เล่ม 1

1
 หนี้ รกั บัลลังก์แค้น

คำโปรย

ชี วิตเก่า นางคือ “เสิ่นหนิง” บุตรีคนโตของภรรยาเอก

ตระกูลอู๋เยวี่ยเสิ่น

เสพสุ ข กับ ความมังคั ่ ง่ และเกี ย รติ ย ศของวงศ์ต ระกูล

ครองตาแหน่ งสตรีสงู ศักด์ ิ อนั ดับหนึ่ งในใต้หล้า

แต่ แล้วโชคชะตากลับพลิกผัน ตระกูลนางถูกสังหารทัง้

ตระกูล ต้องตายอย่างน่ าอนาถ

ทัง้ หมดล้วนเป็ นเพราะตระกูลเสิ่นของนางทุ่มเทกายใจ

ช่วยให้ “เขา” ได้ก้าวขึน้ ครองบัลลังก์มงั กร

ชี วิตใหม่ นางยังคงกลับมาเกิดเป็ นบุตรีคนโตตระกูลอู๋

เยวี่ยเสิ่นเช่นเดิม

ทว่าคราวนี้ นางกลับมาเพื่อแก้แค้น “เขา” ผู้ที่ทาลาย

ชีวิตและครอบครัวนาง

2
 เพื่อกอบกู้วงศ์ตระกูล ช่วยชี วิตคนในครอบครัวให้รอด
พ้นจากหายนะ

เปลี่ยนแปลงโชคชะตาในชาติก่อนมิให้ซา้ รอยเดิม...

...ทัง้ “อำนำจ” และ “โชคชะตำ” นำงจะไขว่คว้ำมันมำ

ด้วยสองมือนี้ เอง!...

3
 1 อู๋เยวี่ยเสิ่น ล่มจมเดือนเจ็ด

ราวกับว่ายังได้ยินเสียงเด็กร้องเพลงเมื่อรัชศกเจิ้งเจาปี ที่
สามดังแว่วมา...

อู๋เ ยวี ย่ เสิน่ ล่ มจมเดื อนเจ็ด ยศถำบรรดำศักดิ ร์ ุ่งเรือง

เฟื ่ องฟูบำนสะพรังดั ่ งจอกแหนทีไ่ ร้รำก....

อู๋เ ยวี ย่ เสิน่ ล่ มจมเดื อนเจ็ด ยศถำบรรดำศักดิ ร์ ุ่งเรือง

เฟื ่ องฟูบำนสะพรังดั ่ งจอกแหนทีไ่ ร้รำก....

เสิ่ น หนิ งตกใจตื่ น จากความฝั นเหงื่อท่ วมตัว ดึ ง ผ้าห่ ม

ออกตามความเคยชิน เสี ยงดึงผ้าห่มเบาๆทาให้ชิวเกอสาวใช้
ประจาตัวที่นอนเฝ้ าตื่นขึน้ ด้วย

“คุณหนู ตื่ นกลางดึ กหรือเจ้าคะ” เสี ยงของชิวเกอเจือ

ด้วยความง่วง แต่ กลับเคลื่อนที่ ด้วยความว่องไวถือเชิงเที ยน
เข้ามา ตัดไส้เที ยนออกหน่ อยหนึ่ ง ทาให้ห้องที่ ค่อนข้างมืดมัว
สว่างขึน้ ทันที

ขณะที่ เสิ่นหนิงอาศัยแสงเที ยนมองเห็นมือน้ อยนุ่ มนิ่ม

ของตัวเอง จิตใจที่เดิมยังปัน่ ป่ วนวุ่นวายสงบได้ในทันใด

4
 ใช่แล้ว นางรู้แล้ว มือน้ อยนุ่มนิ่มได้เตือนสตินาง ขณะนี้
อายุนางเพี ยงแค่ สิบสองขวบปี นางรับรู้ด้วยว่ า ขณะนี้ ไม่ใช่
เดื อนเจ็ดในรัชศกเจิ้งเจาปี ที่ ส าม แต่ เป็ นเดื อนสามในรัชศก
ฉางไท่ปีที่สามสิบห้า

เดือนสามรัชศกฉางไท่ ปีที่ สามสิบห้า เสิ่นเจ๋อจิ้งบิดาได้

เลื่อนตาแหน่ งเป็ นอธิบดีกรมการสอบกระทรวงขุนนาง ขุนนาง
ขัน้ ห้ า จึ ง ย้ า ยทัง้ ครอบครัว กลับ มายัง เมือ งหลวง กลับ ไปอยู่
ร่วมกับเสิ่นหวาซันผู ่ ้เป็ นปู่ ซึ่งดารงตาแหน่ งเสนาบดีกระทรวง
โยธา เป็ นช่วงเวลาที่ ชีวิตราชการเจริญก้าวหน้ าอนาคตสดใส
ยิ่งนัก

ตระกูลเสิ่นในเวลานี้ มีเชื้อสายไปทัวทั
่ ง้ เหนื อใต้ ลาพัง
สายภรรยาเอกของตระกูลเสิ่น ก็ล้วนแต่กิตติศพั ท์โด่งดัง พร้อม
ที่ จะเจริญก้าวหน้ าในวงราชการทัง้ สิ้น ผู้คนต่างขนามนามว่าอู๋
เยวี่ยเสิ่น

เสิ่ น หวาซัน่ เสนาบดี ก ระทรวงโยธาขุน นางระดับ สาม

เสิ่นไคซันข้
่ าหลวงเมืองหางโจวขุนนางระดับสี่ เสิ่นเจ๋อจิ้งขุน
นางกระทรวงขุนนางระดับห้า เสิ่นเจ๋อซื อผู้บงั คับกองกัวอี
่ ้เมือ
งอวี้โจว ขุนนางระดับหก เสิ่นเจ๋อเฉิงนายอาเภอจิงหนันขุนนาง
ระดับหก
5
 ยังมีเสิ่นเจ๋อเกาขุนนางระดับเจ็ด เสิ่นเจ๋อหรู.......

ใครจะคาดคิดได้ว่า ตระกูลเสิ่นแห่งอู๋เยวี่ยที่เฟื่ องฟู เรียก

ได้ ว่ า เป็ นตระกูล ยิ่ ง ใหญ่ ใ นรอบศตวรรษ จะถูก ประหารล้ า ง
โคตรในอีกสิบสามปี ต่อมา

ตระกูลเสิ่นในเวลานัน้ ยังรุ่งเรืองกว่าปั จจุบนั ในตระกูล

นอกจาก “หนึ่ งซันสามเจ๋
่ อเจ็ดอวี๋ ”แล้ว ยังมี ฮองเฮาเสิ่นนาม
เสิ่นหนิงที่ระบือลือลัน่

แต่ทว่า แล้วเป็ นอย่างไร

เสิ่นหนิงจาได้ไม่ลืมว่าสิบสามปี ให้หลังของเดือนเจ็ดรัช
ศกเจิ้งเจาปี ที่ สามนั น้ เป็ นฝั นร้ายที่ นางไม่มีวนั ลืมตลอดชี วิต
ถึงแม้เกิดใหม่อีกชาติหนึ่ ง ก็ไม่สามารถลบเลือนไปได้ นางจา
ความโหดเหี้ ยมและความแค้นเมื่อเดือนเจ็ดที่ ทาลายทัง้ ชี วิต
ของนางได้ไม่มีวนั ลืม

วันที่ สิบสองเดื อนเจ็ด ถอดยศเสิ่นหวาซันเป็

่ นขุนนาง
ระดับหนึ่ ง ไปวัดต้าหลี่ จาคุก

วัน ที่ สิ บสี่ เ ดื อ นเจ็ ด ปลดเสิ่ นเจ๋ อ จิ้ งจากต าแหน่ ง

ผูต้ รวจการหลิ่งหนันเต้า ข้อหาทุจริตในหน้ าที่ จาคุก
6
 วันที่ สิบห้าเดือนเจ็ด ปลดเสิ่นเจ๋อเฉิงจากข้าหลวงเมือง
หางโจว ข้อหาทุจริตในหน้ าที่ จาคุก

วันที่ สิบแปดเดือนเจ็ด ถูกกล่าวหาว่าตระกูลเสิ่น ซ่ อง

สุมทหารห้าหมื่น เทียบเท่าก่อกบฏ

วันที่ สิบเก้าเดือนเจ็ด ผู้ชายทัง้ หมดในตระกูลเสิ่น ล้วน

ถูกประหารด้วยข้อหาก่อกบฏโดยไม่แบ่งแยกอายุ

วัน ที่ ยี่ สิ บเดื อ นเจ็ด ปลดฮองเฮา โดยมี ร าชโองการ

“ฮองเฮาไม่ ด ารงอยู่ ใ นราชประเพณี ลุ่ ม หลงในมนตร์ ด า
ไม่สามารถปฏิบตั ิ ตนตามโองการสวรรค์ได้ ทาตัวดังพญาอ่ ิ นทรี
ในพระราชวัง ไร้ คุณ ธรรมแห่ ง กุล สตรี ประพฤติ ผิ ด ท านอง
คลองธรรม ไม่สามารถอบรมดูแลบุตร ว่ากล่าวสนมอื่น เรียก
คืนตราตัง้ ถอดยศแล้วเนรเทศไปอยู่วงั ฉางชุน”

เช่ น นี้ แล้ ว ในเวลาแปดวัน อัน แสนสัน้ ตระกู ล เสิ่ น

ล่มจมหมดสิ้น เปรียบดังน้ าค้างยามเช้า หายลับไปจากสายตา
ของราชวงศ์ต้าหย่งนับแต่นี้

ส่ วนเสิ่นหนิง ได้เริ่มต้ นชี วิตที่ ดุจดังภู

่ ตผีในวังเย็น ฉาง
ชุน

7
 วังเย็นฉางชุน เป็ นเช่นไรหรือ

กับข้าวเหม็นหืนข้าวเย็นชืดในแต่ละวัน ลมเย็นโชยจาก
ผนั ง ทรุ ด โทรมทั ง้ สี่ ด้ า น ผ้ า ห่ ม ผื น บางแค่ พ อคลุ ม ตั ว ค า
เหน็ บแนมเย้ยหยันที่ ไม่เคยสิ้นสุด แต่นางก็ได้อดทนกลา้ กลืน
จนผ่านมา อดทนจนถึงสิบเจ็ดปี

นางในเกลียดชังนางที่ ไม่ยอมตายเสียที พูดกรอกหูด้วย

ความมุ่งร้ายทุกวี่วนั ว่า คนตระกูลเสิ่นตายไปจนหมดสิ้นแล้ว
ทาไมเจ้ายังไม่ตาย ทาให้ข้าต้องทนอยู่ในที่นรกนี้ ปรนนิบัติเจ้า
ทาไมเจ้ายังไม่ตายเสียที ?!

คนตระกูลเสิ่นตายหมดแล้ว ทาไมเจ้ายังไม่ตาย ทาไม

เจ้าถึงยังไม่ยอมตาย

ข้าจะตายได้อย่างไร?! เสิ่นหนิงพึมพายิ้มบอกตัวเอง

เสี ยงระฆังแห่ งความล่มจมของแคว้นยังไม่ทนั ดัง แล้ว

นางจะตายได้ อย่ างไร นางจะต้ องอยู่จนวาระสุดท้ าย จะแข่ ง
อายุยืนกับเขา ดูซิว่า คนที่อาศัยอิทธิพลของตระกูลอู๋เยวี่ยเสิ่น
จนได้ขึ้นครองราชย์ เขาที่ อาศัยฝี มือของอู๋เยวี่ยเสิ่นจนได้ราช
บัลลังก์ จะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่ปี เมื่อไรถึงจะไปปรโลกร่วมกับเครือ

8
ญาติของนาง ตระกูลของบิดา ลูกของนางได้ เขาต้องตายก่อน
เมื่อนัน้ นางถึงจะมีหน้ าไปพบพวกเขาได้

ทัง้ หมดนี้ ล้วนเป็ นกรรมของนาง!

เพราะนางแต่ งงานกับเขา เพื่อช่ วยให้ เขาได้นัง่ บัลลังก์

ฮ่องเต้ นางได้ใช้ ฐานะบุตรสาวคนโตของภรรยาเอก ใช้ความ
มันคงร้
่ อยปี ของตระกูลเสิ่นเป็ นพันธะสัญญา เพื่อให้เขาได้คน
ของตระกูลเสิ่นที่มีความสามารถ ตระกูลเสิ่นที่มีความสามารถ
คนแล้วคนเล่ าทุ่มเทชี วิตจิตใจเพื่อเขา จนทาให้ เขาได้ ขี้นนั ง่
บัลลังก์สงู สุด

รั ช ศกฉางไท่ ปี สามสิ บแปดของฮ่ องเต้ องค์ ก่ อน

เสิ่นหวาซันเสนาบดี
่ กระทรวงโยธาเสนอแผน “แปดกลยุทธ์คืน
ความสงบ” ช่วยให้ฮ่องเต้ เห็นถึงตัวตนเขา เป็ นผลให้เขาโดด
เด่นกว่าองค์ชายทัง้ ปวง

รัช ศกฉางไท่ ปี ที่ สี่ สิ บ ขุน นางซื อ เที ย นเฉิ นเสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ
ทานายว่าตาหนักชินอันเตี้ยนจะเกิดเพลิงไหม้ครัง้ ใหญ่ เขาถือ
โอกาสฉวยป้ ายวิ ญ ญาณบรรพบุรุษ ออกมาจากกองเพลิ ง ได้
ถือเป็ นความกตัญญูอย่างยิ่ง ได้รบั แต่งตัง้ ให้เป็ นรัชทายาท

9
 รัชศกฉางไท่ปีที่ สี่สิบสอง นายพลหล่งโย่วเหว่ยเสิ่นเจ๋อซื
อน าทหารสามร้ อ ย ช่ ว ยคุ้ ม ครองให้ เ ขาพ้ น ภัย จากการรบ
เป่ ยเจียงจนถูกธนูยิงตาย

รัชศกฉางไท่ปีที่ สี่สิบห้า เสิ่นหวีเสี้ยนคนสนิทรัชทายาท

ดื่ มสุราพิษแทนเขาจนพิการตลอดชี วิต ทาให้ เขาสามารถใช้
เป็ นเหตุผลในการโจมตีกลับได้ จนได้ราชบัลลังก์

รัช ศกเจิ้ ง เจาปี ที่ ห นึ่ ง เสิ่ นเจ๋ อ หรู ผู้ ช่ ว ยผู้ ต รวจการ
แผ่นดินแต่งหนังสือ “เจิ้งเจาสือลู่ (บันทึกความจริง)” ประกาศ
สิ่ งดี ง ามที่ เ ขามี โ ดยหลี ก เลี่ ย งสิ่ งเลวร้ า ยไม่ ใ ห้ รู้ ท าให้ ก าร
สืบราชสมบัติเป็ นไปโดยไม่มีข้อครหา

รัชศกเจิ้งเจาปี ที่ สอง เสิ่นเจ๋อจิ้งผู้ตรวจการหลิ่งหนาน

เต้าปราบจลาจลพวกอนารยชนทางใต้

ดังนี้ คุณงามความดี ของเจิ้งเจาฮ่องเต้ จึงเพิ่มขึ้นมาอี ก

่ าสงบร่มเย็นเจริญรุง่ เรือง
ทัวหล้

...และอื่นๆ อีกมากมาย

แต่แล้ว สุดท้ายสิ่งที่เขาตอบแทนตระกูลเสิ่นคืออะไร

10
 ข้อหาก่อกบฎ ข้อหาทรยศชาติ ฆ่ าล้างตระกูลจนหมด
สิ้น ตระกูลเสิ่นทาคุณงามความดีมาหลายชัวคน ่ กลับเหลือไว้
แต่ ม ลทิ นที่ ไ ม่ ส ามารถลบล้ า งตลอดกัล ปาวสาน ผู้มี ฝี มื อ
ทัง้ ตระกูล สร้างผลงานขัน้ เอกอุ ทาไมถึงถูกลบล้างจนไม่เหลือ
ร่องรอย

ตระกูล เสิ่ น มี ค วามผิ ด อะไร สร้ า งผลงานไว้ ม ากจน

สะเทื อนถึงเบื้องบนหรือ ไม่ใช่หรอก ความผิดของตระกูลเสิ่น
ล้วนอยู่ที่นางเอง

เป็ นเพราะการปรากฏตัวของหญิงคนนัน้ ความงามชนิด

ผูค้ นพบเห็นตะลึงงัน ไม่มีหญิงใดเสมอเหมือนในแผ่นดิน

ดังนัน้ เสิ่นหนิงจึงกลายเป็ นก้างขวางคอนาง เพื่อเปิดทาง

เปิดตาแหน่ งให้ นาง จึงทาให้ เกิดมหันตภัยฆ่ าล้างตระกูลเสิ่น
จนสิ้น แม้แต่ ลูกชายในครรภ์เก้าเดือนของนาง ก็ถกู เขาสังให้่
คนกรอกยาเพื่อให้แท้งออกมา

นางยังจาได้ว่าตอนที่นางขอร้องวิงวอนให้เขารามือ เขา
โอบกอดหญิงคนนัน้ มองนางอย่างเฉยเมย ปากกล่าววาจาร้าย
กาจออกมาว่า ตระกูลเสิน่ คิดเป็ นกบฏทรยศชำติ ข้ำกลัวว่ำเขำ
เกิดออกมำแล้วก็จะโกรธแค้นเจ้ำทีม่ ำจำกตระกูลเสิน่
11
 หญิงคนนัน้ ก็คลี่ยิ้มงามแสนเย้ายวนใจ งามจนแม้แต่ฟ้า
ดินยังมืดมน แต่ในสายตาเสิ่นหนิงนัน้ เปรียบเสมือนปี ศาจร้าย

ใช่แล้ว นางมาจากตระกูลเสิ่น ความผิดที่ตระกูลเสิ่นถูก

ฆ่าล้างตระกูลอยู่ที่นางเอง เสิ่นหนิงบุตรสาวคนโตของภรรยา
เอกตระกูลเสิ่น!

นี่ คือจุดจบของตระกูลเสิ่นเท่ าที่ เสิ่นหนิงจาได้ทงั ้ หมด

เพี ยงแต่ นางไม่เข้าใจ ทัง้ ๆ ที่ เมื่อครู่ก่อนหน้ านี้ นางยังขดตัว
หลบอยู่ในวังเย็นฉางชุนนับวันคอยฟั งเสียงระฆังวันสิ้นชาติอยู่
เลย ไฉนพอตื่นขึน้ มา ถึงได้กลับมาเป็ นรัชศกฉางไท่ปีสามสิบห้า
เสียแล้วเล่า

สุดท้ ายนางก็ยงั ไม่ได้ยินเสี ยงระฆังวันสิ้นชาติ แต่ กลับ

มาเกิ ด ใหม่ ใ นช่ ว งอายุ สิ บ สองปี เกิ ด ใหม่ ใ นช่ ว งที่ ทุ ก อย่ า ง
ยังไม่เริ่มต้นขึน้

เป็ นเพราะสวรรค์ทนดูไม่ได้ใช่หรือไม่ ถึงให้โอกาสนาง

ได้มีชีวิตใหม่อีกครัง้ เพื่อให้ นางได้มีโอกาสไถ่โทษต่ อหน้ าคน
ในตระกูลที่ นางรู้สึกอับอายในความผิดมาตลอดชีวิตอย่างนัน้
หรือ เพื่อให้นางมีโอกาสชดใช้ความผิดในชาติที่แล้วและแก้ไข
สาเหตุการทาผิดในชาติที่แล้วใช่หรือไม่
12
 ฮ่ ำ ๆ เสิ่นหนิงคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม คนผู้นัน้ เจิ้งเจาตี้
ฮ่องเต้ ในตอนนั น้ เวลานี้ คือองค์ชายห้ าซังกวนฉางจื
่ ้อ ความ
โกรธเที ยมฟ้ าที่ ฆ่าล้างตระกูลข้าและฆ่ าลูกในครรภ์ข้า เจ้าจะ
รับไหวหรือไม่

ในชำติ นี้ ข้ ำ จะท ำให้ เ จ้ ำ ไม่ มี ว ำสนำที ่จ ะได้ ข้ ึ นถึ ง

จุดสูงสุดเหนื อคนทัง้ ปวง

ในชำติ น้ ี ข้ ำจะต้ องไม่ ได้ ยิ น เสี ย งผู้ค น ขับ ขำนเพลงอู๋

เยวีย่ เสิน่ ล่มจมเดือนเจ็ดอีก

ในชำติน้ ี ข้ำจะต้ องให้ ควำมรุ่งเรืองสถำพรดุจดังต้ นไม้

ใบดกปกคลุมหนำแน่ นยังยื ่ นอยู่กบั ตระกูลเสิน่ ...

“คุณหนู คุณหนู เป็ นอะไรไปเจ้าคะ” เสียงชิวเกอที่ ฟังดู

กัง วล เรี ย กสติ ของเสิ่ นหนิ งกลับ คื น มา นางหายใจลึ ก ๆ
หัน หน้ า มาดูส าวใช้ ของตน พร้ อ มทัง้ หัว เราะเบาๆ ในทัน ใด
“ข้าไม่เป็ นไร แค่ฝันร้ายเท่านัน้ “

ใช่แล้ว ความฝันครังใหญ่
้ ชาติก่อนชาตินี้

13
 “คุณหนู คงฟั งนิทานของแม่น มหลิ่วเมื่ อตอนกลางวัน
แล้ ว กลัว จนเอามาฝั น ร้ า ยแน่ เลย แม่ น มหลิ่ ว ก็จ ริ ง ๆ เลย
คุณหนูยงั เล็กแค่นี้ ให้ ฟังเรื่องแบบนี้ ได้อย่างไร...” ชิวเกอย้าย
เชิงเทียนออกไปพลางบ่นพึมพาเบาๆ

เสิ่ น หนิ งฟั ง เสี ย งพึ ม พ าของชิ ว เกอ มองใบหน้ าอ่ อ น

เยาว์ที่ไว้ผมเปี ยสองข้างแบบสาวใช้ ในใจวาดภาพชิวเกอกูก*ู
ที่เคร่งขรึมมีสง่าราศีในวังคุนหนิงอีกสิบสามปี ให้หลัง

ความจริงชิวเกออายุมากกว่านางเพียงสองปี ท้ ายที่ สุด

นางก็มีชีวิตถึงอายุยี่สิบเจ็ดปี เท่ านัน้ เหตุจลาจลในวังคุนหนิง
คื นนั น้ นางกับชุนซื อ เซี่ ยฉื อและตงฟู่ ถูกข้อหาใช้ ไสยเวทย์
ครอบง าฮองเฮา ตายอย่ า งอนาถด้ ว ยไม้ ต ะบองของขัน ที
คงเหลือเป็ นเพียงก้อนเนื้ อเละเทะในความทรงจาของเสิ่นหนิง

ชิวเกอในตอนนี้ อายุเพี ยงแค่ สิบสี่ ปีเท่ านั น้ เป็ นวัยที่

กาลังสดใสมีชีวิตชี วา แค่นิทานสัน้ ๆ ของแม่นมหลิ่วก็บ่น ได้
เป็ นครึง่ คืน

แม่ น มหลิ่ ว แม่ น มของเสิ่ นหนิ ง ถึ ง แม้ จ ะมี ค วามดี

ความชอบที่ ไ ด้ เ ลี้ ย งดูน าง แต่ ก็ไ ม่ เ คยใช้ อ านาจระรานผู้ใ ด

14
กลับชอบที่จะเล่าเรื่องประหลาดสารพัดให้บรรดาสาวใช้ฟัง ทัง้
อารมณ์เยือกเย็น เป็ นที่นิยมชมชอบในหมู่สาวใช้

เมื่อวันก่อน แม่นมหลิ่วเล่าเรื่องซุนเก๋อกับหวงซื่ อ** พูด

ถึงหวงซื่อขว้างพู่กนั ลงพืน้ ปลอบลูกลาสามี กลายร่างเป็ นวานร
ชราวิ่งขึน้ เขาไป เหล่าสาวใช้ตกใจร้องลัน่

เสิ่นหนิงก็ไม่เว้น นางกาลังฟั งอย่างออกรส ที่ชิวเกอพูด

ว่านางถูกหลอกให้ตกใจก็เพราะเหตุฉะนี้ เอง

สู้กลับขึ้นเขาไปดี กว่า หัวเราะร่าจนเกิดไอหมอกหนา

ทึ บ เหตุการณ์ เช่ นนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นมากี่ ปีแล้วหนอ เมื่อครัง้ นาง
กินกับข้าวเหม็นหืนข้าวเย็นชืดในวังเย็นฉางชุน พอหวนนึ กถึง
ฉากนี้ ก็ยงั รู้สึกมีรอยยิ้มเล็กๆ นี่ เป็ นสิ่งประโลมใจที่ หาได้ยาก
ยิ่งในชีวิตอันยากลาบากของนาง

ความสบายใจเช่ น นี้ สมัย เด็กๆ กลับ นึ กว่ าเป็ นความ

กลัว เด็กหนอเด็ก ฮ่าๆ

ชิวเกอ ในชาตินี้ข้าจะต้ องปกป้ องพวกเจ้าให้ ปลอดภัย

คนที่ ต้องตายอย่ างน่ าอนาถ จะต้ องไม่ใช่ พวกเจ้าอี กเป็ นอัน
ขาด

15
 เสิ่นหนิงลอบบอกตัวเองในใจ ขอเพียงตระกูลเสิ่น อยู่
รอด ถึงจะปกป้ องพวกนางได้

สิ่ ง ที่ น างต้ องท า ก็คื อคุ้มครองให้ ตระกูลเสิ่นปลอดภัย

เปลี่ยนแปลงชะตากรรมสุดท้ายของตระกูลเสิ่น

“คุณหนู นอนต่ ออี กสักพักเถอะ งานเลี้ยงคืนนี้ ได้ข่าว

จะมีราชวงศ์มาร่วมงานด้วย คุณหนู จะต้ องหน้ าตาแจ่มใสนะ
เจ้ า คะ” ชิ ว เกอเข้ า มาขยับ มุ ม ผ้า ห่ ม พยายามจะให้ เ สิ่ น หนิ ง
นอนต่ออีกสักพัก

งานเลี้ยง? ถูกแล้ว เพื่อฉลองการกลับมาเมืองหลวงและ

เลื่อนตาแหน่ งใหม่ของเสิ่นเจ๋อจิ้ง และเพื่อประกาศอย่างเป็ น
ทางการว่าครอบครัวเสิ่นเจ๋อจิ้งเข้ามาอยู่ในแวดวงการเมืองใน
เมืองหลวง ตระกูลเสิ่นจึงจัดงานเลี้ยงใหญ่ในคฤหาสน์ ตระกูล
เสิ่นที่ ถนนจิ่งไท่ เชื้อเชิญเครือญาติสหายเก่า ขุนนางร่วมราช
สานัก และวันจัดงานเลี้ยงคือวันพรุง่ นี้ พอดี

ข่ า วลื อ ที่ ชิ วเกอว่ า นั ้น ยัง ไม่ แ น่ ชัด เพราะต าแหน่ ง

เสนาบดีกระทรวงโยธาขุนนางชัน้ สามของเสิ่นเจ๋อจิ้ง เป็ นที่วาง
พระทัย ทัง้ ยังเป็ นโอกาสเปิดตัวที่ ดี ดังนั น้ จึงมี ข่าวว่ าบรรดา
องค์ชายก็ประสงค์จะร่วมงานด้วย
16
 งานเลี้ ย งครัง้ นี้ ส าหรับ ตระกู ล เสิ่ นมี ค วามหมาย
ยิ่งนัก หนึ่ งเพื่อราชวงศ์ สองเพื่อป่ าวประกาศ ด้วยเหตุนี้ไม่จดั
ให้ยิ่งใหญ่ไม่ได้

แต่ ส าหรับ เสิ่ นหนิ ง งานเลี้ ย งนี้ เหมื อ นเป็ นฝั น ร้ า ย

หลังจากครุ่นคิดทบทวนงานเลี้ยงนี้ อยู่ทุกวันในวังเย็นฉางชุน
ตอนหลัง ยิ่ ง รู้สึ กว่ างานเลี้ย งนี้ ถ กู ใครบางคนจงใจใช้ ม นั เป็ น
สะพาน เสิ่นอวี๋หงพี่ชายคนรองที่ตนสนิทสนมมากสุดเป็ นเพียง
เหยื่ อที่ ถ กู วางอยู่ในกับ ดัก ให้ เ ดิ น เข้ าไปที ล ะก้ าว เพื่ อล่ อ ให้
ตระกูลเสิ่น ติดกับ

หากไม่เช่นนัน้ ทาไมตระกูลเสิ่นที่ ต้องการความมันคง

่
จึงถูกดึงเข้าไปอยู่ในวังวนแห่งการแย่งชิงอานาจ จนท้ ายที่ สุด
ยัง พร้ อ มใจสนั บ สนุ น เขาเพื่ อ ความมันคงร้
่ อ ยปี ของคน ทัง้
ตระกูล

หากไม่เช่ นนั น้ ทาไมถึงได้ประจวบเหมาะกันนั ก องค์

ชายคนอื่ นๆ ต่ างไม่ได้ ปรากฏตัว ผู้อยู่ในงาน มี เพี ยงเขาคน
เดียวที่เป็ นองค์ชาย

17
 ดังนัน้ เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนัน้ ก็เป็ นได้โดยสมเหตุผล มี
เพี ยงเขาที่ ได้รบั ประโยชน์ สูงสุด โดยที่ คนตระกูลเสิ่นไม่มีใคร
รูต้ วั แม้แต่น้อย

พรุ่งนี้ จะต้ องขัดขวางไม่ให้เรื่องนั น้ เกิดขึ้น แต่ จะต้ อง

ทาอย่างไร จึงจะขัดขวางได้ เมื่อคนอื่นได้เริ่มวางหมากกลแรก
แล้ว นางต้องทาอย่างไร ถามอย่างเร่งร้อน

ในห้องยังคงสว่าง เสิ่งหนิงพยายามครุ่นคิด ไม่อาจข่ม

ตานอนได้ ชิวเกอที่อยู่ข้างๆ ร้อนรนบอกไม่ถกู

“คุณหนู ยามอิ๋น***แล้ว ฟ้ าใกล้รุ่งแล้ว...” ชิ

วเกอเดินไปมาอยู่ข้างๆ

“ชิวเกอ เอ๊ะ ชิวเกอ เจ้ามีลูกพี่ลูกน้ องเป็ นยามอยู่ประตู

หลังบ้านใช่หรือไม่” เสิ่นหนิงเกิดความคิดขึ้นมาแวบหนึ่ ง ถาม
อย่างเร่งร้อน

“อ๋อ เจ้าค่ะ คนที่ ไม่ก้าวหน้ า ถึงได้เฝ้ าอยู่แต่ประตูหลัง

.....” ชิวเกอไม่รสู้ าเหตุ ตอบเนิบๆ

“ไม่ ไม่ใช่เช่นนัน้ ชิวเกอ เจ้ามานี่ สิ พรุ่งนี้ เจ้าจงไปหา

เขา เช่นนี้ แล้ว... เช่นนี้ .....”
18
 นั ย น์ ต าด าขลับ เสิ่ น หนิ งทอประกายผิ ด ปกติ วาววับ
คล้ายกับกดดันคน คล้ายสายฟ้ าที่ อดั อัน้ มานานเปล่งแสงวูบ
วาบออกมา ทาให้ท้องฟ้ าที่ดามืดมิดเกิดแสงสว่างพาดผ่าน

* กูก ู เป็ นสรรพนามที่ใช้เรียกนางกานัลรับใช้ผอู้ าวุโส

** ซื่ อ (氏) เป็ นค าเรี ย กของหญิ งที่ แ ต่ ง งานแล้ ว ใช้

ต่อท้ายแซ่ของผูห้ ญิง เช่น หวงซื่อ (แซ่ “หวง”)

*** ยามอิ๋น ช่วงเวลาประมาณ 3.00 น. – 5.00 น.

19
 2 แผนล้มกระดานหมาก

แม้ จ ะครุ่น คิ ด ร้ อ ยแปดพัน เก้ า เสิ่ น หนิ งก็ย ัง สามารถ

หลับ ตางี บ ได้ พ กั หนึ่ ง ก่ อ นฟ้ าสาง ตื่ น มาก็ไ ม่ รู้สึ ก อ่ อ นเพลี ย
เพียงแต่ ร้สู ึกว่าความหนาวในเดือนสามทาให้ร้สู ึกสดชื่นอย่าง
ประหลาด

“คุณหนู ทาไมตื่นเช้านัก วันนี้ ไม่ต้องไปทักทายยามเช้า

กับนายหญิง ยังนอนต่ อได้อีกสักพักนะเจ้าคะ” แม่นมหลิ่วเข้า
ประตูมาเห็นเสิ่นหนิงนัง่ นิ่งอยู่หน้ าโต๊ะเครื่องแป้ ง ท่าทางคงลุก
ขึน้ มาได้สกั พักแล้ว อดไม่ได้ต้องเอ่ยปากออกมา

เนื่ องด้ ว ยงานเลี้ยงที่ จะจัดในคื น นี้ นายหญิง เสิ่ น หรื อ

เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ มารดาของเสิ่ น หนิ งไม่ อ าจปลี ก ตัว ท าเรื่ อ งหลาย
อย่ า งในเวลาเดี ย วกัน ซ้า เวลายัง กระชัน้ ชิ ด มาก ดัง นั ้น จึ ง
ยกเลิกการทักทายยามเช้าของทุกคน เพื่อจะได้ตรวจสอบการ
จัดเตรียมอย่างละเอียดอีกครังหนึ ้ ่ง

“เมื่อคืนหลับได้ดี ไม่ต้องหลับเพิ่มแล้วล่ะ อี กสักพักข้า

จะไปดูพี่ ร องเสี ย หน่ อย วัน นี้ ท่ า นแม่ น มช่ ว ยข้ า หวี ผ มจะได้
หรือ ไม่ ส่ ว นชิ ว เกอก็ใ ห้ พ กั ผ่อ นต่ อ ” เสิ่ น หนิ งเอ่ ย เสี ย งอ้ อ น

20
พลางส่งสายตาให้ชิวเกอออกไป ชิวเกอแอบพยักหน้ ารับ หลุบ
ตาก่อนจะค่อยๆ ถอยออกไป

แม่นมหลิ่วหวีและเกล้าผมมวยทรงเฟยเซียงอย่างง่ายๆ
ให้ เสิ่นหนิงตามความประสงค์ของนาง ปั กผมด้วยปิ่นดอกไม้
ทาจากไข่มุกและหยกงามวิจิตร ไม่ใส่ เครื่องประดับอื่ นใดอี ก
ขับเน้ นกระโปรงสีเขียวมรกต ผ้าคลุมไหล่โปร่งใสสีปีกจักจันบน
่
ร่ า งนาง สอดรับ กั บ การแต่ ง กายแบบเรี ย บง่ า ยของนาง
ตามปกติ ถึงแม้ใบหน้ านางยังไม่ดโู ตเต็มวัย แต่กม็ ีความน่ ารัก
น่ าเอ็นดูอีกแบบหนึ่ ง

เสิ่ น หนิ งพาเพี ย งสาวใช้ น ามตงฟู่ ออกจากเรื อ นชิ ง จู๋

(เรือนไผ่เขียว)

เรือนชิงจู๋กค็ ือเรือนพักของเสิ่นหนิง เหตุที่ตงั ้ ชื่ อนี้ ไม่มี

อะไรอื่น เป็ นเพราะที่นี่ปลูกไผ่เขียวเต็มลาน นางให้แม่นมหลิ่ว
พักที่ ห้องข้างๆ หลายปี นี้ ด้วยเพราะเสิ่นหนิงค่อยๆ เติบโตขึ้น
ตามวัย แม่นมหลิ่วจึงเริ่มไม่ค่อยติดตามนางไปโน่ นมานี่ แต่
นางชอบที่จะอยู่แต่ในลานเล่านิทานหรือเย็บปักถักร้อยร่วมกับ
บรรดาสาวใช้เสียมากกว่า

21
 ส่วนตงฟู่ ถึงแม้จะอายุสิบสองปี เหมือนกัน แต่กอ็ ่อนกว่า
ชิ ว เกอเล็ก น้ อ ย เป็ นสาวใช้ ที่ อ ายุน้ อ ยที่ สุ ด ในบรรดาสาวใช้
ชุนเซี่ยชิวตงทัง้ สี่คน อีกทัง้ ด้วยเพราะอุปนิสัยกระตือรือร้นเป็ น
ที่ สุด เสิ่นหนิงจึงมักจะได้รบั ข่าวสารที่ มีประโยชน์ มากมายจาก
คาพูดเจือ้ ยแจ้วของนาง

อย่ างเช่ น ตอนนี้ น างพูด ว่ า “คุณหนู เมื่อวานคุณชาย

สองแอบหลบออกไปอี กแล้วเจ้าค่ะ ได้ยินว่าเห็นเรื่องน่ าสนใจ
มากเรื่องหนึ่ ง แต่ กย็ งั ถูกนายท่ านทาโทษจนได้ ” เสิ่นหนิงฟั ง
พลางคิดพลาง

เสิ่นอวี๋ หง พี่รองของนางถึงแม้จะเฉลียวฉลาดมากเกิน
คนธรรมดา แต่กม็ ีนิสยั อยู่ไม่สขุ อย่างที่สดุ มักจะออกไปนาของ
ที่ น่ากินน่ าเล่นเล็กๆ น้ อยๆ มาให้นาง เนื่ องจากเสิ่นหนิงสนิท
กับเขามากที่สดุ

ดังนัน้ เมื่อนางเห็นเสิ่นอวี๋หงเอนตัวซบหัวเข่ามองดูนาง
อย่างน้ อยเนื้ อตา่ ใจ นางจึงอดไม่ได้ต้องยิ้มออกมา

“คนไม่ มี น้ า ใจ ยัง จะมาหาของกิ น อี ก หรื อ เมื่ อ วานมี

เรื่องติดพันเลยไม่ได้ซื้อน่ ะ” เสิ่นอวี๋หงกลัวว่านางจะไม่เชื่อ พูด
สาทับอีกว่า “จริงๆ นะเจ้าคะ! ข้าไม่ได้โกหกนะเจ้าคะ!"
22
 เสิ่ น หนิ งรู้ว่ าเป็ นเรื่องจริง เรื่องนี้ เ มื่ อชาติ ที่ แล้วก็เคย
เกิดขึ้น เมื่อวานเขาแอบหลบออกไป กาลังคิดจะถือโอกาสไป
ซื้อของเล็กน้ อยให้น้องสาว แต่กลับได้เห็นฉากที่ น่าสนใจฉาก
หนึ่ ง

ในเมื อ งหลวงแบบนี้ ลู ก ท่ า นหลานเธอไม่ ใ ช่ ข องมี

ราคา ไม่ว่าไปที่ไหนก็สามารถพบเห็นได้สกั คนสองคน ด้วยเหตุ
นี้ เขาจึงเห็นลูกชายคนเล็กของครอบครัวรองเสนาบดี ฉ่ ู แห่ ง
กระทรวงขุนนาง แต่ เดี๋ ยวนะ ดูเหมือนเขากาลังรังแกคนอี ก
แล้ว ใช่หรือเปล่า

เห็นคุณชายฉู่ ประพฤติตวั ต่าช้ า จัดการปั ดผักกาดบน

แผงแม่ค้าแม่ลูกสองคนหล่นกระจายเต็มพื้น ทัง้ ยังจะลงมือจับ
แม่นางคนนัน้ อีก ผูค้ นที่มงุ ดูล้วนหลบอยู่ห่างๆ แม้จะโกรธแต่ก็
ไม่กล้าพูด

ขณะที่ เสิ่นอวี๋หงกาลังคิดจะรุดเข้าไปช่วย ข้างๆ สองแม่

ลูก ก็ป รากฏหนุ่ ม น้ อ ยมาดสุขุม อากัป กริ ย าสง่ า งาม หน้ า ตา
สัตย์ซื่อ ไล่ตะเพิดคุณชายตระกูลฉู่ ทัง้ ยังให้เงินแม่ลกู คู่นัน้

23
 “ที่แท้ องค์ชายห้าก็เป็ นคนดีเหมือนกันนี่ ” เสิ่นอวี๋หงเล่า
เรื่องให้น้องสาวจนจบแล้ว ก็ยงั ไม่วายพูดประโยคนี้ เสริมท้ าย
อีก

แค่ได้ยินคาว่าองค์ชายห้า เสิ่นหนิงก็รสู้ ึกถึงโทสะ ในอก

ที่ระงับไม่อยู่ องค์ชายห้า องค์ชายห้าซังกวนฉางจื
่ อ้

ชาติที่แล้วก็เป็ นเพราะเสิ่นอวี๋หงได้เห็นเหตุการณ์ ฉากนี้

เข้า ในงานเลี้ยงเมื่อซังกวนฉางจื
่ ้อเชิญเขาเข้าร่วมงานในวัง
องค์ชายห้า เขาถึงได้ตอบรับอย่างไม่ลงั เลแม้แต่ นิด ตอนหลัง
ยังพาเสิ่นหนิงไปพบเขาบ่อยๆ นับวันตระกูลเสิ่นกับวังองค์ชาย
ห้าก็ยิ่งมีความสัมพันธ์แน่ นแฟ้ นขึน้ เรือ่ ยๆ

ข้ ำ จะต้ อ งตัด ควำมสัม พัน ธ์น้ ี ให้ ข ำด เสิ่ น หนิ งพูด กับ
ตัวเอง ไฟแค้ นค่ อยๆ ทุเลาลง ดูท่ ำ เขำจะยัง มี อิ ท ธิ พ ลต่ อข้ ำ
อย่ำงลึกซึ้งนัก และข้ำก็ยงั ไม่มีปัญญำจะทำอะไรได้เหมือนเดิม
เสิ่นหนิงยิ้มเยาะตัวเอง

“ช่างบังเอิญจริงๆ พี่รองนานๆ ที จะได้ออกไปครัง้ หนึ่ ง

ก็ได้ เ ห็น เรื่องแบบนี้ เ สี ยแล้ ว หนิ งเอ๋อก็อยากออกไปบ้างเจ้ า
ค่ะ” เสิ่นหนิงพูดอย่างไร้เดี ยงสา แล้วถามต่ อด้วยความสงสัย
ว่า “องค์ชายห้าก็ไปที่แบบนี้ ด้วยหรือเจ้าคะ มิใช่ว่าเขาเพิ่งสร้าง
24
วังใหม่หรือ น่ าจะยุ่งมากถึงจะถูก ตลาดผักนั น่ คงจะสนุ กมาก
น่ าดู” พูดจบทาหน้ าเหมือนอยากไปมาก

ใช่แล้ว องค์ชำยห้ำ จะต้องยุ่งมำกถึงจะถูก เหตุใดถึงยัง

มีเวลำว่ำงไปสถำนที อ่ ย่ำงตลำดผักได้หนอ คนพูดตัง้ ใจพูดให้
คนฟังฉุกคิด

ความคิดของเสิ่นอวี๋หงพลันชะงักงัน ทันใดนัน้ ก็คุยเล่น

กับเสิ่นหนิงต่ อ เสิ่นหนิงเห็นดังนั น้ ก็ไม่อยากพูดให้ มากความ
นางรู้ดี ว่ า เสิ่ น อวี๋ ห งฉลาดเฉลี ย วมาก ในเมื่ อ เกิ ด สนใจขึ้ น
มาแล้ว ถ้าครุ่นคิดให้ดี ก็จะเห็นความไม่สมเหตุสมผลของเรื่อง
นี้ ได้

คนสูงส่งระดับองค์ชำยห้ำ มีหรือจะลดตัวไปช่ วยเหลือ

แม่ลูกในตลำดผัก ในใจเสิ่นหนิงแค่นออกเสียงในใจ มีแต่เขาที่
สามารถทาออกมาได้ ขอให้บรรลุเป้ าหมาย ไม่ว่าวิธีการใดๆ ก็
ท าได้ ทัง้ ยัง ท าให้ ผู้อื่ น รู้ สึ ก ถึ ง ความอ่ อ นน้ อมเมตตาของ
เขา เสิ่นหนิงถึงแม้อยากจะให้เขาตายๆ ไป แต่กป็ ฏิเสธไม่ได้ว่า
นี่ กเ็ ป็ นความสามารถเกินมนุษย์ของเขา

ดูแล้วฉากที่ วางแผนไว้แล้วนี้ เป้ าหมายที่ ต้องการคื อ

เสิ่ น อวี๋ ห งไม่ ผิ ด แน่ พี่ ช ายใหญ่ เ ป็ นลู ก หลานสายภรรยาเอก
25
ไม่สามารถเข้าร่วมทางานในวังองค์ชายได้ พี่ รองเป็ นลูกชาย
รองของภรรยาเอกพ่ อ มี ค วามสัม พัน ธ์ ที่ ดี ก ับ เสิ่ น อวี๋ เ สี้ ย น
พี่ ช ายใหญ่ ก ับ ข้ า ก็ใ กล้ ชิ ด สนิ ทสนม เขาคงคิ ด เหวี่ ย งแหจับ
ครอบครัวท่ านพ่อให้ หมด เสิ่นหนิงคาดได้ถึงจุดประสงค์ของ
เขาทันที นี่ กเ็ พราะชาติที่แล้วได้อยู่ร่วมกับเขามานานปี นางจึง
รูเ้ บือ้ งลึกของเขาได้อย่างลึกซึ้ง

จนถึงหลังเที่ยง ชิวเกอออกไปประตูหลัง สักพักก็กลับมา

บอกเสิ่นหนิงว่า “คุณหนู ของเอากลับมาแล้ว” นอกจากลูกผู้พี่
ของนางแล้ว ไม่มีผใู้ ดล่วงรู้

เสิ่นหนิงมองห่อยาเล็กๆ ในมือ จะต้องทาเช่นนี้ หรือ ถ้า

ไม่ทาเช่นนี้ เรือ่ งราวก็จะต้องเดินต่อในแนวทางเดิม

นางตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เรียกเซี่ยฉื อที่อยู่นอกบ้านมา

บอกว่านางอยากดื่มชาขิงมาก ให้นางต้มเผื่ออีกหลายชาม ถึง
เวลาให้ ส่ ง ไปที่ มารดากับ พี่ ชายทัง้ หลาย เซี่ ย ฉื อรับค า รี บไป
จัด การด้ ว ยความยิ น ดี นางรับ ผิ ด ชอบครัว เล็ก ของเสิ่ น หนิ ง
ฝี มือก็ดี พอได้ยินว่าเสิ่นหนิงอยากดื่มชาขิง ก็รีบไปจัดการใน
ครัวเล็ก

26
 ชาขิงต้ มเสร็จอย่างรวดเร็ว เสิ่นหนิงสังให้
่ ชุนสื อส่ งให้
เสิ่นอวี๋ซื่อมารดาหนึ่ งชาม แล้วให้เซี่ยฉื อกับตงฟู่ แบ่งไปให้เสิ่น
หวีซวนพี่ชายสามกับเสิ่นหวีโส่ วพี่ชายสี่ สุดท้ ายบอกว่าชามที่
เหลือนี่ อีกสักครูน่ างจะส่งไปที่พี่รอง ถึงอย่างไรทางไปงานเลี้ยง
ก็ต้องผ่านจวนเขาอยู่แล้ว สะดวกมาก

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชิวเกอทาตัวลีบ แต่กไ็ ม่ได้พดู อะไร

ฟ้ าเริ่มมืด บ้านตระกูลเสิ่นติดไฟประดับโคม ประตูหน้ า

มีรถม้าทยอยมา เสี ยงรถเสี ยงม้าดังเอิกเกริก แต่ กไ็ ม่รบกวน
เหล่าผู้น้อยที่ คอยต้ อนรับด้วยความเคารพและนาพาเหล่าขุน
นางญาตมิตรไปยังโถงใหญ่อย่างมีระเบียบทีละคน

แขกเหรื่อฝั ง่ ผู้ชายจะมีเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อ

หย่วนคอยรับรอง เหล้ายาปลาปิ้งไม่ได้ขาด

ส่วนแขกเหรื่อฝัง่ ผู้หญิงก็มีเสียงพูดคุยหัวเราะกันไม่ขาด
สาย เสิ่นอวี๋ซื่อเดินไปมาระหว่างโต๊ะ ทักทายบรรดาฮูหยิน

“เสิ่นฮูหยิน ขอแสดงความยินดี ด้วย ต่ อไปพวกเราอยู่

ในเมืองหลวงก็จะได้ พ บปะชุมนุ มกัน บ่อยๆ วัน หลัง ถ้ าข้ าส่ ง
เที ยบเชิญ ท่ านจะต้ องมาให้ ได้นะ” ฮูหยินของหยวนเค่ อเจิน

27
รองเสนาบดี กระทรวงโยธายิ้มไปพูดไป ถึงแม้อายุจะมากกว่า
เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ อยู่ ม าก แต่ น้ า เสี ย งกลับ สนิ ทสนมยิ่ ง ใครใช้ ใ ห้
เจ้านายของสามีนางเป็ นพ่อสามีของเสิ่นอวี๋ซื่อเล่า ภรรยาเสิ่น
่ งแก่กรรมไปหลายปี แล้ว เรือนหลังของตระกูลเสิ่นใน
หวาซันถึ
เวลานี้ มีเสิ่นอวี๋ซื่อลูกสะใภ้ซึ่งเป็ นภรรยาเอกของบุตรชายคนโต
คอยควบคุมดูแล

“เสิ่นฮูหยินมีความสามารถจริงๆ อายุอานามเพียงน้ อย
นิ ดก็ส ามารถจัด การบ้ า นช่ อ งใหญ่ โ ตขนาดบ้ า นตระกูล เสิ่ น
ได้ อย่างเรียบร้อยไร้ที่ติ วันหลังคงต้ องขอให้ ช่วยสังสอนเสี
่ ย
หน่ อยแล้ว ข้าล่ะละอายจริงๆ ที่มิอาจสู้นางได้เลย” เสียงนัน้ ปน
หัวเราะเจือแววยกยอเล็กน้ อย แต่กไ็ ม่ทาให้ร้สู ึกไม่พอใจ นี่ คือ
ฮูหยิ น ของกู้จื่อเฉิงรองอธิบ ดี กรมการสอบ สามี น างกาลังจะ
เป็ นลูกน้ องของเสิ่นเจ๋อจิ้ง

ในเวลานั ้น ฮู ห ยิ น จ านวนไม่ น้ อยต่ า งทยอยเข้ า มา

ทัก ทายอย่ า งต่ อ เนื่ อ ง ถึ ง แม้ เ สิ่ น เจ๋อ เฉิ งจะเป็ นเพี ย งขุน นาง
ระดับห้ า แต่ เขาเป็ นถึงรองอธิบดี กรมการสอบของขุนนาง มี
อานาจตรวจสอบขุนนางได้ด้วย ยิ่งไปกว่านัน้ ปี หน้ าก็จะเป็ น
การสอบที่ จดั ขึ้น เพี ย งห้ าปี ต่ อครัง้ แล้ ว หากไม่ ผกู สัมพัน ธ์ไว้
ตอนนี้ แล้วจะผูกเมื่อไรกัน นั บแต่ ครัง้ โบราณกาลถึงปั จจุบนั

28
ความสัม พัน ธ์ข องเรือ นหลัง ยัง ใช้ ไ ด้ ผ ลกว่ า เพื่ อ นร่ ว มส านั ก
ศึกษาเสียอีก เรือ่ งเหล่านี้ บรรดาฮูหยินทัง้ หลายย่อมรูอ้ ยู่แก่ใจ

เสิ่นอวี๋ซื่อพูดพลางยิ้มพลาง ทักทายฮูหยินของเว่ยจิ้นตู้
เสนาบดีกระทรวงการศึกษา และฮูหยินของเจิ้งผูฉุนเสนาบดี
กระทรวงการคลัง ว่ า ไม่ ต้ อ งเกรงใจ ขอบคุณ ที่ ใ ห้ เ กี ย รติ ทัง้
กล่ าวชมเชยหลานสาวที่ พวกนางพามาด้ วยว่าหน้ าตาจิ้มลิ้ม
พริ้มเพรา แค่ เห็นก็ชื่นชอบ แล้วลากเสิ่นหนิงที่ ตามอยู่ข้างๆ
บอกพวกนางว่า “ท่านดูสิ ข้าก็มีดวงใจอยู่แค่คนเดียว ดูรปู ร่าง
หน้ าตาสิ เทียบกับหลานสาวพวกท่านไม่ติดเลย”

เมื่อได้ยินคาพูดเหล่านี้ ฮูหยินทัง้ สองก็ลอบพิจารณาเสิ่น

หนิง ชุดกระโปรงผ้าแพรเนื้ อบางจากเจียงหนาน ชายแขนเสื้อ
ยาวปิดเลยช่ ว งเอวของชุด พอเห็น ห่ ว งหยกเขี ย วมรกตห้ อ ย
ประดับ ที่ เ อวได้ ร าไร เกล้ า ผมมวยแฉกตามสมัย นิ ยมของ
เมืองหลวง ประดับด้วยปิ่นดอกไม้ประดับไข่มุกเล็กๆ สองอัน
ประทินโฉมเพียงเล็กน้ อย นัยน์ ตาแวววับ มองดูสดใส แต่เทียบ
หลานสาวของตัวเองแล้วยังห่างไกลมากมาย

ปากของฮูหยินทัง้ สองรีบเอ่ยตามมารยาทว่า “ไม่หรอก

นางยังไม่โตไม่เต็มวัยเลย อี กไม่กี่ปี หัวกระไดคงไม่แห้ ง ธรณี
ประตู ค งถูก เหยี ย บจนพัง ” หากใบหน้ ากลับ ประดับ รอยยิ้ ม
29
ภาคภูมิ ใ จ ทัง้ รู้ สึ ก ว่ า เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ เป็ นคนใจซื่ อ ระหว่ า งการ
สนทนานัน้ จึงรูส้ ึกผ่อนคลายและสนิทใจมากขึน้ หลายส่วน

ครัน้ เห็นเช่ นนี้ เสิ่นอวี๋ ซื่อหรี่ตาเล็กน้ อย มีรอยยิ้มที่ มุม

ปาก กล่าวต่อด้วยเรื่องของลูกสาว เลี้ยงดูลูกสาวลูกชายไม่ว่า
อะไรก็ล้ ว นเป็ นค่ า ใช้ จ่ า ยทัง้ นั น้ เรื่ อ งหนั ก ใจต่ างๆ มี ไ ม่ เ คย
หยุดหย่อน ทัง้ ยังคุยกับฮูหยินบางคนที่ มีถิ่นกาเนิดจากเจี ยง
หนานพูดถึงทิวทัศน์ เจียงหนาน ยังท่องได้ว่า “ผักตากแห้ง ข้าว
สวยขาว เทพยดาได้ ก ลิ่ น แล้ ว ยัง ต้ อ งลงมา... ข้ า ช่ า งคิ ด ถึ ง
รสชาตินัน้ จริงๆเลย” พอถึงตอนนี้ กลุ่มฮูหยินที่ มาจากย่ าน
เจียงเจ๋อหมิ่นยิ่งมีความรู้สึกที่ ดีต่อตระกูลเสิ่น รวมกลุ่มกันคุย
ถึงเรือ่ งราวของเจียงหนาน เสียงหัวเราะดังไม่ขาดสาย

ฟากอัน ซื่ อ ก็อุ้ม ท้ อ งโตก าลัง พูด คุย กับ กลุ่ ม สะใภ้ อ ายุ
น้ อย มีสะใภ้ใหม่เข้ามาลูบท้องนาง ทุกคนหัวเราะชอบใจกัน

เสิ่นหนิงตามอยู่ข้างๆ เสิ่นอวี๋ซื่อ เห็นเหตุการณ์ ทงั ้ หมด

แอบแลบลิ้น ให้ ต ัว เอง ปกติ มารดาไม่เ คยแสดงตัว ออกนอก
หน้ า แต่ ค วามจริ ง ก็เ ข้ า สัง คมเก่ ง เลยที เ ดี ย ว ที่ บิ ด าได้ เ ลื่ อ น
ตาแหน่ งมาตลอด ส่วนหนึ่ งก็มาจากฝี มือมารดาแน่ นอน

30
 ในเวลานี้ เอง ได้ยินเสี ยงฮือฮาจากฝั ง่ แขกผู้ชาย คล้าย
กับได้ยินคนพูดว่า องค์ชายห้า...

อวี๋มามากระซิบบางคาอยู่ข้างหูเสิ่นอวี๋ ซื่อ เสิ่นอวี๋ซื่อรู้

ว่าองค์ชายห้ามาแล้ว จึงแสดงท่าทีว่ารับรู้แล้ว ฝ่ ายหญิงไม่ต้อง
ไปต้ อนรับทักทายองค์ชายห้ า ดังนัน้ เสิ่นอวี๋ซื่อพูดไปยิ้มไปว่า
ไม่ต้องไปยุ่งพวกเขา พวกเราสนุกของพวกเรากันต่อ...

บรรยากาศในงานเลี้ ย งยั ง คงครื้ น เครงต่ อเนื่ อง

แขกเหรือ่ ก็เป็ นกันเอง เจ้าของบ้านก็ต้อนรับอบอุ่น บทสนทนา
ไม่มีขาดตอน บรรยากาศเช่นนี้ ทาให้ทุกคนมีความสุขไปตามๆ
กัน จิน ตนาการได้ เ ลยว่ าหลัง จากงานเลี้ ย งนี้ แล้ ว เสิ่ น อวี๋ ซื่อ
จะต้องได้รบั เทียบเชิญไปงานเลี้ยงต่างๆ มากมายเป็ นแน่

31
 3 เรือ่ งราวแต่หนหลัง

ตัง้ แต่ได้ยินการปรากฏตัวขององค์ชายห้า เสิ่นหนิงก็เริ่ม

เสี ยสมาธิไปบ้าง ไม่ร้วู ่าทางฝั ง่ โน้ นจะเป็ นอย่างไรบ้าง ทัง้ เป็ น
ห่วงว่าอาการถ่ายท้องของเสิ่นอวี๋หงจะหนักหนาแค่ไหน จึงไม่มี
กะจิ ต กะใจซึ ม ซับ บรรยากาศของงาน ไม่ ง่ า ยนั ก กว่ า จะรอ
จนกระทัง่ เหล่ า ฮูห ยิ น ทัง้ หลายที่ ติ ด ตามสามี ม าบอกลาแล้ ว
กลับจวน ยังต้องรอให้เสิ่นอวี๋ซื่อแจ้งให้ทุกคนกลับที่พกั ได้ เสิ่น
หนิงจึงรีบกลับเรือนชิงจูอ๋ ย่างเร่งร้อน

“แขกเหรื่อฝั ง่ ชายมี อะไรเกิดขึ้นหรือไม่” นางให้ ชุนซื อ

ถอดมวยผมล้างเครื่องประทินโฉมพลางถามตงฟู่ ข่าวของตงฟู่
แม่น ย ารวดเร็ว ที่ สุด ไม่รู้เ หมือนกัน ว่ านางท าได้ อย่ างไร แต่
เรือ่ งราวต่างๆ ในเรือนหน้ า สาวใช้คนนี้ มกั จะสืบมาได้อยู่เสมอ

ตงฟู่ กาลังเตรียมจะไปรินน้าร้อนให้เสิ่นหนิงล้างหน้ า ได้

ยินนางถาม จึงตอบตามจิตใต้สานึ กไปว่า “ไม่มีอะไรนะเจ้าคะ
แค่ได้ยินว่าคุณชายรองปวดท้ อง ออกจากงานกลางคันแล้วก็
ไม่ได้กลับมาอี กเลย ได้ยินว่ากาลังตามหมอมาดูอาการเจ้าค่ะ
...”

32
 ได้ยินเช่นนี้ เสิ่นหนิงจึงรู้แล้วว่าแผนการสาเร็จแล้ว นาง
จึงออกจากงานกลางคันแล้วไม่ได้กลับไป องค์ชายห้ ามาบ้าน
ตระกูลเสิ่นครึ่งหลังของงาน เมื่อเป็ นเช่ นนี้ เขาเห็นเสิ่นอวี๋หง
ไม่ อ ยู่ ก็ ค งไม่ มี ก ารเอ่ ย ปากเรื่ อ งที่ จ ะให้ เ สิ่ นอวี๋ ห งเข้ า รับ
ราชการ ในวังองค์ชายห้า

ดูท่ำชำขิงชำมนัน้ ยำถ่ำยห่อนัน้ ใช้ได้ผลจริงๆ เสิ่นหนิง

อดยิ้มไม่ได้

ใส่มำกไปหรือเปล่ำนะ น่ ำจะไม่มำกเกินไปหรอกกระมัง

กลับ มาพูด ถึ ง งานเลี้ ย งตระกูล เสิ่ น ฝั ง่ ชาย เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง

รับรององค์ชายห้าที่โต๊ะประธาน เหล่าขุนนางอามาตย์เมื่อเห็น
องค์ช ายห้ า เสด็จ มา ก็ล อบรู้สึ ก ถึ ง ความสัม พัน ธ์ ลึ ก ซึ้ ง ของ
ตระกูลเสิ่น พากันเข้าไปคารวะองค์ชายห้า

องค์ชายห้ าซังกวนฉางจื
่ ้อ นั ง่ ลง ครัน้ มองไปรอบๆ ไม่
เห็นเสิ่นอวี๋หงก็แอบขมวดคิ้ว เขำไม่อยู่ แล้วต้องทำอย่ำงไรต่อ
วันนัน้ ส้ ิ นเปลืองสมองไปไม่น้อย เสิน่ อวีห๋ งทำไมถึงไม่อยู่ เสด็จ
พ่อให้ตนมำก็เพือ่ มำแสดงท่ำที ถ้ำหุนหันเอ่ยเรือ่ งให้เขำเข้ำมำ
เป็ นคนสนิทในวังของตน จะทำให้เสด็จพ่อรู้สึกว่ำตนกำลังใช้
พระเดชพระคุ ณ ซื้ อใจคนหรื อ เปล่ ำ หนอ ในใจเขาครุ่น คิ ด
33
มากมาย หาทางออกไม่ได้ หากแต่ใบหน้ ายังคงยิ้มแย้ม แสดง
ออกอย่างถ่อมตนและมี มารยาท ไม่ให้ คนรู้สึกห่ างเหิน แต่ ก็
ไม่ได้ใกล้ชิดเหล่าขุนนางจนเกินไป

ขุน นางมากมายเห็น องค์ช ายห้ า ที่ สุ ภ าพอ่ อ นโยนผู้นี้

ต่ า งคนต่ า งคิ ด ไตร่ ต รองตามวิ ธี คิ ด ของตน บรรยากาศของ
งานเลี้ยงเริ่มเคร่งเครียดอยู่บ้าง เมื่อเสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง
เห็นเช่นนี้ กส็ ่งสายตาให้สญ ั ญาณ เสิ่นเจ๋อหยูกบั เสิ่นเจ๋อหย่วน
จึงชวนรา่ สุราใหม่อีกรอบ

ยังดีที่องค์ชายห้าไม่ได้นัง่ อยู่นานนักก็จากไป พอเขาไป

แล้ว บรรยากาศผ่อนคลายลงไปไม่น้อย สำยเลือดสวรรค์เช่ น
เขำ เมือ่ ต้ องอยู่ด้วยกันแล้วไม่ว่ำอย่ำงไรก็ต้องรู้สึกไม่เป็ นตัว
ของตัวเองอยู่บำ้ ง ขุนนางไม่น้อยที่คิดเช่นนี้

ไม่ ว่ า อย่ า งไรก็ ต าม บรรยากาศงานเลี้ ย งก็ ย ั ง คง

ครืน้ เครงมากมาย

เรื่องต่างๆ เหล่านี้ เสิ่นอวี๋หงไม่ได้รบั รู้ด้วย เขายังคงกุม

ท้ อ งที่ น่ าสงสาร นั ง่ อยู่ ใ นส้ ว ม บ่ น ว่ า ตัว เองท าไมต้ อ งมา
ท้องเสียในเวลานี้ งานเลี้ยงที่สาคัญขนาดนี้ ไม่ได้อยู่จนงานเลิก
นับเป็ นเรื่องไม่สมควรเลย เขากาลังคิดทบทวนว่า หรือเขากิน
34
อะไรผิดสาแดงเข้าไป ก็ไม่ได้กินอะไร มีแค่ ดื่มน้ าชาขิงที่ เสิ่น
หนิงน้ องสาวมาให้ก่อนเริ่มงาน บอกว่าเพื่ออุ่นกระเพาะ จะได้
ไม่เมา

หรือปั ญหำจะเกิดจำกชำขิง แต่ ว่ำทัง้ มำรดำ น้ องสำม

และน้ องสีก่ ด็ ืม่ แล้วไม่มีปัญหำอะไร จะต้องไม่ใช่ชำขิงแน่ นอน
หรือข้ำกินอะไรผิดไปจริงๆ

เสิ่นอวี๋หงครุน่ คิดอย่างขุ่นเคือง บ่นอุบอิบว่าตัวเอง

งานเลี้ยงตระกูลเสิ่นผ่านไปแล้วหลายวัน วันนี้ แสงแดด

สดใส ความอบอุ่น เข้ า มาขับ ไล่ ค วามหนาวเย็น ให้ ห มดสิ้ น
อารมณ์ความรูส้ ึกเสิ่นอวี๋หงเริ่มกลับสู่สภาพเดิม ก็ไม่รวู้ ่าคืนนัน้
กินอะไรผิด วิ่งเข้าออกห้องส้วมอยู่ครึ่งคืน นอนอ่อนเพลียต่ อ
อีกหลายวัน จนรูส้ ึกว่ากระดูกใกล้สนิมจับแล้ว

ดังนัน้ พอเสิ่นหนิงน้ องสาวมาหาเขา บอกเขาว่ามารดา

อนุญาตให้เสิ่นอวี๋หงพานางไปเดินเล่นที่ ถนนเสี ยงเหอ เขารีบ
ตกปากรับคาอย่างรวดเร็ว

มี น้องสำวเป็ นเรือ่ งที ด่ ี จริงๆ เหมือนเวลำกระหำยก็มี

คนยืน่ น้ ำชำมำให้ ข้ำกำลังคิดจะออกไปเดินอยู่เลย

35
 เสิ่นอวี๋หงเปลี่ยนชุดคลุมฟ้ าเขียวอย่างรวดเร็ว ไม่ทนั ได้
สวมรัดเกล้ามัดผมก็พาเสิ่นหนิงออกไปแล้ว ส่วนผู้ติดตามนัน้
มีทิงเฟิงคนรับใช้ของตัวเองกับชิวเกอสาวใช้ของเสิ่นหนิง รวม
ทัง้ หมดสี่คน ต่างใส่ชดุ สบายๆ มุ่งหน้ าสู่ถนนเสียงเหอ

เมืองหลวงมีถนนสี่สิบแปดสายเก้าสิบหกซอย ประกอบ
เป็ นตลาดตะวันออกตรอกตะวันตกที่ชาวเมืองหลวงเรียกกัน

ถนนเสี ย งเหอเป็ นหนึ่ งในถนนสี่ สิ บแปดสาย อยู่ ฝั ง่

ตะวันตกของเมืองหลวง เดิมเป็ นเพียงแผงซื้อขายของจุกจิกไม่
กี่แผง ครัน้ มาถึงรัชศกฉางไท่ปีที่ หนึ่ ง เมืองหลวงย้ายมาที่ นี่ จึง
เกิดบ้านพักร้านค้ามาชุมนุ มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ต่ อติดกับบริเวณ
รอบๆ ถนนทัง้ ยี่ สิ บ สี่ ส ายสี่ สิ บ แปดซอย จนประกอบกัน เป็ น
ตลาดขนาดใหญ่ ซึ่ ง ก็ คื อ ตรอกตะวัน ตกที่ ค นเมื อ งหลวง
กล่าวถึง อยู่ฝัง่ ตรงข้ามกับตลาดตะวันออกแต่ ไกลๆ ปั จจุบนั
ตรอกตะวันตกมี ร้านค้ าขึ้นเป็ นดอกเห็ด สินค้ าพิเศษจากทัว่
สารทิศมารวมกัน ทัง้ ยังมักจะมีละครหรือการแสดงมาให้ ชม
เสมอ เป็ นจุดที่ครึกครืน้ ที่สุดของเมืองหลวงแห่งหนึ่ ง หญิงที่ ยงั
ไม่ได้ออกเรือนจะชอบที่นี่เป็ นพิเศษ

36
 เสิ่นหนิงพาชิวเกอไปด้วยกัน รู้สึกว่าทุกอย่างดูน่าสนใจ
ไปหมด นี่ ก็ดู โน่ น ก็ถ าม เห็น อะไรน่ า สนุ ก ก็รี บ ตามไปดู จน
ค่อยๆ ออกห่างจากเส้นทางไปถนนเสียงเหอโดยไม่รตู้ วั

เสิ่นอวี๋ หงเองมองดูน้องสาวคนเดี ยวของตนด้วยความ

รักใคร่ รู้สึกนางช่างน่ าสงสารจริงๆ ถึงแม้มีกินมีใช้ไม่เคยขาด
แต่ โอกาสออกจากบ้านยากมาก ด้วยเหตุนี้จึงยิ่งตัง้ ใจอดทน
อธิบายแนะนาเรื่องราวต่างๆ คิดว่าอีกหน่ อยจะต้องหาโอกาส
พานางออกมาให้ถี่ขนึ้

“พี่รอง นัน่ เป็ นอะไรน่ ะเจ้าคะ ทาไมคนเยอะจังเลย” เสิ่น

หนิงดึงแขนเสื้อเสิ่นอวี๋หงพลางถาม

“อ๋อ นั น่ คื อเต้ าหู้แห้ งของจือเว่ยไจ อร่อยมากนะ” จือ

เว่ยไจ นั น่ มันอยู่ซอยเป่ ยเต้ านี่ นา เสิ่นอวี๋หงเพิ่งจะรู้ตวั ทาไม
เดินไปเดินไป มาถึงที่ นี่ได้อย่างไร จะต้องรีบกลับไปถนนเสียง
เหอ

ถึงจะถูก ไม่อย่างนัน้ น้ องสาวจะต้องเสี ยเที่ ยว นานๆ ที

อุตส่าห์ได้ออกมาสักครัง้

37
 เขาจาได้ที่นี่มีซอยเล็กๆ ทะลุผ่านลัดไปถนนเสี ยงเหอ
ได้ จึงเรียกอีกสามคนที่เหลือให้เดินตามเขามา เสิ่นหนิงเดินยิ้ม
พลางตามเขาไป นางหันไปมองชิวเกอ เห็นนางผงกหัว ก็
เดินตามไปอย่างวางใจ

ขณะที่ กาลังจะเดินพ้นซอยแล้ว เสิ่นอวี๋หงเดินผ่านแผง

ขายของเล็กๆ ปากซอย เหลือบมองไปทางหญิงคนขายก็จา
นางได้ นัน่ ไม่ใช่หญิงคนแม่ที่ขายผักกาดขาววันนัน้ หรอกหรือ
ทาไมวันนี้ กลับมาขายซาลาเปาเสียได้

หญิงคนนั น้ กาลังคุยกับหญิงอี กคนที่ อยู่ข้างกายอย่ าง

ออกรส ไม่ได้เห็นเขา

“วันนัน้ นะ มีคุณชายคนหนึ่ งเรียกข้าไปขายผักที่ ตลาด

ด้านโน้ น แถมยังให้เงินข้ามาตัง้ ห้าตาลึง... ข้าก็ยงั แปลกใจอยู่
ผักกาดขาวก็โดนทิ้ง.... ไม่เชื่อหรือ เจ้าดูสิ.... นี่ ไงๆ เงินห้าตาลึง
นัน่ ” เสียงขาดๆ หายๆ แว่วมาเข้าหูเสิ่นอวี๋หง เขาหันไปดูหญิง
คนนัน้ ชูก้อนเงินวาววับ ดวงตาพลันหม่นแสงลง เป็ นเช่นนี้ เอง
ข้ำยังสงสัยอยู่เลยว่ำเหตุใดถึงบังเอิญนัก

เสิ่นอวี๋ หงพาเสิ่นหนิงเดินมุ่งหน้ าถนนเสี ยงเหอโดยไม่

พูดอะไร ซื้อของให้นางไม่น้อย เสิ่นหนิงดีอกดีใจไปตลอดทาง
38
ในเมื่อทุกอย่างเป็ นไปตามที่คิดไว้ นางก็ต้องดีใจอยู่แล้ว แม้ทา
ให้พี่ชายต้ องนอนซมไปหลายวัน แต่เด็กน้ อยอย่างนาง ก็ไม่มี
วิธีอื่นอีก

วิธีการที่ใช้ยงั อ่อนหัดเกินไป นางคิดว่าคราวหลังจะต้อง

ลดความบุ่มบ่ามลง ครัง้ นี้ ถือว่าติดค้างพี่รองก่อนแล้วกัน นาง
คิด ยิ้มหวานให้เสิ่นอวี๋หง ชี้ไปที่ แผงเล็กว่า “พี่รอง ข้ายังอยาก
ได้นัน่ .....”

ตกกลางคืนแล้ว ที่ ห้องหนังสือของเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อ

จิ้งกับเสิ่นอวี๋หงมาพบเสิ่นหวาซัน่

“นอนอยู่หลายวัน คงหายดีแล้วสินะ ต่อไปจะกินอะไรก็

ต้องระวังให้มากรูไ้ หม” เสิ่นหวาซันลู่ บเครายาวของตัวเอง ถาม
เสิ่นอวี๋หงที่นัง่ เรียบร้อยอยู่ หลานคนนี้ เป็ นหลานรักของตน ตัง้
แต่ เสิ่นอวี๋เสี้ยนหลานคนโตสายภรรยาเอกไปรับราชการต่ าง
แดน หลานคนรองสายภรรยาเอกก็อยู่เป็ นเพื่อนเขามาตลอด
เมื่อรูว้ ่าเขาท้องเสีย ก็ต้องถามไถ่กนั บ้าง

39
 “ขอบพระคุณท่ านปู่ ที่ เป็ นห่ ว ง หลานไม่เ ป็ นไรแล้ ว ตี
เสือตายยังได้เลย” เสิ่นอวี๋หงตอบอย่างทะเล้น ทุกคนต่างรู้สึก
ขบขันขึน้ มาด้วย เสิ่นหวาซันมองคนใช้
่ ที่ติดตามมา จนอีกฝ่ าย
รู้ตวั ถอยห่ างออกไป เขาจึงพูดว่า “พูดมาสิ ดึกขนาดนี้ มีเรื่อง
อะไรถึงมาหาข้า”

เสิ่ น อวี๋ ห งหน้ า ตาเคร่ง ขรึม ทัน ใด เอ่ ย ว่ า “ที่ ห ลานมา

วันนี้ มีเรือ่ งอยากรายงานท่านปู่ กับท่านพ่อขอรับ”

ครัน้ แล้วก็เล่าเรื่องที่ ตนบังเอิญไปเห็นองค์ชายห้ าช่ วย

คน อีกทัง้ เรื่องที่ ได้ยินคนพูดถึงเรื่องนี้ โดยบังเอิญ เขาเล่าอย่าง
ละเอี ย ด ด้ ว ยรู้สึ ก ว่ า เหตุ ก ารณ์ ท ัง้ หมดดู เ หมื อ นจะบัง เอิ ญ
เกินไป ตอนออกจากบ้านก็ไปอย่างกระทันหัน เดินไปถึงซอย
เป่ ยเต้าก็ยงั ไม่ร้ตู วั แต่เหตุไฉนถึงพบเหตุการณ์เช่นนัน้ ได้ หรือ
ว่ามีใครบางคนจับตาดูบ้านตระกูลเสิ่นอยู่ ถ้านี่ เป็ นหมากที่ องค์
ชายห้าวางไว้จริง แล้วเขามีจดุ ประสงค์อนั ใดกัน

เขาเล่าข้อสงสัยของตัวเองให้ ปู่และบิดาฟั ง จากนั น้ รอ

คอยคาตอบจากพวกเขา

40
 นิ่งไปสักพัก เสิ่นเจ๋อจิ้งเป็ นฝ่ ายพูดก่อน “คิดว่าคงไม่มี
เรื่องอื่น นอกจากจะอยากให้เจ้าเข้าไปอยู่วงั องค์ชายห้ า ดูท่า
องค์ชายห้าคงคิดอยากดึงตระกูลเราไปเป็ นพวกเสียแล้ว”

เสิ่นหวาซันพยั
่ กหน้ า พูดเสริมว่า “ตอนนี้ เหตุการณ์ ยงั
ไม่ชดั เจน รัชทายาทร่างกายอ่อนแอ องค์ชายต่างๆ ล้วนมีฝีมือ
ในวงการขุนนางมีคนไหนบ้างที่ ไม่มีลูกหลานทางานอยู่ในวัง
องค์ชายต่ างๆ ลูกชายคนเล็กของเจิ้งผูฉุนเสนาบดี กระทรวง
การคลังดูเหมือนว่าจะดารงตาแหน่ งมหาดเล็กส่วนพระองค์ใน
วัง องค์ช ายสอง องค์ช ายห้ า อยากให้ เ จ้ า เข้ า วัง เขา คงไม่ มี
ความหมายเป็ นอื่นหรอก”

เขาหยุดคิดแล้วกาชับอี กว่า “แต่ถ้าเรื่องเล็กน้ อย แค่นี้

ถึงขนาดต้องจัดฉากวางแผนก็ไม่ถกู ต้องอยู่ดี ข้าเห็นว่าเจ้าไม่
ต้องเข้าวังองค์ชายห้าไปสะสมประสบการณ์ หรอก อยู่ที่นี่ตงั ้ อก
ตัง้ ใจเตรียมรอสอบคัดเลือกช่วงวสันต์อีกสองปี ข้างหน้ าดีกว่า”

เสิ่นอวี๋ หงผงกศี รษะรับ ปู่ พ่อหลานสามคนพูดคุยเรื่อง

อื่ นๆ ในบ้านอี กซักพัก เสิ่นเจ๋อจิ้งเห็นว่ าคา่ มากแล้ ว จึงลาก
ตัวเสิ่นอวี๋หงถอยออกไป กาชับกาชาเป็ นการส่วนตัวอี กหลาย
คาว่าระยะนี้ ให้เขาเก็บเนื้ อเก็บตัวบ้าง อย่าคิดแต่จะออกไปข้าง
นอก
41
 ณ เรือนชิงจู๋ คืนนี้ ถึงเวรชิวเกอเฝ้ ากะกลางคืนอีกแล้ว

เสิ่นหนิงนอนอยู่บนเตี ยง แต่กลับไม่ง่วงเลยสักนิด แสง

จัน ทร์ส าดส่ อ งเข้ า มาทางหน้ าต่ า ง คื น ที่ เ งี ย บสงบแบบนี้ ดู
เหมือนมองเท่าไรก็ไม่พอ เสิ่นหนิงเสียดายเกินที่ จะหลับ จันทร์
ส่ องมนุ ษย์นับพันปี นั บพันปี จันทร์ยงั คงอยู่ แต่ ภายในตัวนาง
เสิ่ นหนิ งได้ เ ปลี่ ย นแล้ ว เรื่ อ งราวบนโลกมนุ ษ ย์ ช่ า งแปลก
ประหลาดมหัศจรรย์ คงจะมีเพียงจันทร์ที่เป็ นพยานได้

เห็นเสิ่นหนิงยังไม่ยอมหลับตา ชิวเกอกาลังจัดที่ นอน

บนตังที่ ่ อยู่ข้างๆ เตรียมจะคุยเรื่องจุกจิกกับเสิ่นหนิงสักหน่ อย
่ กนี้ เสิ่นหนิงเป็ นคนสังให้
ตังเล็ ่ แม่นมหลิ่วหามาเมื่อไม่กี่วนั ก่อน
่ สาวใช้ที่เฝ้ ากลางคืนนอนบนนี้ ไม่ต้องไปนอนขดอยู่
และสังให้
บนแท่ นเหยียบ สาวใช้ ดีใจกันไม่น้อย ชิวเกอเองก็เช่ นกัน คิด
ในใจว่านับวันคุณหนูกย็ ิ่ งรู้จกั เห็นอกเห็นใจ ได้ติดตามเจ้านาย
เช่นนี้ ถือว่าสบายยิ่งนัก แต่กร็ ้สู ึกเหมือนว่าคุณหนูมีบางอย่างที่
ไม่เหมือนเดิม

“ชิวเกอ พรุ่งนี้ เจ้าให้ลูกผู้พี่เจ้าช่วยข้าสืบดูเรื่องหนึ่ ง จะ

ให้เขาไปไหน ข้าจัดการเอง ให้เขาใจเย็นรออยู่ที่ประตูหลังบ้าน
42
ไม่ต้องรีบร้อน” เสิ่นหนิงฉุกคิดขึ้นมาเรื่องหนึ่ ง เรียกชิวเกอมา
สังเบาๆ
่ ชิวเกอพยักหน้ ารับ

ปู่ ใหญ่คนนัน้ ก็น่ำจะเดินออกมำจำกสถำนสำนึ กผิดได้

แล้ว

ความง่วงค่อยๆ คืบคลานมา เสิ่นหนิงหลับไปทัง้ ที่ยงั คิด

เช่นนี้

43
 4 ดอกเหมยมาช้ายังคงหอม

“อะไรนะ เจ้าพูดอีกรอบซิ?!”

หลังอาหารคา่ วันต่อมา ชิงเกอนาคาพูดของชิวอู๋มาบอก

แก่ เ สิ่ น หนิ ง ก็เ ห็น เสิ่ น หนิ งร้อ งขึ้น มาอย่ า งไร้ ส ติ หน้ า ตาตื่ น
ตกใจ หน้ าผากน้ อยๆ มี เ หงื่ อ ผุด พรายด้ ว ยความตกตะลึ ง
พรึงเพริด

ชิวเกอก็พลอยตกใจไปด้วย รีบร้อนตอบว่า “คุณหนูท่าน

เป็ นอะไรไปหรือ ลูกผูพ้ ี่ข้าพูดมาแบบนี้ ไม่มีผิดแน่ ...คุณหนู...”

เสี ยงดังของนายบ่าวคู่นี้ ยังทาให้ แม่นมหลิวที่ กาลังสัง่

สอนบรรดาสาวใช้ อยู่นอกห้ องตกใจไปด้วย นางรีบให้ บรรดา
สาวใช้แยกย้ายไป ก่อนจะเดินเข้ามาเพราะนึ กว่าเกิดเรื่องอะไร
ขึน้

พอเห็นแม่นมหลิว เสิ่นหนิงก็ได้สติ รีบพูดกลบเกลื่อน

“ไม่มีอะไรหรอก ชิวเกอกาลังคุยเรื่องเหลวไหลของพี่ชายน่ ะ”
แล้วรีบส่งสายตาให้ชิวเกอ ชิวเกอก็ตงั ้ สติได้ รีบบอกใช่แล้วใช่
แล้ ว ทัง้ ยัง ผงกศี ร ษะไม่ ห ยุ ด เพี ย งแต่ น้ า เสี ย งยัง คงตื่ น เต้ น
เล็กน้ อย นางเองก็ไม่เข้าใจว่าทาไมคุณหนูถึงได้ตกใจขนาดนี้

44
 แม่นมหลิวเห็นดังนี้ แล้ วกลับหัวเราะออกมา ใจคิดว่า
คุณหนู โ ตขึ้น มาจากน้ านมของนาง ยัง จะมี อะไรที่ ต้ องปิดบัง
นางอี ก หรื อ แต่ ก็รู้สึ ก สะท้ อ นใจว่ า เด็ก สาวคนนี้ เ ริ่ ม โตแล้ ว
โดยเฉพาะหลังจากมาถึงเมืองหลวง การกระทาต่ างๆ ก็เริ่มมี
ความนึ กคิดของตัวเองขึ้นมาที ละน้ อย นี่ เป็ นเรื่องที่ ดี เด็กเริ่ม
โตเป็ นสาวแล้ว แม่นมหลิวไม่มีลูกเต้า เด็กผู้หญิงคนนี้ เป็ นเด็ก
ที่ นางทุ่มเทกายใจทะนุถนอมมา การเปลี่ยนแปลงของนางแม้
เพี ย งเล็ก น้ อ ย ความจริ ง แล้ ว นางล้ ว นเข้ า ใจดี ดัง นั ้น นางจึ ง
ตาหนิชิวเกอเพียงเล็กน้ อย

“ตะโกนเสี ยงดังโหวกเหวก เป็ นอะไรกัน ต่ อไปอย่าทา

แบบนี้ อีก” กับคนที่ เหลือนางก็ไม่ได้พดู มาก เดินออกไปอบรม
สังสอนบรรดาสาวใช้
่ ต่อ

ปู่ ใหญ่เสิน่ ฉงซันเสี ่ ยแล้ว! เสิ่นหนิงทรุดตัวนัง่ บนเก้าอี้

หวนคิ ด ถึ ง ค าพูด ที่ เ พิ่ ง ได้ ยิ น จากชิ ว เกอ ทัง้ ตื่ น ตกใจ ทัง้ ไม่ รู้
จะต้องทาอะไรต่อไป ทาไมถึงเป็ นเช่นนี้

เสิ่ น ฉงซัน่ ปู่ ใหญ่ ข องเสิ่ น หนิ ง ชาติ ที่ แ ล้ ว จนกระทัง่

ตระกูลเสิ่นล่มจม เขาก็ยงั มีชีวิตอยู่นี่นา จะตายได้อย่างไร นาง
รูส้ ึกเหมือนมีหินใหญ่ทบั อก แทบจะหายใจไม่ออก เดิมเข้าใจว่า
ขอเพี ย งให้ เ สิ่ น ฉงซัน่ ปู่ ใหญ่ ค นนี้ ออกมาจากสถานส านึ ก ผิ ด
45
เดิมเข้าใจว่าขอเพียงให้มีปู่ใหญ่คนนี้ อยู่ ตระกูลเสิ่นก็เหมือนมี
เสาหลักคงอยู่ บัดนี้ เขากลับสิ้นชีวิตแล้ว ตระกูลเสิ่นจะต้องทา
อย่างไรดี

เสิ่นฉงซันเป็
่ นพี่ชายแท้ ๆ ร่วมมารดาเอกของเสิ่นหวา
่ เ้ ป็ นปู่ นาง เป็ นอัจฉริยะฟ้ าประทาน แต่กลับถูกกักขังอยู่ใน
ซันผู
สถานส านึ กผิ ด ของตระกูล ตัง้ แต่ เ มื่ อ หลายปี ก่ อ น ทว่ า เป็ น
เพราะสาเหตุอะไรกันแน่ นัน้ กลับไม่มีผ้ใู ดพูดออกมา รู้แต่ ว่า
เป็ นความผิ ด อย่ า งใหญ่ ห ลวง ความผิ ด ที่ น าภัย มาถึ ง คนทัง้
ตระกูลได้ ด้วยเหตุนี้จึงถูกขังถึงสามสิบกว่าปี เขาไม่เคยปรากฏ
ตัว ต่ อหน้ าผู้คน กระทัง่ ลูกหลานที่ มีอกั ษรอวี๋ ในชื่ อหลายคน
ของตระกูลเสิ่น ก็ยงั ไม่รวู้ ่ามีคนผูน้ ี้ อยู่ด้วย

ที่ เสิ่นหนิงรู้ ก็เพราะเมื่อชาติที่แล้วตอนปู่ ใหญ่จะเข้าคุก

นัน้ ได้ใช้หมากรุกจีนทัง้ หมดเจ็ดตัว ถ่ายทอดคาพูดมาให้นางที่
อยู่วงั คุนหนิงว่า จงคุ้มครองฉงซัง่ จะปลอดภัยทัง้ ตระกูล

แต่ คิ ด ไม่ ถึ ง ว่ า การเปลี่ ย นแปลงจะเกิ ด ขึ้ น รวดเร็ว

เกินไป นางไม่สามารถออกจากวังได้อีก ข่าวนี้ ล่วงรู้ไปถึงเจิ้ง
เจาตี้ในสมัยนัน้ เสิ่นฉงซันที ่ ่กาลังถูกคนตระกูลเสิ่นนาออกจาก
เมืองหลวงอย่างลับๆ จึงถูกฆ่ าโดยจินอู๋เว่ย เพื่ อคนคนเดี ยว

46
ถึงกับต้องใช้จินอู๋เว่ย ดังนัน้ คนตระกูลเสิ่นที่ยงั เหลืออยู่กถ็ กู ฆ่า
ทัง้ หมดในคราวนัน้ เอง

ต่ อมานางถึ ง ได้ รู้ว่ า ความผิด ของเสิ่ น ฉงซัน่ เกิด จาก

ความผิดที่พดู ว่า “ซังกวนไร้
่ คณุ ธรรม ตระกูลเสิ่นภักดีต่อมังกร
ต้องถูกล้างตระกูล” ที่ น่ากลัวยิ่งกว่านัน้ คือ เขายังบอกเป็ นนัย
ว่ า ตระกูล เสิ่ น จะเข้ า มายึ ด ครองและแทนที่ ค าพูด ที่ อุก อาจ
เช่ น นี้ ท าให้ บิ ด าของเขาซึ่ ง ด ารงต าแหน่ ง หัว หน้ าตระกูล ใน
ขณะนัน้ หวันเกรงย
่ ิ่ งนัก จึงได้ใช้ที่ประชุมรุ่นชัน้ เจีย จี ซัง่
สามรุ่นของตระกูลเสิ่น ตัดสินคุมขังเขาในสถานสานึ กผิดให้
สานึ กถึงความผิดอันใหญ่หลวงนี้

เสิ่นหนิงจึงรู้ว่า ความจริงแล้วปู่ ของนางแอบไป เยี่ยม

เยียนพี่ชายตัวเองที่สถานสานึ กผิดอยู่เป็ นประจา

เสิ่นหวาซันได้
่ รกั ษาความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับเสิ่นฉงซัน่
ตลอดมา สามสิบกว่าปี มานี้ เสิ่นหวาซันป ่ ิ ดบังทัง้ บิดาตัวเอง
และคนในตระกูล ให้ ค วามเคารพนั บ ถื อพี่ ชายที่ อยู่ในสถาน
สานักผิด ทัง้ ยังได้รบั อิทธิพลจากเขามากที่สุด ทว่าหลังจากถูก
จองจาก็ยงั นึ กเสี ยใจภายหลังไม่หาย เสี ยใจที่ ไม่ฟังคาทัดทาน
ของพี่ชายแต่แรก ช่วยเหลือให้ซงกวนฉางจื
ั่ อ้ ขึน้ ครองราชย์ ไม่

47
คิ ด ว่ า เขาจะอิ จ ฉาริ ษ ยาตระกูล เสิ่ น ที่ ใ หญ่ โ ต เริ่ ม ลงมื อ กับ
ตระกูลเสิ่นอย่างรวดเร็ว

ตอนอยู่ ใ นคุ ก เขาถึ ง ได้ เ ขี ย นจดหมายให้ เ สิ่ นหนิ ง

ให้นางช่วยเสิ่นฉงซัน่ มีแต่ช่วยพี่ชายคนนี้ ตระกูลเสิ่นถึงจะพอ
มีทางรอดได้บา้ ง

แล้ ว ก็รู้ว่ า ในรัช ศกฉางไท่ ปี ที่ ส ามสิ บ แปด “แปดกล

ยุทธ์ปราบจลาจล” ที่ เสิ่นหวาซันผู ่ ้เป็ นปู่ ได้ถวายขึ้นไปนัน้ เป็ น
ผลงานของปู่ ใหญ่ ค นนี้ น่ าเสี ย ดายที่ ก ว่ า “แปดกลยุ ท ธ์ คื น
ความสงบ”ที่ ปู่ ใหญ่ ใ ช้ ป ระสบการณ์ ภูมิ ปั ญ ญาทางการเมื อ ง
ตลอดชี วิตแต่ งขึ้นมาได้ ออกมาเป็ นรูปเล่ มก็หลังจากตระกูล
เสิ่นล่มจมแล้ว และหลังจากที่เขาเสียชีวิต ก็ไม่ร้สู ูญหายไปอยู่ที่
ใด

นี่ คือความทรงจาทัง้ หมดที่เสิ่นหนิงมีต่อเสิ่นฉงซัน่ และ

ก็เชื่ อเหมือนปู่ ตลอดมาว่า มี เพี ยงแค่ ปู่ใหญ่ คนนี้ จึงสามารถ
เปลี่ยนชะตากรรมตระกูลเสิ่นได้

แต่ ณ เวลานี้ รัชศกฉางไท่ ปีที่ สามสิบห้ า เขาก็สิ้นชี วิต

แล้ว ถ้ ำ อย่ ำ งนั น้ ตระกูล เสิ น่ จะต้ อ งท ำอย่ ำ งไร ถ้ ำ อย่ ำ งนั น้
“แปดกลยุทธ์คืนควำมสงบ”อยู่ทีไ่ หน ถ้ำอย่ำงนัน้ ตระกูลเสิน่
48
ยังจะต้องเดินไปตำมแนวทำงทีถ่ กู กำหนดไว้แล้วใช่หรือไม่ ถ้ำ
อย่ ำ งนั ้น ตระกูล เสิ ่น ก็ย งั หนี ไม่ พ้ น ชะตำกรรมที จ่ ะต้ อ งโดน
ประหำรทัง้ ตระกูล หรือว่ำนำงยังจะต้องรอดูฉำกทีเ่ กิดขึ้นเมือ่
ชำติทีแ่ ล้วให้เกิดขึ้นอีกครังอย่ ้ ำงนัน้ หรือ

เวลานี้ เสิ่ นหนิ งสั บ สนไปหมดแล้ ว ไม่ รู้ ว ัน รู้ เ ดื อ น

เหมื อ นได้ เ ห็น จลาจลวัง คุน หนิ งอี ก ครัง้ พวกชิ ว เกอร่ า งกาย
เละเทะ เหมือนกลับไปวังเย็นฉางชุนที่ ชารุดทรุดโทรม ได้ยิน
เสี ยงก่นด่าสาปแช่ งของเหล่านางใน ภาพปู่ พ่อ อาและพี่ ชาย
ล้วนล้มลงต่อหน้ านาง ถูกประหารตัดศีรษะ.....

ไม่ได้ ! ตาดากลมโตของเสิ่นหนิงเบิกโพลง เหตุการณ์

เช่ น นี้ เกิ ดขึ้ น อี ก ไม่ ไ ด้ ! ไม่ ว่ า อย่ า งไรนางก็ จ ะไม่ ย อมให้
เหตุการณ์เช่นนี้ เกิดขึน้ อีก!

ในเมื่อนางได้เกิดใหม่แล้ว ทัง้ ยังเกิดใหม่ที่จดุ เริ่มต้นของ

เรื่องทัง้ หมด เรื่องทัง้ หมดจะต้ องเปลี่ ยนแปลงได้ ในเมื่อนาง
สามารถหยุดยัง้ การเข้ารับตาแหน่ งที่ วงั องค์ชายห้ าของพี่ รอง
ได้ นางก็จะเปลี่ยนชะตากรรมของตระกูลเสิ่นได้!

49
 ในชาตินี้ จะต้องขัดขวางการขึ้นครองราชย์ของซังกวน
่
ตอนโต จะต้องเปลี่ยนแปลงตอนจบของตระกูลเสิ่นล่มจมเดือน
เจ็ด นี่ สิ จึงจะเป็ นการเกิดใหม่ที่มีความหมาย!

หลังจากความตระหนกตกใจผ่านไป เสิ่นหนิงเริ่มมีความ
คิดที่จะต่อสู้อย่างแรงกล้า

นางเกิด ใหม่ แต่ เ ขาตาย เรื่องเหล่ านี้ มีการกาหนดไว้

แน่ นอนแล้วใช่ หรือไม่ ไม่เช่ นนั น้ ปู่ ใหญ่คงไม่เสี ยชี วิตในวันที่
นางเกิดใหม่

ในเมื่ อปู่ ใหญ่ เ สี ย ชี วิ ต แล้ ว นี่ เ ป็ นเรื่องที่ เ สิ่ น หนิ งไม่ ไ ด้

คาดคิด แต่ถึงเป็ นเช่นนี้ แล้วมีอะไรน่ ากลัว มีอะไรน่ าตกใจกัน
นางก็เ กิด ใหม่ มาแล้ ว เป็ นความประสงค์ข องสวรรค์อ ยู่ แ ล้ ว
จากนี้ ไป ก็แค่ต้องใช้แผนแก้ปัญหาเฉพาะหน้ าต่อไปเท่านัน้

นับแต่วนั นี้ ไป ข้าจะต้องพึ่งตัวข้าเอง ไม่ใช่ ข้ายังมีปู่ ยัง

มีบิดา ยังมีพี่น้องอีกมากมาย ในชาตินี้ จะต้องไม่เหมือนชาติที่
แล้ ว การเสี ย ชี วิ ต ของเสิ่ น ฉงซัน่ ยิ่ ง ท าให้ จิต ใจของเสิ่ น หนิ ง
เด็ดเดี่ยวหนักแน่ นยิ่งขึน้

50
 วันต่ อมาก็เป็ นวันฟ้ าใสเช่ นกัน เสิ่นหนิงชอบวันฟ้ าใส
มาก หลัง จากที่ อยู่ในวังเย็นฉางชุนที่ มืดทึ บอับ ชื้ นหนาวเย็น
มาแล้วหลายปี เสิ่นหนิงก็ชอบที่จะเห็นแสงแดดยิ่งนัก ทาให้คน
รู้สึกอบอุ่นสบาย มีเพียงต้องผ่านช่วงเวลาอันมืดมนชัวน ่ ิ รันดร์
เท่ านั น้ ถึงจะรู้ว่าในแผ่นดินนี้ แสงตะวันที่ ไร้ความอยุติธรรม
เป็ นสิ่งที่น่าซาบซึ้งใจเพียงใด

นางยัง คงแต่ ง ตัว ง่ า ยๆ น าตงฟู่ สาวใช้ ที่ เ ด็ ก สุ ด ใน

จานวนสี่คน เตรียมไปทักทายเสิ่นอวี๋ซื่อมารดาที่เหอหมิงเชียน
เหอหมิงเชียนเป็ นเรือนพักของเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นอวี๋ซื่อ อยู่ด้าน
ตะวันออกเฉี ยงใต้ของบ้านตระกูลเสิ่น ห่างเรือนชิงจู๋ที่อยู่ของ
เสิ่นหนิงอยู่ระยะหนึ่ ง

จากเรือนชิง จู๋ออกไป เดิ น ผ่านสวนดอกไม้หลายแห่ ง

อ้ อมทะเลสาบชุ่ยหู(ทะเลสาบมรกต) เดินเลาะทะเลสาบชุ่ยหู
ทางตะวันออกเฉี ยงใต้กจ็ ะถึงเหอหมิงเชียน เส้นทางนี้ เสิ่นหนิง
เดินมาจนชิน แต่วนั นี้ นางกลับพาตงฟู่ เลี้ยวโค้งที่ ริมทะเลสาบ
เดิ น ไปอี ก ทิ ศ ทางหนึ่ ง นั น่ เป็ นทางไปยัง สถานส านึ ก ผิ ด ของ
ตระกูลเสิ่น

สถานสานึ กผิด ฟั งจากชื่ อแล้ว ที่ นัน่ เป็ นสถานที่ ที่ค น

ของตระกูล เสิ่ น ท าผิ ด พัก อาศัย อยู่ ท ัง้ นายทัง้ บ่ า ว ทุ ก คนใน
51
ตระกูลเสิ่นล้วนรู้จกั แต่น้อยครัง้ นักที่จะไป เมื่อเสิ่นหวาซันเข้
่ า
ดารงตาแหน่ งที่เมืองหลวง ก็ได้ย้ายสถานสานึ กผิดจากหางโจว
มาด้ ว ย นางบอกไม่ถ กู ว่ าคิ ด อะไรอยู่ แม้ จะไม่ เ คยพบหน้ าปู่
ใหญ่ที่ ไม่เคยพบหน้ ามาก่อนอย่างเสิ่นฉงซัน่ แต่วนั นี้ นางอยาก
ไปดูสถานสานึ กผิดสักครัง้

ตงฟู่ เดิ น ตามหลัง มา เตื อนเสี ย งเบา “คุณหนู เดิ น ผิด

แล้ว...”

นำงไม่ได้เดินผิด จะเดินผิดได้อย่ำงไร ชำติก่อนนำงเดิน

ผิดแล้ว ชำติน้ ี จะไม่มีวนั เดินผิดอี ก เสิ่นหนิงยิ้ม ยังคงนาตงฟู่
เดินหน้ าต่อไป

ไม่ น านนั ก ก็ม ายื น อยู่ ห น้ า ประตู ส ถานส านึ ก ผิ ด มอง

ป้ ายอักษร “สถานสานึ กผิด” ที่ แขวนเหนื อประตู ไม่รู้ว่าใคร
เป็ นผู้เ ขี ย น ครัน้ พิ จ ารณาดี ๆ จะเห็น ถึ ง ความน่ าเกรงขาม
เคร่งครัดที่ แผ่ออกมา ราวกับกองทัพม้าทหารนั บพันนั บหมื่น
เตรียมพร้อมที่ จะออกรบ เมื่อมองดูกลอนคู่ที่อยู่สองข้างประตู
ที่ ว่า “บุปผาโรยยังหอมทัง้ ก่อนหลัง หิมะละลายยังคงหนาวแม้
ไม่เห็น” ก็เป็ นความรูส้ ึกเดียวกัน

52
 บุปผำโรยยังหอมทัง้ ก่อนหลัง หิมะละลำยยังคงหนำวแม้
ไม่เห็น

เบื้องหน้ าหรือเบื้องหลัง จะมีหรือไม่มี ความหมายของ

การสานึ กผิดคือเช่นนี้ หรือ เรื่องก่อนหน้ านี้ กบั เรื่องหลังจากนี้
จะได้มาหรือเสียไป จะมีหรือไม่มี บังคับความโลภ สุดท้ายแล้วก็
ต้องอยู่ในที่ ลาบากแสนสาหัส นึ กถึงเส้นทางที่ผ่านมา คิดถึงสิ่ง
ที่ได้ทา คุ้มหรือไม่ที่ทาไป

สถานส านึ กผิ ด มี ไ ว้ เ พื่ อ เตื อ นคนในตระกูล อย่ า งนั ้น

หรือ ชาติที่แล้วนางได้ เป็ นฮองเฮา ความสูงส่ งของฐานะไม่มี
ใครเทียบได้ แต่แล้วเป็ นอย่างไร ได้อะไรบ้าง

สำนึ กผิด สำนึ กผิด...ก็แค่ ”หน้ ำหลังมี หรือไม่ มี”สี ค่ ำนี้

เองหรือ เสิ่นหนิงนิ่งสงบ

กาแพงสูงที่ล้อมรอบสวน ยังมีกิ่งเหมยที่ยื่นกิ่งออกมา มี
ดอกเหมยติดอยู่หรอมแหรม ออกอาการเย้ายวน ชวนคนชื่ น
ชอบ นี่ กเ็ ข้าเดือนสามใบไม้ผลิแล้ว ดอกเหมยนี้ ยงั บานอยู่เลย
เสิ่นหนิงยังรูส้ ึกได้ถึงกลิ่นหอมของดอกเหมยที่โชยมา

ที่ แท้ ที่นี่กค็ ือสถานสานึ กผิด เสิ่นหนิงบอกไม่ถกู ว่ารู้สึก

เช่ นไร มึนงง คล้ายจะเศร้าโศกอยู่ลึกๆ คล้ายรื่นรมย์ยินดี มี
53
โอกาสมาเห็นที่ นี่แล้ว มีโอกาสรู้ว่าสถานสานึ กผิดเป็ นอย่างไร
แล้ว ชาติก่อนชาตินี้ นางยังไม่เคยมาถึงที่นี่ ที่ นี่คือสถานสานึ ก
ผิด สถานสานึ กผิดก็เป็ นเช่นนี้ เอง

นางยืนนิ่งอยู่เช่นนี้ มองไปยังประตูใหญ่ที่ปิดสนิท ไม่ได้

ให้ตงฟู่ ผลักประตูเข้าไป ยังมีความจาเป็ นอะไรที่ ต้องเข้าไปอีก
เล่า นึ กถึงเสิ่นฉงซันต้
่ องมาอยู่ที่นี่ในช่ วงที่ ชีวิตกาลังรุ่งโรจน์
เพี ย งเพราะความผิ ด ใหญ่ ห ลวงอัน ไร้เ หตุ ผ ล เขามี ค วามผิ ด
อะไรหรือ ตระกูลเสิ่นแลกด้วยการถูกฆ่ าล้างตระกูล เสิ่นหนิง
แลกด้วยการถูกจองจาสิบเจ็ดปี ถึงพิสจู น์ ได้ว่าคาพูดของปู่ ใหญ่
นัน้ ไม่ผิด

ปู่ ใหญ่เสิ่นฉงซันไม่
่ อยู่แล้ว สถานสานึ กผิดสาหรับนางไม่
มีความหมายอีกแล้ว นางอยู่นอกประตู บรรลุเป้ าหมายการมา
ที่ นี่ นั น่ คื อการมาเพื่ อไว้ อาลัย เพื่ อปู่ ใหญ่ ที่ ด่ ว นจากไป หรือ
แม้กระทังเพื ่ ่อตัวเองซึ่งถูกขังในวังเย็นในชาติที่แล้ว

จากนั น้ นางหันหลังเดินกลับ มุ่งหน้ าไปทางตะวันออก

เฉี ยงใต้ ของทะเลสาบชุ่ยหู นางยังคงนิ่งเงียบไม่พูดจา ราวกับ
ว่าแค่ มาดูเท่ านั น้ จริงๆ แค่ได้มองดูกพ็ อแล้ว ฝ่ ายตงฟู่ ที่ เดิน
ตามหลังก็ยงั แปลกใจไม่หาย ทีน่ ี ม่ ีอะไรน่ ำดูกนั

54
 ดอกเหมยที ม่ ำช้ำยังคงหอม ก็ยงั ไม่นับว่ำสำยเกินไป ปู่
ใหญ่ ท่ ำนวำงใจเถอะ เสิ่นหนิงไม่ได้พดู แค่น้อมคารวะเสิ่นฉง
ซันในใจจนเสร็
่ จพิธี เพื่อยา้ เตื อนตัวเอง ทัง้ ยังเป็ นการยืนยัน
การตัดสินใจของตนเองด้วยเช่นกัน

55
 5 น้ องสาวจากอี๋เหนี ยง

ยังไม่ทนั เหยียบเข้าเหอหมิงเชี ยน เสิ่นหนิงก็ได้ยินเสี ยง

คนคุย เป็ นระยะ เจือด้ วยเสี ยงหัวเราะบ้าง มี ทงั ้ เสี ย งคนอายุ
น้ อย อายุมาก ทัง้ เด็กสาวและสาวใช้ ชราต่ างพูดคุยกันอย่าง
ออกรส จนเดินเข้าไปแล้ว ก็มองเห็นกลุ่มสาวน้ อยสาวใหญ่รมุ
ล้อมอยู่รอบตัวเสิ่นอวี๋ซื่อ มิน่าถึงได้ยินเสี ยงแต่ ไกล ดูเหมือน
ทุกคนจะอยู่กนั ครบทีเดียวเชียว

ในห้องโถงใหญ่ของเหอหมิงเชี ยน เสิ่นอวี๋ซื่อนัง่ อยู่ตรง

กลาง มิได้หน้ าตาสดใสรื่นเริงเหมือนตอนจัดงานเลี้ยง หน้ าตา
ค่อนข้างสงบนิ่ง ฟั งสาวน้ อยสาวใหญ่รอบตัวพูดคุย บางครัง้ ก็
ยิ้มบ้างเล็กน้ อย ปี นี้ เสิ่นอวี๋ซื่ออายุสามสิบหกแล้ว แม่สามีเสี ย
แล้ว นางก็เป็ นสะใภ้ใหญ่และภรรยาเอก ดูแลบ้านมาหลายปี
ฝึ กฝนจนบารมีเริ่มแก่กล้า จัดการบ้านตระกูลเสิ่นได้เรียบร้อย
เป็ นแบบเป็ นแผน

ที่นัง่ อยู่ฝัง่ ซ้ายของเสิ่นอวี๋ซื่อคือลูกสะใภ้เสิ่นอันซื่อ เสิ่น

อัน ซื่ อ จวนจะคลอดอยู่ร อมร่ อ หมอคอยก าชับ ก าชาให้ ต้ อ ง
พยายามเดิน แต่ นางยืนกรานมาทักทายเสิ่นอวี๋ ซื่อที่ นี่ทุกวัน
อีกทัง้ เสิ่นอวี๋เสี้ยนก็อยู่ไกลถึงเซียงโจว แต่ละวันนางใช้เวลาอยู่
ที่ นี่กบั เสิ่นอวี๋ซื่อไม่น้อย พูดคุยบ้างเล่นสนุกสนานบ้าง เรียนรู้
56
วิ ธี ก ารจัด การบ้ า นเรื อ นกับ แม่ ส ามี สานสัม พัน ธ์ ก ับ บรรดา
น้ องสาวสามีบา้ ง ฆ่าเวลาให้ผา่ นไปได้อย่างง่ายดาย

ฝั ง่ ขวาของเสิ่นอวี๋ซื่อเป็ นหลี่อี๋เหนี ยง*แห่ งเรือนไชเวย

ก าลัง สบตากับ เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ แววตามี ค วามเคารพอยู่ เ ล็ก น้ อ ย
หน้ าตาสะสวยเรียบง่าย เที ยบกับมาดภรรยาใหญ่ของเสิ่นอวี๋
ซื่ อ ก็จ ะให้ ค วามรู้สึ ก กัน ไปคนละแบบ หลี่ อี๋ เ หนี ยงเด็ก กว่ า
เสิ่นอวี๋ ซื่อหลายปี เป็ นอนุ ภรรยาคนแรกของเสิ่นเจ๋อจิ้ง มี ลูก
สาวหนึ่ งคนชื่อว่าเสิ่นมี่ กาลังนัง่ อยู่ข้างนาง เด็กสาวอายุสิบเอ็ด
ปี หน้ าตาดูดีกว่าเสิ่นหนิงไม่น้อย เกล้าผมทรงเฟยเซี ยนอย่าง
ง่ า ยๆ ค่ อ นข้ า งสงบเสงี่ ย ม ดูอ อกว่ า เป็ นคนเก็บ ตัว หรื อ ไม่ ก็
ค่อนข้างขี้กลัว นางกาลังตัง้ อกตัง้ ใจฟังทุกคนพูดคุยกัน

ถัด จากเสิ่ น อัน ซื่ อ ก็เ ป็ นเหออี๋ เ หนี ยงแห่ ง เรื อ นปี้ เหอ
อนุภรรยาคนที่ สองของเสิ่นเจ๋อจิ้ง นางกาลังคุยเสี ยงดัง พูดไว
ปากไว ทาให้ คนหัวเราะกันครื้นเครงอี ก เหออี๋ เหนี ยงนิสัยเถร
ตรง หน้ าตาจิ้มลิ้มสดใส นัยน์ ตาทัง้ คู่เหมือนคุยได้ ทุกคนเห็น
แล้วรู้สึกสบายใจ เสิ่นหวันลู ่ กสาวนางเพิ่งจะหกขวบ ผมถักเป็ น
เปี ยหลวมสองข้ า งแล้ ว ผูก ด้ ว ยผ้ า แถบสี ช มพู ใบหน้ า กลม ดู
อ่อนเยาว์น่ารัก

57
 ครัน้ เห็นเสิ่นหนิงผลักประตูออกมา อี๋เหนี ยงสองคนกับ
น้ องสาว และสาวใช้ ช ราที่ อ ยู่ ข้ า งๆพวกนางล้ ว นลุ ก ขึ้ น มา
ทักทาย หลี่ อี๋เ หนี ย งยัง เปลี่ ย นที่ เพื่ อให้ เ สิ่ น หนิ งได้ นั ง่ ติดกับ
เสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นอวี๋ซื่อมีลูกชายสี่คนติดกัน ถึงได้ลูกสาวออกมา
เป็ นเสิ่นหนิง ย่อมเป็ นสุดรักสุดหวงยิ่งนัก ดังนัน้ คนรอบข้างจึง
ยิ้มให้กบั เสิ่นหนิงอย่างผูร้ ตู้ ื้นลึกหนาบาง

เสิ่ น หนิ งมองดูทุกคนแล้ ว ทักทายพี่ ส ะใภ้ รวมทัง้ หลี่ อี๋

เหนี ยงกับเหออี๋ เหนี ยง จึงค่ อยนั ง่ ลง มองดูคนในบ้าน แม้จะ
ไม่แสดงสีหน้ าออกมา แต่ภายในใจกลับมีกระแสคลื่นปัน่ ป่ วน

นี่ คือครอบครัวนาง ผ่านมาแล้วกี่ปี เพิ่งจะได้พบพวกนาง

อี ก ความจริงแล้วเสิ่นหวันตอนเด็
่ กน่ ารักมากขนาดนี้ ความ
จริงแล้วหลี่อี๋เหนี ยงตอนยังสาวรูปร่างหน้ าตางดงามถึงเพียงนี้
ท าไมนางถึ ง จ าไม่ ไ ด้ เ ลย ท าไมสมองชาติ ที่ แ ล้ ว ถึ ง ไม่ เ หลื อ
ความทรงจาส่วนนี้ กนั หนอ

ชาติ ที่ แ ล้ ว เสิ่ น มี่ ต ายตัง้ แต่ ย งั อายุ น้ อ ย หลัง จากนาง

แต่งงานกับลูกชายคนเล็กของเสนาบดีกระทรวงกลาโหมที่ แสน
จะโหดร้ายได้ไม่นานก็ตายเสียแล้ว ยังแต่งงานไม่ถึงสามเดือน
ด้วยซา้ หลังจากนัน้ นางก็จาได้เพียงใบหน้ าเหี่ ยวย่นว่างเปล่า
ของหลี่อี๋เหนี ยง จนกระทังนางตายไปพร้
่ อมกับที่ตระกูลเสิ่นถูก
58
ฆ่าล้างตระกูล เสิ่นหนิงจาหน้ าตาซูบซี ดแก่ชราของนางจนติด
ตามาโดยตลอด

ส่ วนเหออี๋ เหนี ยง สุดท้ ายก็ตายตามเสิ่นเจ๋อจิ้ง ไม่รู้ว่า

ก่อนที่ นางจะแขวนคอตาย ได้คิดถึงใบหน้ ากลมดังเด็กทารก
น่ ารักของเสิ่นหวันเมื
่ ่อยังเยาว์หรือไม่

ยังมีเสิ่นหวัน่ ตอนหลังนางตายจะเป็ นเช่ นไรหนอ เสิ่น

หนิงดูเหมือนจะจาไม่ได้ ยังมีเสิ่นอันซื่ อ รวมทัง้ ลูกหลายคนที่
เกิดจากนาง ถือเป็ นหลานอาของเสิ่นหนิง ตอนหลังก็ล้มหาย
ตายจากไปหมด

ยัง ดี ที่ ว่ า ยัง ดี ที่ ว่ า ตอนนี้ เ ป็ นแค่ ปีที่ สามสิบ ห้ าเท่ านั น้
ตอนนี้ พวกนางยังอยู่ ยังร่วมกันหัวร่อต่ อกระซิกได้ เสิ่นหนิง
ซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง พอนึ กถึงความเย็นชาที่ ตวั เองมีต่อน้ องสาว
ต่างมารดาเมื่อชาติที่แล้วขึน้ มา ความรู้สึกคับข้องใจที่ มีอยู่บ้าง
ได้หายไปหมดสิ้นตัง้ แต่ตอนถูกฆ่าล้างตระกูลแล้ว หมายความ
ว่าอย่างไร ในโลกนี้ นางยังมีน้องสาว ชาติที่แล้วทัง้ สองคนก็
เป็ นเหมือนนาง น้ องสาวที่ต้องทนทุกข์ทรมาน นางทัง้ หมดเกิด
จากบิดาคนเดียวกัน มีสายเลือดผูกพันเป็ นพี่น้องกัน

59
 เสิ่นหนิงรู้สึกว่าดวงตาชื้นขึ้นมาเล็กน้ อย ยังมีเสิ่นอวี๋ซื่อ
นางมองมารดาตัวเองด้วยความเคารพและรักใคร่ มารดายังคง
สุขุมเหมือนเช่ นในความทรงจาของตน เวลานางมองตน ใน
สายตาเปี่ ยมด้วยแววแห่งความรักและอ่อนโยนอย่างปิดไม่อยู่
นี่ คือมารดาของนางนะ ถึงแม้ถ้านับอายุรวมทัง้ ชาติที่แล้วบวก
กับชาติปัจจุบนั อายุนางยังมากกว่าเสิ่นอวี๋ซื่อ แต่เสิ่นหนิงก็ยงั
อยากจะโผเข้าไปที่อกนาง ร้องไห้ให้พอใจ ขอให้นางปลอบโยน
คุ้มครองดูแล อ้อมกอดนี้ ช่วงที่อยู่วงั เย็นนางเฝ้ าถวิลหากี่วนั กี่
คืนตัง้ ไม่รเู้ ท่าไร วอนขอเพียงใดแต่กไ็ ม่เคยได้มา

“หนิงเอ๋อ เป็ นอะไรไป” คงเป็ นเพราะสีหน้ าของเสิ่นหนิง

ดูอมทุกข์เคร่งขรึม เสิ่นอวี๋ซื่ออดไม่ได้ที่จะถาม คนอื่นก็เงียบลง
เช่นกัน ทุกคนพร้อมใจกันมองนาง แม้แต่เด็กหกขวบอย่างเสิ่น
หวันก็
่ มองนางอย่างไร้เดียงสา

เห็นดังนัน้ เสิ่นหนิงก็หวั เราะ บอกว่า “ไม่มีอะไร ท่านแม่

พวกท่านกาลังคุยเรือ่ งอะไรกันอยู่หรือ ”

“ยังไม่ทนั คุยอะไร เจ้าก็มาถึงพอดี” เห็นเสิ่นหนิงหน้ าตา

เป็ นปกติ เสิ่นอวี๋ซื่อจึงตอบไป เนื่ องจากเพิ่งกลับเมืองหลวงไม่
นาน เรื่องยังไม่มีมากมาย ไม่ได้ไปเยี่ ยมเยี ยนญาติมิตร จึงมี

60
เพี ย งคนในครอบครัว เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ งพู ด คุ ย เรื่ อ งสั พ เพเหระ
บรรยากาศก็ดีไม่น้อย

ตระกูลเสิ่นเป็ นพวกจารีตนิยมพอสมควร คาสอนประจา

ตระกูลมีไม่น้อย ดังนัน้ ถึงแม้เสิ่นเจ๋อจิ้งจะมีหนึ่ งภรรยาเอกสอง
อนุภรรยา เรื่องหลังบ้านที่ อื้อฉาวเช่นบ้านอื่นจึงไม่เคยเกิดใน
ครอบครัวเสิ่นเจ๋อจิ้ง

อี กทัง้ เสิ่นอวี๋ ซื่อมี ลูกชายสี่ คน อนุ ภรรยาทัง้ สองแต่ ละ

คนต่ า งมี ลู ก สาวเพี ย งคนเดี ย ว ไม่ มี ท างสัน่ คลอนฐานะของ
เสิ่นอวี๋ซื่อได้ อี กทัง้ ไม่มีอะไรที่ จะต้ องแย่งชิง ดังนัน้ เสิ่นอวี๋ซื่อ
จึ ง ยอมรับ อนุ ภ รรยาทัง้ สองคนค่ อ นข้ า งมาก เรื่ อ งหลงใหล
อนุภรรยากาจัดภรรยาหลวงน่ ะหรือ ตัวเสิ่นเจ๋อจิ้งไม่ปล่อยให้
เกิดกับตัวเองหรอก

ระหว่างพูดคุย หลี่ อี๋เหนี ยงบอกเสิ่นอวี๋ซื่อเรื่องหนึ่ ง ว่า

พี่สาวอยากขอมาอยู่ที่บ้านนี้ สกั พัก ขออนุ ญาตเสิ่นอวี๋ซื่อด้วย
ตอนท้ายยังเช็ดที่ ตา สะอื้นว่า “พี่สาวข้าคนนี้ ช่างน่ าสงสาร...”
ความจริงพ่อแม่ของหลี่อี๋เหนี ยงตายไปนานแล้ว นางไม่มีพี่น้อง
ผู้ชาย มี แค่ พี่สาวคนนี้ เท่ านั น้ นางแต่ งงานไปกับพ่อค้ าแซ่ เห
ยียนที่ ต่างแดน ถึงแม้พ่อค้าจะสนใจแต่เงิน แต่กด็ ีกบั นางมาก
อดี ต ที่ ผ่ า นไปถื อ ว่ า ดี ง าม น่ าเสี ย ดายที่ ส ามี น างเสี ย ชี วิ ต
61
กะทันหันเมื่อไม่กี่วนั ก่อน เหลือแต่ ลูกชายอายุสิบห้ าปี กลาย
เป็ นแม่หม้ายลูกกาพร้า นางเป็ นคนนิสัยอ่อนแอ อี กทัง้ พี่ ชาย
และพี่ ส ะใภ้ ข องสามี แ ย่ ง ชิ ง สมบัติ ข องครอบครัว ไป โดนบี บ
บังคับจนทนไม่ไหวเลยนาสมบัติที่เหลืออยู่เล็กน้ อยมาขอพึ่งพิง
น้ องสาวที่เมืองหลวง

ทุกคนสะอึ กสะอื้น เสิ่นอวี๋ ซื่อกล่าวว่า “ก็ให้ นางมาอยู่

เถิ ด ไม่มีกาหนด อยากอยู่กี่ว นั ก็ได้ หากช่ ว ยอะไรได้ ก็ช่วย”
หลี่ อี๋ เ หนี ยงกล่ า วขอบคุณ ยกใหญ่ ทุ ก คนก็พูด จาท านองว่ า
เสิ่นอวี๋ซื่อใจคอกว้างขวาง

เสิ่นอวี๋ซื่อวางถ้วยชาลง สีหน้ าเคร่งขรึมว่า “เรื่องเหล่านี้

ไม่ต้องพูดหรอก เป็ นครอบครัวเดียวกัน ใจคอกว้างขวางอะไร
กัน วันนี้ ที่บ้านหลี่ อี๋เหนี ยงมี ปัญหา ต่ อไปไม่ว่าใครคนไหนมี
ปั ญหา ข้าก็ไม่นัง่ นิ่งดูดายทัง้ นั น้ ข้ามีข้อแม้แค่ เรื่องเดี ยว ใน
หลังเรือนนี้ ข้าจะไม่ยอมให้ มีเรื่องอื้อฉาวคาวราคี เหมือนบ้าน
อื่น ไม่เช่นนัน้ ข้าจะไม่ไว้หน้ าใคร จะขายออกไปที่ ไหนก็ได้ทุก
เมื่อ นายท่านเองย่อมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว !” ทุกคนรีบรับคาเออ
ออ

เสิ่นอวี๋ซื่อกล่าวกับหลี่อี๋เหนี ยงอีกว่า “ตอนที่พี่สาวเจ้ามา

พามาให้ข้าดูหน่ อย เด็กคนนัน้ ด้วย เขาน่ าสงสารมากพอแล้ว”
62
น้าเสียงเห็นอกเห็นใจ มีความเมตตาปรานี หลี่อี๋เหนี ยงผงกหัว
รับคา

เมื่อเสิ่นหนิงเห็นการกระทาของมารดา อดไม่ได้ที่จะต้อง
ชื่นชม ใช้ทงั ้ พระเดชพระคุณ ครัง้ นี้ มารดาทาได้ระดับสุดยอด
ฝี มือเลย เห็นมารดาเป็ นเช่นนี้ ยายสอนลูกสาวคงมีฝีมือระดับ
พอกัน มิน่าผูค้ นถึงได้ยกย่องชวีซนั หวีซื่อว่าเยี่ยมมาก

ผ่านไปหลายวัน หลี่อี๋เหนี ยงนาพี่สาวกับหลานน้ าเข้ามา

พบเสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นหนิงก็ได้เห็นพวกเขาจากหลังฉาก พี่สาวหลี่อี๋
เหนี ยงดูเป็ นคนอ่อนแอจริงๆ เอาแต่พดู ซา้ ๆ ว่า “ขอบคุณนาย
หญิง ขอบคุณเหลือเกินเจ้าค่ะ...” ไม่ได้พูดอย่างอื่นเลย หนุ่ ม
น้ อ ยที่ อ ยู่ ข้ า งๆ ก็ป ระสานมื อ คาราวะเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ แสดงความ
ขอบคุณ

เสิ่นอวี๋ซื่อก็บอกซา้ ๆ ว่าไม่ต้องเกรงใจ ทัง้ ยังให้ซองแดง

ซองใหญ่แก่หนุ่มน้ อยคนนัน้ ว่าเป็ นของขวัญที่พบหน้ าหลานน้ า
สุดท้ายยังปลอบว่า “คนตายก็ตายไปแล้ว ไม่ต้องไปคิดมาก ใช้
ชี วิตต่ อไปให้ ดีดีกว่า ถ้ามีอะไรเดือดร้อน ให้ บอกหลี่ อี๋เหนี ยง
แล้วกัน ” แล้วสังหลี ่ ่ อี๋เหนี ยงว่าถ้ามีเรื่องลาบากอะไร ให้ บอก
นางได้ทุกเวลา

63
 เสิ่ น หนิ งอยู่ห ลัง ฉากมองเห็น หนุ่ ม น้ อ ยถอยออกไป ก็
ทอดถอนใจ มารดาไม่ร้แู ต่นางรู้ หลานน้ าของหลี่อี๋เหนี ยง หนุ่ม
น้ อยที่ ชื่ อ เหยี ย นซางคนนี้ เป็ นอัจ ฉริ ย ะทางการค้ า ความ
ใหญ่โตที่เขาสร้างในอนาคตนัน้ ไม่มีใครคาดคิดถึง เวลานัน้ เขา
อายุแค่สามสิบกว่า ทุกคนกลับเรียกเขาว่า “พ่อค้าเหยียน” เสีย
แล้ว

พอครุ่นคิดสักพัก ภายในใจเสิ่นหนิงก็เริ่มเห็นลู่ทาง นาง

จับแขนเสิ่นอวี๋ซื่อ พูดด้วท่ าที เห็นอกเห็นใจเกินเหตุว่า “พวก
เขาน่ าสงสารมากเลย อยู่เมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่าย พวกเขาจะ
ใช้อะไรเลี้ยงชีพล่ะเจ้าคะ” ท่าทางแก่แดดเกินเด็กเช่นนี้ เสิ่นอวี๋
ซื่อฟั งจนขา ถามว่า “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าอยู่เมืองหลวงมิใช่เรื่อง
ง่าย ”

“วันก่อนได้ยินอารองพูดว่า เขาเป็ นคนดูแลเรื่องกิจการ

การค้าของตระกูลเรามิใช่หรือเจ้าคะ วันนัน้ ได้ยินเขาบ่นว่า ไม่
มีคนคอยช่วยเขาอะไรทานองนี้ ท่านพ่อเองก็พดู ว่า แต่ไรมาถ้า
ท้ อ งหิ ว มัก เกิ ด แผนเหนื อเมฆ แบบนี้ พี่ ช ายตระกูล เหยี ย น
อนาคตจะเก่ งกาจยิ่งใช่ หรือเปล่าเจ้าคะ” เด็กสาวไร้เดี ยงสา
อายุแค่สิบสองขวบ แต่คาที่พดู ออกมาทาเอาเสิ่นอวี๋ซื่อชะงักงัน

64
 คนเราเวลายากจนข้นแค้น สิ่งที่ ได้รบั ไม่ว่าเป็ นบุญคุณ
หรือดูถกู ไม่ว่าจะเล็กน้ อยแค่ไหนก็เก็บไว้ในใจ ภายหลังก็จะ
ขยายขึน้ เรือ่ ยๆ ตามประสบการณ์ชีวิต ไม่มีวนั ลืมเลือน

แม้นางจะไม่ได้ต้องการให้เขาจดจาบุญคุณ แต่แม่ลูกทัง้
สองคนทัง้ เป็ นหม้ายทัง้ กาพร้า ลาบากอย่างแท้จริง จะช่วยคนก็
ต้องช่วยถึงที่สดุ ในใจเสิ่นอวี๋ซื่อคิดเช่นนี้

จนถึงเวลาคา่ เสิ่นเจ๋อจิ้งมาค้างที่ ห้องนาง สามี ภรรยา

สองคนคุย เรื่ อ งคนเรื่ อ งเด็ก บรรยากาศรื่ น รมย์ ไม่ เ หมื อ น
อารมณ์ รกั หวานชื่ นในยุคหนุ่มสาววัยรุ่น หลายปี มานี้ กใ็ ช้ชีวิต
อย่างช่ วยเหลือเกื้อกูลกันและกัน อี กทัง้ ยังมีความผูกพันจาก
ลู ก ๆทัง้ ห้ า คน สัง่ สมตามกาลเวลาที่ ผ นั ผ่า น จึ ง ท าให้ ค วาม
สัมพันธ์ของทัง้ คู่แน่ นแฟ้ นมากยิ่งขึน้

เสิ่นอวี๋ซื่อบอกเรื่องนี้ แก่เสิ่นเจ๋อจิ้งว่า “คิดว่าหลี่อี๋เหนี ยง

คงได้ คุยกับท่ านแล้ว ข้าดูเด็กคนนี้ ก็น่าสงสาร ได้ ยินว่ายังมี
พรสวรรค์ใ นทางการค้ า อี ก ด้ ว ย ให้ เ ขาไปไว้ ที่ อ ารองเผื่ อ มี
ตาแหน่ งอะไรให้ทาได้ ได้ยินหนิงเอ๋อว่าทางอารองเวลานี้ กาลัง
ขาดคนทางาน แค่ช่วยเรือ่ งเดินวิ่งส่งโน่ นนี่ ได้กย็ งั ดี”

65
 เสิ่นเจ๋อจิ้งได้ยินดังนี้ รู้สึกว่าเสิ่นอวี๋ ซื่อไตร่ตรองอย่าง
รอบคอบ ปฏิ บัติ ต่ อ อนุ ภ รรยาอย่ า งใจกว้ า ง คิ ด ให้ ก ระทัง่
ผลประโยชน์ ที่พวกเขาจะได้รบั เขาตอบรับทันที อย่างพึงพอใจ
ว่า “เรื่องเล็กแค่นี้ เจ้าจัดการก็แล้วกัน ทาเช่นนี้ ดีแล้ว” ภรรยา
แสนประเสริฐเช่นนี้ ถือเป็ นวาสนาของเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้ว ต่อแต่นี้
ไปเขาจะยิ่งรักยิ่งเห็นคุณค่าในตัวเสิ่นอวี๋ซื่อ นี่ คือคามันสั ่ ญญา

* อี๋เหนี ยง 姨娘 เป็ นคาเรียกอนุภรรยาของบิดา

66
 6 อิทธิพลของร้าน

ผ่านไปอีกหลายวัน เหยียนซางก็ถกู ส่งตัวไปอยู่ข้างกาย

เสิ่ น เจ๋อ หย่ ว น ไปฝึ กหัด การจัด การธุร การ ฝึ กหัด วิ ธี ก ารท า
ธุรกิจ

ตระกูล เสิ่ น มี ป ระสบการณ์ ส ะสมหลายชัว่ คน ถึ ง แม้

กิจการส่ วนใหญ่ยงั อยู่ที่บ้านต้ นตระกูลที่ หางโจวซึ่ งมีเสิ่นเต๋อ
ซันคอยดู
่ แลจัดการ แต่เนื่ องจากเสิ่นหวาซันไปด
่ ารงตาแหน่ ง
เสนาบดีกระทรวงโยธา ซา้ ตอนนี้ ยงั มีเสิ่นเจ๋อจิ้งดารงตาแหน่ ง
อธิบดีกรมการสอบ รวมทัง้ เสิ่นเจ๋อหรูที่ดารงตาแหน่ งในสานัก
ศึกษาสูงสุด กิจการต่างๆในเมืองหลวง นับวันยิ่งมีความสาคัญ
มากขึ้นเรื่อยๆ งานหลวงงานราษฏร์ ล้วนต้ องใช้ผลกาไรจาก
การดาเนินธุรกิจ

ในทางกลั บ กั น ขุ น นางอย่ า งพวกเสิ่ นหวาซั น่ กั บ

เสิ่นเจ๋อจิ้ง สามารถคุ้มครองธุรกิจของตระกูลเสิ่น ความจริงนี่
คือผลประโยชน์ เกื้อหนุน พูดได้ว่าเป็ นรากฐานความสาเร็จของ
ตระกูล ดัง นั ้น ตระกูล เสิ่ นทุ ก รุ่ น ทุ ก ครอบครัว ย่ อ มต้ อ งมี
ตัวแทนสักคนคนมาดูแลกิจการเหล่านี้ จะทาอย่างขอไปทีไม่ได้

67
 เสิ่นเจ๋อหย่วนพบว่าเด็กหนุ่มเหยียนซางคนนี้ แม้จะเป็ น
คนที่ พี่ ส ะใภ้ ใ หญ่ แ นะน าเข้ า มา แต่ ก ลับ ปฎิ บ ตั ิ ต นอย่ า งรู้รุก
รู้ถ อย ทัง้ ยัง มี พ รสวรรค์ด้ า นการค้ า เหนื อ กว่ า คนทัง้ ปวง จึ ง
พอใจในตัวเขาเป็ นอย่างยิ่ง มักจะพาเขาติดตามไปไหนต่อไหน
ด้วยกัน วางแผนว่าจะปัน้ ให้เป็ นลูกศิษย์

เมื่อเป็ นเช่ นนี้ เหยี ยนซางเริ่มต้ นได้ก็เพราะเสิ่นอวี๋ ซื่อ

ต่อมาก็เพราะเสิ่นเจ๋อหย่วน เขาจึงรูส้ ึกซาบซึ้งและสนิทสนมกับ
ตระกูลเสิ่นอย่างมากมาโดยตลอด

เสิ่นหนิงรู้อย่างรวดเร็วว่าเหยียนซางติดตามอยู่ข้างกาย
เสิ่นเจ๋อหย่วน ไม่ต้องบอกก็ร้วู ่านี่ เป็ นฝี มือมารดา ท่ านแม่ ใจ
กุศลของท่ าน จะต้ องได้ รบั ผลตอบแทน การกระทาทุกอย่ าง
ล้วนเป็ นผลสื บเนื่ อง เสิ่นหนิงเชื่ อว่า ด้ วยน้ าใจอันดี งามของ
ท่านแม่ ในชาตินี้ สวรรค์คงไม่ให้ตระกูลเสิ่นต้องตกตระกาซา้
รอยเดิม

วันเวลาผ่านไปตามปกติ วันนี้ หลังจากเสิ่นหนิง ทักทาย

เสิ่นอวี๋ซื่อแล้วก็กลับห้องพักตัวเอง ครัน้ เห็นว่าในเรือนกาลังมี
เสียงอึกทึก แม่นมหลิ่วกาลังพูดอะไรกับชุนซือและเซี่ยฉื อ เหล่า
สาวใช้ก้มหน้ า ไม่ได้พดู อะไร คงมีใครทาผิดอะไรเป็ นแน่

68
 แม่นมหลิ่วเห็นเสิ่นหนิงกลับมา จึงเล่าเรื่องให้เสิ่นหนิง
ฟั ง เสิ่นหนิงจึงรู้ว่าเป็ นเรื่องอะไรกันแน่ ที่ แท้ ระยะนี้ เสิ่นหนิง
ชอบแสงแดดมาก ก็เลยให้คนย้ายสะดึงปั กผ้ามาไว้กลางลาน
เช่นนี้ นางก็ได้รบั แดดทัง้ ยังไม่เสียงานปักเย็บ ยิงปื นนัดเดียวได้
นกสองตัว

ส่ ว นที่ แม่น มหลิ่วโกรธขนาดนี้ ก็เ พราะภาพละครยาม

วสันต์ที่เสิ่นหนิงจวนจะปักแล้วเสร็จถูกนกบริเวณนัน้ ถ่ายมูลใส่
หลายจุด จึงเสียหายไปทัง้ แบบนี้ พอไล่ถาม สาวใช้กลับบอกไม่
มีใครเห็น ไปทางานอื่ นกันหมด ทาให้ ความยากลาบากที่ เสิ่น
หนิงทามาหลายวันต้องเสียเปล่า

เสิ่นหนิงได้ฟังจนรู้แจ้งตัง้ แต่ต้นจนจบ ก้าวเข้าไปจับมือ

แม่นมหลิ่วว่า “มามาอย่าโกรธเลย เป็ นความผิดของหนิงเอ๋อร์
เอง เพราะข้ายืนกรานจะวางสะดึงปักผ้าไว้กลางลานเอง...” แม้
ปากพูดเช่ นนี้ แต่ กเ็ ตรียมทาสิ่งที่ สมควรทามานานแล้ว พอดี
หลายวันมานี้ ไม่มีเวลาว่าง ตอนนี้ ปลีกตัวมาทาได้แล้ว

ดังนัน้ นางจึงลากแม่นมหลิ่วที่เริ่มหายโกรธ เดินเข้าห้อง

ไป บอกชุ น ซื อ ที่ ป รนนิ บัติ อยู่ ข้ า งๆว่ า “เจ้ า ไปเรี ย กพวก
เซี่ยฉื อเข้ามาด้วย ข้ามีเรือ่ งจะบอกพวกเจ้า”

69
 พวกเซี่ยฉื อเข้ามาหมดแล้ว ทาความเคารพเสิ่นหนิง ทุก
คนรู้สึกไม่สบายใจ หน้ าตาแลดูหงอยซึม ด้วยเข้าใจว่าเสิ่นหนิง
เรียกพวกนางเข้ามาเพื่อจะพูดเรือ่ งผ้าปักที่เพิ่งถูกทาสกปรก

เสิ่นหนิงให้ แม่นมหลิ่วนั ง่ ลง แล้วมองดูสาวใช้ ทงั ้ สี่ คน

รู้สึกสะท้ อนใจ พวกนางล้วนอายุสิบสี่ เริ่มมาอยู่ข้างกายนาง
ตัง้ แต่อายุแปดขวบ ปรนนิบัตินาง เป็ นเพื่อนนาง เติบโตพร้อม
นาง สนับสนุนนาง คุ้มครองนาง เข้าวังพร้อมนาง สุดท้ายก็เป็ น
เพราะนาง ทาให้ชีวิตต้องสูญสิ้นตัง้ แต่อายุยงั น้ อย

“พวกเจ้าทัง้ สี่คน เป็ นคนที่ใกล้ชิดข้ามากที่สดุ เวลาที่ข้า

อยู่ ก ั บ พวกเจ้ า ยั ง มากกว่ า อยู่ ก ั บ ท่ า นแม่ เ สี ย อี ก คิ ดท า
ทุกอย่างเพื่อข้าเสมอ แม่นมหลิ่วก็ใช่ ...” เสิ่นหนิงได้ ยินเสี ยง
ตัวเองพูดดังนี้ แท้จริงแล้วปากยังซื่อตรงกว่าใจคิดเสียอีก

“ข้ารูว้ ่าพวกเจ้ารูส้ ึกว่าพักนี้ ข้าดูเหมือนจะมีอะไรเปลี่ยน

แปลง ความจริงข้าไม่ได้เปลี่ยน ข้ายังเป็ นเสิ่นหนิง ข้าเพียงแต่
ฝั น ร้ า ย ท าให้ ข้ า อยากท าตัว ดี ขึ้ น เท่ า นั ้น เอง...” นางได้ ยิ น
ตัวเองพูดเช่นนี้ อีกแล้ว ราวกับว่าที่นี่มิใช่เรือนชิงจู๋ แต่กาลังพูด
กับกูกอู าวุโสสี่คนในวังคุนหนิงก็ไม่ปาน

70
 ตอนแรกพวกชุน ซื อ เข้ า ใจว่ า จะได้ ยิ น เสิ่ น หนิ งต าหนิ
ไม่ได้คิดว่าเสิ่นหนิงจะพูดแบบนี้ เดิมที กแ็ ปลกใจ ตอนหลังถึง
ขนาดสันสะเทื
่ อน เจ้านายเห็นเราสาคัญมากขนาดนี้ มีใจให้เรา
ขนาดนี้ การปรนนิบัติเจ้านาย เป็ นหน้ าที่ของพวกนางอยู่แล้วนี่
นา ทาไมคุณหนู ถึงขนาดบอกว่าพวกนางเป็ นคนใกล้ ชิดนาง
มากที่ สุด นี่ ...แม้แต่ชิวเกอที่ รบั รู้การเปลี่ยนแปลงของเสิ่นหนิง
ได้อย่างลึกซึ้งที่ สุด ก็ยงั กลัน้ น้ าตาไว้ไม่อยู่ แม่นมหลิ่วเช็ดตา
ตัวเอง สะท้อนใจอี กครัง้ ว่าเด็กสาวคนนี้ ที่ดื่มนมตัวเองเติบโต
ขึน้ มาแล้ว

“พวกเจ้าเป็ นคนที่ ข้าเห็นว่าไว้วางใจได้มากที่ สุด ต่อไป

ข้าจะมีเรื่องที่ สาคัญกว่ามอบหมายให้ พวกเจ้า ดังนั น้ พวกเจ้า
จะต้ อ งพยายามเต็ ม ที่ นั บ จากวัน นี้ ไป ข้ า จะช่ ว ยพวกเจ้ า
แบ่งเบาภาระหน้ าที่...”

เสิ่นหนิงได้สติกลับมา นึ กออกแล้วว่าเรียกพวกนางเข้า
มาเพราะเรื่ อ งอัน ใด ใช่ แ ล้ ว แบ่ง งาน นางได้ เ ป็ นชายาองค์
รัชทายาทห้าปี เป็ นฮองเฮาอยู่สามปี คุ้นเคยกับเรือ่ งกฎระเบียบ
การท างานภายในวัง เป็ นที่ สุ ด นางแบ่ ง งานให้ พ วกนาง
ดัด แปลงมาจากสี่ กองงานสิ บ หกหน่ ว ยในวังได้ พ อดี นี่ ก็เ พื่ อ
บริหารเรือน ชิงจู๋ ป้ องกันไม่ให้เกิดกรณี คล้ายผ้าปักครังนี
้ ้

71
 ที่ สาคัญกว่าก็คือ จะต้องฟูมฟั กคนทัง้ สี่ นี้ ฟูมฟั กให้พวก
นางมีความสามารถด้านหนึ่ งด้านใด เสิ่นหนิงต้องการจะสร้าง
อิทธิพลทัง้ ในบ้านตระกูลเสิ่น ทัง้ ในเมืองหลวงขึ้นมาที ละน้ อย
โดยอาศัยสี่คนนี้

ชุนซือเป็ นคนสุขมุ อายุมากสุด ให้เป็ นจวีเจิ้ง รับผิดชอบ

การเข้าออกของเอกสารและเงินทองเรือนชิงจู๋ ตรวจสอบและ
ลงโทษผูก้ ระทาผิด นี่ คือ ซือเจิ้ง (หัวหน้ าฝ่ ายยุติธรรม)

เซี่ ยฉื อนิสัยเถรตรง ชอบงานครัวยิ่งนั ก ให้ เป็ นจวี จ้วน

รับผิดชอบงานครัว อาหารเครื่องดื่ม หยูกยาของบารุง สวนไม้
ดอกใบหญ้า นี่ คือซือจ้วน (หัวหน้ าฝ่ ายต้นเครื่อง)

ชิวเกอว่องไวปราดเปรียว คนในบ้านล้วนทางานอยู่ใน
บ้านตระกูลเสิ่น ให้ เป็ นจวี เหยี ยน รับผิดชอบงานทุกอย่างใน
เรือนชิงจู๋ที่ไม่เกี่ยวกับแขก แต่รวมถึงเรื่องการติดต่ อและออก
ข้างนอก นี่ คือซือเหยียน (หัวหน้ าฝ่ ายกวดขัน)

ตงฟู่ อายุน้อยทัง้ ยังมีมนุษยสัมพันธ์ดี รับผิดชอบผ้าม่าน

ผ้าปูเตี ยง โต๊ะเขียนหนังสือ พัด รดน้ าปั ดกวาด ที่ นอน รวมทัง้
งานแขก นอกจากนัน้ ยังรับผิดชอบการข่าวในบ้าน นี่ คือซือเจ๋อ
(หัวหน้ าฝ่ ายจิปาถะ)
72
 แม่นมหลิ่ว มี ความจงรักภักดี เสิ่นหนิงเป็ นที่ สุด นั บว่า
เป็ นยายดู แ ลเรื อ นชิ งจู๋ เ พี ย งคนเดี ย ว มี ห น้ าที่ ดู แ ลสาวใช้
ทัง้ สี่ เป็ นหัวหน้ าดูแลทุกอย่างในเรือนชิงจู๋ นี่ คือต้าฉางชิว !

เสิ่นหนิงจัดการทุกสิ่งที่ อยู่ในใจ ผ่านคาพูดแบ่งหน้ าที่

แต่ละเรื่องให้สาวใช้ทุกคน แต่ละคนจะนาสาวใช้เด็กและแก่กี่
คน มีงานอะไรที่ จะต้องลงมือทา ต้องทาอย่างไร จึงจะสามารถ
ท างานในมื อ ให้ ส าเร็จ ด้ ว ยดี เหล่ า นี้ เสิ่ น หนิ งอาศัย ประสบ
การณ์ ตวั เองในเรื่องการดูแลบ้าน บริหารวังที่ ทามาถึงสามสิบ
กว่ าปี เลือกสิ่งที่ ทาได้ ง่าย อธิบายให้ พวกนางฟั งเป็ นอย่างๆ
บางอย่าง อธิบายได้ง่ายดายชานาญยิ่งกว่าที่ เสิ่นอวี๋ซื่อทาเสี ย
อีก ชนิดได้ผลตรงเป้ า

ทัง้ แม่นมหลิ่ว ชุนซือกับพวกฟั งจนเหงื่อผุดขึ้นหน้ าผาก

รู้สึ ก ว่ า ต้ อ งแบกรับ ภาระหนั ก อึ้ ง สิ่ ง ที่ ต้ อ งเรี ย นรู้มี ม ากมาย
อย่ างที่ ไม่เ คยปรากฏมาก่ อน ทัง้ หมดนี้ เ ปรี ยบดังฟ้ าถล่ มดิน
ทลาย กระแทกจิ ต ใจภายในของพวกนางอย่ า งจัง จากนั น้ ก็
ค่ อ ยๆ เติ บโต โดยมี พ วกนางเป็ นตัว น า คอยรวบรวมผู้มี
ความสามารถกลุ่มใหญ่ ให้ กลายเป็ นพลังช่ วยเหลือที่ ใกล้ชิด
ที่สดุ ของเสิ่นหนิง เหล่านี้ เป็ นเรือ่ งในภายภาคหน้ า

73
 “งานของเรื อ นชิ ง จู๋ ไ ม่ ไ ด้ ม ากนั ก เวลาก็มี เ หลื อ เฟื อ
ดังนั น้ พวกเราค่อยๆ มาทาความคุ้นเคยกับเรื่องเหล่ านี้ การ
ทางานในเรือนให้ดีได้นัน้ ไม่ใช่เรื่องที่จะทาสาเร็จได้ในวันสอง
วัน พวกเจ้าก็ไม่ต้องวิตกกังวลนัก ขอให้ทางานของตัวเองให้ดี
สาเร็จลุล่วงได้ตามหน้ าที่ของตัวเอง ข้าย่อมไม่ตาหนิพวกเจ้า!”
ยังไม่ทนั ให้พวกนางได้ตงั ้ สติหลังจากจิตใจได้รบั ความกระทบ
กระเทือน เสิ่นหนิงก็ใช้คาพูดเหล่าเป็ นการสรุป ไม่สนใจว่าพวก
นางฟั งแล้วจะมีความคิดเช่นไร จากนี้ ไป เสิ่นหนิงจะเริ่มบริหาร
จัดการเรือนชิงจู๋ได้ มนคงดั
ั่ งถังเหล็ก ไม่มีน้ ารัวไหลแม้
่ เ พี ย ง
หยดเดียว

แม่นมหลิ่วกับบรรดาสาวใช้ต่างพากันไปใคร่ครวญงาน
ในหน้ าที่ ตวั เอง เสิ่นหนิงก็ไม่ได้อยู่เฉย ครุ่นคิดถึงการเดินก้าว
ต่อไป

เรือนชิงจูเ๋ ป็ นเพียงก้าวแรก แล้วต่อไปจะต้องทาอย่างไร

ดี?

นางนึ กถึงชิวอู๋ลูกผู้พี่ของชิวเกอ ดูจากงานที่ นางสังช

่ ิ วอู๋
ให้ทาหลายครัง้ คนผู้นี้เฉลียวฉลาดคล่องแคล่ว ทางานรัดกุม
เชื่ อถือได้ ความสามารถก็พอมี จากการที่ เขาสามารถสืบรู้ ถึง
เรื่องแม่ลูกที่ เสิ่นอวี๋หงเจอได้อย่างรวดเร็ว แม้แต่ เรื่องราวใน
74
สถานสานึ กผิด เขาก็มีวิธีสืบรู้ได้ คนที่ มีความสามารถพิเศษ
ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ทาไมถึงได้มาเฝ้ าประตูหลังบ้านตระกูลเสิ่น
นางรูส้ ึกว่าเรือ่ งนี้ ยากจะเข้าใจได้

นางตามชิวเกอมาไต่ถาม ใจคิดว่ามิน่าเล่าถึงเป็ นเช่นนี้

เอง ที่ ชิวอู๋ไปเฝ้ าประตูหลังบ้านนัน้ เป็ นความต้ องการของเขา
เอง เหตุผลคือ จะได้มองเห็นผู้คนที่ เดินไปมาในถนนจิ่งไท่ ได้
ตลอดเวลา ก็เป็ นที่น่าสนุก

บิ ด าเขาเป็ นผู้ดูแ ลงานที่ อ ยู่ข้ า งตัว เสิ่ น หวาซัน่ ดัง นั น้

พ่อบ้านก็ไม่ได้ขดั ขวาง ปล่อยให้เขาเฝ้ าประตูหลังบ้าน ความ
จริงต่ อให้ บิดาเขาไม่ได้เป็ นผู้ดูแลงาน ตาแหน่ งงานเฝ้ าประตู
หลังบ้านไม่มีอนาคตและไม่มีผลประโยชน์ อะไรเลย ก็ไม่มีใคร
จะมาแย่งเขาอยู่แล้ว

เสิ่ น หนิ งให้ ชิ ว เกอคิ ด หาวิ ธี พ าชิ ว อู๋ม าพบนางสัก ครัง้

นับว่าเป็ นงานแรกหลังรับตาแหน่ งจวีเหยียนของชิวเกอในการ
ติ ดต่ อ ภายนอก ชิ วเกอจัด การได้ อ ย่ า งรวดเร็ว ถื อ โอกาส
ระหว่างทางที่ เสิ่นหนิงพานางไปทักทายที่ เหอหมิงเชี ยน ข้ าง
ทะเลสาบชุ่ยหู “บังเอิญ”ได้พบชิวอู๋ลูกผู้พี่ชาย เนื่ องจากพี่ชาย
น้ องสาวพบหน้ ากัน คนอื่ น จึ ง ถอยออกไปอย่ า งรู้ก าลเทศะ

75
ดัง นั ้น ชิ ว อู๋ก็ท ัก ทายเสิ่ น หนิ งตามมารยาท ถื อ โอกาสคุย กับ
ชิวเกอถึงเรือ่ งทางบ้าน

เสิ่ น หนิ งพิ จ ารณาชิ วอู๋ อ ย่ า งรวดเร็ว อายุ ไ ม่ ถึ ง ยี่ สิ บ

หน้ าตาเรียบร้อย ดูไม่ออกว่ามีจดุ ไหนที่ต่างกับเด็กรับใช้คนอื่น

ส่ ว นอี ก ด้ า นหนึ่ ง ชิ ว อู๋ก็ล อบพิ จ ารณาเสิ่ น หนิ งคุณ หนู

ของน้ องสาวเช่ น กัน พอเปรี ย บเที ย บกับ เสิ่ นหนิ งที่ ชิ วเกอ
น้ องสาวเคยบรรยายไว้ จะว่าไปก็ช่างประจวบเหมาะพอดี นัก
เขากาลังเบื่อแทบแย่ คุณหนูคนนี้ กใ็ ห้ลูกผู้น้องมาเรียกเขาไป
ทางาน แถมยังเป็ นงานลับๆล่อๆไม่ให้คนรู้ ทาให้เขาแปลกใจ
ยิ่งนัก ไปๆ มาๆ ก็ทางานให้ไปแล้วหลายชิ้น

เสิ่นหนิงไม่สนใจที่ ชิวอู๋พิจารณานาง ทาได้เพี ยงอาศัย

ความเชื่ อใจในตัวชิวเกอลองเสี่ ยงดวงดู พูดถึงความต้ องการ
ของนางทันที

“ชิวอู๋ เจ้าทางานให้ ข้า ข้าก็จะไม่เอาเปรียบเจ้า ข้อแรก

หาวิธีย้ายจากประตูหลัง มาเป็ นคนรับใช้ข้างกายท่านพ่อให้ได้
ข้อสอง หาคนบางคนที่ ไว้ใจได้มาเป็ นสายสืบ ขอคนอายุน้อย
ข้าจะใช้งาน” พูดจบ ก็พาชิวเกอเดินต่อไปทางเหอหมิงเชียน

76
 ชิ ว อู๋ที่ อ ยู่ข้ า งหลัง มองตามทางที่ เ สิ่ น หนิ งจากไปด้ ว ย
ความงงงัน ไม่เข้าใจว่าทาไมนางถึงเชื่ อใจเขายิ่งนั ก ทัง้ ยังคุย
กับเขาถึงข้อแรกข้อสองอะไรนัน่ อย่างไม่มีหวั เรื่องท้ายเรื่อง ซา้
ยังพูด ราวกับสมเหตุสมผลมาก เขาเป็ นคนรับ ใช้ ตระกูลเสิ่น
ไม่ใช่คนรับใช้นางเสียหน่ อย! สิ่งที่เขาไม่เข้าใจยิ่งกว่าคือ ตัวเอง
ก็ยงั จะทาตามข้อแรกกับข้อสองที่นางพูดจริงๆ ทัง้ ยังคิดว่าเป็ น
เรือ่ งสมเหตุสมผลยิ่ง คราวนี้ เขากุมขมับเดินวนวนอยู่ที่เดิม คิด
ว่ า ตัว เองท่ า จะเสี ย สติ ไปแล้ ว จริ ง ๆ แต่ ค นนั ้น กลับ ยัง เดิ น
ทอดน่ องอย่างสบายใจเฉิบ

นี่ มนั เรือ่ งอะไรกัน ชิวอู๋ท่าจะลาบากแน่ ๆ

77
 7 ปรนนิบตั ิ ที่ห้องหนังสือ

เสิ่ นหนิ งไม่ ส นใจชิ วอู๋ ที่ อ ยู่ ข้ า งหลัง อี ก พาชิ วเกอไป
ทักทายเสิ่นอวี๋ซื่อที่เหอหมิงเชียน

ว่าแล้วก็แปลก เสิ่นหนิงคิดว่าชิวอู๋จะต้ องทาตามความ

ประสงค์ของนางอย่างแน่ นอน บอกไม่ได้ ว่าเพราะอะไร อาจ
เพราะแววตาสดใสของเขา หรืออาจจะเพราะงานที่ เขาเคยทา
จนนางรู้สึกไว้วางใจเป็ นอย่างยิ่ง นางเชื่ อใจและคาดหวังเป็ น
อย่างยิ่งต่อคนรับใช้คนนี้ อย่างบอกไม่ถกู ดังนัน้ นางจึงตัดสินใจ
มอบหมายงานนัน้ ให้ชิวอู๋ทา

ครัน้ มาถึงเหอหมิงเชียน เสิ่นหนิงมองดู ดีจริงๆ เลย เสิ่น

เจ๋ อ จิ้ ง บิ ด าก็ อ ยู่ ด้ ว ย ตั ง้ แต่ เ กิ ดใหม่ ม าหลายวัน เพิ่ งเป็ น
ครัง้ แรกที่ น างได้ เ ห็น หน้ า บิ ด า เสิ่ น หนิ งถึ ง กับ ปรี่ เ ข้ า ไปด้ ว ย
ความดีใจ เรียกเสิ่นเจ๋อจิ้งอย่างใกล้ชิดว่า “ท่านพ่อ...”

ลูกสาวภรรยาเอกมักจะเป็ นลูกรักอยู่แล้ว โดยเฉพาะนาง

เป็ นลูกสาวภรรยาเอกเพี ยงคนเดี ยวของเสิ่นเจ๋อจิ้งด้ ว ยแล้ ว
ย่อมได้รบั ความรักมากยิ่งกว่าใคร

78
 เสิ่นเจ๋อจิ้งได้พบเสิ่นหนิงก็ดีใจมากเช่นกัน มองนางด้วย
รอยยิ้มเต็มหน้ า “หนิงเอ๋อร์ มาๆๆ...” รีบเรียกเสิ่นหนิงเข้ามา
อยู่ข้างตัว ลูบคลาศีรษะนาง พูดต่อว่า

“มาเมืองหลวงชินแล้วยัง อากาศที่ นี่ต่างกับเฟิงหนาน

มาก ถึงเวลานี้ กย็ งั ค่อนข้างหนาว จะต้องระวังนะ...” แล้วก็พดู
อะไรต่ออีกมากมาย

เสิ่นเจ๋อจิ้งไว้หนวดเครามานานแล้ว หน้ าตาที่ ธรรมดา

เรียบร้อยเคร่งขรึมตอนนี้ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แม้แต่ เสิ่นอวี๋ ซื่อที่
อยู่ข้างๆ เห็นแล้วยังอดคิดไม่ได้

ผูค้ นพูดว่าฮ่องเต้รกั ลูกชายคนโต ชาวบ้านรักลูกชายคน

สุดท้อง คาพูดนี้ คงไม่ค่อยเหมาะกับเสิ่นเจ๋อจิ้ง คนที่เขารักมาก
ที่สดุ คือลูกสาวคนโตเสิ่นหนิง นิสยั พูดกาชับกาชายืดยาวแบบนี้
ไม่ค่อยเหมือนเขาในเวลาปกติ

อุปนิสัยเสิ่นเจ๋อหนิงเป็ นพวกขุนน้ าขุนนางในแบบแผน

เป็ นคนอนุ รกั ษ์ อ่อนน้ อม เคร่งครัดวินัยทัง้ ต่ อตัวเองหรือต่ อ
ผู้อื่น การปฎิบตั ิ ต่อลูกๆ ก็เช่นเดียวกัน ดังนัน้ จึงดูออกจะดุดนั
มากเกิน

79
 ด้ ว ยเหตุ นี้ พวกลู ก ๆ จึ ง มัก จะให้ ค วามเคารพต่ อ เขา
ตลอดมา กระนั น้ กลับขาดความใกล้ชิด ไม่ต้องพูดถึงลูกชาย
แม้แต่ ลูกสาวของอนุ ภรรยาเห็นเขาก็ยงั กล้าๆ กลัวๆ มีเพี ยง
เสิ่นหนิง ลูกสาวคนนี้ คนเดียวที่ เหมือนไม่รบั รู้ถึงความดุดนั ที่
เขามี มักจะออดอ้อนออเซาะเขา ความใกล้ชิดสนิทสนมของ
พ่อกับลูกสาวคู่นี้เรียกได้ว่าลูกสาวอี กสองคนไม่อาจเที ยบได้
อี กทัง้ ลูกสาวคนนี้ ทงั ้ ฉลาดเฉลียวทัง้ รู้เดี ยงสาไปเสี ยทุกเรื่อง
ดังนัน้ เสิ่นเจ๋อจิ้งจึงทัง้ รักใคร่เอ็นดูทงั ้ ตามใจลูกสาวคนนี้ ตลอด
มามักเข้าข้างลูกสาวคนนี้

เสิ่นหนิงลูบฝ่ ามือใหญ่ของเสิ่นเจ๋อจิ้ง ท่าทางสนิทสนม

กั บ เขาอย่ า งที่ สุ ด ความรู้ สึ ก นี้ ห่ า งหายไปสิ บกว่ า ปี แล้ ว
เสิ่นหนิงอดไม่ได้ที่จะน้าตาคลอ

นี่ คือบิดา บิดาที่เคยปกป้ องคุ้มครองนางตลอดมา ชาติที่

แล้วนางไม่มีโอกาสเห็นหน้ าเขาครัง้ สุดท้าย เวลานี้ ช่างดีเหลือ
เกิน บิดายังลูบศี รษะนางได้ ยังมองนางด้ วยรอยยิ้มได้ ช่ างดี
เหลือเกิน

เสิ่นอวี๋ซื่อมองพ่อลูกทัง้ สองอยู่ข้างๆ ด้วยความพออก

พอใจ แต่ กย็ งั ต้ องปั น้ หน้ าเคร่งขรึม เอ่ยกับเสิ่นหนิงว่า “หนิง
เอ๋อร์ มานี่ อยู่ข้างพ่อจะมาทาตัวเหมือนลิงได้อย่างไร ! “
80
 เสิ่นหนิงถือโอกาสผละจากมือเสิ่นเจ๋อจิ้ง ยืนห่างออกมา
สองก้ าว โค้ ง ตัว ก้ มลงท าความเคารพเสิ่ น เจ๋อจิ้ง ว่ าตามจริง
นางอยู่ ม าถึ ง สี่ สิ บ กว่ า ปี แล้ ว ยัง ต้ อ งแสดงอาการเด็ก น้ อย
ไร้ เ ดี ย งสา ยัง ต้ อ งลู บ คล ามื อ คนอื่ น แบบนี้ เสิ่ นหนิ งตัง้ สติ
คืนกลับมาแล้วก็ร้สู ึ กเคอะเขิน ถึงแม้คนนัน้ เป็ นบิดาตัวเอง ก็
ยังรูส้ ึกแปลกพิกลไม่มากก็น้อย

พ่อลูกคุยต่ ออี กไม่มากนัก เสิ่นเจ๋อจิ้งก็เตรียมออกจาก

เหอหมิ ง เชี ย น เขายัง ต้ อ งไปห้ อ งหนั ง สื อ จัด หนั ง สื อ ต่ า งๆ
อี กไม่กี่วนั เขาจะต้ องไปรายงานต่ อเจ้าหน้ าที่ คุมสอบขุนนาง
ซึ่งบัดนี้ ได้เวลาไปเตรียมตัวแล้ว

ดังนัน้ เขาจึงบอกเสิ่นอวี๋ซื่อว่า “ข้าจะไปนัง่ ที่ห้องหนังสือ

พวกเจ้าสองแม่ลูกคุยกันสองคนไปแล้วกัน” พูดจบก็เตรียมจะ
ออกไป

เสิ่นหนิงเห็นเสิ่นเจ๋อจิ้งกาลังจะออกไป นึ กถึงเป้ าหมาย

ของตัวเองขึ้นมาได้ ว่ายังไม่สาเร็จ จึงรีบแกล้ งออดอ้ อนบอก
ความประสงค์ของตัวเอง

81
 “ท่ านพ่อ หนิงเอ๋อร์อายุไม่น้อยแล้ว ท่ านพ่อวันๆ ก็อยู่
แต่ในห้องหนังสือ ไม่มีโอกาสได้ปรนนิบัติเลย สู้ให้เสิ่นหนิงไป
อยู่เป็ นเพื่อนด้วยดีหรือไม่เจ้าค่ะ”

เสิ่นหนิงพูดเรื่องเป็ นไปไม่ได้ ห้ องหนั งสื อเป็ นสถานที่

แสนจะสลักสาคัญ จะให้ผรู้ บั ใช้เข้าไปได้อย่างไร ไม่เหมือนเสิ่น
หวาซัน่ ต้ องมี ผ้ดู ูแลที่ เชื่ อถือได้ เป็ นเพื่อน เสิ่นเจ๋อจิ้งทางาน
หลวงบางครัง้ ในห้ องหนั งสื อ ดังนั น้ ผู้ติดตามผู้รบั ใช้ ทงั ้ หลาย
ห้ามเข้าไปปรนนิบัติในห้องหนังสือ แต่เสิ่นเจ๋อจิ้งก็รู้ ว่านี่ กเ็ ป็ น
ความห่วงหาอาทรที่ ลูกสาวมีต่อเขา ยังนึ กว่านางพูดเล่น แถม
อยู่ในระหว่างคุยเรือ่ งสัพเพเหระทัวไป ่ จึงรับปากทันทีว่าได้

“ถ้าเช่นนัน้ ต่อไปเสิ่นหนิงจะไปเป็ นเพื่อนท่านพ่อในห้อง

หนังสือ ถึงแม้จะเล่นสนุกในห้องหนังสือไม่ได้ แต่ถือว่าเป็ นการ
คลายเหงาให้ท่านพ่อ ให้ท่านพ่อมีเพื่อน นับว่าข้าสวมเสื้อสีเพื่อ
บันเทิงบุพการี* ได้หรือไม่” เสิ่นหนิงเห็นเป้ าหมายบรรลุแล้ว ก็
เริ่ ม แสดงบทบาทสาวน้ อยอายุ สิ บ สองอี ก ลัก ษณะออเซาะ
ปะเหลาะแบบนี้ เว้นระยะสักพักก็ต้องแสดงสักครัง้ เสิ่นหนิง
รู้สึกค่ อนข้ างลาบาก คิดว่าต่ อๆไปต้ องทาให้ น้อยลง ต้ องให้
พวกเขาค่อยๆ ปรับตัวเข้ากับสภาพที่แท้จริงของตนเองดีกว่า

82
 เสิ่นเจ๋อจิ้งเดินยิ้มออกไป เสิ่นหนิงยังคงอยู่ที่เหอหมิง
เชี ยน เป็ นเพื่อนพูดคุยกับเสิ่นอวี๋ ซื่อ เช่ นถามพี่ สะใภ้ใหญ่ อีก
ไม่ กี่ ว นั ก็ค ลอดแล้ ว เป็ นต้ น เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ เห็น นางคุย เรื่ อ งอื่ น
ก็ไม่ได้พดู มากเรื่องห้องหนังสืออีก เป็ นเช่นนี้ ปล่อยให้เสิ่นหนิง
สบช่องได้

จนกระทั ง่ วัน ที่ ส อง เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง พบเสิ่ นหนิ งในห้ อ ง

หนั งสื อ พูดไม่ออก เพิ่งรู้ว่าลูกสาวพูดจริง แต่ พอเห็นนางยิ้ม
่ ท่ าทางต้องการปรนนิบัติจริงจัง เสิ่นเจ๋อ
แย้มทัง้ มีความมันคง
จิ้งแอบทอดถอนใจ

ใช้หนี้ ลกู สาวจริงๆนะ

ห้ อ งหนั ง สื อ ของเสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก็อ ยู่ภ ายในเหอหมิง เชี ย น

เช่นกัน แต่ อยู่ไกลจากห้องใหญ่มาก ทัง้ นี้ กเ็ พื่อต้ องการความ
สงบ ไม่ถกู รบกวนได้ง่าย

ในห้องหนังสือที่ เงียบสงบนี้ เสิ่นเจ๋อจิ้งรู้สึกใจลอย คอย

มองเสิ่นหนิงที่นัง่ สงบอยู่กบั โต๊ะอีกตัวหนึ่ ง นางคงมาเป็ นเพื่อน
เขาจริงๆ ไม่มารบกวนเขา ตัวนางเองหาหนั งสื ออ่ านเงี ยบๆ
เพื่อฆ่ าเวลาที่ อยู่ในห้องหนังสือ ถ้าเสิ่นเจ๋อจิ้งหยุดลงกลางคัน
นางก็จ ะกุลี ก ุจ อวิ่ ง มา ชงชายื่ น น้ า ทัง้ ยัง นวดหน้ านวดหลัง
83
จริงจังเพื่อให้เขาผ่อนคลาย พูดได้ว่าเสิ่นเจ๋อจิ้งเองก็มีความสุข
ที่ ลูกสาวคอยอยู่เป็ นเพื่อนแบบนี้ จึงยอมให้เสิ่นหนิงอยู่กบั เขา
ในห้องหนังสือต่อไปได้

“หนิงเอ๋อร์ชอบอ่านหนั งสื อพวกนี้ หรือ” ขณะที่ เสิ่นเจ๋อ

จิ้ ง พัก หยิ บหนั ง สื อ ที่ เ สิ่ นหนิ งอ่ า น ส่ ว นใหญ่ เ ป็ นหนั ง สื อ
ประวัติ ศาสตร์ ทัง้ ฉบับ หลวงฉบับ ราษฏร์ ห รื อ แม้ แ ต่ ฉ บับ
พงศาวดารก็มี

พอเห็นเสิ่นหนิงพยักหน้ า เสิ่นเจ๋อจิ้งถามต่อ “เจ้าอ่านรู้

เรื่ อ งหรื อ อ่ า นไหวหรื อ ” เขาค่ อ นข้ า งแปลกใจอยู่ บ้ า ง รู้ม า
ตลอดว่าลูกสาวคนนี้ มกั มีความคิดเป็ นของตัวเอง เสิ่นอวี๋ ซื่อ
สอนนางมาได้ ดี ม าก แต่ ไ ม่ คิ ดว่ า นางจะชอบอ่ า นหนั ง สื อ
ประวัติศาสตร์ที่แห้ งแล้งไม่สนุ กพวกนี้ เด็กสาวไม่ใช่ ชอบแต่
หนังสือพวกเรื่องราวพิสดารหรือวิธีการครองเรือนหรือไร เสิ่น
เจ๋อจิ่งรูส้ ึกสนเท่หอ์ ยู่บา้ ง

“ท่ า นปู่ มัก บอกพวกเราว่ า อ่ า นหนั ง สื อ ประวัติ ศ าสตร์

เจริ ญ ปั ญ ญา อี ก ทัง้ สิ่ ง ที่ บ นั ทึ ก ในหนั ง สื อ ประวัติ ศ าสตร์ก็น่ า
สนุกมาก ท่านดูหนังสือประวัติศาสตร์เขียนถึงฮ่องเต้ว่า ‘สูงเจ็ด
ฉื่ อ**สามชุ่ น *** หนวดเคราคิ้ ว งาม ปากกว้ า ง จมู ก โด่ ง นร
ลักษณ์ รื่อเจี่ยว เป็ นชะตาฟ้ า ’ กระดูกศีรษะโตขนาดนัน้ ปากก็
84
กว้างขนาดนัน้ น่ าเกลียดจริงๆ นี่ คือโหวงเฮ้งของฮ่องเต้หรือนี่ ”
เสิ่นหนิงรูว้ ่าสิ่งที่บิดาต้องการที่สดุ ของบิดาในเวลานี้ คือหัวเราะ
จึงจงใจพูดเช่นนี้

รอจนเสิ่นเจ๋อจิ้งหัวเราะจบ เสิ่นหนิงเริ่มขอความรู้อย่าง
จริงจัง “ท่านพ่อ จิ่งตี้ฝากฝังนักปราชญ์ไว้กบั สนมลี่ ทาไมสนม
ลี่ ถึ ง ได้ โ กรธแล้ วพูดจาไม่บงั ควร” ถามอี กว่ า “สนมลี่ รบั โทษ
ราชวงศ์สมหวัง เรื่องทัง้ หมด เป็ นเพราะแผนการณ์ของราชวงศ์
หรือ” หน้ าเคร่งขรึม ตัง้ ใจขอรับความรูอ้ ย่างจริงจัง

เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง พอใจกับ ค าถามของเสิ่ น หนิ งมาก แผ่ ท่ า ที

เคร่งครัดของบิดาออกมาโดยไม่ร้ตู วั เริ่มอธิบายคลายข้อสงสัย
ให้ลูกสาว

พ่อลูกสองคน คนหนึ่ งถามคนหนึ่ งตอบ คนหนึ่ งสงสัย

คนหนึ่ งอธิบาย เสี ยงพูดคุยเป็ นช่วงๆดังขึ้นในห้องหนังสื ออัน
เงียบสงบ คงมีเพียงกลิ่นหอมของน้าชาที่ร้วู ่าเสิ่นหนิงกาลังเริ่ม
ใช้อิทธิพลของตัวเอง ทัง้ โดยตัง้ ใจและไม่ตงั ้ ใจ นาสิ่งที่ เห็นของ
ชาติ ที่ แล้วกับความข้องใจของชาตินี้ ออกมาวางอยู่เบือ้ งหน้ า
เสิ่นเจ๋อจิ้ง เบือ้ งหน้ าตระกูลเสิ่นทีละน้ อย

85
 ผ่านมาหลายวัน ขณะที่เสิ่นเจ๋อจิ้งเตรียมเข้ารับตาแหน่ ง
อธิบดีกรมการสอบ งานปรนนิบัติของเสิ่นหนิงในห้องหนังสือก็
คืบหน้ าไปมาก

ระหว่างที่อยู่รว่ มกับเสิ่นเจ๋อจิ้งในห้องหนังสือ นางได้รบั รู้

เรื่ อ งราวบางอย่ า งที่ ก าลัง เกิ ดขึ้ น เรื่ อ งเหล่ า นี้ มี บ างสิ่ งที่
เสิ่นหนิงได้ประสบเมื่อชาติที่แล้ว บางสิ่งที่ เสิ่นหนิงไม่เคยรับรู้
แต่ เรื่องทัง้ หมดกาลังเดินตามร่องรอยเดิมอย่างสมเหตุสมผล
มีทงั ้ การปรากฏและเปลี่ยนแปลงโดยไม่ใครสังเกตเห็น เป็ นไป
ตามความตัง้ ใจของเสิ่นหนิงทุกประการ

เช่ นในคืนนี้ ครัน้ เห็นเสิ่นเจ๋อจิ้งครุ่นคิดเสร็จแล้วก็เดิน

มาอยู่ข้างเสิ่นหนิงเพื่อตรวจดูการอ่านหนังสือของนาง นางได้
ปล่อยวางความกังวลในอนาคตไว้ก่อน เรือ่ งสาคัญที่สดุ ในเวลา
นี้ คือ จะต้องให้บิดาค่อยๆ คุ้นชินกับการยอมรับความคิดนาง
ไม่ใช่เพราะนางอายุน้อยจนคิดว่านางยังไม่เข้าใจเรื่องอะไรเลย
ไม่ เ ช่ น นั น้ แล้ ว เรื่อ งราวต่ า งๆที่ น างรู้ใ นชาติ ที่ แ ล้ ว ก็จ ะไม่ มี
โอกาสเล่าให้เสิ่นเจิ๋อจิ้งฟัง

อย่างเช่ นวันนี้ นางไม่สามารถบอกเสิ่นเจ๋อจิ้งว่ านางรู้

เรื่ อ งในอนาคตมากมาย แม้ อ้ า งว่ า ฝั น ไป ก็ไ ม่ มี ใ ครเชื่ อ ถื อ
เรื่องราวแปลกเกินกว่าที่ใครจะเชื่อได้ อาจทาให้บิดามารดาคิด
86
ว่านางโดนวิญญาณสิงสู่ ซึ่ งสาหรับเสิ่นอวี๋ ซื่อแล้ ว นั บว่ าเป็ น
เรือ่ งกระทบจิตใจอย่างใหญ่หลวง

นี่ จึงเป็ นเหตุผลที่เสิ่นหนิงเก็บเงียบไม่ยอมพูดออกมา

“ท่ า นพ่ อ การสอบเลื่ อ นคื อ อะไร” ถึ ง เวลาถามตอบ

ปั ญหาในห้ องหนั งสื ออี กแล้ว เสิ่นหนิงเนื่ องจากได้ ยินว่าเสิ่น
เจ๋อจิ้งกาลังจะไปดารงตาแหน่ งอธิบดีกรมการสอบ อีกทัง้ ได้ยิน
เขาพูดถึงการสอบเลื่อน จึงถามขึน้ มา

“การสอบเลื่อนขัน้ ก็คือการปลดพวกไม่ทางานและให้
รางวัลผู้ที่มีผลงานอย่างไรล่ะ....” เสิ่นเจ๋อจิ้งเริ่มให้ ความรู้ลูก
สาวอีก อธิบายอย่างง่ายๆ เพื่อให้เสิ่นหนิงนึ กภาพรวมออก ใน
ระหว่างการสังสอน ่ ก็จะได้จดั ระบบความคิดตัวเอง เพื่อเข้าใจ
หน้ าที่ที่จะต้องรับผิดชอบอย่างถ่องแท้ เรื่องราวที่มาที่ ไปต่างๆ
เมื่อรับตาแหน่ งแล้ว แต่ละเรื่องเป็ นเช่นนี้ ต่อไปเสิ่นเจ๋อจิ้งเริ่ม
สอนเสิ่นหนิงอย่างตัง้ ใจในห้ องหนั งสือ ผู้ได้รบั ประโยชน์ มาก
ที่สดุ ย่อมเป็ นเสิ่นหนิงอย่างแน่ นอน

ก่อนหน้ านี้ ในคฤหาสน์ ตระกูลเสิ่นมีพ่อลูกคู่หนึ่ งเคยจัด

ให้มีการโต้วาที กนั ที่ไหนสักแห่ง มีทงั ้ คนชื่นชมยินดี และก็มีทงั ้
คนที่ พูดไม่ออก ภายในเรือนไหวอี้ที่ให้ ผ้รู บั ใช้ ตระกูลเสิ่นพัก
87
อาศัย มีเสี ยงของชายกลางคนพูดด้วยความยินดี ปนแปลกใจ
ดังมาจากในห้องพักว่า

“ในที่ สุดเจ้าก็ไม่คิดจะเฝ้ าประตูหลังแล้วรึ แบบนี้ ดี

มาก ดีมาก เรือ่ งนี้ พ่อจะคิดหาวิธีให้เอง”

ที่ นี่คือห้ องพักของชิวเฟิงผู้ดูแลงานของเสิ่นหวาซัน่ ลูก

ชายที่ เคยเกียจคร้านมาให้เราช่วย อยากย้ายไปปรนนิบัติข้าง
กายเสิ่นเจ๋อจิ้ง คิดแล้วน่ าดี ใจยิ่งนั ก ชิวเฟิงคิดว่าลูกชายรู้จกั
กลับตัวกลับใจ รู้จกั คิดหาทางก้าวหน้ า รู้จกั วางแผนเพื่อตัวเอง
แล้ว เขาไม่โกรธที่ ลูกไม่เอาถ่านอี ก ดูท่าเมื่อก่อนที่ เคยพูดว่า
คลอดเนื้ อสักก้อนออกมายังดีกว่าคลอดลูกชายเขาคงพูดผิดไป
จริงๆ ชิวเฟิงพูดพึมพากับตัวเอง ดูเหมือนละเมอเพ้อพกอยู่บา้ ง

ชิวอู๋มองบิดาด้วยสีหน้ าพูดไม่ออก ถ้ำเขำรูว้ ่ำนี เ่ ป็ นเรือ่ ง

่ ข้ำทำ จะกลำยเป็ นบ้ำจริงหรือเปล่ำนะ สงสัยก่อน
ทีค่ นอืน่ สังให้
บ้ำจริงคงฆ่ำข้ำก่อนเป็ นแน่ เห็นได้ว่าเรื่องที่ ชอบพูดกับตัวเอง
นี้ กเ็ ป็ นกรรมพันธุม์ าถึงเขาด้วย

ผ่ า นไปอี ก ไม่ กี่ ว ัน เมื่ อ เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง ไปรายงานตั ว ที่

กระทรวงขุนนางเพื่อรับดารงตาแหน่ งอธิบดีกรมการสอบ ข้าง
กายก็มีผ้รู บั ใช้ เพิ่มขึ้นมาอี กคนหนึ่ งนามชิวอู๋ ซึ่ งต่ อมาเด็กรับ
88
ใช้คนนี้ ขยันขันแข็ง คล่องแคล่วว่องไว มีปฎิภาณไหวพริบดี จึง
ได้รบั ความไว้วางใจจากเสิ่นเจ๋อจิ้งอย่างรวดเร็ว

* สานวน “สวมเสื้อสีบนั เทิงบุพการี” มาจากเรือ่ งราวของ

ชายชรา ที่ แม้ตนจะแก่แล้ว แต่ กย็ งั สวมเสื้อสี สนั ฉู ดฉาด เล่น
ตลก เล่นละคร เพื่อสร้างความบันเทิงให้กบั บุพการีที่ยงั อยู่ จน
ได้ รบั การเล่ าขาน และยกย่ องเป็ นหนึ่ ง ในยี่ สิ บ สี่ ย อดกตัญญู
ของชาวจีน

** ฉื่ อ หน่ วยวัดความยาวของจีน โดย 1 ฉื่ อมีค่าเท่ ากับ

10 ชุ่น (ประมาณ 1 ฟุต)

*** ชุ่น หน่ วยวัดความยาวของจีน คล้ายคลึงกับหน่ วย

วัด "นิ้ว" ในหน่ วยวัดระบบอังกฤษ

89
 ตอนที่ 8 รับตาแหน่ งอธิบดีกรมการสอบ

สถานที่ ต งั ้ ของกระทรวงขุน นางหาได้ ง่ ายมาก พอเข้ า

ประตู ว ัง หลวง เดิ น ตรงไปตามถนนสายกลางเรื่ อ ยๆ ผ่ า น
ต าหนั ก หัน หยวน เดิ น ตรงไปทางต าหนั ก เซวี ย นเจิ้ ง ซึ่ ง เป็ น
ตาหนั กที่ สูงที่ สุดในวังหลวง ฝั ง่ ขวาของตาหนั กเซวี ยนเจิ้งมี
อาคารแถวเตี้ยเป็ นที่ตงั ้ ของมุขมนตรีฝ่ายบริหาร กระทรวงขุน
นางก็อ ยู่ ใ นนั ้น ฝั ง่ ซ้ า ยของต าหนั ก เซวี ย นเจิ้ ง คื อ ส านั ก ราช
เลขาธิการ เป็ นอาคารทรงเตี้ยเช่นกัน

เห็นได้ชดั เจนขนาดนี้ หาไม่เจอก็แย่แล้ว ดังนัน้ หลังจาก

เสิ้งเจ๋อจิ้งมอบเอกสารตราตัง้ ให้ กระทรวงขุนนางแล้ ว ถึงได้
ทอดถอนใจเช่ นนี้ จากนั น้ ก็พบฝ่ ายการสอบกระทรวงขุนนาง
สถานที่ทางานของตน

กรมการสอบกระทรวงขุนนางเป็ นสถานที่ ที่ทุกคนต่ าง

ปรารถนา เพราะคนน้ อย ผลประโยชน์ สงู เลื่อนตาแหน่ งง่าย จึง
แทบจะเป็ นที่ร้กู นั ในหมู่ขนุ นางต้าหย่งทุกคน แน่ นอนว่าย่อมมี
ความเสี่ยง ถ้าพลาดก็มีโอกาสถูกปลดถูกจาคุก แต่ทุกครัง้ เมื่อ
ต าแหน่ ง อธิ บ ดี กรมการสอบว่ างลง ก็ย งั มี ค นมากมายใช้ ก ล
ยุทธ์พิสดาร จุดประสงค์กเ็ พื่อตาแหน่ งนี้ แต่สุดท้ายตาแหน่ งนี้

90
ก็ตกเป็ นของเสิ่นเจ๋อจิ้ง แน่ นอนว่าเกิดจากการเตรียมการของ
เสิ่นหวาซันและอู
่ ่เยวี่ยเสิ่น

ที่ ทางานของกรมการสอบไม่ได้กว้างขวางนัก ก่อนเสิ่น

เจ๋อจิ้งเข้าไป ก็มีขนุ นางสี่คนคอยต้อนรับอยู่แล้ว พวกเขารู้ดีว่า
วันนี้ เป็ นวันแรกที่อธิบดีกรมการสอบเสิ่นเจ๋อจิ้งมารับตาแหน่ ง
เป็ นวันแรก จึงได้มาคอยแต่เช้าแล้ว

ในกรมการสอบทัง้ หมด ตาแหน่ งสูงสุดก็คืออธิบดี พูด

อี กนั ย หนึ่ ง ก็คื อสี่ คนนี้ กาลังคอยผู้บ งั คับบัญชาของพวกเขา
ก่อนหน้ านี้ คนเหล่านี้ ไม่ค่อยรูจ้ กั มักคุ้นกับเสิ่นเจ๋อจิ้งนัก จึงไม่รู้
นิสัยใจคอของเขา คิดว่ารีบมาคอยต้ อนรับก่ อนคงเป็ นการดี
ส่ วนการอยู่ด้วยกันจะดี หรือไม่ ก็ไม่ใช่ เรื่องสาคัญ ตาแหน่ งก็
เหมื อ น น้ า ไหล ความสัม พัน ธ์ จ ะมัน่ คงเหมื อ นตี เ หล็ก สิ่ ง
เหล่านี้ ล้วนต้องอยู่ด้วยกันก่อนถึงจะเห็น

จนกระทังเส ่ ิ่ นเจ๋อจิ้งผลักประตูเข้ามา ทัง้ สี่ คนต่ างเดิน

เข้ า ไปต้ อ นรับ แจ้ ง ทัง้ นามและต าแหน่ ง แล้ ว รอเสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง
กล่าว บรรยากาศค่อนข้างอึดอัดอยู่บ้าง ตัวเสิ่นเจ๋อจิ้ง หน้ าตา
เรียบร้อยเครางาม ถือเป็ นสุภาพชนคนหนึ่ ง ยามอยู่บ้านถึงแม้
ค่ อนข้างปฎิบตั ิ ต่อลูกหลานอย่างเคร่งครัดดังลมหนาวในฤดู
ใบไม้ร่วง ทว่ายามอยู่ข้างนอกกลับปฎิบตั ิ ต่อลูกน้ องอย่างเรียบ
91
ง่าย เป็ นกันเองดังสายลมเย็นในฤดูใบไม้ผลิ เวลานี้ สีหน้ า
ฉายแวว เฉกเช่นสีหน้ ายามหัวหน้ ามองลูกน้ อง ดูใกล้ชิด
อบอุ่นอ่อนน้ อม พลางเชิญให้นัง่ ลงตามสบาย พลางพูดว่า

“ต่อไปพวกเราทางานด้วยกัน ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและ
กัน ทางานของตัวเองให้ดี ไม่ต้องมากพิธีรีตอง” ตัวเสิ่นเจ๋อจิ้ง
เองก็นัง่ ลง เริ่มพิจารณาเหล่าขุนนางที่ จะต้ องทางานร่วมกัน
อย่างน้ อยหนึ่ งปี นับจากนี้

คนเหล่านี้ ล้วนเคยพบในงานเลี้ยงตระกูลเสิ่นแล้ว แต่

ตอนนั น้ แค่ ท ักทายปราศรัย ไม่ได้ พูด คุย กัน จริ ง จริง วัน นี้ รบั
ต าแหน่ ง วัน แรก ต้ องพิ จารณาให้ ถี่ ถ้ว น อยู่ด้ ว ยกัน แต่ โดยดี
เสิ่นเจ๋อจิ้งนึ กเปรียบเทียบพวกเขาตามที่เคยได้รบั รู้กบั ตัวจริงที่
พบว่าแตกต่างกันอย่างไร ดูว่าตัวจริงเหมือนที่เล่าลือกันหรือไม่

กู้จื่อเฉิงรองอธิบดี ขุนนางระดับหก อายุราวสามสิบปี

หน้ าตาเรียบร้อย ท่ าทางปกติเป็ นธรรมชาติ ดูไม่มีทีท่าว่าจะ
เป็ นพวกเรี ย กรับ ผลประโยชน์ อ ะไร เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง สบายใจแล้ ว
เพราะต่อไปคนที่จะต้องติดต่อด้วยมากที่ สุดก็คือกู้จื่อเฉิง คนผู้
นี้ จะมีนิสัยเป็ นอย่างไร เป็ นเรื่องสาคัญมาก เสิ่นเจ๋อจิ้งไม่อยาก
ให้ช่วงที่ เขาดารงตาแหน่ งอธิบดีกรมการสอบเกิดเรื่องราวไม่ดี

92
การเลื่อนตาแหน่ งขุนนางต้ องอาศัย ผลงานดี ผลงานร้าย ถ้า
เกิดปัญหาคงไม่ใช่เรือ่ งเล็กแน่ ขัน้ เบาสุดก็ต้องถูกปลด

ขุนนางทัง้ สามที่เหลืออายุยงั น้ อย จู่ซื่อขุนนางระดับแปด

ชื่อหลิงหวินเกา ฉินเช่อ ถังกู่หนาน มีจิตวิญญาณตามแบบฉบับ
คนหนุ่ม เห็นแล้วมีชีวิตชีวา

ทัง้ สี่ คนนี้ กค็ ือขุนนางที่ สาคัญของกรมการสอบที่ เหลือ

อี ก หลายสิ บคนเป็ นเจ้ า พนั ก งานธุ ร การและเจ้ า พนั ก งาน
อาลักษณ์ กรมการสอบเนื่ องจากตาแหน่ งเล็กและงานยุ่ง จึงไม่
ต้ องมาทักทายเสิ่ น เจ๋อจิ้ง สรุปก็คื อ คนที่ เ สิ่ น เจ๋อจิ้ง ต้ องเจอ
หน้ าทุกวัน ก็มีแค่ไม่กี่คนนี้ เอง

เสิ่นเจ๋อจิ้งผงกหัวทักทุกคน ใจคิดว่า นี่ คือกรมการสอบ

หรือ คนน้ อยจริง คนน้ อยไม่เป็ นไร ทางานได้กแ็ ล้วกัน รอทุก
คนนั ง่ เรี ย บร้ อ ยแล้ ว เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก็เ ริ่ ม กล่ า วรับ ต าแหน่ งเป็ น
ทางการ

“ผู้ประกอบการเกษตร ไถหว่านฤดูใบไม้ผลิ เก็บเกี่ ยว

ฤดูใบไม้รว่ ง เป็ นไปตามเวลา ประหยัดสะสม ไม่ประมาทละเลย
เตรียมสู้น้าแล้ง เตรียมภาษี ธญ ั พืช ใช้ที่ดินให้ค้มุ ค่า ใช้แรงงาน
ให้ค้มุ ค่า...ใต้หล้าไม่มีงานที่สาเร็จได้โดยง่าย แต่กไ็ ม่มีงานที่ทา
93
ไม่ ส าเร็จ ต่ า งคนต่ า งดูแลงานตัว เอง ไม่ มี ง านไหนไม่ ส าเร็จ
เพราะฉะนัน้ เรื่องอื่นข้าก็จะไม่พูดมาก หวังว่าทุกคนจะทางาน
ตามหน้ าที่ ทาตามงานของตัวเอง”

พบหน้ าอย่างเป็ นทางการครัง้ แรก เสิ่นเจ๋อจิ้งก็กล่าวแค่

ถ้อยคาที่ เป็ นทางการเพียงเท่านี้ ไม่ได้พดู อะไรต่ออีก จากนัน้ ก็
ให้ ผ้ดู ูแลทัง้ สามคนไปทางานของตัวเองต่ อ เหลื อกู้จื่อเฉิงไว้
สอบถามงานการที่เกี่ยวข้อง

กรมการสอบขึ้นกับกระทรวงขุนนาง ร่วมกับกรมเฟิง
กรมซวิ น เรี ย กรวมกัน ว่ า สามกรมแห่ ง กระทรวงขุ น นาง
งานหลัก คื อ รับ ผิ ด ชอบการลงโทษและประเมิ น ผลขุ น นาง
ทัง้ หลาย ความจริงก็คือตรวจสอบผลการปฎิบตั ิ ราชการของขุน
นาง ก าหนดกฎเกณฑ์ ค วามชอบความผิ ด ทั ง้ ยัง ต้ อ งท า
หลักฐานการเลื่อนลดระดับหรือการปลด ทัง้ หมดนี้ เสิ่นเจ๋อจิ้งรู้
อย่างแม่นยาทัง้ หมดแล้ว คนเราเมื่อเป็ นขุนนาง ขอเพียงท่ าน
มิใช่ ขุน นางระดับ สาม มี ผ้ใู ดบ้างไม่รู้จกั กรมการสอบ เพราะ
ฉะนัน้ ทัง้ หมดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เสิ่นเจ๋อจิ้งต้องการรู้

เมื่อกู้จื่อเฉิงรายงานเรื่องพวกนี้ ให้ เขารู้เขาจึงไม่พอใจ

ไม่เข้าใจว่าทาไมรองอธิบดีที่ดแู ล้วน่ าจะเชื่อถือได้คนนี้ จะต้อง

94
มา ปูพื้น ให้ เ ขารู้เ รื่ อ งแสนธรรมดาของกรมการสอบ เขารู้
ทัง้ หมดอยู่แล้วนี่ นา

สิ่ ง ที่ เ ขาอยากรู้คื อ งานประจ าวัน ของกรมการสอบ

ปั จจุบนั มี ปัญหาอะไรหรือไม่ การประสานกับอี กสองกรม กับ
ขุนนางของกระทรวงขุนนาง รวมทัง้ ความสัมพันธ์กบั มุขมนตรี
ฝ่ ายบริหาร เรื่องพวกนี้ จึงจะเป็ นเรื่องที่ เสิ่นเจ๋อจิ้งสนใจ ดังนัน้
เขาจึงได้แต่ต้องถามตรงๆ

กู้จื่ อ เฉิ งได้ ยิ น ค าถามของเฉิ่ นเจ๋อ จิ้ ง ถึ ง เข้ า ใจความ

ประสงค์ของเจ้านาย ใจคิดว่าก็น่าจะบอกตัง้ แต่แรก เรือ่ งพวกนี้
เขารูด้ ีอยู่แล้ว จึงรีบรายงานเหตุการณ์ต่างๆ ให้เขารู้

เนื่ องจากปี นี้ ยัง ไม่ ใ ช่ ปี ที่ มี ก ารสอบเลื่ อ นขัน้ ดัง นั ้น

ปั จจุบนั ยังไม่ได้เจอปั ญหาอะไรนั ก ทัง้ ยังรายงานว่าขุนนางที่
เกี่ ยวข้องในกระทรวงขุนนางและมุขมนตรีฝ่ายบริหาร ใครมี
ความสัม พัน ธ์ ที่ ดี ก ับ ใคร ใครที่ ดี ต่ อ หน้ าแต่ ใ จไม่ ไ ด้ ดี ด้ ว ย
เสนาบดีฝ่ายซ้ายถังตั ๋วกับรองเสนาบดีกระทรวงการคลังเจียง
เฉิ งไห่ เ กี่ ย วดองกัน เสนาบดี ฝ่ ายขวากานหมิ ง เฉวี ย นพัก นี้
ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แม้แต่เฉินเซี่ ยวไป๋อธิบดีกระทรวงขุน
นางเพิ่งได้อนุภรรยาใหม่กม็ ี บอกเสิ่นเจ๋อจิ้งหมด ยังแถมข่าว

95
คราววงในทัง้ ในสานักราชเลขาธิการและสานั กมุขมนตรีฝ่าย
ตรวจสอบอีกหลายเรือ่ ง

สองคนนี้ กเ็ ป็ นดังนี้ คนหนึ่ งเล่าอย่างละเอียด อี กคนก็

ฟังอย่างตัง้ ใจ เจ้านายกับลูกน้ อง พอเหมาะพอสมกัน

นี่ สิคนรู้จริง เสิ่นเจ๋อจิ้งประเมินผลกู้จื่อเฉิงในที่ สุด ยิ้ม

อย่างมีเลศนัย พอใจอย่างยิ่ง

นี่ ก็ค นท าจริ ง กู้จื่ อ เฉิ งก็ป ระเมิ น ผลเสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ในใจ
อย่างน้ อยก็ไม่ใช่พวกหลับหูหลับตา ก็มีความพอใจ

นี่ เป็ นเช้าแรกที่เสิ่นเจ๋อจิ้งไปอยู่กรมการสอบ

ผ่ า นเวลาเที่ ย ง เขาก็ อ อกจากกรมการสอบ ไปท า

อี กเรื่องของการรับตาแหน่ งตามกาหนดการ นั น่ คือ ไปเยี่ ยม
เยี ยนขุนนางที่ เกี่ ยวข้องในกระทรวงขุนนาง ข้างๆ กรมการ
สอบก็คือกรมซื อฟงกับกรมซือซวิน จึงสะดวกมาก เสิ่นเจ๋อจิ้ง
ไปพบหน้ าเฉินจุ้ยซันอธิบดีกรมซือเฟิง กับเจิ้งเป่ ยถังอธิบดีกรม
ซื อซวิน ภายใต้ การนาของกู้จื่อเฉิง หลังจากพูดคุยกันอยู่สกั
พัก เสิ่นเจ๋อจิ้งเพิ่งมารับตาแหน่ ง งานการยังไม่ค้นุ เคย วันหน้ า
ต้องขอให้ช่วยสนับสนุน ฝ่ ายเฉินจุ้ยซัน เจิ้งเป่ ยถังก็ตอบตกลง

96
อย่ า งไม่ ล ัง เล สามคนนั ด แนะว่ า จะมาดื่ ม คุย กัน ในวัน หยุ ด
ประจาสัปดาห์เรียบร้อยแล้ว เสิ่นเจ๋อจิ้งจึงตามกู้จื่อเฉิงไปพบ
เฉินเซี่ยวไป๋อธิบดีกระทรวงขุนนาง ผูบ้ งั คับบัญชาของตน

เฉินเซี่ยวไป๋อายุไม่น้อยแล้ว เขากาลังยิ้มร่าเริง ทีแรกว่า

จะแสดงความยินดีกบั ต้อนรับเสิ่นเจ๋อจิ้ง แล้วก็ว่าจะพาไปพบ
ขุน นางอื่ น ๆในกระทรวงขุน นาง เสิ่ น เจ๋อจิ้ง รับ ค าด้ ว ยความ
เคารพ ครัน้ ได้ ยิ น กู้จื่ อ เฉิ งพูด เมื่ อ เช้ า ว่ า เฉิ นเซี่ ย วไป๋ เพิ่ ง ได้
อนุ ภรรยาคนใหม่ ลอบมองหนวดเคราที่ เริ่มหงอกของเขา ก็
แอบพูดในใจว่าอายุมากแล้วยังแข็งแรงดีจริง ได้คนผู้นี้มาเป็ น
เจ้านายก็คงไม่เลว

ด้ ว ยการน าของเฉิ นเซี่ ย วไป๋ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ได้ พ บขุน นาง
กระทรวงขุนนางแต่ ละคน ในจานวนนั น้ บางคนเคยพบนาน
แล้ว บางคนธรรมดาก็ติดต่อบ่อยครัง้ แต่ส่วนใหญ่เพิ่งพบเป็ น
ครัง้ แรก ดังนัน้ จากการเข้าพบครังนี ้ ้ เสิ่นเจ๋อจิ้งจึงรูว้ ่าสวีโหย่วห
ยวนเสนาบดี กระทรวงขุนนางเป็ นชายชราที่ ทงั ้ สุภาพและใจ
เย็น ส่วนฉู่เยี่ยนเจ๋อรองเสนาบดีกระทรวงขุนนางมีความหยิ่ง
ยะโสเล็กน้ อย ก็เขามี ลูกสาวแต่ งงานกับน้ องชายฮ่ องเต้ ฉ าง
ไท่ตี้นี่ ถึงแม้เป็ นแค่พระสนม ก็ถือเป็ นพระญาติ ย่อมหนี ไม่พ้น
ต้องหยิ่งยโสบ้าง

97
 วนไปหนึ่ งรอบ สุดท้ายเสิ่นเจ๋อจิ้งก็มาหยุดอยู่ที่เฉินเซี่ยว
ไป๋ ทัง้ คู่ยงั ไม่ได้เริ่มต้ นคุยกัน พอดีเสิ่นจิ้งหวาอธิบดีกระทรวง
ขุนนางอีกคนกลับมา เสิ่นเจ๋อจิ้งประสานมือคารวะเขา เสิ่นจิ้งห
วานัน้ เงียบขรึมสมชื่อ แต่เนื่ องจากแซ่เดียวกับเสิ่นเจ๋อจิ้ง ทาให้
เขาสนิทใจกับเสิ่นเจ๋อจิ้งอยู่หลายส่วน

“พอดีเลย จิ้งหวาก็อยู่ด้วย คิดว่าเขาเองคงอยากพูดเรือ่ ง

นี้ กบั เจ้าอยู่ ปี หน้ าก็จะถึงปี การสอบเลื่อนขัน้ ที่ ห้าปี มี หนแล้ว
การสอบเลื่อนขัน้ ไม่เพี ยงแต่ เป็ นเรื่องใหญ่ ของกรมการสอบ
เท่ านั น้ แต่ ยงั เป็ นเรื่องใหญ่ของกระทรวงขุนนางด้วย ยิ่งเป็ น
เรื่องใหญ่ ของราชสานั ก เป็ นเรื่องสาคัญในสาคัญ ถึงแม้จะมี
แบบอย่างครัง้ ก่ อนให้ เดินตาม แต่ ก็ประมาทไม่ได้ ต้ องระวัง
อย่ า ให้ เ กิ ดปั ญ หา นั บ แต่ ว ัน นี้ ไป ก็ ต้ อ งเตรี ย มการส่ ว นที่
เกี่ยวข้องได้แล้ว รายละเอียดขัน้ ตอนการสอบต่างๆ ก็ต้องรีบ
กาหนดแต่เร็ววันถึงจะถูก...”

ที่ เฉินเซี่ ยวไป๋ต้องการให้เสิ่นเจ๋อจิ้งยังอยู่ก่อน ก็เพื่อจะ

พูดคาพูดเหล่านี้ เตือนให้เขารู้ตวั เพื่อจะได้เตรียมตัวเตรียมใจ
หากการสอบเลื่ อ นขัน้ เกิ ด ความผิ ด พลาด เขาซึ่ ง เป็ นอธิ บ ดี
กระทรวงขุนนางก็จะต้องมีความผิดฐานปล่อยปละละเลยด้วย
เขาไม่อยากให้ชื่อเสียงต้องแปดเปื้ อนในยามใกล้เกษี ยณ

98
 เสิ่นจิ้งหวาที่ อยู่ข้างๆ ก็เสริมขึ้นมาด้วยเช่นกัน อธิบาย
เรื่องขุนนางที่ ทาให้ เกิดความผิดพลาดของการสอบเลื่อนขัน้
ถึงแม้ความผิดพลาดของขุนนางเหล่านั น้ ส่ วนใหญ่ จะเกิดขึ้น
โดยไม่ ไ ด้ ต ัง้ ใจ แต่ ค วามผิ ด พลาดก็ป รากฏให้ เ ห็ น เด่ น ชัด
โดยเฉพาะมักเกี่ ยวพันกับเรื่องกินสิน บาทคาดสินบนทัง้ ๆ ที่
เป็ นเรื่องต้องห้าม แต่กย็ งั เกิดขึ้นอยู่ดี จุดจบมีเพียงอย่างเดียว
คือปลดจากตาแหน่ งและถูกจาคุก ดีไม่ดีโดนริบทรัพย์สิน ที่เขา
พูดเช่นนี้ กเ็ พราะเห็นว่าเป็ นคนแซ่เดียวกัน จึงเตือนให้เสิ่นเจ๋อ
จิ้งระวังตัวไว้บา้ ง

อธิบดี กรมการสอบเป็ นตาแหน่ งที่ ค นหมายปองก็จริง

แต่ ก็เ ป็ นการทดสอบและเสี่ ย งภัย กิ น ต าแหน่ ง แล้ ว ต้ อ งมี ใ จ
มันคงแน่
่ วแน่ ไม่ถกู ผลประโยชน์ ครอบงา ไม่เกรงกลัวการข่มขู่

เสิ่นเจ๋อจิ้งรับฟังคาสอนอย่างตัง้ ใจ พร้อมทัง้ ขอบคุณคน

ทัง้ สอง ก่ อนจะกลับไปกรมการสอบร่วมกับกู้จื่อเฉิงพร้อมทัง้
ลูกน้ องคนอื่ นวางแผนงานภายใน การทางานในวันแรกที่ รบั
ตาแหน่ งของเสิ่นเจ๋อจิ้งก็เสร็จสิ้นเช่นนี้ แล

คืนนัน้ เสิ่นเจ๋อจิ้งอยู่ในห้องหนังสือทบทวนการทางาน
ในกรมการสอบวันนี้ นึ กถึงคาพูดของเฉินเซี่ยวไป๋ พาให้ร้สู ึกว่า
หน้ าที่ ช่างหนักอึ้ง พร้อมกับครุ่นคิดว่าจะต้ องเตรียมการเรื่อง
99
งานกรมการสอบอย่างไร ทัง้ ยังคิดทบทวนเรื่องการสอบเลื่อน
ขัน้ เรื่ อ งใหญ่ ต รงหน้ า แต่ เ ขาเพิ่ ง รับ ต าแหน่ ง จึ ง รู้สึ กกดดัน
ไม่น้อย

ในห้ อ งหนั ง สื อ เสิ่ นหนิ งยัง คงเงี ย บสงบอยู่ อี ก ฝั ง่

เช่ นเคย ถึงแม้เสิ่นเจ๋อจิ้งจะเข้ารับตาแหน่ งแล้ ว มี เพี ยงเวลา
กลางคืนเท่านัน้ จึงจะอยู่ห้องหนังสือ แต่เสิ่นหนิงก็ยงั ยืนกรานที่
จะมาเฝ้ าบิดาที่ ห้องหนังสือในเวลากลางคืน เสิ่นเจ๋อจิ้งขัดนาง
ไม่ไหวจึงปล่อยเลยตามเลย

เสิ่ น หนิ งเห็น เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง นั ง่ นิ่ งอยู่ ที่ โ ต๊ ะ ประเดี๋ ย วก็คิ้ ว
ขมวด ประเดี๋ ยวก็ผ่อนคลาย ใจคิดว่าเขาคงครุ่นคิดเรื่องการ
สอบเลื่อนขัน้ จึงไม่ได้ไปรบกวนเขาอย่างรู้กาลเทศะ หากแต่ใน
ใจนางร้อนรนอยู่บา้ ง

หวนคิดถึงปี การสอบเลื่อนขัน้ เมื่อชาติที่แล้ว ยามนั น้ มี

ปั ญ หาเกิ ด ขึ้น ถึ ง แม้ จ ะเหลื อ เวลาอี ก ปี กว่ า จะห่ ว งถึ ง เรื่องนี้
นั บว่ายังเร็วเกินไปก็จริง แต่ เสิ่นหนิงก็ไม่ได้ ปล่ อยให้ ผ่านไป
เพี ย งแต่ คิ ด ว่ าเวลานี้ อายุยงั น้ อยยังไร้กาลัง จะไปเตื อนบิ ด า
เรื่ อ งนี้ ได้ อ ย่ า งไร ซ้ า นางยัง ไม่ รู้ ด้ ว ยว่ า อธิ บดี ท ัง้ สองของ
กระทรวงขุนนางได้เตือนเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้วว่า ต่อไปเสิ่นเจ๋อจิ้งจะ
ทาการใดก็ต้องระมัดระวังให้มาก
100
 9 แรกคลอด

วันนี้ ไม่มีอะไร ส่วนเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้งไปราชสานัก

จัดการงานราชการของตัวเอง เสิ่นหนิงจึงพาชิวเกอมาทักทาย
เสิ่นอวี๋ซื่อที่ เหอหมิงเชี ยนเช่นเดิม แต่ไม่คิดว่าจะเสิ่นอวี๋ซื่อไม่
อยู่ เหอหมิงเชี ยนเงียบเชี ยบ ทัง้ สาวใช้และหญิงรับใช้ชราส่วน
ใหญ่ไม่อยู่ มีเพียงหญิงรับใช้ชราเฝ้ าประตูอยู่สองคนเท่านัน้

เสิ่นหนิงกาลังประหลาดใจ ในเวลานัน้ อวี๋มามาที่อยู่ข้าง

กายเสิ่นอวี๋ซื่อกลับมาด้วยสีตาเร่งร้อน คล้ายจะกลับมาสังการ
่
อะไร ครัน้ เห็นเสิ่นหนิงอยู่จึงยิ้มพลางทาความเคารพ แล้วพูด
อย่างนึ กขึน้ ได้ว่า

“ข้าลืมให้คนมาแจ้งคุณหนู เมื่อกี้เรือนลิ่วเหอมาแจ้งข่าว
ว่านายหญิงน้ อยเริ่มมีอาการ คงจะคลอดวันนี้ แล้ว นายหญิง
และอี๋ เหนี ยงทัง้ หมดไปอยู่ทางโน้ นแล้ว คุณหนูกลับไปที่ เรือน
ชิงจูร๋ อฟั งข่าวจะดีกว่า“ อวี๋มามาเพิ่งพูดจบ ไม่รอเสิ่นหนิงพูดก็
ถอยออกไป นายหญิงเพิ่งสังไว้ ่ ต้องรีบไปไหว้พระโพธิสตั ว์เพื่อ
เร่งคลอด เรือ่ งพวกนี้ ต้องรีบทาทัง้ นัน้

เร็วกว่าชาติที่แล้วหลายวันเลย เสิ่นหนิงจาวันเกิดของ
หลานชายคนแรกได้ เนื่ องจากเป็ นหลานชายคนแรก นางจึงจา
101
ได้แม่นยา ไม่ร้วู ่าเรือนลิ่วเหอปั จจุบนั เป็ นอย่างไร พี่สะใภ้ใหญ่
เป็ นอย่างไร เสิ่นหนิงเองนึ กเป็ นห่ วงอยู่บ้าง พอคิดถึงเรื่องนี้
ขึน้ มา นางจึงพาชิวเกอเดินไปทางเรือนลิ่วเหอ

เรือนลิ่วเหอเป็ นที่ พกั ของเสิ่นอวี๋เสี้ยนพี่ชายคนโตและ

พี่ ส ะใภ้ เมื่ อ ก่ อ นเสิ่ นหนิ งเคยมาที่ นี่ ครัง้ สองครัง้ เวลานี้
เป็ นช่วงเปลี่ยนผ่านของฤดูใบไม้ผลิกบั ฤดูรอ้ น ภายในลานบ้าน
ดอกไม้ ใ บหญ้ า สี ส ัน สดใส ทิ ว ทัศ น์ แ ลดูง ดงาม ร่ อ งรอยการ
ตกแต่ งในงานสมรสยัง มี หลงเหลื ออยู่ คนรับใช้ ภายในกาลัง
เข้าๆออกๆ วุ่นวายแต่ มีระเบียบ ไม่มีความชุลมุนหรือเอะอะ
ดังนัน้ เสิ่นหนิงจึงไม่ได้เข้าไปในห้อง ก็ได้ยินเสี ยงที่ น่ ุมลึกของ
เสิ่นอวี๋ซื่อ

“ไม่ ต้ อ งรี บ ข้ า อยู่ นี่ ท้ อ งแรกจะล าบากหน่ อย อดทน

หน่ อยแล้วกัน....“

ครัน้ ได้ยินเสียงนี้ พาให้เสิ่นหนิงเหม่อลอย ลูก นางก็เคย

มี ตอนที่ ยงั อยู่วงั คุนหนิง ช่ วงเวลาว่างของนาง ก็เคยนึ กวาด
ภาพว่าตอนคลอดจะเจ็บปวดแค่ไหน ขณะที่ เด็กตัวน้ อยคลอด
ออกมา นางจะรู้สึกตัวเบาทันทีไหมหนอ เหล่านี้ เป็ นการเฝ้ ารอ
และเฝ้ าหวังของผูเ้ ป็ นแม่

102
 แต่ แ ล้ ว ความเจ็บ ของการคลอดบุ ต รนั ้น เสิ่ นหนิ ง
ไม่มีโอกาสได้สมั ผัสมันอี กแล้ว เมื่อเด็กน้ อยคนนัน้ ถูกทาแท้ ง
ออกมา นางรู้สึกเจ็บปวดเหมือนกระดูกทุกชิ้นในร่างกายแหลก
สลายไปหมด หัวใจและอวัยวะทุกส่วนแตกสลาย ความเจ็บนี้
เมื่อเที ยบกับเจ็บจากการคลอด อย่างไหนจะเจ็บมากกว่ากัน
หนอ

“หนิงเอ๋อ ทาไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่ ที่นี่เป็ นที่ เด็กสาวอย่างเจ้า

มาได้หรือ รีบเลย อวี๋มามา ส่ งคุณหนู กลับเรือนชิงจู๋ ! อย่ามา
วุ่นวายที่นี่ !“

เสิ่ น หนิ งที่ ก าลัง ตกอยู่ ใ นห้ ว งภวัง ค์ข องความทรงจ า

ตกใจตื่ นเพราะเสี ยงอันดังของเสิ่นอวี๋ซื่อ ยังไม่ทนั ที่ นางจะได้
สติ ก็ถกู อวี๋ มามากับชิว เกอประคองออกมาจากเรือนลิ่ว เหอ
แล้ว

ท าไมนางจึ ง ลื ม ไปว่ า เด็ก สาวเข้ า ไปในสถานที่ เ ช่ น นี้

ไม่ได้ ที่ นี่เป็ นห้องคลอด เหตุใดจึงเดินมาถึงที่ นี่ได้ นางมาโดย
ไม่ร้ตู วั เพื่อไว้อาลัยในสิ่งที่ นางไม่มีโอกาสได้ ประสบอย่างนั น้
หรือ หรือมาเพื่อรับความรูส้ ึกเจ็บปวดจากการคลอดกัน

ใช่แล้ว แรกคลอด แรกคลอดแล้ว

103
 ณ เรือนชิงจู๋ หลังจากความโศกเศร้าของเสิ่นหนิงผ่าน
ไป ก็ค่อยๆ สงบใจได้ ใช่แล้ว แรกคลอดแล้ว ทัง้ หมดนี้ จะต้อง
ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ข้าจะต้องไม่ทาท่าน่ าสงสารเช่นนี้ อีกแล้ว
นี่ ต้องเป็ นเรือ่ งน่ าชื่นชมยินดีถึงจะถูก

นอกประตู กลุ่มเซี่ยสือกับหมู่สาวใช้กาลังปรึกษาเรื่องนี้
อยู่ ดูแ ล้ ว การคลอดของเสิ่ น อัน ซื่ อ เป็ นเรื่ อ งใหญ่ ข องบ้ า น
ตระกูลเสิ่นทัง้ หมด แม้แต่ในอากาศก็ดเู หมือนมีลมหายใจของ
ความหวังจับนิ่งอยู่

“เจ้าว่าคุณนายน้ อยคลอดคุณชายน้ อยหรือคุณหนู...”

“น่ าจะเป็ นคุณชายน้ อย แม่ข้าว่าท้องแหลมๆ พอเห็นก็

รูเ้ ลยว่าเป็ นผูช้ าย....“

“แต่ถึงเป็ นผู้หญิงก็ไม่มีอะไรไม่ดีนี่ ต้องมีดอกก่อนค่อย

ติดผล แม่ข้ามักพูดเช่นนี้ ....“

“ไม่ใช่หรอก ต้องเป็ นคุณชายน้ อยแน่ ....“

ได้ยินพวกสาวใช้เถียงกัน เสิ่นหนิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
ออกมา เป็ นหลานชายแน่ นอนอยู่แล้ว นางยังรู้ด้วยว่าท่านปู่ ตัง้

104
ชื่ อ ว่ า ชิ่ ง เต๋ อ การเรื่ อ งรู้อ ะไรก่ อ นเช่ น นี้ ก็น าพาความสนุ ก
มาให้ได้มากเหมือนกัน

เป็ นดังคาด พอตกคา่ เรือนลิ่วเหอก็มีข่าวออกมาว่าเสิ่น

อันซื่อคลอดลูกชาย เพียงเท่านี้ ตระกูลเสิ่นทัง้ บ้านก็ดีใจกันจน
บ้านแทบแตก โดยเฉพาะคนในเรือนลิ่วเหอ ต่ างได้รบั รางวัล
จากทัง้ เสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นหวาซันกั
่ นคนละไม่น้อย

ทุกคนชื่ นชมยินดี คุยกันเซ็งแซ่ ถึงความหล่อเหลาของ

คุณชายน้ อย ยิ่งเพิ่มบรรยากาศแห่งความสุขให้มากขึ้น เวลานี้
เอง บ้านตระกูลเสิ่นราวกับจัดงานฉลองปี ใหม่ มีแต่เสียงพูดคุย
สนุกสนานทัง้ บ้าน

ต่ อมา ก็มีข่าวแว่วมาว่า เสิ่นหวาซันหั ่ วเราะร่วน สาม

ครัง้ ในห้องหนังสือ ดีใจสุดขีด ตัง้ ชื่อให้เด็กชายว่าเสิ่นชิ่งเต๋อ

เป็ นดั ง ที่ เสิ่ นหนิ งรู้ ใ นชาติ ก่ อ น นี่ เป็ นตระกู ล เสิ่ น
รุ่น ที่ สี่ ค นแรก ทัง้ ยัง เป็ นลู ก หลานภรรยาเอกอี ก ด้ ว ย ย่ อ มมี
ความหมายพิเศษมากกว่าปกติ

แต่โบราณมา สมบัติของตระกูลที่สาคัญสุดอย่างหนึ่ งคือ

จ านวนสมาชิ กครอบครัว การประเมิ น ว่ า แต่ ล ะตระกูล จะ

105
รุ่งเรืองหรือไม่ย่อมต้ องดูจากจานวนสมาชิก ไม่เคยปรากฏว่า
ตระกูล ใดที่ มี ส มาชิ กเพี ย งน้ อยนิ ดจะเจริ ญ รุ่ ง เรื อ งได้ ไม่
เพียงแต่ ครอบครัว เผ่าพันธุ์ หรือแม้แต่แว่นแคว้นก็เป็ นเช่นนี้
ประวัติศาสตร์กล่าวถึงแคว้นฉินกับแคว้นจ้าวแย่งชิงอานาจกัน
ไป๋ฉี่ นายพลฉินฆ่าทหารจ้าวที่ยอมแพ้ถึงสี่แสนคน แคว้นจ้าวจึง
ไม่มีโอกาสฟื้ นคืนได้อีกจนกระทังส ่ ิ้ นชาติ เห็นได้ว่าจานวนคน
โดยเฉพาะผูช้ าย ในเวลานัน้ สาคัญมากเพียงใด

เสิ่นอันซื่อคลอดลูกชายคนโตของตระกูลเสิ่นรุ่นที่สี่ เป็ น
การแสดงว่ า ตระกูล เสิ่ น จะเจริ ญ รุ่ง เรื อ งยิ่ ง ขึ้ น ไป มี ค นเก่ ง
หนุ นเนื่ อง ไม่แปลกที่ เสิ่นหวาซันจะดี
่ อกดีใจมากมายขนาดนี้
แม้แต่ เสิ่นเจ๋อจิ้งเองก็เปลี่ยนจากที ท่าเคร่งขรึมจากที่ เคยเป็ น
มาเป็ นความปิติยินดีบนใบหน้ าที่ปิดไม่อยู่ ถึงแม้คนรับใช้จะทา
อะไรผิดพลาด ก็มิได้ดดุ ่าว่ากล่าว ยังคงหน้ าตาระรืน่ ยิ้มรับได้

หลังจากไปเยี่ยมหลานชายคนโตแล้ว เสิ่นเจ๋อจิ้งก็เริ่มวุ่น
กับงาน และเพื่อเป็ นการแสดงความตัง้ ใจจริง เขายังลงมือเขียน
จดหมายแจ้งข่าวดี ให้ม้าเร็วส่งไปที่ จวนผู้ว่าจี้โจวกับจวนผู้ว่า
หลู่โจว ปู่ ของเสิ่นอันซื่อคืออันจื่อสือผูว้ ่าจีโ้ จว ส่วนบิดานางเป็ น
จ่างสื่อในจวนผู้ว่าหลู่โจว เรื่องน่ ายินดีเช่นนี้ อันดับแรกก็ต้อง
แจ้งให้ทางบ้านลูกสะใภ้รบั รู้

106
 แล้วเขาก็เขียนจดหมาย ให้คนส่งไปเซี ยงโจว แจ้งข่าวนี้
ให้เสิ่นอวี๋เสียนรู้ บอกว่าเขาตัง้ ชื่อให้แล้ว ยังบอกด้วยว่าเขาไม่
ต้องรีบร้อนกลับมา ที่บา้ นยังดีอยู่ รองานปี ใหม่ค่อยกลับมา

หลังจากทัง้ สามแห่งได้รบั จดหมายแจ้งข่าวดีต่างก็ดีอกดี

ใจเป็ นล้ น พ้ น ตระเตรี ย มของขวัญ กัน ฝ่ ายเสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ก็ยุ่ ง
วุ่นวายอยู่มากมาย นี่ เป็ นงานมงคลแรกในบ้านหลังจากเสิ่น
เจ๋อจิ้ง เข้ ารับ ตาแหน่ ง ยัง ต้ องแจ้ง ข่ าวดี ให้ เ หล่ าขุนนางญาติ
สนิทมิตรสหายรับรู้ ทัง้ ยังต้องตรวจสอบไม่ให้ตกหล่น ยังต้ อง
ตระเตรียมพิธีสรงสาม*ให้เด็ก งานการมีมาไม่ขาดสาย ยังดีที่
ได้เตรียมการไว้ล่วงหน้ า แค่กรอกข้อความตามรายชื่ อ ทัง้ ยัง
่ วนซื่อเหมินฝางที่บา้ นไปแจ้งข่าวบ้านอื่น ถึงแม้ได้เริ่มก่อน
สังข่
หลายวัน เวลากระชัน้ ชิด แต่กไ็ ม่ถึงขนาดยุ่งจนชุลมุน

เสิ่นหนิงก็ไปเรือนลิ่วเหอเยี่ยมพี่สะใภ้ใหญ่กบั หลานชาย
ที่ เกิดใหม่ เสิ่นอันซื่ อร่างกายฟื้ นฟูได้พอสมควร หน้ าตาผ่อน
คลายสบาย แต่ ก่อนเป็ นห่ วงว่าที่ ตวั เองท้ องอยู่เป็ นหญิงหรือ
ชาย ตอนนี้ หมอกฝุ่ นจางหาย เป็ นไปดังหวัง ถึงแม้เพิ่งคลอด
หน้ าตาก็ยงั เปล่งประกายสดใส

หลานชายตัวยับย่น ดูไม่ออกว่าหล่อเหลาตามที่ พวกคน

รับใช้เล่าลือ ตัวเล็กกาลังหลับสนิท เสิ่นหนิงเพียงแค่มองดู เดิม
107
คิดจะยื่นมือไปอุ้ม แต่ เห็นแม่นมข้างๆ ท่ าทางเคร่งเครียดจึง
ล้ ม เลิ ก ไป อี ก ทัง้ นางยัง ไม่ เ คยอุ้ ม เด็ก อย่ า งจริ ง จัง เกรงว่ า
อาจจะผิดพลาดได้

เรือนลิ่วเหอครึกครื้นยิ่ ง ของขวัญกองพะเนิน หยูกยา

ต่างๆ ทยอยส่งมาจากหลายที่ คนรับใช้ต่างก็ง่วนกับงาน ครัน้
เห็นดังนัน้ แล้ว เสิ่นหนิงจึงบอกให้เสิ่นอันซื่ อบารุงร่างกายดีๆ
ไม่รบกวนนาง ก่อนจะเดินออกจากเรือนลิ่วเหอไป

ณ ริมทะเลสาบชุ่ยหู นางพบปู่ ของนางกับพี่ชายอี กสอง

คน ซึ่ งก็คือเสิ่นอวี๋ ซวนกับเสิ่นอวี๋ โส่ ว พวกเขากาลังเดินตาม
เสิ่นหวาซันมายั
่ งเรือนลิ่วเหอ จงเจอเสิ่นหนิงเข้าอย่างจัง

เสิ่นหนิงสะกดกลัน้ ความสะเทื อนใจ เดินเข้าไปทักทาย

เสิ่นหวาซัน่ แล้วทาความเคารพพี่ชายทัง้ สอง

เสิ่นหวาซันอายุ
่ ห้าสิบกว่าแล้ว แม้จะไม่เคร่งขรึมขนาด
เสิ่นเจ๋อจิ้ง ดูเป็ นกันเอง แต่กไ็ ม่ใช่เป็ นคนที่ มองข้ามไปได้ สง่า
ราศี ข องขุน นางชัน้ สาม ด้ ว ยอิ ท ธิ พ ลจากการที่ อ ยู่ใ นวงการ
ขุนนางหลายปี จึงพอจะโดดเด่นในหมู่ขนุ นางอยู่บา้ ง

108
 เสิ่ น หวาซัน่ สื บ ต่ อ จากภรรยาเอกตระกูล เสิ่ น ผู้อ าวุโ ส
รุ่นเจียกับจีสองรุ่นทยอยชราภาพล่วงลับ เป็ นผู้อาวุโสสูงสุดใน
รุ่นซ่าง ทัง้ ยังดารงตาแหน่ งขุนนางสูงสุดในตระกูล ดังนัน้ จึงถือ
ว่าเสิ่นหวาซันเป็่ นหัวหน้ าตระกูลในเวลานัน้

เขาต้องแบกรับหน้ าที่ขยายความรุง่ โรจน์ ของตระกูลเสิ่น

ชาติ ที่ แ ล้ ว เนื่ องจากเสิ่ นหนิ งเป็ นใหญ่ ใ นวัง คุ น หนิ ง ได้
สัมผัสเสิ่นหวาซันค่ ่ อนข้างมาก เสิ่นหนิงได้รบั ประโยชน์ จากเขา
มากมาย นางรู้ว่า ปู่ ของนางคนนี้ เป็ นคนมีความสามารถอย่าง
แท้จริง หากไม่ได้เป็ นเพราะนาง ตระกูลเสิ่นคงไม่มีวนั ต้ องพบ
จุดจบแบบนัน้ !

เสิ่นหวาซันก็
่ มองหลานสาวภรรยาเอกคนนี้ เมื่อไม่นาน
มานี้ ได้ยินเสิ่นเจ๋อจิ้งลูกชายเล่าเรื่องนางมากมาย จึงพูดอย่าง
สนิทสนมว่า “ได้ยินว่าตอนนี้ เจ้าปรนนิบัติอยู่ห้องหนังสือหรือ
ได้อะไรหรือไม่“ เสิ่นหวาซันกล่่ าวถามหลานสาวคนนี้ หลายคา

“ใช่ แล้ว ท่ านปู่ กาลังศึกษาอยู่กบั ท่ านพ่อ ไม่กล้าพูดว่า

ได้ อ ะไร” เสิ่ นหนิ งตอบด้ ว ยอาการเคารพนอบน้ อม แต่ มี
ไหวพริบ

109
 เสิ่นหวาซันก็
่ พอใจอย่างยิ่ง ผงกศีรษะ ให้กาลังใจหลาว
คนนี้ ว่า “การดูแลพ่อแม่ พยายามเต็มที่ แม้ว่าไม่ได้เรียน ถือ
ว่าได้รา่ เรียนแล้ว นี่ กค็ ือได้อะไรแล้ว เจ้าเป็ นแบบนี้ ดีมาก”

เมื่อได้ยินคาชมเชยของเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นอวี๋ซวน เสิ่นอวี๋

โส่วที่ อยู่ข้างหลังเขาต่างมองมาด้วยสายตาชื่นชม เสิ่นอวี๋ซวน
หน้ าตานิ่งเฉย เสิ่นอวี๋โส่วขยิบตาให้นางอย่างขี้เล่น----เขาโตก
ว่าเสิ่นหนิงเพียงสองปี จิตใจจึงยังเป็ นเด็กอยู่มาก

พี่ชายคนนี้ ยงั เหมือนเดิม เสิ่นหนิงอมยิ้มมองดูพี่ชายทัง้

สอง นิ สัย ของเสิ่นอวี๋ ซวนพี่ สามเหมือนท่ านพ่อเสี ย จริง อายุ
ไม่เท่าไหร่กแ็ สดงตัวเป็ นผูท้ รงภูมิ แต่เสิ่นหนิงรูด้ ีว่า พี่ชายคนนี้
จะคอยช่วยเหลือผูเ้ สียเปรียบ

เสิ่นหนิงยังจาได้ว่าเมื่อชาติที่แล้วเขาเพื่อนาง ไปถกเถียง
ผู้หญิงคนนั น้ ทัง้ ยังพานั กศึกษาสานั กกั ๋วจื่อเจี้ยนไปเยาะเย้ย
ถากถางหญิงคนนัน้ “แม่ไก่อยากเป็ นหงส์” แต่ทว่า สุดท้ายแล้ว
น้ องสาวที่ เขาตัง้ ใจปกป้ องกลับกลายเป็ นคน “ปฎิบตั ิ ผิดเพี้ยน
ไม่อยู่ในท านองคลองธรรม” โลกมนุ ษ ย์ผิด ถูกกลับตาลปั ตร
กลายเป็ นเช่นนี้

110
 ยังมีพี่สี่เสิ่นอวี๋โส่ว มีนิสัยแบบเด็กๆ มาตลอด ดีจงั เลย
ตอนเขาเสียชีวิต ตระกูลเสิ่นยังไม่ล่มจม อุปนิสัยเดิมยังไม่ต้อง
โดนผลกระทบ ก็ถือเป็ นความโชคดีไป

เสิ่นหวาซันเด
่ ิ นมุ่งหน้ าไปเรื่อยๆ เสิ่นอวี๋ซวนสองคนคง
อยู่คุยต่ ออี กสองคากับเสิ่นหนิงแล้วค่ อยไป ตอนท้ ายเสิ่นอวี๋
โส่ วยังบอกนางว่าวันหลังจะพานางออกไปเที่ ยว พี่ ชายคนนี้ !
ยังคงนึ กถึงแต่เที่ยวเล่น พอคิดแล้ว เสิ่นหนิงก็รสู้ ึกขบขัน

*พิ ธี ส รงสำม(洗三礼) หรือพิ ธี ล้ำงวัน ที ส่ ำม เป็ นพิ ธี

สำคัญของจีนยุคโบรำณ

**จัดขึ้นในวันที ส่ ำมหลังจากเด็กทารกคลอด*ออกมา มี
จุดประสงค์ทีจ่ ะชำระล้ำงควำมสกปรกต่ำงๆ เพือ่ ที ท่ ำรกจะได้
เริ ม่ ต้ น เผชิ ญ กับ โลกแห่ ง ควำมเป็ นจริ ง อย่ ำ งสะอำดบริ สุ ท ธิ ์
นอกจำกนี้ ยัง เชื อ่ ว่ ำ เป็ นกำรเพิ ่ม ควำมกล้ ำ หำญและเสริ ม
สุขภำพของเด็กๆอีกด้วย

111
 10 พิธีสรงสามและการเริ่มต้นที่ดี

ถึงแม้เสิ่นอวี๋เสี้ยนจะไม่ได้อยู่เมืองหลวง แต่พิธีสรงสาม
ของเสิ่ น ชิ่ ง เต๋ อ ก็จ ดั ได้ อ ย่ า งครึก ครื้น แม้ ไ ม่ ไ ด้ เ ชิ ญ คนนอก
เชิญแค่เครือญาติของตัวเอง แต่กม็ ากันอย่างอุ่นหนาฝาคัง่

ครอบครัว เสิ่ น เจ๋ อ หย่ ว นยิ่ ง ไม่ ต้ อ งพูด วุ่น วายกัน แต่
เช้า เสิ่นเจ๋อหย่วนให้ความเห็นเรื่องพิธีสรงสามไม่น้อย สิ่งของ
ที่ ต้องการส่ งล่วงหน้ าไปที่ เสิ่นอวี๋ซื่อ ภรรยาเขาเสิ่นหูซื่อก็คุ้น
เคยกับเสิ่นอวี๋ซื่ออยู่เดิม เพราะว่าพวกนางล้วนเป็ นคนหางโจว
เพี ยงแต่ บ้านของเสิ่นหูซื่อทาการค้า เป็ นคนมี ความสามารถ
รอบด้าน นิสัยเถรตรง นางมาช่วยเสิ่นอวี๋ซื่อจัดการเรื่องต่างๆ
ที่ เ กี่ ย วข้ องแต่ เ ช้ า แม้ลูกชายทัง้ สามและลูกสาวทัง้ สามของ
พวกเขาจะมาช่วยด้วย ถึงจะบอกว่ามาช่วย แต่ความจริงถือว่า
มาร่วมสนุกเสียมากกว่า

พี่ น้องเสิ่นหวาซันสามคน
่ นอกจากตัวเขาแล้ว อี กสอง
คนที่ เหลือนัน้ อยู่ที่หางโจว น้ องชายคนรองเสิ่นไคซ่างเป็ นผู้ว่า
หางโจว น้ อ งชายคนที่ ส ามเสิ่ น เต๋ อ ซัน่ ดูแ ลกิ จ การที่ ห างโจว
ลูกหลานที่อยู่เมืองหลวง คงมีแค่เสิ่นเจ๋อหรูลูกชายคนรองของ
เสิ่นเต๋อซัน่ ดารงตาแหน่ งเลขาในสานักศึกษาสูงสุด

112
 วันงาน เขามากับภรรยาเสิ่นเฉินซื่อ ยังนาภรรยาและลูก
ชายสามคนลูกสาวหนึ่ งคนมาด้วย ได้แก่ เสิ่นอวี๋ ผ ู เสิ่นอวี๋ ป๋อ
เสิ่นอวี๋สงและเสิ่นเหมย บ้านตระกูลเสิ่นที่ ถนนจิ่งไท่ พวกเขา
เองก็ไปมาหาสู่บ่อยๆ พวกเสิ่นอวี๋ผกู บั พวกเสิ่นอวี๋ซวนคุ้นเคย
กันมาก พี่น้องร่วมตระกูลจับกลุ่มแต่แรก พูดคุยกันถึงข่างสาร
เมื อ งหลวง ส่ ว นเสิ่ น เฉิ นซื่ อ ก็พ าเสิ่ น เหมยมาหาเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ
กับเสิ่นหูซื่อคู่สะใภ้สองคน ดูว่ามีอะไรให้ช่วยเหลือบ้างหรือไม่
เพื่อเป็ นการเชื่อมไมตรี

ครอบครัว ของเหลี ย งว่ า นเฉิ งต าแหน่ งซื่ อ อวี้ สื่ อ *ก็

มาร่วมพิธีสรงสามกันทัง้ ครอบครัว ภรรยาเขาเป็ นน้ าของเสิ่น
อันซื่ อ เป็ นญาติคนเดี ยวของเสิ่นอันซื่ อในเมืองหลวง เหลียง
ว่ า นเฉิ งกับ เสิ่ น หวาซัน่ ก็มี ค วามสัม พัน ธ์ ที่ ดี ครัง้ นี้ ก็ม าทัง้
ครอบครัว

ครอบครัวที่ มายังมีสวี่กวงเย่าซึ่งเป็ นผู้ดูแลในกระทรวง

กลาโหม เป็ นพี่ชายคนโตของลูกเขยเสิ่นเต๋อซัน่ เป็ นญาติทาง
สะใภ้ตระกูลเสิ่น ความสัมพันธ์กบั ตระกูลเสิ่นก็ค่อนข้างดี

ดังนั น้ เมื่อทาพิธีสรงสาม ภาพที่ ทุกคนล้ อมวงเข้ ามาดู

เป็ นภาพที่น่าชมยิ่ง ผู้คนมำกมำยจริงๆ นี เ่ ป็ นแค่ส่วนน้ อยของ
ตระกูลเสิน่ เท่ำนัน้ ถ้ำตระกูลอูเยีย่ เสิน่ รวมกันทัง้ หมด ถนนจิง่
113
ไท่ ทงั ้ สำยก็คงต้ องถูกเบียดจนแน่ นเป็ นแน่ เสิ่นหนิงคิดในใจ
ตอนหมอตาแยอุ้มเสิ่นชิ่งเต๋อออกมา ทุกคนไม่ได้คยุ แล้ว เกรง
ว่ า จะท าให้ คุณ ชายน้ อ ยตื่ น ตกใจ ท าเสี ย พิ ธี ส รงสามก็จ ะไม่
ดี ต่อไปก็ถึงช่วงพิธีเทียนเผิน**นอกจากกล่าวคายินดีคามงคล
แล้ว ก็ไม่มีเสี ยงดังอื่นแทรก ค่อนข้างเงียบสงบ ทุกคนมีความ
ตัง้ อกตัง้ ใจกันดี

ของขวัญ เที ย นเผิ น ที่ เ สิ่ น หนิ งให้ เ สิ่ น ชิ่ ง เต๋ อ คื อ ตุ๊ ก ตา
ทองค ามื อ ประคองตราตัง้ ที่ น างตัง้ ใจท าสุ ด ฝี มื อ บรรจุด้ ว ย
ความรู้สึกทางใจที่ นางมีต่อเสิ่นชิ่งเต๋อ คนอื่นๆก็ทยอยมาร่วม
เที ยนเผิน ล้วนเป็ นของเล็กน้ อยที่ มีความหมายทางมงคล ที่ มี
ความหมายมากที่สุดก็เป็ นชุดเสื้อผ้าเล็กๆ ที่เสิ่นมี่ลงมือทาเอง
ทาจากผ้าสาลีขาวชัน้ ดีสุด ประดับต้นหญ้าที่ ข้อมือกับปลายขา
กางเกง เป็ นผลงานที่ใช้ความตัง้ ใจทาเต็มร้อย เสิ่นอันซื่อก็ชอบ
มาก ยิ้ ม ขอบคุณ เสิ่ น มี่ เสิ่ น มี่ ห ลบอยู่ ห ลัง หลี่ อี๋ เ หนี ยงอย่ า ง
เอียงอาย

พูดถึงควำมตัง้ ใจ ข้ำยังสู้นำงไม่ได้เลย เสิ่นหนิงเห็นแล้ว

ก็คิดในใจ

หลังเที่ยงมีการจัดโต๊ะเลี้ยงอาหาร เสิ่นหนิงรู้สึกสะเทือน
ใจอีกครัง้ ที่เห็นคนตระกูลเสิ่นมากมาย ไม่ต้องอื่นไกล เด็กสาว
114
ที่ โต๊ะนางก็มีเกือบสิบคน บ้านอารองมีเสิ่นเหยา เสิ่นเจีย เสิ่น
หุ้ย บ้านอาหกก็มีเสิ่นเหมย แล้วยังมีเด็กสาวหลายคนจากญาติ
ใกล้ชิดอี ก ทัง้ เด็กโตทัง้ เด็กเล็ก เป็ นเด็กสาวที่ อ่อนเยาว์มาอยู่
รวมกัน ส่งเสี ยงเจี๊ยวจ๊าว เรื่องคุยมากมาย ตัง้ แต่ กินจนเล่น ดู
เหมือนพูดเท่าไรก็ไม่หมด

ในนั น้ เสิ่นหนิงอายุมากสุด ก็แค่ สิบสองเท่ านั น้ เพราะ

อายุ ย ัง น้ อย จึ ง อยู่ ร่ ว มกัน ได้ อ ย่ า งสนิ ทสนม สนุ ก สนานไป
ด้วยกัน

หลังพิธีสรงสามจบสิ้น ความครึกครืน้ ในบ้านตระกูลเสิ่น

เริ่มเพลาลง กลับ คื น สู่ความเงี ยบสงบเหมือนแต่ ก่อน พวกที่
ต้องเข้าราชสานักไปทางานก็ไปทางาน พวกเรียนหนังสือก็ไป
เรียน พวกที่ต้องไปทักทายยามเช้าก็ไปทักทาย พวกที่ปรนนิบตั ิ
ห้ อ งหนั ง สื อ ก็ป รนนิ บัติ ไป ต่ า งคนต่ า งท างานตัว เอง เป็ น
ระเบียบเรียบร้อย

ส่วนเรือนชิงจู๋ตงั ้ แต่แบ่งงานคราวที่ แล้ว สาวใช้ทงั ้ สี่ เริ่ม

มีความก้าวหน้ ามากขึน้ จากการลองผิดลองถูก

งานการในเรือนชิงจู๋เปลี่ยนเป็ นง่ายขึ้น หลิ่วมาสามารถ

ควบคุมดูแลได้ เสิ่นหนิงจึงไม่ต้องใช้ความคิดอะไรมากมาย จะ
115
มีกแ็ ต่ เมื่อวันก่อนนางขอให้เสิ่นอวี๋ซื่อเพิ่มสาวใช้ อีกหลายคน
เพราะเนื่ องจากเสิ่นอันซื่อคลอดบุตร เรือ่ งนี้ กเ็ ลยถูกพักค้างไว้

ตามที่ เสิ่นหนิงกาหนด สาวใช้ ทงั ้ สี่ คนมี สมุดคนละเล่ม

บันทึกเรื่องที่ทารายวัน ใครรับผิดชอบผ่านมือใคร มาจากไหน
ไปที่ไหน เรื่องทุกเรื่องของทุกอย่างต้องมีที่มาที่ไปให้ตรวจสอบ
ได้ จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องเกี่ยงกันรับผิดชอบ ระยะนี้ เสิ่นหนิงจึง
เบาใจไปได้มาก

งานเหล่ า นี้ งานของชิ ว เกอจะยากกว่ า และส าคัญกว่ า

เพราะนางจะต้ องรวบรวมข่าวสารจากลูกสาวและสาวใช้ คน
สนิทของขุนนางระดับเจ็ดขึ้นไปในเมืองหลวง แบ่งกลุ่มตาม
ประวัติราชการของปู่ และบิดา รวบรวมเป็ นเล่ม ซึ่งถือเป็ นงาน
ที่ ยากลาบากพอตัว ชิวเกอเองก็ไม่กล้าแบ่งงานนี้ ให้พวกสาว
ใช้เล็กๆ คนอื่นทา คนมากปากมาก มีแต่โทษไม่มีคุณต่องาน
ดังนัน้ เสิ่นหนิงคิดจะรับสาวใช้เด็กเล็กเพิ่ม ให้ชิวเกอพาติดตัว
ไปด้วย คงช่วยงานได้ไม่น้อย

เรือ่ งนี้ ไม่ใช่จะเสร็จวันนี้ พรุง่ นี้ แต่เสิ่นหนิงเชื่อว่า หากทา

เช่นนี้ จะต้องมีประโยชน์ แน่ นอน

116
 สิ่งที่ ทาให้เสิ่นหนิงดีใจที่ สุด และหวังมากที่ สุดคืองานฝัง่
ชิวอู๋กม็ ีความคืบหน้ า วันก่อน เสิ่นหนิงอยากให้ ชิวอู๋หาพรรค
พวกที่ เ ชื่ อ ถื อ ได้ แ ละเก็บ ความลับ อยู่ ห ลายคน นางจะไว้ ใ ช้
ประโยชน์ ชิวอู๋ทาเรื่องนี้ เสร็จนานแล้ว เขาทาตามที่ เสิ่นหนิง
สังการ
่ จัดการแยกย้ ายพรรคพวกเหล่ านี้ ส่ งพวกเขาไปตาม
สถานที่ที่ต้องการเหมือนเดินหมากตามตาที่ควรเดิน

นี่ เรียกว่าน้าหยดเหมือนทะเล ไม่มีวนั แห้งเหือด

นับตัง้ แต่ เดือนสามที่ เสิ่นหนิงมาเกิดใหม่ นางก็คิดที่ จะ

ท าเรื่ อ งนี้ อยู่ แ ล้ ว ในที่ สุ ด ก็ไ ด้ เ วลาเริ่ ม ก้ า วแรกที่ แ สนยาก
ลาบาก

จะว่ า ไป เรื่ อ งนี้ ก็ เ ลี ย นแบบมาจากซั ง่ กวนฉางจื้ อ

หลัง จากที่ ซัง่ กวนฉางจื้อ ได้ ร บั แต่ ง ตัง้ ให้ เ ป็ นรัช ทายาท เพื่ อ
ป้ องกันไม่ให้พี่น้องร่วมมือ ซื้อตัวขุนนางคนสาคัญ และก็เพื่อ
ตามฟั งข่าวสารประจาวันของเหล่าขุนนางผู้ใหญ่ จึงโยกย้าย
ถ่ายเท ขุนนางในหน่ วยจันซื่อฝ่ ายกงเหมินของรัชทายาท โดย
ใช้ความเกี่ยวพันทางเครือญาติดงั ้ เดิมของพวกเขา ประกอบ
เป็ นเครือข่ายข่าวกรองที่ใหญ่โต ส่งสายลับกระจายไปตามบ้าน
ของขุนนางผูใ้ หญ่ทุกคน สืบรูแ้ อบฟัง รวบรวมข่าวสาร

117
 ดังนัน้ เมื่อขุนนางชัน้ ผู้ใหญ่เหล่านี้ มีความเคลื่อนไหวแม้
เพี ยงเล็กน้ อย เขาก็สามารถรับรู้ได้ อย่างรวดเร็ว เตรี ยมวาง
แผนการรับมือได้ ทัน กล่ าวได้ ว่ า เป็ นเพราะข่ าวสารจากคน
เหล่านี้ ทาให้ซงกวนฉางจื
ั่ อ้ สามารถยืนหยัดได้ทุกครัง้

ที่เสิ่นหนิงอยากทา ก็คือทาเรื่องนี้ ล่วงหน้ าหลายปี ถึงแม้

นางไม่ มี ค นมากแบบกงเหมิ น จี๋ และไม่ มี แ หล่ ง ข่ า วกรอง
มากมายอย่างหน่ วยจันซื่ อ แต่ เสิ่นหนิงก็เชื่อว่า วันเวลามีคุณ
แค่ พ ยายามยื น หยัด จะต้ องให้ ต้ น ไม้ใหญ่ อย่ างซัง่ กวนฉางจื้
อถูกเขย่าได้ นี่ เป็ นการยึดมันและความยากล
่ าบากของเสิ่น
หนิง

ดังนั น้ นางจึงตัง้ ชื่ อพวกเขาว่ามดงาน ที่ เขย่าต้ นไม้ได้

คือมดงาน

วั น นี้ ชิ วอู๋ ม าแจ้ ง ว่ า เขาสื บ รู้ ม าว่ า หลั ว ซื่ อจิ้ งผู้ ว่ า
เมื อ งหลวงมี อ นุ ภ รรยาลับ ชื่ อ หลิ น ซื่ อ ทัง้ ยัง ลุ่ ม หลงหลิ น ซื่ อ
มาก หลัวซื่อจิ้งปิดเรื่องนี้ อย่างมิดชิด ไม่ให้มีคนรู้มาก บังเอิญ
ว่า พี่ชายของหลินซื่อรู้จกั กับพรรคพวกของชิวอู๋ ตอนดื่มเหล้า
เผลอหลุ ด ปากพู ด ออกมาครัง้ หนึ่ ง พวกมดงานก็เ ลยล่ ว งรู้
เนื่ องจาก เสิ่นหนิงเคยกาชับให้ ตามสังเกตเรื่องผู้ว่าเมือง
หลวง เลยรีบมาแจ้งข่าว
118
 ความจริงที่ เสิ่นหนิงให้ ชิวอู๋คอยสังเกตผู้ว่าเมืองหลวง
ไม่ ใ ช่ เ พราะหลัว ซื่ อ จิ้ ง จะท าร้ า ยตระกูล นาง แต่ เ ป็ นเพราะ
ตาแหน่ งผู้ว่าเมืองหลวงนัน้ สาคัญยิ่ง ตระกูลเสิ่นอยู่เมืองหลวง
เรื่องธุรกิจต่างๆ มีด้านไหนที่ไม่ได้ขึน้ กับหลัวซื่อจิ้งบ้าง จะต้อง
อาศัยอิทธิพลของหลัวซื่อจิ้ง พวกเสิ่นเจ๋อหย่วนจึงจะทางานได้
สะดวก

เสิ่ นหนิ งหยุ ด คิ ด ครู่ ห นึ่ ง เมื่ อ จดจ าเรื่ อ งนี้ ไว้ ไ ด้ แ ล้ ว
ก็ใ ห้ ชิ ว อู๋ห าวิ ธี ปล่ อ ยผู้ร บั ใช้ เ ข้ า ไปท างานในจวนผู้ว่ า เมื อ ง
หลวงผ่ า นหลิ น ซื่ อ ไม่ ต้ อ งท าอะไรพิ เ ศษ แค่ ท าตามหน้ าที่
ตัวเองก็พอ

นี่ คืองานชิ้นแรกที่ นางให้มดงานทา ให้เงินชิวเกอ นาไป

มอบให้ชิวอู๋ เพราะถ้าขาดเงินก็คงทาอะไรไม่ได้ นางเชื่อว่าชิวอู๋
ต้องการแน่

ตัง้ แต่ เสิ่นอวี๋ซื่อได้หลานชายคนโต นอกจากทุกวันต้อง

ดูแลงานบ้านแล้ว ยังต้องแบ่งความสนใจไปที่ เรือนลิ่วเหอด้วย
จะต้ อ งวิ่ ง วัน ละหลายรอบถึ ง จะวางใจ นางจึ ง บอกเลิ ก การ
ทัก ทายของหลี่ อี๋ เ หนี ย งกับ เสิ่ น มี่ ดัง นั น้ เสิ่ น หนิ งจึ ง ไม่ ได้ พ บ
พวกนางนานพอสมควรแล้ว ช่ วงระหว่างนั น้ เอง หลี่ อี๋เหนี ยง
เคยมาหานางครังหนึ ้ ่ ง นาพี่สาวนางมาบอกลาเสิ่นอวี๋ซื่อ
119
 “พวกเขาปลูกบ้านหลังเล็กขึ้นมาหลังหนึ่ งในละแวกสาม
ร้ อ ยลี้ นี้ ถึ ง แม้ จ ะเล็ก แต่ จ ดั วางได้ ไ ม่ เ ลว นั บ ว่ า มี บ้ า นของ
ตัว เอง เวลานี้ ซ างเอ๋ อ ร์ก็ไ ด้ ท างานอยู่ ข้ า งอารองแล้ ว เลี้ ย ง
ตัว เองแค่ แ ม่ ลู ก สองคนพอได้ อ ยู่ พี่ ส าวข้ า ก็เ ตรี ย มย้ า ยออก
วันนี้ ที่ ผ่านมาต้ องขอบพระคุณนายหญิงที่ ช่วยเหลือดูแล ถึง
อย่างไรก็ต้องมาบอกลานายหญิงให้ ได้ ...” หลี่ อี๋เหนี ยงพูดจา
สองสามคาก็จบความ ทีแท้กม็ าบอกลาเสิ่นอวี๋ซื่อนัน่ เอง

ทางฝั ง่ ผู้เ ป็ นพี่ ส าวก็พ ยัก หน้ า เป็ นนั ย ว่ า อย่ า งนี้ นี่ เอง
เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ รัง้ ตัว ไว้ พ กั หนึ่ ง ทัง้ ให้ อ วี๋ ม ามาน าเงิ น มามอบให้
จะต้ องให้ นางรับ ว่าเป็ นการฉลองการย้ ายเข้ าบ้านใหม่ เป็ น
สินน้าใจเล็กน้ อยเท่านัน้

ดังนี้ ครอบครัวเหยียนซางจึงย้ายออกไป เสิ่นอวี๋ ซื่อส่ ง

พวกเขาไป เห็นเสิ่นหนิงที่ อยู่ข้างๆเหมือนกาลังคิดอะไรอยู่ ก็
นึ กเรือ่ งหนึ่ งขึน้ มาได้

“ระยะนี้ เ จ้ า ไม่ ไ ด้ เ จอพวกน้ อ งสาวเลยใช่ ห รื อ ไม่ หนิ ง

เอ๋อร์เรื่องอื่ น ข้ าไม่ว่ า เด็กสาวอย่างพวกเจ้า ควรมี อะไรเล่ น
สนุกด้วยกันบ้างไม่ใช่หรือ จะปักผ้าเย็บผ้าวาดภาพ ก็ฆ่าเวลา
ได้ดี ไม่ต้องมาคอยอยู่ข้างตัวข้าทัง้ วันหรอก” ระยะนี้ เสิ่นหนิง

120
มาที่ เหอหมิงเชียนบ่อยครังราวกั
้ บไม่มีอะไรทา จึงแนะนาวิธี
ฆ่าเวลา ให้นาง

อีกทัง้ ยังห่วงว่านางอายุน้อยอาจจะไม่เข้าใจ จึงพูดเสริม

อีกว่า “เจ้าเป็ นพี่สาวคนโตสายภรรยาเอก จะต้องเป็ นฝ่ ายเข้า
หาพวกนางถึงจะถูก อย่างไรเสี ยพวกเจ้าก็เป็ นคนตระกูลเสิ่น
เหมือนกันทัง้ คู่”

อย่ า คิ ด ว่ า วิ ธี ก ารท าวิ ธี ก ารพูด ของเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ เป็ นการ

แสร้งทาตัวเหมือนไท่เซิ่งหมู่ ความจริงแล้ว นี่ เป็ นการปฎิบตั ิ ที่
สมควรของภรรยาเอกในเวลานัน้ โดยเฉพาะตระกูลที่ สืบทอด
ยาวนานอย่ า งตระกูล เสิ่ น สิ่ งที่ ภ รรยาเอกจะต้ อ งท าหลัง
บ้าน ไม่ใช่หาเรื่องอิจฉาริษยาภรรยารอง เพื่อแย่งชิงความรัก
ใคร่ที่มีมากน้ อยต่ างกันของสามี ยิ่งไม่ใช่ หาเรื่องสู้กบั ลูกสาว
อนุ ภรรยา กลายเป็ นละครฉากที่ กดขี่ ลูกสาวอนุ ภรรยาตอน
หลังลูกสาวอนุ ภรรยาต่ อต้ านอะไรทานองนั น้ เสิ่นอวี๋ ซื่อยังมี
เรือ่ งสาคัญกว่าต้องไปทา

สิ่งที่ นางต้ องทาคื อ สนั บสนุ นสามี เชื่ อมความสัมพันธ์

กับบรรดาฮูหยินขุนนางในเมืองหลวงทัง้ หลาย สังสอนลู ่ กสะใภ้
เลี้ยงดูฟูมฟั กลูกชายลูกสาว บริหารงานหลังบ้านตระกูลเสิ่นให้
สะอาดรื่ น รมย์ ให้ เ สิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ขณะปฎิ บ ตั ิ ง านขุน นางในราช
121
สานัก ไม่ต้องเป็ นห่วงว่านัง่ ร้านองุ่นหลังบ้านจะพังลงมา ควรรู้
ว่ า หลัง บ้ า นคื อ หน้ าบ้ า น สามี ภ รรยาต่ า งคนต่ า งท าหน้ าที่
สนับสนุนซึ่งกันและกัน

เสน่ ห์ของอนุภรรยานัน้ อยู่ที่ความงาม เมื่อความงามไม่

เหลือแล้ว ความรักจะอยู่หนใด พูดให้ ชดั คือ เป็ นแค่ ของเล่ น
ยามว่างเวลาผู้ชายต้ องการความผ่อนคลายเท่ านัน้ การจะไป
แย่งชิงความรักกับพวกนางนัน้ จาเป็ นด้วยหรือ

ลูกสาวอนุ ภรรยาก็เป็ นเลือดเนื้ อเชื้อไขของสามี อย่าง

มากอยู่ด้วยกันสิบกว่าปี ก็ต้องแต่ งงานไปที่ อื่น สื บทอดสมบัติ
ตระกูลไม่ได้ นาสมบัติตระกูลไปก็ไม่ได้ ถ้าแต่ งไปได้ดีกเ็ ป็ น
กาลังช่วยเหลือ เวลาพวกนางยังอยู่ในบ้านไยถึงไม่ทาดีกบั พวก
นางให้มากหน่ อย สนิทสนมกับพวกนางเสียหน่ อย ค่าน้ าชาค่า
ข้าว ค่าเสื้อค่าเครื่องประดับ จะเปลืองสักเท่ าไหร่กนั คงมีแต่
พวกครอบครัว บ้ า นหลัง เล็ก หลัง น้ อย ถึ ง ได้ สู้ ก ัน ไปสู้ ก ัน มา
สุดท้ายสู้จนไม่เหลือทัง้ ครอบครัว

เมื่อสามีร่งุ เรือง ภรรยาก็มีวาสนาด้วย ถ้าภรรยาทาแต่

ความดี สามีกป็ ราศจากภยันตราย

122
 เหตุผลนี้ ก่อนที่เสิ่นอวี๋ซื่อจะออกเรือนก็ได้ตรึกตรองจน
ถ่องแท้แล้ว

เสิ่นอวี๋ ซื่อมาจากตระกูลซี ซนั อวี๋ ทัง้ บิดาทัง้ พี่ ชายล้วน

เป็ นผู้ทรงภูมิของยุคนัน้ แนวการสอนลูกสาวของตระกูลอวี๋จึง
เป็ นไปในแนวทาง “ตัวอยู่หลังบ้านใจอยู่ราชสานัก” ดังนัน้ การ
กระทาเหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องที่ เสิ่นอวี๋ซื่อถึงขนาดฝื นใจทา ถือเป็ น
การปฎิบตั ิ ด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว

*ตาแหน่ งขุนนางจีนในสมัยโบราณ มีหน้ าที่ รกั ษาความ

สงบเรียบร้อยของสภาขุนนาง รับราชโองการติดตามออกไปใน
ท้องที่ต่างๆ หรือสะสางคดีใหญ่ๆ

**ขัน้ ตอนสุดท้ ายในพิธีสรงสาม โดยให้ ญาติมิตรแต่ ละ

คนน าน้ า เย็น ผลไม้ และเหรี ย ญทองแดง มาเติ ม ลงในอ่ า ง
ตามลาดับอาวุโส

123
 11 เรือนปัน้ เสียนและวังองค์ชายห้า

เสิ่ น หนิ งได้ ยิ น เสิ่ น อวี๋ ซื่อกล่ าวเช่ น นี้ ก็หวนคิ ด ถึ ง เรื่ อ ง
น้ องสาวชาติ ที่ แ ล้ ว ขึ้ น มาต่ า งๆ นานา จึ ง ตั ด สิ นใจไปหา
น้ องสาวเพื่ อ เชื่ อ มสัม พัน ธ์ พวกนางยัง เด็ก มากขนาดนี้ จะ
แบ่งแยกไปทาไมกัน สายสัมพันธ์ของพี่สาวน้ องสาวมีอยู่แล้ว
ไม่ว่าอย่างไรเวลาก็เป็ นเครื่องพิสูจน์ ที่ดีที่สุด สิ่งที่ นางต้ องทา
คือ เป็ นฝ่ ายเริ่มต้ นก้าวออกไปเพื่อไปมาหาสู่กนั ดังนั น้ จึงมุ่ง
หน้ าไปยังเรือนปัน้ เสียนเรือนพักของเสิ่นมี่

ชุน ซื อเดิ น ตามหลัง นางมา พลางกระซิบ เล่ าเรื่องราว

ของเรือนปั น้ เสี ยน เรือนปั น้ เสี ยนของเสิ่นหมี่อยู่ใกล้เรือนไช
เหวยของมารดานางมาก มีเพียงสวนเล็กๆ กัน้ กลางเท่านัน้

ตอนเสิ่นมี่คลอด เสิ่นหนิงเด็กเกินไป เสิ่นอวี๋ซื่อยุ่งจนไม่

อาจปลีกตัวไปได้ จึงให้หลี่อี๋เหนี ยงดูแลเสิ่นมี่เอง จนเสิ่นมี่อายุ
หกปี กว่าจึงย้ายเข้าเรือนปัน้ เสียน เลือกเรือนที่ ใกล้หลี่อี๋เหนี ยง
มากที่ สุ ด มากที่ สุ ด โดยเฉพาะมารดาแท้ ๆ เมื่ อ มี เ สิ่ น มี่ เ ป็ น
ตัวอย่าง ดังนัน้ เสิ่นหวันก็
่ คล้ายกับเสิ่นมี่ ถูกเลี้ยงดูโดยมารดา
ตัวเอง

124
 พอเดินเข้าไปใกล้เรือนปั น้ เสี ยน เสิ่นหนิงก็ร้วู ่าเหตุใด
เสิ่นเจ๋อจิ้งจึงตัง้ ชื่อเรือนหลังนี้ ว่าเรือนปัน้ เสียน จริงดังชื่อ สวน
เล็กๆ สงบไร้ผ้คู น เงียบแต่ ไม่เปลี่ยว ตรงกลางมีสระน้ าเล็กๆ
รอบๆ สระทัง้ สองด้านปลูกต้ นอวี้หลาน (แมกโนเลีย) ไม่น้อย
ยามนี้ เป็ นช่ วงฤดูใบไม้ผลิพอดี ครัน้ ลมโชยมาจะได้กลิ่นหอม
ของดอกไม้อยู่จางๆ ด้านหลังต้นอวี้หลาน ยังมีกหุ ลาบป่ าพันธุ์
ใบใหญ่หลายต้ นกาลังบานสะพรัง่ ไกลออกไปอี กหน่ อยก็มีไม้
ดอกไม้ประดับอี กไม่น้อย ยังมี พนั ธุ์หญ้ าหนาแน่ น ได้ เห็นทัง้
ดอกไม้ กลิ่ น หอม สระน้ า ไม่ ต้ อ งพูด ถึ ง ตอนนี้ ต่ อ ให้ เ ป็ นฤดู
ร้อนจัดที่อากาศร้อนยิ่งกว่านี้ ก็ยงั รู้สึกร่มเย็นสุขสบาย ทิวทัศน์
งามตาเช่นนี้ จะ ช่วงชิงมาจากที่ใดได้บา้ ง

ค าว่ าหลี กหนี ชีวิ ต อัน วุ่น วาย ได้ หลบไปพักผ่อ นฟื้ นฟู
จิตใจคงเป็ นเช่นนี้ เอง

พอสาวใช้หนันจีแจ้งว่าเสิ่นหนิงมาเยี่ยม ตอนนี้ กาลังยืน

อยู่ ข้ า งนอกเรื อ นปั ้น เสี ย น เสิ่ น มี่ ก็ต กใจ รี บ ลุ ก ขึ้ น จากแท่ น
ปั ก ผ้ า ออกไปรับ รองข้ า งนอกโดยไม่ คิ ด ถึ ง อะไรทัง้ สิ้ น หลี่ อี๋
เหนี ยงที่ อยู่ข้างๆ ก็แปลกใจว่า เหตุใดคุณหนู ใหญ่ถึงมาเรือน
ปั น้ เสี ยนเสี ยได้ เรื่องแบบนี้ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน คงไม่มีเรื่อง
อะไรใช่หรือไม่ นางคิดแล้วก็ชกั รูส้ ึกไม่เป็ นสุข

125
 ฝ่ ายเสิ่นมี่เห็นใบหน้ ายิ้มแย้มของเสิ่นหนิงก็ทาอะไรไม่
ถูก ถึงแม้จะพยายามฉี กยิ้ม แต่ จนใจที่ เนื้ อแท้ของนางเป็ นคน
ขี้กลัว จึงได้แต่ยิ้มให้เสิ่นหนิงว่า

“พี่ หญิงใหญ่เชิญเข้ามาก่อนเจ้าค่ะ...” แม้อยากจะถาม

แต่กไ็ ม่ได้ถามว่านางมาที่นี่ทาไม

เสิ่นหนิงยิ้มพลางก้ าวเข้าไปในเรือนปั น้ เสี ยน เห็นริม

กาแพงปลูกต้นเหมยหลายต้นลาต้นโค้งงอ ก็ไม่ได้พินิจดูอย่าง
ละเอียด เดินตามเสิ่นมี่เข้าไปในห้อง

เรื อ นปั ้น เสี ย นกับ เรื อ นชิ ง จู๋ข องนางรูป แบบคล้ า ยกัน
เป็ นทางเข้าคู่ แต่ ห้องหับมีไม่มากนั ก ด้านหน้ าเป็ นที่ พกั ของ
สาวใช้เด็กๆ กับสาวใช้ชรา ด้านหลังเป็ นที่อยู่ของเสิ่นมี่กบั สาว
ใช้ ประจาตัวสองคน ส่ วนห้ องพิณกับห้ องหนั งสื ออยู่ด้านหลัง
ทัง้ หมด

เมื่ อ เสิ่ น หนิ งเห็น ว่ า หลี่ อี๋ เ หนี ยงก็อ ยู่ ด้ ว ย ก็ห้ า มหลี่ อี๋
เหนี ยงที่ กาลังตัง้ ท่าจะคารวะนางไว้ บอกว่า “ข้าแค่มาเล่นกับ
น้ องสาวเท่ านัน้ เอง ระยะนี้ ไม่เห็นน้ องสาวที่ บ้านท่ านแม่ ข้าก็
เลยมาหา” เสิ่นมี่จึงรู้ถึงจุดประสงค์ของนาง มองไปทางหลี่ อี๋

126
เหนี ยงแวบหนึ่ งแล้ ว เชิ ญเสิ่ นหนิ งนั ง่ ลง สัง่ สาวใช้ อ าวุ โ ส
หนันเอี้ยน รีบชงชา แล้วจึงนัง่ ลงคุยกับเสิ่นหนิง

เสิ่นหนิงเห็นแท่ นปั กผ้าที่ ยงั ไม่ได้เก็บในห้ อง รู้ว่าเสิ่น

หนิงกาลังปั กดอกไม้ พอดี ได้ เรื่องคุย จึงถามเสิ่นมี่ ว่า “น้ อง
กาลังปักอะไรอยู่หรือ” พลางลุกขึน้ มาเดินไปข้างแท่นปักผ้า

เพิ่ ง เห็น ชัด ว่ า ความจริ ง เสิ่ น มี่ ก าลัง ปั ก ภาพมัจ ฉาว่ า ย

หยอกใบบัวจวนจะเสร็จแล้ว ครัน้ ดูอย่างละเอี ยด ด้ายปั กเส้น
เล็กแน่ น มองไม่เห็นฝี เข็ม ทัง้ สีสนั ก็เยี่ยมยอด ปลาหลีฮื้อ (ปลา
คาร์พ) นั น้ คล้ายกาลังสะบัดหาง ละอองน้ าราวกับจะกระเซ็น
ออกมา สีสนั สดใสงามจับตา เสิ่นหนิงสะท้อนใจลึกๆ มองเสิ่น
มี่อย่างนับถือว่า

“ปักได้ยอดเยี่ยมมาก!” นี่ ไม่ใช่คาชมตามมารยาท เสิ่นมี่

ปักผ้าได้ดีกว่าตัวเองมากจริงๆ

เสิ่ น มี่ ถ ูก เสิ่ น หนิ งมองจนหน้ าร้ อ นผ่ า ว รู้สึ ก ขัด เขิ น
นัยน์ ตาแฝงแววยิ้ม เมื่อพูดถึงเรื่องปักผ้าที่นางชื่นชอบนางก็ไม่
ขี้อายอีกแล้ว เริ่มพูดคุยเสียงเล็กเสียงน้ อยกับเสิ่นหนิง ว่าภาพ
ปั ก นี้ เ พราะนางไปเห็น สิ น ค้ า ผ้ า ปั ก ของตระกูล อู๋เ จี ย งเฉี ยน
เข้าถึงได้เกิดแรงบันดาลใจขึน้ มา ความจริงแล้วนางก็แค่อาศัย
127
แบบของคนอื่นมาเท่ านัน้ เสิ่นหนิงเองก็ตอบว่าแค่นัน้ ก็เก่งไม่
เบาแล้ว ตัวนางยังปักไม่ได้สวยถึงขนาดนี้ เลยด้วยซา้

สองพี่น้องคุยตัง้ แต่ผา้ ปักอู๋เจียงเฉี ยนไปจนถึงภาพวาดอู๋

เหมิน ว่าภาพวาดพวกเขาลายเส้ นละเอี ยดสง่างามตามแบบ
แผน แล้ ว ก็ พู ด ถึ ง การออกแบบอัน เรี ย บง่ า ยของพวกเขา
ระหว่างนั น้ เสิ่นมี่ ยงั ค้นภาพที่ วาดขึ้นใหม่มาให้ เสิ่นหนิงดู ให้
นางวิจารณ์และให้ความเห็น

เวลาครึ่ง เช้ า ผ่า นไปโดยไม่ รู้ต ัว หลี่ อี๋ เ หนี ยงเตื อ นอยู่
ข้างๆ “ใกล้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว” ทัง้ คู่จึงหยุด ส่งยิ้มให้กนั

เสิ่ น หนิ งปฎิ เ สธค าชวนรับ ประทานอาหารของเสิ่ น มี่

กล่าวว่าวันนี้ รบกวนเวลาไม่น้อย ไว้คราวหน้ านางจะต้ องอยู่
ลองชิมรสชาติแน่ นอน ทัง้ ยังเชิญเสิ่นมี่ไปเที่ ยวเล่นที่ เรือนชิงจู๋
ในเวลาว่ า ง แม้ แ ต่ ชุ น ซื อ ก็ย ัง ชวนหนั น จี ก ับ หนั น เอี้ ย นไป
สังสรรค์ด้วยกัน เสิ่นมี่ กบั สาวใช้ ทงั ้ สองรับคา รอส่ งเสิ่นหนิง
กลับ

ครัน้ มองดูเ สิ่ น หนิ งจากไปแล้ ว เสิ่ น มี่ ก็ย งั อดข้ อ งใจ
ไม่ได้ ถามหลี่อี๋เหนี ยงที่ยงั ไม่ไปว่า “หรือว่านางจะมาเล่นกับข้า
ฆ่าเวลาจริงๆ”
128
 หลี่ อี๋เหนี ยงเองก็พูดไม่ถกู เงี ยบไปนานก่ อนจะบอกว่า
“ไม่ต้องคิดมากหรอก พวกเจ้าพี่น้องอยู่ด้วยกันให้ดีกแ็ ล้วกัน
พวกเราแม่ลูกสองคนก็ไม่มีอะไรให้คนจดจา แม่กแ็ ค่อยากให้
เจ้า...”

เสิ่นหนิงอิงแอบอยู่แนบอกมารดา ใจคิดว่าพี่หญิงใหญ่
คนนี้ เป็ นคนที่ คยุ ด้วยได้ดีทีเดียว แถมยังรู้เรื่องตัง้ มากมาย พี่
น้ องอยู่ด้วยกันดีๆ ดูเหมือนจะไม่ได้ยากเย็นอะไร...

จากนั น้ เสิ่นหนิงก็มาเรือนปั น้ เสี ยนอี กสองครัง้ สุดท้ าย

เสิ่ น มี่ ก็ท าใจกล้ า ตอบรับ ค าเชิ ญ ของเสิ่ น หนิ งไปเยี่ ย มเยี ย น
เรือนชิงจูส๋ กั ครัง้ เสิ่นหนิงต้อนรับอย่างอบอุ่น

สองพี่น้องคุยเรื่องราวตามประสาเด็กสาว อายุยงั น้ อย
ทัง้ ยังห่ างกันเพี ยงปี เดี ยว เรื่องที่ จะคุยก็มีมากมาย เต้ าหู้แห้ ง
ของร้านจือเว่ยไจที่ เสิ่นอวี๋หงให้ เด็กรับใช้ ส่งมา เสิ่นมี่กไ็ ด้ลิ้ม
ชิมแล้ว ซ้าเสิ่นมี่ยงั ได้พบภาพเขี ยนของเสิ่นโจวโดยบังเอิญที่
นั น่ ยังอุทานด้วยความดี ใจไปรอบหนึ่ ง ครัน้ เห็นเสิ่นหนิงปิด
ปากหัว เราะนางก็ไ ม่ เ ข้ า ใจ พอดู ใ ห้ ล ะเอี ย ด ที่ แ ท้ เ ป็ นภาพ
เลียนแบบ! นางสะเพร่าเกินไป จะว่าไปคิดแล้วก็ใช่ เวลานี้ ไหน
เลยจะมีของแท้ของเสิ่นโจวได้ นางอดหัวเราะออกมาอย่างขุ่น
เคืองไม่ได้ สองพี่น้องมีความสัมพันธ์แน่ นแฟ้ นขึน้ เรือ่ ยๆ
129
 แม้แต่ หนั นจีกบั หนั นเอี้ยนสองสาวใช้ กบั พวกชุนเซี่ ย
ชิวตงก็มีเรือ่ งคุยมากขึน้ มีการไปมาหาสู่กนั

และแล้ ว ก็ม าถึ ง วัน เกิ ด ของเซี่ ย สื อ หลัง จากเสิ่ น หนิ ง

อนุ ญ าต กลุ่ ม สาวใช้ ก็จ ดั อาหารเต็ม โต๊ะ เล็ก เชิ ญ พวกเซี่ ย จี
รวมทัง้ สาวใช้คนอื่นๆ กับสาวใช้ชรามาด้วย จากนัน้ เรือนชิงจู๋
กับเรือนปัน้ เสียนก็ค่อยๆ สนิทสนมคุ้นเคยกันเรือ่ ยมา

เสิ่นหวันยั
่ งเล็กเกินไป ขณะนี้ ยงั อาศัยอยู่ในเรือนปี้ เหอ
กับเหออี๋เหนี ยง ดังนัน้ เสิ่นหนิงจึงไม่ได้ไปหานาง เพียงแต่ เมื่อ
เสิ่นอวี๋หงนาพวกของกินของใช้เล็กๆ น้ อยๆ ก็จะให้คนแบ่งไป
ให้ เสิ่นหวันที
่ ่ เรือนปี้ เหอด้วย ทาให้ เสิ่นหวันที
่ ่ อายุยงั น้ อยเริ่ม
ชอบเสิ่นหนิงพี่สาวคนโตคนนี้ แล้ว

เรื่องเหล่านี้ เสิ่นอวี๋ซื่อรู้สึกดีใจที่ ได้เห็นยิ่งนัก นางมีลูก

สาวเพี ยงคนเดี ยว มี เพื่อนรู้ใจ ทัง้ ยังไม่ทาให้ พี่น้องสายเลือด
เดียวกันต้องห่างเหิน เรือ่ งนี้ ดีต่อหลังบ้านตระกูลเสิ่นด้วย

หลี่ อี๋ เ หนี ย งกับ เหออี๋ เ หนี ย งก็พ ลอยดี ใ จไปด้ ว ย ท าให้
พวกนางยิ่งเคารพยาเกรงต่อเสิ่นอวี๋ซื่อมากขึน้

130
 ชีวิตประจาวันของเสิ่นหนิงก็เป็ นเช่นนี้ กลางวันไปเยี่ยน
เยี ย นเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ กลางคื น ปรนนิ บัติ เ สิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ที่ ห้ อ งหนั ง สื อ
ระหว่ า งนั ้น ยัง เชื่ อ มสัม พัน ธ์ ก ับ เหล่ า น้ องสาว ถื อ ว่ า ไม่ เ ลว
เพียงแต่นางไม่กล้าทาตัวเอ้อระเหย การเร่งรัดสังสอนสี ่ ่สาวใช้
ใหญ่กบั มดงานก็ดาเนินการไปอย่างช้ าๆ นอกจากให้ มดงาน
เฝ้ าสังเกตความเคลื่อนไหวของผู้ว่าเมืองหลวงกับองค์ชายห้ า
แล้ ว ตัว เองก็ ค อยร าลึ ก ถึ ง การกระท าของซัง่ กวนฉางจื้ อ
ครุน่ คิดแผนการรับมือที่เกี่ยวข้อง ไม่มีเวลาว่างแม้แต่นาที

วัง องค์ ช ายห้ า อยู่ ด้ า นเหนื อของเมื อ งหลวง ซัง่ กวน

ฉางจื้อกาลังหารือกับสวี่ซนั ซื อและหลี่เข่ออัน ทัง้ สองคนล้วน
เป็ นจ๋างสื่อของวังองค์ชายห้า เป็ นผูใ้ กล้ชิดของเขา เรือ่ งที่กาลัง
หารือนัน้ เป็ นเรือ่ งของตระกูลเสิ่น

“เสิ่นอวี๋ หงระยะนี้ ไม่ปรากฏตัวเลย ดูท่าตระกูลเสิ่นจะ

คอยเฝ้ า ระวัง เสิ่ น อวี๋ ห งค่ อ นข้ า งมาก ขณะนี้ จึ ง ยัง ไม่ ค วรท า
อะไรอีก” หลี่เข่ออันกาลังพูด

เรื่องเสิ่นอวี๋หงเป็ นดังที่ คิดไว้ ด้วยอยากให้ตระกูลเสิ่นมี

ความรู้สึกที่ ดีผ่านทางเสิ่นอวี๋หง ยามนี้ องค์ชายห้าเพิ่งเริ่มเปิด
วัง ถึงแม้จะมีเหล่าขุนนางตามกฏระเบียบ แต่ ยงั ไม่มีขนุ นางที่
เป็ นก าลัง ให้ อ ย่ า งแท้ จ ริ ง เพราะฉะนั ้น เวลานี้ พ วกเขาก าลัง
131
ต้องการผู้สนันสนุนที่ มีพลัง ตระกูลเสิ่นจึงเป็ นเป้ าหมายหนึ่ งที่
พวกเขาคัดเลือก

รัชทายาทถึงแม้จะอยู่ในตาแหน่ งว่าที่ ฮ่องเต้ แต่ร่างกาย

อ่อนแอแต่เล็ก ฮ่องเต้ฉางไท่ทงั ้ รักทัง้ สงสาร ทนไม่ได้ที่ต้องให้
เขาตรากตรา แม้แต่ หน่ วยจันซื่ อก็ยงั ไม่ได้จดั ตัง้ ให้ รชั ทายาท
ในสถานการณ์ เช่นนี้ เหล่าองค์ชายต่างๆ กระเหี้ยนกระหือรือ
แน่ นอนว่าต้องซังกวนฉางจื
่ อ้ ก็เป็ นหนึ่ งในนัน้ ด้วยเช่นกัน

“นอกจากตระกูลเสิ่น ยังมีตระกูลเฉิน ตระกูลกง ตระกูล

เติ้ง ในบ้านมีลูกสาว หลานสาววัยเหมาะสม ก็ไม่ใช่ ว่าจะต้ อง
เป็ นตระกูลเสิ่นเท่านัน้ ...”

นี่ คือสวี่ซนั ซือ เขาคุ้นเคยกับอิทธิพลในเมืองหลวง อย่า

เห็นว่าสองคนนี้ เป็ นแค่จา๋ งสื่อ แต่ฟังจากคาพูดของพวกเขา นึ ก
ไม่ถึงว่าพวกเขาคิดจะชี้นาขุนนางราชสานัก จึงทาให้คนพากัน
ตกอกตกใจอย่ างอดไม่ ได้ สายตากว้ างไกล ใจคอหนั กแน่ น
เหล่ านี้ เ ป็ นเหตุผลที่ ซัง่ กวนฉางซื่ อเห็น ความส าคัญพวกเขา
ซังกวนฉางซื
่ ่อรู้สึกโชคดีอีกครัง้ ที่ รบั สองคนนี้ เป็ นพวกแต่แรก
ถึงแม้มือจะเปื้ อนเลือดผูบ้ ริสทุ ธ์ ิ ก็ช่างประไร

132
 “ขุนนางผูใ้ หญ่ระดับหัวหน้ าสามฝ่ ายสูงสุดไม่ถกู รวมเข้า
อยู่แล้ว ไต้ เท้ าซื่ออวี้สื่อกงหยูซี หลัวซื่อจิ้งผู้ว่าเมืองหลวงล้วน
แต่เป็ นที่ไว้วางใจของฮ่องเต้ตงั ้ แต่รชั ศกฉางไท่ยุคแรกๆ ความ
เชื่ อถือหลายสิ บ ปี ไม่ เ คยเปลี่ ย น เห็น ได้ ว่ าไม่ ค บหาองค์ช าย
ง่ายๆ ตระกูลเฉินจือเฮ่าเสนาบดีกลาโหมกับเจิ้งผูฉุนเสนาบดี
คลังก็ไม่ได้ยินว่าโอนเอียงไปทางไหน...” สวี่ซนั ซื อ วิเคราะห์
พลางคิ ด พลาง เห็น ซัง่ กวนฉางจื้อ นิ่ งเงี ย บ ก็ส่ ง สายตาแลก
เปลี่ยนไปที่หลี่เข่ออัน รอฟังความคิดเห็น

องค์ชายห้ าแม้อายุเพี ยงสิบแปดปี อี กทัง้ เพิ่ ง ตัง้ วังไม่

นาน พวกเขาทัง้ สองคนไม่กล้ามองข้ามแม้เพียงนิดเดียว คนผูน้ ี้
ถึงแม้ไหลลื่นดุจหยก แต่ เรื่องการลงมือ ทัง้ สองคนที่ เคยเห็น
มาแล้วต่างรูส้ ึกขนพองสยองเกล้า

“ตระกูลเสิ่นมีฐานอยู่ที่อู่เยวี่ ย ตระกูลพ่อตาเสิ่นเจ๋อจิ้ง
เป็ นตระกูลอวี๋แห่ งซี ซนั อิทธิพลในเจียงหนั นดูแคลนไม่ได้ ได้
ยินว่าเยี่ ยเจิ้งฉุ นผู้ตรวจการเจี ยงหนั นมี ความสัมพันธ์ที่ดีกบั
ตระกูล เสิ่ นตระกูล อวี๋ เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง ยัง เป็ นลู ก ศิ ษย์ เ ขาด้ ว ย
เพราะฉะนั น้ ข้าจึงตัง้ ใจคบหาเสิ่นอวี๋หง อิทธิพลขนาดนี้ ให้ ข้า
ใช้ ได้ จะดี ที่สุด ไม่เช่ นนั น้ จะกลายเป็ นภัยยิ่งใหญ่ ใกล้ตวั ” น้ า
เสียงซังกวนฉางจื
่ ้
้อฟั งดูเหี้ยมเกรี ยมอยู่บ้าง แต่หน้ าตาก็ยงั ยิ้ม
แย้มนุ่มนวล
133
 “เสด็จพ่อมีพระประสงค์ให้เสนาบดี กลาโหมเกี่ยวดอง
กับองค์ชายสอง ตระกูลเฉินก็ไม่ต้องคิดแล้ว” ตอนท้ ายเขาก็
เพิ่มเติมข่าวลับที่ได้มาจากที่อื่น ถึงแม้ข่าวนี้ จะมีไม่กี่คนที่ รู้ แต่
ซังกวนฉางจื
่ อ้ ก็เป็ นหนึ่ งในไม่กี่คนนัน้

“ถ้าปล่อยให้องค์ชายสองได้รบั แรงหนุนจากตระกูลเฉิน
นัน่ ยิ่งไม่ใช่ติดปี กให้เสือหรือ อิทธิพลทางแม่เดิมก็มีไม่น้อยอยู่
แล้ว รีบถือโอกาสที่ เรื่องนี้ ยงั ไม่ประกาศ หาวิธีขดั ขวางถึงจะ
ถูก” สวี่ ซนั ซื อไม่ต้องคิดก็ร้แู ล้วว่าเรื่องนี้ ไม่มีประโยชน์ อนั ใด
ต่อ ซังกวนฉางจื
่ อ้ เลย

ซังกวนฉางจื
่ อ้ กับหลี่เข่ออันพยักหน้ ารับ การหารือของ
สามคนเริ่มเปลี่ยนจากเรื่องตระกูลเสิ่นไปเป็ นเรื่องที่ ว่าจะต้ อง
ขัด ขวางการแต่ ง งานขององค์ ช ายสองได้ อ ย่ า งไร อิ ท ธิ พล
ตระกูลแม่ขององค์ชายสองจนถึงเสนาบดีกลาโหมของตระกูล
เฉินมีมาแล้วหลายปี วิเคราะห์เฉินจือเฮ่าว่ามีหลานสาวภรรยา
เอกของเฉินจือเฮ่ าคนไหนมี ความเป็ นไปได้ ที่ จะแต่ ง งานกับ
องค์ชายสอง

“ลูกชายภรรยาเอกคนโตของเฉินจือเฮ่าแต่งงานมีเมีย
ก่อนหลังสองคน ลูกสาวก็มีอายุต่างกันไม่มาก คงต้ องรวมอยู่
ในนี้ ด้วย มีข่าวว่าภรรยาเฉินจือเฮ่ารักหลานสาวที่ เป็ นลูกของ
134
สะใภ้ ค นแรกเป็ นอัน มาก ดู แ ล้ ว ก็น่ าจะเป็ นคนนั ้น มี โ อกาส
มากกว่า” สวี่ซนั ซือหวนคิดถึงเรื่องตระกูลเฉิน คาดว่าคนที่ จะ
คู่กบั องค์ชายสองควรเป็ นเฉินหว่านโหยวหลานสาวคนนัน้ ไม่
ผิดแน่ นอน

“ถ้าไม่มีอะไรเกินคาด หลังเทศกาลบุปผาราชสานักก็คง
มีพระราชโองการพระราชทานสมรสออกมา” ซังกวนฉางจื ่ อ้ พูด
พึ ม พ า เทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก ใช่ แ ล้ ว เทศกาลบุ ป ผาราช
สานัก ถ้าไม่มีอะไรเกินคาด เขาคิดว่าเขาหาวิธีรบั มือได้แล้ว

สวี่ ซนั ซื อกับหลี่ เข่ ออันลองคิดดู ก็รู้สึกเทศกาลบุปผา

ราชสานั กน่ าจะเป็ นโอกาสเหมาะที่ สุด สองคนอดไม่ได้หนั มา
ยิ้มให้ กนั หากเฉินหวันโหยวแต่
่ งงานกับองค์ชายสอง ไม่รู้ว่า
ภรรยาเอกตระกูลเฉินคนนี้ จะคิดอย่างไร

วันต่อมา ซังกวนฉางจื
่ อ้ เข้าวังตามปกติเพื่อทักทายหลี่
ผิน มารดา ราชวงศ์ต้ าหย่ ง กาหนดมานานแล้ วว่ า ถึ ง แม้ องค์
ชายจะแยกวังออกไปข้างนอก แต่ ทุกห้ าวันยังต้ องมาทักทาย
ฮองเฮากับพระมารดาของตัวเอง องค์ชายที่ แยกวังแล้วล้วน
ปฎิบตั ิ ตามกฎอย่างเคร่งครัด เข้าวังทุกห้าวัน เป็ นการทักทาย
แต่ที่มากกว่านัน้ คือเพื่อแลกเปลี่ยนข่าวสาร

135
 ในวังชุนซี หลี่ ผินและซังกวนฉางจื
่ อกาลังคุยกัน คนที่
เหลืออยู่ล้วนเป็ นนางในที่ เชื่ อถือได้ หลี่ ผินอายุสามสิบกว่าปี
อายุไม่น้อยแล้ว แต่ บารุงรักษาได้ดี หน้ าตายังดูสดใสเช่นเดิม
แลดูน่ ุมนวลผ่อนคลายน่ าคบหา ดังนัน้ แม้แต่ซงกวนฉางจื
ั่ อ้ ซึ่ง
เป็ นโอรสนาง ก็ยงั แลดูเป็ นคนอบอุ่นอ่อนโยนด้วยเช่นกัน

“เทศกาลบุปผาราชสานัก ข้าทราบแล้ว จะดาเนินการ”

ยังคงเป็ นเสียงนุ่มนวลแผ่วเบาของหลี่ผิน

“รบกวนเสด็จแม่แล้ ว ” ซัง่ กวนฉางจื้อกล่ าวตอบด้ วย

ความนอบน้ อม ทาให้ภายในใจของหลี่ผินรืน่ รมย์ไปด้วย

“ที่ ต าหนั ก มี เ รื่ อ งอะไรหรื อ ไม่ เจ้ า ต้ อ งไปเยี่ ย มเยี ย น

เสด็จพ่อเจ้าให้มากนะ....”

136
 12 เตรียมงานเทศกาลบุปผาราชสานัก

“เทศกาลบุปผาราชสานักรึ”

ได้ยินคาพูดของเสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นหนิงก็นิ่งอึ้งไป นางมอง

พวกเสิ่ น มี่ พวกนางต่ า งมี ที ท่ า อยากรู้อ ยากเห็น รอฟั ง กัน อี๋
เหนี ยงทัง้ สองแค่ อ มยิ้ ม ด้ ว ยรู้ อ ยู่ แ ล้ ว เรื่ อ งเทศกาลบุ ป ผา
ราชสานัก วันนี้ เสิ่นหูซื่ออาสะใภ้สองกับเสิ่นเหยาน้ องสาวก็อยู่
ด้วย ที่ เสิ่นอวี๋ซื่อเรียกทุกคนให้มาพร้อมหน้ าก็เพราะต้ องการ
พูดเรือ่ งนี้

“พวกเจ้าอายุยงั น้ อย ทัง้ ไม่ได้โตในเมืองหลวง คิดว่าคง

ไม่ รู้ว่ า เทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก คื อ อะไร เทศกาลบุ ป ผาราช
สานั กเป็ นเรื่องใหญ่ประจาปี ของบรรดาหญิงที่ เข้าสู่วยั สาวใน
เมืองหลวง ในวันนัน้ บรรดาหญิงสาวจะรวมตัวกัน แข่งขันฝี มือ
ด้านต่างๆ นับว่าเป็ นการเปิดตัวของหญิงสาวก่อนการมีคู่ ในปี
ที่ ผ่านๆ มา ราชสานั กจะรวบรวมลูกสาวหลานสาวของเหล่า
ขุนนางระดับห้ าขึ้นไป จัดงานเทศกาลบุปผาราชสานั ก ความ
จริงคื อให้ เครือญาติราชสานั กได้ ชมหญิงสาวเหล่านั น้ ดังนั น้
งานเทศกาล บุปผาราชสานักจึงยิ่งปี ยิ่งจัดใหญ่ขึ้น” เสิ่นอวี๋ซื่อ
ดื่มน้าชา อธิบายให้ลกู สาวหลานสาวหายข้องใจ

137
 ทางด้ า นโน้ น เสิ่ น หูซื่ อ ก็ว่ า ปี ก่ อ นๆ ตระกูล เสิ่ น ไม่เ คย
ร่ ว มงานนี้ หนึ่ งคื อ ไม่ มี เ ด็ก สาวในวัย เหมาะสมที่ จ ะไปร่ ว ม
แข่งขัน สองคือเที ยบเชิญร่วมงานเทศกาลบุปผาราชสานั กไม่
เคยส่งมาที่บา้ นตระกูลเสิ่น ตระกูลเสิ่นจึงไม่เคยสนใจเรือ่ งนี้

“ปี นี้ ตระกูลเสิ่นได้รบั เทียบเชิญเทศกาลบุปผาราชสานัก

แล้ว ดังนัน้ ข้าจึงตัดสินใจนาพวกเจ้าไปเปิดหูเปิดตา”

นี่ คือจุดมุ่งหมายที่ แท้จริงของเสิ่นอวี๋ซื่อที่ เรียกพวกนาง

มา ตัง้ แต่ เสิ่นเจ๋อจิ้งกลับมารับตาแหน่ งเมืองหลวง นี่ เป็ นครัง้
แรกที่ ห ญิ ง สาวตระกูล เสิ่ น เปิ ดตัว ในเมื อ งหลวง อี ก ทัง้ เป็ น
โอกาสที่ เ ป็ นเทศกาลบุป ผาราชส านั ก ดัง นั น้ นางจึ ง เห็น เป็ น
ความสาคัญมาก

“พวกเจ้ายังไม่ถึงวัยอันควร ไม่มีการแข่งขัน เพียงแค่ไป

ร่วมสนุก ดังนัน้ ข้าจึงคิดว่าจะพาเสิ่นหนิง เสิ่นมี่ เสิ่นเหยาไปแค่
สามคนก็ พ อ นอกนั ้น อายุ ย ัง น้ อยเกิ นไป รอปี หน้ าว่ า กั น
ใหม่” พอข่าวนี้ ออกไป นอกจากเสิ่นหนิงแล้ว เสิ่นมี่กบั เสิ่งเหยา
ต่ า งดี ใ จจนปิ ดไม่ อ ยู่ งานเทศกาลบุป ผาราชส านั ก ที่ น่ าสนุ ก
นี้ พวกนางได้ไปร่วมด้วยถือเป็ นเรื่องดียิ่งนัก แม้แต่หลี่อี๋เหนี ยง
กับเสิ่นหูซื่อก็หน้ าตาเคลิบเคลิ้มไปด้ วย แต่ พวกเขาไม่อยู่ใน
ฐานะที่จะไปร่วมได้ เพียงแต่ดีใจแทนลูกสาว
138
 “เพราะฉะนัน้ อีกสักครู่พวกเจ้าทัง้ สามคนรออยู่ก่อน ข้า
เรียกอาจารย์จากเที ยนอี เก๋อมาช่ วยพวกเจ้าวัดตัว ตัดเสื้อผ้า
เทศกาลบุปผาราชสานัก” พอคานี้ ออกมา พวกเด็กสาวยิ่งดีอก
ดีใจ

เสื้อผ้าของร้านเทียนอีเก๋อโด่งดังที่สดุ ในเมืองหลวง เรือ่ ง

นี้ พ วกนางรู้แ ล้ ว นึ ก ไม่ ถึ ง ว่ า การร่ว มงานเทศกาลบุ ป ผาราช
ส านั กจะเอิกเกริกขนาดนี้ ยังต้ องมี การตัดเสื้อผ้าโดยเฉพาะ
จากเทียนอีเก๋อ

ตระกูล เสิ่ นมี ห้ อ งตัด เย็บ กับ สาวตัด เย็บ ของตัว เอง
เสื้อผ้าสี่ฤดูกาล ก็มีการตระเตรียมเป็ นพิเศษ ไม่ใช่ว่าฝี มือพวก
นางไม่ดีพอ ที่เสิ่นอวี๋ซื่อเลือกเทียนอีเก๋อ หนึ่ งคือให้พวกนางได้
รู้จกั กระแสนิยมของเมืองหลวงให้มากขึ้น สองเพื่อจะได้ล่วงรู้
การแต่งตัวของบรรดาคุณหนูขนุ นางอื่นๆ เพื่อไม่ให้ซา้ จนเกิด
เคอะเขิน นี่ เป็ นการเปิดตัวครัง้ แรกของหญิงสาวตระกูลเสิ่นใน
เมืองหลวง เสิ่นอวี๋ซื่อไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด

ผู้ค นต่ า งตื่ น เต้ น วิ พ ากษ์ วิ จารย์ เ ทศกาลบุ ป ผาราช

ส านั ก เสิ่ น หูซื่ อ ก็เ ล่ า เกร็ด งานเทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก ของ
บรรดาผู้มีชื่อเสี ยง ได้ ยินว่าอู๋ซื่อชายารัชทายาทองค์ปัจจุบ นั
และลูกสาวคนเล็กของเยี่ยเจิ้งฉุนเป็ นที่โด่งดังจนเลื่องลือกันใน
139
เทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก ยัง มี ผู้ต รวจการเจี ย งหนั น ก็เ คย
ร่วมงานเทศกาลบุปผาราชสานักที่ จดั โดยราชสานัก ทัง้ ยังเล่น
เพลงชิวฟงซาที่ สุดซาบซึ้งใจ แต่กท็ าให้บรรดาราชวงค์เกรงจน
ไม่กล้าแต่งงานด้วย....

เด็กสาวทัง้ หลายได้ยินแล้ว ยิ่งสนใจเทศกาลบุปผาราช

ส านั ก แม้ แ ต่ เ สิ่ น หวันเด็
่ ก เล็ก ก็ย งั ร้ อ งจะตามพวกพี่ ส าวไป
ร่วมงานด้วย ทุกคนเห็นแล้วต่างหัวเราะกันยกใหญ่

เสิ่ น อวี๋ ซื่อบอกให้ ทุ กคนแยกย้ ายกัน ไป คงเหลื อ กลุ่ม

เสิ่นหนิงสามคน รออาจารย์จากเทียนอีเก๋อมา

คนของเทียนอีเก๋อมาถึงอย่างเร็ว เป็ นหญิงวัยกลางคนมี

อายุ พ อสมควร คนหนึ่ งค่ อ นข้ า งท้ ว ม อี ก คนค่ อ นไปทาง
ผอม หน้ าตาเป็ นผู้ชานาญการ พวกนางให้ ความเคารพอย่าง
มากกับเสิ่นอวี๋ซื่อและพวกเสิ่นหนิง มารยาทดีเยี่ยม

เสิ่นอวี๋ซื่อเห็นแล้วก็พอใจ ใจคิดว่าเที ยนอี เก๋อชื่ อเสี ยง

โด่งดังขนาดนี้ ย่อมต้องมีดีแน่ นอน

ปากพูดว่า “รบกวนทัง้ สองนางแล้ว ” รอพวกนางวัดตัว

พวกเสิ่นหนิงสามคนแล้ว บอกความต้ องการไป ให้ พวกนาง

140
ออกความเห็นด้วย หญิงทัง้ สองนางก็ไม่พูดคลุมเครือ เลือก
ชนิ ดผ้ าและแบบตัดเย็บตามวัยและบุ คลิ กของกลุ่ มเสิ่ น หนิ ง
เนื่ อ งจากทัง้ สามคนอายุ ย ัง น้ อย แม้ จ ะไม่ โ ดดเด่ น สะดุด ตา
โดยง่าย แต่กไ็ ม่น่าเกลียด

“คุณหนู ใหญ่ท่านนี้ หน้ าตางามสดใส ดวงตาดาแวววับมี

ชีวิตชีวา ทากระโปรงหรูฉวินผ้าไหมเนื้ อบางเบาสีเขียวน้าทะเล
สาบกาลังดี ....” เสิ่ น หนิ งฟั ง คนท้ วมบรรยายนางเช่ น นี้ ก็รู้สึก
เฉยๆ เป็ นปกติ

“คุณหนู คนนี้ งามเฉิดฉั นเหนื อใคร ใช้ ผ้าไหมเนื้ อบางสี

ฟ้ าเยวี่ยหลานขับให้ผิวยิ่งขาวขึ้นอีก....” นางพูดถึงเสิ่นมี่ เสิ่นมี่
ฟังแล้วยิ้มอย่างเอียงอาย

“คุณหนู คนนี้ หน้ าตาใสซื่ อ คงเป็ นคนร่าเริงเปิดเผย ใช้

ผ้าไหมจือซือสีแดงดอกอิงเถากาลังดี....” เสิ่นเหยาฟังแล้วถูกใจ
อย่างยิ่ง เลิกคิ้วพลางหัวเราะเห็นด้วย

จากนัน้ หญิงทัง้ สองนางก็สาธยายการนาชุดมาจับเข้าคู่

กัน ทัง้ เสื้อปัน้ ปี เสื้อคลุมไว่ซาน รองเท้าปักโซ่วเสี่ย เข้ากันทัง้ สี
ทัง้ ชุด สิ่งต่างๆ เหล่านี้ พวกเสิ่นหนิงไม่เข้าใจ เสิ่นอวี๋ซื่อฟังแล้ว

141
รู้สึกไม่เลว จึงจัดการจองไว้ รออี กเจ็ดวันตัดเสร็จส่งมา ลองดู
ว่ายังมีอะไรไม่ชอบที่จะต้องแก้เพิ่มเติมหรือไม่

หญิ ง ทัง้ สองนางพูด จนจบแล้ ว ก็ล าเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ กลับ ไป

แม่น มอวี๋ ส่ ง พวกนางออกจากเหอหมิง เชี ย น ให้ กระเป๋าพวก
นางอีกคนละใบ บอกให้พวกนางใส่ใจมากขึ้น ทัง้ สองนางเป็ น
ผู้ชา่ ชอง ไม่ได้ปฎิเสธ รีบใส่ กระเป๋าในช่ องแขนเสื้อ บอกต้ อง
ตัง้ ใจแน่ นอน

ผ่านไปหลายวัน เที ย นอี เ ก๋อส่ งเสื้อผ้ารองเท้ ามา พวก

เสิ่นหนิงลองใส่ดู เป็ นไปตามที่ สองนางนัน้ บรรยาย ใส่ได้พอดี
ตัว เหมาะสมกับลักษณะท่าทางพวกนาง ขยายส่วนดีของแต่ละ
คนให้มากที่สดุ กลบส่วนบกพร่องไม่ให้เห็น

เสิ่นอวี๋ซื่อเห็นแล้วพอใจมาก ผ่านไปอี กวันนางจึงเรียก

คนมาจากร้านเจิงเป่ าไจ ให้ พวกเสิ่นหนิงเลือกเครื่องประดับ
ต่ างๆ บ้านตระกูลเสิ่นก็เหมือนบ้านขุนนางมากมายในเมือง
หลวง ต่างเตรียมพร้อมอย่างตัง้ ใจและตื่นเต้นเพื่องานเทศกาล
บุปผาราชสานัก

บ้ า นเฉิ นจื อ เฮ่ า เสนาบดี ก ลาโหมก็ก าลัง เตรี ย มงาน

เทศกาลบุปผาราชสานักเช่นกัน ครอบครัวของเขาก็มีเด็กสาว
142
หลายคนที่ ถึ ง วัยแล้ ว งานเทศกาลบุปผาราชส านั ก เป็ นเรื่อง
ใหญ่ บ้านเสนาบดีอบอวลด้วยบรรยากาศตื่นเต้น เฉินหลินซื่อ
ฮูหยินของเฉินจือเฮ่าเรียกเฉินหวันโหยวหลานสาวภรรยาเอก
่
ของตัวเอง ถามนางเกี่ยวกับเสื้อผ้าเครื่องประดับว่าตระเตรียม
เรียบร้อยแล้วยัง ทุกอย่างมีแล้วพร้อมแล้วหรือไม่

เฉินหวันโหยวนั
่ น้ ทัง้ เรียบร้อยทัง้ นุ่ มนิ่มสมดังชื่ อเนื่ อง
จากมารดาด่ ว นจากไป อุ ป นิ สัย นอกจากเรี ย บร้ อ ยนุ่ มนิ่ ม
แล้ว ยังต้ องเพิ่มความอดทนและแข็งแกร่งอีกเล็กน้ อย เวลานี้
นางได้ยินผู้เป็ นย่าที่ ทงั ้ รักทัง้ ใกล้ชิดนางตลอดมาถามเช่นนี้ จึง
รีบยิ้มแล้วตอบว่า “ท่ านแม่ได้เตรียมไว้แล้ว ทุกอย่างเหมาะ
สม” ในงานใหญ่อย่างเทศกาลบุปผาราชสานั ก เฉินจ้าวซื่ อคง
ไม่ยอมให้ใครว่าได้ ทัง้ เสื้อผ้าเครื่องประดับต้ องเตรียม พร้อม
อยู่แล้ว

เฉินจ้าวซื่อขณะนี้ ยงั อยู่ในห้อง หน้ าตาดาครา่ เครียด กา

มือจนแน่ น เม้มปากไม่พูด ใบหน้ าเป็ นมิตรในยามปกติสะกด
กลัน้ ความแค้นเคืองไว้ นางเป็ นภรรยาเอกของลูกชายภรรยา
เอกก็จริง แต่ ก่อนหน้ ายังมีอีกคนที่ ตายไปแล้ว นางเป็ นเพียง
ภรรยาที่สืบต่อคนเดิม ภรรยาคนก่อนยังเหลือลูกสาวทิ้งไว้หนึ่ ง
คน ตอนนี้ ยงั มี โอกาสยิ่งใหญ่ ถ้าเป็ นจริงขึ้นมา ตัวเองกับลูก
สาวต้องโดนทิ้งไปไกลโพ้นเป็ นแน่ ซา้ ตัวเองยังต้องไปทาความ
143
เคารพนางด้วย เพียงคิดเช่นนี้ ก็ทาให้เฉินจ้าวซื่ อซึ่งปกติชอบ
เอาชนะทนไม่ได้ เป็ นแค่ลกู สาวของคนตาย นางถือดีอะไร

เฉินจ้าวซื่ อนึ กถึงเมื่อสองวันก่อน นางตามแม่สามีเฉิน

หลิ นซื่ อเข้ า วั ง ทั ก ทายฮองเฮาตามหมายสั ง่ หลายปี นี้
ฮองไทเฮาสวดมนต์ไหว้พระ ไม่รบั การทักทายของภรรยาขุน
นางนานแล้ว รับเฉพาะแค่ในวันประสูติประเดี๋ ยวเดียว ดังนัน้
การที่ ฮองเฮาเรียกพวกเฉินหลินซื่ อเข้าวังจึงไม่ใช่ เรื่องแปลก
กลุ่มของเฉินหลินซื่ อเพียงเข้าไปทักทายธรรมดาฮองเฮามิได้
คุย อะไรมาก มี เ พี ย งสนมเต๋ อ เฟยที่ อ ยู่ข้ า งๆ ยิ้ ม ให้ พ วกนาง
หลายครัง้ ทาให้เฉินจ้าวซื่อออกจะปลาบปลืม้

อัน ที่ จ ริ ง ไม่ มี อ ะไรน่ า โมโหเพี ย งแต่ ข ณะที่ ท ัง้ สองนาง

กาลังขอตัวลาออกมาจากวังคุนหนิงบังเอิญพบหลี่ผินที่กาลังมา
ทักทายฮองเฮาเข้าพอดี ดังนั น้ พวกเฉินหลิน ซื่ อจึง ท าความ
เคารพทักทายหลี่ผินด้วย

“รี บ ลุ ก ขึ้น เถิ ด ข้ า ไหนเลยกล้ า รับไว้ ไ ด้ ” เสี ย งอัน แสน

นุ่มนวลของหลี่ผินดังขึน้ ประคองเฉินหลินซื่อขึน้ มาด้วยตัวเอง
นางในของนางช่วยพยุงเฉินจ้าวซื่อขี้นมา ระหว่างนัน้ ได้แตะถูก
แขนเสื้อเฉินจ้าวซื่อโดยไม่รตู้ วั

144
 เฉินจ้าวซื่ อสันไปน
่ ิ ดหนึ่ ง เห็นหลี่ผินยิ้มอย่างเลศนัยใน
ดวงตา จึงรีบก้มศีรษะลง รอจนหลี่ผินกับเฉินหลินซื่อคุยจบจึง
ออกจากประตูวงั กลับบ้าน กลับมาจากทักทาย เฉินหลินซื่ อก็
เพลี ย แล้ ว สัง่ เฉินจ้าวซื่ อไม่ ต้องปรนนิบัติอยู่ข้ างๆ นางกลับ
ห้องจึงได้เห็นกระดาษแผ่นนัน้ ที่แขนเสื้อ

“เฉินหวันโหยวแต่
่ งองค์ชายรอง” หนังสือเจ็ดตัวนี้ บาด
ตานางจนเจ็บปวด

นึ ก ถึ ง เต๋ อ ที่ อ ยู่ดี ๆ ก็ยิ้ ม ให้ น าง นึ ก ถึ ง เฉิ นหวันโหยวที

่ ่
ตัวเองไม่เคยสนิทสนมด้วย นึ กถึงที่ ตวั เองต่อหน้ าเหมือนดูแล
แต่ในใจเป็ นหนามยอกอก นึ กถึงลูกสาวตัวเองเฉินหวันหยู ่ ห่าง
กันแค่สามปี กว่า ทาไมจึงไม่มีโชคชะตาเหมือนนาง คิดอี กว่า
หากไม่ใช่หลี่ผินแพร่งพราย ตัวเองก็ยงั ถูกปิดเงียบอยู่

ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่ยอม นางขบเขี้ยวเคี้ยวฟั น ลูกสาวข้าไม่ได้

ข้าจะยอมให้เจ้าได้ไปได้อย่างไร !

อี กสักครู่เฉินจ้าวซื่ อตามมามาคนสนิทของตัวเอง บอก

ว่า “ไปแอบพาตัวหงซิ่วมา...”

145
 ในเวลาเดียวกัน เสิ่นหนิงก็กาลังนึ กเรื่องเทศกาลบุปผา
ราชสานัก เสื้อผ้าส่งมาแล้ว เครื่องประดับก็ลองสวมแล้ว ห่ าง
วันเทศกาลบุปผาราชสานักแค่สามวันแล้ว นางเกือบลืมไปว่า
ยังมีเรือ่ งงานเทศกาลบุปผาราชสานัก

ชาติ ที่ แ ล้ ว นางไม่ ไ ด้ ไ ปร่ ว มงานเทศกาลบุ ป ผาราช

สานั ก ยังไม่รู้เหตุผล ตระกูลเสิ่นไม่ได้รบั จดหมายเชิญ ถึงแม้
นางไม่ ไ ด้ ไ ป แต่ ก็ไ ม่ เ ป็ นอุ ป สรรคสัก นิ ดที่ น างรู้เ รื่ อ งใหญ่ ที่
เกิดขึน้ ในงาน

งานเทศกาลบุปผาราชสานักในรัชศกฉางไท่ ปีที่ สามสิบ

ห้ า เฉินหวันโหยวหลานสาวภรรยาเอกของเสนาบดี
่ กลาโหม
เกิ ดอุ บ ัติ เหตุ ต กน้ า ตอนถูก องครัก ษ์ ช่ ว ยขึ้ น มาเสื้ อ ผ้ า ไม่
เรียบร้อย ชื่อเสียงถูกทาลาย

“แม้ แ ต่ เ สื้ อ ชัน้ ในแนบท้ อ งตู้ โ ตวสี เ ขี ย วอ่ อ นก็ แ ลบ

ออกมา เนินอกสูงชัน ผิวขาวละเอียดลื่น.....” นี่ คือคาบรรยาย
ของพวกที่ ชอบมี เรื่องพูดถึ งเหตุการณ์ ค ราวนั น้ ออกแนวโป๊
เปลือย แต่กท็ าให้เสิ่นหนิงเข้าใจดีพอว่าเหตุการณ์ เวลานัน้ เป็ น
อย่างไร

146
 เฉินหวันโหยวก็
่ ได้ฆ่าตัวตายหลังจากเทศกาลบุปผาราช
ส านั ก ไม่ น าน แค่ อุบ ตั ิ เ หตุค รัง้ เดี ย วเท่ า นั น้ ก็สูญ เสี ย ไปหนึ่ ง
ชีวิต

หลัง จากนั ้น ถึ ง มี ข่ า วออกมาว่ า ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ต ั ง้ ใจ

พระราชทานนางให้ เป็ นภรรยาองค์ชายรอง เหล่ าฮูหยิ นเด็ก
สาวขุนนางในเมืองหลวงไม่วายเสี ยดายกันว่ า นางเกิดอุบตั ิ
เหตุ ค รัง้ นี้ เ พราะไม่ มี ว าสนาพอ อี ก ทัง้ ยัง กล่ า วกัน ว่ า ยศถา
บรรดาศักด์ ิ ขึน้ อยู่กบั ดวงชะตา

ขึ้น กับ ดวงชะตาจริ ง หรื อ ? เสิ่ น หนิ งแค่ น หัว เราะในใจ

หลังจากเฉินหวันโหยวฆ่
่ าตัวตายแล้ว องค์ชายรองกับตระกูล
เสนาบดี ก ลาโหมไม่ ไ ด้ ด องกัน สู ญ เสี ย ก าลัง สนั บ สนุ น ที่
ยิ่งใหญ่ ตอนหลังเลยทาให้ซงกวนฉางซื
ั่ ่อได้เปรียบ

นางยังจาได้แม่นยา หลังจากซังกวนฉางจื
่ อ้ ได้รบั แต่งตัง้
เป็ นรัชทายาท รายชื่อสนมรองของรัชทายาท ก็มีคนหนึ่ งที่ ชื่อ
ว่าเฉินหวันหยู
่ นั น่ คื อน้ องสาวต่ างมารดาของเฉินหวันโหยว
่
หากพูดว่าภายในไม่มีสาเหตุเกี่ยวข้อง นางก็เสียชาติเกิดในครัง้
นี้ แล้ว

147
 ที่ น่าเสี ยดายคือ นางไม่ได้ร่วมงานเลี้ยงในครัง้ นัน้ ไม่รู้
ต้ น สายปลายเหตุ ว่ า เรื่ อ งราวเป็ นอย่ า งไร อยู่ ดี ๆ เหตุ ใ ด
เฉินหวันโหยวจึ
่ งได้ตกน้าเล่า

เรื่องนี้ จะต้องมีคนวางแผนแน่ นอน แต่เฉินหวันโหยวต

่ ิด
กับดักอะไรแล้วทาไมจึงถูกผลักตกน้ า นางไม่เคยพบเฉินหวัน่
โหยว จึงเป็ นไปไม่ได้ที่จะไปพบที่บา้ น พูดไปแล้ว เฉินหวันโหยว
่
เพียงคนเดียวก็ไม่ค้มุ ที่ จะต้องเสี่ยงอันตรายบอกเรื่องชาติก่อน
ให้นางรู้ ถ้าขัดขวางได้ต้องขัดขวางแน่ แต่จะด้วยวิธีการอะไร
เล่า

148
 13 “หมอดู” ในบ้านอารอง

เสิ่นหนิงคิดถึงเรือ่ งนี้ ติดต่อกันมาหลายวันแล้ว

ส่ ว นเรื่องเสื้ อผ้าและเครื่องประดับ ของเทศกาลบุ ป ผา

ราชส านั กนั น้ นางไม่ ได้ ส นอกสนใจเท่ าไรนั ก ชิว เกอกับ พวก
มดงานก็ไ ม่ มี ข่ า วอะไรที่ มี ป ระโยชน์ ม า ถึ ง แม้ จ ะร้ อ นใจ แต่
เสิ่นหนิงก็ทาอะไรไม่ได้

“ไหนๆ วัน นั ้น ข้ า ก็ต้ อ งไปอยู่ แ ล้ ว หากไม่ มี ท างเลื อ ก

จริงๆ ก็ตามนางไปเรื่อยๆ แล้วกัน” เวลานั น้ นึ กวิธีอะไรดี ๆ
ไม่ อ อก เสิ่ น หนิ งจึ ง ต้ อ งปลอบตัว เอง รอวัน เทศกาลบุ ป ผา
ราชสานักมาถึง

ระหว่ างนั น้ ยัง วิ่ ง ไปเรือนลิ่ว เหอเยี่ ย มเยี ย นเสิ่ น อันซื่ อ

พี่สะใภ้ใหญ่กบั เสิ่นชิ่งเต๋อหลานชาย เสิ่นอันซื่อเวลานี้ มีลูกชาย
แล้ว ทุกอย่างล้วนสมบูรณ์ แบบ ดังนัน้ เมื่อเห็นเสิ่นหนิง นางจึง
ดีอกดีใจอวดเสิ่นชิ่งเต๋อว่าวันนี้ มีอะไรก้าวหน้ ามากขึน้ อีก

เสิ่นหนิงเห็นใบหน้ าเสิ่นอันซื่อมีเลือดฝาด เห็นได้ชดั ว่า

อยู่เดือนได้ดี หลานชายอ้วนท้วนขาวกลม ยิ้มเป็ นแล้ว บางครัง้

149
ก็น้าลายยืด เสิ่นหนิงเห็นจนหัวเราะอยู่พกั ใหญ่ วันอันแสนหนัก
อึ้งหลายวันที่ผา่ นมาผ่อนคลายไปมาก

ภายในซงเฟิงเซวียน เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นหูซื่อกาลังคุย
เรื่องเทศกาลบุปผาราชสานัก ซงเฟิงเซวียนอยู่ในทิศตะวันตก
เฉี ยงเหนื อของบ้านเสิ่น เป็ นเรือนพักของพวกเขา สิ่งที่เสิ่นเจ๋อหย่
วน ชอบมากที่ สุดในชี วิตคือเสี ยงลมพัดผ่านทิวสน จึงตัง้ ชื่ อนี้
ขึน้ มา

“เหยาเอ๋อร์ให้ สะใภ้ใหญ่ดูแล ไม่ต้องกังวลนั ก เพียงแต่

งานชุมนุมนี้ เป็ นครัง้ แรกที่ ตระกูลเสิ่นเข้าร่วมในรอบหลายปี ที่
ผ่า นมา ก็ย งั ต้ อ งระวัง มาก ก าชับ เหยาเอ๋ อ ต้ อ งคอยตามติ ด
พวกหนิงเอ๋อ..." เสิ่นเจ๋อหย่วนก็ไว้หนวดมาแล้ วหลายปี ติด
นิ สัย ลูบ หนวดว่า ถึ ง แม้เ ขาดูแลกิจการร้านของตระกูล คอย
ติดต่ อทัง้ พ่อค้านายทุน แต่ มีหน้ าตาเป็ นผู้คงแก่เรียน ท่ าทาง
เหมือน เสิ่นเจ๋อจิ้งพี่ชายใหญ่อยู่มาก

“ก็จริง ข้าเองก็ไม่ได้มีอะไรไม่วางใจ เพียงแค่ตื่นเต้นเท่า

นัน้ เอง ท่านพ่อส่งเครื่องยาชัน้ ดีมามากมาย เราส่งไปให้ท่านปู่
กับ พี่ ช ายใหญ่ บ้า งดี ห รือ ไม่ ” เสิ่ น หูซื่ อ คิ ด แล้ ว ก็ไ ม่ มี อ ะไรน่ า
หนั กใจนั ก เด็กๆ ยัง เล็ก ตามเสิ่ น อวี๋ ซื่อไปไม่มีปัญหาหรอก
เสิ่นอวี๋ซื่อจัดการเรื่องราวได้รอบคอบที่สดุ แล้ว แล้วคุยเรื่องอื่น
150
ขึ้นมา บ้านเดิมของเสิ่นหูซื่อทาการค้า ทาธุรกิจเครื่องยาหลาย
ชัวอายุ
่ คน หลายปี มานี้ ค่อนข้างมีชื่อเสียงแถบเจียงหนาน บิดา
หูป้ ถู เู ป็ นคนดูแลร้านอันเหอถังของตระกูลหูที่เจียงหนาน ถึงแม้
จะพูดว่าพ่อค้ากับขุนนางไม่แต่ งงานกัน แต่ เนื่ องจากเสิ่นหวา
ซันมี่ ความสัมพันธ์ดีมากกับหูป้ ูถ ู ลูกสาวก็ชอบกันตัง้ แต่ เล็ก
การแต่งงานนี้ กส็ มเหตุสมผล

การได้แต่งงานกับตระกูลอู๋เยวี่ยเสิ่น ทัง้ ยังเป็ น ลูก

ชายรองของภรรยาเอก เสิ่ น หูซื่ อ ก็พ อใจมาก รัก ใคร่ อ ดทน
กับเสิ่นเจ๋อหย่วนมาก ถึงแม้เขามีอนุหนึ่ งคน ซา้ หวางซื่อผู้เป็ น
อนุ ภรรยาก็ยงั มี ลูกชายให้ หนึ่ งคน แต่ นางก็ไม่ห่วงแม้แต่ นิด
เสิ่นหูซื่อเองมีลูกชายสองลูกสาวสาม ฐานะมันคงดั ่ งขุนเขา ไม่
มีใครมากระทบได้ อีกทัง้ ทางบ้านก็มีอิทธิพล เสิ่นหูซื่อหลายปี
นี้ กย็ ิ่ งใจกว้างย่ง ปฎิบตั ิ ต่อหวางซื่ออย่างดีไม่มีบาดหมาง

“เล่อเอ๋อร์วนั นี้ หนี ไปเที่ ยวเล่นที่ไหนนะ” พอเอ่ยถึงลูก

ชายคนโตภรรยาเอกคนนี้ เสิ่นเจ๋อหย่วนก็รสู้ ึกปวดหัว เสิ่น
หูซื่อที่อยู่ข้างๆ สีหน้ าไม่ส้ดู ี

ตัวเสิ่นเจ๋อหย่วนเองไม่มีพรสวรรค์ด้านเรียนหนังสือ ไม่
สนใจยศถาบรรดาศักด์ ิ อีกทัง้ ชอบคบค้าสมาคมกับผู้คนตัง้ แต่

151
เล็ก เรื่องกิจการค้ าต่ างๆ ก็สนใจเป็ นอย่ างมาก ทิ้งเรื่องเป็ น
ขุนนางไปนานนมแล้ว ตัง้ อกตัง้ ใจดูแลกิจการสายเสิ่นหวาซัน่

แต่กบั ลูกชายตัวเองเขากลับคิดอี กอย่างหนึ่ ง เขาอยาก

ให้ พวกเขาสอบบรรจุเป็ นขุนนางได้ โดยเฉพาะลูกชายคนโต
ของภรรยาเอกตัวเองที่ เขาฝากความหวังไว้อย่างมาก เสิ่นอวี๋
เล่อฉลาดเฉลี ยวแต่ เล็ก จาหนั งสื อเรียนได้ แม่นยา ทัง้ ยังเก่ ง
ด้ า นการตอบโต้ แม้ แ ต่ เ สิ่ น หวาซัน่ เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ต่ า งบอกว่ า
ตระกูลเสิ่นได้ คนเก่งอีกคนแล้ว

แต่ แล้วก็ เฮ้อ...พอนึ กถึงเขา เสิ่นเจ๋อหย่วนถอนหายใจ

ติดกันหลายครัง้ ไม่ร้เู ริ่มเป็ นตัง้ แต่เมื่อไรที่ เสิ่นอวี๋เล่อเริ่มชอบ
อ่านพวกหนังสือพวกดูดวงดีร้ายและแผนผังแปดทิศต่างๆ ทัง้
ยังเอาพรสวรรค์ที่มีไปใช้ในหนังสือพวกนัน้ เหมือนจะใช้พลังที่
มีอยู่จากัดไปทุ่มเทในงานทานายดูดวงที่จบั ทางไม่ถกู หลายปี นี้
กลายเป็ นมีท่าทางประหลาด ประเดี๋ยวก็มาบอกเสิ่นเจ๋อหย่วน
ว่า “ท่านพ่อ วันนี้ ไม่เหมาะออกจากบ้าน อาจมีภยั ...ขอข้าดูอีก
นิดว่าเป็ นภัยอะไร...” พูดไม่ทนั ขาดคา ก็วิ่งไปพลิกหนังสือ หรือ
บางทีมาขวางเสิ่นหูซื่อไว้ ชี้ที่ปิ่นหยกใหม่ว่า “ท่านแม่รีบเอามัน
ลงมา ท่านไม่เหมาะจะประดับหยกในระยะนี้ .....” ทาเอาเสิ่นหูซื่อ
โมโหจนพูดไม่ออก ! ยิ่งไม่ต้องพูดเรื่องที่ พูดกับพวกน้ องชาย
น้ องสาวบ่าวไพร่หญิงชาย ผ่านไปนานๆ คนในตระกูลทัง้ หมด
152
จึงรู้ว่าครอบครัวเสิ่นเจ๋อหย่วนมีลูกชายที่ดดู วงเป็ น เสิ่นเหยาที่
เป็ นคนพูดตรง เรียกพี่ชายตัวเองอย่างไม่เกรงใจว่า “หมอผี”

เสิ่ น เจ๋อ หย่ ว นห้ า มแล้ ว หลายครัง้ หลัง จากไม่ ไ ด้ ผ ลก็

จาต้ องปล่ อยเขาไป ถ้ าให้ ไปสอบขุน นางแล้ ว เกิด บ้าๆ บอๆ
ขึ้น มา ไม่ แ น่ นั ก อาจยิ่ ง น าภัย มาให้ ต ระกูล เสิ่ น สู้ท าไม่ รู้ไ ม่ ชี้
ดีกว่า

เสิ่นหูซื่อก็คงคิดเช่ นเดี ยวกัน รู้สึกไม่สะดวกใจที่ จะพูด

ลูกชายตัวเอง ถึงอย่างไรก็ต้องดี ไม่อยากไปดุว่าเขา ก็ปล่อย
เขาไป ถึงอย่างไรนางก็ยงั มีลกู ชายอีกคน

“ความหมายของท่ า นพ่ อ คื อ ปี หน้ า ให้ ผิ ง เอ๋ อ ไปเรี ย น

หนั งสือที่ สานั กศึกษาสูงสุด บ่มเพาะให้ดี” เสิ่นเจ๋อหย่วนบอก
เสิ่นหูซื่อถึงแผนของเสิ่นหวาซัน่ สีหน้ าของสามีภรรยาสองคน
ค่ อยผ่อนคลาย ยังดี ที่มีลูกชายคนรองของภรรยาเอก ฉลาด
เฉลียวเหมือนพี่ชายใหญ่ แต่เข้าใจชีวิตมากกว่าพี่ชายมาก เขา
เดินทางสายตรงของการเรียนหนังสือเพื่อเป็ นขุนนาง

“พวกเครื่องยา เจ้าก็ดูๆ ว่าจะส่ งอะไรไป พวกที่ ไม่เสี ย

ง่ายก็ไม่ต้องรี บส่ งไป เก็บไว้ในคลัง เผื่อจาเป็ นเวลาฉุ กเฉิน”

153
เสิ่นเจ๋อหย่ วนนึ กเรื่องที่ เสิ่นหูซื่อเพิ่ง ถามขึ้นมาได้ จึงตอบไป
สองคนก็คยุ ต่อเรือ่ งอื่นสักพักก่อนจะเข้านอน

วันต่อมา เสิ่นเหยาพาจืออวิ๋นสาวใช้ของตัวเองไปหาเสิ่น
หนิงที่เรือนชิงจู๋ หมายจะไปปรึกษานางเรื่องเทศกาลบุปผาราช
ส านั ก ทว่ า ไปได้ แ ค่ ค รึ่ ง ทางก็ถ กู เสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ พี่ ช ายคนโตของ
ตัวเองขวางทางไว้ ท่าทางเคร่งขรึมคล้ายมีเรื่องสาคัญจะคุยกับ
นาง

“พี่ชาย มีเรื่องอะไรหรือ” ถึงแม้เสิ่นเหยาจะปากคอเราะ

ร้ า ย แต่ รู้ว่ า พี่ ช ายใหญ่ ค นนี้ ดี ก ับ ตัว เองมาตลอด นอกจาก
ขัดแย้งกันเล็กน้ อยบ้างบางคราว นอกนัน้ ก็ดีมาก เพราะฉะนัน้
ความสัมพันธ์ของนางกับพี่ชายคนนี้ จึงดียิ่ง

“เทศกาลบุปผาราชสานักมะรืนนี้ เจ้าอย่าไปเลย ข้าลอง

เสี่ยงทายดู ตระกูลเสิ่นไปร่วมงานเทศกาลบุปผาราชสานักครัง้
นี้ เป็ นเรื่องไม่ดี มี ทงั ้ ภัยน้ าภัยภูเขาขวางกัน้ อย่ าไปดี กว่ า ไป
แล้วก็ไม่ได้อะไร ข้ายังต้ องไปหาท่ านป้ าใหญ่ บอกพวกเขาว่า
อย่าไปเลย...” เสิ่นอวี๋ เล่อพูดไม่ทนั จบก็ตงั ้ ท่ าจะไปหาเสิ่นอวี๋
ซื่อ บอกเรือ่ งการเสี่ยงทายของเขา เตือนพวกเขาว่าอย่าออกไป

154
 “พี่ชาย หยุดเลย !” เสิ่นเหยาเห็นพี่ชายทาแบบนี้ ไม่
เข้าท่ า เกรงว่าเขาจะไปหาเสิ่นอวี๋ ซื่อจริงๆ รีบเรียกเขาหยุด
แม้แต่จืออวิ๋นสาวใช้กย็ งั ทาหน้ าแบบรู้เลยว่าจะพูดเรื่องนี้ เสิ่น
เหยานึ กถึงเรือ่ งที่ผา่ นๆ มาของพี่ชาย พูดเสียงดังว่า

“พี่ ช ายเอาเรื่ อ งพวกนี้ มาล้ อ ข้ า เล่ น อี ก แล้ ว นี่ เป็ น

ครัง้ แรกที่ข้าไปงานเทศกาลบุปผาราชสานักนะ...” เสิ่นเหยาพูด
ไปพูดมาก็เริ่มโมโห ขอบตาเริ่มแดงเรื่อ พี่ชายคนนี้ เมื่อไรจึงจะ
เป็ นโล้เป็ นพายกับเขาสักทีหนอ

“ล้ อ เล่ น อะไรกัน ข้ า ท าอย่ า งถูก ต้ อ งตามแบบแผน !

ศาสตร์การทานาย ฟ้ าดินรวมเต๋อ พระจันทร์พระอาทิตย์รวม
ความสว่ าง เรี ย งลาดับสี่ เวลา ผีสางเทวดารวมโชคดี ร้าย...”
ครัน้ เสิ่นอวี๋เล่อเห็นน้ องสาวเข้าใจเขาผิด เห็นตาเริ่มแดงก็รีบ
อธิบาย พูดอะไรต่ออีกมากมาย

จนเสิ่นเหยาทนไม่ไหวเดินจากไปไกล เขายังพึมพากับ
ตัวเอง “คาทานายบอกเช่นนี้ ไม่มีผิด ทาไมจึงไม่เชื่อข้านะ....”

“พี่ชายพูดเช่นนี้ จริงหรือ” ภายในเรือนชิงจู๋ เสิ่นหนิงมอง

เสิ่นเหยาด้วยสีหน้ าแปลกใจ

155
 เสิ่นเหยามาถึงเรือนชิงจู๋ อดไม่ได้บอกเสิ่นหนิงกับเสิ่นมี่
เรื่องพี่ชายขวางนางไว้ ซา้ ยังเล่าเรื่องนี้ เป็ นเรื่องตลก เสิ่นมี่ฟัง
แล้วก็แค่ปิดปากหัวเราะ แต่เสิ่นหนิงฟังแล้วถามออกไปเช่นนี้

“ใช่เจ้าค่ะแถมยังบอกข้าว่าเป็ นชะตาข้าผิดปกติ ล่างเขา

บนน้าซ้อนทับกัน ภัยคือน้า อุปสรรคคือภูเขา ทัง้ ยังบอกเขาสูง
น้ าลึก อุปสรรคมากมาย ชีวิตมีภยั ขวาง พบภัยให้หยุด ยังบอก
พวกเราด้วยว่าไม่ต้องไปแล้ว ! เขาจะไปหาท่านป้ าใหญ่ ข้าห้าม
เขาไว้ ธรรมดาเขาก็เพี้ยนๆ อยู่แล้ว มิน่าเล่าท่ านพ่อท่ านแม่
พอพูดถึงเขาแล้วปวดหัว....” เสิ่นเหยาพูดต่ ออี กมากมาย จน
ตัวเองรู้สึกพูดมากเกินไป แลบลิ้นออกมาอย่างขี้เล่น ตอนจบ
ยังพูดด้วยว่า “ช่างเขาปะไร พวกเรามาคุยเรื่องเทศกาลบุปผา
ราชสานักดีกว่า พวกเจ้าว่าสาวๆ บ้านอื่นเขาจะแต่งตัวอย่างไร
กันบ้างหนอ...”

ความคิ ด ของเสิ่ นหนิ งถูก ค าพู ด ของเสิ่ นเหยาสะกิ ด

ขึ้นมา ความจริงพี่ ชายคนนี้ เรื่องทานายทายทักนั บว่ามี ฝีมือ
ถ้าเขาเสี่ยงทายได้ว่างานเทศกาลบุปผาราชสานักเป็ นเหตุร้าย
นึ กถึงเรื่องของเฉินหวันโหยวเมื
่ ่อชาติก่อน มิใช่ว่าถูกเผงพอดี
หรือ?

156
 แล้วก็นึกไปถึงเมื่อชาติก่อนที่ เขาเสี่ ยงทายว่าเกิดเพลิง
ไหม้ตาหนักชินอัน ซังกวนฉางจื
่ อ้ จึงได้เปรียบ

เพียงแต่เวลานี้ พี่ชายคนนี้ อายุยงั น้ อย หนังสือที่ดกู ห็ ามา

เอง ถึงแม้จะเสี่ ยงทายดีร้ายทัวไปได้
่ กแ็ ค่พูดตามตาราเท่ านัน้
เป็ นเพราะยังไม่ชา่ ชองในศาสตร์ ทาให้คนมองว่าเขานัน้ พูดจา
เลอะเทอะ

เวลำ ยังต้ องใช้ เวลำ เสิ่นหนิงคิด ได้ยินเสี ยงคุยดังของ

เสิ่นเหยากับเสียงหัวเราะเบาๆ ของเสิ่นมี่ ต้องใช้เวลาจึงจะเห็น
ผลสาเร็จ เรื่องนี้ กแ็ จ้งแก่ใจดีอยู่แล้วมิใช่หรือไร ข้าควรจะเชื่อ
ว่าพี่ชายคนนี้ มิได้เก่งแต่เพียงเท่านี้

เมื่อกลางคื นมาถึง พวกเสิ่นหวาซันก็

่ รู้เรื่องที่ เสิ่นอวี๋ เล่อ
บอกเสิ่นเหยาแล้ว แต่ละคนรูส้ ึกไม่ตรงกัน

เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นหูซื่อชินชาแล้ว ลูกชายคนนี้ ชอบ

ทาแบบนี้ เป็ นครัง้ คราว พวกเขาจึงเห็นเป็ นเรื่องตลก อะไรต้อง
ทาก็ไปทาดีกว่า

เสิ่ นเจ๋อหย่ วนนึ กถึ งพรุ่งนี้ จะต้ องให้ เหยี ยนซาง คุ้ม กัน
พวกนางไปที่งาน คิดอีกทีพรุ่งนี้ ยงั ไม่ไปหมู่บา้ นชานเมืองหลวง

157
อยู่บ้านรอพวกเขากลับจากงานเทศกาลบุปผาราชสานั กก่อน
ดีกว่า

เสิ่นหูซื่อนึ กถึงเครื่องยาของนาง อะไรบ้างที่ ต้องไว้ ใน

คลัง นึ กถึงครัง้ นี้ มีโสมเก่าไม่เลว อีกสักพักจะส่งไปให้ท่านปู่ ...

ส่ ว นเสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ได้ ยิ น แล้ ว หัว เราะ หลานชายคนนี้ มี

ความคิดประหลาดของตัวเอง จากนัน้ ก็เคร่งขรึมขึน้ มา จะต้อง
ตรวจสอบอย่างละเอี ยดอี กครัง้ ดูว่ายังมีอะไรตกหล่นหรือไม่
แล้ ว ปรึก ษาอวี๋ ม ามาอี ก สัก พัก แม้ แ ต่ เ สิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก็ใ ห้ ไ ปพักที่
เรือน เหออี๋เหนี ยง จะได้ไม่รบกวนเสิ่นอวี๋ซื่อ

เสิ่นหวาซันค่ ิ ดมากเสียยิ่งกว่า เสิ่นอวี๋เล่อเด็กกว่า เสิ่น

อวี๋หงอยู่หน่ อยหนึ่ ง ตอนเด็กก็ฉลาดเฉลียวชอบเรียนหนังสือ
เขานึ กว่าตระกูลเสิ่นจะได้มีขนุ นางเพิ่มขึ้นอี กคน แต่ เหตุไฉน
โตขึ้ น กลับ เปลี่ ย นไปทางนั ้น เหตุ ก ารณ์ เ ช่ น นี้ ก็พู ด ไม่ ไ ด้ ว่ า
“ตอนเด็กอาจดูดี โตแล้ วอาจไม่ดี” แต่ คงเพราะเขาชอบทาง
ศาสตร์ด้านนี้ จริงๆ ก็แค่ความชอบผิดธรรมดาเท่านัน้ เสิ่นหวา
ซัน่ ตอนนั ้น ยอมให้ เ สิ่ นเจ๋ อ หย่ ว นแต่ ง งานกับ หู ซื่ อ ซึ่ ง เป็ น
ตระกู ล พ่ อ ค้ า ย่ อ มไม่ ค วรรู้ สึ ก ไม่ พ อใจที่ เ สิ่ นอวี๋ เ ล่ อ ที่ มี
พฤติกรรมเช่นนี้

158
 คนเป็ นพ่อแม่วางแผนให้ลูกชายลูกสาว คนเป็ นปู่ ก็ต้อง
วางแผนให้ หลานชาย พวกบ่าวไพร่เห็นเสิ่นอวี๋ เล่อเป็ นเช่ นนี้
แค่หวั เราะผ่านไป แต่เสิ่นหวาซันเป็
่ นหัวหน้ าตระกูล ความคิด
คงไม่จบแค่นัน้

ดูแล้ว คงจะต้องไปตามตาแก่ซือเทียนเจีย้ นคนนัน้ มาดื่ม

เหล้ากันสักหนสองหนแล้ว เสิ่นหวาซันค
่ ิ ดก่อนจะผล็อยหลับไป

159
 14 เทศกาลบุปผาราชสานัก

จนถึงวันที่สอง

พวกเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ตื่ น แต่ เ ช้ า เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ยัง สัง่ เป็ นพิ เ ศษ
ให้ อวี๋ มามาไปเรือนชิงจู๋ดูเสิ่นหนิงแต่ งหน้ าแต่ งตัว มิใช่ ว่าไม่
ไว้ใจแม่นมหลิ่ว เพียงแต่พวกชุนซืออายุยงั น้ อย แม่นมหลิ่วแต่
ไหนแต่ ไ รมาก็ไ ม่ ช อบการแต่ ง หน้ าแต่ ง ตัว มี ต าอี ก คู่ ย่ อ ม
ช่วยกันดูได้มากขึน้

รอจนอวี๋ มามาแต่ ง ตัว เสิ่ น หนิ งเสร็จเรี ย บร้อยแล้ ว พา

นางมา เสิ่นมี่กบั เสิ่นเหยาก็มาถึงเหอหมิงเชี ยนแล้ว หลี่มามา
กับ เสิ่ น หูซื่ อ ก็ต ามอยู่ ข้ า งหลัง ทุ ก คนค่ อ นข้ า งตื่ น เต้ น และ
คาดหวัง จึงเงียบไปชัวขณะ ่

เสิ่นอวี๋ ซื่อเห็นสาวน้ อยทัง้ สามแต่ งตัวได้งามพริ้งสดใส

ทัง้ ยังเหมาะสมกับอุปนิสัยและวัยของพวกนางแต่ ละคน ทัง้ ยัง
แสดงความสง่างามของตระกูลเสิ่นออกมา ก็รสู้ ึกพอใจอย่างยิ่ง

ท่ ามกลางความพอใจ นางยังต้ องทอดถอนใจว่าไก่งาม

เพราะขนคนงามเพราะแต่ งจริงๆ พาเด็กสาวกลุ่มนี้ ไปก็รู้สึก
ภูมิใจมากแล้ว นางพูดกับเสิ่นหูซื่อว่า “ไม่ต้องเป็ นห่วง พวกเรา

160
จะกลับมาราวบ่ายๆ แล้วจะส่งเสิ่นเหยากลับไป รับรองสภาพ
สมบูร ณ์ แ บบ” ยัง พูด หยอกเสิ่ น หูซื่อ เล็ก น้ อ ย บรรยากาศจึ ง
แลดูมีชีวิตชีวาขึน้ มา สามสาวน้ อยก็ลดความเคอะเขินลงไป

หลังจากกาชับให้เสิ่นอันซื่ อตรวจดูประตูบ้านเรียบร้อย
แล้ว เสิ่นอวี๋ ซื่อก็พาพวกเสิ่นหนิงออกมาจากบ้าน เตรี ยมตัว
ออกเดินทาง

เสิ่นเจ๋อหย่วนเตรียมรถม้าให้พวกนางสี่คนั เสิ่นอวี๋ซื่อนัง่
คนเดียวหนึ่ งคัน เด็กสาวนัง่ ด้วยกันหนึ่ งคัน ส่วนที่ ตามหลังมา
อี กสองคันคือพวกคนรับใช้ กบั สาวใช้ ชรา ขบวนรถคล้ายคลึง
กับพวกฮูหยินคุณหนูในเมืองหลวงเวลาเดินทางในขณะนัน้ ไม่
นับว่ายิ่งใหญ่ เสิ่นเจ๋อหย่วนยังส่งเหยียนซางติดตามไป เสิ่นเจ๋อ
จิ้งก็ให้ชิวอู๋เด็กรับใช้ของตนตามไปด้วย เมื่อเป็ นดังนี้ คนนับว่า
ไม่น้อยแล้ว รถม้านาคนทัง้ หมด ไปยังสถานที่ จดั งานเทศกาล
บุปผาราชสานัก

เสิ่ นหนิ ง เสิ่ นมี่ และเสิ่ นเหยานั ง่ อยู่ บ นรถม้ า ไม่ ไ ด้

สนทนาอะไรกันมากนัก

เสิ่ น หนิ งเนื่ อ งจากมี ป ระสบการณ์ ช าติ ก่ อ นอยู่ แ ล้ ว จึ ง

ไม่ได้ร้สู ึกสนใจอะไร ส่วนเสิ่นมี่กบั เสิ่นเหยาเป็ นเพียงเด็กสาว
161
อายุสิบเอ็ดปี เมื่อนึ กถึงงานยิ่งใหญ่ที่จะต้ องไปร่วมด้วย ก็อด
ไม่ได้ที่จะตื่ นเต้ น หน้ าผากเสิ่นมี่เริ่มมีเหงื่อผุดพราย เสิ่นหนิง
เห็นดังนัน้ จึงนาผ้าเช็ดหน้ าออกมาค่อยๆ ซับให้นาง

“พวกเราไม่มีอะไรน่ าเป็ นห่วง พวกเราไม่ได้ลงแข่งด้วย

เสี ยหน่ อย ได้ยินว่าครัง้ นี้ มีเด็กสาวที่ วาดภาพได้ยอดเยี่ยมนั ก
ว่ากันว่าเป็ นลูกศิษย์ตระกูลหวงต้ า ใครกันนะ...” ท่ าทางนึ ก
ไม่ออก

“เป็ นลู ก สาวของใต้ เ ท้ า ซื่ อ อวี้ ซื่ อ หยางเจี่ ย นรุ่ ย ชื่ อ

หยางมู่ชิว...” เสิ่นมี่ตอบเบาๆ

“ข้าก็นึกออกแล้ว วันนัน้ ท่ านป้ าใหญ่เคยคุยให้ พวกเรา

ฟั ง...” เสิ่นเหยาทาท่าเหมือนเพิ่งนึ กขึ้นได้ รีบบอกเพิ่มเติม พอ
นางส่งเสียงพูดขึน้ มา บรรยากาศบนรถม้าก็คลายความอึมครึม
ลง ไม่นานนักรถม้าก็หยุดลง สาวใช้ของทัง้ สามรออยู่ข้างนอก
แล้ว กล่าวว่ารถม้ามาถึงที่แล้ว เชิญพวกนางลงจากรถ

งานเทศกาลบุปผาราชส านั กครัง้ นี้ จดั ที่ เ หอย่ ว น เป็ น

สวนส่ วนตัวขององค์หญิงใหญ่ ซู่เหอ ฮูหยินของเจิ้นหย่วนกง
เป็ นหนึ่ งในสวนป่ าหลวงจากรัชกาลที่แล้วที่เหลืออยู่ไม่กี่แห่ง

162
 เหอย่วนเลื่องชื่อว่ามีทิวทัศน์ สวยงาม อุดมสมบูรณ์ ด้วย
ธรรมชาติดงั ้ เดิม ได้ มีการก่ อสร้างเพิ่มเติมในรัชกาลต้ าหย่ ง
หลายครัง้ ความสวยงามของสิ่งปลูกสร้างก็งดงามจนผู้พบเห็น
่ าต่างชื่นชมอย่างยิ่ง ฉางไท่ฮ่องเต้คานึ งถึงความสัมพันธ์
ทัวหล้
ในวัย เยาว์ เ มื่ อ ครัง้ องค์ ห ญิ งยัง เด็ ก ที่ เ คยปกป้ องกั น จึ ง
พระราชทานให้ เป็ นของขวัญวันอภิเษก จากนั น้ มาเหอย่วนก็
เป็ นสวนป่ าส่วนตัวขององค์หญิงใหญ่ซู่เหอ

องค์หญิงใหญ่ซู่เหอมิได้หวงไว้คนเดียว อี กทัง้ นิสัยชอบ

สนุ ก ครื้น เครง จึ ง จัด งานเลี้ ย งปี ละหลายครัง้ ที่ เ หอย่ ว น ให้
ทุกคนได้มีโอกาสชื่นชมความงามของเหอย่วน งานเทศกาลบุป
ผาราชสานั กปี นี้ ผู้จดั งานคือนางเอง ดังนั น้ จึงย้ายสถานที่ จดั
งานมาเหอย่วน ซึ่ งนี่ กเ็ ป็ นเหตุผลหนึ่ งที่ ทุกคนชื่ นชมยินดี ได้
เห็นความงามของเหอย่วนนับว่ามาไม่เสียเที่ยวแล้ว

เสิ่นอวี๋ซื่อพาพวกเสิ่นหนิงยืนอยู่หน้ าประตูเหอย่วน รอ
นางในมาต้ อนรับเพราะรถม้าขับเข้าไปไม่ได้ เสิ่นหนิงมองดู
อักษร สิ่นหนิงมองดูอกั ษร “เหอย่วน” สองตัว ลายพู่กนั นัน้ เป็ น
ลายพระหัต ถ์ข องซัง่ กวนฝูต้ น รัช กาลต้ า หย่ ง แลดู ท รงพลัง
ยิ่ง นางจาได้ถึงความน่ าเกรงขามที่ไม่ซา้ แบบใคร

163
 เหอย่วน นางเคยมาแล้วในช่วงสามปี นัน้ เมื่อครัง้ ยังเป็ น
ฮองเฮา ทุกปี จะได้มาที่ นี่หลายต่อหลายครัง้ เวลานัน้ องค์หญิง
ใหญ่ซู่เหอได้สิ้นชี พไปแล้ว เหอย่วนจึงถูกเรียกคืนจากตระกูล
เจิ้นหย่วนกงกลับคืนสู่ราชสานัก เป็ นที่พกั ผ่อนหย่อนใจของซัง่
กวนฉางจื้ อ นางยัง จ าได้ ว่ า นางเคยนั ง่ พิ ง บนม้ า ยาวริ ม สระ
น้าเซี่ยฉี่ ขับลานาราพัน “ทะเลสาบเจียงหูขนุ เขาหมื่นลี้...”

คล้ำยชำติทีแ่ ล้ว เป็ นชำติทีแ่ ล้วจริงๆ

เสิ่นหนิงไม่ทนั ได้สะท้อนใจอะไรมากมายนัก ก็มีนางใน

มาพากลุ่มเสิ่นอวี๋ซื่อไปแล้ว บรรดาฮูหยิน คุณหนูและเหล่าขุน
นางที่ มาร่ว มงานมี มากมายก็จริง แต่ ก็ไม่ มี เ สี ย งอึ กทึ ก กลับ
กลายเป็ นความสงบเงี ย บ คงไม่ มี ใ ครมาท าเสี ย งดัง โวยวาย
ที่ นี่ เมื่อเดินตามนางในคนนี้ ไปเรื่อยๆ มองเห็นพวกทหารไม่
น้ อยเฝ้ าดูแลอยู่ ครัน้ เดินผ่านหอจื่อปี้ อ้ อมผ่านธารน้ าจิ้ง อวี้
จนมาถึงเนเชิงเขาอิ๋งโจว จึงมาถึงจุดจัดงานบุปผาราชสานัก ซึ่ง
ก็คือเรือนยงหย่าซาน

่ ่มเสิ่นซื่ อเข้าไปใกล้เรือนยงหย่าซาน จึงได้

จนกระทังกลุ
ยิ น เสี ย งคนคุ ย กัน เป็ นระยะๆ ในนั ้น มี ท ัง้ เสี ย งหัว เราะของ
เด็กสาว ทัง้ เสียงหยอกล้อของหญิงกลางคน อีกทัง้ เสียงหัวเราะ

164
ดังฮ่าๆ ของหญิงสูงวัย จึงรูส้ ึกได้ถึงบรรยากาศความสนุกสนาน
ครึกครืน้ ของงานเทศกาลบุปผาราชสานัก

ขณะที่ กลุ่มเสิ่นอวี๋ซื่อเพิ่งก้าวเข้าเรือนยงหย่าซาน ก็มีฮู

หยิ น ของขุน นางบางคนพาลูก สะใภ้ ลูก สาวหลานสาวเข้ ามา
พูดคุย ในนัน้ มีฮูหยินของหยวนเค่อเจินรองเสนาบดีกระทรวง
โยธา ฮูหยินของอธิบดีกระทรวงขุนนางเสิ่นจิ้งหวา

หลายครอบครัวผลัดกันแนะนาตัว ทักทายพูดคุย พวก

เสิ่นหนิงสามคนก็ต้องเข้าพบบรรดาฮูหยินเหล่านี้ ทัง้ ยังสนทนา
กับเสิ่นหมิงซวนลูกสาวคนเล็กของเสิ่นจิ้งหวาอย่างถูกคอ เด็ก
สาวทัง้ หลายพูดคุยกันถึงความรู้สึกที่มางานเทศกาลบุปผาราช
สานัก บรรยากาศเป็ นกันเองยิ่งนัก

กลุ่มเสิ่นอวี๋ ซื่อมาถึงไม่เร็วแต่ ก็ไม่ช้าเกินไป ก่ อนหน้ า

นัน้ มีครอบครัวขุนนางไม่น้อยมาแล้ว มีทงั ้ คนคุ้นเคยและมีทงั ้
คนที่ เคยคุยในงานเลี้ยงบ้านตระกูลเสิ่น เสิ่นอวี๋ซื่อก็พดู คุยกับ
พวกนาง ฆ่ า เวลาระหว่ า งรองานเทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก
ตามมาด้วยขุนนางอีกไม่น้อย ฮูหยินของเสนาบดีกระทรวงพิธี
การเว่ ย จิ้ น ตู้ กับ ฮู ห ยิ น ของผู้ต รวจการราชส านั ก กงหยู ซี
ด้านหลังยังตามมาด้วยสะใภ้และเด็กสาวอีกหลายคน สองคนนี้
อายุไม่น้อยแล้ว ลูกสาวคนเล็กก็แต่งงานแล้ว ครัง้ นี้ กพ็ าหลาน
165
สะใภ้กบั หลานสาวมาเปิดหูเปิดตา เมื่อสองคนนี้ มาถึง ก็แนะนา
ตัวกันเกิดความครึกครืน้ ขึน้ มาอีก

จ า ก นั ้ น ก็ ต า ม ม า ด้ ว ย ค ร อ บ ค รั ว ข อ ง เ ว่ ย ฟู่ ห ลี่
ผู้อานวยการราชวิทยาลัยระดับกั ๋วจื่อ ครอบครัวของเจิ้งผูฉุน
เสนาบดีกระทรวงการคลัง กับครอบครัวของเสนาบดีกลาโหมก็
มาตามกัน เรือนยงหย่าซานยิ่งครึกครืน้ ขึน้ จับกลุ่มกันสองคน
บ้างสามคนบ้าง เสียงพูดคุยไม่มีหยุด

ได้ยินนางในแจ้งว่าครอบครัวเสนาบดี กลาโหมมาแล้ว
เสิ่ นหนิ งรี บ เงยหน้ ามองคนที่ เ ข้ า มาด้ ว ยความสนใจทัน ที
เนื่ องจากอยู่ ค่ อ นข้ า งไกล แถมยัง มี ฮู ห ยิ น จ านวนไม่ น้ อย
คันกลางไว้
่ อยู่ จึ ง เห็น เพี ย งสาวน้ อยหลายคน แต่ ก็ไม่ ชดั นั ก
เสิ่นหนิงนึ กโยงไปถึงเรื่องของเฉินหวันโหยว ่ ถึงแม้จะเห็นไม่ชดั
แต่ ก็ค อยมองไปทางครอบครัว เสนาบดี ก ลาโหมโดยไม่ รู้ต ัว
เป็ นที่ผิดสังเกตของเสิ่นอวี๋ซื่อ

“ท าไมหรือ รู้สึ ก เจ้ า จะสนใจตระกูล เฉิ นเป็ นพิ เ ศษ ข้ า

เห็นเจ้ามองไปทางนัน้ หลายครัง้ แล้ว ” เสิ่นอวี๋ซื่อนิ่งคิด ทางตน
ก็ไม่ค่อยไปมาหาสู่กบั ตระกูลเฉิน มีคยุ ไม่กี่คาบ้างในงานเลี้ยง
ที่บา้ นคราวก่อน

166
 “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ งานเลี้ยงในบ้านคราวที่ แล้วไม่ได้พบ
หน้ าสาวบ้านตระกูลเฉิน ได้ยินพี่รองว่าคราวนี้ สาวบ้านนี้ ลง
แข่งกันหลายคน ข้าเลยอยากรู้บา้ งเท่านัน้ เองเจ้าค่ะ” เสิ่นหนิง
ใช้เสิ่นอวี๋หงเป็ นโล่ คิดว่าทาไมตนถึงได้ใจร้อนอย่างนี้ นักนะ

เสิ่นอวี๋ซื่อไม่ได้พดู อะไร เรียกเสิ่นหนิงทัง้ สามคนมาแล้ว

พาพวกนางเดินไปทางบ้านตระกูลเฉิน เตรียมทักทายตระกูล
เฉิน ทาเช่ นนี้ จะได้ ให้ พวกเด็กสาวได้ทาความรู้จกั กันไว้ วัน
หน้ าอยู่ย าวในเมื องหลวง หนี ไม่พ้ น ต้ องไปมาหาสู่กบั บ้านนี้
แน่ นอน ไม่ว่าอย่างไรก็ให้ได้เจอหน้ ากันก่อนถึงจะดี

เสิ่นอวี๋ ซื่อพาทัง้ สามไปทักทายเฉินหลินซื่ อ แล้ วยิ้มให้

เฉินจ้าวซื่อ ให้พวกเสิ่นหนิงเข้าพบพวกนางที ละคน เฉินหลินซื่อ
ก็เ ป็ นกัน เองกับ เสิ่ น อวี๋ ซื่อมาก ลาพัง แค่ ชื่อเสี ย งของตระกูล
ซี ซนั อวี๋ เฉินหลินซื่อก็ไม่กล้าดูแคลนเสิ่นอวี๋ซื่อแล้ว เรียกพวก
หลานๆ ที่อยู่ข้างหลังมาพบกลุ่มเสิ่นหนิง

เสิ่นหนิงเพิ่งเห็นเฉินหวันโหยวได้
่ อย่างชัดเจน นางอ่อน
ช้ อ ยนุ่ มนวลสมชื่ อ เห็ น นางใส่ ชุ ด กระโปรงแพรอ่ อ นสี บ ัว
เสื้อสัน้ สีเขียวอ่อน เนื่ องจากถึงวัยอันควรแล้ว จึงไว้ผมมวยทรง
จิ้งเซี ยง ประดับด้ วยปิ่นดอกบัวบานสี ชมพู หน้ าตาเรียบร้อย
สวยงาม เข้ามายิ้มทักทายกับพวกนาง ท่ วงท่ างามสง่าราวกับ
167
ดอกบัวที่ ใกล้ บาน เฉินหวันโหยวนุ
่ ่ มนวลเรี ยบง่าย แค่ นี้กไ็ ด้
ความรู้สึกที่ ดีจากเด็กสาวทัง้ สามแล้ว แต่เมื่อเสิ่นหนิงมองเห็น
สาวใช้ประจาตัวของเฉินหวันโหยวก็่ ตกตะลึงไปเล็กน้ อย แล้ว
ยิ้มออกมา เป็ นนางเอง หงซิ่ว คนเก่าแก่…

เวลานี้ นางยังไม่ร้จู กั เสิ่นหนิง แค่หลุบหน้ าคอยตามอยู่

ข้ า งหลัง เฉิ นหวัน่ โหยว ไม่ ไ ด้ ท าให้ ค นอื่ น สัง เกตเห็ น ทว่ า
เสิ่นหนิงกลับคุ้นเคยกับนางอย่างมาก อยู่ในวังเย็นห้าปี นางกับ
เจ้านายของนางทาให้เสิ่นหนิงจาได้ไม่ลืม เวลานัน้ เสิ่นหนิงอายุ
น้ อ ยอารมณ์ รุน แรง โดนพวกนายบ่า วของนางรัง แกไม่ น้ อย
ตอนหลังนางได้เป็ นฮองเฮา ตระกูลเสิ่นก็แข็งแกร่ง พวกนางจึง
ได้ รามือ แต่ เสิ่นหนิงไม่เคยใบหน้ าที่ เยาะเย้ยแค้นเคื อง
ของสาวใช้ คนนี้ หลังจากตระกูลเสิ่นล่มจมได้เลย

“ตระกูลอู่เยวี่ยเสิ่น โถๆ ใครสูงศักด์ ิ กว่าใคร เวลานี้ เจ้า

ต้องคุกเข่าให้ข้ามิใช่หรอกหรือ...”

น า ง ชื่ อ ห ง ซิ่ ว แ ต่ เ จ้ า น า ย ข อ ง น า ง ต อ น นั ้ น เ ป็ น
เฉินหวันหยู
่ มิใช่เฉินหวันโหยวเหมื
่ อนเช่นปัจจุบนั

ใช่ แล้ว ไม่มีใครสูงศักดิก์ ว่ำใคร แต่ ข้ำเสิน่ หนิง ลูกสำว

คนโตของภรรยำเอกตระกูล อู่ เ ยวี ย่ เสิ ่น ไม่ ใ ช่ ส ำวใช้ ช ัน้ ต ำ่
168
ทรยศนำยอย่ำงเจ้ำมำเยำะเย้ยด่ำว่ำได้ ! เสิ่นหนิงแค่เห็นหงลิ่ว
เพียงแวบเดียว ก็ร้แู ล้วว่าทาไมเฉินหวันโหยวจึ
่ งได้ตกน้ า ดูท่า
น่ าจะเป็ นฝี มือหงซิ่วแน่ นอน

เสิ่นหนิงอารมณ์ ดีขึ้นทันใด ที่ แท้ วิธีตอบโต้ ที่ต่อให้ คิด

เป็ นร้อยรอบก็ไม่ ออกมา พริบ ตาก็โ ผล่ ออกมาได้ แล้ ว ต่ อไป
ไม่ต้องตามติดเฉินหวันโหยวแล้
่ ว นางว่านางรู้แล้วว่าควรทา
เช่นไร นางจงใจเดินรัง้ ท้ ายจากเสิ่นอวี๋ซื่อหลายก้าว กาชับกับ
ชิว เกอที่ อยู่ข้ างกายสองสามประโยค ครัน้ เห็น นางพยักหน้ า
เข้าใจแล้ว จึงค่อยวางใจรีบตามเสิ่นอวี๋ซื่อไปพบคน รอยยิ้มบน
ใบหน้ าดูผอ่ นคลายลงหลายส่วน

จากนัน้ เมื่อครอบครัวเจ้ากรมอาลักษณ์ เหวยจิ่งเหยากับ

ครอบครัวเสนาบดี ฝ่ายขวากานหมิงเฉวียนมาถึง บรรยากาศ
เรือนยงหย่าซานก็ครึกครืน้ ขึน้ อีก ในรัชสมัยต้าหย่งมิได้แต่งตัง้
ตาแหน่ งอัครมหาเสนาบดี กบั ราชเลขา เจ้ากรมอาลักษณ์ จึง
เป็ น ผู้อยู่เหนื อสุดของขุนนางทัง้ ปวง ซึ่ งความเป็ นจริงก็
นั บว่าเที ยบเท่ าอัครมหาเสนาบดี แล้ว เวลานั น้ ฮูหยินของขุน
นางชัน้ ผูใ้ หญ่ทงั ้ หมดต่างเข้าทักทาย รวมทัง้ เสิ่นอวี๋ซื่อด้วย

คลื่นความครึกครืน้ ลูกนี้ ยงั ไม่ทนั จางหาย ก็มีเสียงอึกทึก

ดังขึ้นในกลุ่มคน เสียงทักทายดังมาถึงด้านหลัง ที่ แท้องค์หญิง
169
ซู่เหอฉางมาถึงแล้ว หมายความว่างานเทศกาลบุปผาราชสานัก
เริ่มต้นขึน้ อย่างเป็ นทางการแล้ว

170
 15 ผ่านพ้นอย่างปลอดภัย

เสิ่นหนิงยืนอยู่กลางฝูงชน พิจารณาดูหวงกูหมู่* ในชาติ

ที่แล้วคนนี้ นางเป็ นพี่สาวคนโตของฉางไท่ฮ่องเต้ แม้อายุเกือบ
เจ็ดสิบแล้ว แต่หาได้เดินกระโผลกกระเผลกเช่นคนชราไม่ กลับ
ดูกระฉับกระเฉงยิ่ง แม้แต่ปิ่นหงส์กาไลมุกก็ยงั มิอาจบดบังรัศมี
ของนางไว้ได้ ความสง่าสูงส่งโดยธรรมชาติเหมือนเหล้าที่ ต้อง
ใช้เวลาบ่มเพาะจนได้ที่ มิน่าเล่าฉางไท่ฮ่องเต้ถึงเคารพยาเกรง
พระพี่นางคนโตคนนี้ ตลอดมา

เสิ่ นหนิ งไม่ เ คยได้ อ ยู่ ร่ ว มกัน กับ นาง องค์ ห ญิ ง ใหญ่
ผู้ นี้ จะสิ้ นชี พ ในอี ก สองปี ให้ ห ลั ง เวลานี้ เมื่ อ ได้ เ ห็ น นาง
กระฉับกระเฉงถึงเพียงนี้ กร็ สู้ ึกเหลือเชื่อ ด้วยเพราะความตกตา่
ของจวนเจิ้ งหยวนกง จวบจนกระทั ง่ ซั ง่ กวนฉางจื้ อ ขึ้ น
ครองราชย์ ก็ไม่ค่อยมีใครเอ่ยถึงนางแล้ว ความทรงจาสิ่งเดียว
ที่ มี ต่ อ นางนั ้น เกิ ด จากซัง่ กวนฉางจื้ อ ซึ่ ง ก็ คื อ วัน ที่ เ ขาขึ้ น
ครองราชย์ เขาเมามายแล้วพูดว่า

“ถ้าเสด็จป้ าซู่เหอยังอยู่ ข้าคงไม่ได้ขึ้นครองราชย์ได้ง่าย

เช่ น นี้ . ..” เวลานั ้น นางยัง ไม่ รู้เ รื่ อ งอะไรนั ก นึ กว่ า เขาดี ใ จที่
สมหวัง ไม่ เ ข้ า ใจที่ พูด หมายความว่ า อย่ า งไร จนกระทัง่ ถึ ง
ปัจจุบนั ก็ยงั ไม่เข้าใจ
171
 *หำกเสด็จป้ ำซู่ เหอยังอยู่ ข้ำคงไม่ได้ ข้ ึ นครองรำชย์ได้
ง่ำยเช่ นนี้ ...* เหตุใดเขาจึงพูดเช่ นนี้ ไม่เคยได้ยินว่าองค์หญิง
ใหญ่ซู่เหอไม่พอใจองค์ชายห้ า หรือหลี่ผินเอาใจออกห่ างองค์
หญิงใหญ่ นางก็ไม่เคยได้ยิน

ดูแล้วพวกมดงานคงต้ องเพิ่มจุดที่ คอยเฝ้ ามองจุดหนึ่ ง

แห่งถึงจะถูก เสิ่นหนิงคิด นางไม่ได้ฟังว่าองค์หญิงใหญ่พดู อะไร
อยู่ จมอยู่ในห้วงคานึ งของตัวเอง จนกระทังเสี่ ยงเฮดังมาจาก
ฝูงคน นางจึงได้สติ ที่ แท้ การแข่งขันเทศกาลบุปผาราชสานั ก
เริ่มแล้ว

การแข่งขันยกที่ หนึ่ งคือการวาดภาพ ลูกสาวขุนนางใน

เมืองหลวงที่ อายุถึงเกณฑ์มีไม่น้อย ที่ เขียนพู่กนั วาดภาพได้ก็
ไม่น้อย มองไปบนเวที เห็นมีหญิงสาวสิบกว่าคนกาลังก้ มหน้ า
ก้มตาเขียนพู่กนั วาดภาพ เป็ นภาพที่ น่ามองยิ่งนัก การแข่งขัน
เช่นนี้ ไม่ได้ให้ใช้ เวลานาน ไม่นานนักก็มีหญิงสาวที่ วาดเสร็จ
แล้วทยอยเดินลงมาจากเวที ผลงานของพวกนางก็ให้ฮหู ยินใน
งานวิจารณ์ เสร็จแล้วจึงจัดแสดงให้แขกที่มาร่วมงานได้ชมโดย
ทัวถึ
่ ง เหล่านางสนมในวังจะไม่ปรากฏตัวในสถานที่นี้ แต่จะส่ง
นางในคนสนิทมาร่วมสังเกตการณ์โดยใกล้ชิด

172
 เสิ่นหนิงยังให้ความสนใจเป็ นพิเศษกับผลงานเขียนพู่กนั
ภาพวาดของหยางมู่ชิวที่เสิ่นมี่พดู ถึง ในบรรดาหญิงสาว นางได้
สมญาเขียนพู่กนั วาดภาพเลอเลิศแห่งเมืองหลวง แต่ในสายตา
เสิ่นหนิงกลับรู้สึกผิดหวัง ไม่ใช่ เพราะตัวเสิ่นหนิงเองเขียนได้
เยี่ยมวาดได้ยอด แต่จากประสบการณ์ทงั ้ ชาติก่อนชาตินี้ ทาให้
สายตาเสิ่ น หนิ งมองการณ์ ไ กลกว่ า หญิ ง สาวทัง้ ปวง อี ก ทัง้
ตระกูลผู้เป็ นยายของนางคือตระกูลซีซนั อวี๋ แค่เที ยบเชิญอะไร
สักใบก็ยงั ดีกว่าหยางมู่ชิวเป็ นไหนๆ

เสิ่ นหนิ งรู้ สึ ก หมดความสนใจ การแข่ ง ขัน เทศกาล

บุปผาราชส านั กในสายตาเสิ่นหนิ งไม่มีค วามหมายอะไร ทัง้
ดีดพิณหมากรุก เขียนอักษร วาดภาพ เด็กสาวบ้านไหนบ้างที่
ทาไม่เป็ น? บทประพันธ์ไม่มีคาว่าที่ หนึ่ ง ความสามารถก็ไม่มี
ค าว่ า ที่ ห นึ่ งเช่ น กัน จะต้ อ งมาแข่ ง ขัน ให้ ไ ด้ แล้ ว จะได้ อ ะไร
ขึน้ มา? ก็แค่วิธีการดูตวั ของเหล่าพระประยูรญาติเท่านัน้

ความจริงราชสานั กเลือกลูกสะใภ้หาใช่ ดูแต่ ที่นี่ที่เดี ยว

ชาติก่อนนางเองก็ไม่ได้ร่วมงานเทศกาลบุปผาราชสานัก ก็ยงั
ได้เป็ นชายาขององค์ชายห้ามิใช่หรอกหรือ เที ยบกันแล้ว สิ่งที่
นางสนใจมากกว่าคือ ชิวเกอจัดการเรือ่ งเรียบร้อยหรือไม่

173
 ความจริงสิ่งที่ เสิ่นหนิงให้ชิวเกอทานัน้ ง่ายนิดเดี ยว แค่
ให้แอบกระซิบเตือนเฉินหวันโหยวว่
่ า “ระวังหงซิ่ว” เท่านัน้ เอง

ปั ญหาอยู่ที่ว่าจะหลบเลี่ยงหงซิ่วที่ ตามติดข้างกายแล้ว
บอกค านี้ ให้ เ ข้ า หู เ ฉิ นหวัน่ โหยวได้ อ ย่ า งไร งานเลี้ ย งเช่ น
เทศกาลบุป ผาราชส านั ก สาวใช้ ที่ พ ามาด้ ว ยย่ อ มต้ อ งเป็ นที่
สนิทไว้ใจอย่างที่สุด คิดว่าเฉินหวันโหยวจะต้
่ องไว้ใจในตัวหงซิ่
วอย่างไม่ต้องสงสัย

ในระยะนี้ ชิวเกอรับผิดชอบรวบรวมข่าวสารของคุณหนู
และสาวใช้ ในเมืองหลวง จึงพอจะรู้เรื่องหงซิ่วบ้าง อี กทัง้ กลุ่ม
สาวใช้กม็ ีสงั คมของพวกนาง มีสาวใช้ที่ค้นุ เคยที่อื่น แค่ทกั ทาย
พูด คุย ในระหว่ า งที่ น ายสาวแข่ ง ขัน ก็ย่ อ มได้ จึ ง แลกเปลี่ ย น
ข้อมูลกันเช่นนี้ เอง ชิวเกอกับกลุ่มสาวใช้ตระกูลเสิ่นจึงไปหาหง
ซิ่ว ฝ่ ายหงซิ่วเองก็เฉลียวฉลาด ตามพวกนางไปคุยด้วยเพียง
ไม่กี่คาก็กลับไปอยู่ข้างกายเฉินหวันโหยว่ วันนี้ นางมี ภารกิจ
พิเศษ จะอยู่ห่างไกลไม่ได้

เฉินหวันโหยวเห็
่ นหงซิ่วกลับมาก็จบั มือนาง ถามหงซิ่ว
ว่ า “นั น่ เป็ นสาวใช้ บ้ า นไหนกัน ” เมื่ อ ครู่ นี้ หลัง จากสาวใช้
กลุ่ม นี้ จ ากไป มี ค นหนึ่ ง เดิ น ตามหลัง หงซิ่ ว ค่ อ นข้ า งอยู่ ใ กล้

174
เฉินหวันโหยว
่ นางเห็นสาวใช้ คนนี้ อยู่ข้างหลังแบมือมี ค าว่ า
“หงซิ่ว”ตัวโตๆ เขียนไว้ที่ฝ่ามือ

หงซิว่ *?! หงซิ่วเป็ นอะไรหรือ ไยถึงทาลับๆ ล่อๆ เช่นนี้

หรือว่า มีคนอยากเตือนนาง?* นางเหลือบมองหงซิ่ว แต่กม็ ิ ได้
รูส้ ึกว่ามีสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด

“แค่ พ วกสาวใช้ ที่ เ คยไปมาหาสู่ ก นั พูด คุย ไม่ กี่ ค าเท่ า

นัน้ เองเจ้าค่ะ คุณหนู เมื่อกี้สาวใช้ตระกูลเจิ้งบอกว่าคุณหนูของ
นางกาลังคอยท่ านอยู่ที่ทะเลสาบหมิงเฮ่ อ บอกว่ามีเรื่องด่วน
ให้ ท่ า นรี บ ไปเจ้ า ค่ ะ ” หงซิ่ วนึ กถึ ง สิ่ งที่ ค นผู้นั ้น สัง่ ไว้ จึ ง พู ด
ออกมา

เฉิ นหวันโหยวมองเห็
่ น หงซิ่ ว ยัง คงมี สี ห น้ า สงบเสงี่ ย ม
เช่นเคย ในอกกลับรู้สึกเหมือนไฟสุมทรวง นึ กถึงปี ที่ ผ่านๆ มา
นางทาดี ต่อหงซิ่วมากมาย คิดไม่ถึงว่านางจะทรยศเสี ยได้ ?!
นางเป็ นคนของคนนัน้ ?! นางสามารถมีชีวิตอยู่รอดปลอดภัย
ภายใต้ เ งื้ อ มมื อ เฉิ นจ้ า วซื่ อ ที่ ป ากซื่ อ ใจคด ทัง้ ยัง ได้ ร บั พระ
เมตตาจากเสด็จย่า อารมณ์ ความคิดย่อมเหนื อกว่าสติปัญญา
และน้าอดน้าทนเป็ นธรรมดา ถ้าไม่มีอกั ษรสี่คานัน้ นางก็คงไป
ตามนั น้ แล้ว จะเกิดเรื่องอะไรหรือ นางแค่คิดก็ร้สู ึ กเย็นจับจิต
เวลานี้ นางยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีกหรือ?
175
 เมื่อได้ยินคาหงซิ่ว เฉินหว่านโหยวไม่ได้ตอบ ไม่ได้พูด
ว่าจะไปหรือไม่ไป หงซิ่วเริ่มกระวนกระวาย รบเร้าอีกว่า “ไม่แน่
ว่าคุณหนูตระกูลเจิ้งอาจมีเรื่องอะไรก็เป็ นได้ คุณหนู เรารีบไป
กันเถอะเจ้าค่ะ”

เฉินหว่านโหยวทาท่าขี้เกียจ บอกว่าพอดีร้สู ึกปวดหัว ไม่

รูว้ ่าเพราะคนเยอะจึงตื่นเต้นเกินมากเกินไปหรือเปล่า แล้วบอก
อีกสักครู่กจ็ ะถึงรอบของนางแล้ว หากไปๆ มาๆ อาจจะมาไม่
ทันเวลา

“เส้ า อี๋ ไ ม่ ว่ า ข้ า หรอก พวกเราไปเวที แ ข่ ง ขัน กัน เถอะ”

วาจานี้ ถือเป็ นแน่ นอนแล้ว ต่อให้หงซิ่วใช้วิธีอะไร ก็ไม่สามารถ
ทาให้เฉินหว่านโหยวห่างจากเวทีแข่งขันแม้เพียงก้าวเดียว

อีกฟากหนึ่ ง เสิ่นหนิงเห็นชิวเกอกลับมา ซา้ ยังขยิบตาให้

นาง ก็ร้วู ่าเรื่องเรียบร้อยแล้ว ต่ อมาระหว่างดูการแสดงศิลปะ
ประกอบเพลง เห็ น เฉิ นหว่ า นโหยวขึ้ น เวที ด้ ว ยท่ า ที ป กติ
แสดงออกได้ เ ยี่ ย มยอด นางก็ ยิ่ งยิ้ มด้ ว ยความสบายใจ
จนกระทัง่ งานเทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก จบลง นางยัง คงยิ้ ม
ตลอดเวลา กระทังเส ่ ิ่ นมี่กบั เสิ่นเหยายังข้องใจว่า เหตุใดพี่สาว
ถึงได้อารมณ์ดีเช่นนี้

176
 จนกระทัง่ งานเลี้ย งสิ้ นสุด ทุกอย่ างปกติ ไม่ได้ ยิ น ว่ ามี
เหตุการณ์ อะไรเกิดขึ้น สายตาทุกคนเริ่มจับจ้องไปที่ ผ้ชู นะเลิศ
ศิลปะแขนงต่ างๆ เทศกาลบุปผาราชสานักครัง้ นี้ ปรากฏหญิง
สาวที่มีความสามารถจานวนไม่น้อย แม้แต่องค์หญิงใหญ่ซู่เหอ
ยังผงกศีรษะด้วยความพอใจ

หยางมู่ ชิ ว ได้ ร างวัล ชนะเลิ ศ ด้ า นเขี ย นพู่ ก ัน วาดภาพ

อย่างไม่ต้องสงสัย ตาแหน่ งผู้ชนะด้านการเขียนพู่กนั วาดภาพ
ของเมืองหลวงไม่ใช่ได้มาโดยง่าย

ด้านเพลงเจียงหันเสวี่ยลูกสาวคนเล็กของรองเสนาบดี
กระทรวงการคลังเจียงเฉิงไห่ใช้เพลง”หันเจียงหลิง(ลานาธารา
เหมันต์)”คว้ารางวัลชนะเลิศ การเผชิญหน้ าความลาบากยากไร้
หนาวเย็นแต่กย็ งั มีอารมณ์สนุ ทรียก์ ย็ งั สัมผัสได้อยู่จนถึงเวลานี้

ส่ วนการระบาราฟ้ อนและหมากรุกนั น้ ก็ล้วนมี ผ้แู สดง

ออกได้อย่างยอดเยี่ยม

มีที่นอกเหนื อคาดเดาคือ ในการขี่ม้ายิงธนู ผูช้ นะเลิศคือ

กงซินฉื อหลานสาวผู้ตรวจการราชสานักกงหยูซี ดูนางท่ าทาง
อ่ อ นแอ นึ ก ภาพไม่ อ อกว่ า นางจะน้ า วคัน ธนู ยิ ง หิ น พร้อมกัน
สามก้อน ทัง้ ยังยิงถูกสิ่งเล็กๆ ได้ในระยะไกล ได้รบั คาชื่ นชม
177
จากองค์หญิงใหญ่ซู่เหอในทันที ฮูหยินของขุนนางทัง้ หลายต่าง
ก็ ชื่นชมตระกูลกงว่าสอนลูกสาวได้เยี่ยมยอด ได้ทงั ้ บุน๋
ทัง้ บู๊

ฮูหยินตระกูลกงพูดอย่างถ่อมตัวว่า “ความจริงก็เพราะ
เห็นนางอ่อนแอแต่เล็ก ถึงได้ให้นางไปฝึ กขี่ม้ายิงธนูเพื่อบริหาร
ร่ า งกาย ไม่ นึ กว่ า กลับ ได้ พ บความก้ า วหน้ า นี่ เป็ นความดี
ความชอบของนิทานเรื่องจี้ชางเรียนธนู ไม่สมควรได้รบั ความ
ชื่นชมจากทุกคน...”

องค์หญิงใหญ่ซู่เหอได้ถ่ายทอดคาชื่ นชมและสนั บสนุ น

หญิงสาวทัง้ หลายจากราชนิกูล ทัง้ ยังพระราชทานของ มีค่าใน
วังแก่บรรดาผู้ชนะเลิศไม่น้อย ล้วนแล้วแต่ ตรงตามความชื่ น
ชอบของแต่ละคน เด็กสาวเหล่านี้ ล้วนกล่าวขอบพระทัย

ดัง นี้ งานเทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก วัน นี้ จึ ง จบสิ้ น ลง ฮู

หยินขุนนางและหญิงสาวแต่ ละตระกูลส่ งองค์หญิงใหญ่ ซู่เหอ
กลับไป ทยอยออกจากเรือนยงหย่าซานโดยมี สาวใช้ ค อยนา
ทาง เวลานี้ ไม่ได้เงียบสงบเหมือนเที่ยวมา ฮูหยินเหล่านี้ ต่างจับ
กลุ่มคุยกันสองคนบ้างสามคนบ้าง บางคนก็รอคนที่ชอบพอกัน
เดินทอดน่ องชื่นชมทิวทัศน์ อนั สวยงามของสวนเหอย่วน ผ่อน
คลายสบายใจกว่าตอนมาอย่างมากเสียยิ่งกว่ามาก
178
 พวกเสิ่นอวี๋ซื่อก็เดินอย่างสบายใจจนถึงประตูใหญ่เหอย่
วน พอดี พ บเสนาบดี กลาโหมตระกูลเฉิน ทัง้ สองตระกูลก็ได้
ทักทายอี กสักพักต่ างคนจึ ง ต่ า งขึ้น รถม้ า กลับ กัน ตอนที่ เ ฉิ น
หว่ า นโหยวเห็น ชิ ว เกออยู่ ข้ า งกายเสิ่ น หนิ ง แววตาพลัน ทอ
ประกายแวบหนึ่ งแต่ กม็ ิ ได้เอ่ ยอันใด เพี ยงคิดในใจว่า ที่ แท้ ก็
เป็ นนางนี่ เอง คุณหนูตระกูลเสิ่น บุญคุณนี้ นางเฉินหว่านโหยว
ขอจดจาไว้

งานเทศกาลบุปผาราชสานักมีทงั ้ คนได้หน้ าเต็มที่ มีทงั ้

คนสบายอกสบายใจ แน่ นอนว่าก็ต้องมีคนกลุ้มอกกลุ้มใจด้วย
เช่นกัน

อย่างเฉินจ้าวซื่ อ หลังจากงานเทศกาลบุปผาราชสานั ก
จบสิ้ น นางก็สี ห น้ า เคร่ ง เครี ย ด จนกลับ ถึ ง บ้ า น ก็ย งั ไม่ ผ่ อ น
คลาย อุบตั ิ เหตุไม่ได้เกิดขึ้น หากรู้จะลงมือเองแต่แรก! เจ้าเด็ก
หงซิ่ วท างานไมได้ เ รื่ อ ง ปล่ อ ยให้ น างนั น่ พ้ น บ่ ว งกรรมไป
เสี ยดายนั ก จะหาโอกาสหน้ าก็ย ากแล้ว ในใจเฉินจ้าวซื่ อคิ ด
อย่างเคืองแค้น

แล้วก็อย่างเช่นหลี่ผินแห่งวังชุนซี เมื่อนางได้ยินนางใน
มาแจ้ ง ว่ า “เทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก เป็ นไปอย่ า งราบรื่ น ดี

179
ฮ่องเต้ทรงพบองค์หญิงใหญ่ซู่เหอแล้ว” หน้ านางก็ตึงไปสักพัก
ก่อนจะหัวเราะอย่างนุ่มนวล

“องค์หญิงใหญ่ซู่เหอทางานรอบคอบ ทุกอย่างผ่านพ้น
ด้ ว ยดี ก็ดี แ ล้ ว ...” ในใจกลับ คิ ด ว่ า หรื อ เฉิ นจ้ า วซื่ อ ไม่ เ ห็น
กระดาษนัน้ ทาไมจึงไม่ได้ทาอะไร

เช่ น ซัง่ กวนฉางจื้อแห่ ง วัง องค์ชายห้ า ขณะฟั ง ข่ าวเขา

ก าลัง คิ ด ว่ า คราวนี้ เจ้ า รองต้ อ งเสร็จ แน่ แต่ นึ กไม่ ถึ ง ว่ า ผล
ออกมาต่ า งกับ ที่ เ ขาคาดดัง ฟ้ ากับ ดิ น ไม่ มี เ รื่ อ งอะไรเกิด ขึ้น
ทาไมจึงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พวกทหารจัดการไว้แล้ว รอแค่
เฉินหว่านโหยวไปที่ ทะเลสาบหมิงเฮ่อเท่ านัน้ อะไรกัน หรือว่า
นางไม่ได้ไป?

“ข้าน้ อยรออยู่นานมาก ก็ไม่เห็นมีคนมา จนเทศกาลบุป

ผาราชส านั ก จบสิ้ น ก็รี บ มารายงานพระองค์ท ัน ที พ ะยะค่ ะ ”
ทหารวัง ตอบตะกุก ตะกัก ยิ่ ง เพิ่ ม โทสะให้ ซัง่ กวนฉางจื้อ ไม่
เข้ าใจว่ าระหว่ างนั น้ เกิด ความผิด พลาดที่ ใด น่ าแค้ น ใจนั ก ที่
เทศกาลบุปผาราชสานักนอกจากทหารวังแล้ว แม้แต่ องค์ชาย
อย่างพวกเขาก็เข้าร่วมด้วยไม่ได้ ไม่เช่นนัน้ ก็คงไม่มืดแปดด้าน
เช่นนี้

180
 “ไปสื บมา! ไปสื บมาว่าทาไมนางจึงไม่ได้ ไป!” ซังกวน
่
ฉางจือ้ ออกคาสังเป็
่ นชุดด้วยความโกรธเกรีย้ ว

ความจริงเขาก็ร้วู ่าต่ อให้ทาเช่นนี้ กช็ ่วยอะไรไม่ได้ เฉิน

หว่ า นโหยวไม่ เ กิ ด เรื่ อ ง ถ้ า เช่ น นั ้น พระราชโองการสมรส
พระราชทานก็ไม่เปลี่ยนแปลง อิทธิพลของเสนาบดีกลาโหมก็
เป็ นของเจ้ารองแล้ว!

แผนการก็เตรียมไว้หมดแล้ว เหตุใดถึงเป็ นเช่นนี้ ยิ่งคิด

ก็ยิ่งแค้ นใจ รักษาความสุขุมนุ่ มนวลต่ อไปไม่ ไหว กวาดข้ าว
ของบนโต๊ะลงมาจนหมดด้วยความแค้นเคืองยิ่งนัก

* หวงกูห มู่ (皇姑母) ในที่ นี้ เ ป็ นยศของพระปิ ตุ จ ฉา

(ป้ า) ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบนั

181
 16 รูแ้ จ้งและคานึ ง

ภายในเรือนชิงจู๋ เสิ่นหนิงอารมณ์ดียิ่ง นางกาลังนอนอยู่

บนเตียง มองดูมุ้งผ้าไหมที่ประดับดอกไม้ ตะขอแขวนทองแดง
ทรงกระต่าย มีพ่หู ้อยอยู่หลายอัน ถูกชุนซือ ผูกเป็ นปมรูปผีเสื้อ
ทัง้ หมดนี้ ทาให้เสิ่นหนิงเบิกบานใจ

เวลำนี้ เจ้ำคงโกรธแค้นงุนงงว่ำทำไมถึงกลำยเป็ นเช่ นนี้

แน่ ใช่ ไ ม่ ใ ช่ ที น่ ึ กว่ ำ ทุ ก อย่ ำ งดี ๆ อยู่ แ ล้ ว ผลออกมำกลับ
แตกต่ำงกับสิง่ ที เ่ จ้ำคิดไว้มำก องค์ชำยห้ำ รสชำติน้ ี เจ้ำค่อยๆ
รับรู้ไว้เสียเถิด ต่อไปเจ้ำจะได้รบั รู้มำกขึ้น ถลำลึกลงไปเรือ่ ยๆ
...

นึ กถึงความแค้นที่ ชาติที่แล้วถูกฆ่ าล้างตระกูล นึ กถึงว่า

ในที่สุดนางก็ได้ทาให้ซงกวนฉางจื
ั่ อ้ ต้องจนตรอกไปสักพัก เดา
ได้ว่าเวลานี้ เขาคงโกรธเคืองไม่น้อย พาให้ เสิ่นหนิงรู้สึกสุขใจ
ขึน้ มาเล็กๆ

“คุณ หนู เหตุใ ดท่ า นจึ ง รู้ว่ า หงซิ่ ว มี ปั ญ หาหรื อ เจ้ า คะ”
ชิ วเกอปรนนิ บัติ เสิ่ นหนิ งให้ น อนลง ถามความในใจที่ ห า
คาตอบไม่ได้ ถึงแม้นางปฎิบตั ิ ต ามค าสังเส ่ ิ่ น หนิง แต่ ก็ยงั ไม่

182
เข้าใจว่าทาไม คุณหนูดเู หมือนไม่ร้จู กั หงซิ่ว เหตุไฉนคุณหนูถึง
รูว้ ่าหงซิ่ว มีปัญหาได้

“เพราะว่ า คุ ณ หนู เ จ้ า ท านายทายทัก เป็ นอย่ า งไรเล่ า

เหมือนกับอวี๋เล่อพี่ ชายนัน่ แหละ...” เสิ่นหนิงหยอกล้อสาวใช้
มิได้ตอบตามตรง ด้วยไม่ร้ตู ้องตอบอย่างไร จึงหันพูดเรื่องอื่น
แทน ถามวันนี้ ชิวเกอคุยอะไรกับสาวใช้คนอื่น มีข่าวสารอะไร
ใช้ ไ ด้ บ้า งเป็ นต้ น ฝ่ ายชิ ว เกอก็รู้ว่ า หากเป็ นเรื่ อ งที่ คุณ หนู ไม่
อยากบอก ต่ อให้ ใช้ อะไรงัดปากก็งดั ไม่ออก ความคิดนี้ จึงถูก
นางเบี่ยงเบนไปอย่างรวดเร็ว แล้วตอบไปตามที่นางต้องการ

ความประทับใจของเสิ่นเหยาที่ มีต่อเทศกาลบุปผาราช
สานักจนวันที่สองยังไม่จางหาย หวนคิดถึงการแสดงศิลปะที่น่า
ตื่ นเต้ น อี กทัง้ ความงามของสวนเหอย่วน นางก็สุดแสนจะมี
ความสุข นึ กถึงวันก่ อนที่ เสิ่นอวี๋เล่อไม่ให้ นางไป ดี ที่ไม่ได้ ฟัง
พี่ ชายคนนี้ ไม่ อย่ างนั น้ คงเสี ย ดายแย่ คิ ด ถึง ตรงนี้ พลัน เกิด
ความคิดเด็กๆ ขึ้นมา นางไปหาเสิ่นหนิงที่ เรือนชิงจู๋ ลากเสิ่นมี่
ที่ ว่างอยู่เตรียมไปโวยเสิ่นอวี๋เล่อ ให้เขารู้สึกสานึ ก ไม่ใช่ วนั ๆ
เอาแต่ ท านายทายทัก แล้ ว ก็ท ายไม่ ถ ูก พาลให้ ค นอื่ น เสี ย
บรรยากาศหมด

183
 ต่างกับสมาชิกตระกูลเสิ่นฝ่ ายหญิง ตระกูลเสิ่นฝ่ ายชาย
ล้วนอยู่เรือนด้ านหน้ า แต่ ละคนเมื่ออายุค รบหกขวบจึ ง แยก
จากมารดาและแม่นมไปอยู่ที่อื่น รอจนแต่งงานจึงจะแยกเรือน
ออกไป ดังเช่นเสิ่นอวี๋เสี้ยน ก่อนแต่งงานอยู่เรือนทิงเทา(เรือน
สดับ คลื่ น )ด้ า นหน้ า หลัง แต่ ง งานก็ย้ า ยไปอยู่ เ รื อ นลิ่ ว เหอ
กับเสิ่นอันซื่อด้านหลัง

เด็กสาวทัง้ สามคนมาถึงที่ พกั ของเสิ่นอวี๋เล่อ เสิ่นเหยา

หน้ าตาเอาเรื่อง เสิ่นมี่ทาหน้ าแบบเสี ยไม่ได้ เสิ่นหนิงนิ่งเงียบ
พลางอมยิ้ม ความจริงเสิ่นหนิงอยากเจอพี่ชายคนนี้ ไม่ได้เจอ
หลายปี แล้ ว ไม่ รู้ว่ า เขายัง เป็ นเหมื อ นภาพในความทรงจ า
หรื อ ไม่ ที่ พ กั ของเสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ เรี ย กตามตรงว่ า “เรื อ นอี้ ” ก็ดู
เหมาะสมสมดังชื่ อยิ่ง เมื่อพวกนางสามคนมาถึง เสิ่นอวี๋ เล่ อ
ออกมาต้ อ นรับ อย่ า งรวดเร็ ว เขายัง ไม่ ไ ด้ แ ต่ ง งาน การ
ระแวดระวังชายหญิงระหว่างพี่น้องจึงไม่ได้เข้มงวดนัก ประเภท
“เจ็ดขวบไม่รว่ มโต๊ะ” สาหรับเสิ่นหนิงนัน้ เป็ นเรือ่ งตลก

“พี่ ชาย ท่ านบอกข้าว่ามี อุปสรรคทัง้ เขาทัง้ น้ าขวางอยู่

เบื้อ งหน้ า บอกข้ า ว่ า ไม่ ต้ อ งไป ท่ า นดูสิ พวกข้ า ตอนนี้ รู้จ ัก
เทศกาลบุปผาราชสานั ก ได้เที่ ยวสวนเหอย่วน ได้หลายอย่าง
คาทานายไม่เห็นจะแม่นเลย...” พอเห็นเสิ่นอวี๋เล่อยังอยู่นอก
ประตูเรือนอี้เลย เสิ่นเหยาก็ตะโกนโวยวาย บวกกับความที่นาง
184
ปากคอเราะร้ า ย เสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ ถูก ต่ อ ว่ า จนพู ด ไม่ อ อก รับ มื อ
น้ องสาวผูน้ ี้ ไว้ ไม่อยู่

“พอแล้ว เหยาเอ๋อร์ ท่ านพี่เขาเป็ นห่วงพวกเรา...” เสิ่น

หนิงเห็นเสิ่นอวี๋เล่อหน้ านิ่วคิ้วขมวดทาอะไรไม่ถกู รีบช่ วยพูด
ให้พลางห้ามปรามเสิ่นเหยา

พี่ชายคนนี้ ไม่ต่างจากความทรงจามากนัก ยังแลดูเพ้อๆ

เหมือนเดิม แต่ นางยังเชื่ อตลอดว่าเขามีฝีมือ พอคิดดูแล้ว ก็
ตัด สิ น ใจว่ าต้ องพูด อี กสักสองค า เตื อนพี่ ชายคนนี้ ว่ าเขานั น้
มีฝีมือ ขาดก็แต่คาชี้แนะจากผู้ร้เู ท่านัน้ ไม่แน่ ว่าอาจจะเก่งกาจ
ขึน้ มาก็เป็ นได้

“ไม่แน่ ว่าอาจมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป ทายไม่ถกู เป็ นเรือ่ ง

ธรรมดา ไม่แน่ ว่าในงานเลี้ยงอาจเกิดอะไรขึน้ จริงที่พวกเราไม่รู้
ก็เป็ นได้....” นางช่วยแก้ตวั ให้เสิ่นอวี๋เล่อ

“แต่พี่ชาย ภัยอันตรายขวางกัน้ เจอภัยให้หยุด เช่นนี้ จะ

ไม่กลายเป็ นกลัวความลาบากหรือ” ตามมาด้วยการขอแก้ข้อ
สงสัย

185
 เห็นเสิ่นอวี๋ เล่อตัง้ ใจรับฟั ง นางจึงไม่รอคาตอบ พูดอี ก
ว่ า “ข้ า มัก ได้ ยิ น ท่ า นพ่ อ กล่ า วว่ า เวลายากเข็ญ ยิ่ ง ต้ อ งมี ใ จ
มันคงจะได้
่ พ้นภัย จริงหรือไม่เจ้าคะ” ตอนท้ายถึงเป็ นจุดสาคัญ
นี่ สิจึงจะเป็ นวิธีแก้ไข คิดว่าด้วยความฉลาดของเสิ่นอวี๋เล่อ เขา
คงเข้าใจความหมายนี้

เมื่ อ เอ่ ย ออกไปแล้ ว เห็ น เสิ่ นอวี๋ เ ล่ อ คล้ า ยก าลัง ใช้

ความคิด เสิ่นหนิงจึงไม่พูดพรา่ ทาเพลง ลากพวกเสิ่นเหยาที่
หัวเราะคิกคักจากไปทันที ปล่อยให้ เขาใช้ ความคิดตามลาพัง
เวลาคนใช้ ความคิด จะดี ที่สุดถ้าไม่มีใครไปรบกวน เสิ่นหนิง
เชื่อเช่นนัน้

เสิ่ น อวี๋ เ ล่ อ ไม่ รู้ต ัว เลยว่ า พวกเสิ่ น หนิ งกลับ ไปตัง้ แต่
เมื่อไร เขาแค่ จมอยู่ในคาพูดที่ เสิ่นหนิงพูดออกมา ถึงจะเป็ น
คาง่ายๆ ไม่กี่คา แต่เหตุไฉนคิดแล้วถึงมีความหมายลึกซึ้งนัก

ณ เรื อ นอี้ เดื อ นห้ า ยัง มี ก ลิ่ น หอมสดชื่ น อยู่ เด็ก รับ ใช้
คล้ายกับจะหายไปหมด สรรพเสี ยงล้วนเงียบหาย ห้ องพักทัง้
เงียบทัง้ ว่างเปล่า ในความเงียบที่ เหมือนไม่เงียบเช่นนี้ เสิ่นอวี๋
เล่อคล้ายได้กลิ่นหอมบ้างไม่ได้กลิ่นบ้าง ส่วนเสิ่นอวี๋เล่อยังคง
อยู่ในท่ ายืนเดิม ในใจคล้ายได้ยินเสี ยงดังเปรี้ยง คล้ายเข้าใจ

186
อะไรบางอย่าง ไม่นานนั ก เสิ่นอวี๋เล่อก็หวั เราะเสี ยงดังขี้นมา
“ฮ่าๆ ที่อย่างนี้ นี่เอง อย่างนี้ นี่เอง”

ภายในเรือนอี้ ท่ามกลางความเงียบที่เหมือนไม่เงียบ ใน
ความหอมที่ เ หมื อ นไม่ ห อม เด็ก หนุ่ ม อายุ สิ บ เจ็ด เข้ า ใจสิ่ ง ที่
ตัวเองสงสัยมาตลอดได้ในที่ สุด สิ่งเหล่านี้ เขาเห็นในหนั งสื อ
นั บครัง้ ไม่ถ้วน แต่ ตวั เองมองข้าม จึงหาทางแก้ ความข้ องใจ
ไม่ได้

“อี้นัน้ เปลี่ยนได้ ดังจันทร์ถาวร ดังอาทิตย์ขึ้น ถาวรไม่

เปลี่ยน แต่กไ็ ม่มีเวลาไม่เปลี่ยน.....” ในที่สดุ เขาก็รสู้ ึกถึงทางสู่อี้
เริ่มคลาถูกประตูของทางนัน้

“อี้ นั ้น เข้ า ใจความเมตตาของเทพ จ าแนกความรู้สึ ก

สรรพสิ่ง...” เขารู้ในที่สุดว่าทาไมตัวเองจึงทุ่มเทกับการทานาย
ทายทักตลอดมา ที่แท้คือคาว่าเต๋อฉิงสองคานี่ เอง

“มันคงรั
่ กษาความถูกต้ องแน่ วแน่ แม้ยากแค่ไหน ทาง
ฟ้ าหยินหยาง ทางดินโหยวกัง ทางมนุษย์เหยินอี้...” เขารูแ้ ล้วว่า
อะไรคื อเกี่ ยวกับกัว้ สื อ อะไรคื อไม่เกี่ ยวกับดี ร้าย จะต้ องเป็ น
ฟ้ าดินมนุษย์สามอย่างว่าพอเหมาะเข้ากันหรือไม่

187
 อะไรคือคุ่นหัน่ อะไรคือเจี่ยเยา อะไรคือโจวอี้ อะไรคือต้า
เต้า !

จนถึ ง บัด นี้ เด็ก หนุ่ มคนนี้ เริ่ ม เข้ า ใจ เริ่ ม ก้ า วสู่ ป ระตู
ทางเข้าโจวอี้ต้าเต้ า นี่ คือความเข้าใจเดื อนห้ าแห่ งโจวอี้ เป็ น
พื้นฐานของคากล่าวการก่อตัง้ สานัก เป็ นพื้นฐานของการก้าว
เดิ น เขาก้ า วที ล ะก้ า วจนถึ ง จุด สู ง สุ ด ของต้ า เต้ า ที่ ศ กั ด์ ิ สิ ท ธ์ ิ
จากนั น้ ก็เ ริ่ ม ปล่ อ ยวางดัง ดอกไม้ ร่ว ง กลับ คื น สู่ม นุ ษ ย์ หยุ ด
การศึกษา เปิดไท่ผิง...

นี่ เป็ นเรื่องภายหลัง เวลานี้ ไม่มีใครรู้สึกได้ถึงสิ่งเหล่านี้

แม้แต่เสิ่นหนิงที่ชี้ทางสว่างให้เขาก็ยงั คิดถึงเรือ่ งอื่น

เมืองหลวงหลังจากงานเทศกาลบุปผาราชสานั ก เรื่อง
ใหญ่สุดเรื่องเดี ยวคืองานแต่ งงานขององค์ชายรองกับกับเฉิน
หวันโหยวหลานสาวเสนาบดี
่ กลาโหม

วัน ที่ ส ามหลัง งาน ฮ่ อ งเต้ ฉ างไท่ ก็มี พ ระราชโองการ

พระราชทานสมรส ตัง้ ให้ เ ฉิ นหวันโหยวหลานสาวเสนาบดี
่
กลาโหมเป็ นชายาองค์ชายรอง ให้ ซือเที ยนไถหาฤกษ์หายาม
จึงได้ฤกษ์แต่ งในปี ต่ อไป พระราชโองการนี้ ทาให้ เมืองหลวงที่
เพิ่งสงบหลังจากเทศกาลบุปผาราชสานักครึกครื้นขึ้นมาอี ก ฮู
188
หยิน ขุนนางทัง้ หลายในเมืองหลวงเริ่มมีเรือ่ งสนทนา หัวข้อหนี
ไม่พ้นเฉินหวันโหยว
่ ชื่นชมนางที่มีวาสนาดี

ต่อจากข่าวใหญ่เรือ่ งพระราชทานสมรส ชิวเกอยังได้ข่าว

อีกว่า หงซิ่วสาวใช้อาวุโสอันดับหนึ่ งข้างกายเฉินหวันโหยว
่ ไม่รู้
มีความผิดอะไร ทัง้ พ่อแม่พี่ชายพี่สะใภ้ ถูกขายไปชายแดนเมือง
เหนื อที่หนาวเหน็บ ดูแล้วชาตินี้คงจบเพียงเท่านี้

“คนทรยศเจ้านาย จะต้ องโดนเช่ นนี้ ” เสิ่นหนิงวิจารณ์

เพียงเล็กน้ อย พร้อมกับพูดว่า “สาวใช้ของตระกูลเฉินคงมีการ
ชิงดีชิงเด่นกัน สาวใช้ชนั ้ หนึ่ งของชายาองค์ชายรอง ตาแหน่ งนี้
น่ าดึงดูดใจยิ่งนัก เจ้าไปดูเรือ่ งนี้ ไปสืบข่าวจากชิวอู๋กไ็ ด้”

“บ่าวทราบแล้ว จะระวังให้ดี คุณหนูโปรดวางใจเจ้าค่ะ”

ชิวเกอระยะนี้ เริ่มเชี่ ยวชาญขึ้นมาที ละน้ อย เรื่องเล็กเช่ นนี้ ไม่
ต้องให้เสิ่นหนิงสังก็
่ คิดได้แล้ว

“ของว่างของเซี่ยสือเสร็จแล้วหรือยัง ข้าจะไปเยี่ยมท่าน
พ่ อ สัก หน่ อย...” เสิ่ น หนิ งเรี ย กเซี่ ย สื อ เตรี ย มไปปรนนิ บัติ
เสิ่นเจ๋อจิ้ง

189
 ท่าทีต่อองค์ชายรอง เทียบกับเหล่าฮูหยินขุนนางในเมือง
หลวงแล้ว เหล่าขุนนางนัน้ นิ่งเงียบกว่ามาก แต่ ถึงแม้พวกเขา
จะไม่ได้แสดงออกมาให้เห็นก็จริง ภายในใจกาลังเปรียบเที ยบ
วัดผล สิ่งที่พวกเขาคิดนัน้ ไปไกลกว่าที่เหล่าฮูหยินคิดมากนัก

เสิ่นหวาซันยื
่ นอยู่ในห้องหนังสือ ผู้ดแู ลงานกับคนรับใช้
ที่ คอยปรนนิบัติออกไปนานแล้ว เขาต้องการครุ่นคิดคนเดี ยว
อยู่เงียบๆ

ปั จ จุบ นั องค์ร ชั ทายาทร่ า งกายอ่ อ นแอ เหล่ า องค์ช าย

ย่ อ มหมายมันจะแย่่ ง ชิ ง เป็ นผู้สื บ ทอดบัล ลัง ก์เ ป็ นแน่ แ ท้ ใน
สถานการณ์ เ ช่ น นี้ ผู้ร บั ผิ ด ชอบตระกูล เสิ่ น เช่ น เขารู้สึ ก ภัย
อัน ตรายจนกัง วลใจ จะต้ อ งให้ ต ระกูล เสิ่ นหาเส้ น ทางเดิ น
เส้นทางนี้ เดินอย่างไร ตระกูลเสิ่นจึงจะรุง่ เรืองต่อไป

“พี่ชาย เส้นทางที่ ท่านเลือก ข้าควรจะเดินต่อไปหรือไม่

หนอ พี่ชาย ถ้าท่านยังอยู่ ข้าก็คงไม่ต้องมาคิดอย่างยากลาบาก
เพียงคนเดี ยวเช่ นนี้ .....” ชายแก่อายุห้าสิบกว่าคนนี้ พึมพากับ
ตัวเอง เริ่มคิดถึงเสิ่นฉงซันพี
่ ่ชายที่ล่วงลับไป

190
 เสิ่ น ฉงซัน่ ถูก ลงโทษให้ อ ยู่ ใ นสถานส านึ ก ผิ ด ตัง้ แต่ ย งั
หนุ่มแน่ น แต่เสิ่นหวาซันมี
่ ความสัมพันธ์ดีที่สดุ กับเขามาตลอด
เคารพนับถือพี่ชายคนนี้ มากที่สุด ความสัมพันธ์พี่น้องเข้มข้น

เวลาหลายสิบปี ที่ผา่ นมา เสิ่นหวาซันหลบบ

่ ิดาและคนใน
ตระกูล แอบมาเยี่ ยมเยี ยนเสิ่นฉงซ่ างในสถานส านึ กผิด เล่ า
เรื่ อ งภายนอกทัง้ หมดให้ ฟั ง ทัง้ เรื่ อ งราวในใต้ ห ล้ า วงการ
ขุนนาง วัดวาอาราม เรือ่ งเล็กใหญ่ในบ้าน เป็ นเรือ่ งที่สองพี่น้อง
คุยมากที่สดุ เสิ่นหวาซันฟั
่ งเขาพูด ทัง้ คาสังสอน
่ ฟังเขาวางแผน
ใต้หล้า จึงได้รบั อิทธิพลมาจากเขาโดยไม่รตู้ วั ....

เขาคิ ด ถึ ง ชี วิ ต ของเสิ่ น ฉงซัน่ ที่ แ ม้ จ ะยื น ยาวแต่ ก็โ ดด

เดี่ ย วอ้ า งว้ า งมาชัว่ ชี วิ ต พลัน รู้ สึ ก สงสารจับ ใจ เขาคิ ดถึ ง
เสิ่นฉงซันยามส
่ ิ้ นชีวิต รอยยิ้มปล่อยวางอันแสนอ้างว้าง ซา้ ยัง
กล่าวประโยคที่ตนไม่เคยฟังเข้าใจว่า

“ชี วิตนี้ ยืนยาวเกินไป ข้ าต้ องกลับไปแล้ว ไม่รู้ว่ายังจะ

เกิดอุบตั ิ เหตุทางเครือ่ งบินอีกหรือเปล่า...”

เครื่องบินคืออะไร เขายังไม่ทนั ได้ถาม เสิ่นฉงซันก็

่ หมด
ลมหายใจไปแล้ว เรื่องทัง้ หมดที่ เสิ่นหวาซันสงสั
่ ย ไม่มีใครมา

191
แก้ข้อสงสัย ไม่มีใครมาร่วมหาวิธีรบั มือกับเขาอีกแล้ว เสิ่นหวา
ซันรู
่ ส้ ึกอ้างว้างอย่างลา้ ลึกจนน้าตาแทบร่วง

ดอกถังหลีบำนสะพรัง่ พรำวพร่ำงระยิบระยับ

เบิง่ ดูมนุษย์ในโลกนี้ ไหนเล่ำจะเช่นดังพีน่ ้ อง

อำนุภำพมรณะสุดหลีกพ้น มีเพียงพีน่ ้ องเฝ้ ำถวิล

แผ่นดินกลบหน้ ำกลำงพงไพร พีน่ ้ องยังเพียรเฝ้ ำตำม

หำ

* ซื อ เที ย นไถ (司天台) ต าแหน่ งขุ น นาง มี ห น้ าที่

สังเกตการณ์ปรากฏการณ์ดวงดาว ดูฤกษ์ยาม

192
 17 หลบร้อนที่บา้ นสวน

มี กลอนกล่าวไว้ว่า “เดื อนสี่ เข้าฤดูร้อน เดื อนหกร้อน

จัด”

พอถึ ง เดื อ นหกตระกูล เสิ่ น ก็เ ตรี ย มตัว ออกไปพัก ร้ อ น

เช่ นเดี ยวกับครอบครัวชาวเมืองหลวงอื่ นๆ เมืองหลวงเดือน
หก ร้ อ นจนทนไม่ ไ หว ยากที่ จ ะทนอาศัย อยู่ ไ ด้ ดัง นั ้น นิ สัย
ออกไปพัก ตากอากาศของครอบครัว ชาวเมื อ งหลวงจึ ง มี ม า
นานแล้ว ถึงแม้ฮ่องเต้ ไม่ออกไปพักร้อน ก็ไม่กระทบกับธรรม
เนี ยมพักตากอากาศของชาวเมืองหลวง

นับตัง้ แต่สมัยฮุ่ยเหอตี้ฮ่องเต้รชั กาลที่ แล้ว ราชวงศ์ ต้ า

หย่งก็มิได้สร้างเมืองพักตากอากาศคู่เมืองหลวง ฮุ่ยเหอตี้เคย
ตรัสว่า “การหลบอึกทึกว่าราชการเป็ นการเสียเงินทาให้ราษฎร
เดือดร้อน” เมื่อมีตวั อย่างจากฮุ่ยเหอตี้ฮ่องเต้ องค์ก่อน อี กทัง้
รัชทายาทร่างกายอ่อนแอ หากเสด็จไปไกลจากเมืองหลวงย่อม
ขาดผูว้ ่าราชการแทนพระองค์ ตัง้ แต่ฉางไท่ฮ่องเต้ครองราชย์ ก็
ไม่ เ คยออกไปพัก ร้อ นกัน เมื่ อ ฮ่ อ งเต้ ไ ม่ ไ ป ขุน นางก็ต้ อ งอยู่
กระนัน้ จานวนวันลาพักร้อนกลับมีมากขึน้

193
 เสิ่นอวี๋ซื่อเอ่ยขึ้น “ในบ้านนอกจากพวกที่ ต้องเข้าวังไป
ว่าราชการ ให้ เหลือแค่ หวั หน้ างานกับเด็กรับใช้ และสาวใช้ ที่
จาเป็ นคอยอยู่ปรนนิบัติ ส่ วนที่ เหลือให้ ไปพักร้อนที่ บ้านสวน
ตระกูลเสิ่นที่ ชานเมืองหลวง” พอคานี้ ออกมา ผู้ที่ดีใจที่ สุด ก็
เป็ นพวกลูกเล็กเด็กแดงทัง้ หญิงชาย ได้ไปบ้านสวนตระกูลเสิ่น
ชานเมืองหลวงทุกปี ที่ นัน่ เป็ นที่ ทงั ้ เหมาะกับการพักร้อนทัง้ ยัง
น่ าสนุกมาก แม้แต่คนอายุเริ่มมากอย่างเสิ่นอวี๋หงก็ยงั พลอยดี
อกดีใจไปด้วย

เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ จัด แจงผู้ค นต่ า งๆ เพิ่ ม เติ ม เสิ่ น อัน ซื่ อ เพิ่ ง
คลอดไม่นาน เสิ่นชิ่งเต๋อยังเด็กเกินไป สองคนนี้ กอ็ ยู่บา้ น เสิ่น
หูซื่อก็ขออยู่บ้าน ช่วยเหลือเสิ่นอันซื่อเรื่องงานบ้าน เสิ่นอวี๋ซื่อ
ก็เห็นด้วย

สุดท้ายตกลงกันว่า ให้เสิ่นอวี๋ซื่อนากลุ่ม พาพวกลูกชาย

ลูกสาวกับพวกอนุภรรยาของเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นเจ๋อหย่วนไปที่
บ้านสวน จนถึงเทศกาลสารทจีนค่อยกลับ

เมื่ อ ยื น ยัน ข่ า วนี้ แ น่ น อนแล้ ว ตระกูล เสิ่ น ก็เ ริ่ ม ยุ่ ง ทัง้
ตระเตรี ย มข้ า วของ ทัง้ สัง่ เสี ย งานการ พวกอยู่ เ ฝ้ าก็ ต้ อ ง
คัดเลือกคนที่จะอยู่ด้วย

194
 ณ เรือนชิงจู๋ เสิ่นหนิงกาลังหารือเรื่องที่ จะให้ใครอยู่เฝ้ า
ดูแลบ้านสวนและทางานจุกจิกต่ างๆ แม่นมหลิ่วต้ องอยู่เ ฝ้ า
นางอายุมากแล้ว ไม่อยากออกไปข้างนอกจึงบอกเสิ่นหนิงแต่
เนิ่นๆ แล้ว ส่วนสาวใช้ชนุ เซี่ยชิวตงสี่คนจะต้องเหลือไว้หนึ่ งคน
คอยส่งข่าว เมืองหลวงร้อนจัด ที่บา้ นสวนร่มเย็น ทิ้งใครไว้กไ็ ม่
ดี เสิ่นหนิงจึงลาบากใจอยู่บา้ ง

เห็นดังนี้ ชุนซื อจึงยิ้มแล้วว่า “คุณหนู ไม่ต้องห่ วง พวก

เราสี่ ค นปรึก ษากัน แล้ ว ปี นี้ ข้ า อยู่เ ฝ้ า ดูแ ลบ้า น ต่ อ ไปก็เ รี ย ง
ตามลาดับ” ชุนซืออธิบายอีกว่า ปี นี้ นางอยู่ สาวใช้เล็กในเรือน
ชิงจูจ๋ ะได้ไม่กล้าขี้เกียจ ถือเป็ นการดี

เมื่ อ เสิ่ น หนิ งคิ ด ถึ ง ความสุ ขุม รอบคอบของชุ น ซื อ ก็

วางใจ สังให้
่ เซี่ ยสื อนาของไปแต่ พอควร อย่าได้ ขนจนเกลี้ยง
เรือนชิงจู๋ ที่ บ้านสวนก็มีข้าวของเครื่องใช้ อยู่แล้ว แต่ พอเห็น
ของที่เก็บมีถึงสามหีบใหญ่ ซึ่งเป็ นของใช้ประจาวันจิปาถะที่สุด
แล้ว เห็นแค่สามกล่องใหญ่นี้ เสิ่นหนิงก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดฮุ่ย
เหอตี้ จึง ไม่อยากไปพักร้อนข้างนอกแล้ว แค่คนเดียวยัง
ขนาดนี้ ถ้าเป็ นทัง้ แคว้นจะมากขนาดไหนกัน

คนอื่ น ๆ ในตระกูล เสิ่ น ก็เ ช่ น เดี ย วกัน คุ ณ ชายยัง ดี

หน่ อย แต่ ส มั ภาระของพวกคุณหนู กบั พวกอนุ นัน้ มี มากมาย
195
เต็มไปหมด ยังดีที่เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเหยียนซางได้จดั เตรียมไว้
พร้อมสรรพ จานวนรถม้าก็เพียงพอ ดังนัน้ รถขบวนใหญ่ของ
ตระกูลเสิ่น ก็ได้เริ่มออกเดินทางไปยังชานเมืองหลวง

ขณะออกประตูเมืองยังต้ องใช้เวลามากพอควร เพราะ

ประตู เ มื อ งแน่ นขนั ด ไปด้ ว ยฝู ง ชน ขุ น นางเมื อ งหลวง
มากมาย ทัง้ ยังพ่อค้านายทุนที่ มีชื่อเสียง ทุกตระกูลมีรถม้าสิบ
กว่าคันเรียงแถวรอออกจากประตูเมือง ทาให้ต้องเสียเวลา กว่า
กลุ่มเสิ่นอวี๋ซื่อจะไปถึงบ้านสวนชานเมืองหลวงก็ใกล้คา่ แล้ว

ขบวนรถม้ากาลังวิ่งบนทางไปบ้านสวน พวกเสิ่นอวี๋หงก
ลุ่มเด็กหนุ่ ม เคยผ่านการขี่ ม้ามา เคยเห็นภาพเรือกบ้านสวน
การเกษตร ไร่นาเขียวขจี ด้านข้างแซมด้วยดอกไม้ไม่ทราบชื่อ
บางครัง้ มี เป็ ดป่ าตัวสองตัววิ่งผ่านท้ องนา ในหมู่บ้านชาวนา
บางครัง้ เห็นควันกรุน่ ทิวทัศน์ ชนบท ทาให้เด็กเหล่านี้ ประทับใจ
แม้แต่ เสิ่นอวี๋ซวงซึ่ งปกติหน้ าตาเคร่งขรึมยังมีรอยยิ้ม เสิ่นอวี๋
ผิ ง เริ่ ม หัว สัน่ หัว คลอน ท่ อ งกลอนออกมา “ยื น มองผืน หญ้ า
ใบไม้รว่ งตามลาพัง ชาวป่ าไถตะวัน...”

ยังไม่ทนั ไร พี่ชายเขาก็พดู เสียงเย็นชาว่า “เจ้าโง่ นี่ มนั ฤดู

ร้อน มีผืนหญ้าใบไม้ร่วงเสียที่ไหน คนก็มากมาย เจ้ายืนอยู่คน
เดียวได้อย่างไรกัน” เท่านี้ เอง ทุกคนที่ เหลือก็หวั เราะเฮฮากัน
196
ออกมา แม้แต่เสิ่นอวี๋ซื่อที่อยู่หน้ าสุดก็ยงั ได้ยินเสียงหัวเราะดัง
สนัน่ นี้

กลุ่มสาวน้ อยเสิ่นหนิงแหวกหน้ าต่ างชมวิวข้างนอกอยู่

ก่อนแล้ว แน่ นอนว่าตื่ นตาตื่ นใจยิ่ง เด็กสาวเหล่านี้ ทุกวันอยู่
แต่ หลังเรือนตระกูลเสิ่น กว่าจะได้ออกจากบ้านสักครัง้ ก็ยาก
เหลือแสน เห็นอะไรจึงรูส้ ึกว่าดูน่าสนใจไปเสียหมด

เสิ่นหนิงรู้สึกผ่อนคลาย ชาติก่อนนางเคยมาที่ บ้านสวน

เหตุใดความรู้สึกผ่อนคลายเช่นนี้ จึงจาไม่ได้แล้ว ตอนนัน้ นาง
กาลังทาอะไรอยู่ ตอนนัน้ นางรู้จกั ซังกวนฉางจื
่ ้อแล้ว คงมัวแต่
คิ ด ถึ ง เขาแน่ นอน ทิ ว ทัศ น์ ช นบท ความสนุ ก แบบชาวไร่ น า
สิ่งเหล่านี้ ล้วนไม่อยู่ในสายตานางแล้ว จึงได้ลืมหมดสิ้น นึ กอีก
ที ชาติที่แล้วมีเรื่องมากมายที่ นางพลาดไป ชาตินี้นางจะต้ อง
ตามเก็บให้ครบถึงจะถูก

เสิ่นหยวนผู้ดแู ลบ้านสวนได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว
รอเพียงเสิ่นอวี๋ซื่อมารดากับเหล่าคุณหนูคณ
ุ ชายมาถึง เมื่อได้
ยินเสียงรถม้า เขาและภรรยาตัวเองที่ทุกคนเรียกว่าฮูหยินสาม
คอยอยู่หน้ าบ้านสวนนานแล้ว

197
 “นายหญิงลาบากแล้ว ข้าน้ อยได้เตรียมทุกอย่างพร้อม
แล้ว เชิญนายหญิงล้างหน้ าล้างตาก่อน แล้วค่ อยรับประทาน
อาหารเย็น พร้อมกับ คุณหนู คุณชายเจ้าค่ ะ ” เสี ย งฮูหยิ นสาม
ทัง้ ใกล้ชิดทัง้ เคารพ ทาให้ เสิ่นอวี๋ซื่อรู้สึกสบายใจ นั ง่ รถม้ามา
ครึ่ ง วัน เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ก็รู้สึ ก เพลี ย แล้ ว บอกว่ า “ล าบากพวกเจ้ า
แล้ว” ก็เตรียมตัวเข้าห้องจัดการธุระส่วนตัวสัก ระหว่างนัน้ ยัง
กาชับเสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นหนิงหลายคา

เนื่ องจากเป็ นการพักร้อนที่บา้ นพักตากอากาศ ทุกอย่าง

จึงจัดอย่างง่ายๆ มีห้องพักไม่มากนั ก เสิ่นอวี๋ซื่ออยู่ห้องเดี่ ยว
หลี่อี๋เหนี ยงกับเหออี๋ เหนี ยงอยู่ด้วยกัน ส่วนเสิ่นหนิง เสิ่นมี่และ
เสิ่ น หวัน่ อยู่ ห้ อ งเดี ย วกัน เสิ่ น อวี๋ ห งพี่ น้ องสี่ ค นอยู่ ส องห้ อ ง
ครอบครัวเสิ่นเจ๋อหย่วนก็คล้ายกัน เสิ่นหูซื่อไม่ได้มา เสิ่นเจ๋อหย่
วน ก็มีอนุภรรยาคนเดียว หลี่อี๋เหนี ยงจึงต้องอยู่ห้องเดี่ยว

ทุ กคนกลับห้ อ งไปล้ างหน้ าล้ างตา จนกระทัง่ ถึ งเวลา

อาหารเย็น จึ ง มารวมตัว กัน ด้ ว ยเพราะคนค่ อ นข้ า งมาก จึ ง
แบ่ง เป็ นสองโต๊ะ อาหารเหมือนกัน ฝั ง่ นี้ เ สิ่ น อวี๋ ซื่อกับ พวกอี๋
เหนี ยงอยู่โต๊ะเดียวกัน อีกฝัง่ เสิ่นอวี๋หงนาน้ องชายน้ องสาวรวม
สิบสองคนนัง่ โต๊ะเดียวกัน

198
 เด็กโตเด็กเล็กกาลังอยู่ในวัยสนุกสนาน มีเรื่องคุยได้ไม่
หยุดปาก อาหารก็เป็ นผักผลไม้สดใหม่ ทุกคนยิ่งรู้สึกน่ าสนุ ก
เสิ่นอวี๋โส่วกับเสิ่นอวี๋อี้ที่อายุยงั น้ อยยิ่งมีเสียงชื่นชมแบบปิดไม่
อยู่ แม้แต่ เสิ่นหวันที ่ ่ เด็กสุดก็ยงั พูดอย่ างเป็ นงานเป็ นการว่ า
ผักหวานมีมากคงลาบากผูด้ แู ลแล้ว ทาให้ทุกคนหัวเราะออกมา
อาหารมือ้ นี้ จึงรูส้ ึกอร่อยเป็ นพิเศษ

วัน แรกในบ้า นสวนของตระกูล เสิ่ น ก็จ บลงที่ อ าหาร

ชาวนาอันเลิศรส

วันที่ สอง เด็กหนุ่มตื่นขึ้นแต่เช้า วิ่งเล่นกันในท้องนา ไล่

ต้อนเป็ ดป่ า

เสิ่ น หนิ งกลับ ตื่ น สาย อากาศในบ้านสวนอบอุ่น สบาย

เหมาะกับการนอนหลับ เสินหนิงเลยรูส้ ึกขี้เกียจ ไม่อยากลุกขึน้
นางรู้สึกตัวเองจะต้ องพักผ่อนเสี ยบ้าง เกิดใหม่มาสามเดื อน
กว่าคล้ายกับไม่ได้ทาอะไร วันเวลาก็ผ่านไป ถือโอกาสพักร้อน
ในบ้านสวน

นางจะต้ อ งมานั ง่ ทบทวนสิ่ ง ที่ ไ ด้ ม าและสิ่ ง ที่ เ สี ย ไปใน

รอบสามเดือนที่ ผ่านมาสักหน่ อย โชคดีที่นางยังมีเวลา ค่อยๆ
วางแผน ถึงแม้ในใจจะยังมีอปุ สรรคขัดข้อง แต่กม็ ิ ได้หวันเกรง ่
199
ทัง้ ไม่เคยเปลี่ยนแปลงความฝันที่จะทาให้ตระกูลเสิ่นพ้นภัยจาก
การถูกฆ่าล้างตระกูล

ดังนัน้ เสิ่นหนิงจึงสามารถมองดูพี่ชายสองของตัวเองนา
กลุ่ ม พี่ น้ องวิ่ ง ไปมาด้ ว ยใบหน้ าที่ ยิ้ ม แย้ ม ประเดี๋ ย วก็ต กกุ้ง
แม่น้ า ประเดี๋ ย วก็ย่ างไก่ ป่ า บางที ก็ได้ ยิ น เสิ่ น อวี๋ ผิ ง ขับ โคลง
กลอน อีกทัง้ ได้ยินเสิ่นอวี๋เล่อพูดเรื่องทานายทายทัก กลับโดน
เสิ่นเหยาเอ็ดอย่างไม่ไว้หน้ า พลอยทาให้ ทุกคนเห็นว่าเขาไร้
สาระไปด้วย พากันหัวเราะครืน

บ้านพักบันดาลสุข ในใจกลับนิ่งสงบ

จนล่ ว งเข้ ายามโพล้ เ พล้ ทุกคนเล่ น สนุ กกัน จนเหนื่ อ ย

ต่ างคนต่ างลากม้านัง่ ไม้ไผ่เล็กๆ และเก้าอี้หวายที่ สามารถนั ง่
ได้มา พี่น้องสิบกว่าคนล้อมวงคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน

“พู ด ถึ ง ทิ ว ทัศ น์ แน่ นอนว่ า บ้ า นต้ น ตระกูล เราที่ เ จี ย ง

หนานหางโจวนั ้น เยี่ ย มที่ สุ ด ท าบุ ญ สามชาติ ได้ อ ยู่ เ จี ย โถว
ทาบุญเจ็ดชาติได้อยู่หางโจว วาจานี้ ไม่ผิดก็จริง แต่ข้ากลับรู้สึก
ว่ากลิ่นหอมของดอกเหมยที่หนานหลิ่งมีความหมายลึกซึ้งที่สุด
ในความรู้ สึ ก ของข้ า ...” กลุ่ ม พี่ น้ องก าลัง วิ จ ารณ์ ถึ ง ความ
แตกต่างของทิวทัศน์ ชนบทที่ นี่กบั เมืองหลวง แล้วพูดถึงความ
200
แตกต่างของทัศนี ยภาพของเมืองหลวงกับเจียงหนาน หางโจว
จู่ๆ เสิ่นอวี๋หงก็โพล่งวาจานี้ ออกมาเบาๆ

ปี ที่ แล้ว เขาเคยตามเสิ่นเจ๋อหย่วนอารองไปหลิ่งหนาน

เยี่ยมเสิ่นเจ๋อเกาอาสาม เป็ นการเดินทางไกลสุดครัง้ แรก และ
ก็เป็ นการไปสถานที่เสี่ยงอันตรายเป็ นครัง้ แรก เลยมีความรู้สึก
ฝั งใจ ไม่ร้ทู าไม ในบ้านนาที่ เงียบสงบนี้ เขาถึงเกิดความรู้สึก
อยากเล่าเรือ่ งต่อหน้ าน้ องๆ ที่รเู้ รือ่ งบ้างไม่รเู้ รือ่ งบ้างขึน้ มา

“หน้ าผาแดงสูงชัน งามสดใสเหมือนตะวันแดง...บันได

สวรรค์ที่ทอดตัวลงมา ข้ารู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่กลางเมฆ...
ตอนนั น้ ข้ารู้สึกสะท้ านไปทัง้ ตัว โดยเฉพาะ ข้าอยู่บนยอดเขา
หนานหลิ่ ง พบดอกเหมยหลายกิ่ ง ก าลัง ผลิ บ านอยู่บ นบัน ได
เมฆา! ดอกอาจดูบางตาก็จริง แต่มนั ก็บานจริงๆ ทัง้ ยังส่งกลิ่น
หอมสดชื่ นหาใดเปรียบ...ข้าไม่เคยได้กลิ่นหอมขนาดนี้ จากที่
ไหนมาก่ อ นเลย...” เสี ย งเสิ่ น อวี๋ ห งทุ้ ม ต่า เล็ก น้ อย ค่ อ ยๆ
บรรยาย บรรดาน้ องชายน้ องสาวต่ า งฟั ง จนนิ่ งอึ้ ง ไปหมด
พยายามนึ กภาพหนานหลิ่งเวลานัน้ ตามที่ เสิ่นอวี๋หงบรรยายไว้
บรรยากาศเงียบสงบอย่างเหลือเชื่อ

“ความจริง ทัง้ หมดนี้ ไม่ใช่ เรื่องสาคัญ ที่ สาคัญคือ ต้ อง

หนาวจัดดอกเหมยจึงจะหอม เป็ นคนก็เช่ นกัน ถึงแม้ต้องทน
201
หนาวเหน็บทุกย่างก้าว ยากเย็นสาหัสกว่าจะก้าวได้ ก็ต้องจาไว้
ว่าทุกๆ ก้ าวล้วนมี ความสุข...สิ่งเหล่ านี้ จึงเป็ นสิ่งที่ ข้าอยาก
บอกพวกเจ้า!” เสิ่นอวี๋ หงค่อนข้างจริงจัง ความจริงเขาก็ไม่รู้
เหตุผลว่าทาไมจึงอยากพูดเรื่องนี้ อาจจะเพราะบ้านสวนนี้ ว่าง
จนเกินไป หรืออาจเพราะพี่ น้องร่วมสายโลหิตเดี ยวกัน เขาก็
บอกไม่ถกู

พวกเราทุกคนล้วนเคยผ่านเหตุการณ์ เช่นนี้ ในชีวิต โดน

ผลกระทบจากชะตาฟ้ าดินสรรค์ส ร้าง หรือซาบซึ้ งความสง่ า
งามเหนื อมนุ ษ ย์ หรือตื่ น เต้ น ความกว้ างใหญ่ เ หลื อคณา ชื่ น
ชมภูเขาสูงดอกเหมยเหมันต์ส่งกลิ่นหอม ความสะเทือนใจจาก
ต้ นไม้ใบหญ้าเล็กๆ ตี นเขา แม้เพียงน้ าค้างหยดเดี ยวที่ เหื อด
หาย หรื อ ดอกไม้ ด อกเดี ย วที่ เ หี่่ ยวเฉา ก็ส ามารถให้ ค นหวน
คิดถึงได้ซา้ แล้วซา้ เล่า ความจริงแล้วนี่ คือความหวงแหนและ
ความเคารพต่อชีวิต ในความหวงแหนและความเคารพต่อชีวิต
ครัง้ แล้วครัง้ เล่านี้ จะหล่อหลอมคนให้เป็ นคนครัง้ แล้วครัง้ เล่า
...

ที่ ก ล่ า วกั น ว่ า อ่ า นหนั ง สื อ หมื่ น เล่ ม เดิ นทางหมื่ น ลี้

พิจารณาจากเหตุ ก็เพื่อไปสู่จดุ สูงสุดนี้ ครังแล้ ้ วครังเล่ ้ า...

202
 ถึงแม้ต้องทนหนำวเหน็ บทุกย่ำงก้ำว ยำกเย็นสำหัสกว่ำ
จะก้ำวได้ ก็ต้องจำไว้ว่ำทุกๆ ก้ำวล้วนมีควำมสุข... เสิ่นหนิง
ท่องคานี้ ของเสิ่นอวี๋หงอย่างเงียบๆ ยิ่งรู้สึกถึงความสงบนิ่งใน
ใจ สามเดือนที่ผ่านมา นางจาแม่นยาถึงความแค้นที่ ถกู ฆ่ าล้าง
ตระกูล หลังเกิดใหม่ พ่อแม่รกั ใคร่ พี่ชายปกป้ อง ทัง้ หมดนี้ คือ
สิ่งที่มีความสุขสูงสุดในชีวิต เป็ นแบบนี้ ใช่หรือไม่หนอ

ในเมื อ่ ไม่ ลื ม อดี ต ก็ ต้ อ งจดจ ำปั จ จุ บ ัน เป็ นเช่ น นี้

ใช่ หรือไม่ เสิ่นหนิงคิด รู้สึกตัวเองเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น อี ก
แล้ว แต่ยงั คลุมเครือไม่ชดั ไม่แน่ ว่า นี่ สิจึงจะเป็ นความหมายที่
แท้จริงของการมาพักร้อนที่บา้ นสวนครังนี ้ ้

203
 18 ช่องทางหาคู่

กระทังถึ่ งต้นเดือนเจ็ด ช่วงพักร้อนของตระกูลเสิ่นก็ผา่ น

มากว่าครึ่งแล้ว อย่าว่าแต่เสิ่นอวี๋ซื่อกับพวกอี๋เหนี ยงเลย แม้แต่
พวกเด็ก หนุ่ ม ที่ กระโดดโลดเต้ น ก็ค่ อ ยๆ สงบลงแล้ ว เช่ น กัน
เพราะที่เล่นได้กเ็ ล่นจนครบแล้ว ระหว่างนัน้ ทุกคนยังฉลองวัน
เกิดให้เสิ่นมี่อีกด้วย

เสิ่นอวี๋ซวนกับเสิ่นอวี๋ผิงเริ่มเรียนหนังสือแล้ว เสิ่นอวี๋เล่อก็
ตัง้ ใจศึกษาเรื่องเสี่ ยงทาย เสิ่นอวี๋โส่วกับเสิ่นอวี๋อี้ที่ยงั เด็กก็ยงั
อยากเล่น แต่ ทุกคนก็อยู่กนั อย่างสงบ พวกเขาสองคนเล่นอยู่
ได้ไม่กี่วนั ก็ชกั จะเบือ่ ก็เลิก

เสิ่นมี่กบั เสิ่นเหยากาลังทางานของเด็กสาว เช่นเย็บปั ก

ถักร้อยวาดภาพเป็ นต้ น เสิ่นหวันที ่ ่ อายุน้อยสุดหาฟางข้าวมา
ได้ ก็หดั การจักสานกับ ฮูหยิ นสาม ถึง ตัก๊ แตนสานจะออกมา
บิ ด เบี้ ย ว ก็ย งั ดูมี ชี วิ ต ชี ว า นางถื อ ตัก๊ แตนสานบางตัว ไปให้
เสิ่นอวี๋ ซื่อกับเหออี๋ เหนี ยง ครัน้ ได้รบั คาชมจากนางก็ยิ่งตัง้ ใจ
ตอนนี้ จึงทาได้ดีขนึ้ มากแล้ว

ฝ่ ายเสิ่นหนิงก็ไม่ได้ทาอะไร ทุกวันก็นัง่ อยู่ด้านหน้ าบ้าน

สวนมองภูเ ขามองต้ น หญ้ า ไปตามเรื่ อ ง ก็รู้สึ ก ปลอดโปร่ ง
204
บ้า นพัก ตระกูล เสิ่ น อยู่ทิ ศ ตะวัน ออกเฉี ยงใต้ ข องเมื อ งหลวง
ผังบริเวณนี้ ด้านหน้ าเป็ นที่ นาส่วนด้านหลังเป็ นบ้านสวน มิได้
เป็ นของตระกูลเสิ่ น ทัง้ หมด ตระกูลเสิ่ น นั น้ ครอบครองพื้นที่
ส่วนที่ ค่อนข้างใหญ่เท่ านัน้ ส่วนที่ ดินข้างๆ ที่ ต่อขยายออกไป
ล้วนเป็ นของคนอื่นทัง้ สิ้น

ตระกูลเสิ่นมาพานั กที่ นี่เกือบครบเดือนแล้ว ไม่เห็นว่า

บ้านสวนข้างเคี ยงจะมีใครมาหลบร้อนแต่ อย่างใด คิดว่าเป็ น
เพราะพวกเจ้าของคงมีธรุ ะอื่น จึงไม่ต้องให้เสิ่นหยวนไปแจ้งขอ
พบ อยู่ที่บา้ นสวนนี้ จึงไม่ต้องออกไปพบปะสมาคมกับใคร

แต่แล้ววันนี้ กลับมีขบวนรถม้าผ่านบ้านสวนตระกูลเสิ่น
ขับเข้าไปยังบ้านสวนข้างๆ ขบวนนี้ มี รถม้าไม่น้อย ดูท่าน่ าจะ
เป็ นครอบครัวขุนนางในเมืองหลวงมาหลบร้อน แต่ นี่กเ็ ดือน
เจ็ดแล้ว นับว่ามาช้าไปหน่ อย เสิ่นหนิงให้เซี่ ยสือกับชิวเกอลอง
ไปสืบดูว่าบ้านสวนข้างๆ นี้ เป็ นของผู้ใด เพราะไม่แน่ ว่าอาจจะ
ได้ไปมาหาสู่กนั

พวกชิวเกอยังไม่ทนั มารายงาน เสิ่นอวี๋ ซื่อก็เรีย กพวก

เสิ่ นหนิ งไปพบ เปิ ดเผยค าตอบเสี ย เองว่ า ที่ แ ท้ บ้ า นสวน
ด้านข้างเป็ นของเฉิงฟางหยวน วันนี้ ฮูหยินของเฉิงฟางหยวน
พาครอบครัวหลบร้อนมาแล้ว
205
 “พวกเจ้าต้องสงบเสงี่ยมหน่ อย ระยะนี้ กอ็ ย่าเที่ยววิ่งไป
โน่ น นี่ รบกวนคนอื่ น เขา” เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ รี บ เตื อ นพวกลิ ง ทโมน
พวกนี้ ก่อน ถ้าไม่มีคนอื่น คนกันเองจะทาอย่างไรก็ได้ แต่บ้าน
สวนด้านข้างมีคนมาอยู่แล้ว ขอให้ระวังไว้หน่ อยจะดีกว่า

ทุกคนรับคา ความจริงไม่ต้องรอเสิ่นอวี๋ ซื่อว่า พวกเขา

เองพักนี้ กส็ งบแล้ว อันที่จริงก็เพราะเล่นจนเบือ่ แล้วด้วย

เมื่อได้ยินว่าเป็ นครอบครัวของเฉิงฟางหยวน เสิ่นหนิง

มองพี่ ชายคนรองของตัวเองแล้วยิ้ม ช่ างประจวบเหมาะพอดี
อะไรเช่นนี้ พอดีจริงๆ เลย!

เช้าวันรุ่งขึ้น เที ยบเชิญขอเข้าพบของตระกูลเฉิงก็มาถึง

แล้ว คนมาส่งเทียบเชิญคือคนดูแลบ้านสวนของตระกูลเฉิงกับ
คนดูแ ลงานของเฉิ งฮูห ยิ น ดูเ ป็ นงานเป็ นการ พวกนางเพิ่ ง
มาถึง พ่อบ้านตระกูลเฉิงก็บอกเฉิงฮูหยินว่าด้านข้างเป็ นบ้าน
สวนของตระกูลเสิ่น และรู้ว่าเสิ่นอวี๋ซื่อกาลังอยู่ในบ้านสวน พอ
จัดข้าวของเข้าที่เรียบร้อยแล้วจึงส่งเทียบเชิญมา

ไม่ ว่ า วงศ์ต ระกูล หรื อ ต าแหน่ ง ขุน นางก็ดี ตระกูล เสิ่ น

ล้วนอยู่เหนื อตระกูลเฉิงทุกอย่าง ดังนัน้ ถึงแม้ตระกูลเสิ่นจะพัก

206
ที่ นี่ก่อนแล้ว แต่ ตระกูลเฉิงยังต้ องส่งเที ยบเชิญมาก่อน นี่ เป็ น
เรือ่ งตามธรรมเนี ยมมารยาท

เสิ่ น หยวนกับ อวี๋ มามารับเที ย บเชิญแล้ ว ทักทายอย่ าง

ถ่อมตนเล็กน้ อยว่าสองตระกูลสมควรเป็ นมิตรที่ ดี ฮูหยินบ้าน
ข้าก็คิดว่ารอให้พวกท่านจัดการเข้าที่ค่อยส่งเทียบเชิญให้ ทัง้ ยัง
ว่าเสิ่นอวี๋ซื่อพักนี้ กอ็ ยู่ว่างๆ สองตระกูลจึงนั ดกัน พรุ่งนี้ เฉิงฮู
หยินจะพาครอบครัวมาเยี่ยมเยียนเสิ่นอวี๋ซื่อ

พอคนตระกูล เฉิ งกลับ ไป เสิ่ น หยวนกับ อวี๋ ม ามาก็ไ ป

รายงานเสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นอวี๋ซื่อหยุดคิดสักนิดก็สงว่
ั ่ า “พรุ่งนี้ ให้
พวกเด็กผู้ชายอยู่แต่ในห้องห้ามออกมา ตระกูลเสิ่นมีเด็กสาว
ให้เด็กผู้หญิงมาอยู่ข้างๆ ข้า จะเสี ยมารยาทไม่ได้” แล้วสังให้ ่
เสิ่นหยวนเตรี ยมอาหารเที่ ยง ไม่ต้องทาเอิกเกริก แค่ อาหาร
ชาวนาธรรมดา ใช้ ของตามสถานที่ ตามเวลา นั บว่ าเป็ นการ
แสดงความจริงใจต่อผูม้ าเยือน

รุ่ง เช้ า เฉิ งฮู ห ยิ น ก็พ าสะใภ้ ก ับ ลู ก สาวมาถึ ง บวกกับ

ผู้ติดตามอี กไม่น้อย สองตระกูลทักทายกัน พูดคุยเล็กน้ อยว่า
แท้ จริงแล้วควรมาทักทายตัง้ นานแล้ว บ้านสวนอยู่ติดกันถือ
เป็ นวาสนา แล้วนัง่ ลงคุยเรือ่ งจิปาถะ

207
 เฉิงฮูหยินอายุร่นุ ราวคราวเดียวกับเสิ่นอวี๋ซื่อ หน้ าตาอิ่ม
เอิบ ใบหน้ าประดับรอยยิ้ม แลดูเป็ นคนเข้าหาได้ง่าย นางมิได้
ลูกดกเหมือนเสิ่นอวี๋ ซื่อ มีแค่ลูกชายสองลูกสาวหนึ่ ง ลูกสาว
ฝ่ ายอนุภรรยามีหลายคน ลูกชายคนโตแต่งงานแล้ว ยังไม่มีลูก
ลูกสะใภ้คนโต คราวนี้ พวกนางก็ตามมาหลบร้อนด้วย

พู ด จบนางก็เ รี ย กลู ก สะใภ้ ต ัว เองให้ ม าพบเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ

เสิ่นอวี๋ซื่อกล่าวชมว่านางหน้ าตางามนัก บอกว่าลูกสะใภ้คนโต
ตัว เองเพิ่ ง คลอดลูกไม่น าน คราวนี้ จึง ไม่ ได้ มาด้ ว ย มาคราว
หน้ าจะพามาให้พวกสะใภ้สาวๆ ได้มีเพื่อน

จากนั น้ ก็ลากเด็กสาวข้างตัวมาคนหนึ่ งให้ มาทาความ

เคารพเสิ่นอวี๋ซื่อ นางอายุราวสิบสามสิบสี่ เริ่มโตเป็ นสาวแล้ว
จากนั ้น จึ ง เอ่ ย กับ เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ว่ า “คนนี้ เป็ นลู ก สาว ชื่ อ เยี่ ย น
เยี่ยน ข้าก็มีลูกสาวคนนี้ คนเดียวนี่ แหละ”

เสิ่นอวี๋ซื่อพยักหน้ า นางก็มีเสิ่นหนิงเป็ นลูกสาวคนเดียว

เช่ น กัน จึ ง เข้ า ใจความรู้สึ ก ของเฉิ งฮูห ยิ น อดไม่ ไ ด้ ที่ จ ะมอง
เยี่ยนเยี่ยนมากอี กหน่ อย ครัน้ เห็นเฉิงเยี่ยนเยี่ยนมีบุคลิกงาม
สง่า รูปร่างมิได้ผอมสูงเหมือนหญิงสาวคนอื่น แต่กลับค่อนข้าง
อวบอัด หน้ าตาไม่เลว อายุราวสิบสามสิบสี่ มุมปากมีลกั ยิ้ม ดู
แล้วน่ าชมชอบยิ่งนัก
208
 เสิ่นอวี๋ ซื่อลากเสิ่นหนิงที่ อยู่ข้างๆ แนะนาให้ เฉิงฮูหยิน
รู้จกั แล้วแนะนาพวกเสิ่นมี่ สองตระกูลเริ่มพูดคุยกัน พวกเด็ก
สาวก็จบั กลุ่มคุยกันเรือ่ งจิปาถะ

“พี่ เ ยี่ ย นเยี่ ย น ท าไมเพิ่ งมาหลบร้ อ นตอนนี้ หรื อ

เจ้าคะ” เสิ่นเหยากล่าวตีสนิท ไม่สนใจว่าเฉิงเยี่ยนเยี่ยนจะรู้สึก
อย่างไรรีบชิงถามก่อนทันที แววตายังเต็มไปด้วยความสงสัย

“พี่ สะใภ้รอง...” เสิ่นหนิงแทบจะหลุดปากออกไป เด็ก

สาวตัวกลมที่ ยงั เยาว์วยั เบื้องหน้ านี้ กค็ ือภรรยาของเสิ่นอวี๋หง
นางนึ กถึงความพอดีของโลกมนุษย์ ไม่รวู้ ่าในชาตินี้ พี่สะใภ้รอง
ของนางจะยังเป็ นเด็กสาวคนนี้ อยู่หรือไม่

หลั ง จากออกไปส่ ง คนตระกู ล เฉิ งด้ ว ยตั ว เองแล้ ว

ความคิดของเสิ่นอวี๋ซื่อก็เริ่มคลี่คลาย เจ้าสองเสิ่นอวี๋หงก็จวน
จะสิบแปดแล้ว ถึงเวลาหมัน้ หมายได้แล้ว

เสิ่ น อวี๋ ซื่อเดิ มตัง้ ใจว่ ากลับ เมื องหลวงแล้ ว จะไปเยี่ ย ม

เยี ยนญาติสนิทมิตรสหายเก่าก่อน ดูว่ามี เด็กสาวที่ เหมาะสม
หรือไม่ ตอนนี้ พอได้เห็นเฉิงเยี่ยนเยี่ยนของตระกูลเฉิง นางอาจ
ไม่ต้องลาบากลาบนมากแล้วกระมัง

209
 ในสมองครุน่ คิดถึงเฉิงฟางหยวนกับคนในตระกูลเฉิงคน
อื่นๆ จากที่ ได้สมั ผัสในวันนี้ เฉิงฮูหยินนัน้ ใจกว้าง รูปร่างอ้วน
ท้ วม คบหาได้ดี ถ้าเช่ นนั น้ เฉิงฟางหยวนเล่าจะเป็ นคนเช่ นไร
งานมงคลจะสาเร็จได้หรือไม่ ต้องลองปรึกษาเสิ่นเจ๋อจิ้งดูก่อน

เมื่อคิดได้ดงั นี้ นางก็เขียนจดหมาย สังให้

่ เสิ่นหยวนส่งไป
ยังบ้านตระกูลเสิ่นที่ เมืองหลวง พลางบอกเขาว่าไม่ต้องรีบ รอ
เสิ่นเจ๋อจิ้งตอบจดหมายค่อยกลับมา แล้วจึงค่อยเข้านอน

ทางฟากนั ้น หลัง จากเสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง ได้ ร ับ จดหมายของ

เสิ่นอวี๋ซื่อก็เริ่มคิด สมองหวนคิดถึงเรื่องเกี่ยวกับเฉิงฟางหยวน
กรมการสอบกระทรวงขุนนางนัน้ มีหน้ าที่ ตรวจสอบประวัติขนุ
นาง เขาจึงพอรูจ้ กั เฉิงฟางหยวนอยู่บา้ ง

เฉิงฟางหยวนเป็ นจิ้นซื่ อ* เมื่อรัชสมัยฉางไท่ ปีที่ สิบหก

เป็ นนายอ าเภอซิ น อัน เซี่ ย นก่ อ น จากนั ้น ผ่ า นประสบการณ์
มากมาย แม้เลื่อนตาแหน่ งได้ไม่เร็ว แต่กไ็ ด้เลื่อนเรื่อยๆ ต้นปี
นี้ เพิ่งได้เป็ นซื่อเฉิงวัดต้าหลี่ ถือว่าอยู่ในระดับกลางๆ แต่กไ็ ม่มี
เรื่ อ งราวอะไร พ่ อ ตาตระกูล เหยี ย นไม่ มี ชื่ อ เสี ย งนั ก คิ ด ว่ า
ตระกูลเหยียนถึงจะไม่โดดเด่น แต่กไ็ ม่ต้องเป็ นภาระ อีกทัง้ ภรรยา
เสิ่นอวี๋หง ก็มิใช่ผ้สู ืบทอดในอนาคต อุปนิสัยสุภาพอ่อนโยนจึง

210
เป็ นสิ่งสาคัญที่สดุ เรือ่ งอื่นไม่ได้จาเป็ นอะไร เมื่อเป็ นเช่นนี้ การ
้ ้ กน็ ่ าจะเป็ นไปได้
เกี่ยวดองครังนี

พอตกคา่ เขาจึงไปทักทายเสิ่นหวาซัน่ เล่าเรื่องที่ ตวั เอง

กับเสิ่นอวี๋ซื่อคิดไว้ให้เสิ่นหวาซันตั
่ ดสิน ดูว่าตัวเองมีอะไรขาด
ตกบกพร่องไปหรือไม่

เสิ่นหวาซันได้
่ ยินคาพูดเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้วครุ่นคิดสักพัก ก็
ตัดสินว่ า “เจ้าพิจารณาได้ รอบคอบแล้ ว การเกี่ ยวดองครานี้
น่ าจะเกิดขึน้ ได้ เจ้าส่งจดหมายไปลองเชิงดู ถ้าทาได้ กลับเมือง
หลวงแล้วค่อยส่ งแม่สื่อไปคุยเรื่องแต่ งงานที่ บ้าน” นี่ จึงนับว่า
เป็ นก้าวแรกของจัดการเรือ่ งแต่งงานให้เสิ่นอวี๋หงแล้ว

เขาค้ น ในสมองเกี่ ย วกับ เรื่ อ งเฉิ งฟางหยวนอี ก สัก พัก

เสริมท้ายอีกว่า “เฉิงฟางหยวนถึงจะเป็ นคนระดับกลางๆ แต่ก็
เป็ นศิษย์น้องร่วมสานักของผู้อานวยการราชวิทยาลัยเว่ยฟู่ หลี่
ทัง้ ยังเป็ นคนบ้านเดี ยวกับเลขานุ การข่งเผิง ได้ยินว่าพวกเขา
สนิทสนมกันมาก เจ้าลองคิดดู จิ้นซื่อของรัชสมัยฉางไท่ปีที่ สิบ
หก ไม่ตายก็ถกู ปลด เวลานี้ เหลืออยู่ในราชสานักสักกี่คนกัน”

211
 คดีสนามสอบรับสมัยฉางไท่ ปีที่ สิบหกที่ ถกู ใส่ความเพิ่ง
ผ่านไปเพี ยงสิบเก้ าปี เท่ านั น้ ทัง้ คู่ยงั จาได้ อย่างแม่นยา ปี นั น้
ทาลายชีวิตของบัณฑิตบุตรขุนนางมากมาย แค่คิดก็ยงั แหยง

เสิ่นเจ๋อจิ้งฟั งแล้วผงกศีรษะ มิวายรู้สึกว่าสิ่งที่ ตวั เองคิด

ยังน้ อยเกินไป จึงไม่ได้พดู อะไรต่อ

“เป็ นขุนนางราชสานัก ความจริงแล้วก็เป็ นแค่การสร้าง

เครือข่ายผูกสัมพันธ์เท่านัน้ คอยห่วงใยกัน คอยปกป้ องกัน ขอ
เพียงเจ้าเข้าใจถึงห่วงด้ายของความสัมพันธ์กไ็ ม่ต้องกลัวแล้ว
เจ้าไม่ต้องท้ อใจ นี่ คือคุณประโยชน์ ของเวลา” แล้วปลอบเขา
ต่ ออี กหลายคา บุตรชายภรรยาเอกคนโตผู้นี้ เป็ นคนเป็ นขุน
นางถือว่าฉลาดปราดเปรียว เพียงแต่อายุยงั น้ อย ยังต้องฝึ กฝน
อีกมาก

เสิ่นเจ๋อจิ้งกลับไปห้องหนังสือตัวเอง นาความเห็นตัวเอง
กับเสิ่นหวาซันมารวมกั
่ นแล้วเขียนจดหมายให้เสิ่นอวี๋ซื่อว่าให้
ทาเรื่องนี้ ต่อไปได้ ให้นางลองหยังเช ่ ิ งบ้านตระกูลเฉิงก่อน ส่วน
ที่ เหลือรอกลับเมืองหลวงค่อยว่ากัน แล้วบอกเสิ่นหยวนให้พกั
ก่อน รุง่ ขึน้ ค่อยกลับบ้านสวน

212
 เสิ่นเจ๋อจิ้งนึ กถึงขึ้นได้ว่าเสิ่นหวาซันรู
่ ้ประวัติขนุ นางใน
เมืองหลวงมากกว่าตัวเองที่เป็ นขุนนางกระทรวงขุนนางเสียอีก
จึงรู้สึกหดหู่ใจอยู่บ้าง ขณะเดียวกันก็ครุ่นคิดว่า พวกขุนนางใน
เมื องหลวง ยัง ไม่รวมขุนนางนอกเมืองหลวงอี กมากมาย จะ
เบื้อ งหลัง หรื อ วงศ์ต ระกูล ของทุ ก คนล้ ว นมี เ ส้ น ด้ า ยชนิ ดนี้
ผูกพันความสัมพันธ์อย่างแน่ นแฟ้ นใช่หรือไม่ ถึงแม้กระทรวง
ขุนนางจะมีบนั ทึกประวัติขนุ นางตัง้ แต่เริ่มต้นแต่กม็ ิ ได้ละเอียด
นัก เช่นเรื่องที่เฉิงฟางหยวนกับเว่ยฟู่ หลี่เป็ นศิษย์พี่น้องกัน เขา
เองก็ไม่รู้

ข้ำควรจะหำคนมำจัดกำรเรือ่ งเครือข่ำยควำมสัมพันธ์
เหล่ำนี้ ใช่หรือไม่ หรือแม้กระทังให้่ คอยบันทึกเรือ่ งรำวของขุน
นำงทุกเรือ่ ง? เสิ่นเจ๋อจิ้งยิ่งคิดยิ่งตกใจในตัวเอง ตรวจสอบขุน
นางโดยพลการถือว่าเป็ นความผิดอย่างใหญ่หลวง

หน้ าผากเริ่ ม มี เ หงื่ อ ผุด ออกมา ไม่ ก ล้ า คิ ด ต่ อ ไป แต่

ความคิดนัน้ คล้ายมีแต่กค็ ล้ายจะไม่มี วนเวียนอยู่ในสมองเขา
ตลอด ก่อนจะฝังรากลึกแตกหน่ อขึน้ มาทีละน้ อย...

---

213
 * ชื่อเรียกผู้ที่สอบผ่านการสอบบรรจุรบั ราชการของจีน
และได้รบั การขึน้ บัญชีเพื่อรอการเรียกบรรจุเข้ารับราชการ

214
 19 กลับสู่เมืองหลวง

เสิ่นอวี๋ซื่อได้รบั จดหมายตอบของเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้วก็ถอน
หายใจโล่งอก นิสยั เฉิงเยี่ยนเยี่ยนอ่อนโยนน่ าคบหา ดูแล้วน่ าจะ
เลี้ยงลูกได้ดี นางพอใจมาก ตอนนี้ แม้แต่ เสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นหวา
ซันก็
่ เห็นด้วย เท่านี้ นางก็เบาใจ

ผ่านไปอีกหลายวัน เสิ่นอวี๋ซื่อก็พาพวกเสิ่นหนิงไปเยือน
บ้านสวนตระกูลเฉิง ทัง้ ยังส่งพวกผักผลไม้ไปให้ไม่น้อย นางเอง
ก็คยุ กับเฉิงเอี๋ยนซื่อได้ถกู คอกันดี เมื่อเป็ นเช่นนี้ ทัง้ สองตระกูล
จึงไปมาหาสู่กนั บ่อยครัง้ ขึน้

เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ให้ เ สิ่ น หนิ งเชิ ญ เฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นมาเที่ ย วคน
เดี ย ว เพื่ อ สัง เกตดูกิ ริ ย าท่ า ทางว่ า เหมื อ นที่ เ คยเห็น หรื อ ไม่
จึ ง ยิ่ ง รู้สึ ก นิ สัย ใจคอของเฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นว่ า นางเป็ นอ่ อ นโยน
จริงๆ อยู่รว่ มกับทุกคนได้ไม่เลว จึงเริ่มเตรียมการอยู่ในใจ

วันนี้ เสิ่นอวี๋ซื่อถือโอกาสที่ เฉิงเอี๋ ยนซื่ อพากลุ่มลูกสาว

มาเยี่ยมเยียน ให้เสิ่นหนิงพาทุกคนออกไปเล่นข้างนอก เริ่มคุย
กับเฉิงเอี๋ยนซื่อเรือ่ งนี้

215
 “หนู เยี่ ยนเยี่ ยนคนนี้ ข้าเห็นแล้วชอบยิ่งนั ก ไม่รู้ว่าหง
เอ๋อร์ของข้าจะมีวาสนาหรือเปล่า” เสิ่นอวี๋ซื่อแสดงตัวว่าชอบ
เฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นมาก อยากขอมาเป็ นสะใภ้ ร อง สองตระกูล ก็
สนิทกันมากพอแล้ว นางจึงไม่ต้องปิดบัง เอ่ยถึงเรือ่ งนี้ ตรงๆ

เฉิงเอี๋ยนซื่อเองก็เตรียมตัวเตรียมใจอยู่แล้ว พักนี้ เห็น

เสิ่ น อวี๋ ซื่อสนอกสนใจเฉิงเยี่ ย นเยี่ ย น นางเองก็รู้ จึ ง ลอบคิ ด
ใคร่ครวญอยู่เช่ นกัน แน่ นอนว่านางพอใจอย่างยิ่ง ไม่ต้องพูด
ถึงตระกูลอู่เยวี่ยเสิ่น ไม่ต้องพูดถึงตาแหน่ งขุนนางของเสิ่นเจ๋อ
จิ้ง แค่เสิ่นอวี๋หงคนนี้ คนเดียว นางเคยได้สมั ผัสแค่ครัง้ สองครัง้
ก็ดเู ป็ นคนดียิ่ง นางพอใจมาก

เมื่อเป็ นเช่นนี้ เรื่องเสิ่นอวี๋หงกับเฉิงเยี่ยนเยี่ยน ทัง้ สอง

ตระกูลเป็ นอันว่ายอมรับกัน รอต่างคนต่างกลับไปที่เมืองหลวง
ก็พูดได้อย่างเป็ นทางการ และเพราะมีเรื่องเช่ นนี้ นี่เอง ในวัน
ต่ อๆ มา สองตระกูลจึง ไปมาหาสู่กนั บ่อยครัง้ ยิ่ ง ขึ้น มี ค วาม
สนิทสนมมากยิ่งขึน้

เสิ่ น หนิ งเห็น อาการเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ก็รู้ว่ า เรื่ อ งเป็ นเหมื อน
ชาติ ที่ แล้ ว เฉิงเยี่ ย นเยี่ ย นต้ องเป็ นพี่ สะใภ้ รองของนางอย่ าง
แน่ น อน ชาติ ที่ แ ล้ ว ตระกูล เฉิ งไม่ ไ ด้ ม าหลบร้ อ นที่ บ้ า นสวน
ตอนหลังก็ย งั ได้ เกี่ ยวดองกับ ตระกูลเสิ่น ชาติ นี้ มาชานเมือง
216
หลวง ก็ย งั ได้ เ กี่ ย วดองกัน กับ ตระกูล เสิ่ น มาคนละทางแต่
บรรลุเ ป้ าหมายเดี ย วกัน หากไม่ มี ว าสนาลิ ขิ ต ผลลัพ ธ์จ ะยัง
เหมือนเดิมได้หรือ ถึงแม้วิธีการจะเปลี่ยน แต่ผลก็ยงั ไม่เปลี่ยน
ไม่อย่างนัน้ จะอธิบายเรื่องตระกูลเสิ่นกับตระกูลเฉิงได้อย่างไร
กัน

เสิ่นหนิงรู้สึกหมดแรง หวาดกลัวอยู่ลึกๆ ว่าชะตาชี วิต

ยังคงโคจรไปตามทางเดิมที่มนั เป็ นอยู่ จนสุดท้ายแล้วก็ไม่อาจ
หลีกหนี ชะตากรรมของตระกูลเสิ่นไปได้ แต่เมื่อกลับมาคิดอี ก
ที เสิ่นอวี๋ หงพี่ ชายรองก็มิได้ เข้าไปทางานกับองค์ชายห้ าเสี ย
หน่ อย เฉินหวันโหยวก็
่ ไม่ได้ตาย เป็ นเช่นนี้ แล้ว นับว่าเรื่องราว
มีการเปลี่ ยนแปลงจริงๆ แม้เพียงเล็กน้ อย แต่ กม็ ีการเปลี่ ยน
แปลงไม่ใช่หรือ

พอเสิ่นหนิงเริ่มวางใจได้ ก็ตงั ้ อกตัง้ ใจเสพสุขการใช้ชีวิต

ในบ้านสวนชานเมืองหลวง และแล้วเทศกาลสารทจีนก็ใกล้เข้า
มาโดยไม่ รู้ต ัว พวกตระกูล เสิ่ น เองก็เ ตรี ย มกลับ เมื อ งหลวง
กันแล้ว

กลุ่มของเสิ่นอวี๋ซื่อไปกล่าวลาตระกูลเฉิงก่อน นั ดแนะ
ว่าจะไปเจอกันใหม่ที่เมืองหลวง แล้วเริ่มเก็บของทัง้ ใหญ่ทงั ้ เล็ก
บรรจุเป็ นหีบห่อ ไม่คิดว่าจะมีของมากกว่าเที่ยวมามากมาย สิ่ง
217
ที่เกินมาก็มีพวกพืชผักผลไม้และปลาสดใหม่จากสวน ของมีค่า
ที่ สุ ด ในบ้ า นสวนก็คื อ ของเหล่ า นี้ นี่ เอง เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ตัง้ ใจน า
กลับไปให้ เสิ่นหวาซันกั่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งได้ลิ้มลองความสดใหม่ ก็
เลยน ากลับ ไปหมด ขบวนกลับ จึ ง ยิ่ ง ใหญ่ ก ว่ า เที่ ย วมา กลับ
เมืองหลวงกันอย่างเอิกเกริก

พวกนางผ่านประตูเมืองเข้ามาได้อย่างราบรื่น เนื่ องจาก

เที่ ยวกลับแต่ละตระกูลไม่ตรงกัน จึงมิได้เบียดเสี ยดเหมือนดัง
เที่ ย วออกจากเมื อ งหลวง พวกเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ รู้สึ ก ปลอดโปร่ ง ใจ
อย่างมาก เมื่อกลับถึงถนนใหญ่จิ่งไท่ เสิ่นอันซื่อกับเสิ่นหูซื่อก็
รออยู่ที่ประตูใหญ่แล้ว กลุ่มเสิ่นอวี๋ซื่อลงรถตามลาดับ เสิ่นอัน
ซื่อรีบมาต้อนรับพลางบอกว่าท่านแม่เหน็ ดเหนื่ อยแล้ว แล้วว่า
ชิ่งเต๋อกาลังหลับสนิทจึงไม่ได้พาออกมา ฝ่ ายเสิ่นหูซื่อก็ตามมา
พร้อมกับเสิ่นอันซื่อ สังพ่
่ อบ้านกับผู้ดแู ลแต่ละฝ่ ายแยกย้ายกัน
นาสัมภาระไปส่งตามเรือนต่างๆ อีกทัง้ นาพืชผักผลไม้จากบ้าน
สวนเข้าห้องเก็บของ เมื่อทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว จึงค่อย
ว่างมาดูลูกสาวลูกชายของน้ องๆ สามี ไม่ได้เจอกันเดือนกว่า
ต่างคนต่างรูส้ ึกว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย

เสิ่ น หนิ งกับ เสิ่ น มี่ ม าหาเสิ่ น อัน ซื่ อ กล่ า วว่ า นางอยู่ ที่
เมืองหลวงลาบากแล้ว ก่อนจะทาความเคารพเสิ่นหูซื่อแล้วว่า
“ท่านอาสะใภ้เองก็ลาบากแล้ว” หวางอี๋เหนี ยงกับเสิ่นอวี๋เล่อก็
218
รุด มาเยี่ ย มมารดาใหญ่ ก บั มารดาของตน แต่ ล ะคนเล่ าเรื่อง
บ้านสวนกับเรื่องในบ้านกันเล็กน้ อย จนเสิ่นอวี๋ซื่อบอกว่าเพลีย
แล้ว ต่างคนจึงต่างแยกย้ายกันไป

จนทุกคนแยกกลับไปหมดแล้ว เสิ่นอวี๋ซื่อก็ไม่ได้อยู่ว่าง
ให้เสิ่นอันซื่ออยู่ก่อน สังว่ ่ าพืชผักผลไม้ยงั สดอยู่ ให้รีบส่งไปให้
บรรดาญาติมิตรเพื่อนเก่า ทัง้ ยังแนบสาสน์ เล็กๆ แผ่นหนึ่ งไป
ด้ ว ย กล่ า วว่ า เป็ นน้ า ใจเล็ก น้ อ ย แล้ ว บอกเสิ่ น อัน ซื่ อ ว่ า ของ
เหล่ านี้ ไม่ มีราคาก็จริง แต่ ท าให้ ค นรู้สึกสนิ ทใจ นี่ เ ป็ นเรื่องที่
มารดาใหญ่จะต้ องทา คือใช้ทุกโอกาสในการเชื่อมสัมพันธ์กนั
ให้ทุกตระกูลแน่ นแฟ้ นยิ่งขึน้

ทุกตระกูลก็ได้รบั ของขวัญจากตระกูลเสิ่น ครอบครัว เสิ่น

เจ๋อหรูยิ่งไม่ต้องพูดถึง คนกันเอง ย่อมขาดไม่ได้อยู่แล้ว ส่ วน
อธิ บ ดี ก ระทรวงขุน นางเฉิ นเซี่ ย วไป๋ กับ ตระกูล เสิ่ น จิ้ ง หวาก็
ได้ รบั ผักบุ้งหลายเข่ง กรมการสอบกับขุนนางกระทรวงโยธา
เองก็ได้ แตงโมหลายเข่ ง ถึ ง แม้จะเป็ นเพี ยงผักผลไม้ ไม่กี่เข่ ง
ไม่ได้มีราคาค่างวดอะไร แต่น้าใจนี้ กลับทาให้คนรับรูส้ ึกใกล้ชิด
ผูค้ นไม่น้อยก็ร้สู ึกอยู่ในใจว่าเสิ่นอวี๋ซื่อมีน้าใจรอบคอบเป็ นต้น
ต่างตอบสาสน์ แสดงความขอบคุณ

219
 ถึงอย่างไรเวลาก็มิได้ทิ้งช่วงสัน้ นัก ถึงแม้ไม่มีเรื่องใหญ่
เกิดขึน้ เรือ่ งจิปาถะก็มีไม่น้อย เสิ่นอันซื่อเล่าบางเรือ่ งให้เสิ่นอวี๋
ซื่อรู้ เช่นมีสาสน์ มาจากรองเสนาบดีกระทรวงโยธา เชิญเสิ่นอวี๋
ซื่อกับบรรดาเด็กสาวไปเป็ นแขกที่บา้ นตระกูลหวงหลังเทศกาล
สารทจีน เสิ่นไช่ ซื่ออาสะใภ้สามส่งจดหมายมาจากหลิ่งหนาน
ทัง้ ยัง ส่ ง ผลไม้ จ าพวกฟั ก แฟง ล าไย และกล้ ว ยหอมจากหลิ่ง
หนานมามากมาย ส่ วนเซี่ ยหยาผอที่ อยู่เมืองหลวงก็มาเยี่ ยม
ครัง้ หนึ่ ง บอกว่าพวกคนรับใช้สาวใช้ที่ให้เตรียมไว้มีพร้อมแล้ว
... เสิ่นอวี๋ซื่อฟั งพลางตอบพลาง บ้านตระกูลหยวนนางต้ องไป
อยู่แล้ว ไว้ผ่านเทศกาลสารทจีนไปก่อน แล้วให้เสิ่นอันซื่อตอบ
จดหมายหลิ่งหนาน สุดท้ายจึงพูดว่าเรื่องสาวใช้นางไม่รีบ ไว้ดู
อีกที รอพักผ่อนเก็บข้าวของเรียบร้อยค่อยว่ากัน

ในเวลานี้ เอง แม่นมเรือนลิ่วเหอมาแจ้งว่าเสิ่นชิ่งเต๋อ

ตื่นแล้ว ถามว่าจะให้อ้มุ มาที่เหอหมิงเชียนหรือไม่ เสิ่นอวี๋ซื่อได้
ยินดังนัน้ ก็บอกไม่ต้องอุ้มมา นางจะไปเรือนลิ่วเหอดูเสิ่นชิ่งเต๋
อหนานชายคนโตด้วยตัวเอง เด็กเปลี่ยนแปลงทุกวันจริงๆ ยิ่ง
เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ไม่ ไ ด้ พ บหน้ าตั ง้ เดื อ นกว่ า แล้ ว รู้ สึ ก เปลี่ ย นไป
มากมาย เด็ ก เงยศี ร ษะได้ แ ล้ ว เล่ น กับ เสิ่ นชิ่ งเต๋ อ อย่ า งมี
ความสุข

220
 ที่ เ รือ นชิ ง จู๋ เมื่ อ เสิ่ น หนิ งได้ พ บหลิ่ ว มาแล้ ว ก็เ ล่ า เรื่อง
สนุกในสวนมากมาย ทัง้ พืชผักแสนอร่อยในสวน เรื่องจิปาถะ
อีกมากมาย แล้วหลิ่วมาก็ขอตัวออกไป ในเวลานี้ ชุนซือจึงเริ่ม
รายงานเรื่องราวในบ้าน ส่วนใหญ่ที่ชุนซือรายงานคือเรื่องของ
เรือนชิงจู๋ เนื่ องจากเสิ่นหนิงไม่อยู่ ความจริงก็ไม่น่ามีเรือ่ งอะไร
มาก มี อยู่เ พี ย งเรื่องเดี ย วคื อ เมื่อสองวัน ก่ อนเฉินหวันโหยว ่
ครอบครัวเสนาบดีกลาโหมส่งของเล็กน้ อยบางอย่างกับสาสน์
มาเชิญเสิ่นหนิงกับเสิ่นเหยาไปเป็ นแขกที่ บ้าน ในวันที่ สิบแปด
เดือนเจ็ด หลังเทศกาลสารทจีนสามวัน

เสิ่นหนิงคิดแล้วตอบสาสน์ กลับไปให้เฉินหวันโหยว่ ให้

คนส่ งไปบ้านตระกูลเฉิน กล่าวว่านางจะไปตามเวลาแน่ นอน
แล้วถามชุนซื อเรื่องสาวใช้เล็กในเรือน ก็รกั ษาระเบียบวินัยดี
ไม่ได้ออกไปไหนมากนัก ตัง้ แต่เสิ่นหนิงไปก็ปิดประตูเรือนทุก
วัน ไม่มีเรือ่ งอะไรเล่ามาก จึงให้ชนุ ซือไปอยู่รวมกับพวกเซี่ยสือ

สถานการณ์ ในเมืองหลวง แน่ นอนว่ายังมีชิวอู๋กบั พวก

มดงานที่จะต้องหาวิธีส่งข่าวสารมา ไม่นานนัก เสิ่นหนิง ก็
ได้ รบั รายงาน ข่ าวสารชิว อู๋จะมี ม ากหน่ อย เนื่ องจากอยู่ข้ า ง
ตัวเสิ่นเจ๋อจิ้ง ส่วนใหญ่เป็ นเรือ่ งของเสิ่นเจ๋อจิ้ง เช่นช่วงพักผ่อน
สุดสัปดาห์ เสิ่นเจ๋อจิ้งกับเฉินจุ้ยซัน เจิ้งเป่ ยถังสังสรรค์กนั สอง
ครัง้ ครัง้ หนึ่ งยังลากอธิบดีกรมทหารกระทรวงโยธาโจวถิงเจิน
221
มาร่วมด้วย ทัง้ บอกว่าเสิ่นเจ๋อจิ้งสนใจเรื่องประวัติการแต่งงาน
ของขุน นางมากเป็ นพิ เศษ คล้ ายกับ อยากจะรวบรวมไว้ เป็ น
ข้อมูล ส่วนพวกมดงานก็รายงานว่าได้ส่งคนเข้าไปอยู่จวนผู้ว่า
เมืองหลวงแล้ว เรื่องที่ จะแทรกซึ มเข้าไปในบ้านเฉินซิวฉี นัน้
กาลังเตรียมอยู่ เรือ่ งอื่นก็ไม่ได้พดู มาก

เสิ่ น หนิ งได้ ยิ น รายงานของชิ ว อู๋ก ับ พวกมดงานแล้ ว

นัยน์ ตาก็ยิ่งวาววับ เกิดความคิดอย่างหนึ่ งขึน้ มา

จนถึงเวลาคา่ เสิ่นเจ๋อจิ้งแปลกใจที่ เห็นเสิ่นหนิงในห้อง

หนังสือ ลูกสาวคนนี้ ไม่ร้จู กั เหน็ดจักเหนื่ อย เขายังนึ กว่านางจะ
พักหลายวันค่อยมาด้วยซา้ จึงพูดอย่างอดไม่ได้ว่า “หลายวัน
มานี้ ก็เ หมื อ นๆ กัน วัน นี้ เ จ้ า เองก็เ หนื่ อยมากแล้ ว กลับ ไป
พักผ่อนก่อนเถอะ...”

เสิ่นหนิงแสร้งทาเป็ นเคร่งขรึมว่า “กตัญญูพ่อแม่จะขี้

เกียจได้อย่างไรกันเจ้าคะ...อีกอย่างข้าไม่ได้เห็นหน้ าท่านพ่อมา
ตัง้ เดือนกว่า กลัวท่ านพ่อจะถามว่าหนิงเอ๋อร์ละเลยการศึกษา
น่ ะสิเจ้าคะ.....”

พูดตามจริงแล้ว ช่ วงหลายวันมานี้ ที่เสิ่นหนิงไม่ได้ อยู่

ปรนนิบัติ เสิ่นเจ๋อจิ้งเองก็ร้สู ึ กไม่ชินกับความเป็ นอยู่ในแต่ ละ
222
วัน การสอนเสิ่นหนิงกลายเป็ นวิธีการผ่อนคลายของเขาอย่าง
หนึ่ งโดยไม่ รู้ต ัว กลายเป็ นการจัด การความคิ ด หลัง การท า
ราชการแต่ละวัน เมื่อไม่มีเสิ่นหนิงคอยถามคอยหยอกเย้าอยู่
ข้างๆ เขารู้สึกขาดความคิดสร้างสรรค์ไปไม่น้อย ทัง้ ปฏิภาณ
ไหวพริบและการถามตอบก็ลดน้ อยลงไปด้วย

การสอนทาให้เก่งขึน้ คงเป็ นเหตุผลนี้ เองกระมัง

พ่อลูกสองคนคุยเรื่องบ้านสวนอยู่ครู่หนึ่ ง ก่อนที่ ต่ าง
คนต่ างแยกย้ายไปทางานตัวเอง เสิ่นเจ๋อจิ้งดารงตาแหน่ งใน
กรมการสอบมาได้ระยะหนึ่ งแล้ว เรื่องที่ ต้องไตร่ตรองย่อมมี
มากขึ้น จะต้ องทารายละเอียดการสอบเลื่อนให้แล้วเสร็จก่อน
ฤดูใบไม้ร่ว ง แล้ ว ยัง ต้ องรอให้ กระทรวงขุน นางกับมุข มนตรี
ฝ่ ายบริหารอนุมตั ิ อีก เวลาไม่ได้เหลือเฟื อ คิดเช่นนี้ ก็สงบใจได้
อย่างรวดเร็ว สะสางงานราชการต่อ

จนกระทังเขาหลุ
่ ดจากภวังค์เรื่องงาน มองนาฬิกาทราย
คา่ มากแล้ว นึ กขึ้นได้ว่าเสิ่นหนิงยังอยู่ในห้องหนังสือ ใจคิดว่า
ลูกสาวช่ างห่ วงใย จะให้กลับเรือนชิงจู๋ กลับสังเกตเห็นว่าเสิ่น
หนิงไม่ร้ตู วั ว่าเขาลุกขึ้นแล้ว นางยังคงอ่านหนังสืออย่างตัง้ อก
ตัง้ ใจ ดูไม่เหมือนหนังสือประวัติศาสตร์ที่เคยอ่าน จึงเดินเข้าไป
เงียบๆ
223
 กระทังเส ่ ิ่ นเจ๋อจิ้งยืนอยู่ข้างเสิ่นหนิงแล้ว นางดูเหมือน
เพิ่งจะรูต้ วั ร้องอุทานด้วยสีหน้ าตกใจ “ท่านพ่อ...” เห็นเสิ่นเจ๋อ
จิ้งกาลังมองหนังสือของนาง จึงรีบยกให้ด้วยความนอบน้ อม

เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง เดิ ม นึ ก ว่ า ลู ก สาวตัว เองก าลัง ดูโ คลงกลอน

ของใครอยู่ ใจคิดว่าคงไม่มีอะไรน่ าดู แต่กร็ บั มาพลิกดู เตรียม
แนะนาลูกสาว ถึงแม้โคลงกลอนจะไม่ชานาญแต่กพ็ อเป็ นบ้าง
จนกระทังได้่ เห็นเนื้ อความในหนังสืออย่างชัดเจน ก็ตกใจเป็ น
อัน มาก ถึ ง ขัน้ ที่ ว่ า ท าให้ เ ขาตัด สิ น ใจท าสิ่ ง ที่ ส าคัญ อย่ า งยิ่ ง
ประการหนึ่ ง เป็ นการตัด สิ น ใจที่ อาจมี ผลกระทบกับอนาคต
ของตระกูลเสิ่น...

224
 20 หรูหลิวชู่

เสิ่ น เจ๋อจิ้ง หน้ าตาเคร่งเครี ยด ในใจประหวันพรั

่ นพรึ
่ ง
ไม่ได้พดู จา จนพลิกหนังสือจบเล่ม จึงถาม

“เรื่องพวกนี้ ใครสอนเจ้า” เขาไม่คิดว่าเสิ่นหนิง ลูกสาว

ตัวนิดเดียวที่อยู่แต่หลังเรือนคนนี้ จะคิดวิธีนี้ได้ และรู้ว่าเสิ่นอวี๋
ซื่ อยังไม่ได้สอนวิธีดูแลบ้านให้ นาง ต่ อให้ สอนก็คงไม่ได้ สอน
อะไรแบบนี้ แล้วเหตุไฉนลูกสาวคนนี้ จึงทาเรือ่ งเช่นนี้ ได้

เรื่องราวที่ บนั ทึกในหนังสือเล่มนี้ หาใช่เป็ นบันทึกทัวไป

่
ของเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่ ง แต่ ถึงขัน้ เป็ นบันทึ กภายในราช
สานักฉบับย่อส่วนเลยทีเดียว มองเห็นได้แม้กระทังภาพภายใน
่
ราชสานักเลยด้วยซา้

“เฉินหวันโหยว
่ หลานสาวภรรยาเอกเสนาบดี กลาโหม
ชายาองค์ชายรอง มีแค้นกับมารดาเลี้ยงเฉินจ้าวซื่อ สาวใช้คือ
หงซิ่ว ถูกเนรเทศไปชายแดนเหนื อหลังจากเกิดเรือ่ ง...”

“กงซินฉื อ หลานสาวสายภรรยาเอกใต้ เท้ าผู้ตรวจการ

ราชสานั ก หนึ่ งธนู ยิงสามหิน นิสัยขยันหมันเพี
่ ยร สาวใช้ คือ

225
ไฉ่ เหวย ไฉ่ ฝู ไฉ่ มนั ่ ไฉ่ ผิง กงโจวบิดาของไฉ่ มนรั
ั ่ บใช้ กงหยูซี
เถาซื่อมารดาเก่งเย็บปัก...”

“เจิ้งเส่าอี๋ ลูกสาวคนเล็กเสนาบดีกระทรวงการคลัง สนิท

สนมกับ เฉิ นหวัน่ โหยว...สาวใช้ คื อ เวิ่ น เสี่ ย สวิ น ฮวา จู๋อ วิ๋ น
เฉิงฟง สวินฮวารูปโฉมงามลา้ ...”

บันทึกในสมุดเล่มนี้ เป็ นประวัติบุคคลของลูกสาวภรรยา

เอก หลาวสาวภรรยาเอกของขุนนางเมืองหลวงตระกูลต่ างๆ
แม้แต่สาวใช้ข้างกายยังบันทึกโดยละเอียด พ่อแม่พี่ชายพี่สะใภ้
ทาอะไร ภายในบ้านมีญาติคนไหนมีความสัมพันธ์กบั ตระกูล
อื่น ได้บนั ทึกอย่างละเอียดลออ

ที่ ส าคัญ ที่ สุ ด คื อ บัน ทึ ก สัน้ ๆ พวกนี้ บอกชัด เจนถึ ง

แนวโน้ มการเลือกฝ่ ายเลือกข้างของแต่ละพ่อแม่แต่ ละตระกูล
เช่ นน้ องชายต่ างมารดาของเฉินหวันโหยวก ่ ิ นตาแหน่ งในวัง
องค์ชายรอง วิ เ คราะห์ว่ าตระกูลเฉินใกล้ ชิดองค์ชายรองแต่
แรก แล้วที่ บอกว่าเถาซื่ อมารดากงซินฉื อเคยสนิทกับฮูหยินข
องเว่ยเหลียงฉาผูว้ ่าราชการประจาเหอเน่ ยเต้า จึงคาดเดาว่ากง
ซินฉื อจะแต่งงานเข้าตระกูลเว่ย...

226
 การวิเคราะห์และคาดเดาทาให้ เสิ่นเจ๋อจิ้งตกใจ อาศัย
ลูกสาวกับ สาวใช้ ไม่กี่ค น แค่ ใช้ ข้ อมูลลูกสาวภรรยาเอกของ
สองตระกูลนี้ กด็ อู อกถึงการรวมอิทธิพลของราชสานัก เด็กสาว
ในเหย้าในเรือนสามารถทาได้ขนาดนี้ เชียวหรือ เขายังไม่ร้วู ่าฮู
หยินของตระกูลกงกับตระกูลเว่ยมีความสัมพันธ์เก่าก่อน จน
คาดเดาไปถึงการสมรสของสองตระกูล

เนื้ อความของหนังสือเล่มนี้ แม้จะยังไม่มาก แต่ดอู อกว่า

ใช้ความพยายามในการจามาบันทึก บางข้อถึงขนาดหมายเหตุ
ว่า “รอบันทึกเพิ่ม” แสดงว่ายังมีคนทาต่อเนื่ องเพื่อให้สมบูรณ์

นี่ ...นี่ ...จะพูด ว่ าอย่ างไรดี เรื่องนี้ เ กิน ความคาดหมาย

ของเสิ่นเจ๋อจิ้งมากนั ก เขานึ กถึงวันก่ อนที่ เสิ่นหวาซันพู ่ ด ถึ ง
เรือ่ งเฉิงฟางหยวน รูส้ ึกสมองเต้นตุบๆ ความจริงลูกสาวตัวเล็ก
คนนี้ ท าเรื่ อ งอย่ า งนี้ น านแล้ ว ขณะที่ เ ขายัง ไม่ ท ัน ตัด สิ น ใจ
ขณะที่ เขายังรู้สึกไม่สบายใจ ลูกสาวคนนี้ ได้เดินนาเขาไปก่อน
หนึ่ งก้าวแล้ว หรือว่าท่านพ่อสอนนาง?

“ไม่มีคนสอนเจ้าค่ะ หลังจากเทศกาลบุปผาราชสานักลูก
ได้ รู้จกั คุณหนู ตระกูลอื่ นไม่ น้อย เลยคิ ดท าหนั งสื อแบบนี้ สกั
เล่ม ที หลังส่งของขวัญเยี่ยมเยียนจะได้ไม่ผิดพลาด อี กทัง้ สาว

227
ใช้ปกติ ก็มีแบบติดต่อมาก ก็ให้ชุนซือ ชิวจี๋พวกนี้ จดั การให้...”
เสิ่นหนิงตอบอย่างเกรงใจ

ไม่มีคนสอน ใช่แล้ว ลูกสาวคนนี้ มกั มีอะไรแปลกๆ ที่ไม่

เหมือนคนอื่น นางคาดว่าที่ ทาเช่นนี้ กแ็ ค่เพื่อความสะดวก แต่
เสิ่นเจ๋อจิ้งก็ยงั รู้สึกตกใจกับลูกสาวคนนี้ อยู่ดี เดี๋ ยวนี้ ลูกสาวที่
อยู่ในเหย้าในเรือน รู้จกั การบริหารจัดการงานด้านสังคมต่างๆ
ได้ ถึ ง ขนาดนี้ เชี ย วหรื อ หรื อ มี แ ค่ ลู ก สาวเราคนเดี ย วที่ เ ป็ น
เช่นนี้ ถ้าเป็ นเช่นนี้ จริง ก็ฉลาดเกินมนุษย์ไปมาก

“เรือนชิงจู๋ของเจ้านอกจากเรื่องนี้ แล้ว ยังทาอะไรอี ก”

เสิ่นเจ๋อจิ้งถามด้วยน้ าเสี ยงไม่อยากจะเชื่ อ ชี้ ไปที่ หนั งสื อเล่ม
นั น้ จู่ๆ เขารู้สึกว่าลูกสาวคนนี้ ทาให้เขาดี ใจระคนตกใจอย่าง
มาก จึงซักไซ้ไล่เลียงต่อ เขาอยากรูว้ ่า ลูกสาวคนนี้ ยงั จะมี
อะไรทาให้เขาประหลาดใจได้อีก

เสิ่นหนิงได้ยินคาถามเสิ่นเจ๋อจิ้งก็ตรึกตรองในใจครู่หนึ่ ง
นางเล่ าให้ เสิ่นเจ๋อจิ้งฟั งถึงการบริหารจัดการเรือนชิงจู๋อย่ าง
ละเอี ยดโดยปิดบังเรื่องมดงานไว้ไม่ได้พูดออกไป บอกความ
เคลื่อนไหวล่าสุดภายในเรือนชิงจู๋ของผู้รบั ผิดชอบสี่ ตาแหน่ ง
จวีเจิ้ง จวีจ้วน จวีเหยียน และจวีเจ๋อ ทัง้ บอกว่าหนังสือเล่มนัน้
เป็ นผลงานของจวีเหยียน
228
 เสิ่นเจ๋อจิ้งฟั งจนอึ้งแล้วอึ้งอีก เรื่องสี่ฝ่ายสิบหกกองงาน
เขาก็รู้ ไม่คิดว่าลูกสาวคนนี้ จะถึงขัน้ นามาใช้จริง ใช้เรือนชิงจูท๋ ี่
มีโครงสร้างเรียบง่ายมาซ้อมมือ ความฉลาดลา้ นี้ ทาให้เขาต้อง
มองนางใหม่โดยแท้จริง

“ยัง มี ใครที่ รู้เ รื่องที่ เ จ้ าก าลัง ท าอยู่นี้ ห รื อไม่ ” หลังจาก

เสิ่นเจ๋อจิ้งตกใจผ่านไป ก็กลับมานึ กได้ รูว้ ่าข้อความที่บนั ทึกใน
หนั งสื อเล่มนั น้ ถ้าถูกคนไม่หวังดี พบเห็น จะเป็ นเช่ นไร เรื่อง
แรกที่ ต้องทาคือ เก็บเป็ นความลับ ดีที่ตอนนี้ เขาได้เห็นแล้ว ก็
ไม่ได้มีปัญหาอะไรหนักหนา...

“ก็มี แ ค่ ท่ า นพ่ อ รู้ ท่ า นแม่ ย ัง ไม่ รู้ ข้ า คิ ด จะท าเล่ น เอง

ข้ อมูลพวกนี้ ข้าไม่ ให้ ค นอื่ นเห็น หรอกเจ้าค่ ะ ” เสิ่ น หนิงก็รู้ว่า
เสิ่นเจ๋อจิ้งเป็ นห่ วงอะไร การเก็บเป็ นความลับนางทามามาก
แล้ว เรือนชิงจู๋แค่ ไม่กี่คน นางไม่ใช้ คนไม่ไว้ใจ ถ้าจะใช้ นางก็
ต้องใช้คนที่ไว้ใจได้อยู่แล้ว

ครัน้ ได้ยินที่ เสิ่นหนิงพูด จึงรู้ว่านางคิดละเอียดรอบคอบ

เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง พลัน รู้สึ ก อุ่น ใจขึ้น มา ความคิ ด ที่ ซ่ อ นไว้ ใ นใจถูก
หนั งสื อของเสิ่นหนิงกระตุกออกมา ทว่าเขาหาได้ สงั เกตเห็น
รอยยิ้มเจ้าเล่หข์ องเสิ่นหนิงไม่ เขากาชับนางว่าอย่าบอกเรื่องนี้
ให้ ใ ครรู้ รี บ ๆ โบกมื อ ไล่ ใ ห้ น างไป ตัว เองนิ่ งคิ ด อยู่ ใ นห้ อ ง
229
หนังสืออีกนาน ก่อนจะบอกคนรับใช้ให้ไปบอกพวกเสิ่นอวี๋ซื่อ
ว่าคืนนี้ จะนอนในห้องหนังสือ บอกพวกนางว่าเพิ่งกลับมาจาก
บ้านสวนคงเหน็ ดเหนื่ อย ให้รีบไปพักผ่อนได้แล้ว มีเรื่องอะไร
พรุง่ นี้ ค่อยว่ากัน

คิดๆ หยุดๆ ไปทัง้ คืน เสิ่นเจ๋อจิ้งก็หลับไม่ได้ดี เช้าตื่นไป

ราชส านั ก จึ ง หน้ าตาไม่ สู้ ดี นั ก ขอบตาออกด าคล ้า ลัก ษณะ
เช่ นนี้ จึงถูกพวกเฉินจุ้ยซันพูดสัพหยอก “เมื่อคื นหนั กเกินไป
หรือ ” เป็ นเพราะพืชผักผลไม้หลายเข่ง ข่าวพวกเสิ่นอวี๋ซื่อกลับ
เมืองหลวงพวกเขาจึงรูก้ นั หมด

เสิ่นเจ๋อจิ้งฟังแล้วหัวเราะฮ่าๆ หลังจากได้สติจากหนังสือ
เล่มนัน้ ก็แอบเยาะเย้ยตัวเอง แม้แต่ลูกสาวตัวน้ อยยังทาเรื่องนี้
แต่ แรก เรายัง จะต้ องไปห่ ว งกัง วลอะไรอี ก จนคิ ด วิ ธี ออกมา
โดยเฉพาะเมื่อคนรับใช้ชิวอู๋บอกขอลาพักแล้ว เขายิ่งมันใจใน ่
สิ่งที่คิดไว้ เตรียมบอกความคิดของตัวเองให้เสิ่นหวาซันรั ่ บรู้

ตามที่เสิ่นหนิงสังไว้
่ ชิวอู๋ขอเสิ่นเจ๋อจิ้งลาพักว่า พรุง่ นี้ คน
รับใช้อธิบดีกระทรวงการคลังตระกูลจางแต่ งงาน เขากับพวก
คนอื่นๆ จะไปแสดงความยินดี เรื่องนี้ กม็ ีอยู่จริงๆ แต่โดยปกติ
แล้วต้องรอให้เจ้านายไม่มีธรุ ะ แล้วค่อยไปสังสรรค์แสดงความ

230
ยินดี พอเป็ นพิธี ไม่จาเป็ นต้ องลาพัก แต่ เมื่อได้รบั คาสังเช่
่ นนี้
มาจากเสิ่นหนิง ชิวอู๋เองก็ไม่ใคร่จะเข้าใจนัก

ไม่ นึ กว่ า เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง กลับ สนใจไต่ ถ าม “คนรับ ใช้ ข อง

ตระกูลอธิบดี คลังแต่ งงานยังเชิญเจ้าไป พวกเจ้าสนิทกันมาก
เลยหรือ”

“ก็ไม่ถือว่าสนิทมากขอรับ เจอกันหลายครัง้ คนรับใช้

บ้านอื่นก็ไปกัน...” ชิวอู๋ตอบแล้วอธิบายว่า พวกที่ ตามนายไป
ปรนนิบัติที่ราชสานักได้ย่อมเป็ นคนที่นายเชื่อถือ ที หลังได้เป็ น
ผู้ดูแลงานหรืออาจเป็ นถึงพ่อบ้านได้ ความสัมพันธ์กบั ผู้ดูแล
งานหรือพ่อบ้านที่อื่นก็สาคัญ เพราะฉะนัน้ ก็ต้องคอยสานไมตรี
กันบ้าง

เสิ่ นหนิ งได้ ยิ นแล้ ว นิ่ งไปพัก ใหญ่ ก่ อ นจะออกปาก

อนุญาตให้ลาได้ ซา้ ยังบอกชิวอู๋ด้วยว่าถ้าเงินใส่ซองไม่พอ ขอ
เบิกล่วงหน้ าได้ อย่าให้เสียมารยาทได้

ขณะที่ เสิ่นอวี๋ซื่อกาลังเตรียมงานเทศกาลสารทจีนอย่าง
ขะมัก เขม้ น ที่ ห้ อ งหนั ง สื อ ของเสิ่ น หวาซัน่ หลายคนก าลัง
ปรึกษาเรื่องหนึ่ ง เรื่องนี้ อาจเกี่ ยวข้องกับอนาคตของตระกูล
เสิ่น พวกเขาคือเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้งและเสิ่นอวี๋หง
231
 “เหตุใดเจ้าถึงคิดจะทาเรื่องเช่ นนี้ ” เมื่อเสิ่นเจ๋อจิ้งบอก
ความคิดของเขาออกมา ความรู้สึกแรกนั น้ เสิ่นหวาซันไม่ ่ ได้
ตกใจ แต่อยากรู้ อยากรูว้ ่าทาไมลูกชายจึงคิดเรือ่ งเช่นนี้ ออกมา
แอบส ารวจขุ น นางเช่ น นี้ จะใจกล้ า ไปหน่ อยแล้ ว มัง้ โดน
อิทธิพลเสิ่นฉงซ่ างหลายสิบ ปี ที่ ผ่านมา ความรู้สึกหวาดกลัว
เต็มที่ กบั ความภักดีอย่างยิ่งต่ออานาจราชวงศ์ของเสิ่นหวาซัน่
ลดลงไปมากแล้ ว โดยไม่ รู้ต ัว มี ผ ลกระทบถึ ง ลู ก หลานด้ ว ย
ดังนั น้ ไม่เพียงแต่ เขาไม่ได้ตกใจ แม้แต่ เสิ่นอวี๋หงก็รอคาตอบ
เสิ่นเจ๋อจิ้งด้วยความ อยากรู้

เสิ่นเจ๋อจิ้งบอกเรื่องสมุดบันทึกของเสิ่นหนิงให้สองคนรู้
ด้วยเพราะอยากรู้ความรู้สึก ครัน้ เห็นทัง้ พ่อทัง้ ลูกไม่ได้ตกใจ
มากนั ก ก็รู้ สึ ก อึ ด อัด บอกว่ า “ท่ า นพ่ อ คิ ดว่ า เรื่ อ งนี้ ท าได้
หรือไม่” เขาอยากฟังความเห็นเสิ่นหวาซัน่ ไม่รวู้ ่าเขาสนับสนุน
หรือคัดค้าน พาให้รสู้ ึกใจคอไม่ดีนัก

เสิ่ น หวาซัน่ ฟั ง ที่ เ สิ่ น เจ๋อ จิ้ ง พูด แล้ ว รู้สึ ก เหมื อ นตกใน
ภวังค์ เป็ นไปเอง เขานึ กถึงเสิ่นฉงซ่าง เรื่องผ่านมาสามสิบกว่า
ปี มีการพูดถึงเรื่องนัน้ อีกครัง้ หนึ่ งในบ้านตระกูลเสิ่น อีกทัง้ คน
ผู้นี้ยงั เป็ นลูกชายคนโตของภรรยาเอกด้วย ถึงแม้จะเป็ นคนละ
เรื่องราว แต่ เ นื้ อในก็ค ล้ ายกัน นั น่ ก็คื อไม่ เ ชื่ อถื อในพระราช
อานาจของเบือ้ งสูง หรือพูดให้ถกู ต้องก็คือ คิดการเพื่อตระกูล
232
ตัวเองมากกว่าความเชื่อถือในพระราชอานาจของเบือ้ งสูง ซึ่ ง
หากตีความในอีกแง่หนึ่ ง ก็นับว่าเป็ นขุนนางชัวช้ ่ าที่คิดก่อกบฏ
ได้แล้ว หรือว่าตระกูลเสิ่นมีแต่ พวกคนที่ คิดเรื่องทรยศฟ้ าดิน
เช่นนี้ กนั หนอ? เดิมมีเสิ่นฉงซ่าง ตอนนี้ มีเสิ่นเจ๋อจิ้ง ไม่ร้ทู ีหลัง
จะมีใครอีก นี่ เป็ นเรือ่ งถูกหรือผิดกันแน่ ข้าจะต้องส่งลูกชายคน
โตของภรรยาเอกเข้าไปขังในสถานสานึ กผิดหลายสิบปี เลยหรือ

เหตุการณ์ เปลี่ ยนโลกเปลี่ ยน ที่ โชคดี คือ เวลานี้ เขาคือ

หัวหน้ าตระกูลเสิ่น ตอนที่เสิ่นเจ๋อจิ้งเอ่ยถึงเรื่องนี้ กร็ ้กู นั แค่ไม่กี่
คน ครัง้ นี้ ข้าจะไม่บงั คับให้ ลูกข้าเข้าสถานสานึ กผิด ข้ายังจะ
ปล่อยให้เขาทาเรื่องนี้ ด้วย ข้าจะให้เขาทา จึงจะพิสูจน์ ได้ว่าเขา
ผิ ด หรื อ ถูก ไม่ ใ ช่ เ พี ย งเพราะแค่ เ ขาคิ ด แล้ ว พูด ออกมา ก็ชิ ง
ทาลายชี วิตเขาทัง้ ชี วิต มีแต่ ต้องลงมือทาจึงจะสามารถพิสูจน์
ได้ นึ กถึงความหงอยเหงาตอนเสียชีวิตของเสิ่นฉงซ่าง เสิ่นหวา
่ ความรู้สึกเกลียดแค้นเสิ่นจีอนั หัวหน้ าตระกูลคนก่อนซึ่งก็
ซันมี
คือบิดาของตัวเองโดยไม่รตู้ วั

เขาทาผิดอะไร มีอะไรที่ผิดอย่างมหันต์หรือ

สามสิบกว่าปี นัน้ ไม่ค้มุ ค่าเลย ตระกูลเสิ่นจะต้องทวงคืน

ความเป็ นธรรมแก่เขา

233
 วิธีที่ดีที่สุดในการคืนความเป็ นธรรมก็คือ เดินไปตาม
ทางของเขา เพื่อพิสจู น์ ว่า ทางที่เขาว่านัน้ ถูกต้อง ถึงแม้ เสิ่น
หวาซันจะยั
่ งไม่แน่ ชดั ว่าจะนาตระกูลเสิ่นไปทิศทางใด แต่กเ็ ริ่ม
จัดเตรียมแผนการอนาคตให้ตระกูลเสิ่นแล้วโดยไม่ตงั ้ ใจ

“เรื่องนี้ ทาได้ ข้าว่า ให้หงเอ๋อร์ดแู ลเรื่องนี้ ...ข้าลองคิดดู

แล้ว ให้ ใช้ชื่อว่าหน่ วยหรูหลิวชู่แล้วกัน” ท้ ายสุดเสิ่นหวาซันก็ ่
ตัง้ ชื่อจากชื่อซ่างหรูหลิว นี่ เป็ นความคิดคานึ งที่ เขามีต่อพี่ชาย
และเป็ นความหวังที่เขามีต่อลูกชาย

เสิ่นเจ๋อจิ้งอาศัยหลักการตามวิธีการบริหารเรือนชิงจู๋
ของเสิ่ น หนิ ง ก าหนดหลัก เกณฑ์ พื้ น ฐานของหรูห ลิ ว ชู่ วาง
โครงสร้างพืน้ ฐานของหรูหลิวชู่ แบ่งหรูหลิวชู่ออกเป็ นหกหน่ วย
คือ งานนอก(ว่ายซื่อ) แขกนอก(เจียนเค่อ) สืบเสาะ(เตี๋ ยเป้ า)
ราษฏร์หลวง(เจิ้งซาง) ศิลปะวิทยาการ(อี้จี้) แลกเปลี่ยนสรุป
(หุ้ยจ้ง) ส่วนสมาชิกในหน่ วยจะทยอยเพิ่มเติม

ด้วยเหตุนี้ ต่อมาในรัชศกฉางไท่ปีที่สามสิบห้าเดือนเจ็ด
หรูห ลิ ว ชู่ ไ ด้ ท าคุ ณู ป การให้ แ ก่ ร าชวงศ์ต ระกูล เสิ่ น อย่ า งยิ่ ง
หน่ วยหรู ห ลิ ว ชู่ ที่ ไ ด้ ร ับ สมญานามว่ า เปรี ย บเสมื อ น “หนึ่ ง
กระดาษต้านทหารนับหมื่น” ก็ได้จดั ตัง้ ในตระกูลเสิ่นอย่างเป็ น
ทางการ
234
น้านิ่งไหลลึก หนึ่ งกระดาษต้านทหารนับหมื่น...

235
 21 เทศกาลสารทจีนเซ่นไหว้ตวั เอง

พริบตาเดียวก็ถึงเทศกาลสารทจีนแล้ว

เทศกาลสารทจี น เป็ นหนึ่ ง ในสี่ ว นั เทศกาลส าคัญ ของ

ราชวงศ์ต้าหย่ง ตัง้ แต่ ราชวงศ์ ลงมาถึงชาวบ้าน ถือว่าสาคัญ
มาก แม้แต่ขนุ นางเมืองหลวง ก็หยุดไม่ไปราชสานัก ผู้ว่าเมือง
หลวงยังได้จดั ตัง้ “ลานพิธีอธิษฐานบันดาลพร” ให้ ประชาชน
เมืองหลวงทาทานอธิษฐาน ในวันนี้ ทุกหลังคาเรือนต่างเตรียม
เซ่นไหว้ซานกวน เครื่องเซ่นไหว้หลากหลายขนิดได้เตรียมกัน
พร้อม เป็ นดังคาที่ว่า

“วิ ญ ญาณบรรพบุรุษ กลับ มาเยื อ น ผู้ค นสวมชุ ด ผ้า ดิ บ

ตระเตรี ย มสุ ร าอาหาร แม้ จ ะยากไร้ เ พี ย งใดก็มิ อ าจขาดตก
บกพร่องไปได้แม้แต่อย่างเดียว”

ตระกูลเสิ่นก็ไม่ได้ยกเว้น เสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่นหูซื่อลงมือทา
ชุดผ้าดิบ ตระเตรียมทัง้ เหล้ายาปลาปิ้ง ขนมหวานและผลไม้
พร้ อ มสรรพ เสิ่ นอวี๋ ห งกับ พวกลู ก หลานชายตระกู ล เสิ่ น
พับกระดาษเงินกระดาษทองเอง เสิ่นหนิงกับพวกลูกหลานหญิง
ก็ทากระทงตะเกียงกันเอง เมืองหลวงมีธรรมเนี ยมลอยกระทง
ตะเกี ย งในเทศกาลสารทจี น จะต้ อ งเซ่ น ไหว้ ซ านกวนกับ
236
บรรพบุ รุ ษ ลอยกระทงตะเกี ย งในแม่ น้ า จึ ง จะนั บ ว่ า ผ่ า น
เทศกาลสารทจีน

ที่ว่างหน้ าเรือนใหญ่ตระกูลเสิ่นตัง้ โต๊ะแปดเซียนงามสง่า

บนนั ้น เต็ม ไปด้ ว ยเสื้ อ ผ้ า เงิ น ทองกระดาษที่ ใ ช้ ไ ด้ ใ นยมโลก
รวมทัง้ เหล้าเนื้ อขนมผลไม้ที่เป็ นอาหารมนุ ษย์ หลังโต๊ะแปด
เซี ยน เหล่าสมาชิกตระกูลเสิ่นยืนอยู่ พวกเขาเตรียมเริ่มทาพิธี
เซ่นไหว้สารทจีนกันแล้ว

เสิ่ น หวาซัน่ พาเสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง เสิ่ น เจ๋อ หย่ ว น ตามมาด้ ว ย

ลูกสะใภ้ หลานชายหลานสาว หรือแม้แต่เสิ่นชิ่งเต๋อเหลนคนนี้
ก็ถกู เสิ่นอันซื่ อพามาด้ วย พร้อมหน้ ากันสี่ ชวอายุ ั่ คน จัดการ
เซ่ นไหว้ฟ้าดินและน้ าก่อนภายใต้การนาของเสิ่นหวาซัน่ สาม
คุกเข่าเก้ าคานั บ เสิ่นหวาซันยั ่ งท่ องคาสวดยาวเหยี ยดอย่าง
เงียบสงบ เสิ่นหนิงไม่ได้ฟังชัดเจนว่ามีอะไรบ้าง แล้วก็ลุกขึน้ มา
สามคุกเข่าเก้ าคานั บอี ก พูดอี กเหมือนกัน ครัง้ นี้ เสิ่นหนิงฟั ง
ชัดเจนว่าเสิ่นหวาซันขอให้่ บรรพบุรษุ คุ้มครองลูกหลานตระกูล
เสิ่น แล้วลุกขึ้นมาอี ก ท้ ายสุดจึงเซ่ นไหว้วิญญาณพเนจร เมื่อ
คุก เข่ า ค านั บ ครัง้ แล้ ว นี่ คื อ ท าทานให้ ท ัว่ ถึ ง ขอให้ วิ ญ ญาณ
ทัง้ หลายได้อิ่มท้ อง ขอให้ผ้มู ีชีวิตไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัด
พรากพเนจร

237
 เสิ่ น หนิ งก็ต ามสมาชิ ก ตระกูล เสิ่ น ทัง้ คุก เข่ า ทัง้ ค านั บ
น้าตาคลอเบ้า ทุกข์ทรมานพูดไม่ออก ชาติก่อนตระกูลเสิ่นโดน
ฆ่าล้างตระกูล ก็เป็ นช่วงเทศกาลสารทจีน นี่ เป็ นเทศกาลสารท
จี นแรกที่ นางเกิดใหม่ และเป็ นการเซ่ นไหว้ ค รัง้ แรกหลัง เกิด
ใหม่ ใจที่ กราบไหว้อธิษฐานท่ ามกลางความสงบ มิใช่ ว่านาง
ส ารวมรอบคอบต่ อผู้ว ายชนม์ แล้ ว ก็มิใช่ เ กรงกลัว ผี ส าง แต่
เพราะนางกาลังเซ่นไหว้สมาชิกตระกูลเสิ่นที่เสียชีวิตไปทัง้ หมด
เมื่อชาติ ที่ แล้ว เซ่นไหว้ชาติก่อนของตัวเอง ขอให้สมาชิก
ตระกูลเสิ่นเมื่อชาติที่แล้วได้พ้นทุกข์สู่สุขนิรันดร์ ขอให้สมาชิก
ตระกูลเสิ่นชาตินี้รม่ เย็นเป็ นสุข...

ข้ า จะต้ อ งคุ้ ม ครองตระกู ล เสิ่ นให้ ดี ๆ สิ่ งที่ ต ามมา

หลังจากการกราบไหว้ คือการตัดสินใจที่ แน่ วแน่ ของเสิ่นหนิง
ไม่รวู้ ่าเหล่าซานกวนวิญญาณทัง้ หลายในเทศกาลสารทจีนนี้ จะ
ได้ยินเสี ยงจากหัวใจของเสิ่นหนิงที่ ต้องการความช่ วยหรือไม่
หนอ

ตอนลอยกระทงในแม่น้ า เสิ่นหนิงไม่ได้ไปแต่ ให้สาวใช้

ชุ น เซี่ ย ชิ ว ตงตามพวกเสิ่ น มี่ ไ ป ที่ น างอยากพูด อยากขอใน
ระหว่างเซ่นไหว้ได้พดู หมดแล้ว เรื่องลอยกระทงก็ไม่สนใจแล้ว
จึงมาอยู่ที่เรือนชิงจูค๋ ยุ กับแม่นมหลิ่ว

238
 ไม่ น านนั ก พวกชุ น ซื อ ก็ ก ลับ มา บรรยายถึ ง ความ
สนุกสนานช่วงที่ ไปลอยกระทงที่ แม่น้า ยังกล่าวด้วยว่ากระทง
ตะเกียงของเสิ่นหวันนั ่ น้ เด่นที่ สุด พวกชาวบ้านริมแม่น้ าเมือง
หลวงมากมายต่างชื่นชม เสิ่นหนิงได้ยินแล้วก็ไม่ร้สู ึกแปลกใจ
ตัง้ แต่ที่นางจักสานตักแตนที
๊ ่บา้ นพักแล้ว เสิ่นหวันก็
่ ยิ่งชื่นชอบ
งานฝี มือประเภทนี้ พรสวรรค์ค่อยๆ ฉายชัดออกมา อายุยงั
น้ อยก็จริง ทว่าของเล็กๆน้ อยๆที่ทาออกมามักมีบางสิ่งอย่างที่
เหนื อกว่าคนอื่น

ได้ ยิ นเหล่ า สาวใช้ พู ด เรื่ อ งท าทานอธิ ษฐานที่ ล าน

อธิ ษ ฐานบัน ดาลพร ว่ าที่ นั น่ ผู้ค นมากมาย มี พ ระสงฆ์อาวุโ ส
บรรยายธรรมที่ วดั ฟู่ กั ๋วซื่ อ สาวใช้ เห็นเสิ่นหนิงไม่ได้สนใจนั ก
ไม่นานนักก็หยุดพูด

เสิ่นหนิงมองดูจนั ทร์กระจ่างอยู่นานอย่างใจลอย สารท

จี นเซ่ นไหว้ ตวั เอง นี่ เป็ นเรื่องน่ าเศร้าขนาดไหน แล้ วก็โชคดี
ขนาดไหนกันหนอ

จนถึงเดือนเจ็ดวันที่ สิบแปด เสิ่นหนิงแต่ งตัวเรียบร้อย

แล้วแต่เช้า นาสาวใช้ชิวเกอกับตงฟู่ ไปรวมกับเสิ่นเหยา เตรียม
ตัวไปเป็ นแขกที่บา้ นเสนาบดี ส่วนเสิ่นเหยาก็นาจืออวิ๋นกับจือวู่
สองสาวใช้ไปด้วย รวมทัง้ สิ้นหกคนก็ไม่นับว่าโหรงเหรง
239
 เรื่องไปเป็ นแขกครัง้ นี้ เสิ่นหนิงบอกกับเสิ่นอวี๋ซื่อแล้ว
เสิ่นอวี๋ ซื่อเองก็นึกว่าเสิ่นหนิงต้ องการมีเพื่อนสาวบ้าง อี กทัง้
เฉินหวันโหยวก็
่ ใกล้จะเป็ นชายาองค์ชายรองแล้ว เรื่องที่นางจะ
ไปจึงเห็นด้วยอย่างยิ่ง เพียงแค่กาชับว่าไปเที่ยวให้สนุก

ความจริงบ้านเสนาบดีกลาโหมก็อยู่ถนนจิ่งไท่ เพียงแต่
บ้านเสิ่นอยู่ทางทิศใต้ บ้านเฉินอยู่ทางทิศเหนื อ ระยะไม่ไกลกัน
นัก

ความจริ ง หากแจงอย่ า งละเอี ย ดแล้ ว ขุ น นางทัง้ หก

กระทรวง ส่ ว นใหญ่ ก็อ ยู่ บ ริ เ วณถนนจิ่ ง ไท่ ก นั ทัง้ นั ้น เรื่ อ งนี้
เกี่ยวกับผังเมืองหลวง เมืองหลวงถนนสามสิบหกสายมีตลาด
ตะวันออกตะวันตก ความจริงต่างก็มีหนักเบา ระดับก็เคร่งครัด
ขุนนางต่างๆ มักเลือกถนนอยู่ตามลาดับยศชัน้

ถนนสื่อฝูที่ชิดวังหลวง เป็ นวังของเหล่าองค์ชายที่แยกวัง

ออกมา ขุน นางสูง สุด พวกซานเสิ่ง จู่กวนก็อยู่ไม่ ไกลถนนสื่ อ
ฝู ถนนจิ่งไท่กบั ถนนสื่อฝูประกอบเป็ นตัว T พอดี ที่ ตงั ้ ก็ไม่เลว
เวลาผ่านไปจึงกลายเป็ นที่ชมุ นุมของขุนนางของหกกระทรวง

ครัน้ เสิ่ นหนิ งกับ เสิ่ นเหยาได้ ร ับ เชิ ญเข้ า ไปในบ้ า น

เสนาบดี กลาโหม ก็ได้ พ บเฉินจ้าวซื่ อ ท่ าทางนางยิ้ มระรื่น ดู
240
ไม่ออกว่าเบื้องหลังมี อะไรไม่ถกู กับเฉินหวันโหยว
่ ทาให้ เสิ่น
หนิ งแอบถอนใจ ความจริ ง แล้ ว การพบกัน ของเด็ก สาว ไม่
จาเป็ นต้องให้เฉินจ้าวซื่อต้อนรับหรอก แต่เฉินหวันโหยวได้
่ รบั
พระราชโองการพระราชทานสมรสให้ เป็ นชายาขององค์ชาย
รองในอนาคต เพื่อเป็ นการให้เกียรติ เฉินจ้าวซื่อจึงโผล่หน้ ามา
ให้ เด็กๆ เหล่านี้ พบ แม้ในใจจะเจ็บปวด ก็ยงั มี แต่ รอยยิ้มบน
ใบหน้ า

ที่ ม าเป็ นแขกพร้ อ มกัน ยัง มี เ จิ้ ง เส่ า อี๋ ลู ก สาวคนเล็ก

ภรรยาเอกของเสนาบดีกระทรวงการคลัง กงซินฉื อหลานสาว
ภรรยาเอกของผู้ตรวจการราชสานั ก ยังมีลูกสาวของลูกน้ อง
ทหารอี กหลายตระกูล ได้ยินนางแนะนาว่ามีลูกสาวของท่ าน
เสนาบดี จางหนู่กบั ท่ านอธิบดีสวี่เซิ่นสิงมากันหลายคน คงมา
เพราะตาแหน่ งชายาองค์ชายรองเป็ นแน่ มีเด็กสาวไม่น้อยที่มา
เพราะต้ องการเอาอกเอาใจ หรือไม่กเ็ ฉินหวันโหยวเช ่ ิ ญพวก
นางมา เสิ่นหนิงกับเสิ่นเหยาก็เข้าไปพบเด็กสาวเหล่ านี้ เป็ น
เด็กสาวจริงๆ เสิ่นหนิงนึ กถึงตัวเองว่าอยู่มาแล้วสี่สิบกว่าปี แก่
ขนาดนี้ แล้ว หากเด็กพวกนี้ ไม่ใช่เด็กสาวแล้วจะเป็ นอะไร

เด็กสาวสิบกว่าคนอยู่ด้วยกัน เรื่องที่ พูดคุยไม่พ้นเรื่อง

เย็บปั ก วาดภาพ และของกิน ครัง้ นี้ มีเฉินหวันโหยวก็
่ เอาเรื่อง
การแต่ งงานของนางมาคุยด้ วยพลางแสดงความชื่ นชม การ
241
พบปะแบบเด็กสาวเช่นนี้ เสิ่นหนิงไม่สนใจนัก แต่กพ็ ยายามทา
เป็ นตัง้ อกตัง้ ใจฟั ง ส่วนเสิ่นเหยาสนุกสนานมากมาย สนทนา
พาทีกบั เด็กสาวตระกูลสวี่อย่างถูกคอ

ความจริงแล้วเสิ่นหนิงไม่อยากจะมา แต่ คิดว่าเฉินหวัน่

โหยวตัง้ ใจส่ งเที ยบเชิญให้ นาง จะต้ องมี เรื่องถามนางเป็ นแน่
เที่ยวนี้ จึงจาเป็ นต้องมา

เฉิ นหวันโหยวต้
่ อ นรับ บรรดาเด็ก สาว แต่ มิ ไ ด้ ลื ม เสิ่ น
หนิ ง ที่ น างจัด งานสัง สรรค์ค รัง้ นี้ สาเหตุ ใ หญ่ เ นื่ องจากเสิ่ น
หนิง หนึ่ งคือเพื่อขอบคุณนาง สองเพราะอยากรู้ว่า เหตุใดนาง
จึง รู้ว่ าหงซิ่ว มี ปัญหา นึ กถึง หงซิ่ว นางรู้สึ กสลดใจไปพักหนึ่ ง
หงซิ่วอยู่ข้างตัวนางมากว่าหกเจ็ดปี เมื่อก่อนหงซิ่วยังเคยปิด
ความลับให้นาง ทัง้ สองคนสนิทเหมือนพี่น้อง นึ กไม่ถึงเลยว่า...

ตัง้ แต่หลังเทศกาลบุปผาราชสานัก ท่านย่าคานึ งถึงวงศ์

ตระกูล ก็ไม่ได้สืบค้นมาก กลับจัดการหงซิ่วอย่างรวดเร็ว เดิม
ท่ า นย่ า จะให้ ใ ช้ ไ ม้ โ บยหงซิ่ วจนตาย แต่ น างยัง ไม่ อ ยากท า
เช่ น นั น้ จึ ง ไว้ ชีวิ ต ให้ น าง ขับ ไล่ น างไปอยู่ชายแดนเหนื อ แต่
ความสัมพันธ์นายบ่าวไม่มีอีกแล้ว ไม่ต้องคิดเฉินหวันโหยวก็ ่ ร้ ู
ว่าเบือ้ งหลังหงซิ่วคือใคร เพียงแต่เสิ่นหนิงรูไ้ ด้อย่างไร?

242
 นางมองไปที่เสิ่นหนิง ฝัง่ ตรงข้ามดูเหมือนกาลังตัง้ ใจฟั ง
เด็กสาวคนอื่นคุยกัน อาจเพราะอายุยงั ไม่มาก ไม่ได้ประดับปิ่น
มุก แลดูใสซื่อบริสุทธ์ ิ นอกจากตาดาออกแววสดใสเป็ นพิเศษ
หน้ าตาก็ธรรมดา ดูไม่ออกว่ามีอะไรเหนื อกว่าคนอื่น

เสิ่นหนิงดูเหมือนรู้สึกว่าเฉินหวันโหยวก
่ าลังมอง ก็ถือ
โอกาสที่ สาวคนอื่นกาลังสนุก หันไปยิ้มให้นางอย่างไร้ร่องรอย
ให้คนอื่นเห็น พอนางยิ้มให้ เฉินหวันโหยวตั
่ ง้ สติได้ว่า คิดเพ้อ
เจ้ อ อะไรกัน ท าไมนางถึ ง รู้ว่ า หงซิ่ ว มี ปั ญ หา หาโอกาสถาม
ตรงๆ ดีกว่า

เวลานัน้ แม้จะไม่ร้อนมากแล้ว แต่ผลไม้จาพวกแตงโมก็

ยังยกมา แม่ครัวใส่ใจควักเนื้ อแตงโมใส่ไว้ในถ้วยโปร่งใส มอง
ผ่านทะลุเห็นสีแดงสดของแตงโม เป็ นที่ชื่นชอบของเด็กสาวยิ่ง
นัก เสิ่นหนิงก็ดเู หมือนชอบแตงโมนัน้ จึงให้สาวใช้ข้างๆ ยกมา
ให้หนึ่ งถ้วย ทุกคนเห็นสาวใช้คนนัน้ ไม่ร้เู กิดอะไรขึน้ ทรงตัวไม่
อยู่ ถ้วยแตงโมหกใส่เสิ่นหนิงทัง้ ถ้วย วันนี้ เสิ่นหนิงใส่กระโปรง
ขาว รอยเปื้ อนแตงโมจึงเห็นได้ชดั สะดุดตา

่ วอยู่บ้าง ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ ไม่กล้า

สาวใช้คล้ายกับหวันกลั
ส่งเสี ยง เฉินหวันโหยวรี
่ บขอโทษในฐานะที่ เป็ นเจ้าบ้านว่านาง

243
ต้ อนรับไม่ดี แล้วกล่าวว่านางมีกระโปรงสี ขาว ยังไม่เคยใส่ ให้
เสิ่นหนิงเปลี่ยนได้ ดังนัน้ จึงพาเสิ่นหนิงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ภายในห้ อง เฉินหวันโหยวไม่
่ ให้ สาวใช้ อยู่ด้วย พวกชิ
วเกอก็รออยู่ข้างนอก

“น้ องเสิ่น ขอบคุณเจ้าแล้ว” นางขอบคุณเสิ่นหนิง ไม่ว่า

อย่างไร ก็เป็ นเพราะนาง เสิ่นหนิงรู้ว่านางพูดเรื่องอะไร บอกไม่
มีอะไร ไม่ต้องเกรงใจ รอคาถามเฉินหวันโหยว่

“แต่ เจ้ารู้จกั หงซิ่วได้อย่างไร” อย่างที่ คิดไว้จริงๆ ด้วย

เสิ่ น หนิ งนึ กในใจ นางรู้ว่ า เฉิ นหวันโหยวต้
่ อ งถามเช่ น นี้ จึ ง
เตรียมคาตอบไว้แล้ว

“เรือ่ งนี้ จะว่าไปก็บงั เอิญนัก สาวใช้ข้าที่ชื่อชิวเกอมีพี่ชาย

ท างานอยู่ ข้ า งนอก วัน นั ้น พี่ ช ายนางออกไปข้ า งนอก พอดี
มองเห็นสาวใช้เจ้าคนนัน้ แอบเข้าไปคุยอะไรกับคนในหลงจิ่งไจ
พี่สาว ท่านเองก็รู้ หลงจิ่งไจเป็ นร้านที่บา้ นข้ามาซื้อชาดื่มชา แค่
ได้ยินแว่วๆ ว่า คล้ายพูดว่าอะไรเทศกาลบุปผาราชสานักอะไร
ผลักลงน้ า แต่ได้ยินไม่ชดั นัก ก็เลยมาเตือนพี่สาวไว้...” คาพูด
ของเสิ่นหนิงมีทงั ้ ส่ วนที่ จริงและไม่จริง หงซิ่วไปหลงจิ่งไจจริง

244
แต่ ไม่ได้พบใคร ไม่ได้พูดอะไร แต่ เฉินหวันโหยวก็
่ ไม่สามารถ
ไปชายแดนเหนื อถามนางได้ ก็ต้องเชื่อเช่นนี้ แล้ว

สองคนก็ถือว่าได้เปิดใจแล้ว เฉินหวันโหยวขอบคุ
่ ณอี ก
สองสามครัง้ เร่งให้ เสิ่นหนิงเปลี่ ยนเสื้อผ้าแล้วรีบกลับไปงาน
ระหว่างนัน้ ยังบอกทุกคนว่า เดือนแปดวันที่หนึ่ ง เส้าฟู่ ซื่อ*ก็จะ
มาหมัน้ ด้วยท่าทีเอียงอาย เด็กสาวทัง้ หลายรีบแสดงความยินดี
ทัง้ ชื่นชม เสิ่นหนิงโล่งอกเบาๆ ตระกูลเฉิงดองกับองค์ชายรอง
เป็ นที่แน่ นอนแล้ว

จากนั ้น ก็ไ ม่ มี อ ะไรคุ ย มาก เด็ ก สาวทุ ก คนไม่ ไ ด้ กิ น

อาหารเที่ยงที่บา้ นตระกูลเฉิง ทยอยกันลากลับ

---

*ต าแหน่ ง ขุน นาง มี หน้ าที่ รบั ผิด ชอบดูแลการจัดเก็บ

ภาษี ของแผ่นดิน

245
 22 ตระเตรียมผูม้ ีฝีมือ

จนถึงสิ้นเดือนเจ็ด เสิ่นอวี๋ซื่อพาพวกเสิ่นหนิงไปร่วมงาน
เลี้ ย งรองเสนาบดี ก ระทรวงโยธาตระกู ล หยวนกับ อธิ บดี
กระทรวงขุนนางตระกูลเฉิน กล่าวโดยรวมแล้ว งานเลี้ยงที่ จดั
ของเหล่าฮูหยินขุนนางเมืองหลวงก็ใกล้เคียงกัน ฟั งคณะละคร
ขับร้อง กินอาหารอร่อยตามฤดูกาล จุดประสงค์หลักคือเชื่อม
สัมพันธไมตรี เพิ่มความสัมพันธ์แต่ ละตระกูล เสิ่นหนิงก็รู้จกั
เด็กสาวตระกูลอื่นหลายคน แต่กแ็ ค่เพียงผิวเผิน ไม่มีอะไรมาก
อี กทัง้ เสิ่นอวี๋ ซื่อพักนี้ เบื่ออาหาร เที ยบเชิญที่ ได้ รบั มาตระกูล
เสิ่นล้วนตอบปฎิเสธไปหมด เสิ่นหนิงจึงรูส้ ึกสงบดี

จนถึงเดือนแปดวันที่ หนึ่ ง ได้ยินข่าวว่าเส้ าฟู่ ซื่ อมาแจ้ง

กาหนดการหมัน้ ที่ ตระกูลเฉิงแล้ว แต่คนตระกูลเสิ่นมิได้สนใจ
เรื่องนี้ มากนัก กลับมีอีกเรื่องหนึ่ งที่ ทาให้ทุกคนสนใจและยินดี
ยิ่งกว่า

ที่ แท้ เสิ่นอวี๋ซื่อตัง้ ครรภ์ได้ร่วมสองเดือนแล้ว! เสิ่นอวี๋ซื่อ

สามสิบกว่าแล้ ว นางไม่คิดว่าจะตัง้ ครรภ์อีก แม้แต่ หลานก็มี
แล้ว เด็กที่คลอดมายังอายุน้อยกว่าหลานเสียอีก พอคิดๆ แล้ว
ชักรูส้ ึกเขิน

246
 เสิ่ น เจ๋อจิ้ง ได้ ยิ น ข่ าวก็ไ ม่ ได้ คิ ด อะไรมาก แค่ รู้สึ กดี ใ จ
อายุ ปูน นี้ ยัง ได้ ลู ก ชายหรื อ ลู ก สาวจากภรรยาเอก แสดงว่ า
ร่างกายยังแข็งแรง พาให้หน้ าตายิ้มแย้มแจ่มใสไปอีกหลายวัน
แม้แต่ขนุ นางกรมการสอบทุกคนยังรู้ว่าเหตุใดเขาจึงดีใจขนาด
นี้ เสิ่นอวี๋ซื่อที่ให้ลูกชายหญิงภรรยาเอกเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้วห้าคนก็
ยังท้ องอี ก สมาชิกตระกูลเสิ่นช่ างเจริญดี จริง ๆ ขุนนางเมื อง
หลวงมีทงั ้ ชื่นชม มีทงั ้ อิจฉาริษยา มีคนแอบถามเสิ่นเจ๋อจิ้งว่ามี
ยาดีอะไร จนเขาพูดไม่ถกู

นอกจากดี ใ จแล้ ว เรื่อ งที่ เ สิ่ น อวี๋ ซื่ อ มี ค รรภ์แ ล้ ว ยัง น า

ผลกระทบอย่ างอื่ นมาสู่ตระกูลเสิ่น ถึงแม้เสิ่นอวี๋ ซื่อเคยมี ลูก
หลายคนแล้ว แต่ อายุไม่น้อยแล้ว การบารุงครรภ์จึงเป็ นเรื่อง
สาคัญสุด

ดังนัน้ งานดูแลบ้านโดยส่วนใหญ่จึงให้เสิ่นอันซื่อรับช่วง
ต่ อ มี เ สิ่ น หูซื่อคอยช่ ว ยเหลื อ นอกเสี ย จากว่ ามี เรื่องสาคัญที่
เสิ่นอวี๋ซื่อต้องตัดสินใจ นอกนัน้ พวกนางทาเองได้หมด ยังดีว่า
ชิ่งเต๋ออายุหลายเดือนแล้ว เสิ่นอันซื่อยังรับได้ไหว

พวกเสิ่ นอวี๋ ห งกั บ เสิ่ นหนิ งได้ ข่ า วว่ า ตั ว เองจะมี พี่

น้ องชายหรือพี่น้องสาวเพิ่มมาอี กคนหนึ่ ง ต่ างก็ดีอกดี ใจ โดย
เฉพาะเสิ่ น หนิ ง หลัง จากดี ใ จก็ห นั ก ใจ ชาติ ที่ แ ล้ ว เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ
247
ไม่ ไ ด้ ค ลอดอี ก นี่ เป็ นการบอกให้ รู้ ว่ า การเปลี่ ย นแปลงได้
ปรากฏแล้ ว ใช่ ห รื อ ไม่ ? แล้ ว เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ตัง้ ครรภ์ ค ราวนี้ จะ
ปลอดภัยดีหรือไม่?

ดังนัน้ จานวนครัง้ ที่ เสิ่นหนิงวิ่งไปเหอหมิงเชี ยนจึงถี่ ขึ้น

อี ก กลางวันเดินเล่ นคุยเล่นกับเสิ่นอวี๋ ซื่อ กลางคื นปรนนิบัติ
เสิ่นเจ๋อจิ้ง ด้านมดงานก็ไม่มีข่าวคราวอะไรมา วันเวลาผ่านไป
อย่างมีคณ ุ ภาพ

งานบ้านชิ้นแรกที่เสิ่นอันซื่อรับมาก็คือ เพิ่มคนรับใช้สาว
ใช้ให้บา้ นตระกูลเสิ่น เรือ่ งนี้ อนั ที่จริงแล้วเสิ่นอวี๋ซื่อต้องทานาน
แล้ว ตัง้ แต่ เสิ่นเจ๋อจิ้งมาอยู่เมืองหลวง มีพวกคนใช้ ที่ออกไป
เพราะเจ็บ ป่ วยหรื อ แก่ ช รามากแล้ ว ด้ ว ยเหตุ นี้ จึ ง ต้ อ งเพิ่ ม
คนทางาน เรื่องนี้ นางได้สงให้ ั ่ หยาผอตระกูลเซี่ ยที่ อยู่ในเมือง
หลวงคอยดูอยู่ก่อนแล้ว รอจนถึงเวลานี้ ค่อยจัดการ

เสิ่นอันซื่อเติบโตในจวนผู้ว่า เรื่องดูแลบ้านจึงคุ้นเคยยิ่ง
นั ก ช่ วงที่ รบั หน้ าที่ มาแรกๆ นางระมัดระวังมาก จึงไม่มีเรื่อง
ผิดพลาดอะไร วันที่ เซี่ ยหยาผอพาคนรับใช้สาวใช้มา นางเชิญ
คนของแต่ละเรือนให้พวกเขามาคัดเลือกเอง จะได้ไม่เกิดความ
ไม่พอใจ

248
 เสิ่นอวี๋ หงจาเรื่องที่ เสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งสังไว้
่ ใส่ ใจ
คัดเลือกอย่างละเอียดรอบคอบ เลือกคนรับใช้ได้แปดคน เป็ น
เด็กคล่องแคล่วว่องไว ล้วนแต่ทาสัญญาอยู่จนตาย ส่วนเสิ่นอัน
ซื่ อก็ได้ รบั คาสังจากเส
่ ิ่ นเจ๋อจิ้งพ่อสามี ว่า ไม่ต้องยึ ดตามกฏ
ระเบียบเดิม ให้เสิ่นอวี๋หงเลือกเอง ด้วยรู้ว่าคนพวกนี้ ต้องมีงาน
สาคัญอื่น จึงไม่ได้ย่งุ เกี่ยวมาก

ส่ ว นเสิ่ น หวัน่ ปลายปี นี้ ก็จ ะต้ อ งแยกเรื อ นไปอยู่ แ ล้ ว

จาเป็ นต้ องมีสาวใช้ กบั สาวใช้ ชรา ดังนั น้ เหออี๋ เหนี ยงจึงเลือก
สาวใช้ อาวุโสสองคน สาวใช้ เด็กๆ อี กสองคน สาวใช้ ชราอี ก
สองคน เป็ นไปตามแบบแผนของตระกูลเสิ่น

เนื่ องจากเสิ่นอวี๋ ซื่อมี ครรภ์จึงไม่ได้เลือกคนใช้ คนใหม่

เสิ่นมี่กบั หลี่อี๋เหนี ยงต่างเลือกสาวใช้ชราคนละคน ทดแทนคน
เดิมที่ขาดหายไปเพราะป่ วยไข้

เสิ่นหนิงมีความคิดของตัวเอง ได้ขออนุ ญาตเป็ นพิเศษ

กับเสิ่นอวี๋ซื่อว่านางขอสาวใช้เพิ่มอีกหลายคน เสิ่นอวี๋ซื่อตอบ
ตกลง เสิ่นอันซื่อจึงแล้วแต่นาง

249
 การคัดเลือกสาวใช้ ของตระกูลชัน้ สูงพิถีพิถนั มาก เป็ น
การทดสอบสายตาของผู้เ ป็ นนาย แววตาหลุ ก หลิ ก ไม่ ร ับ
แต่งหน้ าทาปากไม่รบั ไม่รหู้ นังสือไม่รบั มีอาการป่ วยไข้ไม่รบั ...

แต่เสิ่นหนิงเป็ นใครกัน ลูกสาวภรรยาเอกคนโตของเสิ่น

เจ๋อจิ้งแห่งตระกูลอู่เยวี่ยเสิ่น อีกทัง้ ยังเป็ นเจ้านายวังคุนหนิงอยู่
สามปี เพียงครู่เดียวนางชี้ไม่กี่ที ก็มีสาวใช้ เล็กห้ าคนถูกเลือก
อายุราวเจ็ดแปดปี ล้วนแล้วแต่ มีคุณสมบัติเป็ นไปตามความ
ต้องการของเสิ่นหนิง นางจึงพอใจมาก

ส่วนเสิ่นอันซื่อก็เลือกคนรับใช้ สาวใช้และสาวใช้ชราให้
ตัวเองกับตระกูลเสิ่นอี กจานวนหนึ่ ง รวมทัง้ หมดยี่ สิบกว่าคน
ทาเอาเซี่ ยหยาผอดีใจจนบอกไม่ถกู ตระกูลเสิ่นคัดคนที เดี ยว
เกือบห้ าสิบคน เป็ นการค้าขายรายใหญ่จริงๆ หลายปี มานี้ ยงั
ไม่เคยเจอขนาดนี้ ครัง้ ที่ แล้วตอนที่ เสนาบดี กลาโหมตระกูล
เฉินเพิ่งมารับตาแหน่ งโน่ น เซี่ ยหยาผอถึงแม้พยายากลัน้ ยิ้ม
มากเพียงใด แต่ดวงตาก็ยงั ยิ้มดีใจจนตาหยี

ปกติบา้ นหนึ่ งจะไม่เพิ่มเติมคนทางานครัง้ เดียวมากมาย

ขนาดนี้ แต่ สภาพบ้านตระกูลเสิ่นพิเศษหน่ อย คนที่ เสิ่นอวี๋ซื่อ
จะใช้ งานต้ องมี เวลาค่ อยๆสังสอนอบรม
่ และคิดว่าต่ อไปอี ก
หลายปี จะไม่ต้องเพิ่มคนอีก ทาให้เซี่ยหยาผอได้งานใหญ่ครังนี้ ้
250
 จากการที่ เสิ่นเจ๋อเอี่ ยนทากิจการค้ าขายได้ดี อี กทัง้ เห
ยียนซางก็ช่วยได้มาก ดังนัน้ การเลี้ยงบ่าวไพร่เพิ่มอีกห้าสิบกว่า
คนไม่ ไ ด้ เ ป็ นปั ญ หา จากนั ้น บ้ า นเสิ่ น ทุ ก คนต่ า งน าคนของ
ตัว เองกลับ ไปสัง่ สอนอบรม เสิ่ น อวี๋ ห งเหลื อ ไว้ แ ต่ ผู้ติ ด ตาม
ตัวเองแค่ คนเดี ยว นอกนั น้ ถูกส่ งอย่างลับๆไปอบรมยังที่ อื่น
ส่ วนทางด้ านเสิ่นหนิง นางนาสาวใช้ ห้าคนที่ เลือกได้ กลับมา
เรือนชิงจู๋

นางแบ่งสาวใช้เล็กสี่คนให้ชุนเซี่ยชิวตงสี่คน ให้พวกนาง
ต่างคนต่างอบรมสังสอนส่ ิ่ งที่เป็ นหน้ าที่ ตวั เอง นับว่าเตรียมไว้
ส าหรับ เป็ นตัว ส ารองจวี เ จิ้ง จวี เ หยี ย นต่ อไป แล้ ว ตัง้ ชื่ อตาม
นามของพวกนางว่าชุนฉิน เซี่ ยฉี ชิวซูและตงฮว่า เหลือคนที่
เด็กสุด ซึ่ งจะเป็ นคนที่ นางพาติดตัวไปด้วย นางยังไม่ได้ตงั ้ ชื่อ
เรียกแค่เสี่ยวอู่ นอกจากพวกชุนซือสี่สาวใช้ใหญ่แล้ว ก็ไม่ค่อย
มีใครได้พบเห็นนาง รูแ้ ต่เพียงว่าข้างกายเสิ่นหนิงมีเด็กชื่อเสี่ยว
อู่

ผ่านไปไม่กี่วนั เสิ่นหนิงก็น้ าตาคลอ ไปแจ้งเสิ่นอวี๋ ซื่อ

กับเสิ่นอันซื่อ ว่าเสี่ยวอู่เป็ นโรคปัจจุบนั ดูท่าทางจะไม่หายแล้ว
ถือว่าคนเคยเป็ นนายบ่าว ให้ชิวเกอส่งออกไปจากบ้าน รออี ก
สองวันคงสิ้นใจ พูดด้วยความเสี ยอกเสี ยใจ เสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่น

251
อัน ซื่ อ ถึ ง แม้ จ ะรู้สึ ก อับ โชค แต่ คิ ด ว่ า นายบ่ า วก็เ ป็ นวาสนา
ปลอบใจเสิ่นหนิงว่าไม่ต้องเสียใจจนเกินไป

จนถึงวันที่ สอง ก็มีข่าวมาว่าเสี่ ยวอู่สิ้นใจแล้ว ทุกคนก็

ถอนใจกัน พัก หนึ่ ง แต่ เ นื่ อ งจากไม่ มี ค วามคุ้น เคยกับ เสี่ ย วอู่
แม้แต่นิด อีกไม่นาน ทุกคนก็ลืมไปว่าเสิ่นหนิงเคยมีสาวใช้เล็ก
ข้างกายชื่ อเสี่ ยวอู่ รู้แต่ ว่ามีสาวใช้ ใหญ่ชุนเซี่ ยชิวตงสี่ คน กับ
สาวใช้เล็ก ฉินฉี ซูฮว่าอีกสี่คน เท่านัน้ เอง

“ส่ ง คนไปที่ ห น่ วยมดงานแล้ ว หรื อ ยัง ” ภายในเรื อ น

ชิ ง จู๋ จัน ทร์ก ระจ่ า งราตรี เ งี ย บสงัด สี่ ส าวใช้ เ ล็ก ที่ เ พิ่ ง มาต่ า ง
กลับไปพักผ่อนแล้ว เสิ่นหนิงถอดเสื้อคลุมออก ค่อยถามชิวเกอ

“ใช่ พี่ชายบอกว่าอีกสองวันก็จะมีโอกาสส่งเข้าบ้านเฉิน
ซิวฉี ” ชิวเกอตอบ นายบ่าวสองวันนี้ กย็ ุ่งอยู่แต่เรื่องนี้ ต่างเป็ น
กังวลเรือ่ งผลลัพธ์ พอเสิ่นหนิงถาม ชิวเกอก็รีบตอบทันที

ได้ยินคาตอบของชิวเกอ เสิ่นหนิงจึงค่อยวางใจหลับลง
ได้

ท่ามกลางความเงียบงันยามดึกสงัด ตระกูลเสิ่นกาลังมี
ความเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ ความเปลี่ยนแปลงนี้ ครัง้ แรก

252
เกิดจากความคิดที่ อาจหาญของเสิ่นเจ๋อจิ้ง ระหว่างนัน้ ก็มีการ
ตัดสินใจที่ อาจหาญของเสิ่นหวาซัน่ เวลานี้ ได้ผ่านการบ่มเพาะ
และสังสมมาได้
่ ระยะหนึ่ ง พอมีรปู ร่างหน้ าตาที่ เป็ นจุดเริ่มต้ น
แล้ว นี่ คือการก่อตัง้ ของหน่ วยหรูหลิวชู่และการจัดวางกาลังคน

“ท่านพ่อ ทาแบบนี้ ได้แน่ หรือ คนของสถานสานึ กผิด...”

ในห้องหนังสือของเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้งทาหน้ าสงสัย สงสัย
ว่าเรื่องนี้ ทาได้แน่ หรือ ดึงคนในตระกูลกับบ่าวไพร่ส่วนหนึ่ ง
ออกมาจากสถานสานึ กผิด เป็ นหน่ วยปฎิบตั ิ งานชุดแรกของ
หรูหลิวชู่ การกระทานี้ เสี่ ยงอันตรายมากเกินไป คนในสถาน
สานึ กผิด ล้วนเป็ นเพราะทาความผิดหรือทาผิดระเบียบตระกูล
จึงถูกเนรเทศเข้าไป หรูหลิวชู่กส็ าคัญมากขนาดนี้ น่ าจะใจกล้า
มากเกินไป

เสิ่นอวี๋หงก็ประหลาดใจกับวิธีการของผูเ้ ป็ นปู่ ปล่อยคน

สถานสานึ กผิดออกมา ทาเช่นนี้ ได้หรือ?

“คนเหล่านี้ มี ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลเสิ่นชนิด
แยกจากกัน ไม่ ไ ด้ คนในสถานส านึ ก ผิ ด มี ส ัก กี่ ค นที่ ไ ม่ ใ ช่ ค น
ส าคัญ ของตระกูล หรื อ คนรับ ใช้ ที่ อ ยู่ ม าหลายชัว่ อายุ ค น?
ไม่เช่นนัน้ ก็ขบั ไล่ออกจากตระกูลเสิ่นนานแล้ว หรือพูดอี กนัย
หนึ่ ง ว่ า เพื่ อปกป้ องพวกเขาจึง ไล่ พ วกเขาเข้ าไปอยู่ในสถาน
253
สานึ กผิด อาจจะพูดได้ว่า พวกเขาถึงเป็ นกองกาลังลับสุดยอด
ของตระกูลเสิ่น ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงไม่มีเหตุผลทรยศตระกูล
เสิ่น เจ้าลองดูนี่กจ็ ะรูเ้ อง”

เสิ่นหวาซันอธ ่ ิ บายความสงสัยของเสิ่นเจิอจิ้งเล็กน้ อย
พลางยื่นกองเอกสารหนาเตอะให้ เขาเล่มหนึ่ ง นี่ เป็ นสิ่งที่ เขา
ร่ว มกับ เสิ่ น ฉงซ่ า งสังสมตลอดหลายมานี
่ ้ เสิ่ น ฉงซ่ า งอยู่ใน
สถานสานึ กผิดถึงสามสิบกว่าปี ทุกคนในสถานสานึ กผิดเข้าไป
ด้วยเหตุใด อุปนิสัยเป็ นอย่างไร มีฝีมืออะไร เขาเข้าใจทัง้ หมด
แน่ นอน เสิ่นหวาซันก็ ่ เข้าใจ เหล่านี้ กค็ ือบันทึกของพวกเขาใน
สถานสานึ กผิด

เสิ่นเจ๋อจิ้งรับกองเอกสารนัน้ พลิกดู จึงรู้ว่าทาไมเสิ่นหวา

ซันถึ
่ งได้พดู เช่นนัน้

“เสิ่ น จี เ หอ อายุห้าสิ บ แปดปี ออกความเห็น ให้ ต ระกูล

เสิ่นมีที่มนที
ั ่ ่ ซีเอี้ยน เกิดขัดแย้งกับเสิ่นเจียเฉิงหัวหน้ าตระกูล
เพราะบันดาลโทสะจึงเข้าสถานสานึ กผิด นิสัยเถรตรงมันคง ่
่ เอี้ยนสิบปี มีพรสวรรค์ด้านภาษา ภาษาซี เอี้ ยนยอด
ท่ องทัวซี
เยี่ยม...

254
 “เสิ่นชู่ซ่าง อายุสี่สิบแปดปี เห็นด้วยกับบทความเสิ่นฉง
ซ่ า ง สัง่ สอนหลายครัง้ ไม่ แ ก้ ไ ขจนเข้ า สถานส านึ กผิ ด นิ สัย
หัวดื้อยึดหลักตายตัว เก่งทางเลียนแบบ โดยเฉพาะลายมือมี
พรสวรรค์ด้านเลียนแบบ...”

“เสิ่นฉี คนรับใช้ อายุสามสิบห้ าปี วิวาทกับเจี ยงปู้เหวิน

น้ องชายฮองเฮา ตระกูลเสิ่นแจ้งตายกะทันหัน ย้ายเข้าสถาน
ส านึ กผิด นิ สัย คล่ องแคล่ ว เก่ ง รอบด้ าน ท่ องจาวงศ์ต ระกูล
ขุนนางได้แม่นยา...

กองเอกสารหนาเตอะ บัน ทึ กเรื่องราวสถานสานึ กผิด

หลายสิบปี ราวกับเป็ นบันทึกประวัติตระกูลเสิ่นอีกเล่มหนึ่ ง คน
เหล่านี้ ไม่ว่าถูกขับเข้าสถานสานึ กผิดด้วยสาเหตุประการใด ก็
เป็ นเรื่องที่ น่าเสี ยดายยิ่งนั ก ภายในคนเหล่านี้ มีคนที่ เก่ งกาจ
หลายด้ านมากมาย กลับต้ องตายไปหลังถูกคุมขังหลายสิบปี
คนที่ยงั เหลืออยู่ มีฝีมือทัง้ ด้านบุน๋ ด้านบู๊ เก่งเกินคนทัวไป
่ ที่แท้
ตระกูลเสิ่นมียอดฝี มือซ่ อนอยู่มากมาย เสิ่นเจ๋อจิ้งยังไม่ร้เู ลย
ด้วยซา้

คนเหล่านี้ สามารถใช้ได้ที่หรูหลิวชู่แน่ นอน เสิ่นเจ๋อจิ้งก็

เห็นด้วยกับวิธีการของเสิ่นหวาซัน่ เมื่อเป็ นเช่นนี้ จากอุปนิสัย
ฝี มื อ ของคนเหล่ า นี้ หกหน่ วยใหญ่ ข องหรูห ลิ ว ชู่ ก็มี ห ัว หน้ า
255
หน่ วยแล้ว เพียงแต่ ก่อนอื่น จะต้องแก้ไขปัญหาหนึ่ งก่อน พวก
เขาจะให้หรูหลิวชู่ใช้ได้จริงหรือ

“เจ้าไม่ต้องเป็ นห่วง ข้าได้เลือกคนมาแล้วแปดคน บอก

เรื่องหรูหลิวชู่ให้พวกเขาฟั งแล้ว ให้เข้าไปหรูหลิวชู่ลองดูก่อน
หงเอ๋อร์ เจ้าแบ่งคนรับใช้แปดคนที่เจ้าเลือกมาให้พวกเขา แบ่ง
ตามความถนัดแต่ละคนให้ไปแต่ละที่ ส่วนจะมีประโยชน์ อะไร
หรือไม่นัน้ ให้รอดูไปก่อน นี่ เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านัน้ ถือว่าเป็ นการ
เตรียมการแล้วกัน” เรื่องนี้ เสิ่นหวาซันได้ ่ คิดไว้แล้ว เชื่อว่าคน
จ า น ว น ม า ก ใ น ส ถ า น ส า นึ กผิ ด ส า มา ร ถ คิ ด อ อ ก มาได้
เช่นเดียวกับเขา เพื่อพิสจู น์ ว่าสิ่งที่ตนเองเลือกนัน้ ไม่ผิด

สิบหกคนนี้ ก็คือขุมพลังยุคแรกของหรูหลิวชู่...

256
 23 ดารงตาแหน่ งที่กรมพิธีการทูต

ข่าวองค์ชายห้ าไปดารงตาแหน่ งที่ กรมพิธีการทูต แพร่

ออกมาหลังเทศกาลสารทจีน เมื่อคนที่สนใจได้ข่าวนี้ แล้วต่างมี
ปฎิกิริยาไม่เหมือนกัน

นอกจากรัชทายาทแล้ว การที่ องค์ชายไปดารงตาแหน่ ง

ที่ สามกระทรวงหกกรมเก้าฝ่ ายไม่ใช่ เรื่องแปลกใหม่ เช่ นองค์
ชายรองก็เคยดารงตาแหน่ งในกระทรวงกลาโหม องค์ชายสาม
ก็เคยอยู่กระทรวงขุนนางมานานไม่น้อย

สรุป แล้ ว องค์ช ายไปด ารงต าแหน่ งที่ ไ หนก็แ ค่ ส ัง่ สม

ประสบการณ์เท่านัน้ ทัง้ ยังเป็ นเพียงตาแหน่ งลอยๆ จุดประสงค์
แค่เพื่อให้รกู้ ารเมืองการปกครองการทหาร พอรูใ้ ห้กว้างๆ ไม่มี
อานาจจริง เพราะฉะนัน้ พวกขุนนางส่วนใหญ่จึงไม่ได้ใส่ใจนัก

เสิ่ น หนิ งกลับ รู้สึ ก แปลกใจ ไม่ คิ ด ว่ า ซัง่ กวนฉางจื้อ จะ

เลือกกรมพิธีการทูต ชาติที่แล้วเขาไปอยู่กระทรวงกลาโหม จึง
ได้มีความสัมพันธ์กบั เฉินจือเฮ่าเสนาบดีกลาโหม ชาตินี้เหตุใด
จึงเลือกกรมพิธีการทูตเสี ยได้? กรมพิธีการทูตถึงแม้เป็ นหนึ่ ง
ในเก้าฝ่ าย ดูแลพิธีการรับแขกต่ างแคว้น แต่ หากว่าด้วยเรื่อง

257
ความสาคัญ เที ยบไม่ได้ เลยกับกระทรวงกลาโหม นั บว่ าเป็ น
หน่ วยงานที่โปร่งใส

นางก าลั ง คาดเดาจุ ด ประสงค์ ข องซั ง่ กวนฉางจื้ อ

ประสบการณ์ชาติที่แล้วบอกนางว่า การที่เขาทาเช่นนี้ ย่อมต้อง
มีแผนการเป็ นแน่

ณ วังองค์ชายห้า ซังกวนฉางจื
่ ้อกาลังปรึกษากับหลี่เข่อ
อันและสวี่ซนั ซือเรือ่ งที่จะไปรับตาแหน่ งที่กรมพิธีการทูต

“ตาแหน่ งกรมพิธีการทูตเฉิง แม้เป็ นขุนนางระดับห้า อีก

ทัง้ เป็ นตาแหน่ งลอย แต่ ใช้ ทาประโยชน์ ได้ มาก....” สวี่ ซนั ซื อ
นิ่งไปสักพัก หลังจากประมวลข่าวที่ได้มาจากวังองค์ชายห้าก็ได้
ข้อสรุปทันใด

หลังจากเทศกาลไหว้พระจันทร์ แคว้นซี เอี้ ยนจะส่ งทูต

มาต้ าหย่ งเพื่ อสานสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้น องค์ชายห้ าไป
ดารงตาแหน่ งที่ กรมพิธีการทูต เป็ นตัวแทนหน้ าตาของแคว้น
หากแสดงความสามารถช่วงกลุ่มทูตซีเอี้ยนมาเยือนได้ดี จะทา
ให้ฉางไท่ ฮ่องเต้ เห็นฝี มือ ทัง้ ยังสามารถดึงเฉี ยนถงซื่ อขุนนาง
ยศ เจิ้งชิง*กรมพิธีการทูตมาเป็ นแนวร่วมได้ นับว่ายิงกระสุน
นัดเดียวได้นกสองตัว
258
 “ดีกว่าไปอยู่กระทรวงกลาโหมกับองค์ชายรองคอยแย่ง
เนื้ อจากปากเสือ...” สวี่ซนั ซื อกล่าวเสริม ทัง้ สามคนพาบุคคล
ในกรมพิธีการทูตที่เกี่ยวข้องมาหารือกันพักหนึ่ ง ซังกวนฉางจื
่ อ้
อยากจะแสดงออกให้ดี ทางานให้ได้ผลดี ในตาแหน่ งธรรมดา
นั น้ เป็ นเรื่องยากก็จริง แต่ ถ้าสาเร็จ ผลที่ ได้รบั ย่อมมี มาก ซัง่
กวนฉางจือ้ คิดเช่นนี้

เฉี ยนถงซื่ อ ขุนนางเจิ้งชิงแห่ ง กรมพิธี การทูตกาลัง รอ

องค์ชายห้ าซังกวนฉางจื
่ ้อมาถึง ข้างๆ ก็มีขนุ นางของกรมพิธี
การทูตนัง่ อยู่ วันนี้ เป็ นวันแรกที่องค์ชายห้าเข้าดารงตาแหน่ งที่
กรมพิธีการทูต จะว่าไปแล้ว ตาแหน่ งกรมพิธีการทูตเจิ้งชิงสูง
กว่าตาแหน่ งผู้ช่วยกรมพิธีการทูตของซังกวนฉางจื ่ ้อหลายขัน้
แต่ว่าคนเขาเป็ นเลือดเนื้ อเชื้อไขตระกูลสวรรค์ จะมาเที ยบกัน
ไม่ได้ เพราะฉะนัน้ เฉี ยนถงซื่อจึงมาคอยแต่เช้าแล้ว ไม่ว่าใจจะ
คิดเช่นไร ต่อหน้ าจะต้องไม่แสดงออกให้เห็น ส่วนตัวเฉี ยนถง
ซื่ อนั น้ เป็ นคนลื่ นไหลที่ สุดอยู่แล้ว ไม่อย่ างนั น้ ก็คงมิได้ ดารง
ตาแหน่ งกรมพิธีการทูต ณ กรมพิธีการทูตแห่งนี้ เป็ นสถานที่ที่
จะต้องปัน้ หน้ าเป็ นอาชีพเลยทีเดียว

ด้ ว ยเหตุ นี้ เมื่ อ เขาเห็น องค์ช ายห้ า ที่ ม าพร้ อ มรอยยิ้ ม

อบอุ่น แล้ ว ใบหน้ า เขาจึ ง ประดับ ด้ ว ยรอยยิ้ ม ที่ เ ป็ นมิ ต รและ
ยินดีต้อนรับ ทัง้ ยังแนะนาเขาให้ขนุ นางกรมพิธีการทูตได้ร้จู กั
259
ทัง้ เส้าชิงฟางฉงเจ๋อ ผู้ช่วยกรมหลี่จ ั ๋ว...ขุนนางทัง้ หลายต่างเข้า
มาพบซังกวนฉางจื
่ อ้

ซังกวนฉางซื
่ ่ อให้ เหล่ าขุนนางเข้ าพบทุกคน ตอนกลุ่ม
ล่ามแปลภาษาซ่ งหวาชิงมาพบนั น้ ยังถามคาแปลบางคาของ
ต้าหย่งกับซี เอี้ยน ทัง้ ยังพูดภาษาซีเอี้ยนได้หลายคา ทาให้กลุ่ม
ซ่ ง หวาชิ ง แอบผงกศี ร ษะ ใจคิ ด ได้ ยิ น ว่ า องค์ช ายห้ า เฉลี ย ว
ฉลาดเก่ ง ด้ านการศึ กษา เป็ นความจริง อี กทัง้ เห็น เขาสุภาพ
กันเอง ไม่เพียงต่อเจิ้งชิง ต่อไท่จ้หู รือทุกคนก็เหมือนกัน ไม่มีที
ท่ าองค์ชายที่ สูงส่ งให้ เห็นแม้แต่ นิดเดี ยว คิดแล้วองค์ชายห้ า
ต้ อ งเป็ นคนที่ เ ข้ า กับ ผู้ค นได้ ดี ถ้ า เช่ น นั ้น ช่ ว งที่ เ ขาด ารง
ตาแหน่ ง ทุกคนก็คง ไม่ต้องลาบากมาก กลุ่มขุนนางกรมพิธี
การทูตคิดเช่นนัน้

เฉี ยนถงซื่ อ ให้ ฟ างฉงเจ๋อ เส้ า ชิ ง น าซัง่ กวนฉางจื้ อ ไป

คุ้นเคยกับงานการของกรมพิธีการทูต การปฎิบตั ิ ต่อองค์ชาย
ที่ ม าเพื่ อ หาประสบการณ์ ไม่ มี ง านจริ ง จัง ที่ จ ะให้ เ ขาท า งาน
สัพเพเหระที่สาคัญก็มีเจ้าหน้ าที่ดแู ลโดยเฉพาะ งานทัวไปก็ ่ มีหง
หลูจ่ปู ้ ทู าตามปกติอยู่ ซังกวนฉางจื
่ ้อไม่ต้องเสียแรงกายแรงใจ
ไปทาอะไรเลยดังนั น้ ก็เลยตามฟางฉงเจ๋อ เริ่มต้ นปฎิบตั ิ งาน
ตามตาแหน่ งในกรมพิธีการทูต

260
 งานที่ ส าคั ญ ที่ สุ ด ของกรมพิ ธี ก ารทู ต ในเวลานี้ คื อ
เตรียมการรับรองคณะทูตซี เอี้ยนทูตซี เอี้ยนจะมาเยือนต้าหย่ง
หลังไหว้ พระจันทร์กาหนดแน่ นอนแล้ว เพราะฉะนั น้ กรมพิ ธี
การทูตได้เตรียมการที่ เกี่ยวข้องกับการต้อนรับเรียบร้อยแล้ว
การจัด การบุ ค ลากรสถานทู ต รูป แบบและพิ ธี ก ารงานเลี้ ย ง
ต้อนรับ หนังสือแลกเปลี่ยนทางการ ของขวัญ ใครเป็ นทูตเอก
ใครเป็ นผูช้ ่วยทูตอยู่ระหว่างเตรียมการ

ซีเอี้ยนอยู่ด้านทิศตะวันตกของต้าหย่ง ดินแดนติดกับต้า
หย่ง ถึงแม้จะไม่อดุ มสมบูรณ์เท่าต้าหย่งแต่กเ็ ป็ นแคว้นดินแดน
กว้างใหญ่ หลายสิบปี นี้ มีความแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น พยายาม
ขยายอิ ท ธิ พ ลออกไปภายนอก ที่ โ ดนก่ อ นใครๆคื อ ต้ า หย่ ง
ดังนัน้ สองแคว้น มักมีสงคราม

สงครามที่เขาอี้ปังเมื่อสิบกว่าปี ที่แล้ว เป็ นสงครามล่าสุด

ระหว่างสองแคว้น สงครามครัง้ นัน้ ซี เอี้ยนได้สูญเสียทัง้ ขุนพล
กัวเจียสือกับทหาร ตลอดจนม้าและวัวอีกมากมาย ต้ าหย่งก็มี
ทหารประชาชนบาดเจ็บล้มตาย ซา้ ยังสูญเสี ยขุนพลกัวเจียสือ
ที่ คุ้มกัน เมื องอันซี อยู่ ทัง้ สองแคว้นเสี ยหายยับ เยิน ไม่ มีใคร
ได้รบั ประโยชน์ ต้องละทิ้งการศึก ต่างคนต่างรักษาฟื้ นฟูตวั เอง
จึงมีวนั ที่ เกิดสันติภาพและไปมาหาสู่กนั ของสองแคว้นหลายปี
มานี้ ซี เอี้ยนกับต้าหย่งได้ส่งทูตสันถวไมตรีต่อกัน อีกทัง้ หลาย
261
ปี นี้ ชายแดนด้านเหนื อของต้าหย่งถูกชนกลุ่มน้ อยทัง้ ถูเฉี ยและ
ชี่ตนั คุกคาม ยิ่งต้องให้ความสาคัญกับซีเอี้ยนในสันติภาพที่ หา
ยากนี้ พูด ได้ ว่ า ซี เ อี้ ย นกับ ต้ า หย่ ง ก าลัง อยู่ ใ นช่ ว งดื่ ม น้ า ผึ้ง
พระจัน ทร์ ที่ ป ลอดภัย ไร้ ก ัง วล ในสถานการณ์ เ ช่ น นี้ แบบ
แผนการต้อนรับของกรมพิธีการทูตก็ถกู ยกระดับขึน้ ไม่น้อย

เนื่ องจากซังกวนฉางจื
่ อ้ ดารงตาแหน่ งในกรมพิธีการทูต
ดัง นั ้น การรับ รองครัง้ นี้ จึ ง เป็ นต าแหน่ งผู้ช่ ว ยทู ต ทู ต เอก
แน่ นอนว่าต้องเป็ นเส้าชิงฟางฉงเจ๋อ ว่ากันว่าในหนังสือที่ซีเอี้ย
นส่งมากล่าวว่า คณะทูตครังนี ้ ้ มีสมาชิกราชวงศ์ซีเอี้ยนร่วมด้วย
เพื่อให้สมน้าสมเนื้ อกัน เวลาต้อนรับจะได้พดู คุยกันได้

ซังกวนฉางซื
่ ่ อเองก็ใส่ ใจกับการเยือนของซี เอี้ยนครัง้ นี้
มาก เขาได้รบั ข่าวจากจงซูเสิ่งและหลี่ปินแล้วว่าการเยือนของ
ซี เ อี้ ย นครัง้ นี้ นอกจากเป็ นการเจริญสัมพัน ธไมตรี ต ามปกติ
แล้ว สิ่งสาคัญสุดคือ เพื่อเจรจากับต้าหย่งในการเปิดตลาดร่วม
ระหว่างแคว้นอีกครัง้ หนึ่ งที่ ซีหนิงเต้า ดังนัน้ คณะทูตรับรองใน
ครัง้ นี้ จึงมีเจียงเฉิงไห่ ฟู่ ปู้ซื่อหลางร่วมคณะด้วย ก็เพื่อเรือ่ งนี้

นอกจากทาตามกาหนดการและธรรมเนี ยมปฏิบตั ิ ของ

กรมพิ ธี ก ารทู ต แล้ ว ซัง่ กวนฉางจื้ อ และคณะยัง ได้ ป ระชุ ม
เกี่ ย วกั บ เรื่ อ งตลาดร่ ว มระหว่ า งแคว้ น โดยเฉพาะ สรุ ป
262
สถานการณ์ เรื่องซี หนิงเต้ าและตลาดร่วม แต่เนื่ องจากยังไม่รู้
ว่ า การเปิ ดตลาดร่ว มใหม่ อี ก ครัง้ หนึ่ ง จะด าเนิ นการอย่ า งไร
เวลานี้ จึงยังไม่มีวิธีการรับมือ ต้ องรอดูเหตุการณ์ ก่อน ไหนๆ
เวลาที่ คณะทูตอยู่กไ็ ม่น้อย คงต้ องมีเวลาให้ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อได้
แสดงออกบ้าง

พวกกรมพิ ธี ก ารทู ต เส้ า ชิ ง ฟางฉงเจ๋อ พิ จ ารณาอย่ า ง

รอบคอบถึงเรื่องที่ พกั ของทูต งานเลี้ยงตลอดจนเรื่องบุคลากร
จนแน่ ใจว่าไม่มีปัญหา ทุกคนจึงโล่งใจ จึงเริ่มมี ใจเตรียมงาน
ไหว้พระจันทร์ รอไหว้พระจันทร์ผ่านไป คณะทูตซี เอี้ยนก็จะมา
เยือน

ใกล้ เ ทศกาลไหว้ พ ระจัน ทร์ บรรยากาศรวมญาติ ข อง

ตระกูลเสิ่นเริ่มอบอุ่นอี กครัง้ เสิ่นอวี๋ซื่อตัง้ ใจบารุงครรภ์ งาน
บริหารภายในบ้านมอบให้เสิ่นอันซื่อรับไปทัง้ หมด เสิ่นหูซื่อมา
ช่วยบ้างบางครัง้ งานนางด้านโน้ นก็มีไม่น้อย

เรือ่ งที่ต้องยุ่งนัน้ มีมากขึน้ ตามวัยที่โตขี้นของเด็กๆ

เสิ่นอันซื่ อทาตามประเพณี ที่เสิ่นอวี๋ ซื่อทา ส่ งของขวัญ

เทศกาลไหว้ พ ระจัน ทร์ใ ห้ เ ครื อ ญาติ ต ระกูล เดิ ม พร้ อ มแนบ
สาสน์ ไ ปด้ ว ย ตระกูล เสิ่ นก็ไ ด้ ร ับ ของขวัญ วัน เทศกาลไหว้
263
พระจันทร์มากมาย เสิ่นอันซื่อสังให้ ่ คนจัดเก็บของขวัญให้เสร็จ
แล้วรวบรวมบันทึกไว้ เพื่อตรวจตราวันหลัง แล้วให้ห้องตัดเย็บ
รี บ ตัด เย็บ เสื้ อผ้างานเทศกาลส่ ง ไปให้ เ รือนต่ างๆ แม้ มีเ รื่อ ง
มากมาย แต่กม็ ิ ได้ยุ่งเหยิง ทุกอย่างเป็ นระเบียบ แม้แต่เสิ่นอวี๋
ซื่อยังชมว่านาง “เป็ นผูด้ ีมีตระกูล จัดการได้สมฐานะ”

เทศกาลไหว้พระจันทร์ปีนี้ ตระกูลเสิ่นมี เสิ่นชิ่งเต๋อเพิ่ม

มาอีกหนึ่ งคน บรรยากาศจึงครืน้ เครงขึ้นเป็ นอันมาก เด็กชาย
คลานได้แล้ว ไม่เคยหยุดอยู่นิ่ง เวลาหัวเราะคิกคักทาให้เสิ่นหวา
่ ้เป็ นทวดดีอกดีใจ ถึงแม้เสิ่นอวี๋เสียนหลานชายภรรยาเอก
ซันผู
คนโตจะอยู่ที่เซียงโจว ครอบครัวเสิ่นเจ๋อเกาลูกชายสามอยู่ไกล
ถึง หลิ่งหนาน ก็ไม่ทาลายบรรยากาศการอยู่พร้อมหน้ ากัน
ของตระกูลเสิ่น ถึงอย่างไรพวกเขาก็จะกลับมาตอนปี ใหม่กนั
ไม่จาเป็ นที่จะต้องมาไหว้พระจันทร์ให้ลาบากอีกเที่ยว

หนึ่ งตระกูลตัง้ หลายโต๊ะ ร่วมล้อมวงกินข้าวในวัน ไหว้

พระจัน ทร์ไ ปพลาง ชมจัน ทร์ไ ปพลาง ระหว่ า งนั ้น เสิ่ น อวี๋ ผิ ง
กับ เสิ่ น อวี๋ ซ วนยัง แต่ ง กลอนชมจัน ทร์ก นั หลายบท ได้ ร บั ค า
ชมเชยจากเสิ่นหวาซัน่ สนุกสนานไปด้วยกัน

สาวใช้ เ ด็ ก ใหม่ ข องเรื อ นชิ งจู๋ ย ัง อยู่ ร ะหว่ า งฝึ กงาน

กลางวันคอยติดตามพวกสาวใช้ ชุนเซี่ ยชิวตงไปไหนต่ อไหน
264
ฝึ กหัดการใช้ ชีวิตในเรือนชิงจู๋ เนื่ องจากมีคนเพิ่มขึ้นอี กหลาย
คน อี ก ทั ง้ เสิ่ นมี่ เสิ่ นเหยาก็ ม ัก มาเล่ น ที่ เ รื อ นชิ งจู๋ ดัง นั ้น
ช่วงเวลานี้ เรือนชิงจู๋จึงดูครึกครืน้ แม้แต่เสิ่นหนิงก็ยงั มีรอยยิ้ม
ประดับ บนใบหน้ าเพิ่ ม ขึ้ น นางคุ ย กับ พวกน้ องๆ ทุ ก วัน ดู
ความก้าวหน้ าของสาวใช้เด็ก เวลาก็ผา่ นไปอย่างเร็ว

หลังเทศกาลไหว้พระจันทร์ คณะทูตซีเอี้ยนก็มาถึง เวลา

นี้ อากาศเริ่มเย็นแล้ว เริ่มเข้าสู่ช่วงฤดูใบไม้รว่ ง ไม่นึกว่าซีเอี้ยน
จะเลือกมาต้าหย่งในเวลานี้

วัน ที่ ค ณะทู ต มาถึ ง เมื อ งหลวง เสิ่ นหนิ งได้ เ ห็ น พอดี
เนื่ องจากวันนั น้ ไม่มีอะไรทา หลังจากเสิ่นอวี๋ ซื่ออนุ ญาตแล้ว
เสิ่นอวี๋หงจึงพาเสิ่นหนิงกับเสิ่นมี่น้องสาวออกไปข้างนอกไปดู
คณะทูตซีเอี้ยน พี่น้องสามคนนัง่ อยู่ที่โรงน้าชาริมถนนเสียงเหอ
รวมทัง้ สาวใช้เด็กรับใช้ มองคณะทูตซี เอี้ยนเคลื่อนขบวนผ่าน
ไป

รูปหน้ าของชาวซี เอี้ ยนคมคายกว่ าชาวต้ าหย่ง รูปร่าง

แข็งแรงใหญ่โตกว่าเล็กน้ อย แยกแยะได้ง่าย หน้ าสุดเป็ นขบวน
ธง ตรงกลางมีรถม้าหลายคัน หลังสุดยังลาก**บน้ อยใหญ่ อีก
มาก คงเป็ นของขวัญที่ ซีเอี้ยนมอบให้ต้าหย่ง คณะทูตเคลื่อน
ผ่านไปอย่างเอิกเกริกมุ่งไปยังพระราชวัง ไม่เห็นผู้มาต้ อนรับ
265
คิดว่าคงจะคอยกันอยู่ที่ถนนสื่ อฟู่ ได้ ยินว่ าเขาเป็ นผู้ช่วยทู ต
เชียวนะ

เสิ่นหนิงนิ่งเงียบไป เห็นคณะทูตแล้วก็ไม่ได้คิดมากอะไร
ได้ยินข่าวเรื่องคณะทูตซี เอี้ยนมาเยือน นางก็ร้แู ล้วว่าทาไมซัง่
กวนฉางจื้ อ จึ ง เลื อ กกรมพิ ธี ก ารทู ต เสนาบดี ก ลาโหมกับ
องค์ชายรองเกี่ยวดองกัน ไม่เกี่ยวข้องกับซังกวนฉางจื
่ อ้ อยู่แล้ว
พอดีซีเอี้ยนมาเยือน กรมพิธีการทูตย่อมต้องมีงานอะไรให้ทา
ดูแล้วเขาคงเห็นเฉี ยนถงซื่อมีความสาคัญพอสมควร

คอยดูสิว่ำเจ้ำจะสมหวังหรือไม่ เสิ่นหนิงยิ้มเล็กน้ อย นึ ก
ถึงขุนนางกรมพิธีการทูตเฉี ยนถงซื่อที่ ลื่นไหลจนจับไม่อยู่ที่ถกู
ท่านปู่ ขนานนามว่าเป็ น “ปลาไหลจิ้งจอก”อย่างเคืองแค้น คนผู้
นัน้ ไม่ใช่คนประเภทที่จะคบด้วยง่ายนักหรอกนะ....

---

*เจิ้งชิง เป็ นตาแหน่ งขุนนางนอกราชสานัก 1 ใน 9 หน่ วย

ที่ เรียกว่า “จิ่วชิง (九卿)” ทาหน้ าที่ บริหารกิจการบ้านเมือง
ในส่วนของกิจการพลเรือน

266
 24 คณะทูตประลอง

หลังจากที่ ทูตซี เอี้ ยนพักผ่อนในสถานรับรองครบ สาม

วัน ฉางไท่ฮ่องเต้จดั งานเลี้ยงรับรองอย่างเป็ นทางการ นอกจาก
เป็ นการต้ อ นรับ แล้ ว ที่ ม ากยิ่ ง กว่ า นั ้น ก็คื อ เพื่ อ แสดงความ
ยิ่ ง ใหญ่ ข องราชวงศ์ต้ า หย่ ง ว่ า อุด มไปด้ ว ยผู้มี ค วามสามารถ
รา่ รวยทรัพยากร ขนบธรรมเนี ยมดีงาม งานเลี้ยงจึงถูกจัดอย่าง
ยิ่งใหญ่ ขุนนางทัง้ เมืองหลวงต่างร่วมงานเลี้ยงนี้ ด้วย โดยเสิ่น
หวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อหรูกม็ าร่วมด้วย

สุราเวียนผ่านไปสามรอบ เจิ้งชิงแห่งกรมพิธีการทูตเฉี ย
นถงซื่อเริ่มบรรยายถึงประวัติความสัมพันธ์อนั ดีของต้าหย่งกับ
ซี เอี้ยนอย่างเป็ นทางการ คาพูดที่ เขาบรรยายจนประทับใจว่า
ความสัม พัน ธ์ ข องต้ า หย่ ง กับ ซี เ อี้ ย นสนิ ทยิ่ ง กว่ า พี่ น้ องท้ อ ง
เดี ย วกัน ขุน นางของซี เ อี้ ย นกับ ต้ าหย่ ง ก็รู้สึ กเช่ น กัน ต่ างยก
แก้วดื่มให้กนั แม้แต่ฉางไท่ฮ่องเต้กไ็ ด้กล่าวต้อนรับพวกเขาเอง
ให้พวกเขาประทับใจในการมาเป็ นทูตที่ต้าหย่งครานี้

ซื อหม่าเจินผู้ช่วยทูตของคณะทูตซี เอี้ยน เป็ นหลานอา

คนโตของซื อ หม่ า เจิ้ ง ฮ่ อ งเต้ ซี เ อี้ ย น อายุ สี่ สิ บ กว่ า นิ สัย หยิ่ ง
ทระนงแต่ ปรับเปลี่ ยนว่องไว การที่ ซีเอี้ ยนเลือกเขาเป็ นทูตก็
เป็ นเพราะจุดนี้ ถ้าต้ องการดูผิวเผิน ก็สามารถใช้การได้ดี แต่
267
ถ้ า เกี่ ย วกับ ตลาดร่ ว มฟู่ ซื่ อ หลัง งานเลี้ ย งย่ อ มมี ผู้เ ชี่ ย วชาญ
ร่วมกันถกปั ญหาโต้ แย้งต่ างๆ มิใช่ ว่าจะสาเร็จได้ง่ายในเวลา
เพียงวันสองวัน

เห็นเขาปรบมือพลางลุกออกมาจากที่นัง่ หลังจากชมการ
แสดงระบาของต้าหย่งจนจบด้วยท่าที กะลิ้มกะเหลี่ย ออกปาก
ชมว่ า ระบ าต้ า หย่ ง สวยงามตระการตา ทัว่ หล้ า หาใดเหมื อ น
พวกเราอิจฉาอย่างยิ่ง อี กทัง้ พูดว่าด้านระบาซี เอี้ ยนสู้ต้าหย่ง
ไม่ได้แน่ นอน แล้วจึงเสริมต่ อไปว่า “ถือโอกาสนี้ พวกเราสอง
แคว้ น ไฉนไม่ ป ระลองฝี มื อ กัน สัก หน่ อ ย ต่ า งฝ่ ายต่ า งแสดง
ความสามารถเป็ นอย่างไร? ถือเสี ยว่าเป็ นการแสดงฝี มือของ
แคว้นตัวเองไปด้วยเลย...”

แม้ ค าพู ด จะฟั ง ดู เ หมื อ นสุ ภ าพจริ ง ใจ แต่ ก ลับ มี ท่ า ที

จะต้ องประลองกันให้ ได้ ดูแล้วซี เอี้ยนคงมีการเตรียมตัวเพื่อ
การนี้ คงไม่ใช่แค่พดู ไม่กี่คาในบทกลอนที่ ว่าว่า “คนเราหากไม่
มี ค วามสง่ า งาม ถ้ า ไม่ ต ายแล้ ว จะอยู่ เ พื่ อ อะไร” ก็ถื อ ว่ า ได้
ประลองแล้ ว ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ไ ด้ ยิ น แล้ ว ก็คิ ด เห็น ตรงกับ เขา
เช่นกัน วันนี้ ขนุ นางเมืองหลวงอยู่ที่นี่กนั ครบ หรือพวกเขากลัว
กับแค่กลุ่มคณะทูตเล็กๆ ของเจ้านี่

268
 ดังนั น้ จึงตอบตกลงทันที ถือโอกาสที่ ทุกคนดื่ มกิน กัน
อย่างสนุกสนาน คณะทูตซี เอี้ยนกับขุนนางต้ าหย่งต่างร่วมกัน
ผลักดันเรื่องนี้ ด้วยใบหน้ ายิ้มระรื่น การประลองฝี มือด้านต่างๆ
นั ้น เป็ นสิ่ งลวง แท้ จ ริ ง แล้ ว นั ้น คื อ อยากให้ พ วกซี เ อี้ ย นได้
ประจักษ์ว่าต้าหย่งนัน้ มีคนเก่งอยู่มากมาย จะต้องตบหน้ าพวก
เขาโดยไม่ร้ตู วั ไม่ให้พวกเขาทะนงตนเกินไป นี่ เป็ นวิธีคิดตาม
แบบของขุนนางประเภทเฉี ย นถงซื่อ มาถึงบ้านคนอื่นยังจะมา
ท้าเจ้าของบ้านตีกนั ใครจะกลัวใคร ? ถ้าไม่สงสอนดี ั่ ๆ ก็คงไม่
้ ้ าสูงแผ่นดินตา่ เสียแล้ว
รูฟ

แม้แต่เสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งก็คิดเช่นนี้

เพื่อเป็ นมารยาทและเป็ นการให้เกียรติจึงให้ คณะทูตซี

เอี้ ย นเป็ นฝ่ ายเสนอหัวข้อ เห็นพวกเขาพูดจ้อกแจ้กสักพัก ก็
บอกความประสงค์พวกเขาอย่างรวดเร็ว พอขุนนางต้ าหย่งได้
ยินหัวข้อของซี เอี้ยนอย่างชัดเจน ต่างดีอกดีใจ โดยเฉพาะพวก
ที่มาจากเจียงหนาน ยิ่งยิ้มจนปิดไม่อยู่ นี่ มิใช่เล่นดาบหน้ าบ้าน
กวนอู เล่นขวานในบ้านหลู่ปาน* หรือไร? ให้ต่อกลอนคู่ตุ้ยตุ้ย
เหลี ยน ? พวกเราคนในราชวงศ์ต้าหย่งเป็ นกันแต่ เล็กทุกคน
ต้องรู้ว่าในตาราเมิ่งเสวียก็มี “เมฆคู่ฝน หิมะคู่สายลม สายัณห์
คู่ฟ้าใส...”

269
 ที่ แท้การประลองหัวข้อแรกที่ ซีเอี้ยนเสนอคือต่อกลอน
คู่ ทัง้ ยังเป็ นกลอนคู่ยาวอีกด้วย ได้ยินขุนนางซีเอี้ยนท่องว่า

“หอสูงกี่ ชนั ้ โดดเด่ นประชันผาบูรพา ใกล้วารีห่างภูผา

งามประดุจดังภาพวาด หิมะปรกยอดผา หมอกลอยเหนื อวารี
ตะวัน ร้อนแดงฉาน ย้ อมหมอกดูด งมรกต ั่ ดังเช่
่ น กวี หวนหา
อดีต ดังเช่
่ นนักรบเฝ้ าชายแดน แสนสงสารกลีบดอกร่วงโรย ฝัง
กลบคันฉ่ องห้ องหอ ผีผาสุดเหงา คงเหลื อสุสานเจ้ากลางดง
เหม่อลอยสุดแสน ร้อยคิดคานึ ง เยาะเย้ยหมู่ภมร มึนเมาหลับ
ฝัน เปล่งเสียงดังบนยอดผา ถามสิถาม จันทร์กลางวารีนัน้ ใคร
ครอง”

หลัง จากท่ อ งจบ เขายัง มองไปยัง ด้ า นตะวัน ออกของ

พระราชวังอย่างท้ าทาย เวลานั น้ ขุนนางสองแคว้นนั ง่ แยกฝั ง่
กัน ฝัง่ ตะวันออก ก็คือฝัง่ ขุนนางต้าหย่ง

จะของบ้ำนใครก็ไม่ใช่ของบ้ำนแกแล้วกัน...ขุนนางบาง
คนเอ่ ย พึ ม พ า ที่ ซี เ อี้ ย นโยนกลอนคู่นี้ อ อกมาตัง้ ใจจะสื่ อ ว่ า
ถึงแม้สองแคว้นจะสงบศึกกันแล้ว แต่ซีเอี้ยนก็ยงั คิดจะกดดัน
ฝัง่ ต้าหย่งอยู่ตลอดเวลา กลอนท่อนบนซังเหลี ่ ยงบ่งบอกว่าต้ า
หย่งเหมือนสาวในหอ ทัง้ ยังบ่งบอกว่าจันทร์กลางวารีจะเป็ น
ของซีเอี้ยน
270
 ขุนนางที่ ร่วมงานขณะนัน้ มีสีหน้ าปั น้ ยาก นี่ มนั เหมือน
จะถูกตบหน้ า น่ าแค้นใจที่ซีเอี้ยนได้เตรียมพร้อมมา ยิ่งน่ าแค้น
ใจที่ กลอนคู่ยาวนี้ ยากที่ ต่อในเวลาอันสัน้ นี้ ได้ ความรู้สึกมัน...
ทาให้ คนลาบากใจยิ่งนั ก ขุนนางไม่น้อยแกล้ งทาเป็ นดื่ มสุรา
แอบด่าซีเอี้ยนไม่ไว้หน้ า ทัง้ พยายามคิดต่อกลอนคู่ท่อนล่าง

ซังกวนหยู
่ ชูรชั ทายาท ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วองค์ชายรอง ซัง่
กวนหย่งผิงองค์ชายสาม ซังกวนฉางจื ่ ้อองค์ชายห้าต่างก็กาลัง
ครุ่นคิด สี หน้ าไม่ใคร่จะสู้ดีนัก งานเลี้ยงอย่ างเป็ นทางการนี้
องค์ชายที่ โตแล้วมาร่วมด้วยทัง้ หมด โดยเฉพาะซังกวนฉางจื ่ อ้
เป็ นผู้ช่วยทูตที่ รบั รองคณะทูต ฟั งกลอนคู่ท่อนบนของคณะทูต
ซี เอี้ ยนแล้ ว ถอนใจที่ ซีเอี้ ยนมี คนที่ เ ก่ งกาจ แต่ ก็โกรธแค้ น ที่
ทาไมไม่เคยได้รบั ข่าวนี้ มาก่อน ไม่งนั ้ ก็คงไม่ต้องมาหมดท่าที่นี่
แล้ว เหล่าองค์ชายได้รบั การฝึ กอบรมจากวังก็จริง แต่ในสภาพ
อึกทึกเช่นนี้ ในเวลาอันสัน้ เช่นนี้ แสดงออกไม่ไหวจริงๆ

ฉางไท่ ฮ่ องเต้ เห็ น ขุ น นางยั ง ต่ อกลอนกั น ไม่ ได้

บรรยากาศก็เริ่มตึงเครียด หน้ าตาออกจะไม่ส้ดู ีนัก ขณะที่กาลัง
จะพูด ก็ได้ยินเสียงคนท่องออกมาว่า

“เหตุ ก ารณ์ พ นั ปี ภูผ าล าน้ า ตะวัน ตกแปรเปลี่ ย น แต่ ง

นิยายยิ่งใหญ่ อ้างตัวดังผูก้ ล้า โดดขึน้ เนินภูผา ดังลมหน้
่ าสุสาน
271
ดังพยั
่ คฆ์ในกรง ดังกบในก้ ่ นบ่อ บัดเดี๋ยวขี่ม้าราทวน บัดเดี๋ยว
ปี่ ขลุ่ ย ร าฟ้ อน สู้ ร้ อ งร าท าเพลง ทิ้ ง สิ้ น ทุ ก ข์ห งอยเหงา ทาง
ระเบียงสุดคดเคี้ยว ยืนหยัดฝ่ าลมฝน ทอดถอนลมหายใจ หมด
สิ้นถิ่นคืนกลับ ดังวานรสิ้นหนทาง ถูกทิ้งในวังวนก้มศี รษะยัง
หอสูง ดูสิดู เมฆก้อนไหนเป็ นฟ้ าเจ้า”

ที่แท้มีคนต่อกลอนคู่ท่อนล่างได้แล้ว ฟั งละเอียดถึงเนื้ อ
กลอนคู่ท่อนล่ าง เป็ นการตบหน้ าซี เอี้ ยนหนึ่ งฉาด เจ้ากบใน
กะลา ลิง ป่ าที่ วิ่ ง พล่ าน ใต้ ฟ้ าแม้ แต่ เ มฆหนึ่ ง ก้ อนก็ไม่ ได้ เป็ น
ของเจ้า มาจากทางไหนให้กลับไปทางนัน้ ทาเป็ นอวดดีอวดเก่ง
! ดูอีกที คนนัน้ ก็เลียนแบบทูตซี เอี้ยน มองไปทางทิศตะวันตก
ของพระราชวัง อย่ า งท้ า ทาย ปากยัง พูด ด้ ว ยความเคารพว่ า
“ฝี มือข้าอ่อนด้อยนัก ยอมรับๆ” หน้ าตาเรียบเฉยถ่อมตน เป็ น
สุภาพบุรษุ เต็มตัว

ขุนนางต้ าหย่งต่ างหัวเราะ ตัวเองหาความอัปยศใส่ ตวั

จะว่าใครได้ แม้แต่ ฉางไท่ ฮ่องเต้ กด็ ี ใจเป็ นอันมาก รีบบอกว่า
การประลองฝี มือแค่ เพิ่มบรรยากาศเท่ านั น้ หน้ าตาคนซี เอี้ ย
นจึงดูดีขึ้น ดูแล้วกั ๋วจื่อเจี้ยนก็ฝึกฝนคนได้ดีนะ ความจริงคนที่
ต่อกลอนคู่ท่อนล่างได้นัน้ อธิบดีสานักศึกษาสูงสุดเสิ่นเจ๋อหรู

272
 ซือหม่าเจินเห็นดังนัน้ ก็ไม่ได้พดู อะไร ใจคิดว่ากลอนคู่นี้
ทาให้ต้าหย่งลาบากเล็กน้ อย ก็ไม่ได้มีอะไรมากบอกว่า “ต้ าหย่ง
อุดมสมบูรณ์ พวกเราคณะทูตผ่านมาตลอดทาง ได้รบั ความรู้
เพิ่ มขึ้น ไม่ใช่ น้ อย แต่ พ วกเราซี เ อี้ ย นก็ไ ม่ ได้ น้ อยหน้ า มี ข อง
แปลกๆมากมาย มาครัง้ นี้ กน็ ามาถวายให้ฮ่องเต้ไม่น้อย”

พูด จบก็ใ ห้ ค นยกของชิ้น หนึ่ ง มาถวาย กล่ า วว่ า นี่ เ ป็ น

หนึ่ งในของขวัญที่มอบให้ต้าหย่ง และให้เหล่าขุนนางทายว่าชื่อ
อะไร มีประโยชน์ อนั ใด นับเป็ นการประลองของสองแคว้นข้อที่
สอง ขุนนางต้ าหย่งมองดู เห็นสิ่งนั น้ คล้ายลูกหนั งแต่ มีเ กล็ด
หนามแข็ง มีกลิ่นคล้ายขี้แมว

นี่ มนั อะไรกัน เป็ นคาถามของขุนนางต้ าหย่ง เมื่อก่อน

ไม่เคยเห็น ทัง้ ยังไม่เคยได้ยินว่ามีของแบบนี้ ขุนนาง ต้าหย่ง
ในที่นัน้ มีไม่น้อยที่เคยไปท่องเที่ยวซีเอี้ยน ทัง้ ยังมีขนุ นางที่เคย
อยู่ซีเอี้ยนสิบกว่าปี ถึงแม้จะไม่ค้นุ เคยกับของซีเอี้ยน แค่เคยได้
ยิน ได้เห็นก็ไม่น้อย แต่ตอนนี้ ไม่มีใครรูจ้ กั ของนี้

เห็น ขุน นางต้ าหย่ ง มองหน้ ากัน แต่ ตอบไม่ ได้ ซื อหม่ า
เจินยิ้มเล็กน้ อย คงชนะกลับมาได้ หนึ่ งยก ดูแล้ วที่ ว่าต้ าหย่ ง
เห็นมากรูก้ ว้าง ก็ได้แค่นี้เอง

273
 “ของนี้ เรียกทุเรียน เป็ นผลไม้ที่พวกเราต้าเอี้ยนเจี้ยงเห
ริ น เพิ่ ง ค้ น พบเร็ว ๆนี้ ” เขายิ้ ม อธิ บ ายแก้ ข้ อ สงสัย ให้ ขุน นาง
ต้ าหย่ง ยังว่าของนี้ ดมมีกลิ่นเหม็น เนื้ อกลับอร่อยสุดเวลากิน
เปลือกที่ แข็งนัน้ ก็มีผลทางยา มอบให้ต้าหย่ง เพื่อแสดงความ
เป็ นมิตร

ของเหม็นนี้ ใครอยากจะกิน เป็ นความคิดของขุนนางต้า

หย่งส่ วนใหญ่ ไมรู้ว่านี่ เป็ นอะไร ก็ไม่เป็ นไร ไม่ใช่ ยงั มี อีกยก
หรือ พอคิดดังนี้ สีหน้ าพวกเขาก็กลับมาสงบเป็ นปกติ จนได้ยิน
ชัดว่าซีเอี้ยนต้องการประลองอะไรในยกที่ สาม หน้ าที่ สงบนิ่งก็
กลายเป็ นเขียวในทันใด นี่ ไม่หลอกฆ่ากันหรือ

ยกสามที่ ซี เอี้ ย นท้ า ประลอง คื อ ประลองวิ ธี ขี่ ม้ า

เนื่ องจากสภาพทางภูมิศาสตร์ อี กทัง้ เหตุผลของพันธุ์ม้า ฝี มือ
การขี่ม้าของต้ าหย่ง สู้ซีเอี้ยนไม่ได้มาตลอด ถึงแม้หลายปี มา
นี้ ต้าหย่งได้ขยายสนาม การเลี้ยงการฝึ ก แต่กแ็ พ้ซีเอี้ยนหน่ อย
หนึ่ ง เป็ นที่ รู้กนั ทัง้ สองแคว้น เวลานี้ ซีเอี้ยนต้ องการประลอง
ไม่ใช่ต้องการปะทะจุดอ่อนต้าหย่งโดยตรงหรือ?

ถึงแม้ทงั ้ สองแคว้นไม่ได้หวังผลแพ้ชนะเพื่ออะไร แต่ถ้า

แพ้ จ ริ ง หน้ า ตาก็ดูไ ม่ ดี การเจรจาเรื่ อ งตลาดร่ ว มฟู่ ซื่ อ ก็จ ะ
ปัน้ หน้ าได้ไม่เต็มที่
274
 ฉางไท่ ฮ่องเต้ กห็ นั กใจ ถึงแพ้กอ็ ย่าแพ้ชนิดทนดูไม่ได้
กาลังคิดสังจ่ ิ งชื่ อ จินหวู่เว่ยหลิ่งจวินมาประลองขี่ ม้า ก็ได้ ยิน
เสี ยงพูดว่า “เสด็จพ่อ โปรดอนุ ญาตให้ข้าและซี เอี้ยนได้ลองดู
กันเถิด” เสี ยงนุ่มนวลแต่ แน่ วแน่ ที่ แท้ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อองค์ชาย
ห้าขอร้องเข้าประลอง

วิ ช าขี่ ม้ า ยิ ง ธนู ข องเหล่ า องค์ช ายก็มี ขุน นางผู้ช านาญ

ฝึ กสอนเป็ นพิเศษ การล่าสัตว์ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูหนาวของ
ราชวงศ์ต้าหย่งทุกปี เหล่าองค์ชายก็เคยไปด้วยทุกคน แต่ว่า จะ
ประลองไหวหรื อ ? องค์ ช ายอื่ น ๆได้ ยิ น ค าขอของซัง่ กวน
ฉางจื้อ ก็คิดเห็นไม่ตรงกัน ซังกวนหยู ่ ชูรชั ทายาทไม่ได้แสดง
อะไร เขาร่างกายอ่อนแอแต่เล็ก ไม่กล้าสนใจพวกนัน้ องค์ชาย
สองกับองค์ชายสามคิดมากขึ้น ถ้าน้ องห้ าชนะ ก็จะได้ ไม่คุ้ม
เสีย สนับสนุนให้จิงชื่อไปประลองจะดีกว่า หากน้ องห้าบาดเจ็บ
พ่ายแพ้กย็ ิ่ งไม่น่าดู

แต่ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อแน่ วแน่ ผิดปกติ ยืนยันไม่ให้เสด็จพ่อ
ผิดหวังอย่างแน่ นอน รอฉางไท่ฮ่องเต้ตดั สินใจ ก็ไม่ร้วู ่าฉางไท่
ฮ่ อ งเต้ พิ จ ารณาอย่ า งไร ก็ย งั อนุ ญ าตให้ ซัง่ กวนฉางจื้ อ ไปป
ระลอง ยังเตือนให้ระวังความปลอดภัยเป็ นอันดับแรก แพ้ชนะ
เป็ นอันดับรอง

275
 ผลสุดท้ายกลับพลิกความคาดหมายของขุนนางต้าหย่ง
แม้แต่คณะทูตซีเอี้ยนก็ยงั ไม่เชื่อ ซังกวนฉางจื
่ อ้ เป็ นผู้ชนะ ก็ไม่
เห็น ซัง่ กวนฉางจื้ อ แข็ง แรงว่ อ งไวเหนื อมนุ ษ ย์ ม้ า ก็เ ป็ นม้ า
ศึกต้าหย่งธรรมดา ซังกวนฉางจื
่ อ้ ขับม้าวิ่งเร็ว ม้าศึกซีเอี้ยนตัว
นัน้ ก็พยายามวิ่งอยู่ ร่างสูงใหญ่กด็ ไู ม่เหนื่ อยล้า แต่กลับตามไม่
ทัน ม้ า ของซัง่ กวนฉางจื้ อ แม้ จ ะเพี ย งนิ ดเดี ย ว แต่ ก็ ย ัง ถึ ง
จุดหมายเร็วกว่าคนม้าของซี เอี้ยน ขุนนางต้ าหย่งแม้ไม่เข้าใจ
แต่กร็ ะเบิดเสี ยงตื่นเต้นดีใจ การเอาชนะซี เอี้ยนด้านขี่ม้า เป็ น
เรือ่ งที่ผคู้ นดีใจนักหนา

ซัง่ กวนฉางจื้ อ มองดู ร อยยิ้ ม อย่ า งพอใจของฉางไท่

ฮ่องเต้ กบั เหล่าขุนนาง หน้ าตาก็ยงั อ่อนโยนเหมือนเคย ในใจ
คิดว่า “การปล่อยม้าตัวเมียหลายตัวไว้ที่พกั คณะทูตเป็ นเรื่อง
ถูกต้ องจริงด้วย วิธีการของสวี่ ซนั ซื อไม่เลวจริงๆ” เขากล่าว
พลางถอนหายใจ

---

* เล่นดาบหน้ าบ้านกวนอู เล่นขวานในบ้านหลู่ปาน เป็ น

สานวนจีน หมายถึง ไม่รจู้ กั ประมาณตน

276
 25 ถกเถียงเรือ่ งตลาดร่วมฟู่ ซื่อ

งานเลี้ยงหลวงผ่านไปหลายวันแล้ว เสิ่นหนิงรู้เหตุการณ์
คร่าวๆ ของงานเลี้ยงหลวงครัง้ นัน้ จากเสิ่นเจ๋อจิ้ง และรู้ว่าซัง่
กวนฉางจือ้ ได้รบั คาชมเชยเรื่องประลองขี่ม้าจากฉางไท่ฮ่องเต้
ถึงแม้จะรู้สึกอัดอัน้ แต่ กท็ าอะไรไม่ได้ นางอยากรู้ว่าซังกวน
่
ฉางจื้อทาอย่ างไรจึงชนะการขี่ ม้า แต่ มดงานก็สืบไม่ได้ ช่ าง
เถิด ยังดี ที่มดงานส่งข่าวมาว่า คนนัน้ ได้ส่งเข้าบ้านเฉินซิวฉี
แล้ว เสิ่นหนิงค่อยดีใจขึน้ มาบ้าง

ซังกวนฉางจื
่ ้อได้รบั คาชมเชยจากฉางไท่ ฮ่องเต้ คนไม่
น้ อยมีความคิดในใจ ซังกวนเฉ ่ ิ งโย่วองค์ชายรองเนื่ องจากจะ
ดองกับเสนาบดี กลาโหมปลายปี ก็ไม่เดือดร้อนนั ก นอกจาก
ไม่ค่อยสบายใจบ้าง นัน่ ยังดี ซังกวนหย่
่ งผิงองค์ชายสามสีหน้ า
ดูแย่มาก แช่งด่าอยู่คนเดียวในวัง “ปล่อยให้เจ้าห้าชนะจนได้ !
ถ้ารู้แต่ แรกว่าม้าซี เอี้ ยนอ่ อนขนาดนั น้ ข้าขอไปประลองแล้ว
ไม่แน่ ว่าตอนนี้ ข้าคงได้หน้ าไปแล้ว...” ทัง้ อิจฉาซังกวนฉางจื
่ ้
อที่ชนะ ทัง้ เสียดายที่ตวั เองไม่ได้ขอเข้าประลอง

หลี่ผินที่อยู่ในวังก็ดีใจมาก ฉางไท่ฮ่องเต้เลือกป้ ายนาง

ติดต่อกันหลายวัน นางก็ปรนนิบัติอย่างใส่ใจ อ่อนโยนนุ่มนวล
ทัง้ กาย ฉางไท่ฮ่องเต้กช็ ื่นชอบ
277
 ณ เรือนรับรองภายในกรมพิธีการทูต ตรงกลางมีโต๊ะ
ยาวหนึ่ งตัว คนของต้าหย่งกับซี เอี้ยนสองแคว้นแบ่งนัง่ สองฝัง่
ต่างฝ่ ายต่างมีมารยาท ดูไม่ออกแม้แต่นิดว่าพวกเขาเพิ่งกาลัง
ถกเถียงเรื่องตลาดร่วมฟู่ ซื่ ออย่างหน้ าดาหน้ าแดง แทบจะลง
ไม้ลงมือตีกนั

ความจริงตลาดร่วมฟู่ ซื่ อระหว่างต้าหย่งกับซี เอี้ยนมีอยู่

นานแล้ว รัชศกฉางไท่ ปีแรกๆ ยังไม่มีหน่ วยตรวจสอบตลาด
ร่วม ระยะหลังตามการแข็งกล้าและการก่ อกวนมากขึ้นของ
ซีเอี้ยน ฉางไท่ฮ่องเต้ยกเลิกหน่ วยตรวจสอบตลาดร่วม ทัง้ ปิด
ตลาดร่วมฟู่ ซื่อที่อยู่บริเวณซีหนิงเต้า อี้ปาน

จนกระทังเก่ ิ ดสงครามอี้ปาน ตลาดร่วมของต้าหย่งกับซี

เอี้ ย นก็ ไ ม่ เ คยเปิ ดอี ก ปั จจุ บ ั น ผ่ า นไปแปดปี กว่ า แล้ ว
สถานการณ์ สองแคว้นยิ่งวันยิ่งผ่อนคลาย การไปมาหาสู่กม็ าก
ขึ้น ทัง้ สองแคว้นต่างต้องการเปิดตลาดร่วมใหม่ การถกเถียง
ไม่ใช่ จะเปิดหรือไม่เปิดตลาดร่วมใหม่ แต่ อยู่ที่จะต้ องจัดตัง้
อย่างไร การซื้อขายของตลาดร่วมจะกาหนดอย่างไร

ฝั ง่ ต้ าหย่ ง เฉี ยนถงซื่ อ หงหลูซื่อชิงเป็ นหัวหน้ า มี เจี ยง

เฉิงไห่ ฟู่ ปู้ซื่อหลาง ฟางฉงเจ๋อเซ่ าชิง หลี่ฉัวกับซังกวนฉางจื
่ ้อ
หงหลูซื่อเฉิง เส้นตายสุดท้ ายของต้ าหย่งคือตลาดร่วม ฟู่
278
ซื่อต้องเปิด แต่จะเปิดอย่างไร จะต้องให้ต้าหย่งเป็ นผูก้ าหนด !
มิ เ ช่ น นั ้น ก็จ ะเหมื อ นเมื่ อ สิ บ กว่ า ปี ก่ อ น ท าให้ ซี เ อี้ ย นได้ ร บั
ผลประโยชน์ มากกว่า ทาให้ซีเอี้ยนแข็งแกร่งมากขึน้ เปล่าๆ

ฝัง่ ซีเอี้ยน ก็มีการประชุมหารือของตัวเอง การเปิดตลาด

ร่วมฟู่ ซื่อเป็ นผลประโยชน์ ของสองแคว้น เป็ นสิ่งที่มีมาแต่ก่อน
ทาตามที่ เคยเป็ นก็พอแล้ว ซี เอี้ยนตระเตรียมม้าดีให้ ต้ า
หย่งเตรียมเงินซื้อ ซีเอี้ยนใช้เงินนี้ มาซื้อเข้าของต้าหย่ง นี่ ไม่ใช่
เป็ นประโยชน์ ทัง้ สองฝ่ ายหรื อ ท าไมต้ า หย่ ง ต้ อ งยื น กราน
จะต้องให้ต้าหย่งเป็ นผูก้ าหนด นี่ ไม่ใช่ความจริงใจในการเจรจา
กัน

ซังกวนฉางจื
่ ้อดูผิวเผินแค่เข้าร่วมเฉยๆ แต่ ความจริง
เขาคิ ดอยู่ ไ ม่ น้ อย ตลาดร่ ว มจะต้ อ งตัง้ อย่ า งไรจึ ง จะเป็ น
ประโยชน์ ก ับ ต้ า หย่ ง มากขึ้ น จวนองค์ช ายห้ า ก็ไ ม่ มี รูป แบบ
ออกมา เนื่ องจากหลี่เข่ออันกับสวี่ซานซือชานาญการวางแผน
เต็มรูปแบบ เรือ่ งเศรษฐกิจยังไม่มีวิธีใดที่จะทาให้ได้ผล

แต่เจียงเฉิงไห่รองเสนาบดีกระทรวงการคลังคิดมากว่า
นี้ ความหมายของซี เอี้ยนคือให้ทาตามแบบเมื่อก่อน เรื่องนัน้
เป็ นไปไม่ได้แน่ นอน เมื่อก่อนซีเอี้ยนอาศัยเงินทองของต้าหย่ง
ไปเปิดเหมืองแร่เหล็กขายเครื่องเหล็ก จึงได้ยิ่งวันยิ่งแข็งแกร่ง
279
จนกลายเป็ นคู่อริ แต่ถ้าใช้เงินไม่ได้ แล้วจะเอาอะไรมาใช้แทน
เงินเพื่อแลกเปลี่ ยนม้ากับเครื่องเหล็กมาได้ เขาเป็ นคนดูแล
คลังของแคว้น ไม่อยากจ่ายเงินแม้แต่ สตางค์แดงเดี ยวให้ ซี
เอี้ยน แต่จะใช้วิธีอะไรดี คิดกันจนหัวโตแล้ว

เนื่ องจากทัง้ สองฝ่ ายต่างไม่มีรปู แบบใดๆ ที่จะใช้ได้ การ

ประชุมเรื่องตลาดร่วมจึงยังยันกันอยู่ ถึงแม้แต่ละคนหัวใจเร่ง
ร้อน แต่กม็ ีคนไม่เร่งร้อนด้วย กลุ่มซังกวนฉางจื
่ ้อทูตรองด้าน
รับรองพาคณะทูตกลุ่มซือหม่าเจิน เปิดฉากการเที่ยวเตร่กินดื่ม
เมืองหลวง ชิมอาหารอร่อยๆ ของเมืองหลวง ทัง้ ชมทิวทัศน์ ”
ฮวาชีหลิวจิน”ที่เลื่องชื่อในถนนสื่อฟู่ ระหว่างที่พวกซือหม่าจิน
กาลังเที่ยว สองแคว้นก็เปิดการเจรจาตลาดร่วมฟู่ ซื่ออีกรอบ ก็
ยังไม่มีผลสรุปอะไรออกมา ได้ถกเถียงจนหน้ าดาหน้ าแดงอีก
ครัง้ หนึ่ ง ในทางส่วนตัวกลุ่มเฉี ยนถงซื่อก็ประชุมหลายครัง้ ดื่ม
สุ ร าไปไม่ น้ อ ย ผมยัง ถูก เกาจนสัน้ ไปหลายเส้ น ก็ย งั ตัด สิ น
ปัญหาเรือ่ งตลาดร่วมไม่ได้

เกี่ ยวกับกรณี พิพาทตลาดร่วมของหงหลูเอี้ยน เสิ่นหวา

ซัน่ กับเสิ่นเจ๋อจิ้งก็รู้เหมือนกัน เจี ยงเฉิงไห่ ฮู่ป้ ูซื่อหลางสนิ ท
สนมกั บ เสิ่ นหวาซั น่ มาก สองคนมัก ดื่ ม สุ ร าด้ ว ยกัน เอง
บ่อยๆ โดยเฉพาะระยะนี้ เ จี ย งเฉิงไห่ จิต ใจกลัด กลุ้ม มาหา
เสิ่ น หวาซัน่ บ่ อ ยขึ้ น ก็ย่ อ มรู้ว่ า เรื่ อ งตลาดร่ ว มยัง ไม่ ไ ปไหน
280
เสิ่นเจ๋อจิ้งมักไปหาเสิ่นหวาซันเพื
่ ่อรายงานหาข้อชี้ แนะ ย่อม
ต้องรูเ้ รือ่ งนี้ ด้วย

“ตลาดร่ ว มฟู่ ซื่ อ รึ ” คื น นี้ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก็คุย กับ เสิ่ ย หนิ ง
เรื่องนี้ ด้วย ก็ไม่ใช่ว่าจะให้เสิ่นหนิงหาวีธีอะไร แต่ไม่ร้ทู าไม ก็
คุยกันถึงเรื่องนี้ ขนึ้ มา

ที่ แท้คณะทูตอยู่เมืองหลวงยาวนานก็เพราะเรื่องตลาด
ร่วมนี้ เอง ชาติที่แล้วไม่เคยรับรู้ข่าวตลาดร่วม ตอนหลังเกิด
สงครามซี เอี้ ยนกับต้ าหย่ งอี ก จนกระทังซั
่ งกวนฉางจื
่ ้อครอง
ราชย์ ตลาดร่วมที่ ซีหนิงเต้ าก็ยงั คงปิดอยู่ ชาตินี้การประชุม
เรื่องตลาดร่วมยังยันกันอยู่ คงจะยังไม่มีอะไรคืบหน้ า ไม่ร้วู ่า
ซังกวนฉางจื
่ อ้ มีแผนรับมืออย่างไร

เสิ่นหนิงคิดว่าซังกวนฉางจื
่ ้อจะต้องเรียกประชุมลูกน้ อง
เพื่อหาแผนรับมือแน่ นอน เขาจะต้ องใช้ โอกาสที่ ซี
เอี้ ย นมาต้ า หย่ ง ให้ เ ป็ นประโยชน์ ถึ ง แม้ ไ ด้ ร บั ค าชมเชยจาก
ฉางไท่ฮ่องเต้แล้ว แต่ต้องไม่ใช่เพียงแค่นี้ ไม่ได้ ข้าจะต้องแย่ง
เขาก่อน คิดวิธีตลาดร่วม ไม่ให้เขาสร้างผลงานได้อีก

เสิ่ น หนิ งนอนพลิ ก ไปมา คิ ด หาวิ ธี นึ กถึ ง เรื่ อ งชาติ

ก่อนที่เกี่ยวกับซีเอี้ยน ตลาดร่วมซีหนิงเต้าเป็ นเส้นทางค้าขาย
281
ของซี เอี้ยนกับต้าหย่ง เป็ นเรื่องสาคัญยิ่ง นางนึ กถึงชาติก่อน
เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นอวี๋หงไปซีหนิงเพื่อเปิดเส้นทางค้าขายซี ห
นิงซางลู่ ทรัพย์สมบัติตระกูลเสิ่นเกือบครึง่ กระจายหล่นหายไป
บนเส้ น ทางซี ห นิ งซางเต้ า ยัง ไม่ ท ัน ได้ ร บั ผลตอบแทนอะไร
มาก ก็เกิดเรื่องในรัชศกเจิ้งเจาปี ที่สามเดือนเจ็ดแล้ว เรื่องราว
หลังจากนัน้ นางก็ไม่รอู้ ีก

ซีเอี้ยน ตลาดร่วม เส้นทางการค้าซีหนิง...

คืนนี้ เสิ่นหนิงหลับไม่สนิทนัก ตื่นเช้ามาหน้ าตาจึงแลดู

ค่อนข้างยา่ แย่ ฉินฉี ซูฮว่าสี่สาวใช้เด็กมาอยู่เรือนชิงจู๋ได้เดือน
กว่าแล้ว เป็ นครัง้ แรกที่เห็นเสิ่นหนิงหน้ าตาหมองคลา้ ไม่กล้า
แม้แต่จะหายใจแรง เกรงจะทาอะไรผิดพลาด

เห็นท่าทางระแวดระวังของสาวใช้เด็กทัง้ สี่ เสิ่นหนิงกลับ

หัวเราะ ข้าดูน่ากลัวนักหรือ หน้ าตาดูสงบนิ่งลงไปตัง้ เยอะ นาง
คุยกับสาวใช้เด็ก รอชิวเกอกลับมา

ชิวเกอไปพบชิวอู๋ ถือโอกาสรับข่าวสารจากมดงาน รู้ว่า

หลังจากตลาดร่วม เสิ่นหนิงให้พวกเขาคอยเฝ้ าสังเกตคณะทูต
ว่าทาอะไรเป็ นพิเศษบ้าง เนื่ องจากหลายวันมานี้ คณะทูตเที่ยว

282
เล่นอยู่ในเมืองหลวง การสืบหาข่าวคราวทาได้ง่ายมาก ไม่ได้
เป็ นที่สงั เกตของคนอื่นมากนัก

การรายงานนัน้ มดงานเอ่ยถึงเรื่องหนึ่ งเป็ นพิเศษ คนซี

เอี้ ยนดื่ มน้ าชามากทุกวัน อากาศเมืองหลวงเดื อนเก้ านั บว่า
เย็นสบายแล้ว แต่พวกเขาดูเหมือนยังกระหายน้ ามาก วิธีดื่ม
ชานั น้ มิได้ จิบเพี ยงเล็กน้ อยแบบต้ าหย่ง แต่ ดื่มแบบกรอกใส่
ปาก ไม่รนู้ ับว่าเป็ นเรือ่ งพิเศษหรือไม่

ในเวลาเดี ย วกัน เหยี ย นซางก็ร ายงานเสิ่ น เจ๋อ หย่ ว น

“ตัง้ แต่คณะทูตซีเอี้ยนเข้ากรุง การค้าขายของหลงจิ่งไจก็ดีขึ้น
เป็ นอันมาก โดยเฉพาะใบชาคุณภาพระดับกลางไปถึงล่าง ขาย
ดีมาก “เสิ่นเจ๋อหย่วนฟั งแล้วยิ้มเล็กน้ อย เด็กเหยียนซางคนนี้
ค้าขายมีฝีมือ ทางานก็รบั ผิดชอบเอาจริงเอาจัง ถึงแม้อายุยงั
น้ อย เป็ นต้นกล้าชัน้ ดี เหมาะที่จะฟูมฟักให้ก้าวหน้ าต่อไป เขา
รูส้ ึกขอบคุณเสิ่นอวี๋ซื่อด้วย

ขณะรายงานผลประกอบการทางธุรกิจให้ เ สิ่ นหวาซัน่

เสิ่ นเจ๋ อ หย่ ว นเล่ า สถานการณ์ ห ลงจิ่ ง ไจเวลานี้ ด้ ว ย ยัง ว่ า
“เมื่อก่อนไม่เคยรูว้ ่าที่จริงคนซีเอี้ยนชอบดื่นชามากขนาดนี้ ถ้า
รู้ก่อนจะเตรียมของให้มากกว่านี้ “ ไม่คิดว่าคนพูดไม่ได้ตงั ้ ใจ
แต่ ค นฟั ง มี ใ จอยู่ เสิ่ น หวาซัน่ จับ ใจความได้ นิ่ งคิ ด คนซี เ อี้ ย
283
นชอบดื่มชา ทาไมเมื่อก่อนไม่เคยได้ยินคนพูดนะ ใช่ แล้ว ไม่
เคยได้ ยินว่ าคนซี เอี้ ยน ชอบดื่ มชาเลย หรือมี อะไรแอบแฝง
ซ่อนเร้นอยู่

แต่สมองกลับตัน ชัวขณะนั
่ น้ เขากลับนึ กไม่ออกว่ามันมี
อะไรซ่อนอยู่ข้างในแน่

เสิ่นหนิงก็กาลังครุ่นคิดรายงานของมดงาน ดื่มชามาก
รึ เรื่องนี้ น่าจะไม่มีอะไรพิสดารนะ ไม่เช่นนัน้ ขุนนางต้าหย่งก็
น่ าจะรูก้ นั แล้ว ทาไมจนป่ านนี้ ยงั ไม่มีใครสนใจปัญหานี้ อีก

ที่ เสิ่นหนิงยังไม่ร้คู ือ คนซี เอี้ยนนอกจากดื่มน้ าชามาก

แล้ว ยังกินเนื้ อมากมายด้วย เทียบกับน้าชาแล้ว ปริมาณเนื้ อ
ที่ กิ น ยิ่ ง มหาศาล หลายปี มานี้ ต้ า หย่ ง กับ ซี เ อี้ ย นเพิ่ ง ฟึ้ นฟู
ความสัมพันธ์ขนุ นางไปมาหาสู่กนั ไม่มีขุนนางคนไหนฉุ กใจ
คิดถึงเรือ่ งนี้ บา้ งหรือ

เสิ่นหนิงหลับได้ไม่ดีมาหลายวันติดกันแล้ว ชุนเซี่ยชิวตง
สี่ ส าวใช้ ใ หญ่ เ ห็น แล้ ว ก็ก ลุ้ ม ใจ ถึ ง แม้ ชิ ว เกอจะรู้ว่ า เสิ่ น หนิ ง
กาลังกังวลเรื่องอะไร แต่ ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ที่ เหลือสามคนก็
ก าลั ง คิ ดว่ า หรื อ เพราะอากาศก าลัง เปลี่ ย นเข้ า ฤดู ใ บไม่
ร่วง นอนไม่ได้กินดื่มไม่ดี โดยเฉพาะเซี่ ยสือ พยายามอย่าง
284
เต็ ม ที่ ใ นห้ อ งครัว ท าอะไรบางอย่ า งที่ อ ร่ อ ยอย่ า งสุ ด แรง
เกิด เพื่อให้เสิ่นหนิงอยากกินบ้าง

วันนี้ นางยกอาหารชนิดใหม่มาให้ เสิ่นหนิงอย่างหนึ่ ง

เป็ นของที่ นางใช้ เวลาว่างหลายวันทาออกมา เป็ ดเคี่ ยวใบชา
เซี่ ยสื อคี บอาหารพลางพูดพลางว่า “คุณหนู ลองชิมดู เป็ ดไม่
มันเลย เคี่ยวพร้อมใบชา มันออกไปหมด...” เสิ่นหนิงกาลังคิด
เรื่องคนซีเอี้ยนชอบดื่มใบชา พอได้ยินคาเซี่ ยสือ ก็ถามว่า “ใบ
ชา ใบชาอะไร ”

“ใบชาท าให้ มนั เป็ ดหายหมดอย่ างไรเล่ าเจ้ าคะ อร่อย

มากเลย ท่ านลองชิมดู...” เซี่ ยสื อเห็นเสิ่นหนิงเหมือนสนใจ
มาก รีบพูดทวนคาพูดนั น้ อี กครัง้ ยังพูดอี กสารพัดว่านางได้
ลองแล้วได้ผลมากเลย ให้เสิ่นหนิงกินมากหน่ อย

ที่ แท้ เป็ นเช่ นนี้ เอง ใบชาท าให้ ค วามมั น หายไป
หมด เป็ นเช่นนี้ เอง เสิ่นหนิงเข้าใจถึงนิสยั ดื่มกินของคนซีเอี้ยน
ได้แล้ว และเข้าใจแล้วว่าทาไมความปัน่ ป่ วนชายแดนเหนื อทา
ให้ตลาดชาถูกปิดเมื่อชาติที่แล้ว อีกไม่นานซีเอี้ยนกับต้าหย่งก็
เกิดสงคราม

285
 ทัน ใดนั ้น นางบอกว่ า ชอบรายการอาหารนี้ มาก สัง่
เซี่ยสือให้วนั ต่อมาทาอาหารนี้ ให้เสิ่นอวี๋ซื่อ เสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นหวา
ซันสามคน
่ ทัง้ กาชับคนส่งอาหารพูดทวนคาที่เซี่ยสือพูด “ใบชา
ทาให้ความมันของเป็ ดหายไปหมด อร่อยมากเลย...” กาชับว่า
จะต้องให้ทงั ้ สามคนได้ยินให้ได้

หลังจากนัน้ ก็รอผลต่อไป

286
 26 เห็นชัดเมื่อฝุ่ นจาง

วันรุ่งขึ้น เสิ่นหวาซัน่ รี บร้อนไปตามเจี ยงเฉิงไห่ มา นา

การค้นพบกับสิ่งที่ ตงั ้ ใจทาของตัวเองบอกให้ เขารู้ ต่ างคิดว่า
น่ าจะถูกต้องถึงแปดเก้าส่วน แต่กไ็ ม่ได้ประมาท ทัง้ คู่หาเจอซุน
ป๋อหยางหัวหน้ าฝ่ ายเวชโอสถสานั กพระราขวัง ทัง้ สามคนสุม
หัวคุยในบ้านเจียง พักใหญ่

สี ห น้ าเจี ย งเฉิ งไห่ จึ ง เปลี่ ย นจากที่ เ คยเครี ย ดหนั ก

มาตลอดหลายวัน รอยยิ้มผ่อนคลายพลันคลี่ออกมา ในใจแอบ
ยิ้ ม เยาะ ที นี้ พ วกซี เ อี้ ย นคงจะได้ เ ห็น ดี ก นั ดูซิ พ วกเขาจะพูด
อย่างไรกัน !

เจี ย งเฉิ งไห่ ห าพบเฉี ยนถงซื่ อ บอกแผนการและวิ ธี

รับมือของตัวเองให้เขารู้ เฉี ยนถงซื่อผงกศีรษะไม่หยุด ทัง้ สอง
คนยังปรึกษาในรายละเอียดบางจุดอีกนาน จนท้ายที่ สุดได้ยิ้ม
อย่างเจ้าเล่หพ์ ร้อมกันโดยไม่ได้นัด ไม่นานนัก ขุนนางต้าหย่งก็
นัดแนะกลุ่มทูตซีเอี้ยน เปิดประชุมตลาดร่วมครังที้ ่สามกัน ฝ่ าย
เรามีแผนแล้ว

ยังคงเป็ นที่ เรือนรับรองกรมพิธีการทูต ยังคงเป็ นโต๊ะ

ยาวตัว นั ้น ยัง คงเป็ นขุ น นางแยกนั ง่ คนละฝั ง่ โต๊ ะ ขุ น นาง
287
ต้ าหย่ งน าโดยเฉี ยนถงซื่ อโยนโครงร่ างพวกเขาอย่ าง
ผ่อนคลาย ตลาดร่วม เปิดใหม่ ม้าดี ต้ าหย่งก็ต้องการ กระนัน้
ไม่ใช่ เอาเงินมาซื้ อ แต่ เป็ นการแลกโดยใช้ ของแลกของ ! ต้ า
หย่งจะใช้ใบชา แพรพรรณ เครือ่ งยา มาแลกม้าของซีเอี้ยน เพื่อ
แสดงความจริงใจ

ในสามปี แรกของการเปิ ดตลาดร่ ว ม ใบชา แพร

พรรณ เครื่องยา ทุกชนิดใช้ ราคาทุนแลกเปลี่ ยนกับซี เอี้ยน นี่
เป็ นโครงร่ า งสุ ด ท้ า ยของต้ า หย่ ง ส่ ว นฝ่ ายท่ า นมี ค วามคิ ด
อย่างไร ทุกคนสามารถออกความเห็นด้วยกันได้

เมื่ อ ขุน นางซี เ อี้ ย นฝั ง่ นั ้น ได้ ยิ น โครงร่ า งนี้ แ ล้ ว สี ห น้ า

พลันเปลี่ยนไปเล็กน้ อย แต่กไ็ ม่ยอมรับ พูดเสียงดังว่า “ม้ามีค่า
มากกว่าใบชา แพรพรรณมากมาย ไม่คุ้ม ไม่แลก! ให้ ถือตาม
แบบเดิม จะต้องใช้เงินซื้อม้า ทาลายระเบียบเดิมไม่ได้”

ทูตซี เอี้ยน ร้อนใจกันนัก พวกเจ้านะ ทาไมต้าหย่งจึงได้

คิดวิธีสุดโต่งอะไรเช่นนี้ แล้วซีเอี้ยนจะได้ประโยชน์ อะไร ยังนึ ก
ว่ามาประชุมเรื่องเปิดตลาดร่วมใหม่ครัง้ นี้ ต้ าหย่งจะใช้เงินใน
การค้ าขายนะ เดิ มคิ ด ว่าจะได้ รบั ประโยชน์ เ ต็มที่ ตอนนี้ แค่
รักษาเศษเนื้ อไว้ได้กถ็ ือว่าไม่เลวแล้ว

288
 กลุ่มเฉี ยนถงซื่ อไม่ได้รีบ ไม่ได้ถกเถียงกับพวกเขาด้วย
พูดแบบไม่สามารถช่วยได้ว่า “นี่ เป็ นเรื่องที่ฮ่องเต้ของพวกเรา
สัง่ ไว้ แ ล้ ว พวกเราเป็ นขุน นาง มี แ ต่ ต้ อ งท าตาม ไม่ เ ช่ น นั ้น
ตลาดร่วมก็เปิดใหม่อีกไม่ได้” ในใจคิดว่า พวกเจ้าก็แกล้งทาไป
เถอะ ดูว่าจะยอมไม่ยอม ไพ่ใบสุดท้ ายที่ ถืออยู่ข้าก็รู้แล้ ว ขุน
นางต้าหย่งรู้จากฝ่ ายเวชโอสถแล้วว่า ใบชานี้ มีตวั ยา สามารถ
ละลายไขมันช่วยย่อยได้ เป็ นของที่ประเทศชอบกินเนื้ ออย่างซี
เอี้ยนขาดไม่ได้ เอาใบชามาแลก ซีเอี้ยนจะต้องตกลงแน่ นอน

ขุนนางกรมพิธีการทูตต่างทาหน้ าไม่อนาทรร้อนใจ ราว

กับมี เวลาอี กมากมายรอทูตซี เอี้ยนตัดสินใจ ความจริงก็เป็ น
เช่นนัน้ พวกเขาไม่รีบแล้ว ที่ต้องรีบคงเป็ นซีเอี้ยนมากกว่า

ที นี้ไม่มีอะไรที่ ซีเอี้ยนจะถกเถียงได้อีกแล้ว สุดท้ ายต้ อง

ยอมรับอย่างเสียไม่ได้ ทัง้ สองฝ่ ายยังถกเถียงต่อในรายละเอียด
“สามปี น้ อยไป ควรเป็ นสิบปี ” “ม้าหนึ่ งตัวแลกใบชาได้เท่าไร”
ท้ ายสุด ตกลงว่ า ห้ าปี แรกที่ เ ปิดตลาดร่ว ม ใบชา แพรพรรณ
เครื่องยา ล้วนใช้ราคาต้นทุนแลกกับม้าของซีเอี้ยน นี่ เป็ นเรื่อง
ปลี กย่อย ขุนนางต้ าหย่งเองก็ยอมถอยให้ ซีเอี้ ยน ทาให้ ทูตซี
เอี้ ย นผ่ อ นคลายลง เจี ย งเฉิ งไห่ ก ับ เฉี ยนถงซื่ อ แลกเปลี่ ย น
ความรู้ สึ ก ทางสายตาท านองว่ า เพื่ อ นบ้ า นช่ า งไร้ เ ดี ย งสา

289
ต้นทุน อะไรคือต้นทุน สุดท้ายแล้วก็ต้องกาหนดโดยต้าหย่งอยู่
ดีมิใช่หรือไร

ท้ า ยสุ ด ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ต ัด สิ นให้ จ ัด ตัง้ ฉาหม่ า ซื อ ที่

ชายแดนซี หนิงเต้ าในปี ต่ อมา มี หน้ าที่ “ดูแลผลประโยชน์ ชา
เพื่ อ ใช้ ก บั ชาวต่ า งชาติ ม้ า จากชนเผ่า อื่ น ๆ ล้ ว นใช้ ช าแลก”
จนถึงเวลานั น้ ตลาดร่วมชาม้าก็กาหนดแน่ นอนเป็ นทางการ
ส่วนการรูปแบบการดาเนินการ ก็ต้องรอสองฝ่ ายเจอกันที่ ซีห
นิงเต้าตอนเริ่มฤดูใบไม้ผลิ

พอจบเรื่ อ งตลาดร่ ว ม บรรลุ เ ป้ าหมายหลัก ของการ

มาต้ าหย่งของซี เอี้ยน การกินดื่มเที่ ยวเล่นก็เบื่อแล้ว คณะทูต
ซีเอี้ยนก็เตรียมตัวกลับซีเอี้ยนกัน

ซี เอี้ยนกับต้ าหย่งแลกเปลี่ยนหนั งสื อราชการ ต้ าหย่ง

จัดงานเลี้ยงส่งคณะทูตอย่างเป็ นทางการอีกครัง้ ทัง้ ฝัง่ เยือนฝัง่
เหย้าเมามายกันหลายคน ถึงจะด่ามารดาในใจระหว่างกันแต่
ใบหน้ าก็ยงั แสดงออกว่าอาลัยอาวรณ์ มากมาย รวมความแล้ว
ต้าหย่งส่งคณะทูตซี เอี้ยนกลับอย่างเอิกเกริกเช่นเดียวกับเที่ยว
มา

290
 หลายคนโล่งอก อย่างน้ อยพวกกรมพิธีการทูตก็ไม่ต้อง
ไปตีฝีปากกับใครอีกแล้ว กลับคืนสู่ความเงียบสงบดังเดิม

ตอนคณะทูตซี เอี้ยนออกจากเมืองหลวง เสิ่นหนิงไม่ได้

เห็น แต่นางก็ไม่ใส่ใจ ที่นางสนใจกว่าคือ สถานการณ์ ของเมือง
หลวง หลังจากคณะทูตซีเอี้ยนไปแล้ว

จากคาพูดของเสิ่นเจ๋อจิ้งพอรู้ว่า การมาของคณะทูตซี
เอี้ยนในครัง้ นี้ คนที่ได้รบั ประโยชน์ กม็ ีไม่น้อย

ส่ ว นเสิ่น เจ๋อหรูต ระกูลเสิ่น เนื่ องจากต่ อกลอนคู่ท่อน

ล่ า ง ท าให้ ชื่ อ เสี ย งทางปราชญ์ข จรขจาย ต าแหน่ ง ขุน นางก็
ได้รบั เลื่อนไปอีกหนึ่ งขัน้ ที่สาคัญที่สดุ คือ สายตาที่เหล่าขุนนาง
ของสานักศึกษาสูงสุดมองเขาก็ไม่เหมือนเดิม คล้ายการที่มีเขา
ทาให้เป็ นเกียรติด้วย ควรรู้ว่าสานักศึกษาสูงสุดเป็ นศูนย์รวมผู้
คงแก่เรียนระดับสุดยอดทัวประเทศ ่ สายตาเช่นนี้ แสดงว่าอะไร
ไม่ต้องพูดก็รู้อยู่ แม้แต่ ผ้อู านวยการราชวิทยาลัยระดับกั ๋วจื่ออ
ย่างเว่ยฟู่ หลี่กช็ ื่มชมเขาอย่างมาก ทาให้เสิ่นเจ๋อหรูมีความรู้สึก
คล้ายเป็ นจอหงวนอยู่เล็กๆ ทัง้ ดีใจทัง้ ตื่นเต้น แถมยังรูส้ ึกมีแรง
กดดันไม่น้อย

291
 ซั ง่ กวนฉางซื่ อองค์ ช ายห้ าแส ดงออกเยี่ ย มมาก
ฉางไท่ฮ่องเต้พระราชทานข้าวของให้มากมาย

ที่ เด่ นสุดคื อแส้ ม้าหนึ่ งเส้ น แส้ นี้แม้ทามาจากสายป่ าน

กับไม้ท้อธรรมดา ไม่มีการประดับด้วยเพชรนิลจินดาใดๆ แต่
ทาให้องค์ชายอื่นๆ ทัง้ อิจฉาทัง้ แค้น เพราะแส้ม้านี้ เป็ นของที่
ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ใ ช้ ก่ อ นครองราชย์ เป็ นของที่ อ งเต้ อ งค์ ก่ อ น
พระราชทานให้ ตอนที่ ยงั เป็ นองค์ชายธรรมดา เมื่อเป็ นเช่ นนี้
ความหมายแฝงของแส้ม้าก็ไม่เหมือนกันแล้ว หรือเสด็จพ่อมี
ความคิดอย่ างอื่ น นี่ เป็ นเรื่องที่ องค์ชายสองกับองค์ชายสาม
ครุน่ คิดตลอดหลายวันมานี้

แม้ แ ต่ หลี่ ผิ นก็ ไ ด้ เ ลื่ อ นเป็ นหลี่ ก้ ุ ย ผิ นเพราะการ

แสดงออกขององค์ชายห้ า ถึง แม้ย งั อยู่ในวัง ชุน ซี กง แต่ ก็ได้
เลื่อนขึ้นไปอี กหนึ่ งระดับ วันได้รบั แต่ งตัง้ แม้แต่ เจ้าพนั กงาน
ภูษาที่อารักขาอยู่นอกประตูวงั ชุนซีกงก็ยงั แต่งตัวหรูหราขึ้นไม่
น้ อย อี กทัง้ ฉางไท่ ฮ่อ งเต้ ย งั ออกปากชมว่ านาง “สุภาพนอบ
น้ อม” ขุนนางในพระราชวังก็พลอยมองด้วยสายตาที่ดีขึ้นด้วย
หลังจากหลี่ผินได้รบั เลื่อนเป็ นหลี่ก้ยุ ผินแล้ว วังชุนซีกงก็ได้เพิ่ม
นางกานัลผูร้ บั ใช้อีกหลายคน

292
 ส่ วนเหล่าขุนนางกรมพิธีการทูตยิ่งไม่ต้องพูด ไม่ทาให้
เสื่ อ มเสี ย พระยศทัง้ ยัง แก้ ปั ญ หาขัด แย้ ง ตลาดร่ ว มได้ ทัง้
เฉี ยนถงซื่ อ เจียงเฉิงไห่ ได้เลื่อนขึ้นอี กหนึ่ งระดับ แต่ รอปี หน้ า
หลังจากสอบเลื่อนขัน้ จึงเลื่อนให้ ยังได้รบั พระราชทานข้าวของ
อีกมากมาย

กลุ่มฟางฉงเจ๋อถึงแม้ของพระราชทานน้ อยหน่ อย แต่ ก็

ชื่นใจกันมากแล้ว ซังกวนฉางจื
่ อ้ ก็แสดงความขอบคุณเหล่าขุน
นางกรมพิธีการทูต จัดโต๊ะเลี้ยงพวกเขา นอกจากเฉี ยนถงซื่ อ
กับเจียงเฉิงไห่ไม่เข้าร่วมเนื่ องจากติดธุระ กลุ่มฟางฉงเจ๋อทุก
คนเข้าร่วมหมด ทาให้ใกล้ชิดองค์ชายห้ามากยิ่งขึน้

เฉี ยนถงซื่ อกับเจี ยงเฉิงไห่ กาลังอยู่กบั เสิ่นหวาซัน่ ทัง้

สามคนอยู่ ว งการขุ น นางมานาน ถึ ง แม้ เ ฉี ยนถงซื่ อกั บ
เสิ่นหวาซัน่ ไม่ได้สนิทนั ก แต่ เนื่ องด้วยสาเหตุจากตลาดร่วม
ครัง้ นี้ เขามาแสดงขอบคุณเสิ่นหวาซัน่ ว่าเพราะเขาค้นพบเรื่อง
ใบชา ไม่เช่ นนั น้ ข้อขัดแย้งเรื่องตลาดร่วมไม่รู้จะตกลงกัน ได้
เมื่อไร ทัง้ ยังถามด้วยความอยากรูว้ ่าทาไมเขาจึงรู้

“เรื่องนี้ กเ็ พราะสาวใช้ในบ้านทาเป็ ดเคี่ยวใบชา...” เสิ่น

หวาซันลู
่ บเคราทาท่ายึกยัก ท่าทางเหมือนทาอะไรข้าไม่ได้ ให้
ทัง้ สองคนเคื องจนกัดฟั นกรอด ตัง้ ใจจะมอมเหล้ าเขา ไม่ ว่ า
293
อย่างไร ทัง้ เฉี ยนทัง้ เจียงก็ต้องขอบคุณเสิ่นหวาซัน่ ก็เพราะเขา
ไม่เช่นนัน้ เรื่องเลื่อนระดับกับของพระราชทานเป็ นแค่ความฝัน
ดังนัน้ ทัง้ สองผลัดกันชวนดื่ม จนกระทังเส่ ิ่ นหวาซันสองตาพร่
่ า
มัวนั ง่ ไม่ติด จนหัวเราะฮ่าๆ ออกมา แน่ นอน ต่ อนี้ ไป ทัง้ สาม
คนไปมาหาสู่บอ่ ยๆ ความสัมพันธ์ลึกซึ้งมากขึน้

ว่ากันว่า สิ่งที่ เปลี่ยนแปลงผู้ชายมากที่ สุด ไม่ใช่ผ้หู ญิง

และไม่ใช่เรื่องอื่น แต่เป็ นสุรา ! ถ้าร่วมดื่มด้วย ย่อมสนิทสนม
ได้ทงั ้ นัน้

ในห้องหนังสือ เสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อหย่วน พ่อ

ลู ก ก าลัง คุย กัน ถึ ง แม้ ว นั ก่ อ นดื่ ม สุ ร ากับ พวกเฉี ยนถงซื่ อ ไป
ไม่ น้ อ ย เมาไปรอบหนึ่ ง เสิ่ น หวาซัน่ ก็ไ ม่ รู้สึ ก หัว มึ น เมาค้ า ง
สมองกลับปลอดโปร่งยิ่งนั ก ที่ พ่อลูกสามคนคุยกัน เป็ นเรื่อง
คณะทูตออกจากเมืองหลวง เรือ่ งตลาดร่วม

“ถึงแม้พระราชประสงค์ที่เป็ นทางการยังไม่ได้มาถึง แต่

ก็เ ป็ นที่ แ น่ นอนแล้ ว ข้ า เห็น ว่ า ท่ า นน่ าจะต้ อ งไปซี ห นิ งเต้ า
สัก เที่ ย ว จะได้ เ ป็ นฝ่ ายได้ เ ปรี ย บ ถึ ง แม้ บ อกจะใช้ ร าคาทุ น
แลกเปลี่ยน แต่ต้าหย่งจะเสียเปรียบซีเอี้ยนได้อย่างไร” อันเหอ
ถังตระกูลหูบอกเสิ่นเจ๋อหย่วน เครื่องยาที่ใช้แลกเปลี่ยนม้าของ

294
ตลาดร่วมไม่ใช่ จานวนเล็กน้ อย จะต้ องไปซี หนิงเต้ าสักเที่ ยว
แน่ นอน

“ลูกทราบแล้ว เมื่อคืนได้ส่งจดหมายไปเจียงหนานแล้ว
ข้ายังคิดว่าเที่ ยวนี้ จะให้เหยียนซางตามพ่อตาไปซี หนิงเต้าสัก
เที่ ย ว” ใช่ แ ล้ ว ใบชาเป็ นของส าคัญ สุ ด ที่ จ ะใช้ แ ลกม้ า จาก
ซี เ อี้ ย น หลงจิ่ ง ไจจะต้ อ งได้ ส่ ว นแบ่ ง ด้ ว ยแน่ นอน ไม่ แ น่ ว่ า
แม้แต่เสิ่นเต๋อซ่างก็ยงั ต้องส่งคนจากหางโจวไปซีหนิงเต้าด้วย

เสิ่ น หวาซัน่ ผงกศี ร ษะด้ ว ยความพอใจ ลู ก ชายคนนี้

ถึงแม้ไม่ได้เป็ นขุนนาง แต่ เรื่องทาธุรกิจเชี่ ยวชาญกว่าตัวเอง
มากจริงๆ มิน่าที่ ค่าใช้จ่ายในบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ แต่กไ็ ม่เห็น
ติ ดขัด อะไร เป็ นเพราะลู ก ชายคนนี้ มี ฝี มื อ ในการจัด การ
ทรัพย์สิน

“ลู ก ยัง คิ ดว่ า จะให้ เ หยี ย นซางถื อ โอกาสเอาของให้

น้ องสามบ้าง ถึงอย่างไรพวกเขาก็ต้องผ่านหลิ่งหนานอยู่แล้ว
อี กอย่ าง น้ องสามเป็ นขุนนางที่ อาเภอหนานไห่ ก็ไม่ง่าย ไหว้
พระจันทร์กส็ ่งของขวัญมาให้ ” เสิ่นเจ๋อหย่วนบอกเสิ่นหวาซัน่
ถึงความคิดเขา นึ กถึงหลิ่งหนานลาบากยากแค้ น ฤดูหนาวก็
ใกล้ ถึ ง แล้ ว อดเป็ นห่ ว งเสิ่ น เจิ๋ อ เกาน้ อ งชายพ่ อ แม่ เ ดี ย วกัน
ไม่ได้
295
 “หนานไห่ ทงั ้ ไกลทัง้ เปลี่ยว น้ องสามใช้ ชีวิตไม่ง่ายเลย
หลายปี นี้ ลาบากยิ่งนัก...” เสิ่นเจ๋อจิ้งเพิ่มเติมอยู่ข้างๆ น้าเสียง
ก็เป็ นห่วงเสิ่นเจ๋อเกา แต่คิดอีกทีนี่ถือเป็ นการหาประสบการณ์
ขุนนาง ทุกคนต้องผ่านระยะนี้ สมัยแรกที่ เขาเป็ นนายอาเภอที่
เฟิงหนาน ก็เป็ นเช่นนี้ เหมือนกัน

“ความจริงของขวัญเทศกาลไหว้พระจันทร์ เขา ไม่

เห็น ต้ อ งล าบากเลย แต่ น้ องสะใภ้ ส ามก็มี ใ จจริ ง ๆ เขาอยู่ ที่
หนานไห่ หลายปี แล้ ว ปี หน้ ามี การตรวจสอบ ก็ค งจะได้ เ วลา
ขยับ ขยายแล้ ว เห็น ว่ าติ งเหวินฮันผู
่ ้ตรวจการหลิ่ง หนานเต้ า
ไม่ใช่คนเข้มงวดนัก ชุยฮู่ผ้วู ่ากว่างโจวก็อ่อนโยนตลอดมา แค่
ทนลาบากหน่ อย เป็ นขุนนางที่หลิ่งหนานก็ไม่ยากนัก” เสิ่นหวา
ซันฟั
่ ง ลูกชายทัง้ สอง แล้วก็นึกถึงเสิ่นเจ๋อเกาลูกชายคน
เล็กที่เป็ นนายอาเภอที่หนานไห่

“เจ้ า ไปจัด การแล้ ว กัน ไปซี ห นิ งเต้ า โดยเร็ว จะรอช้ า

ไม่ได้” สุดท้ายเสิ่นหวาซันบอกเส
่ ิ่ นเจ๋อหย่วนว่า ให้เขากลับไป
พัก ผ่อ นที่ เ รือ นซงเฟิ งเซวี ย นก่ อ น เขายัง มี อี ก เรื่ อ งที่ ต้ องคุย
กับเสิ่นเจ๋อจิ้ง

296
 27 นัง่ อยู่ในใจฮ่องเต้

เสิ่ นหวาซั น่ ให้ เ สิ่ นเจ๋ อ จิ้ งอยู่ ต่ อ เพื่ อ คุ ย เรื่ อ งการ
แผ่ขยายอิทธิพลในเมืองหลวง หรือก็คือทิศทางของเมืองหลวง
เขามักมีลางสังหรณ์ ทางร้าย รู้สึกว่าราชวงศ์ต้าหย่ง ต่อนี้ ไปจะ
เกิดคลื่นลมแรง ขุนนางที่อยู่ใจกลางคลื่นลมยิ่ง ไม่มีโอกาสสงบ
ได้

“องค์ชายรองใกล้จะดองกับเสนาบดี กลาโหม อิทธิพล

ของตระกูลตัง้ จะต้องเป็ นขององค์ชายรองแน่ นอน องค์ชายห้า
ก็เนื่ องจากคณะทูตทาให้ ฮ่องเต้ เ ห็น ความสามารถ องค์ชาย
สามฝัง่ แม่ตระกูลโจวก็มีอิทธิพลไม่น้อย ตระกูลโจวกับมู่ไท่เฟย
มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง เมื่อเป็ นเช่ นนี้ ทิศทางของเมืองหลวงก็
คาดเดาได้ยาก” เสิ่นหวาซันพู่ ด

ดูสถานการณ์ เมืองหลวง องค์ชายทัง้ สามล้วนมีอิทธิพล

อี ก ทัง้ อายุ ถึ ง วัย แล้ ว องค์ช ายอื่ น ก็ท ยอยเติ บ โตการเปลี่ ย น
แปลงต่อไปคงจะยิ่งมาก ให้เสิ่นเจ๋อจิ้งต้องคอยระวังไว้

“จากที่ ลู ก เฝ้ าตรวจสอบ น้ า นี้ ยัง ไม่ ใ ส ทุ ก คนจึ ง ยัง

ไม่กล้าลงไปลุย ขุนนางกระทรวงขุนนางระหว่างนี้ เงียบสงบดี
มาก” หากมีลมโชยหญ้าไหว นอกจากเตี้ ยนจงเสิ่งก็มีกระทรวง
297
ขุนนางที่ หตู าไวสุดๆ แต่ เสิ่นเจ๋อจิ้งดูแล้ว น้ าอย่างเมืองหลวง
ตอนนี้ ลึกเกินไป ทัง้ ยังขุ่นอี ก ทุกคนต่ างอยู่ในภาวะรอดู ไม่มี
ขุนนางคนไหนกล้าลงน้า ในราชสานักกลับนิ่งเงียบมาก

“สุขภาพของรัชทายาท...” เสิ่นเจ๋อจิ้งเปิดหัวข้อสนทนา
แต่ แ ล้ ว ก็นิ่ งเงี ย บ ไม่ ไ ด้ พูด ต่ อ อี ก เสิ่ น หวาซัน่ ก็เ ข้ า ใจความ
หมายของเขาแล้ว

สุ ข ภาพของรัช ทายาท เป็ นเรื่ อ งที่ ทุ ก คนใส่ ใ จ แต่ ไ ม่

สามารถสืบได้ อีกอย่างหนึ่ ง เสิ่นหวาซันเข้
่ าใจตลอดอยู่ว่า รัช
ทายาทคนนี้ ร่างกายอ่ อนแอแต่ เล็ก ไม่เคยรับรู้เรื่องการบ้าน
การเมือง แม้แต่หน่ วยจันซื่อก็ไม่ได้จดั ตัง้ อิทธิพลต่อราชสานัก
มีจากัด ไม่ได้มีความสลักสาคัญอะไรต่อบ้านเมือง

ร่างกายรัชทายาทอ่อนแอ เป็ นเคราะห์กรรมของตัวเอง

ทัง้ เป็ นเคราะห์กรรมของราชวงศ์ต้าหย่ง หากรัชทายาทแข็งแรง
องค์ชายทัง้ หลายก็จะไม่มีใจคิดทาในสิ่งไม่บงั ควร สถานการณ์
ในเมืองหลวงก็ไม่สนคลอนมากขนาดนี
ั่ ้

“ด้านฝ่ ายเวชโอสถก็ยงั ไม่มีข่าวคราวอะไรมา ปล่อยให้

เป็ นเช่นนี้ ไปก่อน หากวันใดที่ฮ่องเต้ยงั ไม่มีทีท่า พวกเราที่ เป็ น
ข้าราชบริพารก็ต้องนิ่งไว้ก่อน อีกอย่างหนึ่ ง พวกหนิงเอ๋อก็ยงั
298
เด็ก องค์ชายห้าตอนนี้ กส็ ิ บแปดแล้ว ถ้าจะคัดเลือกภรรยาเอก
ก็คงไม่ได้คดั เลือกถึงพวกเขา พวกเราตระกูลเสิ่นยังมีทางเลือก
อีกมาก”

เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง เงี ย บไปสัก พัก ก็พูด เช่ น นี้ อ อกมา การด ารง
ตาแหน่ งในเมืองหลวงหลายเดือนมานี้ เขายิ่งเห็นทางน้ าไหล
ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผิวน้าที่นิ่งสงบได้อย่างชัดเจน

การแย่งชิงบัลลังก์ การเลือกข้างฝ่ ายสืบทอด เครือญาติ

ขุนนางผู้ทรงอานาจ หากพลาดพลัง้ เพียงนิดเดียวก็มีภยั ถึงขัน้
โดนฆ่ าล้างตระกูล ตระกูลเสิ่นจะไม่เสี่ ยงภัยก้ าวออกไปก่ อน
ดังนัน้ เขาจึงต้ องคอยรับสถานการณ์ ในเมืองหลวงอย่างระมัด
ระวังเป็ นที่สดุ

“สิ่งที่ เมืองหลวงไม่เคยขาดแคลนก็คือขุนนางที่ ระมัด

ระวังตัว การเดินก้าวนี้ สาคัญมากนัก ไม่มีใครกล้าก้าวออกไป
ง่ า ยๆ ไม่ ว่ า อย่ า งไรก็ต าม ซี เ อี้ ย นกับ ต้ า หย่ ง เงี ย บสงบอยู่
ชัวคราว
่ ถึงแม้มีข้อขัดแย้งในราชสานัก ก็ไม่ต้องระวังภัยที่ ถกู
ขนาบทัง้ สองข้าง เพียงแต่ ไม่ร้วู ่าการแย่งชิงนี้ จะต้องดาเนินไป
อี กนานเท่ าไร ความเงี ยบสงบไม่ใช่ มีได้ ง่ายนั ก” เสิ่นหวาซัน่
รู้สึกสะท้ อนใจ หากวันใดที่ รชั ทายาทยัง ไม่ต าย สถานการณ์

299
เช่นนี้ กจ็ ะยังคงดาเนินต่อไปอยู่ คนเป็ นขุนนางอย่างพวกเขาก็
จะยังตัดสินใจอะไรไม่ได้

“ท่านพ่อพูดถูก โชคดีที่ปัญหาตลาดร่วมครัง้ นี้ คลี่คลาย

ไปได้โดยราบรื่น เวลานี้ สถานการณ์ ในเมืองหลวงยังไม่ชดั เจน
พวกเราก็ต้องรอดูกนั ไป ลูกก็ร้สู ึ กว่าเรื่องราวในช่ วงนี้ คงมีไม่
น้ อย” เสิ่นเจ๋อจิ้งมี ความกังวลอยู่ ความกังวลที่ ตวั เองมี ก็คง
เป็ นเช่นเดียวกับความกังวลที่ ขนุ นางในเมืองหลวงส่วนใหญ่มี
อยู่ ด้วยสถานการณ์เวลานี้ ยงั ไม่ชดั เจนนัก

“อย่างไรก็ตาม เวลานี้ ยงั ไม่ใช่เวลาเลือกข้าง...” การคุย

้ ้ มีคาพูดของเสิ่นหวาซันนี
กันในห้องหนังสือครังนี ่ ้ เป็ นข้อสรุป

เวลาเดี ย วกัน นี้ ในวัง องค์ช ายห้ า ซัง่ กวนฉางจื้ อ กับ

พวกสวี่ ซัน ซื อ ก็ก าลัง ปรึ ก ษาถึ ง ความคิ ด ของฉางไท่ ฮ่ อ งเต้
ถึงแม้ไม่มีผลงานในการแก้ปัญหาตลาดร่วม แต่ กย็ งั ได้รบั การ
ชมเชยจากฉางไท่ ฮ่องเต้ ขุนนางหงหลูซื่อก็มีความใกล้ชิดกับ
เขามากขึ้น สนมแม่กไ็ ด้เลื่อนชัน้ เป็ นกุ้ยผิน ซังกวนฉางจื
่ อ้ รู้สึก
พอใจกับทัง้ หมดที่ ผ่านมา เขามองดูแส้ม้าอันนัน้ นึ กถึงอาการ
อิ จ ฉาริ ษ ยาขององค์ช ายรององค์ช ายสาม ใบหน้ า มี ร อยยิ้ ม
เล็กน้ อย

300
 “พวกท่ า นลองบอกมาสิ ว่ า จุ ด ประสงค์ที่ เ สด็จ พ่ อ ให้
แส้ ม้านี้ คืออะไร” ถึงแม้จะภูมิใจ แต่ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อก็ยงั เดาไม่
ออกถึงความประสงค์ของฉางไท่ฮ่องเต้ว่าทรงต้ องการชมเชย
อย่างแท้จริงหรือจะให้เป็ นหนังหน้ าไฟ?

ตัง้ แต่วินาทีที่ชนะการแข่งขันขี่ม้ากับพวกซี เอี้ยน เขาก็รู้

แล้วว่าจะต้องตกอยู่ในสถานการณ์ ขดั แย้งนี้ แต่เขาไม่ยอมแพ้
แม้ว่าอิทธิพลจะยังไม่แข็งแรงมันคง ่ เขาก็ไม่คิดยอมแพ้ เขา
จะต้ อ งให้ ฉ างไท่ ฮ่ อ งเต้ ก ับ ขุ น นางในราชส านั ก ได้ ร ับ รู้ ว่ า
นอกจากองค์ชายรองกับองค์ชายสามแล้ว ยังมีองค์ชายห้าอีก
คนหนึ่ ง

อี ก ทัง้ องค์ช ายห้ า นี้ ยัง เก่ ง ทัง้ บู๊ท ัง้ บุ๋ น เป็ นองค์ ช ายที่
สามารถสืบทอดเจตนารมณ์ราชวงค์ต้าหย่ง เขาต้องการให้ฉาง
ไท่ฮ่องเต้สนใจ ดังนัน้ เขาจะแพ้ไม่ได้

แต่ การที่ ชนะได้แส้ ม้านี้ เท่ ากับต้ องเผชิญหน้ ากับการ

เพ่งเล็งและการทดสอบจากพี่ชายทัง้ สองเร็วกว่ากาหนด การที่
ท่านพ่อให้แส้ม้าที่ใช้ก่อนครองราชย์ หมายความว่าอย่างไรกัน
แน่ ? เขาไม่เข้าใจ จึงต้องเรียกลูกน้ องในวังองค์ชายห้ามาคลาย
ข้อสงสัย

301
 “ฮ่องเต้ฉลาดเฉลียว จะต้องมีวตั ถุประสงค์แน่ นอน” หลี่
เจ๋อ อัน คิ ด เชื่ อ ว่ า ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ต้ อ งมี ว ตั ถุป ระสงค์อ ย่ า งอื่ น
แน่ นอน

การคาดเดาความคิ ดเบี้ อ งสู ง มี โ ทษถึ ง ตาย แต่ ถ้ า

ไม่คิด มัวแต่ รอคนอื่น เป็ นเรื่องทรมานยิ่งกว่าตายเสี ยอี ก วัน
ใดที่รชั ทายาทยังไม่ตาย องค์ชายอื่นก็ได้แค่แอบประลองกาลัง

ฉางไท่ ฮ่องเต้ ครองราชย์มาสามสิบห้ าปี แล้ว ครัง้ นั น้ ก็

ไม่ได้เป็ นลูกชายาเอกกับไม่ได้เป็ นลูกคนโต ตอนหลังก็ยงั ได้
ครองราชย์ สถานการณ์ เวลานี้ คล้ายกับครัง้ นัน้ มาก หากบอก
ว่าเขาไม่มีความคิดอื่น ทุกคนที่รเู้ ห็นไม่ยอมเชื่อเด็ดขาด

“ฮ่องเต้เวลานี้ เหลือแค่น้องชายคนเล็กคนเดียว ระยะนี้

ทาคล้ายช่วยเหลือบรรดาองค์ชายเสริมสร้างอิทธิพล ช่วยองค์
ชายรองอิงอิทธิพลทหารหน่ วยรบ เลื่อนตาแหน่ งให้มารดาของ
องค์ชาย ถ้าต่ อไปมีอะไรให้องค์ชายสาม ก็แสดงว่าความคิดนี้
ถูกต้อง”

วังองค์ชายห้าวันนี้ มีคนเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ งคน คนนี้ ปกติ

ไม่เข้าร่วมงานประจาวันของวังองค์ชายห้า ครังนี ้ ้ ซงกวนฉางจื
ั่ อ้
เชิญมาเป็ นพิเศษ
302
 คนที่ พูดก็คือคนนี้ เขาชี้ว่าที่ ฉางไท่ ฮ่องเต้ ทาเช่ นนี้ เป็ น
เพราะต้ อ งการเพิ่ ม อิ ท ธิ พลให้ อ งค์ ช ายที่ ถึ ง วัย ผู้ใ หญ่ หรื อ
แปลว่า รัชทายาทที่ ฉางไท่ ฮ่องเต้ หมายตาไว้จริงๆ นั น้ ไม่ใช่
เหล่าองค์ชายที่ถึงวัยผูใ้ หญ่

“ถ้าเช่นนัน้ ก็หมายความว่า ถ้ารัชทายาทตาย ตาแหน่ ง

รัช ทายาทจะต้ อ งไม่ ต กอยู่ก บั ข้ า องค์ช ายรอง องค์ช ายสาม
แล้ว” ตามแนวทางนี้ ซังกวนฉางซื
่ ่อคิดลึกลงไปอีก ก็ยิ่งเข้าใจ
แน่ นอน สีหน้ าก็ยิ่งน่ ากลัว

เวลานี้ เขาเริ่มเปิดตัวให้ คนเห็นฝี มือแล้ ว ให้ ทงั ้ ฉางไท่

ฮ่องเต้กบั เหล่าขุนนางได้ร้จู กั ให้ฉางไท่ฮ่องเต้และเหล่าขุนนาง
รูว้ ่า เขามีใจร่วมชิงตาแหน่ งรัชทายาท

ถ้าอนาคตตาแหน่ งรัชทายาทไม่ใช่เขา สิ่งที่รอเขาอยู่ จะ

เป็ นอะไรหรือ แน่ นอนเลย อย่างเบาก็เป็ นอ๋องว่างงานเที่ยวเล่น
อย่างหนั กก็ถกู จองจา ไม่ว่าหนั กหรือเบา ก็ไม่ใช่ สิ่งที่ ซงั ่ กวน
ฉางจือ้ ต้องการ ! แต่ ใจที่ ตวั เองอยากได้ตาแหน่ งรัชทายาท จะ
หลอกเสด็จพ่อที่เชี่ยวชาญด้านแนวคิดกษัตริยท์ งั ้ ยังครองราชย์
มาถึ ง สามสิ บ ห้ า ปี ได้ ห รือ ? ส าหรับ เรื่อ งนี้ ซัง่ กวนฉางจื้อ ไม่
เหลือความหวังใดๆเลย

303
 อะไรนะ คนที่ ฮ่องเต้ หมายตาไว้ยงั มีคนอื่นอี กหรือ? จะ
เป็ นใครนะ? องค์ชายสิบ ? หรือองค์ชายสิบสอง ? แต่อายุพวก
เขายังน้ อยขนาดนั น้ เป็ นไปได้หรือ แต่ ถ้าการคาดเดานี้ เป็ น
จริง ถ้าเช่นนัน้ ...ถ้าเช่นนัน้ ...

สีหน้ าลูกน้ องเริ่มเปลี่ยน ไม่กล้าคิดต่ออีก

“ก็ไม่มีอะไรให้ คิด แค่ทาตามพระประสงค์ของเสด็จพ่อ

เมื่อเขาต้องการให้พวกเราสังสมอ่ ิ ทธิพล พวกเราก็ถือโอกาสนี้
ขยายอิ ท ธิ พ ลของพวกเรา พอดี เ วลานี้ วัง องค์ช ายห้ า ก าลัง
อ่อนแอ เป็ นเวลาเหมาะสมที่ จะขยายอิทธิพล.....” ผ่านไปพัก
ใหญ่ ซัง่ กวนฉางจื้ อ พู ด ออกมาเช่ น นี้ สี ห น้ ายัง คงอ่ อ นโยน
นุ่มนวลเหมือนเคย มีแต่แววตาดาลา้ ลึกสุดจะหยังถึ ่ ง มือที่ อยู่
ใต้โต๊ะกาแน่ นจนเส้นเลือดปูดโปน

“ใช่แล้ว พวกเราต้องแสร้งทาไม่ร.ู้ ...” สวี่ซนั ซือก็เริ่มคืน

สติมา

ใจฮ่องเต้สุดจะคาดเดา และคาดเดาไม่ได้ ดังนัน้ พวกเขา

ผูเ้ ป็ นขุนนาง ดีที่สุดคือทาตามความคิดของฉางไท่ฮ่องเต้อย่าง
ไร้ร่องรอย ไม่เช่นนัน้ สิ่งที่ รออยู่คือความตาย แน่ นอนว่า หาก

304
ทาตามใจของฮ่องเต้ สิ่งที่ พวกเขาหวังก็สมปรารถนาด้วย นี่ สิ
จึงจะเป็ นสิ่งที่ควรทาของผูเ้ ป็ นขุนนาง

“องค์ชายคิ ด ได้ ถ กู ต้ อ งมาก ปั จจุบ นั เราต้ อ งท าเช่ น นี้

องค์ชายชนะการประลองฝี มือกับซีเอี้ยน ทาให้ฮ่องเต้สนใจแล้ว
แค่ทาให้ความสนใจมากขึ้นมากขึ้น เรื่อยๆ ฮ่องเต้อาจจะเห็น
องค์ชายเป็ นพิเศษ รัชทายาทเวลานี้ กไ็ ม่มีอะไรดี ขึ้น องค์ชาย
สมควรถือโอกาสขยายอิ ท ธิ พ ลตัว เอง” คนนั น้ ได้ ยิ น ซัง่ กวน
ฉางจือ้ กับพวกสวี่ซนั ซือคุยกันแล้ว ผงกศีรษะพูดดังนัน้

“ถ้าเช่นนัน้ ขอถามท่านอา สถานการณ์ ปัจจุบนั จะขยาย

อิทธิพลอย่างไรหรือ? องค์ชายรองหมัน้ กับตระกูลเฉิน เดิมข้า
คิดทาลายการสมรสนี้ ในงานเทศกาลบุปผาราชสานัก น่ าแค้น
ใจนั กที่ ลูกสาวตระกูลเฉินพ้นเคราะห์กรรมนี้ ไปได้ ! องค์ชาย
รองเดิมก็มีอิทธิพลอยู่แล้วไม่น้อย มาได้กาลังหนุนจากตระกูล
เฉินอี ก นาหน้ าไปไกลลิบลิ่วแล้ว” ถึงแม้นึกได้ว่าจะถือโอกาส
ขยายอิทธิพลตัวเอง แต่ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อก็ยงั ไม่มีแนวปฏิบ ตั ิ ที่
ชัดเจน จะให้แต่ งงานเหมือนองค์ชายรองหรือ ? ยังต้องรออี ก
หลายปี ข้างหน้ าก็ยงั มีองค์ชายสามอี กคน รอถึงที ของตัวเอง
โอกาสคงหลุดลอยไปแล้ว

305
 “องค์ ช ายไม่ ต้ อ งเป็ นห่ ว ง ข้ า น้ อยได้ ข่ า วจากฝ่ าย
เวชโอสถ สุ ข ภาพของรัช ทายาทยัง ทนได้ อี ก สามถึ ง ห้ า ปี ถ้ า
รัชทายาทยังอยู่ องค์ชายรององค์ชายสามก็ยงั ต้ องคอยอย่าง
สงบ ในหลายปี นี้ ก็เป็ นโอกาสขององค์ชายแล้ว ” แม้เสี ยงของ
คนผู้นั น้ จะแฝงแววหยอกเย้ า แต่ ก็ไ ม่ ไ ด้ ต อบค าถามของซัง่
กวนฉางจือ้ ตรงๆ

“ด้วยเหตุนี้ ข้าน้ อยมีแผนสามแผน ขอองค์ชายโปรดฟั ง

ให้ดี แผนแรก หาผูเ้ หมาะสมมาเป็ นชายาองค์ชายห้า ในหลาย
ปี นี้ องค์ชายจะต้ องรู้แน่ ชดั ว่า ตระกูลไหนจะช่ วยการแย่งชิง
ตาแหน่ งได้มาก ชายาองค์ชายห้าก็จะมาจากตระกูลนัน้ จะต้อง
สร้ า งความสัม พัน ธ์ ที่ ดี ก ับ ตระกูล นี้ ควรรู้ว่ า ตระกูล ขุน นาง
ผูใ้ หญ่ งานสมรสนี้ จะไม่ยอมรับง่ายๆ แผนที่สอง สร้างชื่อเสียง
ดีงามในราชสานักและหมู่มวลประชา เพียงแค่ได้ใจขุนนางราช
ส านั ก ได้ ใ จประชาชน การแย่ ง ชิ งต าแหน่ งก็ลุ ล่ ว งไปแล้ ว
ครึ่งหนึ่ ง คนที่ผคู้ นเทใจให้ ฮ่องเต้จะต้องพิจารณาจุดนี้ แน่ นอน
หลายปี นี้ องค์ชายต้ องมองสถานการณ์ ให้ชดั ต้องไม่ตระหนี่ ถี่
เหนี ยวทัง้ คนทัง้ ทรัพย์สินเงินทอง ต้องหาโอกาสสร้างชื่อเสี ยง
เช่นบริจาคทานช่วยภัยพิบตั ิ การอุทิศตัวทานองนัน้ ส่วนแผนที่
สามคือเอาชนะใจฮ่องเต้ องค์ชายต้องแสดงความสามารถและ
ความกตัญญูต่อหน้ าฮ่องเต้ ต้ องไปทักทาย ถามไถ่เรื่องราวที่
พระตาหนักจื่อเฉิงบ่อยๆ ดีที่สุดคือหาคนอยู่ในพระตาหนักจื่อ
306
เฉิงสักคนสองคน เพื่ อรับ ส่ ง ข่ าวสาร ในเรื่องนี้ ข้ าน้ อยจะใช้
ตาแหน่ งให้ เป็ นประโยชน์ ช่ วยองค์ชายจัดการได้ เหล่ากานั ล
สนมในวัง ก็ต้องเป็ นแรงหนุน หากฮ่องเต้โปรดพระมารดากุ้ย
ผินมากกว่าสนมอื่นๆ ก็จะเห็นความสาคัญองค์ชายมากว่าองค์
ชายอื่ นๆทัง้ หมด! องค์ชายกับพระมารดากุ้ยผินแม่ลูกต้ องใจ
เดียวกัน สมานฉันท์ทงั ้ นอกใน เช่นนี้ แล้วไยจะต้องห่วงว่าจะทา
การไม่สาเร็จอีกเล่า”

คาพูดของคนผู้นัน้ ทาให้ซงกวนฉางจื
ั่ ้อยิ้มออก นั ยน์ ตา
วาววับ แผนทั ง้ สามนี้ เป็ นแผนยอดเยี่ ย มที่ ไ ว้ ร ับ มื อกับ
สถานการณ์ที่เป็ นอยู่ขององค์ชายห้า !

“แค่ดาเนินการตามสามแผนนี้ ไม่ว่าฮ่องเต้จะมีความคิด
อะไรอยู่ในใจ ไม่ว่าสถานการณ์ จะดาเนินไปอย่างไร องค์ชาย
จะต้องสมปรารถนา นี่ เรียกว่าการเข้าไปนัง่ อยู่ในใจฮ่องเต้” คน
ผูน้ ัน้ ยิ้มเล็กน้ อย พูดสรุปปิดท้ายเช่นนี้ เอง

307
 28 สถานการณ์ชายแดนเหนื อ

กลางเดื อนเก้ า เจ็ ด ขุ น พลใหญ่ กลั บ เ มื อ ง หลว ง

เจียงป๋อเหวินขุนพลใหญ่หล่งอิ้วเว่ยทัง้ ยังเป็ นน้ องภรรยาของ
ฮ่องเต้ กล่าวในการประชุมขุนนางให้ปลดกู่ต้าจู่แห่ งเมืองหน้ า
ด่านอันเป่ ย ข้อหา “ไร้ความสามารถ หาผลประโยชน์ ส่วนตัว
จากงานราชการ” กล่าวหาร่วมมือชนกลุ่มน้ อยถูเจวี๋ ย เซี ยน
เปย ก่ อ กวนเมื อ งชายแดนต้ า หย่ ง ขอให้ ฉ างไท่ ฮ่ อ งเต้ อ อก
คาสังปลดให้
่ กลับเมืองหลวงเพื่อแก้ข้อกล่าวหา ทัง้ เสนอให้ยุบ
สานั กรักษาความสงบอันเป่ ย ให้ กองทหารห้ า หมื่น นายของ
เมืองหน้ าด่านอันเป่ ยรวมกับของหลงอิ้วเว่ย

พอคานี้ ออกมา เกิดกระเทื อนทัง้ ราชสานัก ขุนนางบาง

คนถึ ง ขนาดขาดส ารวมอุท านอย่ า งตกใจต่ อ หน้ าฮ่ อ งเต้ ว่ า
“เป็ นไปได้อย่างไร”

ไม่ มี ขุน นางคนไหนคิ ด ว่ า เจี ย งป๋ อเหวิ น ถื อ โอกาสได้

กาลังทหารเพิ่ม ถึงแม้เจียงป๋อเหวินจะเป็ นน้ องภรรยาฮ่องเต้ ที่
ยิ่ ง กว่ านั น้ คื อเป็ นขุน นางสายตรงของฉางไท่ ฮ่องเต้ ติ ด ตาม
ฮ่องเต้ตงั ้ แต่ยงั ไม่ครองราชย์ สุดท้ายยังช่วยให้ฉางไท่ฮ่องเต้ได้
ครองราชย์ ผลงานนี้ ทาให้ ฉางไท่ ฮ่องเต้ เชื่ อถือมากกว่าเครือ
ญาติ ยิ่ ง นั ก ป้ ายบ้า นตระกูล เจี ย งในฝั ง่ ซ้ า ยของถนนสื่ อฟู่ ยัง
308
แขวนอัก ษรสี่ ตัว ”ตี้ เ ฉิ นปู๋ปี้ ”ที่ เ ป็ นลายมื อ ของฉางไท่ ฮ่องเต้
เห็นได้ชดั ถึงความใกล้ชิดของฮ่องเต้ต่อตระกูลเจียง

ยังไม่ทนั รอปฏิกิริยาอื่นๆของเหล่าขุนนาง อันลู่โหวอู๋เห

นิงเฉาและเสนาบดี กลาโหมเฉินจือเฮ่ าก็เห็นด้วยกับคาเสนอ
ปลดของเจียงป๋อเหวิน เห็นว่ากู่ต้าจู่อยู่ชายแดนเหนื อหลายปี
ไม่มีผลงาน กลับกลายเป็ นพวกถูเจวี๋ย เซียนเปยแข็งกร้าวมาก
ขึน้ ทุกวัน เริ่มมีเสียงร้องทุกข์จากประชาชนชายแดนเหนื อ อู๋เห
นิงเฉาเป็ นพ่อตาของรัชทายาท มีความสัมพันธ์กบั ตระกูลเจียง
การเห็นด้วยนัน้ ไม่แปลก แต่เฉินจือเฮ่าเสนาบดีกลาโหมก็เห็น
ด้วย ก็เป็ นเรือ่ งที่เหล่าขุนนางต้องใคร่ครวญ

เจี่ ย นเซี่ ย งตง เจิ้ น เอี่ ย นกงราชบุ ต รเขยในองค์ ห ญิ ง

ซู่เหอก็คดั ค้ านคาเสนอของเจียงป๋อเหวิน เชื่ อว่าการที่ ก่ ตู ้ าจู่
เฝ้ าระวังชายแดนเหนื อ ทาให้พวกถูเจวี๋ยไม่กล้ามาลา้ เส้น ถือ
เป็ นเสาหลักของชาติ ตามติดด้วยเหยียนลี่เจิ้งขุนพลใหญ่กวน
เน่ ยเว่ยเสนอปลดเจียงป๋อเหวิน เชื่อว่าเป็ นเพราะหล่งอิ้วเว่ยยึด
ครองเสบียงเมืองหน้ าด่านอันเป่ ย ทาให้เมืองหน้ าด่านอันเป่ ย
อัตคัดขัดสนดารงอยู่ยาก เสียงร้องทุกข์ของประชาชนชายแดน
เหนื อ ต้นเหตุคือเจียงป๋อเหวิน

309
 พอเหยี ยนลี่ เจิ้งพูดออกมา ขุนนางในราชสานั กต่ างตก
ตะลึ ง ไม่เข้าใจว่าทาไมเรื่องราวถึง ได้ หกั มุมรวดเร็วนั ก เดิม
เจี ย งป๋ อเหวิ น เสนอปลดกู่ต้ า จู่ แล้ ว เหยี ย นลี่ เ จิ้ ง ก็เ สนอปลด
เจี ย งป๋ อเหวิ น ถ้ า เช่ น นั ้น ใครถูก ใครผิ ด กัน แน่ เรื่ อ งราวมี
ความจริงเป็ นเช่ นไร สถานการณ์ ชายแดนเหนื อเป็ นอย่างไร
แน่

สถานการณ์ ชายแดนเหนื อกลายเป็ นจุดถกเถียงของขุน

นางราชสานักสองฝ่ ายในทันใด

ตัง้ แต่ต้าหย่งสร้างแคว้นมา ก็ตงั ้ เมืองหน้ าด่านอันเป่ ยไว้

ที่ ชายแดนชนกลุ่มน้ อยถูเจวี๋ยกับเซี ยนเปย ตัง้ เมืองหน้ าด่าน
อันซีที่เตี๋ยนกุ้ยใกล้ซีเอี้ยน ดูแลความปลอดภัยชายแดนต้าหย่ง
สองร้อยกว่าปี ที่ ผ่านมา เมืองหน้ าด่านทัง้ สองต่ างมีกองทหาร
ห้ า หมื่ น เศษ ดูแ ลรัก ษาทิ ศ เหนื อ กับ ทิ ศ ตะวัน ตกของต้ าหย่ ง
รักษาความปลอดภัยชายแดนต้าหย่ง สร้างผลงานในการสร้าง
ความสงบสุขให้ ต้าหย่งมามากมายก่ายกอง เวลานี้ กลับมีคน
เสนอยุบ เมื อ งหน้ า ด่ า นอัน เป่ ย เรื่ อ งเสบี ย งเป็ นอย่ า งไรกัน
แน่ ขุนนางราชสานักเริ่มรู้สึกสมองไม่พอใช้งาน เนื่ องจากห่าง
ชายแดนเหนื อมากเกินไป ไม่มีใครสามารถชี้ชดั ความเป็ นจริง
ออกมา ทาได้เพียงปะติดปะต่อคาดเดาที่มาที่ไปของเหตุการณ์

310
 ความจริงฤดูใบไม้ร่วงม้าอ้วนท้วนแข็งแรงผักหญ้าอุดม
สมบู ร ณ์ ชนกลุ่ ม น้ อยถูเ จวี๋ ย กับ เซี ย นเปยที่ อ ยู่ น อกด่ า น
ชายแดนเหนื ออาศัย ช่ ว งฤดู ใ บไม้ ร่ ว ง เริ่ ม ต้ น การปล้ น ชิ ง
ประจาปี ชาวบ้านชายแดนเหนื อเดื อดร้ อนแสนสาหัส เมือง
หน้ าด่ านอันเป่ ยทาการปราบปรามทุกปี ก็ไม่เป็ นผลทุกปี จน
เสียงร้องทุกข์ของชาวบ้านออกมา จึงได้มีกรณี เสนอปลดกู่ต้าจู่
เกิดขึน้

ส่ วนเรื่องเสบียงนั น้ ตามปกติฝ่ายทหารจะส่ งเสบียงให้

เมื อ งหน้ า ด่ า นอัน เป่ ยโดยตรง เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ แล้ ว เกี่ ย วข้ อ ง
อะไรกับหล่งอิ้วเว่ย เหล่าขุนนางสื บดูอีก ที่ แท้ ชายแดนเหนื อ
ห่างไกล หลายปี ก่อนฝ่ ายทหารคานึ งถึงความประหยัด ก็เลยให้
หล่ ง อิ้ ว เว่ ย รับ รวมของทหารแล้ ว จัด สรรให้ เ มื อ งหน้ าด่ า น
อันเป่ ย จึงได้เกิดกรณี เสนอปลดของเหยียนลี่เจิ้ง

เนื่ องจากเกี่ยวพันกับเรื่องของทหาร ขุนนางเมืองหลวงก็

ยังไม่กล้าผลีผลามเสนอความเห็น รอการตัดสินของ ฉาง
ไท่ฮ่องเต้ ไม่คิดว่าฉางไท่ฮ่องเต้กลับไม่ได้แสดงทีท่าอะไร เก็บ
เรื่องที่ เสนอไว้ พูดแค่คาว่า “เรื่องนี้ ข้าจะจัดการเอง ไว้ค่อยถก
่ ิ กประชุมขุนนาง
ทีหลัง” ทัง้ สังเล

311
 เมื่อเป็ นดังนี้ ทาให้ สถานการณ์ ชายแดนเหนื อยิ่ ง ลี้ ลบั
สับสน ทาให้ขนุ นางเมืองหลวงสนใจชายแดนเหนื ออย่างมาก
ต่างพากันสอบถามข่าวคราวชายแดนเหนื อจากญาติสนิทมิตร
สหาย จากนั ้น มา ชายแดนเหนื อเริ่ ม เป็ นจุด ศูน ย์ก ลางราช
สานักต้าหย่ง

ผ่านมาหลายวัน ตาหนั กซวงเจิ้งเตี้ ยนก็ไม่มีข่าวคราว

อะไรออกมา ขุนนางกรมอาลักษ์และมุขมนตรีฝ่ายตรวจสอบ
ต่างเย็บปากกันสนิท ทัง้ เมืองหลวงปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกที่
กดดัน คล้ายกาลังรอเวลาฟักตัว แต่กย็ งั ไม่ถึงเวลาสักที

กรณี ชายแดนเหนื อ แน่ นอนว่าเสิ่นหนิงก็รู้ หลายวันนี้

หน้ าตาเสิ่นเจ๋อจิ้งดูกงั วล สถานการณ์ ชายแดนเหนื อเกี่ยวพัน
ถึ ง จิ ต ใจขุน นางเมื อ งหลวงทุ ก คน เขาก็ไ ม่ รู้ว่ า สถานการณ์
ชายแดนเหนื อเป็ นอย่างไรกันแน่ ได้แค่เดินกลับไปมาในห้อง
หนังสือ พึมพากับตัวเองว่า

“เก็บเรือ่ งเสนอไว้ ฮ่องเต้คิดอะไรอยู่”

เสิ่นหนิงเห็นอาการกลัดกลุ้มของเสิ่นเจ๋อจิ้ง ถอนหายใจ
เบาๆ คิดว่า ยังเป็ นเช่นนี้ จริงๆ ความวุ่นวายชายแดนเหนื อเริ่ม

312
จากที่นี่จริงๆ เหมือนกับชาติที่แล้วเลย ดูแล้วแม้เราจะเกิดใหม่
เรือ่ งราวมากมายก็ยงั เดินไปตามเส้นทางเดิมอยู่

แต่กไ็ ม่รจู้ ะพูดกับเสิ่นเจ๋อจิ้งเช่นไรดี

จนเข้ า ปลายเดื อ นเก้ า ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ไ ด้ ต ัด สิ น ในที่ สุด

ประกาศในราชส านั ก การเสนอปลดให้ ตี ก ลับ ทัง้ หมด ให้
เจ็ดขุนพลใหญ่กลับสู่พื้นที่ตวั เอง ให้ฝ่ายทหารส่งเสบียงตรงไป
เมืองหน้ าด่านอันเป่ ย ให้ก่ตู ้าจู่คงตาแหน่ งเดิมรักษาชายแดน
เหนื อ ทัง้ สัง่ องค์ช ายสามซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง เข้ า ร่ ว มทัพ อัน เป่ ย
กากับดูแลกองทัพ เดินทางไปชายแดนเหนื อ เรื่องนี้ ได้ตดั สิน
แล้ว ไม่ต้องพิจารณาอีก!

เมื่ อ ราชโองการลงมา สี ห น้ าเหยี ย นลี่ เ จิ้ ง เปลี่ ย นไป

เล็กน้ อย กาลังจะออกไปพูดอะไร มองดูสี หน้ าเจี่ ย นเซี่ ย งตง
แล้วก็หยุด สุดท้ายก็ไม่ได้พดู อะไร เจียงป๋อเหวินกับอู๋เหนิงเฉา
มี สี หน้ ายิ นดี คุกเข่ าขอบพระทัยน้ อมรับราชโองการ ขุน นาง
อื่นๆก็น้อมรับราชโองการ รู้ว่าเรื่องวุ่นวายของชายแดนเหนื อ
คงได้จบไปก่ อน คนไม่น้อยกาลังคิดว่า แต่ ละฝั ง่ ถูกฮ่ องเต้ สงั ่
โบยฝั ง่ ละห้ าสิบที แต่ เรื่องที่ องค์ชายได้คุมทหารนัน้ เกิดอะไร
ขึน้ กันแน่

313
 ที่ ผิ ด คาดมากสุ ด คื อ องค์ช ายสามซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง เขา
ไม่ได้คาดคิดว่าความคลุมเครือของสถานการณ์ชายแดนเหนื อ
สุดท้ ายแล้วกลับมีเรื่องยินดี ที่ยิ่งใหญ่ตกมาสู่เขา องค์ชายคุม
ทัพ กากับดูแลกองทัพ ไม่ใช่หมายความว่าเมื่อเขาไปถึงเมือง
หน้ าด่านอันเป่ ย ไม่ใช่เขาใหญ่ที่สดุ แล้วหรือ

ควรรู้ว่า เมืองหน้ าด่านอันเป่ ยมีทหารห้ าหมื่นกว่านาย

ถ้าเขาได้กาลังจากทหารห้ าหมื่นกว่านายนี้ น้ าหนั กในการได้
โอกาสครองราชย์กจ็ ะมีมากขึน้ เขาจึงตื่นเต้นยินดียิ่ง รีบคุกเข่า
ขอบพระทัยแล้วรับราชโองการ ดีใจยิ่งนัก

ได้ ยิ น ข่ า วองค์ช ายสามคุ ม ทหาร องค์ช ายรองสบตา

กับเฉินจื่อเฮ่ าพ่อตาในอนาคต ความรู้สึกนั น้ สุดจะอธิบายได้
หากแต่ซงกวนฉางจื
ั่ อ้ กลับคลี่ยิ้มอ่อนโยน คล้ายกาลังดีใจแทน
พี่ชาย

ราชโองการของฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ถึ ง แม้ ท าลายความ

บรรยากาศอึมครึมของเมืองหลวง แต่ยิ่งทาให้ผคู้ นมากมายขบ
คิดร้อยแปด และยิ่งทาให้ผคู้ นอีกมากมายกังวลร้อนใจ ในบ้าน
เจิ้นเอี่ยนกง เหยียนลี่เจิ้งกาลังอาลาเจี่ยนเซี่ ยงตง พรุ่งนี้ เขาจะ
กลับ ฐานเดิ ม ก่ อ นจากไป คิ ด ว่ า ถึ ง อย่ า งไรก็ต้ อ งมาบอกลา
เจี่ยนเซี่ ยงตง ได้ยินเขาพูดว่า “อาจารย์...” ใช่แล้ว เจี่ยนเซี่ ยง
314
ตงเป็ นอาจารย์ของเหยียนลี่เจิ้ง ขุนพลกวนเน่ ยเว่ยคนก่อนก็
เป็ นเขาเอง ถึงแม้เจี่ยนเซี่ ยงตงหมดอานาจทางทหารนานแล้ว
พักผ่อนอยู่ที่บ้านอย่างสบายใจ แต่ ยงั มี อิทธิพลฝั งรากลึ กใน
กวนเน่ ยเว่ย

“กลับไปให้สบายใจเถอะ เรื่องนี้ จบแล้ว ” เจี่ยนเซี่ยงตงรู้

ถึงคาพูดที่ลูกศิษย์ยงั ไม่ได้พดู ออกมา คิดแล้วก็ไม่มีอะไรพูดจะ
อีก อาจารย์ลกู ศิษย์ต่างนิ่งเงียบ

“ฮ่องเต้ แก่แล้ว...” เหยียนลี่เจิ้งทนเงียบไม่ไหว พูดโพล่ง

ออกมา ดูผิวเผินเหมือนโบยคนละห้าสิบที แต่ความจริง เหมือน
เข้าข้างเจียงป๋อเหวิน แม้แต่เจิ้นเอี่ยนกงก็ยงั เสี ยหน้ า ทาให้เห
ยี ย นลี่ เ จิ้ ง ทนไม่ ไ ด้ คอยห่ ว งตระกู ล เจี ย งที่ ส นั บ สนุ น ให้
ครองราชย์ ไม่จดั การตระกูลเจียง ยังให้ตงั ้ ผู้คมุ ทหารอันเป่ ย ผู้
คุมทหาร นี่ มนั ล้อเล่นอะไรกัน ยายมันเถอะ! ไปถึงอันเป่ ย กู่ต้า
จู่ ไม่จดั การถึงตายก็แปลกแล้ว นึ กถึงนิสยั กู่ต้าจู่ เหยียน
ลี่เจิ้งรูส้ ึกสมน้าหน้ า ไปเป็ นผูค้ มุ ทหารนี่ นะ

“ข้ า ว่ า สถานการณ์ ชาย แดนเ หนื อ อั น ตราย... ”

เจี่ ยนเซี่ ยงตงนึ กถึงตัวเองกับองค์หญิงใหญ่ ซู่ เหอ รู้สึกท้ อใจ
เขาเคยบอกผ่านองค์หญิงใหญ่ซู่เหอให้ฉางไท่ฮ่องเต้ร้ถู ึงความ
กังวล ว่าจะต้องระวังเรื่องราวชายแดนเหนื อ เพื่อมิให้เสียน้ าใจ
315
บรรดาขุนพลชายแดนเหนื อจะปกป้ องตระกูลเจียงง่ายๆไม่ได้
แต่กย็ งั ได้รบั ผลเช่นนี้

เขาอัดอัน้ จนอยากนึ กด่าคน ยิ่งคิดถึงฉางไท่ฮ่องเต้ยงั ให้

องค์ชายสามกากับคุมทหารอันเป่ ย ไม่ใช่ เห็นชัดว่าไม่เชื่ อถือ
กู่ต้าจู่แล้วหรือ นี่ ไม่ใช่ ยิ่งทาให้ สถานการณ์ ชายแดนเหนื อยุ่ง
เหยิงขึน้ อีกหรือ เขารู้สึกว่าครัง้ นี้ ฉางไท่ฮ่องเต้ทาผิดพลาด แต่
ก็ ไม่เข้าใจว่ามีวตั ถุประสงค์อะไร

“ไม่ต้องไปสนใจอะไรมากนัก เจ้าดูแลกวนเน่ ยเว่ยให้ดีๆ

! จัด การกวนเน่ ย เว่ ย ทัง้ นอกทัง้ ในให้ เ รี ย บร้อ ยให้ ข้ า ด้ ว ย !”
ท้ายที่สดุ แล้วอาจารย์ลกู ศิษย์กต็ ้องบอกลากันอย่างเสียไม่ได้

ผู้คนในวังองค์ชายสามดี ใจกันยิ่ งนั ก กลุ่มเสนาธิ การ

กาลังวางแผนการไปเหนื อขององค์ชายสาม ลงความเห็นว่าสิ่ง
ที่ ดีสุดของการไปชายแดนเหนื อครัง้ นี้ คือสามารถรับกู่ต้าจู่มา
เป็ นพวกตัวเอง ทัง้ วิเคราะห์ความสาคัญของกองทหารอันเป่ ย
ห้ าหมื่นนายอย่างละเอี ยด สุดท้ ายแล้วยังกาหนดแผนการใช้
พระเดชพระคุณในการซื้อใจทหารอันเป่ ยอย่างเป็ นระบบด้วย

ไม่ต้องพูดถึงด้านเฉินจือเฮ่าที่ปลอบขวัญองค์ชายรองให้
สงบนิ่งไม่ต้องเร่งร้อน รอดูเหตุการณ์ให้แน่ ชดั ก่อนค่อยว่ากัน
316
 ทางด้านวังองค์ชายห้า ซังกวนฉางจื
่ ้อก็กาลังจัดประชุม
กับ เหล่ า เสนาธิ การถึ ง เรื่ อ งองค์ ช ายสามเป็ นผู้ คุ ม ทหาร
ซังกวนฉางจื
่ ้อถอนใจแล้วพูดว่า “เสด็จพ่อเตรียมแผนให้องค์
ชายสามจริงๆ....”

จนถึ ง บัด นี้ พวกเขาก็พ อจะคาดเดาได้ ว่ า อะไรคื อ ใจ

ฮ่องเต้ ซังกวนฉางจื
่ ้ออดไม่ได้ที่ร้สู ึ กสลดใจ “เสด็จพ่อต้ องใจ
คนไหนกันแน่ องค์ชายสิบ องค์ชายสิบสอง แต่พวกเขายังเด็ก
หรือว่าอาการป่ วยของรัชทายาทมีโอกาสดี ขึ้น” ทัง้ หลี่ทงั ้ สวี่ก็
ไม่ตอบ พวกเขารูว้ ่าซังกวนฉางจื
่ อ้ แค่ถามตัวเองเท่านัน้

“องค์ชายสามคนนี้ ทงั ้ รัน้ ทัง้ โลภ ไปอันเป่ ยคราวนี้ จะดี

จะร้า ยก็ย งั ไม่ แ น่ กู่ต้ า จู่แ ห่ ง เมื อ งหน้ า ด่ า นอัน เป่ ย มันคงอยู
่ ่
ชายแดนเหนื อถึงยี่สิบปี แล้ว จะยอมปล่อยอานาจทหารหลุดมือ
ได้อย่างไร พวกเรารอดูไป คงได้เห็นอะไรดีๆแน่ ” กลุ่มเสนาธิ
การมีคนพูดเช่นนี้

คาพูดนี้ ทาให้ซงกวนฉางจื
ั่ อ้ รู้สึกชอบใจยิ่งนัก ก็ไม่ไปคิด
เรือ่ งองค์ชายสามอีกแล้ว ถ้าเทียบกันแล้ว เขาใส่ใจอีกเรือ่ งหนึ่ ง
มากกว่า

317
 “เฉิ นจื อ เฮ่ า แต่ ไ หนแต่ ไ รไม่ ไ ด้ ส นิ ทกับ เจี ย งป๋ อเหวิ น
ท าไมคราวนี้ ถึ ง ได้ เ สนอร่ ว มกัน ได้ หรื อ ว่ า องค์ช ายรองกับ
ตระกูลเจียงได้ตกลงอะไรร่วมกันไว้ รัชทายาทร่างกายอ่อนแอ
ความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลเจียงก็ต้องการดารงคงอยู่ ทุก
อย่ า งเป็ นไปได้ ท ัง้ นั ้น ” เสนาธิ การให้ ค วามเห็น โดยอาศัย
ข้อพิจารณาของซังกวนฉางจื
่ อ้ รู้สึกว่าถ้าตระกูลเจียงเลือกองค์
ชายรองก็ไ ม่ ใ ช่ จ ะเป็ นไปไม่ ไ ด้ หากตระกูล เจี ย งร่ ว มเป็ น
พัน ธมิ ต รกับ องค์ช ายรองจริ ง ๆ ก็จ ะเป็ นผลเสี ย ต่ อ องค์ช าย
อื่นๆ อย่างมาก

“ขอให้ พ ระสนมกุ้ย ผิ น คอยสัง เกตความเคลื่ อ นไหว

ระหว่างฮองเฮากับสนมเต๋อเฟยให้ดี จะได้พอสืบรู้เบาะแสบ้าง”
สวี่ ซานซื ออยากรู้ให้ แน่ ชดั ว่าการที่ เฉินจือเฮ่ าร่วมเสนอด้ วย
เป็ นความประสงค์ของฮ่องเต้หรือไม่ แล้วค่อยตัดสินใจ

318
 29 วางแผนชายแดนเหนื อ

“ใจฮ่องเต้คาดเดายากจริง...”

เสิ่ น หวาซัน่ ก็ก าลัง ทอดถอนใจกับ เรื่ อ งราวชายแดน

เหนื อที่ จบแบบลวกๆ นึ กถึงการแบ่งฝ่ ายของเจิ้นเอี่ ยนกงกับ
กั ๋วจิ้วเหย ทัง้ หวันใจว่
่ าราชสานักอาจเกิดคลื่นลมใหญ่ขึ้นจาก
สถานการณ์ชายแดนเหนื อ

ถึ ง แม้ เ ขาจะเป็ นแค่ ขุน นางฝ่ ายบุ๋น แต่ เ ขาก็รู้ว่ า การ

ก่ อ กวนจากชนกลุ่ ม น้ อยชายแดนเหนื อเป็ นบาดแผลทาง
ประวัติศาสตร์ ไม่สามารถปราบปรามได้แต่กป็ ล่อยทิ้งไว้ไม่ได้
เช่นกัน

กู่ ต้ า จู่ อ ยู่ ช ายแดนเหนื อยี่ สิ บปี หากว่ า ไม่ มี ผ ลงาน

แต่ ก็ต้ องทนลาบาก เมืองหน้ าด่ านอัน เป่ ยจะละทิ้ ง ง่ ายๆ ได้
อย่างไร แต่ พอนึ กถึงว่าเจียงป๋อเหวินเป็ นขุนนางคู่ใจของฉาง
ไท่ ฮ่องเต้ หรือว่าฉางไท่ ฮ่องเต้ ต้องการเช่ นนี้ แต่ เป็ นเพราะ
อะไรหรือ เนื่ องจากตระกูลเสิ่นไม่มีสายข่าววงในของกองทัพ
เขาจึงคิดหาสาเหตุไม่ได้เลย

319
 ความวุ่นวายของชายแดนเหนื อหากว่าเป็ นเพราะการรุก
ล ้า ของถูเ จวี๋ ย สู้ บ อกว่ า เกิ ด เพราะการแย่ ง ชิ ง ของราชส านั ก
น่ าจะถูกกว่า หรือพูดให้แน่ ชดั ก็เป็ นต้นเหตุจากการแย่งชิงของ
หล่งอิ้วเว่ ยกับกวนเน่ ยเว่ย จึงเป็ นสาเหตุที่แท้ จริงของความ
วุ่นวายชายแดนเหนื อ

ที่ น่ าเสี ย ดายคื อ ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ คิ ดว่ า ต้ า หย่ ง มัน่ คง

ดังขุนเขา คิดเองว่าไร้เทียมทานทัง้ บุน๋ ทัง้ บู๊ จึงได้ตดั สินเช่นนัน้
หรือ สถานการณ์ตอนนี้ สาหรับฉางไท่ฮ่องเต้ยงั ไม่มีวี่แววที่ จะมี
ผลกระทบ ส่ ว นที่ จ ะทุ ก ข์ย ากที ห ลัง ยัง ต้ อ งเป็ นประชาชน
ชายแดนเหนื อนัน่ เอง

ใครจะรู้ว่า สถานการณ์ ฟ้ากาหนด แม้สูงส่ งถึงฮ่ องเต้ ก็

่ าขงจื่อที่ว่า กงล้อหมุนวน
เป็ นเพียงเบีย้ ตัวหนึ่ งเท่านัน้ เอง ดังค
เวี ย นว่ ำ ยตำยเกิ ดไม่ ส้ ิ น เบญจธำตุ ก่ อ เกิ ดกษั ต ริ ย์ เกี ย่ ว
เนื อ่ งกันและกันเป็ นวัฏจักร แม้แต่คนอย่างเสิ่นหนิงที่ เกิดใหม่
หลุ ด พ้ น การเวี ย นว่ า ยตามฟ้ าก าหนดก็ย งั รู้ไ ด้ เ พี ย งเล็กน้ อย
เท่านัน้

เรื่องราวของชายแดนเหนื อผ่านพ้นไปตามความวุ่นวาย
รายวันของขุนนางเมืองหลวง คนที่ ยงั สนใจอยู่เริ่มมีน้อยลง มี
เพียงไม่กี่คนที่ ยงั กังวลเท่านัน้ ที่ สนใจ แม้แต่เรื่ององค์ชายสาม
320
ไปเมื อ งหน้ าด่ า นอัน เป่ ย ก็ย ัง ไม่ มี ใ ครสนใจมาก ขุน นางที่
สังสรรค์กย็ งั คงสังสรรค์ ที่ ทางานก็ยงั คงทางาน ทัง้ เมืองหลวง
มีความสงบชนิดหาได้ยากยิ่ง

วันที่ องค์ชายสามเดินทาง มดงานได้รายงานข่าวให้เสิ่น

หนิง ที่ รายงานพร้อมกันคือ ข่าวจากพระราชวัง องค์ชายห้ า
ยังคงมาทักทายยามเช้ าเช่ นเดี ยวกับเมื่อก่อน ไม่มีข่าวที่ เป็ น
ประโยชน์ อนั ใด

เสิ่นหนิงบอกมดงานไม่ต้องรีบร้อน ทัง้ ยังสังว่

่ า หากไม่มี
ข่าวอะไรพิเศษ ก็ไม่ต้องเสี่ ยงติดต่ อส่ งข่าว นางคิดอยู่แล้วว่า
ไพ่ใบนี้ จะเก็บไว้ใช้ในตอนสุดท้าย

นึ กถึงความวุ่นวายเจ็ดปี ของชายแดนเหนื อ ใจของเสิ่น

หนิงก็ร้สู ึกหนักอึ้ง หากตามรอยชาติที่แล้ว จนถึงรัชศกฉางไท่ปี
ที่สี่สิบสอง สถานการณ์ชายแดนเหนื อจึงจะค่อยๆ สงบลง

ฉางไท่ปีที่สี่สิบสอง ซังกวนฉางจื
่ อ้ รับโองการปราบปราม
ชายแดนเหนื อ ใช้ฐานะรัชทายาทดารงตาแหน่ งเจาเถ่าสื่อ ไม่
คาดว่าขณะที่ กองทัพใหญ่ใกล้ถึงชายแดนเหนื อ หัวหน้ าหน่ วย
ตัน อิ นฮัน่ ก่ อ กบฏหน้ าทัพ เสิ่ นเจ๋ อ ซื อ นายพล หล่ ง อิ้ ว เว่ ย
ขณะนั ้น เร่ ง เดิ น ทางพัน ลี้ เ ข้ า ช่ ว ยเหลื อ ถูก ลู ก ธนู เ สี ย ชี วิ ต
321
ตระกูลเสิ่นสูญเสี ยกาลังยิ่งใหญ่สุดในกองทัพ จากนั น้ ถึงแม้มี
ลูกหลานในตระกูลเป็ นทหารไม่น้อย แต่ ไม่มีคนไหนเหมือน
เสิ่นเจ๋อซื อขึ้นถึงตาแหน่ งอี๋ เว่ ย ทาให้ การจัดการตระกูลเสิ่ น
ของซังกวนฉางจื
่ อ้ ทาได้สะดวกขึน้ มาก

ในเมื่ อ ท่ า นอาสี่ เ สิ่ นเจ๋ อ ซื อ ชาติ ที่ แล้ ว ตายเพราะ

ชายแดนเหนื อ ถ้ า เช่ น นั ้น ชาติ นี้ เ ขาก็ค วรเกิ ด เพื่ อ ชายแดน
เหนื อ! เสิ่นหนิงนิ่งคิดเงียบๆ

ความกังวลที่ มีต่อประชาชนชายแดนเหนื อกับอนาคต

ของเสิ่นเจ๋อซือเมื่อรวมกันแล้ว เสิ่นหนิงซึ่งเนื้ อในอายุสี่สิบกว่า
ปี ออกอาการเศร้าซึมไม่สมกับหน้ าตาที่เป็ นอยู่ ทาให้เสิ่นเจ๋อจิ้ง
ประหลาดใจมาก

ตัง้ แต่เสิ่นหนิงปรนนิบัติในห้องหนังสือ เขาก็ร้สู ึกว่าเสิ่น

หนิ งเปลี่ ย นแปลงไปมากมาย การเปลี่ ย นแปลงนี้ เป็ นสิ่ งที่
น่ าชื่ นชม จากการแลกเปลี่ยนความเห็นกับเสิ่นอวี๋ซื่อ เขายก
ผลการเปลี่ยนแปลงนี้ ว่าเป็ นเพราะนางเริ่มโตเริ่มรู้เรื่องมากขึ้น
หรือเป็ นเพราะ ผลจากการร่วมอ่านหนั งสื อในห้ องหนั งสื อกัน
นะ

322
 “ท่ า นพ่ อ เมื อ งหน้ าด่ า นอัน เป่ ยไกลหรื อ ไม่ ระยะนี้
ได้ยินคนข้างนอกพูดถึงบ่อยนัก” เสิ่นหนิงถามเสิ่นเจ๋อจิ้ง ความ
จริ ง ก็ใ ช่ เกี่ ย วกับ ชายแดนเหนื อกับ เมื อ งหน้ าด่ า นอัน เป่ ย
ในช่ ว งก่ อ นหน้ านั ้ น แม้ แ ต่ ช าวบ้ า นธรรมดาก็ ย ั ง มี ก าร
วิพากษ์วิจารณ์ กนั ดังนัน้ การที่ เสิ่นหนิงถามเช่นนี้ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็
ไม่รสู้ ึกประหลาด

“เมืองหน้ าด่านอันเป่ ยอยู่ที่ชายแดนเหนื อ ไกลกว่าหล่ง

อิ้วเต้า...” เสิ่นเจ๋อจิ้งกาลังว่างพอดี เลยค้นเอาแผนที่ ต้าหย่งมา
อธิบาย

ตามปกติ ขุนนางฝ่ ายบุ๋นระดับ ห้ าอย่างเสิ่น เจ๋อจิ้งไม่มี

แผนที่ แต่เสิ่นหวาซันเป็่ นเสนาบดีกระทรวงโยธา มีทงั ้ แนวการ
ไหลของแม่น้ าและแนวสูงตา่ ภูเขาทัง้ ประเทศอยู่ในมือ แค่แผน
ที่แผ่นเดียว เป็ นเรือ่ งเล็กน้ อย แม้แต่พี่น้องอื่นๆ ของเสิ่นเจ๋อจิ้ง
ก็มีแผนที่ส่วนตัวในมือคนละแผ่น รายละเอียดของแผนที่แต่ละ
คนก็ไ ม่ เ หมื อ นกัน เช่ น แผนที่ ใ นมื อ ของเสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง จะเป็ น
เครือ่ งหมายแสดงเรือ่ งราวย่านการค้ากับพ่อค้าต่างๆ

เสิ่นเจ๋อจิ้งพูดอย่างคร่าวๆ ถึงการก่อกวนของชนกลุ่ม
น้ อยชายแดนเหนื อ สถานการณ์ชายแดนเหนื อ สิ่งที่เขารู้ ก็เป็ น
สิ่งที่ขนุ นางราชสานักรูก้ นั ทัวไปเช่
่ นกัน
323
 เสิ่ น หนิ งมองดูแ ผนที่ นั น้ ไม่ ต้ อ งให้ เ สิ่ น เจ๋อ จิ้ ง อธิ บ าย
นางก็จาได้แม่นยา สมัยที่ ตระกูลเสิ่นยังไม่ได้ตกอับล่มจม นาง
มี ฉ ายา”เสี่ ย นลุ่ ย ”ผู้เ ห็ น การณ์ ไ กล มี ฉ ายาก่ อ นเกิ ด เป็ น
เกี ย รติ ย ศขนาดไหน นั น่ เป็ นเพราะนางเคยไม่ ห ลับ ไม่ น อน
พิจารณาแผนที่ กาหนดแผนการปราบปรามสามอ๋อง สิ่งเหล่านี้
ผ่ า นไปนานแล้ ว เหลื อ เพี ย งปั จ จุ บ ัน มี เ พี ย งปั จ จุ บ ัน ที่ จ ะ
วางแผนได้

“หากอาสี่ ไปชายแดนเหนื อ ชนกลุ่มน้ อยจะไม่ กล้ ามา

รุกราน วิทยายุทธอาสี่สงู ส่งขนาดนัน้ ...” นี่ คือคาวิจารณ์ที่ตรงที่
สุดของเสิ่นหนิงต่อเสิ่นเจ๋อซือ

ตระกูลเสิ่นส่ วนใหญ่เป็ นขุนนางฝ่ ายบุ๋น ทว่าเสิ่นเจ๋อซื

อผิ ด แปลกออกไป หัด เรี ย นวิ ท ยายุ ท ธแต่ เ ล็ก เดิ น เส้ น ทาง
แตกต่างกับคนตระกูลเสิ่น แม้แต่ลูกชายหญิงของเขาก็ชอบฝึ ก
วิทยายุทธเหมือนเช่ นบิดา เข้าสู่เส้ นทางการทหาร ในใจของ
เสิ่ นหนิ งนั ้น เห็ น เสิ่ นเจ๋ อ ซื อ เป็ นเสาหลัก ของตระกู ล เสิ่ น
เช่นเดียวกับเสิ่นเจ๋อจิ้ง

“ท่านพ่อ ให้อาสี่ไปชายแดนเหนื อได้หรือไม่” ถือโอกาส

ที่ เ สิ่ น เจ๋อจิ้ง ยัง มี ค วามสนใจชายแดนเหนื อ เสิ่ น หนิ งรี บ ถาม

324
ตามความคิดนาง ให้เสิ่นเจ๋อซือไปเมืองหน้ าด่านอันเป่ ยเป็ นสิ่ง
ที่ดีที่สดุ แล้ว เพียงแต่ไม่รวู้ ่าบิดากับปู่ ได้คิดถึงจุดนี้ หรือไม่

“ไปชายแดนเหนื อ ...” เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก็คิ ด ถึ ง น้ อ งที่ มี ฝี มื อ

วิทยายุทธยอดเยี่ยม และคิดถึงเสิ่นอวี๋หงที่ กาลังนาฝึ กอบรมที่
หรูหลิวซู่ ก็ได้ถกู ส่งไปอยู่ที่อื่น

“ตามสภาพปั จ จุบ นั ชายแดนเหนื อ เป็ นจุด ที่ ส ามารถ

สร้างผลงานการรบได้ ดี เพี ย งแต่ ส ถานการณ์ เ มื องหน้ าด่ าน
อันเป่ ยยังไม่ชดั เจน ไม่ร้วู ่าจะมีภยั ถึงชี วิตหรือไม่...” เสิ่นหวา
่ ยินคาของเสิ่นเจ๋อจิ้งแล้ว สิ่งแรกที่ คิดคือความปลอดภัย
ซันได้
ของเสิ่นเจ๋อซือหลานลุงคนนี้

จากประสบการณ์ ห ลายสิ บ ปี ของเสิ่ น หวาซัน่ มี แต่ ค น

เท่ านั น้ ที่ เป็ นสมบัติที่มีค่ามากที่ สุด คนต้ องมีชีวิตอยู่ ผลงาน
ทางทหารจึ ง จะมี ค วามหมาย เรื่องอื่ น นอกนั น้ ไร้ส าระทัง้ สิ้ น
เสิ่นเจ๋อซือเป็ นลูกชายคนโตภรรยาเอกของน้ องสาม เรื่องนี้ จะ
ผลีผลามไม่ได้ จะต้องพูดคุยกับเขาก่อน

เสิ่ น เต๋ อ ซัน่ ที่ อ ยู่ บ้ า นของตระกูล เสิ่ น ที่ ห างโจวแม้ จ ะ

ได้ รบั จดหมายของเสิ่นหวาซันแล้ ่ วก็ยงั ลังเลอยู่ ถึงเขาจะท า
การค้ า แต่ ใ ช่ ว่ า จะไม่ มี ค วามรู้ร อบตัว ไม่ เ ช่ น นั น้ สมบัติ ข อง
325
ตระกูลเสิ่นคงไม่สามารถเพิ่มพูนได้มากมายในมือของเขา พูด
ได้ว่า เขาสามารถวิเคราะห์ได้อย่างเฉี ยบคมพอๆ กับเสิ่นหวา
ซัน่

เสิ่นหวาซันเล่
่ าสถานการณ์ ชายแดนเหนื อให้ เขาฟั ง จะ
ให้ หรือไม่ให้ เสิ่นเจ๋อซื อไปชายแดนเหนื อ ให้ เสิ่นเต๋ อซันเป็
่ น
ผูต้ ดั สินใจ ตามความเคยชิน เขาคานวณอย่างรวดเร็วถึงความ
เสี่ยงและผลประโยชน์ ที่ได้รบั แต่เรื่องนี้ เกี่ยวกับลูกชายตัวเอง
เลยชักสับสน ตัดสินใจไม่ได้ง่าย

เขาเขี ย นจดหมายให้ เ สิ่ นเจ๋ อ ซื อ ลู ก ชายตัว เองก่ อ น

สอบถามความคิดเขา แล้วไปหาเสิ่นไคซ่ างพี่ชายคนรองของ
ตัวเอง ทัง้ สองคนต่างอยู่ที่หางโจวจึงสะดวกขึน้ มาก

ภายในจวนผู้ว่าหางโจว เสิ่นไคซ่างได้ยินคาพูดของเสิ่น
่ ยงั ตัดสินใจยาก สิ่งที่ เขากังวลนั น้ เสิ่นหวาซันกั
เต๋อซันก็ ่ บเสิ่น
่ วิเคราะห์แล้ว เขาก็เกรงว่าถ้าทาไม่ดีจะทาให้เสิ่นเจ๋อ
เต๋อซันได้
ซือ ติดอยู่ที่ชายแดนเหนื อ

“รอให้ ซือเอ๋อร์ตดั สินใจเองดีกว่า” ทัง้ สองคนพูดเช่ นนี้

ในตอนท้าย

326
 เสิ่ นเต๋ อ ซัน่ คุ ย กับ เสิ่ นไคซ่ า งถึ ง เรื่ อ งสัพ เพเหระใน
ครอบครัว ว่าวันก่อนได้ส่งคนไปเมืองหลวงจัดการเรือ่ งเสิ่นเจ๋อ
เอี่ยนไปซี หนิง อีกทัง้ ถามเงินทองที่จวนผู้ว่าต้องการใช้ในระยะ
นี้ แล้วจึงออกจากจวนผูว้ ่า

เสิ่นเจ๋อซื อตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว จะต้องไปชายแดน

เหนื อ ทัง้ บิดาและลุงห่วงมากแล้ว ถ้าพูดว่าเป้ าหมายสูงสุดของ
ฝ่ ายบุ๋น คื อ ลี่ เ ต๋ อ ลี่ เ อี๋ ย น ส าหรับ ฝ่ ายบู๊ การสร้ า งผลงานให้
ดินแดนมันคงก็่ เป็ นความต้องการสูงสุด แม้ตวั จะตายก็ไม่หวัน่
ชีวิตคนเรา ไม่ว่าบุน๋ หรือบู๊ ย่อมต้องมีความใฝ่ หาและเป้ าหมาย
เขามีเลือดนักรบที่เข้มข้นภายในหัวใจ

เมื่อได้รบั จดหมายตอบจากเสิ่นเต๋อซัน่ เสิ่นหวาซันเรี ่ ยก

พบเสิ่นเจ๋อจิ้ง ทัง้ คู่ปรึกษากันถึงเรื่องจะต้องจัดการอย่างไรที่จะ
ให้ เ สิ่ น เจ๋อซื อย้ ายไปเมืองหน้ าด่ านอัน เป่ ย ยัง ดี ที่ ต าแหน่ ง ผู้
บังคับกองกัวอี ่ ้เมืองอวี้โจวของเสิ่นเจ๋อซือไม่นับว่าสูง ถึงมีการ
โยกย้ายก็ไม่เป็ นที่สงั เกตมากนัก การจัดการอะไรก็ง่ายขึน้

ไม่นานนัก เสิ่นเจ๋อจิ้งก็นัดโจวถิงเจินอธิบดีกลาโหมมา
สัง สรรค์ แลกเปลี่ ย นความเป็ นไปของกระทรวงขุน นางกับ
กระทรวงกลาโหม ตัง้ แต่เสิ่นเจ๋อจิ้งรับตาแหน่ งอธิบดีกรมการ
สอบ ทัง้ คู่ได้ร่วมดื่มด้วยกัน ครัง้ นี้ ทัง้ คู่รสนิยมตรงกัน ระหว่าง
327
นัน้ เสิ่นอวี๋ซื่อก็ได้ไปบ้านตระกูลฉื อครัง้ หนึ่ ง ยังส่งหน่ อไม้สดที่
เ สิ่ น เ ต๋ อ ซั น่ เ พิ่ ง ส่ ง ม า ใ ห้ ต ร ะ กู ล ฉื อ ทั ้ง ส อ ง ต ร ะ กู ล มี
ความสัมพันธ์ที่ดี

ผ่ า นไปอี กไม่ น าน ขณะที่ เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ งสั ง สรรค์ ก ั บ

โจวถิ ง เจิ น สวี่ เ ซิ่ นสิ งอธิ บดี ก ลาโหมก็ เ ข้ า ร่ ว มด้ ว ย เขามี
หลานชายอยากถื อ โอกาสสอบเลื่ อ นขัน้ ปี หน้ าขยับ ขยาย
ตาแหน่ ง

พอดี เลย เสิ่นเจ๋อจิ้งคิด ดูแล้วข่าวที่ ได้จากหรูหลิวซู่กม็ ี

ประโยชน์ เหมือนกัน

อาศัย ช่ ว งที่ บรรยากาศในวงสุรากาลังได้ ที่ เสิ่ น เจ๋อจิ้ง

บอกทัง้ สองถึงเรื่องเสิ่นเจ๋อซื อ โจวถิงเจินเพราะเรื่องหน่ อไม้
สวี่ เซิ่นสิงเพราะเรื่องหลานชาย ก็ตอบรับอย่างง่ายดาย ก็แค่
ยื่นหมูยื่นแมวกัน มีแต่เราต้องเอื้อประโยชน์ ให้คนอื่น วันหลัง
คนอื่นก็ต้องเอื้อประโยขน์ ให้เราบ้าง คนเหล่านี้ ย่อมรูอ้ ยู่แก่ใจ

ดังนัน้ ยังไม่ทนั ถึงเดือนสิบสอง สวี่เซิ่นสิงก็ส่งข่าวให้เสิ่น

เจ๋อจิ้งว่า ‘เรื่องเรียบร้อยแล้ว ตาแหน่ งซื อหม่าเมืองหน้ าด่าน
อัน เป่ ยยัง สู ง กว่ า ผู้บ ัง คับ กองกัว่ อี้ เ มื อ งอวี้ โ จวอี ก หนึ่ งขัน้ ’
เนื่ องจากเป็ นการโยกย้ายตามปกติ กู่ต้ าจู่กบั องค์ชายสามก็
328
ไม่ได้ขดั ขวางอะไร เพียงแต่เวลากระชัน้ ชิด จะต้ องไปรายงาน
ตัวที่อนั เป่ ยก่อนปี ใหม่ อีกไม่กี่วนั กระทรวงกลาโหมก็ออกคาสัง่
โยกย้ายแต่งตัง้ ลงมา

ตระกูล เสิ่ น พึ ง พอใจกับ ผลที่ ไ ด้ อ ย่ า งมาก แสดงความ

ขอบคุณทัง้ โจวถิงเจินทัง้ สวี่เซิ่นสิง ระหว่างนัน้ สวี่เซิ่นสิงก็เตือน
เรื่องหลานชาย เสิ่นเจ๋อจิ้งก็บอกให้ สวี่เซิ่นสิงสบายใจ รับรอง
เรือ่ งได้ดงั หวัง อีกทัง้ ส่งข่าวอย่างเร็ว บอกให้เสิ่นเต๋อซันกั
่ บเสิ่น
เจ๋อซือรับรูข้ ่าวนี้ ให้พวกเขาเตรียมตัวให้พร้อม

329
 30 ใกล้ถึงปี ใหม่

ระยะที่ ผ่านมา ตาแหน่ งกรมพิธีการทูตเฉิงของซังกวน

่
ฉางจือ้ องค์ชายห้าเป็ นไปอย่างราบรืน่

หลัง ราชทูต ซี เ อี้ ย นแล้ ว เหล่ าขุน นางกรมพิ ธี การทู ตมี

ความรู้สึกที่ ดีต่อเขามาก โดยเฉพาะกลุ่มซ่ งเหวินชิง เนื่ องจาก
เขามักขอให้สอนแปลอย่างถ่อมตน ทาให้ใกล้ชิดกันมากยิ่งขึน้

“องค์ชายห้าอ่อนน้ อม ทางานรับผิดชอบจริงจัง...” ฟาง

ฉงเจ๋อบอกเฉี ยนถงซื่อผู้เป็ นนาย ระยะนี้ ซงกวนฉางจื
ั่ อ้ มักตาม
อยู่ข้างตัวเขาเพื่อรับฟังเรื่องราวต่างๆ ของกรมพิธีการทูต ด้วย
เพราะใช้ เวลาอยู่ด้วยกันมาก เขาจึงรู้สึกดีต่อองค์ชายที่ ตงั ้ อก
ตัง้ ใจเรียนรู้อย่างมาก ระหว่างการพูดคุยก็มกั กล่าวชื่ นชมอยู่
เสมอ

เฉี ยนถงซื่อได้ยินคาของฟางฉงจื้อก็ลูบหนวดด้วยความ
เคยชิน ไม่ได้ พูดอะไร หากกล่าวด้วยใจเป็ นกลาง เขารู้อยู่ว่า
องค์ชายพระองค์นี้ อ่อนน้ อมถ่อมตน เที ยบกับองค์ชายสามที่
มักมองข้ามศีรษะคนอื่นแล้วดีกว่ามากมาย แน่ นอนว่าย่อมทา
ให้คนรูส้ ึกดีด้วยเป็ นธรรมดา

330
 การมีมารยาทต่ อผู้อยู่เบื้องล่าง เป็ นคุณธรรมหนึ่ งที่ รชั
ทายาทจะต้ องมี เพียงแต่ ไม่ร้ถู ึงจุดประสงค์ของฮ่องเต้ แต่ คิด
อี ก ที พ วกคนเก่ า แก่ ที่ อ ยู่ เ มื อ งหลวงนานนมยัง ไม่ แ สดงที ท่ า
เลือกฝ่ าย เขาก็ยงั ไม่รีบ ค่อยๆ รอดูไปก่อน

ทางฝั ง่ ซัง่ กวนฉางจื้อก็กาลังทอดถอนใจที่ เฉี ยนถงซื่ อ

ไม่ ไ ด้ อื อ ออด้ ว ย เฉี ยนถงซื่ อ ปฏิ บัติ ต่ อ เขาไม่ เ ลว ร่ ว มมื อ
กระตือรือร้นเสมอมา งานหลวงก็คอยชี้แนะ แต่ ถ้าจะว่าดีกย็ งั
ไม่ใช่ ประเมินดูกค็ งทาเช่นเดียวกันกับองค์ชายอื่น ไม่มากไม่
น้ อยเกิน ถึง แม้จะเป็ นผู้ร่ว มงานในกรมพิ ธี การทูต แต่ ก็ย งั
นั บว่าเบาบางเกินไป เขาจะต้ องอาศัยช่ วงที่ ดารงตาแหน่ งใน
กรมพิ ธี ก ารทู ต ให้ เ ขาเปลี่ ย นที ท่ า ให้ ไ ด้ ซัง่ กวนฉางจื้อ ตัง้
ปณิ ธานเงี ย บๆ จากนั ้น ไปยิ่ ง ตัง้ ใจท าหน้ าที่ ใ นกรมพิ ธี ก าร
ทูต สาบานว่าต้องให้เฉี ยนถงซื่อเปลี่ยนแปลงทีท่าให้ได้

หลัง จากตามเจี ย งป๋ อเหวิ น กลับ ไปหล่ ง อิ้ ว ฮองเฮา

กับเต๋ อเฟยก็ยงั คงเย็นชากันเหมือนเดิม มิได้ ดีขึ้นหรือแย่ ลง
ส่วนรัชทายาทกับตระกูลเจียงจะเป็ นพันธมิตรกันหรือไม่ หลี่ก้ยุ
ผินกับซัง่ กวนฉางจื้อก็ไม่อาจรู้ได้ ได้ แต่ สงการลงไป
ั่ ให้ คอย
สัง เกตวัง องค์ช ายรองให้ ม าก ตามดูว่ า มี ข่ า วคราวอะไรบ้า ง
หรือไม่

331
 งานมงคลสมรสขององค์ชายรองกับตระกูลเฉินมาถึงขัน้
กาหนดฤกษ์ แ ล้ ว ฝ่ ายซื อเที ยนไถเสี่ ยงทายออกมาได้ ปี หน้ า
เดือนหนึ่ งวันที่ ยี่สิบ ดูแล้วอิทธิพลเสนาบดีทหารต้ องเป็ นของ
องค์ชายรองเสี ยแล้ว ดูท่ากาลังฝั ง่ ตระกูลภรรยาเป็ นสิ่งที่ ขาด
ไม่ได้จริงๆ ในระหว่างที่ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อกาลังทอดถอนใจ ก็ได้
ร่ว มประชุมกับ เสนาธิการถึงการปูท างด้ านตระกูลภรรยาใน
การวางแผนการต่อไป

ย่างเข้าเดือนสิบสอง เมืองหลวงมีหิมะตกหนักหลายครัง้
ถึงแม้อากาศจะเหน็ บหนาว ซา้ ระหว่างนัน้ ยังมีข่าวเรื่องขอทาน
กับคนร่อนเร่หนาวตายไม่น้อย แต่บรรยากาศเมืองหลวงก็เริ่ม
ครึกครื้นขึ้นมาอีก นัน่ เป็ นเพราะชาวเมืองหลวงเริ่มเตรียมตัว
ต้ อนรับปี ใหม่กนั แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ปี เก่าใกล้สิ้นสุด ปี
ใหม่กาลังมา ย่อมต้องเฉลิมฉลองกัน

วันเวลาของเสิ่นหนิงก็เหมือนบรรยากาศเมืองหลวง มี
แต่ยินดี ครรภ์ของเสิ่นอวี๋ซื่อดูเหมือนคงที่แล้ว กินนอนได้ดี ไม่
มีเรื่องรบกวนจิปาถะ ดูดีขึน้ ทัง้ ร่างกายจิตใจ ถึงแม้จะท้องตอน
อายุมากเช่ นนี้ ก็ไม่รู้สึกลาบาก เรื่องราวในกรมการสอบของ
เสิ่ น เจ๋อจิ้ง ก็กาลัง ไปได้ ดี รายละเอี ย ดการสอบเลื่ อนขัน้ ก็ไ ด้
ผ่ า นการตรวจสอบของกระทรวงขุน นางกับ มุ ข มนตรี ฝ่ าย
บริหาร และกาลังส่งไปยังกรมอาลักษณ์ รอแค่ราชโองการฉาง
332
ไท่ ฮ่องเต้ ก็จะสามารถดาเนินการสอบเลื่ อนขัน้ ตามกาหนด
การที่วางไว้

ระยะนี้ เขากลับกลายเป็ นว่าง วันเวลาที่มาดูแล เสิ่นอวี๋

ซื่อก็มีมากขึ้น ดูท้องที่โตขึ้นของเสิ่นอวี๋ซื่อแล้วก็ดีใจมาก ตาม
การแมะของซุนป๋อหยางจากฝ่ ายเวชโอสถ เสิ่นอวี๋ซื่อตัง้ ครรภ์
ครานี้ จะได้ลูกชายอี ก เขาจะได้ลูกชายจากภรรยาเอกเพิ่มอี ก
คนแล้ว

ข่ าวเสิ่นเจ๋อซื อย้ ายไปเมืองหน้ าด่ านอันเป่ ยท าให้ เ สิ่ น

หนิงมีความสุขอย่างยิ่ง นางก็พอรู้สึกได้ถึงจิตใจเสิ่นหวาซันผู ่ ้ปู่
ขุนนางฝ่ ายบุน๋ ตระกูลเสิ่นมีไม่น้อย ฝ่ ายบูม๊ ีน้อยจริงๆ ถ้าเสิ่น
เจ๋อซือมีวาสนา ขอบเขตของตระกูลเสิ่นจะกว้างขวางขึ้นมาก
ส่วน พวกมดงานก็ส่งข่าววังองค์ชายห้ามาอย่างต่อเนื่ อง มีแต่
เรื่อง ไม่สลักสาคัญอะไร ขุนนางเมืองหลวงสงบเรียบร้อย
ดี ทุกคนเตรียมตัวเรือ่ งวันปี ใหม่ ไม่มีเรือ่ งราวอะไร

คนที่ย่งุ ที่สดุ ในตระกูลเสิ่นตอนนี้ คงเป็ นเสิ่นอันซื่อ ทัง้ ต้อง

เตรียมงานใหญ่ปีใหม่ของคนทัง้ ตระกูล ทัง้ ยังต้องดูแลลูกชาย
อายุไม่ถึงขวบ ครรภ์ของเสิ่นอวี๋ซื่อก็เป็ นเรื่องใหญ่ที่นางสนใจ
มาก

333
 ส่วนเสิ่นหูซื่อเนื่ องจากพวกเหยียนซางไปซี หนิงเต้า พัก
นี้ ต้องช่ วยเสิ่นเจ๋อเอี่ ยนดูแลงานสวนตระกูลเสิ่น ไม่สามารถ
เจียดเวลามาช่วยนางได้ ดังนัน้ เสิ่นอันซื่อจึงยุ่งจนเท้าไม่ติดพืน้
ทุกวัน จนกระทังวั ่ นนี้ แม่นมมารายงานว่าเสิ่นชิ่งเต๋อมีอาการ
หน้ ามีรอยแดงทัง้ ไอเล็กน้ อย นางจึงรู้ตวั ว่าได้ละเลยลูกชายไป
นางรูส้ ึกผิด จึงรีบตามหมอมา

ในใจยิ่งรู้สึกนับถือเสิ่นอวี๋ซื่อ เห็นนางเมื่อก่อนอยู่อย่าง
สบายๆ ยังนึ กว่าเรื่องดูแลบ้านนัน้ นางทาได้อย่างง่ายดายมาก
จนเมื่ อ ต้ อ งมาดู แ ลเอง จึ ง รู้ ว่ า เรื่ อ งนี้ ทัง้ กิ น แรงทัง้ วุ่ น วาย
มากมาย

ดังนัน้ นางจึงไปเหอหมิงเชียนขอเสิ่นอวี๋ซื่อ หากเสิ่นอวี๋

ซื่อยังสดชื่นแจ่มใส จะช่วยออกความคิดเห็นเรื่องปี ใหม่ได้บ้าง
หรื อ ไม่ เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ เป็ นห่ ว งหลานชายคนโต ก็เ ลยเอาเรื่ อ ง
เตรียมงานปี ใหม่มาจัดการเองทัง้ หมด ทัง้ ยังว่าเสิ่นหนิงกับเสิ่น
มี่ ปี ใหม่นี้กอ็ ายุสิบสามแล้ว จะต้ องให้ มาสัมผัสเรื่องเหล่านี้
บ้าง ให้พวกนางมาช่วยบ้าง เสิ่นอวี๋ซื่อแค่คอยเฝ้ าดู ก็ไม่ลาบาก
กี่มากน้ อย เสิ่นเจ๋อจิ้งก็เห็นด้วย

การเตรียมของขวัญวันปี ใหม่นัน้ แม้งานจะจุกจิกแต่ ก็

ไม่ยาก มี ตวั อย่างมาทุกปี พวกเสิ่นหนิงกับเสิ่นมี่แค่ เพี ยงทา
334
ตามตัวอย่างปี ก่อนๆ เตรียมของขวัญวันปี ใหม่เรียบร้อยหมด
สิ้น นอกจากญาติสนิทมิตรสหายเช่นเดียวกับปี ก่อนๆแล้ว ที่
ต้ อ งส่ ง ของขวัญ ให้ ปี นี้ เ พิ่ ม เติ ม อี ก ไม่ น้ อ ย เช่ น กรมการสอบ
กระทรวงขุนนาง เป็ นที่ เพิ่มเติมใหม่ ของขวัญน้ อยไปก็ไม่ได้
มากเกินก็ไม่ดี จะได้ไม่เป็ นที่สงั เกตและสงสัยกัน

ในเรื่องนี้ หรูหลิวชู่ได้ทาประโยชน์ เต็มที่ ถึงแม้เหมือนขี่

ช้ างจับ ตัก๊ แตนก็ตาม แต่ ก็ท าให้ พ วกเสิ่น หนิ งรู้สึกซาบซึ้ งใน
ตัวเสิ่นอวี๋หง ข้อมูลเหล่านี้ ใช้ได้ถกู กาลเทศะทันเวลาพอดี ที่แท้
หรูหลิวชู่ผา่ นการปูพืน้ ฝึ กอบรมมาแล้วหลายเดือน เริ่มผลิดอก
ผลกลับคื นมาบ้าง เรื่องอื่ นอาจยังไม่รู้แน่ แต่ เรื่องของขวัญปี
ใหม่ของบรรดาขุนนางตระกูลต่างๆ ก็ร้ไู ด้แล้ว เสิ่นอวี๋หงบอก
เรื่องนี้ แก่เสิ่นหนิง พวกเสิ่นหนิงก็ใช้ เกณฑ์มาตรฐานปกติ ส่ ง
ของขวัญ ปี ใหม่ให้พวกกรมการสอบ กระทรวงขุนนางตาม
สมควร

แน่ นอนว่า พอผ่านเรื่องนี้ แล้ว เสิ่นหนิงก็คาดเดาได้ว่า

คนรับใช้ ที่เสิ่นอวี๋หงคัดเลือกนั น้ ไปอยู่ที่ไหน ทัง้ รวบรวมจาก
คาพูดที่ชิวอู๋สงั เกตการณ์มาได้

นางรู้ว่าตระกูลเสิ่นมีมดงานอี กหนึ่ งชุด ถึงแม้เวลานี้ ยงั

ไม่ร้แู น่ ชดั ว่ามีใครบ้าง แต่ต้องเป็ นการจัดการโดยพี่รองไม่มีผิด
335
กาชับพวกชิวอู๋ให้ระมัดระวังการทางานให้มากขึ้น อย่ามีความ
ขัดแย้ งกับคนตระกูลเสิ่นโดยเฉพาะคนที่ ปรากฎอยู่ข้างตัว พี่
รอง เพื่อป้ องกันการปะทะกับพวกเดียวกันเอง นางคิดด้วยว่า
เรื่อง มดงานอาจบอกเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นหวาซันก็ ่ ได้ แต่ คิด
อีกที เวลานี้ อาจยังไม่ใช่เวลาที่ เหมาะสมที่ สุด ยังต้องรออีกสัก
พักค่อยพูด

ญาติ ส นิ ทมิ ต รสหายทัง้ ลูก น้ อ งของตระกูล เสิ่ น ต่ างส่ ง

ของขวัญปี ใหม่มาไม่น้อย บ้านเดิมของเสิ่นอันซื่อก็ส่งของขวัญ
มาจากอี้โจวและหลู่โจว ในนัน้ ยังมีของเล่นที่ ตงั ้ ใจมอบให้เสิ่น
ชิ่งเต๋อ หลานหรือเหลนคนนี้

เรื่องของขวัญปี ใหม่ ทาให้เสิ่นหนิงรับความรู้สึกกับเครือ

ญาติในบ้านได้โดยตรงมากขึน้ ทัง้ คนทัง้ ของขวัญมากจริงๆ ไม่
ต้ องอื่ นไกล แค่ จากหางโจว ก็มีสามรายที่ สาคัญ รายแรกคื อ
บ้านเดิมที่ หางโจว ของขวัญจากปู่ เต๋อซันกั ่ บปู่ ไคซันมาถึ
่ งแต่
แรกแล้ว ล้วนเป็ นของที่ใช้งานได้จริง โดยเฉพาะเสิ่นเต๋อซันยั ่ ง
ส่ งตั ๋วเงินมาสามหมื่นชัง่ เพื่อไว้ให้ พวกเสิ่นหวาซันใช้
่ จ่ายใน
งานต่างๆ

รายที่ ส องคื อ บ้ า นเดิ ม ของเสิ่ นหู ซื่ อ อัน เหอถัง ด้ ว ย

มิตรภาพสองรุ่นทัง้ เสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อเอี่ยน ตระกูลหูจึงให้
336
ของขวัญปี ใหม่มาชุดใหญ่ ปี นี้ กไ็ ม่เว้น เสิ่นหนิงมองดูเครื่องยา
พวกซันเซี ยนลู่หลงที่ มีอายุไม่น้อย ดูแล้วบ้านเดิมอาสะใภ้สอง
ก็ใช่ย่อย พ่อค้าธรรมดาส่งของขวัญปี ใหม่ขนาดนี้ ไม่ไหวหรอก

รายที่ ส ามบ้ า นเดิ มของตายาย เป็ นพวกภาพเขี ย น

ภาพวาดกระดาษต่ างๆ เสิ่นหนิงเปิดออกมาดูภาพหนึ่ ง เป็ น
ภาพ “หวันซั ่ นชิวเฟิง (เขาราตรีลมวสันต์)” ของหลินจู๋ซนั ใน
ราชวงศ์ ที่ แ ล้ ว แลดู เ รี ย บง่ า ยและขลัง หัว ม้ ว นภาพก็ ย ัง มี
ร่องรอยความโบราณปรากฏอยู่ คิดว่าด้วยสายตาของตระกูลซี
ซันอวี๋แล้ว ภาพนี้ จะต้องเป็ นของแท้แน่ นอน หาใช่ปัญหาเรื่อง
ที่ ว่ า ราคาสู ง ค่ า หรื อ ไม่ เสิ่ นหนิ งอดไม่ ไ ด้ ที่ จ ะทอดถอนใจ
ให้กบั เสิ่นอวี๋ซื่อถึงความใจกว้างของบ้านตายาย

“ของเหล่ า นี้ ยัง มี อี ก มากที่ บ้ า นตายาย ที่ ร ่า ลื อ กัน ว่ า

ตระกูลซีซนั อวี๋ไม่ใช่ลือกันเปล่าๆหรอก...” เสิ่นอวี๋ซื่อฟังคาพูด
เสิ่ นหนิ ง น้ า เสี ย งแม้ เ จื อ แววขบข าแต่ แ ฝงไว้ ด้ ว ยความ
ภาคภูมิใจอยู่ลึกๆ ตระกูลซี ซัน อวี๋ มีชื่อเสี ย งด้ านความรู้มิใช่
ยศถาบรรดาศักด์ ิ ชาติที่แล้วชาตินี้จิตใจเสิ่นหนิงจดจ่ออยู่แต่
ราชส านั ก กลับ ไม่ มี ค วามทรงจ ามากนั ก ต่ อ บ้ า นตายาย ยิ่ ง
ไม่ได้คิดเลยว่าในอนาคตอันใกล้ ชีซนั อวี๋ซื่อจะมีอิทธิพลลึกซึ้ง
ต่อนาง นี่ เป็ นเรือ่ งภายหลัง

337
 ต่ อจากเรื่องความวุ่นวายนี้ กเ็ ป็ นการรอคอยอย่างสงบ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสิ่นอันซื่ อ การกลับบ้านปี ใหม่ของเสิ่นอวี๋
เสี ยนได้กาหนดไว้ตงั ้ แต่ตอนเสิ่นชิ่งเต๋อเพิ่งคลอด เวลานี้ เสิ่น
ชิ่งเต๋ออายุแปดเดือนกว่าแล้ว เพิ่งจะรอถึงวันที่ เขาจะได้กลับ
เมืองหลวง นึ กถึงสามี ที่ไม่ได้ เจอกันเกื อบปี การรอคอยของ
เสิ่นอันซื่อมีทงั ้ ความดีใจและเขินอาย ความรักของสามีภรรยา
หน่ มสาวเป็ นความหวานชื่นที่พดู ไม่ออกบอกไม่ถกู ทัง้ นึ กถึงที่
ตัวเองคลอดแล้วร่างกายอวบขึน้ ไม่น้อย ทัง้ นึ กถึงที่พกั นี้ ตวั เอง
วุ่ น วายอยู่ ก ับ เรื่ อ งในบ้ า น ใบหน้ าจะดู ซี ด เซี ย วห่ อ เหี่ ย ว
หรือไม่ จึงรีบเรียกสาวใช้ใกล้ชิดมาปรึกษาเรือ่ งทะนุบารุงผิว

เสิ่นหวาซันเนื
่ ่ องจากกาลังมีเรื่องเสิ่นเจ๋อเกาลูกชายสาม
ใกล้กลับเมืองหลวง หลายวันมานี้ กม็ ีอารมณ์ ดีตลอด เขากับ
ภรรยามีบุตรชายอยู่เพี ยงสามคน ลูกสาวมีหนึ่ งคน ล้วนเกิด
จากอนุภรรยา แต่งงานไปไกลถึงเมืองฉู่ ขณะนี้ ทงั ้ เจ้าใหญ่เจ้า
สองก็อยู่ข้างกาย หากว่ามีใครที่ เขายังห่ วงอยู่ ก็คงจะเป็ นลูก
ชายคนเล็กที่ อยู่ไกลถึงหลิ่งหนาน ไม่ได้พบหน้ ากันแล้วถึงสาม
ปี กว่า ไม่ร้วู ่าลูกชายคนนี้ เป็ นอย่างไรบ้าง เขาเรียกเสิ่นอันซื่ อ
หลานสะใภ้คนนี้ มาถามถึงเรื่องบ้านพักสาหรับครอบครัวเจ้า
สามว่าได้เตรียมการเรียบร้อยแล้วหรือไม่

338
 “เรียนท่ านปู่ เรือนซื อถังเชี ยนที่ เตรียมให้ อาสามอยู่ทา
การปัดกวาดสะอาดเรียบร้อยแล้ว ที่นอนทุกอย่างเป็ นของใหม่
สาวใช้ ป้ ารับใช้กไ็ ด้จดั เตรียมไว้แล้ว แค่รอครอบครัวอาสามก
ลับ เมื อ งหลวงเท่ า นั ้ น ” ความจริ ง เสิ่ นเจ๋ อ เกานั ้ น ถ้ า รวม
ลู ก พี่ ลู ก น้ องตระกู ล เสิ่ นแล้ ว ก็ อ ยู่ ใ นล าดั บ ที่ ห้ า แต่ ใน
ครอบครัวเสิ่นหวาซันก็ ่ เรียกอาสามจนชิน ทุกคนก็ร้วู ่าเป็ นเสิ่น
เจ๋อเกา

เสิ่นหวาซันได้
่ ยินคาตอบของเสิ่นอันซื่อก็พยักศีรษะด้วย
ความพอใจ หลานสะใภ้คนนี้ ถึงแม้อายุยงั น้ อย แต่ การทางาน
ไว้ใจได้ จึงให้นางกลับไป ยังคงรอเสิ่นเจ๋อเกากลับเมืองหลวง
พร้อมกับเสิ่นเจ๋อจิ้งและเสิ่นอวี๋หงด้วยอารมณ์ที่แจ่มใส

339
 31 การกลับมาของอาสามและพี่ชายใหญ่

ก่อนที่ เสิ่นเจ๋อเกากับเสิ่นอวี๋เสี้ยนจะกลับมา ตระกูลเสิ่น

ได้ทางานใหญ่เรื่องหนึ่ ง นัน่ คือได้เตรียมการแต่งงานให้เสิ่นอวี๋
หง คู่แต่งงานคือเฉิงเยี่ยนเยี่ยน ลูกสาว คนโตภรรยาเอกของ
เฉิงฟางหยวนซื่อเฉิงต้าหลี่ซื่อ

งานแต่ งงานนี้ เกิดจากเดือนหกช่วงที่ คนเมืองหลวงพัก

ร้อน ทัง้ สองฝ่ ายก็เริ่มมีใจต่อกัน หลังจากกลับมาจากบ้านสวน
แล้ว เรื่องราวก็ไม่ได้สะดุดลง ต่อมาเสิ่นอวี๋ซื่อมีครรภ์ เรื่องนี้ จึง
ล่าช้าไป จนการตัง้ ครรภ์มนคงแล้
ั่ ว จึงได้เริ่มเรือ่ งนี้ ขึน้ ใหม่

ก่อนหน้ านี้ ไม่นาน ตระกูลเสิ่นได้แสดงความจริงใจ เชิญ

เสิ่นจิ้งหวาอธิบดีกระทรวงขุนนางเป็ นพ่อสื่อ จากนัน้ เสิ่นจิ้งหวา
กับแม่สื่อในเมืองหลวงไปบ้านตระกูลเฉิงเจรจาขอแต่งงาน

ในวันที่สิบเดือนสิบสองนี้ ทัง้ สองฝ่ ายแลกเปลี่ยนหนังสือ

หมัน้ เรื่องนี้ ถือว่าแน่ นอนแล้ว ส่วนเรื่องการหมัน้ การกาหนด
วันแต่งงาน เนื่ องจากเฉิงเยี่ยนเยี่ยนยังไม่ถึงวัยจึงยังไม่รีบ ค่อย
เป็ นค่อยไปไว้ว่ากันที หลัง งานมงคลนี้ ถึงแม้ใกล้ปีใหม่เช่ นนี้
ทุ กบ้านกาลัง วุ่น วาย ตระกูลเสิ่ น ก็ย งั จัด งานเลี้ ย ง เชิญเครื อ

340
ญาติ ใ นเมื อ งหลวงมาร่ ว มสัง สรรค์ เพื่ อ เป็ นสัก ขี พ ยานและ
ฉลองการแต่งงานของเสิ่นอวี๋หง

ระหว่างนัน้ พี่น้องเสิ่นอวี๋หงหลายคนยังหยอกล้อเสิ่นอวี๋
หงที่ไปพักร้อนบ้านสวนกลับได้ภรรยาว่า เป็ นเพราะพรหมลิขิต
ฟ้ ากาหนด ไม่นึกว่าจะได้พบกันในบ้านสวนชานเมืองหลวง ทัง้
ยังให้ เสิ่นอวี๋ หงแต่ งงานแล้วจะต้ องไปขอบคุณบ้านสวนชาน
เมืองหลวง แม้แต่เสิ่นหนิงก็พลอยหัวเราะสัพหยอกด้วย

แน่ นอนเสิ่นอวี๋ หงไม่ยอมให้ พวกเขาหัวเราะฝ่ ายเดี ยว

สวนกลับไปว่าวันหน้ ารอให้พวกเจ้ามีค่กู ่อน ข้าจะหัวเราะเยาะ
พวกเจ้าบ้าง ในใจนึ กถึงเงาร่างกลมกลึงที่ แอบเห็น อดไม่ได้ที่
รูส้ ึกดีใจและรอคอย ‘ข้าก็จะได้แต่งงานแล้ว’

ระหว่ างเตรียมตัวและรอคอยนี้ ตระกูลเสิ่นได้ต้อนรับ

การกลับ มาของครอบครัว เสิ่ น เจ๋อ เกากับ เสิ่ น อวี๋ เ สี้ ย น หลิ่ ง
หนานนั น้ อยู่ไกล ครอบครัวเสิ่นเจ๋อเกาจึงรีบออกเดินทางแต่
เนิ่ นๆ ดัง นั ้น จึ ง มาถึ ง ก่ อ นเสิ่ น อวี๋ เ สี้ ย นสองวัน เมื่ อ ถึ ง เมื อ ง
หลวงก็เป็ นวันที่ยี่สิบหกแล้ว ยังเหลืออีกเพียงสี่วนั ก็ปีใหม่ เสิ่น
เจ๋อเกาเพิ่งกลับถึงบ้านตระกูลเสิ่น เสิ่นเจ๋อหย่วนก็รีบกลับถึง
เหมือนกัน ความจริงมีคนรับใช้เห็นพวกกลุ่มเสิ่นเจ๋อเกาที่ถนน
เสี ยงเหอ รีบไปรายงานเสิ่นเจ๋อหย่วนที่ หลงจิ่งไจ ครัน้ เสิ่นเจ๋อ
341
หย่วนเห็นน้ องชายร่วมสายโลหิตก็ตื่นเต้ นยินดี อย่างยิ่ง ส่ วน
เสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งยังไม่ได้ออกจากราชสานัก ดังนัน้ ต้อง
รอจนคา่ จึงจะได้พบกลุ่มเสิ่นเจ๋อเกา

เสิ่ น เจ๋ อ เกาคารวะเสิ่ น หวาซัน่ ด้ ว ยความเคารพก่ อ น

ขอบตาแดงเรื่อ ทัง้ ให้เสิ่นอวี๋เหวิน เสิ่นอวี๋เทาลูกชายที่ ตามอยู่
ข้างหลังทาความเคารพปู่ แล้วจึงทักทายเสิ่นเจ๋อจิ้งพี่ชายใหญ่
เสิ่ น เจ๋อเกาอายุน้ อยกว่ าเสิ่ น เจ๋อจิ้ง ห้ าปี ตัง้ แต่ เ ล็กก็นั บ ว่ ามี
พี่ชายคนนี้ ดูแล พี่น้องสองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยิ่ง ฝ่ าย
เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง เมื่ อ เห็ น เสิ่ นเจ๋ อ เกาก็ดี ใ จมาก ปากพร ่า พู ด แต่
ว่า “กลับมาก็ดี กลับมาก็ดี...” กับหลานลุงก็ยิ้มแย้มแจ่มใส ทา
ให้เสิ่นอวี๋เหวินกับเสิ่นอวี๋เทาสบตากัน คิดในใจว่า ‘ไม่ใช่ว่าลุง
คนนี้ เข้มงวดกับลูกหลานมากหรอกหรือ ไม่เห็นรูส้ ึกเลยนี่ ...’

พ่อลูกปู่ หลานพี่น้องคุยเรื่องที่เพิ่งผ่านมา เสิ่นเจ๋อจิ้งเห็น

หน้ าตาเสิ่นเจ๋อเกาแลดูอ่อนเพลีย อยากให้พวกเขาไปพักผ่อน
ที่ ซือถังเชี ยนก่อน แต่ได้ยินเสิ่นเจ๋อเกาพูดถึงภรรยาเสิ่นไช่ซื่อ
ว่าก่อนเดินทางเพิ่งตรวจพบว่ามีครรภ์ คิดว่าระยะทางไกล ก็
เลยไม่ได้กลับมา รวมทัง้ เสิ่นถง เสิ่นอิ๋งลูกสาวทัง้ สองก็ยงั อยู่ที่
หลิ่งหนานไม่ได้ตามกลับมาด้วย จึงกล่าวขออภัยบิดากับพี่ชาย
ใหญ่ด้วย

342
 “นี่ เป็ นเรื่องน่ ายินดี มีอะไรต้ องให้ อภัย....” เสิ่นเจ๋อจิ้ง
พูด บอกให้เขาส่งคนมาบอกเสิ่นอวี๋ซื่อสักคาก็พอ ให้พวกเสิ่นเจ๋อ
เกาพักผ่อนก่อนค่อยว่ากัน พวกเสิ่นเจ๋อเกาก็เพลียกันมากแล้ว
แล้วกล่าวอี กว่าอี กวันสองวันค่อยพาพวกเสิ่นอวี๋เหวินเข้าพบ
พี่สะใภ้ใหญ่พี่สะใภ้รอง แล้วจึงไปพักผ่อนที่ซือถังเชียน

ผ่านไปสองวัน เหอหมิงเชี ยนครึกครื้นยิ่งนั ก เสิ่นเจ๋อจิ้ง

เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นหูซื่ออยู่กนั หมด เสิ่นเจ๋อเกานาเสิ่นอวี๋เห
วิน เสิ่นอวี๋เทาทาความเคารพเสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่นหูซื่อ คุยถึงเรือ่ ง
เสิ่ น ไช่ ซื่ อ พร้อ มกับ แสดงความยิ น ดี ก บั เสิ่ น ไช่ ซื่ อ กระนั น้ ก็
ไม่ได้รงั ้ อยู่นานนัก พาลูกชายพร้อมด้วยเสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อหย่
วนออกจากเหอหมิงเชียนไป

“ไม่นึกว่าน้ องสะใภ้สามก็มีครรภ์ด้วย พวกท่านหนึ่ งคน

สองคนช่างมีวาสนาดีจริง...” เสิ่นหูซื่อหยอกเย้าสะใภ้ใหญ่ อีก
ไม่กี่วนั ก็ปีใหม่แล้ว งานก็ถือว่าเตรียมเรียบร้อยแล้ว นางจึงมี
เวลามาอยู่ที่เหอหมิงเชียน

เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ยิ้ ม ไม่ ต อบ ก าลัง คิ ดจะพู ด เห็ น แม่ น มอวี๋
หน้ าตายินดีเข้ามารายงานว่า “เสิ่นอวี๋เสี้ยนกลับมาแล้ว กาลัง
พบหน้ าเสิ่นหวาซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งที่โถงด้านหน้ า อีกสักพักคงมา
เหอหมิงเชี ยน” ได้ยินข่าวนี้ เสิ่นอวี๋ ซื่อยินดี ยิ่งนั ก ลูกๆ ล้วน
343
เป็ นเลือดในอกแม่ โดยเฉพาะเสิ่นอวี๋ เสี้ ยนไม่ได้ พบหน้ ามาปี
กว่าแล้ว คราวนี้ เสิ่นอวี๋ซื่อยิ่งร้อนใจ อยากเจอลูกชายทันที เห็น
ดังนัน้ เสิ่นหูซื่อก็จากไปอย่างรูท้ นั

“ลูกขอคารวะท่ านแม่...” เสิ่นอวี๋เสี้ยนคารวะเสิ่นอวี๋ซื่อ

ด้วยความเคารพ หน้ าตามอมแมม เห็นได้ว่ายังไม่ทนั ล้างหน้ า
ล้างตาก็รีบมาเหอหมิงเชี ยนแล้ว เรื่องพ่อแม่ต้องมาก่อน เขา
เองก็อยากรีบพบเสิ่นอวี๋ซื่อเช่นกัน

“เจ้าผอมลงนะ...” เสิ่นอวี๋ซื่อน้ าตาซึ มมองเสิ่นอวี๋เสี้ยน

ดู ใ บ ห น้ า อ่ อ น เ ย า ว์ ข อ ง เ ข า เ พิ่ ม ค ว า ม แ ข็ ง แ ก ร่ ง ก ว่ า
เมื่อก่ อน ความอ่ อนเพลี ยจากการเร่งเดินทางปรากฏชัดเจน
แต่แววตากลับแวววับ มองเสิ่นอวี๋ซื่อด้วยสายตาห่วงหาอาทร
ตอนนี้ เขาเป็ นพ่อคนแล้ว ยิ่งรูส้ ึกถึงความรักที่พ่อแม่มีต่อลูก

“ท่ านแม่จะต้ องดูแลสุขภาพดี ๆ เพิ่มน้ องชายให้ ข้าอี ก

คน” เสิ่นอวี๋เสี้ยนอมยิ้มมองท้องเสิ่นอวี๋ซื่ออย่างห่วงใย นึ กถึง
คราวที่ แล้วเห็นภรรยาตัวเองก็ท้องโตแบบนี้ ก็ร้สู ึ กสะท้ อนใจ
นัก

“รีบกลับไปเรือนลิ่วเหอดูสะใภ้กบั หลานชายเถิด พวก

เขาคอยเจ้าจะแย่แล้ว...” ถึงแม้มีเรื่องสารพัดเรื่องที่ อยากพูด
344
อยากคุย แต่ เสิ่นอวี๋ ซื่อคิดว่าเสิ่นอันซื่ อก็ร้อนใจเช่ นเดี ยวกับ
นางที่ อยากเจอเสิ่ น อวี๋ เ สี้ ย น อี กทัง้ เสิ่ น อวี๋ เ สี้ ย นยัง ไม่ ได้ เ ห็น
หน้ าลูกชายเลย จึงรีบไล่เสิ่นอวี๋เสี้ยนออกจากเหอหมิงเชียน ให้
เขารีบกลับไปเรือนลิ่วเหอ

เสิ่นอวี๋ เสี้ ยนกาชับให้ มารดาดูแลตัวเอง แล้ วก็บอกลา

กลับเรือนลิ่วเหอ เห็นหน้ าภรรยากับบุตรชายก็ย่อมยินดียิ่งนัก

วันที่ เสิ่นอวี๋เสี้ยนกลับถึงเมืองหลวง เสิ่นหวาซันก็

่ กล่าว
ต้ อนรับว่า กินข้าวเย็นพร้อมหน้ าพร้อมตา ฉลองการกลับมา
ของเสิ่นเจ๋อเกากับเสิ่นอวี๋เสี้ยน ดังนัน้ ตระกูลเสิ่นจึงรู้สึกได้ถึง
บรรยากาศการรวมญาติล่วงหน้ า เสิ่นหนิงเองก็ได้พบอาสาม
กับพี่ชายใหญ่และลูกผูพ้ ี่คนอื่นๆ อีกหลายคน

มือ้ เย็นจัดไว้ที่ห้องโถงใหญ่อาคารหลัก คนสี่ร่นุ มาพร้อม

หน้ า ทัง้ เสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้งสามพี่น้อง พวกเสิ่นอวี๋เสี้ยน เด็ก
น้ อยเสิ่นชิ่งเต๋อ จัดไว้สี่โต๊ะใหญ่ แม้นัง่ กันค่อนข้างเบียดเสี ยด
ทว่าอุ่นหนาฝาคัง่

ตอนที่เสิ่นหนิงเห็นเสิ่นอวี๋เสี้ยนนัน้ นางรูส้ ึกตื่นเต้นอย่าง

ห้ามใจไว้ไม่อยู่ เขายังคงยืนอยู่ หน้ าตาสดใส กระตื อรือร้นแต่
ไม่ขาดความหนักแน่ น เสิ่นอันซื่อที่อยู่ข้างๆ นัน้ ใบหน้ าประดับ
345
ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ส่ วนเสิ่นชิ่งเต๋อให้ แม่นมอุ้มอยู่ข้างหลัง
คน ทัง้ สอง กาลังร้องโยเยดิ้นจะลงพืน้ ให้ได้

นี่ คือพี่ชายใหญ่ เสิ่นหนิงนึ กถึงพี่ชายใหญ่ในความทรงจา

ที่ หน้ าตาซึ มเซานั ง่ เก้ าอี้ เข็น น้ าตาก็เริ่มเอ่ อคลอ ‘ดี จริงๆ ดี
จริงๆ! ตอนนี้ เขายังยืนได้อยู่ ดีจริงๆ ดีจริงๆ!’ พอเห็นเสิ่นอวี๋
เสี้ ยนมองมาเหมือนมี จิตสัมผัส ต้ องก้มหน้ าก้มตากินอาหาร
กลบเกลื่อน

“น้ อ งเล็ก เป็ นอะไรไป สายตาเร่ า ร้ อ นจนน่ า ขนลุก ...”

เสิ่นอวี๋เสี้ยนคิดอย่างงุนงง เห็นเขาแล้วนางต้องซาบซึ้งใจขนาด
นี้ เชี ยวหรือ อายุเขาห่ างจากเสิ่นหนิงมาก สองคนอยู่ด้วยกัน
น้ อย ถึงแม้ภายในใจก็รกั น้ องสาวคนเดียวนี้ มาก แต่ เวลาที่ ได้
สัมผัสใกล้ชิดนัน้ น้ อยจริงๆ

เมื่อได้ยินสามีถาม เสิ่นอันซื่อก็กระซิบให้สามีหายสงสัย
ว่า “ไม่มีอะไร ครึ่งปี กว่ านี้ นางมักเป็ นเช่ นนี้ พอเห็นใครแล้ ว
มักจะทาท่าสะเทือนใจอยู่รา่ ไป”

เสิ่นอวี๋เสี้ยนค่อยเบาใจลง มองไปทางเสิ่นหนิงด้วยความ
รัก ใจคิ ด ว่ าของที่ นามาจากเซี ยงโจว ต้ องคัด ที่ ดีๆ สักชิ้น ให้
น้ องเล็กคนนี้ จากนัน้ ก็หนั หน้ าไปดื่มกับเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้ง
346
อยู่ด้วยกันกับครอบครัวก็สุขสบายแบบนี้ แม้จะเป็ นแค่อาหาร
มือ้ เย็นธรรมดา ก็รสู้ ึกครืน้ เครงกันดียิ่งนัก

เสิ่นอวี๋เหวินกับเสิ่นอวี๋เทาสนิทสนมกับเสิ่นอวี๋ซวนและ
เสิ่นอวี๋ผิงได้อย่างรวดเร็ว พวกเขาอายุใกล้เคียงกัน เป็ นเด็กโต
ใกล้ เ ข้ า สู่ ว ยั รุ่น กลุ่ม เด็ก ผู้ช ายนั ง่ ด้ ว ยกัน ก็มี เ รื่ อ งคุย ไม่ รู้จบ
พวกเสิ่นอวี๋โส่วก็ร่วมเข้ามาด้วย กลายเป็ นโต๊ะนี้ อึกทึกที่สุด ทัง้
เสียงหัวเราะเฮฮา ทัง้ เสียงดังโหวกเหวกไม่มีหยุด มารยาทเวลา
กินห้ามคุยทุกคนลืมไปหมด เสิ่นหวาซันก็ ่ ไม่ได้ปัน้ หน้ า หัวเราะ
คิกคัก มองดูลกู หลานเต็มบ้าน สุราก็ดื่มไปไม่น้อย ดีใจจริงๆ

เสิ่ นหนิ งก็ รู้ สึ ก ดี ใ จอย่ า งยิ่ งที่ อ าสามกับ พี่ ช ายใหญ่
กลับ มา หลัง งานเลี้ ย ง นางกับ เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ และเสิ่ น หูซื่ อ อยู่ ที่
เหอหมิงเชี ยนประชุมเรื่องปี ใหม่อย่างออกรสออกชาติ คุยกับ
พี่สาวน้ องสาวอื่นๆ เรื่องเสื้อผ้า เครื่องประดับของปี ใหม่ เสิ่นมี่
กับเสิ่นหว่านสองสาวน้ อยดีใจมาก เสิ่นหว่านยังใช้ไหมเส้นเล็ก
ถักทอรูปภาพที่เป็ นมงคลไม่น้อย แม้แต่ดอกไม้ติดหน้ าต่างก็ยงั
ตัด เป็ นภาพดอกโบตั ๋น ท าให้ เ สิ่ น หนิ งกับ เสิ่ น มี่ ก ล่ า วชมเชย
ขนานใหญ่

ภายในเรือนชิงจู๋ก็อบอวลด้ วยบรรยากาศฉลองปี ใหม่

สาวใช้ ชุ น เซี่ ย ชิ วตงกับ ฉิ นฉี ซู ฮ ว่ า สี่ ส าวใช้ เ ก็ บ กวาดที่ พ ัก
347
ทัง้ ภายนอกภายในจนเอี่ยมอ่อง ทัง้ ยังติดดอกไม้กระดาษที่ ตดั
กันเอง ใบหน้ าทุกคนล้วนเปี่ ยมสุข ผ่านการอบรมอยู่ด้วยกันมา
หลายเดือน พวกสาวใช้ฉินฉี ซูฮว่าปรับตัวได้ดีกบั การใช้ชีวิตใน
เรือนชิงจู๋ คุณหนู แม้จะพูดน้ อย แต่ กเ็ ป็ นคนอยู่ร่วมกันได้ง่าย
พวกชุนเซี่ยชิวตงก็ไม่ได้ไประรานพวกนาง ดังนัน้ ทุกคนจึงดีใจ
ที่ได้มาอยู่เรือนชิงจู๋ การปรนนิบตั ิ เสิ่นหนิงก็ยิ่งตัง้ อกตัง้ ใจ

“ได้ยินว่าไฉ่ ฝขู องบ้านตระกูลหล่งป่ วยหนัก ได้ออกจาก

ข้างกายคุณหนู หล่ งแล้ ว คนมาใหม่คือไฉ่ ฝัน เดิมเป็ นสาวใช้
อันดับสอง...” ชิวจี๋ปรนนิบัติเสิ่นหนิงพลางคุยเรื่องตระกูลหล่ง
พลาง ใกล้ปีใหม่แล้ว การให้ของไปมาระหว่างสาวใช้กม็ ีมากขึน้
ดังนัน้ ข่าวนี้ จึงรูไ้ ด้อย่างรวดเร็ว

“ใกล้ปีใหม่แล้ว พวกเจ้าก็หยุดพักเสี ยบ้าง ของเหล่านี้

ต้ องรีบหน่ อย” ชิวเกอทาหน้ าที่ ได้ดีมาตลอด ทัง้ เสี ยงบ่นว่าก็
น้ อยลงไปมาก คิดว่าเรื่องให้รบั ผิดชอบจวีเหยียนทาให้สาวใช้
เด็ก คนนี้ เงี ย บสงบลงไปได้ ม าก เสิ่ น หนิ งให้ พ วกนางตัง้ ใจ
่ ชิวเกอนาเงินกับของขวัญปี ใหม่ไป
เตรียมงานปี ใหม่ ทัง้ ยังสังให้
ให้พวกชิวอู๋

348
 ตอนสิ้ น ปี จ านวนมดงานเพิ่ ม ขึ้น เป็ นแปดคน ส าหรับ
เรื่องสายสื บ นั บว่าน้ อยไม่ได้แล้ว เสิ่นหนิงปฏิบตั ิ ต่อพวกเขา
เป็ นพิเศษ โดยเฉพาะเงินทองนัน้ นางมิได้ตระหนี่ แต่อย่างใด

ถึงแม้ไม่สามารถใช้เงินทองมาวัดผลงานพวกมดงาน แต่
นี่ เป็ นความตัง้ ใจของเสิ่นหนิงจริงๆ วันหน้ าย่อมไม่มีติดค้าง
กันแน่ นอน

349
 32 งานปี ใหม่กบั เทศกาลหยวนเซียว

วัน สิ้ นปี เก่ า รัช ศกฉางไท่ ปี ที่ ส ามสิ บห้ า มาถึ ง อย่ า ง
รวดเร็ว ตระกูลเสิ่นได้ฉลองรวมญาติกนั อย่างอบอุ่น แม้แต่มอื้
รวมญาติ ของเสิ่ นเจ๋ อ หรู ก็กิ น กัน ที่ บ้ า นตระกูล เสิ่ นที่ ถ นน
จิ่งไท่

เรือ่ งความสนุกครืน้ เครงไม่ต้องพูดถึง ผูใ้ หญ่ไม่ต้องบอก

พวกหนุ่ มสาวกับ เด็กๆ รวมหัว กัน จุด ประทัด รับ เงิ น แต๊ะเอี ย
แม้แต่ เจ้าหนู เสิ่นชิ่งเต๋ อก็เดินกระเตาะกระแตะได้ หลายก้ าว
แล้ว เสิ่นอวี๋ หงกับเสิ่นอันซื่ อเฝ้ าดูอยู่ข้างๆ ถือปฏิบตั ิ ตามกฎ
อุ้มหลานไม่อุ้มลูกอย่ างเคร่งครัด ได้ ยินเสิ่นชิ่งเต๋ อพูดอ้ อแอ้
อะไรอยู่ ทาให้ทงั ้ เสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นอวี๋ซื่อหัวเราะร่า แม้แต่ เงิน
อังเปาก็
่ หนักขึน้ ไม่น้อย

วันสิ้นปี เก่าเสิ่นหนิงก็รอ้ งไห้อยู่พกั ใหญ่ ด้วยเพราะได้ยิน

เสียงประทัดตูมตาม เห็นดอกไม้ไฟสวยงาม ผสมกับความรู้สึก
ปั น่ ป่ วนทัง้ ชาติก่อนชาตินี้ ทัง้ ความมุ่งมันและความเสี
่ ยใจที่
บอกใครไม่ได้ ทาให้ สมองเสิ่นหนิงว่างเปล่ า ตอนนี้ เหลื อแต่
น้ า ตา นางเองก็ไ ม่ ไ ด้ ไ ปรบกวนพวกชิ วเกอกับ แม่ น มหลิ่ ว
ดังนัน้ พอตื่นเช้าขึน้ มา ร่องรอยทุกอย่างก็หายหมดแล้ว

350
 เรื่องที่เกิดขึน้ แล้วก็ผา่ นไปแล้ว เรื่องที่จะทาก็ยงั มาไม่ถึง
ภายใต้แสงตะวันไม่มีอะไรแปลกใหม่

ผ่านมาถึงปี ใหม่รชั ศกฉางไท่ปีที่สามสิบหก เสิ่นหนิงตื่น

ขึ้นมารู้สึกแค่ว่านางโชคดี ผ่านไปแล้วหนึ่ งปี ก็แก่ลงไปอีกหนึ่ ง
ปี จริงสิ นางนับได้ว่าแก่แล้ว ถึงแม้นางเป็ นเพียงเด็กสาวอายุ
สิบสามในจวนตระกูลเสิ่นเท่านัน้ ก็ตาม

จนมาถึงเดือนหนึ่ งวันที่ สอง หลังเสร็จสิ้นพิธีกราบไหว้

พระโพธิสตั ว์เริ่มต้นปี ใหม่ ตระกูลเสิ่นก็ทยอยเริ่มต้นงานสังคม
เมืองหลวง เวลาที่เสิ่นเจ๋อเกากับเสิ่นเจ๋อเสียนอยู่ในเมืองหลวง
นั ้น สัน้ มาก อย่ า งช้ า เดื อ นหนึ่ งวัน ที่ ห กก็ต้ อ งกลับ ไปปฏิ บัติ
หน้ าที่แล้ว ด้วยเหตุนี้การพาพวกเขาไปร่วมงานเลี้ยงต่างๆ จึง
กลายเป็ นเรือ่ งเร่งด่วน

ส่ ว นเสิ่ น หวาซัน่ กับ เสิ่น เจ๋อจิ้ง ต่ างออกโรงเคลื่ อนไหว

แต่ ล ะวัน จะต้ อ งมี ง านเลี้ ย งที่ ต้ อ งร่ ว มด้ ว ยถึ ง วัน ละสองสาม
งาน แม้แค่โผล่หน้ าไปให้เห็นก็ตามที

เช่ นงานเลี้ยงบ้านรองเสนาบดีกระทรวงขุนนางฉู่ เอี้ยน

แม้จะไม่ได้พาคนในครอบครัวอย่างพวกเสิ่นอวี๋ซื่อมาด้วย แต่
เสิ่นเจ๋อจิ้งก็พาน้ องชายเสิ่นเจ๋อเกากับเสิ่นอวี๋เสี ยนลูกชายคน
351
โตไปด้วย ฉู่เอี้ยนเป็ นคนหยิ่งทะนง แต่ถึงอย่างไรก็เป็ นเจ้านาย
เสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง ยัง มี อ ธิ บดี ก ระทรวงขุ น นางอย่ า งหลิ่ ง เซี่ ย วไป๋
กับเสิ่นจิ้งหัวไปด้วยกัน กระทรวงขุนนางนัน้ มีอานาจเลื่อนย้าย
แต่งตัง้ และถอดถอนขุนนางฝ่ ายบุน๋ คนที่ไปร่วมงานเลี้ยงบ้าน
ฉู่มีมากมาย พวกเสิ่นเจ๋อจิ้งไม่ได้อยู่จนงานเลิก ก็อาลากลับกัน

เช่ น งานเลี้ ย งบ้า นเว่ ย ฟู่ หลี่ ผ้อู านวยการราชวิ ท ยาลัย

ระดับกั ๋วจื่อเสิ่นหวาซันก็่ พาเสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อเกา เสิ่นอวี๋เสียน
ไปด้ ว ย ยัง ได้ เ จอเฉิ งฟางหยวนว่ า ที่ พ่ อ ตาของเสิ่ นอวี๋ ห ง
หลานชาย เสิ่นเจ๋อหรูกไ็ ปด้วยแน่ นอน คนเหล่านี้ ล้วนคุ้นเคย
ไปมาหาสู่ ก ัน พวกเสิ่ น หวาซัน่ รู้สึ ก ผ่ อ นคลาย บรรยากาศ
ใกล้ชิดสนุกสนานกันดี เว่ยฟู่ หลี่ยงั บ่นว่าทาไมไม่พาเสิ่นอวี๋หง
มาให้ร้จู กั เสิ่นหวาซันรี่ บบอกว่าครัง้ หน้ าแล้วกัน ทัง้ ยังถามถึง
ความเป็ นอยู่ของตระกูลเฉิงระยะนี้ พอรู้ว่าทุกอย่างดี อยู่ ก็รา่
สุรากับพวกเว่ยฟู่ หลี่กนั ต่อ

เสิ่นหนิงก็ตามเสิ่นอวี๋ซื่อไปร่วมงานเลี้ยงผูต้ รวจการราช
สานักแซ่กง กงซินฉื ออายุมากกว่าเสิ่นหนิงหลายปี ปี ที่แล้ว ได้
หมัน้ หมายกับหลานสาวภรรยาเอกผูว้ ่าราชการเหอเน่ ยเต้าเว่ย
เหลียงฉา เดือนห้าก็จะแต่งงานแล้ว ตอนเสิ่นหนิงกับหญิงสาว
หลายตระกูล ไปบ้ า นตระกูล กง นางก าลัง ปั ก ชุ ด ที่ ใ ช้ ห ลัง

352
แต่งงาน สาวๆ อยู่ด้วยกันไม่มีเรือ่ งอื่นคุยมาก ที่มากสุดก็เรื่อง
งานแต่งงานกงซินฉื อ เสิ่นหนิงก็เออออไปบ้าง

ว่ าไปแล้ วบุพเพสันนิวาสทุกคนก็หนี ไม่พ้นความเสมอ

กัน ของวงศ์ต ระกูล การแต่ ง งานของกงซิ น ฉื อ พูด ไม่ ไ ด้ ว่ าดี
หรือไม่ดี เสิ่นหนิงไม่ได้สนิทกับนาง แค่ยิ้มเล็กน้ อย แต่มองไฉ่
ฝันสาวใช้ที่ชิวเกอพูดถึงหลายครัง้ รู้สึกคุ้นๆ เหมือนเคยพบที่
ไหนมาก่อน แต่ ค้นหาในสมองแล้วเชื่ อว่าไม่ร้จู กั คนนี้ คิดว่า
ท่าทาง สาวใช้คงคล้ายๆกัน นางจึงไม่ได้ใส่ใจ ไม่นานนักก็
ตามเสิ่นอวี๋ซื่อกลับไป เสิ่นอวี๋ ซื่อมีครรภ์ อยู่ข้างนอกนานนั ก
ไม่ได้

เดื อนหนึ่ ง วัน ที่ ห้า ตระกูลเสิ่ น จัด งานเลี้ย ง เชิญคนไม่

น้ อยมาร่วมดื่มกินเชื่อมสัมพันธไมตรี ตัง้ แต่ปีที่แล้วเดือนสาม
ที่ จ ดั งานเลี้ ย งตระกูล กับ งานเลี้ ย งเทศกาลบุ ป ผาราชส านั ก
เหล่ า ฮู ห ยิ น ก็ไ ปมาหาสู่ ก ัน ไม่ น้ อย คุ้ น เคยระหว่ า งกัน มาก
ขึน้ พวกเครือญาติกนั เองไม่ต้องพูดถึง เช่นฮูหยินของกู้ซินเฉิง
ก็ล ดความประจบเพิ่ ม ความใกล้ ชิ ด กู้จื่ อ เฉิ งสามี นั ้น เป็ นที่
ไว้วางใจของเสิ่นเจ๋อจิ้ง เสิ่นเจ๋อเกากับเสิ่นอวี๋เสียนก็เคยพบคน
เหล่านี้ ไม่จาเป็ นต้ องกล่าวอารัมภบทมาก คนที่ มาก็คุ้นเคย
กับตระกูลมาก ที หลังไม่ต้องห่ วงว่าจะไม่เจอกัน เพี ยงแค่ ถือ

353
โอกาสที่ พวกเขายังอยู่เมืองหลวง ก็จดั งานสังสรรค์ให้ เจอกัน
เท่านัน้

หลัง งานเลี้ ย งตระกูล เสิ่ น เสิ่ น เจ๋อ เกากับ เสิ่ น อวี๋ เ สี ย น

ทยอยออกจากเมืองหลวง เสิ่นเจ๋อเกายังออกไปก่ อนเสิ่นอวี๋
เสียนด้วยซา้ กาชับเสิ่นอวี๋เหวิน เสิ่นอวี๋เทาพักหนึ่ ง ให้พวกเขา
ปรนนิ บัติ ปู่ให้ ดี ๆ ทัง้ ให้ เ ชื่ อฟั ง เหล่ าลุง ป้ าทัง้ หลาย ทัง้ ให้ อยู่
ร่วมกับพวกพี่น้องอย่างสมานฉันท์ จึงได้จากไปอย่างเสียไม่ได้

เสิ่ น อวี๋ เ หวิ น ทัง้ สองนึ กถึ ง เสิ่ น ไช่ ซื่ อ ที่ อ ยู่ ไ กลถึ ง หลิ่ ง
หนาน ทัง้ นึ กถึงชี วิตที่ ต้องปรับตัวในเมืองหลวง สมองวุ่นวาย
อลหม่าน ยิ่งไม่อยากให้ เสิ่นเจ๋อเกาจากไป ดูจนเสิ่นเจ๋อจิ้ง ก็
พลอยเศร้าไปด้วย รับปากเสิ่นเจ๋อเกาว่าจะต้องดูแลหลานชาย
ทัง้ สองอย่างดี ให้เขากับน้ องสะใภ้ไม่ต้องเป็ นห่วง

ตอนเสิ่ น อวี๋ เ สี้ ย นจากไป เสิ่ น เจ๋อจิ้ง ไม่ ได้ ส่ ง สิ่ ง ที่ ต้ อง
บอกก็บอกหมดแล้ว ชายข้าวเปลือกหญิง ข้ าวสาร ไม่จาเป็ น
ต้ องร้องห่มร้องไห้ จะเหมือนอะไร เขาจึงไปร่วมงานเลี้ยงเฉิน
เซี่ยวไป๋อย่างวางใจ

เสิ่นอันซื่ อนั ยน์ ตาแดงกา่ ลูกชายยังเล็ก ครัง้ นี้ นางก็ยงั

ไม่ได้ตามไปเซี ยงโจวด้วย เสิ่นชิ่งเต๋อดูเหมือนรู้ว่าจะต้องจาก
354
บิดาจึงสงบนิ่งเรียบร้อยเป็ นพิเศษ ลืมตาโตมองเสิ่นอวี๋ เสี ยน
ไม่ได้ ดิ้นร้องอย่างรู้ความ เสิ่นอวี๋ ซื่อที่ อยู่ข้างๆ ปาดน้ าตาไม่
หยุด สายเลือดของตัวเองต้องจากไปแล้ว ถึงอย่างไรก็เสียดาย

พวกเสิ่ น หนิ งก็ค อยกาชับ พี่ ช ายใหญ่ ต้ อ งระวัง สุข ภาพ

เขียนจดหมายให้ บ่อย เสิ่นอวี๋เสี ยนมองคนส่งทัง้ บ้าน แม่ ลูก
ภรรยา น้ องๆ รู้สึกถึงความรับผิดชอบอยู่ลึกๆ คนเหล่านี้ ล้วน
เป็ นคนที่เขาต้องทัง้ รักทัง้ ปกป้ อง ทีหลังต้องต้านลมต้านฝนให้
พวกเขา ขณะที่ คิดเช่นนี้ ความรู้สึกที่ ต้องพรากจากก็ลดลงไป
ไม่น้อย กลับไปเซียงโจวแล้วยิ่งต้องตัง้ อกตัง้ ใจทางานมากขึน้

หลังจากจากเสิ่นเจ๋อเกากับเสิ่นเจ๋อเสี ยนออกจากเมือง
หลวงแล้วพวกเสิ่นหวาซันก็ ่ ไปราชสานัก บรรยากาศปี ใหม่เริ่ม
จางหายไป บ้านตระกูลเสิ่นเงียบไปไม่น้อย โดยเฉพาะเสิ่นอวี๋
ซื่อกับเสิ่นอันซื่อ หงอยเหงาติดต่อกันหลายวัน ผูร้ บั ใช้ทงั ้ หลาย
ก็พลอยเงียบเชี ยบตามนายไปด้วย ทัง้ เหอหมิงเชี ยนกับเรือน
ลิ่วเหอล้วนเงียบสงบ

เสิ่นอวี๋ ซื่อไม่รบั งานเลี้ย งหลายตระกูล นางตัง้ ท้ องโต

ขึ้น คนอื่นก็เห็นว่าเป็ นการสมควรแล้ว ยังส่ งของบารุงมาให้
ไม่น้อย ทาให้เสิ่นอวี๋ซื่อสดชื่นมากขึ้น เสิ่นอันซื่ อก็ค่อยๆคืน
สภาพเดิมจากการหยอกล้อกับเสิ่นชิ่งเต๋อ สิ่งที่ เด็กๆให้ผ้ใู หญ่
355
ก็ คื อ ความสุ ข ที่ รู้ สึ ก แปลกใหม่ ทุ ก วัน เสิ่ นอัน ซื่ อ ก็ ไ ม่ ไ ด้
คิดถึงเสิ่นอวี๋เสียนมากมายนักแล้ว

พริบตาเดียวก็มาถึงเทศกาลหยวนเซียว เทศกาลหยวน
เซี ย วนี้ ที่ ต้ า หย่ ง ก็ เ รี ย กว่ า เทศกาลซั ง่ หยวน เป็ นวัน รวม
ญาติ และเป็ นวัน ส าหรับ หญิ ง ชายที่ ย ัง โสดด้ ว ย เพราะใน
วันนี้ ทัง้ ตลาดตะวันออกและตรอกตะวันตกมี จดั งานหยวน
เซี ย วแสดงโคมไฟ ให้ ห นุ่ มสาวไปร่ ว มงานกัน ความหมาย
ใกล้เคียงกับเทศกาลบุปผาราชสานัก

เสิ่นหนิงก็ไปทักทายตัง้ แต่เช้าที่ เหอหมิงเชี ยน ท้องของ

เสิ่นอวี๋ซื่อโตขึ้นมากแล้ว ความรู้สึกเศร้าสร้อยที่ เสิ่นอวี๋ เสี ยน
จากไปเริ่ ม กลับ คื น ปกติ ตอนนี้ ก าลัง ฟั ง เสิ่ น หูซื่ อ พูด ถึ ง การ
จัดการงานเทศกาลหยวนเซี ยว ข้างๆยังตามมาด้วยเสิ่นหนิง
กับเสิ่นเจียสองเด็กสาว การเป็ นสะใภ้ด้วยกัน จริงๆเสิ่นหูซื่อไม่
จ าเป็ นต้ อ งมารายงานเสิ่ นอวี๋ ซื่ อ ถึ ง เรื่ อ งงานที่ เ กี่ ย วข้ อ ง
เพียงแต่ นางคิดว่าถึงแม้แค่ดูแลงานบ้านอะไรแทนบ้าง ก็ควร
ให้เสิ่นอวี๋ซื่อได้รบั รูไ้ ว้จะดีกว่า

“ถ้าเช่นนัน้ คืนนี้ ข้าจะพาพวกนางไปตลาดตะวันตกดูสกั

รอบหนึ่ ง” สุดท้ายแล้วเสิ่นหูซื่อพูดเช่นนี้

356
 พอคานี้ ออกไป ทัง้ เสิ่นเหยากับเสิ่นเจียตาสว่างทันที ที่
แท้พวกนางมาเหอหมิงเชียนก็เพราะเรื่องนี้ พวกมารดาเล็กหลี่
เหออี๋ เหนี ยง เสิ่นมี่กบั เสิ่นหว่านที่ เพิ่งเข้ามาก็ได้ยินด้วย เด็ก
สาวสองคนกับสาวใช้ไม่ต้องพูดถึง แม้แต่สองมารดาเล็กกับป้ า
รับใช้กย็ งั ทาหน้ าแบบใฝ่ หา

งานเทศกาลหยวนเซี ยวครึกครืน้ จริงๆ ไม่ใช่มีเพียงแค่

โคม ยังมี การละเล่น แน่ นอนที่ ขาดไม่ได้ ต้องมี พวกของกิน
จุกจิกมากมาย ทัง้ มารดาเล็กหลี่ เหออี๋ เ หนี ย งล้ ว นสะท้ อนใจ
ราลึกถึงงานเทศกาลหยวนเซียวสมัยตัวเองยังสาว

แน่ น อนว่ าเสิ่ น หวันต้

่ องดี ใจมากที่ สุด นางเด็กสุด ใน
กลุ่มทัง้ หมด ฟั งคนพูดถึงเรื่องราวเทศกาลซังหยวน ่ ก็วาดภาพ
ความสนุกของงาน อยากรีบออกไปทันที ลืมนึ กถึงมารยาทที่
เหออี๋เหนี ยงเคยสอนสัง่ รีบบอกว่าถึงเวลาแล้วข้าจะเอาโคมที่
ข้าทาออกไปด้วย รับรองโคมข้างนอกสู้ไม่ได้หมด คาคุยอวด
ทาจนทุกคนหัวเราะร่า ดี ที่นางเป็ นคนเถนตรง เสิ่นอวี๋ ซื่อก็
ไม่ได้ถือสา เพียงแต่มารดาเหอต้องแอบกระตุกเสิ่นหว่าน

เสิ่ น หนิ งเห็น ทุ ก คนล้ ว นตื่ น เต้ น ยิ น ดี ค าที่ จ ะบอกว่ า

“ข้าไม่อยากไป” เลยไม่กล้าหลุดปากออกมา โดยเฉพาะตอน

357
เสิ่นอวี๋ซื่อบอกให้เล่นกับอากับน้ องดีๆ นางยิ่งพูดไม่ออก ได้แค่
ยิ้มรับปาก

กลับ ถึ ง ชิ ง จู๋จ วี แม้ แ ต่ ชิ ง จู๋จ วี ก็เ ต็ม ไปด้ ว ยบรรยากาศ

ครึ ก ครื้ น ตื่ น เต้ น ยิ น ดี เสิ่ น หนิ งถอนใจเล็ก น้ อย จริ ง สิ พวก
ชุนซือสาวใช้ใหญ่ปีนี้ กส็ ิ บห้าแล้ว การตื่นเต้นยินดีเรือ่ งเทศกาล
หยวนเซี ยวเป็ นของธรรมดามาก เสิ่นหนิงนึ กถึงอายุเหล่าสาว
ใช้ ก ลุ่ ม นี้ ตามกฎบ้ า นตระกูล เสิ่ น สาวใช้ ช ัน้ หนึ่ งประจ าตัว
เจ้านายจะต้องอายุสิบแปดปี จึงจะแต่งงานได้ การแต่งงานต้อง
มีขนั ้ ตอน พออายุถึงเกณฑ์ ก็จะต้องเตรียมคิดเรื่องแต่งงานให้
พวกนาง เสิ่นหนิงตัง้ ใจว่าจะต้องเตรียมการให้พวกนางดีๆ

ชาติที่แล้ว พวกนางตามนางไป ตอนแรกตามแต่งเข้าวัง

องค์ชายห้ า ตอนหลังก็เข้าพระราชวัง จนกระทังตาย
่ ยังไม่ได้
แต่งงาน ในชาตินี้ นางจะต้องให้ชีวิตคนละแบบแก่พวกนาง

เสิ่ นหนิ งคิ ดถึ ง ชาติ ก่ อ นอี ก นางมั ก จะคิ ดโดยไม่

รู้ตัว คิ ด ถึ ง เรื่ อ งชาติ ที่ แ ล้ ว น าเรื่ อ งชาติ ก่ อ นผสมปนเปกับ
ประสบการณ์ ชาตินี้ หรือนี่ จะเป็ นโรคความจาติดค้างจากชาติ
ก่อน?

358
 จวบจนเวลาคา่ เสิ่นหูซื่อนากลุ่มผู้หญิงออกไปยังตลาด
ตะวัน ตก ยิ่ ง ใกล้ ถ นนเสี ย งเหอ คนก็ยิ่ ง แน่ น ทุ ก คนต่ า งใส่
เสื้อผ้าใหม่ๆกัน หนุ่มสาวถือโคมกันคนละอัน นี่ เป็ นของพิเศษ
มีเฉพาะในงานเทศกาลซังหยวน ่ หนุ่ มสาวแต่ งตัวแต่ งตากัน
สวยสด อายุราวสิบห้าสิบหก เพิ่งจะเริ่มหนุ่มสาวกัน ลักษณะ
เช่นนี้ ทาให้เสิ่นหนิงสะท้อนใจ ความรู้สึกของสาวแรกรุ่นแบบ
นี้ นางหายไปนานมากแล้ว

นางยืนอยู่ที่ถนนเสียงเหอมองดูผคู้ นล้นหลามผ่านไปมา
แส ง จากโ ค มไฟ ส่ อง ถ น น ใหญ่ ทั ้ง ส าย ส ว่ าง ไส ว ห ล า ก
สี ส ั น เหมื อ นเดิ นอยู่ ใ นปุ ย เมฆสดสวย ความครึ ก ครื้ น
เช่นนี้ ความงามเช่นนี้ เหมือนอยู่ในความทรงจา สวยงามสุด
จะบรรยาย เวลานัน้ ในเวลาที่ มีความงามเช่นนี้ นางเป็ นคนที่
ร่าเริงเบิกบาน ขณะที่ อยู่ในแสงไฟจากโคมบนถนนเสี ยงเหอนี้
เขามอบโคมให้ น างอัน หนึ่ ง มองดูโ คมที่ เ ขามอบให้ ใจนาง
หวามวาบจนยากที่ จ ะบรรยาย ในความเคลิ บ เคลิ้ ม นั ้น รู้สึ ก
ว่า ชาตินี้ มีแค่คนอย่างเขาเพียงคนเดียวก็พอใจแล้ว

ขอให้ ค วำมหวัง และควำมรัก เติ มเต็ ม ชั ว่ ฟ้ ำดิ น

สลำย ตอนนัน้ เขาพูดเอ่ยเช่นนี้

จากนัน้ เล่า ต่อจากนัน้ เล่า...

359
 “ไม่มีต่อจากนัน้ อีกแล้ว...”

ภายใต้ แ สงสว่ า งหลากสี ส ัน ท่ า มกลางเสี ย งหัว เราะ

สนุกสนาน เสิ่นหนิงพึมพาคานี้ ใบหน้ านิ่งสงบ

360
 33 พบเขาครังแรก
้

ตัง้ แต่กลับมาจากงานเทศกาลซังหยวน
่ หลังบ้านตระกูล
เสิ่นครืน้ เครงกันอยู่พกั ใหญ่

ทุกคนเล่าเรื่องที่ เกิดขึ้นในงาน คุยถึงเรื่องสนุกสนานกับ

ผลงานที่ ไ ด้ เป็ นไปตามที่ เ สิ่ น หวัน่ พู ด โคมไฟที่ น างท าเอง
ดูดีกว่าโคมไฟตามถนนทัง้ หมด

เสิ่ นหนิ งอดไม่ ไ ด้ ที่ จ ะต้ อ งชื่ น ชมฝี มื อ เสิ่ นหวัน่ นาง
ตกแต่ งในรูปแบบแปลกใหม่โดยการแบ่งโคมไฟเป็ นชัน้ นอก
ชัน้ ใน ชัน้ ในเป็ นไส้โคม ชัน้ นอกเป็ นผ้าแพรบางละเอียด ไม่ร้วู ่า
นางทาได้ อย่างไร ไส้ โคมไฟยังหมุนได้ ทาให้ รูปภาพทิวทัศน์
ภูเขาคนน้ าเคลื่ อนไหวได้ ราวกับเห็นปี กผีเ สื้ อกาลังขยับ ปี ก
ท่ามกลางดอกไม้ สุดยอดจริงๆ มิน่าเล่าหญิงสาวตามท้องถนน
ถึงพากันจ้องมองโคมไฟของนางด้วยความชื่นชมระคนอิจฉา

เสิ่ น มี่ ไ ด้ พ วกเครื่ อ งส าอางเครื่ อ งประดับ ของเด็ก สาว

มากมาย ทั ง้ หมดนี้ ได้ ร ับ จากร้ า นค้ า โดยไม่ ต้ อ งเสี ย เงิ น
เนื่ องจากนางมี ความสามารถในการทายปั ญหา เป็ นเรื่องน่ า
แปลกประหลาดจริงๆ

361
 ในงานเทศกาลซังหยวน
่ ทัง้ หน่ วยงานราชการกับร้านค้า
ล้วนตัง้ ซุ้มทายปั ญหา นี่ กเ็ ป็ นธรรมเนี ย มปฏิบตั ิ ของ เมือง
หลวงอีกเช่นกัน หากทายถูก มักมีรางวัลให้ไม่น้อย ปกติ เสิ่นมี่
ไม่ได้มีฝีมือหรือความชอบอะไรมากนัก มีแต่ อ่านหนั งสื อวาด
ภาพกับเย็บปั กถักร้อย เรื่องทายปั ญหา คงเพราะอ่ านหนั งสื อ
มากก็เลยใช้ได้

เพราะเช่ น นี้ เสิ่ น หนิ งพบว่ าน้ องสาวต่ างมารดาที่ ส งบ

ปากสงบคาคนนี้ มีมนั สมองที่ มีไหวพริบเฉี ยบคม ไม่ว่าปั ญหา
ยากแค่ไหนนางก็สามารถทายถูกได้อย่างรวดเร็ว

หลี่อี๋เหนี ยงก็เลยมีเรื่องอวดท่ามกลางความสนุกสนาน
เ สิ่ น หู ซื่ อ ยิ่ ง ช ม ห ล า น ส า ว ค น นี้ ต ร ง ๆ ว่ า เ ยี่ ย ม ม า ก
ความสามารถนี้ ทาให้ กลุ่มเด็กผู้หญิงได้ของกลับมามากมาย
แม้แต่ เสิ่นอวี๋ซื่อก็ยงั ได้รบั ปิ่นปั กผมทองฝั งมุกลายดอกโบตั ๋น
จาก เสิ่นมี่

ความสนุ ก สนานนี้ ผ่า นไปไม่ น าน ก็ถึ ง เดื อ นหนึ่ ง วัน ที่

ยี่สิบ

งานแต่ ง งานขององค์ ช ายรองเป็ นงานส าคั ญ ของ

ราชสานัก พวกผูช้ ายอย่างเสิ่นหวาซัน่ เสิ่นเจ๋อจิ้งไม่ต้องพูดถึง
362
ทัง้ เสิ่ น อวี๋ ซื่อ เสิ่ น อัน ซื่ อก็ต งั ้ อกตัง้ ใจพาเสิ่ น หนิ งไปร่ว มงาน
แต่งงานองค์ชายรองด้วย

เสิ่ นหนิ งกับ เฉิ นหวัน่ โหยวเนื่ องจากเรื่ อ งเทศกาล

บุปผาราชสานักปี ที่แล้ว แม้ต่างฝ่ ายต่างรู้จกั กัน แต่กไ็ ม่ได้สนิท
นัก ตระกูลเสิ่นกับตระกูลเฉินก็ไม่ได้สนิทสนมมากนัก ก่อนพิธี
แต่งงาน เสิ่นหนิงไม่ได้ไปมอบของของขวัญให้เฉินหวันโหยว ่

ได้ยินว่าคนไปมอบของขวัญงานแต่ งให้ ตระกูลเฉินไม่

น้ อย ไม่นับของจากองค์ชาย เฉพาะของจากตระกูลเฉินเองก็มี
ถึงเจ็ดสิบสองโต๊ะ สตรีทวทั ั ่ ง้ เมืองหลวงต่ างอิจฉากันยกใหญ่
เห็น ได้ ว่ า ทัง้ ราชวงศ์ก ับ ตระกูล เฉิ นให้ ค วามส าคัญ กับ งาน
แต่งงานนี้ มากขนาดไหน

พิธีอภิเษกขององค์ชายรองใหญ่โตมโหฬาร หากพูดอย่าง
จริ ง จัง นี่ เป็ นพิ ธี แ ต่ ง งานที่ ใ หญ่ โ ตที่ สุ ด นั บ ตัง้ แต่ ง านของ
ฉางไท่ฮ่องเต้ แน่ นอนพิธีอภิเษกของฮ่องเต้กบั ฮองเฮาต้ องไม่
นับ

ก่ อ นหน้ านี้ เมื่ อ คราวงานอภิ เ ษกของรัช ทายาท ด้ ว ย

เพราะร่างกายเจ็บป่ วย เพื่อเห็นแก่ร่างกายรัชทายาทจึงไม่ได้
จัด งานเลี้ ย งอะไรใหญ่ โ ต อี ก ทัง้ อู๋เ ฉาเหนิ งบิ ด าชายาของรัช
363
ทายาทเป็ นแค่ผ้ใู หญ่ในราชสานักทว่าไม่มีอานาจแท้ จริง ย่อม
เทียบไม่ได้กบั เฉินจือเฮ่าเสนาบดีกลาโหมคนปัจจุบนั

ไม่เพียงแต่ ตระกูลเสิ่น ขุนนางอื่นๆ ก็เห็นความสาคัญ

ของงานแต่ งงานนี้ ทงั ้ นั น้ คนไม่น้อยที่ ต้องการร่วมงานเลี้ ย ง
แต่งงานทัง้ ขององค์ชายรองและของตระกูลเฉิน ทาให้ว่นุ วาย
มาก พูดให้ถกู คือ ขุนนางราชสานักเป็ นแขกทัง้ สองฝัง่ ทาให้มี
ขุนนางไม่น้อยตอนเช้าไปบ้านเฉินจือเฮ่าเสนาบดีกลาโหมดื่ม
สุราแสดงความยินดีที่ลกู สาวแต่งงาน

ตอนคา่ ไปร่วมงานเลี้ยงองค์ชายรองแต่ งงานที่ วงั องค์

ชายรอง ขุนนางที่อายุมากรู้สึกค่อนข้างลาบาก เสิ่นอวี๋ซื่อไม่ได้
สนิทชิดเชื้อกับเฉินหลินซื่อและเฉินเจ้าซื่อมากนัก อีกทัง้ นางมี
ครรภ์ ต้องหลีกเลี่ยงการเข้าบ้านเจ้าสาว จึงไม่ได้ไปบ้านตระกูล
เฉิน แต่ตรงไปที่วงั องค์ชายรอง

วังองค์ชายรองที่ถนนสื่อฟู่ ตกแต่งใหม่เอี่ยม ทัง้ ด้านหน้ า

และด้านใน ตลอดจนต้นไม้กิ่งไม้ล้วนแล้วแต่แขวนผ้าแพรแดง
กายานหอมชัน้ สูงที่ เตรียมไว้ในงานแต่งงานก็จุดจนหอมตลบ
อบอวล ประดับประดาทัง้ นอกทัง้ ในอย่างหรูหราอลังการ ขุน
นางในวังองค์ชายเป็ นคนคอยต้ อนรับแขกเหรื่อ ทัวทั ่ ง้ งานมี
ตกแต่งเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่
364
 นี่ เป็ นงานแต่งงานระดับราชสานักที่เสิ่นหนิงเข้าร่วมเป็ น
ครัง้ แรก ครัง้ ของตัวเองไม่นับ ตอนรัชทายาทอภิเษกเสิ่นเจ๋อจิ้ง
อยู่ที่เฟิงหนาน เสิ่นหนิงไม่เคยรับรู้

เมื่อมาถึงวังองค์ชายรองแล้วเห็นสถานที่ จดั งาน ดวงตา

ของเสิ่นหนิงพลันหม่นแสงลงไปวูบหนึ่ ง การแต่ งงานขององค์
ชายล้วนมีราชพิธีที่แน่ นอน ชาติก่อน ตอนนางแต่งกับซังกวน ่
ฉางจือ้ ก็มีการตกแต่งคล้ายกัน

เสื้อผ้าที่ ตรงกับราชพิธี เครื่องใช้ ตัวหนั งสื อแดง แพร

แดง แสงเที ยนที่ ส่องสว่างระยิบระยับ เข้าไปในตาที่ มืดมัวของ
เสิ่ น หนิ ง ที่ แท้ นี่ คื อสิ่ง ที่ ค นภายนอกได้ เห็นกัน ละลานตาจน
ตาลาย

ตอนนั น้ นางรู้สึกอย่างไรหนอ ตื่ นเต้ นหรือดี ใจ นางจา

ไม่ได้เสี ยแล้ว จาได้ว่าดูเหมือนจะดื่มน้ าไปไม่น้อย แม่นมหลิ่ว
ยังห้ามไว้...

สถานที่ จดั เลี้ยงภริยาขุนนางชัน้ ห้ าขึ้นไปกับครอบครัว

อยู่คนละที่กบั พวกผูช้ าย เสิ่นหนิงตามเสิ่นอวี๋ซื่อและเสิ่นอันซื่อ
เข้าพบเต๋อเฟยมารดาองค์ชายรอง ส่วนฮ่องเต้กบั ฮองเฮาอยู่ใน
วัง แล้วจึงไปห้องหอพบเจ้าสาว
365
 กงซินฉื อที่ อีกไม่นานก็จะแต่งงานแล้วก็มาร่วมงานด้วย
เจิ้งเส้าอี๋ลูกสาวคนเล็กของเสนาบดีคลังสนิทกับเฉินหวันโหยว
่
มานาน แน่ นอนว่าต้องมาอยู่แล้ว

ในห้ องเจ้าบ่าวครึกครื้นยิ่งนั ก เฉินหวันโหยวหน้

่ าแดง
เอี ยงอาย ทาให้ คนไม่น้อยหยอกล้อ อี กไม่นาน ก็มีเจ้าหน้ าที่
หญิงมาเชิญทุกคนออกจากห้องเจ้าบ่าวไปที่ จดั เลี้ยง งานเลี้ยง
ใกล้เริ่มต้นแล้ว

เจ้าหน้ าที่หญิงนาเสิ่นอวี๋ซื่อ กงซินฉื อไปยังโถงใหญ่ที่จดั

เลี้ยง ห้ องเจ้าบ่าวห่ างจากโถงใหญ่ไม่ไกล ทุกคนต่ างเร่งฝี เท้ า
รี บ เดิ น ทัน ใดนั ้น เจ้ า หน้ าที่ ห ญิ ง ก็ห ยุ ด เดิ น ก้ ม ตัว ท าความ
เคารพต่ อแถวคนที่ เดินสวนมา พอพวกเสิ่นอวี๋ซื่อเห็นหน้ าคน
ที่มาชัดเจน ก็รีบทาความเคารพ

กลุ่ ม คนที่ เ ดิ น สวนมา หน้ าสุ ด คื อ รัช ทายาทกับ ชายา

ตามมาด้วยองค์ชายที่ยงั ไม่ได้แต่งงานหลายคน ได้แก่องค์ชาย
ห้า องค์ชายสิบ องค์ชายสิบสอง แล้วยังมีองค์หญิงอีกหลายคน
เป็ นลูกท่านหลานเธอทัง้ นัน้ ดูแล้วคงจะมาดูชายาองค์ชายรอง
ภรรยาของน้ องชายคนนี้ เป็ นแน่

366
 พร้อมกันนี้ เอง เสิ่นหนิงก็ได้พบซังกวนฉางจื
่ อ้ นี่ เป็ นครัง้
แรกที่ เ ห็ น เขาหลัง จากเกิ ด ใหม่ เห็ น เขาที่ อ ยู่ ใ นแถวยัง คง
อ่อนโยนเช่นเคย รอยยิ้มที่ทาให้คนอยากใกล้ชิด

เพียงเห็นแค่แวบเดียว ความรู้สึกเกลียดชังก็พลุ่งพล่าน
ขึ้นมาอย่างระงับไม่อยู่ อยากจะปรี่เข้าไปฉี กใบหน้ าที่ อ่อนโยน
นัน้ อยากจะสังหารเขาให้ตายไปเสีย...

นางเคยรักเขาอย่างลึกลา้ เคยอธิษฐานต่อหน้ าพระพุทธ

องค์ขอติดตามเขาไปจนตาย แต่เขากลับฆ่าล้างตระกูลเสิ่นของ
นาง ทาแท้ งลูกที่ อยู่ในท้ องนาง ซ้ายังขังนางอยู่ในวังเย็นฉาง
ชุนถึงสิบเจ็ดปี

เมื่อได้ พบกันอี กครัง้ นางพบว่าที่ แท้ ความรู้สึกที่ นางมี

ต่ อเขา เหลือไว้ เพี ยงความแค้ นและโทสะสุดคณานั บ เขาทา
เช่นนี้ ต่อนางได้อย่างไร!

เวลารักอยากให้ อยู่ เวลาแค้นอยากให้ ตาย คนโบราณ

พูดไว้ไม่มีผิด

“นี่ เป็ นครอบครัวของเสนาบดีกระทรวงโยธาเสิ่นหวาซัน่

กระมัง ไม่ต้องมากพิธีหรอก” เสี ยงของอู๋ซื่อภรรยารัชทายาท

367
แว่วเข้ามาในหูเสิ่นหนิง นางจึงรู้ตวั ว่าอยู่ที่ไหน สองมือกาแน่ น
จนรู้สึ กว่ าฝ่ ามื อทัง้ เจ็บ และเปี ยกชื้ น นางเก็บ กดความเคี ย ด
แค้นและประกายเย็นชาที่มี หันไปมองรัชทายาทกับพระชายา

ซัง่ กวนหยูชูรชั ทายาทประดับรัดเกล้าทองคาเล็ก เมื่อ

สวมชุดตัวยาวสี แดงเข้มยิ่งขับเน้ นให้เห็นใบหน้ าที่ ขาวซี ดผิด
จากคนปกติ ตาลึกโบ๋ไร้แวว เห็นชัดว่าเป็ นร่างกายที่ ป่วยหนัก
มานาน แม้แต่ อู๋ซื่อภรรยารัชทายาทที่ อยู่ข้ างๆ ก็หน้ าตาซี ด
เซียว ไม่มีความงามสง่าสูงส่งเลยแม้แต่นิด เข้ากันไม่ได้เลยกับ
สถานที่จดั งานเฉลิมฉลองกันอย่างที่นี่

แค่ มองแวบเดี ย ว เสิ่ น หนิ งก็ก้มศี รษะลง คิ ด เช่ น เดี ยว

กับเสิ่นหวาซัน่

ในสายตาของเสิ่นหนิงนัน้ รัชทายาทกับชายาไม่มีอะไร
น่ ากังวล รัชทายาทร่างกายอ่อนแอ พระชายาผ่านมาหลายปี ก็
ยังไม่มีทายาท

รัชศกฉางไท่ปีที่สามสิบแปด รัชทายาทสิ้นพระชนม์ พระ

ชายาก็ตายตามไปด้วย เชื้อสายของทางรัชทายาทจึงไม่นับเป็ น
อะไรได้ ดังนัน้ ซังกวนฉางจื
่ อ้ ถึงได้มีโอกาส...

368
 ซั ง่ กวนฉางจื้ อ กระพริ บตาปริ บๆ เขาก็ ม องเห็ น
เสิ่นอวี๋ ซื่อกับกลุ่มเด็กสาว เขารู้จกั กงซินฉื อ ตอนฟั งแนะน า
คนอายุน้อยสุดเป็ นตระกูลเสิ่น

เขาดูผิดไปหรือเปล่านะ ไฉนถึงรู้สึกว่ายามเด็กสาวคนนี้
มองเขาเหมือนมีความแค้นแสนสาหัส เขายังไม่เคยพบนางมา
ก่ อน ครัน้ ลองพินิจดูอย่ างละเอี ย ดอี กที ก็รู้สึกว่ าเด็กสาวยื น
สงบเสงี่ ย มอยู่ ต รงนั ้น หน้ าตางามกระจ่ า ง ไหนเลยจะมี
ความแค้นได้ เขาแอบหัวเราะกับตัวเอง คงเพราะคิดเรื่องงาน
แต่ งงานองค์ชายรองติดกันหลายวันมากเกินไป จากนัน้ เขาก็
นึ กถึงตาแหน่ งขุนนางของเสิ่นหวาซันกั่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งขึน้ มาได้

พอคิ ด ถึ ง ตรงนี้ เขาก็ฉี กยิ้ ม อย่ า งสนิ ทสนมกับ กลุ่ ม

เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ ยัง ถามด้ ว ยว่ า พวกนางได้ พ บพี่ ส ะใภ้ ร องแล้ ว ใช่
หรือไม่ น้าเสียงอ่อนโยนเหมือนสายลมยามวสันต์

ฝ่ ายเสิ่นหนิงก้มศี รษะนิ่งเฉย จนกระทังกลุ

่ ่มรัชทายาท
และพระชายาจากไปไกลจึงเงยหน้ าขึ้น ใบหน้ าราบเรียบ คิดว่า
นางเองยังอ่อนแอเกินไป ดีที่ไม่ได้พบบ่อย ไม่เช่นนัน้ นางต้ อง
กลบเกลื่อนไม่อยู่เป็ นแน่ ...

369
 พวกเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ กลับ จากงานเลี้ ย งองค์ ช ายรองอย่ า ง
รวดเร็ว สาเหตุเพราะเด็กดิ้นแรงมาก ซา้ ยังรู้สึกวุ่นวายใจ จึง
เกิดเครียดขึน้ มา รีบกลับไปถนนจิ่งไท่แล้วตามหมอมาดู

หมอตรวจชี พ จรดูแ ล้ ว ก็ก ล่ า วว่ า ปกติ ดี ไ ม่ มี อ ัน ตราย

น่ าจะเพราะเสี ยงอึ กทึ กในงานเลี้ย ง เด็กจึ ง ดิ้ น เพราะราคาญ
แล้วออกใบสังยาบ
่ ารุงครรภ์ ให้เสิ่นอวี๋ซื่อดูแลตัวเองให้สงบใจ
ไว้ แล้วจึงลากลับไป

อารามตกใจจากอาการของเสิ่ นอวี๋ ซื่ อ เสิ่ นหนิ งจึ ง

ไม่ทนั นึ กถึงความรู้สึกของซังกวนฉางจื
่ ้อ ด้วยเป็ นห่ วงอาการ
เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ กับ ทารกอย่ า งมาก ฟั ง ค าของหมออย่ า งตัง้ ใจ ทัง้
กาชับอวี๋มามาจะต้ องปรนนิบัติเสิ่นอวี๋ซื่อให้ดี จึงค่อยกลับไป
เรือนชิงจู๋

ตอนชิวเกอช่ วยเสิ่นหนิงถอดเสื้อนอกออก ได้ยินเสี ยง

เหมือนเสิ่นหนิงสะดุ้งเฮือกเบาๆ คล้ายกับเจ็บ จนนางพลิกฝ่ า
มื อ เสิ่ น หนิ งออกมาดู ท ัง้ สองข้ า งก็ต้ อ งตกตะลึ ง เห็น ฝ่ ามื อ
ทัง้ สองข้างมีรอยเล็บครึ่งวงกลมแปดรอยจิกลึก บนฝ่ ามือยังมี
คราบเลือดแห้งเกรอะกรังติดอยู่ แลดูน่ากลัวยิ่งนัก

370
 “คุณหนู นี่ มนั ...” ชิวเกอสันเท ่ ิ้ มด้วยความตกใจจนพูดไม่
ออก ไม่ เ ข้ า ใจว่ า ท าไมเสิ่ น หนิ งจึ ง ได้ บ าดเจ็บ เช่ น นี้ กลับ มา
รอยแผลลึกนี้ จะต้องกาหมัดแน่ นขนาดไหนจึงเป็ นได้หนอ

นางไม่เข้าใจคุณหนูผ้นู ี้ เลย ถึงแม้จะติดตามอยู่ข้างกาย

เสิ่ น หนิ ง เรื่ อ งที่ ไ ด้ รู้ไ ด้ ส ัม ผัส ย่ อ มมี ม ากแล้ ว ทัง้ สายตาทัง้
ความคิดก็กว้างขึ้นมาก แต่ ชิวเกอกลับรู้สึกว่านางยิ่งไกลห่ าง
จากเสิ่นหนิงมากขึน้ เรื่อยๆ เกิดอะไรขึน้ กันแน่ นางถึงได้มีแผล
ขนาดนี้ ...

“ไม่มีอะไรไม่มีอะไร อี กสองวันก็หายแล้ว...” เสิ่นหนิง

หายใจแรง ตอนนัน้ ไม่ร้สู ึก ตอนนี้ เพิ่งรู้สึกเจ็บ เพราะความรู้สึก
เจ็บนี้ ทาให้ ความแค้นจากการพบซังกวนฉางจื
่ ้อลดลงไปมาก
ใจคิดว่าไม่น่าเลย แค่คนผู้นัน้ ทาให้ฝ่ามือตัวเองยา่ แย่ขนาดนี้
ไม่ค้มุ ค่าเลยจริงๆ

การพบเขาครัง้ แรกหลัง เกิ ด ใหม่ หลัง จากความโกรธ

แค้นผ่านไป สิ่งที่ ยงั เหลืออยู่มีเพียงคาว่า ”ไม่ค้มุ ค่า” สามคานี้
เท่านัน้ ใช่แล้ว ไม่ค้มุ ค่า

371
 ดีที่รอยแผลแม้จะดูน่ากลัว ด้วยการดูแลของชิวเกอ ไม่กี่
วันก็หายแล้ว เหลือแค่รอยแผลเป็ นสีขาว เชื่อว่าผ่านไปสักพัก
ก็คงหายหมด

372
 34 เรือ่ งน่ ายินดีมากมาย

ผ่ า นปี ใหม่ ไ ปแล้ ว แม้ ค วามหนาวยัง ไม่ ล ดลง แต่ ค น

ตระกูล เสิ่ น ยัง เลื อ ดลมพุ่ง พล่ า นตื่ น เต้ น ไม่ ห ยุ ด ท่ า มกลาง
บรรยากาศเช่ น นี้ แม้ แ ต่ ค วามหนาวก็ย ัง ต้ อ งหนี ห่ า งบ้ า น
ตระกูลเสิ่น เนื่ องจากข่าวดีตระกูลเสิ่นตามมาติดๆ

จนถึงต้ นเดื อนสอง ข่ าวดี เรื่องแรกรับปี ใหม่ เสิ่ นอันซื่ อ

ตัง้ ครรภ์อี ก ที่ แ ท้ อ าการเบื่ อ อาหารหลายวัน ที่ ผ่ า นมาของ
เสิ่นอันซื่ อ รวมทัง้ อาการสมองมึนงง นางยังนึ กว่าเป็ นเพราะ
คิ ด ถึ ง เสิ่ น อวี๋ เ สี้ ย น ผ่ า นไปหลายวัน แล้ ว ระดู ก็ย ัง ไม่ ม าเสี ย
ที นางจึงรูส้ ึกผิดปกติ รีบเชิญหมอมาตรวจ แต่กลับตรวจพบว่า
นางตัง้ ครรภ์แล้ว แม้จะเพิ่งมี แต่ไม่ผิดแน่ นอน

ทีนี้ตระกูลเสิ่นก็สนุกสนานกันอีก ทัง้ แม่สามีกบั ลูกสะใภ้

ตัง้ ครรภ์กนั ทัง้ คู่ เสิ่นหวาซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งดีใจจนบอก ไม่ถกู
เพิ่ ม ทัง้ ลู ก เพิ่ ม ทัง้ หลาน เรื่ อ งมงคลเรื่ อ งแรกของปี ใหม่ เ ป็ น
สัญลักษณ์ความเจริญรุง่ เรือง แม้เสิ่นอวี๋ซื่อต้องรูส้ ึกเขินอีกครัง้
หนึ่ ง แต่กต็ ้องเตรียมจัดการบ้านตระกูลเสิ่น ครรภ์ของเสิ่นอัน
ซื่ อครัง้ นี้ นับว่าถี่กระชัน้ อยู่บ้าง เสิ่นชิ่งเต๋อยังไม่ครบขวบเลย
ดังนัน้ จะต้องบารุงร่างกายให้มาก

373
 เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ จึ ง ขอเสิ่ นหู ซื่ อ ให้ น างช่ ว ยดู แ ลบ้ า นสั ก
ระยะ จนกว่านางคลอดแล้วคอยกลับมาจัดการเรื่องดูแลบ้าน
และให้ เ สิ่ น หนิ งช่ ว ยเสิ่ น หูซื่ อ ดูแ ลบ้า นด้ ว ย ทุ ก อย่ า งจัด การ
เรียบร้อยแล้ว อี กไม่ถึงสองเดือนก็จะคลอดแล้ว ระยะเวลาไม่
ยาวนัก

ฝ่ ายเสิ่นหูซื่อก็ตอบรับด้วยความยินดี ตัง้ แต่ปีใหม่นางก็

ว่างงานอยู่แล้ว บอกให้เสิ่นอวี๋ซื่อกับเสิ่นอันซื่อบารุงร่างกายให้
ดีๆ

อีกไม่นาน ทัง้ เซียงโจว อี้โจว หลู่โจว ก็ได้รบั จดหมายแจ้ง

ข่าวดี

เวลานี้ เสิ่นอวี๋เสี้ยนเพิ่งกลับถึงเซี ยงโจวยังไม่ครบเดือน

ก็ได้รบั ข่าวดี แล้ว ครัน้ นึ กถึงเสิ่นอันซื่ อขึ้นมาก็ร้สู ึ กคิดถึงนาง
มาก ยังเขียนจดหมายบอกความรู้สึกคิดถึงให้เสิ่นอันซื่ อ โดย
อ้ างอิงคากลอนโบราณ ให้ เสิ่นอันซื่ อบารุงครรภ์ดีๆ ไม่ต้อง
เป็ นห่วงเขา

เสิ่นอันซื่ อได้รบั จดหมายแล้วรู้สึกเขินอายไม่น้อย ดูแล

ตัวเองต่อไป

374
 ข่ าวดี เรื่องที่ สองคื อเสิ่น อวี๋ ซวนกับเสิ่ นอวี๋ ผิงสอบผ่าน
ส านั ก ศึ ก ษาสู ง สุ ด แล้ ว พร้อ มกับ เสิ่ น อวี๋ ผ ู เสิ่ น อวี๋ ป๋ อลู ก ชาย
เสิ่นเจ๋อหรู อีกไม่กี่วนั จะเข้าเรียนที่สานักศึกษาสูงสุด

สานั กศึกษาสูงสุดเป็ นสถานศึกษาสูงสุดที่ นักศึกษาต้ า

หย่งเข้าเรียน การสอบเข้าได้เป็ นนั กศึกษาสานั กศึกษาสูงสุด
เป็ นเรือ่ งน่ ายินดีอย่างยิ่ง

สาคัญที่ สุดคือ ทัง้ เสิ่นหวาซันกั

่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งไม่ได้จดั การ
อะไรภายในให้ เข้าได้ ด้วยฝี มือล้วนๆ เสิ่นหวาซันพอใจเป็
่ น
อย่างยิ่ง มอบพู่กนั กับหมึกที่ ตวั เองใช้ ตอนหนุ่ มให้ ทงั ้ สองคน
แสดงความชื่นชมพร้อมกับตัง้ ความหวังที่ดี

ถึงแม้ต้าหย่งกาหนดให้ ลูกหลานขุนนางขัน้ เจ็ดขึ้นไป

สามารถเข้าเรียนหรือร่วมฟั งการสอนในสานักศึกษาสูงสุด แต่
จากการที่ ลู ก หลานขุน นางเพิ่ ม จ านวนมากขึ้น จ านวนผู้เ ข้ า
เรียนได้เริ่มไม่เพียงพอ สานักศึกษาสูงสุด พวกที่ เรียนอยู่ล้วน
เป็ นลูกหลานขุนนางเมืองหลวงในราชสานักปั จจุบนั การสนิท
สนมไปมาหาสู่ ทาให้การปฏิบตั ิ หน้ าที่ทีหลังสะดวกขึน้ มาก พูด
ไปแล้ว สานักศึกษาสูงสุดแทบจะเป็ นที่ชุมนุม ผู้สอนหนังสือขัน้
สุดยอดของแคว้ นไว้ทงั ้ หมด ไม่ต้องพูดถึงสานั กศึ กษาสูงสุด

375
แม้แต่ ผ้สู อนธรรมดาก็เป็ นนั กปราชญ์ที่มีชื่อเสี ยง การได้เป็ น
ศิษย์อาจารย์กบั คนเหล่านี้ ถือเป็ นวาสนา

ที่ ส าคัญ กว่ า นั น้ ส านั ก ศึ ก ษาสูง สุด ก็เ ป็ นที่ ชุ ม นุ มของ

ผู้เรียนหนังสือขัน้ สุดยอดของแคว้น เห็นได้เลยว่าคนเหล่านี้ จะ
มี จ านวนไม่ น้ อ ยได้ เ ป็ นขุน นางส าคัญ ในราชส านั ก ไม่ แ น่ ว่ า
อาจจะมีขุนนางระดับท่ านเจ้ากรมอาลักษณ์ หรือท่ านสมุหนา
ยกฝ่ ายซ้ าย ความสัมพัน ธ์ข องเพื่ อนนั กเรี ย นเป็ นสิ่ ง ที่ ต่ อ ให้
อธิษฐานสามชาติกย็ งั ได้มายาก

นี่ เป็ นการลงทุนที่ตา่ สุดทางการเมือง พูดได้ว่า ในสานัก

ศึ กษาสูงสุด ล้ อมไว้ ด้ ว ยสี่ ตาข่ ายยักษ์ คือ วงศ์ต ระกูล ญาติ
ทางการแต่ ง งาน ศิ ษ ย์อ าจารย์แ ละเพื่ อ นเก่ า แก่ ไม่ แ ปลกที่
ตระกูล ขุน นางในเมื อ งหลวงแย่ ง ที่ นั ง่ เรี ย นกัน จนยอมศี รษะ
แตก อาศัยทัง้ บุญคุณ ความสัมพันธ์ เงินทอง ทุกอย่างเพื่อให้
ลูกหลานในตระกูลได้เข้าเรียนในสานักศึกษาสูงสุด

ดัง นั น้ ข้ อ กาหนดจึ ง เปลี่ ย นเป็ นลู ก หลานขุน นางเมื อ ง

หลวงขัน้ เจ็ด ขึ้น ไปถึ ง จะมี สิ ท ธ์ ิ เรี ย น แต่ ไม่ เ กิน ครอบครัว ละ
สามคน อี กทัง้ ก่อนการเข้าเรียน จะต้องผ่านการสอบที่ จดั โดย
สานักศึกษาสูงสุด จึงจะนับว่าเป็ นกั ๋วจื่อเซิงหรือนั กศึกษาของ
สานักศึกษาสูงสุด
376
 ที่ เสิ่นอวี๋ซวนกับเสิ่นอวี๋ผิงสอบผ่าน ก็คือการสอบเช่นนี้
เสิ่ น อวี๋ ซ วนได้ สิ ท ธ์ ิ โดยตรงจากเสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง เสิ่ น อวี๋ ผิ ง อาศัย
ใบบุ ญ จากปู่ จึ ง ได้ สิ ท ธ์ ิ ดี ที่ ท ัง้ สองไม่ ท าให้ ผู้ค นผิ ด หวัง คว้ า
โอกาสเป็ นกั ๋วจื่อเซิงมาไว้ในมือได้ทงั ้ คู่

ตระกูลเสิ่นจัดโต๊ะเลี้ยงฉลองเรื่องนี้ อีกหลายโต๊ะ เนื่ อง

ด้ ว ยเวลาที่ เ สิ่ น อวี๋ เ หวิ น กับ เสิ่ น อวี๋ เ ทากลับ ถึ ง เมื องหลวงนั น้
กระชัน้ ชิดเกินไป จึงร่วมเข้าสอบสานักศึกษาสูงสุดไม่ทนั ตาม
ความคิดเสิ่นอวี๋ ซนั ่ ขณะที่ ทงั ้ คู่ยงั ต้ องปรับตัวกับการใช้ ชีวิต
เมืองหลวงก็ให้ เข้าเรียนในโรงเรียนประจาเมืองหลวง แม้จะ
ด้ อ ยกว่ า ส านั ก ศึ ก ษาสู ง สุ ด อยู่ ข ัน้ หนึ่ ง แต่ ก็มี นั ก ปราชญ์ ผู้
ยิ่งใหญ่ไม่น้อย เทียบกับหลิ่งหนานแล้วดีกว่าไม่น้อย เสิ่นอวี๋หง
เมื่ อ ก่ อ นก็ เ รี ย นที่ นี่ นั บ ได้ ว่ า เป็ นศิ ษย์ พี่ ข องเสิ่ นอวี๋ เ หวิ น
กับเสิ่นอวี๋เทา

เสิ่นอวี๋หงยังไปหาน้ องชายสองคนนี้ โดยเฉพาะ สอนให้รู้

ถึ ง การใช้ ชี วิ ต ในโรงเรี ย นประจ าเมื อ งหลวง เช่ น อาจารย์
คนไหนเข้มงวดไม่ฟังเสียงใคร อาจารย์คนไหนรับฟังปรึกษาได้
ในโรงเรียนมีที่ไหนไปไม่ได้ ที่ ไหนที่ พวกเก่งกาจมักไปกัน โน่ น
นี่ มากมาย ทัง้ เสิ่ น อวี๋ เ หวิ น กับ เสิ่ น อวี๋ เ ทาฟั ง จนผงกศี ร ษะไม่
หยุด พยายามจาทัง้ หมดใส่สมอง พอไปถึงโรงเรียนแล้วจะได้ไม่
ทาตัวเก้อ นึ กขอบคุณพี่ชายคนนี้
377
 ข่ า วดี เ รื่ อ งที่ ส ามเกี่ ย วข้ อ งกับ เสิ่ นอวี๋ ห ง ความจริ ง
ไม่นับว่าข่าวดีแล้ว ก็คือกาหนดวันที่ตระกูลเสิ่นไปบ้านตระกูล
เฉิง กาหนดการแต่ งงานของเสิ่น อวี๋ หงเดิน หน้ าไปอี กก้ าว ที่
เหลื อ อยู่ อี ก คื อ รอวัน ที่ เ ฉิ งเยี่ ย นเยี่ ย นได้ อ ายุ ค่ อ ยปรึ ก ษา
กาหนดเวลาแต่งงาน ก็ยงั ไม่รีบ

ดัง นั ้น วัน เวลาของเสิ่ นอวี๋ ห งผ่ า นไปอย่ า งสุ ข สบาย

พูด คุย กับ ลูกผู้น้ องอย่ างเสิ่น อวี๋ อี้หลายค า เรื่องเกี่ ย วกับ การ
จัดการหน่ วยหรูหลิวชู่ เรื่องที่ เหลือคืออ่านหนังสือ เตรียมสอบ
คัดเลือกช่วงฤดูวสันต์ปีหน้ า

ยัง มี อี ก เรื่ อ งที่ ท าให้ ต ระกูล เสิ่ น พู ด คุย ปรึ ก ษากัน ใน

สายตาเสิ่นหนิง นี่ นับเป็ นเรื่องน่ ายินดี อย่างยิ่ง ในเดือนสอง
เหยี ย นซาง เสิ่ น เจ๋ อ เสวี ย อาแปดกับ อัน เหอถัง ภรรยาจาก
ซี หนิงเต้ ากลับเมืองหลวง พวกเขาไปหลายเดือนแล้ว แม้แต่
ปี ใหม่กไ็ ม่ได้กลับมา กลับมาคราวนี้ นาของพืน้ เมืองซีเอี้ยนกับ
เตี ยนกุ้ยมาไม่น้อย แม้แต่ เสิ่นหนิงยังได้หน่ อไม้ดองหลายห่ อ
ชุนฉื อดีใจจนคิดค้นหารายการอาหารใหม่ จะทาหน่ อไม้ดอง
ผัดเนื้ อชิ้นดี หรือจะเป็ นแกงจืดเป็ ดป่ าหน่ อไม้ดองดี

เสิ่นเสิ่นเจ๋อหย่วนกับเสิ่นหูซื่อย่อมดี ใจเป็ นพิเศษ ครัน้

เห็น ทุ ก คนเหน็ ด เหนื่ อยจากการเดิ น ทาง จึ ง รี บ ให้ พ วกเขา
378
พักผ่อนก่อนค่อยคุยละเอี ยดเรื่องไปซี หนิงครัง้ นี้ เสิ่นหูซื่อคิด
ไกลถึงตอนพวกอันเหอถังกลับเจียงหนาน จะต้ องให้ พวกเขา
นาของอะไรกลับบ้านเดิมไปด้วย

ที่ ห้ อ งหนั ง สื อ เสิ่ นหวาซั น่ เช่ น เคย พวกเหยี ย นซาง

รายงานผลการไปซี หนิงกับเสิ่นหวาซันเส ่ ิ่ นเสิ่นเจ๋อหย่วน การ
ไปครัง้ นี้ ได้ผลกลับมามากมาย เสิ่นเจ๋อเสวียเอาแผนที่ ออกมา
ฉบับหนึ่ ง ตามธรรมเนี ยมปฏิบตั ิ ที่ดีเยี่ยมของตระกูลเสิ่น เขา
ใส่ เครื่องหมายพร้อมคาอธิบายในแผนที่ เป็ นเรื่องราวซี หนิง
เต้ าบริ เวณเตี ยนกุ้ ย ตลาดที่ ผ่ า น เมื อ งที่ มี ก ารค้ า ขาย
หนาแน่ น ท่ าเรือที่ มีจานวนเรือมาก ตระกูลกลุ่มพ่อค้าต่ างๆ
เป็ นต้น แม้แต่สถานที่ที่มีผลผลิตเป็ นหลักทางเศรษฐกิจก็แสดง
ไว้ นี่ เป็ นผลได้ประการแรก

ประการที่ สอง ทัง้ หมดเห็นชัดถึงการก่อตัง้ กรมฉาหม่า

(กรมที่ ดูแลเรื่องการแลกเปลี่ ยนม้ากับ ใบชา) แอบให้ เงิน ทุ น
ก่ อ สร้ า งที่ ว่ า การกรมฉาหม่ า แน่ นอน เรื่ อ งนี้ ไม่ ไ ด้ ปิ ดบัง
เจ้ากรมกรมฉาหม่า ดังนั น้ ก็รกั ษาสัมพันธภาพที่ ดีกบั เจ้ากรม
ฉาหม่า เงินทองที่ใช้ไปก็ไม่ต้องพูดถึง

ประการที่สาม ทาความรูจ้ กั กับตระกูลพ่อค้าใหญ่ของซีห

นิงเต้าหลายตระกูล แลกเปลี่ยนนามบัตร นัดแนะการติดต่อไป
379
มาหาสู่ ประการที่ สี่ เซ็น สัญญาการค้ ากับ กลุ่มพ่ อค้ าชาและ
พ่ อ ค้ า ยา นั ด หมายส่ ง ชาใหม่ เ ดื อ นสี่ จ านวนสามร้ อ ยชัง่ กับ
เครื่ อ งยาเดื อ นหกจ านวนห้ า ร้ อ ยชั ง่ มี ท ั ง้ หย่ ว นจื้ อ * ต้ า
หวง** ตันเซิน*** จือหมู่**** เป็ นต้น ให้ส่งถึงซีหนิงตามกาหนด
ทัง้ ตระเตรียมเรือ่ งต่างๆในการร่วมทากิจการเป็ นครังแรก ้

เรื่องต่างๆเหล่านี้ แต่ละเรื่องยิ่งสาคัญมากขึ้น ไม่นึกว่า

พวกเหยี ย นซางไปไม่ ถึ ง ครึ่ ง ปี ก็มี ผ ลงานมากมายถึ ง เพี ย งนี้
ยอดเยี่ ยมจริงๆ ทัง้ เสิ่นหวาซันและเส
่ ิ่ นเจ๋อจิ้งพอใจอย่ างยิ่ ง
โดยเฉพาะการค้ าขายกับ กลุ่มพ่ อค้ าชา กลุ่มพ่ อค้ ายา ถึ ง แม้
จานวนยังน้ อยมาก แต่ เป็ นการเริ่มต้นที่ ดี ขอแค่มีการเริ่มต้น
ทุกอย่างก็จะไปได้ดี

งานที่ จ ะท าต่ อ ก็ไ ม่ ใ ช่ ส่ ว นที่ เ สิ่ นหวาซัน่ คุ้ น เคยแล้ ว

่ ิ่ นเจ๋อหย่วนกับพวกเหยียนซางไปปรึกษากัน
ดังนัน้ เขาจึงสังเส
ดีๆ จะต้ องจัดการให้งานทุกส่วนก่อนหลังเป็ นไปให้ เรียบร้อย
หลายวัน ผ่ า นไป รอจนเสิ่ นเจ๋ อ เสวี ย กับ คนของอัน เหอถัง
เตรียมพร้อมกลับเจียงหนาน เขายังเขียนจดหมายบอกคนของ
อันเหอถังส่งให้หปู ้ ูถเู งียบๆ ในจดหมายกล่าวชมเชยเสิ่นหูซื่อ
อย่างมาก

380
 เสิ่ น หนิ งก็พอคลับ คล้ ายคลับคลาว่ าพวกเหยี ยนซางมี
ผลงานมากมาย เสิ่นหูซื่อบอกโดยไม่ตงั ้ ใจรัวไหลให้
่ นางรู้บ้าง
นางย่อมดีใจด้วย คิดว่าฝี มือการค้าของอารองกับเหยียนซาง
จะต้องจัดการเรื่องเหล่านี้ ได้ดี ดังนัน้ นางจึงเบนสายตาไปที่อื่น
เฉลิมฉลองร่วมกับพี่น้องทัง้ เสิ่นมี่เสิ่นเหยา

ที่แท้เสิ่นหวันใกล้
่ เจ็ดขวบแล้ว หลังปี ใหม่เสิ่นอวี๋ซื่อบอก
ว่า จะแบ่งอาคารเล็กใกล้เรือนปี้ เหอให้เสิ่นหวัน่ จนถึงต้นเดือน
สองก็ซ่อมแซมเสร็จแล้ว หลายวันนี้ เสิ่นหวันก ่ าลังเตรียมตัว
ย้ายเข้าไปอยู่ เสิ่นหวันค่ ิ ดชื่ ออาคารนี้ ไว้แล้วแต่ แรก ยังให้ เสิ่น
เจ๋อจิ้ง เขียนให้ ตอนนี้ ป้ายชื่อ”เรือนจิงเฉี่ ยว(เรือนวิจิตร)”ได้ทา
เสร็จแล้ว แขวนไว้แล้วอย่างมันคงบนที ่ ่อยู่ใหม่ของนาง

ตอนเสิ่นหวันย้ ่ ายเข้ าไป เสิ่นหนิง เสิ่นมี่ และเสิ่นเหยา

ล้ ว นไปแสดงความยิ นดี ที่ เ รื อ นจิ งเฉี่ ยว หลี่ อี๋ เ หนี ยงกั บ
เหออี๋ เ หนี ยงก็อ ยู่ ด้ ว ย เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ เสิ่ น อัน ซื่ อ กับ เสิ่ น หูซื่ อ แม้
ไม่ได้มาด้วยตัวเอง แต่ กส็ ่งของขวัญมาให้ เสิ่นหูซื่อยังให้ครัว
ใหญ่ ทาโต๊ะเลี้ยงอาหารมาให้ ดังนั น้ พวกสาวน้ อย กับมารดา
เล็กทัง้ สองก็สนุกสนานกันดี

ที่พิเศษกว่าที่อื่นคือเรือนจิงเฉี่ ยวมีการตัง้ ของชิ้นเล็กชิ้น

น้ อยที่ เ สิ่ น หวันจั
่ กสานขึ้น เอง ข้ างบนของชัน้ วางของ กรอบ
381
หน้ าต่ า งและโต๊ ะ เตี้ ย วางชุ ด ชาล้ ว นประดับ ด้ ว ยของเหล่ า นี้
ทัง้ นั น้ ดูดีๆ ขวดปั กดอกไม้กเ็ ป็ นของจักสาน ทาได้ละเอี ยด
น่ าดู โถงใหญ่แขวนกลอนคู่ของเสิ่นหนิง “ใจวิจิตรเปลี่ยนเรือน
เป็ นจักรวาล มือประณี ตสร้างขุนเขาแลธารา” ชื่อเรือนจิงเฉี่ ยว
ฟังดูเหมาะสมใกล้ชิดมาก

ผ่านการอยู่รว่ มกันมาหลายเดือน สาวใช้ชราที่เตรียมไว้

แต่ก่อนก็ค้นุ เคยกันดี เสิ่นหวันยั
่ งตัง้ ชื่อให้สองสาวใช้ติดตัวว่า
เต้ าก่าน(ฟางข้าว)และหลู่เว่ย(ต้ นกก) สองชื่อนี้ ตงั ้ ได้เสี ยจน...
คนพูด ไม่ ออก เป็ นวัส ดุจกั สานทัง้ นั น้ เลย ตัง้ ชื่ อตามสิ่ง ของ
แท้ๆ ตอนที่ เสิ่นหนิงกับเสิ่นมี่ได้ยินชื่อสาวใช้ทงั ้ สอง ต่ างอด
ไม่ได้ต้องหัวเราะออกมา

---

*หย่วนจื้อ (远志) สมุนไพรจี นชนิดหนึ่ ง ใช้ เป็ นยาขับ

เสมหะ แก้ไอ และมีการนามาชงเป็ นน้าชาดื่มเพื่อให้ช่มุ คอ

**ต้ าหวง (大黄) สมุนไพรจี นชนิดหนึ่ ง มี ฤทธ์ ิ เย็น ใช้

เป็ นยาระบาย

382
 ***ตั น เซิ น (丹参) สมุ น ไพรจี น ช่ ว ยให้ เ ลื อ ดและ
ลมปราณไหลเวี ย นดี ดั บ ร้ อ นในเลื อ ด แก้ ฝี หนอง ปรับ
ประจาเดือน

***จือหมู่ (知母) สมุนไพรจีน มีฤทธ์ ิ ดับร้อน ดับไฟ แก้

หงุดหงิด แก้กระหายน้า

383
 35 งานราชการขุนนางปี ใหม่

กลิ่นอายปี ใหม่ในเดือนหนึ่ งได้หายไปนานแล้ว ขุนนาง

เมืองหลวงเริ่มทางานตามปกตินานแล้ว เสิ่นหวาซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อ
จิ้งก็เช่ นกัน งานราชการขุนนางแรกของปี ก็เกี่ ยวข้องกับเสิ่น
หวาซัน่ และเป็ นงานในหน้ าที่ของเขาเอง

เดือนสองวันที่เจ็ด รองเสนาบดีกระทรวงโยธาหยวนเค่อ
เจินกับอธิบดีกรมชลประทานกระทรวงโยธาเหอควนกราบทูล
ฮ่ อ งเต้ ให้ ป รับ ปรุง ชลประทาน ขุด ลอกแม่ น้ า ล าคลอง ขอ
ฮ่ องเต้ มีราชโองการให้ เขตเหอหนานเต้ า เจี ยงหนานเต้ า ขุด
ลอกแม่น้ าลาคลองที่ ตื้นเขินทัง้ หมด หลังจากไถหว่านชุนเกิง
แล้วให้เสริมความแข็งแรงคันเขื่อนแม่น้ าต่ างๆ เจ้าสานักการ
ขนส่งทางน้าหันตงก็รว่ มด้วย ทูลเรือ่ งนี้ เช่นกัน

ก่ อนหน้ านี้ ซื อเที ยนไถก็พยากรณ์ ว่า “ฝนฟ้ าจะลง จะ

เกิดอุทกภัย ผูค้ นลาบากพราะฝนตกมาก” อีกทัง้ อธิบายว่า “ภัย
จากฟ้ าใกล้ถึง ให้ เตรียมสรรพสัตว์ไว้ คนจะได้ไม่อด” ชี้ว่าใน
ฤดูร้อนนี้ ต้าหย่งจะเกิดอุทกภัยใหญ่ ขุนนางซือเที ยนไถรีบแจ้ง
ผลการพยากรณ์ ใ ห้ ขุน นางที่ เ กี่ ย วข้ อ งในกระทรวงโยธากับ
สานักขนส่งทางน้าให้รแู้ ต่แรก ให้พวกเขาเตรียมตัวรับมือ

384
 หยวนเค่ อเจินขอปรึกษากับเสิ่นหวาซันแล้ ่ ว ได้ พบกับ
ขุนนางกรมชลประทานและสานั กขนส่ งทางน้ า ล้วนเห็นควร
ก าหนดวัน ด าเนิ นการ เจี ย งหนานเต้ า กับ เหอหนานเต้ า มี
เส้นทางน้ามากมาย ระบบชลประทานทัง้ ใหญ่ทงั ้ เล็กมีมากมาย
หากฤดูร้อนนี้ มีอทุ กภัยจริง งานต่างๆเหล่านี้ จะต้องดาเนินการ
ให้แล้วเสร็จ การจัดการชลประทาน ขุดลอกแม่น้าลาคลองเป็ น
สิ่งจาเป็ นที่ต้องดาเนินการ

เรื่ อ งนี้ เกี่ ย วกับ ความสงบสุ ข และความมัน่ คงของ

ต้าหย่ง ฉางไท่ฮ่องเต้ได้อนุมตั ิ ทนั ใด สังรองเสนาบดี
่ กระทรวง
การคลังเจี ยงเฉิงไห่ กบั อธิบดี กรมงบประมาณกระทรวง การ
คลังจางซี ให้รว่ มกับกระทรวงโยธาหยวนเค่อเจินกับอธิบดีกรม
ชลประทานกระทรวงโยธาเหอควนตูกากับงาน ให้ เจ้าสานั ก
การขนส่งทางน้ าหันตงเป็ นแม่งานดาเนินการเรื่องนี้ ทัง้ สังให้ ่
จ๋างสื่ อของผู้ว่าทุกเมืองในเจี ยงหนานเต้ ากับเหอเน่ ยเต้ าทุ ก
แห่ ง ร่ ว มงานด้ ว ย ผู้ต รวจการเจี ย งหนานเต้ า เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น กับ
ผู้ต รวจการเหอเน่ ย เต้ าเว่ ย เหลี ย งฉา ก็ต้ องเร่ง รัด เรื่องนี้ ทัง้
ยังให้การจัดการน้าในสถานที่ต่างๆรายงานให้ทนั เวลา เพื่อให้
แม่น้าลาคลองไหลได้สะดวก มีคนั เขื่อนแข็งแรง

ขุนนางที่ เกี่ยวข้องต่ างรับคาสัง่ ราชโองการของฉางไท่

ฮ่องเต้ กถ็ กู ส่ งไปยังเจียงหนานเต้ ากับเหอเน่ ยเต้ า การจัดการ
385
น้ าได้ทยอยดาเนินการตัง้ แต่ ฤดูใบไม้ผลิ เพียงให้รอให้ การไถ
หว่ านนาฤดูใบไม้ ผลิเ สร็จสิ้ น ก็จะได้ ชาวบ้านมาร่ว มท างาน
ได้มากขึน้

หลังจากหยวนเค่อเจินทูลฮ่องเต้ แล้ว ขุนนางราชสานั ก

ได้วิจารณ์ เรื่องที่สอง เมื่อเทียบกับการจัดการน้าแล้ว เรื่องนี้ ถือ
ว่าใหญ่กว่ามาก การจัดการน้าทาในเจียงหนานเต้ากับเหอเน่ ย
เต้ า ห่ างเมืองหลวงเป็ นแสนเป็ นหมื่นลี้ พูดได้ ว่าอยู่ไกลโพ้ น
นอกจากขุน นางกระทรวงโยธา กระทรวงการคลัง กับส านั ก
ขนส่ งทางน้ าแล้ว ขุนนางเมืองหลวงไม่มีใครใส่ ใจหรอก สิ่งที่
พวกเขาห่วงยิ่งกว่านัน้ เป็ นเรื่องที่ใกล้ตวั พวกเขา รัชศกฉางไท่
ปี ที่ สามสิบหก เป็ นปี ที่ มีการสอบเลื่อนขัน้ รอบห้าปี ครัง้ เรื่อง
ใหญ่ห้าปี ครัง้ เกี่ยวพันกับการเลื่อนย้ายตาแหน่ งของขุนนางต้า
หย่ง เกี่ยวข้องโดยตรงกับความเป็ นความตายของชี วิตขุนนาง
ต้าหย่ง จะไม่ให้ความสาคัญได้หรือ ขุนนางไม่น้อยกาลังเลือด
พล่าน อยากถือโอกาสการสอบเลื่อนขัน้ นี้ ได้เลื่อนระดับอีกหนึ่ ง
ขัน้ อีกทัง้ อยากให้ค่ตู ่อสู้พลาดพลัง้ ให้กรมการสอบจับผิดได้ ทัง้
ราชสานักอบอวล ไปด้วยกลิ่นดินปื นที่มองไม่เห็น

ขุนนางไม่น้อยที่เปลี่ยนเป็ นมองเสิ่นเจ๋อจิ้งด้วยสายตาที่
แสนจะอบอุ่นใกล้ชิด เสิ่นเจ๋อจิ้งแม้จะพยายามทาตัวนิ่งไว้กย็ งั
รูส้ ึกหวาดหวันในใจ
่ ข้ำตัดสินได้คนเดียวเสียทีไ่ หนกันเล่ำ
386
 ตามธรรมเนี ยมแต่ ก่อน ฉางไท่ ฮ่องเต้ แต่ งตัง้ ขุนนางที่
ผ่านการสอบเลื่ อนขัน้ โดยให้ กระทรวงขุนนางร่วมกับสานั ก
ผู้ตรวจการราชสานักจัดการเรื่องการสอบเลื่อนขัน้ ให้เสนาบดี
กระทรวงขุนนางสวีโหย่วหยวนกับผูต้ รวจการราชสานักกงหยูซี
เป็ นผู้กากับการสอบขุนนางเมืองหลวงกับผู้ดูแลการสอบขุน
นางเมืองหลวง

เสิ่นเจ๋อจิ้งรับผิดชอบการสอบเลื่อนขัน้ ของขุนนางเมือง
หลวงขั น้ เจ็ ด ขึ้ น ไปและขั น้ ห้ า ลงมา รองอธิ บดี ก้ ู ซิ งเฉิ ง
รับผิดชอบการสอบเลื่อนขัน้ ของขุนนางนอกเมืองหลวงขัน้ ห้า
ลงมา

ส่ ว นเอกสารให้ คุณ โทษของพระญาติ ราชเลขาธิ ก าร

มุขมนตรี ขุนนางเมืองหลวงระดับสามกับผูต้ รวจการทัง้ เจ็ดเต้า
ส่งโดยตรงให้สานักมุขมนตรีฝ่ายตรวจสอบ ตรวจสอบแล้วผ่าน
ต่ อไปให้ ซื่อจง ซื่ อจงตรวจสอบแล้ว ให้ ฮ่องเต้ ทาการสอบเอง
อี กทัง้ สังการขุ
่ นนางที่ ทาการสอบทัง้ หลายห้ ามไม่ให้ ทุจริตรับ
สินบน ให้ปฏิบตั ิ ตามระเบียบการสอบอย่างเคร่งครัด

การเลื่ อ นขัน้ ลดขัน้ จะต้ อ งมี ค าชี้ แ จงที่ เ ป็ นธรรมมี

หลักฐานชัดเจน กระทรวงขุนนางกับสานักราชเลขาแยกกันชี้

387
วัด หากพบการทุจริตรับสินบนจะต้ องโดนอาญาหนั ก! จะต้ อง
จัดการเรื่องการสอบเลื่อนขัน้ ให้เรียบร้อย

พวกเฉิ่นเจ๋อจิ้งเหล่าขุนนางทัง้ ปวงย่อมต้องรับคาสัง่ ต้า

หย่งสร้างชาติสองร้อยสิบกว่าปี เรื่องการสอบเลื่อนขัน้ ได้ผ่าน
การก าหนดกฎเกณฑ์ การลองผิ ด ลองถูก กับ การปรับ ปรุง
เปลี่ ย นแปลงมานานปี เวลานี้ ค่ อนข้ างสมบูรณ์ แบบ ขุน นาง
กระทรวงขุนนางกับสานักราชเลขาก็ชานาญงานกันมานาน

โดยเฉพาะนับตัง้ แต่รชั สมัยของฉางไท่ฮ่องเต้เป็ นต้นมา

เหล่าขุนนางก็ค้นุ เคยกับการสอบเลื่อนขัน้ อย่างมาก การสอบ
เลื่อนขัน้ แม้จะรัดกุมเข้มงวดมาก แต่กย็ งั มีช่องว่างเหลือพอให้
แทรกแซงได้ การทุจริตรับสินบน เป็ นไปได้อย่างไร อาจแค่ให้
พวกญาติสนิทมิตรสหายได้มีโอกาสในขอบเขตที่ สมเหตุสมผล
เท่ านั น้ ส านั กราชเลขาก็แค่ เ อาหูไปนาเอาตาไปไร่บ้าง ด้ าน
กระทรวงยุติธรรมยิ่งไม่ตามเอาเรือ่ งแน่ นอน

ดังนัน้ ตอนกลับจากราชสานั กขุนนางทัง้ หลายต่ างก็คิด

หาช่ อ งทางของตัว เอง พระราชประสงค์ข องฮ่ อ งเต้ ต้ อ งถื อ
ปฏิบตั ิ แน่ นอน แต่ต้องปฏิบตั ิ อย่างไร เข้มงวดมากน้ อยแค่ไหน
ล้ ว นเป็ นเรื่ อ งที่ ก ระทรวงขุ น นางกับ ส านั ก ราชเลขาต้ อ ง
ปรึกษาหารือกันภายใน
388
 บ้านตระกูลเสิ่นก็พลอยหัวกระไดไม่แห้งเพราะสองเรื่อง
นี้ เสิ่ นหวาซั น่ เป็ นเสนาบดี ก ระทรวงโยธา มัก มี ขุ น นาง
กระทรวงโยธากับ ส านั ก ขนส่ ง ทางน้ า มาพบ รองเสนาบดี
กระทรวง การคลัง เจี ย งเฉิ งไห่ ยิ่ ง ไม่ต้ องพูด เขาสนิ ทชิด เชื้ อ
กับเสิ่นหวาซันอย่
่ างมาก ตอนนี้ ไปมาหาสู่เกี่ยวกับเรื่องจัดการ
น้าของราชการ

วันนี้ เขามาพบเสิ่นหวาซัน่ ก็เพราะเรื่องจัดการน้ า สิ่งที่

พู ด ย่ อ มเป็ นเรื่ อ งที่ ไ ม่ ส ามารถไปพู ด กระโตกกระตากใน
กระทรวงโยธากับกระทรวงการคลังได้

ทัง้ สองกาลังคุยกันเรื่องเงินทองในการจัดการน้ า ความ

จริงแต่ ละปี งบประมาณที่ กระทรวงการคลังจัดหาให้ แต่ ละเต้ า
แต่ ล ะโจวเพื่ อ ใช้ ใ นการชลประทานไม่ ใ ช่ น้ อย ให้ เ งิ น ทุ ก ปี
ซ่อมแซมทุกปี น้าซัดพังทลายทุกปี

อธิบดีกรมงบประมาณจางซีวนั ก่อนรวบรวมค่าใช้จ่ายที่
ต้ อ งการใช้ ใ นการจัด การน้ า ปี นี้ จ ากแต่ ล ะเต้ า แต่ ล ะโจวแล้ ว
ตกใจมาก สูงถึงห้าล้านกว่าชัง่ ตอนได้ยินตัวเลขนี้ ใจของเจียง
เฉิงไห่หยุดเต้นไปหลายจังหวะ เขาได้รบั เงินพระราชทานเพียง
ปี ละหนึ่ งพันสามร้อยกว่าชังเท่
่ านัน้ ถึงแม้กระทรวงการคลังจะ
ดู แ ลเงิ น ทองทัง้ ประเทศ แต่ จ ะให้ จ่ า ยทัน ที ห้ า ล้ า นกว่ า ชัง่
389
กระทรวงการคลังจะหาที่ ไหนมาจ่าย นี่ ไม่ใช่ แค่ห้าหมื่นชังห้
่ า
แสนชังเท่
่ านัน้ แต่เป็ นถึงห้าล้านชัง่

แต่ เรื่องจัดการน้ าก็เป็ นเรื่องสาคัญเร่งด่วน สานั ก ราช

เลขาก็ต้องจัดการสอบเลื่อนขัน้ จะหาขุนนางเหลือใช้จากที่ไหน
ไปตรวจสอบความถูกต้องว่าจริงหรือเท็จ หากมีขนุ นางยักยอก
ใส่ กระเป๋าส่ วนตัวกระทรวงการคลังมิต้องกลายเป็ นแพะ รับ
บาปหรื อ แต่ ถ้ า จ าเป็ นต้ อ งใช้ เ งิ นมากเท่ า นี้ จริ งๆ แล้ ว
กระทรวงการคลังไม่สามารถจัดหาเงินได้ทนั เป็ นเหตุให้แม่น้ า
ไหลบ่าท่วมชาวบ้านซัดเซพเนจร ก็จะไม่ใช่แค่เรื่องเงินทอง จะ
กลายเป็ นปัญหาศีรษะบนบ่าแล้ว

คิดแค่นี้ เจียงเฉิงไห่ กร็ ้สู ึ กปวดศีรษะ ต้ องแยกเป็ นสอง

ทางกับเสนาบดีกระทรวงการคลังเติ้งผูฉุน ทางหนึ่ งให้เติ้งผูฉุน
ทูลฉางไท่ฮ่องเต้ถึงสถานการณ์ ที่เป็ นอยู่ อี กทางก็คือเจียงเฉิง
ไ ห่ ม า ห า เ ส น า บ ดี ก ร ะ ท ร ว ง โ ย ธ า เ สิ่ น ห ว า ซั น่ ป รึ ก ษ า
วิธีดาเนินการ

ที่ไม่ได้เรื่องคือ เสิ่นหวาซันก็
่ ไม่มีวิธีเหมือนกัน ที่จริงนี่ ก็
เป็ นเรือ่ งใหญ่ที่กระทรวงโยธากังวล ความยากในการจัดการน้ า
ความยากของอุ ท กภั ย ไม่ เ พี ยงแค่ กระทรวงโยธากั บ

390
กระทรวงการคลัง ที่ เกี่ยวข้องมากสุดคือระบบขุนนาง ปราชญ์
เก่าก่อนก็เคยพรา่ บ่นเรือ่ งนี้

นึ กถึงระบบขุนนางที่ นับวันมี แต่ จะเละเทะลง ตัวเองก็

เคยได้ยินเพลง “แม่น้าเหลืองล้นทะลัก ทองคาหมื่นชัง” ่ เสิ่นหวา
ซัน่ ก็รู้สึ ก ท าอะไรไม่ ไ ด้ เขาด ารงต าแหน่ ง เสนาบดี ก ระทรวง
โยธา ไม่ ถึ ง สองปี มี ป ระสบการณ์ ใ นการจัด การน้ า ว่ า
ยุ่ ง ยากเพี ย งใด แต่ โ ดยหน้ าที่ ถึ ง แม้ จ ะรู้ จ ั ด การน้ ายาก
กระทรวงการคลังจัดหาเงินลาบาก แต่ กย็ งั ต้ องให้ พวกหยวน
เก๋อเจิงทูลเรือ่ งจัดการน้า เพราะเป็ นเรือ่ งที่ไม่ทาไม่ได้จริงๆ

ทัง้ สองคนได้ แค่ยิ้มแห้ งๆ ไม่มีวิธีใด สถานการณ์ เจี ยง

หน าน เ ต้ ายั ง ดี กว่ า เ ล็ ก น้ อย ผู้ ต รว จการเ ยี่ ย เ จิ้ ง ฉุ นมี
ความสัมพันธ์ที่ดีกบั เสิ่นหวาซัน่ อีกทัง้ ยังเป็ นอาจารย์เสิ่นเจ๋อ
จิ้ง รวมทัง้ เสิ่นไคซัน่ เป็ นผู้ว่ าเมืองหางโจว สถานการณ์ เ จี ย ง
หนานเต้ ายังพอรู้ถึงเจ็ดแปดส่วน แต่เหอเน่ ยเต้าไม่ร้อู ะไรเลย
เสิ่นอวี๋เสี้ยนเป็ นแค่ซือซื่อเล็กๆ คนหนึ่ งในเซียงโจว ไม่สามารถ
ให้ข้อมูลที่เป็ นประโยชน์ อะไรได้

ทัง้ คู่ได้ พูดคุยกันอี กสักพัก นอกจากเสิ่นหวาซันเขี

่ ยน
จดหมายให้เยี่ยเจิ้งฉุนหนึ่ งฉบับแล้ว เจียงเฉิงไห่ตดั สินใจไปคุย
กับผูต้ รวจการสานักราชเลขาหล่งหยูซี ตระกูลหล่งใกล้จะมีการ
391
สมรสกับ ตระกูล เว่ ย ผู้ต รวจการเหอเน่ ยเต้ า สถานการณ์ นี้
ตระกูลหล่งถึงอย่างไรก็น่าจะรูบ้ า้ งสักนิด

ที่ กลัดกลุ้มพอๆ กับเสิ่นหวาซัน่ ก็คือเสิ่นเจ๋อจิ้งที่ กาลัง

หาทางออกไม่ได้ พักนี้ บ้านตระกูลเสิ่นมีฮูหยินของขุนนางไม่
น้ อยพากันส่ งบัตรขอเข้าพบมาให้ ต่ างอยากมาพบเสิ่นอวี๋ซื่อ
ส่วนเพื่ออะไรนัน้ เสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นอวี๋ซื่อย่อมรู้อยู่แก่ใจ ยังดีที่
เสิ่นอวี๋ซื่อใช้ข้ออ้างครรภ์แก่ บอกปัดขุนนางส่วนใหญ่ ท้องของ
นางโตขึ้นมากแล้ว เป็ นข้ออ้างที่ ดีมาก แต่ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็ร้ซู ึ้งถึง
เหตุผลที่ ไม่สามารถป้ องกันอะไรจนถึงที่ สุด คนไหนที่ สามารถ
บอกปัดได้ คนไหนที่ต้องให้พบ ตระกูลเสิ่นย่อมต้องชังน ่ ้ าหนัก
ดี ๆ จึ ง ทยอยรับ การเข้ า พบของขุ น นางอยู่ ห ลายคน เช่ น
ครอบครัวอธิบดีในกระทรวงกลาโหมสวี่เซิ่นสิง วันนี้ กม็ าพบ

ต าแหน่ งของสวี่ เ ซิ่ นสิ งอยู่ ร ะดับ เดี ย วกับ เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง
ฮูหยินทัง้ สองก็รุ่นราวคราวเดี ยวกัน เรื่องคุยจึงมี มาก มักจะ
เป็ นเรื่องราวการตัง้ ครรภ์ของเสิ่นอวี๋ซื่อ สวี่ฮหู ยินชื่นชมวาสนา
ของเสิ่นอวี๋ซื่อ แต่นึกอีกที ตวั เองก็ไม่เลว มีลูกชายสามลูกสาว
หนึ่ ง ครัง้ นี้ กน็ าสวี่ เมิ่งเหยาลูกสาวมาด้วย ให้ สวี่ เมิ่งเหยาพบ
เสิ่นอวี๋ซื่อ คุยแลกเปลี่ยนชื่อกับเสิ่นหนิง

392
 ปี ที่ แ ล้ ว ที่ เ สิ่ น หนิ งไปเป็ นแขกบ้ า นเสนาบดี ก ระทรวง
กลาโหมตระกูลเฉิน ก็เคยพบหน้ าสวี่เมิ่งเหยาครัง้ หนึ่ ง ครัง้ นี้
พบกัน อี ก ก็ย่ อ มมี เ รื่อ งคุย ไม่ น้ อ ย ทัง้ คู่คุย ถึ ง เฉิ นหวันโหยว
่
ชายาเอกองค์ชายรอง ว่าองค์ชายรองแต่ งอนุภรรยาเจียงซื่ อ ว่า
เฉินหวันโหยวยั
่ งไม่ได้ตงั ้ ครรภ์เป็ นต้น

จากการเชื้ อ เชิ ญ อย่ า งจริ ง จัง ของเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ สวี่ ฮูห ยิ น
กับ สวี่ เ มิ่ ง เหยาได้ ร่ ว มรับ ประทานอาหารเที่ ย งด้ ว ย ระหว่ า ง
อาหารเสิ่ นอวี๋ ซื่ อ คล้ า ยพู ด โดยไม่ ต ั ง้ ใจว่ า “สามี บ อกว่ า
อธิบดีสวี่เป็ นคนกล้าทาเพื่อสิ่งถูกต้อง ดังนัน้ เรื่องเป็ นดังหวัง
แน่ ลาบากท่านต้องมาเที่ยวนี้ ขออภัยจริงๆ” สวี่ฮหู ยินก็ยิ้มรับ
อย่างรู้ใจ ความจริง เสิ่นเจ๋อจิ้งรับปากสวี่ เซิ่นสิงแต่ แรกแล้ ว
เพียงแต่สวี่เซิ่นสิงคิดว่าถึงอย่างไรก็ต้องมาพบสักครัง้

อย่างเช่นรองอธิบดีกระทรวงพิธีการจางซู่กเ็ ข้าพบ จางซู่

เป็ นคนหางโจวเช่ นกัน พ่อตาก็คือเยี่ยเจิ้งฉุ น มีความสัมพันธ์
เช่ น นี้ ตระกูล เสิ่ นย่ อ มต้ อ งต้ อ นรับ เต็ ม ที่ จางซู่ เ พิ่ ง เข้ า รับ
ตาแหน่ งรองอธิบดีในกระทรวงพิธีการเมื่อเดือนห้ าปี ที่ แล้ว ก็
คิดขยับในการสอบเลื่อนขัน้ ปี นี้ ขณะที่เสิ่นเจ๋อจิ้งกับจางซู่กาลัง
คุย กัน ในเรื อ นด้ า นหน้ า เสิ่ น หวาซัน่ ก็ไ ด้ พ บหน้ า จางซู่ ถาม
ถึงเยี่ ยเจิ้งฉุ นว่าสบายดี อี กถามว่าเทศกาลเช็งเม้ง กลับ เจี ย ง

393
หนานหรือไม่ จางซู่ ให้ ค วามเคารพต่ อเสิ่ นหวาซัน่ มาก ตอบ
คาถามของเขาทัง้ หมดจนเสร็จสิ้น

เสิ่นอวี๋ซื่อกับจางฮูหยินรู้จกั กันตัง้ แต่ยงั ไม่แต่งงาน ไม่ใช่

แค่ใช้คาว่าใกล้ชิดก็มาเปรียบเทียบได้ พูดไปแล้ว การแต่งงาน
ของเสิ่นเจ๋อจิ้งกับเสิ่นอวี๋ซื่อยังเป็ นเพราะเยี่ยเจิ้งฉุนเป็ นพ่อสื่อ
จางฮูหยินไม่มีลูกสาว ชมชอบเสิ่นหนิงมาก ของขวัญแรกพบจึง
ให้หนักมาก เป็ นปิ่นปักผมหยกขาวเหอเถียน มีค่าจนแม้แต่เสิ่น
หนิงก็ร้สู ึกไม่กล้ารับไว้ กระนัน้ เมื่อเห็นเสิ่นอวี๋ซื่อพยักหน้ า นาง
จึงพูดว่า “ขอบคุณท่านน้ า” แล้วรับเอาไว้ เสียงเรียกท่านน้ าทา
เอาจางฮูห ยิ น ยิ้ ม ร่า นั ด แนะเสิ่ น อวี๋ ซื่อ ว่ า ครรภ์นี้ ต อนท าพิ ธี
สรงสาม จะต้องบอกนางให้มาร่วมด้วย นางจะมาให้หลานเพิ่ม
ของในถัง เสิ่นอวี๋ซื่อก็ยิ้มรับปาก

394
 36 บุญคุณสามแสนตาลึง (1)

หลัง จากนั ้น บ้ า นตระกูล เสิ่ น ก็มี ค นทยอยมาพบ แต่

เนื่ องจากเสิ่นอวี๋ซื่อน้าหนักมากขึน้ เรื่อยๆ มักมาแค่ประเดี๋ยวก็
ลากลับ เสิ่นหนิงยังไม่ทนั ได้เจอคนเหล่านัน้

เรื่ อ งงานกระทรวงโยธาเสิ่ นหนิ งได้ ยิ น ว่ า กระทรวง

การคลัง จัด เงิ น ให้ ส องล้ านกว่ าชังใช้
่ ในการขุด ลอกแม่ น้ า ล า
คลองแล้ ว ก็ไ ม่ ไ ด้ ยิ น ความคื บ หน้ าอี ก เสิ่ น หนิ งให้ พ วกชิ ว อู๋
ติดตามสังเกตการณ์ต่อไป ได้ไปเรือนจิงเฉี่ ยวสังสรรค์กบั เสิ่นมี่
เสิ่นหวันอี
่ กสองครัง้ วันเวลาผ่านไปอย่างสบายใจ

วันนี้ ชิวเกอมารายงาน มี ข่าวด่ วนจากมดงานที่ อยู่ใน

จวนผู้ว่าเมืองหลวง ว่าระยะนี้ จวนผู้ว่าเมืองหลวงมีบรรยากาศ
ตึ งเครียด หลัวซื่ อจิ้งผู้ว่าเมืองหลวงท่ าทางร้อนรน ดูเหมือน
จวนผูว้ ่าเมืองหลวงกาลังจะมีเรือ่ ง แต่เป็ นเรือ่ งอะไรนัน้ มดงาน
ยังไม่มีข้อมูล ชิวอู๋เห็นเป็ นเรื่องด่วน จึงรีบมารายงานเสิ่นหนิง
ให้นางเตรียมใจไว้ก่อน

จวนผูว้ ่าเมืองหลวงเหมือนกาลังจะมีเรื่อง เสิ่นหนิงได้รบั

รายงานจากชิวเกอแล้วครุน่ คิด

395
 รัชศกฉางไท่ ปีที่ สามสิบหกจวนผู้ว่าเมืองหลวงเคยเกิด
เรื่องอะไรใหญ่โตนะ ในความทรงจาไม่มีเลย ไม่ได้เกิดขึ้นหรือ
เสิ่นหนิงไม่รู้ นางได้แต่ฝากความหวังไว้กบั มดงานนัน้ แล้ว หวัง
ว่าเขาจะส่งข่าวออกมาได้ทนั เวลา

เสิ่นหนิงไม่ผิดหวัง มดงานส่ งข่าวมาอย่างรวดเร็ว ผู้ว่า

เมืองหลวงต้องการเงินด่วน ต้องการเงินสามแสนตาลึงด่วน!

สำมแสนตำลึง! เสิ่นหนิงตกใจกับข่าวนี้ ทัง้ เจียงหนานกับ

เหอเน่ ยเต้าจัดการน้าสองโครงการจ่ายไปเพียงสองล้านกว่าชัง่
แต่ กบั แค่ จวนผู้ว่าเมืองหลวงก็ต้องการเงินถึงสามแสนต าลึ ง
เป็ นเรือ่ งอะไรกันแน่ เกิดอะไรขึน้ ที่จวนผูว้ ่าเมืองหลวง

รออีกหลายวัน มดงานก็ยงั นิ่งเงียบ ไม่มีข่าวอะไรออกมา

อีก ถึงแม้ไม่ร้วู ่าจวนผู้ว่าเมืองหลวงเกิดอะไรขึ้น แต่ ระหว่างที่
ชิ วอู๋ ติ ดตามเสิ่ นเจ๋ อ จิ้ ง เข้ า ราชส านั ก ได้ พ บหลัว ซื่ อ จิ้ ง กับ
ผูต้ ิ ดตาม เห็นท่าทางเงียบขรึมเคร่งเครียด

เชื่อได้ว่าข่าวมดงานถูกต้องแน่ นอน จวนผูว้ ่าเมืองหลวง

ต้องเกิดเรื่องอะไรแน่ นอน เงินที่ต้องการก็คงเป็ นเรื่องจริงด้วย
ไม่ว่าอย่างไร เสิ่นหนิงตัดสินใจต้ องคว้าโอกาสที่ หายากนี้ ใช้
เงินสามแสนตาลึงซื้อใจหลัวซื่อจิ้ง
396
 สามแสนต าลึ ง ? เด็ก สาวอายุ สิ บสามเก็บ ตัว อยู่ แ ต่
ในบ้านจะไปหาที่ ไหน เสิ่นหนิงคิดอย่างรวดเร็ว ฉับพลันก็ต้อง
ตัดใจ นางซื้อไม่ไหว ไม่ใช่หมายความว่าตระกูลเสิ่นซื้อไม่ไหว
นึ กถึ ง เด็กรับ ใช้ ที่ เ สิ่ น อวี๋ หงพี่ รองเลื อกไว้ คิ ด ว่ าต้ องยอมให้
พี่ ร อง เรื่ อ งนี้ เ ป็ นผลงานของมดงาน ลบล้ า งไม่ ไ ด้ อาจต้ อ ง
แพร่งพรายเรื่องมดงานให้ พี่รองรับรู้ แต่ ทว่า ต้ องแพร่งพราย
อย่างไร จึงจะไม่เกิดเรือ่ งใหญ่โตกันหนอ

ในเวลาเดียวกัน เสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นอวี๋อี้กาลังฟั งรายงาน

ของหรูหลิวชู่ เมืองหลวงเป็ นเมืองหลวงของแคว้น เป็ นอาณา
บริเวณที่ หน่ วยรวบรวมข้อมูลของหรูหลิวชู่รบั ผิดชอบ โดยเสิ่น
ฉี พาเหลี ยนซานผู้รบั ใช้ ของเสิ่นอวี๋ หงไปเริ่มทางานนานแล้ว
เวลานี้ กไ็ ด้รบั ผลพอสมควร

จวนผู้ว่าเมืองหลวงคล้ายมีความเคลื่อนไหว เคลื่อนไหว
อะไร หรูหลิวชู่ยงั สืบหาไม่ได้ เวลาก่อตัง้ ยังสัน้ ไป แค่ร้วู ่าจวน
ผู้ว่าเมืองหลวงอาจมีเรื่องใหญ่กต็ ้องเปลืองแรงมากมายจึงสื บ
ได้ ต้ องผ่านการติดต่ อหลายชัน้ จนเข้าใกล้ป้าเหอคนส่งผักให้
จวนผูว้ ่าจึงจะได้ข่าวนี้ มากกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว

เสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นอวี๋อี้นิ่งเงียบ ความสาคัญของจวนผู้ว่า
เมืองหลวงพวกเขารู้อยู่ จุดสาคัญแรกสุดที่ หรูหลิวชู่สนใจ ก็คือ
397
จวนผู้ว่ าเมื องหลวง เวลานี้ สื บ ข่ าวมาได้ แล้ ว แต่ ก็ได้ แค่ ค รึ่ง
เดี ย ว อี ก ครึ่ ง ที่ ส าคัญ สุ ด ยัง หาไม่ ไ ด้ ผลลัพ ธ์ นี้ มัน ช่ า งน่ า
หงุดหงิดนัก !

นั ยน์ ตาเสิ่นอวี๋ หงทอประกายวาววับ ปากอยากรีบพูด

แต่ กย็ งั พูดอะไรไม่ได้ แค่ให้ คนของหรูหลิวชู่คอยติดตามข่าว
จากป้ าคนนัน้ แล้วคุยกับเสิ่นอวี๋อี้เรือ่ งผูว้ ่าเมืองหลวง

“หลัวซื่ อจิ้งเป็ นที่ ไว้วางใจของฉางไท่ ฮ่องเต้ มานานปี

หลายปี มานี้ กย็ งั เป็ นที่ โปรดปราน ไม่อย่างนัน้ คงเป็ นผู้ว่าเมือง
หลวงไม่ได้ มี ฮ่องเต้ อยู่ จวนผู้ว่าเมืองหลวงจะเกิด เรื่องใหญ่
อะไรได้” เสิ่นอวี๋หงขมวดคิ้วพูด

“ลู กหลานตระกูลหลัวเบาบาง หลัวซื่ อจิ้ งมี หลัวซื่ อเฮิ ง

น้ องชายแท้ๆ เพียงคนเดียว เป็ นหัวหน้ าแผนกคลังในกระทรวง
การคลัง ภรรยาหลัวฟางซื่อ บ้านเดิมไม่มีใครแล้ว หลัวฟางซื่อ
ก็มีลกู ชายเพียงคนเดียว ดารงตาแหน่ งที่จิงโจว ญาติทางภรรยา
ก็ไ ม่ ไ ด้ ท าราชการ คนเกี่ ย วพัน น้ อยมาก...” เสิ่ นอวี๋ อี้ เ ผย
เบือ้ งหลังหลัวซื่อจิ้งออกมาจนหมดเปลือก ตรงข้ามกับที่เคยนิ่ง
เงียบเช่น แต่ก่อน ก็ไม่เห็นมีอะไรน่ าสงสัย...

398
 ไม่ทนั รอให้ทงั ้ สองคนสรุปเรื่อง ก็มีคนหนึ่ งจากหรูหลิวชู่
เดิ นเข้ ามาอย่ างเร่ งร้ อน เขาเป็ นหนึ่ งในแปดคนที่ เสิ่ นอวี๋ หง
คัดเลือกเมื่อครัง้ ก่อน ชื่ อเหลียนซาน เขารายงานข่าวหนึ่ งให้
ทัง้ คู่ ผู้ว่าเมืองหลวงต้องการเงินสามแสนตาลึงอย่างเร่งด่วน!
ดังนัน้ จวนผูว้ ่าเมืองหลวงจึงได้เคร่งเครียดกัน

“สามแสนตาลึง ข่าวนี้ มาได้อย่างไร” เสิ่นอวี๋หงถามที่ มา

ของข่าวเป็ นอันดับแรก

ได้ยินว่าข่าวนี้ ไม่ใช่ หรูหลิวชู่สืบมาได้ แต่ มีคนบอกเขา

คนนี้ เป็ นขอทานหน้ าจวนผูว้ ่าเมืองหลวง ตอนเขาเดินผ่านจวน
ผู้ว่า มีขอทานมาชนถูกเขา พูดคานี้ ที่หขู องเขา ตอนเขาได้ยิน
ชั ด ข อ ท า น ก็ เ ผ่ น ห า ย ไ ป แ ล้ ว ข อ ท า น ผ ม ย า ว ป ร ะ บ่ า
กระเซอะกระเซิ งไม่ ท ัน เห็ น หน้ าชัด เจน จึ ง ยัง ไม่ ส ามารถ
ตรวจสอบความถูกต้องของข่าวนี้ แต่กไ็ ม่กล้าล่าช้า รีบนาข่าว
มาแจ้งให้พวกเสิ่นอวี๋หงได้รู้

“ข้ า น้ อยไร้ ค วามสามารถ...” ใจเหลี ย นซานก็ รู้ สึ ก

อึดอัด จากผู้รบั ใช้ กลายเป็ นลูกน้ อง ระหว่างนั น้ ต้ องผ่านการ
ฝึ กฝนอย่างลาบากยากเย็น แต่แปดเดือนมานี้ หรูหลิวชู่แทบไม่
มีผลงานอะไรเลย ที่พอจะมีประโยชน์ อย่างเดียว ก็ยงั เป็ นข่าวที่

399
คนอื่ นบอกให้ เขาแอบสาบานว่าจะต้ องพยายามฝึ กฝนอย่าง
หนักเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของหรูหลิวชู่

“ใครบอกข่าวนี้ กบั พวกเรา ข่าวนี้ จริงหรือเท็จ ถ้าเป็ น

จริง จวนผู้ว่ าเมืองหลวงเหตุใดต้ องใช้ เ งิ น มากขนาดนี้ อ ย่ า ง
เร่งด่วน” เสิ่นอวี๋อี้เริ่มตรึกตรอง

เรื่องเล็กๆ นี้ ทาให้เห็นว่าเกี่ยวพันกับเรื่องอื่นมาก ยังมี

คนอื่นตามสังเกตจวนผูว้ ่าเมืองหลวง อีกทัง้ คนเหล่านัน้ ยังสืบรู้
เรื่องลับของจวนผูว้ ่าได้ จะต้องเป็ นคนใกล้ชิดผูว้ ่าแน่ นอน หรือ
เป็ นผูต้ ิ ดตามของผูว้ ่าเอง หรือเป็ นคนใกล้ตวั หลัวฟางซื่อ ทาไม
คนเหล่านี้ จึงบอกข่าวนี้ ให้พวกเขารู้

ที่ ส าคัญ กว่ า นั ้น ท าไมคนเหล่ า นี้ จึ ง รู้ ว่ า มี ห รู ห ลิ วชู่

ทัง้ ยังสามารถส่งข่าวให้เหลียนซานได้ทนั เวลา หรูหลิวชู่จะต้อง
เป็ นที่ คุ้น เคยของคนในนี้ แ น่ น อน พอคิ ด เท่ า นี้ เสิ่ น อวี๋ อี้ เ ริ่ ม
เหงื่อตก เงยหน้ ามองเสิ่นอวี๋หงอย่างตระหนก พบว่าสี หน้ าเขา
ดูผิดไปจากยามปกติ แสดงว่าเขาก็คงคิดถึงจุดนี้ เหมือนกัน

หรูหลิวชู่ก่อตัง้ ยังไม่ครบแปดเดือน ตระกูลเสิ่นแม้แต่

เสิ่ น เจ๋อ หย่ ว นก็ย งั ไม่ รู้ ท าไมจึ ง ถูก เปิ ดเผยอย่ า งรวดเร็ว ถ้ า
เช่นนัน้ ควรจะมีหรูหลิวชู่ต่อไปหรือไม่ ทัง้ เสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นอวี๋อี้
400
เหงื่ อ ตกไม่ ห ยุด คิ ด นานไม่ ไ ด้ แล้ ว รี บ วิ่ ง ไปหาเสิ่ น หวาซัน่ ที่
เรือนด้านหน้ าของตระกูลเสิ่น

วัน นี้ เป็ นวัน พัก ผ่ อ นของเสิ่ นหวาซั น่ พอดี ครัน้ เห็ น
หลานชายทัง้ สองวิ่งหน้ าตาตื่ นเข้ามา ก็รู้ว่าคงจะต้ องมี เ รื่อง
แน่ นอน แต่ พอได้ยินชัดว่าเป็ นเรื่องอะไรแล้ว ตอนแรกตกใจ
แล้วหัวเราะตามมา

เจ้าหลานชายสองคนนี้ คนหนึ่ งสิบแปด อีกคนสิบห้า ยัง

เด็กเกินไป ประสบการณ์น้อยมาก ฝึ กฝนน้ อยไป เรื่องเล็กแค่นี้
ต้องตกใจอะไรกัน ดูแล้วคงต้องฝึ กฝนต่ออีกหลายยกถึงจะถูก

“เรือ่ งของหรูหลิวชู่ นอกจากคนสิบหกคนที่หรูหลิวชู่แล้ว

ก็มีพวกเจ้าสองคน ข้า จิ้งเอ๋อร์อีกรวมสี่ คนที่ รู้ ถ้าทุกคนไม่ได้
พูดออกไป แสดงว่าอาจเป็ นเพราะผู้รบั ใช้แปดคนของหรูหลิวชู่
ที่ เปิดเผยตัวเอง ถ้าทุกคนระมัดระวังไม่เปิดเผย แต่ คนนี้ บอก
ข่าวจวนผู้ว่าให้หรูหลิวชู่ แสดงว่า คนนี้ ร้จู กั หรูหลิวชู่ อีกทัง้ คน
ผูน้ ี้ ยงั เป็ นมิตรไม่ใช่ศตั รู ถ้าเช่นนัน้ ก็แสดงว่า คนผูน้ ี้ อยู่ในบ้าน
ตระกูลเสิ่น! และเป็ นคนของบ้านตระกูลเสิ่นแน่ นอน! จะต้ อง
เป็ นเพราะสังเกตเห็นตอนหงเอ๋อร์คดั เลือกผู้รบั ใช้เป็ นแน่ พวก
เจ้าลองคิดดู คนที่ สนใจตอนพวกเจ้าคัดเลื อกคนรับใช้ มีใคร
บ้าง”
401
 การเป็ นหัว หน้ า ตระกูล เสิ่ น เสิ่ น หวาซัน่ แค่ ไ ตร่ ต รอง
เดี๋ ย วเดี ย วก็ เ ห็ น ชั ด ถึ ง ต้ น สายปลายเหตุ ไม่ ต้ อ งบอกว่ า
ความคิดความอ่านและการคาดคะเนของเขาแม่นยายิ่ง ที่ โชค
ร้ายคือ เขาก็นึกไม่ออกว่าคนผูน้ ัน้ เป็ นใคร

“ห รื อ จ ะ เ ป็ น ท่ า น พ่ อ ” ที่ เ สิ่ น อ วี๋ อี้ คิ ด แ ต่ แ ร ก คื อ

เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเหยียนซาง พวกเขาสองคนสัมผัสเรื่องตระกูล
เสิ่นมากที่สดุ ไม่ใช่ว่าจะเป็ นไปไม่ได้

“หรือว่าเป็ นพี่สะใภ้ใหญ่ เสิ่นอวี๋หงนึ กถึงคราวที่คดั เลือก

คนรับใช้ เสิ่นอันซื่ อเป็ นคนรับผิดชอบ แต่ กเ็ ลิกล้มความคิดนี้
ในทันที เสิ่นอันซื่ อเป็ นผู้หญิง ทัง้ ตัง้ ครรภ์อยู่ นางจะไปสนใจ
ทาไมกับจวนผูว้ ่าเมืองหลวง

ไม่มีใครนึ กถึงเสิ่นหนิง ไม่ต้องพูดก็ร้อู ยู่ว่าโดยปกติวิสยั

ของผูช้ ายตระกูลเสิ่นทาให้พวกเขามองข้ามจุดนี้ ไป คาดเดากัน
อยู่นาน ก็รสู้ ึกว่าทุกคนเป็ นไปไม่ได้ที่จะรูเ้ รือ่ งจวนผูว้ ่า เมือง
หลวง

“ไม่ว่าจะเป็ นใคร ค่อยๆ คาดเดาไปได้ เวลานี้ ที่สาคัญ

คือผู้ว่าเมืองหลวงต้ องการเงินสามแสนตาลึงด่วนจริงหรือไม่

402
เพื่ออะไร” เสิ่นหวาซันปลอบทั
่ ง้ สองคนให้คลายความตื่นตกใจ
เบี่ยงประเด็นหลักมาที่จวนผูว้ ่าเมืองหลวง

หลัวซื่อจิ้งระวังตัวมาตลอดชีวิต เป็ นขุนนางสายตรงของ

ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ที่ มี ชื่ อ เสี ย งโด่ ง ดัง คิ ด ว่ า เงิ น สามแสนต าลึ ง นี้
จะต้องเป็ นเรื่องที่บอกใครไม่ได้ ไม่เช่นนัน้ ทัง้ ฐานะทัง้ ตาแหน่ ง
ทัง้ ความใกล้ชิดฮ่องเต้ แค่เอ่ยปาก ก็ต้องมีคนนาเงินสามแสน
ตาลึงให้เขาทันที แล้วนี่ เป็ นเพราะอะไร

ภายในเรือนชิงจู๋ เสิ่นหนิงกาลังดูของที่ เสิ่นหวันให้

่ นาง
อย่างสนอกสนใจ หุ่นที่เพิ่งใช้หลู่เว่ยสานขึน้ มา

ชิวเกอบอกว่าได้แจ้งข่าวให้ คนข้างตัวคุณชายรองแล้ว
เรื่ อ งที่ เ หลื อ ก็ไ ม่ ใ ช่ ที่ น างจะต้ อ งท าต่ อ สุ ด ท้ า ยแล้ ว นางก็ย งั
ตัดสินใจปิดเรื่องมดงานไว้ก่อน จะต้องอาศัยรูปแบบนี้ ไปบอก
ให้เสิ่นอวี๋หงรู้ แต่ไม่ได้นึกว่าจะทาให้เสิ่นอวี๋หงตกใจรวมทัง้ การ
คาดคะเนของเสิ่นหวาซัน่ เวลานี้ นางกาลังคิดว่า เหตุใดผู้ว่า
เมืองหลวงจึงต้องการเงินจานวนมากถึงเพียงนี้

403
 “บัดซบ! ทาไมถึงได้เลวทรามตา่ ช้าแบบนี้ ! ถึงกับกล้าใช้
เงินแผนกคลังถึงสามแสนตาลึง ทัง้ ยังใช้ จนหมดเกลี้ยง ทาไม
แกไม่ตายไปเสีย! ตระกูลหลัวของข้าโดนแกทาลายย่อยยับแน่ !
เงินตัง้ สามแสนตาลึง ข้าจะไปปล้นที่ ไหนมาให้ ข้าทางานอย่าง
ระมัดระวังตัวมาหลายสิบปี กาลังจะโดนแกทาลายหมดแล้ว แก
นึ กว่าขุนนางสายตรงเป็ นกันง่ายๆหรือ...”

ในห้องหนังสือผู้ว่าเมืองหลวง หลัวซื่อจิ้งผู้ว่าเมืองหลวง
เตะหลัวซื่อเฮิงน้ องชายอย่างแรง คิดแล้วก็ยงั ไม่หายแค้น เข้า
ไปเตะอี กหลายที ปากก็ย งั ด่ าอยู่ อยากจะเตะน้ องชายที่ เคย
ทุ่มเทความรักให้ให้ตายไปเสีย ไม่เหลือสายสัมพันธ์ในวันวาน

หลัวซื่อจิ้งห่างกับหลัวซื่อเฮิงน้ องชายถึงเกือบยี่สิบปี พ่อ

แม่ ห ลัว ซื่ อ จิ้ ง ตายตัง้ แต่ ห ลัว ซื่ อ เฮิ งแค่ ส ามขวบ พู ด ได้ ว่ า
หลัวซื่อจิ้งเลี้ยงน้ องชายเหมือนลูกจนโต ลาบากลาบนมาหลาย
ปี ฟูมฟักรักใคร่ ยังอุตส่าห์หาตาแหน่ งที่สบายในกระทรวง การ
คลังให้ แม้จะไม่มียศศักด์ ิ สูงส่งนัก แต่ถ้าอยู่อย่างสมถะ ชี วิตก็
มันคงสุ
่ ขสบาย

แต่ น้ อ งชายคนนี้ ก ลับ มี ใจละโมบ ใช้ เ งิ น แผนกคลัง ถึ ง

สามแสนตาลึง ความโกรธผ่านไป หลัวซื่อจิ้งน้ าตาตก เราสอน
น้ องได้ ไม่ ดี เ ลย อับ อายบิ ด ามารดาที่ ล่ว งลับ ผิด ต่ อฮ่ องเต้ ที่
404
วางใจ เงินสามแสนตาลึง... ผูว้ ่าเมืองหลวงคนนี้ ต้องแย่แน่ แล้ว
...

405
 37 บุญคุณสามแสนตาลึง (2)

“พี่ชาย ข้าผิดไปแล้ว ข้าผิดไปแล้ว เป็ นเพราะผีสิงข้า แต่

กระทรวงการคลังต้องจัดจ่ายเงินสองล้านตาลึงให้ เจียงหนาน
กับ เหอเน่ ยจัดการน้ า ต้ องไปเบิ กเงิน ที่ แผนกคลังแล้ ว เงิ นนี้
จะต้องเติมคืนไป...พี่ชายจะด่าจะตี ข้าอย่างไรก็ได้ แต่ เงินสาม
แสนต าลึ ง จะต้ อ งเติ ม คื น ให้ ไ ด้ ไม่ เ ช่ น นั น้ ชี วิ ต ข้ า ต้ อ งจบสิ้ น
แน่ นอน...”

หลัวซื่ อเฮิงสานึ กผิดแล้วจริงๆ ไม่สนใจที่ ตวั เองถูกทา

ร้ า ย ดึ ง ขากางเกงหลัว ซื่ อ จิ้ ง พลางร้ อ งไห้ ฟู ม ฟาย เขาเองก็
ไม่เ ข้ าใจว่ าท าไมจึ ง ได้ ใจกล้ าเหิมเกริมยักยอกเงิ นกระทรวง
การคลัง ถึ ง สามแสนต าลึ ง ทัง้ ที่ ป กติ เ ขาก็เ ป็ นคนสมถะ แต่
ทาไมครัง้ นี้ ถึงได้ใจกล้านัก

ถ้าไม่ใช่เพราะฟังคาพูดของคนผูน้ ัน้ ทาให้ใจกล้ามากขึน้

เรื่อยๆ จากสามหมื่น ห้ าหมื่น จนสุดท้ ายกลายเป็ นสามแสน
ตอนนี้ เขาสานึ กผิดจริงๆ...

“จัดการคนผูน้ ัน้ เรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่” ซังกวนฉางจื

่ อ้
ถามหลี่เข่ออัน กาลังลิ้มรสชาหมิงเฉี ยนหลงจิ่งเดือนสาม รู้สึก
หอมกรุน่ ไม่มีใดเทียม
406
 “ขอท่ านวางใจ คนผู้นัน้ ได้ไปจากเมืองหลวงแล้ว ทุก
อย่างลบล้างหมดเรียบร้อย หลัวซื่อเฮิงไม่มีโอกาสรู้ว่าพวกเรา
เป็ นคนจัด การให้ ค นนั น้ ไปอยู่กบั เขา” ได้ ยิ น หลี่ เ ข่ ออัน ตอบ
ซัง่ กวนฉางจื้ อ คลี่ ยิ้ ม อ่ อ นโยน สู ด กลิ่ น หอมชาหลงจิ่ ง รู้สึ ก
ปลอดโปร่งอย่างยิ่ง

วางหมากมาแล้วสองปี เพื่อส่ งคนนี้ ไปอยู่ข้างกายหลัว

ซื่อเฮิงอย่างไร้ร่องรอย ฉางกวนฉางจือ้ ก็ต้องใช้วิธีการมากมาย
ไม่นึกว่ าจะจบเรื่องได้ อย่ างรวดเร็ว ถ้าไม่ใช่ เพราะกระทรวง
โยธาทูลขอจัดการน้ า เรื่องของหลัวซื่ อเฮิงก็คงไม่ถกู เปิดโปง
เร็วขนาดนี้

หลัวซื อ่ จ้ ิ ง หำกไม่ใช่เพรำะในมือเจ้ำมีทหำรรักษำเมือง
หลวงอยู่สองหมืน่ คน อีกทัง้ คุยโวว่ำเป็ นขุนนำงสำยตรงใจซือ่
มือสะอำด ข้ำก็คงไม่คิดหำวิธีลงมือทีน่ ้ องชำยเจ้ำหรอก เพรำะ
เจ้ำสอนน้ องไม่ดี โลภโมโทสัน แต่ ถ้ำไม่ได้ทำเช่ นนี้ ข้ำจะหำ
โอกำสทำดีต่อเจ้ำได้อย่ำงไรกัน เพือ่ จะได้ให้เจ้ำติดค้ำงบุญคุณ
ข้ำ ส่ วนเจ้ำหลัวซื อ่ เฮิง ก็ต้องโทษเจ้ำที ม่ ี พีช่ ำยเป็ นผู้ว่ำเมือง
หลวง ทัง้ ต้องโทษทีพ่ ีช่ ำยเจ้ำทัง้ รักทัง้ ห่วงเจ้ำจนเกินขนำด

ซังกวนฉางจื
่ ้อคิดเช่ นนี้ หรี่ตาลง สี หน้ าฉายแววชัวร้
่ าย
อย่างสังเกตเห็นได้ยาก
407
 “เตรียมเงินสามแสนตาลึงไว้ รอให้ตระกูลหลัวตกใจอีก
สองวัน ให้ เขารู้สึกมืดแปดด้านหาที่ พึ่งอะไรไม่ได้ ก่อน จนถึง
ที่ สุดแล้วค่อยพบความหวัง เขาจะได้ยิ่งรู้สึกซาบซึ้งน้ าใจข้า รู้
ว่าที่ รอดตัวมาได้เพราะความช่วยเหลือจากข้า จึงจะหันเหมา
ทางข้าได้ ทหารรักษาเมืองหลวงสองหมื่นคนจึงจะเป็ นของข้า”
ซังกวนฉางจื
่ ่ ่เข่ออันว่า ให้ รอดูอีกสองวันค่ อยดาเนิน
้อ สังหลี
การต่อ เพื่อจะได้มีผลดีมากยิ่งขึน้

จนเสิ่นเจ๋อจิ้งกลับจากกรมการสอบ เขาก็รบั รู้ทนั ที ถึ ง

เรื่องหรูหลิวชู่ หรูหลิวชู่ก่อตัง้ ขึน้ จากข้อเสนอของเขา น้าหนักที่
เขาใส่ ใจย่อมผิดกับเรื่องอื่น ดังนั น้ เมื่อฟั งรายงานจากเสิ่นอวี๋
หงกับเสิ่นอวี๋อี้แล้ว เขาไม่ได้คิดมากมายเหมือนเสิ่นหวาซัน่ แต่
ตัด สิ น ใจในทัน ที ว่ า เชื่ อ ในข่ า วนี้ แล้ ว รวบรวมเงิ น สามแสน
ตาลึงส่งไปจวนผูว้ ่าเมืองหลวง

ส่วนเรื่องอื่นนัน้ รอให้ผ่านเรื่องจวนผู้ว่าเมืองหลวงก่อน
ค่อยปรึกษาหารือกัน

ในจุด นี้ ทัง้ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง กับ เสิ่ น หนิ งพ่ อ ลู ก นิ สัย เดี ย วกัน
จะต้องซื้อใจผูว้ ่าเมืองหลวงก่อน เงินทองหาใหม่ได้ โอกาสนัน้ สิ
หายาก

408
 ตอนได้ยินเสิ่นหวาซันบอกว่
่ าต้องการเงินสามแสนตาลึง
ด่วน ถามเสิ่นเจ๋อหย่วนว่าจะได้เมื่อไรนัน้ เสิ่นเจ๋อหย่วนตกใจ
มาก แม้ ไ ม่ ไ ด้ ตื่ น ตระหนก แต่ ไ ม่ เ ข้ า ใจแม้ แ ต่ นิ ด ท าไมจึ ง
ต้องการเงินจานวนมากขนาดนัน้

สามแสนสาหรับตระกูลเสิ่นถึงแม้จะไม่สะเทื อนถึงราก
แก้ว แต่ในเวลาสัน้ ขนาดนัน้ ก็ไม่ใช่จะรวบรวมได้ง่ายนัก อีกทัง้
เสิ่นหวาซันก็
่ ไม่ได้บอกว่าใช้ ทาอะไร แค่ ว่าต้ องการใช้ ด่วน
เร่งจนพาลให้เสิ่นเจ๋อหย่วนร้อนรนตามไปด้วย

“ต้ อ งใช้ เ วลาอี ก สองวัน ” เสิ่ น เจ๋อ หย่ ว นค านวณอย่ าง

รวดเร็ว การเตรียมเงินสามแสนตาลึงต้ องการเวลาไม่น้อย ปี
ใหม่อาเสิ่นเต๋อซันส่ ่ งมาสามหมื่นตาลึงยังไม่ได้ใช้ หลงจิ่งไจกับ
โรงเหล้า “หวนไหลจุย (กลับมาเมา)”ที่ตระกูลเสิ่นดาเนินการมี
เงินทุนหมุนเวียนหนึ่ งแสนตาลึง เงินคงคลังตระกูลเสิ่นกับบ้าน
สวนชานเมืองหลวงก็ได้ อีกแสนสองหมื่น ตาลึ ง ที่ ขาดอี กห้ า
หมื่ น ต าลึ ง ต้ อ งรบกวนหูซื่ อ อัน เหอถัง สาขาเมื อ งหลวงช่ ว ย
สมทบ

เหยี ยนซางได้ยินที่ เสิ่นเจ๋อหย่วนสังก็

่ รู้สึกประหลาดใจ
มาก แต่ส่วนดีของเขาคือเรื่องที่ ไม่ควรถามก็จะไม่ถาม รีบไป
รวบรวมเงินจากจุดต่างๆ แล้วไปบ้านสวนนาตั ๋วเงินมา
409
 ด้ า นเสิ่ นเจ๋ อ เอี่ ย นกับ เสิ่ นหูซื่ อ ก็ ไ ปหาหู จ่ า งกุ้ย หรื อ
ผู้จดั การสาขาแซ่หขู องอันเหอถัง ผู้จดั การหูกป็ ฏิบตั ิ อย่างดีต่อ
อดีตคุณหนูหู อีกทัง้ เงินจานวนห้าหมื่นตาลึงสาหรับอันเหอถัง
ก็ไม่ได้มากมายนั ก จึงไปเบิกตั ๋วเงินที่ ร้านแลกเงินให้เสิ่นเจ๋อ
หย่วนด้วยตนเอง

ดังนัน้ จนถึงคืนวันที่ สอง เสิ่นเจ๋อหย่วนก็นาตั ๋วเงินสาม

แสนตาลึงให้เสิ่นหวาซันที
่ ่ห้องหนังสือได้

เวลาเช้า ป้ าเหอคนส่งผักให้จวนผู้ว่าเมืองหลวงล้มป่ วย
หลานชายนางจึงมาส่งผักผลไม้สดแทน คนเฝ้ าประตูเห็นหนุ่ม
คนนี้ ท่าทางเรียบร้อย หน้ าดาคลา้ แถมมือหยาบกร้าน คงเป็ น
ลูกหลานคนยากจน เกิดความเห็นอกเห็นใจ ก็ไม่ได้สงสัย แค่
ตรวจเข่งผักดูคร่าวๆ ก็ปล่อยเข้าไป

ตอนหลานชายป้ าเหอส่งผักผลไม้ไปที่ครัวหลังบ้านหลัว
ไม่ รู้เ ป็ นอย่ า งไร เกิ ด ปวดเบาขึ้ น มา บอกหลัว ฟางคนดู แ ล
ห้องครัวขอใช้ห้องส้วม หลัวฟางชี้ทางให้ หลานเหอรีบขอบคุณ
แล้ววิ่งไปตามทางที่ ชี้ให้ จนเสร็จธุระเรียบร้อย กลับรู้สึกทาง
ทุกจุดเหมือนกันหมด เดินจนหลง เลี้ยวผิดเลี้ยวถูก พอดี เจอ
พ่อบ้านหลัวกาลังจะไปปรนนิบัติหลัวซื่ อจิ้ง หลานเหอพูดกับ
พ่อบ้านหลัวไม่กี่คา เห็นสี หน้ าพ่อบ้านหลัวเปลี่ยนไปเล็กน้ อย
410
บอกเด็ก รับ ใช้ ส องคนที่ ต ามมาว่ า “วัน ก่ อ นนายท่ า นว่ า ผัก
ผลไม้ พ กั นี้ ส ดมาก อยากให้ ร างวัล พอดี ห ลานนางมา ข้ า จะ
นาไปพบท่ าน เพื่อรับเงินรางวัล พวกเจ้าไม่ต้องตามมาด้ วย”
เด็กรับใช้สองคนผงกศีรษะแล้วถอยไป

“นี่ หมายความว่าอย่างไร” หลัวซื่ อจิ้งหน้ าตาเงียบขรึม

มองดูหลานเหอ ใช้ราศีความเป็ นผูว้ ่าเมืองหลวงสะกดฝ่ ายตรง
ข้าม หนุ่มคนนี้ กลับไม่ตื่นตกใจ ตอบด้วยความเคารพว่า

“นายข้ารู้ว่าท่ านประสบปั ญหา เงินสามแสนตาลึงนี้ ไว้

สาหรับคลี่คลายเหตุด่วน ถือว่าเป็ นผูกไมตรีกบั ท่าน”

“นายเจ้าเป็ นใคร” ถึงแม้ภายในจิตใจหลัวซื่อจิ้ง หวันไหว ่

รุนแรง หน้ าตายังคงปกติ ใครทาเรื่องนี้ รวออกไปั่ เขารู้ว่าขุน
นางเมืองหลวงมีไม่กี่คนที่ ไม่พยายามเอาคนเข้ามาไว้ในจวน
ผูว้ ่า แต่หลายปี ที่จดั การกันมา เขาเชื่อว่าแม้จวนผูว้ ่าจะไม่แน่ น
หนาจนแมลงวันยังบินเข้าไม่ได้ แต่ ก็ไม่ต่างกันมากนั ก หรือ
หลัวซื่ อเฮิงทาข่ าวรัว่ หรือกระทรวงการคลังรู้ข่ าวแล้ ว ไม่ใช่
ไม่ใช่กระทรวงการคลัง ถ้าเช่นนัน้ คนนี้ เป็ นมิตรหรือศัตรู เขา
ส่งตั ๋วเงินมาเพื่อจุดประสงค์อะไร คนๆ นี้ ต้องการอะไรจากข้า
ประสบการณ์ หลายปี บอกเขาว่า ไม่มีขนมชิ้นโตร่วงลงมาจาก
ฟ้ าง่ายๆ
411
 “นายข้าแค่ต้องการรู้จกั ท่ านไว้ ต่ อไปถ้ามีเรื่องขอร้อง
อะไร ให้ท่านช่วยเหลือด้วย กระนัน้ สิ่งที่ ขอให้ช่วยย่อมต้องถูก
กฏหมายทัง้ อยู่ในทานองคลองธรรมอยู่แล้ว” หลานเหอบอก
ผ่านความหมายของการใช้เงินสามแสนตาลึง นายพูดไว้ชดั เจน
มากว่า ถ้าพูดเช่นนี้ หลัวซื่อจิ้งจะต้องตกลงแน่ นอน

เป็ นเช่นนัน้ จริง หลัวซื่อจิ้งนิ่งเฉยไปพักใหญ่ ให้พ่อบ้าน

หลัวรับเงินสามแสนตาลึงไว้ แล้วใช้พ่กู นั เขียนตัวหนังสือ “เฮ่า
เฮ่ า ” สองตัว บนแผ่ น กระดาษสี่ เ หลี่ ย มจัตุ ร สั ขนาดหนึ่ งนิ้ ว
นัดแนะให้ใช้กระดาษแผ่นนี้ มาทวงสัญญาในวันหน้ า

เขาจ าเป็ นต้ อ งใช้ เ งิ น สามแสนต าลึ ง นี้ มาแลกชี วิ ต

น้ องชาย หลัวซื่อเฮิงเป็ นน้ องชายที่เขาเลี้ยงดูมาแต่เล็ก แม้จะรู้
ว่าการรับเงินสามแสนตาลึงนี้ กเ็ หมือนกับเอามีดมาจ่อคอหอย
ไว้ แต่เขาก็ไม่ทาไม่ได้

หลานเหอรับกระดาษด้วยความเคารพเช่นเดิม ทาความ
เคารพหลัวซื่อจิ้ง แล้วจึงตามพ่อบ้านหลัวถอยออกไป

“อะไรกัน ตามไม่ ท ัน ป้ าเหอไม่ มี ห ลานชายมาส่ ง ผัก

ผลไม้ ” หลัว ซื่ อ จิ้ ง ฟั ง รายงานพ่ อ บ้ า นหลัว เขาให้ พ่ อ บ้ า น
ติดตามหลานเหอ ไม่นึกว่าแค่เดี๋ยวเดียวก็ตามไม่ทนั ไปตาม
412
ป้ าเหอมาถาม นางก็บ อกไม่ มี ห ลานชาย ยัง ประหลาดใจว่ า
ทาไมวันนี้ นางตื่ นสาย หลัวซื่ อจิ้งถอนใจยาว ฝี มือเราแพ้ เขา
เป็ นครัง้ แรกที่เขารูส้ ึกเหมือนเดินอยู่บนขอบเหว และก็เป็ นครัง้
แรกที่ เขาอยากลาออกจากราชการ วงการขุนนางเมืองหลวง
เป็ นกันได้ลาบากยากเย็นจริงๆ

“หลัว ซื่ อ จิ้ ง โปร่ ง ใสทัง้ แปดทิ ศ จุ ด อ่ อ นจุ ด เดี ย วก็คื อ

น้ องชาย ดีที่คนนี้ มีชื่อเสียงด้านไว้ใจได้ เมื่อให้กระดาษมา ก็ใช้
ประโยชน์ ได้ เก็ บ ไว้ ใ ช้ ว ัน หลัง เถอะ ” เสิ่ นหวาซั น่ มองดู
ตั ว หนั ง สื อ “เฮ่ า เฮ่ า ”สองตั ว ในกระดาษ บอกเสิ่ นอวี๋ ห ง
กับเสิ่นอวี๋อี้ว่า เรื่องจวนผูว้ ่าเมืองหลวงก็ถือว่าจบชัวคราว ่ ต้อง
พิจารณาเรื่องอื่นแล้ว

“เจ้าว่าอะไรนะ เจ้าพูดอีกครัง้ ซิ หลัวซื่อเฮิงเอาเงินสาม

แสนตาลึงไปคืนแล้วรึ จวนผู้ว่าเมืองหลวงเอาเงินมาจากไหน
มากมาย เป็ นไปไม่ได้ จะเป็ นไปได้อย่างไร ผูว้ ่าเมืองหลวงอย่าง
มากก็ร วบรวมเงิ น ได้ แ ค่ ห นึ่ ง แสนต าลึ ง พวกเราได้ ค านวณ
หลายรอบแล้ว...นี่ มนั เป็ นไปได้อย่างไรกัน...”

หลี่ เ ข่ อ อัน ฟั ง รายงานลู ก น้ อ ง แล้ ว เหงื่ อ ตก เป็ นไปได้

อย่างไร เขากับองค์ชายกาลังจะไปจวนผู้ว่าเมืองหลวง จะทา
อย่างไรดี เขานึ กถึงความร้ายกาจของซังกวนฉางจื ่ ้อ หมากที่
413
วางไว้ถึงสองปี พังไปแล้ว เขาไม่กล้าคิดถึงปฏิกิริยาของซังกวน
่
ฉางจือ้ ตอนได้ยินข่าวนี้ ทหารรักษาเมืองหลวงสองหมื่นคน...

หลี่เข่ออันรู้สึกถึงเหงื่อกาฬที่ ท่วมหลังตัวเอง แต่ เหงื่อก็

ยังไหลไม่หยุด แล้วรายงานข่าวนี้ ให้ซงกวนฉางจื
ั่ ้อรู้ด้วยความ
อกสันขวั
่ ญแขวน

“ดูท่าจะมี คนชิงตัดหน้ าเรา...” ผิดคาด ซังกวนฉางจื

่ ้อ
ไม่ได้ บนั ดาลโทสะ ไม่ได้ โทษหลี่ เข่ออัน กลับพูดคานี้ ออกมา
อย่างสงบนิ่ง ทว่าความจริงแล้วเขารู้สึกเจ็บหนัก การวางหมาก
สองปี แพ้ชนะแค่นิดเดี ยว บอกไม่ถกู ว่ารู้สึกอย่างไร เจ็บแค้น
เสี ยดาย ท้ อแท้ ถ้าไปก่ อนสักสองวันก็ดี อยากวิ่งไปถามผู้ว่า
เมืองหลวงให้ รู้เรื่อง แต่ ก็ยงั ต้ องทาไม่รู้ไม่ชี้ปลอบหลี่ เข่ออัน
เก็บเขาไว้ยงั ใช้ประโยชน์ ได้อยู่

“ไปสื บดูว่าสองวันนี้ มีใครแปลกหน้ าเข้าจวนผู้ว่าเมือง

หลวง ไปสื บ ดู อี ก ในเมื อ งหลวงสองวั น นี้ มี ต ระกู ล ไหน
เคลื่อนย้ายเงินทอง เงินสามแสนตาลึงไม่ใช่น้อย น่ าจะสืบค้นดู
ได้...” ซังกวนฉางจื
่ ้อสังการลงไป
่ เรื่องครัง้ นี้ จะต้ องมีใครเล่น
ลูกไม้เป็ นแน่ ที่ น่าแค้นใจคือ เขายังไม่รู้ว่าเป็ นใคร คนๆ นั น้
เหตุใดจึงรูเ้ รือ่ งหลัวซื่อจิ้ง

414
 ควำมจริงตระกูลเสิน่ ไม่ร้เู รือ่ งหลัวซือ่ เฮิงเลยแม้แต่น้อย
้ อ เจ้ำคิดมำกเกินไปแล้ว
ซังกวนฉำงจื
่

หลี่เข่ออันรีบรับคา ถึงแม้เชื่อว่าสืบค้นไม่ได้แน่ นอน ร้าน

แลกเงินต้าหย่งมีระเบียบที่เคร่งครัด ต้องรักษาความลับ แม้แต่
รัชทายาทก็ไม่กล้าสืบค้นเรื่องของร้านแลกเงินง่ายๆ เพราะซัง่
กวนฝูผ้กู ่อตัง้ ราชวงศ์ต้าหย่งเคยทาธุรกิจร้านแลกเงิน ธุรกิจนี้
ไม่เหมือนธุรกิจทัวไป่ ไม่สามารถสืบค้นได้อย่างเปิดเผย ได้แค่
สืบค้นลับๆ แทบไม่ต่างกับงมเข็มในมหาสมุทรเลย

415
 38 ทายซิว่าข้าเป็ นใคร

กล่าวถึงเรื่องที่หลัวซื่อจิ้งนาเงินสามแสนตาลึงอุดรูรวให้ ั่
หลัวซื่อเฮิง หลังจากเรื่องราวเรียบร้อยแล้ว อาศัยความชา่ ชอง
ของผู้ว่ า เมื อ งหลวงท าให้ ส ติ ข องเขากลับ คื น มาได้ เขารู้จ กั
น้ องชายเขาดี ทาไมจึงใจกล้าทาเรือ่ งเช่นนี้ หากไม่รจู้ กั ดีกค็ งไม่
วางตัวเขาไว้ที่แผนกคลังแต่แรกแล้ว เมื่อคิดดังนี้ ได้ จึงรีบเรียก
หลัวซื่อเฮิงมาสอบถามความเป็ นมาโดยละเอียด

หลัวซื่อเฮิงเองก็มีเรื่องจะบอกหลัวซื่อจิ้งพอดี เขาไม่ใช่
คนโง่ หลังจากเอาเงินคื นกลับไปแล้ว ก็เริ่มทบทวนเรื่องราว
ตัง้ แต่ต้น เรื่องทัง้ หมดดูเหมือนจะเริ่มต้นขึน้ หลังจากที่คนผู้นัน้
ปรากฏตัว โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าคนนัน้ คนที่ อยู่ข้างๆ ที่ คอยยุยง
ส่ ง เสริมให้ เ ขายักยอกเงิ นแผนกคลัง หายไปอย่ างลึ กลับแล้ ว
หลัวซื่อเฮิงก็ยิ่งประหลาดใจ จึงรีบมาบอกหลัวซื่อจิ้ง

เมื่อเป็ นเช่นนี้ ทงั ้ หลัวซื่อจิ้งและหลัวซื่อเฮิงต่างรู้แล้วว่านี่

เป็ นกลลวง เป้ าหมายไม่ใช่ หลัวซื่ อเฮิง แต่ เป็ นหลัวซื่ อจิ้งผู้ว่า
เมืองหลวง หลัวซื่อเฮิงเป็ นแค่เหยื่อล่อให้เขาติดกับ ถ้าเช่นนัน้

416
คนที่ ส่งเงินสามแสนตาลึงมาก็เป็ นคนวางแผน แต่ ในตัวเขามี
ผลประโยชน์ อะไรให้เขาได้ เพราะอีกไม่กี่ปีเขาก็จะเกษี ยณแล้ว

หลัวซื่อจิ้งงุนงง ยิ่งพอเขาสืบผ่านหลายต่อหลายทอดจน
รู้ว่าคนข้างตัวหลัวซื่อเฮิงดูเหมือนรู้จกั กับหลี่เข่ออันเสนาธิการ
องค์ชายห้ าแล้ว นอกจากงุนงงแล้วก็ยงั เหงื่อตกด้วย การแย่ง
ชิงราชสมบัติแม้ยงั ไม่ชดั เจน แต่คลื่นใต้น้ า ทาไมเขาจะไม่ร้วู ่า
ถ้าสาหรับองค์ชายแล้ว ตัวเขามีผลประโยชน์ อนั ใด

ตาแหน่ งผูว้ ่าเมืองหลวง ทหารรักษาเมืองหลวงสองหมื่น

คนอย่างไรเล่า!

ทุกขลาภแท้ ๆ ตอนนี้ เขาเข้าใจแล้ว จึงรีบไปทูลฮ่ องเต้

ทั น ที ให้ ผู้ ว่ า เมื อ งหลวงคงทหารรัก ษาเมื อ งหลวงเพี ย ง
หนึ่ งพัน คน ทหารเมืองหลวงที่ เหลื อทัง้ หมดให้ รวมกับทหาร
รักษาพระองค์จินอู๋เว่ย เพื่อหลี กเลี่ ยงความขัดแย้งของทหาร
รัก ษาเมื อ งหลวงกับ จิ น อู๋เ ว่ ย เป็ นผลดี ต่ อ การป้ องกัน รัก ษา
พระราชวังและเมืองหลวงมากกว่า

อี กไม่นานฉางไท่ ฮ่องเต้กท็ รงเห็นชอบ ต่ อจากนัน้ จวน

ผู้ว่าเมืองหลวงมีทหารจวนผู้ว่าเพียงหนึ่ งพันคน เพื่อทาหน้ าที่
ป้ องกันรักษา ทหารรักษาเมืองหลวงรวมกับจินอู๋เว่ย เป็ นจินอู๋
417
เว่ยขวา เดิมจินอู๋เว่ยใช้ชื่อจินอู๋เว่ยซ้าย ยังคงรักษาระบบทหาร
ของราชวงศ์ต้าหย่งที่มีจานวนเก้าเว่ย จินอู๋เว่ยซ้ายขวามีทหาร
รวมเจ็ ด หมื่ น กว่ า คน รัก ษาพระราชวั ง กั บ พื้ น ที่ บริ เวณ
เมืองหลวง

ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ อ อกพระราชโองการแล้ ว หลัว ซื่ อ จิ้ ง

โล่งอก ไม่ว่าองค์ชายห้ าต้ องการอะไร ตระกูลหลัวก็ปลอดภัย
แล้ว จนถึงเวลานี้ เขาเชื่อแน่ ว่าคนส่งเงินสามแสนตาลึงมานัน้
เป็ นองค์ชายห้า ก็ต้องเชื่อแน่ ด้วยว่าคนที่วางแผนลวงนัน้ ก็เป็ น
องค์ชายห้ า บอกไม่ถกู ว่าโกรธแค้นหรือเกลียดชัง ว่าไปแล้วก็
เพราะความโลภของน้ องชายด้วย ไม่เช่ นนั น้ จะติดกับที่ ล่อไว้
ได้อย่างไร

จากนั ้น ก็ ยิ่ งควบคุ ม ดู แ ลหลัว ซื่ อ เฮิ งอย่ า งเข้ ม งวด

ทัง้ ยังรอดูเงียบๆ ว่าองค์ชายห้าต้องการอะไร

เมื่ อ เรื่ อ งกลั บ กลายมาเป็ นเช่ น นี้ ซั ง่ กวนฉางจื้ อ

องค์ชายห้าก็นึกไม่ถึง เขานึ กไม่ถึงว่าหลัวซื่อจิ้งจะส่งมอบทหาร
รักษาเมืองหลวงสองหมื่นคน สิ่งที่ ลงแรงทาไว้ก่อนทัง้ หมดก็
สูญเปล่ า อี กทัง้ หลี่ เ ข่ ออัน ก็สื บ รู้ไม่ได้ ว่ าใครให้ เ งิ น ผู้ว่ าเมือง
หลวงสามแสนตาลึง เรื่องต่ างๆ ล้วนไม่สมหวัง ทาให้ ระยะนี้
หน้ าตาเขาบึง้ ตึงทัง้ วัน
418
 เรื่องราวไปไกลเกินกว่าที่เสิ่นหนิงกับตระกูลเสิ่นคาดคิด
พวกเขาไม่รเู้ รือ่ งหลัวซื่อเฮิง การใช้เงินสามแสนตาลึงเพื่อซื้อใจ
หลัว ซื่ อจิ้ง กลับ ท าให้ หลัว ซื่ อ จิ้ง คิ ด ว่ าเป็ นคนวางแผน จะได้
หรือเสียยังไม่อาจรูไ้ ด้

จนกระทังอี ่ กหลายปี หรูหลิวชู่ล่วงรู้เรื่องหลัวซื่อเฮิง พวก

เสิ่นอวี๋หงต่างร้องว่าทาผิดไปแล้ว นับว่านี่ เป็ นผลงานที่เสียหาย
มากที่ สุ ด ที่ แ สดงถึ ง ความไม่ พ ร้ อ มของหรู ห ลิ วชู่ ใช้ เ ป็ น
กรณี ศึกษาให้ขนุ นางหรูหลิวชู่ ซึ่งเป็ นเรือ่ งต่อไปภายหลัง

หมดสิ้ น เรื่ อ งจวนผู้ว่ า เมื อ งหลวง พวกเสิ่ นอวี๋ ห งไม่

เพียงแต่ไม่ร้สู ึกสบายใจ กลับยิ่งหนักใจมากขึ้น การรัวไหลของ่
ข่าวนี้ ทาให้เขาตื่นตกใจแต่ในเวลาเดียวกันก็ยินดีอยู่บ้าง ยินดี
ที่มีแรงหนุนในบ้านตระกูลเสิ่น ตามที่เสิ่นหวาซันคาดคะเน
่ คน
ผู้นัน้ น่ าจะอยู่ในบ้านตระกูลเสิ่น แต่ จะเป็ นผู้ใด หลายวันผ่าน
มา เขากับเสิ่นอวี๋อี้สองคนพยายามสืบหาคนในตระกูลเสิ่น แต่
ก็ไม่ได้ผลอะไร

ทัง้ บ้านตระกูลเสิ่นเงียบเชี ยบ ทุกคนมีงานที่ ตวั เองต้ อง

ท า เสิ่ น หวาซัน่ ไม่ ค่ อ ยได้ อ ยู่ บ้ า นเนื่ องจากงานจัด การน้ า ที่
กระทรวงโยธา เงินค่าจัดการน้ าการะทรวงการคลังได้จดั จ่าย
ให้ แ ล้ ว แต่ ก ารใช้ เ งิ น จ านวนนี้ หากจะจ่ า ยให้ ต รงกับ ที่ ต้ อ ง
419
ดาเนินการจริง ก็ต้องอาศัยขุนนางกระทรวงโยธาตรวจสอบ
สถานการณ์ในสถานที่จริงได้อย่างถูกต้อง

ดังนัน้ ขุนนางกระทรวงโยธาส่วนใหญ่จึงได้ออกหน้ างาน

กันหมด รองเสนาบดีหวงเก๋อเจิงกับผู้ช่วยสานักขนส่ งทางน้ า
หานตงไปเหอเน่ ยเต้ าด้วยกัน อธิบดีกรมชลประทานเหอควน
กับอธิบดีกรมน้ าป่ าเขาเถาเถียนไปเจียงหนานเต้า คงเหลือเสิ่น
่ บอธิบดีหวงอี้เฝ้ าเมืองหลวงเพื่อจัดการเรื่องอื่นๆ จึง
หวาซันกั
มีงานที่ต้องทามากมาย

เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ยิ่ ง ไม่ ต้ อ งพูด จัด สรรหน้ า ที่ ใ ห้ เ จ้ า พนั ก งาน
ธุรการกับเจ้าพนักงานอาลักษณ์ หลายสิบคน จัดส่งพวกเขาไป
เจ็ดเต้ ารวบรวมการปฏิบตั ิ หน้ าที่ ของขุนนางต่ างๆ เนื่ องจาก
การไปครัง้ นี้ ต้องใช้เวลาหลายเดือน จึงกาชับทุกคนให้พวกเขา
รายงานแต่เรือ่ งจริง

ความจริงเรื่องที่ พวกเจ้าพนั กงานธุรการเหล่านี้ ต้องทา

นั ้น ง่ า ยนิ ดเดี ย ว แค่ ไ ปรวบรวมบัน ทึ ก การปฏิ บัติ งานของ
ขุนนางแต่ละเต้าแต่ละโจวแต่ละเสี้ยนขนกลับเมืองหลวง ก็ไม่มี
อะไรอื่นที่จะต้องทาอีก ที่เหลืออยู่กเ็ ป็ นงานของพวกเสิ่นเจ๋อจิ้ง
ที่จะประเมิน ตรวจสอบ สถานะขุนนาง โดยอาศัยมาตรฐาน “สี่
ดี” กับ “ยี่สิบเจ็ดที่สดุ ”
420
 ุ ธรรม โปร่งใส ยุติธรรม ขยันขันแข็ง
ที่ว่า“สี่ดี”คือ มีคณ

“ยี่ สิบเจ็ดที่ สุด”เช่ น ที่ สุดของการตัดสินคดี ความ ที่ สุด

ของการตรวจสอบควบคุม ที่สดุ ของการปกครอง เป็ นต้น

บันทึกความผิดความชอบของขุนนาง จัดทาประเมินผล
จัด เป็ นเก้ า ระดับ ชัน้ ส่ ง ให้ ส านั ก มุ ข มนตรี ฝ่ ายตรวจสอบ
ลงทะเบียน เมื่อฮ่องเต้อนุมตั ิ การจัดระดับชัน้ แล้ว กระทรวงขุน
นางก็จะออก “ใบประกาศการสอบ” เพื่อเป็ นหลักฐาน การสอบ
เลื่อนขัน้ ก็ถือว่าสิ้นสุด ใช้เวลาร่วมปี

นี่ คือขัน้ ตอนการสอบเลื่อนขัน้ ของต้ าหย่ง พูดแล้วง่าย

แต่ ขนั ้ ตอนภายในลึกลับซับซ้ อน จาเป็ นที่ พวกเสิ่นเจ๋อจิ้งต้ อง
ตัง้ อกตัง้ ใจปฏิบตั ิ อย่างเคร่งครัด

ระหว่ างนั น้ ผู้ตรวจการราชสานั กกงหยูซีได้นาผู้ตรวจ

สอบของสานั กตรวจการราชสานั กหลายคนมากรมการสอบ
เพื่ อ รับ รู้ค วามคื บ หน้ า ผู้ต รวจสอบมาเพื่ อ ร่ ว มกับ กระทรวง
ขุนนางเรื่องการสอบเลื่อนขัน้ แต่ไม่ได้อยู่ร่วมกับพวกเสิ่นเจ๋อ
จิ้งทางานตลอดเวลา รอจนกระทังผลการตรวจสอบครั
่ งสุ
้ ดท้าย
ออกมา จึงจะตรวจสอบความถูกต้อง นอกจากมีการทาผิดต่ อ
ความเป็ นจริ ง อย่ า งชัด เจนและรุ น แรง เช่ น แม้ แ ต่ จ านวน
421
ประชากรหรือพืน้ ที่ไร่นาที่รกร้างในเขตตัวเองยังผิดพลาด แต่ก็
ยัง ได้ ร ับ การเลื่ อ นระดับ ส านั ก ผู้ต รวจการราชส านั ก จึ ง จะ
สอบถาม หากไม่แล้ วสานั กผู้ต รวจการราชสานั กก็จะไม่ ก้าว
ก่ า ย พู ด ไปแล้ ว ยัง ถื อ ว่ า เป็ นเรื่ อ งของกระทรวงขุน นางกับ
กรมการสอบเอง

เสนาบดี ฝ่ายซ้ ายเซี ยวโฮ่ วเหริน เสนาบดี กระทรวงขุน

นางสวีโหย่วหยวนกับรองเสนาบดีกระทรวงขุนนางฉู่เยี่ยนก็มา
กรมการสอบหลายครัง้ ทัง้ ให้กาลังใจและแสดงความห่วงใยต่อ
เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ได้ ต ัง้ ความหวัง ไว้ ไ ม่ น้ อย ความหมายคื อ ไม่ ว่ า
อย่ า งไรก็ ต ามอย่ า ได้ มี ค วามผิ ดพลาดเกิ ดขึ้ น ไม่ ต้ อ งมี
ความชอบแค่ ข ออย่ า มี ผิ ด การไม่ ท าผิ ด พลาดก็ถื อ ว่ า เป็ น
มาตรฐานสูงสุดของการสอบเลื่อนขัน้ แล้ว

พวกเสิ่นเจ๋อจิ้งก็ต้ องว่ าจะพยายามปฏิบตั ิ หน้ าที่ อย่ าง

เต็มกาลัง อี กทัง้ รายงานกับคนเหล่ านี้ ว่าได้ อยู่ในขัน้ ตอนส่ ง
เจ้ า พนั ก งานอาลัก ษณ์ อ อกไปแล้ ว รวมทัง้ ได้ เ ตรี ย มการใน
ลาดับต่อไป

เสิ่นหวาซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อหย่วนไม่มีเวลาเหลือมาดูแลงาน
หรูหลิวชู่ ดังนัน้ งานหรูหลิวชู่ทงั ้ หมดก็มอบหมายให้เสิ่นอวี๋หง
เสิ่นอวี๋อี้สองพี่ น้อง พวกเขาสองคนด้านหนึ่ งก็อยากยกระดับ
422
ความสามารถหรูหลิวชู่ อี กด้านหนึ่ งก็กาลังเล่น”ทายสิว่าข้า
เป็ นใคร” หลังจากคิดคะเนหลายวันไม่สาเร็จ เรือ่ งนี้ กก็ ลายเป็ น
การละเล่นของสองพี่น้อง

“หรือว่าเป็ นพี่ชายใหญ่ แต่ เขาดูเงอะงะทัง้ วัน ดูแล้วไม่

น่ าเป็ นคนละเอี ยดรอบคอบ...” เสิ่นอวี๋ อี้นัง่ เท้ าคางคิด แล้วก็
ขีดฆ่าชื่อนี้ ทิ้ง ไม่ใช่เขาแน่ นึ กถึงเสิ่นอวี๋เล่อแล้วก็ถอนใจ

“อี้เอ๋อกับผิงเอ๋อไปเรียนหนังสือที่สานักศึกษาสูงสุดแล้ว
ยุ่งมากทุกวัน ไม่มีเวลามาสร้างอิทธิพลให้ ตวั เอง...ไม่ใช่ พวก
เขา...” เสิ่นอวี๋หงก็ขีดฆ่าชื่อสองคนนี้ ทิ้ง ทายไม่ถกู เลย

“โส่วเอ๋อร์อยู่ข้างอารอง คิดไปคิดมา ยังรูส้ ึกว่าอารองกับ

เหยียนซางน่ าสงสัยที่สดุ ...” พวกเขาอยู่ข้างนอก ทาเรือ่ งกิจการ
ค้ าขาย รู้เล่ห์กลมากที่ สุด เสิ่นอวี๋ หงคิด ควรบอกเสิ่นหวาซัน่
หรือไม่ว่า ให้อารองรูเ้ รือ่ งหรูหลิวชู่ด้วย

ขณะที่ พี่ น้ องตระกูล เสิ่ นก าลัง เล่ น “ทายสิ ว่ า ข้ า เป็ น

ใคร” ซังกวนฉางจื
่ ้อองค์ชายห้ ากับเสนาธิการเช่ นสวี่ ซัน ซื อ
กาลังทาเรือ่ งที่คล้ายกัน

423
 เรื่องเทศกาลบุปผาราชสานัก เรื่องจวนผู้ว่าเมืองหลวง
ทาให้ซงกวนฉางจื
ั่ ้อเกิดความระแวง สิ่งที่ เขาคิดยังทา ไม่
สาเร็จ ส่วนที่เตรียมไว้กย็ งั ถูกคนอื่นชิงตัดหน้ า เขารู้สึกคล้ายมี
ขัว้ อานาจบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิมกาลังโลดแล่นในเมืองหลวง
อาศัยสัญชาตญาณ เขาเชื่ อว่าขัว้ อานาจนี้ เป็ นศัตรูไม่ใช่ มิตร
เป็ นไปได้ ว่ าพุ่ง เป้ ามาที่ เ ขา ไม่เ ช่ น นั น้ จะเหมาะเจาะพอดี ได้
อย่างไร เกิดติดต่ อกันทัง้ เทศกาลบุปผาราชสานักกับจวนผู้ว่า
เมื อ งหลวง วัง องค์ ช ายห้ า โดนสอดแนมแล้ ว หรื อ แต่ เ รื่ อ ง
ทัง้ หมดเขาทาอย่างมิดชิด มีไม่กี่คนที่รู้ หรือว่าในวังองค์ชายห้า
มีไส้ศึก

เขากวาดสายตาผ่านพวกหลี่ เข่ออัน สวี่ ซนั ซื ออย่างไร้

ร่องรอย ทัง้ หมดนี้ เป็ นคนที่ เขาไว้ใจ เป็ นคนติดตามตัง้ แต่ เขา
ยังอยู่ในพระราชวัง หลายปี มานี้ ได้เสี่ยงภัยทาไปมากมายหลาย
เรื่อง จะว่าเป็ นไส้ศึกไม่น่าใช่ หรือมาจากพี่รองพี่สาม แต่นักสืบ
ที่ เ ขาวางตัว ไว้ ท งั ้ สองแห่ ง ก็รายงานว่ าปกติ องค์ชายสามไป
อันเป่ ย ส่วนองค์ชายรองกาลังรักดูดดื่มกับชายารองอยู่

นึ กถึงว่าซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วรับลูกสาวอนุภรรยารองเสนาบดี
กระทรวงพิธีการเจียงเสี่ ยนเป็ นชายารอง ยังอุตส่ าห์หลงใหล
เจี ย งซื่ อ เสี ย มากมาย พี่ ช ายสองคนนี้ โง่ เ ง่ า ยิ่ ง นั ก ทิ้ ง ขว้ า ง
หลานสาวภรรยาเอกของเสนาบดีกระทรวงกลาโหมไม่สนใจ ไป
424
หลงลู ก สาวอนุ ภ รรยารองเสนาบดี ก ระทรวงพิ ธี ก าร ไม่ ค ว้ า
อิทธิพลเสนาบดี กระทรวงกลาโหมไว้ให้ แน่ น กลับไปใกล้ ชิด
รองเสนาบดีกระทรวงพิธีการ จะเอาอะไรไปเทียบได้ เขาปัญญา
อ่อนหรือเปล่านะ นึ กถึงจุดนี้ เขาก็ร้สู ึกว่าพี่ชายสองที่ โง่เง่าคน
นี้ ไม่สามารถพอที่ จะสร้างอิทธิพลชนิดนี้ ได้ ถ้าเช่นนัน้ เป็ นใคร
กัน

หรื อ จะเป็ นรัช ทำยำท นึ กถึงภาพหน้ าซี ด เผือดของรัช

ทายาท ซังกวนฉางจื
่ อ้ ก็ลบคนผู้นี้ออกทันที เขาสร้างอิทธิพลก็
ไม่มีประโยชน์ แค่ เขาแข็งแรงเท่ านั น้ ทุกอย่ างก็เป็ นของเขา
แล้ว

องค์ชายที่ เหลือก็ยงั เด็ก ยังไม่ได้ ออกไปตัง้ วังใหม่เ ลย

ด้วยซา้ ทุกวันยังขลุกอยู่กบั มารดาของตน แม้แต่ประตูวงั ยังไม่
ค่อยได้ออกไป จะมีฝีมือที่ไหนมาวางแผนสร้างอิทธิพลเช่นนี้

ขุนนางเมืองหลวงมีมากเกินไป สามฝ่ ายหกกระทรวงเก้า

วัดห้าสานัก ขุนนางทุกคนมีโอกาสเป็ นไปได้ แต่ กช็ ี้ชดั ขุนนาง
คนไหนไม่ได้ ซัง่ กวนฉางจื้อกับเหล่ าเสนาธิการต่ างเศร้า ใจ
พวกเขารู้ท ัง้ รู้ว่ า มี ข วั ้ อ านาจเช่ น นี้ ทัง้ รู้ด้ ว ยว่ า ขัว้ อ านาจนี้ มิ
ได้มาดี แต่กไ็ ม่สามารถรูไ้ ด้ว่าเบือ้ งหลังขัว้ อานาจนี้ คือใคร

425
 “รอดูไปเถอะ ขอเพียงเป็ นพวกสุนัขจิ้งจอก จะต้ องโผล่
หางออกมาให้ เ ห็น แน่ พอมี เ รื่ อ งมากขึ้ น ก็ จ ะมี ร่ อ งรอยให้
ค้ น หาได้ ” สุ ด ท้ า ยแล้ ว ซัง่ กวนฉางจื้อ พูด ได้ เ พี ย งเท่ า นี้ คิ ด
ต่อไปก็ยงั คิดไม่ออก ทาได้เพียงรอเวลาเท่านัน้

426
 39 การสืบทอดและเซ่นไหว้บรรพบุรษุ

คนตระกูลเสิ่นที่ กาลังยุ่งวุ่นวายอยู่ไม่ได้มีเพียงเสิ่นหวา
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งเท่านัน้ แม้แต่เสิ่นเจ๋อหย่วนกับเหยียนซางเอง
ซันกั
ก็ย่งุ ขึน้ มามาก

เดือนหน้ าเป็ นการเก็บเกี่ยวครัง้ ใหญ่ของชาใหม่ เดือนสี่

การซื้อขายกับพ่อค้าชาซี หนิงเต้าก็จะดาเนินการ นี่ เป็ นการค้า
ขายครัง้ แรก ทัง้ สองไม่กล้านิ่งนอนใจ บางครัง้ ก็นาเรื่องที่ เคย
ตกลงไว้แล้วมาพิจารณาอย่างละเอี ยดอี กครัง้ แม้แต่ เสิ่นเจ๋อ
หย่วนพักนี้ กย็ งั ค้างที่รา้ นหลงจิ่งไจ

ส าหรับ เรื่องนี้ เสิ่ น หูซื่อไม่ได้ ข ดั ข้ อง พักนี้ น างก็ยุ่งจน

เหลือรับ เสิ่นชิ่งเต๋อหนูน้อยรุ่นที่สี่ภรรยาเอกตระกูลเสิ่นใกล้จะ
ครบขวบแล้ ว ถึ ง อย่ า งไรก็ต้ อ งเชิ ญ ญาติ ส นิ ทมิ ต รสหายมา
สัง สรรค์กนั อี กทัง้ เสิ่ น อวี๋ ซื่อก็จวนเจี ย นจะคลอดแล้ ว งานที่
ต้องตระเตรียมก็มีไม่น้อย แม้จะเตรียมแม่นมไว้แล้ว แต่กย็ งั ไม่
รู้นางจะคลอดเมื่อไร ยังต้ องเตรียมงานพิธีเซ่ นไหว้บรรพบุรษุ
วันเช็งเม้งอี ก เสิ่นอันซื่ อก็แพ้ท้องหนั ก พวกเสิ่นหนิงก็ยงั เด็ก
นางแทบอยากแยกร่างตัวเองเป็ นสองคนมาจัดการเรื่องต่างๆ
เหล่านี้ เสียให้รแู้ ล้วรูร้ อด

427
 ดีที่เสิ่นหวาซันบอกว่
่ า การจัดงานครบขวบของเสิ่นชิ่ง
เต๋ อให้ ทาอย่ างง่ ายๆ ใกล้เคี ยงกับพิธีสรงสามก็พ อแล้ ว การ
ตัดสินใจนี้ ผ่านการไตร่ตรองอย่างดีแล้ว เมื่ออยู่ในระหว่างการ
สอบเลื่ อ นขัน้ เหล่ า ขุน นางก าลัง กลัด กลุ้ ม ที่ ไ ม่ มี โ อกาสให้
ของขวัญตระกูลเสิ่น สิ่งที่ตระกูลเสิ่นต้องทาเวลานี้ คือพยายาม
เงียบแล้วเงี ยบอี ก อี กทัง้ เสิ่นอวี๋ ซื่อก็ใกล้คลอดแล้ว เที ยบกับ
หลานภรรยาเอกที่ ค รบขวบ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง สนใจมากว่ า เด็ก ใน
ครรภ์เสิ่นอวี๋ซื่อจะคลอดออกมาอย่างปลอดภัยหรือไม่

เสิ่ น อัน ซื่ อ สนั บ สนุ น การตัด สิ น ใจนี้ พัก นี้ น างแพ้ ท้ อ ง
อย่ างรุน แรง ไม่ มีใจไปรับ รองแขกเหรื่ อ สู้ท าอะไรง่ ายๆ อยู่
อย่างเงียบสงบจะดีกว่า กลับกลายเป็ นเสิ่นอวี๋ซื่อที่ร้สู ึกว่าทาให้
หลานชายน้ อยเกิ นไป แต่ น างก็ ท าอะไรไม่ ไ ด้ จ ริ ง ๆ จาก
ประสบการณ์ นางก็ร้วู ่าตัวเองใกล้คลอดแล้ว แค่ให้อวี๋มามาส่ง
ของขวัญครบรอบปี ที่มีค่าไปเรือนลิ่วเหอ ไว้ค่อยชดใช้ทีหลัง

ดังนัน้ งานครบขวบของเสิ่นชิ่งเต๋อจึงทาอย่างเรียบง่าย
แค่จดั โต๊ะเลี้ยงญาติๆ ภายในเพี ยงไม่กี่โต๊ะ พวกเสิ่นเจ๋อหรูก็
มาร่วมด้วย บ้านจางซู่กม็ าด้วย

พิธีเสี่ยงทายจับของครึกครืน้ ดี เสิ่นชิ่งเต๋อเดินได้มนคงดี
ั่
มากแล้ว พูดคาง่ายๆ ได้หลายคาแล้ว ประเดี๋ยวก็จบั เชือกแดง
428
ที่ ร้อยไว้ ประเดี๋ ยวก็คว้าพู่กนั แท่ งเล็กยาว ไม่ได้ชอบอะไรสัก
อย่างมากนั ก ตอนหลังหยิบหยกเขียวหรูอี้ ดี อกดี ใจพูด “พ่อ”
คาเดียว แล้วก็ไม่ยอมวางมืออีก เป็ นอันว่าจบพิธีเสี่ ยงทายจับ
ของ

หยกหรู อี้ เ รี ย กอี ก อย่ า งว่ า “ว่ อ จวิ น”และ“จื๋ อ โหย่ ว ”

ความหมายดีมาก

เสิ่ น หวาซัน่ กับ เสิ่ น เจ๋อจิ้ง พอใจมาก รู้สึ กว่ าเหลนหรือ

หลานคนนี้ อนาคตอาจมีบุญยิ่งใหญ่ ก็ไม่แน่ สมองทัง้ สองคน
วาดภาพมากมายถึงเสินชิ่งเต๋อตอนโต ความหวังของผู้อาวุโส
บางครัง้ ก็ดพู ิ ลึก

พวกเสิ่ น อวี๋ หง เสิ่ น หนิ งก็เ ตรี ย มของขวัญครบขวบให้

หลานอา แค่มีน้าใจให้กม็ ีคณ ุ ค่าแล้ว

เสิ่นชิ่งเต๋อครบขวบวันที่ สอง เสิ่นอวี๋ซื่อเริ่มมีอาการ เห

อหมิงเชี ยนวุ่นกันชุลมุน คราวนี้ เสิ่นหนิงไม่ไปเหอหมิงเชี ยน
เพิ่มความวุ่นวายให้แล้ว

429
 นางรอฟั งข่าวที่ เรือนชิงจู๋อย่างสงบเสงี่ยม ยังเชิญเสิ่นมี่
เสิ่นหวันมาเป็
่ นเพื่อน ความจริงนางทัง้ ห่วงทัง้ ตื่ นเต้ น ต้ องให้
น้ องสาวสองคนมาช่วยคลายความกังวล

เด็กน้ อยที ช่ ำติก่อนไม่ได้ ปรำกฏตัวจะคลอดปลอดภัย

ไหมหนอ สมองเสิ่ น หนิ งคิ ด ว้ า วุ่น พยายามสงบใจแต่ ก็ย งั ดู
เซื่องๆ แม้แต่คาถามเสิ่นมี่กย็ งั ฟั งไม่ชดั ที่แท้เสิ่นมี่กก็ าลังห่วง
การคลอดของเสิ่นอวี๋ซื่อด้วยเช่นกัน

“ท่ านแม่ไม่เป็ นไรหรอก พวกเจ้าไม่ต้องเป็ นห่ วง พวก

เจ้ า ดู ข้ า ถัก อัน นี้ ไว้ ใ ห้ น้ องชายดี ห รื อ ไม่ ” เสิ่ น หวัน่ พู ด เร็ว
ทาเร็ว นางอายุยงั น้ อย ยังชอบเล่น ไม่เข้าใจการคลอด รู้แต่ว่า
เพิ่ ม น้ อ งชายมาคนก็ส นุ ก ดี ที นี้ ก็มี ค นเล็ก กว่ า นางแล้ ว นาง
กาลัง ยกของในมือให้ พวกเสิ่นหนิ งดู ที่ แท้ เ ป็ นตุ๊กตาตัวอ้ วน
กลม น่ ารักมาก

แต่เสิ่นหนิงก็ยงั ไม่มีกะจิตกะใจดู นึ กตลอดว่าเสิ่นอวี๋ซื่อ

เป็ นอย่างไรบ้างแล้ว

อีกไม่นาน เหอหมิงเชี ยนก็มีคนมาแจ้งข่าวว่าเสิ่นอวี๋ซื่อ

คลอดลู ก ชาย แม่ ลู ก ปลอดภัย ไวกว่ า ตอนเสิ่ น อัน ซื่ อ คลอด

430
มากมาย ตอนนี้ เสิ่นหนิงรู้สึกใจคอเริ่มปกติ ยิ้มออกมาอย่าง
สบายใจ

เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ก็ว างใจลง แต่ โ บราณผู้ห ญิ ง คลอดลู ก ต้ อ ง

เสี่ ยงเป็ นเสี่ ยงตาย ฮูหยินของเฉินจือเฮ่ าก็ตายทัง้ กลมแม่ลูก
ไม่รอดตอนคลอด เสิ่นอวี๋ ซื่ออายุกม็ ากขนาดนี้ แล้ ว เสิ่นเจ๋อ
จิ้งจึงเป็ นห่วงยิ่งนัก พอได้ยินคนมารายงานว่าปลอดภัยทัง้ แม่
ลูก ก็น้าตาแทบร่วง แก่แล้วจริงๆ นึ กถึงตอนคลอดเสียน
เอ๋อร์ข้ายังนอนหลับสบาย เขาคิดเรื่อยเปื่ อย เดินออกจากห้อง
หนั งสื อไปดูลูกเล็ก อี กทัง้ ยังต้ องแจ้งข่ าวดี ให้ พ่ อตากับ เครือ
ญาติ เรือ่ งที่ต้องทายังมีอีกมากมาย

เสิ่นหวาซันได้
่ ยินข่าวนี้ หน้ าตาที่ปกติกอ็ ่อนโยนอยู่แล้ว
ยิ่ ง เพิ่ ม ความอ่ อ นโยนเข้ า มาอี ก ยิ น ดี จ นตาหยี ท ัง้ สองข้ า ง
ลูกหลานเพิ่มพูน ดีมาก ดีเหลือเกิน ยิ่งรู้สึกพึงพอใจต่อเสิ่นอวี๋
ซื่อสะใภ้คนนี้ ทัง้ ค้นหนังสือโบราณทัง้ หนังสือประวัติศาสตร์ ตัง้
ชื่อหลานภรรยาเอกคนนี้ ว่าเสิ่นอวี๋เฉิน

ผ่ า นพิ ธี สรงสามของเสิ่ นชิ่ งเต๋ อ เสิ่ นหวาซั น่ กั บ

เสิ่นเจ๋อจิ้งปรึกษากันเรื่องพิธีเซ่ นไหว้บรรพบุรุษเช็งเม้ง การ
ราลึกผู้ล่วงลับเป็ นเรื่องใหญ่ แม้ว่าหางโจวมีเสิ่นไคซันกั
่ บเสิ่น
เต๋อซัน่ จัดการทุกอย่างได้เรียบร้อย แต่ครอบครัวเสิ่นหวาซันที ่ ่
431
อยู่เมืองหลวงก็ต้องส่งคนไปร่วมพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรษุ ปฏิบตั ิ
เช่นนี้ ทุกปี เพียงแต่ปีนี้ ทงั ้ กระทรวงโยธาทัง้ กรมการสอบมีงาน
มาก เสิ่นเจ๋อหย่วนก็ย่งุ อยู่กบั เรื่องการค้าซีหนิงเต้า ทุกคนปลีก
ตัวไม่ได้ ดูแล้วปี นี้ คงต้องส่งรุน่ หลานไปหางโจว

การเลื อกคนท าได้ อย่ างง่ ายดาย เสิ่ นอวี๋ อี้ ก บั เสิ่ นอวี๋ ผิง
จะต้ องไปรายงานตัวที่ สานั กศึกษาสูงสุดทุกวัน เสิ่นอวี๋ เหวิน
กับเสิ่นอวี๋เทาก็ไปเรียนที่ โรงเรียนขุนนางเมืองหลวงแล้ว คนที่
ยังเหลือก็มีไม่มาก เสิ่นหวาซันกั่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งคิดว่าให้เสิ่นอวี๋หง
พาเสิ่นอวี๋เล่อกับเสิ่นอวี๋โส่วไปหางโจว หนึ่ งเพื่อเซ่ นไหว้บรรพ
บุรษุ สองเพื่อเปิดหูเปิดตา เป็ นประโยชน์ ต่อพวกเขา

เมื่ อ พวกเสิ่ นอวี๋ ห งได้ ยิ น ข่ า วนี้ ก็รี บ ตอบรับ ทัน ควัน

เสิ่นอวี๋ หงไม่ต้องพูด รู้ซึ้งถึงการอ่ านหนั งสื อหมื่นเล่มเหมือน
เดิ น ทางหมื่ น ลี้ อ ยู่ แ ล้ ว ไปเซ่ น ไหว้ บ รรพบุ รุษ ย่ อ มเป็ นการ
ทัศนศึกษาเจียงหนานไปในตัว

ทิวทัศน์ กบั นักปราชญ์เจียงหนาน มีประโยชน์ มากนักต่อ

การจัด สอบคัด เลื อ กช่ ว งวสัน ต์ ปี หน้ าของเขา หรูห ลิ ว ชู่ ก็มี
เสิ่นอวี๋อี้ดแู ลที่เมืองหลวง ระยะสัน้ ๆ ไม่น่ามีปัญหา

432
 ความฝั น เสิ่ น อวี๋ เ ล่ อแต่ ไหนแต่ ไรมาก็อยากท่ องเที่ ย ว
ภูเขาแม่น้ า จะได้เปรียบเที ยบฮวงจุ้ย พิสูจน์ ของแท้ ของปลอม
ตามตารา ตอนนี้ มีโอกาสได้ เห็นกับตาตัวเอง อารามดี ใจรี บ
เตรี ย มอุป กรณ์ ท ัง้ กระดานแปดทิ ศ ไม้ ว ดั ห้ า กษัต ริ ย์ แผนที่
ต่ างๆ เสิ่นเหยาดูจนตาลาย พี่ ชายคนนี้ ! พวกเขาไปเซ่ นไหว้
บรรพบุรษุ ไม่ใช่ไปดูฮวงจุ้ยนะ...

เสิ่ นอวี๋ โ ส่ ว กลับ รู้ สึ ก ไม่ ไ ด้ ช อบใจเลย เขาเพิ่ งตาม

อารองได้สมั ผัสการค้าไม่นาน รู้สึกทุกอย่างน่ าสนใจ กาลังคิด
จะหัดเรื่องการค้าเพิ่มเติมผ่านการซื้อขายชาใหม่ครัง้ นี้ พอไป
หางโจวก็เสียโอกาสที่มีค่ายิ่งครังนี ้ ้

เสิ่นอวี๋ ซื่อกับเสิ่นหูซื่อพอรู้ข่าวพวกเขาจะไปหางโจว ก็
ยังไม่ค่อยวางใจนัก คอยสังก ่ าชับกาชาให้ระวังความปลอดภัย
ถนนหนทาง อี กทัง้ สังให้ ่ ไปเยี่ ย มเยี ย นบ้านฝ่ ายแม่ ของฝาก
ต่ างๆได้จดั เตรียมไว้แล้ว พอเสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นอวี๋เล่อเห็นของ
ฝาก กองใหญ่ แทบหน้ ามืด ทาไมถึงมากมายขนาดนี้ หนอ
...

ดังนั น้ หลังจากพิธีสรงสามของเสิ่นอวี๋ เสินสามวัน พวก

เสิ่นอวี๋หงก็ออกเดินทางลงใต้ไปเซ่นไหว้บรรพบุรษุ ที่หางโจว

433
 ความรู้สึกพวกเสิ่นหนิงกับเสิ่นมี่ต่อการจากไปของพวก
เสิ่นอวี๋ หงมี ไม่มากนั ก สามคนนี้ คนหนึ่ งใช้ เวลาส่ วนใหญ่อยู่
เรื อ นหน้ า คนหนึ่ งปกติ ก็มี อ าการประหลาด อี ก คนก็อ อก
ท่าทางเด็กๆ จึงไม่มีผลกระทบอะไรนัก อย่างเดียวที่ ขาดไปคือ
ของกินกับของเล่นที่ จะนามาจากข้างนอกนั น้ ดูจะน้ อยลงไป
มาก

เสิ่นหนิงกาลังอยู่ที่เหอหมิงเชี ยนดูน้องชายคนเล็กสุด
เนื้ อตัวเสิ่นอวี๋เฉินที่อายุแค่ไม่กี่วนั ยังยับย่น ดูไม่ออกว่าเหมือน
ใคร ส่วนใหญ่นอนหลับทัง้ วัน ไม่ร้องไห้งอแง ดูแล้วเป็ นเด็กว่า
นอนสอนง่าย แม้แต่แม่นมก็ยงั ว่าได้ดแู ลเด็กคนนี้ สบายใจดี

เสิ่นอวี๋ ซื่อสี หน้ ายังขาวซี ด อายุขนาดนี้ ยงั คลอดลูกอี ก

ร่างกายก็ค งมี ผลเสี ยบ้าง รอเวลาค่ อยๆฟื้ นคื น ดี ที่ เ สิ่ น หูซื่อ
รับรองว่าจัดการงานบ้านได้เรียบร้อยแน่ นอน นางจึงพักฟื้ นได้
อย่ างวางใจ เมื่อเห็น เสิ่ น หนิ งมาเยี่ ยม ก็ถ ามถึ ง เสิ่ น ชิ่ง เต๋ อห
ลานชาย คนโตหลายคา รู้ว่าเขาอยู่ดีกินดี ที่เรือนลิ่วเหอ จึง
ถามเรื่องอื่น เสิ่นอวี๋เฉินยังไม่ครบเดือน เหอหมิงเชียนจึงยังถือ
ว่ าเป็ น “ห้ องมืด ” เสิ่ น ชิ่ง เต๋ ออายุเ พี ยงแค่ นี้ มาไม่ ได้ อยู่แล้ว
เสิ่นอวี๋ซื่อจึงคิดถึงเขายิ่งนัก

434
 หลี่อี๋เหนี ยงกับเหออี๋เหนี ยงรูส้ ึกอิจฉาเสิ่นอวี๋ซื่อ ในความ
อิจฉาก็มีค วามหวัง เจืออยู่ด้ ว ย ระหว่ างที่ เ สิ่ น อวี๋ ซื่อตัง้ ครรภ์
เสิ่นเจ๋อจิ้งค้างอยู่กบั พวกนางมากขึ้น เสิ่นอวี๋ซื่อยังมีครรภ์ตอน
แก่ได้ พวกนางต้ องคว้าโอกาสให้ดี ไม่แน่ ว่าอาจได้ลูกชายอยู่
ข้างกาย ความหวังอันซ่อนเร้นนี้ ทาให้ครัวเล็กของทัง้ คู่ต้มทัง้
ยาปรับมดลูกช่ วยตัง้ ครรภ์อยู่ไม่น้อย ปรนนิบัติเสิ่นเจ๋อจิ้งทัง้
ร้อนแรงทัง้ หวานละมุน จนเสิ่ น เจ๋อจิ้ง สู้ไ ม่ ไ หว งานกรมการ
สอบก็มีมากมาย เลยถือโอกาสค้างในห้องหนังสือ

เสิ่นอวี๋ซื่อได้ยินรายงานของอวี๋มามา ใจคิดว่าทัง้ คู่ยงั พอ

ให้ อ ภัย ได้ ยาเหล่ า นั น้ แค่ ต้ ม มากิ น เอง หากเป็ นพวกยาเพิ่ ม
สมรรถภาพให้ เสิ่นเจ๋อจิ้ง นางจะไม่ยอมพวกนางแน่ นอน นาง
ให้ โอกาสแล้ว สาหรับเรื่องนี้ นางพอแกล้งทาไม่รู้ไม่ชี้ได้ จะมี
วาสนาแค่ ไหนก็อยู่ที่ เ จ้ าตัว แต่ ก็ต้ องตี ปลาหน้ า ไซบ้า ง เพื่ อ
ไม่ให้มีใจคิดเลยเถิดไปใหญ๋

ผ่ า นไปหลายวัน ตอนหลี่ อี๋ เ หนี ยงกับ เหออี๋ เ หนี ยง

มาคารวะยามเช้า เสิ่นอวี๋ซื่อเอ่ยลอยๆว่า “ครัวเล็กของพวกเจ้า
ที่ ต้ มอยู่ต้ องระวัง หน่ อย อะไรที่ ไม่ค วรมี อย่ าให้ เ ข้ าปากนาย
ท่าน” หลี่อี๋เหนี ยงกับเหออี๋เหนี ยงได้ยินแล้วสะดุ้ง รู้ว่าความคิด
พวกนางหลอกเสิ่นอวี๋ซื่อไม่ได้ สีหน้ าพลันแดงกา่ ดีที่เสิ่นอวี๋ซื่อ
ไม่ได้พูดอะไรอี ก ทัง้ คู่พอกลับไปแล้ว ก็รีบให้ ครัวหยุดการต้ ม
435
ยา รอฟ้ าประทาน อยู่ด้วยกันกับเสิ่นอวี๋ซื่อมาหลายปี ทัง้ คู่ย่อม
รู้ดีว่า ปกติเสิ่นอวี๋ซื่อสุภาพนิ่มนวล แต่ ถ้าถึงคราวฆ่ าก็ไม่เคย
ปรานี ใคร

ตอนตงฟู่ กับเซี่ ยฉื อบอกเรื่องครัวเล็กของสองอี๋ เหนี ยง

ให้เสิ่นหนิงรู้ว่าพวกนางหยุดต้ มยาแล้ว เสิ่นหนิงก็ลอบนั บถือ
มารดาตัวเอง แม้ดเู หมือนมิได้ทาอะไรมาก แต่บา้ นใหญ่โตแบบ
ตระกูลเสิ่นกลับกลมเกลียวสามัคคี ดูแล้วฝี มือด้านการบริหาร
หลังเรือนนางคงต้องขอฝึ กฝนกับมารดาให้มากเสียแล้ว

436
 40 ท่องวสันต์ที่วดั เทียนหนิง

เสิ่นอวี๋ซื่ออยู่เดือนอย่างสบายใจในเหอหมิงเชียน เสิ่นหู
ซื่ อ กลับ รู้สึ ก ล าบากใจ เนื่ องจากประเพณี ฤดู ใ บไม้ ผ ลิ ท่ อ ง
วสันต์*ประจาปี ใกล้จะมาถึงแล้ว

ทุ ก ปี เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ จะพาทุ ก คนไปไหว้ พ ระที่ ว ดั เที ย นหนิ ง

แล้วถือโอกาสฤดูใบไม้ผลิท่องวสันต์ ปี นี้ นางยังอยู่เดือน เสิ่นอัน
ซื่อก็ดอู าการไม่ปกติ ปี นี้ จะได้ไปหรือไม่ เสิ่นหูซื่อก็ยงั ไม่รู้

นางคุยเรื่องนี้ กบั เสิ่นเจ๋อหย่วน เสิ่นเจ๋อหย่วนกาลังยุ่ง

เรือ่ งค้าขายชาที่ซีหนิงเต้า ไม่อยากพูดมากกับเรื่องเล็กๆ เช่นนี้
บอกเสิ่ น หูซื่ อ แค่ ค าเดี ย วว่ า “เจ้ า ไปปรึ ก ษากับ พี่ ส ะใภ้ ใ หญ่
ดู” แล้วก็รีบร้อนออกไปร้านหลงจิ่งไจ เขายังต้องปรึกษากับเห
ยียนซางเรือ่ งเกี่ยวกับใบชา

เสิ่ น หูซื่อคิ ด ดูแล้ ว ก็ส มเหตุผ ล ทุ กปี เสิ่ น อวี๋ ซื่อเป็ นคน
จัดการ ไปถามนางดีกว่า นางไปเหอหมิงเชียนคุยกับเสิ่นอวี๋ซื่อ
เรือ่ งนี้ ยังอุ้มเสิ่นอวี๋เฉินพลางลูบใบหน้ าอ่อนนุ่มของเขา เจ้าตัว
เล็กน่ ารักเสี ยจริง ทาให้ เสิ่นอันซื่ ออยากมี อีกคน แต่ คิดอี กที
กว่าจะลากพวกที่ มีอยู่โตขึ้นมาได้แทบแย่ ปี สองปี นี้ เพิ่งจะว่าง
อย่าหาเรือ่ งดีกว่า จึงล้มเลิกความคิดนี้ ทิ้ง
437
 “ข้ายังนึ กว่าทาไมสองวันนี้ เจ้าจึงหน้ านิ่วคิ้วขมวด เรื่อง
นี้ ง่ายมาก! เจ้าพาพวกหนิงเอ๋อร์กบั เหยาเอ๋อร์ไปไหว้พระที่ วดั
เที ยนหนิงพร้อมกับท่องวสันต์ด้วยเลย ไหนๆ พวกท่านปู่ พักนี้
ก็มีงานราชการมาก พวกหงเอ๋อร์กก็ ลับหางโจว เจ้าพาพวกนาง
ไปสักวันครึ่งวัน ที่ นี่ข้ามีอวี๋มามากับแม่นม ก็ใช้ได้ ทาเช่นนี้ กด็ ี
แล้ว” เสิ่นอวี๋ซื่อกล่าว คิดว่าแม้ปีนี้ เสิ่นหวาซันมี
่ เรื่องกระทรวง
โยธา ส่วนเสิ่นเจ๋อจิ้งก็มีเรื่องการสอบเลื่อนขัน้ แต่ถึงอย่างไรก็
ต้องไปไหว้พระที่วดั เทียนหนิงให้สบายใจ

เสิ่นหูซื่อก็คิดเช่นกัน ไปวัดเที ยนหนิงไหว้พระเป็ นเรื่อง

ส าคัญ อี ก ทั ง้ พวกเล่ อ เอ๋ อ ร์ ย ัง อยู่ ไ กลถึ ง หางโจว เดื อ นสี่
เสิ่นเจ๋อหย่วนยังต้ องไปซี หนิงเต้ า บ้านมีคนเดินทางไกล การ
ไหว้พระคุ้มครองให้ปลอดภัยย่อมมองข้ามไม่ได้

นางตัดสินใจพาพวกอี๋เหนี ยงกับพวกเด็กสาวไปไหว้พระ
ที่ ว ดั เที ยนหนิ ง แต่ ไม่วางใจที่ จะทิ้ งเสิ่ นอวี๋ ซื่อกับเสิ่ นอันซื่ อไว้
นาน จึ ง ตัด สิ น ใจไม่ค้ างคื น ที่ ว ดั เที ย นหนิ งดัง เช่ น ทุ กปี ตัง้ ใจ
กลับวันนัน้ เลย แม้แต่สมั ภาระก็ไม่นาติดตัวไป ทัง้ กลุ่มไปอย่าง
เบาตัวสบายกาย

วัดเทียนหนิงอยู่ด้านทิศตะวันตกของเมืองหลวง เป็ นวัด

ที่ตระกูลเสิ่นมาไหว้พระทุกปี คนมาไหว้พระที่นี่ไม่มาก ประการ
438
แรกเพราะที่ นี่ ค่ อ นข้ า งเงี ยบและไกล ประการที่ ส องในเมือง
หลวงมีวดั ใหญ่อย่างวัดฮู่ก ั ๋วกับวัดเป้ าเอิน ทัง้ สองวัดใหญ่มีคน
มามากมาย ตัง้ แต่ตงั ้ ราชวงศ์ต้าหย่งก็เป็ นที่ ประกอบพิธีหลวง
มาตลอด จนถึงปั จุบนั ทัง้ พระญาติทงั ้ ขุนนางเมืองหลวงเวลา
ไหว้พระ แทบทัง้ หมดก็จะไปสองวัดนี้ ประชาชนเมือ งหลวงยิ่ง
เชื่อว่าสองวัดนี้ ค้มุ ครองพวกเขาได้

ด้วยเหตุนี้ คนมาวัดเที ยนหนิงจึงมีน้อย หากไม่ใช่เพราะ

พระอาจารย์อู๋เชินเจ้าอาวาสคนก่อนสนิทกับเสิ่นจีอนั หัวหน้ า
ตระกูล เสิ่ นคนก่ อ น อี ก ทัง้ พระอาจารย์ ฉ างเจิ น เจ้ า อาวาส
ปั จ จุบ นั ก็ส นิ ทกับ เสิ่ น หวาซัน่ หัว หน้ าตระกูล ปั จ จุบ นั คิ ด ว่ า
ตระกูลเสิ่นก็คงไม่เลือกมาวัดที่ อยู่ไกลโพ้นอย่างวัดเที ยนหนิง
หรอก

ผู้ที่ไปไหว้พระวัดเทียนหนิงล้วนเป็ นหญิงตระกูลเสิ่น นา
โดยเสิ่นหูซื่อ ตามด้วยสามอี๋เหนี ยงกับหกสาวน้ อย เดินทางไป
ชานเมืองตะวันตก กลุ่มเสิ่นหูซื่อแสนจะร่าเริง

เมืองหลวงปลายเดื อนสามหญ้ าเขี ยวชอุ่ม นกบิ น ถลา

ร่อน ส่งความอุ่นสบายที่ลึกลา้ ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิ ทิวทัศน์
ที่ สวยงามทาให้ ทุกคนรู้สึกถึงความสบายอกสบายใจของการ
มาท่องวสันต์ที่ชนบท
439
 ่ ากลอนบรรยายความรู้สึกชื่นชม ทิวทัศน์ ปลาย
ดุจดังค
วสันต์ฤดูมีกลิ่นอายที่ เป็ นเอกลักษณ์ เฉพาะอย่างแท้ จริง กลุ่ม
คนตระกูลเสิ่นชื่นชมทิวทัศน์ ฤดูใบไม้ผลิของเมืองหลวง คนที่
ออกมาชมทิวทัศน์ ฤดูใบไม้ผลิในเวลานี้ กม็ ีไม่น้อย รถม้าเดิน
อย่างเชื่องช้ า เสิ่นหวันกั
่ บเสิ่นเจียลูกสาวคนเล็กของเสิ่นหูซื่อ
สะกดกลัน้ ความเริ งร่ า พยายามแสดงความสงบเสงี่ ย ม
เรียบร้อย ท่ าทางที่ แสร้งทาเป็ นเคร่งขรึมทาเอาเสิ่นมี่ กบั เสิ่น
เหยาแทบหัวเราะออกมา

ชมทิวทัศน์ พลางเดินไปพลาง ทัง้ หมดค่ อยๆ มาถึงวัด

เที ยนหนิง ตอนพวกนางมาถึง พระอาจารย์ฉางเจินรออยู่นอก
ประตูแล้ว เขาได้รบั จดหมายจากเสิ่นหวาซันก่
่ อนแล้ว รู้ว่าพวก
ตระกูลเสิ่นจะมา ด้วยความสัมพันธ์ของพระอาจารย์ฉางเจิน
กับเสิ่นหวาซัน่ ถึงอย่างไรเขาก็ต้องมาต้อนรับคนตระกูลเสิ่นที่
หน้ าประตู

พระอาจารย์ฉางเจินอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว คบกับเสิ่นหวา
ซันมานานปี
่ คงเป็ นเพราะอากาศบนป่ าเขา ถึงแม้จะอายุมาก
แล้ว แต่ยงั ดูไม่แก่ ใบหน้ ามีเลือดฝาดหน้ าตาแจ่มใส หนวดขาว
เครายาว ชุด พระสงฆ์ที่ ส มถะพลิ้ว ไสวเบาๆกลางสายลมฤดู
ใบไม้ผลิ คล้ายกับจะถลาบินขึ้น ให้ความรู้สึกประดุจเป็ นเซี ยน
พวกเสิ่นหูซื่อกับเสิ่นหนิงรีบทาความเคารพตามแบบพุทธ แล้ว
440
เดินตามหลังพระอาจารย์ฉางเจินเข้าไปในวัดเที ยนหนิงด้ วย
ความเคารพ

เช่ นเดี ยวกับวัดโบราณทัวไป ่ วัดเที ยนหนิงสร้างอยู่บน

เขา ทว่ามิได้สูงชัน กลับแฝงด้วยความอบอุ่น ให้กลิ่นอายของ
วัดโบราณที่ ซ่อนเร้นในป่ าลึก ประตูวดั อยู่ทางตรงกลาง ซ้ าย
ขวาเป็ นหอระฆังกับหอกลอง หลังประตูกเ็ ป็ นหอจตุโลกบาล
พระอุโบสถ วิหารกับหอไตรตามลาดับ กุฏิสงฆ์ โรงอาหารกับ
ห้ อ งพัก แขกอยู่ห ลัง หอไตร ทุ ก ปี คนตระกูล เสิ่ น จะมาพัก ที่ นี่
จึ ง คุ้น เคยอย่ า งดี กบั สถานที่ ต่ างๆ พระอาจารย์ฉ างเจิ น ก็ไม่
อธิบาย เพียงนากลุ่มเสิ่นหูซื่อไปที่ ห้องรับรองแขก แล้วจึงจุด
ธูปกราบพระ เขาไม่ได้ตามอยู่ด้วย เสิ่นหูซื่อรีบขอบคุณสาหรับ
การต้อนรับของพระอาจารย์ฉางเจิน กล่าวฝากคานมัสการของ
เสิ่นหวาซันที ่ ่ มีต่อพระอาจารย์ฉางเจิน บอกว่าปี นี้ มีธุระไม่ได้
อยู่พกั แค่ จุดธูปกราบพระรับประทานอาหารเจแล้วก็จะกลับ
เมืองหลวง

ข้ำคุ้นเคยกับที น่ ี เ่ สียยิง่ กว่ำอะไร เสิ่นหนิงราลึกถึงความ

สงบเงียบของอาราม

ชาติที่แล้ว นางปรากฏกายที่วดั เทียนหนิง ทุกวันเป็ นเวลา

หนึ่ งปี เต็ม ปี นัน้ หลังจากแต่งงานกับซังกวนฉางจื
่ อ้ ไม่นาน เว่ย
441
เหล่าไท่จวินมารดาของเจ้ากรมอาลักษณ์ เหวยจิ่งเย่า ก็พานัก
อยู่ที่วดั เที ยนหนิงเป็ นการถาวร เสิ่นหนิงก็ปรากฏกายทุกวันที่
วัด เที ย นหนิ ง คุ ย เรื่ อ งปรัช ญาพุ ท ธกับ เว่ ย เหล่ า ไท่ จ วิ น จน
กระทัง่ เว่ยเหล่ าไท่ จวินมี ความรู้สึกที่ ดีต่อนาง ทาให้ เจ้ากรม
อาลักษณ์เหวยจิ่งเย่าหันเหไปสนับสนุนซังกวนฉางจื ่ อ้

เวลานี้ เสิ่ นหนิ งคุ ก เข่ า อย่ า งเคารพในพระอุ โ บสถ

ความรู้สึกในใจร้อยแปดประการ ชาติก่อนกราบพระคุยปรัชญา
พุทธ เพียงเพื่อต้องการประจบประแจง จิตใจมีแต่ความคิดอื่น
ทั ง้ ค าพู ด ต่ า งๆนาๆนาเพี ย งเพื่ อ ต้ อ งการให้ ต ระกู ล เว่ ย
สนับสนุนเท่านัน้ ไหนเลยจะมีความศรัทธา ไหนเลยจะมีความ
จริงใจ นางไม่มีความศรัทธาจากใจจริง ไม่มีความละบาปสร้าง
บุญในใจ ชาติก่อนจึงได้ มีจุดจบเช่ นนั น้ นี่ ถือเป็ นการลงโทษ
จากผลกรรมใช่หรือไม่

เวลานี้ นางมองรอยยิ้ ม เปี่ ยมเมตตาของพระพุท ธรูป

สายตาราวกับรู้สิ้นทุกสิ่งในสากลโลก อีกราวกับความสงบนิ่งที่
ยอมรับสิ่งดีชวทุ
ั ่ กเรื่อง ที่ เรียกว่าเมตตา คือสงบนิ่งไม่เอ่ยปาก
นางรู้หมดแล้ว การที่ นางสามารถเกิดใหม่ในชาตินี้ได้ นับเป็ น
ความโชคดี ล้นฟ้ าแค่ไหน เป็ นเพราะพระพุทธองค์ท่านสงสาร
หรือเพราะท่านให้อภัยหรือเปล่าหนอ

442
 อย่ำงไรก็ตำม ข้ำจะไม่ให้เสียชำติเกิด เสิ่นหนิงโขกศีรษะ
จนดังทัง้ สิ้นเก้าครัง้ แต่ละครัง้ ล้วนโขกเต็มแรง ไม่ร้เู ป็ นเพราะ
รูค้ ณ
ุ พระพุทธองค์หรือเป็ นเพราะสานึ กบาปเคราะห์ที่ทากันแน่

หลังทานอาหารเจ เสิ่นหูซื่อก็พาพวกเสิ่นหนิงไปกราบ
ลาพระอาจารย์ฉางเจิน นางยังห่วงเรื่องในบ้านตระกูลเสิ่น จึง
้ ่นาน
ไม่กล้ารังอยู

ทางพระอาจารย์ฉ างเจิ น ยัง มี แ ขกอยู่ อี ก คน เป็ นชาย

หนุ่มคนหนึ่ ง ดูมีอายุมากกว่าเสิ่นอวี๋หงเล็กน้ อย หน้ าตาดูเป็ น
คนคิดการณ์ ไกล กาลังฟั งพระอาจารย์ฉางเจินสนทนาปรัชญา
พุทธอย่างจริงจัง เสิ่นหูซื่อรีบบอกขออภัยที่ รบกวน ว่าที่ บ้านมี
เรื่องจาเป็ นต้ องมาบอกลาพระอาจารย์ ไม่นึกว่าจะมารบกวน
ต้องขออภัยด้วย

“ไม่ เ ป็ นไรๆ นี่ เป็ นเพื่ อ นสมัย เด็ก ของข้ า เอง คุณ ชาย
ตระกูล อิ ง ของชิ ง ผิ ง โหว นามหนานถู ส่ ว นนี่ เป็ นครอบครัว
ตระกูล เสิ่ น ของเสนาบดี ก ระทรวงโยธา...” อาจารย์ฉ างเจิ น
หัวเราะฮ่าๆ แนะนาชายหนุ่มคนนัน้ ให้พวกเสิ่นหูซื่อรู้จกั หนุ่ม
คนนั น้ ก็ยิ้มทักทายพวกเสิ่นหูซื่อ แล้วก็นัง่ ลงข้างพระอาจารย์
ฉางเจินไม่ได้พดู อีก

443
 อิงหนานถู! เสิ่นหนิงที่ ก้มหน้ าอยู่เบิกตากว้างเล็กน้ อย
ก่อนจะเงยหน้ ามองหนุ่มคนนัน้ อย่างรวดเร็ว

หน้ าตาไม่เคยรู้จกั ไม่เคยเห็นจริงๆ อิงหนานถู ลูกชาย

คนโตสายภรรยาเอกของชิงผิงโหวอิงผิงชวน ตายตอนอายุยี่สิบ
ปี ในรัชศกฉางไท่ ปีที่ ส ามสิ บ หก เพราะฉะนั น้ ในบรรดาเครือ
พระญาติขนุ นางสืบทอด เสิ่นหนิงไม่เคยพบเขา ได้ยินเพียงชื่อ
เท่านัน้ ได้ยินคนพูดว่าเพราะฟ้ าอิจฉาคนเก่ง

ชายหนุ่มตรงหน้ าที่ หน้ าตาดูเป็ นคนคิดการณ์ ไกล ก็คือ

อิงหนานถูที่ตายตัง้ แต่ อายุน้อย พูดไปแล้ว เขายังเป็ นลูกผู้พี่
ของซังกวนฉางจื
่ อ้ ด้วย ชาติก่อนไม่มีรอ่ งรอยให้ตามได้ เหตุใด
ถึงได้เจอคนใกล้ตายกันนะ

นางเงยหน้ ามองอิงหนานถูอีกครัง้ รู้สึกประหลาดใจอยู่

บ้าง นางเคยได้ยินคนพูดถึงอิงหนานถูแค่ครัง้ สองครัง้ เหตุมใด
ชาตินี้จึงเจอคนผูน้ ี้ เสียได้

ไฉนสำยตำของนำงถึงได้ดูแปลกๆ การที่ เสิ่นหนิงเงย

หน้ ามองเขาก็ท าให้ อิ ง หนานถูส นใจ เหตุใดถึ ง ท าท่ าเหมื อ น
ตกใจกลัว แล้วก็เหมือนไม่อยากเชื่อ เขาเหมือนจะไม่ร้จู กั นาง
เด็กสาวตระกูลเสิ่น...ช่างนางเถอะ คุยกับพระอาจารย์ฉางเจิน
444
ว่าเที่ ยวที่ ไหนน่ าสนุกดีกว่า ก็แค่สงสัยเล็กน้ อยเท่านัน้ แล้วอิง
หนานถูก็ ไม่คิดอะไรต่ออีก

ไม่ว่าในใจเสิ่นหนิงจะคาดเดาเรื่องราวของอิงหนานถูนับ
ร้อยรอบพันตลบอย่างไร ก็ยงั หาคาตอบออกมาไม่ได้อยู่ดี เสิ่น
มี่ เ ห็น เสิ่ น หนิ งแลดูใ จไม่ อ ยู่ ก ับ เนื้ อ กับ ตัว ก็แ ปลกใจยิ่ ง นั ก
ระหว่างทางกลับยังกระซิบถาม “พี่สาวเป็ นอะไรไปหรือเจ้าคะ”
ท่าทางกังวลเล็กน้ อย อยู่ด้วยกันมาเกือบหนึ่ งปี ความสัมพันธ์
ทัง้ สองดีมากแล้ว การที่เสิ่นมี่ถามเช่นนี้ นับเป็ นเรือ่ งสมควร

“ไม่มีอะไร แค่ร้สู ึกว่าทิวทัศน์ วดั เที ยนหนิงดีขึ้นมาก แต่

ทาไมคนถึงยังน้ อยนัก...” เสิ่นหนิงนึ กขึ้นได้ว่ากาลังอยู่บนรถ
ม้าเที่ ยวกลับ นึ กอยากหัวเราะ ทาไมหรือ เจ้าอิงหนานถูจะอยู่
หรื อ ตายไว เกี่ ย วอะไรกับ นางด้ ว ยเล่ า อาจเพราะสั ม ผัส
ความรู้สึกเมตตาของพระพุทธ เลยทาให้คิดมากไปเอง พอตัด
เรือ่ งนี้ ทิ้ง เรือ่ งที่คิดในสมองก็ยงั คงเป็ นเรือ่ งเว่ยเหล่าไท่จวิน

ในชาติ นี้ เว่ ย เหล่ า ไท่ จ วิ น ยัง จะมาวัด เที ย นหนิ งอี ก
หรือไม่ ในชาตินี้ ซังกวนฉางจื
่ อ้ จะหาใครมาประจบเหล่าไท่จวิน
ทาอย่างไรจึงจะให้ตระกูลเว่ยสนับสนุน เรื่องนี้ สาหรับนางแล้ว
ก็ยงั อยากรูม้ ากอยู่ดี

445
 พวกเสิ่นอวี๋หงถึงหางโจวนานแล้ว เขียนจดหมายมาว่า
ได้เซ่นไหว้บรรพบุรษุ ได้เยี่ยมเยียนบ้านตายาย อีกทัง้ ยังกล่าว
ว่าทิวทัศน์ ทะเลสาบซี หไู ม่มีที่ไหนเปรียบได้ อยู่ข้างเนินเขาสุข
สบายทั ง้ กายใจ ยัง แนบกลอนที่ พ วกเขาแต่ ง ตอนอยู่ ริ ม
ทะเลสาบซี หมู าหลายบท สุดท้ ายแล้วยังขออนุ ญาตอยู่หางโจ
วต่ออีกสักพักค่อยกลับ เสิ่นเจ๋อจิ้งได้ตอบอนุญาตไป ยังวิจารณ์
ด้ ว ยว่ า รู้จกั ดิ น ฟ้ าอากาศดี แ ล้ ว สนั บ สนุ น ให้ พ วกเขาซึ ม ซับ
ธรรมชาติ มีจิตใจรับรูก้ ฎแห่งฟ้ า

---

ประเพณี ท่องวสันต์ หรือ ท่ องฤดูใบไม้ผลิ (踏春) เป็ น

ประเพณี จีนโบราณ โดยชาวจีนจะออกไปเที่ ยวเล่นหรือเดินป่ า
ในแถบชนบทช่ ว งฤดู ใ บไม้ ผ ลิ ว่ า กัน ว่ า มี ม าตัง้ แต่ ก่ อ นยุ ค
ราชวงศ์ฉิน

446
 41 เรือ่ งในบ้านกับเรือ่ งในบ้าน

งานกระทรวงโยธาของเสิ่ นหวาซั น่ ยัง คงมากมาย

ต่ อเนื่ อง งานสอบเลื่ อนขัน้ ของเสิ่นเจ๋อจิ้งก็ดาเนินไปอย่างมี
แบบแผน พวกเสิ่นมี่กบั เสิ่นเหยาก็ทางานการเรือน ปักดอกไม้
ต่ างๆ วันเวลาเสิ่นหนิงผ่านไปอย่างสบายใจ ไม่มีใครไปรบกวน
เสิ่นอวี๋ซื่อ ดังนัน้ การอยู่เดือนของเสิ่นอวี๋ซื่อก็อยู่อย่างราบรื่น
แต่แล้ววันนี้ ความสงบได้ถกู ทาลายลงเสียแล้ว

อาหารคา่ ยังไม่ผ่านไป เสิ่นหูซื่อก็กระหืดกระหอบมาเห

อหมิ ง เชี ย น นางพู ด อย่ า งร้ อ นรนข้ า งหูเ สิ่ น อวี๋ ซื่ อ หลายค า
ไหนๆ ก็ได้บอกนางแล้ว ก็เพิ่มคานี้ ต่ออีก “เรื่องนี้ ข้าก็ตดั สินใจ
ไม่ได้ จะทาอย่างไร ต้ องแล้วแต่ท่าน” แล้วก็คิดว่าครัง้ นี้ พี่ชาย
คนโตของสามีทาเรื่องไม่ถกู ต้องนัก ทาไมไม่บอกสักคาก็หาม
คนกลับมา ทีนี้จะทาอย่างไร

ที่ แท้ ก่อนอาหารค ่ามี เ กี้ ย วหลัง หนึ่ ง ได้ หยุด ที่ หลัง บ้าน
ตระกูลเสิ่น มีหนังสือลายมือเสิ่นเจ๋อจิ้งแนบมา ให้คนเฝ้ าประตู
ปล่ อยผ่าน คนเฝ้ า ประตูเ ห็น หนั ง สื อเสิ่ น เจ๋อจิ้ง ก็ปล่ อยเกี้ ย ว
ผ่านเข้ามา พอเกี้ยวเข้ามาแล้ว ก็เห็นสาวน้ อยอรชรอ้อนแอ้น!
สาวคนนั น้ แจ้งว่ าผู้ดูแลกระทรวงยุติธรรมส่ งมาให้ ปรนนิบัติ
ท่านเสิ่นเจ๋อจิ้ง คนเฝ้ าประตูจึงรูว้ ่าเกิดเรือ่ งใหญ่
447
 กอปรกับเมื่อคืนไปงานเลี้ยงกับเสิ่นเจ๋อจิ้งพอดี ก็เลยรีบ
มารายงานเสิ่ นหู ซื่ อ ตอนนี้ ทั ง้ เกี้ ย วทั ง้ สาวยัง อยู่ ที่ เ รื อ น
ด้านหน้ า หาเสิ่นเจ๋อจิ้งไม่พบและไม่ร้ตู ้ นสายปลายเหตุ จึงมา
รายงานเสิ่นอวี๋ซื่อ

เสิ่นอวี๋ซื่อได้ยินคาพูดเสิ่นหูซื่อ สีหน้ าไม่ได้เปลี่ยนแปลง

ใจคิดว่าเรื่องนี้ ต้องรอเสิ่นเจ๋อจิ้งกลับมาค่อยถามความเป็ นมา
ผูด้ แู ลต้าหลี่ซื่อหลี่ไฉโห้วหรือ ไม่เคยได้ยินเสิ่นเจ๋อจิ้งเอ่ยถึงเลย

“ในเมื่อมาปรนนิบัติ สาวใช้ บ้านเราแม้จะไม่ขาดก็จริง

แต่ จะเลี้ยงเพิ่มอี กคนก็ย่อมได้ เจ้าไปถามนางว่ามีสญ ั ญาขาย
ตัว หรื อ ไม่ ถ้ า มี ก็เ ก็บ ไว้ จ ัด การก่ อ น ถ้ า ไม่ มี มาจากไหนก็
กลับไปที่นัน่ !”

เสิ่นอวี๋ซื่อบอกเสิ่นหูซื่อเช่นนี้ นางยังอยู่ในเดือน อารมณ์

ไม่ดี นั ก ไม่คิ ด ใช้ ไม้น วม จัด การให้ จบทันที เรื่องเล็กแค่ นี้ไม่
ต้องเปลืองความคิดอะไร

เช้าวันรุง่ ขึน้ เมื่อเสิ่นเจ๋อจิ้งมาที่เหอหมิงเชียน สีหน้ าออก

เซื่ อ งๆ เมื่ อ คื น ไปงานเลี้ ย งขุน นางต้ า หลี่ ซื่ อ ต้ อ นรับ เต็ ม ที่
ผู้ดูแลหลี่ไฉโห้วบอกว่าจะส่งคนมาปรนนิบัติ เขาคิดว่าเพิ่มอีก
คนก็ไม่มีปัญหา ยังว่าดื่มมากไปหน่ อย มึนๆ อยู่กเ็ ลยตอบตก
448
ลง ซา้ ยังเขียนหนังสืออีกด้วย จนเมื่อเช้าสร่างเมาแล้วจาเรื่องนี้
ได้ จึงด่าตัวเองว่าโง่เง่า รีบมาเหอหมิงเชียนพบเสิ่นอวี๋ซื่อ

“ท่านพี่ ตอนนี้ อยู่ระหว่างการสอบเลื่อนขัน้ คนนี้ พวกเรา

รับ ไม่ ไ ด้ . ..” เสิ่ น อวี๋ ซื่ อ พูด เปิ ดอก เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง รี บ พยัก หน้ าว่ า
ใช่แล้ว

ความจริงเมื่อเช้าลุกขึ้นมาเขาก็ร้แู ล้ว ไม่เข้าใจว่าตัวเอง

ทาไมจึงโง่เง่าตอบรับให้ ส่งคนเข้ามา หลี่ไฉโห้ วต้ องการอะไร
เขาย่อมรู้ รู้อีกว่าหากรับคนนี้ ไว้จะมีผลอะไร สงสัยฤทธ์ ิ สุราขึน้
สมองเป็ นแน่ เหมือนเอามีดปักหน้ าอกตัวเอง คิดแล้วก็แค้นใจ
พอรู้ว่ าเสิ่ น อวี๋ ซื่อส่ ง ทัง้ คนทัง้ เกี้ ย วกลับ บ้านหลี่ ไ ฉโห้ ว ตัง้ แต่
เมื่อคืนแล้วค่อยโล่งอก

“ท่ า นพ่ อ บอกเสมอว่ า ดู แ ลบ้ า นต้ อ งระมัด ระวัง ...”

เสิ่นอวี๋ซื่ออธิบายให้เสิ่นเจ๋อจิ้งฟั งเล็กน้ อย ทาให้เสิ่นเจ๋อจิ้งทัง้
สานึ กทัง้ อับอาย

เมื่อนึ กถึงว่าเสิ่นอวี๋ซื่อยังอยู่เดือน ก็ยิ่งรู้สึกผิดต่อภรรยา

ต่อไปออกงานต้องระมัดระวังมากกว่านี้ เหล้าที่ไม่ควรดื่มจะไม่
ดื่มแม้แต่หยดเดียว

449
 คลื่นเล็กๆ ในตระกูลเสิ่นไม่ทนั ไรก็โดนกลบหายไปแล้ว
เสิ่นหนิงได้รเู้ รือ่ งนี้ จากชิวอู๋กร็ สู้ ึกขา นึ กถึงที่เสิ่นอวี๋ซื่อตัดสินใจ
เฉี ยบขาด นึ กสะท้ อ นใจ ใช่ แ ล้ ว ลู ก ชายห้ า ลู ก สาวหนึ่ ง คื อ
ต้นไม้ใหญ่ที่หนุนหลังเสิ่นอวี๋ซื่ออยู่ นางจะมีอะไรต้องเกรงกลัว
กัน

เที ยบกับบ้านตระกูลเสิ่นที่ คลื่นเล็กๆ ถูกกลบหายอย่าง

ง่ายดาย เต๋ อเฟยที่ ว งั เอี้ ย นซี กลับ รู้สึ กว่ าวัน เวลาช่ างผ่านไป
อย่างยากลาบาก เนื่ องจากคลื่นใหญ่ที่มาจากชายารองเจียงซื่อ
ในวังองค์ชายรองเกิดขึน้ ติดๆกัน

เริ่มจากซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วหลงใหลในตัวนาง ตอนนี้ นางยัง
มีครรภ์ก่อนเฉินหวันโหยว
่ ทาให้เต๋อเฟยในวังทัง้ หวันทั
่ ง้ โกรธ
ถือโอกาสช่ วงที่ ซงกวนเฉ
ั่ ิ งโย่วโอรสของตนเข้ าวัง ไปทักทาย
ยามเช้าบันดาลโทสะ

“โย่ ว เอ๋อร์ เจ้ ารู้หรือเปล่ าว่ ากาลัง ท าอะไรอยู่ เจี ย งซื่ อ

เป็ นแค่ลูกอนุภรรยาธรรมดาๆ เจ้าโดนวางยาอะไรไป เจ้าคงไม่
ลืมว่าเพื่อแต่งงานกับตระกูลเสนาบดีกระทรวงกลาโหม ข้ากับ
ลุงเจ้าต้ อ งเปลืองสมองขนาดไหน เจ้ามันเลอะเลือนไปแล้ว !
เลอะเลือนไปแล้ว!” จางเต๋อเฟยมาจากตระกูลสูง อีกทัง้ ครอง
ตาแหน่ งสูงในวัง ปกติเรียบร้อยอ่อนโยน ใบหน้ ามักระบายด้วย
450
รอยยิ้ม การโมโหโกรธาจนเสียบุคลิกเช่นครัง้ นี้ มีน้อยมาก นาง
กานัลที่อยู่ข้างๆ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

“เสด็จแม่...ข้า...” ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วได้ยินคาจากเต๋อเฟย ก็
ไม่ร้จู ะพูดอย่างไร อยากชี้แจงก็พดู ไม่ออก เขารู้ว่าถ้าพูดแล้วจะ
ยิ่งทาให้นางโมโหมากขึน้

“โย่ ว เอ๋อร์ เจ้ารู้ไหม เจ้าเป็ นทายาทฮ่ อ งเต้ การจะขึ้น

ครองตาแหน่ งนัน้ เจ้าจะต้องละทิ้งความรักของสามัญชน! สิ่งที่
เจ้าต้ องทา คื อต้ องใกล้ ชิดตาแหน่ งนั น้ มากขึ้น มี อะไรมันคง ่
กว่าเสนาบดี กระทรวงกลาโหมที่ เป็ นแรงหนุ นให้ เจ้า คนที่ เจ้า
แต่งไม่ใช่เฉินหวันโหยว่ แต่เป็ นอิทธิพลของทหาร คนที่เจ้ารักก็
ไม่ใช่เฉินหวันโหยว่ แต่เป็ นแรงคา้ ให้เจ้าขี้นครอง! เหตุผลนี้ จน
ป่ านนี้ เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ ทาไมเจ้าจึงโง่เง่านัก รอให้เจ้าขี้นคร
องราชย์ได้สาเร็จ เจ้าอยากไปรักไปหลงเจียงซื่อใครจะกล้าพูด
แต่ ตอนนี้ ยงั ไม่ถึงเวลา...” จางเต๋อเฟยมองลูกชายตัวเอง อด
ถอนหายใจไม่ได้

โอรสฮ่ องเต้ คนนี้ ความเข้าใจก็มี ความฉลาดก็ไม่ขาด

แต่ ทาไมสมองจึงซื่ อตรงทึ่ มทื่ อนั ก หากยังไม่รีบเลี้ยวกลับ จะ
พบแต่ทางตายเท่านัน้ ! คิดดังนี้ แล้ว นางจึงผ่อนน้าเสียงให้อ่อน
ลง
451
 “ที่ แม่พูด ก็เพื่อให้เจ้าดี รัชทายาทร่างกายอ่อนแอ องค์
ชายสามกับองค์ชายห้าจ้องหาโอกาสอยู่ องค์ชายอื่นๆ ก็ทยอย
โตขึ้น เจ้ามีกาลังทหาร ยังมีแรงหนุ นฝ่ ายแม่ ถ้าหากองค์ชาย
อื่นขึ้นครองราชย์ จะปล่อยเจ้าไว้หรือ” เห็นซังกวนเฉ่ ิ งโย่วพูด
ไม่ออก สีหน้ าเริ่มเขียวคลา้ จึงถอนหายใจ

“ถึงเวลานั น้ อย่ าว่ าแต่ เจี ยงซื่ อ แม้แต่ เสด็จแม่ของเจ้า

อย่างข้าก็หนี ไม่พ้นความตาย ไม่เช่นนัน้ แม่กข็ อจัดการตัวเอง
ก่อน ถึงเวลานัน้ แล้วจะได้ไม่ถกู คนเย้ยหยัน!”

นางเติมยาแรงอี กขนาน ทาท่ าหยิบกรรไกรบนโต๊ะ จะ

แทงหน้ าอกตัวเอง นึ กถึงสิ่งที่ พี่ชายกังวล ไม่มีทางถอยอีกแล้ว
หากลูกชายคนนี้ ยงั ไม่สานึ ก นางก็ไม่ร้จู ะทาอะไรอีกแล้ว น้าตา
ไหลพราก

แต่งเข้าราชวงศ์เกิดในราชวงศ์ ทาผิดไม่ได้แม้เพียงก้าว
เดียว ถ้าผิดก็ถึงแก่ชีวิต คนธรรมดาพี่รกั น้ องน้ องเคารพพี่ คน
ธรรมดารัก กตัญ ญูด้ ว ยกัน ได้ แต่ ร าชวงศ์ท าไม่ ไ ด้ ! นี่ คื อ สิ่ ง
ชดเชยจากการที่ ได้รบั อานาจสูงสุด นางเข้าใจแต่ แรกแล้ว น่ า
เสียดายที่ลกู ชายคนนี้ ยงั ไม่เข้าใจ น้าตาหยุดไม่ได้เลย

452
 “เสด็จแม่...” ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วพุ่งตัวเข้าไปห้ ามจางเต๋อเฟย
เห็นความทุกข์โศกของจางเต๋อเฟย สีหน้ าเขาเปลี่ยนจากเขียว
เป็ นซีดขาว นัยน์ ตาเบิกโพลง

เหตุ ผ ลทัง้ หมดไม่ ใ ช่ เ ขาไม่ เ ข้ า ใจ ไม่ เ ช่ น นั ้น ก็ไ ม่ แ ต่ ง

กับเฉินหวันโหยวแล้
่ ว เพี ยงแต่ เจียงซื่ อ เป็ นสุดที่ รกั ของเขา!
เขาไม่ ใช่ ไม่รู้ค วามส าคัญของกาลัง ทหาร แต่ เ ขาไม่ ส ามารถ
บังคับตัวเองได้จริงๆ

“เจ้ า คิ ด ให้ ดี แม่ ไ ม่ บ งั คับ เจ้ า ค าพู ด ของเสด็จ แม่ เ จ้ า

กลับไปคิดให้ดีๆ เจ้ากลับไปเถอะ แม่เหนื่ อยแล้ว” จางเต๋อเฟย
ออกอาการหมดอาลัยตายอยาก แม้แต่ เสี ยงก็อ่อนระโหยโรย
แรง โบกมือให้ลูกชายออกไป แสดงว่าไม่อยากพูดอีกแล้ว

“เจ้าไปเถอะ เจ้าคิดอย่างไรก็ตามใจเถอะ อย่างมากเรา

แม่ ลู ก ก็ต ายด้ ว ยกัน ...” จางเต๋ อ เฟยหัน หน้ า ออกไป ไม่ ม อง
ซังกวนเฉ
่ ิ นโย่วอีก ลูกชายของนางเอง เมื่อไรต้องใช้วิธีการใด
จึงจะได้ผลดีที่สดุ ไม่มีใครรูด้ ีไปมากกว่านาง

ผ่านไปหลายวัน เจี ยงซื่ อสนมองค์ชายรองหกล้มขณะ

เดินเล่นในวัง ตกเลือด แท้ งลูกไป จ๋างสื่ อแห่ งวังองค์ชายรอง
ออกข่าวว่าเพราะเจียงซื่อไม่ระวังตัวเอง
453
 ผ่านไปอีกหลายวัน ซังกวนเฉ ่ ิ นโย่วตามเฉินหวันโหยวไป
่
ไหว้ พ ระที่ ว ดั ฟู่ กั ๋ว ระหว่ า งนั น้ ดูแ ลนางตลอดเวลา สองสามี
ภรรยาแย้มยิ้มให้ กนั รักกันดูแลกันจนคนอิจฉา หญิงสาวที่ ไป
ไหว้พระต่างชื่นชมชายาองค์ชายรองว่าช่างมีวาสนาดีแท้

เมื่อข่ าวนี้ ไปถึงวังเอี้ ยนซี เต๋ อเฟยจิบชาอย่างสบายใจ

ท่ามกลางกลิ่นชาที่ หอมกรุ่น ผสมด้วยรอยยิ้มละไม ลูกชายคน
นี้ ยังดี ที่มีใจกตัญญูต่อมารดา นั บว่าไม่ทาให้ นางผิดหวัง รู้ว่า
ต้ องทาอะไร คิดว่าเสนาบดี กระทรวงกลาโหมก็คงพอใจ แล้ว
มอบของ มีค่าในวังเอี้ยนซีให้เฉินหวันโหยวอี ่ กไม่น้อย

ผูค้ ิ ดเรือ่ งวังองค์ชายรองยังมีซงกวนฉางจื

ั่ อ้ กับเสิ่นหนิง

ซัง่ กวนฉางจื้ อ คิ ด ว่ า พัก นี้ อ งค์ช ายรองดูเ หมื อ นเริ่ ม มี

ความคิด จัดการเรื่องได้เข้าที ไม่ทาตัวโง่เง่าเหมือนก่อน คงมี
คนชี้ แนะ ดูแล้ วคนข้ างกายเขาก็คงไม่เบา ตอนเขาเข้ าวังไป
ทักทายยามเช้ าหลี่ ก้ ยุ ผิน รู้ว่าก่ อนนี้ ไม่นานวังเอี้ ยนซี มีเสี ยง
เอะอะออกมา การเปลี่ยนแปลงขององค์ชายรอง คงเป็ นความดี
ความชอบของเต๋อเฟยเป็ นแน่

454
 นึ กถึงเต๋ อเฟยสนมหนึ่ งในสี่ คนกับตระกูลเดิ มที่ ลื อ ลัน่
ซังกวนฉางจื
่ ้อกับหลี่ก้ยุ ผินก็พลอยนิ่งเงียบ เป็ นคนที่ ต่อกรไม่
ง่ายเลย

เสิ่นหนิงออกจะเสี ยดายแทนเฉินหวันโหยว ่ นางยังจา

หญิ ง สาวที่ ง ามสะพรังดั
่ ง่ บัว แรกแย้ ม ในงานเทศกาลบุ ป ผา
ราชสานักได้ ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วหลงใหลเจียงซื่อ ทาให้นางมีครรภ์
ก่อน แต่เพื่อตาแหน่ งฮ่องเต้ ต้องการแรงหนุนจากตระกูลเฉิน
ทาให้เด็กนัน้ ถูกทาให้แท้ง นับเป็ นเรื่องสุดแสนเห็นแก่ตวั ไร้เยื่อ
ใยในรัก เขาต่างกับซังกวนฉางจื
่ ้อตรงไหน เฉินหวันโหยวแต่
่ ง
กับคนเช่นนี้ จะมีโชควาสนาสุขสมหรือ คงมีนางเองเท่านัน้ ที่รู้

โชควำสนำสุขสมหรือ เฉินหวันโหยวถามตั่ วเอง ไม่ร้สู ิ

ซังกวนเฉ
่ ิ งโย่วส่งคนมาบอกว่าคืนนี้ จะประชุมกับเสนาธิการ ไม่
มาแล้ว ความจริงนางรู้ว่าแอบไปดูแลเจียงซื่อ นางแกล้งทาเป็ น
ไม่รู้ เมื่อนึ กถึงว่าแม่ตายแต่ เล็ก วันเวลาที่ อยู่ภายใต้ เงื้อมมือ
เฉินเจ้าซื่ อ ต้ องแกล้ งทาหูหนวกตาบอด ต่ อสู้ด้วยสติปัญญา
สารพัด กระทังได้ ่ ค่แู ต่งงานที่ดี แต่งเข้าวังองค์ชายรอง นึ กว่าจะ
เป็ นการเริ่มต้นใหม่ที่ดี แต่กย็ งั ต้องแกล้งทาหูหนวกตาบอดต่อ
อีก

455
 เที ยบกับแต่ก่อน มีอะไรแตกต่างกันหรือ แค่เพื่อมีชีวิต
อยู่เหมือนชาวบ้าน ให้คนอื่นได้เห็น หญิงสาวที่วดั ฟู่ กั ๋วอิจฉาใน
วาสนานาง แล้ ว นางไม่ อิ จ ฉาหญิ ง สาวพวกนั ้น ที่ มี อิ ส ระเสรี
หรือไร ขอสิ่งใดก็ได้สิ่งนั น้ แล้ว นางไม่ควรเคืองแค้น เพียงแต่
โชควาสนาสุขสมคืออะไร นางมิอาจรูไ้ ด้

42 การไปอันเป่ ยขององค์ชายสาม

456
 ไม่นานนั ก ตระกูลเสิ่ นจัดงานครบเดื อนของเสิ่ นอวี๋ เฉิ น
อย่างเรียบง่าย พวกเสิ่นอวี๋หงกับเสิ่นเจ๋อหย่วนออกจากเมือง
หลวงแล้ว

งานครบเดือนนี้ ยงั เรียบง่ายกว่างานครบเดือนของเสิ่น

ชิ่งเต๋อมาก ไม่ได้ครึกครืน้ เท่า พวกเสิ่นอวี๋ซื่อก็ว่าแบบนี้ ดีแล้ว
สงบเงียบดีกว่า

ก่อนเสิ่นอวี๋เฉินครบเดือน เสิ่นเจ๋อซือส่งจดหมายมาจาก
เมืองหน้ าด่านอันเป่ ย เขาไปอันเป่ ยสี่ เดือนกว่าแล้ว จดหมาย
เล่ า ถึ ง สิ่ ง ที่ เ ขาประสบมาหลายเดื อ น บรรยายสถานการณ์
ชายแดนเหนื อ บรรยายการกระทาของซังกวนหย่ ่ งผิงองค์ชาย
สามที่ เมืองหน้ าด่ านอันเป่ ย บอกว่าหลังจากองค์ชายสามมา
เมืองหน้ าด่านอันเป่ ยแล้วทาให้เหล่าทหารไม่พอใจ

“องค์ชายสามทาให้ผคู้ นโกรธแค้น สถานการณ์ชายแดน

เหนื อตึงเครียด...” เสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งอ่านจดหมายของ
เสิ่นเจ๋อซือแล้ว สีหน้ ายังปกติ เพียงแค่คิ้วขมวด ชายแดนเหนื อ
ห่างไกล พวกเขาก็ไม่มีความคิดอะไร แค่นึกถึงการกระทาของ
องค์ชายสามที่เมืองหน้ าด่านอันเป่ ย ทาให้คนพูดไม่ออกจริงๆ

457
 การที่ ได้ดารงตาแหน่ งผู้คมุ ทหารเมืองหน้ าด่านอันเป่ ย
ซังกวนหย่
่ งผิงดีใจยิ่งนัก นึ กว่านี่ เป็ นเพราะฉางไท่ฮ่องเต้เห็นถึง
ความสาคัญของเขา

ว่ า ไปแล้ ว เขาคิ ด เองว่ า วิ ท ยายุ ท ธตัว เองเหนื อกว่ า

พี่น้องทัง้ หมดมากมาย การวางแผนทางยุทธวิธีถึงแม้ยงั ไม่เคย
ออกรบจริ ง แต่ ก็ไ ด้ อ่ า นทฤษฎี ไ ปไม่ น้ อ ย ปฏิ บ ตั ิ จ ริ ง คงไม่ มี
ปัญหาอะไร

ความคิ ด เช่ น นี้ ท าให้ ก ารไปอัน เป่ ยเต็ม ไปด้ ว ยความ

หวัง ในใจมี แต่ ความฮึ กเหิม คิดแต่ ว่าจะต้ องขับไล่พวกถูเจวี๋ ย
ออกจากชายแดนเหนื อได้ สร้างสันติในเมืองชายแดนเหนื อ
ต้องให้ฉางไท่ฮ่องเต้เห็นความสามารถที่โดดเด่น

ดังนัน้ แม้แต่ปีใหม่กย็ งั ไม่อยู่เมืองหลวง ออกเดินทางไป

ชายแดนเหนื อ ระหว่างทางนาทหารคุ้มกันที่ ฉางไท่ ฮ่องเต้ ให้
เขากับเสนาธิการของวังองค์ชายสามไปด้วย ทัง้ ยังนาขบวนรถ
ขนส่ ง อาวุธ เสบี ย ง ชุด กัน หนาวที่ ก ระทรวงกลาโหมจ่ า ยให้
เมืองหน้ าด่านอันเป่ ย แล้วยังมีนักโทษที่ โดนเนรเทศไปทางาน
หนั กที่ ชายแดนเหนื อกับผู้คุมที่ ดูแลอี กไม่น้อย ขบวนทหารที่
ประกอบขึน้ ทัง้ หมดจึงแลดูยิ่งใหญ่อลังการ

458
 “ให้ตายสิ อีกไกลแค่ไหนจึงจะถึงเมืองหน้ าด่านอันเป่ ย”
ซังกวนหย่
่ งผิงพ่นทรายออกจากปาก ถามเช่นนี้ ให้ตายสิ ทาไม
มี พ ายุ ท รายมากมายนั ก ใช้ ผ้ า แพรตาละเอี ย ดคลุ ม ทัง้ ปาก
ทัง้ จมูกยังเข้ามาได้ นี่ มนั ดินฟ้ าอากาศอะไรกัน! เขาจะต้องทน
ดินฟ้ าอากาศบ้าบอแบบนี้ อีกนานแค่ไหน

พอความแปลกใหม่ระยะแรกผ่านไป การเดินทัพแต่ ละ
วันช่ างลาบากยากเข็ญและน่ าเบื่อ สถานที่ ผ่านไปแต่ ละวันก็
ซา้ ๆซากๆ มีแต่ภเู ขากับพายุทราย จิตใจซังกวนหย่
่ งผิงนับวัน
ก็ยิ่งร้อนรน รูส้ ึกร่างกายนับวันยิ่งหนาวเหน็บลงทุกที เมืองหน้ า
ด่านอันเป่ ยทาไมจึงไกลนักนะ?!

เขาถามเสี่ ย นเม่ า ซิ่ น ที่ อ ยู่ข้ า งกายด้ ว ยน้ า เสี ย งเกรี้ย ว

กราด เขาเป็ นรองอธิบดีในกระทรวงกลาโหม เป็ นผู้รบั ผิดชอบ
การขนส่งครัง้ นี้ เขาเคยดารงตาแหน่ งที่หล่งอิ้วเว่ย จึงค่อนข้าง
คุ้นเคยกับสถานการณ์ชายแดนเหนื อ

“เรียนองค์ชาย ด้วยความเร็วขบวนขนาดนี้ อีกสามวัน

ก็ควรจะถึงแล้ว” เสี่ ยนเม่าซิ่นก็อึดอัด อยากถึงเมืองหน้ าด่าน
ให้เร็วไว

459
 นี่ ไปชายแดนเหนื อไม่ใช่ไปเที่ ยว ไม่เหมือนเที่ ยวเล่นใน
เมืองหลวงแน่ นอน อี กทัง้ อากาศที่ รุนแรงในชายแดนเหนื อก็
ขึ้ น ชื่ อ ลื อ ชา โดยเฉพาะฤดู ห นาวพายุ ท รายมี ม าก อากาศ
โหดร้ายเดินทัพลาบาก นึ กถึงเรื่องนี้ เขาก็ชกั รู้สึกเห็นใจองค์
ชายสามที่ เคยอยู่แต่ เมืองหลวงไม่เคยลาบากมาก่อนคนนี้ จึง
ถามเรือ่ งนี้ วนั ละหลายครังว่
้ าเมื่อไรจะถึงอย่างไม่รสู้ ึกราคาญ

ได้ยินคาตอบของเสี่ยนเม่าซิ่น ซังกวนหย่
่ งผิงหมดอาลัย
ตายอยาก อี กตัง้ สามวัน เวลานี้ เขานึ กถึงความเป็ นอยู่ที่แสน
สุขสบายในเมืองหลวงอย่างที่ สุด ถ้ายังอยู่เมืองหลวง เขาคง
กาลังอาบน้าอุ่นดื่มซุปบารุงที่อ่นุ กาลังดีทีเดียวเชียว

กู่ต้าจู่รู้อยู่แล้วว่าองค์ชายสามใกล้จะมาถึง เขาไม่รู้สึก
อะไรกับการที่ ฉางไท่ฮ่องเต้แต่งตัง้ ผู้คมุ ทหารคนนี้ มาให้ ถึงแม้
ผู้คุม ทหารคนนี้ เ ป็ นถึ ง องค์ช าย แล้ ว จะท าไม จะท าอะไรได้
ตอนข้าอยู่ชายแดนเหนื อสูดพายุทรายเคี้ยวรากหญ้า เขายังไม่
รู้อยู่ที่ไหนเลย ผูค้ มุ ทหารเป็ นของเล่นอะไร! ใบหน้ าชัวร้
่ ายของ
กู่ต้าจู่มีรอยยิ้มหยันเล็กน้ อย บอกเจิ้งเสียนซึ่งเป็ นรองผู้พิทกั ษ์
เมืองทัง้ ยังเป็ นน้ องภรรยาด้วยว่า “สังการลงไปว่
่ า ให้ กองทัพ
เตรียมพร้อม ระยะนี้ ได้ข่าวว่าถูเจวี๋ยมีการเคลื่อนไหว พรุ่งนี้ ข้า
จะนาทัพไปปราบปราม ขุนนางประจาเมืองหน้ าด่านก็ติดตาม
ไปด้วยกัน!”
460
 “ขอรับ!” ท่านผู้คุมทหาร ทิ้งเมืองหน้ าด่านว่างเปล่าให้
ท่ านจัดการ พอคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้ าเจิ้งเสี ยนปรากฎรอยยิ้ ม
น้ อยๆ ต่างกับกู่ต้าจู่ที่หน้ าตาขมึงทึง ใบหน้ าเขาเหมือนผูค้ งแก่
เรี ย น ดู ไ ม่ เ ป็ นนายพลฝ่ ายบู๊เ ลยสัก นิ ด แต่ เ หมื อ นขุ น นาง
ฝ่ ายบุน๋ มากกว่า ก็เป็ นเพราะรองผูพ้ ิ ทกั ษ์เมืองที่หน้ าตาเหมือน
ขุนนางบุน๋ คนนี้ เคยขับม้าพันลี้จ่โู จมฆ่าหัวหน้ าสาขาฮาซันอี้จี
ของฝ่ ายถูเจวี๋ย ได้ตาแหน่ งรองผู้พิทกั ษ์เมืองด้วยผลงานโดด
เด่นมากมาย แม้อายุยงั น้ อยแต่ เหล่าทหารยอมรับหน้ าชื่ นตา
บาน ไม่มีใครวิจารณ์เขาเรือ่ งความสัมพันธ์กบั กู่ต้าจู่

เมื่ อ พวกซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง มาถึ ง เมื อ งหน้ าด่ า นอัน เป่ ย

อย่างอ่อนระโหยโรยแรง สิ่งที่ รอคอยพวกเขาไมใช่การต้อนรับ
อย่างอบอุ่นของกู่ต้าจู่กบั น้ าร้อนน้ าชาที่ ฉางลี่เตรียมไว้ให้ แต่
เป็ นเมืองหน้ าด่านอันเป่ ยที่ ว่างเปล่า!มีทหารแก่หง่อมอยู่เฝ้ า
คนเดียวที่ตอบอย่างหวาดหวันว่ ่ า

“ท่านผูพ้ ิ ทกั ษ์เมืองนาทัพกวาดล้างชายแดน ไม่ร้เู มื่อไร

จึงจะกลับ...”

กู่ต้ำจู่เจ้ำตัวดี*!* ดีจริงๆ*!* ซังกวนหย่

่ งผิงโกรธจนปาก
อ้าแล้วอ้าอีกแต่พดู อะไรไม่ออก

461
 รู้ว่ากู่ต้าจู่ต้องการแสดงอานาจให้เห็น ข่าวที่ว่าเขากาลัง
จะมาถึงนัน้ ส่งให้ทหารลาดตระเวนของอันเป่ ยนานแล้ว ทาไม
ต้ องนาทหารออกไปกวาดล้ างชายแดนเวลานี้ ความลาบาก
เหน็ ดเหนื่ อยมาเดือนกว่ากับความโกรธตรงหน้ ารวมกันแล้ว
ซังกวนหย่
่ งผิงอยากฉี กร่างกูต้าจู่ออกเป็ นชิ้นๆ ที แรกยังคิดจะ
รับไว้ใช้ อย่างดี ไม่นึกว่าเจ้าไม่อยากได้พระคุณกลับอยากได้
พระเดช

ในเมื่อเจ้าทาตัวเช่นนี้ ก็อย่ามาว่าข้าที หลัง! ซังกวนหย่

่ ง
ผิงคิดอย่างเจ็บแค้น ออกอาการอาฆาตมาดร้าย

ทหารแก่เห็นอาการซังกวนหย่
่ งผิง สายตาฉายแววดูถกู
คิดในใจว่ารอท่านผูพ้ ิ ทกั ษ์เมืองกลับมาค่อยจัดการกับเจ้ายังไม่
สาย ในสายตาทหารแก่ ร วมทัง้ ทหารชายแดนเหนื อ ทัง้ หมด
กู่ต้าจู่ที่อยู่ร่วมกันมายี่สิบกว่าปี ทัง้ สร้างผลงานให้ความสงบแก่
ชายแดนเหนื ออย่างมหาศาลย่อมสาคัญกว่าองค์ชายสามที่ อยู่
ข้างหน้ านี้ มากมายนั ก ความรู้สึกต่ อราชส านั กที่ อยู่ดี ๆ ก็ตงั ้
ตาแหน่ งผูค้ มุ ทหารให้เมืองหน้ าด่านอันเป่ ยจึงเป็ นไปในทางลบ
อย่างมาก

องค์ชายสามมาถึงเมืองหน้ าด่ านผ่านไปแล้ วหลายวัน

กู่ต้าจู่ฟังรายงานจากทหารลาดตระเวน รู้ว่าพวกองค์ชายสาม
462
อยู่ที่ เ มื อ งหน้ า ด่ า นอัน เป่ ยฝั ง หม้ อ หุง ข้ า วกัน เอง ก็อ ยู่ ก นั ได้
กู่ต้าจู่นึกถึงเสื้อผ้าอุปกรณ์ ที่กระทรวงกลาโหมส่งมา คิดว่าการ
นาทหารอยู่ข้างนอกก็ไม่ใช่เรื่อง การแสดงอานาจก็ผา่ นไปแล้ว
ได้เวลากลับไปเผชิญหน้ ากับพวกองค์ชายสามแล้ว

“พรุ่งนี้ กลับ!” เขาออกคาสัง่ องค์ชายสามเป็ นม้าหรือ

เป็ นลา เขาไปแล้วก็จะได้รกู้ นั

กู่ต้าจู่นากองทหารกลับถึงเมืองหน้ าด่านอันเป่ ย ยามพบ

หน้ าองค์ชายสาม ใบหน้ ามีรอยยิ้มต้อนรับอย่างดี พรา่ บอกว่า
ขออภัยที่ ไม่ร้วู ่าองค์ชายจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เป็ นความผิดของ
ข้าน้ อยเอง พลางหัวเราะฮ่าๆ ออกอาการห้าวหาญของทหาร
อย่างเต็มที่ ทัง้ สังพวกรองผู
่ ้พิทกั ษ์เมืองมาพบองค์ชายสาม อีก
ยังสังนายทหารคนสน
่ ิ ทรีบไปตระเตรียมเหล้ายาปลาปิ้ง เขาจะ
จัดเลี้ยงต้ อนรับองค์ชายสามดื่มให้เต็มที่ ขอดื่มสามจอกก่อน
เพื่อลงโทษตัวเอง แสดงอาการไม่ร้เู รื่องที่ องค์ชายสามมา กลับ
ทาเหมือนสนิทสนมองค์ชายสามอย่างเต็มที่

ถึ ง แม้ จ ะรู้ว่ า ความจริ ง ไม่ ใ ช่ เ ช่ น นี้ แต่ ต่ อ หน้ า กู่ต้ า จู่ที่

หัวเราะระรื่น อีกทัง้ นึ กถึงทหารห้าหมื่นข้างหลังเขา ความโกรธ
ของซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง ยัง ไม่ ก ล้ า แสดงออกง่ า ยๆ ได้ แ ค่ ท นไว้
สวมกอดกู่ต้าจู่หวั เราะเฮฮาด้วยกัน
463
 คืนนั น้ กู่ต้าจู่กบั ซังกวนหย่
่ งผิงดื่มเหล้าคุยสนุก ทุกคน
ในโต๊ะล้วนสนุกสนานเฮฮา พวกเจิ้งเสียนรองผูพ้ ิ ทกั ษ์เมืองก็ขอ
ชวนดื่มกัน คาพูดที่ ใช้ กท็ งั ้ อ่อนน้ อมสุภาพให้ ความเคารพ ทัง้
ยกย่องทัง้ สรรเสริญ ฟังจนซังกวนหย่ ่ งผิงแทบลอยขึน้ ฟ้ า จนไม่
รูต้ วั ดื่มมากเกินไปหลายจอก

ช่วงท้ายของงานเลี้ยงจึงเมามายทรงตัวไม่ได้จนแทบจะ
ล้มกลิ้ง กู่ต้าจู่รีบสังทหารพยุ
่ งกลับไปพักที่ห้อง ยังกาชับให้ดแู ล
อย่างดี เสี่ ยนเม่าซิ่นกับพวกเสนาธิการองค์ชายสามก็พ อกัน
ดื่มหนักยิ่งนัก ต่างฟุบอยู่บนโต๊ะหลับกันหมด

“เสี่ยวเสียง...” เห็นคนเหล่านี้ เมาหลับกัน กู่ต้าจู่ซึ่งตอน

แรกยังกระพริบตาสะลึมสะลื ออยู่ พอลืมตาอี กที เห็นสว่ างโร่
ไหนเลยจะอาการเมาสักนิด

“รี บ ไปแบ่ ง เสื้ อ ผ้ า อุ ป กรณ์ พ วกนั ้น เร็ว ...” เขาย่ อ มมี

จุดประสงค์ที่มอมเหล้ าซัง่ กวนหย่งผิง รู้อยู่ว่าซังกวนหย่ ่ ง ผิง
ตัง้ ใจทาอะไร

เสื้อผ้าอุปกรณ์ จากกระทรวงกลาโหมครัง้ นี้ ยงั ส่ งไม่ถึง

มือเขาเลย เข้าฤดูหนาวแล้ว ทหารไม่น้อยกาลังรอชุดกันหนาว

464
พวกนี้ กู่ต้าจู่ร้ชู ดั เจนถึงความสาคัญ จะปล่อยให้คนอื่นกาเรื่อง
สาคัญไว้ได้อย่างไร จะต้องฉกชิงมาเป็ นอันดับแรก!

ตั ้ง แต่ คื นแรกที่ พบกั น ขณะที่ ซั ง่ กวนหย่ ง ผิ ง กั บ

เสี่ยนเม่าซิ่นเมาหลับสนิท เสื้อผ้าอุปกรณ์ ที่องค์ชายสามนามา
จานวนมากก็ถกู คนของเมืองหน้ าด่านแบ่งไปหมด แม้แต่พวก
นักโทษที่ นามาด้วย ก็ถกู ส่งไปเหมืองหินทางานหนักตัง้ แต่ คืน
นัน้ แล้ว

พอซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง กับ เสี่ ย นเม่ า ซิ่ นตื่ น ขึ้ น มา จึ ง รู้ ว่ า

เสื้ อ ผ้ า อุป กรณ์ ถ ูก แบ่ ง ไปหมดแล้ ว ตัง้ แต่ เ มื่ อ คื น ที่ น่ าโมโห
ยิ่งกว่านั น้ คือ พวกทหารไม่น้อยเข้ามาขอบคุณทัง้ สองคน ว่า
ลาบากท่านผู้คมุ ทหารแล้ว เสื้อหนาวที่ ใส่บนตัวทาให้อ่นุ ดีจริง
ทัง้ ซาบซึ้ งทัง้ ขอบคุณ ทาให้ ซงกวนหย่
ั่ งผิงแม้ปวดใจแต่ กท็ า
อะไรไม่ได้ ทัง้ ยังต้ องทาใจกว้างว่าเป็ นหน้ าที่ ไม่ต้องขอบคุณ
เดิมตัง้ ใจจะกักเสื้อผ้าอุปกรณ์ พวกนี้ ไว้ก่อน เพื่อกดดันกู่ต้าจู่
แต่ตอนนี้ กท็ าไม่ได้แล้ว

แต่ ว่านอกจากเสื้อผ้าอุปกรณ์ ยังมีวิธีอื่นใดที่ ทาได้ ซัง่

กวนหย่งผิงนึ กถึงเป้ าหมายที่มาเมืองหน้ าด่านอันเป่ ยครัง้ นี้ ยัง
มีพระราชโองการของฉางไท่ ฮ่องเต้ กู่ต้าจู่ยงั ไม่ได้รบั พระราช
โองการนี่ นา
465
 “น้ อมรับพระราชโองการ” กู่ต้าจู่กบั พวกเจิ้งเสียนคุกเข่า
ฟั ง ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง พวกที่ คุ ก เข่ า อยู่ ข้ า งหลัง ก็คื อ กองทหาร
อันเป่ ยห้าหมื่นคน จากการขอร้องอย่างหนักของซังกวนหย่ ่ งผิง
กู่ต้าจู่จาต้ องพาเขามาที่ ค่ายทหาร รับพระราชโองการต่ อหน้ า
ทหารห้าหมื่นคนนี้

ซังกวนหย่
่ งผิงยังกล่าวด้วยว่าทาแทนฮ่องเต้ วันหน้ าจะ
จัดทัพอันเป่ ยผู้พิทกั ษ์ เมืองเสี ยใหม่ ให้ ก่ ตู ้ าจู่อนั เป่ ยผู้พิทกั ษ์
เมืองกับเจิ้งเสียนรองผูพ้ ิ ทกั ษ์เมืองร่วมกันสนับสนุน บอกชัดถึง
ความหมายของการรวบอานาจทหาร เดิมทีเขาคิดจะค่อยๆทา
ที หลัง แต่ เมื่อถูกลองดีเรื่องเสื้อผ้าอุปกรณ์ ทุกอย่างจึงเป็ นอัน
ลืมสิ้น

ซังกวนหย่
่ งผิงส่งพระราชโองการให้ทหารข้างๆ ใบหน้ า
เริ่ ม ปรากฏรอยยิ้ ม รู้สึ ก ว่ า ความอัด อัน้ ตัน ใจค่ อ ยๆ ละลาย
หายไป กู่ต้าจู่กบั เจิ้งเสียนได้แค่ทาตามความต้องการของเสด็จ
พ่อ รอให้ข้าจัดทัพห้าหมื่นคนนี้ ใหม่ แล้วเอาองครักษ์กบั จ๋างสื่อ
ของวังองค์ชายสามบรรจุเข้าไปในทัพผูพ้ ิ ทกั ษ์เมืองอันเป่ ย ข้าก็
จะรูค้ วามเคลื่อนไหวของห้าหมื่นคนนี้ แล้ว กู่ต้าจู่กค็ งไม่กล้าทา
อะไร นานวัน เข้ า ทัพ ห้ า หมื่ น คนนี้ ก็เ ป็ นของข้ า แล้ ว เขาคิ ด
อย่างเข้าข้างตัวเอง

466
 กู่ต้ า จู่ก บั เจิ้ ง เสี ย นได้ แ ต่ ฟั ง อยู่ สี ห น้ า ไม่ แ สดงอาการ
ใดๆ

467
 43 ซื้อใจทหาร

ไม่นานนัก กู่ต้าจู่เชิญซังกวนหย่
่ งผิงไปชมสนามฝึ กทหาร
กล่าวว่าเพื่อไปรับรู้ความห้าวหาญของทหาร เป็ นก้าวแรกของ
การคุ้นเคยกับค่ายทหารเมืองหน้ าด่านอันเป่ ย

ซังกวนหย่
่ งผิงพยักหน้ า ไม่ได้ พูด ถือว่าตกลงใจคิดว่า
กู่ต้ า จู่นั บ ว่ า รู้ท างลม รับ พระราชโองการไม่ ท ัน ไรก็เ ป็ นฝ่ าย
แสดงท่าทียอมรับแล้ว

กู่ต้าจู่กบั เจิ้งเสี ยนทัง้ คู่เห็นท่าที หยิ่งยโสของซังกวนหย่

่ ง
ผิง ก็แอบหัวเราะเงียบๆในใจ เจ้ำโง่ ดูเถิดว่ำท่ำทีทะนงตัวแบบ
นี้ จะอยู่ได้อีกนำนแค่ไหน! ใบหน้ าทัง้ คู่กลับยิ่งออกอาการนอบ
น้ อม คาพูดแสดงความเคารพออกมาไม่ขาดสาย จนซังกวน ่
หย่งผิงเคลิบเคลิ้มตัวลอย รู้สึกราวกับว่าทหารเมืองหน้ าด่าน
อันเป่ ยทัง้ ห้าหมื่นคนเป็ นของตัวเองแล้ว

จนถึงวันที่ ชมสนามฝึ กทหาร กู่ต้าจู่กบั ซังกวนหย่

่ งผิงทัง้
คู่ เ ดิ น ช้ า ๆ อยู่ ริ ม สนามฝึ กทหาร ตามมาด้ ว ยเจิ้ ง เสี ย นกับ
เสี่ยนเม่าซิ่น

468
 ไม่ร้ทู าไม เสี่ ยนเม่าซิ่นรู้สึกเหมือนมีลางร้าย เขามองดู
คนอื่นที่ กาลังยิ้มแย้ม ใจนึ กว่าข้าคงคิดมากไปเอง แต่ ขออย่า
ให้เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ มาเลยจะดีกว่า

ส่ วนด้านโน้ น กู่ต้าจู่กาลังแนะนาอาวุธให้ ซงั ่ กวนหย่ งผิง

ข้างหูได้ยินเสี ยงต่ อสู้อึกทึ กของทหาร ที่ แท้ พวกเขาเดินมาถึง
จุดรวมพลของเหล่าทหาร คล้ายมีคนกาลังประลองกัน เสี ยง
อึกทึกนี้ กม็ าจากกลุ่มทหารเหล่านี้

“นี่ เ ป็ นการประลองวิ ท ยายุท ธหรือ ” เนื่ องจากทหารที่

ชุมนุ มอยู่บงั เหตุการณ์ ข้างในหมด ซังกวนหย่
่ งผิงมองไม่เห็น
อะไร จึงถามด้วยความอยากรู้

“ไม่ ใ ช่ ป ระลอง แต่ เ ป็ นการฝึ กคู่. ..” เจิ้ ง เสี ย นหัว เราะ
พลางอธิบาย

ประลองไม่ใช่ฝึกคู่หรือ มันต่ำงกันตรงไหน ซังกวนหย่

่ ง
ผิงคิด ใบหน้ าสงสัยอยู่ แต่ ไม่ช้าเขาก็ร้วู ่าแตกต่ างกันอย่างไร
แล้ว

ตุบ ! มี อะไรตกอยู่หน้ ากู่ต้าจู่กบั ซังกวนหย่

่ งผิง ทัง้ ยังมี
ของเหลวกระเด็นไปบนใบหน้ าซังกวนหย่่ งผิง เขาได้กลิ่นคาว

469
เลือดคละคลุ้ง พอเห็นชัดเจนถึงของที่ตกอยู่ตรงหน้ าเขา สีหน้ า
พลันซี ดเผือด นัน่ คือร่างมนุษย์ที่เนื้ อตัวเละเทะ แขนขาหายไป
อย่างละข้าง กาลังกระอักเลือดอย่างหนั กติดๆ กันพลางร้อง
โหยหวน แขนขาที่ เหลืออย่างละข้างคล้ายกาลังกระตุกเล็กๆ
พอเขาลูบหน้ าแล้วเห็นเลือดในมือ ก็ถึงขนาดถอยไปหลายก้าว
ร้องเสียงสันว่
่ า

“นี่ มนั เรือ่ งอะไรกัน?!”

“เป็ นอุปกรณ์ ฝึกคู่” เจิ้งเสียนยังคงยิ้มละไม ซา้ ยังเข้าไป

เตะร่างที่สิ้นใจแล้วไม่อาเจียนเป็ นเลือดอีก พูดว่า

“ใช้ไม่ได้ คราวที่แล้วแขนขาหายหมดยังอยู่ได้อีกสองชัว่
ยามเลย...”

เขาอธิบายให้ซงกวนหย่
ั่ งผิงด้วยรอยยิ้มว่า ทัง้ หมดเป็ น
เชลยศึก ถูกทหารพิทกั ษ์เมืองใช้ เป็ นอุปกรณ์ การฝึ กจริง เพื่อ
เพิ่มประสิทธิภาพของทหารพิทกั ษ์เมือง การฝึ กคู่แบบนี้ มีวนั ละ
หลายครัง้ ไม่มีอะไรมาก

อธิบายให้ซงกวนหย่ั่ งผิงฟั งแล้ว เขายังบอกทหารอี กคน

อย่ า งไม่ ใ ส่ ใ จว่ า “ลากเอาไปต้ ม คื น นี้ เ ติ ม กับ ข้ า วให้ ทุ ก คน!

470
ทุกคนได้กินเนื้ อแล้ว!” น้าเสียงปกติธรรมดา คล้ายจะอยากให้
มีอีกด้วยซา้

เติมกับข้าวรึ ซังกวนฉางจื
่ อ้ นึ กถึงเนื้ อติดกระดูกเมื่อคืน
หน้ าที่ ข าวซี ด กลับ กลายเป็ นเขี ย วอ่ อ น ทนไม่ ไ หวอาเจี ย น
ออกมา รู้สึ ก หนาวเยื อ กไปทัง้ ตัว ครัน้ เห็น สี ห น้ า ท่ า ทางยิ้ ม
ระรื่ น ของเจิ้ ง เสี ย น รู้สึ ก ว่ า น่ ากลัว ยิ่ ง กว่ า ผี ร้ า ย พวกนี้ เป็ น
มนุษย์ประเภทไหนกันหนอ ความสยองผุดขึ้นมาในใจ เส้นขน
ตามแขนตามตัว ลุ ก ชัน ในสมองเกิ ด สว่ า งแวบขึ้น มา จนถึ ง
เวลานี้ เขาจึ ง นึ กขึ้ น ได้ ว่ า กู่ต้ า จู่ เมื อ งหน้ าด่ า นอัน เป่ ยที่ อ ยู่
ตรงหน้ าคนนี้ เคยฟั น ข้ า ศึ ก ล้ ม ตายมานั บ ไม่ ถ้ ว น สองมื อ
คละคลุ้ ง ด้ ว ยเลื อ ดสดๆ จนถูเ จวี๋ ย ตั ง้ สมญาว่ า “ยมบาล
อันเป่ ย”!

ซังกวนหย่
่ งผิงตัง้ สติกลับมา ข้ำจะเป็ นปรปั กษ์ก่ตู ้ ำจู่ได้
อย่ำงไร กู่ต้ำจู่ผำดโผนอยู่อนั เป่ ยยีส่ ิ บปี จะต้องมีทงั ้ บำรมีและ
อิ ท ธิ พ ลที อ่ ัน เป่ ยอย่ ำ งลึ ก ซึ้ ง ข้ ำ จะปะทะกับ เขำโดยตรงได้
อย่ำงไร วอนหำเรือ่ งเดือดร้อนใส่ตวั จริงๆ

พอคิ ดถึ ง จุ ด นี้ ใจของซั ง่ กวนหย่ ง ผิ งทั ้ง เสี ยใจทั ้ง

หวาดหวัน่ รู้สึกว่าการใช้ อานาจข่มขู่ก่ ตู ้ าจู่ช่างโง่เง่านั ก! ที นี้
อย่ าว่ าแต่ จะคิ ด ครอบครองทหารอัน เป่ ยห้ าหมื่ น คนเลย แค่
471
ต าแหน่ ง ผู้คุม ทหารเมื อ งหน้ า ด่ า นอัน เป่ ยของเขาจะเป็ นได้
ตลอดรอดฝัง่ หรือไม่กย็ งั ไม่รู้

เพียงแต่... เพียงแต่ไม่ร้วู ่าจะกลับมามีความสัมพันธ์ ที่ดี

กับ กู่ต้ าจู่ได้ หรือไม่ เขาน่ าจะค่ อยเป็ นค่ อยไปตัง้ แต่ แรก เขา
อาเจี ยนไปพลางใช้ ความคิดไปพลาง ดูแล้วคงจะต้ องเปลี่ ยน
กลยุทธ์ถึงจะถูก...

เห็นซังกวนหย่
่ งผิงอาเจียนจนน้ าย่อยแทบออกมาด้วย
กู่ต้ า จู่ส บตาเจิ้ ง เสี ย นปราดหนึ่ ง ภายใต้ ร อยยิ้ ม ละไมนั ้น คื อ
จิตใจที่ ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็ นเย็นเยียบ เวลานี้ ในใจพวกเขามี
ความโกรธที่คกุ รุน่ ไม่หยุด

เจ้ำเคยเห็นว่ำสงครำมเป็ นเช่นไรหรือไม่ เจ้ำรู้ว่ำกระดูก

ถมทับเป็ นกองสูงนัน้ เป็ นเยีย่ งไร เจ้ำรู้ห รือไม่ว่ำกำรอยู่รอดใน
สนำมรบต้ องทำเช่ นไร เจ้ำรู้หรือไม่ว่ำเวลำดำบแทงเข้ำไปใน
เนื้ อในกระดูกแล้วชักออกจะมี เสี ยงอย่ำงไร เจ้ำรู้บ้ำงไหมว่ ำ
เวลำพีน่ ้ องทหำรของเจ้ำโดนข้ำศึกฟั นหน้ ำหำยไปครึง่ หน้ ำนัน้
เป็ นเช่ น ไร กิน เนื้ อคนดื ม่ เลื อดคนเรือ่ งเล็กแค่ น้ ี ยัง ทำให้ เจ้ำ
อำเจียนได้ แล้วคิดจะแย่งทหำรอันเป่ ยห้ ำหมืน่ คนของข้ำอี ก
หรือ!?

472
 ตระกูลกู่กบั ตระกูลเจิ้งอยู่เฝ้ าชายแดนเหนื อสามชัวคน ่
ทาศึกกับชนเผ่าถูเจวี๋ยและเซียนเปยมาถึงยี่สิบปี ลูกหลานตาย
ในการรบสามสิบกว่าคน ความเจ็บปวดถึงขัน้ ฝังกระดูกที่ แลก
มาคือความสงบสุขของประชาชนชายแดนเหนื อแสนห้ าหมื่น
คน องค์ชายคนหนึ่ งมาควบคุมทหาร ให้เขายืนอยู่บนแผ่นดิน
ชายแดนเหนื อได้กถ็ ือว่าอดทนมากแล้ว ก้นยังนั ง่ ไม่ทนั อุ่น ก็
คิดจะยึดอานาจทหาร นี่ จึงเป็ นสาเหตุที่ทาให้ก่ตู ้าจู่กบั เจิ้งเสียน
รูส้ ึกโกรธแค้นมาก

หลังจากวันที่ชมสนามฝึ กทหาร ซังกวนหย่ ่ งผิงก็อ้างว่ามี

อาการเบื่ อ ข้ า วเบื่ อ น้ า ร่ า งกายไม่ ป กติ เอาแต่ ห ลบอยู่ ใ น
ห้องพักผู้คมุ ทหารพิทกั ษ์เมืองไม่ยอมออกมา แม้แต่พวกเสี่ยน
เม่าซิ่นขุนนางกระทรวงกลาโหมที่ ตามมาด้วยกันก็พลอยเก็บ
ตัวไม่ค่อยออกมา ไม่รบั รูท้ ุกเรือ่ งของเมืองหน้ าด่านอันเป่ ย

มังกรกล้าต่ างถิ่นย่อมแพ้ภยั พญางูเจ้าถิ่น เหตุผลนี้ พวก

เขาเข้าใจ โดยเฉพาะองค์ชายสามยังไม่ใช่ มงั กรกล้าด้วยแล้ว
ดังนัน้ พวกเขาได้แค่หลบในเมืองหน้ าด่าน คอยดูสีหน้ าขุนนาง
เมืองหน้ าด่านอันเป่ ยต่อไป

ซัง่ กวนหย่ ง ผิ ง ที่ ห ลบอยู่ ใ นห้ อ งผู้คุม ทหารก็ไ ม่ ไ ด้ อ ยู่

ว่ าง เขากาลัง คิ ด หาวิ ธี รบั มื อกู่ต้ า จู่กบั ขุน นางเมื องหน้ า ด่ า น
473
อันเป่ ย วิธีชิงลงมือก่อนก็ใช้ไม่ได้แล้ว กู่ต้าจู่ทงั ้ บารมีทงั ้ กาลัง
แข็งแกร่งกว่าเขาไม่ร้ตู งั ้ กี่ เท่ า วิธีใช้ ไม้แข็ง คนเสี ยเปรียบคื อ
ตัวเอง แต่มีวิธีอะไรที่จะทาให้ก่ตู ้าจู่กลับมาสนิทสนมกับตัวเอง
บ้างหนอ ถ้าทาได้กจ็ ะพลอยได้ใจทหารอันเป่ ยอีกด้วย

ทัง้ หมดนี้ เป็ นสิ่งที่ ซงกวนหย่

ั่ งผิงผู้คุมทหารเมืองหน้ า
ด่ านอันเป่ ยพยายามขบคิด แน่ นอนว่า ในเวลาชัวครู ่ ่ชวยาม
ั่
เขาก็ย ัง คิ ด หาวิ ธี ที่ ไ ด้ ผ ลไม่ อ อก จนกระทัง่ เขามองเห็น หี บ
สมบัติสามหีบใหญ่ที่ใส่ทงั ้ ของมีค่ากับตั ๋วเงินในห้องตัวเอง แวว
ตาพลันสว่างวาบขึน้ มาทันที คิดอุบายขึน้ มาได้

เขาไม่เชื่อว่า ในโลกนี้ จะมีคนไม่ชอบของสองสิ่งนี้ ไม่ว่า

เป็ นเมืองหน้ าด่านอันเป่ ย หรือทหารธรรมดาของอันเป่ ย แค่มี
สองสิ่งนี้ มีหรือจะซื้อใจเมืองหน้ าด่านอันเป่ ยไม่ได้

ใช้ของมีค่ำกับตั ๋วเงินไปซื้อใจขุนนำงกับทหำรเมืองหน้ ำ
ด่ำนอันเป่ ย นี่ คือวิธีที่ซงกวนหย่
ั่ งผิงคิดออกมาได้ ในเมืองหน้ า
ด่านอันเป่ ย มีขนุ นางคนไหนที่ซื้อได้บา้ งหนอ

คนแรกที่ซงกวนหย่
ั่ งผิงนึ กขึน้ ได้กค็ ือเสิ่นเจ๋อซือซือหม่า
ประจ าเมื อ งหน้ า ด่ า น เสิ่ น เจ๋อ ซื อ เพิ่ ง ย้ า ยมาเมื อ งหน้ าด่ า น
อันเป่ ยไม่นาน รับอิทธิพลจากกู่ต้าจู่ไม่มากนั ก อี กทัง้ เสิ่นเจ๋อ
474
ซือเป็ นลูกหลานตระกูลอู่เยวี่ยเสิ่น ตัวเองก็ร้จู กั ชื่อพวกตระกูล
เสิ่นอย่างเสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้ง จึงพออ้างได้ว่ารูจ้ กั กัน

เสิ่นเจ๋อซื อตกตะลึงตอนเห็นซังกวนหย่
่ งผิงหยิบปึ กตั ๋ว
เงิ น กับ กองของมี ค่ า นี่ มัน เรื่อ งอะไรกัน ซื้ อ ตัว หรื อ อวดรวย
ได้ยินเสียงพูดอย่างใจนักเลงว่า

“ท่ านเสิ่น ของเหล่านี้ ท่ านอยากได้เท่ าไรก็มีเท่านัน้ ข้า

เคยพบลุงกับพี่ชายท่านหลายครัง้ ของเหล่านี้ ถือเป็ นของขวัญ
ที่ พบกัน!” พูดจบ ยังตบไหล่เสิ่นเจ๋อซืออย่างกันเอง เพื่อแสดง
ความคุ้นเคย

เสิ่นเจ๋อซือมองมือที่เพิ่งผละจากไหล่ตวั เอง รูส้ ึกทาอะไร

ไม่ถกู ตัวเองกับองค์ชายสาม ดูเหมือนไม่เคยพบกัน กองตั ๋ว
เงิ น กับ ของมี ค่ า เอามาซื้ อ ตัว เองหรื อ ข้ า ดูท ัง้ โง่ ท ัง้ ขาดเงิ น
ขนาดนี้ หรือ พูดอีกที ข้ามาจากตระกูลอู่เยวี่ยเสิ่น แตกต่างกับ
ทหารอื่น สิ่งที่ไม่ขาดเลย ก็คือเงินทอง!

อี ก อย่ า ง เมื่ อ ไม่ กี่ ว ัน ก่ อ นท่ า นผู้พิ ทัก ษ์ เ มื อ งเพิ่ งให้

บทเรียนองค์ชายสาม ทาไมองค์ชายสามผู้นี้ไม่ร้สู านั ก ยังคิด
ซื้อใจซื้อทหารอีก

475
 รนหาที่ ตายจริงๆ! แต่ รนหาที่ กอ็ ย่ามาหาข้าสิ! เสิ่นเจ๋อ
ซื อไม่เข้ าใจจริงๆ สายตาของเขาที่ มององค์ชายสามเหมือน
สายตาที่มองคนโง่ไม่มีผิด

แน่ นอน หลังจากที่ มองคนโง่ เขารี บรายงานเรื่องนี้ ให้

กู่ต้าจู่กบั เจิ้งเสียนรู้ เขาไม่กล้าเสี่ยงกับสองเทวดาใหญ่นี้ ในใจ
ลอบคิดว่า องค์ชายสาม ขอโทษด้วย ข้าไม่กล้ารับของมีค่ากับ
ตั ๋วเงินของท่านจริงๆ

“ท าไมจะไม่รบั เล่ า ในเมื่อองค์ชายสามจริง ใจ เตรี ย ม

ของขวัญพบหน้ าแบบนี้ พวกเราจะปฏิเสธลงได้อย่างไร ต้องรับ
ไว้ แ น่ น อน!” เจิ้ ง เสี ย นพูด ยิ้ ม ๆ พลางหรี่ ต า ยิ้ ม เหมื อ นสุ นั ข
จิ้งจอกมีคนส่งเงินมาถึงประตูบา้ นเฉยๆ ถ้าไม่รบั ก็โง่แล้ว!

พอเสิ่ น เจ๋อ ซื อ ได้ ยิ น ค านี้ ก็รู้ว่ า ตัว เองท าใจเข้ า ไม่ ถึ ง

ความใจดาของสองคนนี้ เห็นได้ชดั ว่าตั ๋วเงินกับของมีค่าสาม
หีบใหญ่ขององค์ชายสามกลายเป็ นยกมาให้สองคนนี้ แล้ว ในใจ
นึ กเสียดายกองสมบัตินี้แทนองค์ชายสาม ทว่าพอคล้อยหลังมา
กลับรับของมีค่ากับตั ๋วเงินที่องค์ชายสามส่งมาอย่างเต็มอกเต็ม
ใจ

476
 เมื่ อ เป็ นเช่ น นี้ ภาพประหลาดปรากฏที่ เ มื อ งหน้ า ด่ า น
อันเป่ ย องค์ชายสามส่ งของมี ค่ากับตั ๋วเงิน ทหารอันเป่ ยเก็บ
ตั ๋วเงิน ทัง้ คนส่งกับคนรับต่างหัวเราะร่า

แน่ น อน คนที่ แ อบหัว เราะมากสุด ก็คื อ กู่ต้ า จู่ ผู้พิ ท ักษ์

เมืองกับเจิ้งเสียน รองผู้พิทกั ษ์เมือง ดีจริงๆ คนโง่เช่นนี้ ร้อยปี
พบหนยังยากเลย!

“เจียงป๋อเหวินกับอู๋เหนิงรวมหัวกันทัง้ ในและนอกราช
สานัก ฮ่องเต้ ส่งองค์ชายสามมาควบคุมทหาร แสดงว่าฮ่องเต้
เกิ ด ความสงสัย พวกเรากู่เ จิ้ ง สองตระกูล ไม่ มี ลู ก หลานอี ก
สามสิบกว่าคนที่จะพลีชีพอีกแล้ว...”

ในห้ องบัญชาการพิทกั ษ์ เมืองหน้ าด่ าน กู่ต้าจู่มีอาการ

หดหู่ หลังจากดูละครคนโง่แล้วก็พลันรู้สึกถึงภัยอันตราย แม่
ทัพอยู่ไกลเมืองหลวง อันตรายสุดคือฮ่องเต้ไม่ไว้ใจ นึ กถึงสิ่งที่
กู่ เ จิ้ ง สองตระกู ล สู ญ เสี ย คนไปอย่ า งหาที่ เ ปรี ย บไม่ ไ ด้ ใ น
ชายแดนเหนื อ ก็ร้สู ึกเศร้าสลด พวกเขาจงรักภักดี ลูกหลานใน
ตระกูลทุกคนทาเพื่อชายแดนเหนื อ แต่เหตุไฉนถึงทาให้ฮ่องเต้
ไม่ไว้ใจเสียได้

477
 “ก็ เ พราะพวกเขาจงรัก ภัก ดี ภ ัก ดี ป กป้ องชายแดน
ประชาชนชายแดนเหนื อล้วนสานึ กบุญคุณกู่เจิ้งสองตระกูล ทัง้
สนับสนุนทัง้ ซาบซึ้งในตัวกู่ต้าจู่ ชายแดนเหนื อเวลานี้ ถึงขนาด
มีทหารที่ ร้จู กั แต่ ก่เู จิ้งไม่ร้จู กั ซังกวน
่ หรือว่านี่ จึงเป็ นเหตุผลที่
ฮ่ อ งเต้ ส่ ง องค์ช ายสามไปควบคุม ทหาร” เสิ่ น หวาซัน่ อาศัย
จดหมายของเสิ่นเจ๋อซือสรุปเรือ่ งได้เช่นนี้

การปกป้ องชายแดนอย่ า งจงรัก ภักดี ข องกู่ต้ า จู่ กลาย

เป็ นการกระทาที่ แย่งบุญคุณกับฮ่ องเต้ อดไม่ได้ ที่รู้สึกใจหาย
กับการกระทาของฉางไท่ฮ่องเต้

“กู่ต้าจู่เก่งกาจห้าวหาญชานาญการรบ แต่ลืมนึ กถึงว่าใจ

ฮ่ องเต้ ยากแท้ หยังถึ่ ง...” เขาปิดจดหมายเสิ่นเจ๋อซื อ อารมณ์
เซื่องซึม คาที่เหลือไม่ได้พดู จบ ปล่อยให้เสิ่นเจ๋อจิ้งไปไตร่ตรอง
เอง

478
 44 เสนาบดีฝ่ายขวา

ขณะที่ เหล่าขุนนางกระทรวงโยธากาลังขุดลอกแม่น้ าลา

คลองจัดการน้ าอย่างเร่งร้อน ราชสานั กก็มีเรื่องใหญ่ ที่ดึงดูด
สายตาขุนนางเมืองหลวง แม้แต่กระทรวงโยธาที่ กาลังยุ่งเหยิง
วุ่ น วายก็ย ัง สนใจเรื่ อ งนี้ มาก นั น่ ก็คื อ เสนาบดี ฝ่ ายขวาจะ
เปลี่ยนคนแล้ว

ต้ นเดื อนสี่ เสนาบดี ฝ่ายขวากานหมิงเฉวี ยนป่ วยหนั ก

ฉางไท่ ฮ่องเต้ ยงั เสี ยดาย ไม่ยอมรับการลาออกเนื่ องจากการ
ป่ วยของเขา ยืนยันให้เขาดารงตาแหน่ งต่อ ขุนนางลาสามครัง้
ฮ่องเต้รงั ้ ให้อยู่สามครัง้ ท้ายสุดฉางไท่ฮ่องเต้กย็ ิ นยอม กล่าวทัง้
น้ าตาไหลว่า “ฮ่ องเต้ ขุนนางไม่ค้างคากัน” ออกราชโองการให้
กานหมิ ง เฉวี ย นรับ เงิ น เดื อ นเต็ ม ต่ อ แม้ เ กษี ยณ นอกจาก
พระราชทานเงิ น ห้ า พัน ชัง่ รถนั ง่ หุ้ม ล้ อ ห้ า คัน แล้ ว ยัง ทรง
พระราชทานเสื้ อ ผ้ า ชุ ด ขนเตี ย วและอื่ น ๆ อี ก ทัง้ ออกค าสัง่
ยกเลิ ก การเก็บ ภาษี ลู ก หลานตระกูล กานรวมทัง้ การเกณฑ์
แรงงานและเกณฑ์ทหาร จวบจนกระทังกานหม ่ ิ งเฉวียนถึงแก่
กรรม

ไม่ เ พี ย งเท่ า นั ้น ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ย ัง ส่ ง องครัก ษ์ ป ระจ า

พระองค์คุ้ ม กัน กานหมิ ง เฉวี ย นกลับ เสฉวนบ้ า นเก่ า ความ
479
กรุณ านี้ ท าให้ ขุน นางเมือ งหลวงต่ างชื่ น ชมยิ น ดี ก บั กานหมิง
เฉวียนอย่างยิ่ง

เรื่องราวระหว่างฉางไท่ฮ่องเต้กบั กานหมิงเฉวียนเป็ นที่

รา่ ลือกันพักใหญ่ ถึงขนาดมีโรงงิ้วจัดแสดงเรื่องนี้ ที่ ตามมาคือ
จะให้ ใ ครด ารงต าแหน่ งเสนาบดี ฝ่ ายขวาต่ อ จากกานหมิ ง
เฉวียนกลายเป็ นจุดสนใจของกลุ่มขัว้ อานาจต่างๆ

เจ้ากรมอาลักษณ์ เจ้าสานักมุขมนตรีฝ่ายตรวจสอบกับ
เสนาบดี ฝ่ ายซ้ า ยขวาถูก ขุ น นางต้ า หย่ ง แอบตัง้ สมญาว่ า
“สี่ขนุ นางแถวหน้ า” เห็นได้ถึงฐานะที่สูงส่งและสาคัญ อยู่เหนื อ
ขุนนางทัง้ ปวง

เสนาบดี ฝ่ ายขวามี ก ลาโหม ยุ ติ ธรรมกับ โยธาสาม

กระทรวงอยู่ในสังกัด ดังนั น้ แม้แต่ เสิ่นหวาซันก็
่ ต้องสนใจว่ า
ใครจะเป็ นเสนาบดีฝ่ายขวา เจ้านายที่ ตวั เองต้ องอยู่ด้วยย่อม
เป็ นเรื่องที่ ต้องสนใจ ถึงแม้ตามหลักการเสนาบดี ทงั ้ หกคนมี
โอกาสที่ จะได้เลื่อนตาแหน่ ง แต่ เสิ่นหวาซันรู
่ ้อยู่ว่าตัวเองเพิ่ง
เป็ นเสนาบดีกระทรวงโยธาเพียงสองปี ครัง้ นี้ นับอย่างไรก็นับ
ไม่ถึงเขา ทาให้ถึงแม้สนใจแต่กย็ งั รักษาความสงบภายในจิตใจ
ได้

480
 แต่คนอื่นไม่ได้อยู่สงบเหมือนเขา ต่างขวนขวายหาลู่ทาง
วางแผนทางลับ สืบหาว่าฮ่องเต้พอใจคนไหน นาเสนอขุนนาง
สายเดียวกับตัวเอง ปรากฏคลื่นลมทัง้ หน้ าบ้านหลังเรือน แต่ละ
คนล้วนแสดงออกสุดฝี มือในทางที่ ตวั เองถนัด ส่ วนที่ จะได้ผล
หรือไม่ ก็ต้องรอดูกนั ไป

จางเต๋ อ เฟยเป่ าลมใส่ ถ้ ว ยโสมที่ อ ยู่ ต รงหน้ าเล็ก น้ อ ย

แล้ ว ส่ ง ต่ อให้ ฉางไท่ ฮ่อ งเต้ “หม่อมฉั น ตุ๋น มาจากห้ องเครื่ อ ง
วัง เอี้ ย นซี เ อง พระองค์ล องชิ ม ดูสิ เ พคะ” ใบหน้ า ระบายด้ ว ย
รอยยิ้มจางๆ เช่นเคย

ฉางไท่ ฮ่องเต้ ผงกศี รษะอย่างพอใจ วันนี้ เขาเลือกป้ าย

เต๋อเฟย ธูปหอมชิงเหอที่วงั เอี้ยนซีจดุ ทาให้เขารู้สึกใจคอปลอด
โปร่ง ร่างกายโล่งสบาย คุยกับเต๋อเฟยได้สารพัดเรื่องจนฉางไท่
ฮ่องเต้เริ่มรูส้ ึกเพลีย

“ฝ่ าบาท ใต้ เท้ ากานน่ าจะกลับถึงเสฉวนแล้วกระมัง ได้

ยินว่าคนข้างนอกกาลังสรรเสริญฮ่องเต้กบั ใต้เท้ากานว่าฮ่องเต้
ขุนนางต่ างสมานฉั นท์..” จางเต๋อเฟยปรนนิบัติฉางไท่ ฮ่องเต้
นอนลง พูดลอยๆ ถึงเรื่องเสนาบดี ฝ่ายขวา คิดอยากได้ ข่าว
จากฉางไท่ฮ่องเต้สกั นิด เพื่อให้เฉินจือเฮ่าพ่อตาของลูกชายได้
เตรียมใจ
481
 “อืม...” ฉางไท่ฮ่องเต้ไม่ได้พดู อะไร เต๋อเฟยต้องการถาม
อะไร เขาย่อมรู้ แต่ไม่อยากพูด

“ท่านว่าเฉินจือเฮ่าเสนาบดีกลาโหม...” เต๋อเฟยกาลังคิด
จะพูดอะไร แต่ เห็นฉางไท่ฮ่องเต้มองที่ นางด้วยสายตาออกจะ
เคร่งเครียด สิ่งที่ นางคิดก็พูดไม่ออก รู้ว่าฉางไท่ ฮ่องเต้ เริ่มมี
โทสะ วังหลังห้ ามยุ่งการเมือง หากฉางไท่ ฮ่องเต้ เอาผิดขึ้นมา
จริงๆ นางก็หนี ไม่พ้น รู้สึกตกใจกลัว ดูแล้วเรื่องส่งเสริมเฉินจือ
เฮ่ าต้ องหาโอกาสหน้ าแล้ ว จึ ง รี บ แนบชิด เบี ย ดบนตัว ฮ่ องเต้
กระซิบว่ า “หม่อมฉั นลา้ เส้ นไปแล้ว...หม่อมฉั นขอปรนนิ บัติ
ฮ่องเต้...”

กลิ่นกายานหอมเย็นรวยรื่น ผ้าแพรแดงยับย่นเป็ นริ้ว

คลื่น...

หลี่ก้ยุ ผินในวังชุนซี กลับไม่ใจร้อน อยู่ในวังเกือบยี่สิบปี

นับวันนางยิ่งเรียนรู้ถึงเหตุผล ยิ่งหวังมากยิ่งใจร้อนไม่ได้ แม้จะ
กล่ า วว่ า ใจฮ่ อ งเต้ ย ากแท้ ห ยังถึ
่ ง แต่ น างก็พ อจับ ทางฉางไท่
ฮ่องเต้ได้บางส่วน

เวลาฮ่ องเต้ มาวัง ชุนซี นางเพี ย งสนทนาอย่ างนุ่ มนวล

พูด ถึ ง เครื่ อ งหอมเสื้ อ ผ้า ที่ ว งั องค์ช ายเพิ่ ง ส่ ง มา แล้ ว พาดพิ ง
482
ซัง่ กวนฉางจื้อองค์ชายห้ าบ้าง ไม่ได้ พูดถึงเรื่องเสนาบดี ฝ่าย
ขวาเลยแม้แต่ น้อย ทาให้ ฉางไท่ ฮ่องเต้ รกั ใคร่แต่ ก็ยงั ไม่ ว าย
เตือนสตินางว่า “เจ้าเป็ นคนรูเ้ รือ่ ง จะกังวลเรือ่ งในราชสานักไป
ไย เรื่องนี้ ข้าจัดการเองได้”

หลี่ก้ยุ ผินได้ยินคานี้ แล้วใจก็คิดว่าเป็ นเช่นนี้ จริงๆ ก่อน

หน้ านี้ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อเคยบอกนางว่าอยากช่วยวางแผนให้ เฉี ย
นถงซื่ อเพื่อซื้อใจ ทว่านางไม่ใคร่จะเห็นด้วยนัก ฉางไท่ ฮ่องเต้
ไม่ ช อบให้ พ วกองค์ช ายใกล้ ชิ ด กับ ขุน นางนั ก หากฮ่ อ งเต้ มี
ความคิ ด อื่ น จะได้ ไ ม่ คุ้ม เสี ย เอา ต าแหน่ งเสนาบดี ฝ่ ายขวา
สาคัญมาก คนทัวไปยุ ่ ่งไม่ได้ อีกอย่าง ทิศทางเฉี ยนถงซื่อเองยัง
ไม่ชดั เจน เสี่ยงมากเกินไป

องค์ชายสามอยู่ไกลถึงเมืองหน้ าด่ านอันเป่ ยถึง แม้ทา

อะไรเองไม่ได้ แต่เขายังมีโจวเสียนเฟยมารดาอยู่ในวังอี้คนุ อีก
ทัง้ ยังมีโจวหยางซี น้าชายเป็ นรองเสนาบดี กระทรวงยุติธรรม
พวกเขาก็จะถือโอกาสนี้ หาความก้าวหน้ า มีแผนการของตัวเอง
แต่ พ วกเขาไม่ ไ ด้ ห วัง ได้ ต าแหน่ ง เสนาบดี ฝ่ ายขวาให้ ต ัว เอง
เพี ยงแต่ อยากดันเสนาบดี กระทรวงยุติธรรมเซี่ ยถงผู่ขึ้นแทน
ถ้าเซี่ ยถงผู่ได้ตาแหน่ งเสนาบดีฝ่ายขวา โจวหยางซี กจ็ ะได้เป็ น
เสนาบดีกระทรวงยุติธรรมแน่ นอน

483
 ไม่ว่าเหล่าสนมกับองค์ชายจะทาอะไรมากมาย แต่ กย็ งั
สื บรู้ไม่ได้ว่าฉางไท่ ฮ่องเต้ ตงั ้ ใจทาอะไร สานั กราชเลขาธิการ
กับ ส านั ก พระราชวัง ก็ไ ม่ มี ข่ า วอะไรออกมา แสดงว่ า ฉางไท่
ฮ่องเต้ยงั ไม่ได้ตดั สินใจขัน้ สุดท้าย

ทุ ก คนคิ ดว่ า ยัง มี โ อกาสอี ก คิ ดว่ า มี อ ะไรที่ ท าแล้ ว

สามารถโน้ มน้ าวฮ่องเต้ได้ ทัง้ คิดว่าจะต้องลงมือกับผู้ที่ใกล้ชิด
ฮ่องเต้

ในสถานการณ์ เช่ น นี้ พวกขั น ที ภายในของส านั ก

พระราชวังพักนี้ จึงได้ เงินไม่น้ อย หลังจากพระชายาขององค์
ชายรองไปเยี่ยมเยียนหวงกูหมู่องค์หญิงใหญ่ซู่เหอไม่นาน โจว
เสี ย นเฟยก็ใ ห้ น างก านั ล ส่ ง ของขวัญ ไปให้ อ งค์ ห ญิ ง ใหญ่ ซู่
เหอมากมาย เวลานั ้น บ้ า นเจิ้ ง เอี่ ย นกงก็ค รึ ก ครื้ น ยิ่ ง บ้ า น
เจ้ า กรมอาลัก ษณ์ เ หวยจิ่ ง เย่ า ก็มี เ สนาบดี กระทรวงกลาโหม
เฉิ นจื อ เฮ่ า กับ รองเสนาบดี ก ระทรวงยุ ติ ธ รรมโจวหยางซี ม า
เยือน เจ้าสานักมุขมนตรีฝ่ายตรวจสอบเซินเคอก็พบองค์ชาย
รองกับองค์ชายห้าโดย “บังเอิญ”...

เมื่อเปรียบเทียบการกระทาของเหล่าพระญาติต้าหย่งกับ
ขุนนางระดับสูงแล้ว ความคิดของขุนนางเมืองหลวงง่ายดาย
กว่ามาก ระดับตาแหน่ งพวกเขายังตา่ เกินไป ไม่มีความใฝ่ ฝัน
484
ถึงตาแหน่ งเสนาบดีฝ่ายขวา ในเมืองหลวงนับไปนับมาก็มีคน
อยู่เท่ านี้ ไม่แน่ ว่าคนที่ เจ้าใกล้ชิดจะเป็ นคนสายฮ่ องเต้ รีบไป
เอาใจใกล้ชิดกับคนเหล่านัน้ เรียกว่าเป็ นการลงทุนเบือ้ งต้น

ดังนั น้ เสนาบดี ทงั ้ หกกระทรวงกับเจ้าสานั กอี กเก้ าแห่ ง

พัก นี้ ก็วุ่น วายมาก อยู่ดี ๆ ก็มี ขุน นางมากมายเข้ า บ้านเยี่ ย ม
เยียนเชื่อมสัมพันธ์ บางคนถึงขนาดส่งของขวัญราคาแพงมาให้
มัวแต่ย่งุ กับการส่งของขวัญคืนของขวัญ เวลาก็ผา่ นไป

“ได้ยินว่าเมืองหลวงมีบ่อนรับแทงเรื่องนี้ ด้วย ได้ยินว่า

อัต ราความเป็ นไปได้ ข องนายใหญ่ ท่ า นคื อ หนึ่ ง ต่ อ หก ส่ ว น
เสนาบดีกระทรวงขุนนางคือหนึ่ งต่อหนึ่ ง...คุณหนูท่านว่าใครมี
โอกาสมากที่ สุด ” ชิวเกอถามเสิ่นหนิงด้วยหน้ าตาจริงจัง นาง
อยากรู้เหลือเกินว่าใครจะได้เป็ นเสนาบดีฝ่ายขวา ได้ยินพี่ชาย
บอกว่ า มี ก ารพนั น เรื่ อ งนี้ และก็อ ยากรู้อ ย่ า งมากว่ า ตัว เต็ ง
เสนาบดี กระทรวงขุนนางจะได้หรือไม่ คุณหนู ร้อู ะไรมากมาย
ปานนัน้ คนที่นางเลือกจะต้องไม่ผิดแน่ นอน

“ข้ า จะรู้ไ ด้ อ ย่ า งไร...” เสิ่ น หนิ งพูด ยิ้ ม ๆ แต่ ก ลับ รู้สึ ก
แปลกใจ ทาไมเกิดก่ อนล่วงหน้ านานนั ก ที่ จาได้ คือเสนาบดี
ฝ่ ายขวาต้ องปี หน้ าเดือนสามถึงจะป่ วยตาย ตอนนั น้ คนที่ ได้
ตาแหน่ งไม่ใช่เสนาบดีกระทรวงขุนนางสวีโหย่วหยวนที่ขนุ นาง
485
เมืองหลวงเห็น ว่ าเป็ นไปได้ สูง สุด แต่ เ ป็ นเสนาบดี กระทรวง
กลาโหมเฉินจือเฮ่า

เพียงแต่ไม่รวู้ ่าชาตินี้จะยังเหมือนเดิมหรือไม่

ฉางไท่ฮ่องเต้ไม่ปล่อยให้คนรอนานเกินไป ประกาศผูร้ บั
ตาแหน่ งต่ อจากกานหมิงเฉวี ยนอย่างรวดเร็วนอกเหนื อการ
คาดคะเนของทุกคน

ฉางไท่ ฮ่องเต้ ให้ ผ้ตู รวจการณ์ เจียงหนานเต้ าเยี่ ยเจิ้งฉุ น

เป็ นเสนาบดีฝ่ายขวา พร้อมกับเลื่อนเจ้าสานักต้าหลี่ซื่อหวงปี้
เป็ นขุน นางชัน้ สอง ให้ เป็ นผู้ตรวจการณ์ เ จี ยงหนานเต้ า รอง
เจ้าสานักต้าหลีซื่อเหอเค่อหนานเป็ นเจ้าสานัก เลื่อนผู้ว่าฟู่ โจว
นามชิวเซิ่งเหนี ยนเป็ นรองเจ้าสานั กต้ าหลี่ ซื่อ ทัง้ สังเหล่
่ าขุน
นางเข้ารับตาแหน่ งโดยเร็ว ส่ งมอบหน้ าที่ บันทึ กประวัติตาม
ขัน้ ตอน

เยี่ ยเจิ้งฉุ นดูภายนอกเหมือนโยกย้ายในตาแหน่ งระดับ

เดี ยวกัน แต่ ความจริงแล้วถือได้ ว่าเป็ นการเลื่ อนขัน้ ผู้ตรวจ
การณ์ เ จี ย งหนานเต้ า เที ย บได้ ก ับ หนึ่ งในสี่ ขุน นางแถวหน้ า
ตาแหน่ งใครใหญ่กว่าย่อมไม่ต้องบอก

486
 การโยกย้ายครัง้ นี้ ไม่มีผลดีใดๆต่อองค์ชายทัง้ สาม ไม่มี
องค์ชายไหนได้รบั แรงสนับสนุนเพิ่มขึน้

เมื่อพระราชโองการนี้ ออกมา ขุนนางไม่น้อยรู้สึกเหมือน

คว้าน้ าเหลว ไม่นึกว่าฮ่องเต้จะย้ายคนนอกเมืองหลวงมาดารง
ต าแหน่ งเสนาบดี ฝ่ ายขวา โดยเฉพาะสายองค์ ช ายรองกับ
เสนาบดีกระทรวงกลาโหมนัน้ ผิดหวังมากที่ สุด ถึงแม้ตาแหน่ ง
เสนาบดีกระทรวงกลาโหมมีอานาจยิ่งใหญ่ แต่ระดับขัน้ ก็ยงั ตา่
กว่าหนึ่ งระดับ ยิ่งสูงขึน้ ตาแหน่ งก็ยิ่งน้ อยลง กว่าที่กานหมิงเฉวียน
จะล้มป่ วยจนต้ องลาออก แต่ โอกาสนี้ กลับช่ วงชิงมาไม่สาเร็จ
พอคิดถึงช่วงก่อนที่ขนุ นางระดับล่างมายกย่องสรรเสริญ ทัง้ ซัง่
กวนเฉิงโย่วกับเฉินจือเฮ่าต่างรูส้ ึกอึดอัดใจอยู่บา้ ง

องค์ชายห้าซังกวนฉางจื
่ อ้ แม้จะไม่พอใจกับผลการเลื่อน
ย้ายนี้ แต่กลับมาคิดอีกที ก็ยงั ดีกว่าเฉินจือเฮ่าได้เลื่อนขึน้ เยอะ
ตัวเองถึงแม้จะไม่ได้รบั ผลดี แต่องค์ชายรองกับองค์ชายสามก็
ไม่ได้รบั แรงสนับสนุนมากขึน้ ถือว่าทุกคนเสมอกัน

โดยเฉพาะองค์ชายรอง นับว่าวุ่นวายโดยเปล่าประโยชน์
แท้ๆ เขาได้ข่าวการเคลื่อนไหวของเต๋อเฟยกับองค์ชายรอง นึ ก
ถึงจุดนี้ ซังกวนฉางจื
่ อ้ ค่อยรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง เพียงแต่เขา
เคยชินกับการที่ ต้องป้ องกันไว้ก่อนแก้ หลังความสบายใจผ่าน
487
ไปก็สงพวกสวี
ั่ ่ซนั ซื อตระเตรียมข้อมูลทัง้ หมดของเยี่ ยเจิ้งฉุ น
รอแต่เพียงหลังจากเขาเข้ารับตาแหน่ งแล้วค่อยแสร้งพูดให้เขา
ถูกใจก็พอแล้ว

เสนาบดี ก ระทรวงขุน นางสวี โ หย่ ว หยวนยัง คงยิ้ ม ร่ า

ไม่ได้ใส่ใจกับเรือ่ งนี้ ว่าไปแล้ว ตาแหน่ งเสนาบดีฝ่ายขวานี้ เป็ น
เพราะเขาจงใจหลีกทางให้ เดิมที ฉางไท่ ฮ่องเต้หมายตาเขาไว้
เคยเรี ย กพบเป็ นการส่ ว นพระองค์แจ้ง ให้ เ ขารู้ แต่ ส วี โ หย่ ว ห
ยวนแจ้ง ผลการตรวจร่างกายจากฝ่ ายแพทย์หลวงให้ ฉางไท่
ฮ่องเต้ ว่าสุขภาพไม่ดี ตัง้ ใจรองานสอบเลื่อนขัน้ ครัง้ นี้ เสร็จสิ้น
ก็จะขอลาออกเช่ นเดี ยวกับกานหมิงเฉวี ยน ในเวลาเดี ยวกัน
เพื่ อช่ ว ยฮ่อ งเต้ แ บ่ง เบาปั ญ หา ยัง เสนอผู้ต รวจการณ์ เ จีย ง
หนานเต้ าเยี่ยเจิ้งฉุนดารงตาแหน่ งเสนาบดีฝ่ายขวาอีกด้วย

เทียบกับความผิดหวังขององค์ชายรอง ขุนนางสายเจียง
หนานต่ างดีใจ ในที่ สุดก็ได้ต้นไม้ใหญ่ไว้อาศัยร่มเงา เสิ่นหวา
ซัน่ กับ เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ก็ไ ม่ เ ว้ น จางซู่ ยิ่ ง ไม่ ต้ อ งพูด ถึ ง วิ่ ง ไปบ้ า น
ตระกูลเสิ่นแสดงความยินดี กบั พวกเสิ่นเจ๋อจิ้ง ด้ วยเหตุนี้ทงั ้
ลูก เขยกับ ลู ก ศิ ษ ย์เ ยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น ทัง้ คู่ต่ า งดี ใ จจนเมามาย ถื อ ว่ า
แสดงความยินดีล่วงหน้ าที่พ่อตาของตนได้เลื่อนขัน้

488
 สถานการณ์ ของขุนนางในเมืองหลวงเริ่มมีการเปลี่ ยน
แปลงอย่างเงียบๆ ต่อจากการเลื่อนตาแหน่ งของเยี่ยเจิ้งฉุนกับ
การลาออกของกานหมิงเฉวียน มีบางคนรู้สึกถึงเรื่องนี้ แต่กม็ ี
บางคนที่ไม่ได้รบั รูเ้ ลยแม้แต่น้อย...

489
 45 ระลอกคลื่นที่ตามมา

ณ จวนเสนาบดี ฝ่ายขวาถนนสื่ อฝู เสิ่นเจ๋อจิ้งกาลังโค้ ง

ตัว ลงท าความเคารพเยี่ ย เจิ้ง ฉุ น ปากพูด ว่ า “ศิษ ย์ข อคารวะ
อาจารย์” แล้วก็ไม่นัง่ ลง ยืนรอคาพูดเยี่ยเจิ้งฉุน

“รี บ ไปนั ง่ ข้ า งๆ เลย ยื น ขวางหูข วางตา กลับ มาเมื อ ง

หลวงหนึ่ งปี หัดได้แค่ทาความเคารพจอมปลอมหรือไร” เยี่ยเจิ้ง
ฉุ นโบกมือไล่เสิ่นเจ๋อจิ้ง ทาคล้ายรังเกี ยจที่ เรียบร้อยเกินเหตุ
แต่น้าเสียงกลับยินดียิ่ง

อีกแล้ว...คาอุทานประจาตัว...เสิ่นเจ๋อจิ้งนัง่ ลงข้างๆ คิด

อย่างจนใจ แล้วจึงมองไปยังอาจารย์ผ้มู ีพระคุณท่ านนี้ คาว่า
ตัวจริงเหมือนชื่อไม่เหมาะที่จะใช้กบั เยี่ยเจิ้งฉุน ไม่ว่าใครที่เห็น
เขาครัง้ แรกจะต้องคิดว่าเขาเป็ นพ่อค้าเจ้าเล่ห์! ใช่แล้ว ต่างกับ
ความสุภาพเรียบร้อยน่ าใกล้ชิดของเสิ่นหวาซัน่ ต่ างกับความ
คงแก่เรียนมีสมั มาคารวะของเสิ่นเจ๋อจิ้ง หน้ าตาเยี่ยเจิ้งฉุนเป็ น
แบบพ่อค้ าเจ้าเล่ห์เพทุบายตัวจริง ใบหน้ าที่ ยบั ย่นเวลานี้ เผย
รอยยิ้ ม เจ้ า เล่ ห์อ อกมาเช่ น กัน สายตาวาววับ อย่ า งมี เ ลศนั ย
กาลังจับจ้องเสิ่นเจ๋อจิ้ง

490
 คนนอกรู้เพี ยงว่ าเยี่ ยเจิ้งฉุ นเป็ นอาจารย์ของเสิ่นเจ๋อจิ้ง
แต่ไม่ร้วู ่าเสิ่นเจ๋อจิ้งเป็ นลูกศิษย์ที่เยี่ยเจิ้งฉุนภูมิใจมากที่ สุด จะ
ว่าไปก็แปลก ลูกศิษย์เยี่ยเจิ้งฉุนมีไม่น้อย แต่พอใจแค่เสิ่นเจ๋อ
จิ้ง คนเดียว ทุ่มเทกายใจสอนทุกอย่างที่รใู้ ห้แก่เขา ทว่าลูก
ศิษย์คนนี้ กลับไม่มีอะไรที่เหมือนเขาเลย ไม่ได้เรียนรู้อะไรจาก
เขาเลยสักนิด เยี่ยเจิ้งฉุนคิดอย่างอ่อนใจ

“เมืองหลวงมีอะไรผิดปกติอย่างนัน้ หรือ” เยี่ยเจิ้งฉุนไม่

คิดจะแหย่เสิ่นเจ๋อจิ้งเล่นแล้ว ถามอย่างเป็ นงานเป็ นการ ถึงแม้
เวลาถามเรื่องจริงจังเขาก็ยงั มีทีท่าเหมือนสุนัขจิ้งจอก แต่ กบั
เรื่องแต่ งตัง้ ตาแหน่ งเสนาบดี ฝ่ายขวา เขาเองก็ไม่ได้ คาดคิด
เช่นกัน เขาอายุหกสิบแล้ว เดิมตัง้ ใจจะเกษี ยณที่เจียงหนาน ไม่
นึ กว่ายังจะได้ย้ายเข้าเมืองหลวง ทัง้ ประหลาดใจทัง้ ไม่เข้าใจ
ฮ่องเต้หมายความว่าอย่างไร ว่าตามเหตุผลแล้ว ตาแหน่ งนี้ ถึง
อย่างไรก็มาไม่ถึงเขา เพราะผูใ้ กล้ชิดฮ่องเต้ที่เข้าแถวก่อนเขามี
ไม่น้อย

“ยังนั บว่าสงบ ทุกคนกาลังรอดูอยู่” เสิ่นเจ๋อจิ้งรายงาน

คร่าวๆ ถึงพฤติกรรมพวกองค์ชายรองกับองค์ชายห้า อีกทัง้ เล่า
เรื่ององค์ชายสามที่ เ มืองหน้ าด่ านอันเป่ ยให้ เขาฟั ง องค์ชาย
สามคนนี้ กาลังพยายามเสริมสร้างกาลังของตัวเอง

491
 ความจริงการแย่งชิงเป็ นผูส้ ืบทอดอานาจนัน้ ชัดเจนมาก
แล้วว่าเป็ นเรื่องของสามคนนี้ ความจริงเขาก็คิดเช่ นเดี ยวกับ
บิ ด า พอสิ้ น รัชทายาท ภาพการช่ ว งชิงตาแหน่ งของสามองค์
ชาย ก็จะปรากฏออกมาทันที ความเปลี่ยนแปลงของขุนนางใน
เมืองหลวง เป็ นเพียงคลื่นระลอกแรกเท่านัน้

“อย่าเพิ่งเข้าพวก ข้ารู้สึกว่าเรื่องนี้ แปลกๆ ตระกูลฝ่ าย

ภรรยาเจ้ า ก็ คิ ดเช่ น เดี ย วกัน ” เยี่ ย เจิ้ ง ฉุ น ขมวดคิ้ ว บอก
ความเห็นตัวเองออกมาก่อน ถือโอกาสบอกความเห็นตระกูลซี
ซันอวี๋ ด้วย ก่ อนที่ เขาจะไปจากหางโจว ยังตัง้ ใจไปแวะเยี่ ย ม
เยียน พร้อมกับนาบทสวดพระธรรมมาด้วย

ระยะนี้ บ้านตระกูลเสิ่นว่างโล่งเงียบสงบยิ่ง พวกเสิ่นอวี๋

หงไปหางโจว เสิ่นเจ๋อหย่วนไปเตียนกุ้ย เสิ่นหวาซันกั ่ บเสิ่นเจ๋อ
จิ้งต่างยุ่งกับงานราชการของตัวเอง เวลาอยู่บา้ นมี ไม่มาก
บางครัง้ เสิ่นเจ๋อจิ้งก็จะส่ งเด็กรับใช้ มาบอกเสิ่นหนิงว่ามี เรื่อง
จาเป็ น เสิ่นหนิงไม่ต้องไปห้องหนังสือ ดังเช่นคืนนี้ ก็ส่งชิวอู๋มา
เรือนชิงจูบ๋ อกเสิ่นหนิง

“ในบ้ า นตอนนี้ มี ค นเฝ้ าดู ต ลอด น่ าจะเป็ นคนของ

คุณ ชายรอง เป็ นเช่ น นี้ ต่ อ ไปต้ อ งโดนจับ ได้ ควรจะให้ เ ขารู้
หรือไม่” ชิวอู๋รู้สึกตัวว่าเวลาเข้าออกประตูบ้านมักมี คนคอย
492
มองดูเขาอยู่ หวนนึ กถึงเรื่องผู้ว่าเมืองหลวง ใจคิดว่าก็เป็ นคน
บ้านเดียวกัน เรือ่ งมดงานสมควรให้พวกเสิ่นอวี๋หงรับรูห้ รือไม่

ไม่คิดว่าเสิ่นหนิงจะสันศรี
่ ษะ บอกว่าตอนนี้ ยงั ไม่ถึงเวลา
ความจริงนางยังไม่ร้วู ่าจะจัดการอย่างไรกับพวกเสิ่นอวี๋ หง ดู
เหมือนใช้ เหตุผลอะไรก็ไม่น่าจะใช่ อี กทัง้ เรื่องเยี่ ยเจิ้ง ฉุ น มา
เมืองหลวง ทัง้ เสิ่นหวาซันกั
่ บเสิ่นเจ๋อจิ้งมี เรื่องต้ องไตร่ต รอง
มากอยู่ นางไม่อยากเพิ่มเรือ่ งให้พวกเขาในเวลานี้

เยี่ยเจิ้งฉุนเข้าเมืองหลวงมีผลกระทบกับตระกูลเสิ่น เสิ่น
หนิงรูต้ งั ้ แต่ตอนแต่งตัง้ เสนาบดีฝ่ายขวา ปู่ กับบิดาอาจจะยังนึ ก
ไม่ทนั ซัง่ กวนฉางจื้อยิ่งต้ องหาวิธีลากตระกูลเสิ่นเข้าไปเป็ น
พวกให้ได้

ปี ที่ แล้วเรื่องที่ ค้างคาตอนงานเลี้ยงตระกูลเสิ่น คาดว่า

จะต้องมาตามอีกแน่ นอน พี่ชายรองไม่ได้อยู่เมืองหลวง คราวนี้
เขาจะลงมือที่ตรงไหน เสิ่นหนิงพยายามทวนความจาถึงวิธีการ
ที่ ซงกวนฉางจื
ั่ ้อวางหมาก อี กทัง้ คิดทบทวนอย่างละเอี ยดถึง
วิธีการทางานของหลี่เข่ออันกับสวี่ซนั ซือเสนาธิการข้างตัวเขา
เพื่อคาดคะเนการดาเนินการขัน้ ตอนต่อไปของเขา

ยิ่งคิดก็ยิ่งคิดไม่ออก จนในใจชักรูส้ ึกร้อนรน

493
 “ยัง ไม่ มี วิ ธี ส่ ง คนเข้ า ไปอี ก หรือ ” นางถามชิ ว อู๋อี ก ครัง้
เห็นเขาสันศี่ รษะก็รู้สึกผิดหวัง ส่ งมดงานไปแฝงตัวในวังองค์
ชายห้ า เป็ นเรื่ อ งที่ น างอยากท ามากที่ สุ ด แต่ ก ารป้ องกัน คน
ภายนอกของวัง องค์ช ายห้ า เคร่ ง ครัด ยิ่ ง กว่ า วัง ตรวจสอบ
ละเอี ยดกว่าเสี ยอี ก อาศัยความสามารถของมดงานในตอนนี้
ยังไม่มีโอกาสสร้างเครือญาติถึงสามรุ่นหรือคนข้างบ้านรัศมีห้า
สิบลี้ให้ช่วยเป็ นนักสืบได้เลยสักคน เรือ่ งนี้ จึงต้องพับไป

โจวเสี ยนเฟยออกมารับหลินซื่อ ฮูหยินของรองเสนาบดี

กระทรวงยุติธรรมโจวหยางซี พี่สะใภ้ตวั เองที่วงั อี้คนุ โจวเสียน
เฟยกับหลินซื่อสองคนมีความสัมพันธ์อนั ดีต่อกัน จึงคุยเล่นกัน
สนุกสนานดี แต่พอเห็นท่าทางหลินซื่อคล้ายมีเรือ่ งอะไรจะบอก
โจวเสี ย นเฟยก็ส ัง่ ให้ น างก านั ล และขัน ที เ ฝ้ าอยู่ น อกประตู
วังอี้ คุน เหลือแค่ นางกานั ลคู่ใจยกน้ าชาให้ หลินซื่ อ แล้ วถาม
ตามตรงว่า “พี่สะใภ้มีอะไรจะพูดหรือ” นางก็รวู้ ่าหลินซื่อไม่ใช่ผู้
ที่อยู่ดีๆ จะขอพบ โดยเฉพาะตอนนี้ ที่ตาแหน่ งเสนาบดีฝ่ายขวา
มีผถู้ ือครองแล้ว

หลิ น ซื่ อ รี บ บอกเจตนาที่ ม าหา ทัง้ ยัง บอกว่ า ก าลัง รอ

คาตอบจากนางอยู่ด้วย

494
 “พี่ชายอยากให้ผิงเอ๋อร์แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กบั ตระกูล
เสิ่น เพราะอะไรหรือ สมรสกับทางบ้านเยี่ยเจิ้งฉุ นโดยตรงไม่
ดี ก ว่ า หรื อ ข้ า จ าได้ ว่ า บ้ า นเขาก็มี ห ลานสาวที่ เ หมาะสมอยู่
เหมือนกัน ” โจวเสี ยนเฟยยังไม่ใคร่จะเข้าใจนั ก แม้อายุจะไม่
น้ อยแล้ว แต่ น้ าเสี ยงค่อนข้างเถรตรงไร้เดียงสา ซึ่ งสิ่งนี้ กเ็ ป็ น
สาเหตุที่นางได้รบั ความโปรดปรานจากฮ่องเต้ด้วยเช่นกัน

ความจริงการที่ สามารถอยู่รอดปลอดภัยในวังหลวงได้
ถึงเกือบยี่สิบปี ทัง้ ยังสามารถเลี้ยงลูกชายจนโตแยกวังออกไป
ได้ อี กทัง้ ได้รบั ความหลงใหลจากฮ่องเต้ โจวเสี ยนเฟยจะเป็ น
คนบริสุทธ์ ิ ไร้เดียงสาได้อย่างไร หลินซื่อก็ร้อู ยู่ ไม่กล้าละเลยได้
ต่อหน้ าน้ องสามีที่ถามมาตรงๆ ก็ไม่กล้าประมาท บอกผ่านคา
ของโจวหยางซี

“ความหมายของท่ านพี่ คือ เกรงว่าฮ่ องเต้ จะคิดว่าองค์

ชายสามข้องเกี่ยวขุนนาง ถูกข้อหาสมคบคิด...”

ความจริงเรื่องที่ โจวหยางซี เ ป็ นห่ วงไม่ได้ มีเพี ยงเท่ านี้

เรื่องราวองค์ชายสามที่ ชายแดนเหนื อเขาพอรู้อยู่บ้าง ดูแล้ว
การไปเมื องหน้ าด่ านอัน เป่ ยครัง้ นี้ ค งไม่ ได้ รบั ผลดี อะไรแล้ ว
องค์ช ายสามก็อ ายุ ไ ม่ น้ อ ยแล้ ว จะต้ อ งหาตระกูล ภรรยาที่ มี
อิทธิพลจึงจะดี เขาคิดไปคิดมา รูส้ ึกว่าตระกูลเสิ่นมีแววรุง่ โรจน์
495
อีกทัง้ ดูเสิ่นอวี๋ซื่อ คิดว่าลูกสาวตระกูลเสิ่นก็น่าจะดี เบือ้ งหลัง
ตระกูลเสิ่นยังมีตระกูลชีซนั อวี๋กบั เยี่ยเจิ้งฉุน การแต่งงานครังนี
้ ้
คิดอย่างไรก็ค้มุ ค่า

“เป็ นเช่นนี้ เอง...” โจวเสี ยนเฟยนิ่งคิด นึ กถึงลูกสาวคน

เดี ย วของเสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง ยัง ไม่ ถึ ง วัย จะเป็ นการรี บ ร้ อ นเกิ น ไป
หรือไม่

“ท่านพี่ว่า ฝ่ ายโน้ นอาจจะคิดเหมือนกัน” หลินซื่อยื่นมือ

แบออก สื่อว่าเป็ นองค์ชายห้า

“ข้ารู้แล้ว รบกวนพี่สะใภ้กลับไปบอกพี่ชาย เรื่องนี้ ข้าจะ

คิดหาวิธีเอง” โจวเสี ยนเฟยตกลงใจอย่างเร็ว อายุน้อยหน่ อย
ไม่มีปัญหา ให้มีอนุภรรยาก่อนก็ได้ เรือ่ งนี้ ทาได้

โจวหยางซี คิดไม่มีผิด ซังกวนฉางจื

่ ้อองค์ชายห้าก็กาลัง
คิดเช่นเดียวกัน เวลานี้ กาลังร่วมกับพวกหลี่เข่ออันปรึกษาเรื่อง
นี้ ประวัติส่วนตัวเยี่ยเจิ้งฉุนมีคนจัดการส่ งขึ้นมารายงานแล้ว
เรือ่ งราวหลังมาถึงเมืองหลวงก็มีรายงานมาบ้าง

“จะต้ อ งหาวิ ธี ส ร้ า งสัม พัน ธ์ ก ับ ตระกูล เสิ่ นให้ ไ ด้ . ..”

สวี่ซนั ซื อก็เห็นด้วย เวลานี้ ข้างหลังตระกูลเสิ่นมีเสนาบดี ฝ่าย

496
ขวาเยี่ยเจิ้งฉุน ยิ่งเที ยบไม่ได้กบั ปี ที่ แล้วแล้วใหญ่ เขาก็เชื่ อว่า
เด็กสาวตระกูลเสิ่นเหมาะสมกับองค์ชายห้ามากกว่า

“เสิ่ น อวี๋ ห งยัง อยู่ห างโจว ลูก หลานเสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง คนอื่ น ก็
ศึ กษาที่ ส านั กศึ กษาสูงสุดกับโรงเรี ยนขุน นาง จะหาโอกาสก็
ไม่ง่าย” หลี่เข่ออันค่อนข้างกลุ้ม นึ กไม่ออกว่าจะหาวิธีอะไรมา
โยงใยตระกูล เสิ่ น ที่ ไ ด้ ผ ลสุ ด คื อ การแต่ ง งาน แต่ อ งค์ ช าย
แต่ ง งาน ผู้ชี้ข าดต้ องเป็ นฮ่ องเต้ เรื่องนี้ ต้ องท าอย่ างไรจึ ง จะ
ผ่านฮ่องเต้ได้

“ส่งคนคอยสังเกตการเคลื่อนไหวครอบครัวตระกูลเสิ่น
หากมีการออกนอกบ้านให้ รีบมารายงาน โอกาสเกิดจากการ
สร้าง มัวแต่รอก็จะไม่ได้ มัวแต่คิดก็จะไม่ได้เหมือนกัน” ซังกวน
่
ฉางจือ้ พูดอย่างมีนัยว่า เขามีวิธีที่ดีแล้ว เพียงแต่ต้องรอโอกาส
เมื่อไม่สามารถติดต่อตระกูลเสิ่นผ่านเสิ่นอวี๋หง ก็ต้องลงมือกับ
ลูกสาวภรรยาเอกเสิ่นเจ๋อจิ้งโดยตรง

“ถื อ โอกาสที่ ฮู ห ยิ น เสิ่ น เจ๋ อ จิ้ ง เพิ่ ง คลอดบุ ต รไม่ น าน

อาศัยเรื่องนี้ ส่งของขวัญไปบ้านตระกูลเสิ่น” ซังกวนฉางจื ่ ้อสัง่
อีก จะต้องปูพืน้ สร้างรากฐานให้ดีเสียก่อน

497
 ราวกับนัดกันไว้ก่อน ตระกูลเสิ่นได้รบั ของขวัญจากโจว
เสียนเฟยกับหลี่ก้ยุ ผินก่อนหลังคลาดกันนิดเดียว โดยใช้ข้ออ้าง
เดี ย วกัน ว่ า ลู ก ชายคนเล็ก ของเสิ่ น อวี๋ ซื่ อ กับ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ครบ
เดือน จึงส่งของขวัญเล็กน้ อยจากวังอี้คุนกับวังชุนซี มาให้ด้วย
ใจ

นางกานัลที่ นาของขวัญมายังถ่ายทอดคาพูดของเหนี ยง
เหนี ยงทัง้ สองว่า ขอให้เสิ่นอวี๋ซื่อรักษาเนื้ อรักษาตัวให้ดีๆ เมื่อ
ร่างกายกลับคืนสภาพแล้วเชิญเข้าวังมาสนทนาปราศัยกัน

เสิ่นอวี๋ซื่อค่อนข้างงุนงง ไม่เข้าใจว่าเหตุไฉนถึงมีความ
ห่วงใยจากในวังส่งมา เหนี ยงเหนี ยงทัง้ สองยังให้นางกานัลคู่ใจ
มาส่งของขวัญให้ตระกูลเสิ่น น่ าแปลกยิ่งนัก อีกทัง้ เสิ่นอวี๋เฉิง
ครบเดื อ นก็ผ่า นไปนานพอสมควรแล้ ว จนนางเห็น รายการ
ของขวัญ ที่ อ วี๋ ม ามาน ามาให้ นางจึ ง ได้ รู้ว่ า เป็ นเพราะอะไร
ของขวัญ เหล่ า นั ้น นอกจากของที่ ผู้ห ญิ ง กับ เด็ก ใช้ ไ ด้ เ พี ย ง
เล็กน้ อย เช่นกุญแจทองอายุวฒ ั นะ นอกนัน้ ชัดเจนเลยว่าเป็ น
ของใช้เด็กสาวประเภทเครือ่ งประดับกับเครื่องสาอาง แม้แต่ลกู
บอลไหมทองที่เด็กสาวเมืองหลวงกาลังนิยมก็มีอยู่ด้วย

498
 “ดูท่าตระกูลเสิ่นจะกลายเป็ นเนื้ อชิ้นโตเสี ยแล้ว” เสิ่น
เจ๋ อ จิ้ ง น าเรื่ อ งนี้ มาบอกเสิ่ น หวาซัน่ ตอนท้ า ยยัง เสริ ม ด้ ว ย
ประโยคนี้

หลังจากอาจารย์ดารงตาแหน่ งเสนาบดีฝ่ายขวา ตระกูล

เสิ่นยิ่งเป็ นเป้ าสายตาของเหล่าขุนนาง ตอนนี้ แม้แต่ องค์ชาย
สามกับองค์ชายห้ายังส่งของขวัญมาให้ นี่ ไม่ได้เป็ นเรือ่ งที่ดีเลย

่ คิดเช่ นนี้ เจ้าสองกับเจ้าสามหมดสิทธ์ ิ อยู่

เสิ่นหวาซันก็
แล้ว คนโตก็มีเสิ่นหนิงเป็ นลูกสาวภรรยาเอกคนเดี ยว ดูแล้ว
ทัง้ องค์ชายสามกับองค์ชายห้าคงอยากได้เสิ่นหนิง

แม้ว่าบ้านที่ มีลูกสาวที่ ตระกูลนั บร้อยแย่งกันเป็ นเรื่อง

น่ าภูมิใจ แต่ นี่เกี่ยวข้องกับการแย่งชิงอานาจขององค์ชาย อี ก
ทัง้ ยังเป็ นช่วงเวลาที่รชั ทายาทร่างกายอ่อนแอซึ่งสุ่มเสี่ยงยิ่งนัก
ไม่แน่ ว่าตระกูลเสิ่นจะโดนลากเข้าไปพัวพันในสงครามแย่งชิง
ตาแหน่ งด้วย ตระกูลเสิ่นยามนี้ อนั ตรายยิ่งนัก นี่ ไม่ใช่เป็ นเรื่อง
ที่ดีเลย

“สังการลงไปว่
่ า ทุกคนในเรือนหลังช่ วงนี้ หากไม่มีธุระ
ห้ ามออกไป ให้ อยู่แต่ ในบ้าน” ทาเป็ นว่าไม่รู้เรื่องอะไรดี แล้ ว

499
อี กทัง้ เหนี ยงเหนี ยงทัง้ สองก็ไม่ได้ บอกอะไรตรงๆ ถือเสี ยว่ า
เป็ นเพียงความห่วงใยต่อภริยาข้าราชบริพารก็แล้วกัน

500
 46 เข้าวังครังแรก
้

ข่าวการส่งของขวัญของโจวเสียนเฟยกับหลี่ก้ยุ ผินก็ได้ตง
ฟู่ นามาเล่าให้เสิ่นหนิงฟังอย่างรวดเร็ว

เสิ่นหนิงฟังแล้วรู้สึกแปลกใจอยู่บา้ ง วังองค์ชายห้าแสดง
ท่าที มา เรื่องนี้ นางรู้อยู่แต่แรกแล้ว แต่ทาไมยังมีองค์ชายสาม
อีก คิดว่าตอนนี้ ทงั ้ ท่านปู่ กับท่านพ่อคงเริ่มรู้สึกถึงแล้ว ตระกูล
เสิ่ น กลายเป็ นเนื้ อ โอชะชิ้ น ใหญ่ ใ นสายตาคนอื่ น โดยเฉพาะ
สาหรับพวกองค์ชาย อิทธิพลของตระกูลเสิ่นยิ่งดึงดูดใจ จาก
การเข้าดารงตาแหน่ งของเยี่ยเจิ้งฉุน ตระกูลเสิ่นจะต้ องถูกจัด
วางบนโต๊ะให้ประเมินด้วย นี่ ไม่ใช่เรื่องดีแน่ นอน ไม่ร้ทู งั ้ ท่านปู่
และท่านพ่อมีวิธีรบั มืออย่างไร

“ปิดประตูไม่ออกไปไหน? นี่ คงไม่ใช่วิธีที่ดี ทัง้ อีกไม่นาน

ก็จะถึงวันเฉลิมพระชนมพรรษาไทเฮาแล้ว จะไม่ปรากฏตัวได้
อย่างไร ดูท่าท่านปู่ คงเห็นว่ายังไม่ใช่เรือ่ งสาคัญพอกระมัง”

เสิ่นหนิงได้ ยินเสิ่นอวี๋ ซื่อสังคนว่ ่ าไม่ต้องออกจากบ้าน

หากไม่มีธุระ รู้เลยว่ามาจากความคิดของผู้เป็ นปู่ ดูแล้วไม่ใช่
วิ ธี ร บั มื อ ที่ ดี เ ลย แต่ เ มื่ อ คิ ด ถึ ง ระยะนี้ ทัง้ กระทรวงโยธากับ
กรมการสอบมีงานมากมาย พวกเสิ่นอวี๋หงก็ยงั อยู่หางโจว เสิ่น
501
หวาซัง่ กับ เสิ่ น เจ๋อ จิ้ ง ไม่ อ าจแบ่ง เวลามาให้ ก็ถื อ ว่ า เป็ นเรื่ อ ง
สมเหตุสมผล

“ดูท่า ก็น่าจะต้องทาอะไรบ้างจึงจะถูก ต้องทาให้ทุกคน

คาดเดาเรื่องของตระกูลเสิ่นไม่ออก...” เสิ่นหนิงคิดว่าจะต้ อง
คลี่ คลายสถานการณ์ อนั ตรายของตระกูลเสิ่นในตอนนี้ หาก
ฉางไท่ฮ่องเต้ร้วู ่าโอรสทัง้ สองล้วนสนใจตระกูลเสิ่น ตระกูลเสิ่น
ย่อมตกอยู่ในอันตรายแล้ว

ไม่ แ น่ ว่ า วัน เฉลิ ม พระชนมพรรษาอาจจะเป็ นโอกาส

เหมาะ เสิ่ น หนิ งมองหมายก าหนดการที่ ชิ วเกอน ามา เริ่ ม
ครุน่ คิดตรึกตรอง

ตามจุดจบของการแย่งชิงตาแหน่ งเสนาบดีฝ่ายขวา ขุน

นางเมืองหลวงเตรียมตัวร่วมงานเฉลิมพระชนมพรรษาที่จดั ขึน้
ในวันที่ยี่สิบสามเดือนสี่แล้ว เป็ นงานเลี้ยงวันเกิดไทเฮา

ทุ ก ปี ไทเฮานั ้น ฝั ก ใฝ่ ในพระธรรม งานเฉลิ ม พระชนม

พรรษาก็มีเพี ยงพระญาติร่วมรับประทานอาหาร ไม่มีการจัด
งานเอิกเกริก

502
 แต่ปีนี้ เป็ นปี ครบรอบแปดสิบของไทเฮา จึงไม่เหมือนทุก
ปี ฉางไท่ฮ่องเต้สงไท่
ั ่ ฉางซื่อกับเส้าฟู่ เจียนตระเตรียมงานฉลอง
งานเฉลิ ม พระชนมพรรษาตัง้ แต่ ต้ น ปี เพื่ อ ให้ เ ป็ นงานใหญ่
เอิกเกริก ขณะนี้ การตระเตรียมทุกอย่างเสร็จสิ้น แค่ รอเวลา
มาถึงเท่านัน้

พระราชมารดาของฉางไท่ฮ่องเต้สิ้นไปตัง้ แต่ยงั ทรงพระ

เยาว์ จึงได้ไทเฮาเกาซื่อเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ อีกทัง้ เกาไทเฮาไม่มี
พระโอรสพระธิดา และรักฉางไท่ฮ่องเต้ดจุ โอรสในอุทร

การที่ ฉ างไท่ ฮ่ อ งเต้ ส ามารถครองราชย์ ท ั ง้ ที่ ไม่ ใ ช่

พระโอรสองค์โตและไม่ใช่พระโอรสจากมเหสี เอก ตระกูลเดิม
ของเกาไทเฮาจึ ง มี ส่ ว นอย่ า งมาก ทัง้ เลี้ ย งดูท ัง้ สนั บ สนุ น ให้
ครองราชย์ ความสัมพันธ์ของฉางไท่ฮ่องเต้ต่อเกาไทเฮาไม่ใช่
ธรรมดา เหล่ า ขุน นางไม่ ก ล้ า ดูเ บา บางคนถึ ง ขนาดเริ่ ม หา
ของขวัญให้ไทเฮาตัง้ แต่ต้นปี

ไทเฮาฝั ก ใฝ่ ในธรรมะ ของขวัญ เหล่ า ขุ น นางย่ อ ม

เกี่ยวกับพระ ตลอดสี่เดือน พระพุทธรูป พระแม่กวนอิม ลูกปั ด
ต่ างขายดี ที่สุดในเมืองหลวง แม้แต่ จิตรกรยอดฝี มือทางด้ าน
วาดรูปพระก็ยงั ถูกคนพาไปถวายตัว เพื่อวาดรูปพระพุทธองค์ที่
ทาให้ไทเฮาทรงพอพระทัยสักภาพ
503
 หากเบื้อ งบนพึ ง ใจ เบื้อ งล่ า งล้ ว นสนอง เหตุ ผ ลก็เ ป็ น
เช่นนี้ แล

สองวันก่อนมีพระราชโองการลงมา ให้ฮหู ยินขุนนางทุก

ตระกูลนาลูกสาวหลานสาวหนึ่ งคนไปร่วมงานเฉลิมพระชนม
พรรษาไทเฮาที่วงั ฉื อหนิง

ที่ แ ท้ ไ ทเฮาอายุ ม ากแล้ ว คนแก่ ก ับ เด็ก ย่ อ มชมชอบ

ความสนุ ก สนานยิ่ ง พระองค์ ช อบสนทนากับ เด็ ก สาว มี
พระประสงค์จะถือโอกาสวันเกิดนี้ พบเด็กสาวแต่ละตระกูล จึง
ได้มีราชโองการนี้

ราชโองการมากระชัน้ ชิดยิ่งนัก ฮูหยินขุนนางทุกตระกูล

ต่างรีบร้อนให้ลูกสาวหลานสาวตระเตรียมเสื้อผ้าเครื่องประดับ
เข้าวังกัน

ดี ที่ปกติเสิ่นอวี๋ซื่อคอยสังสอนเส
่ ิ่ นหนิงถึงพิธีการในวัง
ไม่น้อย พิธีคารวะทักทายย่อมต้องทาให้เป็ น แม้จะเป็ นครังแรก ้
ที่พาเสิ่นหนิงเข้าวัง กระนัน้ ก็ไม่ได้กงั วลอะไรมากนัก

“คุณหนู ทาได้ดีมาก คืนพรุ่งนี้ ตามฮูหยินเข้าวัง ฮูหยิน

ย่ อ มวางใจได้ แ ล้ ว ” อวี๋ ม ามามองเสิ่ นหนิ งประเดี๋ ย วก้ ม

504
ประเดี๋ยวคุกเข่า ประเดี๋ยวลุกขึ้น การทักทายตามแบบในวังทา
ได้ อย่ างถูกต้ องคล่ องแคล่วผิดธรรมดาราวกับฝึ กฝนมาแล้ ว
หลายปี แม้แต่ พวกสาวใหญ่ในวังก็ทาได้ไม่เท่ าไหร่ อวี๋ มามา
คิดถึงจุดนี้ แล้ว ทัง้ ยิ้มทัง้ พยักหน้ าด้วยความพอใจ

ข้ำคุ้นเคยกับกำรทำเช่นนี้ มำหลำยสิบปี แล้ว ทำไมจะทำ

ได้ไม่ดี ได้ยินคาอวี๋มามา เสิ่นหนิงไม่ได้พดู แค่คิดในใจ

นางอยู่ในที่นัน้ ตัง้ ยี่สิบปี ครองวังคุนหนิงสามปี ถูกคุมขัง

ในวังเย็นสิบเจ็ดปี การที่จะต้องเหยียบเข้าไปในนัน้ อีกครัง้ หนึ่ ง
นอกจากความหนาวเหน็ บและความเฉยเมยแล้ ว เสิ่นหนิงก็
ไม่ได้มีความรูส้ ึกอื่นอีก

วันเฉลิมพระชนมพรรษามาถึงอย่ างรวดเร็ว เสิ่ นอวี๋ ซื่ อ

สวมชุดพิธีการของภริยาขุนนางระดับสูงขัน้ ห้า พาเสิ่นหนิงที่ใส่
ชุดใหม่เอี่ยมเข้าวัง ของขวัญส่งไปที่เส้าฟู่ เจียนก่อนแล้ว เสิ่นอวี๋
ซื่อพาเสิ่นหนิงเดินอย่างสบายอารมณ์ ระหว่างนัน้ ได้พบเฉินซื่อ
ฮูหยินอธิบดีกระทรวงขุนนางเสิ่นจิ้งหวา นางพาลูกสาวคนเล็ก
เข้าวังมาด้วย เนื่ องจากเสิ่นจิ้งหัวเป็ นพ่อสื่ อให้ เสิ่นอวี๋ หง ทัง้
สองตระกูลจึงใกล้ ชิดกัน เดินไปทางวังฉื อหนิงด้ วยกันโดยมี
นางกานัลคอย นาทาง

505
 เสิ่นหนิงก้มศี รษะ นิ่งเงียบไม่พูด ตอนผ่านวังคุนหนิงก็
ยังเหลือบมองไป ทุกอย่างเหมือนในความทรงจาไม่มีผิดเพี้ยน
สิ่งก่ อสร้างเหมือนเดิม สงบเงียบเคร่งขรึมเหมือนเดิม แม้แต่
ต้ นไม้ใหญ่ที่ปลูกอยู่หน้ าวังคุนหนิงก็ยงั ร่มรื่นเหมือนเดิม ไม่รู้
ว่ารอยเลือดที่วงั คุนหนิงเมื่อชาติก่อนได้ล้างสะอาดแล้วหรือยัง

วังฉื อหนิงตัง้ อยู่ด้านในพระราชวัง อยู่ด้านหลังตาหนั ก

จื่อเฉิงกับวังคุนหนิง นอกจากต้ องผ่านพระตาหนั กที่ ป ระทับ
ของฮ่องเต้และฮองเฮาแล้ว ยังต้องผ่านตาหนักของเหล่าสนม
อี กมาก กลุ่มเสิ่นอวี๋ ซื่อกับเสิ่นเฉินซื่ อได้ พบสนมไม่น้อย คน
แรกที่พบก็คือ หลี่ก้ยุ ผินเสด็จแม่องค์ชายห้า

“ไม่ต้องมากพิธี พวกเราต่ างก็ไปถวายพระพรให้ไทเฮา

ทัง้ นั น้ เดินไปด้วยกันเถอะ” ครัน้ เห็นพวกเสิ่นอวี๋ ซื่อทาความ
เคารพทักทาย หลี่ก้ยุ ผินคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน อากัปกริยาที่น่ ุม
นิ่มมองดูอ่อนแอน่ าทะนุถนอม ทาให้คนปฏิเสธไม่ลง

“สุขภาพเสิ่นฮูหยินดี ขึ้นบ้างแล้วหรือยัง” หลังจากทุก

คนทาความเคารพแล้ว หลี่ก้ยุ ผินเอ่ยปากถามเสิ่นอวี๋ซื่อ มอง
เห็นเสิ่นหนิงที่ อยู่ข้างหลังเสิ่นอวี๋ซื่อ ยังไม่ทนั รอคาตอบเสิ่นอวี๋
ซื่อ ก็พดู ยิ้มๆว่า

506
 “นี่ คงเป็ นลูกสาวท่ านกระมัง หน้ าตาน่ ารักน่ าชื่นชม ข้า
เห็น แล้ ว ก็นึ กรัก มาๆๆ มาให้ ข้ า ดูห น่ อ ย” เรี ย กเสิ่ น หนิ งไป
ข้ า งหน้ า นาง มองนางอย่ า งยิ้ ม แย้ ม คล้ า ยผู้อ าวุโ สที่ เ มตตา
กาลังมองลูกหลานแสนรัก ดูน่าอบอุ่นน่ าใกล้ชิด

เสิ่ น หนิ งก้ ม หน้ างุ ด เดิ น เข้ า ไป พู ด ว่ า “คารวะกุ้ย ผิ น

เหนี ย งเหนี ย งเพคะ” แล้ ว ก็ไม่พูด อะไรอี ก ก้ มศี รษะตลอด ดู
คล้ายเด็กสาวขี้อายในเรือน

ไม่คิดว่าคนแรกที่ พบจะเป็ นนาง แม่ของซังกวนฉางจื ่ ้อ

แม่ส ามี ข องนางเมื่อชาติ ที่ แ ล้ ว หลี่ ก้ ยุ ผิน ในปั จจุบ นั ต่ อมาก็
เป็ นหลี่เฟย จากนัน้ ก็เป็ นหลี่ไทเฮา

ชำติทีแ่ ล้วข้ำถูกนำงทัง้ รังแกทัง้ เมินเฉย เวลำนี้ นำงกลับ

ทำท่ำสนิทสนมขนำดนี้ ช่ำงน่ ำขันนัก!

ชาติก่อนก็เป็ นเพราะหลี่ไทเฮาที่ ดูสนิทสนมคนนี้ คิดว่า

ตระกู ล เสิ่ นอาศัย เครื อ ญาติ ใหญ่ โ ต จึ ง สนั บ สนุ น ให้ ส ตรี
นางนั ้น ได้ ต าแหน่ ง ปล่ อ ยให้ ส ตรี ผู้นั ้น รัง แกนาง แม้ ก ระทัง่
แกล้งบาดเจ็บโดยใส่รา้ ยว่าเสิ่นหนิงผลักนางเพื่อช่วยเหลือหญิง
ผู้นั ้น ท าให้ ซัง่ กวนฉางจื้อ ยิ่ ง โกรธเกลี ย ดนาง หลี่ ไ ทเฮาที่ ดู

507
อ่อนแอเปราะบางตรงหน้ านี้ เลวร้ายสารพัดพิษเช่นเดียวกับซัง่
กวนฉางจือ้ เป็ นงูพิษโดยแท้

“เสิ่ น ฮูห ยิ น ช่ า งวาสนาดี แ ท้ ถ้ า ข้ า มี ลู ก สาวน่ าเอ็น ดู

รูใ้ จเช่นนี้ กด็ ีสิ ไม่รจู้ ะมีวาสนาหรือไม่...” เสียงหลี่ก้ยุ ผินเจือแวว
ชื่นชม ใบหน้ าคล้ายสิ้นหวัง ทาท่าจนพวกเสิ่นอวี๋ซื่อรูส้ ึกเห็นอก
เห็นใจ เสิ่นอวี๋ซื่อกาลังจะเอ่ยยบางอย่าง ก็ได้ยินเสี ยงหัวเราะ
ร่วนดังแทรกเข้ามา

“น้ องหญิงพูดว่าอะไรนะ วาสนาดี? เสิ่นฮูหยินวาสนาดี

จริงๆ พี่ยงั อิจฉาอยู่เลย” ครัน้ พวกเสิ่นอวี๋ซื่อเห็นผู้พดู ก็รีบก้ม
ตัว ท าความเคารพทัก ทาย พูด ว่ า “คารวะเสี ย นเฟยเหนี ยง
เหนี ยงเพคะ” ที่แท้คนพูดคือโจวเสียนเฟยเสด็จแม่องค์ชายสาม
นางได้ยินคาพูดของหลี่ก้ยุ ผินพอดี รู้ว่านางมีแผนการอะไร จึง
รีบเข้ามาขัดจังหวะ

พอโจวเสี ยนเฟยเอ่ยออกมา เสิ่นอวี๋ซื่อก็ไม่พูดอี ก นึ ก

ถึงของขวัญที่ สองคนนี้ ส่งมา รู้สึกอึดอัดลาบากใจ ไม่นึกว่าจะ
เจอทัง้ สองคนในงาน แถมยังใช้เสิ่นหนิงเป็ นหัวข้อสนทนา แล้ว
จะจบได้อย่างไร

508
 ครัน้ เห็นโจวเสี ยนเฟยมาพูดแทรก หลี่ก้ยุ ผินก็ร้วู ่ าที่ จะ
ถือโอกาสตอนบังเอิญพบเสิ่ นอวี๋ ซื่อคุยเรื่องสมรสกับตระกูล
เสิ่นคงต้องพับไว้ก่อน ไม่นึกว่าจะถูกนางมาขวางไว้

ฟั ง จากน้ า เสี ย งนางแล้ ว หรือ ว่ า นางตัง้ ใจจะมาโยงใย

ตระกูลเสิ่นด้วย? นัยตา หลี่ก้ยุ ผินกลอกวนไปรอบหนึ่ ง ก่อนจะ
ฉี กยิ้มเอาใจ พูดว่า “พี่หญิงมาแล้วหรือ พอดีเลย พวกเรากาลัง
จะไปถวายพระพรให้ ไ ทเฮาด้ ว ยกัน ช้ า มากแล้ ว อย่ า ท าให้
ไทเฮาต้องทรงรอนานเลย” พูดจบยังเชื้อเชิญพวกเสิ่นอวี๋ซื่อไป
ด้วยกัน ไม่ให้โจวเสียนเฟยพูดต่อ สังนางก ่ านัลเดินนาต่อไป

จุดประสงค์ของโจวเสียนเฟยก็เพื่อหยุดไม่ให้หลี่ก้ยุ ผินพูด
ต่อ ยามนี้ บรรลุจดุ ประสงค์แล้วจึงไม่พดู อะไรมาก ลอบประเมิน
เสิ่นหนิง เป็ นเด็กสาวที่สดใสคนนี้ น่ะหรือ หน้ าตาไม่เลว แต่เมื่อ
คิดถึงลูกชายที่ต้องการหญิงสาวหน้ าตางามหยาดเยิ้มแล้ว โจว
เสี ย นเฟยขมวดคิ้ ว ถ้ า จะให้ ลู ก ชายยอม คงต้ อ งเปลื อ งแรง
พอสมควร

ทัง้ กลุ่มมาถึงวังฉื อหนิง ภายในวังฉื อหนิงครื้นเครง ยิ่ง

นัก ฮูหยินขุนนางชุมนุมกันอยู่ไม่น้อยแล้ว

509
 เด็กสาวไม่น้อยถูกไทเฮาเรียกให้มานัง่ อยู่ข้างกาย ต่ าง
กาลัง พยายามหาวิธีให้ ไทเฮาสนุ ก ไทเฮามักจะหัวเราะเปล่ ง
เสี ยงออกมาเวลาฟั งเด็กสาวพูดจบ ตรัสว่าเด็กสาวเหล่านี้ ร้ใู จ
จริงๆ ทาให้เหล่าองค์หญิงที่ เป็ นลูกของสนมต่างๆ มีสีหน้ าปัน้
ยาก แต่ ถึงอย่ างไรก็เป็ นเสด็จย่ า รู้ว่าพระนางคงพูดไปอย่ าง
นัน้ เอง แต่ละคนพึมพากับเสด็จแม่ตวั เอง

ที่ นัง่ ตาแหน่ งประธานก็คือไทเฮาเกาซื่อ หัวโต๊ะสองข้าง

ซ้ ายขวาก็คือฮองเฮาเจียงซื่ อกับพระชายาองค์รชั ทายาทอู๋ซื่อ
จากนั ้น ก็ มี จ างเต๋ อ เฟยมารดาองค์ ช ายรอง มู่ เ ฟยมารดา
องค์ช ายสิ บ หรงเฟยมารดาองค์ช ายสิ บ สอง เฉิ นหวันโหยว ่
พระชายาองค์ชายรอง เหล่าฮูหยินก็คุยสนุกกัน บางครัง้ ก็แว่ว
เสี ยงถวายพระพรว่า “อายุมนขวั ั ่ ญยืน ” “อายุยืนดังกระเรี
่ ยน
เซียน” ทัง้ ห้องอบอุ่นหนาแน่ น

เมื่อเสิ่นอวี๋ซื่อซึ มซับบรรยากาศสนุกสนานก็ผ่อนคลาย
ลง ท าความเคารพไทเฮาพร้ อ มกับ ถวายพระพรให้ ท รงมี
พระชนมายุยืนนาน จากนัน้ จึงกระซิบคุยกับฮูหยินขุนนางคน
อื่นๆ รอเวลางานเลี้ยงเริ่ม

510
 47 ลอบสังหาร ณ วังฉื อหนิง

รายการแสดงในงานเฉลิมพระชนมพรรษามีมากมาย

เส้าฝู่ เจี้ยนเชิญคณะเต๋อชิ่งคณะงิ้วที่เป็ นที่จบั ตามองมาก

ที่ สุดของเมืองหลวงมาร้องมาเล่นที่ หอชังอ ่ ิ นในวัง เพื่อถวาย
พระพรแด่ไทเฮา

คณะเต๋อชิ่งเตรียมการแสดงชุด “กวนอิมมิยอมไป”เป็ น
พิ เ ศษ ไทเฮาฟั ง แล้ ว ย่ อ มต้ อ งพอใจและดี ใ จยิ่ ง นั ก ให้ ค ณะ
เต๋อชิ่งมารับรางวัลเป็ นพิเศษวันนี้ คณะเต๋อชิ่งยังเตรียมระบา
อวยพรให้ไทเฮาอีกหนึ่ งชุด ได้ยินนักดนตรีที่บรรเลงเพลงระบา
นี้ บอกว่ า ระบ านี้ “มี เ พี ย งในสรวงสวรรค์ย ากที่ จ ะมี ใ นโลก
มนุษย์” ทาให้เหล่าสนมทัง้ ยศเฟยยศผินกับเหล่าฮูหยินตราตัง้
เฝ้ ารอดูกนั อยากมีโอกาสได้ชมการแสดง

ได้ ยิ นหมู่ ค นพู ด ถึ ง คณะเต๋ อ ชิ่ งนั ่น นี่ เสิ่ นหนิ งคิ ด
ร้อยแปด ทัง้ หมดเป็ นคนคุ้นเคย แต่ ไม่คิดว่าจะได้ เ จอกัน ใน
สถานการณ์เช่นนี้

เวลานัน้ ทุกนางอายุยงั น้ อย เสิ่นหนิงมองไปที่ มู่เฟย ซึ่ ง

งามสุดในหมู่เฟยทัง้ หมด เห็นรอยยิ้มนางสวยหยาดเยิ้มสะท้าน

511
ฟ้ า มิน่าที่ ฮ่องเต้ หลงใหลนักหนา แต่ การที่ จะอยู่อย่างรื่นรมย์
สุขสบายในวัง ไม่ใช่จะมีแค่เพียงความงามเท่านัน้ มู่เฟยเอ๋ย...

แล้วมองไปที่ หลี่ ก้ยุ ผิน เห็นนางยังคงดูอ่อนแอเหมือน

ดอกไม้ยามฤดูร้อน ยิ้มให้ตวั เองหนึ่ งครัง้ นางยังจาได้แม่นยา
สาเหตุที่นางได้รบั แต่งตัง้ เป็ นเฟย เนื่ องจากมีความดีความชอบ
ที่ ปกป้ องฮ่องเต้ในงานเฉลิมพระชนมพรรษา นางได้ใช้ร่างกาย
ที่ อ่ อ นแอบัง คมดาบที่ แ ทงมายัง ฮ่ อ งเต้ บาดเจ็บ ที่ แ ขน การ
กระทาที่ ไม่เห็นแก่ชีวิตนางเอง ทาให้ฉางไท่ ฮ่องเต้ ซาบซึ้งไม่รู้
ลืมเลือน

“ฮ่องเต้เสด็จแล้ว...” เสี ยงลากยาวกังวานของขันที ดัง

มาจากนอกประตูวงั ฉื อหนิง ขัดจังหวะความครืน้ เครงในวัง

ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ เ สด็จ มาถวายพระพรให้ ไ ทเฮาเองแล้ ว

บรรดาสนมเฟยผิ น กับ ฮู ห ยิ นตราตัง้ ต่ า งลุ ก ขึ้ น มาคุ ก เข่ า
ต้อนรับฮ่องเต้ แม้แต่เจียงฮองเฮาก็เช่นเดียวกัน มีแต่เกาไทเฮา
ยังคงนัง่ อยู่ รอฉางไท่ฮ่องเต้มาทักทาย

ฉางไท่ฮ่องเต้ให้ทุกคนลุกขึ้น ไม่ได้มองมาก เดินตรงไป

ข้างหน้ าฮองไทเฮา พูดกับนางว่า “ลูกขอถวายพระพรเสด็จแม่

512
ขอให้ เสด็จแม่สุขภาพแข็งแรง อายุมนขวัั ่ ญยืน เสด็จแม่วนั นี้
จะต้องคอยชมรายการดีๆที่เส้าหู่เจีย้ นเตรียมมาให้”

ฉางไท่ ฮ่องเต้ ใกล้หกสิบแล้ว ใบหน้ ามี ริ้วรอยตามอายุ

อีกทัง้ วัยหนุ่มเคยออกศึกด้วยตัวเอง อาการเจ็บที่เคยมีแต่ก่อน
เริ่ ม ปรากฏออกมา ร่ า งกายไม่ สู้ แ ข็ง แรงนั ก กลับ กลายเป็ น
เกาไทเฮาที่ หลายปี นี้ อยู่แต่ ในวัง ตัง้ ใจไหว้พระ อารมณ์ เยือก
เย็น แม้จะแปดสิบแล้ว ขระนั น้ สังขารยังไม่ชรามาก ดูเผินๆ
ฉางไท่ฮ่องเต้กไ็ ม่ได้อ่อนกว่าเกาไทเฮาสักเท่าไร ฉางไท่ฮ่องเต้
อยู่เบือ้ งหน้ าเกาไทเฮาสงบเสงี่ยมยิ่งนัก ความน่ าเกรงขามของ
ฮ่องเต้ ไม่ได้ปรากฏ ขณะที่ เอ่ยคาถวายพระพรจึงแลดูเหมือน
ชาวบ้านธรรมดากาลังอวยพรให้มารดาตัวเอง

มารดาเมตตาบุตรกตัญญู เป็ นงานวันเกิด เกาไทเฮาดีใจ

มาก รีบให้ฉางไท่ฮ่องเต้นัง่ ลงข้างนาง บอกว่าไม่ต้องอุตส่าห์มา
วัง ฉื อหนิ งหรอก ทัง้ ชวนเขาดู ก ารแสดงระบ าคณะเต๋ อ ชิ่ ง
ด้วยกัน

เดิ มที ฉางไท่ ฮ่องเต้ ต งั ้ ใจจะมานั ง่ ที่ ว งั ฉื อหนิ งเพี ย งครู่

เดี ยว เนื่ องจากที่ นี่มีฮูหยินตราตัง้ เป็ นเพื่อนอยู่มาก ไม่นึกว่า
เกาไทเฮายัง ชวนเขาชมระบ าด้ ว ยกัน เขาขบคิ ด อยู่ ค รู่ห นึ่ ง
ไม่อยากขัดห้วงเวลาความสุขของเกาไทเฮา อีกทัง้ ได้ชมระบา
513
ที่ว่ากันว่าเป็ นระบาสวรรค์ชนั ้ เก้า จึงเป็ นอันตอบตกลง สังขั
่ นที
กับนางกานัลให้คอยก่อน แล้วเรียกพวกคณะเต๋อชิ่งเข้ามา

ที่ เ ข้ า มาคนแรกคื อ โหลวชิ ง อี ห ัว หน้ า คณะเต๋ อ ชิ่ ง เป็ น

ชายวัยกลางคนราวสี่ สิบกว่า หน้ าตาแจ่มใสดูดี เขาขอบคุณ
ไทเฮาที่ ท รงประทานรางวัล แล้ ว ขอให้ ไ ทเฮาอายุยื น ยาวดัง่
กระเรี ย นและต้ น สน สุ ด ท้ า ยยัง กล่ า วว่ า ได้ จ ัด ระบ าเป็ น
ของขวัญหนึ่ งชุด

“นี่ เ ป็ นระบ าโบราณที่ จ ดั ท าเพื่ อ ประกอบเพลงโบราณ

“ระบาสวรรค์ชนั ้ เก้า” ยังไม่เคยจัดแสดงที่ไหนมาก่อน เป็ นการ
แสดงที่ใช้สาวนักระบาชัน้ เยี่ยมสิบแปดคนร่วมแสดง ขอไทเฮา
ทรงทอดพระเนตร” พูด จบก็ถ อยไปยื น ข้ า งๆ นางก านั ล ให้
สัญญาณสาวสิบแปดคนเข้ามา จัดเรียงรูปแบบ ค่อยๆ เดินมา
ตามทานองเพลงโบราณที่น่ารืน่ รมย์

ดูสาวทัง้ สิบแปดคนใส่เสื้อคลุมโปร่งบาง ลากยาวถึงพื้น

ด้านในเห็นกาไลแขนเขียวมรกตกับสายคาดเอว เสื้อผ้าแนบ
เนื้ อ พอจะเห็นลางๆ

ทันใดนัน้ นางทัง้ สิบแปดเริ่มเต้นระบา ไม่ร้ทู าได้อย่างไร

ร่ า งโค้ ง งอท ามุ ม อย่ า งเหลื อ เชื่ อ เท้ า ทัง้ คู่แ ทบลอยเหนื อ พื้น
514
เปลี่ยนตาแหน่ งซ้ายขวาบนล่าง ทาให้เกิดภาพเหมือนกาลังจะ
เหาะสูงขึ้นช้าๆ ผ้าคลุมโปร่งพลิ้วไปตามลมเหมือนดังฝัน เป็ น
ภาพที่นางฟ้ ากาลังถลาบินขึ้น นางทัง้ สิบแปดคล้ายกาลังรับลม
ผ่อนคลาย หมุนตัวพลิ้วไสว ประกอบกับดนตรีเหมือนดังความ
ฝัน คล้ายเป็ นแดนเนรมิต ไม่เพียงแค่งามพร้อม ยังแสดงด้วย
อารมณ์ หลุดลอย คล้ายชักนาทุกคนร่วมบินขึ้นสู่เมฆ ความสุข
สมที่ขึน้ สูง ขุนเขาเป็ นระลอก เมฆหมอกลอยล่อง ความอิ่มเอิบ
ที่อยู่บนยอดเมฆ หมู่เมฆลอยขึน้ ทิวทัศน์ เปลี่ยนแปลง

ความตื่ นเต้ นยินดี ที่เห็นวิมานเมฆสุดแสนวิจิตร...ล้วน

แสดงอยู่ตรงหน้ าผู้ชม ระบาโบราณนี้ ดนตรีที่บรรเลงนี้ ใช่เป็ น
การเริงระบาหรือ เป็ นขัน้ ตอนการใฝ่ หาสุขาวดีมากกว่า อีกทัง้
เป็ นจัง หวะดนตรี ที่ ศ กั ด์ ิ สิ ท ธ์ ิ การแสดงออกตรงกับ ที่ ไ ทเฮา
ใฝ่ หาพระพุทธและพระธรรม นี่ เป็ นของขวัญที่ เหมาะสมที่ สุด
อย่างแท้ จริง! ไม่เพียงแต่ฮูหยินตราตัง้ กับไทเฮา แม้แต่ ฮ่องเต้
ยังดื่มดา่ สายตาแสดงออกถึงความชื่นชมที่ยิ่งใหญ่

เมื่อจบทัง้ ดนตรีทงั ้ ระบา ไทเฮาอดไม่ได้ ที่จะตบมือชื่ น

ชมว่ า “นี่ เป็ นของขวัญ ดี ที่ สุ ด ที่ ข้ า ได้ ร บั ! ฮ่ อ งเต้ ท าดี จ ริ ง ๆ!
คณะเต๋ อชิ่งเป็ นคณะที่ ดีที่สุด ในเมืองหลวงจริง ๆ! มาเร็ว ให้
รางวัลอย่างงามเลย!” สังนางก
่ านัลจัดเตรียมรางวัล ทัง้ เตรียม
ลูกปัดข้อมือที่นางมีให้โหลวชิงอี
515
 ฉางไท่ ฮ่องเต้ ชื่นชมไม่หยุด ไม่นึกว่าระบาเพลง “ระบา
สวรรค์ช นั ้ เก้ า ” จะสะเทื อ นจิ ต ใจมากมายขนาดนี้ เขาก็รู้สึ ก
แทบจะเห็นวิมานเมฆสุดแสนวิจิตร สังโหลวช ่ ิ งอีกบั หญิงสาวทัง้
สิบแปดขึ้นมา พระองค์ประสงค์จะพระราชทานรางวัลนี้ ด้วย
พระองค์เองพร้อมกับไทเฮา

หญิงสาวทัง้ สิบแปดค่ อยๆ ก้าวมาข้างหน้ า มู่เฟยกับห

ลี่ก้ยุ ผินเห็นดังนัน้ แล้วใจเต้นถี่รวั อย่างไม่รตู้ วั นึ กถึงสิ่งที่ใกล้จะ
มาถึ ง ตื่ น เต้ น จนหายใจไม่ ส ะดวก ใบหน้ า แสนงามของนาง
ยังคงมีรอยยิ้มงามสะท้านฟ้ า รู้สึกเหมือนยินดีเพื่อหญิงสาวทัง้
สิบแปดนางนัน้ แต่ตาดาหดลงเล็กน้ อย ขยับเก้าอี้ออกห่างจาก
โต๊ะอย่างเงียบเชียบ เข้าใกล้ฮ่องเต้มากขึน้ หัวไหล่บอบบางของ
หลี่ก้ยุ ผินยืดขึ้นเล็กน้ อย ดูหญิงสาวทัง้ สิบแปดคนค่อยๆ เดิน
มาถึงตรงหน้ าฉางไท่ ฮ่องเต้ สองมือขยาผ้าเช็ดหน้ าแน่ นโดย
ไม่ร้ตู วั สองเท้ าก็ค่อยๆ ผ่อนลง ราวกับกาลังรออะไร สายตา
ผู้คนข้างในทัง้ หมดถูกดึงดูดโดยหญิงงามทัง้ สิบแปด ไม่มีใคร
เห็นความผิดปกติของมู่เฟยกับหลี่ก้ยุ ผิน รวมทัง้ พวกนางเองก็
ไม่ได้รสู้ ึกว่าอีกฝ่ ายมีอะไรผิดปกติ

“ระบานี้ สุดยอดจริงๆ ข้าชอบยิ่งนั ก! บินสู่แดนสุขาวดี

ใครเป็ นคนออกความคิดนี้ กนั ” เกาไทเฮายังประทับใจระบา
เพลงไม่หาย ถามทัง้ ที่ยงั ประทับใจอยู่
516
 เมื่อได้ยินคาถามนี้ หญิงสาวหนึ่ งในสิบแปดคนยืนขึน้ มา
นางคลุมผ้าโปร่งยาวนัน้ เดินมาถึงหน้ าไทเฮากับฉางไท่ฮ่องเต้
คุกเข่าลงด้วยความเคารพ ตอบว่าเป็ นข้าน้ อยเอง ทาท่ารอฟัง

ฉางไท่ฮ่องเต้ผงกศีรษะอย่างพอใจ กาลังจะพูด

ทันใดนั น้ เองก็เกิดเหตุขึ้นมา! หญิงสาวที่ คุกเข่ายืนขึ้น

ฉั บ พลัน ส่ ง สายตามาดร้าย ม้ว นผ้าโปร่ง ยาวก่ อนจะชักดาบ
ออกมา! หญิงสาวแทงตรงมาที่ ฉางไท่ ฮ่องเต้ อย่างรวดเร็ว ไม่
พูดไม่จา การกระทาที่รนุ แรงทาเอาฉางไท่ฮ่องเต้ตกใจถอยหลัง
ตะโกนเสียงดัง “ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

ทันใดนั น้ ก็มีขนั ที ปรี่เข้ามาขวางหน้ าฮ่ องเต้ ไว้ ช่ วยรับ

คมดาบถึงตายนั น้ แทน ถ่วงเวลาให้ฮ่องเต้ หนี ไปได้ ครัน้ หญิง
สาวเห็นว่าการจู่โจมไม่สาเร็จ จึงแทงอีกหลายดาบจนขันที ล้ม
ลง ก่อนจะถือดาบตรงดิ่งไปหาฮ่องเต้

ในกลุ่มหญิงสาวนั น้ มี อีกหลายคนชักดาบจากผ้าโปร่ง
ตามหญิงสาวผู้นัน้ ไล่ตามฮ่องเต้ ไป แต่ ละนางวิทยายุทธสูงส่ ง
พร้ อ มที่ จ ะฆ่ า เพี ย งไม่ กี่ ที กลุ่ ม ขัน ที ที่ ข วางหน้ า ฮ่ อ งเต้ ก็ถ ูก
สังหารล้มลงติดๆ กัน คงเหลือเพียงไม่กี่คนที่ คุ้มกันฮ่องเต้ ไป
ทางด้านหลัง
517
 เจียงฮองเฮากับชายารัชทายาทคุ้มกันไทเฮา ถอยไปถึง
ประตู ว งั ฉื อ หนิ ง แม้ ปิ่ นปั ก ผมจะตกหล่ น เสื้ อ ผ้ า จะยับ ย่ น ก็
ไม่สนใจแล้ว วิ่งไปประตูวงั ฉื อหนิงด้วยความเร็วสุดชี วิต ปาก
ตะโกนว่า “มีมือสังหาร มีมือสังหาร...”

กลุ่มคนในวังฉื อหนิงเริ่มรู้ตวั จากนั น้ ก็กรีดร้องตะโกน

เสียงดัง ตื่นเต้นตกใจ วิ่งกันกระจัดกระจาย หลบพวกมือสังหาร
หมายจะออกห่างจากมือสังหารให้ไกล

เมื่อเป็ นดังนี้ พอไม่ระวังก็สะดุดคนอื่น เสี ยหลักล้มโต๊ะ

จนทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมด เสิ่นอวี๋ซื่อกามือเสิ่นหนิงแน่ น วิ่ง
ตามผูค้ นไปยังประตูวงั เสิ่นหนิงตามเสิ่นอวี๋ซื่ออยู่กลางกลุ่มคน
ไม่มีเวลาหันกลับไปมอง แต่ นางรู้ว่าจะต้ องมี คนที่ ไม่เหมือน
พวกนาง มิได้วิ่งออกทางประตูวงั ฉื อหนิง แต่วิ่งถอยกลับไปทาง
ฉางไท่ฮ่องเต้

โหลวชิงอีตกใจจากเหตุการณ์ที่เกิดขึน้ เป็ นไปได้อย่างไร

เหตุ ไ ฉนเสี่ ย วฮ่ ว นตัว เอกของคณะเต๋ อ ชิ่ ง จึ ง ไปลอบสัง หาร
ฮ่องเต้ ได้? ยังมีกลุ่มที่ สนิทกับเสี่ ยวฮ่วน ทาไมแต่ ละคนวิทยา
ยุทธสูงส่งนัก? เขาไม่ได้วิ่งไปพร้อมกับคนอื่น แต่ พึมพาอยู่คน
เดี ย ว เป็ นไปได้ อ ย่ า งไร เป็ นไปได้ อ ย่ า งไร เห็น ได้ ช ัด ว่ า เขา
ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึน้ ตรงหน้ า ตกใจจนทาอะไรไม่ถกู แล้ว!
518
 หญิงสาวที่วิทยายุทธสูงส่งสังหารขันทีที่ขวางอยู่ข้างหน้ า
ฮ่องเต้จนหมดเกลี้ยงอย่างรวดเร็ว เวลานี้ ฉางไท่ฮ่องเต้วิ่งใกล้
ถึงประตูซ้ายด้านหลังวังฉื อหนิงแล้ว ทหารจินอู๋เว่ยยังมาไม่ถึง
ข้างกายก็เหลือผู้รบั ใช้ ไม่กี่คน ฉางไท่ ฮ่องเต้ อดไม่ได้ตกใจจน
หน้ าซีด

ชี วิ ต นี้ ย งั ไม่ เ คยผ่ า นเหตุ ก ารณ์ ที่ อ ัน ตรายเช่ น เวลานี้

แม้แต่เมื่อครัง้ ออกรบที่เหวินซาน ก็ไม่มีเหตุการณ์คบั ขันขนาด
นี้ อีกไม่กี่ก้าว ก็วิ่งหนี ออกไปได้แล้ว!

เวลานี้ เอง ข้างกายฮ่องเต้ไม่เหลือใครอีกแล้ว หญิงสาวผู้

นัน้ ยังไม่พดู ไม่จา ยิ้มให้ฮ่องเต้อย่างเลือดเย็น เงือ้ ดาบแทงมาที่
ฮ่องเต้ สายตาเหมือนกาลังมองคนตายก็ไม่ปาน ฮ่องเต้ ตะลึง
งันกับสายตาที่เต็มไปด้วยแววสังหารนี้ แค่คิดจะส่งเสียงร้องให้
คนช่วยก็ยงั ร้องไม่ออก

หรือข้ าจะต้ องตายอยู่ที่ นี่ แล้ ว ? ตายในน้ ามือของสตรี

พวกนี้ ? ข้าเป็ นฮ่องเต้ ข้ายังมีเรื่องที่จะต้องทาอีกมากมาย...ใน
สภาพใกล้ความตายนี้ จิตใจของฉางไท่ฮ่องเต้สนไหว ั่ คงเหลือ
แค่ความกลัวตามสัญชาตญาณเท่านัน้

519
 48 ร้อยแปดขุนนางออกโรง

ขณะที่ ฉางไท่ฮ่องเต้คิดว่าต้องตายแน่ แล้ว ด้วยเพราะมี

ชายาคนหนึ่ งที่ ไ ม่ เ ห็น แก่ ชี วิ ต ตัว เอง ท าให้ พ ระองค์มี เ สี้ ย ว
โอกาสรอดขึน้ มา

“ฮ่องเต้ หม่อมฉันจะช่วยพระองค์! หม่อมฉันอยู่นี่!”

ในขณะนัน้ เอง มีเงาร่างพุ่งเฉี ยงเข้ามาจากด้านหลังหญิง

สาวมาขวางด้ านหน้ าฉางไท่ ฮ่องเต้ รบั ดาบแทนเขา! ดาบนั น้
แทงถูกไหล่ขวาด้านหลัง ปลายดาบทะลุออกมา คนผูน้ ัน้ กระอัก
เลื อ ดออกมาจากปาก ปิ่ นมุ ก และเครื่ อ งประดับ ร่ ว งลงพื้ น
กระจาย ใบหน้ าแสนสวยนัน้ ถึงแม้บาดเจ็บสาหัสก็ยงั ดึง ดูดใจ
คน นี่ คือมู่เฟย!

มู่เฟยที่ ไม่คิดชี วิตตัวเองพุ่งเข้ามารับดาบแทนเขา เป็ น

ชายาที่ งามสุดในวัง! ฉางไท่ ฮ่องเต้ เห็นแล้ ว หัวใจเหมือนถูก
กระแทก เกิดเสียงหึ่งๆในหู คล้ายได้ยินแค่เสียงร้องว่า “หม่อม
ฉั นอยู่นี่!” มู่เฟยอาเจี ยนเป็ นเลื อด แต่ ก็ยงั ยอมตายขวางอยู่
หน้ าเขา ให้ เขารีบหนี ไป เช่ นเดี ยวกับพวกขันที ที่คิดช่ วยเขา
โดยขวางกลุ่มหญิงสาวไว้ ให้เขามีเวลาหนี รอดมากขึน้

520
 เมื่อหญิงที่ เป็ นคนนาเห็นว่ามีคนขวางฮ่องเต้อีกครัง้ ทัง้
โกรธทัง้ รีบ กาลังคิดจะชักดาบที่ ปักร่างมู่เฟยออกมา นางกลับ
ทรุดล้มลงกับพื้นดังโครม หน้ าอกมีดาบเสียบทะลุออกมา นาง
ยังไม่ทนั ร้องก็ขาดใจ

ที่ แ ท้ ท หารจิ น อู๋เ ว่ ย ออกมาจากประตู ข้ า งด้ า นขวาได้

ทันเวลา ความจริงพวกเขาควรจะมาถึงเร็วกว่านี้ แต่ ประตูวงั
ฉื อหนิงถูกเจียงฮองเฮากับพวกฮูหยินตราตัง้ อัดกันแน่ น พวก
เขาเสียเวลาไปไม่น้อย ยังดีที่ช่วยฮ่องเต้ได้ทนั เวลา ไม่เช่นนัน้
ทหารจินอู๋เว่ยทัง้ หมดต้องถูกชโลมด้วยเลือดแน่ นอน

พวกหญิงสาวเห็นหัวหน้ าหมดลมหายใจ ทัง้ เห็นทหาร

จินอู๋เว่ยเข้ามาทันเวลา ก็ร้วู ่าทาการไม่สาเร็จ ยิ่งต่ อสู้อย่างบ้า
คลัง่ หลัง จากฆ่ า ฟั น ทหารจิ น อู๋เ ว่ ย ไปหลายคน ต่ า งยกดาบ
เชื อ ดคอตัว เอง ไม่ เ หลื อ ให้ ฉ างไท่ ฮ่ อ งเต้ ก บั จิ น อู๋เ ว่ ย เค้ น หา
ความจริง

ตัง้ แต่ ต้นจนจบ หญิงสาวเหล่านี้ ไม่ได้เอ่ยปากแม้แต่ คา

เดี ย ว การลอบสั ง หารครัง้ นี้ ทุ ก อย่ า งเกิ ดขึ้ น ในเวลาสัน้
มาก ตัง้ แต่ เริ่มลอบสังหารจนกระทังมื ่ อสังหารเสี ยชี วิต เพียง
ไม่กี่นาที แต่ทาให้คนทัง้ หมดอกสันขวั
่ ญหาย

521
 โดยเฉพาะฉางไท่ฮ่องเต้ อุ้มประคองมู่เฟยที่ ใกล้จะหมด
สติ ใจคอหวาดหวัน่ มือเท้ าสันเทา ่ ความกลัวมาเป็ นระลอก
หากไม่มีม่เู ฟย คนที่แน่ นิ่งอยู่นี้กต็ ้องเป็ นเขาแล้ว!

หลังการฆ่าตัวตายของมือสังหาร พวกชายายศเฟยและ
ผิ น ฮู ห ยิ น ตราตัง้ ทัง้ จิ น อู๋ เ ว่ ย ล้ ว นสงบลง ในวัง ฉื อหนิ งที่
กว้างขวางได้ยินเพียงเสี ยงร้องโหยหวนอย่างใจสลายของฉาง
ไท่ฮ่องเต้ “รีบไปตามหัวหน้ าฝ่ ายเวชโอสถมา! ช่วยมู่เฟย!...”

หลี่ก้ยุ ผินได้ยินเสี ยงร้องของฉางไท่ฮ่องเต้ ก็กดั ฟั นด้วย

ความแค้นจนกรามแทบบดแตก ไม่สนใจจะรักษาภาพลักษณ์
นุ่มนวลอีกต่อไป มองนางกานัลของมู่เฟยอย่างเจ็บแค้น

ความจริงนางต้องอาศัยความชุลมุนวิ่งถอยกลับไปทาง
ฮ่องเต้ ทัง้ วิ่งเร็วกว่ามู่เฟยด้วย แต่กลับสะดุดถูกนางกานัล คน
นี้ ทาให้มู่เฟยชิงตัดหน้ า ช่วยฮ่องเต้จากสถานการณ์ คบั ขันได้
สาเร็จ!

แท้ จ ริ ง แล้ ว คนที่ ฉ างไท่ ฮ่ อ งเต้ อุ้ม อยู่ใ นอกตอนนี้ ต้ อง

เป็ นนาง คนที่ ฮ่องเต้เป็ นห่วงก็ต้องเป็ นนาง กลับถูกนางกานัล
คนนี้ ทาลายเสีย!

522
 คิดเช่นนี้ แล้ว หลี่ก้ยุ ผินก็มองนางกานัลคนนี้ อย่างเคียด
แค้นอีกครัง้ ทาไมมือสังหารไม่สงั หารนาง?! โอกาสดีที่หายาก
เช่นนี้ เดิมนางได้วางแผนเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ กลับกลายเป็ นมู่
เฟยที่ได้ความดีความชอบไป

ในยามที่ ทุกคนต่ างเคี ยดแค้ นจนอยากแทงดาบใส่ มือ

สังหารนับร้อยนับพันเล่ม ใบหน้ าขมึงทึงของนางนับว่ามิได้เห็น
เด่นชัดนัก เสิ่นหนิงหันมองไปที่นางแวบหนึ่ ง ในใจมีความยินดี
และผ่อนคลายอย่างประหลาด

งานเฉลิ ม พระชนมพรรษาของไทเฮาถูก ขัด จัง หวะจน

สะดุดลงกลางคัน ฉางไท่ฮ่องเต้นาหมอหลวงจากฝ่ ายเวชโอสถ
รักษาอาการบาดเจ็บให้ มู่เฟย ตัง้ ใจเฝ้ าดูแลโดยไม่สนใจเรื่อง
อื่น เกาไทเฮาตกใจอย่างมาก ให้นางกานัลประคองเดินโขยก
เขยกไปพักที่ตาหนักด้านข้างวังฉื อหนิง

คงเหลือแต่ ฮองเฮา ชายารัชทายาทกับจินอู๋เว่ยจัดการ

เรือ่ งที่เหลือในวังฉื อหนิง ฮองเฮาปลอบขวัญกลุ่มฮูหยิน ตราตัง้
ทัง้ ที่ตวั เองยังไม่คืนสภาพปกติว่า ทุกคนต้องตกใจกัน เกิดเรื่อง
เช่นนี้ งานเลี้ยงก็ไม่ดาเนินต่อแล้ว ให้ทุกคนกลับบ้านกันก่อน

523
 เหล่าฮูหยินตราตัง้ พากันกลับบ้านตัวเองอย่างขวัญหนี ดี
ฝ่ อ บางคนถึงขนาดเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เครื่องประดับมีค่าบนศีรษะ
ไม่รตู้ กหายไปไหน แต่กไ็ ม่มีใครมัวสนใจเรื่องนี้ นึ กถึงพวกขันที
ที่ ต ายไป รวมทัง้ มู่ เ ฟยที่ ย ัง สลบอยู่ รู้สึ ก ว่ า ที่ ต ัว เองยัง มี ล ม
หายใจอยู่กโ็ ชคดีแล้ว

งานเฉลิ ม พระชนมพรรษาของไทเฮาถึ ง ขนาดมี มื อ

สังหารเข้ามาได้ มู่เฟยช่ วยฮ่ องเต้ จนได้ รบั บาดเจ็บสาหัส ตัว
เอกของคณะเต๋ อ ชิ่ ง เป็ นมื อ สัง หาร...ข่ า วเช่ น นี้ แ พร่ ไ ปอย่ า ง
รวดเร็วไม่มีอะไรสกัดไว้ได้ จนถึงกลางคืนก็รบั รู้กนั ทัวทั ่ ง้ เมือง
หลวง

นึ กไม่ถึงว่าเกิดเรื่องใหญ่โตเช่ นนี้ มีมือสังหารแอบเข้า

วังจนเกื อบลอบสังหารฮ่ องเต้ ได้ ! เป็ นถึงขนาดนี้ เชี ยว ?! ขุน
นางเมืองหลวงต่างตื่นตกใจ ต่อจากความตกใจคือความกลัว!
เจ้ากรมอาลักษณ์เหวยจิ่งเย่า เจ้าสานักมุขมนตรีเชียนเคอ นาย
พลจินอู๋เว่ยหวงเหยี ยนชิ่ง เสนาบดี กระทรวงกลาโหมเฉินจือ
เฮ่า เจ้าสานักต้ าหลี่ซื่อเหอเค่อหนานและผู้ว่าเมืองหลวงหลัว
ซื่ อ จิ้ ง เข้ า วัง ถึ ง แม้ จ ะเป็ นเวลาค ่า คื น ปรึ ก ษาหารื อ เรื่ อ งมื อ
สังหาร สืบหาร่องรอยมือสังหาร จัดการเรื่องสืบเนื่ องของวังฉื
อหนิง

524
 ในคื น นี้ ขุน นางเมื อ งหลวงไม่ มี ใ ครหลับ ลง จากการ
บรรยายอย่างละเอี ยดของบรรดาฮูหยินตราตัง้ เหล่าขุนนาง
รู้สึกถึงภัยอันตรายตอนนั น้ อี กแค่เพี ยงนิดเดี ยว มือสังหารก็
ประสบความส าเร็จ หากฮ่ อ งเต้ บ าดเจ็บ ทัง้ ราชส านั ก ย่ อ ม
สันสะเทื
่ อน

พวกเหวยจิ่ งเย่ า ทั ง้ หกคนคื น นี้ อยู่ ค้ า งในวั ง ปกติ

นอกจากมีงานสาคัญ ขุนนางค้างในวังไม่ได้ นี่ เป็ นกฏระเบียบ
ตัง้ แต่สมัยต้นราชวงศ์ต้าหย่ง

ฮ่ อ งเต้ ถ กู ลอบสัง หาร แน่ น อนว่ า เป็ นเรื่ อ งใหญ่ ร ะดับ

แคว้น ไทเฮากับฮองเฮาก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง การเข้าวังของหก
คนนี้ ท าให้ มี ค าสัง่ ฉบับ แล้ ว ฉบับ เล่ า จากต าหนั ก เซวี ย นเจิ้ ง
ส่ ง ออกไป สัง่ ให้ ขุน นางราชส านั ก ทัง้ ปวง เริ่ ม สื บ หาเรื่ อ งที่
เกี่ยวกับมือสังหาร

ให้ ขุน นางต้ า หลี่ เ อี้ ย นคุม ขัง คณะเต๋ อ ชิ่ ง ทัง้ คณะ หาก
จ าเป็ นให้ ใ ช้ วิ ธี ท รมานเพื่ อ หาความจริ ง ! แค่ มี ล มหายใจ
เหลืออยู่ ก็จะต้องสอบถามเรื่องราวมือสังหารที่เป็ นนักแสดงให้
ได้ในเวลาที่สนั ้ ที่สุด โดยเฉพาะต้องถามให้ชดั เจนว่ามือสังหาร
เป็ นใคร มาจากไหน ทาไมต้องการลอบสังหารฮ่องเต้

525
 ให้จินอู๋เว่ยขวาสนับสนุนทหารเมืองหลวงควบคุมประตู
เมื อ งทัง้ สี่ ด้ า น ตรวจสอบการเข้ า ออกของคนที่ น่ าสงสัย !
ตรวจสอบโรงเตี๊ ย มและโรงสุ ร าทุ ก แห่ ง ว่ า ระยะใกล้ นี้ มี
เหตุการณ์ ผิดปกติหรือไม่ สอบถามถึงสถานะถิ่นที่ อยู่เดิมของ
แขกที่พกั ผูต้ ้องสงสัยทัง้ หมดให้คมุ ขังในคุกเมืองหลวง

ให้ จินอู๋เว่ยตามสื บที่ มาของวิทยายุทธมือสังหาร ตรวจ

ตราคุม เข้ ม ความปลอดภัย ของวัง หลวง ทัง้ ให้ จิ น อู๋เ ว่ ย ตรว
จสอบภายในเองว่า มือสังหารนาอาวุธผ่านการตรวจสอบหลาย
ชัน้ มาได้ อย่างไร ทาไมไม่มีจินอู๋เว่ยคนไหนพบเห็นว่ า มี ที่ น่ า
สงสัย มีสายลับภายในร่วมมือด้วยหรือไม่

ให้ ก ระทรวงกลาโหมตรวจสอบกองทั พ ว่ า มี ค วาม

เคลื่อนไหวผิดปกติหรือไม่ เจ็ดองครักษ์ใหญ่กบั สองเมืองหน้ า
ด่านนอกเมืองหลวงมีการส่งข่าวสารทางทหารอย่างมีแบบแผน
ตรงเวลา แม่ น ย า เหมื อ นเดิ มหรื อ ไม่ ทุ ก ๆ หน่ วยงานที่
เกี่ยวข้องมีข้อบกพร่องหรือไม่ จะต้ องได้สถานการณ์ ตามจริง
ทัง้ หมดของทุกหน่ วยงาน

ให้ ผ้รู บั ผิดชอบสองฝ่ ายทัง้ สานั กราชเลขาธิการกับ มุข

มนตรี ฝ่ายบริหารสมทบกับ เจ้ากรมพิ ธี การทูต ตรวจสอบว่ า
ซี เ อี้ ย นกับ ถูเ จวี๋ ย ที่ ช ายแดนเหนื อมี ส ายสื บ เข้ า เมื อ งหลวง
526
หรือไม่ โดยเฉพาะให้ตรวจตราคณะพ่อค้าผูค้ ้าจากซีเอี้ยน ต้อง
ตรวจสอบให้แน่ ชดั ว่าเรื่องลอบสังหารครัง้ นี้ เกิดจากสองแห่งนี้
หรือไม่

ให้ ขุนนางสานั กพระราชวังสนั บสนุ นฮองเฮา ชายา รัช

ทายาทจัดการเรื่องปลอบขวัญ ปลอบขวัญเกาไทเฮากับบรรดา
นางสนม ปลอบขวัญ ฮู ห ยิ นตราตั ง้ เมื อ งหลวง บรรเทา
ผลกระทบมีต่อฮูหยินตราตัง้ เมืองหลวงกับขุนนางเมืองหลวง
และคลายความตื่นตกใจที่ผคู้ นมีต่อการลอบสังหารครังนี
้ ้

ขุนนางทุกกระทรวงทบวงกรมเคลื่อนไหวกันเต็มที่ เวลา
ที่ เครื่องจักรกลทัง้ หมดของแคว้นปฏิบตั ิ การอย่างรวดเร็วเพื่อ
เป้ าหมายเดียวกัน ผลลัพธ์ที่ได้น่าตกใจทีเดียว โดยเฉพาะเป็ น
เรือ่ งที่เกี่ยวข้องกับไทเฮา ฮ่องเต้ ปฏิบตั ิ การได้รวดเร็วชนิดที่ไม่
เคยปรากฎมาก่อน จากบนลงล่าง โดยเฉพาะพวกจินอู๋เว่ย ถือ
โอกาสระบายความคับ แค้ น และความหวาดหวัน่ ท าให้ เ กิ ด
กระแสทารุณกรรมในโรงเตี๊ยมและโรงสุราในเมืองหลวง

การลงทัณฑ์ ใช้ กาลังบังคับ ขู่เข็ญ กดดัน วิธีการลับๆ

ทุกชนิดถูกขุนนางต้าหย่งนามาใช้กนั อย่างเปิดเผย พวกคณะเต๋
อชิ่ ง ทัง้ หมดโชคดี ไ ด้ ลิ้ ม รสวิ ธี ก ารเหล่ า นี้ ค รบทุ ก ชนิ ด จนถึ ง

527
วันรุง่ ขึน้ เรือ่ งราวก็ตรวจสอบได้ชดั เจนในระดับเบือ้ งต้นตอนนี้
ห่างจากเวลาเกิดเหตุที่วงั ฉื อหนิงเพียงหนึ่ งวันหนึ่ งคืนเท่านัน้

เวลาเดียวกัน ก็มีข่าวดีมาจากฝ่ ายเวชโอสถ ดาบที่ ปักมู่

เฟยดึงออกมาได้แล้ว โชคดีที่ไม่ได้เสี ยเลือดมาก มู่เฟยฟื้ นคืน
สติแล้ว เพียงแต่ลมปราณถูกทาลายไปมาก จะต้ องใช้เวลาใน
การฟื้ นฟูอีกนาน

ฉางไท่ฮ่องเต้เฝ้ ามู่เฟยอยู่ที่วงั เฉาตุนตลอดเวลา เมื่อได้

ยินหมอหลวงประกาศว่าช่ วยชี วิตมู่เฟยได้แล้ว ฉางไท่ ฮ่องเต้
รู้สึกว่าจิตใจตัวเองค่อยสงบลงได้ มองดูใบหน้ าที่ซีดเผือดทว่า
งดงามของมู่เฟย ฉางไท่ฮ่องเต้ร้สู ึกถึงความโชคดี ตามมาด้วย
ความโกรธแค้นแสนสาหัส ที่มีคนหาญกล้าใช้ดาบแทงฮ่องเต้

โอรสสวรรค์พิโรธ ศพเกลื่อนนับล้าน เลือดท่วมไหลนอง

วันนี้ กเ็ ป็ นเช่ นนั น้ ! ฉางไท่ ฮ่องเต้ เรียกพวกเหวยจิ่งเย่าหกคน
ให้พวกเขารายงานเรื่องผลการสืบสวน เขาอยากรู้ว่าใครกันที่
ช่างอาจหาญและมีความสามารถมากขนาดนี้ !

เหอเค่ อ หนานรายงานผลการสอบสวนคณะเต๋ อ ชิ่ ง

ระหว่างการลงทัณฑ์

528
 โหลวชิงอี หวั หน้ าคณะเต๋ อชิ่งเล่าขัน้ ตอนการเข้ าคณะ
ของเสี่ ยวฮ่วน ว่าได้รบั เสี่ ยวฮ่วนเข้าคณะเมื่อต้ นปี ขณะที่ นาง
กาลังตกระกาลาบาก พบว่านางมีพรสวรรค์ด้านการระบา จึง
ตัง้ ใจฝึ กสอน เสี่ ยวฮ่ วนแจ้งว่าเป็ นชาวจื๋อลี่ พ่อแม่เครือญาติ
ล้วนตายหมดสิ้น ส่ วนเรื่องที่ นางมีวิทยายุทธ เบื้องหลังมีการ
ติดต่ อใครบ้างเขาไม่รู้เรื่องเลย หญิงสาวที่ เหลือ ไม่ได้ เข้ามา
พร้ อ มนาง บางคนถูก ขาย บางคนมาเอง หรื อ ไม่ ก็ แ ม่ ค้ า
นายหน้ าแนะนามา ทยอยเข้าคณะเต๋อชิ่งด้วยเหตุผลต่างกันไป
เขาไม่ร้วู ่าเสี่ยวฮ่วนรู้จกั กับพวกนาง บอกว่าถูกปรักปรา จึงไม่
มีข้อมูลที่มีประโยชน์ มากกว่านี้

คนอื่ นๆ ในคณะเต๋ อชิ่ งก็ให้ ปากค าคล้ ายกับโหลวชิ งอี

พวกหญิงสาวที่ ฝึกระบาพร้อมเสี่ ยวฮ่ วนอี กสิบกว่าคน แม้จะ
คุ้นเคยกับเสี่ยวฮ่วน แต่กไ็ ม่ร้วู ่านางมีวิทยายุทธ ยิ่งไม่ร้วู ่าใคร
อยู่เบือ้ งหลังพวกนาง

เมื่อเรื่องราวเป็ นเช่ นนี้ เดิมที ไม่สามารถสื บต่ อได้ แล้ว

แต่ มีหญิงสาวคนหนึ่ ง เปิดเผยข้อมูลสาคัญว่า นางเคยได้ ยิน
เสี่ ยวฮ่วนแอบพูดสาเนี ยงก้านโจว เสี่ ยวฮ่วนเป็ นคนจื๋อลี่ จะมี
สาเนี ยงก้านโจวได้อย่างไร? ขุนนางต้าหลี่เอี้ยนต่างยินดีอย่าง
ยิ่ง ได้พบเบาะแสแล้ว น่ าจะมีผลสืบเนื่ องต่อได้อีก

529
 จินอู๋เว่ยก็รายงานว่าระหว่างที่ เมืองหลวงประกาศภาวะ
ฉุ กเฉิน ได้ พ บคณะพ่ อค้ าจากก้ านโจว ประมาณยี่ สิ บ กว่ าคน
ระหว่างตรวจค้น คณะพ่อค้านี้ มีคนแสดงอาการตื่นตกใจ จินอู๋
เว่ยเกิดความสงสัย ตรวจค้นอย่างละเอียด จึงพบอาวุธมีดดาบ
ในสัมภาระของคณะพ่ อค้ านี้ ทัน ใดนั น้ ทัง้ ยี่ สิบ กว่าคนขัดขื น
เกิดการต่อสู้รนุ แรงกับจินอู๋เว่ย สุดท้ายแล้วทัง้ ยี่สิบกว่าคนบ้าง
สู้จนตัว ตาย บ้างฆ่ าตัว ตายจนหมดเกลี้ย ง ขุน นางกระทรวง
กลาโหมและกระทรวงบรรณาสารตรวจสอบแล้ว อาวุธที่ คณะ
พ่อค้านี้ ใช้กบั อาวุธที่มือสังหารใช้นัน้ เป็ นชนิดเดียวกัน

เสนาบดี ก ระทรวงกลาโหมเฉิ นจื อ เฮ่ า กับ เจ้ า ส านั ก

หงหลูซื่อเฉี ยนถงซื่อรายงานว่าทุกอย่างปกติ ส่วนเจ็ดองครักษ์
ใหญ่ ก บั สองเมื อ งหน้ า ด่ า น ทัง้ ซี เ อี้ ย นกับ ถูเ จวี๋ ย ไม่ มี ค วาม
เคลื่อนไหวผิดปกติ

530
 49 ความจริงค่อยๆปรากฏ

ขุนนางต้ าหลี่ ซื่อรายงานผลการสื บสวนอย่างต่ อเนื่ อง

เบาะแสข้ อ มู ล ทัง้ หมดมี ก ารเรี ย งล าดับ วิ เ คราะห์ คาดคะเน
ค่อยๆประกอบขึ้นเป็ นข้อเท็จจริงโดยขุนนางเหล่านี้ คดี ลอบ
สังหารวังฉื อหนิงค่อยๆชัดเจนขึน้ เรือ่ ยๆ

รวบรวมจากผลการสืบสวนนานาประการ มือสังหารมา
จากก้ า นโจว เริ่ ม จัด วางก าลัง ตัง้ แต่ ต้ น ปี อาวุธ ได้ จ ากกลุ่ ม
พ่อค้าก้านโจว ส่วนที่ ว่าทาไมจึงรอดพ้นการตรวจตราจากจินอู๋
เว่ ย จนน าเข้ า วัง ฉื อหนิ งได้ ก็เ นื่ องจากตอนที่ ค ณะนี้ เข้ า วัง
บัง เอิญเป็ นจังหวะเดี ยวกับที่ หวางกุ้ยเหรินของวัง ฉู่ ซิ่วมาหา
จิน อู๋เ ว่ ย ว่ าในวัง นางคล้ ายพบเงามนุ ษ ย์ ให้ พ วกจิน อู๋เ ว่ ย ไป
ตรวจสอบ ด้ ว ยเหตุ นี้ ตอนจิ น อู๋เ ว่ ย ตรวจคณะเต๋ อ ชิ่ ง จึ ง รี บ
เพราะคิดว่าเป็ นเพียงคณะการแสดง จึงตรวจสอบแค่หญิงสาว
ไม่กี่คนที่อยู่ข้างหน้ า ก็รีบปล่อยผ่าน

ฮองเฮาก็มารายงานว่า หวางกุ้ยเหรินของวังฉู่ซิ่วกับนาง
กานัลของนางผูกคอตาย จนร่างกายเย็นแล้ว จึงมีนางกานัลปัด
กวาดมาพบ ครัน้ ตรวจสอบโดยละเอี ยด พบว่าหวางกุ้ยเหริน
เป็ นตัว ปลอม ตัว จริ ง ได้ ต ายไปตัง้ แต่ ก่ อ นเข้ า วัง แล้ ว บิ ด า
หวางกุ้ย เหริ น เกรงความผิ ด อี ก ทัง้ เสี ย ดายลาภยศ จึ ง รับ
531
บุตรสาวบุญธรรมมาแทน บุตรสาวบุญธรรมเป็ นหญิงกาพร้าที่
ฮู ห ยิ น ของเขาช่ ว ยไว้ จึ ง คาดว่ า เขาเองก็ ค งไม่ รู้ ที่ ม าของ
บุตรสาวบุญธรรมว่าเป็ นพวกเดียวกับมือสังหาร

คดี มาถึงขัน้ นี้ ค่อนข้างชัดเจนแล้ว ทัง้ กลุ่มมาจาก ก้าน

โจว มีคนจัดหาอาวุธ มีสายในวัง แม้แต่ การดึงรัง้ ฮ่องเต้ให้อยู่
ต่อที่ฉือหนิงกงก็วางแผนโดยคนกลุ่มนี้

ก้ า นโจว เป็ นดิ น แดนของเซิ่ งอ๋ อ ง โอรสองค์ ที่ เ จ็ด ที่

ฮ่องเต้ พระองค์ก่อนทรงโปรดปรานมากที่ สุด เซิ่งอ๋องเคยแย่ง
ชิงการครองราชย์กบั ฉางไท่ฮ่องเต้ ผ่านไปแล้วถึงสามสิบกว่าปี
ยังไม่ยอมกันอีกหรือ?

ร่องรอยทุกอย่างบ่งบอกว่าคดีลอบสังหารนี้ มาจากเซิ่ง
อ๋อง! เมื่อเป็ นเช่ นนี้ ก็เป็ นเรื่องภายในราชวงศ์ เกี่ ยวกับการ
แย่ ง ราชบัล ลัง ก์ เหล่ า ขุน นางก็ร ะวัง ตัว เงี ย บเสี ย ง รอฉางไท่
ฮ่องเต้ตดั สิน

เซิ่งอ๋องเป็ นหนามยอกอกฉางไท่ฮ่องเต้ เขาเคยเป็ นผู้ที่

ฮ่ อ งเต้ อ งค์ก่ อ นโปรดปรานมากที่ สุด และเป็ นคนที่ มี โ อกาส
ครองราชย์ม ากที่ สุ ด ฮ่ อ งเต้ อ งค์ก่ อ นเคยเผลอหลุ ด บอกไป
เหมือนจะตัง้ ใจแต่กไ็ ม่ตงั ้ ใจว่าจะมอบบ้านเมืองให้
532
 ต่อมาหากไม่ใช่เพราะฮ่องเต้องค์ก่อนสวรรคตกะทันหัน
ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ ไ ด้ ร ับ การสนั บ สนุ น จากเกาไทเฮาขึ้ น ครอง
ราชย์ บ้านเมืองก็เป็ นของเซิ่งอ๋องแล้ว เพี ยงแต่ หลายสิบปี นี้
เขาเก็บตัวอยู่ที่ก้านโจว เงียบเชี ยบสามสิบกว่าปี ไม่เรียกไม่มา
ให้ ค วามเคารพต่ อ ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ อ ย่ า งมาก ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้
พยายามหาความผิดเขาแต่กไ็ ม่พบ เพื่อแสดงความรักน้ องชาย
ก็ปล่อยเขาไว้หลายสิบปี ขณะนี้ บ้านเมืองเป็ นของเขาแล้ว เขา
แทบจะลืมเรื่องความอิจฉาตอนหนุ่ มที่ เขามี ต่อน้ องเจ็ดคนนี้
แต่ พ อเกิดเรื่องลอบสังหารครัง้ นี้ ฉางไท่ ฮ่องเต้ รู้สึกว่ าความ
อิจฉาน้ องชายเจ็ดคนนี้ ยงั ไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย แต่ครัง้ นี้ เขา
จะต้องถอนหนามยอกอกนี้ ออกมาให้ได้

อารมณ์ ฉางไท่ ฮ่องเต้แปรเปลี่ยน รังสี สงั หารปรากฏอยู่

รอบตัว เหวยจิ่ ง เย่ า สบตากับ เชิ น เคอรู้ว่ า คดี ล อบสัง หารนี้
เกี่ ย วพัน กว้ า งไกล ไม่ รู้ว่ า จะมี กี่ ค นที่ จ ะโดนฆ่ า ล้ า งตระกูล
เนื่ องจากคดีนี้ ความหวันเกรงและโกรธแค้
่ นของฮ่องเต้ จะต้อง
มีทางระบายออก! พวกเขาเป็ นผู้อาวุโสสองรัชกาลแล้ว ราวกับ
เห็น เดื อ นที่ มี ก ารแย่ ง บัล ลัง ก์ที่ เ มื อ งหลวงเมื่ อ สามสิ บ กว่ า ปี
ก่อน ครัง้ นัน้ พระญาติตายไปไม่ร้เู ท่ าไร โอรสของฮ่องเต้ องค์
ก่อน ก็เหลือแค่เซิ่งอ๋องกับโย่วอ๋องเท่านัน้

533
 เป็ นจริงดังนัน้ วันที่สอง ฉางไท่ฮ่องเต้ลงพระปรมาภิไธย
ราชโองการ ความว่า

“ข้ า กับ เซิ่ งอ๋ อ งเป็ นพี่ น้ องกัน แต่ ไ ม่ ส ามารถท าให้
เซิ่งอ๋องอยู่ในทานองคลองธรรม เวลานี้ เซิ่งอ๋องโหดร้ายทารุณ
ขุน นางไพร่ ฟ้ ารับ เคราะห์ ท าการเหิ ม เกริ ม ใช้ เ ล่ ห์ เ พทุ บ าย
โลหิ ต ไหลหลัง่ อับ อายต่ อ ฮ่ อ งเต้ อ งค์ก่ อ น...ไม่ อ าจปล่ อยไว้
ต้องรีบปราบปราม เรียกขวัญผูเ้ ป็ นธรรม”

ให้ เ จี ย งหนานเว่ ย ส่ ง ทหารสามหมื่ น ให้ น ายพลเจี ย ง

หนานเว่ยอวี่ หงถูเป็ นผู้ปราบก้านโจว ไปก้ านโจวปราบปราม
เซิ่งอ๋อง! เพื่อคืนความสุขสงบแก่ประชาชนก้านโจว คืนความ
มันคงให้
่ ราชสานัก!

ส่ ว นสงครามระหว่ า งเจี ย งหนานเว่ ย กับ เซิ่ ง อ๋ อ ง จะมี

ประชาชนสักเท่ าไรที่ ต้องบ้านแตกสาแหรกขาดเสี ยชี วิต เป็ น
เรือ่ งภายหลัง

มาพร้อมกับราชโองการปราบปราม ยังมีเรื่องสื บเนื่ อง

อี ก มาก โหลวชิ งอี ห ัว หน้ าคณะเต๋ อ ชิ่ งฆ่ า ตัว ตายในคุ ก หนี
ความผิด หญิงระบาสิบกว่าคนไม่ตายก็เจ็บ คณะเต๋อชิ่งที่ เหลือ
ถูกคุมขังกระจัดกระจาย คณะเต๋อชิ่งที่ เคยโด่งดังหายสาบสูญ
534
จากเมืองหลวง ทัง้ พวกหยาผอ เจ้าพนักงานตรวจสามะโนครัว
ของเมืองหลวงจานวนไม่น้อยก็ถกู จองจาสอบสวน

ยัง มี ขุน นางจิ น อู๋เ ว่ ย ถูก ข้ อ หาตรวจสอบไม่ เ คร่ ง ครัด

จินอู๋เว่ยที่ทาหน้ าที่ตรวจค้นคืนจัดงานวังฉื อหนิงถูกปลดเข้าคุก
ทุกคน มีผลกระทบถึงเจ้านายพวกเขาสวีซ่า จินอู๋เว่ยจงหลาน
เจียง สวีซ่าถูกข้อหาควบคุมหละหลวม อีกทัง้ มีจินอู๋เว่ยให้การ
ว่ า วัน นั น้ สวี ซ่ ามี ก ารพูด การกระท าที่ ผิ ด ปกติ ไม่ แ น่ ว่ า อาจรู้
เรือ่ งลอบสังหาร สวีซ่าก็เลยถูกปลดเข้าคุกด้วย

ตระกูล หวางกุ้ย เหริ น ถูก จับ เข้ า คุก ทัง้ ตระกูล พ่ อ แม่
หวางกุ้ยเหรินจะถูกประหารหลังฤดูใบไม้ร่วง ลูกหลานตระกูล
หวงถูก เนรเทศไปท างานหนั ก ที่ ชายแดนเหนื อ ยึ ด ทรัพ ย์
ทัง้ หมดเป็ นของหลวง ผู้รบั ใช้วงั สังกัดสานักพระราชวังกับนาง
กานัลที่ ตรวจสอบเอกสารก็ถกู ข้อหาพัวพันกับคดีตระกูลหวาง
ถูกปลดไล่ออกจากวังไปไม่น้อย

การตรวจสอบอย่างเข้มข้นของจินอู๋เว่ยกับทหารเมือง
หลวง ตรวจพบโจรผู้ร้ายเมืองหลวงจานวนมาก เกี่ ยวพัน กับ
อิทธิพลมืดในเมืองหลวง จินอู๋เว่ยได้กวาดล้างปราบปรามจน
หมดสิ้น ประชาชนเมืองหลวงต่างชื่นชมยินดี เป็ นผลดีข้อเดียว
ของคดีลอบสังหารวังฉื อหนิง
535
 ปักษ์แรกเดือนห้า เลือดในวังฉื อหนิงได้ถกู ชาระล้างจน
สะอาดนานแล้ว จิตใจเหล่าเฟยผินกับฮูหยิน ตราตัง้ เมืองหลวง
ก็เริ่มเข้าสู่ภาวะปกติ

การสู้รบของเซิ่ง อ๋องกับ ทหารเจี ย งหนานเว่ ย ต่ อต้ าน

รุนแรง แต่ กาลังต่ างกันมาก อี กทัง้ เซิ่งอ๋องโดนข้อหากบฏ ใจ
คนออกห่ าง เพียงแค่สิบกว่าวัน ก้านโจวก็รบแพ้เจียงหนานเว่
ยอย่างรวดเร็ว

เซิ่ งอ๋ อ งตายในการรบ ลู ก ชาย ลู ก สาว กับ ขุ น นางที่

ขึน้ กับเซิ่งอ๋องถูกควบคุมตัวหมด ส่งเข้าเมืองหลวง!

ด้ ว ยเหตุ ฉ ะนี้ สงครามที่ เ กิ ด จากคดี ล อบสัง หารวัง ฉื อ

หนิ งก็จ บสิ้ น โดยสมบู ร ณ์ ทหารเจี ย งหนานเว่ ย สามหมื่ น คน
กลับคืนถิ่น ผู้ตรวจการเจียงหนานเต้าหวางปี้ กับผู้ว่าก้านโจวจู
ตุนสือยังคงอยู่ที่ก้านโจวจัดการเรือ่ งสืบเนื่ อง

ภาพที่ น่าประหวันพรั
่ นพรึ
่ งของการลอบสังหารดูเหมือน
ห่างไกลแล้ว แต่ สาหรับคนจานวนมาก เรื่องนี้ ยงั ไม่สงบง่ายๆ
อีกทัง้ มีผลต่อภายภาคหน้ าอย่างลึกซึ้ง

536
 ร่างกายมู่เฟยอยู่ระหว่างพักฟื้ น ผลงานที่ช่วยชีวิตฮ่องเต้
ทาให้ ฉางไท่ ฮ่องเต้ ดูแลด้วยตัวเองอย่างใกล้ชิด ทัง้ ของบารุง
และยารักษานั บ ไม่ถ้ ว นถูกส่ ง เข้ าวัง เฉาตุน ของมู่เ ฟยไม่ขาด
สาย หมอหลวงตรวจชี พ จรวัน ละสามเวลา ติ ดตามการ
เปลี่ยนแปลงของร่างกายมู่เฟยตลอดเวลา

เมื่ อ เป็ นดัง นี้ ร่ า งกายมู่ เ ฟยจึ ง ดี ว นั ดี คื น ไม่ น านนั ก ก็

สามารถลงจากเตี ยงเดินได้ ทาให้ฮ่องเต้ฉางไท่ชื่นชมยินดี อีก
ทัง้ เซิ่งอ๋องถูกขจัด หนามยอกอกมาสามสิบกว่าปี ถูกถอนสิ้น
แล้ว แม้แต่วงั เย็นฉางชุนที่ อยู่ห่างวังเฉาตุนมากสุดยังคล้ายได้
ยินเสี ยงหัวเราะของฮ่องเต้ ความรุ่งโรจน์ ของวังเฉาตุน ความ
หลงใหลมู่เฟย ไม่มีใครอยู่เหนื อได้ แม้แต่ ฮองเฮายังต้ อ งชิด
ซ้าย ความงามยามโพล้เพล้ของวังเฉาตุน ยังดูสดใสสว่างไสว

มู่เฟยส่งฮ่องเต้ด้วยรอยยิ้มที่น่าทะนุถนอม รอยยิ้มเช่นนี้
ทาให้ฮ่องเต้หลงใหล กาชับให้นางพักผ่อนมากๆ แล้วจึงไปราช
สานักอย่างเสียไม่ได้ สายตาส่งฮ่องเต้จากไป รอยยิ้มที่ น่าทะนุ
ถนอมค่อยๆ จางลง แทนที่ด้วยใบหน้ าที่ม่งุ มันและกระหย
่ ิ่ มใจ

ในที่ สุ ด การทุ่ ม หมดหน้ าตัก ครัง้ นี้ ได้ ผ ล ถึ ง แม้ ต้ อ ง

วนเวียนอยู่หน้ าประตูนรกพักหนึ่ ง ถึงแม้ไหล่ขวาจะทิ้งแผลเป็ น

537
ที่ ไม่มีวนั ลบเลือน แต่เมื่อเที ยบกับผลตอบแทนที่ ได้ ช่างคุ้มค่า
จริงๆ!

มู่เฟยลูบคลาแผลเป็ นนัน้ นางต้องขอบคุณมัน การที่ มนั

ลบเลื อนไม่ได้ ยิ่ ง จะท าให้ น างกับ เต๋ อเอ๋ อ ร์ได้ อ านาจวาสนา
เทียมฟ้ า นึ กถึงความซาบซึ้งและความห่วงใยที่ ฮ่องเต้มีต่อนาง
ในโลกนี้ มีอะไรที่ แลกเปลี่ยนได้คุ้มค่ามากเท่ านี้ ? มู่เฟยนึ กไม่
ออกเลยจริงๆ

หลี่ก้ยุ ผินคิดจะชิงดีชิงเด่นกับนาง? อาศัยอะไร?! มู่เฟย

มองชิ ง อิ๋ ง นางก านั ล ข้ า งกาย ก่ อ นจะผงกศี ร ษะด้ ว ยความ
ซึ้งใจ เป็ นเพราะนางเหนี่ ยวรัง้ หลี่ ก้ยุ ผินไว้ นางจึงสามารถชิง
ตัดหน้ าได้ ครังนี้ ้ ชิงอี๋งมีผลงานยิ่งใหญ่

แต่ ว่า หากพี่ ชายเราไม่ได้ รบั ข่าวนั น้ นางก็ไม่สามารถ

เดินตามแผนเขา ชิงตัดหน้ าหลี่ก้ยุ ผินได้ แต่ทว่า ใครส่งข่าวให้
พี่ชายเรากันหนอ? ศัตรูหลี่ก้ยุ ผิน? ก็ไม่เคยได้ยินว่า หลี่ ก้ยุ
ผินมีศตั รูที่ไหน นางจึงอดงุนงงไม่ได้

“เหนี ยงเหนี ยง องค์ ช ายสิ บมาถึ ง แล้ ว เพคะ” ชิ งอิ๋ ง

ทาให้ความคิดมู่เฟยขาดตอน ต้อนรับหนุ่มน้ อยรูปงามประดุจ
หยกสลักเสลาอย่างประณี ตเข้ามาวังเฉาตุน
538
 ซังกวนฉี
่ เต๋อเป็ นเด็กหนุ่ มอายุสิบเอ็ดปี ได้ ยินว่าเสด็จ
แม่ตวั เองบาดเจ็บ โวยวายตลอดว่าจะมาเยี่ยมนาง แต่ ฮ่องเต้
ไม่ยอม เกรงจะรบกวนการพักฟื้ นของมู่เฟย จนขณะนี้ นางลง
จากเตียงได้แล้ว จึงอนุญาตให้เขาเข้ามาได้

“เสด็จแม่ ท่านดีขึน้ แล้วหรือยัง” ซังกวนฉี

่ เต๋อรับตกทอด
ความงามจากอู๋เฟย หน้ าตางามสดใสดุจเดี ยวกับเด็กน้ อยใน
ภาพวาด ขณะนี้ ขมวดคิ้วมองมู่เฟยด้วยสายตาที่ ห่วงใย น่ ารัก
เหมือนเด็กน้ อยในภาพปี ใหม่ มู่เฟยมองดูลูกชายตัวเอง ในใจมี
แต่ความรัก ลูบศีรษะเขา พูดยิ้มๆว่า

“เต๋อเอ๋อร์ไม่ต้องกลัว แม่สบายดี...” แอบพูดในใจว่า เต๋

อเอ๋อ แม่จะให้สิ่งดีที่สดุ แก่เจ้า แม่จะส่งเจ้าขึน้ สู่จดุ ที่สงู ที่สดุ ...

เปรียบเที ยบกับวังเฉาตุนที่ สนุกครื้นเครง วังชุนซี นับว่า

ซบเซาเหมือนฤดูหนาวจัด

หลี่ ก้ ยุ ผิน กับ ซัง่ กวนฉางจื้อหน้ าตาเคร่ง เครี ย ด สี หน้ า

ขมึงทึงแสดงถึงความโกรธและคับแค้นในใจคนทัง้ คู่

ความนิ่ มนวลอ่ อ นโยนที่ ห ลี่ ก้ ุย ผิ น เคยมี ห ายไปหมด

เกลี้ยง รังสี อามหิตในสายตาดูน่ากลัว คนรับใช้และนางกานัล

539
ออกไปนอกประตูวงั นานแล้ว คงเหลือเพียงแม่ลูกสองคนนี้ หนั
หน้ าชนกัน

“กลายเป็ นใส่พานถวายให้ม่เู ฟย ถ้ารู้แต่แรก สู้บอกเรื่อง

นี้ ให้ เสด็จพ่อเจ้ารู้ก่อนดี กว่า...” หลี่ ก้ยุ ผินพูดอย่างเคืองแค้น
ตอนแรกนางก็เห็นด้วยกับแผนนี้ นึ กไม่ถึงว่านางจะไม่ ได้ รบั
ประโยชน์ อ ะไรเลย นึ ก ถึ ง ฉางไท่ ฮ่ อ งเต้ เ ฝ้ าอยู่ แ ต่ ว งั เฉาตุ น
หลายวันติดกัน นางทัง้ โกรธทัง้ อิจฉา แม้จะรู้ว่าพูดคานี้ กไ็ ม่มี
ประโยชน์ อะไรแล้ว แต่กอ็ ึดอัดจนไม่พดู ไม่ได้

“เสด็จแม่ เกิดอะไรขึ้นตอนนัน้ ? ไม่ใช่เสด็จแม่ต้องช่วย

เสด็จพ่อหรือ ตอนนัน้ ชุลมุนมาก พวกสนมที่เหลือหลบกันแทบ
ไม่ทนั เหตุไฉนมู่เฟยถึงยังช่วยเสด็จพ่อได้”

ซังกวนฉางจื
่ ้อไม่เข้าใจหลายอย่าง แผนการที่ วางไว้ทุก
อย่างสมบูรณ์ แบบ คุณความดีที่ช่วยฮ่องเต้ต้องเป็ นของหลี่ก้ยุ
ผินจึงจะถูก ทาไมมู่เฟยจึงได้ไป?

พอหลี่ ก้ ยุ ผิน บอกว่าถูกนางกานั ลเหนี่ ยวรัง้ ไว้ ซัง่ กวน

ฉางจือ้ ได้แค่ครวญว่าคนของมู่เฟยมีฝีมือ ทัง้ ครวญว่าพวกกลุ่ม
เฟยผินของฮ่องเต้อตุ ส่าห์มีคนไม่กลัวตาย แค่คิดว่าจะต้องเอา
ตัวสวีซ่าออกมาจากคุกต้าหลี่ซื่อ เขาก็ปวดศีรษะมากแล้ว
540
 50 ข่าวลือแพร่สะพัด

หลังจากซังกวนฉางจื
่ ้อปวดศีรษะแล้ว ก็เริ่มคิดว่าไม่น่า
เลย ถ้ารู้แต่แรกก็ไม่ใช้เรื่องมือสังหารมาเป็ นแผน ไม่เช่นนัน้ ก็
คงไม่ตกอยู่ในสภาพลาบากแบบนี้

มือสังหารแทรกซึ มเข้าไปในคณะเต๋อชิ่งเพื่อสังหารฉาง
ไท่ฮ่องเต้ เป็ นข้อมูลที่สวี่ซนั ซือบังเอิญได้มา

พูดแล้ วก็ช่างบังเอิญ ตอนที่ สวี่ ซนั ซื อไปคณะเต๋ อชิ่ง ดู

การละเล่น สวี่ซนั ซือเป็ นคนละเอี ยดรอบคอบ ดูท่าทางเสี่ ยวฮ่
วนปราดเปรียวผิดคนธรรมดา ก็เลยสนใจ กลายเป็ นสืบรูว้ ่าคน
ผูน้ ี้ จะลอบสังหารฮ่องเต้ เขาตกใจไปรายงานซังกวนฉางจื ่ อ้

ซังกวนฉางจื
่ อ้ เดิมทีจะบอกฉางไท่ฮ่องเต้ทนั ที แต่คิดอีก
ที ถ้ า บอกฮ่ อ งเต้ ไ ปเลย เขาจะได้ แ ค่ ค วามชอบที่ แ จ้ ง ข้ อ มู ล
นอกนัน้ ก็ไม่ได้อะไรอีกเลย เพื่อจะได้รบั ประโยชน์ สูงสุดจากมือ
สังหาร เขาจึงวางแผนให้หลี่ก้ยุ ผินบาดเจ็บสาหัสจากการช่วย
ฮ่ อ งเต้ เ พื่ อ จะได้ ร บั ความสงสารและการชดเชยจากฮ่ อ งเต้
ความชอบที่ยิ่งใหญ่นี้มีความสาคัญต่อซังกวนฉางจื่ อ้ เหลือคณา
นับ

541
 เพื่อป้ องกันความผิดพลาด เขายังบอกเรื่องนี้ ให้สวีซ่าผู้
ใกล้ ชิ ด รู้ เพื่ อ ให้ เ ขาสามารถไปถึ ง วัง ฉื อหนิ งทัน เวลา ได้ ท า
ความชอบที่ ช่ ว ยฮ่ อ งเต้ ด้ ว ย แผนการนี้ เขากับ หลี่ เ ข่ อ อัน
ทบทวนหลายครัง้ จนเชื่ อได้ว่าไม่ผิดพลาด ทาไมสุดท้ ายแล้ว
กลายเป็ นมู่เฟยรับความชอบไปเสี ยได้ สวีซ่าก็ตื่นเต้นจนเผย
พิรธุ ให้คนสงสัย เวลานี้ ยงั ถูกคุมขังอยู่ที่ต้าหลี่ซื่อ

หลี่ก้ยุ ผินช่วยฮ่องเต้ ไม่สาเร็จ ยังเสี ยจงหลางเจี้ยง*แห่ ง

จินอู๋เว่ยไปอีกหนึ่ งคน เขากับสวี่ซนั ซือเสียแรงมากมายกว่าจะ
หนุนให้สวีซ่าเป็ นถึงจงหลางเจี้ยงของจินอู๋เว่ยได้ ที นี้! ทุกอย่าง
สู ญ สลาย! เดิ ม ที ส วี ซ่ า ยัง มี ป ระโยชน์ อี ก มาก กลับ ต้ อ งมา
สูญเสียในคดีลอบสังหารนี้ สิ่งที่หวังก็ไม่ได้กลับต้องมาสูญเสีย!
จิ ต ใจซัง่ กวนฉางจื้ อ ไม่ ใ ช่ แ ค่ ใ ช้ ค าว่ า เสี ย ใจแค้ น เคื อ งก็จ ะ
สามารถบรรยายความรูส้ ึกนี้ ได้

“ข่ าวลื อปล่ อยออกไปแล้ วหรือยัง ” ในเรือนชิง จู๋ พวก

สาวใช้ชุนเซี่ ยตงได้พกั กันแล้ว สาวใช้เด็กฉินฉี ซูฮว่าสี่ คนก็ยงั
มาสามารถที่จะเฝ้ าค้างคืนได้ คงเหลือชิวเกออยู่ข้างเสิ่นหนิง

่ ่ชายไปแล้ว สองวันนี้ น่าจะได้รบั ข่าวเจ้าค่ะ”

“สังพี

542
 หนึ่ งปี ที่ ผ่านมา ใจคอชิวเกอค่อยๆ มันคงแข็
่ งแกร่ง แม้
จะมี ห ลายข่ า วที่ เ กี่ ย วข้ อ งกับ ความเป็ นความตาย นางก็
ไม่สอบถาม แค่บอกต่อตามที่เสิ่นหนิงสังอย่ ่ างเงียบๆ ดังเช่นที่
เสิ่นหนิงให้นางบอกต่อข่าวใหญ่ที่น่ากลัวให้ชิวอู๋ แม้สีหน้ านาง
จะเปลี่ยน แต่ยงั คงพูดจาชัดเจน

วัน เฉลิ ม พระชนมพรรษาจะมี มื อ สัง หารลอบสัง หาร

ฮ่องเต้ หลี่ ก้ยุ ผินจะขวางดาบสร้างความชอบฐานช่ วยฮ่ องเต้
ข่าวนี้ เสิ่นหนิงพูดเองกับปาก ผ่านชิวเกอให้ชิวอู๋ จากมดงานส่ง
ต่อไปที่ บ้านเดิมมู่เฟยตระกูลเปี้ ยน จึงได้เกิดกรณี มู่เฟยติดพัน
หลี่ก้ยุ ผิน ใช้ตวั เองขวางดาบเกิดขึน้

การที่ เสิ่นหนิงรู้ข่าวนี้ เนื่ องจากชาติก่อนซังกวนฉางจื

่ ้อ
พูดเองว่า เพื่ อช่ วยหลี่ ก้ ยุ ผินกับสวี ซ่าจึงได้ รบั ความชอบจาก
การช่วยฮ่องเต้ เรื่องนี้ เป็ นผลงานที่เขาภูมิใจมากที่สดุ เรื่องหนึ่ ง
ตอนนัน้ พวกเขายังนับว่ารักกันอยู่ เขาได้ยกเรือ่ งนี้ เป็ นตัวอย่าง
สนุกสนานพูดให้เสิ่นหนิงฟังหลายหน นางจาได้แม่นยา

ชาติ นี้ นางจะยอมให้ เ ขายัง มี โ อกาสท าความชอบที่

ยิ่งใหญ่นี้อีกได้อย่างไร จึงได้บอกข่าวนี้ ให้บ้านตระกูลเปี้ ยน ก็
เพื่ อลากมู่เ ฟยกับตระกูลเปี้ ยนเข้าวงด้ ว ย นางยิ น ดี ที่ สุดที่ จะ
เพิ่มอุปสรรคให้ซงกวนฉางจื
ั่ อ้
543
 การแย่งชิงผู้สืบทอด ทาไมจะต้องจากัดแค่องค์ชายรอง
สาม ห้าไม่กี่คนนี้ เล่า? น้ าในเมืองหลวงยิ่งขุ่น ก็ยิ่งดีมิใช่หรือ?
เสิ่นหนิงแค่นยิ้มเย็นชา นึ กถึงความความยากลาบากและความ
หนาวเหน็บในวังเย็นฉางชุน ใจนางเย็นเยือกกว่าสิ่งใด

องค์ชายห้าเจ้านึ กว่าเรื่องจบเพียงนี้ หรือ? ถ้าเช่นนัน้ เจ้า

ก็ผิดแล้ว เรือ่ งยังไม่จบหรอก

ทัง้ โรงน้ า ชา โรงเหล้ า ในเมื อ งหลวงมี ข่ า วแพร่ ส ะพัด

ติ ดต่ อ กัน หลายวัน ข่ า วนี้ พู ด ถึ ง เรื่ อ งมื อ สัง หารงานเฉลิ ม
พระชนมพรรษา ว่ า เหตุ ที่ มี มื อ สัง หารเข้ า มาได้ เนื่ อ งเพราะ
องค์ช ายที่ โ ตแล้ ว อยากให้ ฉ างไท่ ฮ่ อ งเต้ ส ละราชย์ จริ ง ๆ ไม่
เกี่ยวกับเซิ่งอ๋อง แต่ เป็ นฝี มือเหล่าองค์ชาย! ทัง้ คนดื่มชา คน
ดื่มเหล้า ผูค้ นตามถนนต่างซุบซิบคุยกัน คนไม่น้อยชี้ให้เห็นข้อ
สงสัยเรือ่ งนี้ หลายข้อ

เซิ่ ง อ๋ อ งอยู่ ก้ า นโจวสามสิ บ กว่ า ปี แล้ ว ท าไมเพิ่ ง จะมา

ลอบสังหารฮ่องเต้ตอนนี้ ?

ข่าวยังว่ามือสังหารถูกจินอู๋เว่ยปล่อยเข้าไป คนดื่มชาพูด
ถึงขนาดว่า ได้ยินว่าสวีซ่า จงหลานเจีย้ งแห่งจินอู๋เว่ย วิ่งหน้ าตา
ตื่นเข้าส้วมหลายรอบ ต้องมีเรือ่ งปกปิดแน่ นอน...
544
 ข่ าววุ่นวายสับสนเช่ นนี้ ลือกันอย่างจริงจัง แพร่สะพัด
เหมือนไฟไหม้ฟาง รูก้ นั ทัวเมื
่ องหลวงในทันใด

คราวนี้ เอง ทัง้ องค์ชายรอง องค์ชายสาม องค์ชายห้ากับ

เสด็จแม่พวกเขาได้ยินข่าวนี้ ใบหน้ าถอดสีหมด! ทัง้ เครือญาติ
ฝัง่ มารดาฝัง่ ภรรยา ทัง้ กลัวทัง้ เกรง โดยเฉพาะซังกวนฉางจื
่ ้อ
องค์ชายห้า ได้ยินข่าวนี้ แล้วเย็นวาบไปครึง่ ร่าง!

ที นี้ไม่ต้องหวังเอาสวีซ่าออกมาอี กแล้ว! ทาไมจึงมีข่าว

แบบนี้ ออกมา?

ขณะที่ ท ั ง้ ซั ง่ กวนเฉิ งโย่ ว ซั ง่ กวนฉางจื้ อ เสนาบดี

กระทรวงกลาโหม รองเสนาบดี กระทรวงยุติธรรมกาลังหวัน่
กลัว ส่งคนออกไปดับข่าวลือ ทัง้ พยายามสืบหาต้ นตอข่าวลือ
ตัง้ แต่ จินอู๋เว่ยใช้ มาตรการฉุกเฉินแล้ว พื้นที่ เมืองหลวงก็กลับ
กลายเป็ นเขตทหารวุ่นวายกันอีก

ตรวจไปตรวจมาก็ยงั ไม่สามารถตรวจพบที่ มาข่าวลือที่

แท้จริง รู้แต่ว่าเริ่มต้ นจากกลุ่มขอทานซุบซิบกันหน้ าโรงน้ าชา
เมืองหลวงขอทานมีมาก อยู่ไม่เป็ นที่ ทาง ไม่มีใครรู้ว่าใครแพร่
เป็ นคนแรก แน่ นอนว่าตรวจไม่พบ

545
 ฉางไท่ฮ่องเต้กไ็ ด้รบั ฟังข่าวนี้ เหมือนกัน

เป็ นเรื่องจริงหรือ? ลูกๆ ของเขารอกันไม่ไหวแล้วจริง

หรือ ถึงส่งคนมาลอบสังหารเขา

เขานึ กถึงคาว่าราชวงศ์ไม่มีเครือญาติ นึ กถึงตัวเองวาง

หลุมพรางจัดการพี่น้องอย่างไร้ความปรานี ลูกชายเขาเนรคุณ
ขนาดนี้ จริงหรือ?

เรื่อ งจริ ง ของการลอบสัง หารเป็ นเช่น นี้ จ ริ ง หรือ ? ฉาง

ไท่ฮ่องเต้เริ่มสงสัย

“เรื่ อ งจริ ง รึ ? แต่ ไ หนแต่ ไ รมาเรื่ อ งจริ ง ไม่ ส าคัญ สิ่ ง

สาคัญคื อ มี ใครได้ อะไร มี ใครเสี ยอะไร เมื่อทุกคนพัวพันกัน
หมด เรื่องราวก็ยิ่งลึกลับซับซ้อน ข้าก็ไม่ร้วู ่าความจริงคืออะไร
...”

เสิ่ นหนิ งนอนอยู่ บ นเตี ย ง มองดู ต ะขอแขวนมุ้ ง รู ป

กระต่ายทองแดง พึมพาคนเดียว ผ่านมาสองชาติ นางก็ยงั ไม่รู้
ว่าใครเป็ นคนบงการเรื่องลอบสังหารนี้ เรื่องจริงของการลอบ
สังหารวังฉื อหนิง ตัง้ แต่ ชาติที่แล้วจนถึงรัชศกเจิ้งเจา ก็ยงั ไม่
สามารถสืบได้

546
 ข่าวลือรุนแรงมากขึ้น ผู้ว่าเมืองหลวงได้จบั คนดื่ มชาที่
เผยแพร่ข่าวลือหลายคน แต่ไม่มีข้อหาชัดเจน ขังเพียงไม่กี่วนั ก็
ปล่อยตัวออกมา

การกระทานี้ ทาให้ชาวเมืองหลวงยิ่งเชื่ อถือข่าวลือมาก

ขึ้น ถูกชักนาอย่างตัง้ ใจ ชาวเมืองหลวงเริ่มพุ่งความสนใจไปที่
ตัวสวี ซ่า ส่ วนใหญ่ พร้อมที่ จะเชื่ อว่ าสวี ซ่าคื อคนในที่ ร่ว มมื อ
ด้วย!

นายพลจินอู๋เว่ยหวางหวงถิงชิ่งหน้ านิ่วคิ้วขมวด เกรงว่า

ข่าวลือที่แพร่สะพัดจะมีผลต่อภาพลักษณ์จินอู๋เว่ย อดไม่ได้ที่จะ
เร่งรัดเจ้าสานักต้าหลี่ซื่อเหอเค่อสงเร่งรีบสอบสวนสวีซ่า

สวีซ่าก็สดุ แสนสาหัส ถึงแม้เขารูว้ ่าวังฉื อหนิงมีมือสังหาร

แต่ มือสังหารเป็ นคนคณะเต๋ อชิ่ง เขาไม่รู้? ไม่เช่ นนั น้ ก็คงไม่
มองพวกคณะเต๋ อชิ่งตอนเข้าวังอย่างอยากรู้อยากเห็นหลาย
ครัง้ ทัง้ ใจคิดเรื่องมือสังหาร ตื่ นเต้ นจนวิ่งเข้าส้ วมหลายรอบ
จนทหารจินอู๋เว่ยเห็นผิดสังเกต จึงต้องเข้าคุก

เขาพรา่ พูดแต่ว่าถูกปรักปรา ด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น

จึ ง มองพวกคณะเต๋ อ ชิ่ งหลายครัง้ การเข้ า ส้ ว มหลายรอบ
เนื่ อ งจากท้ อ งเสี ย ปฏิ เ สธไม่ ร บั รู้เ รื่ อ งมื อ สัง หาร เขารู้ว่ า แค่
547
สงสัย แต่ ไม่ มีหลักฐานอย่ างมากต้ า หลี่ ซื่อ ก็เ อาผิด เขาได้ ค น
เดียว อีกอย่างหนึ่ ง องค์ชายห้าต้องช่วยเขาแน่ ถ้าพูดว่ารู้เรื่อง
มือสังหาร ไม่ใช่แค่โทษตาย แต่ต้องถูกฆ่าล้างตระกูล! ไม่ว่าผู้
คุมต้าหลี่ซื่อจะทรมานอย่างไร เขาก็ยืนกรานว่าถูกปรักปราไม่รู้
เรือ่ งมือสังหาร

การสอบสวนไม่คืบหน้ า จินอู๋เว่ยกับต้าหลี่ซื่อไม่สามารถ
หาหลัก ฐานที่ ช ัด เจนมาชี้ ว่ า สวี ซ่ า มี ค วามเกี่ ย วข้ อ งกับ มื อ
สังหาร สวี ซ่าไม่เ คยไปก้ านโจว อายุข นาดเขา ไม่ส ามารถมี
ความสัมพันธ์กบั เซิ่งอ๋อง

การที่ เขาสามารถเป็ นจงหลานเจี้ยง ประการแรกคือวิทยา

ยุ ท ธสู ง ส่ ง ประการที่ ส องคื อ ความโชคดี คู่ แ ข่ ง เขาล้ ว นมี
งานศพต้ องกลับ ไปท าพิ ธี ที่ บ้าน ตรวจสอบพบว่ าประวัติ เ ขา
ขาวสะอาด ขุนนางต้าหลี่ซื่อก็ไม่มีวิธีอื่นใด ทาได้เพียงรายงาน
เรือ่ งนี้ ให้ฉางไท่ฮ่องเต้รบั ทราบ แล้วแต่เขาจะตัดสิน

พอดีฉางไท่ ฮ่องเต้ พกั นี้ อารมณ์ ไม่ดีนัก ถึงแม้ร่างกายมู่

เฟยกลับคืนปกติแล้ว แต่ ประชาชนก้านโจวคล้ายกับอยากขอ
คืนความบริสุทธ์ ิ ให้กบั เซิ่งอ๋อง เขาสังให้
่ หวงปี้ กับจูตุนสือชี้แจง
ประชาชน ประกาศความผิดเซิ่งอ๋อง

548
 ความโกรธยังไม่มีที่ระบาย พอดีต้าหลี่ซื่อชิงมารายงาน
เรื่องสวี ซ่า ใช้ หลักการขอฆ่ าพันคน ไม่ปล่อยแม้คนเดี ยว สัง่
ปลดแล้ ว ประหารสวี ซ่ า ! ท าเช่ น นี้ ท ัง้ ระบายความโกรธของ
ตัวเอง ทัง้ จัดการข่าวลือ

สวี ซ่าโชคร้ายถูกจัดให้ มีส่วนเกี่ ยวพันกับเซิ่งอ๋องถูกตัง้

ข้อหาเป็ นสายในเมืองหลวงให้เซิ่งอ๋อง จะถูกประหารในอีกสาม
วัน

ข่ าวสวี ซ่าจะถูกประหาร ซังกวนฉางจื

่ ้อรู้อย่ างรวดเร็ว
เดิมเขาเตรียมใช้ข้ออ้างว่าสวีซ่ามีวิทยายุทธสูงส่งจะขอลดโทษ
แต่ฮ่องเต้กาลังพิโรธ พูดอย่างไรก็ไม่ได้ผล ต้องหาวิธีอื่น อีกทัง้
ยัง มี ข่ า วลื อ จนเขาเองก็ส าหัส อยู่ สถานการณ์ สุ ด แสนยาก
ลาบาก

วัน นี้ ซัง่ กวนเฉิ งโย่ ว องค์ช ายรองนั ด เขาไปเฝ้ าฮ่ อ งเต้
ด้ ว ยกัน ที่ ต าหนั ก จื่ อ เฉิ งเพื่ อ แสดงความภัก ดี เขาตอบตกลง
สองพี่ น้ องสนิ ทสนม ดู ไ ม่ อ อกเลยว่ า ปกติ จะมี ปั ญ หาอะไร
พูดคุยหัวเราะกันจนถึงตาหนักจื่อเฉิง

* จงหลางเจี ย ง (中郎将) ต าแหน่ ง ทางการทหารใน

สมัยจีนโบราณ
549