คําโปรย

หลังจากตรอมใจตายจากการเสียลูกสาวสุดทีรักไป
เสียวเชียน จิตแพทย์สาวชือดังก็ได้ ย้อนเวลากลับ
มาเป็ นตัวเองเมือตอนอายุสิบแปดปี อีกครัง คราวนี
เธอจะแก้ ไขเรืองในอดีตทุกอย่างทีเธอเคยผิด
พลาดไป เธอจะคิดบัญชีทุกคนทีเคยทําร้ ายเธอ
และคนทีเธอรัก ทังพ่อทีเอาใบเรียนต่อมหา
วิทยาลัยของเธอไปซ่อนเพือบังคับให้ เธอต้ องแต่ง
งานกับผู้ชายทีจะเอาเธอมาแต่งงานบังหน้ าทังทีตัว
เองเป็ นเกย์ ทังอาจารย์ทรัี บเงินพ่อเพือปิ ดบังเรือง
ผลสอบของเธอ ยังมี หนีเจียนเหริน คนสารเลวที
ทุบตีเธอไม่เว้ นวันในชาติทแล้
ี ว เธอจะเอาคืนทุก
คนให้ หมด ชาตินีเธอตังใจไว้ แล้ วว่าจะมีชีวิตอยู่
เพือการแก้ แค้ นเท่านัน! แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่น
ตลกทําให้ เธอต้ องมาพบกับเขา อวีหมิงหลา

1
ง ทหารทีรักเธออย่างสุดใจเมือชาติก่อน ทุกอย่าง
กําลังดําเนินไปตามแผนการของเธอแล้ วแท้ ๆ แต่
พอตานีโผล่มาทุกอย่างก็ยุ่งเหยิงผิดพลาดไปหมด
นีเธอต้ องทํายังไงถึงจะสลัดอีตากอเอียะนีทิงไปได้
กันเนีย!

2
ตอนที 1 บอสสาวจอมแสบคืนชีพอีกครัง

เฉินเสียวเชียนปวดหัวจนแทบระเบิด ข้างหูมีเสียงดังซํา
วนไปวนมาจากลําโพงคุณภาพแย่

“สามอย่างสิบหยวนจ้า ไม่ขาดทุน ไม่ลวงไม่ตม้ !”

จมูกได้กลินฉุนๆ ลอยมา คล้ายกับเป็ นกลินของเครือง

ปรุงรสหลายอย่างผสมปนเป ปะปนไปกับความวุน่ วาย
ของตลาดสดทีมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

1
เสียวเชียนขมวดคิว นับตังแต่เธอเรียนจบปริญญาเอก
ประสบความสําเร็จในหน้าทีการงานบอกลาความจนไป
เรียบร้อย เธอก็ไม่ได้เหยียบเข้าไปในตลาดสดอีกเลย มี
แม่บา้ นมืออาชีพคอยบริการโดยเฉพาะ เข้าแต่ซปุ
เปอร์มาร์เก็ตชันนํา

เธอลืมตาขึนแล้วพบว่าตัวเองกําลังนังยองๆ อยูห่ น้าแผง

ขายของ สินค้าคุณภาพแย่ถกู วางระเกะระกะไม่เป็ น
ระเบียบ ลําโพงก็สง่ เสียงโฆษณาขายสินค้าไม่หยุด

เธอตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?

ในสมองปรากฏภาพผูช้ ายสวมชุดทหารยศนายพลกําลัง

2
กอดร่างทีไร้วิญญาณของเธอพลางร้องไห้ พอเห็นแล้ว
เธอก็รูส้ กึ ปวดใจ

เธอล้างแค้นศัตรูทกุ คนทังหมดจนตาย แล้วดืมสารพิษ

ขันรุนแรง จบชีวิตบอสสาวทีแสนร้ายกาจของตัวเองตาม
ลูกสาวทีได้ตายไปแล้ว เพือออกจากโลกทีแสนเฮงซวยนี
ไปด้วยกัน

เดิมคิดว่าตัวเองจะต้องจากไปอย่างโดดเดียว นึกไม่ถงึ
ว่าอวีหมิงหลางผูช้ ายคนทีมียศเป็ นถึงนายพลจะมาหลัง
นําตาลูกผูช้ ายให้เธอก่อนตาย

เสียวเชียน ฉันตามหาเธอมาตังหลายปี ทําไมฉันมาช้า

3
ไปก้าวหนึงอีกแล้ว!

ใบหน้าของเธอคล้ายกับยังมีความอุน่ ของนําตาของเขา
หลงเหลืออยู่ นําเสียงทีบ่งบอกถึงความเสียใจดังก้องอยู่
ข้างหู

เป็ นเรืองจริงสินะ มีคนหลังนําตาให้กบั ผูห้ ญิงทีทําเรือง

เลวๆ มานับไม่ถว้ นอย่างเธอ และคนๆ นันยังเป็ นผูช้ ายที
เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบอีกด้วย

ตอนนีเธอนังอยูห่ น้าแผงขายของชําทีอยูใ่ นตลาดสดเก่า

แก่ ผูค้ นต่างสวมชุดทีดูเชย เธอยังเห็นปฏิทินแขวนปี สอง
พันทีแขวนอยูต่ รงประตูรา้ นตากแดดจนสีซีด

4
หรือนีคือการย้อนความทรงจําในอดีตก่อนตาย?

ก้มหน้ามองเสือผ้าของตัวเอง กระโปรงยาวคลุมเข่าแบบ
เชยๆ สีเขียวอ่อน

เป็ นกระโปรงทีแม่จอมขีงกซือให้ตอนวินเกิดอายุครบสิบ
แปดปี ใต้เข็มขัดมีรอยเย็บปะขนาดเท่าเล็บอยูห่ นึงรอย
ซึงได้มาจากการไม่ระวัง เกือบถูกแม่ดา่ จนตาย

ตอนอายุสบิ แปดเป็ นช่วงจุดเปลียนของชีวิตเฉินเสียว

เชียน ถึงแม้ในภายหลังเธอจะได้ใบปริญญาดุษฎี
บัณฑิตสาขาจิตวิทยามาครอบครองจนกลายเป็ นบุคคล

5
ทีประสบความสําเร็จอยูเ่ หนือใครในวงการ

แต่ถา้ ให้เธอเลือก เธอยอมกลับไปใช้ชีวิตจนๆ ช่วงก่อน

อายุสบิ แปดมากกว่า เพราะหากเธอไม่หมันกับอดีตสามี
ผูช้ ายทีไม่เอาไหนคนนันตอนอายุสบิ แปด เธอก็คงไม่
ต้องสูญเสียสิงดีๆ ไปมากมายขนาดนี

อย่างเช่น ลูกสาวทีแสนน่ารัก หรือจิตใจทีดีงาม

ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการแก้แค้นอดีตสามีหนีเจียนเหรินที
ฆ่าลูกสาวของเธอ เธอก็คงไม่ตอ้ งจบชีวิตตัวเอง ซึงใน
ช่วงลมหายใจสุดท้ายของชีวิตนันเธอก็ได้พบกับอวีหมิ
งหลาง คนทียอมเสียนําตาให้กบั เธอ

6
ชีวิตอันโชติช่วงของเธอได้จบสินลงไปพร้อมกับการตาย
ของลูกสาว และในตอนท้ายได้ติดค้างความจริงกับ
อวีหมิงหลาง

ทันใดนันเหมือนมีนากระเด็
ํ นมาทีหน้า หรือเธอได้ยอ้ น
กลับไปตอนทีนําตาของอวีหมิงหลางหยดลงบนหน้า
ก่อนตายตอนนันอีกรอบ?

“อวีหมิงหลาง ฉันเหลือลมหายใจอยูเ่ ฮือกสุดท้ายแล้ว

ขอพูดสันๆ ฉันมีลกู สาวให้นายหนึงคน แต่ถกู คนชัว
อย่างหนีเจียนเหรินฆ่าตาย พอฉันล้างแค้นฆ่ามันตาย
เสร็จก็ฆา่ ตัวตาย นายต้องเอาเถ้ากระดูกของมันไปให้
หมากินจําไว้นะ! แล้วหาหมอผีเก่งๆ มาทําให้มนั ไม่ตอ้ ง
7
ไปผุดไปเกิดได้อีก จากนันก็เอาเถ้ากระดูกของฉันกับลูก
ไปไว้ดว้ ยกัน”

“พูดจาเพ้อเจ้ออะไรอยู่ บ่นซะยืดยาว!”

เฉินเสียวเชียนลืมตาขึน ไม่เห็นผูช้ ายทีสวมชุดทหาร เห็น

แต่ผหู้ ญิงทีสวมเสือเชิตลายสก็อตแทน

นําทีหยดลงบนหน้าเธอ ดูเหมือนจะเป็ นนําลายของ

ผูห้ ญิงคนนี?

“คุณคือ...แม่ฉนั ?” เสียวเชียนลังเล

8
ภาพความทรงจําของแม่ในสมองเธอหยุดอยูท่ ีสภาพผม
ขาวหน้าซีดตอนตาย แม่ของเธอเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง
เต้านม ร่างกายผอมแห้งจนดูไม่เหมือนคน

ดังนันพอเห็นแม่คนทีตัวอ้วนๆ ขาวๆ ปรากฏตัว เสียว

เชียนจึงไม่ชินเท่าไร

เจียซิวฟางเห็นลูกสาวเลือกกะละมังพลางพูดพึมพําไม่
จบไม่สนิ อีกทังยังกล้าพูดแบบนีใส่เธออีก จึงโกรธจนยก
เท้าเตะไปหนึงที

“เพียนไปแล้วเหรอไง? ลืมแม่ลืมเชือหมดแล้ว!”

9
เสียงเกรียวกราดทีคุน้ เคย เสียวเชียนยิงไม่ชินเข้าไปใหญ่

หลังจากทีเธอประสบความสําเร็จในหน้าทีการงาน แม่ที
รักลูกชายมากกว่าลูกสาวคนทีปกติลาํ เอียงเข้าข้างน้อง
ชายมากกว่าและไม่เคยทําสีหน้าดีๆ ให้เธอเห็นเลยสัก
ครังนัน ก็กลายเป็ นคนจะพูดอะไรทีนงึ ก็จะคอยมองสี
หน้าเธอด้วยความระมัดระวังตลอด ทําให้เสียวเชียน
รูส้ กึ ดูแคลน บนโลกนีไม่มีอะไรทีเงินซือไม่ได้จริงๆ สินะ

ครอบครัว ชีวิตสมรส มิตรภาพ อะไรบ้างทีเงินซือไม่ได้?

นานมากแล้วทีไม่มีคนทําให้เสียวเชียนรูส้ กึ ผูกพันนอก
เหนือจากการประจบ ไม่วา่ จะเป็ นนําตาของของอวีหมิ

10
งหลางทีหลังเพือเธอ หรือเสียงดุดา่ ของแม่ในเวลานีล้วน
ทําให้เฉินเสียวเชียนบอสจอมร้ายกาจทียืนอยูข่ นบนสุ
ั ด
ของห่วงโซ่อาหารคนนีรูส้ กึ คิดถึง

“นีแก ลีลาเลือกไม่ได้อยูน่ นแหละ!

ั เป็ นแบบนียังอยาก
จะแต่งงานกับคนอืน? ไปแต่งกับขีเถอะไป!” เจียซิวฟาง
เห็นลูกสาวยังคงเหม่อเลยด่าออกมา

“ใช่ หนูไม่ได้แต่งกับคน”

ผูช้ ายคนทีเธอจะแต่งงานด้วยนันน่าขยะแขยงหาใด
เปรียบ และก็เป็ นคนทีทําให้ชีวิตหลังอายุสบิ แปดของ
เธอวุน่ วายเละเทะ

11
พอนึกๆ ดู ก่อนอายุสบิ แปด เธอยังเป็ นแค่สาวน้อยหน้า
ตาสะสวยสุภาพอ่อนน้อม ถ้าไม่ใช่เพราะพวกคนเลวๆ
บีบบังคับ เธอจะกลายเป็ นหญิงสาวจอมร้ายกาจที
เหยียบผูค้ นเพือปี นไปจนถึงจุดทีสูงทีสุดได้อย่างไร?

เจียซิวฟางเห็นลูกสาวเหม่อลอยก็โกรธจนหยิบกะละมัง
พลาสติกทีวางอยูข่ า้ งๆ ขึนมาฟาดไปทีหัวของเสียวเชียน

“ไอ้ลกู โง่ ชอบทําตัวปั ญญาอ่อนอยูเ่ รือย ให้แกมาซือของ

ใช้งานแต่ง แกมาซือกะละมังสามใบสิบ ซือบือแบบนีไง
แต่งไปก็มีแต่จะโดนแม่ผวั รังแกจนตาย!”

12
เจียซิวฟางเดิมทีก็ไม่ได้เห็นด้วยกับเรืองแต่งงานของลูก
สาวอยูแ่ ล้ว เธอไม่อยากให้ลกู สาวแต่งงานไว แต่สามีถกู
ใจสินสอดของฝ่ ายชาย ลูกสาวก็ตอบตกลงอย่างซือๆ
เจียซิวฟางจึงรูส้ กึ หงุดหงิดมาก

ถูกแม่ทงด่
ั าทังตีเพราะเรืองซือกะละมังทีใช้ตอนแต่งงาน
เรืองนีจําได้ดีเป็ นพิเศษ

ตอนเป็ นวัยรุน่ ไม่เข้าใจว่าทําไมแม่ตอ้ งทําตัวเหมือนคน

บ้า คอยจับผิดหาโอกาสด่าเธออยูต่ ลอด แต่หลังจากที
เฉินเสียวเชียนมีลกู สาวเป็ นของตัวเอง ถึงได้เข้าใจความ
รูส้ กึ ในเวลานีของแม่ สรุปสันๆ ว่า โกรธทีตัวเองเป็ นคน
ไม่สคู้ น

13
จําได้วา่ ตอนนันแม่เอากะละมังตีเธอ แล้วเธอหลบ สอง
แม่ลกู วิงไล่กนั ทัวตลาด เจ้าของร้านก็ไล่ตามไปติดๆ สุด
ท้ายแม่ของเธอลืนเปลือกกล้วยล้มไปนังกับพืน ร้องไห้
โวยวายเสียงดัง ‘ไอ้ลกู โง่ ซือกะละมังก็ไม่รูจ้ กั ซือของ
แพงๆ ทําไมรีบแต่งงานไวแบบนี ชีวิตนีก็แต่งงานอยูค่ รัง
เดียว ทําไมไม่เลือกกะละมังดีๆ? ฉลาดหน่อยไม่ได้เหรอ
ไง? ถ้าแต่งไปแล้วถูกรังแกจะทํายังไง ผูช้ ายคนนันซือบือ
กว่าแกอีกนะ!’

ตอนนันเธอรูส้ กึ รําคาญแม่มาก ทําตัวขีโวยวายแบบคน

บ้านนอก แต่ตอนนีพอมานึกๆ ดู นีอาจเป็ นการ
แสดงออกถึงความไม่พอใจทีลูกสาวแต่งงานไวของคน
เป็ นแม่ทีเกิดในชนบทได้รบั การศึกษาไม่สงู

14
ต่อมาชีวิตอันแสนโหดร้ายของเสียวเชียนได้สร้างความ
อึดอัดใจอย่างเปี ยมล้น เธอแทบจะจัดการทุกคนทีเป็ น
ศัตรูจนหมดสิน แต่ช่วงเวลาทีคิดถึงทีสุดก็คงเป็ นช่วงนีที
ถูกด่าจนดูซือบือแบบนี

กะละมังพลาสติกถูกตีลงบนตัวของเสียวเชียน เจ็บมาก
เจ็บจนไม่เหมือนฝันไป เจียซิวฟางตีติดต่อกันสองที พอ
เห็นลูกสาวไม่เหมือนตอนปกติทีถูกตีก็วงหนี
ิ จึงเอามือ
ไปโบกตรงหน้าเสียวเชียนด้วยความสงสัย

“เชียนเอ๋อร์ เป็ นอะไร?” หรือจะเจ็บ? ไม่มีทาง เธอไม่ได้

ออกแรงเยอะเสียหน่อย

15
“แม่ หนูขอตีหน่อยนะ แม่เจ็บไหม?” เฉินเสียวเชียนหยิก
มือเจียซิวฟาง

เจียซิวฟางอึง ความโกรธปะทุขนมาทั
ึ นที หยิบกะละมัง
ฟาดไปทีตัวเฉินเสียวเชียนอย่างบ้าคลัง

“ไอ้ลกู บ้า นีกล้าหยิกแม่ตวั เองเลยเหรอ หาเรืองใช่ไหม!”

เจ็บ เจ็บจริงๆ! เสียวเชียนรูส้ กึ ใจเต้นแรงขึนมาทันที นีไม่

ใช่ภาพลวงตาแน่นอน นีเธอย้อนกลับไปช่วงทีตัวเองอายุ
สิบแปดจริงๆ เหรอ?

16
เจียซิวฟางโกรธทีลูกสาวกล้าหยิกตัวเอง เอากะละมังตี
ไม่ยงั เสียวเชียนลุกขึนแล้วออกวิง เจียซิวฟางก็ถือ
กะละมังไล่ตาม เจ้าของร้านพอเห็นดังนันก็ไม่ขายของ
แล้ว วิงไล่ตามเจียซิวฟางพลางตะโกน

“นีป้า กะละมังสามใบสิบยังจะทําเนียนหยิบไป เกินไป

แล้วนะ!”

ลมในฤดูรอ้ นพัดมาปะทะกับใบหน้า เป็ นความรูส้ กึ จริงๆ

เธอรูส้ กึ ได้ถงึ ความสดชืนกระปรีกระเปร่าของวัยรุน่ ทีอยู่
ในร่างกาย ไม่เหมือนกับคนวัยสามสิบแปดปี ทีเหนือยล้า
ไร้เรียวแรงทรมานกับโรคนอนไม่หลับจนต้องกินยาช่วย
อยูห่ ลายปี เฉินเสียวเชียนวิงท่ามกลางสายลม ความสุข
ทีได้มีชีวิตอีกครังมันดูเกินจริงไปมาก
17
เจียซิวฟางวิงไล่ตามอย่างบ้าคลังอยูด่ า้ นหลังตามทางที
แสนจะสกปรก เสียวเชียนรูส้ กึ ว่าตลาดทีเต็มไปด้วย
ความวุน่ วายทีเธอไม่อยากแยแสทีสุดนันน่ารักขึนทันตา
แม้แต่ขอทานแก่ขา้ งทางทีนํามูกไหลย้อยก็ยงั ดูดี

เธอกลับมามีชีวิตอีกครังแล้ว!

สิทธิพิเศษทีมีให้กบั แค่ผหู้ ญิงดีๆ เท่านันกลับมาตกอยู่

กับผูห้ ญิงเลวๆ แบบเธอ เฉินเสียวเชียนลืนพรืด เธอ
เหยียบถูกเปลือกกล้วย!

ล้มลงไปนังไม่เป็ นท่า เปลือกกล้วยทีเดิมทีควรเป็ นแม่ที

18
เหยียบกลับถูกเธอเหยียบเสียเอง ความเจ็บนันก็เป็ นของ
จริง

รูส้ กึ เจ็บก็แสดงว่าทุกอย่างเป็ นเรืองจริง ไม่ใช่ภาพลวง

ตา ไม่ใช่ความทรงจําในอดีตทีผุดขึนมาก่อนตาย

ทันใดนันสายตาของเสียวเชียนก็ไปหยุดอยูท่ ีมุมหนึง
ของตลาด ความรูส้ กึ ทียากจะควบคุมชนิดหนึงแผ่ซา่ น
ในร่างกาย

ภาพเหตุการณ์ตรงหน้ากระตุน้ ความรูส้ กึ เธอเป็ นอย่าง

มาก วินาทีนีเสียวเชียนเข้าใจแล้วว่า ถึงเธอจะได้กลับมา
มีชีวิตอีกครัง

19
แต่โรคยําคิดยําทําของเธอก็ตามกลับมาด้วยเช่นกัน

20
ตอนที 2 โรคยําคิดยําทําของเสียวเชียน

นับตังแต่ลกู สาวตายในอ้อมกอด เสียวเชียนก็เป็ นโรคยํา

คิดยําทําในเรืองการล้างมืออย่างหนัก

โรคยําคิดยําทําเป็ นความวิตกกังวลเกินเหตุ แม้วา่ จิตใต้

สํานึกจะต่อต้านมากเพียงใด แต่ก็ไม่อาจควบคุมได้จงึ
ต้องทําในเรืองทีไม่อยากทํา

21
ไม่วา่ จะล้างมือสักกีครังก็ยงั คงรูส้ กึ ว่าเลือดของลูกสาว
ยังติดมืออยู่ ยามทีมีคนทําให้เธอรูส้ กึ สะอิดสะเอียนหรือ
มาทําร้ายเด็กต่อหน้า โรคยําคิดยําทําก็จะกําเริบ บีบ
บังคับให้เธอต้องไปล้างมือครังแล้วครังเล่า

ถ้าไม่ลา้ งมือก็จะเหมือนกับตอนนี ร่างกายไร้เรียวแรง

รูส้ กึ เหมือนถูกดูดวิญญาณออกจากร่าง

จิตแพทย์หลายคนก็เป็ นผูป้ ่ วยในเวลาเดียวกัน พอได้

สัมผัสกับผูป้ ่ วยมากๆ ตัวเองก็เป็ นโรคทางจิตเวชได้ง่าย
เช่นกัน จะรักษาให้ตวั เองก็ยาก

เบืองหน้าเฉินเสียวเชียนห่างออกไปประมาณ 5 เมตร มี

22
ชายวัยกลางคนๆ หนึงกําลังถือด้ามไม้กวาดตีเด็กผูห้ ญิง
อายุสบิ กว่าอย่างแรง

“ใครสังใครสอนให้เป็ นขโมย!”

เหตุการณ์นีได้กระตุน้ ประสาทของเสียวเชียนอย่าง
รุนแรง ตอนนีเซลล์ในร่างกายกําลังตืนตัวอย่างบ้าคลัง
เธออยากล้างมือมาก...

ใบหน้าของเด็กผูห้ ญิงคนนันซ้อนทับกับใบหน้าของเสียว
เหวยลูกสาวทีอยูใ่ นความทรงจํา ตอนทีลูกเธอตายก็อายุ
ประมาณเท่านี

23
เวลานีเจียซิวฟางได้ตามมาทันจนคว้าแขนของเสียว
เชียนไว้

“ยังจะกล้าหนีอีกนะ!”

“ปล่อยหนู!” เสียวเชียนผลักแม่ แล้วรีบเดินไปยังผูช้ ายที

กําลังตีเด็ก

เจียซิวฟางตกใจทีลูกสาวตะโกนใส่ เธอรูส้ กึ ว่าอยูๆ่ ลูก

สาวก็เหมือนกลายเป็ นคนละคน สายตาทีมองมาเมือครู ่
น่ากลัวมาก!

“พ่อบอกแกกีครังแล้วว่าไม่ให้ขโมยของ ยังจะกล้าขโมย
24
อีก พ่อจะตีแก!”

“หยุดนะ!” เสียวเชียนจับไม้กวาดทีอยูใ่ นมือผูช้ ายคนนัน

มองไปทีเนือตัวของเด็กผูห้ ญิงทีมีแต่รอยแผลจากการถูก
ตี เธอรูส้ กึ ว่าอาการทีอยากล้างมือกําเริบหนักขึนกว่า
เดิม

เธอกัดฟั นจนแน่น เพือให้ความเจ็บช่วยเบียงเบนความ

สนใจของตัวเอง

หลายคนคิดว่าหากเป็ นโรคทางจิตเวช ขอแค่มีความมุง่

มันทีแน่วแน่ก็สามารถเอาชนะโรคได้ แต่กลับไม่รูเ้ ลยว่า
จุดทีน่ากลัวทีสุดของโรคทางจิตเวชอยูท่ ีการไม่สามารถ

25
ควบคุมพฤติกรรมของตัวเองได้ คนทีไม่เคยเป็ น ไม่มี
ทางเข้าใจถึงความสินหวังว่ามันเป็ นอย่างไร

“เด็กคนนีมันกล้าขโมยของ เธออย่ามายุง่ ฉันจะสังสอน

ลูก!” ผูช้ ายคนนันพอเห็นหน้าเสียวเชียนก็องไปกั
ึ บสีหน้า
ของเธอ สักพักก็ได้สติ

ปกติเสียวเชียนไม่ชอบยุง่ เรืองชาวบ้าน เธอเป็ นผูใ้ ห้คาํ

ปรึกษาด้านจิตวิทยาตัวท็อปของวงการ ลูกค้าล้วนแต่
เป็ นคนไฮโซมีเงินมีหน้าทีการงานดี ค่าบริการคิดเป็ น
ชัวโมง ซึงก็เป็ นตัวเลขห้าหลัก ราคาขนาดนีก็ยงั คงจอง
คิวยาก

26
เธอยอมรับว่าตัวเองเป็ นผูห้ ญิงทีเย็นชามาก คนทีไม่มี
เงินมาหาเธอ ต่อให้ตายตรงหน้าเธอก็ไม่กระพริบตาสัก
นิด ใจแข็งเหมือนหิน

แต่หลังจากทีเสียวเหวยลูกสาวของเธอตายไป เสียว
เชียนก็เปลียนไป แค่เห็นคนทําร้ายเด็ก เธอก็จะยืนมือ
เข้าไปยุง่ โดยทีควบคุมตัวเองไม่ได้ นีก็เป็ นการแสดงออก
ของอาการของโรคยําคิดยําทําอย่างหนึง

เสียวเชียนมองดูเด็กผูห้ ญิงทีมาหลบอยูข่ า้ งหลังด้วย

อาการเนือตัวสันเทา บนแขนมีรอยฟกชําดําเขียวเต็มไป
หมด แววตามีแต่ความหวาดกลัว สายตาแบบนันยิงทํา
ให้เสียวเชียนนึกถึงเสียวเหวย ยิงอยากล้างมือมากขึนไป
อีก
27
“คุณเป็ นพ่อเด็กคนนีเหรอ” เสียวเชียนถาม

“ใช่! เด็กคนนีในหนึงสัปดาห์ขโมยของไปสามครังแล้ว
ครังนีถึงกับขโมยเบียร์ในซุปเปอร์มาร์เก็ต ต้องตีให้มือ
หัก ไม่งนไม่
ั รูจ้ กั จํา!”

ผูช้ ายคนนีเป็ นคนดูแลในออฟฟิ ศของตลาด ไม่เกรงกลัว

ใคร ลูกสาวทําเรืองแบบนีจึงรูส้ กึ ขายหน้ามาก

เสียวเชียนมองเด็กผูห้ ญิงคนนัน แล้วมองผูช้ าย จากนัน

จึงพูดอย่างเยือกเย็น

28
“ต่อให้ตีหมืนครังก็แก้ไม่หายหรอก เว้นเสียแต่เขาจะได้
รับการรักษาอย่างถูกต้อง”

ถ้าเธอวิเคราะห์ไม่ผิด เด็กคนนีเป็ นโรคชอบหยิบฉวย[1]

ขโมยของทีไม่เป็ นประโยชน์กบั ตัวเอง เห็นชัดๆว่าเอาไป

ก็ใช้ไม่ได้ แต่ก็เพือเติมเต็มความต้องการภายในใจ นี
เป็ นโรคทางจิตเวชทีพบเจอได้บอ่ ย

แต่พอ่ ของเด็กคนนีเห็นได้ชดั ว่าไม่ยอมรับในคําพูดของ

เสียวเชียน เอาไม้กวาดชีหน้าเธอด้วยความโมโห

“หลบไป!”
29
เจียซิวฟางเดินเข้ามาลากเสียวเชียนไปด้านหลัง แล้วชี
หน้าด่าผูช้ ายคนนัน

“ถ้ากล้าแตะต้องลูกสาวฉันแม้แต่เส้นขน ได้เห็นดีแน่!”

ตัวเองตีลกู เป็ นหมืนครังได้ แต่คนอืนห้ามแตะแม้แต่

ปลายผม นีก็คือความรักของพ่อแม่ทีปกป้องลูกตัวเอง

เจียซิวฟางยกกะละมังขึนมา ชายคนนันก็ยกด้ามไม้
กวาดขึนมา เหมือนศัตรูทีเจอกันในสนามรบ กลินดินปื น
ลอยคละคลุง้ ดูๆ แล้วก็น่าตลก

30
เสียวเชียนคว้ามือของเด็กผูห้ ญิงคนนัน “ถึงแม้พีจะไม่รู ้
ว่าปมในใจของหนูคืออะไร แต่ตอนนีหนูควบคุมความ
อยากขโมยของไม่ได้แล้ว พีพูดถูกไหม”

เด็กกําลังตกใจ สันหัวไม่หยุด อายุแค่สบิ เอ็ดสอบสอง

แต่ใบหน้าเล็กดูจนตรอก

เสียวเชียนมองเด็กคนนีก็เหมือนเห็นลูกสาวตัวเอง ชาติ
ก่อนหน้าทีการงานเธอประสบความสําเร็จ แต่ลกู
สาวกลับถูกอดีตสามีลกั พาตัว ตอนทีเธอไปถึงลูกก็
กระโดดตึกไปแล้ว

เสียวเหวยรักแม่ เป็ นห่วงแม่ แม่ก็รกั ทะนุถนอมเสียว

31
เหวยเช่นกัน เสียวเชียนทีรักลูกสาวมาก ถึงแม้ได้ลา้ ง
แค้นผูช้ ายเลวๆ ทีรังแกลูกสาวเธอไปแล้ว แต่ในใจกลับ
รูส้ กึ ว่างเปล่า

“ถ้าวันหนึงหนูอยากรักษาอาการชอบขโมยของแบบนีก็
ไปหาพีทีร้านซักผ้าของหมูบ่ า้ นเขาเจดียข์ าวได้” เสียว
เชียนรูส้ กึ เสียดแทงใจ

ปี ศาจสาวเลือดเย็นอย่างเธอ จะมีแค่กบั เด็กทีเธอหัก

ห้ามตัวเองไม่ได้ ต่อให้มีสติดี ไม่อยากยุง่ เรืองชาวบ้าน
แต่รา่ งกายกลับไม่ฟัง นีก็เป็ นความน่ากลัวของโรคยําคิด
ยําทําเช่นกัน

32
การยืนมือเข้าไปช่วยเหลือคนในตอนนี ไม่ใช่เพราะจิตใจ
อันเมตตาของหมอ แต่เป็ นเพราะโรคยําคิดยําทําสังการ

นับตังแต่ลกู สาวตาย เธอก็ได้สญ

ู เสียความสามารถทีจะ
รักโลกใบนีไปแล้ว

“ทังสองคนเลิกทะเลาะกันได้แล้ว” เสียวเชียนไปลากแม่
ออกมา

เจียซิวฟางไม่เคยได้รบั การศึกษา วาจาหยาบคายพอได้

ด่าก็รวั ยาว ทังปกป้องลูกทังคําพูดทีด่าแบบไร้เหตุผล
ผูช้ ายตรงหน้าถูกด่าจนนําลายเต็มหน้า เอามือเช็ดหน้า
อย่างจนปั ญญา

33
“ปากจัด...”

“ไหนพูดอีกทีซ!ิ ”

“แม่ หยุดพูดก่อน ขอหนูพดู หน่อย ทีลูกสาวคุณกลาย

เป็ นแบบนี คนเป็ นพ่ออย่างคุณก็มีสว่ น เด็กคนนีต้องมี
อะไรไปกระทบจิตใจแน่ๆ ถึงได้เกิดเหตุการณ์แบบนี ยิง
คุณไปตีอาการก็จะยิงรุนแรง ถ้ามีโอกาสพาลูกไปพบ
จิตแพทย์ก็ดีนะ”

“แกหาว่าลูกฉันเป็ นบ้าเหรอ?!” คนเป็ นพ่อโมโหอย่าง

รุนแรง

34
สําหรับยุคสมัยนีจิตแพทย์คือคนทีรักษาคนบ้า นับเป็ น
การดูถกู !

พอผูช้ ายคนนันโมโห แม่เสียวเชียนก็เอาเรือง

ขุดเอาพลังมนุษย์ปา้ วัยทองทีพร้อมชนทุกสถานการณ์
กระหนําตีผชู้ ายคนนันไม่หยุด อาศัยทีตัวอ้วนกลมแรง
เยอะฟาดกะละมังลงไปไม่ยงั จนผูถ้ กู กระทําได้แต่หลบ
อย่างทุลกั ทุเล

เสียวเชียนยืนอยูน่ อกวงมองเด็กผูห้ ญิงทีขโมยของวิงหนี

ไป สายตาค่อยๆ กลับมาเย็นชาอีกครัง

35
พอไม่เห็นเด็ก ไม่มีปัจจัยทีกระตุน้ โรคยําคิดยําทํา เธอที
เป็ นคนเย็นชาก็กลับสูส่ ภาวะปกติ

ชาติก่อนเธอไม่เคยทําตัวแย่กบั โลกใบนี ใช้หวั ใจอันอ่อน

โยนรับเอาแต่สงดี
ิ ๆ แต่โลกเคยอ่อนโยนกับเธอบ้างไหม?

ต้องเจอกับผูช้ ายเลวๆ ทีชอบเพศเดียวกันมาหลอกแต่ง

งาน แต่งแล้วก็ปฏิบตั ิอย่างโหดร้ายทารุณ หลังหย่ากว่า
เธอจะพยายามด้วยตัวเองจนประสบความสําเร็จใน
หน้าทีการงานนันไม่ง่าย แต่กลับต้องชดใช้ดว้ ยชีวิตของ
ลูกสาว

36
แม่ตีกบั ผูช้ าย เสียวเชียนไม่ได้มีทา่ ทีจะเข้าไปช่วย เธอ
เป็ นผูช้ มทีมองโลกนีด้วยความเย็นชา

มีแค่รา่ งกายทีอายุสบิ แปด จิตวิญญาณเป็ นผูห้ ญิงเย็น

ชาวัยสามสิบแปด นอกจากลูกสาวแล้ว เธอรูส้ กึ ว่าไม่มี
อะไรทีทําให้เธอเกิดความรูส้ กึ หวันไหวได้

แต่พอผูช้ ายคนนันรําคาญทีถูกแม่ของเธอเอาแต่ทบุ ตี
เริมเอาคืนด้วยด้ามไม้กวาดจนไปตีโดนหัวแม่ ร่างกาย
ของเสียวเชียนก็เกิดปฏิกิรยิ าทีเหนือการควบคุมขึนอีก
ครัง

37
[1] โรคชอบหยิบฉวย หรือ โรคชอบขโมย เป็ นโรคทาง
จิตเวชแบบหนึง ทีไม่สามารถยับยังใจต่อแรงกระตุน้ ทีจะ
ลักขโมยได้

38
ตอนที 3 นักแม่นปื นทีลอบมองสาวงาม

เสียวเชียนจับด้ามไม้กวาดของฝ่ ายตรงข้าม แย่งเอา

กะละมังพลาสติกจากมือของแม่ จากนันก็ออกแรงตีไป
ทีหัวของฝ่ ายตรงข้าม แล้วผลักอีกฝ่ ายออก

“ถ้ากล้าตีเขาอีกก็ลองดู!”

39
ผูช้ ายคนนันช็อคกับการใช้ความรุนแรงของเสียวเชียน
สาวน้อยคนนีดูทา่ ทางสุภาพเรียบร้อย แต่เวลาพูดขึนมา
พลังอํานาจเต็มเปี ยม

เจียซิวฟางในเวลานีก็ช็อคกับการกระทําของลูกสาวเช่น
กัน

ลูกสาวเป็ นคนเรียนหนังสือเก่งมาก ปกติชอบช่วยทํา

งานในบ้าน ไม่คอ่ ยพูดจา เป็ นคนพูดจาช้าๆเสียงเบาๆ
มาแต่ไหนแต่ไร ใครๆ ต่างก็คิดว่าเป็ นเด็กทีเก็บเนือเก็บ
ตัว

40
แต่พอเห็นแม่เจอกับอันตราย เด็กทีเรียบร้อยคนนีกลับ
ลงไม้ลงมือกับผูช้ ายวัยฉกรรจ์อย่างไม่เกรงกลัว!

เจียซิวฟางในฐานะทีเป็ นแม่ ตอนนีกําลังอยูใ่ นอารมณ์

สับสน

เธอยืนอยูห่ ลังเสียวเชียนพลางรูส้ กึ ว่าภายในร่างกายที

บอบบางของลูกสาวคล้ายกับว่าได้มีการระเบิดพลังงาน
อย่างหนึงแบบทีไม่เคยปรากฏมาก่อนออกมา พอนึกว่า
อีกไม่นานเด็กคนนีจะต้องออกเรือนแล้ว ความอัดอันตัน
ใจทีเก็บไว้มานานก็ระเบิดออกมา

เจียซิวฟางล้มลงไปนังกับพืน แล้วตบขาร้องไห้ฟมู ฟาย

41
เสียงดัง

เสียวเชียนกําลังใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองข่มขวัญ
ผูช้ ายทีกล้าตีแม่ของเธอ เหงือออกท่วมตัว มีอาํ นาจอยู่
เหนือคนอืนมาทังชีวิต ความเผด็จการในตัวมีอยูส่ งู
ผูช้ ายคนนันรูส้ กึ กลัวมากทีถูกเสียวเชียนจ้องอย่างเอา
เป็ นเอาตาย

เขารูส้ กึ ว่าเด็กสาวทียืนอยูต่ รงหน้าคนนี ร่างกายมีบคุ ลิก

ทีน่ากลัวกว่าชายวัยฉกรรจ์เสียอีก แล้วยิงได้ยินเสียงเจีย
ซิวฟางร้องไห้ไปด้วย ยิงรูส้ กึ น่ากลัว

“ถือว่าฉันยอมให้แล้วกัน ซวยจริงมาเจอแม่ลกู ประสาท

42
เสีย...” เขาก็แค่สงสอนลู
ั กตัวเอง ไหงมาพัวพันกับสอง
แม่ลกู นีได้?

พูดจบก็หนั ตัวจะเดินออก เสียวเชียนเข้าไปคว้าแขนไว้

แล้วพูดจาด้วยนําเสียงแข็งกร้าว

“ขอโทษก่อน”

“พวกเธอเข้ามายุง่ ก่อนชัดๆ...”

“ขอ-โทษ!” เสียวเชียนพูดซําอีกครังด้วยนําเสียงทีเน้นยํา

อีกฝ่ ายไม่มีทางเลือก ทําได้แค่ขอโทษเจียซิวฟางทีนัง

43
ร้องไห้อยู่

“ป้า ผมขอโทษนะ เมือกีผมก็แค่สงสอนลู

ั ก ไม่ได้ตงใจจะ
ั
ตีปา้ เลย...” ฮือๆ มันน่าน้อยใจไหม ยัยป้าเสียสตินงั
ร้องไห้ทงๆ
ั ทีจิกข่วนคนอืนจนเลือดออกซิบๆ แล้วเขาจะ
ไปอธิบายกับใครได้?

ลูกสาวของเขารูจ้ กั แต่เรืองขโมยของ ลูกสาวของป้าเสีย

สติเก่งขนาดนี มันต่างกันลิบลับ

“ชีวิตฉัน ทําไมมันขมขืนแบบนี ลูกสาวฉันเพิงอายุเท่าไร

กัน อยูๆ่ ก็ตอ้ งมาแต่งงาน!” เจียซิวฟางไม่ได้รอ้ งไห้
เพราะถูกตีเลยสักนิด

44
เธอเห็นเสียวเชียนเป็ นคนฉลาด รูจ้ กั ปกป้องแม่ พอนึก
ว่าลูกสาวฉลาดขนาดนีจะต้องออกเรือนแล้วก็รูส้ กึ ปวด
ใจและวิธีการระบายความรูส้ กึ ของผูห้ ญิงวัยทองก็มกั จะ
เรียบง่ายตรงไปตรงมาแบบนี

เสียวเชียนกลอกตา ถึงแม้จะได้กลับมามีชีวิตอีกครัง แต่

เหตุการณ์นีกับชาติทีแล้วก็ยงั คงน่าตกใจอยู่

ผูช้ ายคนนันเห็นเจียซิวฟางร้องไห้ก็ทาํ อะไรไม่ถกู รีบยก

มือขึนมาประนม

“คุณไปเถอะ แม่เขาอยูใ่ นช่วงวัยทองน่ะ ควบคุมอารมณ์

45
ไม่ได้ ไม่ตอ้ งไปสนใจหรอก”

คําพูดของเสียวเชียนทําให้อีกฝ่ ายรูส้ กึ เหมือนยกภูเขา

ออกจากอก รีบออกไปทันที

เจียซิวฟางพอได้ยินลูกสาวพูดถึงตัวเองแบบนีก็ทงโกรธ
ั
ทังเสียใจ หยิบกะละมังขึนมาฟาดลูกสาว “เด็กใจดํา!”

เจ้าของร้านขายกะละมังยืนมองอยูด่ า้ นข้างนานมาก
แล้ว ตกใจกับความสามารถในการต่อสูข้ องคูแ่ ม่ลกู นี
มาก พอเห็นเหตุการณ์ยตุ ิก็คอ่ ยๆ เอ่ยปากพูด

“เอ่อ คือว่า กะละมัง สามใบสิบหยวนจ้ะ”

46
เสียวเชียนหยิบเงินจากกระเป๋ ากางเกงของแม่ทีกําลัง
ร้องไห้ออกมาสิบหยวนส่งให้เจ้าของร้าน เจียซิวฟางพยุง
ตัวลุกขึนยืน ไม่ได้สนใจเรืองเช็ดนําตา

“ฉันเพิงหยิบมาใบเดียวเอง ยังขาดอีกสอง ฉันจะตาม

กลับไปเลือกต่อ ลูกโง่ กลับไปเจอดีแน่!”

เสียวเชียนยืนอยูท่ ีเดิมมองแม่ทีเปลียนอารมณ์อย่างรวด
เร็วแล้วก็อดไม่ได้ทีจะส่ายหน้า

นิสยั ไม่ยอมเสียเปรียบแม้แต่นิดเดียวของแม่เป็ นตังแต่

ชาติทีแล้วยาวจนมาถึงชาตินี

47
สายตาเหลือบไปเห็นถังนําทีอยูข่ า้ งแผงขายผัก เสียว
เชียนจึงเดินเข้าไปถามอย่างสุภาพ

“ขอนําล้างมือหน่อยได้ไหมคะ”

เมือนําไหลผ่านปลายนิว ใจทีร้อนรุม่ ก็สงบลง เธอเอามือ

ถูกนั ล้างนําหลายรอบ พอนึกถึงการกระทําของตัวเอง
เมือครูแ่ ล้วก็รูส้ กึ ปวดหัวนิดๆ

ไปช่วยเด็กเพราะโรคยําคิดยําทํากําเริบ นีกลายเป็ นเรือง

ปกติของเธอไปแล้ว ปี ศาจสาวทีแสนเย็นชาจะมีอะไร
แปลกๆ หน่อย แต่ตอนหลังทําไมเธอถึงเข้าไปช่วยแม่ได้

48
นะ

เธอเป็ นพวกเลือดเย็นไม่ใช่เหรอ เคยพูดกับตัวเองไว้ไม่

ใช่เหรอว่าจะไม่สนใจพ่อแม่ทีเอาแต่รกั ลูกชายมากกว่า
อีกแล้ว?

แต่ทาํ ไมพอเกิดเรืองกลับแสดงปฏิกิรยิ าแบบนันออกไป

โดยทีไม่รูต้ วั ?

เสียวเชียนผายมือออก ปล่อยให้แสงแดดส่องมากระทบ
หยดนําบนมือ เธอพูดพึมพํากับตัวเอง

“ความรักเป็ นสิงทีไร้ประโยชน์ทีสุดบนโลกใบนี ความรัก

49
ทีมากเกินไปมีแต่จะทําให้ตวั เองกลัดกลุม้ คนทีไม่รูจ้ กั
จัดการกับปั ญหาอย่างมีสติก็จะใช้กาํ ลัง เมือกีฉันไม่ควร
จะลงมือเลย ดูทา่ ฉันจะยังเด็กไป”

เธอคิดว่าความผิดปกติของตัวเองนันเป็ นเพราะยังเด็ก
เกินไป ใช้เสียงแค่ตวั เองเท่านันทีได้ยินพูดกับตัวเอง

ไม่มีใครได้ยิน แต่หา่ งออกไปไกลๆ มีคนเห็น

ทีชันหกของตึกพักอาศัยทีอยูข่ า้ งตลาดสดมีทหารสวม
ชุดลายพรางคนหนึงกําลังใช้กล้องสไนเปอร์แอบสังเกต
เสียวเชียนอยู่

50
หน่วยรบพิเศษทีอยูแ่ ถวนีกําลังฝึ ก อวีหมิงหลางทีเป็ นหัว
หน้าหน่วยได้รบั คําสังให้ดกั ซุม่ สังเกตการณ์ แต่ขณะที
กําลังสังเกตพืนทีด้วยกล้องสไนเปอร์อยูน่ นั เขาก็เห็น
เหตุการณ์ทีน่าสนใจเข้า

สาวน้อยแสนสวยคนหนึงทะเลาะกับแม่ แล้วก็ได้ช่วย
เด็กทีกําลังถูกพ่อตี

ผูห้ ญิงคนนีสวยเหลือเกิน หน้าตาจิมลิม ใส่แว่นกรอบ

เงิน ดูเป็ นเด็กสาวทีเรียบร้อยมาก ทําไมอวีหมิงหลางถึง
แอบดูคนอืนเขาแบบนีน่ะเหรอ

เพราะเด็กสาวคนนีมีไฝแดงอยูท่ ีหว่างคิวเม็ดหนึงเหมือน

51
กับจิวจีเยียกในเรืองดาบมังกรหยก แต่เธอสวยกว่าจิวจี
เยียกเสียอีก

อวีหมิงหลางมีความลับอยูอ่ ย่างหนึง เขาดูเรืองดาบ

มังกรหยก ไม่ชอบเสียวเจียวทีแสนอ่อนโยน ไม่ชอบเตีย
เมียงทีแสนฉลาด แต่กลับชอบจิวจีเยียกทีร้ายกาจ แน่
นอนว่าความลับนีเขาไม่ได้เอาไปบอกให้ใครฟั ง

ดังนันพอเห็นสาวน้อยทีมีไฝคนงามแบบจิวจีเยียก นัก
แม่นปื นผูเ้ คร่งขรึมอย่างเขาจึงแอบใช้กล้องสไนเปอร์
ส่องดูสาวอย่างเงียบๆ

พอเห็นสาวน้อยลงไม้ลงมือกับชายหนุ่มวัยกลางคนเพือ

52
ปกป้องแม่ อวีหมิงหลางเกือบคิดว่าตัวเองตาฝาด เอา
หน้าออกจากกล้องแล้วมองไปทีนัน ถึงจะเห็นหน้าไม่ชดั
แต่ก็แน่ใจว่าฝาแฝดจิวจีเยียกคนนีลงไม้ลงมือจริงๆ

“หัวหน้า เกิดเรืองเหรอ” ผูก้ องถาม

“ดวงตาซ่อนความสวย มือเท้าเปี ยมด้วยพลัง ท่าทางดึง

ดูดอย่าบอกใคร เยียม เยียมมาก” อวีหมิงหลางบ่น
พึมพํา

“หา” ผูก้ องงง ได้โปรดเถอะ ตังใจหน่อยได้ไหมเนีย ทัง

หน่วยรอคําสังอยูน่ ะ!

53
จะว่าไปถึงแม้ปกติหวั หน้าหน่วยจะไม่คอ่ ยพูด แต่บาง
ครังพูดออกมาสองสามประโยค คนปกติทวไปก็
ั ฟังไม่
เข้าใจจริงๆ นะ สมกับเป็ นนายทหารทีการศึกษาสูงทีสุด
ของทังหน่วยจริงๆ

อวีหมิงหลางเห็นเสียวเชียนล้างมือ จึงมองผ่านกล้อง
สังเกตริมฝี ปากของเธอ อวีหมิงหลางเป็ นนายทหาร
หน่วยรบพิเศษทีเอาแต่เรียนมาตลอด การสังเกตคําพูด
จากรูปปากก็เคยเรียนมา ดังนันการทีเสียวเชียนคิดว่าไม่
มีคนสังเกตเห็นสิงทีตัวเองพูดนัน อวีหมิงหลางกลับเห็น
ทุกอย่าง

54
ตอนที 4 ใครมายุง่ กับใบตอบรับของฉัน

55
“ปากไม่ตรงกับใจ”

เป็ นห่วงแม่อยูเ่ ห็นๆ แต่กลับแสร้งทําเย็นชา น่ารักจริง

อวีหมิงหลางพูดเสียงเบาพอแค่ตวั เองได้ยิน ดวงตาที

ปกติไม่คอ่ ยแสดงอารมณ์โค้งเล็กน้อย

“หัวหน้า พูดว่าอะไรนะครับ?” ผูก้ องเป็ นผูส้ งั เกตการณ์

ของอวีหมิงหลาง เขารูส้ กึ งง

ในทีสุดอวีหมิงหลางก็ละสายตาจากจิวจีเยียก มองไป
รอบๆ ด้วยทักษะอันชํานาญ แล้วออกคําสัง
56
“ศัตรูอยูท่ างสามนาฬิกา ต้องมากันกองใหญ่แน่ นายพา
กองทหารอ้อมไปห่อพวกมันซะ!”

“ครับ!” เฉียวเจินเคารพหัวหน้าทีเป็ นคนเคร่งในการเรียน

คนนีอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่เพียงแต่เขา คนทังหน่วยก็
เป็ นแฟนคลับทีเหนียวแน่นของอวีหมิงหลางเช่นกัน

หัวหน้าหน่วยออกคําสัง ไม่เคยมีครังไหนทีพลาด

ก่อนจะเริมบุก อวีหมิงหลางมองฝาแฝดจิวจีเยียกทีล้าง
มือเสร็จแล้วเป็ นครังสุดท้าย

57
มีภารกิจรบติดตัว การเสียสมาธิไปหลายวินาทีก็ถือว่า
มากเกินแล้ว อวีหมิงหลางปรับสีหน้าให้กลับมาเคร่งขรึม
อีกครัง กลายเป็ นผูบ้ ญ
ั ชาการทีเจ๋งทีสุดในบรรดาทัง
หมด

เสียวเชียนเดินตามแม่กลับบ้าน ในมือถือของทีซือมา
จากร้านสิบหยวน

เจียซิวฟางบ่นตลอดทาง ก็เหมือนกับผูห้ ญิงวัยทองทัว

ไป ขอแค่มีเรืองให้บน่ ก็สามารถบ่นเรืองเดียวกันได้ทงั
วัน

“ก็แค่สอบไม่ติดไม่ใช่เหรอ แกออกไปหางานทําหรือไม่ก็

58
ช่วยทีบ้านดูรา้ น ยังไงก็ได้หมด ทําไมต้องไปแต่งงาน
ด้วย ซือกะละมังยังจะไปซือแบบสามใบสิบ คอยดูเถอะ
ได้ถกู บ้านแม่ผวั รังแกแน่...”

เสียวเชียนฟั งมาตลอดทางจนหูชา

ความรักของแม่วยั ทองชาวจีนทีชอบบ่นแบบนี ใครเจอ

เข้ากับตัวก็ประสาทกินหมด

“หนูสอบไม่ติดมหาวิทยาลัยจริงๆ เหรอ” สายตาของ

เสียวเชียนมีประกายวาบ จ้องมองแม่คล้ายกับกําลังจับ
พิรุธ

59
ปี นีเป็ นปี ทีเธอต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย เนืองจากไม่ได้
ใบตอบรับจากทางมหาวิทยาลัย และอาจารย์ทีปรึกษาก็
แจ้งว่าสอบไม่ติด เธอจึงหมดอาลัยตายอยาก เชือฟั งคํา
สังของพ่อด้วยการแต่งงานกับหนีเจียนเหริน

เสียวเชียนทีผลการเรียนอยูอ่ นั ดับต้นๆ มาตลอดนึกไม่

ถึงว่าตัวเองจะสอบไม่ติด เป็ นความรูส้ กึ ผิดหวังขัน
รุนแรง

แต่มีสงที
ิ เธอนึกไม่ถงึ ยิงกว่าว่าหนีเจียนเหรินจะเป็ น
ผูช้ ายทีไม่สนใจในตัวผูห้ ญิง ไม่สิ มันไม่ควรจะเรียกว่า
ผูช้ ายด้วยซํา!

60
มันเป็ นพวกรักร่วมเพศโดยกําเนิด แค่อยากทําเพือครอบ
ครัวเลยหาผูห้ ญิงแต่งงานด้วย ซึงเสียวเชียนก็คือผูห้ ญิง
ทีซวยคนนัน!

หลังแต่งงาน หนีเจียนเหรินไม่เคยร่วมหอกับเสียวเชียน
เอะอะก็ใช้กาํ ลัง เสียวเชียนอยากหย่า แต่กลับถูกพ่อ
ห้ามไม่ให้หย่า

ผูช้ ายเฮงซวยคนนีทีบ้านรํารวย ส่วนน้องชายทีไม่เอา

ไหนของเสียวเชียนก็ขยันก่อเรือง พ่ออยากได้เงินจาก
ผูช้ ายคนนีจึงไม่ให้เสียวเชียนหย่า ตอนแรกเสียวเชียนก็
ยังเห็นทีบ้านเป็ นทีพึงอยู่

61
แต่แล้วอยูๆ่ เธอก็ได้รบั รูว้ า่ ผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยของ
เธอนันยอดเยียมมาก พ่อเอาเงินให้อาจารย์ทีปรึกษา
เพือซ่อนใบตอบรับจากทางมหาวิทยาลัยของเธอ ไม่
ยอมให้เธอไปเรียน เสียวเชียนเสียใจมาก

และเหตุผลทีให้ซอ่ นใบตอบรับนันน่าตลกกว่า ไม่อยาก

ส่งลูกสาวเรียนมหาวิทยาลัยเพราะค่าเทอมแพง อยาก
เก็บเงินไว้ให้ลกู ชาย!

เสียวเชียนทีพอได้รูค้ วามจริงก็เดินไปทีแม่นาอย่
ํ างหมด
หวังคิดฆ่าตัวตาย มีทหารจิตใจดีคนหนึงช่วยเธอไว้ หลัง
จากทีได้ทราบเรืองราวของเธอทหารคนนันก็ทงเงิ
ิ นไว้ให้
จํานวนหนึง ซึงเธอได้นาํ เงินนันไปยืนฟ้องหย่าหนีเจียน
เหริน แล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีกครังจนติด ต่อ
62
มาทหารคนนันก็ได้โอนเงินให้เธออีกหลายครัง

เสียวเชียนขยันทํางานมัธยัสถ์อดออม สูอ้ ดทนเรียนจน

จบปริญญาเอก อยากจะตามหาผูใ้ จดีคนนันแต่ก็หาไม่
เจอ

หลังจากเสียวเชียนได้กลับมาเกิดอีกครัง เธอก็พดู เรือง

สอบเข้ามหาวิทยาลัยอีก เพือหยังเชิงว่าแม่มีสว่ นรูเ้ ห็นที
พ่อซ่อนใบตอบรับด้วยหรือเปล่า

เจียซิวฟางพอได้ยินลูกสาวถามเรืองนี สีหน้าทีกําลังบ่น
ลูกสาวเมือครูก่ ็ขรึมลง

63
“เชียนเอ๋อร์ แม่รูว้ า่ แกไม่อยากได้ยินเรืองนี แต่สอบไม่ติด
ก็ไม่เห็นเป็ นไร นีมันตังสิบกว่าวันแล้ว นับตังแต่วนั ทีแกรู ้
ข่าวก็ไม่พดู อะไรสักคํา แม่ก็กลัวว่าแกจะเสียสติ แม่ก็ไม่
ได้เรียนหนังสือก็อยูไ่ ด้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”

เสียวเชียนสังเกตปฏิกิรยิ าของแม่ตอ่ “แล้วถ้าหนูสอบติด

แม่จะส่งหนูเรียนหรือเปล่า”

“ไร้สาระ ถ้าแกสอบติด ต่อให้ตอ้ งขายบ้านฉันก็จะส่งแก

ตอนนันทีแกจะเรียนมอปลายไม่ใช่ฉนั เหรอทีทะเลาะกับ
พ่อแกให้ พ่อแกอยากให้เรียนปวช.จะได้รบี ทํางานหาเงิน
ฉันเห็นแกฉลาดมาตังแต่เด็กๆ ถ้าได้เรียนมหาวิทยาลัย
ฉันก็จะได้หน้าไปด้วย ใครจะไปรูว้ า่ แก......”

64
อยากจะพูดต่อว่าแกกลับพลาดเสียได้ แต่ก็ชะงักอยูท่ ี
ปาก เพราะกลัวลูกจะเสียใจ เด็กคนนีจิตใจละเอียดอ่อน
จึงได้แต่เก็บไว้ในใจไม่พดู ออกไป

ท่าทางแบบนีไม่เหมือนกับแกล้งทํา เสียวเชียนครุน่ คิด นี

แม่ไม่ได้สมรูร้ ว่ มคิดกับพ่อจริงๆ เหรอ

ชาติทีแล้วหลังจากทีเธอแต่งงานก็แทบจะตัดขาดกับ
ทางบ้านตัวเองไปเลย เป็ นตายก็ไม่อยากสนใจ เรืองซ่อน
ใบตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยนันทําให้เธอแค้นตลอดครึง
ชีวิตทีเหลือ

65
ก่อนทีแม่เธอจะเสียชีวิตได้จบั มือเธอเอาไว้ ร้องไห้พลาง
พูดว่าไม่รูเ้ รืองซ่อนใบตอบรับจริงๆ ตอนนันเสียวเชียนไม่
เชือ

แต่ตอนนีพอเห็นท่าทางของแม่ เธอก็รูส้ กึ หวันไหว

ในเมือได้กลับมาเกิดอีกครังเธอต้องหาใบตอบรับออกมา
ให้ได้ แล้วหาวิธีหาค่าเทอมไปเรียน

ส่วนแม่...เสียวเชียนมองเจียซิวฟางทียังคงบ่นไปเรือย

“หวังว่า แม่จะไม่ทาํ ให้หนูผิดหวังนะ”

66
ชาติก่อน หนีเจียนเหรินผูช้ ายเฮงซวยลักพาตัวลูกสาว
ของเธอจนทําให้ลกู สาวเธอกระโดดตึกตาย เสียวเชียน
วางแผนอยูส่ ามปี เพือทําลายผูช้ ายคนนีทุกวิถีทาง

ไม่เพียงแต่สง่ ไปลงนรก ยังทําให้ทกุ ข์ทรมานทุกวัน หลัง

จากทีหนีเจียนเหรินเป็ นโรคซึมเศร้าแล้วเธอก็ปรากฏตัว
ในฐานะหมอ เพือให้ ‘คําปรึกษาด้านจิตวิทยา’ สุดท้าย
ใช้วิธีครอบงําจิตใจจนหนีเจียนเหรินเป็ นบ้าฆ่าตัวตายไป
เอง

นีถึงจะเป็ นวิธีทีบอสสาวจอมร้ายกาจอย่างเธอถนัดทีสุด
เมือครูเ่ ธอได้ใช้วิธีทีตัวเองเกลียดทีสุดนันคือการใช้กาํ ลัง
เพือช่วยแม่ ลดระดับตัวเอง

67
“แกบ่นอะไรอยูน่ ่ะ รอก่อนนะ ข้างทางมีขายแตง ฉันจะ
ซือสองลูก น้องแกชอบกินทีสุด” เจียซิวฟางเดินไปยัง
ร้านขายแตง

สายตาทีลังเลของเสียวเชียนเมือครูเ่ ปลียนเป็ นเย็นชา

ทันที

เหอๆ น้องอีกแล้ว น้องชอบกิน แล้วเธอไม่ชอบหรือไง?

วันๆ เอาแต่พดู น้องอย่างนูน้ น้องอย่างนี มีใครเคยนึก
บ้างว่าเธอก็มีของทีชอบเหมือนกัน

ในสายตาของพ่อแม่ ไม่วา่ เธอจะพยายามมากแค่ไหนก็

68
สูน้ อ้ งชายไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บ แม้แต่สทิ ธิทีเธอควรได้
เรียนมหาวิทยาลัยก็ยงั ถูกน้องชายแย่งไป

พ่อแม่แบบนีมีอะไรให้หวังอีก เธอควรจะเย็นชาให้ถงึ ที
สุด ไม่ตอ้ งมีความรูส้ กึ ใดๆ อีก

“แตงแถวนีแพง ไปทางนูน้ กันดีกว่า” เสียวเชียนลากแม่

เดินไป

ชาติก่อน แม่ก็ซือแตงแบบนีนีแหละ จากนันก็เกิดเรืองที

ทําให้เธอผิดหวัง ดังนันตอนนีเธอจะเริมเปลียนโชค
ชะตา!

69
แต่สงที
ิ เสียวเชียนไม่รูเ้ ลยก็คือ เมือเธอลากแม่เดินไป
กลับทําให้ชีวิตของเธอเกิดการเปลียนแปลงครังใหญ่ใน
วันแรกทีได้เกิดใหม่

70
ตอนที 5 คนชันตําก็ตาสมชื
ํ อ

เสียวเชียนไม่ปฏิเสธว่าตัวเองเป็ นคนใจแคบมาแต่ไหน
แต่ไร

พอเจียซิวฟางบอกว่าจะซือแตง เสียวเชียนก็นกึ ถึงเรืองที

เกิดขึนในชาติก่อน

71
น้องชายของเธอชอบกินแตง เธอก็ชอบมากเช่นกัน ชาติ
ก่อนแม่ของเธอได้ซือแตงสองลูกระหว่างทางเดินกลับ
ผลก็คือเย็นวันนันหนีเจียนเหรินนัดเธอออกไปกินข้าว
พอเธอกลับมาบ้าน แตงก็ถกู กินไปแล้วหนึงลูก

ไม่ได้เหลือไว้ให้เธอ

เมือเธอกลับถึงบ้านก็เห็นเปลือกแตงอยูใ่ นถังขยะ ได้ยิน

เสียงคนในบ้านกําลังดูทีวี ไม่มีสกั คนสนใจเธอ บวกกับ
ความน้อยใจทีเกิดขึนตอนออกไปเจอกับหนีเจียนเหริน
ความรูส้ กึ ทีเหมือนถูกละเลยนันยากทีจะลืม

72
ตอนนันเธอปลอบใจตัวเอง ยังมีอีกลูกนี ยังไงพรุง่ นีก็ได้
กิน

วันต่อมา พ่อใช้เธอไปทําธุระให้ พอกลับมาเธอก็เห็น

เปลือกแตงอยูใ่ นถังขยะอีก

ไม่ใช่เรืองใหญ่ แต่เมือมันส่งผลต่อจิตใจในช่วงเวลาหนึง
จากเรืองเล็กๆ ทีดูไม่มีอะไรก็สามารถทําให้ฝังใจได้
เพียงพอทีจะสะท้อนให้เห็นถึงความสําคัญของตัวเธอใน
ครอบครัวทีมีอยูใ่ นช่วงเวลาหลายปี มานี

เสียวเชียนได้กลับมาเกิดใหม่พอได้ยินว่าแม่จะซือแตง
เรืองราวทีเธอถูกพ่อแม่ละเลยนันก็ฟืนขึนมาในความ

73
ทรงจํา

เธอลากแม่เดินไปตามทาง ดวงตาทีอยูใ่ ต้แว่นเกิด

ประกายอันเฉียบคม

ถึงแม้ความคิดทีว่าในเมือฉันไม่ได้ใครก็อย่าหวังจะได้ ดู
จะเป็ นความคิดแบบเด็กไม่รูจ้ กั โต แต่เธอก็อยากทําแบบ
นี ก็เหมือนกับโรคยําคิดยําทําแบบทีชอบล้างมือ รูว้ า่
แบบนีไม่ดี แต่ทาํ แล้วสบายใจ

เจียซิวฟางถูกเสียวเชียนลากไปทีถนนอีกเส้น ตลอดทาง
ก็ยงั คงบ่นเรืองแต่งงานไม่หยุด

74
“วันมะรืนนีแกไปบ้านแม่ผวั ครังแรก อยากช่วยทํางานก็
ทํา ไม่อยากก็ไม่ตอ้ งทํา ทางทีดีไม่ทาํ ดีกว่า จะได้ไม่โดน
ดูถกู ครอบครัวเจียนเหรินเป็ นครอบครัวคนมีการศึกษา
คงไม่น่าจะรังแกหรอก...”

“บางครังทําตัวบ้านๆ ซือๆ ก็ดีกว่าแกล้งทําเป็ นสูงส่ง”

ครอบครัวคนมีการศึกษาของหนีเจียนเหรินหลังจากทีรู ้
ว่าเขาเป็ นพวกรักร่วมเพศแล้วก็บีบบังคับเสียวเชียนทุก
วิถีทางเพือไม่ให้หย่า ถึงขนาดทีว่าหลังจากทีหย่าไปแล้ว
ยังเคยตามไปกดดันเธอถึงในมหาวิทยาลัย

เวลาเธอเดินอยูใ่ นมหาวิทยาลัยก็มกั จะถูกคนชีหน้า การ

75
หย่าไม่ใช่เรืองทีดี ตระกูลหนีพยามยามใส่รา้ ยเธอ มีชู้
บ้างล่ะ เสือมศีลธรรมบ้างล่ะ ยังดีทีอาจารย์ทีปรึกษาที
เป็ นผูห้ ญิงของเธอเข้าใจ แล้วก็ยงั มีทหารคนทีช่วยเหลือ
เรืองค่าเรียนอีกคนทีเป็ นกําลังใจให้ เธอถึงสามารถอด
ทนผ่านช่วงเวลาลําบากนันมาได้

ตระกูลหนีพวกผูด้ ีจอมปลอม หลังจากทีเธอประสบ

ความสําเร็จในหน้าทีการงานแล้วก็ได้หาทางแก้แค้นทุก
วิถีทาง แต่พอแก้แค้นแล้วก็ยงั ไม่รูส้ กึ สบายใจ ช่วงเวลา
ดีๆ ของเธอได้ถกู คนพวกนันทําลายจนหมดสิน ต่อให้
สิบกว่าปี ให้หลังได้แก้แค้น ก็ไม่อาจเยียวยาบาดแผลใน
ใจได้

โชคดีทีสวรรค์ได้ให้เธอย้อนกลับมาในช่วงเวลาทีดีทีสุด
76
ครังนีเธอจะชิงลงมือก่อน เอาคนพวกนันให้ตาย

“เชียนเอ๋อร์ แกว่าไงนะ” เจียซิวฟางไม่เข้าใจทีลูกสาวพูด

“นิสยั คนไม่ได้ถกู บ่มเพาะแค่วนั สองวัน มันเกียวกับ

สภาพแวดล้อมโดยตรง”

หนีเจียนเหรินเป็ นรักร่วมเพศ เบืองหลังมีครอบครัวคอย

สนับสนุนให้ทาํ ชัว น้องชายของเธอเป็ นพวกไม่เอาไหน
เอาแต่พงพ่
ึ อแม่ เด็กผูห้ ญิงคนเมือครูป่ ่ วยเป็ นโรคชอบ
ขโมยของ ดูทา่ แล้วก็คงเกียวกับเรืองการอบรมเลียงดู
ของผูท้ ีเป็ นพ่อ

77
ส่วนตัวเธอนันเป็ นผูห้ ญิงใจแข็งเหมือนหิน ควรจะขอบ
คุณทีชีวิตมีแต่ความลําบากกับสิงท้าทายทีมีมาไม่หยุด
หย่อนทีหล่อหลอมนิสยั เธอจนร้ายกาจหรือเปล่า? all-all2

blog

“แกเสียสติหรือเปล่า วันนีเอาแต่พดู อะไรทีฉันไม่เข้าใจ

แล้วพาฉันมาทีนีทําไม แตงล่ะ” เจียซิวฟางมองซอยทีอยู่
ตอนนี ห่างจากบ้านไม่ไกลแล้ว ข้างทางมีรา้ นขายผลไม้
แต่ไม่มีแตง

“ซือองุ่นเถอะ หนูชอบกิน” มุมปากของเสียวเชียนแย้ม

ขึนเล็กน้อย

78
เมือครูเ่ ธอวิเคราะห์ไว้ไม่ผิดจริงๆ ร้านทีแม่เธอจะซือแตง
นันก็ผา่ นทางนีไป ล้อมีทรายเกาะอยูเ่ ต็ม มีข่าวลือว่า
แถวนีจะถูกรือ ชาวบ้านหลายคนจึงกําลังเป็ นบ้าเร่ง
สร้างบ้านกัน

ไอคิวเป็ นสิงทีเจ๋งจริงๆ อยากจะใช้ยงั ไงก็ได้ แต่น่า

เสียดายทีเธออายุสบิ แปดต้นๆ ก็ถกู ผูกมัดด้วยความใจดี
ของตัวเองและความสัมพันธ์ ต้องคอยหักห้ามตัวเองไม่
ให้ใช้ไอคิวข่มคนอืน

ตัดเรืองความสัมพันธ์ทีผูกมัดเธอเอาไว้ทิงแล้วไปทําใน
สิงทีอยากทํา เธอชอบความรูส้ กึ แบบนี ในฐานะทีเป็ น
บอสสาวจอมวางแผนก็ควรจะ...

79
“ระวัง!” ยังไม่ทนั ทีเสียวเชียนจะสร้างกําลังใจให้ตวั เอง
เสร็จก็เห็นผูช้ ายคนหนึงถือไม้ไล่ตีคนไปทัว

ถ้าแค่เธอเพียงลําพังก็คงวิงหนีไปได้ง่ายๆ แต่หลังจากที
เห็นเหตุการณ์นนั ปฏิกิรยิ าแรกของเธอก็คือไปคว้าเจีย
ซิวฟางไว้

ผลปรากฏเธอวิงช้าไปนิดเลยถูกผูช้ ายคนนันตีเข้าทีขา

เจียซิวฟางกรีดร้อง “คนบ้าทีอยูบ่ า้ นป้าเจ็ดทําไมหนีออก

มาอีกแล้ว!”

80
นีคือคนบ้าทีโด่งดังในย่านนี พออาการกําเริบก็จะไล่ตี
คน ปกติปา้ เจ็ดจะขังเขาไว้ แต่วนั นีไม่รูว้ า่ เกิดอะไรขึนถึง
หนีออกมาได้

เสียวเชียนเห็นคนบ้าจะฟาดซํา จึงทนเจ็บแล้วลากแม่วิง
คนทีมาซือของต่างวิงหนีกนั คนละทิศละทาง

“ทําลายพวกญีปุ่ นซะ!” คนบ้าไล่ตามเสียวเชียน

ไม่มีเหตุผลอะไรทีต้องคุยกับคนบ้า คนบ้าฆ่าคนตายก็
ไม่ผิดกฎหมาย ไม่อยากเจ็บตัวฟรีก็รบี หนีดีกว่า

สองแม่ลกู วิงหนีไปได้หลายสิบเมตรแล้วก็เห็นผูช้ ายสวม

81
เสือเชิตสีขาวในมือถือผลไม้อยูข่ า้ งหน้า เจียซิวฟางดีใจ
มาก

“เจียนเหริน! ช่วยหน่อยเร็ว!”

ว่าทีลูกเขยคนนีมาหาเสียวเชียนแน่นอน เจียซิวฟางวิง
ต่อไม่ไหวแล้ว อยากให้หนีเจียนเหรินช่วย

“พวกผีบา้ ญีปุ่ น กล้าด่าข้าชันตํา[1]เลยเรอะ!” คนบ้ารู ้

สึกโกรธเจียซิวฟาง กวัดแกว่งไม้ในมืออย่างบ้าคลัง

“ฉันไม่ได้วา่ แก ฉันเรียกว่าทีลูกเขยฉัน เขาชือเจียนเห

ริน” เจียซิวฟางยังจะมีอารมณ์หนั ไปอธิบาย
82
เสียวเชียนดันแม่ “แม่ยงั จะหันไปพูดอีก รีบวิงสิ!”

เจียซิวฟางตะโกนเรียกหนีเจียนเหริน

“เจียนเหริน ข้างๆ มีพลัวเหล็ก รีบเอามาช่วยไล่คนบ้า

หน่อยเร็ว!”

ตอนนีหลายบ้านกําลังสร้างบ้าน มีพลัวเหล็กอันหนึงถูก
ปั กไว้ในกองทรายข้างหนีเจียนเหรินพอดี

หนีเจียนเหรินพอเห็นคนบ้าเนือตัวสกปรกวิงมาทางตัว
เองก็ตกใจจนนิวกระดก
83
ทิงถุงผลไม้ในมือแล้ววิงหนีดว้ ยความเร็วทีไวกว่าแชมป์
วิงระยะสัน

“คุณน้า เดียวผมไปหาคนมาช่วย อดทนไว้ก่อนนะครับ!”

ได้โปรดอย่าพาคนบ้ามาทางนีเลย

...ถึงแม้จะอยูใ่ นสถานการณ์คบั ขัน แต่เสียวเชียนกลับ

อยากหัวเราะ

เจียนเหริน ก็ดตู าสมชื

ํ อดีนะ พอเกิดเรืองก็วิงหนีหางจุก
ตูดเชียว
84
เจียซิวฟางพอเห็นว่าทีลูกเขยวิงหนีไป คนบ้าก็ไล่ตามมา
ติดๆ จึงกัดฟั น

“เชียนเอ๋อร์ แกหนีไปก่อน ฉันจะยือกับมันสักพัก!”

ขาของลูกสาวได้รบั บาดเจ็บ หากวิงแบบนีไปเรือยๆ ได้

ถูกตีอีกรอบแน่

เสียวเชียนอึง มองเจียซิวฟางอย่างตกใจ นึกไม่ถงึ ว่าแม่

จะปกป้องเธอ

“ลูกโง่ ยังไม่รบี ไปอีก ไปสิ!”เจียซิวฟางผลักเสียวเชียน

85
หันไปคว้าก้อนอิฐ แล้ววิงตะบึงเข้าใส่คนบ้า

เสียวเชียนสะเทือนใจ เรืองแบบนี ชาติทีแล้วไม่ได้เกิด

ขึน...

เธอรีบวิงไปทีกองทรายคว้าพลัวเหล็กขึนมาเตรียมจะไป
ช่วยแม่ แต่พอหันกลับไปก็พบว่า คนบ้าถูกผูช้ ายสวมชุด
ลายพรางทหารล็อกตัวกดไว้

หน้าตาของผูช้ ายคนนี...!!!

86
[1] ชือเจียนเหรินพ้องเสียงกับคําว่าคนชันตําในภาษา
จีน

87
ตอนที 6 ยามทีเส้นผมของเธอพัดผ่านแก้มของเขา

ใบหน้านี เสียวเชียนไม่มีทางจําผิดคน

ผิวสีแทนแบบสุขภาพดี จมูกโด่งได้รูป ตาชันเดียวทีเรียว

ยาว มุมปากทีเม้มแน่น มองแค่ดา้ นข้างก็เพียงพอทีจะ
เห็นถึงความหล่อ บุคลิกทีดูเย็นชามาจากใบหน้าทีไม่
ค่อยแสดงอารมณ์ ดูคล้ายกับอูเ๋ สียในเรืองบันทึกจอม
โจรแห่งสุสาน แต่ดแู ข็งแกร่งกว่า
88
หากเปลียนสีผิวจากสีแทนเป็ นผิวขาว รูปหน้าเป็ นรูปไข่
เหมือนกับเธอให้ดอู อ่ นโยนหน่อย ก็จะเหมือนกับเสียว
เหวยลูกสาวของเธอ ผูช้ ายคนนีหน้าเหมือนเสียวเหวย
สุดๆ

พูดให้ถกู ก็คือเสียวเหวยหน้าตาเหมือนเขา เพราะเขาก็

คือพ่อของลูกเธอ อวีหมิงหลาง!

เดิมทีอวีหมิงหลางกําลังดักซุม่ โจมตีอยูแ่ ถวนี ตามแผน

เขาอาจต้องดักซุม่ นาน แต่พอเห็นชาวบ้านมีอนั ตราย
เขาก็ไม่สนใจเรืองภารกิจ รีบพุง่ มาช่วยทันที

89
คนบ้าไม่ใช่คตู่ อ่ สูข้ องหัวหน้าหน่วยรบพิเศษ ถูกอวีหมิ
งหลางจับกดพืนเอามือไพล่หลังอย่างง่ายดาย

คนบ้าไม่ยอมจํานน ปากยังพูดไม่หยุด “โจรญีปุ่ นอย่าง

พวกแกคิดจะมารุกรานบ้านข้า ยิงให้ตายข้าก็ไม่จาํ นน!”

อวีหมิงหลางล้วงเชือกออกมาจากกางเกงแล้วมัดคนบ้า
แน่น ทังยังตอบกลับ

“เราตายเพือชาติ เรายตายอย่างมีเกียรติ ถึงตัวตายแต่

จิตวิญญาณยังอยู่ คงไว้ซงคุ
ึ ณธรรม สืบสานเจตนารมณ์
เพือชาติ!”

90
คนบ้าตกใจ แล้วพูดอย่างเลือมใส “นักรบท่านนีคือพวก
เดียวกับข้าหรอกหรือ”

ถึงคนบ้าจะฟั งไม่เข้าใจ แต่ก็รูส้ กึ ว่ามันเจ๋งมาก

อวีหมิงหลางจับคนมัดไว้เรียบร้อย “ความลับของหน่วย
จําไว้ อย่าเห็นประชาชนเป็ นผักเป็ นปลา”

“ครับ!” คนบ้ายอมสยบให้กบั เขา

“พรืด” เสียวเชียนขําอวีหมิงหลาง

อันทีจริงเธอสงสัยมาตลอดว่าคนเย็นชาหน้าตายอย่างอ
91
วีหมิงหลาง มีอารมณ์เด็กๆ ซ่อนอยูภ่ ายใน แต่ตีให้ตาย
เขาก็ไม่ยอมรับ

พอเห็นเขาต่อบทสนทนากับคนบ้าเมือครู ่ เสียวเชียนก็
ยิงแน่ใจว่าการวิเคราะห์ของเธอในชาติทีแล้วนันถูกต้อง

พอเสียวเชียนหัวเราะก็ดงึ ดูดสายตาของอวีหมิงหลางให้
หันมา เขาถึงได้พบว่า นีมันแม่สาวไฝงามแฝดจิวจีเยีย
กคนเมือครูไ่ ม่ใช่เหรอ?

เมือครูเ่ ขามองผ่านกล้องสไนเปอร์แค่รูส้ กึ ว่าสาวน้อยคน

นีสวยมาก พอมาดูใกล้ๆ แบบนีเขาก็รูส้ กึ ว่าหัวใจดังมี
ลมฤดูรอ้ นพัดเข้ามา อบอุน่ และสดชืน

92
ผิวขาวมากดังเต้าหูท้ ีขาวและอ่อนนุ่ม คล้ายกับว่าหาก
เอานิวไปจิมก็จะเละทันที ดวงตาภายใต้แว่นตากรอบ
เงินนันมีความเจ้าเล่ห ์ เขาคุมตัวเองไม่ได้ เผลอมองแม่
ไฝงามแฝดจิวจีเยียกอีกแล้ว ใบหน้าได้รูป ไม่วา่ จะมอง
ยังไงก็ทาํ ให้รูส้ กึ ชุ่มชืนหัวใจ

“ไอหยา ตกใจแทบตาย” เจียซิวฟางทีตกใจจนขวัญ

กระเจิงตบหน้าอกตัวเอง ทิงก้อนอิฐในมือลง แล้วพูด
ขอบคุณอวีหมิงหลาง

“ขอบคุณคุณทหารมากจริงๆ ถ้างัน ไปดืมนําทีบ้านป้า

หน่อยไหม”

93
จนถึงตอนนีเจียซิวฟางก็ยงั ไม่เข้าใจว่าผูช้ ายทีสวมชุด
ลายพรางคนนีโผล่มาจากไหน ประหนึงกระโดดลงมา
จากฟ้า แต่ไม่วา่ ยังไงเขาก็ได้ช่วยเธอกับลูกสาวเอาไว้

“ขอบคุณครับ ไม่ดีกว่า พวกคุณรูจ้ กั คนๆ นีไหมครับ”

อวีหมิงหลางละสายตาจากเสียวเชียนกลับมา

“เป็ นลูกชายทีสติไม่ดีของป้าเจ็ดทีอยูห่ น้าบ้านเราจ้ะ สติ

ฟั นเฟื อนไปแล้ว ชอบหนีออกมา จากนันก็...”

เจียซิวฟางเป็ นพวกมนุษย์ปา้ ช่างเม้าท์โดยทีไม่สนว่าคน

อืนอยากฟั งหรือเปล่า พอปากได้พดู ก็หยุดยาก

94
เสียวเชียนเห็นอวีหมิงหลางใส่ชดุ ทหารพราง สวมหมวก
เหล็ก หลังแบกปื นสไนเปอร์ก็เดาได้วา่ เขาคงกําลังฝึ ก
ซ้อมอยูแ่ ถวนี นึกไม่ถงึ ว่า กลับมาเกิดวันแรกก็ได้เขา
ช่วยไว้

เมือเทียบกับชาติทีแล้วทีเขาช่วยเธอเร็วกว่าหลายปี

การทีได้จีบอวีหมิงหลางเมือชาติก่อนเป็ นหนึงในไม่กี
เรืองของชีวิตทีเธอจะไม่มีทางเสียใจ ตอนนันเป็ นตอนที
เธออารมณ์ไม่ดีหนีไปดืมเหล้าเมาทีผับ

เธอซวยไปเจอโจรปล้นเข้า อวีหมิงหลางในฐานะทีเป็ น

95
หัวหน้าใหญ่หน่วยรบพิเศษได้นาํ กองกําลังเข้าช่วย ตอน
นันโจรเอามีดจีคอเธอ ทําให้เธอตกใจจนขวัญหนี
กระเจิดกระเจิง

เจรจาอยูห่ ลายครังแต่ไร้ผล อวีหมิงหลางผูซ้ งเป็

ึ นมือ
สไนเปอร์ได้ยิงปื นนัดเดียวจอด เฉินเสียวเชียนเห็นว่า
ผูช้ ายคนนียิงปื นอย่างไรอย่างชัดเจน ท่าทาง สายตา คม
กริบ

เมือช่วยได้แล้วเธอก็ลม้ ลงไปนังนิงกับพืน อวีหมิงหลา

งเอาเสือกันหนาวทหารมาคลุมให้เธอ ประโยคแรกทีพูด
ด้วยคือ ‘อากาศหนาวอย่าใส่กระโปรง สถานทีอย่างผับ
อย่ามาบ่อย’

96
หลังจากนันเธอก็ทาํ ทุกวิถีทางจนได้หนทางติดต่อเขา
ดอกเตอร์สาวแสนสวยการศึกษาสูงตามจีบนายทหาร
ใหญ่ซือๆ ผูท้ ีไม่เคยมีประสบการณ์รกั มาก่อน ไม่ตา่ ง
จากการไปในดินแดนทีไม่มีคนเคยไป เธอจีบเขาติด
อย่างง่ายดาย

ต่อมาเขาก็ดาํ เนินการไปถึงขันเตรียมแต่งงาน แต่เพราะ

เธอมีเหตุผลบางอย่างทําให้ตอ้ งหนีไป ซึงตอนนันก็ทอ้ ง
ลูกสาวด้วย...

นึกไม่ถงึ ว่าเขาจะตามหาเธออยูห่ ลายปี ก่อนเธอตาย

เขายังได้หลังนําตาแห่งความเสียใจให้เธออีกต่างหาก

97
เวลานีได้เจอกันอีกครัง ทังสองฝ่ ายต่างอยูใ่ นช่วงวัยรุน่
แต่ใจทีเดิมทีได้แก่ลงแล้วกลับเต้นไม่เป็ นจังหวะยากที
จะควบคุมยามได้เจออวีหมิงหลางตอนหนุ่ม

พอเห็นเขาก็นกึ ถึงลูกสาว อาจเป็ นเพราะยังมีสาเหตุอืน

อีก เอาเป็ นว่าไม่วา่ จะเพราะอะไร การปรากฏตัวก่อนขอ
งอวีหมิงหลางทําให้เสียวเชียนสูญเสียความสง่างามและ
มารยาททีควรมี ทําได้แค่ยืนอึงอยูท่ ีเดิมมองอวีหมิงหลา
ง

แม่พอได้พดู ก็หยุดไม่ได้ แต่เขาไม่ได้ราํ คาญ แค่ยืนตรง

นิงๆ แต่สายตากลับมองมาทีเธอ เขา มองเธออยูง่ นเหรอ
ั

98
เสียวเชียนรูส้ กึ ร้อนผ่าวทีหน้า แต่ก็ทเุ รศตัวเองในใจ อายุ
ขนาดนีแล้ว เห็นหนุ่มเอ๊าะๆ ทําไมยังใจสันอีก

นีไม่ใช่เด็กหนุ่มทัวไป นีคือเด็กหนุ่มทีเหมือนกับลูกสาว
ของเธอมาก...

“หัวหน้าครับ!” มีทหารลายพรางตกลงมาจากฟ้าอีกคน
แล้ว ขัดจังหวะการร่ายยาวของเจียซิวฟางหมด

“หา นีพวกเธอกระโดดลงมาจากชันสามกันเหรอ ไอหยา

พ่อหนุ่ม ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม”

99
เสียวเชียนมองตึกสามชันเล็กๆ ทีอยูไ่ ม่ไกลจากข้างหลัง
ทีแท้เมือกีพวกเขาก็ซมุ่ กันอยูบ่ นนัน

“ไม่เป็ นอะไรครับคุณป้า...” ทหารหนุ่มเกาหัว จากนันก็

ทําสีหน้าลําบากใจใส่อวีหมิงหลาง

“หัวหน้าใหญ่พอรูว้ า่ หัวหน้าลงมือโดยพลการก็โกรธมาก
ครับ ด่าแม่มาตามสาย...” ภารกิจดักซุม่ ถูกอวีหมิงหลา
งทําพังเสียดือๆ

“ชีวิตและทรัพย์สนิ ของประชาชนสําคัญกว่าทังหมด
ถอย!”

100
อย่างไรเสียการซ้อมก็แค่สมมติขนึ แต่ประชาชนเกิด
อันตรายเป็ นเรืองจริง ต่อให้ตอ้ งถูกหัวหน้าใหญ่ซอ้ มจน
เลือดอาบ อวีหมิงหลางก็ไม่เสียใจ ตัวเขาเองได้โผล่ออก
มาในช่วงจังหวะสําคัญ ช่วยฝาแฝดของจิวจีเยียกไว้ ไม่
ถูกสิ ช่วยประชาชนเอาไว้!

คนบ้าทีถูกมัดไว้ พอได้รูว้ า่ อวีหมิงหลางเท่หข์ นาดนีก็

ตะโกนอย่างนับถือ “ท่านวีรบุรุษ ข้าภูมิใจในตัวท่าน!”

“จําไว้ ต่อไปอย่าทําร้ายคนอืนอีก” อวีหมิงหลางตามผู้

สังเกตการณ์ของตัวเองรีบถอยออก เดินผ่านเสียวเชียน
ไป

101
วินาทีนนั ความทรงจําทีเกียวกับเขาทังหมดได้พรังพรู
ออกมา

ครังหนึง ผูช้ ายคนนีเคยอยูเ่ หนือเรือนร่างเธอ ส่งเสียง

คําราม หยาดเหงือหยดไหลลงบนกายเธอ

ครังหนึง เขาเคยกอดร่างทีใกล้หมดลมของเธอด้วย
ความเสียใจ นําตาของเขาก็หยดลงบนร่างเธอเช่นกัน

อย่างไรเสียเขาก็เป็ นผูช้ ายเพียงคนเดียวทีเธอมีสมั พันธ์

ลึกซึงด้วยในชาติก่อน อีกทังยังเป็ นพ่อของลูกสาวเธอ
จะไปลืมลงได้ยงั ไง

102
แต่วินาทีนี ยามทีเส้นผมของเธอปลิวผ่านแก้มของเขา
เขากลับนิงไม่หวันไหว ทิงไว้เพียงใบหน้าทีแสนเย็นชา
กับแผ่นหลังทีไม่แม้แต่จะหันกลับมา

อยูๆ่ เสียวเชียนก็รูส้ กึ ว่า โรคชอบล้างมือของเธอกําเริบ

อีกแล้ว หงุดหงิดใจมาก

ทันใดนัน ทหารหนุ่มสวมชุดลายพรางก็หยุดฝี เท้าลง

แล้ววิงกลับมาหาเสียวเชียน

103
ตอนที 7 อวีหมิงหลาง ของขวัญแรกพบ

เสียวเชียนเห็นเด็กหนุ่มทีหน้าตาเหมือนลูกสาวตัวเองวิง
กลับมา เธอรูส้ กึ อึงอีกครัง

104
อวีหมิงหลางล้วงของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ า
กางเกงแล้วยัดใส่มือเธอ ไม่รอให้เสียวเชียนมีปฏิกิรยิ า
โต้ตอบ เขาก็รบี วิงกลับไปทันที

พอเสียวเชียนได้สติ ก้มหน้าดู ถึงได้พบว่าของทีอยูใ่ นมือ

เธอคือแผ่นแปะบรรเทาปวด

นีเขา...เห็นเธอถูกตีทีขาด้วยเหรอ

เสียวเชียนรูส้ กึ อบอุน่ หัวใจ ความรูส้ กึ อยากล้างมือหาย

ไปหมด หัวใจเบ่งบานอย่างทีไม่ควรมี ใบหน้าร้อนผ่าว
ยิงกว่าเดิม

105
“เด็กคนนีใช้ได้เลยนะ เอาการเอางาน หน้าตาก็ไม่เลว
รูปร่างก็ดี ถ้ามีเมียคงรักเมียมาก ดีกว่าหนีเจียนเหรินอีก
ทียังไม่ทนั ไรก็เผ่นก่อนแล้ว!”

เสียงของเจียซิวฟางทําลายบรรยากาศหมด ใบหน้าที
เบิกบานเมือครูก่ ลายเป็ นเย็นชาในทันที

ฮึย! พอเห็นผูห้ ญิงก็ทาํ เป็ นอยากเข้าใกล้ ดูไม่ออกเลย

นะว่าตาอวีหมิงหลางจีบสาวเป็ นด้วย หมดท่า ไม่ไหว
เลยจริงๆ ฮึยๆๆ!

อวีหมิงหลางเมือวิงไปไกลแล้วก็เปิ ดเครืองมือสือสารไร้
สายทีติดไว้กบั หู หัวหน้าใหญ่กระหนําด่ามาเป็ นชุด เขา

106
เองก็ไม่อธิบาย กลับไปประจํายังจุดภารกิจอีกครัง แล้ว
ตังปื นใหม่

เฉียวเจินถือกล้องส่องทางไกลส่อง แอบมองเสียวเชียน
กับแม่เดินเข้าร้านซักรีด

“รายงานหัวหน้า เป้าหมายเข้าไปยังตึกเล็กๆ ทีมีสองชัน

ชันหนึงเป็ นร้าน ชันสองเป็ นทีพักอาศัย ชือร้านว่าร้านซัก
รีดเขาเจดียข์ าวครับ!”

“ให้ดสู มรภูมิ แล้วนีดูอะไร?” อวีหมิงหลางจ้องเฉียวเจิน

รองผูส้ งั เกตการณ์เฉียวเจินหัวเราะแหะๆ “ลูกพีชอบสาว

107
บ้านนันใช่ไหมล่ะ”

“อยากให้ฉนั เอาไปทิงในดงศัตรูแล้วปล่อยให้พวกนันที
เกลียดพวกเราเข้าไส้ผลัดกันซ้อมนายไหม” อวีหมิงหลา
งจ้องอย่างเย็นชา

เฉียวเจินไม่กล้าล้อเล่นอีก เขาหยิบกล้องส่องทางไกลขึน
มาสังเกตการณ์ตอ่ แต่ปากก็ยงั บ่นพึมพํา

“หัวหน้าชอบเขาอย่าคิดว่าผมดูไม่ออกนะ พลาสเตอร์ยา
ทีให้เขาไปเป็ นของทีบ้านหัวหน้าทําเอง ปกติผมขอแทบ
ตายยังไม่ให้เลย”

108
แม่ของหัวหน้าเป็ นผูม้ ีอาํ นาจในแผนกกระดูกทีมีชือเสียง
ของโรงพยาบาลทหาร ยารักษาอาการบาดเจ็บสุดยอด
มาก แต่หวั หน้าไม่เคยให้ใครมาก่อน

“ร่างกายถึกๆ ของนายไม่ใช้ยาก็หายได้ ตายยากกว่า

แมลงสาบอีก เหยียบยังไงก็ไม่ตาย แต่นนเขาเป็
ั นชาว
บ้าน นายคิดอะไรอยู่ หา?”

“แล้วก่อนหน้านันทีไปช่วยชาวบ้านทําไมหัวหน้าไม่เห็น
ให้เลย?”

ภารกิจช่วยเหลือของหน่วยรบพิเศษมีเยอะแยะมากมาย
ทําไมไม่เคยเห็นปี ศาจจอมเย็นชาคนนีใจอ่อนเลย เมือ

109
ครูส่ งที
ิ เขาเห็นเป็ นเรืองจริง ตังใจวิงกลับเอาพลาสเตอร์
ยาไปยัดใส่มือ!

“ภารกิจเข้าไปสืบในค่ายศัตรูสง่ นายไปแล้วกัน”

“ไม่เอ๊า! หัวหน้า ผมผิดไปแล้วคร้าบ!” เฉียวเจินคิดในใจ

หรือนีก็คือการแก้แค้นส่วนตัวโดยใช้งานบังหน้าของหัว
หน้าจอมเย็นชาทีอายจนโกรธอย่างทีเขาว่ากัน?

อืม ความจริงอยูไ่ ม่ไกลแล้ว

พอกลับถึงบ้านเจียซิวฟางก็บน่

110
“ไอ้หนีเจียนเหรินนีมันใช้ไม่ได้!”

เสียวเชียนหิวผลไม้ทีหนีเจียนเหรินทิงไว้เดินตามหลังแม่
ยาทีตาทึมให้มาถูกสอดไว้ทีหน้าอก

“อ้าวพีกลับมาแล้วเหรอคะ! ทําไมซือผลไม้มาเยอะแยะ
ล่ะ”

คนทีดูแลร้านเป็ นผูห้ ญิงวัยประมาณสามสิบ เสือผ้าทีใส่

เหมือนเล็กไปหนึงเบอร์ รัดจนแน่น หน้าตาธรรมดา แต่
รูปร่างดี

พอเห็นเสียวเชียนกับเจียซิวฟางกลับมาเธอก็วางเตารีด
111
ในมือลงแล้วทักทายอย่างกระตือรือร้น เข้าไปช่วยหิวผล
ไม้ เสียวเชียนพอเห็นเธอสีหน้าก็เย็นชา

“ผลไม้นีคนตําๆ ซือมา”

เสียวเชียนหลบท่าทางของฉวีเสวีย แล้วหิวผลไม้เดินขึน
บ้าน

“เกิดอะไรขึนกับเด็กคนนีเหรอคะพี?” มือของฉวีเสวีย
ค้างกลางอากาศ เธอไม่เข้าใจ เสียวเชียนกับเธอเข้ากัน
ได้ดีมาตลอด อยูๆ่ ทําไมมาทําเย็นชาใส่

“อย่าไปพูดถึงเลย ระหว่างทางทีพวกฉันเดินกลับมา ไอ้

112
ลูกบ้าของบ้านป้าเจ็ดหลุดออกมาไล่ตีพวกฉัน จาก
นัน...” ปากของเจียซิวฟางพอได้พดู ก็หยุดยาก

เสียวเชียนเดินขึนบันไดพลางมองแม่ แม่ของเธอคนนี
ภายนอกก็ดเู อาเรือง แต่ทาํ เป็ นอย่างเดียวคือพูดเป็ น
ต่อยหอย เมือเห็นว่าแม่คยุ กับมือทีสามทีจะแย่งพ่อไปใน
อนาคตอย่างฉวีเสวียซะเบิกบานใจขนาดนี เธอก็หยุด
เดินแล้วตะโกนใส่เจียซิวฟางด้วยนําเสียงทีไม่คอ่ ยดีนกั

“แม่ มาห้องหนูหน่อย! อย่าไปรบกวนฉวีเสวียทํางาน!”

เด็กคนนี ปกติเรียกเธอว่าน้าเสวียตลอด ทําไมวันนีเรียก

ชือห้วนๆ? ฉวีเสวียรูส้ กึ ได้วา่ ท่าทางของเสียวเชียนทีมีตอ่

113
ตนเองผิดแปลกไป จึงรีบปรับสีหน้าไปประจบเสียวเชียน
เต็มที

“เชียนเอ๋อร์ เจียนเหรินดีกบั หนูมากจริงๆ ดูสิ ยังไม่ทนั

แต่งงานก็รูจ้ กั ซือผลไม้มาให้ ดูก็รูว้ า่ ต้องเป็ นคนทีรัก
ภรรยามากแน่ๆ”

ปกติแค่ชมหนีเจียนเหริน เจียซิวฟางกับเฉินหลินก็จะ
ชอบใจมาก ว่าทีลูกเขยทํางานในสถาบันของรัฐ เอาไป
พูดได้ไม่อายใคร แต่วนั นี คําประจบของฉวีเสวียดูทา่ จะ
ประจบผิดทีเสียแล้ว

“อย่ามัวแต่เม้าท์ รีบทํางานเข้า!” เจียซิวฟางเอาความ

114
โกรธแค้นทีมีตอ่ ลูกเขยเฮงซวยไปลงกับฉวีเสวีย

พอเข้าไปในห้อง เจียซิวฟางก็นงลงบนเตี
ั ยงของเสียว
เชียน ห้องของเสียวเชียนเป็ นห้องใต้หลังคา

ชันหนึงเป็ นร้าน ชันสองเป็ นทีพักอาศัย มีสองห้องนอน

ห้องทีหันไปทางตะวันออกเป็ นห้องน้องชาย ส่วนห้อง
เล็กให้พอ่ แม่อยู่ เสียวเชียนจึงต้องอยูห่ อ้ งใต้หลังคา ตัว
สูงก็ตอ้ งก้มเอา ไม่อย่างนันหัวชน

เธอสงสัยว่าทีตัวเองสูงแค่ 160 ซม. อาจเกียวข้องกับอยู่

ในสภาพแวดล้อมทีคับแคบมานาน พ่อแม่แสนลําเอียง
ของดีๆเอาให้นอ้ งชายหมด แต่กบั เธออะไรก็ได้

115
“ทําไมวันนีแกดูอารมณ์เสียใส่นา้ เสวียขนาดนัน? เขาพูด
จาอาจจะตรงไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้คิดไม่ดี ปกติเขาก็ดีกบั
แกจะตาย ฉันบอกแกตังกีครังแล้ว ถึงแม้เขาจะมาทํา
งานทีบ้านเรา แต่ก็มีศกั ดิเป็ นญาติหา่ งๆ แกจะไปใส่
อารมณ์กบั เขาแบบนันไม่ได้ แก...”

บลาๆๆ เริมบ่นอีกแล้ว

เสียวเชียนมองแม่ดว้ ยแววตาเย็นชา ผูห้ ญิงพูดเก่ง อีก

ทังยังรูจ้ กั ทนความลําบาก แต่สดุ ท้ายก็มาเสียเพราะ
ปากขีบ่นนีนีแหละ

116
แม่ของเธอชอบทํางานหนักอะไรไม่เคยบ่นเหมือนกับพ่อ
แต่ก็บน่ เก่งเหลือเกิน เฉินหลินพ่อของเธอทนไม่ไหว เล่น
ชูก้ บั ฉวีเสวียญาติหา่ งๆ ทีมาทํางานทีบ้านคนนีนานแล้ว

หากนับเวลาดู พ่อแก่ๆ ของเธอเล่นชูก้ บั ผูห้ ญิงทีถนัด

แสร้งทําเป็ นอ่อนโยนคนนันได้ปีกว่าแล้ว แม่ทีดูสวย
ฉลาดเหมือนคนโง่ไม่มีผิด ถูกปิ ดหูปิดตาไม่รูเ้ รืองอะไร
เลย

อีกครึงปี แม่จะจับพวกเขาได้คาเตียง ร้องไห้ฟมู ฟาย

ปล่อยพลังของผูห้ ญิงวัยทองเต็มที รําร้องจะผูกคอตาย
สภาพอารมณ์แบบถ้าไม่ตายจะไม่ยอมหยุด ไปลากพวก
ลุงๆ มา คว้ามีดคว้าปื นคว้ากระบอง วิงไปอาละวาดที
บ้านย่า จะให้ยา่ ตัดสินให้ได้
117
ผูช้ ายแบบนีทําผิด การทีไปให้บา้ นฝ่ ายชายช่วยนัน เห็น
ชัดๆ ว่าเป็ นการกระทําทีโง่เขลา ไม่เพียงแต่จะเอาชนะ
ใจพ่อให้กลับมาไม่ได้แล้ว ยังทําให้ยา่ โกรธมากอีกด้วย
จากเดิมทีพ่อไม่คิดจะหย่า ก็ใจแข็งยอมหย่า แล้วแต่ง
กับฉวีเสวียทันที

ในทีวี ผูห้ ญิงเลวทีทําบ้านคนอืนแตกแยกไม่เคยมีจดุ จบ

ทีดี แต่ในชีวิตจริงหลังจากทีพ่อแต่งงานใหม่ บ้านแถวนี
ต่อมาก็ถกู รือ เงินชดเชยทีได้จากการรือบ้านเอาไปทํา
ธุรกิจแล้วก็โตขึนเรือยๆ

เสียวเชียนไม่มีทางลืมหน้าตาท่าทางของเมียน้อยฉวีเส
วียหลังจากทีได้เป็ นตัวจริงแล้วก็ขบั รถแลนด์โรเวอร์ราคา
118
เป็ นล้านตามไปอาละวาดเจียซิวฟางทีหมดอาลัย
ตายอยากถึงทีบ้าน คนดีจะมีชีวิตทีสงบสุข คําพูดนีจริงๆ
ก็มีไว้หลอกคนแค่นนั ปั ญญาอ่อนสินดี

คนดีทีไร้สมองไม่มีทางได้สงดี
ิ ๆ ตอบแทน ผูห้ ญิงที
ร้ายกาจ ส่วนใหญ่จะฉลาดและมีชีวิตทีดี ฉวีเสวียก็เป็ น
ตัวอย่างให้เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ

แต่น่าเสียดายทีชาตินี เสียวเชียนผูห้ ญิงทีร้ายยิงกว่าฉวี

เสวียได้กลับมาเกิดแล้ว

119
ตอนที 8 ถ่องแท้ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล

120
“แม่ไม่รูส้ กึ เหรอว่าเขาอยูบ่ า้ นเราดูน่งุ น้อยห่มน้อยไป
นะ?” เสียวเชียนถามเจียซิวฟาง

“แกอยากพูดอะไรกับฉันกันแน่” เป็ นครังแรกทีเจียซิว

ฟางได้ยินลูกสาวพูดเรืองแบบนี จึงรูส้ กึ เดาทางไม่ถกู ว่า
หมายถึงอะไร

“เมือวานหนูลงไปล้างมือข้างล่างเห็นเขาใส่กางเกงขา
สันเดินลอยไปลอยมา” ใส่หรือเปล่าเสียวเชียนไม่รู ้ แต่
อยากเบียงเบนความคิดแม่ให้คิดมาทางนี

ฉวีเสวียก็พกั อยูใ่ นร้าน หลังปิ ดร้านจะลากเตียงสําหรับ

นอนคนเดียวออกมากาง ครอบครัวเสียวเชียนพักอยูช่ นั

121
สอง กลางคืนถ้าจะเข้าห้องนําก็ตอ้ งลงมาข้างล่าง

“พูดจาไร้สาระ คิดมากไปแล้วแกน่ะ อากาศร้อนจะตาย

ใส่นอ้ ยหน่อยก็ไม่เป็ นไร...”เสียงของเจียซิวฟางเบาลง
เรือยๆ เธอก็คิดขึนมาได้เหมือนกัน

ตอนนีลูกชายก็โตเป็ นหนุ่มแล้ว เด็กผูช้ ายอายุสบิ กว่าก็

เริมมีความคิดในเรืองอย่างว่า เห็นท่าต้องระวังหน่อย
แล้ว

เสียวเชียนรูว้ า่ แม่รบั ฟั งแล้ว เลยถือโอกาสพูดเสริมอีก

หน่อย

122
“ตอนทีหนูลงไป เห็นพ่อเข้าห้องนําอยู”่

เจียซิวฟางตกใจ

“อย่าพูดจาส่งเดชนะ พ่อแกอายุเท่าไรแล้ว ทําไมฉันต้อง

มาพูดเรืองแบบนีกับเด็กอย่างแกด้วยนะ ไหนเอาขามาดู
ซิ”

ฉวีเสวียเพิงจะอายุประมาณยีสิบกว่าๆ สามีของเธออายุ
ใกล้จะห้าสิบแล้ว จะเป็ นไปได้ยงั ไง แต่คาํ พูดของเสียว
เชียนก็ทาํ ให้เจียซิวฟางฉุกคิดขึนมา

เสียวเชียนยืนขาออกไป มีรอยฟกชําขนาดใหญ่ เจียซิว

123
ฟางเห็นแล้วก็โกรธ

“ไอ้หนีเจียนเหรินมันทิงเราสองคนแล้วหนีไป อีกหน่อย
มันจะดีกบั แกเหรอ แกชอบมันตรงไหนเนีย! ฉันเหม็นขี
หน้ามันตังแต่แรกแล้ว หน้าขาวๆ ติมๆ ดูพงไม่
ึ ได้ สาย
ตาก็ลอ่ กแล่ก แค่ดกู ็รูว้ า่ เป็ นพวกไม่จริงใจ”

“คนเราพอได้รบั การกระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรงก็
ย่อมอยากหาทีพึงพาโดยสัญชาตญาณ ขาดการคิด
วิเคราะห์อย่างมีสติ คิดว่าการออกจากครอบครัวแล้วจะ
ได้พบกับความสุข แต่พอรูส้ กึ ตัวอีกทีก็ยงถลํ
ิ าลึก ชีวิต
หลังแต่งงานของหลายคนไม่เจอกับความสุข ก็มกั จะมี
สาเหตุแบบนีนีแหละ”

124
เรืองสอบไม่ติดมหาวิทยาลัยทําให้เธอเสียใจมาก พ่อ
บอกจะให้แต่งงานเธอก็ตกลง ตอบรับไปแบบหมดอาลัย
ตายอยาก อยากหนีจากชีวิตแย่ๆ ผลปรากฏว่ายิงแย่
หนักกว่าเดิม

เจียซิวฟางสีหน้าขรึมลง ลุกขึนยืน แล้วเอามือแตะหน้า

ผากลูกสาว

“วันนีสมองแกกระทบกระเทือนหรือเปล่า ทําไมพูด
จาประหลาดบ่อยจัง”

“เปล่าซะหน่อย” เสียวเชียนยังบอกไปว่าจะไม่แต่งกับ

125
ผูช้ ายเลวๆ นันตอนนีไม่ได้ ไม่อย่างนันแม่ของเธอองค์ลง
แน่

ลูกยกเลิกการแต่งงานย่อมไม่ใช่เรืองดีในแวดวงเพือน
บ้าน ถึงแม้การกระทําของหนีเจียนเหรินในวันนีจะแย่
จริง แต่ดว้ ยนิสยั ของแม่ไม่มีทางยกเลิกงานแต่งแน่ คิด
ว่าก็คงจะบ่นอะไรไร้สาระอีกตามเคย

“บอกพ่อแกให้เรียกสินสอดสูงหน่อย แกแต่งไปมีเงินอยู่
ในมือ มันไม่กล้ารังแกแน่!”

เสียวเชียนแอบมองบนอยูใ่ นใจ เห็นไหม เป็ นอย่างว่า!

แม่เธอน่ะชอบพูดไร้สาระ แล้วยังชอบคิดเอาเองว่าตัว

126
เองฉลาดอีก!

“เดียวฉันไปเอายามาทาให้ พรุง่ นีข้อเท้าบวมเป็ นขาหมู

แน่”

“ไม่ตอ้ งหรอก” เธอไม่ชอบให้ใครมาแตะเนือต้องตัว

หลังหย่า เธอรูส้ กึ ว่าทุกคนดูสกปรกหมด แต่ไม่รูท้ าํ ไม

เธอกลับคิดว่าอวีหมิงหลางเป็ นเพียงคนเดียวทีสะอาด
อีกทังยังมีลกู สาวด้วยกันหนึงคน แต่พอผูช้ ายคนอืนเข้า
ใกล้เธอก็รูส้ กึ ขยะแขยง

เจียซิวฟางออกจากห้อง เสียวเชียนจึงพูดพึมพํากับตัว
127
เอง

“หนีเจียนเหรินก็เหมือนกับขีกองหนึง ต่อให้เขียมันให้มี
รูปร่างเหมือนสเต็ก ฉันก็สะกดจิตตัวเองให้คิดว่ามันเป็ น
สเต็กแล้วแกล้งทําเป็ นกินด้วยท่าทางมีความสุขไม่ได้
หรอกนะ มันก็แค่ขีเท่านันแหละ”

แต่ก็ยงั ต้องปล่อยขีก้อนนีเอาไว้ก่อน วันข้างหน้ายังมี

เรืองทีต้องใช้ประโยชน์จากหนีเจียนเหรินอยู่

เจ็บขามาก เสียวเชียนลูบพลาสเตอร์ยาในกระเป๋ าเสือ

ใบหน้าของอวีหมิงหลางลอยขึนมาในสมอง

128
นึกไม่ถงึ ว่าตาคนหน้าตายนัน ตอนหนุ่มจะหล่อขนาด
นี...

เธอฉีกพลาสเตอร์ยาออกเตรียมจะแปะ แต่อยูๆ่ ในใจก็

รูส้ กึ หงุดหงิด

ดูจากท่าทางทีตานันยัดยาใส่มือ คงเอาให้สาวๆ บ่อย

สินะ? หรือพอเห็นสาวสวยเข้าหน่อยก็ระริกระรีเข้าไปหา
เอายาให้?

เสียวเชียนโยนพลาสเตอร์ยาลงถังขยะ เดินกะเผลกไป
หายา เธอต้องอยูใ่ ห้หา่ งจากทหารคนนีหน่อย ชาติก่อน
เขาตามหาเธอมาทังชีวิต รูส้ กึ ว่าถ้าตานีเข้ามาใกล้ชิด

129
ชีวิตเธอคงไม่สงบสุขแน่

ความคิดต่างกันอยูใ่ ห้หา่ งจะดีกว่า เธอเกิดใหม่คราวนีก็

เพือมาเป็ นบอสสาวทีร้ายกาจทีสุด ส่วนอวีหมิงหลา
งผูช้ ายทีสดใสดังดวงอาทิตย์แบบนัน ปล่อยให้สาวๆ คน
อืนไปแล้วกัน เธอชอบทีจะปลูกเห็ดพิษอยูใ่ นมุมมืด
มากกว่า

กลินยาคละคลุง้ เต็มห้องใต้หลังคาเล็กๆ นี ไม่วา่ เสียว

เชียนจะทําอะไรก็จะมีภาพของอวีหมิงหลางปรากฏขึน
มา

ภาพทีเมือชาติก่อนเขายิงปื นทับซ้อนกับท่าทางทีเขา

130
ช่วยเธอไว้ในชาตินี

“ไอ้คนบ้า รังควานไม่เลิก” อยูๆ่ เสียวเชียนก็รูส้ กึ อยาก

ล้างมืออีกแล้ว รูส้ กึ หงุดหงิดใจมาก

พอล้างมือเสร็จก็ลากเก้าอีออกมานังหน้าโต๊ะ เปิ ดไฟ

หยิบกระดาษกับปากกาออกมาเตรียมวางแผนระยะสัน

ภายในห้องใต้หลังคาแสงเข้าไม่คอ่ ยดี พอถึงช่วงบ่ายก็

ต้องเปิ ดไฟ เสียวเชียนนังอยูห่ น้าโต๊ะมองไปข้างหน้าทีมี
แต่กองหนังสือเต็มไปหมด ทุกเล่มมีสภาพเก่า พอเห็น
แบบนีแล้วก็ทาํ ให้นกึ ถึงตัวเองทีเคยขยันอดทนต่อการ
เรียน

131
เมือก่อนเธอไร้เดียงสามาก คิดว่าถ้าขยันเรียนหนังสือ
พ่อแม่ก็จะใส่ใจเธอมากขึน ดีกบั เธอมากขึน พอเลิก
เรียนก็ยงั ต้องช่วยงานทีร้าน ใช้นาเย็
ํ นซักผ้าในฤดูหนาว
ตกดึกก็จดุ ไฟอ่านหนังสือข้ามคืน

ตอนทีเธอเสียใจหนักๆ ได้เลือกทีจะไว้ใจคนในครอบครัว
แต่ครอบครัวกลับไม่ดีกบั เธอ สุดท้ายเลือดกับนําตาได้
บอกเธอว่า การพึงพาคนอืนไม่ปลอดภัยเท่ายืนด้วย
ลําแข้งของตัวเอง

เสียวเชียนพักความคิดแล้วเขียนความสัมพันธ์ของ
บุคคลลงบนกระดาษอย่างคล่องแคล่ว เวลาจิตแพทย์

132
รักษาคนไข้ก็ทาํ แบบนีกันทังนัน

พ่อ : รักลูกชายมากกว่าลูกสาว อยากได้สนิ สอด มีชู้

แม่ : ดีกบั น้องชายมากกว่าฉัน เป็ นคนไม่มีความคิด

เท่าไร ขีโวยวาย ไม่รูว้ า่ พ่อมีชู้

พอเขียนถึงตรงไม่ดีกบั เธอ ในสมองของเสียวเชียนก็

ปรากฏภาพทีเมือครูเ่ จียซิวฟางให้เธอหนีไปก่อน ครัน
แล้วเธอจึงขีดเส้นใต้ประโยคนีแล้วเติมเครืองหมายคํา
ถาม

เธอเชือแต่สงที
ิ ตาตัวเองเห็นเท่านัน เรืองแม่ยงั ต้องคอย
133
สังเกตต่อไป

ฉวีเสวีย : เมียน้อยพ่อ อนาคตจะกลายเป็ นตัวจริง

คนชันตํา : รักร่วมเพศ หลอกแต่งงาน เลว...เขียนต่อไม่

ไหวแล้ว คุณสมบัติเยอะเกิน กระดาษใบเดียวไม่พอ

อวีหมิง...พอเขียนได้สองคําเสียวเชียนก็รูส้ กึ ไม่โอเค ขีด

ฆ่าทิง เธอควรจะรักษาระยะห่างจากตานันไว้ อย่าให้ตก
เป็ นเป้าสายตาของเขาได้

หลังจากทีไล่เขียนตัวละครสําคัญออกมาแล้ว เธอก็เริม
เขียนรายการทีต้องทําในช่วงนี
134
1. หาใบตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยให้เจอ

2. หาค่าเล่าเรียนให้ได้

3. บังคับผูช้ ายเฮงซวยคนนันให้ยกเลิกงานแต่ง

พอนึกถึงเรืองทีแม่ดีกบั เธอวันนีเสียวเชียนจึงเพิมไปหนึง
ประโยค

ทําลายนังเมียน้อยฉวีเสวีย

135
“เป็ นการตอบแทนทีแม่ดีกบั ฉันขึนมาหน่อย ฉันก็ไม่ได้
คาดหวังว่าแม่จะมีความรักอะไรให้ฉนั หรอกนะ” เธอ
ต้องวางตัวเคร่งขรึม ทําตัวเองให้เป็ นบอสสาวจอม
ร้ายกาจ ห้ามพัง

เสียวเชียนพึมพํากับตัวเอง จากนันก็วาดลูกศรสองหัว
ระหว่างหาค่าเล่าเรียนให้ได้กบั บังคับผูช้ ายเฮงซวยคน
นันให้ยกเลิกงานแต่ง

เธอสามารถบังคับผูช้ ายเฮงซวยคนนันให้ยกเลิกงานแต่ง
ขณะเดียวกันก็จะได้คา่ เล่าเรียนมาด้วย ชีวิตคนน่ะนะ
ไม่วา่ เรืองอะไรมันต้องมีเรืองทีไปคูก่ นั เสมอ

136
ตอนที 9 เสียวเชียนระเบิด

137
หนีเจียนเหรินก็คงรูว้ า่ การทีตัวเองวิงหนีไปมันน่าอาย
ดังนันจนถึงตอนเย็นก็เลยไม่เห็นหนีเจียนเหรินปรากฏ
ตัว

ตอนเย็นทีบ้านปิ ดประตูใหญ่หน้าบ้าน แล้วกางโต๊ะกิน

ข้าวเย็นกันในสวน

เสียวเชียนกินแต่อาหารดีๆ บํารุงสุขภาพมาจนชิน พอ
เห็นอาหารบ้านๆ แบบนีเลยไม่มีความอยากอาหารเลย
สักนิด

138
“นีเรียกหน่อไม้นาํ เป็ นผักทางใต้ ฉันเห็นทีตลาดมีขาย
เลยซือมาหน่อย เชียนเอ๋อร์ ลองชิมดูส”ิ ฉวีเสวียนังข้าง
เสียวเชียน ตรงข้ามเฉินหลิน

เสียวเชียนเลือนชามออก “ไม่อยากกิน”

ตะเกียบของฉวีเสวียค้างอยูก่ ลางอากาศ เฉินหลินเห็น

อย่างนันอยากเอาชามไปรับ แต่ฉวีเสวียบุย้ ใบ้หา้ มไว้
เฉินหลินจึงก้มหน้าก้มตากิน ส่วนเสียวเชียนเบ้ปาก

เห็นแล้วก็หมดอารมณ์กิน

บางเรืองถ้าไม่รูท้ กุ อย่างก็ดปู กติ พอรูแ้ ล้วก็ทาํ ให้หมด

139
อารมณ์

“ต้าหลงทําไมยังไม่กลับมา” เฉินหลินถามถึงลูกชาย

“ใครจะไปรูล้ ะ่ เห็นบอกว่ามีเรียนเสริม วันนีอาจกลับช้า

หน่อย” เจียซิวฟางพูด

“ร้านเน็ต” เสียวเชียนกินแบบไก่เขีย อาจเพราะรูว้ า่ กับ

ข้าวพวกนีฉวีเสวียเป็ นคนทํา เลยไม่อยากกินมากกว่า
เดิม

“พูดจาเรือยเปื อย เปิ ดเทอมนีน้องแกก็มอสามแล้ว อีกปี

ก็จะสอบขึนมอปลาย ไปทีแบบนันได้ทีไหน!” เจียซิวฟาง
140
ผลักลูกสาว

“ไปดูทีร้านเน็ตเองสิ เดียวก็รู”้

ถึงเสียวเชียนจะเพิงได้กลับมาเกิดใหม่ แต่ก็รูจ้ กั นิสยั ของ

เฉินจือหลงน้องชายตัวเองดี ถูกพ่อแม่ตามใจจนเสียคน
ไม่ได้เรืองสักอย่าง เฉินหลินเอาใบตอบรับเข้า
มหาวิทยาลัยของเธอไปซ่อนเพราะอยากส่งลูกชายเรียน
แทน เฉินจือหลงเองก็ ‘พยายาม’ แต่แค่มอปลายก็ยงั
สอบไม่ติด

“เชียนเอ๋อร์เป็ นอะไรไป อารมณ์ไม่ดีเหรอจ๊ะ?” ฉวีเสวีย

สังเกตได้วา่ นับตังแต่กลับมาเสียวเชียนยังไม่ยมเลย
ิ

141
อีกทังสายตาแบบนันน่ากลัวมาก คล้ายกับว่าไม่มีเรือง
อะไรทีปิ ดบังเธอได้ ฉวีเสวียจึงพูดจาอย่างระมัดระวัง
เมืออยูต่ อ่ หน้าเธอ

“นีพ่อ ขาเชียนเอ๋อร์บาดเจ็บ กินข้าวเสร็จแล้วไปซือยา

มาหน่อย ยาทีมีอยูแ่ ม่วา่ ไม่ดีเท่าไร” เจียซิวฟางคิดว่าที
ลูกสาวอารมณ์ไม่ดีเพราะเจ็บขา

“ทําไมขาบาดเจ็บได้ละ่ ?” ถ้าเจียซิวฟางไม่พดู เขาก็ไม่รู ้

เขาไปเล่นไพ่นกกระจอกมาตลอดช่วงบ่าย ไม่รูเ้ ลยสัก

นิดว่าเมียกับลูกสาวถูกคนบ้าไล่ตี

142
“ก็ลกู ชายทีเป็ นบ้าของป้าเจ็ดนันแหละ หนีออกมาเอา
แต่พดู ว่าแม่กบั เชียนเอ๋อร์เป็ นพวกญีปุ่ น แล้วเอาไม้ฟาด
พวกเราจนบาดเจ็บ” เจียซิวฟางพอได้อา้ ปากพูดก็ยาว

เธอพูดจาชอบไม่เรียงลําดับ แค่เรืองเดียวแต่ตอ้ งใช้เวลา

ถึงห้านาทีถงึ จะเล่ารูเ้ รือง

เฉินหลินฟั งจบก็โกรธมาก ตบโต๊ะจนชามควํา

“เธอนีมันใช้ไม่ได้! เชียนเอ๋อร์ถกู ตี เธอก็กลับบ้านมาดือๆ

แบบนีเลยเหรอ?”

143
ถึงแม้เจียซิวฟางจะดูเก่งนอกบ้าน แต่อยูใ่ นบ้านก็มี
ความเกรงกลัวเฉินหลิน พอเห็นเขาโกรธแบบนีเสียงเธอ
จึงอ่อนลง

“ฉันหายาให้เชียนเอ๋อร์แล้วนะ...”

“มันไม่เกียวกับเรืองนัน!” เฉินหลินไม่ได้สนว่าลูกสาว
เจ็บหรือเปล่า เขาตบโต๊ะ แล้วชีหน้าด่าเจียซิวฟาง

“ปกติเธอก็ออกจะเก่งไม่ใช่เหรอ? ลูกชายเขามาตีคน
ของเราทําไมไม่ไปเคลียร์กบั ป้าเจ็ดล่ะ? บอกให้เขาจ่าย
ค่าทําขวัญสิ! เชียนเอ๋อร์จะหมันอยูอ่ ีกไม่นานนีแล้ว ไป
บอกเขาว่ากระดูกหัก ให้เขาชดใช้เงินมา!”

144
ลูกบาดเจ็บ ในสายตาของเฉินหลินไม่มีอะไรสําคัญไป
กว่าการฉวยโอกาสหาเงิน เขาขึนชือเรืองความขีงก

ทีบ้านเปิ ดร้านซักรีดก็ตอ้ งซือพวกของทีจําเป็ นต้องใช้เข้า

มา จริงๆ ควรจะซือแบบขายส่งยกมาเป็ นลังๆ แต่เขาไม่
บังคับให้ทางร้านขายให้ตวั เองในราคาส่ง แต่ซือมาทีละ
ถุง บางครังฉวยโอกาสตอนทีพนักงานไม่สนใจแอบเท
ออกมาหน่อย พอถูกจับได้ก็ปากแข็งบอกว่าทดลองใช้
เดียวไปโฆษณาให้ ทดสอบดูวา่ ประสิทธิภาพเป็ นยังไง
ถึงจะเอาไปบอกคนอืนได้ พนักงานพอได้ยินชือเฉินหลิน
ก็พากันเบ้ปาก

“ลูกก็เป็ นแบบนีไปแล้ว ฉันจะมีกะใจไปปั นหน้าช่มขู่เขา

145
ได้ยงั ไงกันเล่า?” เจียซิวฟางเองก็กลัว ถ้าไม่ได้ทหารคน
นันโผล่มาช่วยไว้ เธอกับลูกสาวคงเจ็บหนัก พอเห็นลูก
สาวได้รบั บาดเจ็บเลยรีบกลับบ้าน ใครจะไปนึกถึงเรือง
เอาเงินคนอืน

“เขาเรียกข่มขู่ทีไหนกัน! เธอมันเป็ นแม่ทีแย่ เขาต้องให้

เงินเรา กินข้าวเสร็จรีบไปจัดการเลยนะ เอาเงินกลับมา
ให้ฉนั ไม่ได้ก็นอนบ้านนันไปเลย” วันนีเขาเล่นไพ่นก
กระจอกแพ้เสียเงิน กลับมาเลยอยากระบายอารมณ์

“นีพ่อ ทําแบบนีไม่เกินไปหน่อยเหรอ ป้าเจ็ดก็ใช่วา่ จะมี

เงินมากมาย ยังต้องดูแลคนบ้าอีก สามีก็ตายไว ขาของ
เชียนเอ๋อร์ก็ไม่ได้เจ็บมาก ทายาเดียวก็หาย”

146
เพียะ! เฉินหลินฟาดมือไปทีหน้าเจียซิวฟาง

“ว้าย พีเขย ทําอะไรลงไปเนีย!” ฉวีเสวียเข้าไปขวาง แต่

ดูแล้วเหมือนไปขวางแบบไม่จริงใจเท่าไร

“หลบไป คนแบบนีมันน่าตบนัก!”

ฉากตรงหน้าอย่างกับละครนําเน่าทีกําลังแสดงให้เสียว
เชียนดู

พอเห็นแม่ถกู ตบ พ่อคิดแต่จะเอาเงิน เสียวเชียนไม่พดู

อะไร ลุกขึนยืน สองมือจับขอบโต๊ะ ออกแรงนิดหน่อย
147
โครม!

กับข้าวทังโต๊ะ ชามเชิม หม้อโจ๊ก ถูกเสียวเชียนล้มไป

กองรวมกันหมด

เฉินหลินทีกําลังโมโห รวมถึงเจียซิวฟางทีถูกตบต่างก็งง
กันไปหมด

ฉวีเสวียน่าเวทนากว่า เสียวเชียนใช้สมองอันชาญฉลาด
ของตัวเองกะระยะอย่างแม่นยําให้หม้อโจ๊กหกใส่ฉวีเส
วีย โจ๊กในนันยังร้อนๆ อยู่ เล่นเอาฉวีเสวียถึงกับกรีดร้อง

148
โจ๊กทีเหนียวเหนอะไหลหยดติงๆ ลงมาจากตัว

ปกติเสียวเชียนจะเหมือนไม่มีตวั ตนในบ้าน เธอไม่คอ่ ย

ชอบพูด เอาแต่เรียนหนังสือเงียบๆ ดังนันพอเธอระเบิด
อารมณ์ขนมาไม่
ึ ใช่แค่เฉินหลินทีตกใจ เจียซิวฟางเองก็
นึกไม่ถงึ

ผ่านไปหลายวินาทีเฉินหลินก็ได้สติ พอเห็นโต๊ะหงาย
จานแตก กับข้าวเละเทะก็โกรธจนพุง่ เข้าไปหาเสียว
เชียน คว้าแขนขึนมาจะตี เจียซิวฟางรีบเข้าไปขวาง

“พ่อ อย่าโกรธเลยนะ ลูกไม่ได้ตงใจ!

ั เชียนเอ๋อร์ อย่ามัว
แต่องสิ
ึ รีบขอโทษพ่อเร็ว! บอกว่าแกไม่ได้ตงใจ!”
ั

149
บางครังเจียซิวฟางก็จะถูกสามีตบตี แต่ทกุ ครังล้วนทํา
กันแบบส่วนตัว น้อยครังทีจะทําให้ลกู เห็น เธอกลัวว่า
เฉินหลินจะทําแบบนันกับเสียวเชียน

เสียวเชียนก้มหน้าหยิบเศษจานทีแตกขึนมาแล้วชีไปที
เฉินหลิน “กล้าเข้ามาก็ลองดู!”

“แกอยากลองดีใช่ไหม กล้าทําพ่อแกเหรอ!” เฉินหลิน

ผลักเจียซิวฟาง เสียวเชียนส่งเสียงหึออกมา เธอคว้าตัว
ฉวีเสวียทีเต็มไปด้วยคราบโจ๊กมาแล้วเอาเศษจานจีคอ
ฉวีเสวียตกใจจนกรีดร้อง

150
“หนูไม่ทาํ พ่อหรอก จะทําคนนี!”

“พีเขย! ช่วยด้วย! เชียนเอ๋อร์ รีบเอาไอ้นีวางลงเถอะนะ!”

ฉวีเสวียไม่รูเ้ ลยว่าทําไมตัวเองถึงถูกลากเข้ามาเกียวด้วย

เจียซิวฟางเองก็ตกใจจนงงไปหมด “เชียนเอ๋อร์ แกโดน

ของอะไรมาใช่ไหม แย่แล้ว เมืองนีไม่มีเทพอะไรเลยด้วย
ทําไงดี พ่อ ลูกเราโดนของแล้ว!”

เด็กทีว่านอนสอนง่ายคนหนึงทําไมอยูๆ่ เป็ นอย่างนีไป

ได้

เฉินหลินเองก็รูส้ กึ กลัว แต่ยงั ปากแข็ง

151
“ให้มนั กรีดเลย ถ้ามันเก่งขนาดนันแล้วทําไมสอบไม่
ติดมหาวิทยาลัยล่ะ” ในใจของเฉินหลิน ลูกสาวเป็ น
ผูห้ ญิงทีอ่อนแอ ปกติไม่กล้าแม้แต่จะพูด แล้วจะกล้าทํา
ร้ายคนได้ยงั ไง?

เสียวเชียนแสยะยิมให้ฉวีเสวีย “ได้ยินหรือยัง ‘พีเขย’

ของเธอให้ฉนั ทําได้เลย งันฉันกรีดล่ะนะ!”

เธอยืนมือออกไป แล้วลงมือกรีด!

152
ตอนที 10 บอสสาวชอบออกทีเด็ด

153
ฉวีเสวียตกใจจนเกือบเป็ นลม

กรีดจริงๆ!

ใครก็คิดไม่ถงึ ว่าเสียวเชียนจะลงมือ

แม้แต่อวีหมิงหลางทีหมอบอยูบ่ นตึกทําภารกิจดักซุม่ ก็
ยังนึกไม่ถงึ

ตอนนีไม่มีศตั รู กล้องส่องทางไกลของเขาส่องไปเห็น
อย่าง ‘ไม่ตงใจ’
ั

เสียวเชียนล้มโต๊ะจับตัวประกัน ทังหมดเกิดขึนอย่างรวด
154
เร็ว พอเห็นเธอลงมือกับฉวีเสวีย อวีหมิงหลางก็เอานิวไป
วางไว้ทีไกปื นโดยอัตโนมัติ

แต่ก็ปล่อยออกทันที เมือครูเ่ ขาทําไปโดยอัตโนมัติ

แต่ฉากต่อมาทําให้อวีหมิงหลางถึงกับหน้าแดง รีบเอา
กล้องส่องทางไกลเลือนออกทันที

“หัวหน้า?” เฉียวเจินเห็นหัวหน้ามีสีหน้าพิลกึ

“จับตาดูตอ่ ไป!” อวีหมิงหลางนึกไม่ถงึ เลยว่า ฝาแฝดจิ

วจีเยียกจะกล้าทําแบบนัน...

155
ไม่กล้ามองตรงๆ เลยแฮะ

เศษจานไม่คมเท่าไร แต่เมือกรีดลงไปบนตําแหน่งกึง
กลางระหว่างทรวงอกของฉวีเสวียก็เพียงพอทีจะทําให้
เสือขาดได้

ฉวีเสวียไม่รูส้ กึ เจ็บ เห็นแต่รอยยิมหวานแปลกประหลาด

ของเสียวเชียน

เสียวเชียนโยนเศษจานทิง แล้วใช้นิวจิมรูทีตัวเองทําไว้
เธอแค่ออกแรงนิดหน่อยก็ได้ยินเสียงแคว่ก

เสือของฉวีเสวียถูกฉีกขาด
156
เผยให้เห็นเสือในสีแดงสด รวมถึง...รอยจําแดงๆ ทัวตัว
รอยแดงๆ เหล่านีมีชือเรียกทางการว่า รอยจูบ

เสียวเชียนก็แค่ลองพนันกับตัวเองดูวา่ จะมีรอยอย่างว่า
หรือเปล่า

เธอจําได้วา่ ชาติทีแล้ว หลังจากทีฉวีเสวียได้เป็ นเมีย

อย่างเป็ นทางการสมใจก็ได้ขบั รถแลนด์โรเวอร์ไปยัว
โมโหแม่เธอถึงบ้านนอก จากนันก็แหวกเสือออกชีให้เห็น
รอยจําแดงๆ แล้วพูดว่า ‘พีหลินเขาชอบฉัน บอกว่าฉัน
หอมกว่าพี รอยแบบนีน่ะ ชาตินีพีเคยมีกบั เขาบ้างไหม
ล่ะ’

157
คาดว่าพ่อคงจะมีนิสยั ชอบดูด...

เป็ นอย่างทีคิด หลังจากทีรอยแดงถูกเปิ ดเผย เฉินหลินก็

หน้าถอดสีทนั ที เจียซิวฟางก็งงไปหมด

ตอนสาวๆ เฉินหลินก็เคยดูดเธอแบบนี แต่พออายุมาก

ไม่ได้แต่งตัวก็ไม่เคยถูกดูดอีกเลย...

“เสวียเอ๋อร์ เธอ...” ฉวีเสวียอยูบ่ า้ นนีก็ไม่เคยเห็นจะออก

ไปไหน ไม่มีเวลาหาคู่ แล้วมีรอยแบบนีได้ยงั ไง?

เจียซิวฟางนึกถึงคําพูดของลูกสาวเมือช่วงบ่ายทีสามีเธอ
158
ลงมาเข้าห้องนํา ฉวีเสวียใส่กางเกงสันมาก...

“ไหนอธิบายให้ฉนั ฟั งหน่อย ว่ามันรอยอะไร” เสียวเชียน

ชีไปทีรอยแล้วถามฉวีเสวียอย่างไม่รบี ร้อน

อยากอวดรอยนีกับแม่ฉนั นักไม่ใช่เหรอ เอาสิ อวดซะให้

พอ!

ฉวีเสวียกรีดเสียงแหลมออกมา แล้ววิงเข้าบ้านโดยไม่
หันกลับมา

เฉินหลินยืนอยูท่ ีเดิม รูส้ กึ อายทีโดนจับได้ แต่เหนือสิงอืน

ใดรูส้ กึ โมโหมากกว่า
159
เสียวเชียนยืนอยูท่ า่ มกลางบรรยากาศวุน่ วายด้วยท่า
ทางไม่ทกุ ข์รอ้ น เธอกําลังชืนชมสีหน้าของคนพวกนี ใน
ใจคล้ายมีจงั หวะรืนเริงบรรเลงอยู่

เป็ นความรูส้ กึ แบบทีว่าได้กระโดดเข้าไปในความวุน่ วาย

แล้วมีความสุขอยูใ่ นนัน นีถือเป็ นท่าไม้ตายของบอสสาว

เป็ นอารมณ์แบบทีไม่มีใครเดาออกว่าเธอจะทําอะไร
สนุกๆ ต่อไป

“แกนีมันลูกชัว...” ในทีสุดเฉินหลินก็ได้สติกลับมา อยาก

จะเข้าไปตีเสียวเชียน

160
“หนูทาํ เขาพ่อปวดใจเหรอคะ พ่อตบหน้าแม่อย่างไร้
เหตุผลแต่กลับไม่อยากเห็นหนูทาํ ผูห้ ญิงคนนัน หรือหนู
ควรถามพ่อมากกว่า ว่ารอยแดงๆ เมือกีคืออะไรเหรอ
คะ พ่อ”

สองคําสุดท้าย เธอพูดอย่างใจเย็น

เฉินหลินเหมือนถูกสตัฟฟ์ ไว้ คําพูดของเสียวเชียนไม่กี

ประโยคแทงเข้าจุดสําคัญจนทําให้ชาไปทังตัว

เจียซิวฟางนังลงบนพืน ร้องไห้ฟมู ฟายออกมา

161
“เฉินหลิน ไอ้คนใจดํา! เราสองคนออกจากหมูบ่ า้ นมา
ลําบากด้วยกันมาตังเท่าไร หน้าหนาวฉันต้องใช้นาเย็
ํ น
ล้างมือจนตอนนีเป็ นโรคไขข้ออักเสบ แกกลับมาทํากับ
ฉันแบบนี ฮือๆๆ!”

“อย่ามาทําอย่างกับในบ้านมีคนตาย อะไรไม่รูว้ นุ่ วายไป

หมด”

ตอนนีสมองของเฉินหลินสับสนไปหมด เขาทําตัวไม่ถกู
ทําไมเรืองราวอยูๆ่ กลายเป็ นแบบนีไปได้?

“พ่อกับแม่เข้าไปคุยกันในบ้าน อย่าให้เพือนบ้านหัวเราะ
เยาะได้!” เสียวเชียนพูดพลางมองเฉินหลินด้วยแววตา

162
เย็นชา

“ถ้าพ่อกล้าตีแม่อีกล่ะก็ หนูจะจุดไฟเผาบ้านนีเลย!”

“ไอ้ลกู คนนี เอาแต่พดู อะไรอยูไ่ ด้!” คําพูดนีของเฉินหลิน

ไม่ได้ดแู ข็งๆ เหมือนก่อนหน้านี

เด็กคนนีดูพิลกึ ไปจริงๆ

ถ้าเสียวเชียนค่อยๆ เปลียนไปทีละนิด คนในครอบครัว

คงไม่กลัวกันขนาดนี แต่อยูๆ่ เธอก็ระเบิดออกมา วิธีที
ทําให้คนอืนรับมือไม่ทนั แบบนีคล้ายกับระเบิดพลีชีพ

163
“เหรอคะ?” เสียวเชียนเก็บขวดเหล้าทีแตกออกครึงหนึง
ขึนมาจากพืน ภายในยังมีเหล้าอีกครึงขวด เธอราดลง
บนโต๊ะไม้แล้วล้วงไฟแช็คออกมาด้วยท่าทางสง่างาม

วินาทีนนั อวีหมิงหลางกําลังมองผ่านกล้องส่องทางไกล
ในสมองของเขาได้นกึ ถึงคําๆ หนึงทีเคยเรียนตอนเรียน
ปริญญาโทในโรงเรียนทหาร

ใช้กาํ ลังแบบมีชนเชิ
ั ง

จุดครังเดียว ไฟก็ติดทันที

เสียวเชียนดันแว่น แล้วมองเปลวเพลิงทีกําลังลุกไหม้อยู่
164
เบืองล่าง ความร้อนจากเปลวเพลิงไม่ได้ทาํ ให้ความเย็น
ชาในดวงตาลดลง

เฉินหลินกับเจียซิวฟางไม่มีเวลามานังทะเลาะกันแล้ว
รีบเข้าบ้านไปหานํามาดับไฟ

เวลานีเสียวเชียนเดินออกไปนอกบ้าน เดินไปตามถนน
เงยหน้ามองพระจันทร์ทีทังใหญ่ทงกลม
ั

ตอนทีทําเรืองพวกนีใจของเธอนิงมาก ถึงกับเกิดความ
รูส้ กึ ทีสบายใจอย่างบอกไม่ถกู โรคชอบล้างมือก็ไม่
กําเริบ เธอคิดว่าตัวเองเลวจนเป็ นนิสยั แล้วแน่นอน

165
อืม งันก็ปล่อยให้เลวไป

ภายในลานบ้าน ทุกอย่างดูเละเทะ ยังมีควันดําลอยอยู่

กลินไหม้ลอยไปทัว

สองสามีภรรยายังคงรูส้ กึ หวาดกลัวอยู่ ปฏิกิรยิ าของ

เสียวเชียนเมือครู ่ ทําให้ทงสองคนรั
ั บมือไม่ทนั

นิงเงียบไปหลายวินาที เฉินหลินก็ลบู หน้า “เด็กคนนีคง

โดนของเข้าจริงๆ พรุง่ นีเธอนังรถไปนอกหมูบ่ า้ นหา
อาจารย์เก่งๆ มาดูลกู หน่อย”

น่ากลัวเหลือเกิน
166
เจียซิวฟางเหม่อไปหลายวินาที แล้วยืนมือไปตีแขนเฉิน
หลินอย่างแรง “บอกมานะ รอยแดงบนตัวเสวียเอ๋อร์พอ่
เป็ นคนทําหรือเปล่า!”

ในบ้านมีผชู้ ายแค่สองคน ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะมีใคร ไม่

เคยเห็นฉวีเสวียออกไปไหนเลย!

“พูดจาเพ้อเจ้อ จะเป็ นไปได้ยงั ไง! เชียนเอ๋อร์บา้ ไปแล้ว

เธอก็บา้ ด้วยเหรอ” เฉินหลินรูส้ กึ ร้อนตัว

“วันนีพ่อต้องอธิบายมาให้ชดั เจน!” เจียซิวฟางคว้าแขน

เสือเฉินหลินไว้ เป็ นตายก็ไม่ยอมปล่อย

167
“ยัยบ้า!” เฉินหลินสะบัดแขนให้หลุดจากมือเจียซิวฟาง
ไม่หนั ไปมองสภาพเละเทะในลานบ้านอีก รีบสาวเท้า
เดินออกจากบ้าน

เจียซิวฟางตะโกนฟูมฟายอยูใ่ นลานบ้าน จนผ่านไป

หลายนาทีก็คอ่ ยๆ พยุงตัวลุกขึน หยิบไม้กวาดมาทํา
ความสะอาด กวาดไปก็รอ้ งไห้ไป

เสียวเชียนในเวลานีกําลังหลับตาดืมดํากับสายลมอ่อนๆ
ยามเย็น เธอพอจะเดาปฏิกิรยิ าของพ่อแม่ได้

เฉินหลินในเวลานีน่าจะไม่กล้าเผชิญการถูกประณาม

168
จากเจียซิวฟางได้ คงออกไปเล่นไพ่นกกระจอกเพือหนี
ความจริงแล้ว

ส่วนแม่ของเธอ...เหอๆ คงกําลังนังร้องไห้พลางคิดว่านี
ไม่ใช่เรืองจริง พรุง่ นีถูกพ่อเอาใจเข้าหน่อย สีหน้าก็คงทํา
เหมือนไม่แคร์ แต่ตอ่ ไปทุกครังทีทะเลาะกันคงจะยก
เรืองนีมาพูด เดิมคิดว่าจับจุดอ่อนของผูช้ ายได้แล้ว แต่
กลับยังฟื นฝอยหาตะเข็บ ยิงเป็ นการผลักพ่อให้ไกลออก
ไปเรือยๆ

ผูห้ ญิงทีไม่เลวแต่กลับโง่แบบนี ชาติก่อนไม่รูเ้ ธอเห็นมา

กีรายแล้ว

169
เสียวเชียนคาดเดาถึงปฏิกิรยิ าของแต่ละคน จากนันก็
วางแผนขันต่อไป แต่อยูๆ่ ท้องก็รอ้ ง เธอลูบกระเป๋ า
กางเกง ไม่ได้พกเงินมา

“ไม่มีกินไม่มีเสือผ้าสวมใส่ ศัตรูก็หยิบยืนให้!” เสียงเพลง

ประกอบละครดังลอยมา เสียวเชียนดันแว่นตา

อืม เนือเพลงนี แต่งได้เข้ากับสถานการณ์จริงๆ งันก็เอา

แบบนีเลยแล้วกัน

170
ตอนที 11 ทุกข์เป็ นเพือนฉันแล้วกัน

บ้านของเสียวเชียนอยูใ่ นหมูบ่ า้ นทีอยูใ่ นเมืองเดิน

171
ประมาณสิบนาทีก็เข้าสูเ่ ขตเมือง เสียวเชียนทีท้องหิว
และไม่มีเงินในตอนนี สายตาของเธอกวาดมองร้านค้า
ข้างถนนทีดูสกปรกเละเทะ

ร้านค้าพวกนีต่างรูจ้ กั เธอ จะติดไว้ก่อนก็ได้ แต่เธอไม่

อยากลําบากตัวเอง

ชาติก่อนเธอไม่เคยดูหมินตัวเอง ชาตินียิงไม่มีทาง

เธอเดินผ่านร้านพวกนีไป แล้วสายตาก็ไปหยุดอยูท่ ี
โรงแรมทีมีขนาดใหญ่พอสมควรทีอยูไ่ ม่ไกล

ถึงจะเทียบไม่ได้กบั โรงแรมหรูทีเธอเคยใช้บริการเมือ
172
ชาติก่อน แต่ก็พอแก้ขดั ไปได้ เธอไม่สนความจริงทีว่าตัว
เองไม่มีเงิน เดินเข้าโรงแรมนันไปอย่างใจเย็น

พนักงานพอเห็นสาวสวยแต่งตัวธรรมดาก็ถามอยูห่ ลาย
รอบว่ามาคนเดียวหรือเปล่า เสียวเชียนหันไปมอง ดัน
แว่น พนักงานคนนันก็องไปกั
ึ บบุคลิกท่าทางของเธอ
แล้วพาเธอไปยังทีนังริมหน้าต่าง

ริมหน้าต่างบานกระจกทียาวถึงพืนทําให้มองเห็นวิวด้าน
นอก มีดาวเล็กน้อย ต้นหลิวขนาดใหญ่พลิวไหวไปตาม
ลม โดยมีแสงไฟนีออนจากโรงแรมส่องไปบนนัน อีกทัง
ยังมีเสียงจักจันดังปะปน

173
เสียวเชียนหยิบเมนูขนมาดู
ึ คร่าวๆ หนึงรอบ “กุง้ ต้มสอง
จาน ปลิงทะเลผัดหอม ปลาเทอร์บอทนึง หอยเชลล์วนุ้
เส้นอบเนย ปูขน เอามาอย่างละจาน ถัวฝักยาวผัด มัน
ฝรังเส้นผัดพริกหยวก แล้วก็ขา้ วหนึงถ้วย”

พนักงานลังเล “คุณคะ ร้านเราจานใหญ่นะคะ”

เสียวเชียนยิมอย่างละมุน “ฉันกินไม่หมดก็หอ่ กลับได้

จ้ะ”

พนักงานไม่กล้ารอช้า แต่ก็เหลือบมองเสียวเชียนอยู่
หลายครัง อาหารทีผูห้ ญิงคนนีสังเป็ นของแพงของทาง
ร้านทังนัน

174
อาหารเสิรฟ์ ครบอย่างรวดเร็ว เสียวเชียนกินอย่างสุภาพ
เรียบร้อย ไม่มีคนทีเกลียดอยูต่ รงหน้าทําให้มีอารมณ์
อยากอาหารขึนมาหน่อย พนักงานยืนอยูร่ มิ ๆ มอง
ผูห้ ญิงทีดูประหลาดคนนี

เธอสังอาหารทะเลมาตังเยอะ แต่กลับไม่แตะเลยสักนิด
กินแค่ผกั กับข้าวสวย

เพิงเคยเห็นลูกค้าแบบนีเป็ นครังแรก เสียวเชียนกินอิม

แล้วจึงเรียกพนักงาน

“เพิมอาหารให้ฉนั อีกสองอย่าง ห่อกลับนะ แต่ฉนั ขอเพิม

175
รายละเอียดในการทําและเรืองการจัดเรียงลงกล่อง
หน่อย”

“ได้คะ่ เชิญสังค่ะ”

เสียวเชียนพูดสิงทีต้องการจบพนักงานก็ตกใจ “คุณ...
แน่ใจเหรอคะ”

แบบนัน จะกินได้เหรอ?

“ทําตามทีฉันบอก ฉันจะจ่ายค่าอาหารเป็ นสองเท่า”

เสียวเชียนสังชาเก๊กฮวยทีช่วยดับร้อนภายในเพิมอีกหนึง
176
กา เธอมองชาเก๊กฮวยทีมีควันลอยขึนมาพลางเป่ า

‘รสแบบนี แย่กว่าชาดอกเบญจมาศสีทองเยอะเลยค่ะ’

ในสมองปรากฏเสียงเด็กทีอ่อนโยน

‘คุณแม่ ทําไมคุณแม่ถงึ ดืมชาเก๊กฮวยบ่อยๆ ล่ะคะ’

‘ชาเก๊กฮวยช่วยดับร้อนในตับสําหรับคนทีชอบทํางาน
ข้ามคืน คุณแม่นอนไม่คอ่ ยหลับน่ะจ้ะ’

‘งันเสียวเหวยจะนอนเป็ นเพือนคุณแม่เอง คุณแม่จะได้

177
นอนหลับไงคะ’

ดวงตาร้อนผ่าว ด้านนอกมีเด็กนักเรียนมอต้นทีเรียน
เสริมรอบคําสะพายกระเป๋ าขีจักรยานผ่านไปหลายคน
ชุดพละทีตัวใหญ่แสนน่าเกลียดไม่อาจบดบังใบหน้าเด็ก
วัยรุน่ พวกนันได้

ถ้าไม่มีคนชัวพวกนัน เสียวเหวยของเธอก็คงเรียนมอต้น
แล้ว สะพายกระเป๋ าหนังสือใบใหญ่ พูดคุยเรืองกลุม้ ของ
เด็กทีกําลังเติบโต

แต่หลังจากนางฟ้าตัวน้อยจากไป เธอก็นอนไม่หลับมา
ตลอด พอหลับตาก็จะเห็นแต่ลกู สาวทีเนือตัวอาบไป

178
ด้วยเลือด ร้องไห้เรียกหาแม่ ความทุกข์ระทมทีไม่อาจ
ระบายกับใครได้เหล่านัน ไม่มีใครเข้าใจได้

ลูกจ๋า แม่คิดถึงหนูจงั

“พีคะ ทังหมดสีร้อยแปดสิบหยวนค่ะ จะรูดบัตรหรือจ่าย

เป็ นเงินสดดีคะ” เสียงของพนักงานขัดจังหวะความคิด
ของเสียวเชียน เธอละสายตาจากด้านนอกกลับมา

“ฉันขอใช้โทรศัพท์ทีนีหน่อยได้ไหม”

“เชิญทางนีค่ะ”

179
ไม่มีใครเข้าใจหรอกว่าแม่ทีรักลูกสุดชีวิต พอสูญเสียลูก
สุดรักสุดหวงไปมันรูส้ กึ ยังไง ต่อให้ได้ลา้ งแค้นศัตรูก็ยาก
ทีจะดับไฟโกรธในใจของเธอได้

เว้นเสียแต่ทาํ ให้นางฟ้าตัวน้อยคนนันกลับมาอยูเ่ คียง

ข้างเธอได้อีกครัง เรียกเธอว่าแม่ เธอถึงจะหายโกรธ

แต่เสียวเชียนทีเป็ นจิตแพทย์มาตลอดชีวิตจะไม่รูไ้ ด้
อย่างไรว่า ความตายในศัพท์เฉพาะทางจิตวิทยาเรียกว่า
การสูญเสียทียิงใหญ่ทีสุด ความรูส้ กึ ว่างเปล่าจากการ
สูญเสีย ไม่มีทางชดเชยได้เลย

ดังนันในเมือไม่มีทางทีเธอจะรักษาแผลในใจ ก็มีเพียง

180
การลงมือแก้แค้นคนทีทําให้เธอสูญเสียลูกสาวเท่านัน
ทําร้ายจิตใจคนเลวๆ พวกนันให้ทกุ ข์ทรมานเป็ นเพือน
เธอ

เสียวเชียนยืมโทรศัพท์เพือโทรหาหนีเจียนเหริน

“ฉันอยูโ่ รงแรมปิ นไห่ มาจ่ายเงินหน่อย”

หนีเจียนเหรินก็เป็ นคนขีงกเช่นกัน นําเฉินหลินอยูห่ น่อย

พอได้ยินว่าเสียวเชียนให้มาจ่ายเงินก็ปรีดทันที

“เธอไปทําอะไรทีนัน!” ทีนีเป็ นหนึงในโรงแรมทีแพงทีสุด

ของเมือง!
181
“มาจ่ายเงินก็พอแล้ว พูดมากทําไม”

“ฉันยังมีธุระอีก ไปไม่ได้ เธอจัดการเองแล้วกัน!” พูดจบ

ก็ทาํ ท่าจะวาง

เสียวเชียนยิมแล้วดันแว่นตา “โต๊ะข้างๆ ฉันดูเหมือนจะ

เป็ นเจ้านายของนายนะ ชือหลีเจินใช่ไหม งันฉันไปให้
เขาจ่ายแทนแล้วกัน”

“เสียวเชียน! อย่าไปยุง่ กับเขา! ฉันจะไปเดียวนีแหละ!”

หนีเจียนเหรินลนลาน

182
วางสาย เสียวเชียนมองอาหารบนโต๊ะแล้วก็คิดว่าตัวเอง
ยังเอากลับได้อีกหลายห่อ

มีทีไหนกันหลีเจิน เธอก็พดู ไปงันแหละ

สาเหตุทีตาคนเลวนันลนลานก็เพราะหลีเจินเป็ นแฟนมัน
มันกลัวว่าเธอจะเปิ ดโปงความลับเรืองรักร่วมเพศของ
มัน

“พีคะ อาหารทีพีสังห่อเสร็จหมดแล้วค่ะ นีเป็ นอาหารทีพี

สังเป็ นพิเศษ มันกินได้จริงๆ เหรอคะ” พนักงานส่งกล่อง
อาหารมาให้ กลินแปลกๆ โชยออกมาจากกล่อง

183
“น้องสาว พีสาวถามหน่อย บาดแผลตรงไหนทีคนจะไม่
รูส้ กึ เจ็บ” เสียวเชียนถาม

“เอ่อ...บนเล็บหรือคะ?” พนักงานตอบไม่ถกู แขกคนนี

แปลกจริง

“ผิด บาดแผลบนตัวคนอืนไงทีเราจะไม่รูส้ กึ เจ็บ ดังนัน

เข้าใจหรือยัง” เสียวเชียนดันแว่นตา พนักงานงงไปหมด
ลึกซึงเหลือเกิน

ให้ตวั เองอิมคนเดียวก็จะรูส้ กึ ผิด ยังไงก็ตอ้ งดูแลตานัน

หน่อย ของพวกนีเธอเตรียมไว้ให้คนเลวคนนัน

184
หนีเจียนเหรินวิงหอบเข้ามาหลังจากทีเสียวเชียนดืมชา
เก๊กฮวยหมดไปหนึงกา กวาดสายตามองไปทัวห้อง
อาหาร ไม่เห็นหลีเจิน เห็นแต่เสียวเชียนทีนังอย่างไม่รู ้
ร้อนรูห้ นาว

“หลีเจินล่ะ”

“ฉันคงตาลายไปหน่อย ก็แค่คนหน้าเหมือน”

หนีเจียนเหรินรับบิลมาดู พอเห็นตัวเลขสีร้อยก็แทบจะ
เป็ นลม

“ทําไมมันเยอะแบบนี?!” ถึงเขาจะทํางานกับรัฐ เงิน

185
เดือนโอเคในระดับหนึง แต่นีมันเงินเดือนครึงเดือนเลย
นะ!

“ฉันพกเงินมาไม่เยอะขนาดนัน!” หนีเจียนเหรินปวดใจ
จะตายอยูแ่ ล้ว

เงินเดือนครึงเดือนเลยนะ!

“งันเดียวฉันเรียกพ่อมา แต่พอ่ ฉันขีงกจะตายนายก็รู ้ ถ้า

พ่อโกรธงานหมันอาทิตย์หน้าคงยากแล้วล่ะ ไม่แน่อาจ
ไปโวยวายถึงทีทํางานนายก็ได้นะ”

“ฉันไปกดเงินก่อน!” หนีเจียนเหรินกัดฟั นพูด

186
“เอาโทรศัพท์ไว้นี” เสียวเชียนเอาโทรศัพท์โนเกียรุน่ เก่า
ออกมาจากในมือเขา ยุคสมัยนีนีถือเป็ นของฟุ่ มเฟื อย มี
สิงนีไว้เป็ นตัวประกัน เธอก็ไม่ตอ้ งกลัวว่าเขาจะไปแล้ว
ไม่กลับมา

เสียวเชียนมองแผ่นหลังหนีเจียนเหรินทีคุกรุน่ ไปด้วย
ความโกรธแล้วก็รูส้ กึ มีความสุข เธอค่อยๆ ยกแก้วชาขึน
จิบ

เธอเป็ นผูห้ ญิงทีเลวร้ายจริงๆ แฮะ พอเห็นคนเลวนัน

โกรธจัดทําอะไรเธอไม่ได้แล้วก็รูส้ กึ สะใจจริงๆ

187
ตอนที 12 เจออวีหมิงหลางอีกแล้ว

188
เสียวเชียนถืออาหารหลายกล่องทีห่อกลับมาเดินตาม
หนีเจียนเหรินทีโกรธจนหน้าเขียวออกจากโรงแรม

เห็นชัดๆ ว่าเสียดายเงิน ยังจะแสร้งทําเป็ นไม่แคร์ ท่า

ทางของคนชันตํานีทําให้เสียวเชียนรูส้ กึ ตลก

รถยนต์คิวคิวสีแดงของหนีเจียนเหรินจอดอยูร่ มิ ถนน
เพือทีจะประหยัดค่าจอดรถ เขายอมทีจะเสียงถูกปรับ
มากกว่า เงินแค่ไม่กีหยวนยังเสียดายจะเป็ นจะตาย แต่
กลับต้องมาจ่ายเงินให้เสียวเชียนจํานวนมากขนาดนัน

189
เงามืดก่อตัวขึนในใจมากเท่าไร ยากทีจะคํานวณได้

ยิงเขาหงุดหงิด เสียวเชียนยิงมีความสุข

ข้างนอกมีแต่นกั เรียนขีจักรยาน พอเห็นเด็กทีอายุพอๆ

กับเสียวเหวย บวกกับหน้าบูดเป็ นตูดหมาของหนีเจียน
เหริน เสียวเชียนรูส้ กึ ว่าสายลมยามเย็นช่างดีเหลือเกิน
ช่างเป็ นบรรยากาศดีๆ ในช่วงหน้าร้อน

ต้องโทษทีชาติทีแล้วตอนทีเธอเจอกับคนชันตํานี เธอยัง
เด็กเกินไป

ไม่อย่างนันคนเฮงซวยทีสาวแตกขับรถคิวคิวสีแดงนีไม่มี
190
ทางได้รงั แกเธอแน่

หนีเจียนเหรินเดินไปทีรถ ไม่แม้แต่จะหันไปมองผูห้ ญิง

คนทีผลาญเงินครึงเดือนของเขา จากนันก็พดู ด้วยนํา
เสียงแข็งๆ

“ฉันไปคนละทางกับเธอ เธอกลับเองแล้วกัน”

“นายน่ะ เป็ นรับใช่มย”

ั all-all2 blog

ชาติทีแล้วเสียวเชียนหาคําตอบไม่ได้วา่ คนชันตํานีกับคู่
ขาใครคิงใครควีน ตอนนีเข้าใจแล้ว
191
คิดเล็กคิดน้อยขนาดนี นิสยั อย่างกับผูห้ ญิง เป็ นรับชัวร์

ไม่แน่อาจเป็ นเพราะของตานีแข็งไม่ได้ เลยยอมอยูล่ า่ ง

เสียวเชียนคิดพิเรนทร์

“เธอว่าไงนะ” หนีเจียนเหรินกําลังเสียดายเงินเลยไม่ได้
ตังใจฟั ง

“ฉันพูดว่า ของพวกนีให้นาย เอากลับไปค่อยๆ กินนะ”

เสียวเชียนดันแว่นตา แล้วส่งกล่องอาหารให้เขา

นีเป็ นอาหารทีเธอ ‘ตังใจเลือก’ ให้โดยเฉพาะ

192
เท่าทีเธอรูจ้ กั เขา หลังจากทีเธอกลับไปแล้ว เขาจะต้อง
ไปหาคูข่ าแน่นอน ไปปั มปั มกัน

อาหารพวกนีพวกเขาต้องพอใจแน่นอน

หนีเจียนเหรินพอคิดว่าผูห้ ญิงคนนีกินข้าวหนึงมือใช้เงิน
ของเขาไปถึงครึงเดือนก็โกรธจนอยากจะรีบจับแต่งงาน
จะได้ซอ้ มวันละสามเวลา

ได้ทีเสียกลับมาหน่อยก็ยงั ดี เขาดึงกล่องอาหารมาจาก
เสียวเชียน แล้วออกจากทีนันโดยไม่หนั กลับไปมอง

193
เสียวเชียนหิวอาหารทีห่อกลับค่อยๆ เดินกลับบ้าน

ในนีเป็ นอาหารทะเลทังหมด

มันเคยเป็ นอาหารทีเธอชอบกินทีสุด ตอนทีเพิงเริมทํา

งาน ลูกสาวของเธอยังเล็ก ไม่มีงานใหญ่เข้ามา แต่ละ
วันผ่านไปอย่างยากลําบาก แต่พอได้เงินมาเธอก็จะพา
ลูกสาวไปกินอาหารทะเล

ลูกสาววัยสองขวบถือปูทีขนาดพอๆ กับหัวตัวเองกินจน
เลอะหน้าไปหมด

ต่อมางานเธอไปได้สวย นับวันยิงยุง่ มากขึนเรือยๆ ถึงแม้

194
จะเริมมีเงินเยอะ แต่โอกาสทีจะได้กินข้าวกับลูกสาวก็
น้อยลง เธอหาร้านอาหารทีดีทีสุดให้ลกู เพือเป็ นการ
รับประกันว่าลูกเธอจะได้กินอาหารทะเลทีแพงทีสุด แต่ดู
เหมือนลูกสาวจะไม่มีความสุขเท่าไร

กว่าเธอจะรูส้ กึ ตัวว่าไม่คอ่ ยได้อยูก่ บั ลูก อยากจะหา

เวลาอยูก่ บั ลูกให้มากขึน คนเลวนันก็มาลักพาตัวลูกสาว
เธอ

นับแต่นนมา
ั อาหารทะเลทีชอบกินมากทีสุด เสียวเชียน
ก็ไม่แตะอีกเลย

พอคิดถึงลูกสาวโรคยําคิดยําทําของเสียวเชียนก็กาํ เริบ

195
เธอมองไปรอบๆ ก็เห็นสวนทีอยูร่ มิ ถนนมีก๊อกนําจึงเดิน
เข้าไป ว่างกล่องอาหารในมือลงแล้วล้างมือไม่หยุด

รูส้ กึ ชืนๆ บนใบหน้า เสียวเชียนเงยหน้าคิดว่านํากระเด็น

ถูก ทําไมเธอถึงร้องไห้ละ่ แม่ทีไม่ได้เลียงดูลกู สาวให้ดี
คนนี มีสทิ ธิอะไรร้องไห้

เธอสามารถแบกรับคําวิจารณ์ในแง่ลบทุกอย่างบนโลก
ใบนีได้ รูว้ า่ ตัวเองไม่ใช่คนดีอะไร แต่ในบรรดาคํา
วิจารณ์เหล่านัน อย่างเดียวทีไม่รวมอยูด่ ว้ ยก็คือ เป็ นแม่
ทีเลว

แต่ความจริงก็คือ เธอทอดทิงลูกสาว ถึงจะมีความ

196
สามารถแก้แค้นคนเลวได้เป็ นหมืนครัง แต่ทกุ ครังทีแก้
แค้นสําเร็จ ดูเหมือนบาดแผลในใจจะใหญ่ขนึ เธอไม่
อาจให้อภัยตัวเองได้

สิงทีอวีหมิงหลางมองเห็นผ่านกล้องส่องทางไกลก็คือ
เสียวเชียนทีกําลังเสียใจแต่แกล้งทําเป็ นเข้มแข็ง

ดูเหมือนเธอจะชอบล้างมือ อีกทังล้างไปก็รอ้ งไห้ไป สี

หน้านันดูเศร้ามาก เหมือนสูญเสียโลกทังใบ

ผูห้ ญิงคนนีเป็ นอะไรกันแน่นะ

อวีหมิงหลางเห็นเธอล้างมือเสร็จก็เหมือนเปลียนเป็ นอีก
197
คนหนึง ดูนิง ไม่สิ เย็นชา

นีคือผูห้ ญิงทีมีเรืองอยูใ่ นใจ จากท่าทางทีเธอแสดงออก

หลายครัง อวีหมิงหลางสงสัยในตัวเธอมากขึนเรือยๆ
รูส้ กึ ว่าผูห้ ญิงทีดูออ่ นแอคนนี ภายในแฝงไปด้วยความ
โศกเศร้าอันยิงใหญ่ รวมถึงความไม่แคร์โลกใบนี

ทันใดนัน ลูกแมวเร่รอ่ นตัวหนึงดูเหมือนจะได้กลิน

อาหารทะเลจากกล่องอาหารของเสียวเชียนจึงเดินเข้า
มาดมๆ

แมวน้อยเนือตัวสกปรก อีกทังยังได้รบั บาดเจ็บ

198
เสียวเชียนนังลง เปิ ดกล่องอาหาร แล้วใช้ตะเกียบ
อนามัยคีบอาหารทะเลออกมา ยิมอย่างอ่อนโยนมองลูก
แมวกินอย่างมีความสุข

แสงไฟภายในสวนสาดลงบนใบหน้าเธอเล็กน้อย เด็ก
สาวคนหนึง มีกีแง่มมุ กันแน่ แล้วแบบไหนคือตัวตนทีแท้
จริง?

ขณะทีอวีหมิงหลางกําลังสังเกตการณ์สภาพแวดล้อม
ภายในสวนสาธารณะก็ได้ถือโอกาสคิดเกียวกับคําถาม
นี

อีกไม่กีนาทีพวกเขาก็จะต้องบุกโจมตีศตั รูทีแฝงตัวอยูใ่ น

199
สวนสาธารณะ ตอนนียังมีเวลาให้คิดเกียวกับเธอคนนี

กับพ่อแม่ กับคนทัวไป มีทา่ ทีเย็นชาจนถึงขันหยิงยโส

แต่กบั เด็กกับสัตว์ปฏิบตั ิอย่างอ่อนโยน

แมวน้อยกินอย่างมีความสุข เสียวเชียนเองก็ปอ้ นอย่างมี

ความสุข

ลูกแมวร้องเหมียวๆ พลางมองเสียวเชียนคล้ายกับกําลัง
พูดขอบคุณ

“กินเถอะ กินเยอะๆ เลยนะ มีเยอะเลย ไปเรียกเพือน

แมวมากินด้วยก็ได้นะ เมือเทียบกับเอาไปให้คนใจร้าย
200
พวกนันกินไม่สเู้ อามาเลียงพวกแก อย่างน้อยพวกแกก็
ไม่มีเจตนาร้าย รูจ้ กั บุญคุณ ใช่ไหมเจ้าเหมียว ฉันมาครัง
หน้าพวกแกจะจําฉันได้ไหมนะ”

เสียวเชียนพูดพึมพําอยูค่ นเดียว แต่กลับไม่รูเ้ ลยว่า

ผูช้ ายทีส่องกล้องส่องทางไกลกําลังปวดใจ

ต้องเป็ นคนทีโดดเดียวแค่ไหนกันแน่นะถึงได้ตอ้ งการ

การยอมรับจากแมว จะต้องเป็ นคนข้างตัวแน่ทีทําให้เธอ
รูส้ กึ ไม่ได้ถงึ ความรัก ทําให้สาวน้อยทีเดิมควรจะอ่อน
โยนจิตใจดีตอ้ งใช้ความเย็นชาปิ ดบังหัวใจตัวเอง แต่
กลับแสดงความรูส้ กึ จริงกับสัตว์โดยทีไม่รูต้ วั

201
เสียวเชียนสังอาหารทะเลราคาแพงมากมายขนาดนีเดิม
ก็ไม่ได้คิดจะเอากลับบ้านอยูแ่ ล้ว แค่อยากทําให้ผชู้ าย
เฮงซวยนันเจ็บแค้นใจ ได้เอามาเลียงหมาเลียงแมวก็ดี
เหมือนกัน

แมวน้อยกินอย่างเอร็ดอร่อย สักพักก็มีลกู หมาลูกแมว

มากันเต็ม เสียวเชียนเปิ ดอาหารทุกกล่อง มองพวกมัน
กินพลางยิมโดยทีตัวเองไม่รูต้ วั

เวลานีเสียวเชียนทีกําลังเลียงอาหารหมาแมวพลางวาง
แผนการร้ายอยูใ่ นใจได้กลายเป็ นสาวน้อยน่ารักทีแสน
โดดเดียวอยูใ่ นใจของอวีหมิงหลางโดยไม่รูต้ วั

202
ทันใดนันเสียวเชียนก็รูส้ กึ ว่ามีเสียงประหลาดจากพง
หญ้าอีกด้าน ตามด้วยมีบางอย่างลอยขึนไปบนอากาศ
เสียงดัง ปั ง มีควันลอยออกมาจากพงหญ้า ตามด้วย
เสียงแช่งชักของคนแปลกหน้า

“อะไรวะ! ฝ่ ายนันมีมือสไนเปอร์!”

มีทหารหนึงคนลุกขึนยืนในพงหญ้าทีมีควันลอยออกมา
รอบตัวมีแต่ควัน

“ว่าแล้วเชียวว่าฝ่ ายนันต้องเล่นไม่ซือ มีมือสไนเปอร์ซมุ่

อยู!่ ” ทหารทีถูกยิงบ่นอย่างโกรธๆ เสียวเชียนอยูใ่ กล้เขา
มาก รูส้ กึ ตกใจนิดหน่อย

203
ทีนีมีคนด้วย?

เสียวเชียนไม่ชอบให้คนมาล่วงรูค้ วามคิด เธอขมวดคิว

แต่ก็ทาํ สีหน้าปกติอย่างรวดเร็ว

เมือกีเธอพูดเสียงเบามาก คนพวกนีไม่มีทางได้ยิน

อืม ไม่ได้ยิน แต่เห็นกันหมดแล้ว

204
ตอนที 13 นายไม่ตอ้ งมายัดเยียดของให้คนอืนได้ไหม

205
เสียวเชียนเห็นปุ๊ บก็รูท้ นั ที

หน่วยทหารคงกําลังซ้อมอยูแ่ ถวนี ดูทา่ จะกินพืนทีกว้าง

เสียด้วย ทีร่างกายแต่ละคนมีระบบเลเซอร์จาํ ลอง
สถานการณ์จริง หลังจากทีถูกลูกกระสุนแบบพิเศษยิง
อุปกรณ์ปล่อยควันบนหัวจะทํางาน แสดงว่าคนนันตาย
แล้ว

ขณะทีเสียวเชียนกําลังคิดอยูก่ ็เห็นควันขึนจากอีกหลาย
ตําแหน่งแถวนัน สวนสาธารณะทีดูสงบเงียบมีคนซ่อน
อยูเ่ ยอะขนาดนีเลยเหรอเนีย!

อีกทังคนพวกนีตอนนียังได้ถกู มือสไนเปอร์ลกึ ลับสังหาร

206
อีก!

“แม่ง ใครวะโหดขนาดนี!”

“ข้าพรางตัวขนาดนียังจะเห็น?”

“หรือว่า...ศูนย์ศนู ย์หนึงมาแล้ว? ฝี มือยิงแบบนี มีแค่

ศูนย์ศนู ย์หนึงเท่านัน แม่ง!” ทหารคนทีตายแล้วยังไม่ทนั
จะพูดจบก็เห็นอีกมุมหนึงของสวนมีควันลอยขึน

“ไอ้บา้ พวกนีนีแม่ง! โหดชิบหาย!” คนทีอยูใ่ กล้เสียว

เชียนทีสุดตะโกนออกมา

207
“เฮ้ย พวกเอ็งน่ะ ซุม่ ยิงมันจะเก่งสักแค่ไหน มือสไนเปอร์
ทังทีมดักซุม่ แอบยิงพวกเรา ถ้าเก่งนักตัวต่อตัวสิ!”

เสียงฟิ ว ลอยมาคล้ายกับเป็ นการตอบรับคําท้า ลูกปื น

ลอยเฉียดเท้า

เล่นเอาทหารทีตายแล้วคนนันโกรธจนยกมือขึนร้อง
โวยวาย

“ข้าตายแล้วโว้ย ไอ้พวกบ้าศูนย์ศนู ย์หนึง หลบหลูค่ น

ตายเหรอวะ!”

เสียวเชียนเห็นภาพเหตุการณ์นีก็รูส้ กึ สนุก
208
พวกหน่วยรบนีดูเจ๋งจริง ทุกคนต่างมีความเชือทีแน่วแน่
คล้ายกับเป็ นสถานทีทีหล่อหลอมจิตใจ สามารถฝึ กฝน
ให้ทกุ คนมีปณิธานทีแน่วแน่เข้มแข็ง แม้แต่ตอนระบาย
อารมณ์ยงั ดูน่ารักซือๆ

“หัวหน้า เจ้าพวกนันคิดว่าพวกเรามากันเป็ นทีม ตลก

จัง” เฉียวเจินเก็บปื น

คงเป็ นนัดสุดท้ายทีหัวหน้ายิงทําให้เจ้าพวกนันมองผิด
มุมยิงโหดเหลือเกิน โหดกว่านัดแรกทียิงไปมาก ใครเห็น
ก็คงเข้าใจว่าไม่ใช่คนๆ เดียว แต่หวั หน้าทําได้

209
มิน่าอีกฝ่ ายถึงได้เข้าใจว่ามีมือสไนเปอร์หลายคน คงไม่
มีใครนึกถึงว่ากระสุนทีถูกยิงออกไปหลายนัดภายใน
ระยะเวลาอันสันจะเป็ นคนๆ เดียวกันยิงทังหมด

“ยังเหลือนัดสุดท้าย พวกเราค่อยลงไปจัดการ ตําแหน่ง

ทีเขาซ่อนอยูถ่ า้ ฉันยิงจะถูกใบหน้า อันตรายเกินไป”
อวีหมิงหลางเก็บปื น ขยับท่าทางให้ดี อย่างไรเสียนีก็ไม่
ใช่การรบจริงๆ หากอีกฝ่ ายจะต้องเจ็บตัว เขาทําไม่ได้

“ภารกิจของพวกเราให้จดั การสิบคนไม่ใช่เหรอครับ? พอ
แล้วหัวหน้า”

ภารกิจของพวกเขาทังสองคนคือจัดการศัตรูทีซ่อนอยูใ่ น

210
สวนสาธารณะ จากอุปกรณ์ทีเตรียมมา กลุม่ มาตรฐาน
คือสิบคน เมือครูห่ วั หน้าก็ยิงไปแล้วสิบ

อวีหมิงหลางไม่พดู อะไร หันไปจ้องเฉียวเจินด้วยสีหน้า

อํามหิต

เฉียวเจินแอบยกนิวกลางให้ในใจ ดู! สีหน้าเอกลักษณ์

มาอีกแล้ว!

สีหน้าแบบทีอ่านเกมทุกอย่างออกหมด ไอ้พวกโง่ทงั
หลายเอ๊ย สีหน้าแบบนีมีแค่คนสนิทของอวีหมิงหลา
งเท่านันทีจะได้ ‘เชยชม’ ถูกรังสีอาํ มหิตโจมตีอีกแล้ว!

211
ฮือๆๆ ลูกพี ไม่ตอ้ งเก่งขนาดนีได้ไหม ไม่ตอ้ งเอาเพอร์
เฟคนักหรอก อะไรทีมือสังเกตการณ์อย่างผมไม่เห็น ลูก
พีเห็นได้ไง?

เฉียวเจินมือสังเกตการณ์ทีภายในใจก็แอบมีมมุ แบบ
ผูห้ ญิงซ่อนอยูไ่ ด้เดินตามมือสไนเปอร์ทีแสนเก่งกาจไป
ทังสองคนกระโดดลงจากตึก แล้วซ่อนตัวภายใต้ความ
มืดอย่างรวดเร็ว

เสียวเชียนได้ดกู ารแสดงซ้อมรบ อาหารแมวก็ให้เสร็จ

แล้ว จึงยืนขึนเตรียมกลับบ้าน ทหารคนทีตายแล้วก็
เตรียมกลับไปทีแคมป์

212
ทันใดนันก็มีเงาดําๆ สองเงาวิงผ่านเสียวเชียน ผมของ
เสียวเชียนถูกลมพัดปลิวไปถูกปื นทีอยูบ่ นหลังของคนๆ
นัน แล้วมือก็รูส้ กึ เย็นๆ เธอก้มหน้าดู พูดไม่ออก

ตาอวีจอมเซ่อ นีนายมาบังคับเอาพลาสเตอร์ยายัดใส่
มือคนอืนแบบนีเลยเหรอ?

นีขนาดแค่เดินผ่านเธอยังเอามายัดใส่มือได้!

หรือเพราะไม่เห็นเธอแปะพลาสเตอร์ยา ก็เลย...!!

ในใจของเสียวเชียน ใบหน้าทีแสนเย็นชาของอวีหมิ
งหลางได้กลายเป็ นพลาสเตอร์ยาเบอร์ใหญ่ ตาคนนีนี
213
ดือดึงจริง!

ทหารทีตายแล้วพวกนันได้เห็นอวีหมิงหลางกับเฉียวเจิน
ตอนทีทังสองคนจัดการทหารคนสุดท้ายทีซ่อนอยูใ่ ต้
เก้าอีไปแล้ว

ควันโขมงลอยขึน ตามด้วยเสียงด่ามาอีกระลอก

“สัญลักษณ์ของศูนย์ศนู ย์หนึง ฉันบอกแล้วไหมล่ะว่า

ต้องเป็ นฝี มือเจ้าพวกนีแน่ๆ!”

“ช่างเถอะ ถูกมือฉกาจทังหน่วยกําจัดแบบนี ก็ถือว่าเก่ง

แล้วละ”
214
อวีหมิงหลางเก็บปื น “สองคน”

“อะไรนะ?” พวกทหารไม่เข้าใจ

แต่อวีหมิงหลางก็ทงไว้
ิ เพียงเงาเบืองหลังเดินจากไปไกล
เฉียวเจินกระซิบบอกทหารคนนันด้วยความหวังดี “ทีม
เรา มีแค่สองคนทีแหละทีมา”

งันก็หมายความว่า พวกเขามีสบิ เอ็ดคน ถูกล้อมด้วย

ฝี มือคนสองคน?! เจ็บปวดเกินไปแล้ว!

“ฉันไม่เชือ เมือกีตรงมุมนันจะยิงโดนได้ยงั ไง อีกอย่าง

215
ภายในเวลาแค่นนยิ
ั งคนสิบเอ็ดคน ฉันไม่เชือหรอก!”

“มีอะไรให้ไม่น่าเชือ หัวหน้าเรามือไวชนิดทีใครเห็นก็ตอ้ ง
ตะลึง มีโอกาสก็มาประลองฝี มือกันได้ ตัวต่อตัวนายสู้
เขาไม่ได้หรอก” เฉียวเจินพูดในใจ เมือครูเ่ ขาเพิงยิงไป
สามนัด แต่ทงหมดหั
ั วหน้าแม่งเก็บหมดเลย!

คําพูดของเฉียวเจินลอยไปตามลมเข้าหูของเสียวเชียนที
ยังเดินไปไม่ไกล มือไว...

อยูๆ่ ใบหน้าของเธอก็แดงกํา มีความคิดหนึงผุดขึนอย่าง

ไม่รูเ้ วลําเวลา อวีหมิงหลางไม่ใช่แค่มือไว แรงเอวก็ดี
ด้วย...บรึย! คิดอะไรเนีย!

216
เธอยืดตัวเดินไปไกลขึนเรือยๆ สายลมได้หอบเอาเสียง
ของทหารพวกนันทีพากันสอบถามลอยมา

“มือสไนเปอร์คนเมือกีใครกัน” กําจัดคนได้เยอะขนาด
นันภายในเวลาอันสัน คงมาจากหน่วยศูนย์ศนู ย์หนึง
เป็ นทหารเหมือนกันแต่ทาํ ไมฝี มือต่างกันลิบลับแบบนี?

เฉียวเจินไม่ตอบพวกเขา รีบเดินตามอวีหมิงหลางที
กําลังไปยังจุดภารกิจต่อไป

เสียวเชียนยกมุมปากขึน แล้วพูดเบาๆ

217
“one”

โค้ดเนม one

ชาติทีแล้วเขาเป็ นคนบอกเธอเอง ตอนนันความสัมพันธ์

ของพวกเธอดีมาก อวีหมิงหลางเป็ นพันโทแล้ว เธอดู
ละครทีเกียวกับทหารจึงถามด้วยความสงสัยว่า คนอืนมี
โค้ดเนม แล้วเขามีหรือเปล่า?

เขาบอกว่ามี ชือ one

หลังจากนันเธอก็ซือนําหอมทีมีชืเดียวกันมาหลายขวด
เธอยังหัวเราะเขาอยูเ่ ลย ว่าเป็ นตุ๊ดหรือเปล่า ถึงได้ใช้ชือ
218
เดียวกับนําหอม

แต่เธอนึกไม่ถงึ เลยว่า สิงทีเธอพูดขึนมาเล่นๆ นีจะมี

เบืองหลังโลดโผนแบบนี

ทีแท้ตอนทีเขาหนุ่มๆ มีความสามารถโดดเด่นมาก ชือนี

หมายถึง ทีหนึง

แต่...เสียวเชียนก้มหน้ามองสิงทีเขายัดให้ในมือ สีหน้า
กึงโกรธกึงจนใจ

“เหมือนชาติทีแล้วเปี ยบ พลาสเตอร์ยา พอติดเหนียว

หนึบก็ไปไหนไม่ได้ จริงๆ เลย”
219
ดูเหมือนขาจะปวดยิงกว่าเดิม เสียวเชียนเดินไปทีปาก
ถนนแล้วนังลงข้างทาง ฉีกพลาสเตอร์ยาปิ ดทีข้อเท้า
ปากก็พมึ พํากับตัวเอง

“ชาติทีแล้วนายทําให้ฉนั ต้องซือนําหอมทีชือเดียวกัน
หลายขวด พลาสเตอร์ยานีถือเป็ นสิงชดเชยแล้วกัน ฉัน
ไม่ได้คิดถึงนายหรอกนะ”

ตัวยาประสิทธิภาพดีมาก ปิ ดปุ๊ บก็รูส้ กึ ร้อนตรงแผลทันที

อวีหมิงหลาง ต่อไปคงไม่มีโอกาสได้เจอกันแล้วแหละ...
มัง

220
ตอนที 14 ไม่หาความรูใ้ ส่ตวั ไม่ได้หรอก

221
เสียวเชียนกลับถึงบ้าน ภายในบ้านมืดสนิท

ไม่เห็นแม่ คงวิงไปร้องไห้ครําครวญทีบ้านลุงแล้ว พ่อยัง

ไม่กลับมา คงไปเล่นไพ่นกกระจอกข้ามคืน

น้องชายเฉินจือหลงก็ยงั ไม่กลับ คงกําลังเล่นเกมอยูร่ า้ น

เน็ตอย่างบ้าคลัง

มีเพียงแค่ไฟของห้องฉวีเสวียทีสว่างอยู่

ทําลายครอบครัวคนอืนจนกลายเป็ นแบบนี ฉวีเสวียยัง

หน้าด้านนอนหลับสบายอยูท่ ีนีอีก
222
เสียวเชียนเริมใช้ความคิด

ถ้าบุกเข้าไปเอาเก้าอีฟาดหรือตะโกนด่ามันจะทําให้ภาพ
ลักษณ์ดแู ย่ไปหน่อย เธอไม่มีทางทํา

เธอเกลียดคนทีพอเกิดเรืองก็ลงไม้ลงมือทีสุด เรืองทีใช้
สมองจัดการได้ก็ไม่จาํ เป็ นต้องใช้กาํ ลัง เกลียดนักคนที
เดียวก็เตะเดียวก็ตอ่ ยเดียวก็ฆา่ กัน ไร้สมองสินดี เสียว
เชียนคิดพลางเดินขึนบันได

ห้องนอนของพ่อแม่ไม่มีคนอยู่ เธอเดินเข้าไป ฟี นอล์ฟทา

ลีนทีแม่เธอกินแก้ทอ้ งผูกยังมีอยูห่ รือเปล่านะ

223
พอหาฟี นอล์ฟทาลีนเจอเสียวเชียนก็เดินลงบันได มอง
หาแก้วนําของฉวีเสวียอย่างใจเย็น เปิ ดฝาออก แล้วเอา
ยาใส่ลงไป จากนันก็เอานิวคนให้เข้ากัน

ฟี นอล์ฟทาลีน คนทัวไปกินแล้วจะถ่ายท้อง แน่นอน

ว่านอกจากถ่ายท้องแล้วอาจทําให้สีของปั สสาวะดู
แปลกไปด้วย มีความเป็ นไปได้ทีจะเกิดขึน แต่กบั บาง
คนก็ไม่เปลียนสี ยุคสมัยนีไม่ขยันหาความรูใ้ ส่ตวั คงไม่
ได้ ความรูก้ ็คือพลัง

เธอกลับขึนไปชันบน ฉวยโอกาสตอนทีในบ้านไม่มีคน
เริมค้นหาตามตูต้ ามลินชัก

224
ไม่รูว้ า่ พ่อของเธอเอาใบตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยไปซ่อน
ไว้ทีไหนหรือว่าฉีกทิงไปแล้ว

ถึงของสิงนีจะขอใหม่ได้ แต่ขนตอนก็
ั ยงุ่ ยาก หาให้เจอ
จะดีทีสุด ตอนนีเหลือเวลาก่อนเปิ ดเทอมอีกแค่ครึงเดือน
แล้ว

ถ้าหาไม่เจอเวลาของเธอก็จะมีจาํ กัด เข้าไปที

มหาวิทยาลัยเพือจัดการขันตอนต่างๆ ล้วนต้องใช้เวลา

ค้นไปค้นมาก็ยงั หาไม่เจอ เสียวเชียนนังลงบนเตียงของ

พ่อแม่ นึกถึงพ่อทีอาจฉวยโอกาสตอนทีแม่ออกไปเม้าท์

225
กับคนอืนเรียกฉวีเสวียเข้ามาทํากิจกรรมอย่างว่าแล้วก็
รูส้ กึ ขยะแขยง

อยากล้างมือขึนมาอีกแล้ว เสียวเชียนลุกขึนยืน นึกขึนได้

ว่าตรงอ่างล้างมือไม่มีสบูแ่ ล้วจึงเปิ ดตูเ้ สือผ้าออก เธอจํา
ได้วา่ แม่ชอบเอาสบูใ่ หม่ๆ มาไว้ในตูจ้ ะได้หอมๆ

มีสบูย่ ีห้อสามยิมทีเป็ นกลินดอกไม้กบั ผลไม้ ก้อนละ

หนึงหยวน กลินแรงมาก คงใส่หวั เชือนําหอมไม่นอ้ ย แต่
พอใช้ไปสักพักก็ไม่มีกลิน แม่ของเธอชอบกลินนีมาก
เอาไปใส่ไว้ในตูเ้ สือผ้าทุกตู้ พอเปิ ดก็จะมีกลินนี

เปิ ดตูอ้ อก คุย้ ลงไปล่างสุดก็เจอกล่องสบู่ กล่องสบูอ่ นั นี

226
ใหญ่มาก ชนิดทีใส่ได้สองก้อน นีเป็ นของทีเฉินหลิน
บังคับให้พนักงานแถมให้ตอนทีไปซือของเข้าร้าน

เสียวเชียนเปิ ดกล่องเตรียมจะหยิบสบู่ แต่แล้วก็บงั เอิญ

เห็นกระดาษแผ่นหนึง

พอกางออก เธอก็ดีใจมาก

เจอแล้ว ไม่เสียแรง!

นึกไม่ถงึ เลยจริงๆ ว่าพ่อเธอจะเอาใบตอบรับเข้า

มหาวิทยาลัยซ่อนไว้ในทีแบบนี

227
หาเจอแล้ว ต่อไปก็ตอ้ งหาบัตรประชาชนกับทะเบียน
บ้าน เธอจําได้วา่ แม่เอาเอกสารพวกนีเก็บไว้ในกล่อง
รองเท้าทีวางอยูห่ ลังตู้ แอบหยิบออกมา พรุง่ นีเอาไป
ถ่ายเอกสารค่อยเอากลับมาวางคืนเป็ นพอ

พอได้ทกุ อย่างแล้วเสียวเชียนก็หยิบของเดินออก แต่พอ

หันตัวไปก็ตอ้ งตกใจ

ผูช้ ายไว้ผมรองทรง หน้าม้าย้อมสีทองยืนอยูต่ รงปาก

ประตู มองเสียวเชียนด้วยสายตาจับผิด

“เฉินเสียวเชียน! ขโมยเงินพ่อเหรอ?”

228
นีคือเฉินจือหลงลูกชายทีเอาแต่เทียวเตร่ของตระกูลเฉิน
ถึงแม้พอ่ กับแม่จะหวังให้เขากลายเป็ นมังกร แต่แม้แต่
ไส้เดือนก็ยงั เป็ นไม่ได้เลย

เสียวเชียนตกใจมาก แต่ก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว รีบ

เดินเข้าไป “คิดว่าฉันเป็ นแกเหรอ?”

ไอ้เด็กเวร หนีเรียน เอาแต่เล่นเกมคอมพิวเตอร์ ชอบ

ขโมยเงินพ่อแม่ไปเล่นเน็ต อยูโ่ รงเรียนเป็ นอันธพาล ไป
เข้าแก๊งค์กบั พวกนักเลงข้างนอก สมองคิดแต่เรืองใช้
กําลัง ทําอะไรไม่เป็ นชินเป็ นอันชอบก่อเรืองไปเรือย สรุป
ก็คือ เด็กเลวตัวอย่าง

229
เสียวเชียนเกลียดน้องชายตัวเอง

ไม่ใช่แค่เพราะเด็กคนนีทําตัวไม่ดี สาเหตุทีใหญ่กว่าก็คือ
พ่อแม่เอาความรัก ความผูกพันทังหมดไปให้ลกู ชาย
เพียงคนเดียว ถึงขนาดทียอมเอาใบตอบรับเข้า
มหาวิทยาลัยของเธอไปซ่อนเพือทีจะได้มีเงินเก็บไว้สง่
ลูกชายเรียนมหาวิทยาลัย

แต่เด็กคนนีสอบเข้ามอปลายไม่ได้ตอ้ งพักการเรียน อีก

ทังยังไปก่อเรืองข้างนอกทําขาชาวบ้านหัก ทางนันบังคับ
ให้ชดใช้เงิน เฉินหลินไม่มีก็เลยไปเอาทีเสียวเชียน แต่
เสียวเชียนพบว่าหนีเจียนเหรินเป็ นพวกรักร่วมเพศก็เลย
จะหย่า เฉินหลินอยากได้เงินไปให้ลกู ชาย เป็ นตายก็ไม่
ยอมให้หย่า
230
จริงๆ แล้วมาคิดดู คนอย่างเฉินจือหลง ถึงจะทําตัวแย่
แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ทาํ อะไรกับเธอไว้โดยตรง แต่เสียว
เชียนกลับเกลียดเขาเข้ากระดูกดํา

ชาติทีแล้วน้องชายของเธอชีวิตยําแย่ เธอได้ให้นอ้ งชาย

มาขับรถให้ โดยให้เงินเดือนถึงหลักพัน แค่นีน้องเธอก็
ดีใจจนกระดิกหางไม่หยุดแล้ว เธอชอบทีจะเหยียบยํา
น้องชาย อีกทังยังชอบให้พดู ขอบคุณเธอ

พอเห็นพีสาวไม่สนใจตัวเอง เฉินจือหลงก็จบั แขนเธอ

“พี ขอผมห้าหยวนสิ ผมไม่มีตงั ค์ซือแบบฝึ กหัด”

231
“เอาเงินไปลงกับร้านเน็ตหมดแล้วล่ะสิ?”

เด็กคนนีขยันเรียนก็ประหลาดแล้ว

ถูกเสียวเชียนรูท้ นั เฉินจือหลงจึงหลบตา

“ไปทีห้องฉัน เดียวเอาให้”

“ขอบคุณนะพี!”

เสียวเชียนแคะเหรียญออกจากระปุกออมสินให้นอ้ งชาย

232
ถือเป็ นค่าปิ ดปาก พ่อกับแม่จะได้ไม่สงสัยเรืองทีเธอไป
เอาทะเบียนบ้านมา

เฉินจือหลงเก็บเงินเดินออกจากห้องเตรียมไปร้านเน็ตต่อ
เดินไปได้ไม่กีก้าวก็เหมือนนึกอะไรขึนได้

“พี ผมเห็นพีเขยเข้าโรงแรมปิ นไห่ไปกับผูช้ ายอีกคนด้วย

เขาไปเล่นไพ่นกกระจอกข้ามคืนกันเหรอ?”

ร้านเน็ตอยูต่ รงข้ามโรงแรม

เสียวเชียนดันแว่นตา “เจ้าโง่ ใครบอกแกว่าเข้าโรงแรม

ต้องไปเล่นไพ่นกกระจอก?”
233
“ผูช้ ายสองคนเข้าโรงแรม ไม่เล่นไพ่นกกระจอกแล้วจะ
ทําอะไรได้อีก?” อย่างไรเสียเฉินจือหลงก็เพิงจะสิบสอง
ถึงจะเคยแอบดูหนังโป๊ ของพ่อกับแม่บา้ งก็ตาม แต่นนก็
ั
เป็ นแค่ชายกับหญิง

รักแบบชายชาย ดูจะรสจัดไปหน่อย

“ผูช้ ายสองคนเข้าโรงแรม นอกจากเล่นไพ่นกกระจอก ก็

ยังมีไปเก็บสบู.่ ..”

ขอบคุณน้องชายจอมเกเรทีให้ขอ้ มูลนีกับเธอ มันจะมี

ส่วนเกียวข้องกับค่าเทอมของเธอในอนาคต

234
“อะไรนะ?” เฉินจือหลงไม่เข้าใจสิงทีพีสาวพูด รูส้ กึ ว่า
วันนีพีสาวดูแตกต่างจากปกติ แววตาทีอยูห่ ลังแว่นดู
เปล่งประกายเป็ นพิเศษ ให้ความรูส้ กึ ขนลุก

“อยูข่ า้ มคืนเดียวแกคงจะหิวพีให้เพิมอีกสองหยวน แก
เล่นเน็ตเสร็จก็ไปซือแป้งทอดกินเอานะ” เสียวเชียนแงะ
เงินออกมาจากกระปุกเพิม

เฉินจือหลงถลึงตาจ้องพีสาวตัวเอง “พี พีไม่เป็ นไรใช่ไหม

เนีย?”

นีไม่ใช่พีสาวคนปกติ! ทําไมอยูๆ่ ใจดีขนาดนี?

235
“ยังไม่ไปอีก? เดียวพ่อแม่ก็กลับมาแล้ว แกโดนตีแน่!”

การทําลายคนๆ หนึงมักจะเริมจากการให้ความรักมาก
เกินไป รักแบบไม่ลืมหูลืมตาจะทําลายชีวิตคน เสียว
เชียนยืนยิมอยูต่ รงหน้าต่าง มองน้องชายรีบวิงไปร้าน
เน็ต

ลองนับเวลาดู คนเลวนันคงกําลังอยูก่ บั คูข่ า เปิ ดดู

‘เซอร์ไพรส์’ ทีเธอให้แล้วแหละมัง?

หวังว่า…พวกเขาจะชอบนะ

236
ตอนที 15 อาหารพิเศษทีเสียวเชียนจัดให้

237
คําคืนทีเงียบสงบ เสียวเชียนนอนอยูบ่ นเตียงตัวเองหลัง
จากทีได้มาเกิดใหม่ ในมือถือใบตอบรับเข้า
มหาวิทยาลัยทีชาติก่อนทําเธอแค้นตลอดชีวิตทีเหลืออยู่
ใจเธอแน่นิง สงบผิดปกติ

ไม่มีอะไรน่าดีใจ

กระดาษบางๆ ใบนีใบเดียวเปลียนชะตาเธอทังชีวิต
แทบจะกลายเป็ นสิงเดียวทีติดค้างอยูใ่ นใจ

หนังสือตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยทีมีตราประทับสีแดงสด
238
ไม่ได้ทาํ ให้เสียวเชียนดีใจเท่าไร

ชาติทีแล้วเธอมีเกียรติประวัติมากมาย แต่เมือยืนอยูบ่ น
จุดสูงสุดกลับต้องสูญเสียคนทีรักทีสุด เกียรติยศอันทรง
คุณค่าแค่ไหนก็ไม่อาจส่องเข้าไปในหัวใจของเธอได้

หากเป็ นเวลาเดียวกับชาติทีแล้ว ตอนนีตัวเธอน่าจะทํา

อะไรอยูน่ ะ

ร้องไห้

เธอกําลังร้องไห้

239
เพราะออกไปเจอกับหนีเจียนเหรินมา คุยกันไม่รูเ้ รือง ถูก
คนชันตํานันพูดจาเสียดสี ตอนทีออกไปกินข้าวกัน เขา
เคยพูดจาดูถกู หาว่าเธอไม่มีการศึกษา

ชาติทีแล้วเสียวเชียนเป็ นนักเรียนเรียนดีมาสิบกว่าปี
ก่อนทีจะแต่งงาน การเรียนเป็ นทุกสิงสําหรับเธอ แต่อยูๆ่
ทุกอย่างก็เปลียนไป เธอใช้การร้องไห้เป็ นการแสดงออก
ถึงความผิดหวังของตัวเอง

แต่รอ้ งแล้วช่วยแก้ปัญหาได้งนเหรอ
ั

ดูจากเรืองต่างๆ ทีเกิดขึนหลังจากนัน การร้องไห้คือสิงที

ไร้ประโยชน์ทีสุดในโลก

240
มันแสดงถึงความอ่อนแอ แสดงออกว่าทําอะไรโลกนีไม่
ได้เลย ตอนนีเธอชอบทีจะทําให้คนอืนทําอะไรไม่ถกู ทํา
ให้คนอืนร้องไห้มากกว่า

ในเมือได้ใบตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยมาแล้ว ขันต่อไปก็
คือไปเอาค่าเทอมกับคนเลวนัน

เวลานีคงกําลังอยูก่ บั คูข่ า ปั มปั มกันก่อน แล้วก็กินๆๆ

สุดท้ายก็สนุกกันต่อ

เพียงแต่ไม่รูว้ า่ หลังจากทีพวกเขาเห็นอาหารทีเธอ
เตรียมให้โดยเฉพาะแล้วยังจะสนุกกันได้ตอ่ หรือเปล่า

241
หนีเจียนเหรินถือกล่องอาหารด้วยอารมณ์โกรธจัดไปจน
ถึงโรงแรมทีนัดกับหลีเจินเอาไว้

“ทีรัก เธอไม่รูห้ รอกว่ายัยกันชนทีพวกเราเลือกกันวันนี

ทํางามหน้าแค่ไหน ตอนแรกก็ทาํ เอาซะฉันเกือบจะโดน
คนบ้าไล่ตี ต่อมาก็กล้าไปกินข้าวในโรงแรมปิ นไห่จนฉัน
ต้องไปหา เกินไปจริงๆ!”

หนีเจียนเหรินกรีดกรายนิว นังซบหลีเจินบนเตียง แล้ว

เล่าเรืองในวันนีให้ฟัง หลีเจินก็พดู ปลอบ

“เบบี อย่าไปโกรธผูห้ ญิงแบบนันเลยนะ รอแต่งเข้าบ้าน

242
ก่อน คุณอยากจะตบอยากจะด่ายังไงก็ได้ ยังไงเขาก็
เป็ นแค่เครืองมือทีช่วยเราปกปิ ดคนทีบ้าน อีกหน่อยผมก็
ต้องแต่งกับคนทีทีบ้านหาให้เหมือนกัน แต่ในใจของผม
มีแค่คณ
ุ เท่านัน”

“ตัวเองก็” หนีเจียนเหรินชอบให้หลีเจินร้ายนิดๆ เขาใช้

มือผลักหลีเจิน

ทังสองคนคุยกันอยูส่ กั พัก หนีเจียนเหรินก็เกิดอารมณ์

ยัวยวนหลีเจิน ใช้สายตาส่งสัญญาณไม่หยุด

แต่หลีเจินกลับรูส้ กึ หิว

243
“คุณเอาของกินมาด้วยไม่ใช่เหรอ รอกินเสร็จพวกเรา
ค่อย...พรุง่ นีหยุด เวลาเยอะแยะ!”

ทังสองคนส่งสายตาสือสารกัน เปิ ดกล่องอาหารอย่าง

อารมณ์ดี สิงทีอยูภ่ ายในทําให้ทงสองคนอึ
ั ง

ภายในกล่องอาหารทีเสียวเชียนตังใจเอาให้หนีเจียนเห
ริน กล่องแรกเปิ ดออกมาเป็ นปลาทอดราดซอส

เนือปลาทีทอดเป็ นรูปดอกเบญจมาศ ราดด้วยนําซอสสี

แดงขาว ตรงกลางดอกเบญจมาศมีหวั แครอทปั กอยู!่

วินาทีทีเปิ ดกล่อง รูปร่างลักษณะนี ทําเอาหลีเจินนิงอึง

244
ในฐานะทีตัวเองเป็ นรุก ภาพนีมัน...

ถ้ามีแค่ปลาทอดรูปดอกเบญจมาศยังไม่เท่าไร แต่หวั แค
รอทนัน รวมถึงนําซอสทีอยูร่ อบๆ แครอทอีก มันช่าง...

“ทีรัก มีอะไรเหรอ?” หนีเจียนเหรินไม่เข้าใจว่าทําไมสี

หน้าหลีเจินดูแปลกไป

คนทีอยูต่ าํ แหน่งรุกรับต่างกัน มุมมองทีมองโลกก็ไม่

เหมือนกัน ในสายตาของหนีเจียนเหริน นีก็แค่อาหารที
รูปร่างประหลาด แต่หลีเจินมองว่า มันค่อนข้าง...
สยึมกึยไปหน่อย

245
“ยัยกันชนคนนีรสนิยมแย่จริง สังอาหารอะไรมาเนีย
ปลาราดซอสแดงๆ ขาวๆ แล้วหัวแครอทนีมายังไง?”

หนีเจียนเหรินเอานิวจิมซอสสีขาวชิม เหมือนซอสทีทํา
จากนม ให้ความรูส้ กึ สะอิดสะเอียน

หลีเจินเห็นท่าทางของหนีเจียนเหรินก็กลืนนําลาย เสียว
สันหลังวาบ

“ผูห้ ญิงทีคุณจะแต่งด้วยคนนันเป็ นใครกัน” อาหารนีมัน

พิลกึ มาก

“ก็เป็ นเด็กสาวบ้านนอกคนหนึง พ่อหล่อนโลภมาก พอ

246
ได้ยินว่าบ้านฉันจะให้สนิ สอดห้าหมืนก็ตอบตกลงแต่ง
ด้วยทันที เพิงจะเรียนจบมอปลาย ไม่ได้ฉลาดอะไร ก็แค่
ชอบหาเรืองใช้เงินไปวันๆ น่ารังเกียจ”

หนีเจียนเหรินเปิ ดอาหารกล่องทีสอง แล้วผลักออกอย่าง

ขยะแขยง

“ยัยผูห้ ญิงบ้านนอกคนนีไร้สมองจริง สังอาหารอะไรมา

เนีย ฉันเกลียดไส้หมูทีสุดเลย!”

หลีเจินเห็นอาหารอย่างทีสองเหงือก็แตกพลัก

ไส้ออ่ นอยูใ่ นไส้ใหญ่ ปลายด้านหนึงของไส้ออ่ นโผล่ออก

247
มา ข้างๆ มีไข่ทีถูกผ่าแบ่งเป็ นสองซีก ดูแล้ว...เอิม!!!

ลักษณะนีมัน...พิสดารไม่ตา่ งจากปลาดอกเบญจมาศ
เมือกีเลย!

“เขาไม่รูเ้ รืองของพวกเราจริงๆ เหรอ?” หลีเจินหมดความ

อยากอาหารเพราะกับข้าวสองอย่างนี หัวใจตุม้ ๆ ต่อมๆ

เขากับหนีเจียนเหรินเป็ นพนักงานบริษัททีมีความมันคง
ครอบครัวก็คอ่ นข้างมีภมู ิหลังดี เรืองของพวกเขาสองคน
ต้องเก็บเป็ นความลับ แต่อาหารสองอย่างนีทําให้หลีเจิน
ใจคอไม่ดี

248
“หล่อนเป็ นแค่เด็กมัธยมทีเพิงจบ ได้ยินว่าสอบเข้า
มหาวิทยาลัยไม่ติด ผูห้ ญิงแบบนีใสๆ ไร้เดียงสา แหวะ
ไข่โคตรไม่อร่อย” หนีเจียนเหรินหยิบไข่ใส่ปากกิน

หลีเจินเห็นท่าทางหนีเจียนเหรินกินไข่แล้วก็กม้ หน้ามอง
ของตัวเอง...กลืนนําลายไปอึกใหญ่

หนีเจียนเหรินโผเข้าไปในอ้อมอกของหลีเจิน

“ช่างเถอะไม่กินแล้ว ทีรัก เรามาเริมกันเถอะ~”

หลีเจินมองปลารูปดอกเบญจมาศทีราดด้วยนําซอส
ประหลาด ขาวๆ แดงๆ แล้วมองหนีเจียนเหรินทีกินไข่ตม้
249
ไปครึงฟองกําลังทําท่ายัวยวนแล้วก็หมดอารมณ์

“ช่างเถอะ วันอืนแล้วกัน” อาหารพิสดารสองอย่างนี

วางอยูบ่ นโต๊ะ ถ้าเห็นแล้วยังมีอารมณ์ก็บา้ แล้ว

ส่วนเสียวเชียนทีนอนมองดูดาวอยูห่ อ้ งใต้หลังคา ก็ยมิ

อย่างเยือกเย็น แล้วพึมพําบางอย่างเบาๆ

“การชีนําผ่านการมองเห็น หมายถึงช่องทางในการรับ
สารไม่ได้มีแค่ช่องทางเดียว มีทงการมองเห็
ั น การฟั ง
การจินตนาการ เป็ นต้น ระบบประสาทของมนุษย์นนั
‘โง่’ มาก ในขณะทีลูกตามองเห็นสิงหนึง มันจะทําให้มี
ปฏิกิรยิ าตอบสนอง จากประสบการณ์ในการเป็ น

250
จิตแพทย์มาหลายปี ของฉันพิสจู น์ได้วา่ การรับสารเชิง
บวกสามารถทําให้คนประสบความสําเร็จ แต่การรับสาร
เชิงลบจะเป็ นอุปสรรคต่อความสําเร็จ

เสียวเชียนดันแว่น “อะไรทีฉันชํานาญไม่มีทางพลาด
ภายใต้สถานการณ์ทีมีความพิเศษ สร้างจินตภาพให้กบั
บุคคลเฉพาะกลุม่ คงได้ผลดีไม่นอ้ ย”

ความชํานาญของหมอสามารถช่วยคนได้ ในทางกลับ
กันก็สามารถทําร้ายคนได้อย่างสบาย

หนีเจียนเหริน นีเป็ นแค่การเริมต้น พวกเราค่อยเป็ นค่อย

ไปนะ

251
พระจันทร์สกุ สว่างจนบดบังดวงดาว เสียงจักจันเรไร เธอ
หลับตา นอนเถอะ พรุง่ นียังมีเรืองสนุกรอเธออยู่

กลินหอมของยาลอยมาจากข้อเท้า ทําให้เธอฝันถึง
ผูช้ ายทีกอดศพเธอร้องไห้อย่างทุกข์ทรมาน all-all2 blog

เสียวเชียน ผมตามหาคุณมาตังหลายปี ทําไมก็ยงั ช้าไป

ก้าวเดียว!

ชาตินี ไม่ได้สายเกินไป แต่ฉนั รูส้ กึ ด้านชากับผูช้ ายไป

แล้ว...
252
ความฝันอันโหดร้าย

253
ตอนที 16 ฉันเป็ นโรคอะไรหรือเปล่า

“กรีด!”

เสียวเชียนตกใจตืนเพราะเสียงกรีดแต่เช้าตรู ่

เธอค่อยๆ เปิ ดตูเ้ สือผ้าอย่างไม่รบี ร้อน ได้ยินเสียงหวีด

ร้องของฉวีเสวียจากด้านล่าง เธอเริมเลือกเสือผ้า

254
ตูเ้ สือผ้านีพืนทีว่างเหลือเยอะจนน่าสงสาร

มีเพียงแค่เสือผ้าสีเรียบๆ สไตล์ทวไปสองสามชุ
ั ด

เธอเลือกชุดกระโปรงสีขาวออกมา แล้วม้วนผมเก็บ พอ
นึกได้วา่ ตอนนีตัวเองไม่ใช่หมอแล้วก็ปล่อยผมลง แล้ว
รวบเป็ นหางม้า

พอใต้ตาไม่คลําก็ดสู ดชืน ไม่ตอ้ งแต่งหน้าหน้าก็ดเู ต่งตึง

มีคอลลาเจน

เธอเก็บทีนอนอย่างคล่องแคล่ว เปิ ดหน้าต่าง หน้าต่าง

ของห้องใต้หลังคาอยูฝ่ ังหลังบ้าน
255
ฉวีเสวียกับเฉินหลินยืนหันหน้าเข้าหากัน ฉวีเสวียกําลัง
ร้องไห้ครําครวญ

“ฮือๆๆ พีเขย ฉันเป็ นโรคทีรักษาไม่หายหรือเปล่า!”

“มันเกิดอะไรขึนเล่า!” นําเสียงของเฉินหลินก็ไม่คอ่ ยดี

เจียซิวฟางไม่ได้กลับบ้านทังคืน เขาเล่นไพ่นกกระจอก
มาหมดไปไม่นอ้ ย พอกลับมาก็เจอฉวีเสวียกวนใจ เข้า
บ้านมาก็เอาแต่รอ้ งไห้ พูดจาไม่รูเ้ รือง ร้องจนเขารําคาญ

“วันนีฉัน...ฉีเป็ นสีแดง!”
256
เสียวเชียนแอบหมอบดูเหตุการณ์ตรงหน้าต่าง เธอดัน
แว่นตา

โอ๊ะ ฉวีเสวียดวงดีแฮะ โอกาสแบบนีมาเกิดกับเธอ น่า

ยินดียงกว่
ิ าท้องเสียอีกนะ

“เป็ นแบบนีไปได้ยงั ไง?” เฉินหลินมีเรืองกวนใจเยอะพอ

แล้ว เริมแสดงนําเสียงรําคาญ

“ไตฉันมีปัญหาหรือเปล่า...พีเขย ไปตรวจเป็ นเพือนฉันที

โรงพยาบาลหน่อยสิ”

257
“มีเวลาทีไหนกันเล่า ฉันยังต้องไปรับซิวฟางกลับมาอีก”
ยัยเมียตัวดีคงเอาเขาไปฟ้องทีบ้านใหญ่โตแล้ว

โอ๊ะโอ รักกันจริง เสียวเชียนเอามือจับฟั น รูส้ กึ ปวดนิด

หน่อย

ไม่รูว้ า่ บ้านไหนเปิ ดโทรทัศน์ตอนเช้า เสียงดังมาก เพลง

ประกอบละครยอดฮิตเปาบุน้ จินวัยหนุ่มดังลอยมา เข้า
กับสถานการณ์มาก

“ท้องฟ้าสีครามเหนือหัว ความเชือภายในจิตใจ ไม่ใช่

เด็กทีไร้เดียงสา แค่ไม่กลัวการต่อสู้ ทุกเรืองขอแค่เข้าใจ
นิสยั นันแก้กนั ยาก~”

258
เพราะกลัวคนอืนจะมาเห็นเข้า ฉวีเสวียกับเฉินหลินจึง
แยกห่างจากกัน เสียวเชียนฮัมเพลงเบาๆ

“ขอแค่ความจริงปรากฏ ทุกอย่างก็จะคลีคลาย”

เฉินหลินออกไปรับเจียซิวฟางแล้ว เสียวเชียนแอบเข้าไป
ในห้องพ่อแม่อีกครัง เอากล้องถ่ายรูปออกมาแล้วลงไป
ชันล่าง

พอเห็นเสียวเชียนลงมาฉวีเสวียก็วางกระจกลง

“เชียนเอ๋อร์ ตืนแล้วเหรอ”
259
“อืม เสียงร้องไห้ดงั ขนาดนัน ไม่ตืนได้ไง”

สายตาฉวีเสวียเย็นชาทันที ยัยเด็กคนนีนี

“จะแต่งงานแล้วก็เปลียนไปจริงๆ เลยนะ น่าเสียดาย ลูก

สาวทีแต่งออกไปแล้วก็เหมือนนําทีสาดออกไป เชียน
เอ๋อร์ เธออารมณ์เสียมาระบายกับฉันก็ไม่เป็ นไรหรอก
นะ แต่ถา้ แต่งเข้าบ้านแม่ผวั แล้วเป็ นแบบนีล่ะก็ จิๆๆ”

หน้ากากคนดีถกู ถอดออกแล้ว คําพูดคําจาก็เริมเสียด

แทง

260
เสียวเชียนไม่สนใจคําพูดยัวอารมณ์ เธอเดินไปที
เคาน์เตอร์ ดึงฉวีเสวียไปด้านหนึง เปิ ดลินชักแล้วหยิบ
เงินออกมา

“เอ๊ะ! ทําอะไรน่ะ! ทําแบบนีฉันจะฟ้องพ่อเธอนะ!” ฉวีเส

วียอยากจะแย่งเงินมา แต่เสียวเชียนเอาเงินใส่กระเป๋ า
พลางชายตามอง

“เสือขาดยังไม่พอใช่ไหม?”

ประโยคนีพอพูดออกไป ความทรงจําอันเลวร้ายเมือคืนก็
ผุดขึนมาในสมองของฉวีเสวีย

261
คนเราน่ะ หากมีรอยแผลในใจ แค่สะกิดนิดหน่อยแผลก็
เปิ ดได้ง่ายๆ แล้ว เมือวานเสียวเชียนทังฉีกเสือทังเผาโต๊ะ
เล่นเอาทังบ้านอึงกันไปหมด

“จริงสิ ฟั งฉันนะ ฉีสีแดงน่ะ ติดเชือทางเดินปั สสาวะก็นบั

ว่าเบาแล้ว หรืออาจเป็ นไตอักเสบ นิวในไต เนืองอกใน
กระเพาะปั สสาวะ...จิๆๆ ดูทอ้ งเธอสิ นูนออกมาอย่างนัน
เนืองอกมันดันมาหรือเปล่า?”

ปั นหัวฉวีเสวียสําเร็จ เล่นเอาฉวีเสวียหน้าซีดล้มลงไปนัง
บนเก้าอี เสียวเชียนเดินออกจากบ้านอย่างอารมณ์ดี

อืม คาดว่าวันนีฉวีเสวียคงเอาแต่คิดเรืองนีทังวันแน่ หา

262
เรืองใส่ตวั มันก็ตอ้ งถูกเอาคืน

เสียวเชียนหาร้านขายอาหารเช้า สังเกียวนําหอมฉุยมา
หนึงชาม ไม่กินให้อิมแล้วจะมีแรงไปคิดบัญชีได้ยงั ไง

กินอาหารเช้าแล้วก็เอาหนังสือตอบรับจาก
ทางมหาวิทยาลัยไปทีไปรษณีย ์ ทางมหาวิทยาลัยจะส่ง
หนังสือตอบรับมาทางไปรษณียห์ ลังจากการสอบเสร็จ
สิน ให้ใช้ใบตอบรับนีไปรับเอกสารทีไปรษณีย ์ จากนันก็
ส่งเอกสารกลับไปทีมหาวิทยาลัยอีกที

เรืองพวกนีชาติทีแล้วไม่มี

263
ถ้าไม่ได้ไปรับเอกสาร ทางไปรษณียจ์ ะตีกลับไปที
มหาวิทยาลัยหลังสินสุดวันทีกําหนด ชาติก่อนตอนเธอ
จะกลับไปเรียนอีกครัง เนืองจากเอกสารถูกตีกลับไปที
มหาวิทยาลัยแล้ว ครอบครัวของหนีเจียนเหรินก็
พยายามขัดขวางทุกวิถีทาง เธอเกือบถูก
ทางมหาวิทยาลัยปฏิเสธไม่ให้เข้าเรียน

โชคดีทีได้รบั การช่วยเหลือจากบุคคลลึกลับทีช่วยเหลือ
เธอเรืองเงิน ตอนทีเธอเขียนจดหมายไปหาเขาบอกว่าจะ
ล้มเลิกแล้ว คนๆ นันก็ถามว่าเกิดอะไรขึน สุดท้าย
ตอบกลับมาประโยคเดียว วางใจได้ไปเรียนเถอะ

แล้วทุกอย่างก็เรียบร้อย

264
จะว่าไปหรือคนทีช่วยเหลือเธอเมือชาติทีแล้วจะเป็ นคน
มีอาํ นาจนะ

ถึงจะเคยเจอกันครังหนึง แต่เสียวเชียนก็จาํ หน้าตาไม่ได้

แล้ว ตอนนันเธอเสียใจมาก อยากกระโดดนําตาย ถูก
ผูช้ ายคนหนึงรังไว้ เขารับฟั งสิงทีเธอเจอมา ตอนนันเธอ
เสียใจเอาแต่รอ้ งไห้ฟมู ฟายจนดวงตาพร่ามัว ลืมใบหน้า
ของผูม้ ีพระคุณจนหมดสิน

แต่เธอจําได้วา่ ลายมือของเขาสวยมาก เธอแอบจดจําชือ

ของเขาตอนทีโอนเงินมา แต่พอถึงเวลาทีเธอมีกาํ ลังพอ
จะตอบแทนบุญคุณได้ เขากลับเหมือนไอนําทีลอยหาย
ไป ชือไม่ตรงกับตัวบุคคล เขาโอนเงินให้เธอในนามของ
265
เพือนตัวเอง

หน่วยทหารเข้มงวดในการปกปิ ดข้อมูลส่วนตัวของทหาร
มาก หากเธออยากจะพบเขาไม่มีทางหาเจอ อยากตอบ
แทนบุญคุณก็ไม่รูจ้ ะเริมตรงไหน

ยามเธอทุกข์รอ้ นคนๆ นันช่วยชีวิตเธอเอาไว้ อีกทังยังให้

เงิน ช่วยเธอสูก้ บั อิทธิพลของครอบครัวหนีเจียนเหริน แต่
กลับหายไปอย่างไร้รอ่ งรอยยามทีเธอตังตัวได้แล้ว อาจ
เพราะไม่อยากให้เธอตอบแทนบุญคุณก็เป็ นได้ เป็ นคนดี
จริงๆ

หลังจากทีส่งเอกสารกลับไปแล้ว เสียวเชียนก็ยืนคิดอยู่

266
ตรงประตูไปรษณีย ์

เหลือเวลาอีกหลายเดือนกว่าจะถึงช่วงเวลาทีเธอได้เจอ
กับคนจิตใจดีคนนัน เธอไม่มีทางลืมวันนัน พอถึงวันนัน
เธอจะไปทีแม่นาแกล้
ํ งทําเป็ นจะกระโดดฆ่าตัวตายเพือ
ล่อให้ผมู้ ีพระคุณออกมา ชาตินีมีโอกาสเธอจะต้องตอบ
แทนบุญคุณทีชาติทีแล้วไม่มีโอกาสได้ทาํ

สําหรับเธอมีแค้นต้องชําระ แต่กบั คนทีมีบญ

ุ คุณเธอไม่มี
ทางลืม หากไม่มีคนๆ นันก็คงไม่มีบอสสาวจอมร้ายกาจ
ทีแข็งแกร่งทีสุดในชาติทีแล้ว

หลังจากทําทุกอย่างเสร็จเสียวเชียนก็ไปยังโรงเรียน

267
มัธยมปลายทีเธอเคยเรียนอยู่ บอกยามทีประตูวา่
อาจารย์ทีปรึกษาเรียกพบ แล้วเธอก็เข้าไปในโรงเรียน
อย่างเปิ ดเผย

ตอนนีเป็ นช่วงปิ ดเทอมหน้าร้อน ภายในโรงเรียนไม่มีคน

หอพักของอาจารย์อยูด่ า้ นหลังอาคารเรียน

โรงเรียนทีว่างเปล่า บนพืนราบมีลมหมุนเล็กๆ ก่อตัว

เมือก่อนตอนเรียนเพือนๆ มักจะล้อเล่นกันอยูบ่ อ่ ยๆ ว่า
ทีตรงนีเคยเป็ นหลุมฝังศพมาก่อน ต่อมาถูกสร้างเป็ น
โรงเรียน ก็เลยชอบมีลมหมุนเกิดขึนอย่างไม่ทราบ
สาเหตุแน่ชดั

268
เสียวเชียนไม่เชือเรืองผีๆ ทังหลาย ตอนนีเธอมาเกิดใหม่
แล้ว พอเห็นลมหมุนพวกนีก็ไม่รูส้ กึ กลัวเลยสักนิด

จะผีหรือเทวดาก็ดี จะเลวได้ยงกว่
ิ าคนทีจิตใจหยาบช้า
หรือเปล่า?

อย่างเช่น พ่อทีซ่อนใบตอบรับเข้ามหาวิทยาลัย หรือ

อาจารย์ทีปรึกษาทีสมรูร้ ว่ มคิดกับพ่อ คนพวกนีเลวเหลือ
เกิน

ความแค้นของเสียวเชียนทีมีตอ่ อาจารย์ทีปรึกษาไม่ใช่
แค่เรืองทีสมรูร้ ว่ มคิดกับพ่อบอกว่าเธอสอบไม่
ติดมหาวิทยาลัย ตอนนีเธอจะคิดบัญชีรวบยอดทีเดียว

269
ตอนที 17 กินของฉันไปก็ตอ้ งบ้วนออกมา

270
ก่อนทีจะไม่มีเหตุการณ์ตา่ งๆ เกิดขึน อาจารย์ในความ
รูส้ กึ ของเสียวเชียนก็คือคนสวนทีขยันขันแข็ง คอยสัง
สอนอบรมให้ความรู ้ มีแต่แง่มมุ ดีๆ

เสียวเชียนยืนอยูใ่ ต้ตกึ เล็กๆ แนวยาวทีมีสองชันเชือมกับ

ตึกเล็กๆ อันเป็ นทีพักและทีทํางานของอาจารย์ทีปรึกษา
เธอเงยหน้ามองอาคารเรียนทีมีสีสนั แล้วพูดเบาๆ

“ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์มาเปลียนโชคชะตาหนู แสดงให้
หนูเห็นว่าอะไรคือรูห้ น้าไม่รูใ้ จ ไม่ซือสัตย์ในหน้าทีการ
งาน เห็นแก่เงิน หลังจากทีหนูเป็ นจิตแพทย์แล้วก็คงไม่มี

271
ทางเป็ นเหมือนอาจารย์ทีหน้าเลือดหวังแต่เงินจนไม่
คํานึงถึงหน้าทีของตัวเอง เพือเป็ นการล้างแค้นให้กบั ผู้
ป่ วยทีเขาต้องมาเสียค่ารักษาราคาแพงเมือชาติทีแล้ว
หนูตดั สินใจแล้วว่าจะมาคิดบัญชีรวมกับอาจารย์”

เสียวเชียนดันแว่น แล้วพูดเสริม

“เมือกีเป็ นคําพูดแบบสุภาพ พูดให้ตรงๆ หน่อยก็คือ กิน

อะไรของฉันไปก็บว้ นออกมา ง่ายๆ แบบนีแหละ”

อาจารย์ทีปรึกษาของเสียวเชียนเป็ นผูห้ ญิงวัย

สามสิบกว่า ใส่แว่นกรอบดํา ดูขยันขันแข็ง ไม่ตอ้ งรอให้
เอ่ยปากพูดก็รบั รูไ้ ด้ถงึ จิตวิญญาณแห่งความเป็ น

272
อาจารย์ทีปรึกษา

คนทีมีจิตวิญญาณนีแหละทีรับประโยชน์จากพ่อของเธอ
ตอนแรกก็ปิดบังเธอเรืองสอบติดมหาวิทยาลัย ต่อมาก็
รับเงินจากบ้านคนชันตํานันเพือขวางไม่ให้เธอส่ง
เอกสารเข้าเรียนได้อีกครัง

มีแต่รูปลักษณ์ภายนอกทีดูเป็ นอาจารย์ แต่ภายในกลับ

ไม่ใช่

ขณะทีเสียวเชียนเดินขึนตึก อาจารย์ทีปรึกษาของเธอ
กําลังสอนเด็กอยูใ่ นห้องขนาดสองห้องนอนทีทาง
โรงเรียนจัดสรรให้

273
“หยาหย่า แม่เธอสอนว่ายังไง คําถามวิเคราะห์ง่ายๆ
แบบนีกลับทําไม่ได้? ประเทศของเราเป็ นประเทศ
สังคมนิยม หน้าทีพืนฐานของเราคือยกระดับคุณภาพ
ชีวิตของทุกคน นีมันคําถามแจกคะแนนชัดๆ!”

อาจารย์ทีปรึกษาเป็ นอาจารย์วิชาสังคม พอเห็นลูกสาว

ทําข้อสอบทีง่ายๆ ไม่ได้ก็หงุดหงิด

“อาจเป็ นเพราะครูยงั เก่งไม่พอ เด็กก็เลยรูส้ กึ ว่าในตํารา

กับความเป็ นจริงมันไม่สอดคล้องกัน ก็เลยตอบไม่ได้”

เสียงของเสียวเชียนดังลอดเข้ามาในห้องเล็กๆ

274
อาจารย์ทีปรึกษานึกไม่ถงึ ว่าเสียวเชียนจะมา จึงปั นหน้า
เคร่งขรึม ขมวดคิวอย่างไม่พอใจ

“เธอลืมเคาะประตูเหรอ”

“หรือว่าต้องตะโกนแจ้งอีกรอบคะ? หนูวา่ อาจารย์คงลืม

ไปแล้วว่าหนูไม่ใช่นกั เรียนของอาจารย์แล้ว” เสียวเชียน
เดินเข้าไปตามอําเภอใจ พอเห็นเด็กทีนังเขียนหนังสืออยู่
ทีโต๊ะก็ตกใจ

เด็กผูห้ ญิงคนนีเป็ นคนเดียวกับทีถูกตีเพราะขโมยของใน

วันทีเธอเพิงกลับมาเกิดไม่ใช่เหรอ? เด็กคนทีเป็ นโรค

275
ชอบลักขโมย!

พอเห็นเสียวเชียนเด็กผูห้ ญิงก็หน้าแดงกํา มองเสียว

เชียนเลิกลักเพราะกลัวว่าเธอจะเอาเรืองนีไปบอกแม่

“หยาหย่าออกไปก่อน” อาจารย์ทีปรึกษารูส้ กึ ว่าเสียว

เชียนไม่ได้มาดี จึงให้ลกู สาวออกไปก่อน

เสียวเชียนปิ ดประตู เอามือล้วงกระเป๋ า

“เธอมาทําอะไร?” อาจารย์ถาม

“หนูมาถามเพือความแน่ใจเรืองผลสอบเข้า
276
มหาวิทยาลัยของหนู อยากรูว้ า่ หนูสอบไม่ติดจริงเหรอ
คะ”

พอได้ยินเรืองทีเสียวเชียนพูด อาจารย์ทีปรึกษาคนนีก็สี
หน้าเปลียน นําเสียงก็ดไู ม่เป็ นธรรมชาติ

“เรืองผลสอบ ครูบอกเธอไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ นักเรียน

ตังเยอะแยะ จะไปจําหมดได้ยงั ไง...”

“หึหึ ของคนอืนครูอาจจําไม่ได้ แต่ของหนูครูไม่น่าลืม

หรอกใช่หรือเปล่า? อืม ถึงครูลืมก็ไม่เป็ นไรค่ะ หนูจะ
ช่วยครูนกึ เอง”

277
เสียวเชียนหยิบม้วนข้อสอบออกมาจากกระเป๋ า ซึงเป็ น
ข้อสอบของปี นีทีเธอเพิงซือมาจากข้างทางเมือครู ่

“ให้หนูทาํ ให้ดตู อนนีเลยไหมคะ? ครูคะ ผลการเรียนมอ

ปลายของหนูไม่เคยหลุดจากสามอันดับแรกของสายชัน
เลย ปี นีคนทีได้คะแนนสูงสุดของมณฑลเราสอบได้ 685
คะแนน ถึงหนูจะไม่เก่งถึงขันนัน แต่ทกุ ครังทีทําข้อสอบ
จําลองก็ไม่เคยได้ตากว่
ํ า 640 แล้วจะสอบไม่ติดได้ยงั ไง
คะ?”

คําพูดพวกนีชาติทีแล้วเธออยากจะถามมาก แต่ตวั เธอ

ในตอนนัน ประสบการณ์ในการเข้าสังคมยังมีไม่มากนัก
ถึงจะมีเรืองทีอยากพูด ก็ไม่กล้าพูดออกมา โดยเฉพาะ
อาจารย์ทีปรึกษาทีดูมีอาํ นาจ เธอในตอนนันไม่มีความ
278
กล้าทีจะประกาศสงคราม

แต่ตอนนีเธอได้ถามแล้ว

อาจารย์ทีปรึกษาไม่เคยคิดเลยว่า เด็กหัวกะทิคนทีไม่
ค่อยพูดจาจะกล้าถามคําถามนีพวกนีออกมา อีกทังแต่
ละอย่างทีถามก็เป็ นสิงทีเธอไม่กล้าปฏิเสธ

อาจารย์หน้าซีดไปหลายวินาที แล้วจึงพูดออกมาเสียง
แข็งเพือหวังจะข่มเสียวเชียน

“ปกติไม่รูจ้ กั ตังใจเรียน สอบตกเองแล้วยังจะมาโวยวาย

ทีบ้านครูงนเหรอ?
ั เธอนีดูมีปัญหาเรืองมารยาทนะ”
279
“ครูพดู แบบนีไม่กลัวฟ้าผ่าลินเหรอคะ? หนูเรียนเป็ นยัง
ไงครูไม่รูเ้ ลยเหรอ? มารยาทงันเหรอ ค่ะ ครูเป็ นครูสงั คม
นีคือเรืองจริง แต่สงที
ิ ครูทาํ มันไม่สมกับรูปลักษณ์ภาย
นอกเลยสักนิด แม้แต่ความเป็ นคน ครูยงั ไม่เหมาะจะ
เป็ นเลยค่ะ”

ตอนทีอาจารย์ทีปรึกษารับเงินจากเฉินหลินไม่มีทางคิด
เลยว่าจะเป็ นการสร้างความลําบากให้ตวั เอง เสียวเชียน
วาจาฉะฉาน จนเธอไม่อาจโต้ตอบได้เลย ทําได้แค่หนั ตัว
เตรียมเดินออก

เสียวเชียนไปขวางประตู “ครูบอกหนูมาอีกทีซิคะว่าหนู

280
สอบได้กีคะแนน!”

ต้องผ่านไปอีกประมาณปี สองปี ถงึ จะมีระบบตรวจสอบ

ผลคะแนนทางอินเทอร์เน็ต แต่ในช่วงทีอินเทอร์เน็ตยัง
ไม่เป็ นทีแพร่หลาย ไม่รูว้ า่ มีพวกหน้าเลือดแอบหา
ประโยชน์จากตรงนีไปเท่าไร ไม่มีใครรู ้

“หยุดก่อกวนได้แล้ว สอบไม่ติดก็คือสอบไม่ติด!”

พอได้ยินประโยคนีเสียวเชียนก็งดั ไม้เด็ด เธอหยิบ

จดหมายตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยออกมา รวมถึงใบเสร็จ
จากไปรษณีย ์

281
“งันครูบอกหนูหน่อยสิคะว่านีคืออะไร?” เสียวเชียนถือ
จดหมายตอบรับแล้วอ่านทีละคํา

“นักเรียนเฉินเสียวเชียน ทางมหาวิทยาลัยยินดีรบั คุณ

เข้าศึกษาในคณะจิตวิทยาและสังคมศาสตร์ สาขา
จิตเวชศาสตร์ ขอให้คณ
ุ ...”

เสียวเชียนยังอ่านไม่จบ ความโกรธของอาจารย์ที
ปรึกษาก็หายไปหมด

“เธอไปได้มนั มาได้ยงั ไง?!”

“หนูได้มาได้ยงั ไงไม่สาํ คัญหรอกค่ะ ทีสําคัญก็คือ ครูคะ

282
ถ้าหนูอดั เสียงในสิงทีพวกเราคุยกันส่งไปให้สาํ นักงาน
การศึกษา ครูวา่ พวกเขาจะทําไงเหรอ?”

เสียวเชียนหยิบเครืองเล่นเพลงพกพาออกมา
จากกระเป๋ า

อาจารย์ทีปรึกษาหน้าซีดเผือด ถอยหลังไปหนึงก้าวมอง
สายตาของเสียวเชียน ท่าทางเหมือนคนเห็นผี

นีมันแค่เด็กเองนะ เด็กวัยรุน่ อายุสบิ กว่า ทําไมเจ้าเล่ห ์

ได้ขนาดนี?

ดูเหมือนเสียวเชียนจะอ่านใจอาจารย์ทีปรึกษาออก เธอ
283
เดินไปทีตูข้ องอาจารย์เสมือนไม่มีใครอยูต่ รงนัน ภายใน
ตูม้ ีหนังสือทฤษฎีของมาร์กซิสม์ เหมาเจ๋อตง และเติง
เสียวผิงหลายเล่ม เหมือนเสียดสีเลยเนอะ อาจารย์
สังคมถึงกับกล้าทําเรืองแบบนีได้

“ครูคะ ตอนอยูใ่ นห้องเรียนครูเอาแต่พดู เรืองศีลธรรม

ความมีเมตตา อุดมคติกบั การต่อสู้ แล้วทําไมลับหลังถึง
ได้ทาํ ลายอนาคตเด็กวัยรุน่ คนหนึงเพียงเพราะผล
ประโยชน์อนั น้อยนิดล่ะคะ? การต่อสูข้ องครูหรือมันจะ
เป็ นการเหยียบศพคนอืนเพือนก้าวขึนไปทีสูงกัน?”

“ในเมือเธอได้จดหมายตอบรับแล้วก็กลับไปเตรียมตัว
เข้าเรียนสิ เรืองอืนพูดไปก็ไม่มีความหมายหรอก” เสียง
ของอาจารย์เห็นได้ชดั ว่าร้อนตัว เรืองทีเสียวเชียน
284
บอกว่าจะไปฟ้องสํานักงานการศึกษาทําให้เธอรูส้ กึ กลัว
มาก

เรืองแบบนีหากแพร่ออกไป เธอต้องไม่ได้เป็ นอาจารย์

แล้วแน่

“ไม่มีความหมายเหรอ? แล้วอะไรคือมีความหมาย บอก

หนูหน่อยสิคะ อนุบาลหนึงปี ประถมหกปี มอต้นสามปี
มอปลายสามปี หนูเรียนมาสิบสามปี ชีวิตหนูทงชี
ั วิตมี
สิบสามปี กีครังให้ใช้กนั ครูพดู มาว่าไม่มีความหมาย
อยากจะจบเอาดือๆ แบบนีเลยเหรอคะ”

285
ตอนที 18 คัดไม่เสร็จก็คณ
ู ทบไปเรือยๆ!

286
ต่อหน้าความจริงทีถูกเปิ ดเผย อาจารย์คนนีไร้เรียวแรงที
จะตอบโต้

เสียวเชียนบังคับให้เธอถอยไปจนหลังติดกําแพง บนนัน
มีภาพอักษรพูก่ นั จีนแขวนอยู่

“ใช้คณ
ุ ธรรมแบกรับทุกสิง?” เสียวเชียนอ่านอักษรทีอยู่
บนนัน ใบหน้าของอาจารย์ซีดเผือดไปหมด

“บุรุษควรแข็งแกร่งดุจฟ้า พัฒนาตนอย่างไม่ลดละ มาก

ด้วยคุณธรรมดังแผ่นดิน เพือแบกรับทุกสิง มอบแด่
อาจารย์ดว้ ยความชืนชมอันสูงสุด บรรยายถึงคุณธรรม
อันสูงส่งของคนๆ หนึง ครูคะ บอกหน่อยสิคะ ทุกวันครู

287
อยูต่ อ่ หน้าข้อความพวกนีแล้วทําเรืองแสนจะเปี ยม
มโนธรรมแบบนี ครูยงั จะเหมาะกับคําว่า ‘อาจารย์’ อยู่
อีกเหรอคะ”

เสียงของเสียวเชียนไม่ดงั หรือจะเรียกว่าอ่อนโยนก็ได้

เพียงแต่เสียงทีอ่อนโยนแบบนี บวกกับคําพูดทีเชือด
เฉือน ได้ทาํ ลายแนวป้องกันภายในจิตใจของอาจารย์ได้
อย่างง่ายดาย

อาจารย์ทีปรึกษาเอามือปิ ดหน้าร้องไห้แบบไร้เสียงออก
มา

288
“อย่าเอาเรืองนีไปบอกสํานักงานการศึกษากับทาง
โรงเรียนเลยนะ ครูยงั มีลกู ต้องเลียง”

ตอนทีเฉินหลินมาหา เธอเองก็ลงั เล

ผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเสียวเชียนไม่ตาํ สอนเด็ก
ให้เก่งแบบนีขึนมาได้มีเงินรางวัลให้อาจารย์เช่นกัน

แต่เฉินหลินบอกกับอาจารย์ทีปรึกษาว่า ทีบ้านฐานะ
ลําบาก และยังบอกอีกว่าภรรยาของเขาป่ วยเป็ นโรคร้าย
ไม่มีเงินรักษา แล้วก็ยดั เงินให้ เงินนันเทียบกับเงินรางวัล
แล้วไม่มากไม่นอ้ ย เกินมาห้าสิบพอดี

289
อาจารย์ทีถูกเสียวเชียนบังคับจนทําอะไรไม่ถกู พอเล่า
เรืองเงินห้าสิบหยวน เสียวเชียนก็หวั เราะ

“ครูทาํ ลายชีวิตหนูทงชี
ั วิตเพือเงินห้าสิบหยวนเนียนะ?”

เหอๆ ต้นตอความทุกข์ทงหมดของเธอในชาติ
ั ก่อน มี
มูลค่าแค่หา้ สิบหยวน?

แล้วก็พอ่ ไม่สิ ต่อไปอย่าเรียกว่าพ่ออีกเลย ไม่คคู่ วร!

ไม่ให้ลกู สาวเรียนต่อเพือจะเก็บเงินไว้ให้ลกู ชาย แม้แต่

คําพูดหน้าด้านโกหกว่าเมียตัวเองป่ วยเป็ นโรคร้ายยังพูด
ออกมาได้ เสียวเชียนจดจําเอาไว้ และตัดสินใจแล้วว่า
290
จะเพิมดีกรีในการล้างแค้นเฉินหลิน

“เฉินเสียวเชียน ให้อภัยครูสกั ครังเถอะนะ ไม่มีครังหน้า

อีกแน่นอน ไม่มีทาง...” ถ้าเรืองถึงสํานักงานการศึกษา
ชีวิตของเธอจบเห่แน่

“เรืองแบบนี ครูทาํ เป็ นครังแรก แต่เรืองจัดให้เด็กทีเอา

ของมาให้ได้นงข้
ั างหน้าคงทํามาหลายครังแล้วใช่ไหม
คะ? หนูจะไม่อภัยให้กบั คนทีรังแกหนู เพราะอภัยให้ครัง
หนึง ความเจ็บปวดอีกหลายครังก็จะตามมา”

โรงเรียนเดิมควรเป็ นทีทีไม่มีพิษมีภยั ทีสุด แต่ความไม่

ยุติธรรมบางอย่างก็เริมมาจากโรงเรียนนีแหละ

291
“ครูหลบไป”

เสียวเชียนพูดจบก็ดนั ให้อาจารย์ถอยไปหลายก้าว ยก
แก้วนําทีอยูบ่ นโต๊ะขึนมาแล้วปาไปทีภาพอักษรพูก่ นั จีน
เสียงแก้วแตกละเอียดกระจัดกระจาย ทําเอาอาจารย์
ตกใจจนกรีดร้อง

เสียวเชียนปาไปตรงอักษรทีเขียนว่า ใช้คณ
ุ ธรรมแบกรับ
ทุกสิง คําว่าคุณธรรมขาดพอดี

“เงินทีพ่อให้ครู ครูตอ้ งคืนให้หนู”

292
อาจารย์ตกใจจนไม่กล้าพูดอะไร รีบหยิบเงินออกมาห้า
ร้อยห้าสิบหยวน

“เฉินเสียวเชียน เรืองเทปอัดเสียง...”

“นันน่ะเดิมทีหนูก็จะเอาไปฟ้องอยูห่ รอก แต่ลกู สาวครู

ช่วยชีวิตไว้นะ หึห”ึ

เสียวเชียนหยิบเงินมาแล้วชีไปยังรูทีเธอเพิงทําขาด

“ห้ามครูซอ่ มรูปนีเด็ดขาด ห้ามเปลียนออก เศษแก้วทํา

ความสะอาดซะจะได้ไม่บาดลูกครู ส่วนคุณธรรมทีมัน
สกปรกนีก็แขวนไว้แบบนีให้ครูเห็นไปนีแหละ เวลาทีครู
293
คิดจะทําชัวก็เงยหน้าดูนีซะ ถ้าหนูรูว้ า่ ครูกล้าทําลาย
อนาคตเด็กคนอืนเพราะเงินอีกล่ะก็ เทปอัดเสียงถึง
สํานักงานการศึกษาแน่”

อาจารย์ทีปรึกษารีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

เฉินเสียวเชียนในสายตาเธอในเวลานีคือปี ศาจดีๆ นีเอง

เสียวเชียนมองคําว่าคุณธรรมทีเป็ นรูดว้ ยสีหน้าทีไร้

ความรูส้ กึ

“คัดตํารากฎตระกูลเหยียน กฎตระกูลจู สิบวิธีเจิงกัว

ฟานสอนลูก คัดทุกวันอย่างน้อยวันละสิบหน้า เยอะกว่า
294
นันยิงดี ส่งมาให้หนูเดือนละครัง ถ้าคิดตามราคาร้านรับ
ซือของเก่าตอนนีก็โลละสามเหมาหนึงจิน คัดครบแปด
สิบสามจุดสามกิโล ครบจํานวนเงินห้าสิบหยวนเมือไร
หนูก็จะส่งเทปอัดเสียงให้!”

อาจารย์ถงึ กับงง

เป็ นครังแรก...ทีเจอคนแก้แค้นด้วยวิธีแปลกประหลาด
แบบนี!

“เวลาทีนักเรียนทําไม่ได้อย่างทีครูหวัง ครูก็ชอบลงโทษ
ด้วยการให้คดั ไม่ใช่เหรอ ตอนนีหนูก็แค่ใช้วิธีเดียวกับครู
ลงโทษครูบา้ ง หนูเรียนหนังสือมาสิบกว่าปี ก็เจอแบบนี

295
มาตลอด ครูคะ ครูคิดว่าชีวิตสิบกว่าปี ของหนูทีผ่านมามี
ค่าแค่หา้ สิบหยวนได้ หนูจะให้ครูรูว้ า่ เงินห้าสิบหยวน จะ
ว่าเบาก็ได้ หรือว่าจะหนักก็ได้เหมือนกัน!”

กระดาษเอสีห้าร้อยแผ่น หนักประมาณสองจุดหนึงห้า
กิโลกรัม แปดสิบกิโลกรัมก็ตอ้ งใช้กระดาษ หนึงหมืน
แปดพันแผ่น อย่างน้อยก็หา้ ปี ถงึ จะคัดเสร็จ สมองอัน
ชาญฉลาดของเสียวเชียนคิดคํานวณอย่างง่ายดาย

“ใช้เวลาห้าปี ของครูแลกกับสิบสามปี ของหนู หนูพดู ได้

หรือเปล่านะว่าตัวเองเมตตาสุดๆ แล้ว?”

ยามทีตัวเองเหยียบยําบาดแผลคนอืนอย่างสบายใจ ก็

296
อย่าโทษทีคนอืนใช้วิธีเดียวกันเอาคืน เพราะมันสมควร
แล้ว

“เฉินเสียวเชียน สิงทีเธอสังฉันไม่มีเวลาทําหรอกนะ!”

“แล้วตอนทีครูลงโทษนักเรียนให้คดั คิดบ้างหรือเปล่าว่า
นักเรียนมีเวลาไหม นักเรียนก็ตอ้ งหลับต้องนอนเหมือน
กัน ท่องไม่ได้ก็ให้คดั คัดผิดก็ให้คดั อีก คัดไม่เสร็จก็คณ
ู
ทบเข้าไปเรือยๆ! นีเป็ นสิงทีครูสอนหนูเองนะ! ตอนทีครู
ลงโทษปากก็เอาแต่บอกว่าเพือตัวนักเรียน ตอนนี นัก
เรียนก็ทาํ เพือครูไงคะ”

อาจารย์นิงเงียบ คําพูดทีตัวเองชอบใช้กบั นักเรียนถูกคน

297
เอามาใช้กลับบ้าง มันรูส้ กึ แย่แบบนีนีเอง

“ทําไม...เป็ นหนังสือทีใช้สอนลูกทังหมด”

“ตอนครูคดั ให้ลกู สาวครูอยูข่ า้ งๆ ด้วย ห้ามเอาลูกไป

ฝากไว้ทีคนอืน เลียงเองนีแหละ มีคนในบ้านอยูเ่ ป็ น
เพือนจะได้ลดพฤติกรรมลักเล็กขโมยน้อย ถ้าเขาไป
ขโมยของอีกห้ามครูตีเขา ให้พามาท่องหนังสือพวกนี
เขาคัดหนึงรอบ ครูคดั สองรอบ ให้เขามองครูคดั ค่า
รักษานีหนูไม่เก็บครูหรอก คิดซะว่าอย่างน้อยก็เคยเป็ น
อาจารย์ลกู ศิษย์กนั หนูเป็ นคนแยกแยะความแค้นกับ
บุญคุณออก”

298
ในทีสุดเธอก็รูแ้ ล้วว่า เด็กคนนันทีป่ วยเป็ นโรคชอบลัก
ขโมยมีสาเหตุมาจากอะไร

“เฉินเสียวเชียน เรืองทีครูปิดบังผลคะแนนสอบเธอ ครู

ขอโทษ เธอจะทําอะไรครูครูก็ยอม แต่อย่าลากเอาลูกครู
ไปเกียวข้องด้วยเลยนะ”

“แสดงบทแม่ทีดีให้ใครดูเหรอ ลูกสาวครูเป็ นโรคชอบลัก

ขโมย เขาจะไปขโมยของทีไม่มีประโยชน์กบั ตัวเองมา
ซ่อนไว้ ถึงแม้จิตใจภายในจะต่อต้าน แต่เขาก็ควบคุมตัว
เองไม่ได้ ครูทาํ ให้เขาเป็ นแบบนีเองนะ”

“เพ้อเจ้อ ฉันสังสอนเขามาตลอดให้เป็ นเด็กดี...” ลูกสาว

299
ของเธอเป็ นบาดแผลทีอยูใ่ นใจไม่อาจพูดออกไป

เธอกับสามีทาํ งานมีหน้ามีตา ลูกสาวมีนิสยั แบบนีมา

สองปี กว่าแล้ว ทังด่าทังตีทาํ มาหมด แต่อาการก็หนักขึน
เรือยๆ สุดท้ายกลัวว่าถ้าเอาลูกไว้กบั ตัวจะทําให้งานของ
เธอและสามีไม่ราบรืนจึงส่งไปให้ยา่ เลียง ปิ ดเทอมหน้า
ร้อนก็ไปรับกลับมา นึกไม่ถงึ ว่าก็ยงั ขโมยของอยู่

“โรคชอบลักขโมยมีสาเหตุของการเกิดโรค ถึงคนทีป่ วย
จะเป็ นเขา แต่สาเหตุทีทําให้เขาป่ วยกลับเป็ นเพราะขาด
ความรักความอบอุน่ จากครอบครัว รวมถึงพฤติกรรม
และคําพูดของพ่อแม่ทีไม่ไปในทางเดียวกัน”

300
ดวงตาอันเฉียบคมของเสียวเชียนมองอาจารย์ทีปรึกษา
“เคยคิดไหมว่า คําสังสอนเป็ นหมืนครัง ยังสูก้ ารลงมือ
ทําเพียงครังเดียวไม่ได้ เวลาทีครูบอกว่าการลักขโมย
เป็ นสิงไม่ดี แต่ในความเป็ นจริงตัวเองกลับทําเรืองไม่ดี
เสียเอง สําหรับเด็กคนหนึงทีความคิดยังไม่ตกผลึกได้
มากนัก มันจะส่งผลยังไงบ้าง”

พ่อแม่คือครูทีดีทีสุดของลูก

301
ตอนที 19 เราทุกคนล้วนมีเด็กทีมีบาดแผลอยูใ่ นจิตใจ

ผูป้ กครองหลายครอบครัวสอนเด็กให้เคารพผูอ้ าวุโส แต่

พอพูดเสร็จ ตัวเองก็ไม่เคารพผูอ้ าวุโส ทุกอย่างล้วนอยู่
ในสายตาเด็ก และสิงเหล่านีก่อเกิดเป็ นค่านิยม

พอเห็นอาจารย์ทีปรึกษาทําสิงทีขัดต่อคําพูดของตัวเอง
302
รวมถึงเหตุการณ์ทีได้เห็นเด็กถูกตีทีตลาด พ่อทีใช้วาจา
หยาบคายบีบบังคับลูก เสียวเชียนก็คาดเดาถึงอนาคต
ของเด็กคนนีได้

“ถ้าครูไม่พบวิธีรกั ษาทีถูกต้อง ลูกสาวของครูจะเป็ นยัง

ไงต่อไปครูรูไ้ หม”

“โจร...” อาจารย์พดู พึมพํา

“โรคชอบลักขโมย หากอาการหนักมากจะกลายเป็ นโรค

จิตเภท ผลทีตามมาคือมีความผิดปกติทางความคิด มี
ความคิดและการรับรูไ้ ม่ตรงกับความเป็ นจริง หรือทีพวก
เราเรียกกันว่าโรคจิต”

303
พอเสียวเชียนพูดคําว่าโรคจิตออกไป อาจารย์ก็รอ้ งไห้
พลางส่ายหน้า

“ไม่มีทาง ไม่มีทางแน่นอน พวกเราจะสอนเขาให้ดี ตอน

นีเขายังเด็ก พอโตไปรูเ้ รืองก็จะดีขนเอง”
ึ

“ผูป้ กครองหลายคนมักจะพูดว่าโตไปเดียวก็ดีขนเอง
ึ วิธี
นีเท่ากับเป็ นการทําร้ายตัวเอง ครูรูห้ รือเปล่าว่าร่างกาย
ของมนุษย์เปลียนแปลงไปตามอายุ แต่จิตใจของเด็กคน
นันอาจหยุดอยูแ่ ค่ช่วงเวลาทีได้รบั บาดแผล ถ้าไม่
จัดการให้ดีอาจติดตัวไปตลอดชีวิต”

304
เป็ นจิตแพทย์มาทังชีวิต เสียวเชียนเห็นตัวอย่างแบบนี
มาเยอะเหลือเกิน

ถึงแม้แต่ละคนจะมีวิถีการเจริญเติบโตรวมถึงความ
สามารถในการแบกรับทางจิตใจไม่เหมือนกัน แต่ฆาตกร
ทุกคน หากมีการสืบหาข้อเท็จจริงในเชิงลึก จะต้องพบ
กับคนทีมีบาดแผลในวัยเด็กแน่นอน

เนืองจากได้รบั การกระทบกระเทือนทางจิตใจในวัยเด็ก
ทําให้เติบโตอย่างผิดปกติ ร่างกายโตแล้ว แต่สภาพจิต
ใจยังหยุดอยูท่ ีวัยเด็กในช่วงเวลาทีเลวร้าย ภายนอกดู
เป็ นผูใ้ หญ่ แต่จิตใจกลับผิดปกติ

305
เสียวเชียนคิดว่า การทีตอนนีเธอมีนิสยั เจ้าคิดเจ้าแค้นก็
เพราะได้รบั บาดแผลทางจิตใจมาหลายครัง อาจแค่
เพราะความฉลาดทางอารมณ์ของเธอไม่ตาํ ไอคิวสูง ดัง
นันจึงยังควบคุมตัวเองได้ ถึงแม้วิธีทีใช้จะโหดร้าย แต่ก็
ยังอยูภ่ ายใต้การควบคุมของไอคิวกับอีคิว ทําให้เธอไม่
ไปทําร้ายคนทีไม่เกียวข้องด้วย

แต่คนอืนจะมีอีคิวกับไอคิวแบบเสียวเชียนเหรอ?

“พวกเราจะสังสอนเขาให้ดี หยาหย่าจะไม่กลายเป็ น
อย่างทีเธอพูด!”

“วิธีทีพวกคุณคิดว่าถูกจริงๆ แล้วมันน่าตลกสินดี เด็กน่ะ

306
ถ้าเป็ นโรคทางจิตใจก็เพราะสัมผัสไม่ได้ถงึ ความรักทัง
นัน จิตใจของเขามีบาดแผล ถ้าครูไม่เยียวยา แล้วยังใช้
ความรุนแรงกดดันอีก บาดแผลนันก็จะใหญ่ขนเรื
ึ อยๆ
อาการของเธอก็จะยิงเลวร้ายลง”

“ไร้สาระ พูดจาเพ้อเจ้อ!”

“อาการของลูกครูจะแบ่งออกเป็ นหลายระยะ ตอนนีอยู่

ในระยะเริมต้น หากอาการเลวร้ายลงเรือยๆ เขาจะ
อ่อนแอทางความคิด การบีบบังคับของพวกคุณจะทําให้
เขากลายเป็ นคนชอบใช้ความรุนแรงเพือต่อต้าน หรือ
อาจทําร้ายตัวเองก็เป็ นได้ พอถึงระยะสุดท้าย ก็จะมี
อาการของโรคจิตเภท มีความคิดทีผิดเพียน ถึงตอนนัน
ต่อให้ครูพาไปหาจิตแพทย์ก็ไร้ประโยชน์แล้ว ต้องไปที
307
แผนกประสาทแทน”

เสียวเชียนเดินออกจากทีนัน อาจารย์ทีปรึกษาเอามือปิ ด
หน้า ร้องไห้เสียงดัง

ภายในห้องทีไม่มีใครสักคน มีเพียงคําว่าคุณธรรมทีขาด
เป็ นรูมองเห็นทุกอย่าง

เสียวเชียนเดินในโรงเรียนทีไม่มีคน อยูๆ่ ก็รูส้ กึ อยากล้าง

มือ

เธอใช้แรงถูกมืออย่างหนัก

308
เธอใจอ่อนจนได้

เธอสามารถไปฟ้องร้องทําลายชีวิตครูคนนันได้ แต่ถา้ ทํา

แบบนัน เด็กทีเป็ นโรคชอบลักขโมยคนนันก็จะหมด
อนาคตทันที ภาพลักษณ์ของแม่หากสูญเสียไป จิตใจ
ของเด็กก็จะสะสมบาดแผลไปเรือยๆ พอถึงตอนนันก็
หมดทางเยียวยา หากไม่เป็ นบ้าอาการก็คงหนักขึน

สังให้อาจารย์คดั ตําราสังสอนลูกไประยะหนึง แล้วให้เอา

ลูกไว้ขา้ งตัว การอยูด่ ว้ ยกันจะช่วยชดเชยความรูส้ กึ ที
หายไปของเด็กได้บา้ ง ถึงแม้ทาํ แบบนีจะไม่สามารถ
รักษาโรคชอบลักขโมยได้หายขาด แต่ก็เป็ นการปูทางให้
กับการรักษาโดยจิตแพทย์ในภายภาคหน้า

309
ขอแค่อาจารย์ยอมพาลูกไปรักษา เด็กคนนีก็มีทางหาย

ลมหมุนเล็กๆ เกิดขึนในโรงเรียนอีกแล้ว

มีผีจริงๆ เหรอ ถ้ามีจริง เธอหวังว่าเสียวเหวยจะมาหา

เธอ

เสียวเหวยจ๋า นับตังแต่ลกู จากไป เด็กคนทีมีบาดแผลคน

นันในจิตใจของแม่ก็ได้แต่รอ้ งไห้คิดถึงลูก แต่ทาํ ไมเราถึง
ไม่ได้เจอกันนะ บาดแผลทีอยูใ่ นใจใครจะมาเยียวยา

“การทําบุญสะสมความดีไม่ได้ทาํ ให้เธอได้ในสิงทีต้อง
310
การ ฉันทําตัวเป็ นผูห้ ญิงร้ายๆ ต่อไปดีกว่า ผูห้ ญิงดีๆ น่า
สงสารแบบนีไม่มีทางได้เห็นอีกต่อไปแล้ว”

เสียวเชียนพูดเสียงเบา นําตาไหลอาบแก้ม ลมหมุนพัด

ผ่านไป

หลังจากทีออกจากโรงเรียนแล้วเสียวเชียนก็เดินตาม
ถนนไปเรือยๆ จนกระทังนําตาบนใบหน้าแห้งหายไป
เธอเห็นร้านเคเอฟซีจงึ เข้าไปล้างมืออยูห่ า้ นาที ล้างจน
พนักงานเหล่มอง เธอถึงได้ปรับสีหน้าให้เย็นชาเหมือน
เดิม

เธอต้องไปจัดการธุระต่อ

311
สิงทีวางอยูข่ า้ งเอกสารของเธอนอกจากจะมีเครืองเล่น
เสียงแบบพกพาแล้วยังมีกล้องถ่ายรูป

กล้องอันนีจะเป็ นเครืองมือสําคัญทีทําให้เธอได้คา่ เล่า

เรียน

เสียวเชียนไปยังโรงแรมทีน้องชายบอก เธอไปนังอยูใ่ น
ร้านขายนําทีอยูต่ รงข้ามโรงแรม

เธอสังชาดอกเก๊กฮวยมาหนึงกา เสียวเชียนนังหลังตรง
มองไปนอกหน้าต่างเงียบๆ

312
พนักงานเห็นแบบนันก็เข้ามาถามเธอหลายครัง

“น้องมีเรืองไม่สบายใจหรือเปล่าคะ อยากเล่าให้พีฟั ง
ไหม พีพอจะเป็ นทีปรึกษาได้นะ”

พนักงานเป็ นผูห้ ญิงวัยสีสิบกว่า มีรอยยิมทีอ่อนโยน พอ

เห็นเสียวเชียนเอาแต่นงนิ
ั งอยูแ่ บบนันก็กลัวว่าจะมีเรือง
ทีคิดไม่ตกเลยเดินมาถาม

เสียวเชียนหันไปยิมให้ “ขอบคุณค่ะ หนูไม่เป็ นไรค่ะ”

ทันใดนันเสียวเชียนก็เห็นรถคิวคิวสีแดงถูกขับเข้ามา เธอ
ลุกขึนยืนแล้วควักเงินยีสิบหยวนวางบนโต๊ะ
313
พนักงานกําลังจะทอนเงินให้แต่เสียวเชียนก็ออกไปข้าง
นอกแล้ว

“น้องคะเงินทอนค่ะ!”

“ไม่ตอ้ งแล้วค่ะ” คนแปลกหน้าทีมีรอยยิมอย่างเป็ นห่วง

ให้เธอ สําหรับเสียวเชียนแล้วให้ทิปหน่อยก็ไม่เป็ นไร

เดียวเธอก็จะมีเงินแล้ว ไอ้หน้าโง่ทีขับรถคิวคิวนันจะให้
เงินเธอเอง

เสียวเชียนออกจากร้านไปแล้ว พนักงานไล่ตามไปยัด
314
เงินทอนห้าหยวนให้เธอ

“ครังหน้ามาอุดหนุนอีกก็พอแล้วจ้ะ” ส่งรอยยิมอย่าง
อ่อนโยนมาอีกแล้ว

เสียวเชียนอึง ชาติก่อนเธอชินกับการให้ทิป ทีพีสาวคนนี

พูดแบบนีเธอรูส้ กึ ไม่ชินเท่าไร แต่ก็พยักหน้าแล้วยิมกลับ

คนจิตใจดีมอบความอบอุน่ เล็กๆ มาให้ ไม่คิดอยากได้

สิงตอบแทน ขยะอย่างหนีเจียนเหรินต่อให้ทาํ ร้ายคนอืน
ก็ไม่คิดว่าตัวเองทําอะไรผิด นีสินะข้อแตกต่าง

หลังจากทีเสียวเชียนออกไป หนีเจียนเหรินก็เข้าโรงแรม
315
ไปแล้ว เสียวเชียนนังลงข้างล้อรถของหนีเจียนเหริน ฉวย
โอกาสทีไม่มีคนสนใจเปิ ดจุดเติมลมล้อรถออก แล้วใช้ไม้
จิมฟั นทีเพิงไปขอมาสอดลงไป

เสียงฟิ วดังออกมา เสียวเชียนพยักหน้าอย่างพอใจ

ดูเหมือนเธอจะชินกับสถานะตัวเองตัวเองเสียแล้ว อยูใ่ น
สภาพแบบไหนต้องทําเรืองแบบไหน ถ้าเป็ นบอสสาวที
รํารวยแบบในชาติทีแล้ว เธอจะต้องมาปล่อยลมรถของ
คนชันตําทําไม

ถ้าเป็ นปกติก็คงให้คนเอารถไปชน ว่างๆ ก็ให้คนไล่

ตามหาเรือง มีเงินก็เล่นอีกแบบ ไม่มีเงินก็มีวิธีสนุก

316
เหมือนกัน

เสียวเชียนคิดว่าไม่มีใครเห็น แต่พอเธอปล่อยลมเสร็จ
ลุกขึนเดินเข้าไปในโรงแรม ตรงริมหน้าต่างชันสองของ
ร้านอาหารข้างโรงแรม ดวงตาคมกริบคูห่ นึงเห็นการ
กระทําของเธอทุกอย่าง

“หัวหน้า เนือสุกแล้ว ถ้ายังไม่กินอีกเดียวโดนลูกน้องแย่ง

หมดนะ”

อวีหมิงหลางลุกขึนเดินไปข้างนอก

“มือนีฉันเลียงเอง พวกนายกินไปเถอะ”
317
ตอนที 20 ไม่หวันไหว อยากหัวเราะมากกว่า

318
พอปล่อยลมล้อรถเสร็จ เสียวเชียนก็เดินเข้าไปในโรงแรม
หยิบบัตรประชาชนออกมา

“คุณหนีเจียนเหรินคนเมือครูเ่ ป็ นพีชายฉันเอง ฉันเอา

ของมาให้เขาค่ะ” มืออีกข้างก็ยกถุงขึนมา

ตอนทีเธอหยิบบัตรประชาชนออกมา นิวได้ไปบังตรงแซ่
พอดี

เวลานีต้องทําตัวให้ดเู ป็ นธรรมชาติ ใจเย็นเข้าไว้ อย่า

319
บุม่ บ่ามบุกเข้าไป เอาบัตรประชาชนออกมาแสดงตน อีก
ฝ่ ายจะได้ไม่สงสัย

พนักงานโรงแรมพอเห็นเธอเอาบัตรประชาชนออกมา
แสดงพร้อมทังบอกชือแขกทีเป็ นสมาชิกได้อย่างถูกต้อง
จึงบอกเลขห้องให้ แล้วปล่อยเธอเข้าไป

ยุคนีโรงแรมทีดําเนินงานโดยรัฐบาลได้ถกู ตลาดโละทิง
แล้ว โรงแรมนีถือว่าเป็ นโรงแรมทียังโอเคอยูข่ องเมืองคิว
แต่เมือเทียบกับโรงแรมหลายดาวทีเสียวเชียนเคยพัก
เมือชาติทีแล้วก็นบั ว่าเกรดตํากว่ากันเยอะ ทางเดินมืดๆ
กลินอับชืนถูกกําจัดด้วยกลินเครืองหอมคุณภาพตํา เดิน
อยูใ่ นนีบางช่วงก็จะได้ยินเสียงอย่างว่าดังออกมา

320
หึหึ เสียงนี...

ในใจของเสียวเชียนไม่หวันไหว ถึงขนาดอยากหัวเราะ
ออกมามากกว่า

หนังเอวีได้มีอิทธิพลกับคนในยุคหนึง เสียงทีตัวละครใน
หนังเอวีรอ้ งได้สร้างความเข้าใจผิดให้กบั วัยรุน่ คิดว่า
เวลาทําเรืองอย่างว่าจะต้องร้องเสียงแบบนันถึงจะมี
ความสุข

ดังนันเวลาผูช้ ายไปไม่ถกู ผูห้ ญิงอยากเอาใจก็จะเลียน

แบบเสียงร้องในหนังเอวี หรือถึงกับแสร้งทําเป็ นมันส์สดุ

321
ขีด ชาติก่อนเธอให้คาํ ปรึกษาเรืองพวกนีกับพวกผูห้ ญิงที
รวยๆ มาเยอะ

ทุกคนล้วนมาด้วยเรืองแบบนี เพราะลองแกล้งทําครัง
หนึง ครังหน้าจะไม่ทาํ อีกก็ไม่ได้ ฝ่ ายชายก็จะถามว่า ไม่
เร้าใจเหรอ

จนไปๆ มาๆ ก็เกิดเป็ นความกดดันอย่างหนักของฝ่ าย

หญิง ช่วงเวลาทีเดิมควรจะมีความสุขกลับอึดอัด จะไป
บอกคนใกล้ตวั ก็ไม่ได้ ทําได้แค่เก็บไว้ในใจ เมือเก็บมาก
เกินไปก็กลายเป็ นมีปัญหาทางจิตใจ

ในประเทศยังไม่มีการให้ความรูเ้ รืองเพศอย่างเป็ นกิจจะ

322
ลักษณะ เลยต้องใช้หนังรักเอวีเป็ นเครืองนําทาง ไม่รูก้ ี
คนต่อกีคนทีใช้มนั

ขอบคุณผูห้ ญิงพวกนันทีมาเป็ นคนไข้ของเธอ ตอนที

เสียวเชียนทําการรักษาได้เก็บเงินในราคาทีแพงมาก ซึง
เหตุผลก็นกั เลงมาก

ผูห้ ญิงทียอมลําบากเพือผูช้ ายในเรืองอย่างว่า ถึงขนาด

ต้องแสร้งทําเพือเอาอกเอาใจ แล้วจะไม่ยอมเสียเงินเพือ
ตัวเองได้ยงั ไง?

เมือผูห้ ญิงรูจ้ กั รักตัวเองมากกว่าผูช้ ายก็จะเข้าใจว่า

การตะโกนร้องเสียงเหมือนในนางเอกหนังเอวีจนคนรูก้ นั

323
ไปทังตึกนันเป็ นพฤติกรรมทีโง่เขลาสินดี ทังยังต้องกังวล
ว่าใครจะมารูเ้ ข้าด้วย

ถึงชาติก่อนเธอจะเป็ นของอวีหมิงหลางแค่คนเดียว แต่

อวีหมิงหลางก็ไม่ออ่ นในเรืองนี เธอไม่ตอ้ งส่งเสียงร้อง
จนคนทังตึกได้ยิน ก็แค่รอ้ งออกมาเบาๆ...ถุย้ คิดถึงตา
นันทําไมเนีย!

เสียวเชียนตบหน้าตัวเอง เธอเดินไปตามทางเดินทีมีแต่
เสียงร้องอย่างว่าโดยทีไม่มีอาการหน้าแดงเลยสักนิด แต่
พอชือของอวีหมิงหลางปรากฏหน้าเธอก็เริมแดง

เธอเดินไปหยุดอยูท่ ีหน้าห้องของหนีเจียนเหริน แล้ว

324
คํานวณเวลาอย่างอดทน

จูบกันต้องนานเท่าไร ลูบไล้ตอ้ งนานเท่าไร นัวเนียใช้

เวลาเท่าไร อาบนํา เก็บสบู.่ ..เอิม เอาเป็ นว่าลองกะเวลา
แล้วก็อดทนรอ

ตอนทีอวีหมิงหลางตามเข้ามา พนักงานตรงเคาน์เตอร์
ได้ขวางเขาไว้ อวีหมิงหลางใจร้อนอยากจะเข้าไปเจอ
เสียวเชียน

เขาหยิบแบงค์ใหญ่ออกมาแล้วแสดงบัตรประจําตัว
ทหาร

325
“เปิ ดห้อง!”

“คนเดียวเหรอคะ” พนักงานมองสํารวจอวีหมิงหลาง ไม่

มีคนมาด้วย ไม่มีสมั ภาระ เป็ นแขกทีประหลาดจัง

“ครับ อย่าพูดมาก เร็วๆ!” เขากลัวตัวเองจะมาช้าจน

เสียวเชียนเข้าห้องไปแล้ว จากนันก็...

ช่วงนีเมืองคิวมีคดีฆาตกรรมในโรงแรมเกิดขึนสองคดี ผู้
ตายเป็ นหญิงสาววัยรุน่ เขาเห็นเสียวเชียนเดินเข้ามาคน
เดียวก็เลยรีบพุง่ เข้ามาโดยไม่สนอะไรทังนัน

ส่วนเรืองทีว่าทําไมเขาถึงได้ดใู ส่ใจคนแปลกหน้าได้
326
ขนาดนี เขาเองก็ไม่ได้คิด แค่รูส้ กึ ว่าฝาแฝดจิวจีเยียกคน
นีเหมือนมีแม่เหล็กคอยดูดเขา

พนักงานทํางานค่อนข้างช้า อวีหมิงหลางจิตใจร้อนรน
อยากจะเข้าไปเสียเดียวนัน พอเสร็จขันตอนเขาก็แทบจะ
พุง่ เข้าไปทันที

โรงแรมมีแค่สองชัน พอวิงเข้าไปแล้วเลียวก็เห็นเงาของ
คนทีเขาตามหา

พอเห็นเธอไม่เป็ นอะไรอวีหมิงหลางก็โล่งอก

แต่วินาทีถดั มาเขาก็ถกู ใบหน้าด้านข้างของเสียวเชียนดึง

327
ดูด

เสียวเชียนหลับตาอยู่ แสงไฟสลัวสาดส่องลงบนตัวเธอ
ขนตายาวๆ ทําให้เกิดเป็ นเงาโค้งเว้าบนใบหน้า

ผิวทีเหมือนกับตุ๊กตาเซรามิก ทุกรูขมุ ขนเต็มไปด้วยกลิน

อายของความสาว

อวีหมิงหลางไม่ชอบสถานทีอย่างโรงแรม แต่ทา่ มกลาง

สภาพแวดล้อมทีเละเทะแบบนีเธอกลับแค่ยืนนิงๆ คล้าย
กับดอกบัวทีเบ่งบานในโคลนตม ทุกอย่างทีอยูร่ อบตัวไม่
เกียวอะไรกับเธอเลยสักนิด เธอสามารถเบ่งบานได้ดว้ ย
ตัวเอง

328
เสียงดนตรีแห่งความสุขลอยมาอย่างไม่ขาดสาย ใบ
หน้าของอวีหมิงหลางเริมแดง

เขาพอจะรูว้ า่ เป็ นเสียงอะไร เสียวเชียนทําเหมือนไม่ได้

ยิน อวีหมิงหลางสามารถมองเห็นได้ถงึ ริมฝี ปากของเธอ
ทีดูไม่สนอะไรทังนัน

เธอเหมือนกับยืนอยูน่ อกโลกเป็ นเพียงผูส้ งั เกตการณ์

มองคนบนโลกอย่างเย็นชา แต่เธอปกป้องเด็กได้ เลียง
แมวเร่รอ่ นก็ได้

บุคลิกทีดูขดั แย้งกันนีมีอยูใ่ นผูห้ ญิงคนหนึงในเวลาเดียว

329
กัน

ใบหน้าของอวีหมิงหลางร้อนยิงกว่าเดิม เสียงร้องทีชวน
ให้เขินอายเหล่านันถูกกลบด้วยเสียงหัวใจทีเต้นแรงของ
เขา เป็ นครังแรกทีเขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง มันเต้นแรง
ขึนเพราะผูห้ ญิงคนหนึง

เนือตัวรูส้ กึ ร้อนรุม่ ร้อนยิงกว่าตอนทีเขาทําภารกิจดักซุม่

ในพืนทีทะเลทรายอันร้อนระอุ แต่ตา่ งกันตรงที นันคือ
ความร้อนแบบทรมาน นีเป็ นความร้อนทีเกิดจาก
ฮอร์โมนสูบฉีด อบอุน่ ชวนให้เกิดอารมณ์อยากปลด
ปล่อย ทําให้คนคลังจนยากทีจะควบคุมตัวเอง

330
อวีหมิงหลางคิดมาตลอดว่าตัวเองเป็ นคนประเภททีชีวิต
นีคงไม่ได้ใช้ฮอร์โมนตัวเอง เวลาทีเพือนทหารพูดคุยกัน
เรืองประสบการณ์รกั เขาก็มีความคิดอยูอ่ ย่างเดียวคือ
พวกนีตืนเต้นอะไรกัน?

แต่พอเห็นเสียวเชียนหลับตา ทําตัวเหมือนไม่แคร์โลก
ท่าทางทีทังดูออ่ นแอและเย่อหยิงนันเมือปรากฏอยูใ่ น
โลกของเขา อวีหมิงหลางถึงได้รูว้ า่ ทุกคนก็หวันไหวกัน
ได้ทงนั
ั น

เพียงแต่ปฏิกิรยิ าทางเคมีในร่างกายทีตอบสนองแบบนี
นันต้องได้เจอกับคนทีใช่เท่านัน แต่บางคนไม่เจอเลยทัง
ชีวิต

331
ครันแล้วอวีหมิงหลางก็ได้เจอตอนอายุยีสิบสีปี

ทันใดนันหญิงสาวทีทําให้เขาหวันไหวก็ขยับ ไม่ทาํ ตัว

เหมือนรูปปั นอีกต่อไป เธอเปิ ดถุงทีอยูใ่ นมือ แล้วหยิบ
กล้อง...ออกมา

ขณะทีอวีหมิงหลางกําลังงงว่าเสียวเชียนคิดจะทําอะไร
แล้วเขาก็ตอ้ งตกใจในท่าทางต่อมาของเธอ

เธอล้วงมีดคัตเตอร์ออกมาสอดไปทีซอกประตูอย่าง
คล่องแคล่ว ออกแรงงัดนิดหน่อยประตูก็เปิ ดออก จาก
นันเสียวเชียนก็ดนั ประตูให้มีช่องขนาดพอทีจะ

332
สอดกล้องเข้าไปได้ เล็งตําแหน่งให้อยูต่ รงเตียง แล้วรัว
ชัตเตอร์

เธอพอใจตัวเองมากทีกะเวลาได้พอดิบพอดี เวลานีภาย
ในห้องกําลังบรรเลงเพลงรักอย่างเมามัน ทังสองคนดู
เข้าขากันดี เห็นใบหน้าชัดเจน ส่งเสียงร้องอูอ้ า้ กันอย่าง
ลืมตัว ไม่รูว้ า่ มันส์จริงหรือแกล้งทํา

เอาเป็ นว่าสองคนนันก็สง่ เสียงร้องกันไป เสียวเชียนก็รบี

กดชัตเตอร์รวั ๆ เสียงแชะดังไม่หยุด เมือแน่ใจว่าเก็บ
หลักฐานได้พอแล้ว เธอก็ยกเท้าถีบประตู!

333
ตอนที 21 นึกไม่ถงึ เลยจริงๆ ว่าอวีหมิงหลางจะเป็ นคน
แบบนี

หลีเจินคงต้องจดจําเหตุการณ์อนั น่าขืนขมแบบนีไป
ตลอดชีวิต ถ้าต่อไปน้องชายของเขาผงาดขึนมาไม่ได้อีก
ล่ะก็ จะต้องเป็ นเพราะเฉินเสียวเชียนนางมารคนนีแน่
นอน

แต่ไม่วา่ จะเป็ นใคร ในช่วงจังหวะสําคัญแบบนีถูกคนพัง

ประตูเข้าไปก็คงได้ทิงเงามืดในจิตใจไปตลอดแน่นอน

1
สองคนทีอยูบ่ นเตียงไม่ได้รูเ้ ลยว่ามีคนแอบดูอยู่ ตกใจ
จนร้องวีดว้ายออกมา ขณะเดียวกันก็...หมดอารมณ์

ไส้ปากกาจากขนาดศูนย์จดุ เจ็ดลดเหลือศูนย์จดุ สองใน

ทันตา เสียวเชียนกวาดตามองไปอย่างไม่แคร์ แล้วก็สา่ ย
หน้า

ของทังสองคนรวมกันยังใหญ่ไม่เท่าของอวีหมิงหลา
งเลย มิน่าถึงกินกันเอง หึหึ

“เธอ เธอมาอยูท่ ีนีได้ยงั ไง?!” หนีเจียนเหรินหน้าแดง

เสียงแหบแห้งเพราะเมือครูร่ อ้ งมากไปหน่อย สภาพที
เขาถูกคร่อมอยูน่ นั เสียวเชียนเห็นแล้วก็อยากขํา

2
“คําถามนีฉันควรถามมากกว่าไหม นายมันคนชันตํา
นายไม่ได้จะแต่งงานกับฉันเหรอไง”

เสียวเชียนเป็ นคนไม่ออ้ มค้อมมาแต่ไหนแต่ไร ด้วยนิสยั

ทีตรงไปตรงมาเล่นเอาสองคนนันถึงกับอึง

พวกเขาถึงกับไม่เข้าใจว่าผูห้ ญิงคนนีมาเจอทีนีได้ยงั ไง?

ทันใดนันหลีเจินก็สงั เกตเห็นถุงทีอยูใ่ นมือของเสียวเชียน

มีวตั ถุทรงสีเหลียม แล้วก็เข้าใจทันที

“ยัยนีมันถ่ายรูปไว้!”
3
“นัง×#￥%@#！”หนีเจียนเหรินด่าหยาบคายออก
มา ลุกขึนจะไล่ตามเสียวเชียน เสียวเชียนเบ้ปาก

“น้องชายมินิของนายน่ะ อ้อไม่สิ ถัวมินิของนายน่ะ ไม่

ต้องใส่จบั ปิ งก่อนเหรอ?” เสียวเชียนพูดจบก็ไปตะโกน
ตรงทางเดิน

“พ่อแม่พีน้อง มีใครอยากดูผชู้ ายสองคนอัดถัวดํากัน

ไหม? มาดูได้เลยจ้า!”

“ยัย#$@#*&!!!” หลีเจินก็ดา่ ด้วย

4
ถูกผูห้ ญิงคนหนึงจับได้คาเตียงอยากจะเป็ นบ้า ทังสอง
คนรีบหยิบกางเกงขาสันขึนมาใส่หวังจะไล่ตามเสียว
เชียน เสียวเชียนหันหน้า วิงพลางตะโกนต่อ

“คนทีเดินผ่านไปผ่านมาอย่าพลาดกันนะจ๊า ห้องสีสาม
แปดผูช้ ายสองคนปั มปั มกันจ้า ใครไม่เคยเห็นรีบมาดูกนั
ได้เลยจ้า!”

ปกติเธอไม่เคยตะโกนเสียงดัง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
เสียงของเธอไม่เพราะ พอตะโกนออกมาเสียงของเธอยัง
ดูหวานจึงเป็ นสาเหตุทีปกติเสียวเชียนไม่อยากตะโกน

งานของเธอต้องสะกดจิตอยูบ่ อ่ ยๆ หากเสียงหวานเกิน

5
ไป ก็จะทําให้ลกู ค้าเสียสมาธิได้ แต่เวลานีเธอแทบอยาก
ตะโกนให้ทงโลกรู
ั ้ ไม่หวานไม่คิดเงินจ้า ช่วยติชมกัน
เยอะๆ ด้วยนะคุณลูกค้า

ขาเธอเจ็บเล็กน้อย แต่ในใจสนุกเป็ นบ้า

เสียงหวานๆ พอตะโกนเรียกก็มีคนมาเยอะแยะ เสียว

เชียนไม่สนสายตาคนมากมาย เธอวิงต่อจนไปชนกับ
แขนของอวีหมิงหลาง แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจว่าใคร ทังสอง
คนเฉียดผ่านกันอีกครัง แต่ตอนทีผมของเสียวเชียนปลิว
ถูกแก้มของเขา ครังนีอวีหมิงหลางได้เอือมมือไปจับแขน
ของเธอไว้โดยไม่ลงั เล

6
เสียวเชียนกําลังสนุกทีแผนสําเร็จ อยูๆ่ ก็มีคนมาจับแขน
เธอหันไปมองก็เห็นอวีหมิงหลาง ดวงตาเบิกโพลงทันที

ตานีโผล่มาได้ยงั ไงเนีย

อวีหมิงหลางจับเธอไว้อย่างรวดเร็ว

มือของเขาคว้าแขนเธอไว้ สายตาจ้องเขม็ง มืออีกข้าง

หยิบกุญแจไขเข้าไปอย่างแม่นยําแล้วเปิ ดประตู
ทุกอย่างกระทําอย่างรวดเร็ว จากนันก็ดนั เสียวเชียนเข้า
ห้อง

เสียวเชียนรูส้ กึ ได้แต่กลินอายทีคุน้ เคยโอบล้อมตัวเธออยู่

7
แขนของเขาแทบจะโอบตัวเธอไว้ ท่าทางทีคุน้ ชินพาเธอ
เข้าไปในห้อง อวีหมิงหลางโอบเอวเธอ แล้วใช้เท้าถีบ
ประตู ขณะทีเตรียมจะดันเธอไปทีกําแพง พอหันไป
ตําแหน่งของทังสองคนกลับสลับกัน

ตอนนีตัวอวีหมิงหลางชิดกําแพงรับแรงกระแทกไว้คน
เดียว ส่วนเธอใบหน้าด้านข้างแนบชิดกับอกของเขา

วันนีเป็ นวันหยุดของอวีหมิงหลาง เขาไม่ได้สวมชุดทหาร

สวมแค่เสือยืดสีเข้มเรียบๆ กับกางเกงยีนส์ขายาว

เป็ นชุดแบบเรียบๆ ทังชุด หากจะให้วิจารณ์แบบไม่เกรง

ใจล่ะก็ มันเป็ นชุดทีธรรมดามากจนไม่มีอะไรให้น่าพูดถึง

8
แต่ดว้ ยความทีชุดกึงรัดรูปอยูบ่ นเรือนร่างของเขา กล้าม
เนือแน่นๆ ทีดูไม่มากเกินไป กางเกงยีนส์ขายาวได้หอ่ หุม้
ขายาวๆ ทีแข็งแรงดูดีเอาไว้ ร่างกายทังบนและล่างแผ่
ซ่านไปด้วยกลินฮอร์โมนชายกระจัดกระจายไปทัว กลิน
แบบผูช้ ายแท้ๆ นีทําให้เสียวเชียนหน้าแดงกํา

ร่างกายของเขาให้ความสดชืน มีกลินสบูเ่ ลมอนทีเธอ

ชอบ นอกจากนียังไม่มีกลินบุหรี กลินเหงือและกลิน
เหล้า มีเพียงกลินผูช้ ายทีสะอาดๆ ชวนให้หลงใหล ทําให้
เสียวเชียนทีใบหน้าแนบอยูก่ บั อกเคลิบเคลิม

ท่าทางแบบนีสร้างความกระอักกระอ่วนมาก แต่ทงสอง
ั
คนต่างไม่มีใครทําลายบรรยากาศขึนก่อน โลกเหมือน
9
หยุดหมุนไปเต็มๆ ห้าวินาที

เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้น เขาได้กลินหอมจากผม
ของเธอ

เสียงเอะอะจากด้านนอกทําให้เสียวเชียนได้สติก่อน เธอ
ผลักอวีหมิงหลางออก ใบหน้าแดงกํา เธอชีนิวไปทีใบ
หน้าอันหล่อเหลาของอวีหมิงหลาง

“นาย...หน้าไม่อาย!”

เขากล้าทําท่าทางแบบนีกับผูห้ ญิงแปลกหน้าได้!

10
นึกไม่ถงึ เลยจริงๆ ว่าอวีหมิงหลางจะเป็ นคนแบบนี

ใบหน้าของอวีหมิงหลางแดงแล้วแดงอีก ถึงเขาจะรูว้ า่
ตัวเองผลีผลาม แต่ก็ไม่เสียใจ

ภายในใจยังโหยหาความรูส้ กึ ทีเธออยูใ่ นอ้อมกอดของ

เขาเมือครู ่

แต่ดว้ ยความทีเป็ นคนหน้านิง ทําให้อวีหมิงหลางทีเพิง

จะได้รูจ้ กั ความรักในเวลานีรูส้ กึ ภูมิใจกับการฉวยโอกาส
ของตัวเอง ทังๆ ทีดูภายนอกเหมือนไม่รูส้ กึ

เสียวเชียนกลุม้ หนักกว่าเดิม ผูช้ ายหน้าไม่อายคนนี ชาติ

11
ทีแล้วเธอมีลกู ให้เขาได้ยงั ไงกันเนีย!

ไม่ได้รูจ้ กั กัน กลับกล้าลากสาวเข้าห้องของโรงแรม อีก

ทังยังโอบกอด ไม่แน่ผชู้ ายทีหน้าไม่อายคนนีคงใช้วิธีเจ้า
เล่หแ์ บบนีแอ้มสาวมาหลายครังแล้ว!

ประโยคสุดท้ายได้จดุ ไฟโกรธในตัวเสียวเชียน

เห็นเขาไม่อธิบาย เอาแต่ทาํ สีหน้า ‘ใครก็เดาไม่ออก

หรอกว่าพีคิดอะไรอยู’่ มองเธอ เสียวเชียนจึงหันตัวไป
คิดจะเปิ ดประตูออกด้วยอารมณ์โมโห

แต่เขากลับบชิงไปกดล็อคกลอนก่อน
12
และได้ลอ็ คกลอนแบบสับอีกชันหนึงด้วย อันทีจริงเวลา
พักห้องโรงแรมควรจะล็อคกลอนสองชันอยูแ่ ล้ว เมือครูท่ ี
เสียวเชียนไปแอบสะเดาะกลอนห้องคนอืนเขาเห็นกับตา
เขาจึงไม่อยากให้มีคนมาแอบเปิ ดประตูหอ้ ง

เสียวเชียนเห็นเขากล้าขังเธอไว้ในห้องก็กดั ฟั นกรอด

“นายแซ่อวี นายคิดจะทําอะไรกันแน่?”

“คุณรูไ้ ด้ยงั ไงว่าผมแซ่อะไร” ดูเหมือนเขาจะไม่เคยแนะ

นําตัวเลยนะ

13
เสียวเชียนอึง ไม่ทนั ระวังพลังปากพูดไป

“ฉันเห็นหน้านายเหมือนปลาไม้[1] ถ้าไม่แซ่อวีแล้วแซ่
อะไรเล่า! หลบไปเดียวนีเลยนะ!” เธอผลักเขาแต่เขาไม่
ขยับเขยือนเลยสักนิด ยืนขวางประตูไว้เหมือนภูเขาลูก
หนึง

“พวกเขาอยูข่ า้ งนอก คุณอยากออกไปโดนพวกเขาทํา

ร้ายเหรอ”

คําพูดของอวีหมิงหลางทําให้เสียวเชียนได้สติ

จริงด้วย คนไอคิวสูงอย่างเธอ ทําไมพอเจอตาอวีไอคิวก็

14
ลดลงเลยล่ะ

คนชันตํานันกับคูข่ ากําลังไล่ลา่ เธออยู่ ออกไปได้โดนรุม

แน่

ต้องโทษตาทึมนีทีชอบยุง่ เรืองชาวบ้าน ถ้าเขาไม่ลากตัว

เธอมาก่อน ป่ านนีก็หนีไปได้แล้ว

เสียวเชียนถลึงตาจ้องอวีหมิงหลางหนึงที แล้วหันตัวเดิน
ไปทีหน้าต่าง

แต่กลับพบว่าหน้าต่างห้องนีถูกปิ ดตาย

15
ไม่มีทางให้ถอย!

“ตาทึม คิดจะทําอะไรกันแน่---ว้าย!” เสียวเชียนกําลัง

ถามเขา แต่การกระทําของอวีหมิงหลางทําให้เธอร้อง
ออกมา

[1] ปลาไม้ หรือ มูอ่ วี ปรากฏขึนตังแต่สมัยราชวงศ์ถงั

เป็ นเครืองมือศักดิสิทธิทีศาสนาพุทธและเต๋าใช้เคาะ
ประกอบจังหวะการสวดมนต์

16
ตอนที 22 อวีหมิงหลางทีช่วยเธอระบายความแค้น

17
อวีหมิงหลางแย่งถุงพลาสติกสีขาวขุ่นไปจากมือเสียว
เชียนแล้วเปิ ดดูของทีอยูใ่ นนัน

เสียวเชียนโกรธจนแทบระเบิด!

“ตาทึมอวี มียางอายบ้างไหม” สนิทกันเหรอ ถึงได้มา

แย่งของคนอืนจากมือ

อวีหมิงหลางอาศัยว่าตัวสูงกว่าเอาถุงยกไว้เหนือหัว
เสียวเชียนกระโดดแต่ก็คว้าไม่ถงึ

หึ อาศัยความตัวสูงมารังแกเธอ!
18
“เอาคืนมานะ นายเป็ นทหาร ทหารมาแย่งของคนอืนไม่
ได้ นายกําลังทําผิดกฎหมาย!”

“เมือกีคุณทําอะไร...ไม่ตอ้ งตอบก็ได้ ผมเดาออก”

อวีหมิงหลางหวนนึกถึงพฤติกรรมของเสียวเชียนเมือครู ่
แล้วก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว

เธอคนนีเมือกีแอบถ่ายคูช่ ายหญิงทีกําลัง...ไม่ถกู สิ ต้อง

ชายชาย!

เสียวเชียนแย่งของไปจากมือเขาไม่ได้ โกรธแต่ก็ทาํ ได้แค่

19
เหยียบเท้าเขา เหยียบๆๆ!

อวีหมิงหลางคิวขมวดเล็กน้อย ผูห้ ญิงคนนีแรงเยอะจริง

แต่ผชู้ ายอกสามศอกจะยอมแพ้ง่ายๆ แบบนีได้ยงั ไง

ปล่อยให้เหยียบไป เธอทุบ เขาก็แน่นิงไม่ไหวติง สุดท้าย

เสียวเชียนก็ถอดใจนังลงบนเตียงด้วยความโมโห

“ฉันเรียกนายมา ยัวโมโหนายหรือไง? ทําไมต้องมาตาม

จองล้างจองผลาญฉันด้วย?”

“บอกผมมา คุณทําแบบนีไปทําไม” อวีหมิงหลางเดาว่า

เสียวเชียนมาถ่ายรูปพวกนีต้องมีจดุ ประสงค์แน่นอน
20
เสียวเชียนรูจ้ กั นิสยั ของอวีหมิงหลางดี หากคิดจะใช้
กําลังไม่มีทางเอาชนะได้แน่ อีกทังยังเป็ นคนดือ หากไม่
ได้คาํ ตอบได้ขงั เธอไว้ในนีไม่ยอมจบง่ายๆ แน่นอน

“ในนันมีคนหนึงเป็ นคูห่ มันทีครอบครัวฉันหาไว้ให้”

อวีหมิงหลางขมวดคิว หัวใจเหมือนถูกต่อต่อย เธอมีคู่

หมันแล้ว?

“เขาชือหนีเจียนเหริน ก่อนหน้านีตอนทีนายช่วยฉันกับ
แม่ให้รอดจากคนบ้าก็น่าจะเคยเจอเขามาก่อน”

21
อวีหมิงหลางนึกออกทันที คนขีขลาดทีวิงหนีไป

“คุณคิดยังไงกับคนขีขลาดนัน?”

“ฉันต้องการยกเลิกงานแต่ง แต่ทีบ้านไม่เห็นด้วย พ่อแม่

ฉันหัวโบราณ บอกว่าหมันไปแล้ว อยูๆ่ จะไปถอนหมัน
มันไม่ดี ฉันเลยต้องหาวิธีเปิ ดโปงความจริง”

ดวงตาของเสียวเชียนส่อประกายความสงสาร นําเสียงก็
ฟั งดูเศร้าสร้อย

พอเห็นอวีหมิงหลางมีทา่ ทางคล้อยตาม เธอก็นกึ ขําใน

ใจ
22
หึหึ เธอไม่ได้โกหกนะ เธอก็แค่ปิดบังความจริงส่วนหนึง
ไว้

รูปพวกนีเธอจะเอาไว้ข่เู พือเอาเงินจากผูช้ ายเลวนัน ค่า

เทอมงวดแรกของเธอต้องมาจากวิธีนี

ชาติก่อน คนชันตํานันติดค้างช่วงชีวิตวัยสาวของเธอ
ชาตินีเธอก็แค่แย่งเอาของทีเป็ นของตัวเองกลับมา

“เป็ นแบบนันจริงๆ เหรอ?” ทีแท้เธอก็เกือบต้องแต่งงาน

แล้ว!

23
อวีหมิงหลางบอกไม่ถกู ว่าตอนนีตัวเองรูส้ กึ ยังไง ดีใจ
หรือว่าสงสาร เอาเป็ นว่าไม่มีสกั อย่าง

เสียวเชียนเห็นเขาถามแบบนีก็กม้ หน้าสร้างอารมณ์ พอ
เงยหน้าขึนอีกครังก็มีนาตาเอ่
ํ อคลอ

“นายช่วยฉันหน่อยได้ไหม คืนกล้องมาเถอะนะ ฉันจะ

เอารูปไปให้พอ่ กับแม่ดู จริงๆ นะ ฉันแต่งกับผูช้ ายเลวๆ
นันไม่ได้ ฉันไม่ชอบเขา...พีชาย!”

คําสุดท้ายเกือบทําให้อวีหมิงหลางเข่าอ่อน

โดยเฉพาะเธอพูดทังนําตาคลอเบ้า
24
อวีหมิงหลางครุน่ คิดแล้วเอากล้องคืนเธอ

“พอยกเลิกงานแต่งแล้วก็ลบทิงทันที อย่าเอาไปเผยแพร่
อย่าทําผิดกฎหมาย”

ของแบบนีถ้าเผยแพร่ออกไป แล้วถูกสอบสวนขึนมา
จริงๆ เธอจะไม่ปลอดภัย

เสียวเชียนพยักหน้า แอบชูไม้ชมู ือแห่งชัยชนะอยูใ่ นใจ

“ขอบคุณค่ะ...พีชาย” อันทีจริงชาติก่อนเธอได้คน้ พบว่า

25
แค่เธอเรียกเขา หูของเขาก็จะแดง จากนันไม่วา่ ขออะไร
เขาก็จะรับปาก

ชาตินีก็ใช้ได้ผลเหมือนกัน

เธอถือกล้องถ่ายรูปเตรียมจะออกไปข้างนอก เมือเธอหัน
หลังให้เขา ดวงตาก็ดเู **◌้ยมเกรียมขึนมาทันที

ยกเลิกงานแต่งแล้วลบทิง? ฝันไปเถอะ! คนเลวมันต้อง

พ่ายแพ้ให้ถงึ ทีสุด ลงนรกหมืนครังก็ยงั ไม่สาสมทีเธอ
ต้องสูญเสียนางฟ้าตัวน้อยทีน่ารักไป

26
ขณะทีมือของเธอจับลูกบิดประตูนนั อวีหมิงหลางก็
ตะโกนออกมา

“หยุดก่อน!”

เสียวเชียนขมวดคิว ตานีจะกลับคําเหรอ?

เธอไม่มีทางปล่อยถุงทีถืออยูใ่ นมือแน่!

อวีหมิงหลางเดินไปเปิ ดประตูให้

“ผมไปส่งคุณเอง” คนทีถูกเธอถ่ายภาพอาจยังอยูข่ า้ ง

27
นอก เขาไม่วางใจให้เธอออกไปคนเดียว

เสียวเชียนนิงอึง อวีหมิงหลางดันเธอมาอยูข่ า้ งตัวอย่าง

เป็ นธรรมชาติ ทังสองคนเดินเคียงข้างกันออกไป

พอเดินเลียว หนีเจียนเหรินกับหลีเจินทีเปลือยท่อนบนก็
ปรากฏตัวพร้อมกัน เมือครูพ่ วกเขาวิงออกไปแต่ไม่เจอ
เสียวเชียน แล้วก็ถกู คนห้อมล้อมตลอดทาง กําลัง
อารมณ์เสียหนัก

พอเห็นเสียวเชียนปรากฏตัว หนีเจียนเหรินก็รบี พุง่ เข้ามา

หาคิดจะแย่งถุงจากมือเสียวเชียน

28
อวีหมิงหลางพุง่ เข้าไปเตะจนหนีเจียนเหรินต้องถอยออก
ไปสองก้าว “โว้ย เจ็บชิบ!”

อวีหมิงหลางถีบเขาไปทีผนัง

หลังจากนันอวีหมิงหลางก็ดนั เสียวเชียนไปอยูข่ า้ งหลัง

ตัวเองแล้วมองผูช้ ายสองคนนีอย่างเย็นชา

ทีแท้ก็คนพวกนีเองเหรอทีคิดจะหลอกสาวให้แต่งงาน
เป็ นกันชนให้เรืองโสมมทีตัวเองทํา ทําลายความสุขของ
ผูห้ ญิงคนหนึงทังชีวิต

ความโกรธทีอยูๆ่ ก็พลุง่ พล่านขึนมาทําให้อวีหมิงหลางอ

29
อกแรงทีเท้าหนัก ถีบจนหนีเจียนเหรินชิดกําแพง เจ็บเสีย
ตนเอามือกุมท้องแล้วล้มลงไปคุกเข่ากับพืน

“ยืนมองอะไรอยูเ่ ล่า รีบไปเอาของมาสิ...” หนีเจียนเหริน

พูดกับหลีเจิน แต่หลีเจินกลับยืนแข็งทือ

“เร็วสิ!” หนีเจียนเหรินเร่ง

“น้องชาย!” หลีเจินนึกไม่ถงึ ว่าจะเจอญาติผนู้ อ้ ง อวีหมิ

งหลาง

ในใจเหมือนมีฟา้ ผ่าเป็ นหมืนครัง เวร จบเห่ เป็ นเรือง

ใหญ่แน่
30
มาเจออวีหมิงหลางได้ยงั ไงเนีย?

อวีหมิงหลางเป็ นใครน่ะเหรอ? เขาเป็ นหลานสุดทีรักของ

ตา เรืองนีถ้ารูถ้ งึ หูตาทีเป็ นถึงนายพลทีเคยร่วมสงคราม
มาสามครังแล้วชีวิตหลีเจินจะเป็ นยังไง? all-all2 blog

พอนึกถึงตรงนีหลีเจินก็รบี ชีไปทีเสียวเชียนทีอยูข่ า้ งหลัง

อวีหมิงหลาง “หมิงหลาง ฟั งพีอธิบายก่อนนะ ผูห้ ญิงคน
นีไม่ใช่คนดี! เขาพูดอะไรอย่าไปเชือนะ!”

เวลานี เสียวเชียนทีถูกอวีหมิงหลางดันไปข้างหลังอยาก
31
โผล่หวั ออกมาดูผชู้ ายหน้าไม่อายสองคนนันว่าจะแถได้
สักแค่ไหน

มือของอวีหมิงหลางปิ ดเข้ามาทีหน้าเธอ มือของเขาใหญ่

มากบังหน้าเล็กๆ ของเธอจนมิด “อย่าดู หันไป”

เขาพูดกับเธอด้วยนําเสียงอ่อนโยน เขาไม่อยากให้เธอ
เห็นมุมทีเขาควบคุมตัวเองไม่ได้

แต่พอหันกลับไปเผชิญหน้ากับผูช้ ายสองคนทีใส่กางเกง
ขาสันลายดอกเปลือยท่อนบนนําเสียงก็เย็นชาทันที

“นายยังจะว่าเขาอีกเหรอ?”
32
“ฟั งฉันก่อนนะ...อ๊าก!” หลีเจินยังไม่ทนั พูดจบก็ถกู อวีหมิ
งหลางจับบิดแขน หลีเจินอยูใ่ นสภาพถูกจับกึงคุกเข่าต่อ
หน้าเสียวเชียน แขนถูกอวีหมิงหลางบิดไปด้านหลัง
อวีหมิงหลางถีบไปทีหนีเจียนเหรินทีหมอบอยูท่ ีพืน

“มานี คุกเข่าลง!”

หนีเจียนเหรินเหมือนจะไม่ยอม อวีหมิงหลางจึงเหยียบ
ไปทีหลังของเขาด้วยรองเท้าหนัง ส่วนขาอีกข้างก็เตะไป
ทีขาของหลีเจินให้งอลง บังคับให้คกุ เข่าต่อหน้าเสียว
เชียน

33
“ขอโทษเธอซะ!”

“ขอโทษ!” ทังสองคนถูกอวีหมิงหลางบังคับ พูดขอโทษ

ออกมาเป็ นเสียงเดียวกัน

เสียวเชียนนึกไม่ถงึ เลยว่าอวีหมิงหลางจะเป็ นญาติผนู้ อ้ ง

ของหลีเจิน

แต่สงที
ิ นึกไม่ถงึ ยิงกว่าก็คือ เขาจะใช้วิธีนีปกป้องตัวเธอ

34
ตอนที 23 อย่าดูถกู สมองของผม แล้วก็อย่าให้รา้ ย
ผูห้ ญิงคนนัน

เสียวเชียนพอเห็นผูช้ ายสวมกางเกงขาสันลายดอกสอง

35
คนนีพูดขอโทษก็แสดงสีหน้าไร้อารมณ์

“ฉันไม่ยกโทษให้พวกนายหรอก ไม่มีวนั ”

ความแค้นเมือชาติก่อน การจากไปของลูกสาวสุดทีรัก
จะให้อภัยง่ายๆ เพียงเพราะคําขอโทษทีไม่จริงใจอย่างนี
เหรอ

แค้นนีไม่มีทางหายง่ายๆ ถ้าจะกําหนดเส้นตายให้กบั
แค้นนีล่ะก็ มันก็คือตลอดไป

เสียวเชียนออกจากตรงนันด้วยมาดนางพญาโดยไม่หนั
กลับไปมอง เธอหยุดตอนทีเดินผ่านอวีหมิงหลาง
36
“ผูช้ ายทีชอบยุง่ เรืองชาวบ้าน”

อวีหมิงหลางไม่โกรธ เสียวเชียนพูดเสียงเบาเสริมต่อ
ท้าย

“...ขอบคุณนะ”

“ไม่เป็ นไร”

พอเห็นเสียวเชียนจากไปพร้อมกับรูปถ่าย หลีเจินกับหนี
เจียนเหรินก็จิตใจร้อนรุม่ ดังไฟเผา อวีหมิงหลางไม่น่า
ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ จึงทําได้แค่วิงวอน
37
“หมิงหลาง ปล่อยพวกพีเถอะนะ ดูผหู้ ญิงคนนันสิ ยโส
ขนาดนัน นายช่วยเขา เขายังไม่ขอบคุณเลย นายมา
ทะเลาะกับพีน้องเพราะคนนอกมันไม่ดีหรอกนะ ปล่อย
พวกเราเถอะ พีจะอธิบายให้ฟัง”

อวีหมิงหลางขีเกียจฟั งว่าหลีเจินพูดอะไร เขาเห็นเสียว

เชียนเดินจากไป ก็รูส้ กึ แค่วา่ เงาหลังของเธอนันดูโดด
เดียว

ปกติผหู้ ญิงทีเจอเรืองแบบนีถ้าไม่รอ้ งไห้ก็อาละวาด แต่

เธอนิงมากรูจ้ กั หาวิธีปกป้องตัวเอง แต่วิธีหาหลักฐานที
อันตรายแบบนี ไม่ควรพาคนในครอบครัวมาช่วยหน่อย

38
เหรอ?

แต่คนในครอบครัวเธอกลับอยากขายเธอทิง แม้แต่เรือง
หาหลักฐานยังปล่อยให้เธอมาทําคนเดียว

ผูห้ ญิงคนหนึงทีแข็งแกร่งเกินไปเป็ นไปได้อยูอ่ ย่างเดียว

ก็คือ ไม่มีใครรักและเอาใจใส่ อวีหมิงหลางอยูๆ่ ก็รูส้ กึ
ปวดใจ

ถ้ามีคนรักและเอาใจใส่เธอหน่อย ความเหงาและความ
โดดเดียวทีอยูใ่ นตัวเธอจะลดลงไหม?

แต่เวลานีหลีเจินเอาแต่สง่ เสียงวิงวอนจนอวีหมิงหลา
39
งต้องหันหน้ากลับมามองคนขีขลาดสองคนทีถูกคุมไว้
เขาผ่อนแรงทีเท้า แล้วพูดกับหนีเจียนเหรินทีเปลือยท่อน
บน

“ไสหัวไป!”

หนีเจียนเหรินตกใจจนขาอ่อนไปหมด

เขาไม่รูว้ า่ ผูช้ ายทีดุดนั คนนีโผล่มาจากไหน ถึงจะดูดี ดู

หล่อ ดูแมนก็ตาม...

อดไม่ได้ทีจะทําเนียนแอบมองอวีหมิงหลางอีกสักหน่อย

40
อวีหมิงหลางรูส้ กึ ขยะแขยงสายตากะลิมกะเหลียของหนี
เจียนเหริน จึงยกเท้าขึนแล้วถีบไปอีกรอบ จนหนีเจียนเห
รินร้องออกมาแล้ววิงออกไปโดยไม่หนั กลับมามองอีก

ฮือๆ ก็หล่ออยูห่ รอก แต่โหดเกิน แล้วยังดูเป็ นพวกชอบ

ใช้กาํ ลังด้วย!

“ห้ามกลับห้อง ออกไปเลย!” คําพูดของอวีหมิงหลางทํา

ให้หนีเจียนเหรินยิงวิงไวขึนโดยไม่สนแล้วว่าอวีหมิงหลา
งจะจัดการหลีเจินยังไง

ไม่มีคาํ สังของอวีหมิงหลางหนีเจียนเหรินก็ไม่กล้ากลับ
ห้องไปเอาเสือผ้าตัวเอง จึงต้องใส่แต่กางเกงขาสันลาย

41
ดอกวิงออกไปนอกโรงแรม เป็ นวันทีน่ากลัวจริงๆ ปี ศาจ
สาวมาก่อน แล้วตามมาด้วยอสูรร้าย

ไล่หนีเจียนเหรินไปได้แล้ว อวีหมิงหลางก็มองหลีเจิน
ด้วยสายตาเย็นชา

หลีเจินยิมให้ “หมิงหลาง งันพีก็ขอกลับนะ”

เขาหันเดินไปทางห้องตัวเอง แต่นกึ ไม่ถงึ ว่าอวีหมิงหลา

งก็ตามมา พอได้ยินเสียงอวีหมิงหลางล็อคประตู หลีเจิน
ก็ขาสัน

“เล่าเรืองผูห้ ญิงคนเมือกีมา”
42
“เขาชือเฉินเสียวเชียน เป็ นเพือนของหนีเจียนเหริน ชอบ
หนีเจียนเหริน คอยตามตือไม่หยุดหย่อน พีกับหนีเจียน
เหรินเป็ นเพือนร่วมงานกัน ไปเล่นไพ่นกกระจอกกันมา
เหนือยๆ เลยมาพักทีโรงแรมแปบนึง แล้วผูห้ ญิงบ้าคน
นันก็เข้ามา พูดจาเลอะเทอะ ดูสเิ ข้าใจผิดกันไปหมด
แล้ว”

หลีเจินพูดให้ตวั เองพ้นมลทิน

ทีแท้เธอก็ชือเสียวเชียน ชือเพราะจัง...อวีหมิงหลางแอบ
คิด สายตาอันคมกริบของเขากวาดไปทัวห้อง บนพืนมี
ถุงทีถูกฉีกออก

43
หัวเตียงมีกระดาษชําระวางอยู่ บนเตียงสําหรับหนึงคน
ยุง่ เหยิงไปหมด เสือผ้าของสองคนถูกโยนเรียราดตังแต่
ห้องนําไปจนถึงข้างเตียง

อวีหมิงหลางได้ยินหลีเจินพูดให้รา้ ยเสียวเชียน จนในที

สุดเขาก็เอ่ยปาก

“หลีเจิน”

“น้องชาย มีอะไรเหรอ?”

ตามมาด้วยหมัดเหล็กของอวีหมิงหลาง
44
“อย่าดูถกู สมองของผม แล้วก็อย่าให้รา้ ยผูห้ ญิงทีพวก
นายทําร้ายด้วยการทําพฤติกรรมโสมม!”

ประโยคสุดท้ายคือหัวใจหลัก

หลีเจินถูกอวีหมิงหลางต่อยจนเห็นดาว อวีหมิงหลางนึก
ถึงแผ่นหลังทีโดดเดียวของเสียวเชียนจึงยิงโกรธผูช้ ายที
ไร้ยางอายคนนี

เขาปล่อยหนีเจียนเหรินไปเพราะนันเป็ นคนนอก แต่หลี

เจินคนทีหน้าไม่อายคนนีเป็ นครอบครัวเดียวกันกับเขา
คนในครอบครัวทําเรืองทีน่าอับอายขนาดนีเขาไม่ปล่อย

45
ไว้แน่

ดังนันอวีหมิงหลางตัดสินใจแล้วว่าจะใช้วิธีจดั การตรงๆ
เพือระบายความแค้นให้เสียวเชียน

เขาหักข้อนิว ทังเตะทังต่อยหลีเจินประหนึงเป็ นกระสอบ

ทราย!

“อ๊าก! อวีหมิงหลาง นายบ้าไปแล้ว! ฉันเป็ นพีนายนะ!”

หลีเจินไม่ใช่คตู่ อ่ สูข้ องอวีหมิงหลาง อวีหมิงหลางออก

แรงหนักมากจนหลีเจินคิดว่าตัวเองต้องตายด้วยนํามือ
ของน้องชายคนนีแน่
46
“เขาเป็ นคนนอกนะ! ฉันเป็ นพีชายนายนะ!”

“ผมไม่มีพีชายแบบนี!” อวีหมิงหลางออกหมัดแล้วพูด
เสริมขึนในใจ

เธอไม่ใช่ ‘คนนอก’ ไปตลอดหรอก...

เสียวเชียนพอออกมาแล้วก็ตรงไปทีตลาดค้าส่งสินค้า
จิปาถะทีใหญ่ทีสุดของเมือง Q แล้วไปยังร้านขายส่ง
สินค้าสําหรับร้านถ่ายรูปเพือซืออุปกรณ์ลา้ งรูปอย่างง่าย
เธออยากล้างรูปพวกนีด้วยตัวเอง

47
เมือกลับถึงบ้านประตูรา้ นถูกล็อคไว้ ฉวีเสวียไม่อยู่ ไม่รู ้
ว่าหลอนคําพูดของเสียวเชียนจนต้องไปตรวจทีโรง
พยาบาลหรือเปล่า แต่นนไม่
ั สาํ คัญ

เสียวเชียนไขกุญแจเข้าบ้านแล้วไปยังห้องของตัวเอง
ล็อคห้องให้สนิท ปิ ดผ้าม่าน เปลียนห้องให้กลายเป็ น
ห้องมืด จากนันก็หยิบอุปกรณ์ลา้ งรูปอย่างถุงมืด ถังเล็ก
ออกมาวาง จากนันก็เริมเทนํายา Blix ผงล้างฟิ ลม์ เป็ น
ต้น พอเสร็จแล้วก็เริมล้างรูป

ชาติทีแล้วเธอรักในการถ่ายภาพ หลังจากคลอดลูกสาว
ถึงจะมีกล้องดิจิตอลทีสามารถปรินท์ภาพออกมาได้เลย
แต่เธอชอบรูปภาพทีล้างออกมาจากกล้องฟิ ลม์ มากกว่า
เธอฝึ กล้างรูปจนคล่องเพือลูกสาวของเธอเอง
48
ตอนนีเธอได้ใช้เทคนิคทีเดิมฝึ กเพือลูกสาวมาล้างแค้น
ผูช้ ายเลว ประสบการณ์เต็มเปี ยม

เธอไม่ได้ซือเครืองขยายภาพ มันแพงเกินไป แต่ลา้ งรูป

ขนาดเล็กออกมาก็เพียงพอทีจะมองเห็นภาพได้ชดั

ผูห้ ญิงหากเข้มแข็งได้จนถึงจุดหนึงแล้วยังต้องการผูช้ าย
อีกเหรอ? เสียวเชียนคิดอยูต่ ลอดเวลาทีจัดการเรืองพวก
นี

เธอรูส้ กึ ว่าตัวเองไม่ตอ้ งการผูช้ าย แต่ภาพเหตุการณ์ที

อวีหมิงหลางใช้กาํ ลังเพือช่วยเธอเมือครูป่ รากฏขึนมาใน

49
หัวอีกครัง

เขาลากเธอไปไว้ขา้ งหลังเพือปกป้อง พอมองแผ่นหลัง

ของเขาแล้วเสียวเชียนรูส้ กึ ปลอดภัย

แต่ผชู้ ายกับผูห้ ญิงอยูด่ ว้ ยกันมีแค่ความปลอดภัยจะพอ

หรือ?

เสียวเชียนไม่อยากคิดไปไกล เพราะเธอพบว่า เวลาที

เธอคิดเรืองของอวีหมิงหลางตามลําพังโรคชอบล้างมือก็
จะกําเริบ

เรืองราวมาถึงขันนี เสียวเชียนรูว้ า่ ตัวเองหันหลังกลับไม่

50
ได้แล้ว ต้องจัดการเรืองต่อให้จบ ห้ามไขว้เขวเด็ดขาด

เธอเขียนข้อความวางใส่ในกล่องสบูท่ ีเฉินหลินซ่อน
จดหมายตอบรับไว้

เก็บฟิ ลม์ เอากล้องไปวางทีเดิม อุปกรณ์ทีใช้ลา้ งรูปถูก

นําใส่ถงุ เพือเอาออกไปทิง

เสียวเชียนออกจากบ้านเดินไปยังตูโ้ ทรศัพท์สาธารณะ
แล้วโทรหาหนีเจียนเหริน

“ออกมา ฉันอยากเจรจาธุรกิจกับนายหน่อย”

51
หนีเจียนเหรินพอรับสายของเสียวเชียนก็ใจหายวาบ เอา
มือกุมท้องทีเจ็บเพราะถูกอวีหมิงหลางอัด

“เฉินเสียวเชียนยัยผูห้ ญิงเสียสติ แกคิดจะทําอะไรกัน

แน่?!”

52
ตอนที 24 พีไม่มีสทิ ธิว่าเธอ

ผ่านไปครึงชัวโมง ภายในร้านกาแฟใจกลางเมือง เสียว

เชียนนังอยูเ่ พียงลําพังตรงริมหน้าต่างพลางมองทิวทัศน์
ด้านนอก

หนีเจียนเหรินรีบวิงเข้ามาด้วยใบหน้าร้อนรนพลางมอง
เสียวเชียน รังสีอาํ มหิตแผ่ซา่ น พอเห็นเขาเหมือนหมาบ้า
53
แบบนีคล้ายกับจะใช้กาํ ลัง เสียวเชียนก็ยงั ใจเย็น

พอเขาเข้ามาใกล้เสียวเชียนก็ยกรูปขึน หนีเจียนเหริน
เห็นรูปก็ดวงตาเบิกโพลง

รูปพวกนีถ้าถูกเผยแพร่ออกไป เขากับหลีเจินต้องถูกไล่
ออกจากงานแน่

“ถ้านายกล้าแตะต้องฉันแม้แต่ปลายผม ฉันขอรับรอง
เลยว่ารูปของนายจะไปโชว์หราบนบอร์ดประกาศของที
ทํางานในวันพรุง่ นีแน่ ฉันจะไปขยายใหญ่โดยไม่
เสียดายเงินเลยล่ะ”

54
“แกจะเอายังไง!” หนีเจียนเหรินโมโห

เสียวเชียนทํามือให้นงั หนีเจียนเหรินนังลงตรงข้ามเธอ
มือสันเล็กน้อย เขาเพิงจะรูส้ กึ ได้วา่ ผูห้ ญิงทีตัวเองเคยดู
ถูก เวลานีนังอยูต่ รงข้ามคล้ายกับภูเขาทีไม่อาจข้ามผ่าน

“อยากได้ฟิลม์ มีเงือนไขอยูส่ องข้อ ข้อแรกยกเลิกงาน

แต่งซะ เหตุผลคือ นายเป็ นโรคติดต่อ ไม่อยากเป็ นตัว
ถ่วงฉัน” เสียวเชียนเอาหลอดคนเครืองดืมในแก้ว

หนีเจียนเหรินโกรธมาก

“แกน่ะสิเป็ นโรคติดต่อ!”
55
เสียวเชียน อ้อ ออกมา “นายอยากให้ฉนั ไปบอกพ่อแม่
ว่านายเป็ นพวกรักร่วมเพศงันเหรอ?”

หนีเจียนเหรินได้แต่นงกั
ั ดฟั นกรอด

“ได้ ฉันจะกลับไปบอกพ่อแกว่าไม่แต่งงานแล้ว”

ผูห้ ญิงแบบนีแต่งไปยิงน่ากลัว ยกเลิกก็ดี ยังไงก็ยงั ไม่ได้

ผ่านพิธี ก็แค่สญ
ั ญาปากเปล่า เพียงแต่ตอ้ งไปบอกว่าตัว
เองเป็ นโรคติดต่อ น่าหงุดหงิดจริง

“เงือนไขข้อทีสอง เอาเงินมาให้ฉนั ห้าหมืน เงินมาฟิ ลม์

56
ไป”

“ห้าหมืน?! แกบ้าไปแล้วเหรอ!” หนีเจียนเหรินอยากฆ่า

ผูห้ ญิงคนนีให้ตายนัก

ราคาบ้านในเมือง Q ตอนนีตารางเมตรละสองพันกว่า นี
มันได้บา้ นครึงหลังเลยนะ!

“จะไม่ให้ก็ได้นะ นายจะใช้กฎหมายเพือปกป้องสิทธิของ
ตัวเองก็ได้ ไปแจ้งตํารวจเลย ไปเลย บอกตํารวจว่าฉันใช้
รูปถ่ายข่มขู่นาย จับฉันเลยสิ! ถ้านายไม่แคร์เรืองงาน
ชือเสียงของตัวเอง ตายสบาย!”

57
ตอนทีเสียวเชียนพูดคําพูดพวกนีออกไป ในดวงตาแอบ
มีความเศร้าทียังไม่เลือนหายไป

คําพูดทีคุน้ เคย ตอนนันทีหนีเจียนเหรินโทรหาเธอเคย

พูดไว้ไงล่ะ

เขาใช้นาเสี
ํ ยงแบบนีขู่เธอ ถ้าไม่เอาเงินค่าไถ่มาให้จะฆ่า
ลูกสาวเธอทิง

ถึงตาเธอบ้าง ตอนนีเธอแทบจะใช้วิธีเดียวกันล้างแค้น
หนีเจียนเหริน ความโกรธแค้นในดวงตาของเขาสะท้อน
อยูใ่ นดวงตาของเธออย่างชัดเจน

58
“เฉินเสียวเชียน! จะมากไปแล้วนะ!” หนีเจียนเหรินจําได้
ว่าตัวเองเลือกผูห้ ญิงทีดูซือๆ คิดว่าจะมาเป็ นเกราะให้
ตัวเองได้

แต่ผหู้ ญิงคนนีพอร้ายกาจขึนมาพิษสงไม่เบา!

“เกินไปเหรอ? ฉันเกินไปหรือนายทําเกินไปกันแน่? ถ้า

นายไม่ทาํ ฉันก่อนฉันจะทํากับนายแบบนีเหรอ?”

ผูช้ ายคนหนึงต้องไร้ยางอายสักแค่ไหนถึงได้หลอก
ผูห้ ญิงทีตัวเองไม่คิดจะมีความสัมพันธ์ลกึ ซึงด้วยอยูแ่ ล้ว
ให้แต่งงานด้วย?

59
ชีวิตสมรสสําหรับผูห้ ญิงคนหนึงมีความสําคัญมาก ต่อ
ให้เป็ นหนีเจียนเหรินทีไม่เคยร่วมหอกัน แต่หลังจากที
ทะเบียนสมรสสีแดงกลายเป็ นทะเบียนหย่าสีเขียว บน
ตัวเธอก็ได้ถกู ติดป้ายไว้แล้วว่าเคยหย่าร้าง

คนในยุคสมัยนีไม่ได้มีความคิดเปิ ดกว้างต่อผูห้ ญิงทีเคย

หย่าร้าง เดินไปไหนก็จะมีแต่คนคอยวิจารณ์ ต่อให้เธอ
ไม่ใช่คนผิดทีต้องหย่าก็ตาม

ตอนนีหนีเจียนเหรินแทบอยากจะเอามีดสับเสียวเชียน
ให้เละเป็ นชินๆ “ฉันไม่มีเงินเยอะขนาดนัน”

“พ่อแม่นายมี นายเป็ นพวกเกาะพ่อแม่อยูแ่ ล้วไม่ใช่

60
เหรอ? เงินสินสอดแต่งงาน 50,000 ซือรูป ‘พลอดรัก’
ของตัวเองทําเป็ นไม่มีเงิน?”

“จะเอาเมือไหร่...” หนีเจียนเหรินกัดฟั นพูด

“ตอนนี เดียวนี”

“ฉันต้องกลับไปเอาเงิน!”

“ถ้านายกล้าเล่นตุกติกกับฉัน ฟิ ลม์ ได้รวไหลแน่

ั เงินมา
ฟิ ลม์ ไปโอเค้?” เสียวเชียนจิบชาแล้วพูดอย่างใจเย็น

61
หนีเจียนเหรินด่าเสียงเบาแล้วเดินออกไป

จริงๆ แล้วหนีเจียนเหรินมีเงิน เงินแต่งงานทีครอบครัวให้

มาอยูใ่ นมือเขา แต่เขาไม่อยากให้

ผูช้ ายคนหนึงถูกผูห้ ญิงปั นหัว ไม่มีหนทางทีจะเอาชนะ

ได้เลย ความรูส้ กึ นีทําให้เขารูส้ กึ โกรธมาก

พอออกไปหนีเจียนเหรินก็ยงั ไม่ยอมแพ้ โทรหาหลีเจิน

เวลานีหลีเจินกําลังถูกอวีหมิงหลางซ้อมจนใกล้หมดลม
แล้ว

62
“หมิง...หลาง นายอัดพีมาครึงชัวโมงแล้ว พอได้แล้ว...”

นีถ้าไม่ใช่เพราะรูว้ า่ น้องชายคนนีไม่เคยยุง่ เกียวกับ

ผูห้ ญิง อยูแ่ ต่ในหน่วยทหารมาหลายปี หลีเจินคงสงสัย
ว่าอวีหมิงหลางเป็ นอะไรกับผูห้ ญิงคนนันหรือเปล่า

อัดเข้าเฉพาะจุดสําคัญเห็นได้ชดั ว่าระบายความแค้น
แทนผูห้ ญิงคนนัน กลับไปคงลุกออกจากเตียงไม่ได้เกิน
ครึงเดือนแน่ เจ็บโว้ย!

พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ อวีหมิงหลางก็เดินไปหยิบขึนมา
ดูเบอร์ทีโทรมา

63
หวานใจ...

อวีหมิงหลางนึกถึงคนทีกรีดกรายนิว คิดจะหลอกฝา
แฝดจิวจีเยียก ‘ของเขา’ แต่งงานก็รูส้ กึ ขยะแขยงขึนมา
ทันที

เขากดเปิ ดลําโพง เสียงด่าของหนีเจียนเหรินลอยออกมา

“ทีรัก ยัยกันชนของเรามันร้ายกาจมาก~”

เสียวเชียนทําอะไร? อวีหมิงหลางแกล้งดัดเสียงสูง

64
“เขาทําอะไรเหรอตัวเอง?”

หลีเจินตกใจ แม่ง เห็นอวีหมิงหลางดัดเสียงเป็ นตัวเขา

แล้วรูส้ กึ ขนลุกไปทัวหลัง!

อวีหมิงหลางส่งสายตาเตือน เป็ นสัญญาณให้หบุ ปาก

ในตารางเรียนของหน่วยรบพิเศษมีวิชาเลือกอยูว่ ิชาหนึง
เกียวกับการเปลียนเสียง นอกจากอวีหมิงหลางแล้วไม่มี
ใครสามารถทําได้ดีเท่าเขาอีก

“ยัยนันใช้รูปของพวกเรามาข่มขู่เอาเงิน 50,000 ต้องไป

ถอนเงินมาตอนนี ทีรักเราจะทําไงกันดี ถ้าไม่ให้มนั จะ
65
เอารูปพวกเราไปประจาน!”

อวีหมิงหลางขมวดคิว ผูห้ ญิงคนนีกล้าโกหกเขา

ไหนบอกว่ายกเลิกงานแต่งแล้วจะกําจัดรูปทิง ตอนนียัง
จะไปเสียงกับการทําผิดกฎหมายอีก?

“ทีรัก ฟั งอยูห่ รือเปล่า?”

“สถานทีล่ะ” อวีหมิงหลางถาม

หลังจากจดจําสถานทีไว้แล้วอวีหมิงหลางก็วางสาย หลี

66
เจินรีบเข้ามา

“หมิงหลาง นายก็เห็นแล้ว ผูห้ ญิงคนนันมันเหลียมจัด

นายรีบไปใช้เส้นให้ตาํ รวจจับมันไปเลย! นีมันเป็ นการ
กรรโชก นีมันแบล็คเมล์ชดั ๆ---อ๊าก!”

หลีเจินยังไม่ทนั พูดจบก็โดนอีกหมัด

อวีหมิงหลางชักหมัดออก แล้วพูดอย่างเยือกเย็น “ต่อไป

อย่าให้ผมได้ยินว่าพีพูดถึงเธอในทางไม่ดีอีก พีไม่มีสทิ ธิ”

“มันเป็ นพวกต้มตุน๋ ---โอ๊ย!” หลีเจินเอามือกุมตาข้าง

หนึง
67
“ต่อให้เธอทําไม่ดี ก็เพราะเป็ นเพราะคนเลวอย่างพวกพี
บังคับทังนัน!”

จบกัน อวีหมิงหลางผีเข้าแล้ว

อวีหมิงหลางเดินออกมานอกโรงแรมแล้วมองหารถจีป
เชอโรกีของตัวเอง จากนันก็รบี ขับไปยังสถานทีทีหนี
เจียนเหรินบอก

จริงๆ แล้วแผนการของเสียวเชียนสมบูรณ์แบบมาก

ขอแค่ได้เงินมาเธอก็จะรีบไปจากทีแห่งนี เอาจดหมาย
68
ตอบรับไปเข้าเรียนทีมหาวิทยาลัย พอถึงตอนนันพ่อแย่ๆ
ผูช้ ายเลวๆ ก็จะหาเธอไม่เจอ เธอจะไปใช้ชีวิตในแบบที
ตัวเองต้องการ คนพวกนีจะเป็ นยังไงต่อเธอขีเกียจจะ
สนใจ

แต่เสียวเชียนนึกไม่ถงึ เลยว่า แผนการอันสมบูรณ์แบบ

ของเธอจะผิดเพียนไปเพราะใครบางคนทีเข้ามาเอียว
ด้วย

พอเสียวเชียนเห็นอวีหมิงหลางกับหนีเจียนเหรินเดินตาม
กันเข้ามาในร้านกาแฟ วินาทีนนเหมื
ั อนมีนาเย็
ํ นมา
สาดลงบนตัวเธอ

69
ตาทึมอวีมาทําอะไร?

พอเห็นเขาเสียวเชียนก็ยืนขึนอยากจะเดินหนี แต่สาย
ไป!

70
ตอนที 25 บังคับจูงมือ

หนีเจียนเหรินเดินเข้ามาก่อนอวีหมิงหลางหนึงนาทีโดย
ทีไม่รูเ้ ลยว่าอวีหมิงหลางทีกําลังโมโหเดินตามเข้ามา

พอเห็นเสียวเชียนยืนขึนเดินออกไปโดยไม่หนั กลับมา
มอง หนีเจียนเหรินก็ยืนมือไปจะคว้าแขนเธอไว้ แต่กลับ
ถูกอวีหมิงหลางพุง่ เข้ามาเอามือปั ดทิง

อย่ามายุง่ กับฝาแฝดจิวจีเยียกไอ้ผชู้ ายสกปรก!

71
อวีหมิงหลางจับแขนเสียวเชียน เสียวเชียนพยายามผลัก
เขาออก

“อย่ามาแตะตัวฉัน!”

อวีหมิงหลางทําเหมือนไม่ได้ยิน จับมือเสียวเชียนไว้ แล้ว

มองหนีเจียนเหรินอย่างเย็นชา “คุณไปได้แล้ว รูปกับ
ฟิ ลม์ ผมจะให้เธอเอาคืนให้”

“แล้วเงิน...” หนีเจียนเหรินเห็นอวีหมิงหลางก็เข่าอ่อน

“อย่าพูดจาไร้สาระ เธอไม่เอาเงินสกปรกของคุณหรอก
72
ไสหัวไป!”

พอได้ยินอวีหมิงหลางออกคําสัง หนีเจียนเหรินก็รบี วิง

หน้าตัง

เสียวเชียนได้ยินอวีหมิงหลางพูดแบบนีก็รูเ้ ลยว่าเขารู ้
แผนการของเธอแล้ว ด้วยความโกรธจึงผลักเขาออก แต่
กลับไม่เป็ นผล

“นายคิดจะทําอะไรเนีย! ฉันกับนายไม่ได้เกียวข้องกัน!
อย่ามายุง่ เรืองของฉันได้ไหม!”

เธอทําอะไรเขาไม่ได้เพราะแรงเขาเยอะกว่า ผลักยังไงก็
73
ไม่สะทกสะท้าน

อวีหมิงหลางลากเธอออกไปทีรถของเขา เปิ ดประตู ดัน

เธอเข้าไปนังทีเบาะข้างคนขับ แล้วตัวเองก็ขนรถ
ึ

เสียวเชียนรูส้ กึ เจ็บทีถูกเขาผลักเข้ามาในรถ อยากจะ

เปิ ดประตูลงแต่กลับพบว่าเขาล็อคประตูไว้ เธอยืนมือไป
จะไปกดปุ่ มปลดล็อคส่วนกลาง อวีหมิงหลางเห็นแล้วก็
รูส้ กึ ว่าผูห้ ญิงคนนีรูเ้ รืองพวกนีด้วย เขาขังเธอไม่ได้?

ก็ไม่แปลกหรอก!

เสียวเชียนไม่เข้าใจว่าทําไมตัวเองถึงถูกพามาขึนรถ จาก
74
นันเธอก็เห็นผูช้ ายทีน่ารําคาญคนนีหยิบเชือกออกมา
จากไหนไม่รู ้ ท่าทางคล่องแคล่ว ฟึ บฟั บจับเธอมัดเอาไว้

มัด เอา ไว้!

โมโหแทบระเบิด!

“นายกล้าเอาเชือกทีไว้ใช้มดั คนชัวมามัดฉัน?!”

“คุณทําตัวดีๆ สิ ไม่หนีผมก็ไม่มดั หรอก” ตอนทีอวีหมิ

งหลางจับเธอมัด ได้สมั ผัสกับมือเล็กๆ ขาวๆนุ่มๆ ของ
เธอหลายครัง

75
“ไปจับยายทีบ้านไป! เราสนิทกันเหรอ? ฉันรูจ้ กั นาย
เหรอ?” เสียวเชียนใจเย็นได้กบั ทุกคน

แต่กบั ตาทึมอวีไม่ใช่ พอใจร้อนขึนมา ก็พดู จาหยาบคาย

ขึนมา

อวีหมิงหลางหันไปมองเธอด้วยใบหน้าเคร่งขรึม เขา
อยากจะหยิกแก้มเธอนัก แต่แบบนันดูจะเกินไป ตอนนี
ยังไม่สนิทกัน “ห้ามเล่นถึงผูอ้ าวุโส!”

เสียวเชียนมองบน “งันไปจับพ่อนายไป!”

“คุณอยากรูไ้ หมว่าหน่วยเราอุดปากคนยังไง?”
76
เสียวเชียนกลัวเขาเอาถุงเท้าเหม็นๆ มายัดปาก เลยได้
แต่กลืนความโกรธลงไป

“นายคิดจะทําอะไรกันแน่! กักขังหน่วงเหนียว ลักพาตัว

มันผิดกฎหมายทังนัน! ทหารเขาทํากันอย่างนีเหรอ?”

“แล้วทีคุณเอารูปคนอืนมาขู่กรรโชกเอาเงินมันก็ผิด
กฎหมายเหมือนกัน!” ถ้าเมือครูเ่ ขาไม่ได้ยินเข้าพอดี
ผูห้ ญิงคนนีจะก่อเรืองใหญ่อีกแค่ไหนกัน!

“พวกมันไม่ใช่คน! แล้วก็ไม่ได้เกียวอะไรกับนายด้วย รีบ

ปล่อยฉันเดียวนี!” เธอไปทําอะไรไว้กนั เนีย ถึงได้ถกู ตานี

77
ติดหนึบเป็ นกอเอียะแบบนี!

นีถ้าใครมาเห็นเธอถูกมัดไว้แบบนี อาจคิดว่าเธอกับเขา
เล่นซาดิสม์กนั อยู.่ ..

ชือเสียงได้ป่นปี กันหมด!

ผูช้ ายทีไร้ยางอายคนนี เธอจะจําเอาไว้

“พวกเขาไม่ใช่คนย่อมมีหนทางอืนเล่นงานพวกเขา แต่
ไม่ใช่การใช้วิธีทีผิดกฎหมายมาล้างแค้นคนอืน”

อวีหมิงหลางรูว้ า่ เธอเจออะไรมาบ้าง และก็เข้าใจถึง

78
ความโกรธของเธอ แต่นนไม่
ั ได้หมายความว่าเขาจะ
ปล่อยให้เธอทําลายอนาคตตัวเองได้ตามอําเภอใจ

ผูห้ ญิงดีๆ คนหนึง ถ้าต้องมาทําเรืองแบบนีเพราะผูช้ าย

เลวๆ สองคน ต่อไปต่อให้ลา้ งยังไงก็ไม่สะอาด

“ถ้าฉันได้เงินมาแล้วฉันจะทําแบบนันอีกทําไม?” เสียว
เชียนเกลียดทีตานีไม่ได้รูเ้ รืองอะไรเลย

เธอไปเรียนต้องใช้เงิน พ่อทีแล้งนําใจคนนันไม่มีทางให้
แน่ ต่อให้แม่จะโวยวายเอาเงินก็คงเอาไม่ได้เท่าไร อีก
อย่าง นีเป็ นสิงทีผูช้ ายเลวคนนันติดค้างเธอ ชาติทีแล้ว
เธอถูกเขาข่มขู่เอาเงินถึงห้าล้าน ตอนนีเธอเอาแค่หา้

79
หมืน มันดูไม่เหมาะตรงไหน?

และประเด็นทีสําคัญทีสุดก็คือ มันไม่ได้เกียวอะไรกับตา
คนนีเลยสักนิด!

“ไม่วา่ เหตุผลของคุณจะคืออะไรก็ไปข่มขู่เอาเงินจากคน
อืนไม่ได้ ตอนนีรีบเอาฟิ ลม์ ออกมา”

“ฉันไม่ให้!”

“ไม่ให้ก็มดั ไว้อย่างนีแหละ!”

80
เสียวเชียนถลึงตามอง

“มีสทิ ธิอะไร?”

รูจ้ กั แยกแยะไหมเนีย ตานีช่วยคนอืนรังแกเธอ? ใครจะ

รังแกเธอก็ได้ แต่ตอ้ งไม่ใช่เขา...เดียวนะ ประโยคนีมันดู
แปลกๆ แต่ช่างเถอะ

ทีสําคัญก็คือ ตอนนีเสียวเชียนหงุดหงิดมาก

“เพราะผมเห็นแล้วไง จะไม่สนไม่ได้”

81
“งันฉันไม่พดู แล้ว! เก่งนักก็เอาฉันไปส่งให้ตาํ รวจเลย”

“ผมไม่ทาํ แบบนันหรอก แต่คณ

ุ ต้องเอาของออกมา”

“ตีให้ตายก็ไม่ให้ ตีฉนั ให้ตายเลยสิ” เสียวเชียนเชิดหน้า

อย่างเอาเรือง

“ผมไม่ตีคณ
ุ หรอก ผมไม่ทาํ ร้ายผูห้ ญิงด้วย” อวีหมิงหลา
งหูแดง เธอเชิดหน้าเหมือนกําลังท้าทายเขา

แต่มมุ นัน มองแล้วคล้ายกับว่า อยากให้เขาเข้าไปจูบ

ปากเล็กอมชมพู ดวงตาสวยได้รูป แล้วยังไฝเม็ดนันทีดึง

82
ดูดสายตาคน...

“นายไม่ทาํ ร้ายผูห้ ญิง แล้วนายมัดฉันไว้ทาํ ไม? ฉันเจ็บ

มือนะ!”

“เอาของออกมา แล้วจะปล่อยไป”

“โอ๊ย! นายนีมันบ้าจริง!”เสียวเชียนเอาหัวกระแทกเบาะ

นีเธอไปล่วงเกินเทพองค์ไหนไว้ ถึงได้เรียกให้ตากอเอียะ
นีมาติดหนึบกับเธอไว้แบบนี?

เพือทีจะแสดงออกถึงความไม่พอใจ เสียวเชียนตัดสินใจ
83
ใช้วิธีไม่ให้ความร่วมมือกับตาทหารคนนี

ไม่พดู ไม่คยุ ไม่ขอร้อง

อวีหมิงหลางก็ไม่บงั คับ เธอไม่พดู เขาก็ไม่พดู รถถูกขับ

ผ่านตัวเมืองไปจนถึงหมูบ่ า้ นแห่งหนึงทีอยูไ่ ม่ไกลจาก
หน่วยทหาร คนเฝ้าประตูพอเห็นรถของเขาก็รบี เปิ ด
เหล็กกันให้เข้าไป

ทีนีไม่ใช่ทีพักของหน่วยทหาร แต่คนทีซือบ้านในนีส่วน
ใหญ่เป็ นคนของหน่วยทหาร

อวีหมิงหลางจอดรถทีหน้าบ้านของตัวเอง แก้เชือกทีมัด
84
เสียวเชียนไว้ เสียวเชียนพอลงจากรถได้ก็วงิ

วิงไปได้สองก้าวก็ถกู จับไว้ เขาจับมือเธอ เธอออกแรง

สะบัดยังไงก็ไม่หลุด สุดท้ายก็ถกู เขาจูงมือไป

ผูช้ ายหน้าด้าน!

เสียวเชียนหน้าแดง

อยากดินให้หลุดแต่กลับถูกเขาจับแรงยิงกว่าเดิม

ความร้อนจากมือของเขาแผ่มาทีมือของเธอเหมือนกับ

85
กระแสไฟฟ้า ทําเอาเธอหน้าแดง

“ปล่อยนะ”

“ถ้าคุณไม่หนีผมก็จะปล่อย” อวีหมิงหลางเองก็หแู ดง

เป็ นมือเล็กๆ ทีนุ่มนิมจริง...

“ได้ ฉันไม่หนี”

อวีหมิงหลางปล่อยมือ มีแค่เขาคนเดียวทีรูว้ า่ ตอนปล่อย

มือ เขาเสียดายแค่ไหน

86
หลังจากทีเสียวเชียนหลุดจากเขาได้ก็รบี ใช้วิธีปอ้ งกันตัว
เองแบบผูห้ ญิง เหยียบเท้า เอาศอกกระทุง้ เตะแข้ง ...ไม่
ได้ผล ใช้ไม่ได้เลยสักนิด

ลําพังแรงของเธอแค่นีจะเอาชนะอวีหมิงหลางได้ยงั ไง

ถ้าอวีหมิงหลางล้มลงด้วยแรงของผูห้ ญิงเพียงแค่นีก็
ถอดชุดทหารแล้วเปลียนอาชีพไปขายผักเถอะ

เขาคุมเธอได้อย่างง่ายดาย เอามือสอดประสานกับมือ
ของเธออีกครัง สาวน้อย หนีไม่รอดหรอก!

87
“ปล่อยฉันนะ!”

เสียวเชียนรูส้ กึ ว่าครังนีถูกจับแน่นกว่าเดิม ใบหน้าร้อน

ผ่าว

“คุณหมดความน่าเชือถือแล้ว ผมไม่เชือคุณ ตามผมเข้า

ไป!” อวีหมิงหลางลากเสียวเชียนเข้าบ้านตัวเอง

เสียวเชียนกวาดตามองไปรอบๆ ยังดีทีไม่มีคนเห็น...ใช่
ไหม?

แต่เธอลืมไปว่าทีนีคือทีไหน นีเป็ นหมูบ่ า้ นของครอบครัว

ทหาร ดูเผินๆ เหมือนไม่มีคน แท้จริงแล้วแอบดูกนั อยูบ่ น
88
บ้านทังนัน

ตอนที 26 อืม คุณพูดถูก ผมจะขังคุณ

89
เจ้าของหมูบ่ า้ นจวินอวินฮวาหยวนก็คือพีชายคนโตขอ
งอวีหมิงหลางทีชืออวีหมิงลี ตอนแรกทีสร้างก็ไม่ได้วาง
แผนจะขายให้คนนอกอยูแ่ ล้ว ขายให้แค่คนในเท่านัน

อย่างไรเสียอวีหมิงลีก็ไม่ได้รอ้ นเงิน ขายให้ในราคาของ

คนใน อวีหมิงหลางทีเป็ นน้องชายแท้ๆ ย่อมได้ในราคา
ต้นทุน ได้หอ้ งสองชันห้องหนึงมาไว้ในครอบครอง

ตอนทีอวีหมิงหลางกับเสียวเชียนดึงๆ ลากๆ กันอยูด่ า้ น

ล่างนัน เสียวเชียนไม่รูเ้ ลยว่ามีคนหยิบกล้องส่องทาง
ไกลของทหารกําลังส่องดูอยู่ และไม่ใช่แค่บา้ นเดียวด้วย

90
คนเหล่านันประกอบไปด้วย พีสะใภ้ใหญ่ของอวีหมิ
งหลางหยูเจาเจา ลุงคนรองของอวีหมิงหลาง อดีตทหาร
เพือนร่วมรบของพ่ออวีหมิงหลาง

จากสามบ้าน ต่างมุมมอง สอดแนมในเวลาเดียวกัน!

พอเห็นคนทีปกติดไู ม่สนใจผูห้ ญิงกําลังดึงๆ ลากๆ สาว

น้อย พีสะใภ้ใหญ่ก็ตืนเต้น ลุงรองก็ตืนเต้น อดีตเพือน
ร่วมรบรีบใช้กล้องส่องทางไกลในการสังเกตการณ์ใน
ทันทีและยังรีบยกโทรศัพท์โทรบรรยายสดให้นายพลอวี
ฟั งอีกด้วย

91
“เร็ว รีบโทรหาคุณพ่อคุณแม่ หมิงหลางพาสาวเข้าบ้าน
แล้ว!” พีสะใภ้หยูยงั จําได้วา่ คราวก่อนทีกลับบ้าน แม่
สามียงั ทําหน้ากลุม้ ใจอยูเ่ ลย

บอกว่าน้องสามีเธอใกล้ถงึ วัยทีต้องแต่งงานแล้ว แต่ยงั

คงปฏิเสธนัดดูตวั อยูเ่ ลย

อาทิตย์ก่อนเธอหลอกอวีหมิงหลางกลับบ้าน แอบพาไป
ดูตวั ลูกสาวของอดีตทหาร ผลปรากฏว่าเจ้าตัวดีคนนีก็
สะบัดหน้าหนีออกไปทันที ทังยังหันมาพูดแบบไม่อายว่า
ทีหน่วยเรียกตัว

อาทิตย์นีก็ไม่กลับบ้านมาทังอาทิตย์!

92
เรืองน่าตืนเต้นแบบนี ในฐานะทีเป็ นลูกสะใภ้ทีดี เธอจะ
ไม่แบ่งปั นให้แม่สามีฟังได้อย่างไร!

โทรศัพท์ดีกว่า~ เอ๊ะ? สายไม่วา่ ง?

ลุงรองของอวีหมิงหลางโทรหาพร้อมกันแล้วจะให้สาย
ว่างได้อย่างไรเล่า?

ครันแล้วตระกูลอวีทุกคนก็รูเ้ รืองกันหมดภายในเวลาไม่
ถึงสิบนาที

ผูช้ ายเย็นชาของบ้าน ไม่ใช่แค่พาสาวกลับบ้าน ยังมี

93
การจับมือถือแขน กระเง้ากระงอด ไล่ตามกัน เข้ากันได้
ดี (?)!

“...ตาอวีเอ๊ย คุณว่าหมิงหลางทําผิดหรือเปล่า ยังไม่พา

ผูห้ ญิงมาเจอพวกเราเลย แล้วพาเข้าบ้านตัวเองได้ยงั ไง?
นีถ้าให้ฉนั ต้องกลายเป็ นคุณย่าก่อน เรืองงานแต่งจะทํา
ยังไงล่ะ คุณพ่อไม่อนุญาตให้จดั งานแต่งแบบตะวันตก
พิธีแบบจีนก็ชา้ เกินไป ท้องโตขึนมาใส่ชดุ ไม่ได้จะทํายัง
ไง? ตอนคารวะเหล้ายังไงก็ตอ้ งใส่ชดุ กีเพ้าเผยให้เห็น
ทรวดทรงนะ”

วันนีนางอวีลาพักกับทางโรงพยาบาล พอได้ยินว่าลูก
ชายคนเล็กทําเรืองดีงาม ไม่ใช่สิ ทําเรืองให้ปวดหัว จึง
ร้อนใจเล็กน้อย
94
พ่ออวีอยูบ่ า้ นก็สวมชุดทหาร ท่าทางภูมิฐาน เสียงดังดัง
สายฟ้าฟาด

“คุณคิดอะไรไกลขนาดนันทําไม! เพิงจะถึงไหนเอง? คิด

จะจัดงานแต่งแล้วเหรอ? ผมยังไม่เคยเจอเด็กคนนันเลย
คนไม่ดี ทัศนคติทางการเมืองแย่ ห้ามพาเข้าบ้านเราเด็ด
ขาด! ผมจะไปดู ตรวจสอบเด็กคนนีเสียหน่อย ดูวา่
ความคิดความอ่านเป็ นยังไง เหมาะจะเข้าบ้านเราหรือ
เปล่า”

นางอวีตีสามีไปหนึงที ทําให้พลเอกอวีสงบลง เท่านันไม่

พอยังบิดหูสามีดว้ ย

95
“ตาแก่นี! อยูบ่ า้ นเสียงดังขนาดนันทําไม! แล้วยังจะไป
ตรวจสอบ หน็อย หาลูกสะใภ้ทาํ ไมต้องใช้วิธีของพวก
ทหารด้วย ถ้าทําให้ลกู ชายฉันตกใจจนเป็ นโสดไปตลอด
ชีวิตล่ะก็ได้เห็นดีกนั แน่!”

“ยายแก่ปล่อยมือก่อน! ห้ามลงมือกับผมนะ! ผมไม่ไปยุง่

แล้ว แต่ทหารต้องตรวจสอบ...” พลเอกอวีอยากแสดง
อํานาจ แต่กลับถูกภรรยาเหยียบเท้าเข้าให้

“ฉันไม่ลงมือก็ได้ งันฉันลงทีเท้า! ตาแก่นิสยั เสีย! เพราะ

คุณนีแหละทีทําให้ลกู เป็ นแบบนี! หมิงหลางต้องมาเสีย
เวลาไปเปล่าๆ แบบนีก็เพราะคุณ เพราะคุณ! คุณเป็ น
ทหารอากาศ บังคับจะให้ลกู เป็ นนักบิน ผลปรากฏลูกไม่
96
ยอม ไปสอบโรงเรียนเสนาธิการทหารบกแทน วันๆ เอา
แต่ใช้กาํ ลัง ความผิดคุณคนเดียว!”

“เด็กนันมันจอมขวางโลกอยูแ่ ล้ว ไม่เกียวอะไรกับผมเลย

สักนิด!” พลเอกอวีถูกภรรยาบิดหูมาตลอดชีวิต แต่ก็ยงั
คงรักษานิสยั แข็งๆ แบบทหารเอาไว้ อย่างน้อยปากก็
แข็งมากทีเดียว

“นิสยั ขวางโลกก็คณ
ุ น่ะแหละทีบีบให้เขาเป็ น! ตอนเขา
เพิงจะหนึงขวบ ก็เอาระเบียบทหารมาใช้ในบ้าน บังคับ
ให้ลกู ฝึ กพับทีนอนแบบทหาร เป่ านกหวีดตืนนอนตาม
เวลา กินข้าวก็ตอ้ งกําหนดเวลาจํากัดปริมาณ อีกทังยัง
ให้ลกู ร้องเพลงทหารก่อนกินข้าวตังแต่เล็กๆ ไม่รอ้ งไม่ให้
กิน คุณยังเป็ นคนอยูห่ รือเปล่า? ดูบา้ นเราซิ นอกจากเจ้า
97
ใหญ่หมิงลีแล้วยังมีใครปกติอีกบ้าง?”

ครอบครัวของเธอเป็ นครอบครัวทหาร นอกจากลูกคนโต

อวีหมิงลีทีเป็ นทหารได้สองปี ก็ออกไปทําธุรกิจแล้ว ลูก
คนทีสอง สาม กับอวีหมิงหลางทีทําให้ปวดหัวมากทีสุด
ก็เป็ นทหารกันหมด

ทังครอบครัวมีหมดทังทหารบก เรือ อากาศ นังรวมกันที

ชุดลายพรางหลากสี นางอวีปวดหัวมาก

“เจ้าใหญ่ทีการงานไม่แน่นอนนันน่ะเหรอปกติ? ลูกไม่รกั
ดี!” พ่ออวีไม่พอใจทีลูกชายคนโตไม่ยอมเป็ นทหาร ออก
ไปทําธุรกิจ ได้เงินมาเท่าไรก็เป็ นแค่พอ่ ค้าไม่มีเกียรติ

98
พวกนักธุรกิจโดนดูถกู กันทังนัน

“ฉันไม่สน! คุณเลียงลูกมาจนขนาดนีแล้ว ถ้ายังกล้าทํา

ให้ลกู สะใภ้ฉนั ตกใจหนีไปล่ะก็ คุณกับฉันเรืองยาวแน่
ฉัน ฉันจะกลับไปอยูบ่ า้ นแม่ ฉัน ไม่อยูก่ บั คุณแล้ว!”

“เอาล่ะ ผมไม่ไปแล้วโอเคไหม เลิกโวยวายเถอะ” พลเอ

กอวีถูกภรรยาขู่วา่ จะกลับบ้านแม่ยายมาแทบตลอดชีวิต
ตอนนีไม้นีก็ยงั ใช้ได้ผลอยู่

นางอวียิมออกมาในทันที

“ฉันไปดูดีกว่าว่าเด็กคนนันเป็ นยังไง~ ไม่ได้สิ อีกหนึง

99
ชัวโมงฉันค่อยไป” นางอวีหยุดเดิน ถ้าสองคนนันกําลัง
กระหนุงกระหนิงกัน แล้วอยูๆ่ เธอพรวดพราดเข้าไป ลูก
ชายตกใจจนมีลกู ยากขึนมา ต้องไปเดือดร้อนลูกสะใภ้
คนโตให้ช่วยรักษาอีก

พีสะใภ้คนโตของอวีหมิงหลางหยูเจาเจา ซึงก็คือคนที
โทรรายงานเมือครูเ่ ป็ นหมอสูตินารีเวช

“ฉันจะทําให้ลกู สะใภ้รูส้ กึ ว่าฉันเป็ นยายแก่ทีอยูด่ ว้ ยยาก

ไม่ได้ รอก่อนดีกว่า” นางอวีนังจ้องมองเวลา จากนันก็รบี
หมุนตัวไปเอาซุปแกล้งทําเป็ นเป็ นห่วงลูกชายแล้วเอา
ซุปไปให้ โดยทําเป็ น ‘เรืองบังเอิญ’

100
เพอร์เฟ็ ค

“นีคุณ ยังไม่ทนั จะได้เจอตัวก็ดีใจไปก่อนแล้ว คุณรูไ้ ด้ยงั

ไงว่าคนทีลูกเลือกเหมาะสมแล้ว ถ้าเป็ นคนไม่ดีละ่ จะทํา
ไง?” พ่ออวีบ่น

นางอวีถลึงตาใส่ “คุณกล้าสงสัยในสายตาของลูกชาย
ฉันเหรอ? ลูกฉันจบปริญญาโทหลักสูตรสองปริญญา
จากโรงเรียนเสนาธิการทหารบกนะ สอง-ปริญ-ญา!”

พ่ออวีส่งเสียงหึออกมา “ให้สอบทหารอากาศก็ไม่ฟัง หนี

ไปสอบทหารบก อย่าว่าแต่สองปริญญาเลย ต่อให้
ปริญญาโทร้อยใบก็เท่านัน เจ้าโง่ทีขับเครืองบินไม่เป็ น!”

101
นางอวีโมโห กล้ามาว่าลูกชายสุดทีรักของเธอเหรอ! ครัน
แล้วจึงบิดหูสามีลากออกไป “ออกไป ออกไปเลย ไป
นอนกับเครืองบินเลยไป ไม่ตอ้ งกลับบ้าน!”

พอไล่ตาแก่หวั ดือของบ้านออกไปแล้ว นางอวีก็นงมอง

ั
นาฬิกา

เวลาจ๋า รีบๆ ผ่านไปสิจ๊ะ ฉันกําลังรอไปบังเอิญพบอยู่

นะ

สองคนนันตอนนีคงกําลังสวีทอยูใ่ ช่ไหม?

102
ไม่ได้สวีทเลยแม้แต่นอ้ ย เพราะเวลานีอวีหมิงหลางกําลัง
ถูกเสียวเชียนกระหนําซ้อมอยูฝ่ ่ ายเดียว

หลังจากทีถูกอวีหมิงหลางลากเข้าบ้าน ปิ ดประตู เสียว

เชียนก็เริมกระหนําซ้อมอวีหมิงหลาง

ทังเอาขาถีบ เอาหมัดต่อย อวีหมิงหลางจะหลบ เสียว

เชียนก็ถลึงตาใส่ “ยังคิดจะหลบเหรอ?”

ครันแล้วอวีหมิงหลางจึงยืนตัวตรงปล่อยให้เธอเตะต่อย
ตามใจชอบ...อย่างไรเสียก็ไม่เจ็บนี

เสียวเชียนก็ไม่มีทางออกแรงหนัก เตะนิดหน่อยก็พอใจ
103
จากนันก็จอ้ งหน้าเขาอย่างเคียดแค้น “นายคิดจะทํา
อะไรกันแน่!”

“เอาฟิ ลม์ กับรูปถ่ายมา เลิกคิดเรืองแบล็คเมล์ซะ”

“ไม่มีทาง!”

“งันผมก็ไม่ปล่อยคุณ”

“นายจะกักขังหน่วงเหนียวฉัน!”

อวีหมิงหลางนิงเงียบ มองฝ้าเพดาน อืม คุณพูดถูก ผม

104
จะขังคุณ

105
ตอนที 27 คุยกับเขา

เสียวเชียนประจันหน้ากับผูช้ ายหัวรันคนนีอยูน่ าน

อวีหมิงหลางเจ้าก้อนหินแข็งทือนี เป็ นตายยังไงก็ไม่

ปล่อยเธอออกไป ปล่อยให้เธอทุบตีดา่ ว่า ก็ยงั จะเอาแต่
ยืนขวางประตูไม่ขยับ

เสียวเชียนตีจนเหนือย สายตาโกรธๆ กวาดมองไปรอบๆ

ถึงได้พบว่าบ้านหลังนีกว้างมาก
106
มีบนั ได ไม่ได้มีการตกแต่งอะไรมากมาย มีแค่พืนกับ
กําแพง เวลาพูดมีเสียงสะท้อน เฟอร์นิเจอร์อะไรก็แทบ
จะไม่มี

แต่ก็ยากทีจะปิ ดบังเรืองทีตาคนนีเป็ นคนรํารวย

เสียวเชียนส่งเสียงหึออกมา แล้วพูดอย่างไม่พอใจ

“นีนาย ผลาญเงินพ่อแม่เหรอ? บ้านสองชันแบบนีคงจะ

แพงใช่ไหม?”

“มีสองชัน มีสวนเล็กๆ อยูบ่ นดาดฟ้า...ตอนนีบ้านยัง

107
ว่างอยู่ มีพืนทีทังหมดสองร้อยสิบตารางเมตร ผมเป็ นคน
ซือด้วยตัวเอง”

แล้วทําไมต้องพูดเรืองนีด้วยนําเสียงจริงจังด้วยเล่า! แล้ว
เสียวเชียนก็นกึ อะไรออก

ดูเหมือนเมือชาติก่อนตอนทีเขาบอกว่าจะแต่งงาน ก็
รายงานเรืองฐานะตัวเองด้วยนําเสียงจริงจังแบบนี แล้ว
ก็เคยพูดว่ามีบา้ นแบบนี

“ใหญ่ดี”

“อืม เล็กๆ ไม่ได้หรอก”

108
ทังสองคนพูดจบก็นิงเงียบไปพร้อมกัน จากนันคนหนึง
มองเพดาน อีกคนก็กม้ หน้าหน้าแดง

อีตาอวีหมิงหลาง! เสียวเชียนแอบยกนิวกลางให้ในใจ นี
กําลังเกียวเจ้อยูง่ นเหรอ?
ั

บ้าเอ๊ย ผูช้ ายทีดูซือๆ อย่างนาย กล้าเกียวฉันเลยเหรอ?

ดังนันหลังจากผ่านไปหนึงวินาที เสียวเชียนก็รบี ปลุก

อารมณ์ความเป็ นบอสสาวให้กลับคืนมา เงยหน้ามอง
ผูช้ ายทีหูแดงเพราะพูดจาผิดไป

109
“ก็ใช่ จะให้เล็กไปหมดทุกเรืองไม่ได้หรอก”

เสียวเชียนพอใจทีเห็นผูช้ ายตรงหน้าหูแดงอีกแล้ว เด็ก

น้อย ผูช้ ายใสๆ อย่างนายคิดจะแอ๊วสาว เจ้จดั ให้! เวลา
นีเสียวเชียนรูส้ กึ ภูมิใจเหนือสิงอืนใด

หูของอวีหมิงหลางร้อนจนแทบจะเกิดการเผาไหม้ เขา
คิดว่าตัวเองน่าจะฟั งผิด ฝาแฝดจิวจีเยียกคนนีจะพูดจา
สองแง่สามง่ามอย่างนันได้อย่างไร

จะปรักปรําความคิดลูกสาวคนอืนไม่ได้

“ฉันไม่สนว่าตรงไหนนายจะใหญ่ เอาเป็ นว่านายต้อง

110
ปล่อยฉันไป!” เสียวเชียนล้อเขาเล่นพอแล้ว เตรียมจะ
ออกจากตรงนัน แต่กลับถูกเขาดันกลับมา ลากไปที
โซฟา

“โอ๊ย!” โซฟาบ้าอะไรวะเนีย แถมยังเป็ นไม้อีก! เสียว

เชียนขัดขืน

“แข็งใช่ไหมล่ะ? ช่วงแรกก็แบบนีแหละ นังจนชินเดียวก็

รูส้ กึ สบายเอง” อวีหมิงหลางชอบชุดโต๊ะเก้าอีไม้
มะฮอกกานีชดุ นีมาก พอเห็นเธอนังไม่สบายก็พดู ออก
มาตรงๆ

จากนันเขาก็เพิงรูส้ กึ ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป เสียว

111
เชียนก็น่าจะฟั งเข้าใจอยู่ ทังสองคนเข้าสูช่ ่วงบรรยากาศ
อึดอัด

ภายในใจของเสียวเชียนเหมือนมีแกะหมืนตัววิงอยู่

เธอถูกตาทึมอวีเกียวอีกแล้วเหรอ?

หน้าไม่อาย...

ไม่ได้ หัวข้อสนทนาทีอันตรายแบบนีจะยืดเยือต่อไปไม่
ได้ เสียวเชียนพบว่าตอนนีรูปแบบการอยูด่ ว้ ยกันระหว่าง
เธอกับอวีหมิงหลางมันดูจะเป็ นไปในทางแปลกๆ

112
“ฉันไม่รูจ้ กั นาย ไม่สนิทกัน นายแน่ใจนะว่าอยากจะยุง่
เรืองของฉัน?”

อวีหมิงหลางถอยไปหนึงก้าว เพือรักษาระยะห่างที
ปลอดภัยให้ผหู้ ญิง ถึงแม้เขาจะอยากนังบนเก้าอีข้างเธอ
ก็ตาม แต่แบบนันมันดูจะใกล้ชิดเกินไป

“ผมชืออวีหมิงหลาง อายุยีสิบสีปี ตอนนีทํางานอยูใ่ น

หน่วยทหาร โค้ดเนมไม่อาจเปิ ดเผย ข้อมูลพืนฐานได้
บอกคุณไปแล้ว ก็ถือว่าสนิทกันแล้ว”

เสียวเชียนอ้าปากค้าง ตกใจกับการทีอยูๆ่ เขาก็แนะนํา

ตัว

113
จบเห่ละ ทําไมพอเธอเจอตานีทุกครังสมองจะต้องหยุด
การทํางานโดยอัตโนมัติดว้ ยนะ?

“บ้านหลังนีเป็ นทรัพย์สมบัติของผมเอง นอกจากเบีย

เลียงของหน่วยแล้ว ผมยังมีซือพันธบัตร เงินผมหามา
ตังแต่เข้าเรียนจนถึงตอนนี ดังนันทีคุณพูดว่าผลาญเงิน
พ่อแม่เมือครูไ่ ม่เป็ นเรืองจริงครับ”

โอ้โห ท่าทีขงึ ขัง แสดงทรัพย์สนิ ให้เธอฟั ง? เสียวเชียน

แอบเบ้ปากในใจ นีถ้าไม่ใช่เพราะฉันกลับชาติมาเกิดผิด
เวลา ดูเหมือนใครก็มาเอาเงินนายไปไม่ได้สนิ ะ

114
“ตัวอยูใ่ นหน่วยลงทุนอะไรได้ดว้ ยเหรอ? หึหึ ใช้อาํ นาจมิ
ชอบสินะ นายเป็ นเสียแบบนีแล้วจะมีสทิ ธิอะไรมาควบ
คุมฉัน?”

“ผมไม่ได้ใช้อาํ นาจในทางมิชอบ ตามกฎภายใน ห้ามซือ

สลากกินแบ่ง ห้ามลงทุนในหุน้ ห้ามทําธุรกิจ สามารถลง
ทุนในพันธบัตรกับกองทุนได้ รวมถึงอสังหาริมทรัพย์กบั
ทองคํา ไม่มีการจํากัด นับตังแต่ปีหนึงพันเก้าร้อยเก้าสิบ
หก จนถึงตอนนี...”

“หยุด!” เสียวเชียนยอมแพ้เขาเลยจริงๆ

ใครเขาอยากรูก้ นั เล่า จะบ้าเหรอ เพิงจะรูจ้ กั ก็รายงาน

115
ทรัพย์สนิ ให้คนอืนฟั งจริงจังขนาดนัน!

รูส้ กึ ว่า ผูช้ ายทีรายงานทรัพย์สนิ ให้ผหู้ ญิงฟั งแบบนี ยิง

คิดมันก็ยงเหมื
ิ อนแบบนันน่ะ!

ภายในสมองของเสียวเชียน เหมือนกับได้มีเสียงของจ้าว
จงเสียงทีเต็มไปด้วยแรงดึงดูดปรากฏอยู่

ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว ฤดูแห่งการสืบพันธุไ์ ด้มาถึงอีก

ครัง หมาป่ าตัวผูเ้ พือทีจะพิชิตใจหมาป่ าตัวเมีย มันจะวิง
ไปมาเพืออวดขนสวยๆ ของตัวเอง รวมถึงอวดความ
สามารถในการล่าเหยือหาอาหาร...

116
ถุย!

คิดอะไรวะเนีย!

“ตอนนี พวกเราไม่ใช่คนแปลกหน้าแล้วนะครับ” อวีหมิ

งหลางมองเสียวเชียน แล้วพูดอย่างจริงจัง

“ผมหวังว่าคุณจะเลิกใช้วิธีผิดๆ ไปล้างแค้นคนอืน”

โวะ อยากจะพูดก็พดู ไป ทําไมต้องทําตัวดึงดูดด้วยเล่า

พีไม่อยากมีเสียวเหวยกับน้องหรอกนะ ไม่สิ ลูกหมาป่ า!
ท่าทางจริงจังของเขา รบกวนความคิดทีเฉียบคมมา
ตลอดของเสียวเชียน
117
เธอต้องอยูใ่ ห้หา่ งจากผูช้ ายคนนีหน่อย ผูช้ ายคนนีบน
ตัวมีรงั สีทาํ ลายล้างสมอง เข้าใกล้ทีไร สมองเธอช็อต
ตลอด คิดอะไรเลอะเทอะไปไกล

“อวีหมิงหลาง”

ชือของเขาเมือออกจากปากของเธอช่างไพเราะเพราะ
พริง อวีหมิงหลางรูส้ กึ หวันไหวเล็กน้อย แต่ก็รบี ปรับ
อารมณ์ให้อยูใ่ นสภาวะปกติ

“เชิญพูด”

118
“ถ้าเกิด ฉันไม่ได้รูค้ วามจริงทีพวกเขาหลอกฉัน นายว่า
อนาคตของฉันจะเป็ นไง?”

คําถามนีหนักอึง ทําให้อวีหมิงหลางไม่รูจ้ ะตอบอย่างไร

เสียวเชียนจะหลบตาผูช้ ายคนนีก็ได้ แต่สายตาเธอกลับ

ไม่ได้มองไปยังลานกว้างในบ้าน เธอพูดอย่างใจเย็น

“ฉันก็จะแต่งงานกับคนทีชอบเพศเดียวกัน เขาไม่ได้
อยากทําหน้าทีของผูช้ าย ข้อบกพร่องทางร่างกายของ
เขาทังหมดได้แสดงออกมาทางนิสยั ทีผิดเพียน เขาจะ
ทุบตีฉนั ทรมานฉัน หยุดความคิดอันสวยงามทังหมดใน
ชีวิตฉัน หากฉันอยากหย่า เขาก็จะใช้ครอบครัวมาหยุด

119
ฉัน เป็ นเหมือนดังนรกบนโลกมนุษย์ เข้าไปแล้วก็ออกไม่
ได้อีก”

เหมือนกับชาติทีแล้ว

“ฉันจะถูกทุบตีทกุ วัน ฉันต้องบังคับตัวเองให้อยูใ่ ต้ชาย

คาเดียวกับผูช้ ายตุง้ ติง ทีบ้านฉันคงไม่ยอมรับฉันกลับไป
เขาจะทรมานฉันสารพัดรูปแบบตามอําเภอใจ ครอบครัว
ของเขาจะปล่อยเขาทําไป ในสายตาของคนในครอบ
ครัวของเขา รักร่วมเพศเป็ นเรืองน่าอัปยศของครอบครัว
ห้ามให้คนภายนอกรู ้ แต่ความอัปยศนี ทําไมฉันต้องมา
เป็ นเกราะกําบังให้พวกเขาด้วย?”

120
“ครอบครัวคุณ...ไม่แคร์คณ
ุ เลยเหรอ?” แต่ละคําทีเธอ
พูดมา หัวใจของเขาเหมือนถูกทิมแทง

สองมือกําหมัดแน่น เกลียดตัวเองจริงทีวันนีออกแรงอัด
สองคนชัวนันไม่มากพอ

“พวกเขาน่ะเหรอ? หึหึ ขอแค่มีลกู ชายอยู่ ใครจะมาสน

นําทีสาดออกไปแล้วล่ะ? พวกเขาต้องการแค่ลกู ชายที
สามารถสืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไป ฉันเป็ นแค่ลกู สาว มี
ค่าอยูอ่ ย่างเดียวก็คือใช้แลกกับเงินสินสอดจํานวนมาก
เอาไว้ให้นอ้ งชายไปสูข่ อผูห้ ญิง”

เธอไม่ได้ปรักปรําคนในครอบครัว เพราะทีบ้านต่างคิด

121
กันแบบนี และก็ทาํ แบบนี

“ฉันไม่ใช่คนเหรอ? ฉันไม่พยายามเหรอ? สิงทีฉันเสีย

สละให้มนั ยังไม่พออีกเหรอ? แต่ใครบ้างทีแคร์ฉนั ถ้าเด็ก
ผูช้ ายกับเด็กผูห้ ญิงถูกพ่อแม่แบ่งแยกมาตังแต่เกิด แล้ว
ทําไมไม่หกั คอฉันให้ตายตังแต่ฉนั เกิดเลยล่ะ?”

คําพูดพวกนีเสียวเชียนอดกลันมานาน เมือชาติทีแล้วไม่
เคยพูดกับใครมาก่อน

พูดให้ใครฟั งคงน่าขํา ทุกคนต่างยุง่ กันทังนัน ใครจะมี

อารมณ์มายุง่ เรืองความเป็ นความตายของคนอืน ยิงไป
กว่านัน เธอไม่อยากเผยจุดอ่อนให้ใครเห็น

122
แต่ถา้ เป็ นอวีหมิงหลาง เธอยอมพูด

ตอนที 28 เงินทีพ่อของลูกให้

123
สีหน้าของเสียวเชียนแทบจะไร้ความรูส้ กึ ยามทีพูดสิง
เหล่านีออกมา อวีหมิงหลางฟั งแล้วก็บีบหัวใจ

มิน่าเธอถึงได้ดขู วางโลกแบบนัน แยกตัวเองออกจาก

โลกใบนี เพราะไม่มีใครให้ความเอาใจใส่และความ
อบอุน่ กับเธอ เธอเลยดูเย็นชา

“นายคิดว่าการทีฉันเอาเงินจากหนีเจียนเหรินผูช้ ายเลวๆ
เป็ นเรืองทีหน้าไม่อาย แต่ฉนั ขอบอกเลยว่าฉันจําเป็ น
ต้องทําแบบนัน!”

124
เธอสามารถพูดอย่างมันใจได้เลยว่าชาตินี หากเธอยังมี
ลมหายใจ จะไม่มีทางปล่อยให้ผชู้ ายชันตํานันอยูอ่ ย่าง
สุขสบายแน่

อวีหมิงหลางนิงเงียบไปแล้วถึงเอ่ยปากพูด

“ผมไม่ได้คิดว่าการทีคุณไปเอาเงินเขาเป็ นเรืองทีน่าไม่
อาย ผมเข้าใจความรูส้ กึ ของคุณ”

เสียวเชียนเงยหน้าด้วยความตกใจ ตาคนนีไม่ทาํ ตัวเป็ น

พ่อพระแล้ว ทําตัวเป็ นเด็กว่านอนสอนง่าย?

125
“แต่ทาํ แบบนันมันผิดกฎหมาย” อวีหมิงหลางท่าทางจริง
จัง

เสียวเชียนมองบน “นายนีมันน่าเบือจริง”

รูอ้ ยูแ่ ล้วว่าต้องคุยไม่รูเ้ รือง ดูสิ พูดออกมาสองสาม

ประโยคก็จริงจังเคร่งขรึม ผูช้ ายแบบนีจะอยูก่ บั เธอไป
ตลอดชีวิตได้ยงั ไง? ใครอยูก่ บั เขามีหวังได้อดึ อัดตาย

“ผมไม่ใช่ผชู้ ายทีมีอะไรน่าสนใจเป็ นพิเศษจริงๆ ครับ...”

อวีหมิงหลางรูส้ กึ แย่เล็กน้อย อันทีจริงเขาก็เคยซือ
หนังสือการ์ตนู ขําขันมาแอบอ่าน แต่เรืองความตลกอะไร
พวกนีดูเหมือนจะเป็ นพรสวรรค์อย่างอืน ซึงเขาฝึ กยังไง

126
ก็ไม่ได้ผล

“จริงสิ คุณรอผมเดียว!”

อยูๆ่ เขาก็ลกุ ขึนเดินไปทีห้องนอนแล้วเริมค้นหาของ

บางอย่าง

ปกติเขาจะพักอยูท่ ีหน่วยทหาร แทบจะไม่ได้กลับมาทีนี

มีแค่ตอนทีแม่บน่ เรืองแต่งงานหนักๆ ถึงจะกลับมาพัก
บ้าง

เสียวเชียนเห็นเขาเข้าไปในห้องนอนก็รบี ลุกขึนจะออก
ไปข้างนอก แต่เธอเปิ ดประตูไม่ออก
127
ประตูบานนีไม่รูท้ าํ จากอะไร เปิ ดไม่ออกเลย

“เปิ ดประตูตอ้ งใช้กญ

ุ แจ ผมล็อคข้างในไปแล้ว” อวีหมิ
งหลางหอบของเดินออกมา

เสียวเชียนเห็นเขาหอบหนังสือออกมามากมายก็อยาก
ไปตันหน้าเขาสักที

“อวีหมิงหลาง! นายคิดจะทําอะไรกันแน่!”

เขาคงไม่ได้เอาหนังสือพวกมาร์กซิสต์ เหมาเจ๋อตง เติง

เสียวผิงออกมาเปิ ดคอร์สเรียนวิชาการเมืองและ
128
คุณธรรมให้เธอหรอกนะ?

ทางทีดีอย่าเป็ นแบบนัน ไม่อย่างนันเสียวเชียนขอ

รับประกันเลยว่าเธอจะไม่สนภาพลักษณ์บอสสาวทีแสน
ฉลาดไอคิวสูงอีกต่อไป เธอจะถอดรองเท้าแล้วพุง่ ไปที
หน้าหล่อๆ ของอวีหมิงหลาง ตบซ้ายตบขวาตบบนตบ
ล่างหนักๆ!

“หนังสือพวกนีถ้าคุณอ่านตอนทีรูส้ กึ แย่ก็จะช่วยให้
อารมณ์ดีขนมาก”
ึ เป็ นของสะสมลําค่าของเขาทังนัน!

เสียวเชียนเดินเข้าไปเตรียมจะด่าเขา แต่กลับถูกหน้าปก
หนังสือดึงดูดสายตา

129
พูดให้ถกู ไม่ใช่ดงึ ดูด แต่เหมือนถูกอวีหมิงหลางฟาด
สายฟ้าใส่ตา่ งหาก

“นาย...ปกติอา่ นหนังสือพวกนีด้วยเหรอ?!”

นี นีมันขัดกับภาพลักษณ์อย่างรุนแรง!

ถึงแม้เมือชาติทีแล้วทังสองคนจะเคยคบกันอยูช่ ่วงหนึง
แต่เธอไม่เคยมาบ้านของเขาทีนีเลย จึงไม่เคยเห็น
หนังสือพวกนี

หนังสือทีอวีหมิงหลางหอบออกมาไม่ใช่หนังสือแนว
130
คุณธรรม ทังหมดเป็ น...การ์ตนู !

“นิตยสารเล่มนีชือปรมาจารย์ตลก เรืองข้างในสนุกมาก
เวลาทีคุณอารมณ์ไม่ดีเอาไปอ่านดู แล้วก็เล่มนี...”

อวีหมิงหลางท่าทางจริงจังหยิบหนังสือการ์ตนู ญีปุ่ น
เสียวเชียนพอเห็นชือเรืองก็รูส้ กึ มุมปากกระตุก

“ดราก้อนบอล!”

คุณพระ! ขัดกับภาพลักษณ์อย่างรุนแรง! มีใครอยูแ่ ถวนี

ไหม นายพลจอมเย็นชาอ่านดราก้อนบอลกับเขาด้วย?

131
เขาไม่ใช่วา่ ควรจะไปชูปา้ ยต่อต้านญีปุ่ น แล้วตะโกนจง
เจริญอะไรแบบนันเหรอ?

นีมันเหมือนเขียนติดหน้าเอาไว้วา่ ถึงพีจะเป็ นทหาร

เลือดเข้มข้น! แต่พีก็อา่ นของแบบนีเหมือนกัน

พอเห็นสายตาของเสียวเชียน อวีหมิงหลางก็กระแอม
ออกมาอย่างเขินๆ

“สนุกดีนะ...”

“นีมันของญีปุ่ นไม่ใช่เหรอ?”

132
“พวกเราต้องเรียนรูส้ งที
ิ ศัตรูเก่ง ผมคิดว่าในผลงานพวก
นีได้มีการส่งผ่านมิตรภาพและความมุง่ มัน คุม้ ค่าแก่การ
เรียนรู”้

พูดจาไร้สาระได้หน้าตายมาก!

นีถ้าเธอไม่เคยอ่านหนังสือพวกนีมาก่อนคงเกือบถูกตานี
ล้างสมองไปแล้ว!

ว่าไปนู่น อ่านการ์ตนู ญีปุ่ นยังมาพูดเรืองมิตรพง

มิตรภาพ!

“นึกไม่ถงึ เลยว่าคนอย่างอวีหมิงหลาง...” นีมันต่างจากที

133
เธอเคยคิดไว้เยอะมาก!

อวีหมิงหลางทีอยูใ่ นความทรงจําของเธอหยุดอยูใ่ นชาติ

ทีแล้ว สวมชุดทหารยืนตรง ท่าทางน่าเกรงขาม

ผลปรากฏว่า ตานี ก็มีช่วงเวลาวัยรุน่ กับเขาเหมือนกัน?

“สรุปก็คือคุณเอากลับไปอ่านดู ตอนอ่านก็สงั เกตดีๆ

อย่าอ่านข้าม อ่านจบแล้วต้องเอามาคืนผมด้วย”

“ขีงก!” ให้ผหู้ ญิงยืมของแล้วพูดแบบนี อยากโสดไป

ตลอดชีวิตหรือไง?

134
อยูๆ่ เสียวเชียนก็รูส้ กึ ว่าทีชาติทีแล้วเขาโสดมาตลอดคง
ไม่ใช่เรืองไม่มีเหตุผล

“นีเป็ นลิมิเต็ดอีดิชน!
ั ของแท้!” อวีหมิงหลางตังใจเน้นยํา
หายไปก็หาซือไม่ได้แล้ว

นีเป็ นของรักของหวงของเขา นีถ้าไม่ใช่เพราะรูส้ กึ ดีกบั

ฝาแฝดจิวจีเยียกคนนีคงไม่หยิบออกมาหรอก

“นายเก็บเอาไว้เหอะ ฉันไม่อยากอ่าน” เสียวเชียนดัน

กลับไป

เขาทําสีหน้าจริงจัง “คุณต้องอ่านมัน คุณขาดความสุข”

135
เสียวเชียนมุมปากกระตุก “อ่านการ์ตนู ญีปุ่ นไม่กีเล่มฉัน
จะมีความสุขขึนมาเหรอ?”

ตรรกะอะไรเนีย

“แล้วก็อนั นีผมก็ให้คณ
ุ ” อวีหมิงหลางหยิบสมุดฝากเงิน
ออกมาจากหนังสือการ์ตนู ส่งให้เสียวเชียน

“หมายความว่ายังไง!” เสียวเชียนผงะ มองเขาอย่าง

ระแวง

ตาคนนีสงสารเธอ?
136
ผูช้ ายทีเพิงรูจ้ กั ไม่ได้สนิทกัน เอาเงินให้ผหู้ ญิง หมาย
ความว่าไง?

เธอไม่ใช่เด็กสาวทีไร้เดียงสา

ถ้าอวีหมิงหลางใช้สายตาทีดูถกู มองเธอ คิดว่าให้เงินเธอ

แล้วจะ... เห็นเธอเป็ นผูห้ ญิงแบบนัน เสียวเชียนมีชกั สี
หน้าแน่นอน

ใครจะดูถกู เธอก็ได้ รวมถึงพ่อแม่ทีเห็นเธอเป็ นสินค้าเอา

ไปวางขาย เธอก็จะไม่สนใจแล้วยิมอย่างเย็นชา

137
แต่อวีหมิงหลางคนเดียวเท่านันทีไม่ได้ เขาจะมาดูถกู
เธอไม่ได้

พอเห็นสาวตรงหน้ามองตัวเองด้วยสายตาทีเจ็บปวด
อวีหมิงหลางก็รบี อธิบาย

“นีเป็ นเงินทีผมเก็บเอง พอซือบ้านแล้วก็ยงั เหลืออีกสาม

หมืน เงินส่วนอืนอยูใ่ นกองทุน ถ้าไม่พอผมจะไปขาย
กองทุนทิง”

“นายคิดจะทําอะไร!” เสียวเชียนเอาสมุดเงินฝากโยนใส่
หน้าเขา เสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

138
“ผมไม่ได้หมายความเป็ นอืน” พอเห็นเธอโกรธอวีหมิ
งหลางก็รบี อธิบาย

เสียวเชียนรูส้ กึ เจ็บปวดกับพฤติกรรมทีเขาเอาเงินมาให้
ผลักอวีหมิงหลาง พยายามจะออกไปข้างนอก อวีหมิ
งหลางรูท้ งรู
ั ว้ า่ ยังไงเธอก็ออกไปไม่ได้กลับยังคว้าแขนดึง
เธอเข้ามา

“ฟั งผมอธิบายก่อน!”

“อธิบายหาอุง้ เท้าพ่อนายเหรอ!” เขาดูถกู เธอ!

“พ่อผมอายุหกสิบกว่าแล้ว คุณพูดถึงท่านแบบนีไม่ได้!”
139
ยังจะมีอารมณ์มาแก้คาํ พูดของเธอ! เสียวเชียนโกรธจน
จะบ้า

เกือบลืมไปเลยว่าชาตินีเธอไม่สนิทกับเขา ใช้วิธีในชาติที
แล้วเวลาทีโมโหเขา เธอทุบอวีหมิงหลาง

“อวีหมิงหลาง ตาบ้าอุง้ เท้าลุง!”

“...ลุงอายุมากกว่าพ่อผมสองปี คุณแน่ใจว่าจะพูดถึง
ทหารอาวุโสทีเคยเสียเลือดเพือปกป้องบ้านเมืองแบบนี
เหรอ?”

140
ตระกูลอวีแทบจะเคยเป็ นทหารกันหมด

“โว้ย!!!” เสียวเชียนสติแตก ใครก็ได้มาเก็บตาทึมอวีไปที

เธอทนไม่ไหวแล้ว!

141
ตอนที 29 ใช้ของผม อย่าไปใช้ของขยะสองคนนัน

“พวกเราทังครอบครัวเป็ นมนุษย์ ไม่มีองุ้ เท้า ดังนันต่อไป

คุณห้ามพูดแบบนีอีก”

อวีหมิงหลางคิดว่าทุกอาทิตย์ทีตัวเองอ่านหนังสือ
ปรมาจารย์ตลก ในทีสุดก็สามารถบ่มเพาะอารมณ์ขนั
ออกมาได้สาํ เร็จแล้ว

ผลก็คือเสียวเชียนมองเขาอย่างเย็นชา

142
“หนาวมาก[1]”

“ผมไม่ได้ติดพัดลมนะ?” อวีหมิงหลางกวาดตามองไป
รอบๆ ด้วยความแปลกใจ อากาศร้อนจะตายทําไมเธอ
บอกหนาวนะ?

“ตาทึม! มุกตลกแป้กๆ ของนายทําฉันหนาวจะตายอยู่

แล้ว!” เสียวเชียนผลักเขา รูว้ า่ ตัวเองออกไปไม่ได้จงึ นัง
ลงบนโซฟาไม้สดุ แข็งอย่างโกรธๆ

ไม่ได้ เธอต้องควบคุมสติอารมณ์ ถ้ามัวแต่ไร้สาระกับตา

ทึมอวีต่อไป ไอคิวของเธอต้องดิงลงแน่

143
ทําไมชาติทีแล้วเธอถึงได้คิดว่าผูช้ ายคนนีสติปัญญา
เพียบพร้อม ดูดีไปเสียทุกอย่างได้นะ?

ผูช้ ายทีอ่านดราก้อนบอล เล่นตลกแป้กคนนีมันใครกัน!

จริงๆ แล้วมาคิดดูดีๆ ก็ไม่แปลกหรอก ชาติก่อนตอนที

เจอกัน เขาโตกว่าตอนนี ตอนนันหน้าทีการงานใหญ่โต
ทําให้นิสยั ของเขาเคร่งขรึมกว่านีมาก อยูก่ นั ตามลําพังมี
มุมทึมๆ บ้าง แต่เวลาทีอยูด่ ว้ ยกันก็มีไม่เยอะ เสียวเชียน
จึงไม่ได้รูจ้ กั นิสยั เขาลึกๆ

พอเห็นเขาเดินกลับมา รักษาระยะห่างพอๆ กับเมือครู ่

ใบหน้าเคร่งขรึม เสียวเชียนก็เหล่มองเล็กน้อย

144
ถึงแม้อวีหมิงหลางจะหล่อ ท่าทางภูมิฐาน แต่จากมุม
มองของจิตแพทย์ฝีมือดีประสบการณ์สงู อย่างเธอมันให้
ความรูส้ กึ ...

นีมันหมาฮัสกีในร่างคนชัดๆ!

ลักษณะภายนอกดูน่ากลัว แต่ทาํ ไมทึมได้ขนาดนี!

อวีหมิงหลางไม่รูว้ า่ ฝาแฝดจิวจีเยียกคนนีเอียงหน้ามอง
เขาพลางกําลังคิดว่าเขาเหมือนหมาทีโง่ๆ สายพันธุห์ นึง
เขาคิดจะอธิบายเรืองสมุดฝากเงิน

145
“ผมเชือว่าคุณมีความจําเป็ นต้องใช้เงิน”

“เพ้อเจ้อ”

เธอจะไปเรียนมหาวิทยาลัย ถึงแม้เธอจะมีความรูด้ า้ น
จิตเวชระดับดอกเตอร์ แต่ถา้ ไม่มีใบรับรอง แล้วต่อไปจะ
เปิ ดคลินิกให้คาํ ปรึกษาได้อย่างไร?

“นีเป็ นเงินเก็บของผม เป็ นเงินสะอาด คุณเอาของผมไป

ใช้ อย่าไปใช้เงินของขยะสองคนนันเลย”

“เราสนิทกันขนาดนัน?”

146
“เอ่อ...” อวีหมิงหลางเพิงจะรูส้ กึ ว่าตัวเองอาจทําให้
ผูห้ ญิงคนนีรูส้ กึ เสียเกียรติ

“ผมไม่ได้ให้เลย ผมให้ยืม!” ในทีสุดก็หาคําพูดทีลงตัว

ได้!

“ยืม?” เสียวเชียนอึง

“ครับ ผมให้คณ
ุ ยืม รอจนคุณมีเงินค่อยคืนผม” อันทีจริง
ไม่คืนก็ไม่เป็ นไรนะ

“แล้วถ้าฉันไม่มีปัญญาคืนล่ะ?” เสียวเชียนถือสมุดเงิน
ฝากทีถูกเขายัดกลับเข้ามือมาอีกรอบ ในใจไม่เพียงแต่
147
จะไม่รูส้ กึ ดีใจเลยสักนิด ยังโกรธยิงกว่าเดิม

ตานีเป็ นคนดีไปทัวรึไง?

ทําดีแบบนีกับผูห้ ญิงทุกคนเหรอ? ชาติก่อนตอนเจอเธอ

ครังแรกก็เอาเสือกันหนาวมาคลุมให้ คลุมให้สาวไปกีคน
แล้วล่ะ?

ชาตินีเจอกันครังแรกให้พลาสเตอร์ยา ตอนนีมาให้เงิน
อีก เอาเงินฟาดหัวสาวมากีคนแล้ว? ดูถกู กันชัดๆ!

เขาให้เงินสาวมากีคนแล้วกันแน่นะ? ไม่ถกู สิ แปลกๆ

ตรงไหนนะ ถุย!
148
เธอจะมัวมาคิดอะไรแบบนีเนีย!

อวีหมิงหลางไม่รูว้ า่ เสียวเชียนคิดไปต่างๆ นานา มีความ

คิดจินตนการไปไกลเชิงหนุ่มสาว เขายังคงคิดจะหาคํา
พูดทีไม่ทาํ ลายเกียรติของเธอต่อไป

“ในชีวิตของคนเรามักจะต้องพบเจอกับอุปสรรคและ
ขวากหนาม แต่ถา้ คุณมองไปข้างหน้าก็จะสามารถ...”

“โว้ย!” เสียวเชียนโมโหจนระเบิด

ตานีกําลังท่องคําพูดให้กาํ ลังใจเธอเหรอ?
149
แม่ง ต่อหน้าผูเ้ ชียวชาญด้านจิตวิทยามาท่องคําพูดให้
กําลังใจทีฟั งดูเหมือนถูกหมด แต่แท้จริงไร้ประโยชน์เนีย
นะ?

ไม่รูเ้ ลยเหรอว่าการเอาคําพูดแบบนีไปใส่มองให้กบั ผู้

ป่ วยทางจิตจะยิงเป็ นการสร้างความหงุดหงิดใจให้น่ะ?

ไม่รูเ้ หรอว่าคนทีชอบเอาพวกคําพูดแนวให้กาํ ลังใจพวก

นีป้อนตัวเองบ่อยๆ ไอคิวตําน่ะ? เธอเป็ นดอกเตอร์นะ
ดอก เตอร์!

ครันแล้วเสียวเชียนก็โมโหจนระเบิด

150
เธอถือสมุดเงินฝากแล้วทุบตีเขา

“อวีหมิงหลาง นายโง่หรือเปล่า? ฉันสนิทกับนายเหรอ?

นายรูเ้ หรอว่าฉันเป็ นใคร? นายเคยถามไหมว่าฉันจะเอา
เงินไปทําอะไร? นายไม่เคยถามเลยสักอย่าง แล้วมาทํา
แบบนี ไม่เรียกว่าโง่หรอกเหรอ!!”

อวีหมิงหลางไม่รูส้ กึ เจ็บจากการถูกทุบตี แต่เห็นเธออยูๆ่

ก็ระเบิดอารมณ์แบบนีจึงไม่กล้าหลบ ปล่อยให้เธอทํา
ตามอําเภอใจ

ถือโอกาสแอบมองใบหน้าเล็กๆ ทีถูกความโกรธครอบงํา

151
เสียวเชียนตีจนเหนือยก็ไม่เห็นเขาเอาคืน จึงถามกลับ

“ทําไมไม่หลบ? โง่หรือไง?”

“ยังไงผมก็ไม่เจ็บนี” เขาตอบด้วยท่าทางจริงจัง แต่แอบ

พูดเสริมอยูใ่ นใจ

ถ้าหลบแล้วจะไปจ้องไฝสาวงามระยะใกล้แบบนีได้ที
ไหนอีก หน้าผากเล็กๆ กับทับทิมเม็ดแดงวาวๆ ทีอยูต่ รง
กลางนัน สวยจริงๆ

“ฉัน...” เสียวเชียนยอมเขาเลยจริงๆ
152
“เฉินเสียวเชียน ผมให้คณ
ุ ยืมเงิน ผมเชือว่าสักวันคุณจะ
หามาคืนผมได้ ผมไม่กาํ หนดระยะเวลา คืนได้เป็ นพอ”

“แล้วถ้าคืนไม่ได้นายจะทํายังไง?”

“งันก็มาเป็ น ... นันน่ะ ไม่เป็ นไร ไม่เป็ นไรจริงๆ” เกือบ

พูดไปแล้วเชียว เกือบเอาความในใจพูดไปแล้ว อันตราย
จัง!

อวีหมิงหลางแสร้งทําเป็ นเหมือนไม่มีอะไร สงบจิตสงบ

ใจ พอเห็นเสียวเชียนเหมือนจะไม่ได้คิดอะไร จึงวกกลับ
มาเข้าประเด็น

153
“สรุปคือเงินของผมคุณเอาไปได้ เงินของคนชัวพวกนัน
คุณห้ามเอา!”

“ทําไม!” ก็เงินเหมือนกัน เสียวเชียนยอมไปขู่เอาเงินคน

เลว เพราะพวกมันสมควรแล้ว แต่เธอจะไม่ยอมเอาเงิน
ของอวีหมิงหลาง รูส้ กึ ว่าถ้าเอาเงินของเขาอีกหน่อยต้อง
เจอกันไม่จบไม่สนแน่
ิ

“เพราะชีวิตทีสะอาดของคุณไม่ควรจะมีคา่ แค่เงินห้า
หมืน”

พอเขาพูดประโยคนีจบ เสียวเชียนก็เหมือนถูกจีสกัดจุด

154
ยืนตัวแข็งอยูน่ าน

อวีหมิงหลางเห็นอย่างชัดเจน ภายในดวงตาของเธอ
ค่อยๆ แดงขึน

ในใจของเสียวเชียนคล้ายกับว่าได้ถกู เขาสะกิดจุดทีเธอ
อัดอันตันใจมาตลอด ความอ่อนแอมากมายทีเดิมไม่
ควรมีอยูๆ่ ก็หลุดออกมา

เธอรูส้ กึ ควบคุมอารมณ์ตวั เองไม่ได้ หรือแม้แต่นาตาที

ํ
กําลังจะไหลออกมาก็ดว้ ย

“พวกเขาทําสิงทีเลวมาก ผมเข้าใจความรูส้ กึ ของคุณ แต่

155
คุณเป็ นผูห้ ญิงทีดี ไม่ควรจะถูกพวกเขาฉุดให้แย่ลง”

อวีหมิงหลางไม่มีทางยอมให้เสียวเชียนเอาเงินของคน
ชัว

นับตังแต่ครังแรกทีเห็นเธอ และอีกหลายๆ ครังต่อมา

เขามันใจได้เรืองหนึง

ผูห้ ญิงคนนีควรจะได้ใช้ชีวิตทีสะอาด มีความสุข ให้คน

ได้ทะนุถนอมเธอไว้ในมือ เรืองทีไม่มีความสุขไม่ควรจะ
ได้เข้ามายุง่ กับชีวิตเธอ

ถ้าเกิดต้องมีผชู้ ายทีพาเธอออกมาจากสิงแวดล้อมอัน
156
เลวร้าย อวีหมิงหลางคิดว่าผูช้ ายคนนันควรเป็ นเขา

“แล้วจะให้ฉนั ทําไง! อวีหมิงหลางนายบอกฉันซิวา่ ต้อง

ทําไง! พวกมันเกือบจะทําลายชีวิตฉันทังชีวิต จะให้
ปล่อยไปแบบนีเหรอ? ฉันต้องกลายเป็ นคนทีต้องเสีย
สละเพือความรักของพวกมันเหรอ?”

ในใจของเสียวเชียนไม่ยินยอม แต่คาํ พูดของอวีหมิงหลา

งเมือครู ่ ชีวิตทีสะอาดของคุณไม่ควรจะมีคา่ แค่เงินห้า
หมืน มันได้เสียดแทงใจของเธอ ปั ดเอาทุกสิงทีเธอใช้
สะกดตัวเองออกไป แสร้งทําเป็ นเข้มแข็ง แต่จิตใจมีแต่
บาดแผล

157
“จะปล่อยไปได้ยงั ไง? พวกเขาทําผิดก็ตอ้ งรับโทษ!
มนุษย์ถา้ ต้องอดทนอดกลันไปตลอดจะเกิดปั ญหา พวก
เราควรใช้วิธีทีโจ่งแจ้งรับมือกับพวกเขา คุณจําเป็ นต้องรู ้
ว่าผมเป็ นคนทีสว่างโจ่งแจ้งคนหนึง”

ประโยคสุดท้ายนีเล่นมุกแป้กอีกแล้ว...

จากนันเสียวเชียนก็ได้เห็นว่าอวีหมิงหลางใช้วิธีอะไรใน
การเล่นงานอย่าง ‘โจ่งแจ้ง’ ระบายแค้นแทนเธอ

[1] หนาวมาก คือ คําพูดในภาษาจีนเวลาทีมุกตลกแป้ก

158
ตอนที 30 เธอเพิงจะแตกเนือสาว

159
อวีหมิงหลางกดเสียวเชียนให้นงบนโซฟา
ั จากนันก็ลกุ
ขึนไปหยิบโทรศัพท์มือถือในห้องนอนออกมาโทรต่อหน้า
เสียวเชียน

“อาเล็กครับ นีหมิงหลางนะครับ ผมมีเรืองอยากจะบอก

อา หลีเจินเข้าไปเปิ ดห้องในโรงแรมกับผูช้ ายคนหนึง...
ผมเห็นได้ยงั ไงน่ะเหรอครับ? ผมไปทําภารกิจครับ”

ฮีโร่ช่วยสาวก็เป็ นภารกิจอันมีเกียรติเหมือนกัน!

เสียวเชียนตกตะลึง

160
เธอคิดว่าตัวเองเป็ นผูห้ ญิงทีชอบทําลายล้างโดยไม่ให้
อีกฝ่ ายทันตังตัว

แต่ดจู ากตอนนีแล้ว อวีหมิงหลางก็รา้ ยไม่ใช่เล่น!

เขากล้าเอาเรืองแย่ๆ ทีหลีเจินกับหนีเจียนเหรินทําไป
บอกแม่ของหลีเจิน!

จัดการได้ตรงจุดดี!

เธอกล้าพนันเลยว่า คนชันตําพวกนันยอมทีจะให้เธอแก้
แค้นแบบ ‘ไม่โจ่งแจ้ง’ มากกว่าทีจะให้อวีหมิงหลางใช้วิธี
‘โจ่งแจ้ง’
161
“ครับ ผมแน่ใจครับว่าตัวเองไม่ได้ดผู ิด จริงสิ ผมมีความ
รับผิดชอบเลยไปตังใจตรวจสอบภูมิหลังของผูช้ ายคน
นันด้วยนะครับ แย่มาก”

เขามองเสียวเชียน เขามีความรับผิดชอบจริง แต่ไม่ใช่มี

ต่อพีชายทีเป็ นลูกพีลูกน้อง เขาต้องรับผิดชอบฝาแฝดจิ
วจีเยียกคนนี จูงมือเธอไปแล้วนี

“ผูช้ ายคนนันทํางานทีเดียวกับหลีเจิน ทําตัวแย่มาก”

หลอกลวงฝาแฝดจิวจีเยียก ‘ของเขา’ ความผิดทีไม่อาจ

ให้อภัย อาเล็กของอวีหมิงหลางรูว้ า่ อวีหมิงหลางเป็ น

162
ผูช้ ายพูดจามีเหตุผล

ถ้าอวีหมิงหลางบอกว่าแย่มาก ก็แสดงว่าไม่ใช่คนดีอะไร

อาเล็กรูอ้ ยูบ่ า้ งถึงนิสยั แปลกๆ ของลูกชายตัวเอง แต่ก็

ทําเป็ นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ หวังว่าอายุเยอะขึนคงรูจ้ กั
แยกแยะได้

ในเมืออวีหมิงหลางโทรมาด้วยตัวเอง อาเล็กก็รูส้ กึ ได้ถงึ

ความรุนแรงของปั ญหา

“เดียวอาจะจัดการเรืองนีเอง นีหลาน เรืองนีอย่าบอกลุง

ของหลานนะ ได้ไหม?”
163
“ขอดูพฤติกรรมของหลีเจินก่อนนะครับ”

อวีหมิงหลางพูดจบก็วางสาย แล้วยิมแฉ่งให้เสียวเชียน

“เห็นหรือยัง? เป็ นคนน่ะต้องโจ่งแจ้งเข้าไว้ มันต้องมีวิธีที

โจ่งแจ้งลงโทษคนชัวได้อยูแ่ ล้ว”

เสียวเชียนนังเงียบมองเขาหลายวินาที ในใจมีคาํ ๆ หนึง

ปรากฏขึน ‘ร้ายลึก’

เขาร้ายมาก ตัวเองไม่ตอ้ งออกแรงเอง ทําเป็ นมีนาใจ

ํ
บอกให้อาเล็กรูแ้ ล้วยืมมืออาเล็กจัดการหนีเจียนเหริน
164
แค่ไม่กีประโยค เสียวเชียนก็วิเคราะห์ได้วา่ ครอบครัว
ของหลีเจินฐานะไม่ธรรมดาแน่

อวีหมิงหลางบอกไปว่าหนีเจียนเหรินเป็ นคนทีใช้ไม่ได้
อีกทังยังบอกไปว่าทํางานทีเดียวกับหลีเจิน หนีเจียนเห
รินจะต้องถูกอาเล็กหาวิธีกาํ จัดหนีเจียนเหรินออกไปแน่
นอน เพืออนาคตของหลีเจิน

เขาใช้วิธีเอาคืนด้วยวิธีเดียวกัน หนีเจียนเหรินเล่นไม่ซือ
กับเธอ อวีหมิงหลางจึงช่วยเสียวเชียนเล่นงานกลับอย่าง
โหดร้าย

165
“ทีนีมีนาไหม
ํ ฉันอยากล้างมือ...” ความรูส้ กึ ทีซับซ้อน
เขาครอบงําเสียวเชียน เธอเคยชินกับการแบกรับเรือง
ต่างๆ ไว้คนเดียว อยูๆ่ มีผชู้ ายมาช่วย ทําให้ความรูส้ กึ
สับสนเข้ารัดพันเธอเอาไว้

อยูๆ่ ก็อยากล้างมือ

อวีหมิงหลางชีไปทีห้องนํา เขาเห็นเธอรีบเดินเข้าไป
เสียงนําไหลอยูข่ า้ งใน ตอนแรกก็ไม่รูส้ กึ อะไร แต่สกั พัก
เสียงนําก็ยงั ไม่หยุด เขารูส้ กึ แปลกๆ จึงเดินเข้าไป แล้วก็
เห็นเสียวเชียนเอาแต่ถมู ือตัวเองจนมือแดงไปหมดแต่ก็
ยังล้างต่อไป

166
“พอแล้ว!” เขาปิ ดก๊อกนํา

“ไม่พอ!” เสียวเชียนผลักเขาแล้วเปิ ดก๊อกนํา อวีหมิงหลา

งรูส้ กึ ได้วา่ เธอไม่ได้ตอ้ งการล้างให้สะอาด แต่เป็ นการยํา
คิดยําทํา ถึงจะไม่เข้าใจเรืองทางจิตวิทยา แต่
สัญชาตญาณบอกเขาว่า หากล้างแบบนีต่อไปไม่ดีแน่

ตอนนีสมองของเสียวเชียนกําลังสับสน

การทีอวีหมิงหลางทําดีกบั เธอได้สร้างแรงกดดันให้เธอ
เป็ นอย่างมาก นีเป็ นการกําเริบของโรคยําคิดยําทําครังที
หนักทีสุดของเธอ รูส้ กึ ว่าล้างยังไงก็ไม่สะอาด บนมือยัง
มีเลือดติดอยู่

167
อวีหมิงหลางรูส้ กึ ว่าสถานการณ์ของเสียวเชียนไม่ชอบ
มาพากลจึงรีบขวางเธอ จะพาเธอออกไป แต่เสียวเชียน
กลับผลักเขา

“อวีหมิงหลางนายอยูใ่ ห้หา่ งจากฉันเลยนะ ฉันไม่ใช่

ผูห้ ญิงทีดีอะไร!”

เธอเป็ นแม่ทีแม้แต่ลกู สาวตัวเองก็ดแู ลให้ดีไม่ได้ นอก

จากเรืองแก้แค้นคนทีเคยรังแกเธอกับลูกสาวแล้ว เธอยัง
จะมีใจให้เรืองอืนได้อย่างไร นีไม่ใช่สงที
ิ เธอวางแผนไว้

“คุณเป็ นผูห้ ญิงทีดี ผมเชือสายตาตัวเอง” อวีหมิงหลา

168
งไม่เข้าใจ ผูห้ ญิงทีแม้แต่หมาแมวเร่รอ่ นยังเป็ นมิตรด้วย
ทําไมยังยําว่าตัวเองเป็ นคนเลวอีก

“นาย เอาอะไรมายืนยัน?” เรืองทีแม้แต่ตวั เธอเองยังไม่

มันใจ ทําไมเขาถึงได้ตอบอย่างมันใจแบบนัน?

“สายตาของผมสีจุดแปดมองเห็นชัดแจ๋ว!” เขา
ตอบอย่างภูมิใจ

เสียวเชียน ...

มุกแป้ก!

169
“สายตาแบบนายนีสอบเข้าโรงเรียนทหารได้ยงั ไง แถม
ยังเป็ นมือสไนเปอร์อีก?!” ตานีมีเบืองหลังไม่โปร่งใสหรือ
เปล่า!

สายตาสีจุดแปดคือสายตาสันหนึงร้อยห้าสิบหรือเปล่า?
มิน่าเมือชาติก่อนตอนเขาขับรถถึงต้องใส่แว่นกรอบ
ทอง!

“สายตาสีจุดหกก็สามารถสอบเข้าโรงเรียนทหารได้ อีก
อย่างคุณคงไม่รูใ้ ช่ไหมว่านักแม่นปื นโอลิมปิ กส่วนใหญ่ก็
สายตาสันกัน? สวีไห่ฟง หวางอีฟู...แล้วก็มือสไนเปอร์ที
เก่งทีสุดของหน่วยเราส่วนใหญ่ก็สายตาสันหน่อยๆ กัน
ทังนัน! สายตาแบบนีเป็ นทหารอากาศก็ได้แล้ว แต่ขบั
เครืองบินรบไม่ได้...”
170
อธิบายความรูว้ ิชาการด้วยท่าทางจริงจัง

“...ฉันรูส้ กึ สงสารพีทหารทีถูกนายยิงตอนซ้อมรบชะมัด!”
คนพวกนันถูกคนสายตาสันจัดการเหรอ?

เสียวเชียนไม่รูต้ วั เลยว่าตัวเองได้ถกู อวีหมิงหลางเบน

ความสนใจได้สาํ เร็จ เธอไม่รูส้ กึ อยากล้างมือแล้ว คล้อย
ไปตามคําพูดของเขา

“มือสไนเปอร์ใช้ความรูส้ กึ เป็ นหลัก ความสมดุลกับ

ความแน่วแน่สาํ คัญกว่าสายตา สายตาเลือนรางทําให้
ไม่สามารถจดจ่อกับเป้าหมายได้ แต่การรักษาความ

171
สมดุลกับความแน่วแน่มนคงต่
ั างหากทีช่วยได้ โดย
เฉพาะกับเป้าหมายทีเคลือนทีไม่มีเวลาให้คณ
ุ มานัง
คํานวณอะไรได้มากมาย ดังนันคนทีเป็ นมือสไนเปอร์ได้
จะต้องเป็ นคนทีมีสมั ผัสทีหกเหนือกว่าคนปกติ”

เสียวเชียนถูกเขาหว่านล้อมด้วยทฤษฎี

“ดังนันผมเชือในสัญชาตญาณของตัวเอง คุณก็ควรเชือ
ในการตัดสินใจของผม” จุดประสงค์ของอวีหมิงหลางก็
คือคําพูดประโยคสุดท้าย เขาเชือในสัมผัสทีหกของตัว
เองทีมีตอ่ ผูห้ ญิงคนนี ผูห้ ญิงทีดี!

นีถ้าไม่เคยรูเ้ กียวกับผูช้ ายคนนีมาก่อน เสียวเชียนคง

172
ตกใจกลัวนําเสียงและสีหน้าทีจริงจังของเขาแล้ว

ใบหน้าเย็นชาไร้ความรูส้ กึ เอาแต่พดู ตลกมุกแป้กทีใครก็

ไม่เข้าใจ มิน่าถึงได้โสด...

“ฉันจะกลับ”

“ผมไปส่ง เงินนัน คุณ...”

“ฉันจะรับไว้ ถือเป็ นการยืม อีกสองปี ฉนั จะคืนให้พร้อม

ดอก”

“จริงๆ ไม่ตอ้ งรีบก็ได้” อวีหมิงหลางคิดในใจ ไม่ตอ้ งคืน

173
ไปตลอดเลยก็ยงั ได้

แบบนีเธอกับเขาจะได้ไม่ขาดการติดต่อ...

ทังสองคนเดินตามกันออกมา อวีหมิงหลางเอากุญแจ
ล็อคประตูพลางถามเธอ

“จริงสิ คุณจะเอาเงินไปทําอะไรเหรอ?” เขารูจ้ กั คนเยอะ

อาจช่วยเธอได้

“เรียนหนังสือ”

174
กุญแจตกลงบนพืน เขาหันไปมองด้วยความตกใจ

“เรียน...อะไร?”

“มหา’ลัยไง ฉันสอบติดมหาวิทยาลัยแล้ว ทีบ้านไม่สง่ ฉัน

ฉันก็เลยต้องหาค่าเรียนเอง”

“...คุณอายุเท่าไร?”

“สิบแปดปี เต็ม”

คําพูดของเสียวเชียนเหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ ดัง

175
เปรียง ผ่าลงทีใจของอวีหมิงหลาง

เมือครูเ่ ขาพบว่าตัวเองใจเต้นแรง ถึงขนาดคิดว่าจะตาม

จีบเธออย่างไร ผลปรากฏเพิงจะพบความจริงว่า

เธอ...เพิงจะสิบแปด?!

176
ตอนที 31 ความรูส้ กึ เหียวเฉาทีตัวเขานันแก่กว่า

อวีหมิงหลางเหมือนถูกโจมตีดว้ ยของหนักร้อยตัน

177
เพิงจะสิบแปด?

“คุณ คุณไม่ได้ กําลังจะแต่งงานเหรอ?” ตกลงกันดีแล้ว

นี แล้วเกณฑ์อายุแต่งงานทีกฎหมายกําหนดล่ะ?

ตกลงกันดีแล้วว่าหลังจากทียกเลิกงานแต่งแล้วจะให้
โอกาสเขานี? เอาเถอะ เรืองนีไม่มีคนตกลงกับเขา แต่
เมือครูเ่ ขาเพิงจะแอบตัดสินใจเตรียมหาวิธีตา่ งๆ นานา
เพือให้ได้เข้าใกล้สาวน้อยคนนี

แต่เธอกลับใช้เลขสิบแปดปล่อยตูม้ ลงมาใส่หน้าเขา
เต็มๆ เล่นเอาใจสลาย

178
“ฉันเป็ นคนชนเผ่ามองโกลเหมือนแม่ แน่นอนว่าย้ายมา
อยูเ่ มืองคิวหลายปี แล้ว แต่แม่ของฉันไปแจ้งว่าฉันเป็ น
ชนกลุม่ น้อย อาจเพราะเวลาเรียนฉันจะได้มีคะแนนบวก
เพิม”

คนทีเป็ นแบบเธอมีเยอะแยะ สิทธิพิเศษสําหรับชนกลุม่

น้อยค่อนข้างดี เรียนหนังสือโอกาสดีกว่า อายุสบิ แปดก็
แต่งงานได้

แต่อวีหมิงหลางยังคงรูส้ กึ เหมือนถูกอัดอย่างแรง

เมือครูเ่ ขาใจเต้นแรงเพราะเด็กสาวทีอายุนอ้ ยกว่าเขาถึง

หกปี ! เกือบสารภาพแล้วด้วย! แต่เธอยังเป็ นนักเรียนอยู่

179
เลย!

อยูๆ่ ก็รูส้ กึ ว่าตัวเองชัวร้ายเหมือนไม่ใช่คน

เสียวเชียนเห็นสภาพเขาเหมือนถูกอัดอย่างแรงก็รูส้ กึ ไม่
เข้าใจ “มีอะไรเหรอ?”

แล้วเธอก็คิดได้

อ๋อ ตาทึมอวีพอรูว้ า่ เธอยังเป็ นแค่นกั เรียนก็เลยผิดหวัง

เหรอ?

เธอหยิบสมุดเงินฝากเล่มนันออกมาจากกระเป๋ าแล้วส่ง
180
คืนให้เขา

“เสียใจแล้วใช่ไหมล่ะ เอาคืนไป!”

“ให้คณ
ุ แล้วคุณก็เก็บให้ดี ไม่ตอ้ งพูดอย่างอืน” หลังจาก
ทีอวีหมิงหลางรูส้ กึ สะเทือนใจก็จิตใจปั นป่ วน พูดจาเย็น
ชาโดยไม่รูต้ วั แน่นอนว่าไม่ได้มีเจตนาพูดไม่ดีกบั เสียว
เชียน

แต่มีเจตนากับตัวเอง

อวีหมิงหลางนะอวีหมิงหลาง ทําไมถึงได้ ทําไมถึงได้มี

ความคิดสกปรกกับเด็กได้?
181
เกือบทําผิดแล้วไหมเล่า!

“แต่ฉนั เพิงสิบแปดเองนะ!” เธอมองเขาอย่างเย็นชา

ตังใจกัดฟั นตอนพูด ‘สิบแปด’ เพือเตือนสติเขาว่าต่อให้
นายทําเพือฉัน ฉันก็ไม่มีทางตอบแทนนาย!

“ต่อให้คณ
ุ อายุสบิ สองผมก็จะทําเป็ นไม่สนใจไม่ได้ เก็บ
ให้ดี!”

อวีหมิงหลางเอาสมุดเงินฝากยัดเข้ากระเป๋ าเธอแล้วไม่
พูดอะไรอีก นิงเงียบตลอดทาง เสียวเชียนมองว่าเป็ น
เพราะเขารูส้ กึ เสียใจแต่ก็เกรงใจทีจะพูดออกมา เธอก็

182
เลยโกรธไม่พดู กับเขา

เขาขับรถไปส่งเสียวเชียนทีบ้าน เธอจะลงจากรถแต่เขา
กลับไม่ยอมเปิ ดประตูรถ เขาล้วงกระดาษกับปากกา
ออกมาแล้วเขียนตัวเลขลงไป

“นีเป็ นรหัสผ่านของบัญชี นีเป็ นเบอร์โทรของผม แน่นอน

ว่าคุณอาจโทรไม่ติดบ่อยๆ เพราะทีหน่วยไม่ให้พก
โทรศัพท์ติดตัว โทรไปทีหน่วยผมก็อาจทําภารกิจอยู.่ ..
ถ้าคุณมีเรืองด่วนก็โทรเบอร์นี คนๆ นีคุณเรียกเขาว่าพี
เจาก็พอ เป็ นเพือนสนิทผม บอกเขาได้ทกุ อย่าง”

เสียวเชียนสังเกตเห็นว่าเขาใช้มือซ้ายเขียน

183
ตัวอักษรเป็ นระเบียบเรียบร้อย

“นายถนัดซ้าย?”

“ไม่ใช่ ผมถนัดทังซ้ายและขวา มือซ้ายเขียนแบบบรรจง

(ไข่ซ)ู มือขวาเขียนแบบกึงหวัด (สิงซู) ผมกลัวคุณอ่าน
ไม่ออก”

“...!” สุดยอด!

“คุณก็บอกทีอยูผ่ มมาด้วย” ถึงจะรูว้ า่ พัฒนาความ

สัมพันธ์เชิงชูส้ าวกับฝาแฝดจิวจีเยียกคนนีไม่ได้แล้ว แต่
184
คิดเป็ นน้องสาวก็ได้...อึก ความจริงทีแสนเจ็บปวด

เสียวเชียนตวัดปากกา แล้วเขียนทีอยูข่ องมหาวิทยาลัย

ตัวเองด้วยลายมือกึงหวัด

ผูห้ ญิงคนนี...อวีหมิงหลางยิมมุมปาก น่ารักจริง นีเป็ น

การตอบสนองกับคําสบประมาทเมือครูท่ ีเขาคิดว่าเธอ
จะอ่านลายมือหวัดไม่ออกเหรอ?

และทีน่าสนใจกว่าก็คือ ลายมือของเธอบรรทัดหนึงกึง
หวัดอีกบรรทัดหวัดทังหมด จิตแพทย์ก็คือแพทย์ ลายมือ
หวัดๆ ของแพทย์คนทัวไปอ่านไม่รูเ้ รือง

185
เขาเห็นเธอเขียนทีอยูข่ องมหาวิทยาลัยดัง เป็ น
มหาวิทยาลัยทีดีทีสุดของมณฑลนี ผูห้ ญิงคนนีจะต้อง
เรียนเก่งมากแน่ๆ

เขาก็เป็ นเด็กเนิรด์ เหมือนกัน และก็ชอบผูห้ ญิงทีฉลาด

แต่ผหู้ ญิงทีฉลาดคนนียังเด็กเกินไป...

อวีหมิงหลางขับรถออกไปด้วยความรูส้ กึ เ**◌่ ยวเฉาทีตัว

เขานันแก่กว่า แม้แต่ควันรถทีพ่นออกมายังบอกว่าเขา
นันน่าเศร้า

“ตาทึมอวี โง่จริงๆ ฉันไม่รบั ความหวังดีของนายไว้หรอก

186
ไม่สนความดีของนายด้วย ฉันจะเอาเงินของนายฟรีๆ ก็
เท่านันแหละ!” ถึงปากเสียวเชียนจะพูดแบบนัน แต่สาย
ตาทีมองส่งรถจีปของเขานันเหมือนจะมีความรูส้ กึ อย่าง
อืนเพิมขึนมา

หลังจากทีอวีหมิงหลางแยกจากเสียวเชียนแล้ว เขาก็
เลียวรถไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปยังร้านขายเครืองใช้ไฟฟ้า
ของเมืองคิวแทน ซึงเป็ นร้านของเพือนสนิทของเขา ‘ไห่
เจา’ ซึงโตมาด้วยกันตังแต่เด็ก เมือครูค่ นทีเขาบอกให้
เสียวเชียนโทรหาหากมีเรืองด่วนก็คือคนคนนี

ไห่เจาเป็ นนักธุรกิจ ขณะนีกําลังสังให้พนักงานในร้านขึน

ราคาพัดลมให้หมด

187
“ฉีกป้ายราคาให้หมด ขึนราคาเครืองละยีสิบหยวนทุก
ตัว จําไว้นะว่าขึนราคาทุกครึงชัวโมง เปลียนป้ายให้
ตลอด เข้าใจไหม? ไม่ได้รอ้ งขอให้พวกเขาซือ แต่เราต้อง
สร้างความคิดทีว่า ถ้าไม่รบี ซือก็ใกล้หมดแล้ว จําไว้!”

ขณะทีไห่เจากําลังตะโกนก็เห็นอวีหมิงหลางเดินเข้ามา
จึงเดินไปหาแล้วเอามือชกไหล่

“ลมอะไรพัดทหารคนนีมาเนีย?”

อวีหมิงหลางเหลือบมองเพือนแล้วเบ้ปากอย่างไม่ใส่ใจ

188
“พ่อค้าหน้าเลือด”

“ฮ่าๆ ช่วงสองวันนีอากาศร้อนขึนไง ฉันเพิงจะสํารวจ

จํานวนพัดลมของเมืองเรา ร้านฉันเยอะสุดแล้ว เลยต้อง
ขึนราคา ผ่านช่วงอากาศร้อนทีสุดนีไปก็ไม่มีคนซือ
แล้ว...มานี ไปคุยกันในห้องทํางานเถอะ”

ทังสองคนเล่นด้วยกันมาตังแต่หดั เดิน ทําเรืองแสบๆ

ด้วยกันมาไม่รูต้ งกี
ั เรือง พอโตแล้วอวีหมิงหลางไปเป็ น
ทหาร ไห่เจาลงมือทําธุรกิจโดยไม่สนว่าทีบ้านจะคัดค้าน
คนละเส้นทาง แต่มิตรภาพไม่เคยจืดจาง ถึงแม้อวีหมิ
งหลางจะชอบดูถกู ว่าไห่เจาเป็ นพ่อค้าหน้าเลือดก็ตาม

189
“ทหารเพือนข้า ไหนว่าไปซ้อมรบไง ทําไมถึงว่างมาชี
แนะให้กบั ร้านตําต้อยแบบนี?”

“หัวหน้าใหญ่ให้ฉนั หยุดหนึงวัน ตอนเย็นดืมหน่อย

ไหม?”

ไห่เจาทําเหมือนเห็นสัตว์ประหลาด จ้องอวีหมิงหลางอ
ย่างงงๆ เขายืนมือไปแตะทีหน้าอวีหมิงหลาง บิดซ้าย
บิดขวา

“ปั ญญาอ่อนเหรอ?” อวีหมิงหลางขมวดคิว

“เจ๋งไปเลยพีชาย! นายไม่แตะเหล้าไม่ใช่เหรอ? มันเรือง

190
อะไรกัน พูดมาเถอะ หรือตอนทีทําภารกิจไม่ทนั ระวังไป
ยิงเป็ ด ไก่ ห่าน หมา แมวของชาวบ้านตายเลยรูส้ กึ ผิด?
ตอนเด็กๆ แค่นายเห็นหมาแมวตายก็นาตาตกแล้
ํ ว...”

“ไปไกลๆ เลยไป!”

“หรือว่านายเสียท่าเล็งพลาดยิงหมูของชาวบ้านตาย?”

“ฉันจะยิงแกนีแหละ!”

“เอ่อ งันก็แสดงว่าคุณป้าบังคับไปดูตวั อีกแล้วเหรอ?”

191
“มีตอนไหนบ้างทีแม่ไม่บงั คับฉันไปดูตวั ?”

“งันก็แปลกๆ แล้ว...อวีหมิงหลาง หรือว่าตอนทีนายทํา

ภารกิจไปแอบชอบลูกสาวบ้านไหนเข้า แล้วไปหลับนอน
กับเขามา?”

นอกจากเรืองนีไห่เจาก็นกึ ไม่ออกแล้ว อวีหมิงหลา

งผูช้ ายแข็งทือก็มีเรืองกลุม้ ใจกับเขาด้วย ถึงขนาดต้อง
การเหล้าแก้กลุม้ นีมันอวีหมิงหลางผูไ้ ม่แตะต้องเหล้า
เลยนะ

“ไปไกลๆ!” อวีหมิงหลางทนไม่ไหวยืนเท้าไปถีบเพือน

192
ถ้าเขาหลับนอนด้วยได้จะโมโหขนาดนีเหรอ?

สาวน้อยคนนันเพิงจะ สิบแปด สิบแปดนะ! เป็ นตัวเลขที

ทําให้ปวดใจจริงๆ

“ก็ได้ ไม่สนแล้วว่านายจะกลุม้ เรืองอะไรมา เดียวดืมเป็ น

เพือนเอง ไปทีร้านอาหารของฉันแล้วกัน แต่นายต้องรอ
แปบนะ ฉันต้องจัดการงานให้เสร็จก่อน ไม่เห็นเหรอว่ามี
พัดลมต้องขายเยอะแยะ ถ้าขายออกเดียวฉันเลียงข้าว
มือใหญ่!”

ไห่เจาตบบ่าอวีหมิงหลางแล้วเดินออกไป

193
อวีหมิงหลางยืนอยูใ่ นห้องทํางานของไห่เจาพลางมอง
คนข้างนอกเดินไปมา

คนเยอะแยะขนาดนัน ผูห้ ญิงตังมากมาย ทําไมถึงได้ดู

เหมือนฝาแฝดจิวจีเยียกไปหมด มองใครก็ดเู หมือนเธอ
ไปหมด

แต่ทาํ ไมเธอถึงเพิงสิบแปดเองล่ะ...

194
ตอนที 32 ขู่เพือนสมัยเด็กแบบนีก็ได้เหรอ?

เสียวเชียนกลับถึงบ้าน ในกระเป๋ ามีสมุดเงินฝากทีอวีหมิ

งหลางยัดใส่มาให้ หูเหมือนยังได้ยินเสียงของเขาแว่วอยู่

195
สีหน้าไม่ได้บงตึ
ึ งเท่าไหร่แล้ว

แต่พอเธอเข้าบ้านเห็นแม่นงโบกพั
ั ดอยูห่ ลังเคาน์เตอร์คิด
เงิน รวมถึงเฉินหลินทีถือแตงโมดูขยันขันแข็งกว่าปกติ
อารมณ์ดีๆ ก็หายไปหมด

“เชียนเอ๋อร์ แกไปตายทีไหนมา หายไปไม่อยูบ่ า้ นทังเช้า

เลย!” ใบหน้าของเจียซิวฟางยังมีรอยแดงทีเฉินหลินตบ
เมือวานตอนทะเลาะกันหลงเหลืออยู่ ดวงตาก็บวม เธอ
ถูกเฉินหลินพูดจาหว่านล้อมพากลับมาบ้าน

เฉินหลินพอเห็นเสียวเชียนสายตาก็ดหู วาดระแวง แต่ที

มากกว่าคือเพลิงโทสะ

196
เป็ นเพราะยัยเด็กคนนีทีทําให้เรืองวุน่ วาย ไม่อย่างนัน
บ้านก็คงยังสงบอยู่ เขาคงมีความสุขทังชันบนชันล่าง

“เชียนเอ๋อร์ มากินแตงโมสิ” ในใจไม่พอใจเสียวเชียน แต่

ปากกลับเรียกอย่างกระตือรือร้น ท่าทางของเฉินหลินดู
จะขยันผิดปกติ

ถ้าไม่มีเรืองเลวๆ ทีเขาทําก่อนหน้านีขวางหน้าอยู่ หาก

มองแค่พฤติกรรมทีเขายกชารินนํา ก็เหมือนจะเป็ นสามี
ตัวอย่างทีแสนดี

ผูช้ ายทีนอกใจแล้วโดนจับได้ก็เป็ นแบบนีกันหมด ทําตัว

197
ดีเป็ นพิเศษเพือปิ ดบังความอ่อนแอทีอยูใ่ นใจ

เสียวเชียนไม่มองเฉินหลินเลยแม้แต่นอ้ ย เธอหันหน้าไป
ถามเจียซิวฟาง “ฉวีเสวียล่ะ?”

“กลับบ้านเกิดไปแล้ว ช่วงนีร้านเราก็ไม่ได้ยงุ่ ฉันคน

เดียวดูแลร้านได้” เจียซิวฟางพอนึกถึงฉวีเสวียก็รูส้ กึ แค้น
ใจ

สามีเป็ นตายก็ไม่ยอมรับว่ามีความสัมพันธ์กบั ฉวีเสวีย

ลําพังแค่รอยแดงก็อธิบายอะไรไม่ได้มาก เธอจึงต้องไล่
ให้ฉวีเสวียกลับไป

198
“ทําไมอากาศมันถึงได้รอ้ นขนาดนีนะ?” ตอนนีเจียซิว
ฟางพูดกับสามีไม่มีความเกรงใจเท่าไรแล้ว เพราะจับจุด
อ่อนสามีได้เลยมีความรูส้ กึ เหมือนได้เป็ นใหญ่ในบ้าน
กล้าสังให้เฉินหลินทํานู่นนี

“เดียวพ่อจะไปซือพัดลมนะ พัดลมร้านเราเสียตังนาน
แล้ว” เฉินหลินคล้อยตามเห็นด้วยไปหมด

เสียวเชียนมองพ่อขีจักรยานไปซือพัดลมด้วยสายตาที
เย็นชา หน้าตาท่าทางแบบนีน่ารังเกียจจริง

เจียซิวฟางเรียกเสียวเชียนมานังข้างๆ สองแม่ลกู นังข้าง

กัน เจียซิวฟางเขียเม็ดแตงโมออกให้เสียวเชียน

199
“แกเป็ นผูห้ ญิงตัวคนเดียว ดึกๆ ดืนๆ ออกไปไหนข้าง
นอก? เกิดอันตรายขึนมาจะทํายังไง? ดีทีลูกบ้าของป้า
เจ็ดเมือคืนไม่วิงออกมา ไม่งนแกจะทํ
ั ายังไง!”

เมือคืนเธอรูส้ กึ แย่มากเพราะสามีมีความสัมพันธ์กบั
ผูห้ ญิงคนนัน จิตใจสับสนไปหมดเลยต้องหนีไปบ้านแม่
เพือขอความช่วยเหลือ แต่ฟังจากทีสามีเล่า เมือคืนก็ไม่รู ้
ว่าลูกสาวกลับมาตอนไหน ใจคอไม่ดีเลยรีบกลับบ้านมา
ดูลกู

เวลานีเห็นเสียวเชียนปลอดภัยดีเจียซิวฟางจึงโล่งอก แต่
ก็อยากจะบ่นสักหน่อย

200
“แม่เอาเวลาทีเป็ นห่วงหนูไปห่วงเรืองของตัวเองเถอะ”
แม่ของเธอบ่นเก่งทีหนึง พูดจาก็ไม่เคยน่าฟั ง แต่เสียว
เชียนฟั งออกว่าแม่เป็ นห่วง ในใจจึงไม่ได้รูส้ กึ ต่อต้าน
เท่าไร

“ฉันจะมีเรืองอะไรได้ แกน่ะเป็ นแค่เด็ก อย่ายุง่ เรืองของ

ผูใ้ หญ่นกั เลย” ในใจของเจียซิวฟาง เสียวเชียนก็เป็ นแค่
เด็ก

“ผูห้ ญิงคนนันไปแล้ว แต่แม่ก็ตอ้ งดูผชู้ ายของตัวเองให้ดี

พูดให้ถกู ก็คือ เงินในบ้านทังหมดคอยดูไว้ให้ดี”

201
“หมายความว่าไง?” เจียซิวฟางได้ยินลูกสาวพูดแบบนัน
ก็เลิกกินแตงโม

“แม่คงไม่คิดว่าแค่พอ่ กระดิกหางให้แม่แล้วจะกลับตัวได้
จริงๆ หรอกนะ? หมาแก้นิสยั กินขีไม่หายหรอก แม่ไม่
ดูแลเงินในบ้านให้ดีชา้ เร็วต้องเกิดเรืองแน่”

เจียซิวฟางเริมไม่พอใจ

“เขาเป็ นพ่อแก ทําไมแกพูดถึงเขาแบบนัน?”

เสียวเชียนแสยะยิม ขีเกียจอธิบาย

202
นีคือความเป็ นทาสของผูห้ ญิง

ไม่ได้บทเรียนแม่เธอไม่มีทางยอมฟั ง ตอนนีต้องทําให้
รูจ้ กั พึงตัวเอง นียังเร็วไป จากการวิเคราะห์ของเสียว
เชียน แม่ของเธอมีนิสยั ชอบพึงพาคนอืน การจะให้แม่
เลิกพึงพาสามียากพอๆ กับเลิกยา

อย่างไรก็ตามเสียวเชียนไม่รบี จิตแพทย์ให้การรักษาคน
ไข้ลว้ นต้องใช้ระยะเวลานาน ค่อยเป็ นค่อยไป

เจียซิวฟางบ่นเรืองจิปาถะให้ลกู สาวฟั ง ไม่ได้พดู ถึงเรือง

ทีเกิดขึนเมือวาน

203
เหมือนกับทีเสียวเชียนคิดไว้ เจียซิวฟางเจตนาจะหลบ
เลียงเรืองนี แสร้งทําเป็ นว่าเรืองพวกนีไม่เคยเกิดขึน แต่
ในใจนันมีรอยแตกร้าว

เฉินหลินกลับมาจากข้างนอก ปากก็บน่ นู่นนี

“ไปซือพัดลมถึงไหน?” เจียซิวฟางถาม

“พ่อค้าหน้าเลือดมันขึนราคา พ่อเอาเงินไปไม่พอ เอามา

อีกยีสิบหยวน!” เขาจําได้วา่ เมือหลายวันก่อนดูราคายัง
ไม่แพงขนาดนีเลย วันนีกลับขึนราคาแล้ว

เจียซิวฟางหยิบเงินให้เฉินหลิน แล้วกลับมาคุยกับเสียว
204
เชียนต่อ

“เชียนเอ๋อร์ แม่ดปู ลอกผ้าห่มเอาไว้ให้แก เดียวรอพ่อ

กลับมาดูรา้ นแล้วเราค่อยไปดูกนั ชอบก็จองไว้ ผ้าห่ม
แต่งงานควรทําได้แล้ว”

“ไม่ตอ้ งแล้ว เอาผ้าห่มเดียวให้หนูก็พอ”

“พูดบ้าอะไร แต่งงานใครเขาให้ผา้ ห่มคนเดียวกัน ไร้

สาระ! ฉันดูไว้แล้ว ตอนนีเห็นเขานิยมผ้าไหมกัน แค่มนั
แพงไปหน่อย ฉันกับพ่อแกปรึกษากันแล้วว่าจะซือให้
แก! แกแต่งไปแล้วก็เอาไปใช้ อย่าปล่อยให้คนอืนหยิบ
ไปล่ะ รูห้ รือเปล่า?”

205
“หนูไม่แต่งงานแล้ว”

“มันเรืองอะไร?!” เจียซิวฟางทุบโต๊ะ เปลือกแตงโม

สะเทือนจนเด้งขึนมา

“แกพูดอีกทีซิ ว่ามันเรืองอะไรกัน?”

“หนูไม่แต่งงานแล้ว”

เสียวเชียนเตรียมหยิบจดหมายตอบรับขึนมาให้แม่ดู แต่
เฉินหลินเดินบ่นกระปอดกระแปดเข้ามาก่อน

206
“ไอ้พวกพ่อค้าหน้าเลือดเฮงซวย ทําไมมันขึนราคาอีก
แล้ววะเนีย! แม่ง ยังไม่ถงึ ครึงชัวโมงขึนราคาสองครัง ไม่
ปล้นกันซะเลยล่ะ!”

“นีพ่อ มาดูลกู เราเร็ว เป็ นบ้าไปแล้ว บอกว่าจะไม่แต่ง

งานแล้ว!” เจียซิวฟางฟ้อง

เฉินหลินไม่มีเวลาฟั งเรืองพวกนี “เอามาอีกยีสิบซิ เร็ว

เข้า! ถ้าไม่ซืออีกเดียวมันได้ขนราคาอี
ึ ก ไอ้พวกพ่อค้าหัว
ใส...”

เจียซิวฟางหยิบเงินออกมาจากลินชักห้าสิบหยวน เสียว

207
เชียนเห็นแล้วก็ยืนขึน all-all2 blog

“เอาเงินมาให้หนู หนูไปซือเอง”

เฉินหลินเองก็ไปกลับจนอยากจะพอแล้ว เลยหยิบเงิน
ออกสามสิบหยวน ไม่ยอมให้เงินเสียวเชียนเกินไปแม้แต่
แดงเดียว ให้ไปพอดี

เสียวเชียนคํานวณเวลา หนีเจียนเหรินไอ้บา้ นันคงใกล้

มาแล้ว เธอออกไปก่อนดีกว่า ไม่อยากเห็นฉาก
อาละวาดในบ้าน

208
อวีหมิงหลางกับไห่เจาเตรียมจะเดินออกไปร้านอาหาร
พอเห็นเสียวเชียนขีจักรยานแม่บา้ นเข้ามาก็หยุดเดิน
แล้วถอยกลับ

“ทําไมเหรอ?” ไห่เจาถาม

“เปล่า เดียวค่อยไป” อวีหมิงหลางกวาดตามองไปทัว

ร้านแล้วเลือกมุมทีไม่คอ่ ยสะดุดตา ลากไห่เจาให้นงลง
ั
ตําแหน่งนีมีเครืองใช้ไฟฟ้าบังอยู่ คนทัวไปมองไม่เห็น

“พัดลมอยูไ่ หนคะ?” เสียวเชียนเข้าร้านมาแล้วถาม

อวีหมิงหลางได้ยินดังนันก็สะกิดไห่เจา “ราคาทีขึนไป
209
เมือกีลดลงมาให้หมด”

“...ทําไม?!” มันกําลังขายดีเข้าใจไหม!

“ห้าขวบยังฉีรดทีนอน เรืองนีฉันว่าพนักงานร้านนายอาจ
จะยังไม่รูก้ นั นะ?” อวีหมิงหลางพูดอย่างใจเย็น

ไห่เจาแอบด่าเสียงเบา ลุกขึนยืน แล้วเดินไปทีเสียวเชียน

พนักงานเห็นเถ้าแก่เดินมาก็ไม่พดู อะไร

“มาซือพัดลมเหรอครับ?” ไห่เจามองเสียวเชียนผ่านๆ แต่

พอมองไปแล้วกลับละสายตาไม่ได้

210
ตอนที 33 ลองดูวา่ เหมาะกันหรือเปล่า?

211
เด็กคนนี หน้าตา...แจ่มเป็ นบ้า!

ชีวิตไห่เจามีสาวสวยห้อมล้อมไม่ขาด ไม่เคยมีช่วงทีโสด
เคยพบเจอผูห้ ญิงสวยๆ มามากมาย

แต่พอเห็นเสียวเชียนก็ยงั คงตกตะลึงในความงาม

ความสวยก็เรืองหนึง แต่สงสํ
ิ าคัญก็คือบุคลิก แค่ดกู ็เห็น
ถึงความแตกต่างจากผูห้ ญิงธรรมดาทัวไป ไห่เจารูส้ กึ
กระปรีกระเปร่าขึนมาทันที
212
“คนสวย ซือพัดลมเหรอจ๊ะ เดียวพีแนะนําให้ พีเป็ น
เถ้าแก่รา้ นนี เปิ ดร้านนีเอง พีจะลดให้เป็ นพิเศษเลย!”

เสียวเชียนดูผชู้ ายตัวสูงคนนีออก ถึงจะไม่สงู เท่าอวีหมิ

งหลาง หล่อไม่เท่าอวีหมิงหลาง บุคลิกไม่ดีเท่าอวีหมิ
งหลาง แต่สายตาหยาดเยิมบวกกับปากหวานๆ เอาไป
โยนทีไหนก็สามารถดึงดูดผูห้ ญิงทัวไปได้

ผูช้ ายคนนีดูคนุ้ หน้า เหมือนเห็นทีไหนมาก่อน...

เสียวเชียนกําลังขุดคุย้ ความทรงจําในชาติก่อน เธอมัน

ใจว่าเคยเจอพ่อตาหวานคนนีแน่นอน

213
จากมุมของอวีหมิงหลางทีมองไปก็คือ ฝาแฝดจิวจีเยีย
ก ‘ของเขา’ ได้ดงึ ดูดสายตาของเจ้าบ้าไห่เข้าแล้ว เจ้านัน
ไม่ยอมละสายตาไปไหน ส่งสายตาหวานๆ ไปให้ตลอด
อวีหมิงหลางจ้องมองพวกเขาไปมา

ในอกเหมือนมีความโกรธปะทุขนึ ขึนก็ไม่ได้ลงก็ไม่ได้
อัดอันอยูแ่ บบนัน

ไห่เจาเป็ นคนมีเสน่หก์ บั ผูห้ ญิง รูจ้ กั แอบเอานําตาล

กรวดทีใช้สาํ หรับทําอาหารของทีบ้านไปจีบสาวตังแต่
อายุไม่กีขวบ มีสาวๆ เยอะแยะทีหลงคารมของเขา

214
อวีหมิงหลางหยิบของแถวนันขึนมาบีบจนเกิดเสียง

ในทีสุดเสียวเชียนก็นกึ ออก ดูเหมือนผูช้ ายคนนีจะแซ่ไห่

ต่อไปธุรกิจของเขาในเมืองคิวจะใหญ่โต มีลกู ค้าหลาย
คนทีมารับคําปรึกษาจากเธอล้วนแต่เป็ นเด็กทีเขาเลียง
ไว้ เป็ นผูช้ ายทีเจ้าชูม้ าก หากจะหาคํามาจํากัดความล่ะ
ก็คงเป็ น ฟั นแล้วทิง

ดูเหมือนจะเป็ นคนใจกว้าง แต่เจ้าชูเ้ กินไป เป็ นพ่อปลา

ไหลคบกับใครก็ไม่จริงจัง เลิกแล้วก็ไม่แยแสอีกต่อไป
เล่นเอาผูห้ ญิงทีถูกบอกเลิกพวกนันทําใจไม่ได้ รีบมาหา
เธอร้องไห้ครําครวญขอคําปรึกษา

215
จริงๆ แล้วผูห้ ญิงพวกนันไม่ถือว่าเป็ นโรคทางจิตเวช ก็
แค่ทาํ ใจไม่ได้ชวคราว
ั เพือทีจะหารายได้เพิม เสียวเชียน
จึงรับปรึกษาให้ แล้วก็คิดค่าบริการเต็มที

“พัดลมนีขายยังไงคะ?” เสียวเชียนชีไปทีตัวทีดีทีสุดแล้ว
ถาม

“ขายให้คนอืนหนึงร้อยยีสิบหยวน ขายน้องแปดสิบจ้ะ”
ไห่เจาพยายามส่งสายตาให้เสียวเชียนเต็มที สายตา
หวานๆ ของเขานันมักใช้ได้ผลกับสาวๆ เสมอ

แต่สาวคนนีไม่มองเขาเลยสักนิด เอาแต่จอ้ งพัดลมจน

เขารูส้ กึ เสียความมันใจเล็กน้อย

216
สาวน้อย พีไม่เชือว่าจะหว่านเสน่หใ์ ส่เธอไม่ติด ดวงตา
ไห่เจาดูเฉียบคมขึนมาทันที มองเสียวเชียนประหนึงเป็ น
เหยือ

“เอาตัวนีแล้วกันค่ะ ขอใบเสร็จด้วย เอาไปส่งด้วยได้ไหม

คะ?”

“คนอืนไม่ได้ แต่กบั สาวสวยได้เลยจ้ะ พีจะขับไปส่งให้

น้องเอง คนสวย บ้านอยูไ่ หนจ๊ะ?”

“เดียวเขียนบนใบเสร็จให้คะ่ เอาไปส่งก่อนสามโมงนะ
คะ” เสียวเชียนกําเงินเดินออกไปไม่กีก้าวก็รูส้ กึ ว่าสาย

217
ตาทีไห่เจามองเธอนันแปลกๆ จึงเดินกลับมา

เธอมองบนล่าง จากนันก็สา่ ยหน้า

“ทําอะไรไม่ดีสง่ เดช ระวังตัวด้วยนะคะ”

เนืองจากชาติก่อนเขาพาลูกค้ารายใหญ่มาให้เธอมาก
มาย เสียวเชียนจึงพูดเตือนด้วยความหวังดี

เพราะเหมือนเธอจะจําได้วา่ เพราะความเจ้าชูเ้ กินไป ทํา

ให้เถ้าแก่ไห่คนนีอีกสิบกว่าปี ให้หลังได้ถกู เด็กทีตัวเอง
เลียงไว้ถีบตรงนัน...เอ่อ จนทําอย่างว่าไม่ได้

218
ก่อนหน้าทีเสียวเชียนจะกลับมาเกิดใหม่หนึงวันยังได้รบั
สายจากเขา นัดให้เธอไปดูอาการให้ บอกว่าทําอย่างว่า
ไม่ได้ ดูเหมือนจะมีปัจจัยมาจากจิตใจ ผูป้ ่ วยทีเงินเยอะ
โง่ทาํ แต่บาปแบบนีเสียวเชียนขูดรีดเงินค่ารักษาจากเขา
มาได้ถงึ หนึงแสนในหนึงชัวโมง

ไห่เจาไม่เข้าใจว่าสาวน้อยแสนสวยตรงหน้าหมายความ
ว่าอะไร ยังอยากถามต่อ แต่สาวก็ไม่สนเขาแล้ว พอจ่าย
เงินเสร็จก็เดินออกจากร้านโดยทีไม่หนั กลับมาอีก

“น่าสนใจจริงๆ พีไม่เชือหรอกว่าบนโลกนีจะมีสาวทีพีจีบ
ไม่สาํ เร็จ เพือน ไปเถอะ กินข้าวกัน...เชีย! อวีหมิงหลา
ง แกทําอะไรวะเนีย!”

219
ไห่เจามองอวีหมิงหลางทีนังอยูใ่ นกองเม็ดโฟมด้วยสาย
ตาปวดใจ พีอวีสุดหล่อหนักแน่นดังต้นสน สีหน้ามีรงั สี
อํามหิต ทีเท้าขาวโพลนไปหมด

“ทําไมแกบีบเม็ดโฟมของลังเครืองใช้ไฟฟ้าร้านฉันจน
แหลกขนาดนี เวรละ นีมันของตัวอย่างทีพวกเราเพิงขาย
ได้! แล้วจะแพ็คของยังไงล่ะเนีย โอ๊ย! ไอ้ผชู้ ายหน้าด้าน
นีแกยังบีลังใส่เครืองทําขนมปั งซะเละด้วย!”

ไห่เจาแทบอยากจะตัดเพือนกับอวีหมิงหลาง นีเขาไป
หาเรืองอีกฝ่ ายตอนไหนถึงได้ทาํ แบบนี!

220
เพือนสมัยเด็ก! มิตรภาพ!

“แกห้ามคิดไม่ซือกับเธอ เธอเป็ นคนทีแกห้ามยุง่ !” นํา

เสียงของอวีหมิงหลางดูเอาเรือง

“ใครเล่า เครืองทําขนมปั งของฉัน กล่องของฉัน ทําไงดี

ล่ะเนีย เดียวนะเพือน แกหมายถึงใคร?” ไห่เจาเงยหน้า
อวีหมิงหลางกําลังมองเขาด้วยสีหน้าทีเต็มไปด้วยรังสี
อํามหิต

“ผูห้ ญิงคนเมือกี อยูใ่ ห้หา่ งจากเธอไว้!”

“อ๋อ คนทีหน้าผากมีไฝแดง มีเสน่หม์ าก… โอ๊ย แกต่อย

221
ฉัน!” ไห่เจาเอามือจับตา รูส้ กึ น้อยใจ

ไอ้อวีหมิงหลาง หน้าไม่อาย ทําร้ายกล่องโทรทัศน์ของ

เขาก่อน ตามด้วยพังเครืองทําขนมปั ง แล้วนียังจะปล่อย
หมัดเข้าทีหน้าหล่อๆ ของเขาอีก มันจะมากไปแล้วนะ!

“เก็บความคิดโสมมของแกไว้ ห้ามคิดกับเขาแบบนัน!”

ถึงแม้อวีหมิงหลางเองก็จะรูส้ กึ ว่าไฝแดงทีหน้าผากของ
เสียวเชียนมีเสน่หม์ าก แต่นีเป็ นสิงทีเขาพูดได้คนเดียว
ผูช้ ายคนอืนห้ามพูด ไห่เจาก็ไม่ได้!

ในทีสุดไห่เจาก็เข้าใจแล้วว่าทําไมตัวเองถึงถูกชก!
222
“แกชอบผูห้ ญิงคนนันเหรอ? เชีย หมดกัน โลกนีมันเกิด
อะไรขึนเนีย อวีหมิงหลางมีคนทีชอบแล้วโว้ย นิสยั แข็ง
ทือของแกระวังจะไปทําสาววิงหนีเข้าให้ละ่ ”

มิน่าล่ะ ทังให้เขาไปลดราคา ทังระบายอารมณ์กบั เครือง

ใช้ไฟฟ้าของเขา นึกไม่ถงึ ว่าผูห้ ญิงคนทีเขาหว่านเสน่ห ์
ใส่จะเป็ นสาวทีภูเขานําแข็งอวีชอบ ไม่ถกู สิ…

“แกชอบเขาแล้วทําไมเมือกีไม่ออกไปวะ? โง่เปล่า?
โอกาสดีจะตาย! ไปบอกสาวว่านีเป็ นร้านเพือนแก จะให้
ราคาตําทีสุด จากนันก็ขบั รถไปส่งเขาทีบ้าน แล้วถือ
โอกาสไปเจอพ่อแม่เขาสํารวจครอบครัว…จะว่าไป
ผูช้ ายทีจริงจังอย่างแก ชอบสาวคนไหนเข้าก็คงคิดเรือง
223
แต่งงานมาเป็ นอันดับแรกสินะ?”

อวีหมิงหลางเป็ นเด็กทีแปลกประหลาดในหมูบ่ า้ น นิสยั

จริงจังตังแต่เด็ก วันๆ เอาแต่ปันหน้ายักษ์ พูดบ้างเป็ น
บางเวลา ใครก็ฟังเขาไม่เข้าใจ ท่าทางเย็นชา เด็กผูห้ ญิง
ต่างไม่กล้าเข้าใกล้ ทุกคนไม่แปลกใจทีเขาไปเป็ นทหาร
คนๆ นีไม่ควรเป็ นคนทีเกิดหลังปี เจ็ดศูนย์ บอกว่าเป็ น
ผูช้ ายหัวโบราณยุคสาธารณรัฐยังเข้าท่ากว่าเลย

“แต่งกับผีสิ เธอเพิงจะสิบแปดเอง!” คําพูดทิมแทงบาด

แผลของอวีหมิงหลางอีกครัง สิบแปด สิบแปด!

“เป็ นผูใ้ หญ่แล้วนี ก็พอดีกนั ไม่ใช่เหรอไง หน่วยทหาร

224
ของนายอายุยีสิบห้าถึงจะแต่งงานได้ไม่ใช่เหรอ? แกก็ใช้
เวลาสองปี นีไปจีบเขาให้ติด ลองขนาดว่าเหมาะกันไหม
ไม่เหมาะก็จะได้เปลียนทัน”

ประโยคสุดท้ายไห่เจาพูดอย่างมีเลศนัย ใช้ศอกกระทุง้
อวีหมิงหลาง ดวงตาแพรวพราว

“สกปรก” อวีหมิงหลางผลักมือไห่เจาออก เขานึกขึนได้

ว่าพัดลมทีเสียวเชียนซือยังไม่ได้ถกู ส่งไป อยูๆ่ ดวงตาก็
เป็ นประกายขึนมา

ผูห้ ญิงคนนันจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ครอบครัวไม่

เห็นด้วย งันของทีต้องใช้ก็คงไม่มีคนเตรียมให้ดว้ ยหรือ

225
เปล่า? ไม่งน...
ั

“พัดลมทีเธอซืออย่าเพิงส่งไป รอฉันกลับมาก่อน” อวีหมิ

งหลางเดินออกไป ไห่เจาตะโกนเรียกไล่หลัง

“อ้าวเพือน ไม่ดืมแล้วเหรอ?”

“ไม่มีเวลา!”

อวีหมิงหลางเดินออกจากร้านของไห่เจาแล้วมองหาตู้
โทรศัพท์สาธารณะ แล้วโทรไปยังเบอร์หนึง

226
“เสียวซี ออกมาหน่อยสิ”

ปลายสายมีเสียงหวานๆ ของผูห้ ญิงดังออกมา

“หมิงหลาง หาฉันเหรอ?”

227
ตอนที 34 ขอให้พวกนายมีลกู ไม่ได้ ถุย!

เสียวเชียนพอออกจากร้านก็ไม่ได้กลับบ้านทันที เธอ
คํานวณเวลา หนีเจียนเหรินน่าจะไปทีบ้านแล้ว เธอไม่
อยากได้ยินเสียงแม่รอ้ งไห้ แล้วก็ไม่อยากได้ยินเสียงเฉิน
หลินอาละวาด

เธอขีจักรยานไปทีตลาดหลักทรัพย์ เดิมเธอก็ไม่ใช่คนที
228
สนใจเรืองตลาดหุน้ เท่าไร เมือชาติทีแล้วสิงทีเธอลงทุน
ล้วนเป็ นข้อมูลทีได้ยินมาจากผูป้ ่ วยของเธอ

ผูป้ ่ วยทีมารักษากับเธอล้วนเป็ นบุคคลระดับหัวกะทิของ

สังคม ข้อมูลของพวกเขารวดเร็วฉับไว เสียวเชียนก็ซือ
หุน้ ลงทุนอสังหาริมทรัพย์ไปเล่นๆ ตามคนพวกนัน เวลา
ทีผูป้ ่ วยพูดเรืองประสบการณ์ของตัวเองก็มกั จะพูดถึง
ประวัติการสร้างเนือสร้างตัว

คนพวกนันพูดกับเธอครังแล้วครังเล่าจนเธอรูข้ นตอนใน
ั
ตลาดหุน้ เป็ นอย่างดี ตอนนีน่าจะเป็ นช่วงทีตลาดขาขึน
เธอถอนเงินของตาทึมอวีออกมาแล้วเอามาลงทุนใน
ตลาดหุน้ รอจนเงินงอกเงยเมือไรค่อยเอาไปคืน

229
เดิมทีเงินพวกนีควรจะต้องใช้เงินของคนเลว แต่ตาทึมอวี
พยายามยัดเยียดมาให้เธอจนได้

ช่างเถอะ ตาทึมอยากให้ เธอก็จะรับไว้ ใช้เงินของเขาก็

ยังดีกว่าใช้เงินของคนเลว

เสียวเชียนเปิ ดบัญชี ตอนนีเป็ นต้นเดือนสิงหาคม เธอจํา

ได้วา่ มีผปู้ ่ วยคนหนึงบอกว่า ปี สองพันมีหนุ้ ตัวหนึงชือ
ปูนซีเมนต์ฉินหลิง นับตังแต่เดือนตุลาคมจะเริมพุง่ ขึนสูง
จนถึงปี หน้าจะขึนไปสูงถึงประมาณสีสิบหยวน ตอนนี
เพิงจะสิบกว่าหยวน เธอเอาเงินทังหมดทีอวีหมิงหลา
งให้ไปลงทุนทังหมด อีกครึงปี จะเพิมเป็ นสีเท่า ปี หน้า
ค่อยถอนออกมา ถึงตอนนันตลาดหุน้ ก็คงใกล้กลายเป็ น
230
ตลาดหมี[1]แล้ว

ถึงตอนนันก็สามารถใช้เงินจํานวนนีลงทุนอย่างอืน รอ
จนเธอเรียนจบมหาวิทยาลัยก็จะเหมือนกับเมือชาติที
แล้วทีเปิ ดคลินิกได้ แล้วก็หากินกับพวกคนรวยได้อีก

ขอแค่เสียวเชียนมีเงินตังต้นก็ไม่มีทางอดตาย เธอไม่ใช่
คนทีถนัดด้านการเงินนัก แต่ขอ้ มูลทีเธอสะสมมาก็เพียง
พอทีจะทําให้เธอมีกินมีใช้ไม่ขดั สนตลอดชีวิต

ส่วนบุญคุณทีติดค้างตาทึมอวี...

เสียวเชียนส่ายหน้า จะไม่คืนสักแดงเดียว! ชาติทีแล้ว

231
เธอได้คลอดลูกสาวทีแสนดีให้เขายังไม่เรียกร้องเงินค่า
เลียงดูสกั บาท พอคิดแบบนันก็ยงั แอบรูส้ กึ ผิด

พอซือหุน้ เสร็จออกมาเสียวเชียนก็ขีจักรยานเตรียมกลับ
บ้าน แต่ตอนทีเธอขีผ่านย่านถนนคนเดิน ภาพทีเธอเห็น
ก็ทาํ ให้เธอจ้องจนต้องลดความเร็วจักรยานลง

อวีหมิงหลางหอบข้าวของมากมาย ข้างกายมีผหู้ ญิงร่าง

สูงคนหนึงเดินตาม ผูห้ ญิงคนนันสวมชุดทหารเรือ ติด
อินทรธนูของข้าราชการพลเรือน หน้าตาสวยหวาน

เสียวเชียนมองหน้าของผูห้ ญิงคนนัน มองแล้วมองอีก

เป็ นผูห้ ญิงทีดูดี บุคลิกดี แล้วก็ดคู นุ้ หน้า

232
อ้อใช่ อีกหน่อยเธอจะเป็ นดารานักร้องสาวทีมีชือเสียง
ประจํากองทัพของวงดนตรีทหารเรือ ดูเหมือนจะชือซูซี
ได้ออกรายการพิเศษช่วงตรุษจีนบ่อยๆ ร้องเพลงพืน
บ้าน เสียงดีสดุ ๆ

อวีหมิงหลางไม่เห็นเสียวเชียนทีอยูอ่ ีกฟากของถนน เขา

กําลังเปิ ดท้ายรถแล้วเอาของวางเข้าไป ผูห้ ญิงคนนันก็
เอาของทีซือวางเข้าไปด้วย ทังสองคนยังได้พดู อะไรกัน
ต่อ

คูห่ นุ่มหล่อสาวสวยดูแล้วดีตอ่ ตาต่อใจ เสียวเชียนเคลิม

จนเกือบจะชนเข้ากับแปลงต้นไม้ขา้ งทาง

233
ปกติอวีหมิงหลางจะไม่ใส่ชดุ ทหาร แต่พออยูก่ บั ผูห้ ญิง
คนนันก็ดเู ข้ากันเป็ นพิเศษ คนทีเดินผ่านไปมาต่างหยุด
มองดู

เสียวเชียนเห็นพวกเขาดูเหมือนจะซือผ้าห่ม กานําอะไร
พวกนัน หึหึ นีจะสร้างรังรักกับผูห้ ญิงคนอืนแล้วเหรอ?

เมือกีเธอไม่ควรรูส้ กึ ผิดกับตาทึมนีเลย ไม่ควรรูส้ กึ ติดหนี

บุญคุณอะไรมากมายทีไปรับเงินเขามา!

ดูตาทึมนีสิ พาผูห้ ญิงมาซือผ้าห่มเฮลโหลคิตตีอีกทังยัง

เป็ นยีห้อ XX ซะด้วย! ยีห้อแพงขนาดนีนายยังกล้าซือ

234
ขอให้พวกนายนอนอยูก่ บั เครืองใช้บนเตียงทีมีผหู้ ญิงทีมี
ลูกไม่ได้เป็ นพรีเซ็นเตอร์ มีลกู ไม่ได้ไปตลอดชีวิต!

เสียวเชียนไม่รูส้ กึ ตัวว่าความคิดนีของตัวเองดูจะโหด
ร้ายไปหน่อย แต่พอเธอเห็นตาทึมอวีอยูก่ บั ผูห้ ญิงคนอืน
ส่งยิมงามดังดอกไม้ ก็อยากจะเข้าไปอัดหน้าเขา

เอาเลย มีอิสระนี นายยอมจะไม่มีลกู กับใครก็เชิญเลย!

ไม่เกียวกับฉัน!

เสียวเชียนปั นจักรยานด้วยความโมโห เธอตัดสินใจแล้ว

ว่าต่อไปจะไม่เรียกเขาว่าตาทึมอวีอีก เขาก็ดเู ก่งเรืองรัก
ดีนี ผูช้ ายไร้ยางอายทีพอเห็นสาวสวยก็เข่าอ่อน!

235
“หมิงหลาง ของเท่านีน่าจะพอแล้วแหละ” ซูซีพดู กับ
อวีหมิงหลาง

“อืม เดียวไปส่งกลับหน่วยนะ ตอนเย็นมีแสดงหรือ

เปล่า?”

“มี พอแสดงเสร็จก็ตอ้ งไปลงพืนทีให้กาํ ลังใจทหาร ฉัน

คงไม่กลับไปหาพ่อแล้ว ฝากบอกท่านด้วยนะ”

“ต้าอวีป้องกันนําท่วมผ่านบ้านตัวเองสามครังยังไม่ยอม
เข้าบ้าน พีใจแข็งกว่าเขาอีกนะ ปี หนึงผ่านบ้านตัวเองตัง
หลายครังยังไม่ยอมกลับบ้าน พ่อโกรธจะตายอยูแ่ ล้ว”

236
“พ่อไม่ชอบชือในวงการทีฉันตัง แล้วยังโกรธทีฉันเลือก
เป็ นทหารเรือไม่ใช่ทหารอากาศ สาขาทีฉันเรียนเอาดี
ทางด้านนีดีทีสุดแล้ว ถ้าใช้ชือเดิมเหล่าเพือนทหารก็คงรู ้
ภูมิหลังของฉัน เดียวจะไม่ตรงกับทีทีบ้านสอนให้รูจ้ กั ทํา
ตัวเงียบๆ ฉันอยากดินรนด้วยตัวเอง ไม่อยากให้คนอืน
มองด้วยอคติ”

ซูซีมีชือเดิมว่าอวีหมิงซี เป็ นองค์หญิงเพียงหนึงเดียวของ

ตระกูลอวี เติบโตมาด้วยพลังแห่งความรัก เป็ นฝาแฝด
ของอวีหมิงหลาง ลืมตามาดูโลกก่อนอวีหมิงหลางไม่กี
นาที ได้รบั การทะนุถนอมจากพ่อตังแต่เล็กจนโต แต่
ปรากฏว่าตอนอายุสบิ สีได้แอบไปสมัครเข้าวงดนตรี
ทหารเรือ

237
ไม่เพียงเท่านันยังได้เปลียนชือด้วย จนทําให้พลเอกอวี
โกรธมาก แต่ก็ไม่กล้าทําอะไรองค์หญิงของตัวเอง

“พีนีมันผูห้ ญิงดือทีชอบทําตัวขวางโลก” อวีหมิงหลา

งพูดกับพีสาวฝาแฝดของตัวเองอย่างไม่เกรงใจ

“อย่ามาว่าฉันนะ! นายก็ใช่วา่ จะดีกว่าฉัน…จริงสิ นาย

เรียกฉันมาเลือกซือของเยอะขนาดนี แล้วยังเป็ นสีชมพู
ซะหมด คิดจะทําอะไรกันแน่ พูดมานะ มีแฟนแล้ว
เหรอ?!”

“คิดไปไกลแล้ว ก็แค่เพือนกัน”

238
“อ้อ หึห~ึ เพือนอะไรกัน เรียกมาให้พีดูตวั เลยนะ อ๊าย
ตอนนันชีวิตฉันช่างขมขืนซะจริง ตอนทีเข้าวงดนตรี
ทหารเพิงจะอายุสบิ กว่า ทําไมตอนนันฉันไม่มีเพือนแบบ
นีบ้างนะ ทังซือผ้าห่ม ทังซือกะละมังให้”

ภาพลักษณ์ของซูซีตอนอยูบ่ า้ นกับตอนอยูบ่ นเวทีนนไม่

ั
เหมือนกัน นิสยั ช่างเม้าท์เหมือนนางอวีไม่มีผิด ดูก็รูว้ า่
เป็ นแม่ลกู กัน

“พีไปอยูท่ ีหน่วยเขาก็มีของพวกนีให้ ไม่จาํ เป็ นต้องซือ”

“นอกจากของใช้ในชีวิตประจําวันนายยังซือของกินให้

239
ด้วยนะ พูดมาซิ ผูช้ ายซือขนมให้ผหู้ ญิงมันแสดงถึง
อะไร? ทําไมฉันไม่เห็นมีเพือนเอาขนมมาให้บา้ งเลย?”

อวีหมิงหลางถูกพีสาวถามจนปวดท้อง เขาล้วงเงินออก
มายัดเข้ามือเธอ แล้วดันอวีหมิงซีออกไป

“พีไปเรียกรถกลับเองเลยไป ผมไม่ไปส่งแล้ว”

อวีหมิงซีเบ้ปาก “เรืองเสร็จก็ถีบหัวส่งเลยนะนายนี”

น้องชายเธอเป็ นผูช้ ายทีร้ายกาจทีสุดในบ้าน อีกทังยังใจ

แคบมาก เอะอะก็คิดแค้น

240
อวีหมิงหลางขับรถผ่านเธอ ลดกระจกลงแล้วพูด

“ถ้าพีกล้าเอาเรืองนีไปบอกแม่ละ่ ก็ ผมจะเอาเรืองทีพี
ขโมยเหล้าหนีว์เอ๋อร์หงของปู่ ไปฟ้องพ่อ”

“รูแ้ ล้ว รีบไปเลยไป รีบไปส่งความอบอุน่ ให้แฟนนายเลย

ไป!”

พออวีหมิงหลางขับรถออกไปแล้ว อวีหมิงซีก็หยิบ
โทรศัพท์มือถือออกมา รอยยิมเจ้าเล่หผ์ ดุ ขึนบนใบหน้า

“ฉันไม่บอกแม่ แต่ฉนั จะบอกพีสะใภ้ใหญ่ ถ้าพีสะใภ้รู ้

แม่ก็รู ้ ถ้าแม่รูท้ งหมู
ั บ่ า้ นรู ้ รวมถึงคนทังโรงพยาบาลก็จะ
241
รู.้ ..หมิงหลางเอ๊ย คิดจะสูก้ บั พี อ่อนไปหน่อยนะ
ฮ่าๆๆๆ!”

[1] Bear Market หรือเรียกว่าตลาดหมี คือเป็ นภาวะ

ตลาดหุน้ ทีราคาหลักทรัพย์โดยทัวไปทีมีระดับลดตําลง
อย่างต่อเนืองและเป็ นระยะเวลายาวนาน

242
ตอนที 35 ทีแท้ก็ให้เธอ

เสียวเชียนหอบเอาความโกรธเดินเข้าบ้าน แล้วก็ได้ยิน
เสียงร้องโอดครวญของแม่

243
เสียวเชียนเข้าไป ยังไม่ทนั จะยืนให้ดีแม่ก็พงุ่ เข้ามากอด
เธอแน่น ตามด้วยเสียงร้องนํามูกนําตาไหลพราก ส่ง
เสียงดังหนวกหู

“หนีเจียนเหรินเป็ นโรคติดต่อ แต่งงานไม่ได้แล้ว...ฮือๆ

ลูกสาวทีน่าสงสารของฉัน ไม่เป็ นไรนะ แม่จะหาคนดีๆ
ให้เอง แกอย่าโกรธนะ ห้ามโกรธเด็ดขาด!”

เสียวเชียนรูส้ กึ ว่าตัวเองก็ไม่ได้โกรธ แต่จะโกรธก็เพราะ

ท่าทางทีออกอาการเกินเหตุของแม่นีแหละ

“คนเลวนันมาเหรอ?”

244
“ฮือๆ!” เจียซิวฟางร้องไห้เสียงดัง เสียวเชียนรูส้ กึ ปวดหัว
เพราะเสียงร้องของแม่จงึ ดันแม่ออกแล้วมองเฉินหลินที
นังสูบบุหรีอยูเ่ งียบๆ

ตาแก่จอมงกคนนีกําลังโกรธ ถ้าหนีเจียนเหรินไม่มา
อาทิตย์หน้าก็ตอ้ งเอาสินสอดมาให้แล้ว อยูๆ่ เกิดเรืองนี
ขึน เลยอดได้ลาภก้อนใหญ่

“บ้านนันทําเกินไปจริงๆ เป็ นโรคทําไมไม่รบี บอก? เป็ น

ตับอักเสบบีเลยนะ เชียนเอ๋อร์ แกเคยไปกินข้าวกับเขา
พรุง่ นีไปโรงพยาบาลกับแม่ตรวจสักหน่อยดีกว่า” เจียซิว
ฟางกลัวลูกสาวตัวเองจะติดเชือมา

245
แน่นอนว่าเสียวเชียนรูว้ า่ นันเป็ นแค่ขอ้ อ้างของคนชันตํา
คนนัน และอีกอย่างแค่กินข้าวด้วยกันก็ไม่ได้ทาํ ให้ติด
เชือโรคตับอักเสบบี แต่พอได้ยินแม่บอกว่าให้ไปโรง
พยาบาล เธอก็คิดอะไรขึนมาได้

“อืม พรุง่ นีพวกเราไปกัน แม่ไปเป็ นเพือนหนูนะ”

ชาติทีแล้วแม่เธอตรวจพบมะเร็งเต้านมในอีกสิบปี ให้
หลัง ตอนนีไปตรวจถ้าเกิดพบปั ญหาจะได้รบี รักษา อีก
หน่อยจะได้ไม่กลายเป็ นมะเร็ง

“ไปโรงพยาบาลก็ตอ้ งเสียเงิน ทําไมต้องทําให้ยงุ่ ยาก

ขนาดนัน ซือเนือติดมันมา ดูวา่ เชียนเอ๋อร์กินได้หรือ

246
เปล่า กินได้ก็ไม่มีปัญหา เนือมันๆ เป็ นของแสลงโรคตับ
อักเสบ...”

เฉินหลินเสียดายเงิน

เจียซิวฟางโมโห ยืนขึนไปผลักสามี “แกยังเป็ นพ่ออยู่

หรือเปล่า? หา? เพราะแกไงทีหาคนเฮงซวยแถมยังติด
โรคมาให้! ถ้าเชียนเอ๋อร์แต่งงานไป ชีวิตนีจะทํายังไง!”

“มันร้ายแรงอย่างทีแม่พดู ทีไหนกัน? ป้าหลีของบ้านเราก็

เป็ นโรคตับอักเสบ ก็เห็นว่าอยูก่ บั เหล่าหลีมาได้ทงชี
ั วิตนี
จริงๆ โรคนีมันก็ไม่ได้ทาํ ให้ตายนะ เชียนเอ๋อร์แต่งไป
ก็...”

247
“แกยังจะกล้าพูดอีกนะ! เฉินหลิน แกจะให้ลกู สาวแต่ง
กับคนเป็ นโรคติดต่อได้ยงั ไง? นีถ้าแกยังกล้าเอาเปรียบ
ลูกแบบนีอีกฉันจะเอาหัวชนฝาตาย ฉันไม่อยากอยู่
แล้ว!”

ปกติเจียซิวฟางพึงสามีทกุ อย่างไม่วา่ จะเรืองเล็กเรือง

ใหญ่ วันนีด้วยความทีโมโหมาก ทําให้กล้าตะโกนใส่เฉิน
หลิน

“ยัยแก่เสียสติ เพ้อเจ้ออยูน่ นั ตายอะไร เก่งนักก็ตายเลย

สิ ไปตายตอนนีเลย” เฉินหลินทําตัวดีมาทังวันเพราะถูก
จับได้เรืองทีตัวเองนอกใจ แต่ก็ตอ้ งโมโหควบคุมอารมณ์
ไม่ได้เพราะชวดเงินสินสอด เขาง้างมือขึนคิดจะตบเจีย
248
ซิวฟางเหมือนยามปกติ

เสียวเชียนเห็นแบบนันก็ดงึ แม่มาไว้ดา้ นหลังตัวเอง แล้ว

พูดกับเฉินหลินอย่างไม่เกรงใจว่า

“ทะเลาะกันพอหรือยัง? เมือวานยังวุน่ วายไม่พอหรือ

ไง?!”

เฉินหลินยกมือขึนมา พอเห็นสายตาเย็นชาของเสียว
เชียนกับท่าทางของเธอก็ชะงักไป วางมือลง สบถด่าคํา
หยาบออกมา แล้วนังลงสูบบุหรีต่อ

เสียวเชียนเห็นเฉินหลินทําหน้ากลุม้ ก็ดนั แว่น เกิดความ

249
สงสัยขึนในใจ

แน่นอนเธอรูว้ า่ เฉินหลินไม่ได้กลุม้ เรืองอนาคตของเธอ

ฟั งจากคําพูดเมือครู ่ ดูเหมือนจะยังคงอยากให้เธอแต่ง
งานกับคนตําๆ คนนัน ต่อให้ไอ้คนเลวนันจะบอกว่า
‘เป็ นโรคติดต่อ’ ก็ตาม หรือเฉินหลินไปก่อเรืองไว้เลยจํา
เป็ นต้องใช้เงินแก้ปัญหา?

เสียวเชียนลากแม่เข้าบ้าน เจียซิวฟางร้องไห้จนนํามูก
นําตาเปรอะเลอะเทอะไปหมด

“เลิกร้องได้แล้ว แม่ ลองนึกดูดีๆ บ้านเรายังมีเงินฝากอยู่

ในธนาคารเท่าไหร่?”

250
เสียวเชียนนึกออกแล้วว่า เมือชาติก่อนหลังจากทีเฉิน
หลินได้สนิ สอดก็เอาเงินหลายหมืนทังหมดนันไปร่วมทํา
ธุรกิจกับเพือน บอกว่าร่วมหุน้ ซือรถไปขับรับจ้างทางไกล
ผลปรากฏว่าหลายเดือนให้หลังก็ถือภาพถ่ายรถทีมี
สภาพพังยับเยินกลับมา บอกว่าเกิดอุบตั ิเหตุ ไม่ได้ตน้
ทุนคืน

แต่ดจู ากท่าทางของเฉินหลินในตอนนี เสียวเชียนรูส้ กึ ว่า

ชาติทีแล้วเฉินหลินคงโกหก ตอนนีเขาจะต้องร้อนเงิน
เพราะบางเรืองแน่ๆ

พอได้ยินเสียวเชียนถามเรืองเงิน เจียซิวฟางก็เช็ดนําตา

251
แล้วนึกดู จากนันก็พดู ขึน

“เดือนทีแล้วฉันเพิงถอนออกมาห้าร้อยหยวน เพราะยาย
แกต้องผ่าต้อกระจก ครอบครัวเราก็ช่วยออกด้วย ถอน
ออกมาแล้วก็น่าจะเหลือไม่ถงึ สองหมืน ครอบครัวเรา
สร้างบ้านนีเป็ นหนีอยูไ่ ม่นอ้ ย เงินทีทํางานหลายปี มานีก็
เอามาใช้หนีหมด”

“เดียวแม่ไปหาสมุดบัญชีมานะ ดูวา่ เหลือเท่าไร”

“ทําไมอยูๆ่ แกก็สนใจเรืองเงินขึนมาล่ะ?”

เสียวเชียนตัดสินใจจะบอกเรืองทีตัวเองสอบเข้า
252
มหาวิทยาลัยได้ให้เจียซิวฟางรู ้ ขณะทีเธอเตรียมจะหยิบ
จดหมายตอบรับออกมา ข้างนอกก็มีเสียงคนตะโกนดัง
ขึน

“นีใช่บา้ นเฉินหลินหรือเปล่าครับ พวกเรามาจากร้าน

เครืองใช้ไฟฟ้าหงส์ขาว เอาพัดลมมาส่งครับ!”

เจียซิวฟางรีบเช็ดนําตา แล้วตะโกนกลับ จากนันก็เดิน

ออกไป

เสียวเชียนเองก็เดินตามไป พอเห็นพนักงานยกของเข้า
บ้านไม่หยุด เธอก็ขมวดคิว

253
พัดลมตัวไม่ได้ใหญ่ แต่พนักงานพวกนีหอบกล่องเล็ก
กล่องน้อยเข้ามามากมาย

“มันเรืองอะไรกัน เราซือแค่พดั ลมตัวเดียวเองนะ?” เจีย

ซิวฟางตกใจ เฉินหลินจ้องเธอเขม็ง เรืองได้ประโยชน์
แบบนี พูดมากอยูไ่ ด้ ยังไม่รบั ไว้เงียบๆ อีก!

“เถ้าแก่ของเราจัดกิจกรรม บอกว่าตอนทีน้องผูห้ ญิงบ้าน

นีไปซือพัดลมทีร้านเป็ นลูกค้าคนทีหนึงร้อยพอดีเลยได้
รับรางวัล ของพวกนีเป็ นของแถมจากร้านเราครับ”
พนักงานพูดบททีเถ้าแก่ให้ทอ่ งมาอย่างดี

เจียซิวฟางเห็นแล้วก็รูส้ กึ ว่าเถ้าแก่เป็ นคนดี มีทงั

254
กะละมัง ผ้าห่ม กานํา แล้วยังมีขนมด้วย?

นีมันเยอะไปหรือเปล่า...

“พวกคุณไม่ได้สง่ ผิดใช่ไหม?” ไม่เคยเห็นบริการทีดี

ขนาดนี ซือพัดลมตัวเดียวแถมของเป็ นกอง

เฉินหลินเห็นผูห้ ญิงบ้านนีทําตัวโง่กนั หมดก็รบี ผลักเจีย

ซิวฟางออก “เลิกพูดบ้าๆ ได้แล้ว เขาจะมาส่งผิดได้ยงั
ไง? พวกคุณต้องไปส่งของทีอืนอีกใช่ไหม? รีบไปเถอะ
อย่ามัวเสียเวลาเลย”

พนักงานแทบจะถูกเฉินหลินดันออกไปให้พน้ ลานบ้าน
255
เขาไม่เปิ ดร้านแล้ว รีบล็อคประตูบา้ นทันที

กลัวว่าถ้าช้าคนพวกนันจะมาเอาของกลับไป

“เร็ว รีบเอาของเข้าบ้าน!” เฉินหลินสัง

เสียวเชียนมองกองของพวกนี โดยเฉพาะผ้าห่มลายเฮ
ลโหลคิตตี ทําไมมันดูคนุ้ ๆ...

“เถ้าแก่คนนีต้องเข้าใจผิดแน่ๆ พัดลมตัวเท่าไหร่เอง ผ้า

ห่มผืนนีไม่ใช่ถกู ๆ นะ ดูยีห้อสิ ส่งผิดขึนมาพนักงานโดน
ลงโทษแน่” เจียซิวฟางคุย้ ของดู แล้วก็พบว่าเป็ นของใช้
สําหรับผูห้ ญิงทังหมด
256
“ยังไงก็ไม่เกียวกับพวกเรา ของมาถึงบ้านแล้ว ไม่มีทาง
คืนให้แน่ เร็ว รีบยกเข้าบ้าน!” เฉินหลินรูส้ กึ มีเรียวแรงขึน
ทันทีทีได้ฉวยโอกาส

“เอาไปไว้หอ้ งหนูให้หมด หนูได้ใช้พอดี” ในทีสุดเสียว

เชียนก็เข้าใจว่าของพวกนีมาจากไหน

คําพูดทีอวีหมิงหลางพูดก่อนหน้านี เธอนึกออกแล้ว

เขาบอกว่า ถ้าหาตัวเขาไม่เจอก็ให้ไปหาพีเจาทีเป็ น
เพือนเขา เถ้าแก่รา้ นเครืองใช้ไฟฟ้าชือไห่เจา ซึงก็คือพี
เจาทีตาทึมบอก! ไม่แน่ ตาทึมเห็นเธอทีร้านเครืองใช้

257
ไฟฟ้าเข้าก็เลยทําเรืองแบบนี

อืม เธอตัดสินใจถอนคําพูดสาปแช่งตาทึมอวีให้ไม่มีลกู
ไปตลอดชีวิต ทีแท้ของใช้พวกนีเขาซือให้เธอ...

258
ตอนที 36 เสียวเชียน สุดยอด!

พอได้ยินว่าเสียวเชียนจะให้เอาของไปไว้ทีห้องตัวเอง
เฉินหลินก็เลิกยกของ

“แกเป็ นพีสาวนะ ทําไมไม่ทาํ ตัวให้สมกับเป็ นพีบ้าง?

แบ่งให้นอ้ งชายแกบ้าง!”

พ่อของลูกฉันซือของให้ฉนั ทําไมต้องแบ่งให้คนอืนด้วย?
เสียวเชียนแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา
259
“จะให้ตา้ หลงห่มผ้าห่มสีชมพูเหรอ?”

“ให้แม่แกไปทําปลอกผ้าห่มสีนาเงิ
ํ น ผ้าห่มของน้องแก
ควรเปลียนได้แล้ว แล้วก็ของกินเอาไปให้นอ้ งแกด้วย
เรียนเหนือยต้องบํารุงสมองหน่อย แกเอาไปกํามือเดียว
พอ”

เสียวเชียนเหลือบตามอง ตาทึมอวีนีก็ช่างคิดนะ ซือของ

กินให้เธอเป็ นพวกธัญพืชทังนัน ดูทา่ จะหลายกิโลเสีย
ด้วย ของพวกนีแพงๆ ทังนัน

เฉินหลินก็ ‘ใจกว้าง’ เสียเหลือเกิน มีตงหลายกิ

ั โล ให้เธอ

260
เอาไปกํามือเดียว

“หนูไม่ให้สกั กํามือ น้องต้องบํารุงสมองแล้วหนูไม่ตอ้ ง

เหรอ? ผ้าห่มน้องได้เวลาเปลียนแล้วของหนูไม่ตอ้ ง
เปลียนรึไง?”

เฉินหลินอึงกับคําพูดของเสียวเชียน ใบหน้าบึงตึง “แก

จะมาเปรียบเทียบกับน้องทําไม ทําตัวให้สมกับเป็ นพี
หน่อยได้ไหม?”

“ถ้าหนูเป็ นน้องสาว พ่อก็ยงั จะเอาของให้ลกู ชายอยูด่ ีใช่

ไหมล่ะ? หนูจะบอกพ่อไว้เลยนะ ของพวกนีเป็ นของหนู
ทังหมด ใครก็หา้ มแตะ ไม่งนจะเผาทิ
ั งซะ!”

261
นีเป็ นของทีอวีหมิงหลางให้เธอ ทําไมต้องแบ่งให้นอ้ ง
ชายเกเรนันด้วย!

“นีพ่อ อย่าพูดมากเลย เชียนเอ๋อร์เพิงจะเสียใจเรืองแต่ง

งาน ของใช้พวกนีก็สีชมพูทงนั
ั น ให้เชียนเอ๋อร์ไปเถอะ
ส่วนของกินก็แบ่งคนละครึง ดีไหม?”

“ไม่ได้! ของหนูทงหมด!”
ั ของทีตาทึมอวีซือ ไม่ให้ใครทัง
นัน!

เฉินหลินโมโหชีหน้าเสียวเชียน “ไอ้ลกู เลว นับวันยิงใช้ไม่

ได้! มหา’ลัยก็สอบไม่ติด ขายก็ไม่ออก พูดจาแต่ละ

262
อย่างออกมาคิดว่าตัวเองเก่งนักเหรอ!”

เสียวเชียนแสยะยิม แล้วหยิบจดหมายตอบรับออกมา

“ใครว่าหนูสอบไม่ติด?”

เฉินหลินเห็นแล้วก็ตกใจสุดขีด!

เขาอึงจนพูดไม่ออก

เจียซิวฟางรีบแย่งมาเปิ ดอ่าน “เอ๊ะ จดหมายตอบรับ...

เชียนเอ๋อร์ แกโดนผีสงิ เหรอ สอบไม่ติดแล้วไปปลอม

263
จดหมายตอบรับเองรึเปล่า?”

“แม่ไม่เห็นตราประทับเหรอ?”

“อ๊ะ! เอามาจากไหนเนีย?” เจียซิวฟางมองมาด้วยสีหน้า

ดีใจ

“วันนีหนูไปเจออาจารย์คนหนึงมา เขาบอกว่าหนูไม่ควร
สอบไม่ติด ก็เลยไปสืบข้อมูลให้ โธ่เอ๊ย ทีแท้ก็เกิดการผิด
พลาด หนูสอบติดแล้ว”

เสียวเชียนมองเฉินหลินทีดูลนลาน ในใจก็รูส้ กึ พอใจ

264
“ทําไมจดหมายตอบรับเพิงจะถูกส่งมาล่ะ?” เจียซิวฟาง
จับพลิกไปพลิกมาดูเพือให้แน่ใจว่าเป็ นของจริง วินาที
นันก็ลืมความเศร้าเรืองทีต้องยกเลิกงานแต่งของลูกสาว
ไปในทันตา

“จดหมายตอบรับอาจารย์เขาไปจัดการมาให้ใหม่
อาจารย์คนนีพึงพาได้มากกว่าอาจารย์ทีปรึกษาเสียอีก
อาจารย์ทีปรึกษาถามอะไรก็ไม่รูเ้ รือง” เสียวเชียนยิม
กว้างมองเฉินหลิน

“พูดอีกทีสคิ ะว่าใครสอบไม่ติด? หนูคิดว่า พ่อคงเคยเห็น

จดหมายเข้ามหาวิทยาลัยมาบ้าง มหาวิทยาลัยชันนํา
สถาบันด้านจิตวิทยาทีเก่งทีสุดของประเทศ สอบได้
คะแนนหกร้อยหกสิบแปดคะแนน คะแนนดีขนาดนีพอที
265
จะให้บา้ นเราจัดงานฉลองไหมคะ?”

เจียซิวฟางดีใจหน้าบาน “จัด จัดเลย! ฉันว่าแล้วเชียวว่า

ลูกสาวฉันเรียนเก่งจะตาย จะสอบไม่ติดได้ยงั ไง ฮ่าๆๆ
ฉลองเดียวนีเลย ให้ลงุ แล้วก็พวกผูใ้ หญ่เห็นว่าเชียนเอ๋อร์
ของเราไม่ได้พลาดโอกาสสําคัญไป!”

ตอนนันทีอาจารย์บอกว่าเสียวเชียนสอบไม่ติด ไม่มีใคร
เชือ

แต่ตอนนันเฉินหลินบอกว่าลูกสาวเลือกมหาวิทยาลัยที
ดังเกินไป อีกทังยังกรอกข้อมูลไปว่าไม่ยอมรับการจัดให้
เรียนสถาบันอืน ก็เลยถูกปั ดตก ซึงเป็ นเรืองปกติ ปกติ

266
ครอบครัวอืนจะให้ลกู เรียนซําอีกหนึงปี เพราะถึงอย่างไร
นีก็เป็ นเด็กเรียน แต่เฉินหลินนันขีงก รีบร้อนอยากให้
เสียวเชียนแต่งงาน

ดังนันญาติหลายคนจึงแอบพูดลับหลังเอาเรืองทีเสียว
เชียนสอบไม่ติดมองเป็ นตัวอย่างทีไม่ดี เด็กผูห้ ญิงเรียน
หนังสือแล้วจะมีประโยชน์อะไร ยังไงก็สอบไม่
ติดมหาวิทยาลัย...

ตอนนีจดหมายตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยพร้อมตรา
ประทับสีแดงสดถูกหยิบออกมา เจียซิวฟางก็ตืนเต้น
เลือดสูบฉีดพลุง่ พล่าน แทบอยากจะเอาเสียวเชียนแห่ไป
ทีถนน ใครทีเคยบอกว่าลูกสาวเธอไม่มีอนาคต แหกตาดู
ให้ดีๆ ว่าลูกสาวเธอสอบได้กีคะแนน!
267
เฉินหลินไม่สนเจียซิวฟางทีดีใจจนแทบเป็ นบ้า เขาเดิน
ผ่านเสียวเชียนขึนไปบนบ้าน

เขาไม่เข้าใจว่าจดหมายตอบรับทีซ่อนเอาไว้อย่างดิบดี
ทําไมถึงไปปรากฏในมือของลูกสาวได้

“พ่อ จะไปไหนน่ะ ลูกสาวเราสอบติดมหาลัยเรืองดีๆ

แบบนีทําไมไม่ดีใจด้วยกันล่ะ?”

ตอนนีความรูส้ กึ แย่ๆ ทีเก็บรกสมองอยูห่ ลายวันของเจีย

ซิวฟางอยูๆ่ ก็มีเรืองทีทําให้ผอ่ นคลายลง

268
เสียวเชียนรูว้ า่ ตอนนีเฉินหลินไม่เพียงแต่จะหงุดหงิด
แถมยังโมโหมากอีกด้วย

เธอจับมือแม่ แล้วถามอย่างมีความสุข

“แม่ ของพวกนีควรให้หนูใช่ไหม? หนูเข้ามหา’ลัยจะได้

ใช้มนั ”

“ให้ๆๆ เอาไปให้หมดเลย!”

“แล้วต้าหลงล่ะ?”

“ไม่ตอ้ งสนใจหรอก เมือกีอาจารย์ทีปรึกษาโทรมาบอก

269
ว่ายังไม่เห็นมันไปเรียนพิเศษช่วงปิ ดเทอมหน้าร้อนเลย
สักครัง ลูกไม่รกั ดี จ่ายเงินค่าเรียนพิเศษไปตังเท่าไหร่ยงั
กล้าโดดเรียน!”

เจียซิวฟางโบกมือ เรืองแย่ๆ ทีเกิดขึนในครอบครัวหลาย

เรือง ในทีสุดก็มีเรืองทีทําให้ผอ่ นคลายแล้ว

ผูห้ ญิงวัยทองทีเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยูร่ บี ยกโทรศัพท์โทร

หาญาติทีละคน

“ป้าเหรอ จะบอกอะไรให้ฟังนะ เชียนเอ๋อร์ของเราสอบ

ติดมหาวิทยาลัยแล้ว! มหาลัยทีดีทีสุดในมณฑลเลยนะ
ฉันคิดว่าจะจัดงานฉลองให้ลกู หน่อย ลูกๆ ของพีชาย

270
เหล่าเฉินไม่มีใครสอบได้มหาลัยดีขนาดนีเลยนะ ปี ที
แล้วลูกพีคนโตเขาสอบเข้าสถาบันเฉพาะทางได้ พวก
เขาภูมิใจจนเอาไปโม้กบั ทุกคนทีเจอ ฉันต้องจัดฉลองให้
ลูกหลายๆ โต๊ะหน่อย...แต่งงานน่ะเหรอ? แต่งอะไรเล่า!
เพิงจะอายุเท่าไหร่ เรียนหนังสือสําคัญกว่า อีกอย่าง
ผูช้ ายคนนันก็ไม่โอเค เป็ นโรคตับอักเสบบี...”

เสียงของเจียซิวฟางดังจนแทบทําหลังคาถล่มลงมา

เสียวเชียนรูว้ า่ พอแม่ติดลมก็สามารถคุยโทรศัพท์ได้ยาว
โทรบอกญาติไล่ไปทีละคน จากนันก็ประกาศไปทัว
ละแวกบ้าน เรืองสอบเข้ามหาวิทยาลัยชันนําได้ตอ่ ให้
เป็ นบ้านใครก็เพียงพอทีจะทําให้ดีใจไปหลายวัน

271
แต่ผชู้ ายจอมงกทีอยูบ่ นบ้านคงโกรธจนเป็ นบ้าไปแล้ว
มัง?

เสียวเชียนเปิ ดดูของทีอวีหมิงหลางใช้ลกู ไม้แอบส่งมาให้

เธอ รูส้ กึ มีความสุขบนความทุกข์ของคนอืน

เฉินหลินโกรธจนจะเป็ นบ้าจริงๆ

เขาเปิ ดกล่องสบูท่ ีเคยเป็ นทีซ่อนจดหมายตอบรับ ภาย

ในนันมีกระดาษโน้ตใบหนึง

คนอืนโกรธเราไม่โกรธ โกรธจนเสียสุขภาพไม่มีใครทด
272
แทนได้ เชิญหมอมารักษา หมอกลับบอกว่าไม่ใช่โรคที
รักษาได้ง่ายๆ ดังนันต้องใจเย็น!

โม โห โว้ย!!!

ไอ้ลกู คนนี!

เฉินหลินฉีกกระดาษทิง เกลียดตัวเองทีตอนนันทําไมไม่
ฉีกจดหมายตอบรับทิงไปซะ

ตอนนันทีเขาเก็บจดหมายตอบรับเอาไว้เพราะต่อไป
อยากเอาไปโม้เวลาดืมเหล้ากับเพือน เพือเป็ นการยืนยัน
ว่าตัวเองเลียงลูกให้เก่งแบบนีได้
273
แต่นกึ ไม่ถงึ ว่าจะถูกไอ้ลกู ตัวดีคน้ เจอได้

ลูกคนนีแสบนัก ใช้วิธีนียัวโมโหเขา เพราะมันใจว่าเขาไม่

มีทางพูดความจริง

ตอนนียัยแก่เสียสตินนกํ
ั าลังดีใจจนจะเป็ นบ้า ญาติๆ คง
รูเ้ รืองทีลูกคนนีสอบติดแล้ว หากเขาไม่สง่ ลูกเรียน พวก
ญาติๆ ก็จะมาตําหนิเอาได้ ต่อไปคงเงยหน้ามองใครไม่
ได้อีก

แต่ตอนนีเขาไม่มีเงินเลย เงินฝากของครอบครัวก็ถกู เขา

ถอนมาใช้หมดนานแล้ว ทําไงดี...

274
ตอนที 37 หย่าเถอะ

275
เจียซิวฟางนังโทรศัพท์อยูช่ นล่
ั างอย่างสนุกสนานโดยมี
เสียวเชียนนังอยูข่ า้ งๆ คอยมองใบหน้าแม่ทีไม่สาว
แล้วอยูอ่ ย่างนัน

ตอนทีแม่ของเธอยังสาวก็เป็ นคนสวยคนหนึง เคยมีช่วง

เวลาทีมีความสุขกับเฉินหลิน สมัยนันคนเป็ นแฟนกันไม่
เหมือนสมัยนี ตอนทีทังสองคนอยูใ่ นกลุม่ แรงงานได้เคย
แอบเอาของกินมาให้กนั แอบส่งความรูส้ กึ ดีๆ แค่นนก็
ั ดี
มากแล้ว

“ป้าสี ลูกสาวฉันมีอนาคตแล้ว...”

276
เจียซิวฟางเพิงจะยิม สักพักก็รอ้ งไห้ออกมาอีก

เสียวเชียนหยิบกระดาษทิชชูสง่ ให้ เจียซิวฟางสังนํามูก

แล้วก็พดู ต่อ

เสียวเชียนมองแม่ อายุมากแล้ว ไม่ดแู ลตัวเอง เสือผ้าก็

ซือของแบกะดินมาใส่ เสือยืดราคาไม่กีหยวนซักจนสีซีด
อาหารเหลือๆ ในบ้านทีกลัวจะเสียแม่ก็เก็บกินคนเดียว
หมด

กินจนรูปร่างเปลียน เป็ นโรคนู่นโรคนี เป็ นห่วงครอบครัว

สารพัด แต่ใครสนใจจะถามไถ่เธอบ้าง

277
เจียซิวฟางไม่ใช่คนโง่ แค่ถกู ครอบงําด้วยความคิด
โบราณ ผูห้ ญิงหลายคนคิดว่าถ้ายอมเสียสละเพือครอบ
ครัวก็จะได้รบั สิงดีๆ ตอบแทน รักสามีมากเกินไปจนสูญ
เสียความเป็ นตัวเอง

โลกทีอยูใ่ นจินตนาการ รักมากเท่าไรก็จะได้กลับคืนมา

เท่านัน แต่ในความเป็ นจริงมันโหดร้าย ผูห้ ญิงทียอมสูญ
เสียชีวิตวัยสาวของตัวเองเพือครอบครัวจนสุดท้ายถูกทิง
หรือถึงขนาดทิงให้เหลือแต่ตวั เสียวเชียนเจอมาเยอะ

ผูห้ ญิงรวยๆ หลายคนมาขอคําปรึกษาจากเธอ ร้องไห้ไป

ถามไป พวกหล่อนอยูก่ บั ผูช้ ายแย่ๆ พวกนันตังแต่วยั รุน่
ทนลําบากสารพัด แต่ผชู้ ายพวกนันก็ไม่สนใจไยดี ไปขึน
เตียงกับนังจิงจอกสาวข้างนอก ทําไม!
278
ประโยคทีเสียวเชียนพูดบ่อยทีสุดคือ ชีวิตสมรสเมือเจอ
วิกฤติ อย่าถามว่าทําไม ควรคิดว่าจะทําอย่างไร อย่าใช้
จิตใจอันสวยงามทีมืดบอดมองคนทีมีแต่ความปรารถนา
และเปลียนไปตลอดเวลา สิงทีมองไม่เห็นจับต้องไม่ได้
บทจะหายมันก็จะหายไป

เงิน มองเห็นจับต้องได้ สามารถซือสิงต่างๆ ได้มากมาย

ชอบของใหม่ เบือของเก่า เป็ นสันดานของมนุษย์

ยามรักบอกว่าเงินเป็ นของเชย ยามไม่รกั ก็เผยธาตุแท้

แย่ง ‘ของเชย’ เหล่านี ใครจะจําได้บา้ งว่าเคยรักกัน?

279
ตอนทีเจียซิวฟางแอบเอาผลไม้ไปให้เฉินหลิน เคยคิด
หรือเปล่าว่าอีกหลายสิบปี ให้หลังจะถูกเฉินหลินปฏิบตั ิ
อย่างไม่ไยดี?

เสียวเชียนอยากรูม้ ากว่า ถ้าชาติก่อนเธอแต่งงานกับ

อวีหมิงหลาง หลายสิบปี ให้หลังเธอกับอวีหมิงหลางจะ
เป็ นอย่างไร

เป็ นคนไอคิวสูงทังคู่ เวลาทะเลาะกันขึนมาต้องรุนแรง

กว่าตอนพ่อแม่ทะเลาะกันแน่ แต่ถงึ แม้เสียวเชียนจะมี
วิธีสารพัดรูปแบบ เธอก็ไม่คิดจะใช้มนั กับอวีหมิงหลา
ง นีคือขีดจํากัดของเธอ อีกอย่างเธอเชือว่า ถ้าเธออยูก่ บั

280
อวีหมิงหลาง เขาจะไม่มีทางเอาเปรียบเธอแน่นอน

ชาติก่อนอวีหมิงหลางตามหาเธอมาทังชีวิต ถ้าแม้แต่
อวีหมิงหลางยังเชือไม่ได้ แล้วจะมีใครให้เชือได้อีก?

พอนึกถึงอวีหมิงหลาง โรคยําคิดยําทําของเสียวเชียนก็
กําเริบ เธอรีบไปเปิ ดก๊อกนํา รูส้ กึ ว่าเลือดอุน่ ๆ ของลูก
สาวไหลอาบมือของเธอ คล้ายกับกําลังถามเธอในใจว่า
คนบาปอย่างเธอจะมีชีวิตใหม่ได้อย่างไร

เมือเจออวีหมิงหลางอาการของโรคก็กาํ เริบหนักขึน
คล้ายกับมีเชือกทีมองไม่เห็นโผล่มาท่ามกลางความมืด
ทําให้เธอได้พบกับอวีหมิงหลางโดยไม่ได้ตงใจ
ั เธอรูส้ กึ

281
ได้วา่ พอเจออวีหมิงหลางก็จะควบคุมอารมณ์ตวั เองไม่
ได้ หากอาการเลวร้ายอย่างนีไปเรือยๆ ก็คงต้องใช้ยา
ควบคุม

แต่เสียวเชียนรูว้ า่ ต่อให้กินยา อาการของเธอก็ยงั จะเลว

ร้ายลงเรือยๆ อยูด่ ี เธอรักษาโรคยําคิดยําทําของตัวเอง
ไม่ได้ ต่อให้ไปหาจิตแพทย์คนอืนก็ไม่มีประโยชน์
จิตแพทย์ก็เหมือนกับแพทย์ทีรักษาโรคทางร่างกายให้
คนอืนๆ หากเป็ นโรคขึนมาก็ยากทีจะรักษาได้

เพราะรูม้ ากเกินไป

เฉินหลินลงมาด้วยใบหน้าบึงตึง มองเสียวเชียนด้วย

282
ความอาฆาตแค้น

เสียวเชียนหยิบผ้าขนหนูเช็ดมือ “หนูสอบ
ติดมหาวิทยาลัย ดูพอ่ ไม่ดีใจเลยนะคะ?”

ไร้สาระ ฉันโมโหเพราะแกจนจะบ้าอยูแ่ ล้ว! เฉินหลิน

อยากตบเสียวเชียนสักหลายๆ ที

“ไม่ดีใจก็ช่วยไม่ได้ แม่เพิงจะโทรไปบอกย่า ย่าดีใจจะ

ตาย”

ในใจของเฉินหลินมีเงามืดครอบงําเพิมขึน ยากทีจะคาด
เดา
283
ถ้าย่ารูแ้ ล้วเรืองนีก็ตอ้ งดําเนินต่อไป

ย่าความคิดเปิ ดกว้างไม่เหมือนกับเฉินหลินทีเห็นลูกชาย
สําคัญกว่าลูกสาว ตอนเสียวเชียนเด็กๆ เคยไปอยูก่ บั ย่า
มาช่วงหนึง ย่าจึงผูกพันกับเสียวเชียนมากทีสุด

ถึงเฉินหลินจะงก แต่ก็นบั ว่ายังมีความกตัญ ตู อ่ แม่ตวั

เองอยู่ พอได้ยินว่าแม่รูเ้ รืองนีแล้ว ดูทา่ ยังไงก็ตอ้ งให้ลกู
คนนีได้เรียนมหาวิทยาลัย

เขาจ้องเสียวเชียนด้วยความแค้น แล้วสะบัดหน้าเดิน
ออกไปข้างนอก

284
เจียซิวฟางวางหูโทรศัพท์แล้วตะโกน “นีพ่อจะไปไหน
น่ะ?”

เฉินหลินตอบกลับด้วยการปิ ดประตูเสียงดัง

เจียซิวฟางวางสาย

“เชียนเอ๋อร์ ทําไมพ่อแกดูไม่ดีใจเลย?”

ลูกสาวสอบติดมหาวิทยาลัยชันนํา เรืองทีมีเกียรติน่า
ภูมิใจขนาดนี ทําไมเฉินหลินไม่มีรอยยิมเลยแม้แต่นิด
เดียว?
285
“แม่ขนไปดู
ึ สมุดเงินฝากหน่อยว่ายังอยูห่ รือเปล่า”

เจียซิวฟางยังไม่ทนั จะได้คิดอะไรเสียวเชียนก็ดนั เธอให้

ขึนไปข้างบน

ถ้าเธอเดาไม่ผิด เฉินหลินไปครังนีอาจจะไม่กลับมาอีก
หลายวัน

ในตัวของเฉินหลินได้รวมเอาข้อเสียของผูช้ ายทังหมด
เอาไว้ดว้ ยกัน ทังเจ้าชู้ โลภมาก ขีงก รังแกคนดีกลัวคน
ชัว ตบตีภรรยา เป็ นผีพนัน พอเกิดเรืองก็หนี

286
เขาจะต้องเอาเงินในบ้านทังหมดไปเล่นพนันหรือไม่ก็
เลียงเมียน้อยหมดแล้วแน่นอน จากนันก็คิดจะเอาสิน
สอดของเสียวเชียนไปทําเรืองบางอย่าง แต่กลับนึกไม่ถงึ
ว่างานแต่งก็ไม่สาํ เร็จ อีกทังเสียวเชียนยังได้ทิงระเบิดลูก
เอกเรืองจดหมายตอบรับเอาไว้อีกด้วย

เฉินหลินไม่มีเงินค่าเทอมให้ แล้วก็ไม่อยากเผชิญหน้า
กับการถูกประณามจากเจียซิวฟางและพวกญาติๆ ดัง
นันตอนนีเขาต้องหลบออกไปก่อน อาจไปหาทีเล่นไพ่นก
กระจอก หรืออาจย้ายไปอยูก่ บั เมียน้อยสักที เอาเป็ นว่า
ก่อนเสียวเชียนเปิ ดเทอมเขาไม่มีทางกลับมาแน่นอน

“กรีด!” เสียงกรีดร้องของเจียซิวฟางดังมาจากด้านบน
เสียวเชียนยิมมุมปากพลางหลับตาลง
287
ดู เดาถูกไหมล่ะ นีแหละสันดานชัวของคน

เสียวเชียนยืนกระดาษทิชชูให้เจียซิวฟางสังนํามูกอย่าง
แรง หล่อนร้องไห้ยกใหญ่

เสียวเชียนส่งกระดาษให้จนหมดไปกองใหญ่

“ตอนนีจะทํายังไงดี พ่อทีไม่เอาไหนของแกเอาเงินสดกับ
สมุดเงินฝากไปหมดแล้ว เงินทีอยูใ่ นเก๊ะก็เหลืออยูไ่ ม่
เท่าไร แล้วจะเอาเงินทีไหนจัดงานฉลองให้แก...”

เสียวเชียนกลอกตา “นีมันเวลาไหนแล้ว แม่ยงั คิดเรือง

288
จัดงานฉลองอีกเหรอ?”

สามีหนีไปแล้วยังคิดเรืองนีอีก ชีวิตนีของแม่เธอนอกจาก
คลอดคนเก่งๆ อย่างเธอออกมาแล้วดูเหมือนจะไม่มี
อะไรเป็ นชินเป็ นอันสักอย่าง ครึงชีวิตทีเหลือก็เละเทะไป
หมด

“จะไม่ให้คิดได้ยงั ไง? ลูกลุงแกสอบเข้าสถาบันเฉพาะ

ทางธรรมดาๆ ได้ยงั จัดเลียงตังยีสิบกว่าโต๊ะ ท่าทาง
ภูมิใจใหญ่...หลายวันก่อนฉันไปเจอป้าแกก็ยงั แอบจิก
กัดฉันเรืองของแก ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!”

“...ตอนนีสิงทีแม่คิดไม่ใช่เรืองทีจะจัดการกับพ่อยังไง

289
หรอกเหรอ?” เสียวเชียนทนฟั งต่อไปไม่ไหว

ไอคิวอย่างแม่เธอ คลอดเธอออกมาได้ ยีนต้องมีการ

กลายพันธุอ์ ย่างแน่นอน

“เชียนเอ๋อร์ แกพูดอะไร?”

“หย่า! เอาหลักฐานทีพ่อหอบเงินหนีไปฟ้องศาล เรียก

ทรัพย์สนิ มาให้เยอะๆ!” แถวนีอีกหน่อยยังไงก็ตอ้ งย้าย
ออก เสียวเชียนไม่มีทางยอมให้แม่เป็ นเหมือนชาติทีแล้ว
แน่ โง่หรือเปล่ายอมไปแต่ตวั

“...แกพูดจาเพ้อเจ้ออะไร!!! ฉันจะหย่ากับพ่อแกได้ยงั
290
ไง!” เจียซิวฟางตกใจจนงงไปหมด

หย่า เธอไม่เคยคิดเรืองนีมาก่อน

291
ตอนที 38 จิตใจชินชา เพราะใคร

“หย่า! ผูช้ ายทีไม่ดแู ลครอบครัวไม่ช่วยหาเงิน ขีงกไม่

รูจ้ กั เป็ นห่วงคนอืน มีชไู้ ปทัว ชอบตีแม่ แม่ยงั อยากได้ไว้
ทําไมอีก?”

เสียวเชียนเห็นแม่คิดอยูน่ านก็ยงั คิดไม่ได้จงึ ช่วยสรุปให้

“พูดจาเพ้อเจ้ออะไรกัน!” เจียซิวฟางตกใจ เธออายุ

292
ขนาดนี ลูกโตขนาดนี ยังจะหย่าได้ยงั ไง?

“แม่รงพ่
ั อไว้จะมีประโยชน์อะไร? พ่อหาเงินมาให้แม่หรือ
เปล่า? ร้านซักรีดนีใครเป็ นคนประคับประคองเอาไว้? ก็
แม่ทงนั
ั น! พ่อเคยให้ความมันคงในชีวิตแม่บา้ งไหม?
เรืองพ่อกับฉวีเสวียแม่ไม่รูเ้ ลยจริงๆ เหรอ? พ่อดีกบั
ผูห้ ญิงคนนัน ทําตัวแย่กบั แม่ คนทีเสียสละมีแต่แม่ แต่
คนทีได้เสวยสุขไปเต็มๆ คือฉวีเสวีย แม่ทาํ ใจได้เหรอ?”

“ลูกคนนี ทําไมแกพูดแบบนัน บ้านนีจะแตกแยกไม่ได้!

ถ้าฉันหย่าแล้วแกกับน้องจะทํายังไง!”

เจียซิวฟางได้ฟังลูกสาววิเคราะห์ ปฏิกิรยิ าแรกทีมีคือ

293
ความโกรธ

เธอเคยกลับไปร้องไห้ทีบ้านตัวเอง แต่พวกพีชายก็
บอกว่าให้ทนเพือลูก ซึงมันก็ตรงกับใจของเจียซิวฟางที
ชอบพึงพาสามีพอดี

“หนูโตแล้วนะ ลูกชายทีไม่เอาไหนของแม่ก็โตแล้ว พวก

เราไม่ทาํ ตัวแย่เพราะแค่พอ่ แม่หย่ากันหรอก แน่นอนว่า
ลูกชายทีไม่เอาไหนของแม่ตอ่ ให้พอ่ แม่ไม่เลิกกัน มันก็
ไม่ได้ดีขนมาหรอก”
ึ

ครอบครัวดูผิวเผินปกติดีแต่แท้จริงแล้วมีปัญหา ไม่ยอม
หย่าร้างเพราะกลัวเสียหน้า ลูกๆ เห็นพ่อแม่เป็ นแบบนีก็

294
มักจะทําตัวเหลวแหลก

เฉินหลินไม่สนใจครอบครัว มีผหู้ ญิงคนอืนนอกบ้าน ไม่

เคยถามไถ่เรืองลูก เจียซิวฟางจงรักภักดีตอ่ สามี ทํางาน
เป็ นบ้าเป็ นหลัง จนไม่มีเวลาดูแลลูก

ทีเฉินจือหลงนิสยั เกเรติดเกมคอมพิวเตอร์ไม่เกียวกับ
เรืองพวกนีเหรอ? ชาติก่อนทีเสียวเชียนรับปากแต่งงาน
ไปแบบไร้สติไม่เกียวกับเรืองพวกนีหรือไง? all-all2 blog

ความสัมพันธ์ในครอบครัวทีไม่แข็งแรงทําร้ายลูกได้น่า
กลัวยิงกว่าทีพ่อแม่หย่าร้างกันเสียอีก

295
คําพูดของเสียวเชียนทําให้เจียซิวฟางไม่รูจ้ ะตอบยังไง
ในใจยังคงไม่เปิ ดรับสิงทีลูกสาวพูด

สําหรับผูห้ ญิงในวัยแบบเธอ ชีวิตสมรสสําคัญกว่าชีวิต

ตัวเองเสียอีก มีผชู้ ายอยูด่ ว้ ยก็คือครอบครัวทีสมบูรณ์
ต่อให้เป็ นผูช้ ายทีไม่มีประโยชน์เลยก็ตาม

“ตอนเย็นเวลาทีแม่อยูค่ นเดียวลองคิดดูให้ดีๆ มีพอ่ กับ

ไม่มีชีวิตแม่ตา่ งกันยังไง? ถ้าแม่หย่า มันจะแตกต่างยัง
ไงกับชีวิตในตอนนี? ไม่ตอ้ งกลัว กล้าๆ คิดหน่อย!
อนาคตไม่อาจหยังรู ้ แต่ไม่มีทางแย่ไปกว่านีหรอก”

296
“ถ้าพูดอีกฉันจะตบแก! พ่อแกเหมือนเป็ นเสาหลักของ
บ้านนี บ้านนีจะแตกไม่ได้!”

“ลักษณะของผูห้ ญิงทีชอบพึงพาคนอืนมีสบิ สองข้อ

อย่างน้อยแม่ก็มีแล้วสีข้อ มากกว่านีอีกแค่ขอ้ เดียวก็ตอ้ ง
ไปพบจิตแพทย์แล้ว”

คนทีชอบพึงพาคนอืนเป็ นการแสดงออกของคนทีขาด
ความมันใจในตัวเอง ตัดสินใจเองไม่ได้ ชอบขอความ
ช่วยเหลือคนอืน ไม่วา่ คนอืนจะพูดอะไร ก็จะยอมรับ
ความคิดโดยไม่มีเงือนไข เชือคนนอก แต่กลับไม่เชือตัว
เอง

297
“แกบ่นอะไรอีก?”

“หนูบอกว่า แม่คลอดลูกสาวเก่งๆ ออกมาได้ ไม่ตอ้ งไป

หาหมอหรอก แม่ ชีวิตนีความสุขยังรอแม่อยูน่ ะ” เสียว
เชียนตบบ่าเจียซิวฟาง

“จะไปทําอะไรก็ไป เป็ นเด็กเป็ นเล็กชอบมายุง่ เรืองของ

ผูใ้ หญ่!”

เสียวเชียนไม่ได้คาดหวังว่าคําพูดไม่กีประโยคจะทําให้
แม่ผทู้ ีชอบพึงพาคนอืนคิดได้ แต่เธอได้ปลูกต้นอ่อนขึน
ในใจของแม่แล้ว ได้ชีทางออกให้แม่กลายๆ ต่อไปเธอจะ
ลงมือเอง ผลักดันให้แม่อยูไ่ ด้ดว้ ยตัวเอง เหยียบพ่อทีไม่

298
เอาไหนให้จมดิน

รอจนเย็นเฉินหลินก็ไม่กลับมา

เจียซิวฟางไปหาตามบ้านทีเขาชอบไปเล่นไพ่นก
กระจอก แต่ก็หาไม่เจอ

“เชียนเอ๋อร์ พ่อแกจะเกิดเรืองอะไรขึนหรือเปล่า?” เจีย

ซิวฟางร้อนใจ

“จะเกิดเรืองอะไรได้ละ่ ผูช้ ายแก่หอบเอาเงินหนีไป มีกิน

มีดืมมีผหู้ ญิง อย่าเป็ นห่วงเลย”

299
“อย่าพูดจาไร้สาระ ผูห้ ญิงอะไรกัน!” เจียซิวฟางเริมจิต
ใจว้าวุน่ เพราะคําพูดของเสียวเชียน

ตกดึก เจียซิวฟางนอนอยูค่ นเดียวบนเตียงสําหรับสอง

คน ข้างกายว่างเปล่า

อันทีจริงนีก็กลายเป็ นเรืองปกติแล้ว ต่อให้ไม่ทะเลาะกัน

เฉินหลินก็มกั จะกลับมาดึกๆ บางครังสองสามีภรรยาวัน
หนึงคุยกันอยูไ่ ม่กีประโยค

มาคิดดูดีๆ ตอนทีเขาอยูบ่ า้ น กลับคุยกับฉวีเสวีย

มากกว่าเธอด้วยซํา

300
เมือหลับตาลง คําพูดของเสียวเชียนวนเวียนอยูใ่ นหัว ‘มี
พ่อกับไม่มีชีวิตแม่ตา่ งกันยังไง?’

ต่างกันยังไง? ถ้าหย่า ทุกวันก็ยงั คงต้องตืนแต่เช้าทํางาน

จนถึงเย็นนอนตอนดึกอยูด่ ี ไม่ได้เจอเฉินหลิน… แต่ตอน
นีเธอก็ไม่ได้เจอเขาเหมือนกันไม่ใช่หรือไง?

ถ้าไม่มีเขา มันจะต่างจากตอนนียังไง? ก็คงไม่ตอ้ งถูก

ตบตี เงินทีหามาก็ไม่ตอ้ งถูกใครเอาไป ดูเหมือนจะดีกว่า
ด้วยซํา...

ไม่ๆๆ คิดแบบนันไม่ได้ ลูกๆ ยังต้องการพ่อนะ… เจียซิว

ฟางพยายามคิดเข้าข้างตัวเอง แต่กลับพบว่า เหตุผล

301
ของการไม่ยอมหย่าทีเธอคิดได้มนั ช่างว่างเปล่าเหลือ
เกิน

ทีแท้ครอบครัวนี มีหรือไม่มีเฉินหลินมันก็เหมือนกันทัง
นัน...

แต่ไม่วา่ ยังไง บ้านนีก็แตกแยกไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!

เจียซิวฟางนอนไม่หลับ

ห่างเพียงผนังกัน เสียวเชียนกําลังยืนฟั งเสียงจิงหรีดอยู่

ริมหน้าต่าง

302
พ่อทีไม่เอาไหนคนนันไม่ได้ออกไปจากเมืองคิวแน่นอน
และด้วยสันดานแบบนันมีความเป็ นไปได้สงู ทีจะไปหา
ฉวีเสวีย เธอต้องหาวิธีตามหาพ่อให้เจอ แอบหาหลัก
ฐานทีมีชู้ แล้ววางแผนบังคับให้หย่ากับแม่ ถึงตอนนันถึง
แม่จะเสียใจก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เธอจะหาทางบังคับให้
แม่มองไปยังอนาคต วิธีมีเยอะแยะ

เธอเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้า แล้วถามตัวเอง

วางแผนเยอะขนาดนี เหนือยไหม?

เหนือยสิ

303
แต่ถา้ ไม่ทาํ แล้วจะไม่เหนือยงันเหรอ?

ก็เหนือยอยูด่ ี ถ้าเธอไม่วางแผนไว้เยอะๆ ต่อไปคงได้ถกู

คนอืนหลอกใช้

ถ้าจะให้ใช้ชีวิตแบบแม่ที ‘ไม่เหนือยไม่ตอ้ งคิดอะไร’ ก็มี

แต่จะต้องตายอย่างน่าเวทนา

โลกนีผูช้ ายทีพึงพาไม่ได้มีเยอะแยะเหลือเกิน

อวีหมิงหลางแข็งแกร่งมาก เป็ นคนทีพึงพาได้ แต่เสียว

เชียนก็ไม่เคยคิดจะพึงเขา ชาติทีแล้วไม่คิด ชาตินีก็ยงไม่
ิ
คิด
304
งานของเขายุง่ มาก ชาติก่อนตอนทีอยูก่ บั เขา ความรูส้ กึ
นันเป็ นสิงทีมีคา่ มาก มีคา่ จนเธอไม่อยากสูญเสียความ
รูส้ กึ ดีๆ ทีเขามีตอ่ เธอไป ไม่อยากเอาเรืองไม่เป็ นเรืองใน
แต่ละวันไปรบกวนจิตใจเขา ชาตินี ทังสองคน...

ข้างบ้านดูละครตอนเย็นอีกแล้ว เพลงท้ายละครลอยมา
ตามสายลม

“ถ้าต้องมีใครสักคนหลังนําตา คุณว่าจะเป็ นใคร?

ถ้าจะบอกว่าใครถูกผิด คุณคิดว่าใครผิด?

305
คนเรือยๆ อย่างคุณไม่จาํ เป็ นต้องมีใครเคียงข้าง แต่สงที
ิ
ฉันกลัวทีสุดคือไร้คนเคียงข้าง

รอคุณมาปลอบ รอจนฟ้ามืด รอจนชินชา

จิตใจชินชา เพราะใคร~”

สายตาเหลือบไปเห็นของมากมายทีกองอยูใ่ นห้อง

เป็ นของทีอวีหมิงหลางซือให้เธอทังนัน

ตอนนีตาทึมกําลังทําอะไรอยูน่ ะ กําลังคิดมากเรืองทีเธอ

306
อายุแค่สบิ แปดอยูห่ รือเปล่า?

โรคยําคิดยําทําทีไม่กาํ เริบตลอดช่วงบ่ายโผล่มาอีกแล้ว
เสียวเชียนหยิบนํายาล้างมือทีเขาซือให้ไปล้างมือ ล้าง
ความหงุดหงิดออกได้ แต่ลา้ งชุดทหารสีเขียวทีอยูใ่ นใจ
ออกไปไม่ได้เลย

จิตใจชินชา เพราะใคร

คําคืนนี เวลานี ไม่มีใครนอนหลับ

อวีหมิงหลางไม่ได้กลับไปทีหน่วย เขายังมีเวลาพักผ่อน
เหลืออีกสิบกว่าชัวโมง
307
เขายืนอยูร่ มิ หน้าต่างมองพระจันทร์ ล้วนเห็นเป็ นหน้า
ของผูห้ ญิงคนนัน เงามืดบนดวงจันทร์คล้ายกับไฝเสน่ห ์
ทีอยูบ่ นหน้าผากของเธอ ฝังอยูใ่ นใจ เป็ นตายก็ไม่
ยอมออกไป

308
ตอนที 39 ฮีโร่ช่วยสาวงามยามคําคืน

อวีหมิงหลางยืนอยูต่ รงหน้าต่างพลางคิดเรืองในใจ

แม่เขาเพิงมาหาด้วยสีหน้าเหมือนปวดใจ พูดอะไรไม่
ออก อยากจะพูดแล้วก็จากไป ผ่านไปไม่ถงึ สองชัวโมงก็
กลับมาใหม่พร้อมหม้อใบหนึงซึงไม่รูว้ า่ ของในนันทํามา
จากอะไร แต่เป็ นซุปทีกลินประหลาดมาก
309
ซุปนันถูกวางไว้รมิ หน้าต่าง ไม่มีการแตะต้อง

อวีหมิงหลางไม่รูว้ า่ ซุปนี เป็ นซุปทีนางอวีเอามาให้เขา

เพิมพลังชาย...

ตอนเช้านางอวีมาหาหวังจะ ‘บังเอิญ’เจอแฟนลูกชาย
ผลก็คือว่างเปล่า สิงทีคิดไว้ลม้ เหลวหมด

เวลาทีอยู.่ ..สันไปหน่อยนะ

บวกกับทีลูกสะใภ้รายงานว่าลูกชายเธอซือของมากมาย
แต่ไม่ได้เอาไปส่งให้เอง ให้ไห่เจาช่วยเอาไปส่ง ลูกสาว
310
เธอถึงจะมาสายร้องเพลงแต่ก็ขอ้ มูลแน่น ไห่เจานีก็ใช้ไม่
ได้ ไม่ยอมมารายงาน

ข่าวนีถูกรายงานมาอย่างอ้อมๆ นางอวีจึงอยูเ่ ฉยไมได้

แย่ละ ลูกชายเธออาจฝึ กหนักเกินไปร่างกายบกพร่อง

เลยถูกผูห้ ญิงรังเกียจ ต้องแสดงออกทางอ้อมแบบนี ซุป
นีต้องให้กินบํารุงขึนมา

อวีหมิงหลางไม่รูเ้ ลยว่าแม่ได้ตีความหมายไปผิดๆ ขนาด

นีแล้ว เขากําลังยืนชมจันทร์อยูร่ มิ หน้าต่าง

คืนนีพระจันทร์กลมมาก เสียวเชียนดูอยูห่ รือเปล่า

311
บ้านเขาห่างจากบ้านเธอขับรถไปแค่ครึงชัวโมง

ระยะห่างสามารถเปลียนได้ดว้ ยการเคลือนย้าย แล้ว

เวลาจะเปลียนแปลงได้หรือเปล่า

รอจนเธอเรียนจบเขาก็ยีสิบแปดแล้ว ในมหาวิทยาลัย
ผูช้ ายหล่อๆ ตังเยอะแยะ ถึงตอนนันเธอจะชอบผูช้ ายวัย
ใกล้สามสิบหรือเปล่า

พอนึกถึงดวงตาหนุ่มๆ มากมายทีจ้องผูห้ ญิง ‘ของเขา’

แล้วจิตใจของอวีหมิงหลางก็หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถกู

312
เขาเป็ นมือสไนเปอร์ทีเก่งทีสุด เขาสามารถดักซุม่ อยูส่ อง
วันสองคืนโดยไม่ขยับในสภาพแวดล้อมทีเลวร้าย แต่
เวลานีเขารูส้ กึ ว่าตัวเองรอไม่ได้แม้สกั หนึงวินาที

ในใจมีความคิดทีบ้าคลังอยูห่ นึงความคิด วนเวียนอยู่

อย่างนันไม่ขาดสาย

อวีหมิงหลางหยิบกุญแจรถ เขาไม่รูว้ า่ ทําไมตัวเองทํา

แบบนัน แต่เขารูว้ า่ ถ้าไม่ได้เห็นเธอก่อนกลับหน่วย ตัว
เองจะรูส้ กึ ไม่ดีเอามากๆ

ต่อให้ได้อยูแ่ ค่หน้าบ้านเธอ ไม่เรียกเธอออกมา เห็นแค่

เงาของเธอแค่นนก็
ั พอ

313
หน้าร้านซักรีดเขาเจดียข์ าว มีเงาคนกําลังทําลับๆ ล่อๆ

“พีฟา บ้านนีเหรอ”

คนพวกนันถือถังนํามันอยู่ คนหนึงผิวปากให้สญ
ั ญาณ
คนทีเหลือก็มองไปรอบๆ

เวลานีบนถนนแทบไม่มีคนแล้ว ไม่มีไฟข้างถนน มีแค่

แสงไฟจากบ้านทียังไม่นอนลอดออกมา และแสงจันทร์
บนท้องฟ้าทีส่องนําทาง

ผูช้ ายทีถูกเรียกว่าพีฟา ท่อนบนเปลือยเปล่า แผ่นหลัง

314
สักมังกรตัวใหญ่คณ
ุ ภาพแย่ รูปร่างอวบ แค่ดกู ็รูว้ า่ เป็ น
พวกนักเลง

“ทีนีแหละ เอานํามันราดให้ทวั เดียวพอไฟลุกพวกเราก็

หนี อย่าให้ใครมาเห็นเข้า”

“คงไม่ถงึ กับตายนะพี”

พีฟายืนมือไปตบหัวคนพูด

“บ้านตึกสองชันแบบนี พอไฟลุกคนก็วิงออกมาแล้ว ไม่

ตายหรอก คนทีให้เงินเราก็บอกแล้วว่าคนบ้านนีไปก่อ
เรืองไว้ ให้เผาบ้านขู่ให้ตกใจพอ เร็วๆ เข้าหน่อย”
315
นักเลงพวกนันเริมราดนํามัน

อวีหมิงหลางเดินเข้าไป รถจอดทิงไว้ขา้ งถนนปากทาง

เข้าหมูบ่ า้ น

ขับรถตอนเย็นจะส่งเสียงดัง ถ้าถูกเธอเห็นเข้าคงไม่ดี

เขาแค่อยากยืนอยูห่ น้าบ้านเธอ มองเธออีกหน่อย ดู

เสร็จก็จะได้กลับหน่วยอย่างสบายใจ

ยังไม่ทนั จะได้เข้าใกล้บา้ นเสียวเชียนเขาก็เห็นกลุม่ คน

ทําลับๆ ล่อๆ อวีหมิงหลางจึงเริมเพิมความระมัดระวัง
316
หลังจากทีเห็นพฤติกรรมของคนพวกนันชัดเจนแล้ว เขา
ก็หรีตา...

“เร็วๆ หน่อย ไฟลุกก็หนีเลย โอ๊ย!” ผูช้ ายทีสักมังกรด้าน

หลังยังไม่ทนั จะพูดจบก็รูส้ กึ หน้ามืด ไม่รูว้ า่ เกิดเรืองอะไร
ขึนก็ถกู คนเอามีดสับสันคอจากทางด้านหลัง

ฝี มือของอวีหมิงหลางระดับไหน นักเลงพวกนีมีหรือจะ
ใช่คปู่ รับของหน่วยรบพิเศษจึงถูกทําให้สลบในทันตา

ลูกกระจ๊อกอีกสองคนกําลังจุดไฟ หนังสือพิมพ์ติดไฟ
เรียบร้อยแล้ว พอได้ยินเสียงก็รบี หันกลับมาดู หลังจาก

317
เห็นลูกพีสลบ ทังสองคนก็รบี ล้วงมีดปอกผลไม้ออกมา
แล้วชีไปทีอวีหมิงหลาง แทงซ้ายแทงขวา

เสียวเชียนยืนอยูใ่ นห้องใต้หลังคา เดิมกําลังมองดาว

อยูๆ่ ก็ได้กลินนํามัน แล้วก็ได้ยินเสียงคนแว่วๆ ว่า ‘แทง
มัน’

เธอเปิ ดหน้าต่างแล้วค่อยๆ เหยียบหลังคามองไปข้าง

ล่างอย่างระมัดระวัง เห็นอวีหมิงหลางอัดนักเลงคนหนึง
จนล้มไปพอดี ส่วนอีกคนเอามีดแทงไปข้างหลังเขา

“ระวังข้างหลัง!” เธอตะโกนออกมา ยังไม่ทนั พูดจบ

อวีหมิงหลางก็เหมือนมีตาข้างหลังเตะไปถูกมือของ

318
นักเลงอีกคนพอดี มันเจ็บจนปล่อยมีดตก

แค่ชวพริ
ั บตาก็จดั การนักเลงทังสามได้หมด ส่วนหนังสือ
พิมพ์ทีติดไฟตกอยูบ่ นพืนห่างจากจุดราดนํามันไม่ไกล
ยังไม่ดบั ลง

เห็นได้ชดั ว่าอวีหมิงหลางว่องไวแค่ไหน

เสียวเชียนพอเห็นเหตุการณ์ สมองอันชาญฉลาดก็
วิเคราะห์ออกมาได้อย่างรวดเร็ว

มีคนมาก่อความวุน่ วายทีบ้านเธอ ถูกอวีหมิงหลา

งจัดการให้แล้ว
319
แล้วทําไมอวีหมิงหลางมาปรากฏตัวทีหน้าบ้านเธอได้ละ่

นีเป็ นคําถามทีชวนให้คิด

“แจ้งตํารวจ” ตัวเองถูกเปิ ดเผยแล้ว อวีหมิงหลางจึงได้

แต่พดู แบบนีออกไป

เสียวเชียนหันมองไปมาก็เห็นนักเลงสามคนนอนอยูท่ ี
พืน ในสมองก็มีขอ้ มูลบางอย่างแวบขึนมา

เฉินหลินเป็ นหนีพนันข้างนอกบ่อยๆ แต่เมือชาติก่อนไม่

เคยมีเรืองแบบนีเกิดขึน
320
ดังนันสามคนนีมีความเป็ นไปได้สงู ว่าจะเป็ นคนทีหนี
เจียนเหรินกับหลีเจินส่งมา ถ้าเป็ นอย่างนันล่ะก็...โอกาส
มาแล้ว

“แม่ รีบลงไปดูเร็ว มีคนมาวางเพลิง” หลังจากทีเสียว

เชียนตะโกนเสร็จก็ลืนลงจากหลังคาชันสองไปยังรางนํา
ฝน จากนันก็กระโดดข้ามไปยังฐานเรียบทีอยูเ่ หนือประตู
ใหญ่หน้าบ้าน

อวีหมิงหลางสาบานได้วา่ ตัวเองไม่ได้ตงใจดู
ั เลยจริงๆ

จําเป็ นต้องรักษาสีหน้าเคร่งขรึมเข้าไว้

321
เขานึกไม่ถงึ ว่า เธอจะลงมาหาภายในระยะเวลาอันสัน
โดยใช้วิธีนี

แล้วก็นกึ ไม่ถงึ ว่าเธอจะสวมชุดนอนกระโปรง

และนึกไม่ถงึ ยิงกว่าว่า เขาอยูล่ า่ ง เธออยูบ่ น วินาทีทีเธอ

กระโดดลงมานัน เขาเห็นอะไรสีชมพูแว้บๆ...

อวีหมิงหลางหน้าแดงขึนทันที นักเลงทีหมอบอยูบ่ นพืน

พอได้ยินเสียงคนพูดจากชันบนก็คิดจะเงยหน้าขึนมา

อวีหมิงหลางไวกว่า เขาเหยียบหัวนักเลงคนนันให้ลงไป
322
แนบกับพืน กินดินไปซะ ของสงวนของฝาแฝดจิวจีเยีย
กใครก็หา้ มแอบมอง

เสียวเชียนยังไม่รูว้ า่ ท่าทางของเธอภายในระยะเวลาไม่กี
วินาทีนีได้ถกู พีชายมือสไนเปอร์คนนีมองเห็นทุกอย่าง

กลินนํามันเหล่านี รวมถึงพวกนักเลงทีนอนกองอยูบ่ น
พืน ได้จดุ ประกายความคิดอย่างแรงกล้าให้เสียวเชียน

ประตูใหญ่สงู ประมาณสองเมตร เหนือประตูเป็ นฐาน

เรียบยาวหนึงเมตรกว้างครึงเมตร ตอนนีเสียวเชียนยืน
อยูบ่ นนัน แล้วกระโดดลงไปโดยไม่สนอะไรทังนัน

323
อวีหมิงหลางเห็นท่าทางของเธอก็รบี พุง่ เข้าไปทันที อ้า
แขนออก แล้วรับเธอไว้พอดี

“ขายังไม่หายยังจะกระโดดอีก”

อุม้ เธอเอาไว้อย่างทะนุถนอม สาวน้อยสวมเพียงแค่ชดุ

นอนบางๆ อวีหมิงหลางไม่ได้สนใจดืมดํากับความงาม
ของเธอ เอ่ยปากดุทนั ที

ถ้าไม่ได้เขาเข้าไปอุม้ ไว้เธอจะต้องบาดเจ็บอย่างแน่นอน
ถึงประตูจะไม่สงู แต่คนทีไม่เคยได้รบั การฝึ กอย่างถูก
ต้อง แค่ดกู ็รูว้ า่ ท่าไม่ถกู แค่ดกู …
็ ขาวมาก

324
เขาก้มหน้า ไม่ทนั ระวังสายตาก็มองเห็นผิวตรงใต้ลาํ คอ
ของเธอ ขาวเหลือเกิน...

ตอนที 40 พูดไปทําชัวไป ง่ายๆ แบบนีแหละ

325
อวีหมิงหลางไม่ได้ตงใจมอง
ั แต่ อะแฮ่ม ก็เห็นแล้วอะนะ

ผิวขาวนวลทังตัว ผิวทีห่อด้วยผ้าสีชมพูก็ยงั เห็น บนล่าง

ผิวสีเดียวกัน สวยดี...

รองเท้าแตะของเสียวเชียนหลุดไปหนึงข้างตอนที
กระโดดลงมา อวีหมิงหลางวางเธอลงแล้วไปช่วยเก็บให้
แต่เสียวเชียนกลับโอบเอวเขาไว้จนตัวแนบชิดกับเขา

อวีหมิงหลางตัวแข็งทันที
326
ใบหูแดงกํา แม้จะอยูท่ า่ มกลางความมืดก็ปิดไม่มิด

ได้ยินแค่เสียงหวานๆ พูดอย่างอ่อนโยน

“ฉันกลัวจังเลย”

ปากบอกว่ากลัว แต่ในแววตากลับเย็นชา อวีหมิงหลา

งทําตัวไม่ถกู ทีอยูๆ่ เธอก็มีทา่ ทางเหมือนออดอ้อน ไม่รู ้
ว่าควรเอามือวางตรงไหนดี

“ไม่เป็ นไร ผมจัดการพวกมันหมดแล้ว ไม่ตอ้ งกลัว” เขา

ปลอบใจเธออย่างเกร็งๆ
327
รูส้ กึ มันแปลกๆ ชอบกล ผูห้ ญิงทีอยูใ่ นอ้อมอกคนนี
เหมือนขาจะก้าวออกไป อวีหมิงหลางจึงจะมองไปข้าง
ล่าง

แต่เสียวเชียนมีหรือจะปล่อยให้เขาหันไปเห็นว่าเธอ
กําลังคิดจะทําอะไร เธอกอดเอวเขาเป็ นตายก็ไม่ยอม
ปล่อย ขาข้างหนึงก็คอ่ ยๆ ขยับไปด้านหลัง แล้วเขียเศษ
กระดาษทียังหลงเหลือเชือไฟอยูเ่ ล็กน้อยมา จากนันก็
เตะเข้าไปในกองนํามัน

เธอใช้เท้าข้างทีไม่ได้ใส่รองเท้าเตะจึงรูส้ กึ ร้อนเล็กน้อย
แต่เสียวเชียนก็ไม่มีเวลาให้คิดมากมาย เธอรีบเตะเชือ
ไฟเข้าไป กลัวว่าอวีหมิงหลางจะจับสังเกตได้ เธอโอบ
328
เอวเขาแน่น ปากก็พดู ต่อไม่หยุด

“ฉันกลัวจริงๆ นะ...”

หึหึ กลัวมากจริงๆ เธอสูเ้ จ้าพวกนักเลงนีไม่ได้หรอก~

พูดไปทําชัวไป ง่ายๆ แบบนีแหละ

เชือไฟพอถูกนํามันก็ติดพรึบทันที อวีหมิงหลางขมวดคิว
เสียวเชียนผลักเขาออกแล้วกระโดดเข้าไปใส่รองเท้าข้าง
ทีหลุดไป ไฟลุกลามไปทัว

329
“คุณ…” อวีหมิงหลางเข้าใจแล้ว

เสียวเชียนภายใต้แสงจากกองเพลิง สงบเยือกเย็น ใบ
หน้าเล็กๆ ทีสวยงามนันไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด

เขาถูกเธอปั นหัวเข้าแล้ว เธอวางแผนทําเรืองไม่ดีอีก

แล้ว...

ในทีสุดเจียซิวฟางก็ออกมา พอเห็นไฟไหม้ก็ตกใจจนร้อง
กรีด

“เร็วแม่ รีบโทรแจ้งหนึงหนึงเก้า จําไว้ ต้องบอกให้ชดั เจน

ว่านีเป็ นเพลิงทีเกิดจากนํามัน ให้พวกเขาเอาถังดับเพลิง
330
มาให้พอ” คําเตือนของเสียวเชียนทําให้เจียซิวฟาง
ตระหนักได้ รีบวิงเข้าไปในบ้าน

อวีหมิงหลางมองไปรอบๆ เห็นหน้าบ้านเสียวเชียน
ห่างออกไปไม่ถงึ สิบเมตรมีกองทรายอยู่ ด้านข้างก็ยงั มี
รถเข็นทรายทีเป็ นแบบล้อเดียว เขาจึงไม่ลงั เลรีบเดินไป
ตักทราย

ตาทึมนี ฉลาดอะไรเบอร์นนั

เสียวเชียนเห็นอวีหมิงหลางท่าทางรวดเร็วก็แอบยกนิว
โป้งให้ในใจ เธอคิดจะหลอกให้เขาไปเอานํามาดับไฟ
นึกไม่ถงึ ว่าเขาจะฉลาดขนาดนี

331
เพลิงทีเกิดจากนํามันห้ามใช้นาดั
ํ บโดยเด็ดขาด เพราะ
นํามีความหนาแน่นมากกว่านํามัน นํามันจะอยูเ่ หนือนํา
และติดไฟได้ตอ่ ทําให้เพลิงยิงลุกลาม

เสียวเชียนเป็ นเด็กเนิรด์ อวีหมิงหลางก็ดว้ ย ความรูง้ ่ายๆ

แบบนี ทําไมเขาจะไม่รู ้

เวลานี เฉินจือหลงน้องชายออกมาตามเสียง พอเห็น

ภาพเบืองหน้าก็ตกใจสุดขีด

“พี ดึกดืนป่ านนีไม่หลับไม่นอน มาเล่นวางเพลิง”

332
ตอนนีไฟลุกเกินกว่าครึงเมตรได้แล้ว เฉินจือหลงเข้าไป
คิดจะเอาท่อนไม้ออกไปไกลๆ หากติดไฟขึนมา อยากจะ
ดับก็ยากแล้ว

เสียวเชียนเห็นน้องชายทีไม่เอาไหนอยากจะช่วยก็ยกมุม
ปากขึนเล็กน้อย ยืนขาออกไปขวาง เฉินจือหลงล้มลง
โดยเอาสองมือยันไปข้างหน้า ตําแหน่งทีเขาล้มลงอยู่
ใกล้กบั ถังนํามันทีพวกนักเลงยังไม่ทนั จะได้ราดพอดี

“โอ๊ย” เฉินจือหลงเจ็บจนร้องออกมา เสียวเชียนเข้าไป

ทําเหมือนจะช่วยพยุง แต่ขากลับ ‘ไม่ทนั ระวัง’ เตะถูกถัง
นํามันพอดี

333
ไฟเจอนํามันเข้าไปอีกก็ยิงลุกหนักกว่าเดิม

กองไม้ทีถูกนํามันติดไฟในทันตา

“ระวัง” อวีหมิงหลางเพิงจะตักทรายได้ครึงหนึง พอเงย

หน้าก็เห็นไฟตรงเสียวเชียนลุกหนักยิงกว่า

เขาพุง่ เข้าไปหาโดยไม่สนอะไรทังนัน รีบพาเสียวเชียน

ออกไปอีกด้าน

เพลิงลุกลามใหญ่โต นักเลงสามคนทีถูกอวีหมิงหลา
งจัดการมีสองคนทีได้สติแล้ว พวกเขาเห็นเรืองลุกลาม
ใหญ่โตก็ไม่สนความเจ็บรีบตะเกียกตะกายจะหนี
334
อวีหมิงหลางจับแขนเสียวเชียน ดวงตาจ้องเสียวเชียน
เขม็ง

“คุณจะทําอะไรกันแน่” นําเสียของเขาแข็งกร้าวโดยทีตัว
เองไม่รูต้ วั

สิงทีเสียวเชียนทํา คนอืนมองไม่ออก แต่ในใจของอวีหมิ

งหลางเข้าใจดี

เพลิงทีลุกอยูน่ ีเกิดจากความตังใจของเธอ

ต่อให้เมือกีเขาตักทรายจะเอาไปดับเพลิงอยู่ ไม่เห็นสิงที
335
เธอทําภายในเวลาไม่กีวินาทีนีก็ตาม แต่เขากล้าฟั นธง
เลยว่า เป็ นฝี มือเธอแน่นอน

เฉินจือหลงตกใจจนตังสติไม่อยูแ่ ล้ว ตะโกนแหกปากร้อง

“ใครก็ได้ช่วยที ไฟไหม้!”

บ้านแถวนีอยูใ่ กล้ๆ กันหมด ไม่นานก็มีคนออกมา เจีย

ซิวฟางโทรแจ้งดับเพลิงแล้วถึงออกมา พอเห็นไฟลามไป
ทีกองไม้บา้ นตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ตกใจจนหน้าซีด

“นีมันเรืองอะไรกัน...”

336
เมือกีตอนเข้าบ้านไปไฟยังไม่ลามขนาดนี

บริเวณรอบๆ วุน่ วายกันไปหมด มีคนตะโกนให้ไปเอานํา

บ้างก็ตะโกนให้แจ้งตํารวจ อวีหมิงหลางไม่สนใจ
เหตุการณ์วนุ่ วายแถวนัน เขาเอาแต่จอ้ งเสียวเชียนด้วย
สายตาเอาเรือง

ตอนนีอยากจะดับก็ควบคุมไม่อยูแ่ ล้ว เพลิงแบบนีต้อง

รอดับเพลิงมาเท่านัน

“คุณรูไ้ หมว่ามันอันตรายแค่ไหน” อวีหมิงหลางลากเสียว

เชียนไปยังทีปลอดภัย หัวใจทีสงบเยือกเย็น ตอนนีได้มี
ไฟโกรธปะทุยากทีจะดับ

337
คนทีสามารถเป็ นมือสไนเปอร์ฝีมือดีได้นนั จะต้องเป็ น
คนทีสามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าคนปกติ

อวีหมิงหลางลืมไปแล้วว่าตัวเองโมโหหนักๆ ครังล่าสุด
คือเมือไร แต่เวลานีอารมณ์ภายในจิตใจของเขากําลัง
ปะทุขนเพราะผู
ึ ห้ ญิงทีไม่รูจ้ กั ความเป็ นความตายคนนี

“ฉันทําอะไรเหรอ ไม่ใช่คนพวกนันหรอกเหรอทีมาวาง
เพลิงบ้านฉัน คุณพีทหาร คนวางเพลิงหนีไปแล้วสองคน
พีไม่ตามเหรอ”

อวีหมิงหลางเอานิวชีหน้าเสียวเชียน ปลายนิวห่างจาก

338
ปลายจมูกของเธอไม่ถงึ หนึงเซนติเมตร ถึงแม้เขาจะไม่
พูดอะไร แต่ทา่ ทางแบบนันก็คือกําลังพูดอยู่

รอก่อนเถอะยัยตัวแสบ

เขาหันตัววิงไล่ตามนักเลงสองคนนันทีหนีไป เสียวเชียน
แค่นเสียงหึออกมา

รอก็รอสิ กลัวทีไหนเล่า

เธออยากจะทําให้เพลิงใหญ่กว่านีด้วยซํา ยิงใหญ่ยงดี
ิ
ไฟไหม้แล้ว คนพวกนีก็จะเป็ นผูต้ อ้ งหาคดีวางเพลิงเต็ม
ตัว โทษย่อมต่างกัน
339
รถดับเพลิงมาในอีกสีนาทีตอ่ มา ได้เอาถังดับเพลิงฉีดไป
ทัว ควบคุมเพลิงได้ในเวลาอันรวดเร็ว ไม่เกินสามนาที
ตํารวจก็มาพาตัวนักเลงสองคนทีถูกอวีหมิงหลา
งลากกลับมา รวมถึงอีกคนทียังไม่ฟืนจนถึงตอนนี พาไป
สถานีตาํ รวจด้วยกันทังหมด

กําแพงด้านนอกของบ้านเสียวเชียนไหม้จนเป็ นสีดาํ วง
กว้าง เพือนบ้านต่างมาห้อมล้อมส่งเสียงซุบซิบ

เจียซิวฟางกับเฉินจือหลงยังไม่หายตกใจ ดวงตาของ
เสียวเชียนมีความพอใจแฝงอยู่

340
หึหึ สนุกแน่คราวนี

“พวกคุณใครจะตามไปให้ปากคําทีโรงพักครับ” ตํารวจ
ถาม

เสียวเชียนพูด “ฉันจะไปให้ปากคําค่ะ”

“ผมไปด้วย” อวีหมิงหลางถลึงตามองเสียวเชียน ยัยตัว

แสบ รอก่อนเถอะ

341
ตอนที 41 ใครจะมาคอยจับตาดูยยั ตัวแสบคนนีได้

“เชียนเอ๋อร์ แม่ไปด้วย” เจียซิวฟางสมองตือไปหมด ยัง

ตกใจไม่หาย

“แม่ อยูบ่ า้ นแหละ หนูไปเองไม่เป็ นไรหรอก”

“พี ผมไปกับพีด้วย” เฉินจือหลงพูด

เสียวเชียนถลึงตามอง “หยุดเลย อยูเ่ ฝ้าบ้านไป ไม่เห็น

1
เหรอว่าแม่ตกใจแค่ไหน”

“แล้วเดียวแกจะกลับยังไง” เจียซิวฟางเป็ นห่วงความ

ปลอดภัยของลูกสาว

เสียวเชียนมองอวีหมิงหลางทีทําหน้าบึง

“พีทหารคนนีเขาจะมาส่งหนูถงึ บ้านอย่างปลอดภัย ใช่

ไหมคุณพีทหาร”

ยัยตัวแสบนี...อวีหมิงหลางกัดฟั น

อวีหมิงหลางถอดเสือนอกมาคลุมให้เสียวเชียน เจียซิว
2
ฟางรูส้ กึ ว่าท่าทางดูแปลกๆ จ้องอยูส่ กั พัก อยากจะพูด
บางอย่าง แต่ก็กลืนลงไป

เสียวเชียนถูกโอบล้อมด้วยความอบอุน่ จากเสือของเขา
ทําให้นกึ ถึงตอนทีเขาคลุมเสือกันหนาวของทหารให้เมือ
ชาติก่อน

อวีหมิงหลางเป็ นคนสะอาดมาก สะอาดแม้กระทังลม

หายใจยังมีแค่กลินเบาบาง อาจเพราะเขาเป็ นมือ
สไนเปอร์ เขาไม่ใช้อปุ กรณ์ซกั ผ้าทีมีกลิน ทุกอย่างจะ
ต้องมีกลินให้นอ้ ยทีสุด แต่เสียวเชียนรูส้ กึ ว่า ถึงเสือผ้า
ของเขาจะไม่มีกลิน พอมาคลุมอยูบ่ นตัวกลับให้ความ
รูส้ กึ พิเศษอีกแบบ

3
“ฉันไม่หนาว” เธออยากเอาเสือคืนเขา

“คลุมไว้” เขายังโกรธอยู่ นําเสียงเย็นชาเล็กน้อย ไม่ได้

มองเธอขณะพูด

เสียวเชียนไม่เข้าใจว่าทําไมตานีต้องบังคับเธอคลุมเสือ
เอาไว้ดว้ ย พอก้มหน้าเห็นชุดนอนของตัวเองจึงเข้าใจ
ทันที

รูส้ กึ ร้อนวูบขึนทีหน้า รีบติดกระดุมเสือ

เมือไปถึงสถานีตาํ รวจก็ใช้เวลาชัวโมงกว่าถึงลงบันทึก
4
เสร็จ

เสียวเชียนนังอยูก่ บั อวีหมิงหลาง ทังสองคนนังเคียงข้าง

กันบนโซฟาของโรงพัก มีเจ้าหน้าทีตํารวจคนหนึงถือ
สมุดจดบันทึกคําให้การของพวกเขา

“ผูแ้ จ้งความช่วยเล่าเหตุการณ์ดว้ ยครับ” เจ้าหน้าที

ตํารวจพูด

“ฉันเตรียมจะนอนแล้ว ได้ยินเสียงบางอย่างจากข้างล่าง
ก็เลยเปิ ดหน้าต่างดู แล้วก็เห็นพีทหารคนนีกําลังจับคน
ร้าย หลังจากทีฉันลงไปไฟก็ลกุ แล้วค่ะ”

5
“รบกวนช่วยแสดงบัตรประจําตัวด้วยครับ”

อวีหมิงหลางหยิบบัตรประจําตัวทหารออกมาด้วยสีหน้า
บึงตึง

ลงบันทึกเสร็จหมดทุกอย่างก็เป็ นเวลาห้าทุม่ เสียวเชียน

กับอวีหมิงหลางเดินตามกันออกมา

อวีหมิงหลางคว้าข้อมือเสียวเชียน

“ตามผมมา”

เขาไม่สนปฏิกิรยิ าขัดขืนของเสียวเชียน ลากเธอเข้าไป

6
ในรถ ปิ ดประตู ในนันเป็ นพืนทีส่วนตัวของพวกเขาสอง
คน

“ทําไม คุณพีทหาร อยากจะปล้นฉันเหรอไง หรือจะข่ม

ขืน โอ๊ะโอ ฉันลืมไป เงินนันฉันยืมนายมานีนา ส่วนข่ม
ขืน...นายไม่ชอบสาวสิบแปดไม่ใช่เหรอไง ความยึดมัน
ในสามข้อกฏเกณฑ์ แปดข้อพึงระวัง[1]ของนายมันทํา
ให้นายไม่กล้าทําอะไรสาวสิบแปดใช่ไหมล่ะ”

เสียวเชียนเหล่มองเขา ตานีเอาแต่ทาํ หน้าบึงตึงมา

ตลอด ตอนอยูใ่ นโรงพักก็เหมือนกัน

อวีหมิงหลางเกลียดตัวเองทีเมือครูล่ มุ่ หลงไปกับความ

7
งาม จนไม่ทนั ระวัง เกือบปล่อยให้ยยั ตัวแสบคนนีทํา
เรืองหนักกว่านีไปแล้ว

“เฉินเสียวเชียน คุณรูห้ รือเปล่าว่าตัวเองกําลังทําอะไรอยู่

เมือกีมันอันตรายแค่ไหน รูบ้ า้ งไหม”

“นายพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ” ตีให้ตายเสียวเชียนก็ไม่ยอม

รับ

ใช่ เธอจงใจวางเพลิงเอง แล้วไงล่ะ

ถ้าเธอไม่ทาํ ให้ไฟไหม้ คนพวกนันก็มีโทษเบาสิ คนทีอยู่

เบืองหลังก็จะได้อยูอ่ ย่างสบายใจงันสิ
8
กล้ามาหาเรืองถึงที ไม่ได้ดบู า้ งเลยว่าเฉินเสียวเชียนไม่
ใช่คนทีจะถูกรังแกได้ง่ายๆ

“อย่ามาแกล้งทําเป็ นไม่รูเ้ รือง” เสียงของอวีหมิงหลางดุ

มาก แต่เสียวเชียนไม่กลัวเขา

“ฉันแกล้งอะไร นีคุณพีทหาร พวกเราไปลงบันทึกมาด้วย

กันนะ เมือกีเกิดอะไรขึน นายก็ให้ตาํ รวจเขาลงบันทึกไป
หมดแล้ว ทําไม อยากจะกลับคําเหรอ”

เขาไม่อยากใช้กาํ ลังกับเธอ เสียวเชียนมันใจ

9
ถ้าอวีหมิงหลางจะเอาเรืองเธอจริงๆ เมือกีตอนอยูใ่ นโรง
พักคงกัดเธอไม่ปล่อย แต่กดั ไปก็ไม่มีหลักฐานอยูด่ ี
ตํารวจไม่เชือหรอกว่าจะมีคนวางเพลิงบ้านตัวเอง

“เฉินเสียวเชียน สิงทีคุณทํามันอันตรายแค่ไหนรูบ้ า้ ง
ไหม”

“ตอนทีคนพวกนันมาวางเพลิงบ้านฉันคิดเรืองนีบ้างหรือ
เปล่า อวีหมิงหลาง นายกําลังโมโหอะไรกันแน่ ถ้านาย
ไม่มาช่วย นายคิดว่าครอบครัวฉันจะต่างจากตอนนียังไง
ถ้านายไม่มา ไม่แน่พวกเราคงถูกเผาตายกันไปแล้ว”

หากอวีหมิงหลางไม่มา บ้านเธอคงถูกเผา คนพวกนันก็

10
จะหนีไปอย่างลอยนวล

อวีหมิงหลางมา ถ้าเธอไม่เผาบ้านตัวเอง คนพวกนัน

มากสุดก็จะแค่ถกู ตัดสินโทษเบาคดีวางเพลิงแต่ไม่
สําเร็จ

พ่อของลูกเธอช่วยเธอเอาไว้ชดั ๆ แล้วจะปล่อยให้ความ
พยายามของเขาเสียเปล่าได้ยงั ไง

เสียวเชียนแทบอยากจะเผาให้หนักกว่านี ยิงหนักเรืองยิง
ใหญ่ แบบนีคนทีอยูเ่ บืองหลังก็จะยิงซวย

“เห็นชัดๆ ว่าจะทําให้ไม่เกิดไฟไหม้ก็ได้ คุณคํานึงถึง

11
ความปลอดภัยของตัวเองบ้างไหม ถ้าตัวเองถูกเผาไป
ด้วยจะทํายังไง” อยากจะสังสอนผูห้ ญิงคนนีให้หนัก
จริงๆ

แค่นกึ ถึงเรืองทียัยตัวแสบคนนีทํา จิตใจทีสงบเยือกเย็น

ของอวีหมิงหลางก็เต้นไม่เป็ นจังหวะ โมโหขึนมาทันที

“ฉันจะถูกเผาไปได้ยงั ไง นายอยูข่ า้ งฉัน มีหรือจะปล่อย

ให้ฉนั บาดเจ็บ”

เธอพูดออกมาโดยไม่ได้คิด

นีเป็ นความคิดทีอยูส่ ว่ นลึกในใจ แค่มีอวีหมิงหลางอยู่

12
ข้างเธอ เธอก็ไม่มีทางบาดเจ็บ

พูดออกไปแล้ว เธอรูว้ า่ ตัวเองพลาด หัวใจทีกําลังเต็มไป

ด้วยไฟโกรธของอวีหมิงหลางกลับสงบลงไปเล็กน้อย

บรรยากาศภายในรถเงียบสงบ เขาทําลายความสงบขึน
มาก่อน พูดด้วยนําเสียงราบเรียบ

“แบบนันก็ไม่ได้ ถ้าคุณบาดเจ็บขึนมาจะทํายังไง”

“ไม่มีทางมีใครได้รบั บาดเจ็บ ฉันคํานวณความเร็วลม

ปริมาณนํามัน รวมถึงระยะห่างของบ้านคนอืน แล้วก็
ความเร็วของรถดับเพลิงทีวิงจากสถานีมายังบ้านฉัน ยัง
13
ไงก็คมุ เพลิงอยู”่

ปกติเสียวเชียนเป็ นคนไม่อธิบายอะไรกับใคร แต่มีลาง

สังหรณ์ไม่ดี ว่าถ้าไม่อธิบาย อวีหมิงหลางจะอารมณ์
เสียไปอีกนาน

“คุณมันใจได้ยงั ไง” เผาถูกบ้านคนอืน ตัวเองได้รบั บาด

เจ็บจะทํายังไง

“เปรียบเทียบพืนทีกับความเร็วในการลุกไหม้ของนํามัน
หน่วยคือมิลลิเมตรต่อนาที นํามันจะเกิดการเผาไหม้
ด้วยความเร็วทีต่างกันในสภาพแวดล้อมทีต่างกัน ถ้า
คํานวณตามสูตร ไฟกว่าจะไหม้ขนมาอย่
ึ างน้อยก็ใช้

14
เวลาสิบนาที กว่าจะลามไปบ้านค้างเคียงใช้เวลาครึง
ชัวโมงขึนไป และสถานีดบั เพลิงของบ้านเราอยูห่ า่ งออก
ไปไม่กีกิโล ดังนันความเร็วในการมายังจุดเกิดเหตุของ
พวกเขา ฉันสามารถคํานวณได้อย่างแม่นยําว่า อัตราที
จะคุมเพลิงได้คือเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ พอใจหรือยัง”

อวีหมิงหลางขมวดคิว “คุณเรียนสายวิทย์เหรอ”

“สายศิลป์ ถ้าไม่ติดว่าตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยไข้ขนึ
ล่ะก็ ทีหนึงของเมืองนีไม่มีทางเป็ นของคนอืน”

ชาติก่อนเธอได้เป็ นถึงจิตแพทย์ ถ้าข้อมูลพืนฐานมอ

ปลายไม่แน่น ไม่สเู้ อาหัวไปโขกกําแพงตาย

15
เป็ นผูห้ ญิงทีฉลาดจริงๆ เดียวนะ ความรูส้ กึ พึงพอใจ
พวกนีมาจากไหนกัน

อวีหมิงหลางรีบปรับอารมณ์ ผูห้ ญิงคนนีใจกล้าบ้าบิน

มาก ถ้าไม่สงสอนให้
ั ดี ต่อไปไม่รูจ้ ะก่อเรืองอีกมากแค่
ไหน

ปั ญหาก็คือ ใครจะมาคอยจับตาดูเธอ ผูห้ ญิงคนนีเป็ น

นักเผด็จการดีๆ นีเอง ทุกคนในบ้านยังต้องฟั งเธอ

16
[1] แปดข้อพึงระวัง คือ บรรทัดฐานของทหารปลดแอก
จีน

17
ตอนที 42 ก็เลย...กินทังสกปรกแบบนัน

“ไม่วา่ คุณจะสามารถคํานวณทุกอย่างออกมาได้อย่าง
แม่นยําหรือไม่ แต่เรืองคืนนีมันก็อนั ตรายเกินไปอยูด่ ี”
อวีหมิงหลางพูด ผูห้ ญิงคนนีต้องถูกจับตาดูอย่างเข้ม
งวด

กล้าบ้าบินเกินผูห้ ญิง

“โรงพักก็อยูต่ รงหน้าเนีย นายไปแจ้งความบอกว่าฉัน

วางเพลิงเลยสิ ไปบอกลุงตํารวจเลย” เสียวเชียนรําคาญ
18
ท่าทางจริงจังทีเขาสังสอนเธอ

เธอไม่มีทางเสียใจในสิงทีทําลงไป มันจําเป็ นต้องวาง

เพลิง

มีแค่ทาํ ให้ไฟไหม้เท่านัน เธอถึงจะสามารถสาวถึงคนที

อยูเ่ บืองหลังได้ ถ้าครังนีไม่เอาจริง ครังหน้าคนพวกนัน
อาจหาทางเล่นงานครอบครัวเธออย่างอืนอีก

เธอจะต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว แต่แม่กบั น้องชาย

ทีไม่เอาไหนยังอยูท่ ีนีจึงจําเป็ นต้องจัดการคนพวกนันให้
อยูห่ มัดในครังเดียว

19
มาแหย่ให้บอสสาวอย่างเธอโกรธ ถ้าไม่จดั การให้สนิ
ซาก คงไม่มีทางจบสิน

“เฉินเสียวเชียน ทําตัวให้ดีๆ หน่อย”

“ฉันทําตัวยังไงเหรอ นํามันคนพวกนันเอามาเอง
กระดาษหนังสือพิมพ์ก็คนพวกนันเป็ นคนจุด ฉันเป็ นผู้
เสียหาย ยังต้องมาถูกนายสังสอนอีกเหรอ อวีหมิงหลา
ง ตกลงนายอยูข่ า้ งใครกันแน่เนีย”

ใบหูของอวีหมิงหลางร้อนวูบ ประโยคสุดท้าย ทําไมฟั งดู

คล้ายกําลังอ้อน ทําไมทําให้รูส้ กึ ตัวเบา ไม่ได้ เขาห้าม
ถูกผูห้ ญิงคนนีทําให้คล้อยตามอีก เคร่งขรึมเข้าไว้

20
“เอาเป็ นว่า ห้ามคุณใช้ความฉลาดของคุณทําเรืองเสียง
ตายแบบนีอีก ไม่วา่ จะสถานการณ์ไหน ต้องมันใจใน
ความปลอดภัยของตัวเองก่อน ถ้าผมเห็นคุณเอาตัวไป
เสียงแบบนีอีก ผมจะ...”

เขาจะทําไมน่ะเหรอ อวีหมิงหลางก็ยงั คิดไม่ออก

“จะทําไมเหรอ คุณลุงทหาร” เสียวเชียนเค้นถาม

อวีหมิงหลางชะงักไป ถลึงตามองเธอ ขอสงวนออก

ความคิด

21
เขาติดเครืองยนต์ เตรียมจะไปส่งเธอทีบ้าน

“หิวแล้ว”

เสียวเชียนมองแผงขายของปิ งย่างทีอยูน่ อกหน้าต่าง

อยูๆ่ ก็นกึ ได้วา่ เมือชาติทีแล้วมีอยูค่ รังหนึง พวกเธอสอง
คนเคยไปดูหนังกันจนดึกดืน เขาก็ขบั รถออกไปแบบนี
เหมือนกัน เสือนอกของเขาคลุมอยูท่ ีตัวเธอ เธอในตอน
นันก็เหมือนกับตอนนี มองร้านค้าข้างทางแล้วก็พดู ว่าหิว

คล้ายๆ กับสถานการณ์ในตอนนีเลย

เขาหยุดรถ
22
“นังอยูใ่ นรถนิงๆ ห้ามลงจากรถ”

เสียวเชียนเห็นเขาลงไปซือของปิ งย่างจากร้านนัน รูส้ กึ

ดวงตารืนๆ คล้ายกับมีของเหลวอุน่ ๆ ใกล้จะไหลออกมา

เธอนีมันยังไงกันนะ แค่เขาไปซือของกินให้ก็ซาบซึงจน
เป็ นแบบนี แล้วไหนทีบอกว่าจะทําตัวเชิดหยิงเข้าไว้ไม่
แสดงออกก่อน

อวีหมิงหลางซือหมูยา่ งสองไม้ หมันโถวปิ งสองไม้กบั เนือ

สันอีกหนึงไม้ พอเห็นกุง้ ทะเลน่ากินจึงซืออีกหลายไม้ สุด
ท้ายซือนําอัดลมอีกสองขวดหิวกลับไปทีรถ

23
ยัยตัวแสบก้มหน้าไม่รูว้ า่ คิดอะไรอยู่ อวีหมิงหลางเปิ ด
ประตูเห็นสีหน้าของเธอแล้วใจก็ออ่ นยวบทันที

นีเขาพูดจาดุเกินไปหรือเปล่า ทําเธอตกใจหรือ

“กินสิ” เขายืนของกินให้เธอ ภายในรถมีกลินหอมของ

เนือย่างลอยตลบอบอวล

เสียวเชียนรับมา ความรูส้ กึ ในใจก็เหมือนเนือย่างพวก

นี…อบอุน่

“แฮ่ม ครังนีน่ะ คุณไม่ได้มีความผิดอะไรตรงๆ ผมตัดสิน

24
ใจยกโทษให้ แต่ครังหน้าห้ามมีแบบนีอีก”

พรึบ หัวใจเย็นชาขึนมาทันที

เสียวเชียนกัดฟั น นายจะพูดภาษาคนหน่อยไม่ได้หรือไง
ใครอยากจะฟั งนายพูดจาเป็ นการเป็ นงานหน้าตาเคร่ง
ขรึมกัน

บรรยากาศแบบนี พูดอะไรไม่พดู ดันพูดสิงทีไร้ประโยชน์

จริงๆ เลย ชาติก่อนทีตานีโสดตลอดชีวิตไม่ใช่ความผิด

เธอแน่นอน คนอีคิวแบบนีผูห้ ญิงคนไหนอยากจะอยู่
ด้วย
25
อวีหมิงหลางเห็นเธอทําสีหน้าทีทังทําให้รูส้ กึ เป็ นห่วง
และอยากจะโมโหในเวลาเดียวกันแล้วก็แอบคิดในใจ

นีขนาดยังเด็กยังใจกล้าขนาดนี รออีกไม่กีปี โตแล้วไม่

กลายเป็ นปี ศาจร้ายสร้างหายนะเลยเหรอเนีย

อวีหมิงหลางนับวันจะยิงรูส้ กึ ว่า ฝาแฝดจิวจีเยียกคนนี

ถ้าไม่ดแู ลอย่างเข้มงวด อีกหน่อยได้กลายเป็ นปี ศาจแน่

“ตอนนีไม่หิวแล้ว ไปส่งฉันทีบ้าน” เห็นท่าทางตานีแล้วก็

โกรธจนอิม

26
“ผมหิวแล้ว ถูกคุณก่อเรืองจนเหนือย ผมยังไม่กินอะไร
เลยทังวัน”

เรืองนีมันก็จริงๆ แหละนะ ไปกินเลียงกับเพือนทหาร ยัง

ไม่ทนั จะได้กินสักคําก็ถกู ยัยตัวแสบคนนีดึงดูดสายตาให้
วิงออกไป วุน่ วายทังวัน ทังหมดเพราะเป็ นห่วงเธอแท้ๆ
จนถึงตอนนีอวีหมิงหลางยังไม่ได้กินอะไรเลย

หลังจากทีเสียวเชียนฟั งเขาพูดจบก็นงนิ
ั ง พอหันไปก็เห็น
เขาแกะกุง้ นียังจะกินอีกเหรอเนีย

“ฉันจะเดินกลับเอง”

27
อยากเปิ ดประตูแต่กลับพบว่าผูช้ ายเจ้าเล่หล์ อ็ คประตู
เรียบร้อย

“นีนายคนแซ่อวี นายคิดจะ...อุ๊บ”

เนือกุง้ ทียังร้อนๆ ถูกจับยัดเข้าปาก เขายัดมันเข้าปาก

เธอ

เสียวเชียนตัวแข็งทันที

นับตังแต่ลกู สาวตายเธอก็ไม่ได้กินอาหารทะเลอีกเลย นี
เป็ นครังแรก

28
อีกทังนีไม่ใช่กงุ้ ธรรมดา

นีเป็ นกุง้ ทีพ่อของลูกเธอแกะเปลือกให้ดว้ ยตัวเอง

“กินสิ มองผมก็อมแล้
ิ วเหรอ” อวีหมิงหลางแกะต่อ เสียว
เชียนเคียวเหมือนหุน่ ยนต์ เธอเกือบลืมไปแล้วว่าอาหาร
ทะเลมีรสชาติยงั ไง

มันอร่อยมาก แต่ทาํ ไมเธอถึงอยากร้องไห้นะ...

“อวีหมิงหลาง...”

“หืม” เขาตังใจแกะกุง้ นิวเรียวยาวของเขาเลอะนําซอส

29
กับผงยีหร่า

“นาย...ล้างมือหรือยัง”

“...สกปรกบ้าง ร่างกายจะได้มีภมู ิคมุ้ กัน”

ด้วยเหตุนีเขาจึงใช้มือทียังไม่ได้ลา้ งแกะกุง้ แล้วก็ปอ้ น

เธอ

อาจเพราะรูส้ กึ ผิดทีตัวเองไม่ได้ลา้ งมือแล้วยังป้อน

อาหารเธออีก อวีหมิงหลางเงยหน้าคิดจะขอโทษเธอ แต่
กลับเห็นผูห้ ญิงข้างๆ ดวงตาแดงกํา นําตาคลอเบ้า

30
“ผมขอโทษ ผมลืมไปจริงๆ เดียวผมจะไปซือนํามาล้าง
มือ...” อวีหมิงหลางพอเห็นเธอจะร้องไห้ก็ทาํ อะไรไม่ถกู

ทําไมพอเห็นนําตาเธอจิตใจก็วา้ วุน่ นะ

“ตาทึม นังอยูเ่ ฉยๆ” all-all2 blog

“อ้อ” เขาอยูก่ บั ผูห้ ญิงไม่คอ่ ยเป็ น เธอว่าอะไรเขาก็ทาํ

ตาม

พอเห็นเขานังตัวตรงไม่ขยับ เสียวเชียนก็ออกคําสัง

31
“กิน”

“อ้อ”

จับกุง้ ขึนมาจะแกะต่อ แต่ก็รูส้ กึ ว่าตัวเองไม่ได้ลา้ งมือดู

ไม่เหมาะเท่าไร เขาจึงหยิบเนือย่างขึนมาส่งให้เธอ

ความรูส้ กึ ดราม่าของเสียวเชียนถูกเขาทําสับสนไปหมด
เธอยิมทังนําตา

“นายก็กินด้วย”

32
“อ้อ...”

ท่ามกลางความเงียบ ทังสองคนไม่มีใครพูดอะไร นังกิน

กันอย่างเงียบๆ

เวลานีเสียวเชียนรูส้ กึ เหมือนย้อนกลับไปชาติก่อน พวก

เธอสองคนก็เคยนังกินอาหารกันอยูใ่ นรถ

จริงๆ แล้วพอมาคิดดู ช่วงเวลาทีได้อยูก่ บั เขาเมือชาติ

ก่อน เป็ นความทรงจําทีสวยงามทีสุดจริงๆ

ความสวยงามทีว่า ตอนทีมีอยูไ่ ม่รูส้ กึ ว่าเป็ นเรืองดีเท่าไร

33
แต่พอสูญเสียไป หาความรูส้ กึ นันไม่เจออีกถึงได้
ตระหนักว่า ทีแท้ช่วงเวลานันคือดีทีสุดแล้ว

เธอในชาติก่อนรูส้ กึ ว่าตัวเองไอคิวระดับนีไม่ควรมานัง
คิดถึงในสิงทีสูญเสียไปแล้ว เพราะจะคิดหรือไม่คิดสุด
ท้ายก็พลาดแล้วอยูด่ ี

ตอนทีเริมพลาด จริงๆ ก็กลับหลังได้

แต่พอคิดแล้วก็เดินหน้าดีกว่า ผ่านช่วงนีไปได้ เดียวมันก็

ผ่านไปได้

แต่พอเดินไปไกลแล้วหันกลับไปดูอีกครัง คนคนนันก็ไม่
34
อยูท่ ีเดิมแล้ว บาดแผลจึงฝังลึกอยูใ่ นใจไปแบบนัน

ตาทึมทีนังกินของปิ งย่างเป็ นเพือนเธอก็คือตาทึมทีชาติ

ก่อนไม่เคยทําให้เธอเสียใจ ทุกอย่างเริมใหม่ตงแต่
ั ตน้ อีก
ครัง แต่คล้ายกับว่ามีบางอย่างทีไม่เหมือนเดิม

ท่าทางของเธอทีนังกิน ดูดีจริงๆ

35
ตอนที 43 พีหลางอยากแก้ตวั ในสิงทีทําผิด

อวีหมิงหลางควบคุมสายตาตัวเองลําบาก เขาเปิ ดไฟใน

รถ อยูๆ่ ก็รูส้ กึ ว่าเธอนังอยูใ่ นรถแล้วรูส้ กึ สบายตา

36
คล้ายกับว่าทีนังข้างคนขับของเขาควรเป็ นทีนังของเธอ
เวลาเขาหันไปก็จะได้เห็นใบหน้าเล็กๆ ทีสวยงามของ
เธอ จะเป็ นคนอืนไม่ได้

ไฟในรถสว่างกําลังดี เผยให้เห็นใบหน้าอันได้รูปของเธอ
แม้แต่ไฝเสน่หท์ ีสวยดังทับทิมยังดูแล้วสบายตา

อยูๆ่ อวีหมิงหลางก็นกึ ขึนได้วา่ ตอนเขาเป็ นเด็ก คุณย่าที

เป็ นนักวาดภาพพูก่ นั จีนกําลังวาดภาพอยู่ เขาวิงไปหา
แล้วปี นขึนโต๊ะ ชีไปทีรูปวาดของย่าแล้วพูดว่า ‘ใบหน้า
คนนีสกปรกจัง มีจดุ ด้วย’

37
ย่าบอกกับเขาว่า นันเรียกว่าไฝคนงาม จะต้องขึนทีหว่าง
คิวหรือข้างริมฝี ปากเท่านันถึงจะเรียกว่าไฝคนงาม โดย
เฉพาะผูห้ ญิงคนทีมีไฝนี จะเฮงสุดๆ อีกอย่างต้องเป็ นไฝ
สีแดงเท่านันถึงจะเรียกว่าไฝคนงาม สีดาํ ไม่นบั

พอโตแล้วเขาก็เจอผูห้ ญิงมากมายทีมีไฝคนงาม แต่ไม่มี

คนไหนเลยทีสวยเหมือนเธอ หรืออาจเป็ นเพราะเธอ เขา
ถึงได้รูส้ กึ ว่าไฝนันสวย ในความเป็ นจริงเขารูส้ กึ ว่าผูห้ ญิง
คนนีตรงไหนก็สวย

หน้าสวย ไฝสวย แม้แต่กิรยิ าท่าทางเล็กๆ น้อยๆ ก็ดดู ีไป

หมด

38
แต่ผหู้ ญิงคนนีฉลาดเกินไป ความฉลาดบางครังก็ทาํ ให้
ดูน่ารัก ไม่ถกู สิ มีแค่เขาทีรูส้ กึ ว่าน่ารัก

ความฉลาดแบบร้ายๆ นี ถ้าไปใช้กบั คนอืน ยิงสร้าง

ความตกใจเข้าไปใหญ่

วันนีเธอลงมือสองครัง แต่ละครังโหดขึนเรือยๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตามไป เธอจะต้องเกิดเรืองแน่ๆ

อีกทังอวีหมิงหลางสามารถฟั นธงได้เลยว่า

ต่อให้เธอก่อเรืองได้สาํ เร็จก็ไม่มีใครสืบมาถึงตัวเธอได้
39
แน่ วิธีทีใช้ทงโหดและแนบเนี
ั ยน โหดแบบชนิดทีว่าฆ่า
คนไม่ให้หลังเลือดได้

“ตาทึมอวี มองฉันทําไม”

“ผมคิดว่า ต่อไปคุณ อาจกลายเป็ นตัวหายนะ” เขาพูด

ไปตามตรง ผูห้ ญิงคนนีถ้าไม่เดินในทางทีถูก ต่อไปต้อง
ทําลายล้างทุกอย่างแน่

คนทีไอคิวสูงถ้าลองได้ใช้สมองขึนมาก็สามารถฆ่าคน
ตายได้เป็ นเบือ อีกทังกฎหมายยังเอาผิดไม่ได้ดว้ ย จะ
ย่างก้าวไปทีไหนก็ไม่มีทางเสียเปรียบ

40
“...”

มือทีเสียวเชียนถือไม้เสียบเนือย่างอยูห่ ยุดชะงัก อยาก

จะเอาไม้จิมหน้าเขา เธอเป็ นหายนะ เธอเป็ นหายนะ
เป็ นหายนะทังบ้าน

แต่พอนึกถึงว่าระหว่างเธอสองคนเกิดเรืองอะไรมากมาย
มือทีถือไม้แหลมอยูก่ ็วางลงแล้วพูดประชด

“ใช่สิ ฉันเป็ นตัวหายนะ ฉันไม่ใช่คนดี ต่อไปนายก็อยูใ่ ห้

ห่างๆ แล้วกัน ไกลเท่าไรได้ยงดี
ิ อย่ามายัวโมโหฉัน”

คําพูดทีตังใจพูดให้ฟังดูหา่ งเหินของเธอ อวีหมิงหลางไม่

41
ชอบเอามากๆ

ตอนกินก็ยงั ดีๆ อยู่ ทําไมพอกินเสร็จก็จะตัดสัมพันธ์กนั

แล้วล่ะ

ครันแล้วเขาจึงจับมือเสียวเชียนข้างทีถือไม้แหลมขึน
มาตีหวั ตัวเอง

เสียวเชียนงง นีมัน...เรืองอะไรกัน

“เมือกีคุณอยากทําแบบนีไม่ใช่เหรอ ทําแล้วสบายใจขึน
ไหม”

42
ถึงจะเป็ นผูถ้ กู กระทํา แต่ก็ยงั ดีกว่าถูกเธอมองด้วยสาย
ตาห่างเหิน

“นาย...ปั ญญาอ่อนเหรอ” เสียวเชียนพูดได้แค่นนั

“ขอแค่คณ
ุ ร่าเริงขึนหน่อย ผมจะดูเป็ นคนโง่ก็ไม่เป็ นไร”

เสียวเชียนอยากไปล้างมือมาก สติเธอกระเจิงไปหมด
แล้ว

“อวีหมิงหลาง ฉันไม่ใช่คนดี” พอรถถึงหน้าบ้าน เสียว

เชียนไม่ได้ลงจากรถ แต่มองไปข้างหน้าแล้วพูดออกมา

43
เธอไม่รูว้ า่ เป็ นเพราะสวรรค์กลันแกล้งหรือเปล่า แต่นบั
ตังแต่เธอกลับมาจนถึงตอนนี ทุกเรืองเลวๆทีเธอทําแทบ
จะถูกเขาจับได้หมด

รวมถึงเรืองวางเพลิงเมือคืนนี เธอมันใจว่าอวีหมิงหลางรู ้
ดีวา่ เรืองเป็ นยังไง

“ผมเชือว่าตัวเองดูคณ
ุ ไม่ผิด”

“ฉันทําเรืองไม่ดีมากมาย แต่ฉนั ไม่เคยรูส้ กึ เสียใจ”

“ถ้ามีคนใส่ใจคุณ คุณก็คงไม่ทาํ แบบนันอีก”

44
เสียวเชียนตกใจ เหมือนสิงทีอัดอันอยูใ่ นใจถูกเปิ ดออก

เธอเป็ นจิตแพทย์ เธอเคยเป็ นเหมือนอวีหมิงหลาง พูด

กับคนไข้ทีมีปัญหาทางด้านจิตใจอย่างใจเย็นแบบนี แต่
พอเนือหาทางทฤษฎีพวกนีออกจากปากเขา ทําไมเธอ
รูส้ กึ เหมือนบางสิงทีอยูใ่ นใจกําลังจะสูญเสียการควบคุม

“ฉันแอบถ่ายรูปคนเลวๆ แล้วยังวางเพลิง นายก็รูห้ มด

ทําไมถึงไม่วา่ ฉัน” สองมือของเสียวเชียนกําหมัดแน่น

“เมือกีคําพูดทีผมพูดกับคุณรุนแรงไปหน่อย อาจไปทํา
ร้ายคุณเข้า ผมขอโทษ ผมไม่ได้จะวิจารณ์การกระทํา
ของคุณว่าผิดถูกอย่างคนทีมีคณ
ุ ธรรมสูงส่งอะไร ผมแค่

45
เป็ นห่วงว่าพฤติกรรมเหล่านันมันจะทําร้ายตัวคุณ คุณ
อยากปกป้องคนในครอบครัวเรืองนีผมเข้าใจ แต่ผมขอ
เถอะต่อไปไม่วา่ คุณจะทําเรืองอะไร อย่าให้ทาํ ร้ายถึงตัว
เอง รับปากผม”

เขามองเธอจริงจัง เสียวเชียนเริมแสบจมูก

“คุณเป็ นผูห้ ญิงทีดี คุณยังเด็ก อย่าทําให้มือตัวเองต้อง

สกปรกเพราะคนทีไร้คา่ พวกนัน”

“ฉันเกลียดนาย” เสียวเชียนควบคุมนําตาไม่ได้แล้ว ตา
บ้านีมาพูดกับเธอแบบนี ไม่สดู้ า่ เธอออกมาเธอยังสบาย
ใจเสียกว่า

46
นําตาของเธอมีคา่ มาก แต่ตานีกลับชอบทําให้เธอร้องไห้

อวีหมิงหลางเห็นตัวเองทําสาวร้องไห้ก็เริมร้อนใจ

กับผูห้ ญิงเขาทําตัวไม่ถกู จริงๆ นีนา ทําไงดี เรืองมัน

เกือบจะดีแล้วเชียว

“ผมเดาว่าคุณคงเคยถูกทําร้ายมาก่อน แต่ไม่วา่ ยังไง

เรืองมันก็ผา่ นไปแล้ว คุณควรมีอนาคตทีดีกว่า คุณออก
จะฉลาด วางแผนแก้แค้นคนได้เป็ นฉากๆ แต่นีไม่ใช่ทาง
เลือกทีดีทีสุดสําหรับคุณ”

47
“งันนายบอกมาว่าฉันควรเลือกทางไหน อวีหมิงหลา
ง ฉันในตอนนีนอกจากวางแผนทําแบบนีแล้วฉันยังจะ
ทําอะไรได้อีก”

“ผมเป็ นทหาร ด้วยสถานะของผม บางอย่างผมไม่ควร

พูด แต่ถา้ จากมุมมองของตัวผมเอง ผมไม่คิดว่าการแก้
แค้นคนทีเคยทําร้ายคุณในขอบเขตทีเหมาะสมเป็ น
พฤติกรรมทีผิด”

เสียวเชียนมองเขาอย่างตกใจ แม้แต่รอ้ งไห้ยงั ลืม

เขาไม่คิดว่าเธอผิด?

48
“แต่วิธีของคุณไม่ถกู หนึงคือมันเสียงต่อการทําผิด
กฎหมาย ทําร้ายคนอืนและตัวเอง สองคือต่อให้คณ
ุ แก้
แค้นพวกเขาได้แล้วคุณก็ไม่สบายใจอยูด่ ี สําหรับคนทีไม่
รูจ้ กั ผิดชอบชัวดีจะไม่คิดว่าการทําร้ายคนอืนเป็ นเรืองที
ผิด แต่คณ
ุ จิตใจดีเกินไป คุณทําร้ายคนอืนก็จริง แต่ใน
ขณะเดียวกันคุณก็ไม่สบายใจ”

ไม่อย่างนันจะร้องไห้ตอนล้างมือทําไม อีกทังยัง
พยายามเน้นยําว่าตัวเองเป็ นคนเลว ภาพเหตุการณ์ตอน
นันสร้างความตกใจให้อวีหมิงหลางเป็ นอย่างมาก

“อวีหมิงหลาง นายรูไ้ หมว่าคนทีมาวางเพลิงในวันนีใคร

ส่งมา”

49
“...อืม” เขาไม่ได้โง่

“ถ้าเป็ นญาตินายทํา นายช่วยฉันก็เท่ากับทําร้ายเขา

เคยคิดหรือเปล่า” ตอนแรกเธอคิดว่าทีเขาโกรธเพราะ
เรืองนี แต่จากคําพูดของเขาเมือครู ่ เห็นได้ชดั ว่าไม่ใช่

“ไม่วา่ ใครก็ลว้ นทําเพือตัวเองทังนัน ล้วนต้องมีการสูญ

เสีย”

อวีหมิงหลางตอบเสียวเชียนอย่างทียากจะเข้าใจ

“เฉินเสียวเชียน ทําลายแผ่นฟิ ลม์ ไปหรือยัง” เขาถาม

50
เสียวเชียนส่ายหน้า

“กลับไปเอามา ผมจะรอคุณอยูข่ า้ งล่าง”

“ทําไม” เสียวเชียนถาม

“จะทําสิงทีผมทําผิดไปให้ถกู ต้อง” ตอนนันเขาไม่ควรจะ

รับปากผูห้ ญิงคนนี

51
ตอนที 44 อวีหมิงหลางผูย้ งใหญ่
ิ ไม่ใช่สนุ ขั ทีซือสัตย์
อาละวาดไม่เป็ น

52
เสียวเชียนเข้าบ้าน เจียซิวฟางยังรออยู่ เฉินจือหลงนอน
ไปก่อนแล้ว เสียงกรนของน้องทีไม่เอาไหนดังลอยทะลุ
ประตูออกมา

“เชียนเอ๋อร์ เรืองเป็ นไงบ้าง” เจียซิวฟางถาม

“กลับมาเอาของหน่อย ยังต้องไปอีกรอบ”

“ปลอดภัยหรือเปล่า เดียวแม่ไปด้วย”

“ไม่เป็ นไรแม่ ลุงทหารก็ตามมาด้วย” บนตัวเธอยังคลุม

เสือของเขาอยู่

53
“ผูช้ ายทีช่วยดับไฟคนนัน แกรูจ้ กั เหรอ” ลูกสาวคลุมเสือ
ของผูช้ าย มันดูแปลกๆ

“แม่ลืมแล้วเหรอ ก่อนหน้านีเขาเคยช่วยพวกเราไว้ไง”

“อ้อ คนคนนันเอง มิน่าถึงดูคนุ้ ๆ”

เสียวเชียนหยิบฟิ ลม์ กับกล่องรูปแล้วหันตัวเดินออกไป

“เชียนเอ๋อร์ ไม่ตอ้ งให้แม่ไปด้วยจริงๆ เหรอ”

“ไม่เป็ นไร เบืองบนของเขาส่งมาน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”

54
เสียวเชียนหาเหตุผลโกหกเจียซิวฟางสําเร็จ

เธอกลับไปขึนรถอีกครัง เห็นเขาขับออกไปอย่างคล่อง
แคล่ว

“ฟิ ลม์ ทังหมดอยูใ่ นนีแล้วเหรอ”

“อืม อยูน่ ีหมดแล้ว เดิมทีจะเผาทิงแต่ไม่มีเวลา” ถึงแม้

เสียวเชียนจะเคยคิดอยากใช้ประโยชน์จากฟิ ลม์ พวกนี
อีกก็ตาม

แต่ในเมือรับปากอวีหมิงหลางแล้ว เธอก็ตอ้ งทําตาม

สัญญา
55
“รัดเข็มขัดให้ดี หลับตานอนพักไป อาจจะนานหน่อย”
เขาเร่งความเร็วรถ

“ไปไหน”

“รีสอร์ทตากอากาศ”

นันมันไกลจากในเมืองออกไปอีกไม่ใช่เหรอ ขับรถก็คง
ครึงชัวโมงได้ ตานีจะพาเธอไปทีนันทําไม

พ่อของหลีเจินไปพักร้อนอยูท่ ีนันพอดี เข้านอนไปแล้ว

พอได้ยินเสียงทีประตู เจ้าหน้าทีรักษาความปลอดภัยก็
56
ถือปื นออกมาดู อวีหมิงหลางกดแตรรัวๆ

เสียวเชียนนึกไม่ถงึ ว่าเขาจะพาเธอมาทีนี

“นีเป็ นบัตรประจําตัวผม ผมต้องการเจออาเขยหลีอ้าย

กัว” อวีหมิงหลางยืนบัตรประจําตัวออกไป เจ้าหน้าที
รักษาความปลอดภัยไม่กล้าทําเสียเวลารีบปล่อยเขาเข้า
ไป

“เดียวเข้าไปแล้วคุณไม่ตอ้ งพูดอะไรทังนัน ผมจัดการ

เอง” เขาปลดเข็มขัดนิรภัย เสียวเชียนพยักหน้า

เธอพอจะรูว้ า่ อวีหมิงหลางคิดจะทําอะไร
57
เวลานีอาเล็กกับอาเขยเข้านอนไปแล้ว อวีหมิงหลางมา
เยือนกลางดึก ไม่มีแม้กระทังเวลาให้พวกเขาเปลียนเสือ
ผ้า

“เจ้าเล็ก มาได้ยงั ไง” อาเล็กเห็นอวีหมิงหลางเกรียว

กราดเข้ามาก็ตกใจ รีบเข้าไปดึงตัวเขาให้ไปคุยกันส่วน
ตัว

อวีหมิงหลางกลับสะบัดมือเธอออก แล้วเอากล่องในมือ
เสียวเชียนยืนให้พวกเขา

“ดูเอาครับว่าของพวกนีมันคืออะไร”

58
อาเขยรับกล่องไปเปิ ดดู โกรธจนสีหน้าเปลียน

“เอามาจากไหน”

“อย่าถามเลยครับว่าเอามาจากไหน ลูกชายตัวดีของ
พวกอาทําอะไรไว้ ไปถามเขาเองเถอะครับ”

หลีเจินไม่ได้อาศัยอยูก่ บั พ่อแม่ พ่อแม่ของเขาอยูท่ ีเมือง

หลวง ตอนนีมาพักผ่อน หลีเจินจึงอาศัยอยูใ่ นเมืองตาม
ลําพัง

“งามหน้า งามหน้านัก...” อาเขยโกรธจนต้องเอามือจับที

59
หน้าอก ใบหน้าซีดเผือด อาเล็กรีบเข้าไปหายา เขาอายุ
มากแล้ว หัวใจไม่คอ่ ยดี

“เรืองนีอาจัดการเอานะครับ เดิมผมก็ขีเกียจจะยุง่ เรือง

โสมมพวกนี แต่ตอนนีปั ญหาไม่ได้ขนอยู
ึ ก่ บั เขาคนเดียว
แล้ว อาไปสืบดูเอาเองนะครับ คนทีอยูก่ บั เขาชือหนี
เจียนเหริน เพือทีจะปกปิ ดเรืองพฤติกรรมเบียงเบนทาง
เพศ เขาได้หลอกหมันผูห้ ญิงคนนี พอถูกจับได้ก็ไม่รูไ้ ป
เอาความคิดชัวๆ มาจากไหน จ้างคนมาวางเพลิงบ้าน
ผูห้ ญิง”

“หา” อาเล็กตกใจ อาเขยโกรธจนมือสัน

60
“หลีเจินไม่มีทางทําแบบนัน เขาก็แค่รกั สนุก...” อาเล็ก
พยายามแถ หันไปถามเสียวเชียน “หนูจ๊ะ หนูคบั ข้องใจ
อะไรก็บอกกับฉันได้นะ ฉันชดใช้ให้หนูได้ แต่อย่ามาใส่
ร้ายหลีเจินของเราเลย”

“พอแล้ว!” อวีหมิงหลางตะโกนให้หยุด ดึงเสียวเชียนไป

อยูข่ า้ งหลังแล้วชีหน้าว่าอาเล็ก

“รักลูกในทางทีผิด ผมไม่อยากคุยกับคนไร้ศีลธรรมแบบ
อา ครังก่อนผมยังไว้หน้า ผลก็คือเกิดเรืองใหญ่แบบนีขึน
อาเขย อาบอกผมทีสคิ รับว่าจะทํายังไง”

อาเล็กถลึงตา นีกล้าว่าเธอว่าไร้ศีลธรรมหรือ

61
“แม่หนู ทีบ้านมีใครเป็ นอะไรหรือเปล่า ทรัพย์สนิ อะไร
เสียหายบ้าง” อาเขยถาม

“กําแพงถูกเผา ส่วนคนก็ตกใจขวัญเสีย หนูไปแจ้ง

ตํารวจแล้วค่ะ” เสียวเชียนตอบไปตามตรง

“เรืองนีพวกเราจะสืบให้ถงึ ทีสุด ถ้าหลีเจินทํา พวกเราไม่

ปกป้องเขาแน่ แต่ถา้ หลีเจินไม่ได้ทาํ ฉันขอรับประกันว่า
จะไม่ให้หลีเจินปกป้องคนคนนัน จัดการไปตามจริง ควร
ลงโทษยังไงก็ตามนัน แบบนีดีไหม”

“ตาหลี” พออาเล็กได้ยินว่าให้จดั การไปตามจริงก็รอ้ น

62
ใจรีบเข้าไปจับสามี แต่ถกู สามีผลักออก

“เจ้าเล็กพูดถูก ทีลูกเป็ นแบบนีเพราะคุณตามใจ หุบ

ปากเดียวนี!”

“หนูจ๊ะ ถอนแจ้งความเถอะนะ อย่าทําให้เป็ นเรืองใหญ่

เลย พวกเรามาตกลงกันเอง ได้ไหม” อาเล็กร้อนใจ
อยากจะเข้าไปจับเสียวเชียน แต่ถกู อวีหมิงหลางผลัก
ออก

“ไม่ได้ ห้ามเจรจาตกลงกันเอง” อวีหมิงหลางยืนยัน

ถ้าตอนแรกเอาเรืองมาบอกอาเขย เพลิงเมือคืนก็อาจจะ
63
ไม่เกิดขึน

โชคดีทีเขาไปทัน ถ้าเขาไม่ได้ไป ครอบครัวเสียวเชียนจะ

เป็ นยังไง

“อวีหมิงหลาง หลานถูกผูห้ ญิงคนนีหลอกใช้หรือเปล่า นี

หลานช่วยคนนอกเหรอ” อาเล็กโกรธมาก

“ผมแค่ช่วยในสิงทีถูกต้อง เรืองนีไม่วา่ หลีเจินจะทําหรือ

ไม่ก็หา้ มยอมความทังนัน ถ้าเป็ นหลีเจินทํา เขาไปทํา
เรืองชัวๆ ข้างนอกแบบนีพวกอายังคิดจะปล่อยไว้ ถ้าไม่
ใช่หลีเจินทํา ข้างตัวเขามีตวั หายนะเกาะอยู่ พวกอาคิด
จะมองหลีเจินถูกทําลายชีวิตไปแบบนีเหรอครับ ตอนนี

64
วางเพลิง ต่อไปจะฆ่าคนหรือเปล่าไม่รู ้ ชือเสียงของ
อาเขยทีสังสมมาตลอดชีวิต จะปล่อยให้ถกู ทําลายเอา
ตอนแก่ดว้ ยมือเขาเหรอครับ”

“ก็ไม่ได้มีคนตายไม่ใช่เหรอ ให้เงินก็จบแล้วไหม” อาเล็ก

พูดจบก็รูส้ กึ เสียใจ

เธอร้อนใจอยากช่วยลูกชายเลยไม่คิดให้ดีก่อนพูด นีก็
เท่ากับล่วงเกินอวีหมิงหลางและสามีตวั เอง

เสียวเชียนมองอย่างเย็นชา นีเขาเรียกว่าอะไรนะ ใช้

อํานาจรังแกคนอืนหรือเปล่า

65
ทันใดนันในมือเหมือนมีของบางอย่างถูกยัดเข้ามา

ไฟแช็ก

เธอมองอวีหมิงหลาง นายให้ฉนั มาทําไม

“เผา ไม่พอใจอะไรในบ้านนีเผาให้หมด มีผมดูอยู่ ไม่มี

คนตายหรอก”

ลูกชายคนเล็กตระกูลอวี ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน ฉายา

ปี ศาจจอมทําลายล้างไม่ได้เรียกกันเล่นๆ ตอนอยูห่ น่วย
เขาอยูแ่ บบเจียมเนือเจียมตัว แต่ในสายเลือดก็เหมือน
กับพ่อของเขา พอออกโรง อย่าว่าแต่อาแท้ๆเลย แม่แท้ๆ
66
ก็เอาไม่อยู่

แน่นอนว่านางอวีไม่ได้ทาํ ตัวใช้อาํ นาจข่มเหงคนอืนแบบ

ทีอาเล็กทํา

เสียวเชียนไม่มีทางเผาจริงแน่นอน นีมันทีไหนกัน

คนทียืนอยูข่ า้ งนอกไม่ได้แค่มายืนโชว์ตวั ถ้ากล้าเผาจริง

เดียวได้โดนยิงรัวแน่

“เจ้าเล็ก ตอนหลานเด็กๆ ใครเลียงหลานมา ถึงกับลืม

บุญคุณเพราะผูห้ ญิงคนเดียว” อาเล็กพอได้ยินอวีหมิ
งหลางพูดว่าจะเผาบ้านก็โกรธจนอยากบีบคอให้ตาย
67
“คุณพูดก่อนนะคะว่าไม่มีคนตายก็ไม่เห็นเป็ นไร คุณ
นายผูม้ ีอาํ นาจ ชีวิตคุณคือชีวิต ชีวิตของฉันก็คือชีวิต
เหมือนกัน ฉันไม่ตอ้ งการเงินคุณสักแดง ก่อนทีเรืองจะ
สืบจนกระจ่างฉันไม่อยากพูดอะไรกับคุณทังนัน แต่ถา้
หลีเจินทําจริง กรุณามาขอโทษฉันกับครอบครัวของฉัน
ด้วยนะคะ”

เสียวเชียนพูดเสียงดังฟั งชัด คนทีอยูใ่ นบ้านมีปฏิกิรยิ าที

แตกต่างกันไปต่อคําพูดของเธอ

68
ตอนที 45 โรคยําคิดยําทํากําเริบอย่างรุนแรง

เสียวเชียนรูว้ า่ ทีนีคือทีไหน

69
เธอรูว้ า่ กําลังพูดอยูก่ บั ใคร แต่ทา่ ทีของเธอไม่แพ้ให้กบั
อีกฝ่ ายเลยสักนิด

อวีหมิงหลางมองเธออย่างชืนชม

บรรดาผูห้ ญิงในตระกูลอวี เขาไม่ชอบเลยสักคน แม่กบั

พีสะใภ้ใหญ่ช่างเม้าท์ พีสาวของเขาใจเด็ดเกินไป พี
สะใภ้คนทีสองเคร่งขรึมเกินไป อาเล็กของเขาน่ะเหรอ หึ
หึหึ

เสียวเชียนดีจะตาย ตรงใจอวีหมิงหลางทุกอย่าง เวลาที

ควรอ่อนก็ออ่ น เวลาทีควรฉลาดก็ฉลาด เวลาไหนควรมี

70
ความกล้าหาญก็ไม่มีขาด

ไม่วา่ ใครทําอะไรให้เธอไม่พอใจ สิงทีควรพูดเธอก็จะพูด

เต็มที ผูห้ ญิงแบบนีอยูก่ บั เขา มองแล้วก็รูส้ กึ สบายใจ

เสียวเชียนรูด้ ีแก่ใจว่าอวีหมิงหลางพยายามหนุนหลังเธอ
เธอจึงไม่อาจลดค่าตัวเองให้เขาขายหน้า ไม่ตอ้ งไปสน
ว่าทีนีจะเป็ นทีสูงส่งแค่ไหน เธออยากพูดอะไรก็พดู เต็มที

“เป็ นเพราะฉันสอนลูกไม่ดีเอง ไม่วา่ เรืองนีหลีเจินจะเป็ น

คนบงการหรือไม่ ฉันไม่ปล่อยให้เรืองเงียบแน่ ฉันต้องขอ
โทษด้วยทีสร้างความลําบากให้หนูกบั ครอบครัวนะ” พ่อ
ของหลีเจินโค้งให้เสียวเชียน

71
“เงินทีจะใช้ซอ่ มกําแพงบ้านให้เธอ โอนเข้าบัญชีผมได้
เลย ไม่จาํ เป็ นต้องไปหาเธออีก” อวีหมิงหลางพูด

“เจ้าเล็ก หลานไม่เชือใจพวกเราเหรอ” อาเขยขมวดคิว

“ผมต้องอยูแ่ ต่ในหน่วย ออกมาดูเขาบ่อยๆ ไม่ได้ แต่ถา้

เธอเป็ นอะไรไปแม้แต่ปลายเล็บ อย่าหาว่าผมไม่เตือน
นะครับ อาเล็ก อาก็รูจ้ กั นิสยั ผมดี ใช่ไหมครับ”

อวีหมิงหลางพูดจบก็ลากเสียวเชียนออกไปโดยไม่สนว่า
อาเล็กกับอาเขยจะมีสีหน้าอย่างไร

72
พอออกไปข้างนอกก็ได้ยินเสียงข้าวของข้างในตกแตก

เสียวเชียนเลิกคิว ทีแท้เวลาพวกผูด้ ีโมโห ก็ไม่ตา่ งอะไร

จากแม่ของเธอ

“หายโมโหหรือยัง” อวีหมิงหลางถามเสียวเชียนระหว่าง
ทางขากลับ

“อืม” อันทีจริงเดิมก็ไม่ได้โมโหเท่าไร เสียวเชียนพอจะ

เดาได้แปดเก้าส่วนว่าไม่ใช่หลีเจินเป็ นคนจ้างคนมาวาง
เพลิง

ครอบครัวหลีเจินฐานะเป็ นอย่างไร หากหลีเจินสมองไม่

73
เคยถูกลาเตะมาก่อน ก็คงไม่โง่จนทําเรืองแบบนัน

วิธีทีไร้ยางอายแบบนี ดูยงั ไงก็รูว้ า่ เป็ นฝี มือหนีเจียนเหริน

ด้วยความทีรูว้ า่ เรืองราวเป็ นอย่างไร เมือครูท่ ีอยูใ่ นบ้าน

หลีเจิน เสียวเชียนจึงไม่พดู จารุนแรงเกินไป

“ผมไม่ได้เข้าข้างคนแย่ๆ อย่างหลีเจินนะ แต่จากความ

รูส้ กึ ของผม เรืองนีไม่น่าใช่หลีเจินทํา เขาไม่ได้เลวขนาด
นัน” อวีหมิงหลางเอ่ยปากพูด

“เขาไม่ได้ทาํ แล้วนายยังจะพาฉันมาบุกบ้านเขา?” ยัง

เป็ นทีทีเสียงตายขนาดนันด้วย
74
“ถึงเขาไม่ได้ทาํ เขาก็มีสว่ นต้องรับผิดชอบ ถ้าไม่ใช่
เพราะเขาไปยุง่ กับไอ้บา้ นัน เรืองนีก็คงไม่เกิด ดังนันเฉิน
เสียวเชียน คุณดูไว้นะ เป็ นคนก็ตอ้ งทําอะไรเปิ ดเผย
โจ่งแจ้ง อย่าใช้วิธีสกปรก”

“...” หึหึ เมือกีนายไปขู่อาตัวเอง ตอนทีพูดว่าจะเผาบ้าน

นันคือโจ่งแจ้งมากสินะ

อวีหมิงหลางเป็ นผูช้ ายทีสร้าง ‘เซอร์ไพรส์’ ได้ตลอดเวลา

จริงๆ เขาตอนหนุ่มๆ ช่างแตกต่างจากอีกหลายปี ให้หลัง
จริงๆ

75
“ผมเข้าใจอาเขยนะ เขาเลียงลูกมากลายเป็ นคนเลว แต่
ต้องจัดการไปตามกฎหมาย คําไหนคํานัน ในเมือเขารู ้
เรืองนีแล้ว เขาต้องให้ความยุติธรรมกับคุณแน่นอน อา
เล็กของผมเป็ นผูห้ ญิงวัยทองใจแคบ อาจเล่นไม่ซือกับ
คุณ แต่มีผมอยู่ ไม่มีใครแตะคุณหรอก ถ้าเขากล้าแตะ
ผมจะจัดการเขาเอง”

“อุ๊บ!”

เสียวเชียนรูส้ กึ ขํา

อวีหมิงหลางมองเสียวเชียนอย่างงงๆ เสียวเชียนรูส้ กึ
ตลก “ฉันดูไม่ออกเลยจริงๆนะ ว่านายจะ เอ่อ ยอมตัด

76
ญาติเพือพิทกั ษ์ความยุติธรรม”

กล้าชีหน้าว่าอาของตัวเอง เขานีน่ารักจริงๆ

“ผมก็เป็ นคนแบบนีแหละ คุณมาเจอครอบครัวผม

แล้วจะรู ้ ส่วนใหญ่ครอบครัวผมก็เป็ นแบบผมกันทังนัน
ค่อนข้างตรงๆ”

“อุ๊บ!” เสียวเชียนขําในความหน้าด้านของเขา

“อาเล็กของผมถูกตามใจจนเสียคน ตระกูลผมลูกหลาน
เยอะ แต่ผหู้ ญิงน้อย แต่ละรุน่ มีผหู้ ญิงอยูค่ นเดียว ทัง
ครอบครัวพากันเอาใจ อาผม พีผม ถูกตามใจจนนิสยั แย่
77
กันไปหมด พีผมยังดีหน่อย แต่อาเล็กนีสิ ผมไม่คอ่ ย
อยากพูดถึงเท่าไร”

“...ผูห้ ญิงบ้านนายมีแต่คนเอาใจเหรอ” เสียวเชียนยิมไม่

ออก เธอนึกถึงเสียวเหวยลูกสาวของเธอ

“ไม่ใช่แค่เอาใจนะ ตามใจแบบไม่มีเงือนไขเลยล่ะ ไม่รู ้

ว่ามันเรืองอะไรกัน ตระกูลผมกีรุน่ ๆ ก็ผชู้ ายเยอะผูห้ ญิง
น้อย มาถึงรุน่ ผม พีชายสองคนมีลกู ชายสามคน นีถ้า
ใครมีลกู สาวได้นะ ปู่ กบั พ่อผมดีใจตายเลย”

บ้านอืนเขามีแต่รกั ลูกชายมากกว่าลูกสาว ครอบครัวเขา

กลับไม่ใช่ ผูห้ ญิงกลายเป็ นของหายาก

78
อวีหมิงหลางพยายามหาเรืองมาคุย เพือไม่ให้เสียวเชียน
รูส้ กึ ง่วง

“ผมมีพีสาวฝาแฝดคนหนึง เกิดก่อนผมไม่กีนาที คุณรู ้

ไหมว่าเขาเอาแต่ใจแค่ไหน ทําตามใจตัวเองตังแต่ยงั เด็ก
โตแล้วยิงเอาใหญ่ แม้แต่ชือยังเปลียน ชือเดิมว่าอวีหมิ
งซี เปลียนชือเป็ นซูซี หนีไปร้องเพลงนู่น”

“เขาเป็ นพีนายเหรอ” ผูห้ ญิงทีทําให้เธอหงุดหงิดใจทังวัน

ทีแท้ก็เป็ นพีสาวเขา หน้าตาไม่เหมือนกันเลย

“อืม พีผมคนนีนีนะ แต่เล็กจนโตเขาก่อเรือง ผมจะถูกตี

79
เขาเปลียนชือไปใช้ชือในวงการ ผมก็ถกู พ่อจับขังแล้วก็
ตี”

“ทําไมนายถึงถูกตี”

“ถ้าพีใหญ่กบั พีรองอยูก่ ็ตอ้ งถูกตีดว้ ย แต่พวกเขาหนีไป

ความซวยเลยตกมาอยูท่ ีผม” เด็กผูช้ ายในบ้านเขาไม่มีที
ให้ยืนเท่าไรหรอก

อวีหมิงหลางไม่ได้สงั เกตเห็นสีหน้าของเสียวเชียนที
เปลียนไป ยังคงพูดต่อ

“ผมคิดหาวิธีแก้แค้นได้แล้ว พีชายคนโตกับพีรองผมมี
80
แต่ลกู ชาย ถ้าผมมีลกู สาวได้นะ หึห.ึ ..”

แค่เสียง หึหึ ก็มองเห็นถึงความร้ายกาจของเขาได้แล้ว

ขอแค่มีลกู สาว วันทีจะได้พลิกชะตาชีวิตก็จะมาถึง

แม้แต่ชือเล่นยังถูกเรียกว่าเจ้าเล็ก อวีหมิงหลางแต่เล็ก
จนโตเป็ นเด็กเนิรด์ เรียนเก่งมาตลอด แต่ในใจกลับไม่
รูส้ กึ เติมเต็ม เขาเป็ นทีหนึงมาตลอด แต่พออยูใ่ น
บ้านกลับกลายเป็ นพลเมืองชันสอง

“นายชอบเด็กผูห้ ญิงไหม” นําเสียงของเสียวเชียน ถ้าฟั ง

ดูดีๆ จะรูส้ กึ ว่าสันเล็กน้อย อวีหมิงหลางหันไป พอเห็น
81
เธอทําสีหน้าแปลกๆ จึงรีบจอดรถเข้าข้างทาง

“คุณเมารถเหรอ”

“ตอบฉัน นายชอบเด็กผูห้ ญิงหรือเปล่า” สองมือเธอ

กําหมัดแน่น พอนึกถึงนางฟ้าตัวน้อยๆ ทีแสนน่ารักก็
รูส้ กึ เหมือนโรคยําคิดยําทําจะกําเริบ

“ชอบสิ คุณไม่เป็ นไรแน่นะ”

“ถ้า นายมีลกู สาว...”

“แน่นอนว่าผมจะรักทะนุถนอมเธอย่างดี แต่คงไม่ตาม
82
ใจจนเกินไปแบบทีพวกปู่ ทาํ หรอก ดูสติ ามใจจนอาเล็ก
ผมกลายเป็ นแบบนัน ลูกสาวผมจะให้เป็ นแบบนันไม่ได้
รักให้ถกู ทาง มารยาทกับความเป็ นคนก็ตอ้ งสังสอนให้
ดี”

“ลูกสาวของนายเป็ นเด็กดีมาก แล้วก็ฉลาดมากด้วย

สุขภาพแข็งแรง เต้นลีลาศอยูเ่ ลเวลสิบสองแล้ว ถึงไอคิว
จะสูงแต่ก็ไม่เคยรังแกคนอืน บางครังยังมาห่มผ้าให้ฉนั
ด้วย...”

แต่นางฟ้าตัวน้อยทีแสนดีคนนัน เธอกลับไม่ได้ดแู ลเขา

ให้ดี

83
อวีหมิงหลางชอบเด็กผูห้ ญิงมากขนาดนี แต่ชาติก่อน
เธอกลับไม่ได้ให้ลกู ได้เจอหน้าพ่อเลย

ความผิดของเธอ เป็ นความผิดของเธอทังนัน เธอควรจะ

ชดเชยความผิดเหล่านียังไง...

ตอนนีเสียวเชียนควบคุมอารมณ์ไม่อยูแ่ ล้ว หายใจติดขัด

นีเป็ นอีกครังทีโรคกําเริบอย่างรุนแรง

“คุณหมายถึงใคร หา! คุณเป็ นอะไรไป!” อวีหมิงหลา

งตกใจกับสภาพของเสียวเชียน

84
ตอนที 46 เชือในสายตาของเขา

85
เสียวเชียนสลบไป

นีเป็ นการแสดงออกของอาการโรคยําคิดยําทําทีแย่ลง
อวีหมิงหลางรีบขับรถจะพาเสียวเชียนไปโรงพยาบาล ไม่
ถึงสามนาทีเสียวเชียนก็ฟืนขึนมา

“ไม่ตอ้ งไปโรงพยาบาล...พาฉันไปสักที ฉันอยากล้าง

มือ”

ร่างกายเธอไม่ได้มีปัญหา นีเป็ นโรคทางใจ

86
“ไม่ได้ ต้องไปตรวจ!”

“ร่างกายของฉัน ฉันรูด้ ี หาทีล้างมือ เร็ว!” ความรูส้ กึ ที

เสียใจของเธอยากทีจะบรรยายออกมา

อวีหมิงหลางไม่กล้ารอช้า ข้างทางมีรา้ นโจ๊กทีเปิ ดยีสิบสี

ชัวโมงพอดีจงึ พาเธอเข้าไป เสียวเชียนรีบวิงเข้าห้องนํา
อวีหมิงหลางตามเข้าไปเห็นเธอเปิ ดก๊อกนําล้างมือไม่
หยุด

ล้างไปร้องไห้ไป ดูแย่กว่าตอนทีเธอให้อาหารแมวเสียอีก

พนักงานตามเข้ามา พอเห็นมีคนใช้นาเปลื
ํ องก็คิดจะส่ง
87
เสียงห้าม อวีหมิงหลางจึงหยิบเงินออกมาหนึงร้อยยืนให้
พนักงาน แล้วทํามือบอกให้ออกไป

อวีหมิงหลางไม่เคยได้รบั การอบรมทางด้านจิตวิทยา แต่

เวลานีเขาได้ตดั สินใจทําในสิงทีคิดว่าถูกต้องทีสุดตาม
สัญชาตญาณของตัวเอง

เวลาทีอาการของโรคยําคิดยําทํากําเริบ คนในครอบครัว
อย่าไปฝื น และอย่ากดดันผูป้ ่ วย แค่คอยดูอย่าเงียบๆ
ดูแลอย่างอ่อนโยนก็พอ

เสียวเชียนไม่รูว้ า่ ตอนนีตัวเองทําอะไรไปบ้าง นําตาของ

เธอ ความคิดของเธอ ทุกอย่างล้วนมีแต่เรืองตอนทีอยู่

88
กับลูกสาวเมือชาติทีแล้ว

แม้แต่ตวั เองร้องไห้เธอก็ไม่รูต้ วั แต่เดาได้วา่ ตอนนีสภาพ

ตัวเองคงน่าเกลียดมาก เธอเคยรักษาผูป้ ่ วยทีเป็ นโรคยํา
คิดยําทํามากมาย รูว้ า่ ตอนโรคกําเริบสภาพมันแย่แค่
ไหน

แต่เสียวเชียนกลับไม่รูเ้ ลยว่า ความอ่อนแอของเธอใน

ตอนนีมันคือความเจ็บปวดเหมือนใจจะขาดสําหรับ
อวีหมิงหลาง

ทําไม่เธอถึงได้รอ้ งไห้อย่างเจ็บปวดขนาดนัน ท่าทางของ

เธอกับความรูส้ กึ ทําไมมันดูขดั กัน ทําไมเธอดูเหมือนจน

89
ตรอกไร้หนทาง เธอเคยเจอเรืองอะไรมากันแน่

อวีหมิงหลางเชือในการวิเคราะห์ของตัวเอง ผูห้ ญิงคนนี

มีหวั ใจทีแข็งแกร่ง ดูจากเรืองราวทีเธอได้ทาํ ไป กระชาก
เสือเมียน้อย เล่นงานมือวางเพลิงอย่างหนัก กล้าประจัน
หน้ากับอาเขยอย่างไม่เกรงกลัว ไม่มีอะไรทําให้เธอกลัว
ได้

แต่ไม่รูว้ า่ เขาพูดอะไรไปถึงทําให้เธอเสียใจขนาดนี ไม่สิ

สถาพเธอตอนนีไม่ใช่เสียใจ เธอเหมือนถูกขังอยูใ่ นกรง
มากกว่า ยากทีจะช่วยออกมา

อยากให้กาํ ลังใจเธอ ช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความทุกข์

90
แต่อวีหมิงหลางไม่รูค้ วรช่วยอย่างไร จะเริมจากตรงไหน
ดี

เสียวเชียนในตอนนีกําลังตกอยูใ่ นเหวลึกทีนอกจากเธอก็
ไม่มีใครสัมผัสได้ถงึ ตรงนัน

ในทีสุดเธอก็ลา้ งมือจนพอใจ มือทังสองข้างเ**◌่ ยวย่น

พอเงยหน้าสายตาก็ไม่มีความอ่อนแออย่างเมือครูอ่ ีกต่อ
ไป กลับกลายเป็ นความเย็นชา

“ไปเถอะ” เธอไม่มองอวีหมิงหลาง เดินตรงออกไปข้าง

นอกทันที

91
อวีหมิงหลางตามไป ทังสองคนเงียบตลอดทาง

จนในทีสุดเสียวเชียนก็พดู ขึนก่อน “ตกใจหรือเปล่า”

“เปล่า ผมก็แค่ เป็ นห่วงนิดหน่อย” ไม่ใช่แค่นิดหน่อย แต่

มากเลยต่างหาก เป็ นห่วงมากๆ

“ก็เหมือนกับทีนายเห็น ฉันเป็ นผูป้ ่ วยโรคยําคิดยําทํา ถึง

จะไม่ใช่โรคจิต แต่ถา้ เป็ นแบบนีต่อไป ก็ใกล้แล้วล่ะ มือ
ทีฉันล้างฉันควบคุมมันไม่ได้ ในเมือนายรูแ้ ล้วว่าฉันเป็ น
อะไรก็อยูห่ า่ งๆ ไว้จะดีกว่า”

“โรคยําคิดยําทํา?” จนถึงตอนนีเขาไม่เคยสัมผัสกับคําๆ
92
นีมาก่อน แต่เขาไม่ชอบทีเสียวเชียนบอกว่าตัวเองเป็ น
โรคจิต

“เป็ นอาการของโรคทางประสาทอย่างหนึง บีบให้ทาํ บีบ

ให้คิด ตอนนีถ้าอาการของฉันยังเป็ นแบบนีไปเรือยๆ อีก
หน่อยก็จะถูกครอบงําความคิดจนกลายเป็ นเรืองปกติ
อวีหมิงหลาง ฉันหมดทางรักษาแล้ว นายยังไม่รูอ้ ีก
เหรอ”

“คุณต้องมีทางรักษา เชือผมสิ” ในสมองของอวีหมิงหลา

งกําลังหาทางรักษาเธออยู่ ในเมือเขาเห็นแล้วก็ไม่อาจ
ปล่อยให้ผหู้ ญิงคนนีเป็ นแบบนีต่อไป

93
“ให้เชือนายเหรอ แม้แต่ตวั ฉันเองฉันยังไม่เชือเลย” เสียว
เชียนแสยะยิม เธอหมดหวังกับโลกใบนีแล้ว

อวีหมิงหลางไม่พดู อะไรอีก เสียวเชียนหลับตา เป็ นแบบ

นีก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ อาการของเธอเมือครูเ่ ขาต้องตกใจ
มากแน่นอน ต่อไปก็จะได้ไม่ตอ้ งมายุง่ เกียวกันอีก เขารู ้
ว่าเธอป่ วย อีกหน่อยจะได้อยูใ่ ห้ไกลจากเธอไว้

เปิ ดบาดแผลออกให้เขาเห็นมุมทีแย่ทีสุด นีเป็ นวิธีทีดีที

สุดทีจะตัดความสัมพันธ์ แผนการในชีวิตของเธอเดิมก็
ไม่ควรมีเขามาปรากฏตัวอยูแ่ ล้ว แต่ทาํ ไมพอทุกอย่าง
เป็ นอย่างทีเธอหวัง หัวใจถึงยิงเจ็บปวดนะ

94
รถขับไปจอดทีหน้าบ้านเธอ เสียวเชียนจะลงจากรถ แต่
อวีหมิงหลางกลับไม่เปิ ดประตู

“เฉินเสียวเชียน”

“นายอยากจะพูดอะไร”

“ยอมรับคนคนหนึง เชือในคํามันของคนคนหนึง มันไม่

ใช่แค่ลมปาก ผมไม่ชอบพูดอะไรทีไร้สาระ แต่ผมจะบอก
คุณว่า ผมจะทําให้คณ
ุ เชือในตัวผม ผมรักษาคุณได้แน่
นอน”

นีเป็ นคําตอบทีอวีหมิงหลางคิดมาตลอดทาง
95
เสียวเชียนจ้องหน้าเขา ไม่กล้าเชือในสิงทีตัวเองได้ยิน

“นายตาบอดเหรอ ไม่เห็นเหรอว่าเมือกีมันเกิดอะไรขึน”
เป็ นคนปกติคงตกใจหนีไปนานแล้ว

“สายตาผมดีมาก ผมเป็ นมือสไนเปอร์ ผมเชือใน

สัญชาตญาณตัวเอง”

“นายสายตาสัน!”

“ผมสายตาสันนิดหน่อยจริงนันแหละ แต่กล้อง
จุลทรรศน์ถงึ แม้จะทําให้เรามองเห็นได้ชดั เจน แต่กลับ
96
ไม่ได้ทาํ ให้เรามีสญ
ั ชาตญาณในการวิเคราะห์ คุณต้อง
เชือมันในตัวผม เชือในสัมผัสทีหกทีมาจากมือสไนเปอร์
คุณเป็ นผูห้ ญิงทีดี อย่าพูดว่าตัวเองเป็ นคนไม่ดีอีก แล้วก็
อย่าทําร้ายตัวเอง ถ้าคุณเป็ นแบบนีผมจะ…”

ปวดใจมาก

เขาไม่ได้พดู ออกไป เสียวเชียนเหมือนจะเข้าใจและก็ไม่

กล้าเข้าใจ

“โรคของคุณผมจะหาทางรักษา คุณเองก็ตอ้ งมีความมัน

ใจในการรักษา ตอนทีผมไม่มีเวลาอยูเ่ ป็ นเพือนคุณ ขอ
ให้คณ
ุ จําไว้วา่ มีคนเป็ นห่วงคุณอยู่ คุณไม่ได้อยูต่ วั คน

97
เดียว ห้ามคุณทําร้ายตัวเองโดยไม่คิดหน้าคิดหลังอีก”

ตอนทีเสียวเชียนนําตาคลอเบ้ามองเขา สิงทีอวีหมิงหลา
งอยากทํามากทีสุดก็คือ เช็ดนําตาบนใบหน้าให้เธอ

แต่เขาทําแบบนันไม่ได้ มันดูมากเกินไป

“เฉินเสียวเชียน รับปากผม อย่าทําร้ายตัวเองอีก ถ้าคุณ

มีปัญหาอะไรมาหาผมได้เสมอ ไม่วา่ จะเรืองอะไร ผมจะ
จัดการให้คณ
ุ เอง คุณไม่ตอ้ งลงมือ แล้วก็หา้ มทําเรืองที
เป็ นการทําร้ายตัวเองด้วย คุณคือผูห้ ญิงทีเก่งทีสุดในใจ
ผม”

98
“แต่ฉนั ทําเรืองไม่ดีตงหลายเรื
ั อง มันย้อนกลับไปไม่ได้
หรอกนะ!” อย่างเช่นเธอทําให้ลกู สาวต้องตาย

นันเป็ นลูกสาวทีเขารัก เขารอคอยมาตลอด! แต่เธอกลับ

ทําลูกตาย ถ้าอวีหมิงหลางรูเ้ รืองนีจะยังดีกบั เธอแบบนี
ไหม

“ผมเคยเจอคนทีทําชัวมามากมาย อันทีจริงหลายคนไม่
ได้เลวมาแต่กาํ เนิด เพียงแต่โชคชะตาบีบบังคับให้พวก
เขามาถึงขันนัน ในฐานะทีเป็ นผูใ้ ช้กฎหมาย เป็ นด่านสุด
ท้ายให้กบั ประชาชน ผมไม่อาจมีความสงสารได้มาก
มายนัก แต่ผมเชือว่า ถ้ามีทางเลือก คงไม่มีใครอยากทํา
ผิด ดังนันถ้าไม่ใช่เวลาคับขันจริงๆ ผมไม่มีทางยิงปื น
คุณยังไปไม่ถงึ ขันนัน ผมเชือว่าคุณรูว้ า่ ตัวเองกําลังทํา
99
อะไร”

“แล้วถ้าฉันยังคงทําชัว นายจะคิดว่าตัวเองมองฉันผิดไป
ไหม”

“ไม่ ผมไม่เคยมองเรืองไหนผิดไป ในใจของคุณมีเด็ก

ผูห้ ญิงทีจิตใจดีอยูใ่ นนัน ก่อนหน้านีไม่มีใครปกป้องเด็ก
จิตใจดีคนนันทีอยูใ่ นตัวคุณ ทําให้เธอต้องร้องไห้เสียใจ
แต่ในอนาคต ผมจะช่วยคุณปกป้องเธอเอง”

แทงใจ เสียดแทงใจสุดๆ

100
ตอนที 47 ถ้าเขาเอาฝาแฝดจิวจีเยียกคนนีมาครอบ
ครองไว้เอง...

101
เฉินเสียวเชียนไม่เคยคิดเลยว่าอวีหมิงหลางทีดูทมๆ
ึ จะ
พูดคําพูดแบบนีออกมา

ทําให้สมองของเธอว่างเปล่า แข้งขาอ่อนไปหมด เข้า

บ้านมาได้ยงั ไงก็ไม่รู ้

เดิมทีหวั ใจกําลังสับสน อยากไปล้างมือ แต่พอไปถึงก๊อก

นํา เสียงของอวีหมิงหลางก็เหมือนวนเวียนอยูข่ า้ งหู

‘ผมเชือว่าในจิตใจคุณมีเด็กผูห้ ญิงทีจิตใจดีอยูใ่ นนัน’

102
‘อย่าทําร้ายตัวเอง’

‘ต่อไปไม่วา่ จะทําอะไรขออย่าทําร้ายตัวเอง รับปากผม’

เสียงไม่ได้ฟังดูออ่ นโยนเลยสักนิด แต่ทกุ ประโยคได้

ทลายกําแพงในหัวใจเธอ อยูๆ่ เสียวเชียนก็ไม่อยากล้าง
มือแล้ว

เธอกอดตัวเองยืนอยูห่ น้าก๊อกนํา นังลงอย่างไร้เรียวแรง

ไม่มีใครได้เห็นนําตาของเธอ เธอไม่อยากร้องไห้

ต้องโทษตาทึมทีน่ารําคาญนัน ทําไมต้องทําให้สะเทือน
ใจด้วย...
103
เสียวเชียนในเวลานีไม่ได้สงั เกตเลยว่า โรคยําคิดยําทําที
ชอบล้างมือของเธอถูกควบคุมได้เป็ นครังแรก

แค่เพราะคําพูดของเขาทีบอกว่า ในใจของเธอยังมีสว่ นที

ดีอยู่

เขาบอกว่าหากมีทางเลือก คงไม่มีใครอยากทําผิด ถ้ามี

ทางเลือกอืน เธอจะทําลูกหายไปอีกไหม...

เธออยากรูม้ ากว่า ถ้าชาติก่อนเธอตายช้ากว่านันหน่อย

เธอจะถามอวีหมิงหลางว่า ‘ฉันทําลูกของนายตาย นาย
จะยกโทษให้ฉนั ไหม’

104
คําพูดของเขาไม่กีประโยค ได้ผลมากกว่าความรูท้ าง
ด้านจิตวิทยาทีเธอเรียนมาทังชีวิตเสียอีก

เสียวเชียนไม่คอ่ ยเข้าใจอวีหมิงหลาง ชาติทีแล้วไม่เข้าใจ

ชาตินีก็ไม่เข้าใจ

อันทีจริงตัวอวีหมิงหลางเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

เขามองเธอเดินเข้าบ้าน เห็นหน้าต่างห้องใต้หลังคา
ถูกลมพัดจนสัน เห็นไฟในห้องของเธอดับลง เขาอยูใ่ น
รถ นังมองอยูอ่ ย่างนัน

105
เวลาล่วงเลยดึกมากแล้ว เขาก็ยงั ไม่ไปไหน

เสียวเชียนรูว้ า่ เขาอยูห่ น้าบ้าน ไม่ได้ยินเสียงรถของเขา

ขับออกไป ในใจสับสนไปหมด สมองคิดฟุง้ ซ่าน ไม่รูว้ า่
เขาคิดจะทําอะไร

เจียซิวฟางยังไม่นอน พอเห็นเสียวเชียนกลับมาจึงเข้ามา
หาด้วยความเป็ นห่วง

“เชียนเอ๋อร์ เกิดเรืองอะไรขึนกันแน่”

“ตอนนียังไม่รู ้ แต่มีคนจงใจวางเพลิงบ้านเรา ตํารวจ

กําลังตามสืบอยู”่
106
“ทําไงดีละ่ พ่อแกก็ยงั ไม่กลับ บ้านก็ยงั มาเป็ นแบบนี...”
เจียซิวฟางยังไม่หายตกใจ

เสียวเชียนตบบ่าแม่ “แม่รอรับเงินเถอะ รีบนอน พรุง่ นี

หนูจะพาแม่ไปโรงพยาบาล”

“รับเงินอะไร”

“หนูบอกให้พวกเขาเอาเรืองให้ถงึ ทีสุด นอกจากคนพวก

นันจะต้องถูกลงโทษอย่างหนักแล้ว ยังต้องชดใช้เงินด้วย
ฟื นบ้านเรา กําแพงบ้านเรา สภาพจิตใจของเรา ต้องได้
รับการชดเชย”

107
คนชันตํากับครอบครัวหลีเจินล้วนเป็ นคนมีเงิน เพือทีจะ
เลียงการถูกลงโทษตามกฎหมาย คนพวกนันต้องชดใช้
ให้เธอเป็ นเงินจํานวนมากแน่นอน

นีคือข้อแตกต่างระหว่างไฟไหม้ขนมาจริ
ึ งๆ กับไฟไม่ได้
ไหม้ เสียวเชียนคิดทุกอย่างไว้อย่างดีแล้ว

แต่สงเดี
ิ ยวทีเธอนึกไม่ถงึ ก็คืออวีหมิงหลาง

หลังจากทีคุยกับแม่สกั พัก เสียวเชียนก็ทนไม่ไหวแอบ

มองไปข้างล่าง

108
จากมุมนีมองไม่เห็นว่ารถไปหรือยัง แต่เธอรูว้ า่ เขายังไม่
ไปแน่นอนเพราะไม่ได้ยินเสียงรถ

ทําไมคืนนีเขาถึงมาทีนีได้

เสียวเชียนกําลังคิดเรืองนี อวีหมิงหลางทีอยูใ่ นรถก็กาํ ลัง

คิดเช่นเดียวกัน

ปกติเขาไม่ดืมเหล้า ไม่สบู บุหรี แต่ตอนนีเขาอยากได้

อะไรนิดหน่อยมาช่วยกระตุน้ สมอง

ผูห้ ญิงวัยสิบแปดคนหนึงได้รบั ความลําบากมากมาย ทํา

ให้ตอ้ งยืนหยัดด้วยตัวเองจนถึงกับต้องใช้วิธีสารพัดรูป
109
แบบ

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองควรจะอยูก่ บั ผูห้ ญิงแบบ

ไหนในอนาคต แต่พอได้เจอเธอ หัวใจก็รูส้ กึ ว่าต้องเป็ น
คนแบบนีนีแหละ

ดูจากเรืองทีเธอจัดการคนวางเพลิง รวมถึงท่าทางของ
คนในบ้าน ถึงแม้ครอบครัวนีจะมีผชู้ าย แต่คนทีจัดการ
เรืองได้จริงๆ กลับเป็ นลูกสาวคนโตคนนี

อวีหมิงหลางอยากได้คาํ ตอบอยูเ่ รืองหนึง นันก็คือตกลง

เขารูส้ กึ ยังไงกับเธอกันแน่

110
แต่ในสมองกลับมีแต่สีหน้าตอนทีเธอพูดว่าตัวเองเป็ น
คนเลว แล้วก็ตอนทีเธอล้างมือพลางร้องไห้

เธอคงไม่ได้สอ่ งกระจก เพราะถ้าเธอได้สอ่ งดูตวั เองก็จะ

พบว่า ตอนนันตัวเธอดูโศกเศร้าแค่ไหน

โศกเศร้าจนทําให้เขาอยากเอาสิงดีๆ ทังหมดบนโลกใบนี
ไปมอบให้เธอ

คนเลวทีแท้จริงจะไม่คิดว่าสิงทีตัวเองทํานันผิด แต่เธอรู ้
ตัวเองดี ก็แสดงว่า เธอไม่เพียงแต่ตอ้ งแบกรับแรงกดดัน
จากภายนอก ในจิตใจส่วนลึกของเธอก็มีแรงกดดันจาก
ตัวเองเช่นกัน

111
เธอไม่อยากทําแบบนันแน่นอน แต่โลกแห่งความจริง
บังคับให้เธอทําแบบนัน

อวีหมิงหลางนังหลังตรง ไม่ยอมออกไปจากตรงนัน จน
กระทังมีแสงตะวันโผล่พน้ ขอบฟ้าทางตะวันออก ฟ้า
สว่างแล้ว

เขาอยูใ่ นรถมาทังคืน

จนในทีสุดเขาก็กดโทรไปหาคนคนหนึง ซึงก็คืออูเ๋ สียนัก

จิตวิทยาประจําหน่วยรบพิเศษ

112
“หัวหน้าอวีเหรอ” อูเ๋ สียกําลังสะลึมสะลือ เขาหาวออก
มาหนึงที

“หมออู๋ ผมมีอะไรอยากถามหน่อย”

“อืม ว่ามาสิ”

“คนแบบไหนทีทุกครังทีเจอปั ญหาก็จะอยากล้างมือ อีก

ทังล้างไปก็รอ้ งไห้ไป?”

“ล้างบ่อยเหรอ”

“อืม ถ้าไม่ได้ลา้ งจะเป็ นลมไปสักพัก แต่ตอนล้างสีหน้า

113
จะดูเป็ นทุกข์มาก”

“คนหน่วยเราเหรอ”

“...ไม่ใช่”

“อืม ผมไม่เคยเจอคนอย่างทีคุณว่าเลยวิเคราะห์ออกมา
ให้แน่ชดั ไม่ได้ แต่ผมขอวิเคราะห์เบืองต้นว่าอาจเป็ นโรค
ยําคิดยําทํา” อูเ๋ สียคิดว่าคนทีอวีหมิงหลางพูดถึงเป็ น
ผูช้ าย

“รักษายังไง” เป็ นเหมือนอย่างทีเสียวเชียนพูด โรคยําคิด

ยําทํา
114
“โรคยําคิดยําทําเป็ นโรคทางจิตใจทีทรมานมาก รูท้ งรู
ั ว้ า่
ไม่ถกู แต่ก็ควบคุมพฤติกรรมตัวเองไม่ได้ ทางทีดีพาเขา
มา ผมจะได้วินิจฉัยได้ถกู แต่ฟังจากทีคุณเล่า ล้างไป
ร้องไห้ไปแสดงว่าอาการหนักแล้ว จิตใต้สาํ นึกกับ
พฤติกรรมขัดแย้งกันอย่างรุนแรง เป็ นแบบนีต่อไปยิง
อันตราย”

โรคยําคิดยําทําทัวไปจะไม่รอ้ งไห้

“แล้วผมควรทํายังไง” อวีหมิงหลางพอได้ยินว่ารุนแรงก็
ปวดใจ

115
“รีบพาเขามาหาผม ให้คนในครอบครัวของเขาดูแล
เอาใจใส่มากๆ ทําให้เขารูส้ กึ ได้รบั ความรัก โรคทางจิต
ใจส่วนใหญ่มีสาเหตุมาจากการขาดความรักรวมถึงการ
ได้รบั การกระทบกระเทือนทางจิตใจ ในช่วงทีเรายังไม่
ทราบถึงสาเหตุทีทําให้อาการกําเริบเพือหาทางรักษานัน
จําเป็ นต้องใช้ความรักในการเยียวยา เพือป้องกันไม่ให้
บาดแผลทีอยูใ่ นใจใหญ่ขน”
ึ

อวีหมิงหลางพูดตามเป็ นหุน่ ยนต์

“ใช้ความรักเยียวยา?”

“ใช่ นีเป็ นทางรักษาอีกทางทีดีทีสุด”

116
“แล้วต้องทํายังไงบ้าง”

“เวลาทีเขาอยากล้างมือให้อยูข่ า้ งๆ เขา จะช่วยแบ่งเบา

ความทุกข์ได้บา้ ง พูดคุยเปิ ดใจหาถึงสาเหตุของอาการ
แล้วให้ความช่วยเหลือทีตรงจุด”

ในทีสุดอวีหมิงหลางก็เข้าใจว่าทําไมเสียวเชียนถึงพูดว่า
ไม่มีใครช่วยเธอได้

คนในครอบครัวเธอดูแล้วไม่น่าพึงพาทังนัน ไม่เพียงแต่
จะไม่รกั เธอ ยังทําให้เธอเหนือยใจอีกต่างหาก แล้วจะ
คอยอยูเ่ คียงข้างเธอได้อย่างไร

117
ถ้าเป็ นแบบนี...

แล้วทําไมเขาไม่ลยุ เองเลยล่ะ

คําพูดของนักจิตวิทยาประจําหน่วยคล้ายกับได้เปิ ด
ประตูใจทีอัดอันมานานของพันตรีอวีคนนี

ถ้าเขาเอาฝาแฝดจิวจีเยียกคนนีมาครอบครองไว้เอง
แล้วให้ความรักทีคนในครอบครัวเธอให้ไม่ได้

มันจะดูเป็ นเรืองทีน่าเกลียด เขาคบกับสาวน้อยวัยสิบ

แปด เป็ นวัวแก่กินหญ้าอ่อนหรือเปล่า?
118
ไม่ ความหมายมันจะเปลียนไป

ตอนที 48 ยังจะรออะไรอีก? ลุย!

119
ตอนทีรูอ้ าการของเสียวเชียนกับตอนทีไม่รูแ้ ล้วลงมือนัน
มันคนละเรือง!

ถ้าไม่มีเรืองนี อวีหมิงหลางไม่ทางทําอะไรเสียวเชียนแน่
อย่างไรเสียเธอก็ยงั เด็ก

แต่ตอนนีรูแ้ ล้ว จะทําเป็ นไม่สนใจไม่ได้ ไม่มีใครทะนุ

ถนอมเธอ ไม่มีใครปกป้องเธอ แล้วเขายังจะรออะไรอีก?

ลุย!
120
ภารกิจของเขาคือต้องช่วยเหลือเธอ ช่วยเหลือสาวน้อยที
หลงทาง เพือหลีกเลียงหายนะทีจะเกิดขึน!

อวีหมิงหลางรูส้ กึ เบิกบานขึนมาทันที ใช่แล้ว เอาแบบนี

แหละ!

ช่วยสังคมลดอันตรายจากผูก้ ่อการร้ายไอคิวสูง ช่วย

เหลือสาวน้อยทีหลงทาง ทังหมดนีต้องพึงเขา!

และแน่นอนว่าเป็ นการช่วยหัวใจทีอัดอันไม่อาจแตะต้อง
ได้มาตลอดของเขาด้วย!

121
“หัวหน้าอวี คนทีคุณว่าเป็ นใครเหรอ” หมอทหารถาม

“คนทีอาจเป็ นพีสะใภ้ของคุณในอนาคต”

ถึงยังไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ แต่อวีหมิงหลางก็ตอบไป
อย่างไม่แคร์อะไรทังนันแล้ว

ใช่ จัดการไปแบบนี ทุกอย่างต้องโอเคหมด

สิบแปด อายุสบิ แปดแล้วยังไงล่ะ

เธอเป็ นโรคยําคิดยําทํา ถ้าเขาไม่ดแู ลเธอ เธอจะทํายังไง

ต่อให้อีกหลายปี ให้หลังมีผชู้ ายคนอืนปรากฏตัว
122
สามารถให้ความรักอันล้นเหลือแก่เธอ ปกป้องเธอได้ แต่
ช่วงเวลานีทีเธอต้องทุกข์ทรมานจะทํายังไง ใครมาเติม
เต็มให้เธอ

กว่าเขาจะหาคนทีถูกชะตาได้ แล้วถ้าไม่ได้กิน หัวใจที

ปั นป่ วนอยูน่ ีใครจะมารับผิดชอบ

ฮอร์โมนเพศชายพลุง่ พล่านจนแทบจะระเบิดออกมา

“หมออู๋ เป็ นอะไรไป” เพิงนึกได้วา่ หมออูเ๋ งียบไปนาน

อวีหมิงหลางจึงถาม

“อึก...” หมออูก๋ ลืนนําลายเสียงดังแล้วถามด้วยความ

123
สงสัย

“คือว่า หัวหน้าอวี พีสะใภ้ทีคุณหาให้พวกเราเป็ นหญิง

สาวหรือเปล่า”

“ไม่ใช่”

ปากของหมออูเ๋ ปลียนเป็ นรูปเลขศูนย์ทนั ที ดู เขาพูด

อะไรออกมา!

หัวหน้าอวีเป็ นผูช้ ายทีการศึกษาสูงทีสุดในหน่วยรบ

พิเศษศูนย์หนึงหนึง ผูช้ ายทีมีอยูแ่ ค่ในตํานานเท่านัน!

124
สาวๆ ในหน่วยแพทย์หลงเขาอย่างกับอะไรดี หมออู๋
เวลาว่างๆ ยังเคยนังวิเคราะห์เขา ปกติคนทียอดเยียม
มากไปจนถึงระดับหนึง ใช่วา่ จะเป็ นเรืองดี

สเปกสูงเกินไป คนทัวไปไม่อยูใ่ นสายตาของหัวหน้าอวี

การศึกษายิงสูงยิงเป็ นโสดง่าย พอเห็นคนทีจริงจัง เพียบ
พร้อมในทุกด้านแบบผูช้ ายคนนีแล้ว หากในอนาคตหา
คนทีร้ายกาจเหมือนกันไม่ได้คงได้เป็ นโสดไปตลอดชีวิต

แต่ผหู้ ญิงทัวไป จะมีสกั กีคนทีคูค่ วรกับหัวหน้าอวี? หมอ

อูเ๋ คยพูดติดตลกว่า ไม่แน่หวั หน้าอวีอาจชอบผูช้ าย

พอพูดจบก็ถกู พวกพยาบาลมารุมข่วน หาว่าเขาอิจฉา

125
ตาร้อน

ก็ได้ หมอยอมรับว่าตัวเองก็อิจฉาอยูบ่ า้ ง เขาเป็ นหมอ

ทหารผูช้ ายคนเดียวในหน่วยแพทย์ ทําไมไม่มีพยาบาล
สาวๆ มาชอบบ้าง พากันไปชอบคนเย็นชาเสียหมด

“หัวหน้าอวี วางใจได้ ความลับทีคุณชอบผูช้ ายผมจะ

เก็บไว้อย่างดี”

“ผมไปชอบผูช้ ายตังแต่เมือไร” คนทีเขาชอบตอนนีเป็ น

แค่สาวน้อย อีกไม่กีปี ก็จะกลายเป็ นผูใ้ หญ่ ใช่ ปกป้อง
สาวงามให้เติบโต ดูความเปลียนแปลงของเธอ เรืองดีๆ
แบบนี ก่อนหน้านีทําไมเขาต้องคิดอะไรเยอะแยะนะ

126
หลังจากคิดจนตกผลึกแล้ว ตอนนีพันตรีอวีก็เหมือนได้
เห็นท้องฟ้าอันสดใส พืนดินเหลืองอร่าม จิตใจเบิกบาน
สบายใจ

“แต่คณ
ุ บอกไม่ใช่หญิงสาว” หมออูง๋ ง

“เขาไม่ใช่หญิงสาว แต่เป็ นสาวน้อย” สาวน้อยทีดีมากๆ

ไม่สนว่าหมออูจ๋ ะช็อคยังไงแล้ว อวีหมิงหลางวางสาย

สายตาไม่มีความลังเลอีกต่อไป เต็มไปด้วยความแน่วแน่

ฟ้าสว่างแล้ว เขาต้องไปพูดกับเธอให้รูเ้ รือง!

127
แต่ทนั ใดนันเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดงั ขึนอีกครัง เบอร์ที
โชว์ทาํ ให้อวีหมิงหลางสีหน้าเปลียน

“ผมอวีหมิงหลางครับ ครับ ผมจะกลับหน่วยเดียวนี!”

มีภารกิจด่วน

เสียวเชียนนอนไม่หลับทังคืน อวีหมิงหลางไม่ได้กลับ
เธอก็นอนไม่หลับ

ช่างเถอะ ลงไปดีกว่า

128
แต่พอเสียวเชียนเดินไปถึงบันไดก็ได้ยินเสียงเครืองยนต์
จากด้านนอก

โว๊ะ!

ตังนานไม่ไป มาไปตอนนี!

เฉินจือหลงตืนมาเข้าห้องนํา เห็นพีสาวยืนอยูต่ รงบันได

จึงเอาเท้าถีบกําแพง

“พี?”

129
“ไปไกลๆ!” เสียวเชียนอารมณ์เสีย

...เฉินจือหลงตกใจ อะไรวะ พีเป็ นอะไรเนีย เกรียวกราด

ชะมัด

เสียวเชียนไม่ใช่คนขีโมโห แต่พอเธอโมโหก็ไม่ใช่คน

อวีหมิงหลางทําให้จิตใจเธอไม่สงบแล้วก็หนีไป ไฟโกรธ
นีเธอต้องหาทางระบายทีอืน

เจียซิวฟางยังนอนขดอยูใ่ นผ้าห่ม เรืองทีเกิดขึนเมือคืน

ทําให้เธอนอนไม่หลับไปค่อนคืน ใจก็กลัวว่าคนพวกนัน
130
จะกลับมาอีก จนกระทังฟ้าสางเพิงจะผล็อยหลับไป
เสียวเชียนทําหน้าบึงเข้าไปนังบนเตียงของเธอ

“ว้าย ผีอาํ !” เจียซิวฟางตกใจจนลุกขึนมานัง

พอเห็นลูกสาวทีนังทําหน้าบึงเธอก็ถอนหายใจออกมา
ยาวๆ แล้วตบหน้าอก

“เชียนเอ๋อร์ ทําไมแกไม่นอนล่ะ เหนือยมาทังคืน”

“แม่ หนูมีเรืองอยากคุยด้วย เรืองไฟไหม้”

131
เจียซิวฟางตืนทันที

“ตํารวจไม่ได้กาํ ลังสืบหรอกเหรอ”

“หนูเดาว่าพ่อต้องไปก่อเรืองไว้ขา้ งนอกแน่” เสียวเชียน

ว่าไปตรงๆ

เจียซิวฟางตกใจอ้าปากค้าง

“เชียนเอ๋อร์ อย่าพูดจาพล่อยๆ นะ พ่อแกไม่ได้เสียสติ นี

ก็เป็ นบ้านของเขาเหมือนกัน ทําไมเขาต้องวางเพลิง
ด้วย”

132
แน่นอนว่าไม่ใช่เฉินหลินไปจ้างคนมาทํา เรืองไฟไหม้นี
เสียวเชียนรูด้ ีแก่ใจ แปดเก้าส่วนต้องเป็ นฝี มือของหนี
เจียนเหริน แต่นาสกปรกนี
ํ จําเป็ นต้องสาดไปทีตัวเฉิน
หลิน โอกาสดีๆ แบบนี เหตุผลทีจะช่วยชีนําจิตใจแม่ได้
แบบนีถ้าไม่ใช้ให้เกิดประโยชน์ก็เสียดายแย่

“พ่อเอาเงินไปทําอะไร”

“เขาก็แค่โมโหฉัน”

“โมโหแล้วเอาเงินไปเหรอ แม่เชือหนูไหมล่ะ อีกไม่กีวัน

พ่อกลับมา เงินทีอยูใ่ นบัญชีจะไม่เหลือสักแดง แล้วพ่อก็
จะแถว่า ญาติป่วยยืมเงินไปบ้างล่ะ เอาเงินไปลงทุนกับ

133
คนอืนบ้างล่ะ เป็ นริดสีดวงทังตัว...”

“ทําไมแกพูดถึงพ่อแบบนัน!” อะไรคือเป็ นริดสีดวงทัง

ตัว!

“หนูก็แค่ยกตัวอย่าง พ่อจะยกเหตุผลมากมายเพือ
บอกว่าเงินหมดแล้ว”

แม่เธอเชือใจพ่อนักไม่ใช่เหรอ เธอก็แค่มาปูทางไว้ก่อน
ให้ขอ้ อ้างของพ่อฟั งไม่ขนึ

“แล้ว...เขาจะเอาเงินไปทําอะไร แล้วไฟไหม้มนั เรืองอะไร

กัน”
134
“ปกติพอ่ ชอบเล่นไพ่นกกระจอก ถึงเมือก่อนจะเล่นไม่
เยอะ แต่ใครจะไปรูว้ า่ ตอนนีเล่นเยอะแค่ไหนแล้ว พ่อ
ต้องไปติดหนีพนันข้างนอกแน่ จากนันเจ้าหนีก็มาตาม
ทวงถึงบ้าน ต่อให้ครังนีทีไฟไหม้ไม่ใช่การทวงหนี แต่ครัง
หน้าต้องใช่แน่!”

นีเป็ นการชีนําทางจิตใจอย่างรุนแรง

เป็ นอย่างทีคิด เจียซิวฟางเริมมีสีหน้าแปลกไป

“ไม่มีทาง พ่อแกไม่มีทางทําแบบนัน ไม่มีทาง...” เสียงที

พูดเบาลง แม้แต่ตวั เธอเองยังพูดได้ไม่เต็มปาก

135
“ทําไมจะไม่ได้ละ่ แม่ ถ้าแม่ไม่หา้ มไว้ พ่อคงจับหนูแต่ง
งานกับผูช้ ายทีเป็ นโรคติดต่ออย่างหนีเจียนเหรินไปแล้ว
แม่วา่ พ่อปกติทีไหนเขาทําแบบนีกัน ถ้าพ่อไม่ติดหนีข้าง
นอกจะทําแบบนีเหรอ”

“แล้วจะให้ทาํ ยังไง” เจียซิวฟางลนลาน รูส้ กึ ว่าเหตุผล

ของลูกสาวมีนาหนั
ํ กขึนเรือยๆ

เสียวเชียนพอเห็นตัวเองชีนําสําเร็จดวงตาก็เปล่ง
ประกาย จับไหล่แม่ตวั เองแล้วพูดด้วยท่าทีจริงจัง

“แม่ เคยได้ยินคําพูดนีหรือเปล่า”

136
“คําพูดอะไร”

137
ตอนที 49 คนนิสยั ชอบพึงพาคนอืนก็ตอ้ งจัดไปแบบนี

“ลูกได้ดีก็เพราะแม่ ถ้าแม่ไม่อยูข่ า้ งหนูกบั น้อง หนูก็คง

ถูกพ่อเอาไปขายเป็ นสาวนังดริงก์ น้องก็คงไปสักเต็มตัว
ออกไปทํางานเก็บค่าคุม้ ครอง อาจถูกคนฆ่าตายเข้าสัก
วัน”

คําพูดของเสียวเชียนทําให้ใบหน้าของเจียซิวฟางซีด
เผือด ริมฝี ปากสันระริก
138
“ไม่ ไม่มีทาง เขาเป็ นพ่อแท้ๆ ของแก พ่อแท้ๆ...”

“ผีพนันเข้าสิงยังมีความเป็ นคนอีกเหรอ แม่ จําได้ไหม

ลูกของบ้านไหนสักบ้านทีอยูท่ า้ ยซอย เสพอะไรสักอย่าง
แล้วเอาลูกชายสีขวบไปขาย พ่อกับเขาต่างกันตรงไหน”

นีเรียกว่าการแอบสับเปลียนความคิด พูดสิงทีถูกมาก่อน
แล้วลากเอาคนเข้าไปเกียวข้อง เปลียนความคิดเสีย
หรือทีเรียกว่าล้างสมองนันเอง

“คนใจดํา ตอนนันลําบากด้วยกันมาตังเท่าไร ไม่ดีกบั ฉัน

ก็ไม่เป็ นไร แล้วมาทําแบบนีกับแกกับน้องแกได้ยงั ไง

139
บาปกรรมชัดๆ!” เจียซิวฟางร้องไห้ครําครวญ

เสียวเชียนพอเห็นแม่รอ้ งไห้ก็ไม่รบี ร้อน ปล่อยให้เจียซิว

ฟางร้องไป รูว้ า่ ตอนนีเป็ นช่วงทีแม่รอ้ งไห้ระบายอารมณ์
เธอพูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ รอสักพักก็ดีเอง

เป็ นอย่างทีคิด เจียซิวฟางสะอึกสะอืนร้องพอแล้วก็เช็ด

นําตา พูดพึมพํากับตัวเอง “ต่อไปจะทํายังไง ทํายังไง
ดี...”

เสียวเชียนใส่รา้ ยพ่อทีไม่เอาไหนจนได้ทีแล้วก็เริมทําการ
ชีนําแม่ขนที
ั สอง

140
“แม่ พ่อเป็ นแบบนีแล้ว ครอบครัวเราช้าเร็วก็ตอ้ งพัง
เพราะพ่อ หนูกบั น้องยังเล็ก แม่วา่ พวกเราจะทําไงกันดี”

“นันสิ พวกแกจะทํายังไง...” เจียซิวฟางกอดลูกสาวตัว

สัน

“แม่จาํ ได้ไหมมีอยูค่ รังทีเราไปเดินตลาดกลางคืนกัน

ขากลับตรงหน้าร้านคาราโอเกะเซียงไฮ้ไนท์มีพวกสาวๆ
นุ่งกระโปรงสันจู๋ แต่งหน้าหนาเตอะ บางคนก็มีผชู้ าย
โอบกอด แม่นกึ ออกไหม” เธอพยายามปูเรืองราว

เจียซิวฟางนึกออกแล้ว “ฉันจําได้ ฉันยังถุยนําลายใส่คน

พวกนัน มีมือมีเท้าไม่รูจ้ กั ทํามาหากินดีๆ”

141
“แม่วา่ ถ้าพ่อไปติดหนีข้างนอกเยอะๆ แล้วไม่มีปัญญา
คืนจนต้องเอาหนูไปขายร้านคาราโอเกะ ใส่กระโปรง
สันๆ ปล่อยให้คนเกาะแกะ…”

“อ๊า!” เจียซิวฟางตะโกนออกมา เธอเป็ นผูห้ ญิงหัว

โบราณ พอคิดว่าลูกสาวทีตัวเองเลียงมาหลายปี ตอ้ งเป็ น
แบบนันก็สติแตก

เสียวเชียนต้องการให้แม่เป็ นแบบนี เอาให้สติแตก ยิง

มากผลทีได้ก็ยงดี
ิ

“ต่อให้เรืองไฟไหม้ไม่ใช่เรืองทีพ่อไปก่อปั ญหาไว้ แต่พอ่

142
เอาเงินหนีไปมันเป็ นความจริงใช่ไหมล่ะ รอพ่อกลับมา
แม่ก็ดแู ล้วกันว่าพ่อยังมีเงินเหลืออยูห่ รือเปล่า เงิน
เก็บมาตังหลายปี ใช้ไม่กีวันหมดแล้ว ขันต่อไปก็คงขาย
ลูกสาวกินหรือเปล่า ขายลูกสาวเสร็จก็ขายลูกชาย แม่ดู
เอาเองนะ ต้าหลงโง่ขนาดนัน ต้องไปเป็ นลูกน้อง
อันธพาล…”

“ไม่ได้เด็ดขาด!” เจียซิวฟางเริมฮึกเหิม “ถ้าแม่ยงั อยู่ แก

สองพีน้องไม่มีวนั ใช้ชีวิตแบบนัน!”

นีแหละคําพูดทีต้องการ! เสียวเชียนพูดหว่านล้อมอยู่
ครึงวันในทีสุดก็สาํ เร็จ!

143
เธอเอามือวางลงบนไหล่เจียซิวฟาง แล้วใช้คาํ พูดที
แรงกว่าเดิมพูดกรอกสมองแม่ตอ่

“แม่ ชีวิตพ่อจบแล้ว แต่แม่ยงั อยู่ แม่มีลกู อีกสองคน หนู

กับน้องต้องการแม่! แม่จะทนเห็นหนูกบั น้องถูกพ่อเอา
เปรียบเหรอ”

“ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ!”

ตอนนีเจียซิวฟางถูกเสียวเชียนล้างสมองเรียบร้อย

“พวกเราต้องการแม่นะ”

144
ประโยคนี สําคัญมาก ต้องการแม่

เจียซิวฟางมีพฤติกรรมทีชอบพึงพาคนอืน ถึงแม้จะไม่มี
ความคิดเป็ นของตัวเอง หลับหูหลับตาเชือฟั งคนอืน แต่
มีอยูจ่ ดุ หนึงทีดูขดั แย้ง นันก็คือ คนทีมีนิสยั ชอบพึงพา
เป็ นเพราะขาดความรูส้ กึ ทีได้เป็ นทีพึงให้คนอืน

การตามหาความรูส้ กึ ที ‘ต้องการเป็ นทีพึง’ ถึงขนาดลด

คุณค่าในตัวเอง ไปเอาอกเอาใจคนอืน

อย่างเช่นแม่ของเธอ กินอาหารเหลือ ทํางานเหนือยงาน

หนัก เสียสละเพือครอบครัว

145
เอาอกเอาใจพ่อทีไม่เอาไหน ขณะเดียวกันก็ลดสถานะ
ตัวเองในครอบครัว คอยระวังเอาอกเอาใจสามี เพราะ
ต้องการความรูส้ กึ ทีได้เป็ นทีพึง

เสียวเชียนพยายามลดคุณค่าพ่อทีไม่เอาไหนในใจแม่
ขณะเดียวกันก็ลา้ งสมองแม่วา่ นอกจากชีวิตสมรสแล้ว
เจียซิวฟางยังสามารถเป็ นทีพึงได้ในด้านอืนๆ อย่างเช่น
เป็ นทีพึงให้ลกู ๆ นีจะเป็ นการช่วยให้เจียซิวฟางค่อยๆ
ยืนหยัดด้วยตัวเอง

โดยเฉพาะเสียวเชียนทีเป็ นเด็กผูห้ ญิงทีเก่งมาก เป็ นลูก

สาวทีสอบเข้ามหาวิทยาลัยชันนําได้ จําเป็ นต้องการเธอ
เจียซิวฟางจึงยิงมีความมันใจ

146
“มีแม่อยู่ จะไม่มีใครเอาลูกสาวแม่ไปอยูใ่ นทีแบบนัน ไป
เป็ นผูห้ ญิงทีไม่มีคา่ !”

ผูห้ ญิงคนหนึง นอกจากความรักทีให้สามีแล้ว ความรัก

ทียิงใหญ่ทีสุดก็คือความรักทีมีตอ่ ลูก ยอมเสียสละได้ทกุ
สิงเพือปกป้องลูกตัวเอง ตอนนีเสียวเชียนต้องการเอา
ความรักของแม่ทีมีตอ่ พ่อทังหมดย้ายมาทีเธอกับน้อง
ชาย

เห็นได้ชดั ว่าสําเร็จ

“แต่แม่ เอาแต่พดู ไม่ได้หรอกนะ ถ้าพ่อยังเล่นพนันแบบ

147
นีต่อ แล้วแม่ทนอยูแ่ บบนีต่อไป เงินทีทํางานเหนือยแทบ
ตายเท่าไรก็ไม่พอหรอก ถ้าพ่อเอาหนูไปขายแล้วแม่จะ
ทํายังไง”

“ฉัน...” เจียซิวฟางอําอึง

เธอรูแ้ ต่วา่ ต้องปกป้องลูกทังสองของตัวเอง แต่ปกป้อง

ยังไงยังคิดไม่ออก

“แม่ หย่าเถอะ หลังหย่าก็แย่งเอาสิทธิเลียงดูหนูกบั น้อง

มาให้หมด บ้านหนูก็จะช่วยแม่แย่งมาเอง ถ้าแม่เอาบ้าน
มาได้ เลียงดูหนูกบั น้องไม่มีปัญหาอยูแ่ ล้ว ต่อให้พอ่ ไป
สร้างหนีนอกบ้าน แม่ก็ไม่ตอ้ งไปตามชดใช้”

148
นีคือประเด็นสําคัญ หย่า!

“แต่เรืองหย่า ฉัน ฉัน...”

“แม่กลัวอะไร ลองคิดดูนะ ถ้าแม่หย่ากับพ่อ พ่อก็ไม่มี

สิทธิมาเอาเงินจากแม่แล้ว แม่เปิ ดร้านซักรีดเลียงหนูกบั
น้องไม่มีปัญหาอยูแ่ ล้ว พวกเราก็ไม่ตอ้ งถูกขายด้วย”

...เจียซิวฟางคล้อยตาม

สิงทีเสียวเชียนล้างสม
องแม่มาก่อนหน้านีกําลังส่งผลเป็ นอย่างมาก บวกกับ
149
วันนีทีพูดจาหว่านล้อม ทังหมดเพือจัดการกับนิสยั ของ
เจียซิวฟางโดยเฉพาะ นําเสียง สีหน้า ท่าทาง คําพูด ทัง
หมดแทงไปทีใจของเจียซิวฟางโดยตรง

คําพูดเป็ นศิลปะอย่างหนึง คําพูดของจิตแพทย์คือ

กุญแจทีใช้เปิ ดใจของผูป้ ่ วย การจะเจาะเข้าถึงปั ญหา
ตามอุปนิสยั อย่างไร ไม่มีใครรูด้ ีไปกว่าเสียวเชียนอีกแล้ว

จุดอ่อนของเจียซิวฟางก็คือชอบพึงพาคนอืนรวมถึง
ความคิดแบบหัวโบราณทีฝังรากลึก ตอนนีเสียวเชียนก็
ใช้ความคิดแบบหัวโบราณทีผูห้ ญิงรักลูกโดยไม่มีเหตุผล
ไปโจมตีนิสยั ของเจียซิวฟางทียังรูส้ กึ ยึดติดอยูก่ บั สามี
ถึงจะมีไม่เยอะแล้วก็ตาม อีกทังยังทําให้เธอได้รูส้ กึ ถึง
ความเป็ นทีต้องการ จากการทีได้ปกป้องลูกของตัวเอง
150
เติมเต็มนิสยั คนทีชอบยึดติดอยูก่ บั คนอืน

เพือทีจะบรรลุเป้าหมาย เสียวเชียนยอมลดความ
สามารถตัวเอง บอกว่าตัวเองไม่มีเรียวแรงทีจะไปต่อสู้
จําเป็ นต้องให้แม่มาปกป้อง เห็นได้ชดั ว่าได้ผลดี ตอนนี
เจียซิวฟางเริมมีความคิดจะหย่าแล้ว

เสียวเชียนเติมเชือไฟต่อเรือยๆ

“แม่ ถ้าแม่ไม่หย่า หนูตอ้ งถูกขายแน่เลย แม่ดเู อาแล้ว

กัน พ่ออยากได้สนิ สอดจนถึงขนาดจะยอมให้หนูแต่ง
งานกับคนทีเป็ นโรคติดต่อ เพือเงินพ่อทําได้ทกุ อย่าง!

151
ครังหน้าถ้าติดหนีคงได้ขายหนูแน่! นีถ้าแม่ยงั สาวกว่านี
ล่ะก็ พ่อเอาแม่ไปขายด้วยแน่เลย!”

152
ตอนที 50 หมอคนนีดูอยากรูอ้ ยากเห็น

“ขายแม่น่ะไม่เป็ นไร แต่แกน่ะ...ไม่ได้!”

เจียซิวฟางมองลูกสาวแล้วคิดว่าเอามีดมาให้เธอสูก้ บั
เฉินหลินเลยยังได้

ลูกสาวเธอทังสวยทังฉลาด จะปล่อยให้ถกู ส่งไปอยูท่ ี

แบบนันได้ยงั ไง เรืองขายเนือหนังมังสา ไม่วา่ แม่คนไหน
ก็ไม่มีทางปล่อยให้เรืองแบบนันเกิดขึน

153
“หย่าเถอะ หย่าแล้วทุกอย่างจะดีเอง หย่าแล้วหนูกบั
น้องก็จะปลอดภัย” ประโยคนีต้องพูดให้หนักแน่น
เพราะเสียวเชียนรูว้ า่ ช่วงเวลาต่อจากนีในสมองของแม่
เธอจะมีแต่คาํ พูดนีติดอยูร่ าไป
ํ

นีเป็ นการชีนําจิตใต้สาํ นึก จิตแพทย์มกั ใช้วิธีนีบ่อยๆ

“แต่ถา้ พ่อแกไม่ใช่คนแบบนันล่ะ ถ้าเรืองไฟไหม้ไม่ได้มี

สาเหตุมาจากพ่อแกล่ะ”

คําพูดนีของเจียซิวฟางไม่เพียงแต่จะไม่ทาํ ให้เสียวเชียน
โกรธ เธอกลับดีใจด้วยซํา

154
การเปลียนข้อบกพร่องของคนจะมีช่วงทีวกไปวนมา
ตอนนีเจียซิวฟางกําลังสงสัยซํา อันทีจริงเป็ นเรืองดี
เพราะนันแสดงว่าในใจของเธอได้เริมตังเรืองหย่าเป็ น
เป้าหมายแล้ว เพียงแต่กาํ ลังหาข้ออ้างในความเป็ นจริง
เพือมาแย้ง

สิงทีเสียวเชียนต้องทําก็คือพิสจู น์วา่ ข้ออ้างเหล่านันไร้

ประโยชน์

เฉินหลินชอบรนหาทีตาย จุดอ่อนเยอะแยะ จะจัดการ

เขาอย่าทําให้มนั ง่ายเกินไป

“หลักฐานทีจะแสดงว่าพ่อต้องการขายหนูมีอยูส่ องข้อ

155
แม่ รอดูนะว่าพ่อกลับมาเพราะเงินหมดหรือเปล่า อีกทัง
ยังยกข้ออ้างมากมาย ข้อสอง แม่ไปดูนะว่าพ่อตัดขาด
จากฉวีเสวียหรือยัง”

หลักฐานสองอย่างนี อย่างแรกเฉินหลินหาเรืองใส่ตวั เอง

อย่างทีสอง คือเรืองทีเสียวเชียนต้องทําต่อไป เธอจะหา
ทางเอาหลักฐานทีเฉินหลินกับฉวีเสวียอยูด่ ว้ ยกันมาให้
ได้

“พ่อแกไม่มีทางไปถึงขันนัน ไม่มีทาง...” เจียซิวฟางพูด

ประโยคนีทังๆ ทีไม่มนใจ
ั แม้แต่เสียวเชียนยังฟั งออก

หึหึ ใกล้สาํ เร็จแล้ว

156
“เวลาเป็ นเครืองพิสจู น์ทกุ อย่าง แม่ จําไว้นะ พ่อเอาเงิน
ไปใช้จนหมด ต่อไปพ่อก็จะขายหนู เซียงไฮ้ไนท์
กระโปรงสันจู๋ นังดริงก์”

นีเป็ นคียเ์ วิรด์ สําคัญ ช่วงต่อจากนีเธอต้องคอยเน้นยํา

กับแม่ เข้าสูก่ ระบวนการการเรียนรูแ้ บบมีเงือนไข[1]
กระโปรงสันจู๋กบั เซียงไฮ้ไนท์ ถ้าพูดทุกวัน ขอแค่เฉิน
หลินกลับมาพร้อมสมุดบัญชีทีว่างเปล่า เธอไม่ตอ้ งพูด
เองหรอก เดียวแม่ก็จะคิดไปในทางนันเอง

พอถึงตอนนัน มีเหรอจะไม่หย่า?

157
นีคือทฤษฎีการเรียนรูแ้ บบมีเงือนไขของพาฟลอฟ

“แม่ หนูตอ้ งการแม่นะ จําไว้ หนูตอ้ งการแม่! ถ้าแม่เสีย

หลัก หนูกบั น้องจบเห่แน่ แม่ตอ้ งเข้มแข็ง แม่ตอ้ งปกป้อง
หนูกบั น้องนะ!”

เจียซิวฟางคล้ายกับกินยาสะกดจิตเข้าไป ใช่ เธอจะมัว

คิดถึงแต่ผชู้ ายทีไม่เอาไหนไม่ได้ เธอยังมีลกู อีกสองคน
ต้องเลียง ลูกของเธอ ต้องการเธอ!

เสียวเชียนเห็นสีหน้าของเจียซิวฟางแล้วก็ยมมุ
ิ มปาก
แห่งชัยชนะ เจือไปด้วยการเย้ยหยัน พลางมองรูปคูข่ อง
เจียซิวฟางกับเฉินหลินทีอยูบ่ นกําแพง

158
เดียวเธอจะจัดการเปลียนรูปซะ เปลียนเป็ นรูปถ่ายรวม
ของเธอกับน้องชายกับแม่ให้หมด จะไม่เหลือความคิด
ถึงเฉินหลินให้เจียซิวฟางเลยแม้แต่นิดเดียว เปรียบเทียบ
ผูช้ ายทีพึงพายังไงก็ไร้ประโยชน์กบั ลูกที ‘ต้องการ’ ให้แม่
ปกป้อง สําหรับเจียซิวฟางทีมีนิสยั ชอบพึงพาคนอืนนัน
อย่างหลังสร้างแรงกดดันให้มากกว่าทําให้เขียเฉินหลิน
ทิงไปได้

“เปลียนเสือผ้าแล้วไปโรงพยาบาลกัน” เสียวเชียนพูดกับ
แม่

ล้างสมองเจียซิวฟางเสร็จแล้ว ตอนนีเธอต้องรักษา

159
สุขภาพแม่ให้ดี

เสียวเชียนพาแม่ไปโรงพยาบาล

ตอนทีผ่านหน่วยทหาร เสียวเชียนคิดถึงผูช้ ายทีน่า

รําคาญคนนันอีกแล้ว ปี ศาจขีหลีสาว มาทําให้จิตใจปั น
ป่ วนแล้วก็หนีไป

“เชียนเอ๋อร์ แกไปตรวจก็พอแล้ว ทําไมต้องให้แม่ลง

ทะเบียนด้วย” เจียซิวฟางถาม

“ไหนๆ ก็มาแล้ว ตรวจไปด้วยเลย ผูห้ ญิงพอถึงช่วงวัย

หนึงก็ตอ้ งมาตรวจภายในทุกปี เป็ นเรืองปกตินะแม่”
160
“ไปเอาเงินคืนเถอะ ไม่ตอ้ งตรวจ โรงพยาบาลโกงจะตาย
ไม่ได้ป่วยก็ทาํ ให้ป่วยได้” เจียซิวฟางไม่ยอมเข้าไป

“ลงทะเบียนแล้วเอาเงินคืนไม่ได้ เสียดายเงินนะแม่”
เสียวเชียนลากแม่เข้าไปโดยไม่สนอะไรทังนัน พอเห็นแม่
ยังลังเลจึงเริมใช้ลกู ไม้

“แม่ ถ้าแม่ไม่ใส่ใจสุขภาพตัวเองแล้วเป็ นอะไรไป หนูกบั

น้อง...เซียงไฮ้ไนท์ กระโปรงสันจู๋!”

“ไปตรวจ!” เจียซิวฟางไม่ลงั เลอีกต่อไป เธอต้องสูก้ บั เฉิน

หลินให้ถงึ ทีสุด เพือลูกทังสองคน!

161
พวกเธอมากันไว หมอหญิงไม่ติดคนไข้กาํ ลังยกแก้วชา
ดืม พอเห็นหน้าเสียวเชียนก็ดวงตาเป็ นประกาย

เสียวเชียนไม่รูว้ า่ หมอหญิงวัยสามสิบกว่าคนนีทําไมเห็น
เธอแล้วต้องดวงตาเป็ นประกาย

เสียวเชียนไม่รูจ้ กั หมอ แต่หมอรูจ้ กั เสียวเชียนนี เพราะ

เธอก็คือพีสะใภ้ใหญ่ของอวีหมิงหลาง หยูเจาเจานันเอง

เธอเห็นตอนทีน้องเล็กฉุดกระชากลากถูกบั ผูห้ ญิงคนนี

พอเห็นผูห้ ญิงคนนีมาหาถึงที พีสะใภ้ใหญ่ก็รบี ยืนขึน
ต้อนรับ

162
“หมอคะ หนูอยากให้แผนกสูติช่วยตรวจแม่ให้ทวทุ
ั ก
ส่วนเลยค่ะ คุณหมอเขียนใบมาเลยค่ะเดียวหนูพาแม่ไป
ตรวจ” เสียวเชียนคิดในใจ เดียวนีหมอต้อนรับคนไข้ดี
ขนาดนีเลย?

ท่าทางเป็ นมิตร ยืนขึนต้อนรับ มันเรืองอะไรกัน?

“ได้จะ้ บอกชือแซ่ อายุ ทีอยู่ สถานภาพด้วยจ้ะ”

พีสะใภ้ใหญ่แอบตืนเต้นอยูใ่ นใจ แสร้งทําเป็ นถามนิงๆ

“แม่หนูชือเจียซิวฟาง อายุสสิี บแปดปี อยูบ่ า้ นเลขทีสอง

163
แปดศูนย์ หมูบ่ า้ นเขาเจดียข์ าว สถานภาพ...ก็ตอ้ งบอก
ด้วยเหรอคะ” เสียวเชียนรูส้ กึ ว่า นีถ้าไม่เห็นหมอใส่เสือ
กาวน์สีขาวเธอคงคิดว่าตัวเองเดินเข้ามาในบริษัทจัดหา
คูแ่ ล้ว

หมอเขาถามถึงเสียวเชียน แต่เสียวเชียนกลับพูดข้อมูล
ของเจียซิวฟาง

หยูเจาเจาทําได้แค่ยบั ยังเซลล์อยากรูอ้ ยากเห็นไว้ในใจ

กลัวถามไปแล้วจะโป๊ ะแตก ทําได้แค่อดทนไว้ อย่างไร
เสียก็ได้ทีอยูม่ าแล้ว จะไปสืบก็ง่ายแล้วทีนี

หยูเจาเจาเขียนใบสังตรวจให้แม่เสียวเชียน เสียวเชียน

164
อ่านดูแล้วพูดเสริม

“นอกจากตรวจทัวไปของแผนกสูติแล้ว ช่วยเพิม
เอกซเรย์ตรวจมะเร็งเต้านมด้วยค่ะ”

“นันก็จะแพงหน่อยนะ ปกติทาํ อัลตราซาวด์ดผู ลก่อน

แล้วค่อยตรวจแบบนันก็ได้” อันทีจริงพีสะใภ้ใหญ่อยาก
ช่วยเสียวเชียนประหยัดเงินจึงเขียนสังตรวจอัลตราซาวด์
ให้

“เงินไม่ใช่ปัญหาค่ะ แต่ตอ้ งตรวจแม่ให้ละเอียดหน่อย

ค่ะ”

165
สาเหตุทีเสียวเชียนต้องการให้เพิมการตรวจแบบนีเพราะ
ช่วยให้วินิจฉัยมะเร็งเต้านมระยะแรกได้ คนปกติมา
ตรวจจะไม่มีรายการนี

“เชียนเอ๋อร์ อย่าเปลืองเงินเลย” เจียซิวฟางเสียดายเงิน

เดิมเธอก็ไม่อยากตรวจอยูแ่ ล้ว

“เงินหรือชีวิตสําคัญกว่า กระโปรงสันจู๋แม่ลืมแล้วเหรอ
คุณหมอคะตรวจอันนีมีสว่ นลดใช่ไหมคะ” เสียนเชียน
ขยิบตาให้หมอ

หยูเจาเจาให้ความร่วมมือด้วยการพยักหน้า ลูกทีกลัว
พ่อแม่จะเสียดายเงินเลยใช้วิธีนีมีเยอะ ความประทับใจ

166
แรกทีมีตอ่ เสียวเชียนคือดีมาก

อืม กตัญ มู าก

เขียนใบสังตรวจเสร็จเสียวเชียนก็ไปตรวจเป็ นเพือนแม่
สักพักก็กลับมา หยูเจาเจาเอาผลตรวจมาดูอย่าง
ละเอียด

“เป็ นไงบ้างคะสุขภาพของแม่หนู มีอะไรผิดปกติไหมคะ”

เสียวเชียนถาม

167
[1] การเรียนรูแ้ บบมีเงือนไข (Conditioned reflex) เป็ น
พฤติกรรมการเรียนรูท้ ีต้องมีประสบการณ์มาเกียวข้อง
และทําให้เกิดการเปลียนแปลงด้านพฤติกรรมอย่าง
ถาวร

168
169