40.

หัวใจดวงนัน (ขึนบทแรกเล่มสอง)

่ ม
การมุง่ หน ้าสูช ุ พรหนนีจะว่าสบายกว่าเดิม ก็พด
ู ได ้ไม่เต็มปากนัก
้
พีเป๊ กประกาศในตอนเชาหลั งจากเก็บเต็นท์เรียบร ้อยว่าคณะของเรา
จะเปลียนจากวิงเป็ นการขีจักรยานแทน
หนแรกทีได ้ยินลลนายิมจนหน ้าบานแฉ่ง
้
แน่นอน... การวิงโดยใชสองขาก ้าวไปข ้างหน ้ามันย่อมต ้องลําบากกว่า
การมีตวั ชว่ ยสองล ้ออยูแ
่ ล ้ว การขีจักรยานจะทําให ้การเดินทางเร็วขึนอีกทังยัง
ถึงจุดหมายปลายทางโดยไม่ต ้องเหนือยมาก
ทุกคนก ้าวขึนไปรับจักรยานหลายส ี หลายแบบทีลุงเภาลําเลียงลงมา
จากรถกระบะคันหนึง เขาทยอยแจกจักรยานให ้ทุกคนยกเว ้นเธอ ลลนานึก
แปลกใจในลักษณะของจักรยานแต่ละคันทีเหล่าบล็อกเกอร์ได ้รับ เพราะมันดู
แตกต่างกันเหลือเกิน

ี าวสําหรับปั นทางเรียบ ตัวจักรยานมีรป

เอ็มม่าได ้รับจักรยาน BMX* สข ู
ทรงทีหนาหนัก ดูแข็งแกร่ง ตรงเบาะนังยกสูงขึนเล็กน ้อยแต่ไม่สงู เสมอกับมือ
จับทังสองข ้าง
พีคล ้าวได ้จักรยาน Cyclo Cross ซงเป็ึ นจักรยานทีมีรป
ู ทรงคล ้ายเสอ ื
หมอบ แต่คงทนและรับนํ าหนักทังคนและแรงกระแทกได ้ดีกว่าเพราะยางและ
เฟรมของรถทังกว ้างและใหญ่กว่าเสอ ื หมอบ สว่ นมากเอาไว ้สําหรับปั นทาง
ไกลเป็ นหลัก คันของพีคล ้าวมีสด ี ํา นํ าหนักเบา ผลิตจากอะลูมเิ นียมเนือบาง
ึ าจะราคาแพงไม่น ้อย
เฉียบซงน่
ของอาเหนิงได ้จักรยานเสอ ื ภูเขาสสี มที
้ ดูเท่สะดุดตามากกว่าใคร ตัว
จักรยานทังใหญ่และดูแข็งแรง น่าจะผลิตออกมาเพือใชงานแบบออฟโรด้ ่
เชน
ขีขึนเขา ขีตามทางวิบาก หรือถนนลูกรังโดยเฉพาะ ตัวจักรยานยังมีอป ุ กรณ์
๊ หน ้า โชค
เสริมติดอยูเ่ ป็ นจุดๆ ทังโชค ๊ หลัง เกียร์
ในทีสุดพีเป๊ กก็ตบมือเรียกให ้รวมพล เขาอธิบายให ้ทุกคนฟั งว่า “เอา
ล่ะ ชว่ ยล ้อมวงเข ้ามาหน่อยแล ้วฟั งฉั นให ้ดี อาทิตย์นทั
ี งอาทิตย์เราจะเน ้นออก
กําลังกายกล ้ามเนือมัดใหญ่ตงแต่
ั สขี ้าง สะโพก ก ้น หน ้าขา รวมทังฝึ กการ
ทรงตัวไปด ้วย โปรแกรมของฉั นจะเริมด ้วยการขีจักรยานและทําแพลงก์* เป็ น
หลัก ตามแพลนก็คอ ื พวกเราจะขีจักรยานกันทังวันและทําแพลงก์ครังละหนึง
นาทีหลังอาหารหลักสามมือ”
“จุดนัดพบแรกของเราคือปั ม ปตท. ตามมาร์กกิงในกูเกิลแมพทีฉั นสง่
เข ้าไปในไลน์กลุม ั
่ อีกสามชวโมงให ิ ฉั นต ้องการจากทุก
้เราไปเจอกันทีนัน สงที
คนในวันนีก็คอื การซอยขาแบบ 80 รอบ/นาที ไม่ต ้องเร่งมาก ฉั นจะใชมาตรวั้ ด
ความเร็วทีติดอยูก
่ บั จักรยานของพวกนายเป็ นตัววัดค่า ถ ้าถึงจุดนับพบแรกแล ้ว
ปรากฏว่าใครปั นไม่ถงึ 80 รอบ/นาที หรือปั นเร็วเกินกําหนด ฉั นจะทําโทษให ้
วิดพืนสองร ้อยครัง”
ี งโห่รอบด ้านดังขึนเบาๆ แต่นันไม่ได ้มีความหมายอะไรทังสน
เสย ิ
ประกาศศก ึ หันมาทางลลนาเป็ นครังแรก “มานี ฉั นจะสอนการนับรอบ
ขา” คราวนีเขาเดินตรงเข ้ามาหาเธอแล ้วยืนเท ้ามาเหยียบแป้ นวางเท ้าบน
จักรยานให ้เธอดูเป็ นตัวอย่าง “ระหว่างทีปั น ให ้เธอใชหั้ วเข่าขวาเป็ นหลักใน
การนับ ทุกครังทียกเข่าขวาขึนมาสุดก็ให ้นับหนึง พอเอาลงและยกขึนมาสุด
อีกครังก็นับสอง นับแบบนีไปเรือยๆ จนครบหนึงนาที ถ ้าครบนาทีแรกแล ้ว
จํานวนนับทีว่าเกิน 80 รอบก็ชะลอขาลงหน่อย ถ ้าน ้อยกว่า 80 รอบก็ซอยขาปั น
ให ้เร็วขึน เอาตามนีไปก่อนนะ”
“ค่ะ” ลลนาตอบรับอย่างเชอฟัื ง แอบนึกในใจว่าในเมือมีมาตรวัดแล ้ว
ทําไมยังต ้องให ้เธอนับรอบขาด ้วยตนเองอีก?
ั
“ใครพร ้อมแล ้วล่วงหน ้าไปได ้เลย อีกสามชวโมงเจอกั
นทีปั มแรกก่อน
เข ้าทางหลวง” พอจบคําประกาศทังเอ็มม่า พีคล ้าวและอาเหนิงก็สวมหมวกกัน
น็ อกแล ้วออกตัวไปทันที
ึ เธอ และลุงเภา
คงเหลือแต่ประกาศศก
จังหวะนันเขาก็หน
ั ไปพยักหน ้าให ้ลุงเภาทีหนึง ผู ้อาวุโสกว่าก็ยมตอบ
ิ
และกระโดดขึนท ้ายรถกระบะ เขาดึงจักรยานจ่ายตลาดคันหนึงออกมาวางบน
พืน
ั ๆ!
นีมันจักรยานแม่บ ้านชด
 ี โวยวายเสย
ลลนาหน ้าเสย ี งเข ้ม “หนูไม่ได ้จักรยานเท่ๆ เหมือนคนอืน
เขาหรอกเหรอ?”
เขาไม่ได ้ตอบ แค่บอกเธอว่า “ลองนังดู”
“มิน่าเมือกีพีถึงสอนให ้หนูนับรอบขา ทีแท ้จักรยานของหนูมน ั กระจอก
สุดน่ะเอง” เธอฮด ึ ฮด
ั อย่างหงุดหงิด จะไม่ให ้อายได ้ไง ทุกคนขีจักรยานสุดเท่
อุปกรณ์ครบครัน มีกระทังมาตรวัดรอบปั นขา มีแต่ตวั เธอเท่านันทีถูกบังคับให ้ขี
จักรยานทีมีตะกร ้าวางของอยูด ื กทีตลาดหรือไงกัน!
่ ้านหน ้า จะให ้แวะซอผั
“หนูไม่ชอบคันนี” เธอแหวขึนมา
“น่ารักดีออก” เขาอมยิมจนสองตาเปล่งประกาย “เธอนํ าหนักเยอะ การ
ขีเสอ ื ภูเขาทีมีเบาะนังสูงเกือบจะเท่ากับแฮนด์จับจะบังคับให ้เธอต ้องโน ้มตัว
ั
ราบลงไป ในระยะสนอาจจะไม่ มป
ี ั ญหาแต่ระยะยาวเธอจะเป็ นตะคริว อีกอย่าง
เสอ ื ภูเขาทรงตัวยาก คนทีไม่เคยขีมาก่อนอย่างเธอ ยังไงก็ต ้องวอร์มร่างกาย
ด ้วยจักรยานแบบอืนไปก่อนอย่างน ้อยสก ั ครึงวัน”
หญิงสาวเม ้มปากแน่น
“เอาล่ะฟั งนะ” เขาไม่สนท่าทางต่อต ้านเงียบๆ ของเธอ “จักรยานคันนี
แฮนด์จะสูงกว่าเบาะนังมาก เป็ นรูปแบบของจักรยานทีขีง่ายทีสุด ระหว่างทีขี
ฉั นอยากให ้เธอตังสติไว ้ทีจุดสําคัญสามจุดทีสม ั ผัสกับจักรยาน นันก็คอ
ื มือที
จับแฮนด์ เท ้าทีแป้ นวางเท ้า และก ้นทีอยูบ
่ นอาน”
ั ผัสตามจุดต่างๆ ทีตนบรรยายอีก
เขาไม่อธิบายเปล่า ยังยืนมือมาสม
ด ้วย เริมจากหลังมือ ต ้นขา และสะโพก
ึ เก ้อเขินอย่างประหลาด ตอนทีพีเป๊ กแตะมือร ้อนๆ ของเขา
ลลนารู ้สก
บนหลังมือและต ้นขาเธอยังไม่รู ้สก ึ จักจีหัวใจสก
ั เท่าไหร่ แต่ตอนทีแตะตรง
สะโพกนีส ิ เขาไม่ได ้แตะอย่างเดียวแต่วางแชเ่ อาไว ้เลย แชน ่ านเสยี จนตอนนีก็
ยังไม่ดงึ มือออก เรียกว่าวางจนลืมไปแล ้วมัง
จากนันเขาก็บรรยายเกียวกับอุปกรณ์ทจํ ่
ี าเป็ นในการปั นจักรยาน เชน
หมวกกันน็ อก ถุงมือ นํ าดืมพกพา และอืนๆ อีกประปราย แต่หญิงสาวกลับฟั ง
้
เข ้าหูซายทะลุ หห ึ ร ้อนจนเหงือชุม
ู มา เพราะตอนนีเธอรู ้สก ่ แผ่นหลังไปหมด
จะแตะอีกนานไหมคะคุณพี!
 เธอขยับล ้อเคลือนจักรยานไปข ้างหน ้าเล็กน ้อย ทําให ้มือของเขาหลุด
จากสะโพกเธอไปด ้วย
เขาค่อยๆ ดึงมือตนกลับไปแนบลําตัว เปลียนไปพูดเรืองนันอธิบาย
เรืองนีอีกเล็กน ้อยแล ้วก็เดินไปรับจักรยานของตนจากมือลุงเภา
ลลนาถอนหายใจโล่งอก ทังวาบหวามและขบขัน จําได ้ว่าเมือครังที
ตนยังเป็ นเด็กสาวอายุสบ ิ ห ้า เธออ่อนเยาว์เกินกว่าจะรับมือกับการแตะต ้อง
เล็กๆ น ้อยๆ แบบนีได ้ ครังแรกทีเขายืนนิวก ้อยมาเกียวกับเธอระหว่างเดินกลับ
บ ้าน เธอตืนตระหนกจนหัวใจหยุดเต ้นไปแวบหนึง
ื
และเพราะแอบชนชอบรุ น
่ พีคนนีเป็ นทุนเดิมอยูแ
่ ล ้วเธอจึงไม่กล ้า
สะบัดมือเขาออก ได ้แต่เดินตัวเกร็งและพยายามรับมือกับความรู ้สก ึ แปลก
ประหลาดนันเพียงลําพัง
แต่ตอนนีเธอโตแล ้ว กร ้านโลกเกินกว่าจะเหนียมอาย
ทังคูเ่ ริมเคลือนจักรยานออกจากที คันของเขาเป็ นจักรยานเสอ ื หมอบ
สเี งินคันโตทีมีอป ุ กรณ์เสริมครบครัน แต่เขาก็ยงั อุตสา่ ห์ปรับเบาะนังให ้ตํากว่า
เดิมและปั นชาลงเพื้ อรอเธอ
ลลนาเริมต ้นด ้วยการขีอย่างค่อยเป็ นค่อยไปแล ้วจึงค่อยๆ เพิมรอบสบ ั
ขาให ้เร็วขึน เธอเป็ นเด็กต่างจังหวัดทีเริมหัดขีจักรยานตังแต่ประถม แล ้วก็ขไป
ี
กลับระหว่างบ ้านและโรงเรียนอีกหลายปี ดังนันท่าเบสก ิ ต่างๆ เชน ่ การทรงตัว
้
เอียวตัว ปล่อยมือซายขวา หรือยกตัวยืนปั นเธอล ้วนทําได ้อย่างไม่มที ติ
ี
เขาขีตามอยูด ่ ้านหลังเธอมาตลอดทาง คอยกันให ้เธออยูด ่ ้านในของ
ถนนเพือความปลอดภัย บางจังหวะก็ไล่ต ้อนให ้เธอปั นเร็วขึนกว่าเดิม หรือไม่ก็
ั
สงให ้หยุดเป็ นระยะๆ เพือปรับเบาะให ้สูงกว่าเก่า
เธอแย ้งเบาๆ ว่า “พอเบาะสูงแล ้วต ้องนังยกก ้นให ้สูงตามแบบนีหนูข ี
ไม่สะดวกเลย”
“แต่กต
็ ้องปรับ ขีไปอีกสกั สบ
ิ นาทีฉันก็จะปรับอีกครัง ปรับไปเรือยๆ
จนกว่าเธอจะชน ิ กับการขีแบบเบาะสูง”
“ทําไมคะ? หนูไม่ชอบนี”
 ี ” เขาเร่งจังหวะมาขีปาดหน ้าแล ้ววกกลับมาปั นเคียง
“เข่าจะได ้ไม่เสย
ข ้างเธอ “เวลาทีปั นจักรยานแล ้วปวดเข่าน่ะ สาเหตุหลักๆ มาจากการปรับขนาด
ความสูงของเบาะทีไม่เหมาะสม”
“ยังไงคะ?” เธอถามยิมๆ ชอบเหลือเกินเวลาทีได ้ขีเคียงคูก
่ น
ั ไปแบบนี
แล ้วฟั งเขาเล่าเรือง
“ถ ้าเบาะตําไป เวลาปั นหัวเข่าจะทํามุมแหลม ทําให ้เกิดการเสยี ดสต
ี รง
ึ ้าปล่อยให ้เป็ นแบบนันไปนานๆ ข ้อเข่าจะเสอมได
ข ้อต่อบริเวณหัวเข่า ซงถ ื ้เลย
ล่ะ” เขายืนมือมาตบตรงเบาะนังเธอทีหนึง
เอ๊ะ... หรือว่าตบก ้นเธอก็ไม่รู ้ส ิ เพราะเธอรู ้สก
ึ ร ้อนวาบอีกแล ้ว
“เพราะฉะนันเราควรจะปรับความสูงของเบาะให ้พอเหมาะกับชว่ งขา
ของเรา”
“หนูดน
ั ขายาวซะด ้วย...” เธอพึมพํา
“ใช ่ ยิงขายาวยิงต ้องยกสะโพกให ้สูงกว่าคนอืน พยายามให ้หัวเข่าทํา
มุมป้ านเวลาปั นไม่ใชม่ ม
ุ แหลม” เขาเคลือนจักรยานเข ้ามาใกล ้อีกนิด “เวลาถีบ
ึ ตึงตรงหน ้าขา ถ ้าปั น
แป้ นถีบ ก็ต ้องเหยียดขาให ้สุดจนเกือบตรง เหยียดจนรู ้สก
แบบนันจะไม่เกิดแรงกดทีหัวเข่าแล ้วก็เป็ นการเซฟข ้อเข่าไปด ้วย ไหนลอง
เหยียดดูส”ิ คราวนีถึงกับเลือนฝ่ ามือมาวางนาบลงบนหน ้าขาเธอ
ี น ้าไม่ถก
ลลนาวางสห ู ค่อยๆ ถีบโดยพยายามเหยียดให ้สุดความยาว
ของขา
เขา... มือหนึงประคองจักรยานของตัวเอง อีกมือวางทาบลงบนหน ้าขา
เธอ “อาจจะต ้องปรับเบาะสูงอีกหน่อย” เขากระซบ ิ ต่อว่า “ถ ้าปั นแล ้วปวดตรง
ไหนให ้รีบบอก ฉั นจะชว่ ยแก ้ท่าทีถูกต ้องให ้” เสร็จแล ้วก็ดงึ มือกลับด ้วยสหี น ้า
เรียบเฉย
ลลนาเบนสายตากลับไปมองตรงแล ้วเม ้มปากกลันหัวเราะ
จบการฝึ กสองปี นนอกจากจะได
ี ั จะได ้ผัวแน่เลย
้เป็ นนักมวยแล ้วสงสย
เรา
ั คนคอยเคียงข ้างแบบนีมันก็ดอ
ความจริงแล ้วการทีมีใครสก ี ยูเ่ หมือน
กัน ลลนาสูดลมหายใจเข ้าลึกๆ พร ้อมกับมองเขาท่ามกลางเชาอั ้ นสดใสของ
วันนี
แสงอาทิตย์สะท ้อนกับโครงหน ้าคมเข ้มเป็ นเหลียมมุมชด ั เจนของ
ประกาศศก ึ จนทําให ้เขาดูใกล ้เคียงกับรูปสลักทีสมบูรณ์แบบทีสุด ยามทีเจอ
แสงนัยน์ตาคมกริบของเขาจะหรีแคบลงเล็กน ้อยภายใต ้คิวรูปปี กค ้างคาวยกสูง
ทําให ้เจ ้าตัวดูเจ ้าเล่หอ
์ ย่างวายร ้าย
เมือครังยังเป็ นเด็กหนุ่ม ประกาศศก ึ จะมีผวิ สนี ํ าตาลคาราเมลจากการ
ออกกําลังกลางแจ ้งเป็ นเวลานาน แต่หลังจากไปอยูอ ่ เมริกามาหลายปี สผ ี วิ
เขาดูจางลงเล็กน ้อย กลายเป็ นสน ี ํ าตาลทองทําให ้เขามองคล ้ายกับสงิ โตตัว
ใหญ่ แม ้แต่ตอนนีทีเธอกําลังจ ้องอยู่ ผิวเขาก็ยงั ล ้อแสงตะวันจนทอประกาย
เจิดจ ้าน่ามอง มีหยาดเหงือเม็ดเล็กๆ ผุดขึนล ้อมกรอบหน ้าทําให ้เขาดูมช ี วี ต
ิ
ชวี าและเต็มไปด ้วยแรงดึงดูดอย่างเหลือเชอ ื
มิน่า... ดรัมเมเยอร์ของโรงเรียนถึงได ้หลงใหลเขานัก
ื
ยัยนันชออะไรแล ้วนะ... อ ้อ ‘พีแอม’
ไม่รู ้จริงหรือเปล่าทีพีเป๊ กกับพีแอมคบหากันพักหนึงระหว่างทีเรียนอยู่
เมืองนอก
ชา่ งเถอะ เธอไม่อยากรู ้... เรืองบางเรืองไม่รู ้จะดีทสุ
ี ด
การทีหลายปี มานีเขาจะมีแฟนบ ้างก็คงไม่ผด ิ อะไร เขาเป็ นชายหนุ่มที
พร ้อมสรรพทังกําลังทรัพย์และหน ้าตา อีกทังยังแข็งแรง สุขภาพดี หากไม่ข ้อง
แวะกับผู ้หญิงเลยอันนันน่ากลัวกว่า
ตรงกันข ้าม ในชวี ต
ิ นีแม ้ลลนาจะเคยมีแฟนมาบ ้างแต่เธอก็ไม่เคยมี
อะไรเกินเลยกับอดีตแฟนเหล่านัน ไม่ใชเ่ พราะเธอหัวโบราณหรือต่อต ้านความ
รัก แต่ไม่เคยมีรักครังไหนจะดีเยียมและน่าประทับใจไปกว่ารักแรกของเธออีก
แล ้ว เพราะคิดแบบนีเธอจึงยังหาใครก ้าวเข ้ามาแทนทีเงาร่างของ ‘เขาคนนัน’
ในใจเธอไม่ได ้สกั ที แม ้จะใชเวลาเกื
้ ิ ปี เพือหาคนรักในอุดมคติ คบแล ้ว
อบสบ
เลิกก็หลายครัง แต่กย็ งั หาไม่เจอสก ั ที
มิน่าหลายคนถึงบอกว่าถ ้าแฟนเก่าของเราดีมากๆ เราจะกลายเป็ นคน
มาตรฐานสูง เพราะสงที ิ แฟนเก่าเคยทําเอาไว ้จะหาใครมาทําให ้เราแบบนันอีก
คงยาก นีคือเรืองจริง... แค่พยายามจะจูบใครสกั คนเธอยังทําใจลําบาก เงาร่าง
ของประกาศศกึ ทังสูงและใหญ่จนกลบผู ้ชายทุกคนทีก ้าวเข ้ามาในชวี ต
ิ ของ
ี มิด
เธอเสย
ชา่ งไม่ยต
ุ ธิ รรมเอาซะเลย...
จังหวะนันเอง สายตาของเธอพลันกระหวัดไปเห็นสติกเกอร์สแ ี ดงดวง
เล็กๆ ทีแปะอยูบ ่ นแฮนด์จักรยานเสอื หมอบของพีเป๊ ก มันเป็ นสติกเกอร์รป ู
ี องอร่าม ด ้านบนของหัวใจยังมี
หัวใจดวงขนาดเท่านิวโป้ งล ้อมกรอบด ้วยสท
่ นแฮนด์ด ้านขวา ถ ้าไม่สงั เกตดีๆ อาจม
มงกุฎดอกไม ้อีกวงหนึง มันแปะนิงอยูบ
องไม่เห็นเลยด ้วยซาํ
ด ้วยรูปแบบทีเชยและสสี น
ั ทีชวนให ้นึกถึงของเล่นราคาถูก พอมันถูก
นํ ามาแปะไว ้บนจักรยานเสอื หมอบคันละเหยียบแสน จึงดูไม่เข ้ากันเอาซะเลย
ลลนายังคงตะลึงไม่หาย เธอเบิกตาค ้าง ั
สองมือสนไหวจนแฮนด์
จักรยานสะบัดไปสะบัดมา
ประกาศศก ึ รีบยืนมือเข ้ามาชว่ ยจับแฮนด์ของเธอแล ้วกระซบ
ิ ออกมาว่า
“อย่าเกร็งแขน ปล่อยตัวตามสบาย หน ้ามองตรง”
ั เจนมากขึน เห็น
ยิงเขาอยูใ่ กล ้ขนาดนีเธอยิงมองเห็นหัวใจดวงนันชด
แม ้กระทังรอยตัดขอบหยักไปหยักมา ไม่เรียบสวยแบบสติกเกอร์ทวางขาย
ี
ตามท ้องตลาดทัวไป
เธอจํามันได ้ดี... จําหัวใจดวงนีได ้แม่นยํา
เพราะเธอทํามันขึนมาเองกับมือ!
41.เจอดี

วาเลนไทน์ปีนี เป็ นวันทีสายลมหนาวยังค ้างยาวมาจากชว่ งปี ใหม่

เป็ นวันทีเหล่าคูร่ ักชุลมุนกันตังแต่ฟ้าเริมสาง
หลังจากขีจักรยานออกมาจากบ ้านผ่านตลาด ลลนาเห็นว่าธุรกิจร ้าน
ดอกไม ้สดครึกครืนตังแต่ยํารุง่ ทังกุหลาบ ไฮเดรนเยีย ยิปโซ แม ้กระทัง
ดอกบัวและดอกมะลิกม ็ เี ด็กหนุ่มเด็กสาวหลายคนไปเข ้าแถวรอคิวแย่งซอ ื อาจ
เพราะปี นดอกกุ
ี หลาบราคาไม่สงู มากนัก ราคาจัดชอ่ ขายเริมต ้นทีชอ
่ ละสอง
ร ้อยบาทเท่านัน สว่ นตุก
๊ ตาและดอกไม ้แห ้งจะมีคนซอนื ้อยกว่า เรียกว่าสงวนไว ้
สําหรับกลุม่ คนเงินหนาแค่บางกลุม ่
ลลนาจอดจักรยานของตนไว ้ใต ้ต ้นโพธิใหญ่ข ้างทาง แล ้วเดินข ้าม
ถนนเข ้าไปยืนออกับคนอืนๆ หน ้าตลาดสด เธอกวาดสายตามองหากุหลาบขาว
สวยๆ สก ั ดอกสําหรับครูประจําชน ั สส
ี มอี
้ กสามสดอกใหี ้เพือนสนิท ยังมีสแี ดง
ื
ก ้านยาวอีกหนึงเพราะยัยแป้ งปั นฝากซอให ้รุน
่ พีทีตัวเองชอบ
ดอกไม ้ถูกปั กอยูใ่ นถังนํ าหลายถัง เรียงราคากันไปตังแต่ดอกตูมไป
จนถึงดอกบานขนาดใหญ่ ตรงใกล ้กับจุดจ่ายเงินมีแบบทีจัดชอ ่ แล ้ววางเรียง
รายอยูห
่ ลายชอ ่ บางชอ ่ มีตก
ุ๊ ตาหมีแซมอยูด่ ้วยดูน่ารักน่าหยิบ ลลนาเลือก
ดอกไม ้ตูมทีราคาไม่แพงนักสห ี ้าดอกในราคาดอกละสบ ิ ห ้าบาทซงถ
ึ ้าเป็ นชว่ ง
ปกติราคาของดอกไม ้เหล่านีจะอยูท ่ ดอกละส
ี ิ บาทเท่านัน พอเธอยืนให ้คน
บ
ขายคิดเงิน ฝ่ ายนันก็ถามกลับมาว่า
ี ้วนนีนา ทําไมหนูไม่เอาดอกไฮเดรนเยียเกรดเอล่ะ
“อ ้าว นีลูกสาวเสยอ
ขายสองร ้อยแค่นันเอง สว่ นทีเป็ นชอ
่ ป้ าคิดแค่ห ้าร ้อย เอาไหมถูกๆ อย่าซอเลย
ื
พวกกุหลาบสบ ิ ยีสบ
ิ บาทเนีย พอตอนบ่ายมันก็ดําแล ้ว”

ี งทักนีทําให ้คนรอบกายหันมามองลลนาแวบหนึง คําว่า ‘ลูกสาว

เสย
ี ้วน’ ทีถูกเรียกอย่างยกยอปอปั น หมายความว่าเด็กสาวคนนีจะต ้อง ‘รวย’
เสยอ
ล่ะส?ิ
ื
ลลนาหลุบตาหลบแล ้วยืนยันว่าเธอจะซอแค่
นี
 เด็กสาวเดินกลับมาทีจักรยาน แล ้ววางดอกไม ้ทังหมดรวมไว ้กับ
็ กโกแลตบราวนีกล่องหนึงทีตนอบเอาไว ้เมือวาน
ชอ ี ดงแผ่น
มีสติกเกอร์สแ
หนึงด ้วย ด ้านในถูกกรีดเป็ นรูปหัวใจดวงขนาดเท่านิวโป้ งล ้อมกรอบด ้วยสท ี อง
อร่าม ด ้านบนของหัวใจยังมีมงกุฎดอกไม ้อีกวงหนึง เจ ้าแผ่นนีเธอใชเวลา ้
เกือบอาทิตย์ทํามันขึนมา ต ้องอาศย ั เรียนรู ้จากหนังสอ ื หลายเล่มกว่าจะทากาว
และอบแห ้งจนออกมาเป็ นสติกเกอร์รป ู ร่าง ‘พอใชได ้ ้’ อย่างทีเห็น
ของเหล่านีเธอแค่ทําเผือเอาไว ้หากมี ‘ใครบางคน’ ทวงถาม
ั เท่าไหร่
เขาคนนันคงไม่เหมาะกับดอกไม ้สก ถ ้าให ้ดอกไม ้มีหวังกลีบ
ร่วงตังแต่ยงั ไม่ถงึ บ ้าน
เธอปั นจักรยานฝ่ าลมหนาวไปเรือยๆ ในทีสุดก็มาถึงโรงเรียน
วาเลนไทน์ปีนคึ
ี กคักมาก
ทังๆ ทีเป็ นเทศกาลของฝรังแท ้ๆ แต่เด็กวัยรุน ่ ในโรงเรียนก็ยดึ ติดกับ
มัน เรียกว่าให ้ความสําคัญยิงกว่าวันปี ใหม่อก ี แน่ะ ประกาศศก ึ รับชอ
่ ดอกไม ้ชอ่
ี
ทีสของเช ้ นนีด ้วยสห
าวั ี น ้าเก ้อเขิน หลักๆ เลยคือไม่รู ้จะวางตัวอย่างไรกับ
จดหมาย ของขวัญ สติกเกอร์ และตุก ๊ ตาพวกนีดี เพราะของบางอย่างมาจาก
คนทีเขาไม่รู ้จักเสยี ด ้วยซาํ
ิ
ด ้วยความทีเป็ นนักกีฬาโรงเรียน เขามองว่าสงของเหล่ านีเป็ นตัวแทน
ของ ‘คําขอบคุณ’ จากเพือนๆ ทีมอบให ้เหล่านักกีฬาทีสร ้างชอเส ื ย ี งให ้กับ
โรงเรียน ซงแน่ ึ นอนว่าเพือนๆ ในทีมฟุตบอลก็โดนไล่แปะสติกเกอร์แบบนีกัน
ทุกคน สว่ นตัวเขาเองก็มส ี ติกเกอร์รป
ู หัวใจสอดซอ ่ นเอาไว ้ในหนังสอื ดวงหนึง
้ งแวะไปซอมา
ไม่รู ้ว่าคิดยังไงเมือเชาถึ ื กะว่าถ ้าไม่มโี อกาสแปะให ้ใคร เย็นนีก็
จะกลับไปแปะให ้คุณป๋ าทีบ ้านก็แล ้วกัน
หลังจากเล่นบอลชว่ งเชาเสร็ ้ จ เขาก็รบ
ี วิงขึนตึกเรียนเพือนํ ากระเป๋ าไป
เก็บ ในเวลานันเสย ี งออดเรียกเข ้าแถวก็ดงั ลัน จังหวะนันเองก็มรี า่ งแบบบาง
ของเด็กสาวคนหนึงโผล่ออกมาจากมุมตึก ประกาศศก ึ ทีห ้อมาอย่างเร็วแทบจะ
หยุดฝี เท ้าไม่ทน
ั เกือบจะพุง่ เข ้าชนเธอเต็มแรง
เธอร ้อง “โอ๊ะ” ออกมาคําหนึงแล ้วหมุนร่างตัวเองแนบกับกําแพงเพือ
ไม่ให ้โดนเขากระแทก
บ ้าฉิบ... เฉียดไปนิดเดียว
 พอเงยหน ้าเห็นแผ่นหลังกับหางเปี ยทีคุ ้นเคย เด็กหนุ่มก็ตวาดลัน “ยัย
้
บ ้า เดินออกมาไม่รู ้จักให ้สุมให ี ง ถ ้าเมือกีโดนฉั นชนเธอกระเด็นหน ้าหงาย
้เสย
ไปแล ้วหนูนา”
ั
ร่างของเธอสนระริก เธอไม่ได ้หันกลับมาตอกกลับเขาด ้วยวาจา
คมกริบเพียงแค่หมุนตัวกลับมาสบตาแวบหนึงแล ้วค่อยๆ ก ้มหน ้างุด
ึ เลยเพิงรู ้ว่าคนตรงหน ้าไม่ใชล
ถึงตอนนีประกาศศก ่ ลนา
เขากะพริบตาครังหนึง ยืนอึงไปนานก่อนจะกวาดสายตามองร่างเธอ
เธอใสเ่ สอนั
ื กเรียนแขนยาวขาวสะอาด กระโปรงรีดเรียบกริบ ผิวขาว
ค่อนไปทางเหลืองของเธอดูแตกต่างกับผิวขาวอมชมพูแบบลูกครึงของลลนา
แต่ถงึ อย่างนันใบหน ้าของเธอก็สะอาดใสหมดจด มองสกั พักเขาก็เริมจะจําเธอ
ได ้บ ้าง
ึ พึมพําขึนมาเสย
ประกาศศก ี งเบา “เอมอร?”
ึ บจ ้องเขา
สาวน ้อยหน ้าหวานเงยหน ้าขึนทันที ดวงตากลมโตหวานซงจั
อย่างคาดไม่ถงึ “เธอรู ้จักฉั นด ้วยเหรอ?”
ไม่รู ้จักได ้ไง ก็ผู ้หญิงคนนีเป็ นทังดรัมเมเยอร์และเชย ี ร์ลด
ี เดอร์ของ
โรงเรียน ทุกครังเวลามีงานแข่งกีฬาไม่วา่ จะประเภทไหน เธอจะต ้องไปเต ้น
แร ้งเต ้นกาเชย ี ร์อยูห
่ น ้าสแตนด์ซะทุกครัง แต่ประกาศศก ึ ไม่ได ้ตอบกลับไป
อย่างนัน เขาเอ่ยเพียงแค่วา่ “เราอยู่ ม.6 เหมือนกัน ทําไมจะจําไม่ได ้”
แม ้จะไม่ใสใ่ จแต่เขาก็เคยได ้ยินคนอืนพูดกันอยูบ
่ อ
่ ยๆ ว่าเด็ก ม.3 ชอ ื
ื าเอมอร ทังๆ ทีไม่ได ้เป็ นญาติกน
ลลนาดูคล ้ายกับดรัมเมเยอร์ ม.6 ทีชอว่ ั ด ้วย
ซาํ
จริงส.ิ .. พอเห็นยัยนีแล ้วอดคิดไม่ได ้ว่าหนูนาตัวดีหายไปไหน ทําไม
ไม่โผล่หวั มาสนามบอลตอนเชา้ ทังๆ ทีรู ้ว่าชว่ งนีทีมฟุตบอลต ้องซอมตอนเช
้ า้
ิ อน แต่เธอก็ยงั ไม่มาเก็บตะกร ้าเสอผ
ทุกวันเพราะมีแข่งสนเดื ื ้าไปซก
ั !
“เมือกีโดนกระแทกไหม?” เขาโพล่งถามขึนมา
ี น ้าเปลียนไปเล็กน ้อย เธอเม ้มปากแล ้วสา่ ยหน ้า
อีกฝ่ ายสห
 ึ รู ้สก
ประกาศศก ึ ว่าเสย
ี เวลาไปมากแล ้ว “งันไปก่อนนะ ฉั นต ้องรีบไป
เข ้าแถว”
ื
“เดียว” อีกฝ่ ายหมุนตัวมาดึงเสอเขาไว ้ “เธอใช.่ .. ประกาศศก
ึ 6/1 หรือ
เปล่า?”
ื วเองก็ยงขมวดคิ
เขาได ้ยินอีกฝ่ ายเรียกชอตั ิ ว
เอมอรรีบละลําละลัก “คือ... เมือกีฉั นเดินผ่านตึก ม.ต ้น มีน ้องคนหนึง
เขาไม่กล ้าเดินมาทีตึก ม.ปลาย เลยไหว ้วานให ้ฉั นเอาจดหมายมาให ้เธอ น ้อง
เขาบอกว่าเป็ นผู ้จัดการทีมฟุตบอลของพวกเธอน่ะ” เธอล ้วงกระเป๋ ากระโปรง
แล ้วหยิบจดหมายซองสช ี มพูออกมายืนสง่ ให ้ด ้วยสองมือทีสนระริ
ั ก
เด็กหนุ่มรับมาอย่างงุนงง
ได ้ยินอีกฝ่ ายพูดเบาๆ ว่า “น ้องเขาฝากให ้อ่าน แล ้วค่อยไปตอบทีโรง
อาหารตอนพักกลางวัน”
พูดจบก็วงหนี
ิ ไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากทีอีกฝ่ ายไปไกลแล ้ว เขาก็ยกจดหมายขึนมาสอ ่ งแสงไฟ คิด
ในใจว่าทําไมหนูนาไม่เอามาให ้เอง เพราะเดียวตอนกลางวันก็เจอกันอยูด ่ ี แต่
ึ วูบวาบเล็กน ้อย เพราะมันดันมาใน
พอคิดว่าเป็ นจดหมายจากลลนา ในใจก็รู ้สก
วันวาเลนไทน์เสยี ด ้วย
แล ้วค่อยไปตอบ?
ประโยคนีทําให ้ประกาศศก ึ เผยรอยยิมออกมา ระหว่างเดินไปก็เอา
ซองจดหมายเคาะกําแพงตึกไปด ้วย ความรู ้สก ึ แปลกๆ พอกพูนมากขึนทุก
ขณะทีเขานึกถึงจดหมายขีอายฉบับนี ั พันธ์ระหว่างเขากับ
เขารู ้ว่าความสม
ื
ลลนามีสายใยบางๆ เชอมโยงอยู ่ ถึงแม ้ว่าเธอจะทําเป็ นมองไม่เห็น ถึงขันเอ่ย
ปากปฏิเสธการคบหากับเขาอย่างจริงจังในงานเทศกาลบังไฟทีผ่านมา แต่
ลึกๆ เขารู ้ว่าเธอแค่หวาดกลัว... ทังกลัวว่าทีบ ้านจะรู ้ กลัวคํานินทาของคน กลัว
ว่าตนยังเด็กไป
ึ ... คิดว่าตัวเองรอได ้
แต่คนทีมุง่ มันอย่างประกาศศก
รอให ้เธอโตกว่านีและสบายใจทีจะเดินไปด ้วยกัน ถึงตอนนันเขาค่อย
ถามใหม่อก
ี หน
 อะไรทีอยากได ้ประกาศศก ึ รอได ้เสมอ เขาเรียนรู ้ทีจะต่อสูเพื
้ อรักษาสงิ
ทีเป็ นของตัวเองมาตังแต่เด็ก เขาสบายใจทีได ้อยูใ่ กล ้ชด ิ ได ้คอยรดนํ าพรวน
ดินแล ้วเฝ้ ามองคนของตัวเองเติบโต ตอนนีลลนายังเป็ นต ้นอ่อนต ้นเล็กๆ ทียัง
ต ้องการพืนทีสําหรับแผ่กงก ิ ้าน เธอไม่ได ้ตอบรับว่าจะคบหากับเขาอย่างเป็ น
ทางการ ให ้ได ้แค่ความรู ้สกึ ดีๆ ทีเพือนสนิทคนหนึงจะพึงมอบให ้
เขาโอเค... เธอให ้แค่ไหนเขาก็รับมาแค่นัน แต่เขาจําเป็ นต ้องทําให ้
แน่ใจด ้วยว่าเธอจะไม่มอบความสนิทสนมแบบนีให ้กับคนอืนเหมือนกัน
อาทิตย์ทแล
ี ้วเขาได ้ยินมาว่าเธอทะเลาะกับคนในบ ้านเรืองของหาย
และโดนพ่อเอ่ยปากไล่ให ้ไปอยูท ่ อื
ี น ฉากหน ้าเขาเดินเข ้าไปปลอบเธอ แต่
ลึกๆ กลับดีใจเล็กน ้อย
็ ามทีลลนาเข ้าตาจน เขาพร ้อมจะก ้าวเข ้าไปชว่ ยเหลือ ถึง
เมือไหร่กต
ตอนนันเธอคงยินดีทจะพึี งพิงคนทีแข็งแกร่งกว่าอย่างเขา จริงๆ เขาอยากให ้
เธอหนีออกจากนรกนันแล ้วมาอาศย ั อยูใ่ นค่ายของเขาด ้วยซาํ แบบนันจะได ้ไม่
ต ้องเปลืองค่าโทรศพั ท์โทรหากันก่อนนอน แล ้วก็เชก ็ ทุกอย่างได ้ง่ายด ้วย
หลังจากเข ้าแถวตอนเชา้ ประกาศศก ึ เดินเข ้าห ้องเรียน นังเล่นอยูค ่ รู่
หนึงหัวหน ้าห ้องก็เข ้ามาประกาศว่าคลาสโฮมรูมชว่ งเชาอาจารย์
้ ตด
ิ ธุระ ให ้เอา
ื บททีสามขึนมาอ่านรอไปก่อน อีกครึงชวโมงถึ
หนังสอ ั งจะมา
คนอืนๆ ดีใจกันยกใหญ่ ประกาศศก ึ ถือโอกาสนีหยิบซองจดหมายของ
ลลนาขึนมาแล ้วย ้ายไปนังหลังห ้อง หลังจากเลือกทีนังทีเป็ นสว่ นตัวได ้แล ้ว
เขาจึงค่อยๆ แกะซองจดหมายเปิ ดอ่าน ในซองจดหมายมีแผ่นกระดาษเล็กๆ
อีกแผ่น มันถูกแม็กซไ์ ว ้กับตัวหนังสองใบ บนกระดาษเขียนว่า [พีเป๊ กคนดี
เสาร์นไปดู
ี หนังกันนะคะ]
ประกาศศก ึ หัวเราะออกมาเบาๆ ใบหน ้าค่อยๆ ซบ
ั สเี ลือดแล ้วแผ่ซา่ น
ขึนมาจนถึงหน ้าผาก แต่สกั พักเขาก็พลันขมวดคิว
คนดี?
ั ที วันนีกินยาผิดฉลากหรือไง?
หนูนาไม่เคยพูดจาแบบนีกับเขาสก
ี งฮอ
“ว ้าว ว ้าว ว ้าว” จูๆ่ เสย ื ฮาก็ดงั ขึน จดหมายในมือถูกมือทีไวกว่าฉก
วูบมาจากด ้านหลัง เสย ี งเฮตามมาติดๆ พร ้อมกับเสย ี งหัวเราะประสานกันอย่าง
ยัวเย ้า ไอ ้หมีเพือนซทํ ี าเป็ นตาลุก วิงไปหน ้าชนเรี
ั ยนแล ้วร ้องตะโกนออกมาว่า
“ทุกคนดูน... ี ดูไอ ้เป๊ กนี คนอะไรวะ จ ้องแต่จะกินรุน
่ น ้อง”
ึ ตะโกนสวนกลับไปเสย
“อย่ามาสอด!” ประกาศศก ี งเอือยเฉือย
ี งโห่ฮาอย่างครืนเครงมาจากทัวทุกมุมห ้อง ไอ ้หมียงั ไม่หยุด
เรียกเสย
ื
แซว “พวกมึงนีหาแฟนกันเก่งมาก เหมือนเดินไปซอขนมที เซเว่นก็ได ้แฟนเลย
อ่ะ ทําไมคนอย่างกูต ้องมีเพือนอย่างนีด ้วยวะ”
แต่เพือนสาวคนหนึงในห ้องแซวขึนมาว่า “ใครว่าหาแฟนกันเก่ง ‘โดน
ทิง’ ก็เก่งเหมือนกันจ ้า” พูดจบก็บุ ้ยใบ ้ไปทางไอ ้บอยทีนังเหม่ออยูข
่ ้าง
หน ้าต่างห ้อง
เป็ นอันรู ้กันว่า ‘แฟนรุน
่ พีมหาลัย’ ของเพือนบอยเพิงบอกเลิกกับมันไป
หมาดๆ สาเหตุทเลิ ี กไม่มใี ครรู ้ แต่ทรูี ้ๆ คือหลังจากวันงานบังไฟ ไอ ้บอยก็ไม่
คุยกับไอ ้เป๊ กอีก ไม่วา่ จะเป็ นงานกลุม ่ กินข ้าวกลางวันหรือเตะบอลหลังเลิก
เรียน มันก็จะไม่ไปร่วมด ้วยถ ้ากิจกรรมนันมีไอ ้เป๊ กอยู่
เพือนๆ เคยแอบถามเจ ้าเป๊ ก แต่รายนันตอบแค่วา่ “ผีเข ้ามันมัง กูไม่รู ้”
“โดนทิงอะไร โดนหักหลังเว ้ย!” เสย ี งของไอ ้บอยแหวขึนมา นํ าเสย ี ง
ทังนิงและเย ้ยหยัน เบรกบรรยากาศสนุกสนานเมือครูใ่ ห ้หม่นลงทันที “คนเลิก
กันมันจะมีเหตุผลอะไรอีก นอกจากมือทีสาม” พูดมาถึงตรงนีไอ ้บอยก็เปรย
ี วว่าใครแอบแลกเบอร์กบ
ลอยๆ ขึนมาว่า “อย่าให ้กูรู ้เชย ั แฟนกู ถ ้าจับได ้กูจะ
เอาคืนแม่งสกั ร ้อยเท่าพันเท่าเลยคอยดู”
คําพูดอาฆาตมาดร ้ายนีไม่ได ้สร ้างความกระทบกระเทือนใดๆ ต่อ
เพือนๆ ในห ้องรวมถึงประกาศศก ึ ด ้วย เพราะเขาไม่รู ้จักกับแฟนไอ ้บอยเป็ นการ
สว่ นตัว เคยเจอกันก็แค่สองสามหนและเขาก็จําหน ้ารุน ่ พีมหาลัยคนนันไม่ได ้
แล ้วด ้วย ดังนันเขาจึงไม่ได ้ใสใ่ จเรืองของไอ ้บอยกับรุน ่ พีคนนัน เขาสนใจแค่
จดหมายของลลนาทีอยูใ่ นมือไอ ้หมีเท่านัน
ตอนนีเจ ้าหมีกําลังดึงกระดาษสข ี าวแผ่นเล็กๆ ออกจากซองแล ้วทํา
เป็ นวางท่ากรีดนิวคีบตัวหนังออกมาชูหน ้าชนเรี ั ยน เพือนๆ ทีอยากรู ้อยากเห็น
กรูเข ้าไปล ้อมหน ้าล ้อมหลังอย่างตืนเต ้น “อยูก่ ลางแจ ้งกลัวรักกันไม่ยด
ื เราไป
หาทีมืดๆ คุยกันไหมคะพีขา ฮนแน่ ั ... มีตวหนั
ั งด ้วยโว ้ย”
 ประกาศศก ึ สุดจะทนไหว คว ้าปากกาด ้ามหนึงได ้ก็เขวียงข ้ามห ้องออก
ไปอย่างไม่เกรงใจ
ื
ฝูงชนแตกฮอ
ทุกคนรู ้อยูแ่ ล ้วว่าเพือนคนนีแอบชอบรุน ่ น ้องดาวเด่นของ ม.3 การ
แสดงออกอย่างชด ั เจนของประกาศศก ึ ทําให ้เจ ้าตัวได ้ดอกไม ้และสติกเกอร์
วาเลนไทน์ปีนน ี ้อยลงกว่าเดิมตังครึงหนึง ซงตั ึ วเขาเองก็ไม่ได ้เดือดร ้อนอะไร
และไม่คด ิ จะแก ้ข่าว ปิ ดบัง หรือหลบหน ้าหลบตาใครๆ ความนิงของประกาศ
ศกึ คือการประกาศอย่างตรงไปตรงมาจนกลุม ่ คนทีเริมแซวตังแต่เทอมทีแล ้ว
เริมแผ่วเสยี งลง มีเพียงสายตาจับจ ้องอย่างระมัดระวังของบรรดาครูเท่านัน
ติง...
ี งพูดคุยของเพือนๆ เจ ้าบอยก ้มหน ้าลงมองข ้อความทีสง่
ท่ามกลางเสย
มายังมือถือของตนทีดังขึนเบาๆ
[สง่ ของแล ้ว]
ั
ริมฝี ปากบางยกขึนเล็กน ้อย ก่อนจะกดพิมพ์ข ้อความกลับสนๆ
[เห็นแล ้ว]
42.นังแร่ด

ี งออดพักกลางวันดังขึน
เมือเสย
ทุกคนก็โผเข ้าหาประตูห ้อง ี ดยัดเยียดกันออกไปประหนึง
เบียดเสย
ื
แย่งซอของเซล
“เร็วหนูนา เราต ้องไปแปะสติกเกอร์พโป้
ี อกี ” ในกลุม
่ เพือนทังหมดเจ็ด
คน แป้ งปั นดูกระตือรือร ้นกว่าใคร
ลลนาเก็บหนังสอื สอดไว ้ใต ้โต๊ะเรียนแล ้วลุกขึน แต่จังหวะหนึงเธอนึก
อะไรขึนมาได ้ สุดท ้ายจึงเอียวตัวลงควานใต ้โต๊ะแล ้วหยิบชอ ็ กโกแลตกับสติก
เกอร์แผ่นนันออกมาด ้วยสห ี น ้ากระอักกระอ่วน หลังจากยืนรอเพือนอีกสองสาม
คนหยิบกระเป๋ าสตางค์เรียบร ้อย สาวน ้อยทังกลุม
่ ก็เคลือนตัวออกจาก
ห ้องเรียน
่ น
ตามทางเดินยาวทีเลียวเข ้าสูบ ั ไดโค ้ง มีนักเรียนในตึกเดินสวนมา
เป็ นระยะๆ บางจังหวะพวกเขาเหล่านันก็ชะงักฝี เท ้าแล ้วเหลือบตามองเธอ ยัง
มีรนุ่ น ้องอีกหลายคนทีจับกลุม
่ พูดคุยเฮฮาแล ้วมองมาทางนี แต่พอเธอสวน
สายตากลับไปบ ้าง น ้องๆ เหล่านันก็เบือนหน ้าหนี
ถ ้าจะบอกว่ามีความแปลกประหลาดบางอย่างเกิดขึนกับเหล่านักเรียน
มัธยมต ้นแล ้ว
พีมัธยมปลายนียิงกว่า!
ทันทีทลลนาก
ี ้าวลงจากตึก ม.ต ้น สายตาเธอก็ปะทะกับรุน่ พี ม.ปลายที
จับกลุม ี ้ากลุม
่ ยืนคุยกันสห ่ ไม่ยอมพากันไปกินข ้าวแต่กลับยืนนิงอยูต ่ น
ี บันได
เหมือนกําลังรออะไรบางอย่าง ทันทีทกลุ ี ม ่ ของเธอเดินมาถึงตีนบันได สายตา
ไม่เป็ นมิตรก็สาดมาพร ้อมกับท่าทางไม่พอใจ
‘อ ้อม’ เพือนคนหนึงของลลนาถึงกับเปรยออกมาเบาๆ ว่า “พีเขามอ
งอะไรอ่ะ?”
“มองฉั นมัง” ลลนาตอบตามตรง ไม่มใี ครความรู ้สก ึ ชาจนถึ
้ งขันไม่รับรู ้
กับสายตาโกรธแค ้นเข ้มข ้นของฝูงชนทีมองมา แน่ละ่ เธอรู ้ตัวว่าถูกจับจ ้องด ้วย
ความไม่พอใจ แต่เพราะอะไรนันเธอไม่รู ้ ตังแต่อยูบ
่ นตึก ม.ต ้น ลลนาก็มค ี วาม
รู ้สกึ ประหลาดๆ ว่าใครหลายคนกําลังจับตามองเธออยู่ แต่เธอฉลาดพอทีจะทํา
สห ี น ้าไม่รู ้สก
ึ รู ้สาและเดินตามเพือนในกลุม
่ ไป แต่ตอนนีการจับตามองเริมเกิน
คําว่าพอดีซะแล ้ว!
เพือนสาวคนหนึงในกลุม ่ ยืนมือมาสะกิดเธอเบาๆ เป็ นเชงิ บอกว่าให ้รีบ
ออกไปจากตรงนี ทว่าเหมือนจะชาไป ้ เธอไม่ทน
ั ได ้เดินเลียวมุมตึก รุน
่ พีสาว
ี ก่อน “คนไหนชอลลนา?”
คนหนึงก็เรียกเอาไว ้เสย ื
แน่นอนว่าอีกฝ่ ายรู ้ดีอยูแ
่ ล ้ว ลลนาจึงไม่ได ้ตอบ เธอเพียงแต่หมุนตัว
ิ หน ้า
แล ้วหันไปเผชญ
“ฉั นเอง มีอะไรเหรอ?” ชวี ต ิ สอนเธอไว ้ข ้อหนึง กับคนทีเข ้าหาเรา
อย่างไม่เป็ นมิตร เราไม่จําเป็ นต ้องบีบตัวเองให ้เล็กลงเพือเพิมอีโก ้ให ้เขา ดัง
นันเธอจึงเรียกแทนตัวเองว่า ‘ฉั น’ แทนคําว่า ‘หนู’ ทีมักใชอยู้ เ่ ป็ นประจํา ไม่พด
ู
เปล่ายังก ้าวออกมาจากกลุม ่ เพือนอีกด ้วย
คนถามสะอึก เผลอถอยหลังออกไปหนึงก ้าว
สําหรับเด็กสาว ม.4 ทีอายุเพียงสบ ิ หกปี ทังโครงร่าง ข ้อมือ ข ้อเท ้า ยัง
แบบบางเหมือนเด็กหญิงทีกําลังก ้าวเข ้าสูว่ ย ั สาว โดยเฉลียแล ้วความสูงของ
เด็กวัยนีก็จะอยูป ่ ระมาณ 155 เซนติเมตร บวกลบไม่มากกว่านันสก ั เท่าไหร่ แต่
รุน
่ น ้องทีก ้าวเข ้ามายืนตรงหน ้าเธอกลับดู ‘เอาเรือง’ ด ้วยความสูงเกือบ 170
เซนติเมตร
ี น ้าเรียบเฉย
ทังสห แววตาไร ้อารมณ์ และท่ายืนเอามือล ้วงกระเป๋ า
กระโปรง
มองยังไงก็ยโสโอหัง!
รุน
่ น ้องแบบนีคงไม่มที างยอมให ้เธอเข ้ามาหาเรืองแล ้วจากไปเหมือน
ไม่มอี ะไรเกิดขึนแน่ รุน่ พีคนนันไม่รู ้เอาความกล ้าไปทิงไว ้ทีไหน เธอหันซาย ้
แลขวาเพือขอความชว่ ยเหลือจากเพือนๆ ทางด ้านหลัง แต่กลับไม่มใี ครยอม
ก ้าวออกมา จะให ้ถอยเธอก็รู ้สก ึ เสย
ี หน ้าเกินไป จึงอาศย ั ความกล ้าทังหมด
โพล่งออกไปว่า
“ต่อไปอย่ามายุง่ กับพีทัพ เขามีแฟนแล ้ว!”
 อืม ประโยคนีเกินกว่าทีคิดไว ้มาก... มากๆ เลยล่ะ ลลนาเลิกคิวถาม
“ทัพไหน?”
“ทัพ ม.6/5”
“ไม่รู ้จัก” เธอตอบตามตรง
“ถ ้าอย่างนันเธอก็ไม่รู ้จักพีเจตน์ ม.5/3 ด ้วยงันส?ิ ” อีกเสย
ี งดังออกมา
จากอีกกลุม ่ รงระเบียง พวกนันน่าจะเป็ นเด็กสาว ม.5 เพราะใชส้ ี
่ ทียืนออกันอยูต
้ กรูปดาวดวงเล็กๆ ติดอยูต
สมปั ่ รงอกซาย ้ หนึงในนันกําลังตะเบ็งเสย ี งใสล
่ ลนา
ี น ้าแค ้นจัด “กล ้าอ่อยแฟนคนอืนแล ้วทําไมไม่กล ้าเปิ ดเผยตัวล่ะ อายุ
ด ้วยสห
ขนาดเธอหมดเวลามาแบการ์ด ‘รู ้เท่าไม่ถงึ การณ์’ แล ้วมัง?”
สาวน ้อยอีกกลุม ่ ก็รบ ี รับชว่ งต่อทันที “อย่ารุนแรงนักสค ิ ะพีๆ ถ ้าพูดถึง
อายุน ้องเขาก็ยงั ใชคํ้ าว่ารู ้เท่าไม่ถงึ การณ์ได ้อยู่ ยังมีโอกาสยืนเอานิวจิมแก ้ม
ทําหน ้าสงสย ั ได ้อีกสก
ั ปี สองปี แต่ไม่ต ้องห่วงนะคะ คงมีคนโดนอย่างเราเยอะ
พอสมควร ดีใจจังเดียวอีกสก ั พักน ้องก็จะได ้รู ้เท่าถึงการณ์แล ้ว” คนพูดปั กดาว
ี ํ าเงินอันเป็ นสญ
สน ั ลักษณ์ของเด็ก ม.4
ื ดเฉือนร ้ายกาจ!
ถึงยังไม่โตนักแต่กลับมีวาจาเชอ
ยังไม่ทน ี งแหลมดังตะโกนแทรกขึนมาจาก
ั ทีฝั งเธอจะโต ้กลับก็มเี สย
ด ้านหลัง “ทําอะไรกันอยู!่ ”
ี งแหวแหวกอากาศมายิงใสแ
เสย ่ ก ้วหูของบรรดาสาวน ้อยจนทุกคน
สะดุ ้งโหยงไปตามๆ กัน พอหันไปมองก็พบกับ ‘ครูสน ุ ย
ี ’์ หัวหน ้าฝ่ ายปกครอง
ระเบียบจัดทีกําลังก ้าวอาดๆ เข ้ามาพร ้อมไม ้หวายเรียวยาวในมือ สาวๆ ถอย
หลังกรูด ใบหน ้าซด ี เผือด ต่อให ้เป็ นคนทีเมือครูป่ ากดีอย่างทีสุดก็ยงั อดก ้ม
หน ้าไม่ได ้
หลังจากเดินมาถึงครูสนุ ย
ี ก
์ น
็ ับจํานวนหัวคร่าวๆ ได ้สบ ิ กว่าหัวแล ้วร ้อง
“ฮ”ึ ออกมาอย่างข่มขวัญ ก่อนจะเอ่ยเสย ี งดังว่า “ดีจังเลยนะเด็กสาวอายุยงั ไม่
เกินสบ ิ แปด สุขภาพแข็งแรงและเป็ นอนาคตของชาติ กําลังเกาะกลุม ่ หาเรือง
ตบตีกน ั ในวันหาคูส
่ ากล...” คุณครูเลิกคิวสูงมาก มากจนเกือบแตะตีนผม “เรือง
ผู ้ชายสน ิ ะ?”
แต่ละคนถึงกับอึกอัก ตอบไม่ได ้ไปไม่ถก
ู ภายใต ้สายตาคมกริบของครู
ฝ่ ายปกครอง สาวๆ ได ้แต่ยอบตัวเดินผ่านอย่างเบาเสยี งแล ้วค่อยๆ แยกย ้าย
สลายตัว
คงเหลือไว ้แต่เด็กสาว ม.3 ทียังตืนตกใจไม่หายกับเหตุการณ์เมือครู่
หลังจากลาคุณครูแล ้วพวกเธอก็เดินเกาะกลุม่ กันเงียบๆ ไปทีโรงอาหาร
ลลนาไม่เหมือนเพือนคนอืนๆ ทียังวิพากษ์ วจิ ารณ์ไม่หยุด เธอไม่ได ้
ตกใจกับเรืองเมือครู่ แต่กลับประหลาดใจและเริมมีลางสงั หรณ์ในทางร ้าย โดย
เฉพาะอย่างยิงกับประโยคทีว่า ั พักน ้องก็จะได ้รู ้เท่าถึง
‘ดีใจจังเดียวอีกสก
การณ์แล ้ว’
อยากรู ้ว่ามันหมายถึงอะไร?
พอเดินเลียวมุมตึกตรงไปยังลานกว ้างใต ้อาคารเรียนทีหนึง เด็กสาว
ทังหมดก็ต ้องตะลึงซากั ํ บจํานวนนักเรียนทีราวกับพร ้อมใจนัดเจอกันในโรง
อาหารใหญ่ มีทงกลุ ั ม
่ เด็กหอทีธรรมดาจะกลับหอไปกินข ้าวกลางวันกันแต่วน ั นี
ก็มม
ี าให ้เห็น มีกลุม
่ นักกีฬาซงมัึ กกินข ้าวกลางวันฟรีในโซนสโมสรการกีฬา แต่
วันนีก็มาจองทีนังในโรงอาหารใหญ่กบ ั เขาเหมือนกัน มีนักเรียนประถมวิงไล่
แปะสติกเกอร์กน ั วุน
่ แต่ละชอ ่ งมีคนต่อแถวซออาหารกั
ื นยาวเหยียด เรียกว่า
บรรยากาศโกลาหลวุน ่ วายแต่กลับมองแล ้วมีชวี ต
ิ ชวี าอย่างทีสุด
แป้ งปั นกระโดดโหยงเหยงแล ้วเปรยออกมาอย่างยินดี “โน่น... โต๊ะ
ประจําของเรายังไม่มใี ครนัง”
เพือนๆ ชาํ เลืองมองตามแล ้วก็ตาโต สว่ นลลนากลับมีลางสงั หรณ์
แปลกๆ ผุดขึนมาในใจ มันจะเป็ นไปได ้ยังไงทียังเหลือโต๊ะว่างสําหรับกลุม
่ คน
้ สุดอย่างพวกเธอ?
ทีมาชาที
ถ ้ากวาดสายตามองไปรอบๆ จะเห็นว่าโรงอาหารวันนีแน่นขนัดไปด ้วย
ผู ้คน แน่นขนาดทีว่านักเรียนบางกลุม่ ยังต ้องยกจานข ้าวไปนังกินใต ้ต ้นไม ้แทน
จากตําแหน่งทีเธอยืน โต๊ะอาหารหมายเลขสส ี บ
ิ เจ็ดมองแล ้วเหมือนไข่แดงส ี
เข ้มทีวางอยูใ่ จกลางกลุม
่ ไข่ขาวเลยทีเดียว
“ไปกันเถอะ เดียวโดนแย่งที” สาวน ้อยอีกคนรีบออกปากแล ้วเดินนํ า
ลลนากับคนทีเหลือเดินตาม
ึ ...
ในตอนนันเองทีเธอมองเห็นประกาศศก พีเป๊ กกําลังยืนพิงเสาต ้น
หนึงของโรงอาหาร
 ท่ามกลางเพือนฝูงเขาดูมส ี น ้าเคร่งเครียดมากกว่าใคร คล ้ายกับเขา
ี ห
ึ ถึงการมาของเธอ
เองก็รู ้สก เขายืดตัวขึนจากท่าเอนหลังแล ้วหันมามองจ ้อง
เธอ ลลนารู ้สก ึ ว่าสายตาคมปลาบของเขาตวัดมาอย่างกราดเกรียว ทันทีท ี
สายตาของทังคูป ่ ระสานกัน เธอพลันขนลุกกับโทสะทีถูกสง่ ผ่านมาราวกับ
สายฟ้ าฟาด!
พีเป๊ กกําลังโกรธ?
โกรธจัดเลยทีเดียว...
ิ เพิงได ้รับรู ้ทําให ้เธอรู ้สก
แน่ละ่ สงที ึ เหมือนเดินสะดุด ลักษณะการเดิน
อย่างเอือยเฉือยเมือครูเ่ ปลียนเป็ นลนลานเล็กน ้อย บางจังหวะถึงกับหยุดชะงัก
แล ้วพยายามหันไปสบตาเขาอีกครังเพือให ้แน่ใจว่าตนไม่ได ้มองผิด และครังที
สองทีทังคูส่ บตากัน เขาดันมองกลับมาด ้วยสายตาทีว่างเปล่า นันยิงทําให ้
ึ มึนงงเหมือนโดนต่อยจนลงไปกองกับพืน
ลลนารู ้สก
เกิดอะไรขึน?
ใจเธอเต ้นแรงอย่างเจ็บปวด เริมหายใจไม่ออก แขนขาแข็งไปหมด
ในขณะนันก็มรี น
ุ่ พีคนหนึงเดินฝ่ าฝูงชนตรงเข ้ามาหาเธอ พร ้อมกับถาม
ื
ว่า “น ้องชอลลนาใช ไ่ หม?”
“ค่ะ” เธอพยักหน ้า เกือบจะเดินถึงโต๊ะอาหารอยูแ
่ ล ้วแต่เขากลับเข ้ามา
ี นี
ขวางเสย
ื พ ม.6/5” เขาแนะนํ าตัวพร ้อมกับยืนกระดาษสองแผ่นมาตรง
“พีชอทั
หน ้าเธอ
ลลนาขมวดคิว... ทัพ ม.6/5
เธอหลุบสายตาลงมองกระดาษแผ่นเล็กๆ แล ้วพบว่ามันเป็ นตัวหนัง
ี งดังว่า
พีทัพพูดต่อเสย “พีมีแฟนแล ้ว คงรับคําชวนของน ้องไม่ได ้
ขอโทษด ้วยนะครับ”
แน่นอนว่าเธอตกใจมาก เธอไม่เคยเตรียมตัวเพือตังรับกับสถานการณ์
แบบนีมาก่อน “คะ? อะไรนะคะ?”
 “เขาบอกว่าไปดูหนังกับเธอไม่ได ้” เสย ี งกลุม
่ เด็กหนุ่มบนโต๊ะอาหาร
ี งหัวเราะดังครืนไล่ตามหลังมาติดๆ
ด ้านข ้างป้ องปากตะโกน จากนันก็มเี สย
แน่นอนว่าลลนามึนไปนาน ผู ้หญิงควรจะรับมืออย่างไรถ ้าต ้องยืน
ท่ามกลางสถานการณ์ทตั
ี วเองไม่เข ้าใจแบบนี?
และศกึ ครังนีก็ยงั ไม่จบ หลังจากเดินอ ้อมร่างของรุน
่ พีคนนีแล ้วก็ยงั มี
อีกคนยืนมือมาสะกิดเธอแล ้วสง่ ตัวหนังมาให ้สองใบเหมือนกัน “ฉั นก็ไปไม่ได ้
เหมือนกัน แฟนฉั นต ้องโกรธตายแน่ๆ ถ ้ารู ้เข ้า”
้ โพล่งขึนบ ้าง
อีกคนทางซายก็ “พีไปได ้นะ ่ นังเรืองนี
แต่ต ้องไม่ใชห
เพราะดูไปแล ้ว”
เฮ... คนรอบด ้านหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
ั
ความนิงของเธอเริมสนคลอน บรรยากาศกดดันรอบด ้านทําให ้เธอตืน
ตกใจจนมือไม ้เย็น ลลนาพยายามสูดลมหายใจเขาปอดลึกๆ แล ้วกักไว ้อย่าง
ื
นันก่อนจะค่อยๆ ผ่อนออกมาอย่างเชองชา้ ไม่โต ้ตอบใครแม ้แต่คําเดียว
ี งร ้อง เสย
หลากหลายเสย ี งแซว เสย
ี งตะโกนกําลังไหลบ่ามาหาเธอดัง
คลืนนํ า
ความเป็ นเด็กบอกให ้เธอร ้องไห ้หรือวิงหนี แต่ความคิดที ‘มีเหตุผล
กว่า’ ปลอบให ้เธอสงบและนิงเงียบ ลลนาทําเพียงพยักหน ้าตอบกลับไม่วา่ ใคร
จะพูดอะไรมาก็ตาม เธอก ้าวนํ ากลุม ่ เพือนสนิททียืนตัวแข็งตรงไปยังโต๊ะกิน
ข ้าวหมายเลขสส ี บ
ิ เจ็ด ระยะทางเพียงแค่ 100 เมตรกลับให ้ความรู ้สก
ึ เหมือน
เดินสกั 100 กิโล เธอยังคงได ้รับเสย ี งโห่แซว คําปฏิเสธและการ ‘สง่ คืนตัว
หนัง’ มาให ้อย่างล ้นหลาม
หากตอนนีนังลงแล ้วนับจํานวนตัวในมือคาดว่าคงมีไม่ตํากว่าหกสบ ิ ใบ
มาจากกลุม่ เด็กหนุ่มทีนังอยูท ้
่ างซายบ ้าง ขวาบ ้าง สว่ นบรรดาเด็กสาวก็มอง
เธอด ้วยสายตาขบขันแกมสมเพช
ี บ
ลลนาขบกรามแน่น ก ้าวเดินอาดๆ มาจนถึงโต๊ะกินข ้าวหมายเลขสส ิ
เจ็ด
ิ เธอเผชญ
ถ ้าก่อนหน ้านีสงที ิ เรียกว่าแย่แล ้ว สงที
ิ รออยูต
่ รงหน ้าเรียกว่า
แย่อย่างสุดจะบรรยาย
 โต๊ะไม ้ตัวยาวทีเธอนังกินข ้าวประจํา วันนีมีตวั อักษรคําหนึงถูกเขียน
ี าว ดูโดดเด่นตัดกับเนือไม ้สน
ด ้วยชอล์กสข ี ํ าตาลเก่าครําคร่า
[นังแร่ด]
ตัวอักษรถูกแรเงาจนหนา ใหญ่ และกินเนือทีเกือบทังโต๊ะ
ลลนายืนจ ้องคํานีนิง สองมือจับขอบโต๊ะแน่นแล ้วหลับตา รอบด ้าน
ี งลงพร ้อมกับเฝ้ ามองปฏิกริ ย
เงียบเสย ิ าของเธอ
ในทีสุดเธอก็หลุดปากออกมาท่ามกลางบรรยากาศทีเงียบงัน “ไม่
ื
อยากเชอเลยว่ าทุกคนเห็นด ้วยกับการกระทํานี” ลลนายืดตัวตรง กวาดสายตา
มองไปรอบด ้าน มีหลายคนทีเคยพูดคุยอย่างสนิทสนมกับเธอมาก่อน หลาย
คนเคยทํารายงานกลุม ่ เดียวกัน อยูก
่ ฬ ี เี ดียวกัน หรือแม ้กระทังเคยเดินกลับ
ี าสส
บ ้านด ้วยกัน
“ทีนีคือโรงเรียน นักเรียนก็นับเป็ นกลุม ึ ษา แต่ทก
่ คนทีมีการศก ุ คนกลับ
หัวเราะและเห็นพ ้องต ้องกันว่าคํานีมันดี มันถูกต ้อง ถึงกับร่วมใจกันปล่อยให ้
มันถูกขีดเขียนอยูบ่ นโต๊ะกินข ้าวจนกระทังเรามาถึง”
เพือนๆ บางคนก ้มหน ้าหลบตา คนกลุม ่ นีเพียงแค่นก
ึ สนุกแต่เอาเข ้า
จริงก็รบ
ี ถอยห่างเมือเรืองทังหมดมีทท
ี า่ ว่าจะบานปลาย
“ทําไมถึงปล่อยให ้เป็ นแบบนีไปได ้ ทําไมพวกเราถึงไม่ลก
ุ ขึนมาต่อ
ต ้านคนเขียน แล ้วบอกเขาว่า” พูดจบเธอก็ยนมื ื อไปลบไม ้เอกเหนือ ร.เรือ
“แรด... เป็ นอักษรตํา อยูใ่ นหมวดคําตายและมันไม่ควรมีไม ้เอก
ถ ้าจะเขียนให ้ถูกต ้อง ต ้องเขียนแบบนี” ลบเสร็จเธอก็จัดการเขียน
ประโยคตัวอย่างลงบนโต๊ะ
[นังแรด-ตัวไหนหาเรืองฉั น ฉั นไม่เอาไว ้แน่!]
43.ง ้อ

ถ ้าความอายมีปีก มันก็คงสะบัดปี กออกแล ้วบินหนีเธอไปนานแล ้ว

เพราะตอนนีเธอหน ้าด ้านเอามากๆ!
ั
กว่าสามชวโมงเข ้าไปแล ้วทีเธอพยายามหาทางเข ้ามาในค่ายศษ ิ ย์
ทรงชย ั เนืองจากเจ ้าของบ ้านบอกปฏิเสธออกมาอย่างชด ั เจน ลุงยามตรงประตู
ใหญ่จงึ เอาแต่สา่ ยหน ้า สุดท ้ายแล ้วลลนาจึงจําเป็ นต ้องแอบปี นรัวเข ้ามาจาก
ด ้านข ้าง เธอเดินเท ้าผ่านบริเวณพืนทีรกร ้างทีเต็มไปด ้วยหญ ้าสูงชนั เกือบสบ ิ
นาที กว่าจะเข ้าสูเ่ ขตทางเดินหลักทีมีรปู ปั นวางเรียงรายอยู่
ค่ายนีทังใหญ่และกว ้าง ล ้อมรอบด ้วยป่ าเบญจพรรณผสมผสานกับป่ า
เต็งรังอันเป็ นพืนทีสว่ นตัวทีไม่เคยมีใครบุกรุกมานานแล ้ว จึงค่อนข ้างรกร ้าง
และน่ากลัว โชคดีทเธอเปลีี ยนมาสวมชุดพละตังแต่อยูท่ โรงเรี
ี ยน กางเกงขา
ยาวและรองเท ้าผ ้าใบจึงชว่ ยเซฟไม่ให ้ขาทังสองข ้างของเธอลายพร ้อยไป
ด ้วยรอยเกียวของกิงไม ้แห ้ง
ลลนาเดินผ่านรูปปั นหลายตัวทีวางอยูข ่ ้างทาง ตรงไปยังเป้ าหมายที
มีดวงไฟขนาดใหญ่สอ ่ งสว่างอยูไ่ กลลิบ เวลานีเกือบจะหกโมงเย็น แน่นอน
ว่าการกลับบ ้านดึกอาจทําให ้เธอต ้องโดนทําโทษ แต่ตอ
่ ให ้กลับบ ้านเร็ว
สุดท ้ายวันนีเธอก็โดนอยูด ่ น
ี ันแหละ ก็เมือตอนกลางวันเธอก่อเรืองงามหน ้าที
โรงเรียนนี ป่ านนีรู ้กันไปทังอําเภอแล ้วล่ะมัง!
ชา่ งเถอะ... อะไรจะเกิดก็คงต ้องปล่อยให ้มันเกิด เธอแค่สงสย
ั ว่างานนี
ใครเป็ นตัวการก็เท่านัน
มีคนพยายามจะแสดงให ้พีเป๊ กและคนอืนๆ เห็นว่าเธอจีบรุน
่ พีผู ้ชาย
แบบไร ้ยางอาย ความพยายามทีมากเกินไปอย่างนีถ ้ามาจากกลุม ่ คนทํางานก็
ว่าไปอย่าง แต่มน
ั กลับมาจากการกระทําของเด็กวัยรุน่ ในรัวโรงเรียน นับว่าศต ั รู
ในทีลับของเธอ ‘ลึก’ จนเธอสมควรจะระวังตัวเองไว ้บ ้างซะแล ้ว
ในทีสุดเด็กสาวก็เดินมาถึงตึกใหญ่ทางด ้านหน ้า เธอเดินตัดลาน
อเนกประสงค์ตรงเข ้าไปยังบริเวณทีเป็ นเวทียกสูงแล ้วกวาดสายตามอง การมา
ถึงของเธอเรียกความสนใจจากคนรอบด ้านได ้อย่างชะงัดหลายคนเริมหันมา
มองแล ้วกระซบ ิ กระซาบกันอย่างจดจําได ้ คุณแม่บ ้านชะโงกหน ้าออกมาจาก
ด ้านหลังเวทีหมายเลขสอง ฝ่ ายนันจ ้องเธอครูห
่ นึงก่อนจะวิงผลุบหายไปจาก
โค ้งประตูทางด ้านหลัง
ลลนากะพริบตาปริบๆ กําสองมือชนเหงื ื อกับกางเกงพละ หลังจากห ้า
นาทีผา่ นไปก็ยงั ไม่มใี ครเดินออกมาเธอจึงวางกระเป๋ าเป้ ลงแล ้วนังขัดสมาธิพงิ
เสาทีอยูไ่ ม่ไกลจากเวทีมวยนัก เธอรออยูเ่ กือบสบิ นาทีกเ็ ห็นคนกลุม ่ หนึงก ้าว
อาดๆ ออกมาจากจุดทีคุณแม่บ ้านหายไปเมือครู.่ .. นํ าทีมโดยคุณป๋ าของพีเป๊ ก
เด็กสาวกระเด ้งตัวลุกขึนปั ดกางเกงแล ้วยืนรอ วันนีครูฝ้ายใสเ่ สอยื
ื ด
คอกลมสข ี าวทับด ้วยเชตดํ
ิ าลายสก๊อตทีไม่กลัดกระดุม สวมกางเกงยีนสเ์ อว
ตําตัวหลวมทีเกาะแค่สะโพกและหมวกหนังทรงคาวบอยสด ี ํา ทุกย่างก ้าวที
เคลือนไหวดูปราดเปรียวสง่างาม เรือนผมสด ี ําดกหนาสะบัดไปตามแรงลม
ลลนาจ ้องมองเครืองหน ้าคมสน ั ดูไว ้ตัวของเขา เหมือนเคยได ้ยินสาวๆ
กระแนะกระแหนกันว่าเขา ‘หล่อแบบกระด ้าง’ แต่ถงึ อย่างไรสาวน ้อยสาวใหญ่
ก็ไล่จบ
ี พ่อม่ายคนนีอย่างเอาเป็ นเอาตายอยูด่ ี
หล่อมากๆ แต่กด
็ ด
ู ม
ุ ากๆ ด ้วย
ี ง
ครูฝ้ายมีหลายอย่างทีคล ้ายพีเป๊ กของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิงนํ าเสย
ดุดนั ในยามทีเจ ้าตัวเผลอไผลและกิรย ้
ิ าหลุบตามองพืนหากต ้องการใชความ
คิด
และตอนนีเขาก็กําลังคิด
หลังจากเขาเดินมาหยุดอยูต
่ รงหน ้า เธอก็เห็นเขาหลุบตามองพืนแวบ
หนึงก่อนจะเงยหน ้าขึนแล ้วหรีตามองเธอ พร ้อมกับตะคอกเสย ี งดังว่า “ไอ ้เป๊ ก
ไม่อยู!่ ”
ลลนาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา พลางยิมตอบอย่างอ่อนหวาน “อยู่
ค่ะ หนูรู ้”
อ ้าว... ดันรู ้ซะอีกแน่ะ เจ ้าของบ ้านแอบด่าในใจ “ต่อให ้อยู.่ .. ก็ไม่ให ้
คุย!”
ใจของลลนาสงบลงเรือยๆ ั
หากคิดว่าเธอจะแข ้งขาสนเพราะเสยี ง
ตวาดละก็ต ้องขอโทษด ้วยทีทําให ้ผิดหวัง
“ทําไมคะ?”
 “ฉั นไม่ชอบเด็กกระแดะทีเดินมาชวนผู ้ชายคุยถึงบ ้าน”
กลุม
่ คนทีเดินมาพร ้อมกับครูฝ้ายหลุดหัวเราะออกมาอย่างขบขัน สาย
ตาวิบวับหลายคูจ่ ้องมองเธอ
ลลนาใบหน ้าร ้อนผ่าวกับความหมายในประโยคแดกดันของเจ ้าของ
บ ้าน เธอเพียงตอบกลับอย่างสุภาพว่า “หนูจะไม่ชวนพีเป๊ กคุยมากหรอกค่ะ วัน
นีหนูเจ็บคอ”
ี งดัง
“เจ็บคอแล ้วมาทําไม?” เจ ้าถินพูดเสย
“หนูเอาตัวหนังมาให ้พีเป๊ กแจกเด็กๆ ในค่ายน่ะค่ะ” พูดจบก็ล ้วงมือ
เข ้าไปในกระเป๋ าเป้ แล ้วหยิบตัวหนังปึ กหนึงออกมา จํานวนทีมากมายของมัน
ทําให ้คนรอบด ้านเริมจะหันมามองอย่างสนใจ เด็กสาวอมยิมแล ้วกล่าวต่อว่า
“พอดีได ้มาเยอะ จะทิงก็เสย ี ดาย เลยแวะเอามาให ้พีเป๊ กแจกเด็กๆ”
ครูฝ้ายยืนนิงแล ้วจ ้องหน ้าเธอพักใหญ่ ในใจคิดว่านังหนูนใจกล ี ้าหน ้า
้ ้เลย รู ้จักมีลก
ด ้านใชได ู ล่อลูกชน ขนาดตะคอกใสห ่ น ้าแต่ยยั เด็กนียังไม่สะทก
สะท ้าน ถ ้าเป็ นลูกสาวบ ้านอืนคงยืนหน ้าซด ี ไปแล ้ว แต่นกลั
ี บสวนตอบเนิบๆ
แถมยังกล ้าติดสน ิ บนเขาอีกแน่ะ “เรืองภายในค่ายไม่ใชธ ่ รุ ะกงการอะไรของ
เธอ”
ลลนาหลุบตาลงตํา “ค่ะ งันหนูขอเอาของไปให ้พีเป๊ กคนเดียวก็พอ”
ิ เธอเข ้าไปในบ ้าน” โทนเสย
“อะไรทําให ้เธอคิดว่า... ฉั นจะเชญ ี งยียวน
ทําให ้บรรดาลิวล ้อมองครูฝ้ายด ้วยความประหลาดใจ ไม่บอ ่ ยนักหรอกทีเจ ้า
นายของพวกเขาจะมีอารมณ์แหย่เด็ก
ลลนาคลียิมออกมาบางๆ เธอยืดตัวตรงกว่าเดิม มือทังสองจับประสาน
กันทางด ้านหน ้า จากนันตวัดสายตาขึนจ ้องตอบใบหน ้าครูฝ้ายแล ้วเอ่ยออกมา
เบาๆ อย่างนอบน ้อมว่า “โบว์”
คิวหนาเป็ นปื นของเจ ้าของบ ้านขมวดเข ้ามาชนกันดังฉั บ “ใครวะโบว์?”
ิ
ลลาจ ้องหน ้าคนถาม พร ้อมกับสาวเท ้าไปข ้างหน ้าหนึงก ้าวแล ้วกระซบ
ข ้างกายเขาแบบทีให ้ได ้ยินกันแค่สองคน “ก็เลขาคนใหม่ของนายอําเภอทีครู
พาไปเดินห ้างเมือวันก่อนไงคะ”
 เจ ้าของค่ายกะพริบตาสองที หัวใจร่วงลงพืน เสย ี งดังจนแม ้แต่ตวั เองก็
ยังได ้ยิน ึ ตัวเขาก็พยายามปรับสห
พอรู ้สก ี น ้าให ้กลับมานิงเรียบเหมือนเคย
แล ้วกระซบ ิ ถามกลับไปเบาๆ “ลูกชายฉั นรู ้เรืองนีหรือยัง?”
“ยังค่ะ... ก็อย่างทีบอก” เด็กสาวไอออกมาเบาๆ “วันนีหนูเหมือนจะ
เจ็บคอ”
ครูฝ้ายยิมตอบปากสน ั กล ้ามเนือบนใบหน ้ากระตุก พูดอย่างนี
ิ ะ!
หมายความว่าถ ้าวันไหนหายเจ็บคอความลับนีก็จะหลุดออกมาได ้ทุกเมือสน
“ห ้ามแพร่งพรายเรืองนีออกไปเด็ดขาด ถ ้าไอ ้เป๊ กรู ้มันอาละวาดบ ้าน
ี งห ้วน
แตกแน่” ครูฝ้ายข่มขูเ่ สย
“เรืองภายในค่ายไม่ใชธ่ รุ ะกงการอะไรของหนู” เมือไหร่กต
็ ามทีถูก
ี งทีใชตอบจึ
รังแก เธอจะปกป้ องตัวเองอย่างยิง นํ าเสย ้ งเรียบและจริงจัง แววตา
ทีจ ้องมองตอบ แม ้จะสุภาพนอบน ้อมแต่กฉ ็ ายแววดือรันเอาเรือง ถึงจะเป็ น
เพือนสนิทของประกาศศก ึ แต่ลลนาก็ไม่เคยเข ้าหาคุณพ่อของเขาด ้วยกิรย ิ า
ื
ประจบประแจงเพือให ้ฝ่ ายนันชนชอบตน
ในทีสุดครูฝ้ายก็รู ้แล ้วว่ายกนีเขาโดนน็ อกกลางอากาศ!
เจ ้าของบ ้านสบถเบาๆ เขาฉลาดพอจะรู ้ว่าควรทําอย่างไรต่อ เขาหมุน
ตัวหันไปหาผู ้ชว่ ยทางด ้านหลัง “เชษฐ์ พาเพือนไอ ้เป๊ กไปหามันทีห ้องเล็ก
ทางด ้านหลังที เมือครูเ่ ห็นมันฝึ กเด็กอยูต
่ รงนัน” กล่าวจบครูฝ้ายก็เอียวคอมา
มองลลนาแวบหนึง
เธอไอติดๆ กันให ้เขาเห็นอีกชุดใหญ่
เขาจึงกัดฟั นป้ องปากตะโกนด ้วยนํ าเสย ี งอันดังว่า “เฮย้ หัวหงอกหัว
ดําหายไปไหนหมด แขกมาทังคนนํ าสก ั แก ้วก็ไม่มใี ห ้เห็น รีบหานํ าหาท่าจัด
้
โต๊ะเตรียมข ้าวเย็นเร็ว ถ ้าชาละก็
พอ่ จะไล่เตะเรียงตัวเลย!”
44.+10 ไปเลยพีเป๊ ก!

้
ลานซอมทางด ้
้านหลังแบ่งเป็ นห ้องซอมย่
อยๆ อีกหลายห ้อง
ลลนาถูกพามายังห ้องหมายเลขหก หน ้าห ้องมีป้ายเหล็กแปะติดไว ้ว่า
[สงั เวียนเดียว] พอเลือนประตูกระจกสข ี าวขุน ้
่ ออกก็จะมองเห็นห ้องซอมมวย
แบบอินดอร์ทมี ี ขนาดเท่าห ้องประชุมขนาดใหญ่ห ้องหนึง บรรยากาศดู
เคร่งขรึมจริงจังตามแบบมาตรฐานสากลไปทุกสด ั สว่ น
กําแพงสองด ้านของห ้องฉาบด ้วยปูนเปลือยขัดมัน อีกสองด ้านติดบาน
กระจกใส ทําให ้ดูโปร่งกว ้าง สามารถมองออกไปเห็นวิวป่ าไผ่ทางด ้านนอกได ้
ตรงใจกลางห ้องมีเวทีรป ี
ู สเหลี ยมจัตรุ ัสทียกสูงจากพืนประมาณ 3 ฟุต มีความ
ยาวด ้านละ 7.5 เมตร และมีเชอ ื กกันขนาด2 นิวขึงติดอยูก่ บ
ั ทุกมุมเสา
เพราะคนทีเดินมาสง่ ขอตัวไปรับโทรศพ ั ท์เธอจึงต ้องเดินเข ้าไปด ้านใน
ตามลําพัง เด็กสาวก ้าวอย่างชาๆ ้ ตรงไปยังเวทีทตั
ี งอยูห ่ นึงเดียวกลางห ้อง
กว ้าง ประกาศศก ึ ยืนอยูบ
่ นนันกับเด็กหนุ่มอายุประมาณสบ ิ ห ้าปี คนหนึง ตรง
ด ้านล่างเวทีมเี ด็กรุน
่ ราวคราวเดียวกันอีกสองคนกําลังวิดพืนอยู่ ทันทีทได ี ้ยิน
เสย ี งฝี เท ้าของเธอพวกเขาก็หน ั มา
ี น ้าของเด็กวัยรุน
สห ่ แต่ละคนดูตนเต
ื ้นระคนอยากรู ้ พวกเขาจ ้องลลนา
ี งดังว่า “มีคนมา”
ตาแป๋ ว แล ้วพูดเสย
ผิดกับพีเป๊ ก... เขาแค่ชาํ เลืองมองแวบเดียวแล ้วหันไปซอมต่
้ อ
เด็กหนุ่มคูซ ้
่ อมโดนพี ่ นต ้องปล่อยหมัดสวน แล ้วทังคูก
เป๊ กแย็บใสจ ่ เ็ ริม
ื เท ้าเข ้าหากันอีกครัง
สบ
ื กเสนหนึ
พอเดินมาถึงหน ้าเวทีลลนาก็ยกเท ้าก ้าวขึนไป เธอเกาะเชอ ้ ง
ิ
เอาไว ้และชมการฝึ กสอนอย่างใกล ้ชด
ประกาศศก ึ สวนหมัดแหย่เด็กหนุ่มคนนันซายบ
้ ้าง ขวาบ ้าง เป็ นการ
แย็บเบาๆ ทีดึงความสนใจและสร ้างความหงุดหงิดจนเด็กหนุ่มต ้องโต ้ตอบ
ื เท ้าเข ้าหาบ ้างประกาศศก
เมือเด็กหนุ่มสบ ึ ก็จะถอยยาวๆ เพือให ้อีกฝ่ ายสาว
แขนไม่ถงึ จนต ้องยืดขามาเตะแทน
 ื เท ้าหน ้าเฉียงออกไปข ้างหน ้า”
“ถ ้าจะเตะด ้วยเท ้าหลังให ้สบ พีเป๊ ก
ตะโกนบอกท่า
เด็กหนุ่มทําตามอย่างว่าง่าย การเฉียงเท ้าหน ้าทําให ้เขาต ้องควํา
สะโพกแล ้วเตะออกไป สง่ ผลให ้สน ั แข ้งหวดไปทีเป้ าหมายได ้แรงและแม่นยํา
กว่าเดิม
“อย่างนันแหละ” พีเป๊ กชม “อย่าลืมใชมื้ ออีกข ้างบังคางไว ้ด ้วย เผือคู่
ชกต่อยสวนกลับมา”
เขายังคงไม่มองเธอ...
“เอาล่ะ รอบนีฉั นจะเดินไล่บ ้างแล ้วนะ”
ี งหลง
“อย่าพี อย่าเพิง” อีกฝ่ ายร ้องเสย
“บล็อก!” พีเป๊ กคําราม
เด็กหนุ่มยกสองแขนตังการ์ดรับแรงต่อยจากรุน
่ พี
ผัวะ! หมัดหนึงกระแทกการ์ด เธอมองว่าต่อยไม่แรงแต่คนถูกต่อยก็ถงึ
กับเซ
“บล็อก!” พีเป๊ กเตะสวน
ั เข่ายกขาขึนรับ
คราวนีเด็กหนุ่มรีบชน
ผัวะ!
“ยกเข่าให ้สูงกว่านี” ผู ้สอนตะโกนสงั
ิ ย์เถียงกลับเสย
“ไม่เอา... ผมกลัวโดนหน ้าแข ้ง” ลูกศษ ี งสน
ั
“บล็อก!” เขาไม่สนใจคําปฏิเสธใดๆ ทังนัน
ผัวะ!

“ไม่ไหวแล ้วพี” เด็กหนุ่มตะโกนตอบ หันหน ้าไปหาเพือนอีกสองคน

ทางด ้านล่าง “พวกมึงมาเปลียนตัวบ ้างสวิ ะ”
เพือนทีอยูด
่ ้านล่างไม่มใี ครกล ้าขยับ
 จังหวะนันประกาศศก ึ ก็สบ
ื เท ้าเข ้าหา เด็กหนุ่มหน ้าเสย
ี รีบวิงมาเกาะ
ื กทีลลนายืนเกาะอยู่ และนันทําให ้พีเป๊ กชาํ เลืองมองเธออีกครัง
เชอ
เป็ นการมองทียาวนานกว่าเมือครูส ่ กั สามวินาที ก่อนจะตวัดสายตาออก
แล ้วเอ่ยปากแนะนํ าเด็กหนุ่มทังสามว่า “ทีฉั นแสดงให ้ดูเมือกีคือท่าทีถูกต ้อง
ของการ ‘เตะด ้วยแข ้ง’ และ ‘บล็อกด ้วยเข่า’ ทังสองเทคนิคนีจะมีแน่นอนตอน
ขึนสงั เวียนสอบอาทิตย์หน ้า ถ ้าใครยังสงสย ั ตรงไหนให ้รีบถาม” ประกาศศก ึ ก ้ม
หน ้ามองนาฬกาข ิ ้อมือ “ให ้คนละหนึงคําถาม”
เด็กหนุ่มบนเวทียกมือก่อนใครเพือน “ทํายังไงเราถึงจะแย็บได ้แรงกว่า
นีฮะ?”
“ต ้องควําหมัด สง่ พลังออกมาจากไหล่ไม่ใชข
่ ้อศอก”
้
“แล ้วถ ้าซอมเองที
ห ้อง เราต ้องพันมือด ้วยไหมพีเป๊ ก?” คนทีอยูด
่ ้าน
ล่างถามขึนมาบ ้าง
ั มือและข ้อต่อ”
“ควรจะพันทุกครังเพือป้ องกันการบาดเจ็บทีสน
ี งลงเมือหมดคําถาม แต่ละคนมีสห
เด็กหนุ่มทังสามเงียบเสย ี น ้าพอใจ
กับคําตอบทีได ้รับ
ึ เปรยออกมา
“ใครมีคําถามอีกไหม?” ประกาศศก
“หนูคะ่ ” ลลนายกมือบ ้าง “ทําไมวันนีพีโดดเรียนคาบบ่ายคะ?”
บรรดานักมวยรุน่ น ้องมองหน ้ากันเลิกลัก นึกไม่ถงึ ว่าตัวเองจะโป๊ ะแตก
ได ้อยูเ่ ป็ นพยานตอนรุน่ พีโดนสบ ั กับเขาด ้วย แต่ประกาศศก ึ มีหรือจะอ่านเกม
ไม่ออก เขาลากเสย ี งขึนมาอย่างเชองชื า้ “ถ ้าไม่มข ั อะไรแล ้ว ทุกคน
ี ้อสงสย
แยกย ้ายกลับหอพักได ้ ใครเป็ นเวรทําความสะอาดอย่าลืมแวะไปชว่ ยป้ าทีโรง
อาหารด ้วย”
คนนอกทังสามเกือบจะโห่ร ้องออกมาอย่างแสนเสย ี ดาย ทุกคนแสร ้ง
้
ทําเป็ นเดินลากขา ลากเท ้าเก็บของให ้ชาลงหน่ อยเพือสงั เกตการณ์ แต่กลับ
ถูกสายตาวาววับเอาเรืองบีบจนต ้องรีบหอบนวมสะพายเป้ วงไล่ ิ กน
ั ออกไป
บรรยากาศในห ้องกลายเป็ นความวังเวง ไร ้เสย ี งใดๆ ลลนาลอดร่างผ่านเชอ ื ก
เข ้ามายืนบนเวทีแล ้วก ้มลงเก็บนวมทีนักมวยคนเมือครูถ
่ อดทิงไว ้ขึนมาสวม
ครันเห็นว่าสวมได ้พอดีเธอก็หลุดปากออกมาว่า ์ าตรฐานเหรอ
“มันเป็ นไซสม
คะ?”
ประกาศศก ึ หลุบสายตาลงมองมือของอีกฝ่ าย แผดเผาเธอด ้วยสายตา
ร ้อนแรง “มาทําไม?”
“เป็ นห่วง” เธอตอบตามตรง ความร ้อนแรงในดวงตาของเขาแรงกล ้า
ขึนเรือยๆ จนเธอสะท ้านไปทังแผ่นหลัง หากว่ากันตามความเหมาะสมแล ้ววันนี
เธอไม่ควรวิงมาหาเขาถึงบ ้าน แต่หลังจากเหตุการณ์ทโรงอาหารเธอก็
ี หาตัว
เขาไม่เจออีกเลย ได ้ข่าวว่าเขาผลุนผลันออกจากทีนันตังแต่เธอก ้าวเข ้ามา
เด็กสาวรู ้ดี... ถ ้าหากปล่อยให ้อีกฝ่ ายคิดเองเออเองแล ้วสรุปเองจาก
เหตุการณ์ทงหมดที
ั เห็น เธออาจจะสูญเสย ี เขาไป “ไม่รู ้ใครแกล ้งพีชายหนู ถึง
ได ้รีบแจ ้นกลับบ ้านกระเป๋ านักเรียนก็ไม่เก็บ”
“แล ้วเดือดร ้อนอะไรเธอ” เขาหันหลังแล ้วเดินไปยังมุมเวทีกอ
่ นจะหยิบ
นํ ามาดืม
จุดทีเขาเพิงเดินจากไป มีไอร ้อนทิงไว ้บางเบาชวนให ้ใจระทึก ความ
ร ้อนทีว่าดึงดูดให ้เธอสาวเท ้าเดินตาม “พีเป็ นอะไรเหรอคะ?”
“ไม่เป็ นอะไร”
“ถ ้ามีปัญหา เราคุยกันได ้นะคะ” เธอเสนอออกมาเบาๆ
“ไม่รบกวนเธอขนาดนันหรอก”
“พีทําหน ้ายังกับอกหักวันวาเลนไทน์” เธอสาวเท ้าตามมาและหยุดอยู่
ตรงด ้านหลังของเขา “ไม่มใี ครให ้สติกเกอร์ละ่ ส”ิ
“อย่ามายุง่ !”
มีความเคร่งเครียดทีบรรยายไม่ถก ู กําลังไหลวนอยูร่ อบร่างของทังคู่ พี
เป๊ กไม่เหมือนทุกคนทีเธอเคยรู ้จัก เขาเป็ นคนแรกในโลกนีทีแสดงให ้เธอเห็น
ว่า ‘โกรธแล ้วเงียบ’ มีอยูจ
่ ริง แล ้วมันน่ากลัวเสย ี ยิงกว่าคนทีโกรธแล ้วโวยวาย
เป็ นไหนๆ เธอตัดสน ิ ใจเอือมมือไปจับข ้อมือของเขาแล ้วดึงมากุมไว ้
ิ หน ้า สติ
เขาสบถเบาๆ อย่างรําคาญ จังหวะทีเขาหมุนตัวกลับมาเผชญ
กเกอร์รป
ู หัวใจดวงหนึงก็ถก
ู แปะลงบนหลังมือ
 พอเห็นสติกเกอร์ดวงนันใบหน ้าเขาก็ตะลึงค ้าง ลลนาไม่รู ้ว่าตนควรจะ
หัวเราะหรือร ้องไห ้ดีกบ
ั ปฏิกริ ย
ิ าทีเขามีตอ
่ ‘หัวใจดวงน ้อย’ ทีเธอทํามาเองกับ
มือ ครันหวนคิดถึงความหวาดกลัวทีเกิดขึนตลอดชว่ งบ่ายของวันนีเธอก็รู ้สก ึ
ขนลุก ลลนาเคยให ้คําจํากัดความตัวเองว่าอึด ถึก แข็งแกร่ง และทนได ้ทุก
สถานการณ์ มีหลายครังทีชวี ต ิ เธอพบอุปสรรคแต่ทกุ ครังเธอมักจะลุกขึนมาได ้
เสมอ มีบางคนถึงกับชมว่าเธอแข็งแกร่งยิงกว่าตะปู
แต่วน
ั นีเธอกลับบิดงอไม่เป็ นรูป
เมือตอนกลางวัน หลังจากกวาดสายตามองรอบโรงอาหารแล ้วไม่พบ
ร่างของเขาความหวาดกลัวก็เริมเข ้ามาครอบงํา ลลนารู ้สก ึ เหมือนมีก ้อนแข็งๆ
ขวางกันอยูใ่ นลําคอจนเธอหายใจไม่ออก ตลอดทังบ่ายเธอเฝ้ าคิดแล ้วคิดอีก
ว่าจะทําอย่างไรเพือแสดงความบริสท ุ ธิใจของตัวเองให ้เขารับรู ้ และตังแต่
ตอนนันเป็ นต ้นมาเธอถึงรู ้ว่าการดํารงอยูข ึ ในใจตนไม่ได ้เป็ น
่ องประกาศศก
เพียงเพือนรุน่ พีทีสนิทอย่างทีทังคูพ่ ยายามแสดงต่อกันอีกแล ้ว ทุกอย่างมัน
ชดั เจนขึนเรือยๆ ทังในการกระทําและความรู ้สก ึ เขาเข ้าใกล ้หัวใจของเธอ
อย่างน่ากลัว
เธอเงยหน ้ามองใบหน ้าตะลึงค ้างของประกาศศก ึ มีบางอย่าง
เปลียนแปลงบนใบหน ้าเขา ดวงตาสด ี ําสนิทของเขาเปล่งประกายสว่างไสว
และกําลังเต ้นระริกล ้อแสงไฟ ผิวหน ้าคร ้ามคมสนี ํ าผึงอ่อนค่อยๆ ถูกสแี ดงกลืน
กินทีละน ้อยอย่างน่าดู ไม่นานนักทังดวงหน ้าของเขาก็ร ้อนจัด แดงปลังไป
จนถึงใบหูและลําคอ
เขากะพริบตาใสเ่ ธอสองสามที ึ ตัวก็ตวัดสายตามองเพดาน
พอรู ้สก
ห ้อง ยิงนานเข ้าใบหน ้าของเขาก็ยงแดงจนเกื
ิ อบเป็ นสมี ว่ ง ถ ้าอยูใ่ น
สถานการณ์ปกติเธอคงหัวเราะตัวงอไปแล ้ว
ลลนายังคงกุมมือเขาไม่ปล่อย “ในชวี ต ิ เรา ควรมีใครสกั คนทีเชอมั
ื นใน
ื พีชว่ ยเป็ นคนคนนันให ้หนูบ ้างได ้
ตัวเรา แม ้แต่ในตอนทีตัวเราเองก็ยงั ไม่เชอ
ไหม”
นานเกือบจะสองนาที สุดท ้ายเธอก็ได ้ยินเขาถอนหายใจ เขาพลิก
ฝ่ ามือขึนมาเป็ นฝ่ ายกุมมือเธอแทน กิรย
ิ าทีนุ่มนวลอ่อนโยนนีทําให ้เธอร ้องไห ้
ออกมาอย่างเงียบๆ นํ าตาค่อยๆ ไหลรินอาบแก ้ม อาจเป็ นเพราะลึกๆ แล ้วเธอ
กลัวว่าเขาจะปลดมือตนออก
 “ร ้องทําไม?”
“ก็พโกรธไม่
ี หายแบบนีทําไมล่ะ หนูไม่มป
ี ั ญญาจะง ้อแล ้วนะ”
ั หน่อย ยัยบ ้า” เขาดึงเธอมากอดเอาไว ้แล ้วตบหลัง
“ฉั นไม่ได ้โกรธสก
ให ้ระหว่างทีเด็กสาวกําลังร ้องไห ้ “ฉั นแค่หงึ ”
ั นิด ยังคงสะอึกสะอืนจะเป็ นจะตาย
เธอไม่ได ้ฟั งทีเขาพูดสก
ิ หน ้ากับเรืองราวต่างๆ มากมายเหลือเกิน ทังการปะทะ
วันนีเธอเผชญ
กันทีโรงเรียน แล ้วอาจมีบางอย่างรอคอยเวลาระเบิดทันทีทเธอกลั
ี บถึงบ ้าน
ทุกอย่างมันเหลือทน พอความอ่อนโยนแบบเดิมๆ ของเขาเข ้ามาลูบไล ้หัวใจ
กําแพงหนาทีเธอก่อขึนมาปกป้ องตัวเองจึงพังครืนไม่เป็ นท่า
ั
ลลนาสนสะท ้านอย่างรุนแรง เมือครูห ่ งโหว่จนทําให ้
่ วั ใจเธอเกิดชอ
ี ใจ คลางแคลงใจทังหลายแหล่แย่งกันไหลออกมา เธอจึง
อารมณ์น ้อยใจ เสย
ิ
หมดสนการควบคุ ิ ต่อหน ้าต่อตาเขาอย่างหมดฟอร์ม
มตัว พังทลายเป็ นชนๆ
เขากอดเธอแน่นกว่าเดิม ตบหลังเธอดังอักๆ เธอสําลักลมหายใจจน
ต ้องหยุดร ้องไห ้ ในทีสุดเสยี งสะอืนของเธอก็เหลือเพียงเสย
ี งหอบหายใจ
บางเบา เธอเชด ็ ใบหน ้ากับอกเสอของเขา
ื
“โอเคขึนยัง?” เขาถาม
“เลิกตบได ้แล ้ว เดียวกระอักเลือดตายกันพอดี”
เขายกคิวขวาขึนสูงแล ้วหยุดตบหลังอีกฝ่ าย เปลียนเป็ นลูบมือไปตาม
ื
แผ่นหลังอย่างเชองชา้
ในทีสุดเธอก็ถามออกมา “พีจะงีเง่าแบบนีบ่อยไหม หมายถึง... ใน
อนาคตน่ะ”
้ แล ้วเธอจะเทียวไปแจกตัวหนังคนอืนอีกไหมล่ะ?”
“เฮอ...
ื
“เอ๊ะ” เธอทําตาวาวดุ “นีไม่เชอใชไ่ หมว่าหนูไม่ได ้ทํา!”
เขายกสองมือขึนอย่างยอมแพ ้ “โอเคๆ ฉั นก็มห
ี ลุดบ ้างอะไรบ ้าง จะให ้
ั เจนนี”
ทําไงได ้ ก็เธอไม่ชด
ั เจน?”
“ตรงไหนไม่ชด
 “แล ้วเราเป็ นอะไรกันล่ะ” เขาโพล่งออกมาอย่างอดไม่ไหว “เพือนหรือ
แฟนฉั นก็ไม่รู ้ เธอบอกว่ายังไม่อยากคบใครฉั นก็รอ แต่อยูด
่ ๆี ดันมีขา่ วว่าเธอ
ไปเฟลิรต
์ คนอืน มันก็ไม่ยต ุ ธิ รรมกับฉั นหรือเปล่า?”
คราวนีเป็ นเธอบ ้างทียืนตาค ้าง พีเป๊ กเป็ นคนทีชอบเก็บอะไรเอาไว ้ใน
ใจตังมากมาย สว่ นมากเขามักไม่เล่าให ้ใครฟั ง แต่ถ ้าหลุดก็หลุดยาวเหมือน
อย่างตอนนีแหละ
“ฉั นรอได ้แต่มน ่ บบนีส ิ ฉั นถือบัตรคิวคิวแรกอยู่ คนเขาก็รู ้
ั ต ้องไม่ใชแ
ไปทัวว่าฉั นรอเธอ จูๆ่ วันนีก็มคี นอืนมาแซงคิวแบบไม่ยอมต่อแถว แล ้วฉั นจะ
โกรธบ ้างไม่ได ้เหรอ?”
“อะ... อะไรนะคะ?”
“เวรกรรม เมือไหร่เธอจะโตจนคุยภาษาเดียวกับฉั นรู ้เรืองซะที” เขา
ยกมือขึนนวดหว่างคิวตัวเอง “ปี หน ้าฉั นเข ้ามหาลัยเธอก็เพิงอยู่ ม.ปลายเอง
แล ้วเมือไหร่ฉันจะมีแฟนวะ”
“อย่ามาวะ มาโว ้ยกับหนูนะ” เธอเข ้าใจแล ้วว่าเขาหมายความว่าอะไร
ิ ได ้ยินทําให ้หัวใจเป็ นสช
สงที ี มพูเข ้ม เต ้นระทึกจนพองคับอก แต่ขณะเดียวกัน
ก็เขินจัดจนพูดไม่ออก ยังดีทเธอไม่
ี ใชค ่ นหน ้าแดงง่ายเหมือนเขา เอาจริงๆ
เกิดมาไม่เคยหน ้าแดงจริงจังเลยสก ั ครัง โชคดีเหลือเกิน “รอไม่ได ้ก็ไปจีบรุน
่
เดียวกันส”ิ
“ก็เป็ นซะอย่างเงีย” เขายืนมือมาหยิกแก ้มใสๆ อย่างมันเขียวจนเธอ
ร ้องลัน จากนันก็จงู มือเธอเดินลงจากเวที “อยูก่ น
ิ ข ้าวเย็นด ้วยกันนะ เดียวขี
มอเตอร์ไซค์ไปสง่ ทีบ ้าน”
เธอยิมตอบ พร ้อมกับชว่ ยเขาเก็บของทีวางระเกะระกะรอบลานฝึ ก
เมือครูป ึ ถามหาความชด
่ ระกาศศก ั เจนในความสม
ั พันธ์ของทังคูแ
่ ต่
ลลนาไม่ได ้ตอบออกไป
ั เจนต ้องใชเวลา
เพราะความชด ้
ื าสุดท ้ายแล ้วเวลาจะชว่ ยกลันกรองคนหลายคนออกไป
ลลนาเชอว่
จากชวี ต
ิ ของเรา เหลือไว ้เพียงคนแค่หยิบมือทีรักเราจากใจจริง และพอถึง
ิ กอย่างทีเคยคลุมเครือจะกระจ่างแจ ้งด ้วยตัวของมันเอง แต่
เวลานัน ทุกสงทุ
เรืองแบบนีเธอไม่จําเป็ นต ้องอธิบายให ้ใครเข ้าใจ รวมถึงพีเป๊ กด ้วย หน ้าทีของ
เธอมีเพียงเฝ้ าสงั เกตทุกคนทีเข ้ามาในชวี ต
ิ คอยให ้คะแนนหรือหักคะแนนพวก
เขา... ก็เท่านัน
สําหรับวันนีพีเป๊ กได ้ +1
ไม่ใชเ่ พราะว่าเขาง ้อง่ายหายเร็ว แต่เพราะตอนนีเขาค่อยๆ ลอกสติก
เกอร์รปู หัวใจตรงหลังมือแล ้วแปะเก็บไว ้บนพลาสติกใสแผ่นหนึงก่อนจะสอด
เข ้าไปในซป ิ หน ้าของกระเป๋ าเป้ อย่างระมัดระวัง กิรย
ิ าทะนุถนอมทีเขาทําต่อ
‘หัวใจของเธอ’ ทําให ้เธอรู ้สกึ อบอุน
่ ลลนาเปลียนใจแล ้ว
+10 ไปเลยพีเป๊ ก!
45.ไล่บ ี

ลลนาถอนสายตาออกจากสติกเกอร์รป
ู หัวใจทีแปะอยูบ
่ นแฮนด์
ื หมอบของเขา
จักรยานเสอ
จําได ้ว่าตอนนัน ก่อนกลับบ ้านเธอยังมอบชอ ็ กโกแลตให ้เขาอีกกล่อง
กับตัวหนังปึ กใหญ่ วันเสาร์ถด
ั มาทังคูเ่ ลยไปนังดูหนังด ้วยกันพร ้อมกับเด็กๆ ใน
ค่ายของเขาอีกหนึงโขยง นับเป็ นประสบการณ์น่าประทับใจทีฝั งแน่นอยูใ่ น
ความทรงจําของเธอมาตลอด
พอมีโอกาสหวนนึกถึงวันเก่าๆ ลลนาก็ตกใจทีความรู ้สก ึ ของตัวเองนัน
ึ งความหมายของอาการ
ใกล ้เคียงกับคําว่าตกหลุมรักอย่างทีสุด เธอเพิงรู ้ซงถึ
ตาบอดสก ี ค
็ ราวนี
เกือบห ้านาทีหลังจากละสายตาออกจากสติกเกอร์ดวงนัน ลลนาก็มอง
ถนนเบืองหน ้าผ่านเลนสส ์ ช
ี มพูหวานแหวว เป็ นเพราะกรอบแว่นของเธอสช ี มพู
หรือเป็ นเพราะโลกของเธอในตอนนีเป็ นสช ี มพูกไ
็ ม่อาจรู ้ได ้ บรรยากาศของ
้ นนีจึงดูเหมือนจะน่ารักกว่าทุกวัน ทุกสงทุ
เชาวั ิ กอย่างดูสดใสไปหมด
้
ต่อให ้มีคนขีจักรยานคันหนึงปาดมาทางซายแล ้วกดกริงใส่ เธอก็ยงั ฟั ง
ี งกริงนันไพเราะเหมือนเสย
ว่าเสย ี งเพลง
มีจักรยานอีกคันปาดมาทางขวาแล ้วกดกริงใสเ่ ธอเชน ่ กัน ลลนาหัก
หลบไปทางซาย้ และเธอก็ยงั คงรู ้สก
ึ ว่าเสย
ี งกริงนันไพเราะเสนาะหู
ั ทีสาม ส ี ขีไล่หลังมาแล ้วเริมประสานเสย
แต่พอมีคน ี งกดกริง คราวนี
เธอค่อยๆ ขมวดคิวแล ้ว เธอเพิงสงั เกตว่าตอนนีรอบตัวเธอมีจักรยานไม่รู ้ทีมาขี
้ ขวา หน ้า หลัง พอคันหนึงแทรกเข ้ามาอีกคันก็ปาด
วนเวียนล ้อมรอบทังซาย
ออกไป บีบให ้เธอทีขีอยูต ้
่ รงกลางต ้องประคองตัวเองให ้ปั นขาชาลง ครันหัน
หน ้าไปมองก็พบแต่สายตาว่างเปล่าและใบหน ้าทีไม่รู ้จัก
ี มพูเริมจางหายไปจากสองตา โลกแห่งความจริงค่อยๆ ปรากฏขึน
สช
ตรงหน ้า
นักปั นกลุม
่ นีเป็ นใครกัน?
 เธอยังไม่ทนั ได ้เปิ ดปากถาม ประกาศศก ึ ทีขีตามอยูด
่ ้านหลังก็เบียด
จักรยานคันทางซายแล้ ้วพาตัวเองแทรกเข ้ามาแทนที เขาขีประกบอยูด ่ ้านข ้าง
ของเธอ ก่อนจะหันมาชวนคุยพร ้อมรอยยิม “เอาล่ะหมดเวลาพักแล ้ว 15 กิโล
ต่อจากนี ฉั นอยากให ้เธอปั นเร็วกว่าเดิมสองเท่า เอาให ้สุดแรงขาไปเลย ฉั นจะ
ล่วงหน ้าไปก่อน สว่ นเธอ... ขีไล่ฉันให ้ทัน”
“เดียวนะคะ จะให ้หนูขไล่
ี พดี ้วยจักรยานแม่บ ้านคันนีน่ะเหรอ?”
เขากระตุกคิวข ้างขวาเป็ นการตอบรับ
ิ หนูจะค่อยๆ ปั นตาม
“ตลกแล ้ว... หนูทําไม่ได ้หรอก พีจะไปไหนก็เชญ
ไปแบบนีนีแหละ”
“เอาอย่างนันเหรอ?” เขาถาม
“อืม หนูไม่รบ
ี ”
“จริงอ่ะ?”
“จริง!”
“แล ้วมาดูกน
ั ” พูดจบเขาก็หนั ไปกล่าวกับชายหนุ่มดวงตาสน ี ํ าผึงทีปั น
ตามมาทางด ้านหลัง "ฝากด ้วยต๊อด" ก่อนจะสบั เท ้าแล่นฉิวจากไป
หลังจากประกาศศก ึ พาตัวเองออกจากวงโคจร นักปั นทีเหลืออีกสคน ี
ี
รีบแปรขบวนเป็ นสเหลี
ยมจัตรุ ัสโดยมีสองคันประกบอยูด
่ ้านหน ้าและอีกสอง
ประกบอยูด
่ ้านหลัง บีบให ้ลลนาต ้องชะลอรอบปั นลงและเคลือนไหวอยูใ่ น
ขอบเขตทีพวกเขากักบริเวณเอาไว ้เท่านัน
ลลนานึกประหลาดใจ เธอเกือบลืมไปว่ามีสคนนี ี อยูด
่ ้วย ดูทา่ พวกเขา
น่าจะรู ้จักกับพีเป๊ กเพราะเมือครูพ
่ เป๊
ี กทําเหมือนหันกลับไปคุยด ้วย
แต่ถ ้าเป็ นคนของพีเป๊ ก แล ้วพวกเขามาห ้อมล ้อมเธอทําไมกัน?
มาชว่ ยชแนะวิ
ี ธขี จั
ี กรยานเหรอ?
ยังไม่ทน ้ หก
ั อ ้าปากถาม จูๆ่ ผู ้ชายทางด ้านซายก็ ั แฮนด์จักรยานเอียง
มาทางเธอ จากนันเขาก็ทําในสงที ิ เธอไม่คดิ ว่าเขาจะกล ้า ชายคนนันเคลือน
ตัวมาในระยะประชด ิ พอได ้จังหวะเหมาะก็กระแทกสข ี ้างเธออย่างจัง
 ตึง!
แม ้จะไม่แรงนัก แต่กท
็ ําให ้ลลนาถลาไปทางขวาด ้วยความตกใจ สอง
มือทีเผลอไผลของเธอเกือบจะควบคุมแฮนด์จับของตัวเองไม่อยู่ ดีททั ี กษะใน
การขีจักรยานของเธอดีเลิศหญิงสาวจึงสามารถประคองตัวเองไม่ให ้ล ้มได ้ใน
ระยะเวลาอันสน ั
ลลนาตัวสนกัั บเหตุการณ์ทไม่
ี เคยเตรียมใจมาก่อน เรืองเล็กน ้อยอย่าง
การเบียด การกระแทกแบบนีสามารถก่อให ้เกิดอันตรายทีรุนแรงได ้ โดยเฉพาะ
อย่างยิงกับคนอ ้วนทีมีนําหนักมากอย่างเธอ สองตาขุน ่ เคืองของเธอตวัดไป
มองชายคนเมือครูท ่ ตั
ี งใจหาเรืองตน
ฝ่ ายนันเงยหน ้าขึนพอดี
เพราะอีกฝ่ ายสวมหมวกกันน็ อกทีมีผ ้าปิ ดจมูกกันฝุ่ นแบบเต็มรูปแบบ
เธอจึงมองไม่เห็นเครืองหน ้าของเขาสก ั ชน
ิ เห็นเพียงดวงตาสน ี ํ าผึงว่างเปล่าคู่
หนึง และตาคูน ่ ันก็กําลังจ ้องตอบกลับมาอย่างเอาจริง ทําให ้เธอถึงกับสะพรึง
มันดูเย็นยะเยือก หนาวจัดจนทําให ้นึกถึงก ้อนนํ าแข็งพันปี ทไม่
ี ยอมละลาย
ี วามสํานึกผิด ไม่ยหระต่
แววตาทีไม่มค ี ิ
อสงใด ทําให ้ลลนาเริมระวังตัว
บ ้างแล ้ว
เธอกัดฟั นเร่งฝี เท ้าแรงกว่าเดิม
อีกฝ่ ายปั นขนาบข ้างเธออย่างเรือยเฉือย เร่งฝี เท ้าตามในบางจังหวะ
เขาคนนีไม่ได ้ตัวใหญ่เหมือนพีเป๊ กแต่กม
็ รี ป
ู ร่างสูงเพรียว ปราดเปรียวเหมือน
เหยียวทะเลทราย เขามีบค ุ ลิกลักษณะคล ้ายกับจักรยานเสอ ื หมอบคันโตทีเขา
บังคับอยู่ ทังคนทังจักรยานมีสด ี ําปลอด ดูลก ึ ลับ เป็ นอันหนึงอันเดียวกันจน
แยกไม่ออก
จังหวะหนึง เขาก็โฉบเข ้าหาจักรยานของเธออีกครัง
ลลนารีบเบียงจักรยานตัวเองหักหนีไปทางขวา ใครจะไปรู ้ว่า...
ตึง!
ไอ ้คันทีเมือครูข
่ อยู
ี ด ่ ๆี ทางด ้านขวาก็หน
ั มาชนเธอ
 แรงชนครังทีสองเหมือนหมาหยอกไก่ ไม่แรงแต่กท
็ ําให ้เธอเซไม่เป็ น
้
ท่าไปทางด ้านซาย
ลลนาประคองตัวเองอย่างสุดความสามารถ เธอกําลังจะทรงตัวได ้อยู่
้ ชนซาเข
แล ้ว แต่ไอ ้คนทางซายก็ ํ ้ามาอีกหน
ตึง!
คราวนีไม่ไหวแล ้ว ลลนาคุมสติไม่อยู่ ตกใจจนกรีดร ้องออกมา
ั ๆ!
นีมันฆาตกรรมชด
มีเสยี งผิวปากเบาๆ ดังขึนทีหนึง จักรยานทังสคัี นรอบกายเธอพลันแปร
ขบวนสลับตําแหน่งกันซายขวาหน ้ ้าหลัง ตอนนีหญิงสาวบอกไม่ได ้แล ้วว่าไอ ้
ี ํ าผึงเมือครูย
บ ้าตาสน ่ ้ายไปประจําอยูต
่ ําแหน่งไหน แต่ไม่วา่ อย่างไร
สญั ชาตญาณเอาตัวรอดดังเดิมของมนุษย์กบ ็ อกเธอให ้รีบปั นให ้พ ้นจากพืนที
อันตรายตรงนีโดยเร็วทีสุด อย่างน ้อยควรจะหลุดออกจากวงจรใยแมงมุม
เพชฌฆาตนีให ้ได ้
ลลนารวบรวมสติให ้มันคงแล ้วเริมสปี ดการสบ ั ขาจนถีขึนเรือยๆ เพราะ
จักรยานของเธอเป็ นแบบทรงเตียและไม่ได ้ออกแบบมาเพือรองรับความเร็วที
เกินมาตรฐาน ล ้อหน ้าและหลังของเธอเลยสน ั ระหว่างทีขีเธอโดนชนโดน
สะกิดอย่างต่อเนืองจากกลุม ่ คนรอบตัว พวกเขาเหมือนกองทัพเสอ ื หิวทีกําลัง
เล่นกับเหยือไร ้ทางสู ้ และไม่วา่ เหยือจะพยายามดินรนอย่างไรก็ไม่สามารถ
รอดพ ้นเงือมมือของพวกเขาได ้ เพราะเกรดของจักรยานทีใชมั้ นต่างชนกั ั นมาก
ถ ้าเธอมีโอกาสได ้ขีเสอ ื หมอบบ ้างละก็ เธออาจจะ...
ื หมอบงันเหรอ?
เดียวนะ... ขีเสอ
หญิงสาวกวาดสายตามองนักปั นมรณะทังสทิ ี ศ ทุกคนขีจักรยานสด ี ํา
ใสช่ ด
ุ ดํา ดูคล ้ายกันหมดก็จริงแต่หากสงั เกตให ้ดีจะพบว่าแต่ละคนมีรป ู ร่างที
แตกต่างกันอยูเ่ ล็กน ้อย คนทีอยูด ่ ้านบนขวาน่าจะสูงประมาณ 187 เซนติเมตร
รูปร่างเพรียวแกร่งคล ้ายพีเป๊ กแต่บางกว่าเล็กน ้อย ถ ้าให ้เดาเธอคิดว่าเขาคือ
ี ํ าผึงทีแล่นมาหาเรืองเธอคนแรก
ไอ ้บ ้าตาสน
ถัดจากเขาคือคนทีขีอยูด ้ คนนีตอนแรกขีอยูท
่ ้านบนซาย ่ างขวาแต่เพิง
สลับไปประจําตําแหน่งนัน เขาตัวเล็กกว่าคนแรกเล็กน ้อย น่าจะมีความสูง
 ื หมอบคัน
ประมาณ 180 เซนติเมตร ด ้วยรูปร่างทีหนาทําให ้เขาครอบครองเสอ
โตทีมีล ้อหนาและน่าจะหนักอยูไ่ ม่น ้อย
สว่ นอีกสองคนทีขีประกบข ้างเธอในเวลานีมีสว่ นสูงประมาณ 175
เซนติเมตรเทียบเท่ากับเธอ น่าจะเป็ นผู ้ชายทังคูเ่ พราะท่อนแขนทีจับแฮนด์ทงั
ใหญ่และเต็มไปด ้วยมัดกล ้าม คนทางขวาขีเสอ ื หมอบทีทําจากเหล็กเนือดีนํา
หนักเบา สว่ นชายร่างหนาบึกทางซายขี
้ ื หมอบทีมีล ้อใหญ่และหน ้าล ้อ
เสอ
กว ้าง มองเผินๆ คล ้ายจักรยานเสอ ื ภูเขามากกว่าเสอ ื หมอบเสย
ี อีก จักรยาน
ของเขาเหมาะสําหรับการขีบนเสนทางวิ
้ บากมากกว่าใครเพือน
เอาคันนีแหละ!
พอคิดได ้ดังนัน ลลนาก็หก
ั แฮนด์กะทันหัน พุง่ ตัวเองเข ้าหาโดยเลือก
ี ้างกระแทกคนทางด ้านซายอย่
เอาสข ้ างแรง การกระแทกหนนีไม่ได ้ทําเล่นๆ
แหย่ๆ เหมือนทีพวกเขาทําก่อนหน ้า แต่มนั คือการปล ้นกันอย่างหน ้าด ้านๆ นัน
เลย
ี หลักเซตกลงไปในคูนําข ้างทางอย่างไม่รู ้ตัว
พีบึกทีถูกกระแทกเสย
เขาดูตกใจมาก ตะโกนว่า ”เฮย!” ้ ออกมาคําหนึงก่อนจะพาตัวเองลงไปนังแช ่
นํ าพร ้อมกับเสอื หมอบคันงาม ลลนาได ้ทีรบี ปล่อยจักรยานของตัวเองทิงลงพืน
แล ้วรีบสวมความหน ้าด ้านทับหนังหน ้า จัดการลากเสอ ื หมอบคันใหญ่ของพีบึก
ขึนมาแล ้วขีหนีไปอย่างหน ้าตาเฉยโดยไม่หน ั กลับไปมองด ้านหลังแม ้แต่แวบ
เดียว
มีเสย ี งหัวเราะเบาๆ ไล่หลังเธอมา เป็ นเสย ี งทีกระหึมและแหบพร่าเล็ก
น ้อยคล ้ายกับเสย ี งมีดกรีดเหล็ก ฟั งแล ้วชวนสยองคล ้ายกับเจ ้าของเสยี งไม่
เคยหัวเราะมาหลายร ้อยปี แล ้ว สว่ นหนึงในหัวของลลนาบังอาจจับคูเ่ สย ี งนีกับ
ดวงตาสน ี ํ าผึงเย็นชาของเพชฌฆาตคนเมือครู่ ความน่าสะพรึงกลัวเร่งให ้เธอ
ปั นจักรยานคันใหม่อย่างไม่คด ิ ชวี ต
ิ
หญิงสาวหลุบตามอง GPS บนนาฬกา ิ อีก 10 กิโลเท่านันก็จะถึงจุดนัด
พบ ด ้านหลังของเธอมีจักรยานไล่ตามมาสองคัน คาดว่าคันทีสามคงหยุดให ้
ความชว่ ยเหลือคันทีตกคูนําไปเมือครู่
พอรู ้ว่าตนโดนไล่ลา่ อะดรีนาลีนในร่างก็สบ
ู ฉีดรุนแรง หญิงสาวขีมา
จนถึงทางแยกสองทาง ซายเป็ ้ นทางวิบากทียังเป็ นดินแดงและถนนลูกรังแต่
้
เป็ นเสนทางลั ้
ด ขวาคือเสนทางปกติ
 ิ ใจไม่ถก
เธอเริมตัดสน ้
ู ว่าจะเลือกปั นเข ้าไปในเสนทางไหนดี
หากเธอเลือกทางวิบาก เธอจะตัดเข ้าสูจ ่ ดุ หมายได ้เร็วกว่าเดิมถึง 2
กิโลและอาจจะสลัดไอ ้บ ้าสองตัวทีไล่ตามให ้หลุดได ้ เพราะเท่าทีประเมินดู
จักรยานของพวกเขาถูกออกแบบมาให ้ขีบนทางเรียบ นํ าหนักของมันจึงค่อน
ุ กรณ์เท่าทีจําเป็ น สว่ นคันทีเธอเพิงขโมยมามีรป
ข ้างเบา หน ้าล ้อเล็กและมีอป ู
ทรงทีใหญ่กว่า
ื หมอบคันทีเธอขีอยูม
เสอ ่ ล
ี ้อหน ้ากว ้างเกือบคืบ โครงเหล็กทังแน่นทัง
แข็ง แฮนด์กห
็ นักไม่โอนเอนง่าย เธอน่าจะได ้เปรียบพวกเขาอยูห ่ ลายขุม
หากเธอเลือกทางเดิม... เธออาจจะมีจด
ุ จบเหมือนชายคนเมือครู่ คือ
พาตัวเองตกลงไปในคูนําทีเย็นเฉียบ เพราะฟั งจากเสยี งหัวเราะทีไล่หลังมา
คาดว่าแรงแค ้นคงเยอะอยู่ สองคนทีขีไล่ตามมาคงไม่ปล่อยให ้เธอไปถึงจุด
หมายปลายทางในสภาพสะอาดเอียมเป็ นแน่
คิดได ้ดังนันก็กน่ ด่าพีเป๊ กในใจไปรอบหนึง สาปแชง่ ให ้เขาขาหักตาย
หลังจากนันเธอก็หน ั หัวจักรยานขีเข ้าไปในถนนลูกรังอันทุรกันดาร ทางด ้าน
หลังมีวญิ ญาณผีดไุ ล่ตามเธอมาติดๆ ลลนาเริมหน ้าซด ี เหงือตก ความชนของื
มือทําให ้ถุงมือทีสวมเปี ยกตามไปด ้วย ยังดีทเป็
ี นถุงมือหนังมันจึงไม่ลนเมื
ื อ
โดนนํ า
หญิงสาวระเบิดพลังในกายด ้วยการเร่งสปี ดอย่างสุดชวี ต
ิ
ิ เก ้าสบ
รอบปั นเร่งจากแปดสบ ิ ไปจนเกินร ้อย!
ความแข็งแกร่งของร่างกายจําเป็ นต่อการปั นจักรยานไม่น ้อย การออก
ิ ควรทําอย่างยิงสําหรับนักปั นหน ้าใหม่ โชคดี
กําลังเพือสร ้างกล ้ามเนือเป็ นสงที
ทีก่อนหน ้านีเธอวิงติดกันเป็ นอาทิตย์ควบคูไ่ ปกับการคุมอาหารแล ้วเล่นเวท
ทําให ้เธอไม่เป็ นตะคริวแม ้ว่าจะปั นด ้วยรอบขาทีสูงขึนอย่างกะทันหันแบบนี
แต่ถ ้าเธอคิดว่าตัวเองเจ๋ง สองคนทางด ้านหลังก็ไม่ได ้มาเล่นๆ เหมือน
กัน ทังคูป ้
่ ั นแยกออกมาทางซายคนขวาคน พยายามตีขนาบมาข ้างกายเธอ
แล ้วก่อกวนให ้เธอเสยี หลักให ้ได ้
ี จนก ้นแทบไม่ตด
ลลนาปั นหนี เร่งเสย ิ อาน
 ทังสามผลัดกันไล่ผลัดกันชน เธอชนพวกเขา พวกเขาชนเธอ บาง
จังหวะพวกเขาพลาดพลังเบรกไม่ทน ั ชนกันเองก็ม ี สามชวี ต
ิ ไล่บกั
ี นอย่างเอา
เป็ นเอาตายผ่านทุง่ โล่ง ป่ าละเมาะและสวนยาง แน่นอนว่าแต่ละคนต ้องมี
ความชาํ นาญในการขีพอสมควร เพราะหากเกิดพลาดพลังเพียงเสยววิ ี นาทีนัน
อาจหมายถึงอุบต ั เิ หตุทรุี นแรงถึงชวี ติ
การขีจักรยานบนทางวิบากนันต่างกับทางเรียบ
บนทางเรียบ นักปั นสามารถวางแผนการขีได ้อย่างปลอดภัยและเป็ น
ระบบระเบียบ แต่สําหรับทางวิบาก ทุกการเคลือนทีหมายถึงความท ้าทาย นัก
ปั นต ้องอาศยั ความชาํ นาญสูงเพราะเสนทางส
้ ว่ นใหญ่เป็ นเสนทางอั
้ นเกิดจาก
ธรรมชาติอย่างแท ้จริง ต ้นไม ้ทีล ้มมาขวางทางก็เป็ นของจริง ก ้อนหิน ดิน เลน
ก็ล ้วนเป็ นของจริงทังสนิ ึ ้าพลาดพลังจนทําให ้ตกจากจักรยานก็สามารถ
ซงถ
บาดเจ็บและตายได ้จริงๆ เหมือนกัน
จังหวะหนึง นักล่าหนึงในสองทีไล่บเธอมาก็
ี พลาดท่าสะดุดกิงไม ้กิง
หนึงแล ้วล ้อพลิก เขาควบคุมแฮนด์ได ้อย่างคล่องแคล่วแต่กไ ็ ม่วายล ้มลงข ้าง
ี งดังปั ง
ทาง ล ้อหลังของจักรยานทีปั นมาด ้วยความเร็วสูงระเบิดเสย
เท่านีลลนาก็ยมออกเพราะรู
ิ ้ว่าตนสามารถกําจัดออกไปได ้อีกคน ดีไม่
ดีอาจจะเป็ นสอง เพราะคนทีเหลืออาจต ้องหยุดปั นแล ้ววิงไปชว่ ยพยุงเพือน
ทว่า... ไม่เป็ นอย่างทีเธอคิด
หมอนันไม่สนใจว่าเพือนจะตายหรือว่าหายไปไหน ยังคงปั นไล่เธอมา
อย่างไม่ลดละ
ี ํา
ลลนากัดฟั นสะบัดหน ้าไปจ ้องตาเขา เขาจ ้องตอบเธอด ้วยดวงตาสน
ผึงอ่อนทีมีแววหัวเราะฉาบอยูบ
่ างๆ
เขาขําเธอ?
“จะเลิกเล่นได ้ยัง?” เธอตะโกนถาม
ั ขาแล ้วปรีเข ้ามากระแทกเธออีกครัง
อีกฝ่ ายไม่ตอบ แต่กลับเร่งสบ
ตึง!
หนนีแรงจนเธอแทบร่วง เป็ นการกระทําทีไม่มค ิ
ี วามเห็นใจใดๆ ทังสน
 ิ
ลลนากรีดร ้องอย่างสนหวัง ในใจนึกอยากจะร ้องไห ้ สุดท ้ายจึงจําต ้อง
ปั นหนีเร็วกว่าเดิม ปั นจนสุดแรงเท ้า ปั นจนวิญญาณแทบจะไหลออกมากับ
เหงือ
มาถึงตอนนีหญิงสาวยอมรับแล ้วว่าประกาศศก ึ เหมาะจะเป็ นครูฝึกของ
เธอมากกว่าโค ้ชคนไหนๆ เขารู ้จักเธอดีกว่าใคร เขารู ้ว่าเธอชอบขีจักรยาน รู ้ว่า
เธอหลงใหลมัน ถึงกับรู ้ด ้วยว่าถ ้าอยูบ
่ นจักรยานแล ้วไม่มใี ครเอาชนะเธอได ้
ี
ง่ายๆ เขาจึงกล ้าเสยงปล่ อยฝูงหมามาไล่กด ั เธอ
ี ดาย มีอย่างหนึงทีเขาไม่รู ้
น่าเสย
ถ ้าเจอหน ้ากันอีกครัง เธอจะตบเขาให ้กบาลแยก!
 ั วันนายต ้องชดใช!้
46.สก

ึ นังเล่นมือถือรออยูห
ประกาศศก ่ น ้าเซเว่นในปั ม ปตท.
มือหนึงสไลด์หน ้าจออ่านข่าว อีกมือก็ยกกาแฟขึนจิบ
เขากดนาฬกาข ิ ้อมือเพือคอยตรวจเชก ็ สญ
ั ญาณจากอุปกรณ์ตด ิ ตามตัว
ของเธออยูเ่ ป็ นระยะๆ จุดแดงเล็กๆ ทีกะพริบอย่างเร็วจีอยูบ ่ นหน ้าจอบอกเขา
ว่าถึงเวลาต ้องเตรียมตัวแล ้ว ชายหนุ่มลุกขึนยืนแล ้วบิดร่างกายยืดเสนยื้ ดสาย
จนกระดูกลันดังเป๊ าะๆ
พอใกล ้ได ้เวลา ประกาศศก ิ
ึ ก็ก ้มหน ้าลงมองนาฬกาข ้อมืออีกครังแล ้ว
จึงหันไปสง่ สญ
ั ญาณมือให ้กับพรรคพวกทีนังคุยกันอยูต่ รงม ้านังไม่ไกลนัก
ื าเกลือแร่มา
เอ็มม่าลุกขึนเก็บข ้าวของเป็ นคนแรก อาเหนิงเดินไปซอนํ
สํารองเพิม สว่ นคล ้าวก็จัดการเตรียมอุปกรณ์วด
ั ความดันและสมรรถภาพของ
ี
ร่างกายเอาไว ้อย่างพร ้อมเพรียง ทุกคนทํางานประสานกันอย่างเป็ นมืออาชพ
ลุงเภาสตาร์ตรถเตรียมรอ จังหวะหนึงเขาก็เดินเข ้ามาถามด ้วยความ
กังวลใจว่า “อ ้ายเป๊ ก ไปหลบในรถก่อนดีไหมครับ?” จะไม่ให ้เขากังวลได ้
อย่างไร ก็ดต ิ าแฟทีอยูใ่ นแก ้วของประกาศศก
ู อนนีสก ึ ซงวางอยู
ึ บ ่ นโต๊ะพลัน
กระเพือมเป็ นจังหวะตามเสย ี งกระแทกพืนดังตึงๆ คิวยาวๆ ของลุงเภาขมวด
เข ้าหากัน ชายวัยกลางคนจ ้องมองกาแฟในแก ้วตาไม่กะพริบ
ตึง ตึง ตึง...
่ ผ่นดินไหว ก็ไดโนเสาร์ฟืนคืนชพ
ถ ้าไม่ใชแ ี ล่ะ
ประกาศศกึ และลุงเภาสบตากันแวบหนึง แล ้วเลือนสายตาไปมองทาง
หน ้าปั มนํ ามัน
นันไงล่ะ... มาแล ้ว
ไม่มาเปล่า ยังมาภาคกาลีซะด ้วย!
จังหวะทีลลนาปรีมาประชดิ ตัว ประกาศศกึ รีบผลักลุงเภาหลบไปอีก
ทาง สว่ นตัวเองก็พลิกร่างหลบฝ่ าเท ้าหนาหนักทีกระทืบเข ้ามา ลลนาวิงไล่
ตามอย่างไม่ลดละ พยายามออกหมัดให ้ถูกตัวเขาสก ั ‘ตุ ้บ’ ก็ยงั ดี
 ตลอดระยะเวลาทีปั นจักรยานเธอหล่อเลียงหัวใจมาด ้วยไฟแค ้น คิด
อยูอ
่ ย่างเดียวว่าจะต่อยเขาให ้น่วมในฐานะผู ้บงการฝูงหมาให ้มาไล่กด
ั เธอ ถ ้า
ั เขาซะบ ้างคืนนีเธอนอนไม่หลับแน่
ไม่ได ้ซด
ลลนาตวัดขาเตะ สว่ นเขาก็ถอยหลบไปเรือยๆ
การจูโ่ จมอย่างกะทันหันของเธอทําให ้ผู ้คนแตกตืนไม่น ้อย หลายคน
ร ้องอุทานแล ้วถอยห่าง เปิ ดทางให ้ประกาศศกึ รับมือกับการเตะต่อยได ้สะดวก
ขึน เขาพลิกตัวหลบแล ้วเดินอ ้อมไปหลังโต๊ะนังทรงกลม พอเห็นว่าอีกฝ่ ายใกล ้
จะหมดแรงก็รู ้ว่าถึงเวลาประนีประนอมแล ้ว
“ไม่เอาน่าหนูนา ฉั นล ้อเล่นแค่นไม่
ี เห็นจะต ้องโกรธนี”
“นีล ้อเล่นเหรอ?!” เธอตะโกนถามพลางวิงไล่อก
ี หน “ทีพีทําเรียกว่า
ล ้อเล่นเหรอ พีรู ้ไหมว่าหนูคอหักตายได ้ทุกเมือ”
“ก็ยงั อยูด
่ น
ี นา
ี เอ... หรือว่า” เขาฉกมือไปหยิกแก ้มเธออย่างว่องไว “นี
จะเป็ นวิญญาณจ๊ะ”
ั ผัวะกลับมาทีมือเขา จากนันก็สาวหมัดเข ้าใสเ่ ขาไม่
“ไม่ขํา!” เธอซด
ยัง
หนนีประกาศศก ึ ยอมตังการ์ดรับหมัดรัวๆ ของเธอโดยไม่หนีทงๆ
ั ที
ทําได ้ เขารับทุกการจูโ่ จมอย่างโอนอ่อนผ่อนตาม การให ้ลลนาได ้ระบายออก
เสยี บ ้างจะทําให ้ความตืนตระหนกในใจของเธอลดลง ดังนันพอเธอเตะเขาก็
ยกเข่ารับ พอเธอต่อยเขาก็รวบกําปั นแล ้วงอศอกรับแรงกระแทก เกือบห ้านาที
กว่าเธอจะสงบแล ้วนังลงสะอึกสะอืนอย่างหมดแรง
ิ ธิบงการชวี ต
“ฉั นเกือบตาย อะไรทําให ้คุณคิดว่าตัวเองมีสท ิ ฉั นแบบนี”
คําเรียก ‘คุณ–ฉั น’ อย่างเป็ นทางการของเธอทําให ้เขามีรอยยิมน ้อยๆ
บนริมฝี ปากกระด ้าง
นันยิงยัวให ้เธอนอตหลุดเข ้าไปอีก!
“คนเฮงซวย!”
เขารวบมือทีต่อยออกมาอีกครังไว ้ในฝ่ ามือตัวเอง มือของเขาอบอุน ่
ึ เป็ นทีพึงพิง เขากุมมือข ้างนันของเธอไว ้แน่นเสย
และให ้ความรู ้สก ี จนดึงออก
ไม่ได ้แต่กลับไม่ได ้มีทท
ี า่ คุกคามหรือตอบโต ้ แค่กม
ุ เฉยๆ แล ้วไล ้นิวโป้ งกับ
หลังมืออย่างปลอบประโลม
“ปวดขามากไหม?” เขาถาม
“ฉั นอยากกลับบ ้าน ไม่อยากอยูก่ บั คุณแล ้ว” นํ าตาเธอไหลพราก ห ้า
นาทีสดุ ท ้ายของการปั นเธอบอกไม่ได ้แล ้วว่าสว่ นไหนของร่างกายเป็ นต ้นขา
เข่า หรือว่าข ้อเท ้า ทุกกล ้ามเนือหลอมรวมเป็ นหนึงเดียวเหมือนดินนํ ามันทีไร ้
ึ จังหวะเร่งของเธอมากขึนจนถึงขันทีเบรกไม่อยู่ แต่ถงึ อย่างนันคน
ความรู ้สก
ทางด ้านหลังก็ยงั ไล่ตามมาในระยะประชด ิ
มีอยูห
่ นหนึงเธอเกือบสะดุดกิงไม ้ล ้มลงแต่คนทีขีไล่กลับยืนมือมาคว ้า
เธอเอาไว ้ และอีกสองนาทีตอ ่ มาพอเธอชะลอฝี เท ้าเขากลับตรงดิงเข ้ามา
กระแทก เธอบอกไม่ถก ู ว่าเขามาเพือชว่ ยเหลือหรือทําร ้ายตนกันแน่ ลลนาไม่
กล ้าหยุดจนกระทังปั นมาถึงจุดหมาย
“คล ้าว... วัดความดัน”
หญิงสาวได ้ยินเสย ี งประกาศศก
ึ สงการคนรอบตั
ั ว เธอถึงกับตะลึงงัน นี
เขาไม่ได ้ฟั งทีเธอพูดเลยใชไ่ หม!
“ฉั นบอกว่าขอแยกตัว!”
่ น” เขายืนขวดนํ าสเี หลืองให ้
“ดืมเกลือแร่กอ
เธอปั ดทิงอย่างเหลืออด “ไม่! ฉั นไม่กน
ิ อะไรทังนัน!”
เสยี งสูดริมฝี ปากดังขึนรอบกาย ดูเหมือนพีคล ้าว เอ็มม่า และอาเหนิง
จะถูกแชแ ่ ข็งไปซะแล ้ว พวกเขาเอาแต่ยน ื ก ้มหน ้าแล ้วจัดข ้าวของอย่าง
ี บ เสย
เงียบเชย ี งแผดก ้องของเธอทําให ้ลูกค ้าของปั มนํ ามันหลายคนหันกลับ
มามอง
ลลนากัดฟั นเปล่งเสยี งออกมาหนักๆ “ฉั นไม่อยากฝึ กแล ้ว ฉั นขอแยก
ตัว ฉั นอยากจะใชช้ วี ต
ิ ในแบบของฉั น”
เขาไม่ตอบแต่หน
ั ไปรับข ้าวผัดจากอาเหนิงแล ้วยืนมาให ้อีกหน
เธอปั ดทิงจนจานข ้าวหล่นกระจัดกระจาย ต่อให ้ยืนมาอีกเธอก็จะปั ด
อีก “ไม่–กิน ฉั นจะกลับบ ้าน!”
 ประกาศศกึ ยืดตัวตรง ยืนจ ้องลลนาด ้วยสายตาดุดน ั คราวนีทุกคนรู ้ว่า
โค ้ชโกรธจริงๆ แล ้ว คล ้าวอ ้าปากเตรียมจะเข ้าไปชว่ ยแก ้สถานการณ์ แต่ดู
้
เหมือนเขาจะชาไปหนึ งก ้าว
“แย่หน่อยนะ เพราะเธอรับเงินบางสว่ นของฉั นไปแล ้ว” ชายหนุ่ม
หายใจลึกเพือควบคุมตัวเอง “พูดให ้สวยก็คอ
ื ถ ้างานยังไม่จบจะไม่มใี ครแยก
ิ
ตัวไปไหนทังสน”
ลลนาไม่ได ้พูดอะไรเพราะเธอยังคิดหาคําพูดไม่ออก ตอนนีสมองของ
เธอว่างเปล่าเนืองจากกําลังตกใจ
วินาทีถด
ั มาลลนาก็พบว่าตัวเองถูกลูกทีมของเขาเคลือนตัวเข ้ามาจับ
เอ็มม่าปิ ดปาก พีคล ้าวกับอาเหนิงชว่ ยกันรัดแขนรัดขา เธอดินสุดชวี ต
ิ แต่กด
็ น
ิ
ไม่หลุด
ความคิดทีว่าประกาศศกึ ไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนจนกว่าภารกิจจะจบ
เพียงเพราะเงินก ้อนเดียว นับเป็ นเรืองทีเจ็บปวดทีสุด เธอเกลียดมากทีเขา
ลําเลิกบุญคุณกับเธอแบบนี ในความเป็ นจริงแล ้วเธออยากมีความหมายกับเขา
้
มากกว่าการเป็ นลูกทีมอีกคนทีเขาต ้องฝึ กหนักเพราะต ้องการจะใชงาน
ความเหนือยและเครียดจัดทําให ้เธอหมดแรงจนไม่อาจขัดขืน คนทัง
สามลากเธอไปยังรถตู ้คันใหญ่ทสตาร์ ี ตเครืองรออยู่ ลลนาเพิงสงั เกตว่าการ
เดินทางลงใต ้หนนีประกาศศก ึ มีทงรถกระบะและรถตู
ั ้วิงตามถึงห ้าคัน หากไม่
สงั เกตให ้ดีเธออาจไม่รู ้ถึงการดํารงอยูข
่ องพวกเขา
หญิงสาวถูกลากขึนไปบนรถตู ้หลังคาสูงคันสเี ทา พอขึนไปเรียบร ้อย
เธอก็ถกู มัดให ้นอนหงายลงกับเตียงแข็งๆ หลังหนึง จากนันก็มใี ครบางคน
เอือมมาเจาะปลายนิวเธอแล ้วเค ้นเอาหยดเลือดไป มีอะไรเย็นๆ มาแปะนิงตรง
หน ้าผากและลําคอ รองเท ้าของเธอถูกถอดออกจากนันฝ่ าเท ้าก็ถกู ประคบเย็น
้ นถูกกดไล่ตงแต่
เสนเอ็ ั ้
หวั เข่าลงไปยังสนเท ้า
“อุณหภูมส
ิ งู ไม่ลดเลยค่ะโค ้ช”
ี สโตรก”
“น่าจะฮท
“กรอกยาแก ้ไข ้เตรียมไว ้เลย ผมว่าคืนนีหนักแน่”
 ลลนารู ้สกึ หน ้ามืด ี าวดําอย่างชาๆ
โลกรอบกายเริมเปลียนเป็ นสข ้
ประกาศศกึ ก ้าวตามขึนมาบนรถแล ้วมองประเมินเธอด ้วยสายตานิงขึง เธอ
พอใจเล็กน ้อยกับสห ี น ้าเคร่งเครียดของเขา
ึ ผิดเสย
ดี... ปล่อยให ้เขารู ้สก ี บ ้าง
แต่จะดีกว่านีถ ้าเขาลงไปนอนกลิงอยูท
่ พื
ี น บางครังเธอก็อยากให ้พี
เป๊ กมีรป
ู ร่างเหมือนผู ้ชายทัวไปเพราะเธอจะได ้จับเขาทุม
่ ลงกับพืนเวลาทีเหลือ
อด
จูๆ่ พีคล ้าวก็โพล่งออกมาว่า “น ้องเขาอ่อนเพลียมาก ควรเติมพลังงาน
ก่อนทีจะหมดแรงนะครับ”
ึ ขยับนิวให ้สญ
ประกาศศก ั ญาณ
คนทีเหลือรีบปรับเตียงนอนของเธอให ้เป็ นท่านัง ลลนาถูกมัดติดแหง็
กอยูก
่ บ
ั เตียงจนดินไปไหนไม่ได ้
“กินข ้าว” ในทีสุดเขาก็ยอมพูดกับเธออีกหน “เดียวนี”
ิ ให ้มันรู ้ไปสวิ า่ เขาจะบังคับเธอให ้อ ้าปากได ้
“ไม่” เธอไม่กน
“โค ้ชคะ ความดันตําลงเรือยๆ” เอ็มม่ารายงานผลจากเครืองวัดรอบ
แขน “น ้องเขากําลังจะเป็ นลม”
ึ เข ้มขึนอย่างน่ากลัว กล่าวยําอีกครัง “กินข ้าว!”
ดวงตาของประกาศศก
“ไม่... ไม่กน
ิ ” เธอท ้าทาย
เขานิงไปนานจนเธอเกือบนึกว่าเขาถอดใจแล ้ว ในทีสุดเขาก็เอ่ยออก
ั
มาว่า “แย่จังเลย...” แล ้วหันมาสงคนรอบตัว “คล ้าว เตรียมเข็ม สายยาง แล ้วก็
สายรัดแขน” จากนันก็หน ้ อดดํา ฉั นจะให ้นํ าเกลือ”
ั มามองลลนา “เจาะเสนเลื
----------
หลังจากได ้ยินบทสรุป หญิงสาวก็กรีดร ้อง!
สองตาเธอเหลือกลาน ดินทุรนทุรายด ้วยไม่นก
ึ มาก่อนว่าอีกฝ่ ายจะ
กล ้าทํากับตนแบบนี บล็อกเกอร์ทงสามซ
ั ึ อนหน ้าเธอเคยคิดว่าพวกเขาเป็ น
งก่
เพือน ในยามนีกลับชว่ ยกันล็อกร่างแล ้วกดเธอลง ปรับเตียงให ้เอนนอนดังเดิม
ข ้อมือและข ้อเท ้าทังสองของเธอถูกเปลียนจากเชอื กมาผูกยึดด ้วยผ ้าขาวผืน
ยาวก่อนจะตรึงแน่นอยูก ่ บ ี
ั มุมทังสของเตี
ยง ทังสามทํางานประสานกันอย่างมี
ประสท ิ ธิภาพ ไม่มอ
ี าการลังเลให ้เห็น
ื ก แอ่นร่างขึนเล็กน ้อย... ปลายเข็มขนาดไม่เล็กทิมเข ้า
ลลนาสะดุ ้งเฮอ
้ อดทีหลังมือ สายยางขนาดเล็กถูกต่อจากปลายเข็มไปยังถุงนํ า
มาตรงเสนเลื
เกลือทีแขวนอยูต
่ รงมือจับด ้านข ้างของเพดานรถ เธอกรีดร ้องอย่างเดือดดาล
“ไอ ้ชวั ปล่อยนะ ฉั นจะแจ ้งความให ้ตํารวจมาจับพวกแก!”
“อย่าให ้ดินหลุด”
ี งทีดังขึนทําให ้เธอรู ้สก
เสย ึ ไม่อยากจะเชอว่
ื าคนตรงหน ้าคือพีเป๊ กของ
ตน หากเป็ นเมือสบ ิ ปี กอ
่ น ประกาศศก ึ จะไม่กล ้าแตะต ้องเธออย่างแข็งกร ้าว
แบบนี แต่ผู ้ชายคนนีต่างออกไป
เขาไม่ใชเ่ ด็กหนุ่มขีเล่น เขาไม่มค
ี วามลังเล และคุยด ้วยไม่งา่ ย เธอเริม
ึ ว่าเขาเป็ นคนแปลกหน ้าเข ้าไปทุกที
รู ้สก
“จัด 5% เด็กซโ์ ทรส-นอร์มอลซาไลน์” คําสงของประกาศศ
ั ึ ดังขึนและ
ก
มันได ้รับการปฏิบต ิ ามอย่างทันท่วงที นํ าเกลือทีผสมกับนํ าตาลเด็กซโ์ ทรส
ั ต
ึ กใชกั้ บคนทีอยูใ่ นสภาวะขาดนํ าและนํ าตาลในเลือดตําถูกเติม
เข ้มข ้น 5% ซงมั
เข ้าไปในถุงนํ าเกลือ
“ไม่เอา... ไม่... อย่ามายุง่ กับฉั น”
มีอะไรบางอย่างมาแปะปิ ดปากเธอไว ้ ึ เต็มอิม
ไม่นานนักความรู ้สก
ซาบซา่ นก็แผ่เข ้ามาในร่างของหญิงสาว ลลนาพยายามต่อต ้านมัน บอกตัวเอง
ว่าอย่าเออออไปตามสงที ิ เขาจัดหามาให ้ด ้วยการยัดเยียด
แต่มน ึ ทีดีมากจริงๆ
ั ก็ให ้ความรู ้สก ั
เกือบสามชวโมงของการปั น
้
จักรยานเป็ นเสนทางนรกอย่ างแท ้จริง เธอไม่มแ ี ม ้แต่เวลาจะแตะขวดนํ าดืม นํ า
เกลือทีถูกสง่ เข ้ามาตามสายให ้ความรู ้สก ึ ซา่ นิดๆ ชาหน่อยๆ และทันทีทมั ี นแผ่
่ ก
เข ้าสูท ุ อณูของเซลล์ผวิ หนังและวิงพล่านไปตามกระแสเลือด เธอพลันรู ้สก ึ
เหมือนตัวเองจะลอยได ้ ความอิมเอมนีใกล ้เคียงกับความรู ้สก ึ อยากจะร ้องไห ้
แต่หญิงสาวกลับร ้องไม่ออก เธอรู ้สก ึ ชอ็ กเกินกว่าจะลุกขึนมาฟูมฟาย
เขาทําแบบนีกับเธอได ้ยังไง?
 ิ นาทีผา่ นไปอย่างเงียบสงบ ลลนาลืมตาขึนมาอีกครังด ้วยคําพูดที
สบ
ว่า “เกลือแร่เป็ นแค่นําและแร่ธาตุสําคัญทีชว่ ยพยุงให ้ร่างกายเธอมีแรง ไม่เป็ น
ลม แต่ในระยะยาวถ ้าอยากจะฟื นกําลังขึนมาเหมือนเดิมเธอต ้องกินข ้าว” เขา
รับรู ้ถึงอาการไข ้ทีเริมแผ่ลามขึนมาบนผิวหนังของเธอ ใบหน ้าเธอแดงอย่างยิง
และแน่นอนถ ้าอดอาหารคืนนีเธออาจชอ ็ ก “ถ ้าเธอยอมลุกขึนมากินข ้าวดีๆ ฉั น
จะแก ้มัดให ้”
ี ดายทีลลนาทําลายความเอือเฟื อของเขาด ้วยเสย
น่าเสย ี งหัวเราะผ่าน
สก๊อตชเ์ ทปทีปิ ดปากแน่น
ึ ตวัดสายตาไปมองอาเหนิง
ประกาศศก
ฝ่ ายนันถอนหายใจแล ้วเอือมมือไปดึงแผ่นสก๊อตชเ์ ทปออกจากปาก
ลลนา
“ไปตายซะไอ ้เวร!”
ประกาศศก ึ หายใจลึกและหลับตาลง ไม่นานเขาก็ลม ื ตาขึนอีกครังและ
ปิ ดกันทุกอย่างออกจากสมองจนเหลือแต่สงที ิ ตัวเองควรทําเท่านัน เขาออก
ั บคนรอบตัว “คล ้าว เตรียมสําลี นํ า กระบอกอาหารกับไซริงค์ฟีด” แล ้ว
คําสงกั
หันไปอีกทาง “เอ็มม่า เอาอาหารเหลวของเราออกมาอุน ่ ” สุดท ้ายก็หน
ั มามอง
อาเหนิง “ล็อกเธอไว ้ แล ้วให ้อาหารทางสายยาง”
ถ ้าเมือครูล
่ ลนาคิดว่ารับไม่ได ้ แต่คราวนีมันยิงกว่า!
ตามปกติแล ้วมนุษย์เราสามารถกินอาหารได ้เองทางปาก แต่ในบาง
รายทีกินเองไม่ได ้ อาจจะด ้วยความเจ็บป่ วยใดๆ ก็ตาม แพทย์จะพิจารณาให ้
อาหารทางสายท่อลําเลียงอาหารแทน โดยจะให ้ผ่านโพรงจมูกข ้างใดข ้าง
่ อ
หนึงเข ้าสูช ่ งคอและตรงลงสูก่ ระเพาะอาหาร
การให ้อาหารทางสายยางถึงจะสะดวกแต่กส ็ ร ้างความทรมานให ้ผู ้รับ
อย่างยิงยวด ไม่ต ้องพูดถึงเรืองทีเธอจะดินหนี บล็อกเกอร์ทงสามที
ั รายล ้อม
ล ้วนแล ้วแต่แข็งแกร่งกว่าเธอทังสน ิ พวกเขาเคลือนตัวเข ้ามาหาและทําตามคํา
ั
สงโค ้ชอย่างแข็งขัน ไม่หยุดแม ้ว่าเธอจะด่าพ่อล่อแม่ด ้วยคําหยาบคายทังหมด
ทีเธอรู ้จัก
จังหวะหนึง เอ็มม่าก็ตรงเข ้าปรับเตียงแล ้วล็อกปลายคางของเธอไว ้
จากนันก็ดนั ขึนจนเธอต ้องแหงนหน ้า สายตาเศร ้าสลดและเห็นอกเห็นใจแวบ
 ี งเอ็มม่ากระซบ
ผ่านดวงตาของเอ็มม่าวูบหนึง เธอได ้ยินเสย ิ ข ้างหูเบาๆ ว่า
“ไม่ฉลาดเลยทีคุณทําแบบนี” ลลนาขึงตาจ ้องกลับ แต่อก ี ฝ่ ายเพียง
ิ ต่อเบาๆ ว่า “อย่าลองดีกบ
กระซบ ั โค ้ช คุณไม่รู ้หรอกว่าเขาทําอะไรได ้บ ้าง”
้ าพีคล ้าว ฝ่ ายนันยืน
ลลนาเกือบจะหลุดปากเถียงออกมา แต่เธอชากว่
มือเข ้ามาทันทีทเธอแหงนหน
ี ้า ้ า
เขาจัดการสอดสายยางอ่อนนุ่มทีมีเสนผ่
้
ศูนย์กลางเล็กมากๆ เข ้ามาในโพรงจมูกด ้านซายของเธอ
ลลนาตะลึงงัน รู ้สกึ เจ็บและตกใจจนอยากจะสํารอก เธอรับรู ้ถึงสงิ
แปลกปลอมทีเคลือนผ่านโพรงจมูกอย่างชาํ นาญแล ้วค่อยๆ คืบคลานลงสูล ่ ํา
คอ รู ้ดีวา่ จากความยาวเกือบ 50 นิวของสายยางเสนนี ้ สว่ นปลายของมันจะสง่
ตรงไปยังกระเพาะอาหารของเธออย่างพอดิบพอดี ิ ได ้รับรู ้นีทําให ้เธอ
สงที
สะอิดสะเอียนขึนมาในทันใด ความเจ็บปวดทีได ้รับมันน ้อยมากถ ้าเทียบกับ
ความจริงทีว่า ‘เขากําลังให ้อาหารเธอเหมือนขุนเป็ ดฟั วกราสเ์ พือฆ่าเอาตับ’
หญิงสาวดินรนทังๆ ทีร่างของตนไร ้เรียวแรง เธอสําลักนํ าลายออกมา
ในจังหวะทีสายยางพยายามเคลือนผ่านลําคอ เธอมองสบตาเขาอย่างไม่
อยากจะเชอื เขามองตอบนิงๆ โดยไม่ออกคําสงอะไรทัั งนัน เธอรู ้ดีวา่ เขาทํา
แน่ เขาเอาจริงและถ ้าหากเธอยังโง่ไม่ยอมกินข ้าวด ้วยปาก มือนีและทุกๆ มือ
ถัดไปเธออาจต ้องกินผ่านโพรงจมูก
ั นํ าตาไหลพรากลงมาอย่างเหลืออด ทังโกรธแค ้น
หญิงสาวสะอืนฮก
ึ อ่อนแอเหมือนมดตัวหนึง
และรู ้สก
ในทีสุดเธอก็ยอมพยักหน ้าให ้เขา
ึ กะพริบตาตอบ
ประกาศศก แล ้วยกมือบอกให ้คนรอบตัวหยุดการกระ
ทําทังหมด
ี งดังกว่าใคร แล ้วค่อยๆ ดึงสายยางขนาดเล็ก
พีคล ้าวถอนหายใจเสย
ออกจากโพรงจมูกเธออย่างระมัดระวัง จากนันก็เก็บข ้าวของ
ั ้าวผัดมาจานหนึง”
“ไปสงข
“ค่ะโค ้ช” เอ็มม่ารับคําแล ้วเดินลงจากรถตู ้ไปพร ้อมกับอีกสองคน
ึ กับลลนาทีกําลังร ้องไห ้ราวกับหัวใจสลาย หญิงสาว
เหลือไว ้เพียงประกาศศก
พยายามต่อสูกั้ บอาการชอ็ ก ต่อสูกั้ บความรู ้สก
ึ เหมือนร่างทังร่างกําลังจะระเบิด
ออกมาด ้วยความโกรธแค ้น ปอดของเธอกําลังบีบรัดอย่างรุนแรงจนเกือบ
หายใจไม่ออก
้
เธอสูเขาไม่
ได ้ จะขัดขืนก็ไม่ได ้
เสย ี งสะอืนหลุดออกจากปากของเธอเหมือนถูกใครสก
ั คนอัดหมัดเข ้า
่ น ้าท ้อง กําแพงแห่งความอดทนของหญิงสาวพังครืนลงมา เธอร ้องไห ้จน
ใสห
กระทังสํารอกนํ าออกมาจากปากจํานวนมาก
ทังหมดทังมวล... เขาเพียงแค่นังมองนิงๆ เท่านัน
ไม่นานข ้าวผัดจานหนึงก็ถกู สง่ ขึนมาบนรถ เขาจัดการปลดผ ้าทีมัดเธอ
ออกแต่กย
็ งั ไม่ยอมปลดสายนํ าเกลือ
“กินข ้าวให ้หมด” เขาสงั “อีกสบ ิ นาทีฉันจะขึนมาตรวจ ถ ้าเห็นว่ามีข ้าว
เหลือแม ้แต่เม็ดเดียว จะไม่มค
ี ําว่าใจอ่อน”
ลลนานํ าตาไหลพราก เอือมมือสนๆ ั ไปแตะชอน
้ สาบานในใจว่าสก
ั วัน
ึ ต ้องชดใชที
ประกาศศก ้ ทํากับเธอแบบนี!
47.ไม่เคยคบกันเหรอเนีย?

หลังจากกินข ้าวเสร็จเธอก็นอนพักยาวบนรถตู ้
ลืมวันลืมคืน ลืมไปแล ้วว่าตัวเองกําลังทําอะไรอยูท
่ ไหน
ี ไม่มใี ครเข ้า
มาปลุกเธอ มีเพียงเสย ี งขยับเล็กๆ น ้อยๆ ในบางครังทีมีคนเข ้ามาเชด
็ ตัว วัดไข ้
และเปลียนถุงนํ าเกลือให ้ หลังจากความสุขสงบอันยาวนานลลนาก็ตนขึ ื นมา
อีกครังในตอนทีขบวนรถเคลือนมาจอดนิงหน ้าโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึง
แสงไฟด ้านในตัวรถสอ ่ งสว่าง เธอลืมตาตืนขึนมาและรับรู ้อย่างงัวเงีย
ว่าตอนนีตนถึงทีพักของคืนนีแล ้ว ไม่รู ้ว่าชว่ งบ่ายคนอืนขีจักรยานหรือว่า
โดยสารรถตู ้คันอืน เพราะเธอไม่เห็นใครนังมาบนรถคันเดียวกับเธอสก ั คน หลัง
จากไฟบนรถสว่างได ้ราวห ้านาทีประตูกเ็ ปิ ดออก พีคล ้าวก ้าวขึนมาและจัดการ
ถอดสายนํ าเกลือของเธอออกอย่างเบามือ
ึ อย่างไรบ ้าง?” เขาถาม
“รู ้สก
ลลนาพยักหน ้าตอบอย่างมึนตึง ยังคงโกรธไม่หายทีเขาอยูใ่ นกลุม
่ ผู ้มี
สว่ นร่วมในการทําร ้ายร่างกายตน
เขาเหมือนจะรู ้ตัว “คุณนอนนานมาก ถ ้าลงไปเดินเลยอาจจะหน ้ามืด
เดียวผมจะหารถเข็นให ้”
“ไม่ต ้องลําบากขนาดนันหรอกค่ะ... คุณหมอ”
เขาอมยิมนิดๆ แต่ไม่ได ้ตอบอะไร
“จากทังหมดทีทํา ฉั นว่าคุณเป็ นหมอแน่นอน ถ ้าให ้เดา... คุณน่าจะเป็ น
หมอคนหนึงของค่ายศษ ิ ย์ทรงชย ั ” ลลนาเปรยออกมา การทีคลืนสมองกลับมา
เรียงตัวในแบบทีมันควรจะเป็ นทําให ้เธอวิเคราะห์เหตุการณ์ตา่ งๆ ได ้แม่นยํา
ิ พวกคุณทําอยูม
ขึน “ไม่ทราบว่าคุณหมอรู ้หรือเปล่า ว่าสงที ่ นั ผิดกฎหมายและ
ละเมิดสท ิ ธิมนุษยชน ฉั นสามารถยัดพวกคุณเข ้าคุกได ้ทังแก๊งเลยล่ะ”
ี
“ครับ ขอบคุณทีชแนะ” หมอคล ้าวยิมตอบและประคองเธอเดินลงจาก
รถ
 ลลนาพาร่างอันอ่อนล ้าเดินกะโผลกกะเผลกลงจากท ้ายรถตู ้ เธอ
ึ อยากจะอาบนํ าเต็ม
ปฏิเสธทีจะนังรถเข็นแต่ขอกุญแจห ้องพักแทนเพราะรู ้สก
แก่
หลังจากลากสงั ขารอย่างทรมานไปถึงห ้องพักชนที ั สองเธอก็พบว่า
ภายในนันเปิ ดแอร์เย็นฉํ ารอต ้อนรับไว ้อยูแ
่ ล ้ว ตรงพืนข ้างเตียงยังมีกระเป๋ า
ื ้าของเธอและ ‘เขา’ วางเรียงกันอย่างเป็ นระเบียบ
เสอผ
จริงส.ิ .. เธอไม่เห็นไอ ้บ ้าจอมเผด็จการมาสก
ั พักหนึงแล ้ว แต่ใครจะสน
เล่า ถึงเขาจะไปนอนให ้สบ ิ ล ้อทับไสแตกเธอก็
้ ไม่สนใจจะไปงานศพเขาด ้วย
ซาํ เขาทําร ้ายร่างกายเธอยังกับเธอไปฆ่าแม่เขา เรืองนีเธอจดบัญชห ี นังหมา
เอาไว ้แล ้วและจะไม่ลม ื เด็ดขาด
หญิงสาวพาตัวเองเดินเข ้าห ้องนํ า และทันทีทเห็ ี นตัวเองในกระจกเธอ
ก็แทบจะกรีดร ้องออกมาด ้วยความหวาดกลัว ดูเงานันส!ิ ผู ้หญิงทีมองตอบ
กลับมาทังเนือทังตัวมีสเี ดียวคือสฝ
ี น ุ่ เธอไม่รู ้ว่า
้
คราบโคลนทีเกาะติดตามเสนผมนั นจะสระออกหรือเปล่า หรือควรจะโกนหัวไป
เลยดี
ลลนาถอดแว่นตาวางไว ้หน ้ากระจก แล ้วหันไปเปิ ดนํ าร ้อนทิงไว ้ในอ่าง
พอหาทางระบายความโกรธออกมาไม่ได ้ ความคิดอยากจะแก ้แค ้นก็
รุนแรงขึนเรือยๆ ในทีสุดธรรมะก็พา่ ยแพ ้อธรรม หญิงสาวล ้างมือจนสะอาด
แล ้วก ้าวออกไปนอกห ้องนํ าตรงไปยังข ้างเตียง เธอจรดปลายนิวเบาแสนเบา
ลงไปรูดซป ิ เปิ ดกระเป๋ าเป้ ของประกาศศก
ึ หลังจากควานหาอยูส ั พักเธอก็เจอ
่ ก
กล่องสายชาร์จพวกอุปกรณ์อเิ ล็กทรอนิกสต ์ า่ งๆ ของเขา
หญิงสาวดึงมันออกมานับได ้ทังหมดหกเสน้ เธอจัดการพันพวกมันเข ้า
ด ้วยกันและเดินเข ้าห ้องนํ าอีกรอบ ั โครก
คราวนีเธอเปิ ดฝาถังเก็บนํ าของชก
แล ้วค่อยๆ หย่อนมันลงไปซอ ่ นในนันอย่างเงียบเชย
ี บ
พอจัดการทุกอย่างเรียบร ้อยแล ้วลลนาก็จัดการเปิ ดฝั กบัวล ้างตัว เธอ
่ ามรอบกว่าสโี คลนทีฉาบผิวจะยอมหลุดออกไป หลังจากมันใจว่า
ต ้องอาบอยูส
เนือตัวสะอาดดีแล ้วเธอจึงก ้าวลงไปแชใ่ นอ่างนํ าร ้อนพร ้อมกับรอยยิม
แน่ละ่ ... ตอนนีฝ่ าเท ้าเธอระบมและเป็ นแผลพุพองไปหมดในยามทีลง
่ ํ าเธอจึงรู ้สก
แชน ึ แสบร ้อนขึนมาทันที แต่เธอไม่สนใจอะไรทังนัน เพราะเวลานี
เธอมีความสุขเหลือเกินเมือนึกถึงใบหน ้าของเขาในยามที ‘ชาร์จแบตไม่ได ้’
ทังมือถือ สมาร์ทวอทช ์ ไอแพด หรือแม ้แต่หฟ
ู ั งของเขาจะค่อยๆ หมด
กําลังลงเรือยๆ... เรือยๆ
พีเป๊ กจะต ้องดินทุรนทุรายมองบรรดาสหายรักของตัวเองหมดลม
หายใจไปทีละชน ิ และดับไปต่อหน ้าต่อตาโดยทีเขาไม่สามารถยืนมือเข ้าชว่ ย
ิ
เหลือ เขาจะสนหวั ง ว ้าเหว่ ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก แม ้แต่บ ้อง Made in
Japan เขาก็จะไม่ได ้เห็นมันสนอีั กแล ้ว
ิ สนมื
เชญ ั อไปเถอะ!
แค่คด ึ ว่าการแก ้แค ้นหนนีคุ ้มค่า
ิ เธอก็รู ้สก
“ปั งๆ” ี งเคาะประตูดงั ขึนและตามมาด ้วยเสย
เสย ี งบิดลูกบิดอีกสอง
สามที ลลนาหลับตาลงแสร ้งทําเป็ นไม่ได ้ยิน
ี งไขกุญแจ ตามมาด ้วยฝี เท ้าหนักๆ
ไม่นานนักเธอก็ได ้ยินเสย
หญิงสาวแอบเบ ้ปาก
ิ
พอเข ้ามาได ้สงแรกที
ประกาศศก ึ ทําก็คอ ื พยายามเปิ ดประตูห ้องนํ า
ี งไขกุญแจอีกครัง
หลังจากเคาะสองสามทีแล ้วเธอไม่เปิ ดก็มเี สย
หัวคิวของลลนาขมวดเข ้าหากัน เธอดันร่างของตนจมลึกลงไปใต ้นํ า
จนมิดคอ
เขาก ้าวเข ้ามาด ้านในสองก ้าวและกวาดตามองอ่างเป็ นอันดับแรก หลัง
จากสบตากันแวบหนึง เขาก็ละสายตาจากใบหน ้าเธอไปมองแว่นกรอบชมพู
ตรงเคาน์เตอร์ล ้างหน ้า ก่อนจะก ้าวออกไปข ้างนอก
้
ลลนาแอบผ่อนลมหายใจทีกักไว ้ของตนออกมาชาๆ ระหว่างทังคูย
่ งั
ั ประโยคเดียว
ไม่มใี ครชวนใครพูดสก
มีเสยี งกุกกักข ้างนอกเหมือนเขาพยายามหาทีชาร์จแบตเตอรีใน
กระเป๋ าเป้ มาถึงตรงนีมุมปากของหญิงสาวก็ยกโค ้งขึนเล็กน ้อยอย่างห ้ามไม่
อยู่ เธอฟั งเสย ี งค ้นเสย
ี งโยนของและเสย
ี งยําเท ้าไปมาด ้วยหัวใจทีเบิกบาน
ิ
สงแรกที พีเป๊ กจะทําหลังจากเข ้าห ้องพักก็คอ
ื ชาร์จแบตเตอรี แทบทุก
ี บได ้เขาจะยึดเป็ นของตัวเองก่อน
รูในห ้องทีเสย พอเขากินไฟอิมแล ้วถึงได ้
 ้ ้
ยอม ‘ปล่อยมือ’ ออกจากรูเหล่านันและอนุญาตให ้เธอใชได
ิ า่ ...
ตอนนีคงหงุดหงิดล่ะสท
เขาผลักประตูห ้องนํ าเปิ ดและชะโงกหน ้าเข ้ามาถามเธอประโยคหนึง
“เห็นกล่องสายชาร์จของฉั นไหม?”
เธอชนะแล ้ว... เขาเป็ นฝ่ ายชวนคุยก่อนนับว่าแพ ้!
หญิงสาวไม่ตอบ ทําเพียงเอือมมือไปหยิบโทรศพ ั ท์ของตัวเองตรง
แท่นวางสบูม ี น ้าของเธอ
่ าเลือนหน ้าจออ่านข่าว รอยยิมทียังค ้างนิดๆ อยูใ่ นสห
ั พักเขาก็เดินออกไปด ้านนอกอีกหน
ทําให ้เขาหรีตา สก
ลลนาเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่วน
ิ าทีถด
ั ไปเธอก็ต ้องหรีตาบ ้าง
ึ เปิ ดประตูห ้องนํ าอีกครัง คราวนีเขายืนเกาะขอบประตูแล ้ว
ประกาศศก
ถอดรองเท ้าออกทีละข ้าง ตามด ้วยถุงเท ้า เสอ ื กางเกง จนกระทังปราการด่าน
็ ตัวมาพันรอบเอว และ
สุดท ้าย พอล่อนจ ้อนดีแล ้วเขาก็เอือมมือไปคว ้าผ ้าเชด
คว ้าอุปกรณ์โกนหนวดก่อนจะก ้าวเข ้ามาในห ้องนํ า
การมาถึงของเขาทําให ้ห ้องนํ าทีเมือครูย
่ งั กว ้างอยูเ่ ล็กลงไปถนัดตา
ี น ้านิงสนิท
ลลนาเม ้มปากแน่น ตีสห
ต่างคนต่างทําธุระของตัวเองไป เธอแชน ่ ํ า สว่ นเขาโกนหนวดเขามอง
เธอเป็ นระยะๆ ผ่านกระจกใสหน ้าเคาน์เตอร์ จูๆ่ ก็พด ู ขึนมาว่า “ถ ้าไปถึงชุมพร
ฉั นจะให ้เธอแวะไปโรงพยาบาลก่อนจะข ้ามไปเกาะเต่า”
เธอนิงฟั ง...
ิ เอาไว ้ให ้เธอแล ้ว นักมวยอย่างเราไม่สวมแว่น มัน
“ฉั นนัดหมอทําเลสก
เกะกะ”
ิ มาตังหกปี แล ้ว”
“หนูทําเลสก
คําตอบของเธอทําให ้เขาชะงัก ทีโกนหนวดยังยกค ้างอยูใ่ นมือ
ั เสย
“หนูเห็นทุกอย่างชด ี ยิงกว่าชด
ั ” เธอต่อให ้
ประกาศศก ึ เงียบไปชวอึ
ั ดใจ “อ ้อ” แววตาของเขาค่อยๆ เป็ นประกาย
สุดท ้ายก็หวั เราะออกมา “ได ้มองชดั แล ้วรู ้สก
ึ บันเทิงสายตาขึนไหม?”
 ่ องทีหาดูยากสก
“ทําไมต ้องบันเทิง” ลลนายักไหล่ “บางอันก็ไม่ใชข ั
หน่อย”
“ดี” เขาตอบกลับเสย ี งเรียบ “ดี... ดีมาก” จากนันประกาศศก
ึ ก็เดิน
เข ้าไปอาบนํ าในสว่ นของฝั กบัวยืนอาบ
ความเงียบเริมเข ้ามาครอบคลุมจนบรรยากาศรอบด ้านอึดอัดน่าดู
เพราะฝั กบัวกับอ่างอาบนํ าอยูใ่ กล ้กัน ึ เหมือนกับว่าความ
เธอจึงรู ้สก
ร ้อนทีแผ่ออกจากร่างเขาค่อยๆ ละลายกลายเป็ นเนือเดียวกับนํ าทีเธอกําลังแช ่
อยู่ เธอไม่รู ้ว่าไอ ้ควันทีลอยกรุน
่ อยูน
่ มาจากนํ
ี าร ้อนในอ่างหรือตัวเขากันแน่ มี
กลินของสายฝนผสมกับกลินของหญ ้าสดอบอวลเต็มห ้องนํ าไปหมด ลลนา
ึ เหมือนจะเป็ นลมอีกหน อาจเพราะแชน
รู ้สก ่ ํ านานเกินไปแต่เธอจะลุกขึนตอนนี
ไม่ได ้
พอเธอเริมขยับตัว เขาก็พด
ู ขึนมา “หกปี ทแล
ี ้วคิดยังไงถึงไปทําเล
ิ ?”
สก
เขาถามยําในเรืองเดิม จากทีมันไม่ใชห ่ วั ข ้อทีสําคัญแต่พอยําอีกครัง
เธอก็เริมคิดว่าสําคัญขึนมาแล ้ว “ก็แค่อยากสวย”
“อยากสวยแล ้วทําไมถึงปล่อยตัวจนอ ้วน?”
ี งกวน “แต่พอแกล ้งไปนานๆ มันก็กลับ
“หนูแค่แกล ้งอ ้วน” เธอตอบเสย
ไปเป็ นเหมือนเดิมไม่ได ้อีก”
อย่ายัวยุ... จิตใต ้สํานึกเตือนเธอ วันนีเธอไม่มแ
ี รงเหลือพอจะรับมือกับ
เขา
ึ ก็หยุดอาบนํ า
พอได ้ยินคําตอบประกาศศก ็ ตัวและก ้าว
ชายหนุ่มเชด
ออกมาจากใต ้ฝั กบัว เขามองเธอแวบหนึงก่อนจะโฉบมือเข ้ามาเปิ ดฝาถังเก็บ
ั โครก
นํ าของชก
ลลนาย่นหัวคิวน ้อยๆ จนไม่เป็ นทีสงั เกต... เขารู ้ได ้ยังไง?
“ทําอย่างนีไม่น่ารักเลย” เขาล ้วงมือเข ้าไปหยิบบรรดาสายชาร์จ
ทังหมดขึนมาสะบัด
เธอกัดฟั นแน่น “คนอย่างพีต ้องการความน่ารักตังแต่เมือไหร่เหรอ?”
 ประกาศศก ึ เงียบไปพักหนึง วันนีเขาไม่ชา่ งคุยแต่เธอรับรู ้ได ้ว่าเขา
แอบชาํ เลืองมองมาเป็ นระยะๆ เหมือนพยายามจะประเมินอะไรสก ั อย่าง ใน
ทีสุดเขาก็นังลงตรงขอบอ่าง เอือมมือไปเสย ี บปลักแล ้วลากไดร์เป่ าผมมาเป่ า
ไล่นําออกจากสายชาร์จ “อยากฟั งเรืองเล่าสกั เรืองไหม?”
เธอถอนหายใจ ั ท์แล ้วเคลือนตัวนอนหลับตาแชน
วางโทรศพ ่ ํ านิง
่ ?”
“เชน
เขากระแอมเบาๆ “หกปี กอ่ นฉั นไม่ได ้คบกับเอมอร พอกลับจาก
อเมริกาแล ้วฉั นก็มาชว่ ยงานทีค่าย บ ้านของเอมอรทําธุรกิจเกียวกับอุปกรณ์
กีฬา เราเลยเป็ นคูค ่ ้ากัน” ระหว่างทีเล่าเขาก็มองหน ้าเธอไปด ้วย เขาเห็นสหี น ้า
เธอเปลียนเป็ นหงุดหงิดขึนมาเล็กน ้อย นันนับว่าดี เพราะมันหมายถึงเธอยังมี
ึ เกียวข ้องเล็กๆ ในหัวข ้อทีเขาพยายามจะอธิบาย
ความรู ้สก
“เรืองสว่ นตัวของพีกับพีแอม เกียวอะไรกับหนู”
“แค่อยากให ้รู ้ว่าทุกคนเคยเป็ นผู ้ร ้ายในเรืองเล่าของคนอืนเสมอ ฉั นว่า
เรืองนีเธอน่าจะเข ้าใจดีกว่าใคร”
่ ค่เรืองเล่าหรือเปล่า?” เธอเบือนหน ้ามองไปอีกด ้าน “มีคนเคย
“ไม่ใชแ
เห็นพวกพีไปดูหนังด ้วยกัน”
่ งฉั นเหมือนกันเหรอ
คําพูดประโยคนีทําให ้เขาคาดไม่ถงึ “เธอแอบสอ
เนีย?”
ลลนากัดริมฝี ปากตัวเองไม่ทน ้
ั มันชาไปที
จะปฏิเสธ “ไม่ได ้อยากจะรู ้
แต่หนูอยูใ่ นเฟสของกลุม ิ ย์เก่า”
่ ศษ
ั ท์ในห ้องก็ดงั ขึน ดึงความคิดของทังคูก
จูๆ่ โทรศพ ่ ลับเข ้าสูโ่ หมดปกติ
ประกาศศกึ ปิ ดไดร์เป่ าผมแล ้วเดินออกไปนอกห ้องนํ าเพือรับสาย จาก
นันเขาก็ตะโกนถามเข ้ามาว่า “ฉั นมีธรุ ะต ้องไปคุยกับอาเหนิง อยากได ้ของกิน
อะไรไหม?”
“ไม่คะ่ ”
ี งเปิ ดปิ ดประตูดงั ขึนอีกครัง
เสย ทังห ้องตกอยูใ่ นความเงียบงันจน
ทําให ้เธอได ้ยินเสยี งหัวใจตัวเองเต ้นดังกว่าเดิม
พีเป๊ กไม่เคยคบกับพีแอมหรอกหรือ?
48.ฉั นจะลากเธอออกมาจากเปลือกสาวอ ้วน แล ้วเขย่าจนกว่าเธอจะตืน!

หลายวันต่อจากนันชวี ต
ิ ของลลนาก็มท
ี งวิ
ั งสลับปั นจักรยาน
ชวี ติ ของเธอตังแต่ตนนอนจนกระทั
ื งหลับจะเป็ นรูปแบบตายตัวที
ประกาศศก ึ วางแผนเอาไว ้อยูแ่ ล ้ว ทุกคนในทีมจะตืนตังแต่ตห ี ้าเพือไปจ๊อกกิง
้
เบาๆ แล ้วกลับมากินอาหารเชาในกล่ ี มทีมีชอของตั
องข ้าวสหลุ ื วเองแปะอยู่
ลลนาเริมให ้ความสําคัญกับรสชาติของอาหารน ้อยลงกว่าเดิมบางครัง
ี จนไม่มเี วลาจะจําว่ามือทีแล ้วเพิงกินอะไรไป เธอปล่อยให ้ทุกอย่างที
ก็ยงุ่ เสย
เข ้าปากเป็ นหน ้าทีของประกาศศก ึ ึ
ซงเขาเองก็ ไม่ได ้ทําให ้ผิดหวังเพราะเมนู
อาหารทีอยูใ่ นกล่องข ้าวไม่เคยซากั ํ นสกั วัน และทีสําคัญ... มันไม่ซากั
ํ บเพือนๆ
ในทีมอีกด ้วย
พ่อครัวของพีเป๊ กจะต ้องรู ้จักชนิดของอาหารมากมายขนาดไหน ถึง
รังสรรค์มน
ั ออกมาได ้หลากหลายแบบนี
ขบวนเดินทางของเธอเคลือนทีด ้วย ‘เท ้า’
้ นมาและเก็บข ้าวของลงกระเป๋ าเพือเตรียม
ทุกวันลลนาจะต ้องตืนเชาขึ
็ เอาท์
พร ้อมเชก ข ้าวของทุกอย่างจะถูกลุงเภาและพรรคพวกขนขึนท ้ายรถ
กระบะ สว่ นเธอและบล็อกเกอร์ทงสามจะย
ั ้ายทีพักด ้วยการวิงเท ้าจากจุดหนึง
ไปยังอีกจุด
ั ดาห์ทสอง
ในสป ี ร่างกายเธอเริมชน ิ มากขึน ึ ปวดระบม
ความรู ้สก
เหนือยหอบหายใจไม่ทน ั ยังมีอยูบ
่ ้างแต่น ้อยลงไปมาก ลลนาพบว่าตัวเอง
สามารถวิงได ้ระยะไกลกว่าเดิมโดยไม่ต ้องหยุดพัก
ในสปั ดาห์ทสาม
ี ความเคยชน ิ ทําให ้เธอวิงติดต่อกันได ้ 5 กิโลโดยไม่
ต ้องสลับมาเดิน บางครังยังกล ้าเร่งสปี ดใน 2 กิโลสุดท ้ายก่อนจะถึงทีหมายอีก
ด ้วย บางคราวพอไปถึงโรงแรมทีพักก็ยงั คิดอยากจะวิงต่อเพราะรู ้สก ึ ว่าพลังที
อยูใ่ นตัวกําลังไหลเวียนอย่างบ ้าคลัง
------------------------------
่ ลายสป
พอเข ้าสูป ั ดาห์ทส
ี ี ทังคณะก็มาถึงจังหวัดชุมพร
 ประกาศศก ึ ปล่อยให ้เป็ น Free Day หนึงวันทําให ้ทังทีมถึงกับกระโดด
โลดเต ้น เนืองจากลลนามีปัญหากับไซสก ์ างเกงทีไม่พอดีตวั และรองเท ้าวิง
เธอและเขาจึงขับรถไปยังศูนย์การค ้าทีใกล ้ทีสุด ระหว่างทีเดินหาของเธอก็บน ่
ออกมา “ดูเหมือนทีนีของจะไม่เยอะเท่าไหร่ ไม่รู ้ว่าจะมีไซสห ์ นูหรือเปล่า ยิง
หายากอยูด ่ ้วย”
ประกาศศก ึ ทีเดินอยูข
่ ้างๆ หันมามอง บังคับให ้เธอต ้องเงยหน ้าขึน
ี มิได ้ “มองอะไรคะ?”
สบตาเขาอย่างเสย
“ฉั นว่า 4XL น่าจะได ้อยู”่
“ไม่ได ้หรอกค่ะ หนูใส่ Plus Size มาตลอด” เธอตอบเบาๆ แล ้วดึง
สายตาออกจากใบหน ้าเขา ระยะหลังเธอแอบคิดไปว่าการสบตากับงูจงอางใน
ระยะประชด ิ ยังดีเสย
ี กว่าสบตาพีเป๊ ก เวลาเขามองเธอเขาจะจ ้องนิงๆ อยูอ
่ ย่าง
นัน งูจงอางยังมีสา่ ยหัวแต่พเป๊ ี กไม่ไหวติงเลยด ้วยซาํ ต่อให ้พูดจบประโยค
แล ้วก็ยงั จ ้องไปเรือยๆ เหมือนกําลังนับรอยกระทีแก ้มของเธอ เธอเบือนหน ้า
ไปมองทางอืน พยายามรักษาสห ี น ้าให ้นิงเข ้าไว ้
“ไปร ้านนันไหม?” พูดจบเขาก็ก ้าวนํ าไปเลย
ดี... เขาไปแล ้วเธอค่อยหายใจคล่องขึนหน่อย ลลนาก ้าวตามแผ่นหลัง
ของคนตรงหน ้าแบบไม่รบ ี ไม่ร ้อน เพราะรู ้ดีวา่ ต่อให ้รีบยังไงเธอก็ก ้าวไม่ทนั
เขาหรอก ชว่ งขาพีเป๊ กกว ้าง เขาถนัดทีจะเดินดุม ่ ๆ พุง่ สูเ่ ป้ าหมาย ใครคิดจะ
เดินตามให ้ทันก็ต ้องวิงเท่านัน แล ้วมันเรืองอะไรทีเธอจะต ้องทําแบบนันด ้วย
ล่ะ?
หลังจากเดินเข ้ามาในร ้านขายอุปกรณ์กฬ
ี าขนาดใหญ่แห่งนี เธอก็หา
พีเป๊ กเจอทีโซนอุปกรณ์กฬ ี า เขากําลังทดลองใชเช ้ อื กกระโดดสายหนังเสน้
หนึงอยู่ หญิงสาวมองเขารวบปลายเชอ ื กไว ้ทีมือทังสองข ้างและทดลอง
กระโดดด ้วยการเขย่งปลายเท ้าเพียงเล็กน ้อย จังหวะลงพืนของเขาแผ่วเบาแต่
ึ เหมือนแมลงปอโฉบลงไปแตะผิวนํ า ทําให ้การกระโดด
สมําเสมอ ให ้ความรู ้สก
เชอื กดูงา่ ยไปถนัดตา
พอเขาเห็นเธอก็พยักหน ้าเรียก “ลองกระโดดด ้วยกันไหม?”
“ไม่คะ่ ”
 “เร็วๆ” ประกาศศก ึ ยําและปรับสายเชอ
ื กให ้ยาวกว่าเดิม จากนันก็เริม
สะบัดข ้อมือ เสย ี งเชอ
ื กกระแทกพืนดังขวับ ขวับ ขวับ ฟั งเหมือนเสยี งหวดไม ้
เรียว “ก ้าวเข ้ามา!”
้
“พีก็ชาหน่ อยส”ิ ลลนาอิดออด หลังจากเล็งจังหวะได ้แล ้วหญิงสาวก็
แทรกตัวเองเข ้าไปยืนหันหน ้าเข ้าหาเขา
ึ ลดความเร็วในการสะบัดข ้อมือ “หนึง”
“เตรียมตัวนะ” ประกาศศก
เธอกระโดด
“สอง”
เธอกระโดดอีกหน คราวนีแทบจะกระโดดไม่ทน
ั เขายังนับไปเรือยๆ
ิ เอ็ด... สบ
“สบ ิ สอง... สบ
ิ สาม”
แรกๆ เธอยังมีสะดุดปลายเชอ ื กหน ้าคะมํา แต่หลังจากทีเขานับได ้
สามสบ ิ ขึนไปเธอก็เริมจับจังหวะได ้ การทีหันหน ้าประกบเขาทําให ้เธอได ้
เปรียบ แค่คอยสงั เกตจังหวะโยกตัวของเขาก็พอไม่ต ้องสนใจเชอ ื ก
ิ
“ยกเท ้าลอยนิดเดียวพอ ตัวเธอหนัก เดียวเข่าจะพังเอา” เขากระซบ
บอก
ิ ” ประกาศศก
หลังจากนับคําว่า “ห ้าสบ ึ ก็หยุดและป้ องปากตะโกนบอก
้ ครับ”
พนักงานว่า “เอาเสนนี
ลลนาทิงตัวลงนังยองๆ พร ้อมหายใจหอบโยน “อย่าบอกนะว่าเราต ้อง
เพิมท่ากระโดดเชอื กคูเ่ ข ้าไปในหลักสูตรการฝึ กด ้วย ทําไมล่ะคะ หนึงเดือนที
ผ่านมาหนูโดดเดียวมาตลอด หนูไม่ชน ิ กับการโดดคู่ ตกลงพีจะฝึ กท่าไหนกัน
แน่”
“เราจะลองกันทุกท่านันแหละ ิ ”
เดียวก็ชน เขาหันมาขยิบตาให ้
“ขอโทษนะทีทําให ้ต ้องโดดเดียวน่ะ”
ึ คันคะเยออย่างประหลาด
หัวใจเธอรู ้สก พอคว ้ากล่องรองเท ้าใบหนึง
ได ้ก็เหวียงออกไป
เขาไม่กระโดดหลบแต่รับมันมาถือไว ้ในมือพร ้อมกับเสย ี งหัวเราะสดใส
“พอดีเลย ไหนๆ ก็อยูต
่ รงนีแล ้ว ลองรองเท ้าคูน
่ ให
ี ้ดูหน่อย” พูดจบก็หน ั ไปกวัก
มือเรียกพนักงานขายอีกคน
พนักงานขายรองเท ้าวิงเข ้ามาหาอย่างนอบน ้อม และแนะนํ าเธอว่า
“เมือครูต ่ อนเดินเข ้ามาคุณผู ้ชายแจ ้งว่าต ้องการรองเท ้าบูต ผมเลยแนะนํ าคูน ่ ี
ไปครับ มันเป็ นรองเท ้าบูตแบบร ้อยเชอ ื กสูงขึนมาเลยตาตุม ่ ถ ้าต ้องวิงในพืนที
ทีเป็ นหลุมเป็ นบ่อ บูตทีสูงเลยตาตุม ่ ขึนมาสก ั เล็กน ้อยจะชว่ ยเซฟข ้อเท ้าได ้ดี
กว่าครับ เผือบางครังเจอรากไม ้ ทรายนุ่มๆ คันดิน หรือลักษณะพืนวิงทีไม่เรียบ
ผู ้วิงจะพยุงตัวได ้มากกว่ารองเท ้าผ ้าใบทัวไปนะครับ”
ึ หันมาทางเธอ “นังลง...”
ประกาศศก
ลลนาชตัี วเองและนังลงหลังจากอีกฝ่ ายพยักหน ้ารับ ี งของ
เสย
พนักงานขายบรรยายสรรพคุณขึนมาอย่างต่อเนือง ระหว่างนันประกาศศกึ ก็
แหวกรองเท ้าออกแล ้วนังยองๆ ลงตรงหน ้าหญิงสาว
“หนูถอดเองค่ะ พีไม่...” ยังพูดไม่จบเขาก็ถอดรองเท ้าคูเ่ ก่าของเธอ
ออกแล ้วสวมคูใ่ หม่เข ้ามาแทน
“ใหญ่ไป” เขาพึมพําออกมา
พนักงานรีบวิงไปหาคูท ี กกว่านีอีกหนึงไซส ์
่ เล็
ลลนาพยายามชก ั เท ้ากลับแต่ปลายนิวทังหมดของประกาศศก ึ ดันกุม
ฝ่ าเท ้าเธอเอาไว ้แน่น “อยูน
่ งๆ”
ิ แล ้วพึมพําต่อ “ไม่ใชว่ า่ ไม่เคยจับสก
ั หน่อย”
ประโยคนีทําให ้เธอนึกถึงวันนัน วันทีเธอข ้อเท ้าพลิกและไปทายาที
บ ้านเขา ตอนนันพีเป๊ กในชุดนักเรียนดูออ ่ นโยนกว่านีมาก ฝ่ ามือก็ยงั เล็กกว่านี
ร่างสูงทีนังยองๆ อยูต ่ รงหน ้าก็ไม่ได ้ใหญ่โตและเต็มไปด ้วยมัดกล ้ามเหมือน
เชน ่ ตอนนี อย่างน ้อยเด็กหนุ่มคนนันก็ยงั รู ้จักชวนคุยเพือลดระยะห่างและความ
เขินอาย แต่ชายหนุ่มคนนีกลับไม่ได ้ทําเชน ่ นัน พอได ้รับรองเท ้าคูใ่ หม่มาเขาก็
จับเท ้าของเธอสอดเข ้าไปอีกหน
“รัดไปไหม?”
ั ”
“ดีแล ้วค่ะ หนูชอบให ้มันกระชบ
เขาเงยหน ้าสบตาเธออีกครัง มีบางอย่างในดวงตาคูน
่ ันกําลังไหวระริก
“ฉั นก็ชอบ...”
 ั เท ้ากลับเหมือนโดนเข็มทิม
ลลนาชก
ประกาศศก ึ หัวเราะออกมาเบาๆ พยายามลดอาการหยอกเย ้าในนํ า
เสย ี งของตัวเองลง เขาเห็นชพ ี จรตรงฐานคอเธอเต ้นแรงเลยไม่อยากให ้อีก
ฝ่ ายหวาดระแวงไปมากกว่านี ชายหนุ่มหันไปบอกพนักงานขายทีกําลังยืนยิม
ค ้างอยูด
่ ้านหลัง “เอาคูน่ แล ิ คูค
ี ้วก็ถงุ เท ้าแบบหนาอีกสบ ่ รับ”

ถัดจากรองเท ้าลลนาก็เห็นเขาชอปปิ งต่ออีกหลายรายการ มีทงอุ ั ปกรณ์ดํานํ า

มีดพก ฉมวก และสุดท ้ายก็ลงเอยด ้วยกางเกงวอร์มสด ี ําไซส ์ 4XL อีกสตัี ว พอ
ี ขัดขึน “หนูบอกว่าใสไ่ ซสน
เห็นแบบนันเธอก็รบ ์ ไม่ ื
ี ได ้ไงคะ พีซอไปก็ ต ้องกลับ
มาเปลียนอยูด
่ ”ี
เขาเอียวตัวมามองเธอแวบหนึง “ใสไ่ ด ้”
“ไม่ได ้”
ี งยาวเป็ นการตัดบท
“ด ้ายย” เขาลากเสย
ี งทีฟั งดูมนใจของเขาทํ
นํ าเสย ั าให ้ลลนาต ้องหวนกลับมาพิจารณาตัว
เองอย่างจริงจังบ ้าง ในระหว่างทีรอประกาศศก ึ จ่ายเงิน หญิงสาวก็ก ้าวถอยไป
สองก ้าวจนร่างของตนยืนอยูก ่ ลางกรอบกระจกเงาบานใหญ่ของห ้องลองเสอ ื
เธอกะพริบตาสองที มองนิงอยูอ ่ ย่างนันเป็ นเวลานาน สาบานได ้ว่าหญิงสาวที
กําลังมองตอบเธอนันดูจะคล ้าย... แต่กไ ็ ม่คล ้ายเธอ ผู ้หญิงตรงหน ้ามีโครง
หน ้าทีแปลกไปแต่กลับแฝงพลังชวี ต ิ บางอย่างไว ้ ทําให ้ดูตา่ งออกไปจากที
เคยเป็ น
ลลนาค่อยๆ ยกมือลูบแก ้มตัวเองแล ้วค ้างอยูอ
่ ย่างนัน เธอยกมุมปาก
ขึนน ้อยๆ ลักยิมทีไม่เคยเห็นมาหลายปี แล ้ว วันนีกลับผุดออกมาให ้เห็นจางๆ
ตรงกลางแก ้ม เธอดูเหมือนสาวน ้อยขีอายตัวเล็กๆ ทีเพิงถูกปลุกให ้ตืนจากการ
ี มาเป็ นระยะเวลานาน
จําศล
ลลนาประหลาดใจจนยิมค ้างอยูอ
่ ย่างนัน
หนึงเดือนทีผ่านมาเธอไม่เคยได ้รับอนุญาตให ้ชงนํ ั าหนัก และเธอก็
ไม่มเี วลามากพอทีจะสอ ่ งกระจกหรือแม ้แต่จะทาลิปมันด ้วยซาํ ทุกนาทีในชวี ต
ิ
ของลลนาถูกทุม ่ เทไปกับการฝึ กหนัก กินให ้ครบหมูเ่ ข ้านอนก่อนสามทุม
่ ทุก
 ั
ลมหายใจเข ้าออกของเธอเคลือนไหวไปตามคําสงของโค ้ช แม ้แต่ตอนเข ้า
ห ้องนํ าก็ต ้องถูกจับเวลา
ยอมรับว่านีเป็ นครังแรกในรอบหนึงเดือนทีเธอได ้มีโอกาสยืนมอง ‘ตัว
ึ ว่าใบหน ้าตอบลงเล็กน ้อย ลักษณะการยืนไม่ได ้หลัง
เอง’ อย่างจริงจัง เธอรู ้สก
ค ้อมงองุ ้มเหมือนเดิม แขนขากระชบ ั แม ้แต่หน ้าท ้องก็ดจ
ู ะเล็กลงจนจําแทบไม่
ได ้
ลลนาจ ้อง จ ้อง แล ้วก็จ ้อง
นีแค่หนึงเดือนแรก เดือนเดียวเท่านันแต่ทําไมเงาในกระจกทีมองกลับ
มาดูคล ้ายกับเด็กสาวผมเปี ยคนเดิมเมือครังอดีต ไม่ใชแ ่ ต่กใ็ กล ้เคียง... ใกล ้
เคียงเข ้าไปเรือยๆ จนน่าตกใจ
้
ในตอนนันเองร่างสูงร่างหนึงก็ก ้าวเข ้ามายืนซอนอยู ท
่ างด ้านหลัง เขา
คนนันสูงกว่าเธอหนึงชว่ งศรี ษะ บ่ากว ้าง ร่างเพรียวแกร่ง เขาจับบ่าทังสองข ้าง
ของเธอ แล ้วเกยคางวางบนศรี ษะพร ้อมกับจ ้องตาหญิงสาวในกระจก
ิ ะ” ประกาศศก
“เปลือกดักแด ้ปริแตกแล ้วสน ึ กระซบ
ิ ออกมาเบาๆ “ชอบ
ิ เห็นไหม?”
สงที
เธอสบตา ‘ขุนเขา’ ทีตังตระหง่านอยูด
่ ้านหลังแล ้วพยักหน ้าตอบทีหนึง
ั นิด...” เขาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ “ฉั นจะลากเธอออกมา
“ขอเวลาอีกสก
จากเปลือกสาวอ ้วน” เขาไล ้ปลายนิวไปตามกรอบหน ้าของเธอ “แล ้วเขย่า
จนกว่าเธอจะตืน!”
ลลนายิมตอบ จากนันใบหน ้าของเธอก็คอ ี ลง
่ ยๆ ซด
ประโยคนีการันตี ‘นรก’ ในอีกหลายเดือนข ้างหน ้าของชวี ต
ิ เธอเลย!
49.ต ้องพีเป๊ กเท่านัน

วันนีไม่มจ
ี ด
ุ หมายต่อไปให ้วิงไปหา เพราะในทีสุดเธอก็มาถึงท่าเรือ
ชุมพร
ลุงเภาผู ้ใจดีชว่ ยจัดการเรืองซอตั
ื วและขนสม ั ภาระต่างๆ ขึนเรือ จาก
นันก็ลําลาเธอกลับหนองคาย ก่อนจากกันเขายังเอ่ยฝากฝั งไว ้ประโยคหนึงว่า
“ลุงฝากครูเป๊ กด ้วยนะครับคุณ ฝากดูแลเรืองอาหารการกิน การหลับนอน
หน่อย ไม่ได ้เห็นกับตาก็เป็ นห่วงเหลือเกิน ไม่รู ้ว่าใครจะซก ั เสอผ
ื ้าให ้ เกิดไป
หยิบอะไรไม่ดเี ข ้าปากแล ้วไม่สบายอีกรอบ จะทํายังไง”
จ ้า... จ ้ะ เดียวบ่าวจะดูแลคุณชายให ้เองเจ ้าค่ะ
ฝากยังกับฝากฝั งลูกน ้อยในอ ้อมอก!
กองคาราวานของลุงเภายังฝากของกินทีเหลือในรถยัดใสม ่ อ
ื เธอมา
อีกหลายถุง หลังจากทีรถตู ้ห ้าคันกับหนึงกระบะเคลือนตัวไปแล ้ว ลลนาก็พบ
ว่าร่างของตัวเองเต็มไปด ้วยถุง
เธอแบกทังหมดวิงขึนเรือเฟอร์รขนาดใหญ่
ี ทจอดรออยู
ี ต
่ รงหน ้า แล ้ว
ั
ตะเกียกตะกายพาตัวเองไปหาทีนังในห ้องแอร์ตรงชนหนึ ง แต่หลังจากผ่านไป
ิ นาทีเธอก็ไม่เจอคนในคณะของตัวเองสก
สบ ั คน หญิงสาวจึงวางข ้าวของแล ้ว
ั
ก ้าวขึนไปบนชนสองของเรื อ
บนนัน... เธอเจอพีเป๊ กยืนอยูเ่ พียงลําพัง ไม่เห็นเอ็มม่า หมอคล ้าว และ
อาเหนิง รอบด ้านมีนักท่องเทียวประปราย บ ้างกําลังนอนอาบแดด บ ้างก็นังชม
วิว
ลลนาก ้าวเข ้าไปหาคนทียืนท ้าทายสายลมอยูต ่ รงหัวเรือ วันนีเขาสวม
ื
เสอเช ิ
ตทรงสลิ มสฟี ้ าคูก
่ บ ์ เี ทาและรองเท ้าผ ้าใบสข
ั กางเกงยีนสส ี าว แขนเสอื
ถูกเขาพับสูงขึนถึงศอก ทําให ้ดูทะมัดทะแมงและเอาการเอางานกว่าทุกวันที
ผ่านมา
เธอไม่เห็นเขาตังแต่เชา้ ได ้เห็นอีกทีตอนทีเขาเดินมาแจกตัวเรือและ
หลังจากนันเขาก็หายหน ้าไปเลย หรือว่าวันนีเขาจะมีธรุ ะเยอะ?
 ลลนาก ้าวเข ้าไปหาเขา แต่ระหว่างนันเองเธอก็เห็นหญิงสาวในชุดเด
รสสข ี าวคนหนึงก ้าวเข ้ามายืนเคียงข ้างพีเป๊ ก ผู ้หญิงคนนันมีผมสน
ี ํ าผึงอ่อนที
ดัดลอนน ้อยๆ แม ้จะเห็นใบหน ้าไม่ชด ั เจน แต่ผวิ สแี ทนสุขภาพดีและเรือนร่าง
สะโอดสะองในชุดเดรสทีสะบัดพลิวไปตามแรงลมก็ทําให ้กลายเป็ นจุดสนใจ
ได ้ไม่ยาก
สองหนุ่มสาวยืนเคียงกันอยูต
่ รงมุมหนึงของหัวเรือ กําลังสนทนาอะไร
บางอย่าง บางจังหวะหญิงสาวก็ยกมือขึนตีไปทีต ้นแขนของพีเป๊ กแล ้วหัวเราะ
ออกมาเบาๆ ท่าทางสนิทสนมตรงหน ้าทําให ้ชอ ่ งท ้องของลลนาหดเกร็ง เผลอ
ถอยเท ้าไปด ้านหลังสองก ้าวอย่างไม่รู ้ตัว
เหมือนอีกฝ่ ายจะรู ้ตัวว่าโดนมองอยู่ เพราะจูๆ่ หญิงสาวคนนันก็หนั
ื เป๊ กทําให ้
มายังตําแหน่งทีเธอยืนแล ้วอุทานขึนเบาๆ พร ้อมกับกระตุกชายเสอพี
เขาหันกลับมามองบ ้าง
สายตาของทังคูป่ ระสานกันเป็ นครังแรกในรอบวัน จากนันพีเป๊ กก็พยัก
หน ้าเรียกเธอเข ้าไปหา
“ขึนมาทําไม ข ้างบนร ้อนจะตาย” นีเป็ นประโยคแรกทีเขายิงใสเ่ ธอ
ื
เขาหันไปหาหญิงสาวในชุดเดรส “นีน ้องสาวทีผมบอก ชอหนู นา”
ก่อนจะหันมาหาเธอ “หนูนา นีมาติกา เขาเป็ นเลขาสมาคมมวยสากล ต่อไป
เธอต ้องทํางานร่วมกับเขา”
“สวัสดีคะ่ ” มาติกาเอ่ยทักเสย ี งใส พลางมองเธอด ้วยสองตาคมกริบ
อย่างเก็บรายละเอียด ไม่ลม ึ “น ้องสาวคุณน่ารักจัง แต่
ื หันไปเย ้าประกาศศก
คุณเคยบอกฉั นว่าเป็ นลูกคนเดียวนีนา”
“เขาเป็ นรุน ี งเขาติดจะรําคาญเล็กน ้อย
่ น ้องทีโรงเรียนเก่า” นํ าเสย
ลลนายังจับต ้นชนปลายไม่ถก ู เธอยืนมือไปจับมือเรียวยาวนุ่มนิมที
หญิงสาวตรงหน ้ายืนออกมาพลางกวาดตามองอีกฝ่ ายอย่างพินจ ิ พอมองใกล ้
แบบนีถึงได ้เห็นว่าผู ้หญิงคนนีสวยคมทีเดียว ดูเท่ ทะมัดทะแมงและมีความ
เป็ นสาวสงั คมอยูใ่ นตัว มาติกาเอ่ยออกมาอีกว่า
“เรียกฉั นว่าพีมาร์กก็ ื นไหม?”
ี พอ แล ้วเธอล่ะมีชอเล่
“หนูนาค่ะ”
 มาติกากล่าวต่อไป “เดียวหลังจากเรือเทียบท่าแล ้ว เธอขนข ้าวของ
สว่ นตัวแล ้วเดินตามฉั นมานะ ฉั นจะพาไปอยูใ่ นแคมป์ เก็บตัวนักกีฬาหญิง จะ
พาไปแนะนํ าให ้รู ้จักกับเพือนคนอืนๆ ด ้วย สว่ นตอนนี...” หญิงสาวชไปที
ี บันได
ด ้วยท่าทางวาดนิวอย่างอ่อนหวาน “ลงไปรอทีชนหนึ ั งก่อนนะจ๊ะ ฉั นมีธรุ ะต ้อง
ปรึกษากับโค ้ชของเธออีกหลายเรือง”
ึ เขาตอบกลับมาเบาๆ ว่า “เดียวพี
ลลนาตวัดสายตามองประกาศศก
ตามลงไป”
ึ หงุดหงิดใจมาก... มากๆ เลยด ้วย!
ไม่รู ้ทําไม เธอรู ้สก
-------------
ิ ห ้านาทีให ้หลังเขาก็ตามลงมาจริงๆ
สบ
ประกาศศก ึ เดินมาทรุดตัวลงนังทางด ้านซายของลลนา
้ จากนันเขาก็
โน ้มตัวไปข ้างหน ้า วางศอกทังสองบนเข่าแล ้วประสานมืออย่างครุน
่ คิด
ี น ้าเขาจะไม่ดเู คร่งเครียดขนาดนัน “คนอืนๆ
เธอคงไม่ถามหรอกถ ้าสห
หายไปไหนหมดคะ?”
“ล่วงหน ้าไปแล ้ว”
“หมายความว่ายังไง?”
“มีการเปลียนแผนนิดหน่อย” ในทีสุดเขาก็หลุดปากออกมาตามตรง
“หน่วยก ้านเธอดี ื าถ ้าได ้เป็ นคนเทรนด์เธอด ้วยตัวเอง
แต่ทางสมาคมเชอว่
ตังแต่แรก เธอจะเข ้าใจพืนฐานของการเป็ นนักกีฬาทีมชาติได ้ดีกว่าอยูก ่ บ
ั ฉั น
พูดง่ายๆ คือตอนนีทุกคนมองเธอเป็ นดินนํ ามันก ้อนหนึง พวกเขาอยากจะเป็ น
คนผสมสแ ี ละปั นเธอขึนมาด ้วยตัวเอง เพือจะได ้มันใจว่าเธอจะเป็ นไปตามที
พวกเขาวางไว ้ อีกอย่างเธอจะได ้สนิทกับโค ้ชและสมาชก ิ ทีมชาติคนอืนๆ ใน
ทีม”
“...” ลลนา
เธอคิดว่ามีอกี มากทีเขาไม่ได ้บอก มีชอ ่ งว่างในรายละเอียดบางอย่าง
ทีเผยออกมาจากท่าทางของเขา และสห ี น ้าบึงตึงของเขาก็ทําให ้เธอพอจะเดา
ได ้ว่าพีเป๊ กเองก็ไม่ชอบผลลัพธ์แบบนี
 “ฉั นจะไปรับเธอทุกเย็นวันศุกร์ แล ้ววันจันทร์จะไปสง่ เข ้าหอพัก
นักกีฬา
“แต่หนูไม่มพ ี นฐานการต่
ื อยมวยเลยนะคะ” ลลนาแย ้ง รู ้สก ึ ใจหาย
อย่างไร ้เหตุผล ความคิดแรกคือเธอกําลังโดนทิง “เป้ าหมายในปี แรกของเรา
คือลดนํ าหนักควบคูไ่ ปกับการฝึ ก ถ ้าจะพูดถึงโปรแกรมลดนํ าหนัก พีเป็ นเซย ี น
ทางด ้านนีอยูแ่ ล ้วทําไมหนูต ้องไปฝึ กกับคนอืนอีกล่ะ” เธอตกใจจนแทบจะ
เรียบเรียงคําพูดไม่ทน ั “ยิงถ ้าเป็ นเรืองหมัดมวย จะมีใครทีสอนหนูได ้ดีไปกว่า
พีอีกคะ”
เขาเป็ นคนพบเธอและขุดเธอขึนมาจากโคลนตม เขานีแหละทีเหมาะ
จะปั นเธอมากกว่าคนอืน ลลนาไม่อยากให ้ทุกๆ ความสําเร็จของตนกลายเป็ น
ความภาคภูมใิ จของโค ้ชคนอืน
ต ้องพีเป๊ กเท่านัน!
“พีเป๊ ก หนูไม่รู ้จักพีผู ้หญิงคนเมือกี หนูไม่รู ้จักเขาและไม่ไว ้ใจใคร
นอกจากพี เพราะอย่างนีหนูถงึ ได ้มา พีจะโยนหนูไปอยูก ่ บ
ั เขาสองปี โดยทีไม่
ถามความสมัครใจของหนูกอ ่ นเลยเหรอ?”
้
“การซอมมวยต ้องทําเป็ นทีม ถ ้าเธอไม่ฝึกกับนักกีฬาคนอืนๆ ใน
สมาคมเธอจะไม่รู ้จักท่าไม ้ตายของพวกเขา ยิงไม่รู ้ว่าต ้องรับมือกับนํ าหนัก
หมัดของแต่ละคนยังไง พอถึงเวลาคัดตัวกัปตันทีมขึนมา เธออาจชวดเอาได ้”
“หนูไม่อยากเป็ นกัปตัน”
ิ ย์ทรงชย
“ฉั นไม่ยอมให ้คนของค่ายศษ ั ไปเป็ นลูกไล่ของใครทังนัน”
เขากัดฟั นตอบ
ทังคูน
่ งเงี
ิ ยบอยูก
่ บ
ั ความคิดและความโมโหของตนเอง

“นักกีฬามีทงหมดกี
ั คนคะ?”
“โดนเรียกคัดตัวทังหมดสามสบ ิ คน ค่ายเราสง่ เข ้าไปสามรวมทังเธอ
ด ้วย อีกสองคนทีเหลือรออยูใ่ นค่ายแล ้ว”
“เขาจะสง่ ไปอินโดทังหมดกีคน?”
 “ไฟนอลคือสาม”
ิ ” เธอพึมพําออกมา “ถ ้าหนูสญ
“สาม... จากสามสบ ั ญาว่าจะติดหนึงใน
สามให ้ได ้ล่ะคะ?”
่ ค่ตด
“ไม่ใชแ ิ แต่เธอต ้องเป็ นกัปตันด ้วย ฉั นไม่ยอมรับอะไรทีตํากว่า
มาตรฐานนี!”
“โอเคๆ จะพยายามละกัน” ลลนาตวาดกลับอย่างเหลืออด จะอะไรกัน
ั ดิศรีเนีย! “แต่หนูต ้องฝึ กกับพีเท่านัน ไม่อย่างนันก็ฉีก
นักหนากับคําว่าศก
สญั ญาทํางานของเราทิงไปเลย...”
ึ ยืดตัวนังกอดอกแล ้วเอนหลังพิงเบาะ หลับตาคิด
ประกาศศก
เขาอ่อนลงแล ้ว เธอต ้องรีบกระทุ ้ง
“น่า... นะคะ... นะพีเป๊ กนะ”
เขานิงเงียบไปนาน นานเลยล่ะกว่าเขาจะผ่อนลมหายใจออกมา
“ไม่ต ้องมาอ ้อน” เขาสบถออกมาเบาๆ “ฉั นไม่หวันไหวง่ายๆ หรอกนะ
จะบอกให ้”
เขาตอบแบบนีหมายความว่าเธอชนะ!
ลลนายิมกว ้าง กฎมีอยูว่ า่ ถ ้าชนะก็ห ้ามโชว์เหนือ “ค่า”
50.Blue Heaven เกาะเต่าและเจ ้าหมูกระเป๋ า--มงคล

เดือนแรกทีอยูบ ิ
่ นเกาะเธอยอมรับว่าปรับตัวลําบาก เดือนทีสองเริมชน
ขึนมาบ ้าง แต่พอมาถึงปลายเดือนทีสามอะไรๆ ก็งา่ ยขึน
้
เธอกับพีเป๊ กพยายามเรียนรู ้กันและกันอย่างชาๆ ชว่ งแรกๆ มันก็ยาก
อยูส ั หน่อยเพราะหลายปี ทไม่
่ ก ี ได ้เจอกัน เขาเปลียนไปค่อนข ้างมาก เขาตืน
เชา้ เข ้านอนแต่หวั คําและตรงเวลา อีกทังยังเลือกกินเลือกใชแบบพิ้ ถพ
ี ถ
ิ น
ั
อย่างยิง
นันสําหรับ Training Day
แต่ถ ้าเป็ น Free Day ทุกอย่างจะถูกปล่อยวางไว ้ด ้านหลังและทังคูจ
่ ะ
นอนเอาแรงตังแต่เชายั ้ นเทียง มีตนขึ
ื นมาบ ้างเพือเล่นเกมเพลย์ หาอะไรรอง
ท ้องแล ้วนอนต่อ
ชว่ งเวลาในการฝึ กของลลนายาวนานขึนทุกวัน ระดับความยากก็มาก
ขึนเรือยๆ
เธอ พีเป๊ ก และทีมงานของเขาทุกคนพักอยูท ่ รีี สอร์ตแนวบูตก
ิ เล็กๆ บน
ื า Blue Heaven ทีนีหายากอยูส
เนินเขาทีชอว่ ั หน่อยเพราะจากท่าเรือ ถ ้าไม่
่ ก
เรียกรถสองแถวขึนมาสง่ ก็ต ้องเดินเท ้าราวๆ 10 กิโลเห็นจะได ้ แต่ข ้อดีของมัน
คือมีความเป็ นสว่ นตัวสูง
Blue Heaven มีทพั
ี กอยูแ
่ ค่ 5-6 ห ้อง แต่ละห ้องตังอยูห
่ า่ งกันประมาณ
50 เมตรเรียงไปตามแนวลาดของเนินเขา ทุกห ้องจะได ้รับวิวทะเลเต็ม 180
ึ นวิวทีทําให ้ลลนาถึงกับตาค ้างตอนทีมาถึงใหม่ๆ
องศาซงเป็
ั า!
Blue Heaven = สวรรค์ชนฟ้
ห ้องทีเธอพักคือห ้องแบบสองชน ั ชนบนเป็
ั นสว่ นของห ้องนอนซงค่ ึ อน
ข ้างกว ้าง สว่ นชนล่
ั างเป็ นห ้องนังเล่นทีมีโซฟาเล็กๆ และมีห ้องอาบนํ าอยูด ่ ้าน
หลัง ข ้อเสย ี เดียวของทีนีคือไม่มก ี ระจกบานใหญ่แบบสอ ่ งทังตัวให ้ใชเหมื
้ อน
ในโรงแรมทัวไป ไม่มอ ี า่ งให ้แช ่ ทุกอย่างถูกดีไซน์ออกมาให ้กลมกลืนกับสงิ
แวดล ้อมอย่างทีสุด
 แต่ในความไม่คอ ่ ยศวิ ไิ ลซ ์ Blue Heaven กลับเปิ ดเผยอีกมุมหนึงของ
ธรรมชาติออกมาได ้อย่างถึงแก่น ทุกๆ วันทีนังมองดวงอาทิตย์ขนและตกอยู ึ ่
ึ ว่าหัวใจของตนได ้รับการเยียวยาจากเสย
หน ้าห ้องพัก ลลนารู ้สก ี งคลืน สายลม
และแสงแดดจนค่อยๆ กลับมาแข็งแกร่งอีกครัง ไม่ใชว่ า่ ทุกรีสอร์ตจะทําได ้
แบบนี แต่ทนี ี กลับทําได ้!
ิ นาทีเจอกันหน ้าหาด” พีเป๊ กเดินตรงมาหาพร ้อมกับ
“เตรียมตัว... อีกสบ
โยนเสอผ ื ้าชุดใหม่ให ้เธอ ระยะนีเธอเปลียนเสอผ ื ้าบ่อยมาก บางครังสอง
อาทิตย์กต ื
็ ้องเปลียนชุดใหม่ เขาเลยซอเตรี ยมเอาไว ้ทุกไซสโ์ ดยจะเน ้นสพ
ี น
ื
่ นํ าตาล ดํา หรือเทา
เชน
หญิงสาวรับมาถือไว ้ แล ้วหลุบตามองตรงป้ ายทีเขียนว่า 3XL
เพราะเห็นว่าดวงตาของอีกฝ่ ายยังแดงกํา เธอจึงถามขึน “เมือคืนนอน
ดึกเหรอคะ?”
ตังแต่มาอยูท่ เกาะแห่
ี งนีทังคูก
่ แ
็ ยกห ้องกันนอนเพราะคนของทาง
สมาคมจะมาเยียมเยียนอยูเ่ รือยๆ บางครังก็มากะทันหันแบบไม่บอกกล่าวล่วง
หน ้า มันคงไม่ดถ ื ย
ี ้าชอเส ี งของเธอจะเสย ี หาย
ื ย
ก่อนจะสร ้างชอเส ี งให ้กับประเทศชาติเธอต ้องสร ้างชอให
ื ้กับตัวเอง
ี ก่อน
เสย
ึ
ดังนันลลนาจึงได ้พักเดียวในห ้องพักหมายเลขสองซงอยู
ถ ่ ด
ั จากห ้อง
พักหมายเลขหนึงทีประกาศศก ึ พักขึนมาอีก 50 เมตร
“ฉั นกับลูกทีมไปชว่ ยเขาลากเรือมา เรือของกลุม
่ นักกีฬาว่ายนํ าควําอยู่
ตรงท ้ายหาดน่ะ”
เธอเลิกคิว “มีใครเป็ นอะไรไหมคะ?”
“พวกเขาเป็ น นักกีฬา-ว่าย-นํ า-ทีมชาติ ถ ้าจําเป็ นต ้องมีคนตายก็น่าจะ
เป็ นพวกเรามากกว่า”
“จริงด ้วย” แต่เธอรู ้ดีวา่ คนอย่างเขาไม่ตายง่ายๆ หรอก
บนเกาะนี เวลามีเรืองอะไรใครๆ ก็มก
ั จะโทรเรียกพีเป๊ กเอาไว ้ก่อน อาจ
เพราะเขามีบค ุ ลิกทีนิง จริงจังและไม่เคยปฏิเสธ คุณสมบัตเิ หล่านีทําให ้เขาดู
ใกล ้เคียงกับโรโบคอปของชาวบ ้าน
 ่ มให ้
พายุเข ้าบ ้านปลิวเหรอ? เดียวซอ
หมากัดใชไ่ หม? มีวค ี
ั ซน
หา... มีคนจมนํ า? ไม่เป็ นไรปั มหัวใจเป็ น
โจรหลบหนีเข ้าไปในป่ า? เอาสปอตไลต์มา เดียวเข ้าไปหาให ้เอง
ด ้วยความทีเป็ น Mr. Everything ทําให ้เขามีเพือนบนเกาะเยอะมาก มี
ตังแต่ตํารวจไปจนถึงขียา
ลลนาไม่รู ้ว่าประกาศศก ึ เคยมาทีนีกีหนแล ้ว แต่ดเู หมือนเขาจะรู ้จักทุก
คนบนเกาะเป็ นอย่างดี และเพราะสงนี ิ พวกเธอจึงมี ‘ชายหาดสว่ นตัว’ ให ้ฝึ ก
้
ซอมโดยไม่ต ้องจ่ายค่าเชา่ ที
หลังจากทีเขาเดินไปแล ้วหญิงสาวก็จัดการเปลียนเสอผ ื ้าและตามไป
สมทบทีชายหาด จากทีนีเธอต ้องวิงประมาณ 12 กิโลถึงจะไปถึงชายหาดฝั ง
้
ทิศใต ้ หาดทีเธอฝึ กซอมเป็ นลานทรายกว ้างๆ ทีเงียบสงัดไร ้ผู ้คน ตรงหน ้าหาด
เป็ นแนวปะการังนํ าตืนกินพืนทียาวสุดลูกหูลก
ู ตา ว่ากันว่าเป็ นแหล่งกบดาน
ของลูกฉลามขาวและฉลามหัวค ้อนทียังโตไม่เต็มวัย ยังไม่กล ้าแกร่งพอจะว่าย
ออกสูท่ ะเลกว ้าง
หญิงสาวรวบผมเป็ นทรงหางม ้ารัดเปรียะแล ้วสวมทับด ้วยหมวกไนกีส ี
ดํา สวมแว่นกันแดด เปิ ดเพลงในไอพอดแล ้วหันไปตะโกนบอกหมูตวั ใหญ่ท ี
ยืนรออยูด
่ ้านข ้างว่า “ไปกันเถอะมงคล”
‘เจ ้ามงคล’ ร ้องงีดตอบกลับ
มงคลเป็ นหมูทเจี ้าของรีสอร์ตเลียงไว ้ เพราะโดนหลอกว่าเจ ้ามงคล
เป็ น ‘หมูกระเป๋ า’ เจ ้าของรีสอร์ตเลยคิดว่าถ ้ามันตัวเล็กๆ อย่างนันก็เลียงไว ้เฝ้ า
รีสอร์ตเหมือนเลียงลูกหมาตัวหนึงก็คงดี แต่หลังจากทีเลียงมาสห ี ้าปี เขาเพิง
รู ้... คําว่ากระเป๋ าในทีนีหมายถึงกระเป๋ าเดินทาง!
เจ ้ามงคลตัวใหญ่มาก ทังอ ้วนทังใหญ่หนักเป็ นร ้อยกิโลแต่กย
็ งั น่ารัก
เหมือนเดิม มันทําให ้ลลนาอดนึกถึงตัวเองไม่ได ้ เธอเลยอ ้าแขนรับมันเป็ น
้
เพือนอีกตัวหนึงบนเกาะแห่งนี ทุกเชามงคลจะวิงลงเขาไปพร ้อมกับเธอเพือไป
ฉีทีชายหาด จากนันก็นอนกลิงเกลือกเล่นทรายรอจนกระทังเธอเสร็จธุระ
 ลลนาเริมวิงเหยาะๆ ไปตามทางลาดด ้วยจังหวะย่างก ้าวทีสมําเสมอ
พอถึงปลายเดือนทีสามย่างเข ้าเดือนทีส ี ระยะทางแค่ 12 กิโลก็ไม่เป็ นปั ญหา
สําหรับเธออีกต่อไป
เมือมาถึงเธอก็เห็นคนอืนๆ กําลังทําแพลงก์กน
ั อยู่ ลลนารู ้ว่าตัวเองมา
้ กแล ้ว
ชาอี
ตอนนีในทีมฝึ กไม่ได ้มีแค่หมอคล ้าว อาเหนิง และเอ็มม่า ยังมีผู ้ชายที
ื
สวมเสอวอร์ มปั กโลโก ้ตรงอกซายว่้ า SC [ศษ ิ ย์ทรงชย
ั ] เพิมมาอีกจํานวนหนึง
เธอคาดว่าพวกเขาต ้องเป็ นนักมวยชายทีทางค่ายสง่ มาให ้เข ้าแคมป์ ทีมชาติ
แต่พเป๊
ี กไปดึงตัวมาร่วมฝึ ก เธอเจอพวกเขามาเกือบเดือนแล ้ว ทุกคน
เงียบกริบ ไม่พด
ู ไม่จา และจะทําทุกอย่างตามคําสงเท่ ั านัน
้
“เธอมาชา” เขาหันมาสบตาเธอแวบหนึง “ตอนวิงมาสปี ดเต็มทีหรือ
เปล่า?”
“เปล่าค่ะ”
“งันก็เตรียมตัว” พีเป๊ กตะโกนบอกเธอ
ลลนารีบถอดรองเท ้าผ ้าใบออกจนเหลือแต่เท ้าเปล่า เธอเห็นเขาหัน
ิ อัพต่ออีกห ้าร ้อย” สงั
ไปบอกกับคนอืนๆ ว่า “วิดพืนห ้าร ้อย พักห ้านาที แล ้วซท
ื
จบเขาก็ถอดเสอออกแล ้วหันมาพยักหน ้าให ้เธอ
หญิงสาวเคลือนเท ้าเปล่าไปยืนอีกด ้านของชายหาดทีร ้างผู ้คน เกลียว
คลืนม ้วนตัวขึนมาเป็ นฟองขาวเย ้าหยอกอยูก
่ บ ึ จักจีเล็กน ้อย
ั นิวเท ้าทําให ้รู ้สก
เธอถอดแว่นและหมวกโยนลงบนพืนทรายแล ้วกลันหายใจรอ
ประกาศศก ึ ก ้าวมายืนเคียงข ้าง แสงแดดอ่อนๆ บ่มจนผิวของเขาเป็ นส ี
เข ้มขึนกว่าเดิม กางเกงมวยทีใสส ่ นแค่
ั เข่าทําให ้เธอมองเห็นกล ้ามเนือสว่ นขา
ของเขาได ้อย่างชด ั เจน เธอรู ้ว่าขาคูน
่ ันสามารถวิงในจังหวะสปี ดเต็มฝี เท ้าได ้
นานถึงสช ี วโมงโดยไม่
ั หยุด ถ ้าคิดจะแข่งกับเขาเธออาจต ้องฝึ กนานกว่าครึง
ชวี ต
ิ
ี วโมงล่
แต่ใครจะสนสช ั ะ พวกเขาแข่งกันแค่ยส ิ นาทีน!ี
ี บ
“พร ้อมหรือยัง?” เขาถาม
ลลนาสูดลมหายใจเข ้าลึกสุดปอด ย่อร่างแล ้วพยักหน ้าตอบ “ค่ะ”
 “ไป!”
ทังคูอ
่ อกตัวอย่างพร ้อมเพรียง เธอสบ ั ขาเต็มพิกด
ั คนทีอยูข ่ ้างกายยัง
คงวิงเหมือนเพิงจะเริมต ้นแต่กลับก ้าวเท ้าทันเธอทุกจังหวะ ทังคูว่ งตี ิ โค ้งไป
ตามแนวหาดอย่างไม่มใี ครยอมใคร ทรายเม็ดหยาบและเปลือกหอยถูกเธอยํา
ครังแล ้วครังเล่า บางครังเจ็บจนต ้องกัดฟั น แต่คนด ้านข ้างยังวิงได ้อย่าง
สบายๆ ราวกับมีพลังอย่างล ้นเหลือและสามารถปลดปล่อยออกมาได ้อย่าง
ไม่มส ิ ด
ี นสุ
ิ ห ้านาทีผา่ นไปเธอก็นก
หลังจากสบ ึ สาปแชง่ เขาในใจ!
คนใจดํา!
วิงด ้วยกันทุกเชา้ ไม่คด ั วัน!
ิ จะหยวนให ้เลยสก
ลลนาสบ ั ขาเร็วกว่าเดิมโดยไม่สนว่าขาทังสองจะเป็ นตะคริว เธอ
เหมือนจะได ้ยินเสยี งหัวเราะเบาๆ ลอยมาตามลม
“อยากให ้อ่อนข ้อให ้ไหม?” เขาตะโกนถาม
“คนอย่างพีไม่ทําตัวสูงสง่ แบบนันหรอก” เธอกัดฟั นตอบกลับ
ี งขบขันอย่างแท ้จริงเหมือนกลันเอาไว ้ไม่
คราวนีเขาหัวเราะลัน นํ าเสย
อยู่
“โค ้งสุดท ้าย!” เขาตะโกน
เธอรับฟั งอย่างเครียดจัด เหลืออีกห ้านาทีเท่านัน... ห ้านาทีทจะวน
ี
กลับไปยังจุดเริมต ้น ถ ้าเธอแซงเขาได ้แค่ก ้าวเดียว ขอแค่ก ้าวเดียวเท่านัน วัน
พรุง่ นีก็จะไม่มคี ลาส Morning speed อีกแล ้ว!
ลลนารีดกําลังทังหมดทีมีในตัวโถมไปยังสองขา เธอได ้รับรางวัลเป็ น
ี งผิวปากแซวจากคนทีอยูด
เสย ่ ้านหลัง
เขาวิงแหวกอากาศตามมาด ้านข ้างอย่างไม่ลดละ
ข ้างหน ้าไม่ไกลมากคือกลุม ิ อัพกันอยู่ เธอกลันหายใจ
่ คนทีกําลังซท
ื กสุดท ้ายแล ้วโถมร่างไปด ้านหน ้าแบบไม่สนว่าตนจะขาดอากาศหรือไม่
เฮอ
ภาพของผู ้คนใกล ้เข ้ามาทุกที ใกล ้เข ้ามา ใกล ้... และในก ้าวสุดท ้าย
 เธอก็โดนเขาแซงเข ้าสูเ่ สนช
้ ยั !
เมือมาถึงจุดหมายลลนาก็ทงตัิ วลงนอนแผ่หลาอย่างหมดแรงอยู่
ท่ามกลางเกลียวคลืนทีเคลือนเข ้ามากระทบฝั ง สก ั พักทีมปฐมพยาบาลก็เข ้า
มาตรวจนันตรวจนีไปตามหน ้าทีอย่างทีทําอยูท
่ ก
ุ วัน ตอนนีเธอชน ิ เสย
ี จนโดน
เจาะปลายนิวก็ยงั ไม่สะดุ ้ง
ตอนนีเธอเปี ยกไปหมดทังตัว ใบหน ้าแดงกํา ลมหายใจหอบกระชน ั
เหมือนสูดอากาศเท่าไหร่กไ ุ ปอดจนหมอคล ้าวต ้องเรียกหาออกซเิ จน
็ ม่สด
เป็ นการด่วน
หญิงสาวรับขวดออกซเิ จนมาสูดสองทีแล ้วยันกายขึนนัง ระยะหลังทุก
ระบบในร่างกายของเธอปรับตัวได ้อย่างดีเยียม ั ห ้านาทีเธอก็
แค่ได ้พักสก
สามารถลุกขึนเดินเหมือนไม่มอ ี ะไรเกิดขึน ลลนาโยนขวดออกซเิ จนขนาดเท่า
็ ตัวทีแขวนอยูใ่ ต ้ต ้นไม ้
กระป๋ องแป้ งคืนหมอคล ้าวแล ้วเดินตัวเปี ยกไปดึงผ ้าเชด
ใหญ่
“มองอะไร!”
ี งเรียบเรือยแฝงแววกระด ้างของประกาศศก
เสย ึ ดังขึนทางด ้านหลัง
เธอหันกลับไปมองอย่างสงสย ั ไม่ทน
ั ได ้เห็นอะไรเขาก็ก ้าวเข ้ามาบังทุกอย่าง
ี มิด
เสย
ื
“ชออะไร?”
ี งชายคนหนึงตอบกลับมาเบาๆ ว่า “ทัตครับ”
มีเสย
คราวนีพีเป๊ กหันไปถามผู ้ชว่ ยสว่ นตัวอย่างอาเหนิง “เด็กใหม่ในค่ายเห
รอ?”
“ครับโค ้ช”
ี งคลืน
ความเงียบทีไม่ปกติแผ่เข ้ามาปกคลุมจนได ้ยินแต่เสย แม ้แต่
ลลนายังหลับตาอย่างอึดอัด เหงือร ้อนๆ ค่อยๆ ซม ึ ไปตามแผ่นหลัง วินาทีถดั
ื มหนาหนักลงบนศรี ษะของเธอ
มา พีเป๊ กก็หมุนร่างกลับมาแล ้วโยนเสอวอร์
รอบด ้านมีแต่ความดํามืด
 ี งเขาเอ่ยกับลูกทีมทีชอ
เธอได ้ยินเสย ื ‘ทัต’ ว่า “คืนนีเก็บข ้าวของกลับ
ไปทีหอพักนักกีฬา ตังแต่วน ้
ั พรุง่ นีไม่ต ้องมาร่วมซอมกั บทางค่ายอีก”
ี งสูดลมหายใจดังขึนรอบด ้าน ใครบางคนถึงกับไอขึนมาเบาๆ
เสย
เกิดอะไรขึน?
ปกติความสม ั พันธ์ระหว่างพีเป๊ กกับทุกคนในทีมจะค่อนข ้างเป็ นกันเอง
บางครังก็ดเู ป็ นการเป็ นงาน เขาจะฝึ กลูกทีมของตนอย่างให ้เกียรติและคนอืนๆ
ก็จะตอบกลับด ้วยกิรย ิ าสุภาพนอบน ้อม แต่ตอนนีเขากลับเลือกใชนํ้ าเสย ี งที
เธอแทบจะไม่ได ้ยินมานานแล ้ว... กับลูกทีมคนหนึง
ื
ลลนาดึงเสอวอร์ มทีคลุมศรี ษะของตนออก แต่พเป๊ ี กกลับจับต ้นแขน
ของเธอแล ้วลากให ้ก ้าวตามไปอีกทางเลยไม่ทน ั ได ้เห็นว่าเมือครูเ่ ขาทะเลาะ
กับใคร
พอเดินออกมาจนลับสายตาคนอืนๆ เขาก็พาเธอทียังหัวคิวชนกันเดิน
มายังรถกระบะทีจอดนิงอยู่ เขาปี นขึนไปนังในสว่ นท ้ายกระบะแล ้วโยนกล่อง
อาหารมาให ้เธอกล่องหนึง “ค่อยๆ กินเดียวสําลัก”
นํ าเสยี งตอนนีแตกต่างกับเมือครูล ่ บ
ิ ลับ หญิงสาวปี นขึนไปนังท ้าย
กระบะบ ้าง “นีพีเป๊ กตัวจริงหรือเปล่าคะ ทําไมเปลียนโหมดอารมณ์ไวแท ้”
เขาชะงัก แล ้วเงยหน ้าขึน “ไม่แน่อาจจะเป็ นตัวปลอมก็ได ้นะ อยากจะ
ลองกัดพิสจ
ู น์ไหมล่ะ?”
นันเป็ นหนึงในคําทังหมดทีเขาไม่ควรเลือกใช!้ ให ้ตาย... มันทําให ้เธอ
ใจเต ้น “เตะ...ก็พส
ิ จ
ู น์ได ้เหมือนกันค่ะ”
“เธอได ้เตะแน่... ชว่ งบ่ายนี” เขาตอบ พอเห็นว่าเธอเงยหน ้าขึนจาก
กล่องข ้าวเขาก็เสริมว่า “ชว่ งบ่ายเราจะฝึ กศล ิ ปะการต่อสูขั้ นพืนฐาน ซงจะเข
ึ ้ม
ข ้นกว่าทีผ่านมา เราจะฝึ กทังสนส ิ ชี วโมงต่
ั อวัน เพือให ้พร ้อมกับการทําเทส
แรก”
“ทําเทส?” เธอสะดุ ้ง “หมายความว่าเราจะทําการทดสอบครังทีหนึง
กันแล ้วหรือคะ?”
่ น
“ไม่ใชท ั ที แต่จะเทสหลังจากนัน” เขาตอบออกมาง่ายๆ “จดไว ้ใน
ตารางฝึ กของเธอด ้วย ศุกร์หน ้าเธอต ้องไปเจอฉั นทีชายป่ าหลังรีสอร์ตตอน
สองทุม
่ ตรง”
ดวงตาของลลนาว่างเปล่า... ว่างสนิท ด ้านหลังของรีสอร์ตทีเธอพัก
เป็ นผืนป่ าขนาดใหญ่ทยัี งอุดมสมบูรณ์ไปด ้วยพรรณไม ้และงูเหลือมตัวเท่าท่อ
นํ าทิง ทีสําคัญมันมืดมาก
ประกาศศก ึ วางข ้าวกล่องทีว่างเปล่าของตัวเองลง แล ้วเอือมมือมาตบ
้
บ่าเธอ “ฉั นต ้องไปฝึ กคนอืนต่อ ใชเวลาพั กชว่ งนีของเธอให ้เป็ นประโยชน์ด ี
ไหม?” เขายัดเงินเข ้าไปในมือเธอ ก่อนจะชไปทางดี ้านหลัง “ชว่ ยวิงไปซอนํ
ื า
ั สโหล
เปล่าทีเซเว่นมาให ้สก ี นํ าแข็งห ้าถุง อ ้อ... แล ้วอย่าให ้ละลายเสย ี ก่อน
ล่ะ”
ลลนาแข็งไปทังร่าง... ไม่ให ้นํ าแข็งละลาย
แต่เซเว่นกับชายหาดฝั งนีอยูห
่ า่ งกันตัง 18 กิโลเลยนะคุณพี!
51.เธอต ้องคุมกําเนิด

หลังจากทีกลับมาถึง Blue Heaven เธอก็หาอะไรรองท ้องง่ายๆ จากนัน

ก็อาบนํ าแล ้วเตรียมตัว
พอเทียงตรงพีเป๊ กก็กลับมา เธอได ้ยินเสย ี งฝี เท ้าของเขาเดินผ่านห ้อง
ของตัวเองลงไปยังเนินเขาด ้านล่าง เนืองจากทีพักของทีนีปลูกเรียงกันเป็ น
ั
ชนๆ ห ้องทีอยูช ั างสุดเลยได ้วิวทะเลอย่างเต็มทีและไม่มใี ครเดินผ่านไป
่ นล่
ผ่านมา จึงนับว่าเป็ นห ้องทีสงบและมีความเป็ นสว่ นตัวมากทีสุด
ี งโหวกเหวกของคนอืน นันหมายความว่าพีคล ้าว อา
เธอไม่ได ้ยินเสย
เหนิง และเอ็มม่าต่างแยกย ้ายเข ้าห ้องของตัวเองเรียบร ้อยแล ้ว สว่ นลูกทีมคน
อืนๆ จะไปพักทีโฮสเทลด ้านข ้างทีมีห ้องซอยแยกอยูห ่ ลายห ้อง หลายเตียง
เงียบสงบและดูคล ้ายกับค่ายทหาร
ลลนางีบหลับไปประมาณสบ ิ ห ้านาทีเพือพักผ่อนสายตา ไม่นานก็ม ี
ี งจากปลายสายก็ดงั ขึนอย่างไม่มป
สายเรียกเข ้า หลังจากกดรับเสย ี ี มีขลุย
่ “ลง
มาหาฉั น”
หญิงสาวหลุบตามองเวลาทีแสดงอยูบ
่ นหน ้าจอมือถือ... เทียงครึง
เขาเพิงอาบนํ าเสร็จก็เรียกหาเธอเลยหรือเนีย
ลลนาจัดเก็บทีนอน ก่อนจะรวบผมให ้เรียบร ้อย จากนันก็เปลียนชุดเป็ น
ั
กางเกงยืดสนแค่
เข่าเพือความทะมัดทะแมงแล ้วเดินลงไปด ้านล่าง
ประตูห ้องเขาเปิ ดอ ้ากว ้าง ไม่ต ้องเคาะประตูกเ็ ดินเข ้าไปได ้เลย
พอเดินเข ้ามาในห ้องเธอก็เห็นอีกฝ่ ายนังขัดสมาธิรออยูบ ่ นเตียง เขา
กําลังไล่ดรู ป ั ท์มอ
ู ถ่ายในโทรศพ ื ถืออยู่ เมือรับรู ้ว่าเธอเดินเข ้ามาเขาก็เงยหน ้า
มองแล ้วพยักหน ้าให ้ทีหนึง
จากนันทุกอย่างก็เป็ นเหมือนกับทีมันเคยเป็ นมานับร ้อยครังก่อนหน ้านี
หญิงสาวเดินมาหยุดอยูห
่ น ้าเตียงแล ้วหันหลังให ้เจ ้าของห ้อง จากนัน
ก็คอ ื
่ ยๆ ถอดเสอออกแล ้วโยนลงบนพืน ตามด ้วยบราทีสวม แล ้วยืนตัวตรงต่อ
หน ้าเขา
 ี งคล ้ายกับไอแห ้งๆ ดังออกมาสองสามครัง ตามมาด ้วยเสย
มีเสย ี งริน
นํ า ลลนายืนนิงอย่างรอคอย
หลังจากผ่านมาแล ้วสเดืี อน เธอก็ไม่มปี ฏิกริ ย
ิ าใดๆ อีก เธอทําเรืองนี
ได ้อย่างง่ายดายเหมือนกับคนอืนๆ ื ้าทีเธอสวมต ้องถอดง่ายใสส
เสอผ ่ ะดวก
และพร ้อมทีจะปลดมันออกได ้ทุกเวลาทีเขาอยากจะถ่ายรูป หลังจากยืนนิงได ้
สองนาทีกม ี งแฟลชดังขึนเหมือนลองเชงิ อึดใจต่อมาก็ดงั รัวอย่างต่อเนือง
็ เี สย
จากปลายหางตา เธอเห็นเขาเคลือนตัวไปทางด ้านซายแล ้ ้วกดถ่าย
ี งพูดใดๆ มีแต่
เสร็จแล ้วก็อ ้อมไปถ่ายทางด ้านขวาบ ้าง ระหว่างทังคูไ่ ม่มเี สย
ี งแฟลช ลลนาหลับตาลงจนกระทังได ้ยินเสย
เสย ี งดีดนิวดังๆ สองทีเธอจึงก ้ม
ลงเก็บเสอผื ้าขึนมาสวมดังเดิม
ประกาศศก ึ จ ้องมองระหว่างทีเธอกําลังจัดการตัวเอง ยังไม่ทนั จะครึงปี
แต่ลลนากลับผอมลงมาก เห็นได ้ชด ั ว่าแผนการฝึ กทีเขาวางไว ้และเมนูอาหาร
แต่ละมือชว่ ยสง่ เสริมเธอได ้อย่างดีเยียม ก่อนหน ้านีเขาวางแผนให ้เธอลดแค่
เดือนละ 5 กิโล หลังจากผ่านไปหนึงปี นําหนักของเธอจะได ้จบสวยๆ ที 60 กิโล
แต่รา่ งกายของเธอกลับเรียนรู ้เร็วเกินไป มันเผาผลาญสงที ิ ตัวเองไม่ต ้องการ
ออกไปได ้ว่องไวอย่างไม่น่าเชอ ื
ภายในเดือนแรกทีอยูก ่ บ
ั เขาเธอลดลงไปแล ้ว 5 กิโล หลังจากขึนมา
อยูบ
่ นเกาะเต่าเธอก็เผาตัวเองอีกเดือนละ 10 กิโลอย่างต่อเนืองจนเขากลัวว่า
เธอจะชอ ็ ก การได ้ฝึ กหนูนาทําให ้เขาได ้เปิ ดโลกทัศน์ใหม่
คนแบบนีมีอยูจ
่ ริง
คนทีสามารถระเบิดพลังงานออกมาได ้อย่างต่อเนืองแล ้วเผาตัวเองไม่
ต่างกับดวงอาทิตย์
เขาแทบจะเปลียนแผนการฝึ กตามเธอไม่ทน
ั !
“ตอนกลางวันได ้งีบมาบ ้างหรือเปล่า?”
“เรียบร ้อยแล ้วค่ะ” พูดจบเธอก็หน ิ หน ้ากับเขา
ั มาเผชญ
โชคดีทเธอทํ
ี ั
าเวทเทรนนิงมาตังแต่เริมลดนํ าหนักผิวหนังจึงกระชบ
ี ช
แน่น ผิวสวยๆ ทีเป็ นสพ ี ของเธอถูกแดดบ่มเสยี จนแดงกํา ผิวชว่ งเนินอก บ่า
และแขนตึงเปรียะเหมือนคนทีเล่นเวทเทรนนิงอยูเ่ สมอ พอจะมองออกว่ามันจะ
เพรียวได ้รูปและมีกล ้ามเนือให ้เห็นหลังจากนีอีกสามเดือนเป็ นอย่างน ้อย
อันทีจริงเขาควรจะดีใจกับความสําเร็จที ‘ได ้มาไว’ ของเธอ แต่ลก
ึ ๆ
ึ ขัดใจอย่างบอกไม่ถก
แล ้วชายหนุ่มกลับรู ้สก ู
เขารับรู ้ถึงการเปลียนแปลงทางกายของตัวเอง จึงรีบดึงสายตากลับ
“อีกสกั พักหมอคล ้าวจะมาฉีดยาคุมกําเนิดให ้เธอ” เขาหลุดปากออก
ี งเรือยเฉือย
มาเสย
ลลนาเงยหน ้าขึนทันที
สายตาของเธอทําให ้เขารีบอธิบายต่อ “เธอตะลอนขึนเหนือล่องใต ้ไป
กับผู ้ชายกลุม
่ หนึง เธออาจจะมีเซก ็ ส.์ ..” เขาชะงักแล ้วคิดหาคําศพ ั ท์ใหม่
“เผลอใจ...” คํานีน่าจะดีกว่า “เมือไหร่กไ ็ ด ้... และนันเป็ นกรณีหนึง แต่ทแย่
ี กว่า
ก็คอ
ื ระหว่างทีเราเดินทางเธออาจจะโดนข่มขืน ล่วงละเมิดทางเพศ หรือจะ
อะไรก็แล ้วแต่ททํ
ี าให ้เธอ... มีท ้อง”
ลลนาหรีตาเหมือนจะเตือนอยูก
่ ลายๆ
“มีน ้อง” เขารีบเปลียนคําพูด “มันจะขัดกับแผนการของสมาคม สาเหตุ
หลักทีทางสมาคมต ้องการให ้นักกีฬาทุกคนเข ้าค่ายฝึ กเพราะทีนันแยกชาย
หญิง มันปลอดภัยกว่าสําหรับ... เพศสภาพของเธอ”
พีเป๊ กพูดอะไรวกไปวนมา!
“หมายความว่าถ ้าไม่ได ้อยูก
่ บ
ั สมาคม แต่มาอยูก
่ บ
ั พี... หนูจะมีน ้อง?”
เธอเลิกคิว
“เปล่าๆ ไม่ใชเ่ ลย อย่าแปลงสารอย่างนันส”ิ
“โดนล่วงละเมิดทางเพศ ข่มขืน?”
“ไม่มท ี งแหบแห ้ง
ี าง ใครจะปล่อยให ้เธอโดนแบบนัน” เขาหัวเราะเสย
ิ ะ...” เธอโบกมือ “ถ ้างันเรืองนีก็จบ ห ้ามเอาเข็มอะไรมาจิม
“นันน่ะสค
ตูดหนูเด็ดขาด”
 ประกาศศก ึ กลอกตาไปมา ให ้ตายส.ิ .. เขาเตรียมตัวหว่านล ้อมเธอมา
ทังอาทิตย์แต่ทก
ุ อย่างกลับจบภายในหนึงนาที นึกแล ้วก็ได ้แต่หงุดหงิดตัวเอง
“เอาล่ะ ตามฉั นมา” เขาเรียกเธอแล ้วเดินไปยังลานกว ้างหน ้าห ้องพัก
ของตัวเอง บริเวณนันมีไว ้สําหรับดืมเบียร์ชมทะเล ลานกว ้างนีก่อขึนมาจากอิฐ
แล ้วปูทบ ี ด
ั ด ้วยแผ่นไม ้กระดานสซ ี และเนืองจากวันนีอากาศค่อนข ้างเย็น
สบาย ลมทะเลจึงพัดเข ้ามาอย่างต่อเนือง
ลลนามองอุปกรณ์ทวางเรี
ี ยงอยูร่ อบด ้านอย่างเตรียมพร ้อม พีเป๊ กปู
แผ่นยางหนาประมาณหนึงนิวทีดูคล ้ายแผ่นยางโยคะทับบนพืนไม ้ประมาณส ี
ผืนใหญ่ “กฎข ้อแรกของการต่อสูคื้ อ... ต ้องล ้มให ้เป็ น”
“ล ้มคูต
่ อ ้ ไ่ หมคะ?”
่ สูใช
“ไม่ใช.่ .. ล ้มตัวเอง” เขาตอบ “เธอต ้องเคยเรียนวิชาพละมาบ ้าง ตอนที
เรายังเด็ก ครูจะฝึ กให ้เรารู ้จักกลิง หมุนตัว หรือเรียนท่ายิมนาสติกง่ายๆ อันนัน
เป็ นพืนฐานของกีฬาทุกประเภทเพราะนอกจากเราจะแข่งขันกับคนอืนแล ้ว เรา
ต ้องรู ้จักแพ ้แบบไม่ทําให ้ตัวเองบาดเจ็บด ้วย ทักษะนีสําคัญยิงกว่าการแข่ง
เพราะถ ้าเธอบาดเจ็บแล ้วเธอจะลุกขึนมาแข่งต่อไม่ได ้อีก ดูน...” ี
ร่างสูงของเขาม ้วนตัวกลิงลงกับแผ่นยางอย่างว่องไว ก่อนจะหมุน
ตัวยืนขึนมาอย่างมันคงได ้อีกครัง
“ดูทน
ั ไหม... อีกครังนะ”
ประกาศศก ึ ทําซาท่ํ าเดิมแต่ลก ้
ั ษณะการเคลือนตัวชาลงคล ้ายกับภาพ
สโลว์โมชน ั พอยืนขึนอีกหนเขาก็อธิบายว่า “สว่ นหัวเป็ นสว่ นทีสําคัญทีสุด
สําหรับนักกีฬาทุกประเภท จําไว ้ว่าถ ้าเธอล ้ม...” เขาแสดงให ้ดูเป็ นรอบทีสาม
ิ
“สงแรกที ต ้องทําก็คอ
ื ก ้มหน ้า เก็บคาง ถ ้าแบบไม่ทนั แล ้วจริงๆ แบบยังไงก็
ต ้องปะทะก็ให ้หันใบหน ้าด ้านข ้างปะทะแทนด ้านตรง”
ลลนามองชายหนุ่มสาธิตและฟั งทุกรายละเอียดทีเขาสอนอย่างตังใจ
“ถ ้าเป็ นกีฬามวย ทันทีทล
ี ้มต ้องยกการ์ดขึนมาป้ องกันบริเวณหัวให ้ทัน
ํ
เพราะอีกฝ่ ายจะฉวยโอกาสนีซาเราแน่ ๆ เพราะฉะนันเราจะต ้องอยูใ่ นท่านี” เขา
ทดลองล ้มแล ้วพลิกตะแคงพลางตังการ์ดให ้เธอดู “พยายามอย่าเอาแผ่นหลัง
ลง ให ้แลนดิงในท่าตะแคงเพือเซฟกระดูกสน ั หลังเอาไว ้ไม่ให ้หัก ถ ้าหักก็เรือง
ใหญ่เลยล่ะ”
 เขาลุกขึนแล ้วหันไปสบตาเธอ “ไหนลองทําดูส”ิ
ลลนาทดลองทําตาม แต่แค่หนแรกก็ถก ู เขาตวาดเสยี งหนัก “อย่ายืด
แขนไปรับนํ าหนักตัว พยายามงอศอกเอาไว ้ แขนเธอไม่แข็งกว่าพืนหรอกน่า”
้ แล ้วเอาแขนซายรั
เธอลองอีกทีด ้วยการล ้มตะแคงซาย ้ บแรงกระแทก
“งอมากกว่านีอีก... อีก...” เขาก ้าวเข ้ามาตีตรงข ้อมือ “งอพับแล ้วไม่
ต ้องยืนข ้อมือออกไปด ้วย อยากนิวหักหรือไง” เขาดีดปลายนิวไปทีข ้อมือเธอ
ดังเป๊ าะ
ปวดเหมือนกระดูกจะร ้าว!
ลลนาสะบัดมือเร่าๆ เธอพยายามทําซาแล ํ ํ กจนได ้รับคําชมจาก
้วซาอี
เขาในทีสุด “นันแหละ... ทําต่อไปเรือยๆ เดียวฉั นไปเข ้าห ้องนํ าแป๊ บ เธอก็ลอง
้
ล ้มซายล ้มขวาไปสก ั ห ้าสบ
ิ ทีกแ็ ล ้วกัน ล ้มมากเข ้าเดียวก็ชน ิ ไปเอง” พูดจบเขา
ก็ทงเธอให
ิ ้ล ้มไปล ้มมาเป็ นตุก๊ ตาล ้มลุกอยูต ่ รงนัน
หลังจากประกาศศก ึ กลับมา ลลนาก็ได ้เรียนทักษะต่างๆ เพิมเติมอีก
มากมาย เชน ่ วิธกี ารสลัดคนทีเกาะอยูด ่ ้านหลังให ้หลุดด ้วยการทุม
่ ลงมาข ้าง
หน ้า วิธรี ับมือกับคนถนัดซายด้ ้วยหมัดขวาและต่อยสวนคนถนัดขวาด ้วยหมัด
้ รวมถึงจุดโจมตีตา่ งๆ ในร่างกายทีแตกต่างกันระหว่างชายและหญิง
ซาย
ลลนาได ้รับอนุญาตให ้พักสบ ิ นาทีตอนบ่ายสามเพือดืมเวย์สองสคูป
แล ้วเข ้าห ้องนํ า พอบ่ายสามสบ ิ นาที เขาก็เริมสอนเธอใชอุ้ ปกรณ์ป้องกันตัวเอง
อย่างง่ายๆ ในชวี ต ิ ประจําวัน เชน่ มีดพก ไฟแชก ็ และ
กิงไม ้ หญิงสาวเรียนรู ้การหวดกิงไม ้แบบเสยขึน หวดข ้าง หรือฟาดไปตามสรีระ
ต่างๆ ของมนุษย์ ขึนอยูก ่ วั า่ คูต
่ อ ้
่ สูของเธอเป็ นเพศไหน มีความสูงเท่าไหร่ และ
้ อเร็ว
เคลือนไหวชาหรื
หลากหลายความรู ้ทีเทเข ้ามาในหัวอย่างไม่ขาดสายทําให ้ลลนามอง
ประกาศศก ึ ด ้วยความรู ้สก
ึ ทีต่างออกไปจากเดิม เขาชให ี ้หญิงสาวเห็นจุดตาย
ของตัวเองทีแม ้แต่เธอก็ยงั ไม่รู ้มาก่อน ทังยังเปิ ดโอกาสให ้เธอลองเดาจุดตาย
ของเพือนๆ คนอืนในทีมเท่าทีเธอรู ้จัก ทังหมดนีทําให ้ลลนาเพิงรู ้ว่าพีเป๊ กเป็ น
คนละเอียดอ่อนและชา่ งสงั เกตเอามากๆ ซงมั ึ นขัดกับความเชอเก่ื าๆ ของเธอที
คิดว่าเขาเป็ นคนไม่แคร์โลกและไม่เคยใสใ่ จอะไรเลย
 “หลังจากทีเธอรู ้จักร่างกายของตัวเองดีแล ้ว เราค่อยเริมเรียนการออก
หมัดแบบใชผ้ ้าพันมือ” เขายกขวดนํ าเย็นเจียบขึนดืม สช ี วโมงที
ั ผ่านมาทังคู่
้
ออกกําลังจนได ้เหงือ ถึงอย่างนันก็ยงั มีทา่ ต่อสูในสถานการณ์ตา่ งๆ อีกหลาก
หลายทีเขาจะถ่ายทอดให ้เธอนับจากวันนีเป็ นต ้นไป “ทุกวันจันทร์ พุธ ศุกร์
บ่ายโมงตรงถ ้าไม่ตด ้
ิ อะไรเราจะมาซอมทั กษะพืนฐานกันทีนี”
ั ท์มอ
ลลนาจดบันทึกเอาไว ้ในโทรศพ ื ถือของตัวเอง แล ้วดอกจันว่า
‘เปลียนแผนการฝึ กรอบทีส’ี
“เราจะเรียนทักษะพืนฐานกันนานไหมคะ?”
“ก็จนกว่าเธอจะรู ้จักร่างกายของตัวเองดี”
“ตอนนีหนูกร็ ู ้จักดีอยูแ
่ ล ้วนี” ลลนาพูดพลางกอดอก
“ม่ายย” เขาลากเสย ี งตอบอย่างสบายอารมณ์ แล ้วก ้าวเข ้ามาหาเธอ
หนึงก ้าว “เธอรู ้ไหมว่าตัวเองเป็ นคนขีหนาวน่ะ?”
่ ก
“ไม่ใชส ั หน่อย…” ยังไม่ทน
ั พูดจบ นํ าเย็นจัดทังขวดก็ราดลงมาบน
หัว!
ลลนาหลุดปากอุทาน ึ หนาวเยือกตังแต่รากผมจรดปลายเท ้า
รู ้สก
ความเย็นทีว่าทําให ้กระดูกสนั หลังของเธอหดตัวเหมือนตอนทีรู ้สก ึ เสย
ี วฟั น
อย่างหนัก ขนของเธอลุกชน ั ริมฝี ปากสนระริ
ั ก พระเจ ้าชว่ ย!นํ าเย็นจัด เย็นจน
ั
เธอแข ้งขาอ่อนแม ้แต่สมองก็ยงั สงการไม่ ทน
ั
“นีไง...” เขาหัวเราะเสย ี งทุ ้ม “เธอไวต่อความหนาวมากกว่าคนปกติ
เป็ นอย่างนีมาตังแต่เด็กแล ้วยังไม่รู ้ตัวอีกเหรอ?” พอเห็นเธอยังนิงเขาก็ยนมื
ื อ
มาดีดติงหูของเธอ “นี... ตืน... ตืน...”
เธอกะพริบตาอย่างงุนงง
“ไม่เคยรู ้ล่ะส?ิ จําเอาไว ้ว่าจุดตายของเธอคือความเย็น ก่อนฝึ กหนัก
ทุกครังเธอต ้องวอร์มร่างกายอย่างน ้อยสามสบ ิ นาที กินร ้อน ดืมร ้อน แม ้แต่ยา
้
นวดกล ้ามเนือก็ห ้ามใชแบบเย็ น ทีสําคัญพยายามหลีกเลียงการดืมของเย็น
ระหว่างพักยก เพราะมันอาจทําให ้ชอ ็ กได ้ โอเคนะ?”
ี งออกมาจนได ้ “พี-เอา-นํ า-มา-ราด-หัว-หนู”
“พีเป๊ ก” เธอหลุดเสย
 ึ ก ้าวถอยหลังทันที “ฉั นแค่สอน
ดูเหมือนเขาจะเพิงเอะใจ ประกาศศก
เอง”
“ไม่ต ้องมาแก ้ตัว!”
“ไม่เอาน่า การสอนทีดีกต็ ้องมีการแสดงตัวอย่างส.ิ .. เฮย...”
้ ประกาศ
ศกึ ร ้องลัน พร ้อมกับกระโดดหนีนําทีสาดมาจากมือของลลนา หญิงสาวแกะนํ า
เย็นอีกสองขวดแล ้ววิงไล่เขาไปทัวลานหน ้าห ้องพัก
ี งร ้องขอชวี ต
เสย ิ ของโค ้ชจอมโหดทําให ้หมอคล ้าวทีเดินมาพร ้อมกับ
อุปกรณ์ทางการแพทย์ในมือต ้องชะงักฝี เท ้า โค ้ชเรียกเขามาฉีดยาคุมกําเนิด
ให ้หนูนา แต่พอมาถึงเขากลับเห็นหนูนากําลัง ‘คุมกําเนิดให ้โค ้ช’ ด ้วยการถีบ
และไล่กระทืบไม่ยงั เขาสะกิดอาเหนิงทียืนดูเหตุการณ์อยูก
่ อ
่ น “เกิดอะไร
ขึน?”
“ไม่มอ
ี ะไรหรอกพี” อาเหนิงหัวเราะเบาๆ “แต่ผมแอบรู ้แล ้วล่ะว่าโค ้ช
เองก็มจ
ี ด
ุ ตายอยูเ่ หมือนกัน”
 ่ คมป์ ทีมชาติ
52.ยินดีต ้อนรับสูแ

็ สญ
วันนีเป็ นวันเซน ั ญาอย่างเป็ นทางการครังแรกของเธอ
ลลนาเดินทางมาทีแคมป์ เก็บตัวนักกีฬาของทางสมาคมเพียงลําพัง
เนืองจากประกาศศกึ ติดงานด่วนต ้องขึนฝั งไปจัดการธุระสําคัญให ้กับครูฝ้าย
ถึงสามวัน
ื ้าไปตังแต่เมือวาน กว่าจะกลับมาอีกหนก็คงเป็ นเย็นวัน
พีเป๊ กเก็บเสอผ
พรุง่ นี
แต่เธอก็ไม่ได ้เดือดร ้อนอะไรมากนักเพราะเขาจัดการทุกอย่างไว ้ให ้
เรียบร ้อยแล ้ว รถตู ้ของทางสมาคมมารับเธอทีรีสอร์ตตังแต่แปดโมงเชา้ หลัง
จากขับวกไปวนมาประมาณครึงชวโมงเธอก็ ั มาถึงทางเข ้าของแคมป์ เก็บตัว
ึ
นักกีฬาซงทางเข ้าเล็กแคบนิดเดียวแต่ด ้านในกว ้างขวางประมาณยีสบ ิ ไร่
ระหว่างทีอยูบ
่ นรถตู ้ เธอเห็นคนจับกลุม ่ กันวิงเหยาะๆ อยูห
่ ลายกลุม
่ มี
ป้ ายบอกทางปั กเป็ นระยะๆ ว่าห ้องอาหารไปทางไหน หอพักหญิง หอพักชาย
อยูจ่ ด ึ
ุ ใด ซงบรรยากาศโดยรวมก็ ดคู ล ้ายบ ้านพีเป๊ กทีหนองคายอยูเ่ หมือนกัน
คนขับรถเห็นเธอสนใจมองจึงเอ่ยปากชวนคุย
“ใหญ่มากเลยใชไ่ หมล่ะครับ คุณคงไม่เคยเห็นอะไรแบบนีสท
ิ า่ ”
ลลนายิมตอบน ้อยๆ แต่ไม่ได ้พูดอะไร... คิดในใจแค่วา่ ‘ฉั นเคยเห็นที
ใหญ่กว่านีเยอะค่ะลุง’
เธอถูกพามาทีตึกใหญ่หลังหนึง โดยลุงคนขับรถลงไปแจ ้งชอ ื
นามสกุล และสงั กัดค่ายของเธอตรงเคาน์เตอร์ด ้านหน ้าเพือแลกบัตรผ่านส ี
เขียวใบหนึงแล ้วให ้เธอกลัดไว ้ตรงอก จากนันเธอก็ถก ู นํ าไปนังรออยูใ่ นห ้อง
โถงใหญ่ทเปิ
ี ดแอร์เย็นเฉียบ ภายในห ้องนันมีผู ้หญิงประมาณสบ ิ สองคนนังอยู่
ก่อนแล ้ว
หลังจากเธอเดินเข ้าไป หลายคนทีกําลังนังมองจอมือถือในมืออยูก
่ ็
เงยหน ้าขึน บางคนมองมาด ้วยความสนใจ บางคนก็ดเู หมือนจะตกใจ ลลนาไม่
ได ้ใสใ่ จกับปฏิกริ ย
ิ าทังหลายแหล่ของบรรดาสาวๆ พวกนีเพราะเธอเองก็ได ้รับ
สายตาแบบนีมาเกือบทังชวี ต ิ ด ้วยความทีเป็ นคนตัวสูงกว่ามาตรฐาน ‘ชาย
ไทย’ ทัวไป อีกทังยังเจ ้าเนือ แน่นอนว่า ‘หญิงไทย’ ทุกคนทีเห็นเธอเป็ นต ้อง
ยกมือทาบอก
่ งกระจกเธอก็ยงั ตกใจตัวเองเลย แล ้วนับประสา
เอาจริงๆ บางทีเวลาสอ
อะไรกับคนอืน
หลังจากทีเธอมานังได ้ไม่นานก็มห ี ญิงสาวอีกสามคนก ้าวเข ้ามาใน
ห ้อง สามคนทีมาใหม่สวมชุดวอร์มสเี ทาปั กโลโก ้ขาวสะอาดตาดูคล ้ายชุด
ฟอร์มของทีไหนสก ั แห่ง พวกหล่อนรูปร่างเตียกว่าลลนาแต่ดแ ู กร่งเพรียวไป
ทังร่าง คนทีเดินเคียวหมากฝรังนํ ามาเป็ นคนแรกทรวดทรงดูคล ้ายเอ็มม่า ผม
ั
ตัดสนเกื อบจะเป็ นสกินเฮด พอมาถึงก็ทรุดตัวลงนังบนเก ้าอีตัวถัดจากลลนา
ทังๆ ทีก่อนหน ้านีผู ้หญิงทุกคนในห ้องต่างกระเถิบตัวหนีกน
ั หมด
ื กฝ่ ายแล ้วขมวดคิวมุน
ลลนาตวัดหางตามองไปยังอกเสออี ่
ค่ายกํานันยง...
ื คุ ้น... คุ ้นมากๆ แต่จําไม่ได ้ว่าเคยได ้ยินตอนไหน
ชอนี
เมือผู ้หญิงคนนันนังลง เพือนอีกสองทีเดินตามมาก็นังลงบนเก ้าอีตัว
ถัดไป เรียงเป็ นแถวหน ้ากระดาน
ลลนาไม่ได ้สนใจจะมองต่อ เธอไล่ปลายนิวปั ดหน ้าจอมือถืออ่านข่าว
ี งซุบซบ
ไปเรือยๆ แต่กลับได ้ยินเสย ิ ดังขึน
“ดูนันส ิ ค่ายศษ
ิ ย์ทรงชย
ั ”
ไม่ได ้ตังใจจะฟั งแต่เพราะนังใกล ้ก็เลยได ้ยิน เธอไม่ได ้เงยหน ้าไปตาม
เสย ี งซุบซบ ิ อาจเป็ นเพราะเคยใชช้ วี ต
ิ อยูท
่ า่ มกลางการซุบซบิ นินทามาทัง
ชวี ติ เธอจึงรู ้ว่ามันไม่ได ้มีสาระสําคัญอะไร คนเราไม่ได ้ชก ั ตายเพราะว่าใครคิด
กับเรายังไงเสย ี หน่อย
แม ้เธอจะไม่แคร์ แต่กไ
็ ม่ได ้หมายความว่าอีกฝ่ ายจะไม่สนใจนี ไม่นาน
นักผู ้หญิงทีเคียวหมากฝรังก็โน ้มร่างเข ้ามาใกล ้เธอเล็กน ้อย
“คัดตัวหนนีเอ็มม่าไม่มาด ้วยเหรอ?”
ลลนาชะงักมือ
 ี งกลัวหัวเราะ “อะไรกัน โดนฉั นต่อยหูดบ
อีกฝ่ ายเอ่ยต่อเสย ั ไปหนเดียว
ชวี ต
ิ เป๋ ไปเลยหรือไง?”
ี งหัวเราะคิกคักดังขึนเบาๆ ในระยะไม่ใกล ้นัก
เสย
สมองของลลนายังไม่ทน ั จะประมวลผล ชายวัยกลางคนคนหนึงก็เดิน
ี งปรบมือเกรียวกราวทีดังขึนจากรอบด ้าน “สวัสดี
เข ้ามาจับไมค์พร ้อมกับเสย
ครับทุกคน... บางคนคงรู ้จักผมแล ้ว เรียกผมว่าโค ้ชวิทย์กแ
็ ล ้วกัน ผมเป็ นทังผู ้
จัดการและเฮดโค ้ชของทีมนักชกไทย ทีสําคัญผมจะเป็ นคนคัดตัวพวกคุณใน
แต่ละรอบ จนถึงรอบหกคนสุดท ้ายครับ”
ทุกคนดูตงใจฟั
ั งขึนมาทันที บรรยากาศภายในห ้องโถงแห่งนีอบอวล
ไปด ้วยความตืนตัวและตืนเต ้น ผู ้หญิงทีนังอยูข
่ ้างๆ ลลนาหยุดจ ้อและดึงหูฟัง
ของตัวเองออก
“ความจริงพวกคุณฝึ กกับเรามาแล ้วสามเดือน ึ ทําผลงานได ้ดีท ี
ซงก็
เดียว ปรบมือให ้ตัวเองหน่อยครับ”
เฮ... เสยี งปรบมือดังก ้องขึนมาอีกครัง ดูเหมือนทุกคนในทีนีจะรู ้จัก
้
‘โค ้ชวิทย์’ ต่างจากลลนาทีฝึ กซอมอยู ด
่ ้านนอกตลอด เธอจึงเพิงเคยเห็นหน ้า
ชายคนนีเป็ นหนแรก
“นีเป็ นครังแรกทีผมมาแนะนํ าตัวอย่างเป็ นทางการ ผมก็เลยอยากจะ
กล่าวคําว่า ยินดีต ้อนรับผู ้เข ้าร่วมการคัดตัวทุกท่านจากทุกค่ายมวยของ
ประเทศไทย อันได ้แก่... ค่ายมวยเพชรบ ้านลาด”
ี งโห่ฮวดั
มีเสย ิ งขึนพร ้อมการลุกขึนยืนของห ้าสาวทีนังอยูด
่ ้านหลังสุด
้ พรรณ”
“ค่ายมวยซุมสุ
พอเอ่ยจบก็มห
ี ญิงสาวสามคนลุกขึนยืนแล ้วโค ้งตัวเล็กน ้อยให ้โค ้ช
วิทย์
“ค่ายมวยกํานันยง”
ผู ้หญิงสามคนทีนังถัดจากลลนาลุกขึนบ ้าง
ื ดท ้าย “ค่ายมวยศษ
มีการประกาศไปเรือยๆ จนมาถึงรายชอสุ ิ ย์ทรงชย
ั ”
 ี งทังหมดในห ้องเงียบลงทันที แม ้แต่
ลลนาลุกขึนยืนเต็มความสูง เสย
โค ้ชวิทย์เองก็ยงั เบิกตากว ้าง เขากะพริบตาอยูส ่ องทีแล ้วก็เริมปรบมือนํ า
ทําให ้คนอืนๆ ในห ้องปรบมือตาม ลลนาเริมจะเซง็ นิดๆ กับปฏิกริ ย
ิ าของคนรอบ
ด ้านเวลาเห็นความสูงของเธอ หญิงสาวหันไปมองรอบห ้องแวบหนึง
้ ดของห ้องโถง เธอเห็นผู ้หญิงอีกสองคนทีแต่งตัวคล ้าย
ตรงด ้านซายสุ
่ กัน ทังสองสวมชุดวอร์มปั กโลโก ้ SC [ศษ
เธอยืนขึนเชน ิ ย์ทรงชยั ] ตรงอกซาย
้
และกําลังมองตรงมาอย่างงงๆ พอได ้สบตากันเธอก็ยมให ิ ้และทังสองก็ยมตอบ
ิ
ก่อนจะนังลง ลลนานึกโล่งใจ อย่างน ้อยก็ได ้รู ้ว่านักมวยหญิงทีพีเป๊ กสง่ มาอีก
สองคนหน่วยก ้านใชได ้ ้ น่าจะมีสก
ั คนทีติดหนึงในหกคนของปี หน ้า
“ทีผ่านมา ความสําเร็จในการแข่งขันของนักกีฬาหญิงจะค่อนข ้างน ้อย
กว่านักกีฬาชาย เรืองนีแปลกแต่จริงนะครับ จากการเฝ้ าดูพวกคุณฝึ กมาตลอด
สามเดือน ผมพอจะสรุปได ้ว่า นักมวยหญิงของไทยเราทังมาตรฐานสรีระและ
ความแข็งแกร่งยังสูนั้ กมวยต่างชาติไม่ได ้ แม ้ว่าลีลาการชกของเราจะไม่เป็ น
รอง เราขยันออกหมัด เราคล่องแคล่ว แต่เมือไหร่ทล ี ้มแล ้วเรามักไม่คอ
่ ยลุก
ึ
เรียกได ้ว่าโป้ งเดียวจอด นันเพราะเราตัวเล็กและยังไม่แข็งแกร่งพอ ซงในจุ ดนี
ต่อไปผมจะเน ้นยําอย่างทีสุด”
โค ้ชวิทย์ยงั พูดอีกเยอะแยะ โดยมากก็เป็ นคําแนะนํ าเกียวกับ
การกิน การนอน การฝึ กซอม ้ และเรืองต่างๆ ทีประกาศศก ึ มักจะเน ้นยํากับเธอ
เป็ นประจําอยูแ ื
่ ล ้ว ลลนาจึงไม่ได ้สนใจนัก พอกล่าวจบเขาก็เชอเช ิ ทุกคนไป
ญ
ชมเวทีมวยจําลองของทางสมาคมทีเพิงสร ้างเสร็จในตึกใหม่
ลลนาเตรียมจะก ้าวตามฝูงชนไป แต่เธอกลับโดนโค ้ชวิทย์เรียกไว ้ซะ
ิ ย์ทรงชย
ก่อน “คุณเป็ นนักมวยอีกคนของค่ายศษ ั ใชไ่ หม?”
“ค่ะ” เธอตอบ
ั าหนักวัดสว่ นสูงหน่อย
“ไหนลองมาชงนํ ดูเหมือนว่าผมจะยังไม่ม ี
ประวัตข
ิ องคุณนะ”
้
“ฉั นฝึ กซอมอยู
ด ่ ้านนอกค่ะ”
โค ้ชวิทย์หรีตาลงครึงหนึงคล ้ายกับไม่พอใจแต่กไ
็ ม่กล ้าพูด เขาเดินนํ า
ั าหนักวัดสว่ นสูง พอเธอก ้าวขึนไปยืนเขาก็เตรียมจด พร ้อม
ลลนามายังจุดชงนํ
กับขานออกมาว่า “สูง 175 หนัก 82”
 “อะไรนะคะ!!!” คําประกาศของเขาทําให ้เธอแทบจะสําลักลมหายใจ
โค ้ชวัยกลางคนขมวดคิว แล ้วกล่าวออกมาอีกครัง “คุณสูง 175 หนัก
82 เทียบกับสว่ นสูงแล ้วคุณนํ าหนักมากไปสก ั หน่อย เพราะถ ้าจําไม่ผด
ิ ทาง
ิ ย์ทรงชย
ศษ ั แจ ้งมาว่าจะให ้คุณลงแข่งรุน
่ นํ าหนักไม่เกิน 60”
เขาคงนึกว่าเธอกําลังตกใจกับความอ ้วนของตน แต่นันไม่ใชเ่ ลย...
็ กกับ ‘ความผอม’ ทีเกินคาดไปมากต่างหากล่ะ!
เธอกําลังชอ
ั าหนัก เธอไม่เห็นตาชงมาหลายเดื
พีเป๊ กไม่อนุญาตให ้เธอชงนํ ั อนแล ้ว
ี อนทีเจอเครืองชงอี
และก็ไม่ได ้สนใจด ้วย ใครจะไปนึกว่าครังแรกในรอบสเดื ั ก
หน เธอจะมีนําหนักเพียงแค่ 82 กิโลกรัม!
ความจริงทีเพิงรับรู ้กระแทกหน ้าเธออย่างจัง
ลลนาทีกําลังนิงอึงถูกโค ้ชวิทย์สะกิดเบาๆ ั าหนักแล ้วก็ไปลง
“ชงนํ
ทะเบียนทีเคาน์เตอร์ด ้านหน ้าด ้วย เรียบร ้อยแล ้วให ้ตามไปทีตึกใหม่ คุณยัง
็ สญ
ต ้องเซน ั ญาอีกหลายฉบับเลย”
หญิงสาวเดินไปติดต่อตรงเคาน์เตอร์ธรุ การเพือลงทะเบียน อีกฝ่ ายให ้
ื ทีอยู่ เบอร์โทรติดต่อและค่ายต ้นสงั กัด หลังจากกรอกเสร็จ
เธอเขียนทังชอ
้
เธอก็ถามทางไปยังตึกฝึ กซอมตึกใหม่
ข ้างๆ เธอเป็ นร่างสูงทะมัดทะแมงของผู ้ชายคนหนึง เขาน่าจะสูง
ประมาณ 185 เซนติเมตร สวมเสอวอร์ ื มสเี ทากับกางเกงยีนสส
์ ซี ด
ี เขาเองก็
กําลังถามทางไปตึกใหม่ด ้วยเหมือนกัน พอได ้ยินคําถามของเธอเขาเลยหันมา
มอง “ไปด ้วยกันไหมครับ ผมก็กําลังจะ...” เขาดูชะงักไปเล็กน ้อยเมือเห็นเธอ
เต็มๆ ตา
การแสดงออกทางสห ี น ้าของเขาเรียกความสนใจจากเธออยูเ่ หมือน
่ ล ้ว ชว่ ยนํ าทางฉั นด ้วยก็ดค
กัน “ถ ้าคุณจะเดินไปทีนันอยูแ ี ะ่ ” เธอตอบ
เขาโคลงศรี ษะเล็กน ้อยเป็ นนัยบอกให ้เดินตาม
ลลนาก ้าวตามหลังไปติดๆ คนตรงหน ้าเดินเร็วไม่ตา่ งกับพีเป๊ กแต่เธอ
ชนิ เสย
ี แล ้วเลยก ้าวตามได ้อย่างไม่ลําบาก ทังคูเ่ ดินอ ้อมลานฝึ กขนาดใหญ่ทมีี
นักกีฬาชายกําลังวอร์มร่างกายอยูจ ่ ํานวนมาก โดยมีนักกีฬาของค่ายศษ ิ ย์ทรง
ชยั รวมอยูด
่ ้วย เธอจําพวกเขาบางคนได ้จากใบหน ้าทีคุ ้นตา มีนักกีฬาอีกกลุม
่
วิงตามมาพร ้อมกับตะโกนทักผู ้ชายทีเดินนํ าเธออยูด
่ ้านหน ้า
“รอบนีพีนันต์มาเองเลยเหรอครับ”
ทุกอย่างในความทรงจําของลลนากระจ่างแจ ้ง เสย ี งของพีเป๊ กในวัน
ื
นันดังขึนมาในสมองของเธอเบาๆ ‘มันชอไอ ้นันต์ จากแม่สาย ลูกชายของค่าย
มวยกํานันยง’
เธอรู ้แล ้ว... เธอรู ้แล ้ว... แต่หวังว่าพีคนนีจะไม่รู ้ตัวตนของเธอนะ!
เขาทักทายนักมวยในค่ายของตนอย่างเป็ นกันเอง พอมีคนถามว่าเขา
พาสาวจากทีไหนมาด ้วย เขาก็หน
ั มามองเธอแวบหนึงแล ้วตอบไปว่า “บังเอิญ
เจอแฟนเก่าน่ะ”
ั เลย!
ชด
ลลนาหมุนตัวตังท่าจะเดินเลียวไปอีกทางแต่พนั ี นต์ของคนอืนๆ กลับ
ี ก่อน “ตึกใหม่ไปทางนัน อย่าเลียวผิดสจิ ะ๊ ” จากนันเขาก็
ก ้าวมาดักเอาไว ้เสย
ชวนคุยอย่างร่าเริงเหมือนกับสนิทกันมาสก ั ร ้อยปี “ไอ ้เป๊ กมันไม่มาด ้วยเหรอ
เห็นมันสง่ เด็กมาคัดตัวเหมือนกันนี” เขากวาดตามองเสอวอร์
ื มของเธอ “หรือ
จะเป็ นคุณ?”
ลลนาไม่ได ้ตอบอะไร ในใจคิดแค่วา่ ผู ้ชายตรงหน ้าหน ้าตาดีทเี ดียว
เวลาเกือบสบ ิ ปี ชว่ ยเกลาให ้รูปหน ้าเขาคมสนั ขึน ไม่เหลือเค ้าของวัยรุน ่ เลือด
ร ้อนทีเคยเจอในงานบุญบังไฟในปี นัน แต่ถงึ อย่างไรวันเวลาก็ไม่ชว่ ยขัดเกลา
ลักษณะการพูดทียียวน ทีเล่นทีจริงทีเจ ้าตัวเป็ นอยู่
ก็เหมือนกับพีเป๊ กนันแหละ ความสามารถรูปแบบนียิงแก่กย
็ งิ
ี
เชยวชาญ
“ว่าไง... คุณเหรอเด็กใหม่ทไอ
ี ้เป๊ กมันดึงไปฝึ กเองน่ะ?”
่ ง”
“คงใชม ั เธอตอบเบาๆ
เขาหัวเราะ “แล ้วชว่ งนีฝึ กเป็ นไงบ ้าง?”
ลลนาสูดลมหายใจเข ้า พยายามก ้าวให ้เร็วกว่าเดิม “ยุง่ มากเลยค่ะ”
้
“คงจะซอมหนั ิ ะ?”
กสน
 “หมายถึงคุณ”
โดนแขวะแรงๆ กลับมาแทนทีเขาจะโกรธแต่กลับหัวเราะลัน สห ี น ้าดู
ยินดีอย่างทีสุด “คุณคุยสนุกจัง มาอยูค
่ า่ ยผมไหม? พอดีกําลังอยากได ้คน
ั คน”
หน่วยก ้านดีๆ สก
“อย่าดีกว่า”
ี ทีจะได ้รีบสลัดอีตานีออกไป ลลนารีบแยก
ในทีสุดก็มาถึงตึกใหม่เสย
ตัวจากไปโดยไม่ลําลาอีกฝ่ าย เธอไม่สนใจเสย ี งตะโกนเรียกดังลันของเขา
ความทรงจําของเธอเกียวกับ ‘นันต์ แม่สาย’ ไม่คอ ่ ยจะดีนัก แล ้วเมือครูท่ เดิ
ี น
เคียงกันเธอแอบเห็นว่าใต ้คางของฝ่ ายนันมีแผลเป็ นยาวอยูร่ อยหนึง ไม่รู ้ว่า
เป็ นแผล ‘โป้ งเดียวจอด’ หนนันของพีเป๊ กหรือเปล่า ถ ้าใชเ่ ธอก็มส ี ว่ นร่วมใน
การทําให ้เขามีแผล เขาอาจจะแค ้นเธออยูก ่ ไ
็ ด้
ั พักเสย
สก ี งโทรศพ
ั ท์มอ
ื ถือก็ดงั ขึน
ี งอ่อน “หนูอยูท
หญิงสาวแอบโล่งอกแล ้วรีบกดรับสายเสย ่ ค่
ี ายแล ้วค่ะ
พีเป๊ ก”
“ผมเอง”
ิ ดท ้ายทีเธอต ้องการ
ไอ ้บ ้านัน! “คุณไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน?” สงสุ
คือการไปยุง่ เกียวกับเขา
“ผมเห็นคุณเขียนในสมุดลงทะเบียน”
เธอโกรธจนต ้องกลอกตาไปมา “แค่นนะ”
ี
“เดียว... นีเบอร์ผมนะ ชว่ ยเซฟหน่อยส”ิ
“มีอะไรต ้องคุยกัน?”
“ไม่มก ี เ็ ป็ นเพือนกันได ้นี เอาน่า... ผมปลอดภัยนะ อย่างน ้อยก็ดก
ี ว่า
หมาบ ้าทีอยูข
่ ้างๆ คุณล่ะน่า”
“อย่ามาว่าพีเป๊ กนะ!”
“เอ ้า... พูดเรืองจริงก็ดา่ ” อนันต์พด
ู เสยี งกลัวหัวเราะเหมือนครึมอก
ครึมใจ “เมือกีทีชวนผมพูดจริงนะ คุณย ้ายมาอยูค ่ า่ ยผมไหม อยูก ่ บ
ั ผมคุณจะ
เป็ นอิสระ ไม่มส ั ญาทาส ไม่จํากัดบริเวณ คุณจะไปไหนมาไหนก็ได ้ทังนันผม
ี ญ
ไม่ห ้าม ไม่มก ี ารติดกล ้องวงจรปิ ด กล ้องติดตามตัวอะไรด ้วย ผมไม่โรคจิต
เหมือนไอ ้เป๊ กมันหรอก”
ลลนาชะงักไปเล็กน ้อย เดียวนะเขาว่า... “พีเป๊ กก็ไม่เคยทําอย่างนันกับ
ฉั นเหมือนกัน”
“หูย...คุณ... ไม่ต ้องปิ ดบังหรอก ใครๆ เขาก็รู ้กันทังนันแหละ ถ ้ามันไม่
ดึงเอาไว ้ป่ านนีคุณคงมาซอมกั ้ บทางสมาคมตังนานแล ้ว นีๆ เอาอย่างนีไหม...”
เขากระซบ ิ ผ่านโทรศพ ั ท์ด ้วยนํ าเสย
ี งทีจริงจังขึนระดับหนึง “พอกลับไปถึงที
พักแล ้วคุณลองค ้นรอบห ้องดู ค ้นตรงระเบียง พลิกผ ้าปูทนอน ี ยกฟูก ค ้น
ห ้องนํ า ใต ้ฐานชก ั โครก กระเป๋ าเสอผ ื ้า ใต ้รองเท ้าทีสวม ค ้นทุกทีทีคุณมอง
เห็น แล ้วคุณจะรู ้ว่าผมพูดจริง”
“...” ลลนา
“แล ้วค่อยคุยกันนะ” อีกฝ่ ายกล่าวปิ ดท ้ายก่อนจะวางสายไป
--------
V
V
*** เมือครูล
่ งไฟล์ผด
ิ ไปลงไฟล์เก่าเดียวปรับใหม่จ ้า วันทีเข ้ารายงาน
ตัวทีมชาติ ลลนาสูง 175 หนัก 82***
53.โดนสอดแนม

หลังจากกลับมาทีรีสอร์ตหญิงสาวก็เครียดอยูห
่ ลายวัน
จากตอนแรกทีบอกว่าติดธุระสามวัน แต่พเป๊
ี กกลับหายหน ้าไปตัง
อาทิตย์กว่า หน ้าทีดูแลเธอถูกโอนให ้เป็ นของพีคล ้าว เอ็มม่า และอาเหนิง
ลลนายังคงทํากิจวัตรประจําวันเหมือนเดิมทุกอย่าง เพิมเติมก็คอ
ื
ทักษะการชกขันพืนฐานโดยการพันผ ้าทีมือ เธอทําได ้ค่อนข ้างดี จะมีวอ่ กแว่
ี งแจ ้งเตือนว่ามีข ้อความถูกสง่ เข ้ามา
กบ ้างเวลามีเสย
ลึกๆ แล ้วเธอรู ้ดีวา่ ตัวเองกําลังรอข ้อความของใคร... แต่คนคนนันกลับ
ไม่สง่ ข ้อความมาแม ้แต่ประโยคเดียว กลายเป็ นข ้อความของอนันต์ทตอนนี
ี
เรียกแทนตัวเองกับเธอว่า ‘พีนันต์’ ไล่สง่ มาตังแต่เชา้ สาย บ่าย เย็น
เธอไม่เคยรับสายเรียกเข ้าของเขา แต่กอ
็ ดคิดตามทุกข ้อความทีเขา
สง่ มาไม่ได ้
[ตืนหรือหลับจ๊ะ นกน ้อยในกรงทอง?]
[ลองค ้นห ้องพักของตัวเองบ ้างหรือยัง?]
[พนันกันไหม ฉั นว่าต ้องมีกล ้องอย่างน ้อย 4 ตัว]
ลลนาหยิบขวดนํ าขึนมาแกะดืม ความเคร่งเครียดของเธอเพิมขึน
ั ทีมากขึนเป็ นเงาตามตัว
เรือยๆ พร ้อมกับความสงสย
จะเป็ นไปได ้ยังไงทีพีเป๊ กเฝ้ าตามติดชวี ต
ิ เธอเหมือนคนโรคจิตแบบนัน
นันเป็ นการละเมิดสทิ ธิสว่ นบุคคลขันพืนฐานและผิดกฎหมายเชย ี วนะ
แต่ถ ้าเขาทําจริงล่ะ?
เพราะสงสยั จนทนไม่ไหวและอีกอย่าง ‘ตัวการ’ ก็ไม่อยู่ หลังจากกิน
อาหารกลางวันเสร็จลลนาจึงกลับห ้องเร็วกว่าปกติ พอเข ้ามาในห ้องเธอก็
ั
จัดการล็อกทังประตู หน ้าต่าง จากนันหญิงสาวก็เริมไล่หาตังแต่ห ้องนอนชน
ั าง
สองลงมาถึงชนล่
 ตําแหน่งแรกคือชอ่ งแอร์ แอร์ในห ้องนีเป็ นแบบเป่ าสทิ
ี ศทางทีติดตัง
อยูบ
่ นฝ้ าเพดานกลางห ้อง หญิงสาวขยับตู ้วางรองเท ้าใบเล็กมาเป็ นตัวชว่ ย
ี
แล ้วปี นขึนไปจากนันค่อยๆ คลําไปตามมุมทังสของฝาปิ ดแอร์ พอได ้จังหวะ
ดีแล ้วก็คอ
่ ยๆ ดึงมันลงมาอย่างเบามือ
มีฝนโปรยลงมาเล็
ุ่ กน ้อย เธอยืนมือล ้วงเข ้าไปด ้านในแล ้วควานซาย ้
ป่ ายขวา แต่กลับไม่เจออะไรสก ั อย่าง หญิงสาวปิ ดฝาแอร์แล ้วไล่หาไปตังแต่
หัวเตียง ใต ้ผ ้าปูทนอน
ี ใต ้ฟูก ยกหมอนขึนเขย่า แต่กย ็ งั ไม่เจอ ความมันใจว่า
อนันต์คดิ จะใสร่ ้ายพีเป๊ กเริมมีมากขึนเรือยๆ หลังจากสบ ิ ห ้านาทีทหาด
ี ้านบน
ไม่พบเธอก็ลงไปหาด ้านล่างบ ้าง เริมจากห ้องนํ า ต่อด ้วยโซนรับประทาน
อาหาร แล ้วจบลงตรงโทรทัศน์
ทุกตารางนิวถูกเธอค ้นอย่างละเอียด เมือไม่พบอุปกรณ์ใดๆ หญิงสาว
ถึงกับโล่งใจจนเผลอถอนหายใจออกมา
พีเป๊ กจะระแวงเธอไปทําไม ไม่มค ั นิด
ี วามจําเป็ นสก
ื าพูดของคนอืนแล ้วไป
เธอต่างหากทีทําตัวน่าเกลียดด ้วยการเชอคํ
ระแวงเขา
ลลนาถอนหายใจออกมาแล ้วหันไปมองโทรศพ ั ท์มอ ึ อารมณ์ด ี
ื ถือ รู ้สก
จนนึกอยากจะสง่ ข ้อความไปเย ้ยใครสก
ั คน เธอจึงเลือนเปิ ดหน ้าจอแล ้วกดไป
ยังกล่องข ้อความ
ั ที]
[ไม่เจอกล ้องอะไรทังนัน คุณเลิกมายุยงฉั นสก
หลังจากกดสง่ ไม่ถงึ นาทีหน ้าจอก็วาบขึน [รับแอดไลน์ผมหน่อย]
ั
ลลนาตะลึงงัน เธอชงใจอยู
น ่ านก่อนจะยอมกดรับ
หมอนันเด ้งเข ้ามาในไลน์อย่างรวดเร็วอย่างกับว่างจัด [เย ้... เราเป็ น
เพือนกันแล ้ว]
[กับ Grab food ฉั นก็แอดไลน์!] เธอตอบกลับ
ั ตัวเลยเหรอ?]
[ตกลงไม่เจอกล ้องสก
[ไม่]
[หืม... มันฉลาดจัด]
 ึ เสย
เธอกลอกตาไปมา เริมรู ้สก ี เวลาทีคุยกับเขา
แต่จๆู่ เขาก็สง่ ข ้อความมา [ลองทําตามทีผมบอกนะ ก่อนอืนปิ ดม่านให ้
มืดสนิททังห ้อง ธรรมดาถ ้าเป็ นกล ้องแอบถ่ายมันจะมีจด ี ดงเล็กๆ วูบ
ุ แสงไฟสแ
ขึนมา คุณพยายามมองหาตามมุมอับ หรืออะไรก็ตามทีไม่จําเป็ นต ้องอยูใ่ น
ห ้องนอน อย่างเชน ่ แจกันดอกไม ้ กรอบรูป อะไรประมาณนัน]
ลลนาวิงไปรูดม่านปิ ดจนทังห ้องตกอยูใ่ นความมืด แต่กย
็ งั ไม่เจออะไร
[ไม่มน
ี ะ]
อีกฝ่ ายเงียบไปหนึงนาที
[ห ้องคุณมืดสนิท ไม่มแ ี ดงสก
ี สงสแ ั จุดเลยเหรอ?]
[ไม่ม]ี
[นับทุกแสงเลยนะ เอาอย่างนี นับตามผม... แสงจากหน ้าจอมือถือที
ี ณลองมองไปรอบๆ ดูสวิ า่ มีแสงทีสองอีก
เราคุยกันอยูใ่ ห ้นับเป็ นหนึง ทีนคุ
ไหม?]
ลลนามองตาม และเธอเหมือนจะเห็นอยูจ ่ ดุ หนึงนะ [มี... แต่นันมัน
เครืองตรวจจับควันบนเพดานนะ มันก็ต ้องมีแสงอยูแ
่ ล ้วหรือเปล่า?]
[สํารวจมัน!] เขาสงั
เธอลองลากโต๊ะมาวางใต ้เครืองตรวจจับควันแล ้วปี นขึนไปแตะจุดไฟ
จุดเล็กๆ นัน... แล ้วก็เจอจริง!
เธอพบเลนสก ์ ระจก เสนผ่
้ าศูนย์กลางขนาดเท่าเล็บนิวก ้อยและมีความ
หนาประมาณ 1 มิลลิเมตร หญิงสาวแงะมันลงมามองด ้วยความตกใจ เธอไม่
กล ้าบอกความจริงทีเพิงค ้นพบนีกับอนันต์ พอเขาสง่ ข ้อความมาถามอีกครัง
เธอจึงตอบกลับไปแค่วา่ [ไม่เจอ]
[เป็ นไปได ้ยังไง] อนันต์สง่ ข ้อความมาอีกประโยคหนึงซงทํ ึ าให ้เธอถึง
กับกลันหายใจ [เท่าทีผมรู ้จัก ไอ ้เป๊ กเป็ นคนทีขีระแวงมากทีสุดคนหนึงเลย
อะไรทีเป็ นของมัน มันจะจับตามองสุดชวี ต ิ คนอย่างมันทังรอบจัดและเป็ นนัก
วางแผน ื
นีมันน่าเหลือเชอมากนะถ ้าคิดว่ามันจะปล่อยให ้คุณลอยไปลอยมา
ตามลําพังบนเกาะโดยไม่แอบสอ ่ ง...]
 [แค่นก่ี อนนะคะ ฉั นต ้องไปฝึ กต่อแล ้ว] เธอตัดบทเพียงแค่นันแล ้วปิ ด
หน ้าจอมือถือ
วินาทีนเธอรู
ี ึ เหมือนโดนผีหลอก หลังจากรวบรวมสติได ้เธอก็ไล่หา
้สก
จุดไฟทีมีทงหมดในห
ั ี ดงอีกแล ้ว ตอนนีไม่วา่ สอ
้อง ไม่จําเป็ นต ้องสแ ี ะไรเธอก็
ระแวงหมด
ในทีสุดเธอก็พบทังหมดหกจุด... ทุกจุดถูกติดตังไว ้ในทีทีเปิ ดเผย แต่
แนบเป็ นเนือเดียวกับอุปกรณ์ทเธอคุ
ี ้นตาเป็ นอย่างดี ไม่วา่ จะเป็ นปลักไฟ ปุ่ ม
กดเตารีด กริงหน ้าประตูห ้อง หรือแม ้กระทังไวไฟเราเตอร์
ผู ้ติดตังทํางานได ้แนบเนียนมาก ี จนถ ้าไม่ใชค
มากเสย ่ นชา่ งสงั เกตก็
จะมองผ่านไปโดยไม่นก ึ สงสยั อะไร
กล ้องทังหกตัวนีบอกความนัยอะไรน่ะหรือ?
ข ้อแรกก็คอ
ื ... เขาระแวงเธอ
ความคิดทีวูบขึนมาว่าอีกฝ่ ายไม่ไว ้ใจเธอทําให ้หญิงสาวถึงกับรู ้สก ึ
มวนท ้อง เธอรู ้ว่าเขาเป็ นเศรษฐี อย่างน ้อยก็เป็ นทายาทคนเดียวของธุรกิจค่าย
มวยทีแตกสาขาไปทัวโลก สว่ นเธอมาแต่ตวั กับสญ ั ญาว่าจ ้างเพียงแค่ห ้าล ้าน
บาท เขาอาจจะรู ้สก ึ ว่าเธอมาขุดทองก็เป็ นได ้
จําได ้ว่าพีเป๊ กเป็ นคนหวงของอย่างหนัก โดยเฉพาะอย่างยิงอุปกรณ์
อิเล็กทรอนิกสต ์ า่ งๆ ของเขา เขามักจะพกติดตัวเสมอยกเว ้นตอนอาบนํ า
ไม่มใี ครได ้รับอนุญาตให ้แตะมือถือ ไอแพด กล ้อง หรืออ่านข ้อความ
ึ
ทังหลายทีเขาโน ้ตเอาไว ้ในนัน ซงลลนาคาดว่ าด ้านในอาจจะเป็ นแนวทางการ
บริหารค่ายมวย รายชอลู ื กค ้า งบการเงิน หรืออะไรทีมันลับมากๆ
แต่การเก็บข ้อมูลของตัวเองก็สว่ นหนึง ของคนอืนก็เป็ นอีกเรืองส ิ
เขาจะมาอยากรู ้เรืองของเธอทําไม?
ถ ้าเขากําลังมองดูอยู่ การทีเธอเก็บกล ้องลงมาแบบนีเขาก็ต ้องรู ้แล ้ว
ใชไ่ หม?
ดกัน ถ ้าเรืองนีมันสําคัญต่อเขามากๆ
ทีนมาวั
ี
พรุง่ นีเขาจะต ้องกลับมาเกาะเต่า!
54.คิดถึงกันบ ้างไหม

และเขาก็กลับมาจริงๆ!
้ นนีหลังจากลลนาตืนขึนมาก็ต ้องพบกับกองข ้าวของของประกาศ
เชาวั
ศกึ ทีถมจนรีสอร์ตเล็กๆ แห่งนีแทบไม่มท ี เดิ
ี น ในขณะทีเธอกําลังเดินขึนไปยัง
ลานรับประทานอาหารเชาที ้ อยูบ ั
่ นชนสอง ก็เห็นเพือนร่วมทีมเกือบสบิ คน
กําลังลําเลียงข ้าวของไปเก็บอย่างขะมักเขม ้น หญิงสาวกล่าวทักทายพวกเขา
ตามปกติพลางตวัดสายตาไปยังข ้าวของเหล่านัน เธอเห็นว่ามีหมูยอเจ ้าดัง
ของหนองคายรวมอยูใ่ นนันด ้วย
ิ วัน เขาบินกลับไปทําธุระทีบ ้าน?
หมายความว่าทีพีเป๊ กหายไปเกือบสบ
นอกจากกองของกินแล ้วก็ยงั มีกระเป๋ าเดินทางอีกหลายใบ
ทีสะดุดตาทีสุดก็คอ ื ี
‘กรงหมา’ ขนาดใหญ่สกรงที ทําจากเหล็กดัด
ความหนาประมาณสหุ ี นตัน ลลนาหมุนตัวมองไล่ตามหลังกลุม ่ นักมวยทีวิงเข ้า
มาแบกกรงเหล่านัน มีเสย ี งเห่าประสานกันดังแว่วออกมา จากทีฟั งดูเหมือน
พวกมันกําลังหิวจัด
เมือเดินขึนมาถึงลานอาหารเชา้ ลลนาก็เห็นเอ็มม่ากวักมือเรียกอยูท่ ี
โต๊ะตัวหนึง เธอจึงก ้าวเข ้าไปสมทบกับพวกเขา พอก ้นแตะเก ้าอีข ้าวกล่องที
ื
มีชอเธอแปะอยู ก
่ ถ
็ ก
ู วางลงตรงหน ้าพร ้อมกับควันสขี าวลอยกรุน ่ ลลนาเปิ ด
ออกดู กับข ้าววันนีของเธอคือใบเหลียงผัดไข่และผัดสามเหม็น ทังสองอย่าง
เป็ นอาหารจานเด็ดของ Blue Heaven ทีแม ้แต่ชาวต่างชาติกย ็ งั นิยมสงั เธอเคย
กินมาแล ้วหลายครัง ถ ้าคลุกกับข ้าวกล ้องร ้อนๆ จะอร่อยมากทีเดียว
“โค ้ชกลับมาแล ้วหรือคะ?” เธอถาม
คนทีนังอยูร่ อบโต๊ะมีตงเจ็
ั ดแปดคน แต่ไม่มใี ครคิดทีจะเอ่ยปากตอบ
กฎข ้อแรกของลูกทีมศษ ิ ย์ทรงชย
ั ก็คอ
ื พวกเขาจะไม่ก ้าวก่ายเรืองใดๆ
ของโค ้ชเด็ดขาด แม ้แต่เมนูอาหารทีโค ้ชกินในแต่ละวัน นํ าทีดืม หรือยีห ้อ
ั การสงั เกต
รองเท ้าทีสวมก็ยงั เป็ นความลับ ถ ้าลลนาอยากรู ้อะไรเธอต ้องอาศย
เอาเอง
 พอไม่มใี ครตอบลลนาจึงไม่ถามต่อ เธอก ้มหน ้าก ้มตากินข ้าวในกล่อง
้
ของตนและเตรียมตัวไปฝึ กซอมเหมื
อนทุกวัน
“มงคล” เธอตะโกนเรียกคําเดียว เจ ้าหมูอ ้วนทีนอนนิงอยูใ่ ต ้ตึกก็
ตะเกียกตะกายลุกขึน หมูเป็ นสตั ว์ทกระดู
ี กขาทังสค่ ี อนข ้างเล็ก ก่อนทีเธอจะ
มาเกาะเต่า เจ ้ามงคลอ ้วนจนจะใชวี้ ลแชร์อยูแ
่ ล ้ว แต่หลังจากได ้วิงกับเธอทุก
้ น มันก็ผอมลงถนัดตา
เชาเย็
ั าหนักทีแคมป์ เก็บ
ลลนามองเจ ้ามงคลแล ้วย ้อนคิดถึงตอนทีตัวเองชงนํ
ตัวทีมชาติ
คิดแล ้วก็เผลอยิม
“ไป!” ทังสองออกตัววิงอย่างไม่เร็วไม่ชา้ ซอยเท ้าไปตามทางลาดลง
ของเนินเขา อีกสก ั ครูเ่ ธอต ้องทํา Morning speed และยังไม่รู ้ว่าวันนีต ้องวิง
แข่งกับใคร เมือวันก่อนเป็ นเอ็มม่า เมือวานคืออาเหนิง แต่วน ั นีพีเป๊ กกลับมา
แล ้ว อาจจะเป็ นเขาก็ได ้ เธอจึงจําเป็ นต ้องเก็บแรงบางสว่ นเอาไว ้ล ้มยักษ์ !

ทันทีททั
ี งหมูและคนวิงเลียวออกจากบริเวณของรีสอร์ต เสยี งหมาเห่าก็ดงั
ประสานกันขึนมาจนทําให ้เจ ้ามงคลตกใจร ้องงีดๆ ลลนาหันไปมองตามต ้น
ี ง
เสย
โอ... นันอะไร?
เธอเห็นหมาปี ศาจขนสนเกรี ั ี วกําลังตะกุยกรงอย่าง
ยน หน ้าย่น หูตกสตั
ี ํ าตาลเข ้มดูปราดเปรียว ร่างของพวกมันทังใหญ่และหนาไป
ดุร ้าย ทุกตัวมีสน
ด ้วยมัดกล ้าม ตามลําตัวมีสายหนังตอกหมุดเหล็กพันอยูส ้
่ องเสนแล ้วคล ้องเข ้า
กับสว่ นหัว ตรงปลายยืนออกมาคล ้ายกับทีเกียวสายจูง
ลลนาไม่เคยเลียงสุนัข แถวบ ้านก็ไม่มใี ครเลียงสุนัขสายพันธุต ์ า่ งชาติ
ทีตัวใหญ่แบบนีมาก่อน เธอพอจะรู ้สก ึ คุ ้นตาสุนัขหน ้าตาแบบนีอยูบ ่ ้างตามหน ้า
จอโทรทัศน์ แต่บอกไม่ได ้ว่าเจ ้าพวกนีเป็ นสายพันธุอ ์ ะไรรู ้อย่างเดียวว่าควรอยู่
ให ้ห่าง เพราะแต่ละตัวดูดเุ หลือเกิน พวกมันกําลังใชอุ้ ้งเท ้าหน ้าทีทังหนาและ
หนักตะกุยจนกรงเหล็กสะเทือน ทุกตัวมองเธอเหมือนหิวโหย
เอ๊ะ... หรือมองมงคล?
 ี งมันฝูงหมาก็ยงิ
“งีด” เจ ้ามงคลวิงมาหลบด ้านหลังเธอ พอได ้ยินเสย
เห่าเข ้าไปใหญ่
ลลนาถอยหลังสองก ้าวแล ้วผิวปากเรียกให ้เจ ้ามงคลวิงต่อ
้
ทังคนทังหมูใชเวลาไม่ ิ โค ้งเข ้าสูเ่ ขตชายหาดอันเงียบสงบ
นานก็วงตี
เหมือนเชน ่ ทุกวัน พอมาถึงลลนาก็ยนื หอบและหยิบขวดนํ าจากกระเป๋ าเป้ ออก
มาเปิ ดดืม วันนีเธอเสร็จกิจก่อนคนอืนจึงมาเตรียมตัวล่วงหน ้า หญิงสาวปล่อย
ให ้เจ ้ามงคลแยกไปวิงเล่นริมทะเล สว่ นตัวเองก็ทงตั ิ วลงกับผืนทรายและจับ
เวลาทําแพลงก์
มาถึงวันนี การออกกําลังกายเรียกเหงือในยามเชากลายเป็ ้ นกิจวัตร
ประจําวันของลลนาไปเสยี แล ้ว ไม่ใชเ่ พราะต ้องทําตามโปรแกรม แต่เป็ น
เพราะเธอจะนอนไม่หลับกินไม่อมท ิ ้องถ ้าวันไหนไม่เสย ี เหงือซะบ ้าง และด ้วย
สภาพแวดล ้อมทีทุกคนก็ฝึกซอม ้ ไม่มห ื
ี ้างให ้เดิน เซเว่นก็อยูไ่ กล เรืองซอขนม
กรุบกรอบมากินฆ่าเวลาระหว่างวันจึงแทบจะเป็ นไปไม่ได ้
ิ
หญิงสาวจ ้องนาฬกาจั บเวลา กัดฟั นทําแพลงก์ตอ
่ ให ้ครบสามนาทีเพือ
ทําสถิตใิ หม่ให ้ตัวเอง ระหว่างทีเกร็งตัวทอดยาวไปกับแนวหาด จังหวะนันเธอ
ก็โดนประชด ิ ตัวจากด ้านหลัง
ความคิดแรกคือเธอโดนปล ้น!
คนร ้ายคร่อมร่างเธอจากด ้านบน มือข ้างหนึงเคลือนมาปิ ดปาก แล ้ว
สอดเท ้าอีกข ้างเข ้ามารวบตําแหน่งต ้นขาทังสองของเธอในท่างูเหลือมรัด
เหยือ ลลนาพยายามดินรนเพือร ้องขอความชว่ ยเหลือแต่แน่นอนว่าบริเวณนี
ั
ร ้างผู ้คน และเธอล่วงหน ้ามาก่อนคนอืนๆ เกือบหนึงชวโมง
หญิงสาวพยายามกัดมือทีกําลังปิ ดปากเธอเพือให ้มันหมดแรงและ
คลายมือออก แต่มน ั กลับรู ้ทัน รีบเปลียนไปล็อกคอแล ้วพลิกร่างตัวเองนอน
หงาย ทําให ้เธอต ้องหงายหน ้าท ้าแสงอาทิตย์ตามมันไปด ้วย
ในท่าหงาย... เธอพยายามศอกไปด ้านหลังแต่กไ ็ ม่โดนเพราะตัวของ
เธอบังมันไว ้มิด ในขณะเดียวกันหญิงสาวก็พยายามยกขาขึนกระแทกแต่กไ ็ ม่
อาจทําได ้เพราะขาทังสองโดนรวบด ้วยท่อนขาทีแข็งเหมือนเหล็ก แรงฮดึ ของ
เธอเริมน ้อยลงทุกที อากาศค่อยๆ หายออกจากปอด ความมึนงงคืบคลานเข ้า
่ มองของเธอ
สูส
 จูๆ่ อ ้อมแขนทีรัดร่างของเธอแน่นก็คลายออก ลลนาทิงตัวลงนอนด ้าน
ข ้างแล ้วสูดหายใจเฮอ ื กหนึงพร ้อมกับไอถีๆ เหมือนปลาทีดินรนหนีตายอยูบ ่ น
ชายหาด ภาพสข ี าวดําตรงหน ้าค่อยๆ มีสสี น
ั ขึนมาเล็กน ้อย เธอนอนควําหน ้า
หอบหายใจ ปวดแสบปวดร ้อนตังแต่ลําคอไปจนถึงปอดจนลืมนึกไปว่าคนที
ทําร ้ายตนก็นอนอยูข ่ ้างๆ ด ้วยเหมือนกัน
ิ วัน นึกว่าจะไปได ้ไกลกว่านีซะอีก?”
“ฉั นไม่อยูเ่ กือบสบ
พีเป๊ ก!
ี ยิงกว่าตอนโดนรัดคอ
คําทักทายนีทําให ้เธอตกใจเสย
เขาเคลือนใบหน ้าเข ้ามาอยูใ่ นระดับสายตา เธอยังตกใจจนพูดไม่ออก
เขาขาวขึนเล็กน ้อย อีกทังยังโกนหัวจนสนเกรี ั ยนทําให ้เห็นรอยบากข ้างศรี ษะ
สองรอยทีลากยาวตังแต่ขมับจนถึงท ้ายทอยด ้านหลัง แต่กอ ่ นตอนเขาตัดผม
ั
สนเธอยั งเห็นรอยพวกนีไม่ชดั เจนนัก แต่พอเขาตัดสกินเฮดนีเห็นได ้ชด ั เลยที
เดียว มันยิงทําให ้ภาพลักษณ์ของเขาดูดบ ิ เถือนและน่ากลัวยิงขึน
้
“เลกล็อกเป็ นท่าหากินของการต่อสูแบบประช ิ ตัว” เขาอธิบายเสย
ด ี ง
เรียบ สองตาจับจ ้องเธอนิงนาน ทําให ้เธอนึกถึงสายตาของสุนัขสตั ี วก่อนหน ้า
นี “เป็ นท่าล็อกทีแก ้ได ้ยากเพราะเหยือจะโดนรวบทังแขนขายิงถ ้าเป็ นผู ้หญิงนี
เสร็จเลย การแก ้ท่านีก็คอ ื ...”
เขาพลิกตัวเข ้ามาล็อกรวบร่างเธออีกหนในท่าเดิม แล ้วค่อยๆ พลิกร่าง
ทีนอนควําหน ้าของเธอให ้หงายเหมือนก่อนหน ้านี จากนันก็อธิบายต่อ “เหยือ
จะต ้องบิดตัวเองกลับด ้าน จากหงายหน ้าเป็ นตะแคงข ้าง พยายามเลือกพลิก
ไปข ้างทีแขนของผู ้โจมตีพาดมารัดคอเธออยูก ่ ารตะแคงจะทําให ้แขนของผู ้
โจมตีต ้องรับนํ าหนักตัวจากเธอทําให ้แขนข ้างนันเกิดอาการล ้า ั
ให ้อาศย
จังหวะนันสะบัดหัวไปกระแทกหน ้าของมันทางด ้านหลัง ถ ้าเธอโชคดีกระแทก
โดนจมูกหรือคาง เธอก็จะได ้ Auto Reflec on จากมันนันก็คอ ื ... ท่อนขาทีรัด
เธออยูจ่ ะคลายตามไปด ้วย”
ตอนนีเขาอธิบายจบแล ้ว สว่ นเธอก็เข ้าใจในสงที
ิ เขาสอน แต่ทงคู
ั ก ่ ย
็ งั
นอนรัดกันริมชายหาดในท่า ‘เลกล็อก’ อยูน
่ ันแหละ
หญิงสาวถูกรัดทังตัวจนแผ่นหลังแนบไปกับแผงอกของเขาลมหายใจ
ของเขาเป่ ารดเรือนผมเธอ จูๆ่ ึ ว่ามีบางอย่างทีร ้อนและแข็งแกร่ง
เธอก็รู ้สก
กําลังทิมอยูต
่ รงบริเวณบันท ้าย พอคิดได ้ว่าเป็ นอะไรเธอถึงกับสะดุ ้งเหมือน
ใครเอานํ าเย็นจัดมาสาดใสห ่ น ้า
ชา่ งกล ้า!
กลางชายหาด แดดก็จ ้า พียังกล ้า!
หลังจากผ่านไปสองนาทีเธอก็กระแอมแล ้วพูดว่า “หนูเข ้าใจทีพีสอน
แต่ตอนนีปล่อยได ้แล ้ว”
เขาหัวเราะเบาๆ “พอได ้นอนแล ้วก็ขเกี
ี ยจลุก”
ึ ของตัวเองด ้วย
“พีหายไปไหนมาตังหลายวัน” เธอเบียงเบนความรู ้สก
การถาม “หลงทางหรือไง?”
“ไม่ได ้หลงทาง แค่มเี รืองให ้ต ้องอ ้อมโลกไปจัดการน่ะ”
่ ...”
“เชน
“กลับไปชว่ ยพ่อเลียงควายทีบ ้าน”
“ฮ ึ ครูฝ้ายยังเหลือควายอยูอ ี เหรอ ได ้ข่าวว่าสง่ ไปเรียนอเมริกาแล ้ว
่ ก
นี”
เขาเลิกคิว ยิมกว ้างอย่างไม่ถอ
ื สา “คิดถึงกันไหม?”
คําถามทีจูๆ่ ึ เหมือนโดนโยนบอล
ก็โพล่งออกมาแบบนีทําให ้เธอรู ้สก
ใสห ่ น ้า หลายเดือนทีผ่านมาลลนาพยายามอย่างยิงทีจะเก็บงําความเป็ นผู ้
หญิงของตัวเองไว ้เพือไม่ให ้ตัวเองดูแตกต่างจากลูกทีมคนอืนๆ เธอไม่
ต ้องการให ้ทุกคนมองว่าตนอ่อนแอ ไม่ต ้องการยกเรืองเพศของตนขึนมาต่อ
รองเพือให ้ได ้อะไรทีง่ายกว่าชาวบ ้าน ิ กับคําถามที
เพราะฉะนันเธอจึงไม่ชน
้
‘โค ้ช’ ไม่เคยใชถามคนอื ่ คําถามนี
น... เชน
“แล ้วพีล่ะ?” การโยนบอลกลับถือเป็ นวิธท
ี ดี
ี ทสุ
ี ดในกรณีทคุ
ี ณยังบืออ
ยู่ “คิดถึงกันไหม?”
“ก่อนหน ้านีไม่ แต่พอเธอถอดกล ้องออกหมดฉั นเลยเหงา”
โอเค
โอเค!!
 โอเครรร ตรงประเด็น!!! “จริงส ิ พีมาแอบสอ
่ งหนูทําไม?”
เขานอนหงาย ี ง
ประสานสองมือรองท ้ายทอยแล ้วหลับตาฟั งเสย
คลืน...
เขาควรไว ้ใจเธอเหรอ ในเมือครึงปี ทผ่ ี านมาเธอเกือบตายถึงสองหน
กระโดดสะพานมัง นอนหลับในอ่างนํ ามัง “ฉั นเฝ้ ารักษาและดูแลเธอเหมือน
ของลําค่านะ ถ ้าแพนด ้ามันไม่มค
ี า่ แล ้วสวนสตั ว์จะคอยสอ
่ งมันตลอดยีสบ
ิ สี
ั
ชวโมงเหรอ?”
ตอนนีเธออยากผลักเขาออกแล ้วประเคนด ้วยกําปั นอีกสก ั สห
ี ้าผัวะ แต่
เธอรู ้ดีวา่ ต่อให ้ต่อยเขาก็หลบพ ้น ี แต่วา่ เขาจะเป็ นฝ่ ายยอมให ้เธอ
เว ้นเสย
ระบายแค ้นเสย ี เอง แต่ถ ้าเขายอมง่ายๆ มันจะไปสนุกอะไร
ความจริงเขาเป็ นคนฉลาดมากทีเดียว พอรู ้ว่าเธอจับได ้ก็ชงิ สารภาพ
ตัดหน ้า พลิกให ้ฝ่ ายทีถือไพ่เหนือกว่าอย่างเธอกลับตกเป็ นรอง
“ตอบมา... ตอบให ้ตรงประเด็น!”
เขายกสองมือทําท่ายอมแพ ้ "เอางีดีไหม ถ ้าเธอแค ้นจัด ฉั นยอมให ้
เธอติดกล ้องห ้องฉั นมัง เป็ นการเอาคืน"
่ งพีล่ะ?"
"ทําไมถึงคิดว่าหนูอยากสอ
"ไม่อยากเหรอ?" เขาดึงมือถือของตัวเองออกจากกระเป๋ าแล ้วโยนสง่
่ ง
ให ้เธอตรงหน ้า "รหัสผ่าน 9711481... ถ ้าอยากรู ้อะไรเกียวกับฉั นก็เข ้าไปสอ
เลย ถ ้าไม่อยากรู ้ก็ทงมั
ิ นไว ้ทีหาดนีแหละ"
ลลนาตะลึง... แน่นอนเธออยากรู ้ อยากรู ้แทบบ ้า เธอมองมือถือสลับ
กับมองใบหน ้าเรียบเฉยของเขา ความอยากรู ้อยากเห็นพลุง่ พล่านอยูเ่ ต็มอก
มีใครบ ้างจะไม่อยากรู ้เรืองเกียวกับคนทีตนสนใจ
ประกาศศก ึ ถอนหายใจแล ้วลุกขึนปั ดเสอผ
ื ้า ทิงประโยคสุดท ้ายให ้เธอ
ว่า “ความจริงกล ้องในห ้องนอนเธอมีทงหมด
ั 11 ตัว... คืนนีมีเทสครังทีหนึง มา
เจอฉั นทีชายป่ าหลังรีสอร์ตสองทุม
่ ตรง ถ ้าเธอผ่านเทสฉั นจะถอดอีก 5 ตัวที
เหลือออกให ้”
55.พีต่อให ้เธอ 15 นาทีเลย

ชายป่ าหลังรีสอร์ตทีเขาว่า ไม่ใชว่ า่ เดินออกมาก็เจอเลยเสย

ี หน่อย
เนืองจากรีสอร์ตทีเธอพักตังอยูบ
่ นทางลาดลงของเนินเขา เธอจําเป็ น
ต ้องเดินขึนไปอีกประมาณ 3 กิโล พอเจอทางแยกแล ้วก็ต ้องวิงเลียวขวาลงมา
ตามทางลาดอีกด ้านของเนินเขา วิงจนไปสุดถนนยางมะตอยทีทางรัฐไม่สร ้าง
ต่อนันแหละถึงจะเรียกว่าเข ้าเขตชายป่ าอย่างแท ้จริง
คืนนีแสงจันทร์สว่าง แต่เพราะเธอเคยชน ิ กับแสงจากหลอดไฟ
มากกว่า พอวิงมาจนสุดเขตถนนมันจึงค่อนข ้างมืดสําหรับเธอ หลังจากก ้าวเข ้า
่ ริเวณป่ าเธอรู ้สก
สูบ ึ ตาพร่าไปชวขณะ
ั ึ โล่งอกเพราะเห็นว่าด ้าน
แต่ไม่นานก็รู ้สก
หน ้ามีรถตู ้อัลพาร์ดสด ี ําจอดรอเธออยูค
่ น
ั หนึง
พอเธอปรากฏตัวรถคันนันก็สตาร์ตเครือง
ลลนาก ้าวเข ้าไปหารถ บ่นพึมพําด่าทอในใจไม่หยุด ‘อีตาพีเป๊ กนีเล่น
อะไรแปลกๆ นัดซะเปลียวยังกับจะลวงเธอมาฆ่า’ พอก ้าวมาถึงรถเธอก็ต ้อง
ยกมือป้ องตาเพราะคนบนรถสาดไฟสูงสอ ่ งหน ้า สกั พักประตูข ้างก็เลือนเปิ ด
และคนทีเธอกําลังด่าพ่อล่อแม่อยูใ่ นใจก็ก ้าวลงมา
ประกาศศก ึ อยูใ่ นชุดเสอวอร์
ื มสขี าว กางเกงสามสว่ นสกี ากี และสวม
รองเท ้า Sneaker เหมือนเตรียมตัวเข ้านอน ผิดกับเธอทีแต่งตัวแบบเตรียม
พร ้อมรับการทดสอบอย่างเต็มที หลังจากลงมาแล ้วเขาก็กวาดตามองเธอ
ตังแต่รองเท ้ายันผม ก่อนจะโยนไฟฉายให ้กระบอกหนึง “น่าจะต ้องใชทั ้ งคืน”
หญิงสาวย่นหัวคิวพร ้อมกับรับไฟฉายมา ฟั งเขาอธิบายต่อด ้วยท่าทาง
เตรียมพร ้อม
เขาเคลือนสองมือไพล่หลัง พร ้อมอธิบาย “การเทสแบบนีจะกินระยะ
เวลาทังหมดสามเดือน เราจะเทสกันเดือนละสองครังคือในวันข ้างขึนและข ้าง
แรม วันไหนชนกับชว่ งมีประจําเดือนของเธอให ้มาแจ ้งฉั นก่อน เพราะฉั น
ต ้องการให ้ผลทดสอบออกมาอย่างแม่นยําทีสุด” เขาหยุดพูดเล็กน ้อยแล ้วเลิก
คิวเป็ นเชงิ ถาม
“ไม่มค
ี ะ่ ...” ลลนากัดฟั นตอบ “ประจําเดือนหนูหมดไปอาทิตย์กอ
่ น”
 เขาพยักหน ้ารับ “ก่อนจะทําการเทสทุกครัง ต ้องตรวจสอบดูให ้ดีวา่
ื ก กระติกนํ า แล ้วก็เข็มทิศ”
เธอลืมของพวกนีหรือเปล่า... มีดพก เชอ
ิ ต ้องเตรียมทีอาเหนิงสง่ มาให ้
“ทุกอย่างอยูใ่ นเป้ ” มันเป็ นรายการสงที
ตังแต่ชว่ งบ่ายแล ้ว
เขายกไอแพดขึนมาติก “นอนพักผ่อน?”
“เพียงพอค่ะ”
“ข ้าวเย็น?”
“ข ้าวหนึงทัพพี ผัดผักรวม ปลากะพงย่างเกลือ ยําสามกรอบ ดืมนํ าไป
แล ้วสองแก ้ว เข ้าห ้องนํ าเรียบร ้อย”
สห ี น ้าเขาเหมือนจะพอใจอย่างยิง ยังไม่ลม ื เตือนว่า “ถ ้าเอามือถือมาก็
ทิงไว ้ทีฉั น ข ้างในนันไม่มส ั ญาณ เธอไม่จําเป็ นต ้องพกให ้หนัก”
ี ญ
“ไม่เป็ นไรค่ะ หนูยอมหนัก”
คําตอบนีทําให ้เขาหันมามองเธอตาดุ “จะว่าอะไรไหม ถ ้าฉั นจะขอเก็บ
ไว ้ก่อน”
ั ท์”
“อย่าเลย” เธอตอบตามตรง “หนูกลัวโดนวางยาในโทรศพ
คนฟั งกะพริบตาถีๆ แล ้วหัวเราะพรืดออกมา “ฉั นไม่เคยโคลนนิงมือถือ
ใคร”
“โจรก็ชอบบอกว่าตัวเองไม่ได ้เป็ น ห ้องสว่ นตัวหนูพยั
ี งติดกล ้องมา
แล ้วเลย”
“โอเคๆ ไม่ไว ้ใจก็แล ้วแต่” เขายักไหล่ อธิบายต่อด ้วยนํ าเสย ี งและ
ใบหน ้าทีจริงจังกว่าเดิมอีกหลายระดับ "ไม่รู ้ว่าบอกดีหรือไม่ แต่เธอควรรู ้ไว ้ว่า
ึ
ตัวเองเป็ น OSA หรือสภาวะหยุดหายใจขณะหลับซงจะพบมากในคนอ ้วน ทีฉั น
ติดกล ้องเอาไว ้ทุกจุดเพือป้ องกันเหตุไม่คาดฝั นก็แค่นัน ถ ้าคิดว่าทังหมดทีทํา
เพราะฉั นหืน ให ้คิดใหม่ ฉั นไม่ได ้อยูใ่ นสภาวะอดอยากปากแห ้ง แค่ภาพขาว
ดําเล็กๆ ขนาดหัวนิวโป้ งฉายผ่านหน ้าจอมือถือ ไม่ทําให ้ฉั นฟิ นได ้หรอก อย่า
เข ้าข ้างตัวเองเกินไปนัก อีกอย่าง... ฉั นก็ไม่ได ้ติดในห ้องนํ าซะหน่อย!" เห็น
เธอเงียบ เขาเลยลงท ้ายว่า “มีอะไรจะถามเกียวกับเรืองเทสไหม?”
 “พีต ้องการทดสอบอะไรกับการเทสแบบนี?”
เขายิม ก่อนจะตอบด ้วยนํ าเสย ี งจริงจังจนเธอไม่กล ้าล ้อเล่นด ้วย
“เดือนหน ้าก็จะครบครึงปี ทเราอยู
ี ด
่ ้วยกันแล ้ว ฉั นอยากจะรู ้เกียวกับความ
ทนทานของกล ้ามเนือมัดใหญ่ในร่างกายเธอ หรือทีเราเรียกกันว่า Endurance”
เขาก ้มตัวลงหยิบกิงไม ้แห ้งกิงหนึงขึนมาจากพืนแล ้วเดินวนรอบร่างหญิงสาว
“ก ้น”
ผัวะ!
เธอยังไม่ทน
ั ตังตัว พอถูกตีก ้นถึงกับสะดุ ้ง
“ต ้นขา”
ผัวะ!
ปลายไม ้ของเขาเคลือนทีเร็วกว่าแสง เธอได ้แต่หมุนตัวตามอย่าง
หวาดระแวง
“ลําตัว”
ผัวะ!
สุดท ้ายปลายกิงไม ้ก็จมลงไปยั
ิ ี ก่อน “อันนี
งเนินอกนุ่ม แต่ชะงักไว ้เสย
ไม่นับเป็ นกล ้ามเนือ”
หญิงสาวปั ดปลายกิงไม ้ออกด ้วยแววตาคุกรุน
่
เขาไม่ได ้สนใจอะไร ลากเสย ี งอธิบายต่อ “ฉั นอยากรู ้ผลลัพธ์จากการ
วิงทุกวันเกือบครึงปี ของเธอ อยากรู ้ว่าเธออึดแค่ไหน คล่องแคล่วพอไหม ทน
ต่อการเคียวกรําอันยาวนานได ้หรือเปล่า นีคือเรืองแรก”
เขาโยนไม ้ในมือสง่ ให ้เธอ
“สว่ นเรืองทีสอง ฉั นอยากทดสอบความสามารถในการแก ้ไขปั ญหา
เฉพาะหน ้าของเธอ ฉั นอยากจะรู ้ว่าเธอมีเนือสมองมากแค่ไหน ถ ้าต ้องขุดออก
้
มาใชในสถานการณ์ ิ เธอจะทําได ้... หรือว่า... บือไป
ฉุกเฉินทีตัวเองไม่คุ ้นชน
เลย”
“หมายความว่าพีจะจับเวลาตอนทีหนูวงในป่
ิ านีงันเหรอ?”
 เขาสา่ ยหน ้า “ฉั นไม่จับเวลา อยากอยูจ ้
่ นถึงเชาเลยยั
งได ้”
ถ ้างันก็เรืองหมูๆ ลลนาแอบผ่อนลมหายใจ เกาะเต่าเป็ นเกาะขนาดเล็ก
ั หน่อยเผลอๆ
ป่ าตรงหน ้าไม่ได ้กว ้างใหญ่เหมือนป่ าเมืองกาญจน์สก วิงสอง
ั
ชวโมงก็ ถงึ อีกด ้านของป่ าและอีกอย่างการวิงก็ไม่ใชป่ ั ญหาของเธอมานาน
แล ้ว
สว่ นเรืองเอาตัวรอดก็ไม่ยาก เธอโตมาเพียงลําพังในเมืองใหญ่ เรือง
เอาตัวรอดไม่น่าจะยาก
เขาสง่ ยิมกว ้างให ้กับสหี น ้าโล่งใจอย่างยิงของเธอ “สงที
ิ เธอต ้องทํา
คือวิงออกไปยังแนวป่ าทางทิศตะวันออก ไม่ต ้องรีบ ถึงเมือไหร่กเ็ มือนัน สุด
ชายป่ าเป็ นแนวโขดหินติดชายหาด พอไปถึงเธอจะเห็นสปี ดโบ๊ตผูกอยูล ่ ําหนึง
ให ้ใชกุ้ ญแจนี” เขาโยนกุญแจให ้ “สตาร์ต... แล ้วขับอ ้อมเกาะกลับมาตรง
ชายหาดแถวรีสอร์ต ทันทีทกลั ี บมาถึงจะนับว่าจบการทดสอบ เธอกลับไปอาบ
นํ านอนได ้”
จังหวะนันรถกระบะติดแคปเหล็กทรงสูงคันหนึงก็ขบ ั ตรงเข ้ามาจอด
เทียบข ้างอัลพาร์ด หลังจากจอดสนิทแล ้วก็มช ี
ี ายสคนกระโดดลงจากรถ เธอ
มองข ้ามบ่าพีเป๊ กไปจับจ ้องพวกเขา พวกเขาเองก็กําลังมองเธอเชน ่ กัน ลลนา
คาดว่าคนเหล่านีคงจะเป็ นผู ้ชว่ ยของตนกระมัง พีเป๊ กเป็ นคนรอบคอบและ
ระมัดระวังตัวเสมอ รอบตัวเขาจึงมีทงหมอ
ั พยาบาล ผู ้ชว่ ย นักมวย นักเลงและ
สารพัดชา่ งป้ วนเปี ยนเต็มไปหมด
และแน่นอน... การทีเขาสงให ั ้เธอวิงข ้ามป่ ากลางดึกแบบนี เขาก็
ต ้องเตรียมผู ้ชว่ ยมาคอยประกบติดเธออยูแ
่ ล ้ว เผือระหว่างทางเจองูยงั ไงล่ะ...
ื
เธอนึกชนชมความรอบคอบและการเตรี ยมพร ้อมของเขาอยูใ่ นใจ
“อ ้อ จริงส”ิ ริมฝี ปากได ้รูปสวยของประกาศศก ึ ยกขึนเล็กน ้อย เขาหัน
ไปพยักหน ้าให ้กลุม ื
่ คนทีเพิงมาใหม่ “กลับหนองคายหนนีพีซอของมาฝากเธอ
ด ้วย” พูดจบเขาก็หน ั ไปพยักหน ้าให ้ชายฉกรรจ์ทงส ี ยืนเรียงแถวหน ้ากระดาน
ั ที
อยูข่ ้างรถ
ทุกคนพยักหน ้ารับและก ้าวไปยังประตูท ้ายของรถกระบะ จากนันก็
ค่อยๆ ถอดกลอนเหล็กแล ้วแหวกประตูออก
ี งเห่าประสานพลันดังลัน!
แค่แหวกประตู... เสย
 ี ยวตะขอกับปลอกคอสุนัขแล ้วลากพวกมันลงมาจูงเอาไว ้
ชายทังสเกี
“ทําความรู ้จักกันไว ้ส”ิ เสย
ี งของประกาศศก ึ ลอยเข ้าหูลลนา “เจ ้าสตั ี ว
นีพีฝึ กมาเองกับมือเลยนะ เจ ้ายักษ์ สามตัวนีเป็ นตัวผู ้ สว่ นตัวทีเล็กทีสุดนันตัว
เมีย...”
ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว ้าง และเต็มไปด ้วยความหวาดหวันระคน
ประหลาดใจ
ั
เรืองทุกเรืองทีมันใจก่อนหน ้า เริมสนคลอน
จูๆ่ เขาก็เปลียนมาเรียกตัวเองว่า ‘พี’ มันดูหวานแปลกๆ... แล ้วไหนจะ
ของฝากอีกล่ะ
ื
คําพูดทีเหลือของเขาค่อยๆ แทรกเข ้าไปในสมองอันมึนงงอย่างเชอง
ชา้ เธอคิดอยากจะถามแต่กลับปิ ดปากสนิท ในบางสถานการณ์ ความเงียบก็ดู
จะเข ้าท่าทีสุด
ี าเสย
นักล่าทังสเห่ ี งดัง โชว์เขียวขาววาววับ
“เธออยากเล่นกับตัวไหนก่อน?” เขาถาม
เธอเข ้าใจทันที!
หน ้าท ้องของลลนาเขม็งเกลียว นีไม่ใชเ่ รืองจริง มัน-ไม่-ได ้-เกิด-ขึน-
จริง
เธอ นางสาวลลนา เลิศธรณี ชาตินไม่
ี เคยทําบาปทํากรรมหนักหน่วง
อะไร ทําไมโชคชะตาฟ้ าดินต ้องทรมานเธอแบบนีด ้วย
“พีหมายความว่ายังไง?”
ื
“เจ ้าตัวเล็กนีชอแหม่ม” พีเป๊ กตอบเสย ี งใส แล ้วไล่นวช ี
ิ ไปยั งสุนัข
แต่ละตัว “แจ๊ค แหม่ม คิงส ์ และเอซ ในสตั ี วนีเจ ้าแหม่มตัวเล็กทีสุด แต่เชอื
ไหม... พีเคยวิงล่วงหน ้าไปห ้านาทีมน
ั ยังไล่พทั
ี น เอาอย่างนีดีไหมทีรัก...”
ี ําของเขามองไปทัวใบหน ้าเธอชาๆ
เขาเงยหน ้าขึน ดวงตาสด ้ ก่อนจะ
สบตาเธอนิง
ิ ห ้านาทีเลย”
“พีต่อให ้เธอสบ
 ----------------------
***ภาวะหยุดหายใจขณะหลับ หรือ obstruc ve sleep apnea (OSA)
เป็ นโรคทีพบความผิดปกติของการนอนหลับทีเป็ นปั ญหาเรือรังและพบได ้บ่อย
ในคนอ ้วน
 ิ กล ้วย กล ้วยปิ ง ใจนิงนิงเดียวเราก็รอด!
56.กล ้วยกล ้วยทอด รอดไม่รอดพวกเราไม่ชง!

วิง วิง วิง!

ิ ชวี ต
กลางป่ าทึบ หญิงสาวคนหนึงกําลังกัดฟั นวิงอย่างไม่คด ิ
เธอพยายามมองผ่านม่านสด ี ําเข ้าไปในความมืด เบืองหน ้าของเธอ
ื ระเกะระกะไปด ้วยกองหินและกิงไม ้
เป็ นป่ าดิบชนที บางจุดก็เป็ นรอยแยก
ขรุขระทีทอดตัวเป็ นแนวยาวแล ้วไปบรรจบตรงใต ้ต ้นไม ้ดูคล ้ายโพรงขนาด
ใหญ่
ชาวบ ้านว่ากันว่าทีนีเป็ นดงงูเหลือม ลลนาไม่รู ้ว่าจริงหรือเปล่าแต่เท่า
ทีวิงผ่านเธอก็เห็นหลุมทีมีความตืนลึกไม่เท่ากันอยูห ่ ลายหลุม ต ้นไม ้ทีขึนโดย
รอบเป็ นไม ้ใหญ่ใบหนา ทุกครังทีลมพัดมากิงไม ้จะสา่ ยไหวสร ้างหลืบเงา
มากมายสะท ้อนลงมายังพืนดิน
ิ นาทีแล ้ว
เธอวิงมาได ้สามสบ
เมือห ้านาทีกอ
่ นเธอได ้ยินเสยี งตึกตัก ตึกตัก คล ้ายกับเสย
ี งฝี เท ้าสุนัข
ฟั งดูแล ้วไม่น่าจะมีเพียงแค่ตวั เดียว ตามความคิดของเธอพีเป๊ กน่าจะปล่อย
พวกมันออกมาทีละตัว และทิงห่างกันตัวละห ้านาทีเพือกันไม่ให ้พวกมันเกาะ
กลุม่ กันวิง
แต่ถ ้าเป็ นแบบนัน สถานการณ์กจ ็ ะยิงยากเข ้าไปใหญ่ เพราะนัน
หมายความว่าเธอมีสท ิ ธิ ‘จ๊ะเอ๋’ กับเพือนตัวใดตัวหนึงของพีเป๊ ก ในทิศไหน
เมือไหร่กย็ อ
่ มได ้ ถึงแม ้ว่าเธอจะวิงหนีเจ ้าแหม่มรอด แต่แจ๊ค คิงสแ์ ละเอซ ก็
ต ้องไล่ตามกลินเธออยูด ่ ี
ลลนาสูดหายใจแรง ึ
วิงพลางเหลียวมองไปด ้านหลังด ้วยความรู ้สก
ื
ยากจะเชอ
ห ้าเดือนก่อนเธอยังนังพิมพ์งานอยูใ่ นตึกสูงกลางกรุงเทพฯ อยูเ่ ลย แต่
วันนีกลับต ้องมาวิงหนีหมาในป่ าทึบของเกาะเต่า นีแหละเขาถึงว่าชวี ติ ของคน
เรามันไม่แน่นอน ตังแต่เจอหน ้าพีเป๊ ก เธอก็ต ้องทําตัวให ้คุ ้นเคยกับความ
ท ้าทายของชวี ต ิ ในทุกรูปแบบ
ี งสวบสาบดังขึนทางด ้านหลัง
เสย
 เธอเอียวตัวไปมอง ทันเห็นสุนัขตัวแรกกระโจนออกมาจากความมืด
มันวิงไล่ตามแผ่นหลังเธอด ้วยการเคลือนไหวทีองอาจปราดเปรียว ขนของมัน
สอ่ งกับแสงจันทร์จนทอประกายสท ี องเรืองรอง เธอรู ้สกึ ถึงลมหายใจของมันที
กําลังหอบแฮกๆ ได ้กลินสาบสางของสต ั ว์ทชวนให
ี ้ขนลุก ลักษณะโครงสร ้าง
ี ด ้วย
ร่างกายทีใหญ่และเต็มไปด ้วยมัดกล ้ามบ่งบอกว่าเจ ้าตัวนีเป็ นตัวผู ้เสย
ลลนากัดฟั นหันหลังวิงสุดฝี เท ้า มันเห็นเธอแล ้ว! และกําลังไล่กวดมา
ิ
ในระยะประชด
ั
ในชวขณะที ลลนาคาดว่ามันจะต ้องตะปบร่างของเธอแน่ มันกลับผ่อน
ฝี เท ้าลงอย่างใจเย็น
นีใชไ่ หมทีเขาว่ากัน สุนัขล่าเนือจะไม่เร่งฝี เท ้าไล่กวดเหยือมากจน
เกินไป มันจะตามตอแยไปเรือยๆ จนเหยือหมดแรงและล ้มพับลงไปเอง จาก
นันถึงค่อยเข ้ามาขยํา
แต่เธอจะไม่ยอมให ้จบแบบนันแน่!
ั กิงไม ้เรียวยาวในมือแล ้วฟาดฟั บ ฟั บ กับอากาศคล ้ายจะ
ลลนากระชบ
ข่มขู่
มีสน ้
ุ ัขแค่ตวั เดียวทีหาเธอเจอ เธออาจพอสูไหว
ลลนายืนเผชญ ิ หน ้ากับเสย
ี งคํารามในลําคอของมันด ้วยท่าทางเตรียม
พร ้อม ถ ้ามันกระโจนเข ้ามาเธอจะลองฟาดดูสก ั เพียะ
แต่ในตอนนันเอง อะไรบางอย่างทีมีขนาดใหญ่โตกว่าก็ปรากฏตัวขึน
ทางด ้านข ้าง ่ ข
เงาดํานันกระโจนเข ้าใสส ี ้างเธอจนตัวลอย ก่อนจะล ้มลง
กระแทกพืน สองตาของหญิงสาวฉายแววตืนตระหนก
สุนัขตัวทีสอง!
เจ ้าตัวนันเคลือนไหวอย่างคล่องแคล่วอุกอาจ พอชนแล ้วก็ปรีเข ้ามา
คร่อมร่างเธอไว ้
ลลนาหลับตาปี
นํ าหนักมากมายกดลงบนตัว แต่เธอกลับไม่รู ้สก ึ ถึงกรงเล็บหรือเขียว
ั
ของมัน ชวขณะหนึ ั ว่ามันเจตนาจะทําร ้ายตนจริงหรือเปล่า แต่กไ
งเธอสงสย ็ ม่
 ี เธอเงือหมัดซายประเคนใส
อยากเสยง ้ ่ น ้ามันเต็มแรงและถีบร่างมันออก
ห
พอเห็นว่าตัวทีคร่อมเธออยูผ ่ งะหงาย อีกตัวก็รบี ปรีเข ้ามาจะสมทบ แต่
เธอจับหางมันได ้ทันเลยเหวียงไปด ้านข ้าง แรงเหวียงหนนีน่าจะทําให ้เสนเอ็ ้ น
้
เธอพลิกเพราะแขนซายชาไปตลอดทั งแถบ เธออาศย ั จังหวะนีกระโจนร่างปี น
ขึนไปบนต ้นไม ้ใหญ่ทอยู
ี ใ่ กล ้ทีสุดโดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บ
เจ ้าสองตัวด ้านล่างเห่าเสย ี งขรมพร ้อมกับวิงวนเวียนอยูด
่ ้านล่าง
เหมือนกําลังคลัง บางครังก็วงมากระแทกกั
ิ บโคนต ้นไม ้ พละกําลังมหาศาล
ของมันทําให ้แม ้แต่ต ้นไม ้ใหญ่กย็ งั ไหวเอน
“บ ้าฉิบ!” นีมันอะไรกัน ยิงมันทําท่าข่มขวัญเธอก็ยงปี
ิ นสูงขึนไปเรือยๆ
หนึงในสองตัวใชอุ้ ้งเท ้าหน ้าตะปบลงบนโคนต ้นไม ้ แล ้วเริมไต่ขนไป
ึ
ตามลําต ้นไม่ตา่ งจากแมว
“พอได ้แล ้ว!” ลลนากรีดร ้อง เธอเคลือนไหวเร็วแต่กย ็ งั ไม่แข็งแรง
พอทีจะต ้านการจูโ่ จมจากสต ั ว์ร ้ายทีคล่องแคล่วขนาดนี มาถึงตอนนีเธอก็ยงั
เดาไม่ถกู ว่าพวกมันเป็ นพันธุอ ื ดาวโตเต็มวัย หัว
์ ะไร มันมีขนาดใหญ่เหมือนเสอ
และเท ้ากว ้างกว่าสุนัขปกติ หางยาวๆ สะบัดไปมาอย่างหงุดหงิด
เธอปี นสูงไปกว่านีไม่ได ้อีกแล ้วและเจ ้าหมาบ ้านันก็ไต่ขนมาใกล
ึ ้เธอ
ทุกที
ปากคอเธอแห ้งไปหมด
ในตอนนันเอง เจ ้าตัวทีปี นขึนมาก็กระโจนเข ้าหา... เฉียดหัวเธอไปแค่
นิวเดียว!
“กรีดดด” ลลนาทิงตัวร่วงลงจากต ้นไม ้ การฝึ กทียาวนานทําให ้เธอชน ิ
กับการล ้มโดยใชส้ ข
ี ้างลงเพือเซฟศรี ษะและแผ่นหลัง แต่ถงึ อย่างนันมันก็เจ็บ
มาก... เจ็บฉิบหาย!
เจ ้าตัวทีโดนเธอเหวียงยังคงวิงวนอยูร่ อบต ้นไม ้ สว่ นตัวทีกระโจน
เข ้าหาเธอเมือครู่ ไม่นานมันก็ตกตามเธอลงมาดัง “ตุ ้บ”
มีบางอย่างพันร่างมันอยู่ เป็ นเงาตะคุม
่ ๆ ความยาวประมาณ 2 เมตร
ี งคํารามของสุนัขตัวใหญ่เรียกให ้เพือนทีเหลืออีกสามตัวกระโจนมาจาก
เสย
 ี งกันดังขรมและไล่ฟัดเงาดําเงา
ทุกสารทิศ พอพวกมันมาถึงก็เห่าประสานเสย
นันอย่างเอาเป็ นเอาตาย
เธอไม่รู ้ว่าฝูงสุนัขกําลังรุมกัดอะไร และใครจะแพ ้จะชนะ
แต่ดท
ี พวกมั
ี นลืมเธอ!
หญิงสาวถือโอกาสนีหมุนตัวแล ้ววิงต่ออย่างไม่คดิ ชวี ต
ิ เธอวิงตะลุยฝ่ า
ดงไม ้พุง่ ไปข ้างหน ้าโดยไม่สนว่าเนือตัวจะโดนใบหญ ้าทีสูงท่วมเข่าบาดจนได ้
เลือดอยูห ่ ลายจุด เธอหกล ้มครังหนึงเพราะสะดุดหลุม ได ้ยินเสย ี งหัวใจตัวเอง
เต ้นโครมครามในอก
ี งหอนประสานกันของหมาสตั
เสย ี วทางด ้านหลังทําให ้นํ าตาเธอเอ่อขึน
ึ เหมือนหายใจไม่ออก เธอทําได ้เพียงวิง เพราะถ ้าหยุดเมือไหร่ พรุง่ นี
มา รู ้สก
้
เชาเธอคงเหลื ื เธอต ้องวิงต่อเท่านัน!
อแต่ชอ
วิงอย่างทีไม่เคยวิงมาก่อนในชวี ต
ิ วิงหัวซุกหัวซุนไปตามทางทีเข็มทิศ
ี
ชโดยอาศ ั แสงจากไฟฉายและดวงจันทร์ชว่ ยสอ
ย ่ งทางเท่านัน
ลลนารู ้เพียงอย่างเดียวว่าถ ้าวันนีเธอรอดไปได ้
ั
ไอ ้พีเป๊ กชวจะต ้องตายหยังเขียด!
-------------
จะเทียงคืนอยูแ
่ ล ้ว แต่ในเมือโค ้ชไม่ลก
ุ คนอืนๆ เลยไม่กล ้าขยับ
ั
ลานรับประทานอาหารบนชนดาดฟ้ าของ Blue Heaven เป็ นลานเอาท์ด
อร์แบบเปิ ดกว ้าง 360 องศา สายลมยามดึกหอบเอาความเย็นฉํ ามาด ้วย ท ้อง
ทะเลตอนนีมืดสนิท มีเพียงแสงวิบวับระยะไกลของเรือหาปลา ประภาคาร
ปะปนกับแสงดาวบนท ้องฟ้ าจนแทบจะแยกไม่ออก
บนโต๊ะไม ้ตัวยาวมีคนล ้อมวงนังอยูป
่ ระมาณสบิ สองคน เบืองหน ้าของ
แต่ละคนมีโน ้ตบุก๊ ตังตระหง่าน ต่างคนต่างทํางานของตัวเองไปเรือยๆ โดยไม่
กล ้าจ ้องไปทางหัวโต๊ะ เพราะตรงนัน ‘โค ้ช’ กําลังหลับอยู่
โค ้ชของพวกเขาเป็ นชายหนุ่มร่างใหญ่ทมี
ี ความสูงเกินมาตรฐานเฉลีย
ของมนุษย์ มีกล ้ามเนือทีไม่ได ้เกิดจากการเพาะกายเอาไว ้โชว์ แต่มาจากการ
ไล่ตะบันหน ้าคนทีบังอาจมาปลุกเขาตืนก่อนเวลาทีเจ ้าตัวระบุ ถ ้าใครกล ้า
รบกวนชว่ งเวลาพักผ่อนของโค ้ชละก็ ต่อให ้ว่ายนํ าหรือบินหนีเขาก็สามารถ
ลากกลับมากระทืบได ้ทังนัน ํ งขับ
เพราะโค ้ชว่ายนํ าได ้เร็วยิงกว่าฉลามซายั
ี อีก
เครืองบินได ้เก่งกว่าว่ายนํ าเสย
ด ้วยเหตุนทุ ี บ
ี กคนจึงนังทํางานอย่างเงียบ... เชย
ร่างสูงของประกาศศก ึ นอนเอนร่างลงบนเก ้าอีโยกตัวหนึงโดยยกขา
ขึนมาขัดสมาธิ บนโต๊ะตรงหน ้าเขาคือโน ้ตบุก๊ สว่ นตัวทีหน ้าจอปรากฏจุดสแ
ี ดง
เล็กๆ และตอนนีจุดสแ ี ดงนันก็กําลังกะพริบถี เขานอนกอดอก เลือนหมวกลง
มาปิ ดบังใบหน ้าเอาไว ้และกรนเบาๆ
เขาตืนขึนมาในตอนทีอาเหนิงตะโกนข ้ามโต๊ะบอกกับคนอืนๆ ว่า “ผม
ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ”
ประกาศศกึ ดึงหมวกออกจากใบหน ้าแล ้วโยนทิง เคลือนเท ้าออกจาก
ท่าขัดสมาธิมาเหยียดตรง มองไปยังอาเหนิงด ้วยสองตาหรีปรือ
“ทําไม? เธอยังวิงไม่ผา่ นโซนแรกอีกเหรอ?”
่ รับโค ้ช” จุดสแ
“ไม่ใชค ี ดงบนหน ้าจอของอาเหนิงกะพริบถี และดู
เหมือนจะเคลือนเข ้ามาใกล ้รีสอร์ตอย่างรวดเร็วราวกับผีพงุ่ ไต ้
็ กล ้อง” ประกาศศก
“เชก ึ หันไปออกคําสงกลุ
ั ม ้
่ คนทางด ้านซาย
“กล ้องตรวจจับไม่ได ้แล ้วครับ มาสทีฟฟ์ สตัี วของโค ้ชถูกเธอสะบัด
หลุดตังแต่โซนทีสอง เหมือนว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึนพวกมันเลยไม่วงไล่ ิ ตอ ่
แถมกล ้องทีติดอยูบ ่ นสายรัดคอของแจ๊คกับคิงสย์ งั พังอีกด ้วย” แค่กดแป้ น
โน ้ตบุก
๊ ไม่กที
ี กท็ ําให ้ลูกทีมคนหนึงรายงานความเป็ นไปได ้อย่างละเอียด
ึ ยืดตัวขึน บิดซายบิ
ประกาศศก ้ ็ โดรน”
ดขวา “เชก
“ครับ!” ี งขานรับกันอย่างพร ้อมเพรียงแล ้วงัดเอาอุปกรณ์
ทุกเสย
อิเล็กทรอนิกสอ์ อกมาคนละชนสองช
ิ ิ
น ข ้อมูลทุกอย่างถูกรวบรวมขึนจาก
ตําแหน่งทีทีมงานแต่ละคนถูกมอบหมายให ้ดูแล โดรนทุกตัวทีแอบซุม ่ ไว ้ตาม
ั น มีการลิงก์จพ
จุดต่างๆ ถูกสงบิ ี เี อสกับระบบตรวจจับความร ้อนทีเย็บติดกับพืน
รองเท ้าของลลนา ทุกคนวิเคราะห์ข ้อมูลทีได ้มาแล ้วเห็นพ ้องต ้องกันว่า
“ผิดปกติจริงด ้วย...” เอ็มม่าพึมพํา “ถ ้าแบ่งป่ าเป็ นห ้าโซน ตอนนีเธอน่า
จะอยูใ่ นโซนทีส ี แต่ทําไมฉั นไม่เห็นความเคลือนไหวในจุดนัน”
 “เหมือนว่าเครืองจะรวน” หมอคล ้าวกล่าวซาํ
ึ เลิกคิว
“หมายความว่า?” ประกาศศก
“เครืองตรวจจับความร ้อนบอกว่า... เธออยูใ่ นรีสอร์ตครับโค ้ช”
ทุกคนเงยหน ้าขึนมาพร ้อมเพรียงกัน!
“ของผมก็ใช”่
“ของฉั นก็ด ้วย”
“หน ้าจอผมก็แสดงผลเหมือนกันเลยครับ”
ี งอืออึงดังขึนจากรอบด ้าน ทําเอาเจ ้ามงคลทีนอนกรนอยูใ่ ต ้โต๊ะตืน
เสย
ขึนมาร ้องงีดๆ
ประกาศศก ิ
ึ ยืดตัวยืนขึนแล ้วตวัดสายตามองนาฬกาข ้อมือของตน...
เทียงคืนสบิ นาที เขาเลือนสายตามองไปยังหน ้าจอของลูกน ้องทีนังอยูท่ งซ ้
ั าย
และขวา สญ ั ชาตญาณบางอย่างบอกเขาว่าตัวเองกําลังตกอยูใ่ นอันตราย แต่ก็
บอกไม่ได ้ว่ามากมายระดับไหน
“อยูช ั งของรีสอร์ตแล ้วครับโค ้ช” หนึงในลูกทีมรายงาน “ชวั ร์แน่ๆ
่ นหนึ
ไฟหน ้าจอผมแดงแจ๋เลย”
ั
“ชนสองต่
างหาก” เอ็มม่าแย ้ง “ฉั นจับความร ้อนได ้ตรงบริเวณลาน
้
อาหารเชา”
“กําลังขึนมาทีนี” อาเหนิงกอดอกกล่าวสรุป
ิ ย
สนเส ี งของอาเหนิง ประตูดาดฟ้ าก็ถก
ู ถีบออกดังปั ง!
มนุษย์โคลนคนหนึงยืนจังก ้าอยูต
่ รงตําแหน่งนัน ระดับความร ้อนทีแผ่
ออกมาจากร่างของเธอสูงปรีดจนเครืองตรวจจับความร ้อนร ้องระงม
ตีด ตีด ตีด ตีดดดดดด
ทุกคนตกตะลึง ลุกขึนยืนอย่างพร ้อมเพรียงและจ ้องไปทีหญิงสาวเป็ น
ตาเดียว

ไม่มใี ครกล ้ากล่าวทักทาย ไม่มใี ครกล ้าสง่ เสย

ี งใดๆ
 คนทียังสติดอี ยูค
่ งมีเพียงประกาศศก ึ เท่านัน เขาเท ้าแขนกับโต๊ะยาว
หนึงนาทีหลังจากนันก็เอ่ยทักเสย ี งใส “ไฮ... เข ้าค่ายเป็ นไงจ๊ะ?”
“เป็ นคําถามทีดี”
ไม่ทน
ั ทีใครจะตังตัว หมัดความแรงระดับเหวียงถังปูนก็ฟาดเข ้าเต็ม
กรามของโค ้ช!!!
Head Shot!
ทุกอย่างเกิดขึนรวดเร็วมาก ทุกคนแตกฮอ ื ไปคนละทิศละทาง ได ้แต่
ปากอ ้าตาค ้างมองลลนาไล่ถลุงประกาศศก ึ อย่างแค ้นจัด
่ ุ ้บๆ เหมือนรถสบ
ทังศอก หมัด เข่า ระดมใสต ิ ล ้อไล่บแมลงวั
ี น
ี งบรรเลงเพลงมวยไทยดังขึนในสมองของผู ้ชม
เสย
คนทีพอตังสติได ้ก็รบ
ี วิงเข ้ามาห ้ามทัพแต่กลับโดนสะบัดออกด ้วย
ื
เรียวแรงอันเหลือเชอ
หมอคล ้าวดีดนิวสง่ สญ ั ญาณ ทังเขา เอ็มม่า และอาเหนิงต่างวิงเข ้าไป
ล็อกแขนล็อกขาลลนาเหมือนทุกครัง เธอแผดเสย ี งร ้องออกมาใสห ่ น ้าประกาศ
ศกึ “ไอ ้เวร! เก่งจริงมาตัวต่อตัวกับฉั นส ิ ทําไมต ้องให ้คนอืนมายุง่ แกเอาฝูง
หมามาไล่กด ั ดานชว!”
ั ฉั น ไอ ้สน ั
ประกาศศก ึ เชด็ เลือดทีจมูกและปาก พร ้อมกับขยับกรามทีเคลือนให ้
เข ้าที พอตังตัวได ้เขาก็เงยหน ้าขึนสบตาหมอคล ้าวและพยักหน ้าให ้
ึ ขนลุกแทน
“แต่... โค ้ชครับ” คุณหมอรู ้สก
“ไม่กล ้าเหรอ ทีทําคนอืนยังทําได ้ อย่าหัวหดนักส!ิ ” ลลนาดูเหมือนจะ
สติหลุดไปแล ้ว
ผู ้ชว่ ยทังสามหันไปมองหน ้ากัน... ในเมือเป็ นความต ้องการของโค ้ช
ก็คงต ้อง...
“ทุกคนกลับหลังหัน!” หมอคล ้าวสงพร ั ้อมกับหันไปมองทีมงาน แต่
กลับพบว่าคนอืนๆ ต่างยืนหันหลังกันอยูก
่ อ
่ นแล ้ว ไม่มใี ครอยากรู ้อยากเห็น
หรือมีสว่ นร่วมในฉากนี เพราะถ ้าเรืองในคืนนีหลุดออกไป พวกเขาโดนไล่เช็
กบิลแน่
พอเห็นว่าไม่มใี ครมองมา ผู ้ชว่ ยทังสามก็ปล่อยมือแล ้วหันหลังกลับ
บ ้าง
ลลนาแผดเสย ี งก ้องแล ้ววิงเข ้าไประดมหมัดใสป ่ ระกาศศก ึ อย่างเอา
เป็ นเอาตาย หลังจากนันก็ไม่มใี ครได ้ยินเสย ี งโค ้ชอีก ไม่รู ้ว่าโค ้ชยังมีชวี ต
ิ อยู่
ี งอักๆ ผัวะ ผะ ผัวะ ผะ ดังขึนอย่างต่อเนืองสลับกับเสย
หรือเปล่า มีแต่เสย ี ง
โครมครามของเก ้าอี
ึ เคล็ดขัดยอก
อูย... อูยย... แค่ได ้ยินก็ยงั รู ้สก
ิ ห ้านาทีตอ
สบ ี งก็ซาลง
่ มาเสย
หมอคล ้าวหันมาอีกทีกต
็ อนทีลลนาสะกิดเรียก ิ กับเขาว่า
เธอกระซบ
“เก็บศพ!”
57.สายเผือกทีแท ้ทรู

ั
ผู ้ชายค่ายมวยล ้วน—-โหดสส
แผนฆ่าน ้องทางลัด—-หรือนี
ั —-พีจัด เต็มเต็ม
หมัดเท ้าเข่าศอกซด
อย่ามีเผลอนาพี—-น ้องนี เอาคืน
. ----------
ื
เธอแทบไม่อยากเชอเลยจริ
งๆ ว่าตัวเองจะมีนําตา
ื ้าเสร็จ ลลนาก็นอนซมอยูบ
หลังจากอาบนํ าเปลียนเสอผ ่ นเตียง เอ็มม่า
เคาะประตูเรียกเธอ จากนันก็เข ้ามาชว่ ยจัดการบาดแผลทีมีอยูเ่ ต็มตัว ฝ่ ายนัน
ยังถามอย่างตกใจถึงสาเหตุทเล็
ี บนิวก ้อยเท ้าของเธอหลุด ลลนาแค่ตอบกลับ
้ ง
ไปว่าก่อนออกจากป่ าเธอสละรองเท ้าข ้างหนึงไปเพราะสนพั
หลังจากเอ็มม่าออกไปแล ้วเนือตัวของลลนาก็มแ
ี ต่แผ่นปลาสเตอร์
ี ง เธอไม่อยาก
หญิงสาวนอนนิง ปล่อยให ้นํ าตาไหลออกมาโดยไร ้เสย
ื าคนทีตนเคยรักจะทํากันได ้เจ็บแสบขนาดนี
จะเชอว่
ลลนารู ้จักกับประกาศศก ึ ‘คนใหม่’ ได ้เกือบครึงปี กจ ็ ริงแต่พนเพนิ
ื สยั
ึ
เดิมๆ ของเขาเธอเรียนรู ้อย่างลึกซงมาตลอดช วี ต
ิ เขาเป็ นคนทีตังเป้ าหมาย
เพือเอาไว ้พุง่ ชน ถ ้าต ้องการอะไรต ้องไขว่คว ้ามาให ้ได ้ เมืออยากทําอะไรแล ้ว
ก็จะไม่เหลือพืนทีสําหรับคําว่า ‘พ่ายแพ ้’ หรือ ‘ทําไม่ได ้’ ครังหนึงเธอเคยคิดว่า
ความมุง่ มันของเขาเป็ นสงที ิ ตนชนชมบู
ื ชา
แต่มาวันนีเธอกลับคิดต่างออกไป เขาเกือบจะฆ่าเธอ!
ลลนาถอนหายใจ เสย ี งถอนหายใจนันมีไว ้เพือตัวเอง เธอควรจะรู ้ว่า
หัวใจเขาไม่มพ ื สําหรับความบกพร่องใดๆ
ี นที ถ ้าสบิ ปี กอ
่ นเขาเป็ นเด็กเกเร
ตอนนีก็เป็ นยิงกว่าตัวอันตราย เธอไม่ควรตกปากรับคําทํางานกับเขาเลย
มีเสยี งคลิกเบาๆ ดังขึนทีประตู จากนันก็มแ ี งฝี
ี ค่ความเงียบงัน ไม่มเี สย
เท ้าใดๆ แต่เธอรู ้ดีวา่ เขาเข ้ามาในห ้อง
 ี งเดินบ ้าง แต่ถ ้าเป็ น ‘เขา’ ในเวอร์ชน
ถ ้าเป็ นคนอืนต ้องมีเสย ั ทีรู ้ตัวว่า
ทําผิด เขาจะทําตัวเรียบร ้อยมาก
หญิงสาวหลับตา ไม่ใชว่ า่ หมดแรงจะลุกไปตบตีหรอกนะแต่เพราะตอน
นีเธอเจ็บมือมาก
เตียงด ้านข ้างยวบลงอย่างชาๆ ้ เขานอนตะแคงทาบอยูก ่ บ
ั แผ่นหลัง
ของเธอ จากนันค่อยๆ ดึงผ ้าห่มขึนมาคลุมร่างทังคูแ ่ ล ้วพาดแขนข ้างหนึงลง
บนเอวของเธอ ั ผัสทีอบอุน
ลลนารับรู ้ได ้ถึงสม ่ จากร่างของคนทีนอนอยูด ่ ้าน
หลัง ร่างของทังคูแ ิ กันจนแทบไม่เหลือชอ
่ นบชด ่ งว่างทําให ้เธอสามารถจับ
จังหวะการเต ้นของหัวใจเขาได ้ ทุกการแสดงออกของเขาอ่อนโยนจนเธอหลุด
เสยี งสะอืนออกมา
ี ง
หญิงสาวขยับตัวหนีแล ้วร ้องไห ้อย่างไร ้เสย ั
ร่างทังร่างสนสะท ้าน
อย่างไม่อาจควบคุม เปลือกบางๆ ทีเธอสร ้างเอาไว ้เพือหุ ้มตัวอ่อนด ้านในแตก
กระจายไม่มช ิ
ี นดี ลลนาร ้องไห ้จนตัวโยน ลําคอทังร ้อนผ่าวและตีบตันเหมือน
เพิงกลืนนํ ากรดลงไป เธอไม่ได ้เข ้มแข็งอย่างทีแสร ้งว่าตนเป็ น ไม่ใชค ่ นทีปั น
หน ้านิงพร ้อมรับได ้ทุกสถานการณ์
ผู ้หญิงอ ้วนไม่จําเป็ นต ้องถึกทน คนน่าเกลียดไม่ใชว่ า่ จะเข ้มแข็งกว่า
คนสวย
เธอทนไม่ไหวอีกแล ้ว!
“ไม่เอาน่า” เขายืนมือมาลูบหัวเธอแล ้วยีเบาๆ “อย่าคิดเป็ นจริงเป็ นจัง
ส”ิ
“ไสหัวไป!”
เขากลันหายใจกับแววตาทีเธอตวัดมองมาแต่กไ ็ ม่ได ้ขยับไปไหน
ลลนาหันหน ้ากลับมาทีเดิมแล ้วพยายามตังสติ พีเป๊ กนอนอยูด ่ ้านหลัง เขายัง
ไม่หลับแต่นอนนิงมากๆ การมาของเขาจะเกียวกับการประเมินผลหรือเปล่านัน
เธอไม่แคร์อกี แล ้ว ถ ้าเขาไม่พอใจก็ควรไล่เธอออก เธอพร ้อมเก็บข ้าวของออก
จากเกาะพรุง่ นีเลย
้
เวลาเหมือนจะเดินชาลง ไฟในห ้องยังคงเปิ ดสว่าง ต่างคนต่างก็นอน
อยูใ่ นมุมของตัวเอง
 ในทีสุดลลนาก็เริมง่วง หญิงสาวยันกายขึนพยายามเอือมมือไปปิ ดไฟ
้ นทีแขนข ้างหนึงของเธอเลยพลิก การขยับ
แต่เพราะตกมาจากต ้นไม ้สูงเสนเอ็
เพียงเล็กน ้อยหลังจากทีนอนแชอ ่ ยูน
่ านทําให ้เธอปวดระบมจนเผลอสูดปาก
ี งดัง
เสย
“เป็ นอะไร?” เขาถามขึนมาทันควัน
คําถามทีเหมือนตัวเอง ‘ไม่รู ้อะไรเลย’ ของเขาฉีกทึงม่านแห่งการ
ควบคุมตัวของลลนา ความโกรธแค ้นจากอาการเจ็บปวดทางกายทําให ้เธอคว ้า
่ นหัวเตียงมาเขวียงใสเ่ ขา แล ้วโถมร่างตามไปรัวหมัด
มือถือทีวางอยูบ
ประกาศศก ึ ไม่ได ้เบียงตัวหลบ ทําเพียงคว ้าข ้อมือของเธอเอาไว ้อย่าง
ใจเย็นแล ้วรวบร่างของอีกฝ่ ายเข ้ามากอด “พีขอโทษ... พีขอโทษ... ให ้ตาย
เถอะ” เขาสบถออกมาเสย ี งหนัก รู ้สก
ึ ปวดใจกับท่าทางเหนือยล ้าและสนหวั
ิ ง
ของเธอ “หนูนา... พีไม่เคยฝึ กผู ้หญิงมาก่อน แม ้แต่เอ็มม่าอาเหนิงก็เป็ นคนฝึ ก
พีไม่ได ้ตังใจให ้มันแรงขนาดนี ขอโทษนะยัยน ้อง”
เธอกําลังถูกเขาโอบกอด สม ั ผัสจากอ ้อมแขนเขาทําให ้เธอรู ้สก
ึ อบอุน
่
จนสมองว่างเปล่าไปหมด ตอนนีสายตาของเธออยูใ่ นระดับคางของเขา เมือ
ั เจน
เงยหน ้าขึนเล็กน ้อยก็ได ้เห็นใบหน ้าอีกฝ่ ายอย่างชด
ลลนากะพริบตา... เขาเองก็สะบักสะบอมไม่แพ ้กัน เหตุการณ์บนลาน
ั
ชนดาดฟ้ าก่อนหน ้านีเธอลงมือกับเขาเต็มแรงและเพิงนึกได ้ว่าพีเป๊ กไม่
ตอบโต ้กลับมาแม ้แต่หมัดเดียว เขาแค่ตงการ์
ั ดรับการต่อยตีของเธออย่าง
เข ้าใจ ไม่หนี และไม่ร ้องออกมาด ้วยซาํ
พอเห็นเธอจ ้องมาเขาก็ยมเผล่ิ “ตอนนีหน ้าตาพวกเราตลกเหมือนกัน
เลย อย่างนีพอจะเรียกว่าคูห
่ ไู ด ้หรือยัง?”
เธออ ้าปากเตรียมจะตอบ
“ชูว่ วว” เขาดันขัดขึนก่อน “สงบศก ึ สก
ั วันเถอะนะ พีอุตสา่ ห์นอนเก็บ
แรงตังแต่สทุ ี ม
่ เพือรอรับบาทาของเธอเชยี วนะ ยังไม่นับว่ามีความชอบอีกเห
ั กีคนทีรอให ้เธอ
รอ?” เขาเกลียไรผมข ้างแก ้มเธอขึนมาทัดหูให ้ “จะมีผู ้ชายสก
มาระบายอารมณ์ใสไ่ ด ้เหมือนพี ถ ้าพีไม่ยอมให ้เธอกระทืบ ป่ านนีเธออกแตก
ตายไปแล ้วจริงป่ ะ?”
 เธอผ่อนคลายลงเล็กน ้อยและยอมให ้เขากอดเอาไว ้แต่โดยดี
เพลิดเพลินกับการเสย ี ดสข
ี องชว่ งขาและแผงอกอันอบอุน
่ ทีตนซบอยู่ เขาอยู่
ใกล ้เหลือเกิน ใกล ้ยิงกว่าทุกครังทีผ่านมา
บางขณะ... เธอคิดอยากจะเอือมมือออกไปกอดและเล่าให ้เขาฟั งว่า
เกือบสบ ิ ปี ทไม่
ี มเี ขา เธอผ่านอะไรมาบ ้าง แต่คด
ิ อีกทีคนอย่างเธอมีดอ
ี ะไรทีจะ
ไขว่คว ้าผู ้ชายอย่างประกาศศก ึ
ตอนเด็กๆ เธอด ้อยกว่าเขา... ตอนนียิงไม่คค
ู่ วร
หญิงสาวหลับตาลง ปล่อยให ้เขาปิ ดไฟแล ้วรวบร่างเธอไปกอดแนบ
้ กล่อมเกลาจนเธอเข ้าสูส
อก เขาลูบมือไปตามแผ่นหลังเธอชาๆ ่ ภาวะของการ
ปล่อยวางอย่างเต็มที
เมือครูเ่ ธอง่วงแต่ตอนนีสมองกลับแจ่มใส ึ
คาดว่าเขาเองก็คงรู ้สก
เหมือนกันเพราะเธอไม่ได ้ยินเสย ี งเขากรน แถมมือทีลูบหลังให ้ก็ยงั คงลูบไป
เรือยๆ พอลมหายใจของเธอเริมสงบเขาก็เอ่ยขึนเหมือนชวนคุย “ถามอะไร
หน่อยส ิ อายุกย
็ ส ิ สแล
ี บ ี ้ว ทําไมถึงยังไม่แต่งงานเสย
ี ทีละ่ ”
หลังจากหลุดปากถามออกไปแล ้วก็นงรอคํ ิ าตอบโดยทีตัวเองก็ยงั
หาเหตุผลมารองรับไม่ได ้ว่าอยากรู ้เรืองเหล่านีไปทําไม หลายปี ทผ่ ี านมาเขา
ได ้แต่เงียหูฟังข่าวของเธออยูห
่ า่ งๆ ได ้ยินว่าเธอไปทํางานในร ้านสะดวกซอ ื
แล ้วเปลียนมาขายของในห ้าง วุน ่ วายกับการทํางานเพือสง่ ตัวเองเรียนแล ้วก็
หาค่าเชา่ ห ้อง และบางครังก็เริมออกเดต พอได ้ยินเรืองนีเขาก็ไม่รู ้สกึ แปลกใจ
ั นิด ด ้วยมาตรฐานความสวยระดับลลนา ‘คนก่อน’ แน่นอนว่าต ้องมีหนุ่มๆ
สก
แวะเวียนมาจีบไม่ขาดสาย
เขาได ้ยินว่าเธอมีแฟนทีคบๆ เลิกๆ อยูส ี ระยะเวลาทีคบก็สองเดือน
่ คน
ถึงหนึงปี เป็ นอย่างนีอยูพ ่ ักใหญ่จนสุดท ้ายเธอก็ไม่ได ้ใสใ่ จกับเรืองพรรค์นัน
ึ เป็ นกังวล
อีก นันทําให ้เขารู ้สก
ในใจลึกๆ เขาอยากให ้เธอมีใครสก ั คนทีพอจะพึงพาได ้ในเมืองใหญ่
ใครก็ได ้ทีเจ๋งมากพอทีจะปิ ดตายประตูความสม ั พันธ์ระหว่างเขาและเธอได ้
อย่างหมดจด ใครสก ั คนทีจะทําให ้เธออยูไ่ กลเกินเอือมจนเขาไม่กล ้าเข ้าไปยุง่
เกียว
แต่เธอกลับไม่ทํา...
 ไม่ยอมมีผัว ไม่ยอมออกลูกจูงหลาน แม ้แต่ทอมก็ไม่ยอมคบ
เมือเธอไม่ยอมไปต่อเลยทําให ้เขาไม่กล ้าขยับตามไปด ้วย
“หนูแอบชอบคนทีอยูส่ งู กว่ามาตรฐานทัวไป แต่ตวั เองกลับไม่มด
ี ี
อะไร” เธอโพล่งออกมาเบาๆ “พ่อของผู ้ชายเขาก็เลยไม่ปลืมหนู”
ึ ถึงกับเลิกคิว มีขา่ วลับของลับเฉพาะทีเขายัง
เรืองนีทําให ้ประกาศศก
ี
ไม่รู ้อีกหรือเนีย “คนไหนทีว่าสูง?” ในสคนนั นมันเป็ นคนไหนวะ แม่งเอ๊ย... ขอ
ื ้นเขาก็จะไปลากมากระทืบให ้เตียเลย ชอย่
แค่รู ้ชอต ื อก็ได ้เอ ้า! “ไอ ้ น.–ไอ ้ อ.–
ไอ ้ จ. หรือว่าไอ ้ ก.?”
ใบ ้ยังกับใต ้เตียงดารา! หางตาเธอกระตุก... กระตุกนิดเดียวตรงหางตา
้
ซาย ถ ้าไม่สงั เกตก็คงมองไม่เห็น แต่ประกาศศก ึ ใชเวลาส
้ งั เกตมาตลอดชวี ต
ิ
เลยรู ้ดีวา่ อีกฝ่ ายกําลังองค์ลง
“ลดความเจ๊าะแจ๊ะแบบสายเผือกของพีแล ้วหลับตานอนได ้หรือยังคะ
หนูเพิงถูกหมาไล่กด
ั มานะ เผือพีลืม”
“ความลับอีกละ” เขาพึมพําเบาๆ แล ้วหลับตา
“อย่ามาจับก ้น!” เธอแหวขึนมาอีกหน เขาถึงได ้ตังหน ้าตังตานอน
ี ที
อย่างจริงจังเสย
58.จงเอาชนะความชวั ด ้วยความชวที
ั เหนือกว่า!

ี งอาบนํ า
ลลนาตืนขึนมาอีกทีเพราะเสย
พอเงยหน ้ามองเวลาก็ต ้องตกใจ เพราะนีมันเกือบเทียงเข ้าไปแล ้ว!
วันนีไม่มซ ้
ี อมงั นเหรอ?
หญิงสาวบิดขีเกียจแล ้วค่อยๆ ยันตัวเองลุกนัง หลังจากทีได ้พักผ่อน
อย่างยาวนานมาตืนหนึง ึ เหนือยล ้าเคล็ดขัดยอกทังหลายก็คอ
ความรู ้สก ่ ยๆ
บรรเทาลง เธอเงียหูฟังเสย ี งอาบนํ าทีดังมาจากห ้องนํ าชนล่
ั าง นันหมายความ
ิ
ว่าพีเป๊ กค ้างทีนีทังคืนและเพิงจะตืนก่อนหน ้าเธอไม่นานสงแรกที ต ้องรีบทําคือ
ลุกขึนเตรียมเสอผ ื ้าเพือจะได ้อาบนํ าต่อ ถ ้าตอนนีเกือบเทียงหมายความว่าวัน
นีคงจะเป็ น Free Day สําหรับเธอ และนันก็สมควรแล ้ว ในสภาวะทีเล็บนิวเท ้า
หลุดแบบนีเป็ นไปได ้ว่าฝ่ าเท ้าเธอคงเยินไม่ตา่ งกัน รูปแบบการฝึ กของพีเป๊ ก
จะเน ้นการออกกําลังแบบคาร์ดโิ อเป็ นหลัก ซงถ ึ ้าร่างกายไม่พร ้อมจะไม่มท ี าง
ทําได ้ดี
ในตอนทีลลนาสะบัดผ ้าห่มเก็บเตียงก็มบ
ี างอย่างสะดุดสายตาเธอ
ไอแพดของพีเป๊ ก... และมันก็ล็อกอินค ้างอยู!่
สายตาของลลนาว่างเปล่าทันที มีความไม่แน่ใจระคนตกตะลึงแฝงอยู่
ในนัน เธอลองเงียหูฟังเสย ี งนํ าทีชนล่
ั างและพบว่ามันยังคงดังอย่างต่อเนือง
ั
เหมือนว่าเขาเพิงเริมอาบ หญิงสาวเหลือบมองไอแพดอีกหนแล ้วชงใจ...
ลลนาตัดสน ิ ใจคว ้าไอแพดมาปั ดหน ้าจอ ิ ทํา
เธอบอกตัวเองว่าสงที
ไม่ใชเ่ รืองผิด ถ ้าเทียบกันแล ้วการทีเขาตังกล ้องในห ้องนอนเธอถึงสบ
ิ เอ็ดตัว
นับว่าเลวร ้ายกว่ามาก
จงเอาชนะความชวั ด ้วยความชวที
ั เหนือกว่า!
เธอกดเข ้าไปแล ้วเลือกแอปลิเคชน ั Dropbox พอกดเข ้าไปในนันก็พบ
โฟลเดอร์นับร ้อยเรียงรายกันเป็ นสองแถวยาว แต่ละโฟลเดอร์ตงช ื
ั อเป็ นตัวเลข
่ 11, 123, 1145, ทําให ้เธอยากจะเดาได ้ว่ามันเกียวข ้องกับอะไร พอเธอ
เชน
ลองกดเข ้าไปดูมน ่ อปลิเคชน
ั ก็ลงิ ก์เข ้าสูแ ั My Lockbox ซงก็
ึ ถามหารหัสผ่าน
แปดหลักอีกที
 ไม่งา่ ยเลย...
เขามีความลับอะไรนักหนานะ
ี งนํ ากระทบพืนเบาลง มีเสย
เสย ี งสะบัดผ ้าเชด
็ ตัวตามมา เธอต ้องเร่งมือ
แล ้ว
ลลนากดเลือกสบ ิ โฟลเดอร์หลักทีเธอเห็นว่ามีพนที
ื จัดเก็บมากทีสุด
คาดว่าด ้านในคงมีข ้อมูลจํานวนมหาศาลอัดแน่นอยูใ่ นนัน พอเลือกเสร็จเธอก็
กดแชร์ลงิ ก์แล ้วจัดการสง่ ไปยังอีเมลตัวเอง เป็ นจังหวะเดียวกับทีเสย
ี งลูกบิด
ประตูห ้องนํ าดังขึน
เธอปิ ด Dropbox แล ้วควําหน ้าจอไอแพดลงกับเตียงเหมือนเดิม
“ไปอาบต่อเร็วๆ เลย”
ี งทักของเขาทําให ้เธอเกือบสะดุ ้ง ลลนาหมุนตัวไปรวบเสอผ
เสย ื ้าและ
็ ตัว
ควานหาผ ้าเชด จากปลายหางตาเธอเห็นเขาพับเก็บไอแพดแล ้วดึงสาย
ชาร์จออก ก่อนจะเก็บโทรศพ ั ท์มอื ถือและหูฟังทีวางอยูบ
่ นโต๊ะข ้างเตียงแล ้ว
โยนทุกอย่างลงในถุงก๊อบแก๊บ
เขาแต่งตัวพลางตะโกนสงั “ฉั นจะไปรอทีชายหาดก่อน เธอกินข ้าว
กลางวันเสร็จก็ตามไปสมทบแล ้วกัน”
้
“...” ตกลงวันนียังมีซอมอี
กเหรอ?
------------
พอเดินขึนไปยังลานรับประทานอาหาร
เธอก็พบว่าทุกคนอยูก
่ น
ั พร ้อมหน ้า บ ้างก็กน
ิ ข ้าวกลางวัน บ ้างก็นังเล่น
กับเจ ้ามงคล
ตังแต่ต ้นอาทิตย์สภาพอากาศค่อนข ้างครึมฟ้ าครึมฝน วันนีแม ้ว่าฝนจะ
ไม่ตกแต่กไ
็ ม่มแ
ี สงแดดให ้เห็น อากาศค่อนข ้างเย็นฉํ าและลมพัดแรงกว่าทุก
วัน
ลูกทีมของพีเป๊ กปล่อยตัวตามสบายเหมือนเป็ น Free Day พอพวกเขา
เห็นเธอก็สะกิดกันและกันไปมา จากนันก็หน ั มายิมแฉ่ง ลลนายิมตอบจางๆ
แล ้วเดินตรงไปหยิบข ้าวกล่องของตัวเองตรงหน ้าเคาน์เตอร์พร ้อมกับดีดนิว
เรียกเจ ้ามงคล เจ ้าหมูตะกละรีบวิงหัวขวิดมาหาเพราะรู ้ว่าตัวเองจะได ้กิน
้
ไสกรอกเหมื อนทุกเชา้
หมูบ ้าอะไรชอบกินเนือพวกเดียวกัน?
้
ลลนาไม่ได ้รับอนุญาตให ้กินไสกรอกเพราะเป็ นอาหารต ้องห ้ามอย่าง
หนึงในรายการทีพีเป๊ กขีดตัวแดงเอาไว ้ แต่เนืองจากทีนีเป็ นรีสอร์ต อาหารเชา้
้
ทีทุกคนจะได ้รับนอกจากข ้าวกล่องแล ้วก็จะมีไสกรอก ชากาแฟ หรือไม่กอ ็ อม
เล็ตร่วมด ้วย และเพราะรู ้สกึ เสย
ี ดายเธอจึงห่อไสกรอกเก็
้ บไว ้เพือใชล่้ อเจ ้า
มงคลให ้มาเป็ นเพือนร่วมวิงกับตนในตอนเชา้
ไม่นานหมอคล ้าวก็ก ้าวเข ้ามาในลานรับประทานอาหาร การมาถึงของ
เขาเรียกเสยี งฮอ
ื ฮาของลูกทีมทังหมด หลายคนกําลังกังขาไม่ตา่ งจากลลนา
ทุกคนอยากจะรู ้ว่าวันนีจะมีฝึกตามปกติหรือว่าเป็ น Free Day กันแน่ หัวข ้อนี
เป็ นทีถกเถียงกันมาตังแต่แปดโมงเชาแล ้ ้ว
พอมาถึงคุณหมอก็กระแอมเบาๆ เขาปรบมือสองทีแล ้วตะโกนขึน
“โค ้ชฝากประกาศมา...” จากนันก็ก ้มลงมองแผ่นกระดาษในมือพร ้อมกับย่นหัว
คิว
เนืองจากวันนีไม่ใชว่ น
ั อาทิตย์ และ Free Day อนุญาตให ้มีเฉพาะวัน
อาทิตย์เท่านัน แต่เพราะวันนีโค ้ชตืนสายแถมยังนอนค ้างอยูใ่ นห ้องของ ‘คนที
ไม่ควรจะค ้างด ้วย’ หากโค ้ชประกาศออกมาว่าให ้วันนีเป็ น Free Day รับรองว่า
เขาต ้องโดนล ้อเลียนไปยันลูกบวชแน่ และบัลลังก์ความเป็ นครูฝึกเจ ้าระเบียบ
อันดับหนึงในตองอูของโค ้ชก็คงโดนเขย่า
คุณหมอเองก็ไม่อยากให ้เป็ นแบบนัน
“เนืองจากตอนนีมีทท ี า่ ว่าฝนจะตก” เขาค่อยๆ อ่านข ้อความบน
กระดาษอย่างชาๆ ้ “โค ้ชจึงประกาศว่าจะประกาศอีกครังหลังจากรอประกาศ
ของทางชายฝั งประกาศเสย ี ก่อน แล ้วประกาศนีถึงจะติดประกาศ โดยราย
ึ
ละเอียดจะอยูใ่ นประกาศอีกที ซงผมจะมาประกาศให ้ทุกคนได ้ทราบหลังจาก
ประกาศอย่างเป็ นทางการประกาศออกมาบนป้ ายประกาศแล ้วนะครับ...” หมอ
คล ้าวลงท ้ายประกาศว่า “นีเป็ นคําประกาศทังหมดจากโค ้ชประกาศศก ึ ”
ทุกคนเงียบกริบ
ี
เชย!
 ทุกคนมองตากัน จับใจความไม่ได ้เลย
้
สรุปว่าวันนี... ซอมไหม ยังไง!
ลลนาเอากําปั นอุดปากกลันเสยี งหัวเราะ เธอจัดการรวบชอนส ้ ้
อมแล ้ว
เอากล่องอาหารไปคืนตรงเคาน์เตอร์กอ่ นจะหันไปเรียกเจ ้าหมูอ ้วน “มงคล เรา
ไปชายหาดกันเถอะ”
ต่อให ้ไม่มใี ครไปแต่เธอต ้องไป ก็วน
ั นีเธอมีนัดนีนา
----------------
เนืองจากวันนีเจ็บเท ้า ลลนาจึงไม่ได ้วิงเหมือนทุกวัน
ทังคนทังหมูเดินทอดน่องไปตามทางลาดลงของเนินเขาด ้วยระดับ
่ นนเสนหลั
ความเร็วคงที ในตอนทีเดินเลียวตรงหัวมุมรีสอร์ตเพือเข ้าสูถ ้ กเธอ
ก็ได ้ยินเสยี งหมาเห่าอีกเชน
่ เคย เพียงแต่เชานี
้ เสย
ี งเห่าไม่ได ้ดังขรมเหมือน
เดิม
ลลนาชะงักฝี เท ้า เจ ้ามงคลร ้องงีดๆ อย่างหวาดกลัวจนเธอต ้องหันไป
เอ็ด “มงคลเงียบ”
ไม่รู ้เพราะอะไร หญิงสาวถึงตัดสน ิ ใจเดินนํ าเจ ้ามงคลเข ้าไปใต ้โรง
จอดรถของทางรีสอร์ต ตรงตําแหน่งนันเธอเห็นกรงหมาสกรงเหมื ี อนทีเห็นเมือ
วาน แต่วน ั นีตัวทีเห่าอยูก
่ ลับมีแค่ตวั เดียวเท่านัน ลลนาเดินเข ้าไปเรือยๆ เมือ
เจ ้าตัวนันเห็นเธอเข ้ามันก็เปลียนเสย ี งเห่าไปเป็ นเสย ี งคํารามในคําคอ ฟั งแล ้ว
เสย ี วไสพิ
้ ลกึ
เนืองจากเมือวานเพิงฟั ดกันมายกหนึง เธอจึงได ้รู ้อะไรบางอย่างทีน่า
ทึง
ี วนีเห่าเก่งแต่ไม่กด
เจ ้าสตั ั !
ไม่รู ้ว่าเธอคิดไปเองหรือไม่ แต่เธอยังจําได ้ดีถงึ คมเขียววาววับที
คํารามใกล ้กับใบหน ้าในยามทีถูกมันขึนคร่อม แต่รอแล ้วรอเล่ามันก็ไม่ขยําลง
มาสกั ที
ลลนาเคลือนตัวเข ้าไปใกล ้มากยิงขึน แล ้วลองเรียกเจ ้าตัวทีกําลังเห่า
ว่า “แหม่ม”
 ี งทันทีแถมยังเอียงคอน ้อยๆ อีกด ้วย
ได ้ผล... มันเงียบเสย
ลลนาหวนคิดไปถึงเหตุการณ์เมือคืน ตอนทีคนของพีเป๊ กนํ าสุนัขทังส ี
ตัวลงจากรถ ในตอนนันพวกมันยังเห่ากันเสย ี งขรมอยูเ่ ลยแต่พอมาเจอหน ้าพี
เป๊ กเท่านันแหละ เจ ้าหมาปากเปราะเหล่านีก็ปิดปากเงียบ
พีเป๊ กเขาทํายังไงนะ
เธอหลับตา... พยายามทบทวนความทรงจํา
ไม่นานลลนาก็เปิ ดตาพรึบ ื นัข
เธอทดลองดีดนิวทีหนึงแล ้วเรียกชอสุ
ตรงหน ้า “แหม่ม”
มันหันมองนิวเธอและนังลงทันที
ว ้าว...
เธอลองเคลือนตัวไปทางซาย ้ เจ ้าแหม่มมองตาม พอเคลือนกลับมา
ทางขวา เจ ้าแหม่มก็มองตามอีกหน
เธอดีดนิวอีกครัง “เห่า”
“โฮง่ ๆๆ”
ฉั นรู ้แล ้ว!
้
“เก่งมากคนสวย” ลลนาหยิบไสกรอกที ตนห่อมาออกมาโยนให ้มันชน ิ
หนึง พอได ้รับสนิ บนเจ ้าแหม่มก็คาบไปกินอย่างสบายอารมณ์อยูอ ่ กี ฟากหนึง
ของกรง แถมยังร ้องเสย ี งหงิงๆ อย่างอารมณ์ดดี ้วยซาํ ลลนามองท่าทางของ
มันแล ้วหันไปมองสุนัขในกรงอืน “พวกแกสตั ี วนีเป็ นพันธุอ
์ ะไรกันน ้า”
เธอพลันนึกถึงคนคนหนึง... เขาต ้องรู ้แน่
หญิงสาวถ่ายรูปเจ ้าแหม่มแล ้วสง่ เข ้าไลน์ทมี ื า ‘C-NUN’ แล ้วพิมพ์
ี ชอว่
ถามไปว่า
[โค ้ชนันต์ คุณรู ้จักหมาพันธุน
์ หรื
ี อเปล่าคะ?]
สง่ เสร็จก็ไม่ได ้คาดหวังว่าอีกฝ่ ายจะตอบในทันที เธอมองไปยังกรง
สุนัขอีกสามกรง พบว่าพวกมันกําลังนอนอยู่ สองตัวนอนหลับธรรมดาแต่อก ี ตัว
เหมือนนอนซมด ้วยพิษไข ้ ลลนาไล่สายตามองไปตามเนือตัวทีมีผ ้าพันแผล
ของมัน เธอเคลือนเท ้าไปยืนอยูห
่ น ้ากรง แล ้วอ่านข ้อความบนกระดาษทีแปะ
อยูต
่ รงกลอนประตูเหล็ก
ื : Jack
ชอ
อาการ : โดนงูกด
ั (ไม่ทราบประเภท)
เซรุม
่ ทีได ้รับ : เซรุม
่ ต ้านพิษงูชนิดรวม (Polyvalent
an venom)
ลลนาคิดถึงเรืองทีเกิดขึนเมือคืนอย่างรวดเร็ว จะใชเ่ จ ้าตัวนีหรือเปล่า
ทีปี นต ้นไม ้ไล่ตามเธอขึนไปแล ้วกระโจนใส่
ึ เหลือเชอก็
และแล ้ว... ความรู ้สก ื ปรากฏบนใบหน ้าของเธอ
หญิงสาวจ ้องสุนัขตรงหน ้าตาค ้าง ื าสงที
ไม่อยากจะเชอว่ ิ ตนคาดเดาจะเป็ น
ความจริง ทีแท ้เจ ้านีไม่ได ้กระโจนใสเ่ ธอ
มันกระโจนใสง่ !ู
ี งข ้อความตอบกลับจากทางไลน์ [เฟรนช ์ มาสทีฟฟ์ ถาม
“ติง” มีเสย
ทําไมเหรอ?]
[คุณรู ้จักด ้วยเหรอคะ?]
[หนึงในสายพันธุท
์ แพงที
ี ื ต
สุดในโลก มีความซอส ั ย์สงู เอาไว ้ฝึ กเป็ นสุ
นัขตํารวจน่ะ]
ี ว...
ขนาดนันเชย
[มันดุมากไหมคะ?]
[ขึนอยูก
่ บ
ั ว่าถูกเลียงมาแบบไหน ระดับความฉลาดของมาสทีฟฟ์
เท่ากับเด็ก 7 ขวบเชย ี วนะ]
ทีแท ้ก็เป็ นแบบนีนีเอง... ลลนาทรุดตัวลงนังหน ้ากรงของเจ ้าแจ๊ค พอ
เธอนังลงมันก็คอ ่ ยๆ ลืมตาขึนแล ้วเหล่มองมาแวบหนึง ก่อนจะหลับตาลง
เหมือนเดิม เหมือนว่าวันนีมันไม่มห ี น ้าทีจะต ้องข ้องเกียวกับเธอ และตอนนีมัน
ก็เหนือยมากเลยไม่อยากจะสนใจเธอด ้วย หญิงสาวหัวเราะออกมาเบาๆ
“แจ๊ค... เมือวานขอบใจนะ”
 มันเหล่มองเธออีกครัง ก่อนจะเปลียนท่านอน
“ฉั นว่าแกแสดงได ้สมบทบาทมากเลย เรามาเป็ นเพือนกันดีไหม?”
มันนิง...
“แจ๊ค...” ลลนาทําใจกล ้ายืนนิวเข ้าไปในกรงแล ้วสะกิดมันเบาๆ ขน
ของเจ ้าแจ๊คนิมลืนเป็ นประกาย มองปราดเดียวก็รู ้ว่าเจ ้าของมันลงทุนกับ
อาหารการกินมากแค่ไหน ความกลัวของเธอค่อยๆ คลายลงแล ้วถูกแทนทีด ้วย
ความเวทนาเจ ้าแจ๊ค คงไม่มใี ครคาดคิดว่าเธอจะบ ้าดีเดือดปี นหนีขนไปบน
ึ
ต ้นไม ้ และนันคงอยูน ่ อกเหนือแผนการของพีเป๊ ก แต่เจ ้าแจ๊คกลับเลือกทีจะ
ปกป้ องเธออย่างไม่รรี อ
มันไม่ควรโดนงูกด
ั เพราะเธอเลย
“ฉั นมีขนมมาฝากด ้วยนะ” พอหมดมุกเธอก็ลอ่ มันแบบเดียวกับทีล่อ
้
เจ ้าแหม่ม ลลนาหยิบไสกรอกออกมาจากห่ อแล ้วดันเข ้าไปในกรง “ลองชม ิ
ไหม อร่อยนะ”
เจ ้าแจ๊คเหล่มองอีกหนแล ้วก็นงิ เหมือนมันจะยังไม่หายงอนทีเธอเป็ น
สาเหตุทําให ้มันกลายเป็ นหมามัมมี ลลนาถอนหายใจแล ้วลุกขึนยืน จังหวะที
หมุนตัวเตรียมจะเดินจากไปเธอก็เห็นเจ ้าแจ๊คยืนขาหน ้า
้
ออกมาตะปบไสกรอกแล ่ นอยูใ่ ต ้คางตัวเอง
้วดึงกลับไปซอ
ลลนาหัวเราะ ก่อนจะตะโกนบอกมาสทีฟฟ์ ทังสว่ี า “ไว ้รอบหน ้าเจอกัน
้
ในป่ าอีกหน ฉั นจะขนไสกรอกเข ั หลายโล พวกแกล ้างท ้องรอ
้าไปย่างให ้กินสก
ไว ้เลย”
59.ตีท ้ายครัว

เขายืนรอเธออยูต
่ รงชายหาด
ลลนากวาดตามองร่างสูงทีกําลังยืนสองมือไพล่หลังมองทะเลอยู่
แสงแดดรําไรอาบไล ้ผิวของเขาจนกลายเป็ นสนี ํ าตาลสวย ดูเรืองรองนิดๆ
ั
ราวกับภาพวาด ตอนนีเขาสวมกางเกงขาสนยาวเลยเข่ าสเี ทาเข ้ม
ึ คอแห ้ง
เรือนร่างทางด ้านหลังของเขาทําให ้ใครก็ตามทีได ้มองอาจรู ้สก
ก็คงเหมือนกับเธอ ตอนนีหัวใจของเธอกระหนํ าเต ้นไม่เป็ นจังหวะ คลืน
ความร ้อนไหลเวียนไปตามผิวหนังก่อให ้เกิดกระแสไฟฟ้ าวูบวาบ จําได ้ว่าตอน
ทีเจอเขาครังแรกเธอยังเรียนอยูช ั
่ น ม.2 เขากําลังเล่นฟุตบอลอยูก ่ บ
ั กลุม
่
เพือนๆ ในสนามหน ้าโรงเรียน เธอยืนอยูท ่ า่ มกลางสาวน ้อยอีกหลายคน ซงึ
สว่ นใหญ่ตา่ งมองเขาเป็ นตาเดียวแล ้วพากันซุบซบ ิ แหย่กน
ั ไปมาโดยมีเขาเป็ น
หัวข ้อหลัก
เพราะตอนนันเธออ่อนเยาว์เกินกว่าจะเข ้าใจในเรืองทีสาวๆ เขาแหย่
กัน เธอจึงหันไปหาคําตอบด ้วยการจับจ ้องรุน ่ พี ม.5 คนนันแทน ลลนาใชเวลา ้
ว่างหลังเลิกเรียนระหว่างทีกินหมูปิงรองท ้องนังมองประกาศศก ึ เล่นฟุตบอล
ั ดาห์ สป
จากวันเป็ นสป ั ดาห์เป็ นเดือนแล ้วเคลือนเป็ นปี ในทีสุดก็มวี น
ั หนึงทีเขา
หันมองมาทางเธอและสง่ ยิมให ้ “น ้องครับ เก็บบอลให ้หน่อย”
นันเป็ นความทรงจําแรก และในปี ตอ ่ มาเธอก็เริมคุยกับเขาอย่างจริงจัง
ึ ทีเธอมี
เวลานันเธอเป็ นแค่เด็กน ้อยทีรู ้จักคําว่า ‘รัก’ เพียงแค่ในทีว ี ความรู ้สก
ให ้เขาจึงถูกตีกรอบอยูแ ื
่ ค่คําว่า ‘ชนชม’ ก็เหมือนกับ
ื
ตอนนี... เธอยังคงชนชมเขาจนไม่
อาจละสายตาจากเขาได ้
การเฝ้ ามองอย่างเงียบๆ ของเธอทําให ้ประกาศศก ึ รู ้สก
ึ ตัว นาทีถด
ั มา
เขาก็หมุนตัวกลับมาสบตาเธอ นัยน์ตาเขาเป็ นสอ ี อ
่ นลงเพราะแสงสะท ้อนของ
แดด แต่กย็ งั เป็ นดวงตาทีเต็มไปด ้วยอารมณ์หลากหลายอยูด ่ ี “มาแล ้วเหรอ”
เธอพยักหน ้ารับพร ้อมกับก ้าวเข ้าไปหา “ทุกคนกําลังรอพีเป๊ กประกาศ
อยูว่ า่ วันนีจะฝึ กหรือไม่ฝึก แต่หนูไม่เห็นว่าพีจะเดือดร ้อนอะไร รู ้ไหมว่าการ
ทําให ้คนอืนงงมันบาปนะคะ”
 ้
เขาไม่ได ้ตอบแต่กลับใชสายตาลุ ม
่ ลึกมองเธอทําให ้ลลนารู ้สก ึ เหมือน
จะละลายไปกับผืนทราย สารภาพเลยว่าเธอกลัวสายตาแบบนี จําได ้ว่ามีอยูป ่ ี
หนึง พีเป๊ กใช ้ ‘สายตาทํานองนี’ มองรุน ี ร์ลด
่ พี ม.5 คนหนึงทีเป็ นเชย ี เดอร์ข ้าง
สนาม ทําให ้รุน่ พีคนนันได ้หน ้าไม่น ้อย แต่หลังจากนันสองวันก็มข ี า่ วว่าฝ่ ายนัน
ร ้องไห ้โฮถึงขันเอาสเี มจิกมาเขียนประตูห ้องนํ าหญิงด่าทอพีเป๊ กอย่างหยาบ
คาย ดวงตาทีเคยหวานฉํ าของรุน ่ พีคนนันในทีสุดก็เปลียนเป็ นโกรธแค ้นและ
ว่างเปล่า ลลนาไม่อยากให ้ตัวเองมีความหวังจากการโดนมองแบบนันแล ้ว
สุดท ้ายความหวังก็ถก ู กระชากไป
เธอจึงหลุบตามองไปทางอืน พอเห็นข ้าวของทีวางกองอยูบ ่ นพืน
ทรายใกล ้ๆ อันประกอบด ้วยกระเป๋ าเป้ ใบใหญ่ทมี
ี ของอัดแน่นอยูเ่ ต็ม ไม ้พาย
รวมไปถึงฉมวก เธอก็หลุดปากถามออกมาว่า “เรากําลังจะทําอะไรกันคะ?”
“พีจะพาเธอไปดํานํ า อยากลองไหมล่ะ?”
แน่นอนอยูแ ่ ล ้ว! ลลนาแทบจะผิวปากออกมาเลย เธอมาอยูเ่ กาะเต่า
เกือบครึงปี แต่ยงั ไม่เคยดํานํ าจริงจังซะที จูๆ่ โค ้ชทีเวลาเป็ นเงินเป็ นทองอย่าง
เขากลับอาสาพาเธอไปดํานํ าด ้วยตัวเอง นีมันเจ๋งยิงกว่าถูกหวยซะอีก
“เอ ้า เปลียนชุด” เขาโยนเว็ทสูทสด ี ํารัดรูปทีมีความหนาประมาณ 3
มิลลิเมตรให ้เธอตัวหนึง มันมีลก
ั ษณะทีนิมและเบา ระดับความยาวคลุมทังข ้อ
มือและข ้อเท ้า ดูทาบไปกับผิวหนังยามสวมใส่ “เราจะดําทังนํ าลึกและนํ าตืน
เพราะฉะนันต ้องเตรียมป้ องกันตัวเองเอาไว ้เสย ี ก่อน บางจุดทีเราจะไปอาจมี
พวกแตนทะเล แมงกะพรุน หรือหอยเม่นลอยมาตามคลืน ถ ้าโดนเข ้าล่ะเธอ
เอ๋ย แสบจนต ้องร ้องหาแม่เลยล่ะ”
ลลนาหน ้ามุย
่ ... อธิบายดีๆ ก็ได ้ไม่เห็นจะต ้องขูก
่ น
ั ซะขนาดนี “หนูต ้อง
ทาครีมกันแดดไหมคะ?”
“แล ้ววันนีแดดแรงไหมล่ะ?” เขาย ้อน
“หนูกก
็ ําลังคิดอยูว่ า่ ทําไมพีถึงเลือกดํานํ าวันนี ดูเหมือนฝนใกล ้จะตก
ทะเลก็มด
ื สภาพแบบนีปะการังมันจะสวยหรือคะ?”
เขาหยิบสปอตไลต์ขนาดใหญ่ขนมาแล
ึ ้วโยนสง่ ให ้ “เอาไว ้สอ
่ งใต ้นํ า”
“ถ ้าต ้องพยายามขนาดนีทําไมไม่เลือกวันทีแดดดีๆ ไปเลยล่ะคะ?”
 “ทัวร์จนี ก็คงคิดอย่างนีเหมือนกันแหละ เธออยากไปเจอนักท่องเทียว
ยัวเยียเต็มผิวนํ าหรือไง?”
ิ ะ...
นันสน
“อีกอย่าง” เขาแทรกขึนมาระหว่างทีโยนหน ้ากาก สน็ อกเกิล และตีน
กบให ้เธอ “ฉั นจะพาเธอไปดูถําทีเต่ามะเฟื องชอบมาออกไข่ด ้วย”
หา... อะไรนะ!
“เลิกทําตาถลนแล ้วไปเปลียนชุดได ้แล ้ว!”
ลลนาโยนถุงใสเ่ งินและมือถือลงบนหาดทรายก่อนจะคว ้าเว็ทสูทวิงไป
ผลัดเปลียนในทีลับตาคน
ระหว่างรอลลนาเปลียนชุด ประกาศศก ึ ก็จัดการหงายเรือคายัคลําสส ี ม้
สะท ้อนแสงขึน เรือลําทีเขาเตรียมไว ้นีเป็ นแบบ Sit on top รุน ่ สองทีนังทีทํา
จากวัสดุนําหนักเบา ตรงด ้านข ้างติดแผ่นสเกิรต ์ เพือป้ องกันนํ าเข ้า ทําให ้ทน
ต่อการปะทะของคลืนลมและมีความปลอดภัยสูง
ี ง “ติง” ดังขึนจากมือถือของลลนา ชายหนุ่มตวัด
จูๆ่ เขาก็ได ้ยินเสย
สายตามองแวบหนึงแล ้วชะงักนิง พอมันดัง “ติง” อีกครังเขาก็เหล่ตามองไป
ทางอีกฟากของชายหาดทีอยูไ่ ม่ไกลนัก ตอนนีลลนายัง
ไม่โผล่ออกมาแม ้แต่สว่ นขาเสย
ี ด ้วยซาํ ้
เมือเห็นอย่างนันเขาจึงใชปลายเท ้า
ตวัดมือถือเครืองบางขึนมากดดู พอมีการขอรหัสเข ้าสูห ่ น ้าจอหลักเขาก็กรอก
ลงไปอย่าง ‘รู ้ดี’
ึ เลิก
หน ้าจอไลน์เด ้งขึนมาแจ ้งเตือนว่ามีสองข ้อความใหม่ ประกาศศก
คิวน ้อยๆ แล ้วแตะเข ้าไปยังแอปพลิเคชน ั ไลน์
[อยูๆ่ ก็หายเงียบไปเลยน ้า]
ื
เขาเลือนสายตาไปยังชอของผู ้สง่ จากนันก็ไล ้นิวอ่านข ้อความถัดไป
ั คํายังไม่ม ี
[นี... คุณน ้องจ๋า คุณถามผมแล ้วก็หายตัวไปเลย ขอบคุณสก
แบบนีไม่น่ารักเลยนะครับ]
ั ดๆ
ตอนนีมือเขาสนนิ แล ้ว... ึ หรีตาแล ้วกดสติกเกอร์รป
ประกาศศก ู
้ น’ สง่ กลับไป
‘สนตี
 ฝ่ ายนันหายไปสามวินาที แล ้วสง่ ข ้อความกลับมาว่า [นันใครน่ะ?]
เขากระแทกแป้ นพิมพ์ด ้วยปลายนิว [ผัวคุณน ้อง!]
คราวนีอีกฝ่ ายหายไปนานกว่าเดิม นานมากจนเขาขีเกียจรอเลยลบ
ข ้อความทีคุยกันทิงแล ้วจัดการบล็อกไลน์ บล็อกเบอร์ และลบแมสเสจจน
เหียน เขาไม่รู ้ว่าลลนาไปรู ้จักไอ ้นันต์ทไหน
ี เมือไหร่ และรู ้จักนานแค่ไหนแล ้ว
แต่ทรูี ้ๆ เขาต ้องจับตามองเธอใกล ้ชด ิ กว่านีซะแล ้ว
ค่ายกํานันยงมีนักมวยหญิงตัวเต็งอยูค ื ‘กีรติ’ หล่อนมือหนัก
่ นหนึงชอ
เท ้าหนัก เพิงทําคะแนนรวมชนะเอ็มม่าเมือศก ึ ดวลกําปั นทีสนามมวยพัทยา
ครังนันเขาไม่เสย ี ดายสกั เท่าไหร่เพราะสภาพร่างกายของเอ็มม่าเองก็ยงั ไม่
พร ้อม เอ็มม่าเพิงกลับจากการเดินสายชกภาคใต ้มาไม่นาน แต่กย ็ อมรับว่าหมัด
ของเด็กปั นไอ ้นันต์หนักสมชอ ื
ครังนีถ ้าไม่มอ
ี ะไรผิดพลาดกีรติจะต ้องมาเจอกับลลนา เขาจะปล่อยให ้
ี กเขาไม่ได ้
ไอ ้นันต์มาตีซเด็ ถ ้ามันขืนมายุม
่ ย่ามไม่เลิกเขารับประกันเลยว่า
กํานันยงจะได ้หยอดนํ าข ้าวต ้มให ้ซากเยินๆ ของลูกชาย
ตัวเองแน่
คิดแล ้วก็คน
ั ไม ้คันมือจริงๆ
“ชุดนีมันไม่รัดไปหน่อยเหรอคะ?” เสยี งของลลนาดังขึนไม่ไกลนัก
ประกาศศก ึ สะดุ ้งในใจ ค่อยๆ ไพล่มอ
ื ไปทางด ้านหลังแล ้วหย่อนมือถือของอีก
ฝ่ ายลงกับกองทราย เธอเอ่ยซาขึ ํ นมาอีกครังว่า “พีเป๊ กเลือกไซส ์ 2XL หนูวา่
เล็กมากเกินไปนิด”
“ไม่หรอก ชุดว่ายนํ าต ้องเลือกให ้เล็กกว่าขนาดตัวอยูแ
่ ล ้ว พอลงนํ าจะ
ั ”
ได ้กระชบ
ี งพีเป๊ กเหมือนจะกรุน
เธอตวัดสายตาไปยังใบหน ้าเขาทันที เสย ่ ๆ?
เป็ นอะไรของเขา? เธอหันไปทางเรือคายัคทีตังอยูร่ ม
ิ หาด “แล ้วเรา
ต ้องเตรียมอาหารว่างไปรับประทานระหว่างดํานํ าไหมคะ?”
ี งออกทางจมูก “กินก็เรียกว่ากินไม่ต ้องกระแดะใช ้
“กิน!” เขาพ่นเสย
ั ท์สงู ฉั นเตรียมขนมเอาไว ้เผือกินเรียบร ้อยแล ้ว”
ศพ
 โอเค... เขาโมโหจริงๆ ด ้วย แต่เธอยังไม่รู ้ว่าเขาโมโหเรืองอะไร
เป็ นเพราะเธอเปลียนชุดชาหรื้ อเปล่า? ลลนาไม่อยากต่อปากต่อคํา
เธอจัดการขนข ้าวของบนพืนทรายไปใสไ่ ว ้ในเรือคายัค เขาเดินตามมาคว ้าหัว
เรือแล ้วลากดุม ่ ๆ ลงทะเล พอเห็นว่าเธอไม่ได ้เดินตามเขาก็หน ั มาแยกเขียวใส่
“ต ้องอัญเชญ ิ เธอไปมัดติดไว ้กับหัวเรือไหม แม่ยา่ นาง!”
“ค่า... ไปแล ้วค่า”
60.ทริปดํานํ า

เราจะคิดถึง คนทีสําคัญ เมือต ้องจากกันไป

เราจะคิดถึง วันทีสวยงาม เมือเวลาผ่านไป
จะคิดถึงเวลาทีเรามีกน
ั เมือเธอต ้องไป
และตอนนีรู ้ไหม ว่าฉั นคิดถึงเธอมากแค่ไหน
ไม่เคย ไม่เคย จะลืม
credit เพลง: ไม่เคย
ิ ปิ น: 25hours
ศล

-----------
คุณครูสอนเธอว่าเกาะเต่ามีรป
ู ร่างคล ้ายเมล็ดถัว
แต่วน
ั นีพีเป๊ กกลับบอกว่ามันเหมือนกรวยไต!
แหวะ... แค่คด
ิ ตามก็อยากจะอ ้วกแล ้ว
บริเวณรอบเกาะมีแนวปะการังทอดตัวยาวถึง 8 กิโลเมตร และยังมีเกาะ
น ้อยใหญ่คอยบังคลืนทําให ้ผิวนํ าบริเวณนีค่อนข ้างนิง
ลลนาเป็ นเด็กลํานํ าโขงมาแต่กําเนิดจึงชนิ กับการว่ายนํ าในแม่นํา
ลําคลอง แต่ทะเลนันต่างออกไป ทะเลจะมีทงลมและคลื ั นซดั มาเป็ นระยะๆ ถ ้า
คุณดําอยูใ่ ต ้นํ าก็ไม่เป็ นไรหรอกแต่ถ ้ากําลังพายเรือคายัคเหมือนลลนาในตอน
นี... ก็ต ้องหอบหน่อย
้ อน ซายขวาซ
“เหยียดขาให ้สุด มือต ้องนิง เริมจากซายก่ ้ ้ ซายขวา
าย ้
้
ซาย
คนทีบอกบทนอนเหยียดยาวอ่านการ์ตน ู อยูด
่ ้านหลังอย่างสบายใจเฉิบ
ปล่อยให ้เธอ ‘ท่องเทียว’ ด ้วยการใชกํ้ าลังแขนของตนพาเรือลําน ้อยลํานีพร ้อม
กับเขาไปให ้ถึงอีกฟากของทะเล ลลนานึกอยากจะควําเรือให ้รู ้แล ้วรู ้รอดแล ้ว
ปล่อยให ้เขาจมนํ าตายเหมือนมดแดงในชก ั โครก มันยุตธิ รรมตรงไหน เธอพาย
แหวกคลืนมายีสบ ิ นาทีแล ้ว แต่เขายังไม่มท
ี ที า่ ว่าจะยืนมือเข ้ามาชว่ ยสก
ั นิด
เรือคายัคลํานีมีขนาดใหญ่กว่าเรือคายัคทัวไปถึงสองเท่า มันเป็ นเรือ
แบบสองทีนังหลวมๆ สามารถพับเก็บเบาะเปิ ดโล่งให ้เป็ นพืนทีกว ้างก็ได ้ ความ
จริงแล ้วเรือชนิดนีถูกออกแบบมาสําหรับนักตกปลากลางทะเลโดยเฉพาะ
เพราะเธอเห็นว่ามีชอ ่ งทําความเย็นทีเอาไว ้แชเ่ บียร์หรือจะใชเก็
้ บเหยือสดก็ได ้
มีกล่องเก็บอุปกรณ์อเิ ล็กทรอนิกสซ ์ อ
่ นอยูท
่ ้ายเรือเพือบอกตําแหน่งหาปลา
“เลียวไปทางซาย”้ ประกาศศกึ ตะโกนมาจากทางด ้านหลัง ในมือถือ
เข็มทิศอันหนึง “เราจะไปทีกองหินใบก่อน”
“จะไปไหนก็ได ้ทังนัน แต่ชว่ ยมาพายต่อหน่อยได ้ไหมคะ หนูหน
ั หัว
เรือไม่ได ้!”
ี งคํารามของเธอได ้รับเสย
เสย ี งหัวเราะตอบกลับมา เขาแย่งไม ้พาย
จากมือเธอมาถือเอาไว ้แล ้วเอือมมาสะกิดแผ่นหลัง “ดูนะ...” แล ้วจากนันเขาก็
จ ้วง
ิ นาที
ลลนาได ้พักเป็ นหนแรกในรอบยีสบ เธอเอียวตัวกลับมามองเขา
เต็มสองตา
้
“เลียวซายทํ าอย่างนี” พีเป๊ กจุม
่ ใบพายลงนํ าทางด ้านขวา โดยให ้มือ
้
ซายอยู ใ่ นระดับแก ้ม จากนันก็ผลักแขนซายไปข ้ ้
้างหน ้าแล ้วใชแขนขวากวาด
ใบพายมาด ้านหลังจนสุด เขายกใบพายขึนและทําท่าเดิมซาๆ ํ ลงไปอย่างต่อ
เนืองเพือให ้เรือเลียวไปทางซาย ้
“สว่ นอันนีก็เลียวขวา” เขาเปลียนมาจุม ้ โดย
่ ใบพายลงนํ าทางด ้านซาย
ปล่อยให ้มือขวาอยูส ้
่ งู ระดับแก ้ม จากนันก็ผลักแขนขวาไปข ้างหน ้าแล ้วใชแขน
้
ซายกวาดใบพายมาด ้านหลังจนสุด เขาทําซาอย่ํ างต่อเนือง เธอเห็นหัวเรือ
ค่อยๆ เลียวไปทางขวาทันที
้
“การบังคับคายัคไม่ยาก อย่าโฟกัสตรงแขน ให ้ใชแรงจากชว่ งบ่า ไหล่
แล ้วก็แผ่นหลัง ลองดู...”
เขาโยนไม ้พายคืนมาให ้หลังจากทีเธอพักไปแค่ห ้านาที
 ห ้านาที!
ลลนาร ้องประท ้วงเบาๆ แต่กร็ ับไม ้พายมาแล ้วเริมพายต่ออย่าง
ขะมักเขม ้น โชคดีทวัี นนีไม่มแ
ี สงแดดจึงไม่ร ้อนมากเท่าไหร่ แต่ถงึ อย่างนัน
ึ เหนียวไปทังตัว
เหงือเม็ดจิวก็ยงั ไม่หยุดไหลลงมาตามกรอบหน ้า ทําให ้รู ้สก
ในจังหวะทีเธอโน ้มร่างไปด ้านหน ้า... ึ ก็
ปลายนิวของประกาศศก
เคลือนมาแตะตรงกลางแผ่นหลัง “ดึงใบพายเข ้าลึกๆ ... เคลือนสะบักของเธอ
ให ้มาแตะตรงจุดทีนิวของฉั นจิมอยู.่ .. นันแหละ”
ลลนาร ้อนวูบไปทังดวงหน ้า โชคดีทเธอกั
ี บเขาต่างคนต่างมองไปทาง
ิ กันให ้กระอักกระอ่วน
หัวเรือ ไม่ต ้องหันหน ้าเผชญ
“เนือตรงแผ่นหลังในสว่ นนีเรียกว่า Traps มันจะเชอมต่
ื อจากบริเวณบ่า
ลงมา ถ ้าเธอออกกําลังกายจนบริเวณนีขึนกล ้าม อาการเดินห่อไหล่ของเธอก็
จะลดลง”
เขาไล ้ปลายนิวลงตําเรือยๆ ความซาบซา่ นพลันผุดขึนในกายเธอ
เหมือนเปลวไฟร ้อนฉ่า ไล่ลามตามไปทุกทีทีนิวของเขาเคลือนแตะ “บริเวณนี
เป็ นกล ้ามเนือสว่ นปี ก ขยับเรือยๆ อย่าหยุด... อย่างนันแหละ ฉั นรู ้สก
ึ ได ้เลยว่า
มันกําลังเคลือนไหว หมุนเข ้า... หมุนออก”
ความเงียบทีหนักอึงเข ้าครอบคลุมบรรยากาศกลางทะเล ณ จุดนีมี
เพียงเรือคายัคของเธอและเขาทีแล่นอยูเ่ หนือผิวนํ า คลืนลมเหมือนจะนิงงัน
ั
ไปชวขณะ
“ทําต่อไปเรือยๆ”
เขาลากนิวไปตามแผ่นหลังของเธอครังแล ้วครังเล่าผ่านเนือผ ้าทีชน ื
เหงือ หญิงสาวไม่เคยเอ่ยปากให ้สท ิ ธิเขาซอกซอนลึกถึงขนาดนันจึงรู ้สก
ึ
ตกใจอยูบ่ ้าง บางจังหวะ... เขาหยุดแชป ่ ลายนิวแล ้วกดลึกเข ้ามาน ้อยๆ เธอถึง
กับหยัดกายสะดุ ้งขึนอย่างไม่รู ้เนือรู ้ตัว
“นันแหละ... แบบนัน... ยอดมาก”
ปลายเสย ี งเขาติดจะสนน ั ้อยๆ ั
ทําให ้เธอมือไม ้สนตามจนแทบจะ
ควบคุมสถานการณ์เอาไว ้ไม่อยู่ ถึงจะมองไม่เห็นใบหน ้าของอีกฝ่ ายแต่พเป๊
ี กก็
ไม่เคยใชนํ้ าเสย
ี ง ‘กระเสา่ ’ แบบนีกับเธอมาก่อน
 เหมือนว่าเขากําลังหลอกล่อ พยายามจะแทรกตัวเองเข ้ามาควบคุม
ึ นึกคิดของเธอ แล ้วบงการให ้เธอเคลือนไหวไปตามทีเขาบอก มีผู ้
ความรู ้สก
หญิงไม่กคนหรอกที
ี จะต ้านทานการครอบงําทีรุนแรงระดับนีได ้
มรสุมกลุม ึ
่ เล็กๆ กําลังก่อตัวเหนือท ้องฟ้ าซงไม่ ่ างบอกเหตุทดี
ใชล ั
ี สก
เท่าไหร่
ี งเขาครางขึนมา
“แย่ละ่ ” เสย
จังหวะนัน... ประกาศศกึ ก็ดงึ มือกลับและคว ้าไม ้พายของตนบ ้าง เขา
้
จ ้วงปลายไม ้ลงนํ าสลับซายขวาเพือชว่ ยให ้เรือแล่นเร็วขึนกว่าเดิม “ถ ้าฝนลง
เม็ด... กลางทะเลแบบนีอาจเกิดนํ าวน เราจะต ้องเร่งมือมากกว่าเดิม เธอต ้อง
ให ้ความร่วมมือกับฉั นด ้วย”
กล่าวจบเขาก็จ ้วงลงไปหนักๆ
เรียวแรงของเขาทําให ้เธองุนงง จากเรือทีแล่นอย่างค่อยเป็ นค่อยไป
ในตอนแรกเปลียนสภาพเป็ นสปี ดโบ๊ตติดเทอร์โบ เขาบังคับทิศทางเรือได ้เก่ง
ทังหลบและล ้อไปตามแนวคลืนได ้ไม่ตา่ งกับนักเล่นเซริ ฟ์ ึ เหมือนตัว
เธอรู ้สก
เองไร ้นํ าหนัก เป็ นเพียงแมลงปอปี กบางทีอาศยั เกาะไปกับใบไม ้ใบหนึง
เท่านัน
“ใกล ้จะถึงแล ้ว เร่งมือเข ้า”
สายฝนเริมโปรยปรายลงมาน ้อยๆ เธอรู ้สก ึ ชุม
่ ฉํ าและบอบบางเหมือน
กระดาษ จังหวะโจนจ ้วงทางด ้านหลังทังเร็วและแรง ฟาดฟั ดต ้านพายุอย่างต่อ
เนืองไม่รู ้จักเหน็ ดเหนือย การศก ึ หนนียาวนานและโหดเหียม มันไม่งา่ ยเลย
เพราะเรือคายัคไม่ได ้มีไว ้สําหรับการผจญภัยกลางทะเลลึก
้
“ซาย!”
เธอเผลอเอียวหน ้าไปมองคนทางด ้านหลัง เขาจ ้องเธออยูก
่ อ
่ นแล ้ว
จ ้องด ้วยสองตาคมกล ้าลุม
่ ลึกคูน ้ อดบนขมับเขาสเี ข ้มขึนกว่าเดิมจน
่ ัน เสนเลื
มองเห็นได ้อย่างชดั เจน เหงือเม็ดเล็กๆ ผุดขึนเต็มหน ้าผาก
ภาพนันทําให ้เธอต ้องสะบัดหน ้ากลับพร ้อมกับหัวใจทีเต ้นรัว
ี งแหบพร่า “เราต ้องรีบแล ้ว!”
“เร็ว!” เขาตะโกนข ้ามไหล่มาด ้วยนํ าเสย
 ี
เธอกําลังจะแตกกระจายเป็ นเสยงๆ ั
พอได ้ยินคําสงของเขาเธอก็ เร่ง
สองมือสบ ั ไม่ยงั จุดศูนย์รวมแห่งความคิดของเธออยูท่ การเคลื
ี อนไหวและนํ า
เสย ี งของเขาเท่านัน ชวจั
ั งหวะหนึง ลลนาคิดว่ามันควรจะเป็ นแบบนี ชวี ต
ิ ทีถูก
ต ้องมันต ้องเป็ นแบบนี เธอพายเรือโดดเดียวมานานเกินไปแล ้ว และนันเป็ น
เรืองทีเจ็บปวดทีสุด
“อีกนิด”
ี งแข็งกร ้าวของเขาแทรกมากับอาการหายใจหอบกระชน
เสย ั
“จวนแล ้ว”
เธอได ้ยินเขากลันหายใจในชว่ งจังหวะสุดท ้ายแล ้วโจนจ ้วงหนักหน่วง
ถอยออก ดันเข ้า โยกร่างไปมาอย่างดุดน ั อยูด
่ ้านหลังเธอ แต่เธอไม่ได ้
แข็งแกร่งเหมือนเขา
ทุกอย่างเกิดขึนเร็วเกินไป เธอไม่ได ้เตรียมแรงมามากพอทีจะทําเรือง
นี “หนูทําไม่ไหวแล ้ว”
“ปล่อยมือ” เขาสงั
ลลนาหยุดจ ้วงแล ้วรวบไม ้พายของตัวเองเข ้ามา รู ้ดีวา่ ขืนยังรันต่อจะ
ี เปล่าๆ
เป็ นการถ่วงเขาเสย
พอไม่มเี ธอเขาก็ตะบีตะบันลุยเดียวแบบไม่ออมแรง เขาผลักเธอให ้
หมอบลงเพือไม่ให ้บดบังทัศนียภาพ สว่ นตัวเองก็โน ้มร่างมาด ้านหน ้าและ
ไล่กวดเกลียวคลืน ทุกการเคลือนไหวของเขาร ้อนแรงแผดเผา กล ้ามเนือทรง
พลังทุกสว่ นในร่างขยับเขยือนอย่างสวยงาม เธอได ้แต่เอียวตัวมองเขาด ้วย
ี งลมหายใจหอบกระชนที
สองตาเบิกกว ้าง นอนฟั งเสย ั ทําให ้ท ้องไสปั้ นป่ วน
ี งแปร่งปร่าราวกับจะขาดใจ
“ถึงแล ้ว!” ในทีสุดเขาก็คํารามออกมา เสย
ถึงแล ้ว!
สายฝนรอบกายระเบิดพร่างและหลังริน
เขาโยนไม ้พายในมือแล ้วทิงตัวลงนอนเคียงข ้างเธอ ร่างเกร็งสะท ้าน
ี ให ้ได ้ เธอขยับหลบไปอีกทาง
เหมือนจะคลังเสย
 ึ มึนงงไปหมด
ทังคูไ่ ม่ได ้พูดอะไรต่อ เหนือยจนพูดไม่ออกอีกทังยังรู ้สก
เธอเห็นเขายกมือข ้างหนึงกุมสข ี ้างเหมือนกําลังจุก ลลนาจึงเอือมมือไปชว่ ย
กดบริเวณนันให ้เขา
ึ เอือมมือมาทาบทับหลังมือเธอแล ้วหลับตานิง
ประกาศศก
เขาและเธอนอนนิงอยูอ ่ ย่างนันเกือบห ้านาที สายลมอ่อนๆ พัดพา
ื
ความฉํ าชนมาสูผ่ วิ หน ้า หญิงสาวขนลุกเกรียว ตอนนีเธอทังหนาวและเปี ยก
โชก ปวดตลอดทังสองแขนไปจนถึงแผ่นหลัง เหนือยจัดเหมือนกับจะเป็ นลม
ทีสําคัญ...
ึ เขินแปลกๆ
รู ้สก
พอตังสติได ้แล ้วลลนาก็ยนั ตัวลุกขึนนัง จากนันก็กวาดตามองไปรอบ
ด ้าน ภาพเบืองหน ้ามีแต่ฟองคลืนสข ี าวซด ั เข ้ามาเป็ นจังหวะ เรือลําน ้อยของ
เขาและเธอกระเพือมขึนลงตามกระแสนํ า ทําให ้ร่างของทังคูส ั
่ นไหว
โคลงเคลงไปด ้วย ไม่ไกลนักมีกองหินกองหนึงตังตระหง่านอยู่ ใกล ้ๆ กันนันก็
มีเสาไม ้ทีดูเหมือนจะเป็ นหลักเอาไว ้สําหรับผูกเรือ เธอหันมาสะกิดประกาศศก ึ
ทีดูเหมือนจะหลับไปแล ้ว
“พีเป๊ ก... ตืน... วันนีน่าจะดํานํ าไม่ได ้แล ้วมังคะ ฝนลงเม็ดขนาดนี”
หลังจากเขย่าไปสองสามทีเขาก็เหล่ตามองเธอ เป็ นดวงตาทีเปล่ง
ประกายสดใสเย ้ายวนและมีประกายหยอกเอินอยูใ่ นนัน เธอรู ้ทันทีวา่ เมือครูเ่ ขา
ไม่ได ้เหนือยจนหลับไปอย่างทีเธอเข ้าใจ
พอเธอดึงมือออก เขาก็หวั เราะเสย ี งแผ่วแล ้วยันตัวลุกขึนบ ้าง “เมือกีนี
มันสุดยอดไปเลย พวกเราเข ้าขากันได ้ดีเธอว่ามะ?”
“ชว่ งสุดท ้ายหนูไม่ได ้ชว่ ยอะไรสก
ั หน่อย”
“ชว่ ยส”ิ
จูๆ่ เขาก็หยุดคําพูดไว ้แค่นัน แล ้วนังนิงไปพักใหญ่
“ถ ้าไม่มเี ธอเป็ นแรงผลักดัน ฉั นคงไม่มาถึงจุดนีหรอก”
ลลนาคาดไม่ถงึ ว่าประเด็นดราม่าจะถูกยกขึนมาชวนคุยในตอนนี พี
เป๊ กคนเมือครู่ คนทีแข็งแกร่งจนแม ้แต่ทะเลคลังก็เอาไม่อยู่ เขามีตวั ตนอยูจ
่ ริง
เป็ นชายหนุ่มทีย่างก ้าวอย่างทระนงองอาจผ่านการเคียวกรําอันหนักหนาสาหัส
ของกาลเวลาจนไกลห่างจากความเป็ นหนุ่มน ้อยคนเดิมไปแล ้ว เธอรู ้ว่าพลัง
อันล ้นเหลือเหล่านีเกิดจากแรงผลักดันอันหนักหน่วง
แต่เพิงรู ้ว่าตนเป็ นจุดศูนย์กลาง!
“พีคงแค ้นหนูมาก” พอหลุดประโยคนีออกมาแล ้วเธอก็อยากตบปาก
่ ั จจุบน
ตัวเอง ตอนนีหัวข ้อสนทนาเริมออกทะเล เธอต ้องรีบดึงกลับมาสูป ั โดย
ด่วน “จริงส ิ ตกลงเราจะดํานํ าไหมคะ?”
ี งเรียบ “กลัวเหรอ?”
“ทําไมต ้องเปลียนเรือง” เขาถามเสย
“กลัวอะไร?” เธอตกใจกับคําถามทีฟาดมาตรงๆ แบบนี
เขาเอนกายเท ้าแขนทังสองข ้างไปด ้านหลังแล ้วเงยหน ้า หลับตารับนํ า
ฝน “เราทุกคนไม่ชอบเจอหน ้าแฟนเก่า เพราะเรากลัวว่าแฟนเก่าอาจจะทําให ้
เราตกหลุมรักเขาได ้อีกครัง ความจริงพีก็กลัวนะ...”
เธอนังกอดเข่าอย่างเหม่อลอย
มันไม่แฟร์เลย... เธอแอบคิด เขาลากเธอมา ‘เปิ ดอกคุย’ สองต่อสอง
กลางทะเลบนเรือทีแคบจนแทบจะเหยียดตัวไม่ได ้ ในสภาพทีทังคูย ่ งั ใจเต ้น
ไม่หาย สภาวะโดยรวมของปฏิกริ ยิ าทางกายใกล ้เคียงกับอาการตกหลุมรัก
อย่างมากและเขาก็เลือกเวลานีในการหยอกเย ้าเธอ
ไม่แฟร์เลยจริงๆ
““พีเคยคิดว่าถ ้าเจอเธออีกครังเราคงมองหน ้ากันไม่ตด ิ สําหรับพีแล ้ว
เรืองระหว่างเรามันยังไม่เคลียร์ มาถึงตอนนีมันก็ยงั คาใจพีอยูน
่ ะ แต่มน
ั เลยจุด
ทีจะกลับไปถามว่าเพราะอะไรแล ้วล่ะ”
ลลนารวบสองมือของตัวเองเข ้าด ้วยกัน เธอตกใจจนฟั นกระทบ คาด
ว่าตัวเองคงจะหน ้าแดงจนชาไปแล ้ว ึ ตัวอีกครังเพราะเสย
เธอรู ้สก ี งนํ าแตก
กระจาย และพบว่าคนทีนังอยูด่ ้วยกันบนเรือหายตัวไปแล ้ว หลายนาทีทเี ดียว
กว่าเธอจะเห็นเขาโผล่ขนมาเหนื
ึ อผิวนํ า
“ถ ้าจะดํานํ าก็ลงมา” เขาตะโกนบอก “อย่าลืมคล ้องสายจูงเรือไว ้กับ
เสาไม ้ด ้วย”
61.ไม่เคย ไม่เคย..จะลืม

ฉั นไม่เคยรู ้ คนทีสําคัญ นันมีคา่ แค่ไหน

ฉั นไม่เคยรู ้ วันทีสวยงาม นันมีคา่ เท่าไร
ไม่เคยรู ้เวลาทีเรามีกน
ั นันดีเท่าไร
ไม่เคยรู ้ว่าความคิดถึงมันทรมานแค่ไหน
ไม่เคย ไม่เคย ไม่เคย

ิ ปิ น: 25hours
credit เพลง: ไม่เคย/ศล
credit pics: google

----------
โลกใต ้นํ า... งดงามจนพูดไม่ออก
หินใบเป็ นจุดดํานํ าแบบสน็ อกเกิล ไม่ได ้ลึกมากแต่กลับอุดมสมบูรณ์
ไปด ้วยปะการังเขากวางหลากสส ี น
ั เนืองจากวันนีฝนตกพรําๆ บรรยากาศมืด
ครึม บริเวณทีเธอดํานํ าจึงค่อนข ้างมืด แวบแรกเธอนึกเสย ี ดายไม่น ้อย แต่พอพี
เป๊ กปั นไฟใต ้นํ าแล ้วสาดแสงลงไปด ้านล่าง บริเวณทีเคยมืดก็สว่างไสวขึนมา
ทันตา

ปลาน ้อยนับพันตัวถูกสปอตไลต์สอ ่ งจนต ้องว่ายหนี บางตัวหลบอยู่

ด ้านหลังปะการังเขากวางทีกําลังเปล่งประกายล ้อแสงไฟ ลลนาดําผุดดําว่าย
ไปเรือยๆ ี มาเพราะตัวเองว่ายนํ าแข็งและเห็นว่าอยูใ่ น
เธอไม่ได ้สวมชูชพ
บริเวณร่องนํ าทีไม่ลก
ึ มาก หญิงสาวอาศย ั แค่แว่นว่ายนํ าและตีนกบในการพา
ตัวเองไปสํารวจโลกใต ้ทะเล
 ้
เธอว่ายตามหลังพีเป๊ กไปเรือยๆ อาจจะชาไปบ ้างในจังหวะทีต ้องโผล่
หน ้าขึนมาหายใจเหนือผิวนํ าเนืองจากตัวเองกลันหายใจได ้ไม่นานเท่าเขา
ในมือพีเป๊ กมีทงสปอตไลต์
ั ดวงใหญ่และกล ้องถ่ายรูปใต ้นํ า ตรงข ้อมือ
ิ
สวมนาฬกาเข็ มทิศแบบทีสามารถวัดระดับความลึกของนํ าได ้ แถมยังมีมด ี พก
ขนาดเหมาะมือเสย ี บอยูต
่ รงเอว ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมตัวมาค่อนข ้างดี
เขาหันมาพยักหน ้าเรียกเธอเป็ นระยะๆ แล ้วพาเธอว่ายอ ้อมกองหินไป
ยังอีกจุดทีนํ าใสกว่า
หญิงสาวว่ายตามเขาไปและพบว่าอุณภูมข ิ องนํ าตรงจุดนีอบอุน่ ขึน
อย่างน ้อยก็ราวๆ สององศา น่าจะเป็ นร่องนํ าแบบปิ ด เธอเห็นเขาสอ่ งแสงไฟ
ไปยังบริเวณมุมมืดมุมหนึงของกองหิน และแล ้วปะการังอ่อนเจ็ดสก ี เ็ ผยโฉม
ออกมาสูส ่ ายตาของเธอ
มัน... สวย... มาก
ความจริงแล ้วบริเวณนีมีปะการังชนิดอืนอีกมากมาย มีทงปะการัั งอ่อน
ปะการังไฟ ปะการังดอกเห็ด ปะการังเขากวาง ไปจนกระทังปะการังสน ี ํ าเงิน ว่า
ิ ชวี ต
กันว่าปะการังเป็ นสงมี ึ ดอยูใ่ นประเภทสต
ิ ชนิดหนึงซงจั ั ว์ทะเลทีไม่ม ี
กระดูกสนั หลัง มักอาศย ั อยูแ
่ ต่ในเขตร ้อนทีอุณหภูมข
ิ องนํ าไม่ตํากว่าสบ ิ แปด
องศา ดังนันประเทศในเขตหนาวจึงไม่มป ี ะการัง
เพราะเหตุนกระมั
ี งถึงทําให ้นักท่องเทียวต่างชาตินย
ิ มมาเทียวเมือง
ไทย ท ้องทะเลไทยนันสวยมาก โดยเฉพาะอย่างยิงทะเลทียังอุดมสมบูรณ์
อย่างเกาะเต่า
เมือเห็นว่าลลนายังคงลอยตัวนิงอยูก ่ บ
ั ทีราวกับตกตะลึง ประกาศศก ึ
จึงว่ายเข ้ามาคว ้าข ้อมือเธอแล ้วพาเข ้าไปดูปะการังอ่อนเจ็ดสใี นระยะใกล ้ พอ
ึ เหมือนตนหลุดเข ้ามาในโลกอีกใบหนึง โลกทีมีความเป็ น
เธอว่ายมาถึงก็รู ้สก
สว่ นตัวและงดงามอย่างน่าทึง สต ั ว์นําบริเวณนีไม่ได ้กลัวคนเหมือนจุดเมือครู่
มันมองผ่านเธอไปเหมือนกับมองสต ั ว์ทะเลตัวใหญ่ทวไปั แถมยังว่ายวนไปมาร
อบตัวเธออย่างไม่นก ึ หวัน
คาดว่าแถวนีคงจะมีปลาใหญ่ไม่น ้อยล่ะมัง?
ดอกไม ้ทะเลกลุม่ หนึงโบกไหวไปมาอย่างน่ามอง จังหวะนันเอง ปลา
ตัวเล็กๆ หลายตัวก็เหมือนจะรับรู ้ได ้ถึงอะไรบางอย่าง พวกมันผลุบหายไปแอบ
อยูใ่ นร่องหิน บางตัวก็เคลือนไปหลบอยูด
่ ้านหลังปะการัง
พีเป๊ กยังคงกุมมือเธอไว ้และกระตุกทีหนึงบอกเป็ นนัยให ้โผล่ขนไป
ึ
หายใจเหนือนํ า พอเธอโผล่พ ้นนํ าเขาก็บอกว่า “อย่าตกใจนะ” พูดจบก็ลากเธอ
ลงไปใต ้นํ าอีกหน
ิ
คราวนีทังสองลอยตัวนิง ทุกสงรอบตั
วดูสงบนิงตามไปด ้วย พีเป๊ กดัน
ร่างเธอให ้แนบไปกับโขดหินขนาดใหญ่ทางด ้านหลัง ทังคูก
่ ลันหายใจกุมมือ
กันแน่น
ั พัก... ฉลามวาฬตัวหนึงก็โผล่มา!
สก
ลลนาดินรนด ้วยความตกใจ ใครจะไปคิดว่าในชวี ต
ิ หนึงจูๆ่ ก็จะได ้เห็น
ปลาทีมีความยาวกว่าสบิ ห ้าเมตรในระยะประชด
ิ แบบนี
หญิงสาวพ่นฟองอากาศออกจากปาก ความรู ้สก ึ แรกคือหน ้ามืดตาลาย
หวาดกลัวจนขนลุกขนพองไปหมด ประกาศศก ึ กอดลลนาเอาไว ้แล ้วค่อยๆ
ขยับขาพาเธอขึนไปเหนือผิวนํ าอย่างเบามือเบาเท ้า หลังจากโผล่ขนมาเหนื
ึ อ
ผิวนํ าเธอก็ตะโกนก ้อง “ฉลาม!”
“ชูว่ วว” เขาเคลือนมือมาลูบหลังให ้เบาๆ “ค่อยๆ หายใจ... เดียวเราจะ
ลงไปใหม่อก ี ครัง บริเวณนีนํ าใสมาก ฉั นจะปิ ดสปอตไลต์เพือไม่ให ้ฉลามวาฬ
ั
มันตืนกลัว” สงจบเขาก็ ยนมื
ื อมาลูบแก ้มเธออย่างกังวล “เธอโอเคไหม?”
ลลนาพยายามสงบสติอารมณ์ “พีอย่าว่ายไปไกลนะคะ อยูข
่ ้างๆ หนูนะ
เผือมันโจมตี”
เขาอมยิม “ฉลามวาฬมีนส ั รักสงบ มันจะไม่โจมตีถ ้าไม่ตกใจ” จากนัน
ิ ย
ก็ปลอบว่า “ฉั นจะอยูก
่ บ
ั เธอตลอด”
ึ อบอุน
เขาดึงเธอเข ้ามากอดและนีเป็ นครังแรกทีเธอรู ้สก ่ ปลอดภัยอย่าง
แท ้จริง หญิงสาวโอบมือรอบลําคอของอีกฝ่ าย ซบหน ้าลงกับบ่ากว ้างแล ้วสูด
ลมหายใจเข ้าเต็มปอด ได ้ยินเสยี งเขานับถอยหลังจนถึงเลขศูนย์ จากนันทัง
เขาและเธอก็ดําดิงลงไปหาความมืดด ้านล่างอีกหน
แต่หนนีมันชวนขนลุกกว่าเคย เพราะฉลามวาฬไม่ได ้มีแค่ตวั เดียวแต่ม ี
ถึงสาม!
 ตัวแรกทีเธอเห็นนับว่ามีขนาดตัวใหญ่ทสุ
ี ด สว่ นอีกสองตัวทีเหลือมี
ขนาดเล็กกว่านิดหน่อยแต่อย่างน ้อยๆ ก็น่าจะยาวประมาณสบ ิ สองเมตร พวก
มันเคลือนทีอย่างเชองชื า้ ลอยนิงแล ้วสอดสา่ ยสายตาไปมาพร ้อมกับอ ้าปาก
ฮุบนํ าเป็ นจังหวะ มีปลาตัวใหญ่มากมายหลายชนิดว่ายวนอยูร่ อบๆ ตัวมันแต่
กลับไม่มส ี งครามนองเลือดใต ้ทะเลให ้เห็น
พวกมันเคลือนผ่านหน ้าพีเป๊ กและเธอราวกับจะอวดโฉม ลายจุดสข ี าว
บนตัวพวกมันดูพร่างพรายละลานตา ความหวาดกลัวในใจของหญิงสาวค่อยๆ
ถดถอยลงและถูกแทนทีด ้วยความรู ้สก ึ อึดอัดเหมือนปอดจะระเบิด ตอนนี
อากาศของเธอใกล ้จะหมดและจําต ้องพาตัวเองขึนสูผ ่ วิ นํ าในทันที แต่เจ ้ายักษ์
ใหญ่กลับว่ายวนอยูบ
่ ริเวณนีอย่างใจเย็น
ลลนาเริมดินรนเล็กน ้อย ก่อนจะหมุนตัวไปขอความชว่ ยเหลือจากเขา
พยายามปั ดป่ ายมือไม ้เพือสง่ สญ
ั ญาณให ้เขารู ้
จังหวะนัน... ริมฝี ปากเขาก็ทาบลงมาอย่างแข็งกร ้าว
ดวงตาภายใต ้กรอบแว่นของเธอเบิกขึนอย่างคาดไม่ถงึ ร่างกาย
ปวกเปี ยกจนต ้องโอบร่างเขาไว ้เพือพยุงตัว
เขากําลังจูบเธอ...
เป็ นจูบทีค่อนข ้างเอาแต่ใจ ถ่ายทอดทังลมหายใจ ไฟราคะ และชวี ต
ิ
ชวี ามาให ้เธออย่างต่อเนือง
น่านนํ าสเี ทาหม่นรอบด ้านดูเจิดจ ้าขึนมาทันควัน ประกาศศก ึ ดูเหมือน
ี น
จะเป็ นสส ั เดียวของทีนี เขางดงามเหนือปะการังหลากส ี ทรงพลังยิงกว่า
ฉลามวาฬ และดูน่าค ้นหาจนทําให ้สต ั ว์ทก
ุ ตัวใต ้ท ้องทะเลดูจด ื ไปทันที
ื ชด
ลลนากะพริบตาเบาๆ แล ้วจูบตอบอย่างโหยหา ใครจะไปสนว่าเรืองนี
จะเป็ นความจริงหรือความฝั น หรือว่าหลังจากนีจะเป็ นอย่างไรต่อไป เธอรับรู ้
เพียงว่าริมฝี ปากของเขามีเสน่หด
์ งึ ดูดทีลึกลําและรุนแรงจนไม่อาจห ้ามใจ
่ วิ นํ าด ้วยการแตะปลายเท ้าเบาๆ
เขาพาร่างของเธอเคลือนขึนสูผ กับ
โขดหินเพียงครังเดียว
ทันทีททั
ี งคูข
่ นมาเหนื
ึ อผิวนํ าเขาก็เป็ นฝ่ ายจูโ่ จมด ้วยการบุกอย่างดุดน
ั
เฉียบขาด เธอผวาสุดตัวในจังหวะทีเขาแทรกปลายลินเข ้ามา เสย ี งครางแผ่ว
เบาจากริมฝี ปากของเธอยิงผลักดันให ้เขารุกลําหนักหน่วงยิงขึน พอเธอจูบ
ตอบกลับไปบ ้าง กําแพงในใจของเขาทีถูกก่อขึนมานานหลายปี กถ ็ ก ั
ู กวาดซด
เข ้าไปใต ้พรม
ิ
ความโกรธ เคียดแค ้นอาฆาต และเศร ้าหมอง... ทังหมดทังสนมลาย
หายไปในจูบเดียว
สองหนุ่มสาวจูบกันอย่างไม่กลัวขาดใจตาย ทังคูต
่ า่ งแลกเปลียน
มอมเมา และดูดกลืนเหมือนกลัวว่าถ ้าใครสก ั คนได ้มีโอกาสหยุดคิด การกระ
ทําเหล่านีจะไม่มวี น
ั เกิดขึนอีก
หลังจากนันห ้านาทีลลนาก็ดงึ ใบหน ้าออกเพือพักหายใจ เธอลูบมือไป
ตามแนวกรามของอีกฝ่ าย หญิงสาวพบว่ามันยังบวมอยูเ่ พราะเมือวานเธอออก
หมัดเต็มแรงไม่มย ี งั เธอไล ้ปลายนิวไปตามใบหูปลายคาง และมองสบตาที
เข ้มลึกคูน
่ ันผ่านแว่นกันนํ าทีพร่ามัว
ท่าทางสนิทสนมเหมือนในอดีตทีเธอแสดงออกมาทําให ้ความรู ้สก ึ
ปวดร ้าวลึกๆ ฉายชด ั อยูใ่ นแววตาของประกาศศก ึ เขาไม่จําเป็ นต ้องเอ่ยออกมา
ึ ไม่ตา่ งกัน
เธอเข ้าใจดี... เพราะเธอเองก็รู ้สก
ตลอดทังชวี ต
ิ ทังคูถ่ ก ่ นตัวตนอยูภ
ู บังคับให ้ซอ ่ ายใต ้กรอบของประเพณี
ความเป็ นเด็กผู ้หญิงทําให ้เธอแสดงออกมากไม่ได ้ สว่ นเขาก็พยายามดินรน
ขอคําตอบทีตนเรียกร ้อง เธอรู ้จักเขาในแบบทีไม่เคยมีใครเข ้าถึง สว่ นเขาก็
ปรนเปรอเธอในทุกวิถท ี างทีเขาพอจะทําได ้เพือให ้เธอเป็ นเด็กสาวทีสมบูรณ์
แบบ เรืองราวของทังคูถ ่ ก
ู กล่าวขานกันปากต่อปากจากผู ้ทีหวังดีบ ้าง ประสงค์
ร ้ายบ ้าง จนในทีสุดมันก็เตลิดไปไกล
ทังๆ ทีสนิทสนมกันอย่างมาก รักกันมากขนาดนัน...
ี พี
ลลนาขยับแว่นแล ้วปล่อยให ้นํ าตาหยดหนึงไหลออกมา การสูญเสย
เป๊ กในคราวนันฉีกกระชากจนเธอแทบจะไม่เป็ นผู ้เป็ นคน
ั แน่น
“ขึนเรือเถอะ” เขารวบเธอเข ้าไปในวงแขนแล ้วกระชบ
แต่เธอกลับวางมือทาบแผ่นอกเขาแล ้วยันตัวออก มันต ้องใชกํ้ าลังใจ
มากในการเกร็งแขนตัวเองเพือไม่ให ้เผลอใจยกมือโอบรอบคอเขาเหมือนเมือ
ครู่ ถ ้ามีหนหนึงก็ต ้องมีหนสอง และการยอมให ้อะไรเลยเถิดแม ้เพียงเล็กน ้อย
อาจจุดประกายอะไรทีใหญ่กว่าให ้ตามมาติดๆ
พอโดนผลักเขาก็ชะงักไปทันที แต่สด
ุ ท ้ายก็ยอมปล่อยมือจากเธอ
ทังคูว่ า่ ยนํ าไปหาเรือคายัคทีลอยอยูไ่ กลลิบอย่างเลือนลอย
62.ลมหายใจ

ทังสองไปดํานํ ากันต่ออีกหลายจุด... แต่เป็ นแบบต่างคนต่างดํา

ทุกครังทีเรือจอด เธอจะชงิ กระโดดลงไปก่อนแล ้วมองมาทางเขา ไม่
ว่าเขาจะเลือกว่ายไปทิศไหนเธอก็จะเลือกด ้านตรงข ้าม
ลลนายังไม่ชน ิ กับความสนิทสนมทีเกิดขึนเมือครูจ
่ งึ อยากให ้เวลากับ
ตัวเองบ ้าง ถ ้าหากอยูบ
่ นเกาะเธอคงปิ ดประตูและล็อกห ้องไปแล ้ว
เมือครูต่ อนอยูบ
่ นเรือก็ไม่มใี ครยอมเป็ นฝ่ ายพูดออกมาก่อน เขา
เหมือนจะจมอยูใ่ นความคิดของตัวเอง สว่ นเธอก็ได ้แต่นอนมองฟ้ ามองลม ทัง
คูป
่ ล่อยให ้เรือลอยไปเรือยๆ ตามเวรตามกรรม จนกระทังประกาศศก ึ เริมรู ้ตัวว่า
เรือลอยออกนอกเขตทีปลอดภัยเขาจึงหันกลับมาจับไม ้พายอีกครัง
ึ ดส
ซงก็ ี ําหรับลลนา... อย่างน ้อยเสย
ี งจํานํ าก็ทําให ้เธอรู ้สก
ึ ว่าไม่เงียบ
จนเกินไป
บางจังหวะเธอแอบภาวนาให ้เขาหันมาอธิบายเกียวกับปะการัง กุ ้ง
หอยปูปลาโน่นนีออกมาเสย ี บ ้างเผือบรรยากาศกระอักกระอ่วนจะได ้เบาบางลง
แต่เขาก็ไม่ได ้ทํา พอมาถึงจุดดํานํ าถัดมาเขาก็คล ้องสายจูงเรือไว ้กับหลักแล ้ว
โยนแว่นให ้เธอ จากนันก็ตา่ งคนต่างดํานํ า
ี งพูดบ ้าๆ นียังคงดําเนินต่อไปจนกระทังห ้าโมงเย็น
ทริปไร ้เสย
ในทีสุดทังคูก่ ม
็ าถึงจุดดํานํ าสุดท ้าย เขาแค่เหลือบตามองเธอแวบหนึง
ี งเรียบว่า
แล ้วบอกเสย “จุดนีเป็ นจุดดํานํ าลึก... ่ งั
ถ ้าอยากจะดําก็ต ้องใสถ
ออกซเิ จนด ้วย ฉั นจะรออยูบ ่ นเรือแล ้วกัน”
ลลนาสูดลมหายใจเข ้าลึกๆ ด ้วยความไม่พอใจ... ไม่ใชเ่ ธอเสย
ี หน่อย
้ อยากจะมาดํ
ทีเซาซ ี านํ า แล ้วก็ไม่ใชเ่ ธอด ้วยทีเริมจูบเขาก่อน!
ั คน เขาควรจะมีเหตุผลหน่อยไหม?
ถ ้าจะหาเรืองใครสก
เธอเหลือบตามองร่างทีนอนเหยียดยาว หลับตานิง กอดอกแน่น แล ้วก็
นึกสาปแชง่ ในใจ
 ลลนาสวมอุปกรณ์ทก ุ อย่างบนร่างตนแล ้วกระโจนลงนํ า อย่างน ้อยใต ้
ทะเลก็คงไม่อด ่ นเรือกับคนทีพร ้อมจะแยกเขียวใสเ่ ธออยูต
ึ อัดเหมือนอยูบ ่ ลอด
เวลาหรอกน่า
เธอพาตัวเองดําดิงลงไปเรือยๆ จนอยูใ่ นระดับความลึกเกือบ 50 เมตร
จะว่าไปแล ้วตําแหน่งนีดําไม่ยากเท่าไหร่ถ ้าเทียบกับเกาะสม ิ ล
ิ นั นํ าบริเวณนี
ค่อนข ้างใส น่าจะมีนักท่องเทียวมาเยือนไม่น ้อยเพราะมีหลักสําหรับผูกเรือ
และมีการโยงเชอ ื กลงสูใ่ ต ้นํ าเป็ นระยะๆ ลลนาอาศย
ั เกาะเชอ ื กเหล่านีแล ้วพา
ตัวเองลงสูด่ ้านล่าง
ภาพทีเห็นคือซากเรือ...
ั กูต’ เรือลํานี
เธอรู ้ทันทีวา่ ทีนีคือจุดดํานํ าทีเรียกกันว่า ‘ซากเรือจมสต
้
เป็ นอดีตเรือรบทีทางอเมริกาใชในสงครามโลกครั งทีสอง มีความยาวจากหัว
จรดหางเรือ 48 เมตร และถูกจมลงด ้วยฝี มือมนุษย์เพือเจตนาจะสร ้างแนว
ปะการังเทียมแห่งใหม่
ิ ชวี ต
ตรงจุดนีมีสงมี ิ ใต ้ทะเลเป็ นจํานวนมาก ถ ้าเป็ นปลาเล็กก็มก
ั จะเกาะ
กลุม
่ ว่ายกันเป็ นฝูงขนาดใหญ่นับหมืนนับแสนตัว มองไกลๆ เหมือนลูกบอล
ยักษ์ ลกู หนึงทีลอยเด่นอยูก ่ ลางทะเล ปลาทีหาได ้ทัวไปอย่างเชน ่ ปลาสากหาง
เหลือง ปลากะพง ปลานกขุนทอง หรือแม ้กระทังปลาเก๋าก็มใี ห ้เห็นประปราย
ลลนาเพลิดเพลินกับความอลังการของสงมี ิ ชวี ต
ิ ใต ้นํ า ภาพทีพวกมัน
ว่ายวนเวียนอยูร่ อบๆ ซากเรือทีเต็มไปด ้วยสาหร่ายยิงเพิมมนต์เสน่หใ์ ห ้ท ้อง
ทะเล เธอรู ้สก ึ เหมือนตัวเองเป็ นโจรสลัดทีค ้นพบขุมสมบัต ิ หรือไม่กเ็ ป็ นหนึง
ในทีมนักสํารวจเรือไททานิคในหน ้าประวัตศ ิ าสตร์ จูๆ่ ก็เกิดความอยากรู ้ว่าถ ้า
ได ้มุดเข ้าไปสํารวจภายในตัวเรือทีนอนนิงๆ อยูใ่ นความมืดอันแสนจะลึกลับนี
มันจะเป็ นอย่างไรบ ้างนะ
---------------------------------------------

ั กระสา่ ย
ลลนาหายไปนานจนชายหนุ่มเริมกระสบ
ประกาศศก ิ
ึ ยกนาฬกาข ี ในรอบหนึงนาที เขา
้อมือขึนมองเป็ นหนทีส...
นึกโกรธตัวเองว่าทําไมเมือครูถ
่ งึ ไม่ตามไปด ้วย!
 ี ทุกคนต่างก็รู ้ดีวา่
นักดํานํ ามืออาชพ การดํานํ าชมเรือทีจมอยูใ่ ต ้ทะเล
จําเป็ นต ้องมีทก
ั ษะการดํานํ าค่อนข ้างสูงและมีความระมัดระวังเป็ นเลิศ
เรือทีจมอยูใ่ ต ้ทะเลนันถูกกัดเซาะโดยนํ าเค็มและกระแสนํ าเป็ นเวลา
ั
นาน ตัวเรือทีขึนสนิมจะเป็ นแหล่งกบดานชนยอดของส ั ว์ประเภทเพรียง หอย
ต
เม่น ปลาไหลไฟฟ้ า หรือแม ้แต่แมงกะพรุน
เขาเงยหน ้ามองท ้องฟ้ าทีความมืดกําลังโรยตัว วันนีมีฝนตก ดังนัน
ี
กระแสนํ าด ้านล่างจึงอาจจะเชยวกรากทํ าให ้มีแรงดูดและแรงดันนํ ามหาศาล
เขาจําเป็ นต ้องนํ าตัวเธอขึนมาก่อนทีพระอาทิตย์จะตกดิน!
หลังจากสวมอุปกรณ์ดํานํ าเรียบร ้อยแล ้ว ประกาศศกึ ก็ทงตั
ิ วลงนํ า
พร ้อมกับมองนาฬกา ิ เขามีเวลาแค่สบ ิ ห ้านาทีกอ
่ นทีพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้ า
ชายหนุ่มปรับแรงดันในถังอากาศแล ้วพาตัวเองจมดิงลงไปในโลกเบืองล่างที
กําลังมืดลงเรือยๆ
ิ
สงแรกที รอต ้อนรับเขาอยูใ่ ต ้นํ าในระดับความลึกห ้าเมตรก็คอ
ื เต่ากระ
เนืองจากวันนีครึมฟ้ าครึมฝนจึงทําให ้ไม่มน ี ักท่องเทียวมารบกวน ความหลาก
หลายของสงมี ิ ชวี ต
ิ ใต ้ทะเลจึงเผยโฉมให ้เห็นมากกว่าเดิม ประกาศศก ึ เคยมา
ดํานํ าทีนีหลายหนจนคุ ้นเคยเป็ นอย่างดีจงึ ดําดิงลงไปโดยไม่ได ้ไต่ไปตามราว
เชอื ก
ไม่นานเขาก็วา่ ยมาถึงบริเวณซากเรือ และพบว่าบริเวณนีเงียบผิดปกติ
เขาว่ายวนเพือมองหาเงาร่างของลลนาแต่กลับพบเพียงกลุม ่ กัลปั งหา
สสี น
ั สวยงามและแสทะเลที
้ กําลังพลิวไหวไปตามกระแสนํ า มีปลาปั กเป้ าและ
ปลาสน ิ สมุทรจํานวนหนึงว่ายผ่านหน ้าเขาไปอย่างชาๆ
้ การปรากฏตัวของปลา
เล็กๆ พวกนีบ่งบอกว่าทีนี ‘สงบเงียบ’ มาระยะหนึงแล ้วไม่อย่างนันพวกมันคง
ไม่กล ้าเผยโฉม
หนูนาอยูไ่ หน?!
ึ มองเข ้าไปในเงามืดของลําเรือ
ประกาศศก ึ หนาวเยือกไปถึง
รู ้สก
กระดูก
นันอาจเป็ นคําตอบสุดท ้าย
 แต่การพาตัวเองเข ้าไปในตัวเรือทีอยูใ่ ต ้นํ าในสภาวะทีทุกอย่างกําลัง
จะดับมืดเชน่ นีนับเป็ นความคิดทีโง่เขลาอย่างยิง เขากัดฟั นกรอด นึกอยากจะ
ลากตัวยัยน ้องทีเอาแต่ใจตัวเองออกมาฟาดก ้นสก ั หลายที ไม่รู ้ว่าลืมสมองไว ้
กับฉลามวาฬไปแล ้วหรือไงถึงได ้บือขนาดนี!
ึ ว่ายวนรอบลําเรือเพือมองหาความเคลือนไหว... สก
ประกาศศก ั นิดก็ยงั
ดี
ในทีสุดเขาก็เจอชอ ่ งหน ้าต่างเรือชอ
่ งหนึงทีกว ้างพอให ้มนุษย์สก
ั คน
ลอดเข ้าไปได ้ ชว่ งนีลลนาผอมลงอย่างต่อเนือง ขนาดตัวของเธอหากเทียบ
กับความสูงแล ้วนับว่าใกล ้เคียงเกณฑ์ปกติ ดังนันจึงไม่แปลกทีเธอจะพาตัว
เองผ่านชอ่ งนีเข ้าไปเพือสํารวจภายในเรือ
แต่นันคือจุดตาย...
ั นิดเธอควรจะรู ้ว่า ‘เรือ’ คือประติมากรรมทีมนุษย์สร ้างขึน
ถ ้าฉุกใจสก
ภายในย่อมต ้องมีเชอื กหรือสายไฟระโยงระยาง มีซากเหล็กซากไม ้ผุกร่อนที
อาจจะเป็ นอันตรายได ้ แค่คดิ เขาก็หงุดหงิดจนอยากจะทึงหัวตัวเอง... อ ้อ ทึง
หัวเธอด ้วย
ประกาศศก ึ ดึงมีดพกออกมาจากเอวและกดเปิ ดสปอตไลต์ใต ้นํ า แสงที
สาดมากะทันหันทําให ้ฝูงปลาว่ายหนีกน ึ
ั โกลาหลซงเขาเองก็ไม่ปรารถนาให ้
เป็ นอย่างนัน ใช.่ .. ปลาเล็กอาจจะหนี แต่ปลาใหญ่จะว่ายเข ้าหาน่ะส ิ เพราะ
ตําแหน่งนีอยูห่ า่ งจากเกาะฉลามไม่มากนัก
ชายหนุ่มพาร่างตัวเองลอดเข ้าไปด ้านในของเรือ ด ้านในทังมืดและ
เต็มไปด ้วยตะไคร่นํา เขากวาดตามองหาไปตามจุดต่างๆ ทีคาดว่าเธอจะมา
แล ้วก็เป็ นไปตามคาด... มีกล ้องถ่ายรูปของเธอตกอยูใ่ นนี!
ให ้ตายส!ิ ตอนนีหัวใจเขาบีบรัดรุนแรง ประกาศศกึ พยายามบอกตัวเอง
ให ้ควบคุมสติไว ้ไม่อย่างนันออกซเิ จนในถังจะถูกเขาเผาผลาญในปริมาณมาก
เกินพอดี เขาว่ายหลบหลีกทังเชอ ื กและสายไฟทีระเกะระกะไปตามทางทีมี
ลักษณะเป็ นโพรงลึก ในทีสุดก็เจอตัวลลนา
เธอลอยนิงอยูต่ รงมุมหนึง ื กเสนใหญ่
มีเชอ ้ ้
เสนหนึ
งพันอยูก
่ บ
ั ถัง
อากาศทางด ้านหลัง!
 พอเห็นเขา เธอก็ดนรนอย่
ิ างบ ้าคลัง นันยิงทําให ้ปริมาณอากาศในถังที
ี ดงยิงลดตําอย่างน่าใจหาย
ตอนนีอยูใ่ นขีดสแ
บ ้าจริง! ประกาศศก ึ ปรีเข ้าไปหาแล ้วยืนมีดพกไปตัดเชอ
ื กทีพันอยูก
่ บ
ั
ถังอากาศของเธอ แต่เชอ ื กเสนนั
้ นทังเหนียวและพันแน่น พอเห็นว่าเขาตัด
เชอื กไม่ขาดเสย ี ทีเธอก็ยงดิ
ิ นและตอนนีถังอากาศของเธอก็เริมสง่ เสย ี งเตือน
ขึนมาแล ้ว
ึ รู ้สก
ประกาศศก ึ เครียดจัด วูบหนึงเขาคิดจะให ้เธอใสท่ ครอบหู
ี เพือลด
แรงดันอากาศและสลัดถังทิงไว ้ทีนี แต่คด ิ อีกที ถ ้าทําแบบนันทางรอดของเธอ
จะมีน ้อยมาก
ลลนาทีมีเพียงใบอนุญาตดํานํ าสากลสําหรับนักท่องเทียว ถ ้าสลัดถัง
ทิงเธอมีแต่ต ้องตายสถานเดียว
แล ้วถ ้าเป็ นเขาล่ะ?
ในระดับนํ าลึกแค่ 50 เมตรไม่นับว่าอันตรายสําหรับเขาถ ้ามีถงั อากาศ
แต่เขายังไม่เคยลองแบบไม่สวมถังมาก่อนจึงไม่คอ ่ ยแน่ใจนัก
ถึงจะไม่เคยแต่นาทีคงต ้องทําแล ้วล่ะ!

ประกาศศก ึ ตัดสน
ิ ใจปลดสายออกซเิ จนจากถังของตนออกแล ้วเสย ี บ
่ งเติมอากาศบนถังของเธอ อากาศบริสท
เข ้ากับชอ ุ ธิถูกถ่ายเทจากถังแรกไปสู่
ถังทีสองอย่างรวดเร็ว ลลนาเลิกดินรน ดวงตาตืนตะลึงของเธอมองจ ้องเขา
ผ่านกระจกแว่นทีเริมมัว ไม่ถงึ สองนาทีถงั ของเธอก็มอี ากาศบรรจุเต็มจนขึนไฟ
เขียว
ี ดงกะพริบถี!
กลายเป็ นถังของเขาแทนทีมีไฟสแ
ประกาศศกึ สูดลมหายใจเขาลึกสุดปอดแล ้วเคลือนไหวแข่งกับจังหวะ
หัวใจ เขาปลดสายสะพายออกแล ้วทิงถังทีไม่เหลืออากาศไว ้กับพืนเรือ เขารู ้ดี
ว่าตัวเองกลันหายใจได ้มากทีสุดห ้านาทีเท่านัน จึงรีบสอดร่างตัวเองไปทาง
ด ้านหลังของลลนาแล ้วกระชากเชอ ื กทีพันกับถังอากาศของเธอออก
มันค่อนข ้างยุง่ เหยิงทีเดียวและเขาต ้องทําทุกอย่างให ้เสร็จภายใน
ั ไม่เชน
เวลาอันสน ่ นันเขาจะหมดสติเสย ี ก่อน!
---------------------------------------

ลลนาอยากจะกรีดร ้องออกมาด ้วยความหวาดกลัว

ตอนทีสบตากันเมือครู่ เธอก็รู ้ทันทีวา่ เขาคิดจะทําอะไร พอเห็นเขาต่อ
่ งั ของตนเธอก็แทบชอ
สายอากาศเข ้าสูถ ็ ก
ตอนนีพีเป๊ กกลันหายใจในระดับนํ าทีลึกเอามากๆ โดยทีไม่มอ ี ป
ุ กรณ์
ิ ความคิดนีทําให ้เธอแทบเป็ นบ ้า ทังโกรธเขาทีวูว่ ามและ
ป้ องกันอะไรทังสน
โกรธตัวเองทีก่อเรืองได ้ถึงขนาดนี
มือของเขาขยับอยูด
่ ้านหลังไม่หยุด เธอเป็ นห่วงเหลือเกินว่าปอดเขา
จะระเบิดในวินาทีหนึง!
เคยมีรายงานหนึงเขียนเอาไว ้ว่าค่าเฉลียของปอดผู ้ชายจะสามารถจุ
อากาศได ้ที 6 ลิตร นักดํานํ าระดับโลกสามารถขยายความจุของปอดได ้ถึง 14
ลิตร แต่เธอไม่รู ้ว่าพีเป๊ กฝึ กมามากน ้อยแค่ไหน และความไม่รู ้นีกําลังจะฆ่าเธอ
ื กออกจากร่างเธอได ้!
ในทีสุดเขาก็ดงึ เชอ
เขาดุนให ้เธอว่ายไปข ้างหน ้าสว่ นตัวเองก็ไล่ตามมาติดๆ ลลนาสะบัด
ตีนกบสุดฝี เท ้า ไม่ได ้กลัวว่าตัวเองจะหนีออกจากตรงนีไม่ได ้แต่กลัวว่าคนที
ว่ายตามมาด ้านหลังจะหมดแรงลงเสย ี ก่อน พอออกมาจากตัวเรือทังสองก็พา
ตัวเองว่ายขึนสูผ่ วิ นํ าอย่างไม่รอชา้
ในจังหวะนันร่างกายของเธอยังเปี ยมไปด ้วยกําลังวังชา แต่ตวั เขากลับ
้
เคลือนไหวชาลงเรือยๆ
ลลนาหันไปมอง... เห็นฟองอากาศค่อยๆ ไหลออกจากจมูกของ
ึ พร ้อมกับเลือดสแ
ประกาศศก ี ดงทีกระจายไปกับนํ า
ใต ้นํ าทีมีความลึกระดับนีจะสร ้างแรงกดดันต่อร่างกายมนุษย์อย่าง
มหาศาล ปอดของเราจะหดตัวลงจนมีขนาดเท่ากับลูกมะนาว เลือดจะถูกดึงมา
จากแขนและขาให ้มารวมกันอยูบ ่ ริเวณอกเพือป้ องกันไม่ให ้อกยุบตัว และ
ความดันมหาศาลเหล่านีเองทีอาจทําให ้สมองมึนงง ้ อดฝอยในจมูก
เสนเลื
ดวงตาและชอ่ งหูอาจจะแตกเอาได ้
ดูเหมือนว่าเขาใกล ้จะหมดสติเต็มที
ลลนาตกใจจนมือเท ้าชา เธอรีบปรีเข ้ามาคว ้าแขนของเขาแล ้วใช ้
่ วิ นํ า
เรียวแรงทังหมดลากร่างสูงขึนสูผ
63.เมาไนโตรเจน

เขานอนราบอยูบ
่ นชายหาดแห่งหนึง
ึ กะพริบตา ภาพแรกทีเห็นคือแผ่นฟ้ ามืดสนิท
ประกาศศก
เขาทอดตัวนอนนิงนาทีแล ้วนาทีเล่า ึ แสบลําคอไปจนถึงท ้อง
รู ้สก
พยายามไม่สง่ เสย
ี งหรือขยับจนกว่าจะรับรู ้แน่ชด
ั ว่าร่างกายของตนเสย ี หาย
หนักทีบริเวณไหน นกชายทะเลปี กขาวบินผ่านหน ้าเขาไป
ฝูงใหญ่แล ้วร่อนลงมาใกล ้ๆ แต่พวกมันไม่ได ้สนใจเขาแม ้แต่น ้อย นกเหล่านัน
ต่างพากันกรูเข ้าหาความอุดมสมบูรณ์ทอยู
ี ด่ ้านข ้างอย่างร่าเริง
ึ เอียงหน ้ามองตาม สองตาว่างเปล่ามึนงง สก
ประกาศศก ั พักก็เริมจดจํา
ได ้
ลลนานังอยูไ่ ม่หา่ งจากตําแหน่งทีเขานอน เธอกําลังเปิ ดกระป๋ องเบียร์
แล ้วซดแกล ้มมันฝรังถุงใหญ่ อีกทังยังใจดีโปรยให ้นกกินด ้วย
เธออยูใ่ นชุดลําลองง่ายๆ แบบนักท่องเทียว นีถ ้าสวมหมวกปี กกว ้าง
่ ว่นกุชชเข
และใสแ ี ้าไปเธอก็เหมาะจะไปนอนกระดิกเท ้าทีชายหาดบางแสนได ้
สบายๆ
เขาจําชุดนันได ้เพราะมันเป็ นชุด–ของ–เขา
ประกาศศก ึ สะบัดศรี ษะเล็กน ้อยแล ้วยันตัวลุกนัง ความรู ้สก
ึ มึนงงทําให ้
เขาเหมือนจะล่องลอยอยูร่ ะหว่างความฝั นและความจริง ปูเสฉวนตัวหนึงเดิน
ต ้วมเตียมผ่านหน ้าลลนา เธอหยิบมันขึนมาพลิกมองแล ้วหันมาสง่ ยิมให ้เขา
“มันดูเหมือนเต่ามากกว่าปูนะคะ พีว่าไหม?”
นีเป็ นความฝั น...
เขาจําได ้แล ้ว เหตุการณ์นมั
ี นเป็ นครังทีเขาและเธอชวนกันนังเครือง
บินมาเทียวบางแสนแบบไปเชาเย็ ้ นกลับ เธอไม่ได ้เตรียมชุดมา แต่พวกเขา
ื ้าเปี ยกซก
เล่นนํ ากันจนเสอผ ่ ขากลับเธอเลยสวมชุดของเขาซงมั ึ นดูหลวม
โพรกน่าตลก
 เขาไล่สายตามองไปตามเรียวขาเปล่าเปลือย ปลายนิวเท ้าของเธอมี
ื ้า
เศษทรายติดเต็มไปหมด เธอในตอนนีดูอวบกว่าทีเขาเคยจําได ้ เพราะเสอผ
ของเขาทีอยูบ
่ นร่างของเธอไม่ได ้ดู ‘หลวมโพรก’ อย่างทีเคยเป็ น
“พีโอเคหรือยังคะ?”
ความทรงจํามากมายถาโถมเข ้ามาจนเขาต ้องหลับตาลงอีกครัง ใน
ทีสุดสติกไ
็ ล่ทน ิ
ั วันเวลาบนหน ้าปั ดนาฬกา
สามทุม ิ นาที...
่ สบ
เขาลืมตามองลลนาอีกครัง เธอสง่ ยิมมาให ้จนลักยิมบุม
๋ ลงสองข ้าง
แก ้ม ตอนนีเธอปล่อยเรือนผมสยายเต็มแผ่นหลัง ผมบางสว่ นแห ้งจากลมทะเล
ทีพัดแรงและกําลังม ้วนตัวคล ้ายเกรียวคลืน พอมันโดนแสงจากกองไฟสาด
กระทบก็เกิดเงาสะท ้อนวิบวับราวกับผ ้าไหม เขาต ้องกําหมัดแน่นเพือไม่ให ้ตัว
้
เองยืนมือไปปลายนิวกับเสนผมของเธออย่ างทีชอบทํา
จูๆ่ เขาก็หลุดปากออกไป “เธอหายไปไหนมา?”
เธอวางกระป๋ องเบียร์ในมือแล ้วจ ้องตอบเขา “หนูอยูต
่ รงนีตลอด ไม่ได ้
ไปไหน”
“แต่พหาเธอไม่
ี เจอ!”
ประกาศศก ึ เห็นดวงตาสุกใสของเธอเบิกกว ้างอย่างแปลกใจ เธอยก
สองนิวสา่ ยน ้อยๆ ตรงหน ้าเขา “สติคะ่ สติ... วิญญาณพีเข ้าร่างหรือยังคะ?” จาก
นันเธอก็เบิกตากว ้างแล ้วเคลือนกายเข ้ามาหาอย่างรวดเร็ว แล ้วประคอง
ใบหน ้าเขาเอาไว ้ “ดูส ิ เลือดกําเดาไหลอีกแล ้ว หนแรกกว่าจะทําให ้หยุดได ้ไม่
ง่ายเลยนะ เงยหน ้าไว ้ค่ะ”
เขาไม่นก ิ ตัว
ึ ว่าบทจะมาเธอก็มาแบบประชด ได ้แต่ตนตะลึ
ื งจนต ้อง
กลันหายใจ
“อยูน
่ งๆ”
ิ เธอคว ้ากระป๋ องเบียร์เย็นๆ มาทาบกับดังจมูกของเขาแล ้ว
ปลอบเบาๆ “ไม่เจ็บนะคะ”
็ ต์!
โอเค... เขารู ้แล ้ว นีเป็ นความฝั นร ้อยเปอร์เซน
 เขาค่อยๆ เอนหลังพิงกับโขดหินด ้านข ้างอย่างหมดเรียวหมดแรง แต่
นางในฝั นยังตามเซาซ ้ ไม่
ี เลิก เธอคลานเข่าเข ้ามาใกล ้จนได ้กลินหอมของ
ทะเลอย่างชด ั เจน ยัยน ้องเอาเบียร์มา ‘แปะ’ กับดังจมูกเขาอีกหน มันเย็นจนน่า
รําคาญ แต่กพ็ อจะให ้อภัยได ้เพราะเขาชอบทีเธอไล่ตอเขาอย่
ื างนี
ั สองนาที เธอก็จับมือเขายกขึนมาแปะ
หลังจากคลึงกระป๋ องเบียร์ได ้สก
ไว ้บนกระป๋ อง “ถือเองนะคะ เดียวหนูจะไปค ้นชอ ่ งเย็นของเรือว่ามีอะไรพอจะ
กินได ้บ ้าง”
เธอตังท่าจะลุก แต่เขาเอือมมือไปจับข ้อเท ้าของเธอแล ้วดึงไว ้ “อย่า
ไป”
ฉั นยังไม่อยากตืน...
“เรือผูกอยูต
่ รงนีเองค่ะ”
“ไม่หวิ ” เขาตอบแล ้วทดสอบความฝั นด ้วยการออกคําสงั “มานี”
สหี น ้าเธอไม่เห็นด ้วยแต่กเ็ คลือนตัวเข ้าหาอย่างอ่อนโยน เขายืนมือ
้
ซายรวบเธอเข ้ามากอด เธอกอดตอบอย่างนุ่มนวลซายั ํ งโยกร่างเขาไปมา
เหมือนปลอบประโลมเด็กน ้อย “พีจะไม่เป็ นไร หนูวด ั ความดันให ้แล ้ว มันอาจ
ึ มึนๆ ไปชว่ งหนึงแต่เดียวก็จะดีขนเองค่
จะรู ้สก ึ ะ”
เขาชอบ... ชอบการโอบกอดอย่างสนิทสนมแบบนี
ิ เบาๆ ข ้างหูวา่ “ขอบคุณนะคะ”
ชอบทีเธอกระซบ
ชอบทุกอย่างทีเธอทํา
ผิวของเธออ่อนนุ่ม เมือปล่อยผมสน ี ํ าตาลอ่อนสยายลงมาแบบนี ยิง
ทําให ้ชว่ งลําคอของเธอดูบอบบางยิงขึน แต่เสอของเขาตั
ื วนีคอกว ้างเกินไป
แค่คด ั คนได ้มองอย่างทีเขามอง เขาก็รู ้สก
ิ ว่าจะมีผู ้ชายสก ึ หงุดหงิดแล ้ว
ไม่รู ้ส ิ เขาอยากกอดเธอ... อยากเก็บเธอไว ้กับตัว ความรู ้สก
ึ นีห ้ามไม่
ได ้จริงๆ แล ้วก็หยุดแสดงออกไม่ได ้ด ้วย
“รู ้ไหมว่าพีรักเธอ”
ิ ห ้า” เธอถอนหายใจออกมา “ขืนยังพูดอีกก็จะเป็ นครังที
“หนึงร ้อยสบ
หนึงร ้อยสบิ หกในรอบสามชวโมง ั ื
แต่เชอไหมคะ ถ ้าวิญญาณพีเข ้าร่างเมือไหร่
แล ้วมารู ้ทีหลังว่าตัวเองพูดแบบนีกับหนู พีต ้องดินเหมือนเปรตโดนนํ าร ้อน
ลวก" เธอยืนมือมาดึงหูเขาแล ้วสา่ ยไปสา่ ยมาเบาๆ ึ วูบวาบ
ทําให ้เขารู ้สก
เหมือนโดนไฟชอ ็ ต “ทีสําคัญพีจะหาทางเล่นงานหนูด ้วย เพราะพีไม่มท ี าง
ยอมหน ้าแตกคนเดียวแน่”
ิ เขาไม่ได ้เป็ น “เธอไม่เชอ
เขากะพริบตา ไม่ชอบให ้เธอกล่าวหาในสงที ื
เหรอ?”
ื
“หนูเชอ” สาวสวยในความฝั นแบมือออกสองข ้าง ทําหน ้าเซง็ “พีน่ะ
ปากหนักแถมยังฟอร์มเยอะ แต่เอาเถอะหนูจะไม่ล ้อพีก็ได ้”
“ไม่ล ้อ” เขาพึมพํากับตัวเองเบาๆ...
“ไม่ล ้อค่ะ สาบาน”
เขาถอนหายใจยาว แล ้วหลับตาลงอย่างหมดแรง “ดีจัง... พีรักเธอ”
ิ หก!”
เธอกลอกตาแล ้วพูดขึน “หนึงร ้อยสบ
------------------------
่ กัน
เธอเหนือยมาก แต่กลับมีความสุขมากเชน
ลลนาฮมั เพลงเบาๆ ระหว่างทีย่างปลาไปด ้วย อ ้อ... ปลาสดทีเขาแชไ่ ว ้
ใต ้ท ้องเรือนะไม่ใชเ่ ธอตกได ้เองหรอก
หลังจากลากเรือมาเกยตืนแล ้วผูกไว ้กับโขดหิน เธอก็เพิงรู ้ว่าเรือลํานี
หนักเกินกว่าจะเป็ นคายัคธรรมดา หญิงสาวจึงลองพลิกซายพลิ ้ กขวาสํารวจดู
่ งเก็บเบียร์ขนาดเล็กเหมือนทีตนคิดไว ้แต่
จึงพบว่าใต ้ท ้องเรือไม่ได ้เป็ นชอ
แรก... แต่มน
ั ทังใหญ่และเต็มไปด ้วยของสด
ั
ลลนายกทุกอย่างทีอยูใ่ ต ้ท ้องเรือออกมา กว่าครึงเป็ นเนือปลาหมึกสบ
และชนสิ ว่ นของปลาเล็กปลาน ้อยทีหมักกับซอสบางอย่างเอาไว ้ สว่ นนีพีเป๊ ก
้ นเหยือสําหรับตกปลาในทะเล เพราะเธอเห็นว่าบนเรือยังมี
น่าจะเตรียมไว ้ใชเป็
ทังเบ็ดและตะขอหลากหลายชนิด
อีกสว่ นเป็ นอาหารสดแบบแชแ ่ ข็งทีเอาไว ้ย่างกินแกล ้มเบียร์และยังมี
ของขบเคียวอีกเล็กน ้อย สว่ นนีเธอรือออกมาทําความสะอาดและจัดการเสย ี บ
เหล็กย่างเอาไว ้เรียบร ้อย
 เธอหันไปมองร่างสูงทีนอนคุดคู ้อยูบ
่ นพืนทรายด ้วยประกายตาทีอ่อน
โยนลง ตอนทีเธอลากเขาขึนมาบนเรือนันอาการของเขาเรียกได ้ว่าน่าเป็ นห่วง
มากเลยทีเดียว ทีแรกเธอคิดว่าตัวเองต ้องรีบพายเรือกลับเข ้าเกาะใหญ่ให ้เร็ว
ทีสุดเพือสง่ เขาไปให ้ถึงมือหมอ แต่ด ้วยสภาพแวดล ้อมทีมืดสนิท อีกทังยังมี
ลมแรง เธอจึงตัดสน ิ ใจมองหาแผ่นดินทีใกล ้ทีสุดเอาไว ้ก่อนเพือทําการ
ปฐมพยาบาลเบืองต ้น
โชคดีทเขาเป็
ี นคนรอบคอบมาก ในเรือจึงมีอป
ุ กรณ์ปฐมพยาบาลขัน
พืนฐานอย่างครบครัน ทําให ้เธอสามารถจัดการกับวินาทีแห่งชวี ต
ิ ได ้อย่างทัน
ท่วงที ลลนาคิดไม่ออกเลยว่า หากเกิดเรืองกับประกาศศกึ ขึนมาจริงๆ แล ้วตน
จะใชช้ วี ต
ิ ทีเหลือต่อไปได ้อย่างไร
หญิงสาววางปลาย่างในมือลง แล ้วก ้าวเข ้าไปลูบใบหน ้าของเขาอย่าง
เบามือ
ผู ้ชายคนนีเพิงจะมอบลมหายใจสุดท ้ายในชวี ต
ิ ของเขา... ให ้เธอ
วินาทีทเธอสบตาเขาผ่
ี านกระจกแว่นตาอันพร่ามัว ึ เหมือนได ้
เธอรู ้สก
ิ
เห็นสงมหั ศจรรย์
เหมือนเห็นทุง่ ข ้าวเขียวขจีบนพืนดินแตกระแหง เห็นต ้นไม ้ขึนกลาง
ทะเล เห็นนํ าบ่อสุดท ้ายกลางผืนทรายทีมีแต่แสงแดดแผดเผา
เห็นความมันใจในตนเองทีจางหายจากร่างนีไปนานแล ้วเต็มตืนขึนมา
อีกครัง
ทีสําคัญ... เธอได ้เห็นลลนาคนเดิมก ้าวมาหยุดอยูต
่ รงหน ้าแล ้วยิมให ้
ลลนารู ้ดีวา่ ในสว่ นลึกของหัวใจตน เด็กสาว ม.3 คนนันเฝ้ ารอคอยพี
เป๊ กของเธอมานานแสนนานแม ้จะยืนอยูค ่ นละฟากของประเทศก็ตาม
คืนนีเขาเอาแต่บอกรักเธอ
ถ ้าเธอบอกรักตอบ เขาจะทําหน ้างงหรือเปล่านะ?
ถ ้าเธอสารภาพคํานันออกไปแล ้วจะทําให ้เขาวางตัวไม่ถก
ู หรือไม่?
ทีสําคัญ... ทีบ ้านเขาจะว่ายังไงบ ้าง?
 เธอยังจําเหตุการณ์ทพ่
ี อของเขาคุยสายกับเธอได ้ ครูฝ้ายบอกกล่าว
อย่างชด ั เจนว่าอยากให ้เธอปล่อยเขาไปมีอนาคตทีดี แผนการทีครูฝ้ายวางไว ้
ให ้บุตรชายคนเดียวนันยิงใหญ่และน่าทึงมาก และแน่นอนว่าไม่มเี ธอรวมอยูใ่ น
แผนนัน
พ่อของเขาเข ้าใจดีถงึ ความรู ้สก ึ ระหว่างหนุ่มสาว แต่กอ็ ยากให ้เธอ
เข ้าใจด ้วยว่าเรืองระหว่างเธอกับประกาศศก ึ เป็ นการเสย
ี เวลาทังสองฝ่ าย พ่อ
ของเธอไม่ชอบครูฝ้ายและอีกฝ่ ายก็ยงกว่ ิ ี ้วน ในตอนนัน
าเกลียดขีหน ้าเสยอ
ลลนารู ้สก ึ เหมือนว่าตนต ้องรับผิดชอบเรืองทังหมดนี
ึ เพียงว่าเธอไม่มอ
เธอทังเศร ้าและอ่อนล ้า รู ้สก ี ะไรคูค
่ วรกับเขาเลย
เธอยืนมือไปลูบแก ้มเขาเบาๆ “พีเซาซ้ ถามว่
ี าทําไมหนูถงึ ยังไม่
แต่งงาน รู ้ตัวไว ้ด ้วย... นันมันเป็ นความผิดพี วันหลังเวลาจีบใครอย่าทุม่ หมด
หน ้าตักแบบนันอีกนะคะ เพราะจะทําให ้ผู ้ชายคนอืนเขาเทียบไม่ได ้” หนึงใน
ความลับก็คอ ื พีเป๊ กเป็ นสุดยอดไอดอลในใจเธอและมันจะเป็ นเชน ่ นันตลอดไป
ต่อให ้เขาจะไม่หวนกลับมาในชวี ต ิ ขอเธออีกแล ้วก็ตาม
ี งไอหลุดรอดออกจากปากเขา
มีเสย หญิงสาวรีบดึงมือกลับแล ้วเอียง
หน ้ามอง
เขาขมวดคิวเล็กน ้อย จากนันอีกห ้านาทีกล
็ ม
ื ตาขึน
ถ ้าเขาบอกรักอีกหน เธอจะหันกลับไปจดบนผืนทรายว่านีเป็ นการบอก
ิ หก
รักครังทีสองร ้อยยีสบ
แต่ครังนีเขาไม่ทํา “กีโมงแล ้ว?”
ั ประมาณตีสามเห็นจะได ้”
“สก
“เอาเวลาเป๊ ะๆ”
“ตีสามสบิ หกนาทีคะ่ ” เธอตอบพร ้อมกับรับรู ้ความจริงทีว่าประกาศศก ึ
คนเดิมได ้กลับมาอย่างสมบูรณ์แล ้ว ไม่มใี ครจะบ ้ามองเวลาทุกๆ ห ้านาที
เหมือนกับโค ้ชจอมโหดทีเธอทํางานด ้วยหรอก
เธอยืดตัวนังตรงแล ้วก่อกําแพงบางๆ ขึนมาในหัวใจอย่างไม่รู ้ตัว “พี
ั
หลับๆ ตืนๆ ไปเกือบเก ้าชวโมงแต่ ไม่ได ้เป็ นอะไรมาก หนูลองวัดความดันกับ
จังหวะหายใจดูแล ้ว โชคดีทปอดพี
ี ไม่ได ้เสยี หาย เพราะว่าเรา...”
 ี งเข ้ม
“ขอนํ า” เขาแทรกขึนเสย
ั ดใจแล ้วหันไปหยิบนํ าเปล่าสง่ ให ้หนึงขวด
เธอกะพริบตาถีๆ นิงไปชวอึ
ลลนานิวหน ้ามองเขากระดกนํ าทังขวดลงคอ
“ตอนนีเราอยูท
่ ไหน?”
ี เขาถามหลังจากโยนขวดเปล่าทิงแล ้วคว ้า
‘กล่องปฐมพยาบาลเบืองต ้น’ ทีเธอวางไว ้ข ้างโขดหิน
ั เกาะกลางทะเล”
“เกาะสก
“กองหิน” เขาแก ้ให ้หลังจากหันไปมองรอบตัว
ี บปลายเข็ม
เขาจัดการดึงหลอดฉีดยาขึนมาเสย จากนันก็หยิบแผ่น
หนังแผ่นหนึงขึนมาคลีออก ภายในนันมีหลอดยาหลากหลายชนิดเสย ี บอยู่
้
เขาหยิบยาออกมาหนึงหลอดแล ้วใชปลายเข็ มสูบของเหลวทีอยูด
่ ้านในออก
้ อดใหญ่
มา ก่อนจะรัดสายยางกับแขนตัวเองและฉีดยาเข ้าเสนเลื
เธอมองตามอย่างตกตะลึง...
พีเป๊ กทําคล่องมากเหมือนเป็ นพ่อค ้ายาเสพติดมาแล ้วสองชาติ
เขาดึงเข็มออกแล ้วพูดต่อ “ทีนีเป็ นกองหินทีน่าจะใหญ่แค่สองร ้อย
ตารางวา คาดว่าตอนเชานํ้ าคงสูงมิดยอด แถบนีมีกองหินแบบนีเยอะ เราต ้อง
รีบไปก่อนจะเชา”้ เขาเงยหน ้าขึนมาสบตาเธอดุๆ
่ องหิน ถ ้าหาอะไรไม่เจอก็ให ้ยิงพลุขอ
“จําเอาไว ้ว่าวันหลังให ้เลือกเกาะไม่ใชก
ความชว่ ยเหลือ”
“แล ้วหนูจะไปรู ้ได ้ไงว่าพีมีพลุ!”
ี บอยูต
เขาสบถเบาๆ “ก็เสย ่ นแต่
่ รงหัวเรือไงเล่า หัดมองซะบ ้างไม่ใชส
ของกิน”
อ ้าว... คือฉั นผิด?
เธอมองเขาลุกขึนยืนโงนเงนแล ้วหันซายหั ้ นขวา เขาเดินตรงไปทีเรือ
คุ ้ยนันคุ ้ยนีอยูพ
่ ักหนึงแล ้วกลับมาพร ้อมกับยาขยายหลอดลมขวดหนึง พอมา
ถึงก็ยน ื พิงสะโพกกับโขดหิน คาบมันไว ้ในปากแล ้วกดพ่นอยูห ่ ลายนาที จังหวะ
หนึงเขาหันมาถามเธอ “ฉั นเมาไนโตรเจนอยูน ่ านเท่าไหร่?”
“เมาไนโตรเจน?”
“หมายถึง... ก่อนหน ้านีฉั นมีอาการแปลกๆ บ ้างไหม?”
“ก็ไม่นคะ...”
ี
อ๋อ... ทีแท ้เขาก็เมาไนโตรเจน!
64.Will you be my girlfriend?

อาการเมาไนโตรเจนจะมีลก
ั ษณะคล ้ายกับเมาเหล ้า
ึ เคลิบเคลิม ตัดสน
คนทีมีอาการนีจะรู ้สก ิ ใจชาลง
้ ื นในตัวเองแบบ
เชอมั
ผิดๆ ระบบการคิดแบบมีเหตุผลจะน ้อยลงถึงขันลดการระวังภัย บางครังก็อาจ
จะหลงลืมไปสก ั ระยะหนึง ซงถ ึ ้าเขาเรียกอาการทีตนเพิงเป็ นว่าเมาไนโตรเจน
นันก็ใชเ่ ลย!
พอได ้ยินเธอปฏิเสธเขาก็โล่งใจขึนหน่อย หลักจากสูดยาขยาย
หลอดลมจนสติแจ่มใสดีแล ้ว ประกาศศก ึ ก็ทงตั
ิ วลงนังอยูห
่ น ้ากองไฟ แล ้วจ ้อง
เปลวไฟอยูน่ งๆ
ิ พักใหญ่กอ ี งออกมา “เธอ... กล ้า–ดี–ยังไง–ถึงเอา
่ นจะเค ้นเสย
ื การ์ตน
หนังสอ ู ของฉั นมาเผาแบบนี!”
ลลนาทีกําลังเก็บกวาดข ้าวของกองพะเนินอยูด
่ ้านข ้างถึงกับชะงักมือ
ื
“เราไม่มเี ชอเพลิ
ง”
“ก็เผาตัวเองส ิ อย่ามาเผาหนังสอ
ื ฉั น”
ี งใกล ้ตายขนาดนีเลยเหรอ มันก็แค่หนังสอ
“พีต ้องทําเสย ื กองหนึงเอง”
“มันมีเป็ นชุด! เข ้าใจคําว่าชุดไหม? มันหมายความว่าถ ้าเธอเผาเล่มที
8, 13, 15, 29, 51 อีกเกือบร ้อยเล่มทีเหลือมันจะไม่มค ี า่ แล ้ว แล ้วฉั นก็จะโมโหม
ากๆ ถ ้าอ่านเล่มที 7 จบแล ้วไม่ได ้อ่านเล่มที 8 ต่อ ฉั นต ้องเสย ี เวลาไปโหลดอีบุ๊
กอีกตังเท่าไหร่กว่าจะได ้กลับมาอ่านเล่ม 9 แล ้วพอเริมสะสมอีบก ุ๊ ฉั นก็ต ้อง
สะสมให ้มันครบเซต ็ อีกเหมือนกันไม่งันเชลฟ์ มันจะแหว่ง เธอเข ้าใจความยุง่
ยากของมันไหม!”
“หนูขอโทษค่ะพี” ลลนากัดฟั นตอบ “หนูโง่เองทีไม่เลือกเผาเรือ หรือ
ไม่กเ็ ผาศพของเราสองคนแทนทีจะเผาหนังสอ ื การ์ตน
ู อันลําค่านี”
“ถ ้าฉั นพกมันขึนเรือมาด ้วยก็หมายความว่ามันต ้องสําคัญมาก!”
แน่ะ... ยัง ยังไม่เลิก!
“กินปลาไหมคะ?” เธอยืนปลาย่างในมือให ้ “ปลาตัวนีย่างมาจากกอง
ื แสนรักของพีเชย
หนังสอ ี วนะ”
 เขารับมากัดอย่างหงุดหงิด เลิกคิวเล็กน ้อยพอเห็นว่าเธอขยับเข ้ามา
บีบนวดแขนขาให ้อย่างเอาใจ
ความจริงแล ้วทีเธอทําอย่างนันเพราะกลัวว่าอีกฝ่ ายจะโมโหหิวแล ้วฆ่า
หันศพเธอก่อนจะนํ าไปเป็ นเหยือตกปลา แต่ไหนแต่ไรพีเป๊ กก็เป็ นไอ ้โรคจิต
อันดับหนึงทีเธอไม่คอ ่ ยอยากจะมีเรืองด ้วยอยูแ
่ ล ้ว ไม่ใชว่ า่ เขาชอบหาเรือง
หรอกนะ แต่เขาน่ะถนัดการรบแบบสงครามเย็นมากเลยล่ะกัดกร่อนคูอ ่ ริไป
เรือยๆ... เรือยๆ... จนอีกฝ่ ายสติแตกไปเอง
ทังสองนังกินปลากันอย่างเงียบๆ แต่กเ็ ป็ นความเงียบทีเต็มไปด ้วย
บรรยากาศผ่อนคลายมากกว่าตอนทีอยูบ ่ นเรือ สายลมแผ่วๆ พัดปะทะเรือนผม
ของลลนาจนพลิวไสว ทําให ้เขาหันกลับมามองอยูบ ่ อ ่ ยๆ “ผมเธอยาวเร็วนะ”
เธอหันมาสง่ ยิมให ้ “ไม่เร็วหรอกค่ะ เกือบครึงปี แล ้วทีไม่ได ้ตัด”
ั
“จะว่าอะไรไหม... ถ ้าฉั นจะสงให ั
้ตัดสน”
เธอเงยหน ้าขึนทันที แววตาเต็มไปด ้วยความไม่ยน
ิ ยอม “เหตุผล?”
เพราะมันอ่อยเกินไปน่ะส!ิ
เธอเป็ นสาวน ้อยทีมีเรือนผมงดงามสะดุดตามากทีสุดทีเขาเคยจําได ้
ผมของเธอเป็ นสอี อ ื
่ นตามเชอชาติ ตรงปลายเป็ นลอนน ้อยๆ ทังยังเปล่ง
ประกายและดกหนา ยิงตอนนีพอมาจับคูก ่ บ ี ก
ั ผิวสล ู พีชบ่มแดด เธอจึงยิงดู
เหมือนพรายทะเลเข ้าไปใหญ่
เธอสวยวันสวยคืนจนเขาแอบหนักใจเหลือเกิน
ใจหนึงก็อยากให ้เธอกลับไปอ ้วนเหมือนเดิม
“ฉั นคิดว่าผมยาวจะเป็ นอุปสรรคในการต่อยมวย” เขาไม่ได ้โกหกเธอ
ในเรืองนี เพียงแค่บอกไม่หมด “อีกอย่างผู ้หญิงผมยาวดูออ่ นเชงิ เธอคงไม่
อยากให ้คูช ู้
่ กมองเธอเป็ นสาวแหววไม่สคนหรอกใช ไ่ หม?”
ลลนาหัวเราะเสยี งแข็งกับคําอธิบายแบบนี “ธรรมชาติของเสนผมก็้
คือ... มันรวบได ้” หญิงสาวสบตาอีกฝ่ ายอย่างท ้าทาย “ถักเปี ยได ้ มัดเป็ นมวยก็
ยังได ้... ทีสําคัญหนูขนชกมวยสากลสมั
ึ ครเล่นทีต ้องมีการสวมนวมบนศรี ษะ
แน่นอนว่าเรืองผมคงไม่ใชป ่ ระเด็น”
 แหม... รู ้ทัน “แต่ฉันเกลียดผู ้หญิงผมยาว”
“แนะนํ าให ้พีไปจีบสาวผมสน”ั ่ ลา
เธอตอบแล ้วหันไปพยักพเยิดใสป
ย่างในมือเขา “ถ ้าไม่กน
ิ แล ้วขอนะคะ”
เขาไม่ได ้ตอบรับแต่กจ
็ ัดการปลาตัวนันจนเรียบไม่เหลือแม ้แต่หวั เขา
ไม่เสนอทีจะแบ่งปลาให ้เธอทีเป็ นคนย่าง ลลนาคิดว่านันเป็ นกิรย ิ าทีหยาบคาย
แต่เธอก็ไม่ได ้คาดหวังว่าเขาจะเป็ นสุภาพบุรษ
ุ อยูแ
่ ล ้ว ทังสองนังจัดการอาหาร
ตรงหน ้าจนเรียบวุธ จากนันก็เหล่กน ั ไปเหล่กนั มาว่าใครจะได ้เลย์ถงุ สุดท ้ายไป
ครอง ในจังหวะนัน จูๆ่ เขาก็ถามขึนมา
“คิดยังไงถึงทําตัวโง่ๆ ด ้วยการเข ้าไปสํารวจเรือใต ้นํ า”
เธอจ ้องสหี น ้าเรียบเฉยของเขา ก่อนจะยอมตอบออกไปตามตรง
“ความจริงแล ้วหนูเจอฝูงแมงกะพรุนไฟ น่าจะสก ั สบ
ิ ตัวได ้” เมือย ้อนคิดถึง
เหตุการณ์ในตอนนันเธอก็ยงั รู ้สกึ ขนลุกไม่หาย “สมัยทีเรียนดํานํ า จําได ้ว่า
เพือนทีเรียนด ้วยกันคนหนึงเจอแมงกะพรุนไฟสะบัดหนวดเข ้าใสท ่ เี ดียวก็เป็ น
รอยไหม ้ยาวน่ากลัวมาก เขาร ้องเสย ี งหลงเลยล่ะ ขนาดพวกเราชว่ ยกันลาก
เขาขึนมาบนบกแล ้วแต่เขาก็ยงั ร ้องไม่หยุด”
ไม่รู ้ว่าพีเป๊ กจะรู ้ตัวหรือเปล่าว่าเวลานีดวงตาของเขาฉายแววตกใจ
อย่างเข ้มข ้น
เธอเล่าต่อเสย ี งเครียด “ตอนนันหนูคด
ิ อย่างเดียวว่าต ้องหลบให ้พ ้น ถ ้า
เผลอหลุดเข ้าไปอยูก ่ ลางดงแมงกะพรุนหนูต ้องตายแน่ นันแหละค่ะ... หนูก็
เลยตัดสนิ ใจว่ายเข ้าไปหลบในเรือ”
ั ไซไล่
เขาพยักหน ้ารับเบาๆ ไม่ซก ้ เลียงอีก... ความจริงแล ้วเรืองนีต ้อง
ี
โทษเขาทีไม่ตามลงไปด ้วย ไม่วา่ ยังไงการดํานํ าเพียงลําพังก็นับว่าเสยง ต่อ
่ นอยู่ เราจําเป็ น
ให ้มีประสบการณ์มากก็เถอะ ในความมืดทีเราไม่รู ้ว่ามีอะไรซอ
ต ้องมีอก
ี คนคอยระวังหลังให ้ตลอดเวลา
“แล ้วได ้แผลบ ้างไหม?” เขาถาม
“โดนนิดหน่อยแต่ไม่น่าจะเป็ นแผลเป็ น” เธอยืนแขนทีมีรอยแดงเล็ก
น ้อยสง่ ให ้เขาดู “ทีน่าเสย
ี ดายมากกว่าคือหนูเผลอทํากล ้องหลุดมือ ในนันมีแต่
รูปสวยๆ ทังนันเลย”
 เขาดึงมือเธอเข ้ามาพิจารณา ใชจ ่ ริงๆ มีรอยแดงพาดอยูบ ่ ริเวณหลังมือ
้
เสนหนึ งแต่โชคดีทมัี นจางมาก อาจจะสร ้างความรู ้สก ึ เจ็บๆ คันๆ ให ้รําคาญใจ
แต่กไ
็ ม่ได ้ลึกขนาดจะทิงแผลเป็ นเอาไว ้ได ้ คงน่าเสย ี ดายมากถ ้าผิวสล ี ก
ู พีช
สดฉํ าของเธอต ้องเสย ี หาย
จูๆ่ แววตาของเขากลับชะงักค ้างอยูต
่ รงบริเวณข ้อมือของเธอ เขาลาก
ปลายนิวไปลูบเบาๆ บริเวณนัน... ในทีสุดก็เงยหน ้าแล ้วถามขึน “ทําไมถึงมีรอย
บุหรีจี?”
--------------------------
ั
เมือได ้ยินคําถามนีลลนาก็ตกใจจนพูดไม่ออกไปชวขณะ
พอตังสติได ้เธอก็รบ
ี พลิกข ้อมือหนี แต่อก
ี ฝ่ ายกลับจับไว ้แน่น “รอยนี...
มาจากไหน?”
่ ซา่ มป่ ายมือ
หากว่ามีเพียงรอยเดียวเขายังพอเข ้าใจได ้ว่าเธออาจซุม
ไปชนกับปลายบุหรี
แต่นมั
ี นมีถงึ สองรอย!
เป็ นสองรอยจางๆ ทีไม่ได ้ลึกมาก อยูต่ รงตําแหน่งสร ้อยข ้อมือทาง
ด ้านใน ผิวเนือบริเวณนันอ่อนบางและแน่นอนว่ามันต ้องเจ็บฉิบหาย
ประกาศศก ึ ตวัดสายตาคมกริบดุดน ั จ ้องมองเธออย่างคาดคัน สห ี น ้า
ขาวเผือดทีเขาเห็นยิงทําให ้การคาดเดาในด ้านทีเลวร ้ายทีสุดโหมกระพือ ชาย
หนุ่มขบกรามจนขึนสน ั ดวงตาสเี ข ้มเปล่งประกายลุกวาบอย่างน่ากลัว
ั
ชวขณะนั นเธอคิดว่าเขาจะลุกขึนมาอาละวาดแต่เขากลับถามออกมา
ว่า “ไอ ้ น.–ไอ ้ อ.–ไอ ้ จ. หรือว่าไอ ้ ก.?”
ลลนาเม ้มปากหลุบตาลง พยายามหายใจให ้ทัวท ้อง...
ิ กอย่างสําหรับเธอมาตังแต่เด็ก ต่อให ้จะมีปากเสย
พีเป๊ กเป็ นทุกสงทุ ี ง
กันบ ้าง หยอกกันเจ็บๆ แสบๆ บ ้าง แต่เขาก็ไม่เคยลงมือทําร ้ายเธออย่างทีคน
อืนทํา หลังจากทีเธอแยกตัวเองออกห่างจากเขาด ้วยความถือดี คิดว่าโลกใบนี
เธอเอาอยู่ สุดท ้ายถึงเพิงรู ้ว่าตนคิดผิด
 เธอเจอมารร ้ายในคราบผู ้ดีคนแล ้วคนเล่า ต ้องเรียนรู ้กับความจริงที
ว่า... ตัวเองชา่ งมีความคิดทีไร ้เดียงสาเหลือเกิน
นํ าตาหยดหนึงไหลออกมาโดยไม่รู ้ตัว พอมีหยดแรกหยดทีสอง สาม
ี ตามมา
สก็
ลลนาดึงมือออกมาเงียบๆ แล ้วเบือนหน ้าหนีไม่ได ้ตอบคําถามเขา...
แค่นเธอก็
ี ึ อายเกินพอแล ้ว
รู ้สก
แต่ประกาศศก ึ กลับไม่ยอมจบเรืองง่ายๆ เขาเอือมมือไปจับใบหน ้าของ
เธอแล ้วบังคับให ้หันกลับมา “ก่อนทีเธอจะมากรุงเทพฯ ฉั นมันใจว่าเธอไม่ม ี
แผลเป็ นบนตัวสก ั รอย บอกมาเดียวนีว่าใชห ่ นึงในสคนนั
ี นหรือเปล่า”
เธอนิงไปนาน แต่สด
ุ ท ้ายก็พยักหน ้ารับเบาๆ
เมือได ้รับคําตอบเขาก็สบถออกมาอย่างหยาบคาย ดวงตาคูน
่ ันคล ้ายมี
บางอย่างระเบิดตูมอยูภ ่ ายใน
ให ้ตาย... เขาหลงรักเธอมาครึงชวี ต ิ คอยป้ วนเปี ยน ดูแล เฝ้ า
ทะนุถนอมเธอเหมือนเป็ นผีเสอปีื กบางทีเกาะอยูก่ ลางฝ่ ามือ ไม่กล ้าให ้โดน
แดดโดนนํ าแม ้เพียงเล็กน ้อยเพราะกลัวว่าเธอจะชาํ แต่สด ุ ท ้าย...ไอ ้หน ้าปลา
ตีนตัวหนึงกลับกล ้าเด็ดปี กของเธอจนหลุด
ื นให ้ได ้ ต ้องไล่ลา่ มันรวมถึงโคตรเหง ้าศก
เขาต ้องรู ้ชอมั ั ราชของมัน
ด ้วย เขาจะจับตัวพวกมันไปแชช ่ อ
่ งฟรีซแล ้วยืนดูพวกมันหนาวตาย!
“เพราะอะไร...” ประกาศศก ึ หลุดคํานีออกมาอย่างไม่เข ้าใจจริงๆ ยัย
น ้องของเขาเป็ นคนสวย เจิดจรัสยิงกว่านางฟ้ านางสวรรค์ เธอน่าถนอมจะ
ตายห่า แค่เจ๊ร ้านกาแฟแถวบ ้านขึนเสยี งกับเธอครังเดียว เจ๊แกยังรู ้สก
ึ ผิดเป็ น
เดือนๆ
มันจะต ้องโรคจิตถึงขันไหนกันถึงกล ้าเอาบุหรีมาจีประติมากรรมที
สมบูรณ์แบบอย่างเธอได ้!
“เพราะว่า... ตอนนันหนูอ ้วนน่าเกลียด” ประโยคนีหลุดออกมาพร ้อม
กับอาการสะอืนคําโต เธอรู ้สก ึ ว่าตัวเองสกปรก รู ้สก
ึ อับอายและยิงกว่าด ้อยค่า
เมือต ้องสารภาพคํานีออกมาต่อหน ้าต่อตาเขา ยิงเห็นสายตาดุร ้ายทีเขามอง
ตอบมา เธอก็ยงหยุ
ิ ดร ้องไห ้ไม่ได ้
 หากจะมีใครสกั คนแตะถูกสว่ นทีบอบบางทีสุดในใจเธอ เขาคนนันก็คอ ื
ประกาศศก ึ ในวัยเยาว์เธอกับเขาไม่เคยมีความลับต่อกัน ต่อให ้มีเรืองราวเลว
ร ้ายแค่ไหนเข ้ามาในชวี ต
ิ ทังคูก
่ จ ่ น
็ ะเล่าสูก ั ฟั งและปลอบโยนกันและกัน
มาวันนี... เพียงแค่เขาถามเธอก็พรังพรูทก ิ กอย่างออกมาจนหมด
ุ สงทุ
ราวกับว่าเธอรอจะฟ้ องเรืองนีกับเขาอยูน
่ านแล ้ว
เธออยากจะบอกเขาว่าการใชช้ วี ต
ิ คนเดียวนันมันน่ากลัวเหลือเกิน
ชวี ต
ิ ทีไม่มพ
ี เป๊
ี กนันน่ากลัวมาก...
ลลนาโผเข ้าหาทันทีทอี ี อ
ี กฝ่ ายอ ้าแขนออก ดวงตาสอ ่ นของหญิงสาว
พร่ามัวไปด ้วยหยาดนํ าตา
ชายหนุ่มรวบร่างเธอเข ้ามาในอ ้อมแขนและยกขึนมานังทับอยูบ ่ นตัก
เขาโยกร่างเธอเบาๆ อย่างปลอบประโลมและนันยิงทําให ้เธอร ้องไห ้ไม่หยุด
ี งของเขาเหมือนจะหายไปชวคราวเพราะตอนนี
“พีไม่รู ้เลย” กล่องเสย ั
ี งของเขาฟั งดูอู ้อีมาก “ถ ้ารู ้ว่าจะเป็ นแบบนี พีคงไปรับเธอกลับบ ้านนาน
เสย
แล ้ว”
“ชว่ งทีอ ้วน... หนูน่าเกลียดมาก ทําอะไรก็ชก ั ชาเขาเลยไม่
้ พอใจ”
แต่ละคําทีหลุดออกมานันฟั งดูรวดร ้าวอย่างทีสุด เป็ นผู ้หญิงนีมันยากเหลือ
เกิน ถ ้าสวยหุน ่ ดีคณ ุ ก็จะโดนหลอกล่อไปข่มขืนหรือทําอนาจาร แต่ถ ้าอ ้วนน่า
เกลียด คุณจะโดนบูลลีและเป็ นทีรังเกียจของคนรอบข ้าง ยกเว ้นเสย ี แต่คณ
ุ จะ
มีเงิน... เพราะถ ้าคุณรวยคุณจะไม่โดนอะไรเลย
แต่โชคร ้ายทีลลนาไม่มเี งิน
“พอ... ไม่ต ้องเล่าแล ้ว” เขาหรีตามองแก ้มซดี เซยี วของอีกฝ่ าย ปลาย
จมูกกับพวงแก ้มของเธอแดงกํา ท่าทางเหมือนเด็กน ้อยทีถูกครูใจร ้ายทําโทษ
“ถ ้าเรากลับไปหนองคายเมือไหร่ พีจะพาเธอไปตระเวนกินของอร่อยทีร ้าน
ประจําของพวกเราให ้ครบทุกร ้านเลย พียังจําได ้นะว่าเธอชอบนังร ้านไหน แล ้ว
ั
ชอบสงอะไรมากิ นบ ้าง...” เขาเขียแก ้มของเธอเล่นแล ้วสง่ ยิมให ้ “อยูก
่ บ
ั พีเธอ
จะอ ้วนเป็ นตุม
่ ก็ยงั ได ้ ถ ้าใครปากยืนปากยาววอนหาเรืองเดียวพีจะจัดการให ้
เอง”
เธอกะพริบไล่นําตา “จริงหรือคะ?”
 “จริงสจิ ะ๊ ” เขาตอบ “กินทุกอย่างทีเธอชอบไปเลย พีทํางานเก็บเงินมา
ทังชวี ต
ิ เพือให ้เธอกินล ้างกินผลาญน่ะรู ้ไหม”
เธอหลุดขําออกมาแล ้วทําหน ้าเหยเก “ถ ้ากินแบบนันหนูคงแข่งมวย
สากลไม่ได ้แล ้วล่ะ คงต ้องเล่นมวยปลําแทน”
“กลัวทีไหน” เขาท ้า “ปลําก็ปลําส”ิ
เธอเงยหน ้าหัวเราะเสยี งดังอย่างเบิกบานใจ ลืมความเศร ้าไปเสยี สนิท
เขาเป็ นผู ้ชายคนเดียวทีหลอกล่อให ้เธอหัวเราะได ้หลังจากร ้องไห ้อย่างหนัก
มันเป็ นแบบนีมาตลอด หลังจากหญิงสาวหยุดหัวเราะแล ้วก็ยงั ไม่อาจหุบยิมได ้
ดวงตาคูส ื
่ วยเปี ยมไปด ้วยความชนชมบู ชาในตัวเขาอย่างไม่ปิดบัง นันทําให ้
สหี น ้าเขาขรึมลงเล็กน ้อย
“ยัยน ้อง”
“คะ?”
้
“อย่าใชสายตาแบบนี
มองคนอืน... เข ้าใจไหม?”
เธอค่อยๆ หุบยิมลง “ทําไมคะ?”
“เขาจะนึกว่าเธอมีใจให ้น่ะส”ิ ี งอย่างจงใจ
เขาเน ้นเสย “แล ้วถ ้ามัน
ไม่ใชเ่ ขาก็จะรู ้สก
ึ เฟล”
เธอโอบสองแขนรอบคอเขาแล ้วซบศรี ษะกับบ่าของอีกฝ่ าย ความจริง
ลลนาอยากตอกกลับไปว่าตัวเขาต่างหากทีใจร ้าย เขาเป็ นคนเดียวในโลกทีใช ้
ี งแบบเฉพาะตัวเรียกเธอว่า ‘ยัยน ้อง’ อันเป็ นชอเล่
นํ าเสย ื นทีเขาตังให ้เธอเพียง
คนเดียวอีกด ้วย
เพราะเขาทําแบบนีชาวบ ้านถึงได ้ลือกันไปทังตําบล!
ลมทะเลพัดมาเป็ นจังหวะพร ้อมกับเสย ี งคลืน ฟากหนึงของท ้องฟ้ าเริม
ทอแสงสส ี มเรื
้ องรองทําให ้ผืนนํ าอันกว ้างใหญ่ไม่ได ้ดูน่ากลัวอย่างเมือครู่ ทัง
สองนังกอดกันอยูน ่ าน นานจนลลนาคิดว่าเขาคงขาชาไปแล ้วเพราะเธอเองก็
่ อ
หนักใชย ่ ย เธอเริมขยับตัวเป็ นคนแรก
ึ ปวดจีดไปทัวหน ้าขา เพิงรับรู ้ว่าตัวเองก็
“พีเป๊ กคะ...” พอเธอขยับก็รู ้สก
ขาชาเหมือนกัน เขาและเธอน่าจะนิงค ้างอยูใ่ นท่านีสก ั ... ครึงชวโมงเห็
ั นจะได ้
“ตอนนีน่าจะตีห ้ากว่าๆ แล ้ว”
“อืม...” เขาครางตอบเบาๆ ใบหน ้าสว่ นหนึงยังคงซุกอยูใ่ นเรือนผมเธอ
“พีเป๊ ก?” เธอเรียกอีกหน
“ดูนัน” เขาพลิกร่างเธอทีนังอยูบ
่ นตักให ้หันหน ้าไปทางทะเล
ในตอนนันเอง แสงสท ี องทีเดิมทีแผ่รัศมีสส
ี มอ่
้ อนบางเบา จูๆ่ ก็ทอ
ประกายเจิดจ ้าขึนมาจนตาพร่า ลลนาตะลึงงันไปความงดงามตรงหน ้า ลําแสง
แรกของวันยิงผ่านเมฆดําแต่ละกลุม ่ ก ้อน เปลียนให ้พวกมันกลายเป็ นสแ ี ดงอม
้
สมหลากหลายเฉด ฝูงนกนางนวลทีออกหากินยามเชาต่ ้ างพากันขยับปี กเพือ
ขับไล่ความง่วงงุน ก่อนจะเกาะกลุม ่ โผบินเป็ นกองบินสข ี าวแล ้วโฉบลงมาสู่
ผิวนํ าเบืองล่างอย่างเป็ นจังหวะน่ามอง
สวย... มาก
ทังคูน
่ ังมองดวงอาทิตย์คอ ึ งหมดน่าจะกินเวลา
่ ยๆ โผล่พ ้นขอบฟ้ าซงทั
เพียงแค่หกนาที
แสงแรกของวันอาบไล ้ร่างของเธอพร ้อมกับสายสมกระโชกแรง เขา
ื
เห็นเธอขยับตัวด ้วยความหนาวจึงหันไปหยิบเสอแจ็ กเก็ตของตนมาคลุมให ้
แล ้วกอดกระชบั เธอไว ้ในวงแขน
ลลนาหลุบตามองแจ็กเก็ตหนังนูบค ื ว
ั ตัวนันอย่างจดจําได ้ นีเป็ นเสอตั
โปรดทีเขามักใสอ่ ยูเ่ ป็ นประจํา มันถูกซก ั ครังแล ้วครังเล่าจนหนังอ่อนนุ่มและ
ื าผ่านมาเกือบสบ
แตกลาย ไม่น่าเชอว่ ิ ปี เขาก็ยงั ชอบใสเ่ จ ้าตัวนีอยู่
ี งเสย
จูๆ่ เสย ี งหนึงก็ไล ้ผ่านใบหู เสย
ี งนันทังแผ่วเบาและยัวเย ้าแต่ก็
เอาจริงเอาจัง “คบกับพีได ้ไหม?”
คบกับพีได ้ไหม
คบกับพี...
คบ!
เดียวนะ... เธอฟั งผิดไปหรือเปล่า?
 ลลนาตกใจจนไม่กล ้าหันกลับไปมองเขา ได ้แต่จ ้องดวงตะวันตาค ้าง
ความเก ้อเขินบ่มให ้พวงแก ้มของเธอเริมเป็ นสเี ข ้ม
คําพูดประโยคเมือครูม
่ น ิ หกคําบอกรักทีเขา
ั ไม่เหมือนสองร ้อยยีสบ
พรําเพ ้อตอนทีไม่ได ้สติ
ตอนนันพอเขาพูดเธอก็แค่ตอบไปว่า ‘ค่า... รู ้แล ้วค่ะ’
แต่ตอนนีเธอกลับร ้อนไปทังผิวหน ้าเหมือนกุ ้งถูกเผาบนเตาย่าง ไม่รู ้ว่า
ควรวางมือไม ้ไว ้ตรงไหนดี พอเธอไม่ตอบรอบตัวทังคูจ ่ งึ มีแต่ความเงียบ ผ่าน
ไปอีกสองนาทีเขาก็ถามยําขึนอีกครัง “ให ้โอกาสพีอีกครังเถอะนะ”
เธอหันมาสบตาเขา คล ้ายกับเพิงตืนจากฝั น “พีไม่มใี คร... คุย... อยู่
จริงๆ เหรอ?”
สองแขนเขายังคงกระชบ ั ร่างเธอเบาๆ มอบความอบอุน
่ และมันคง
ท่ามกลางอากาศเย็นฉํ าของยามเชา้ “ไม่เคยมี...”
“ไม่เคย... แล ้วทําไมจูๆ่ ถึงอยากมีละ่ คะ?”
“ก็ไม่อยากให ้คนบางคนแอบไปดูพระอาทิตย์ขนกั
ึ บคนอืนนี”
คําตอบนีทําเธอเขินจัดจนต ้องหันไปมองทางอืน หัวใจทีเคยหดเล็ก
เท่ายางลบค่อยๆ พองฟูขนมาจนคั
ึ บอก
นีเป็ นเพียงการเริมต ้น ิ ตอบรับข ้างหูของ
เธอคิดขณะทีหันไปกระซบ
เขา
ี งสูดลมหายใจหนักๆ บอกเธอว่าเขาพึงพอใจไม่น ้อย
เสย
ทังคูก ั มือเข ้าหากัน เกาะเกียวปลายนิวของกันและกันไว ้ ยังมี
่ ระชบ
เวลาอีกมากมายทีจะรือฟื นความสม ั พันธ์และทําให ้คนรอบข ้างรวมทัง
ครอบครัวของเธอและเขารับรู ้ว่า ไม่มปี ระโยชน์ทจะแยกเราสองคนออกจากกั
ี น
อีก
65.ไม่มอ ิ ธิของคําว่าแฟน!
ี ภิสท

ทีพูดมาก่อนหน ้านีเธอขอกลับคํา... เธออยากแยกทางกับเขาจะแย่!

หลังจากทีทังคูต
่ กลงคบหากัน เธอนึกว่าเขาจะโหดกับตนน ้อยลง...
แต่ลลนากลับพบว่าตัวเองคิดผิด!
กลับจากทริปดํานํ า ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเป๊ ะไม่มอ ั
ี ะไรเปลียนไปสก
อย่าง
ทุกวันหลังจากการฝึ กชว่ งเชาจบลง
้ เขาจะเรียกลูกทีมทุกคนมารวมตัว
ั
กันทีลานชนดาดฟ้ าของ Blue Heaven แล ้วแจกแจงถียิบว่าคนไหนมีจด ุ อ่อน
เรืองอะไร ทุกคนโดนด่ากันถ ้วนหน ้ารวมทังลลนาด ้วย ถ ้าวันไหนเธอทําผลงาน
ได ้ดี เขาจะบอกว่าเธอโชคดีทวัี นนีฟ้ าฝนเป็ นใจ แต่ถ ้าวันไหนพลาดละก็
พ่อคุณจะแจกแจงรายละเอียดถียิบถึงเหตุผลทีทําให ้เธอพลาด ซายั ํ งสงวิ
ั ดพืน
ต่ออย่างไม่มคี ําว่าปรานี
เป็ นอย่างนีร่วมสามเดือน!
ลลนาถูกรีดพลังออกจากร่างจนหมดเกลียง บางครังเธอถึงกับหลับคา
โต๊ะอาหารเย็น เลวร ้ายทีสุดก็คอ
ื ระยะหลังๆ ทีเธอไม่ได ้รับอนุญาตให ้มี Free
Day แม ้แต่วน
ั เดียว
เนืองจากเธอต ้องเข ้าค่ายร่วมกับนักกีฬาทีมชาติบอ
่ ยขึน ต ้องผ่านการ
ปะทะหมัดมวยกับนักกีฬาของค่ายอืนเพือทดสอบความพร ้อมอยูเ่ รือยๆ เธอจึง
้
จําเป็ นต ้องแยกซอมกั
บนักมวยชายในค่ายศษ ิ ย์ทรงชย
ั และฝึ กหนักตามลําพัง
อย่างเคร่งครัด
ประกาศศก ึ เปลียนคูซ ้
่ อมให ้เธอเป็ นนักมวยหญิงทีมีหลากหลายเชอ ื
ชาติ หลายขนาดตัว หลายคนมีดก ี รีแชมป์ ของสงั เวียนระดับประเทศมาก่อน มี
ทังฝรัง นิโกร จีน แขก หรือไม่บางครังเขาก็จะท ้าชนกับเธอตัวต่อตัวเลย
่ วันนี...
อย่างเชน
“แรงอีก!”
“แรงอีก!” เขาตะคอกดังกว่าเดิม “ไม่ได ้กินข ้าวมาเหรอไง!”
 ้ าลงไปอีกครัง รู ้สก
ลลนาต่อยหมัดซายยํ ึ ชาตังแต่ข ้อศอกยันปลายนิว
ี งหมัดกระแทกนวมดังผัวะ! ผัวะ!
เสย
ี ้าง
และในจังหวะหนึงเขาก็เบียงนวมหลบแล ้วกระแทกหมัดเข ้าทีสข
ของเธออย่างจัง
เพียงหมัดเดียว... เธอก็ถงึ กับเซถลาไปนอนอยูบ
่ นหาดทราย ทังปวด
ทังจุกจนลุกไม่ขน
ึ
ประกาศศกึ ก ้าวเข ้ามาหาแล ้วนังยองๆ ลงตรงหน ้า เขายังคงดูดไี ม่ม ี
ร่องรอยความเหนือยล ้าให ้เห็นแม ้แต่น ้อย ผิดกับเธอทีหอบสะท ้านปานจะ
ขาดใจ พอเห็นเขาจ ้องมาเธอจึงสบตาตอบ
“ชกมวย... ไม่ต ้องการความเร็วในการออกหมัด”
เธอรับฟั งนิงๆ
“แต่ต ้องการความหนัก... เธอต ้องสง่ คูต
่ อ ้
่ สูลงไปนอนให ้ได ้ภายใน
ั การแย็บซายแย็
เวลาอันสน ้ บขวาแบบขอไปทีไม่ได ้ชว่ ยอะไร แบบนันยิงทําให ้
เธอหมดแรงเร็วกว่าเดิมอีกด ้วย ดูน...”
ี เขาลุกขึนแล ้วดึงผ ้าขาวมาพันฝ่ ามือตัว
เองก่อนจะออกหมัดโชว์จนมีเสย ี งหวีดของลมขณะทีเขาออกหมัด
“เธอต ้องเคลือนเรียวแรงจากร่างกายสว่ นอืนๆ ถ่ายเทมาทีหมัดด ้วย
้
การโถมร่างไปข ้างหน ้าเล็กน ้อย ใชแรงจากส ว่ นเอวสง่ มายังสะบักหลัง บ่า
แขน และเหวียงออกไปในแนวดิง”
เขาแสดงให ้ดูอก
ี หน คราวนีเขาตบหน ้าขาตัวเองข ้างหนึงให ้เธอดูด ้วย
“ขาของคนเราจะมีกล ้ามเนือก ้อนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิงตัวเธอทีวิง
ติดต่อกันมากว่าเจ็ดเดือน กล ้ามเนือขาของเธอจะแข็งแกร่งมาก แต่การชก
แบบมวยสากลเราไม่ใชขาเหมื ้ อนมวยไทย ดังนัน... เธอจะต ้องสร ้างแรงหน่วง
ของหมัดด ้วยการสบ ื เท ้าไปข ้างหน ้าขณะทีออกท่า สบ
ื ครังต่อยออก สบ ื อีกครัง
ต่อยออก แบบนีจะทําให ้หมัดของเธอหนักกว่าเดิม”
เขาสาธิตจบก็กลับมายืนอยูใ่ นท่าเตรียมพร ้อมแล ้วปรบมือสองหน
“เอาใหม่”
 เธอยันตัวลุกขึนยืน สห ี น ้ายังคงขาวซด ี จากหมัดหนักๆ ทีกระแทก
สขี ้างตนเมือครู่ เขาก็รู ้ดีแต่เหมือนจะไม่สนใจ ในชว่ งเวลาฝึ กประกาศศก ึ จะ
กลายเป็ นอีกคนทีมีแต่ใบหน ้าเรียบเฉย แววตาอ่านยาก เขาจะไม่พด ู จาหยอก
เย ้าล ้อเล่นกับใครทังนันซงทุึ กคนก็รู ้ดีวา่ ไม่ควรแหย่โค ้ช
การปรากฏตัวของประกาศศก ึ ในระหว่างทีลูกทีมกําลังวอร์มอัพอยู่
ทําให ้ทุกคนหยุดพูดคุยและหันไปสนใจงานของตัวเอง สายตาคมเข ้มทีทอด
ึ ราวกับหัวจะหลุดออกจากบ่า
มองมาทําให ้แต่ละคนรู ้สก
ลลนาชนิ เสย
ี แล ้วกับการฝึ กโหดแบบนี หากเธอเจ็บเธอก็ต ้องเก็บ
อาการและเก็บสห ี น ้าเอาไว ้ให ้นิงทีสุด เธอรู ้ดีวา่ เทียบกับคนอืนแล ้วประกาศศก ึ
เบามือกับเธอมาก แต่ถงึ อย่างนันมันก็ยงั เจ็บอยูด ่ ี หลายครังเธอถึงกับต ้องนอน
แผ่หลาให ้เอ็มม่าทายาแล ้วฟั งอีกฝ่ ายอุทานออกมาว่า “โห... โชคดีจังเลยที
ฉั นฝึ กกับอาเหนิง ถ ้าฉั นฝึ กกับโค ้ชคงต ้องลงไปนอนในหลุมนานแล ้ว นีเธอทน
ได ้ไงเนีย?’
ลลนาสะบัดศรี ษะขับไล่ความมึนงงแล ้วลุกขึนมาซอมต่ ้ อเงียบๆ
ี งพูดคุยใดๆ นอกจากเสย
ระหว่างทังคูไ่ ม่มเี สย ี งหมัดและคําสงสอนที
ั ยาวเป็ น
พรืดจากปากเขา บางทีลลนาก็นก ั ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าพีเป๊ กเคย
ึ สงสย
ใชนํ้ าเสย
ี งอ่อนโยนกระซบ ิ บอกรักเธอตังสองร ้อยยีสบิ หกครัง
แต่เอาเถอะ เรืองนันเอาไว ้ก่อน... ตอนนีใจเธอได ้แต่ภาวนาให ้เขาตอบ
รับเรืองทีเธอจะขอไปทําธุระชว่ งบ่ายวันนี ไม่รู ้ว่าพีเป๊ กจะว่าอย่างไรบ ้าง เธอไม่
ได ้เปิ ดหูเปิ ดตามาเกือบสามเดือนแล ้ว ตังแต่กลับจากดํานํ าเธอก็ใชช้ วี ต
ิ วน
เวียนอยูแ ่ ค่ไม่กที ้
ี บนรีสอร์ต ค่ายซอมนั กกีฬา และวิงกับฝูงหมาทีชายป่ าทาง
ด ้านหลัง... ไม่กทีี จริงๆ
เธอนึกอยากจะพักผ่อนบ ้าง อยากไปเดินเล่นบนชายหาดทางด ้านล่าง
ื อผ
ทีมีบาร์ อยากหาซอเส ื ้าใหม่ๆ มาแทนทีของเก่าทีหลวมเสย ี จนต ้องรวบเอว
้ งยางรัดไว ้กันหลุด
แล ้วใชหนั เธอไม่อยากรบกวนเขาเพราะรู ้ว่าชว่ งนีเขายุง่
มาก บางครังพีเป๊ กก็ออกจากเกาะไปทําธุระตังสามสวัี น แม ้แต่เสอผ
ื ้าหน ้าผม
ื ้าของเธอ
ของตัวเองเขายังไม่มเี วลาจะดูแลแล ้วนับประสาอะไรกับเสอผ
เธออาศยั จังหวะทีซอมเสร็
้ จแล ้วทังคูก
่ ําลังยืนผึงลมดืมนํ าอยูร่ ม
ิ หาด
เอ่ยขึนมาเบาๆ ว่า “พีเป๊ กคะ ชว่ งบ่ายหนูขอไปเดินเล่นตรงชายหาดแถวเซเว่น
ได ้ไหม?”
 ั พักก็หน
เขามองทะเล ในขณะทีมือถือขวดนํ านิง สก ั มาหาเธอ “ไม่ได ้”
“แต่ของใชส้ ว่ นตัวของหนูหมด... แล ้วก็น”ี เธอถลกเสอขึ
ื นเล็กน ้อยให ้
เขาเห็นกางเกงวอร์มไซส ์ 2XL ทีตนใสม่ าสองเดือนแล ้ว “มันหลวมมาก ใสแ ่ ล ้ว
ไม่คล่องตัวเอาซะเลย มันจะเลือนหลุดอยูต ่ ลอด ตอนทีวิงหนูต ้องเอาหนังยาง
มารัดไว ้ มันน่ารําคาญมาก”
คราวนีเขากวาดตาพิจารณาเธอตังแต่หวั จรดเท ้า แล ้วเลือนสายตา
จากเท ้าขึนไปยังหัวอีกรอบ แล ้วหันกลับไปมองทะเลอีกครัง “พรุง่ นีฉั นต ้องขึน
ื อผ
ฝั งไปทําธุระให ้คุณป๋ า ไว ้ขากลับจะแวะซอเส ื ้ามาฝาก”
เธอมีสห ี น ้าเหมือนไม่อยากจะเชอ
ื “พีไม่เข ้าใจ... หลายอย่างมันเป็ น
ของใชส้ ว่ นตัว!”
“ฉั นจะเลือกมาให ้เอง”
ได ้ยินแล ้วก็ทําให ้บางอย่างในตัวเธอระเบิดตูม “แต่หนูอยากเลือกเอง
ื
นี! ทําไมคะ... หนูทํางานมีเงินเดือน หนูอยากเลือกซอของที ตัวเองชอบบ ้างไม่
ได ้เหรอ?”
ิ
เขาก ้มมองนาฬกาข ้อมือ ตัดบทเสยี งเรียบว่า “ไปเปลียนเสอผ
ื ้า คืนนี
สองทุม
่ ตรงเธอต ้องวิงรอบป่ า ถ ้าไม่นอนซะบ ้างจะไม่มแี รง”
66.62 กิโล!
เธอกลับมาทีห ้องอีกทีตอนห ้าทุม
่
้
ระยะหลังๆ ลลนาใชเวลาวิ งในป่ าน ้อยกว่าชว่ งแรกมาก อาจเพราะเธอ
ชนิ กับเสนทางในความมื
้ ดเหล่านันและรู ้ว่าตรงไหนเป็ นหลุมหรือเนิน ความจริง
เธอจะกลับมาเร็วกว่านีก็ยงั ได ้แต่ตด
ิ ตรงทีสหายทังสรอกิ ี ้
นไสกรอก เธอจึงต ้อง
เสย ี เวลาคลุกอาหารให ้พวกมัน จากนันก็นังรอจนกว่าเพือนตัวโตทังหลายจะ
สวาปามจนเกลียงและนอนหงายท ้องกลิงไปกลิงมา
ี ารักอย่างยิง
สุนัขทังสน่ การได ้พวกมันเป็ นเพือนร่วมวิงทําให ้อย่าง
น ้อยเธอก็ไม่ต ้องหวาดกลัวว่าจะเจอสงไม่ิ พงึ ประสงค์ทแอบซ
ี ่ นอยูใ่ นความ
อ
มืด ลลนาเรียนรู ้ทีจะไม่ปีนต ้นไม ้หรือพาตัวเองไปสํารวจโพรงอะไรก็ตามเพือ
ไม่ให ้บอดีการ์ดทีวิงมาด ้วยกันต ้องทํางานหนักเกินจําเป็ น หลังจากทีวิงมาถึง
ชายหาดอีกฟากพวกมันก็จะมองสง่ เธอขึนเรือสปี ดโบ๊ตจนลับสายตา
 พอมาถึงรีสอร์ตหญิงสาวก็ตรงดิงเข ้าไปยังห ้องพักสว่ นตัวอย่าง
เหนือยล ้า
ระหว่างทีวิงเธอคิดมาตลอดว่าพรุง่ นีเป็ น Free Day สําหรับคนอืนๆ ใน
ทีม แต่เพราะว่าเธอ ‘ไม่ได ้รับอนุญาต’ ให ้มี Free Day อีกแล ้วหลังจากกลับจาก
ทริปดํานํ า เธอจึงเป็ นคนเดียวทีต ้องนังเฝ้ ารีสอร์ตไปโดยปริยาย
พอคิดถึงแฟนหนุ่ม เธอก็ต ้องย่นหัวคิว แฟนเธอไม่เห็นจะหวานเหมือน
พระเอกซรี ส
ี เ์ กาหลี ไม่มโี มเมนต์ออดอ ้อนเอาใจ เข ้าครัวทําอาหารมาให ้ชม
ิ
คุกเข่าขอความรักหรืออะไรเทือกนัน... ไม่ม ี ไม่มส ั อย่าง!
ี ก
แค่จบ
ี ... พอจีบติดแล ้วก็นงิ
ก่อนจีบหลังจีบเหมือนกันเด๊ะ สามเดือนผ่านไปไม่มอ ี ะไรคืบหน ้าแถม
ยังระมัดระวังตัวมากกว่าเดิม ถ ้าเป็ นแบบนีแล ้วจะจีบกันทําไมล่ะ แค่มองหน ้า
กันไปมาแล ้วต่างคนต่างแก่ตายไปไม่ดก ี ว่าเหรอ?
ทําไมนะ! ทําไมแฟนเธอไม่เห็นทําตัวหวานเหมือนแฟนคนอืนเขามัง!
ลลนากระแทกประตูห ้องเปิ ดอย่างหงุดหงิด พอก ้าวเข ้าไปข ้างในห ้อง
ก็ต ้องชะงัก
แสงจันทร์สเี งินสอ
่ งสว่างผ่านหน ้าต่างทีไม่ได ้ปิ ดม่านเข ้ามาตรงโซฟา
หนังหน ้าห ้องนํ า ตรงนันมีรา่ งของผู ้ชายคนหนึงนอนหลับอยู่ และเพราะว่าเขา
ตัวโตมาก ขาสองข ้างจึงพาดเลยโซฟาออกไปเกยอยูบ ่ นเก ้าอีอีกตัวทีเขาดึง
เข ้ามาเสริม แผงอกกว ้างทีอยูภ ื
่ ายใต ้เสอเช ิ น
ตส ี ํ าเงินกําลังสะท ้อนขึนลงตาม
จังหวะหายใจ
พีเป๊ ก!
ลลนาย่นหัวคิว มองการแต่งตัวของเขาแล ้วก็พอจะเดาได ้ว่าเมือตอน
หัวคํานีเขาคงไปทําธุระมา แต่ทําไมตอนนีถึงมานอนอยูใ่ นห ้องของเธอล่ะ?
หลังจากกลับจากดํานํ าเขาก็ไม่เคยแวะเวียนมาค ้างกับเธออีก อาจ
เพราะมีสายตาอยากรู ้อยากเห็นของลูกทีมคนอืนๆ และเสย ี งลือของการ ‘หาย
ไปด ้วยกันคืนหนึง’ ของทังคู่ ทําให ้ประกาศศก ึ ระมัดระวังตัวเป็ นพิเศษ ซงใน
ึ
จุดนีลลนาเข ้าใจดี ทุกอย่างทีทังคูพ
่ ยายามมาทังหมดจะพังครืนลงทันทีหากมี
ข่าวรัวไหลไปในเชงิ ชูสาวระหว่
้ างโค ้ชกับนักกีฬา
 ี เขามีหลายสงหลายอย่
พีเป๊ กเป็ นโค ้ชมืออาชพ ิ างต ้องแบกรับ เพราะรู ้
แบบนีเธอจึงไม่เคยเรียกร ้องการแสดงออกใดๆ จากเขาทังนัน
ถ ้าอยูท
่ า่ มกลางสายตาของลูกทีมคนอืนๆ เขาจะคุยกับเธอน ้อยมาก
้
จะกินข ้าวเชาในห ้องสว่ นตัว กินข ้าวกลางวันบนรถตู ้ สว่ นข ้าวเย็นก็จะนังแยก
กับเธอโดยคนหนึงอยูห ่ วั โต๊ะสว่ นอีกคนก็นังอยูต
่ ําแหน่งท ้ายโต๊ะ เขาวางตัวดี
สุภาพเรียบร ้อยเสมอต ้นเสมอปลายและให ้การดูแลเธอเทียบเท่ากับลูกทีมคน
อืนๆ ทําให ้เสย ี งกระซบ ิ เกียวกับทังคูซ่ าลงและหลายอย่างเริมกลับเข ้าสูโ่ หมด
ปกติ
แต่จๆู่ วันนีเขาดันมาหลับอยูใ่ นห ้องของเธอ
เธอไม่รู ้ว่าเขามาทีนีทําไม ในเมือห ้องพักของเขาก็อยูห่ า่ งไปอีกแค่ห ้า
สบิ เมตรเท่านัน ตอนนีเขากําลังหลับสนิท ี
เสยวหน ้าด ้านหนึงเอียงรับ
แสงจันทร์สเี งินยวงทีสาดสอ ่ งเข ้ามาจนทําให ้เกิดเงาของแพขนตาทาบบนผิว
แก ้ม ตอนนีเขาดูเหมือนเด็กหนุ่มคนเดิมทีคิดอะไรก็พด ู ออกมาอย่างซอๆ ื คน
นัน
เธอเคลือนตัวเข ้าไปนังอยูต ่ รงขอบโซฟาแล ้วจ ้องมอง รู ้ดีวา่ ชว่ งเวลา
ทีเขาเผลอไผลแบบนีมีไม่มากนัก ไหล่ของเขากว ้างจนทําให ้เสอเช ื ิ งเปรียะ
ตตึ
แนบไปกับแผงอก ประกาศศก ึ เป็ นหนึงในผู ้ชายไม่กคนที
ี ิ
สวมเชตแล ้วดูสมาร์ท
โดยไม่จําเป็ นต ้องอาศยั คัตติงราคาแพง กล ้ามเนืออกเขาแน่น ชว่ งเอวสอบ
เพรียว ไม่มไี ขมันแม ้แต่นด
ิ เดียวโผล่มาให ้เห็น
เขาขยับตัวอย่างหงุดหงิดเหมือนนอนไม่สบายตัว
เธอขยับตัวตามแล ้วจ ้องมองใบหน ้าเขาทีกําลังขมวดคิวเล็กๆ เหมือน
กําลังฝั นร ้าย ลลนาเคลือนร่างเข ้าไปใกล ้แล ้วชะโงกหน ้าเหนือศรี ษะของ
ประกาศศก ึ เรือนผมสน
ี ํ าตาลดกหนาทิงตัวลงคลอเคลียอยูข ่ ้างแก ้มจนอีกฝ่ าย
ยกมือขึนปั ดอย่างรําคาญ หญิงสาวยิมกว ้างนึกอยากจะแหย่ตอ ่ จึงเลือนนิวไป
เขียเบาๆ ตรงแผงขนตาของอีกฝ่ ายให ้จักจีเล่น
เขาคว ้าข ้อมือเธอทันที!
ปลายนิวของลลนาชะงักค ้างอยูใ่ กล ้กับใบหน ้าเขาแค่คบ
ื
เธอตกใจกับดวงตาทีจูๆ่ ก็เบิกกว ้างของเขา ท่าทางของประกาศศก ึ
เหมือนกับคนทีไม่ทน
ั ตังตัว สว่ นเธอเองก็รับมือกับการตืนกะทันหันของเขา
ไม่ทนั เหมือนกัน ต ้องรออีกพักใหญ่กว่าเขาจะงึมงําออกมา “ฉั นนึกว่าเธอไป
วิง”
“ค่ะ... แต่รอบนีกลับมาเร็วกว่าทุกครัง” เธอเคลือนตัวหลบระหว่างที
เขายันตัวลุกขึนนัง
ื ้า กางเกงใน และบราของตัวเองเยอะ–แยะ–
จังหวะนันเธอก็เห็นเสอผ
มาก–มาย กองอยูบ ่ นโซฟาทีเขาเพิงลุก มันเป็ นของทีเธอซก ั ตากจนแห ้งแล ้ว
เก็บมาใสต ่ ะกร ้ารอพับซงเธอจํ
ึ าได ้ว่าวางเอาไว ้หน ้าห ้องนํ า แล ้วทําไมตอนนี
มันถึงมากองอีเหละเขละขละอยูบ ่ นโซฟาได ้ แถมยังมีชนหนึิ งพันอยูก
่ บ
ั มือ
ของพีเป๊ กอีกด ้วย
ื ้าหนู?”
“นีพีทําอะไรกับเสอผ
เขาสะดุ ้งโหยงขึนมาทันที สห ี น ้าซด
ี ขาวไร ้สเี ลือด ลลนาเห็นแล ้วแทบ
จะหลุดหัวเราะออกมา นีเป็ นครังแรกทีเธอเห็นเขามีทา่ ทางเก ้ๆ กังๆ เหมือนคน
ทําอะไรไม่ถก
ู เธอเห็นเขารีบปั ดข ้าวของทังหมดลงจากโซฟาพลางละลําละ
ลักอธิบาย “ฉั น... ฉั นมาเก็บของ... ของเธอ... เอ๊ยของฉั น แล ้วฉั น...”
“หายใจลึกๆ ค่ะพี ชาๆ... ้ ไม่ต ้องรีบ” เธอโบกมือปลอบด ้วยความ
สงสาร “หายใจเข ้า... น่าน... ยังงันแหละ... แล ้วค่อยๆ ผ่อนออก”
เขาเผลอทําตามคําแนะนํ าของเธอ
“พีมาตังแต่กโมงคะ?”
ี เธอกอดอกถาม
“สองทุม
่ ครึง”
“มาแบบนีบ่อยไหม?”
เขาเงยหน ้าขวับ “ฉั นไม่เคยแอบมาตอนเธอไม่อยูน
่ ะ”
“เหรอคะ?” ลลนาตอบรับเสย ี งสูง “ยังไงก็ตาม... ชว่ ยเอาบราของหนูท ี
หายไปสองตัวมาคืนด ้วย แล ้วอย่าลืมกางเกงในลายลูกไม ้สแ ี ดง ชุดนอนลายนี
โม่กบ
ั กิบติดผมรูปปลาวาฬด ้วยนะคะ หนูไม่ทวงไม่ได ้หมายความว่าไม่รู ้นะ”
เธอจบการซก ั ถามเพราะเห็นเขายกสองมือปิ ดใบหน ้าทีแดงกําจนถึงหู “วัน
หลังถ ้าอยากได ้ก็ขอกันดีๆ จะได ้เลือกตัวทีไม่ใชให้ ้ ไม่ต ้องทําแบบนีหรอกค่ะ
คนเราเวลาของหายมันหงุดหงิดมากนะรู ้ไหม”
 ึ รับคําเสย
“จ ้ะ” ประกาศศก ี งอ่อย
ลลนาจัดการเก็บเสอผ ื ้าตัวเองใสต
่ ะกร ้า แล ้วบ่นออกมาว่า “แล ้วทีพี
แอบเข ้าห ้องหนูคน
ื นีมีใครเห็นไหม?”
“ฉั นบอกแค่หมอคล ้าว เอ็มม่าและอาเหนิง”
ได ้ยินแล ้วลลนาก็กลอกตา ใชเ่ ลย... ต่อให ้มีคนจับสามคนนันไปตอก
ตะปูเผาไฟพวกเขาก็คงไม่ปริปากออกมาสก ั แอะ พีเป๊ กเลือกเอ่ยปากเฉพาะกับ
คนทีเขาสนิทและไว ้ใจสุดๆ ซงมัึ นก็ดไี ม่ใชเ่ หรอ แต่ทําไมเธอถึงรู ้สก
ึ เศร ้าใจ
เล็กๆ ในซอกหลืบของอารมณ์กไ ็ ม่รู ้
พีเป๊ กเป็ นคนแข็ง... เรืองนีเธอเรียนรู ้มาทังชวี ต
ิ เขามักเขินทีจะยอมรับ
กับใครต่อใครในเรืองทีอ่อนไหวอย่างเชน ่ เรืองความรัก ฉะนันการทีจะบอก
ั คนให ้รับรู ้เรืองราวเหล่านีสําหรับเขาแล ้วมันเป็ นเรืองยาก แน่นอนว่า
เพือนสก
สามคนนันจะต ้องเป็ นคนทีพีเป๊ กเลือกอย่างพิถพ ี ถ
ิ น
ั แล ้วว่า ‘อยูใ่ นวงจรแห่ง
ความไว ้ใจ’ ของเขา
“อีกหนึงเดือนก็จะต ้องขึนชกเก็บคะแนนเพือคัดเลือกนักกีฬาตัวจริง
รอบทีหนึง”
“ค่ะ” เธอก็ได ้ยินมาว่าตังแต่กน
ั ยาจนถึงต ้นธันวาจะเป็ นเดือนทีทาง
สมาคมจัดให ้มีการชกรอบเก็บคะแนน คะแนนสว่ นนีจะถูกนํ ามาพิจารณาว่า
สุดท ้ายแล ้วใครจะได ้เข ้ารอบหกคนทีจะอยูต ่ อ
่ ในปี หน ้า
ประกาศศก ึ ก ้าวเข ้ามายืนซอนอยู
้ ด ่ ้านหลังเธอ “ฟอร์มของเธอสูงกว่า
นักมวยค่ายอืน ฉั นว่าเธอติดหนึงในหกตัวเต็งได ้สบายๆ เลยอยากให ้เธอตังใจ
้
ฝึ กซอมอย่างเต็มที ไม่อยากให ้ว่อกแว่กกับเรืองไร ้สาระ”
“ไร ้สาระ?” ลลนาชะงักมือทีกําลังพับผ ้า “พีหมายถึงเรืองของเราใช ่
ไหมคะ?”
เขากระแอมเบาๆ โดยไม่ได ้ตอบคําถาม
“ทีผ่านมาหนูดเู หมือนตือพีเหรอคะ?” สถานการณ์ระหว่างเธอกับเขาดู
ี ที “หนูดเู หมือนแฟนสาวคลังรักที
เหมือนจะมาถึงจุดทีควรจะเปิ ดอกคุยกันเสย
ไล่ตามให ้พีคอยเอาใจหรือไง? ตลอดสามเดือนทีเราตกลงเป็ นแฟนกัน หนู
พยายามซพ ั พอร์ตพีทุกทาง ไม่เคยพูดขัดเวลาพีด่า ไม่ปฏิเสธเวลาถูกลงโทษ
ไม่เคยเรียกร ้องอะไรทีเกินเลยจากลูกทีมคนอืนๆ ไม่เลย... ไม่เคยถามด ้วยซาํ
ว่าทําไมหนูถงึ ไม่ม ี Free Day เหมือนคนอืนๆ หนูวา่ พีต่างหากทีพยายามทําตัว
ไร ้สาระ”
“ฉั นทําอะไร?”
“พีแสดงออกชด ั เจนว่าพีต ้องการอยูห
่ า่ งจากหนู พีกลัวว่าถ ้าถูกคนอืน
ี ชอเส
จับได ้แล ้วพีจะเสย ื ย ี ง พีก็เลยทุม่ โค–ตะระ–มหา–ความซวยทุกอย่างลง
มาทีหนู พีไม่อนุญาตให ้หนูม ี Free Day เพือจะแสดงให ้
ิ ธิใดๆ จากพี พีจะได ้ไม่ตกเป็ นขีปากชาวบ ้านไง
คนอืนๆ เห็นว่าหนูไม่ได ้อภิสท
ล่ะ”
“บ ้าบอไปใหญ่แล ้ว”
“ไม่บ ้าหรอกค่ะ หนูรู ้นะว่าใจของพียังติดอยูก
่ บ
ั เรืองเก่าๆ ในอดีต” เธอ
หอบหายใจด ้วยความโกรธ “เมือก่อนเวลาพวกเราไปเทียวกันชาวบ ้านก็จะพา
กันนินทา แค่เราก ้าวออกจากบ ้าน คนอืนๆ ก็หาว่ามีอะไรกัน ตอนนีพีเลยกลัวว่า
ประวัตศ ํ
ิ าสตร์จะซารอยใช ไ่ หมล่ะ”
เธอหันมาเผชญิ หน ้ากับเขา “ตอนนีหนูอายุยส ิ สและอี
ี บ ี กหกปี กจ็ ะ
สามสบ ิ หนูโตพอทีจะรับมือกับคําพูดของคนอืนๆ ได ้อย่างไม่สะทกสะท ้าน ติด
อยูท
่ พีี นันแหละ... พีกลัวว่าคนอืนจะรู ้เรืองทีเราเป็ นแฟนกันและพียังไม่พร ้อม
ให ้เรืองมันดําเนินไปถึงจุดนัน แต่พควร...
ี ควรจะคิดถึงประเด็นนีก่อนทีจะเอ่ย
ปากขอคบกับหนูไหมคะ?”
เขายังไม่พร ้อมแต่กย
็ งั มาคบเพือจะ ‘กัก’ เธอ!
“เรืองของเรา... ฉั นอยากจะรอให ้เธอแข่งเอเชย ี นเกมสจ์ บก่อน ถึงจะ
บอกกับคนอืนๆ” เขาสูดลมหายใจเข ้าลึกๆ พยายามอธิบายอย่างมีเหตุผลทีสุด
“หนูนา... รู ้เอาไว ้ด ้วยว่าทีฉั นทําไปทังหมดนีก็เพือเธอ เธอกําลังจะเป็ นตัวแทน
ของประเทศชาติ ดังนันเธอจะมีชอเส ื ยี งอือฉาวในทางลบไม่ได ้ ฉั นเองก็ด ้วย
ทุกคนในทีมจะคิดยังไงถ ้าฉั นเปิ ดตัวเธอในฐานะอืนทังๆ ทีฉั นยํานักยําหนาว่า
้
ไม่อนุญาตให ้มีเรืองชูสาวใดๆ ในทีมของฉั น” เขาถอนหายใจแล ้วยืนมือมา
สะกิดแขนเธอเบาๆ “รอหน่อยเถอะน่า อีกปี กว่าเอง”
“...” ลลนา
 “ขอวัดไซสเ์ สอหน่
ื ื อผ
อย พรุง่ นีฉั นจะขึนฝั งไปหาซอเส ื ้าใหม่ให ้”
ื
“หนูจะขึนฝั งไปซอเอง”
“ไม่ ฉั นจะไปคนเดียว”
“ขอให ้เรือควําตาย!”
เขายักไหล่ “ขอบใจทีเป็ นห่วง”
้
เขาล ้วงกระเป๋ ากางเกงแล ้วหยิบสายวัดเสนยาวออกมา และก็เหมือน
ทุกครัง ลลนายืนกางแขนให ้เขาวัดไซสอ ์ ก เอว สะโพก ความยาวแขนขาไป
เรือย ธรรมดาพีเป๊ กจะวัดแล ้วจดลงไอแพดแต่วน ั นีเขามาแปลกกว่าทุกครัง
ั
เขาสงให ํ
้เธอยืนค ้างอยูใ่ นท่ากางแขนแล ้ววัดซารอบสอง สาม ส ี ด ้วยสห
ี น ้าที
ขมวดมุน ่ จากนันเขาก็อนุญาตให ้เธอไปอาบนํ าได ้
หลังจากอาบนํ าเสร็จและออกมาจากห ้องนํ าเธอก็พบว่าเขานังรออยู่
ด ้านนอกพร ้อมกับเครืองชงนํั าหนัก นันนับเป็ นเรืองแปลกมากเพราะเครืองชงั
เป็ น ‘ของต ้องห ้าม’ สําหรับนักกีฬาทุกคนในค่ายศษ ิ ย์ทรงชย
ั เธอไม่ทน
ั ได ้อ ้า
ปากถามเขาก็พยักหน ้าเรียกให ้ไปชงนํ ั าหนัก
หญิงสาวพาตัวเองขึนไปยืนอยูบ ่ นเครืองชงั พอตัวเลขดิจท
ิ ล
ั บอกนํ า
หนักหยุดนิง ทังเธอและเขาก็ถงึ กับตะลึง
62 กิโลกรัม!
เธอยกสองมือปิ ดปากอย่างไม่อยากจะเชอ ื สว่ นเขา... แทนทีจะดีใจ
ี น ้าเคร่งเครียดลงอีกระดับ ความไม่พอใจบางๆ แผ่กระจายออกมา
กลับมีสห
จากร่างสูงทียืนอยูด ึ ได ้
่ ้านข ้างจนเธอรู ้สก พอเธอหันหน ้าไปมองเขาก็ตวัด
สายตาไปอีกทาง
“ผอมไป...” เขาบอก “ตังแต่พรุง่ นีฉั นจะให ้แม่ครัวเพิมอาหารให ้เธออีก
หนึงมือ”
ิ ได ้ยินจนนํ าเสย
“แต่...” เธอตกใจกับสงที ี งสนสะท
ั ้าน “หนูลงแข่งรุน
่
ไลท์เวท นํ าหนักต ้องไม่เกิน 60 กิโลกรัมอยูแ
่ ล ้ว ตอนนีหนู 62 จะเรียกว่าผอม
ไปได ้ยังไงคะ?”
 “นํ าหนักเธอลดเร็วเกินไป” ประกาศศก ึ หันมาตอบเสย ี งกร ้าวจนหญิง
สาวผงะ เขาชะงักไปเล็กน ้อยเหมือนเพิงรู ้สก ึ ตัว “เธอสูง 175 ควรใชเวลาลด้
อย่างน ้อยหนึงปี แต่นเพิ
ี งเจ็ดแปดเดือนเอง ทุกอย่างมันหลุดจากแผนทีฉั นวาง
ี งออกคําสงั “ตังแต่พรุง่ นี... เปลียนจากนมพร่องมัน
ไว ้” เขาเปลียนเป็ นนํ าเสย
เนยเป็ นนมชอ ็ กโกแลตและให ้กินไอศกรีมวานิลลาก่อนนอนสองสคูปทุกวัน”
อะไรนะ! “หนูไม่กน
ิ อาหารขยะ”
“เธอจะกิน” เขาตอบพร ้อมกับหลับตานวดดังจมูกตัวเอง “ถ ้าฉั นบอก
ให ้กินขีเธอก็ต ้องกิน เธอจะมีนําหนักเท่าไหร่ รูปร่างยังไง ฉั นจะเป็ นคนกําหนด
เอง!”
ดวงตาของเธอฉายแววเกรียวกราดขึนมาทันที หญิงสาวหันซายหั ้ น
้ ้างหัวเขาให ้แตก โชคร ้ายทีใกล ้ๆ ตัวเธอมี
ขวาเพือหาอะไรก็ได ้ทีพอจะใชขว
ื ้า
แค่ตะกร ้าเสอผ ลลนาหยิบตะกร ้าขึนมาแล ้วเหวียงออกไปสุดแรงแต่เขาก็
หลบได ้อยูด่ ี
เขาโน ้มตัวลงเก็บเสอผื ้าสว่ นหนึงมาถือไว ้ “พรุง่ นีฉั นจะหาซอชุ
ื ดไซส ์
่ งุ ไว ้เดียวจะมีแม่บ ้านมาเก็บ” ว่าแล ้วก็
L มาเปลียนให ้ทังตู ้ ของเก่าให ้พับใสถ
เตรียมจะเดินออกนอกห ้อง
ึ ก็
ลลนารู ้ทันทีวา่ ถ ้าตัวเองปล่อยให ้เขาก ้าวออกไปตอนนี ประกาศศก
จะกลายร่างเป็ นโค ้ชจอมโหดทีเธอไม่อาจเข ้าถึงอีกครัง ถ ้าเธออยากจะโน ้ม
น ้าวใจหรือร ้องขออะไรจากเขา เธอควรรีบฉกฉวยโอกาสตอนทีเขายังเป็ น ‘พี
เป๊ ก’ ของเธออยู่
้
หญิงสาวรีบสาวเท ้าตามไปทีประตูแล ้วใชสองแขนโอบรอบเอวเขาเอา
ไว ้
เขาสบถเบาๆ ตัวแข็งเกร็งขึนมาเหมือนแมวทีกําลังพองขน
เธอเองก็ได ้แต่ยน
ื นิง หลังจากรวบรวมความกล ้าอยูน่ าน สุดท ้ายก็
ิ ใจแนบใบหน ้าของตนกับกล ้ามเนือแผ่นหลังทีตึงแน่น “พีเป๊ กขา”
ตัดสน
ชายหนุ่มพยายามนับหนึงถึงสบ ิ ในใจ ี งออดอ ้อน
หลังจากได ้ยินเสย
ี น ้าของเขาก็เข ้มขึนอีกหนึงระดับ เขาเคลือนมือมาทาบบนแขน
ของอีกฝ่ ายสห
เธอ ตังใจจะปั ดออกแต่พอเอาเข ้าจริงๆ กลับจับไว ้เฉยๆ ประกาศศก ึ ได ้แต่
เตือนตัวเองในใจว่าอย่ามาตายกับลูกไม ้แค่นนะี “จะประจบเอาอะไรอีกล่ะ?”
 “หนูไม่กล ้าหรอก พีน่ากลัวจะตายไป”
เขาหันหน ้ามามองเธอ มีความกระหายพาดผ่านดวงตาคมเข ้มแวบ
หนึง
ลลนาเห็นเขาเงียบเหมือนเปิ ดโอกาสก็เลยร ้องขออย่างไม่รรี อ “พรุง่ นี
เป็ นวัน Free Day หนูขอลงไปเดินเล่นทีชายหาดด ้านล่างเหมือนคนอืนๆ ได ้
ไหมคะ แม่บ ้านบอกว่าพรุง่ นีจะมีงานคอนเสริ ต
์ เกียวกับ
ิ
สงแวดล ้อม มีพวกดารามาเพียบ หนูอยากลงไปดูบ ้างน่ะค่ะ”
เขาเงียบไปนาน จากนันก็กวาดตามองเธอรอบหนึง ในทีสุดประกาศ
ศกึ ก็โปรยยิมทีดูไม่ตา่ งกับเสอ
ื ออกมา “พรุง่ นีไม่ได ้ ไว ้วันไหนฉั นอยู.่ .. พวกเรา
ค่อยลงไปเดินเทียวพร ้อมกัน”
ความฝั นแตกโพละ!
 ิ า
67.เคธี-- นางฟ้ าเจสสก

หลังจากมือเทียง ทุกคนในทีมก็เตรียมตัวแยกย ้ายไปเทียวกันอย่าง

เริงร่า
บางกลุม ่ ออกไปตังแต่ตอนเชา้ บางกลุม ่ นอนตืนสายและวางแผนจะลง
ไปเดินเทียวตอนชว่ งบ่าย แต่ลก ู ทีมสว่ นใหญ่นันขึนฝั งไปทําธุระพร ้อมกับ
ประกาศศก ึ ตังแต่หกโมงเชาแล้ ้ว ดังนันตอนนีจึงเหลือแต่ลลนา หมา และหมู
ทีนังหน ้าแห ้งอยูต ั
่ รงลานชนดาดฟ้ า
ลลนาวางหนังสอ ื การ์ตน
ู ในมือลงแล ้วปั ดหน ้าจอไอแพดปิ ดเกมทีตัว
เองเล่นค ้างไว ้อย่างเบือหน่าย หลังจากลงไปเรียกแม่บ ้านสองรอบแล ้วไม่มค ี น
ี
ตอบรับ เธอก็ได ้รู ้ว่าแม่บ ้านทังสคนของรี สอร์ตเล็กๆ แห่งนีหายกันไปหมดแล ้ว
เชน่ กัน นันยังไม่นับพนักงานยกกระเป๋ า พนักงานหน ้าเคาน์เตอร์ รวมถึงเชฟ
กระทะเหล็กทังหลายในโซนครัวทีต่างชก ั ชวนกันไปเทียวงานทีชายหาดด ้าน
ล่าง
ภายในรีสอร์ตนีจึงเหลือแต่เธอกับหมา อ ้อ... ยังมีเจ ้ามงคลอยูอ
่ ก
ี ตัวแต่
เธอคาดว่ามันคงตายไปแล ้วเพราะหลังจากกินข ้าวกลางวันเสร็จมันก็หลับยาว
ไปเลย
“มงคล... มงคล” ลลนายืนขึนแล ้วใชปลายเท ้ ้าสะกิดหมูกระเป๋ าทีนํ า
หนักร ้อยกว่าโล มันเงยหน ้าขึนมานิดนึง สง่ เสย
ี งงีดๆ แล ้วหลับตาต่อ
เจ ้าแจ๊ค แหม่ม คิงส ์ เอซ... หลับตามเจ ้ามงคลไปเชน
่ กัน และเธอเองก็
คงหลับตามไปด ้วยถ ้าไม่รบี หาอะไรทํา
ิ ใจทันทีวา่ ชวี ต
หญิงสาวตัดสน ิ มันไม่ควรจะเป็ นแบบนี
เธอทนถูกควบคุมอย่างเบ็ดเสร็จแบบนีมาถึงสามเดือนแล ้ว และควรจะ
ั ที!
พอสก
ี
สโมงเย็ น... ในทีสุดลลนาก็ตด ิ ใจเดินไปเปลียนเสอผ
ั สน ื ้าเป็ นชุด
ลําลองแบบสบายๆ คว ้ากระเป๋ าสตางค์ในห ้องนอน แล ้วเดินมาผิวปากเรียกเจ ้า
หมูอ ้วน “มงคล... ไปเดินเล่นหน ้าเซเว่นกัน”
มันยังคงแกล ้งตาย
 เธอเลยหันไปทางจ่าฝูงสุนัขทีกําลังเหล่ตามองมา “ถ ้างัน... แจ๊ค... แก
ไปเป็ นเพือนฉั นก็แล ้วกัน”
ี างกลับมาชว่ งบ่ายอย่างแน่นอน
พีเป๊ กไม่มท ถ ้าได ้ขึนฝั งทีไรเขามัก
กลับดึก แล ้วเธอจะต ้องกลัวเขาโวยทําไมกัน!
---------------------------
งานคอนเสริ ต
์ วันนีเต็มไปด ้วยผู ้คนทังไทยและต่างชาติ
ด ้วยพืนทีทีเล็กกว่าเกาะพะงัน เกาะเต่าในยามนีจึงดูเหมือนใกล ้จะ
ระเบิด
‘องศา’ เป็ นชา่ งภาพมืออาชพ ี ทีทํางานให ้กับนิตยสาร MADAM มา
หลายปี หลายภาพหลุดในแวดวงดาราทีออกสูส ่ ายตาประชาชนภายใต ้
นามปากกา ‘ชต ั เตอร์’ ร ้อยละแปดสบิ เป็ นฝี มือขององศาแทบทังนัน เขาไวต่อ
้
เหตุการณ์ หูตากว ้างไกล และยังมีเสนสายเยอะ ด ้วยเหตุนเขาจึ
ี งสามารถยืน
หยัดอย่าง ‘ยืนหนึง’ ในวงการพ่อค ้าฟิ ลม ์ ได ้อย่างมันคง
ตอนนีเขากําลังนังจิบเบียร์เย็นๆ หน ้า Bed and Ink Hostel พลางจับตา
มองความโกลาหลตรงหน ้า พยายามตอกยําตัวเองว่าการมาเกาะเต่าหนนีมัน
คุ ้มค่ามาก ดังนัน... ห ้ามทําหน ้าเซง็ ต่อหน ้า ‘แคทลียา’ เป็ นอันขาด
‘เคธี–แคทลียา แกรนท์’ เป็ นนางแบบของแบรนด์ชด ั
ุ ชนในระดั
บโลก
อย่าง ‘เจสสกิ า’
ถึงจะเรืองมากร ้อยแปดพันประการแต่เคธีก็เป็ นนางแบบทีค่าตัวแพง
ทีสุดในยุคนี เขาไล่ตอผู
ื ้ประสานงานของแบรนด์เจสสก ิ าอยูน
่ าน กว่าจะได ้รับ
อนุญาตให ้ติดตามทีมงานของเธอมาเกาะเต่าเพือถ่ายภาพการเดินแฟชนโชว์ ั
การกุศล ตามกําหนดการแล ้วแฟชนโชว์ั จะเริมตอนบ่ายสามโมงตรง และต่อ
ด ้วยคอนเสริ ต
์ ทีจะจัดยาวนานจนถึงเทียงคืน
ตอนนีก็เกือบจะห ้าโมงเย็นอยูแ ั
่ ล ้ว... แต่เคธีก็ยงั ไม่เฉิดฉายออกมาสก
ที!
ั
องศาสงให ้ตากล ้องทีติดตามมาด ้วยสามคนตังกล ้องรอดักอยูบ
่ ริเวณ
หน ้าชายหาด ด ้วยหวังว่าถ ้าขบวนรถของนางแบบสาวมาถึงเขาจะเป็ นคนแรก
 ั ว่ามีคนไม่น ้อยทีคิดเชน
ทีได ้รูปของเคธี และเห็นได ้ชด ่ เดียวกับเขา ตรงบริเวณ
หน ้าโฮสเทลจึงคลาคลําไปด ้วยขาตังกล ้องนับร ้อยทีหันไปในทิศทางเดียวกัน
เลยโฮสเทลไปเล็กน ้อยจะเป็ นมุมตึก ด ้านข ้างเป็ นเซเว่นทีน่าจะมีแห่ง
เดียวบนเกาะเต่า ี งประตูร ้องดังไม่ขาดสายเพราะนักท่อง
ดังนันจึงได ้ยินเสย
ื
เทียวแห่แหนกันเข ้าไปจับจ่ายซอของ ไม่วา่ จะเป็ นเบียร์ นํ าอัดลม รวมถึง
ของกินเล่นอืนๆ จนพนักงานให ้การดูแลกันไม่ทวถึ ั ง
เนืองจากคืนนีจะมีคอนเสริ ต
์ ลากยาวไปทังราตรีแถมยังมีการจุดพลุ
โชว์ ดังนันไม่ต ้องวาดภาพให ้เห็นก็สามารถคิดตามได ้ว่าคนทีมาร่วมงานจะเมา
กันหัวฟั ดหัวเหวียงสกั แค่ไหน
แค่ห ้าโมงเย็นก็เริมมีคนมาจับจองพืนทีบนชายหาดกันแล ้ว!
ี ําแวววับคันหนึงวิงเข ้ามาจอด ตากล ้อง
ในจังหวะนันก็มรี ถตู ้สุดหรูสด
ทุกคนคว ้าอาวุธในมือขึนมาจ่อทันที แต่น่าเสย ี ดายทีคนทีก ้าวลงมากลับไม่ใช ่
คนทีพวกเขารอคอย ทุกคนจึงลดกล ้องลงอย่างเบือหน่ายและเฝ้ ารอกันต่อไป
แม ้ว่าอากาศจะไม่ร ้อนเพราะใกล ้มืดแล ้ว แต่การทีต ้องมานังรอคนคนหนึง
ท่ามกลางฝูงมนุษย์นับพันก็ไม่ใชเ่ รืองสนุกเลย
ิ ลูกน ้อง “ผมจะไปซอนํ
องศาหันไปกระซบ ื าทีเซเว่นแป๊ บนะ... ฝากตรง
นีด ้วย”
“ได ้ครับพีอาร์ต”
ชายหนุ่มคว ้ากล ้องราคาร่วมล ้านของตนติดมือไปด ้วยแล ้วเดินดุม
่ ๆ
จากไป เขาเดินเลียวตรงหัวมุมตึกตังใจจะตรงเข ้าไปในเซเว่น แต่วนิ าทีนัน...
เขาเห็นเคธี!
เธอสวมเสอส ื เี ทาเก่าๆ ตัวหนึงทีด ้านหลังสกรีนป้ ายโฆษณานมผง
อะไรสก ั อย่าง กับกางเกงบอลหลวมโพรกถึงขนาดต ้องใชหนั ้ งยางรัดตรงเอว
เอาไว ้เพือไม่ให ้หลุด เขาไล่สายตากวาดมองเรือนร่างสูงระหงของเธออย่างไม่
อยากจะเชอ ื หากไม่ใชช่ า่ งภาพทีครําหวอดอยูใ่ นวงการนางแบบมานานเขา
อาจจะจําเคธีไม่ได ้ด ้วยซาํ เธอปลอมตัวเสย ี ซอมซอ ่ หญิงสาวสวมแว่นเรย์แบน
เลนสส ์ ฟี ้ าปกปิ ดหน ้าตาแล ้วปล่อยเรือนผมสน ี ํ าผึงอ่อนยาวสยายลงมาถึงกลาง
หลังเหมือนสาวชาวเลทีติดเกาะมานานแสนนาน ํ งไม่มเี ครืองประดับ
ซายั
ิ ยว
ติดตัวแม ้แต่ชนเดี
 เธอเดินใกล ้เข ้ามาเรือยๆ เขายังยืนนิงไม่ไหวติง มองเธอกดเงินจากตู ้
เอทีเอ็มในระยะแค่สบ ิ เมตร ใจหนึงอยากจะเดินเข ้าไปถามว่าเธอกําลังทําบ ้า
อะไร แต่อกี ใจก็นก
ึ หวาดกับสุนัขตัวใหญ่ทเดิี นตามเธอมาด ้วย
แทนทีจะเดินเข ้าเซเว่นอย่างใจคิด องศากลับยืนพิงร่างกับกระจกร ้าน
และค่อยๆ ยกกล ้องเพือนยากในมือขึนกดชต ั เตอร์ ‘แชะ’ ทีหนึง รู ้ดีวา่ แค่ภาพนี
ภาพเดียวสนนราคาของมันก็เหยียบแสนเข ้าไปแล ้ว กล ้าพนันได ้เลยว่าไม่เคย
มีใครเคยเห็นสุดยอดนางแบบในลุคทีดูเหมือนอยูก ่ บั บ ้านแบบนีมาก่อน
ี ช
เขากวาดตามองตามเรียวขาสพ ี อมชมพูลงไปยังด ้านล่าง
ไม่... ไม่ได ้เรียกว่าอยูก
่ บ ี ทีเดียว
ั บ ้านเสย
รองเท ้าผ ้าใบสดี ําแถบสมที้ เธอใสอ ่ ยูเ่ ขารู ้จักดี มันคือ Air Jordan VI รุน
่
โอลิมปิ กของปี 1992 ทีหายากแสนยากเพราะเป็ น Air Jordan รุน ่ สุดท ้ายทีมี
โลโก ้ไนกีติดอยูแ
่ ละเป็ นรุน่ ทีไมเคิล จอร์แดน ใสเ่ ล่นให ้กับดรีมทีมของอเมริกา
ในตลาดขายกันอยูค ่ ล
ู่ ะสองแสนกว่า และแน่นอนว่าถ ้าผู ้หญิงตรงหน ้า
ไม่ได ้เป็ นเคธี แล ้วเธอจะมีปัญญาเอือมถึงเหรอ
พอกดเงินเสร็จเธอก็หมุนตัวเดินเข ้าไปในเซเว่น องศากระชบ ั กล ้องใน
มือแล ้วก ้าวตามเข ้าไปพร ้อมรอยยิม เขาเห็นเธอเดินวนดูของกินอยูพ ่ ักใหญ่
้
แถมยังใจดีใชความสู งของตนชว่ ยเอือมมือขึนไปหยิบของบนชนให ั ้นักท่อง
เทียวสาวคนหนึงอีกด ้วย ความเมตตากรุณาเชน ่ นีดูไม่เหมาะกับเคธีผู ้เย่อหยิง
เท่าไหร่นัก เขาจึงกดชต ั เตอร์อก
ี ครัง
องศาไม่เคยเฝ้ ามองนางแบบค่าตัวแพงระยับในระยะใกล ้แบบนีมา
ก่อน พอมีโอกาสได ้เดินตามและมองอีกฝ่ ายอย่างพิจารณาจึงรู ้ว่าเธอปราด
เปรียวคล่องแคล่วอย่างไม่น่าเชอื ทุกกิรย ิ าเดินเหิน หมุนตัว หรือนังยองๆ ลง
เลือกสนิ ค ้า เธอมักจะใชปลายเท
้ ้าเป็ นหลัก นันทําให ้จังหวะลงเท ้าของเธอเบา
เหมือนแมว สวยสง่าสมฉายาราชน ิ แ ี คทวอร์กอย่างแท ้จริง
เคธีเลือกไอศกรีมราคาถูกสองแท่ง จากนันเธอก็เดินไปจ่ายเงินและ
ออกไปนังตรงบันไดหน ้าเซเว่น
นัง!
 ขอบอกว่าเธอ ‘นัง’ แบบนังแปะลงไปโดยไม่ใสใ่ จอะไรทังนัน พอแกะ
ไอศกรีมเสร็จเธอก็กน
ิ แท่งหนึงและอีกแท่งก็ยนให
ื ้สุนัขข ้างกาย
นีเป็ นภาพทีองศายากจะอธิบาย เขาทําได ้เพียงยกกล ้องขึนมาซูมภาพ
ั เตอร์จากระยะไกล
และรัวชต
ในตอนนันเอง ขบวนรถตู ้สข ี าวสคั
ี นก็เคลือนตามกันมา แต่ละคันถูกขัด
ี จนเป็ นเงาวับ
เสย ชา่ งภาพทังหลายเฮโลกันมาจากทัวทุกสารทิศพร ้อมกับ
ระดมยิงแฟลชกันอย่างบ ้าคลัง ไม่นานนักประตูรถคันทีสองก็เปิ ดออก
หญิงสาวคนหนึงยืนขาเรียวงามออกมา ตามด ้วยเรือนร่างสูงสง่า
สะโอดสะอง
องศาตาค ้าง!
“ตรงนีครับเคธี!”
“มองมากล ้องนีบ ้างครับคุณ”
“เคธี... เคธี!”
ชายหนุ่มค่อยๆ หันกลับไปมองหญิงสาวทีนังแทะไอศกรีมอยูห
่ น ้าเซเว่
นกับสุนัขตัวโต แล ้วหันไปมองนางพญาในชุดเดรสสขี าวทีสวมเพชรพราว
ระยับ
พระเจ ้าชว่ ย... เขารู ้สก
ึ ชาไปทังตัว ได ้แต่จ ้องมองหญิงสาวในชุดเดรส
ก ้าวกลับขึนไปบนรถและโบกมือให ้เหล่าแฟนคลับ จากนันประตูอต
ั โนมัตกิ ็
เลือนปิ ด รถเคลือนไปทางหน ้าหาดโดยมีคนนับร ้อยวิงไล่ตามอยูท ่ างด ้านหลัง
ึ เหมือนโดนผีหลอก เขาหายใจไม่ทวท
องศารู ้สก ั ้อง พอหันมามองตรง
จุดทีหญิงสาวคนนันนังกินไอศกรีมเมือครู่
ี แล ้ว!
เธอก็หายไปเสย
68.เจ ้าแจ๊ค!

ื
ด ้านหน ้าเป็ นห ้องเสอแห่
งหนึง
ลลนายืนเก ้ๆ กังๆ อยูห
่ น ้าร ้านได ้สกั พักแล ้ว เธอกําลังคํานวณว่าเมือครู่
ตนกดเงินมาแค่หนึงพันอันเป็ น ‘ลิมต ิ ’ ต่อวันทีประกาศศก ึ กําหนดไว ้ ถ ้าใชเกิ
้ น
กว่านันเขาจะให ้เธอเขียนบัญชรี ายงานว่าซออะไรไปบื ้างพร ้อมแนบใบเสร็จ
ึ นสงที
ซงเป็ ิ ลลนาไม่อยากทําเพราะบางอย่างมันก็ควรจะเป็ นเรืองสว่ นตัวไหม?
่ อ
ไม่ใชพ ่ ม่ จะต ้องให ้รายงานอะไรกันนักหนา!
่ ไม่ใชแ
ตอนนีเธออยากจะเลือกเดรสสวยๆ ให ้ตัวเองสกั หลายชุด จําได ้ว่าเธอ
ไม่เห็นสช ี มพูบนเสอผ
ื ้าของตนมานานแล ้ว พอไม่เห็นสช ี มพูแล ้วรู ้สก
ึ ว่าความ
เป็ นผู ้หญิงมันขาดหายไปนิดๆ เพราะอย่างนีหรือเปล่าแฟนเธอเลยไม่คอ ่ ยพา
ไปไหนต่อไหน
คิดแล ้วก็ได ้แต่ถอนหายใจ ทุกวันนีเจอหน ้ากันทีมแ ี ต่จ ้องจะกัด เธอ
อยากโดนจีบแบบหัวปั กหัวปํ าบ ้างแต่กไ
็ ม่รู ้ว่าต ้องทํายังไง
สุดท ้ายเธอก็ตด ิ ใจเดินเข ้าร ้านขายเสอผ
ั สน ื ้าหรูหราร ้านหนึง
ร ้านนีค่อนข ้างใหญ่ มีเก ้าอีรับรองลูกค ้าถึงห ้าตัวและมีห ้องลองชุดอีก
สาม พอเธอเดินเข ้ามาสายตาของคุณป้ าซงน่ ึ าจะเป็ นเจ ้าของร ้านก็หนั ขวับมา
มอง เธอยืนนิงอยูน ่ าน ในทีสุดเจ ้าของร ้านก็เดินกรุยกรายเข ้ามาหาแล ้ว
ทักทายเธอด ้วยภาษาอังกฤษ
“คนไทยค่ะ” เธอตอบเสย ี งเบาแล ้วถอดแว่นเรย์แบนสฟ ี ้ าออกจาก
ั
ใบหน ้า “ฉั นกําลังมองหาเดรสสนใส ่ บายๆ สก
ส ั สามสตั
ี วน่ะค่ะ เอาแบบไม่แพง
มากนะคะ”
เจ ้าของร ้านจ ้องหน ้าเธออย่างนิงอึง หลังจากผ่านไปพักใหญ่อกี ฝ่ ายก็
ึ ตัว “คุณมากับกลุม
เหมือนเพิงรู ้สก ่ นางแบบหรือเปล่า นีก็จะหกโมงเย็นแล ้วนะ
คะ เดียวจะขึนเวทีไม่ทน ั เอานะ”
เธอกะพริบตาสองที “เปล่าค่ะ ฉั นมาพักรีสอร์ตกับเพือนตรงเชงิ เขา
ด ้านบน ไม่ได ้มาทํางานค่ะ”
 “อ ้อ” อีกฝ่ ายตอบรับเบาๆ แล ้วหันไปพยักหน ้าให ้พนักงานคนหนึงใน
ร ้านไปขนเดรสกองหนึงมา “มาซอเดรส... ื ตังใจจะใสไ่ ปงานคอนเสริ ต
์ คืนนี
หรือเปล่าคะ” เจ ้าของร ้านถามเสย ี งหวาน สง่ ยิมให ้ลลนาอย่างมีเมตตา “น่า
เสย ี ดายทีเป็ นงานสบายๆ ริมชายหาด ไม่อย่างนันจะแนะนํ าเดรสยาวให ้คุณ
ลองสวมดู คุณตัวสูงแถมหุน ่ ดีขนาดนี ถ ้าใสเ่ ดรสยาวจะดูงามสง่าอย่างบอกไม่
ถูกเลยล่ะค่ะ”
สูง+หุน
่ ดี!
“อะไรนะคะ!” เคยได ้ยินว่าพวกแม่ค ้ามักจะปะเหลาะเก่ง แต่ไม่เคยเห็น
ทีเก่งขนาดนี
“ดิฉันบอกว่าคุณสวย ถ ้าได ้ใสเ่ ดรสยาวจะยิงเหมาะค่ะ” ดวงตาเจ ้าของ
ร ้านอ่อนโยนลง พรําพูดต่อไปว่า “ไม่ได ้พูดเกินจริงซะหน่อย แต่เอาเถอะ...
คุณคงจะได ้ยินคําชมแบบนีมาจนเบือแล ้ว ั
เราไปลองเดรสสนแนวปาร์ ตริี ม
ทะเลกันดีกว่า”
ลลนาโดนลากเข ้าไปด ้านในด ้วยหัวใจพองโต หลังจากโดนบูลลีมา
หลายปี สงทีิ เธอตะกละตะกลามอยากได ้ยินมากทีสุดก็คอ ื ถ ้อยคําทีเพิมความ
มันใจรูปแบบนี เธอได ้แต่ยมกว
ิ ้างเหมือนคนปั ญญาอ่อน คิดว่าวาทศล ิ ป์ ของคน
ตรงหน ้าไม่มที ติ ื อผ
ี เธอจะกว ้านซอเส ื ้าของร ้านนีให ้เงินหมดบัญชไี ปเลย!
ื
คนเราทํางานก็เพือซอความสุ
ขให ้ตัวเองนี!
ทังสองลองเดรสกันหลายตัวทีเดียว เนืองจากเสอผ ื ้าของทางร ้านตัด
เย็บประณีต ราคาก็คอ ่ นข ้างแพง จึงทําให ้ตลอดทังบ่ายแทบจะไม่มใี ครผลัก
ประตูร ้านเข ้ามา เจ ้าของร ้านแนะนํ าตัวว่าชอื ‘ป้ าจิบ’หลังจากรู ้จักกันอย่าง
คร่าวๆ แล ้วฝ่ ายนันก็วางกล่องอุปกรณ์เครืองมือในการตัดเย็บไว ้ด ้านข ้าง หยิบ
ชุดนันชุดนีออกมาให ้หญิงสาวเลือก บางทีกย ็ มให
ิ ้ บางทีกส็ า่ ยหน ้า
“คุณไม่เหมาะกับสช ี มพู ขออนุญาตพูดตามตรงนะคะ แต่คณ ุ สวมสเี นือ
แล ้วดูสวยมากค่ะ หรือถ ้าจะไม่ให ้ดูโป๊ ก็เลือกสเี ปลือกมังคุด”
“สเี นือทําให ้ดูโป๊ เหรอคะ?”
ี ช
“คุณมีผวิ สพ ี เวลาสวมสเี นือแล ้วจะดูกลืนไปกับสผ
ี วิ เหมือนไม่ได ้ใส่
ื ้าเลยล่ะ”
เสอผ
 นีเป็ นความรู ้ใหม่...
“แต่ถ ้าจะเพิมความหรูหราผิวอย่างคุณต ้องสเี ปลือกมังคุดหรือไม่กข ็ าว
ไปเลย จําไว ้นะคะ พยายามเลือกใชเอิ้ รธ์ โทนเท่านัน อย่าเล่นสจ ี ัดจ ้าน แล ้ว
คุณจะดูแพงขึนมาทันที” ปากก็พด ู ไปแต่ในใจเจ ้าของร ้านยังตืนเต ้นไม่หาย
ลูกค ้าสาวคนนีสวยมาก!
ไม่วา่ จะเป็ นอก เอว หรือชว่ งขา ผู ้หญิงคนนีก็เป๊ ะไปทุกสด
ั สว่ น เรียกว่า
ถ ้าไปยืนแข่งกับหุน ่ จําลองหน ้าร ้าน คุณลูกค ้าคนนีชนะขาดลอยแบบไม่ต ้อง
เสย ี เวลาลุ ้นเลย
ี งในห ้องลองชุดดังขึนอย่างต่อเนือง
เสย “ฉั นจะถอดชุดนีแล ้วนะคะ
ขอตัวใหม่มาเลยค่ะ”
“ค่ะ” เจ ้าของร ้านตะโกนตอบแล ้วหันไปพยักหน ้าให ้พนักงาน จากนันก็
กวาดตาเข ้าไปในห ้องลองชุด เธอมองผิวทีเปล่งปลังไปด ้วยเลือดฝาด จากนัน
ก็มองเลยไปยังพวงแก ้มแดงระเรือและเสนผมส้ ี ํ าตาลหวานระยับทีกําลัง
น
สยายลงมาเป็ นคลืนเต็มแผ่นหลัง
ไหนจะดวงตาคูน
่ ัน... ี ํ าผึงแปลกตาทีตัดขอบเลนสด
ดวงตาสน ์ ้วยส ี
ทอง
ี าของคุณลูกค ้าจริงๆ
เจ ้าของร ้านไม่แน่ใจว่านีเป็ นสต หรือว่าเธอใส่
คอนแทคเลนสม ์ า
“คุณใสต ่ วั นีแล ้วสวยมากเลยค่ะ” เสย
ี งพนักงานคนหนึงอุทานขึนทําให ้
เจ ้าของร ้านได ้สติอก ี ครัง พอหันกลับมามองลูกค ้าสาวและก็ตกตะลึงเหมือน
กับทุกคนในร ้าน
สวย... สวยมากจริงๆ
ผู ้หญิงคนนีใสเ่ ดรสสนส
ั ข ี าวตัวท็อปของเวอร์ซาเชไ่ ด ้งามสง่าไร ้ทีติ
ตัวกระโปรงทําจากผ ้าเนือบางสนแค่ั ครึงน่อง เปิ ดเปลือยผิวสแ ี ทนตังแต่น่อง
ลงมาถึงปลายเท ้า ตัวเสอด ื ้านบนเป็ นคอวีเว ้าลึกอวดต ้นแขนและลาดไหล่ ดู
สมบูรณ์แบบจนเจ ้าของร ้านเผลอหลุดปากออกมาว่า “คุณคะ... ขอถ่ายรูปนี
เป็ นแบบโชว์ให ้ทางร ้านได ้ไหมคะ?”
 ลลนาชะงักไปในนาทีแรก สุดท ้ายก็ตอบเสย ี งอ่อยว่า “ไม่ได ้ค่ะขอ
โทษจริงๆ คือว่า... แฟนไม่ชอบให ้ฉั นถ่ายรูป” ในกล ้องของคนอืน... ประโยค
หลังเธอแอบเติมเองในใจ
ความจริงก็คอื รูปถ่ายทังหมดของนักกีฬาในค่ายนันมีลข ิ ธิ จะถูก
ิ สท
หรือแพงก็ขนอยู
ึ ก
่ บ
ั ค่าตัวของนักมวยคนนัน ถ ้าเป็ นตัวเต็งของค่ายหรือเคยได ้
แชมป์ ระดับโลกมา ภาพถ่ายของพวกเขาจะมีราคาเป็ นหลักหมืนทีเดียว
สว่ นรูปของเธอตอนนียังไม่นับว่ามีราคาอะไร แต่พเป๊
ี กมันใจว่าหลัง
จากได ้ตําแหน่งกัปตันทีมชาติคา่ ตัวเธอจะต ้องพุง่ สูง ด ้วยเหตุนเขาจึ
ี งยํานักยํา
หนาว่ารูปถ่ายของเธอจะเป็ นลิขสท ิ ธิของเขาคนเดียวเท่านัน และมันถูกบันทึก
ั ญาว่าจ ้างเรียบร ้อยแล ้ว
อยูใ่ นสญ
“สรุปเอาชุดนีนะคะ พอดีเงินสดไม่พอฉั นขอรูดบัตรแทนก็แล ้วกัน”
ี งเห่าดังลันมาจาก
ในระหว่างทีรอสลิปบัตรเครดิตลลนาก็ได ้ยินเสย
ี งขอเจ ้าแจ๊ค!
ด ้านนอกร ้าน จําได ้ว่าเป็ นเสย
เธอหมุนตัวอย่างละล ้าละลัง ยังไม่ทน ั ได ้เปลียนกลับไปสวมชุดเดิม
ก็ได ้ยินเสยี งเจ ้าแจ๊คดังขึนอีกหน คราวนีมีเสย
ี งของคนกลุม ่ หนึงร ้องเฮตามขึน
มาด ้วย ลลนารีบสวมรองเท ้าผ ้าใบแล ้ววิงออกไปสุดฝี เท ้า
ภาพทีเห็นทําให ้เธอโกรธจนตัวสนั เจ ้าแจ๊คกําลังโดนคนกลุม ่ หนึงล ้อม
เอาไว ้แล ้วแกล ้งแหย่มน
ั อย่างคึกคะนอง พอมันเห่าใสพ ่ วกเขาก็ยกกล ้องขึน
ถ่ายรูป
ี งดัง “แจ๊ค... มานี!”
ลลนาตวาดเรียกเสย
แต่เจ ้าแจ๊คไม่ได ้หันมามองเธอด ้วยซาํ ตอนนีมันกําลังวิงวนอย่างโกรธ
จัดอยูก
่ ลางวงล ้อมของนักท่องเทียวกลุม ่ นัน ใครบางคนยังเอากระป๋ องผูก
เชอื กฟางมาห ้อยคอมันด ้วย
ี งปรบมือก็ดงั ลันพร ้อมกับเสย
จูๆ่ เสย ี งเพลงทีกระหึมไปทัวทุกสารทิศ
ึ เหมือนโดนผลักเข ้ามายืนอยูใ่ นโลกอีกใบทีทุก
ทันใดนันลลนาก็รู ้สก
คนกําลังบิดสา่ ยกันไปตามท ้องถนนอย่างสนุกสนาน
แย่แล ้ว... คอนเสริ ต
์ เริมขึนแล ้ว!
 เธอต ้องรีบพาเจ ้าแจ๊คกลับรีสอร์ตก่อนทีจะถูกฝูงชนนับหมืนเหยียบ
ตาย!
ลลนาตะโกนเรียกเจ ้าแจ๊คอีกหน แต่ไม่วา่ เธอจะเรียกเท่าไหร่มน ั ก็ไม่
ได ้ยิน ร่างของมันเริมกลืนหายไปกับฝูงชนมากมายทีแข่งกันวิงไปยังเวทีตรง
ชายหาด แม ้แต่ตวั เธอเองก็ยงั โดนชนจนเซไปไม่รู ้ตังกีครัง ลลนาพยายามมอง
หาแต่กไ ็ ม่เห็นแม ้แต่หางของเจ ้าแจ๊ค ในทีสุดหญิงสาวก็ตด ิ ใจคว ้าไม ้กวาด
ั สน
ทีวางอยูห ่ น ้าร ้านกาแฟตรงหัวมุมแล ้ววิงไล่ตามเจ ้าแจ๊คไปสุดฝี เท ้า
 ี
69.หรือจะเป็ นเด็กเสย?

หกโมงเย็น ฟ้ าเริมมืด
องศาเพิงเสร็จจากงานถ่ายภาพเดินแบบบนเวทีอย่างทะลักทุเล
ระหว่างทีเดินกลับมาสมทบกับทีมงานทีร ้านอาหารหน ้าชายหาด เขาก็ถก ู นัก
ท่องเทียวสาวหลายคนทีเดินผ่านไปผ่านมาสะกิดอย่างออกนอกหน ้า องศา
ึ ขบขันเล็กน ้อยแต่กไ
รู ้สก ็ ม่ได ้คิดอะไรมาก ด ้วยความสูง 175 เซนติเมตร และ
ใบหน ้าทีค่อนข ้างหวานกอปรกับผิวทีขาวจัด ทําให ้การโดนสะกิดสะเกาแบบนี
เป็ นเรืองทีธรรมดาไปแล ้วสําหรับเขา
ชา่ งกล ้องนับเป็ นอาชพ
ี ทีต ้องร่อนไปร่อนมาไปทัวทุกสถานทีในโลก
กว ้างใบนี หากจะบอกว่าตัวเขาไม่สนใจเรืองอย่างว่าเลยก็คงไม่ใช ่ เขาเป็ น
ชายหนุ่มสุขภาพดีทมาจากครอบครั
ี วมีฐานะ ตังแต่คณ ึ นผู ้บุกเบิก
ุ แม่ซงเป็
นิตยสาร MADAM มาจนกระทังพีชายและตัวเขา ทุกคนล ้วนมีใบหน ้าสะดุดตา
เพศตรงข ้ามด ้วยกันทังนัน ดังนันจึงไม่แปลกทีทุกๆ แห่งหนทีเขาไปเยือนมัก
จะมีสาวน ้อยสายใหญ่ใจกล ้าเข ้ามาสะกิด
แม ้ว่าจะเป็ นอย่างนันแต่องศาก็คอ
่ นข ้างเลือก เนืองจากทํางาน
คลุกคลีอยูใ่ นวงการนางแบบนายแบบมานาน เขาจึงมีภม ู ต
ิ ้านทานด ้านความ
งามเป็ นอย่างดี และสาวๆ ทีมาคอนเสริ ต ์ ในวันนีเขาไม่ควรจะแตะต ้องเด็ดขาด
คอนเสริ ต์ ทีจัดบนเกาะกลางทะเล... ไม่วา่ จะเป็ นเกาะอะไรก็ตาม สว่ น
มากจะเป็ นแนว Free Sex Free Drug นันหมายความว่านักท่องเทียวกว่าแปดสบ ิ
เปอร์เซน็ ต์ทหลั
ี งไหลมาร่วมงานนันจะมีทก ื
ุ เชอชาติ ฝรัง แขก จีน ฟิ ลป ิ ปิ นส ์
อินโด แม ้กระทังนิโกรก็มห ี มด ทุกคนพร ้อมจะมาเล่นยาและเสย ี ตัวกันอย่าง
ครืนเครงหนึงคืนเพือคลายเครียดโดยไม่สนใจปั ญหาทีจะตามมา แน่นอนว่า
ระหว่างคอนเสริ ต ์ บรรเลงจะต ้องมีการชกต่อย มีลก ั ทรัพย์ มีการสุมหัวพียากัน
จนเป๋ อ... และทีสําคัญมีโรคร ้ายทีจะติดตัวคุณไปตลอดชวี ต ิ หลังจากนัน
่ นวเขา
และมันไม่ใชแ
ชายหนุ่มกดเปิ ดกล ้องในมือและไล่ปลายนิวดูรป ู ทีตนเพิงถ่ายเมือครู่
โชคดีทเขาได
ี ้พืนทีโซนหน ้าเวทีจงึ ได ้รูปของจิยอน วาเนสซา และเคธีไปเต็มๆ
 องศาเลือกลบรูปของจิยอนทิงไปบางรูป โดยเฉพาะรูปทีอีกฝ่ ายสวม
กางเกงยีนสข ์ าสนเปิ
ั ดเปลือยเรียวขา ในความคิดของเขานางแบบเกาหลีคนนี
ผอมเกินไป ด ้วยสว่ นสูง 173 เซนติเมตรจิยอนกลับมีนําหนักเพียง 48 กิโลกรัม
เท่านัน แถมชว่ งอกยังปรากฏริวซโครงใหี ื
้เห็นบางๆ เวลาทีสวมเสอคอวี
คกู่ บ
ั
ั
กางเกงขาสนแบบนี จึงทําให ้เธอดูน่าเวทนามากกว่าสวย
พอไล่สายตาไปยังวาเนสซา เขาก็พงึ พอใจขึนมาเล็กน ้อย วาเนสซามี
เรือนร่างทีอิมเต็มแบบสาวตะวันตก โครงหน ้าสวยเก๋ได ้รูป เสย ี แต่วา่ สูงโย่ง
เกินไปหน่อย ดังนันเมือต ้องเดินรวมกันเป็ นทีม จึงทําให ้เธอดูโดดออกมาอย่าง
ไม่น่าให ้อภัย ทีมงานต ้องแก ้ไขด ้วยการให ้วาเนสซาสวมรองเท ้าสนเตี้ ย แต่นัน
ก็เหมือนกับฆ่าตัวตายชด ั ๆ เพราะพร็อพต่างๆ อย่างเชน ่ รองเท ้า กระเป๋ า
นาฬกาิ หรือสร ้อยคอล ้วนมาจากสปอนเซอร์ทกระเป๋
ี าหนักเสย ี ยิงกว่าแบรนด์
ื ้า
เสอผ
คนสุดท ้ายทีเขาต ้องยอมศโิ รราบให ้อย่างแท ้จริงก็คอ ื เคธี ด ้วยความ
สูง 175 เซนติเมตร และนํ าหนัก 54 กิโลกรัม เคธีเป็ นนางแบบทีเป๊ ะปั งมากทีสุด
เธอมีเรือนผมสอ ี อ
่ นตามแบบฉบับสาวลูกครึงเอเชย ี ตะวันตก และมีดวงตาสน ี ํา
ผึงคมเข ้มทรงเสน่ห ์ ท่าโพสทีลืนไหลงามสง่าของเธอดูเป็ นธรรมชาติราวกับ
กําลังเดินเล่นอยูใ่ นสวนหลังบ ้าน ไม่น่าแปลกใจว่าทําไมเคธีถึงกุมหัวใจนัก
ออกแบบมาแล ้วทัวโลก เธอมีงานชุกเสย ี จนวันพรุง่ นีต ้องบินไปปารีสต่อ ทําให ้
นิตยสารของมารดาเขาชวดโอกาสสม ั ภาษณ์เธอจนได ้
ปลายนิวปั ดหน ้าจอไปเรือยๆ อย่างพินจ ิ พิเคราะห์ บางรูปทีถูกใจเขาก็
กดเซฟแล ้วสง่ ไลน์ไปให ้ ‘มาดามหญิง’ คุณแม่ของเขาพิจารณาอีกต่อหนึง
ึ งคงวน
องศาไล ้ปลายนิวจนสุดแล ้วสะดุดเข ้ากับภาพภาพหนึงซงยั
เวียนอยูใ่ นหัวเขาจนถึงตอนนี
ผู ้หญิงคนนัน
ไม่รู ้ว่าทําไมเขาถึงต ้องชะงักค ้างและจ ้องมองรูปหญิงสาวทีนังอยูก ่ บ
ั
สุนัขตัวใหญ่บริเวณหน ้าเซเว่น เกือบสองชวโมงแล ั ้วทีเขาเปิ ดภาพนีขึนมามอง
ํ อยูห
ซาๆ ่ ลายครัง แม ้กระทังตอนทีเคธีเดินแบบอยูก ่ ลางเวที เขาก็อดเปิ ดรูปผู ้
หญิงอีกคนขึนมาเทียบไม่ได ้
ชายหนุ่มเปิ ดดูไฟล์รป
ู ภาพทังสามสบ ิ สองรูปทีตนเองแอบกดชต ั เตอร์
อย่างไม่คด ี
ิ หน ้าคิดหลัง บางรูปเห็นแค่เพียงเสยวหน ้าด ้านข ้าง บางรูปเป็ นภาพ
หน ้าตรง และบางรูปเขาเก็บได ้แบบฟูลเฟรม
หลังจากซูมเข ้าซูมออกอยูห ่ ลายครังเขาค่อยพบว่าเธอมีสว่ นคล ้ายเคธี
เพียงแค่เรือนผมกับโครงร่างเท่านัน ึ
แต่หากพิจารณาอย่างลึกซงจะพบว่ าผู ้
หญิงคนนีมีต ้นขาทีแข็งแกร่ง เรียวขายาวเพรียวของเธอก็มส ี วิ ทีเข ้มกว่าเคธี
ี ผ
ึ นสท
เฉดหนึง ซงเป็ ี ทํ
ี าให ้เธอดูเหมือนคาราเมลร ้อนๆ
หวานยิงกว่าเคธีด ้วยซาํ
ผู ้หญิงคนนีเเป็ นใคร?
เพราะมัวแต่เดินเหม่อ พอรู ้ตัวอีกทีกล ้องในมือก็ถก
ู กระชากไปแล ้ว!
้
“เฮย!” องศาคํารามลันแล ้วหมุนตัววิงไล่ตามไปทันที พยายามจะดึง
ื าทีคว ้ากล ้องในมือของเขาไป เขาเห็นมันวิงหนีหวั ซุกหัวซุน
ร่างของชายเสอฟ้
แล ้วทําท่าจะกลืนหายไปกับฝูงชนพร ้อมกล ้องราคาร่วมล ้านของตน
องศาเค ้นพลังออกมาไล่ลา่ พวกมันสุดฝี เท ้า ปากก็ตะโกนลัน “ขโมย...
ื าตรงหน ้าเป็ นขโมย”
เสอฟ้
เสยี งเพลงจากคอนเสริ ต ี งเฮฮาของผู ้คนทีคาด
์ ดังกระหึมพร ้อมกับเสย
ว่าน่าจะมีนับพันนับหมืน แทบไม่มใี ครใสใ่ จกับเหตุการณ์ฉกชงิ วิงราวทีไม่ใช ่
เรืองของตัวเอง เพราะเหตุการณ์แบบนีมีให ้เห็นแทบทุกวันอยูแ ่ ล ้ว
องศาวิงไล่ตามไปอย่างไม่ลดละจนเลียวเข ้าสูบ่ ริเวณถนนใหญ่ ความ
มืดทีโรยตัวลงมาทําให ้ไฟถนนเริมสอ่ งแสงสว่างออกมาเป็ นแถบๆ รอบด ้านมี
เสย ี งคนเมาหัวเราะกันดังลัน ชายชาวต่างชาติหลายคนกําลังยืนโอบเอวสาวๆ
แล ้วเดินโซซดั โซเซเข ้าไปในบาร์หลายแห่งทีเริมเปิ ดไฟหลากสเี ป็ นการ
ต ้อนรับ องศาวิงกวดตามหลังหัวขโมยไปติดๆ พร ้อมตะโกนขอความชว่ ยเหลือ
ไปด ้วย
ขอเพียงมีตํารวจสก ั คน หรือใครก็ได ้ทีชว่ ยหยุดมัน เขาพร ้อมจะกราก
เข ้าไปร่วมเตะร่วมต่อยโดยไม่ลงั เล ชายหนุ่มทังโกรธจัดและเคียดแค ้น ทีม
งานทุกคนรู ้ดีวา่ กล ้องตัวนีมีคา่ เทียบเท่าชวี ต
ิ ของเขา เขาไม่เคยวางมันแม ้
กระทังตอนเข ้าห ้องนํ าก็ยงั ต ้องแขวนไว ้ทีคอ ด ้านในเต็มไปด ้วยรูปภาพราคา
แพงทีเขาลงทุนบินลัดฟ้ าไปเก็บมาจากทัวทุกมุมโลก ไหนจะรูปในวันนีอีกล่ะ
เคธี!
 “ขโมยโว ้ย... ขโมย!” ทันทีทวิ
ี งเลียวมาอีกมุมตึก เขาก็เริมคิดว่าตนทํา
พลาดอย่างใหญ่หลวงทีไม่คว ้ามอเตอร์ไซค์สก ั คันแล ้วขับไล่ตาม ดูเหมือนว่า
หัวขโมยคนนันจะทํางานเป็ นทีมเพราะสุดปลายทางด ้านหน ้าเขาเห็น
มอเตอร์ไซค์จอดรออยูค ั หนึง คนขับสวมหมวกกันน็ อกและรถทีพวกมันใชก็้
่ น
ไม่มป
ี ้ ายทะเบียน
้ เฮย...
“เฮย... ้ เอาคืนมา เอาของกูคน
ื มา!”
ั นิด
หัวขโมยคนนันไม่ได ้สนใจเขาสก พอไปถึงมอเตอร์ไซค์ทจอดรอ
ี
อยูม
่ น
ั ก็กระโดดขึนคร่อมทันที
องศาโกรธจนหน ้ามืด ต่อให ้สบั เท ้าเร็วแค่ไหนก็คงสูล้ ้อรถไม่ได ้ เขา
ภาวนาเพียงว่าขอให ้มีสายตรวจผ่านมาตรงนี ขอให ้มีตํารวจโผล่หน ้ามาสก ั คน
ขอให ้พวกมันเห็นใจ... จะเอาอะไรไปก็ได ้แต่ขออย่าเป็ นกล ้องตัวนันก็พอ
“ไอ ้เหียยย!” เขารวบรวมกําลังแล ้วตะโกนออกไปจนสุดปอด ก่อนจะ
กระโจนเข ้าหามอเตอร์ไซค์ทอยู
ี ใ่ กล ้แค่เอือม
มือเขาคว ้าได ้แต่ความว่างเปล่า
แต่ทน
ั ใดนัน... มอเตอร์ไซค์ทงคั
ั นก็ถก
ู ถีบจนกระเด็น!!!
แรงถีบทําให ้ทังคนขับและหัวขโมยกลิงหลุนๆ ม ้วนตัวมานอนแผ่อยู่
ตรงหน ้าขององศา มอเตอร์ไซค์ของพวกมันหมุนตัวเป็ นวงกว ้างและหยุดนิงอยู่
ไม่ไกลนัก หมวกกันน็ อกของคนขับกระเด็นหลุดออกมา สว่ นเจ ้าหัวขโมยก็ยงั
นอนทําหน ้ามึนงงอยูบ
่ นพืน
องศาเองก็กําลังงง... เขายังคงนอนควําหน ้าอยูก
่ บ
ั พืนถนนและ
พยายามจับต ้นชนปลายอยู่
ั พักรองเท ้า Nike Air Jordan สด
สก ี ําแถบสมก็
้ ก ้าวมาหยุดอยูเ่ บืองหน ้า
องศาจ ้องมองรองเท ้าคูน ่ สู
่ ันแล ้วค่อยๆ ไล่สายตาขึนสูท ี ง
ั ข
ภาพทีเห็นคือนางฟ้ าในชุดเดรสสนส ี าวทีถือไม ้กวาดเอาไว ้ในมือข ้าง
หนึง เธอกําลังก ้มหน ้ามองมาทางเขาอย่างงุนงง พอเห็นว่าเขาไม่ขยับลุก เธอ
จึงนังยองๆ ลงตรงหน ้าแล ้วยืนของในมือให ้ “อันนีใชไ่ หมทีถูกขโมย?”
 องศาพยักหน ้ารับอย่างเลือนลอย เป็ นครังแรกทีเขาเห็นเธอเต็มตา
พอได ้เห็นแบบนีถึงรู ้ว่าเธอไม่เหมือนเคธีเลยด ้วยซาํ เธอเป็ นสาวสวยอีกคน
ึ างออกไป เคธีดูสวยหวานแต่ผู ้หญิงตรงหน ้าเขามีโครงหน ้าทีเก๋และ
หนึงซงต่
ิ โดดเด่นทีสุดบนใบหน ้าของเธอ ขอเพียงมี
ค่อนไปทางเท่ห ์ ริมฝี ปากเป็ นสงที
ลิปสติกสแี ดงแท่งเดียว แท่งเดียวเท่านัน ใบหน ้านีก็ไม่จําเป็ นต ้องแต่งแต ้ม
อะไรอีกแล ้ว
เพราะเห็นว่าเขามองเธอตาไม่กะพริบ นางฟ้ าจึงยิมให ้ “หัวคุณ
กระแทกพืนเหรอ?”
องศาสา่ ยหน ้าตอบชาๆ
้ จ ้องมองลักยิมสองข ้างแก ้มทีชว่ ยเพิมมิตใิ ห ้
ใบหน ้านีดูเก๋ขนไปอี
ึ ก
ในทีสุดเขาก็หลุบตามองกล ้องในมือเธอและรับมาถือไว ้ เขายันร่างลุก
ึ มึนตือ พอเห็นว่าเธอลุกขึนยืนตามเขาจึงกวาดตามองเธอ
ขึนยืนทังๆ ทียังรู ้สก
ตังแต่หวั จรดเท ้าแล ้วขมวดคิว
จําได ้ว่าหนแรกทีเจอเธอไม่ได ้สวมชุดนี แต่ไม่วา่ จะสวมชุดไหนก็ไม่ม ี
อะไรเปลียน เธอยังคงดูโดดเด่นสยบสายตาอยูด ่ ี
“คุณอาจต ้องเรียกตํารวจ” เธอแนะนํ า
“หรือไม่เราก็ต ้องหนีไปก่อน” เขาเอ่ยตอบและจ ้องไปยังวายร ้ายทัง
สองทีพยายามจะลุกขึนยืน
เธอหันไปมองตามแล ้วสา่ ยหน ้า “เอาอย่างนี...” เธอเสนอขึนมา จาก
นันก็ก ้าวไปหาร่างของสองวายร ้ายแล ้ว...
กระทืบ... กระทืบ... และกระทืบ!!!
องศาตกใจจนอ ้าปากค ้าง เขาได ้ยินเสย ี งพวกมันร ้องขอชวี ต
ิ ได ้ยิน
เสยี งปลายเท ้ารองเท ้ากระแทกใสห ่ น ้าท ้องผู ้เคราะห์ร ้ายดังอักๆ ฟั งแล ้วเจ็บ
จนแม ้แต่เขายังต ้องเบือนหน ้าหนี หลังจากนันสองนาทีเธอก็เดินยิมเผล่เข ้ามา
หา ด ้านหลังของเธอคือซากเละๆ สองซาก “คุณโทรเรียกตํารวจแล ้วยืนรอตรง
นีนะคะ ฉั นต ้องไปแล ้วล่ะ”
“เดียวก่อน” เขารีบรังไว ้ “รอตํารวจด ้วยกันได ้ไหมคุณ เผือพวกมันฟื น
ขึนมาอีก ผมคนเดียวเอาไม่อยูห ่ รอก”
 “หมาฉั นหาย” เธอถอนหายใจอย่างว ้าวุน ่ “ฉั นมาเทียวงานพร ้อมกับ
หมาตัวเล็กๆ ตัวหนึง” เธอทําไม ้ทํามือให ้เขาดูเหมือนว่ามันเล็กมาก แต่เท่าที
เขาจําได ้มันเป็ นน ้องๆ กอริลลาเลยทีเดียว “แล ้วตอนนีมันก็
พลัดหลงกับฉั น ฉั นวิงหาไปทัวแล ้วแต่กย
็ งั หาไม่เจอเลย”
“ให ้ผมชว่ ยไหม” เขารีบอาสา “ผมมีพรรคพวกทีมาเทียวด ้วยกันอยู่
หลายสบ ิ คน เมือครูค ุ ชว่ ยผมไว ้ ผมจะชว่ ยตามหามันเอง มันชออะไรนะ
่ ณ ื
ครับ?”
“แจ๊คค่ะ... พันธุเ์ ฟรนช ์ มาสทีฟฟ์ ”
“หูยยย” องศาพึมพําออกมาเบาๆ มาสทีฟฟ์ เป็ นสุนัขสายพันธุอ ์ งั กฤษ
ทีแพงบรรลัย คนไทยสว่ นใหญ่ไม่นยิ มเลียง เหตุผลหลักๆ ก็ด ้วยเรืองราคาและ
เหตุผลทีสองก็เรืองอาหารการกิน มาสทีฟฟ์ เป็ นสุนัขทีเลือกกินเอามากๆ
แต่หญิงสาวคนนีกลับเลียงมาสทีฟฟ์ และสวมรองเท ้า Air Jordan ทังๆ
ทีแต่งตัวเหมือนคนติดเกาะ
ี
หรือเธอจะเป็ นเด็กเสย?
เขาเห็นมานักต่อนักแล ้ว เด็กเสยมัี กสวมเสอผ
ื ้าราคาถูกเพราะไม่มเี งิน
สว่ นตัวมากนักแต่กลับใชรองเท
้ ึ
้า นํ าหอม กระเป๋ าแบรนด์เนม ซงได ้จากการ
เปย์ของผู ้ชายทีพวกเธอคัวด ้วย องศาหันมามองหญิงสาวข ้างตัวแวบหนึง ดู
จากรสนิยมการเลือกรองเท ้าและสต ั ว์เลียงแล ้ว ี
นับว่าเสยของผู ้หญิงคนนี
กระเป๋ าหนักไม่เบา
ี ดาย “มาเถอะครับ ไปตรงชายหาดกัน ผมจะพาไปรู ้จัก
คิดแล ้วก็น่าเสย
กับเพือนๆ ก่อน จากนันเราจะชว่ ยกันตามหาหมาของคุณ”
70.ขายให ้ฉั นไหม

ึ อึดอัดเท่าโดนเพือน
ร ้านอาหารริมชายหาดมีคนเยอะก็จริง แต่ไม่รู ้สก
เขานังจ ้อง
ื
“ชออะไรหรื อครับ?” คําถามนีหลุดออกจากปากชายร่างอ ้วนทีนังซด
เบียร์อยูฝ
่ ั งตรงข ้ามกับลลนาเป็ นรอบทีสอง เขาจ ้องเธอด ้วยสายตาตืนตะลึง
ตังแต่แรกเห็น จากนันก็หน ิ เบาๆ กับหญิงสาวผมสนที
ั ไปกระซบ ั อยูข่ ้างกาย
ลลนาตอบไปตามจริง ึ เหมือนเสย
เธอรู ้สก ี เวลาทีมานังแกร่วอยูท
่ นี
ี
ตอนนีน่าจะสก ั สามทุม
่ แล ้ว คอนเสริ ต
์ กําลังมันสไ์ ด ้ที รอบตัวเธอมีแต่คนเมาแอ๋
ทุกคนพยายามยักย ้ายสา่ ยสะโพกกันอย่างสุดเหวียง ภาพชายหญิงนัวเนียกัน
เป็ นอะไรทีธรรมดามากๆ เพราะมีให ้เห็นแทบทุกโต๊ะและทุกมุมของชายหาด
เธอได ้แต่นังรอให ้องศากลับมารายงานข่าวเกียวกับเจ ้าแจ๊ค รอบที
แล ้วเขาวิงกระหืดกระหอบกลับมาเล่าว่าสายตรวจตรงชายหาดเจอกับสุนัขตัว
หนึงทีมีลก ั ษณะเหมือนกับเจ ้าแจ๊คทุกประการ แต่ดเู หมือนว่ามันจะมีเจ ้าของ
พอเธอยืนยันหนักแน่นว่าเธอนีแหละทีเป็ น ‘เจ ้าของ’ สายตรวจก็แจ ้งกลับมาว่า
ถ ้าเห็นมันอีกเมือไหร่เขาจะรีบโทรแจ ้งข่าวกับองศาทันที
ลลนารู ้สกึ เป็ นห่วงเพือนตัวโตของพีเป๊ กมาก เจ ้าแจ๊คเป็ นสุนัขทีกิน
ยากอยูย ่ ากเหมือนพีเป๊ กไม่มผ ี ด
ิ ถ ้าผิดทีผิดทางมันจะยอมอดตายมากกว่าจะ
ดืมนํ าทีคนแปลกหน ้ายืนให ้ พีเป๊ กรักสุนัขทังสตั ี วของเขา เธอเห็นได ้จาก
อาหารการกินและสุขอนามัยทีพวกมันได ้รับ เธอเคยเห็นเขาลงมาคลุกอาหาร
ให ้พวกมันกินตอนดึกด ้วยตัวเองอยูห ่ ลายครัง ้
บางเชาเขาก็ พาพวกมันไปวิง
ึ ผิดมากมายทีพามันออกมาด ้วย
คิดแล ้วเธอก็รู ้สก
แกอยูไ่ หนนะแจ๊ค?
“ถามอะไรหน่อยส”ิ จูๆ่ ผู ้หญิงทีแต่งตัวดีและดูมอี ายุมากทีสุดในกลุม่
ก็ย ้ายตัวเองมานังข ้างๆ ลลนา ผู ้หญิงคนนันสง่ ยิมให ้เธอทีหนึงแล ้วเอือมมือมา
จับเรือนผมของหญิงสาว จากนันก็ถามขึนมาอย่างทีเล่นทีจริงว่า “ของจริงหรือ
ทํามาคะเนีย?”
คําถามนีทําให ้ลลนาเหลือบตาขึนมองอีกฝ่ ายทันควัน
 “ขอโทษนะคะ” อีกฝ่ ายยิมให ้ ดวงตาคูน
่ ันเพ่งมองเธอราวกับสะกด
“ขอจับหน่อยได ้ไหม?”
ลลนามองอีกฝ่ ายอย่างสบ ั สน เกือบสะดุ ้งเมือโดนกอบเรือนผมปอย
หนึงเข ้าไปในฝ่ ามือ ก่อนจะพันเข ้ากับนิวทีทาเล็บสเี งิน จากนันก็กระตุก
ลลนาตกใจจนเกือบจะหลุดคําหยาบออกมา แต่ดเู หมือนว่าผู ้หญิงคน
นันจะตกใจมากกว่าเธอเสย ี อีก หล่อนพึมพําเบาๆ ว่า “ผมจริง” พูดจบก็หยิบมือ
ถือขึนมาถ่ายภาพปอยผมในมือ จากนันก็ทดลองขยีแล ้วม ้วนพันกับฝ่ ามือ
สุดท ้ายก็มองเลยขึนไปจนถึงหนังศรี ษะ “คุณไม่ได ้ทําสผ
ี มใชไ่ หม?”
ึ ว่าอีก
“ไม่ได ้ทํา” ลลนาดึงผมปอยนันกลับมาด ้วยอารมณ์หงุดหงิด รู ้สก
ฝ่ ายไม่มมี ารยาทเอาเสย ี เลย ตังแต่เกิดมาเธอไม่เคยเดินไปกระตุกผมใครมา
ก่อน เด็กผู ้หญิงทีทําแบบนีมีเพียงความหมายเดียวนันก็คอ
ื
‘มาตบกันหลังโรงเรียนไหม’
ื
“ฉั นชอณรงค์ศก ั ดิ... จะเรียกเจ๊รงค์กไ
็ ด ้” ว่าแล ้วก็ยนนามบั
ื ตรให ้ลลนา
บนกระดาษแข็งแผ่นบางๆ นันเขียนชอและนามสกุ ื ลชดั เจนแต่คํานํ าหน ้าชอ
ื
ของคุณป้ าคนนีกลับเป็ น ‘นาย’ หรือพูดตามตรงก็คอ ื า ‘นาย
ื คุณป้ าเขามีชอว่
ั ดิ เพชรเขต!’
ณรงค์ศก
และคุณณรงค์ศกั ดิคนนีก็อธิบายให ้เธอฟั งต่อด ้วยนํ าเสย
ี งเนิบชา้ “ฉั น
เป็ นชา่ งทําผมประจําแบรนด์ชด ั
ุ ชนในอั นดับหนึงของโลกอย่างเจสสก ิ า เคยทํา
ผมให ้นางแบบชอดั ื งมาแล ้วหลายคน วันนีฉั นบินมาทําผมให ้เคธีโดยเฉพาะ”
ื อีกแล ้ว... ตังแต่มานังในร ้านอาหารแห่งนี ลลนาได ้ยินคําว่าเคธีน่า
ชอนี
ั สบ
จะสก ิ หกครังเห็นจะได ้!
“เคธีไหนคะ?” เธอหลุดถามออกไปด ้วยความอยากรู ้
เจ๊รงค์กลอกตาเล็กน ้อย รักษามารยาทด ้วยการพยักพเยิดไปทางบิล
บอร์ดนํ าอัดลมยีห ้อหนึงทีมีความกว ้างขนาดห ้าตึกแถว ลลนามองตามและได ้
เห็นใบหน ้าของผู ้หญิงทีมีเสยี งลือเสย
ี งเล่าอ ้างมากทีสุดในวันนี รูปบนบิล
บอร์ดทังใหญ่โตและชด ั เจน เธอเห็นสต ี า ผิวพรรณ และเรือนผมของนางแบบ
คนนันแทบจะทุกรูขม ุ ขน และต ้องยอมรับอย่างหนึงว่ารู ้สกึ คุ ้นตาเอามากๆ
 “นาทีแรกทีฉั นเห็นคุณ บอกตรงๆ เลยว่าฉั นนึกว่าเป็ นเคธี” เจ๊รงค์จด
ุ
้
บุหรีโดยใชสองนิ วคีบด ้วยท่าทางเก๋ไก๋ บางจังหวะก็เงยหน ้าพ่นควันออกมา
“ตกใจเหมือนกันนะพอรู ้ว่าไม่ใช ่ คุณเหมือนเคธีมากทีเดียว” เจ๊รงค์ใชปลาย
้
ี
บุหรีชมาทางเรือนผมของลลนา “ผมนี... ขายให ้ฉั นได ้ไหม?”
ยัยมนุษย์ป้านีต ้องบ ้าไปแล ้ว!
ี ฝ่ ายชงิ พูดขึนมาเสย
ลลนาเม ้มปาก กําลังจะตอกกลับแต่อก ี ก่อน “หนึง
แสน”
“อะ... อะไรนะ!”
“น ้อยไปงันเหรอ?” เจ๊รงค์เอ่ยถามอย่างใจเย็น ด ้วยความทีอยูใ่ น
วงการมานาน หล่อนจึงรู ้ดีวา่ การเสนอเงินออกไปโต ้งๆ แบบนีดูเหมือนใจร ้อน
เกินไปหน่อย อาจเปิ ดโอกาสให ้อีกฝ่ ายรู ้ทันว่าหล่อนอยากได ้และฝ่ ายนันอาจ
จะบอกปั ดเพือขอขึนราคา
แต่ให ้ตายเถอะ... หล่อนรอไม่ได ้จริงๆ ไม่บอ ่ ยนักหรอกทีจะเจอคนทีมี
เนือผมแบบเดียวกับเคธี อีกอย่างจะให ้เคธีรอต่อไปก็คงไม่ไหว ผู ้บริหารเจสส ิ
กาเพิงเซน ็ สญ
ั ญารับงานโฆษณายาสระผมแบรนด์ดงั ระดับโลก และลูกค ้าก็
เลือกให ้เคธีเป็ นพรีเซนเตอร์โดยทีไม่รู ้เลยว่านางแบบสาวเป็ นโรค SLE เรือรัง
มาหลายปี !
SLE เป็ นโรคภูมค ิ ุ ้มกันทําลายตัวเองประเภทหนึง ผู ้ป่ วยจะมีอาการผม
ร่วงทัวศรี ษะแล ้วเกิดเป็ นแผลเป็ นร่วมด ้วย ดังนันทุกครังทีผมของเคธีร่วง
้
เสนผมใหม่ จะไม่สามารถขึนซาในจุ ํ ดเดิมเนืองจากมีแผลเป็ นมาครอบทับปิ ด
หนังศรี ษะตรงสว่ นนันเอาไว ้ นีเป็ นทังความลับและความหนักใจทีสุดของชา่ ง
ทําผมมือทองอย่างณรงค์ศก ั ดิเลยทีเดียว
ณรงค์ศก ั ดิเข ้าใจว่าทําไมเคธีถึงไม่บอกปั ด... แค่คา่ ตัวพรีเซน็ เตอร์
สามปี แรกก็ปาเข ้าไปเก ้าหลักแล ้ว ไหนจะค่าโชว์ตวั ในแต่ละเดือนอีก เงิน
จํานวนมหาศาลอีกทังชอเส ื ย ี งทีกําลังจะได ้มันหอมหวานนัก ต่อให ้กําลังจะหัว
ล ้าน แต่เคธีก็คงจะตอบรับงานนีอยูเ่ ชน ่ เดิม
ี ํ าผึงตรงหน ้าไปเย็บวิก
ถ ้าเคธีได ้เรือนผมสน ั แค่ไหน
หล่อนจะสวยสก
กัน “ว่ายังไงคะ?”
ลลนาเริมลังเล...
 ื าผม ตัดไปแล ้วมันก็งอกใหม่ได ้ เธอเคยเห็นหญิงสาวหลายคน
ขึนชอว่
ขายเรือนผมเพือเลียงชพ ี หรือไม่กบ ็ ริจาคให ้องค์กรการกุศล ั พักผมของ
สก
พวกหล่อนก็จะยาวขึนมาอีกครัง ก็เหมือนกับไก่นันแหละ ต่อให ้วันนีจะไข่ออก
มาแล ้วแต่พรุง่ นีก็ยงั ไข่ได ้อีกเรือยๆ ไม่ใชเ่ หรอ
อีกอย่าง... เงินตังหนึงแสน!
้ นของเธอไม่ให ้ใชเกิ
พีเป๊ กจํากัดการใชเงิ ้ นวันละหนึงพัน เพราะฉะนัน
เงินหนึงแสนทีว่าเธอสามารถใชได ้ ้ถึงร ้อยวันเลยทีเดียว
ถ ้ามีเงินก ้อนนีเธอก็ไม่ต ้องใชบั้ ตรเสริมของพีเป๊ กอีกต่อไป ไม่ต ้องยืน
ตัวตรงคอยรายงานว่าวันนีซอหรื ื อกินอะไรไปบ ้าง เธอจะมีข ้าวของสว่ นตัวทีตน
อยากได ้เชน ่ เดรสสวยๆ รองเท ้าสนสู ้ ง หรือลิปสติกสก ั แท่ง โดยไม่ต ้องทนสวม
แต่ชด ุ ผ ้ายืดสําหรับออกกําลังกาย ในวันเกิดของเขาหรือวันสําคัญอืนๆ เชน ่ ปี
ใหม่ สงกรานต์ วาเลนไทน์ เธอยังสามารถหาซอของขวั ื ญเพือเซอร์ไพรสเ์ ขา
ได ้อีกด ้วย
เธออยากสวย อยากทําตัวให ้มีคณ ่ ก
ุ ค่าบ ้างไม่ใชส ั แต่จะแบมือขอเงิน
เขาอยูฝ
่ ่ ายเดียว
สถานการณ์ทก
ุ อย่างในตอนนีไม่เหมือนเดิมอีกแล ้ว
ตอนนีเธอมีคนรัก...
เธออยากให ้เขาภาคภูมใิ จในตัวเธอ
้
อยากให ้เขาใชสายตาของ ‘ผู ้ชายทีมีความรัก’ มองกลับมายังเธอบ ้าง
สามเดือนทีผ่านมาเขานิงมาก เขายังคงเรียกเธอว่า ‘ยัยอ ้วน’ ยังชอบ
ไล่ให ้ไปสอ่ งกระจก ต่อให ้อยูด
่ ้วยกันตามลําพังเขาไม่กห
็ ลุดโมเมนต์หวาน ๆ
ออกมาแม ้แต่นด ิ เดียว
“ขอฉั นคิดดูกอ
่ นได ้ไหมคะ?” เธอตอบกลับไปเบาๆ ใจหนึงก็อยากได ้
เงินแต่อก
ี ใจยังกังวลอยู่
จําได ้ว่าพีเป๊ กชอบเล่นผมของเธอในระหว่างทีนอนดูหนัง เขาชอบยืน
นิวมาพันปอยผมเธอสก ั ปอยแล ้วม ้วนเล่นไปมาในขณะทีตาก็จับจ ้องทีวไี ป มัน
เป็ นกิรย
ิ าทีเขาทําประจําจนกลายเป็ นความเคยชน ิ บางครังก็ทําจนหลับไป
ทังๆ ทียังมีผมพันอยูร่ อบนิว... เธอรู ้ว่าเขาชอบผมของตนแม ้จะชอบพูดประชด
ประชนั บ ้าบอก็เถอะ
ั ดิจึงตัดบท “ตัดสน
เมือเห็นว่าเธอยังลังเล ณรงค์ศก ิ ใจได ้ก็โทรหาฉั น
ละกัน”
จังหวะนันองศาก็วงหน
ิ ้าตาตืนเข ้ามา “หนูนา... ฉั นเจอหมาเธอแล ้ว”
71.โรมรันพันตู

ลลนาวิงตามคําบอกเล่าขององศามายังบาร์อก
ี ฟากหนึงของชายหาด
ั เจน
ตําแหน่งนีคือหายนะอย่างชด
ี งเพลงดังลันหนวกหู มีคนนังล ้อมวงเป็ นกลุม
มีเสย ่ ๆ บางคนเมาแอ๋ไร ้
สติ เธอต ้องหลบซายป่ ้ ายขวาอย่างระมัดระวังเพือไม่ให ้เผลอไปเหยียบคนที
กําลังนอนอ ้วกอยู่ แล ้วอีตานักร ้องบนเวทีกแ ิ ในทีสุด
็ หกปากไม่รู ้จักจบจักสน
เธอก็เห็นโต๊ะกว ้างตัวหนึงทีมีชายหญิงเกือบยีสบิ คนนังล ้อมวงอยู่ ตรงขาโต๊ะมี
ื
เจ ้าแจ๊คนอนเลียกระป๋ องเบียร์อย่างเชองแสนเช ื
อง
แจ๊ค... ไอ ้หมาบ ้า ไหนเจ ้านายมันบอกว่ากินยากกินเย็นยังไงล่ะ!
หญิงสาวเดินอาดๆ ผ่านผู ้คนตรงไปยังกลุม
่ นัน พอมาถึงก็กวาดตามอง
รอบวง และหยุดอยูท ่ หญิ ้
ี งสาวร่างยักษ์ คนหนึงทีกําลังหันไสกรอกโยนให ้แจ๊ค
้
เป็ นไสกรอกแบบที มันชอบกินเป๊ ะ “จะว่าอะไรไหม ถ ้าฉั นจะขอหมาของฉั น
คืน?”
เสย ี งทักของเธอทําให ้ทังกลุม
่ หยุดกิจกรรมทีตนกําลังทําและหันมา
มองเธอเป็ นสายตาเดียว
พวกเขามองเธอตาค ้าง เธอเองก็จ ้องกลับอย่างระแวดระวัง
คนพวกนีกว่าครึงเป็ นนิโกรสว่ นทีเหลือเป็ นคนไทย พวกผู ้หญิงจะมีรป ู
ั
ร่างสูงใหญ่ผมหยิกสนและถั กเป็ นเปี ยเล็กๆ แล ้วผูกด ้วยด ้ายหลากส ี สว่ นผู ้ชาย
ก็โกนหัวจนโล ้นเลียน พวกเขามีสผ ี วิ คลําเข ้ม แต่งกายดีและไม่ได ้เมาแอ๋
เหมือนนักท่องเทียวอีกหลายโต๊ะรอบด ้าน
แวบแรกทีเห็นผู ้หญิงในกลุม
่ ... ลลนานึกถึงนักมวย
ในกลุม ี
่ นีมีผู ้หญิงสคน แต่ละคนสูงยาวเข่าดีและสวมรองเท ้ากีฬาส ี
แสบอย่างทีพีเป๊ กชอบซอ ื หนึงในนันตวัดสายตามองมายังเธอและแยกเขียว
“ฉั นไม่คดิ ว่างันนะ”
“หมาตัวนีเป็ นของฉั น” ลลนานึกแปลกใจเล็กน ้อยทีอีกฝ่ ายพูดไทย
ั เจน เธอยิมตอบอย่างไม่สะทกสะท ้าน ไม่มใี ครแยกเขียวได ้น่ากลัวเหมือน
ชด
โค ้ชของเธออีกแล ้ว และเพราะว่าเขากักขฬะหน ้าด ้าน ทังยังเป็ นผู ้ชายทีดุร ้าย
ป่ าเถือนทีสุดเท่าทีเธอเคยพบเห็น คนอืนๆ จึงดูน่ากลัวน ้อยลง “ฉั นพิสจ
ู น์ได ้”
“มันเป็ นของฉั น ฉั นก็พส ิ จ
ู น์ได ้เหมือนกัน” สาวนิโกรยกมุมปากยิม
้
หล่อนหันไปโยนไสกรอกให ้เจ ้าแจ๊คแล ้วผิวปากเรียก “มานีเร็ว”
้
เจ ้าหมาบ ้านันงับไสกรอกแล ้ววิงกระดิกหางไปหาฝ่ ายนันทันที
ลลนาแอบด่ามันในใจไปเกือบร ้อยหน และก่อนทีมันจะวิงไปหาสาว
ี งดังว่า “แจ๊ค!”
นิโกรเธอก็ตะโกนเสย
มันชะงักฝี เท ้าและหันมามอง
“ขอมือ!” เธอตวาด
มันวิงเข ้ามาหามือทีแบออกตรงหน ้าของลลนา แล ้วยกอุ ้งเท ้าข ้างหนึง
วางลงบนมือของเธอท่ามกลางเสย ี งฮอ
ื ฮาของคนรอบกลุม ่ ทุกคนรู ้ดีวา่ เจ ้า
หมาตัวนีดุแค่ไหน ้
กว่าพวกเขาจะจับจุดได ้ว่ามันชอบไสกรอกก็ ้
ต ้องใชเวลา
ั
เกือบสองชวโมง ้
แต่ผู ้หญิงคนนีกลับควบคุมมันได ้โดยทีไม่มไี สกรอกในมื อ
ด ้วยซาํ
ทุกสายตาตืนตะลึงเงยขึนมามองเธอ
ื
“เชอหรื อยังว่ามันเป็ นของฉั น” ลลนาประกาศ แล ้วหันไปทางเจ ้าแจ๊ค
“ไป... กลับบ ้าน”
“เดียว” สาวนิโกรยืดกายยืนเต็มความสูง ผู ้หญิงคนนีมีรา่ งกายทีหนา
กว่าลลนาเล็กน ้อย ชว่ งแขนเต็มไปด ้วยมัดกล ้ามเหมือนผู ้ชาย “แค่ขอมือใครๆ
ก็ทําได ้ป่ ะ?”
“เหรอ?” ลลนาหันไปมองเจ ้าแจ๊คอีกครัง คราวนีเธอทํานิวเลียนแบบ
ี
ปื นแล ้วชไปทางมัน “ปั ง!”
ั แหง็กๆ อยูก
มาสทีฟฟ์ ตัวใหญ่ทําท่ากระเด็นแล ้วชก ่ บ
ั พืนก่อนจะแน่นงิ
ไป
ี งร ้องว ้าว...
เสย ดังลันออกมาจากผู ้คนรอบด ้านตามมาด ้วยเสยี งรัว
แฟลช เวลานีไม่ได ้มีเพียงแค่คนบนโต๊ะตัวนีเท่านันทีให ้ความสนใจ โต๊ะอืนๆ
ทีมองหาความสนุกสนานก็สะกิดให ้หันมามองกัน ลลนาฉีกยิมกว ้างกับการ
แสดงทีสมบทบาทของเจ ้าแจ๊ค
เธอหันไปเลิกคิวให ้สาวนิโกรเหมือนจะบอกว่า ‘รู ้หรือยังว่านีหมาฉั น’
จากนันก็ตะโกนเรียก “ไปกันเถอะแจ๊ค เดียวป๋ ากลับมาแล ้วจะไม่เจอเรา”
ทังคนและหมาตังท่าจะเดินออกจากร ้าน แต่จังหวะนัน... ลลนาก็
กระตุกไปทังศรี ษะ ร่างทังร่างหงายไปทางด ้านหลังจนร่วงกระแทกลงกับพืน
ึ เจ็บไปถึงรากผม
รู ้สก
เธอนอนกะพริบตานับดาวอย่างมึนงง มีผู ้หญิงคนหนึงก ้าวเข ้ามายืน
คร่อมอยูเ่ หนือร่างของเธอแล ้วสบถออกมาว่า “แกจะเอาหมาไปไม่ได ้!”
ึ กําปั นสนันบาร์เบียร์กเ็ กิดขึนแล ้ว
ตอนทีองศามาถึง ศก
เขาได ้แต่มองภาพตรงหน ้าด ้วยกิรย
ิ าชะงักงัน
มันคือนรก...
เด็กเสริ ฟ ี งสนว่
์ คนหนึงเล่าให ้เขาฟั งเสย ั า ตอนแรกเป็ นการต่อยกันไป
ต่อยกันมาระหว่างผู ้หญิงสองคน แต่พอผู ้ชายโต๊ะอืนเข ้ามาห ้าม ผู ้ชายอีกโต๊ะ
ก็เข ้าไปผลักอกคนห ้ามเพราะอยากชมเรืองสนุก ตอนนีเลยกลายเป็ นศก ึ กําปั น
หลายคูจ ่ นนัวเนียกันไปทังร ้าน
และแล ้วองศาก็เห็นลลนา...
้
เธอกําลังปล่อยหมัดซายหนั กหน่วงไปยังใบหน ้าของคูช
่ กสาวผิวดํา
อีกฝ่ ายพลิกตัวหลบได ้อย่างหวุดหวิด ทังคูอ
่ อกลวดลายแม่ไม ้มวยไทยทังเตะ
ทังต่อยกันอย่างถึงพริกถึงขิง บางจังหวะก็กลิงตัวบนพืนไม่ตา่ งจากนักมวย
ปลํา
ั
ชวขณะหนึ ง... สาวนิโกรคว ้าผมของลลนาได ้ก็กระชากสุดแรง แต่
ลลนาไม่ยอมให ้เรืองนันเป็ นจุดอ่อน เธอกําหมัดเสยใต ้คางของอีกฝ่ ายแล ้ว
พลิกร่างขึนคร่อมตรึงอีกฝ่ ายไว ้กับพืน
ด ้วยความทีมีเรือนร่างแบบบางกว่า องศาคิดว่าลลนาคงจะถูกถีบ
กระเด็นในอีกไม่ชา้ แต่เปล่าเลย หญิงสาวใชเรี ้ ยวขาแข็งแกร่งเหมือนท่อน
เหล็กยันร่างทีดินรนของสาวนิโกรเอาไว ้แล ้วระดมหมัดต่อยลงไปตรงสน ั กราม
 ั กราม... ไม่ใชใ่ บหน ้า
สาบานเลยว่าสน
น ้อยคนนักทีจะรู ้ว่าจุดนีเป็ นจุดสลบเพราะไม่มเี นือนุ่มๆ มารองรับ
เหมือนตรงข ้างแก ้ม
ลลนารู ้ดีทเี ดียวว่าจะทําอย่างไรให ้อีกฝ่ ายไม่หอ ื ไม่ออ ั
ื ชนเช งิ การออก
หมัดของหล่อนทังรวดเร็ว ตรงจุดตาย และหนักหนักหน่วงเหมือนเอาลูก
มะพร ้าวฟาด หล่อนต่อยลงไปสที ี อก
ี ฝ่ ายก็เลิกปั ดป่ ายมือไม ้และสงบนิง
ั เตอร์สองทีเหมือนห ้ามใจไม่
องศาอดไม่ได ้... เขายกกล ้องขึนมากดชต
อยู่ ตังแต่ทําอาชพี ชา่ งภาพมาเขาไม่เคยเห็นภาพไหนทีเต็มเปี ยมไปด ้วยพลัง
ชวี ต
ิ อย่างนีมาก่อน และแน่นอน เขาจะจําภาพนีไปอีกหลายปี ทเี ดียว
“แกทําอะไรเพือนฉั น?”
ลลนายังไม่ทน
ั ลุกก็มช
ี ายอีกสามคนกรากเข ้ามาหาอย่างโกรธจัด
หนึงในนันล็อกคอหล่อนจากทางด ้านหลัง ลลนาศอกกลับตรงสข ี ้าง
ดังพลักแล ้วจิกหัวชายคนนันเหวียงลอยข ้ามไหล่ลงมาทุม ่ กับพืนทางด ้านหน ้า
จัดการกระแทกสนเท ้ ี งร ้องทีควร
้าบริเวณเป้ ากางเกงหนักๆ อีกหนึงทีทําให ้เสย
จะมีหายไป
อีกสองคนเริมลังเล คนทีใจกล ้าถลาเข ้ามาก่อนเลยโดนยกศอกตีเข ้า
กลางแสกหน ้าจนได ้เลือด พอคนทีสองก ้าวเข ้ามาบ ้างก็โดนหล่อนกอดคอ
้
แล ้วลากเข ้ามาขึนเข่าถีๆ สามทีซอนจนวิ
ญญาณแทบออกจากร่าง
องศาได ้แต่มอง... แทบไม่กล ้าหายใจ
้
ผู ้หญิงคนนีเก่งมวยไทยอย่างหาตัวจับยาก ทังหมัด เข่า ศอก สนเท ้า
้
หล่อนลงนํ าหนักได ้เหมือนชางกระทื บเลยทีเดียว ชว่ งจังหวะทีหล่อนหมุนตัว
มาคว ้าแจกันดอกไม ้จนชายกระโปรงสะบัดพลิว เขาก็
ั เตอร์อก
ยกกล ้องขึนกดชต ี หนอย่างเลือนลอย
เขาเห็นลลนาเข ้าไปโรมรันกับหญิงนิโกรอีกสามคนทีกําลังคว ้า
ปลอกคอสุนัขของหล่อนอยู่ หล่อนฟาดแจกันลงบนกลางหลังของหนึงในสาม
แล ้วจิกหัวอีกฝ่ ายลากออกมา ก่อนจะโถมเข ้าไปร่วมวงกับอีกสองคนทีเหลือ
 หล่อนสูเหมื ้ อนเสอ ื ลําบาก ปล่อยเรียวแรงมหาศาลออกมาอย่างต่อ
เนืองไม่รู ้จักเหน็ ดเหนือย
และตอนทีสาวๆ กําลังนัวเนียกันอยูน ่ ัน องศาก็เห็นชายต่างชาติรา่ ง
ผอมเกร็งคนหนึงย่องเงียบเข ้าไปทางด ้านหลังพร ้อมกับขวดปากฉลาม
้ เขาร ้องห ้ามเสย
“เฮย!” ี งหลง ตกใจจนเผลอทิงกล ้องในมือลงแล ้วตรง
ึ แสบร ้อนบริเวณอก พอก ้ม
เข ้าไปคว ้าแขนเจ ้านันเอาไว ้ วูบหนึงเขาพลันรู ้สก
หน ้ามองก็พบว่าตัวเองโดนปลายขวดแหลมๆ นันกรีดเข ้าให ้เสย ี แล ้ว
องศาร ้องเหมือนคนบ ้าเลือด โกรธจนแทบจะหักคอคนได ้ เขาโผ
เข ้าไปต่อยหมอนันสองทีแต่กโ็ ดนหมัดลุน
่ ๆ ี งดัง
กระแทกขากรรไกรจนเสย
ั
สนัน พืนรอบด ้านเขาโคลงเคลง โลกทังใบหมุนติวไปชวขณะ
พอรู ้ตัวอีกทีตวั เขาก็นอนกางขาอยูบ
่ นพืน มีมอ
ื ข ้างหนึงยืนเข ้ามาปก
ป้ องก่อนทีจะโดนกระทืบซาํ
ี งลลนาตะโกนขึน
“อย่านะ!” เสย
ชายทีกําลังฟาดขวดลงมาชะงักค ้างในท่ายกแขน ไม่วา่ จะทํายังไงก็
ึ ปวดร ้าวตรงข ้อมือทําให ้มันค่อยๆ หันหน ้ากลับไป
เอามือลงไม่ได ้ ความรู ้สก
มองและพบว่าด ้านหลังของตนมีรา่ งสูงร่างหนึงยืนซอนอยู ้ ่
ี ทน
เป็ นผู ้ชายคนหนึงทีมีผวิ กร ้านแดดสแ ั
โกนผมสนเกรี ยนเหมือน
ทหาร ตรงข ้างขมับมีรอยแผลลากยาวลึกๆ สองสามรอย และยังมีดวงตาเรียบ
นิงทีอ่านไม่ออกประดับอยูบ ่ นใบหน ้ากร ้าวแกร่งดุดนั นัน แค่โดนสายตานีจับ
จ ้องอย่างเย็นชาแน่นอนว่าผู ้ชายร ้อยละเก ้าสบ ิ ในบาร์นก็
ี พร ้อมจะวิงหลบกัน
จ ้าละหวันแล ้ว
เจ ้าฝรังผอมโกรกยังไม่ทน
ั ได ้เอ่ยปากก็ถก
ู อีกฝ่ ายหักข ้อมือ... ขวด
ปากฉลามร่วงลงพืนอย่างง่ายดาย
ท่ามกลางความมึนงง มันจําได ้ว่าโดนถีบข ้อพับขาจนต ้องคุกเข่า ก่อน
ึ ว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกเบาๆ ตรงกกหู
จะรู ้สก
จากนันก็จําอะไรไม่ได ้อีก
72.อ๋อ ชอบแนวนี?

พีเป๊ ก!
ลมหายใจของเธอติดขัดอยูใ่ นลําคอ พอสบเข ้ากับสายตาเรียบนิงคูน
่ ัน
เธอก็สะท ้านไปทังแผ่นหลัง
เธอเห็นพีเป๊ กก ้าวข ้ามร่างทีหมดสติของนักเลงโตคนนันแล ้วมาหยุด
ยืนอยูต
่ รงหน ้า กวาดตามองเธอแวบหนึงก่อนจะหยุดสายตาอยูบ ่ นร่างชาย
หนุ่มในอ ้อมแขนเธอ สายตาคูน ่ ันบอกเธอว่าเขาโกรธยิงกว่าครังใดๆ ทีเธอเคย
เจอ ความโกรธนันมากพอทีจะขยีหนุ่มชา่ งกล ้องทีอยูใ่ นอ ้อมแขนเธอให ้กลาย
เป็ นซาก
ี งโอดโอยอย่างเจ็บปวด บริเวณอกเสอที
องศายังคงร ้องเสย ื เป็ นรอย
ึ ออกมาเล็กน ้อยบาดแผลของเขาไม่น่าจะใหญ่มากนัก และเพือ
ขาดมีเลือดซม
ความปลอดภัยขององศา... ลลนาจึงค่อยๆ ยันเขาให ้ลุกและผละมือตนออก
ี งแผ่ว “หนูนา... คุณบาด
แต่องศาก็ยงั ไม่เข ้าใจ เขาหันมาถามเธอเสย
เจ็บตรงหรือเปล่า?”
ื นของเธอทีออกจากปากอีกฝ่ ายทําให ้คนทียืนอยูด
ชอเล่ ่ ้านหน ้าค่อยๆ
เคลือนหัวคิวเข ้ามาชนกัน ลลนาได ้แต่กรีดร ้องในใจว่าโอยตาย... ตายแล ้ว...
กลับไปพีเป๊ กต ้องฆ่าโบกปูนเธอแน่ๆ เขายิงขึหึงอยูด
่ ้วย เธอพยายามสง่
สายตาอ ้อนวอนไปทางเขาเหมือนจะบอกเป็ นนัยๆ ว่า ‘มีอะไรกลับไปค่อยคุย’
แต่วน ้ าทุกวัน
ั นีเขาเก็ตชากว่
เขาทําตัวฉลาดน ้อยลงไปเรือยๆ ด ้วยการนังยองๆ แล ้วเอ่ยกับเธอว่า
“ทีแท ้ก็ชอบแนวเกาหลี”
่ นี
ไม่นะ... ไม่ใชท ี !
“ขอร ้องล่ะ กลับห ้องแล ้วหนูจะเล่าให ้พีฟั งนะคะ”
สหี น ้าเขาทวีความน่ากลัวมากยิงขึน “จะกลับห ้องทําไมกัน ทีแอบหนี
ลงมาไม่ใชว่ า่ อยากจะเทียวบาร์หรอกเหรอ?”
 ี แข็ง “ในตอนทีพีกําลังหึง
“เราจะไม่ทะเลาะกันทีนี...” เธอยืนกรานเสย
หน ้ามืด”
ี งก็ตําพร่า “ปากดี...”
ดวงตาเขาฉายแววฆาตกรทันที แม ้แต่นําเสย
ทันทีทกลั
ี บมาถึงรีสอร์ตและไม่เจอหน ้าลลนา เขาก็แทบจะพลิกแผ่น
ดินหาอย่างบ ้าคลัง เขาต ้องระดมคนมากมาย ใชเส ้ นสายไม่
้ รู ้ตังเท่าไหร่ถงึ จะ
ควานหาเธอเจอท่ามกลางคนนับหมืน แต่พอหาเจอเขากลับเห็นเธอกอดอยู่
กับไอ ้หน ้าเกาหลีนและหั
ี นมาบอกเขาว่าอย่าทําตัวหึงหวงไร ้สาระ
ั พันธ์แต่อก
ปั ญหาของเรืองนีคือ มีคนหนึงเอาจริงเอาจังในความสม ี คน
กลับมองเป็ นเรืองตลก “สรุปว่าฉั นทําไม่ได ้ใชไ่ หม?”
“ทําอะไร?” เธอถามอย่างงุนงง
“หึงหน ้ามืด” เขาย ้อน
พวงแก ้มลลนาเปลียนเป็ นสแ ี ดงเข ้มเพราะได ้ยินคําพูดเหล่านัน แต่
เพราะองศากําลังนังจ ้องทังคูต
่ าค ้างอยู่ เธอจึงยันตัวเองลุกขึนแล ้วลาก
ประกาศศกึ เดินออกไปนอกร ้านพร ้อมกับผิวปากเรียกเจ ้าแจ๊ค เขายอมให ้เธอ
ลากออกมาแต่โดยดีทงๆ ั ทีสห ี น ้ายังคงเหียมเกรียม
พอออกมายืนคุยกันเพียงลําพังเธอก็หนั ไปเผชญ ิ หน ้ากับเขาแล ้วเท ้า
สะโพก “คนเมือกีเป็ นชา่ งภาพทีมาถ่ายรูปงานแฟชนโชว์
ั เรารู ้จักกันเพราะเขา
มาชว่ ยหนูหาเจ ้าแจ๊คตอนทีมันหายไป พีไม่เห็นต ้องทําตัวหยาบคายใสเ่ ขา
เลย เพราะถ ้าไม่ได ้เขา ป่ านนีหนูคงโดนปากขวดกระซวกจนไสไหลหรื ้ อไม่ก็
โดนรุมโทรมไปแล ้ว”
เขากวาดตามองชุดเดรสทีเธอสวม “คําว่า ‘รุมโทรม’ เขาไม่ใชกั้ บผู ้
ี เงินไปเท่าไหร่ละ่ กับชุดนี?”
หญิงทีเต็มใจหรอก... เสย
่ งการอะไรของพี”
“ไม่ใชก
ี นห ้าร ้อย” เขาตอบให ้เสร็จสรรพ พร ้อมกับยกหน ้าจอมือถือขึนมา
“สพั
โชว์ “รูดตอนหกโมงเย็น และเวลานีมันเกือบจะห ้าทุม ่ อยูแ
่ ล ้ว แอบมากินเนือ
ย่างเกาหลีตงห ั
ั ้าชวโมง” เขาเคลือนใบหน ้าเข ้ามาจนเกือบจะชนกับเธอ
“หรรษามากสน ิ ะ”
็ ยอดใชจ่้ ายบัตรของหนูเหรอ?” เธอหลุดอุทานออกมา
“พีแอบเชก
 “เธอใชบั้ ตรเสริมของฉั นนี ฉั นก็ต ้องรู ้ทุกยอดอยูแ
่ ล ้ว”
“หนูเกลียดการควบคุมแบบนีทีสุด”
“ถ ้างันก็ลาออกไปเลย!” ประกาศศก ึ คํารามกร ้าว ประสบการณ์ในคืนนี
มันสุดจะทนจริงๆ เขากลับมาบนเกาะด ้วยความรู ้สก ึ ทังร ้อนทังหิว หวังว่าจะได ้
กลับมากินข ้าวเย็นกับเธอ แต่ทเจอคื
ี อรีสอร์ตว่างเปล่า แม ้แต่หมาก็ไม่มวี งมา
ิ
้
ต ้อนรับ เขาต ้องใชเวลาที เหลือหลังจากนันวิงพล่านไปทัวเกาะ ทังแจ ้งความ
ทังไล่ลา่ หาคนหาย ในหัวมีแต่เรืองเลวร ้ายต่างๆ นานา
มันเป็ นนรกดีๆ นีเอง!
“เล่นอยูใ่ นเกมของฉั น ฉั นก็ต ้องเป็ นคนถือรีโมทคอนโทรล ถ ้าอึดอัด
นักก็ออกไปหากินเอง” ว่าแล ้วก็กวาดตามองร่างในชุดเดรสสน ั “น่าจะพอขาย
ได ้อยู”่
่ น ้า "สถุล"
เธอยกสองมือปิ ดปากอุทานกับความหมายทีเขายิงใสห
“ขีอ่อย!” เขาสวนกลับได ้เร็วกว่าแสง
“กเฬวราก!”
“แพศยา!”
“ไอ ้ลูกไม่มพ
ี อ
่ !”
ื าย ท่องไว ้ด ้วยสจิ ะ๊ ... ไอ ้ลูกไม่มแ
“มี... พ่อชอฝ้ ี ม่!”
ลลนาสะอึก กรีดร ้องเสยี งสูงแล ้วเหวียงหมัดออกไปตรงหน ้าด ้วยความ
โมโห นอกจากจะดูถก ู เธอแล ้วเขายังพาลไปถึงแม่เธออีก เธอโกรธจนอยากจะ
แชง่ ให ้เขาตกบันไดหน ้าบาร์คอหักตาย แต่อก ี ฝ่ ายกลับเคลือนไหวคล่องแคล่ว
เขาโยกตัวหลบหมัดของเธอได ้สบายๆ แล ้วพาตัวเองขึนคร่อมมอเตอร์ไซค์ฮา
เล่ยค์ น
ั ใหญ่ทจอดอยู
ี ห
่ น ้าบาร์
“ขึนรถ!” เขาตะโกน
ตอนแรกลลนายังปรับอารมณ์ไม่ถก
ู ั
พอโดนสงให ้ขึนรถเธอก็เดินงงๆ
ตรงไปยังมอเตอร์ไซค์
 ้
พอตังท่าจะขึนซอนเขาก็
เร่งเครืองขยับหนีแล ้วหันไปตวาดอีกหน “ขึน
รถสไิ อ ้แจ๊ค”
หญิงสาวอ ้าปากค ้าง ยืนตะลึงไปกับความหยาบคายทีได ้รับ
เขาเรียก–หมา–ขึน–รถ
เรียกหมาของเขาไม่ใชเ่ รียกเธอ!
ด ้วยความทียังตังสติไม่ได ้ เธอจึงหลุดถามออกไปว่า “แล ้ว... ฉั นล่ะ?”
เขาหันมาสง่ ยิมหวานเจียบให ้ “มายังไงก็กลับไปยังงันสท
ิ น
ู หัว”
“แต่ฉันวิงไม่ไหวนี”
“เหรออออ...” ประกาศศก ึ หัวเราะแล ้วโน ้มตัวลงหยิบก ้อนหินขนาด
เหมาะมือขึนมาก ้อนหนึง และก่อนทีลลนาจะรู ้ถึงเจตนา เขาก็ปาหินก ้อนนัน
เข ้ากลางหลังชายอ ้วนร่างยักษ์ คนหนึงทีกําลังเมาได ้ที
ี งร ้องโหยหวน หันขวับกลับมา
“ผัวะ!” เจ ้านันหลังแอ่นแล ้วแผดเสย
ทันที
่ เขา”
“ทําไมถึงทําตัวแบบนี ฉั นบอกแล ้วว่าอย่าไปปาหินใสพ ี ประกาศ
ึ หันมาชหน
ศก ี ้าเธอ
ึ “มึง!”
หนุ่มอ ้วนคํารามลันบาร์ มองตามปลายนิวของประกาศศก
ด ้วยเหตุนัน... ลลนาจึงต ้องเริมสปี ดเต็มฝี เท ้า!
-----------------------------
เธอลากขากลับมาห ้องพักอย่างเหนือยล ้า
่ ล ้วร ้อยด ้วยแม่กญ
พอมาถึงก็พบว่าประตูห ้องถูกคล ้องโซแ ุ แจขนาด
เท่ากําปั น
หญิงสาวหลับตา สูดลมหายใจเข ้าลึกๆ พยายามปรับอารมณ์... เธอรู ้
อยูแ
่ ล ้วว่าเขาต ้องฟาดงวงฟาดงาใหญ่โต เขาไม่ใชค ่ นทีจะยอมจบเรืองง่ายๆ
เพียงแค่ได ้ด่าไม่กคํ
ี า และต่อจากนีอีกเป็ นอาทิตย์เธออาจจะถูกเล่นงานอย่าง
หนักจากเจ ้ากรรมนายเวรรายนี
 ทําไมพอเป็ นแฟนกันแล ้วมันถึงดูยงุ่ ยากกว่าตอนเต๊าะเล่นๆ ตังเยอะ
้
เฮอ...
หญิงสาวพยายามหาทางเข ้าห ้องด ้วยการปี นขึนไปยังหน ้าต่างห ้อง
ั
นอนชนสอง แต่มนั ก็ถก
ู ล็อกอย่างแน่นหนา บานกระจกหน ้าต่างห ้องนํ าและ
ตรงระเบียงก็ด ้วย ในทีสุดลลนาก็ยอมแพ ้ เธอปี นลงมาและเดินซอยเท ้าลง
บันไดไปยังห ้องด ้านล่างทีอยูใ่ กล ้หาด พอมาถึงก็เคาะประตูเรียก
“พีเป๊ ก... พีเป๊ กคะ ขอกุญแจห ้องหน่อย”
ี งคนตอบกลับ
ไม่มเี สย มีแต่สายลมพัดกระโชกเหมือนผีป่ารอบด ้าน
กําลังรุมหัวเราะเยาะ
“พีเป๊ กขา... นีมันเทียงคืนแล ้วนะคะ”
ยังคงเงียบ
เธอรู ้ว่าเขาอยูใ่ นห ้องและรู ้ด ้วยว่าเขาได ้ยิน
“พีเป๊ ก.. อย่าให ้โกรธนะ!” ลองขูม
่ งแต่
ั กลับไม่ได ้ผล
หลังจากยืนตะโกนร ้องขอความเมตตาอยูค ั
่ รึงชวโมง ในทีสุดเธอก็
เหนือยจนแทบสลบ ลลนาปี นบันไดทีลาดชน ั กลับไปยังห ้องของตัวเองแล ้ว
ทุม
่ ตัวนังกอดเข่าอยูห ่ น ้าห ้อง เธอทังเหนือย ทังหิว และก็หนาวจัด คืนนี
ลมทะเลพัดแรงแฝงด ้วยละอองชน ื เธอนังรอเผือเขาเปลียนใจ จนกระทังตี
หนึงถึงรู ้ว่ายังไงเขาก็ไม่มาแน่แล ้ว
ี งดนตรีโหวกเหวกตรงชายหาดด ้านล่างเริมซาลง
เสย ทุกอย่างกลับ
่ ภาวะเงียบงัน
เข ้าสูส
ในทีสุดหญิงสาวก็ทนไม่ไหวต ้องล ้มตัวลงนอนตรงบริเวณหน ้าห ้องพัก
ั
ของตัวเอง เดรสสนเปิ ดไหล่ทเธอสวมไม่
ี ได ้ชว่ ยให ้อบอุน ั นิด ลลนาต ้อง
่ สก
ั นอนขดร่างกอดเข่าเพือบรรเทาความหนาว
อาศย
จนกระทังมาถึงจุดทีร่างกายทนความอ่อนเพลียไม่ไหว... เธอจึงค่อยๆ
หลับไป
------------------------
บนโต๊ะอาหารเชา้ ไม่มใี ครกล ้าถามหาลลนาสก
ั คน
 เมือวานเกิดเรืองใหญ่ โค ้ชเรียกพวกเขามารวมตัวตอนสองทุม ่ แล ้วทุก
คนก็พากันแยกย ้ายตามหาคนหาย โค ้ชใชสารพั ้ ดวิธท
ี ตั
ี วเองพอจะทําได ้เพือ
พลิกแผ่นดินหานักมวยหญิงคนนี ซงไม่ ึ ต ้องบอกออกมาตรงๆ หลายคนก็พอจะ
รู ้ฐานะของหล่อนในหัวใจโค ้ช
หลังจากประกาศศก ึ ไปแจ ้งความ ชว่ งสองทุม ่ ครึงก็มก
ี ารประกาศหา
คนหายพร ้อมกับสง่ สุนัขตํารวจติดตามดมกลินไปตามจุดต่างๆ ทีคาดว่าหล่อน
จะไปเยือน เบาะแสแรกอยูท ่ กล
ี ้องจากตู ้เอทีเอ็มหน ้าเซเว่นและเบาะแสทีสอง
มาจากสลิปโอนเงินเข ้าบัญชข ี องห ้องเสอแห่
ื งหนึงแถวชายหาด
ประกาศศก ึ แทบจะบุกเข ้าไปถล่มห ้องเสอแห่
ื งนัน ฝ่ ายไอทีพยายามรี
บูทเครืองจับสญ ั ญาณทีติดตังอยูก ่ บ
ั ตุ ้มหูของลลนาแต่ด ้วยระยะทางทีไกล อีก
ทังอยูใ่ นมุมอับ จึงตรวจหาอะไรไม่พบ
ทุกๆ นาทีทไหลไป...
ี ท่าทีของประกาศศก ึ ก็ดเู หมือนจะคลุ ้มคลังมาก
ขึน จนสุดท ้ายก็ไม่มใี ครกล ้ายืนอยูใ่ นระยะสายตาของเขา
กว่าจะหา ‘เป้ าหมาย’ เจอก็เกือบห ้าทุม
่
ทุกคนเข ้าใจถึงความโกรธของโค ้ช ดังนันจึงพยายามไม่สบตา และไม่
้ จึงเป็ นมืออาหารทีเงียบกริบและเกร็งแสนเกร็ง
ถามไม่ไถ่อะไรทังนัน เชานี
เอ็มม่าจัดการอาหารของตนเสร็จเป็ นคนแรกและขอตัวไปเปลียน
ื ้า เนืองจากลลนาไม่ได ้ขึนมากินอาหารเชาเหมื
เสอผ ้ อนคนอืนๆ เธอจึงอดไม่
ได ้ทีจะคว ้าของกินติดไม ้ติดมือลงไปให ้ เอ็มม่ามองประกาศศกึ แวบหนึง เห็น
เขาไม่ได ้สนใจอะไรเธอจึงเดินลงไปด ้านล่างอย่างเบาเสย ี ง
เธอเดินเลยห ้องของตัวเองลงไปอีกประมาณร ้อยเมตรก็ถงึ ห ้องของ
ลลนา พอมาถึงเอ็มม่าก็ก ้าวเข ้าไปเคาะประตูห ้องสองสามที แล ้วค่อยเห็นว่า
่ า่ มอยูเ่ สนหนึ
ด ้านหน ้าประตูมโี ซล ้ ง
ประตูห ้องถูกล่ามโซไ่ ว ้อย่างนีแล ้วเจ ้าของห ้องไปนอนทีไหน?
ด ้วยความสงสย ั หญิงสาวจึงหันรีหนั ขวาง สก ั พักก็มองเห็นร่างร่างหนึง
นอนขดตัวกลมอยูข ่ ้างๆ กระถางปาล์ม ร่างนันไม่กระดุกกระดิก นอนนิงอยูใ่ น
ชุดเดรสสข ี าวทีมีเนือผ ้าน ้อยชน
ิ หลังจ ้องนิงๆ ได ้สก
ั พักโทสะของเอ็มม่าก็ปะทุ
ขึนมาทันที เธอทิงข ้าวของในมือลงแล ้วตรงเข ้าไปชอนร่ ้ างหญิงสาวทีนอน
สลบไสลไม่ได ้สติ ผมยาวสลวยของลลนาทิงตัวลงมาเหมือนม่านทีไร ้ชวี ต
ิ
ใบหน ้าเอียงไปข ้างหนึง แน่นงไม่
ิ ไหวติง
ั ผัสกับความร ้อนจากร่าง
“หนูนา! ตืน!” เอ็มม่าตกใจมากเมือฝ่ ามือสม
ของลลนา พอพลิกใบหน ้าอีกฝ่ ายขึนมามองก็พบว่ามีบาดแผลบวมแดงอยู่
หลายจุด โหนกแก ้มชาํ ปากแตก ตลอดทังแขนขามีรอยจําดําๆ ม่วงๆ กระจาย
อยูเ่ ต็มไปหมดเหมือนคนทีเพิงผ่านการตีรันฟั นแทงมาอย่างดุเดือด
“หนูนา...” เธอพยายามเขย่าแต่อก ี ฝ่ ายก็ไม่ได ้สติ ในทีสุดเอ็มม่าก็
ตัดสน ิ ใจรวบร่างของอีกฝ่ ายขึนมาอุ ้มแล ้วตะโกนลัน “โค ้ช! หมอคล ้าว! ใคร
ก็ได ้ทีอยูด
่ ้านบนลงมาดูหนูนาหน่อยเร็ว เกิดเรืองใหญ่แล ้ว!”
-----------------------------
ความเจ็บปวดเกาะกินไปทังร่างทีชาหนึบ
ึ เหมือนตัวเองล่องลอยอยูบ
ลลนารู ้สก ั
่ นชนบรรยากาศอั นขมุกขมัว และ
หาทางออกไม่เจอ มีใครบางคนเขย่าร่างเธออย่างคลุ ้มคลังและแผดเสย ี งร ้อง
ออกมาอย่างทรมาน เป็ นเสย ี งทีแค่ได ้ยินก็รู ้สก
ึ ขนลุก เธออยากเบือนหน ้าหนี
แล ้วเอาอะไรมาปิ ดหู หรือไม่กไ็ ปสะกิดบอกเจ ้าของเสย ี งให ้พอได ้แล ้วไม่อย่าง
นันเธอจะร ้องไห ้ตามไปด ้วย
ร่างของเธอโคลงเคลงไปมาซายที ้ ขวาทีเหมือนโดนคนนีกระชาก คน
นันลากถู ในทีสุดก็หยุดอยูใ่ นอกทีอบอุน่ มันคงของใครคนหนึง เขากอดเธอไว ้
แนบอกทําให ้ความหนาวบรรเทาลงได ้มาก เสย ี งหัวใจในโพรงอกเขาดังก ้อง
และถีเร็ว
“หมอมาหรือยัง!”
เธอจําได ้ว่าเป็ นเสย ี งของพีเป๊ ก ด ้วยความฉุนเฉียวทียังหลงเหลือมา
จากเมือคืนลลนาจึงอยากจะมองหาของแข็งสก ั ชนมาฟาดหั
ิ วเขาให ้สลบ แต่
ึ เหมือนตัวเองลอยห่างจากเขามากเหลือเกิน
เธอทําไม่ได ้ เธอรู ้สก
อาเหนิง : “แถวนีมีแต่อนามัยเล็กๆ โค ้ชจะพาน ้องเขาขึนฝั งไหมครับ?”
ํ
หมอคล ้าว : “ผมเห็นรอยชาอยู
ต ็ ”
่ รงท ้ายทอย คิดว่ายังไงก็ควรเชก
เอ็มม่า : “ถ ้าขึนฝั งนีนอนพักยาวเลยนะ จะกลับมาทันคัดตัวหรือคะ?”
 หมอคล ้าว : “ตรงสะบักหลังเหมือนกระดูกจะเคลือน ให ้ตายสเิ ขาไป
ฟั ดกับใครมา”
เอ็มม่า : “เดียวฉั นจะขับเรือให ้เอง”
ฯลฯ
ชว่ งแรกของความรู ้สกึ ครึงหลับครึงตืน ลลนามึนงงไปด ้วยฤทธิของ
อะไรบางอย่างทีมีคนฉีดลงมาตรงต ้นแขน จากนันเธอก็รับรู ้เพียงอ ้อมแขนแข็ง
แรงทีสอดรอบร่างแล ้วอุ ้มเธอขึนเรือสปี ดโบ๊ตลําเล็กทีทําลังโยกคลอน ทุก
อย่างเหมือนกับภาพฝั น
แสงตะวันแผดจ ้า
ี งคลืนแตกฟอง
ละอองนํ าทะเลและเสย
เรือลําน ้อยพุง่ ไปข ้างหน ้าอย่างรีบร ้อนรวดเร็วราวกับฉลามหนุ่ม
“หนาว...” ทันทีทเธอหลุ
ี ื
ดปากออกไปเสอวอร์ มตัวหนีงก็ถก
ู ห่มลงมา
และวงแขนนันก็กระชบ ั แน่นขึน เธอได ้ยินเสย
ี งคนพึมพําเบาๆ ข ้างหูวา่ “เธอ
ต ้องโกรธพีตายแน่ เธอเอาพีตายแน่” เธอได ้แต่แปลกใจว่าคนทีกําลังกอดเธอ
อยูจ่ ะกลัวตายอะไรนักหนา
ตายก็เป็ นแค่การพักผ่อน...
เอ็มม่ากําลังขับสปี ดโบ๊ตอยู่ ี งครางของลลนาเธอก็ลด
พอได ้ยินเสย
ความเร็วลงและหันมามองคนในอ ้อมแขนของประกาศศก ึ
ั โดษไม่คอ
ด ้วยความทีเป็ นคนรักสน ่ ยยุง่ เรืองสว่ นตัวของใคร เอ็มม่าจึง
ิ ใจอยูน
ตัดสน ่ านกว่าจะหลุดออกมาประโยคหนึง “ฉั นว่าหนนีโค ้ชทําเกินไป...”
ึ
“...” ประกาศศก
“อย่าหาว่ายุง่ เลย ฉั นกับโค ้ชเราเห็นกันมานาน คุณเป็ นเพือนรักคน
หนึงของฉั น ต่างกันตรงทีคุณยังโสดไม่เคยผ่านประสบการณ์ชวี ต ิ คูใ่ นแบบที
ฉั นเคยเจอ ประกาศศก ึ ... คุณจําได ้ไหมว่าฉั นเคยมีครอบครัวมาแล ้วและ
สุดท ้ายมันล่มสลายยังไง”
“...” ชายหนุ่มยังคงนิงเงียบ
 “ในความสม ั พันธ์ระหว่างคูร่ ัก เมือคนหนึงแรงอีกคนต ้องรีบหยุด ฉั นว่า
หนูนาเขาก็ทําในสว่ นของเขาได ้ดีอยูน ่ ะ เขาหยุดทุกครังทีคุณแรงใสไ่ ม่ใชเ่ ห
รอ? บางทีฉันยังแอบคิดว่าเขาหยุดให ้คุณถีเกินไป ถอยมากเกินไปเสย ี ด ้วยซาํ
คนเราถ ้าวันหนึงถอยจนหลังชนฝา เราไม่มท
ี างตะกายฝาหนีขนสู
ึ ท ่ สู
ี งได ้
เหมือนตะกวดหรอกนะโค ้ช... คุณไม่กลัวหรือว่าวันหนึงเขาจะสูกลั ้ บ ไม่กลัว
หรือว่าเขาจะหนีออกจากมุมอับแล ้วโยกตัวหลบกําปั นทีต่อยเขาไม่ยงมื ั อ”
ึ ฟั งต่อไปเงียบๆ
“...” ประกาศศก
“โค ้ชชอบทําให ้แฟนร ้องไห ้บ่อยๆ ั คนทีทําให ้เขา
ถ ้าวันหนึงมีใครสก
หัวเราะได ้ ถึงตอนนันคุณจะทํายังไง?”
“ผมรู ้แล ้ว...” คําพูดของเอ็มม่าทําให ้เขาตอบไม่ถก ู แน่นอนว่าเขา
โกรธทีลลนาไม่ฟังคําสงแต่ ั อก ึ ผิดทีวูว่ ามเกินเหตุ จะให ้เขาทํายังไง
ี ใจก็รู ้สก
ั
ได ้ล่ะ ห ้าชวโมงที เธอหายไปท่ามกลาง Sex And Drugs Party เขารู ้สก ึ หายใจ
ไม่ออกจริงๆ “ขอบคุณทีเตือนสติ ต่อไปผมจะพยายามควบคุมตัวเอง จะไม่ให ้
เกิดเรืองแบบนีขึนอีก”
คนขับเรือถอนหายใจยาว “ดีคะ่ ... จะเล่นอะไรก็ยงมื
ั อบ ้าง ลูกสาวเขามี
พ่อมีแม่ ไม่ได ้กินนอนขับถ่ายอยูใ่ นค่ายมวยมาตังแต่เกิด ถนอมหน่อยโค ้ช
เดียวปลาจะชอ ็ กนํ าเอา!”
73.เคลียร์มา!

ึ ตัวขึนมาลลนาก็ต ้องสูดปากด ้วยความเจ็บ

พอรู ้สก
เธอเกลียดความรู ้สก ึ ทีระบมไปทังตัวเหมือนโดนรถชนแบบนี ภาพแรก
ทีเธอเห็นคือเพดานสข ี าวและพัดลมทีกําลังหมุน และเพราะห ้องนีเปิ ดแอร์
ประสานเข ้าไปด ้วยอีกแรงอากาศในห ้องมันคงจะต ้องหนาวแน่ๆ แต่ตอนนี
ผิวหนังของเธอกลับไม่มป ี ฏิกริ ย
ิ าตอบรับความหนาวใดๆ
พอหันไปมองด ้านซายก็ ้ เห็นเสานํ าเกลือทีมาพร ้อมกับถุงนํ าเกลือ
ขนาดใหญ่ ของเหลวทีอยูด ่ ้านในหยดติงๆ เป็ นจังหวะ พอหันมามองด ้านขวาก็
พบกับสาเหตุททํ ึ หนาวมากเท่าไหร่
ี าให ้เธอไม่รู ้สก
มีใครคนหนึงกอดเธออยู่
ลลนาพลิกตัวหันไปมองด ้านข ้างอย่างเต็มตา... ทีแท ้ก็เป็ นแฟนเธอที
อยูใ่ นสภาพทีอิดโรยอย่างทีสุด!
ประกาศศก ึ นอนเคียงข ้างเธอบนเตียงผู ้ป่ วยในสภาพทีไม่สวมเสอ
ื
ใบหน ้าของเขาขาวซด ี กว่าทีเธอเคยจําได ้ หนวดเคราไม่ได ้โกน แม ้แต่ตอน
หลับคิวเข ้มสองข ้างก็ยงั ขมวดจนเป็ นปมลึกเหมือนคนกําลังฝั นร ้าย และเพราะ
เตียงหลังนีไม่ได ้ยาวมาก คนตัวใหญ่อย่างเขาจึงต ้องนอนตะแคงในสภาพหด
ขาเพือให ้เธอมีทว่ี างในการพักผ่อนมากทีสุด
ึ สงสารวูบขึนมาในใจ
ความรู ้สก หญิงสาวยกมือข ้างทีถูกปั กเข็มนํ า
เกลือขึนมาคลึงหว่างคิวให ้เขาอย่างเบามือ เธอพอจะรับรู ้ได ้รางๆ ว่าทีนีคือ
ทีไหนแล ้วทําไมตัวเองถึงต ้องมานอนแกร่วอยูบ
่ นเตียงในชุดผู ้ป่ วยอย่างนี พอ
คิดถึงเรืองคืนนันขึนมา แทนทีจะโกรธเธอกลับพิจารณาชายหนุ่มทีนอนหลับ
ใหลด ้วยสายตาทีลึกซงกว่ึ าเดิม
ต ้องยอมรับว่าทัศนคติทพี
ี เป๊ กมีตอ
่ เธอนันยากจะคาดเดา ในความ
ั พันธ์ทค่
สม ี อนข ้างเปราะบางของทังคู่ เซนสข ์ องผู ้หญิงบอกเธอว่าเขาชอบเธอ
แน่ ดวงตาเขามักจะเป็ นประกายทุกครังทีเธอเดินผ่านชว่ งเวลาอาหารต่อให ้ไม่
ได ้นังด ้วยกันแต่เขาก็มกั จะมองข ้ามโต๊ะมาหา
เธอรู ้ว่าเขาชอบเธอ แต่ไม่รู ้ว่ามากพอทีจะมอบความไว ้ใจให ้หรือไม่
 ครังหนึงเธอเคยจากไปโดยทิงเขาไว ้เบืองหลัง และเธอรู ้ดีวา่ เขายังจํา
เรืองนันมาจนถึงทุกวันนีต่อให ้ปากจะบอกว่าไม่กเ็ ถอะ หลังจากทังคูก ่ ลับมา
ื
คบหากันอีกครัง เธอได ้รับความชนชมจากเขา แต่กลับไม่ได ้รับความไว ้วางใจ
อันเป็ นพืนฐานของความรัก ั พันธ์ครังนีมันจึงเปราะบางเหมือนฟอง
ความสม
คลืน
พอเธอขยับตัวอีกหนเขาก็ลม
ื ตาตืน สองสายตาประสานกันอย่างจัง
เธอนิงรอให ้เขาเป็ นฝ่ ายพูดก่อน แต่พอเธอไม่พด
ู เขาก็เลือกทีจะเงียบ
เหมือนกัน ประกาศศก ึ ยกมือขึนอังหน ้าผากเธอ จากนันก็เอือมมือไปหยิบปื น
วัดไข ้มาจ่อทีศรี ษะเธอ พอเห็นตัวเลขแจ ้งว่า 37.2 เขาก็คอ
่ ยๆ ผ่อนลมหายใจ
ออกแล ้วดึงเธอเข ้ามากอดแนบอก อีกทังยังสอดขาข ้างหนึงเข ้ามารัดร่างเธอ
เอาไว ้
“อึดอัด” เธอผลักอกเขา
เขาหัวเราะเบาๆ “ตรงไหน?”
“ทุกตรง”
“ถ ้าอย่างนันฉั นจะคลายแขนอีกหน่อย”
“ชว่ ยคลายมากๆ เลยก็ด ี ไม่มใี ครอยากเป็ นมดทีถูกเลียงอยูใ่ นขวด
แก ้วหรอกนะคะ”
เขานิงไปกับความหมายในประโยคนันของเธอ
ต่างคนต่างเงียบไปราวๆ สองนาที สุดท ้ายเขาก็ยอมพูดขึนก่อน “เรือง
เมือวันก่อน ขอโทษนะ”
เธอไม่ตอบ ทําให ้คําขอโทษนันค ้างเติงอยูก
่ ลางอากาศ
เขาสูดหายใจเข ้าปอดเสย ี งดังก่อนเอ่ยขึน “ฉั นเข ้าใจว่าเราเป็ นแฟน
กัน” เขาเลือกใชนํ้ าเสย ี งทีฟั งแล ้วหนักแน่นมีเหตุผลเพือจะบีบให ้เธอกลาย
เป็ นเด็กน ้อยเกเรทีทําผิดแล ้วโดนตี “เธอควรจะอยูใ่ นความดูแลของฉั น ฉั นก็
เลยพยายามทําทุกอย่างเพือให ้เธออยูอ ่ ย่างปลอดภัยทีสุด ฉั นไม่เข ้าใจว่า
ึ อึดอัด ฉั นเคยกักขังหน่วงเหนียวเธอเหรอหนูนา? กฎ
ทําไมเธอถึงได ้รู ้สก
ระเบียบทุกอย่างทีฉั นตังขึนก็เพือดูแลความเป็ นอยูข ่ องเธอทังนัน”
 เขาโกหก! เธอจะตอกให ้หน ้าหงายเลยเชย ี ว “จํากัดยอดใชจ่้ ายใน
ิ ทีตุ ้มหู ทังหมดนีคือการดูแลความเป็ นอยู่
แต่ละวัน ตรวจสลิปบัตรเครดิต ฝั งชพ
เหรอคะ?”
เขาพยายามจะเถียงแต่เธอยกมือขึนปราม “ได ้ พวกเราคุยกันเรืองนีก็ด ี
ั ๆ ไปเลยว่าต่อจากนี ข ้อแรก... พีต ้องไม่ก ้าวก่ายเงินเดือน
ค่ะ จะได ้เคลียร์ให ้ชด
ของหนู หนูจะใชเท่ ้ าไหร่กไ
็ ด ้ทังนันพีไม่ต ้องมายุง่ เพราะหนูหามันมาด ้วยนํ า
พักนํ าแรงของตัวเอง ข ้อสอง... หนูจะต ้องเดินเหินไปไหนมาไหนบนเกาะได ้
เหมือนกับลูกทีมคนอืนๆ โดยไม่มก ี ารโทรตาม ข ้อสาม... หนูเบือเต็มทีกบ ั
อาการงอนข ้ามวันข ้ามคืนของพี ถ ้าพีปรับสามข ้อนีไม่ได ้ พีก็ไม่ต ้อง ‘เข ้าใจ’ ว่า
เราเป็ นแฟนกันแล ้ว เพราะเราจะไม่เป็ น!”
ี งตํา “นี... ถึงขันจะบอก
เขาตวัดสายตามองเธอแวบหนึง แล ้วกดเสย
เลิกฉั นเลยเหรอ?”
“ตอบมา อย่าเปลียนเรือง” เธอไม่หลงกลเขาหรอก
เขาอึงไปสก ั พัก สุดท ้ายก็ทงตั
ิ วนอนหงายแล ้วหลับตา “โอเค... ฉั นจะ
ตอบทีละข ้อ ข ้อแรกฉั นตกลงก็ได ้ ต่อไปจะไม่ก ้าวก่ายเรืองเงินของเธออีก แต่
อยากให ้เธอรู ้ว่าเธอกําลังเข ้าใจผิด ฉั นไม่ได ้อยากจะควบคุมค่าใชจ่้ ายอะไรทัง
นัน เพราะเงินเธอก็ไม่ใชเ่ งินฉั นอยูแ ่ ล ้ว ฉั นแค่อยากจะรู ้ว่าวันๆ เธอกินขนม
อะไรหรือของใชยี้ ห ้อไหนทีเธอชอบซอ ื ต ้องเข ้าใจนะว่าเราสองคนห่างกันไป
้
นาน ฉั นต ้องใชความพยายามอย่ างมากทีจะเรียนรู ้ตัวตนของเธอในเกือบสบ ิ ปี
ึ ษาเอาจากข ้าวของเครืองใชเหล่
ทีไม่ได ้เจอหน ้า... ฉั นก็ศก ้ านัน”
ลลนากะพริบตา... ถ ้านีเป็ นข ้อสอบเขาก็ตอบได ้ร ้อยคะแนนเต็ม เรียก
ว่าเตรียมตัวมาดีทเี ดียว “ข ้อนีผ่าน แล ้วข ้อสองล่ะคะ”
“ข ้อสอง” เขากลอกตาไปมาเหมือนพยายามคิด “ข ้อ... สอง”
“เรืองอิสรภาพของหนู!”
“อ๋อ... เรืองนัน” หลุดปากออกมาแล ้วก็เงียบ
ี
เธอกระทุ ้งซโครงเขาดั
งอัก “เร็ว!”
“ก็ได ้... ก็ได ้” ประกาศศกึ ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ “ในขณะทีนักกีฬา
หญิงคนอืนๆ เก็บตัวอยูใ่ นค่าย แต่เธอดันมาอยูก
่ บ
ั ฉั น ฉั นจึงต ้องทําให ้มันใจว่า
เธอจะอยูร่ อดปลอดภัยก็เท่านัน... หนูนา” เขาเบือนหน ้ามาสบตาเธอ “ในค่าย
ฉั นนอกจากเอ็มม่าแล ้วก็มแ ี ต่ผู ้ชาย แต่คนเหล่านันฉั นควบคุมได ้ ผิดกับ
คนนอกค่าย ไม่วา่ จะตรงเซเว่นหรือชายหาดด ้านล่างมันเต็มไปด ้วยคนแปลก
หน ้า เธอรู ้ไหมว่ามันน่ากลัวแค่ไหนกับการทีผู ้หญิงตัวคนเดียวจะไปเดินเตร่...”
“อย่า–ตอ–แหล” เธอขัดขึนมาตรงๆ “ต่อไปเราจะไม่คย ุ กันแบบเปิ ดอก
อย่างนีอีกแล ้ว ถ ้าพีไม่ยอมพูดความจริง หนูจะถือว่าพีลองของ” ก่อนหน ้านีเขา
ั
สงให ื าทีเซเว่น วิงไปทีชายหาดตามลําพัง วิงกับฝูงหมาไปทัว
้เธอวิงไปซอนํ
ป่ าก็ยงั ทํามาแล ้ว แต่มาวันนีกลับเพิงสํานึกได ้ว่าเธอใชช้ วี ติ อย่างอันตร๊าย
อันตราย ไม่ความรู ้สก ึ ชาไปหน่
้ อยเหรอ “จะพูดไม่พด ู !”
เขาหลุบตามองขอบเตียง ในทีสุดก็ยอมพูดออกมาตรงๆ “ก็ฉันหวงนี!”
เป็ นคําตอบทีเธอตังรับแทบไม่ทน
ั ลลนาได ้แต่จ ้องเขาตาค ้าง
“ฉั นหวงของฉั น ฉั นไม่ชอบให ้ใครมามอง... จบไหม!”
จบ... เธอแอบกลืนนํ าลายลงคอ
“ทีนตาเธอบ
ี ั ไซไล่
้าง” พอเห็นเธอไม่ซก ้ เลียงเขาก็พลิกร่างขึนคร่อม
แล ้วเกยคางไว ้ตรงเนินอก ไรหนวดของเขาทําให ้เธอคันยิบยับบริเวณนัน “มี
อะไรทีฉั นควรรู ้ไหม?”
“อะ... อะไร?”
“อะไรก็ได ้ทีถ ้าฉั นมารู ้ทีหลังแล ้วจะต ้องโกรธหัวฟั ดหัวเหวียงน่ะ มี
ไหม?” เขาจ ้องตาเธอเหมือนพยายามจะค ้นหากล่องเก็บความลับทีซอ ่ นอยู่
ด ้านใน
ี งเรียบ “พีถามทําไม?”
“ไม่ม”ี เธอตอบเสย
“คืนนันมีโอปป้ าคนหนึงกระโดดเข ้ามารับขวดปากฉลามแทนเธอ ฉั น
เห็นแล ้วยังตกใจ ไม่รู ้ว่ามันไปดูซรี ส
ี เ์ กาหลีเรืองไหนมาถึงพยายามเลียนแบบ
พระเอกซะเหมือนขนาดนัน”
เธอพยายามกลันยิมกับคําประชดประชน ั บ ้าบอของเขา “เขาเป็ นคน
ไทยค่ะ ไม่ใชเ่ กาหลี” เธอยกมือไปโยกปลายจมูกของอีกฝ่ าย “อย่าคิดสค ิ ะว่า
ทุกคนที ‘ขาว’ กว่าพีจะเป็ นเกาหลีไปซะหมด ไม่งันผู ้ชายกรุงเทพฯ ก็คงเป็ น
โอปป้ าไปหมดแล ้ว” ลลนาสา่ ยหน ้า “ดําแล ้วยังจะเอาปมด ้อยตัวเองมาเหยียด
คนอืนอีก”
“ได ้ยินนะ” เขาพึมพําอย่างเกรียวกราด “เธอหาว่าฉั นดํา!”
“โอ๋ๆ ไม่โกรธนะ” ลลนาหัวเราะออกมาเป็ นครังแรกของวัน “พีเป๊ กไม่
ดําแค่คลําแบบพรีเมียม”
เธอร ้องลันตอนทีเขากระโจนเข ้ามาฟั ด ลลนาดินสะบัดจนเข็มนํ าเกลือ
เกือบหลุด ทังคูป ี งหัวเราะกันอย่างขําขัน พอเขาถามยําอีกครังว่า
่ ระสานเสย
เธอชอบสผ ี วิ ของเขาหรือไม่เธอก็แลบลินตอบอย่างล ้อเลียน ึ
แต่ในใจรู ้สก
เอ็นดูเหลือเกิน
ี ทนคลําแดดออกแดงๆ ของเขาน่ะเซก
โธ่! พีเป๊ กไม่รู ้หรือว่าผิวสแ ็ ซี
เป็ นบ ้า ยิงตอนเขาถอดเสอเดิ ื นบนชายหาดสาวๆ มองกันตาปรอยเชย ี ว
ใครจะยอมเอานํ าผึงหวานอย่างเขาไปแลกกับซาลาเปาขาวผ่องกัน
เล่า!
“แล ้ว... พระเอกซรี ส ์ นนัน เธอกับเขาแค่รู ้จักกันเผินๆ ใชห
ี ค ่ รือเปล่า?”
เขากระซบิ ข ้างหูแล ้วพลิกร่างนอนหงาย จัดการยกร่างเธอขึนมานอนก่ายบน
อกตัวเองบ ้าง
ี งยานคาง “ค่า”
เธอเกยคางกับอกเขา ตอบรับเสย
“มีการแลกเบอร์อะไรกันไหม?”
ั เจ๊รงค์คนเดียว ซงึ
“ไม่ม”ี เธอตอบตามจริงทุกประการ เธอแลกเบอร์กบ
ก็ไม่เกียวกับองศา
ื นเธอได ้?”
“แล ้วทําไมเขาถึงรู ้ชอเล่
ลลนากลอกตา “พีจะหาเรืองแบบ... ไม่ได ้ไม่เลิกใชไ่ หม?”
“ตอบ!”
ื
“เขาแนะนํ าตัวเองทังชอจริ ื น หนูกเ็ ลยแนะนํ าตัวเองแบบ
งและชอเล่
ื อชอแม่
นันกลับไป ถ ้าเขาแนะนํ าตัวด ้วยชอพ่ ื หนูกค
็ งต ้องว่าตามกัน มันคือ
มารยาทค่ะคุณพี” เธอวาดปลายนิวลงกลางอกเปล่าเปลือยของประกาศศก ึ
เวลานอนเขาชอบสวมกางเกงบอลแค่ตวั เดียวแถมยังไม่ชอบห่มผ ้า แต่ถงึ
อย่างนันก็ไม่เคยเจ็บไข ้ เธอชอบทีจะได ้เล่นหน ้าอกเขาแบบนี ทุกๆ จุดทีลาก
ปลายนิวผ่านขนของเขาจะลุกซูต ่ ามมาติดๆ
้ เรื
“ถ ้ายังเซาซ ี องนีต่อหนูจะคิดว่าพีหึงแล ้วนะ” เธอเอ่ยด ้วยนํ าเสย
ี งล ้อ
เลียนเล็กน ้อย
ั “แล ้วหึงไม่ได ้เหรอ?”
เขายันตัวขึนเล็กน ้อยเพือมองหน ้าเธอให ้ชด
“หึงได ้... แต่มน ี เวลา” เธอชะโงกหน ้าเข ้าไปจูบปลายคางเขาอย่าง
ั เสย
อ่อนหวาน “หนูรักพีเป๊ กคนเดียว ไม่งันจะตกลงเป็ นแฟนกันทําไม แล ้วต่อไป
หนูกจ
็ ะไม่แอบไปไหนโดยไม่บอกพีอีกแล ้วด ้วย เชอใจกั ื นหน่อยส.ิ ..” เธอยัง
พูดประโยคสุดท ้ายไม่จบดีเขาก็ยนหน ื ้ามาประกบริมฝี ปากแล ้วจูบเธอเหมือน
คนอดอยาก จูบราวกับจะควานหาหัวใจทีหายไปจากโพรงอกแล ้วดึงมันกลับ
คืน
ลลนาจูบตอบอย่างหนักหน่วง เธอยกสองมือโอบรอบคอเขาโดยไม่
สนใจสายนํ าเกลือทีระโยงระยาง การได ้พบพีเป๊ กอีกครังเหมือนกับได ้เกิดใหม่
ทุกครังทีสม ั ผัสกัน ร่างกายของเขาจะบอกว่าชอบเธอ ไหนจะดวงตาคูน ่ ันอีก
เธอไม่มวี น
ั แลกเขากับหนุ่มหน ้ามนคนไหนแน่
แขนของเขาโอบรัดร่างเธอตอบ นิวทังห ้าซอกซอนเข ้าไปในเรือนผมส ี
นํ าผึงสวยแล ้วกดริมฝี ปากเธอลงมาหา บางจังหวะเขาก็นงรอ ิ เพือให ้เธอได ้
เป็ นฝ่ ายสอดปลายลินเข ้ามาลิมรสอย่างชาๆ ้ ลินเล็กๆ ของเธอเลียนแบบการ
ึ เกร็งจนปวดไปหมดทังร่าง
คลุกเคล ้าของเขาได ้อย่างเป๊ ะปั ง ทําให ้คนสอนรู ้สก
ื เร็ว!” เขาสงั
“ถอดเสอ
“พยายามอยู!่ ”
ื ้าของกันและกันด ้วยสองมืออันสนเทา
สองหนุ่มสาวดึงทึงเสอผ ั ความ
รักเป็ นเรืองตลก มันงอกงามได ้แม ้แต่ชว่ งเวลาทีหายนะทีสุด ชุดของเขาถอด
ง่ายเพราะมีแค่กางเกงบอลตัวเดียวแต่ของเธอยากหน่อยเพราะมีสายนํ าเกลือ
ทีโยงเข ้ากับแท่งเหล็ก
“ถอดส!ิ ”
“อย่าบีบจิต!” เธอแหวกลับ
 เขาพยายามชว่ ยเธอดึงสายออกจากเสอแต่ ื มนั ก็พันแน่นอยูก
่ บ
ั เฝื อก
ไม ้ตรงหลังมือ ยิงถอดก็ยงพั
ิ นกันเข ้าไปอีก สห ี น ้าไม่ได ้ดังใจของเขาทําให ้เธอ
หลุดหัวเราะออกมา สุดท ้ายก็ได ้แต่ดงึ ศรี ษะเขาเข ้ามากอด
“ไม่เอากันเหรอ?” เขาถามอู ้อีแนบอก
“ไม่ดก ั พันธ์ของเรายังเอาแน่เอานอนไม่ได ้เลย”
ี ว่า ความสม
“ไม่ต ้องเอาแน่เอานอน... เอาแค่นอน!” เขาเถียง
เธอตีเพียะลงบนไหล่ของอีกฝ่ าย “เราไม่มถ
ี งุ ยางมีแต่ลก
ู โป่ งเยียมไข ้
ถ ้าพียอมหนูกโ็ อเค”
“...” ชายหนุ่มไปไม่เป็ นเลยทีเดียว
ี น ้าเขา เธอก็กดหน ้าท ้องแล ้วงอตัวหัวเราะลัน “โอ๊ยพีเป๊ ก พี
พอเห็นสห
น่ารักจนหนูอบไม่
ึ ลงเลยจริงๆ ฮา่ ๆๆๆ”
74.my girl

เกือบสองเดือนแล ้วทีเธอไม่ได ้เห็นหน ้าบุตรชายคนเล็ก

ึ ประหลาดใจทีเลขาโทรมารายงานว่า ‘องศา’ บุตร
มาดามหญิงจึงรู ้สก
ชายของเธอมีบางอย่างต ้องการอวด
ปี นองศาต
ี ้องการสง่ ภาพถ่ายเข ้าประกวดเพือชงิ รางวัล Photo Contest
ิ ส ี หลังจากทีเห็นพีชายกวาดรางวัลติดต่อกันมาแล ้วหลายปี
Thailand ครังทีสบ
มาดามหญิงให ้การสนับสนุนบุตรชายทังสองในทุกๆ ด ้าน ‘อักษะ’ บุตร
ชายคนโตของเธอเป็ นนักล่ารางวัลตัวยง เขากวาดรางวัลมาแล ้วมากมายทังใน
และต่างประเทศ ผิดกับ ‘องศา’ ทีชอบออกงานภาคสนามให ้กับนิตยสารและ
หนังสอ ื พิมพ์ในเครือ เขาสง่ ผลงานเข ้าประกวดน ้อยมาก เธอจึงค่อนข ้างแปลก
ใจทีปี นเขาขวนขวายจะลงแข่
ี งบ ้าง
คนในบริษัทลือกันหนาหูวา่ คุณอาร์ตหลงเสน่หน ์ างฟ้ าอันดับหนึงของ
แบรนด์เจสสก ิ าอย่างแคทลียา แกรนท์ เขาไล่ตามเธอไปทุกหนทุกแห่ง ทัง
พยายามขอสม ั ภาษณ์และถ่ายรูปแต่อกี ฝ่ ายก็เล่นตัวไม่น ้อย หลังจากมาดาม
หญิงเรียกบุตรชายมาคุย เธอก็ได ้รับคําตอบว่าแม่เคธีคนนันตรงกับคอนเซป ็ ต์
ภาพถ่ายทีองศาวางเลย์เอาต์เอาไว ้ในใจ และเขาจะไม่หยุดจนกว่าจะได ้หล่อน
มาเป็ นแบบ
แต่วนั นีจูๆ่ ิ เธอไปบ ้านริมนํ าสไตล์ฝรังเศสทีเขามักใชเป็
เขาก็เชญ ้ น
สถานทีจัดนิทรรศการภาพถ่ายทีตนชอบ
“จอดตรงนี เดียวฉั นจะเดินเข ้าไปเอง” เธอกล่าวกับคนขับรถ จากนันก็
ก ้าวเท ้าลงไปยืนมองตึกสูงสค ี รีมตัดขาวทีตังอยูท
่ า่ มกลางแมกไม ้ ตังแต่ยก
ทีดินแปลงนีให ้เจ ้าอาร์ต บุตรชายคนเล็กของเธอก็เนรมิตมันขึนมาจนสวยงาม
ราวกับสวรรค์บนดิน เขาขลุกตัวอยูท ่ นี
ี มากกว่าอยูบ ี อีก
่ ้านเสย
มาดามหญิงก ้าวอย่างมันคงไปจนถึงตัวบ ้านแล ้วผลักประตูเข ้าไปด ้าน
ั คนแม ้กระทังสาวใช ้
ในเพือรับแอร์เย็นฉํ า ไม่มใี ครก ้าวออกมาต ้อนรับเธอสก
เธอมองลานกว ้างบริเวณห ้องโถงชนหนึั ึ แปลกใจอยู่
งด ้วยความรู ้สก
ครามครัน ธรรมดาองศาจะเปิ ดทีนีให ้นักท่องเทียวเข ้าชมได ้ในวันจันทร์ถงึ ศุกร์
ทว่าวันนีตรงเคาน์เตอร์รับแขกด ้านหน ้ากลับมีป้ายปิ ดประกาศไว ้ว่า [หยุดให ้
ั
บริการชวคราว]
มาดามก ้าวผ่านเคาน์เตอร์ตรงไปยังรูปถ่ายทีเรียงรายยาวเหยียดอยู่
ตรงสองข ้างทางเดิน ้
เธอไล่มองบอร์ดทางด ้านซายเป็ นอันดับแรกแล ้วนึก
ื
ชนชมอยู ใ่ นใจ บุตรชายคนเล็กของเธอเป็ นอัจฉริยะด ้านการถ่ายภาพอย่างไม่
ื แทบทุกภาพขององศาจะคมชด
น่าเชอ ั สมจริงเสมือนมีจต ิ วิญญาณอยูใ่ นนัน
ต่างกับภาพของอักษะ บุตรชายคนโตของเธอมักจะเน ้นการเล่นสแ ี ละเงา
สไตล์ภาพแอบสแตรกต์*
และเธอก็ชอบภาพทุกภาพทีเจ ้าอาร์ตถ่าย
หลายๆ รูปเป็ นรูปทีเผลอ มีทงภาพกบกระโดดจากใบบั
ั วหนึงไปยังอีก
ใบ ภาพหญิงชราทีนังพับปลาตะเพียน หรือแม ้แต่ภาพเด็กหญิงขายพวงมาลัย
สว่ นใหญ่แล ้วทุกคนในภาพจะไม่หน ั กลับมาสบตากับกล ้อง ถ ้ายิมก็จะยิมกว ้าง
ถ ้าร ้องไห ้ก็จะร ้องแบบนํ าตาไหลพรากอย่างไม่กลัวว่าตนจะน่าเกลียด
ดูแล ้วสมจริงอย่างยิง!
มาดามหญิงเดินสองมือไพล่หลัง ไล่ดบ ้
ู อร์ดโชว์ผลงานทังซายและ
ขวา ทางเดินพาเธอมาหยุดอยูต ่ รงทางเข ้าห ้องโถงด ้านในทีธรรมดามักจะปิ ด
แล ้วคล ้องโซเ่ อาไว ้อย่างแน่นหนา แต่วน
ั นีประตูกลับเปิ ดอ ้า!
มาดามลังเลเล็กน ้อย อาจเพราะบริเวณนีเป็ นโซนทีบุตรชายหวงมาก
เธอจึงกังวลว่าเขาจะไม่พอใจหากตนบุกเข ้าไปตอนทีเขาไม่อยู่ แต่ความเป็ น
แม่กลับตะโกนกลับมาว่า ‘เข ้าไปดูเสย ี หน่อยจะเป็ นไรไป เจ ้าอาร์ตคงไม่ม ี
ความลับกับแม่หรอกมัง?’ คิดได ้ดังนันจึงก ้าวเข ้าไปอย่างกล ้าๆ กลัวๆ
ด ้านในมีรป
ู ไม่มากเท่าด ้านนอก จากการมองคร่าวๆ น่าจะมีสก ั แปดเก ้า
รูปเห็นจะได ้ มาดามหมุนสนเท ้ ้าพลิกร่างเดินไปยังรูปแรก แล ้วก็ยน
ื ตะลึงอยู่
อย่างนันโดยไม่อาจถอนตัว
ห ้านาทีถด ี งบุตรชายคนเล็กดังมาจากทางด ้านหลัง
ั มาเธอก็ได ้ยินเสย
ื า My Girl ผมถ่ายได ้โดยบังเอิญเมือเดือนก่อนตอนไปทํางานทีเกาะ
“รูปนีชอว่
เต่า คุณแม่คด ิ ว่ายังไงครับ?”
มาดามไม่ได ้หันกลับมามองคนพูด เพราะตอนนีเธอไม่สามารถถอน
สายตาออกจากภาพนันได ้
 ดวงตาภายใต ้คอนแทคเลนสส ์ เี ขียวค่อยๆ ไล่ไปตามรายละเอียดของ
๋ ลึกก่อนจะกวาดตาลงมายังชว่ งคอระหง
รูป และหยุดตรงลักยิมข ้างแก ้มทีบุม
ี ช
อก เอว และเรียวขายาวสพ ี
พระเจ ้าชว่ ย... ผู ้หญิงในภาพแค่นังกินไอศกรีมอยูห ่ น ้าบันไดร ้าน
สะดวกซอดื ้วยซาํ แต่รป ู นีกลับดูมช ี วี ต
ิ ชวี าอย่างน่าประหลาด ลักยิมนันทําให ้
ใครก็ตามทีกําลังซม ึ เศร ้าสุดๆ ยังต ้องเผลอยิมออกมา
มาดามจ ้องภาพนันต่ออีกสองนาทีแล ้วจึงหันไปสบตาบุตรชาย “นีไม่
ใชเ่ คธี... แม่นันไม่มล
ี ก
ั ยิม”
“ผมก็ไม่ได ้บอกว่าใช ่ แต่เขาเหมือนมากทีเดียว”
“ไม่เหมือน” เจ ้าของนิตยสารทีผ่านร ้อนผ่านหนาวมาครึงชวี ติ พึมพํา
จ ้องมองเรือนผมสสี ว่างทีงดงามตราตรึงของผู ้หญิงในรูป “ดวงตาสอ
ี ะไร”
“นํ าตาลอ่อนครับ ผมอยากให ้แม่ดภู าพนี” ชายหนุ่มก ้าวเข ้าไปแตะ
ข ้อศอกมารดา แล ้วพาเดินผ่านภาพถ่ายของผู ้หญิงคนนัน อีกสองภาพ ภาพ
แรกชอ ื ‘ละเมอ’ เป็ นภาพทีหญิงสาวกําลังนังเหม่ออยูใ่ นบาร์ มองออกไปนอก
ร ้านเหมือนรอคอยชายคนรัก และอีกภาพชอ ื ‘สหาย’ เป็ นภาพทีผู ้หญิงคนเดิม
ชะโงกหน ้าลงมาชนหน ้าผากกับสุนัขตัวใหญ่ ในทีสุดก็เดินมาถึงภาพสุดท ้ายที
เรียกเสย ี งสูดลมหายใจของมาดามได ้ชะงัด
ื ้าไม่เหมือนเดิม หล่อนอยูใ่ นชุดเดรส
ภาพนีเป็ นผู ้หญิงคนเดิมแต่เสอผ
ั ข
สนส ี าวของเวอร์ซาเชแ ่ ละกําลังหมุนตัวจนชายกระโปรงแผ่พลิวเป็ นวงกว ้าง
ทําให ้มาดามนึกถึงภาพถ่ายกระโปรงพลิวของมาริลน ิ มอนโรทีโด่งดังระดับ
โลก
มือข ้างหนึงของหญิงสาวในรูปกํารอบแจกันดอกไม ้ ตรงพืนเบืองล่างมี
คนมากมายนอนเกลือน
บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด ้วยแสงส ี
ทังใบหน ้าและแขนขาของหล่อนมีแต่รอยชาดํ ํ าเขียว แต่ถงึ อย่างนัน
ี ํ าผึงใสคูน
ดวงตาสน ่ ันกลับดูมงุ่ มันและกระหายเลือด
ื
มาดามเคลือนสายตาลงมองชอของภาพภาพนี
นางสงิ ห์!
 “แม่ต ้องการผู ้หญิงคนนี” มาดามหลุดปากออกมาในทีสุด รู ้สก ึ ตกใจ
ี งตืนเต ้นของตน “เอาตัวมาให ้ได ้เจ ้าอาร์ต แม่ต ้องการให ้เขา
เล็กน ้อยกับนํ าเสย
เป็ นเด็กในสงั กัดของแม่”
กล่าวจบมาดามก็หลุบตาไปอีกทางไม่ให ้ลูกชายเห็น...
นังนีต ้องขายได ้ราคาดีทเี ดียว!
75.วันพักผ่อน

้
“จอห์นใชเวลากว่ าหกเดือนไปกับการเดินทางในครังนีเพือสร ้าง
ประสบการณ์แปลกใหม่ให ้กับชวี ต ิ ิ ิ กก็
แต่การเดินเท ้าเลียบมหาสมุทรแปซฟ
ไม่มอ ิ เห็นอยูต
ี ะไรน่าตืนเต ้นเท่าสงที ่ รงหน ้า”
ี งอ่านขึนๆ ลงๆ เป็ นจังหวะจะโคนทําให ้เปลือกตาของคนฟั งเริมหรี
เสย
ปรือ
ลลนาพลิกหน ้าหนังสอื แล ้วตวัดสายตาจ ้องมองคนทีใกล ้จะถอด
วิญญาณออกจากร่างในไม่ชา้
ชว่ งสามวันนีพีเป๊ กประกาศให ้หยุดยาวเนืองจากวันแม่ ในรีสอร์ตจึงไม่
เหลือแม ้แต่เงาของมนุษย์ เธอและเขาจําต ้องทําอาหารง่ายๆ กินกันเองหรือไม่
ก็ต ้มมาม่าประทังชวี ต
ิ หลังจากสองวันแรกแห่งความหิวโหย วันทีสามเขาก็ลก ุ
ขึนมาประกาศว่าจะพาเธอมานังตกปลาอยูต ่ รงโขดหินด ้านหนึงของชายหาด
ั เจ็ดแปดตัว
อันเป็ นเขตนํ าลึก เขามันใจว่า ‘เรา’ จะตกปลาเก๋าได ้สก
นีคือสาเหตุททั
ี งสองมานอนแกร่วรอปลากินเบ็ดอยูบ
่ ริเวณนี
ลลนาเล่าต่อไปว่า “โอ ้... นันมันเทือกเขาแอนดีสนี ถ ้าเดินขึนไปก็จะ
พบกับต ้นสายของแม่นําอเมซอน... จอห์นเอ่ยกับมิเชลทีกําลังยืนหน ้างํา
หล่อนตอบกลับมาว่า แล ้วอาหารล่ะ เราคงเดินขึนไปไม่ถงึ แน่ถ ้าอาหารเรา
หมดก่อน”
ี งด ้วย” เขาเตือนเธอขึนมาอย่างง่วงงุน “ตอนมิเชลพูด เธอ
“บีบเสย
ต ้องบีบเสยี งหน่อยส ิ จะให ้มิเชลใชเส
้ ย
ี งเดียวกับจอห์นได ้ไง”
ลลนาขบฟั นกรอด เรืองมาก... เรืองมาก... เรืองมาก... เรืองมาก!
ั
เธอนอนอ่านอย่างนีมาสองชวโมงแล ั ตัว แล ้วยัง
้ว ปลาก็ตกยังไม่ได ้สก
ี งพากย์เป็ นอีตาจอห์นกับยัยมิเชลอีก!
ต ้องดัดจริตบีบเสย
หญิงสาวกระทุ ้งข ้อศอกไปทางด ้านหลัง เขาพลิกตัวหลบทําให ้เปล
ตาข่ายทีทังคูน
่ อนเกยกันอยูเ่ กิดอาการโยกเยกอย่างน่าหวาดเสยี ว
 “อยูน ่ งๆ!”
ิ ึ ตืนขึนเต็มตา รีบเอือมมือไปยันต ้นไม ้ต ้นหนึงเอา
ประกาศศก
ไว ้ไม่ให ้มันโยก เปลตาข่ายทีทังคูน่ อนอยูน
่ ถู
ี กผูกหัวท ้ายไว ้กับไม ้ใหญ่สองต ้น
มันมีความสูงจากพืนประมาณหนึงเมตรและพลิกควําง่ายมาก ชวโมงก่ ั อนเขา
และเธอเพิงร่วงลงจากเปลไปแล ้วรอบหนึง เขาหน ้าทิมลงไปก่อนจากนันเธอก็
ร่วงลงไปกระแทกเขาอย่างจัง ถึงตอนนีเขาก็ยงั จุกไม่หาย
“ค่ะ... ค่ะ” เธอยกสองมือค ้างกลางอากาศ พยายามทรงตัวให ้นิง
ร่างของทังคูแ ี งผ่อนลม
่ ข็งเกร็ง หนึงนาทีผา่ นไปเปลก็หยุดไหว... เสย
หายใจของทังคูด
่ งั ออกมาพร ้อมกัน
ื ดังปั บ “หนูไม่อา่ นแล ้ว”
เธอปิ ดหนังสอ
“ไม่ได ้ส ิ พวกเขาเจอเทือกเขาแอนดีสกันแล ้วนะ จบฉากนีฉากหน ้าก็
ตายแล ้ว!”
“ไว ้ค่อยตายต่อคืนนี”
“คืนก่อนเธอก็พด ี นแล ้ว
ู แบบนี!” เขาประท ้วง “สองคนนีรอตายมาสคื
นะ”
เธอคว ้าขวดนํ ามากระดกแบบไม่แคร์ “พีเองก็พด ู ว่าเราจะได ้ปลามา
เป็ นอาหารเย็น พียังไม่เห็นทําได ้อย่างปากว่าเลย!” เธอปรายตามองเขาอย่าง
เย ้ยหยัน “หนูบอกแล ้วว่าปลาเก๋ามันต ้องเจ๋งระดับหนึง ถ ้ามันไม่แน่จริงเขาจะ
เรียกมันว่า ‘เก๋า’ เหรอ พีคิดว่าเอาเบ็ดโง่ๆ หย่อนไปคันหนึงก็เรียกว่าตกปลา
แล ้วใชไ่ หม? เฮอะ! หนูวา่ เราเปลียนใจไปเดินตลาดกันดีกว่า ใชเงิ ้ นซอความ
ื
สุขก่อนทีเย็นนีจะต ้องกินมาม่ากันอีกมือ”
ประกาศศก ึ หลุดหัวเราะกับสห
ี น ้าอดอยากของยัยน ้อง เขายืนสองมือ
รวบร่างเธอเข ้ามากอด “อยากไปเดินเทียวตรงพลาซา่ ก็บอกมา ไม่เห็นต ้อง
อ ้างปลาอ ้างหอย”
“อยากส ิ แหม...” เธอพยายามกลันหัวเราะ “จะเน่าตายคารีสอร์ตแล ้ว
เนีย ไปปลุกหมามาเล่นด ้วยมันยังหลบหน ้าเลย เบือจะแย่”
ิ ข ้างใบหู “ออกกําลังกายบนเปลกันไหม?”
“เบือก็...” เขากระซบ
จูๆ่ เขาก็ถามแบบนีขึนมาทําให ้พวงแก ้มของเธอค่อยๆ เปล่งประกาย
ี น
สส ั ทังสองประสานเสย ี งหัวเราะกันแห ้งๆ ได ้แต่นังหน ้าบือจ ้องหน ้ากันไปมา
อยูบ ื กถักทีโยกไม่หยุด
่ นเปลเชอ
เขาแย็บไปแย็บมาเกียวกับเรืองนีได ้สก ั พักแล ้ว ความรู ้สก
ึ แปลกใหม่
ชกั นํ าให ้เธอใจเต ้นทุกครังทีโดนแหย่ ตังแต่ออกจากโรงพยาบาลเขาก็ตงหน ั ้า
ตังตาเกียวพาเธออย่างตรงไปตรงมา แม ้ว่าจะทําเฉพาะตอนทีอยูด ่ ้วยกันตาม
ึ ว่าเขารุกหนักจนน่าตกใจ
ลําพัง แต่เธอก็ยงั รู ้สก
ื ย
ลึกๆ แล ้วเธอหวาดกลัวว่าถ ้ามีใครเห็นเข ้าก็จะทําให ้ชอเส ี งของเขา
ด่างพร ้อยเสยี หาย แต่โชคดีทเขาเป็
ี นคนระมัดระวังตัวอย่างยิง หากอยูต ่ อ
่ หน ้า
บุคคลทีสามหรืออยูร่ ะหว่างการฝึ ก เขาจะไม่มอ ี าการ ‘หลุด’ ใดๆ ออกมาให ้
ใครจับผิดได ้ นันทําให ้เธอเบาใจลงได ้บ ้าง
ิ เขาร ้องขอไม่ใชว่ า่ เธอจะให ้ไม่ได ้
สงที แต่มน ี
ั หมายถึงความเสยงที
เพิมมากขึนไปอีกขัน ลลนาไม่คุ ้นเคยกับความรู ้สก ึ ทีต ้อง ‘แอบกินในทีลับ’
โดยเฉพาะอย่างยิงกับ ‘โค ้ช’ ทีเหล่านักมวยให ้ความเคารพเทียบเท่าอาจารย์
คนหนึง สถานะทางสงั คมทีว่ายิงทําให ้เธอรู ้สก ึ ไม่สมควร ไม่กล ้าลองเล่นกับ
ไฟในชว่ งเวลาทีทังคูย
่ งั ไม่พร ้อมจะเปิ ดเผยความสม ั พันธ์ระหว่างกันต่อหน ้า
สาธารณชน
ื วชว่ ย” เขาถามยํา
“เอาไหม... เดียวขากลับแวะเซเว่นซอตั
แต่เธอยังนิง...
ึ จ ้องมองเสยวหน
ประกาศศก ี ้าด ้านข ้างของหญิงสาวทีอยูใ่ นอ ้อมแขน
แล ้วหลุบตาลง
ใช.่ .. ถามแบบนีมันเห็นแก่ตวั แต่เขายังเป็ นผู ้ชายทีหลงในรูป รส กลิน
เสย ี ง ก่อนหน ้านีหากมีโอกาสไปทําธุระบนฝั งเขามักจะเลยไปหาความสําราญ
บ ้างตามแต่รา่ งกายจะเรียกร ้อง เลือกคนทีหาซอได ื ้ด ้วยเงินและไม่มก
ี ารผูกมัด
ระยะยาวเพือตัดปั ญหายุง่ ยากทุกอย่างออก แต่หลังจากมีแฟนเป็ นตัวเป็ นตน
เขาก็พยายามตีกรอบตนเองอย่างหนักเพือให ้ทุกอย่างมันแฟร์สําหรับเธอ
แต่ให ้ตายเถอะ เขาก็ยงั ต ้องการผู ้หญิงอยูด
่ น
ี ันแหละ!
เขามันใจว่าหากเธอยอมคุมกําเนิด ทุกอย่างจะเรียบร ้อย เขาระวังตัว
มากอยูแ ่ ล ้วไม่มใี ครจับได ้แน่ แต่ดเู หมือนว่าแฟนเขาจะไม่เข ้าใจประเด็นนี เธอ
ยืนกรานหนักแน่นว่าทังคู่ ‘จะไม่’ มีอะไรเกินเลยจนกว่าจะแต่งงานแต่งการกัน
เสยี ก่อน
 ื ตวั เอง ยัยหนูนานีหัวเก่าเหมือนกับ
ครังแรกทีได ้ฟั ง... เขาแทบไม่เชอหู
โดนลากออกมาจากหนังสอ ื มรดกโลกร ้อยปี ทีสําคัญเธอนิงเฉยกับการยัวยวน
ทุกรูปแบบ... ทีเขากําลังทําอยู่
ความจริง เธอไม่ชอบผู ้ชายหรือเปล่า?
ั แล ้ว
อันนีเขาเริมสงสย
เขาสางนิวไปตามเรือนผมยาวสยายทีโดนสายลมพัด
“ตอนนีพีกําลังมีอารมณ์เหรอ?” เธอถาม
เขาถอนหายใจเมืออีกฝ่ ายโพล่งออกมาแบบนี “เธอรู ้อะไรบ ้างเกียวกับ
คําว่ามีอารมณ์”
เธอมองเขาอย่างดุๆ แล ้วตอบโต ้ด ้วยนํ าเสย ี งเอาการเอางาน “รู ้ส.ิ ..
อารมณ์ทางเพศเกิดจากสงเร ิ ้าทีร่างกายได ้รับจากรูป รส กลิน เสย
ี ง และสม
ั ผัส
ึ เครียด หายใจแรงถี ความดันโลหิตเพิม นันเพราะมีการ
ระยะแรกเริมพีจะรู ้สก
คังของหลอดเลือดดํา จากนันระบบประสาทพาราซม ิ พาเทติกก็จะกระตุ ้นให ้
องคชาติเริมแข็งตัว”
“...” เขาจ ้องเธอตาค ้าง
“ระดับแก๊สไนโตรเจนออกไซด์ในหลอดเลือดจะสูงขึน และแน่นอนว่า
ึ าให ้เนือเยือสว่ น...”
หลอดเลือดก็จะขยายใหญ่ขนทํ
“พอเถอะ... จะอ ้วก” เขากระแอมขึนมาพร ้อมกับใบหน ้าทีเริมแดง “ฉั น
หมดอารมณ์แล ้ว”
เธอเห็นเขาอายก็รู ้สก ึ สงสารเหลือเกิน “พีไม่ต ้องอายนะคะ นีไม่ใช ่
เรืองน่าอาย ความจริงหนูสงสารพีมาก” เธอมองเขาด ้วยสายตาเวทนาเล็กๆ
ึ หัวเสย
นันทําให ้เขารู ้สก ี ไม่รู ้ว่าจะเงยหน ้าหัวเราะหรือบีบคอเธอให ้ตายคามือดี
ทีบังอาจสง่ สายตาแบบนีมา
“เงียบไปเลยเธอ”
ี มพูน”ี
เธอทําเหมือนนึกอะไรบางอย่างขึนมาได ้ “ก่อนหน ้านีพีมีบ ้องสช
้
เขายกมือซายขึ
นมาปิ ดหน ้า ั
กลันหัวเราะจนตัวสน “ตอนนีไม่ได ้ใช ้
แล ้ว”
 ื น!” ลลนาถามขึน
“อย่าบอกนะว่าตอนนี... ซอกิ
“ก็ขอแล ้วแฟนไม่ให ้ ฉั นควรทํายังไงล่ะ” นัยน์ตาของเขามีทงความ
ั
ื นเลยไม่ใชเ่ หรอ?”
ขบขันและขัดใจ “ทีเธอตกปลาไม่ได ้ ยังคิดจะซอกิ
ี นเกมสแ
“จบเอเชย ์ ล ้วจะให ้”
“นันมันนานมากเลยนะ”
ี น ้าของเธอยังเต็มไปด ้วยความสงสย
สห ั “ตอนนีพีซอกิ
ื นจริงอ่ะ?”
“ไม่ได ้ทําตังนานแล ้ว!”
“แต่กอ
่ นทําเหรอคะ?”
“พอเลยๆ” เขาตัดบทด ้วยเสย ี งห ้วนห ้าว ั
“พ่อแม่ไม่สงสอนเหรอว่
า
เรืองแบบนีถามไม่ได ้ มันไม่มม
ี ารยาท!”
“แต่พเองก็
ี ยงั ถามหนูแทบทุกเรืองทีอยากรู ้”
“ไม่ทก
ุ เรือง” เขาหยุดหัวเราะ ี
“เธอเคยอึบกับแฟนสคนก่
อนหน ้านี
ไหม?”
“หยาบคาย!”
“เห็นไหม” เขาดีดนิว “เรืองแบบนีเราไม่ควรถาม มันไม่มม
ี ารยาท”
“หนูไม่เคย” เธอตวาดกลับ “ตอบเลยว่าหนูไม่เคย ทีนตาพี
ี ื นใช ่
บ ้าง พีเคยซอกิ
ไหม?”
“...”
เงียบแบบนีหมายความว่าเคยซอกิ ื นจริงๆ! เธอจ ้องมองสห ี น ้ากลืนไม่
เข ้าคายไม่ออกของเขา พยายามทําความเข ้าใจว่าอีกฝ่ ายคงไม่ได ้มีอะไรมาก
ไปกว่าการปลดปล่อยทางร่างกายล่ะมัง คนทีมีรป ่ เขาถ ้าเจ ้าชู ้
ู ร่างหน ้าตาเชน
คงมีเมียไปนานแล ้ว ไม่รอจนเธอมาเจอหรอก ทีเธอคว ้าเขาได ้เพราะเขา
อนุญาตให ้คว ้าก็เท่านัน
ื นบ ้างก็ไม่เป็ นไร หนู
พอคิดได ้เธอจึงตังใจจะบอกเขาว่า ‘เอาน่า ซอกิ
โอเคถ ้าพีจะไปคลายเครียด’ แต่พอเอาเข ้าจริงๆ ตนกลับไม่สามารถกล่าว
ประโยคนีออกมาจากปาก
 ตอนทีคิดว่าตนสามารถรับมือกับสถานการณ์แบบนีไหว ตอนนันทังเธอ
่ ําที
และเขาแค่เริมมองกันแต่ยงั ไม่ได ้ตกลงคบหา แต่พอเอาเข ้าจริงมันไม่ใชค
พูดได ้ง่ายๆ เลย
ลลนาหน ้าม่อย ไม่รู ้ว่าควรจะเอ่ยต่ออย่างไรดี
เธอรักเขา... และไม่ต ้องการบีบบังคับให ้เขาต ้องฝื นธรรมชาติจนความ
ั พันธ์ระหว่างเราเกิดรอยร ้าว ไม่วา่ จะด ้วยวิธใี ด เธอต ้องการให ้เขามีความสุข
สม
ในทุกรูปแบบทีตนสามารถซพ ั พอร์ตได ้ แต่อก ี ใจหนึง เธอก็หวงเขาเหลือเกิน
แค่คด
ิ ว่ามีมอ
ื ของผู ้หญิงคนอืนมาแตะต ้องเขา เธอก็โกรธไฟลุกแล ้ว
ิ นาที
ต่างคนต่างเงียบเกือบสบ
สุดท ้ายก็เขายืนมือมากระตุกผมเธอเบาๆ “ไม่ต ้องทําหน ้าเครียดอย่าง
นันก็ได ้ ไป... ลุกไปแต่งตัว อยากไปเดินพลาซา่ ไม่ใชเ่ หรอ”
เธอหันมาสบตาเขา เขาอมยิมเล็กๆ มองตอบเธอด ้วยสายตาอ่อนโยน
และเปิ ดเผย
รอยยิมนีทําให ้เธอมันใจมากขึน
ั
พีเป๊ กเป็ นคนเข ้มแข็งโดยนิสย หากเขาตังมันว่าจะทําอะไรสก ั อย่าง
เขาจะไม่หลุดออกจากกรอบทีวางเอาไว ้ เรืองความสม ั พันธ์กเ็ ชน
่ กัน เธอมันใจ
ว่าเขารอได ้ เขาจะไม่เหลวไหลเกเรออกนอกลูน ่ อกทางจนเธอต ้องกังวล
“ไปค่ะ... อ๊ะ!” เธอร ้องออกมาเพราะอีกฝ่ ายทีเพิงลุกขึนยืนโน ้มตัวลง
มายกร่างเธอขึนสูท่ สู ึ ว่าเท ้าลอยจากพืน ร่างของตัวเองถูกตวัดอยู่
ี ง เธอรู ้สก
กลางอากาศและวินาทีถด ั มาเธอก็นังนิงอยูบ ่ นสองบ่าแข็งแรงของเขา
ตายล่ะ... เขายกเธอขึนขีคอ!
่ นัน
ด ้วยความทีเขาตัวสูงมากและตัวเธอเองก็สงู เชน ดังนันหากเธอ
เอือมมือขึนในตอนนีก็จะสามารถแตะกิงไม ้ด ้านบนได ้อย่างง่ายดาย “พีเป๊ ก...
ปล่อยหนูลงเถอะน่า!”
ี งครึกครืน แล ้วลองเขย่าร่างทีนังอยูบ
เขาหัวเราะนํ าเสย ่ นบ่า “ทําไมฉั น
ึ ว่าเธอเบากว่าเดิม”
รู ้สก
คําถามนีทําให ้เธอเกือบหยุดหายใจ “พีคิดไปเองล่ะมัง”
 ิ ” เขาพาเธอก ้าวเดินขึน
“จริงๆ นะ... ฉั นว่าตอนนีเธอไม่น่าจะถึงหกสบ
ไปตามบันไดหิน ตรงเข ้าสูร่ ส ี อร์ต ปากก็ถามเรือยเปื อย “ยังกินข ้าวห ้ามือ
ไอศกรีมวานิลลาสองสคูปก่อนนอนอยูห ่ รือเปล่า?”
“ก็กน ั นแหละ” เธออ ้อมแอ ้มตอบแล ้วรีบเปลียนเรือง “จริงส ิ
ิ ตามทีสงนั
เดียวพีเอามอเตอร์ไซค์คน ื
ั ใหญ่ไปนะคะหนูนาจะซอของเยอะ เย็นนีตังใจจะทํา
กับข ้าวเอง”
ั ต ้นขาเธอ ทดลองโยกร่างเธอเบาๆ อีกทีสองที “ได ้ส”ิ
เขากระชบ
ี งใส เธอจึงไม่ทน
เพราะเขาตอบรับเสย ั สงั เกตว่าสห
ี น ้าเขาเปลียนเป็ น
ครุน
่ คิด
76.เจอคนรู ้จัก

“อย่ากระชากแบบนัน!”
ทันทีทเขาร
ี ้องเธอก็ผอ
่ นคันเร่งทีมือ มอเตอร์ไซค์ฮาเล่ยค
์ น
ั โตเบรก
ี งดังสนัน ลากจนพืนด ้านหลังไถลเป็ นรอยยาว
เอียดเสย
“โอย... หัวใจจะวาย” เขายกมือทาบอก เบิกตาโต “โธ่... ลูกพ่อ... ลูก
พ่อ”
“ขึนมาเถอะน่า” ลลนาหันไปเรียกพีเป๊ กทีกระโดดลงจากท ้ายรถแล ้ว
วิงไปกอดกันชนหน ้า ทําท่าเหมือนแม่มา่ ยผัวทิง “มันไม่เป็ นไรหรอกพีแค่เฉียว
นิดเดียวเอง รีบขึนรถเร็วเข ้า เดียวไม่ทน
ั ร ้านกะเพราเจ ้าโปรดพีนะ”
ื
เขาเยืองย่างอย่างเชองช ้
าตรงมาซ ้
อนท ้ายด ้านหลังเธอ แต่คราวนี
กลับโน ้มร่างลงมาบังคับแฮนด์ด ้วยตัวเอง “จับให ้แน่นแบบนีแล ้วค่อยๆ ไป คัน
นีมันใหญ่แถมฉั นยังแต่งท่อสูตร เบาะปาด ติดสเตอร์เต็มเหนียว เธอบิดนิด
เดียวก็พอไม่งันมันจะระเบิดไปไกล”

คนฟั งไม่เข ้าใจศพั ท์แสงเด็กแว ้นเก่าอย่างเขาเท่าไหร่ แต่กพ

็ อเดาได ้
ว่าเขาแต่งเจ ้าคันนีเหยียบแสนทีเดียว “พีปล่อยมือเถอะ หนูจะค่อยๆ บิด”
“ม่ายอ่ะ”
“ไหนบอกจะให ้ลองไง!” เธอตีแขนเขา “ปล่อย!”
เขาทําท่าเหมือนใจจะขาด...
ทังสองค่อยๆ ประคองรถคันใหญ่ขบ ั ยากของประกาศศก ึ ลงเนินอย่าง
ชาๆ้ จนในทีสุดก็มาถึงโซนพลาซา่ ทีมีร ้านไอศกรีมแบรนด์ดงั อย่างสเวนเซน ่ ส์
มาเปิ ดกับเขาด ้วย ด ้านข ้างพลาซา่ เป็ นตลาดนัดยามบ่ายทีมีคนเดินพลุกพล่าน
ฝั งตรงข ้ามมีร ้านขายข ้าวผัดกะเพราชอดัื งเจ ้าหนึงตังโต๊ะเรียงรายอยูร่ ม
ิ ถนน
่ อดรถและตรงไปยังสว่ นของตลาดนัดอาหารสดเป็ นอันดับแรก
ทังคูจ
ื
ลลนาเลือกซออาหารทะเลหลากหลายชนิ ดโดยเฉพาะอย่างยิงเนือปลาเพราะ
รู ้ดีวา่ แฟนของตนนิยมกินอาหารทีย่อยง่าย เธอเลือกปลาทูมาสองเข่ง ปลา
กะพงแล่หนครึ
ั ง ปลาเก๋าและกุ ้ง 2 กิโล จากนันก็หน
ั ไปเลือกเนือหมูเนือไก่อก
ี
ั เล็กน ้อย
สก
ั
“เอาอกไก่” พีเป๊ กยืนสงอยู
ด ่ ้านหลัง “ฉั นต ้องสร ้างกล ้ามเนือเพิม”
เธอหันไปมองหุน ่ งกระจกหรือไง ตัวเองบึกจะตาย”
่ เขา “พีไม่เคยสอ
“ให ้เธอ...” เขาต่อ “ชว่ งนีเธอผอมลง ยิงมองจากด ้านหลังแบบนียิง
เห็นชดั ” เขาหลุดปากออกมาลอยๆ “แปลกมาก ฉั นไม่เคยคํานวณพลาดมา
ก่อน”
ลลนาเบือนหน ้าไปอีกทาง แล ้วถามแม่ค ้าขายผัก “มีเครืองต ้มยําไหม
ั หม ้อ?”
คะ อยากทําต ้มยํากุ ้งสก
“ฉั นไม่กน ี งบอสใหญ่จอมบงการดังขึนมาอีกหน
ิ เผ็ด” เสย
เธอทอดสายตามองเขา “ถ ้างันเปลียนเป็ นกะหลําปลีทอดนํ าปลาดี
ไหม?”
“ไม่กน
ิ เค็ม” เขายักไหล่
เธอขบฟั นแน่น “ไข่ลก
ู เขย?”
“ไม่ชอบหวาน”
แม่ค ้าพ่อขายรอบด ้านอมยิมหน ้าบาน เจ ้าของแผงผักทําเป็ นยกพูใ่ น
มือปั ดไล่แมลงแต่กย ็ น
ื ฟั งคุณลูกค ้าสองคนเถียงกันอย่างน่ารัก น ้องผู ้หญิงคน
นีสวยมาก ทุกคนมองเห็นตังแต่ยน ื อยูอ
่ ก
ี ฟากถนนแล ้ว แต่ถ ้าคิดว่าจะมองให ้
เต็มตาละก็คงต ้องคิดผิด เพราะเมขลานางนีมีทศกัณฐ์ตามมาประกบด ้วย
พอพียักษ์ หน ้านิงของหล่อนก ้าวเข ้ามาประกบ ไม่วา่ ใครก็ต ้องหัก
สายตาหลบทันที แม ้แต่เด็กเล็กๆ ยังเบะปากร ้องไห ้
ทังคูด
่ ไู ม่สมกันเท่าไหร่ อีกคนหนึงหวานอีกคนหนึงดุ แต่เถียงกันได ้ฟิ
นมากทีเดียว
้ คิดแล ้วก็อยากมีแฟน
เฮอ...
ลลนายกมือคลึงขมับพร ้อมกับหลับตา สก ั พักก็ลม
ื ตาขึนมองประกาศ
ึ “ตรงนันมีร ้านเฟรชมาร์ท พีข ้ามไปซอนม
ศก ื แล ้วไปนังดูดรอหนูอยูใ่ นร ้านข ้าว
ผัดกะเพราก็แล ้วกัน เรืองอาหารหนูจัดการเอง” เธอพูดจบก็เห็นเขายิมตอบ
“ยิมอะไร?”
ั โหลจะเป็ น
“กําลังคิดว่า... มีแฟนคนเดียวยังดูแลเราดีขนาดนี ถ ้ามีสก
ไง”
“เป็ นศพ!”
โอ๊ะโอ... ดาเมจรุนแรง!
หลังจากนางเมขลาตวาดกลับ ยักษ์ กห็ ดตัวจนเหลือเท่าลูกมะนาวแล ้ว
ค่อยๆ กลิงข ้ามถนนไปรออยูฝ่ ั งตรงข ้าม บรรยากาศอ่อนหวานแตกกระจาย
ื
แม่ค ้าพ่อขายสายตาเชอมเมือครูพ่ ากันตะโกนร ้องขายของกันจ ้าล่ะหวัน
ความจริงเป็ นโสดน่ะดีแล ้ว
ื
หลังจากซอของเสร็ จ ลลนาก็ขนกลับมาเก็บในชอ ่ งเก็บของตรงเบาะ
ท ้ายแล ้วเดินข ้ามไปยังร ้านข ้าวผัดกะเพราทีอยูอ
่ ก
ี ฟากถนน พีเป๊ กกําลังนังปั ด
หน ้าจอมือถือรอเธออย่างใจเย็น พอมาถึงเธอก็ตก ่ ก ้วสองใบแล ้ว
ั นํ าแข็งใสแ
เดินมานังบนโต๊ะเดียวกับเขา กําลังจะเทนํ าลงแก ้วแต่เขากลับห ้ามออกมาว่า
“นํ าแข็งเกล็ดแบบนีฉั นกินไม่ได ้ มันไม่สะอาด”
ลลนาหลับตาลงสองวิ... ขอคารวะครูฝ้ายทีค่อยๆ เลียงมนุษย์กน ิ ยาก
กินเย็นอย่างพีเป๊ กขึนมาให ้เป็ นภาระของเธอในตอนโต พอลืมตาอีกทีเธอก็ยน
ื
ขวดนํ าเย็นทังขวดสง่ ให ้เขา จากนันก็โบกมือเรียกคนขายมาสงอาหาร
ั
“ฉั นเอากะเพราหมูไข่ดาวไม่สก ุ ค่ะ สว่ นเขา” เธอชไปยั
ี งแฟนหนุ่มทีนัง
กระดิกเท ้าเล่นมือถือ “เอากะเพราไก่ไม่ตด ิ หนัง ไม่เผ็ด ไม่หวาน ไม่เค็ม ไม่ใส่
กระเทียม... อืม...ไม่ใสใ่ บกะเพราด ้วย” พีเป๊ กเงยหน ้ามองเธอแวบหนึง เธอจึง
กัดฟั นเอ่ยต่อ “ถ ้ามีข ้าวกล ้อง ขอแทนข ้าวขาวนะคะ”
คนขายสตันเหมือนโดนต่อย ตะกุกตะกักถามว่า “เอาไข่ดาวไหม
ครับ?”
“เอาค่ะ... เอาแต่ไข่ขาวไม่เอาไข่แดง”
้ และจากไป
หลังจากสตันไปอีกพักหนึง ในทีสุดก็ยอมพยักหน ้าชาๆ
 พอเจ ้าของร ้านเดินหายไปแล ้วประกาศศก ึ ก็เขยิบเก ้าอีเข ้ามาใกล ้เธอ
และยืนหน ้าจอมือถือให ้ดูรป
ู ของผู ้หญิงคนหนึง “เธอคุ ้นหน ้าคนนีไหม?”
ลลนาหรีตามองอยูส ั พักถึงจะจําได ้
่ ก หล่อนคือนิโกรสาวทีต่อยแย่ง
หมากับเธอในบาร์คนนัน!
ภาพบนหน ้าจอมือถือของพีเป๊ กสส ี ด คมชด ั เหมือนเพิงถ่าย หล่อน
กําลังยืนยิมอยูข
่ ้างๆ โค ้ชวิทย์ ผู ้ฝึ กสอนหลักในค่ายนักกีฬาทีมชาติ ด ้านล่าง
เขียนข ้อความข่าวชด ั เจนว่า [ท็อปฟอร์ม! ค่ายมวยกํานันยงเปิ ดตัวหมัดเด็ด ดึง
เมญ่าคัดตัวทีมชาติหวังลุ ้นตําแหน่งกัปตันทีมกําปั นหญิงในศก ึ เอเชยี นเกมส]์
ทีแท ้ก็เป็ นเด็กของโค ้ชนันต์...
“เดือนก่อนตอนไปรายงานตัว เธอเจอเมญ่าหรือเปล่า?”
“ไม่เห็นเลยค่ะ”
ั จะฝึ กเอง กะเก็บไว ้เป็ นม ้าตีนปลายล่ะส”ิ เขาพูดกับตัว
“หรือไอ ้นันต์มน
เองมากกว่าจะเอ่ยกับเธอ
“เราต ้องเตรียมรับมือยังไงคะ?” พอเห็นเขากังวลเธอก็เริมเครียดตาม
“ยังไม่ต ้อง ฉั นยังไม่เคยเห็นทางมวยของผู ้หญิงคนนี เอาอย่างนี... ชก
เก็บคะแนนต ้นเดือนหน ้าฉั นจะไปกับเธอด ้วย”
่ ักมวยตัวเก็งของค่ายธรรมดาโค ้ชจะไม่ออก
“จะดีเหรอคะ?” ถ ้าไม่ใชน
หน ้า หากเขาเดินทางไปร่วมชมแมตชเ์ ล็กๆ อย่างการชกเก็บคะแนนนันจะ
เป็ นการประกาศออกมาว่าเขา ‘เดิมพัน’ ในตัวเธอสูง แน่นอนว่าการแสดงออก
อย่างนีไม่ฉลาดเอาเสยี เลย เพราะตอนนีทุกคนต่างก็ยงั สงวนท่าที “พีไม่ต ้อง
ไปหรอก หนูนาจะคอยสงั เกตเอง”
ั พักเสย
สก ี งเจ ้าของร ้านก็ขานเรียกหมายเลขออเดอร์ ลลนาจึงหันมาบ
อกเขา “พีนังจองโต๊ะตรงนีแหละ เดียวหนูไปยกข ้าวเอง”
-------------------------------------------
่ าน
ระหว่างทียืนรอเจ ้าของร ้านตักข ้าวใสจ
ี งหัวเราะหวานพลิวของผู ้หญิงคนหนึงดังขึน
ลลนาก็ได ้ยินเสย เป็ น
ี งหวานใส ฟั งแล ้วทําให ้บรรยากาศโดยรอบดูผอ
เสย ่ นคลายตามไปด ้วย แรกๆ
เธอไม่ได ้คิดอะไร ได ้แต่หน ี ง แต่แล ้วก็ต ้องยืนแข็งไป
ั กลับไปมองตามต ้นเสย
ทังร่าง
มาติกา… เลขาสมาคมมวย!
วันนีหล่อนอยูใ่ นชุดผ ้าพิมพ์ลายสไตล์เดินเล่นแนวชายหาด ผมยาว
ึ เซก
ประบ่าดัดเป็ นลอนถึงจะถูกลมตีจนยุง่ แต่กใ็ ห ้ความรู ้สก ็ ซ ี หล่อนเดินเข ้ามา
หยุดอยูด ่ ้านหลังของประกาศศก ึ วางมือบนบ่าเขาแล ้วโน ้มร่างลงทักทายใกล ้
หูเหมือนคนทีสนิทสนมกันมาก ภาพนีทําให ้ลลนาก ้าวเท ้าไม่ออก ได ้แต่มอง
จ ้องด ้วยสองตาตืนตะลึง
มีบางอย่างทีเธอไม่รู ้จักกําลังบิดเกลียวอยูบ
่ ริเวณอก ทําให ้หายใจ
ลําบากจนต ้องรีบเบือนหน ้าหนี
“ข ้าวครับ” เจ ้าของร ้านเรียกสติเธอ
ลลนายืนมือไปรับอย่างมึนงงแล ้วหมุนตัวตังท่าจะเดินกลับโต๊ะ เธอ
ี งมาติกาถามออกมาว่า “คุณออกมากินข ้าวคนเดียวหรือคะ?”
ได ้ยินเสย
ึ ในระยะสามเมตร ใจหนึงอยากจะรู ้เหลือ
ลลนามองจ ้องหน ้าประกาศศก
เกินว่าเขาจะตอบอย่างไร
เห็นเขาตวัดสายตามองผ่านใบหน ้าของเธอแวบหนึง แล ้วตอบคุณ
เลขาว่า “ผมมาคนเดียว”
ลลนาเม ้มปาก...
แน่นอนเขาตอบได ้ถูกต ้องเอาคะแนนเต็มไปเลย ถ ้าตอบว่ามากับเธอ
ึ ไม่ถก
สองต่อสองคาดว่าเธอคงโดนเรียกสอบวินัยแน่... งันทําไมเธอถึงรู ้สก ู ใจ
ล่ะ?
หญิงสาวเดินไปยังโต๊ะตัวถัดไปทีว่างอยูแ ่ ล ้วกระแทกจานวางลง สว่ น
ึ แล ้วตังหน ้าตังตากินข ้าวของตัวเอง
ตัวเองก็นังหันหลังให ้โต๊ะของประกาศศก
สว่ นจานของเขาน่ะเหรอ ปล่อยให ้มันวางเน่าอยูต ่ รงนีแหละ
เธอได ้ยินเสย ี งมาติกาเอ่ยว่า “ขอนังด ้วยคนนะคะ” จากนันมาติกาก็หน ั
ั
ไปเรียกเจ ้าของร ้านมาสงอาหารให ้ทังตัวเองและประกาศศก ึ เรียบร ้อยแล ้ว
หล่อนก็พดู ขึนว่า “ฉั นมากับโค ้ชวิทย์ เขาอยูใ่ นตลาดเดียวก็คงข ้ามฝั งมานังกับ
 ิ ะ... ฉั นมีนักมวยคนหนึงอยากให ้คุณได ้รู ้จัก จําอาทิตย์กอ
เราด ้วย จริงสค ่ นได ้
ไหม ตอนทีเราต่อเรือไปขึนฝั งทีสุราษฎร์น่ะค่ะ”
้
“...” ชอนของลลนาชะงั กค ้างกลางอากาศ รําๆ จะหันไปมองหน ้า
ประกาศศก ึ ทีนังอยูอ
่ ก
ี โต๊ะ
จริงหรือ? เขามีนัดไปเทียวสุราษฎร์กบ
ั ผู ้หญิงคนนีตังแต่เมือไหร่
พีเป๊ กขึนฝั งเดือนละหนสองหน และเธอไม่เคยได ้รับอนุญาตให ้ตามไป
ด ้วย อย่าบอกเชย ี วนะว่าเขาแอบนัดสาวอืนน่ะ!
ื
“เธอชอหมวย เป็ นคนในพืนทีทีนายอําเภอแนะนํ ามาอีกที หน่วยก ้านดี
ทีเดียวค่ะ ฉั นว่าคุณน่าจะลองพิจารณารับเด็กในสงั กัดเพิมอีกสก ั คนนะคะ ค่า
ยอืนๆ ยังสง่ นักกีฬามาเพิมกันอย่างต่อเนือง นีเป็ นโค ้งสุดท ้ายแล ้วนะคะเป๊ ก
ิ นไปทางสมาคมก็
ถ ้าผ่านสนปี ี จะทําการรวบรวมคะแนนแล ้วคัดให ้เหลือแต่ตวั
จริงเท่านัน”
ิ มีสง่ มาเพิมอีกเหรอครับ?”
“จากตอนนีสามสบ
เธอได ้ยินมาติกาตอบกลับว่า “ตอนนีนักมวยในแคมป์ เพิมเป็ นสามสบ ิ
หกคนแล ้ว คนทีเพิมมาสว่ นใหญ่เป็ นม ้ามืดทีใชเส ้ นเข
้ ้ามาขอคัดตัว ทํานอง
ผู ้ใหญ่คนนันฝากมาคนนีเลยฝากมัง แต่ยงั ไงก็ตาม ผ่านปี นไปเราจะคั
ี ดจน
เหลือหกคนสุดท ้าย แล ้วจะปล่อยให ้นักกีฬาหกคนนีกลับไปฟิ ตซอมทั ้ กษะกับ
ทางค่ายต ้นสงั กัด จะเรียกตัวอีกทีคอ
ื หนึงเดือนก่อนแข่งเอเชย ี นเกมสเ์ พือคัด
รอบไฟนอลว่าใครจะได ้เป็ นตัวจริงของแต่ละรุน ่ ... คนทีทําสกอร์ได ้ดีทสุี ดใน
รอบไฟนอลถึงจะเป็ นกัปตันค่ะ”
ประกาศศก ึ เงียบไปพักหนึง “หมายความว่าเปลียนแผน... ปี หน ้าไม่ม ี
เก็บตัวแต่แยกย ้ายกันฝึ ก?”
่ ะ่ ” มาติกาตอบ “เราพบว่าการเก็บตัวยาวนานสร ้างความกดดันต่อ
“ใชค
ตัวนักกีฬามากกว่าจะเป็ นผลดี... อ๊ะ ข ้าวมาแล ้ว” หญิงสาวอุทาน “คุณลอง
ทานนีสค ิ ะ ผัดเผ็ดปลาดุกอร่อยมากเลย เขาใชพริ ้ กกระเหรียงล ้วนๆ หลายสบ
ิ
เม็ดเลยนะคะ”
ลลนาได ้ยินแล ้วก็อมยิม... ดี!
กินไปเลยค่ะ เคียวไปให ้หมดจานนันเลย
 ั พักก็ได ้ยินเสย
เธอไม่ได ้ยินเขาปฏิเสธ สก ี งสูดริมฝี ปากแล ้วยกนํ าดืม
แค่นันลลนาก็สะใจเป็ นบ ้า!
่ ด ้วยไหมคะ?” มาติกา... ชา่ งเอือเฟื อเหลือเกิน
“เอาต ้มแซบ
“คือ... ผม”
“อ ้าวโค ้ช มากับเขาด ้วยเหรอ!” เสย ี งทักทายของโค ้ชวิทย์ดงั มาแต่
ไกล จากปลายหางตาลลนามองเห็นเขาเดินข ้ามถนนมาพร ้อมกับนักกีฬาชาย
หนึงหญิงหนึงในชุดวอร์มสข ี าวสะอาดตาของทีมชาติ พอมาถึงเขาก็น่าจะตบ
บ่าพีเป๊ กเพราะมีเสย ี งดังปั บๆ มีเสย
ี งลากขาเก ้าอีกันชุลมุนแล ้วก็ตะโกนร ้องขอ
จานชาม
ื
“คุณต ้องไม่เชอแน่ เลย” เสยี งโค ้ชวิทย์หวั เราะอย่างดีอกดีใจ “วันนี
ลาบสมตํ ้ าเจ ้าดังเขามาเปิ ดด ้วย เนียผมสงนํั าตกหมูเผ็ดพิเศษมาตังสองชุด
ใหญ่ นานๆ จะได ้นังกินข ้าวกับคนดังอย่างโค ้ชประกาศศก ึ ผมยกให ้คุณไปเลย
ชุดหนึงเอ ้า!” เขาหันไปทางนักมวยชายหญิง “เด็กๆ ข ้ามถนนไปบอกแม่ค ้า
ด ้วยว่าเพิมพริกอีกแปดชอน ้ ขอจัดจ ้านพิเศษ!”
ลลนาเผลอสําลักข ้าว เธอหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ แล ้วเรียกเจ ้าของ
ร ้านมาเก็บเงิน
หลังจากเคลียร์ทก
ุ อย่างเรียบร ้อยหญิงสาวก็คอ
่ ยๆ ลุกขึนยืนโดยไม่ให ้
เป็ นทีสงั เกต จากนันก็เดินข ้ามถนนไปยังฝั งตลาด ตรงไปยังรถมอเตอร์ไซค์ท ี
จอดอยู่
มองจากจุดนีจะเห็นว่าพีเป๊ กกําลังโดนรุมป้ อนอาหารอย่างน่าสงสาร
ทุกคนคงคิดว่าชายหนุ่มจากหนองคายเชน ่ เขาติดเกาะมานานคงเปรียวปาก
ั
เต็มที จึงสงแล ั กโดยไม่สนใจว่าเขาจะปฏิเสธ
้วสงอี
ลลนามองไปทีมือของมาติกาทีชอบวนเวียนอยูไ่ ม่หา่ งจากร่างของ
แฟนตน เดียวตีบา่ เดียวเกาะแขน เดียวชะโงกหน ้าไปกระซบ ิ กระซาบ ผู ้หญิง
คนนันสวยคมหุน ่ ก็เล็กเพรียวดูเป็ นผู ้หญิงเอามากๆ พอหล่อนนังเคียงข ้างกับพี
ึ เหมือนเป็ นตุก
เป๊ กยิงให ้ความรู ้สก ๊ ตากระเบืองราคาแพงทีเหมาะจะทะนุถนอม
อย่างยิง
ึ ปวดใจก็ไม่รู ้
ทําไมเธอถึงรู ้สก
 ลลนาสตาร์ตรถแล ้วขับกลับรีสอร์ตโดยไม่รอแฟนหนุ่ม เดียวคงมีคน
มาสง่ เขาเองแหละ
 ื วร์
77.หาเงินซอทั

หลังจากกลับมาถึงรีสอร์ต เธอพบว่าหมอคล ้าวเองก็กลับมาแล ้ว

ื
เขาเรียกเธอไปรับวิตามินรวมทีเขาเพิงขึนบกไปหาซอมา ไม่ลม ั
ื กําชบ
ให ้เธอหยิบไอศกรีมวานิลลาสองสคูปกลับไปกินทีห ้องด ้วย
ลลนารับมาอย่างนัน พอเข ้าห ้องและลงกลอนเรียบร ้อยหญิงสาวก็แกะ
ฝาไอศกรีมแล ้วแคะเนือออกมาทิงในโถสวม ้
เธอไม่อยากอ ้วน... กว่าจะลดนํ าหนักให ้เหลือ 57 กิโลนันไม่ใชเ่ รือง
ั
ง่าย คําสงเพิ มอาหารและของหวานเข ้ามาอีกมือจึงเป็ นเรืองทีเธอไม่เห็นด ้วย
หญิงสาวรู ้ดีวา่ ตนต ้องขึนชกในรุน
่ นํ าหนักไม่เกิน 60 แต่คําว่า ‘ไม่เกิน’ นัน
หมายความว่ามันสามารถอยูร่ ะหว่าง 57-60 กิโลได ้
เพราะฉะนันเธอจะหนัก 57 กิโลก็ได ้นี
ไม่มใี ครอยากอ ้วนน่าเกลียดและเธอจะไม่กลับไปเป็ นผู ้หญิงคนเดิม
คนนันด ้วย!
ดูอย่างมาติกาส ิ หล่อนผอมเอามากๆ
ลลนาหวนนึกถึงรูปร่างเพรียวลมของผู ้หญิงคนนัน พีมาร์กน่
ี าจะสูงสก ั
160 หนักไม่เกิน 45 และเพราะว่าหล่อนตัวไม่สงู มากจึงยิงทําให ้ดูเพรียวบาง
่ ะไรก็สวย ซาหล่
ร่างเล็ก ใสอ ํ อนยังชอบมาทําตัวสวยต่อหน ้าพีเป๊ กอยูเ่ รือยๆ ถ ้า
วันหนึงเขาเกิดหน ้ามืดขึนมาเขาจะคว ้าหล่อนไหมนะ?
ไม่ได ้...ไม่ได ้...
เธอจะคิดแบบนีไม่ได ้ ั ยังไงเธอรู ้ดีกว่าใครเพือน
พีเป๊ กเป็ นคนนิสย
นอกจากจะชา่ งเลือกแล ้วเขายังเป็ นคนทีมีความอดทนเป็ นเลิศ คนอย่างพีเป๊ ก
ไม่มวี น ี ใจด ้วยเรืองไร ้สาระพรรค์นแน่
ั ทําให ้เธอเสย ี เธอต ้องมันใจในตัวเขาส!ิ
ลลนาถอดรองเท ้าแล ้วทิงตัวหงายร่างลงไปกับเตียงนุ่ม พอนึกถึงเรือง
ความสวยความงาม เธอพลันนึกถึงเจ๊รงค์ขนมาึ จริงด ้วย... ป่ านนีเจ๊จะโอนเงิน
เข ้ามาแล ้วหรือยังนะ
 สามวันนีพีเป๊ กอยูก
่ บ
ั เธอตลอดทังวันทังคืน เธอจึงไม่มโี อกาสปลีกตัว
ไปตอบไลน์เจ๊รงค์เลยสก ั หน ไม่ได ้เชก
็ ด ้วยว่าหล่อนโอนเงินค่าจ ้างรอบทีสาม
เข ้าแบงก์หรือยัง พอคิดได ้ดังนันหญิงสาวก็ปัดหน ้าจอเข ้าแอปพลิเคชน ั ของ
ธนาคาร
บัญชน ี เธอเปิ
ี ดใชตั้ งแต่มาอยูก ่ รุงเทพฯ ใหม่ๆ แต่พอทําบัตรเอทีเอ็ม
หายบัญชก ี แ
็ ทบไม่ได ้เคลือนไหวอีก เพือไม่ให ้พีเป๊ กรู ้เรืองทีเธอแอบรับจ๊อบ
พิเศษ เธอจึงให ้เจ๊รงค์สง่ ค่าจ ้างมาทีบัญชน ี โดยตรง
ี
หลังจากใสร่ หัสล็อกอินเรียบร ้อย ระบบก็แจ ้งขึนมาว่ามีเงินถูกโอนเข ้า
ี องหมืนเมือวาน
บัญชส
ลลนาสูดลมหายใจอย่างตืนเต ้น... สองหมืน... รูปละสองหมืนเลยที
เดียว
สําหรับคนทีโดนจํากัดการใชเงิ
้ นไม่เกินวันละหนึงพันบาท สองหมืน
ื
นับเป็ นจํานวนทีมากอย่างไม่น่าเชอ หญิงสาวกดเปิ ดไลน์เพือไล่หาไอดีของ
ชา่ งผมมือทอง พอเจอก็พบว่าอีกฝ่ ายทิงข ้อความไว ้ให ้เธอนับสบ
ิ
ั สรูี ปได ้ไหม คราวนีขอรูปด ้านข ้าง เดียวจะเอาไปไดคัทเอง]
[ขออีกสก
[เงินโอนแล ้วนะคะ]
ี าว ไม่งันมันตัด
[แก ้ไขรูปทีสามด ้วย ฉั นอยากให ้เธอถ่ายกับกําแพงสข
ต่อยาก]
[ขอแบบเต็มตัวและครึงตัว หรือไม่กไ
็ ฟล์วด
ิ โี อ]
ฯลฯ
ลลนาไล่ตอบทีละคําถาม ไม่ลม ื ขอบคุณเงินก ้อนโตทีเจ๊รงค์โอนเข ้า
มาให ้ทังยังอธิบายว่า [ฉั นลดนํ าหนักมากกว่านีไม่ได ้แล ้วค่ะ ฉั นทํางานทีต ้อง
้
ใชแรง อาหารแต่ละมือนายจ ้างเป็ นคนจัดหามาให ้กิน สว่ นมากเป็ นอาหารทีให ้
พลังงาน ถ ้าฉั นไม่กน
ิ อาจถูกเขาเพ่งเล็งได ้]
เธอทิงข ้อความไว ้ไม่ได ้หวังให ้อีกฝ่ ายมาตอบเวลานี แต่ทน ั ทีทวางมื
ี อ
ถือลงกับเตียง เสย ี งแจ ้งเตือนก็ดงั ขึน [คนทีถ่ายแบบให ้ฉั นนํ าหนักน ้อยด ้วยกัน
ทังนัน บางคนสูง 175 เท่าเธอแต่หนักแค่ 54 เองนะ เธอคงไม่รู ้ล่ะสวิ า่ เวลาเข ้า
กล ้อง ตัวเราจะดูอ ้วนขึนกว่าปกติไปอีกระดับ ถ ้าเธออยากได ้งานก็ไม่ควรมีข ้อ
อ ้างเยอะ]
ลลนาอ่านแล ้วก็หนักใจ [แต่ถ ้าผอมเกินไปกล ้ามเนือจะหายน่ะสคิ ะ
อย่างทีเคยบอก ฉั นต ้องคุมนํ าหนักให ้อยูร่ ะหว่าง 57-60 เท่านัน จะมากหรือ
น ้อยกว่านีไม่ได ้แล ้ว]
[เธอทํางานอะไร บอกหน่อยได ้ไหม] เจ๊รงค์ถาม
ลลนานิงไป...
ี ร์แขก หรือว่าเป็ นเด็กเสย?]
[ทําบาร์ เชย ี เจ๊รงค์สง่ ข ้อความมาอย่างต่อ
เนือง [จะบอกอะไรให ้อย่างหนึงนะ พวกเสยน่ ี ะฉั นเจอมาเยอะแล ้ว สว่ นมากเขา
จะชอบแบบเต็มไม ้เต็มมือ แต่เอาเข ้าจริงคนทีเขาควงก็หน ุ่ นางแบบด ้วยกันทัง
นัน]
ิ ะ...
แบบมาติกาสน
ลลนาอดคิดถึงผู ้หญิงคนนันขึนมาอีกครังไม่ได ้ พีเป๊ กเป็ นแฟนกับเธอ
ก็จริง แต่เวลาขึนฝั งเขากลับควงผู ้หญิงอีกคน แบบนีหรือเปล่าทีเจ๊รงค์
พยายามจะบอก
อีกฝ่ ายสง่ ข ้อความมาอีกว่า [ผู ้ชายร ้อยทังร ้อยน่ะ เขาชอบผู ้หญิง
บอบบางเหมือนใบไม ้ปลิว เวลาเดินด ้วยกันเขาจะรู ้สก ึ ว่าตัวเองดูแมนขึน หุน
่
ของเธอฉั นว่าก็สวยอยูห ่ รอกนะ แต่มน ึ บอบบางน่าถนอม ไม่ใช ่
ั ไม่ให ้ความรู ้สก
สเปกของผู ้ชาย]
[เอาเถอะ ฉั นไม่ยงุ่ กับเรืองสว่ นตัวของเธอดีกว่า แค่อยากจะบอกเธอ
ว่าเงินก ้อนมันไม่ได ้ลอยมาง่ายๆนะจ๊ะ เธอเคยบอกฉั นว่าอยากจะหาเงินแสน
ิ
ให ้ได ้ภายในสนปี ก็นไง...
ี ฉั นกําลังแนะนํ าอยูแ
่ ต่เธอก็บอกปั ด รู ้ไหม... มีผู ้
หญิงอีกหลายร ้อยคนรอการติดต่อจากฉั น ไม่มเี ธอก็ใชว่ า่ ฉั นจะไม่มท ี างเลือก
คิดดูดๆี ก็แล ้วกัน]
ลลนาพลิกร่างลงนอนควํา ึ ผิดจนต ้องรีบพิมพ์ตอบ
รู ้สก [ฉั นไม่ได ้
บอกปั ดเจ๊ซะหน่อย]
เธอกําลังเก็บเงินจริงๆ นันแหละ หากไม่ได ้เจ๊รงค์เป้ าหมายทีวางไว ้มัน
คงห่างไกลทีเดียว หญิงสาวคว ้าปฏิทน ิ มาขีดนับวันอย่างครุน่ คิด
 ึ ตรงกับวันหยุดยาวสง่ ท ้ายปี เก่า
วันเกิดของพีเป๊ กคือ 31 ธันวาคม ซงก็
ต ้อนรับปี ใหม่
วันนีคือ 12 สงิ หา...
ี อนกว่า ไหนจะจองตัวเครืองบิน ทําวีซา่
เธอมีเวลาเก็บเงินอีกแค่สเดื
ื ้าเครืองนุ่งห่ม
เตรียมเสอผ
ลลนาไม่เคยไปเทียวยุโรป แค่คด ิ ว่าจะได ้ไปเคาท์ดาวน์กบ ั คนรักใน
สถานทีแปลกใหม่ทเต็ี มไปด ้วยหิมะและแสงส ี เธอก็ใจลอยไปไกลแล ้ว หญิง
สาวตวัดสายตามองไปยังด ้านหลังปฏิทน ิ ทีมีตวั หนังสอื ร่ายยาวถียิบ รายการ
ต่างๆ ทีเธอวาดแผนไว ้ไม่มท
ี ไหนไม่
ี ต ้องใชเงิ้ นนีนะ
หญิงสาวกดตอบไลน์ชา่ งผมมือทอง [ตอนนีฉั นหนัก 57 เจ๊อยากได ้สก
ั
เท่าไหร่คะ?]
[54] ไลน์เด ้งกลับมา
ลลนาตกใจจนกํามือถือแน่น [ล ้อเล่นหรือเปล่าเจ๊?]
[ตอนเคธีเข ้าวงการใหม่ๆ เขาก็หนัก 54 ใสเ่ สอไซส
ื ์ S ดูตวั เล็กบอบบาง
ทีเดียวล่ะ]
ลลนาเม ้มปากด ้วยความเครียด ณ เวลานีรูปร่างของเธอนับว่าสมสว่ น
เอียงมาทางค่อนข ้างผอม เธอไม่มไี ขมันในร่างกายให ้เอาออกอีกแล ้ว โค ้ช
ของเธอรู ้ดีในจุดนีเขาถึงพยายามเลียงนํ าหนักของเธอให ้คงทีด ้วยการลดชว่ ง
้
เวลาฝึ กซอมและเปลี ยนมาสอนด ้านเทคนิคการออกหมัดแทน
ดังนันคําขอของเจ๊รงค์จงึ ไม่ใชเ่ รืองง่าย ด ้วยรูปร่างของเธอในตอนนี
หากว่านํ าหนักลดแม ้เพียงครึงกิโลมันจะมองออกชด ั เจนมาก
คนอย่างพีเป๊ กต ้องรู ้แน่!
[ลืมบอกไป เคธีมีโฆษณายาสระผมตัวใหม่และกําลังต ้องการสแตนด์
อิน] ไลน์เจ๊รงค์เด ้งขึนมาท่ามกลางความเงียบของห ้อง [เป็ นคลิปวิดโี อสน ั
้
ประมาณสองนาที ใชสแตนด์ อนิ แค่ 30 วิ... เธอสนใจไหม ลูกค ้าให ้มาหลักแสน
ทีเดียว]
ลลนาหยุดคิดมากไปเลย [สนใจค่ะ] แต่กย
็ งั ลังเล [เห็นหน ้าไหมคะ?]
 [ไม่เห็น] ตามด ้วยข ้อความ [ใบหน ้าจะเป็ นของเคธีเท่านัน แต่ผมจะ
เป็ นของเธอ]
----------------------
ี ม
พอสทุ ี งเคาะประตู ลลนาจึงคิดว่าคืนนีประกาศศก
่ ไม่มเี สย ึ คงไม่มา
ทีไหนได ้เขาดันโผล่มาตอนเกือบเทียงคืน เสย ี งตบประตูปังๆ ติดต่อ
กันอย่างร ้อนรนทําให ้หญิงสาวแทบจะถลาไปเกาะประตู ในหัวมีแต่คําถามเต็ม
ไปหมด พอเธอเปิ ดประตูออกร่างของประกาศศก ึ ก็พงุ่ พรวดเข ้ามาและตรงดิง
ไปยังห ้องนํ าเป็ นอันดับแรก ี งอาเจียนติดต่อกันอย่างหมดไส ้
จากนันก็มเี สย
หมดพุง
ี คลํากดสวิตชไ์ ฟแล ้ววิงไปยังห ้องนํ า
ลลนาตกตะลึง จากนันก็รบ
ตอนนีประกาศศก ึ เลิกอาเจียนแล ้ว เขากําลังนังนิงอยูก
่ บ
ั พืนห ้องนํ าใน
สภาพเสอผื ้าครบ แม ้แต่รองเท ้าก็ไม่ได ้ถอด เหนือศรี ษะของเขาคือนํ าร ้อนไอ
กรุน ี แรงจัด มันกําลังสาดนํ าลงมายังร่างสูงทีแดงกํา
่ จากฝั กบัวทีเขาเปิ ดเร่งเสย
ไปทังเนือทังตัว
“พีเป๊ ก!” หญิงสาวรีบก ้าวเข ้าไปหรีนํ าให ้เบาลง แล ้วจ ้องมองใบหน ้า
ี พะอืดพะอมของประกาศศก
ขาวซด ึ “เกิดอะไรขึนคะ?”
เขาไม่ได ้ตอบ แค่นังหลับตานิงเหมือนคนหมดแรง
ลลนานังยองๆ โดยไม่กลัวว่าตัวเองจะเปี ยกไปด ้วย เธอเอือมมือไป
แตะหน ้าผากของอีกฝ่ ายแล ้วสะดุ ้งกับความร ้อนทีได ้รับ เขาตัวร ้อนจีทีเดียว
ึ สะใจทีเขา
อาการเหมือนครังทีกินโดนัทแล ้วแพ ้อาหารจนไข ้ขึน เดิมทีเธอรู ้สก
โดนบังคับให ้ทานเผ็ด แต่มาตอนนีกลับทังสงสารและเป็ นห่วง “พีไปกินอะไร
มาคะเนีย?”
“เยอะแยะ” เขาตอบกลับในลําคอ
ลลนาได ้แต่สา่ ยหัว จัดการถอดรองเท ้าออกจากร่างแฟนหนุ่มอย่าง
ยากเย็น ตามมาด ้วยถุงเท ้า เสอื กางเกงยีนส ์ เธอถอดจนเหลือแค่กางเกงบ็อก
เซอร์ด ้านในตัวเดียว จากนันก็จัดการราดสบูเ่ หลวลงบนร่างเขาแล ้วถูจนสะอาด
มีหลายจุดทีเดียวทีเริมขึนผืนแดง อาการแพ ้อาหารของเขาทังรุนแรง
และเกิดขึนเร็วมาก เขาเป็ นแบบนีมาตังแต่เด็กๆ จําได ้ว่าครังหนึงถึงกับน็ อกคา
โรงอาหารหลังจากกินกล ้วยบวชชเี ข ้าไปถ ้วยเดียว
หญิงสาวถูไปตามแขนขาของเขา พยายามกดปลายนิวลงบนฝ่ ามือ
ึ ผิด
ฝ่ าเท ้าทีเย็นเฉียบพร ้อมกับก่นด่าตัวเองด ้วยความรู ้สก
ถ ้ารู ้แบบนีเมือครูเ่ ธอน่าจะโทรเรียกให ้เขาปลีกตัวออกมาและกลับรี
สอร์ตพร ้อมกัน
ี น ้าเขาดีขน
“โอเคแล ้วหรือยังคะ?” เธอถามเมือเห็นสห ึ
เขาพยักหน ้าตอบเล็กน ้อยทังทียังหลับตา
“พีอาบต่อเองไหวไหม? หนูนาจะไปขอยาหมอคล ้าวมาให ้”
เขาพยักหน ้ารับอีกหน
เธอรีบวิงออกจากห ้องและกลับมาอีกสบ ิ นาทีให ้หลัง ในมือมีทงยาแก
ั ้
ไข ้ ยาแก ้แพ ้ นํ าเกลือแร่และวิตามินรวมต่างๆ
พอมาถึงเธอก็เห็นเขานอนควําหน ้ารออยูบ
่ นเตียงแล ้ว ลลนาจัดการ
เตรียมยาและสะกิดเขาให ้ตืนขึนมากิน ประกาศศก ึ ทําตามอย่างว่าง่าย พอกิน
ครบจํานวนทีเธอยืนให ้เขาก็ทงตั
ิ วลงนอนอย่างหมดแรง บ่นพึมพํา “ครันเนือ
ครันตัวมากเลย”
เห็นเขาป่ วยอย่างนีเธอก็เหมือนจะป่ วยตามไปด ้วย ทีน่าเศร ้าก็คอ
ื เธอ
เป็ นคนทอดทิงเขาแล ้วหนีเอาตัวรอดกลับมาก่อน
หญิงสาวคลานเข่าขึนไปบนเตียงแล ้วพาดขานังคร่อมร่างเขาเอาไว ้
พอเขาหันกลับมามองเธอก็กดบ่า “อยูน
่ งๆ
ิ เดียวหนูนวดให ้”
“เอาแรงๆ นะ” อีกฝ่ ายไม่ปฏิเสธ
ลลนาค่อยๆ ยกร่างขึนกดเข่าขวาลงบนแผ่นหลังกว ้างของอีกฝ่ าย
ี งสูดปากอย่างสะใจออกมาถีๆ “ขึนมาอีก...”
เรียกเสย
้
เธอเคลือนเข่าไปตามแนวเสนกระดู กสนั หลังทังซายขวา
้ กดยําบริเวณ
่ บริเวณบ่ากับหัวไหล่ ก็จะใชวิ้ ธ ี
ฐานคอและสะบัก บางจุดทีมีกล ้ามแน่นแข็งเชน
้ นเพือคลายอาการปวดเกร็งกล ้ามเนือ ซงอี
กดปลายนิวไล่ไปตามเสนเอ็ ึ กฝ่ ายก็
น่าจะชอบเพราะนอนนิงเหมือนปลาตายทีเดียว
 ั สบ
หลังจากกดหลังไปได ้สก ิ ห ้านาที หญิงสาวก็เปลียนไปเหยียบแทน
เธอไล่เหยียบตังแต่ต ้นขาลงมาถึงปลายเท ้าและเพราะเขาตัวใหญ่มาก
บางจังหวะทีเธอขึนไปยืนเหยียบเต็มนํ าหนักตัว เขาก็ไม่รู ้สกึ เสย
ี ด ้วยซาํ ลลนา
เหยียบไปเหยียบมาอีกประมาณยีสบ ิ นาทีกเ็ ริมได ้ยินเสย
ี งหายใจเป็ นจังหวะ
สมําเสมอ
ี ดง
เธอค่อยๆ ผ่อนร่างลงมาแล ้วเอียงหน ้ามองใบหน ้าคมเข ้มทีเริมมีสแ
ี เหมือนตอนแรก เธอลูบศรี ษะเขาเบาๆ ลูบไล่มาถึงใบหูแล ้วดึง
เรือ ไม่หน ้าซด
ผ ้าห่มมาคลุมปิ ดร่างให ้ก่อนจะตรงไปหรีแอร์
ี งของประกาศศก
“มานี” เสย ึ ดังขึน
หญิงสาวเดินกลับไปทีเตียงแล ้วเอนร่างนอนพร ้อมกับสอดตัวเข ้าไป
ใต ้ผ ้าห่มผืนเดียวกัน อดตําหนิไม่ได ้ว่า “ถ ้าวันหลังพีไม่อยากกินอะไรก็บอก
พวกเขาไป ไม่จําเป็ นต ้องเกรงใจใครขนาดนี นีคงไปฟาดไอศกรีมมาล่ะสท ิ า่ ”
เขาเพียงแต่ยมรั
ิ บจางๆ เอือมมือมาดึงเธอเข ้าไปกอดแนบอก “ฉั นเห็น
สาวนิโกรคนนันแล ้วนะ”
“คนไหนคะ?” เธอเงยหน ้ามองเขา
ื
“คนทีเธออาจต ้องขึนชกด ้วย ชอเมญ่
ามาจากค่ายมวยกํานันยง เมือครู่
ไอ ้นันต์กบ
ั เด็กๆ ในทีมมาสมทบทีร ้านไอศกรีม ฝ่ ายนันดูสนับสนุนเมญ่าออก
นอกหน ้าทีเดียว”
เธอก็เคยเห็นแถมยังเคยต่อยตีมาแล ้วด ้วย แต่เรืองนันลลนาไม่มท
ี าง
หลุดปากออกไปเด็ดขาด “เมือครูพ
่ ไปเจอคนค่
ี ายกํานันยงมาเหรอเนีย?”
“อืม...” เขาครางตอบ หลับตาพริมเมือเธอยกนิวขึนคลึงขมับให ้ “ไอ ้
นันต์มน
ั ถามถึงเธอด ้วยนะ”
“แปลกจัง” เธอเริมหายใจไม่ทวท ั ้อง มือทีคลึงขมับกดแรงกว่าเดิม
โดยไม่รู ้ตัว “คนไม่สนิทกัน มาถามหาทําไม”
ิ ะ แปลกจังเลย” ประกาศศก
“นันสน ึ หัวเราะเสย
ี งเบาแต่กระหึมอยูใ่ นอก
เธอเห็นท่าไม่ดจ ี งึ รีบเปลียนเรือง “คืนนีมีหลายคนทยอยกลับมาถึงรี
สอร์ตแล ้วนะคะ พรุง่ นีคงมากันครบ ความจริงพีควรจะกลับไปนอนห ้องตัวเอง”
 “ฉั นจะลุกไปตอนตีส”ี เขางึมงํา “ขอนอนแชอ
่ ยูต
่ รงนีก่อนนะ หนาว
มากเลย”
เธอตอบรับคําบ่นด ้วยการดึงเขาเข ้ามากอดแน่นกว่าเดิม ปล่อยให ้เขา
พันปลายนิวเล่นผมของเธอไปจนกระทังหลับคาในท่านัน
สบิ นาทีให ้หลัง ลลนาก็คอ
่ ยๆ ขยับลุกอย่างเบามือเบาเท ้า ตังใจจะเดิน
ไปปิ ดไฟ
ี งทางด ้านหลังก็เปรยขึนมา
แต่จังหวะนันเอง เสย “วันหลังถ ้าจะทิง
ไอศกรีมลงโถสวม้ อย่าลืมกดชกั โครกด ้วยนะ”
“...” ลลนา
78.ไม่มท ี นสําหรับคนทรยศ
ี ยื

ลลนาตืนขึนมาตามลําพัง
ี
คาดว่าอีกฝ่ ายคงลุกไปตอนตีสตามทีบอก ประกาศศก ึ เป็ นคนหลับง่าย
แต่กต
็ นง่
ื ายเชน่ กัน ทีสําคัญเขาตรงเวลาและมีระเบียบวินัยอย่างยิง
พออาบนํ าแต่งตัวเสร็จเธอก็วงซอยเท
ิ ้าขึนไปยังลานรับประทาน
้ นสองที
อาหารเชาช ั มีคนพลุกพล่าน จากทีเห็นในวันนีนักกีฬาคงกลับมากัน
ครบทุกคนแล ้ว แต่ละคนกําลังคุยกันอย่างสนุกสนานระหว่างนังรออาหารมา
เสริ ฟ
์
ลลนาตรงเข ้าไปทักทายคนอืนๆ เธอรับรู ้เพิมเติมว่านอกจากนักกีฬาใน
ค่ายแล ้วยังมีคนแปลกหน ้ากลุม
่ หนึงนังแยกอยูอ
่ ก
ี มุมของลาน พวกเขาไม่น่า
จะใชแ่ ขกทีมาพักเพราะรีสอร์ตเล็กๆ แห่งนีโดนประกาศศก ึ เชา่ เหมาระยะยาว
ไปแล ้ว
พวกเขาแต่งตัวสุภาพกว่าคนทัวไปทีเธอเคยเห็นบนเกาะ ในมือถือ
้
กล ้อง บางคนกําลังเทสไมค์ในมือว่าใชงานได ้ดีอยูห
่ รือเปล่า ดูเผินๆ เหมือน
กลุม
่ นักข่าว
ในทีสุดพีเป๊ กก็เดินตรงเข ้ามา เขาไม่ได ้มองเธอแต่ตรงดิงไปหาคน
กลุม
่ นันและพูดคุยกันด ้วยสห ี น ้าเอาจริงเอาจัง สก
ั พักเขาก็ลก
ุ ขึนมาประกาศกับ
ลูกทีมทุกคนว่า หลังจากกินอาหารเชาเสร็ ้ จให ้ทุกคนรอประชุม
ทุกคนจึงนังเล่นรอเข ้าประชุมตามคําสงั
ประกาศศกึ เดินนํ าเข ้าไปในห ้องประชุมก่อน สกั พักก็ให ้อาเหนิงออก
มาเรียกนักมวยในทีมเข ้าไปข ้างใน ลลนานึกแปลกใจทีพีเป๊ กไม่เรียกทุกคน
เข ้าห ้องประชุมพร ้อมกันทีเดียว แต่จะเรียกเข ้าไปทีละคนสองคนเท่านัน เธอ
นังรอจนกระทังรอบด ้านเริมโหรงเหรง ในทีสุดก็เหลือเธอนังอยูเ่ พียงลําพัง
หลังจากรอต่ออีกห ้านาที อาเหนิงก็ออกมาเรียก
ลลนาเดินตามเขาเข ้าไป ภาพแรกทีเห็นคือโต๊ะไม ้ทียาวมากๆ โต๊ะ
้
หนึง ทังด ้านซายและขวาของโต๊ ะคือบรรดาลูกทีมในค่ายทีถูกเรียกเข ้ามาก่อน
 ิ ชวี ต
หน ้าเธอ เกือบสามสบ ิ หน ้ากับเรือง
ิ นังเกร็งจนหน ้าแดงคล ้ายกับเพิงเผชญ
ทีเครียดเอามากๆ
ึ ทีกําลังเอนร่างพิงเบาะหนัง
ตรงหัวโต๊ะอันไกลโพ ้นคือโค ้ชประกาศศก
ี น ้าเรียบนิง
ตัวใหญ่ ด ้วยสห
“นังส”ิ พอเห็นเธอเขาก็พยักหน ้าไปยังทีว่างทีเหลือ
“ค่ะ” ลลนาก ้าวเข ้าไปยืนตรงตําแหน่งว่างทางด ้านซาย ้ พอเห็นว่ามัน
‘ว่างเปล่า’ ไม่มเี ก ้าอีเธอจึงหมุนตัวเดินไปยังทีนังทางด ้านขวาบ ้าง แต่กย
็ งั ไม่ม ี
เก ้าอี!
หญิงสาวได ้แต่ยน ื นิงอยูอ
่ ย่างนัน สหี น ้าเต็มไปด ้วยความสงสย
ั พอหัน
ไปมองสบตาคนอืนๆ เธอก็เห็นสห ี น ้า ‘ท–ทน ไม่ไหวแล ้ว’ ตอบกลับมา แม ้แต่
เอ็มม่าก็ยงั มีเหงือเม็ดเล็กๆ ผุดขึนล ้อมกรอบหน ้าในจังหวะทีหันมาสง่ ยิมให ้
เธอ
“นังส ิ จะได ้เริมประชุมเสย
ี ที” เขาเร่ง
เธอเดินหาเก ้าอีอีกรอบแต่กย
็ งั ไม่เห็น และไม่มส ั คนทีจะลุกมาชว่ ย
ี ก
หาหรือเอือเฟื อบอกว่ามันอยูต
่ รงไหน
เดียวนะ...
หายนะอย่างหนึงแวบเข ้ามาในสมองของลลนา เธอนับถอยหลังในใจ
ตังแต่สาม... สอง... หนึง จากนันก็คอ
่ ยๆ เอียงใบหน ้าลงมองใต ้โต๊ะประชุม
ไม่มใี ครมีเก ้าอี!
เธอผงะ!
ิ ชวี ต
ผู ้คนเกือบสามสบ ิ ในห ้องนี นังล ้อมรอบโต๊ะประชุมสุดหรูใน
บรรยากาศเปิ ดแอร์เย็นฉํ า แต่พวกเขากลับไม่มใี ครได ้นังเก ้าอีแม ้แต่คนเดียว
ยกเว ้นโค ้ช
ทุกคนกําลังย่อตัวเกร็งหน ้าท ้องในท่า ‘สควอช’
สควอช เป็ นท่าออกกําลังกายทีนักกีฬาทุกคนรู ้จักเป็ นอย่างดี โดยเรา
จะต ้องย่อตัวลงคล ้ายกับกําลังนังอยูบ
่ นเก ้าอีล่องหน เป็ นหนึงในท่าออกกําลัง
กายทีชว่ ยเสริมความแข็งแกร่งให ้กับกล ้ามเนือต ้นขา เอว สะโพก แต่มน ั จะ
 ้ ยวแรงมหาศาลในการเกร็งกล ้ามเนือมัด
ทรมานมากทีเดียวเพราะจําต ้องใชเรี
ใหญ่
“นัง!”
ั ดเสร็จเด็ดขาดออกมาจากปากโค ้ช
เมือคําสงเบ็ เธอจึงไม่กล ้าขัด
ลลนาค่อยๆ ย่อร่างลงในตําแหน่งเดียวกับเพือนๆ ในทีม โดยพยายามไม่ให ้ตํา
่ ริเวณลําตัวชว่ งบน และแน่นอน...
หรือสูงเกินไปนัก รักษาระดับขอบโต๊ะให ้อยูบ
มันเมือยจริงๆ
หลายคนบนโต๊ะหันมามองหน ้าเธอ ใชเ่ ลย... พวกเขาต ้องเมือยกว่า
ิ เป็ นร ้อยเท่า เพราะบางคนโดนถูกเรียกเข ้ามาเป็ นรายชอแรกๆ
เป็ นสบ ื พวกเขา
ั
ก็น่าจะ... สควอชไปได ้เกือบชวโมงแล ้วล่ะมัง!
ึ ก็ยน
ในทีสุดโค ้ชประกาศศก ื ขึน แล ้วเริมเดินสองมือไพล่หลังวนไปรอบ
้
โต๊ะตัวยาวอย่างชาๆ
ท่ามกลางสองนาทีแห่งความเงียบ ในทีสุดเขาก็เอ่ยออกมาว่า “ทีผม
เรียกพวกคุณมาในวันนีเพราะมีเรืองบางอย่างจะเล่าให ้ฟั ง”
เขาหยุดไปครูห
่ นึง หลับตาคิด “มันเป็ นเรืองเกียวกับขันนํ าของคุณยาย
ผม”
“...” ทุกคนคิดว่าตนเองหูฝาด พวกเขาโดนเรียกเข ้ามายืนสควอชเพือ
ล ้อมวงฟั งโค ้ชเล่าเรืองราวสมัยเด็กอย่างนันหรือ?
ประกาศศก ึ เริมเล่าด ้วยนํ าเสย
ี งเรือยเฉือยเหมือนคนกําลังระลึกถึง
ความหลัง “สมัยก่อนคุณยายของผมมีขน ั เงินใบเก่าอยูใ่ บหนึง ลวดลายแบบ
ไทยโบราณ ไม่ได ้สวยอะไรมากมาย คุณยายชอบหยิบขึนมาตักนํ าลอยดอก
มะลิ ผมเห็นว่าสวยดีกเ็ ลยเอ่ยปากขอ สุดท ้ายท่านก็ยอมยกให ้ผมจนได ้...”
ี น ้ากําลังงุนงง
บรรยากาศให ้ห ้องเงียบกริบ หลายสห
จังหวะนันเอง... ทันทีทนั
ี กมวยคนหนึงเผลอ เขาก็โดนโค ้ชเตะข ้อพับ
ขาจนร่วงลงไปนอนพืน
ี งสูดลมหายใจดังขึนมาลันห ้อง!
เสย
 ประกาศศก ึ หันไปออกคําสงกั
ั บคนทีนอนตัวงอบนพืน “ขาไม่มแ
ี รงพอ
้ มอีก 10 กิโล”
ต่อจากนีให ้วิงตอนเชาเพิ
“ครับโค ้ช!”
“ออกไปได ้!”
หลายคนทียังอยูใ่ นห ้องหน ้าเครียดขึนมาทันที ทุกคนรู ้แล ้วว่าตัวเอง
ี
กําลังอยูใ่ นการทดสอบแบบชชะตาช วี ต
ิ คําว่า ‘ต่อจากนี’ ของประกาศศก ึ มี
ความยาวนานเป็ นหน่วยปี และจะต ้องทําไปเรือยๆ จนกว่าเจ ้าตัวจะยอมเปลียน
ั กหน ซงบางคนก็
คําสงอี ึ กน ิ เวลาหลายปี จนลูกโตเลยทีเดียว
“หลังจากทีผมได ้ขันใบนันมา...” ประกาศศก ึ เริมเล่าต่อ พอเขาเดิน
ผ่านใคร คนนันก็เกร็งร่างจนหน ้าแดงหน ้าเขียว “ด ้วยความทียังเด็กผมจึงอยาก
รู ้ราคาค่างวดของมัน ผมวิงไปถามทีตลาด แม่ค ้าร ้านอุปกรณ์สงฆ์บอกว่าน่าจะ
ราคาสก ั ร ้อยบาทได ้”
เขาลองถีบข ้อพับของหนุ่มอีกคน แต่ฝ่ายนันแข็งแกร่งกว่าทีคาด ไม่
ั นิด โค ้ชจึงยิมกว ้างอย่างพอใจแล ้วตบบ่าหนุ่มนักสูเบาๆ
ล ้มไม่เซให ้เห็นสก ้ ไป
สองที
พอตบทีทสาม
ี อีกฝ่ ายก็ทรุดฮวบลงกับพืนแล ้วร ้องโอดโอย!
“ไหล่ไม่แน่นพอ ต่อจากนีให ้โหนบาร์สองร ้อยครังก่อนอาหารเย็น”
“ครับโค ้ช!”
“ออกไปได ้!”
หลังจากกําจัดออกไปแล ้วสองชวี ต ิ ทุกคนในห ้องก็ตกอยูใ่ นสภาวะจิต
กระเจิง หวาดระแวงมันไปเสย ี หมด แม ้แต่ลลนา พอพีเป๊ กเดินผ่านเธอยังเสยี ว
ั หลังวาบ อยากจะเร่งให ้เขาก ้าวเร็วๆ ให ้มันพ ้นๆ จุดทีตนยืนอยู่
สน
ึ เล่าต่อเสย
“หลังจากทีผมรู ้ว่าราคามันแค่ร ้อยเดียว” ประกาศศก ี งเนิบ
นาบ “ผมเลยไปเล่าให ้คุณหมอประจําค่ายของเราฟั ง หมอพรตบอกให ้ผมลอง
เอาไปถามโรงรับจํานํ าดู วันต่อมาผมก็ลองไป ปรากฏว่าทีนันให ้ราคาถึงสอง
พัน”
 พีเป๊ กเดินไล่กําจัดอีกคน... อีกคน และอีกคน ด ้วยวิธก
ี ารแตกต่างกัน
ออกไป
ชายฉกรรจ์หลายคนล ้มตึงเหมือนใบไม ้ร่วง
ตอนนีคนในห ้องเหลือเพียงแค่สบ ิ และเป็ นสบ ิ ชวี ต
ิ ทีกําลังยืนสควอช
ใบหน ้าแดงกําใกล ้จะระเบิดอยูร่ อมร่อ ลลนารู ้สก ึ หน ้ามืดตาลายเพราะเมือครู่
้
ตนแอบเอาอาหารเชาไปเททิ งในห ้องนํ ากว่าครึง เมือคืนหลังจากกลับมาก็ไม่
่ ้องอีก แม ้แต่ไอศกรีมก็ไม่ได ้แตะ
ได ้หาอะไรใสท
พอมาเจอท่าสควอชทีต ้องใชกํ้ าลังมาก เธอจึงเริมหมดแรง เนือตัว
อ่อนเปลีย
ี งของประกาศศก
“แต่ผมกลับไม่ได ้ขายให ้โรงรับจํานํ า” เสย ึ ยังคงเรียบ
เรือย “มีอยูป่ ี หนึง ผมพกขันลายไทยใบนันไปเยียมเพือนทีอังกฤษด ้วย นึก
เล่นๆ ว่าจะเอาไปอวดให ้เพือนฝรังต่างวัฒนธรรมดู แต่ใครจะรู ้... วันแรกทีผม
หยิบออกมาโชว์ กลับเป็ นวันทีเปลียนให ้ผมกลายเป็ นเศรษฐีน ้อยๆ คนหนึงเลย
ทีเดียว”
เขาหันมาสบตากับทุกคนบนโต๊ะ “ขันลายไทยใบนันของคุณยาย ถูก
ื
ขอซอไปโดยนั กโบราณคดีชาวอังกฤษเพือไปวางโชว์ในพิพธิ ภัณฑ์ระดับชาติ
Victoria and Albert ทีลอนดอน ว่ากันว่ามันเป็ นขันนํ าลายนาคปรกอันเป็ น
ิ ปะมาตังแต่ยค
ศล ุ ล ้านนาเก่าเลยทีเดียว”
ลลนานิงฟั งมาถึงตรงนีก็ลม ื อาการปวดต ้นขาไปชวขณะั จําได ้ว่าตอน
เด็กๆ เคยมีคนรําลือกันเรืองแม่ของพีเป๊ กว่าเป็ นคนจากฝั งลาว แต่ไม่รู ้เพราะ
เหตุใดหล่อนถึงไม่ได ้อยูก
่ น
ิ กับครูฝ้าย ทิงไว ้แค่พเป๊
ี กทีโตมากับพ่ออย่างขาดๆ
เกินๆ
ึ ก็กําจัดไปอีกห ้าคน รวม
ระหว่างทีลลนาเหม่อลอยไปไกล ประกาศศก
ถึงเพือนสนิททังสามของเขาด ้วย
ตอนนีในห ้องจึงเหลือแค่ส ี
“ทีผมเล่าเรืองนีให ้พวกคุณฟั ง แค่ต ้องการจะบอกว่า... ของบางอย่าง
หรือคนบางคน จะมีคา่ ก็ตอ ่ เมืออยูถ
่ ก
ู ทีถูกทาง คนเราก็เหมือนกับขันเงินใบนัน
สําหรับบางสถานทีคุณอาจจะเป็ นเพียงหนึงชวี ต ิ บนโลกใบนีทีไม่มรี าคาค่างวด
อะไร หรืออย่างมากก็อาจยกย่องให ้คุณเป็ นคนสําคัญเพียงชวครัั ั
งชวคราว
เลือกใชบ้ ้าง เยินยอบ ้าง ให ้ผลประโยชน์คณ ุ บ ้าง แต่จะไม่ให ้โอกาสอะไรไป
มากกว่านัน... ไม่เหมือนกับตอนทีอยูก่ บ
ั ผม...”
เขาหันไปสบตาทังสที ี ยืนสคอวชจนหน ้าแดง “ถ ้าคุณอยูก ่ บ
ั ผม ผมจะ
ให ้เกียรติคณ
ุ สง่ เสริมคุณ ผลักดันคุณไปจนสุดทาง ขออย่างเดียวอย่า
พยายามแยกตัวไปอยูท ่ อื
ี น อย่านํ าความรู ้ทีได ้จากทีนีไปบอกคนอืน... และ
อย่า... คิด–จะ–ทรยศ–ผม... เท่านันพอ”
ลลนาใจหายวาบ... ไม่รู ้ทําไม จูๆ่ สายตาสุดท ้ายของเขาก็ตวัดมอง
มายังเธอ
ึ ยืนนิงสก
ประกาศศก ั พักจากนันก็ยกนิวขึนดีด
ทันใดนันตํารวจนับสบิ นายก็พรวดพราดเข ้ามาในห ้อง ลลนาทียืนเกร็ง
ขาอยูถ่ งึ กับผงะแล ้วก ้าวถอย พอมาถึงตํารวจก็รวบนักมวยสามคนทีกําลังยืน
หน ้าซดี ให ้นอนควําหน ้าลงกับโต๊ะประชุม แล ้วจัดการใสก
่ ญ
ุ แจมือ
ี งอืออึงดังลันจนกําแพงห ้องสนสะเทื
เสย ั อน แม ้แต่ลลนาเองก็งงไป
หมด เธอเห็นประกาศศก ึ ล ้วง ‘สมุดบัญชธี นาคาร’ ของทังสามออกมากางเปิ ด
แล ้วฟาดลงบนโต๊ะจนมันไถลมาหยุดอยูต ่ รงหน ้าเธอ
ี องทุกคนมีเงินไหลเวียนหลักล ้าน!
หญิงสาวตวัดสายตามอง ในบัญชข
“กูสงสยั มานานแล ้ว!” ประกาศศก ึ คํารามก ้องแล ้วก ้าวเข ้าหาชายทัง
สามอย่างชาๆ ้ “ว่าทําไมนักชกตัวเต็งของค่ายกูถงึ ได ้ฟอร์มหลุดนัก ชกกีครังก็
แพ ้แม่งทุกหน แมตชท ์ ไม่ ื กลงไปนอนเป็ นหมาตายทีเดียว...
ี ควรน็ อกก็เสอ
ทีแท ้พวกมึงก็ถกู จ ้างให ้มาล ้มมวย!”
ี แต่คณ
หนึงในนันร ้องปฏิเสธเหมือนคนขวัญเสย ุ ตํารวจกดร่างไว ้อย่าง
แน่นหนา
“ความซอส ื ต
ั ย์ เป็ นสงที
ิ คนทํางานกับกูทก
ุ คนต ้องมี” ชายหนุ่มพยัก
หน ้าให ้ทีมทนายความทีเพิงก ้าวตามเข ้ามาในห ้อง หนึงในนันโน ้มตัวลงหยิบ
สมุดบัญชแ ี ล ้วถ่ายรูปเพือใชประกอบหลั
้ กฐาน “ใครทรยศ กูจะล่าให ้ไม่มที ยื
ี น
ในวงการ ใครห ้าวก็ลองดู!”
ได ้ยินได ้เห็นภาพตรงหน ้า ลลนาถึงกับเข่าอ่อน ชว่ ยไม่ได ้ทีในใจไพล่
ไปนึกถึงสมุดบัญชข ี องตน!
 ทังสามถูกตํารวจพาตัวออกไปพร ้อมนํ าตา
ทันทีทประตู
ี เปิ ด แสงแฟลชมากมายวาบเข ้ามาในห ้องประชุมจน
ลลนาต ้องเบือนหน ้าหลบ เป็ นแสงจากกล ้องของกลุม
่ นักข่าวสายกีฬาทีถูก
ิ มาแล ้วล่วงหน ้า
โทรเชญ
จากทีเธอไม่คด ิ ว่าจะเป็ นเรืองใหญ่โตอะไร แต่พอเห็นเหตุการณ์ทถู ี ก
ั พักแล ้ว
จัดวางไว ้อย่างเป็ นขันเป็ นตอนเธอก็รู ้ทันทีวา่ พีเป๊ กเตรียมการไว ้สก
คาดว่าตอนบ่ายวันนีเรืองคงจะโด่งดังจนกลายเป็ นข่าวพาดหัวของ
หนังสอื พิมพ์ทกุ ฉบับแน่
ี นในสงั คม
เขาพูดจริงเรืองทีจะไล่ลา่ คนทรยศจนไม่ให ้มีทยื
เธอตกใจ... เข่าอ่อน
ั รอบร่าง
จังหวะนันเขาก็ก ้าวเข ้ามาหาแล ้วโอบท่อนแขนแข็งแรงกระชบ
ดึงให ้เธอลุกเดิน
ิ เบาๆ ข ้างหูวา่ “ดูส ิ ตกใจหมดเลย”
เขากระซบ
ี งหัวเราะออกมา
พูดจบก็ระเบิดเสย ี งหัวเราะทีชวนให ้ขนลุก
เป็ นเสย
เหลือเกิน!
79.วางยา
หลังจากเหตุการณ์ในวันนัน ลลนาก็ไม่กล ้าติดต่อกับชา่ งทําผมมือ
ทองอีก
ไม่... แม ้ว่าอีกฝ่ ายจะพยายามคอลไลน์ หรือสง่ ข ้อความมาถามไถ่วน
ั
ละหลายสบิ หน
หนึงสปั ดาห์ถด
ั มา ข ้อความคุยงานทังหมดก็ถก
ู ลบทิง เธอบล็อกไลน์
ิ ตามทวงถามเงินทีค ้างคาด ้วยซาํ
เจ๊รงค์ ไม่ตด
หญิงสาวหันมาบํารุงร่างกายตัวเองตามแผนการฝึ กเดิมๆ ทีประกาศศก ึ
เคยจัดตารางไว ้ เพิมเติมก็คอ ื การกินอกไก่วน ี
ั ละครึงกิโลตามด ้วยไข่ขาวสฟอง
เธอไม่ลม
ื เปลียนมาดืมนมชอ ็ กโกแลตและยัดไอศกรีมวานิลลาสองสคูปก่อน
นอนทุกวันเพือเร่งทํานํ าหนัก

ิ อน เธอก็ยงฝึ
ยิงใกล ้สนเดื ้
ิ กซอมหนั กขึนเพราะชกเก็บคะแนนหนแรกเธออาจ
จะเจอกับดาวรุง่ คนใหม่ของค่ายกํานันยง
ตัวเต็งของค่ายนันเดิมทีเป็ นกีรติทเคยเอาชนะเอ็
ี มม่ามาแล ้วหนหนึง
แต่ตอนนีนอกจากกีรติแล ้วยังมีเมญ่าเพิมมาอีกหนึง
พีเป๊ กเครียดเรืองพวกนีไม่พอ ยังต ้องคอยหวาดระแวงว่าจะมีคนค่าย
อืนหันมาเล่นตุกติกกับตนอีกหรือไม่ ั
ความไม่ไว ้ใจทําให ้เขาสงอาเหนิ
งรือ
ประวัตนิ ักมวยแต่ละคนขึนมาตรวจเชก ็ อย่างละเอียดอีกหน ตรวจแม ้แต่รายการ
เดินบัญชเี งินฝาก, สายเรียกเข ้าหรือโทรออกในมือถือ, การติดต่อสอสารกั ื บ
ผู ้คนภายนอกผ่านแอปพลิเคชน ั ไลน์ เฟซบุก๊ อินสตาแกรมฯ
ลลนาคาดว่าเธอ ‘อาจจะ’ เป็ นอีกคนหนึงทีพีเป๊ กจับตามองเป็ นพิเศษ
เพราะหลังจากเหตุการณ์ ‘จับล ้มมวย’ ผ่านพ ้นไป เขาก็พาตัวเองมานังกิน
อาหารกับเธอทุกมือ หลังจากกินเสร็จเขาก็จะทําการตรวจจาน ตรวจใต ้โต๊ะ สงั
ั
ให ้เธอขึนไปยืนบนตาชงแล ้วจึงยอมปล่อยให ้เธอไปพักผ่อน
ั เจนนีบอกเป็ นนัยๆ ว่าพีเป๊ กรู ้เรืองทีเธอแอบ
การกระทําทีโจ่งแจ ้งชด
้
ลดนํ าหนัก เพียงแต่เขายังคลําหาสาเหตุไม่พบเลยใชการเฝ้ าระวังแทนทีจะ
 ั ถาม ตัวเธอเองก็ยงั รู ้สก
ซก ึ ผิดในเรืองนีจึงพยายามกิน หลับ ขับถ่าย ให ้ตรง
ตามตารางทีเขาวางไว ้ ให ้เขาได ้เห็นในสงทีิ เขาอยากเห็นจะได ้เลิกคิดมาก
และมันก็ได ้ผล... หลายวันหลังจากนันท่าทีของเขาก็ออ ่ นลงเรือยๆ
จากทีย ้ายตัวเองมานังเฝ้ าเธอกินข ้าวตามลําพังสองต่อสอง เขาก็เริมปล่อยให ้
เธอได ้มีอส
ิ ระพูดคุยกับคนอืนบ ้าง ยกตัวอย่างเชน ่ วันนี เขาอนุญาตให ้เพือน
สนิททังสามของตนมาร่วมวงกินข ้าวด ้วยกัน ทังห ้าพูดคุยกันอย่างผ่อนคลาย
บรรยากาศจะดีอยูแ ี วถ ้าไม่มเี ด็กในค่ายวิงหน ้าตาตืนมาตะโกนลัน
่ ล ้วเชย
“โค ้ชครับ... แย่แล ้ว เด็กค่ายกํานันยงมันบุกมาต่อยเด็กเราเลือดสาด
เลยฮะ!”
ทุกคนผุดลุกทันทีด ้วยสหี น ้าหลากหลาย เอ็มม่าดูคล ้ายจะตกใจ หมอ
คล ้าวเหมือนกําลังอึง อาเหนิงเป็ นคนแรกทีตังสติได ้ เขารีบหันมาทางประกาศ
ึ และกระซบ
ศก ิ เสย
ี งเครียด “ผมจะไปหยิบปื นสนมาให
ั ้”

“ไม่ต ้อง” คําตอบของพีเป๊ กทําให ้ลลนาถึงกับเงยหน ้าขวับ แม ้แต่อาเหนิงยัง

อ ้าปากค ้าง
อย่าบอกนะว่าเขาจะลงไปห ้ามทัพด ้วยมือเปล่า!
ึ หรีตา
“มากันกีคน?” ประกาศศก
“เกือบยีสบ ิ คนครับ” คนรายงานหน ้าตายังซด ี ไม่หาย “ขีมอเตอร์ไซค์
มาเป็ นกลุม ี งดังทังบิดทังกดแตร”
่ เบ ้อเริมเลยโค ้ช เร่งเครืองเสย
“อยูต
่ รงไหน?”
้
“ตรงชายหาดด ้านล่างทีเราซอมกั
นประจํา”
ึ คว ้าไม ้กวาดอันหนึงทีวางพิงอยูด
ประกาศศก ่ ้านหลังโต๊ะกินข ้าวแล ้ว
เดินดุม
่ ๆ ลงจากลานรับประทานอาหารโดยไม่เรียกให ้ใครตามไปสก ั คน
ลลนานิวหน ้าและรีบวิงตามไปอย่างร ้อนรน พอวิงมาได ้สก ั พักก็พบว่า
ี วี ต
เอ็มม่าก ้าวตามมาติดๆ พร ้อมกับนักมวยในค่ายอีกสามสช ิ เอ็มม่ารีบไปสตาร์
ตมอเตอร์ไซค์แล ้วหันมาตะโกนใสเ่ ธอว่า “มาซอนฉั
้ นไหม?” พอเธอพยักหน ้า
ตอบฝ่ ายนันก็โยนหมวกกันน็ อกให ้
 ลลนาเกาะเอวเอ็มม่าแน่นเพราะรู ้ดีวา่ อีกฝ่ ายเป็ นสายแว ้นทีรัก
ี
ความเร็วยิงชพ
ไม่กนาที
ี ให ้หลัง มอเตอร์ไซค์ของเอ็มม่าและพรรคพวกก็มาถึง
ชายหาดสว่ นตัวทางด ้านล่างทีมีคนกลุม
่ ใหญ่กําลังฟั ดกันนัวเนีย
ตรงหน ้าหาดมีมอเตอร์ไซค์จอดเรียงรายอยูเ่ ป็ นสบ ิ ฝ่ ายกํานันยงมี
จํานวนคนมากอย่างทีรายงานมาก่อนหน ้า ผิดกับฝ่ ายศษิ ย์ทรงชย ั ทีมีเพียง
หยิบมือ พอวิงไปดูลลนาก็เห็นเด็กกลุม ่ หนึงทีอายุอานามราวๆ สบ ิ หกสบ ิ เจ็ด
กําลังไล่ฟัดกันอย่างโกรธแค ้น โดยมีอก ี กลุม
่ ทีอายุประมาณยีสบ ิ ห ้ายีสบ ิ หกยืน
ตะโกนเชย ี ร์อยูด
่ ้านข ้าง จากการกวาดตามองไปรอบหนึง เธอไม่เห็นแม ้แต่เงา
ของโค ้ชนันต์
หมายความว่าเด็กในทีมของเขาพากันยกพวกมาเอง มันต ้องมีสาเหตุ
ส!ิ
ลูกทีมของทังสองต่อยกันนัวเนียจนหน ้าบวมปากแตก ยิงมีเสย ี งเชย ี ร์
ดังมาจากกลุม ่ ของตัวเอง แต่ละหมัดทีปล่อยออกไปก็ยงดุ ิ ดนั มากขึน คนของ
ค่ายศษ ิ ย์ทรงชย ั กําลังเสย
ี เปรียบเพราะพวกเขาไม่ได ้เตรียมตัวเตรียมใจไว ้ล่วง
หน ้า จึงไม่ได ้สวมสนับมือเหมือนอีกฝ่ าย
ลลนามองพีเป๊ กเดินดุม
่ ๆ ลงไปยังชายหาด เขาต ้องวิงเร็วมากทีเดียว
เพราะมาถึงก่อนมอเตอร์ไซค์ของเธอกับเอ็มม่าเสย ี อีก ข ้างกายเขาคือสุนัข
มาสทีฟฟ์ ทังส ี พอลงไปถึงชายหาดสุนัขทุกตัวก็วงเขิ ้าไปกระโจนใสก ่ ลุม
่ นัก
มวยแบบไม่เลือกค่าย ทําให ้นักเลงใหญ่ทก
ุ คนแผดเสย ี งร ้องออกมาอย่าง
ตกใจ จากนันก็กลุม
่ แตกกระเจิง
ึ !”
“ประกาศศก
ึ มา”
“ประกาศศก
ี นมาเองเลย!”
“เ...ดแม่ง... เสยมั
“พี... ถอยก่อนดีไหม โค ้ชฝ่ ายนันมา”
ื ย
ดูทา่ ชอเส ี งของพีเป๊ กจะน่ากลัวไม่น ้อย เพราะหลังจากมีการประกาศ
ื นมาอย่างเป็ นทางการ
ชอขึ นักมวยกว่าครึงของอีกฝ่ ายก็ถอยร่นจนแทบจะ
เหยียบกันเอง สหี น ้ายําแย่กว่าตอนทีเห็นหมายักษ์ สตั
ี วเสย
ี อีก
 ลลนาค่อยโล่งอก เธอวิงตามเข ้าไปสมทบแล ้วผิวปากเรียกสุนัข
ทังหมดกลับมา พอไม่มห ี มามาวิงไล่นักมวยอีกสชี วี ต
ิ ก็หน
ั หน ้ามาฟั ดกันนัวอยู่
บนพืนทรายต่ออย่างไม่ใสใ่ จอะไรทังนัน
พวกเขาทําเหมือนโกรธแค ้นกันข ้ามปี ข ้ามชาติ ไม่เพียงแต่ตอ
่ ยเท่านัน
คนกลุม
่ นียังด่าพ่อล่อแม่กน
ั ด ้วยถ ้อยคําหยาบคายทีตนนึกขึนได ้
ลลนาหันรีหน ึ
ั ขวาง เธอมองไปยังประกาศศก
พีเป๊ กก ้าวเข ้าไปหาร่างชายทังส ี เขาคว ้าคอเสอของคนที
ื กําลังเงือมือ
แล ้วเขวียงออกมาเหมือนเขวียงกล่องพัสดุ จากนันก็หวดด ้ามไม ้กวาดแรงๆ ไป
ตามร่างของนักเลงอีกสามทีกําลังฟั ดกันหน ้ามืด เสย ี งไม ้แหวกอากาศฟั งแล ้ว
น่ากลัวเหมือนเสย ี งแส ้ มันดังขวับ ขวับ ขวับ ขวับ...
คว ้าใครได ้พีเป๊ กก็ฟาดเละแบบไม่สนว่าจะอยูค
่ า่ ยไหน แม ้แต่เด็กค่าย
ศษิ ย์ทรงชย
ั ยังโดนคนละสามสที ี จนแผ่นหลังขึนลายพร ้อย ทุกคนร ้องโอดโอย
ใครใจกล ้าหน่อยก็ยกแขนขึนกันแล ้วทําท่าจะต่อยกลับ แต่พอโดนหมัดของพี
เป๊ กเสยคางไปผัวะหนึงก็ลงไปนอนสบายเหมือนโดนแม่กล่อมเลยทีเดียว
เด็กค่ายกํานันยงทีถอยร่นไปก่อนหน ้าดูเหมือนจะเพิงได ้สติ พวกเขา
ค่อยๆ เขยิบเข ้ามาอย่างหวาดๆ มีอยูส ่ หี ้าคนทีดูจะอายุมากกว่าใครเพือน หนึง
ในนันตะโกนว่า “เสย...ี ี ง่ คนไปวางยานักมวยค่ายเรา เสยยั
เสยส ี งมีความเป็ น
คนอยูอ่ ก ี
ี ไหม! ทําไม... กลัวว่าเด็กเสยจะขึ นชกเก็บคะแนนแพ ้พวกผมเหรอ ถึง
มาเล่นใต ้เข็มขัดแบบนี!”
“พูดแบบนีวอนเสย ี แล ้ว” ลูกทีมคนหนึงของค่ายศษ ิ ย์ทรงชย ั รีบออก
หน ้าแทนโค ้ชอย่างโกรธแค ้น “พวกมึงต่างหากทีเล่นไม่ซอ ื มึงจ ้างคนค่ายกูให ้
ล ้มมวยตังสามเกม คงกลัวล่ะสวิ า่ ถ ้าสูกั้ นแบบแฟร์ๆ แล ้วพวกมึงจะแพ ้”
“ไอ ้ปากดี กูพด ี
ู กับเสยไม่
ได ้พูดกับมึง!”
่ มึงส.ิ ..”
“ปากดีพอ
นักเลงทังสองฝ่ ายโถมเข ้าหากันอีกหน ี งเชย
เสย ี ร์ดงั ก ้องไปทัว
ชายหาด
ตอนนันเอง... ลลนาทีสายตาไวกว่าเพือนก็เห็นวัยรุน ่ คนหนึงค่อยๆ ดึง
มีดเล่มยาวออกมาจากเอว ก่อนทีเธอจะร ้องห ้ามเขาก็ปรีเข ้าไปถึงข ้างตัวพีเป๊ ก
แล ้ว!
80.ฝี มือใคร

“พีนันต์ครับ เกิดเรืองใหญ่แล ้วพี!”

อนันต์ทกํ ี
ี าลังวิงหัวหมุนอยูใ่ นค่ายถึงกับหน ้าเสย
ไอ ้ห่าเอ๊ย! วันนีมีแต่เรืองใหญ่ เป็ นวันทียากทีสุดวันหนึงของปี เลยที
เดียว
เรืองแรก... นักมวยทีมเยาวชนของค่ายกํานันยงทีอุตสา่ ห์บน ิ มาร่วม
เชยี ร์รน
ุ่ พีถึงขอบสนาม จูๆ่ ก็พากัน ‘อาหารเป็ นพิษ’ โดยไม่ได ้นัดหมาย หลาย
คนอาเจียนไม่หยุดตังแต่มออาหารเช
ื า้ ทีอาการน ้อยหน่อยก็แค่หมดแรงหน ้า
ซดี ปากม่วง แต่ทหนั ี กกว่าคือต ้องเรียกหมอมาดูดว่ นเพราะชอ็ กตาตังกันเลยที
เดียว
โชคร ้าย... รอบนีเขาไม่ได ้พกหมอประจําค่ายมาด ้วยเพราะตังใจจะพา
เด็กๆ มาเทียวเล่นแค่สองอาทิตย์ พอเกิดเรืองเลยต ้องอาศย ั หมอจากอนามัย
บนเกาะ
พอหมอมาถึงก็มท ึ ษาแพทย์ฝึกหัด
ี า่ ทางเก ้ๆ กังๆ เพราะเป็ นแค่นักศก
แม ้แต่ตวั หมอเองก็ยงั สรุปไม่ได ้ว่าสาเหตุหลักมาจากอาหารชนิดไหนกันแน่
จึงทําเพียงแยกผู ้ป่ วยออกเป็ นกลุม ่ ๆ เพือรอดูอาการและติดต่อขอคําปรึกษา
จากหมอของโรงพยาบาลใหญ่ในตัวเมืองชุมพรอีกที หลายคนในค่ายพึมพําว่า
เรืองนีต ้องเป็ นการ ‘เอาคืน’ จากค่ายดังอย่างศษ ิ ย์ทรงชยั
มีอยูค ่ า่ ยเดียวเท่านันทีกล ้าทําเรืองอุกอาจแบบไม่เกรงกลัวกฎหมาย
้
เพราะถือดีวา่ ตัวเองเงินหนาและเสนสายเยอะ
ึ รู ้จักคนไปทัวทังเกาะเต่า อีกทังยังมีสาย
ใครๆ ก็รู ้ดีวา่ โค ้ชประกาศศก
ั พันธ์อน
สม ั ดีกบ
ั กลุม่ อบต. นักการเมืองท ้องถิน ตํารวจ ไปจนกระทังอาสา
สมัครในพืนที การวางยาคนต่างถินกลุม ่ หนึงจึงเป็ นเรืองทีเขากล ้าลงมือ
แล ้วเพราะอะไรถึงทํา?
แรงจูงใจน่าจะมาจากข่าวล ้มมวยเมืออาทิตย์กอ ่ น โปรโมเตอร์มวย
หลายคนแม ้แต่ตวั นักข่าวเองยังคาดว่าเป็ นการว่าจ ้างจากทางฝ่ ายกํานันยง
 อนันต์คด
ิ ว่าตัวเองบริสทุ ธิจึงไม่ออกมาโต ้ข่าว เขาแค่หอบหลักฐาน
ของฝั งตนไปยืนให ้กับเจ ้าหน ้าทีตํารวจและปล่อยให ้ทุกอย่างอยูใ่ นขันตอน
ของการสบ ื สวน
แต่จๆู่ วันนีเด็กของเขากลับโดนวางยา มีเรืองอะไรบ ้างทีจะบังเอิญ
ขนาดนี!
ิ ลูกน ้องในทีมคิด เพราะทีแรกตัวเขาเองก็คด
อนันต์รู ้ในสงที ิ แบบนัน ไอ ้
เป๊ กกับเขาเป็ นไม ้เบือไม ้เมากันมากว่าสบิ ปี ตอนเด็กๆ เจอกันทีไรเป็ นต ้องฟาด
กันปากแตกไปสก ั ยกสองยก เขารู ้ว่าฝ่ ายนันใจร ้อนและขีอาฆาต ถ ้าไอ ้เป๊ ก
หมายตาจะล่าหัวใครละก็มน ั จะวิงตามโดยไม่ให ้อีกฝ่ ายได ้มีโอกาสหยุด
หายใจเลยล่ะ ดังนันจึงเป็ นไปได ้ทีจะเป็ นฝี มือของค่ายศษ ิ ย์ทรงชยั
แต่อก
ี ใจหนึงก็แย ้งออกมา...
ไอ ้เป๊ กทีเขารู ้จัก มันไม่เคยใชวิ้ ธช
ี กใต ้เข็มขัดแบบนีมาก่อน
“เกิดอะไรขึน?” เขาถาม
“ไอ ้แต ้มครับพีนันต์ ไอ ้แต ้มมันพาเด็กๆ ในทีมไปหาเรืองฝ่ ายนันถึงถิน
เลยล่ะครับ”
อะ–ไร–นะ!
อนันต์แทบไม่อยากจะเชอหู ื ตวั เอง ไอ ้แต ้มมันไม่รู ้หรือว่าชว่ งนี
ึ จะต ้องอยูร่ ว่ มกับลูกทีมของมันอย่างไม่ยอมให ้คลาดสายตา
ประกาศศก
อีกสามวันข ้างหน ้าจะมีการชกเก็บคะแนนคัดตัวครังทีหนึงทังทีมหญิง
และชาย โค ้ชอย่างประกาศศก ึ ก็เหมือนกับเขา พวกเขาไม่มท ี างพลาดโอกาส
ทีจะไปยืนดูฟอร์มของคูแ่ ข่งทีข ้างสนามอยูแ ่ ล ้ว ต่อให ้ก่อนหน ้านีสายจะมา
รายงานว่าประกาศศก ึ ขึนฝั งไปทําธุระอยูบ
่ อ
่ ยครัง แต่ระยะนีมันไม่ไปไหนแน่
จงอางหวงไข่มน
ั ต ้องนอนเฝ้ าไข่ของมันอย่างดุร ้าย หรือเด็กเขาจะ
ถึงฆาตแล ้วจริงๆ!
ี ด
“ไอ ้โง่แต ้ม!” อนันต์คํารามลัน ใบหน ้าถอดสช ั เจน เขากัดฟั นแน่น
ั ก “ไปเอาปื นยาวมา!”
แล ้วตะโกนสงเด็
“ครับพี”
 หลังจากเรียกคนสนิทอีกสองสามคนให ้กระโดดขึนรถไปด ้วยกัน
ิ นาที
อนันต์กเ็ หยียบคันเร่งจนมิดเท ้าและมาถึงทีหมายภายในสบ
เขากระโดดลงจากรถด ้วยสห ี น ้าเครียดจัด เห็นทีวน ั นีคงจะจบไม่งา่ ย
เพราะต่างคนต่างก็มส
ี ตอรีแย่ๆ ร่ายยาวอยูเ่ บืองหลัง บางทีอาจจะถึงเวลาทีเขา
จะต ้องฟาดปากกับไอ ้เป๊ กแบบตาต่อตาฟั นต่อฟั นอีกสก ั ครัง
ตังแต่เริมเป็ นผู ้ใหญ่การชกต่อยแบบเด็กๆ ก็ถก
ู กลบลงไปไว ้ใต ้พรม
เขาและคูอ
่ ริตา่ งก็ทํางานเป็ นโค ้ชมืออาชพ ี จําเป็ นต ้องวางตัวให ้ดูน่า
นับถือ ไอ ้การจะเดินเข ้าไปหาเรืองหรือเบิลเสย ี งมอเตอร์ไซค์ท ้าทายกัน มันไม่
ได ้อยูใ่ นความคิดของเขามานานแล ้ว
อนันต์ก ้าวอาดๆ ลงไปยังชายหาด มือข ้างหนึงกุมปื นยาวไทยประดิษฐ์
ขนาด 9 มม. มาด ้วย
เบืองหน ้าเขาเป็ นคนกลุม ่ ใหญ่ทกํ
ี าลังยืนห ้อมล ้อมอะไรสก ั อย่าง
ท่าทางไม่ได ้ดูชลุ มุนวุน
่ วายอย่างทีคาดการณ์เอาไว ้แต่แรก ชายหนุ่มขมวดคิว
มุน
่ กระชบั ปื นยาวในมือแล ้วค่อยๆ เคลือนตัวเข ้าไปหลบอยูห ่ ลังต ้นมะพร ้าวต ้น
หนึงเพือลอบสงั เกตการณ์อย่างเงียบๆ
ตรงกลางกลุม
่ มีเด็กของเขายืนอยูส
่ องคน... ไอ ้แต ้มและเจ ้านต!
ไอ ้แต ้มกําลังยืนตัวแข็ง สว่ นเด็กนตกําลังร ้องไห ้เบาๆ มือข ้างหนึงห ้อย
โตงเตงเหมือนไหล่จะหลุด บนพืนมีมด ี ยาวเล่มหนึงนอนนิงอยูบ ่ นกองทราย
แสงจากดวงอาทิตย์สอ ่ งประกายจนคมมีดวาววับ
อนันต์เบิกตากว ้าง รู ้ทันทีวา่ เมือครูเ่ กิดอะไรขึน
เขาได ้ยินเสย ี งไอ ้แต ้มตะเบ็งออกมาว่า “ทีต ้องทําเพราะมันถึงเวลาที
พวกเราต ้องลุกขึนสูบ้ ้าง เสยวางยาพวกผม
ี ผมก็ต ้องเอาคืนให ้ฝ่ ายผมบ ้างส!ิ ”
“เอาคืนเหรอ?” ประกาศศก ึ ตวาดออกมาเสย ี งเย็น ความโกรธเกรียวที
แทรกอยูใ่ นนํ าเสยี งทําให ้คนตัวโตอย่างไอ ้แต ้มถึงกับผงะ จังหวะนันประกาศ
ึ ก็ก ้าวไปข ้างหน ้าสองก ้าวและยกปลายนิวขึนกระแทกหน ้าผากไอ ้แต ้ม “ถ ้า
ศก
แน่จริงมึงก็มาเอาคืนเอง ไม่ใชใ่ ห ้เด็กอายุสบ
ิ หกออกหน ้ามาทําแทน!”
ึ หันไปมองกลุม
ประกาศศก ่ คนรอบด ้าน “พวกมึงดูเด็กนี... ไอ ้เวรนีอายุ
ิ หก เขาอายุสบ
สบ ิ หกเท่านัน คุกตะรางเป็ นสงที
ิ เขาไม่ควรจะเจอ ทีนีคือ
ประเทศไทยนะเว ้ย ตํารวจมันเอาจริง!”
เขาหันไปพูดกับเด็กทีกําลังยืนร ้องไห ้ตัวสนั กัดฟั นเตือนออกมาด ้วย
ี น ้าโกรธจัด “ถ ้านายแทงฉั นตามคําสงของรุ
สห ั น
่ พี ผลลัพธ์ทเกิ
ี ดขึนจะอยูก
่ บ
ั
นายไปอีกหลายสบ ิ ปี ตอ
่ จากนี ข ้อหาพยายามฆ่าจะทําให ้นายหมดอนาคต...”
ี อ
เด็กหนุ่มได ้ยินแล ้วถึงกับหน ้าถอดสก ่ นจะหันไปขอความจริงจากปาก
รุน
่ พีตน
ประกาศศก ึ กอดอกจ ้องหน ้าเด็กหนุ่ม “ตอนอายุสบ ิ หกมันก็ไม่เท่าไหร่
หรอก แต่พอยีสบ ิ หกนายจะหันหน ้ากลับมามองแล ้วรู ้สก ึ เสยี ดายกับอารมณ์ชวั
วูบในวันนี พออายุสามสบ ิ หกนายจะถูกปฏิเสธการจ ้างงานเพราะนายจ ้างไม่
ไว ้ใจ พอสส ี บ
ิ หกนายก็ต ้องไปขายแรงงานในกรุงเทพฯ หรือเปิ ดร ้านสมตํ ้ าที
บ ้านเกิด พอห ้าสบ ิ หกนายก็จะแก่เกินวัยทีจะเริมต ้นอะไรใหม่ๆ อีกแล ้ว... และ
ทังหมดทีว่านีก็มผ ี ลมาจากคดีในวันนีวันเดียว!”
ี งเด็กรุน
เสย ่ คนนันร ้องไห ้ดังขึนเรือยๆ เขาทิงตัวลงนังกับผืนทราย
กอดแขนข ้างหนึงของตนเองทีไหล่หลุดเอาไว ้อย่างหวาดกลัวและสํานึกผิด
นักมวยรอบด ้านได ้แต่ยน ี น ้าไม่คาดคิด
ื อึง นิงงันและมีสห
“จําเอาไว ้... ทุกคนเลย! ไม่วา่ พวกมึงจะเป็ นคนของค่ายไหน” เสย ี ง
ของโค ้ชประกาศศก ึ ยังคงดังก ้องแต่หนนีกลับไม่ได ้เจือความโกรธแค ้นใดๆ มี
แต่ความเหนือยหน่ายและรําคาญใจเท่านัน “เวลามีปัญหาพยายามหา
ทางออกทีมันดีกว่านี ไม่ใชว่ า่ เราเป็ นนักมวยแล ้วจะต ้องตัดสน ิ ทุกอย่างด ้วย
กําปั นเสมอ กูผา่ นมาเยอะ สงที ิ พวกมึงกําลังจะทําเป็ นสงที
ิ กูเองก็เคยทําตอน
ทีอายุเท่าๆ กัน... แล ้วมันไม่ได ้ผล... กูบอกเลย มันไม่ได ้ผล! การตัดสน ิ ปั ญหา
ด ้วยความรุนแรงไม่ได ้ทําให ้พวกมึงชนะอย่างแท ้จริง!” ประกาศศก ึ หันไปจ ้อง
หน ้าเจ ้าแต ้มอีกหน “และการลากเด็กออกมารับหน ้าแทนก็ไม่ใชว่ ธิ ท ี ถู
ี กต ้อง!”
ไอ ้แต ้มกลืนนํ าลาย หลุบตามองปลายเท ้าตัวเอง
ประกาศศก ึ พยายามอย่างยิงทีจะไม่สบถคําหยาบออกมา “กูรู ้... มึง
เจตนาจะให ้เด็กนีมาแทงกูเพราะมันอายุแค่สบ ิ หก... ไม่วา่ ยังไงมันก็ไม่ตด
ิ คุก
แน่ๆ... แต่รู ้ไหมว่ามึงกําลังทําให ้เด็กมันไม่มโี อกาสลืมตาอ ้าปากอีก ต่อให ้
อนาคตข ้างหน ้ามันจะกลับตัวกลับใจแต่มน ั ก็จะไม่มโี อกาส...”
 ประกาศศก ึ ถอนหายใจออกมาหนักๆ “เพราะหนึง... เมือกีถ ้ากูไม่ตาย กู
อาจจะกระทืบไอ ้เด็กนีตาย ข ้อสอง... ถ ้าเกิดกูตาย พ่อกูกจ ็ ะไม่ปล่อยให ้น ้อง
มันมีชวี ติ ต่อ และสาม... จําใสก ่ ะลาหัวไว ้ด ้วยว่านักกีฬาทีมีความประพฤติและ
ประวัตด ิ า่ งพร ้อยจะไม่ถก
ู รับคัดเลือกในระดับประเทศเพราะอีควิ มันตําเกินไป”
ทุกคนสูดหายใจ หลายคนทีอยูต ่ รงนีเป็ นเพียงนักกีฬาทีมเยาวชนอายุ
ิ แปดปี ของค่ายกํานันยง พวกเขาแค่มาทัศนศก
ไม่เกินสบ ึ ษาและเยียมชมการ
ขึนชกเก็บคะแนนของรุน ่ พีในอีกสามวันข ้างหน ้า แน่นอนว่าหลายคนมาจาก
ครอบครัวยากจน พวกเขามีความหวังทีจะเป็ นนักกีฬาระดับประเทศเพือหาเงิน
จุนเจือทางบ ้านด ้วยกันทังนัน
“ใครมีปัญหาอะไรก็ถามกูมาตรงๆ ถ ้าตอบได ้ก็จะตอบ” ประกาศศก ึ
ประสานสายตากับนักมวยรอบวงทียืนเงียบ แม ้แต่รน ั
ุ่ พีทียืนสงการรุน่ น ้องอย่าง
ออกหน ้าเมือไม่กนาที
ี กอ่ น ตอนนีกลับเป็ นใบ ้ตามไปด ้วย “หรือถ ้าอยากจะใช ้
กําลังให ้ได ้ ก็ไปขออนุญาตโค ้ชของพวกมึงก่อนแล ้วค่อยมาใหม่ กูรอได ้เสมอ
แค่ไม่ชอบตบตีเด็กตอนทีพ่อมันไม่อยู”่
ั คน
พอท ้าให ้ถามกลับไม่มใี ครกล ้าเอ่ยปากอะไรสก บรรยากาศแย่ลง
ี งเด็กอายุสบ
เรือยๆ มีแต่เสย ิ หกร ้องไห ้ครําครวญ
ี งของลลนาดังแทรกขึนมา
“หรือว่า...” เสย
หลังจากคํานีหลุดออกไป ทุกสายตาก็หนั มาจ ้องเธออย่างพร ้อมเพรียง
หญิงสาวค่อยๆ ยกมือขึนอย่างหวาดๆ เพือขอแสดงความคิดเห็น
“หรือว่า... จะกลับไปทีค่ายของพวกเราก่อนดี น ้องคนนันน่าจะไม่ไหว
แล ้ว...”
เด็กหนุ่มทีถูกกล่าวถึงอย่างเป็ นห่วงเป็ นไยถึงกับนังตะลึง เขาเงยหน ้า
มองลลนาเหมือนไม่เชอในส ื ิ ได ้ยิน ลลนาหันไปมองโค ้ชของตัวเอง เห็นพี
งที
เป๊ กยังยืนนิงไม่ได ้ว่าอะไรเธอจึงหันไปอธิบายกับคนรอบตัวว่า “ทีมของเรามี
หมอเดินทางมาด ้วย ถ ้าไม่คด ิ มากก็ควรพาน ้องคนนีไปหาหมอก่อน เขาน่าจะ
ไหล่หลุด สว่ นพวกคุณทีเหลือใครอยากจะทําแผลก็ตามไป ใครไม่ทําก็กลับ
ค่ายของตัวเอง อย่างนีดีไหมคะ?”
ทุกคนมองหน ้ากัน บรรยากาศเปลียนเป็ นผ่อนคลายอย่างกะทันหันจน
หลายคนตังตัวไม่ตด
ิ
 ่ .ี .. ดีมากเลย
ใชด
คนของค่ายศษ ิ ย์ทรงชย
ั หันไปมองหน ้าโค ้ชตัวเองบ ้าง สําหรับพวกเขา
แล ้วลลนาเป็ นเพียงผู ้หญิงคนหนึงในทีม ธรรมดาหล่อนมักจะไม่คอ ิ ธิมี
่ ยมีสท
เสยี ง หล่อนชอบปลีกตัวไปอยูเ่ งียบๆ ฝึ กเงียบๆ ตามลําพัง อีกอย่างเวลามีเรือง
สําคัญอะไรโค ้ชมักจะถามความเห็นกับลูกทีมผู ้ชายมากกว่า
แต่จๆู่ วันนีลลนากลับเสนอจะให ้หมอประจําทีมไปรักษาคนของค่ายคู่
แข่ง
หล่อนจะโดนโค ้ชขบหัวเอาไหมเนีย?
แต่หลังจากยืนนิงไปพักหนึงโค ้ชของพวกเขากลับไม่ได ้ว่าอะไร แค่
พยักหน ้ารับแล ้วหมุนตัวเดินกลับไปสตาร์ตมอเตอร์ไซค์ของลูกทีมฝั งตน
ท่าทางเหมือนอนุญาตของประกาศศก ึ ทําให ้นักมวยอีกทีมถึงกับโห่
ร ้องออกมาด ้วยความดีใจ คนทีใจกล ้าหน่อยรีบวิงเข ้าไปประกบนางฟ้ าคนสวย
แล ้วเอ่ยถามอย่างประจบประแจง “ถ ้าคุณมีหมอ เราขอยืมตัวไปรักษาเด็กๆ ใน
ค่ายได ้ไหมครับ อาหารเป็ นพิษกันหลายคนทีเดียว กลัวว่าหมอจากอนามัยจะ
รับมือไม่ไหว”
ื
“คุณใจดีจัง ชออะไรเหรอ?”
“รักษาฟรีเลยหรือครับ ํ ดมือกลับไปด ้วย
ถ ้าอย่างนันขอยาแก ้ฟกชาติ
ได ้ไหม?”
“คุณมีหมอกีคน?”
ฯลฯ
“หนูนา!” ประกาศศก ึ ตะโกนข ้ามชายหาดมายังเธอ เขาเบิลมอเตอร์
ี งดังกระหึม “ขึนรถ!”
ไซค์เสย
“ค่ะ... ไปแล ้วค่ะ ไปแล ้ว”
ี งฮอ
เสย ื ฮาด ้วยความตืนเต ้นยังดังขึนไม่เลิกหลังจากทังคูจ
่ ากไป
เอ็มม่าพาสมัครพรรคพวกเข ้าไปตรวจอาการของผู ้บาดเจ็บและโทรเรียกรถตู ้
ของทางค่ายให ้มารับทีชายหาด
 ไม่ไกลนัก ร่างของอนันต์ทยื
ี นหลบอยูด ่ ้านหลังต ้นมะพร ้าวก็คอ
่ ยๆ
เคลือนไหวบ ้าง ชายหนุ่มหันไปพยักหน ้าให ้ลูกน ้องคนสนิทแล ้วพากันเดิน
กลับไปยังรถทีจอดรออยูต
่ รงเนินทราย
เรืองทีเห็นเมือครูย ่ งั คงวนเวียนอยูใ่ นหัวของเขา ทังการกระทําและคํา
พูดของประกาศศก ึ ทําให ้ปื นในมืออนันต์เหมือนจะหนักกว่าตอนขามา เขาโยน
ปื นยาวลงตรงท ้ายกระบะแล ้วพาตัวเองมานังมึนต่อในรถ ค่อยๆ รับรู ้ความจริงที
ว่าไอ ้เป๊ กไม่ได ้หักแขนหักขาเด็กของเขา ไม่มใี ครบาดเจ็บล ้มตาย
สองนาทีให ้หลัง... อนันต์กค
็ อ
่ ยๆ ยิมออกมา
ไอ ้เหียเป๊ กเอ๊ย!
มันชว่ ยไม่ได ้จริงๆ ทีตัวเขายิมกว ้างไม่หยุด ความรู ้สก
ึ เหมือนสูญเสย
ี
ั รูตวั ใหญ่ในวัยเยาว์ไปทําให ้ใจหายอยูเ่ หมือนกัน
ศต
ิ ปี ... น่าเสย
คนทีไล่ฆา่ กันมาเป็ นสบ ี ดายจริงๆ ทีไม่ได ้ไล่หวดกันต่อจน
ตายไปข ้าง
เรืองทีเกิดขึนในวันนีทําให ้เงาร่างของประกาศศก ึ ในใจเขาไม่ได ้ดูหยิง
ผยองจนน่าหมันไสเหมื ้ อนแต่กอ ่ น ไม่ใชเ่ ป้ าหมายทีเขาต ้องต่อยให ้ล ้ม ไม่ใชค
่ ู่
แข่งตัวฉกาจทีเขาต ้องสาปแชง่ ให ้มันล่มจม
ไอ ้เป๊ ก... กูกบ ิ ะ
ั มึง เราต่างฝ่ ายต่างก็โตขึนแล ้วสน
อนันต์หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
แปลกดี... พอชวี ต
ิ ไม่มอ ึ โล่งสบายอย่างน่า
ี ะไรให ้เกลียด ตัวมันก็รู ้สก
ประหลาด
“เอาไงต่อดีครับพีนันต์?” คนขับรถถาม
“กลับทีพัก” เขาเอนร่างพิงเบาะรถแล ้วหลับตาครุน
่ คิดในอีกประเด็น
หนึง
ั แล ้วว่าไอ ้เป๊ กไม่ใชค
แน่ชด ่ นวางยาเด็กในทีมเขา
คําถามคือ... แล ้วใครทํา?
81.รัก

วันสําคัญเชน
่ วันนี ลลนาตืนตังแต่ตส ี ง
ี ครึ
หลังจากชาํ ระร่างกายเรียบร ้อยเธอก็คด
ิ จะออกไปวิงเรียกเหงือชว่ งเชา้
ก่อนกินข ้าว
ั
ด ้วยคําสงของประกาศศ ึ วันนีจะไม่มก
ก ้
ี ารฝึ กซอมใดๆ เพราะนักมวย
สว่ นใหญ่ต ้องเดินทางเข ้าแคมป์ เก็บตัวทีมชาติ สว่ นหนึงเพือขึนชกเก็บคะแนน
และอีกสว่ นจะเข ้าไปร่วมสงั เกตการณ์และเรียนรู ้ นอกจากคนของค่ายมวย
ต่างๆ แล ้ว คาดว่าน่าจะมีนักข่าวสายกีฬา แมวมอง โปรโมเตอร์มาร่วมงานกัน
อย่างเนืองแน่น
คนทีฟอร์มดีหน่อยแต่ไปไม่ถงึ ดวงดาว เหล่าแมวมองก็จะชก ั ชวนให ้
ไปชกในศก ึ กําปั นระดับรองลงมาเชน ่ ไทยไฟต์, สตรีทไฟต์ หรือไม่กเ็ ข ้าร่วม
การคัดตัวระดับจังหวัดเพือชงิ ถ ้วยนันถ ้วยนีก็วา่ กันไป เอ็มม่าเคยเล่าให ้เธอฟั ง
ิ
ว่าธุรกิจค ้ากําปั นเป็ นเค ้กชนใหญ่
ททํ
ี ากําไรมหาศาลมาสูป ่ ระเทศไทย แต่กลับ
มีคนได ้รับสว่ นแบ่งไม่มากนัก
ี าย อันได ้แก่... จงอาง, ครุฑ, สงิ ห์
หลักๆ เม็ดเงินจะกระจายกันอยูใ่ นสค่
้
และชาง
ทีมอสรพิษหรือค่ายมวยศษ ิ ย์ทรงชย
ั ทีมีสญ
ั ลักษณ์เป็ นจงอางแผ่แม่
เบีย ตํานานหมัดสายแข็งของภาคอีสานทีค ้ากําปั นมายาวนานจากรุน ่ สูร่ น
ุ่ มีนัก
มวยเก่งๆ ในสงั กัดมากทีสุดในประเทศ นักมวยค่ายนีเป็ นมวยเทคนิค เน ้นการ
วางแผนและชนะน็ อกเท่านัน ไม่มรี ป
ู แบบการชกตายตัว
ทีมครุฑหรือค่ายมวยกํานันยงทีรํารวยและแผ่บารมีไปทัวทังภาคเหนือ
นักมวยในสงั กัดค่ายนีมีจํานวนมากและนิยมปั นขึนมาตังแต่เด็ก พวกเขาจะเน ้น
บอดีทีคล่องแคล่วว่องไวเพราะเป็ นมวยสายรุกแบบสบ ื เท ้าชก กวาดรางวัลมา
แล ้วทัวทุกภาค
ทีมสงิ ห์หรือค่ายซุมสุ
้ พรรณ นักเลงมวยจากภาคกลางทีมีลลี าการชก
หนักแน่นดุดน
ั เป็ นมวยสายล่อแบบถอยแล ้วสวนหมัด แย็บแล ้วหนีเพือให ้อีก
ฝ่ ายหมดแรงสู ้
 ้
และสุดท ้ายคือทีมชางหรื อค่ายมวยเพชรบ ้านลาด นักมวยทีนีสว่ นมาก
ิ แมตชย
เป็ นเด็กใต ้สายอึด เน ้นรูปร่างเล็กตัน หมัดแน่น ชกสบ ์ งั สบายๆ เหงือไม่
ตกสก ั เม็ด
วันนีทีมของเธอต ้องปะทะกับทุกค่ายทีว่ามาและจะต ้องทําสกอร์เหนือ
ึ หนักใจแม ้แต่น ้อย พีเป๊ กเตรียมตัวให ้ลูกทีม
กว่าให ้ได ้ด ้วย แต่หญิงสาวไม่รู ้สก
ื
ทุกคนมาดี ค่ายไหนมีตวั เก็งชออะไร ฟอร์มแบบไหน อะไรเป็ นจุดอ่อนจุดแข็ง
เขาก็ทําการบ ้านมาหมด แถมยังแอบเจ ้าเล่หส ์ ง่ คนไปปล่อยข่าวของนักมวยใน
ค่ายตัวเองแบบผิดๆ เพือล่อให ้ค่ายอืนทําการบ ้านพลาดอีกด ้วย
ั ภาษณ์นักข่าวออกไปว่า
อย่างกรณีของเธอ เขาแสร ้งทําเป็ นหลุดให ้สม
“ชว่ งนีนักมวยหญิงตัวเต็งของค่ายเราเพิงถอดเฝื อก เลยยังไม่ได ้ซอมมากนั
้ ก
เธอถนัดขวาน่ะครับแล ้วตอนมอเตอร์ไซค์ล ้มดันเอาแขนขวาลง”
เหรอ!
เพิงรู ้เหมือนกันว่าการเป็ นโค ้ชนักกีฬาต ้องมีสกิลการตอแหลระดับพระ
กาฬ
้
เธออยากจะหันไปบอกนักข่าวเหลือเกินว่า ฉั น–ถนัด–ซาย!
ระหว่างทีนึกด่าโค ้ชหน ้าด ้านอยูใ่ นใจ เธอก็เปิ ดประตูห ้องพักออกไป
และเห็นคนที ‘ทําไม่เลือกวิธก ี าร’ คนนันยืนพิงไหล่กบ ั กําแพงรออยูห ่ น ้าห ้อง
วันนีประกาศศก ึ แต่งตัวสุภาพด ้วยเสอเช ื ิ เี ทาพับแขนขึนมาครึงศอก
ตส ด ้าน
ล่างเป็ นกางเกงยีนสส ์ น
ี ํ าเงินเข ้ม เพิมความทะเล ้... ทะเลเข ้าไปอีกด ้วยนํ าหอม
กลิน Cool Water
หญิงสาวยืนสตันไปหนึงนาที นีถ ้าหลงตัวเองสก ั หน่อยเธอจะแอบคิด
้ ด?”
ว่าเขามาจีบนะเนีย “พีมาทําอะไรหน ้าห ้องหนูตอนเชามื
“ฉั นกลัวว่าเธอจะตืนสนามจนนอนไม่หลับ” เขาไหวไหล่เบาๆ “แล ้วก็
จริง”
“เมือคืนหนูหลับตังแต่หนึงทุม
่ ” เธอเถียงแล ้วหรีตาจ ้องใบหน ้าอีกฝ่ าย
“โกนหนวดโกนเคราหน่อยไหม วันนีมีนักข่าวมาเยอะเลยนะคะ”
ประกาศศก ึ นิงฟั งอย่างไม่ใสใ่ จ... ทําไงได ้ ชว่ งนีเขายุง่ มาก งานก็ต ้อง
ทํา แฟนก็ต ้องจีบ ทุกวันนีก็เร่งลุยงานจะได ้มีเวลาว่างเหลือไปจีบแฟนบ ้างก็
ไม่รู ้แฟนจะงอนหรือเปล่า
เห็นอีกฝ่ ายก็มอื ขึนลูบใบหน ้ารกๆ เหมือนไม่ใสใ่ จเท่าไหร่ ลลนาจึง
หมุนตัวเข ้าไปในห ้องแล ้วกลับมาอีกครังพร ้อมกับใบมีดโกนคมกริบ เธอหย่อน
ื
มันลงไปในกระเป๋ าเสอของประกาศศ กึ “พีไปทานข ้าวเชาก่
้ อนเลย หนูอยากวิง
เรียกเหงือสกั นิดจะได ้กระชุม่ กระชวย”
เขาไม่ได ้ปลีกตัวไปตามคําไล่ แต่กลับก ้าวตามเธอไปเรือยๆ แบบไม่
รีบไม่ร ้อน
ลลนาเรียกเจ ้ามงคลให ้วิงไปทีชายหาดด ้วยกัน ระหว่างทีคนและหมู
กําลังจ๊อกกิง ร่างสูงของประกาศศก ึ ก็วงซอยเท
ิ ้าขึนมาขนาบข ้าง เธอปราย
ตามองเขาแวบหนึงอย่างนึกประหลาดใจ “พีเป๊ กแต่งตัวซะหล่อ อย่าวิงเลยค่ะ
ื
เดียวเสอเปี ยก”
เขาได ้ยินแล ้วก็หวั เราะออกมาเบาๆ “เพิงรู ้ว่าเธอชอบให ้แต่งแบบนี?”
แซะเก่ง!
ลลนาค ้อนใสท ่ ห
ี นึงแล ้วเร่งฝี เท ้าให ้เร็วขึน อีกฝ่ ายก็ไล่กวดมาอย่าง
สบายๆ “วันนีให ้เตรียมอุปกรณ์สว่ นตัวทุกอย่างไปด ้วย พวกแก ้วนํ า ชอนส ้ ้
อม
สว่ นอาหารและนํ าฉั นจะสงให
ั ้ทีมงานของเราขนขึนรถตามไปทีหลัง”
้
เธอเลียวซายตี ี น
วงโค ้งไปตามแนวสนทีเริมเปล่งสส ั เขียวชอุม
่ ออกมา
จางๆ “ทําไมต ้องเตรียมไปด ้วยคะ ของพวกนีทางแคมป์ เขาต ้องเตรียมให ้เรา
อยูแ
่ ล ้วนี” พูดมาถึงตรงนีเธอก็นงอึ
ิ ง ก่อนจะหันไปถามเขาเสย ี งเบา “พีกําลัง
สงสย ั เรืองทีค่ายกํานันยงถูกวางยา?”
เขาเร่งฝี เท ้าแซงหน ้าเธอจนทิงระยะห่างเกือบ 2 เมตร ลลนากัดฟั นวิง
ไล่ตามหลังไปติดๆ “พีสงสย ั ว่าเป็ นฝี มือของคนค่ายอืนหรือเปล่า?”
ึ ตอบเพียงเท่านันแล ้วหันมาตวาดใส่ “เร็ว!”
“ยังไม่แน่ใจ” ประกาศศก
ทังคูส
่ บั ฝี เท ้าเต็มสปี ดในชว่ งจังหวะทีวิงจากถนนลงสูช
่ ายหาด เขาไม่
ลดความเร็วลงแม ้ว่ารองเท ้าจะสม ั ผัสกับทรายนุ่ม ประกาศศก ึ วิงตีโค ้งไปตาม
แนวหาดทําให ้ลลนารู ้ทันทีวา่ เขากําลังท ้าทายตน หญิงสาวไล่กวดตามอย่าง
ไม่ยอมอ่อนข ้อ
 ทุกครังทีทํา Morning speed เธอมักจะแพ ้เสมอ บางครังแอบหวังว่า
เขาจะยอมอ่อนข ้อให ้บ ้างแต่พอฝึ กด ้วยกันนานๆ ถึงได ้รู ้ว่าเพศสภาพไม่ใชส่ งิ
ทีจะนํ ามาต่อรองกับโค ้ชคนนีได ้ ไม่เคยมีคําว่าอ่อนข ้อ สงสาร หรือแกล ้งแพ ้ใน
พจนานุกรมของพีเป๊ ก
ถ ้าเธออยากจะเอาชนะ เธอต ้องเจ๋งกว่าเขาเท่านัน!
และวันนีเธอพร ้อม!
ลลนาเร่งเครืองเต็มสปี ด แบสองมือออกแล ้วสบั ทังแขนและขา พาตัว
เองกระโจนเหนือฟองคลืนเหมือนโลมาทีปราดเปรียว อีกฝ่ ายเสย ี เปรียบกว่า
เธอเล็กน ้อยเพราะเขาอยูใ่ นชุดทํางานทีไม่ทะมัดทะแมงเท่า แต่นันก็ไม่ได ้
ทําให ้ความเร็วของเขาลดลง
ชว่ ง 20 เมตรสุดท ้าย เธอเจตนาเบียดให ้เขาโดนนํ าทะเลซด ั เปี ยก หวัง
ว่ากางเกงยีนสข ์ ายาวและเม็ดทรายทีน่ารําคาญจะชว่ ยรังให ้เขาแผ่วลงได ้บ ้าง
ได ้ผล... พอเธอแกล ้งเขาก็สะดุดเล็กน ้อย
้ ย
สุดท ้ายลลนาจึงวิงเลยโขดหินทีถูกอุปโลกน์ให ้เป็ นเสนช ั เฉือนชนะ
เขาไปแค่ก ้าวเดียว
ี งใส
พอมาถึงจุดหมายเธอก็ล ้มลงนอนกลิงตัวกับหาดทราย หัวเราะเสย
“อย่ามาทําเป็ นแกล ้งสะดุด หนูรู ้ทันหรอกน่า”
เขาหัวเราะตามเต็มเสย ี ง ทิงตัวลงนังบนชายหาดเคียงข ้างเธอแบบไม่
ื ้าจะเปี ยก “ทําไมถึงดูถก
กลัวเสอผ ู ตัวเองแบบนันล่ะ หืม?” สายตาคมกล ้าทอด
มองแสงสท ี องตรงขอบฟ้ าทีจัดจ ้าขึนเรือยๆ “หนูนา... พระอาทิตย์กําลังจะขึน”
เธอมองตามแล ้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
ใช.่ .. พระอาทิตย์กําลังจะขึน นกนางนวลหลายตัวเริมโฉบลงมาเหนือ
ผิวนํ า เป็ นภาพทีแสนงดงามทีไม่รู ้ว่าตนนังมองเคียงข ้างชายหนุ่มคนนีเป็ นรอบ
ทีเท่าไหร่แล ้ว หญิงสาวยันตัวลุกขึนนัง ทังคูป่ ล่อยให ้คลืนฟองขาวซด ั เข ้าหา
ปลายเท ้าจนเปี ยกลามไปครึงตัว
จูๆ่ เธอก็นก
ึ อยากรู ้ “ถ ้าไม่บงั เอิญเจอหนูทกรุ
ี งเทพฯ ไม่รู ้ว่าตอนนีพี
เป๊ กกําลังทําอะไรอยู”่
 เขาปรายตามองเธอแวบหนึงแล ้วอมยิม...
เธอเหล่มอง “เราบังเอิญเจอกันใชไ่ หม?”
“อืม...” เขาทิงตัวลงนอนหนุนตักเธอซะอย่างนัน นํ าหนักของเขาทําให ้
เธอสะดุ ้ง คนอะไรหนักกระทังหัว ตอนนีเนือตัวของเขาทังเปี ยกและเต็มไป
ด ้วยเม็ดทราย น่าสงสารทีสุดก็รองเท ้าผ ้าใบคูท
่ เขาสวมอยู
ี ่ ะ่ ส ี
่ นันมัน Yeezy คูล
หมืนกว่าเชย ี วนะ!
พีเป๊ กไม่รู ้เป็ นบ ้าอะไรกับรองเท ้านักหนา เขาทุม ่ เทสะสมพวกมัน
เหมือนกับเด็กสะสมการ์ดเกม เสอผ ื ้าหน ้าผมจะยังไงก็ชา่ ง ขอรองเท ้างามไว ้
ก่อน คนเราต ้องโรคจิตขนาดไหนถึงไม่ใสใ่ จจะซอรองเท ื ้าแตะสกั คู่ เขาสวม
แต่ผ ้าใบ ถ ้าจะให ้สบายหน่อยก็สวมแบบเหยียบสน! ้
ื
“ไว ้ขึนฝั งเมือไหร่ หนูจะหาซอรองเท ั คู”่
้าแตะสวยๆ ให ้พีสก
เขาจ ้องมองริมฝี ปากทีกําลังขยับพูด มองจนเธอต ้องยกหลังมือขึน
ปาด “มีอะไรเหรอคะ?”
“เปล่า” เขาเบือนหน ้าไปมองทะเล ใบหูแดงขึนมาเล็กน ้อย
เธอยกมือกดคลึงไปตามขมับไล่วนลงมาจนถึงแนวคางรกครึม เขา
หลับตานิง ดูเหมือนจะชอบด ้วยซาํ เธอจึงวนปลายนิวขึนไปกดตรงหว่างคิว
คลึงบริเวณหน ้าผากขึนไปถึงตีนผม
“จริงส”ิ เธอเปรยขึนมาเบาๆ พูดจบก็ยนมื
ื อเข ้าไปล ้วงใบมีดโกนใน
ื
กระเป๋ าเสอของอี กฝ่ าย จังหวะหัวใจของเขาทีอยูใ่ ต ้ฝ่ ามือเธอเต ้นแรงทีเดียว
ลลนาค่อยๆ หยิบมีดโกนออกมาแล ้วถอดปลอกออก “อยูน ่ งๆ
ิ นะคะหนูนาจะ
โกนหนวดให ้”
ี ดงตรงใบหูลาม
“ทําเป็ นเหรอ?” เขาพึมพําทังๆ ทียังหลับตา คราวนีสแ
มาถึงลําคอแล ้ว
“ไม่น่าจะยาก ก็คงเหมือนโกนบิกน
ิ ไ
ี ลน์ละ่ มัง”
“เธอโกนด ้วยเหรอ?” เขาลืมตาพรึบ ทําให ้มือทีกําลังจ่อมีดอยูย
่ กค ้าง
บ ้าจริง! หลุดปากออกไปแบบนันได ้ยังไง
 สายตาทีจับจ ้องมาเหมือนอยากรู ้อยากเห็นทําให ้ใบหน ้าของเธอชาไป
ี
ครึงซก
มองทําไม... ผู ้หญิงสว่ นมากเขาก็โกนกันทังนัน ไม่มใี ครอยากให ้มี
รากฝอยงอกออกมาเวลาสวมชุดว่ายนํ าหรอก เธอติดเกาะมาเกือบปี ถ ้าไม่อยู่
ในชุดวอร์มก็จะอยูใ่ นชุดเล่นทะเล เธอก็อยากจะดูดใี นสายตาของคนทีมอง
บ ้างแล ้วมันผิดตรงไหน
“ก็มโี กนบ ้าง” เธอกระแอมตอบ “แต่เลิกแล ้ว”
“ทําไมล่ะ?”
จะต ้องรู ้ให ้ได ้เลยใชไ่ หมคุณพี “ทีขึนใหม่... มันคัน”
“แล ้วทําไง?”
เธอกัดฟั นตอบ “ก็ทายาหม่อง”
คราวนีเขาระเบิดเสย ี งหัวเราะออกมาดังฮา่ ๆ อย่างทุเรศทุรัง พอหายใจ
คล่องเขาก็เอือมมือมาตบไหล่เธอดังปั บๆ สห ี น ้าเห็นใจหนักมาก “วันหลังถ ้า
คันก็บอก จะชว่ ยหายาให ้”
ี งเข ้มกว่าเดิม “เงยหน ้า!”
“จะโกนไหมหนวดน่ะ!” ลลนาตวาดเสย
เขายังหัวเราะไม่หยุดแต่กย
็ อมเงยหน ้าให ้เธอจรดใบมีดคมกริบลงมา
ตรงกึงกลางลําคอ ลลนาใชมื้ อข ้างหนึงดันคางเขาขึน สว่ นอีกข ้างค่อยๆ ลาก
ใบมีดจากคอเขาจรดปลายคางอย่างระมัดระวัง ั
มือเธอสนเล็ กน ้อยเพราะไม่
เคยทําแบบนีมาก่อน หากพลาดไปเพียงนิดเดียวใบมีดทีคมกริบอาจสะกิดคอ
เขาจนได ้เลือด
แต่พเป๊
ี กนิงมาก ไม่เกร็งและไม่มอ ี าการหวาดกลัวให ้เห็น เขานอน
ปล่อยตัวตามสบายหลับตาฟั งเสย ี งคลืน ทําให ้ปลายนิวของเธอผ่อนคลายลง
และหยุดสน ั พอโกนบริเวณใต ้คางจนเกลียงเธอก็พลิกศรี ษะเขามาทางซาย ้
ทําให ้จมูกโด่งๆ หันมาชนกับหน ้าท ้องเธอพอดี
ขนทีแขนลุกพรึบอย่างไม่รู ้ตัว หญิงสาวเม ้มปากจนลักยิมบุม
๋ ลงสอง
ข ้างแก ้ม “พีเป๊ ก”
“หืม?” เขาครางตอบ
 “วันหลังถ ้าใครบอกจะโกนหนวดให ้ อย่านอนลงมาง่ายๆ แบบนีอีกนะ”
เธอเตือนด ้วยนํ าเสย ี งจริงจัง “บอกตามตรงว่ามันอันตราย ถ ้าเจอคนคิดไม่
ดีแล ้วเขาปาดคอพีตายจะทําไง” พ่อเจ ้าประคุณยิงศต ั รูเยอะอยู่ รับรองถ ้าวันนี
ตายพรุง่ นีมีปิดประเทศเลียงสง่
“รู ้” เขาตอบ “นีหนแรก”
ิ ได ้ยินทําให ้เธอกะพริบตา
สงที อยูด
่ ้วยกันมานานเธอรู ้ดีวา่ เขา
ิ ธิชนคนแรก’ ทีได ้เอามีดจ่อ
ระมัดระวังตัวเองแค่ไหน พอรู ้ว่าตัวเองเป็ น ‘อภิสท
คอโค ้ชจอมโหด ลลนาก็รู ้สก ึ ดีจนอยากจะลุกขึนมารําไทย หญิงสาวชะโงก
หน ้าอยูเ่ หนือศรี ษะเขา ตังใจไล ้ปลายมีดไปตามแนวกราม “แล ้ว... ไม่กลัวหนู
นาจะปาดคอพีเหรอ?”
เขาหัวเราะหึๆ ในลําคอ “ด ้วยข ้อหาอะไร?”
“นอกใจ” เธอดีดติงหูเขาทีหนึงเป็ นเชงิ เย ้า
เขานิงไปอึดใจ “ตอนไหน?”
ึ สากระคาย
“ก็...” หญิงสาววาดคมมีดไปตามปลายคาง ชอบความรู ้สก
ทีค่อยๆ เรียบลืนภายใต ้การเคลือนไหวของตน “ตอนทีแอบชวนสาวอืนขึนฝั ง
ไปลัลลา บางทีกห ็ ายไปหลายวันแบบไม่บอกกล่าว”
ศรี ษะเขาโดนพลิกกลับไปทางขวาหันหน ้าเข ้าหาทะเล เธอเริมจรดคม
มีดอีกครัง คราวนีไล่ตงแต่
ั หลังใบหู “ข ้อหานีสมควรตายหรือเปล่า?”
ี งตอบรับจากประกาศศก
“...” ไม่มเี สย ึ
“ดูส ิ พูดไม่ออกเลย” เสย
ี งเธอเข ้มขึนหนึงระดับ ใบมีดถูกลากมาจ่ออยู่
ตรงลําคอ
เขาถอนหายใจออกมาแล ้วยิมกว ้าง “เอาส ิ ปาดเลย”
เธอย่นจมูกใส่
“เรืองหายไปหลายวัน...” เสย ี งอธิบายเรือยเฉือยเหมือนกับเรืองทีพูด
ไม่ได ้สําคัญอะไรมากดังขึนมาหลังจากนันอีกหลายนาที “ฉั นอยูบ ่ นเกาะตลอด
เวลาไม่ได ้ ฉั นต ้องทํามาหากินเลียงเมียอ ้วนๆ ทีนอนรออยูบ
่ นเกาะไหมอ่ะ?”
เธอหยิกไหล่เขาจนอีกฝ่ ายร ้องโอดโอย
 “เอาล่ะๆ ทุกครังทีขึนฝั งฉั นจะต่อเครืองไปหนองคายหาคุณป๋ า มี
หลายเรืองในค่ายทีฉั นต ้องสะสาง มีบนิ ไปฮอ ่ งกงครังหนึง ทีหายไปนานสุดก็
็ กับอาเหนิงได ้เขาเป็ นคนจองตัว”
ไปนิวยอร์ก เรืองนีเธอเชก
“แล ้วเรืองมาติกา?”
ี งยาว “อ๋อ... เรืองนัน”
เธอกดคมมีดจ่อคอจนอีกฝ่ ายอมยิม ลากเสย
“ไม่ขํา! เรียบเรียงคําตอบดีๆ ด ้วย”
“โอเค” ประกาศศก ึ หลับตานิงไปพักหนึงแล ้วจึงเอ่ยออกมาด ้วยนํ า
ี งเป็ นการเป็ นงาน “สําหรับฉั นแล ้ว มาร์กเป็
เสย ี นแค่เพือนร่วมงาน”
“มาติกา!” ลลนาคําราม
“ได ้ๆ... มาติกา” เขาแก ้คํา เปลียนจากนํ าเสย ี งจริงจังอย่างเหลือเชอื
่ วามขบขัน “ถ ้าตัดเรืองมีนมกับผมยาวออกแล ้วละก็ เขาก็เป็ นแค่มนุษย์
ไปสูค
คนหนึงสําหรับฉั น เขาทํางานจริงจังแล ้วก็ชว่ ยเราได ้มาก” ประกาศศก ึ ผ่อนลม
หายใจเมือแฟนสาวค่อยๆ คลายคมมีด “เธอจํานักมวยหญิงแต่ละคนทีฉั นพา
มาเป็ นคูซ ้
่ อมให ้เธอได ้ไหมหนูนา?”
ลลนายักคิวรับ
“สว่ นตัวฉั นไม่รู ้จักพวกเขา หลายคนมาจากต่างประเทศ แต่มาติกา
้
รู ้จัก การเป็ นเลขาสมาคมมวยแน่นอนว่าต ้องมีเสนสายทางนี พอสมควร มาติกา
ชว่ ยหาเด็กมาให ้ ฉั นก็จา่ ยค่าตอบแทนไป นันคือทังหมดทีเราติดต่อกัน ทุก
ครังทีฉั นขึนฝั งไปพร ้อมเขา พอจัดการเรืองเด็กเสร็จต่างคนก็ตา่ งแยกย ้าย มี
เท่านีจริงๆ”
เธอเคลือนปลายมีดออกมาสะบัดล ้างกับฟองคลืนทีโถมตัวเข ้ามา หลัง
จากวิเคราะห์แล ้วว่าคําตอบของเขาเป็ นทีน่าพอใจ เธอจึงยอมตัดจบ “ฝาก
บอกเขาด ้วยว่าแฟนพีขีหึงมาก จะคุยงานคุยอะไรก็คยุ ไป แต่ไม่ให ้มาแตะเนือ
ต ้องตัว”
“จ ้า...”
“เสร็จแล ้ว... ลุก... ต ้องกลับไปอาบนํ าอีกแล ้วเนีย” เธอผลักศรี ษะเขา
ให ้ลุกออกจากตักแต่เขายังนิงจนเธอนึกแปลกใจ “พีเป๊ ก?”
 ความจริงเขาเริมนิง เริมเคลือนไหวน ้อยตังแต่ตอนทีโกนหนวดมาได ้
ระยะหนึง หรือว่าเขาจะหวาดกลัวคมมีด พอโดนขูแ ่ บบจ่อคอก็เลยตกใจจนตัว
แข็ง?
ความกังวลทีแผ่ขนมาเป็
ึ นริวๆ ทําให ้ลลนาคลําไปตามร่างเขาแล ้วเข
ย่าเบาๆ “พีเป๊ ก... หนูนาล ้อเล่น ใครจะไปปาดคอพีกัน หนูกข ็ ไู่ ปแบบนันเอง
หายใจลึกๆ ไม่กลัวนะคะ”
จังหวะนันสายตาเธอเผลอตวัดมองไปยังกางเกงยีนสช ์ ม
ุ่ นํ าของอีก
ฝ่ าย มีบางอย่างทีแข็งขึงอยูภ่ ายใต ้ผ ้ายีนสเ์ นือหยาบ มันค่อยๆ พองจนเธอรู ้สกึ
ได ้ถึงแนวซป ิ ทีนูนขึนมาเรือยๆ
ลลนาอายุยส ี บิ สแล
ี ้วไม่ใชส่ าวน ้อยทีไม่รู ้ประสา ภาพทีเห็นสง่ ผลให ้
เพลิงปรารถนาโหมซด ั ไปทัวร่างทีกําลังสนสะท
ั ้านของเธอ ึ บาง
ความรู ้สก
อย่างกําลังบิดม ้วนอยูต ่ งท ้องลามไปถึงหว่างขา เสย
่ รงชอ ี งลมหายใจกระชนถี ั
ทีได ้ยินนันไม่รู ้ว่าเป็ นของเธอหรือเขากันแน่
ี งเขาหลุดปากออกมาว่า “แย่แล ้ว” จากนันก็มม
เธอได ้ยินเสย ี อ
ื ข ้าง
หนึงเอือมมากระชบ ั ทีต ้นคอแล ้วดึงใบหน ้าเธอให ้โน ้มลงไป
ั ผัสกันความรู ้สก
พอริมฝี ปากสม ึ ภายในก็เหมือนเขือนแตก
ทังสองจูบกันเหมือนตายอดตายอยากมาแรมปี ทุกสว่ นในร่างกายของ
ลลนาเปิ ดทางให ้เขาเข ้ามาสม ั ผัสอย่างเร่งร ้อน เธอชอบเขา ชอบกลินทะเล
ของเขา ชอบความรู ้สก ึ ในยามทีเขาเคลือนไหวอยูใ่ นปากตนอย่างลึกซงโหย ึ
หา เขาเป็ นผู ้ชายทีดิบเถือนและอันตราย แต่ถงึ อย่างนันเธอก็ห ้ามใจให ้อยูห
่ า่ ง
ไม่ได ้
เธอจึงโยนภาระนีให ้เขาเป็ นฝ่ ายอดทน
แต่วน
ั นีเขากลับไม่ทน!
เขากัดริมฝี ปากเธอเบาๆ เม ้มดูดแล ้วจูบต่ออย่างคลังไคล ้ รสชาติของเขาจูโ่ จม
เข ้ามาในสมองจนเธอเบลอไปหมด พอเขาสอดมือเข ้ามาในกางเกงวอร์มแล ้ว
บีบสะโพกเธอก็สะท ้านจนหน ้าหงาย
ไม่มใี ครกล ้าเอ่ยปากก่อน เพราะตรงนีไม่มพ ื สําหรับเหตุผล
ี นที
 เขาหยัดตัวลุกนัง ตวัดร่างทีกําลังเลือนลอยของเธอโยนลงกับผืน
ื
ทรายแล ้วปลดกระดุมเสอเชติ
ร่างของเขาตระหง่านคําอยูเ่ หนือร่างเธอบดบังแสงอาทิตย์ในยามเชา้
เธอจ ้องใบหน ้าเขา ตกใจกับสายตาร ้อนแรง ดุดน ั และเครียดเกร็ง มี
บางอย่างในดวงตาคูน ่ ันทีกําลังต่อสูกั้ นอย่างหนัก มีความตืนตระหนกและ
ควบคุมตัวเองไม่ได ้ฉายให ้เห็นชด ั เจน ทังน่าสงสารและ
น่ากลันแกล ้ง
เธอลอง... ยืนมือออกไป
เขาครวญออกมาเหมือนจะขาดใจ “อย่า–ทํา–แบบ–นี”
ี งครําครวญทีเบาแสนเบาแต่เธอไม่สนใจ เธออ ้าแขนรับร่างสูง
เป็ นเสย
ใหญ่ทโถมลงมาหาตน
ี ชอบแรงกดทีทับลงมาจนแผ่นหลังยวบลงไปกับผืน
ทราย ความรู ้สก ึ ยินดีลก ื ดาวให ้
ึ ๆ ผุดขึนมาในหัวเหมือนตนเองเพิงสอยเสอ
ตกลงมาจากกิงไม ้ได ้
เธอชนะ...
ทีแท ้เขาก็ไม่ได ้อดทนเก่งเหมือนทีแสดงให ้เห็น!
เธออ ้าปากสูดลมหายใจในจังหวะทีอีกฝ่ ายขยําลําคอแล ้วดูดกลืน
เหมือนจะทึงเอาเลือดเนือของเธอออกมาให ้หายแค ้น
เธอเจ็บจนต ้องดึงหูเขาขึนมาขู่ “เบาๆ!”
ประกาศศกึ เงยหน ้า จังหวะนันเขาก็พบว่าด ้านหลังโขดหินมีผู ้ชมยืนอ ้า
ปากค ้างอยูส
่ องคน
“เอ่อ... อรุณสวัสดิครับโค ้ช”
82.อยูใ่ ห ้ห่าง

ถ ้าไม่รู ้จะเอาหน ้าไปไว ้ไหน ให ้เราพยายามอย่าสบตาใครแล ้วมองออก

ไปนอกหน ้าต่าง
นีเป็ นประโยคทีลลนาท่องอยูใ่ นใจตลอดการเดินทางบนรถตู ้แบบสบ ิ ที
นังทีบรรทุกนักกีฬาไปสง่ ยังแคมป์ เก็บตัวทีมชาติ ทางค่ายศษิ หย์ทรงชย ั จัดรถ
ตู ้ไปทังหมดสามคัน บรรทุกทังนักกีฬาและโค ้ชไปเพียงสบ ิ แปดชวี ต ิ ดังนัน
แต่ละคันจึงค่อนข ้างโหรงเหรงไม่แออัด ทําให ้สามารถนังทีเว ้นที หรือบางคนก็
ล ้มตัวนอนยาวตรงแถวหลังสุดได ้สบายๆ
้
เพราะเรืองทีเกิดขึนเมือเชาลลนาจึงเลือกนังคนละคันกับหมอคล ้าว
และอาเหนิง ต่อให ้ทังคูจ ่ นปากมากแต่ตวั เธอเองนีแหละทีจะประสาท
่ ะไม่ใชค
กินถ ้าต ้องคอยหลบสายตาพวกเขาอยูเ่ รือยๆ
้
หลังจากเกิดเรืองในตอนเชาประกาศศ ึ ก็แยกตัวไปอาบนํ า เขากลับ
ก
้
มาทีลานรับประทานอาหารเชาในชุ ื
ดเสอเช ิ น
ตส ี ํ าเงินเข ้มและกางเกงยีนสส
์ ซ
ี ด
ี
ตัวเก่ง
เขามองผ่านใบหน ้าเธอแวบหนึง แวบเดียวจริงๆ หลังจากนันก็ไม่ได ้
ี
แสดงท่าทางอะไรออกมาอีก พอกินข ้าวเสร็จเขาก็เรียกทุกคนมาล ้อมวง ชแจง
กําหนดการแข่งขัน มารยาท และคิวชก จากนันก็แจกบัตรเข ้าแคมป์ บอกให ้ทุก
คนคล ้องคอไว ้
ั คําแต่ข ้างตัวเขามีแต่คนยืนประกบ
ลลนาอยากพูดอะไรกับเขาสก
ทําให ้เธอเข ้าหาลําบาก เธอจึงปล่อยเลยตามเลย เดินตามเอ็มม่าขึนรถ
หมายเลขสามไปอย่างใจลอย
ตลอดการเดินทางหญิงสาวมองออกไปนอกหน ้าต่างรถ ใจนึกเป็ นห่วง
คนทีนังอยูใ่ นรถคันทีหนึง อยากจะถามเขาเหลือเกินว่า ‘พีโอเคไหม?’
สําหรับโค ้ชอย่างพีเป๊ ก สายตาของลูกน ้องในทีมมีผลต่อเขามาก พี
เป๊ กเป็ นคนระเบียบจัดและเอาจริงเอาจังในการทํางาน เรืองนีใครๆ ก็รู ้กันไปทัว
แม ้ว่าอาเหนิงและหมอคล ้าวจะทราบถึงความสม ั พันธ์ทไม่
ี ธรรมดาระหว่างเขา
และเธอ แต่การ ‘ได ้รู ้’ กับ ‘ได ้เห็นกับตาตัวเอง’ มันไม่เหมือนกัน
 ภาพเมือเชามั้ นไม่ด.ี .. พูดตามตรงคือแย่เอามากๆ สําหรับคนทีคอยช ี
หน ้าคนอืนแล ้วพูดว่า ‘อย่าให ้ฉั นจับได ้’ อย่างพีเป๊ ก เธอไม่รู ้ว่าตนควรจะคุยกับ
สองหนุ่มนันดีหรือไม่ ออกหน ้าแบกรับว่าเรืองทังหมดเป็ นเพราะตัวเธอ
“มีอะไรหรือเปล่า?” จูๆ่ เอ็มม่าทีนังกอดอกหลับอยูเ่ บาะข ้างๆ ก็เอ่ย
ปากถามขึน
ลลนาหันไปมอง เห็นฝ่ ายนันตืนเต็มตาพอดี เธอเพียงสา่ ยหน ้าตอบ
้ ไม่ต ้องคิดมากหรอกนะ”
“ถ ้าเกียวกับเรืองเมือเชาก็
คราวนีลลนาถึงกับหันขวับ!
เอ็มม่ายักไหล่ “พีคล ้าวรู ้ โลกรู ้ เผอิญฉั นก็ยน
ื อยูบ
่ นโลกใบนี ฉั นเลย
ต ้องรู ้ไปด ้วย”
ึ หายใจไม่ออก
ลลนารู ้สก
“แต่ไม่ต ้องกังวล โลกทีว่ามีแค่เราสามคน พีคล ้าว ฉั น แล ้วก็อาเหนิง
คุณไม่จําเป็ นต ้องกังวลหรอก”
ลลนาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจทีกลันเอาไว ้ในอก
“แต่แคมป์ ทีเรากําลังจะไป มันเป็ นโลกอีกใบหนึง” เอ็มม่าเอ่ยเตือนขึน
“มีทงนั
ั กข่าว แมวมอง คนของค่ายอืนและเสอ ื สงิ ห์กระทิงแรด คุณต ้อง
ระมัดระวังตัว มีนักกีฬาดังหลายคนตกม ้าตายเพราะข่าวฉาวมาแล ้ว แต่นันไม่
เท่าไหร่เพราะอย่างน ้อยก็แค่ถก ู คัดออกจากทีมชาติ ยังมีโอกาสทํามาหากิน
ทางอืนได ้ แต่ถ ้าเป็ นตัวโค ้ชเอง”
เอ็มม่าชะงักคําพูดไปจังหวะหนึง จากนันก็ยนมื
ื อไปกอบผมหางม ้า
ของลลนายกขึน เผยให ้เห็นรอยชาส ํ มี ว่ งเป็ นจําใหญ่ตรงต ้นคอทางด ้านหลัง
เป็ นรอยสดใหม่ทแค่
ี มองก็รู ้แล ้วว่าเกิดจากอะไร
ื ย
“ถ ้าตัวโค ้ชมีอะไรกับนักกีฬามันจะกระทบโดยตรงกับชอเส ี งของค่าย
กีฬามวยไม่เหมือนกีฬาทางด ้านอืน นักมวยเราทุกคนมีการยกขันครู มีการไหว ้
ครูกอ่ นขึนชก สําหรับพวกเราแล ้วโค ้ชก็เปรียบเสมือนอาจารย์คนหนึง มันจึง
เป็ นกรณีทรี ้ายแรงมากๆ หากว่าอาจารย์จะ...”
 ้ นไม่ได ้ระมัดระวังตัว ไม่
“ฉั นผิดเองค่ะ” ลลนาฟั งต่อไม่ไหว “เมือเชาฉั
เกียวกับโค ้ชเลย”
“อยูน่ งๆ”
ิ เอ็มม่าถอนหายใจ เปิ ดตลับคอนซล ี เลอร์ทตนพกมาด
ี ้วย
แล ้วทาปิ ดร่องรอยบนลําคอของลลนาอย่างเบามือ “เรืองระหว่างคุณกับโค ้ช
ไม่เกียวกับฉั น ตัวฉั นรู ้ว่าพวกคุณคบหากันอยูท ่ พู
ี ดจึงไม่ได ้คิดจะตําหนิ เพียง
แต่หวังว่าคุณจะระวังตัวให ้มากกว่านี เพือนฉั น... ฉั นหมายถึงโค ้ชประกาศศก ึ ”
เอ็มม่าถอนหายใจอีกหน “ก่อนหน ้านีเขาระมัดระวังตัวมาก เขาไม่เคยมีเรืองอือ
ฉาวใดๆ ไม่วา่ จะเรืองผู ้หญิง ชกต่อย หรือยาเสพติด เขาเพิงมาสติหลุดก็เมือ
เชา้ ฉั นคิดว่าทุกอย่างอาจดีขนถ ึ ้าคุณให ้ความชว่ ยเหลือ”
ี
ลลนาหน ้าแดง อับอายจนพูดไม่ออก ได ้แต่นังนิงให ้อีกฝ่ ายทาคอนซล
เลอร์ให ้
“อยูห ั พัก” เอ็มม่าเตือน “อีกสเดื
่ า่ งๆ กันสก ี อนเองหนูนา จบพีเรียดเก็บ
ตัวปี นี ปี หน ้าพวกคุณก็มอ ี ส
ิ ระ ไม่ต ้องอยูใ่ นสายตาใครแล ้ว”
ลลนารับคําเบาๆ หลังจากนันเอ็มม่าก็กอดอกหลับตางีบต่อ สว่ นเธอก็
นังเหม่อลอย ในใจครุน่ คิดถึงคําพูดของอีกฝ่ าย
อยูใ่ ห ้ห่างจากเขางันหรือ เรืองนีพูดง่ายแต่ทํายาก
นอกเสยี จากว่าเธอจะขอย ้ายเข ้าไปฝึ กในแคมป์ ทีมชาติเหมือนกับ
นักกีฬาคนอืนๆ!
ทีแคมป์ เก็บตัวนักกีฬาวันนีมีคนเยอะมาก

พอก ้าวลงจากรถตู ้ ลลนาก็ละลานตาไปกับแสงแฟลช ตรงด ้านหน ้ามี

ป้ าย [ยินดีต ้อนรับ] สฟ ี ้ าตัวใหญ่พาดอยูก
่ ลางลานกว ้าง ตรงด ้านล่างเป็ น
้
เหมือนซุมดอกไม ้เพือให ้ทุกคนทีมางานได ้ถ่ายรูปเป็ นหมูค่ ณะ ลลนาเดินตาม
หลังทีมของตัวเองไปยืนตรงกลางซุม้ วันนีทุกคนสวมเสอวอร์ ื มของทีมปั กตรง
อกว่า SC และด ้านหลังปั กเป็ นลายจงอางแผ่แม่เบีย เมือมาถึงซุมดอกไม ้ ้ก็ม ี
ชา่ งภาพหลายคนวิงวุน ่ ชว่ ยจัดท่าจัดทางให ้นักกีฬายืนเอียงๆ แล ้วยกกําปั น
ขึนมาตังท่าเหมือนจะต่อย
 ด ้วยความทีตัวสูงไม่แพ ้ผู ้ชาย ลลนาจึงยืนรวมกลุม ่ กับพวกเขาได ้อย่าง
ไม่เคอะเขิน พอทุกคนยืนเรียบร ้อยดีแล ้วก็มช ี า่ งภาพอีกคนไป ‘อัญเชญ ิ ’ พีเป๊ ก
ทีกําลังยืนจิบไวน์ต ้อนรับและคุยฟุ้ งอยูก
่ บ
ั นักข่าวให ้มายืนเป็ นเกียรติอยูต
่ รง
กลางวง
ี
“เสยครั ี
บ กล ้องนีครับเสย”
ี
“เสยมองมาตรงด ้
้านซายด ้วยครับ สวย... ขอท่าตังการ์ด... สวยครับ”
ี
“เสยมองตรงหน่ อย ขอหน ้ายิมด ้วย”
ฯลฯ
ี ออะไร? ทําไมใครๆ ก็เรียกเขาแบบนี?
เสยคื
หญิงสาวสงสย ั จึงหันไปกระซบิ ถาม ‘นัท’ เพือนนักมวยร่วมค่าย เขา
เป็ นชายหนุ่มอายุประมาณยีสบ ิ ตอนอยูท ่ รีี สอร์ตเขาชอบคุยเล่นกับเธอบ่อยๆ
ี ะ?”
“นัท ทําไมคนอืนถึงเรียกโค ้ชของเราว่าเสยล่
ี งของนัทเหมือนจะตกใจทีเธอไม่รู ้ “ไม่มค
“พีนา...” เสย ี า่ ยไหนลําซาํ
ไปกว่าเราแล ้วพี! ศษิ ย์ทรงชย
ั เป็ นทังค่ายมวยและโปรโมเตอร์รายใหญ่ของ
การแข่งขันแทบทุกเวที พีนาต ้องเห็นเวลาโค ้ชขึนไปมอบสร ้อยทอง หูย...
แต่ละรอบไม่ตํากว่าสบิ บาท ไฟต์ใหญ่ๆ บางทีมอบกันสามสส ี บ
ิ รอบแน่ะ”
อ ้อ... จ่ายเก่ง!
แสงแฟลชระดมยิงเข ้ามาจนเธอตาพร่า แต่กต
็ ้องยืนนิงกําหมัดทําท่า
ชกเหมือนคนอืนๆ
่ วกเธอหรอก
แต่ร ้อยทังร ้อย จุดกึงกลางสายตาของนักข่าวไม่ใชพ
ี
เพราะทุกคนจ ้องจะถ่ายแต่เสย!
การปรากฏตัวของพีเป๊ กเรียกเสย ี งฮอื ฮาได ้อย่างไม่น่าเชอ ื นีเป็ นสงที
ิ
ลลนาไม่เคยรู ้มาก่อน เธอเพิงตระหนักว่าตนรู ้เรืองเกียวกับแฟนหนุ่มน ้อยมาก
ยังคงคิดเสมอว่าเขาในวันนีก็คงเหมือนเขาเมือสบ ิ ปี กอ
่ น ึ
ซงความจริ งแล ้ว
ไม่ใชเ่ ลย กลุม ่ ของพวกเธอต ้องยืนเป็ นไม ้ประดับฉากในท่ายกกําปั นอยูเ่ กือบ
สบิ ห ้านาที รอให ้ ‘เสย’ ี แจกรอยยิมและลายเซน ็ ให ้กับบรรดาแฟนมวย
เรียบร ้อยแล ้วก ้าวลงจากเวทีกอ
่ น คนทีเหลือถึงจะเป็ นอิสระอีกครัง
 ทีมของเธอถูกนํ าเข ้าไปในโดมทรงครึงวงกลมขนาดใหญ่ทดู ี คล ้า
ยกับสเตเดียมทีไหนสก ั แห่ง หลังจากผ่านประตูเข ้าไปด ้านในก็พบกับ
บรรยากาศทีครึกครืนเสย ี ยิงกว่าด ้านนอก ภายในสเตเดียมแห่งนีมีอฒ ั จันทร์
เรียงรายเป็ นวงกลมล ้อมรอบเวทียก ั ษ์ ทอยู
ี ต ่ รงใจกลาง แอร์เย็นฉํ าให ้ความ
ึ กดดันมากกว่าจะชว่ ยให ้ผ่อนคลาย ทีมงานพาพวกเธอเดินผ่านอัฒจันทร์
รู ้สก
เข ้าไปในสว่ นห ้องพักของนักกีฬา
เมือมาถึงตรงนีเจ ้านัทเด็กในทีมทีไม่ได ้ขึนชกแต่มาเพือชมบรรยากาศ
ก็ถก ู กันให ้ไปรวมกลุม ่ กับนักชกเยาวชนอีกสห ี ้าคนและพาขึนไปนังบน
อัฒจันทร์ทติ ิ ย์ทรงชย
ี ดป้ ายตัวเบ ้อเริมว่า [ศษ ั ] สว่ นลลนาและคนทีเหลือต ้อง
เข ้าไปเปลียนเสอผ ื ้าในห ้องพักนักกีฬาซงมีึ การแบ่งแยกชายหญิงอย่างชด ั เจน
ึ ยืนรออยูท
ก่อนจะเดินเข ้าไป เธอเห็นประกาศศก ่ ประตู
ี ทางเข ้า เขาทํา
เหมือนโค ้ชคนอืนๆ คือทักทายลูกทีมของตนด ้วยการจับมือและเอ่ยให ้กําลังใจ
“ดล ตังใจล่ะ” เขายืนมือให ้
“ครับโค ้ช” ดลยืนมือไปเขย่าแรงๆ สองที
“เอก เอาให ้ร่วง” คนนียืนเป็ นกําปั น
“ครับโค ้ช” เจ ้าตัวยกกําปั นขึนมาชนตอบ
“ภาส อย่าลืมตังการ์ด”
“ได ้เลยฮะโค ้ช” ภาสยืนทังสองมือไปจับและเขย่าแรงๆ เรียกกําลังใจ
ให ้ตัวเอง
การจับมือตามธรรมเนียมไล่ไปเรือยๆ จนกระทังมาถึงเธอ
ลลนาก ้าวมายืนอยูต ่ รงหน ้าเขา ดูเหมือนเขาจะไม่ได ้เตรียมตัวมา
ั ครูจ
เหมือนกัน เขานิงไปสก ่ นอาเหนิงสะกิด
“หนูนา...” นิงคิดไปอีกสามวิ “เต็มทีละกัน”
้ เขาคุย
เธอหลุบตามองมือทียืนมา นีเป็ นคําแรกตังแต่แยกกันตอนเชาที
กับเธอ
ั ผัสเบาๆ แล ้วดึงออก
“ค่ะโค ้ช” เธอยืนมือไปสม
 ั ผัสนันให ้ความรู ้สก
สม ึ ร ้อนผ่าวขณะทีเธอเดินล่องลอยเข ้าไปในห ้อง
พักนักกีฬาหญิง พอเข ้าไปด ้านในหญิงสาวก็นังลงตรงม ้านังไม ้หน ้าตู ้ล็อกเกอร์
ทีเรียงรายเป็ นแถวยาว ลลนายกสองมือขึนปิ ดหน ้า กระซบ ิ กับตัวเองว่าเธอ
ต ้องอยูใ่ ห ้ห่าง–ให ้ห่าง–ให ้ห่าง
เธอเป็ นคนตรงไปตรงมา ใชช้ วี ต ิ เอา
ิ อย่างสง่าผ่าเผยมาตลอด ไม่ชน
ี เลยทีต ้องวางตัวหลบๆ ซอ
เสย ่ นๆ แบบนี
เกือบปี มาแล ้วทีทังคูอ
่ ยูด
่ ้วยกัน ความสมั พันธ์มน
ั เริมอึดอัดตังแต่ทเธอ
ี
ตอบรับว่ายินดีคบหาดูใจกับเขาอย่างเปิ ดเผย เธอไม่ควรใจเร็วรีบรับปาก
เพราะความจริงแล ้วตอนนีมันไม่มอ ั อย่าง!
ี ะไรทีเขาสามารถ ‘เปิ ดเผย’ ได ้สก
เขาคนนันจะเป็ นแฟนเธอก็ตอ ่ เมืออยูด ่ ้วยกันสองคนในทีลับตา หรืออยู่
ในสถานทีทีไม่มใี ครรู ้จักเรา เธอไม่รู ้ว่าผู ้หญิงคนอืนจะทนกันได ้ไหมถ ้ามีแฟน
แบบนี เพราะสําหรับเธอมันเจ็บ!
แม ้จะเข ้าใจในสถานะของทังคู่ แต่แน่นอน ความเป็ นผู ้หญิงก็ทําให ้เธอ
ึ เศร ้าใจไม่ได ้
อดรู ้สก
“ลืมก่อน ลืมก่อน ลืมเรืองนีก่อน” ลลนาดีดหูตวั เองเพือเตือนสติ สงที ิ
ควรโฟกัสมากกว่าก็คอ ื ชว่ งเวลาอีกสองชวโมงถั
ั ดจากนี วันนีเธอต ้องขึนชก
โดยทีไม่รู ้ว่าจะได ้เจอกับใครเพราะเป็ นการจับฉลากรายชอื เธอยังใหม่อยูม ่ าก
จึงควรตังสติให ้มัน ควรโยนเรืองในใจทิงไปแล ้วหาวิธเี อาตัวรอดก่อน
83.พนันมวย

ี งฝี เท ้ามากมายเดินเข ้ามา

มีเสย
ลลนาเงยหน ้าขึนก็พบว่านักมวยหญิงกลุม่ หนึงกําลังเดินหยอกล ้อพูด
คุยกันอย่างร่าเริง กลุม่ ของพวกหล่อนมีด ้วยกันนับสบ ิ พอเข ้ามาในห ้องจึง
ทําให ้ห ้องพักนักกีฬาหญิงดูแคบลงเล็กน ้อย คนทีเดินเข ้ามาเป็ นคนแรกชะงัก
งันเมือเห็นว่ามีคนนังรออยูก
่ อ
่ นแล ้ว
ื
พอลลนาเงยหน ้า อีกฝ่ ายก็จ ้องโลโก ้บนอกเสอของเธอจนตาค ้าง
การทีคนแรกหยุดเดินกะทันหันทําให ้คนทีเหลือต ้องยืนออกันอยูต
่ รง
ประตูทางเข ้า หลายคนชะโงกตัวมามอง ผู ้หญิงคนหนึงตะโกนถาม “นันใคร
น่ะ?”
ื
ลลนาไม่ได ้ตอบ เธอมองโลโก ้บนอกเสอของอี กฝ่ ายบ ้าง พบว่าคน
เหล่านีเป็ นนักชกทีมาจากหลากหลายค่าย ทีพูดคุยกันอย่างสนิทสนมน่าจะ
เป็ นเพราะเก็บตัวอยูด
่ ้วยกันมานานเกือบปี พอคนแรกเปิ ดทางให ้คนทีเหลือจึง
แทรกตัวเข ้ามาในห ้องพัก แต่ละคนแยกย ้ายกันไปยังตู ้ล็อกเกอร์ของตัวเองซงึ
ลลนาไม่มเี พราะเธอไม่เคยฝึ กทีนีมาก่อน
ื
“เด็กใหม่เหรอ?” หนึงในนันหันมามองเธอแล ้วถาม “ฉั นชอเปิ ื
ล เธอชอ
อะไร?”
“นา” ลลนาตอบสนๆ ั ึ ไม่นับว่าโกหก กับคนทีไม่สนิทเธอมัก
ซงก็
แนะนํ าตัวเองแบบนีอยูแ
่ ล ้ว เธอไม่ชอบให ้ใครมาเรียกเธอว่าหนู หรือหนูนา
หากไม่คุ ้นเคยกัน
ี
“เป็ นเด็กเสยซะด ้วย” อีกคนอุทานขึนมาพร ้อมกับจ ้องมองโลโก ้ SC
ื
บนอกเสอของเธอ “เธอนีเองกลุม่ เด็กตัวเต็งทีโค ้ชแต่ละค่ายเก็บไว ้เป็ นหมัด
เด็ด ได ้ข่าวว่าค่ายกํานันยงก็มค ี นหนึง” นํ าเสย ี งของอีกฝ่ ายไม่ได ้เจือแวว
ประชดประชน ั แม ้แต่น ้อย พอพูดจบหล่อนก็แนะนํ าตัวบ ้าง “ฉั นชอหนิ
ื ง มาจาก
ค่าย ศ.พิกล ุ ทอง” พอเห็นลลนาย่นหัวคิวหนิงก็หวั เราะเสย ี งดัง “ค่ายเล็กๆ น่ะ
ไม่ได ้มีชอเสื ย ี งอะไรหรอก”
 ึ
ลลนายิมรับ เธอได ้มีโอกาสรู ้จักเพือนๆ อีกหลายคนในห ้องซงแต่ ละ
คนก็ไม่ได ้มีทา่ ทีหยิงยโส ผิดกับตอนทีมารายงานตัวหนแรก ครังนันเธอเจอแต่
นักมวยดังจากค่ายใหญ่ มาดของพวกหล่อนดุร ้ายกว่านีมาก
สก ั พักก็มท
ี ม ี
ี งานคนหนึงก ้าวเข ้ามาชแจงเรื
องคิวชก บอกกฎกติกา
แล ้วแจกนํ าเปล่าให ้ดืมคนละขวด ลลนาวางนํ าขวดนันไว ้ในล็อกเกอร์ล็อกหนึง
ทีว่างอยู่ ไม่คด
ิ จะแตะมันเพราะตัวเองพกกระติกนํ ามาด ้วยอยูแ
่ ล ้ว
ี งฮอ
ตอนนันเองก็มเี สย ื ฮาดังมาจากด ้านนอก จากนันเสย
ี งเชย
ี ร์มวยก็
ดังลันสนาม
“คูเ่ ปิ ดสนามขึนชกแล ้ว!” หนิงตะโกนบอกทุกคนในห ้อง สาวๆ กรูกน ั
ไปชะโงกหน ้ามองทีหน ้าต่างบ ้าง ประตูบ ้างด ้วยท่าทางตืนเต ้นจัด “แชมป์ เอ
ี นเกมสก
เชย ์ บ
ั ดาวเด่นสตรีทไฟต์ ให ้เกียรติมาชกเปิ ดงานด ้วยล่ะ”
คูเ่ ปิ ดสนามเป็ นคูเ่ รียกแขก เหมือนกับเป็ นการตัดริบบินเปิ ดงาน ดังนัน
ทางสมาคมมวยสากลจึงมักเรียกดาวเด่นตัวดังเข ้ามาเร ้าอารมณ์ของผู ้ชมให ้
เตลิด
ลลนาสาวเท ้าก ้าวตามไป ด ้วยความทีเธอตัวสูงกว่าทุกคนในห ้องนีเธอ
จึงไม่จําเป็ นต ้องแย่งบานหน ้าต่างกับใคร จากมุมทียืนเธอมองเห็นเวทีและ
โซฟาวีไอพีได ้อย่างชด ั เจน หญิงสาวเขยิบเข ้าใกล ้บานหน ้าต่างอีกหนึงก ้าว
จ ้องมองไปยังกลุม ่ คนทีนังคุยกันอยูบ ื าเงินคือพี
่ นโซฟา แน่นอนว่าหนุ่มเสอนํ
เป๊ ก เขากําลังคุยอยูก ่ บั โค ้ชวิทย์และชายอีกสองคนทางด ้านข ้าง หนึงในนัน
ี นมวยชอดั
เป็ นเซย ื ง
็ วมนวมศรี ษะแล ้วพุง่ เข ้าหา
พอระฆังเริม... นักชกชายสองคนบนเวทีกส
กัน
โค ้ชวิทย์ตบบ่าพีเป๊ กสองที แล ้วขอตัวลุกไปนังตรงเก ้าอีฟากกรรมการ
ทีมีผู ้ทรงคุณวุฒใิ นชุดขาวนังรออยูแ่ ล ้วสองคน
เสยี งพากย์มวยดังขึนพร ้อมกับเสย
ี งเชย
ี ร์ของผู ้ชมทีนังล ้อมอยูเ่ ต็ม
สนาม นีคือบรรยากาศการชกแบบสนามมวยลุมพินไ ี ม่เหมือนชกเก็บคะแนน
เลยสก ั นิด แสงแฟลชทีวาบขึนเป็ นระยะๆ ยิงบีบให ้นักชกทังคูไ่ ล่บกั ี นอย่างเอา
เป็ นเอาตาย ี งหมัดกระทบเนือชวนขนลุกทําให ้กลุม
เสย ่ คนทีมองอยูอ ่ อกท่า
ออกทางตามไปด ้วย
 ลลนาเม ้มปากแน่น หันไปมองทางประกาศศก ึ ตอนนีมีคนเข ้ามาล ้อม
หน ้าล ้อมหลังเขาเกือบแปดชวี ต ั ภาษณ์อะไรสก
ิ บางคนเหมือนกําลังสม ั อย่าง
จังหวะหนึง ึ ก็หน
ประกาศศก ั ไปทางเวทีแล ้วยกมือขึนมาเป็ นกําปั น
ี ว
จากนันก็ตามด ้วยการชูสนิ
แค่นกลุ
ี ม ่ ผู ้ชายในชุดเหลืองก็วงเข
ิ ้ามาโบกธงแล ้วตะโกนแจ ้งนัก
พากย์
นักพากย์พด
ู ออกไมค์ทน ี
ั ที “เสยประเดิ ี นครับ...
มแทงสหมื นํ าเงินส ี
หมืน มีใครตามไหม!”
ี งเฮดังขึนรอบด ้านเหมือนความสนุกเริมต ้นแล ้ว
เสย
เซยี นมวยคนหนึงทีนังอยูด่ ้านหลังมุมแดงลุกขึนบ ้างเหมือนทนไม่ไหว
กับการท ้าทายนี จังหวะหนึงก็กางฝ่ ามือแล ้วสะบัดเข ้าหาตัว
กลุม
่ ชายในชุดเหลืองกรูกน
ั ไปจดทันที
ี โป้ สเสมอแดงครั
นักพากย์ตะโกนขึนมาอีกครังดังลันสนาม “เฮย ู้ บพวก
เรา”
เฮ!
ั ลักษณ์ทา่ ทางเหล่านัน
ลลนามองแล ้วงงกับสญ
แน่นอน เธอปฏิเสธไม่ได ้ว่ากีฬามวยย่อมมีเรืองของการพนันเข ้ามา
เกียวข ้อง แทบจะทุกพืนทีในสนามมวยจะมีการอนุญาตให ้พนันมวยได ้อย่าง
ี น
เสรีเพือเป็ นอีกหนึงสส ั ในการแข่ง คล ้ายกับมันเป็ นการละเล่นอย่างหนึง หาก
ไม่มกี จ ี น
็ ะไร ้สส ั
และด ้วยความทีในสนามมีผู ้ชมเยอะ เสย ี งก็ดงั อึกทึกดังนันการสอสาร
ื
จึงทําได ้ลําบาก วิธเี ดียวทีพอจะต่อรองกันได ้ก็คอ ้
ื การใชภาษามื อ
เธอเห็นพีเป๊ กยกมืออีกครังหลังจากหันไปคุยกับนักข่าวคนหนึงอยูน
่ าน
ี นก่อนจะพับเก็บแล ้วตามด ้วยสามนิวหลัง
คราวนีเขายกนิวชขึ
ี งลันสนาม “สามแสน
“สามแสนแล ้วครับพีน ้อง” นักพากย์ตะเบ็งเสย
ิ ย์ทรงชย
จากศษ ั สามแสนจากศษ ิ ย์ทรงชย
ั ! มีใครให ้นํ าเงินมากกว่านีไหม
กราบขอบพระคุณมากครับเสย”ี
 ลลนากลอกตาไปมา... นีไง จ่ายเก่งจริงด ้วย!
การเล่นภาษามือเต็มไปด ้วยความสนุกสนาน มีทงคนสู
ั ้ คนต่อ คนรอง
คนชง ซงก็ ึ ไม่แปลกเพราะคูเ่ ปิ ดสนามของทุกงานมักมียอดพนันเดินสะพัดกัน
ิ ล ้านอยูแ
หลักสบ ึ นับเป็ นอีกหนึงสส
่ ล ้ว ซงก็ ี น
ั ของมวยไทยทีไม่เหมือนใครใน
โลก
ลลนามองท่าควํามือ หงายมือ แล ้วก็ทา่ อืนๆ อีกหลายท่าจนตาลาย
เท่าทีพอจะจําได ้คือถ ้าต ้องการต่อให ้ควํามือ หากจะรองก็หงายมือ หรือแม ้แต่
จํานวนเงินในการพนันก็มแ ั เจน เชน
ี สดงชด ่ หลักพันชูนวโป้
ิ ง หลักหมืนชูกําปั น
หลักแสนชูนวชิ ี ขณะทีราคาต่อรองนันก็จะมีสญ ั ลักษณ์อน
ั เป็ นทีรู ้กันอีกหลาก
หลาย
แต่จากทีดู... พีเป๊ กเล่นเก่งทีเดียว!
คนทีแทงตามเขาก็มม ั ลักษณ์แต่ละทีเสย
ี ากอยู่ ดูจากเวลาเขาขึนสญ ี ง
ื ฮานีดังยิงกว่าเสย
ฮอ ี งเชย
ี ร์มวยซะอีก
เธอขําจนหลุดหัวเราะออกมา นักมวยหญิงทีชอหนิื ี งหัวเราะ
งได ้ยินเสย
ก็หนั มาฉีกยิมให ้ “พีหล่อสายเปย์คนนันโค ้ชของเธอใชไ่ หม เขาฉลาดจริงๆ นะ
เล่นแทงโชว์ซะเวทีสะเทือน ได ้ขาใหญ่ใจปํ าแบบนีหนุนหลังใครยังจะกล ้าขึน
ชกกับเธออีกล่ะ”
ลลนาถึงกับขมวดคิว “ทําไมต ้องไม่กล ้า?”
ี
หนิงหันมาตอบ “อ ้าว ถ ้าเสยเขาโชว์ ี ร์ฝ่ายไหนชด
ให ้เห็นว่าเขาเชย ั เจน
คนก็จะเทตาม ราคาต่อรองของฝ่ ายนันก็จะมาก เป็ นแบบนีกรรมการยังจะกล ้า
ลงคะแนนให ้ฝ่ ายทีมีราคาต่อรองน ้อยกว่าอีกเหรอ?” หนิงถอนหายใจ “ไม่ม ี
ใครกล ้าหรอก กรรมการก็คนนะ มันเป็ นเรืองของผลประโยชน์ เขากลัวโดนยํา
ตีนด ้วยกันทังนัน”
“ใช.่ .. ใครชกกับเธอต่อให ้ฝี มือดีแต่กเ็ รียกว่าทําบุญมาน ้อย ฮา่ ๆ” คนที
ื
ชอเปิ ลหัวเราะ
ิ ได ้ยิน ใชเงิ
ลลนายืนงงกับสงที ้ นลากคนมาเป็ นพวก แล ้วใชพรรคพวก
้
มาชว่ ยกดดันกรรมการ
แบบนีก็โกงน่ะส!ิ
 เธอหลุดปากออกมา “แต่พวกเราชกเก็บคะแนนทีมชาตินะ ไม่ได ้ชก
เปิ ดรายการเหมือนคูท
่ กํ
ี าลังโชว์อยู่ ยังจะเปิ ดให ้เล่นพนันได ้อีกเหรอ?”
“แหม... เธออย่าใสนักส”ิ คนทีเหลือหัวเราะอย่างขบขัน “เขาไม่เปิ ด
กันโต ้งๆ แบบคูแ
่ รกแต่จะเปิ ดแบบมวยตู ้ แทงออนไลน์น่ะเธอรู ้จักไหม?”
ื าโค ้ชจะทําแบบนัน พวกเราซอมกั
“ฉั นไม่เชอว่ ้ นหนักมาก” ลลนาแย ้ง
ี งกร ้าว
เสย
“ถ ้าอย่างนันเธอก็ชนะน็ อกไปเลยส ิ กล ้าไหมล่ะ?” นักมวยหญิงคน
หนึงตะโกนขึน “ถ ้าเธอชนะน็ อกคูแ ่ ข่งได ้ นันจะเป็ นฝี มือของเธอล ้วนๆ ไม่เกียว
กับเงินของทางค่าย ถ ้าใจกล ้าก็แสดงให ้เห็นเลยสวิ า่ ตัวเองน่ะเจ๋งจริง”
“กล ้าไหมล่ะ?”
“ใช.่ .. กล ้าไหม?”
ั
ลลนากัดฟั น ความโกรธเข ้าจูโ่ จมหัวใจจนว่างเปล่าไปชวขณะ เธอสู ้
อุตสา่ ห์ฝึกฝนตัวเองมาแรมปี มาทีนีเพือชย ั ชนะ ไม่ได ้มาเป็ นไม ้ประดับที
เติบโตขึนเพราะใชเงิ้ นรด
แน่นอนว่ากล ้า!
------------------------------
“มาถึงคูท
่ สองแล
ี ้วครับพวกเรา”
ประกาศศก ึ วางถ ้วยชาร ้อนในมือลง ทันทีทปล่
ี อยมือจากหูจับ สาวน ้อย
คนหนึงก็ปรีเข ้ามาทําท่าจะเติมชาให ้ เขารีบดึงถ ้วยหลบ “ไม่ต ้อง... ผมพกนํ า
ดืมของตัวเองมา”
ผู ้ให ้บริการหน ้าเจือนลง รีบโค ้งคํานับแล ้วล่าถอยไปอย่างสุภาพ
ประกาศศก ึ ปรายตามองไปยัง ‘โต๊ะกรรมการ’ ชายในชุดขาวทีนังอยู่
บนเก ้าอีตัวสุดท ้ายเหมือนจะรู ้ตัว รีบหลุบสายตาหลบอย่างไวจึงไม่ทน
ั เห็นมุม
ปากทีค่อยๆ โค ้งขึนอย่างอาฆาตมาดร ้ายของโค ้ชแห่ง
ลุม
่ แม่นําโขง
 ความโสโครกในวงการนีเขาเรียนรู ้มาจากการออกภาคสนามกับบิดา
มาทังชวี ติ ทังล ้มมวย พนันมวย วางยา ยัดยา ข่มขู่ เขาเห็นมาแล ้วทังนัน ได ้แต่
สงสย ั ว่าคนอย่างโค ้ชวิทย์ซงึ ‘ข ้างหน ้ายิมกว ้างข ้างหลังถือมีด’ คงเพิงขึนเป็ น
โค ้ชทีมชาติหนแรก ถึงไม่รู ้ว่าตามมารยาทแล ้วเวลาเล่นงานนักกีฬาไม่ควร
ลามมาถึงโค ้ช เพราะมันจะกลายเป็ นเล่นใหญ่เกินจริง
ึ เคาะถ ้วยชาสองทีด ้วยปลายนิว
“เปลียนถ ้วย” ประกาศศก
อาเหนิงทีนังอยูด
่ ้านหลังรีบจัดการให ้เสร็จสรรพ ชาร ้อนกรุน
่ ถ ้วยใหม่
ถูกเสริ ฟ
์ มาพร ้อมกับขนมเครืองเคียงหน ้าตาน่ารับประทาน
การกระทําของเขาเรียกเสย ี งหัวเราะเบาๆ จากโค ้ชของค่ายกํานันยงที
นังอยูบ
่ นโซฟาสแี ดงตัวใกล ้ๆ รอยยิมเหยียดปรากฏบนใบหน ้าขาวสะอาดของ
หนุ่มแม่สาย เขามองตามสายตาของคูป ่ รับเก่าลากยาวไปถึงใบหน ้าไม่รู ้ไม่ช ี
ของโค ้ชวิทย์ เป็ นครังแรกตังแต่มาถึงทีเขาเป็ นฝ่ ายเอ่ยปากกับประกาศศก ึ
ก่อน “คาดว่ามีคนไม่ชอบขีหน ้าพวกเรา”
“แล ้วมึงแคร์?”
“ปล๊าวววว” อนันต์ยก
ั ไหล่ ถือวิสาสะเอือมมาหยิบขนมของอีกฝ่ ายกิน
หน ้าตาเฉย แถมยังหันไปเอ่ยกับอาเหนิงว่า “ไอ ้น ้อง เลียงชาพีถ ้วยนึงส”ิ
อาเหนิงเทให ้อย่างไม่อด
ิ ออดเพราะเห็นว่าโค ้ชฝ่ ายกํานันยงเองก็ไม่
ยอมกิน ‘อาหารและนํ า’ ทีทางแคมป์ จัดหามาให ้แม ้แต่อกึ เดียว เห็นทีบทเรียน
รอบทีแล ้วคงหนักหนาสาหัสสําหรับพวกเขาอยูเ่ หมือนกัน
พอได ้นํ าชา อนันต์กห
็ ยิบบุหรีไฟฟ้ าขึนมาจุด แล ้วหันไปมองทาง
ึ “เอาไหม?”
ประกาศศก
“เลิกแล ้ว”
คําตอบนีทําให ้อนันต์เลิกคิวขึนอย่างนึกแปลกใจ รอบเวทีมวยมีแต่
ควันบุหรีจากกลุม ่ ผู ้ชมทีกําลังเครียดจัด มันดูดด
ั จริตเกินไปหน่อยถ ้าจะแกล ้ง
ทําเป็ นไม่สบ
ู เพราะยังไงคุณก็ต ้องเป็ น Secondhand smoker อยูด ่ ี “ระวังตัว
มากอย่างนี คงรู ้ตัวคนล ้มมวยแล ้วสน ิ ะ”
้
“ไล่ตรวจไปตามเสนทางโอนเงิ ึ หยิบชา
น ก็หาเจอไม่ยาก” ประกาศศก
ขึนมาจิบ
 “แล ้วพอจะเดาสาเหตุได ้ไหม?”
ึ ยักไหล่
ประกาศศก
“งันจะบอกอะไรให ้รู ้” อนันต์เปรยขึน “ปี หน ้าจะมีการทาบทามโค ้ชทีม
ชาติคนใหม่มาแทนทีไอ ้วิทย์... เขาว่าไม่มงึ ก็ก”ู
มิน่ามันถึงแค ้น ประกาศศกึ โน ้มตัวลงประสานมือวางบนหัวเข่า ในขณะ
ทีสายตาจ ้องมองเวที “มึงรับไป กูไม่สน”
“เอาจริงดิ?”
ี นเกมสก
“จบเอเชย ์ จ
ู ะกลับบ ้านเกิด”
“แต่งงานล่ะส”ิ อนันต์หวั เราะเสย
ี งครึกครืนแล ้วยักคิวให ้ “น่ารักนะ คน
นันน่ะ”
ึ หรีตา หันไปหาอาเหนิง “เก็บชาคืน”
ประกาศศก
้ อะไรวะ ล ้อเล่นเองแหม่” เสย
“เฮย... ี งหัวเราะยิงดังกว่าเดิมเข ้าไปอีก
จังหวะนันเสย ี งประกาศเรียกคูท
่ สามก็
ี ดงั กึกก ้องไปทัวทังสเตเดียม
ทําให ้สองโค ้ชถึงกับหยุดคุยแล ้วยืดตัวนังตรงด ้วยสห ี น ้าเคร่งเครียด คูแ
่ รกที
ชกเปิ ดสนามเป็ นคูน ิ ดังนันทุกคนจึงรู ้ว่าเป็ นคูข
่ ักมวยรับเชญ ่ องใครชกกับใคร
ตังแต่คท
ู่ สองเป็
ี นต ้นไปจะเป็ นคูท
่ ขึี นชกจริงตามการจับฉลากของ
ึ อครู่ ‘ภาสกร ศษ
กรรมการ ซงเมื ิ ย์ทรงชย ั ’ ก็ขนชกกั
ึ บ ‘รถถังน ้อย ศ.กํานันยง’
ไปแล ้ว ผลออกมาคือเสมอ ดังนันทุกคนจึงค่อนข ้างลุ ้นกับรายชอคู ื ท่ สามซ
ี งึ
เป็ นการจับฉลากฟากนักมวยหญิงบ ้าง
มีเสยี งพูดคุยดังหึงมาจากทางฝั งกรรมการอยูพ ่ ักหนึง ในทีสุดชายใน
ชุดเหลืองก็วงเข ิ ้ามารับใบฉลากไปสง่ ให ้ถึงมือนักพากย์ จากนันเสย ี งประกาศ
ก็ดงั ขึน “คูน
่ เป็ ื าจะเป็ นเด็กตัวเต็งของค่ายใหญ่
ี นคูเ่ ด็ดทีเดียวครับ ไม่น่าเชอว่
อีกแล ้ว ทุกคน... ผมขอเสย ี งปรบมือต ้อนรับน ้องลูกเกด กีรติ ศ.กํานันยง”
ี งเชย
เฮ! เสย ี ร์ดงั กึกก ้องจนสเตเดียมแทบแตก
โค ้ชนันต์เอนร่างพิงพนักโซฟาแล ้วกระดิกเท ้าน ้อยๆ เหมือนไม่คอ
่ ย
ั เท่าไหร่
พอใจสก
 “และคนทีฟ้ าสง่ มาให ้ชนกันในวันนี... คือ... คือ...” พิธก ี งจนผู ้
ี รเน ้นเสย
ชมรอบด ้านกลันหายใจตาม “น ้องนา ลลนาจากค่ายมวยศษ ิ ย์ทรงชย ั ครับ!”
คราวนีเสย ี งเฮดังลันกว่าเดิมตามมาด ้วยเสยี งรัวกลองกันอย่างบ ้าคลัง
ประกาศศก ึ ทีนังเก็บอาการมานานเกือบจะคุมสติไม่อยู่ จังหวะหนึงเขาหันไป
มองโค ้ชวิทย์ทกํี าลังวางท่านิง ทําเป็ นนังคุยอยูก
่ บั กรรมการคนอืนๆ เหมือน
ไม่มอ
ี ะไรเกิดขึน
ิ ค่าย แต่ชกสองรอบเด็กของเขาก็เจอกับกํานันยง
ค่ายมวยมีเกือบยีสบ
ทังสองรอบ
่ ารจับฉลากแล ้วล่ะมัง!
นีไม่ใชก
“เล่นไม่เลิกนะว่าไหม?” โค ้ชนันต์ทนั
ี งคลึงขมับอยูเ่ ปรยขึนมาก่อน
“ทีมหญิงจะเก็บคะแนนคัดคนเข ้ารอบปี หน ้าหกคน สุดท ้ายจะเหลือแค่สามคน
ทีได ้เป็ นตัวจริง ถ ้าเด็กเราโคจรมาฆ่ากันเองบ่อยๆ แบบนีเห็นทีเราคงหลุดทัง
คู.่ ..” กล่าวจบอนันต์กย ็ น
ื ขึน พูดทิงท ้ายก่อนจะเดินไปยังข ้างเวที “จบแมตชน ์ กู
ี
จะทําหนังสอ ื ร ้องเรียนไปทางสมาคม เรียกร ้องให ้มีการเปลียนโค ้ช มึงจะเอา
ด ้วยหรือเปล่า?”
ึ ตอบกลับเสย
“ไม่” ประกาศศก ี งเรียบ
ี เวลาทําไม คืนนีหาคนไปกระทืบพรุง่ นีมันก็ไม่กล ้าซา่ ส ์
ร ้องเรียนให ้เสย
แล ้ว!
84.โค ้ชเราอยูไ่ หน?

เดินขึนเวทีเป็ นครังแรกมันประหม่าแบบนีเอง
หลังจากถูกประกาศชอก็ ื มเี จ ้าหน ้าทีมานํ าทางให ้เดินออกจากห ้อง
ลลนาก ้าวตามไปอย่างชาๆ ้ ในสมองมีแต่ความตืนเต ้น เธอเคยชกแบบลอง
สนาม เคยชกริมชายหาด ในผับในบาร์ แต่ไม่เคยยืนหําหันใครภายใต ้สายตา
ั ครัง ขนาดเรืองง่ายๆ อย่างเชน
ผู ้คนนับร ้อยนับพันเลยสก ่ เดินอย่างไรไม่ให ้ขา
ั
สนเธอยั งทําลําบาก
ั กีคนทีหากินแบบนีเล่า!
ฉั นเก่ง... ฉั นเก่งมาก จะมีผู ้หญิงสก
ี งประกาศชอเธอดั
มีเสย ื งขึนมาอีกหนพร ้อมกับเสย ี งปรบมือกึกก ้อง
เกรียวกราว นันยิงบีบจิตกันเข ้าไปใหญ่ พอเธอก ้าวขึนมายืนบนเวทีด ้วยสห ี น ้า
มึนงง เธอก็เห็นนักชกฝ่ ายตรงข ้ามทียืนเตรียมพร ้อมอยูแ
่ ล ้ว
ผู ้หญิงท่าทางทะมัดทะแมงคนนีชอกี ื รติ จําได ้ว่าเคยเจอกันครังหนึงใน
ห ้องรายงานตัว วันนีกีรติอยูใ่ นชุดนักมวยสแ ี ดง กําลังเต ้นฟุตเวิรค
์ อยูต
่ รงมุม
เวทีอย่างคล่องแคล่ว ด ้านหลังของหล่อนคือพีเลียงนักมวยกล ้ามโตสามคน
และโค ้ชนันต์ทกํี าลังยืนกอดอกด ้วยสห ี น ้าพินจิ พิเคราะห์ พอเห็นเธอเดินออก
มาเขาก็กวักมือเรียกกีรติแล ้วรังศรี ษะลงมากระซบ ิ บางอย่างทีข ้างหูหล่อน
ิ ตอบ
ฝ่ ายนันหันมามองแขนขวาของลลนาแวบหนึงแล ้วหันไปกระซบ
ลลนาเลิกคิวมองการวางแผนอย่างสนิทสนมตรงหน ้าแล ้วหมุนตัวมอง
ไปทางด ้านหลังบ ้าง
อ ้อ... เธอก็ม ี
ด ้านหลังของเธอมีหมอคล ้าวและอาเหนิงทีวิงแบกเก ้าอีไม ้ตัวหนึง
พร ้อมกับถังนํ าดืมตรงมา
เธอมีแค่สองคนนีจริงๆ
ลลนากวาดตามองไปยังโซฟาวีไอพี เห็นประกาศศก ึ ยังคงนังจิบชาอยู่
ตรงนันพร ้อมพูดคุยกับกลุม ี นมวย ไม่แม ้แต่จะหันหน ้ามามองทางนี
่ เซย
 ไม่รู ้ทําไม วินาทีนเธอรู
ี ึ เหมือนตัวเองอยากจะร ้องไห ้ พอหันไปเห็น
้สก
กีรติชะโงกหน ้าลงไปกระซบ ิ กับโค ้ชของหล่อน เธอยิงรู ้สก
ึ เหมือนโพรงอกของ
ตัวเองนันว่างเปล่า
ความสมั พันธ์ระหว่างโค ้ชกับนักกีฬาโดยเฉพาะอย่างยิงมวยนับว่าเป็ น
อะไรทีลึกซงึ ตลอดเวลาหลายเดือนก่อนทีจะขึนชกนักมวยมักจะขลุกอยูแ ่ ต่
้
กับโค ้ชของตัวเอง ต่อให ้กีรติจะเก็บตัวฝึ กซอมอยู ใ่ นแคมป์ แต่กไ ็ ด ้ข่าวว่าโค ้ช
นันต์มาเยียมหล่อนมิได ้ขาด แต่ละครังทีโค ้ชนันต์มาทังคูจ ่ ะขลุกอยูด ่ ้วยกัน
ั
หลายชวโมง ฝ่ ายหนึงก็หาเทคนิคใหม่ๆ มาสอนอีกฝ่ ายก็พยายามเรียนรู ้
แน่นอนว่าคนทีจะเห็นจุดอ่อนของนักกีฬาได ้ดีทสุ ี ดก็คอื โค ้ช และกําลังใจใหญ่
หลวงบนเวทีกค ็ อ ื โค ้ชอีกนันแหละ
ก่อนหน ้านีเธอกับพีเป๊ กก็เป็ นแบบนี
หากความสม ั พันธ์ของทังสองยังไม่กลายเป็ นอืน ป่ านนีเขาก็คงมายืน
ให ้กําลังใจอยูท
่ างด ้านหลังของเธอแล ้ว
อาเหนิงก ้าวขึนมายืนตรงมุมเวทีฝังนํ าเงิน ชว่ ยเธอพันมือสวมนวม สวม
ฟั นยางและเฮดการ์ด
ี งผิวปาก เป่ าปากถูกสง่ มาจากกลุม
มีเสย ่ ผู ้ชมรอบเวทีเหมือนต ้องการ
แซว นันยิงทําให ้เธอประหม่าเข ้าไปใหญ่ พีคล ้าวก ้าวขึนมาบนเวทีอก ี คนแล ้ว
่ เพือชว่ ยในการวอร์มร่างกาย แต่ถ ้าร ้อน
อธิบายว่า “โค ้ชยําให ้คุณดืมแต่นําอุน
จนทนไม่ไหวก็บอก ผมจะเติมนํ าแข็งเข ้าไปให ้”
ี ดงอีกครัง
เธอพยักหน ้ารับเบาๆ หันไปมองทางโซฟาสแ
คราวนีเห็นโค ้ชของตนกําลังนังยิมอยูห
่ น ้ากล ้องของแฟนมวยสาวที
เดินมาขอถ่ายรูป!
ดี... ดีเหลือเกิน!
กรรมการขึนเวทีมาประกาศกฎกติกาเหมือนทุกครัง
“ความจริงแล ้วมวยสากลสมัครเล่นเราจะชกกันแค่สามยก ยกละสาม
นาที แต่ในเมือนีคือการคัดเลือกนักกีฬาทีมชาติ ทางเราจึงอยากจะทดสอบ
ความแข็งแกร่งของนักกีฬา ทางคณะกรรมการจึงมีมติให ้แบ่งการชกเป็ นห ้า
ยกนะครับ โดยในหนึงยกมีเวลาทังหมดห ้านาทีทพวกคุ
ี ณจะทําคะแนนเหนือคู่
ต่อสู ้ หลังจากสูกั้ นจนครบห ้ายกแล ้ว กรรมการทังสามคนทางด ้านล่างก็จะรวม
คะแนนว่าใครเป็ นฝ่ ายชนะ ถ ้าภายในเวลาหนึงยกสามารถทําให ้คูต
่ อ ้
่ สูไม่
สามารถชกต่อไปได ้เราก็จะถือว่าชนะน็ อก เข ้าใจไหมครับ?”
หญิงสาวทังสองพยักหน ้า
“และเนืองจากหนนีไม่ได ้เป็ นการชกรอบไฟนอล เป็ นแค่การชกสะสม
คะแนนอีกทังยังเป็ นนักมวยหญิง ทางสมาคมจึงอนุญาตให ้พีเลียงและโค ้ช
คอยให ้ความชว่ ยเหลืออยูร่ อบเวทีได ้ โดยทางเราจะแบ่งการให ้คะแนนเป็ น
สองสว่ นคือนักมวยแปดสบ ิ เปอร์เซน
็ ต์ และคะแนนทีมอีกยีสบ
ิ เปอร์เซน
็ ต์ ทังนี
เพือดูความพร ้อมของโค ้ชและพีเลียงนักกีฬาด ้วย”
พอได ้ยินแบบนีฝ่ ายตรงข ้ามก็ยมกริ
ิ ั ว่าเตรียมตัวมาดี สว่ น
ม เห็นได ้ชด
โค ้ชของเธอน่ะเหรอ
ยังนังถ่ายรูปกับพวกสาวๆ อยูเ่ ลย!
เธอไม่มเี วลาสนใจเขาแล ้วเพราะจังหวะนันกรรมการหันมากวักมือ
เรียกให ้ไปยืนอยูก ่ ลางเวที
ยังไม่ทน
ั ได ้เตรียมใจ ระฆังยกแรกก็ดงั ขึน

จากการมองระยะไกล
ประกาศศก ึ เห็นกีรติปล่อยหมัดทันทีทกรรมการล่
ี าถอย ฝ่ ายนันเดิน
หน ้าลุยด ้วยการปล่อยหมัดขวายาวๆ เล่นงานอย่างหนักหน่วง โดยทีฝ่ ายยัยหนู
นาเอาแต่ฟต ุ เวิรค
์ หลบเหมือนคนตืนเวที ความสูงของลลนาได ้เปรียบอีกฝ่ าย
แต่กต ็ ้องยอมรับว่าเธอโปร่งบางเกินไปเมือเทียบกับกล ้ามเนือเป็ นมัดๆ ของ
กีรติ
เสย ี งเชยี ร์รอบด ้านดังขึนเรือยๆ ยิงมีการผิวปากตะโกนแซวยิงทําให ้
คนทียืนอยูก ่ ลางเวทีเคลือนไหวได ้ชาลง ้ เธอลืมทําคะแนนให ้ตัวเองด ้วยการ
ชกตอบ อาศย ั แต่ความคล่องแคล่วหลบหลีกไปตามพืนทีสเหลี ี ยม เนืองจาก
เวทีมน
ั กว ้าง การหลบหลีกปลีกตัวของเธอจึงดูวน ุ่ วายไปหมด ภาพทีเห็นจึง
เหมือนกีรติไล่ต ้อนอย่างเอาเป็ นเอาตายอยูฝ ่ ่ ายเดียว
 ประกาศศก ึ ถอนหายใจ หันไปพยักหน ้าให ้เอ็มม่าทีหนึง พอได ้รับ
ั ญาณเอ็มม่าก็รบ
สญ ี วิงเข ้าไปแจ ้งกรรมการแล ้วเดินเข ้าไปร่วมกับอาเหนิง ชว่ ง
นาทีทสามพอได
ี ้เอ็มม่ามาเป็ นว๊ากเกอร์คอยบอกบท ลลนาทําได ้ดีขนเล็ ึ กน ้อย
สามารถปล่อยหมัดขวาตัดลําตัวกีรติ ทําคะแนนได ้หนึงหมัดก่อนระฆังจบยกที
หนึงจะดังขึน
ั ไปทีมุมของฝ่ ายตัวเอง หมอคล ้าวชว่ ยลลนาถอด
เหล่าพีเลียงกรูกน
ฟั นยางและป้ อนนํ าดืม สว่ นเอ็มม่ายืนมือมาประคองศรี ษะเธอ เขย่าเบาๆ เรียก
สติ “หนูนาไหวไหม เป็ นไงบ ้าง?”
เป็ นไงน่ะเหรอ?
เมือครูจ
่ ําได ้ว่าโดนจังๆ ทีหน ้าหนึงทีและข ้างลําตัวอีกสอง!
“คุณหนีได ้ดี แต่เราต ้องการคะแนน คุณต ้องบุกบ ้างหนูนา” เอ็มม่า
ิ
กระซบ
“ฝ่ ายนันหมัดหนักมาก เดินหน ้าลุยอย่างเดียวเลย”
“พยายามหาจุดบอดแล ้วทะลวงเข ้าไป”
“ตรงไหนล่ะจุดบอด?” เธอกัดฟั นอย่างคังแค ้น “ใครก็ได ้ชว่ ยบอกฉั นที
ว่าทําไมฝ่ ายเราไม่มโี ค ้ช!”
เอ็มม่าอึง... เธอมองไปยังมุมแดง เห็นการสุมหัวระหว่างนักกีฬากับ
โค ้ช ศรี ษะของกีรติผงกเบาๆ ทุกครังทีโค ้ชของหล่อนพูดจบ พอเสย ี งระฆังยก
ทีสองเริมขึน โค ้ชนันต์กโ็ ยกหัวนักกีฬาหนึงทีแล ้วตบบ่าแรงๆ เพียงแค่นใจก็
ี
มาเป็ นกองแล ้ว
ี น ้าทีมุง่ มันจนน่ากลัว พอกรรมการ
กีรติก ้าวอาดๆ มากลางเวทีด ้วยสห
ล่าถอยหล่อนก็เสยหมัดใสเ่ หมือนหนแรก แต่คราวนีลลนามีประสบการณ์มา
้
ก่อนจึงเอียงตัวหลบแล ้วปล่อยซายยาวๆ ออกไปเล่นงาน ทําเอาอีกฝ่ ายถึงกับ
หน ้าหงาย
ี งเชย
ป้ ายนับคะแนนเด ้งขึน เรียกเสย ี ร์และภาษามือบ ้าบอแจกจ่ายกัน
มัวไปหมดทังสเตเดียม
หญิงสาวทังขําทังอยากจะร ้องไห ้
 เอาล่ะ เธอพอจะรู ้แล ้วว่าต ้องรับมือกีรติแบบไหน ถ ้าอีกฝ่ ายเดินบุก
้
เธอต ้องพยายามแย็บซายทิ งขวาทําลายท่าเดินตรงๆ นันให ้เป๋ ยกนีลลนาแย็บ
ไปถอยไป พอหลังชนเชอ ื กก็ลอ ่ ให ้อีกฝ่ ายปล่อยหมัดก่อนแล ้วเธอค่อยเอียง
ตัวหลบจากนันก็สวนกลับ
และคะแนนทีสองก็ได ้จากหมัดนี
เสยี งเชย
ี ร์ดงั ขึนจากมุมนํ าเงินของฝ่ ายลลนา แต่ไม่นานก็เงียบลงเพ
ราะโค ้ชนันต์สาวเท ้าก ้าวตามไปรอบเวที สง่ ภาษามือบอกนักกีฬาของตนเป็ น
ระยะๆ และนันทําให ้กีรติเหมือนจะเปลียนแผน หล่อนหยุดไล่แต่เป็ นฝ่ ายนิงรอ
บ ้าง ระหว่างทีลลนากําลังลังเลว่าจะรุกดีหรือเปล่าก็ถก ู ฝ่ ายนันแย็บขวาตัดลํา
ตัวจนทรุด
ระฆังตีหมดยกทีสอง!
หมัดเดียวก็จริงแต่กเ็ ล่นเอาจุกไปเลย ลลนาโดนลากเข ้ามุมนํ าเงินใน
สภาพงอก่องอขิง ปวดยิงกว่าปวดประจําเดือนเป็ นร ้อยเท่า หมัดของกีรติหนนี
ึ เหมือนใครเอาค ้อนมาฟาดกระหนํ าแรงๆ ตรงสข
ให ้ความรู ้สก ี ้างทําให ้จีดลงไป
ถึงหัวเข่า มีคนมากมายมารุมล ้อมเธอแต่เธอจําอะไรไม่ได ้มาก รู ้แต่วา่ โดนถลก
ื นป้ ายยาแล ้วก็ป้อนนํ า
ชายเสอขึ
ตอนนันเอง... ใบหน ้าทีคุ ้นเคยของใครคนหนึงก็ชะโงกเหนือใบหน ้า
เธอ
็ กนาน” แล ้วก็เอา
เขาจ ้องมองมาพร ้อมกับตบแก ้มเบาๆ “ตืน... อย่าชอ
มือหนึงแนบแผ่นหลังเธออีกมือกดบริเวณเหนืออก ปั มลงมาเบาๆ
้ อย่ากลัน อย่างนันแหละ...”
“หายใจชาๆ
พีเป๊ ก!
 ั
85.ทําตามทีฉั นสง!

“ทีนมองตรง”
ี ั ย
เขาสงเส ี งเข ้ม “เห็นเวทีตรงหน ้าไหม?”
เธอพยักหน ้ารับ ทังๆ ทียังงงอยู่
้
“ให ้เธอแบ่งเวทีออกเป็ นสองฟากซายขวา ้
สมมุตวิ า่ ด ้านซายเป็ นบ ้าน
ด ้านขวาเป็ นถนน”
“...” ลลนา
“เธอเลียงหมาตัวหนึงอยูใ่ นบ ้าน” พีเป๊ กหันมาสบตาเธอแล ้วเล่าต่อไป
เรือยๆ “แต่มนั ชอบหนีออกไปวิงทีถนน ฉั นอยากให ้เธอทํายังไงก็ได ้ กันไม่ให ้
หมาตัวนีหลุดออกจากบริเวณรัวบ ้านทีเราตีกรอบเอาไว ้ เป็ นตายยังไงก็อย่าให ้
หลุด... แค่นทํ
ี าได ้ไหม?”
เธอพยักหน ้ารับอีกครัง
“ฉั นจะยืนประกบอยูด ี งตีระฆังยกทีสามดังลัน เขายืนหมัด
่ ้านข ้าง” เสย
มาขอชนกับเธอ “ทีมเวิรก
์ ”
เธอลังเลเล็กน ้อยแล ้วยกกําปั นชนกลับ เพียงเท่านันกําลังใจก็ไหล่บา่
มาเต็มแรง
ยกนีง่ายขึนเพราะเธอแบ่งพืนเวทีให ้เหลือเพียงแค่สองสว่ นจากโลก
ทังใบทีดูเหมือนกว ้างจนเดินหลงไปหลงมา พอบีบให ้ทุกอย่างมันเล็กเข ้าเธอ
จึงค่อยหายใจสะดวกหน่อย หญิงสาวตังใจจะทําตามหน ้าทีทีได ้รับมอบหมาย
จากโค ้ชอย่างขะมักเขม ้น
ี ซายเป็
ในหัวคิดเพียงอย่างเดียวคือ... ฉั นเลียงหมา เวทีซก ้ นบ ้านของ
ฉั น ฉั นจะทําอย่างไรก็ได ้ไม่ให ้หมาตัวนีหลุดออกจากบ ้าน
เพราะคิดแบบนีเธอจึงเดินลุยเข ้าหา พอกีรติพยายามวิงเธอก็บล็อก
พออีกฝ่ ายหมุนตัวหลบเธอก็ไล่กวดตาม แต่หมาตัวนีดือพอสมควร พยายาม
้
เหลือเกินทีจะมุดออกจากรัวบ ้านทีเธอขีดเสนเอาไว ้ ทุกครังทีมันจะก ้าวออก
ไปเธอก็กรากเข ้าไปขวางแล ้วรัวหมัดไล่กวดให ้มันถอยร่นกลับเข ้าเขตรัวบ ้าน
เหมือนเดิม
 ี งพากย์ดงั ขึนอย่างตืนเต ้น
เสย ั
“ฝ่ ายนํ าเงินทําได ้เหนือชนกว่ า
้
กระแทกแย็บซายเข ้าหน ้าได ้หลายหมัด พยายามต ้อนให ้หลังชนเชอ ื ก ทําเอา
ฝ่ ายแดงไถลไม่เป็ นท่าทีเดียวครับ”
จังหวะหนึง กีรติตงหมั
ั ้
ดขวาแล ้วสวนซายเข ้าแสกหน ้าลลนา
ี งประกาศศก
“ยอเขาพระสุเมรุ” เสย ึ ทีเดินวนอยูด ้
่ ้านซายเวที
ดงั ขึน
ลลนารีบก ้มหัวลงทันที
หมัดของกีรติแหวกอากาศผ่านไป ลลนาอาศย ั จังหวะนีสบ
ื เท ้าขวาไป
้
ข ้างหน ้าแล ้วเสยหมัดซายเข ่ ลายคางของกีรติ
้าสูป
ฝ่ ายนันหน ้าหงายแล ้วล ้มตึง!
เป็ นการล ้มครังแรกทีไม่น่าจะเกิดขึนของฝ่ ายแดง
ี งโห่ร ้องจากมุมนํ าเงินดังลัน นันยังไม่เท่ากับเสย
เสย ี งเป่ าปากจากลูก
ิ ย์ทรงชย
ทีมศษ ั ทีนังเชย
ี ร์อยูบ
่ นอัฒจันทร์
ึ ใจมาเป็ นกอง
ลลนารู ้สก อยากจะหันไปถอนสายบัวให ้ทังสทิ ี ศแล ้ว
โบกมือตอบกลับเสย ี งเชย
ี ร์ ณ เวลานีเสย
ี งเชย
ี ร์ยงดั ึ เหิมความรู ้สก
ิ งยิงฮก ึ ที
ได ้ยินไม่เหมือนหนแรกทีประหม่าแทบตาย
เธอหันไปมองข ้างเวทีบ ้าง เห็นหนุ่มหล่อในเชตส ิ นี ํ าเงินกําลังมองตรง
มา เขายักคิวขวาสง่ ให ้ทีหนึงพร ้อมกับรอยยิมทีน่าจับกดเป็ นทีสุด
โอ๊ย... ถ ้ายิมแล ้วน่ารักแบบนี ฉั นจะต่อยถวายอีกหลายๆ หมัดเลย
นังกีรติแกตาย!
แต่อก ี งเรียกของโค ้ชนันต์
ี ฝ่ ายไม่ตาย ดันลุกขึนมาได ้ด ้วยเสย
พอลุกขึนกีรติกพ
็ ยายามโผกลับไปยังมุมของตัวเอง แต่ขอโทษตรงนัน
มันถนน หมาของฉั นต ้องอยูแ
่ ต่ในบ ้าน!
ลลนาไล่กวดอย่างไม่ลดราวาศอก เสย ี งของโค ้ชฝั งนันก็ดงั ไม่แพ ้กัน
เขาป้ องปากตะโกนบอกบทข ้ามฟากมาแต่เวลานีกีรติกําลังหนีตายอย่าง
หวาดหวัน พอถอยจนหลังติดเชอ ื กหล่อนก็เลือกทีจะแลกหมัดตรง
ี งพีเป๊ กแก ้เกมดังมาจากด ้านล่าง
“ตาเถรคําฝั ก” เสย
 เธอชน ิ กับการออกท่าตามคําสงของเขาอยู
ั แ
่ ล ้ว ื เท ้าเข ้าหางอ
จึงสบ
แขนขวาขึนป้ อง และสง่ หมัดซายเข
้ ้าสูก่ กหูของอีกฝ่ ายแบบผัวะเดียวร่วง
ี งระฆังหมดยกทีสามดังขึน!
เสย
ี งของนักพากย์แผดออกมา “ลุกไหวไหมครับ... จะไหวไหมครับ
เสย
หมัดเมือครูเ่ หมือนจะแรงเอาการทีเดียว”
เหล่าพีเลียงฟากกีรติกรูกน
ั เข ้ามาอย่างรวดเร็ว ทังประคองทังเขย่า
เรียกสติ
ลลนาหมุนตัวกลับไปยังมุมของตัวเองบ ้าง
พอมาถึงก็ได ้การต ้อนรับอย่างอบอุน ี งโห่ร ้องของสมัครพรรค
่ ด ้วยเสย
พวก เอ็มม่าเอือมมือมาดึงเธอเข ้าไปกอดแรงๆ ทีหนึงก่อนจะผลักนังลงแล ้วให ้
ั พักเอ็มม่าก็ถอยเพือให ้โค ้ชเข ้ามาแทนที
นํ า สก
ลลนายิมหวานต ้อนรับการมาของประกาศศก ึ เขาก ้าวขึนมานังยองๆ
บนเวทีข ้างๆ เธอแล ้วพูดว่า “มองเวทีข ้างหน ้า... คราวนีให ้แบ่งมันออกเป็ นส ี
สว่ นเหมือนตัดเค ้กสเหลี
ี ยม”
เธอพยักหน ้า
“เราจะเรียกมันว่าเอ บี ซ ี ดี... ยกนีบ ้านของเธอจะอยูแ
่ ค่ตําแหน่งเอ ที
เหลือเป็ นถนน...” เขาหันมาสบตาเธออย่างหยอกล ้อ “และเธอเลียงนกอยูต ่ วั
หนึง”
“อย่าให ้มันบินออกจากบ ้านไปทีถนน” เธอต่อประโยคให ้
“อย่างนันเลยทีรัก” เขาหัวเราะ “จําไว ้ แย็บเบาๆ แต่แย็บบ่อยๆ เราไม่
ได ้มาฆ่าใคร เรามาโกยคะแนน”
“แล ้วถ ้าจําเป็ นต ้องแลก?”
“ไม่แลก...” เขาตอบกลับทันควัน “โง่”
ลลนาห่อปากอย่างไม่ยน
ิ ยอม ถ ้าไม่แลกเธอจะชนะน็ อกได ้ยังไง
ี งขึน
ระฆังยกทีสดั
 “เดินบดไปเรือยๆ อัปเปอร์คต ั
ั สนๆ” ึ เดินไล่ตะโกนตามเธอ
ประกาศศก
ทุกฝี ก ้าว
่ เดียวกับโค ้ชของฝั งนัน ในทีสุดโค ้ชนันต์กก
เชน ็ ้าวออกจากมุมตัวเอง
้
เพราะเด็กของตนโดนต ้อนให ้อยูใ่ นมุมซายบนของเวที แบบไม่ยอมปล่อยไป
ไหน เขาเดินเข ้ามาป้ องปากตะโกนกร ้าว “เกดอย่านิง! ออกจากมุมให ้ได ้ อย่า
ให ้หลังชนเชอื ก!”
พอกีรติได ้ยินก็พยายามดีดตัวเองออกมา
จังหวะหนึงทีหล่อนเบียงร่างอนันต์กต
็ ะโกนว่า “ปั กษาแหวกรัง!”
ี งพีเป๊ กสวนขึนติดๆ
“เอราวัณเสยงา!” เสย
้
ลลนาเหวียงหมัดซายชนกั
บหมัดของอีกฝ่ าย ทังสองร่างกระเด็นไป
คนละทิศละทาง
เสย ี งฮอ
ื ฮารอบเวทีดงั ขรมแต่หข ี งของ
ู องลลนาควานหาแต่เสย
ประกาศศกึ
ั หอก!”
“ชวาซด
เธอสบ ื เท ้ารุกเข ้าไปอย่างต่อเนือง เสยชายโครงของอีกฝ่ ายสหมั ี ดติด
เหมือนตอนทีซอมต่ ้ อยกับกระสอบทราย อีกฝ่ ายถอยร่นไม่เป็ นท่าพอเข ้ามุม
หาทางออกไม่ได ้ยิงเปิ ดโอกาสให ้เธอรุกหนักกว่าเดิม ลลนาเอาแต่เดินหน ้า
แล ้วอัด อัด อัด กีหมัดก็จําไม่ได ้ ตามด ้วยผัวะสุดท ้ายทีสง่ ให ้อีกฝ่ ายทรุดไม่
เป็ นท่า เรียกว่ารูดจากเชอ ื กลงมากองกับพืนอย่างนันเลย
ี งโค ้ชนันต์ตะโกนลัน
“เกด!” เสย
ครูมวยสองคนหันมาสบตากันดังเปรียะ!
อนันต์กด ื กไปดึงร่างของเด็กตัวเองให ้
ั ฟั นแน่น แทบจะล ้วงมือข ้ามเชอ
ี งเชย
ลุกยืน เสย ี ร์รอบด ้านกระหึมจนแก ้วหูเต ้น
ี งถาม
“น็ อกหรือเปล่าครับ น็ อกหรือเปล่า” นักพากย์แผดเสย
ี งผู ้ชมรอบสนามชว่ ยกันนับถอยหลัง
“เก ้า แปด เจ็ด หก... ห ้า” เสย
อย่างพร ้อมเพรียง
 แต่กรี ติกค ื กและพยายามจะลุกขึนมา
็ ว ้าเชอ
ลลนาเงือหมัดรออยูแ
่ ล ้ว ี ้วยหมัดนีหมัด
ตังใจจะชนะน็ อกในยกทีสด
เดียว... ทว่า
“อย่า!”
ี งห ้ามของประกาศศก
เสย ึ ทําให ้เธอเงยหน ้าขึนอย่างงวยงง จังหวะนัน
กีรติกถ
็ อ
ื โอกาสสวนเธอเบาๆ ด ้วยสองหมัดทีแทบจะไม่มแ ี รง ลลนาถอยทัน
กําลังจะสวนกลับ
ี ตข
แต่ระฆังจบยกทีสก็ ี น
ึ
พีเลียงฝ่ ายกีรติวงเข
ิ ้ามาเหมือนจะหาม กีรติทเมื
ี อครูโ่ ดนไปไม่ตํากว่า
สบิ หมัดทิงตัวลงอย่างหมดแรง ศรี ษะเอียงไปด ้านหนึง สภาพน่าเวทนาอย่าง
ยิง
มีเสยี งดีดนิวเรียกเธอทีมุมนํ าเงิน ลลนาจึงละสายตาจากภาพนันแล ้ว
หมุนตัวเดินกลับทีของตัวเอง พอมาถึงโค ้ชของเธอก็บอกว่า “ตอนนีคะแนนเรา
นํ า ยกสุดท ้ายให ้เธอวิงล่อก็พอ เดียวฝ่ ายนันจะหมดแรงไปเอง”
“ทําไมคะ...” เธองงจัด “เราชนะน็ อกได ้ทําไมพีถึงไม่ให ้หนูจัดการ”
“เราจะไม่น็อกใครบนเวทีเก็บคะแนน”
“พีเล่นพนันใชไ่ หม?”
“เปล่า”
ั เลย พีเล่นพนัน คนอย่างพีเหรอจะไม่อยากชนะ พีแทง ‘เสมอ’ ไว ้
“ชด
ล่ะส”ิ
ั
คราวนีเขาจ ้องเธอตาดุ “ทําตามทีฉั นสง!”
ํ กสห
เธอปาดนํ าตาหยาดสุดท ้ายออกจากใบหน ้าแล ้ววักนํ าลูบซาอี ี ้า
รอบ
จากนันก็ยน
ื นิงมองเงาตัวเองในกระจก
ยกสุดท ้ายของเธอเป็ นหายนะทีแม ้แต่ตวั เธอเองยังไม่อยากจะจํา เธอ
เอาแต่วงวนรอบเวที
ิ เหมือนหนูขขลาด
ี ปล่อยให ้อีกฝ่ ายทีเดินยังแทบจะไม่
 ี ง
ไหวไล่ต ้อน แม ้ผลทีออกมาเธอจะมีสกอร์เหนือกว่าและเป็ นฝ่ ายชนะแต่เสย
ี ศก็ทําให ้เธอแทบจะกระอัก
โห่ร ้องอย่างผิดหวังทังสทิ
หญิงสาวดึงหนังยางออกจากเรือนผมแล ้วสะบัด ได ้อาบนํ าชาํ ระล ้างก็
ชว่ ยให ้ร่างกายรู ้สก
ึ ผ่อนคลายขึนแม ้ว่าในใจจะยังเครียดเกร็ง เธอไม่อยากเดิน
ออกไปข ้างนอก ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากชมการชกของคูอ ่ นๆ
ื อยากนังอยูใ่ น
ห ้องพักนักกีฬาแบบนีไปจนจบวัน
ั พักประตูไม ้ทางด ้านหลังก็ถก
สก ู ผลักเปิ ด น่าจะเป็ นนักกีฬาหญิงสก ั
คนทีเพิงชกเสร็จหรือเปล่าลลนาก็ไม่ได ้ใสใ่ จ เธอง่วนอยูก ่ บ
ั การทาครีมทีมือ
พอเงยหน ้าอีกทีกพ ื
็ บกับร่างสูงในเสอเช ิ น
ตส ี ํ าเงินทีก ้าวมายืนขนาบข ้าง
ความคิดแรกคือ... กล ้องวงจรปิ ด!
เธอตวัดสายตาขึนมองสูง
“ไม่ม.ี ..” คนทียืนอยูข
่ ้างๆ รายงานให ้
หญิงสาวเคลือนสายตากลับมา สบตากับอีกฝ่ ายผ่านบานกระจก
เขายืนเท ้าสองมือกับขอบเคาน์เตอร์ สห ี น ้าเรียบเฉยประกายตาไหว
ระริก ในทีสุดเขาก็เอ่ยก่อน “มวยสากลสมัครเล่นโดยมากจะชกเพือเก็บคะแนน
หนึงหมัดหนึงคะแนน จบสามยกก็จะเอาคะแนนทังหมดมารวมกัน ง่ายๆ แค่นี
เอง”
เธอสบตาเขานิง ไม่ได ้พูดอะไร
“สําหรับคนทีต ้องเก็บตัวยาวนานอย่างเธอ พันธมิตรนับเป็ นสงส ิ ําคัญ
หากเมือกีเธอน็ อกกีรติแน่นอนว่าแมตชท ์ เหลื
ี อฝ่ ายนันก็ต ้องเล่นคืน เพราะมัน
ั ดิศรีของเขา
คือศก หลังจากนันทุกอย่างมันจะไปไกลเกินกว่าการชกเก็บ
คะแนน และมันไม่ควรจะเป็ นแบบนัน...”
เธอนิงฟั ง คิวเริมขมวดเข ้าหากันเรือยๆ
“ฉั นไม่รู ้ว่าเธอไปเอาแนวคิดเรืองชนะน็ อกมาจากไหน แต่อยากจะ
บอกเอาไว ้อย่างหนึง มันเป็ นเรืองทีโง่มากทีคิดจะล ้มเพือนของเราเอง ทุกค่าย
ทีเธอเห็นด ้านนอกเป็ นเพือนของเธอ เป็ นคนไทย เป็ นกลุม ่ คนทีจะเดินทางไป
อินโดนีเซยี เพือแข่งเอเชย ี นเกมสร์ ว่ มกันกับเธอ แล ้วมันมีเหตุผลอะไรทีต ้อง
ล ้มพวกเขาล่ะ?” ประกาศศก ึ จ ้องตาเธอผ่านกระจกเงา
 “ต่างชาติไม่ใชเ่ หรอทีเธอต ้องสู”้
ลลนาสูดลมหายใจเข ้าปอดลึกๆ ด ้วยความตกใจ
“มองป้ ายทีมชาติทอกเส
ี ื กครัง ก่อนคิดจะใชกํ้ าลังมากกว่าสมอง”
อทุ
ลลนายังคงยืนนิงอยูท
่ เดิ
ี มแม ้ว่าอีกฝ่ ายจะก ้าวเท ้าออกจากประตูไป
นานแล ้ว
86.นันแฟนกูน!ี

ี
“นันไงเสยกลั บมาแล ้ว ไปห ้องนํ านานจังเลยครับ พอดีผมมีคนจะ
ี ้จัก”
แนะนํ าให ้เสยรู
ประกาศศกึ ทรุดตัวลงนังบนโซฟาตัวเอง จากนันก็เริมบทสนทนาเดิมๆ
ทีเขาท่องจนขึนใจมาตังแต่เด็ก บางครังมันก็น่าเบือทีต ้องแนะนํ าว่าตัวเองชอ ื
อะไร บ ้านอยูท
่ ไหน
ี แล ้วก็คย
ุ ฟุ้ งอยูแ่ ต่เรืองหมัดมวย เชน่ ใครต่อยใคร ใครตาย
ใครรอดใครดังคําฟ้ า วนเวียนอยูแ ่ ต่อย่างนีเหมือนนํ าขึนนํ าลง
ิ
ชายหนุ่มก ้มมองนาฬกาข ้อมือเป็ นระยะๆ พอสองนาทีเป๊ ะเขาก็ควัก
นามบัตรออกมายืนและตัดจบด ้วยการกล่าวชนชมค่ ื ายมวยของอีกฝ่ ายด ้วยรอย
ยิม ไม่ลม ื
ื เอ่ยปากเชอเช ิ ให ้มาร่วมสงั สรรค์ถ ้ามีเวลา พอเฮย
ญ ี คนนีลุกคนต่อไป
ก็เข ้ามาเสยี บแทนที และทุกอย่างก็เริมวนลูปอีกหนึงรอบ
ิ นาที เขาก็ได ้ยินเสย
หลังจากนันสบ ี งฮอ
ื ฮาจากกลุม
่ นักข่าว พอเอียว
ตัวไปมองตามก็พบกับต ้นตอของเสย ี ง
ลลนาในชุดเสอยื ื ดสข
ี าวคอวีไซสเ์ อ็ม กางเกงยีนสส ์ เี ทาอ่อนขาดเป็ น
ริวๆ บริเวณต ้นขากําลังก ้าวออกมาพร ้อมกับกระเป๋ าเป้ ใบใหญ่ เรือนผมยาวเป็ น
คลืนของเธอยังเปี ยกนํ าเล็กน ้อยจึงไม่ได ้รวบเป็ นหางม ้าเหมือนตอนขามา
กลุม่ นักข่าวทีกรูกน ั ภาษณ์นักมวยได ้แต่ยน
ั เข ้าไปหวังจะสม ื แลกเปลียนสายตา
กัน คล ้ายยังไม่คอ่ ยแน่ใจว่าถูกคนหรือเปล่า
ิ ย์ทรงชย
หนึงในนันถามขึน “ลลนา ค่ายศษ ั หรือเปล่าครับ?”
พอเธอพยักหน ้าตอบ ฝูงชนก็เฮโลเข ้าไปหาอย่างพร ้อมเพรียง ความ
ชุลมุนทีเกิดขึนทําให ้หลายสายตาเบือนหน ้าออกจากเวทีมวยและแอบเหล่
มองมาด ้วย
คนทีนังคุยอยูต ่ รงโซฟาหรีตาอย่างไม่พอใจ พอเห็นนักข่าวคนหนึงรุก
ประชดิ ตัวถึงขันเอือมมือไปแตะบ่าเขาก็หน ั ไปสบตาอาเหนิง อีกฝ่ ายเด ้งตัว
ทันทีเหมือนรู ้งาน รีบวิงไปในจุดเกิดเหตุ ไปถึงก็แทรกร่างกลืนเข ้าไปในฝูงนัก
ข่าว
ี
“คุณคิดว่ายังไงครับเสย?” ี งหนึงกระทุ ้งเขาขึนมา
เสย
 ประกาศศก ึ เม ้มปาก หันมายิมตอบคนทีตนสนทนาด ้วย น่าจะชอเฮ
ื ย ี
ั อย่างมัง “ผมว่ายอดเยียมไปเลย”
แสงอะไรสก
“ทีคณะของผมโดนปล ้นรถน่ะเหรอ?”
ี เมือกีคุยกันเรืองอะไรวะ “ใชค
เชย! ่ รับ... ผมว่า...” ยังไงต่อดี “พวกคุณ
มีสปิ รต
ิ มากทียังเดินทางต่อมาจนถึงเกาะเต่า ถ ้าเป็ นคนอืนป่ านนีกลับบ ้านไป
แล ้ว”
ี ชมเกินไป” ฝ่ ายนันหัวเราะชอบใจ แล ้วเริมโม ้ต่อเรืองความ
“เสยก็
ตังใจทีจะสร ้างทีมงานทีเก่งทีสุดเพือรองรับเทรนด์ออกกําลังกายแบบคิก บ็อก
ิ บลา บลา บลา
ซง...
หูของประกาศศก ึ ฟั งบ ้างไม่ฟังบ ้าง สองตาพาลแต่จะจ ้องไปยังฝูงชนก
ลุม
่ นัน น่าจะมีการสม ั ภาษณ์อะไรคร่าวๆ บางอย่างเพราะเดียวก็มเี สย ี งถอน
หายใจ เดียวก็ได ้ยินเสย ี งหัวเราะระริกระรีของพวกนักข่าวอาเหนิงตายไปแล ้ว
หรือไงถึงไม่ดงึ ตัวยัยหนูนาออกมาซะที!
จังหวะนันเขาก็เห็นฝูงชนเคลือนทีไปยังประตูทางออกด ้านหลัง
จังหวะทีทุกคนกําลังหมุนตัว ดันมีมอ
ื ข ้างหนึงโอบรอบเอวของลลนา
โอบ–รอบ–เอว!
ั หน่อย
“ผมกะจะสร ้างโรมยิมให ้มันแข็งแรงสก ็ งั ไม่รู ้จะทาส ี
แต่กย
อะไร”
ประกาศศก ึ ยืนขึนอย่างหมดความอดทน เขาล ้วงกระเป๋ าเป้ หยิบเครือง
อัดเสยี งแล ้วยืนให ้คูส
่ นทนา “เฮยี อยากเล่าอะไรอัดใสเ่ ครืองไว ้เลยครับ ผม
ปวดขี เดียวกลับมาผมจะกดฟั งและพิมพ์ตอบไปในอีเมลก็แล ้วกัน” พูดจบก็
เดินจากไปทังแบบนัน ทิงให ้โค ้ชค่ายอืนๆ และบรรดาเซย ี นมวยได ้แต่มองตาม
ตาค ้าง
ิ ห ้านาที!
คนอะไรมันจะขีทุกๆ สบ
---------------------------
้ ้อนรับทางด ้านหน ้า
เธอถูกฝูงชนพาออกมายืนตรงซุมต
 ไม่ใชแ่ ค่เธอคนเดียว ยังมีนักมวยชายหญิงอีกหลายคนทีกําลังยืนให ้
ั ภาษณ์กบ
สม ั นักข่าวอยูบ
่ ริเวณนี และเนืองด ้วยจํานวนคนทีเยอะ นักข่าวอาวุโส
้
ท่านหนึงจึงเสนอให ้เธอย ้ายจากซุมดอกไม ้ไปยืนตรงป้ าย
สปอนเซอร์เพือจะได ้ถ่ายรูปคูก
่ บ
ั ป้ ายไปเลย
ั ภาษณ์เดียวๆ แบบนีมาก่อนจึงค่อนข ้างวางตัวไม่ถก
ลลนาไม่เคยให ้สม ู
เธอเห็นอาเหนิงยืนแทรกอยูใ่ นกลุม
่ นักข่าวเลยคิดว่าคงไม่น่าจะเป็ นอะไรจึงยิม
้
รับแสงแฟลช หันซายหมุ นขวา ตามแต่ใครจะบอกบท
แรกๆ มีเพียงนักข่าวเจ็ดแปดคน ไม่นานจํานวนคนทีมายืนล ้อมก็มาก
ขึนเรือยๆ เหมือนเห็นของแปลก ต่างคนต่างสะกิดและมองมาด ้วยสห ี น ้าไม่
อยากจะเชอ ื บรรยากาศดูอด ึ อัดขัดเขินไปหมด
ื
“ลลนาเป็ นชอจริ
งหรือฉายาในวงการครับ?”
ื
“ชอจริ
งค่ะ”
“คุณคิดยังไงกับแมตชเ์ มือครู?่ ”
“ฉั นว่าทังฉั นและนักมวยอีกฝ่ ายต่างก็ทําได ้ตรงตามเป้ าหมายของเรา
นะคะ”
“อายุครับ”
“24 ค่ะ”
ั พักเธอก็
แสงแฟลชมากมายเหลือเกิน ยิงมายิงมากจนเธอเวียนหัว สก
หันไปมองชายหนุ่มคนหนึงทีพยายามโบกมือ “คุณเป็ นแบรนด์แอมบาสเดอร์
ให ้อุปกรณ์กฬ
ี ายีห ้อไหนบ ้างครับ?”
อืม... คําถามนี
คือเขาไม่ได ้ถามว่าเป็ นหรือไม่ แต่ถามเหมาไปเลยว่า ‘เป็ นให ้กับ
ทีไหน’ อะไรจะมโนเก่งขนาดนัน “ฉั นไม่เคยรับงานพวกนันค่ะ”
แต่นักข่าวหญิงอีกคนแทรกขึนมา “จริงเหรอคะ มันจะมีใครหน ้าเหมือน
กันขนาดนีได ้ยังไง?”
 จบคําของหล่อน อีกหลายคนทีล ้อมอยูก ่ ฮ ื ฮากันยกใหญ่ ประเด็นที
็ อ
พูดคุยเริมไม่เกียวกับการชกของเธอแล ้ว ลลนาหันไปสบตาอาเหนิงทียืนอยู่
เกือบจะนอกวง เขาพยายามจะแทรกตัวเข ้ามาแต่ตด ิ ทีผู ้คนรอบด ้านรักษา
‘ฐานทีมัน’ ของตนอย่างแน่นหนาแบบไม่ยอมให ้มีชอ ่ งว่าง
“คุณเคยถ่ายโฆษณาไหมคะ?” อีกคําถามจากนักข่าวสาวทางด ้านขวา
“ไม่เคยค่ะ”
“ก่อนหน ้าจะมาชกมวยคุณทํางานอะไรมาก่อนครับ” คนด ้านหน ้าสุด
จ่อไมค์บ ้าง
่ ยดีแล ้ว “ฉั น... ขอสงวนไว ้เป็ นเรืองสว่ นตัวนะคะ”
เริมไม่คอ
“แล ้วคุณ...”
“ขอโทษนะครับ ขอแทรกนิดนึง” ลลนาตัวแข็งเมือได ้ยินเสย ี งห ้าวลึก
ทางด ้านหลัง ผู ้คนทีรายล ้อมเธออยูถ ู ตีขยายออกเป็ นวงกว ้าง เหมือนใครใช ้
่ ก
คทาวิเศษแยกนํ าผ่าทะเล
ทีด ้านหลังของเธอ ประกาศศก ึ ก ้าวเข ้ามาพร ้อมกับทีมงานอีกกลุม
่
ใหญ่ บางคนเธอพอคุ ้นหน ้าแต่หลายคนกลับไม่เคยเห็นมาก่อน พอมาถึงคน
ของเขาก็เข ้าครอบครองพืนทีโดยตีกรอบล ้อมรอบฝูงนักข่าวด ้วยการประสาน
มือจับกันเอาไว ้ ขังทุกคนให ้อยูด
่ ้านใน ไม่ยอมให ้มีใครเล็ดลอดออกไปได ้
แม ้แต่คนเดียว
ื
“ผมขออนุญาตพีๆ สอมวลชนทุ กท่าน... ชว่ ยลบภาพนักกีฬา ‘ของผม’
ออกจากกล ้องด ้วย วานด ้วยครับ” คําประกาศของประกาศศก ึ เรียกเสย
ี งฮอ
ื ฮา
อย่างมากจากกลุม ่ นักข่าว ไม่เคยมีใครพบเจอการกระทําทีแข็งกร ้าวอย่างนีมา
ก่อน
ื
นีคือสอนะ... ื
สอระดั
บประเทศ ขอเพียงแค่เขียนเรืองราวของใครก็ตาม
ในด ้านลบ พวกคุณรอฝั งศพได ้เลย!
หลายคนมีทา่ ทีไม่ยน
ิ ยอม แต่กโ็ ดนคนของประกาศศก ึ ทียืนขวางอยู่
ี ดรอนสท
ด ้านหลังยืนมือมาสะกิด บางคนถึงกับโวยว่า “เสยลิ ิ ธิเสรีภาพของสอ ื
เกินไปหรือเปล่า?”
 “เกินไปไหมงันเหรอ...” ประกาศศก ึ ทวนคําเบาๆ แล ้วตอบกลับด ้วยนํ า
ี งจริงจัง “เด็กของค่ายศษ
เสย ิ ย์ทรงชย
ั ทุกคน ถ ้าพวกคุณต ้องการรูป ต ้องมาขอ
โดยตรงจากผม ถ ้าตัวผมไม่ยน ิ ยอมไม่วา่ ใครก็ไม่มส ิ ธินํ ารูปออกไปใชในเช
ี ท ้ งิ
พาณิชย์ได ้ นีคือหนึงในข ้อตกลงทีทางค่ายเซน ็ ไว ้กับนักกีฬาของเรา”
แน่นอน ไม่วา่ ใครก็ไม่เคยนึกถึงประเด็นนี
ประกาศศก ึ วาดมือหนึงโอบไปรอบบ่าลลนา “หากคุณไม่ได ้ใชเพื ้ อการ
ค ้าแต่ถ ้าคุณมีรป
ู เด็กของผมอยูใ่ นกล ้อง ผมจะถือว่าคุณละเมิดสท ิ ธิสว่ นบุคคล
ระราน คุกคามทางเพศน ้องเขา ซงทั ึ งหมดนีก็ขนอยู
ึ ก
่ บ
ั ดุลยพินจ
ิ ของทางศาล
แต่ตวั ผมจะฟ้ องแน่”
ี น ้ากระอักกระอ่วน
หลายคนเริมมีสห “คุกคามอะไร พวกเราแค่
ั ภาษณ์เท่านัน”
สม
“พวกคุณรุมกันเข ้ามาทุกทาง ไล่ถามในเรืองทีไม่เกียวกับมวย ไม่เปิ ด
โอกาสให ้เด็กผมปลีกตัว”
ี ยังไงก็คอ
คําตอบของเสย ื จะเอาเรือง
ทีนใครอยากได
ี ้รูปก็ต ้องวัดความกล ้ากัน ทีสําคัญวัดเงินในกระเป๋ า
ด ้วย นักข่าวหลายคนเริมถามใจตัวเองว่ามันคุ ้มหรือไม่ถ ้าเกิดมีปัญหากับ
โปรโมเตอร์รายใหญ่ของวงการกีฬา
คนทีคิดว่าไม่ควรแลกหมัดกับโค ้ชหนุ่มแห่งลุม ่ แม่นําโขง รีบกดลบ
ภาพในกล ้องของตัวเองแล ้วยืนให ้ทีมงานทีอยูใ่ นชุดวอร์มทางด ้านหลังตรวจ
สอบ พอเรียบร ้อยดีแล ้วทีมงานก็จะเปิ ดทางให ้เดินตัวลีบออกไปได ้ สว่ นใครที
หัวแข็งหน่อยก็ยงั คงยืนจังก ้าอยูท
่ เดิ
ี ม
่ งไหนต ้องการทําข่าวล่ะครับ?”
“แล ้วถ ้าชอ
“ผมจะคัดเลือกรูปทีเหมาะสม สง่ ไปให ้ทุกชอ
่ งด ้วยตนเอง”
บรรยากาศรอบด ้านเหมือนจะแสบร ้อนแรงกล ้าขึนในทุกวินาที
ลลนาเพิงหลุดออกจากสภาพตืนตระหนก เธอรีบหันไปยิมให ้กับกลุม ่
นักข่าวทีเหลือเพือชว่ ยแก ้ไขสถานการณ์ให ้ดีขน
ึ “พีๆ คะ เอาอย่างนีก็แล ้วกัน
ฉั นจะฝากบทสม ั ภาษณ์ของตัวเองไว ้กับทางสมาคมมวย สว่ นเรืองรูป รอให ้
โค ้ชของฉั นพิจารณาเลือกรูปทีเหมาะสมก่อนแล ้วฉั นจะเมลสง่ ให ้ตามนามบัตร
ทีได ้มาดีไหมคะ” เธอชูนามบัตรของชา่ งกล ้องแต่ละคนขึน
ระหว่างทีพูด มือทีโอบอยูบ ่ นบ่าก็เคลือนผ่านแผ่นหลังของเธอลงมา
แปะอยูต ึ ขนลุกไม่น ้อย
่ รงสะโพก ให ้ความรู ้สก
พอเธอเอ่ยปิ ดประเด็นหลายคนก็เริมคล ้อยตาม ทุกคนทยอยลบรูป
จากกล ้องของตัวเองด ้วยสหี น ้าซงั กะตายแล ้วสง่ ให ้ทีมงานตรวจ ก่อนจะพากัน
แยกย ้ายสลายวง
ลับหลังผู ้คน ลลนาก็หน
ั ไปมองคนด ้านข ้างตาเขียว “พีไม่เห็นจะต ้อง
กัดพวกเขาเหวอะแบบนีนี”
้ ้เธอเดินออกมาถ่ายรูปโดยไม่ขออนุญาตฉั น!”
“ใครใชให
“ก็แค่ถา่ ยรูป”
“ตามสญั ญาว่าจ ้าง สทิ ธิทังหมดในตัวเธอเป็ นของฉั น” ใบหน ้าเขา
ขึงตึงจนเห็นโหนกแก ้มเด่นชดั อาการโกรธจริงจังของเขาทําให ้เธอนึก
ประหลาดใจ พีเป๊ กจะรู ้ไหมว่าตัวเองแสดงออกทางสห ี น ้าไปถึงไหนต่อไหน
แล ้ว
สําหรับเธอ พีเป๊ กไม่ได ้เป็ นแฟนทีดีทสุ
ี ด ตรงกันข ้ามด ้วยซาํ เขาเป็ น
คนแบ่งแยกเรืองสว่ นตัวกับเรืองงานได ้อย่างชด ั เจนจนน่าโมโห จะมาคาดหวัง
เอาความอ่อนหวานจากเขาเธอคงต ้องหน ้าแตกกลับไปสก ั ร ้อยรอบ แต่ถงึ
อย่างนันเธอก็ยงั รักเขา
โดยเฉพาะอย่างยิง ตอนทีเขาแสดงอาการว่าหวงเธออย่างออกนอก
หน ้าแบบนี
มันน่ารักดี...
แม ้ว่าเขาออกจะไบโพลาร์ไปสกั หน่อย แต่กเ็ ป็ นผู ้ชายคนเดียวทียืน
หยัดอยูเ่ คียงข ้างเธอมายาวนานเกือบทังชวี ต
ิ
ลลนาเบือนหน ้าไปอีกทาง เม ้มปากไม่ให ้ยิม
เธอไม่ได ้ไร ้เดียงสาถึงกับจะคาดหวังให ้เขาทิงทุกอย่างเพือความรัก
ขอเพียงแค่เขามอบทียืนทีมันคงให ้เธอในหัวใจของเขาบ ้างก็โอเคแล ้ว เธอ
 ่ นๆ ต ้องคอยอยูห
เกลียดการหลบๆ ซอ ั คนตวัดสายตามอง
่ า่ งกันเวลาทีใครสก
แต่เมือครู.่ .. เขาบอกว่าอะไรนะ
“ถ ้าคุณมีรป
ู เด็กของผมอยูใ่ นกล ้อง ิ ธิสว่ น
ผมจะถือว่าคุณละเมิดสท
บุคคล”
เด็กของผมอย่างนันเหรอ?
ั เจนดี...
ชด
ถ ้ามีใครยกเรืองนีมาล ้อ คนมาดเข ้มเจ ้าระเบียบจะต ้องโมโหตายแน่!
ึ รับ
ลลนาเดินตามอาเหนิงเข ้าไปในสเตเดียมก่อน ปล่อยให ้ประกาศศก
หน ้ากับกลุม
่ แฟนมวยทีเดินเข ้ามาทักทาย
จังหวะนันเอง นักข่าวหญิงคนหนึงก็ก ้าวเข ้ามาทางด ้านหลังประกาศ
ึ พร ้อมกับสะกิดถามอีกหนด ้วยสายตากังขา
ศก “ทีคุณบอกว่าจะสง่ รูปให ้กับ
ทางชอ่ งข่าวแต่ละชอ่ ง รูปพวกนีจะขายแพงไหมคะ?”
ึ หงุดหงิดทีประเด็นนีไม่จบสก
เขารู ้สก ั ที “เรืองการตังราคาภาพถ่ายนับ
ิ ธิขาดของทางค่าย ผมว่าก็น่าจะสก
เป็ นสท ั ...” ยังไม่ทน
ั ได ้คิด
นักข่าวสาวต่อประโยคให ้ “ห ้าล ้านบาทต่อรูป?”
ต่อให ้เขาเกิดมาบนกองทองของคุณป๋ า แต่กไ็ ม่เคยได ้ยินว่ามี
ภาพถ่ายภาพไหนจะขายได ้จํานวนเงินมากมายขนาดนีมาก่อน “คุณว่าอะไร
นะ?”
“ทางคุณจะคิดค่ารูปเราแผ่นละห ้าล ้าน เหมือนภาพทางด ้านหลังนัน
หรือเปล่าคะ?”
ประโยคนีทําให ้ประกาศศก ึ หมุนตัวกลับไปมองตาม ภาพทีเห็นคือ
โปสเตอร์ขนาดยักษ์ ทมี
ี ใบหน ้าของหนูนาแปะอยู!่
--------------------------------
ภาพตรงหน ้าเขาใหญ่มาก–มาก
ใหญ่เสยี จนบริเวณทีเขายืนอยูเ่ ป็ นแค่สว่ นลําคอของเจ ้าของภาพ มิน่า
ล่ะตอนแรกถึงไม่เห็น
 ประกาศศกึ ถอยหลังออกมาเกือบเจ็ดก ้าวจนสองตาสามารถเก็บราย
ละเอียดโดยรวมของภาพดังกล่าวได ้ มันเป็ นโปสเตอร์ขนาดใหญ่ของสปอน
เซอร์ทม ี นักกีฬาหญิง ึ เป็ นแบรนด์ยาสระผมชอดั
ซงก็ ื งระดับโลกทีหลายคน
รู ้จักกันดี นางแบบในรูปถ่ายภาพครึงตัวบนในลักษณะหันหลังอวดแผ่นหลัง
เซก ็ ซี
ึ อันหลากหลาย
ชายหนุ่มมองภาพตรงหน ้าด ้วยความรู ้สก แวบแรกที
ึ ไม่แน่ใจ โกรธ และตบท ้ายด ้วยอาการ
เห็นคือตกตะลึง ตามมาด ้วยความรู ้สก
สงสยั ใคร่รู ้
ผู ้หญิงในภาพมองตอบเขามาด ้วยดวงตาสน ี ํ าผึงอ่อนวาววามทีมีความ
คล ้ายคลึงกับลลนาถึงแปดสบ ิ เปอร์เซน็ ต์ แต่ตา่ งกันตรงทีหล่อนมีเสนตั
้ ดขอบ
ตาสน ี ํ าตาลเข ้มขณะทียัยหนูนาเป็ นสที องสว่างใสจนดูเหมือนไร ้ขอบตัด ชวน
ให ้ผู ้มองจินตนาการไปถึงไหนต่อไหน
ี ว่ นทีคล ้ายกัน แต่ลลนาจะมีกระสท
จมูกกับปากก็มส ี องเม็ดจิวกระจาย
อยูบ ึ ้หญิงคนนีไม่ม ี
่ างๆ ตรงบริเวณดังจมูกซงผู
เขาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจทีกักไว ้ในอกอย่างไม่รู ้ตัว ผู ้หญิงคนนีไม่ใช ่
ยัยน ้อง แต่กเ็ หมือนอย่างไม่น่าเชอื ในภาพหล่อนกําลังยืนหันหลังให ้กล ้อง
แล ้วเบือนหน ้าสง่ สายตาเว ้าวอนอย่างอ่อนหวานมาทางผู ้ชม ใบหน ้าทีเอียงมา
ประมาณ 45 องศาเป็ นใบหน ้างดงามหมดจดชวนให ้มองตาค ้าง แต่สําหรับ
ประกาศศก ึ ใบหน ้านีไม่สะดุดตาสะดุดใจเท่าแผ่นหลังและเรือนผม
แผ่นหลังชว่ งบนของหล่อนเปิ ดเปลือยโชว์ผวิ สพ ี ช ึ นคนละ
ี สุกฉํ าซงเป็
โทนสก ี บ
ั ใบหน ้าทีค่อนข ้างขาว เป็ นแผ่นหลังเพรียวบางและมีกล ้ามน ้อยๆ ดู
เซก ็ ซเร
ี ้าอารมณ์จนคนมองต ้องจิกปลายเท ้าลงกับพืน บางสว่ นของแผ่นหลังมี
ปอยผมสน ี ํ าผึงอุน
่ ทีโค ้งเป็ นเกลียวคลืนระลงมาบ ้างเล็กน ้อย สว่ นทีเหลือรวบ
ม ้วนขึนแล ้วหนีบกิบแบบหลวมๆ เหมือนคนเตรียมตัวจะอาบนํ า
ผมปอยเหล่านัน... ตรึงเขาไว ้จนหนีไปไหนไม่ได ้ ความคิดของ
ึ แตกกระจายเหมือนละอองฝนนับล ้านซด
ประกาศศก ั ผ่านร่าง
ถ ้าคุณถามใครสกั คนว่าเรือนผมในรูปแตกต่างจากผมของคนทัวไปที
ตรงไหน พวกเขาอาจจะตอบไม่ถก ู แต่สําหรับผู ้ชายคนหนึงทีเคยลูบมันมา
แล ้วนับร ้อยนับพันครัง เคยม ้วนพันมันกับนิวแล ้วค่อยๆ รูดออกจากหว่างนิว
 ั ผัสทีนุ่มละมุนมือ แน่นอนว่าผู ้ชายคนนันต ้องจํามันได ้เป็ นอย่าง
ดืมดํากับรสสม
ดี
ทังแผ่นหลังและเรือนผมนีเป็ นของลลนา!
ประกาศศก ึ รู ้สก
ึ เหมือนหายใจไม่ออก ความโกรธไร ้ทีมาแล่นขึนสมอง
เป็ นริวๆ จนต ้องยกปลายนิวขึนกดหว่างคิวเอาไว ้ไม่ให ้อารมณ์ระเบิด สติทยั ี ง
เหลืออยูอ ่ ก
ี น ้อยนิดถามตัวเองว่ามันจะเป็ นเรือนร่างของแฟนตนได ้อย่างไร ใน
เมือลลนาถูกคุมเข ้มอยูบ ่ นเกาะ มีคนของเขาคอยจับตาเธออย่างระแวดระวัง
ถ ้าเธอก ้าวออกจากเกาะเต่าแค่ก ้าวเดียวเขารับรองว่าตนไล่กวดทัน
เป็ นเธอจริงเหรอ?
ประกาศศก ึ ยืนหลับตาอยูค
่ รูห
่ นึง จูๆ่ ก็ฉุกคิดถึงอะไรขึนมาได ้ เขา
ลืมตาและก ้าวเข ้าไปเพ่งมองภาพบนแผ่นป้ ายนันอีกหน ควานสายตาไปตาม
แผ่นหลังทีฉํ าวาวไปด ้วยนํ า
ิ หา
ในทีสุดก็เจอสงที
ลมหายใจเขาขาดห ้วง ยากเหลือเกินทีจะละสายตาไปมองทางอืน
ี น
การมองเห็นของเขาเริมหดแคบลงเรือยๆ จนสุดท ้ายสส ั เดียวทีมีอยูเ่ ต็มสอง
ตาก็คอ ี ดง
ื สแ
ี ดงเม็ดเล็กๆ ตรงฐานคอของนางแบบในรูป มันชว่ ยยืนยันว่า
เป็ นไฝสแ
เจ ้าของแผ่นหลังเป็ นลลนาจริงๆ!
ประกาศศก ึ เหนียวรังตัวเองเอาไว ้ด ้วยสติทบางแสนบางเหมื
ี อนเสน้
ด ้าย ระหว่างทีหมุนตัวเดินกลับเข ้าไปในสเตเดียมเขาก็ยงั ไม่เข ้าใจว่ามันเกิด
ขึนได ้อย่างไร แต่เรืองหนึงทีรู ้แน่
ถ ้าเธอคิดจะเอาสงทีิ เป็ นสมบัตขิ องเขาไปเปิ ดเผยต่อหน ้าสาธารณชน
ให ้คนมองเป็ นแสนเป็ นล ้าน ไม่วา่ จะเพราะสาเหตุใดก็ตาม
เธอคิดผิดอย่างน่าเศร ้าทีเดียว!
87.หนีออกจากกรง

พอกลับเข ้ามาในสเตเดียมอีกครัง
พีเป๊ กก ้าวขึนมานังบนอัฒจันทร์รว่ มกับเธอและทีมนักมวยเยาวชนทังๆ
ทีตอนแรกนังอยูบ ่ นโซฟาวีไอพีทางด ้านล่าง พอเขามาถึงเธอก็ยนกระติ
ื กนํ า
สง่ ให ้ เขามองมันเพียงแวบเดียวและละสายตาออก จากนันก็ทรุดตัวนังข ้างๆ
อย่างเงียบงัน
เหมือนเขาจะอารมณ์ไม่ด.ี .. รึเปล่า?
หญิงสาวดึงกระติกนํ ากลับมาดืมเอง ทังคูน่ ังมองการชกคูท ่ เกี ้าด ้วยกัน
เงียบๆ เสยี งเชย
ี ร์รอบด ้านดังสนันหวันไหว มีทงเส
ั ย ี งตีกลอง เสย ี งนักพากย์
และการสง่ สญั ญาณมือไม ้ต่างๆ นานา แต่คนข ้างตัวของเธอก็ยงั นังนิง
ลลนาเม ้มปากจนลักยิมกดลึก
จังหวะหนึงเขาก็ยนมื ้
ื อขวามาสอดประสานกับมือข ้างซายของเธอแล ้ว
กุมไว ้ เธอเอียงหน ้าไปมองแวบหนึงแต่เขากลับจ ้องเวทีอย่างแน่วแน่ ไม่ได ้
ื
สนใจเธอ ฝ่ ามือเขาร ้อนจัด ชนเหงื ี จรตรงฐานข ้อมือกระตุกตุบๆ อย่าง
อ จุดชพ
หนักหน่วงเหมือนเป็ นหัวใจอีกดวง
ลางสงั หรณ์บอกเธอว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึน แต่บอกไม่ถก ู ว่า
คืออะไร ลลนาปรายตาจ ้องไปยังใบหน ้าด ้านข ้างของแฟนหนุ่มเป็ นระยะๆ
เขามีสห ี น ้านิงสนิท ไม่แสดงอาการใดๆ แต่ไรผมตรงขมับกลับมีเหงือ
เม็ดเล็กๆ เกาะพราวทังๆ ทีแอร์ในสเตเดียมเย็นฉํ า พวกมันจับตัวกันเป็ นนํ า
หยดหนึงแล ้วค่อยๆ ไหลลากผ่านแนวกรามลงมาจรดคาง เป็ นภาพทีข่มให ้ใคร
ึ ขวัญหาย แม ้แต่เธอก็ยงั หวาดกลัวขึนมาวูบหนึง
ก็ตามทีมองรู ้สก
ี ดาย
พีเป๊ กเป็ นคนหน ้าตาคมคาย แถวบ ้านก็เรียกว่าหล่อจัด แต่น่าเสย
ตรงทีบุคลิกของเขาไม่เอือให ้ดูน่าคบหา หน ้าดุๆ ของเขาทําให ้ทังชายและ
ึ ขวัญผวาได ้โดยง่าย
หญิงทีคุยด ้วยรู ้สก โดยเฉพาะในชว่ งทีเขาเงียบมากๆ
แบบนี
เหมือนเสอ ื ทีกําลังย่อตัวนิงๆ เพือรอกระโจนเข ้าหาเหยือ บนใบหน ้า
ื ตัวนีมีคําสามคําแปะอยูก
ของเสอ ่ ลางหน ้าผาก
 ้
อันตราย–ถึงตาย–ห ้ามลําเสน!
ึ เหมือนมือของตัวเองถูกบีบแน่นขึนเรือยๆ
เธอรู ้สก ใบหน ้าของเขาก็
เหมือนจะขาวซด ี ขึนด ้วยเหมือนกัน ด ้วยความตกใจเธอจึงหลุดถามออกไปว่า
“ตังแต่มานีพีได ้กินข ้าวหรือยังคะ?”
เขาหลับตาแล ้วยกนิวขึนคลึงหว่างคิว อันเป็ นท่าทางทีมักทําเสมอใน
เวลาทีเจ ้าตัวเครียดจัด “ยัง”
หรือจะหิว “หาอะไรกินไหมคะ?”
เขาเงียบไปอึดใจ “เอาส”ิ
เธอค่อยๆ ถอนหายใจแล ้วยิมออกมาจนลักยิมกดลึกสองข ้างแก ้ม เขา
จ ้องภาพนันด ้วยสองตาว่างเปล่านิงงัน มีแววอะไรบางอย่างแฝงอยูใ่ นดวงตา
อย่างเข ้มข ้น เธอเอ่ยปากขึนมาเบาๆ “ข ้าวกล่องอยูท่ เอ็
ี มม่านะคะ พีไปขอเขา
ได ้เลย กล่องของพีวางอยูบ่ นเก ้าอีตัวทีสามถัดจากตัวทีเอ็มม่านัง”
รีบไปส.ิ .. ไปเลย... ฉั นกลัวจะฉีราดอยูแ
่ ล ้ว
เขาลุกขึนแต่กลับไม่ยอมปล่อยมือ ดวงตาเย็นชาเหมือนนํ าแข็งจ ้อง
มองมาจนแผ่นหลังเธอไหวเยือก ประกาศศก ึ ก ้าวลงจากอัฒจันทร์โดยทียังกุม
มือเธอไว ้ เธอจึงเหมือนโดนลากลงไปด ้วย ทังคูเ่ ดินไปเอาข ้าวกล่องกับเอ็มม่า
แล ้วก ้าวกลับมานังทีเดิม
ึ ว่ามือซายถู
พอนานเข ้าเธอก็รู ้สก ้ กบีบแน่นจนรู ้สกึ ปวด เขากุมมือเธอ
ิ นาทีแล ้ว ยิงนานมือเขาก็ยงร
มากว่ายีสบ ิ ้อนขึนเรือยๆ ลลนาเริมกังวลว่าไม่ตน
ก็เขาคนใดคนหนึงกําลังจะระเบิดตูมเพราะความร ้อน
สุดท ้ายเมือทนไม่ไหวเธอจึงถามขึน “พีไม่สบายหรือเปล่า?” เธอ
เข ้าใจว่าอย่างนันจริงๆ เพราะท่าทางเขาดูไม่ดเี อามากๆ
เขาไม่ตอบ
เธอจึงหมุนตัวไปหยิบกล่องอาหารมาเปิ ดฝา “ทานเลยไหมคะ?”
เธอตักแบบพอดีคําแล ้วยืนมาจ่อปาก
เขาปรือตามองกลับมาเล็กน ้อย ในทีสุดก็ยอมอ ้าปาก
 “วันนีอากาศร ้อนแต่ในสเตเดียมแอร์เย็นจัด พีเดินเข ้าออกหลายรอบ
ร่างกายเลยปรับตัวไม่ทน ั ล่ะมัง” เธอพยายามชวนคุยไปเรือยเปื อยระหว่างตัก
คําทีสอง สาม ส ี ซงอี
ึ กฝ่ ายก็เอียงหน ้ามากินอย่างว่าง่าย พอเธอจะตักคําทีห ้า
เขาก็ยกมือบอกเป็ นนัยให ้พอก่อน เธอจึงแกะนํ าดืมยืนให ้เขาจิบ “ถ ้าไม่ไหว...
พีกลับก่อนดีไหมคะ กลืนพาราสก ั สองเม็ดแล ้วหลับไปในรถ เดียวหนูนาขับให ้
เอง”
“จําทางได ้เหรอ?” จูๆ่ เขาก็ถามขึนมา
“จําได ้ค่ะ หนูนาไปมาแล ้วทัวเกาะ”
ิ ะ”
คําตอบนีเรียกรอยยิมหยันผุดขึนจางๆ จนแทบมองไม่เห็น “นันสน
หัวใจเธอกระหนํ าเต ้นจนอกแทบไหม ้ คําว่า ‘นันสน ิ ะ’ เมือครูต ่ ด
ิ จะ
ประชดประชน ั อยูห
่ น่อยๆ มีความเป็ นเจ ้าของแรงกล ้าแทรกซม ึ อยูใ่ นนํ าเสย ี ง
ให ้ความรู ้สกึ หวงแหนอย่างไม่น่าเชอและติ
ื ดจะป่ าเถือนเล็กน ้อย เธอรู ้ทันทีวา่
เขาพุง่ เป้ าโจมตีตน แต่รู ้แล ้วจะกล ้าเอ่ยปากถามตรงๆ หรือไม่นันอีกประเด็น
บางครัง... หากทํานิงก็จะรอดตัว ถ ้าถามมากก็อาจต ้องรับมือกับระเบิด
เธอพยายามไล่เรียงความเป็ นไปได ้ร ้อยแปดพันประการ... จะเกียวกับ
การชกของเธอหรือเปล่า?
“หนูเข ้าใจเรืองทีพีบอกไม่ให ้ชนะน็ อก ตอนแรกหนูคด
ิ ว่า...”
ี งเนือย
“ขยับมาใกล ้ๆ” เขาตัดบทเสย
ลลนากะพริบตา กลันหายใจกระเถิบเข ้าไปนังชด ิ เขามากกว่าเดิม
ความร ้อนจากร่างของเขาแผ่มาปกคลุมจนเธอพลอยรู ้สก ึ ร ้อนตามไปด ้วย ผู ้คน
รอบกายยังคงเชย ี ร์มวยกันอย่างเมามันส ์ ไม่รู ้เหนือรู ้ใต ้ หลายคนลุกขึนทําท่า
ทําทางออกหมัดเหมือนอินจัด
ซอกมุมเล็กๆ ่ งึ ดูคล ้ายโลกอีกใบทีเป็ นสว่ นตัว
ทีเธอและเขานังอยูจ
เหลือเกิน
จูๆ่ เขาก็ยกปลายนิวขึนไล ้แก ้มเธอ อะไรบางอย่างบนใบหน ้าเขา
เปลียนแปลงเล็กน ้อยจนแทบไม่สงั เกตเห็น สม ั ผัสแรกของเขาทําให ้เธอชะงัก
ค ้างด ้วยความตกใจ หลังจากปรับลมหายใจได ้เธอก็เกร็งนิง ปล่อยให ้ปลายนิว
นันเคลือนจากแก ้มไปไล ้ตรงรอยกระเล็กๆ ตรงสน ั จมูก
 ี ง
“รู ้อะไรไหม...” เขาถามลากเสย
“คะ?”
ั กคอเจ ้าขาวมาทําแกงเลียงแล ้วนะ เย็นนีเธอคงได ้กิน”
“ฉั นสงหั
บางอย่างในสมองของเธอระเบิดตูม!
เจ ้าขาวเป็ นนกพิราบทีเขาเลียงไว ้ในกรงไม ้ขนาดใหญ่หน ้าห ้องนอน
เขารักมันนักหนา ไม่วา่ จะไปไหนกลับมาก็ต ้องซอเมล็ื ดทานตะวันมาฝากเจ ้า
ขาวเสมอ
“นกไม่รักดี ชอบหนีออกไปบินเล่น มันคงไม่รู ้ว่ากลับมาหนนีฉั นจะเผา
ื
กรงของมันทิงไปแล ้ว” เขายิมออกมา เป็ นรอยยิมทีตีโค ้งอย่างเชองช ้
าและ
หยอกเอิน
ั
ลลนาสนสะท ้านไปทังร่างเมือปลายนิวเขาลากมาถึงฐานคอ เขาปั ด
เรือนผมเธอไปอีกข ้างอย่างแผ่วเบาแล ้วเขียไฝสแ ี ดงเม็ดจิวทีประดับอยูบ
่ ริเวณ
นัน “เธอทํางานกับฉั นมาเกือบปี แล ้ว ชอบหรือเปล่า?”
หญิงสาวพยักหน ้าตอบ ความเครียดจูโ่ จมจนพูดไม่ออก
“วันนีพอกลับถึงทีพัก ให ้เอาสญ ั ญาว่าจ ้างสบ
ิ สามข ้อทีเธอเซน
็ กับฉั น
ขึนมาคัดร ้อยจบ คัดเสร็จก็ให ้ไปสง่ ทีอาเหนิง”
ื าตนจะได ้รับคําสงแบบนี
ลลนาหันขวับทันที ไม่อยากเชอว่ ั ... คัดไทย!
แต่นันยังไม่จบ
“ตังแต่คน
ื นีเป็ นต ้นไปให ้เธอเก็บข ้าวของย ้ายไปนอนกับเอ็มม่า”
บางสว่ นในร่างของเธอกลายเป็ นหินไปเสย ี แล ้ว ลลนากลันเสย ี งสบถ
ึ ไม่ยต
ในลําคอ รู ้สก ุ ธิ รรมทีตนถูกลงโทษด ้วยสาเหตุอะไรก็ยงั ไม่รู ้ เธอกําหมัด
แน่น ก่อนจะหลุดปากออกมาว่า “หนูขอไม่กน ิ แกงเลียงเย็นนีนะคะ ถ ้าพีไม่วา่
อะไร...”
เขายกมุมปาก โปรยรอยยิมทีไม่ลามมาถึงดวงตา “แล ้วแต่”
เธอถอนหายใจเบาๆ แล ้วลุกขึน ทิงประโยคสุดท ้ายเอาไว ้ด ้วยความ
ึ สุดจะทน
รู ้สก “ทีเจ ้าขาวชอบบินหนี อาจเป็ นเพราะมันไม่อยากกินเมล็ด
ทานตะวันทีพีป้ อนก็ได ้” เธอชะงักไปเล็กน ้อยเมือเห็นอีกฝ่ ายหรีตาลง “ใน
ความสมั พันธ์ ไม่มใี ครชอบเป็ นฝ่ ายถูกบังคับ ถ ้าหนูเป็ นเจ ้าขาว หนูจะไม่บน
ิ
กลับมากรงเดิมอีกต่อให ้มันจะหรูหราหมาเห่าก็ตาม”
88.ดังกระหึม

เขาไม่เห็นเธออีกจนกระทังถึงตอนกลับ
และเขาเองก็ไม่อยากจะใสใ่ จ เธอจะไสหัวไปไหนก็เชญ
ิ !
ประกาศศกึ ลงมานังตรงโซฟาวีไอพีทเดิ
ี ม เขาสง่ อาเหนิงขึนไปยืน
มอบทองบนเวทีแทนตนจากนันก็นังฟั งคํากล่าวขอบคุณของเจ ้าภาพอันแสน
จะยืดยาว ระหว่างนันเขาก็ฆา่ เวลาด ้วยการเอาไม ้จิมฟั นไล่ขวางมดตัวหนึงไม่
ให ้มันเดินออกจากจานขนม
มดตัวนันดูอด
ึ อัด มันพยายามแบกนํ าตาลก ้อนหนึงวิงหนีออกจากจาน
ประกาศศกึ ค่อยๆ ดึงไม ้จิมฟั นอีกอันมาวางขวางไว ้ทางขวา พอมัน
้
เลียวซายเขาก็ เอาไม ้จิมฟั นอันใหม่เคลือนมาปิ ด มันวิงวนหัวหมุนทีเดียว
สุดท ้ายเจ ้ามดชะตาขาดก็ตด ิ ใจแบกนํ าตาลก ้าวข ้ามไม ้จิมฟั นอันหนึงอย่าง
ั สน
ทุลกั ทุเล
ี ว เกือบจะไปได ้แล ้ว
เกือบแล ้วเชย
เขาหยิบขวดไม ้จิมฟั นมาเปิ ดฝา แล ้วเททังหมดออกมาในคราวเดียว
จบ!
การตัดความหวังในวินาทีสด
ุ ท ้ายเนียเป็ นอะไรทีเขาชอบมาก
“คุณคะ” ประกาศศกึ เงยหน ้าขึนมอง เห็นป้ าแม่บ ้านในชุดสฟ
ี ้ ากําลัง
มองมาตาแข็ง “อย่าซน!”
เขาค่อยๆ ละมือออกจากจานขนมทีพูนไปด ้วยไม ้จิมฟั นกองโต ป้ าแม่
บ ้านมองจานตรงหน ้าเขาแล ้วก็อท ุ านออกมาเสยี งแหลม เก็บไปบ่นไป “ลูก
เศรษฐีสมัยนีนียังไงกัน ของไม่ใชก็้ ต ้องเอามาเล่นให ้มันเสย
ี หาย เป็ นเงินเป็ น
ทองแท ้ๆ ไม่รู ้ว่าทีบ ้านสอนมาแบบไหนกัน”
“ขอโทษครับ” เขาเอ่ยออกไปเบาๆ หล่อนเงยหน ้ามองเขาตาขวาง
“แฟนทิงครับ” เขายํา
 “แฟนทิงก็ง ้อส ิ หน ้าตาก็ดม
ี ม
ี อ
ื มีปาก มานังเอาไม ้จิมมดอยูไ่ ด ้ ชาตินี
เมือไหร่จะได ้จิมหญิง!” พูดจบหล่อนก็สะบัดตูดจากไป
ประกาศศกึ หลับตานวดต ้นคอ ไม่นานอาเหนิงก็พาลูกทีมของเขาเดิน
มาหาหน ้าตายิมแฉ่ง “ผมไปดูทบอร์
ี ดมาแล ้วครับโค ้ช คะแนนรอบแรกของทีม
เราดีเอามากๆ ี
นักมวยชายผมว่าติดอย่างน ้อยสคนนั กมวยหญิงหนูนาท็อป
ฟอร์มมาเลยครับ”
“เจ ้าตัวล่ะ?” เขาเคลือนมือจากต ้นคอมาคลึงขมับ
“ได ้ห ้องแล ้วครับ กําลังเข ้าแถวรอขึนหอพัก” อาเหนิงชมื ี อไปอีกฟาก
เวทีทมี
ี นักกีฬายืนออกันอยูเ่ ป็ นจํานวนมาก เบืองหน ้าของพวกเขาคือร่างในชุด
กรรมการของมาติกา หล่อนกําลังอธิบายกฎการอยูร่ ว่ มกันในหอพักให ้กลุม
่
นักกีฬาใหม่ทเพิ ื
ี งจะลงชอขอใช ส้ ท
ิ ธิห ้องพักในวันนี
หนแรกทีได ้ยินคําว่า ‘เข ้าแถวรอขึนหอพัก’ เขายังไม่เข ้าใจในความ
หมายทีอาเหนิงพยายามจะสอ ื ้
แต่พอใชสมองค่ อยๆ ย่อยข ้อความเหล่านัน
และนํ ามาเรียงเป็ นประโยคใหม่ ประกาศศก ึ ก็คอ ึ ซบ
่ ยๆ ซม ั ในเหตุการณ์ทกํ
ี าลัง
เกิดขึนตรงหน ้า หลังจากเข ้าใจอย่างถ่องแท ้แล ้วเขาก็ทงตั
ิ วเอนพิงโซฟาทาง
ด ้านหลัง
เวรแล ้วไง!
ชวี ต
ิ ของเขานีไม่มอ
ี ะไรน่าปวดกบาลไปกว่าตอนทียัยน ้องสะบัดบ๊อบ
งอนอย่างไม่ฟังเหตุผล ลลนาภาคกาลีไม่คอ ่ ยปรากฏตัวนักหรอก แต่ถ ้าออก
มาได ้เมือไหร่แม่จะแผลงฤทธิซะจนพืนสะเทือนทีเดียว “หมายความว่าเขาไม่
กลับกับเรา?”
“ไม่ใชว่ า่ โค ้ชอนุญาตแล ้วหรือครับ?” อาเหนิงทําสมุดโน ้ตในมือร่วง
แปะบนพืน เมือครูเ่ ขาถามหล่อน หล่อนก็บอกว่ารายงานเรียบร ้อยแล ้วและโค ้ช
ตอบว่า ‘แล ้วแต่’
What the fuck!
ประกาศศก ึ ยืดตัวยืนขึนแล ้วตรงเข ้าไปคล ้องคออาเหนิงทีหน ้าตาตืน
ตลอดศกเข ้ามากระซบ ิ “ไป–ลาก–มา–ที–รถ”
 “ยากครับ ตอนนีเขาแรงเยอะกว่าผมอีก” หลังจากการเคียวกรําอัน
ยาวนานโค ้ชก็สร ้างคนเหล็กขึนมาคนหนึง หนูนาเป็ นผู ้หญิงทีมากกว่าคําว่าผู ้
หญิง หล่อนทังมือหนักตีนหนักและอึดถึก เตะเขาร่วงได ้ง่ายยิงกว่ากองหลัง
ทีมชาติเสยี อีก หลังจากโดนถีบกระเด็นไปสห
ี ้ารอบ ชว่ งหลังๆ เขาก็ไม่กล ้าวิง
ั
ไปคว ้าหล่อนมัวซวแล ้ว
“พาเอ็มกับคล ้าวไปด ้วย”
ิ รับ” อาเหนิงหันมายิมตอบแห ้งๆ “ทําไม
“มันจะเป็ นภาพทีไม่น่าดูน่ะสค
โค ้ชไม่ลองไปง ้อเองล่ะ”
ึ ฉีกยิมโชว์เขียวขาววาววับ “ชาตินนายจะไม่
“ง ้อเหรอ?” ประกาศศก ี
เห็นภาพนันแน่!”
หลังจากนันอีกห ้านาที
อาเหนิงก็เห็นโค ้ชของตัวเองไปยืน ‘เร ้าหรือ’ อยูอ
่ ก
ี ฟากหนึงของสเต
เดียม
“เธอไม่ชอบกินแกงเลียงก็บอกฉั นได ้นี” เขารู ้จักเธอดีพอดังนันจึงรู ้ว่า
บางครังตัวเองก็ต ้องยอมอ่อนข ้อให ้เล็กๆ ไม่อย่างนันลลนาก็จะอาศย ั สายตา
เห็นใจของมวลชนรอบด ้านบีบให ้สถานการณ์เป็ นไปตามทีเธอวางแผน
ี เปรียบ
จากนันเขาก็จะเป็ นฝ่ ายเสย
ตังแต่เด็กจนโต เวลาเธอโกรธ เธอมักจะวางท่าเป็ นนวลนางทีลอยตัว
อยูเ่ หนือเหตุผลใดๆ ก็เหมือนกับตอนนีไง แทนทีจะตอบรับการง ้องอนเธอกลับ
ตอบโต ้ด ้วยสห ี น ้างุนงง “แต่โค ้ชคะ รีสอร์ตทีเราเชา่ มันเล็กจนทุกคนนอนเบียด
กันขนาดนันแล ้ว โค ้ชยังจะให ้หนูไปแย่งทีอยูท ่ กิ
ี นกับคนอืนอีกเหรอ”
“ถ ้าเธอไม่อยากจะนอนกับเอ็มม่าเดียวฉั นจะจัดให ้ใหม่” บอกตามตรง
นะ ตอนนีเขาไม่รู ้ว่าจะจัดการกับเธอยังไงดี การทีเธอพูดเสย ี งดังก็ยงเรี
ิ ยก
สายตาคนทังหลายให ้หันมามอง ในฐานะทีเป็ นโค ้ชและยังเป็ นผู ้ชาย ชอเส ื ย ี ง
ี หายแน่ถ ้ามายืนยือยุดฉุดกระชากกันตรงนี
เขาเสย
“อย่าเลยค่ะ หนูมาทํางานเพือชาตินะคะโค ้ช ชว่ ย ‘ดูป้ายธงชาติท ี
หน ้าอกด ้วย’ การทีนักกีฬาเลือกเก็บตัวกับแคมป์ ทีมชาติเป็ นอะไรทีเหมาะสม
ทีสุดแล ้ว... อย่างน ้อยก็ดก ิ น่ากลัวทีสุดสําหรับ
ี ว่านังคัดไทยแหละน่า” สงที
ลลนาก็คอื เธอจะไม่สติแตกเหมือนผู ้หญิงสว่ นใหญ่ทกํ
ี าลังโกรธ แทนทีจะ
ิ าหัวฟั ดหัวเหวียงออกมา ลลนาจะสง่ ยิมหวานชวนผวาและจิก จิก จิก
แสดงกิรย
ตอบจนคูต ่ อ ้ นไปทังตัว
่ สูพรุ
จังหวะนันไอ ้โค ้ชวิทย์กเ็ ดินมาเสนอหน ้า “จริงของน ้องเขา... ก่อนหน ้า
ึ เกรงใจทางค่ายของคุณอยูเ่ ลย การฝึ กนักกีฬาคนหนึงมันมีคา่ ใช ้
นีผมยังรู ้สก
จ่ายมาก ไหนจะค่ากินค่าอยู่ ค่าอุปกรณ์กฬ ึ งหมดทางเราจัดเตรียม
ี าต่างๆ ซงทั
เอาไว ้ให ้อยูแ ิ ใจว่าอยากซอมร่
่ ล ้ว ในเมือน ้องเขาตัดสน ้ วมกับเพือนๆ ในแคมป์
ผมว่าเป็ นสงทีิ ดีนะครับ”
ึ ยิมตอบจางๆ ในใจได ้แต่คด
ประกาศศก ิ ว่า... ฆ่าคนตายมันมีอายุความ
กีปี วะ?
“ขอผมคุยสว่ นตัวกับเด็กได ้ไหม?”
สถานการณ์ไม่คอ
่ ยดีเท่าไหร่เพราะหลายสายตาเริมหันมามองแล ้ว
ี ง
“คุณสามารถคุยอะไรก็ได ้... ต่อหน ้าผม” โค ้ชวิทย์ตอบด ้วยนํ าเสย
เข ้มลึกปานกัน “เพราะผมเป็ นเฮดโค ้ชของทีมนักกีฬาหญิง”
พรุง่ นีแกก็ไม่ได ้เป็ นแล ้ว... เขาหันไปถามยําลลนาอีกหน “ตกลงเธอจะ
ไม่กลับ?”
“ไม่คะ่ ”
ื ้าข ้าวของล่ะ?”
“แล ้วเสอผ
“ให ้คนเอามาให ้หนูทนี
ี ก็ได ้” เธอจ ้องสองตาคมกล ้าของเขา บางอย่าง
ในนันแสดงให ้เธอเห็นว่าอารมณ์เขากําลังดิง เธอบอกตัวเองว่าไม่ควรเก็บมา
ใสใ่ จเพราะถ ้าหนนีเธอยอมอ่อนข ้อ หนหน ้าเขาก็จะพาลใสเ่ ธอแบบไม่ม ี
เหตุผลอีก และเธอก็จะกลายเป็ นเป้ ารองรับอารมณ์ทก ุ ครังทีเขาหงุดหงิด
แต่ความรักมันน่ากลัวตรงไหนรู ้ไหม ตรงทีเราชอบมองข ้ามสว่ นแย่ๆ
ของเขานันไง “หรือโค ้ชจะเอามาสง่ เองก็ไม่วา่ กัน”
เอ ้า... ไม่น่าหลุดปากเลย!
เขาตวัดสายตามองเธอแล ้วสง่ ยิมมาให ้อย่างรู ้ทัน เธออ่อนลงเล็กน ้อย
เขารู ้ทันทีวา่ ต ้องรีบฉวยโอกาสบุก “เมือครูฉ
่ ั นไม่สบายจริงด ้วย พอได ้กินพารา
สองเม็ดก็ดข
ี น
ึ ไม่รู ้ว่ากลับไปแล ้วไข ้จะกําเริบขึนอีกหรือเปล่า ถ ้าตืนขึนมาอ ้วก
ตอนดึกล่ะแย่แน่”
แต่เธอเองก็รู ้ทัน “ถ ้าเจ็บป่ วยขนาดนันพรุง่ นีโค ้ชก็ไม่ต ้องมา ให ้เอ็มม่า
เอาของมาสง่ แทนนะคะ หนูจะรอ” กล่าวจบเธอก็หน ั ไปรับกุญแจห ้องจากทีม
งานคนหนึงแล ้วก ้าวตามหลังนักกีฬาคนอืนๆ ไป
-----------------------
ภาพนีมัน...
ดีเจข่าวสายกีฬาคนหนึงกดโหลดรูปทีเด ้งขึนในกรุป
๊ ไลน์ ‘ดาร์กบอร์ด’
มาดู
ทีแรกเขากะจะไม่ใสใ่ จ แต่หลังจากวางมือถือแล ้วกินก๋วยเตียวจนหมด
ชาม และกดเข ้าไปในไลน์ใหม่อก ี หนก็พบกับข ้อความแชต ็ ทีโต ้ตอบกันไปมา
นับร ้อย ความเห็นต่างๆ ยังเด ้งขึนมาเรือยๆ เหมือนไม่มวี น
ั จบสน ิ ทําให ้เขาต ้อง
ไล่หน ้าจอไปดูต ้นเหตุของการคอมเมนต์อย่างสนุกสนานของเพือนร่วมวงการ
ในทีสุดก็รู ้ว่ามันมาจากรูปรูปหนึง
ั
[รูปลับเฉพาะมาแล ้ว ใครอยากได ้รีบโหลดเร็ว เขาสงลบกั ี วนะ!]
นเชย
้ เคธี]
[ใครอ่ะ เฮย!
[เคธีแน่เหรอ?]
[ใช.่ .. ต ้นสงั กัดหวงมากทีเดียว]
[ล ้อเล่นหรือเปล่า เคธีน่ะหรือจะมาต่อยมวย]
[งันบอกหน่อย จะเป็ นใครไปได ้อีก]
[แฝงตัวมาเป็ นพรีเซนเตอร์หรือเปล่า หล่อนยืนอยูด
่ ้านหน ้าป้ าย
โฆษณาของตัวเองนี]
ฯลฯ
‘พิธาน’ จ ้องมองภาพทีตนโหลดขึนมา สงที ิ เห็นทําให ้เขาถึงกับวาง
ตะเกียบลงแล ้วนิงงัน จริงอยูท
่ เขาเป็
ี นนักข่าวสายกีฬาแต่ขนช ื านักข่าวย่อม
ึ อว่
ต ้องหูตากว ้างไกล นางแบบเบอร์หนึงทีโด่งดังเป็ นพลุแตกแบบเคธี ถ ้าบอกว่า
ไม่รู ้จักก็คงจะดัดจริตเกินไป
พิธานลองซูมเข ้าไปใกล ้กว่าเดิมอย่างพินจ ิ พิเคราะห์ คนทียืนอยูด
่ ้าน
หน ้าเหมือนกับป็ นนางแบบทีเพิงเดินออกมาจากโปสเตอร์ทางด ้านหลัง แต่
การทีทํางานอยูใ่ นวงการนีมาหลายสบ ิ ปี ทําให ้เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
อาจจะบุคลิก รอยยิม หรือไม่กแ ื
็ ววตาทีสอออกมาของหญิงสาวทังสอง
ิ
นาง สงเหล่ านีชว่ ยแยกคนทียืนอยูก
่ บ ิ
ั คนในภาพด ้านหลังออกจากกันอย่างสน
เชงิ พิธานค่อยๆ ปล่อยลมหายใจออกมาแล ้วพิมพ์ลงไปในไลน์กลุม ่
[ไม่ใชเ่ คธี]
ี ้าข ้อความเด ้งกลับมาในทันใด [พีธานแน่ใจเหรอครับ]
มีสห
[แน่ใจ] ชายวัยกลางคนพิมพ์ตอบ [คนนีสวยกว่า]
และเขามันใจว่าหากทางนิตยสารต ้นสงั กัดได ้เห็นจะต ้องเนือเต ้นแน่ๆ
ื วเองและแชร์ตอ
คิดได ้ดังนันเขาจึงกดเซฟ จัดการเขียนลายนํ าชอตั ่ ไปยังไลน์
อีกกลุม
่
ี ้าหมืนนะ
หวังว่าจะได ้ค่าขนมอย่างน ้อยสห
----------------
ในกลุม
่ ไลน์นันเมลดาก็อยูด
่ ้วย
็ ด ้วยสห
เธอกําลังไล่อา่ นข ้อความแชต ี น ้าเบือหน่ายกับการประชุมทีไม่รู ้
ิ
จักจบสน
“ธีมจัดเพลตของเดือนหน ้าควรเป็ นสส ี น
ั แนวอินดัสทรี นางแบบทีขึน
ปกไม่จําเป็ นต ้องเป็ นรูปหน ้ายิมเสมอไป หลายเล่มหลังๆ มีแต่รป
ู ถ่ายหน ้าตรง
ยิมแป้ นตลอด มันทําให ้แบรนด์เราดูปัญญาอ่อน ไม่พัฒนา ฉั นหวังว่าจะได ้เห็น
อะไรทีครีเอทีฟมากกว่านี...”
ั ท์ในมือ หูกฟ
‘เมลดา’ ไล ้หน ้าจอโทรศพ ็ ั งไปเรือยเปื อย
ทีนิตยสารมาดาม... การเรียกมาด่านับเป็ นวัฒนธรรมองค์กรอย่างหนึง
ไม่วา่ คุณจะทําผลงานดีหรือแย่คณุ ก็ต ้องโดน ‘ค ้นหาจุดตําหนิ’ อยูท
่ ก
ุ อาทิตย์
เพือให ้คุณตืนตัวอยูเ่ สมอ สองสามปี แรกทีเธอเริมทํางาน ทุกอย่างมันคือความ
กดดัน แต่หลังจากย ้ายตําแหน่งมาเป็ นเลขานุการของคุณองศา เธอก็เริมจับ
ทิศทางขององค์กรได ้แม่นยํามากขึน
ทีนีถนัดด่าและเลียลูกค ้ากระเป๋ าหนัก ใครทนไม่ไหวก็ลาออกไป
หญิงสาวขมวดคิวเล็กน ้อยเมือเห็นแชต ็ จากไอดีหนึงเด ้งขึนในไลน์
กลุม ั พักก็เด ้งขึนในไลน์กลุม
่ นักข่าว สก ่ ชา่ งภาพ ต่อมาก็ลามไปถึงไลน์กลุม ่
นางแบบ ไลน์กลุม ่ ดีเจ ไลน์กลุม
่ ภาพยนตร์ แม ้แต่ไลน์กลุม
่
อนุรักษณ์วฒ
ั นธรรมไทยก็เด ้งขึนตามมาถีๆ
มีสแปม?
เมลดามองไปยังหัวโต๊ะ เห็นมาดามหญิงกําลังบรรยายเรืองการจัดส ี
จัดแสงและองค์ประกอบภาพ สว่ นบอสของเธอก็ชว่ ยมารดาฉายแผ่นสไลด์บน
กําแพงห ้องอย่างขะมักเขม ้น
เธอค่อยๆ ดึงแขนกลับมาแล ้วซุกสองมือไว ้บนตัก... กดเปิ ดไลน์อา่ น
หลังจากนันข ้อความมหาศาลก็ทะลักทลายเข ้ามาอย่างพร ้อมเพรียง
จนเมลดาตาพร่า แต่ละกลุม ่ ไลน์แข่งกันเด ้งจนมือถือสะเทือน ทีคุยกันมาก
ทีสุดน่าจะเป็ นกลุม
่ นักข่าว รองมาก็กลุม่ ชา่ งภาพ เธอเลือกกดเข ้าไปในกลุม
่ ที
คุยกันน ้อยหน่อยแล ้วไล่ตามอ่านเนือหา
หลังจากห ้านาทีแห่งการเบิกเนตรเธอก็คอ
่ ยๆ เงยหน ้าขึนจากจอ
ั ท์ของตนแล ้วมองไปรอบด ้าน
โทรศพ
ห ้องประชุมดูเหมือนจะเงียบลง ทังห ้องเหลือเพียงมาดามกับลูกชายที
ยืนบรรยายอยูด ่ ้านหน ้า สว่ นคนอืนๆ อีกสามสบิ กว่าชวี ต
ิ กําลังหน ้าดําหน ้าแดง
กับการแอบอ่านแชต ็ ไลน์เชน ่ เดียวกับเธอ เมลดาหันไปมองพีฝ่ ายบุคคลทาง
้ รายนันอ่านแล ้วร ้อง ‘หืม’ เบาๆ ออกมา สว่ นหัวหน ้าฝ่ ายการตลาด
ด ้านซาย
ทางด ้านขวาก็ดเู หมือนจะตืนเต ้นหนัก เหงือกาฬแตกพลักเลยทีเดียว
จังหวะหนึง... ทังสามชวี ต
ิ พลันเงยหน ้าขึนแลกเปลียนสายตากัน
พอตังสติได ้ก็รบ ื วเองเพือแสดงความ
ี โหลดรูปเซฟไว ้ ทําลายนํ าชอตั
เป็ นเจ ้าของแล ้วกดสง่ เข ้าไปในกรุป
๊ ไลน์อนๆ
ื ต่อ
ั สห
ได ้ค่าขนมสก ี ้าหมืนก็ยงั ดี!
89.อ๋อ โรคจิตน่ะค่ะ

สองเดือนทีใชช้ วี ต ึ อิสระอย่างยิง
ิ อยูใ่ นแคมป์ ลลนารู ้สก
เดือนแรกอาจจะเหงาอยูส ่ กั หน่อย แต่พอเริมรู ้จักคนนันคนนีเธอก็พบ
ว่าเพือนหลายคนไม่ได ้มีนส ั เหมือนกับ ‘มาด’ ทีพวกหล่อนแสดงออก
ิ ย
่ กีรติ หลังจากเข ้ามาอยูใ่ นแคมป์ เธอก็ฟาดปากกับกีรติ
ยกตัวอย่างเชน
อีกสามสยก ี ฟาดจนทังคูเ่ ริมเบือกันไปเอง สุดท ้ายใครจะรู ้ว่าเธอจะได ้ยัยนีมา
เป็ นรูมเมท
กีรติเป็ นผู ้หญิงทีหยาบ เอะอะมะเทิง แล ้วก็หนเป็
ื นบ ้าเป็ นหลัง
วันแรกทีทังคูย
่ ้ายเข ้ามาพักด ้วยกัน ฝ่ ายนันสะกิดแผ่นหลังของลลนา
แล ้วถามออกมาตรงๆ ว่า “เธอมายด์ไหมถ ้าฉั นจะอึบตัวเองซะหน่อย?”
นันเป็ นคําถามทีไม่ควรถาม สําหรับคนทีเป็ นน ้องน ้อยสุดทีรักของโค ้ช
ค่ายกํานันยงน่ะนะ!
ลลนาเคยถูกหลายคนเตือนมาก่อนหน ้าว่ายัยเกดนีเป็ นน ้องสาวแท ้ๆ
แบบจับหางคลานตามออกมาของโค ้ชนันต์ทแผ่ ี อทิ ธิพลแรงกล ้าอยูใ่ นวงการ
มวย คงมีแต่นังบ ้าสติแตกเท่านันทีกล ้าแหย่สาวน ้อยไร ้เดียงสาทีโค ้ชนันต์ยก
ขึนหิงไว ้กราบ
แต่ขอโทษเถอะ... ั
วันนีคุณน ้องของโค ้ชนันต์อยูใ่ นชุดชนในสเี นือ
กางเกงขาสนตั ั วเดียว หล่อนพยายามยัดอะไรไม่รู ้เข ้าในตัวระหว่างทีดูหนังโป๊
มันชา่ งห่างไกลกับคําว่าไร ้เดียงสาเหลือเกิน!
“โอ๊ย... อูย...โอย... คืนนีฉั นต ้องลงไปเทียวบาร์ข ้างล่างแล ้วแหละ ไป
ด ้วยกันไหมหนูนา?”
ลลนาดึงหมอนออกจากหู หมดความพยายามทีจะอ่านการ์ตน
ู ในมือ
“พูดอะไรนะไม่ได ้ยิน”
“คืนนีไปเทียวหนุ่มกันไหม?”
“เธอปิ ดหนังโป๊ ก่อนได ้ไหม มันร ้องซะลันจนฉั นไม่ได ้ยินเลย”
 โทรทัศน์โดนหรีเสยี ง ซงก็
ึ ไม่ได ้ชว่ ยอะไรมากนักหรอกเพราะห ้องข ้าง
เคียงคงได ้ยินไปแล ้ว เธอได ้ยินเสย ี งฝี เท ้าของกีรติเดินเข ้าห ้องนํ า สก
ั พัก
้
หล่อนก็เดินออกมาเปิ ดตู ้เย็น “หลังซอมรอบห ้าโมงเย็นเสร็จฉั นจะลงไปหากิก
ทีบาร์ข ้างล่าง เธอจะไปด ้วยกันไหม?”
ข ้อดีของนักกีฬาในแคมป์ คือความเป็ นอิสระอย่างยิง ชวี ต
ิ สองเดือนที
อยูท ี เป็ นชว่ งเวลาทีลลนารู ้สก
่ นี ึ โลดโผนโจนทะยานเหมือนนังรถไฟเหาะ
เพือนสนิทของกลุม ่ เธอมีประมาณแปดสาว ทุกสาวมาจากคนละค่ายคนละ
พืนเพ แต่กค ื
็ ลิกกันได ้ไม่ยากเพราะโดยมากชนชอบการออกกํ าลังกายเหมือน
กัน
ทีก๋ากันหน่อยก็จะมีกรี ติ
ยัยนีแสบไม่มส
ี ะดุดตังแต่หวั จรดเท ้า!
กีรติไม่เหมือนสาวๆ คนอืนเพราะมีพนเพมาจากครอบครั
ื วทีมีฐานะแถม
ยังมีพชายแท
ี ้ๆ คอยเป็ นโล่กําบังแดดฝน หล่อนจึงเป็ นสาวเปรียวคนเดียวทีทํา
อะไรแบบไม่แคร์สอ ื นิสยั ห ้าวๆ นีถ ้าบอกว่าเหมือนพีก็ดจ ั
ู ะให ้เกียรติเกินไปสก
หน่อย อย่างน ้อยโค ้ชนันต์กร็ ู ้จักคิดหน ้าคิดหลังแต่แม่น ้องน ้อยตัวดีแทบไม่คด ิ
อะไรเลยเวลาหืน
“ฉั นเลียงตีไว ้คนหนึง” กีรติกระดกนํ าดืมในมือ “ผูกปิ นโตรายเดือนแต่
ยังกินไม่คุ ้มเลย”
“...”
“ฉั นโละให ้เธอเอาไหม เบือแล ้ว... อยากเปลียนแนวดูมง”
ั
ื ดังปั บ “ฉั นยังซงิ ”
ลลนาปิ ดหนังสอ
ั “ทีนีมีซก
“วอท?” กีรติหวั เราะลัน เอาสะโพกพิงตู ้เย็นแล ้วขําจนตัวสน ิ
แพคลอยว่อนอยูเ่ ต็มเกาะ เธอรอหาพระแสงอะไรยะ?”
“ฉั นมีแฟนแล ้ว” ลลนาอุบอิบตอบ “เขาหัวเก่ามากด ้วย ถ ้ารู ้ว่าฉั นไป
เทียวแบบเธอฉั นโดนตบปากฉีกถึงหูแน่”
“ต๊ายตาย” อีกฝ่ ายเปลียนเสอผ ื ้าเตรียมจะซอมต่
้ อชว่ งบ่าย “รู ้อะไร
ไหม ผู ้หญิงทีมีโมโม่ไว ้ฉีอย่างเดียวนีมันน่าเวทนาชะมัด” หมอนของลลนาถูก
 ี ดายทีโดนแค่ขอบประตู
เขวียงออกไปแต่น่าเสย ยัยกีรติเผ่นแผล็วออกไปตัง
นานแล ้ว
---------------------
ชว่ งฝึ กซอมรอบบ่
้ ายของวันนีมีคําประกาศหนึงทีทําให ้นักกีฬาหลาย
คนตืนเต ้น
โค ้ชวิทย์... เฮดโค ้ชทีมชาติทหายหน
ี ้าหายตาไปนานด ้วยโรคนํ าในหู
ไม่เท่ากัน ถูกปลดออกจากตําแหน่งอย่างเป็ นทางการแล ้ว
ึ สมควร... เพราะสองเดือนทีผ่านมาหลังจากวันชกเก็บคะแนนรอบ
ซงก็
แรกก็ไม่มใี ครได ้เห็นหน ้าโค ้ชวิทย์อก
ี มีขา่ วออกมาหลายกระแส บอกว่าเขา
ขึนฝั งไปพักรักษาตัวบ ้าง บอกว่าเขาทะเลาะกับทีมงานในแคมป์ บ ้าง บางคนก็
้
เล่าว่าเป็ นเรืองชูสาวเพราะเขาไปพร ื ามาติกาด ้วย
้อมกับเลขาสมาคมทีชอว่
แต่ไม่วา่ จะเพราะเหตุใด... โค ้ชวิทย์อน
ั ตรธานไปจากเกาะเต่าเหมือน
ฟองคลืนทีจูๆ่ ก็สลายไปกับทราย
ชว่ งเดือนแรกมีโค ้ชฝึ กหัดมารับชว่ งต่ออยูส ี
่ ามสคน ผลัดเปลียน
หมุนเวียนกันไป โดยมากก็เป็ นครูมวยจากค่ายใหญ่ททางสมาคมไปเชี ิ มา
ญ
แบบเฉพาะกิจ
สําหรับลลนาใครจะมาเป็ นโค ้ชก็ไม่ตา่ งกัน การฝึ กซอมในแต่
้ ละวันนัน
เบามากสําหรับเธอ ชว่ งเชาทุ ้ กคนจะตืนตังแต่หกโมงเพือออกกําลังกายง่ายๆ
้
แบบบิดซายโยกขวาส ั หนึงชวโมง
ก ั จากนันจะไปรวมตัวกันทีห ้องอาหาร รับฟั ง
คําทักทายในแต่ละวันจากทีมผู ้ฝึ กสอน พอกินอาหารเสร็จก็จะพักครึงชวโมงั
่ การเข ้ายิมเล่นเวท
และต่อด ้วยกิจกรรมฝึ กกล ้ามเนือเชน
ชว่ งบ่ายจะหนักหน่อยเพราะเป็ นการจับคูซ ้
่ อม ปิ ดท ้ายด ้วยการทํา
คาร์ดโิ อด ้วยการวิงรอบสนามสก ั สามสรอบ
ี ทังหมดนีเรียกว่าเบามากๆ สําหรับ
คนทีผ่านการฝึ กหนักแบบตัวต่อตัวมาแล ้วอย่างลลนา
ตอนอยูก ่ บ ี ว่ งพักเล็กพักน ้อย เขาจะตามประกบ
ั พีเป๊ กเธอแทบจะไม่มช
และคอยกระตุ ้นอยูต ่ ลอดเวลาจนเธอไม่เหลือสมองสําหรับกิจกรรมอืน พีเป๊ ก
ชา่ งเรียกร ้อง และทุกการตอบสนองของเธอจะต ้องเต็มเม็ดเต็มหน่วย เธอจะวิง
ไปคุยไปเหมือนตอนทีอยูใ่ นแคมป์ นีไม่ได ้ เธอต ้องห ้อเหยียดเต็มสปี ดเหมือน
ึ ทีกําลังจะขาดใจตายเท่านันเขาถึงจะพอใจ
ม ้าศก
 เรืองหมัดมวยก็เหมือนกัน หากฝึ กกับโค ้ชคนอืนทีเป็ นผู ้ชาย พวกเขา
ั ซงแตกต่
จะออมมือให ้นักกีฬาหญิงอย่างเห็นได ้ชด ึ างกับการฝึ กของประกาศ
ึ
ศก
พีเป๊ กไม่เคยมีคําว่าออมมือ ต่อยเป็ นต่อย เตะเป็ นเตะ เธอเคยโดนหมัด
ี
จังๆ ของเขาสามสหนจนนํ าตาร่วงมาแล ้ว ดังนันถ ้าฝึ กกับเขาเธอจะคลายการ
ตังการ์ดลงไม่ได ้ ต ้องคอยระแวดระวังอยูเ่ สมอ เรียกว่าสองเดือนในแคมป์ เป็ น
ชว่ งเวลาทีผ่อนคลายทีสุดตังแต่ลลนามาอยูบ ่ นเกาะเต่าแห่งนี ทีนีมีสระว่ายนํ า
ริมทะเลให ้เล่น มีซาวน่าให ้นังผ่อนคลาย แถมวันดีคน ื ดีเพือนๆ ยังชวนกันไป
ร ้องคาราโอเกะกันจนเกือบสว่าง
คาดว่าอีกสองเดือนทีเหลือก่อนทีปี ใหม่จะมาถึงก็คงไม่แตกต่างไป
จากนี
แต่วน
ั นีกลับมีคําประกาศออกมาว่า “เราได ้โค ้ชคนใหม่มาจากสองค่าย
หลัก พวกเขาจะมาร่วมซอมให ้ ้กับทีมเราในวันจันทร์หน ้านะคะ พวกคุณเห็น
แล ้วต ้องกรีดแน่” ทีมงานประกาศออกมาพร ้อมกับรอยยิม
้
ยัยกีรติใชศอกข ้างหนึงถองเธอยิกๆ “พีชายฉั นเอง”
“โค ้ชนันต์?”
“ชา่ ย... เขาเพิงโทรมาบอกเมือคืนก่อนว่าได ้รับเชญ
ิ เจ๋งไหมล่ะวงศ ์
วานว่านเครือฉั น”
ิ ะ... ยัยขีอวด “แล ้วอีกคนล่ะ”
ลลนากลอกตามองฟ้ า ชช
ื แต่เดียววันจันทร์กค
“ยังไม่เห็นชอ ็ งรู ้” ยัยนีสะกิดเธออีกหน “ตกลง
เย็นนีไปไหม?”
สตาฟโค ้ชประกาศให ้ทุกคนเริมพันผ ้าและจับคูฝ่ ึ กสวนหมัดกัน ลลนา
ี าวทีโยนมาให ้แล ้วจัดการพันสองมืออย่างคล่องแคล่ว
รับผ ้าสข พอเงยหน ้า
มองไปทางกีรติกเ็ ห็นว่าฝ่ ายนันพร ้อมแล ้ว กีรติชกหมัดเข ้ากับฝ่ ามือของตัวเอง
ทีหนึงแล ้วยกแขนขึนตังการ์ด “ถ ้าเธอไป... ฉั นเลียงเอง”
“ไปส”ิ ลลนายิมออกมา “ถ ้าเธอคลานไหวฉั นก็ไป” พูดจบหมัดหนักๆ
ก็ปล่อยออกไปเต็มแรง
 กีรติพลิกตัวหลบอย่างหวุดหวิด หมัดของยัยนาทังเร็วและคมกริบ
เวลาแหวกอากาศจะมีเสย ี งฟุ่ บฟั บชวนสยอง ถ ้าตังสติไม่ทน
ั เจอทีหนึงอาจจะ
ร่วงลงไปกองกับพืนได ้เลย เธอเป็ นคูซ ้
่ อมกั
บลลนามาสองเดือนแล ้วแต่กย ็ งั ไม่
ชน ิ สก
ั ที ทุกครังทีเริมต่อยอาการใจแป้ วเป็ นต ้องมีให ้เห็น
ิ ย์ทรงชย
ต ้องชมอย่างหนึง... ค่ายศษ ั ปั นลลนามาดีเหลือเกิน!
“รับ!” ลลนาร ้องออกมาหนหนึงพร ้อมกับรัวหมัดทีสองและสาม
กีรติยกมือขึนป้ อง พยายามหาจุดอ่อนต่อยสวนแต่อก ี ฝ่ ายล่าถอยอย่าง
รวดเร็ว การไล่ลา่ นักมวยสายเทคนิคไม่ใชเ่ รืองทีฉลาดแต่อย่างใด พ่อกํานัน
สอนเธอเสมอว่ามวยเทคนิคเก่งการวางแผนล่อ ซงยั ึ ยนาเองก็ถนัดการชกแนว
นีอย่างมาก จังหวะเต ้นฟุตเวิรค
์ ของหล่อนไม่เหมือนใคร ยัยนาไม่อายทีจะถอย
ถ ้าการถอยหมายถึงความได ้เปรียบ
กีรติกด ้
ั ฟั นแน่น หมุนตัวไปตามเสนวงกลมที
ทีมงานขีดเอาไว ้
้
ไม่วา่ ใคร... ถ ้าถูกไล่ต ้อนจนออกนอกเสนจะนั ้
บว่าแพ ้ กีรติแย็บซาย
ออกไปสองหมัด พออีกฝ่ ายตังการ์ดก็สวนขวาทันที
จังหวะเดียวกัน ลลนาชกหมัดขวาออกมา
เปรียง!
ขวาชนขวา... ทังสองถลาออกไปคนละทิศละทาง
ึ ร ้าวไปถึงหัวไหล่จนต ้องแผดเสย
กีรติรู ้สก ี ง “แดกเหล็กแทนข ้าวเหรอ
ไง! หมัดหนักฉิบหาย”
“ไม่สภ ้
ุ าพ!” ลลนาต่อยหมัดซายออกไปอี
ก คราวนีลงกลางอกจนอีก
ฝ่ ายตาเหลือก
ี ้าง
“เป็ นสาวเป็ นนาง” อีกหมัดทีสข
้
“ต ้อง...” บ่าซาย
“มี...” กกหู
ั มาคารวะ” เสยคาง!
“สม
 ร่างของกีรติไหลวืดเป็ นทางยาว กลิงอีเหละเขละขละก่อนจะนอนกอง
อย่างหมดท่าอยูน ้
่ อกเสนวงกลม ทีมงานหลายคนกรูกน ั เข ้ามาให ้ความชว่ ย
เหลือ ทังร ้องหานํ าดืมและยาดมกันพัลวัน พอยันตัวขึนนังได ้กีรติกย ็ กนิวกลาง
สง่ ให ้ผู ้ชนะทียืนยิมอยูก่ ลางวง
“ฉั นไม่ยกไอ ้ตีให ้เธอแล ้ว... ให ้เธอเน่าตายรอดุ ้นอยูใ่ นแคมป์ นีแหละ!”
ี งหัวเราะสดใส “เก็บกาก
“ขอบใจย่ะ” ลลนายักไหล่ตอบพร ้อมกับเสย
ไว ้เหอะ”
จังหวะนันก็มแ ื
ี ม่บ ้านคนหนึงวิงหน ้าตาตืนเข ้ามาหา “ใครชอลลนาคะ?”
“ฉั นเองค่ะ” เธอยกมือ
“มีคนโทรมาหา รอสายอยูใ่ นห ้องธุรการค่ะ”
ลลนาเดินเข ้าไปดึงกีรติให ้ลุก อีกฝ่ ายพยายามจะถามว่าใครโทรมา
ลลนาก็ไม่ได ้ตอบ เธอเชด ็ หน ้าเชด
็ ตาแล ้วขออนุญาตโค ้ชก ้าวตามแม่บ ้านไปที
ห ้องธุรการ
ในนันเปิ ดแอร์เย็นฉํ า มีพนักงานในชุดสเี ทานังทํางานกันอยูเ่ งียบๆ
สองคน ลลนาตรงเข ้าไปยังโทรศพ ั ท์เครืองดําทีวางหูฟังควําอยูก
่ บ
ั โต๊ะ เธอสูด
หายใจเข ้าเล็กน ้อย พอจะเดาได ้รางๆ ว่าใครโทรมาหญิงสาวกรอกเสย ี งลงไป
ั โหล”
ว่า “ฮล
ปลายสายเงียบไปอึดใจ “ฉั นเองนะ”
ิ
ลลนาตวัดสายตามองนาฬกาติ
ดฝาผนังทีบอกเวลาใกล ้ห ้าโมงเย็น
เธอเลือกทีจะนิง
ี งเข ้ามาอีกหน “ไปหาอะไรกินกัน
“วันนีวันศุกร์...” ปลายสายกรอกเสย
ไหม?”
เธอไม่ตอบ
“มงคลมันคิดถึงเธอ พอไม่มใี ครเล่นด ้วยมันก็ผอมเอา ผอมเอาเหมือน
ตรอมใจ”
“...” เรียกเธอกลับไปเลียงหมูเนียนะ!
 เขาเงียบไปอีกเกือบนาที ี งเข ้มกว่าเดิม
ก่อนจะเอ่ยเสย “ฟั งอยูห
่ รือ
เปล่า?”
เธอเลือนหูฟังออกห่างแล ้วค่อยๆ วางลงกับแป้ นเบาๆ จากนันก็หน ั ไป
มองคุณแม่บ ้านทียืนหน ้าตาตืนอยูท
่ างด ้านหลังแล ้วยิมให ้ “โรคจิตน่ะค่ะ...”
“อะ... อ๋อ... ค่ะ” คุณแม่บ ้านพูดตะกุกตะกักขึนมา “แย่จังนะคะคนเรา
สมัยนี จะมาโรคจิตอะไรกันทุกห ้าโมงเย็นเลย แหะๆ”
90.ออฟหนุ่ม

ทีนีเป็ นบาร์แบบสว่ นตัว

ื
แม ้แต่ตอนทีก ้าวขาพ ้นประตูเข ้ามาในนีแล ้ว ลลนาก็ยงั ไม่อยากจะเชอ
ว่าเธอมายืนอยูท่ นี
ี จริงๆ
เอาตามตรง ผู ้หญิงทีเทียวแบบนีต ้องใจกล ้ามาก
อันดับแรกคือกล ้าจ่าย... ตังแต่ก ้าวเข ้ามาในร ้านเธอเห็นเจ ้าแม่สาย
เปย์อย่างยัยกีรติเอาแบงก์พันยัดร่องตูดผู ้ชายไปแล ้วไม่รู ้กีคน ยัยนีเปย์หนัก
และดูจะเป็ นขวัญใจของหนุ่มๆ เพราะทันทีทหล่ ี อนเผยโฉมคนทังบาร์กก ็ รูกน
ั
มาทางนีเหมือนฝูงผึง
ี วิ ทุกสญ
ทุกสผ ั ชาติมห ื
ี มด และทุกคนก็รู ้จักชอของหล่
อนด ้วย
“คุณเกดไม่ได ้มาตังสวัี นแน่ะครับ”
“ทําไมคุณเกดไม่รับสายผมบ ้างเลยล่ะคนสวย”
ิ งึ ได ้มา”
“เหงาล่ะสถ
ลลนาตาลายไปหมด เธอไม่เคยเทียวบาร์โฮสมาก่อน พนักงานของที
นีเป็ นชายล ้วนผิดกับลูกค ้าทีมีทงหญิ
ั งชายและเพศทางเลือก ลูกค ้าบางคนมา
เพือดืมอย่างเดียว บางคนเน ้นดูโชว์บนเวทีแต่กม็ บ
ี ้างทีมาหาความสุขกับการ
เอาอกเอาใจของเหล่าพนักงาน
กลุม ี
่ ของเธอเป็ นผู ้หญิงล ้วนสคน ลลนาไม่เคยมาจึงดูประหม่ากว่า
เพือนอีกสาม แต่โชคดีททางร ี ี วดลายต่างๆ ให ้สวม
้านมีการแจกแว่นแฟนซล
ึ ปลอดภัยและ
ก่อนเข ้าร ้าน ทําให ้สาวๆ ทีออกมาเทียวเป็ นหนแรกอย่างเธอรู ้สก
ไม่เกร็งจนเกินไปนัก
ลลนาเลือกแว่นแฟนซส ี เี ขียวเข ้ม เวลาสวมจะมองเหมือนหางตาชขึ ี น
เล็กน ้อย ทีเธอเลือกมันเพราะวันนีตนสวมเดรสสายเดียวสเี ขียวความสนแค่ ั ครึง
น่องทีตนเพิงไปสอยมาจากร ้านเดิมเมืออาทิตย์กอ ่ น เธอเอนกายนังพิงโซฟาส ี
แดง กวาดตามองชายหนุ่มเปลือยท่อนบนสบ ิ สองคนทีมายืนเข ้าแถวให ้เลือก
 ทุกคนถูกปกปิ ดด ้วยแว่นแฟนซไี ปแล ้วครึงหน ้า ซงก็ึ ด ี เพราะหากไป
เจอกันกลางวันแสกๆ ข ้างนอกแล ้วเกิดจํากันได ้คงกระอักกระอ่วนพิกล เมือไม่
ต ้องสนใจหน ้าตา รูปร่างจึงเป็ นเพียงจุดเด่นเดียวทีแบ่งราคาของหนุ่มๆ ทุกคน
ออกจากกัน
เกรดเอคือพวกทีกล ้ามหน ้าท ้องแน่น ชว่ งบ่ากว ้าง ผิวพรรณสะอาด
สะอ ้านและมีสว่ นสูงเข ้ากันกับรูปร่าง เกรดบีจะรองลงมาหน่อย อาจจะมีจด ุ
บกพร่องตรงผิวพรรณทีไม่เรียบเสมอหรือกล ้ามไม่สวยพอ สว่ นเกรดซก
ี จ
็ ะ
ราคาย่อมเยา จะเป็ นพวกมือสมัครเล่นทีมาทํางานแบบพาร์ทไทม์ สว่ นใหญ่รป ู
ร่างธรรมดาออกจะวัยรุน ่ และไม่คอ ่ ยเปล่งออร่าแรงเท่าไหร่นัก
ยัยกีรติใจปํ ากว่าใครเพือน หล่อนเลือกเกรดเอให ้ตัวเองถึงสองคน
พอได ้รับการคัดเลือกสองคนนันก็กลับไปใสเ่ สอเช ื ติ ผูกไทอย่างสุภาพ แล ้วก
ลับมาอีกครังพร ้อมเบียร์วุ ้นเย็นๆ และตลับไพ่
เพือนอีกสองคนทีมาด ้วยชอื ‘พีเจน’ กับ ‘เจ๊แหม่ม’ ทังคูล
่ งั เลอยูพ
่ ัก
หนึง ในทีสุดพีเจนก็เลือกเกรดซอ ี อกมาคนหนึงเพราะเห็นว่าราคาไม่แพงนัก
ดังนันจึงเหลือเจ๊แหม่มกับลลนาทียังไม่ถก ั คน
ู ใจใครสก
ผู ้จัดการร ้านเดินออกมาบอกอย่างนอบน ้อมว่าเขาจะเปลียนเด็กอีกชุด
หนึงเข ้ามาให ้เลือก ขอให ้รอสก ั ครู่ แต่ยย
ั กีรติปากไวกว่า หล่อนเอ่ยปากสวน
กลับไปทันที “ไม่ต ้องหรอกค่ะ เดียวให ้เพือนไปเดินหาเอาจากแถวเวทีเอง
เพือนฉั นไม่เคยมาเทียว มีหนุ่มๆ เดินมาให ้เลือกแบบนีเขาคงเขินกันน่ะค่ะ”
จากนันก็หน ื
ั มาทางลลนา “แถวๆ นันนังกันเต็มเลย พวกสวมเสอเช ิ ี
ตส
เข ้มน่ะเด็กของทีร ้านหมด เธอชอบคนไหนก็ลองเดินเข ้าไปถามได ้”
ลลนาบิดตัวไปมา “เจ๊แหม่มไปก่อนเลย ตอนนีฉั นยังขีเกียจลุก”
“อะไรกันยะ ไม่ถก ั คนเลยเหรอ?” ยัยกีรติเอือมมือมาตีแขนเธอ
ู ใจสก
ลลนายิมตอบไปอย่างนัน ยอมรับว่าตอนแรกทีติดสอยห ้อยตามออก
มาเทียวใจหนึงเธอก็หวังจะคลายเบือ... สองเดือนทีแล ้วเธอใชช้ วี ต
ิ เรียบง่าย
ิ
อยูใ่ นแคมป์ กับพวกสาวๆ มีไปตลาดบ ้าง ร ้องคาราโอเกะบ ้าง ซงมอเตอร์ ไซค์
บ ้าง แต่ลก
ึ ๆ ใจก็ยงั กระวนกระวายอย่างไร ้สาเหตุ
ึ ถึงไม่มาตาม!
อาจเพราะเธอไม่เข ้าใจว่าทําไมประกาศศก
 ี หนึง...
ผู ้หญิงเราต่อให ้งีเง่าแค่ไหนก็ยงั เผือหัวใจไว ้ซก รอให ้แฟนมา
ง ้อ
เดือนแรกเธอเป็ นอย่างนันเลย
้
ชะโงกรอเชาสายบ่ ื ้าข ้าวของของเธอ
ายเย็นแต่เขาก็ไม่มา แม ้แต่เสอผ
เขาก็ไม่ได ้ให ้คนเอามาสง่ ทีแคมป์ ลลนาต ้องงัดเงินเก็บสว่ นตัวออกมาหาซอ ื
ใหม่ทงหมด
ั โชคดีทก่ ี อนหน ้านีเธอรับงานถ่ายแบบผม ทําให ้ยังพอมีเงินก ้อน
โตให ้จับจ่าย หญิงสาวอาศย ั ซอนมอเตอร์
้ ไซค์กรี ติออกมาทําบัตรเอทีเอ็มใบ
ใหม่และกดเงินทีตู ้หน ้าเซเว่น
เดือนแรกทุกอย่างฉุกละหุกมาก เธอพยายามโทรหาเอ็มม่าแต่หล่อน
่ กัน ลลนาติดต่อใคร
ปิ ดเครือง แม ้กระทังหมอคล ้าวและอาเหนิงก็ปิดเครืองเชน
ไม่ได ้เลย ทังกระเป๋ าสตางค์ บัตรประชาชนและบัตรกดเงินสดต่างๆ ก็ยงั อยูใ่ น
ห ้องพักของเธอทีรีสอร์ต
เธอเคยสง่ มอเตอร์ไซค์รับจ ้างให ้วิงไปเอาแต่คําตอบทีได ้คือ ‘ให ้
เจ ้าของกลับมาเอาเอง’ สุดท ้ายลลนาจึงตัดสน ิ ใจทิงของทังหมดไว ้ทีนันและ
หาใหม่เอาดาบหน ้า
ึ ก็ยงั
ครันถึงวันแข่งเก็บคะแนนรอบทีสองตอนต ้นเดือนตุลา ประกาศศก
ไม่มา หนนันเขาสง่ คนในค่ายมาแทนซงเป็
ึ นคนทีลลนาไม่คุ ้นหน ้า
ั ว่าตนโดนตัดหางปล่อยวัดแน่แล ้ว เธอนอนร ้องไห ้อยูห
ลลนารู ้ชด ่ ลาย
วันจนยัยเกดต ้องงัวเงียขึนมาด่ากลางดึกว่าให ้หยุดร ้อง
แต่จๆู่ ต ้นเดือนพฤศจิกาเขาก็โทรมาชวนกินข ้าว
เธอไม่ตอบ...
วันรุง่ ขึนเขาก็โทรมาอีก... และทุกห ้าโมงเย็นของวันต่อๆ มาก็จะมีสาย
จากเขา แต่เธอไม่อยูใ่ นอารมณ์ทเฝ้ี ารอใครอีกแล ้ว
ถ ้าเขาจะมาเขาควรมาตังแต่เดือนแรก ไม่ใชเ่ พิงจะนึกได ้!
“เมือกีตอนทีเดินไปห ้องนํ า ฉั นเห็นผู ้ชายนังอยูด
่ ้านหลังเวทีคนหนึง
หุน
่ ดีมาก” เสย ี งกระดีกระด๊าของเจ๊แหม่มทีเพิงเดินกลับจากห ้องนํ าลอยข ้าม
หัวเพือนๆ
 “ไหน... คนไหน?”
์ มี ตรงสบ
“ตัวใหญ่ไซสห ิ
ิ นาฬกานั นไง”
์ เลยเหรอยะ?”
“อู ้หู... เธอล่อไซสน ี ยัยกีรติถงึ กับอุทาน
ิ
“นันสเปกฉั นเลยล่ะ” เจ๊แหม่มกระซบ
ลลนาหันไปมองตาม แค่อยากรู ้ว่าผู ้ชายคนไหนกันทีทําให ้คนอย่างยัย
แสบร ้อง ‘อู ้หู’ ออกมาได ้ เธอหันไปตรงตําแหน่งทีเจ๊แหม่มบุ ้ยใบ ้ ในทีสุดก็เห็น
ร่างสูงใหญ่ของชายคนหนึงทีนังดืมอยูเ่ พียงลําพังตรงหน ้าบาร์ เขาสวมเชตส ิ ี
ดําดูกลืนไปกับบรรยากาศเหมือนเจตนาไม่ให ้ตนเองดูโดดเด่น แต่เจ ้าตัวคง
ื
ลืมไปว่าทังความสูงและมัดกล ้ามทีตึงเปรียะอยูใ่ ต ้เสอเช ิ
ตของตน แทบไม่ต ้อง
้
ใชความพยายามก็ ดโู ดดเด่นสะดุดตาเป็ นอย่างมาก
หลายอย่างทีประกอบขึนเป็ นเขา มองแล ้วคุ ้นตาเธอเหลือเกิน ผมทรง
สกินเฮดทีโกนอย่างเรียบง่าย ตุ ้มหูเหล็กเม็ดจิวทีสะท ้อนแสงไฟดิสโก ้บนเวที
และท่าทางเนือยๆ ไม่อนิ ังขังขอบ
จะบอกว่ายังไงดี... มันคุ ้นมากจริงๆ
สองหนุ่มข ้างกายยัยกีรติชงเหล ้าป้ อนหล่อนเป็ นแก ้วทีส ี เจ ้าตัวหัวเราะ
คิกคัก มือหนึงถือแก ้วดืมอีกมือหยิบกระดาษบนโต๊ะมาเขียนว่า [สุดหล่อ ขาย
หรือเปล่าคะ?]
จากนันก็กระดิกนิวเรียกพนักงานคนหนึงมารับ “ชว่ ยเอาไปสง่ ให ้หนุ่ม
ื าทีนังอยูต
เสอดํ ่ รงนันหน่อยค่ะ บอกว่าเพือนฉั นเหล่เขาอยู”่
พนักงานโค ้งรับและรีบวิงซอยเท ้าเอาไปสง่ ให ้เป้ าหมาย สก
ั พักก็กลับ
มาพร ้อมกระดาษแผ่นหนึงทีมีข ้อความว่า [ขาย]
ี งกรีดจากสาวๆ รอบวงของเธอ
คําตอบนีเรียกเสย
ยกเว ้นลลนา...
อะไรบางอย่างเตือนเธอว่าสถานการณ์ตรงหน ้าไม่ชอบมาพากล เธอ
เพ่งมองไปทางร่างหนุ่มบึกทีเพือนๆ กําลังจะชวนเล่นจําจี ยิงเห็นท่าทาง
กระดกเบียร์ดมอั ึ เหมือนมีบางอย่างทุบลงกลางกระหม่อม ลลนา
ื กๆ เธอยิงรู ้สก
รีบหันหน ้าไปหาเจ๊แหม่ม “อย่าเลยเจ๊ ตัวใหญ่เกินไป ท่าทางเมากรึมๆ ด ้วย
้ ย
เอามาก็ไม่ได ้ใชเส ี ดายตังค์แย่”
“ใครว่าไม่ได ้ใช ้ ถ ้าถูกใจฉั นออฟให ้เจ๊เขายังได ้” ยัยกีรติต ้องเมาแล ้ว
แน่ๆ หล่อนโดนสองหนุ่มข ้างกายเชย ี ร์ให ้ดืมแก ้วแล ้วแก ้วเล่าจนเหมือนสติจะ
ั พักหล่อนก็เขียนข ้อความให ้พนักงานวิงไปสง่ อีกหน [สน
หลุด สก ิ ค ้าเป็ นยังไง
จ๊ะ?]
สกั พักพนักงานของร ้านก็เดินกลับมาหาพร ้อมกระดาษคําตอบใบใหม่
[มาดูเองส]ิ
คําตอบนีท ้าทายเหลือเกิน!
สาวๆ รอบโต๊ะผิวปากแซวจนโต๊ะอืนเริมหันมามอง บรรยากาศคึกคัก
ทันตาเห็น ยัยกีรติตวั ดีไม่ยอมเลิกรา หล่อนยัดเงินสองพันเข ้าไปในมือ
พนักงานคนเดิมแล ้วสงเสั ย ี งอ ้อแอ ้ “บอกพีเขา... ถ ้ามาถอดโชว์ตรงนีเดียวให ้
เพิมอีกสบิ ใบ!” หล่อนเร่งอีกาคาบข่าวด ้วยแบงก์พันอีกใบด ้วย
พนักงานคนนันรีบวิงไปทันทีเหมือนกลัวว่ากลุม
่ ลูกค ้าจะเปลียนใจ
ทุกสายตามองตามการกระซบ ิ กระซาบของชายสองคนทีอยูอ ่ ก
ี ฟาก
ี ําวางแก ้วเบียร์แล ้วยืนขึนเสย
ห ้อง กลันหายใจรอลุ ้น พอร่างสูงในชุดสด ี งเฮ
ของสาวๆ ก็ดงั ประสานกันจนลลนาหูแทบแตก
ี ้าคนลุกขึนมาเมียงมองด ้วย พอมีโต๊ะแรกก็ม ี
สาวญีปุ่ นโต๊ะข ้างๆ สห
โต๊ะทีสองสามส ี จนในทีสุดก็กลายเป็ นกองทัพย่อมๆ โชว์ควงกระบองไฟบน
ั
เวทีจงึ ไม่ได ้รับความสนใจไปชวขณะ
ทุกสายตาจับจ ้องร่างสูงใหญ่ทก ี ้าวตามหลังพนักงานมาอย่างเรือย
เฉือย พอมาถึงเสย ี งอุทานก็ดงั เซง็ แซ่ มีการคาดเดาค่าตัวว่าเขาอยูใ่ นเกรด
ไหน หน ้าตาเป็ นอย่างไร กลุม ่ สาวฝรังถึงกับควักแบงก์ดอลล่าร์ออกมาโบก
เพือให ้เขามองมาทางตนบ ้าง
ึ ใจไม่ด ี
ลลนารู ้สก เธอเผลอจิกปลายเล็บลงกับเบาะอย่างเครียดจัด
ท่ามกลางแสงไฟสลัวราง คล ้ายกับว่าเขาเบือนหน ้ามองมาทางเธอ ใบหน ้า
ของเขาครึงบนถูกแว่นแฟนซค ี รอบทับ ครึงล่างปกคลุมไปด ้วยหนวดเครารก
รุงรัง
 เขา ‘ไม่น่าจะใช’่ คนทีเธอคิด ผู ้ชายคนนีผอมเกินไปและยังปล่อยเนือ
ื ้ายับย่น พอเดินมาถึงก็ได ้กลินแอลกอฮอล์หงเช
ปล่อยตัวจนเสอผ ึ ยี ว
ไม่... ไม่ใชแ่ น่ รายนันคุณชายจะตาย อนามัยจัดจนแม ้แต่กางเกงในยัง
ต ้องสง่ ให ้แม่บ ้านรีด แต่ตอ ึ ไม่ด ี
่ ให ้คิดอย่างนีเธอก็ยงั รู ้สก
ี งเชย
เสย ี ร์ดงั ขึนเรือยๆ พร ้อมกับเสย
ี งเป่ าปาก ผู ้คนเกือบจะแทบทัง
ร ้านกรูกน
ั เข ้ามา
“ถอด ถอด ถอด ถอด!”
ั งหวะหนึงลลนาคิดว่าเขาจ ้องมองเธอจริงๆ
เขายังคงยืนนิง ชวจั
“ถอด ถอด ถอด ถอด!”
่ รอก ไม่ใชแ
เธอหลุบตาลง... ไม่ใชห ่ น่ แค่ตวั ใหญ่เลยดูคล ้าย มันเป็ น
ไปไม่ได ้ทีจะเป็ นคนคนนัน
“ถอด ถอด ถอด ถอด!”
ื
จังหวะนันเขายกสองมือขึนปลดกระดุมเสอเช ิ ละเม็ด... ทีละเม็ด...
ตที
ไล่ลงมาเรือยๆ
เสยี งสาวๆ กรีดร ้องดังลัน บางคนถึงกับเขวียงแบงก์พันขึนกลาง
อากาศ ณ เวลานีทุกอย่างดูละลานตาไปหมด แสงจากไฟดิสโก ้ในร ้านสอ ่ ง
กระทบแบงก์หลากสท ี ปลิ
ี วสะพัดไปทัวบริเวณ เสย ี งเชย
ี ร์ดงั กระหึมมาจากทัว
ทุกสารทิศ สาวๆ ทังปรบมือทังกระทืบเท ้าเป็ นจังหวะ
กระดุมเม็ดสุดท ้ายถูกปลด เสอเช ื ิ ด
ตส ี ําถูกสะบัดออก ร่างทีอุดมไป
ด ้วยมัดกล ้าม ไม่มไี ขมันแม ้แต่นด
ิ เดียวเปิ ดเผยสูส ่ ายตาวาววับของกลุม
่ ผู ้ชม
ลลนา–ตา–ค ้าง
รอยสกั ป้ านวงกลมทีกินเนือทีตังแต่ชว่ งบ่าและอกซายลากยาวลงมา
้
ถึงข ้อศอกทําให ้เธอแทบจะเป็ นลม เธอตะโกนร ้องออกมาอย่างหัวเสย ี ก่อนจะ
กรากเข ้าไปล็อกคอเขาแล ้วลากออกมาจากร ้านด ้วยอาการโกรธจนหน ้ามืด
้ โดนออฟไปแล ้ว!”
“เฮย!
ี งโห่ฮาไล่ตามหลังมาพร ้อมกับเสย
เสย ี งสาปแชง่ เธอ
 ฝูงชนจะตะโกนด่าอย่างไรวินาทีนเธอไม่
ี ี เงิน
สนใจอีกแล ้ว ใครจะเสย
ได ้เงิน หรือถูกออฟก็ชา่ งแม่ง แต่นาทีนขอต่
ี อยอิพเป๊ ั หมัดเถอะ!
ี กสก
91.เลิกก็เลิก

พอลากเขามาถึงบริเวณทีจอดรถหลังร ้าน เธอก็เสยออกไปหมัดหนึง

่ ๆ แต่กไ
หมัดเดียวเล่นเอาเขาเซแซด ็ ม่ถงึ กับร่วง
ลลนาจ ้องสารรูปของแฟนตัวเอง แล ้วแผดเสย ี งออกมาอย่างเคืองจัด
“ดูพสี ิ ไปฟั ดกับหมาทีไหนมา สารรูปทุเรศทุรังมองแทบไม่เป็ นคน ยังจะหน ้า
ด ้านไปยืนแก ้ผ ้าให ้คนอืนดูอก
ี เคยคิดถึงใจหนูบ ้างไหม!”
เขาเงยหน ้า พร ้อมกับระเบิดเสยี งหัวเราะขึนมาอย่างก ้าวร ้าวคล ้ายกับ
คนสติหลุด สภาพของเขาตอนนีทําให ้เธอนึกเอะใจว่าสองเดือนทีไม่เจอกัน
เขาไปไหนมา เวลานีประกาศศก ึ ดูขะมุกขะมอมไปหมด
ื
เสอเช ิ
ตของเขาถู กทิงอยูใ่ นบาร์เมือครู่ หนวดเครารกรุงรังแล ้วดูเหมือนว่าเขา
จะผอมลงอย่างน ้อยสกั 5 กิโล
เขาหายไปทําอะไร?
“เป็ นยังไงทีรัก... ความหึงหวงน่ะ เหมือนตกนรกใชไ่ หมล่ะ?” ยิงเขา
หัวเราะไม่หยุดเธอยิงขวัญเสย ี ลลนามองตามร่างทีเดินโงนเงนไปทีมอเตอร์
ไซค์ฮาเล่ยค ั ใหญ่ เขาคว ้าขวดนํ าขึนมาบิดฝาแล ้วราดรดศรี ษะตัวเอง ความ
์ น
เย็นของนํ าเหมือนจะชว่ ยดึงสติเขาได ้เล็กน ้อยแต่สห
ี น ้าก็ยงั ขาวซด
ี “ยังมีหน ้า
มาถามฉั น แล ้วเธอล่ะ ตอนทีแก ้ผ ้าให ้คนเขามองทัวบ ้านทัวเมือง เคยคิดถึงใจ
ฉั นหรือเปล่า?”
“หนูแก ้ผ ้า...” ลลนาเบิกตากว ้าง นีเขาพูดบ ้าอะไร “ตอนไหน?”
“เลิกตอแหลซะทีเหอะ!”
ลลนาตังการ์ดรับขวดพลาสติกทีเขวียงมาได ้ทัน แต่ถงึ อย่างนันนํ ากว่า
ครึงก็กระจายไปทังหน ้าทังหัว แรงอัดทีสง่ มาทําให ้คนทีตกใจอยูแ
่ ล ้วอย่างเธอ
ถึงกับถอยร่นไปสองก ้าว คนตรงหน ้าสาวเท ้าตามมาติดๆ ทําให ้เธอต ้องหมุน
ร่างหลบไปอีกฟากของรถฮาเล่ย ์ “กล่าวหากันแบบนีมีหลักฐานไหม?”
้
“กองอยูเ่ ต็มรีสอร์ต กล ้ากลับไปดูไหมล่ะ?” เขาคําราม เดินวนซาย
อ ้อมรถมา
 “ไม่ไป... ไม่ใชเ่ รืองจริง”
“เห็นไหมเธอไม่กล ้า” เขาบิดมุมปากยิมเยาะ “ตอนบ่ายทําไมถึงวาง
สายฉั น?”
เดียวนะ นีมันคนละเรือง!
“การจะคุยหรือไม่คย ิ ธิสว่ นตัว”
ุ มันเป็ นสท
“จริงส ิ ดังแล ้วนี ได ้แฟนใหม่แล ้วหรือไง?” เขาเห็นเธอเบิกตากว ้าง
แล ้วอุทานคําหยาบออกมาคําหนึง ยิงเห็นแบบนันเขาก็ยงสะใจ ิ “ถ ้ามีคนอืนก็
บอกมาตามตรงจะได ้เลิกๆ กันไป คิดว่าฉั นเสย ี ดายนักเหรอ เธออยากอ ้าขาให ้
ใครก็เชญิ !”
ลลนาตกใจ... ตกใจจนพูดไม่ออก ได ้แต่ยน ี น ้าไร ้ความ
ื นิงจ ้องมองสห
ึ ของเขา
รู ้สก
แววตาของเขาไม่มค ึ ผิดหรือลังเลแม ้แต่น ้อย
ี วามรู ้สก
มันว่างเปล่า...
ลลนาเจ็บปวดเหมือนใครเอาหมัดมาต่อยหน ้า
เขาบอกเลิกเธอ!
หญิงสาวหลุบตามองพืนอย่างตกตะลึง ฉั นทําผิดอะไรนักหนาถึงต ้อง
โดนขนาดนี?
ห ้านาทีของการตังสติ ห ้านาทีทถี ้อยคําต่างๆ วนเวียนอยูใ่ นหัว เธอ
ึ เหมือนตัวเองหายใจชาลงเรื
รู ้สก ้ อยๆ หลังจากเอ่ยปากขอเลิกเขาก็ไม่ได ้พูด
อะไรออกมาอีก เขาเอียงร่างนังอยูต ่ รงขอบเบาะมอเตอร์ไซค์แล ้วก ้มหน ้า
ี งตัวเองเจอ “ได ้... เลิกก็เลิก”
ในทีสุดลลนาก็หาเสย
ี งตอบรับใดๆ ดังมาจากทางด ้านหลัง
เธอไม่ได ้หันกลับไปมอง ไม่มเี สย
ึ นก็สมเหตุสมผลดี
ซงนั
เขาหายไปสองเดือน กลับมาเจอหน ้ากันวันแรกก็บอกเลิก
เธอควรคาดหวังคําอธิบายหรือไง?
 หญิงสาวหมุนตัวก ้าวเท ้าออกมาจากบริเวณลานจอดรถ ลมทะเลยาม
คําคืนพัดเอากลินเค็มของเกลือมาล ้ออยูต
่ รงปลายจมูกเหมือนกับจะแหย่ให ้
แสบร ้อน เธอหายใจสะท ้อนขึนลงในอก เจ็บแสบจนนํ าตาจะร่วง
ั สองก ้าวหูพลันได ้ยินเสย
พอก ้าวออกมาได ้สก ี ง ‘ตุ ้บ’ หนักๆ ดังขึนทาง
ด ้านหลัง
ี งเหมือนของหนักกระแทกพืน
เสย
ลลนาค่อยๆ หันกลับไปมอง ตอนนันเอง... เธอเห็นประกาศศก ึ นอนงอ
่ รงพืนข ้างๆ มอเตอร์ไซค์ มือหนึงกุมท ้อง สว่ นอีกมือกุมใบหน ้าทีมีแต่
ร่างอยูต
เลือดเปรอะไปหมด
ิ กสงอย่
เธอลืมสนทุ ิ าง ถลาเข ้าไปหาทันที “พีเป๊ ก... โอ๊ยตายแล ้ว พี
เป็ นอะไรไปเนีย!”
ื ก!”
“ไม่ต ้องมาเสอ
“พีเลือดกําเดาไหล”
ี งกระด ้าง ปั ดป้ องสองมือของเธอ
“เกียวอะไรกับเธอด ้วย” เขาตวาดเสย
ทียืนมาชว่ ยเหลือ สายตาทีกวาดมองทัวร่างเธอเหมือนเกลียดชงั มาก
เธอกัดฟั นตบบ ้องหูเขาทีหนึงจนเจ ้าตัวร ้องโอดโอย จากนันก็พยายาม
แงะมือของเขาออกจากใบหน ้าและในทีสุดก็ได ้เห็น
โอ... แล ้วนันมันอะไร!
จมูกของเขาแดงกํา ตาขาวก็แดงจัด เลือดกําเดาสส ี ดไหลออกมาต่อ
เนืองอย่างกับหนังสยองขวัญ แค่ได ้เห็นภาพนีลลนาก็มอ ั “เงยหน ้า เงย
ื ไม ้สน
ี งก ้อง “พีรออยูท
หน ้าเดียวนี!” เธอแผดเสย ่ นี
ี เดียวหนูวงไปขอนํ
ิ าแข็งในร ้าน”
ี า
“ไม่ต ้อง...” เขาอู ้อีตอบ “เปิ ดเบาะด ้านหลังมอเตอร์ไซค์ มีขวดยาสช
หยิบยาออกมาเม็ดหนึง”
ขวดยา?
เธอทําตามอย่างรวดเร็ว ควานหาจนเจอขวดยาสช ี าทีแอบอย่างแนบ
เนียนอยูใ่ นซอกหนึงของชอ่ งเก็บของ มันเขียนสรรพคุณด ้านข ้างว่า [แก ้อาการ
Panic Disorder]
 ึ เหมือนสมองว่างเปล่า มึนงงไปหมด เธอเทยาออกมาให ้เขา
ลลนารู ้สก
เม็ดหนึงพร ้อมกับสง่ นํ าดืมขวดใหม่ให ้ สว่ นตัวเองก็ตวัดสายตาอ่านสรรพคุณ
ด ้านข ้างขวด
[รับประทานเวลาเครียดจัด ใจสน ั หัวใจเต ้นเร็ว แน่นหน ้าอก จุกเสย
ี ด
ี การควบคุม ชาตามนิวมือนิวเท ้า หงุดหงิด ซม
เสย ึ เศร ้า]
อ่านจบก็นงอึิ งและค่อยๆ เคลือนสายตาไปมองคนทีกําลังเงยหน ้าเอา
ขวดนํ าเย็นแปะจมูก เขายันตัวลุกนังแล ้วเอนหลังพิงมอเตอร์ไซค์ ครึงตัวด ้าน
บนทีเปล่าเปลือยถูกย ้อมไปด ้วยเลือด ลลนาทนไม่ไหวจึงถามออกมาตามตรง
“พีเป๊ ก... พีเป็ นอะไรกันแน่?”
ลลนาเคลือนตัวเข ้าไปใกล ้แล ้วยกมือขึนแตะข ้างแก ้มของอีกฝ่ าย จูๆ่
เขาก็ผละมือออกจากจมูก โยนขวดนํ าทิงแล ้วยกสองแขนโอบรอบร่างกายเธอ
รังให ้เธอขึนไปนังเกยบนตักเขาแล ้วกอดเอาไว ้แน่นราวกับเธอเป็ นเพือนที
เหลืออยูเ่ พียงคนเดียวในโลกทีไร ้ทางออกนี
ลลนาตกใจกับอ ้อมกอดทีกระด ้างและหนักหน่วง หากว่าเธอเป็ นผู ้
หญิงทีบอบบางสก ั หน่อยเธอคงกระดูกหักเป็ นแครกเกอร์ไปแล ้ว แต่เธอไม่
สนใจ เธอโอบสองแขนรอบร่างเขาและกอดตอบแรงๆ ใชสองมื ้ อลูบไล ้ไปตาม
แผ่นหลังและศรี ษะทีซบลงบนบ่าตน หัวใจเธอรวดร ้าวไปหมดเมือได ้ยินเสย ี ง
เขาครางรับเหมือนชอบใจทีมีคนมาปลอบ
ิ ข ้างหู “ไม่ต ้องเครียด
“ไม่เป็ นไรแล ้ว... พีไม่เป็ นไรแล ้วค่ะ” เธอกระซบ
ไม่ต ้องกลัว ปล่อยวางทุกอย่าง โอเคนะ...”
เธอโยกร่างเขาเบาๆ เหมือนปลอบเด็ก สมองก็พยายามคิดวนไปมาว่า
ตัวเองเคยเห็นเขากินยาชนิดนีมาก่อนหรือไม่ เท่าทีจําได ้ไม่เคย แต่ฉลากข ้าง
ขวดยาระบุวา่ ให ้มาหาหมอทุกๆ หกเดือน นันหมายความว่าเขามีอาการแบบนี
ั พักแล ้ว อาจจะเป็ นก่อนทีทังคูจ
มาได ้สก ่ ะโคจรกลับมาพบกันเสยี อีก
้ อดใน
เกิดอะไรกับพีเป๊ ก? อะไรทีทําให ้เขาเครียดจัดจนถึงขันเสนเลื
จมูกแตก เธอเคยเห็นเขาคลึงหว่างคิวอยูบ ่ อ
่ ยๆ ในยามเผลอ ถ ้าอยากรู ้มาก
กว่านีเธอคงต ้องติดต่อไปยังโรงพยาบาลทีระบุอยูข ี แล ้ว
่ ้างขวดยาเสย
ั อยๆ หาย คาดว่าเลือด
ลมหายใจเขาเริมสงบลง อาการหอบกระชนค่
กําเดาคงจะหยุดแล ้วด ้วย
 แต่เขายังคงกอดเธอแนบแน่น
ความอ่อนโยนทีเธอไม่เคยรู ้มาก่อนว่าตนมีแผ่ซา่ นขึนมาในอก ลลนา
ลอบอมยิม ไม่อยากจะเชอว่ื าคนทีตัวใหญ่เหมือนหมี มีทา่ ทีกวนบาทา และมัก
ตังหน ้าตังตาหาเรืองคนอืนไปทัวอย่างเขาจะทําตัวเหมือนเด็กน ้อยอยูใ่ นอ ้อม
แขนของเธอแบบนี
่ ที
พอทุกอย่างเริมสงบลง เธอก็รู ้ว่าลานจอดรถไม่ใชท ี ทังคูค
่ วรมานัง
กอดกันต่อให ้มันปลอดคนก็เหอะ เธอยันร่างเขาออกห่างเบาๆ “พีทรงตัวไหว
ไหมคะ?”
ี ฝ่ ายยังคงดือเงียบ ทิงศรี ษะหนักๆ ลงบนบ่าของเธอเหมือนตาย
แต่อก
ไปแล ้ว
“หนูจะขับมอเตอร์ไซค์ไปสง่ ทีรีสอร์ต พีซอนไหวไหม?”
้
แรกๆ เขานิง แต่สด
ุ ท ้ายก็ผงกหัวรับ
92.ระเนระนาด

้
กว่าจะพาเขาซอนมอเตอร์ ไซค์กลับรีสอร์ตได ้ เธอเกือบทํา
มอเตอร์ไซค์ล ้มอยูห
่ ลายครัง!
พีเป๊ กอ ้วกมาตลอดทาง ดูมน ้
ึ งง และทรงตัวไม่อยู่ พอให ้นังซอนหลั
ง
เขาก็โงนเงนไปมาจนทําให ้เธอเสย ี หลักตามไปด ้วย รอยถลอกทีสข ี ้างของเธอ
ี ก่อนเถอะถึงตอนนันเธอจะขอ
ได ้มาจากการขับชนต ้นไม ้ รอให ้เขาสร่างเมาเสย
กระทืบคืนแบบครบต ้นครบดอกเลย
เมือมาถึงรีสอร์ตก็พบว่าทีนีเหมือนจะร ้างผู ้คน ไฟเฟยปิ ดสนิท เธอต ้อง
พยายามคลําทาง ค่อยๆ ลากเขาลงจากมอเตอร์ไซค์ พอได ้ยินเสย ี งกุกกักเจ ้า
ี ประสานเสย
มาสทีฟฟ์ ทังสก็ ี งเห่ากันดังลัน
“แจ๊ค... ฉั นเอง”
ี งเธอตะโกนตอบ จ่าฝูงสุนัขก็หยุดเห่าทําให ้เพือนๆ ของ
พอได ้ยินเสย
ี งตามไปด ้วย
มันเงียบเสย
เธอกัดฟั นประคองพีเป๊ กลงไปตามทางเดินทีลาดชน ั จุดหมายก็คอ ื
ห ้องของเจ ้าตัวทีอยูด่ ้านล่างสุด เพราะไม่ได ้วิงขึนวิงลงทีนีมาสองเดือนลลนา
ยอมรับว่าเหนือยไม่น ้อย อีกอย่างคนตัวโตทีถูลถ ู่ ก
ู งั กันอยูก
่ ไ็ ม่ได ้ชว่ ยประคอง
ตัวเองสกั นิด เขาทิงนํ าหนักทังหมดลงมาให ้เธอรับผิดชอบ พอมาถึงห ้องก็วงิ
เข ้าไปอ ้วกในห ้องนํ า
้
รอบนีน่าจะหมดไสหมดพุ
งจริงๆ แล ้วแหละ!
“สมนํ าหน ้า นังกระดกยังกับซดนํ าเปล่า” เธอตรงเข ้าไปลากร่างที
แผ่หลาอยูบ
่ นพืนห ้องนํ าแล ้วโยนเข ้าไปใต ้ฝั กบัว ทิงท ้ายไว ้ว่า “พีอาบนํ าไป
ก่อนนะคะ หนูขอกลับห ้องตัวเองแป๊ บ จะไปเก็บของใชส้ ก ั หน่อย”
เธอเดินออกมาเปิ ดกระเป๋ าเป้ ของเขา ควานหากุญแจห ้องดอกสํารอง
ของตนทีเขาพกติดตัวอยูต ่ ลอด พอหาเจอก็เดินผิวปากไปยังห ้องของตนทีไม่
ได ้กลับมานานถึงสองเดือน หน ้าห ้องของเธอปิ ดไฟมืดสนิท พอกดเปิ ดไฟก็ไม่
ติด ้
ลลนามองซายมองขวาแล ้ววิงไปหาเอ็มม่าทีห ้องของหล่อนแต่กไ
็ ม่เจอ
ไม่มพี คล
ี ้าว อาเหนิง หรือเงาร่างของมนุษย์สก ั คนให ้ทักทาย
 ทุกคนหายไปไหน?
หลังจากวิงวนอยูส ่ องรอบเธอก็ตด ิ ใจเดินไปทีสว่ นเคาน์เตอร์
ั สน
รับแขก ตรงนีมีไฟสเี หลืองดวงเล็กๆ ดวงหนึงเปิ ดสว่างอยู่ โทรศพ ั ท์เครือง
เดียวตรงเคาน์เตอร์ถก ู เขวียงแตกกระจายอยูบ่ นพืน มีสายห ้อยร่องแร่งจากหู
ฟั งทีร ้องดังไม่หยุด ลลนาหยิบมันขึนมากดปิ ดแล ้วหันไปมองรอบตัว
ลานรับประทานอาหารเชาที ้ เคยเต็มไปด ้วยผู ้คนตอนนีปกคลุมไปด ้วย
ฝุ่ น และด ้วยพืนทีสว่ นนีเป็ นแบบเอาท์ดอร์จงึ ทําให ้โต๊ะเก ้าอีทีวางรับแดดรับ
ฝนแบบไม่มผี ้ามาคลุมดูโทรมเข ้าไปใหญ่ แรงลมทีพัดเข ้ามาทําให ้ดวงไฟส ี
เหลืองดวงเดียวทีเปิ ดอยูโ่ ยกคลอนจนเกิดเสย ี งดังเอียดอ๊าด ภาพทีเห็น
ทังหมดบอกได ้คําเดียวว่า
ั พักใหญ่ๆ แล ้ว
ทีนีร ้างผู ้คนมาสก
ลลนาหยิบมือถือขึนมาสอ ่ งหาตู ้จ่ายไฟ หลังจากหาอยูเ่ กือบห ้านาที
เธอก็เจอมันซอ ่ นอยูด
่ ้านหลังเคาน์เตอร์รับแขก หญิงสาวโยกคัทเอาท์ทเขี ี ยน
ว่า [ไฟห ้องพักห ้องทีสอง] ขึนแล ้วจึงเดินกลับไปเปิ ดไฟหน ้าห ้องของตนเอง
เมือมีแสงสว่างทุกอย่างก็งา่ ยขึน หญิงสาวไขประตูห ้องนอนของตน
แล ้วผลักเปิ ด กลินเหล ้าฉุนจัดไหลบ่าออกมาต ้อนรับจนเธอต ้องเบือนหน ้าหนี
ลลนาควบคุมความประหลาดใจบนสห ี น ้าแล ้วก ้าวเท ้าเข ้าไปในห ้อง ิ รอ
สงที
เธออยูค่ อ
ื ภาพนรกแตก!
นีมันคือสงครามโลก...
เธอตังใจจะเดินเข ้าไปในห ้องแต่เท ้าแทบไม่มที ให
ี ้เหยียบ บนพืนห ้อง
มีจานมากกว่าสามสบ ิ ใบวางกองซอนทั
้ บกันเป็ นภูเขา อาหารบนจานไม่พร่อง
แม ้แต่นด
ิ เดียวแต่กลับโดนโยนเข ้าไปสุมกันเหมือนประติมากรรมอะไรสก ั อย่าง
มีทงข
ั ้าวผัดกะเพราเนือ แฮมเบอร์เกอร์ แกงสมหน่ ้ อไม ้ ข ้าวหน ้าไก่ตน
ุ๋ อะไร
ต่อมิอะไรกองทับกันพะเนินเทินทึก และกําลังเน่า...
นียังไม่รวมขวดเหล ้าเบียร์อก
ี เป็ นลังๆ ทีกลิงไปกลิงมาอยูบ
่ นพืน
ลลนาจรดปลายเท ้าลงบนพืนทีว่างแล ้วเขย่งร่างจากจุดแรกไปยังจุดที
สอง เธอเดินตรงเข ้าไปในห ้องนํ าตังใจจะเก็บข ้าวของสว่ นตัวแต่ทนี
ี มันน่า
ื ้ามากมายของเธอถูกวางกองอยูบ
สยองยิงกว่า เสอผ ่ นพืนในสภาพฉีกขาดยับ
ื ดตัวโปรดกลายสภาพเป็ นพรมเชด
ย่น เสอยื ็ เท ้า กางเกงในของเธอถูกดึงจน
 ั โครก ทังเครืองสําอาง นํ าหอม และลิปสติกทีเธอ
ยืดแล ้วสวมควําไว ้กับฝาชก
ื
เก็บเล็กผสมน ้อยหาซอมาจมอยู ใ่ นอ่างล ้างหน ้ามีนําขังเต็ม!
เธอไม่รู ้จะอธิบายภาพนีอย่างไร แต่เธอโกรธ... โกรธมากเหลือเกิน
ไอ ้โรคจิต!
จังหวะทีหมุนตัวเดินออกจากห ้องนํ าเธอก็เหยียบเข ้ากับกิบติดผม และ
มันก็เจ็บชะมัด! ลลนาก ้มหน ้าลงมองอาวุธลับตัวจิวทีกองเกลือนอยูบ ่ นพืน พบ
ี ําทีเธอใชเป็
ว่ามันเป็ นกิบเป๊ าะแป๊ ะสด ้ นประจํา ตอนนีมันถูกบิดจนงอผิดรูปแล ้ว
โยนทิงให ้เป็ นซากเหล็กโง่ๆ อยูต ่ รงหน ้าห ้องนํ า “อิพเป๊
ี ก เจอหน ้าเมือไหร่โดน
ตืบแน่!”
หญิงสาวซอยเท ้าขึนไปบนสว่ นของห ้องนอนทีอยูบ ั
่ นชนสอง ตรงนีมี
สภาพดีหน่อย ไม่รกสกปรกเหมือนด ้านล่าง มีแต่กองเอกสารวางทิงเกลือน
ื ้าของตนทีกองเรียราดเกลือนพืนไปทัวทุกตาราง
เตียง เธอก ้มตัวลงเก็บเสอผ
เมตร ยกพัดลมทีนอนหงายเก๋งขึนมาตังแล ้วประกอบใบพัดเข ้าไปใหม่ ดึง
ยกทรงออกจากหัวโคมไฟตังโต๊ะ แล ้วเอาผ ้าชุบนํ ามาเชด็ คราบลิปสติกทีเขียน
ด่าอยูบ
่ นกําแพง กว่าจะทําหมดนีได ้ก็กน ั
ิ เวลาไปเกือบครึงชวโมง
ในทีสุดลลนาก็ทงตั
ิ วลงนอนบนเตียงแล ้วถอนหายใจ จังหวะหนึง...
เธอเอียงศรี ษะไปมองกองเอกสารทีเกลือนเตียงด ้วยสห
ี น ้าสงสย
ั จริงส ิ
กระดาษพวกนีมันคืออะไรกัน?
เธอยันตัวลุกขึนนังแล ้วรวบรวมเอกสารทังหมดมาไว ้ด ้วยกัน ลลนาพบ
ว่ามีอยูห
่ ลายปึ กทีเดียว บางปึ กก็ยบั ย่นอยูใ่ นสภาพม ้วนกลม บางปึ กก็ดําเปื อน
มาเลย
แต่มน
ั คืออะไรล่ะ?
ลลนาหยิบกระดาษแผ่นหนึงขึนมากวาดตามอง... เอ๊ะ มันเป็ นแผนที
ประเทศไทยนี
แผ่นทีสองก็เป็ นรูปแผนทีประเทศไทยทีมีไฮไลต์สเี หลืองตัดเขียว
แต ้มเป็ นจุดๆ บริเวณภาคเหนือของประเทศ จังหวัดเชย ี งราย เชยี งใหม่ น่าน
พะเยา แพร่ แม่ฮอ ่ งสอนถูกแต ้มเป็ นสเี ขียวแล ้วขีดฆ่า พร ้อมกับเขียนกํากับไว ้
ด ้านบนว่า [เคลียร์ออกหมดแล ้ว] สว่ นลําปางกับลําพูน ถูกแต ้มด ้วยสเี หลือง
และเขียนสําทับไว ้ข ้างๆ ว่า [อยูร่ ะหว่างดําเนินการ] มีเพียงอุตรดิตถ์จังหวัด
 ี ม้ แถมยังวงกลมเอาไว ้ว่า [คุยไม่รู ้เรือง ดําเนินการตามที
เดียวทีแต ้มไฮไลต์สส
เห็นสมควร]
ลลนาขมวดคิวหนักกว่าเดิม แผ่นต่อไปเป็ นแผนทีของภาคใต ้ จังหวัด
ต่างๆ ถูกแต ้มสเี ชน
่ เดียวกับภาคเหนือ พอเปิ ดไปเรือยๆ ก็จะเจอแผนทีของ
ภาคตะวันออก ตะวันตก และภาคกลาง แวบแรกในความคิดของเธอคือพีเป๊ ก
ค ้ายาเสพติด... คล ้ายๆ กับเป็ นเอเย่นต์รายใหญ่ทกระจายของไปตามภู
ี มภิ าค
ต่างๆ หรือเปล่า?
แต่กไ็ ม่น่าเป็ นไปได ้ เขาเป็ นคนทีมาทางสายกีฬา รักสุขภาพเป็ นอย่าง
มาก อีกอย่างบ ้านเขาก็มก ี น ้ อเฟื อโดยไม่ต ้องไปแตะธุรกิจสเี ทา
ิ มีใชเหลื
ประเภทนัน
แล ้วเขากําลังทําอะไร?
ทีเขาหายหน ้าไปสองเดือน มันจะเกียวกับเรืองนีหรือเปล่านะ?
เธอม ้วนกองกระดาษเก็บแล ้วเดินออกไปยังลานรับประทานอาหารเชา้
อีกหน คราวนีพยายามค ้นหาวัตถุดบ ิ ทีพอจะกินได ้ออกมาทําอาหารเล็กๆ
น ้อยๆ ในครัวเหลือไข่อยูส ี
่ ฟอง ่ ข็งอีกนิดหน่อยกับนมกล่อง เธอจัดการ
กุ ้งแชแ
ตีไข่เข ้ากับเนย เทนมลงไป จากนันก็หนกุ ิ กๆ แล ้วทําข ้าวไข่ข ้นกุ ้ง
ั ้งเป็ นชนเล็
หอมกรุน ่ ออกมาสองจาน
ตอนนีเกือบห ้าทุม
่ แล ้วไม่รู ้ว่าพีเป๊ กหลับไปหรือยัง แต่ธรรมดาเขาเป็ น
คนนอกดึก ยิงถ ้าอาเจียนหนักเมือไหร่ชว่ งกลางคืนจะหิวมาก และชอบมาเคาะ
ื
ประตูเรียกให ้เธอไปซอของที เซเว่นให ้ประจํา
เธอถือจานอาหารทังสองลงไปด ้านล่าง พอเดินผ่านห ้องของตัวเองก็
เห็นเขาสวมกางเกงบอลตัวเดียว ยืนกอดอกพิงไหล่กบ ื
ั หน ้าต่างชนชม
แสงจันทร์ด ้านนอกอยู่
ิ ะ...
สร่างเมาแล ้วสน
“กินข ้าวไหมคะ?” เธอก ้าวผ่านเขาและเดินนํ าเข ้าไปในห ้อง
เขาหมุนตัวเดินตามมา รับจานจากเธอแล ้วทําท่าจะเขวียงไปรวมกับ
กองทีกําลังเน่าอยูห
่ น ้าห ้องนํ า
 “ลองดูส!ิ ” เสย
ี งขูข
่ องเธอทําให ้มือทียกอยูช
่ ะงักค ้าง และค่อยๆ ลดตํา
ลง
“ฮ!ึ ” เธอสง่ เสย
ี งออกมาเบาๆ แล ้วเดินนํ าขึนไปด ้านบน สว่ นตัวแล ้ว
เธอไม่ชอบกินใกล ้ทีนอนแต่ตอนนีด ้านล่างบรรยากาศมันชวนอ ้วกจริงๆ
อีกฝ่ ายก ้าวตามหลังมาเงียบๆ ลลนาเริมกินนํ าประกาศศกึ ถึงเริมกิน
ตาม หลังจากคําแรกเข ้าปากเขาก็ยด ั คําทีสอง สาม สต่ี อไปเรือยๆ เหมือนหิว
จัด มันชว่ ยไม่ได ้ทีเธอจะรู ้สก
ึ สงสารเขาจับใจจึงหันไปเทนํ าเย็นแล ้วสง่ ให ้
“เคียวด ้วยค่ะ เดียวปวดท ้อง”
เธอนังมองเขาฟาดจนเกลียงจานแล ้วดืมนํ าตาม พอเรียบร ้อยแล ้วเขา
ก็เดินไปเปิ ดแอร์ เปิ ดทีว ี แล ้วทิงตัวลงบนเตียง เอ่ยลอยๆ ขึนมาว่า “ฉั นสบาย
ดีแล ้ว เธออยากไปไหนก็ไป ขอบคุณทีมาสง่ ”
ื
โอ ้โฮ! หญิงสาวแทบจะหลุดหัวเราะออกมาอย่างเหลือเชอ!
นีถ ้าไม่รู ้จักเขาดีพอ เธออาจจะอกแตกตายไปหลายหนแล ้ว “ใชกั้ น
ี หัวสง่ เลยเหรอ มันหยาบคายมากรู ้ไหม?”
เสร็จก็ถบ
เขาเม ้มปาก สองตาจ ้องแต่ทวี ี “เราไม่ได ้คบกันแล ้วนี เก็บไว ้ทําแม่เห
รอ?”
เธอเลิกคิวขึนมาข ้างหนึง เกิดอารมณ์อยากหยอกล ้อขึนมาซะงัน “จริง
ิ ะ เลิกกันแล ้วนีนา”
สน
เขาตวัดสายตามองเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนือ คงคิดว่าทีทา่ แบบ
นีจะบีบให ้เธอหงอได ้ล่ะส ิ เธอวางขวดนํ าดืมลงอย่างเบามือและปี นขึนไปนัง
เอนร่างกึงนังกึงนอนบนเตียง หนุนบ่าเขาอย่างทีชอบทํา
ตอนนีเขาสวมกางเกงบอลตัวเดียวด ้านบนเปล่าเปลือย ผิวเนืออุน
่ ๆ ชวนให ้ซบ
เหลือเกิน
เขาไม่หน ั นิด
ั มาสนใจเธอสก เอาแต่จ ้องหน ้าทีวเี หมือนว่าชวี ต
ิ จิตใจ
ทังหมดอยูใ่ นนัน
เธอยกปลายนิวขึนเขียใบหูเขาเล่นเบาๆ ึ ทีอีกฝ่ าย
ชอบความรู ้สก
ั ผัสจากมือตน “อุตสา่ ห์แอบไปฉีดยาคุม กะชวนแฟนจําจี
สะท ้านร่างรับการสม
ี หน่อยดันโดนบอกเลิกซะได ้”
เสย
 ู กับเชลซ ี
93.ลิเวอร์พล

ื
แต่ละคําพูดทีสอออกมากระจายคลื ั
นแห่งความวาบหวามสนสะท ้าน
ไปทัวทังร่างของประกาศศกึ
เขาพยายาม–อย่าง–ยิง–แล ้ว แต่หวั ใจกลับรัวกระสุนกระหนํ าอยูใ่ น
โพรงอก เสย ี งของเธอกังวานทุ ้ม จงใจกดน ้อยๆ ให ้ดูมเี ลศนัย เพียงพอทีจะ
ทําให ้คนฟั งสร ้างจินตนาการไปได ้ร ้อยแปด
เนือตัวเขาคึกคักขึนมาทันที ให ้ตาย... และทังหมดนันเขาดูแลตัวเอง
ได ้อยูห
่ รอกถ ้าเธอจะไม่เอามือไม ้มาป้ วนเปี ยนแบบนี
่ ่ ะ?” คราวนีเธอชะโงกร่างอวบอึมเข ้ามาถามใกล ้ๆ
“พีจะเลิกกับหนูใชป
อย่างน่ากลัวแล ้วแลบลินเลียริมฝี ปากล่างจนวาวฉํ า เพราะอยูใ่ กล ้กันมากลม
หายใจของเธอจึงเป่ ารดใบหูเขาจนร ้อนผ่าว กลายเป็ นสงที ิ ยัวยุอารมณ์หนุ่ม
ทีสุดเท่าทีเคยเจอมาในชวี ติ
ถ ้าบอกว่าตัวเองไม่เคยคาดหวังอะไรแบบนีเลยก็คงเรียกว่าตอแหล
สบิ ปี ทผ่
ี านมาเขาฝั นหวานยิงกว่านีหลายเท่า ยัยน ้องนับเป็ นนางเอกตลอด
กาลครองแชมป์ อันดับหนึงในใจเขาสําหรับเอาไว ้จินโดยเฉพาะ และตอนนีเธอ
กําลังเป่ าใบหูเขาเบาๆ จากนันก็งับลงมา
ประกาศศก ึ ได ้แต่ครางลึกอยูใ่ นอก หลับตากลันหายใจในจังหวะทีปลา
ยลินๆ เล็กๆ ซอกซอนแทะเล็มไปตามใบหู เธอใชริ้ มฝี ปากขบเม ้มติงหูเขาแล ้ว
ื
ค่อยๆ ดูดกลืนด ้วยสกิลอันสุดยอด ริมฝี ปากฉํ าชนลากเลื อยลงมาตรงแนวคาง
จูบไล่มาตามลําคอและเรือยลงไปจนถึงแผงอก ความมีเหตุมผ
ี ลทุกชนิดใน
สมองกระเจิดกระเจิงไปหมด ตัวเขาร ้อนผะผ่าวขึนไปอีกระดับ
ิ ถามเบาๆ แล ้วงับหน ้าท ้องเขาที
“ตกลงไม่รักกันจริงเหรอ?” เธอกระซบ
หนึง
ี งกระเสา่
“ไม่รัก...” ตอบเสย
“โอเค” เธอตอบแค่นันแล ้วตวัดขาขึนคร่อมร่างกึงนังกึงนอนของเขา
ี งหัวเราะออกมาอย่างยัวเย ้าทําให ้เขาแอบตะลึงพรึงเพริดในใจ
ก่อนจะหลุดเสย
โอ ้แม่เจ ้า… ยัยน ้องหัวเราะแบบนีแล ้วสวยพิฆาตสุดๆ!
 วันนีเธอสวมเดรสสนสั เี ขียวทีตอนนีถลกขึนมาถึงไหนต่อไหนแล ้วก็
้ กเท่าไหมขัดฟั นแล ้วยังแหวกลึกตรงร่องอก
ไม่รู ้ ด ้านบนเป็ นสายเดียวเสนเล็
แถมตอนนีแม่ตวั แสบก็กําลังหัวเราะโชว์ลก ั ยิมสองข ้างแก ้มทีบุม
๋ ลงไปอย่าง
ซุกซน
เธอพาตัวเองนังแหมะลงบนตักเขา บังจอทีวไี ปกว่าครึง... ความจริง
อยากจะบังหมดเขาก็ไม่วา่ แต่ตอนนีเขากําลังเก๊กหน ้าทําเป็ นดูทวี อ ่ ่ะส ิ เขา
ี ยูน
จึงต ้องเอือมมือไปผลัก “หลบ”
ึ เก่งเรืองทําตัวไม่รู ้สก
ต่อให ้ประกาศศก ึ รู ้สา แต่ถ ้าผู ้หญิงบนตักตัดสน
ิ
ใจไม่หลบ แถมยังถลกชายกระโปรงแล ้วดึงออกทางหัวแบบตอนนี... เขาก็เป็ น
บ ้าได ้เหมือนกัน
“จะดูขา่ วจริงอ่า?” เธอถามแล ้วก็นาบร่างทีเหลือแต่ชด ั
ุ ชนในลงมาหา
มาถึงตรงนี... ข่าวมันก็น่ารําคาญไปซะงัน
ประกาศศก ึ คว ้ารีโมทกดเปลียนชอ
่ งด ้วยมืออันสนเทา
ั บางจังหวะต ้อง
กัดฟั นแน่นเมืออีกฝ่ ายขบยําลงมาตรงลําคอ ชายหนุ่มกดเปลียนชอ ่ งรัวๆ แบบ
คิดอะไรไม่ออก ในทีสุดก็หยุดอยูท ่ แมตช
ี ์ เิ วอร์พล
ล ี กํ
ู กับเชลซท ี าลังนัวเนียกัน
อยู่
่ ัวเนีย
เตะ... ไม่ใชน
ี งเชย
เสย ี ร์บอลเฮขึนมาดังลัน จังหวะเดียวกันนันริมฝี ปากของเธอก็
ประกบลงมา
“เชลซเี ปิ ด... เปิ ด... เปิ ดยาวจนแนวรับแหวกกว ้าง”
ปลายลินของเธอแทรกเข ้ามาอย่างหยอกเอิน บางจังหวะเธอก็ถอย
เล็กน ้อยให ้เขาต ้องยันตัวไล่ตาม รสชาติของเธออ ้อยอิงติดปลายลินเหมือนนํ า
ผึงหวานทําให ้เขาลืมสนทุิ กสงอย่
ิ าง ต ้องการจะหลอมตัวเองแล ้วแปะอยูก ่ บ
ั
เธอไปตลอดกาลแบบแคะไม่หลุด
ี งเชย
เสย ี ร์บอลดังขึนเรือยๆ ซงมั
ึ นก็ดเี พราะถ ้าบรรยากาศเงียบเกิน เขา
กลัวว่าเธอจะนึกขึนได ้ว่าเขากําลังบีบบันท ้ายเธออยู่ ถ ้าเธอจับได ้ละก็เขามีอน
ั
เก๊กหลุดแน่
 แต่ให ้ตายเถอะ... ั สว่ นโค ้งเว ้าทีบ๊ะ
รูปร่างของยัยน ้องเต็มไปด ้วยสด
เป็ นบ ้า เขารู ้จักมันดีทก
ุ ซอกทุกมุมเพราะเป็ นคนปั นดินนํ ามันก ้อนนีขึนมากับ
มือ
ปั นเองก็ทรมานใจเอง...
การรุกของเธอหนักหน่วงมากขึน เขาพยายามไม่ให ้ความร่วมมือ แต่
หลังจากทีเธอกัดปากเขาจนได ้แผลแล ้วก็ดด ี จนเขาร ้องลัน เขาจําต ้องคว ้า
ู เสย
เธอเข ้ามาแทรกปลายลินเข ้าไปอย่างหนักๆ อีกสกั หนเพือ
แก ้แค ้น
“ลิเวอร์พล
ู พลิกเกมกลับมาเป็ นฝ่ ายรุกบ ้างล่ะครับ ตีสอดเข ้าไป... สอด
เข ้าไป ทะลวงแนวปราการอันแน่นหนาของฝ่ ายรับ”
พอโดนรุกกลับบ ้างลลนาก็ยมออกมาอย่
ิ างเป็ นต่อ เธอโอบสองมือ
ี งหัวใจของตัวเองเต ้นกระหนํ าอืออึงอยูใ่ น
กอดคอเขาไว ้เพือพยุงตัว ได ้ยินเสย
หู กระแสเลือดในร่างสูบฉีดอย่างเริงร่า จังหวะทีเขากระหวัดพันปลายลินเข ้า
มาคลุกเคล ้าครอบครอง เธอยอมรับว่าสติตนเตลิดหนักกับจูบทีสนิทสนมทีสุด
เท่าทีเคยลิมรส มันทําให ้ประสาททุกสว่ นของเธอกรีดร ้องอย่างโหยหา
ั แล ้วว่างานนีใครอ่อยใครกันแน่
เธอเริมสงสย
เขาปล่อยให ้ปากเธอเป็ นอิสระเพือจะได ้พรมจูบลงมาตามแนวคาง ลํา
คอและขบเม ้มเนินอก ทุกสม ั ผัสของเขาหนักหน่วง ลมหายใจอุน ่ ร ้อนหอบรัว
ท่าทางเหมือนจะฉีกเนือแล ้วเคียวเธอกลืนลงท ้อง จังหวะหนึงเธอก็ดงึ หูเขาขึน
มาถาม “ตกลงเรากลับมาเป็ นแฟนกันแล ้วใชไ่ หมคะ?”
“เปล่านี” เขาตอบแล ้วซุกหน ้ากลับไปทีเดิม
เธอทุบบ่าเขาตุ ้บหนึงด ้วยความโมโห กีรติบอกว่าผู ้ชายสว่ นมากจะสติ
หลุดหลังจากจูบแรก ดังนันให ้รีบคิดลิสต์รายการของทีอยากได ้เอาไว ้ในหัวซะ
ื ยส ์ วิตตอง ถ ้าเขาพยัก
ก่อน หลังจากนัวเนียไปได ้ห ้านาทีให ้กรีดร ้องชอหลุ
ิ นาทีให ้หลังค่อยตามด ้วยชาแนลและแอร์เมส
หน ้าตอบรับอีกสบ
แต่พเป๊
ี กกลับอึดกว่านัน... ไม่ยอมแพ ้แถมสติไม่หลุดเลย ให ้ตาย!
เธอดันศรี ษะทีกําลังซุกไปถึงไหนต่อไหนออกห่าง แล ้วผลักร่างเขา
กลับไปเอนบนหมอนเหมือนเดิม เขาสง่ รอยยิมรู ้ทันมาให ้พร ้อมกับหัวเราะเสย
ี ง
ครึมอกครึมใจ “โถ ยัยน ้อง... เกมละอ่อนของเธอ ฉั นเคยเล่นมาหมดแล ้ว”
“เหรอ” เธอเบ ้ปากตอบ
“บอกเลยว่าไม่ได ้ผลหรอก” เขาขยิบตาใส่ “ฉั นนังสมาธิทก
ุ เชา้ จิต
แข็งสุดๆ”
ี ะยิงฝ่ าไปได ้ไหม หรือสงสย
“เชลซจ ั ต ้องเปลียนแผนเสย
ี แล ้ว”
“ก็ไม่แน่” เธอตอบพร ้อมกับสองตาวาวโรจน์ “หนูกป ็ ั กผ ้าร ้อยมาลัย
เป็ นงานอดิเรก มีความอดทนเป็ นเลิศอยูเ่ หมือนกัน” จบคําเธอก็ย ้ายตัวเองมา
นังตรงปลายเท ้าของอีกฝ่ าย ประกาศศกึ ยันร่างขึนมามองด ้วยความสงสย ั เขา
หรีตาตอนทีเธอเอือมมือมาจับขอบกางเกงบอลของตนแล ้วรูดลงมาถึงข ้อเท ้า
ั ขันสุด!
นีเป็ นอะไรทีกล ้าหาญชาญชย
เขาไม่เคย... ไม่–แม ้แต่–จะคิด... ว่าเธอจะบ ้าระหําขนาดนี
สองมือนุ่มทาบตรงข ้อเท ้าเขาแล ้วค่อยๆ เคลือนผ่านท่อนขากํายําที
เต็มไปด ้วยมัดกล ้าม ความแน่นของเนือใต ้ฝ่ ามือบอกเป็ นนัยว่าสว่ นอืนของเขา
คงต ้องแข็งเหมือนเหล็กกล ้า พอมือเคลือนไปถึงต ้นขาสท ี องทีกําลังขนลุกซู่
เธอก็เลิกคิวขวาตอบการจ ้องมองอย่างตกตะลึงของเขาแล ้ว... ชะโงกศรี ษะลง
จูบแรกถากไปมาบริเวณต ้นขาด ้านใน ตามมาด ้วยปลายลินซุกซน
กล ้ามเนือขาของประกาศศก ึ เกร็งแข็งจนเธอรู ้สก
ึ ได ้ เธอเอือมมือไปหา
ไม ้ยืนต ้นทีร ้อนระอุอยูใ่ จกลางดงป่ า เฝ้ ามองมันค่อยๆ บวมเป่ งและยกตัวขึน
เรือยๆ เหมือนมีชวี ต ิ พอมันเติบโตสูงใหญ่ได ้ทีเธอก็ฉกปลายลินเข ้าไปเคล ้า
เคลียอย่างแผ่วเบาตามเสนสายที ้ กําลังแข็งตึง เมือได ้จังหวะก็ดด ู กลืนเข ้าไป
ในปากทังลํา
“โดนกินรวบล่ะครับ จังหวะนีจะได ้ใบแดงหรือเปล่า”
ประกาศศก ึ ครวญครางเหมือนโดนดูดวิญญาณเข ้าไปด ้วย เขาจิก
ปลายนิวเท ้าลงกับเตียง แล ้วยกสะโพกสูงขึนเล็กน ้อย เคลือนไหวตามจังหวะ
ดูดวิญญาณอันเนินนาน หฤโหด
เธออ ้อยอิงมาก... ลงแสต่้ อเนืองอย่างไร ้การผ่อนปรน
 บางจังหวะก็แหย่ให ้เขาเร่งตัวเองไล่ตาม บางจังหวะก็ผอ
่ นลงเหมือน
จะแกล ้ง
เขาชะโงกร่างขึนจ ้องมองภาพทีทําให ้ตนแทบสําลัก มันยิงกว่าทุกสงิ
ทุกอย่างทีเคยจินตนาการไว ้ เธอตวัดสายตาจ ้องตอบการมองของเขา ถอนริม
ฝี ปากออกแล ้วลากปลายลินวนรอบอย่างหยอกเอิน
สายตาทังคูป ่ ระสานกันนิง ฝ่ ายหนึงตกใจอีกฝ่ ายได ้ใจ เขามองริม
ฝี ปากสดฉํ าค่อยๆ ครอบลงมาอีกหน ดูดแรงจนลักยิมสองข ้างบุม ๋ ลึก
แค่นันเขาก็หงายหน ้าแผดเสย ี งออกมาจนแทบไม่เป็ นผู ้เป็ นคน ทุก
้
อย่างมันก ้าวเกินเสนแบ่
งแห่งความอดทนไปเสย ี แล ้ว ประกาศศก ึ เอือมมือไป
กดท ้ายทอยและเร่งเร ้าด ้วยนํ าเสยี งครางกระเสา่ เหมือนจะไม่ยอมให ้เธอเล่น
นานไปกว่านี พอเขามีทท ี า่ จะบังคับเธอก็กม
ุ ถุงนุ่มๆ คูห
่ นึงไว ้ในมือแล ้วบีบ
เคล ้นไปพร ้อมกับจังหวะดูด
แค่นันเขาก็คด
ิ อะไรไม่ออก ยอมศโิ รราบให ้เธอก ้าวขึนมาคุมอํานาจ
อย่างเต็มที
ิ ห ้านาทีแห่งความบ ้าคลัง
หลังจากสบ ึ ได ้แต่นอนตัวแข็ง
ประกาศศก
่ ไปหมด
เหงือแตกพลักจนผ ้าปูเตียงเปี ยกชุม
วินาทีหนึง... เธอหยุดชะงัก
หยุด
หยุด!
“หนูลม ื “เรายังเป็ นแฟนกันอยูใ่ ช ่
ื ไป” เธอเงยหน ้าขึนมาถามอย่างซอๆ
ไหมคะ?”
โอ๊ยยยย–แม่–เจ ้า! เธอมันนังตัวแสบ!
สองตาทีเบิกค ้างมองเพดานกะพริบสองที แล ้วร ้องโหยหวนกลับไปว่า
“เป็ น!”
“พีหลงรักหนูงันส?ิ ”
ี งหัวเราะออกมาอย่างเป็ นบ ้าเป็ นหลัง “นัง
เขากัดฟั น แทบจะแผดเสย
อ ้วน!!”
 “แค่นันแหละ” เธอหัวเราะคิกคักตอบ อ ้าปากแล ้วครอบลงมาอีกครัง
คราวนีดูดอีโก ้ทังหมดออกจากตัวเขาจนเกลียง เขาจําไม่ได ้ว่าตะโกนบอกรัก
เธอไปอีกกีหน เร่งเธอยิกๆ ไปอีกกีครัง จนกระทังจังหวะหนึงเขาก็รู ้ว่าตนฝื น
ต ้านต่อไปไม่ไหวแล ้ว
ประกาศศกึ คํารามลัน ใชมื้ อกดท ้ายทอยของลลนาให ้ศรี ษะแนบเข ้า
กับร่างตนแล ้วปลดปล่อยความเผ็ดร ้อนทีเผาไหม ้อยูใ่ นร่างออกไปในจังหวะ
เดียว อีกฝ่ ายยังคงจับตรึงสว่ นนันของเขาเอาไว ้แน่น อดทนรอจนร่างเขา
กระตุกเยือกสองสามหนและทิงตัวลงกับเตียงด ้วยอาการหมดแรง
เขาปล่อยมือจากศรี ษะเธอ สว่ นเธอเองก็คอ ่ ยๆ คายสว่ นนันออกแล ้ว
พลิกตัวนอนหงาย ยกมือเชด ็ มุมปากอย่างอิมเอมใจ รอยยิมน ้อยๆ บนสห ี น ้า
ของเธอทําให ้เขารู ้ว่าอีกฝ่ ายไม่ได ้โกรธทีตนปล่อยเข ้าปากเธอโดยไม่ขอ
อนุญาตล่วงหน ้า
เธอไม่โกรธแถมยังมีสห ี น ้าประมาณว่า ‘ฉั นชนะน็ อก’ อีกต่างหาก
ท่าทางของเธอทําให ้เขายันตัวลุกนัง “ยิมอะไร?”
“เปล๊า”
“อย่าคิดว่าตัวเองเจ๋ง แค่เป่ าปี เก่งเท่านันแหละ”
ี อีก
“เหรอคะ?” คราวนียิมกว ้างกว่าเดิมเสย
รอยยิมแบบนีทําให ้เขาอดยิมตามไม่ได ้ ในทีสุดประกาศศก ึ ก็หลุด
หัวเราะออกมาพร ้อมกับเธอ เขาปั ดท่าทางโกรธเคืองทิงแล ้วยอมกางสองแขน
ออกอย่างพ่ายแพ ้ อีกฝ่ ายโผเข ้ามากอดแต่โดยดีแถมยังฝากจุบ๊ ไว ้ทีซอกคอ
เขาเสยี ด ้วย
ทังคูส
่ อดร่างกอดก่ายกันนิง ต่างคนต่างก็คด ิ บางอย่างอยูใ่ นใจ ตอนที
เธอขอตัวไปอาบนํ า เขาก็ถามขึนมาว่า “เธอรู ้ได ้ไง... ว่าต ้องทําอะไรแบบนี?”
เธอกลอกตามองเพดาน... มาอีกล่ะ อาการหวาดระแวงไร ้เหตุผล!
ต่อให ้เขาจะพยายามกดนํ าเสยี งให ้เรียบสนิทเหมือนชวนคุยเรืองหมา
แมวทีบ ้าน แต่คนทีอยูด
่ ้วยกันมานานอย่างเธอมีหรือจะดูไม่ออก
หนุ่มตัวใหญ่ของเธอใจบางมากๆ!
 “ดูหนังโป๊ มา”
เขาหันขวับทันที “ของแบบนีเธอก็ดด
ู ้วยเหรอ?”
ลลนาหัวเราะพรืด “หนูดท ู ก
ุ คืนแหละ ดูมาสองเดือนจนจะเป็ นกามตาย
ด ้านอยูแ่ ล ้ว” สห ี น ้าเหลอหลาของคนข ้างตัวทําให ้เธออยากจะแนะนํ าให ้เขารู ้
จักกับยัยกีรติเหลือเกิน พวกผู ้ชายเขาจะรู ้ไหมว่าเวลาสาวซา่ สม์ ารวมกลุม
่ กัน
ี
มันก็เฮยวไม่ แพ ้พวกเขานันแหละ
แต่นันมันอีกเรือง...
หลักๆ ทีสะกิดใจเธอคือคําถามของเขา... ไม่วา่ ยังไงเขาก็ไม่ยอมไว ้ใจ
เธออยูด
่ !ี
เธอตัดสน ิ ใจยกสองมือขึนประคองใบหน ้าเขาแล ้วบังคับให ้หันมา
ประสานสายกับตน “พีเคยสอนหนูวา่ อาหารทีเรากินเราต ้องขับถ่ายออกมา
ภายในยีสบ ิ สช
ี วโมงไม่
ั อย่างนันเราจะป่ วย นํ าทีเราดืมเราจําเป็ นต ้องถ่ายออก
ภายในสช ี วโมงไม่
ั อย่างนันเราจะเป็ นไข ้ อากาศยิงแล ้วใหญ่ มันอยูก
่ บั เราได ้ไม่
ถึงนาที...”
เขาจ ้องเธอด ้วยสายตาตะลึงงัน
“อย่าพยายามเก็บของเสย ี ไว ้กับตัว มันจะทําให ้พีเครียดโดยไม่จําเป็ น
อะไรก็ตามถ ้ามันเกียวกับหนู พีปล่อยวางได ้เลย หนูรักพีแล ้วจะอยูข ่ ้างพีเสมอ
โอเคนะคะ”
เขายังคงตะลึงค ้าง... ค่อยๆ ผงกศรี ษะรับพร ้อมกับใบหน ้าแดงกํา
เธอก ้มหน ้าลงจูบปากเขาแรงๆ สง่ ท ้าย “ไปอาบนํ าล่ะ”
 ั
94.นางมารแห่งโลกแฟชน

“เกิดเรืองใหญ่ครับมาดาม”
มาดามหญิงแห่งนิตยสารมาดามหมุนตัวมามองผู ้ชว่ ยชายทีกําลัง
ตะโกนแทรกเข ้ามาในห ้องประชุมเชาที้ แสนจะเคร่งเครียด เบืองหลังคุณผู ้ชว่ ย
ยังมีทม ิ ทําให ้เกิดเสย
ี งานวิงตามมานับสบ ี งอึกทึกเหมือนมีใครต ้อนวัวควายฝูง
ใหญ่เข ้ามาในบริษัทของเธอ
มาดามวางเอกสารในมือลง กอดอกแล ้วนิงมอง “โวยวายอะไร? ไม่รู ้
หรือว่าวันนีทางบริษัทกําลังเตรียมต ้อนรับบุคคลสําคัญอยู”่
“คืออย่างนีครับ...” คุณผู ้ชว่ ยวางรูปภาพกองหนึงลงบนโต๊ะ ยกมือขึน
ปาดเหงือ “เรืองภาพโฆษณายาสระผมซล ี น
ี ทีเราขอเอามาทําหน ้าปกนิตยสาร
ฉบับเดือนธันวา ทางบริษัทซล ี น
ี แจ ้งมาชด ั เจนแล ้วว่าไม่ขาย ทางเขาได ้รับการ
ื ขสท
ติดต่อขอซอลิ ิ ธิภาพชุดนีทังหมดแต่เพียงผู ้เดียวจากบุคคลทีไม่ประสงค์
จะออกนาม และตอนนีพวกเขาขายไปเป็ นทีเรียบร ้อยแล ้วด ้วย ดังนันเราต ้อง
เปลียนปกใหม่โดยด่วนครับ”
“อะไรนะ!” นีเป็ นเรืองทีไม่เคยเกิดขึนมาก่อนในชวี ต
ิ การทํางานหลาย
ิ ปี ของมาดาม
สบ
ี วนะ! ไม่ใชภ
ปกเชย ่ าพประกอบด ้านใน
“ภาพนีมีเจ ้าของแล ้ว และเขาไม่อนุญาตให ้ใครนํ าไปใชอี้ กครับ”
ี งหัวเราะออกมา “แล ้วป้ ายโฆษณาทีติดไป
“ตลก” มาดามหญิงพ่นเสย
แล ้วทัวประเทศล่ะ?”
“ตอนนีมีการรือออกไปหลายจุดแล ้วครับ”
ประสาทหรือเปล่า “นันมันเป็ นเงินจํานวนมากเชย ี วนะ ป้ ายของเคธีบาง
ั ค่าเชา่ พืนทีวางป้ ายก็เดือนละหลายล ้าน สงให
ป้ ายมีความสูงเท่ากับตึกหกชน ั ้
ปลดก็ปลดได ้เลยเหรอ?”
“มาดามครับ...” ผู ้ชว่ ยของหล่อนถอนหายใจ โชว์แฟ้ มเอกสารทีมีรปู
แผนทีประเทศไทยขนาดใหญ่ “ตอนนีภาคเหนือทีเชย ี งราย เชย ี งใหม่ น่าน
พะเยา แพร่ แม่ฮอ ่ งสอน ปลดออกไปหมดแล ้ว ทีเหลือต ้องเคลียร์ทงภายใน
ิ
ิ อนนีไม่อย่างนันเจ ้าของภาพคนใหม่เขาจะยืนฟ้ องทุกค่ายและทุกแบรนด์
สนเดื
ทีถือครองภาพของเขาอยู่ ี ใจด ้วยครับมาดามแต่เราต ้องสงหยุ
ผมเสย ั ด
เครืองพิมพ์เดียวนี ไม่อย่างนันเราอาจโดนฟ้ องตามไปด ้วย”
ตามไปด ้วย... “มีคนโดนฟ้ องแล ้วงันเหรอ?”
“มีโฆษณาทางทีวก ี บ ื
ั สอออนไลน์
บางเจ ้าทีไม่ยอมเอาภาพออกจาก
่ งของพวกเขาน่ะครับ”
ชอ
มาดามหญิงเม ้มปากอย่างเคียดแค ้น “เจ ้าของภาพคนใหม่เป็ นใคร?”
“ผมเองก็ไม่รู ้ ทุกอย่างถูกปิ ดเงียบมาก” ผู ้ชว่ ยตอบเสยี งเข ้ม “ได ้ยิน
ต ้นสงั กัดบอกว่าเงินหนาแล ้วก็กด ั ไม่ปล่อย ผมว่าไอ ้หมอนีถ ้าไม่เกลียดเคธีก็
คงคลังไคล ้หล่อนขนาดหนัก สองเดือนทีผ่านมามันสงปลดภาพตั ั งแต่แม่สาย
ยันสุไหงโกลก เผาทิงไปแล ้วทัวประเทศหลายร ้อยป้ าย พวกโปสเตอร์ใหญ่ๆ
มันจ ้างรถแบคโฮมาถอนด ้วยตัวเอง รือเก็บกลับไปไม่ทงไว ิ ้แม ้แต่โครงไม ้เลย
ครับมาดาม”
หา... ถ ้าขนาดนันคงเป็ นพวกแฟนบอยโรคจิตทีบ ้าดาราขันสุดแล ้วล่ะ!
ระหว่างทีพูดคุยกันอยูน
่ ันก็เกิดเหตุอาเพศหนักกว่าเดิม เลขาหน ้าห ้อง
ของเธอวิงหัวสนหั ั วคลอนตรงเข ้ามาผลักประตูประจกแล ้วตะโกนว่า “มาดาม
คะ! คุณแข เลขานุการของเจ ้าน ้อยแจ ้งมาว่าเจ ้าน ้อยจะเดินทางมาถึงทีนีเร็ว
ี บ
กว่าเดิมสส ิ ห ้านาทีคะ่ ”
ี บ
เร็วกว่าเดิมสส ิ ห ้านาที!
ี บ
สส ิ ห ้านาที!
เรืองไร ้สาระอย่าง ‘ป้ ายโฆษณา’ ถูกปั ดออกจากสมองในทันใด สงิ
สําคัญทีสุดในชวี ติ เวลานีคือ การตังขบวนต ้อนรับการมาเยือนของ ‘เจ ้าเหนือ
เกล ้า ณ วงศจ์ ันทร์’
ผู ้หญิงทีน่ากลัวทีสุดในโลก!
คนนับร ้อยทีอยูใ่ นตึกวิงชนกันเป็ นโดมิโน
 ทังฝ่ ายจัดซอ ื ฝ่ ายออกแบบ ฝ่ ายการเงิน ฝ่ ายบุคคล ฝ่ ายขาย และ
ทุกๆ ฝ่ ายกรูกน
ั เข ้าไปในรวงรังของตัวเองแล ้วตังหน ้าตังตาจัดโต๊ะเก ้าอีให ้
เรียมเร ้เรไร แม่บ ้านกว่าสามสบ ิ ชวี ต
ิ วิงไล่เรียงกระถางต ้นไม ้ใบเล็กๆ ไปตาม
ขอบโต๊ะมุมบนขวาของพนักงานทุกคนเพือสร ้างความสดชนรื ื นตาให ้กับผู ้มา
เยือน
พนักงานชายทังหลายกรูกน ั เข ้าไปนังประจําทีพร ้อมกับเปลียนเนกไท
เป็ นยูนฟ
ิ อร์มของบริษัท จัดขอบเสอเช ื ิ
ตให ้เรียบแล ้วสวมสูททับ สว่ นผู ้หญิงก็
เติมลิปสติกกันพัลวัน แอร์ทกุ ตัวในตึกถูกปรับลดความเย็นเป็ นระดับ 18 องศา
และต ้องมันใจว่าอุณหภูมจิ ะไม่ร ้อนหรือหนาวไปกว่านัน แม ้แต่ในห ้องนํ าก็ห ้าม
มาดามหญิงใจเต ้นตุบๆ รีบเร่งให ้ลูกชายสองคนเปลียนไปสวมรองเท ้า
หนังคูใ่ หม่ทตนเพิ
ี ื
งซอมาให ้เมือสองวันก่อน องศาลูกชายคนเล็กของเธอหวี
เสยผมแบบลืมแสกซาย ้ ึ บว่าผิดมหันต์ นีเป็ นสญ
ซงนั ั ลักษณ์ทสุ
ี ภาพบุรษ
ุ ใน
ตระกูลผู ้ดีชอบทํากัน ลูกเธอจะตกม ้าตายในจุดเล็กๆแบบนีได ้ไง เธอรีบลาก
องศาเข ้ามาแล ้วให ้ชา่ งทําผมแก ้ไขเสย ี ใหม่
อ ้อ... ต ้องทารองพืนบนสวิ เม็ดเป้ งทีข ้างแก ้มด ้วยนะ!
ทุกอย่างฉุกละหุกมาก การมาเยียมของเจ ้าแม่วงการแฟชนระดั ั บสูง
ื ย
เหมือนเป็ นโล่การันตีชอเส ี งของนิตยสารมาดามอีกสบ
ิ ปี ข ้างหน ้าได ้เลยที
เดียว
เหนือเกล ้า ณ วงศจ ์ ันทร์... คือราชนิกล
ุ หญิงคนสุดท ้ายของคุ ้มเจ ้า
หลวงทางฝั งลาว หล่อนเป็ นเลือดขัตติยาของแท ้ดังเดิมทีมีความเป็ นเจ ้าหญิง
ตังแต่หวั จรดเท ้าอย่างไม่มใี ครเสมอเหมือน แม ้จะใชช้ วี ต
ิ สว่ นใหญ่อยูใ่ น
ฝรังเศสแต่หล่อนก็ยงั เป็ นหนึงในสตรีผู ้ทรงอํานาจทีสุดในวงการแฟชนโลก ั
เจ ้าน ้อยมาไทยหนนีเพราะ ‘องค์กรซน ั ไชน์เพือเด็กและสตรี’ ทีหล่อน
เป็ นประธานอยูเ่ พิงขยายสาขามาภูมภ ิ าคเอเชยี อย่างเป็ นทางการ และเพราะ
้
ทางนิตยสารมาดามมีเสนสายกว ้างขวาง ข่าวสําคัญข่าวนีจึงมาถึงหูของ
มาดามหญิงก่อนใครเพือน เธอจึงเป็ นคนแรกและคนเดียวในประเทศไทยทีมี
โอกาสนัดคุยงานกับเจ ้าหญิงผู ้สูงศก ั ดิ
แต่อก ิ ห ้านาทีเท่านัน!
ี ฝ่ ายให ้เวลาคุยงานแค่สบ
“ขบวนรถอยูต ้
่ รงถนนด ้านหน ้าแล ้วครับมาดาม กําลังจะเลียวซายเข ้า
ซอย” ผู ้ชว่ ยคนหนึงปราดเข ้ามาประชด ิ ตรงปากมีไมโครโฟนอันเล็กทีติดอยู่
กับหู
อีกคนยัดแผ่นกระดาษแผ่นหนึงใสม ่ อื เจ ้านายตน “สคริปต์คะ่ มาดาม
เจ ้าน ้อยไม่ชอบให ้ใครมาใชคํ้ าราชาศพ
ั ท์ด ้วย ถ ้าจะพูดอังกฤษต ้องพูดให ้ถูก
ต ้องตามหลักไวยากรณ์เป๊ ะ ถ ้าจะคุยด ้วยภาษาไทยต ้องลงท ้ายคะขาให ้สุภาพ
ทีสําคัญต ้องขออนุญาตทุกครังทีถ่ายรูปค่ะ”
“ขอยาดม” มาดามหญิงเอือมมือไปรับยาดมจากผู ้ชว่ ยหญิงอีกคนทาง
ด ้านหลัง
“อีกสองนาทีครับ” ผู ้ชว่ ยคนแรกดูตนเต
ื ี งก็ยงั สน
้นจัด แม ้แต่เสย ั “รถ
กําลังเคลือนตัวมา”
“ทางนิตยสารฟอร์ดฟอรัม ขอฝากคําถามมาด ้วยข ้อหนึงค่ะบอส” ผู ้
ชว่ ยอีกคนโบกมือถือในมือ
“พวงมาลัยอยูไ่ หน?” ผู ้จัดการฝ่ ายบุคคลคํารามกร ้าว
“นํ าดืมล่ะ?” หัวหน ้าแม่บ ้านโวยวาย
ทุกอย่างดูโกลาหลไปหมด
ในทีสุดก็เหมือนมีใครตีระฆังดังๆ อยูใ่ นหัว มาดามหญิงควงแขน
้
ลูกชายทังซายขวา ก ้าวนํ าหน ้ากลุม่ พนักงานนับร ้อยออกมายืนต ้อนรับการจอด
เทียบท่าของรถหรูเบนท์ลย์ ี ําดุทค่
ี สด ี อยๆ แล่นเข ้ามาอย่างนุ่มนวล
เห็นทีการมาครังนีคงไม่ได ้เป็ นความลับซะแล ้ว เพราะทันทีทรถจอด
ี
ี
ปาปารัสซหลายส ิ ชวี ต
บ ิ ก็กระโดดออกมาจากหัวถนนบ ้าง พุม่ ไม ้บ ้าง ราวกับ
ื รองับเหยือ
เสอ
มาดามหญิงเม ้มปากแน่น หรีตามองกลุม ่ ชา่ งภาพทีวิงเข ้ามาล ้อมหน ้า
ี ําตรงหน ้า การนัดสม
ล ้อมหลังรถสด ั ภาษณ์หนนีเธอเตรียมการมานานกว่าแปด
เดือน ต ้องทุม
่ เม็ดเงินลงไปมหาศาลกว่าจะเรียนเชญ ิ เจ ้าน ้อยมาได ้ แต่เพือน
ร่วมวงการบางคนกลับหัวใสนึกอยากจะชก ั ภาพ ‘ทีควรเป็ นของเธอ’ เอาไป
ครองแบบหน ้าด ้านๆ!
มาดามข่มกลันความโกรธ พยายามนึกถึงความสุขทุกอย่างในชวี ติ
แล ้วกลันมันออกมาเป็ นรอยยิมต ้อนรับทีแสนจะบริสท
ุ ธิ เธอก ้าวออกไปทันทีท ี
คนขับรถเลือนเปิ ดประตูข ้าง ยอบตัวลงตําในท่าถอนสายบัวพร ้อมกับประคอง
พานทีมีพวงมาลัยนอนนิงอยูด ่ ้านบนด ้วยสองมือ
คนแรกทีก ้าวลงมาจากรถคือเลขานุการหน ้านิง หล่อนก ้าวลงมาอย่าง
ั บนสห
เย่อหยิง มีคําว่า ‘รําคาญ’ ฉายชด ี น ้าขณะทีกวาดตามองเห็นกลุม
่ นักข่าว
ี
หล่อนหันไปกระดิกนิวให ้บอดีการ์ดกล ้ามโตทังสคนที ติดตามมากับรถคันที
สอง
ี ้าวเข ้ามาขวางฝูงชา่ งภาพทีกําลังรัวแฟลชกันอย่างลืมตายแล ้ว
ทังสก
กางสองมือออก นํ าเสย ี งห ้วนห ้าวตะคอกออกไปว่า “ถอย!”
แค่นันฝูงผึงก็แตกรัง
เลขานุการสาวหันกลับไปโค ้งให ้คนในรถแล ้วยืนมือสง่ ให ้จากนันก็ม ี
ี ดงเหลือบทองยืนมาวางบน
มือขาวจัด ตะไบเล็บทรงเหลียมแล ้วทาทับด ้วยสแ
มือหล่อน
้ มสแ
รองเท ้าสนเข็ ี ดงข ้างหนึงวาดลงมาเหยียบพรมแดงทีลาดยาวอยู่
บนพืน ตามด ้วยอีกข ้าง จากนันร่างสูงระเหิดระหงทรวดทรงงามสง่าก็ยด
ื ตัวลุก
ขึนยืนจากเบาะหลัง
มาดามหญิงทีกําลังยอบร่างนิงอยูใ่ นท่าถอนสายบัวเกิดอาการขาสน ั
จังหวะทีเห็นปลายรองเท ้าสแ ี ดง เธอก็คอ
่ ยๆ เลือนสายตาขึน ไล่ตงแต่
ั รองเท ้า
สจี ัดจ ้านทีมีสนแหลมสู
้ งปรีด มองไปตามกางเกงผ ้ามัสลินสข ี าวเข ้ารูปคัตติง
เนียบ และเสอที ื ตัดจากผ ้าซนเป็
ิ นทรงบ่าพองทีแขนข ้างหนึงพองฟู อีกข ้าง
เปิ ดเปลือยหัวไหล่
ตุ ้มหูหว่ งกลมสเี งิน ผมเกล ้ามวยสูง กรีดตาคมเฉียบ
์ ันทร์!
เจ ้าเหนือเกล ้า ณ วงศจ
่ องตาตืนตะลึงของเธอแล ้วก ้าวยาวๆ เข ้ามา
ฝ่ ายนันเลิกคิวน ้อยๆ ใสส
คว ้าพวงมาลัยบนพานทียกสูง จากนันก็เดินอาดๆ เข ้าไปในตึกแบบไม่พด ู ไม่จา
มาดามหญิงเพิงได ้สติ เธอรีบลุกแล ้วหมุนตัวเดินตามอย่างเร่งรีบ การ
ลุกกะทันหันของเธอทําให ้พนักงานทางด ้านหลังทีกําลังถอนสายบัวกันเป็ นทิว
แถวต ้องลุกตาม พอหัวแถวลุกปลายแถวก็คอ ่ ยๆ โผล่หวั ขึนมาเหมือนเล่นเวฟ
เป็ นภาพทีชวนกระอักกระอ่วนน่าดู
 ในทีสุดมาดามหญิงก็ก ้าวตามทัน ื
“เจ ้าคะ... ดิฉันชอหญิ
ง เป็ น
บรรณาธิการบริหารของนิตยสารมาดาม ขออนุญาตกล่าวต ้อนรับเนืองใน
โอกาส...”
“นํ า?”
มาดามนิงอึง ชะงักเท ้าแทบไม่ทน
ั รีบหันไปโบกมือให ้เลขาตนเอานํ า
มาเสริ ฟ
์ สว่ นตัวเองผายมือเชญ
ิ สตรีตรงหน ้าไปยังลิฟต์แก ้วตัวใหญ่ทตั
ี งอยูส
่ ด
ุ
ปลายพรมแดง
พอได ้รับนํ าฝ่ ายนันก็ยกขึนดืมแล ้วยืนกลับมาให ้เธอ จากนันก็ปราย
ิ
ตามองนาฬกาข ิ ห ้านาที ต ้องไปทีอืนอีก”
้อมือ “ฉั นมีเวลาแค่สบ
“ค่ะๆ” มาดามรีบก ้าวตามเข ้าไปในลิฟต์พร ้อมด ้วยบุตรชายทังสอง
ปล่อยให ้บรรดาเลขาและบอดีการ์ดขึนลิฟต์ตวั ถัดไป
ระหว่างทียืนเงียบกริบรอลิฟต์เคลือนขึนไปด ้านบนเธอก็อาศย ั จังหวะนี
ลอบมองสตรีสงู ศก ั ดิตรงหน ้า ความคิดแวบแรกคือ... เจ ้าน ้อยแต่งตัวตัดกัน
อย่างแรง ทังส ี สไตล์และการเลือกใชเนื้ อผ ้า ไม่เคยมีใครใชผ้ ้าซนตี
ิ นจกลาว
ื
ครังมาตัดเป็ นเสอทรงบ่ าพองแบบฝรัง แถมยังใสค ่ ก
ู่ บ
ั กางเกงของอาร์มานีอีก
ต่างหาก แต่พอทุกอย่างมาแปะรวมกันอยูบ ึ
่ นตัวหล่อนกลับให ้ความรู ้สก
สวยงาม สูงสง่ และบ ้าบินจนต ้องยกนิวให ้
ี บ
สตรีผู ้นีอายุสส ิ สเหมื
ี อนในแผ่นประวัตจิ ริงๆ น่ะหรือ?
หล่อนเป็ นผู ้หญิงทีสวยเฉียวมากทีเดียว ดูเก๋ เท่ โดดเด่นโดยไม่ต ้อง
พยายาม ี ดายทีหล่อนเกิดมาสูงเกินไปสุดท ้ายเลยไม่มผ
น่าเสย ี ู ้ชายคนไหน
กล ้าคว ้า มาดามนึกมาถึงตรงนีแล ้วแอบคิดว่าตัวเองโชคดีกว่า อย่างน ้อยก่อน
จะหย่ากับสามีเธอก็มท ี ายาทสบื สกุลแล ้วถึงสองคนคนตรงหน ้าส.ิ .. สสี บ
ิ สแล
ี ้ว
ก็ยงั ไม่มวี แววว่
ี าจะโดนสอยลงจากคาน
ก็นันแหละนะ ไม่มใี ครจะสมหวังไปซะทุกอย่างหรอก!
95.สนไหมคนนี?

ห ้องทีจัดเอาไว ้รอต ้อนรับเป็ นห ้องกึงแกลเลอรีททั

ี งกว ้างขวางและมี
สไตล์
่ นี เพียงแค่ก ้าวเท ้าเข ้ามาแขกผู ้สูงศก
การจัดเตรียมทีโจ่งแจ ้งเชน ั ดิก็รู ้
เจตนาของมาดามหญิง เจ ้าน ้อยเอียงหน ้ามองไปทางเจ ้าของตึกแวบหนึง “พรี
เซนต์ได ้ดี”
“ทีทางนิตยสารเรียนเชญ ิ เจ ้ามาในครังนี ขอบอกตามตรงว่าหม่อม
ฉั น...” เลขาของมาดามสะกิดบ่าบอสทีหนึง เธอจึงนึกขึนได ้ว่าอีกฝ่ ายไม่ชอบ
การพูดคุยแบบราชาศพ ั ท์ “ดิฉัน... อยากให ้เจ ้าได ้ชมผลงานของนางแบบใน
สงั กัดเรา เผือเจ ้าอาจจะพบเด็กสก ั คนทีพอจะปั นให ้เดินแบบบนเวทีระดับโลก
ได ้”
เธอมีเวลาแค่สบ ิ ห ้านาที ลืมการหว่านล ้อมแบบอ ้อมโลกไปได ้เลย โอ
กาสงามๆ แบบนีจะมีเพียงหนึงหรือสองครังในรอบสบ ิ ปี และเธอไม่ควรทํามัน
ั เพเหระ
พังด ้วยการคุยเรืองสพ
เหนือเกล ้ายกมือขึนโบกครังหนึง คุณแขทียืนอยูด ่ ้านหลังก็ก ้าวเข ้ามา
พร ้อมกับแว่นตาเลนสใ์ สไร ้ขอบ เจ ้าตัวสวมเข ้ากับใบหน ้าแล ้วเดินมองภาพที
ี น ้านิงคิด
เรียงรายอยูร่ อบตัวด ้วยสห
ห ้องนีกว ้างมาก บรรจุภาพแบบเต็มตัวและครึงตัวของนางแบบนับร ้อย
ั
ในชุดชนในวาบหวิ ี
ว อวดใบหน ้า บอดีและซโครงแบบเรี ้
ยงเสนลงมา ทุกอนงค์
ื
นางอยูใ่ นท่วงท่าปราดเปรียว ใบหน ้าแต่งแต ้มอย่างโฉบเฉียวและเชอเช ิ
ญ
สําหรับเจ ้าของแบรนด์ชด ั
ุ ชนในช ื งอย่างเหนือเกล ้า ภาพทีเห็นเป็ น
อดั
อะไรทีเกลือนกลาดดาษดืน ผู ้หญิงผอมๆ ไล่สผี วิ ไปตังแต่ขาวยันหมึก แต่ละ
คนพยายามโพสท่าทีคิดว่าตัวเอง ‘เอาอยู’่ แต่กลับดูไม่มช ี วี ต
ิ ชวี าในแง่ของ
มนุษย์
ื
เธอชนชมความพยายามที จะ ‘ขายของ’ ของมาดามคนนี แต่สน ิ ค ้าใน
มือหล่อนเป็ นเม็ดพลอยทัวไปทีหาได ้ตามท ้องตลาด ไม่ให ้สร ้างความตืนตา
ตืนใจใดๆ เลย
 “ดิฉันรู ้มาว่า แคทลียา แกรนท์ เป็ นนางฟ้ าตัวเต็งประจําแบรนด์เจสส ิ
กาของเจ ้าน ้อย ถ ้าเจ ้าน ้อยเลือกเคธี หมายความว่าเจ ้าคงชอบนางแบบแนวลูก
ครึง นางแบบร ้อยกว่าคนทีคัดมาตรงนีเป็ นลูกครึงเอเชย ี ทังนันค่ะ ภาพอาจจะ
ื
สอได ้ไม่ดน
ี ัก แต่ถ ้าได ้เห็นตัวจริงเจ ้าอาจจะชอบ”
พูดจบมาดามก็ปรบมือ
ทันใดนันไฟในห ้องค่อยๆ หรีลงอย่างมีชนเช ั งิ จากนันสปอตไลต์ตด ิ
เพดานดวงหนึงก็สอ ่ งไปยังประตูทางเข ้า ประตูสไลด์เปิ ดไปด ้านข ้าง นางแบบ
ั
ในชุดชนในส ดี ําสวมสนสู้ งสแ
ี ดงก ้าวฉั บๆ เข ้ามาอย่างมาดมัน จังหวะลงเท ้า
ของหล่อนตรงกับเสย ี งดนตรีทคลอขึ
ี นมาอย่างสนุกสนาน
หล่อนก ้าวมาหยุดอยูเ่ บืองหน ้าราชนิกล
ุ หญิง หมุนตัวโพสสองหนแล ้ว
นิงค ้างสามวินาทีในท่าทีคิดว่าตัวเองดูดท ี สุ
ี ด ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปทาง
ประตู
ื ทยา... ลูกครึงอังกฤษ อายุยส
“คนนีชอหั ิ สองปี สูง 170 หนัก 55
ี บ
ครับ” เสย ี งขององศารายงานขึนมาอย่างภาคภูมใิ จ ภาพหญิงสาวทังหมดเขา
เป็ นคนถ่าย ย่อมต ้องรู ้จักทุกคนเป็ นอย่างดี ‘หัทยา’ เป็ น
หนึงในห ้านางแบบตัวเต็งของนิตยสารมาดาม หากหนนีคุณแม่เขาสามารถ
ิ
ผลักดันหล่อนให ้โกอินเตอร์ได ้ ราคาภาพของเขาจะพุง่ พรวดขึนมาหลายสบ
เท่าเลยทีเดียว
ั
นางแบบคนทีสองทีอยูใ่ นชุดชนในส ี าวยืนรอท่าอยูแ
ข ่ ล ้ว พอหล่อน
เริมเท ้าสองมือกับสะโพกและเดินมา เหนือเกล ้าก็ตวัดหางตามองนาฬกาข ิ ้อ
มืออย่างไม่คอ ิ ห ้านาทีเข ้าไปแล ้ว เธอหวังว่าพวกเขา
่ ยพอใจนัก นีก็ใกล ้จะสบ
จะรักษามารยาทและหยุดการ ‘ขายของ’ ทีไร ้สาระพวกนีเสย ี ที
ตอนรับนัด เธอคาดหวังว่าจะมีการพูดคุยเกียวกับองค์กรการกุศลทีตน
กําลังจะตัดริบบินเปิ ดตัวในปี หน ้า ไม่ได ้จะมาเพือคุยงานของแบรนด์เจสส ิ
กาสก ั นิด
เหนือเกล ้ากลอกตาเมือเห็นนางแบบคนทีสองพยายามใสจ ่ ริตเกินงาม
ในท่าเดินของหล่อน ความจริงแล ้วหากไม่จําเป็ นเธอไม่อยากอยูเ่ มืองไทยให ้
นานนัก เธอหวังว่าวันนีตนจะทําธุระได ้เร็วกว่าหมายกําหนดการ แล ้วจะได ้บิน
กลับไปนอนค ้างทีฮอ ่ งกงก่อนเทียงคืน
 ั ไชน์คะ?”
“เจ ้าคิดจะเลือกนางแบบคนไหนขึนเป็ นทูตขององค์กรซน
มาดามถาม
และนันก็ดม ี ทีนะยะ!
ี าก ในทีสุดก็เข ้าเรืองขององค์กรการกุศลเสย
“ตอนแรกฉั นเลือกเคธี เพราะถึงยังไงเขาก็เป็ นลูกหม ้อของค่ายเรา ไม่
ว่าจะขายชุดชนใน ั ื ้า ถ่ายแบบ หรือองค์กรการกุศล ลูกค ้าสว่ นมากจะกด
เสอผ
ไลก์ให ้เคธีเป็ นอันดับแรกอยูแ่ ล ้ว เขาดังมานานจนมีแฟนคลับอยูเ่ ยอะ แต่น่า
เสยี ดายทีปี นเขาค่
ี อนข ้างมีปัญหาด ้านสุขภาพ ฉั นอาจจะต ้องมองหานางแบบ
คนอืน”
ึ เหมือนตัวเองกําลังกลันหายใจรอ
มาดามหญิงหันไปมองเจ ้าน ้อย รู ้สก
ื
ว่าอีกฝ่ ายจะชนชอบนางแบบในส งั กัดของตนหรือไม่
ื วเคธีมาจากเอเจนซ ี
เจ ้าเหนือเกล ้าเป็ นนักเจียระไนตัวยง หล่อนซอตั
ไทยด ้วยราคาทีไม่แพงนักและบรรจงปั นเด็กคนนีขึนมาด ้วยสองมือของตัวเอง
จนเคธีโด่งดังไปหลายทวีป หินเม็ดเล็กๆ อย่างเคธีมีกองอยูเ่ ต็มสองมือของ
้
เจ ้าน ้อย หล่อนใชสายตาอั นแหลมคมของตัวเองคัดหินออกมาทีละก ้อน... ที
ละก ้อน แล ้วทําการเจียระไนจนในทีสุดมันก็กลายเป็ นเพชร
เด็กสาวของมาดามทุกคนก็อยากได ้โอกาสเหมือนเคธีด ้วยกันทังนัน!
“เคธีมีปัญหาสุขภาพหรือครับ?” องศาทีนิงเงียบมานานเอ่ยถามขึน
อย่างสุภาพ
“อืม... ฮ”ึ เหนือเกล ้าตวัดสายตามาทางหนุ่มหล่อในชุดสูทสเี ทา “ฉั น
ยังไม่รู ้ว่าจะประกาศออกไปอย่างไรดี เพราะแฟนๆ ของเขาจะต ้องปวดใจแน่”
“ได ้ยินว่ากลุม
่ แฟนบอยของนางแบบคนนีหัวรุนแรงด ้วยนะคะ” มาดาม
หญิงกระซบิ กลัวหัวเราะ “ไม่รู ้ว่าแฟนบอยทีต่างประเทศจะเป็ นแบบนีด ้วยหรือ
เปล่า แต่ทเมื
ี องไทยมีอยูร่ ายหนึง ไล่เก็บแผ่นป้ ายโฆษณายาสระผมของเคธี
ซะเกลียงประเทศ... เด็กในสงั กัดมีเสน่หข์ นาดนี คิดไปแล ้วก็น่าอิจฉาเจ ้านะ
คะ”
เก็บหมดประเทศ? เหนือเกล ้าเลิกคิวขึนน ้อยๆ “จะต ้องทุม
่ เงินขนาด
ไหนกัน?”
 “น่าจะเป็ นเศรษฐีภธ ู รน่ะครับ” คราวนีลูกชายคนโตของมาดามออก
ความเห็นบ ้าง อักษะเหยียดยิมออกมาอย่างดูแคลน “นิสย ั หว่านเงินง่ายๆ แบบ
นีคนกรุงเทพฯ ไม่คอ ้ นไม่เป็ น
่ ยเป็ นหรอกครับ พวกกระเป๋ าหนักแต่โง่ พวกใชเงิ
แถวบ ้านนอกน่ะมีเยอะ”
เหนือเกล ้าได ้ยินแล ้วก็ยมออกมาบางๆ
ิ จดเอาไว ้ในใจทันทีวา่ ลูกชาย
สองคนของมาดามหญิง คนพีนิสย ั แย่กว่าคนน ้อง “ท่าทางคุณจะคุ ้นเคยกับคน
ประเภทนี”
“ผมเป็ นชา่ งภาพครับ” อักษะยิมประจบ “ไปมาแล ้วทัวทุกจังหวัดใน
ประเทศไทย”
“เคยไปหนองคายไหม?” เหนือเกล ้าถามแล ้วโบกมือขอไวน์จากแม่
บ ้านทีมาเสริ ฟ
์
“ผมไปบ่อย” อักษะรับไวน์มาสองแก ้วแล ้วสง่ ต่อให ้แขกแก ้วหนึง “ปี
ใหม่นก็
ี คดิ จะไปอยูค
่ รับ”
“อ ้อ” คนฟั งพยักหน ้ารับ “อย่าเผลอหลุดประโยคเมือครูก ่ บ
ั เศรษฐีภธู ร
ทีนันล่ะ ถ ้าคุณพูดฉั นรับรองว่าคุณจะได ้...” เจ ้าน ้อยจิบไวน์แล ้วเอ่ยต่อเนิบๆ ว่า
“กินตีน”
ี งดนตรีและนางแบบนับสบ
บรรยากาศรอบด ้านเงียบลงทันที แม ้แต่เสย ิ
้ ยงรายกันออกมาโพสท่าก็ไม่ชว่ ยให ้อะไรดีขน
ทีเดินกระแทกสนเรี ึ มาดาม
หญิงนึกอยากจะเป็ นลม ในใจคิดจะตบปากบุตรชายคนโตสก ั ร ้อยรอบโทษฐาน
ทีปากพล่อยไม่รู ้จักกาลเทศะ
ิ
เธอใจแป้ วยิงกว่าเดิมเมือเห็นเจ ้าน ้อยยกนาฬกาข ้อมือขึนดูเวลา
“ฉั นคงต ้องไปแล ้ว”
มาดามรีบยืนนามบัตรให ้ “ถ ้าเจ ้าสนใจนางแบบในสงั กัดเรา... เราสง่
เพือป้ อนงานแนวอืนทีนอกเหนือจากงานเดินแบบด ้วยนะคะ เผือเจ ้าต ้องการจะ
เอนเตอร์เทนลูกค ้ารายไหนเป็ นพิเศษ”
การกล่าวเปิ ดทางอย่างมีเลศนัยรูปแบบนีทําให ้เหนือเกล ้าย่นหัวคิว
อ ้อ... เธอพอจะรู ้แล ้วว่าเจ ้าของนิตยสารมาดามมีอก ี เสริม
ี หนึงอาชพ
สําหรับหาเงินเข ้ากระเป๋ า
 ่ เหนือเกล ้าไม่เคยสนใจงานระดับล่าง
แต่คนเชน เธอไม่ใชค ่ นดีแต่ก็
ไว ้ตัวพอสมควร เกียรติยศศก ั ดิศรีและชาติตระกูลทําให ้เธอหลีกเลียงกลุม
่
ธุรกิจสเี ทามาตลอด แม ้ว่าใครจะชก ั ชวนก็เถอะ
่ นวของฉั น... แบรนด์เจสสก
“ขอบใจแต่นันไม่ใชแ ิ าขายชุดชนในก็
ั จริง
แต่เราไม่ขายตัวนางแบบ”
“ตายจริง” มาดามรีบสาวเท ้าเดินตาม “เจ ้าอาจจะแปลความหมายของ
ดิฉันผิดไป”
“ฉั นเข ้าใจทุกประโยคเลยล่ะ มาดาม” เหนือเกล ้าหันไปสบตาอีกฝ่ าย
“ฉั น–ไม่–สน–ใจ” จากนันก็พยักหน ้าให ้คนของตนกดเรียกลิฟต์
ี ้าวเข ้ามาประกบเจ ้านายทังซายขวาหน
บอดีการ์ดทังสก ้ ้าหลังเพือ
ตัดบทสนทนาทังหมด ทําให ้กลุม ่ ของมาดามหญิงต ้องถอยฉากออกไปอย่าง
ี ดาย
น่าเสย
ั ดิกําลังก ้าวเข ้าไปในลิฟต์แล ้ว
แต่จังหวะนันเอง ระหว่างทีสตรีผู ้สูงศก
หมุนตัวกลับมา องศาพลันยืนมือออกไป ในมือของเขาคือรูปถ่ายรูปหนึงทีตน
ื
ถือเอาไว ้จนชนเหงื
อ
“ต่อให ้เป็ นคนนี... เจ ้าก็ไม่สนเหรอครับ?”
96.โค ้ชคนใหม่

“ยัยนาตืนเร็ว... วันนีโค ้ชใหม่มา!”

้ นจันทร์
ลลนาพลิกตัวนอนหงายแล ้วหาวอย่างงัวเงีย... สวัสดีเชาวั
เมือคืนกว่าพีเป๊ กจะมาสง่ เธอทีแคมป์ ได ้ โน่น เกือบตีสอง ลุงยามทีเฝ้ า
หน ้าค่ายมองเธอตาเขียวทีเดียว
ลลนาลุกขึนถอดเสอผื ้าจนเหลือแต่ชด ั
ุ ชนในแล ้วเดินลากขาเข ้าไปใน
ห ้องนํ า ยัยกีรติทยื
ี นแปรงฟั นอยูเ่ หล่มองมาแวบหนึงแล ้วก ้มหน ้าบ ้วนปาก พอ
เงยหน ้าอีกครังหล่อนก็ถามว่า “เธอออฟหนุ่มติดกันสองวันสองคืนแบบนี ไม่
ฟ้ าเหลืองเลยเหรอยะ”
“...”
“เธอหายไปตังแต่เย็นวันศุกร์ กลับมาอีกทีตส ี องของเมือคืน” ยัยกีรติ
ี งครึกครืน “ถ ้าแฟนเธอรู ้เข ้าจะว่าไงล่ะเนีย”
หัวเราะหยอกเย ้าด ้วยนํ าเสย
ั หน่อย แค่นัวเนียกันเฉยๆ”
“ฉั นไม่ได ้มีอะไรกับเขาสก
ื
“จ ้ะ... ฉั นเชอ” อีกฝ่ ายยืดตัวขึนจับสองบ่าของเธอ แล ้วหมุนให ้มอง
กระจกแบบเต็มๆ
โอ ้... นันมัน
เธอมีรอยคิสมาร์กกระจายไปทัวตัว!
ลลนากวาดตาตืนๆ มองไล่ไปแต่ละรอย ตรงสะโพกก็มจ ี ด
ุ หนึง จําได ้
ว่าตอนนันเธอกําลังต่อโต๊ะเปลียนหลอดไฟอยู่ จูๆ่ พีเป๊ กทีชว่ ยจับขาโต๊ะก็นก ึ
ื
มันเขียวขึนมากะทันหัน เขาเลิกเสอเธอขึ
นแล ้วกัดลงมาแบบไม่ทน ั ตังตัว เธอ
จึงตกลงมาทับเขาแล ้วหลอดไฟก็รว่ งตาม
ื ดคอกลมสด
“เลิกเหม่อได ้แล ้ว” กีรติโยนเสอยื ี ําให ้ “ใสเ่ ร็ว เราต ้องรีบ
ไป”
ื ้าแล ้ววิงออกจากหอพักหญิง
สองสาวกระวีกระวาดสวมเสอผ เชานี้
อากาศดีแทบจะไม่มแ ื
ี ดด ลมทะเลหอบเอาความสดชนมาทํ าให ้ร่างทังร่างรู ้สกึ
ผ่อนคลาย ลลนาคิดว่าตนใกล ้จะเป็ นชาวเกาะเข ้าไปทุกที หากวันใดวันหนึงจะ
ต ้องจากเกาะเต่าไป เธอจะทิงหัวใจไว ้ทีนีไหมนะ
เสยี งกรีดทีไม่ควรจะมีทําลายความสงบสุขในยามเชา้ กีรติหน ั มาคว ้า
ข ้อมือลลนาให ้วิงไปสมทบกับกลุม ่ นักมวยหญิงทีกําลังยืนเกาะตะแกรงเหล็ก
มองออกไปนอกโรงอาหาร ตรงนีมีคนเยอะมาก พอพวกเธอแทรกเข ้าไปไม่ได ้
ยัยกีรติกล็ ากเก ้าอีตัวหนึงมาแล ้วปี นขึนไปมอง หล่อนหันลงมาตะโกนหน ้าตา
ตืนว่า “โค ้ชใหม่มาแล ้ว!”
ลลนาอาศย ั ทีตัวเองสูงกว่าสาวๆ ในกลุม ่ ยืดตัวขึนมองจากมุมทแยง
้
ซายทีไม่คอ
่ ยมีคน เสยี งกรีดร ้องของสาวๆ ดังสนันหวันไหว ทังขย่ม ทังป้ อง
ปากเรียกจนตะแกรงสะเทือน
ี
“เสยขา...”
ี
“เสย!”
ลลนาตะลึงค ้าง มองภาพตรงหน ้าเหมือนไม่อยากจะเชอ... ื พีเป๊ กใน
ื
ชุดเสอเช ิ
ตขาวมีปกปั กโลโก ้ทีมชาติไทยตรงหน ้าอก กําลังก ้าวผ่านด ้านหน ้า
ของหอพักหญิงไปพร ้อมกับโค ้ชนันต์ ด ้านข ้างของเขาคือทีมงานสองคนที
ี อชไม
กําลังชมื ี ้อธิบายเกียวกับตึกต่างๆ ให ้โค ้ชใหม่ทงสองฟั
ั ง ชว่ งจังหวะที
เขากําลังจะเดินผ่าน สาวๆ ก็ขย่มตะแกรงจนฝุ่ นฟุ้ ง
ี
“เสยขา... ี
เสย”
ึ เหรอเนีย!”
“โอ๊ยตาย... โค ้ชอีกคนคือประกาศศก
“อร๊ายย”
แม ้แต่กรี ติยงั เคลือนสายตาอึง ทึง ี ว
เสย ลงมาประสานกับลลนา
“แม่ง–โคตร–ว ้าว”
ลลนาสา่ ยหน ้าตอบแล ้วหัวเราะออกมาอย่างขําขัน ใชส ่ ย
ิ ะ... ว ้าวมาก
ิ บอกสก
เลย ขนาดฉั นตัวติดกันกับเขามาสองวันสองคืน พ่อยังไม่กระซบ ั แอะ!
ี งนกหวีดดังขึน... กีรติกระโดดลงจากเก ้าอี ล็อกคอพาเธอเดินไป
เสย
ยังสนามด ้านนอกเพือออกกําลังกายง่ายๆ พร ้อมกับนักกีฬาคนอืนๆ หลังออก
กําลังกายเรียบร ้อยแล ้วทุกคนก็มาเจอกันทีโต๊ะอาหาร
 วันนีเพือนๆ ในกลุม ่ มีสห ี น ้าอิมเอม หัวข ้อสนทนายังคงวนเวียนอยูก
่ บ
ั
สุดหล่อหน ้าเข ้มทีพวกหล่อนเพิงจะได ้มาเป็ นโค ้ช สําหรับนักมวยทุกคน
ประกาศศก ึ นับเป็ นตํานาน ไม่มใี ครทีเติบโตมาในวงการนีจะไม่รู ้จักทายาทของ
ค่ายมวยดังระดับประเทศ
รู ้จักสว่ นรู ้จัก แต่ได ้มาเป็ นครูฝึก... เรืองนีนับเป็ นหนึงในสงมหั
ิ ศจรรย์
ของโลก
ี งมากไม่ใชเ่ หรอ ทําไมหนนีถึงตกปากรับคําได ้ล่ะ?” เจ๊
“เขาว่าเสยหยิ
แหม่มถามขึนมาบนโต๊ะอาหาร
“คงเป็ นเรืองของผลประโยชน์รว่ มล่ะมัง” อีกคนตอบ
แต่ยย ึ ทะแม่งๆ อยูใ่ นใจเล็กน ้อยทีไม่มใี ครพูดถึงพีชายตัว
ั กีรติยงั รู ้สก
เองสกั แอะ หล่อนเลยหลุดขึนมาลอยๆ “พ่อแม่แบบไหนวะตังชอลู ื กว่าประกาศ
ศกึ สงสยั กะจะให ้เกิดมาเพือโดนยําตีนโดยเฉพาะ”

“ฮา่ ๆ” ลลนาหลุดหัวเราะออกมาอย่างไม่ตงใจ
ั เธอหันไปดีดติงหูเพือนสนิท
“ยัยปากจัด”
“ให ้เขามาประกาศศก ึ กับฉั นนี! ถ ้าได ้เขาเป็ นโค ้ช ฉั นพร ้อมยอมตาย
ถวายชวี ต
ิ อยูใ่ นแคมป์ เลยนะยะ” พีเจนหัวเราะตามด ้วยนํ าเสย ี งของนางมาร
กระหายเลือด
้ นอย่างสดชนสนุ
ทุกคนกินข ้าวเชากั ื กสนาน ความเครียดในใจของ
ลลนาผ่อนคลายลงตังแต่ทเห็ ี นพีเป๊ กก ้าวเข ้ามาในค่าย แม ้จะประหลาดใจแต่
เธอก็โล่งอกอย่างบอกไม่ถก ู เธอนอนคิดอยูห ่ ลายคืนว่าควรทําอย่างไรต่อ
เพราะตอนนีรีสอร์ตร ้างผู ้คน เหลือเพียงแม่บ ้านหนึงคนทีคอยดูแลสุนัขกับหมู
เพือนๆ ของพีเป๊ กก็ไม่อยูแ ่ ล ้ว เขาจะกินอยูอ ่ ย่างไรคนเดียวในสถานทีทีร ้าง
เหมือนบ ้านผีสงิ
เธอไม่อยากให ้เขาอยูก
่ บ ื ้าเน่าๆ ในห ้องนอนนัน เมือ
ั กองขยะและเสอผ
วานเธอเอ่ยปากแนะนํ าให ้เขากลับไปรอทีหนองคาย เสร็จธุระทางนีแล ้วเธอจะ
ตามไป แต่เขากลับนิงไม่เอ่ยใดๆ มาถึงตอนนีเธอจึงรู ้สาเหตุวา่ ทําไมเขาถึงยัง
เอ ้อระเหยอยูบ
่ นเกาะอีก
 ทีแท ้เขาก็มแ
ี ผนของเขา!
หลังจากสสี บ
ิ ห ้านาทีของการรับประทานอาหาร หัวใจของลลนาทีเพิง
เต ้นเป็ นจังหวะปกติกก ี งฝี เท ้าของคนกลุม
็ ลับเต ้นตึงตังขึนมาอีกครัง เสย ่ หนึง
ก ้าวเข ้ามาในบริเวณโรงอาหาร ทุกคนเงยหน ้ามองและ
พบกับทีมผู ้ฝึ กสอนทังเจ็ดและโค ้ชใหม่อก
ี สอง สายตาหลายคูจ
่ ้องมองพวก
เขาอย่างตืนตะลึง
ึ หรือเสยคนดั
แน่นอนว่าในระยะไกล หลายคนเคยเห็นประกาศศก ี งของ
ิ ย์ทรงชย
ค่ายศษ ั แต่ในระยะประชด
ิ ตัวแบบนีไม่เคย
เขาสูงใหญ่ไหล่หนากว่าทีทุกคนคาดเอาไว ้มาก หลังจากก ้าวเข ้ามา
ในโรงอาหาร เขาก็ดงึ ดูดความสนใจของทุกสายตาให ้จ ้องมาทีเขาโดยไม่ได ้
นัดหมาย ลลนาก็เป็ นอีกหนึงคนทีกําลังนังเท ้าคางจ ้องเขา
ลึกๆ แอบดีใจทีเมือคืนเธอบังคับเขาโกนหนวดโกนเคราจนสะอาด
เกลียง ไม่อย่างนันวันนีต ้องมีคนกลัวจนฉีราดแน่ แค่สายตาทีเขากวาดมองมา
ี บ
และคําทักทายแรกก็ทําให ้ค่านิยมในตัวเขาวูบลงเป็ นศูนย์ “ผมว่าสส ิ ห ้านาที
มันนานไป สําหรับชว่ งเวลาอาหารเชาของนั
้ กกีฬา”
้
สาวๆ หลายคนปล่อยชอนส ้
อมตกดั
งเคร ้ง!
เสยี งพูดคุย เสย
ี งตะโกนแซวเหมือนเมือครูไ ่ ม่มใี ห ้ได ้ยินอีก ไม่มใี คร
คิดว่าโค ้ชทีเพิงมาใหม่จะกล ้าพูดจาแบบนีกับนักกีฬา ปี นแคมป์ ี เก็บตัวทีมชาติ
มีผู ้ฝึ กสอนจากหลายค่ายหมุนเวียนกันมาให ้ความรู ้ ซงแต่ ึ ละคนก็จะมาด ้วย
ท่าทีสภ ุ าพเป็ นกันเอง ด ้วยหวังว่าหากได ้ใจนักกีฬามาครองตนอาจจะถูกรับ
เลือกให ้เป็ นโค ้ชตัวจริงทีพากลุม่ นักกีฬาไปแข่งเอเชย ี นเกมส.์ .. และนันหมาย
ถึงชอเสื ย ี ง
ื
“ผมชอประกาศศ ึ จากค่ายศษ
ก ิ ย์ทรงชย ั ต่อไปจะมาเป็ นผู ้ฝึ กสอนทีม
นักกีฬามวยทังหญิงและชาย ร่วมกับโค ้ชอนันต์จากค่ายกํานันยง”
ี งปรบมือก็ดงั ขึนเหมือนห่าฝน เห็นได ้ชด
พอได ้ยินคําว่าโค ้ชอนันต์ เสย ั
ว่าเขามาทีแคมป์ บ่อยเพราะดูจะสนิทสนมกับหลายคนในทีนี อนันต์เดินไปแปะ
มือนักกีฬาตามโต๊ะ เขากล่าวแนะนํ าตัวเองสนๆ ั อย่างไม่มพ ี ธิ รี ต
ี องก่อนจะโยน
ไม ้กลับมาทีเดิม
 ประกาศศก ึ เดินสองมือไพล่หลังไปตามชอ ่ งทางเดินยาวๆ ระหว่างโต๊ะ
รับประทานอาหาร “ตังแต่พรุง่ นีเป็ นต ้นไป ตารางฝึ กของพวกคุณจะถูกเปลียน
ใหม่ทงหมด
ั เริมตังแต่เวลาตืนนอน เราจะขยับจากหกโมงเชาเป็ ้ นตีห ้า”
เสยี งประท ้วงจากกลุม ้
่ สาวๆ ทางด ้านซายดั
งขึนมาทันที “อะไรนะคะ ตี
ห ้านีมันไม่กดดันกันไปหน่อยเหรอ?”
ประกาศศก ึ ตวัดสายตาคมกล ้ามองพวกหล่อนแวบหนึงแล ้วหันไปพยัก
หน ้าให ้แม่บ ้าน แม่บ ้านสามคนตรงเข ้าไปยึดขนมหวานหลังอาหารของพวก
หล่อนทันที!
การกระทําทีเด็ดขาดไม่ไว ้หน ้าทําให ้ใครก็ตามทีกําลังอ ้าปาก หุบฉั บ
ี ง
ลงแล ้วเงียบเสย
“พีเป๊ ก” สาวน ้อยใจกล ้าคนหนึงตะโกนขึน
ื
“ผมชอประกาศศ ึ ” โค ้ชคนใหม่สวนกลับเสย
ก ี งเย็น “พวกคุณต ้องเรียก
ผมว่าโค ้ชประกาศศก ึ ไม่ใชเ่ สยี ไม่ใชพ
่ ี ไม่เรียกชอเล่
ื น พวกคุณและผม เรา
ไม่ใชพ่ น ิ ย์อาจารย์ เพราะฉะนัน” เขาหันไปสบตากับสาวใจ
ี ้องกันแต่เป็ นศษ
กล ้าเมือครูท
่ กํ
ี าลังเบิกตากว ้าง “ยกมือขออนุญาตทุกครังทีจะแสดงความเห็น
ไม่อย่างนันก็เก็บข ้าวของกลับบ ้านไป”
ี งสูดลมหายใจเข ้าอย่างพร ้อมเพรียง กีรติแอบเอือมมือมาสะกิด
มีเสย
ขาลลนา “อย่าบอกนะว่าก่อนหน ้านีเธอฝึ กกับโค ้ชคนนีมาตลอด”
ิ ตอบ
“คนนีแหละ” หญิงสาวกระซบ
“แบบนีเลยเหรอ?”
“เออ”
กีรติทําท่าเหมือนนํ าตาจะไหล “ฉั นสงสารเธอจัง เธอยังโอเคอยูน
่ ะ?”
ลลนาหัวเราะพรืด แล ้วตีขาเพือนสาวให ้กลับไปสนใจฟั งโค ้ชพูด
ประกาศศก ึ แจ ้งกฎระเบียบใหม่อก ี มากมายร ้อยแปด แล ้วลงท ้ายว่า
“ทุกเรืองจะแปะประกาศไว ้ทีบอร์ดด ้านล่างของหอพัก” และเพือให ้การซอม ้
เป็ นไปอย่างจริงจัง ไม่ต ้องสลับเวลาซอม้ บ่ายนีเขาจะนํ าทีมนักมวยชายมา
 ้
ร่วมซอมกั บนักมวยหญิงตรงชายหาด ขอให ้ทุกคนแต่งกายรัดกุม เข ้าห ้องนํ า
ห ้องท่าให ้เรียบร ้อยเพราะระหว่างฝึ กจะไม่มก ิ
ี ารขอเวลานอกใดๆ ทังสน
ก่อนทีเขาจะไป กีรติทําใจกล ้ายกมือขึนถาม “โค ้ชคะ?”
ึ ” เขาแก ้เสย
“โค ้ชประกาศศก ี งเย็น
“มันยาว...” หญิงสาวหัวเราะแหะๆ
“ผมเป็ นคนทียาววววว... มาตังแต่เกิด” รอยยิมของโค ้ชไม่พาดไปถึง
ดวงตา “สนๆ ั ี งหัวเราะดังลันถูกปล่อยออกมารอบ
เอาไว ้เรียกพีชายคุณ” เสย
ทิศพร ้อมกับบอลลูกหนึงทีเขวียงข ้ามฟากเข ้ามาหา ประกาศศก ึ รับไว ้ด ้วยมือ
เดียวแล ้วโยนกลับไปทางอนันต์ เขาหันมาเลิกคิวถามน ้องสาวเพือน “ว่ายัง
ไง?”
“คือ... จะดีหรือคะถ ้าเราจะฝึ กกับทีมชาย?”
“หมายถึง?”
้
“เราผู ้หญิง พวกเขาผู ้ชาย มันจะถูกโยงไปเรืองชูสาวไหมคะ?”
ี งผิวปากจากเพือนๆ รอบด ้าน
คําพูดของกีรติเรียกเสย
“อ๋อ... เรืองนัน” โค ้ชหนุ่มแห่งลุม ื
่ นํ าโขงเลิกคิวขึนอย่างเชองชา้ “คง
ไม่เป็ นไรมัง ผมไม่ได ้สงใหั ้พวกคุณปั มปั มกันทีชายหาดสก ั หน่อย” คราวนี
ี งโห่ฮาดังลันปานฟ้ าจะถล่ม หลายมือยืนเข ้ามาผลักกีรติ พยายามยัวยุให ้
เสย
หล่อนต่อปากต่อคําโค ้ช แต่อก ี ฝ่ ายแข็งค ้างไปเสยี แล ้ว
“อ ้อ จริงส”ิ ในทีสุดประกาศศก
ึ ก็นก
ึ อะไรขึนมาได ้ “คุณพักอยูห
่ ้อง 102
ใชไ่ หม?”
“ค่ะ...” กีรติขมวดคิว รีบปกป้ องตัวเองด ้วยคําว่า “ฉั นพักคูก
่ บ
ั เด็กใน
ค่ายของโค ้ช”
“ดี... ดีมาก” ประกาศศก ึ ลากเสยี งยาว หันหน ้าไปทางทีมผู ้ฝึ กสอน
“ตังแต่วน
ั นีเป็ นต ้นไปผมจะให ้กีรติกบั ลลนาแยกพักเดียว ชว่ ยหาห ้องเสริมให ้
พวกเขาด ้วย” จากนันก็ปรายตามองพวกเธอทังคู่ “จะได ้ไม่ฟงุ้ ซา่ น”
ชว่ งบ่ายอันร ้อนระอุ
นักกีฬาทังหกสบ ิ ชวี ติ มายืนรายงานตัวกับโค ้ชใหม่ทงสองคนบน
ั
ชายหาดทีร ้อนจนผิวหนังแทบพอง ครึงหนึงคือนักกีฬาชายในชุดสน ี ํ าเงินเข ้ม
กางเกงวอร์มสด ี ํา อีกครึงเป็ นนักกีฬาหญิงในชุดฟอร์มแบบเดียวกันแต่กางเกง
ี าว ทุกคนยืนเข ้าแถวหน ้ากระดานเรียงหนึงไปตามลําดับหมายเลขที
วอร์มสข
แปะอยูบ่ นอก
หลังจากฝึ กชว่ งเชาเสร็
้ จ กลุม
่ นักกีฬาก็อําลาผู ้ฝึ กสอนคนเก่าอย่าง
เศร ้าสร ้อย แม ้แต่ยยั กีรติกย
็ งั มีนําตานองหน ้า ไม่ใชว่ า่ หล่อนอาลัยอะไร
มากมายนักหรอก แต่พอนึกถึงโค ้ชคนใหม่ไม่วา่ ใครก็วาดภาพนรกอันแสนจะ
ยาวนานเกือบสองเดือนข ้างหน ้าได ้ชด ั เจน ทังอนันต์และประกาศศก ึ จะร่วมฝึ ก
้
ซอมกั บพวกเธอจนสนสุ ิ ดการคัดเลือกซซ ี นแรกในปลายปี
ั นี
เพียงแค่วน ึ
ั นี... นาทีแรกทีมายืนตากแดดทําท่าสควอชพวกเธอก็รู ้สก
อยากตายแล ้ว
“ชว่ งเชาผมเฝ้
้ ้
ามองพวกคุณฝึ กซอม รู ้อะไรไหม...” ประกาศศก ึ เดิน
ตรวจไปตามแถวแต่ละแถวทังซายขวา ้ ชว่ ยจัดท่าให ้ใครก็ตามทีย่อตัวมาก
หรือน ้อยจนเกินไป “ในกลุม ่ ของพวกคุณ คนทีเก่งกาจหรือไม่กห ็ ว่ ย
แตกไปเลยมีไม่มากนัก... ทีมากคือกลุม ึ
่ คนซงอยู
ต ่ รงกลาง”
เขายังคงเดินตรวจไปเรือยๆ ท่ามกลางแสงแดดร ้อนระอุ “จริงอยูท ่ มวย
ี
ไม่ใชก่ ฬ
ี าทีเล่นกันเป็ นทีม แต่ผลลัพธ์ทแตกต่ ี างกันอย่างมากระหว่างคนทีเก่ง
สุดกับคนทีอ่อนสุด ทําให ้มันเกิดชอ ่ งว่างขนาดใหญ่ซงไม่ึ ควรจะมี เท่าทีผมรู ้...
มีนักกีฬาแปดสบ ิ เปอร์เซน
็ ต์ตดิ อยูใ่ นชอ ่ งว่างนัน นันหมายความว่าทางสมาคม
กําลัง ‘ลงทุน’ กับกลุม่ คนทีไร ้ค่า”
“คนทีเก่งมากก็จะถูกหมายหัวว่าเป็ นตัวเต็ง ได ้เข ้ารอบอยูแ
่ ล ้ว คนที
ไม่เก่งเลย พวกเขาจะทิงทุกอย่างเพราะคิดว่าขวนขวายไปก็เท่านัน สว่ นคนที
ติดอยูใ่ นชอ่ งว่างตรงกลางก็จะไม่เกิดความรู ้สก
ึ อยากขวนขวายเพราะคิดว่าตัว
เองกําลังปลอดภัยอยูใ่ นเซฟโซน ถ ้าทุกอย่างเป็ นแบบนี เราก็ไม่จําเป็ นต ้องฝึ ก
ร่วมกัน ต่างคนต่างแยกย ้ายกลับบ ้านเพือฝึ กฝน
ตัวเองก็พอ”
 ประกาศศก ึ ประกาศออกมาอีกว่า “เวลานีผมจะขอให ้ทุกคนชว่ ยหันไป
มองรอบตัว แล ้วบอกชอเพื ื อนทีอยูท่ างซาย ้ ขวา หน ้า หลังของพวกคุณพร ้อม
กับชอค่ื ายมวย สว่ นสูงและนํ าหนักของเขา ผมอยากรู ้ว่าหลายเดือนทีอยูร่ ว่ ม
กันทีนี พวกคุณรู ้จักกันดีสก ั แค่ไหน ใครบอกได ้ก็จะอนุญาตให ้ไปยืนหลบแดด
ใต ้ต ้นมะพร ้าว แต่ถ ้ายังไม่ได ้ก็ให ้ยืนท่องอยูต
่ รงนีจนกว่าจะจําเพือนคุณได ้
ขึนใจ... เริมจากคุณก่อน”
ประกาศศก ึ ชไปที
ี นักกีฬาชายคนหนึง เขาเริมแนะนํ าเพือนทางด ้าน
้
ซายอย่างตะกุกตะกัก ต่อมาก็ด ้านขวา พอหันไปข ้างหลังเขาก็เหมือนจะจําไม่
ค่อยได ้ ดังนันจึงต ้องยืนคิดอยูใ่ นท่าสควอชต่อไป ประกาศศก ึ หันมาหาคนที
ึ นนักกีฬาหญิงบ ้าง
สองซงเป็
ลลนารีบท่องทันที เธอเสย ี เปรียบคนอืนเพราะเพิงเข ้ามาอยูใ่ นแคมป์
เพียงแค่สองเดือนจึงยังไม่สนิทกับอีกหลายคน แต่ถงึ อย่างนันเธอก็เข ้าใจใน
ิ พีเป๊ กต ้องการสอ
สงที ื
สําหรับเขาแล ้วการซอมร่
้ วมแบบทีมเวิรก
์ สําคัญมาก
มีแต่ ‘เพือน’ เท่านันทีจะยอมเผยท่าไม ้ตายด ้านหมัดมวยของตนให ้กับ
‘เพือน’ อีกคนรับรู ้อย่างไม่หวงแหน
มีแต่ ‘เพือน’ เท่านันทีจะคอยยืนหยัดอยูเ่ คียงข ้าง ชว่ ยผลักดันให ้
‘เพือน’ อีกคนไปถึงฝั งฝั น ต่อให ้ตัวเองไม่ผา่ นการคัดเลือกก็ไม่นก ี ใจ
ึ เสย
ถ ้าทุกคนมองว่าอีกฝ่ ายเป็ น ‘เพือน’ เป็ น ‘มิตรแท ้’
การล ้มมวย การวางยา การข่มขู่ หรืออะไรก็ตามทีอยูน
่ อกเหนือจากกฎ
กติกาจะไม่มวี น
ั เกิดขึน
ในแคมป์ แห่งนีคนทีเรียกกันและกันว่าเพือนนันมีน ้อย แต่ละคนมักมอง
อีกฝ่ ายเป็ นคูแ
่ ข่ง หรือคูป ี มากกว่า
่ รับต่างค่ายทีต ้องล ้มให ้ได ้เสย
ถ ้าเป็ นแบบนันต่อ การจะจับมือกันและกันไปสูศ้ ก
ึ กับคนต่างชาติตา่ ง
ภาษาก็คงจะยาก
ื
เริมมีนักกีฬาทีเรียกชอเพื
อนรอบตัวพร ้อมกับอธิบายเกียวกับพวกเขา
ได ้อย่างฉะฉาน ซงนั ึ กกีฬาเหล่านีไม่ใชต
่ วั เต็งในทีมด ้วยซาํ หลังจากประกาศ
ึ พยักหน ้าพวกเขาก็ยมร่
ศก ิ าและวิงไปหลบแดดใต ้เงาไม ้ จํานวนคนทียืนตาก
แดดเริมน ้อยลงเรือยๆ คนเก่งทีแทบไม่เคยสนใจใครเลยก็เริมหันไปมองคน
ข ้างๆ บ ้างแล ้ว
โชคดีทลลนาตอบได
ี ้หมด เธอเป็ นเด็กใหม่จงึ ต ้องใสใ่ จในทุกราย
ละเอียด แต่สาวน ้อยข ้างๆ เธอตอบไม่ได ้ว่าเธอสูงเท่าไหร่และมาจากค่ายไหน
หล่อนนิงคิดจนกระทังโค ้ชเดินผ่านไปหาอีกคนทางด ้านหลัง หล่อนถึงกับ
ยกมือปิ ดหน ้าร ้องไห ้
ไม่นานนักก็เหลือคนทียืนตากแดดแค่ห ้าชวี ต ิ เป็ นหญิงสามชายสอง
ทุกคนเรียกว่าเป็ นตัวเต็งของทีมนักกีฬาด ้วยกันทังนัน ประกาศศก ึ สงให
ั ้ทุกคน
ี
ยืนคิดต่อไปเรือยๆ สโมงเย็ นค่อยไปพัก สว่ นทีเหลือให ้ไปหยิบถุงดําใบใหญ่ท ี
เตรียมไว ้ใต ้ต ้นมะพร ้าวคนละถุง และวิงตามเขาออกไปนอกแคมป์
“วันนีเราจะออกไปบําเพ็ญประโยชน์ ผมขอให ้ทุกคนแสดงความรัก
ชาติออกมาด ้วยการร่วมมือร่วมใจกันเก็บขยะตรงชายหาดรอบเกาะเต่า หลัง
จากกลับมาถึงค่ายผมจะสงให ั ั าหนักถุงดําของแต่ละคน ถ ้าถุงของ
้แม่บ ้านชงนํ
ใครหนักกว่านํ าหนักตัว คนนันก็ไปเข ้าแถวรับข ้าวเย็นทีโรงอาหารได ้ แต่ถ ้าไม่
ถึงก็ให ้กลับหอแล ้วอาบนํ านอนได ้เลย”
นันหมายความว่าอดข ้าวเย็น!
แต่ละคนกรีดร ้องโวยวายอยูใ่ นใจแต่ไม่มใี ครกล ้าเถียงสก ั แอะ ได ้แต่
คว ้าถุงดําและวิงตามโค ้ชไปทังนํ าตา ภาวนาให ้คนทีวิงนํ าอยูด ่ ้านหน ้าสุดโดน
รถชนตาย!
ตาย ตาย โค ้ชต ้องตายเท่านันพวกเขาถึงจะรอดจากนรกนี!
หลังจากวิงออกมาได ้สก ั ระยะ ประกาศศก ึ ก็หน
ั มาตะโกนอีกรอบ “ผม
จะแบ่งกลุม ้
่ เป็ นซายขวา ้
ด ้านซายโค ้ชนันต์จะเป็ นคนนํ าทางพวกคุณแยกไป
เก็บขยะแถวชายหาดฝั งตะวันตก สว่ นกลุม ่ ทางขวาจะมีผมเป็ นคนนํ าทาง ใคร
จะไปกับผมก็วงตามมาได
ิ ้เลย”
นักกีฬาทังกลุม
่ ฉีกตัวแยกออกเป็ นสองฝั งในทันใด
ื บบ!
ชบ
ึ
ลลนาตกใจทีพบว่ามีเธอ ‘เพียงคนเดียว’ ทีวิงตามหลังโค ้ชประกาศศก
เธอหันไปป้ องปากตะโกนเรียกคนอีกฟาก “ยัยเกดมานี!”
 “ไม่... ฉั นรักพีฉั น”
“พีเจน” แม่สาวนีเคยบอกว่าถ ้าได ้เขาเป็ นโค ้ช หล่อนจะพร ้อมยอม
ตายถวายชวี ต
ิ อยูใ่ นแคมป์
แต่หล่อนกลับป้ องปากตอบกลับหน ้าตาเฉยว่า “เธอไปเหอะ ฉั นเลือก
อนาคตตัวเองแล ้ว”
แม ้แต่นักกีฬาชายก็ไม่มก ั คน!
ี ้าวออกมาสก
ลลนาอยากจะร ้องไห ้ แอบคิดในใจว่าถ ้าเธอวิงไปฝั งนันบ ้างจะโดน
จิกหัวมาตบหรือเปล่านะ?
ในระหว่างทีกําลังลังเล พีเป๊ กก็หน
ั หน ้ามามองแล ้วตะโกนกับเธอว่า
“สปี ด!”
โอ ้มายก๊อด!

(จบเล่มสอง)
****จบเล่มสองจ ้า ****
เจอกันอีกครังหลังจากผ่านไปแล ้ว 900 หน ้า (สองเล่มจบ)
เหนือยไหมจ๊ะ!
ก่อนอืนขอบคุณทุกท่านทีติตงิ เรืองคําผิดบ ้าง เนือหาบ ้าง ฉากรุนแรง
บ ้าง ทางเราขอน ้อมรับไปปรับปรุงแก ้ไขในจุดทีแก ้ได ้นะคะ บางสว่ นอาจจะ
่ ิ ลลิงการ์ตน
เขียน "เกินจริง" ใสฟ ู เข ้าไปเพือสร ้างความรู ้สก ึ ตืนเต ้นเฮฮาและเว่อ
วังจิกกัด (เหมือนการ์ตน ู ทีเวลาตกใจแล ้วตาพองออกมาจากใบหน ้า) เชน ่ ฉาก
ทีลลนาเอาอิพไปแขวนกั
ี บพัดลมเพดาน ความจริงแล ้วด ้วยนํ าหนักอิพี นางไม่
น่าจะยกไปแขวนได ้ แต่มน ั เป็ นวิธเี ขียนเชงิ โอเว่อแอคชนเพื
ั อเพิมความสนุก
สนานเฉยๆน่ะค่ะ แต่อย่างไรก็ตาม ขอบคุณจริงๆทีชแนะมา ี ตัวเราเขียนตาม
ประสบการณ์ทเคยผ่ ี านของตัวเอง อาจจะถูกหรือผิดหรือไม่ตรงกับ
ประสบการณ์ของท่าน ท่านสามารถสง่ คําชแนะโดยตรงมาได
ี ้ที
hongsamut.com@gmail.com จ่าหน ้า "ดวงใจประกาศศก ึ " ถึงเราได ้ทุกเมือ ^^

หลังจากจบเล่มนี ขอตอบคําถามห ้าข ้อนะคะ

คําถามที 1: คาแรกเตอร์พระนางสุดโต่งไปไหม
ตอบ จริง ๆ เล่มสองมันคือ "ไดอารีตามติดชวี ติ ผัวเมียโรคจิต" ก็จะจิต
ๆ รายวันกันไป.... เราเขียนงานค่อนข ้างแรง ก็เลยขึน 18+ ด ้านความรุนแรงโดย
เฉพาะเลย อาจจะต ้องพิจารณาว่างานมันเหมาะกับ "คุณ" ไหม? ถ ้าไม่เหมาะ
อ่านแล ้วเครียด ซมึ เศร ้าควรเลิกอ่านเพราะหลังจากเล่มสองจะแรงกว่านีมาก
เห็นหลายคอมเม ้นต์วเิ คราะห์สเกลใหญ่แล ้วตกใจ จริงๆเขาแค่กวนตีน
กันไปมา 555 รักๆเลิกๆตบตีแล ้วกลับมาดีกน ั เรืองนีเหมือนกับจะตีแผ่ชวี ต
ิ คูว่ า่
เออ... หลังจากคําตอบว่า "I do" ฉั นยอมแต่งงานกับคุณ ฉั นยอมเป็ นแฟนกับ
คุณแล ้วจริงๆ มันมีอะไรมากกว่านันรออยู.่ .. ไอ ้คําว่า "I do" มันแค่จด
ุ เริมต ้น
ของโรคประสาทแดกเท่านัน ไม่ต ้องไปคิดมากกับพวกเขา ปล่อยให ้ผัวเมียเขา
ตบตีกนั ไปจ ้ะ 555
สําหรับคนทีใจบาง เราแบ่งบทให ้เลย
 อยากได ้ความ ฟิ น ให ้หยุดอ่านตรงบทที 67: Will you be my
girlfriend?
ื
อยากได ้ความ happy ending หยุดตรงเล่มสามต ้น ๆ ชอบท "แต่งงาน
เถอะน ้อง"
ทีเหลือไม่ต ้องไปสนใจ ถือซะว่าไรต์เขียนมาแค่นี เพราะถึงฉากนันก็
จะนับว่าจบแบบสมบูรณ์ได ้อยูเ่ หมือนกันนะคะ
--------------------------
คําถามที 2: เราว่าฉากทะเลน่าจะเลือกสุรน ิ ล
ิ ทร์ สม ิ น
ั หลีเป๊ ะ
ตอบ ทังหมดทีกล่าวมา เราก็ไปมาหมดแล ้ว สวยจริงค่ะ อลัง ความจริง
เกาะเต่าไม่ได ้อยูใ่ นลิสสถานทีดํานํ าทีคาดหวังอะไรมากแต่แรก แต่พอมีชว่ ง
นึงได ้ไปอาจเพราะไม่ได ้คาดหวังเลยรู ้สก ึ อเมซงิ จําได ้ว่ากระโดดลงนํ าเจอลูก
ฉลามหัวค ้อนว่ายเรียงกันสองตัวตรงอ่าวฉลาม ฝรังตะโกนเรียกกันโหวกเหวก
ตืนตาตืนใจมาก แล ้วยังมี fish ball คือมีชว่ งทีปลาหนีนําเย็นมาตรงบริเวณนํ า
ตืนกันมาเป็ นกลุม
่ ใหญ่ มันเกาะตัวกันเป็ นพันเป็ นหมืน เหมือนลูกบอลขนาด
ใหญ่กว่าเรือหางยาว ยิงแบบขนลุก เลยรู ้สก ึ ว่าเฮย้ มันเป็ นม ้านอกสายตาทีเจ๋ง
สุด ๆ ไปเลย
ผ่านมาสามปี ยงั ติดอยูใ่ นใจ ชอบสุดคือบรรยากาศของรีสอร์ทบลูเฮ
เว่น เรานังอยูต
่ รงลานอาหารชนสอง ั ี ้ าหมดเลย
มองออกไป 180 องศามีแต่สฟ
เรานังจนพระอาทิตย์คอ ่ ยๆตก วูบนึงคิดว่า เออ อยาากเกิดแก่เจ็บตายทีนี
555... สวยจริงๆค่ะ น ้องหมูมงคลก็น่ารักโคตร สารภาพว่าบลูเฮฟเว่นเป็ นแรง
บันดาลใจให ้เราเขียนเล่มนีเลย
-----------------------------
คําถามที 3: ฉากต่อไปจะเล่นทีไหน
ตอบ ก็จะมีพาไปเทียวหนองคาย กรุงเทพ ภูกระดึง ลาว พม่า และตัด
จบทีบลูเฮฟเว่น (เกาะเต่า) เหมือนสารคดีทอ
่ งเทียวไทยเลยเนอะ 555
---------------------------
Bonus Chapter: อารัมภบท (ภาคจบ)

ชายฉกรรจ์ทงเจ็
ั ดใกล ้เข ้ามาเรือยๆ
เงาของพวกมันทอดยาวราวกับเปรตทีค่อยๆ คืบคลานเข ้ามาหาเขา
ั ปื นออกมาเตรียมไว ้
หนึงในนันชก
ี งเธอกรีดร ้องและทุบกระจกใสด ้านในอย่างบ ้าคลัง จึงหัน
เขาได ้ยินเสย
กลับไปมองสบตา
“ไม่... ไม่เอาแบบนี!”
่ สู
ลิฟต์แก ้วค่อยๆ เคลือนขึนไปสูท ี ง
“พีเป๊ ก... พีเป๊ ก!”
เธอร ้องไห ้... นํ าตาไหลอาบแก ้ม
ิ ปี
ภาพนันสลักแน่นอยูใ่ นความทรงจําของเขาไปอีกหลายสบ อย่าง
ไม่มวี น
ั ลืม
ิ ก ้าวเต็มฝี เท ้า
หลังลงจากรถ ประกาศต
เป้ าหมายคือสถานีขนสง่ ผู ้โดยสารจังหวัดหนองคาย แต่ละย่างก ้าว
เต็มไปด ้วยเพลิงแค ้นทีสุมแน่นอยูใ่ นอก ลูกสมุนสบ ิ กว่าชวี ต
ิ ทางด ้านหลังวิง
ตามเจ ้าของค่ายไม่ทน ั คน
ั สก
ไกลสุดสายตา เขาเห็นตัวอาคารเก่าโทรมหลังหนึง มองเผินๆ น่าจะ
เป็ นหอพัก กลุม
่ คนจํานวนมากกําลังออกันอยูบ
่ ริเวณหน ้าหอพักพร ้อมกับรถ
ของสายตรวจและปอเต๊กตึง
วินาทีนัน ใจเขาร่วงจากอกลงไปยังปลายเท ้า กล ้ามเนือแขนกระตุก
ี จนเกือบจะควบคุมสองมือเอาไว ้ไม่อยู่
เสย ต ้องอาศยั การกําหมัดแน่นจึง
สามารถพาตัวเองก ้าวอย่างสงบนิงเข ้าไปสบทบกับกลุม
่ คนตรงหน ้าได ้
คนแรกทีเห็นเขาคือตํารวจสอบสวน ฝ่ ายนันเบิกตากว ้าง รีบวิงไป
รายงานท่านผู ้กํากับการสถานีตํารวจภูธรเมืองหนองคายทีลงมาตรวจจุดเกิด
เหตุด ้วยตัวเอง
 พอเห็นชด ั ๆ ว่าใครมา ‘พันตํารวจเอกวัลลพ โชติชนะ’ ก็ปลีกตัวก ้าวมา
หาด ้วยสห ี น ้าทีพยายามข่มให ้เรียบนิงทีสุด พอเดินมาถึงเขาก็รบ
ี โอบบ่าเพือน
รุน
่ น ้อง ทักทายด ้วยนํ าเสยี งทีระมัดระวังอย่างยิง “ครูฝ้าย”
ิ ทักตอบออกไปคําหนึง
“พีแมน” ประกาศต
อีกฝ่ ายกัดริมฝี ปาก พยายามกล่าวแต่ในแง่ด ี “โชคดีทไม่
ี ตาย แต่ม ี
้
ปั ญหาทีแขนซายอยู บ
่ ้าง ผมอยากให ้คุณสงบสติอารมณ์กอ่ นเข ้าไปดู ตอนนี
ทางตํารวจพยายามควบคุมพืนทีเพือรอรถฉุกเฉินมาเคลือนย ้าย เพราะฉะนัน
อย่าเพิงเข ้าไปแตะตัวเจ ้าเป๊ กมัน เดียวกระดูกเคลือน”
ประกาศต ิ ไม่ได ้ตอบอะไร เขาทําเพียงปลีกตัวออกมาแล ้วก ้าวแทรกฝูง
ชนไปมองร่างทีนอนนิงอยูห ่ น ้าลิฟต์
ั
มือไม ้เขาเย็นเฉียบ ประกายตาสนไหว ่ งท ้อง
มรสุมเริมก่อตัวในชอ
นันลูกชายเขา!
ิ โกรธจนแทบเสย
ประกาศต ี สติ มองร่างทีนอนหงายเหมือนซากศพท่า
มกลางสปอตไลต์
สายเลือดในอกทีเขาเลียงมากับมือ!
ตํารวจพิสจ ู น์หลักฐานพยายามกันฝูงชนให ้ออกห่างพร ้อมกับกางแผง
กันจราจรครอบตําแหน่งทีมีลก ู ชายเขานอนอยู่ รอบร่างของประกาศศก ึ ยังมี
ี
ชายอีกสคนที อยูใ่ นสภาพเละเทะไม่ตา่ งกัน สองคนแรกไม่แน่ใจกว่าสลบหรือ
ตาย เพราะหนึงในนันเบิกตาค ้างนํ าลายฟูมปาก อีกคนนอนควําหน ้านิงงัน สว่ น
อีกสองคนทีเหลือกําลังกุมหน ้าท ้องร ้องโอดโอยกลิงไปกลิงมาอย่างน่าเวทนา
ไม่ต ้องพูดถึงเจ ้าเป๊ ก
ิ เลย” ตํารวจพิสจ
“เด็กครับ ยังอายุไม่ถงึ ยีสบ ู น์หลักฐานคนหนึง วอ.
เข ้าไปในวิทยุ “หายใจรวยรินเหลือเกิน เด็กมีกรุป ๊ เลือด Rh nega ve ทีหายาก
มากเสย ี ด ้วย ถ ้าเลือดไม่พออาจจะต ้องเอาเฮลิคอปเตอร์มารับเพือสง่ ตัวไปโรง
พยาบาลใหญ่”
“ไม่ตาย... แขนซายหั ้ ี ้างหนึงแผล สว่ นอืนก็เละไปหมด
ก โดนแทงสข
ยังบอกไม่ได ้ว่ามีกแผล...”
ี
 ิ หลับตา กําหมัดแน่นกับบทสนทนาของเจ ้าหน ้าที
ประกาศต
้ สาหัสอยู่ กระสุนยังฝั งใน”
“มีแผลยิงทีบ่าซาย
ทน... ทน...
“คนยิงหนีไปแล ้ว คนทีอยูใ่ นเหตุการณ์บอกว่ามันขับรถปาดเข ้ามา
แล ้วเปิ ดกระจกยิง เดียวต ้องดูกล ้องวงจรปิ ดอีกที”
ทน... ต ้องอดทน...
“ครับ ครับ... เด็กไม่ตายแต่อาจพิการ”
แล ้วกูจะทนกับคนทีมาหยามกูทําไม!
ิ ฉายแววฆาตกร
ดวงตาของประกาศต หูดบ ี ง
ั จนไม่สามารถรับฟั งเสย
ใดๆ สองตามืดบอด
จังหวะทีรถพยาบาลเปิ ดไฟฉุกเฉินและวิงตรงเข ้ามาในจุดเกิดเหตุ เขา
ก็หมุนตัวก ้าวสวนกลับไปทีรถสว่ นตัว เขาขึนไปนังบนรถแล ้วล็อกประตู
ี งแผดก ้องอย่างเคียดแค ้นแสนสาหัสของ
แน่นอนว่าไม่มใี ครได ้ยินเสย
ิ ย์ทรงชย
เจ ้าพ่อศษ ั

“ขนเข ้าห ้องใต ้ดินเรียบร ้อยแล ้วพี หนนีไม ้ชงิ ชน

ั ทังล็อตเลย”
ี ้วนโทรรายงานจากห ้องลับทีเจ ้า
‘ปองพล’ ลูกน ้องคนสนิทของเสยอ
ิ ค ้าล็อตสําคัญ
นายเอาไว ้เก็บสน
ห ้องใต ้ดินแห่งนีดูผวิ เผินเหมือนบ่อนํ าทีไม่มอ
ี ะไรน่าสนใจ มันตังอยู่
ด ้านหลังโกดังร ้างของเสยอี ้วน
ใต ้พืนดินหลังโกดังร ้างลึกลงไปประมาณ 2 เมตรถูกขุดเป็ นโพรงขนาด
ใหญ่เลียนแบบโครงสร ้างของรังมดใต ้ดินทีแบ่งแยกซอยเป็ นห ้องเล็กห ้อง
น ้อย ้
แต่ละห ้องใชแสงสว่ างทีสงั เคราะห์จากระบบโซลาร์เซลล์ทางด ้านบน
่ ้านในสุดเป็ นแปลงเพาะปลูกกัญชาเพือนํ ามาแปรรูปและสง่ ต่อ
ห ้องทีอยูด
หลังจากวางสาย ปองพลก็เดินผิวปากสํารวจไม ้ล็อตใหม่ทเพิ
ี งได ้มา
ึ ลิงโลด
ด ้วยความรู ้สก
 ึ ว่าผืนดินใต ้เท ้าสนไหว
ณ ตอนนัน... เขาพลันรู ้สก ั
ี งลูกน ้องจํานวนไม่น ้อยป้ องปากตะโกนโหวกเหวก
“แผ่นดินไหว!” เสย
ปองพลก ้มหน ้ามองพืน ขนลุกกับภาพผืนดินทีเคลือนเป็ นระลอก
ราวกับคลืนในทะเล เขารีบป้ องปากตะโกน “รีบขึนจากห ้องใต ้ดิน!”
ี บ
บรรดาลูกน ้องเกือบสส ิ ชวี ต ั
ิ พากันแตกตืนอย่างเห็นได ้ชด ทุกคน
วางมือจากภารกิจแบกหามทีตนกําลังทําอยูแ ่ ล ้วพากันวิงแตกตืนยือแย่งกันขึน
บันไดไปด ้านบน
ทันทีทขึ
ี นมา ภาพแผงกันสาดคอนกรีตตกลงมาทับรถบรรทุกไม ้เถือน
ิ คันของเสยอ
นับสบ ี ้วนจนแบนเป็ นซาก คนดูแลรถทีอยูบ
่ ริเวณนันได ้แต่ฟบ
ุ ร่าง
ลงกับพืน ตะโกนร ้องเสยี งก ้อง
ิ รอยโผล่ขนมาตามผิ
รอยแยกขนาดใหญ่นับสบ ึ วดิน แยกกว ้างราวกับ
ธรณีสบ
ู !
โกดังทังหลังกําลังเอนเอียงยวบยาบเหมือนสร ้างมาจากดินเหนียว
รอยร ้าวเริมปริแตกเป็ นแนวยาวบนผิวอาคาร บรรดาลูกสมุนรวมทังเสยอ ี ้วนที
ั
กําลังยืนสงการอยู ด
่ ้านในพากันวิงกรูกน
ั ออกมาอย่างหวาดหวัน พวกเขาเร่ง
หนีตายจากตึกทีกําลังถล่มลงมาแบบไม่รู ้เหนือรู ้ใต ้
ด ้านนอกก็มส
ี ภาพน่าตกใจไม่ตา่ งกัน มีรอยธรณีแตกแยกเป็ นสายนับ
ิ สายบนพืน ทําให ้ไม ้ป่ ายืนต ้นทีปล่อยให ้เจริญเติบโตเพืออําพรางตัวตึกต่าง
สบ
พากันหักโค่นจนพินาศยับเยิน
ี งระเบิดดังตูม ตูม ตูม ตูม โดยไม่รู ้ทีมา
มีเสย
จากนันสญั ญาณมือถือละแวกนันก็ถก
ู ตัดขาด พลังงานทุกชนิดพลัน
ดับหายรวมทังกระแสไฟฟ้ า
ตึง!
โครงตึกเอียงถล่มลงมาข ้างหนึง ท่อประปาใต ้ดินระเบิดพร่าง
้ เกิดอะไรขึนวะ!” เจ ้าของโกดังแผดเสย
“เฮย... ี งลัน
ในตอนนันเอง เขาก็เห็นเฮลิคอปเตอร์สองลําบินผ่านฟากฟ้ า บินนิง
ใบพัดเบา
 ั พักก็ปล่อยบางอย่างลงมา
มันบินวนเวียนอยูเ่ หนือโกดังของเขา สก
หลังจากนันทุกอย่างก็กลายเป็ นฝุ่ น!
[ข่าวด่วน ระเบิดปริศนาถล่มโกดังใหญ่กลางป่ านครพนม]
[รายงานสดจากจุดเกิดเหตุ เมือคืนวานนีมีการวางระเบิดไดนาไมต์จด ุ
เล็กๆ กว่าหนึงร ้อยเจ็ดสบ ิ จุดใต ้ผืนดินล ้อมรอบโกดังร ้างแห่งหนึงในเขตป่ าดิบ
แล ้งของจังหวัดนครพนม แรงระเบิดถล่มตัวตึกลงมาทังหลังทําให ้เจ ้าหน ้าที
ตํารวจค ้นพบโพรงลับใต ้ดินทีถูกซุกซอ ่ นมากว่ายีสบ
ิ ปี ซงใช
ึ เป็้ นแหล่งซอ ่ งสุม
ยาเสพติดและของผิดกฎหมาย ทางการเข ้าจับกุมแรงงานต่างชาติได ้สามสบ ิ
แปดชวี ต ิ ยังไม่มก ี ารให ้ปากคําว่าใครเป็ นนายจ ้าง... สว่ นผู ้ก่อเหตุวางระเบิดก็
ยังไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชด ั สนั นิษฐานว่าน่าจะเป็ นการหักหลังกันเองระหว่าง
ธุรกิจสเี ทา... ดิฉันอรวรรณ จากข่าวทูเดย์ รายงาน]
ี งรายงานข่าวดังออกมาจากมือถือทีเปิ ดค ้าง
เสย
ร่างร่างหนึงนังนิงอยูบ ่ นอัฒจันทร์ ไร ้ปฏิกริ ยิ าโต ้ตอบใดๆ เขานังอยูบ ่ น
ั างสุด สห
แผ่นไม ้ชนล่ ี น ้านิงงัน เลือนลอย แขนซายเข ้ ้าเฝื อก ทังเนือทังตัวถูก
พันไม่ตา่ งกับมัมมี รูปหน ้ายังคงบวมเป่ งจนจําสภาพเดิมไม่ได ้
มือถือถูกเปิ ดให ้จ ้อไปเรือย วางนิงอยูข
่ ้างตัว
ไม่มส
ี ายเรียกเข ้าของคนทีรอ
ไม่ม.ี ..
ั พักร่างสูงตระหง่านร่างหนึงก็สาวเท ้าเข ้ามาหาพร ้อมกับลูกน ้องคน
สก
สนิทอีกสองคน เขาทรุดกายลงนังข ้างเด็กหนุ่ม ตวัดสายตาเย็บเฉียบทีแฝง
แววโหดเหียมโดยธรรมชาติไปยังกลุม ่ คนทีตามมา ดวงตาคูน ่ ันเข ้มจัด
แข็งกร ้าวเหมือนถ่านหิน ใบหน ้าเจ ้าของดวงตาก็เรียบนิงไม่ตา่ งกัน
สองคนทีติดตามมารีบโค ้งคํานับแล ้วถอยห่างออกไปเพราะรู ้ดีวา่ ชว่ งนี
ิ ย์ทรงชย
เจ ้าพ่อศษ ั พืนอารมณ์แปรปรวนอย่างยิง
พอได ้นังกันเพียงลําพังสองคนพ่อลูก ครูฝ้ายจึงดึงบุหรีขึนมาจุดสูบ
แล ้วเอ่ยปาก “พรุง่ นีจะบินอยูแ
่ ล ้ว ทําไมยังมานังเล่นทีโรงเรียนอยูอ
่ ก
ี ”
ไม่มค
ี ําตอบจากคนเป็ นลูก

ิ
 ครูฝ้ายถอนหายใจยาว “โรงรับจํานํ าบอกว่ามึงขายนาฬกากัิ บรองเท ้า
ได ้เกือบสามแสน ถ ้าผู ้หญิงมันมีเงินติดกระเป๋ าสามแสนจริง มันหนีไปไกลแล ้ว
ไอ ้เป๊ ก”
ี งตอบรับจากคนด ้านข ้าง มีแต่รา่ งทีสนขึ
ยังคงไม่มเี สย ั นมาอย่างไร ้การ
ควบคุม
เขาเวทนามัน สุดท ้ายจึงยกมือขึนโยกหัว “มึงฟั งป๋ านะเป๊ ก ยอมผ่าตัด
เถอะ ป๋ านัดหมอเอาไว ้หมดแล ้ว ทีอเมริกาเทคโนโลยีดก ้
ี ว่าทีนีเยอะ ใชเวลา
พักฟื นเป็ นปี กจ ้ นของมึงทุกเสนจะไม่
็ ริงแต่รับรองว่าเสนเอ็ ้ เสยี หาย มึงจะกลับ
มาชกมวยได ้อีกครัง เชอป๋ ื า”
ครูฝ้ายจบประโยคด ้วยการลุกขึนยืนแล ้วหันไปพยักหน ้าให ้กับหมอ
พรตและพยาบาลสองคนทีกําลังก ้าวเข ้ามาหา เขาทิงประโยคสุดท ้ายฝากไว ้
้
ให ้ลูกชายคิด “ถ ้าใชแขนซ ้
ายไม่ได ้อีก ทุกอย่างคือจบ อย่าเอาชวี ติ ตัวเองไป
ผูกไว ้กับอะไรทีไม่แน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิง... ใจคน”
หลังจากเดินไปได ้สองก ้าว เจ ้าพ่อศษ ิ ย์ทรงชย
ั ก็ได ้ยินเสยี งแผดลัน
ิ
อย่างสนหวั งของลูกชาย ี งร ้องคํารามแหบพร่าเหมือนสต
เป็ นเสย ั ว์บาดเจ็บ
ึ ทังขนลุกและใจสลาย เขาเลียงลูกมาตังแต่เล็กจนเติบใหญ่ ลูกเขา
ชวนให ้รู ้สก
ร ้องไห ้นับครังได ้ นีเป็ นครังแรกหลังจากเจ็ดขวบทีมันแสดงออกแบบไม่สน
สายตาใคร
ึ เหมือนตัวตนของลูกชายกําลังจางลงเรือย ๆ
เขารู ้สก
ึ เหมือนลูกเขา... แหลกสลาย
รู ้สก
“ตุบ!”
ี งแผดลันของหมอพรต “อ ้ายเป๊ ก!”
ตามมาด ้วยเสย
เขาหมุนตัวกลับมา เห็นภาพลูกชายนอนงอร่างอยูต ่ รงพืนข ้างๆ
อัฒจันทร์ มือหนึงกุมท ้อง อีกมือกุมใบหน ้าทีมีแต่เลือดเปรอะ สองตาแข็งค ้าง
ได ้ยินเสยี งหมอพรตหันไปสงพยาบาลว่
ั า “ความดันขึน! ไปเอายาทีรถ
ี าด ้านข ้างคนขับ”
ขวดสช
“ค่ะ หมอ” แม ้แต่พยาบาลก็ยงั ตกตะลึงกับภาพเลือดกําเดาไหลทีน่า
กลัวของเด็กหนุ่ม หลังจากโดนยิง อ ้ายเป๊ กก็ฟืนขึนมาอีกครังด ้วยสภาวะคล ้าย
คนเป็ นโรคซมึ เศร ้าและได ้โรคเครียดติดตัวเป็ นของแถม คุณหมอต ้องล็อกร่าง
ทีอาละวาดโวยวายของเด็กหนุ่มไว ้กับหัวเตียงอยูเ่ ป็ นอาทิตย์ ต ้องให ้ยากล่อม
้ นเพือลดสภาวะตึงเครียดทางจิต
ประสาทเชาเย็
คุณพยาบาลหันหลังกลับแล ้วรีบวิงไปทีรถอย่างด่วนจี
ครูฝ้ายมองภาพตรงหน ้า กําหมัดแน่น ข่มใจไม่ให ้ก ้าวเข ้าไปประคอง
ลูก
ไอ ้เป๊ กต ้องตัดใจ! ั
มันต ้องเรียนรู ้ทีจะยับยังชงใจและยื
นขึนมาอีกครัง
ด ้วยตัวของมันเอง
เพราะเขาไม่สามารถอยูก ั มัน คอยประคองมันได ้ตลอดชวี ต
่ บ ิ
ิ ย์ทรงชย
ทายาทของศษ ั จะอ่อนแอไม่ได ้!
ึ เคียดแค ้นแสนแค ้นทีลูกชายต ้องกลายมาเป็ นแบบนี
ครูฝ้ายรู ้สก เขา
พลันนึกถึงเด็กสาวทีโทรเข ้ามาในมือถือของเจ ้าเป๊ กเมือเชา้
นังเด็กแสบ!
จะติดต่อมาทําไมอีกก็ไม่รู ้ ดีทกู
ี เป็ นคนรับสาย
ชาตินคนครอบครั
ี วนันอย่าหวังว่าจะยืนมือมาทําร ้ายลูกกูได ้อีก!
----------------