหอมกรุ่นคุ้นจมูก สัมผัสมือนุ่มที่กมุ รอบฝ่ า

มือทาให้ ผมเปิ ดตามองรอบข้ างเป็ นครัง้ แรก เมื่อกี ้เป็ นมิเกลที่ทาท่าจะเอื ้อมมือมาทางผมแต่กลับเป็ นคนตัว
เล็กที่ยืนข้ างกันที่สาวเท้ ามาถึงตัวก่อน ทว่ายังไม่ทนั ได้ เอ่ยปากคนกลับชิงพูดออกมาเสียก่อน

“คุณมิเกลให้ คนมาคุมตัวเธอไว้ ก่อนครับ ส่วนพี่รันผมจะจัดการเอง”

“กานต์...” ผมมองใบหน้ าน่ารักที่มองกลับมาด้ วยแววตาขุน่ มัว “กานต์จริงๆหรื อ”

เพราะผมอยากจนเบลอมองเห็นใครก็แทบจะเป็ นน้ องไปหมด ดังนันคนตรงหน้

้ าอาจไม่ใช่...

“พี่รันไม่ระวังเกินไปแล้ ว ปล่อยให้ ผ้ หู ญิงพรรค์นนเข้

ั ้ าถึงตัวได้ ยงั ไงครับ”

ผมอ้ าปากจากอธิบายแต่น้องกลับกดฝ่ ามือลงกับแกนกลายที่สนั่ ระริกคล้ ายจะทนไม่ไหว ผมสูด

ปากเสียงดังแทบจะลงไปขดตัวกับพื ้น จูบอุน่ จนร้ อนไร้ สิ ้นความหวานหวามกลับยิ่งฉุดดึงสติให้ จมดิง่ ใน
ความปรารถนา ในห้ วงสุดท้ ายของความทรงจายังคงได้ ยินเสียงกระต่ายน้ อยที่กระซิบชิดริมฝี ปากแผ่วเบา

“หลังจากนี ้เตรี ยมตัวโดนลงโทษได้ เลย!”

 ตอนที่ 24 : เรามาเริ่มบทลงโทษกันเถอะครับ

ชรัณไม่เคยเป็ นคนโง่ หรื อที่จริงอาจจะโง่แต่ไม่ร้ ูสกึ ตัว แต่ความโง่ที่แล้ วมาคงไม่ทาให้ ต้องอดทนใน

บรรยากาศราวสามีที่ถกู ภรรยาจับได้ วา่ มีช้ แู ล้ วเตรี ยมตัวตัดส่วนนันให้
้ เป็ ดกิน

หมาป่ าอย่างผมว่าเชี่ยวชาญเรื่ องปากหวานหว่านเสน่ห์ยงั ไม่อาจโค่นล้ มกระต่ายน้ อยที่ดวงหน้ า

น่ารักยังคงน่ารักเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือรอยยิ ้มหวานหยดที่แค่มองก็เสียวชรัณน้ อยวูบ

น้ องบอกว่าชรัณน้ อยอาจไม่จาเป็ น ในยุคโบราณแม้ เป็ นขันทียงั ร่วมแท่นบรรทมกับฮ่องเต้ ได้ แล้ ว

ผมที่ถกู กินทาไมจะตัดทิ ้งไม่ได้ อีกทังยั้ งไงผมก็คงจะไม่ได้ ใช้ ของส่วนตัวไปทิ่มแทงใครแล้ ว เพราะอย่างนัน้
ต่อให้ ตดั ไปน้ องก็ยงั กินผมได้ อยูด่ ี

แต่มนั ไม่ใช่ไงครับ!

ไม่เกี่ยวกับว่ามีโอกาสได้ ใช้ หรื อไม่ แต่มนั ไม่ใช่ของที่จะตัดออกต่างหากไหม!

ถึงเราจะจับเข่าคุยกันด้ วยดี น้ องไม่ได้ มีทา่ ทางมึนตึงหรื อกระทบกระเทียบให้ เจ็บช ้าน ้าใจ แต่กิริยา
ที่เดินถือมีดไปมาในห้ องช่างชวนให้ เสียววาบที่ช่วงล่างจนข่มตาหลับไม่ลง

น้ องไม่ออ่ นโยนเลย

จากวันวิปโยคของชีวิตก็ผา่ นมาได้ สองวันแล้ วครับ หลังจากกระต่ายน้ อยถอนพิษให้ ผมแบบเนื ้อ

แนบเนื ้อ น ้าทะลักเต็มหว่างขาไปหลายรอบจนฤทธิ์ยาคลายลงก็จบั ผมมัดเป็ นแหนมส่งมาโรงพยาบาล ถูก
คุณหมอตรวจจนแทบพรุนถึงรู้วา่ ทาไมปล่อยเองก็ตงหลายน
ั้ ้าถูกน้ องแทงก็ตงหลายแผลอาการมั
ั้ นถึงแค่
ทุเลา
 ยาปลุกพรรค์นนไม่ ั ้ ใช่ของที่ขายกันตามท้ องตลาดแต่ต้องดันด้ ้ นไปตามหาในตลาดมืด แน่นอนว่า
ขนาดล้ มช้ างได้ เลยด้ วยซ ้า แล้ วนี่เอามาใช้ กบั มนุษย์ถึงจะมีดีเอ็นเอของสัตว์แถมไม่กะปริมาณไม่ตายก็บญ
ุ
ท่วมหัว

แม่มารยานัน่ ช่างลงทุน

“น้ องกานต์ พี่รันหิวน ้าจังครับ” นี่เพิ่มระดับความอ้ อนคูณสิบ ไม่เหลือแล้ วมาดหมาป่ าสุดเพอร์ เฟค
ตอนนี ้กลายเป็ นหมาน้ อยของน้ องไปแล้ ว

อย่างน้ อยก็อยากให้ น้องใจอ่อน วางมีดลงก่อนสักครู่หนึง่ ก็ยงั ดี

“ค่อยๆดื่มนะครับ” เสียงหวานยังคงหวานฉ่าเหมือนเคย แต่รอยยิ ้มบนใบหน้ าต่างหากที่ไม่นา่ ไว้ ใจ

“ขอบคุณครับ” ผมตบท้ ายด้ วยรอยยิ ้มอีกรอบ ตังใจจะกอดจะอ้

้ อนแต่กระต่ายน้ อยกลับลุกหนี จึง
ได้ แต่สง่ สายตาราวกับสุนขั ถูกเจ้ าของทิ ้งไปให้

“พี่รันดูทา่ จะดีขึ ้นเยอะแล้ วนะครับ” กระต่ายน้ อยปรายสายตามองดูลกึ ลับซับซ้ อนพร้ อมด้ วย

รอยยิ ้มที่กว้ างขึ ้นอีกนิด มองจากเสี ้ยวหน้ าที่หนั มาเล็กน้ อยแล้ วหวาดกลัวจับจิตเพราะมือเล็กนุม่ นิ่มกาลัง
ลูบไล้ มีดที่เจ้ าตัวเหน็บไว้ กบั กระเป๋ ากางเกง

สาบานได้ วา่ นักล่าอย่างผมยังกลัว

น้ องต้ องไม่ใช่กระต่ายเพราะกระต่ายต้ องไม่นา่ กลัว!

 “ยังโกรธพี่อยู่หรื อครับ”

ผมเห็นกระต่ายน้ อยถอนหายใจ น้ องวางแก้ วน ้าไปบนโต๊ ะข้ างหัวเตียงแล้ วนัง่ ลงตรงหน้ าผม สอง
มือนิ่มจับเข้ าที่มือผมออกแรงบีบนวดชวนเคลิบเคลิ ้ม

ในใจมีแต่คาว่าสลับโพสิชนั่ กันเถอะครับ นุม่ นิ่มแบบนี ้พี่จะกินไม่ให้ เหลือแม้ แต่กระดูกเลย แต่

ความเจ็บแปลบที่ลาดไหล่กลับทาให้ ผมสะดุ้งจากความปรารถนาที่ยงั หลบเร้ นในซอกหลืบของหัวใจ

“กานต์?” ผมอยากจะดึงมือมาลูบไหล่ตวั เองนัก เหลือบมองเห็นน้ องแลบเลียรอยแดงที่ขึ ้นเป็ นรอย

ฟั นราวกับเขี ้ยวของนักล่า ในใจเกิดคาถาม น้ องกัดผมทาไม

“ผมโกรธที่พี่รันปล่อยให้ ตวั เองตกอยูใ่ นอันตราย แค่พี่รันโดนวางยาผมก็แทบคลัง่ ยิ่งรู้วา่ ยานัน่

อันตรายแค่ไหนผมยิ่งโกรธ” น้ องซบหน้ าลงกับไหล่ผม น ้าเสียงเจือแววสะอื ้นน่าสงสารมากครับ

“ถ้ าผมไปไม่ทนั ถ้ าวันนันพี

้ ่ไม่โทรหาผม ถ้ าคุณมิเกลไม่อยูท่ ี่ตกึ นัน่ ผมอาจเสียพี่ให้ ผ้ หู ญิงคนนันก็
้
ได้ ”

ผมลูบหัวลูบไหล่น้องปลอบประโลมความหวาดกลัว ถึงวันนันผมจะเป็้ นคนลากยัยมารยานัน่

ออกไปทิ ้งนอกห้ องก็จริง แต่ถ้าพลาดพลังหล่้ อนอาจพุง่ กลับเข้ ามาในห้ องแล้ วปู้ยี่ป้ ยู าผมจนแปดเปื ้อนราคี
ไม่อาจสู้หน้ าน้ องได้ จะทาอย่างไร น้ องคงเจ็บมากว่าตอนนี ้แน่

“หรื อถ้ าร้ ายแรงกว่านัน้ ถ้ ายานัน่ มันทาให้ พี่รัน...” กระต่ายน้ อยกัดผมอีกแผล จากความเจ็บคงย ้า
ที่ตาแหน่งเดิมแน่ๆ “ถ้ าพี่รันเกิดตายขึ ้นมาจะทายังไง ผมไม่อยากอยู่โดยไม่มีพี่รันนะ”
 “พี่ขอโทษครับ พี่ขอโทษจริงๆ” ผมดึงมือน้ องให้ โอบเอวตัวเองไว้ แล้ วโอบกอดน้ องเข้ าสูอ่ ้ อมแขน
กระต่ายน้ อยสัน่ สะท้ านยามเมื่อหยดน ้าร้ อนซึมไปกับเสื ้อบนไล่ผม

“คนดี อย่าร้ องเลยครับ พี่รันยังอยู่ตรงนี ้เนอะ”

“ผมไม่ได้ อยากร้ องสักหน่อย” เสียงอู้อี ้ตอบกลับ

ผมหัวเราะเมื่อน้ องงับลงมาอีกครัง้ ถึงจะเจ็บแต่ผมมัน่ ใจว่าคงไม่เท่ากับความเจ็บปวดของน้ องแน่

และถ้ าผมเป็ นน้ องก็คงกลัวไม่แพ้ กนั หรื ออาจถึงขันขาดสติ
้ ลา่ มโซ่น้องไว้ ไม่ให้ ใครเห็นหรื อแตะต้ องได้ เลยก็
ได้

อา...ทังรั้ กทังหลงเสี
้ ยแล้ ว

ผมหงายหลังลงกับเตียงเมื่อน้ องทิ ้งน ้าหนักตัวลงมา กระต่ายน้ อยตัวเล็กแค่นี ้แต่เรี่ ยวแรงไม่ใช่น้อย

เจ้ าตัวรัดผมแน่นราวกับจะแปลงร่างเป็ นงูเหลือมรัดเหยื่อ ผมเองก็ใช่น้อยหน้ า อาศัยจังหวะที่น้องกาลัง
อ่อนไหวลวนลามนิดหน่อยให้ พอหายคิดถึง

ไม่วา่ จะเป็ นเอวนุม่ ลื่นมือ แผ่นหลังนวลเนียนหรื อก้ นนุม่ นิ่ ม อยากจะขยาให้ ขึ ้นเป็ นรอยมือ
เหลือเกิน

“ดูทา่ พี่รันจะหายดีแล้ วจริงๆสินะครับ” น ้าเสียงที่ดงั อู้อี ้อยู่ตรงอกไม่นา่ หวัน่ ใจเท่าฝ่ ามือที่เคยโอบ

กอดกลับขยับมาอยู่ตรงปลายคาง ดันจนหน้ าหงายได้ แต่เงยมองเพดาน
 “คือ...ความจริงก็ยงั เจ็บอยู่...เยอะเลยครับ” สัญชาตญาณบอกผมว่าอย่าได้ บอกออกไปเด็ดขาดว่า
ตอนนี ้แข็งแรงแทบจะคึกเป็ นม้ าพร้ อมออกศึกเลย ไม่อย่างนันจากม้
้ าคึกอาจกลายเป็ นหมาป่ วยนอนง่อย
อยูบ่ นเตียงต่อก็ได้

สองวันนี ้คือการที่ได้ อยูก่ บั น้ อง ถูกดูแลเอาอกเอาใจเท่าที่คนน้ อยใจจะทาให้ ผมได้ ไม่มีการล่วงเกิน

หาเศษหาเลยอย่างที่ผมเคยทากับน้ อง เรี ยกได้ ว่าน้ องทะนุถนอมผมเสียจนแทบจะหายเป็ นปลิดทิ ้งถ้ าไม่ตดิ
ว่าส่วนนันยั
้ งเจ็บอยูบ่ ้ าง ไม่อยากจะพูดว่าทาตัวเอง แต่ผมก็ทาตัวเองจริงๆ

น้ องเล่าว่าตอนที่อยูใ่ นฤทธิ์ยา ครัง้ แรกที่น้องช่วยคลายฤทธิ์ให้ ยงั ไม่เท่าไหร่ แต่หลังจากนันเป็

้ นผม
ที่กระแทกตัวลงไปเอง ให้ เอ็นเนื ้อทิ่มแทงจนแทบทะลุหน้ าท้ องออกมา รี ดเค้ นจนน้ องต้ องโต้ กลับแรงๆให้ สา
สม สุดท้ ายมันเลยช ้าหนักจนนัง่ ยังแทบไม่ได้

ผมนี่โหยหวนในใจ คึกขนาดนันท
้ าไมไม่จบั น้ องกด

ทาไมต้ องยัดส่วนนันเข้
้ าก้ นตัวเองด้ วย!

“หรื อครับ” กระต่ายน้ อยไม่ว่าเปล่า ปลายนิ ้วไล้ ลงต่าอย่างที่สมองจินตนาการเตลิดไปไกล เสื ้อผ้ า

นี่ไปแล้ วครับทังที
้ ่ความจริงน้ องแค่ลากผ่านไม่มีการปลดกระดุมกระชากเสื ้อใดๆทังสิ ้ ้น

กระทัง่ ขาขวาถูกยกพาดบ่าน้ องที่หยัดกายนัง่ คร่อมทับผมไว้ เสียงเตือนภัยดังลัน่ ในหัว กระต่าย

น้ อยนัยน์ตาวาววับดวงหน้ าประดับรอยยิ ้มเอื ้อเอ็นดูยามกดปลายนิ ้วผ่านชันกางเกงลงบนจุ
้ ดบอบช ้าหนึง่
เดียวในร่างกายที่ใกล้ หายดี

ผมกระถดตัวเล็กน้ อย เสียววาบตามแผ่นหลังจนต้ องเบือนหน้ าหนี น้ องยังคงแกล้ งกระตุ้นกันซ ้าๆ

ด้ วยการกดนิ ้วแรงราวกับจะแทรกผ่านกางเกงเข้ ามาได้
“สัน่ เชียวนะครับ”

“พี่เปล่า”

กระต่ายน้ อยไม่ตอบแต่กลับรัง้ สองขาขึ ้นพาดบ่าตัวเอง ดึงทีเดียวก็รูดออกไปทังกางเกงและชั

้ นในของผม
้
เปิ ดเผยส่วนน่าอายต่อหน้ า แต่ยงั ไม่นา่ หวาดเสียวเท่าการที่น้องแหวกสองก้ นออกแล้ วปาดปลายลิ ้นลงไป

ผมสะดุ้งแล้ วสะดุ้งอีกเมื่อน้ องละริ มฝี ปากออกแล้ วทังกดทั

้ งถู ้ ปลายนิ ้วย ้าๆ ราวกับจะแกล้ งให้ ขาดใจตาย
เมื่อไร้ ปราการขวางกันจึ
้ งเปิ ดโอกาสให้ กระต่ายน้ อยรังแกผมได้ เต็มที่ ได้ แต่ภาวนาให้ น้องเอานิ ้วออกก่อนที่
ผมจะทนไม่ไหวเผลอหลุดเสียงน่าอายให้ ได้ ยิน

“อื ้อ...ไม่นะ..” อยากร้ องไห้ จนกว่าน ้าตาจะหมดตัว เสียวจนเผลอยกก้ นขึ ้นให้ น้องตวัดปลายลิ ้นโลมเลียได้
ถนัดถนี่ สัมผัสชื ้นแฉะวนรอบเกิดเสียงน่าอายทว่าไม่เท่ากับการที่ผมไม่อาจดิ ้นหนีจากมือที่ดงึ รัง้ ไว้

“อื ้อ...ไม่นะ..” อยากร้ องไห้ จนกว่าน ้าตาจะหมดตัว เสียวจนเผลอยกก้ นขึ ้นให้ น้องตวัดปลายลิ ้น
โลมเลียได้ ถนัดถนี่ สัมผัสชื ้นแฉะวนรอบเกิดเสียงน่าอายทว่าไม่เท่ากับการที่ผมไม่อาจดิ ้นหนีจากมือที่ดงึ รัง้
ไว้

“ฮื่อ..” ผมเอื ้อมมือจับหัวเตียงพยายามดึงตัวเองให้ หลุดจากการรุกรานด้ วยปลายลิ ้น เรี่ ยวแรงเหือดหาย

เพราะกระต่ายใจร้ ายทังเลี้ ยทังคว้
้ าน

“กานต์...พี่...อื ้ม” ไม่เคยคิดว่าแค่ถูกรุกไล่จากช่องทางด้ านหลังจะหวานหวามเสียวซ่านโดยที่ไม่ต้องแตะ

ข้ างหน้ ามาก่อน

หวาดกลัวอยูเ่ ล็กๆ ว่าจะไม่สามารถกลับไปอยูต่ าแหน่งเดิมได้ อีกแล้ ว

มองผ่านแกนกลายตนเองที่ผงกหัวอย่างอึดอัด ใจหนึง่ อยากสาวให้ เสียวเห่อทังตั

้ วแต่อีกใจกลับกลัวการ
ปรนเปรอทังหน้
้ าทังหลั
้ งจนติดใจ เห็นกระต่ายน้ อยที่ไม่อ่อนโยนสักนิดมองสบตากลับมา เหมือนประกาย
แวววาวมาดหมายชัว่ ร้ ายพิกล
รับรู้ได้ ว่าถูกกระตุ้นจนมันกระตุกไปหมด ช่องทางเล็กแคบกาลังเต้ นตุบเรี ยกร้ องหาบางอย่างที่ผมรู้ดีวา่ คือ
อะไรและจะดีแค่ไหนถ้ าถูกสอดใส่ตอกย ้าซ ้าๆ

ผมผ่อนลมหายใจออกเมื่อน้ องถอนลิ ้นที่หยอกเย้ าจนน ้าตาหยดออกมา สบสายตาที่เหมือนจะยิ ้มแทนริม

ฝี ปากเมื่อกระต่ายน้ อยเลียปากตัวเองคล้ ายกระหายอยาก

“ถ้ าพี่รันหายแล้ ว เรามาเริ่มบทลงโทษกันเถอะครับ”

ปลายนิ ้วขาวไล้ ที่สว่ นปลายปริ่มน ้าแผ่วเบาก่อนกดลงตรงรอยแยก น้ องปล่อยขาผมลงจากบ่าแต่กลับจับ

อ้ ากว้ างจนเห็นชัดทุกส่วน ความแข็งขืนที่ดนุ ดันกางเกงผ้ าเนื ้อนิ่มถูกกดลงตรงช่องทางที่ถกู โลมเลียจน
กระตุกถี่

“ผมจะทาจนกว่าพี่รันจะใช้ ตรงนี ้…” นิ ้วโป้งที่กดย ้าลงมาตรงรอยแยกทาเอาสะโพกกระตุกจนบดเบียด

ความต้ องการกับความร้ อนคับแน่นแทบจะเป็ นเนื ้อเดียว

“ไปกอดใครไม่ได้ อีกเลย”

ผมกล้ าพนันเลยว่าน้ องกานต์ต้องไม่ใช่กระต่ายแน่ๆ!

 ตอนที่ 25 : แอนนี่

อให้ หน้ าหนาแค่ไหนแต่การที่ต้องนัง่ ปั น้ หน้ านิ่งถูกจับจ้ องด้ วยสายตาล้ อเลียนของคุณนายท่าน

ชรัณรู้สกึ ว่าตัวเองค่อนข้ างจะอับอายอยูม่ ากเมื่อสายตาคูน่ นเหมื ั ้ อนจะมองอะไรได้ ทะลุปรุโปร่งไปจนถึงตับ
ไตไส้ พงุ

อันที่จริงต่อให้ ไม่ใช้ สญ
ั ชาตญาณของมารดา แต่การที่ผมกลับบ้ านมาด้ วยสภาพเดินขาถ่าง
เล็กน้ อย ต้ องนัง่ บนเบาะนุม่ เท่านันคงท
้ าให้ คณ
ุ นายท่านทราบดีแล้ วว่าผมถูกกินจนบาดเจ็บสาหัส

หมายถึงจิตใจนี่ละครับที่สาหัสมาก

ถ้ าลองถูกบังคับให้ เป็ นฝ่ ายกินเอ็นเนื ้อร้ อนฉ่าของน้ องเข้ าไปในร่างกายตนเองทุกวันๆ แถมยัง

เรี ยกร้ องอยากได้ เมื่อน้ องแกล้ งกัน เร่งเร้ าขอจังหวะรัวแรงจนเตียงแทบหักข้ างห้ องต้ องมาเคาะประตูถามว่า
เป็ นอะไรหรื อเปล่า

ผมก็วา่ ตัวเองคงกอดใครไม่ได้ อีกแล้ ว ไม่วา่ จะหญิงหรื อชายกลายเป็ นว่าผมอยากให้ น้องกอดแทน

ชรัณรับไม่ได้ ...แต่ร่างกายดันรับได้ ซะงัน้

แถมไม่ใช่รับได้ ทีเดียว ดันรับข้ ามวันข้ ามคืน!

อันที่จริงวันนี ้ต้ องมีเลขาคนดีที่มองด้ วยสายตาล้ อเลียนทุกครัง้ หอบเอางานไปให้ ทาที่ห้องน้ อง แต่

เพราะคุณนายท่านอยากให้ มาพบกับตัวก่อเรื่ องที่แอชมันลงทุนคุกเข่าขอร้ องให้ ปลดมันออกจากบอร์ ด
บริหารก็ได้ เพียงเพื่อให้ ลกู พี่ลกู น้ องตัวดีได้ มาเอ่ยขมา

ด้ วยหน้ าตาไม่สานึกผิดแบบนี ้น่ะหรื อ

ผมอยากหัวเราะใส่หน้ ามันนัก แค่น้องสาวที่ไม่เคยเคารพมันในฐานะพี่ชายจาเป็ นต้ องลงให้ ขนาด

นี ้เลยหรื อไง
 สาหรับผมแล้ ว ต่อให้ เป็ นลูกพี่ลกู น้ องก็ไม่ได้ มีคา่ มากขนาดนัน้ ในเมื่อเธอกล้ าเอาอันตรายโยนใส่
้ วผมย่อมมีสิทธิ์ตอบโต้ กลับ
หัวผม ฉะนันแล้

แต่เห็นตาละห้ อยของมันแล้ วก็พาลสงสาร แอชรักแอนนี่มากไปจริงๆ

“ไม่ใช่คณ
ุ น้ าจัดการแล้ วหรื อครับ” ผมเลี่ยงสายตาเหมือนมาน้ อยขอความเห็นใจของมันมาถาม
คุณนายท่านที่กางพัดปิ ดปากแต่นยั น์ตาแพรวพราว

ล้ อเข้ าไปเถอะครับ นี่ลกู ชายเดินขาถ่างแทนที่จะสงสารเห็นใจ

“ลูกก็ร้ ูวา่ บ้ านนันตามใจหนู

้ แอนนี่แค่ไหน คงตัดใจลงโทษไม่ลง”

อื ้อหือ เรี ยกผมว่าลูกแบบนี ้แสดงว่ามีความสุขจนล้ นอก ดีใจที่ผมถูกน้ องปู้ยี่ป้ ยู าจนไปเป็ นสามีใคร

ไม่ได้ อีกขนาดนันเลยหรื
้ อครับ ใจอยากถามแต่กลัวคาตอบเหลือเกิน

“แล้ วนายก็เป็ นคนบากหน้ ามาขอร้ องอีกตามเคย” ผมปรายตามองลูกพี่ลกู น้ องตัวดีที่นงั่ เจี๋ยมเจี ้ยม

ประจบเอาใจคุณนายท่าน มันส่งรอยยิ ้มจืดเจื่อนมาให้ อย่างที่นกึ คันเท้ าอยากกระโดนถีบออกนอกบ้ านไป
ซะ ถ้ าไม่ตดิ ว่ายังเจ็บก้ นมากอยู่

“ตาแหน่งบอร์ ดบริ หารนี่มีคา่ น้ อยกว่าน้ องสาวนายขนาดนันเลยหรื

้ อไง”

“ไม่ใช่อย่างนันนะครั
้ บ แต่แอนนี่เป็ นน้ อง ในฐานะพี่ชายผมก็อยากช่วย” คนแก้ ตวั ทาหูลหู่ างตกน่า
เวทนามาก หมดมาดหนุม่ ลูกครึ่งสุดหล่อที่กระชากใจสาวๆในบริ ษัทไปเสียหมด

“ถึงแอนนี่จะไม่เคยเห็นนายเป็ นพี่?”

แอชสะอึก หน้ าตาหมองเศร้ าขึ ้นไปอีกสิบระดับ ตอบกลับมาเสียงอ่อย “สาหรับผมแอนนี่คือน้ อง

คือคนในครอบครัว”

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนแก่ขึ ้นอีกสิบปี “ฉันจะใจดีเท่าที่ทาได้ ก็แล้ วกัน แต่นนั่ ก็ขึ ้นอยู่

กับท่าทางของแอนนี่นะ”
 “ครับ!” เจ้ าหมาลูกครึ่งรับคาแข็งขัน สีหน้ าสดชื่นขึ ้นอีกมากโข น่าหมัน่ ไส้ จนอดไม่ได้ ต้องขอสัง่
สอนเล็กน้ อยไม่ให้ มนั ตามใจน้ องจนเหลิงเกินไป น้ องทาอะไรผิดเอาแต่ออกรับให้ เสียหมดแล้ วเมื่อไหร่แอน
นี่จะโต

“ส่วนนาย ..ในเมื่อกล้ ายื่นตาแหน่งบอร์ ดบริหารคืนมาให้ พี่ก็จะรับไว้ ระหว่างไตร่ตรองความผิด

ของตัวเองก็ไปพักร้ อนสักเดือนหนึง่ แล้ วกัน”

“พี่รัน...”

“อ้ อ เอาเป็ นช่วงเดียวกับธรรศก็แล้ วกันนะ”

เสียงร้ องโหยหวนปานโดนหวดด้ วยหวายของแอชทาให้ ผมมีความสุขขึ ้นมาก ถึงจะโดนสายตา

ล้ อเลียนยังไงก็เหมือนจะไม่ร้ ูสกึ อะไรแล้ ว การได้ รังแกคนอื่นต่างหากถึงจะเป็ นสิ่งที่ผมคูค่ วร ส่วนบนเตียง
นัน่ ...

ตามแต่กระต่ายน้ อยจะบัญชาเลยครับ

ผมไม่กล้ าหือแล้ ว กลัวโดนเสียบของเล่นคาก้ นทังวั

้ น แค่การลงโทษคราวนี ้ก็นา่ กลัวจนแข้ งขาอ่อน
ไม่ได้ หลับไม่ได้ นอนแล้ ว

คิดแล้ วยังเสียวในร่องก้ นไม่หาย ไม่เอาอีกแล้ วดิลโด้ !

“คุณหนูแอนนี่มาแล้ วค่ะ” ป้ารุ้งสาวรับใช้ คนสนิทของคุณนายท่านรี บสาวเท้ าเข้ ามาบอก เป็ นการ

อุดปากลูกพี่ลกู น้ องตัวดีที่ตงท่
ั ้ าจะโอดครวญ

ไม่ใช่อะไรหรอกครับ รายนี ้เกรงธรรศ เลขาของเจ้ ารุนจะตาย ทังเข้

้ มงวด เจ้ าระเบียบ เอาจริงเอาจัง
ไม่ตา่ งจากเจ้ านายตัวเอง ว่าคุณลดาเลขาของมันเคร่งครัดแล้ ว ยังไม่ได้ ครึ่งของธรรศเลยครับ ดูสิวา่ คราวนี ้
จะยังกล้ าเสนอหน้ าออกรับแทนใครอีกไหม

“สวัสดีคะ่ คุณป้า สวัสดีคะ่ พี่รัน”

 ผมมองลูกพี่ลกู น้ องสาวที่แต่งตัวเปรี ย้ วเข็ดฟั นยกมือไหว้ ตวั เองอยูแ่ ล้ วไม่อยากยกมือไหว้ ตอบเลย
สักนิด พี่ชายเจ้ าหล่อนอย่างแอชนัง่ หัวโด่อยูข่ ้ างคุณนายท่านแต่แอนนี่กลับไม่ทกั สักคา มองข้ ามเหมือน
เป็ นหัวหลักหัวตอ เธอนัง่ ลงตรงข้ ามกับผม สายตาตวัดมองกระต่ายน้ อยอย่างไม่เป็ นมิตร

“แอนนี่มีเรื่ องต้ องคุยกับพี่รันค่ะ” เธอว่าอย่างนันแต่

้ ยงั มองน้ องไม่เลิก สายตาดูถกู กวาดมองตังแต่
้
หัวจรดเท้ า “เรื่ องส่วนตัวของคนในครอบครัว”

“ก็พดู มาสิ พี่รอฟั งอยู”่ ผมไม่ร้ ูสกึ ว่าจาเป็ นต้ องรักษาหน้ าให้ เธอสักนิด ญาติแล้ วอย่างไรในเมื่อคน
ที่เธอกาลังดูถกู คือคนรักของผม หรื อหากให้ เจาะลึกลงไปอีกนิด ถึงจะกระดากปากไปหน่อยขัดใจไปเยอะ

สามีของผม

โอย โดนจ้ วงโดนแทงซะทะลุทะลวงขนาดนันจะปฏิ

้ เสธว่าตัวเองเป็ นสามีเสียเองก็ไม่ได้ ไงครับ
ละอายต่อบาปเกินไป

“เรื่ องเมยา...แอนนี่ขอโทษที่ทาให้ พี่รันเดือดร้ อน แต่แอนนี่แค่อยากช่วยเพื่อนจริงๆ พี่รันคะ เมยารัก

พี่รันจริงๆเลยอาจทาอะไรสิ ้นคิดไปบ้ าง แต่พวกเราไม่ได้ ตงใจท ั ้ าร้ ายพี่รันเลยนะคะ”

ผมไม่ตอบ แต่มองคนที่ป่านนี ้ยังไร้ ร่องรอยของความรู้สกึ ผิด เจ้ าหล่อนยังคงพร่ าพรรณนาถึงความ

ดีงามของเพื่อนตัวเองที่ป่านนี ้ยังไม่ได้ รับอนุญาตให้ ประกันตัว เจ้ ารุนกับมิเกลร่วมมือกันขุดคุ้ยประวัติความ
ดีความชอบทังหลายที
้ ่เจ้ าตัวกับครอบครัวร่วมมือกันคว้ าจับคนอื่นจนฉาวโฉ่ไปทังเมื ้ อง

และประทานโทษเถอะ จะมีหน้ าไหนกล้ างัดข้ อกับรัตนโชติกนั

“ถ้ าพี่รันเปิ ดใจสักนิดพี่รันต้ องรู้แน่วา่ เมยาจริงใจกับพี่แค่ไหน ถ้ าพี่ไม่ตาต่า...แอนนี่หมายถึง ถ้ าพี่

รันไม่หลงกลผู้ชายร่านๆบางคนพี่ต้องเห็นว่าเมยาทุม่ เทให้ พี่ขนาดไหน แต่เพราะคนไร้ หวั นอนปลายเท้ าบาง
คนคิดจับพี่ พวกเราเลยต้ องทาแบบนี ้ ที่เมยาทาไปทังหมดก็ ้ เพื่อตัวพี่รันเองนะคะ”

ผมแค่นหัวเราะในลาคอ ถ้ อยคาเหล่านันราวกั้ บไม่ได้ ผ่านการกลัน่ หรองของสมองแม้ แต่น้อย นี่คณ

ุ
น้ าเลี ้ยงลูกสาวแบบนี ้เพื่อให้ กลายเป็ นรัตนโชติเช่นเดียวกับผมหรื อ
 น่าผิดหวัง

มองหน้ าแอชที่ทาหน้ าสีหน้ ากลืนไม่เข้ าคายไม่ออกแล้ วสบายใจขึ ้นอีกนิด วางแผนให้ มนั ได้
ท่องเที่ยวไปกับธรรศซึมซับเอาสติร้ ูเหตุผลสักเดือนหนึง่ แบบตัวติดกันไปเลย

“ที่อยากพูดมีเท่านี ้?” แต่เดิมแอนนี่ก็ไม่ใช่คนควบคุมอารมณ์ได้ มาแต่ไหนแต่ไร พอเจอพูดแบบนี ้ไป

ไหนจะท่าทางไม่ร้ ูร้อนรู้หนาวของผมคงทาให้ เธอของขึ ้นพอสมควร

ขึ ้นให้ เต็มที่เลยครับ ได้ คดิ บัญชีทีเดียว

“พี่รันน่ะโง่! ผู้ชายพรรค์นี ้มีดีอะไร ทาไมถึงหลงมันหัวปั กหัวปานัก! แค่มนั มารยาเข้ าหน่อยก็รักก็โอ๋

แต่มนั ดูก็ร้ ูว่ามันตังใจจะจั
้ บพี่แน่ๆ โง่! โง่ที่สดุ !”

“อืม พี่ก็โง่จริงๆนัน่ แหละ” ผมพยักหน้ าให้ กบั แอนนี่ที่เหมือนจะลืมไปแล้ วว่าคุณนายท่านก็นงั่ อยู่

ตรงนี ้ด้ วย “แต่คงโง่ไม่เท่าคนที่อบรมให้ เธอกลายเป็ นแบบนี ้หรอกมัง”้

“อย่าลามปามสิลกู ” คุณนายท่านปลอบผมเสียงเบา มีการปรายตามองมาเย็นเยียบ อยากยกมือ

ถามมากครับว่านี่ห้ามหรื อยุ แอนนี่ดา่ น้ องไปขนาดนันจนกระต่
้ ายน้ อยน ้าตาคลอน่าสงสาร เป็ นคุณนาย
ท่านต่างหากที่อยากสาเร็จโทษเธอเต็มแก่

“ขอโทษครับ ลืมไปว่าแอชเองก็ถกู เลี ้ยงมาโดยคุณน้ าเหมือนกัน อา...ผมลืมไปจริงๆว่าอาจเพราะ

เชื ้อสายฝั่ งแม่ด้อยสติปัญญาก็ได้ ขอโทษนะแอช” ผมหันไปทางเจ้ าตัวดีที่สา่ ยหน้ าไหวๆหน้ าตาซีดเซียว
แค่ยยิ ้มให้ มนั อย่างจริงใจมากๆ

“ขอโทษที่เหมือนพี่จะว่านายไปด้ วย ลูกพี่ลกู น้ องฉลาดเฉลียวอย่างนายจะหาจากที่ไหนได้ อีก

นับว่าคุณน้ ายังพอมีบญ
ุ อยูบ่ ้ างถึงได้ มีนายเป็ นลูกชาย”

“พี่รัน! พี่จะว่าแอนนี่อย่างนี ้ไม่ได้ นะ ทังหมดเป็

้ นเพราะมันทาไมพี่ถึงไม่เข้ าใจ!” แอนนี่หนั ไปหาน้ อง
กานต์ที่สะดุ้งน้ อยๆเมื่อเห็นใบหน้ าบิดเบี ้ยวความโกรธเกรี ย้ ว
 “แกก็แค่โสเภณีชนต ั ้ ่า! เป็ นแค่กระต่ายแต่คิดจะจับพี่รันงันเหรอ
้ ทุเรศสิ ้นดี! เป็ นผู้ชายแท้ ๆแต่เที่ยว
อ้ าขาให้ ผ้ ชู ายด้ วยกัน ไอ้ วิปริ ต!”

“แอนนี่!” ผมลุกขึ ้นแทบอยากไปกระชากเธอลากไปทิ ้งหน้ าบ้ านข้ างถังขยะนัก กล้ าดียงั ไงชี ้หน้ าว่า
กระต่ายน้ อยของผม

แล้ วไอ้ คนที่มนั อ้ าขาให้ ผ้ ชู ายด้ วยกันน่ะคือผมไม่ใช่น้อง!

เจ็บแทนน้ องแล้ วยังต้ องเจ็บใจตัวเองอีก

บ้ าบอ!

“ถ้ าเธอจะมาหาเรื่ องคนอื่นก็กลับไปซะ” เพราะลุกไม่เจียมสังขาร ความเจ็บร้ าวแล่นพรวดจนถึง

กลางหลังน ้าตาแทบเล็ด

“แอนนี่ไม่กลับ! พี่รันรับความจริงที่แอนนี่พดู ไม่ได้ ใช่ไหมล่ะคะ มันก็แค่ผ้ ชู ายที่อ้าขอรอให้ คนอื่นมา

เอา ผ่านมากี่คนแล้ วพี่รันจะรู้หรื อเปล่า เหอะ! สู้เมยายังไม่ได้ แม้ แต่ปลายเล็บ”

ผมสูดลมหายใจลึกๆยาวๆ กลืนเอาความไม่สบอารมณ์ลงไป แสยะรอยยิ ้มเมื่อเธอกล่าวอ้ างถึง

เพื่อนรักแสนดีของตัวเอง สู้ไม่ได้ สกั นิดใช่ไหม

ก็ส้ ไู ม่ได้ จริงๆนัน่ แหละ

“พี่ดีใจนะที่กานต์ส้ เู พื่อนของเธอไม่ได้ ไม่ร้ ูเป็ นเพื่อนกันได้ ยงั ไงถึงไม่ร้ ูสนั ดานเพื่อนตัวเองเลย” ผม

อยากจะปารูปที่ใช้ ยื่นฟ้องยัยมารยานัน่ ใส่หน้ าแอนนี่ชะมัด โง่ไม่ได้ ความฉลาดของพี่เธอมาสักส่วนเดียว

“ถ้ าแค่นี ้เธอยังแยกแยะถูกผิดไม่ได้ พี่ก็ไม่ร้ ูวา่ จะรับเธอมาฝึ กงานเพื่อประโยชน์อะไร คงต้ องรบกวน

ให้ คณ
ุ น้ าทังสองรั
้ บเธอกลับไปประคบประหงมต่อแล้ ว”

“พี่รัน!”
 ตอนที่ 26 : ทาไมร้ ายกาจ

ผมกรอกตาเบื่อหน่าย อารมณ์โกรธมากมายหายไปทันตาเหมือนโดนลมพัดวูบเมื่อน้ องเอื ้อมมือมา

จับมือผมไว้ เราตกลงกันแล้ วว่าไม่วา่ เรื่ องอะไรจะผ่านไปด้ วยกันให้ ได้ ดูอย่างตอนนี ้สิ กระต่ายตาใสช้ อนตา
มองน่ารักแต่ประกายตาวาววับราวกับสิงโตจ้ องจับเหยื่อ

ใช่ สิงโตไงละ

น้ องกานต์ดงึ ให้ ผมนัง่ ลงที่เดิม ประคองราวกับว่าผมกาลังท้ องทังที

้ ่ความจริงแค่เจ็บก้ นปวดสะโพก
เท่านัน้ กระต่ายน้ อยพูดไปยิ ้มไปเหมือนพูดเรื่ องดินฟ้าอากาศ

“คุณแอนนิตาพูดเหมือนรู้จกั ผมเลยนะครับ ทังที

้ ่เราไม่เคยรู้จกั กันมาก่อน ไม่แปลกเลยที่จะมีใครใส่
ข้ อมูลไร้ สาระมาในหัวกลวง อุ๊บ ขอโทษครับ มาทาให้ คณ ุ แอนนิตาเข้ าใจผิด ก่อนอื่นผมต้ องขอแนะนาตัว
เล็กน้ อย ผมคือกานต์ สัจจกานต์ เป็ นนักวิทยาศาสตร์ ในบริษัทพี่รัน คุณอาจจะไม่ร้ ูจกั เพราะนามสกุลฝั่ ง
คุณแม่อาจไม่โดดเด่นเท่าไหร่ ”

ผมแอบส่ายหัวเล็กน้ อยตอนที่แอนนี่ทาท่าจะวีนขึ ้นมาอีกรอบ แต่น้องกลับหัวเราะเหมือนเป็ นเรื่ อง

ตลกเมื่อถูกตอกหน้ าว่าใช่นะ่ สิยะ ยิ่งยิ ้มกว้ างมากขึ ้นเมื่อถูกตราหน้ าว่าเป็ นพวกเกาะคนอื่นกิน

“คุณแอนนิตาคงไม่ร้ ูจกั สัจจกานต์จริงๆ แต่นา่ จะเคยได้ ยินชื่อสกุลรอสส์ผา่ นหูมาบ้ างมังครั

้ บ”

สาบานได้ วา่ ผมแอบเห็นน้ องกระตุกยิ ้มหยามด้ วยครับ กระต่ายน้ อยเวอร์ ชนั ชัว่ ร้ ายก็เร้ าใจไม่หยอก
มองแล้ วของพาลจะขึ ้น ยิ่งคิดว่าน้ องยิ ้มแบบนันตอนกดตั
้ วตนเข้ ามาในตัวผม

อื ้อหือ ขอหมอนอิงด่วน ชรัณน้ อยกาลังจะตื่น

 “รอสส์...รอสส์!” เห็นแอนนี่ทาตาโตขาสัน่ แทบจะล้ มทังยื
้ นแล้ วแอบขา ความโกรธเมื่อครู่ที่เธอดูถกู
น้ องหายเป็ นปลิดทิ ้ง

ผมเองตอนได้ ฟังนามสกุลเต็มๆของน้ องครัง้ แรกยังตกใจแทบจะชักตาตัง้ จาได้ วา่ น้ องหัวเราะคิก

คักซุกตัวเข้ าอกผมแล้ วล้ อเลียนเรื่ องอาการตัวแข็งทื่อด้ วยซ ้า

สกุลรอสส์คือใคร ไม่สาคัญเท่าผู้นาตระกูลคือใคร

แดเนียล รอสส์ผ้ ขู ึ ้นอยู่บนจุดสูงสุดของแวดวงเทคโนโลยี ทุกสิ่งอย่างที่อยูใ่ นเครื อรัตนโชติล้วน

แล้ วแต่สงั่ ตรงจากรอสส์ทงสิ
ั ้ ้น เครื่ องมือทันสมัยมากมายที่ลงทุนเพื่อใช้ ในการวิจยั ยาล้ วนได้ รับการ
สนับสนุนจากรอสส์

แล้ วการที่แอนนี่ชี ้หน้ าหาว่าน้ องไร้ หวั นอนปลายเท้ าไม่เท่ากับถ่มน ้าลายรดหน้ าตัวเองหรื อ

“ส่วนเรื่ องอ้ าขาให้ ผ้ ชู าย” ประเด็นนี ้ถือเป็ นประเด็นละเอียดอ่อน ผมสะดุ้งเฮือกหันหน้ ามอง

กระต่ายน้ อยที่ยกยิ ้มประดับใบหน้ า

“ผมคงไม่ไปเที่ยวอ้ าขาให้ ใครมัว่ ซัว่ หรอกครับ ที่ผมคบกับพี่รันเพราะรักพี่รัน แต่ถ้าพี่รันจะติดใจ

เนี่ย...”

ผมลุ้นจริงจัง ถ้ าบอกว่าติดใจอะไรที่สดุ คงเป็ นเอวที่โคตรดุนนั่ แหละครับ

กระแทกลงมาทีแทบจะบินไปสวรรค์
 “ก็คงเพราะผมอร่อยมาก...ฮะๆๆ คุณแอนนิตาอย่าทาหน้ าน่าเกลียดแบบนันสิ
้ ครับ เดี๋ยวคนเขาจะ
ไม่เชื่อว่าเป็ นลูกพี่ลกู น้ องกับคุณแอชเอาได้ นะครับ”

เจ็บมากครับ นี่ถือเป็ นการตอกย ้าปมด้ อยคนอื่นเน้ นๆ เพราะต่อให้ แอนนี่ทาหน้ าสวยแต่งหน้ าจัด

เต็มแค่ไหน ลองจับมายืนเทียบกับแอชดู คนยังลงความเห็นว่าแอชสวยกว่า

เจ็บจนจุกยิ่งกว่าด่าพ่อแม่ไม่สงั่ สอนจริงๆ!

“แก! อย่าคิดว่ามีสกุลรอสส์ค้ มุ กะลาหัวแล้ วจะพูดอะไรก็ได้ นะ อย่างมากแกก็แค่พวกลูกหลานนอก

คอกที่พอ่ แม่ไม่มีปัญญาอบรมเท่านันแหละ
้ เหอะ ไม่งนคงไม่
ั้ ต้องซมซานมาทางานกับพี่รันแล้ วหลอกจับพี่
เขาหรอก”

ผมหันไปรับยาดมจากแอชที่แอบยื่นให้ ตอนที่มนั เห็นว่าผมกาลังนวดขมับ ไม่ทราบว่าที่บ้านเลี ้ยง

กันมาอย่างไรลูกสาวถึงได้ ขาดโอเมก้ าสามขนาดหนัก สมองเลยพัฒนาไม่สมกับอายุขนาดนี ้

“คุณแอนนิตาพูดได้ ดีมากครับ เรื่ องร่วมมือกับเพื่อนรักวางยา พี่รันอาจไม่คดิ ลงโทษคุณมากมาย

เพราะเห็นแก่พี่น้อง แต่ผมคงยอมให้ คณ
ุ ดูถกู คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ ”

น้ องหันไปหาคุณนายท่านที่หยิบของว่างขึ ้นมากินราวกับชมละครยามบ่ายกับสาวใช้ คนสนิท ส่ง

สายตาละห้ อยน่าสงสารเป็ นอย่างยิ่ง

“ผมปล่อยไม่ได้ จริงๆครับ คุณแม่...”

 “ตามที่หนูกานต์สบายใจเลยลูก ถือเสียว่าช่วยแม่สงั่ สอนลูกหลาน” ปากว่าอย่างนัน้ แต่ผมมัน่ ใจ
ว่าที่อนุญาตง่ายดายนอกจากเพราะเห็นพฤติกรรมไร้ สมองของแอนนี่แล้ วต้ องเป็ นเพราะคานันแน่ ้ ๆ

คุณแม่

เรี ยกทีระโหยโรยแรงจนน่าสงสาร นี่ถ้าไม่ติดว่าคนอยูเ่ ต็มบ้ าน คุณนายท่านคงลากน้ องไปกอดไป

หอมหัวแล้ วแน่ๆ

“ทางที่ดีผมว่าคุณแอนนิตากลับบ้ านไปก่อนดีกว่านะครับ จะได้ มีเวลาหาทนาย”

“หมายความว่ายังไง อย่างแกจะทาอะไรฉันได้ ”

ผมไม่ร้ ูวา่ แอนนี่เอาความมัน่ อกมัน่ ใจมาจากไหน แต่เธอยังยืนค ้าหัวคนอยู่อย่างนัน้ กระต่ายน้ อย

ยิ ้มเสียจนตาปิ ด

“ไม่เกินสามวันคุณแอนนิตาเตรี ยมรับหมายศาลได้ เลยครับ ผมไม่คดิ ว่าคนอย่างแดเนียล รอสส์จะ

ยอมให้ ใครมาดูถกู หาว่าไม่อบรมลูกชายตัวเองหรอกครับ”

“ทาไมร้ ายกาจ”
 ผมซุกหน้ าลงกับหูกระต่ายสีขาวปุกปุย เพราะน้ องกาลังตื่นเต้ นอย่างหนักมันจึงเด้ งออกมา
ประจานเจ้ าของให้ ได้ อาย กระต่ายน้ อยหน้ าแดงตาแดงไปหมด

หลังจากส่งแอนนี่กลับบ้ านทังที
้ ่เจ้ าหล่อนดีดดิ ้นไม่ยินยอมกรี ดร้ องโวยวายจนแอชต้ องขอโทษขอ
โพยไปตลอดทางที่ลากน้ องสาวไปยัดใส่รถแล้ วสัง่ ให้ คนขับรถขับออกไปโดยไว คุณนายท่านนัง่ ยิ ้มจิบชาได้
ครู่หนึง่ ก็เป็ นผมที่สารภาพจนหมดเปลือกถึงสถานะลูกเขยที่คณ ุ นายท่านได้ รับมาแบบไม่ได้ ตงใจ
ั้

จะบอกว่าตังใจได้
้ ยงั ไงในเมื่อผมจะหาลูกสะใภ้ ให้ !

คุณนายท่านไม่วา่ อะไรแต่เสียงหัวเราะถูกใจดูทบั ถมกันอย่างน่าเจ็บใจ แทนที่จะเป็ นเดือดเป็ นร้ อน

ว่าทาไมน้ องต้ องมาปล้ นพรหมจรรย์ประตูหลังของลูกชายตัวเองกลับเอ่ยชมบอกว่าทาได้ ดีมากต้ องอย่างนี ้
ถึงจะการาบผมได้ อยู่

อย่าใช้ คาว่าการาบ ต้ องบอกว่าถอดเขี ้ยวถอดเล็บจนไม่มีปัญญาสวมกลับจะดีกว่าครับ

“ก็เขาทาให้ พี่รันโกรธ แถมยังว่าแดดดี ้ด้ วย” คนตอบเสียงอู้อี ้แทบจะผสมมากับเสียงบดฟั น “พี่รัน

ไม่ชอบหรื อครับ”

“อา...ชอบสิ” ผมชอบทังนั
้ น้ ยิ่งชอบตัวตนที่ทาให้ ร้อนไปทังตั
้ วนี่ด้วย

ทานข้ าวเย็นเสร็จสรรพแทนที่จะได้ นอนปลอดภัยในบ้ านตัวเอง น้ องกลับลากผมกลับมาห้ องตัวเอง

แล้ วบังคับทาแผลแหวกเสียแทบจะเห็นไปถึงม้ าม กระทัง่ ไล่ผมไปอาบน ้าได้ เจ้ าตัวถึงได้ นงั่ จุ้มปุ๊ กโทรคุยกับ
น้ องชายตัวเอง
 ทานข้ าวเย็นเสร็จสรรพแทนที่จะได้ นอนปลอดภัยในบ้ านตัวเอง น้ องกลับลากผมกลับมาห้ องตัวเอง
แล้ วบังคับทาแผลแหวกเสียแทบจะเห็นไปถึงม้ าม กระทัง่ ไล่ผมไปอาบน ้าได้ เจ้ าตัวถึงได้ นงั่ จุ้มปุ๊ กโทรคุยกับ
น้ องชายตัวเอง

“อื ้ม พี่รันยังเจ็บอยูน่ ะครับ” น้ องว่าอย่างนันทั

้ งที
้ ่มือขยุ้มผมจนแทบจะหลุดคามือ กระต่ายน้ อยกระดกเอว
หนักๆ จนเกือบสาลัก

ผมกลืนเอ็นร้ อนที่กาลังจะคายน ้าเข้ าไปในลาคอให้ ลึกกว่าเดิม มือหนึง่ ดันพื ้นไว้ ข้างเข่าที่ถอดกางเกงออก

จนท่อนล่างเปลือยเปล่า อีกมือสอดเข้ าออกในช่องทางที่เพิ่งทายาไปก่อนอาบน ้า

การที่ผมเริ่มก่อนพร้ อมระบุว่าอยากให้ น้องเป็ นคนกอดคงทาให้ น้องตื่นเต้ นพอควร

“พี่รัน ผมยังไม่..อื ้อ...อยากเสร็จ” กระต่ายน้ อยเหมือนจะดิ ้นรนให้ พ้นจากปากผมแต่กลับเด้ งสะโพกใส่ไม่

หยุด อึดอัดจนน ้าตาซึมเมื่อกลิ่นคาวคลุ้งในปาก น้ องกระตุกแรงๆ หลายครัง้ เช่นเดียวกับท่อนล่างของผมที่
คายพิษออกมาแทบในเวลาเดียวกันทังที ้ ่ยงั ไม่ได้ แตะต้ อง ความร้ อนรัดนิว้ ตัวเองเสียจนแทบขยับไม่ได้

“พี่รัน ขอโทษครับ” น้ องคุกเข่าลงข้ างผม ลูบไล้ เศษน ้าคาวเปรอะเปื อ้ นไปทัว่ หน้ า ความเหนียว
เหนอะไม่ได้ ทาให้ ร้ ูสึกรังเกียจ แต่กลับตื่นเต้ นเมื่อปลายลิ ้นร้ อนไล่เก็บน ้ารักเหล่านันราวหิ
้ วโหย

สองมือดึงผมให้ ลกุ ยืน เราแลกเปลี่ยนน ้าหวานกันกระทัง่ ผมถูกผลักให้ ล้มลงบนเตียงนุ่ม ที่ซงึ่ เมื่อวันก่อน

มันเต็มไปด้ วยหยาดน ้าคาวขุ่น ปลายนิ ้วร้ อนฉ่าเร่งอุณหภูมิที่ควรเย็นลงหลังจากได้ ปลดปล่อยให้ ร้อนขึ ้น
อึดอัดจนดึงทึ ้งเสื ้อผ้ าออกจนหมด เหลือเพียงผิวเนื ้อเปลือยเปล่าที่กอดก่ายกันและกัน

“พี่รันน่ารัก” น้ องงับยอดอกผมแรงๆ ทีหนึง่ ขณะเอ่ยชม ก่อนดูดเม้ มสลับกับใช้ ปลายนิ ้วเกลี่ย

“กานต์...เจ็บ..อื ้อ! ” ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ น้ องใช้ ฟันขบครูดเกสรแดงหนักๆ จนผมคิดว่ามันคงช ้าไปหมดแล้ ว

บางที่ถ้าน้ องยังดูดอยูแ่ บบนี ้มันอาจจะหลุดติดปากน้ องไปก็ได้
“พี่รันยัว่ ผมเอง” กระต่ายน้ อยเงยหน้ าสบตาผม ดวงตากลมโตสีฟ้าคล้ ายหม่นแสงลงและถูกฉาบทับด้ วย
คลื่นอารมณ์บางอย่างที่ปฏิเสธไม่ได้ วา่ ผมเองก็ร้ ูสกึ เหมือนกัน

ผมถ่างขาออก ใช้ สองมือจับต้ นขาตัวเอง เปิ ดเผยช่องทางน่าละอายที่กาลังขมิบถี่ๆ รอบางสิ่งสอด

ใส่เข้ ามาเพื่อตอดรัดให้ มนั กระแทกสวน

“พี่เปล่า...” ผมไม่ได้ ยวั่ ไม่เคยคิดยัว่ ผมแค่รักน้ อง อยากตอบแทนที่น้องพูดกับคุณนายท่านไปแบบนัน้

คาพูดที่บอกว่าชัว่ ชีวิตนี ้จะมีแค่ผม

จะทาให้ ผมมีความสุขจนกว่าเราจะพรากจากกัน

เลี่ยนมากครับ แต่บอกตามตรงว่าผมรักถ้ อยบอกรักเหล่านันจนเป็

้ นฝ่ ายเริ่มทาให้ น้องด้ วยความเต็มใจ

“พี่รันยัว่ ตอนนี ้พี่ก็กาลังยัว่ ผม” ปลายนิ ้วเกลี่ยตรงกลีบสีแดงที่กาลังขมิบยัว่ ผมสะดุ้งวูบทุกครัง้ ที่เหมือนกับ

น้ องกาลังจะกดปลายนิ ้วเข้ ามา

“พี่แค่ต้องการกานต์...อื ้อ...ไม่เอานิ ้วนะ...ฮื ้อออ” ผมแทบบ้ าเมื่อน้ องดันขาผมจนเข่าแทบจะติดหัว

แทนที่ความต้ องการจนแทบอยากใช้ กาลังด้ วยปลายนิ ้ว

“ไม่เอา...ฮื่อ...มากกว่านี ้...กานต์...กานต์ครับ...อะ..” จุกจนน ้าตาไหลพราก ไร้ กระทัง่ เสียงกรี ดร้ อง กระต่าย

น้ อยไม่อ่อนโยนสักนิดเมื่อเจ้ าตัวถอนนิ ้วออกแล้ วแทนที่ด้วยเอ็นเนื ้อร้ อนใหญ่โตที่แข็งจัดกว่าทุกครัง้

มันแทรกตัวเข้ ามารวดเดียวจนสุดทาง

“ต้ องการนี่ใช่ไหมครับ อื ้ม รัดเกินไปแล้ วนะ..ครับ”

“อย่าเพิ่ง...ฮ้ า...อะ..อย่าเพิ่งนะ..” ผมอยากจะปล่อยมือที่จบั ขาตัวเองไปคว้ าคอน้ องไว้ ไม่ให้ คนขยับตัว แค่

นี ้ก็เสียดแน่นจนจะขาดใจ น้ องกลับไม่ปรานีกนั สักนิด
สัมผัสท่อนเอ็นแข็งร้ อนถูกถอนจนแทบหลุดจากช่องทางรักทาเอาผมผวา เสียงหัวเราะดังแว่วอยูข่ ้ างหู ชัว่
ร้ ายเสียยิ่งกว่าตอนที่ผมล่อลวงเหล่าคูค่ วงเสียอีก

ผมถูกปล่อยให้ ค้างเติง่ อยูก่ บั ความโหยหาไม่นาน น้ องก็กระแทกตัวเข้ ามาจนสุด ทังจุ

้ กทังเสี
้ ยวจนได้ แต่อ้า
ปากค้ าง ลมหายใจยังเหมือนขาดห้ วง

“ดีจงั อือ..วันนี ้พี่รันดูตื่นเต้ นมากเลย”

ได้ ยินเสียงกระต่ายน้ อยพูดชิดริมฝี ปาก ก่อนจะถูกจูบที่ทาให้ ความกระสันยิ่งตีตื ้นล่อลวงจนลืมกระทัง่

หายใจ ถูกบังคับให้ รับเอาความแน่นขนัดหลายต่อหลายครัง้ กระทัง่ ริมฝี ปากเป็ นอิสระ มองเห็นภาพตัวเอง
ทาสีหน้ าบิดเบี ้ยวผ่านดวงตากลมโตที่จบั จ้ องไม่ละจากใบหน้ าผม

ใบหน้ าน่ารักที่ยามแรกเพียงถูกใจ ตอนนี ้กลับเย้ ายวนด้ วยเสน่ห์นา่ ลุม่ หลงจนแทบปี นป่ ายไม่ขึ ้นจากความ
เย้ ายวนตรึงใจ ริมฝี ปากที่ฉีกยิ ้มเมื่อผมถูกความเสียวซ่านเล่นงานจนร้ องไม่เป็ นภาษา เสียงเนื ้อกระแทก
หยาบโลนยิ่งขึ ้นเมื่อน้ องควงเอวแล้ วกระแทกถี่รัว ช่วงชิงสติไปจนหมดสิ ้น

“ตอดกันขนาดนี ้ อื ้ม จะถึงแล้ วหรื อครับ”

เสียงนันไม่
้ เข้ าหู เหมือนกับสายลมวูบหนึง่ พัดผ่าน ผมเปล่งเสียงร้ องครวญครางเมื่อผนังรอบด้ าน
รัดแนบแน่นจนรู้สึกถึงรูปร่างที่ฝังแน่นในร่าง รี ดเร้ นความร้ อนจนฉ่าชื ้นภายใน

“กระเด็นโดนหน้ าเลย” น ้าเสียงนันยิ

้ นดี กระต่ายน้ อยยกรอยยิ ้มเจ้ าเล่ห์

“ลามกจัง”

ผมหอบหายใจหนักๆ เมื่อเอ็นเนื ้อร้ อนในร่างคลายฤทธิ์ลง ฝ่ ามือนุม่ แตะใบหน้ าผม ปลายนิ ้วปาดไล้ อยูข่ ้ าง
แก้ ม กระต่ายน้ อยเอียงคอทาหน้ าน่ารักแม้ แต่ตอนที่กาลังขยับตัวกระทุ้งในเบาๆ

“เรามาทาเรื่ องลามกกว่านี ้กันเถอะครับ”

 ตอนที่ 27 : ไปกับกานต์ นะครับ

สะโพกคราก

เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้ ใช้ คานี ้

โหมศึกโรมรันบนเตียงยังไม่เท่าไหร่ กระต่ายน้ อยคนดีดนั อยากออกไปตรงระเบียง คอนโดก็ไม่ใช่

คอนโดร้ าง เกิดมีเพื่อนบ้ านอยากออกมารับลมรับรองว่าได้ เห็นฉากรักเขย่าโลกแน่ๆ เพราะคนถูกทิ่มแทงจน
ต้ องเอามืออุดปากไว้ คือผม ผู้ชายที่ขึ ้นชื่อว่าเปลี่ยนคูค่ วงไม่ซ ้าหน้ า หนุม่ สุดฮ็อตแห่งปี ลีลาเด็ดเอวดีที่กาลัง
ฉีกขายิ่งกว่านักบัลเล่ต์ให้ น้องสอดใส่ตวั ตนเข้ ามาจนเสียดแน่นไปทังตั ้ ว

และเพราะน้ องบอกว่าเป็ นการลงโทษต่อจากคราวก่อนที่ยอมรามือให้ ไปพบแอนนี่ ผมจึงแทบไม่มี

เวลาหยุดพัก ขนาดเวลาอาบน ้ายังไม่วายถูกแกล้ งจนแทบละลายติดพื ้นห้ องน ้า กระทัง่ กระต่ายน้ อยต้ องไป
ทางานยังไม่วายทิ ้งของเล่นไว้ ดตู า่ งหน้ าพร้ อมกล้ องวิดีโอแบบเรี ยลไทม์ จับตาดูกนั ชนิดช็อตต่อช็อตไม่
ปล่อยให้ ผมได้ ดงึ มันออก

น้ องคนสนุกมากเพราะบางครัง้ ก็โทรมาพูดจาลามกจนผมได้ แต่นอนรูดของตัวเอง ยิ่งอยากดันมัน

ออกนักเมื่อถึงจุดที่ของเล่นเวรตะไลมันสัน่ เสียวเสียเจียนคลัง่ หลายครัง้ ที่พยายามอดกลันอยากดึ
้ งมันออก
แต่เพราะคาขูข่ องน้ องว่าถ้ ายังดื ้อจะให้ ผมเสียบของเล่นเส็งเคร็งเข้ าที่ประชุมด้ วย

นายชรัณคนดีที่กลัวสามีทางพฤตินยั เลยได้ แต่ก้มหน้ ายอมรับชะตากรรมไปเพราะไม่อยากให้ น้อง

โกรธ แค่ต้องมาเห็นผมกับยัยมารยาสาไถในสภาพทุเรศทุรัง หนาซ ้าหลังจากช่วยพาไปหาหมอยังมีกะจิต
กะใจมาดูแลก็นบั ว่าประเสริ ฐมากพอแล้ ว
 ถ้ าเป็ นผมคงโกรธจนลงโทษน้ องแบบไม่ให้ เห็นเดือนเห็นตะวันมันในห้ องทางาน รอกระทัง่ ฤทธิ์ยา
หายเหลี ้ยงค่อยพาไปหาหมอแล้ วจะงอนต่อให้ น้องง้ อไปอีกเดือน

ถือว่าพระเจ้ ายังคุ้มครอง กระต่ายน้ อยเลยทาแค่นี ้

พอน้ องกลับมาผมคิดว่าน่าจะรอดแล้ วกลับเจอซ ้าไปหลายกระบวนท่า ฉีกแข้ งฉีกขาจนคิดว่าขาจุ

หมุนได้ สามร้ อยหกสิบอกศาไปแล้ ว เล่นเอาหลังแทบยอก ทังร้้ องทังครางจนเจ็
้ บคอไปหมด กลืนน ้าทีหนึง่
นึกว่าลูกกระเดือกจะหลุดติดไปด้ วย

เห็นสภาพตัวเองในกระจกยังนึกว่าถูกวัยรุ่นฉุดไปรุมโทรมมาหรื อเปล่า ใช้ เวลาสองวันหนึง่ คืนน้ อง

จึงกลับมายิ ้มแย้ มแจ่มใสหน้ าตาผ่องใสเสียยิ่งกว่าตอนผลิตยาตัวใหม่สาเร็จ

แน่สิครับ ฟาดผมไม่ให้ พกั ไปตังขนาดนั

้ น้

กระต่ายน้ อยทาตามคาพูดสาเร็จ ถึงจะเจ็บจะเสียดแต่ก็ฟินจนคิดว่าอยากถูกกอดไปตลอดชีวิต

เลยครับ

ผมใช้ ตรงนันไปทิ
้ ่มแทงใครให้ ท้องไม่ได้ แล้ ว

คุณนายท่านก็ช่างมีเมตตาให้ มิเกลแวะเวียนมาถามไถ่อาการเมื่อเห็นว่าผมลางานต่ออีกสัปดาห์
หนึง่ เลขาตัวดีที่มาพร้ อมกับกระต่ายน้ อยของผมเพียงปรายตามองและพยักหน้ าสองทีกบั รอยยิ ้มมุมปาก
จึงต่อสายหาคุณนายท่าน รายงานแบบเกรงใจคนฟั งที่ฝังตัวอยูบ่ นเตียง

“คุณรันคงไม่อยากเดินขาถ่างน่ะครับ คุณนายไม่ต้องเป็ นห่วงเพราะคุณกานต์เธอดูแลดีมาก”

 ถ้ าสายตาเป็ นปื นเลเซอร์ ผมว่าป่ านนี ้มิเกลคงพรุนไปทังตั
้ ว ผนวกกับความคิดสาปแข่งเมื่อมัน
ปรายสายตากลับมาพร้ อมเสียงดูฟังยังไงก็กลัวหั้ วเราะเหมือนสะใจอย่างยิ่ง

“ครับ แล้ วผมจะบอกให้ ครับ อา...ตอนนี ้ดูทา่ วันสองวันนี ้คงยังลุกไม่ไหวหรอกครับ ครับ ทราบแล้ ว
ครับ”

เสียงสวัสดียามวางสายของมิเกลชัว่ ร้ ายแบบที่มนั ไม่ต้องยิ ้มก็ยงั ชัว่ สายตาเหมือนหนังสือเขียน

ประจานว่าในหัวคิดอะไร

“ฉันแค่ไม่สบาย” ผมกดเสียงต่าบอกอย่างนัน้ แต่พนันได้ ว่ามันคงเชื่อหรอกเมื่อเจ้ าตัวเพียงพยัก

หน้ าแล้ วลอบหันหน้ าไปหัวเราะทางอื่น

“คุณนายฝากบอกว่าถ้ าคุณยังไปทางานไม่ไหวก็ถือโอกาสลาไปฮันนีมนู สักเดือนหนึง่ ดีไหมครับ ”

เดือนหนึง่ !

ก้ นผมก็พงั สิครับ!

“ไม่ละ ฉันจะจัดการเรื่ องยัยมารยานัน่ ให้ เสร็จก่อน” พ่อจะฟ้องจนกว่าตระกูลมันจะล้ มละลาย

จนกว่าพวกมันจะเจ็บก้ นร้ าวระบมไปทังตั
้ วแบบผม

“ไปจัดการให้ ด้วย แล้ วจะให้ แอรอนหยุดพักร้ อนสักเดือนหนึง่ ” ผมสาบานว่าผมเห็นหมีขวโลกก

ั้ าลัง
จะกลายร่าง นัยน์ตาวาววับเมื่อชื่อของรุ่นน้ องที่นา่ รักหลุดออกมา
 อา...รุ่นพี่แสนดีอย่างผมต้ องอยากช่วยสร้ างสะพานรักให้ รุ่นน้ องอยูแ่ ล้ ว

“ขุดทุกอย่างของพวกมันออกมา อย่างน้ อยฉันต้ องเห็นว่าพวกมันเลิกยุง่ กับรัตนโชติ” เลิกยุง่ กับทุก

คนที่นามสกุลรัตนโชติ และทุกสิ่งอย่างที่อยูใ่ นครอบครองของรัตนโชติ

“ผมขอแถมตัว๋ เครื่ องบินสักสองใบ แล้ วภายในสองวันคุณจะเห็นเธอถูกฟ้องพร้ อมด้ วยครอบครัว

ของเธอที่วิ่งเต้ นเหมือนหนูติดจัน่ แน่นอนครับอ้ อ จะแถมด้ วยการเทคโอเวอร์ บริษัทแม่มาให้ ด้วยก็ได้ นะ
ครับ”

ผมแสยะยิ ้ม เรื่ องชัว่ แค่กๆ เรื่ องดีๆฉลาดว่องไวไม่มีการขาดทุนต้ องยกให้ มิเกล นอกจากจะ

ปากร้ าย นิสยั ไม่ดีคิดกินผู้ลา่ ด้ วยกันเองแล้ วเจ้ าตัวยังยึดถือเสมอว่า...ร้ ายมาจะร้ ายกลับสักร้ อยเท่า เอาให้
เสียใจที่เกิดมาเลยทีเดียว

เพราะโลกใบนี ้ไม่ได้ มีแค่ขาวกับดา

ในเมื่อยัยมารยานัน่ กล้ ายื่นมือเข้ ามาโดยไม่คิดหน้ าคิดหลัง ผมพร้ อมจะเป็ นคนดีศรี สงั คมช่วย
แก้ ไขแนวคิดน่ารังเกียจอย่างวางยาจับผู้ชายนัน่ ให้ เอง หากกระสันอยากได้ นกั หวังว่าหล่อนจะใช้ มนั
ล่อลวงคนที่ใจกล้ าพอที่จะต่อกรกับรัตนโชติให้ มาช่วยเหลือตัวเองได้ ก็แล้ วกัน

แค่ที่ฟ้องร้ องไปคราวก่อนถือว่าเรี ยกน ้าย่อยเท่านัน้

“ตกลง จะไปที่ไหนก็เลือกเอาเองแล้ วกัน” ข้ อเสนอนี ้นับว่าน่าพอใจ ภายในสองวันถือว่าเร็วมาก

แต่กระบวนการยุตธิ รรมในยุคนี ้ก็ดีกว่าตอนที่มนุษย์ยงั เกลื่อนโลก คาดว่าไม่เกินหนึง่ สัปดาห์ขา่ วนี ้คงเขย่า
บริษัทของบิดาเจ้ าหล่อนจนแทบล้ มทังยื้ น
 “ถ้ าหมดธุระแล้ วก็กลับไปเล่นกับลูกแมวต่อเถอะ ฉันจะพัก” คลุมโปงเสร็จสรรพ ไม่อยากอยูเ่ ห็น
สายตาล้ อเลียน ประจวบเหมาะกับน้ องที่เปิ ดประตูเข้ ามาพร้ อมกลิ่นอาหารหอมฉุย แต่ถึงขนาดไม่เห็นหน้ า
เลขาน่าตายยังไม่วายส่งเสียงทับถม

“พักอย่างเดียวนะครับ อย่าออกกาลังกายในร่มมากเกินไปเดี๋ยวจะไม่มีแรงดูขา่ ว”

“เออ!”

น่าหงุดหงิด! น่าหงุดหงิดไปหมด!

อย่าให้ ถึงคราวมันพลาดบ้ าง ผมจะรี บกระโดดเข้ าไปเหยียบย่าซ ้าเติมแน่นอน ขอให้ เจ้ าตัวล่านัก

ล่าถูกคนที่มนั ล่าจับกด ขอให้ แอนรอนจับมันกดแล้ วมัดกับเตียง ทะลวงประตูหลังจนเดินขาถ่างยิ่งกว่าผม

สาธุ!

“พี่รันคนเก่ง ลุกขึ ้นมาทานข้ าวไหวไหมครับ”

สัมผัสที่กดลงบนผ้ าห่มผืนหน้ าทาให้ ผมยอมโผล่ลกู ตาออกไปดู เห็นน้ องทาตาละน้ อยแต่ริมฝี ปาก

เจือรอยยิ ้มน่าเอ็นดูชนิดที่อยากพลิกไปเป็ นฝ่ ายดูเอ็นน้ องเลยครับ

“ทานข้ าวหน่อยนะครับ พี่รันเหนื่อยมาทังคื

้ นแล้ ว” เจ้ าว่าเสียงอ่อนเสียงหวาน แต่เนื ้อความทาเอา
อยากมุดเตียงหนี “แถมไม่ยอมกินอาหารที่ผมเตรี ยมไว้ ให้ อีก น่าน้ อยใจจังครับ”
 “พี่แค่ไม่หิว” อันที่จริงต้ องบอกว่าหิวจนแสบไส้ แต่ปวดหัวปวดตัวมากมายลุกไปกินไม่ไหวต่อให้
น้ องจะตังไว้
้ ที่โต๊ ะหัวเตียงก็ตาม

“แต่พี่รันต้ องกิน ไม่งนจะไม่

ั้ หายนะครับ” เจ้ าตัวเล็กว่าเสียงดุ โดยผมออกมาจากกองผ้ าห่มอย่าง
ง่ายดายจนผมหน้ าเหวอ ไม่ทราบว่าน้ องจะแรงเยอะไปไหนครับ

คิดแล้ วแอบเบ้ ปากในใจ

พวกพันธุ์ผสมก็งี ้แหละครับ

การผสมข้ ามสายพันธุ์ที่ผมเคยไม่สนใจเพราะไม่คดิ ว่าจะเจอจากคนใกล้ ตวั ทาให้ ประมาทเป็ น

หนทางแห่งการเสียซิงประตูหลัง กระต่ายน้ อยมีรูปลักษณ์เป็ นกระต่าย แต่นอกนันดั
้ นเป็ นสิงโต

เป็ นสิงโตเหมือนกับแดเนียล รอสส์ที่เป็ นโคตรของโคตรนักล่า

คิดแล้ วกุมขมับ พลาดเข้ าอย่างจัง ไม่แปลกที่จะถูกน้ องกินเรี ยบชนิดถอนตัวไม่ขึ ้น ที่ไม่ขึ ้นนี่ไม่ขึ ้น

จริงๆครับ น้ องจับสะโพกกดลงเน้ นๆจนแนบสนิททุกสัดส่วน ได้ แต่เชิดหน้ าร้ องครางเสียงแหบแห้ งให้ น้อง
ชื่นใจเท่านันเอง
้

เจ็บปวดเหลือเกิน สะโพกร้ าวไปหมดแล้ ว

“ถึงยาผมจะดีแค่ไหน แต่ถ้าพี่รันไม่กินข้ าวก็จะไม่แข็งแรงนะครับ” ผมอ้ าปากงับช้ อนที่จอ่ อยู่ตรง

ปากทันที ส่งสายตาขูเ่ ข็ญว่าอย่าพูดเรื่ องยานัน่ อีกเลย สมองผมที่คิดดีไม่เคยจะได้ แถมใจยังต่ามากมันพาน
จะนึกถึงทุกที
 ทังยากิ
้ น ยาสอด ยาทา เล่นเอาเสียตัวกับยาที่สมควรจะถูกนามาทาการรักษานั่นไปหลายรอบ

“หน้ าแดงเชียว ไม่ร้ ูวา่ ไข้ หรื อเขินเนอะครับ” น้ องหัวเราะจนตาหยี ดูนา่ รักคูณสิบน่ากินคูณร้ อย แต่
ถามว่ากินได้ ไหมครับ

ก็ไม่ได้ ไงครับ!

อย่าคิดนะว่าไม่เคยพลิกกลับโพสิชนั่ แต่พอคร่อมเท่านันแหละ
้ งานเข้ า!

ไม่ร้ ูวา่ น้ องตีความว่าอะไร แต่สองมือนุม่ นิ่มแทนที่จะดันอกหันหน้ าหนีอาย น้ องดันขยุ้มก้ อนเนื ้อ

สองก้ อนแน่นแถมยังจับเอ็นเนื ้อโคตรหยาบคายเสียบเข้ ามาเสียมิดด้ าม บังคับขยับโยกอยูห่ ลายชัว่ โมงจน
ผมขอโทษจนเสียงแหบโหยน้ องถึงยอมให้ ลงมาแล้ วจับซับฟั ดต่ออีกเป็ นชัว่ โมง

“ค่อยๆเคี ้ยวสิครับ” กระต่ายโคตรน่ารักยิ ้มเหมือนเอ็นดูเด็กน้ อยสักคน ใจอยากจะถอดโชว์ให้ ดวู า่ พี่

ไม่เด็กนะครับแต่กลัวน้ องหาว่ายัว่ กัน

จากที่จะทุเลาจะกลายเป็ นระบมซ ้า คราวนี ้อย่าว่าแต่ห้องน ้า ผมว่าขยับตัวยังอาจทาไม่ได้ เลย

“พี่รันน่ารักว่าง่ายแบบนี ้ ชักอยากกินอีกรอบแล้ วสิครับ” ผมถลึงตาใส่ ขอเสียมารยาทกับกระต่าย

น้ อยสักครัง้ “โอ๋ๆ ผมรู้วา่ พี่รันยังเจ็บ เพราะงันไว้
้ หลังจากเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่เราค่อยมา...”

“เยี่ยม?” ข้ าวแทบติดคอ “คุณพ่อคุณแม่?”

 “ครับ” น้ องยิ ้มแป้นแล้ น “ก็พี่รันเคยบอกว่าอยากพบพวกท่านนี่ครับ”

ผมพยักหน้ าหงึกหงัก ตอนรู้ว่าไอ้ หวั ทองตาฟ้านัน่ เป็ นน้ องชายก็ถกู บรรยากาศโคตรหวาน สุดยอด
ของความเคลิบเคลิ ้มพาไป อยากไปแนะนาตัวอย่างเป็ นทางการว่านี่วา่ ที่ลกู เขยเองครับ ...ก็ตอนนันมั
้ น
อยากจริงจังแถมยังมีความหวังว่าจะกลับมาเป็ นสามีน้องได้

แต่พอเป็ นตอนนี ้แล้ ว...อยากเจอก็อยาก แต่ไม่ร้ ูวา่ จะแนะนาตัวเองว่าอะไร

สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมเป็ นเมียลูกชายพวกคุณเองครับ แหม ความจริงตังใจจะกิ

้ นน้ อง แต่ลกู
ชายคุณแม่โคตรเทพ จัดให้ ซะผมหือไม่ขึ ้นเลยครับ ยังงี ้เรอะ!

“กานต์อยากแนะนาพี่รันให้ คณ
ุ พ่อคุณแม่ร้ ูจกั ” น้ องประคองแก้ วน ้าจรดริมฝี ปากผม ค่อยๆป้อน
เหมือนกลัวผมสาลัก “อยากบอกว่านี่คือคนที่กานต์เลือก”

ถ้ าการที่น้องยิ ้มจนตาหยีหน้ าแป้นคือโคตรของความน่ารัก การที่น้องมองมาด้ วยสายตาอ่อนโยน

ดูแลทะนุถนอมกันซ ้าตอกด้ วยคาพูดน่ารักแทนตัวเองด้ วยชื่อคือสุดยอดของสุดยอดจนไร้ คาบรรยาย

“ไปกับกานต์นะครับ”
 ตอนที่ 28 : รัก

ตรงหน้ าผมคือข่าวใหญ่พอกันกับตอนที่ผมประกาศตัวว่าจะสร้ างครอบครัวกับน้ องกานต์ ผู้หญิง

ในภาพที่กาลังบีบน ้าตาร้ องไห้ จนเครื่ องสาอางเปรอะเปื อ้ นคือยัยมารยาสาไถ หรื ออันที่จริง...เมยา การ
ฟ้องร้ องของรัตนโชติเป็ นที่จบั ตามองจากทุกมุมโลก ด้ วยผู้ถกู ฟ้องเองเมื่อสืบสาวราวเรื่ องจึงพบว่าเป็ นคน
จากตระกูลคูแ่ ข่งในวงการเดียวกันอย่างวงศ์มนั ฑา

เมื่อถูกกดดันจากหลักฐานที่มิเกลหามาอย่างยากลาบาก ประจานกันต่อหน้ าต่อตาทาให้

ครอบครัวของเมยาตัดหางลูกสาวคนกลางออกจาตระกูล ปล่อยให้ เผชิญชะตากรรมในร่ าไห้ ตอ่ หน้ าสื่ อ เม
ยาที่ทนถูกครอบครัวหักหลังไม่ได้ พรั่งพรูทกุ อย่างใส่นกั ข่าวเป็ นเหตุให้ บริษัทของบิดามารดาที่เป็ นคูแ่ ข่ง
รัตนโชติมาอย่างยาวนานถูกบอยคอต หุ้นนี่ตดิ ตัวแดงดิง่ ลงเหวกันแบบต้ องจับตาเป็ นวินาที

หุ้นก็แดง ตัวผมนี่ก็แดงไม่แพ้ ห้ นุ เลยครับ

แดงจากจูบน้ องก็สว่ นหนึ่ง แดงจากการขัดผิวก็อีกส่วนหนึง่ เกิดมาชีวิตนี ้ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเอง

ต้ องไปเสริมความงามอะไรประเภทนันด้ ้ วย

เรื่ องของเรื่ องเกิดจากคุณนายที่เกิดว่างจัด และด้ วยความที่ไม่มีลกู สาวพอผมกลายเป็ นฝ่ ายถูก

น้ องกอดก็เลยสถาปนาตัวเองกลายเป็ นคุณแม่ที่เตรี ยมส่งลูกสาวไปให้ ครอบครัวฝ่ ายชายดูตวั

ทุกวันหลังเลิกงานคุณนายท่านจะรี บมารับผมเหมือนกลัวว่าถ้ าพลาดไปสักวินาทีผมจะใส่เกียร์

หมาวิ่งหนีไม่คดิ ชีวิต ก็อย่างว่าครับ แม่ลกู กันไม่ร้ ูทนั กันก็ให้ มนั รู้ไป พอคว้ าคอเสื ้อผมได้ ก็ลากขึ ้นรถไม่
รักษามาดท่าประธานสุดเท่จนต้ องร้ องขอชีวิตกันบ้ างเลย

แล้ วจุดจบอยูท่ ี่ไหนรู้ไหมครับ

 สถาบันเสริมความงาม!

อาบน ้าแร่ แช่น ้านม ขัดผิว สปาทังหลายประโคมเข้

้ ามาน่ากลัวมากๆ ผมถูกจับลงอ่างที่ควรจะมี
ความสุขแต่กลับถูกขัดผิวจนคิดว่าหนังกาพร้ าอาจถลกติดมือใครสักคนไป แถมบรรดาผู้หญิงที่รับหน้ าที่นี ้ก็
ไม่ใช่สาวน้ อยตัวนุม่ ผิวนิ่มแต่กลับเป็ นคุณป้าที่ทาสายตาวาววับน่ากลัวจนเผลอนัง่ ตัวสัน่

ต่อจากการบารุงผิวที่คณ
ุ นายท่านบอกว่าจะไปพบพ่อแม่สามีทงทีั ้ ก็สมควรทาตัวให้ ออร่าจับชนิด
ที่วา่ เจ้ าชายยังอาย ผมอยากยกมือถามมากครับ แต่ตดิ ที่วา่ กลัวโดนหวดก้ นลายเพราะไปขัดขวางความสุข
คุณนายท่านเข้ า ท่านว่าผมก่อเรื่ องไว้ มากมาย คูค่ วงก็แทบจะเดินชนกันตายได้ แล้ ว คิดหรื อว่าหากบาก
หน้ ากร้ านโลกนี่ไปหา ครอบครัวรอสส์จะยอมยกน้ องให้

ฟั งไปก็คอตกไปเหมือนโดนล้ างสมอง สุดท้ ายนอกจากผิวแล้ วยังต้ องบารุงผมบารุงเล็บ สองทุม่ ตรง

ต้ องกลับถึงบ้ านเรี ยนมารยาทโคตรคุณชายสมัยโบราณ

เหนื่อยกว่าโดนน้ องแกล้ งบนเตียงอีกครับ!

กระต่ายน้ อยเองถึงจะบอกไม่ให้ ผมฝื น แต่ทกุ ครัง้ ผมสังเกตได้ ว่าน้ องทาสายตาระยิบระยับตอนที่

ลูบมือไปกับเนื ้อตัวผม แถมพักหลังยังชอบเข้ ามานัวเนียบ่งบอกว่าเจ้ าตัวเองก็ติดอกติดใจนัน่ แหละ ผมถึง
ได้ กล ้ากลืนฝื นทนยอมเข้ าคอร์ สน่ากลัวพวกนี ้

กระต่ายน้ อยพอฟั งเหตุผลของคุณนายท่านไปก็หวั เราคิกคัก บอกว่าไม่ต้องห่วงไปหรอก แดเนียล

รอสส์อาจจะหวงน้ องไปบ้ างแต่ถ้ามีเหตุผลดีต้องปล่อยผ่านแน่นอน อีกอย่างน้ องเองก็ได้ ไปพูดกับที่บ้านไว้
แล้ วด้ วย เรี ยกได้ วา่ แค่พาไปเปิ ดตัวและคบกันอย่างเป็ นทางการเท่านัน้
 หลังจากเรี ยนมารยาทเรี ยบร้ อยแทนที่จะได้ นอนพักให้ สบายอกสบายใจคลายปวดเมื่อยยังต้ อง
คอยรับมือกระต่ายน้ อยที่ซุกซนแม้ จะเป็ นฝ่ ายมานอนที่บ้านผม

เผลอนิดเป็ นจูบ เผลอหน่อยเป็ นลูบ กาลังเคลิ ้มน้ องก็ยงั ล้ วง

กระต่ายน้ อยทาไมชอบยัว่ !

ผมนี่แทบจะสวดวิงวอนพระเจ้ าเลยทีเดียว ยัว่ มากกว่านี ้แทนที่จะได้ นอนผมอาจจะได้ ครางแทน

สงบจิตสงบใจนอนนิ่งเป็ นหินให้ น้องรังแกจนพอใจ กระต่ายตาใสถึงได้ หอมหัวแล้ วบอกฝั นดี

แต่ละคืนโคตรทรมาน

พอตอนเช้ ายังต้ องเข้ าไปทางานที่บริ ษัท กล่องของขวัญที่ชว่ งนี ้มีมาบ่อยยิ่งบ่อนทาลายสุขภาพจิต

จดหมายข่มขู่ราวกับย้ อนไปดูละครย้ อนยุคนอนนิ่งอยูใ่ นกล่องนัน้ ไม่ต้องบอกก็ร้ ูวา่ เป็ นใคร

แดเนียล รอสส์อาจไม่คอ่ ยหวงน้ องเท่าไหร่

แต่การันต์ รอสส์ไม่ใช่!

กระต่ายน้ อยดึงมือถือออกจากมือผม ชักชวนให้ สนใจภาพเบื ้องหน้ ามากกว่าจะเป็ นอีเมล์ขอความ

ข่มขูจ่ ากน้ องชายเจ้ าตัวที่ขยันส่งมาทุกนาทีนบั ตังแต่
้ ผมเข้ าไปคุยกับคุณนายรอสส์
 กระผมนายชรัณคนเดิมเพิ่มเติมคือโดนน้ องกดจนไปกดใครไม่ได้ อีกรู้สกึ อึ ้ง ทึง่ ว้ าวมากเมื่อบ้ าน
น้ องไม่ให้ เหมือนบ้ านเท่าไหร่ มันอลังการมากราวกับเมืองเมืองหนึง่ เลยทีเดียว พื ้นที่มากมายสุดลูกหูลกู ตา
มีสิ่งปลูกสร้ างประปราย แต่นนั่ ไม่นา่ ตะลึงมากเท่ากับทุง่ ดอกไม้ ที่รายล้ อมไปหมด ยอมรับว่าตอนน้ องพา
เข้ ามามัวแต่ตื่นเต้ นจนไม่ได้ มองอะไรนอกจากมือตัวเองที่บีบกันแน่นเลยครับ

“คุณแม่ชอบดอกไม้ มากครับ คุณพ่อก็เลยสร้ างที่นี่ให้ ”

โคตรเปย์!

เปย์มากกว่าผมก็คณ
ุ พ่อของน้ องนี่แหละครับ

“ตรงนันเป็
้ นบ้ านพักคนงาน ส่วนที่อยูข่ ้ างกันนัน่ เป็ นโรงเพาะชา เมื่อก่อนเจ้ ากันต์ชอบไปหมกตัวที่
นัน่ ”

ผมฟั งน้ องเล่าเพลิน อดอมยิ ้มตามไม่ได้ “แล้ วกานต์ละ่ ”

น้ องหัวเราะคิกคัก “ผมอยูใ่ นเรื อนกระจก อันที่จริงก็จาแทบไม่ได้ วา่ ในนันมี

้ อะไรบ้ าง จาได้ แค่
หนังสือกองท่วมหัวเลยละครับ”

ผมหัวเราะตามเมื่อนึกภาพกระต่ายน้ อยนุม่ นิ่มที่ถกู กองหนังสือบังมิด น้ องคงเอาแต่อ่านหนังสือจน

ไม่ได้ ออกกาลังถึงได้ ตวั เล็กน่ารักแค่นี ้แน่ๆ พวกเราจับจูงกันมาถึงเรื อนกระจกหลังใหญ่ ด้ านในยังเห็นเป็ น
ต้ นไม้ หลากหลายร่มรื่ น
 นี่ถ้าทาในเรื อนกระจกกลางวันแสกๆคงตื่นเต้ นน่าดู

"ตื่นเต้ นไหมครับ" สบสายตาอ่อนโยนที่ทอดมองมา ใจบาปๆพานหดหาย หลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องพยัก

หน้ าให้ แม้ จะรู้สกึ เสียมาดไปไม่น้อย หลังถูกดันจนเข้ าไปด้ านในพร้ อมกับประตูที่เลื่อนปิ ดตามหลังอัตโนมัติ

ตังแต่
้ เกิดมายังไม่เคยถูกแนะนาให้ ใครรู้จกั ในฐานะคนรักมาก่อน ยิ่งไม่เคยถูกกุมมือไว้ แล้ วบอก
ด้ วยน ้าเสียงมุง่ มัน่ ว่าคืออีกครึ่งหนึง่ ของตน หัวใจพองฟูจนแทบละลาย น ้าตาซึมเมื่อน้ องบีบมือผมแน่น ขึ ้น
ยามที่รอให้ ครอบครัวตัวเองตอบรับ ผมกุมมือนุม่ กลับ บอกกับครอบครัวรอสส์ว่าจะเป็ นภรรยาที่ดี เป็ นคน
รักที่ดี และเป็ นครอบครัวที่จะอยูเ่ คียงข้ างน้ องตลอดไป

ไม่วา่ จะสุขหรื อทุกข์ ผมจะร่วมแบกรับพร้ อมกับน้ องจนกว่าทางเดินของเราจะแยกจากกัน

"พี่ดีใจที่พวกท่านรับได้ " เพราะยามที่ประชากรมนุษย์ลดน้ อยลง การมีลกู นับว่าสาคัญ ครอบครัว

น้ องอาจไม่ยอมรับผมก็ได้ ร้ ายแรงสุดอาจจับแยกพวกเราก็ได้ ยิ่งการันต์คนนันที
้ ่ทาการค้ ากันมาตลอด
แสดงสีหน้ าเหมือนอยากจับผมเหวี่ยงออกจากบ้ านทันทีที่เห็นน้ องพาผมเข้ าบ้ านด้ วยซ ้า

ถึงจะให้ การต้ อนรับกันดียงั ไงแต่ผมรู้สกึ ได้ ว่าแท้ จริงพวกเขาหวงน้ องมากแค่ไหน ยิ่งประวัตทิ ี่ผา่ น
มาของผมโชคโชนขนาดนันจะให้้ พวกเขามองมาในแง่ดีก็คงยาก แม้ แต่ตวั เองยังไม่อยากจะเชื่อเลยครับ แต่
พอผมได้ พดู ออกไป บอกความรู้สกึ ของตัวเองอย่างตรงไปตรงมาท่ามกลางความเงียบราวกับช็อคกับอะไร
บางอย่างทุกอย่างถึงดูราบรื่ นพิกล

ยังจาสีหน้ าแดเนียล รอสส์ที่มองมาเหมือนเห็นผีได้ เลย

 กระต่ายน้ อยหัวเราะเสียงแผ่ว ปลายนิ ้วขาวเกาแก้ มตัวเองท่าทางแปลกตา คล้ ายคนกระทาผิด
มาแล้ วอยากสารภาพ เจ้ าตัวเล็กเอนหัวซบไหล่ผมไม่เกรงใจคุณลุงที่กาลังตัดแต่งกิ่งไม้ ด้านนอกเลย ปลาย
นิ ้วเราเกาะเกี่ยวคลอเคลียกันไม่หา่ ง

"ความจริงผมบอกพวกท่านไปว่าผมรักพี่รัน และพวกเราก็...กันไปแล้ ว พี่รันอยากรับผิดชอบผม

และผมเชื่อว่าพี่รันต้ องเป็ นสามีที่ดีได้ แน่...ครับ"

ผมนิ่งมาก ยอมรับว่าอึ ้งมาก นึกย้ อนมาตอนที่คณ

ุ แดเนียลและคุณนายรอสส์รวมทังเจ้
้ า ตัวเกะกะ
ลูกตาอย่างน้ องชายของกระต่ายน้ อยทาตาโตตัวแข็งก็ไม่ใช่เพราะคาพูดโคตรเท่ของผม แต่เป็ นเพราะโพ
สิชนั่ อันน่าตกตะลึงของพวกเราไม่ตรงกับที่น้องเคยบอกไว้

โอย ขายหน้ าที่สดุ

“ผมคิดว่าพี่รันไม่อยากให้ ใครรู้วา่ ความจริงแล้ วพวกเราเป็ นยังไง ใจหนึง่ ผมก็อยากบอกให้ ทกุ คนรู้

ว่าพี่เป็ นของผม อีกใจผมก็อยากเก็บพี่ไว้ ไม่ให้ ใครรู้ว่าพี่น่ารักแค่ไหน” กระต่ายน้ อยยังคงออดอ้ อน ถูๆไถๆ
ซุกหัวเข้ ามาแนบชิดขึ ้นเรื่ อยๆจนยกสองแขนกอกเอวผมแน่น ปากยังว่าเสียงใสเจื ้อยแจ้ ว

"แต่ผมดีใจนะครับที่พี่รันบอกพวกท่านไปแบบนัน"้ น้ องลักหอมแก้ มผมไปทีหนึง่ ยิ ้มจนตาปิ ด

"เหมือนบอกว่าพี่รันยอมรับตัวตนของผมได้ ยอมให้ ผมทาแบบนันกั้ บพี่ได้ "

"พี่ยอมแค่กานต์" ก็ความรักคือการยอมรับและให้ เกียรติซงึ่ กันและกันไม่ใช่หรื อครับ แต่ถ้าเป็ นคน

อื่นมาทากับผมแบบนี ้ สาบานว่ามันต้ องไม่ตายดี

กระต่ายน้ อยหัวเราะถูกใจมาก เจ้ าตัวเล็กพาผมไปนัง่ บนโต๊ ะด้ านในส่วนตัวเองกลับยืนขวางผมไว้

ท่าทางแบบนี ้สุม่ เสี่ยงต่อการเสียตัวโดยไร้ หนทางหนีมากครับ ผมทาท่าจะลงจากโต๊ ะที่อาจกลายเป็ นเขียง
ไว้ เชือดเหยื่อบูชายันต์อย่างผม แต่น้องกลับโถมตัวเข้ าใส่ ซุกใบหน้ าลงกับอกทังที
้ ่มือของพวกเรายัง
ประสานกันไว้

"ผมรักพี่รันนะครับ"

ถ้ อยบอกรักที่ได้ ยินแค่ไม่กี่ครัง้ ทาให้ หวั ใจเต้ นแรง สองแก้ มร้ อนซูจ่ นต้ องรวบน้ องมากอดไว้ ไม่ให้
กระต่ายน้ อยได้ เห็นสีหน้ าน่าอายมากกว่านี ้

"ผมรักพี่รันมากจริงๆ"

ผมพยักหน้ าทังที
้ ่มือยังกดหัวน้ องไว้ กบั อกตัวเอง เหมือนน ้าตาจะซึมนิดๆในเรื อนกระจกที่มีแค่เรา
สองมือของน้ องจับตรงแก้ มผม บังคับให้ ก้มหน้ าสบตากันเมื่อน้ องฝื นหน้ าออกจากอกผมได้

ประกายตาแวววาวหวานหวามสะท้ านในอก รอยยิ ้มทังอบอุ

้ น่ ทังอ่
้ อนโยนเช่นเดียวกับถ้ อยคาที่
บอกกล่าว

"แต่งงานกับผมนะครับ"

มองหน้ าน้ องไม่ชดั เลยครับ แถมยังร้ อนไปทังหน้ ้ าทังตั

้ ว โดยเฉพาะหัวตานี่ร้อนเป็ นพิเศษ ปลายนิ ้ว
น้ องเกลี่ยอยูท่ ี่ใต้ ตา เห็นรอยยิ ้มเอื ้อเอ็นดูระคนขบขัน

"ร้ องไห้ อีกแล้ ว"

 อยากส่ายหน้ าปฏิเสธเพราะผมมัน่ ใจว่าตัวเองไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนัน้ แต่เพราะเสียงที่พดู ขึ ้นมา
แผ่วเบา ริมฝี ปากที่เคล้ าคลอแนบชิดเรี ยกกันว่าที่รักทาให้ น ้าตายิ่งไหลพรากแม้ ยามจูบหวานจะปิ ดกันเสี
้ ยง
สะอื ้น

หวามไหว อ้ อยอิ่ง แนบชิดจนแทบสาลักความสุข

ดวงตาสีฟ้ากลมโตที่มกั เปล่งประกายสดใสทอดบอกทุกความรู้สกึ ฉาบไล้ ด้วยความยินดีจนปิ ดไม่

มิด ผมเป็ นฝ่ ายดึงน้ องเข้ ามาจูบอีกครัง้ ให้ ความรู้สึกหวานล ้าตรึงเราไว้ ในอ้ อนกอดของกันและกัน

“แต่งสิ พี่จะแต่งกับกานต์”

มอบจุมพิตตราตรึง คามัน่ หนึง่ เดียวดัง่ คาสัญญาชัว่ ชีวิต

“รัก”
 ตอนที่ 29 : ตอนจบ

ถ้ าเป็ นไปได้ อยากย้ อนกลับไปหาย่อหน้ าที่แล้ ว จากนันจะขี

้ ดฆ่าทุกความคิดที่พรุ่งพรูออกมาตอน
ยอมตอบรับคาแต่งงาน หลังจากการบินไปเยี่ยมครอบครัวรอสส์ ตัวผมเองตังใจไว้้ วา่ จะจัดเซอร์ ไพรส์ขอ
แต่งงานให้ อลังการดังไปทัว่ โลก

แน่นอนว่าเซอร์ ไพรส์บ้านัน่ เหมือนเป็ นลูกศรย้ อนกลับมาปั กอกเข้ าอย่างจังเมื่อกระต่ายน้ อยยืนยัน

จะให้ ผมบอกใครต่อใครว่าน้ องเป็ นภรรยา

หึ ภรรยาทางกฎหมาย แต่ดนั เป็ นสามีทางพฤตินยั !

ผมไม่ปฏิเสธแม้ จะรู้สกึ ว่าไม่เสียหายอะไรหากต้ องแบกหน้ าหนาๆออกไปยอมรับว่าเสร็ จน้ องไป

แล้ วครับ โดนรวบหัวรวมหางกินตังแต่ ้ หวั จรดเท้ า

การขอแต่งงานแบบออกสื่อจึงเกิดขึ ้น วันนันน้ ้ องน่ารักมาก กระต่ายน้ อยในชุดสีขาวราวกับ

เทพธิดาตัวน้ อยลงมาโปรดคนบาปบนโลกมนุษย์แสนโสมม ท่ามกลางบรรยากาศชวนหวานในอก ผมที่
แสร้ งทาเป็ นไม่ร้ ูวา่ มีใครแอบถ่ายภาพไปบ้ างคุกเข่าลงตรงหน้ าเจ้ าตัวเล็ก

ผมที่ขอแต่งงานได้ ทงหวานทั
ั้ งเลี
้ ่ยนจนวันรุ่งขึ ้นทุกสื่อต่างประโคมข่าวเสียยิ่งกว่าการล้ มละลาย
ของวงศ์มนั ฑาที่ถกู ลูกสาวคนกลางสาวไส้ ให้ กากิน ท่ามกลางความยินดียงั มีความอาฆาตสายหนึง่ ฉายชัด
เสียจนต้ องหลบตาอย่างที่ไม่เคยทามาตลอดชีวิต

แอรอนต้ องจินตนาการว่าผมเป็ นไส้ หรอกในมือมันแน่ ถึงได้ เอาส้ อมจิ ้มเสียจนทะลุแบบนัน้

ก็แค่ให้ ลาพักร้ อนอย่างที่ขอมาตลอดไง ทาไมไม่เข้ าใจรุ่นพี่แสนดีบ้าง!

 ผมหวังให้ มนั ไปกดเขา ไม่คิดว่านักล่าอย่างมันจะถูกเขากดจนส่งของขวัญสุดสยองมาเป็ นตัง้

น้ องกานต์ที่รักต้ องปลาบขวัญผมอยูน่ าน แถมช่วยไกล่เกลี่ยให้ ของสุดพิลกึ ที่ไม่ร้ ูวา่ มันไปสรรหา

มาจากไหนจึงได้ หายวับไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน ผมจึงมีเวลาตระเตรี ยมงานแต่งของเราให้ ลลุ ว่ งได้
ภายในสามเดือนตามคาขาดของคุณนายท่าน

งานที่ทาให้ ผมกับน้ องได้ หลบออกจากความวุน่ วายมาคลอเคลียชมความงามของธรรมชาติยามค่า

คืนกันสองคน

งานแต่งของพวกเราเรี ยบง่าย เปิ ดให้ คนในครอบครัวทังสองฝ่

้ ายมาร่วมยินดี และเชิญตัวแทนสื่อ
ต่างๆเข้ ามาทาข่าวให้ ทวั่ โลกอิจฉาเท่านัน้ พวกเราทังคู
้ ส่ วมชุดเจ้ าบ่าวสีขาวสะอาดตา ส่งรอยยิ ้มให้ กนั
เหนือปะราพิธี ผูกพันกันไว้ ด้วยแหวนแห่งคาสัตย์ ประทับรอยจูบหวานซึ ้งด้ วยความรักทังหมดที
้ ่มี

หลังเชิญแขกเหรื่ อกลับบ้ านกลับช่องเลิกสอดส่องพวกผมเหมือนดูสตั ว์ประหลาดจึงพากันมาเก็บ

กระเป๋ าเพื่อไปยังสถานที่ที่เราจะใช้ เวลาร่วมกัน

ฮันนีมนู หนึง่ เดือนเต็มที่คณ

ุ นายท่านเคยบอกไว้ ไม่ต้องสนใจแอนนี่ที่ถกู คุมประพฤติหลังจากการ
ข่มขู.่ ..สัง่ สอนจากทางครอบครัวน้ อง ไม่ต้องแยแสพวกวงศ์มนั ฑาที่คงลืมตาอ้ าปากได้ อีกลาบาก

พวกเรามาถึงที่นี่ก็ค่าแล้ ว สถานที่ฮนั นีมนู ไม่ใช่ที่ไหนไกล กลับเป็ นสถานที่ค้ นุ ตาที่มีความหลังทัง้

น่าจดจาและอยากซัดตัวเองให้ หน้ าหงายจะได้ ลืมๆไปเสีย

ผมเสียซิงครัง้ แรกที่ไหนก็ที่นนั่ นัน่ แหละครับ

 และคราวก่อนไม่เคยได้ ชมความงามของทะเลยังไง ครัง้ นี ้ก็ไม่ตา่ ง!

สามวันที่ผา่ นมาล้ วนเจอแต่เตียง ระเบียง ห้ องครัว ห้ องน ้า น ้าตาไหลแทบเป็ นสายเลือด

เช่นเดียวกับสะโพกที่ร้องประท้ วงทุกครัง้ ที่ขยับตัว กระทัง่ ผมเรี ยนรู้การออดอ้ อน เป็ นการอ้ อนแบบที่ไม่ใช่
ปะเหลาะจะกินน้ อง แต่อ้อนหวานๆส่งเสียงครวญครางจึงถูกปล่อยตัว

“อยากเล่นน ้าขนาดนันเลยหรื
้ อครับ” กระต่ายน้ อยไม่นา่ ถามอย่างนี ้เลย ถ้ าไม่อยากเล่นน ้าผมคง
ไม่ยอมสวมบทบาทเป็ นหมาน้ อยไร้ เดียงสาทังที้ ่ศกั ดิ์ศรี หมาป่ าค ้าคอ จะไม่ยอมร้ องเหมือนจะขาดใจกับแค่
การถูกกลัน่ แกล้ งจนเสียวเห่อไปทังตั
้ วหรอก

สาบานให้ ไฟไหม้ ทะเลเลย!

“ผมหวงนี่นา ไม่อยากให้ ใครเห็นพี่เลย” กลุม่ ผมนุม่ นิ่มวางแหมะลงบนหลัง สัมผัสชวนจัก๊ จี ้แต่

คาพูดดันสวนทาง

“พี่ไม่มีอะไรให้ ใครดูเสียหน่อย” ผมรี บเถียงกลับ แม้ ในใจจะบอกว่าทังกล้

้ ามท้ องทังวี
้ ไลน์ล้วนเป็ น
ของคุณภาพระดับท็อปพรี เมียม แต่ผมอยากออกจากห้ องไปทาอย่างอื่นบ้ าง

อย่างอื่นที่ไม่ใช่เรื่ องบนเตียงหรื อระเบียงก็ตาม

“พี่รัน...ไม่คิดว่าเนื ้อตัวที่มีแต่รอยจูบมันยัว่ คนอื่นบ้ างหรื อครับ”

 ผมชะงัก อยากพลิกตัวดูว่ามีรอยที่ว่าตามที่น้องบอกหรื อเปล่า แต่ติดว่ากลัวพลิกไปจะเข้ าทางคน
ที่กาลังลูบไล้ ก้นผมไม่หา่ ง กระต่ายน้ อยคนดี ทาไมตังแต่
้ แต่งงานถึงได้ อพั เกรดความหื่นขนาดนี ้ ทังหื
้ ่นทัง้
กามจนหมาป่ าอย่างผมยังต้ องยกธงขาวขอยอมแพ้ โดยดุษฎี

“หาดตรงนัน...ไม่
้ คอ่ ยมีคน” เพราะพื ้นที่สว่ นใหญ่เป็ นพื ้นที่สว่ นตัว แถมที่บ้านพักของพวกผมอยูจ่ งึ
ไม่คอ่ ยมีคนและเงียบสงบ ดังนันการกระท
้ าหยาบโลนแถมยังร้ อนจนแทบละลายเลยไม่มีใครจับได้ ผมชี ้
ทางสว่างให้ น้องเพื่อจะได้ ลกุ ออกไปชมธรรมชาติบ้าง

อยากได้ ชว่ งเวลาที่ไม่ได้ มีแค่เตียงบ้ าง

“พี่อยากเล่นน ้าจริงๆ”

กระต่ายน้ อยฟั ดหลังผมจนจัก๊ จี ้ขนลุกไปหมด ฟั นแหลมงับสะบักหลังผมเบาๆ แต่คิดว่าน่าขึ ้นเป็ นรอยแดง

ได้ ฝ่ ามือยังไม่หยุดบีบเคล้ นบันท้
้ าย

“อื ้อ...กานต์ ไม่เอาแล้ ว” ผมพลิกตัวดันหัวน้ องออกกลับเป็ นการเปิ ดทางให้ กระต่ายที่เนื ้อในคือสิงโตจูโ่ จม

จูบหวานตะโบมป้อนให้ จนแทบสาลัก เนื ้อตัวพวกเราแนบชิดกันจนตัวสัน่ ระริก

สัมผัสยอดอกที่ถกู คีบคลึงทังเบื
้ ้องล่างที่กาลังถูไถกันทาเอาสติผมกระเจิดกระเจิง ท่ามกลางความหวาน
หวามที่ถกู บังคับป้อนจึงขอร้ องเสียงสัน่

“กระต่ายน้ อยคนดี...พี่...ไม่ไหวแล้ วครับ”

กานต์ไม่คดิ ว่าตัวเองจะเป็ นกระต่ายมากกว่าที่คดิ ถึงจะรู้วา่ เวลาตื่นเต้ นทีไรมักจะทาจนพี่รันไม่

ไหวทุกครัง้ ก็ไม่เคยว่าตัวเองจะหื่นกระหายถึงขันบั
้ งคับเอาจนคนลุกจากเตียงไม่ขึ ้น
 คิดถึงตอนพี่รันขอร้ องทังน
้ ้าตาให้ หยุดให้ เขาได้ พกั บ้ างเพราะร่างจะพังแล้ วยิ่งไม่อยากหยุด
กลับกันอยากกลืนลงไปทังตั ้ วเลยด้ วยซ ้า ถึงท่อนล่างไม่รักดีจะไม่คอ่ ยเชื่อฟั งเท่าไหร่ แต่ใจกลับอ่อนยวบ
เมื่อพี่รันยอมขึ ้นควบด้ วยตัวเองอยูน่ านสองนานเพื่อแลกกับการได้ นอนพักโดยที่ผมไม่จบั เขากิน

ใจหนึง่ แสนสงสารที่ทาให้ เขาต้ องรับภาระหนัก แต่อีกใจกลับยังรู้สกึ ว่าไม่พอ

ผมอยากทามากกว่านี ้ให้ สมกับที่เขาน่ารักใส่ผมจนแทบหมดความอดทน

ปากบอกอย่างเล่นน ้าทะเล แต่เมื่อหลายวันก่อนกลับทาหน้ าทาเสียงยัว่ กัน เรี ยกกันว่ากระต่าย

น้ อย บอกว่าไม่ไหวแล้ วแต่ยงั ตอบสนอง ผมรู้ดีวา่ นัน่ เป็ นเพียงปฏิกิริยาตอบสนองของร่างกาย แต่พอสบ
สายตาหวานเชื่อมที่ตอ่ ให้ ถกู ทาจนร้ องไห้ ก็ยงั คงมองมาด้ วยความรักแล้ วพานถลาลึกจนกินเขาไปอีกรอบ
จนได้

ถ้ าบอกว่าตังใจจะหยุ
้ ดแค่จบู กลับแกล้ งเล่นนิดหน่อยพี่รันจะเชื่อไหมนะ

ฉะนันแล้
้ วผมจึงต้ องให้ เขาพักฟื น้ ให้ เต็มที่เพื่อพาเขาไปเล่นน ้าทะเลตามที่เจ้ าตัวต้ องการ หมาป่ า
ของผมก็ดีใจหาย ทาตัวน่ารักน่าชังด้ วยการเชื่อฟั งทุกอย่าง แม้ เขาจะมุย่ หน้ าแก้ ตวั ว่าที่สว่ นตัวแบบนี ้ใคร
มันจะมามองขามองอกเขากัน แต่ผมไม่ไว้ ใจใครทังนั ้ น้ ยิ่งผมกินพี่รันเท่าไหร่ก็เหมือนกับเขาจะยิ่งดูยวั่ ยวน
ขึ ้นเท่านัน้

อยากขังไว้ ในห้ องเป็ นบ้ า!

สุดท้ ายเขาก็ยงั ฟั งผม ยอมใส่เสื ้อยืดกับกางเกงผ้ าฝ้ายเนื ้อบางลงเล่นน ้า และเหมือนที่พี่รันบอก

ตรงนี ้เหมือนเป็ นที่ลบั ตาคน ทิวทัศน์อาจไม่งดงามแต่เงียบสงบเหมาะกับการลงเล่นน ้าของคูร่ ักอย่างยิ่ง
 “กานต์” ผมหันมองคนที่กวักมืออยูใ่ นทะเล ท่าทางสดใสจนหักใจขังไว้ ในห้ องไม่ลง

“นี่แน่ะ!” หมาป่ าน่ารักหัวเราะร่าเมื่อผมตกหลุมเขาอย่างจัง น ้าทะเลถูกวักใส่จนผมเปี ยกไปหมด

เราวักน ้าใส่กนั เหมือนเด็กน้ อย หัวเราะให้ กนั เมื่อเห็นอีกคนเปี ยกโชก สงครามขนาดย่อมจบลงเมื่อ

พี่รันโถมตัวใส่ผมจนเราล้ มลงไปด้ วยกันทังคู ้ ่

“สนุกไหมครับ” ผมถูกเขาลากมานัง่ กอดอยูต่ รงโขดหิน หมาป่ าแสนดีของผมเอนหลังพิงโขดหินสูง

ใหญ่แล้ วบังคับให้ ผมนัง่ ซ้ อนอกเขา ดูเอาเถอะครับ ต่อให้ เขายอมรับว่าผมเป็ นสามีเขาแล้ วก็ยงั ไม่เลิกทาท่า
ดูแลราวกับผมเป็ นแค่กระต่ายน้ อยไร้ พิษสง

แต่การเป็ นแบบนี ้ผมก็ชอบ

ผมชอบให้ เขาดูแลเอาใจ ชอบให้ เขามองผมด้ วยสายตาเปี่ ยมรัก ชอบให้ เขายอมลงให้ ผมแม้ จะขัด
ใจตัวเองแค่ไหนก็ตาม และแน่นอน

ผมเองก็จะทาให้ เขาอย่างนันเหมื
้ อนกัน

“สนุกครับ ผมสนุกที่ได้ อยูก่ บั พี่รัน” คว้ ามือเขาที่กอดอยูต่ รงเอวขึ ้นมาจูบ ก่อนเอื ้อมโน้ มคอเขาลง
มามอบรสจูบหวานซึ ้งให้ อีกครัง้

ให้ เขารู้วา่ ผมรักเขามากแค่ไหน

ให้ เขารู้วา่ ผมรักเขามากแค่ไหน

ความร้ อนแข็งขืนสายหนึง่ ทิ่มแทงด้ านหลังผมจนต้ องหัวเราะทังที

้ ่ยงั ไม่ละริมฝี ปากจากความหอมหวานที่พี่
รันปรนเปรอกลับมา พี่รันชอบว่าผมทังอึ ้ ดทังหื
้ ่น แต่เขาจะรู้ไหมว่าตัวเองก็ไม่ตา่ งจากผมหรอก

แค่จบู พี่รันก็ร้อนเสียแล้ ว

“พี่...เปล่านะ” พี่รันปฏิเสธเสียงสัน่ ทังที

้ ่ลมหายใจยังไม่คงที่ ร่างกายเองก็สนั่ สะท้ านทุกครัง้ ที่ผมแกล้ งเสียด
สีกบั หน้ าอกที่เด้ งทะลุเสื ้อออกมา

เพียงมองก็ถือว่าพลาดแล้ ว ผมพลาดที่ปล่อยให้ เขาใส่เสื ้อสีขาวลงเล่นน ้า เพราะพอมันเปี ยกกลับเห็น

อะไรๆ ชัดเจนเสียจนลาคอแห้ งผาก แลบปลายลิ ้นเลียริมฝี ปากอย่างกระหายท่ามกลางสายตาวอนขอจน
น ้าตาแทบหยดของพี่รัน

ผมลุกขึ ้นจูงมือหมาป่ าที่ยงั นัง่ นิ่งลงน ้า ส่งรอยยิ ้มยัว่ ยวนอีกนิดอย่างที่เขาไม่เคยจะขัดได้

“พี่รันอุตส่าห์ไหวทังที
้ ่ เรามาเล่นน ้ากันเถอะครับ”

เห็นคนเชิดหน้ าไปอีกทาง สองหูแดงก่าทาท่าจะชักมือหนีแต่ยงั ยอมเดินตามลงมาเรื่ อยๆ แล้ วรู้สกึ เอ็นดูจน

คันเขี ้ยวไปหมด มองสารวจผ่านตาไม่วา่ ตรงไหนก็อยากขบอยากกัด อยากทิ ้งรอยไว้ ประกาศให้ ตวั เขารู้วา่
ทุกพื ้นที่บนร่างกาของเขาเป็ นของผม

ความรักของเขาก็เป็ นของผม

“ใส่เสื ้อไว้ แบบนี ้” เกลี่ยปลายนิ ้วปั ดผ่านตุม่ ไตแข้ งขืน มองหมาป่ าที่หน้ าแดงตาเยิ ้มยิ่งได้ ใจ “ยิ่งทาให้ อยาก
เล่นน ้าเลยนะครับ”

“กานต์...อื ้อ..เป็ นคนให้ พี่ใส่”

ใช่ครับ เพราะไม่ทนั คิดว่าเสื ้อสีขาวพอเปี ยกน ้าแล้ วจะยัว่ กันขนาดนี ้ผมเลยยอมให้ เขาใส่ ถึงจะน่าหงุดหงิด
ถ้ าใครมาเห็นเข้ า แต่การที่ผมได้ มองเจ้ าเม็ดสีแดงที่ทิ่มเสื ้อจนแทบทะลุยวั่ ยวนให้ ขบกัดก็นบั เป็ นความ
ตื่นเต้ นไม่น้อย ไหนจะอาการสะดุ้งน้ อยๆ ตอนที่ผมช่วยนวดก้ นนุม่ ให้ อีก

“ตื่นเต้ นหรื อครับ” คนที่ยืนเบียดกันสะดุ้งหันหน้ าเลิกลัก สองมือเกาะไหล่ผมแน่น “พี่รันบอกเองว่า

ไม่มีใคร”

“อื ้ม...พี่บอก อะ พี่บอกเอง”

ผมหัวเราะน้ อยๆ เมื่อพี่รันจับผมจูบทังที ้ ่ตวั เองยังสัน่ อยูแ่ ท้ ๆ ผมงับปลายคางที่เชิดขึ ้นเล็กน้ อยเมื่อถอนจูบ

ออก กระซิบชิดลาคอสีน ้าผึ ้งที่เปี ยกชื ้น

“เล่นน ้ารอบนี ้เสร็จ พี่รันต้ องขึ ้นไปอาบน ้านะครับ”

ผมเร่งฝ่ ามือหนักหน่วง ขบเม้ มน ้าผึ ้งหวานจนพอใจจึงค่อยไปรังแกเกสรชูช่อ

“ผมกลัวพี่ไม่สบาย”

พี่รันมองสบตากลับมาตาขุน่ ปากที่ยงั กัดแน่นเหมือนจะคว่าลงคล้ ายแง่งอน อดไม่ได้ ต้องแทรกดันตัวเข้ าไป

ถูไถแรงๆ จนเขาหอบตัวโยน เห็นฝ่ ามือของเขาข้ างหนึง่ ยกขึ ้นปิ ดปากตัวเอง อีกข้ างยังใจกล้ าทังล้
้ วงทังควั
้ ก
ของผม

คงต้ องให้ พี่รันเล่นน ้าจนกว่าจะสมใจ

ผมมองแสงสะท้ อนจากแหวนสีเงิน ไม่ได้ เจิดจ้ าจนแสบตา ไม่ได้ สวยงามที่สดุ ในบรรดาแหวนวงอื่น แต่กลับ

มีคณ
ุ ค่าที่สดุ เท่าที่เคยได้ รับ

พวกเราเชื่อมโยงกันครัง้ แล้ วครัง้ เล่าไม่ใช่ด้วยร่างกาย พวกเราผูกพันกันจนไม่อาจหลีกหนีไม่ใช่ด้วยแหวน

วงหนึง่ พวกเราไม่อาจแยกจากไม่ใช่ด้วยทะเบียนสมรสหรื อหน้ าตาทางสังคม
พวกเราราวกับเป็ นหนึง่ เดียวกันด้ วยความรู้สกึ

พี่รันก้ มลงมากระซิบข้ างหูผมทังที ้ ่ยงั น ้าตานอง จังหวะเดียวกับผมที่เงยหน้ าขึ ้นบอกถ้ อยคาหนึง่ เดียวใน
ความรู้สกึ ที่รัง้ ให้ เราเคียงข้ างกัน

“รัก”

จบบริ บรู ณ์