WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 1

"เซียวอวี๋ ตื่นได้แล้ว" เซียวอวีก๋ าํ ลังสะลึมสะลือยามเมื่อเขาได้ยนิ เสี ยงที่ไพเราะและนุ่มนวล

เรี ยกชื่อเขา

"พระเจ้า สาวงามคนไหนกันที่กาํ ลังเรี ยกฉันอยู?่ " เซียวอวีอ๋ ดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงใบหน้า

ที่งดงามและเรื อนร่ างของนักแสดงจากหนังที่เขาพึ่งดูไปเมื่อไม่กี่วนั ก่อน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพยายามจะเปิ ดตาขึ้น เขากลับปวดหัวอย่างรุ นแรง แสงแดดส่ องแยงตาเขา

ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? โอ๊ะ" เขาพยายามที่จะขยับร่ างกายของเขา แต่มนั กลับเจ็บปวดเจียนตาย ราว

กับว่ากระดูกทัว่ ร่ างของเขาแตกหัก "นี่ฉนั อยูท่ ี่ไหนเนี่ย?" เซียวอวีจ๋ าํ ได้เพียงว่าเขากําลังอยูใ่ น
งานแข่งขัน 'World of Warcraft' ที่เขาเป็ นผูช้ นะเลิศ เขาได้รับของรางวัล ผูจ้ ดั การได้
พาเขาเข้าไปในห้องและเซียวอวีก๋ ร็ ู ้สึกราวกับว่าเขาโดนตีเข้าที่ศีรษะ จากนั้นเขาก็จดจําอะไร
ไม่ได้เลย

"มารดามันเถอะ ผูจ้ ดั การทุบหัวฉันแล้วยึดเอารางวัลไปแล้ว! รอฉันก่อนเถอะไอ้แว่น ฉันจะเอา

คืนแกแน่!"

"เซียวอวี๋ เจ้าเป็ นอะไรไหม?" มีเสี ยงผูห้ ญิงดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เซียวอวีต๋ ระหนักได้แล้วว่าเขา

ไม่ได้อยูใ่ นความฝัน
"แปลกๆแล้ว นี่ฉนั อยูท่ ี่ไหน? เสี ยงเพราะๆนี่ใคร? จําไม่ได้วา่ เคยรู ้จกั กับคนเสี ยงเพราะแบบนี้
ด้วย นี่ฉนั อยูโ่ รงพยาบาลรึ เปล่า?" เซียวอวีม๋ ึนงง

ในที่สุดเขาก็ลืมตาหลังจากนั้นสักพัก เขามองเห็นใบหน้างดงามที่มีเสน่ห์กาํ ลังมองดูเขาอยู่ นัน่

ทําให้เซียวอวีต๋ กตะลึง

เป็ นหญิงสาวที่มีใบหน้างดงามและละเอียดอ่อน เธอมีดวงตาที่กลมโตแต่มนั กลับเต็มไปด้วย

ความเศร้า ขนตายาวที่กระพริ บทําให้เป็ นเสน่ห์ที่ต่างออกไป เรื อนร่ างสมวัยและกลิ่นอายของกุล
สตรี เธอกําลังจ้องมองมาที่เขาด้วยความเป็ นห่วง

"นี่ใครอ่ะ? ฉันเคยเห็นผูห้ ญิงมาก็มากนะ แต่พระเจ้า! ฉันไม่เคยเจอใครที่มีเสน่ห์และน่ารัก

ขนาดนี้! ดูหน้าอกของเธอสิ ! แม่เจ้าโว้ย! 36D! อย่างน้อยต้อง 36D! รอเดี๋ยว...อาจจะถึง
E! โอ้พระแม่! ฉันได้ทาํ อะไรให้ท่านถึงได้ประทานสาวงามเช่นนี้มาให้?!"

จิตวิญญาณของเซี ยวอวีล๋ ุกโชนขึ้นทันทีและนํ้าลายก็ไหลย้อยออกจากมุมปากของเขา เขากําลัง

จะเอ่ยปากถามเธอ แต่มนั กลับมีเสี ยงเย็นชาดังขึ้นเสี ยก่อน "ดูท่าทางของเขาสิ ! เขากําลังจะตาย
อยูแ่ ล้วแต่กย็ งั ไม่คิดถึงเรื่ องอื่นอีก! เขาจะต้องถูกหัวเราะเยาะไปนับพันปี แน่!"

จิตวิญญาณของเซี ยวอวีพ๋ ุ่งทะยานขึ้นอีกครั้งยามเมื่อเขาได้ยนิ อีกเสี ยงหนึ่ง "คนสวยอีกคน?"

เขาหันมองไปรอบๆและพบว่ามันยังมีสาวสวยถึงสี่ นางอยูใ่ นห้อง! รวมทั้งหมดเป็ นสาวงามทั้ง

ห้า! แต่ละคนยังสวยไม่แพ้กนั อีก เหล่าดอกไม้งาม! เหล่าหญิงสู งศักดิ์! เซียวอวีไ๋ ม่เคยพบเจอ
สาวงามมากขนาดนี้มาก่อนในชีวติ จนกระทัง่ วันนี้
"พระเจ้า เกิดอะไรขึ้น? นี่เป็ นรางวัลของการเก็บรักษาพรหมจรรย์ยงิ่ ชีพมาตลอดยีส่ ิ บปี งั้น
เหรอ? ช่วงเวลาที่ตอ้ งบอกลาข้อมือได้มาถึงแล้วหรื อ?"

ในขณะเดียวกันนั้นเอง เซี ยวอวีไ๋ ม่ทราบว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ข้อมูลความทรงจําที่ไม่คุน้ เคย

จํานวนมหาศาลถูกยัดรวมๆเข้ามาในหัวของเขา นัน่ ทําให้เขารู ้สึกอึดอัด

"พวกเธอเป็ นพี่สะใภ้ของฉัน? พี่ชายทั้งห้าลงหลุมไปแล้ว..." เซียวอวีก๋ ลายเป็ นตกตะลึงเมื่อเขา

ได้รับรู ้สิ่งที่เกิดขึ้น

"เพราะงั้นฉันถึงได้ถูกย้ายเข้ามาอยูใ่ นร่ างของไอ้หนุ่มนี่ที่มีชื่อเดียวกับฉันว่า เซียวอวีส๋ ิ นะ! พ่อ

แม่และพีช่ ายทั้งห้าต่างลงหลุมไปหมดแล้ว ฉันเป็ นลอร์ดของดินแดนและมีพสี่ ะใภ้แม่ม่าย 5
คนที่งามหยดย้อย! โอ้ข่นุ พระ! ช่วงเวลาหฤหรรษ์อยูท่ ี่เบื้องหน้าของข้าแล้ว! ข้าคือชายหนุ่มผู ้
เปี่ ยมไปด้วยมนต์เสน่ห์และอยูก่ บั หญิงสาวที่น่ารักและเปล่าเปลี่ยวทั้ง 5 นี่คือโอกาศที่ฟ้า
ประทานมา!"

เซียอวีเ๋ กือบจะสมองระเบิดตายเพราะความสุ ข พระเจ้าทรงรักเขา! พระเจ้าทรงรักเขา! เขาถูกส่ ง

มาอยูท่ ี่ตระกูลที่ยากจนแห่งนี้ ช่วยไม่ได้ที่เซียวอวี๋จะเอาแต่เพ้อฝันถึงการ 'ปั๊ มทายาท' ชีวติ ที่โรย
ไปด้วยกลีบกุหลาบกําลังรอเขาอยู!่

พี่สะใภ้ที่เย็นชาเปิ ดปากขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอเห็นจิตวิญญาณของเซียวอวี๋ถูกเรี ยกคืนมาแล้ว "เขายัง

ไม่ตาย! พวกเราต้องหารื อกันว่าจะทําอะไรต่อไป บุตรที่ลา้ งผลาญคนนี้ไม่เพียงเสี ยธุ รกิจของ
ตระกูลไป แม้แต่พวกพี่สะใภ้ของเขาก็ยงั ถูกเอาไปเดิมพันด้วย หากเราไม่ใช้มาตราการตอบโต้
ใดๆ เจ้าสารเลวนัน่ จะพาคนมาจับพวกเราไปในหนึ่งเดือน!"
หญิงงามคนอื่นๆต่างผงกศีรษะ ใบหน้าของพวกเธอค่อยๆกลายเป็ นเย็นชาขึ้นทีละคน

เสี ยงที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ "เซียวอวี๋ เจ้าเป็ นตัวหายนะ!

พักผ่อนให้ดีเถอะ"

จากนั้นเหล่าสาวงามก็ทยอยออกจากห้องไป

เซียวอวีพ๋ ึมพําขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ "สู ญเสี ยธุรกิจของตระกูล? พวกพี่สะใภ้กด็ ว้ ย?"

ในเวลาเดียวกัน มันมีชิ้นส่ วนข้อมูลโผล่ข้ ึนในใจของเขา เซียวอวีเ๋ ริ่ มเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว เข้าถูก

ย้ายเข้ามาอยูใ่ นร่ างของลอร์ดแห่งดินแดน ชือว่า เซียวอวี๋ เซียวอวีค๋ นนี้เองที่เป็ นจอมล้างผลาญ
ของตระกูล

เขาได้รับมรดกเป็ นดินแดนและบรรดาศักดิ์ลอร์ดต่อจากพ่อของเขา

พ่อของเขาเรี ยกว่า เซียวซานเทียน ซานเทียนเป็ นแม่ทพั แห่งราชวงศ์เทียนซือ(พยัคฆ์คาํ รณ)

เนื่องจากซานเทียนมีความดีความชอบและโดดเด่นด้านการทหาร เขาจึงได้รับดินแดนมา
ปกครอง

อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิทรงหวาดระแวงความสามารถของซานเทียนและกังวลว่าเขาจะ
กลายเป็ นหอกข้างแคร่ ดังนั้นจักรพรรดิจึงมอบดินแดนที่ห่างไกลให้แก่เขา ดินแดนแห้งแล้งทาง
ตะวันตกเฉียงเหนือ
ซานเทียนไม่มีทางเลือกจึงได้แต่นาํ พาผูค้ นในตระกูลมาตั้งรกรากที่นี่หลังสงครามจบลง เขา
มาถึงทุ่งร้างทางเหนือและเริ่ มลงมือพัฒนามัน

พื้นที่ที่เขาได้รับมอบมานั้นถูกเรี ยกว่า 'ทุ่งร้างทางเหนือ' มันเป็ นพื้นที่ขนาดใหญ่ ซึ่งความจริ ง

แล้วมันมีขนาดถึง 1 ใน 3 ของพื้นที่ราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รน แม้แต่เทือกเขาอัลคาเกนก็ยงั ถูกมอบ
ให้แก่ซานเทียน ไม่มีลอร์ดคนใดในราชวงศ์ที่มีอาณาเขตกว้างขวางเท่านี้อีกแล้ว

ถึงแม้มนั จะกว้างใหญ่แต่มนั ก็แห้งแล้งเป็ นอย่างมาก ซานเทียนคงจะจัดการมันได้หากมันเป็ น

เพียงเพราะพื้นดินที่แห้งแล้ง ปัญหาก็คือดินแดนแห่งนี้มีการสู ้รบเกิดขึ้นอยูบ่ ่อยครั้ง มีกองกําลัง
ชนเผ่าฝ่ ายต่างๆนับไม่ถว้ นในดินแดนแห่งนี้ ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ที่นี่มีเขตแดนติดอยูก่ บั จักรวรรดิ
ไพเออร์และชนเผ่าเร่ ร่อน คนเหล่านี้เป็ นเพียงกลุ่มโจรที่ปล้นจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง

นอกจากชนเผ่าท้องถิ่นและชนเผ่าเร่ ร่อนแล้ว ที่ภูเขาอัลคาเกนยังมีพวกโทลล์ ออร์ค ก๊อบลินและ

เผ่าพันธ์ุุอื่นๆอาศัยอยูอ่ ีก มอนสเตอร์เหล่านี้มกั บุกโจมตีหมู่บา้ นและเมืองต่างๆอยูบ่ ่อยครั้ง
พวกมันมักก่อความวุน่ วายไม่หยุดหย่อน

การพระราชทานที่ดินผืนนี้แก่เขาจึงเป็ นที่เข้าใจจุดประสงค์ได้ หากซานเทียนสามารถแก้ไข

ปัญหาได้สาํ เร็จที่ดินผืนนี้กจ็ ะตกเป็ นของเขา หากว่าไม่สาํ เร็จมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดิมที
ดินแดนแห่งนี้กเ็ ป็ นพื้นที่กนั ชนระหว่างจักรวรรดิเมฆาตะวันตกและราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนอยูแ่ ล้ว
ดังนั้นราชวงศ์จึงไม่ถือว่านี่เป็ นดินแดนส่ วนหนึ่งของพวกเขามาตั้งแต่ตน้

ซานเทียนย่อมไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ เขาใช้พรสวรรค์ดา้ นการทหารของเขากรี ธาทัพ

กวาดพิชิตไปทัว่ พื้นที่ต่างๆ จากนั้นเขาจึงสถาปนาพื้นขนาดใหญ่ข้ ึนเป็ นของตัวเอง
หลังจากตรากตรํามา 30 ปี ซานเทียนก็สามารถก่อสร้างเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งในดินแดนที่แห้ง
แล้งแห่งนี้ได้ ผูอ้ ยูอ่ าศัยที่อยูโ่ ดยรอบต่างย้ายเข้ามาตั้งรกรากที่เมืองแห่งนี้และมันก็ได้กลายเป็ น
เมืองใหญ่ที่เนืองแน่นไปด้วยผูค้ น อย่างไรก็ตาม จากสงครามที่หนักหน่วง ดินแดนก็ประสบกับ
ความสู ญเสี ยเป็ นอย่างมาก พลเมืองล้มตายไปมากมาย ในบุตรชายทั้ง 6 คน มีอยู่ 3 ที่ถูกสังหาร
ในสงครามครั้งนั้น

หลังผ่านการสู ้รบและบาดเจ็บมาอย่างยาวนาน ซานเทียนก็ได้จากไปด้วยอาการเจ็บป่ วย

หลังซานเทียนสิ้ นชีพลง บุตรชายคนที่ 4 ก็ได้รับมอบบรรดาศักดิ์ผปู ้ กครองดินแดนมา แต่เพียง

ไม่กี่วนั หลังจากนั้น ในงานแต่งงานของเขา เผ่าพันธ์ุุปี ศาจได้บุกเข้าโจมตีและสังหารบุตรชาย
คนนั้นไป พี่สะใภ้ของเซียวอวีจ๋ ึงกลายเป็ นม่ายก่อนที่จะถูกส่ งตัวเข้าหอเสี ยด้วยซํ้า

บุตรชายคนที่ 5 อี้ไหลก็ได้ข้ ึนปกครองดินแดนต่อจากพี่ชายคนที่ 4 โชคไม่ดีที่เขาเป็ นคนอม

โรคและเสี ยชีวติ ด้วยอาการป่ วยหลังจากนั้นไม่นาน ภรรยาของเขาจึงถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง

จากสิ่ งที่เกิดขึ้น พี่สะใภ้ที่เป็ นม่ายทั้ง 5 จึงยังไม่เคยถูกแตะต้องมาก่อน

หลังจากนั้น ชายหนุ่มจอมล้างผลาญแห่งตระกูลที่มีอายุ 16 ปี เซียวอวี๋ ก็สืบทอดบรรดาศักดิ์

ลอร์ด

เซียวอวีน๋ ้ นั ชัว่ ร้ายตั้งแต่วยั เยาว์ เขากิน ดื่ม เที่ยวและติดการพนันงอมแงมตลอดวันทั้งวัน แต่เขา

กลับชํานาญในทุกสิ่ ง เขาเป็ นที่รู้จกั กันในนามสารเลวน้อยภายในตระกูลของซานเทียน ขณะที่
เขาชมชอบถํ้ามองเหล่าพี่สะใภ้อาบนํ้าอย่างยิง่
เมื่อครบ 1 ปี เซียวอวี๋กล็ า้ งผลาญทรัพย์สมบัติของตระกูลจากสงครามที่ยาวนานจนหมดสิ้ น เขา
ได้เดิมพันกับชายหนุ่มที่ชื่อว่า แครี่ ผูซ้ ่ ึงเป็ นบุตรชายของแม่ทพั ที่เป็ นลอร์ดของดินแดนใกล้เคียง
เอาไว้ แครี่ น้ นั หมกหมุ่นถึงการจะได้ครอบครองพี่สะใภ้ท้ งั ห้าของเขามาอย่างยาวนาน ดังนั้นเขา
จึงได้เดิมพันกับเซียวอวี๋ หากเซียวอวีช๋ นะเดิมพันได้ เขาจะมอบเงินทั้งหมดที่เซียวอวีส๋ ู ญเสี ยไป
ในปี ที่แล้วทั้งหมดกลับคืน

บุตรชายจอมล้างผลาญกลับรับคําเดิมพันอย่างไม่คาดคิด เขาเอาพี่สะใภ้ท้ งั ห้าเป็ นเดิมพันเพื่อ

หวังทวงคืนเงินตราทั้งหมดกลับมา

แน่นอนว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ถูกโกงและเขาจะต้องสู ญเสี ยพี่สะใภ้ท้ งั ห้าไป อย่างไรก็ตามแม้วา่ เขาเป็ น

ชายหนุ่มที่เสเพล เขาก็ยงั รู ้วา่ การต้องสู ญเสี ยพี่สะใภ้ท้ งั ห้าไปดูเหมือนจะเป็ นสิ่ งที่ผดิ ดังนั้นเขา
จึงใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ต่างๆและฮุบกลืนสัญญานั้นเอาไว้

แครี่ กลายเป็ นเกรี้ ยวกราดทันทีเมื่อรู ้ข่าว เขาจึงส่ งคนไปลอบทําร้ายเซียวอวีจ๋ นตกอยูใ่ นสภาพ

ปางตาย!

เมื่อร่ างของเซียวอวีถ๋ ูกนํากลับมาที่ตระกูลชายหนุ่มก็ได้ตายจากไปแล้วและเซียวอวีก๋ ถ็ ูกย้ายเข้า

มาในร่ างนี้ทนั ที

"นี่มนั เรื่ องบ้าอะไรกันฟะ? ทําไมฉันถึงได้ซวยแบบนี้? ทีแรกคิดว่าฉันจะได้วา่ ยอยูใ่ นแม่น้ าํ ที่

มัง่ คัง่ ไม่สิ้นสุ ดและสนุกไปกับชีวติ ที่เต็มไปด้วยพี่สะใภ้ที่งดงามทั้งห้าเสี ยอีก แต่ฉนั กลับต้องมา
เผชิญกับสถานการณ์เลวร้ายนี้ ไอ้ตวั ล้างผลาญนี่น่ารังเกียจจนเกินไปแล้ว! แกเอาแต่สนุกกับชีวติ
ไปวันๆและทําไมฉันจะต้องเป็ นคนที่มาตามล้างตามเช็ดด้วยฟะ!"
เซียวอวีเ๋ คยคิดว่าเขาจะได้เป็ นจักรพรรดินอ้ ยที่สามารถสนุกไปกับเรื อนร่ างงดงามของพี่สะใภ้ท้ งั
5 คนในดินแดนแห่งนี้ ดูเหมือนความฝันนั้นจะพังทลายลงตั้งแต่ยงั ไม่เริ่ ม

เขาโยนความคิดที่จะปล่อยให้สาวงามทั้งห้าให้อยูเ่ ปล่าเปลี่ยวทิ้งไป ไม่วา่ อย่างไร เขาก็ยงั เป็ น

เพียงนักศึกษาในสังคมยุคใหม่ แล้วนี่เขาจะเอาอะไรไปจัดการสิ่ งเหล่านี้ได้กนั ?

แม้กระทัง่ ไอ้หนุ่มเสเพลนี่กย็ งั ไม่ยอมปล่อยหญิงงามทั้งห้าไปถึงได้ฮุบกลืนสัญญา

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ ายจะส่ งกองทัพมาถล่มเขาในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หากเขาไม่ส่งมอบสาว

งามออกไป จากความทรงจําแล้ว ตอนนี้ดินแดนของเขากําลังอ่อนแอจนไม่สามารถจะรับการ
โจมตีจากใครได้อีก มิฉะนั้นพี่ชายคนที่ 4 ของเขาก็คงไม่ถูกสังหารในวันแต่งงานของตัวเอง

...........

...........

"นายท่าน ได้โปรดพักผ่อน บ่าวชราผูน้ ้ ีจะออกไปแล้ว ยังมีอีกหลายสิ่ งที่บ่าวยังต้องจัดการ" ชาย

ชราคนหนึ่งที่มีผมสี ขาวกล่าวกับเขา เซียอวี๋ยงั คงตกตะลึงจากการถูกย้ายร่ างและเหล่าสาวงามอยู่
เขาตกอยูใ่ นภวังค์และไม่ได้ตระหนักเลยว่ายังมีชายอีกคนหนึ่งอยูใ่ นห้อง

ชายชราสวมใส่ เสื้ อผ้าที่ดูเก่า เขากําลังมองมาที่เซียวอวี๋ ไม่มีความโกรธเคืองใดๆอยูใ่ นแววตา

ของเขา หากแต่ความรู ้สึกของเขาราวกับว่าเขากําลังมองดูตอไม้ไม่ใช่มองดูคน
ดูเหมือนว่าชายชรารู ้สึกผิดหวังในตัวเซียวอวีอ๋ ย่างยิง่

จากความทรงจําของเขา เซียวอวี้รู้จกั พ่อบ้านชราผูน้ ้ ี เขามีชื่อว่า เซียวหงส์ ชายผูน้ ้ ีได้ติดตามรับ

ใช้พ่อของเขามาหลายสิ บปี แล้ว

"ลุงหงส์" เซี ยวอวี๋ยมิ้ อย่างกระดากอาย

เซียวอวีค๋ นเก่านั้นหวาดกลัวพ่อบ้านชราผูอ้ ย่างยิง่ หลังจากการตายของซานเทียน ผูเ้ ฒ่าหงส์ก็

เป็ นเพียงคนเดียวที่สามารถควบคุมจอมเสเพลเซี ยวอวีไ๋ ด้

หากจะมีใครที่สามารถทําให้สารเลวน้อยเซี ยวอวีห๋ วาดกลัวได้ คนผูน้ ้ นั ย่อมต้องเป็ น เซี ยวหงส์

พ่อบ้านเฒ่าไม่ได้เอ่ยสิ่ งใดก่อนจะจากไป

.............

............

หลังจากนั้นไม่นาน บ่าวรับใช้หญิงวัย 14 ปี ก็ยกชามโจ๊กเข้ามาภายในห้อง

เซียวอวีไ๋ ม่มีกระจิตกระใจจะแทะโลมสาวน้อยนางนี้แล้วเนื่องจากการเผชิญความจริ งที่โหดร้าย

"ซวยอะไรแบบนี้! ทําไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ดว้ ย! ไอ้ตวั ล้างผลาญ!" เซียวอวี้แทบจะกรี ดร้อง
ออกมา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 2

หลังบ่าวรับใช้หญิงออกไปแล้ว เซียวอวี๋กถ็ ูกทิ้งให้โดดเดี่ยวในห้องที่กว้างใหญ่ เขาเอนตัวลงบน

เตียงด้วยความไม่สบายใจ

"ทําไมฉันถึงโชคร้ายแบบนี้นะ? คนอื่นๆที่ถูกย้ายไปอยูใ่ นโลกอื่นต่างก็ถูกโอบกอดทั้งซ้ายทั้ง

ขวา ขณะที่ฉนั ถูกทิง้ ไว้กบั ชะตากรรมที่ทาํ ได้เพียงรอรับการจัดการ"

ในที่สุดเซียวอวี๋กต็ อ้ งยอมรับความจริ งที่วา่ เขาไม่สามารถย้อนกลับไปได้แล้วดังนั้นเขาจึงเริ่ มคิด

หาวิธีรับมือ หรื อว่าเขาควรจะฆ่าตัวตายด้วยการแขวนคอดี?

"มันไม่มีทางออกเลยหรื อยังไงนะ? ฉันเป็ นคนจากโลกยุคใหม่....ฉันสามารถคิดค้นดินปื นและ

หาปื นมายิงพวกมันได้ แต่กไ็ ม่ใช่วา่ ฉันจะได้รับปื นและดินปื นในหนึ่งหรื อสองวัน ฉันเป็ นแค่
นักศึกษามหาวิทยาลัย ไม่ได้เรี ยนรู ้อะไรที่เป็ นประโยชน์นอกจากยูนิตในเกม Warcraft เลย
ถ้ามอบฐานของออร์คมาให้ฉนั ด้วยล่ะก็ โลกนี้จะหลุดรอดเงื้อมมือของฉันไปได้ยงั ไง....อืมม
......"

เซียวอวีห๋ ลุดจากความคิดที่จมดิ่งเมื่อได้ยนิ เสี ยงผูห้ ญิงดังขึ้น "คุณสามารถใช้งานเกมนี้ได้แล้ว

คุณต้องการเปิ ดระบบหรื อไม่?"
เซียวอวีต๋ กตะลึงขณะที่หนั มองไปรอบๆ แต่มนั ก็ปราศจากวีแ่ ววของผูค้ น

"เกิดอะไรขึ้น? หูฝาดงั้นเรอะ? หรื อฉันหลอนไปเอง?" เซียวอวีพ๋ ึมพํา

"เปิ ดระบบเกมงั้นหรื อ? หรื อฉันกําลังเล่นเกมอยู?่ Warcraft?"

มีภาพที่คุน้ เคยปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้ายามเมื่อเขาเอ่ยคําว่า 'วอร์คราฟต์' มันคือหน้าต่างแรกเข้า

ของเกม Warcraft ที่เขาเล่นอยูท่ ุกเมื่อเชื่อวัน

"นี่มนั ....นี่มนั ฉันถูกย้ายเข้ามาในเกมงั้นหรอ?" เฉิงหยางดีดตัวขึ้นด้วยความตื่นเต้น

"ฉันจะลองดู" เซี ยวอวีค๋ ่อยสงบลงหลังจากผ่านไปสักพัก เขามองดูอินเตอร์เฟซของเกมและ

พบว่ามีสิ่งก่อสร้างต่างๆที่คุน้ เคยแสดงเอาไว้ มีทาวน์ฮอลล์ของ 4 เผ่าพันธ์ุุและแท่นอัญเชิญฮี
โร่ แสดงอยู่

"เกรทฮอลของออร์ค....สร้างซะเลย.." เซียวอวีก๋ ล่าวออกมา

"โปรดทําการเลือกตําแหน่งก่อสร้างอีกครั้ง สถานที่น้ ีไม่เป็ นไปตามข้อกําหนด" เสี ยงสังเคราะห์

ของผูห้ ญิงดังขึ้นในหัวของเขา
"ฉันสามารถสร้างทาวน์ฮอลล์ แท่นบูชา ค่ายทหารและอื่นๆเพื่อเรี ยกกองทหารและฮีโร่ ได้จริ งๆ
เรอะ!?" เซียวอวีห๋ วั เราะด้วยความตื่นเต้น เขาดูราวกับคนเสี ยสติ "ผับพ่าสิ ! ถ้าฉันสามารถ
อัญเชิญพวกนักรบจากโลก Warcraft มาได้ แบบนั้นก็จะไม่มีใครมาโค่นล้มฉันได้ ฮ่าๆ เจ้า
พวกโง่เอ๊ย! ไม่รู้หรื อไงว่ามีเพียงบิดาผูน้ ้ ีเท่านั้นที่สามารถแตะต้องเหล่าสาวงามทั้ง 5 ได้? ฮ่าๆ"

เซียวอวีไ๋ ด้ตรวจสอบอินเตอร์เฟซแล้ว เขาพบว่าตราบเท่าที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่ องของ

Warcraft ข้อมูลจะปรากฏขึ้นในใจของเขาทันที แม้กระทัง่ ข้อมูลเกี่ยวกับสิ่ งก่อสร้างต่างๆก็
เช่นกัน แต่เขาจําเป็ นจะต้องก่อสร้างมันเสี ยก่อน

เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะพูดคุยกับเสี ยงสังเคราะห์นนั่ แต่เขาก็คน้ พบว่าเสี ยงนัน่ ไม่ได้มีไว้เพื่อ

การสนทนา เสี ยงนั้นเพียงแค่ถ่ายทอดคําแนะนําต่างๆเท่านั้น มันไม่แม้แต่จะอธิบายสถานการณ์
ของเขาเสี ยด้วยซํ้า

อย่างไรก็ตามเซียวอวีไ๋ ม่จาํ เป็ นต้องการคําอธิบายใดๆเนื่องจากเขานั้นคุน้ เคยกับเกม

Warcraft เป็ นอย่างดีอยูแ่ ล้ว

ตอนนี้ฉนั ต้องหาที่ต้ งั ที่ดีในการสร้างเกรทฮอลล์และเริ่ มสร้างนักรบได้แล้ว ไม่อย่างนั้น หัวของ

ฉันคงหลุดจากบ่าหลังผ่านไปหนึ่งเดือนแน่ๆ

เซียวอวีร๋ ี บกระโจนออกจากห้องไปทันที จากนั้นเขาจึงวิง่ ออกไปนอกคฤหาสน์ เขาพบมีมา้ ตัว

หนึ่งอยูท่ ี่คอกม้า เขาจึงขึ้นขี่แล้วควบมันออกวิง่

การก่อสร้างทาวน์ฮอลล์หรื อเกรทฮอลล์น้ นั ไม่เหมาะจะก่อสร้างในเมือง

เขาต้องหาที่ต้ งั ที่เหมาะสมและมันจะต้องอยูข่ า้ งนอก สิ่ งที่เขาถนัดที่สุดคือพวกออร์ค ดังนั้นเขา
จึงวางแผนที่จะเรี ยกพวกนักรบออร์คออกมา และการปรากฏตัวของเหล่าออร์คจํานวนมากใน
เมืองก็อาจจะเกิดความวุย่ วายขึ้นได้

ยังไม่ตอ้ งกล่าวถึงออร์ค เพียงแค่มีสิ่งก่อสร้างแปลกๆโผล่ออกมาก็คงดึงดูดความสนใจจากทั้ง

เมืองแล้ว มันคงเหลือเชื่อเกินไปหากจู่ๆมีสิ่งก่อสร้างปรากฏออกมาจากอากาศว่างเปล่า

ตัวเซียวอวีเ๋ องนั้นไม่เคยเรี ยนรู ้การขี่มา้ มาก่อน แต่เซี ยวอวีค๋ นเก่านั้นชํ่าชอง ดังนั้นเขาจึงใช้ความ

ทรงจําในร่ างเพื่อขี่มา้ แต่มนั ก็ไม่ได้รวดเร็วมากนัก

เขาควบม้าออกจากเมืองด้วยความตื่นเต้น

เหล่าพี่สะใภ้และพ่อบ้านชราล้วนมองเห็นเขาควบม้าจากไป นัน่ ทําให้พวกเขาถอนหายใจอย่าง

ช่วยไม่ได้

"เจ้าขี้ขลาด! เขารู ้วา่ สิ่ งที่เขาทํามันเลวร้ายและไม่สามารถรับผิดชอบถึงสิ่ งที่เกิดขึ้นไหว ดังนั้น

เขาจึงเลือกที่จะหลบหนี!" พี่สะใภ้คนที่ 4 หญิงงามผูเ้ ย็นชาอดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมา

"ปล่อยเขาไปเถอะ อย่างน้อยพวกเราก็นบั ได้วา่ เป็ นคนของตระกูลเซียว พวกเราจะอยูท่ ี่นี่ต่อ"

น้องสาวของเซียวอวี๋ บ่าวรับใช้หญิงที่อยูใ่ นห้องก่อนหน้ากล่าวออกมาขณะถอนหายใจ

พี่สะใภ้คนอื่นๆนั้นไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ พวกเธอนั้นสิ้ นศรัทธาในตัวของเซียวอวีม๋ า

นานแล้ว
......

......

เซียวอวีค๋ วบม้ามุ่งตรงไปยังภูเขาอัลคาเกน

เมืองนี้ถูกสร้างขึ้นที่ตีนเขาของเทือกเขาอัลคาเกน ด้วยเหตุน้ นั หากขี่มา้ ออกจากทางด้านหลัง

ของเมืองก็จะสามารถเข้าสู่ หุบเขาที่ไม่สิ้นสุ ดแห่งนี้ได้

มีมีคาํ เล่าลือกล่าวว่าที่นนั่ มีออร์ค เผ่าเอลฟ์ และสิ่ งมีชีวติ อื่นๆอีกมากอาศัยอยูใ่ นเทือกเขาอัลคา

เกน ซึ่งตามตํานานแล้วมันยังมีแม้กระทัง่ มังกร

อย่างไรก็ตาม มันก็ยงั เป็ นเพียงตํานานและเรื่ องเล่าขาน ผูค้ นเคยพบเห็นเพียงโทลล์และสิ่ งมีชีวติ

ชั้นตํ่าเท่านั้น

เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดถึงสถานที่ที่ดีสาํ หรับเกรทฮอลล์ มันมีที่หนึ่งอยูใ่ นความทรงจํา ที่นนั่ คือที่ที่

เซียวอวีค๋ นเก่าเอาไว้เล่นสนุก มันเป็ นสถานที่ที่สูงชันเป็ นอย่างมาก ที่นนั่ มีที่ราบอันกว้างขวาง
อยูด่ า้ นใต้ มันเหมาะสมในการสร้างทาวน์ฮอลล์เป็ นอย่างมาก

ยิง่ ไปกว่านั้น ระหว่างทาง เซียวอวีก๋ ต็ อ้ งคอยระมัดระวังพวกสิ่ งมีชีวติ ต่างๆที่อาศัยอยูใ่ น

เทือกเขาแห่งนี้ดว้ ย เขาย่อมไม่ยอมมาตกตายอย่างน่าอนาถเช่นนั้นแน่
เซียวอวีค๋ วบม้าไปตามเส้นทางในความทรงจํา หลังจากผ่านไปครึ่ งชัว่ โมงเขาก็มาถึงตําแหน่งใต้
ผาสู งชัน

ถ้าเขาสร้างทาวน์ฮอลล์ไว้ที่ดา้ นใต้หน้าผา มันก็จะยากในการเข้าตีจากทางด้านหน้า

เซียวอวีม๋ ีประสบการณ์โชกโชนในการหาที่ต้ งั สําหรับสิ่ งก่อสร้าง ประสบการณ์น้ ีเขาได้รับมัน

มาจากเกม Warcraft.

เขาอดทนรอที่จะสร้างมันไม่ไหวแล้ว

"คุณแน่ใจที่จะสร้างเกรทฮอลล์ข้ ึนที่นี่หรื อไม่?" เสี ยงนั้นเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งเพื่อให้ยนื ยัน

"ใช่ เริ่ มสร้างได้เลย" เสี ยงของเซียวอวีส๋ ั่นอย่างควบคุมไม่อยูเ่ พราะความตื่นเต้น มีคนมากมาย

เท่าใดกันที่ฝันอยากจะพบเจอสถานการณ์อย่างที่เขากําลังเผชิญอยู่ เขากําลังเล่นเกมอยูใ่ นชีวติ
จริ ง!

ตูม้ ม~~

มีเสี ยงดังกึกก้องสะท้อนออกมา มีทาวน์ฮอลล์ที่หรู หราและใหญ่โตปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของ

เซียวอวี๋ มันช่างน่าประทับใจและงดงามอย่างที่สุด

มันดูไม่เหมือนในเกมสักเท่าใด แต่มนั ก็ใหญ่โตอย่างมากในความเป็ นจริ ง นัน่ ทําให้เซียวอวีต๋ ก

ตะลึง
"ฮ่าๆ โครตเจ๋ ง! นี่มนั เกรทฮอลล์!"

เซียวอวีพ๋ ยายามยับยั้งความตื่นเต้นในใจของเขาและออกคําสั่ง "สร้างแท่นบูชาแห่งวายุ"

มีเสี ยงดังกึกก้องขณะที่เบื้องหน้าของเขามีแท่นบูชาทําจากหยกที่สูงกว่า 10 เมตรปรากฏ

ออกมาในตําแหน่งที่เซียวอวีช๋ ้ ีตรงไป

ทั้งเกรทฮอลล์และแท่นบูชาแห่งวายุน้ นั ถูกสร้างขึ้นฟรี ๆ อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่เกม แต่มนั คือชีวติ

จริ ง ดังนั้นบางสิ่ งบางอย่างจึงไม่ได้เป็ นเช่นเดียวกับในเกม

"ก่อสร้างแท่นบูชาแห่งวายุสาํ เร็จ คุณสามารถอัญเชิญฮีโร่ ได้โดยไม่สูญเสี ยสิ่ งใด คุณต้องการ

อัญเชิญหรื อไม่?" เสี ยงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

"ถ้าอย่างนั้นมันก็เหมือนกับเกมสิ นะ การอัญเชิญฮีโร่ คนแรกนั้นฟรี อัญเชิญออกมาเลย" เซียว

อวีก๋ ล่าวออกมาโดยปราศจากความลังเล

"แท่นบูชาแห่งวายุสามารถอัญเชิญฮีโร่ – เบรดมาสเตอร์ ทัวร์เรนชีฟเทน ฟาร์เซีย และชาโดว์

ฮันเตอร์ คุณต้องการอัญเชิญฮีโร่ คนใด?"

"เบรดมาสเตอร์" เซี ยวอวี๋เอ่ยออกมาโดยไม่ตอ้ งขบคิด ในชีวติ ที่ผา่ นมาของเขา เบรดมาสเตอร์

เป็ นฮีโร่ ที่เขาชื่นชอบมาก ยิง่ ไปกว่านั้น เขายังเป็ นฮีโร่ ที่มีฝีมือมากที่สุดอีกด้วย
"เริ่ มต้นการอัญเชิญ ต้องใช้ระยะเวลา 1 ชัว่ โมง" ไม่นานหลังสิ้ นเสี ยง แสงประหลาดสี เขียวก็
ปกคลุมไปทัว่ แท่นบูชา มีเสี ยงดนตรี ดงั ขึ้นขณะที่ดา้ นบนของแท่นบูชาเริ่ มการก่อเป็ นรู ปกายสี
เขียวขึ้นมา

"ฉันฝันที่จะเจอกับเบรดมาสเตอร์ในชีวติ จริ งมาโดยตลอด แต่นี่มนั นานจัง มันต้องเป็ นการทร

มาณกันแน่ๆ!"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกเบื่อหน่ายขณะเดินวนเวียนอยูร่ อบแท่นบูชา ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้วา่ การสร้าง

สิ่ งก่อสร้างนั้นเสร็จไปนานแล้ว ผูเ้ ล่นที่ช่าํ ชองอย่างเขาถึงกลับทําพลาดแบบผูเ้ ล่นใหม่เสี ยได้!

เขาย่อมไม่สามารถเอาชนะกองทหารได้โดยเพียงแค่การใช้เบรดมาสเตอร์ อย่างดีที่สุดเบรด
มาสเตอร์กเ็ พียงสามารถจัดการทหารได้หลายสิ บคน แต่มนั จะกลายเป็ นไร้ความหมายหากเขา
ต้องเผชิญกับกองทหารหลายพันนาย!

"ก่อสร้างค่ายทหาร" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งขึ้นทันที เขามีเกรทฮอลล์แล้วตอนนี้เขาจึงสามารถสร้าง

ค่ายทหารได้

"คุณจําเป็ นต้องใช้คนงานในการก่อสร้างค่ายทหาร คนงาน 5 คนจะปรากฏออกมาโดยไม่

สู ญเสี ยทรัพยากร คุณต้องการอัญเชิญพวกเขาหรื อไม่?" มีเสี ยงของระบบตอบกลับมา

"ฉันต้องพึ่งพาแรงงานในการสร้างมันสิ นะ เอางั้นก็ได้ อัญเชิญพวกเขามาทันที" เซียวอวีอ๋ อก

คําสัง่ อีกครั้ง
ไม่นานก็มีคนงาน 5 คนก้าวออกมาจากเกรทฮอลล์

นัน่ ทําให้เซียวอวีจ๋ อ้ งมองด้วยความสนใจอยูเ่ ป็ นเวลานาน แม้แต่ยนู ิตระดับตํ่าสุ ดก็ยงั ดูแข็งแกร่ ง

ยิง่ กว่าเขา คิดแล้วช่างน่าหดหู่

ผิวกายของพวกมันเป็ นสี เขียว กล้ามเนื้อที่เป็ นมัดๆ มีเขี้ยวงอกเงยออกมาและมีดวงตาที่ใหญ่โต

รู ปลักษณ์ของพวกมันดูดุดนั และแข็งแกร่ ง ผูค้ นทัว่ ไปย่อมต้องกรี ดร้องและถอยหนีอย่างหวด
กลัวยามที่เผชิญหน้ากับพวกมัน

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้พวกมันเริ่ มการก่อสร้างค่ายทหารทันที เขาไม่ตอ้ งการจะสู ญเสี ยเวลาอันมี

ค่าไปมากกว่านี้

ค่ายทหารนั้นใช้เวลาก่อสร้างอยูเ่ กือบครึ่ งชัว่ โมง

เซียวอวีถ๋ ูมือเข้าด้วยกันอย่างร้อนใจขณะรอคอยให้มนั สร้างเสร็จ

...............

...............

มีประกายแสงเวทย์มนต์ปรากฏขึ้นรอบๆแท่นบูชา เสี ยงคํารามดังออกมาขณะที่ร่างอันสู งใหญ่

ยืนอยูเ่ หนือแท่นบูชา
ร่ างที่มีผวิ กายสี เขียวนั้นดูกาํ ยําเป็ นอย่างมาก มันถือใบมีดยาวขณะที่แผ่กลิ่นอายเย็นยะเยือก
ออกมา มันคือเบรดมาสเตอร์จากในเกม!

"โอ้พระเจ้า! นี่คือเบรดมาสเตอร์จริ งๆ!" เซียวอวีค๋ ุน้ เคยกับฮีโร่ ตวั นี้เป็ นอย่างมาก แต่เขาก็ยงั คง
ตกตะลึงเมื่อเห็นมันในชีวิตจริ ง

เบรดมาสเตอร์กระโดดลงมาจากแท่นบูชาและโค้งคํานับเขา "กรอม เฮลสกีมคํานับท่านผูส้ ร้าง"

"ฉันต้องพึ่งพานายแล้ว คาดไม่ถึงจริ งๆว่าที่ออกมาจะเป็ นกรอม เบรดมาสเตอร์รุ่นแรก" เซี ยว

อวีก๋ ลายเป็ นตื่นเต้นขณะมองดูออร์คแข็งแกร่ งที่สูงกว่าเขาถึง 2 ช่วงตัว

เซียวอวีส๋ ามารถมองเห็นค่าความสามารถของกรอมที่ยนื อยูด่ า้ นหน้าของเขา

ค่าความสามารถของเบรดมาสเตอร์
ชื่อ : กรอม เฮลสกีม
เผ่าพันธุ์ : ออร์ค
ระดับ: 1

ค่าสถานะ
ความแข็งแกร็ง: 20
ความคล่องตัว: 30
ความอดทน: 25
ทักษะ(ที่สามารถเรี ยนรู ้): วินด์วอร์ค,ออมนิสแลช,โจมตีจุดตาย
แต้มทักษะที่มี: 1 แต้ม

เซียวอวีเ๋ ดินสํารวจรอบร่ างของกรอมอยูห่ ลายเที่ยว เขาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ความปลอดภัยของเขาควรจะเพิ่มขึ้นอีกมากโข เมื่อมีผคู ้ ุม้ กันเช่นกรอมคอยติดตาม

แค่เพียงรู ปลักษณ์ที่กาํ ยําของเขาก็ข่มขวัญผูค้ นไม่นอ้ ยแล้ว

อย่างไรก็ตามอาวุธของกรอมกลับเป็ นเพียงดาบขึ้นสนิม เซียวอวีท๋ อดถอนใจยามชมดูมนั มันดู

ราวกับเศษเหล็กเก่าๆท่อนหนึ่ง

"ความสามารถของฮีโร่ และอุปกรณ์สามารถอัพเกรดได้ คุณจําเป็ นต้องก่อสร้างโรงตีเหล็กเพื่อ

อัพเกรดอาวุธของฮีโร่ " เสี ยงอธิบายจากระบบดังขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนว่ามันจะสามารถรับรู ้
คําถามที่อยูใ่ นใจของเซียวอวีไ๋ ด้

"เป็ นเรื่ องที่ดีที่อาวุธสามารถอัพเกรดได้" เซียวอวี๋หวั เราะอย่างเบิกบานใจ อาวุธที่พฒั นาแล้ว

ย่อมดีกว่าดาบขึ้นสนิมที่ดูราวกับจะหักสลายไปได้ทุกเมื่อเล่มนี้อย่างเทียบไม่ติด

"คุณยังมีแต้มทักษะสําหรับเบรดมาสเตอร์เหลืออยู่ 1 แต้ม คุณต้องการที่จะใช้งานเลย

หรื อไม่?" ระบบถามขึ้นอีกครั้ง

"ทักษะ....แน่นอน! จะเรี ยนทักษะไหนดีนะ? หรื อว่าจะเป็ น.....วินด์วอร์ค มันจะช่วยเพิ่ม

ความเร็วของกรอมและยังทําให้เขาสามารถล่องหน!"
เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่ ใช้งานแต้มนั้นในการเรี ยนทักษะวินด์วอร์คทันที ในเวลาเดียวกันนั้นเอง
ทักษะนั้นก็ปรากฏขึ้นที่แถบทักษะ

วินด์วอร์ค(ระดับ 1): เพิม่ ความเร็วขึ้น 50% เพิ่มพลังโจมตีข้ ึน 10% ในยามล่องหน มี

ระยะเวลาคูลดาวน์ 5 วินาที

"ผูเ้ ล่นสามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะของฮีโร่ ได้ คุณมีแต้มทักษะเหลืออยู่ 2 แต้ม คุณต้องการจะเรี ยนรู ้
ทักษะหรื อไม่?"

"เฮ้ย! ฉันก็สามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะได้ง้ นั หรอ!" เซี ยวอวีต๋ กตะลึงตาค้าง

ในเวลาเดียวกันอินเตอร์เฟซของเกมก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในหัวของเขา อินเตอร์เฟซนี้ได้แสดง
ภาพของเขาเอง ถัดจากนั้นจึงเป็ นค่าความสามารถและทักษะ

ชื่อ : เซียวอวี๋
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
ระดับ: 1

ค่าสถานะ
ความแข็งแกร็ง: 4
ความคล่องตัว: 5
ความอดทน: 6
จิตวิญญาณ: 6
ทักษะ(ที่สามารถเรี ยนรู ้): ไม่มี
แต้มทักษะที่มี: 2 แต้ม

"โอ้โห ค่าความสามารถของตูโครตกระจอก! ความแข็งแกร่ งแค่ 4 ความคล่องตัวแค่ 5 แต่

เดี๋ยวก่อน ฉันยังมีแต้มทักษะอยู่ 2 แต้ม! ฉันยังเรี ยนรู ้ทกั ษะของฮีโร่ ได้!"

ผูค้ นย่อมเคยฝันถึงการมีทกั ษะของตัวละครจากเกมในชีวติ จริ ง วันนี้ความฝันของเขาได้รับการ

เติมเต็มแล้ว! แต่ตอนนี้เขามีอยูเ่ พียง 2 แต้ม

ที่สาํ คัญที่สุดคือทักษะวินด์วอร์ค คราวนี้การแอบดูเหล่าพี่สะใภ้อาบนํ้าย่อมราบรื่ น! นี่มนั

สะดวกสบายจริ งๆ ฉันสามารถล่องหนและหลบหนีได้โดยง่าย ทักษะนี้ถูกสร้างมาเพื่อฉัน!
ขอบคุณพระเจ้า! ฮ่าๆ

"วินด์วอร์ค" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งโดยไม่ลงั เล

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 3

เซียวอวีอ๋ ดทนรอที่จะใช้วนิ ด์วอร์คไม่ไหวแล้ว

เขาคิดถึงทักษะและร่ างกายของเขาก็เริ่ มจางลง ร่ างของเขากลายเป็ นโปร่ งแสงและกลมกลืนไป

กับทิวทัศน์โดยรอบ

แม้วา่ เขาจะไม่ได้ล่องหนโดยสมบูรณ์กต็ าม มันก็ยงั ยากที่จะสังเหตุเห็นหากไม่เข้าประชิดตัวเขา

"เยีย่ ม! ฮ่าฮ่า! คราวนี้ล่ะ เหล่าพี่สะใภ้จะรอดเงื้อมมือฉันไปได้ยงั ไง มีความสุ ขจัง ฮ่าๆ" เซียวอวี๋

กําลังฝันถึงชีวติ ที่ 'แสนสุ ข' มันกําลังรอคอยเขาอยู!่ อีกครั้ง!

"น่าเสี ยดายที่ทกั ษะล่องหนระดับ 1 มีระยะเวลาแค่ 1 นาที แต่ยงั โชคดีที่มนั มีคูลดาวน์เพียง 5

วินาที หากใช้มนั อย่างระมัดระวังย่อมไร้ปัญหาใดๆ" เซียวอวีต๋ อ้ งการใช้แต้มทักษะอีก 1 แต้ม
ในการเพิ่มระดับให้วนิ ด์วอร์ค แต่เขาก็เปลี่ยนความคิดเพราะต้องการเรี ยนรู ้ทกั ษะโจมตีเอาไว้
บ้าง

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสี ยงของระบบก็ดงั ขึ้นขัดความคิดของเซียวอวี๋

"ก่อสร้างค่ายทหารสําเร็จแล้ว คุณต้องการว่าจ้างนักรบหรื อไม่?"

"เยีย่ ม! ในที่สุดก็สร้างเสร็จแล้ว เอาเลย พานักรบออร์ค 100 นายออกมาคํานับฉันเลย!" เซียว
อวีก๋ ล่าวออกมาอย่างโอหัง

"เสี ยใจด้วย คุณมีทรัพยากรไม่เพียงพอ" เสี ยงของระบบราวกับนํ้าเย็นที่เทราดศีรษะของเซียวอวี๋

ไม่พอนี่มนั เอาหม้อฟาดหัวเขาด้วย!

"ตื่นเต้นจนลืมไปซะสนิทว่ามันต้องใช้ทรัพยากรด้วย" เซียวตรวจเช็คทรัพยากรที่ระบบแสดง
ขึ้น

รายการทรัพยากร: อาหาร 100,หิน 0,ไม้ 0,เหล็ก 0,เหรี ยญทอง 1000

"ฉันต้องเก็บเกี่ยวหิน ไม้และโลหะ ในเมื่อนี่ไม่ใช่เกมมันก็ตอ้ งหามาจริ งๆล่ะนะ" เซียวอวี๋

ตระหนักได้แล้วว่าระบบของเกมนั้นดูเหมือนจะไม่สามารถครอบคลุมทุกสิ่ งในโลกความจริ งนี้
ได้ มันยังมีกฏของโลกใบนี้อยู่

"มีนกั รบออร์คเท่าไหร่ ที่ฉนั สามารถจ้างได้ดว้ ยเงิน 1000 เหรี ยญ?" เซียวอวีถ๋ ามขึ้น เหล่า
นักรบเป็ นกุญแจสําคัญในสงครามที่กาํ ลังจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้น้ ี

"นักรบออร์ค 1 นาย ต้องการ 100 เหรี ยญ" ระบบให้ความกระจ่างทันที

"หือ ใช้ 100 เหรี ยญต่อนักรบ 1 นายสิ นะ" เซียวอวีร๋ ู ้สึกหดหู่ ตอนนี้เขาสามารถว่าจ้างได้
เพียง 10 นายเท่านั้น
"ฉันจะหาเหรี ยญทองได้จากที่ไหนบ้าง?" เซียวอวีถ๋ ามขึ้น เขาไม่ได้อยูใ่ นเกมและมันก็ไม่มี
เหมืองทองเช่นเดียวกับในเกม ปัญหาใหญ่ตอนนี้กลับกลายเป็ นเงินตรา

"สกุลเงินของโลกใบนี้สามารถใช้ทดแทนหรื อแลกเปลี่ยนได้" ระบบตอบกลับ

"ก็มีเหตุผล เรากําลังอยูใ่ นโลกจริ งๆนี่นะ ดังนั้นเกมและโลกแห่งความเป็ นจริ งจึงถูกเชื่อมโยง

เข้าด้วยกัน แล้วหิน เหล็กและไม้ล่ะ? ฉันต้องทําเหมืองแร่ หรื อเปล่า?" เซียวอวีถ๋ ามขึ้นอีกครั้ง

"คุณสามารถเก็บรวบได้โดยใช้คนงานหรื อรวบรวมจากในโลกจริ ง" ระบบคลายความสงสัยแก่

เซียวอวี๋

"แล้วพวกนักรบต้องการอาหารไหม?" เซียวอวีเ๋ ห็นว่าตอนนี้เขามีอาหารอยูเ่ พียง 100 เท่านั้น

มันเพียงพอจะเลี้ยงพวกนักรบได้ไม่กี่วนั

"ต้องใช้ คุณจะต้องให้ที่พกั พิงแก่เหล่าออร์คด้วย หากคุณไม่จดั หาทรัพยากรแก่พวกเขาเป็ น

เวลานาน คนงานและนักรบจะล้มตายเพราะขาดพลังงาน" ระบบอธิบาย

"ยุง่ ยากจริ งแฮะ" เซียวอวี๋คิดว่าเขาไม่จาํ เป็ นต้องคอยดูแลพวกเขาเสี ยอีก แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า

เขาจะต้องคอยดูแลลูกสมุนเหล่านี้ให้ดีสักหน่อยแล้ว

ปัญหาคือเซียวอวีไ๋ ม่มีทรัพยากรใดๆในมือเลย ณ ตอนนี้ นอกจากนี้ยงั มีปัญหาเรื่ องเหมืองแร่ ที่

ใช้ขดุ ทองคําเพื่อแปลงเป็ นเงินตราอีก ตอนนี้เขากําลังประสบปัญหาในเรื่ องเงิน
"มันยังมีหนทางในการหาเงินอยู.่ ...ฉันจําเป็ นต้องสร้างอุโมงค์และโรงตีเหล็ก" เซียวอวีอ๋ ยากจะ
ร้องไห้ เขากําลังคิดหาวิธีพฒั นาฐานทัพของเขา ในเกมนับได้วา่ เขาคือสุ ดยอดผูเ้ ชี่ยวชาญแห่งยุค
หากแต่ในชีวติ จริ ง เขาแทบไม่ต่างไปจากมือใหม่ เขาต้องค่อยๆทําความเข้าใจและพัฒนาในโลก
แห่งความเป็ นจริ ง

หลังจากครุ่ นคิดอยูพ่ กั หนึ่ง เห็นได้ชดั ว่าเป็ นการยากที่จะพัฒนาฐานทัพและเตรี ยมรับมือกับ

สงครามที่จะเริ่ มขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าไปพร้อมกัน มันมีเวลาจํากัดอย่างยิง่

"ฉันคงต้องตรวจสอบทรัพย์สินในคลังเมืองเสี ยแล้ว วัสดุต่างๆก็ใช้รวบรวบจากพื้นที่โดยรอบ

คนงานก็สามารถรวบรวมไม้จากป่ าและหินจากพื้น ฉันต้องสร้างนักรบออร์คและทดสอบ
ประสิ ทธิภาพในการต่อสู ้ของพวกเขา" เซียวอวีค๋ ่อยๆพิจารณาทีละเรื่ อง

"สร้างนักรบออร์ค 10 นาย" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่ง

เขาต้องให้ความสําคัญกับพวกนักรบ ปราศจากนักรบแล้ว แน่นอนว่าเขาย่อมไม่สามารถต่อกร

กับกองทัพของแครี่ ได้

ค่ายทหารเริ่ มการผลิตนักรบออร์คทันที อย่างไรก็ตามเซียวอวีก๋ าํ ลังรู ้สึกหดหู่ มันจําเป็ นจะต้อง

ใช้เวลาถึงครึ่ งชัว่ โมงในการส้รางนักรบออร์ค 1 นาย นัน่ หมายความว่า ใน 1 วันเขาจะสามารถ
สร้างนักรบออร์คได้เพียง 48 นาย

"เอาเถอะ ตอนนี้ฉนั ยังไม่มีปัญญาสร้างนักรบทีละมากๆอยูแ่ ล้ว เริ่ มเลยแล้วกัน" เซียวอวีอ๋ อก

คําสั่งให้เหล่าคนงานเริ่ มตัดต้นไม้จากป่ าใกล้ๆ จากนั้นเขาจึงออกสํารวจบริ เวณโดยรอบพร้อม
กับเบรดมาสเตอร์
กรอมคือฮีโร่ คนแรกของเซียวอวีแ๋ ละเขาต้องการทดสอบความแข็งแกร่ งของกรอม

เซียวอวีเ๋ ดินลึกเข้าไปในหุ บเขาพร้อมกรอม เขาต้องการนํากรอมไปฝึ กในพื้นที่รกร้าง เนื่องจาก

กรอมเป็ นตัวละครจากเกม นัน่ หมายความว่าเซียวอวีส๋ ามารถเพิ่มระดับให้กบั กรอมได้ ความ
แข็งแกร่ งของเบรดมาสเตอร์จะเป็ นที่ประจักษ์ในสนามรบอย่างดียามเมื่อเขามีระดับที่สูงขึ้น

...........

...........

พวกเขาเดินลึกเข้าไปในหุบเขาหลายสิ บไมล์ เซียวอวีร๋ ู ้สึกสองขาเหนื่อยล้า เขาไม่สามารถขี่มา้

เข้ามาได้ ดังนั้นผลลัพธ์จึงเป็ นอย่างที่เห็น

"โชคดีที่ฉนั ยังสามารถยกระดับความแข็งแกร่ งของตัวเองได้ ร่ างกายนี้ยงั อ่อนแอยิง่ กว่าร่ างเดิม

ฉันเสี ยอีก"

ในขณะที่เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจที่จะหยุดพัก เขาก็ได้ยนิ เสี ยงคํารามของสัตว์ป่าดังมาจากในป่ า

เซียวอวีห๋ นั มองไปยังทิศทางนั้น ที่ห่างออกไป 100 เมตร มันมีหมีสีน้ าํ ตาลยักษ์กาํ ลังจ้องมอง

เซียวอวีแ๋ ละกรอมอยู่
"อะฮ่า ได้เวลาทดสอบแล้ว" เซียวอวีถ๋ ูไม้ถูมือ แต่ในใจของเขากําลังรู ้สึกหนาวสั่น นี่เป็ นครั้ง
แรกในชีวติ ของเขาที่ตอ้ งเผชิญกับหมีสีน้ าํ ตาลยักษ์ในชีวติ จริ ง

เจ้าหมีนี่อาจจะตะปบเซี ยวอวีจ๋ นไส้ทะลักเลยก็ได้

หมีตวั นั้นดูใหญ่โตและเทอะทะ แต่มนั กลับวิง่ เร็ วเป็ นอย่างมาก เพียงชัว่ พริ บตามันได้วงิ่ ใกล้เข้า
มาแล้ว

กรอมคํารามและก้าวมาอยูเ่ บื้องหน้าของเซียวอวี๋ เขาเหวีย่ งดาบเข้าใส่ หมีสีน้ าํ ตาลทันที

โดยธรรมชาติน้ นั ออร์คมีความก้าวร้าวตั้งแต่กาํ เนิดและปราศจากความเกรงกลัว กรอมเกิดมาใน

เผ่าพันธุ์ที่ชื่นชอบการต่อสู ้ ยิง่ การต่อสู ้รุนแรงมากขึ้นเท่าใด สายเลือดภายในกายยิง่ เดือดระอุ
มากขึ้นเท่านั้น

หมีสีน้ าํ ตาลเป็ นเพียงสัตว์ระดับ 1 เท่านั้น กรอมตวัดดาบ ก่อเป็ นแผลหลายสายเกิดขึ้นบนร่ าง

ของหมีสีน้ าํ ตาล หมีสีน้ าํ ตาลพยายามโต้กลับแต่มนั ก็ไม่อาจสร้างบาดแผลแก่ศตั รู ได้เลย

ฉึก ฉึก

ดาบในมือของกรอมยังคงตวัดออกไปไม่หยุด บาดแผลบนร่ างหมีสีน้ าํ ตาลยิง่ มายิง่ มากขึ้น ผิวที่

หนาของหมีสีน้ าํ ตาลคือการป้ องกันที่ดีที่สุดของมัน นัน่ เป็ นผลให้ผวิ ของมันแม้จะมีรอยแผล
หลายสายแต่มนั กลับยังไม่ตกตาย แผลตื้นๆยังไม่เพียงพอจะสังหารมันลงได้
"ถ้ากรอมมี อมนิสแลช การโจมตีคงจะรุ นแรงมากกว่านี้" เซียวอวีค๋ ิดว่าเขาจําเป็ นต้องเพิ่มค่า
สถานะโจมตีให้กบั กรอมบ้างเสี ยแล้ว

"แต่นนั่ ยังไม่สาํ คัญ เมื่อถึงระดับที่ 2 นายก็จะเรี ยนรู ้ทกั ษะใหม่ๆได้แล้ว" เซี ยวอวีต๋ ้ งั ตารอคอย
ที่จะได้เห็นกรอมแข็งแกร่ งขึ้น

เสี ยงคํารามอย่างเจ็บปวดดังขึ้นหลังจากผ่านไปหนึ่งนาที ร่ างของหมีสีน้ าํ ตาลค่อยๆทรุ ดลงกับ

พื้นดิน ทัว่ ร่ างของมันถูกปกคลุมไปด้วยรอยแผลนับไม่ถว้ น ก่อเป็ นแผลเหวอะหวะอันน่า
สยดสยอง

ขณะที่กรอมถูกโจมตีเพียง 2 ครั้งเท่านั้นในการต่อสู ้น้ ี เมื่อรวมกับร่ างกายที่แข็งแกร่ งแล้ว แผล

ที่ได้รับจึงราวกับแมวข่วน

"กรอมจัดการหมีได้ง่ายๆเลยแฮะ เจ้าหมีนี่คงคิดว่าต้องใช้ทหารราว 4 - 5 นายในการจัดการ

มัน" เซียวอวี๋กาํ ลังคาดคะเนประสิ ทธิภาพการต่อสู ้ของกรอม

"หมีถูกสังหารแล้ว เบรดมาสเตอร์จะได้รับค่าประสบการณ์ 50 หน่วย คุณจะได้รับค่า

ประสบการณ์ 5 หน่วยและค่าคุณความดี 1 จุด" เสี ยงของระบบดังขึ้นในหัวของเซียวอวี๋

"ค่าประสบการณ์ 50 หน่วยไม่นอ้ ยเลย ฉันก็ได้รับค่าประสบการณ์ดว้ ยทั้งๆที่ไม่ได้มีส่วนร่ วม

ใดๆ ดูเหมือนว่าฉันจะสามารถเพลิดเพลินไปกับการรับค่าประสบการณ์ฟรี ๆในขณะที่ฮีโร่ ต่อสู ้!
ฮ่าฮ่า! ยอดเยีย่ ม! ฉันจะแข็งแกร่ งขึ้นไปพร้อมๆกับพวกเขา! ว่าแต่ค่าคุณความดีนี่คืออะไร?"
เซียวอวีไ๋ ม่เคยได้ยนิ เกี่ยวกับค่าคุณความดีมาก่อน
"ค่าคุณความดีคือแต้มที่จะแสดงขึ้นเมื่อคุณทําความดีความชอบ คุณสามารถใช้ค่าคุณความดีน้ ี
ในการเลื่อนยศของฐานทัพ สร้างสิ่ งก่อสร้างรวมถึงการอัญเชิญฮีโร่ " ระบบอธิบายอย่างช้าๆ

"เดี๋ยวก่อน! ฉันต้องใช้แค่เงินกับทองคําในการอัพเกรดฐานไม่ใช่หรอ? แล้วค่าคุณความดีนี่คือ

อะไร? อะไรคือยศ?" เซียวอวีก๋ ลายเป็ นมึนงง

"ค่าคุณความดีจะใช้ในการวัดคุณค่าในฐานะผูบ้ ญั ชาการของคุณ หากคุณไม่สามารถเลื่อนยศได้

นัน่ หมายความว่าคุณเป็ นผูบ้ ญั ชาการที่ไม่คู่ควร และผูบ้ ญั ชาการที่ไม่คู่ควรก็ไม่คู่ควรที่จะมีฐาน
ทัพและนักรบที่ทรงพลัง" ระบบตอบกลับ

"ทําไมมันมีขอ้ จํากัดเยอะจังฟะ! ...มันมียศอะไรอยูบ่ า้ ง แล้วตอนนี้ฉนั อยูใ่ นยศขั้นอะไร?"

เซียวอวีเ๋ อ่ยถาม

"ยศมีอยูห่ ลายขั้นดังนี้ จอมทัพ แม่ทพั ใหญ่ แม่ทพั นายกอง หัวหน้ากองร้อยอัศวิน รองหัวหน้า

กองร้อยอัศวิน หัวหน้าหมู่อศั วิน หัวหน้าทหาร หัวหน้าครู ฝึกหทาร ครู ฝึกทหาร หัวหน้าหมู่
ทหาร รองหัวหน้าหมู่ทหาร พลทหาร ตอนนี้คุณอยูในขั้นพลทหาร" ระบบอธิบายอย่างเฉยเมย

"เพียงแค่พลทหาร....อยูใ่ นยศกระจอกสุ ด...ค่าคุณความดีของฉันมันคํานวณอย่างไร?" เซียว

อวีก๋ ลายเป็ นกังวลกับเรื่ องนี้ข้ ึนมาทันที

"ระบบจะวิเคราะห์จากประสิ ทธิภาพการต่อสู ้ของคุณและมอบค่าคุณความดีให้"

"ถ้าอย่างนั้นก็เป็ นแบบที่ฉนั คิดสิ นะ" เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดถึงการแก้ปัญหาค่าคุณความดีและยศ
เพื่อที่จะสามารถสร้างสิ่ งก่อสร้างและนักรบได้มากขึ้น

นัน่ หมายความว่าเขาต้องต่อสู ้เพื่อสะสมคะแนนเหล่านี้ต่อไป

ความสนใจของเขาย้ายไปอยูท่ ี่กรอม ในขณะที่เขาค่อยๆทําความเข้าใจบทบาทของค่าคุณความดี

พวกเขาต้องสู ้ต่อไป เบรดมาสเตอร์ตอ้ งใช้ค่าประสบารณ์ 500 หน่วยเพื่อเพิ่มระดับ ดังนั้นพวก
เขาจําเป็ นต้องสังหารหมีสีน้ าํ ตาลแบบนี้อีก 9 ตัว

ที่สาํ คัญก็คือ เซียวอวีไ๋ ม่กล้าล่วงลึกเข้าไปในหุบเขามากกว่านี้ มันอาจจะมีมอนสเตอร์ระดับสู ง

ที่เบรดมาสเตอร์รับมือไม่ไหวอยูก่ ไ็ ด้ นัน่ เป็ นเหตุผลที่พวกเขากําลังเดินทอดน่องอยูร่ อบนอก
สุ ดท้าย พวกเขาก็สังหารสัตว์ป่าไปจนได้รับค่าประสบการณ์เพียงพอต่อการเพิ่มระดับ

มีอยู่ 2 ครั้งที่พวกเขาพบเข้ากับออร์คก่อนที่กรอมจะสังหารพวกมันไป อย่างไรก็ตาม กรอม

ได้รับบาดเจ็บ แต่ดว้ ยความมุ่งมัน่ และแข็งแกร่ งแล้ว กรอมจึงไม่ให้ความสนใจบาดแผลเหล่านั้น

หลังจากสังหารไปอีก 9 ตัว แสงสี ทองก็ห่อหุม้ ร่ างกายของกรอม ตอนนี้เขาเพิ่มระดับขึ้นเป็ น 2

แล้ว....
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 4

"ในที่สุดก็เลเวลอัพ" เซี ยวอวีอ๋ ารมณ์ดีเป็ นอย่างมาก เขาเลือกที่จะให้กรอมเรี ยนรู ้ทกั ษะที่สอง

ทันที

"เรี ยนรู ้ทกั ษะอมนิแสลช" พร้อมกับที่เซียวอวีอ๋ อกคําสั่ง ทักษะใหม่กป็ รากฏขึ้นที่หน้าต่าง

สถานะของกรอม

อมนิแสลช(ระดับ 1): การฟาดฟันที่ทรงพลัง สร้างความเสี ยหาย 80 จุดโดยไม่นบั รวมพลัง

โจมตีของอาวุธ ใช้ค่าโทสะ 10 จุด มีระยะเวลาคูลดาวน์ 10 วินาที

ค่าความสามารถของกรอมเปลี่ยนไปเมื่อเขามีระดับเพิ่มขึ้น

ค่าความสามารถของเบรดมาสเตอร์

ชื่อ : กรอม เฮลสกีม

เผ่าพันธุ์ : ออร์ค
ระดับ: 2

ค่าสถานะ
ความแข็งแกร่ ง: 22
ความคล่องตัว: 34
ความอดทน: 27
ทักษะ(ที่เรี ยนรู ้แล้ว): วินด์วอร์ค(ระดับ 1),ออมนิสแลช(ระดับ 1)
แต้มทักษะที่มี: 0 แต้ม

เซียวอวีม๋ องดูค่าสถานะที่เปลี่ยนไป ความแข็งแกร่ ง ความคล่องตัวและความอดทนได้เพิม่ ขึ้นมา

2,4,2 จุดตามลําดับ มันคือของแถมที่เพิม่ มาพร้อมกับระดับที่มากขึ้น

"ด้วยค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นพร้อมกับทักษะอมนิแสลชแล้ว ปัญหาพลังโจมตีต่าํ ก็เป็ นอันว่าตกไป"

เซียวอวีก๋ าํ ลังรอคอยที่จะได้เห็นทักษะอมนิแสลชถูกใช้ออกมา มันคือการโจมตีที่แท้จริ งเมื่อ
เทียบกับการฟาดฟันและเคลื่อนตัวไปรอบๆก่อนหน้านี้

อย่างไรก็ตามอาวุธคู่มือของกรอมยังคงเป็ นเพียงดาบผุๆเล่มหนึ่ง ซึ่งเซียวอวี๋คาดว่าพลังโจมตี

ของมันอย่างเก่งก็เพียง 8 - 9 จุด

เขาจําเป็ นจะต้องสร้างโรงตีเหล็กโดยเร็ว จากนั้นจึงจะสามารถอัพเกรดดาบของกรอมได้

ที่สุดสายตามีเสื อชีตาร์ตวั หนึ่งกําลังวิง่ มาทางด้านนี้ เซียวอวีร๋ ี บเปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คเพื่อซ่อนตัว

ทันที สัตว์ตวั นี้เขาขอมอบให้กรอมจัดการ
ณ ตอนนี้เซียวอวี๋ยงั คงเปราะบางเกินไปสําหรับพวกสัตว์ป่า นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่วา่ ทําไมทักษะ
วินด์วอร์คจึงเหมาะสมกับเขาในตอนนี้อย่างที่สุด

ดูเหมือนว่ากรอมก็มีความกระตือรื อร้นที่จะลองทักษะใหม่เช่นกัน เขาเรี ยกใช้วนิ ด์วอร์คและพุ่ง

เข้าหาเสื อชีตาร์ เมื่อเข้าระยะเขาก็ยกชูดาบขึ้นก่อนตวัดฟันลงมา

ฟับ

เสี ยงของมีคมแหวกฟ่ าอากาศลงมาก่อนที่ดาบจะติดอยูก่ บั ลําคอของเสื อชีตาร์ เสื อชีตาร์พยายาม

จะส่ งเสี ยงร้องออกมา แต่ตวั ดาบได้ตดั ผ่านและเกิดเป็ นรอยตัดที่น่ากลัว หัวของมันห้อยไป
ด้านข้าง ในขณะที่เลือดฉีดพุ่งออกมามันกลับตกตายไปในลักษณะนี้

"อมนิแสลชช่างทรงพลังดีจริ งๆ! ฮ่าฮ่าฮ่า..." เซียวอวีร๋ ี บวิง่ ไปยังร่ างของเสื อชีตาร์ทนั ที เขาเห็น

รอยแผลลึกขนาดใหญ่เกือบเท่าฝ่ ามือ พวกเขาเคยเผชิญกับเสื อชีตาร์มาก่อนหน้านี้แล้ว แต่กรอม
ต้องเคลื่อนไหวมากมายกว่าจะสังหารมันลงได้ แต่ตอนนี้เพียงหนึ่งดาบของกรอมกลับส่ งมันสู่
ความตายได้ทนั ที

เซียวอวีส๋ ั่งการให้กรอมลองฟาดฟันต้นไม้บริ เวณใกล้เคียงดู ดาบสามารถตัดต้นไม้ได้ราวกับหัน่

ผัก เซียวอวีพ๋ ยักหน้าอย่างพึงพอใจยามเมื่อเห็นอานุภาพของอมนิแสลช

กรอมสามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะใหม่ได้ ซึ่งนัน่ ก็หมายความว่าเซียวอวีเ๋ องก็สามารถเรี ยนรู ้มนั ได้
เช่นกัน เขาไม่ลงั เลที่จะจ่ายแต้มที่เหลือเพื่อเรี ยนรู ้อมนิแสลชทันที
เพียงแต่ตอนนี้มนั ยังไม่มีบทบาทสําหรับเซียวอวีม๋ ากนัก ความแข็งแกร่ งของร่ างกายเขา
ในตอนนี้จดั ได้วา่ น้อยจนน่าสังเวช ความสามารถของเขายังตํ่า อีกทั้งทักษะการฟันดาบของเขาก็
ไม่มี

กรอมสามารถที่จะผ่าต้นไม้ที่หนาได้ ในขณะที่เซียวอวีเ๋ พียงตัดได้แค่กิ่งที่มีขนาดเท่าแขนเด็ก

อมนิแสลชสามารถเปล่งอานุภาพได้สูงสุ ดยามเมื่อผูใ้ ช้มนั มีความแข็งแกร่ งเป็ นทุนเดิม

เซียวอวีไ๋ ม่โลภมาก ดังนั้นเขาจึงตัดสิ นใจเดินทางกลับฐานทัพยามเมื่อเห็นว่าดวงตะวันใกล้ลบั

ขอบฟ้ าแล้ว

กรอมจําเป็ นต้องใช้ค่าประสบการณ์อีกเกือบ 2000 หน่วยเพื่อเพิ่มระดับจาก 2 ไป 3 เซียวอวี๋

รู ้วา่ มันยากเย็นอย่างยิง่ ที่จะเพิ่มระดับสักระดับ ทั้งของตัวผูใ้ ช้หรื อแม้แต่อาวุธก็ตาม

อย่างไรก็ตาม หากกรอมสามารถไปถึงระดับที่ 3 ได้แล้วล่ะก็ เมื่อนั้นเขาก็จะสามารถให้กรอม

เรี ยนรู ้ทกั ษะโจมตีจุดตายได้ นัน่ จะยิง่ ทําให้กรอมแข็งแกร่ งขึ้นไปอีก

เมื่อกลับถึงฐานแล้วเซียวอวีก๋ ต็ อ้ งประหลาดใจเมื่อพบว่ามีเหล่านักรบออร์คถูกสร้างเสร็ จแล้ว

พวกมันทั้งหมดสู งกว่า 2 เมตร ผิวกายสี เขียวและมีเขี้ยวงอกเงยออกมา พวกมันยืนอยูท่ ี่หน้า
ประตูของค่ายทหาร ทั้งสิ บต่างเปล่งเสี ยงคํารามออกมาด้วยความเคารพ "คํานับนายท่าน!"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกพอใจกับเหล่านักรบออร์คเป็ นอย่างมาก พวกมันล้วนจงรักภักดีต่อเซียวอวี๋ แม้วา่

พวกมันจะเตี้ยกว่ากรอมนิดหน่อย แต่พวกมันก็ยงั แข็งแกร่ งกว่ามนุษย์ ช่วงลําตัวของพวกมัน
กว้างเท่ากับเซียวอวีย๋ นื ชิดกัน 2 คน แขนของพวกมันยังหนากว่าต้นขาของเขาเสี ยอีก เขารู ้วา่
พวกมันแต่ละตัวแข็งแกร่ งเป็ นอย่างมาก หากมันยกมือขึ้นตบเขา ร่ างของเขาคงลอยกระเด็นไป
ไม่ต่าํ กว่า 5 เมตร

เซียวอวีก๋ าํ ลังจินตนาการถึงบทบาทของพวกนักรบออร์คในสนามรบ กล่าวได้วา่ นักรบออร์คห

นึ่งนายนั้นเกินพอที่จะรับมือทหารมนุษย์ 3 นาย

แต่อย่างไรก็ตาม ดาบสนิมเขรอะในกํามือของพวกมันกลับไม่น่ามอง อีกทั้งเกราะของพวกมันยัง

ราวกับนักรบภูเขาในถิ่นบ้านนอกที่ห่างไกล ราวกับนักรบยาจกที่ออกรบเพื่อเลี้ยงปากท้องไป
วันๆ

เซียวอวีร๋ ู ้วา่ โรงตีเหล็กจะช่วยยกระดับกองทัพของเขาขึ้นอีกโขด้วยชุดเกราะและอาวุธที่ใหม่

เอี่ยม

เซียวอวีร๋ ู ้สึกราวกับว่าเขามีนกั รบในสังกัดอยูม่ ากมายแล้ว แต่เขาก็ยงั เข้าใจดีวา่ นักรบออร์คเพียง

สิ บนายนั้นยังยากเกินไปที่จะโค่นล้มกองทัพนับพัน

ตามความเข้าใจของเซียวอวี๋ ดินแดนภายใต้การครอบครองของบิดาของแครี่ น้ นั ไม่นบั ว่าเล็กเลย

พวกเขายังมีกองทัพประจําการอยูถ่ ึงสองหมื่นนาย แม้วา่ พวกเขาจะไม่ได้ทุ่มกําลังออกมา
ทั้งหมด แต่มนั ก็คงไม่ต่าํ กว่าหนึ่งพันนายอยูด่ ี ตอนนี้เซียวอวีม๋ ีกาํ ลังทหารภายในเมืองอยูเ่ พียง 4
- 5 ร้อยนายเท่านั้น ต่อให้ผนึกกําลังรวมกับนักรบออร์ค มันก็ยงั ไม่เพียงพอจะเป็ นผูช้ นะใน
สงครามครั้งนี้อยูด่ ี

จริ งอยูว่ า่ เหล่านักรบออร์คนั้นทรงพลัง พวกเขาสามารถใช้หนึ่งสู ้สาม หรื ออาจจะถึงสี่ ถึงห้านาย

ได้ แต่พวกเขาจะถูกกลืนไปทันทีเมื่อต้องเผชิญกับคลื่นมนุษย์หลายพัน
เซียวอวีล๋ องนับคํานวณดูและตัดสิ นใจได้วา่ อย่างน้อยที่สุดเขาจําเป็ นจะต้องมีกองทหารนักรบ
ออร์คราว 4 - 5 ร้อยนาย กองทัพผสมของเขาจึงพอมีหวังที่จะเอาชนะศึกนี้

แต่จาํ นวนนักรบออร์ค 400 - 500 นาย นัน่ หมายถึงเงินตราสู งถึง 40000 - 50000
เหรี ยญทอง

แล้วฉันจะไปหาเงินมากมายขนาดนั้นได้จากที่ไหน?

ยิง่ ไปกว่านั้นเขายังต้องสร้างโพรงเพื่อแก้ปัญหาเรื่ องปากท้องของพวกออร์คอีก ซึ่งแน่นอนว่า

มันย่อมมีค่าใช้จ่าย

โชคดีอย่างยิง่ หลังจากเซี ยวอวีส๋ อบถามระบบแล้วก็ได้ความว่า ทั้งเหล่าคนงานและนักรบนั้น

สามารถอาศัยอยูภ่ ายในโพรงได้ ระบบจะจัดการเรื่ องอาหารให้พวกมันเอง ด้วยวิธีการนี้ เขาจึง
ไม่จาํ เป็ นที่จะต้องกังวลเรื่ องอาหารของพวกออร์คอีก นี่เป็ นอีกสิ่ งที่ระบบของเกมได้ช่วยอํานวย
แก่เซียวอวี๋

มิฉะนั้นแล้ว การเลี้ยงดูเจ้าตัวใหญ่เหล่านี้คงยากเย็นเกินไปสําหรับเซียวอวี๋

"ฉันต้องกลับไปตรวจสอบคลังเมืองเพื่อดูวา่ มีเหรี ยญทองอยูม่ ากน้อยเท่าไหร่ อย่างน้อยมันก็เคย

เป็ นเมืองใหญ่ มันควรจะต้องมีเงินเก็บออมเอาไว้บา้ งล่ะนะ ฉันคงจะสามารถสร้างนักรบออร์ค
ได้มากกว่านี้หากว่ามีเหรี ยญทองอยู่ 4 - 5 หมื่นเหรี ยญ" เซี ยวอวีต๋ ดั สิ นใจดําเนินการตามแผน
ที่วางเอาไว้ เขาสั่งการกรอมและนักรบออร์คทั้ง 10 ให้เฝ้ ารออยูท่ ี่ฐาน ในขณะที่เขาจะควบม้า
กลับไปเพียงลําพัง
เซียวอวีร๋ ี บห้อตะบึงกลับมาที่เมืองอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ประตูของปราสาทกลับถูกปิ ดลง
ไปแล้ว เนื่องจากเป็ นช่วงยามวิกาล

"เปิ ดประตู! เปิ ดประตูเดี๋ยวนี้! ลอร์ดของพวกเจ้ายังไม่ได้เข้าไปด้านใน พวกเจ้ากลับปิ ดประตู

เสี ยแล้ว" เซียวอวีต๋ ะโกนโหวกเหวก

บรรดาทหารที่ยนื อยูด่ า้ นบนกําแพงเมื่อพบเห็นว่าเป็ นเซียวอวี๋กเ็ ปิ ดประตูให้เขาเข้าไปทันที

พ่อบ้านหงส์ได้สงั่ การเอาไว้วา่ ให้ปิดประตูเร็วกว่ากําหนดเนื่องจากพวกเขากําลังอยูใ่ นสภาวะ
สงคราม

เซียวอวีค๋ วบม้ากลับมาที่คฤหาสน์ เขากลับมาที่หอ้ งและปรายตามองไปที่บ่าวรับใช้สาวตัวน้อย

"ตามตัวลุงหงส์ให้ขา้ หน่อย"

เด็กหญิงนั้นกําลังทําความสะอาดห้องอยู่ เธอได้รับการบอกกล่าวไว้วา่ วันนี้เซียวอวีค๋ งไม่ได้

กลับมา ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สังเกตุเห็นเขา

เธอละมือจากงานและออกไปตามตัวพ่อบ้านเฒ่า

เซียวอวีเ๋ ดินวนไปเวียนมาอยูท่ ี่หน้าห้อง ขณะที่เขาขบคิดเกี่ยวกับฐานทัพออร์ค

เขามีฐานทัพอยู่ แต่สถานการณ์ตอนนี้ยงั ไม่ค่อยดีนกั ยังมีอีกหลายสิ่ งที่เขายังต้องลงมือจัดการ

ตอนนี้เรื่ องของทองคําเป็ นปัญหาที่คอยกวนใจเขาอยู่ เขาจะสามารถพัฒนาฐานได้อย่างรวดเร็ว
หากมีเงินตรามหาศาล และเขากําลังมองหามันจากเซียวหงส์

ไม่นาน พ่อบ้านหงส์กม็ าถึง "นายท่าน มีอะไรให้บ่าวรับใช้หรื อ?"

ในมุมมองของพ่อบ้านหงส์ เขาคิดว่าเซียวอวีไ๋ ด้ออกไปดื่มกินและเขาก็ไม่คิดว่าเซียวอวีจ๋ ะ

กลับมาอีก

เซียวอวีม๋ องดูพ่อบ้านชราที่มีผมสี ดอกเลา ดวงตาที่ราวกับหล่มโคลน เซียวอวีร๋ ู ้วา่ พ่อบ้านชราผูน้ ้ ี

ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กบั ดินแดนนี้เป็ นอย่างมาก

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองดวงตาที่ไร้ซ่ ึงประกายความโกรธของพ่อบ้านหงส์ จากความทรงจําของเซี ยวอวี๋

คนเก่าแล้ว บุตรชายจอมล้างผลาญได้เข้ามาหยิบยืมเงินจากพ่อบ้านชราไปเป็ นจํานวนมาก ยิง่ ไป
กว่านั้น เงินที่หยิบยืมไปล้วนหมดไปกับการเที่ยวสนุกและการพนัน

"อะแฮ่ม...ลุงหงส์ ท่านลุงก็รู้วา่ ตอนนี้พวกเรากําลังเผชิญกับเภทภัยที่รุนแรง และข้าคือผูท้ ี่ชกั นํา

เภทภัยเหล่านั้นมาเอง แต่ขา้ กําลังคิดหาวิธีที่จะชดเชยมันอยู่ แครี่ จะส่ งกองทัพของมันมาโจมตี
.....ข้าได้วางแผนที่จะจ้างวานเหล่านักรบรับจ้างมาปกป้ องดินแดนของพวกเรา ดังนั้น...."
เซียวอวีจ๋ าํ เป็ นจะต้องทําอะไรสักอย่าง เขาไม่สามารถพึ่งพาความแข็งแกร่ งจากดินแดนของเขา
ได้ แต่เขาก็ไม่มีเงินอยูใ่ นมือเช่นกัน

ผลลัพธ์กเ็ ป็ นที่ทราบได้ เขาจึงต้องมาพึ่งพาเงินของพ่อบ้านหงส์ เขารู ้สึกผิดยามเมื่อมองไปที่ชุด

เก่าขาดที่พ่อบ้านชราสวมใส่ อยู่ เขารู ้วา่ ดินแดนของเขาไม่ได้มีเงินทองอยูม่ ากนัก อย่างไรก็ตาม
ในฐานะพ่อบ้านแล้วเขาคงไม่สวมใส่ เสื้ อผ้าแบบนี้ หากเขาใช้จ่ายสักเล็กน้อย
น่าประหลาดที่พ่อบ้านชราไม่มีโทสะหรื อพยายามจะกล่าวสิ่ งใด เขาเพียงพยักหน้าแต่กลับมี
ความสิ้ นหวังฉายชัดอยูใ่ นแววตาของเขามากขึ้นไปอีก พ่อบ้านชราทอดถอนใจและจากไป

ไม่นานพ่อบ้านชราก็กลับมาพร้อมถุงที่หนักอึ้ง 2 - 3 ถุงในมือของเขา

"นี่คือเงินที่เหลือเก็บเอาไว้ของดินแดนเรา บ่าวได้แบ่งมันมาส่ วนหนึ่งและแจกจ่ายแก่ท่านหญิง

ทั้ง 5 อีกส่ วนหนึ่ง ที่หลงเหลือทั้งหมดอยูท่ ี่นี่แล้ว บ่าวและฮุ่ยได้ติดตามนายท่านใหญ่มาเป็ น
เวลานาน พวกเราจะยังคงติดตามท่านลอร์ดและจะอยูท่ ี่นี่" เฒ่าหงส์มองดูเซี ยวอวี๋ เขาได้กล่าวถึง
ลอร์ด แต่เซียวอวีก๋ ท็ ราบได้วา่ ลอร์ดที่พดู ถึงนั้นย่อมไม่ใช่เขา แต่เป็ นบิดาของเขา

คํากล่าวของพ่อบ้านชรานั้นหมายความว่าดินแดนแห่งนี้ได้ตายลงไปแล้ว ไร้ซ่ ึงความหวังใดๆ

หลงเหลืออยู่ เขาได้ทยอยปลดบ่าวรับใช้และบุคคลากรต่างๆไปบ้างแล้ว พ่อบ้านหงส์คิดว่าที่
เซียวอวีน๋ ้ นั กลับมาก็เพื่อเงินก้อนนี้ เมื่อเช้าเขาเร่ งรี บจากไปจึงลืมพกพาเงินทองติดกาย

"นี่....ลุงหงส์ ได้โปรด เชื่อใจข้า ข้าพบหนทางที่จะรักษาดินแดนและเหล่าพีส่ ะใภ้แล้ว ข้าจะ

จัดการกับแครี่ เอง" เซี ยวอวีม๋ องดูแววตาที่เศร้าหมองของพ่อบ้านชรา ตอนนี้เขามีฐานทัพแล้ว
และอีกไม่นานเขาจะพัฒนามันขึ้นอีก

พ่อบ้านหงส์ผงกศีรษะและโค้งคํานับ "นายท่าน บ่าวชราขอตัวแล้ว" เซียวหงส์ออกจากห้องไป

แล้ว

เซียวอวีถ๋ อนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาทั้งหมดต่างคิดว่าดินแดนแห่งนี้ไร้ซ่ ึง

ความหวังแล้ว
"โธ่เว้ย! ไอ้ตวั ล้างผลาญนี่กลับทิง้ เรื่ องราวให้ฉนั ต้องมาตามเช็ดตามล้างตั้งมากมาย" หาก
เซียวอวีค๋ นเก่ายังอยู่ เขาจะขอซัดหน้าเจ้านัน่ หนักๆซักหมัด คอยดู!

หลังจากนั้นเขาเทเหรี ยญทองทั้งหมดออกมาและเริ่ มลงมือตรวจนับ เขาต้องการจะพัฒนาฐานให้

รวดเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็ นไปได้

เซียวอวีพ๋ บว่ามันมีเหรี ยญทองมากกว่า 4000 เหรี ยญแต่มนั ก็ยงั ไม่ถึง 5000 เหรี ยญอยูด่ ี

เขาสามารถสร้างนักรบออร์คได้ถึง 40 นายด้วยเงิน 4000 เหรี ยญ อย่างไรก็ตามจํานวนนี้ยงั

ไม่เพียงพอต่อศึกครั้งนี้

"โธ่เว้ย! เงิน....อ๊าา ฉันต้องมีเงินสําหรับทุกๆสิ่ ง...." เซียวอวีไ๋ ม่เคยอยูใ่ นสถานการณ์ที่น่าอดสู

เช่นนี้มาก่อน

ในช่วงชีวติ เก่า เขาได้ทุ่มเทเงินส่ วนมากไปกับเกม เขาได้ใช้ชีวติ อย่างประหยัดมัธยัสถ์โดยไม่

ต้องกังวลกับปัญหาใดๆ ตอนนี้เขากลับต้องการใช้เงินเป็ นจํานวนมหาศาล แต่เขากลับไม่รู้วธิ ีได้
มันมา

"จะไปหาเงินได้จากที่ไหนบ้างนะ..." เซียวอวีไ๋ ม่สามารถข่มตาหลับได้ลง เขาเดินวนไปเวียนมา

อยูใ่ นห้องจวบจนรุ่ งสาง จากนั้นเขาจึงทิ้งตัวลงบนเตียง

ไม่นานเขาก็เด้งตัวขึ้น หยิบฉวยถุงเหรี ยญทองและออกจากเมืองไป

.........

.........

พ่อบ้านหงส์มองดูเซียวอวีอ๋ ยูเ่ งียบๆจากระยะไกล เขาไม่ได้เอ่ยสิ่ งใด เฒ่าหงส์ไปที่หอ้ งโถงและ

พบกับเหล่านายหญิงที่อยูท่ ี่นนั่

"นายหญิง พวกท่านต้องไปจากที่นี่! มันยังไม่สายเกินไป หากจากไปในตอนนี้" หัวหน้าทหาร

ฮุ่ยพยายามที่จะโน้มน้าวบรรดานายหญิงทั้งห้าให้จากไป

"ให้พวกนางจากไปเถอะ ข้านั้นเป็ นส่ วนหนึ่งของตระกูลเซียวแล้ว ข้าไม่มีที่ให้กลับไปและมันก็

ไม่ได้น่ากลัวนักหากต้องตายอยูท่ ี่นี่ ให้นอ้ งสี่ น้องห้า จากไปเถอะ พวกนางยังสาว....น่าสงสาร
เกินไปหากต้องอยูท่ ี่นี่ดว้ ย" สะใภ้คนโตฉีอิ่น กล่าวออกมา

"คิดว่าข้านั้นเป็ นเฉกเช่นบุตรล้างผลาญคนนั้นหรื อ? ข้าไม่ตอ้ งการจากไป ข้าจะอยูท่ ี่นี่จน

ช่วงเวลาสุ ดท้าย ให้นอ้ งห้าไปเถอะ แครี่ น้ นั สนใจในตัวน้องห้า พวกเราไม่สามารถปล่อยนางให้
ตกอยูใ่ นกํามือของมันได้" สะใภ้คนที่สี่กล่าวออกมา

"ไม่ตอ้ งกังวลเกี่ยวกับตัวข้า ข้าจะปลิดชีพตนเองหากแครี่ ได้ตวั ข้าไป ข้าจะไม่ทาํ ให้ชื่อเสี ยงของ

ตระกูลเซียวต้องเสื่ อมเสี ย" สะใภ้คนที่หา้ ซื่อเหวินกล่าวออกมา
"พวกท่านได้โปรด....อย่าได้กระทําตัวกล้าหาญนักเลย พวกเราจะมีหน้าไปพบท่านลอร์ดที่จาก
ไปแล้วได้อย่างไรหากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับพวกท่านทั้งหมด?" หัวหน้าทหารฮุ่ยตกอยูใ่ นสภาวะ
ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 5

**********************************

เซียวอวีก๋ ลับมาถึงฐาน

กรอมและนักรบออร์คอีก 10 นายต่างตั้งแถวรอรับ พวกเขาตะโกนออกมาด้วยความเคารพเมื่อ

มองเห็นเซียวอวี๋ "คํานับนายท่าน!"

เซียวอวีร๋ ู ้สึกพอใจเป็ นอย่างมากกับความจงรักภักดีของเหล่าออร์ค เหล่าคนงานยังคงโค่นต้นไม้

ลงมาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน เขามองเห็นไม้หลายสิ บท่อนถูกวางกองรวมกันเอาไว้ ที่
ความเร็วของการตัดไม้ไม่ได้รวดเร็วนักก็เป็ นเพราะว่าเหล่าคนงานนั้นไม่ได้มีเครื่ องมือที่ดี
เซียวอวีส๋ อบถามกับระบบแล้ว และได้ความว่า เขาจะสามารถหาอุปกรณ์ที่ดีกว่านี้ได้หลังจาก
สร้างโรงตีเหล็ก

แม้กระนั้น ความแข็งแกร่ งทางกายภาพของพวกออร์คก็ยงั คงสู งกว่ามนุษย์

เซียวอวีเ๋ ห็นว่าไม้ที่มีตอนนี้น้ นั เพียงพอที่จะสร้างโพรงขึ้นได้บางส่ วน กรอมและนักรบออร์
คต่างก็อดหลับนอนมาทั้งคืน พวกเขาต่างยืนหลังขดหลังแข็งในขณะที่เขาจัดการเรื่ องราวอยู่
ภายในเมือง

แต่ตอนนี้เซียวอวี้ได้นาํ เหรี ยญทองกลับมากว่า 4000 เหรี ยญ เขาวางแผนที่จะสร้างนักรบ

ออร์คอีก 30 นาย ส่ วนอีก 1000 เหรี ยญที่เหลือจะใช้สาํ หรับการสร้างโพรงและว่าจ้าง
คนงานเพิม่ เติม

นักรบออร์คเพียง 10 นายในตอนนี้ยงั ไม่เพียงพอสําหรับแผนการของเขา

เซียวอวีข๋ ว้างถุงที่เต็มไปด้วยเหรี ยญทองเข้าไปในเกรทฮอลล์ ทันใดนั้นหน้าต่างทรัพยากรก็เด้ง

โชว์ข้ ึนมา 4657 เหรี ยญทองทันที

"สร้างนักรบออร์ค 30 นาย สร้างโพรงและคนงาน 30 ตน" เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่ แก่ระบบ

การสร้างโพรงนั้นจําเป็ นต้องใช้เหรี ยญทอง 1000 เหรี ยญและไม้อีก 50 ชิ้น ในตอนนี้เขามี

วัสดุครบถ้วนแล้ว ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะสร้างมันในทันที ในส่ วนของคนงานนั้น มัน
จําเป็ นต้องใช้เหรี ยญทอง 20 เหรี ยญต่อตน ซึ่งเขาได้วา่ จ้างมาเพิ่มอีก 30 ตน

ยิง่ เขามีคนงานมากขึ้นเท่าใด แผนการของเขาก็ยงิ่ เดินหน้าได้มากขึ้นเท่านั้น สิ่ งก่อสร้างต่างๆถูก

สร้างขึ้นแล้ว ตอนนี้คนงานจะต้องออกรวบรวมวัสดุต่างๆ นอกจากนี้ในช่วงเวลาที่สาํ คัญ
แม้กระทัง่ ในสนามรบก็ยงั สามารถส่ งพวกมันออกไปขัดตาทัพได้ แม้วา่ พวกมันจะเป็ นเพียง
คนงาน แต่ความแข็งแกร่ งของพวกมันก็ยงั เหนือกว่ามนุษย์โดยทัว่ ไปอยูด่ ี
ค่ายทหารสามารถสร้างนักรบออร์คได้เพียง 48 นายต่อหนึ่งวัน ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงจําต้องรออย่าง
ช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตามตอนนี้เขายังไม่ได้วางแผนจะใช้พวกมันเร็วขนาดนั้น เขาส่ งสัญญาณให้
กรอมและนักรบออร์คทั้งสิ บติดตามเขามา

ตอนนี้เขายังมีเงินไม่เพียงพอที่จะอัพเกรดฮีโร่ ของเขา และเขาก็ไม่ตอ้ งการที่จะอยูเ่ ฉยๆ ดังนั้นถึง

เวลาที่เขาจะลงมือแล้ว

เซียวอวีแ๋ ละเหล่าออร์คได้มุ่งหน้าเข้าสู่ ส่วนลึกของเทือกเขาอัลคาเกน เขามีออร์คทั้ง 11 นายอยู่

ด้วย ดังนั้นต่อให้ตอ้ งเผชิญกับมอนสเตอร์ในระดับที่ 2 เขาก็คิดว่าจัดการไหว

............

............

บางครั้งขณะที่คุณวางแผนเป็ นอย่างดีแล้ว แต่คุณก็ยงั ต้องเผชิญกับเหตุไม่คาดฝัน ในขณะที่

หลายครั้งคุณต้องการจะพบกับพวกสัตว์อสู ร แต่มนั กลับไม่มีแม้แต่ร่องรอยของพวกมันเลย

เซียวอวีต๋ อ้ งประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้ตลอดทั้งวัน พวกเขาเดินเท้ากันเป็ นเวลายาวนาน แต่กลับ

ไม่พบแม้เส้นขนสักเส้นหนึ่ง

เขานํากลุ่มออร์คท่องตระเวณไปใกล้ป่าจนถึงเที่ยงวัน ท้องของเขาเริ่ มส่ งเสี ยงประท้วงออกมา

ยามเมื่อเขาได้กลิ่นของเนื้อย่าง
"มีใครบางคนกําลังทําบาร์บีคิวงั้นเรอะ?" ดวงตาของเซียวอวีเ๋ บิกกว้าง ใครกันที่มาทําบาร์บีคิว
ท่ามกลางเทือกเขาอัลคาเกน?

ประสาทรับกลิ่นของพวกออร์คกลับดียงิ่ กว่ามนุษย์ กรอมย่อมรับรู ้กลิ่นนี้ได้เช่นกัน

"ไปสํารวจดู" เซี ยวอวีส๋ งั่ การออกมา กรอมนั้นเป็ นนักสอดแนมที่ดีเพราะว่าเขามีทกั ษะวินด์

วอร์ค

กรอมมุ่งตรงไปยังทิศทางแหล่งที่มาของกลิ่น เซียวอวีไ๋ ม่ตอ้ งการจะไปด้วย หลังจากที่เขาต้อง

เดินทางมาเป็ นเวลาครึ่ งวัน เขาเดินจนเหน็ดเหนื่อยอย่างยิง่ เขาจึงใช้ช่วงจังหวะนี้ฟ้ื นฟูความ
เหนื่อยล้า

ไม่ชา้ กรอมก็กลับมา กรอมรายงานถึงสิ่ งที่ได้พบแก่เซียวอวี๋ "เรี ยนนายท่าน ที่นนั่ มีเผ่าโทลล์

เล็กๆอาศัยอยู่ พวกมันมีกนั มากกว่า 20 ตัว"

"โทลล์?" เซียวอวีพ๋ ึมพําออกมา เขาทราบว่าพี่ชายคนที่สี่ของเขาได้ถูกพวกโทลล์สังหารในงาน

แต่งงาน ดังนั้นการดํารงอยูข่ องพวกโทลล์ยอ่ มไม่ใช่ความลับอะไร

เขาไม่ได้คาดหวังที่จะพบกับโทรลล์ในวันนี้

ฐานทัพของเขาก็สามารถที่จะสร้างพวกโทลล์ได้เช่นกัน พวกมันอยูใ่ นวงศ์ตระกูลของออร์ค

เซียวอวีเ๋ ริ่ มคิดอย่างจริ งจัง บางทีเขาอาจจะทําให้พวกมันเข้าร่ วมกับกองกําลังของเขา
ตอนนี้เขานั้นต้องการกําลังทหารอย่างเร่ งด่วน ดังนั้นความคิดเช่นนี้จึงโผล่ข้ ึนมาในจิตใจ เขา
ลองสอบถามกับระบบดู แต่ระบบได้ตอบกลับมาว่าเรื่ องนี้อยูน่ อกเหนือขอบเขตของระบบ

นัน่ หมายความว่า หากเขาต้องการโทลล์พวกนี้มาอยูใ่ นสังกัดแล้วล่ะก็ เขาต้องพึ่งพา

ความสามารถของตนเอง แต่พวกมันจะยินยอมติดตามเขาหรื อ?

"พวกเจ้าทั้ง 11 สามารถจัดการกับพวกโทลล์ไหวหรื อไม่?" เซียวอวีส่ ลัดความคิดที่จะ

ดูดกลืนพวกมันทันที

โทลล์มากกว่า 20 ตัวนัน่ หมายถึงค่าประสบการณ์ที่มหาศาล ถึงแม้มนั จะมีความเสี่ ยง แต่

เซียวอวีต๋ อ้ งการที่จะเพิ่มความแข็งแกร่ งให้ฮีโร่ ของเขา

"เรี ยนนายท่าน ครึ่ งหนึ่งของพวกโทลล์เป็ นเพียงเด็กเล็กและพวกสู งวัย พวกมันมีเพียง 10 ตัวที่

โตเต็มวัย เราสามารถกุดหัวพวกมันโดยปราศจากปั ญหาใดๆ" กรอมอธิบายออกมา

เซียวอวีร๋ ับฟังสิ่ งที่กรอมวิเคราะห์ออกมา กรอมนั้นอยูใ่ นระดับที่ 2 อีกทั้งยังมีทกั ษะวินด์วอร์

คและอมนิแสลช เขาย่อมสามารถจัดการกับโทลล์ราว 4 - 5 ตัวได้โดยลําพัง หากว่าเซียวอวี๋
ตัดสิ นใจลงมือ มันย่อมสําเร็จได้โดยง่าย

"ดี! เตรี ยมตัวให้พร้อม" เซียวอวีส๋ ั่งการอีกครั้ง พวกออร์คนั้นไม่นิยมการซุ่มโจมตี พวกมันชื่น

ชอบการเผชิญหน้ากันอย่างเปิ ดเผยในสนามรบเสี ยมากกกว่า เพราะว่านัน่ คือเกียรติยศและ
ศักดิ์ศรี ของเผ่าพันธุ์ออร์ค
อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋กาํ ลังวางแผนที่จะฝึ กปรื อการซุ่มโจมตีให้กบั พวกมัน นี่จะช่วยขจัดข้อ
ยุง่ ยากไปได้มากมาย มันอาจจะดูน่ารังเกียจ แต่สาํ หรับจอมวางแผนในเกมเช่นเขาแล้ว นี่จึงเป็ น
จุดเด่นของนักวางแผน

กระโจมหลายหลังตั้งอยูห่ ่ างออกไปราว 200 เมตร พวกมันถูกสร้างขึ้นอย่างเรี ยบง่าย ที่

กึ่งกลางของค่าย ไฟถูกจุดขึ้นและมีเนื้อของสัตว์ที่ไม่ทราบชนิดกําลังถูกย่างอยู่

หลังจากตรวจสอบโดยละเอียดแล้ว เขาก็พบว่าเนื้อสัตว์ที่แขวนอยูบ่ นกองไฟนั้นก็คือ ต้นขาของ

มนุษย์! เขาอาเจียนออกมาเมื่อจินตนาการถึงมัน

"กําจัดพวกมันซะ!" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งในขณะที่เขาอาเจียนออกมาไม่หยุด

กรอมเป็ นคนแรกที่เปิ ดฉากโจมตีจากทักษะวินด์วอร์ค เขาออกวิง่ ในขณะที่ล่องหนและเข้าไปยัง

ค่ายของพวกมัน กรอมโผล่ข้ ึนมาจากอากาศที่วา่ งเปล่าและฟันดาบลงมาด้วยท่าอมนิแสลช เขา
สังหารโทลล์ที่แข็งแกร่ งในหนึ่งดาบ

พวกนักรบออร์คต่างคํารามออกมาและชูขวานวิง่ เข้าสู่ สนามรบ เซียวอวี๋ทรุ ดตัวนัง่ ลงขณะมองดู

ฉากสงครามที่เบื้องหน้า

จะอย่างไรความแข็งแกร่ งของพวกโทลล์กย็ งั อ่อนแอกว่าออร์ค แต่พวกมันกลับมีความคล่องตัว

ที่มากกว่า ในเวลาเพียงชัว่ กระพริ บตา ทั้งสองฝ่ ายก็เข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วงแล้ว
กรอมพร้อมด้วยทักษะดาบที่ยอดเยีย่ มของเขาได้ก่อให้เกิดความเสี ยหายมากมายแก่พวกโทลล์
พวกโทลล์ต่างพยายามรุ มล้อมเขาเอาไว้

"เจ้าหมายเลขสาม...กลับมานี่! แกบาดเจ็บหนักแล้ว แกไร้สมองรึ เปล่าถึงยังตะบี้ตะบันจะลุยไป

แต่ขา้ งหน้าน่ะหา?!" เซียวอวีต๋ ะโกนออกมาเสี ยงดัง เขาได้มอบหมายเลขแก่พวกมันไว้แล้ว
ยามที่สร้างพวกมันออกมา ดังนั้นชื่อหมายเลขสามจึงหมายถึง นักรบออร์คที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็ น
ตัวที่สามนัน่ เอง

หมายเลขสามนั้นได้ต่อสู ้อยูท่ ี่แนวหน้า แขนของมันถูกตัดออกไปข้างหนึ่งและได้รับบาดแผล

มากมายอยูท่ วั่ ทั้งร่ าง

โดยปกติแล้ว ออร์คนั้นมีสัญชาตญาณที่กา้ วร้าวและพวกมันจะต่อสู ้จนตัวตาย แต่เซียวอวี๋

ต้องการจะพาพวกมันทั้งหมดกลับไปด้วย

พวกมันสามารถกลับเข้าสู่ สนามรบได้ทุกเมื่อหากว่าพวกมันยังไม่ตกตายไปเสี ยก่อน ออร์คที่ตาย

ย่อมไม่มีชีวติ ในสนามรบต่อไป ยิง่ กว่านั้นเซี ยวอวีย๋ งั ต้องกัดฟันจ่ายออกไปถึง 100 เหรี ยญเพื่อ
ออร์ค 1 ตัว เขาย่อมไม่มีทางอยูเ่ ฉยได้แน่!

ย๊ากกก

เหล่านักรบออร์คและกรอมยังคงคํารามและฟาดฟันอาวุธในมือไม่หยุด มีโทลล์ 7 - 8 ตัวต้อง

ตกตายภายใต้คมดาบของกรอม ส่ วนที่เหลือทั้งหมดก็ถูกพวกนักรบออร์คกําจัดไป การต่อสู ้ครั้ง
นี้จบลงภายในเวลา 3 นาที
แน่นอนว่าพวกโทลล์ยอ่ มไม่อ่อนแอ เพียงแต่พวกนับรบออร์คถูกฝึ กให้เป็ นนักรบ ในขณะที่
พวกโทลล์น้ นั ต่อสู ้โดยใช้สัญชาตญาณ พวกมันย่อมเสี ยเปรี ยบนักรบออร์คที่ต่อสู ้อย่างมีแบบ
แผน

เซียวอวีไ๋ ม่ได้เมตตาใดๆต่อพวกโทลล์ เขาได้ตรวจสอบจนแน่ใจว่า ว่าพวกโทลล์จะไม่รอดชีวติ

ออกไปแม้แต่ตวั เดียว

ในความเป็ นจริ งนั้นแม้กระทัง่ โทลล์ที่ยงั ไม่เติบโตเต็มวัยก็ยงั สู งมากกว่าเซียวอวี๋ เพียงแค่แรงตบ

ของพวกโทลล์เด็กก็มากพอที่จะทําให้เขาตกอยูใ่ นสภาพปางตายแล้ว

นอกจากนี้พวกโทรลล์ยงั ไม่สามารถเข้าใจภาษาของมนุษย์และกฎเกณฑ์ทางสังคมใดๆ แน่นอน

ว่าพวกมันจะต้องไม่ติดตามรับใช้เขา

มีออร์คเพียง 2 ตัวที่บาดเจ็บสาหัส ส่ วนพวกที่เหลือมีบาดแผลไม่ร้ายแรงอะไร

กรอมก็ยงั ได้รับบาดเจ็บบ้างเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตามด้วยความสามารถในการฟื้ นตัวของ

ร่ างกายของเขา บาดแผลพวกนั้นจะสมานกันเองหลังเวลาผ่านไปช่วงหนึ่ง

ที่น่ายินดีที่สุดก็คือ กรอมได้รับค่าประสบการณ์มากถึง 1200 หน่วย เขาต้องการอีกเพียง

800 หน่วยเพื่อเลื่อนขึ้นเป็ นระดับ 3

ระบบไม่ได้คาํ นวณค่าประสบการณ์โดยอิงเพียงแค่ปริ มาณ แต่ยงั รวมถึงสถิติต่างๆไว้ดว้ ย

มีค่าประสบการณ์โบนัสถูกเพิ่มเข้ามาจากการที่พวกเขาได้เข้าโจมตีชนเผ่าโทลล์

เซียวอวีท๋ ี่เป็ นผูบ้ ญั ชาการย่อมได้รับค่าประสบการณ์เช่นกัน ตอนนี้เขาสะสมค่าประสบการณ์ได้

มากกว่า 100 หน่วยแล้ว แต่มนั ก็ยงั ห่างไกลต่อการเพิ่มระดับอยูด่ ี

เซียวอวีร๋ ู ้สึกประหลาดใจที่พบว่า พวกนักรบออร์คก็ได้รับค่าประสบการณ์ดว้ ยเช่นกัน นัน่

หมายความว่าเขาสามารถอัพเกรดนักรบออร์คได้!

"ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันสามารถเพิม่ ระดับให้พวกมันได้!" เซียวอวีต๋ ื่นเต้นอย่างมาก เขาตั้งตารอคอยที่จะ

ได้เห้ฯเหล่านักรบออร์คระดับสู ง!

เนื่องจากมีนกั รบออร์ค 2 ตัวที่บาดเจ็บหนัก ดังนั้นเขาจึงตัดสิ นใจพาพวกมันกลับไปพักฟื้ น

ภายในฐาน

............

............

โพรงถูกสร้างเสร็จเรี ยบร้อยแล้วพร้อมทั้งนักรบออร์คอีก 11 นาย

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้นกั รบออร์คที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเข้าไปพักฟื้ นภายในโพรง ขณะที่เขารับ

ตัวนักรบใหม่ท้ งั 11 ไปกับเขา ตอนนี้เขามีนกั รบออร์ค 19 นายพร้อมกับกรอม พวกเขาได้มุ่ง
สู่ ป่าลึกอีกครั้ง
ตามรายทางพวกเขาได้เผชิญกับพวกสัตว์อสู รอยูป่ ระปราย แน่นอนว่าพวกมันย่อมไม่ใช่คู่มือ
ของนักรบออร์คกลุ่มนี้ ค่าประสบการณ์ที่พวกเขาได้รับนั้นไม่มาก นัน่ เป็ นเหตุให้เขาสั่งออร์ค
ตัวอื่นๆให้หยุดมือ และมอบสัตวอสู รที่เหลือให้กรอมจัดการ

การเพิ่มระดับของเบรดมาสเตอร์ นัน่ คือเป้ าหมายของพวกเขาในการเดินทางครั้งนี้

นอกจากนี้ เซียวอวีย๋ งั แบ่งนักรบออร์คออกเป็ นสองกลุ่มด้วยกัน เขาออกคําสั่งให้สาํ รวจพื้นที่

โดยรอบเพื่อมองหาสัตว์อสู ร เมื่อมีนกั รบออร์คตนใดพบสัตว์อสู รพวกมันก็จะกลับมารายงาน
เขา จากนั้นเขาก็จะส่ งกรอมออกไปสังหาร วิธีการนี้ได้ทาํ ให้ประสิ ทธิภาพการทํางานของพวก
เขาเร็วขึ้นเป็ นอย่างมาก

ยามเมื่อท้องฟ้ ามืดลง กรอมก็ได้สังหารสัตว์อสู รและมอนสเตอร์ไปอีกหลายสิ บตัว ท้ายที่สุด

แสงสี ทองก็ห่อหุม้ ร่ างกายของกรอมอีกครั้ง กรอมมาถึงระดับที่ 3 แล้ว

เซียวอวีเ๋ ลือกทักษะโจมตีจุดตายให้กรอมทันทีโดยปราศจากความลังเลใด

โจมตีจุดตาย(ระดับ 1): มีโอกาศ 15% ที่โจมตีศตั รู ดว้ ยความเสี ยหาย 2 เท่า

เบรดมาสเตอร์เป็ นที่รู้จกั กันดีในเรื่ องของความว่องไว และเพลงดาบที่วอ่ งไวยิง่ กว่า ทักษะโจมตี

จุดตายนี้จะเพิ่มศักยภาพของกรอมขึ้นอีกโข
เซียวอวีก๋ ลับเข้าเมืองในยามเย็น อย่างไรก็ตามเขายังคงมืดมนหนทาง แม้วา่ ระดับของกรอมจะ
เพิ่มขึ้นแล้ว แต่วกิ ฤตการณ์กย็ งั คงมีอยู่

เขาไม่ได้มีเงินมากพอที่จะสร้างนักรบออร์คอีกแล้ว

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 6

เซียวอวีก๋ ลับมาที่คฤหาสน์อีกครั้ง เขาเดินเข้ามาที่หอ้ งโถง ซึ่งนัน่ ทําให้พ่อบ้านหงส์ หัวหน้า

ทหารฮุ่ยรวมถึงเหล่าสะใภ้ท้ งั ห้าต่างประหลาดใจ เมื่อวานนี้พวกเขาคิดว่าเซียวอวีน๋ ้ นั กลับมาเพื่อ
เงิน แต่หากว่าเขาจะจากไปแล้ว ใยตอนนี้ถึงกลับมาที่นี่อีก?

.............

.............

เซียวอวีก๋ าํ ลังกังวลเรื่ องเงิน เขาไม่ได้อยูใ่ นอารมณ์ที่จะเสวนากับผูใ้ ด ให้พวกเขาเชื่อในสิ่ งที่พวก

เขาต้องการจะเชื่อ เขาเลือกที่จะกลับไปที่หอ้ งของเขาและขบคิดถึงวิธีแก้ปัญหาที่เขากําลังเผชิญ
อยู่

นี่ยงั คงเป็ นอีกคืนหนึ่งที่เซียวอวีไ๋ ม่อาจข่มตาหลับได้ลง รุ่ งเช้าเขาก็ออกจากห้องไปขณะดวงตา

แดงกํ่าจากการอดนอน
เขาขี่มา้ ออกจากเมืองด้วยท่าทางเซื่องซึม ขณะที่เขาขบคิดเรื่ องทองอยูใ่ นหัวตลอดเวลา ทันใด
นั้นก็มีทหารโผล่ออกมาจากมุมหนึ่งของประตูเมืองและชนเข้ากับม้า

ม้าที่เซียวอวีข๋ ี่อยูเ่ กิดอาการตกใจและยกขาหน้าขึ้น เซียวอวีซ๋ ่ ึงไม่ได้มีประสบการณ์การขี่มา้ มาก

นักจึงล่วงหล่นจากหลังม้า

"อา! ซวยล่ะ! ท่านลอร์ด!" ทหารนายนั้นรี บกุลีกจุ อเข้ามาช่วยพยุงเซียวอวีข๋ ้ ึนด้วยความ

หวาดกลัว

เซียวอวีร๋ ู ้สึกมึนศีรษะเพราะถูกเหวีย่ งลงมา เขามองไปที่ทหารนายนั้น "เจ้าไม่มีนยั ต์ตาหรื อ? วิง่

ออกมาทําอะไร?"

ทหารนายนั้นหวาดกลัวที่จะถูกลงโทษเขาจึงอธิ บายอย่างเร่ งร้อน "ท่านลอร์ด นายท่านได้โปรด

เมตตาข้าด้วย กลุ่มโจรเขี้ยวมังกรได้เข้าปล้นหมู่บา้ นที่อยูใ่ กล้เคียง หัวหน้าทหารฮุ่ยกําลังเรี ยก
รวมพลเพื่อออกไปจัดการพวกมันขอรับ"

"หืม กลับมีพวกโจรอยูใ่ นดินแดนของข้าด้วย? พวกมันเป็ นใครถึงกล้าที่จะมาปล้นในดินแดน

ของข้า?" เซียวอวีก๋ ล่าวด้วยความโกรธ

"พวกมันคือกลุ่มโจรเขี้ยวมังกรขอรับท่านลอร์ด พวกมันได้เข้าปล้นพวกเรามาหลายครั้งแล้ว"
ทหารนายนั้นหันเหหัวเรื่ องและดึงความสนใจของเซียวอวีใ๋ ห้มุ่งเป้ าไปที่กลุ่มโจรแทน
"กี่ครั้งกันที่พวกมันกล้าทําเช่นนี้? พวกมันมีกนั อยูเ่ ท่าไร?" มีประกายความคิดแล่นขึ้นในหัว
ของเซียวอวี๋ และตอนนี้เขาต้องการข้อมูลมากกว่านี้

"กลุ่มเขี้ยวมังกรมีกนั อยูร่ าวๆ 200 - 300 คนขอรับ ส่ วนใหญ่แล้วพวกมันจะออกปล้นตาม

หมู่บา้ นต่างๆ" นายทหารรี บกล่าวรายงาน

เซียวอวีท๋ ราบว่ามีการปล้นชิงเกิดขึ้นภายในดินแดนของเขา เดิมทีดินแดนแห่งนี้กอ็ ยูใ่ นเขตกัน

ชนระหว่างขุมอํานาจต่างๆอยูแ่ ล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะมีโจรร้ายชุกชุม

อย่างไรก็ตาม เหล่าชนเผ่าเร่ ร่อนหรื อกลุ่มโจรพวกนี้ไม่ได้เข้าโจมตีเมืองของเขาเนื่องจากกําแพง

สู งที่ลอ้ มรอบเมืองเอาไว้ นอกจากนี้เมืองของเซียวอวีย๋ งั ไม่มีน้ าํ มันหรื อนํ้า ดังนั้นพวกมันจึงไม่
คิดที่จะมายุม่ ย่ามกับเมืองแห่งนี้

"กองโจรงั้นหรื อ....ฮ่าฮ่าฮ่า! ตอนนี้เรากําลังขาดแคลนเงินและพวกมันก็ปรากฏตัวออกมาใน

ช่วงเวลาที่เหมาะเจาะ ฮ่าฮ่าฮ่า!" เซียวอวีเ๋ ริ่ มเปล่งเสี ยงหัวเราะราวกับคนเสี ยสติ

ทหารนายนั้นมองดูการแสดงออกของลอร์ดและคิดว่าท่านลอร์ดคนนี้คงเพี้ยนไปแล้ว พวกโจร
ออกปล้นเงินทองและทรัพยากร แต่ลอร์ดของเขาคนนี้ดูราวกับโจรใหญ่จะไปออกปล้นพวกมัน
อีกทอดหนึ่ง

ซึ่งมันก็เป็ นเช่นนั้นจริ งๆ เซียวอวีก๋ าํ ลังจะออกปล้นพวกโจร!

แน่นอนว่าพวกมันอาจจะมีเงินทองเพียงเล็กน้อยหรื ออาจจะกองใหญ่เลยก็เป็ นได้ โจรที่ปล้นจาก
โจรนั้นไม่นบั ว่ามีความผิดตามกฏหมาย นี่เป็ นธุรกิจที่คุม้ ค่าอย่างยิง่

"เอาล่ะ ฉันจะต้องออกปล้นพวกโจร!" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาพร้อมหัวเราะ

...........

...........

เซียวอวีแ๋ ละกรอมกําลังเดินเข้าไปในค่ายของพวกโจรโดยไร้ซ่ ึงความกังวลใดๆ หลังจากที่สังเกตุ

การณ์มาระยะหนึ่งแล้ว

เซียวอวีม๋ ีนกั รบออร์คใหม่ 30 นาย พร้อมด้วยนักรบออร์คที่ผา่ นศึกอีก 8 นาย เขาจะนํากอง

กําลังกลุ่มนี้เข้าเข่นฆ่าสังหารพวกโจรให้หมดสิ้ น

นักรบออร์คที่บาดเจ็บอีก 2 นายนั้นยังคงพักฟื้ นอยูท่ ี่ฐาน

เซียวอวีส๋ ั่งให้นกั รบออร์คทั้ง 38 นายคอยเตรี ยมพร้อมอยูภ่ ายในป่ า ในขณะที่เขาและกรอมจะ

ออกมาสํารวจค่ายของพวกโจร

เซียวอวีพ๋ บว่าพวกโจรนั้นมีราวๆ 200 คนที่ยงั อยูภ่ ายในค่าย อุปกรณ์สวมใส่ ของพวกมันล้วน

เก่าขาดและขึ้นสนิม พวกมันดูเหมือนพวกขอทานมากกว่าพวกทหารที่ได้รับการฝึ กปรื อ
เซียวอวีค๋ าดการณ์เกี่ยวกับสถานการณ์ทางฝั่งเขา เขามีนกั รบออร์คอยู่ 38 นาย ดังนั้นแน่นอนว่า
ฝ่ ายของเขาอาจจะมีการสู ญเสี ยเกิดขึ้นหากว่าเขานําพวกนักรบออร์คออกรบในศึกครั้งนี้

เซียวอวีร๋ ู ้สึกเศร้าหมอง เขาไม่ตอ้ งการจะสู ญเสี ยกําลังพลอันแสนมีค่าของเขาไป

"พวกเราจะไม่บุกโจมตีโดยตรง พวกเราจะใช้วธิ ีอื่น" เซียวอวีส๋ ่ งสัญญาณให้กรอมขณะที่มี

ความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวของเขา พวกเขาเดินเข้าไปที่กระโจมหลังหนึ่ง

หลังจับพวกมันบางคนมาสอบสวน เขาก็ได้ขอ้ มูลมาว่าพวกโจรได้นาํ สิ่ งของต่างๆที่พวกมัน

ปล้นมาเก็บไว้ที่กระโจมแห่งนี้

เซียวอวีแ๋ ละกรอมต่างหยิบฉวยของมีค่าต่างๆและวิง่ ออกมา กรอมได้ใช้ดาบของเขาสังหารพวก

โจรที่ลาดตระเวณไปหลายคนในขณะที่จากมา

เซียวอวีแ๋ ละกรอมต่างใช้วินด์วอร์คหลบหนีอย่างรวดเร็ว

...........

...........

"แย่แล้วหัวหน้า! พวกเราถูกปล้น! เร็วเข้า! พวกเราถูกปล้นแล้ว!" เกิดความอลม่านขึ้นภายใน

ค่ายของพวกโจร รังโจรของพวกมันกลับถูกปล้นแล้ว
"ไอ้เวรตะไลตัวไหนกันที่กล้าปล้นของของพวกเรา?" ชายที่รูปร่ างแข็งแกรงเดินออกมาจาก
กระโจม ดวงตาข้างหนึ่งของเขาคาดไว้ดว้ ยที่ปิดตา ขณะที่บนร่ างของเขาสวมใส่ ไว้ดว้ ยเกราะโซ่

"ข้าไม่รู้หรอกหัวหน้า! แต่มนั ได้เอาสิ่ งของไปบ้างเล็กน้อย อีกทั้งมันยังฆ่าพี่นอ้ งของเราอีก!"

ลูกสมุนรี บกล่าวรายงานหัวหน้าของมันอย่างรวดเร็ว

"เวรเอ๊ย! พวกมันต้องการให้บิดาผูน้ ้ ีออกโรงเองงั้นรึ แกะรอยตามพวกมันไป ข้าจะใช้กระโหลก

ของพวกมันแทนแก้วไวน์!" หัวหน้าเหล่าโจรตะโกนออกมาด้วยความฮึกเหิม

เหล่าโจรต่างวิ่งออกมาจากค่ายเพื่อค้นหาร่ องรอยของกรอม

กรอมได้ปรากฏตัวออกมาเป็ นครั้งคราวเพื่อล่อพวกมันติดตามไป เขานําพวกโจรไปยังสถานที่ที่

ถูกจัดเตรี ยมเอาไว้ก่อนหน้าโดยเซียวอวี๋ การซุ่มโจมตีน้ นั พร้อมแล้ว!

เซียวอวีไ๋ ด้คุลมร่ างของกรอมด้วยผ้าคลุมดังนั้นพวกมันจึงมองไม่เห็นผิวกายของเขา นัน่ เป็ นเหตุ

ให้พวกมันไม่ได้ระแคะระคายเลยว่าพวกมันกําลังเผชิญหน้าอยูก่ บั ออร์ค

ภูมิประเทศของป่ าแห่งนี้มีความซับซ้อนเป็ นอย่างมาก พวกโจรนั้นไม่สามารถติดตามร่ องรอย

ของกรอมได้อีก พวกมันกระจายตัวกันเพื่อออกค้นหา ในมุมมองของพวกมัน ศัตรู เป็ นเพียง
มนุษย์รนหาที่ตายคนหนึ่ง ดังนั้นพวกมันจึงออกล่าโดยไม่ได้ระมัดระวังใดๆ

กุญแจสําคัญนั้นอยูท่ ี่กบั ดักของเซียวอวี๋

เซียวอวีว๋ างแผนที่จะแบ่งแยกพวกมันและค่อยๆจัดการพวกมันทีละส่ วน จะเกิดการสู ญเสี ยอย่าง
มากหากว่าเขาให้กองทัพออร์คเข้าปะทะกับพวกโจรกว่า 200 คนโดยตรง

"อย่าได้คาํ รามเสี ยงดัง! ลงมือฆ่าพวกมันทันทีที่เข้ามาใกล้ จะต้องไม่มีใครรอดชีวติ ออกจากที่นี่

ไปได้" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งแก่เหล่านักรบออร์คไม่ให้ส่งเสี ยงเอะอะ เพราะมันจะทําให้พวกโจร
เตลิดหนีไปจนหมด

พวกนักรบออร์คนั้นไม่ได้สวมเสื้ อคลุมหรื อฮูด้ ใดๆ ดังนั้นรู ปลักษณ์ของพวกมันย่อมสร้างความ

หวาดกลัวแก่ศตั รู

"เอาเลย!" เซียวอวี๋เฝ้ าดูพวกโจรหลายสิ บคนเคลื่อนร่ างใกล้เข้ามา เขาออกคําสั่งแก่กรอมและ

เหล่านักรบออร์คทันที

"อาาา...อา...มะ.." มีเสี ยงกรี ดร้องดังออกมา แต่มนั ยังไม่ทนั ดังพอจะเตือนเหล่าโจร

"เอ๊ะ.....พวกอสู ...."

พวกมันส่ วนใหญ่กลับตกตายในทันที พวกมันตายก่อนที่จะรู ้ดว้ ยซํ้าว่ากําลังเผชิญหน้าอยูก่ บั

อะไร

นักรบออร์ค 38 นายนั้นเกินพอที่จะกําจัดเหล่าโจรหลายสิ บคนในเวลาไม่ถึง 10 วินาที

"ถอยก่อน!" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งล่าถอยหลังจากจัดการฝูงโจรไปหลายสิ บคน

...................

...................

"เกิดอะไรขึ้น? พวกเราตายได้ยงั ไง?" เหล่าโจรกลุ่มนี้ได้ยนิ เสี ยงเรี ยกของสหายจึงรี บวิง่ ตรง

มาที่นี่ แต่พวกมันกลับพบเพียงซากศพมากมาย

"พวกมันเข่นฆ่าคนของเราในเวลาเพียงช่วงสั้นๆ ศัตรู คือฝ่ ายไหนกัน? อา! ดูหา้ ศพนัน่ สิ มันถูก

ผ่าเป็ นสองส่ วน! ศัตรู แข็งแกร่ งเพียงใดกัน?" เหล่าโจรมองเห็นเลือดเจิ่งนองไปทัว่ พื้น ภาพที่
อยูเ่ บื้องหน้านี้ทาํ ให้พวกมันหวาดกลัว

"ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้มาเพียงลําพัง พวกมันน่าจะมีกนั ราวๆ 30 หรื ออาจจะมากกว่านั้น

อย่าได้แยกย้ายกันแล้ว" หัวหน้ากลุ่มโจรคํารามด้วยความเจ็บแค้น

...............

...............

"มีอีกกลุ่มกําลังมาทางด้านนี้" เซียวอวีม๋ องดูกลุ่มโจรที่กาํ ลังใกล้เข้ามา

"พวกเอ็งระวังตัวเอาไว้ พวกมันอาจเตรี ยมการไว้ล่วงหน้าแล้ว" หัวหน้ากลุ่มโจรกล่าวออกมา
ขณะที่ใช้มีดในมือฟันหญ้าที่สูงท่วมตัว

"อ๊ากก...." มีเสี ยงที่น่าสังเวชดังขึ้นขณะที่มีโจรถูกดึงเข้าไปในพงหญ้าและไม่กลับออกมาอีก

"ระวังตัว! พวกมันอยูท่ ี่นี่" พวกโจรต่างส่ งเสี ยงร้องขึ้นเตือนเหล่าสหาย แต่ภายในใจของพวก

มันกลับเต็มไปด้วยความกลัว

อ๊ากกก!

พวกนักรบออร์คได้พุ่งตัวออกมาจากหญ้าและเหวีย่ งขวานยักษ์ที่อยูใ่ นมือเข้าใส่ พวกโจร พวก

โจรกลายเป็ นตกตะลึงเมื่อพบเห็นออร์ค พวกมันยังไม่ทนั ได้มีเวลาตอบสนองใดๆก็ตอ้ ง
กลายเป็ นศพเสี ยก่อน ข้อผิดพลาดของพวกมันทําให้สายเกินไปที่ปกป้ องชีวิตเอาไว้ได้

.............

.............

เซียวอวีพ๋ ึงพอใจเป็ นอย่างมากเมื่อมองไปที่ซากศพที่กระจัดกระจายอยูภ่ ายในป่ าหลังจากผ่านไป

ครึ่ งชัว่ โมง พวกโจรถูกฆ่าตายเป็ นจํานวนมากหลังผ่านการซุ่มโจมตีอยูห่ ลายครั้ง

พวกโจรส่ วนใหญ่ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหลบหนี ความเร็วของพวกนักรบออร์คนั้นสู งมาก ยิง่

ไม่ตอ้ งกล่าวถึงกรอมที่มีวินด์วอร์คอีก
แม้วา่ พวกโจรส่ วนใหญ่จะถูกสังหารไปมากมาย แต่กย็ งั มีบางคนที่หลบซ่อนสําเร็จ พวกมัน
หลบหนีไปโดยไม่ทิ้งร่ องรอยใดๆเอาไว้ พวกมันหนีกลับมาที่ค่ายและรายงานสิ่ งที่พบเห็นแก่
หัวหน้าของพวกมัน "หัวหน้า! ไอ้พวกที่โจมตีเรามันเป็ นออร์ค! ออร์ค! พวกมันราวกับอสู รกาย
และมีขวานยักษ์อยูใ่ นมือ!"

"พรํ่าเพ้ออะไรของแก ออร์คบ้าบออะไร? พวกออร์คมันสู ญพันธ์ุุไปหมดแล้วโว้ย!" หัวหน้า

เหล่าโจรไม่ยนิ ยอมเชื่อสิ่ งที่สมุนของมันรายงาน

"เป็ นออร์คจริ งๆนะหัวหน้า! ออร์คตัวเป็ นๆ! ผิวของพวกมันเป็ นสี เขียวแล้วในปากก็มีเขี้ยวงอ

โค้งออกมาด้วย! มันสู งยิง่ กว่าหัวหน้าซะอีก! เรี่ ยวแรงมหาศาล พวกเราไม่ใช่คู่มือของพวกมัน
เลย พวกมันจะฉีกพวกเราทุกคนเป็ นชิ้นๆ!"

สมุนโจรยังคงร้องไห้อย่างหวาดกลัว

หัวหน้าโจรมองไปที่สมุนโจรคนนั้น มันจะมีออร์คได้อย่างไร? พวกเขาอาศัยอยูท่ ี่นี่มาเป็ นสิ บๆ

ปี แล้ว! พวกเขายังไม่เคยเห็นออร์คสักตัว จริ งอยูท่ ี่มนั มีโทรลล์อยูบ่ า้ ง แต่พวกมันก็ไม่ได้ออก
จากป่ ามาบ่อยนัก

"นําข้าไปหาพวกมัน" หัวหน้าโจรหมุนมีดในมือเล่น เขาต้องรักษาขวัญกําลังใจของเหล่าโจรไว้

ให้ได้ กําจัดต้นตอแห่งความขลาดนัน่ ไปซะ!

เมื่อหัวหน้าโจรก้าวออกมาจากกระโจมก็ตอ้ งตกตะลึงค้าง จ้าวหยวนมองเห็นออร์คที่มีรูปร่ างสู ง

กว่า 2 เมตรหลายสิ บตนกําลังยืนอยูใ่ นค่ายของเขา
พวกมันล้วนตัวสู งใหญ่ แต่มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยูเ่ บื้องหน้าของพวกมัน

กรอมผูย้ นื อยูด่ า้ นข้างของเซียวอวีม๋ ีกลิ่นอายความกดดันวนเวียนอยูร่ อบกายของเขา ที่ใบหน้า

ของเขามีสีป้ายทาเอาไว้ทาํ ให้ดูดุดนั เขาดูแข็งแกร่ งกว่าพวกออร์คที่เหลือทั้งหมดเสี ยอีก

"แก.....ท่านเป็ นใคร? ท่านต้องการอะไรจากข้า?" การแสดงออกของจ้าวหยวนเปลี่ยนไปราว

กับคนละคน เสี ยงของเขาสั่นเมื่อมองเห็นเหล่าออร์คจํานวนมาก เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าสิ่ งที่มี
อยูเ่ พียงแค่ในนิทานกล่อมเด็กจะมาปรากฏตัวอยูท่ ี่เบื้องหน้าของเขาตอนนี้

เขาเคยได้ยนิ ตํานานเล่าขานเกี่ยวกับผูช้ ื่นชอบสงคราม เผ่าพันธุ์ออร์ค และในเวลานี้ ตํานานที่ร่าง

สู งใหญ่และทรงพลังที่วา่ ก็มายืนอยูเ่ บื้องหน้าของเขาแล้ว จ้าวหยวนทราบว่าเหล่าสมุนโจร
ภายใต้ร่มธงของเขาไม่เคยพบศัตรู ที่แข็งแกร่ งเช่นนี้มาก่อน พวกเขาเพียงเคยปะทะกับพวกมนุษย์
ไม่ใช่อสู รกายที่อยูเ่ บื้องหน้า

เซียวอวีก๋ า้ วขึ้นมา "เหล่าโจรร้ายจงฟังให้ดี! ข้าคือลอร์ดผูป้ กครองดินแดนแห่งนี้! เซียวอวี!๋ พวก

เจ้าได้เข้าปล้นชิงภายในดินแดนของข้าและดินแดนข้างเคียงมาช้านาน! วันนี้ขา้ มาเพื่อกวาดล้าง
พวกเจ้า"

"อะไรนะ? ผูน้ าํ ของตระกูลเซียว?" เหล่าโจรต่างใช้สายตามองสํารวจเซียวอวี๋ แต่พวกมันกลับ

ทําใจเชื่อไม่ลง จ้าวหยวนทราบข้อมูลมาว่าผูค้ รองดินแดนแห่งนี้ยงั เยาว์วยั แต่เขาก็ได้ยนิ มาอีก
เช่นกันว่าเจ้าเด็กน้อยนัน่ เอาแต่เที่ยวเตร่ ดื่มกินไปวันวัน ไม่สนใจการปกครองเมืองอันใด
เซียวอวีใ๋ ช้มือจับคางของตนเองและมองไปที่หวั หน้าของเหล่าโจร "ใช่แล้ว ข้าคือผูป้ กครอง
ดินแดนแห่งนี้! ตอนนี้ขา้ มีทางเลือกให้แก่พวกเจ้า หากพวกเจ้าส่ งมอบทองที่ปล้นออกมาทั้ง
หมดแล้วล่ะก็ ข้าจะละเว้นชีวติ ของพวกเจ้า แต่หากว่าไม่....ข้าจะบดขยี้ค่ายนี้ให้ราบเป็ นหน้า
กลอง!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 7

จ้าวหยวนมองไปที่เซียวอวีแ๋ ละจมอยูใ่ นความคิด ตอนนี้เขาเหลือลูกสมุนอยูไ่ ม่ถึง 100 คน

ส่ วนอีกฝ่ ายยังมีนกั รบออร์คอีกหลายสิ บ แต่เขาก็ไม่อาจตัดใจปล่อยมือจากทรัพย์สมบัติที่สะสม
มานานไปง่ายๆ สมบัติพวกนี้คือความพยายามตลอดหลายสิ บปี ของพวกเขา
เซียวอวีเ๋ มื่อเห็นว่าหัวหน้าโจรไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาจึงขี้เกียจทนรออีกต่อไป เขาโบกมือ
เป็ นสัญญาณให้เข้าโจมตี กรอมและพวกนักรบออร์คต่างโถมออกไปข้างหน้าทันที
เซียวอวีพ๋ ิจารณาแล้วว่าโจรพวกนี้ลว้ นไม่ใช่คู่มือของเขา นอกจากนี้เขายังจะได้รับค่า
ประสบการณ์มหาศาลหากว่าเขาสังหารพวกมันทั้งหมด
เหล่าโจรนั้นหวาดกลัวพวกออร์คเป็ นทุนเดิมอยูแ่ ล้ว ดังนั้นพวกมันบางส่ วนจึงอาศัยช่วงชุลมุน
หลบหนีไปทีละคน
จ้าวหยุนกลายเป็ นตกตะลึงเมื่อพบว่าเหล่าลูกสมุนของเขาพยายามหลบหนีโดยไม่มีการต่อสู ้ขดั
ขืนใดๆ มันเป็ นความจริ งที่โหดร้ายยามเมื่อต้องเผชิญกับเหล่าออร์ค แม้แต่ตวั จ้าวหยุนเองก็ยงั
อยากที่จะหลบหนีไปให้ไกลที่สุด แต่ขณะที่เขาขยับตัวก็มีแสงสว่างวาบขึ้นเบื้องหน้า ร่ างของ
เขาค่อยๆแยกออกเป็ นสองส่ วน
แน่นอนว่าจ้าวหยุนย่อมไม่ใช่คู่มือของกรอม เขาไม่มีแม้แต่โอกาศที่จะทันชักอาวุธคู่กายเสี ยด้วย
ซํ้า
เดิมที เซียวอวี๋วางแผนที่จะชักนําพวกมันออกจากค่ายและรุ มสับสังหารพวกมันภายในป่ า
แต่ภายหลังเขาก็พบว่า มนุษย์น้ นั หวาดกลัวพวกออร์คมากกว่าที่เขาคิดไว้เสี ยอีก พวกเขาตัวสั่น
เทายามเมื่อเห็นพวกออร์ค ซึ่งนัน่ ทําให้กาํ ลังรบของพวกเขาลดทอนลงไปกว่าครึ่ ง เหล่าโจรที่
ไม่ได้รับการฝึ กทางทหารต่างตกตายราวกับใบไม้ร่วง ผลลัพธ์กค็ ือ ฝ่ ายของเขาถล่มค่ายนี้จนย่อย
ยับภายในเวลาอันสั้น
มันกลับกลายเป็ นว่าการคาดการณ์ของเขานั้นถูกต้อง
พวกโจรกลับกระจัดกระจายหลบหนีอย่างแตกตื่นทันทียามเมื่อเห็นหัวหน้าของพวกมันตกตาย
ภายในหนึ่งดาบ
เซียวอวีส๋ ั่งการเหล่าออร์คให้ออกตามล่าและเก็บกวาดพวกโจรที่หลบหนี เขาก้าวเดินเข้าไปตาม
กระโจมต่างๆเพื่อเก็บกวาดสมบัติ
"นายท่าน! โปรดเมตตาด้วย ละเว้นชีวติ ข้าเถิด ข้ารู ้วา่ หัวหน้าเก็บซ่อนสมบัติส่วนใหญ่ไว้ที่ไหน
ข้าจะนําท่านไปที่นนั่ ได้โปรดละเว้นข้าด้วย!" โจรอายุเยาว์คุกเข่าลงที่เบื้องหน้าของเซียวอวีแ๋ ละ
ร้องขอความเมตตตายามเมื่อเห็นพรรคพวกของเขาต่างหลบหนีเอาตัวรอด
"เจ้ารู ้ตาํ แหน่งจริ งงั้นหรื อ?" เซียวอวี๋ยอ่ มไม่มีความเมตตาแก่เหล่าโจร
"ข้ารู ้! ข้ารู ้ทุกสิ่ งเลย! ข้าจะคอยนําทางให้กบั นายท่าน" ชายหนุ่มแสดงออกอย่างกระตือรื อร้น
เขาต้องการจะพิสูจน์ตนเอง เขาหันหลังกลับและเดินนําทางไป
เซียวอวีข๋ บคิดเล็กน้อยขณะที่เขาเดินตามโจรหนุ่มไป เขาเชื่อว่าโจรคนนี้จะไม่เล่นลูกไม้ใดๆใส่
เขา และหากว่ามี กรอมที่อยูด่ า้ นข้างของเขาจะผ่าร่ างมันให้เป็ นสองส่ วน!
โจรหนุ่มขนเอาทรัพย์สินมีค่าทั้งหมดออกมาจากกระโจม
มีอยูห่ ลายอย่างที่ไม่เป็ นประโยชน์กบั เซียวอวี๋
โจรพวกนี้ปล้นชิงแม้กระทัง่ เฟอร์นิเจอร์ต่างๆแม้วา่ บางชิ้นจะไม่มีราคาค่างวดใดๆ มีความ
สงสารฉายอยูบ่ นใบหน้าของเซียวอวีย๋ ามเมื่อมองดูทรัพย์สินเหล่านี้
สิ่ งที่ได้รับการยอมรับจากเกมมีเพียงทองคําหรื อเหรี ยญทองเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงจําเป็ นจะต้อง
เปลี่ยนสิ่ งของเหล่านี้ให้กลายเป็ นเหรี ยญทอง จากนั้นจึงค่อยเก็บเหรี ยญทองเข้าคลังของเขา
นัน่ เป็ นผลให้เซียวอวีไ๋ ม่สนใจในสิ่ งของที่เขาไม่สามารถนําไปขายได้
โจรหนุ่มยังขนเอาเงินทองออกมามากมายเพื่อหวังจะได้รับความเมตตาจากเซียวอวี๋
เซียวอวีม๋ องไปยังถุงที่หนักอึ้งเหล่านั้น เมื่อลองคาดประมาณดูแล้ว เขาคิดว่ามันควรจะมีไม่ต่าํ
กว่าหนึ่งหมื่นเหรี ยญ
"หืม กลับมีถึงหมื่นเหรี ยญ" เซียวอวี๋กลายเป็ นประหลาดใจ
แต่ในตอนนี้น้ นั แม้แต่หนึ่งหมื่นเหรี ยญทองก็ยงั คงไม่เพียงพอ หัวหน้าโจรนั้นมีทรัพย์สมบัติ
เพียงแค่น้ ีหรื อ? หากจริ งเช่นนั้นเขาก็ยากจนเกินไปแล้ว
"มีเพียงเท่านี้?" เซียวอวีเ๋ อ่ยปากถามขึ้น
"แน่นอนว่าไม่ใช่ขอรับ! ยังมีสถานที่ที่หวั หน้าได้ฝังสมบัติเอาไว้อีกหลายแห่งขอรับ คนอื่นๆ
นั้นไม่ทราบ แต่ขา้ ทราบขอรับ!" โจรหนุ่มลังเลเล็กน้อย แต่เขาก็หน้าซีดเผือดเมื่อชําเลืองมอง
กรอม เขารี บโพร่ งทุกสิ่ งทุกอย่างที่เขารู ้ออกมาทันที
เซียวอวีย๋ มิ้ "นําทางไป"
โจรหนุ่มผงกศีรษะและเดินนําขึ้นเนินเขาไป
โจรหนุ่มเริ่ มลงมือขุดสถานที่ที่มีเครื่ องหมายแปลกประหลาดปักอยูท่ นั ที หลังจากนั้นประมาณ
สิ บนาทีเขาก็อุทานขึ้นด้วยความตื่นเต้น "เจอแล้ว!"
เมื่อเซียวอวีม๋ องลงไปในหลุม เขาก็พบเห็นถุงใส่ เหรี ยญทองจํานวนมาก
"ฮ่าฮ่าฮ่า....ดีมาก ราวๆสามถึงสี่ หมื่นเหรี ยญ เงินพวกนี้จะช่วยฉันได้อีกเยอะ" เซียวอวีพ๋ ึมพํา
พวกเขาใส่ รวมเหรี ยญทองทั้งหมดเข้าด้วยกัน จากนั้นเซียวอวีก๋ อ็ อกคําสั่งให้โจรหนุ่มลงมือนับ
ซึ่งมันมีท้ งั หมดกว่าห้าหมื่นเหรี ยญเลยทีเดียว
นอกเหนือจากเหรี ยญทองแล้ว ค่าประสบการณ์ของเซียวอวีแ๋ ละกรอมยังเพิ่มขึ้นอีกมาก
กรอมจําเป็ นต้องใช้ค่าประสบการณ์ 10000 หน่วยในการเพิ่มระดับ ดังนั้นยังคงห่างไกล
จนกว่าจะถึงจุดนั้น
ในฐานะผูบ้ ญั ชาการเหล่านักรบออร์คแล้ว เซียวอวี๋ยอ่ มได้รับค่าประสบการณ์เช่นกัน ยิง่ ไปกว่า
นั้นระดับของเขายังเพิม่ ขึ้นเป็ น 2 แล้ว จากการบัญชาการพวกออร์คเข้ายึดค่าย อีกทั้งค่าคุณ
ความดีของเขายังมีถึง 200 แต้มแล้ว
เขาได้รับมันมาเพียง 10 แต้มยามเมื่อสังหารพวกโทลล์
ค่าสถานะของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว
ชื่อ : เซียวอวี๋
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
ระดับ: 2
ค่าสถานะ
ความแข็งแกร่ ง: 4
ความคล่องตัว: 5
ความอดทน: 6
จิตวิญญาณ: 6
แต้มค่าสถานะที่ยงั ไม่ได้ใช้: 10 จุด
ทักษะ(เรี ยนรู ้แล้ว): วินด์วอร์ค(ระดับ 1), โจมตีจุดตาย(ระดับ 1)
แต้มทักษะที่มี: 2 แต้ม
เซียวอวีก๋ ลายเป็ นตื่นเต้นและมีความสุ ขอย่างมาก เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้รับค่าสถานะ
ที่สามารถเพิ่มได้เองถึง 10 จุด นอกจากนี้เขายังสามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะได้อีกด้วย
หลังจากครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง เขาก็ตดั สิ นใจเพิ่มค่าความแข็งแกร่ ง 3 จุด ความคล่องตัว 4 จุดและ
ความอดทนอีก 3 จุด ดังนั้นค่าสถานะทั้งสามของเขาก็จะเป็ น
ความแข็งแกร่ ง: 7
ความคล่องตัว: 9
ความอดทน: 9
เขารู ้สึกว่าสภาพร่ างกายของเขาดีข้ ึนทันตา ในขณะเดียวกันเซี ยวอวีก๋ ร็ ู ้สึกว่าร่ างกายของเขากําลัง
ค่อยๆฟื้ นฟูความเหนื่อยล้าอย่างช้าๆ
เขายังเหลือแต้มทักษะอีก 2 แต้ม ดังนั้นเขาจึงลงทั้ง 2 แต้มไปกับโจมตีจุดตาย และนัน่ ทําให้
เขามีโอกาศโจมตีอย่างรุ นแรงถึง 30%
"ฮีโร่ จาํ เป็ นจะต้องทรงพลัง แต่ฉนั จะทรงพลังยิง่ กว่า! 10 แต้มสถานะและแต้มทักษะอีก 2 จุด
เชื่อว่าอีกไม่นาน.....ฉันจะแข็งแกร่ งยิง่ กว่ากรอม! ฮ่าฮ่าฮ่า"
เซียวอวีย๋ กคิ้วขึ้นขณะที่เขามองทรัพย์สมบัติที่ปล้นมา การออกปล้นชิงเป็ นธุ รกิจที่ทาํ กําไรได้ดี
อีกทั้งยังมีอนาคต! เขากําลังวางแผนที่จะยังคงมีส่วนร่ วมในธุรกิจที่ไร้ตน้ ทุนเช่นนี้ต่อไปอีกใน
อนาคต
พวกโจรส่ วนใหญ่ต่างถูกฆ่าตาย แต่ยงั มีบางส่ วนที่หลบหนีไปได้ มนุษย์เพียงคนเดียวที่ยงั
หลงเหลืออยูภ่ ายในค่ายนี้กค็ ือโจรหนุ่มที่เบื้องหน้า ผูท้ ี่ให้ความร่ วมมือแก่เซียวอวี๋ เขาไม่ได้นบั
รวมตัวเองเข้าไปด้วยเนื่องจากว่าเขาไม่ใช่คนนอก
เซียวอวีว๋ างแผนที่จะเดินทางกลับ เขามองไปที่โจรหนุ่มคนนั้นและกล่าวว่า "เช่นนั้นเจ้าเป็ น
ใคร? ทําไมเจ้าถึงรู ้ที่ซ่อนสมบัติพวกนี้?"
โจรหนุ่มรี บเอ่ยตอบทันที "ข้าได้ติดตามจ้าวหยวนมานานหลายปี แล้วขอรับ ข้ายังเป็ นผูช้ ่วยของ
เขาด้วย ดังนั้นข้าจึงรู ้มากกว่าคนอื่นๆขอรับ"
"โอ้ ผูช้ ่วยอันเข้มแข็งสิ นะ เจ้าทําอะไรบ้างในฐานะที่ปรึ กษาทางทหาร?" เซียวอวีเ๋ ริ มสนใจ
ข้อมูลนี้ข้ ึนมา ดังนั้นเขาจึงสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม
โจรหนุ่มรี บเอ่ยตอบอย่างรวดเร็ว "ข้าไม่มีพรสวรรค์อะไรมากนัก แต่ขา้ เชี่ยวชาญในด้านการ
รวบรวมข่าวสารและพิจารณาสถานการณ์ขอรับ จ้าวหยวนนั้นพึ่งพาสติปัญญาของข้า ให้ขา้ คอย
กําหนดกลยุทธ์"
"ข่าวสาร....เจ้ารู ้ตาํ แหน่งที่ต้ งั รังโจรกลุ่มอื่นๆอีกหรื อไม่?" เซียวอวี๋ถามด้วยความใคร่ รู้
"แน่นอนขอรับ! ข้ารู ้! ข้านั้นคุน้ เคยกับพื้นที่แถบนี้เป็ นอย่างดี มิฉะนั้นเราอาจจะไปรุ กรานพวก
ที่ไม่ควรรุ กรานก็เป็ นได้ มันอาจจะทําให้กลุ่มของพวกเราตองล่มสลาย" โจรหนุ่มพยักหน้า
"เยีย่ ม! เจ้ามากับข้าและคอยช่วยข้ากวาดล้างกองโจรกลุ่มอื่นๆ" เซี ยวอวีก๋ ล่าวออกมาอย่างพึง
พอใจ
เดิมทีเขาคิดที่จะปลดปล่อยโจรผูน้ ้ ีไป เขาไม่ใช่นกั ฆ่า เขาไม่ค่อยชื่นชอบการฆ่าฟันโดยไม่
จําเป็ น มันตรงกันข้ามกับธรรมชาติของเขา
ยิง่ ไปกว่านั้นโจรผูน้ ้ ีกไ็ ม่ได้คุกคามมากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เป็ นกังวลอะไร
แต่ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะมีประโยชน์ให้ใช้สอยไม่นอ้ ย ดังนั้นจึงมีเพียงทางเดียว นัน่ คือเก็บเขา
เอาไว้ก่อน 50000 เหรี ยญทองนั้นเพียงพอสําหรับเวลานี้ แต่เขายังต้องการพวกมันมากขึ้นยิง่
กว่านี้ในอนาคต
ดังนั้นเขาจึงจําเป็ นจะต้องดําเนินธุรกิจที่รุ่งโรจน์และทํากําไรได้มหาศาลนี้ต่อไป! และมันจะ
สะดวกกว่า หากว่ามีบางคนนั้นรู ้ตาํ แหน่งที่ต้ งั ซึ่งโจรผูน้ ้ ีกเ็ ป็ นตัวเลือกที่สมบูรณ์แบบ
"เจ้ามีนามว่าอะไร?" เซียวอวีไ๋ ปที่โจรหนุ่ม
"ข้าน้อยเรี ยกว่า ฟ็ อกซ์ ขอรับ" โจรหนุ่มรี บเอ่ยตอบ ฟ็ อกซ์คิดว่าเซียวอวีจ๋ ะปลดปล่อยเขาไป แต่
ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็ นเช่นนั้นเสี ยแล้ว
"อืม...ฟ็ อกซ์ ข้ากําลังมองหาสุ นขั จิ้งจอกเช่นเจ้า อย่างไรก็ตาม อย่าได้ทาํ ให้ขา้ มีโทสะ มิฉะนั้น
ข้าจะนําเนื้อสุ นขั จิง้ จอกมาทําเป็ นเนื้อย่าง!" เซียวอวี๋ช่มขู่อย่างนุ่มนวล
"ข้าไม่กล้าทําเช่นนั้นแน่ขอรับ ข้าน้อยเป็ นคนขี้ขลาด ข้าย่อมไม่กล้ามีความคิดนอกลู่นอกทาง
เป็ นแน่" สุ นขั จิ้งจอกรี บกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่น
เซียวอวีไ๋ ม่ได้ใส่ ใจมากนัก เขาไม่ได้วางแผนที่จะส่ งชายคนนี้เข้าสู่ สนามรบอยูแ่ ล้ว
เซียวอวีไ๋ ม่ได้พาฟ็ อกซ์กลับไปที่เมืองกับเขาด้วย เขาไม่ตอ้ งการให้คนอื่นๆรู ้วา่ เขามีกองทัพออร์
คอยู่ เขาต้องการจะปกปิ ดมันไปก่อน
พื้นที่ภายในเทือกเขาอัลคาเกนฉายผ่านดวงตาของฟ็ อกซ์อย่างรวดเร็ว ขณะที่พวกเขาเดิน
ทางผ่านพวกมันเป็ นเวลานาน พวกเขามาถึงฐานทัพแล้ว ฟ็ อกซ์ถูกโยนเข้าไปในโพรง จากนั้น
คนงานก็ถูกส่ งลงไปคอยจับตาดูเขา
คนงานนั้นไม่ใช่นกั รบ หากแต่พวกเขาย่อมไม่มีปัญหาใดๆที่จะจัดการกับมนุษย์ธรรมดาผูห้ นึ่ง
ฟ็ อกซ์หน้าซีดเผือดเมื่อพบว่าเขากําลังอยูภ่ ายในถิ่นฐานของเผ่าพันธ์ุุออร์ค
เซียวอวีเ๋ ริ่ มสั่งผลิตนักรบออร์คต่อทันที เขาออกคําสั่งสร้างนักรบออร์คอีก 400 นาย
เขากําลังวางแผนที่จะสร้างโรงตีเหล็ก สร้างอาวุธและเครื่ องป้ องกันสําหรับนักรบออร์ค อีกทั้งยัง
จะอัพเกรดอุปกรณ์ของกรอมด้วย
อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋กลายเป็ นตกตะลึงยามเมื่อทราบว่า มันยังจําเป็ นต้องใช้ค่าคุณความดีถึง
300 แต้มเพื่อสร้างโรงตีเหล็ก
ตอนนี้เขารู ้แล้วว่าค่าคุณความดีน้ นั สําคัญอย่างไร แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดระบบจึงสร้าง
ข้อกําหนดเช่นนี้ข้ ึนมา เมื่อเขาสอบถามระบบ ระบบก็ตอบกลับมาว่า ฐานทัพนั้นจําเป็ นจะต้อง
เหมาะสมกับผูบ้ ญั ชาการ มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมีเพียงทรัพยากร
เซียวอวีไ๋ ด้เพิ่มออกไปอีก 10000 เหรี ยญและวางแผนที่จะสร้างนักรบออร์คอีก 100 นาย
แต่เซียวอวีก๋ ต็ อ้ งตกตะลึงอีกครั้ง ตอนนี้เขายังอยูใ่ นยศพลทหาร ดังนั้นเขาจะไม่สามารถควบคุม
นักรบเกินกว่า 500 นายได้! ซึ่งหากว่าเขาต้องการจะเพิ่มละก็ เขาจําเป็ นที่จะต้องเลื่อนยศ
เสี ยก่อน
"ให้ตายเถอะ มันมีขอ้ จํากัดไปซะทุกอย่างเลย! คนอื่นๆที่ได้ไปต่างโลกพวกนั้นได้ข้ ึนเป็ นราชา
และควบคุมกองทหารนับล้าน แล้วนี่อะไร ฉันกลับมีออร์คแค่ 500 ตน...." เซียวอวีก๋ ล่าวอย่าง
โกรธแค้น เขาลําบากแทบตายเพื่อที่จะมีเงินพอที่จะสร้างนักรบออร์ค 500 นาย แต่ตอนนี้สิ่งที่
เขาทําได้กลับมีเพียงการสร้างนักรบออร์คได้อีกแค่ 460 นาย เนื่องจากเขามีนกั รบออร์คอยูแ่ ล้ว
40 นาย
"ฉันต้องรวบรวมค่าคุณความดีโดยเร็วที่สุดและลงมือสร้างโรงตีเหล็ก! ฉันไม่สามารถรับมือกับ
กองทัพของแครี่ ได้ดว้ ยนักรบออร์คที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากขวานเก่าๆเล่มหนึ่ง! แม้วา่ จะดู
แข็งแรงแต่มนั ก็ไม่ใช่ดาบ ยิง่ ไปกว่านั้น กองทัพของแครี่ คงไม่มีทางกระจอกเหมือนกับพวกโจร
ก่อนหน้านี้ดว้ ย...."
ค่ายทหารสามารถผลิตนักรบออร์คได้ 48 นายต่อวัน ดังนั้นมันจะใช้เวลาประมาณ 10 วันใน
การสร้างนักรบออร์ค 460 นาย เซียวอวีท๋ ราบว่าหลังจากพ้น 10 วันนี้ไปแล้ว เขาจะมีเวลา
เตรี ยมตัวอย่างมากที่สุดก็อีกครึ่ งเดือนก่อนจะต้องเผชิญหน้ากับแครี่
"ถ้าฉันมีนกั รบออร์คสัก 1000 นาย มันก็ยงั พอจะเข้าปะทะกันตรงๆได้อยู่ นอกซะจากว่าพวก
มันจะปิ ดล้อมเมือง.....วิธีป้องกันเมืองที่ดีที่สุดก็คือใช้ธนู....น่าเสี ยดาย หากว่าฉันมีพลธนูเผ่า
เอลฟ์ ล่ะก็.... ไม่รู้วา่ ฉันจะสามารถสร้างฐานทัพที่สองได้อีกหรื อเปล่า?"
เซียวอวีส๋ อบถามระบบเกี่ยวกับการสร้างฐานทัพที่สอง
ซึ่งคําตอบของระบบก็ทาํ ให้เขาตื่นเต้น มันบอกกับเขาว่า ตราบที่เขาสามารถเลื่อนยศขึ้นเป็ นรอง
หัวหน้าหมู่ทหารได้ล่ะก็ ถึงตอนนั้นเขาก็จะสามารถก่อสร้างฐานทัพแห่งที่สองได้
นี่เป็ นข่าวดีอย่างยิง่ การก่อสร้างฐานทัพที่สองนัน่ หมายความว่า เขาสามารถสร้างทาวน์ฮอลล์
และแท่นบูชาได้อีก และเขาจะได้รับฮีโร่ อีกตัวฟรี ๆ! นอกจากนี้เขายังสามารถใช้เงินสร้างค่าย
ทหารและเก็บค่าคุณความดีได้ ด้วยวิธีน้ ีเขาก็จะสามารถรวบรวมพลธนูได้!
"ต้องมีค่าคุณความดีเท่าไหร่ ถึงจะเลื่อนยศเป็ นรองหัวหน้าหมู่?" เซียวอวี๋ถามขึ้นอย่างสงสัย
"ต้องการค่าคุณความดี 1000 แต้ม" ระบบตอบกลับมา
"1000 แต้มงั้นหรื อ ฉันได้รับมา 200 แต้มโดยการกําจัดค่ายโจร ถ้าจะให้ถึง 1000 ฉัน
ต้องไปเยือนค่ายโจรอีก 5 แห่ง...." เซียวอวีก๋ าํ ลังคํานวณวิธีที่จะทําให้เขาได้รับค่าคุณความดี
โดยเร็วที่สุด
ไม่ชา้ เขาก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น หลังจากที่เขาค้นพบว่าเขาสามารถสร้างฐานทัพที่สองได้หลัง
เลื่อนยศเป็ นรองหัวหน้าหมู่ทหาร ดังนั้นเขาจะให้ความสําคัญกับการสร้างฐานทัพแห่งที่สอง
มากกว่าโรงตีเหล็ก
ออร์คนั้นไม่ชาํ นาญในการสู ้รบระยะไกลเฉกเช่นพลธนูจากเผ่าอื่นๆ และตอนนี้เขายังไม่สามารถ
ผลิตโทลล์ได้อีก เพื่อการนั้นเขาจําเป็ นที่จะต้องอัพเกรดค่ายทหารเสี ยก่อน นอกจากนี้พวกโทลล์
ยังแพงมาก เมื่อนํามาเปรี ยบเทียบกันแล้วพลธนูยอ่ มถูกกว่า
สิ่ งที่สาํ คัญที่สุดหลังสร้างฐานทัพเอลฟ์ ได้กค็ ือ เขาจะสามารถอัญเชิญเอลฟ์ สาวสวย ทิรันด้า
ออกมาได้! เซียวอวีแ๋ ทบนํ้าลายไหลยามเมื่อจินตนาการถึงเรื่ องนั้น
"ฉันจะต้องออกปล้นต่อไป......เพื่อเงินทองและค่าคุณความดี!" เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจอย่างมุ่งมัน่
-----------------------------------------------------

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 8

เซียวอวีไ๋ ม่ได้ออกไปข้างนอกเลยตลอด 2 - 3 ที่ผา่ นมา ในขณะที่เขากําลังใช้ความคิดเกี่ยวกับ

รังของพวกโจร

เซียวอวีไ๋ ด้ทาํ เครื่ องหมายตําแหน่งที่ต้ งั ของรังโจรบนแผนที่ตามข้อมูลที่ฟ็อกซ์มอบให้ เขากําลัง

คิดถึงเรื่ องยุทธวิธีและกลยุทธ์ในขณะที่เขารอคอยนักรบอีก 100 นายที่กาํ ลังผลิตอยู่ เขารู ้วา่
ภารกิจชิ้นต่อไปจะไม่สามารถแก้ปัญหาได้ดว้ ยนักรบเพียง 30 นาย

พ่อบ้านหงส์พยายามคาดเดาความคิดของเซียวอวีเ๋ มื่อเขาพบว่าเซียวอวีไ๋ ม่ยอมออกจากห้องมา 2

- 3 วันแล้ว วันเวลาไหลผ่านไป เป็ นไปได้วา่ แครี่ ได้ส่งหน่วยสอดแนมหรื อสายลับเข้าปะปน
เข้ามาแล้ว ในสถานการณ์เช่นนี้ การหลบหนีจะกลายเป็ นเรื่ องที่ยากมากยิง่ ขึ้น

เขาพยายามโน้มน้าวบรรดานายหญิงอยูห่ ลายครั้งตลอดหลายวันมานี้ ทว่าพวกนางกลับมีจิตใจที่

แน่วแน่อย่างยิง่ นัน่ ทําให้เขาปวดหัวกับเรื่ องนี้เป็ นอย่างมาก
พ่อบ้านหงส์แอบดูเซียวอวีท๋ ี่กาํ ลังศึกษาแผนที่อยูภ่ ายในห้องขณะที่เขาพึมพํากับตัวเองไปด้วย
"ฉันควรไปที่นี่ดีไหม? หรื อจะเป็ นที่นี่? อา...มีคนมากเกินไป....ทุ่งกว้างและเนินเขา...มันยากที่
จะหลบหนีหากมีอะไรผิดพลาด..."

"เช่นนั้นเขาคงกําลังหาเส้นทางหลบหนี....และข้าเพียงคาดหวังไปเอง....เฮ้อ...."พ่อบ้านหงส์
ถอนหายใจและเดินจากไป

ค่ายทหารได้ผลิตนักรบออร์ค 100 นายแล้ว รวมกับอีก 38 นาย ก่อนหน้า ตอนนี้เขามีนกั รบ

ออร์คอยู่ 138 นาย

ออร์คที่บาดเจ็บหนักทั้งสองนั้นยังไม่ฟ้ื นตัวดี พวกมันมีบาดแผลฉกรรจ์อยูห่ ลายแห่ง ดังนั้นมัน

จึงเป็ นความคิดที่ไร้เดียงสาเกินไปที่คิดว่าบาดแผลจะฟื้ นฟูในเวลาเพียงไม่กี่วนั

หากเซียวอวีม๋ ีผเู ้ ยียวยา เช่นนั้นเขาคงรักษาบาดแผลออร์คเหล่านั้นได้อย่างรวดเร็ว หรื อ

ไม่เช่นนั้นหากเขาสามารถสร้างวูดูเลาจน์และซื้อยาฟื้ นฟูจากที่นนั่ ได้ มันก็จะสะดวกยิง่ ขึ้น
ตอนนี้เซียวอวี๋ยงั ไม่สามารถสร้างกระทัง่ โรงตีเหล็กได้ ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงสิ่ งอื่น

"ฉันจะเริ่ มดําเนินการเมื่อมีกองทัพนักรบออร์ค 300 นาย" เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจเกี่ยวกับการโจมตี

เขารู ้วา่ มันจะมีโอกาสประสบความสําเร็จมากขึ้นหลังจากที่เขาเลื่อนยศเป็ นรองหัวหน้าหมู่ทหาร

ได้แล้ว
เซียวอวีอ๋ อกจากห้องของเขา เมื่อเขากําหนดแผนการโจมตีได้แล้ว เขายืดกายบิดขี้เกียจเพื่อผ่อน
คลาย เซียวอวีม๋ องไปที่เมืองและแอบสาบานกับตัวเองว่าเขาจะไม่ยอมให้มนั ต้องถูกทําลายอย่าง
เด็ดขาด

นอกจากนี้ดว้ ยความช่วยเหลือของเกมแล้ว เขายังกําลังวางแผนที่จะขยายดินแดนและขึ้นเป็ น

ลอร์ดที่แท้จริ ง

เขาออกเดินไปตามถนน เมื่อเดินไปสักพักเขาก็มองเห็นแสงไฟส่ องออกมาจากห้องที่คุน้ เคย

"นัน่ ไม่ใช่หอ้ งของพี่สะใภ้สี่ง้ นั หรอ? เธอกําลังอาบนํ้า?" เขาทราบว่ามันต้องมีอะไรบางอย่าง

อยูท่ ี่หอ้ งอาบนํ้านัน่ แน่

ไอนํ้าจํานวนมากลอยออกมาและไฟจะถูกจุดขึ้นได้กต็ ่อเมื่อมีบางคนกําลังอาบนํ้าอยู่

"เอายังไงดี? ไปดูหรื อไม่? เป็ นเรื่ องผิดจรรยาบรรณอย่างมากสําหรับบุรุษยุคใหม่อย่างฉัน.....

ฉันไม่สามารถทําตัวเหมือนกับเจ้าจอมล้างผลาญที่ชอบถํ้ามองหญิงสาว....."

เซียวอวีล๋ งั เลอยูค่ รู่ หนึ่ง เขากําลังเผชิญหน้ากับความขัดแย้งทางศีลธรรมอันดี! แม้วา่ เขาจะกล่าว

ว่าจะทําให้เหล่าพี่สะใภ้กลายเป็ นผูห้ ญิงของเขา แต่เขาก็ยงั มีห่วงเรื่ องศีลธรรมอยู่ นี่ทาํ ให้เขา
ลังเลเป็ นอย่างมาก

******
อย่างไรก็ตามเขารู ้สึกได้ถึงพลังงานจากส่ วนล่างของเขาที่มนั ร้อนระอุข้ ึนมายามเมื่อมองดูไอนํ้า
ที่ลอยออกมา

"ฉันล่ะผิดหวังกับร่ างกายของไอ้ตวั ล้างผลาญนี่จริ งๆ แค่เห็นไอนํ้าออกมาก็แทบจะทนไม่ไหว

แล้ว ฉันพึ่งหลุดมาที่โลกนี้และยังไม่สามารถควบคุมร่ างกายได้ มันเป็ นไปโดยสัญชาตญาณ.....
ดังนั้นถ้าฉันจะแอบดูสักหน่อยเพื่อตอบสนองความต้องการของร่ างกายนี้กค็ งไม่เป็ นอะไร หาก
จะโทษก็ตอ้ งโทษเจ้าตัวล้างผลาญนัน่ ! ฉันจะทําอะไรได้อีกหากว่าร่ างกายของเขาถูกกระตุน้ ?
เฮ้อ....ฉันคงไม่เหลือทางเลือกอื่นอีก....ไปเลยละกัน!"

เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจที่จะทําตามสิ่ งที่หวั ใจของเขาเรี ยกร้อง ซึ่งหากว่าวิญญาณของเซียวอวีค๋ นเก่ามา

เห็นฉากนี้เข้าล่ะก็ เขาคงจะครํ่าครวญ "แม้วา่ นัน่ จะเป็ นร่ างกายของฉัน แต่คนที่ควบคุมก็คือนาย
หรอกเฟ้ ย!"

เซียวอวีก๋ ลืนนํ้าลายอึกใหญ่และกวาดสายตามองโดยรอบ เมื่อพบว่าไม่มีคนอยูเ่ ขาก็รีบออกวิง่

ทันที เขาเปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คและเข้าสู่ การล่องหน จากนั้นจึงค่อยๆเข้าใกล้สถานที่น้ นั ทีละก้าว

เขาเคลื่อนตัวเข้ามาหลบอยูท่ ี่มุม เท้าของเขาเหยียบลงบนก้อนหินเพื่อปี นขึ้นไป

มีไอนํ้าลอยออกมาจากรู เล็กๆบนผนัง

เซียวอวีค๋ นเก่าได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจเป็ นอย่างมากเพื่อที่จะถํ้ามองเหล่าพี่สะใภ้ของเขาอาบนํ้า

ซึ่งนัน่ เป็ นเหตุผลที่เขาขุดหลุมมากมายภายในห้องนํ้าเอาไว้ ซึ่งส่ วนใหญ่มนั ก็ถูกปิ ดหรื อ
ซ่อมแซมไปแล้ว แต่มนั ยังคงมีบางส่ วนที่ยงั หลงเหลืออยู่
และตอนนี้เซียวอวีก๋ าํ ลังใช้รูพิเศษนัน่ อยู่ มันเป็ นรู ที่ดีที่สุดในการถํ้ามอง!

เซียวอวีเ๋ งยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองผ่านรู น้ นั ไป มันมีอ่างอาบนํ้าขนาดใหญ่และหญิงสาวที่

งดงามปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

"เป็ นพี่สะใภ้สี่! เป็ นนางนัน่ เอง! โอ้แม่เจ้า! เรื อนร่ างที่งดงามนัน่ ..." เซียวอวี๋รู้สึกตกตะลึงขณะที่
เขามองดูฉากที่เบื้องหน้า เขาไม่แปลกใจเลยที่เซี ยวอวีค๋ นเก่ายอมทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กบั การ
ถํ้ามองเหล่าพี่สะใภ้อาบนํ้า! นับถือ! นับถือ!

แม้วา่ จะมองเห็นเรื อนร่ างเพียงครึ่ งหนึ่ง แต่นนั่ ก็นบั ได้วา่ คุม้ ค่าที่จะเสี่ ยงแล้ว ผิวขาวผุดผ่องที่
ราวกับหยก ส่ วนโค้งเว้าที่งดงาม เพียงแค่น้ ีเขาก็ถูกสะกดแล้ว! เส้นผมสี ดาํ ที่ยาวสลวยราวกับ
เส้นไหม! เพียงสิ่ งเหล่านี้กแ็ ทบเผาผลาญจิตวิญญาณของเซียวอวีใ่ นเวลาไม่กี่วนิ าที!

ในโลกเก่า เซี ยวอวีเ๋ คยเห็นเรื อนร่ างเปลือยเปล่าของผูห้ ญิงแต่ในภาพยนตร์ นี่เป็ นครั้งแรกที่เขา

ได้เห็นด้วยสองตาของตนเองในชีวติ จริ ง

อึก~

เซียวอวีก๋ ลืนนํ้าลายอย่างช่วยไม่ได้

มีเสี ยงเบาๆดังขึ้นในลําคอของเขา แต่แค่น้ นั ก็เพียงพอแล้วที่จะดึงดูดความสนใจจากพี่สะใภ้คน

ที่สี่ เสวีย่ ซาหันควับกลับมามองหาแหล่งที่มาของเสี ยงทันที
เซียวอวีค๋ ืนสติกลับมา เขายังคงมีความกังวลเกิดขึ้นภายในจิตใจแม้วา่ เขาจะอยูใ่ นสภาพล่องหนก็
ตาม เขาไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวว่าจะดึงดูดความสนใจของเสวีย่ ซาอีกครั้ง

"มีอะไรงั้นหรื อ?" มีอีกเสี ยงดังขึ้นภายในห้องอาบนํ้า

"ไม่มีอะไร ข้าเพียงแค่รู้สึกว่ามีบางคนกําลังจ้องมองพวกเราอยู"่ เสวีย่ ซาตอบกลับ นางนั้นเป็ นผู ้

ฝึ กยุทธ์ นัน่ เป็ นผลให้สายตาของนางคมกล้ากว่ามนุษย์ทวั่ ไป นางย่อมสามารถพบเห็นได้อย่าง
แน่นอนหากว่ามีบางคนกําลังแอบถํ้ามองพวกนางอยู่

"เจ้าสารเลวน้อยนัน่ ยังคงกังวลอยูก่ บั ชีวติ ของตนเอง แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ได้อยูแ่ ถวนี้" มีอีก

เสี ยงกล่าวขึ้น

ฟังจากเสี ยงแล้ว เซียวอวีก๋ ค็ าดว่าผูท้ ี่กล่าวน่าจะเป็ นพี่สะใภ้ 5 ซื่อเหวิน

เขาไม่ได้คาดคิดว่าพวกนางจะอาบนํ้าอยูท่ ี่นี่ เป็ นโชคดีของเขาที่ในคืนนี้เขาจะได้ดูสาวงาม

อาบนํ้าถึง 2 นาง เซียวอวี๋เกือบจะเป็ นลมเพราะความสุ ข

อย่างไรก็ตาม เขากลับอยูใ่ นตําแหน่งที่มองไม่เห็นพี่สะใภ้ 5 จึงทําได้เพียงมองดูเสวีย่ ซาเพียง

เท่านั้น

"ถ้ามันมีอีกหลุมละุ่ก.็ ..." เซียวอวีร๋ ู ้สึกโล่งใจที่พบว่าเสวีย่ ซาตรวจไม่พบร่ องรอยของเขา

ดังนั้นเขาจึงยังคงมองดูฉากด้านในต่อไป
"ฮึ่ม! พูดถึงเจ้าสารเลวน้อยนัน่ แล้ว....แม้วา่ สถานการณ์ภายในดินแดนจะเลวร้ายอย่างยิง่ เขาก็
ยังคงทําเพียงยืนมองอยูว่ งนอก ไม่ยนื่ มือช่วยเหลือใดๆเลย! ที่เจ็บใจที่สุดก็คือ เจ้าสารเลวน้อย
นัน่ เอาพวกเราไปเดิมพันแล้วแพ้! เจ้าคนไม่เอาไหน!" เสวีย่ ซาสาปแช่งเซียวอวีด๋ ว้ ยความโกรธ
เซียวอวีน๋ ้ นั ไม่ได้ใส่ ใจกับการสาปแช่งของเธอ ตอนนี้จิตใจเขาจดจ่ออยูก่ บั ภูเขาสี ขาวทั้งสองลูก
นัน่ อีกอย่างนางยังไม่ได้สาปแช่งเขา นางเพียงสาปแช่งเซียวอวีค๋ นเก่าต่างหาก

"ไม่ตอ้ งเอ่ยถึงเขาแล้ว พวกเราเป็ นสะใภ้ของตระกูลเซียวและข้าจะซื่อสัตย์กบั ตระกูลตราบจน

วินาทีสุดท้าย ข้ายินยอมตายที่นี่เสี ยดีกว่าต้องทําให้ชื่อเสี ยงของตระกูลต้องมัวหมอง ช่างมัน
เถอะ...พี่สี่ ข้าได้ยนิ มาว่าบิดาของท่านเป็ นแม่ทพั เหตุใดท่านถึงไม่กลับไปที่ตระกูลและแต่งงาน
ใหม่กนั ล่ะ? ท่านย่อมมีชีวติ ที่สุขสบายหากออกจากตระกูลเซี ยว" ซื่อเหวินกล่าวแนะนําเสวีย่ ซา

เสวีย่ ซาทําหน้าบึ้ง "ข้าไม่ตอ้ งการกลับไปที่นนั่ อีก ไม่มีผใู ้ ดในที่น้ นั ยินดีเมื่อข้ากลับไปแน่ สามี

ของข้าเป็ นคนดี แต่โชคร้าย....ข้าไม่รู้วา่ ทําไมลูกหลานของตระกูลเซียวที่เป็ นคนดีถึงได้จากไป
เร็วนัก แต่บุตรชายที่เหลืออยูค่ นสุ ดท้ายกลับ...."

ซื่อเหวินทอดถอนใจ "นี่เป็ นสิ่ งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เหล่าพี่ชายในตระกูลของข้าเองก็มีหลายคนที่

เป็ นเช่นนี้"

"ช่างโชคร้าย พี่สาวคนอื่นๆต่างล้วนไม่ยอมจากไป ยังมีเด็กคนนั้นอีก แม้วา่ จะเป็ นเด็กหญิงก็

ตาม นางก็ยงั เป็ นสายเลือดของตระกูลเซียว"เสวี่ยซากล่าวเสริ ม

เซียวอวีก๋ ระซิบกับตนเองเมื่อฟังบทสนทนาของเหล่าหญิงสาว "พี่สะใภ้สองนางก็เกินพอแล้ว

จะต้องปกป้ องพวกนางและทําให้พวกนางขึ้นสวรรค์! ไม่ใช่สิ! มีความสุ ข!"
เสวีย่ ซาและซื่อเหวินลุกขึ้นจากอ่างอาบนํ้าและสวมเสื้ อผ้า

"โอ้ข่นุ พระ!" เซียวอวีจ๋ ิตวิญญาณลุกโชนทันที นี่เป็ นครั้งแรกที่เขาได้เห็นร่ างเปลือยเปล่าแบบ

เต็มๆตา เขาเผลอเอาหัวพิงผนังด้วยความตื่นเต้น

"ใครอยูต่ รงนั้น!" ประสาทสัมผัสของเสวีย่ ซากลับดีเกินคาด

เซียวอวีท๋ ราบว่าตําแหน่งของเขาถูกเปิ ดเผยแล้ว เขากระโดดลงมาและรี บวิ่งกลับห้องโดยใช้วนิ ด์

วอร์คอย่างรวดเร็ว

พ่อบ้านหงส์ได้ตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าห้องของเซียวอวีแ๋ ละเหล่าพี่สะใภ้น้ นั ได้ถูกแยกจากกัน

โดยสมบูรณ์ ซึ่งหากว่าเป็ นเมื่อก่อน เซียวอวีย๋ อ่ มไร้หนทางหลบหนี แต่นี่ไม่ใช่เซียวอวีค๋ นเก่า

ในเวลาเดียวกัน เสวี่ยซาที่ใช้ผา้ เช็ดตัวห่อหุม้ เรื อนร่ างก็พุ่งร่ างออกมาพร้อมด้วยดาบที่อยูใ่ นมือ

นางกระโดดไปตามหลังคาเพื่อสอดส่ อง แต่กไ็ ม่พบเห็นผูใ้ ด ดวงตาที่เย็นชาของนางสาด
ประกายไปที่คฤหาสน์ของเซียวอวี๋ทนั ที

แต่ตอนนี้เซียวอวีไ๋ ด้อยูภ่ ายในห้องของเขาเรี ยบร้อยแล้ว เขาปี นขึ้นไปบนเตียงและห่อตัวด้วยผ้า

ห่มผืนยักษ์

ปัง!

ประตูถูกถีบเปิ ดเข้ามาอย่างรุ นแรง

เซียวอวีข๋ ยี้ตาอย่างงัวเงียขณะที่ค่อยๆยันกายขึ้นพิงหัวเตียง ทันใดนั้นเขาก็แกล้งทําเป็ นตกใจ
"พี่สะใภ้ นี่ท่านกําลังจะทําอะไร?!"

เสวีย่ ซามองดูเซียวอวีด๋ ว้ ยความสงสัย เจ้าสารเลวน้อยนี่ไม่ควรจะกลับมาได้รวดเร็วถึงเพียงนี้

นางประเมินด้วยความว่องไวของนางอย่างสงสัย

"เจ้าไปที่ใดมา?" เสวีย่ ซาเอ่ยปากถามขณะที่ช้ ีดาบในมือตรงไปยังเซียวอวี๋

เซียวอวีแ๋ กล้งแสดงท่าทีตกอยูใ่ นอาการสั่นกลัว "นะ.นี่...พี่สะใภ้สี่ ท่านต้องการสิ่ งใดหรื อ? ข้า

นอนหลับอยูแ่ ละท่านก็พงั ประตูเข้ามาในห้องของข้า ข้ายังไม่ได้สวมใส่ เสื้ อผ้าเลยสักชิ้น......
ท่านจะขืนใจข้าหรื อ....อา หากว่ามีข่าวลือแพร่ สะพัดออกไป แล้วข้าจะสามารถสู ้หน้าประชาชน
ในเมืองได้อย่างไรกัน?..."

การแสดงออกของเซี ยวอวีร๋ าวกับเด็กหญิงตัวน้อยๆที่กาํ ลังจะถูกโจรป่ าที่โหดร้ายข่มขืนอย่างไร

อย่างนั้น

"เจ้า....เจ้า! เจ้าสวมใส่ เสื้ อผ้าอยูห่ รื อไม่?" เสวีย่ ซาจ้องเซียวอวี๋เขม็ง ขณะที่หน้าอกของเธอขยับ

ขึ้นลงตามจังหวะการหายใจของเธอ อา นี่จะต้องเป็ นช่วงเวลาที่พระเจ้าประทานมาให้อย่าง
แน่นอน!

"ข้ามีเพียงตัวเปล่าเล่าเปลือย พี่สะใภ้ กล่าวตามตรง ข้านั้นชอบที่จะเปลือยกายตอนนอนอย่างยิง่

อืมม....เพื่อพิสูจน์ความบริ สุทธิ์ของข้า ข้าจะให้ท่านชมดู!"
เซียวอวีส๋ ลัดผ้าห่มออกทันทีที่เขากล่าวจบ

เสวีย่ ซาเบนหน้าไปด้านข้างขณะที่ใบหน้าย้อมไปด้วยสี แดง "เจ้าคนทราม!"

"พี่สะใภ้สี่ นี่ไม่ยตุ ิธรรมสําหรับข้าเลย! ท่านเป็ นคนบุกรุ กเข้ามาในห้องของข้าแล้วยังด่าว่าข้า

นั้นเป็ นคนทรามอีก!" เซี ยวอวีบ๋ ีบนํ้าตา แต่ในขณะเดียวกันดวงตาของเขาก็กวาดมองไปทัว่ เรื อน
ร่ างของนาง นางห่อหุม้ เรื อนร่ างด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวและเส้นผมที่เปี ยกชื้น หยดนํ้าที่ไหล
ลงมาค่อยๆซึมลงบนผ้าเช็ดตัว

อึก~ เซียวอวีอ๋ ดไม่ได้ที่จะกลืนนํ้าลาย

"ข้าจะจัดการกับเจ้าทีหลัง!" เสวีย่ ซาตระหนักได้วา่ เธอยังไม่ได้สวมใส่ เสื้ อผ้า เธอหันหลังและ

วิง่ ออกไปทันที

"จิ๊จิ๊!.....แม่สาวน้อย คิดจะมาประลองกับนายท่านผูน้ ้ ีหรื อ? ฮ่าฮ่าฮ่า" เซียวอวีก๋ ล่าวออกมาด้วย

นํ้าเสี ยงภาคภูมิใจหลังเสวี่ยซาจากไปแล้ว

...........

..........

เซียวอวีต๋ ื่นขึ้นตอนรุ่ งเช้า ขณะที่เขาจะต้องออกไปทําภารกิจปล้นพวกโจร เซียวอวีม๋ ีความมุ่งมัน่

ที่จะพัฒนาความแข็งแกร่ งของเขาและดินแดนมากขึ้นหลังจากที่ได้เติมแรงใจไปเมื่อวาน
ฟ็ อกซ์กาํ ลังนําทาง

ตามข้อมูลของฟ็ อกซ์แล้ว โจรกลุ่มนี้มีขนาดค่อนข้างใหญ่ พวกมันมีกนั ราวๆสี่ ถึงห้าร้อยคน

นอกจากนี้ผนู ้ าํ ของพวกมันยังเคยเป็ นแม่ทพั ที่หนีสงคราม

"ฉันจะได้รับค่าคุณความดีเพียงพอต่อการเลื่อนยศได้แน่ หากว่าสังหารพวกมันทั้งหมด"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 9

BANK WUTTHIPHAN·19 สิ งหาคม 2017

"เป็ นที่นี่สินะ"

เซียวอวีแ๋ ละกรอมเดินเข้าไปภายในค่ายโจรเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ การรวบรวมข่าวสารใน

สงครามนับเป็ นสิ่ งที่สาํ คัญอย่างมาก เซียวอวีต๋ ระหนักถึงความสําคัญในเรื่ องนี้เป็ นอย่างดี แม้วา่
เขาจะไม่เคยเข้ารับการฝึ กทางทหารเลยก็ตาม

พวกเขาเดินตรวจสอบตามสถานที่ต่างๆที่พวกโจรอาจจะซุกซ่อนสมบัติเอาไว้ สิ่ งที่เขาให้

ความสําคัญที่สุดก็คือทอง เขาจําเป็ นที่จะต้องใช้พวกมันอย่างเร่ งด่วน

"ฝ่ ายเรามีนกั รบออร์คกว่า 100 นาย ตามการคาดการณ์แล้วมันสมควรที่จะไม่เป็ นปัญหาหาก

ว่าต้องจัดการพวกโจรสี่ ถึงห้าร้อยคน แต่ฉนั ต้องไม่ประมาทเด็ดขาด ฉันต้องใช้กลยุทธ์เพื่อให้
ง่ายขึ้นหน่อย บางทีอาจจะใช้แผนเดิมคือล่อพวกมันออกไป แบ่งแยกแล้วเข้าตี"
เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงขณะกําลังใช้ความคิด

กรอมลอบกลับเข้าไปในค่ายอีกครั้ง เขาหยิบฉวยสมบัติไม่กี่ชิ้นและจงใจเปิ ดเผยตําแหน่งของ

ตัวเอง เขาฟาดดาบใส่ โจรที่ลาดตระเวณและหลบหนีไป

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าด้วยความพอใจเมื่อมองดูกรอม อย่างไรก็ตามเขาก็ขมวดคิ้วทันทีเมื่อมองเห็น

สิ่ งที่กรอมขโมยมา

"อะไรวะเนี่ย!......กานํ้าชา?!" เซียวอวีย๋ กมือขึ้นนวดขมับ

แม้วา่ สิ่ งที่กรอมขโมยมาจะไม่ใช่สิ่งมีค่าก็ตาม แต่เขาก็ยงั สามารถดึงดูดความสนใจจากพวกโจร

ได้สาํ เร็จ พวกมันชูดาบโห่ร้องขณะวิง่ ตามหลังกรอม

กรอมเปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คและหลบออกมาจากค่ายทันที

เซียวอวีก๋ ร็ ี บจากไปอย่างรวดเร็ว

มีโจรประมาณ 40 - 50 คนที่วงิ่ ตามกรอมออกมา ในช่วงเวลาหนึ่งกรอมจะคอยวิง่ อยูค่ รู่ หนึ่ง

จากนั้นเขาก็จะเผยตัวออกมาเพื่อล่อพวกโจรให้ติดตามมา
"มารดามันเถอะ ไอ้เวรนี่มนั กลับกล้าขโมยสิ่ งของจากพวกเรา!" พวกโจรสบถออกมาขณะที่
กําลังวิง่ ตามหลังกรอมอย่างไม่ลดละ

มีรอยยิม้ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเซียวอวีข๋ ณะที่เขาเดินตามหลังกลุ่มโจรอยูอ่ ีกทอดหนึ่ง

เขาทราบว่าพวกมันจะไม่สามารถหลบหนีจากความตายไปได้อย่างแน่นอน ทว่า สายตาของ

เซียวอวีก๋ ห็ ยุดลงบนร่ างที่วงิ่ อยูด่ า้ นหน้าของพวกโจร ชายคนนั้นติดตามอยูท่ างด้านหลังของ
กรอมอย่างกระชั้นชิด

เป็ นชายร่ างสู งที่สวมเกราะหนังคุณภาพดี ใบหน้าของเขามีความมุ่งมัน่ อยูเ่ ต็มเปี่ ยมขณะที่เขาชี้

ดาบไปทางกรอม

กรอมหยุดเท้าลงเมื่อรับรู ้ถึงตัวตนของชายคนนั้น

"ผูฝ้ ึ กยุทธ์ง้ นั หรื อ?" เซียวอวีม๋ องออกทันทีวา่ ชายคนนี้แตกต่างจากคนอื่น ชายคนนี้มีกลิ่นอาย

ของผูท้ ี่ผา่ นสนามรบมาก่อน พี่สะใภ้สี่ของเขา เสวีย่ ซาก็เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์เช่นกัน อย่างไรก็ตาม เห็น
ได้ชดั เจนว่าชายคนนี้น้ นั แข็งแกร่ งยิง่ กว่าเสวีย่ ซาอย่างน้อยก็หนึ่งขั้น

เซียวอวีก๋ ดั ฟันขณะที่ภายในใจวิตกกังวลว่ากรอมอาจจะไม่สามารถเอาชนะคนผูน้ ้ ีได้

เขาทราบดีวา่ กรอมนั้นอยูใ่ นระดับที่ 3 แต่เขากลับสัมผัสความแข็งแกร่ งของชายคนนี้ไม่ได้เลย

"วิง่ ! เราจะจัดการเขาด้วยจํานวน!" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งทันที

ความยุติธรรมย่อมไม่อยูใ่ นตัวเลือกของเซี ยวอวีห๋ ากต้องเผชิญหน้าบุคคลเช่นนี้ หากว่ามันไม่
สามารถโค่นชายคนนี้ลงในการต่อสู ้ตวั ต่อตัวแล้วล่ะก็ เขาจะใช้กองทัพออร์คเข้าบดขยี้เอง!

เขาไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่าชายคนนี้จะรักษาชีวติ เอาไว้ได้หากต้องเผชิญกับการกลุม้ รุ มโดย

กองทัพออร์คนับร้อย

กรอมนั้นกระตือรื อร้นที่จะต่อสู ้ แต่มนั ก็ปฏิบตั ิตามคําบัญชาของนายมันทันทีโดยไร้ซ่ ึงความ

ลังเล กรอมออกวิง่ อีกครั้ง

ชายคนนั้นไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของกรอมได้ เนื่องจากมีหน้ากากบดบังใบหน้าของกรอม
อยู่

กรอมยังคงวิง่ ขณะที่ชายคนนั้นติดตามไปอย่างไม่ลดละ เหล่าโจรนั้นเห็นว่าความเร็วของกรอม

นั้นเร็วเป็ นอย่างมาก พวกมันลังเลเล็กน้อยขณะที่เห็นบุคคลที่ติดตามกรอมอยูไ่ ม่ห่าง ผูน้ าํ กลุ่ม
ของพวกมันกล่าวออกมาไม่กี่คาํ ก่อนที่ท้ งั หมดจะติดตามต่อ

เซียวอวีเ๋ ปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คอีกครั้งและติดตามกรอมไป เขาพยายามหลบเลี่ยงโจรที่มีกลิ่นอาย

แข็งแกร่ งผูน้ ้ นั อย่างระมัดระวัง เขาเกรงว่าชายคนนั้นอาจจะรับรู ้ตวั ตนของเขาได้หากว่าเข้าใกล้
จนเกินไป

พละกําลังของเซียวอวีถ๋ ูกเพิ่มขึ้นหลังจากที่ระดับของเขาเพิ่มขึ้นมา นอกจากนี้เขายังมีวนิ ด์วอร์ค

อมนิแสลช และโจมตีจุดตาย ถึงกระนั้นเขาก็ยงั ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับชายที่ดูแข็งแกร่ งผูน้ ้ ี
"เจ้า! เจ้ากําลังพยายามชักนําพวกเราไปที่ใดกัน?" ชายคนนั้นหยุดลงและตะโกนไปทางกรอม

กรอมหยุดเท้าและหันกลับไปมองชายคนนั้น

เซียวอวีอ๋ อกจากที่ซ่อนและเดินมาหยุดอยูท่ ี่ดา้ นข้างของกรอม

เซียวอวีย๋ มิ้ อย่างกระหยิม่ ใจ เขาวางท่าราวอย่างหยิง่ ยโสเนื่องจากตอนนี้เขาทราบว่ายังมีนกั รบ

ออร์คนับร้อยซ่อนตัวอยูท่ างด้านหลังของเขา

ในที่สุดพวกโจรราวสี่ สิบถึงห้าคนก็ตามมาทัน พวกมันหยุดยืนอยูท่ างด้านหลังของชายคนนั้น

โจรร่ างสู งผูน้ ้ นั ดูเหมือนจะรู ้วา่ มีการซุ่มโจมตีรอเขาอยูห่ ากว่าเขายังคงติดตามต่อไป

"เจ้าเปรต! เจ้าเป็ นผูน้ าํ กองโจรกลุ่มนี้ง้ นั รึ ?" เซียวอวีย๋ กเลิกวินด์วอร์คและชักดาบที่ดา้ มจับเป็ น

ทองชี้ไปยังชายคนนั้น

ดวงตาของชายร่ างสู งหรี่ ลงเมื่อเห็นการปรากฏกายของเซียวอวี๋ เขาไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตน

ของชายหนุ่มเบื้องหน้าได้เลยจนถึงบัดนี้ นัน่ หมายความว่า ชายหนุ่มผูน้ ้ นั เป็ นมือสังหาร

มีเพียงเหล่ามือสังหารเท่านั้นที่จะสามารถลบกลิ่นอายให้กลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ
ได้
"ข้ามีนามว่า โฮ่วถง! ข้าเป็ นรองผูน้ าํ ค่ายแห่งนี้ แล้วเจ้าเป็ นใคร?" โฮ่วถงเอ่ยปากถาม ตอนแรก
เขาคันไม้คนั มือที่จะต่อสูก้ บั ชายผูใ้ ช้ดาบอย่างยิง่ แต่สัญชาตญาณของเขากลับร้องเตือนภายใน
ใจ เขาทราบว่าเขาไม่สามารถรับมือกับชายผูใ้ ช้ดาบนั้นได้แน่หากว่ามีมือสังหารนั้นเข้าร่ วมด้วย

"ฮึ่ม! เป็ นเพียงรองผูน้ าํ ค่ายกลับกล้าที่จะเอ่ยปากถามนามของข้างั้นรึ ! ก็ได้ขา้ จะบอกเจ้า! ข้ามี

นามว่าเซียวอวี!๋ ผูน้ าํ ตระกูลเซียวและผูป้ กครองดินแดนแห่งนี้! ข้ามีทางเลือกให้เจ้าอยูส่ องทาง
หนึ่งคือยอมจํานนอย่างเชื่อฟังและสวามิภกั ดิ์ต่อข้า แต่แน่นอนว่าต้องส่ งมอบเงินทองทั้งหมด
ให้กบั ข้า อย่างที่สอง....ตาย!" เซียวอวีเ๋ งยหน้าเอามือไพล่หลังขณะที่กล่าววาจา เขาต้องการ
วางท่าให้สมกับเป็ นผูค้ รองดินแดน

"ขุนนางของราชวงศ์พยัฆคํารน?" โฮ่วถงขมวดคิ้ว เขารู ้วา่ จักรพรรดิได้ประทานที่ดินแก่ลอร์ด

ผูห้ นึ่ง แต่พวกเขาล้วนไม่ใส่ ใจ นัน่ เป็ นเพราะว่าดินแดนแถบนี้นบั ได้วา่ ไม่มีลอร์ดอย่างแท้จริ ง
เจ้าของดินแดนผืนนี้น้ นั ไม่เคยรวบรวมดินแดนแถบนี้ได้โดยสมบูรณ์เลยสักครั้ง

"เจ้าคิดว่าเพียงพวกเจ้าสองคนก็สามารถทุบตีพวกเราได้หรื อ?" โฮ่วถงหันกลับไปมองพวกโจร

หลายสิ บที่อยูด่ า้ นหลัง

เซียวอวีย๋ มิ้ ขึ้น "แน่นอน แต่ไม่ใช่ขา้ หรอก เป็ นพวกมัน!"

เขาโบกมือ ร่ างสี เขียวนับร้อยร่ างโผล่ออกมาจากป่ าทันที ร่ างสู งกว่าสองเมตรที่ดูป่าเถื่อน พวก

มันทุกตัวกําด้ามขวานขนาดยักษ์ไว้ในมือ
"ออร์ค!" โฮ่วถงตกตะลึง โดยปกติเขาเป็ นคนที่เยือกเย็น แต่ฉากที่ปรากฏอยูเ่ บื้องหน้าของเขา
มันไม่ใช่เรื่ องปกติแล้ว! เขาทราบว่าเผ่าพันธุ์ออร์คได้สูญพันธ์ุุไปหมดแล้ว แล้วมันจะมีออร์
คจํานวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร!?

"กําจัดพวกมันซะ!" เซียวอวีไ๋ ม่ใช้สันติวธิ ีอีกต่อไป เขาออกคําสั่งเพราะต้องการฉวยโอกาศจาก

จังหวะที่พวกโจรกําลังตกตะลึง

กรอมคํารามและสลัดผ้าที่คลุมร่ างออก เขาชักดาบออกจากฝักและพุ่งออกไป

เซียวอวีต๋ อ้ งการจะเปลี่ยนดาบให้แก่กรอม แม้วา่ ตระกูลของเขาจะไม่มีกาํ ลังทรัพย์มากนัก แต่

การจัดหาดาบที่ดีสักเล่มย่อมไม่มีปัญหา แต่ระบบกลับบอกเขาว่าอาวุธของฮีโร่ น้ นั ไม่สามารถ
สับเปลี่ยนได้ มันทําได้เพียงอัพเกรดเท่านั้น

นัน่ ทําให้เซียวอวีห๋ ดหู่

เซียวอวีเ๋ ปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คและร่ างกายของเขาก็เลือนลาง เขาเริ่ มไล่ตามพวกโจรที่กาํ ลังหลบหนี

ด้วยความกลัว

แม้วา่ ค่าสถานะของเซียวอวีจ๋ ะไม่สูงนัก แต่เขากลับมีความรวดเร็ว

อย่างไรซะ เขาก็ไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู ้ซ่ ึงหน้าอยูแ่ ล้ว

หากเขาถูกฆ่ามันก็ไม่ยตุ ิธรรมน่ะสิ ! เขาจะเอาชีวติ ตนเองไปเสี่ ยงได้อย่างไร ในเมื่อเขายังไม่ได้
ลิ้มลองเหล่าพี่สะใภ้เลย!

นัน่ เป็ นเหตุให้เขาไล่ล่าพวกโจรด้วยวินด์วอร์ค เขาใช้อมนิแสลชฟันเข้าใส่ พวกมันจากทาง

ด้านหลังและผ่าร่ างของโจรผูน้ ้ นั เป็ นสองซี กทันที

เซียวอวีค๋ าดไม่ถึงว่าอมนิแสลชจะทรงพลังถึงเพียงนี้ หยดเลือดสาดกระเซ็นไปทัว่ ใบหน้าและ

ร่ างกายของเขา มันทําให้เขามึนงงและรู ้สึกประหลาดไปพร้อมกัน

นี่เป็ นครั้งแรกที่เขาลงมือฆ่าคนจริ งๆและมันก็เกิดขึ้นในแบบที่เขาไม่เคยคาดฝันถึงมาก่อน

เซียวอวีท๋ รุ ดร่ างลงอาเจียนอยูน่ าน การลงมือฆ่าคนด้วยอาวุธเย็นไม่ใช่สิ่งที่นกั ศึกษาจากยุคใหม่
จะสามารถรับมือกับมันได้ในครั้งแรก

เซียวอวีเ๋ งยหน้าขึ้นและมองเห็นว่าพวกโจรเกือบทั้งหมดถูกฆ่าตายไปแล้ว หากแต่ยงั เหลือพวก

มันอีกหนึ่ง โฮ่วถงกําลังต่อสู ้อยูก่ บั กรอม

โฮ่วโถวมีความชํานาญในการใช้ดาบอย่างมาก เซียวอวีค๋ าดว่าเขาคงจะสามารถฆ่านักรบออร์ค

ธรรมดาได้โดยการกวัดแกว่งดาบไม่กี่ครั้ง

อย่างไรก็ตาม กรอมนั้นคือเบรดมาสเตอร์....จ้าวแห่งดาบ แม้วา่ ระดับของเขาจะยังตํ่าอยู่ แต่

ทักษะดาบของเขาก็หาคู่ต่อกรได้ยาก นอกจากนี้กรอมยังมีทกั ษะอยูถ่ ึง 3 อย่าง
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 10

"มัวยืนมองทําอะไร! เข้าไปฆ่ามันสิ !" เซียวอวีต๋ ะโกนไปยังเหล่านักรบออร์คที่ยนื นิ่งและเฝ้ าดู

การต่อสู ้ระหว่างกรอมและโฮ่วถง

พวกมันทุกตัวคํารามออกมาและพุ่งเข้าหาโฮ่วถง

โฮ่วถงเห็นว่าสถานการณ์ของเขานั้นยํา่ แย่อย่างยิง่ เขาต้องการที่จะหลบหนีแต่กไ็ ม่สามารถสลัด

หลุดกรอมที่ใช้วนิ ด์วอร์คได้ เหล่านักรบออร์คบีบวงล้อมเข้ามา ขวานยักษ์หลายสิ บเล่มถูกเหวี่ยง
เข้าหาร่ างของเขา โฮ่วถงถูกสับเป็ นชิ้นๆ ท้ายที่สุดเขาก็กลายเป็ นเลือดเนื้อเลอะเลือน

"พวกมันยังคงคิดถึงเกียรติและศักดิ์ศรี ! เหอะ! เจ้าพวกโง่! จงฆ่าศัตรู ! สิ่ งเดียวที่สาํ คัญคือการมี

ชีวติ อยู!่ มาช่วยข้าตรงนี้!" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่ง

"เวรเอ๊ย! ฉันเคยเห็นพวกอัศวินในทีวียนื โพสเท่ๆหลังสงครามอยูน่ ี่หว่า......แล้วทําไมฉันถึงทํา

ตามไม่ได้เนี่ย ปัดโธ่!" เซี ยวอวีบ๋ ่นออกมา เขาบ่นราวกับหมีกินผึ้งหลังสงครามจบลง

เหล่านักรบออร์คต่างเข้ามาช่วยเซียวอวีจ๋ ดั ท่าทาง จากนั้นพวกเขาก็มุ่งหน้ากลับไปที่ค่ายโจรอีก

ครั้ง

เซียวอวีค๋ าดหวังว่าจะไม่มีคนที่แข็งแกร่ งอยูภ่ ายในค่ายอีก ซึ่งมันก็เป็ นไปตามที่เขาหวัง ที่นี่

หลงเหลือเพียงพวกโจรธรรมดาทัว่ ไปและพวกมันย่อมไม่ใช่คู่มือของเหล่านักรบออร์ค
"ฆ่าพวกมันให้หมด!" เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่ ให้นกั รบออร์คกวาดล้างค่ายแห่งนี้

พวกออร์คส่ งเสี ยงคํารามและพุ่งตรงไปยังค่าย

พวกนักรบออร์คนั้นไร้ซ่ ึงความหวาดกลัวใดๆยามเมื่อเข้าสู่ สนามรบ พวกมันไม่รู้สึกเหนื่อยล้า

ไม่รู้จกั ความกลัว......พวกมันรู ้จกั เพียงการสู ้จนตัวตาย! นี่เป็ นเอกลักษณ์ของเผ่าพันธุ์ออร์คที่ทาํ
ให้พวกมันเป็ นเหล่านักรบที่ไร้ผตู ้ ่อต้าน!

สิ่ งที่พวกยามลาดตระเวนมองเห็นก็คือคลื่นสี เขียวที่กาํ ลังสาดซัดเข้าใส่ พวกมัน พวกมัน

หวาดกลัวและต้องการจะกรี ดร้องออกมาแต่กถ็ ูกสังหารเสี ยก่อนที่จะได้ส่งสัญญาณเตือนใดๆ

พวกนักรบออร์คบุกเข้าไปในค่ายโดยไม่สัญญาณเตือนใดๆดังขึ้น

ขวัญกําลังใจของเหล่าโจรพังทลายลงทันที พวกมันส่ วนใหญ่ละทิง้ อาวุธและออกวิง่ ทันที

อย่างไรก็ตาม ชะตากรรมของพวกมันมีเพียงความตาย เพียงกองทัพทหารของเผ่ามนุษย์ก็
เพียงพอจะกวาดล้างค่ายแห่งนี้แล้ว ไม่ตอ้ งกล่าวถึงกองทัพนักรบออร์คที่ราวกับมัจจุราชคร่ า
วิญญาณ

การสู ้รบจบลงภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที เหล่าโจรส่ วนใหญ่ถูกสังหาร มีเพียงส่ วนน้อยที่โชคดี

หลุดรอดไปได้
เซียวอวีก๋ ลอกตาขณะที่เขานัง่ มองจากด้านบนของหินก้อนยักษ์ ถึงแม้จะหงุดหงิดนิดหน่อยแต่
เขาก็ยงั พึงพอใจ โจรพวกนี้ไม่สามารถต้านทานเหล่านักรบออร์คชั้นยอดได้ แม้วา่ จะมีโจรบาง
คนที่กล้าหาญและหยิบอาวุธขึ้นสู ้ แต่นกั รบออร์คเพียงตนเดียวก็เพียงพอที่จะจัดการพวกมันได้
3 - 4 คนแล้ว

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋เริ่ มไตร่ ตรองอย่างจริ งจัง ค่าคุณความดีและค่าประสบการณ์ของเขากลับ

ไม่ได้รับมากขึ้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกเขาได้รับพวกมันอย่างมหาศาลเมื่อตอนที่ถล่มค่าย
ของกลุ่มโจรเขี้ยวมังกรนี่นา?

ในเวลาเดียวกันก็มีนกั รบออร์คเดินเข้ามาเพื่อรายงาน มีโจรกลุ่มหนึ่งกําลังมุ่งหน้ามาทางค่าย

แห่งนี้

เซียวอวีส๋ ั่งให้พวกนักรบออร์คเก็บซ่อนตัวให้มิดชิด ส่ วนตัวเขาและกรอมจะอยูร่ อ

ไม่นานก็มีกลุ่มคนขี่มา้ เข้ามาในค่าย ชายที่ดูป่าเถื่อนคํารามอย่างโกรธแค้นเมื่อเห็นเลือดเจิ่งนอง

อยูท่ วั่ ทั้งค่าย "ไอ้ลูกเต่าบัดซบตัวไหนกันที่มนั กล้ามาบุกค่ายของข้า!"

สายตาของชายผูน้ ้ นั กวาดผ่านไปทัว่ ทั้งค่ายและพบเข้ากับเซียวอวี๋ที่กาํ ลังยิม้ ขณะนัง่ อยูบ่ นหิน

ก้อนใหญ่ "แกเป็ นใคร? แกเป็ นคนที่สังหารเหล่าสมุนของข้างั้นรึ ?"

เซียวอวีย๋ งั คงยิม้ "ใช่แล้ว เป็ นข้าเอง แล้วจะทําไมรึ ?"

"ไอ้บดั ซบ!.....รนหาที่ตาย!" ชายผูน้ ้ นั โกรธจนตัวสั่น

เซียวอวีม๋ องดูกลุ่มโจรที่มีอย่างมากก็ 100 คนที่อยูด่ า้ นหลังของชายป่ าเถื่อน "ข้าไม่ค่อยแน่ใจ
นักว่าผูใ้ ดกันแน่ที่กาํ ลังรนหาที่ อา...แต่มีสิ่งหนึ่งที่ขา้ แน่ใจ...ตอนนี้ขา้ กําลังต้องการค่าคุณความ
ดี!"

เซียวอวีโ๋ บกมือ เหล่านักรบออร์คที่เตรี ยมพร้อมอยูแ่ ล้วก็พุ่งตัวออกมาจากที่ซ่อนทันที

ชายป่ าเถื่อนทราบทันทีวา่ นี่เป็ นกับดัก อย่างไรก็ตาม ที่นี่น้ นั เป็ นฐานที่มนั่ ของเขา เขาไม่เชื่อว่า
ทุกคนจะถูกฆ่าตายไปหมดแล้ว นัน่ เป็ นเหตุผลหลักที่เขารี บกลับเข้ามาโดยไม่ลงั เลใดๆ

แต่เขากลับไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ากองกําลังที่เข้าโจมตีค่ายของเขาก็คือ พวกออร์ค!

"..พวกออร์ค...." พวกโจรตกอยูใ่ นความกลัว

แม้แต่ชายที่ดูป่าเถื่อนก็ยงั ตกตะลึง เซียวอวีย๋ อ่ มไม่เสี ยเวลามองดูพวกมันตกตะลึง เขาสัง่ การให้

กรอมไปจัดการทันที

อ๊ากกก!

กรอมคํารามและพุ่งออกไปพร้อมใช้อมนิชแสลชควบคู่ไปกับวินด์วอร์ค
ผูน้ าํ โจรนั้นคํารามและชักดาบออกมา เขายกดาบขึ้นต้าบรับการโจมตีของกรอม มีพลังงานเยือก
แข็งสี น้ าํ เงินระเบิดออกมาจากดาบของเขา

เซียวอวีต๋ ระหนักได้ทนั ทีวา่ คนผูน้ ้ ียงั แข็งแกร่ งยิง่ กว่าโฮ่วถงเสี ยอีก!

กรอมต้องลําบากไม่นอ้ ยยามเมื่อต้องปะมือกับโฮ่วถง เซียวอวีเ๋ กรงว่ากรอมจะตกเป็ นรองยาม

เมื่อต้องปะทะกับผูน้ าํ โจร

ซึ่งก็เป็ นไปตามนั้น หลังจากผ่านไปสักพัก กรอมก็ได้รับบาดแผลหลายแห่ง แม้จะเป็ นเพียง

บาดแผลเล็กน้อย แต่นนั่ ก็พิสูจน์ได้วา่ กรอมไม่ใช่คู่มือของผูน้ าํ โจร

ดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่มีระดับสู งกว่า ผูฝ้ ึ กยุทธ์น้ นั เป็ นตัวตนที่แข็งแกร่ งที่สุด

ภายในโลกแห่งนี้ แม้วา่ กรอมจะมีความมุ่งมัน่ แต่เขาก็ยงั อยูเ่ พียงระดับที่ 3

ทว่ากรอมนั้นเป็ นจ้าวแห่งดาบ นัน่ หมายความว่า ในสนามรบยิง่ มีเลือดมากขึ้นเท่าใด ความ

รุ นแรงของเขาก็ยงิ่ เพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย

เซียวอวีเ๋ ปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คทันที เขากําลังรอคอยโอกาศที่จะโจมตีฝ่ายตรงข้าม ไม่นานเขาก็พบว่า

ผูน้ าํ โจรนั้นยังคงใช้สมาธิไปกับการรับมือกรอม ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ระมัดระวังตัวจากโดยรอบ
เซียวอวีค๋ ่อยๆมุ่งตรงไปที่ดา้ นหลังของเขาและใช้ดาบแทงเข้าไปในก้นของผูน้ าํ โจรจนมิดด้าม

"อ๊ากกก...." ผูน้ าํ โจรกรี ดร้องโหยหวนและใช้มือกุมก้นของเขาเอาไว้

ที่เซียวอวี๋ตดั สิ นใจโจมตีกน้ ของเขา นัน่ ก็เพราะว่า คนป่ าเถื่อนผูน้ ้ ีอาจจะไม่สะดุง้ สะเทือนหากว่า
เขาโจมตีไปยังจุดอื่นๆ แต่กน้ ของเขาจะเป็ นจุดอ่อนที่ร่างกายจะตอบสนองทันที

กรอมย่อมไม่ละทิ้งโอกาศดีๆเช่นนี้ เขาใช้ดาบฟาดฟันติดต่อกันทันที

ชายผูน้ ้ นั ต้องการจะสังหารเซียวอวี๋ แต่เซียวอวีก๋ ท็ ิง้ ตัวลงกลิ้งกลับหลังเล็ดลอดออกไป

เขากําลังรอเป็ นเวลา 5 วินาทีเพื่อให้ทกั ษะคูลดาวน์ จากนั้นเขาจึงเปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คอีกครั้ง และ

เขาก็ยงั คงใช้ลูกไม้เช่นเดิม

ผูน้ าํ โจรตะโกนออกมาทันที "ไอ้ลูกต่าบัดซบ! ไสหัวมาให้กบั บิดา! อย่าได้ทาํ ตัวตํ่าช้าลอบโจมตี

เช่นนี้!"

เซียวอวีห๋ วั เราะขึ้นจากระยะไกล "ไม่เอาน่า เหตุผลที่ขา้ จําต้องใช้ลูกไม้นี่น่ะหรื อ? นัน่ ก็

เพราะว่าเจ้ามันไร้ยางอาย! กลับวางท่าซะสู งส่ ง คิดว่าตัวเองเป็ นพระเจ้าหรื อ? บัดซบ! เจ้าเป็ น
เพียงโจรร้ายผูห้ นึ่ง กลับวางตัวสู งส่ งนัก!"

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้เหล่าออร์คไล่สังหารพวกโจร ในตอนนี้เขาเริ่ มคุน้ เคยกับการควบคุมพวก

นักรบออร์คแล้ว มันดีข้ ึนกว่าครั้งที่ผา่ นมาอย่างมาก จากนั้นเขาจึงออกคําสั่งให้นกั รบออร์คเข้า
โจมตีผนู ้ าํ โจร

แม้วา่ ผูน้ าํ โจรจะแข็งแกร่ งสักเพียงใด เขาก็ยอ่ มไม่สามารถต้านทานการกลุม้ รุ มของนักรบออร์ค

จากทุกทิศทุกทางได้ กรอมวาดดาบฟันศีรษะของเขาลงมา เป็ นการจบชีวติ ผูน้ าํ โจรลง
ในขณะเดียกันนั้นก็ปรากฏแสงขึ้นห่อหุม้ ร่ างของกรอม ระดับของกรอมเพิม่ ขึ้นเป็ น 4 แล้ว
เซียวอวีเ๋ องก็ได้รับค่าคุณความดี 500 แต้มและเลื่อนขึ้นเป็ นระดับ 3

"ฮ่าฮ่าฮ่า! เลเวลอัพแล้ว! ความแข็งแกร่ งของฉันตอนนี้เพียงพอจะจัดการพี่สะใภ้สี่ได้ไหมนะ?"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 11

ระดับของกรอมเพิ่มขึ้นเป็ น 4 นอกเหนือจากค่าความสามารถของเขาจะเพิ่มขึ้นแล้ว เขายัง

ได้รับแต้มทักษะ ซึ่งเซียวอวีก๋ เ็ ลือกที่จะเพิ่มให้กบั โจมตีจุดตาย

เป็ นผลให้อตั ราการโจมตีจุดตายของกรอมเพิ่มขึ้นเป็ น 30% จากเดิมที่ 15% ในฐานะเบรด

มาสเตอร์แล้ว นี่เป็ นทักษะสําคัญสําหรับการสร้างความเสี ยหายอย่างมาก

เซียวอวีเ๋ องก็เลื่อนขึ้นเป็ นระดับที่ 3 เขาได้รับค่าความสามารถอิสระมา 10 จุดและแต้มทักษะ

อีก 2 แต้ม

เขาเลือกที่จะเพิม่ 3,4,4 ให้กบั ความแข็งแกร่ ง ความคล่องตัว และความอดทนตามลําดับ

หลังจากที่พิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็ได้เพิ่มทั้ง 2 แต้มทักษะให้กบั วินด์วอร์ค ซึ่งนัน่ ทํา

ให้ทกั ษะวินด์วอร์คของเขาอยูท่ ี่ระดับ 3 และนัน่ ทําให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นมาถึง 150%

"ฮ่าๆ คราวนี้แหละการถํ้ามองก็จะสะดวกสบายมากยิง่ ขึ้น ฮ่าๆ...จุ๊จุ๊ พี่สะใภ้สี่คิดจะจัดการข้า

หรื อ? ไม่มีวนั ! ฮ่าๆ" เซียวอวีห๋ วั เราะขึ้นอย่างหยิง่ ผยอง
ถึงกระนั้นก็ตาม เหตุผลที่แท้จริ งก็คือ ร่ างกายของเขายังค่อนข้างที่จะอ่อนแออยู่ นัน่ จึงเป็ น
เหตุผลให้เขาต้องสามารถหลบหนีได้อย่างรวดเร็วหากเผชิญหน้ากับอันตราย

หากเขาต้องการที่จะอัพเกรดความเร็วของเขาแล้วล่ะก็ ในอนาคตเขาจะต้องลงแต้มค่า
ความสามารถไปที่ความคล่องตัว

เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจที่จะเรี ยนรู ้เกี่ยวกับทักษะดาบ และหลังจากนั้น เขาก็จะขึ้นเป็ นปรมาจารย์ดาบ

ด้วยการช่วยเหลือของทักษะอมนิแสลชและโจมตีจุดตาย

มีวยั รุ่ นคนไหนบ้างที่ไม่เคยฝันถึงการเป็ นอัศวินขี่มา้ ขาว? เซียวอวี๋กาํ ลังเดินตามความฝันในวัย

เด็ก

ถึงกระนั้นก็ตาม เมื่อการซุ่มโจมตีสิ้นสุ ดลง เซี ยวอวีก๋ ร็ ู ้สึกหดหู่ แม้วา่ เขาจะได้ค่าคุณความดี

มาถึง 500 แต้ม แต่มนั ก็ยงั ขาดอยูอ่ ีก 200 แต้มเพื่อที่จะสร้างฐานทัพที่สอง

แล้วอีก 200 แต้มที่เหลือฉันจะไปหาได้จากที่ไหนอีกนะ?

"ดูเหมือนว่าฉันยังต้องออกเยีย่ มเยียนกลุ่มโจรอีกสักกลุ่มล่ะนะ" เซี ยวอวีล๋ องนับคํานวณในใจ

นอกจากนี้ สิ่ งเดียวที่ดินแดนของเขานั้นไม่เคยขาดแคลนก็คือพวกโจร มีพวกมันกระจัดกระจาย
อยูท่ ุกหนทุกแห่ง

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้นกั รบออร์คออกค้นหาสถานที่ซ่อนสมบัติ เขาได้เรี ยกฟ็ อกซ์ให้ออกมาช่วย

ในการค้นหาครั้งนี้ดว้ ย
ในสนามรบนั้น ฟ็ อกซ์เป็ นเพียงตัวไร้ประโยชน์ หากแต่เขากลับมีจมูกในการดมกลิ่นหาสมบัติ
ได้ดีอย่างยิง่ เซียวอวีไ๋ ด้สั่งนักรบออร์คคอย "ดูแล" ฟ็ อกซ์ ตลอดการรบในครั้งนี้

ฟ็ อกซ์น้ นั ก็เต็มใจที่จะช่วยเซียวอวีใ๋ นการค้นหาสมบัติ เขาเคยเข้ามาที่ค่ายแห่งนี้ครั้งหนึ่งพร้อม

กับผูน้ าํ คนเก่าของเขา ซึ่งระหว่างค่ายของเขาและค่ายแห่งนี้กม็ ีมิตรภาพระหว่างกันไม่นอ้ ย

เป็ นผลให้ฟ็อกซ์คุน้ เคยกับสถานที่แห่งนี้ นอกจากนี้ความสามารถในการจดจําของเขายังดีมาก

เกือบทุกสิ่ งที่มีค่าภายในค่ายถูกนําออกมาโดยฝี มือของฟ็ อกซ์

เซียวอวีฉ๋ ี กยิม้ กว้างขณะที่มองไปที่กองเหรี ยญทองจํานวนมากที่อยูเ่ บื้องหน้า

เขาได้รับเหรี ยญทองกว่า 20,000 เหรี ยญจากค่ายแห่งนี้ นอกจากนี้เขายังได้รับอาหาร

เครื่ องนุ่งห่ม และวัสดุอีกเป็ นจํานวนมาก เซียวอวีร๋ ู ้สึกยินดีเป็ นอย่างยิง่ ที่พบว่าผูน้ าํ โจรได้นาํ เสื้ อ
คลุมจํานวนมากกลับมาให้แก่เขา คราวนี้เขาก็จะสามารถให้นกั รบออร์คสวมใส่ ผา้ คลุมทับได้
แล้ว

เซียวอวีค๋ ิดว่ามันจะช่วยอําพรางพวกนักรบออร์คได้ในระดับหนึ่ง

"ยังมีค่ายโจรอยูแ่ ถวๆนี้อีกหรื อไม่?" เซียวอวีพ๋ อใจอย่างมากที่สามารถกวาดล้างพวกโจรได้

เกือบ 500 คนในคราวเดียว เป็ นผลให้เขาคาดหวังที่จะไป "หยิบยืม" ค่าคุณความดีมาจากพวก
โจรจนเพียงพอเสี ยก่อน
"มีอยูใ่ กล้ๆนี้ขอรับ แต่การจะจัดการกับพวกมันกลับไม่ง่ายนัก" ฟ็ อกซ์รู้สึกลังเลในใจขณะที่เขา
กล่าวกับเซียวอวี๋

"เป็ นพวกโจรวิเศษจากที่ใดกันฉันถึงไม่สามารถไปแตะต้องพวกมันได้? นายท่านผูน้ ้ ีน้ นั คือ

ผูป้ กครองดินแดน! ตัวบัดซบพวกนั้นนับเป็ นตัวอะไร?" หลังเซียวอวีไ๋ ด้รับชัยชนะติดต่อกัน
เขาจึงต้องการจะจัดการปั ญหาให้หมดไปในคราวเดียว

"พวกมันมีกนั ไม่มากขอรับ เท่าที่ขา้ ทราบก็มีเพียงสามถึงสี่ ร้อยคน.....หากแต่ขา้ ได้ยนิ มาว่า

เบื้องหลังของโจรกลุ่มนี้กค็ ือ จักรวรรดิเมฆาตะวันตกขอรับ พวกมันนั้นเป็ นกองทหารม้าชั้น
ยอด ดังนั้นจึงไม่มีผใู ้ ดคิดไปยุม่ ย่ามกับพวกมัน" ฟ็ อกซ์อธิบายออกมา

"ทหารม้า?" เซียวอวีพ๋ ึมพํา แน่นอนว่านักรบออร์คนั้นเหนือกว่าทหารราบ อย่างไรก็ตาม มัน

จะเป็ นหนังคนละม้วนทันทีหากต้องปะทะกับกองทหารม้าที่สวมใส่ อุปกรณ์ช้ นั ยอด

ยิง่ ไปกว่านั้น หากเขาทุ่มกําลังเข้าปะทะจริ งๆแล้วล่ะก็ จํานวนของนักรบออร์คที่เสี ยชีวติ จะมี

มากมาย

"ลองไปตรวจสอบพวกมัน" เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจเดินหน้าต่อ เขาจําเป็ นอย่างเร่ งด่วนที่จะหาค่าคุณ

ความดีให้ครบ 1000 แต้ม ถึงตอนนั้นเขาจะสามารถสร้างฐานทัพแห่งที่สอง และอัญเชิญทิ
รันด้าที่เขาใฝ่ ฝันออกมาได้

เขาสั่งให้นกั รบออร์ค 20 นายขนพวกสมบัติและสิ่ งของนํากลับไปที่ฐาน ส่ วนนักรบที่เหลือ

รวมถึงฟ็ อกซ์จะมุ่งหน้าไปยังค่ายของโจรแห่งถัดไป
ค่ายโจรนั้นกว่าจะถึงต้องใช้เวลาเดินทางไปราว 2 ชัว่ โมง ซึ่งมันก็ไม่ใช่ค่ายธรรมดาทัว่ ไป มัน
เป็ นค่ายที่รายล้อมไปด้วยภูเขา นัน่ เป็ นผลให้ค่ายแห่งนั้นง่ายต่อการป้ องกันและยากต่อการตีหกั

ตัวค่ายนั้นตั้งอยูบ่ นเนินเขาสู งแต่กอ็ ยูบ่ นพื้นราบ พวกเขาสามารถมองเห็นพวกโ๗รเดินเข้าออก

ค่ายและได้ยนิ เสี ยงม้าร้องเป็ นครั้งคราว

"มันเป็ นการสิ้ นคิดที่จะส่ งพวกนักรบออร์คตรงขึ้นไปบนเนินเขาเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรู โดยตรง

มันจะเกิดความสู ญเสี ยเป็ นอย่างมาก"

เซียวอวีเ๋ ริ่ มประเมินขุมกําลังของฝ่ ายตนและฝ่ ายศัตรู แม้วา่ พวกนักรบออร์คจะแข็งแกร่ ง แต่

พวกเขานั้นไม่มีชุดเกราะและอาวุธของพวกเขาก็ค่อนข้างยํา่ แย่ เขาย่อมไม่มีวนั จะทนเห็น
กองทัพที่เขาพึ่งสร้างต้องมาดับสู ญไปต่อหน้า

"ฉันจะเข้าไปสํารวจด้านในกับกรอมดูก่อน" เซียวอวีแ๋ ละกรอมเปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คเพื่อลอบเข้าไป

สํารวจภายในค่าย

ก่อนหน้านี้เขาไม่สามารถติดตามกรอมได้ทนั แม้วา่ เขาจะใช้วนิ ด์อวร์คแล้วก็ตาม อีกทั้งกรอมยัง

คอยวิง่ อย่างช้าๆเพื่อรอเขา เนื่องจากความคล่องตัวของกรอมนั้นสู งเป็ นอย่างมาก เมื่อรวมกับ
โบนัสความเร็ว 50% ที่ได้จากวินด์วอร์คแล้วเขาก็ยงิ่ ว่องไวขึ้นกว่าเดิม

แต่มาบัดนี้ เซียวอวีม๋ ีความเร็วเพิ่มขึ้นถึง 150% จากการเปิ ดใช้วนิ ด์วอร์ค และสามารถติดตาม

กรอมได้อย่างทัดเทียม
พวกยามที่ประตูเพียงรู ้สึกถึงลมวูบหนึ่งพัดผ่านพวกเขาไป แต่พวกเขาก็ไม่สามารถรับรู ้ถึงตัวตน
ของกรอมและเซียวอวีไ๋ ด้

เซียวอวีม๋ องสํารวจค่ายแห่งนี้ แล้วเขาก็ตระหนักได้วา่ กองโจรกลุ่มนี้น้ นั แตกต่างจากพวกโจรทั้ง

สองกลุ่มที่เขาได้กวาดล้างไปแล้วอย่างสิ้ นเชิง สมุนของโจรกลุ่มนี้ดูแข็งแกร่ งและยังสวมเครื่ อง
แบบอย่างมีระเบียบ เกราะคุณภาพดีของพวกเขาส่ องแสงเงาวับ พวกมันดูราวกับกองทัพทหาร
มากกว่าพวกโจรขี่มา้

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าขณะที่มองไปรอบๆ โจรสองกลุ่มแรกนั้นเกิดจากการรวมตัวของชาวบ้าน

ธรรมดาทัว่ ไป หากแต่โจรกลุ่มนี้น้ นั เป็ นกองทหารที่ได้รับการฝึ กของจริ ง

"ดูเหมือนว่าฟ็ อกซ์จะพูดถูก เบื้องหลังของพวกมันอาจจะเป็ นจักรวรรดิเมฆาตะวันตกจริ งๆ"

จักรวรรดิเมฆาตะวันตกเป็ นอาณาจักรที่แข็งแกร่ งเฉกเช่นเดียวราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รน อย่างไรก็

ตามพวกเขากลับไม่ได้ใส่ ใจในดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือมากนักเนื่องจากความหนาว
เหน็บของดินแดนนี้

อย่างไรก็ตามดินแดนที่หนาวเหน็บนี้อยูภ่ ายใต้การปกครองของเซียวอวี๋

........................

.......................
เซียวอวีใ๋ ช้วนิ ด์วอร์คเดินสํารวจเข้าไปที่ส่วนลึกของค่าย และเขาก็ตดั สิ นใจได้วา่ การเผชิญหน้า
กับกองโจรกลุ่มนี้จะทําให้กองทัพออร์คของเขาต้องย่อยยับ

"กองทหารม้านั้นแข็งแกร่ งกว่าทหารราบจริ งๆ" เซี ยวอวีค๋ รุ่ นคิดขณะมองดูคอกม้าที่เต็มไปด้วย

ม้าจํานวนมาก

แต่ไม่นานรอยยิม้ ที่ดูชวั่ ร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซียวอวี๋

"กลับกันก่อน เราจะเข้าโจมตีพวกมันในคํ่าคืนนี้!" เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจดําเนินการตามแผนทันที

เซียวอวีน๋ าํ นักรบออร์คมากกว่า 100 นายลอบเข้าใกล้ค่ายของพวกโจร พวกมันทั้งหมดนัง่ ลง

และรอฟังคําสั่งของเซียวอวี๋ ขณะที่เขาและกรอมได้ปีนกําแพงลอบเข้าไปในค่าย

กําแพงไม้ของค่ายนี้น้ นั ไม่ได้สูงมากนัก บางทีพวกมันอาจจะทะนงตนเกินไปและคิดว่าคงไม่มี

ผูใ้ ดกล้าเข้าโจมตีพวกมัน ดังนั้นพวกมันจึงไม่ได้เสริ มกําแพงของค่ายมากมายนัก อย่าไรก็ตามนี่
เป็ นข้อผิดพลาดเล็กๆที่ทาํ ให้เซียวอวีแ๋ ละกรอมสามารถลอบเข้าไปในค่ายได้อย่างราบรื่ น

กรอมนั้นสามารถปี นข้ามกําแพงที่สูงสามเมตรได้อย่างง่ายดาย แม้วา่ ความเร็วของเซียวอวีจ๋ ะ

เพิ่มขึ้นจากวินด์วอร์ค หากแต่วา่ มันกลับไม่ได้ช่วยในเรื่ องของการกระโดด

ด้วยเหตุน้ นั เป็ นผลให้กรอมต้องปี นกลับออกมาและแบกเซียวอวีข๋ า้ มกําแพงไป

"โธ่เว้ย! ช่างน่าอนาถแท้!"
เซียวอวีแ๋ ละกรอมแฝงตัวไปตามเงามืดเพื่อมุ่งตรงไปยังคอกม้า เซี ยวอวีไ๋ ม่ได้รีบเร่ งดําเนินการ
ขณะที่เขาสังเกตุสถานการณ์อย่างระมัดระวัง พวกเขาพบว่าที่นนั่ มีพวกโจรเดินลาดตระเวนอยู่

แม้วา่ พวกมันจะเป็ นทหารชั้นยอด แต่พวกมันก็ยงั ไม่ใช่คู่มือของกรอม เขาใช้วนิ ด์วอร์คลอบเข้า

ไปทางด้านหลังและปาดคอหอยพวกมันทีละคน พวกมันไม่สามารถส่ งเสี ยงร้องเตือนใดๆได้
ก่อนที่จะสิ้ นลมไป

หลังจากจัดการพวกหน่วยลาดตระเวนไปแล้ว เซียวอวีก๋ ต็ รงไปที่คอกม้า และเขาก็จุดไฟขึ้นมา

ด้วยหินจุดไฟ
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 12

มีลมมากเป็ นพิเศษในเทือกเขาแห่งนี้ ซึ่งมันก็มีส่วนสําคัญในการกระพือไฟ ไม่นานไฟก็ลุกขึ้น

ท่วมคอกม้า

เซียวอวีย๋ งั คงออกไปจุดไฟเผาที่อื่นๆต่อ เขาออกคําสั่งให้กรอมออกไปสังหารเหล่ายามเฝ้ าประตู

"เอานํ้ามาเร็ว!"

เสี ยงร้องอย่างวุน่ วายดังขึ้นภายในค่าย แต่ยามลาดตระเวนถูกฆ่าตายไปเกือบหมดแล้ว ดังนั้น

พวกเขาจึงรู ้สึกตัวได้ชา้ เปลวไฟลุกลามไปทัว่ และทําให้มา้ ออกวิง่ อย่างตื่นตระหนก ค่ายทั้งค่าย
ตกอยูใ่ นความวุน่ วายทันที

ในขณะที่พวกเขาไม่ทราบว่ามีอะไรเกิดขึ้น พวกม้าก็ยงั คงส่ งเสี ยงร้องวุน่ วาย

แม้วา่ พวกมันจะดูเหมือนมีประสบการณ์และได้รับการฝึ กมาอย่างดี แต่เมื่อถูกโจมตีอย่าง
กระทันหันพวกมันก็ตกอยูใ่ นความลนลาน

"รี บดับไฟเร็ว! ไปจับม้ากลับมา! ฆ่าพวกม้าที่อาละวาดซะ!" ชายศีรษะล้านเลี่ยนปรากฏตัวขึ้น

พร้อมกับขวานคู่กาย

พวกโจรเริ่ มปฏิบตั ิตามคําสั่งของหัวหน้าทันที พวกเขาลงมือฆ่าม้าที่ควบคุมไม่ได้อย่างเชื่อฟัง

การแก้ปัญหาของพวกเขาก็คือ การใช้ไฟสู ้ไฟ

พวกเขาพึ่งลงมือฆ่าม้าไปได้เพียงไม่กี่ตวั ก็ที่จะได้ยนิ เสี ยงคํารามดังขึ้นมาจากทางประตูค่าย

เหล่าม้าที่สงบลงบ้างแล้วกลับยิง่ ตื่นตระหนกกว่าเดิม

"มีศพอยูต่ รงนี้! พวกเขาถูกฆ่าตายหมดแล้ว! มีบางคนจงใจจุดไฟเผาค่ายพวกเรา!" พวกโจรเริ่ ม

ตะโกนขึ้นเสี ยงดัง เมื่อพวกเขาพบเจอศพของหน่วยลาดตระเวน ซึ่งมันเป็ นเวลาเดียวกับที่นกั รบ
ออร์คพุ่งเข้ามาภายในค่าย พวกมันเริ่ มเหวีย่ งขวานในมือสับสังหารพวกโจรโดยไร้ซ่ ึงความ
ปราณี เหล่าโจรที่ปรากฏอยูใ่ นทัศนวิสัยทั้งหมดต้องตาย!

พวกโจรยังไม่ทนั ได้เตรี ยมตัวสําหรับการสู ้รบ ยิง่ ไปกว่านั้นพวกเขายังไม่ใช่คู่มือพวกออร์คขณะ

ไร้อาชาคู่ใจ

ในชัว่ เวลาเพียงไม่กี่นาที เกือบครึ่ งหนึ่งของพวกโจรถูกฆ่าตายขณะที่บางส่ วนถูกจับได้ ออร์ค

นั้นเป็ นนักรบที่เลือดเย็นและดุร้าย ในการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวพวกเขาจะไม่ฆ่าผูท้ ี่ไร้ทางสู ้
แผนการจุดไฟเผาค่ายของเซียวอวีไ๋ ด้ผลอย่างชะงัด พวกโจรต้องอยูค่ วามวุน่ วายขณะที่ดบั ไฟไป
ด้วยสู ้รบไปด้วย

"พวกออร์ค! อย่าได้ลนลาน! หยิบอาวุธขึ้นสู ้พวกมันซะ!" ชายศีรษะล้านตะโกนสั่งการ เขากํา

ขวานแน่นขณะโถมเข้าหานักรบออร์ค

นักรบออร์คคํารามออกมาขณะที่มนั เหวีย่ งขวานภายในมือเข้าใส่ ศตั รู ชายศีรษะล้านเบี่ยงตัวไป

ด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีของนักรบออร์ค ในเวลาเดียวกันเส้นแสงสี เหลืองเข้มก็กวาดผ่านร่ าง
ของนักรบออร์คและผ่ามันเป็ นสองซีก

อ๊ากกก!

กรอมดวงตาแดงฉานขณะมองเห็นฉากนี้ เขาพุ่งเข้าหาชายคนนั้นทันที พร้อมใช้ออกด้วยอมนิ

แสลช

ชายศีรษะล้านไม่มีความหวัน่ เกรงใดๆขณะที่เขาเหวี่ยงขวานขึ้นต้านรับกรอม

"ชายคนนี้แข็งแกร่ งจริ งๆ กรอมจะเอาชนะมันไม่ได้แน่หากว่าเขาไม่ถึงระดับที่ 4 ซะก่อน"

เซียวอวีต๋ กตะลึงกับความแข็งแกร่ งของชายศีรษะล้าน

เซียวอวีเ๋ ปิ ดใช้วนิ ด์วอร์คและค่อยๆอ้อมเข้าไปที่ดา้ นหลังของชายคนนั้น เขาชักดาบออกมาและ

แทงไปที่กน้ อย่างรุ นแรง
ปุป!

ใบดาบแทงเข้าไปในก้นของเขาจนมิดด้าม ทําให้เขาสะดุง้ สุ ดตัวในทันที มันจะมีเหตุการณ์เช่นนี้

เกิดขึ้นหากว่าดาบนั้นเล็งมาที่คอของเขา

กรอมย่อมไม่ปล่อยให้โอกาศหลุดลอยไป เขาใช้อมนิแสลชฟันไปที่ไหล่ของชายหัวล้านทันที

ฉัวะ!

ชายหัวล้านกรี ดร้องขณะแขนที่ถูกตัดของเขาร่ วงลงสู่ พ้นื ดิน

ช่วงเวลเดียวกันขวัญกําลังใจของพวกโจรเริ่ มตกตํ่าลงเรื่ อยๆขณะที่เผชิญกับพวกออร์ค

อย่างไรก็ตาม ยังมีบางกลุ่มที่สามารถต่อต้านพวกนักรบออร์คได้อย่างสู สี นี่แสดงให้เห็นว่าพวก

เขาไม่ได้อ่อนแอเฉกเช่นเดียวกับกลุ่มโจรทั้งสองกลุ่มก่อนหน้านี้

ระเบียบวินยั และการฝึ กฝนที่ดีทาํ ให้พวกเขาเหนือกว่าโจรอีกสองกลุ่มอย่างเทียบไม่ติด

แต่เมื่อพวกเขาขาดอาชาคู่กาย ชะตากรรมของกลุ่มพวกเขาย่อมไม่แตกต่างไปจากกลุ่มโจรทั้ง
สองก่อนหน้านี้

มันยากที่พวกเขาจะรับมือนักรบออร์คในการสู ้รบบนพื้นดินได้
"พวกเจ้าเป็ นใคร?" ดวงตาของชายหัวล้านเต็มไปด้วยความโกรธขณะที่เขาตะโกนออกมา

เซียวอวีย๋ กมือปัดแขนเสื้ อขณะที่ตอบกลับไป "ข้าเป็ นใครงั้นรึ ? เจ้ายังกล้าถามว่าข้าเป็ นใครอีก

หรื อ? ข้าต่างหากที่ควรจะถามเจ้า ดินแดนผืนนี้อยูภ่ ายใต้การปกครองของข้าและจะไม่มีผใู ้ ด
อาศัยอยูท่ ี่นี่ได้โดยไม่ขออนุญาติขา้ !"

"เช่นนั้นเจ้าเป็ นคนของราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนงั้นรึ ? เจ้าเป็ นลอร์ด?" ชายหัวล้านผูน้ ้ ีไม่ได้โง่งม

เฉกเช่นผูน้ าํ กลุ่มโจรอีกสองคน เขาคาดเดาพื้นหลังของเซียวอวีไ๋ ด้ทนั ที

"ถูกต้อง ข้าคือผูน้ าํ ตระกูลเซียวและลอร์ดของดินแดนแห่งนี้ เซียวอวี!๋ " เซียวอวีย๋ กมือขึ้นจับคาง

"คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะร่ วมมือกับพวกออร์ค เซียวอวี.๋ ....ข้าจะจดจําเจ้าเอาไว้ ข้าจะกลับมาอีกครั้ง

หลังรายงานถึงสิ่ งที่เกิดขึ้นที่นี่!" ชายหัวล้านกัดฟันกรอด เขาเอื้อมมือคว้าบังเหียนม้าที่ผา่ นมา
นัน่ ทําให้มา้ สงบลงอย่างเชื่อฟังทันที เขากระโดดขึ้นม้าขณะที่ใช้สองเท้าหนีบท้องม้าเอาไว้

เซียวอวีต๋ ะโกนทันที "เฮอะ! อย่าได้ฝัน เจ้าคิดว่าจะสามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของข้าได้

หรื อ?"

ทั้งเซียวอวีแ๋ ละกรอมต่างขยับพร้อมกัน แม้วา่ พวกเขาจะไม่ได้เร็วเท่ากับม้าแต่กช็ า้ กว่าไม่มาก

นอกจากนี้มา้ ยังไม่สามารถเร่ งความเร็วได้ทนั ที ดังนั้นเซียวอวีแ๋ ละกรอมจึงสามารถไล่ตามม้าได้
ทัน
"จัดการม้า!" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งขณะที่เขาขว้างดาบในมือเข้าใส่ มา้ ชายหัวล้านรี บใช้ขากระแทก
สี ขา้ งม้าทันที ทําให้มา้ กระโดดขึ้นกว่าครึ่ งเมตรและหลบรอดการโจมตีไปได้

"ฝี มือที่ดี" เซียวอวีร๋ ู ้สึกประหลาดใจในขณะที่เขาไม่คิดว่าชายหัวล้านจะร้ายกาจกว่าที่คิด

อ๊ากกก!

ความพยายามในการหลบการโจมตีครั้งแรกทําให้ความเร็วของม้าลดลงและเป็ นเหตุให้กรอมวิง่
ขึ้นตีขนาบม้าได้สาํ เร็จ เขาเปิ ดฉากโจมตีและแยกร่ างของม้าเป็ นสองส่ วน

ชายหัวล้านกระโดดลงและออกวิง่ ต่อทันที ความเร็ วของเซียวอวีแ๋ ละกรอมนั้นรวดเร็วกว่าเขา

มากจากการใช้วนิ ด์วอร์ค นอกจากนี้ชายหัวล้านยังได้รับบาดเจ็บสาหัสซึ่งทําให้ขวัญกําลังใจ
และความแข็งแกร่ งของเขาลดลงอย่างมาก

"เจ้าเด็กน้อย.....เจ้าจะต้องเสี ยใจกับการกระทําของเจ้า!" ชายหัวล้านกําลังเผชิญกับสถานการณ์ที่

ยากลําบากในขณะที่เขากําลังใช้แขนเพียงข้างเดียวที่หลงเหลือป้ องกันการโจมตีจากกรอม

เซียวอวีอ๋ ยูใ่ นสภาพล่องหนขณะที่เขากําลังหาทางใช้ดาบแทงทวารของชายหัวล้าน

"เสี ยใจงั้นรึ ? เป็ นเจ้าต่างหากที่ตอ้ งเสี ยใจที่กล้ามาปล้นชิงในดินแดนของนายท่านผูน้ ้ ี!"

เซียวอวีต๋ ะโกนออกมาขณะที่ใช้ดาบแทงเข้าไปที่กน้ ของชายหัวล้าน
กรอมประสบความสําเร็จในการปลิดปลงศีรษะของชายหัวล้านจากจังหวะที่เขาเจ็บปวดจากการ
ทิ่มแทงของเซียวอวี๋

แสงสี ทองปรากฏออกมาและห่อหุม้ ร่ างของกรอม หลังจากที่เขาสังหารชายหัวล้าน ระดับของ

กรอมขึ้นมาอยูท่ ี่ 5 แล้ว อย่างไรก็ตามเซียวอวีก๋ ลับไม่ได้เพิ่มระดับด้วย การเพิ่มระดับของ
เซียวอวีน๋ ้ นั ยากมาก เนื่องจากเขาได้รับค่าคุณความดีมาด้วย

"ไอ้โง่เอ๊ย! กล้าที่จะขู่ฉนั งั้นเรอะ! ฮึ่ม! สักวันหนึ่งนายท่านผูน้ ้ ีจะนํากองทัพไรเดอร์และหมาป่ า

เข้าถล่มจักรวรรดิเมฆาตะวันตกให้ยอ่ ยยับ! นี่แหนะ!" เซียวอวีเ๋ หวี่ยงขาเตะไปยังร่ างที่ไร้ศีรษะ
ของชายหัวล้าน

เซียวอวีป๋ รับตัวเข้ากับความโหดร้ายของสงครามได้แล้วหลังจากที่ผา่ นมันมาถึงสองครั้ง

.........................

.........................

พวกโจรเกือบทั้งหมดถูกสังหารและมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหลบหนีไปได้

อย่างไรก็ตาม นี่กลับเป็ นครั้งแรกที่นกั รบออร์คเกิดการสู ญเสี ยขึ้น

ในการรบสองครั้งก่อนหน้านี้ไม่มีนกั รบออร์คตกตายแม้แต่ตนเดียว เนื่องจากพวกโจรส่ วนใหญ่

เลือกที่จะหลบหนีทนั ทีที่เห็นออร์ค
หากแต่โจรกลุ่มนี้กลับหยิบอาวุธขึ้นสู ้ตามแบบที่ได้รับการฝึ กมาอย่างดี เป็ นผลให้มีนกั รบออร์
คสามนายต้องพลีชีพไปในศึกนี้ และทําให้เซียวอวี๋ตอ้ งปาดนํ้าตา

แม้วา่ พวกนักรบออร์คจะถูกอัญเชิญมาและปฏิบตั ิตนราวกับหุ่นบังคับตัวหนึ่ง หากแต่วา่ ภายใน

ใจของเซียวอวี๋กลับให้ความสนิทสนมกับพวกมันไม่นอ้ ย พวกมันเป็ นเหมือนสหายของที่ไว้ใจ
ได้ของเขา เขาไม่ตอ้ งการให้พวกมันต้องตกตาย

เขาไม่ทราบว่าเขาจะสามารถชุบชีวติ ฮีโร่ หรื อทหารที่ตายไปแล้วได้หรื อไม่ เขาจึงทําการ

สอบถามระบบ ซึ่งระบบก็ได้ตอบกลับมาว่า ฮีโร่ หรื อทหารที่ตายไปแล้วจะไม่สามารถกลับมามี
ชีวติ ได้อีกครั้ง มันได้บอกว่าพวกเขากําลังอยูใ่ นโลกจริ งๆ และการตายก็เป็ นส่ วนหนึ่งของ
วัฏสงสาร มันเป็ นกฏของโลกที่ไม่สามารถฝื นลิขิตได้

เซียวอวีจ๋ ึงสอบถามต่อว่าฮีโร่ จะเกิดขึ้นใหม่ที่แท่นบูชาอีกหรื อไม่ ซึ่งคําตอบก็คือ ไม่

ฮีโร่ คนนั้นจะถูกนํากลับไปยังแท่นบูชาแห่งพายุและปิ ดผนึกหากว่าเขาหรื อเธอตกตายไป ซึ่ง

เมื่ออัญออกมาอีกครั้งก็จะไม่ใช่ตวั ตนเดิมอีกแล้ว

เซียวอวีต๋ ระหนักได้วา่ หากกรอมเสี ยชีวติ ลงนัน่ หมายความว่าเขาจะจากไปตลอดกาล ไม่มีทาง

ได้พบกันอีก

"ฉันต้องใส่ ใจกับวิธีที่ฉนั จะใช้พวกเขาในอนาคตเสี ยแล้ว ฉันไม่สามารถปล่อยให้ฮีโร่ หรื อ

นักรบออร์คต้องตายไปอย่างง่ายดาย จะเกิดการสู ญเสี ยอย่างยิง่ ใหญ่หากว่าฉันสู ญเสี ยฮีโร่ ไป!"
พวกเขาสังหารพวกโจรแต่ไม่ได้ลงมือดับไฟ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรอจนถึงเช้าวันรุ่ งขึ้นเพื่อให้
เปลวเพลิงมอดดับไปเอง

เซียวอวีส๋ ั่งให้ฟ็อกซ์นาํ ทางนักรบออร์คไปค้นหาสมบัติจากซากปรักหักพัง ในเวลาเดียวกันเขาก็

กําลังตรวจสอบอินเทอร์เฟซของเกม

เซียวอวีไ๋ ด้รับค่าคุณความดีมา 530 แต้มจากการกวาดล้างพวกโจรในครั้งนี้ นัน่ ทําให้เขา

ในตอนนี้มีค่าคุณความดีกว่า 1300 แต้ม

ยศผูบ้ ญั ชาการของเขาถูกเลื่อนขึ้นเป็ นรองหัวหน้าหมู่ทหารแล้ว และตอนนี้เขาสามารถที่จะ

สร้างฐานทัพแห่งที่สองและกองทัพอีก 500 นายได้แล้ว.......
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 13

ฟ็ อกซ์มีความชํานาญในการค้นหาสมบัติ เขาสามารถหาเหรี ยญทองได้มากกว่า 20,000

เหรี ยญจากซากปรักหักพังซึ่งนัน่ ทําให้เซียวอวีม๋ ีความสุ ขอย่างมาก

ตามการคาดเดาของฟ็ อกซ์ พวกโจรสมควรที่จะมีเงินเก็บไว้มากกว่านี้ แต่ดูเหมือนว่าพวกมันได้

ส่ งสมบัติบางส่ วนกลับไปยังจักรวรรดิเมฆาตะวันตกแล้ว

ซึ่งเซียวอวี๋กไ็ ม่ได้ใส่ ใจกับมันมากนักในเมื่อเขาบรรลุถึงสิ่ งที่ตอ้ งการแล้ว

นอกเหนือจากเหรี ยญทองแล้วเซียวอวีย๋ งั สั่งให้พวกนักรบออร์คขนอาวุธของพวกโจรกลับไป

ด้วย เขาถามระบบและได้ขอ้ มูลมาว่าโรงตีเหล็กจําเป็ นต้องใช้เหล็กและวัตถุดิบอื่นๆ ในการผลิต
เกราะและอาวุธ หากว่าเขาไม่สามารถจัดหาวัตถุดิบมาได้ เขาก็จาํ เป็ นจะต้องซื้อพวกมันด้วย
เหรี ยญทองจํานวนมาก

ภายในระยะเวลาอันสั้น อาวุธจํานวนมากยังสามารถเปลี่ยนเป็ นเหรี ยญทองได้อีกด้วย

เซียวอวีน๋ าํ ศพของพวกนักรบออร์คที่ตายกลับไปด้วย เขาตัดสิ นใจที่จะนําศพของพวกมันไปเผา

ที่แท่นบูชา เพื่อให้ดวงวิญญาณของพวกมันสามารถกลับไปยังสถานที่ที่พวกมันจากมาด้วยความ
ช่วยเหลือของออร์คชาแมน

เซียวอวีร๋ ู ้วา่ พวกนักรบออร์คที่เขาออกมาเป็ นเพียงตัวละครตัวหนึ่ง หากแต่อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋

ก็ยงั ผูกพันกับพวกมันอยูด่ ี

"ฉันจะต้องสร้างทาวน์ฮอลล์ของเอลฟ์ " เซี ยวอวีต๋ ดั สิ นใจเป็ นมัน่ เหมาะ เขาเดินไปที่บริ เวณที่เก

รทฮอลล์ของออร์คตั้งอยูแ่ ละเลือกตําแหน่งที่จะก่อสร้างทาวน์ฮอลล์ของเอลฟ์

"สร้างต้นไม้แห่งชีวติ "

ครื น~~

มีตน้ ไม้โบราณขนาดยักษ์โผล่ข้ ึนมาที่เบื้องหน้าของเขา มันมีความสู งมากกว่าสิ บเมตรและมี

กลิ่นอายที่ต่างออกไป
"นี่....นี่คือต้นไม้แห่งชีวติ งั้นหรอ?" เซียวอวี๋ตกตะลึงเมื่อมองไปที่ตน้ ไม้ยกั ษ์ เขาไม่เคยคาดคิด
มาก่อนเลยว่ามันจะงดงามขนาดนี้

ต้นไม้แห่งชีวติ เป็ นแก่นชีวติ ของเอลฟ์ พวกเอลฟ์ สามารถอยูร่ อดได้ตราบใดที่ตน้ ไม้แห่งชีวติ

ของพวกเขายังคงตั้งตระหง่านอยู่ มีคาํ กล่าวว่า ต้นไม้แห่งชีวติ ก็คือผูส้ ร้างเผ่าพันธุ์เอลฟ์

"สร้างแท่นบูชาบรรพชน" เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งอีกครั้งหลังจากที่เขาหายตกตะลึง

เขาจะสามารถอัญเชิญ ทิรันด้า วิสเพอร์วนิ ด์ จากแท่นบูชาบรรพชนได้

ครื น~~

มีเสี ยงดังขึ้นอีกครั้ง และแท่นบูชาขนาดใหญ่กป็ รากฏออกมา แท่นบูชาบรรพชนดูงดงามกว่าเมื่อ

เปรี ยบเทียบกับแท่นบูชาแห่งวายุ มันถูกรายล้อมไปด้วยพืชพรรณสี เขียวและกลิ่นอายแห่งชีวติ ที่
แข็งแกร่ งวนเวียนอยูโ่ ดยรอบ

"คุณต้องการที่จะอัญเชิญฮีโร่ หรื อไม่?" เสี ยงจากระบบดังขึ้นสอบถาม

"แน่นอน! แน่นอน! ฮ่าๆ....ขออัญเชิญ ทิรันด้า วิสเพอร์วนิ ด์" เซียวอวี๋ถูไม้ถูมือด้วยความตื่นเต้น

"ไม่มีทิรันด้า วิสเพอร์วนิ ด์อยูใ่ นรายชื่อ" เสี ยงของระบบตอบกลับอย่างเย็นชา

"ม่ายยยย....." เซียวอวี๋ทรุ ดตัวลงกับพื้น แต่ไม่นานเขาก็นึกขึ้นได้วา่ เธอมีอีกชื่อหนึ่ง มันมี
นักบวชหญิงแห่งจันทราอยูใ่ นรายชื่อ

"อัญเชิญนักบวชหญิงแห่งจันทรา"

มีพลังงานสี เขียวเริ่ มก่อตัวขึ้นเหนือแท่นบูชาบรรพชน และมีภาพเงาร่ างอ้อนแอ้นของผูห้ ญิง

ปรากฏออกมา

มันมีเงาร่ างของสัตว์อยูท่ างด้านข้างของผูห้ ญิง เซียวอวีม๋ นั่ ใจอย่างยิง่ ว่านัน่ เป็ นพยัคฆ์ขาวของทิ
รันด้า

เซียวอวีบ๋ ีบมือทั้งสองข้างแน่นขณะที่เดินวนเวียนอยูร่ อบแท่นบูชาบรรพชน

เขารอคอยทิรันด้าอย่างกระวนกระวายใจ หน้าตาของหญิงสาวที่สวยที่สุดในเผ่าเอลฟ์ จะเป็ น

อย่างไรกันนะ?

ชายหนุ่มโสดทั้งหลายย่อมคาดหวังที่จะพบเจอหญิงสาวในฝันในโลกแห่งความเป็ นจริ ง ใครบ้าง

ที่จะไม่ตื่นเต้นหากว่าพวกเขากําลังจะได้รับเมดสาวแสนสวย?

"ก่อสร้างค่ายทหาร,ผลิตพลธนู แม้วา่ พวกเธออาจจะเป็ นเพียงเอลฟ์ ทัว่ ไปก็ตาม แต่ฉนั คิดว่า

พวกเธอจะต้องงดงามเป็ นอย่างมากแน่ๆ! โอ้ชีวติ ที่แสนหวานของฉัน! วันคืนที่จะได้ใช้ชีวติ ที่
รายล้อมไปด้วยสาวงามวนกลับมาหาฉันแล้ว ยะฮู!้ "
เซียวอวีเ๋ กือบจะระเบิดตัวตายเพราะความสุ ขที่ลน้ ปรี่ เขานอนราบไปกับพื้นและติดอยูใ่ น
จินตนาการที่สวยงามของเขา

ดิแอนเชียนส์ออฟวอร์ถูกสร้างขึ้นในทันที เซียวอวี๋จึงออกคําสั่งให้ผลิตพลธนูเอลฟ์ 300 คน

ตอนนี้เขามีเหรี ยญทองคํามากกว่า 40,000 เหรี ยญและเขาได้ใช้จ่าย 30,000 เหรี ยญ
ไปกับพลธนู

ตอนนี้ยศของเขาคือ รองหัวหน้าหมู่ทหาร และสามารถมีกองกําลังได้ถึง 500 คน เขาจึง

วางแผนที่จะใช้นกั รบออร์ค 200 ตนและพลธนูเอลฟ์ 300 คน

เซียวอวีร๋ ู ้สึกว่าเวลาเพียง 1 ชัว่ โมงกลับยาวนานราวชัว่ นิรันดร์ สุ ดท้ายหลังจากผ่านไป 1

ชัว่ โมงก็มีเสี ยงพยัคฆ์คาํ รามออกมาและมีร่างหนึ่งกระโดดลงมายืนอยูท่ ี่เบื้องหน้าของเซียวอวี๋

"ทิรันด้าคํานับนายท่าน" เสี ยงที่ชดั เจนและนุ่มนวลดังออกมาจากร่ างนั้น มันนุ่มนวลจนเกือบจะ

พรากลมหายใจของผูค้ นที่ได้ยนิ ไปทันที

เซียวอวีเ๋ กือบจะเป็ นลมขณะมองดูทิรันด้าที่ยนื อยูเ่ บื้องหน้าของเขา

"งดงาม! งดงามยิง่ นัก!" เซียวอวีก๋ ล่าวประโยคนี้ซ้ าํ ๆกันไม่หยุด

ทิรันด้ามีส่วนสู งมากกว่าเซียวอวีแ๋ ละมีหุ่นที่เพรี ยวบาง สัดส่ วนเรื อนร่ างของเธอนั้นไร้ที่ติดว้ ย

เส้นโค้งเว้าที่วจิ ิตรในตําแหน่งที่ถูกที่ควร
เรี ยวขางดงามทั้งคู่ของเธอห่อหุม้ ไว้ดว้ ยหนังสัตว์ที่เปิ ดเผยบางส่ วน ผิวที่ขาวราวหิมะของเธอทํา
ให้หวั ใจของเซียวอวีแ๋ ทบกระดอนออกมา ต้นขาของเธอถูกปกคลุมด้วยกระโปรงหนัง เซี ยวอวี๋
เชื่อว่าเขาจะสามารถมองเห็น "พื้นที่เร้นลับ" ได้หากว่าเธอก้มลงเล็กน้อย

ทรวดทรงองค์เอวที่สมบูรณ์แบบ เรื อนร่ างของเธอราวกลับหลุดออกมาจากเทพนิยาย เซียวอวี๋

วาดฝันที่จะใช้ตกั ที่ดูนุ่มนิ่มนัน่ ต่างหมอน เซียวอวีเ๋ ลือดกําเดาไหลยามเมื่อเขามองไปที่ยอดเขา
สู งที่ต้ งั ตระหง่านของเธอ ขอบคุณพระเจ้า! นี่เป็ นช่วงเวลาที่ดีที่สุดตั้งแต่เขาเกิดมา!

"36E.....ขุ่นพระ! อ๊าาา....ที่ถูกต้องเป็ น F!"

ชุดที่เธอสวมใส่ น้ นั วิจิตรตระการตาเป็ นอย่างมาก เกราะอกที่อ่อนนุ่มและส่ องประกายได้ห่อหุม้

ภูเขาทั้งสองลูกเอาไว้ ร่ องลึกที่เผยออกมาจากเกราะนั้นดึงดูดสายตาอย่างมาก

เรื อนร่ างของทิรันด้ายังงดงามยิง่ กว่าเสวี่ยซาที่เขาได้ถ้ าํ มองไปไม่กี่คืนก่อนเสี ยอีก

เขาเหม่อมองใบหน้าของทิรันด้าราวกับต้องมนต์ เซียวอวีเ๋ ชื่อว่าไม่มีผใู ้ ดงดงามไปกว่าเธอแล้ว

ในโลกใบนี้

ใบหน้าของเธอทําให้เขาถูกกระตุน้ ขึ้นมา

เอื๊อก~
เซียวอวีก๋ ลืนนํ้าลาย เขาถูไม้ถูมือในขณะที่ยมิ้ อย่างลุ่มหลง "หืม...ทิรันด้าเจ้าเป็ นบริ วารของข้า
สิ นะ....เจ้าจะว่าอะไรไหม หากว่าข้าจะสัมผัสร่ างของเจ้าอย่างนุ่มนวล?"

ไม่มีผใู ้ ดอยูใ่ นบริ เวณนี้นอกจากทิรันด้า เซียวอวี๋กล่าวข้อเรี ยกร้องที่ไร้ยางอายออกไปขณะที่เขา

เลียริ มฝี ปาก

ทิรันด้าดูเหมือนจะรู ้ถึงจุดประสงค์ของเซียวอวีไ๋ ด้ เธอจ้องมองเซี ยวอวีแ๋ ละกล่าวออกมาอย่าง

เย็นชา "ข้าสามารถต่อต้านและปกป้ องตัวเองได้ หากว่านายท่านออกคําสั่งที่ไม่เหมาะสม หากว่า
นายท่านพยายามที่จะล่วงเกินข้า บริ วารผูน้ ้ ีมีสิทธิ์โดยชอบธรรมที่จะลงโทษนายท่าน"

"โอ้....เช่นนั้นเจ้าจึงสามารถปกป้ องตัวเองและลงโทษได้....เป็ นโชคดีที่ขา้ ถามขึ้นก่อน แล้ว

วิธีการลงโทษของเจ้าล่ะ?" เซียวอวีเ๋ อ่ยปากถาม

ใบหน้าของทิรันด้าไม่แสดงความรู ้สึกใดๆขณะที่จอ้ งมองไปที่ส่วนล่างของเซียวอวี๋ "ข้าสามารถ

ตัดชิ้นส่ วนที่ไร้ประโยชน์ออกไปได้ หากว่าท่านต้องการที่จะแตะต้องตัวข้า"
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 14

เซียวอวีเ๋ อามือไปกุมที่ส่วนล่างโดยสัญชาตญาณทันที ทิรันด้าผูน้ ้ ีคุกความเขาเกินไปแล้ว! เขา

รู ้สึกราวกับว่าเขากําลังถูกลงลงทัณฑ์ เขาทําได้เพียงจ้องมองเค้กที่อยูเ่ บื้องหน้าหากแต่วา่ เขาไม่
สามารถรับประทานมันลงไปได้! อา~ สวรรค์~ ใยถึงทํากับข้าเช่นนี้

"เช่นนั้น....มีคาํ สัง่ แบบใดบ้างที่เจ้าจะรับฟัง?" เซี ยวอวีก๋ ล่าวถามด้วยนํ้าเสี ยงขมขื่น

"ข้าจะปฏิบตั ิตามคําสั่งที่เกี่ยวข้องกับการรบเพียงเท่านั้นและข้ามีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธคําสั่งอื่นๆ" ทิ
รันด้าไม่แม้แต่จะชายตามองเซียวอวี๋

เซียวอวีย๋ งั คงถามคําถามอีกเพิ่มเติม ซึ่งทิรันด้าก็ตอบเพียงบางคําถาม บางคําถามเธอก็จะเพิกเฉย

"นี่มนั ไม่ใช่สูงส่ ง! นี่มนั หยิง่ ทะนงแล้ว!" เซียวอวี๋ครํ่าครวญขณะมองไปที่ทิรันด้า

เอลฟ์ เป็ นเผ่าพันธ์ุุที่หยิง่ ทะนงเป็ นอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ทิรันด้าจะหยิง่ ยโสด้วยเช่นกัน

"โถ่~ คิดว่าเธอจะออกมาเพื่อเป็ นเมดของฉันเสี ยอีก แต่นี่ดูราวกับว่าฉันกลับตกอยูใ่ นฐานะ

ทาสเสี ยเอง....สวรรค์~"

อย่างไรก็ตามนํ้าลายยังคงไหลออกมาจากมุมปากของเขาขณะที่ใช้สายตากวาดผ่านเรื อนร่ าง
ของทิรันด้าอยูด่ ี

หลังจากครึ่ งชัว่ โมงผ่านไป พลธนูคนแรกก็ปรากฏออกมา แต่เซียวอวีก๋ ลับรู ้สึกผิดหวังเป็ นอย่าง

มาก พลธนูเอลฟ์ กลับเป็ นผูช้ าย! พวกเขารับฟั งคําสัง่ ของเขาแต่ภายในแววกลับมีความรู ้สึก
ต่อต้านยามเมื่อมองมายังเซียวอวี๋ นัน่ ทําให้เขาโกรธเป็ นอย่างมาก เขานั้นมีสายสัมพันธ์ที่ดีกบั
เหล่าออร์ค แม้วา่ พวกออร์คจะมีนิสัยไม่ดีที่กินเนื้อมนุษย์ แต่พวกเขาก็ยงั แข็งแกร่ งกว่าพวกผูช้ าย
ร่ างบางเหล่านี้

"เฮอะ! ข้าก็ไม่อยากที่จะเรี ยกพวกเจ้าออกมาหรอก หากว่าข้านั้นไม่ขาดแคลนพลธนู" เซียวอวี๋

ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
เขาลองสอบถามระบบเกี่ยวกับการที่จะสามารถเรี ยกเอลฟ์ สาวสวยออกมา

เซียวอวีไ๋ ม่สามารถทนมองเอลฟ์ ผูช้ ายที่หยิง่ ยโสเหล่านี้ได้ มันจะดีกว่ามากหากว่าเป็ นสาวสวย

ระบบตอบกลับว่าไม่สามารถบอกได้จนกว่าเขาจะได้รับอนุญาติ เซียวอวีก๋ ลายเป็ นหดหู่หลังจาก

ที่ได้ฟังคําตอบ อย่างไรก็ตามเขาจําได้วา่ ยังมีชนชั้นสู งของเอลฟ์ ที่เรี ยกว่า พรานหญิง อยู่ พวก
เธอนั้นเป็ นเอลฟ์ ผูห้ ญิง

เซียวอวีต๋ อ้ งการที่จะหยุดสร้างพลธนูข้ ึนมาในทันทีและสร้างพรานหญิงขึ้นมาแทน อย่างไรก็

ตาม เขาเหลือบไปเห็นที่อินเทอร์เฟซของเกม ซึ่งคําว่าพรานหญิงถูกเปลี่ยนไปเป็ นพรานเสี ยแล้ว
เซียวอวีก๋ ่นด่าออกมาเสี ยงดังเมื่อรู ้วา่ พวกเขาจะต้องเป็ นเพศชายด้วยเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เขาทราบว่าพวกพรานนั้นต้องมีพาหนะคู่กาย และในตอนนี้เขาก็ยงั ไม่มีกองทหาร

ม้าเลย สัตว์พาหนะของพวกเขาย่อมไม่แข็งแกร่ งเทียบเท่าฝูงหมาป่ าของพวกออร์ค อย่างไรก็
ตาม เขายังสามารถใช้พวกเขาในการสอดแนมได้

สุ ดท้าย เขาก็สั่งผลิตพลธนูเอลฟ์ 200 นายและนายพราน 100 นาย

เซียวอวีร๋ ี บออกจากฐานทัพของเอลฟ์ อย่างรวดเร็ว เขาไม่ตอ้ งการที่จะอยูท่ ่ามกลางพวกเอลฟ์ ที่

หยิง่ ยโสเหล่านั้น เขากําลังคิดหาวิธีที่จะครอบครองทิรันด้าอยู่ ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม ทิรันด้าก็ยงั
เป็ นสาวในฝันสําหรับผูช้ ายโดยทัว่ ไปอยูด่ ี
เซียวอวีล๋ องเลียบเคียงถามจากระบบ แต่คาํ ตอบมีเพียงความเงียบ ดังนั้นเขาจึงตัดสิ นใจ
เปลี่ยนไปถามกรอม....

............................

...........................

เขานั้นสนิทสนมกับกรอมและกรอมก็ยงั จงรักภักดีต่อเขาอย่างยิง่ ดังนั้นเซี ยวอวีจ๋ ึงคาดหวังว่าเขา

ควรจะได้รับข้อมูลมาบ้างเล็กน้อย

เมื่อเซียวอวีเ๋ ดินกลับมา เขาก็พบว่าพวกนักรบออร์คกําลังฝึ กซ้อมอยูภ่ ายในฐาน เขารู ้แล้วว่าพวก

นักรบออร์คนั้นจะสามารถเพิ่มระดับได้เมื่อพวกมันฝึ กซ้อม อย่างไรก็ตามมันก็เป็ นแบบค่อยเป็ น
ค่อยไป ไม่ได้รวดเร็วนัก วิธีเดียวที่จะสามารถเพิ่มระดับได้อย่างรวดเร็วก็คือ การต่อสู ้ในสนาม
รบจริ ง

เซียวอวีเ๋ รี ยกตัวกรอมออกมาด้านข้าง เขาอมยิม้ อย่างมีเลศนัย "กรอม ดูเหมือนว่าชีวติ ของเจ้าช่วง

นี้จะดีไม่นอ้ ย"

มีเพียงการแสดงออกที่สัตย์ซื่อปรากฏอยูบ่ นใบหน้าของกรอม เขาพยักหน้า "ขอบคุณนายท่าน

ชีวติ ความเป็ นอยูข่ องพวกเราในที่น้ ีนบั ว่าไม่เลวเลย"

เซียวอวีห๋ ยีตาลง "อืม....ข้าอยากจะสอบถามเจ้าสักเล็กน้อย เจ้าก็รู้วา่ พึ่งทําการอัญเชิญพวกพลธนู

เผ่าเอลฟ์ มาเมื่อเร็วๆนี้ แต่ดูเหมือนพวกเขาจะมีอคติบางอย่างต่อข้า มีหนทางใดบ้างที่ขา้ จะ
เปลี่ยนความคิดของพวกเขา?"
กรอมชักดาบออกจากหลังและคํารามออกมา "ข้าจะไปหาพวกมันและมอบบทเรี ยนให้แก่พวก
มัน ว่าหากดูหมิ่นนายท่านจะต้องพบกับสิ่ งใด!"

"เฮ้ย! เดี๋ยว....เดี๋ยว.." เซียวอวีร๋ ี บรั้งตัวกรอมเอาไว้

ความจงรักภักดีของกรอมนั้นย่อมไม่ตอ้ งกล่าวถึงและเซียวอวีก๋ ร็ ู ้สึกซาบซึ้ งอย่างยิง่ หากแต่

ปัญหาก็คือ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกออร์คและเอลฟ์ นั้นไม่อาจเรี ยกได้วา่ ดี เมื่อเป็ นเช่นนั้น
แล้ว เขาจึงไม่ตอ้ งการให้มีปัญหาระหว่างฐานทัพเกิดขึ้น

"พวกเขายังคงเชื่อฟังคําสั่งของข้าเพียงแต่ไม่ให้ความเคารพเท่านั้น ข้าต้องการจะทราบวิธีที่จะ
ทําให้พวกเขาเคารพข้าบ้าง" เซียวอวี๋ยมิ้ ขณะที่เขาพยายามเกลี้ยกล่อมกรอมให้อารมณ์เย็นลง

อกของกรอมขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจที่ฟึดฟัด ดูเหมือนว่าความโกรธของเขายังคงไม่
จางหาย "พวกเอลฟ์ ที่คิดว่าตัวเองสู งส่ งและหยิง่ ยโส พวกมันคิดว่าเผ่าพันธ์ของพวกมันไร้ที่ติ ไม่
ช้าข้าจะมอบบทเรี ยนที่แสนลํ้าค่าให้แก่พวกมัน! นายท่าน ยากนักที่จะทําให้พวกมันยอมนอบ
น้อม แต่ท่านสามารถทําให้พวกมันภักดีได้ เมื่อท่านได้รับค่าความภักดีในระดับสู งสุ ด พวกมัน
จึงจะนอบน้อมต่อนายท่าน แต่ยากนักที่จะได้รับความภักดีมาจากพวกมัน"

"ค่าความภักดี?" ทันใดนั้นเซียวอวีก๋ จ็ าํ ได้วา่ เคยเห็นสิ่ งนั้นในหน้าต่างความสามารถของกรอม

แต่ในตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ ใจกับมัน

เขาเปิ ดหน้าต่างอินเตอร์เฟซของเกมขึ้นมาและมองดูค่าความภักดีของกรอม มีตวั เลข 20 แสดง

อยูบ่ นพื้นหลังสี เขียว
ในขณะที่ดา้ นข้างเป็ นพื้นหลังสี แดง ซึ่งมันเอาไว้แสดงการกระทําเชิงลบเท่านั้น

มีค่าความภักดีของทิรันด้าแสดงเอาไว้ นัน่ คือ -10

"ติดลบสิ บงั้นหรอ?" เซียวอวีพ๋ ึมพํา

"ค่าความภักดีมีการเพิม่ ขึ้นหรื อลดลงด้วยงั้นหรื อ?" เซียวอวีห๋ นั ไปถามกรอม

กรอบกล่าวตอบ "พวกมันจะถูกสะสมอย่างช้าๆ ข้าและนายท่านต่อสู ้เคียงบ่าเคียงกัน ผ่าน

ช่วงเวลาคับขันมาด้วยกัน นี่คือหนทางในการได้รับความจงรักภักดีจากพวกเรา นอกจากนี้ ยังมี
การแสดงออกทางอารมณ์ซ่ ึงจะได้รับความภักดีอยูด่ ว้ ย ดังเช่น พวกเรานั้นรู ้สึกซาบซึ้งเป็ นอย่าง
เมื่อนายท่านนําศพของนักรบที่ตายกลับมาทําพิธีที่แท่นบูชาแห่งวายุ ในขณะเดียวกัน ค่าความ
จงรักภักดีของพวกเราจะลดลงหากท่านข่มเหงรังแกหรื อทอดทิ้งพวกเราโดยไม่สนใจใยดี"

"เป็ นเช่นนั้นเอง" เซี ยวอวี๋รู้แล้วว่าทําไมค่าความจงรักภักดีของกรองถึงสู งและของทิรันด้าถึงตํ่า

เขาแสดงท่าทีคุกคามเธอยามเมื่ออัญเชิญเธอออกมา และนัน่ ก็เป็ นผลให้ความประทับใจแรกพบ

ของพวกเขานั้นยํา่ แย่

หากว่าเขาทราบล่วงหน้า เขาจะแสดงออกถึงความเป็ นสุ ภาพบุรุษให้พระเอกยังต้องอายกันเลย

เมื่อตอนที่อญั เชิญทิรันด้าออกมา
"จะเกิดอะไรขึ้นหากว่าค่าความภักดีสูงหรื อตํ่าจนเกินไป?" เซียวอวีถ๋ ามอย่างสงสัย

"หากว่าความภักดีมีค่าเป็ นติดลบ 50 แล้วล่ะก็ พวกรบจะจากท่านไป หากมีค่าติดลบ 100

พวกเขาจะมองท่านเป็ นศัตรู หากว่าค่าความภักดีมีมาก ขวัญกําลังก็จะเพิ่มมากขึ้นและหากว่ามี
ค่าถึง 100 พวกเราจะทําตามคําสั่งของนายท่านทุกประการ" กรอมอธิ บายอย่างละเอียด

"ทุกอย่างเลยงั้นหรื อ?" เซียวอวีต๋ วั แข็งค้างเมื่อได้ยนิ คํานั้น

"ขอรับ พวกเราจะเชื่อฟังและทําทุกอย่างที่นายท่านประสงค์ดว้ ยด้วยจิตวิญญาณทั้งหมดของ

พวกเรา" กรอมตอบคําถามด้วยความซื่อสัตย์

"หากว่าเป็ นเช่นนั้น หึหึหึ....." มีรอยยิม้ ที่ดูชวั่ ร้ายปรากฏอยูบ่ นใบหน้าของเซี ยวอวี๋ เขาค้นพบ

หนทางที่จะครอบครองทิรันด้าแล้ว!
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 15

ดิแอนเชี่ยนส์ออฟวอร์ใช้เวลาครึ่ งชัว่ โมงในการผลิตพลธนู 1 นาย ซึ่งเทียบเท่ากับที่ผลิตนักรบ

ออร์คนัน่ ก็คือ 48 นายต่อวัน

ระดับของทิรันด้ายังคงอยูท่ ี่ระดับ 1 ดังนั้นเซียวอวี๋จึงตั้งใจที่จะเพิ่มระดับให้เธอ เพื่อให้

แข็งแกร่ งขึ้นมากกว่านี้

ทักษะที่ทิรันด้าสามารถเรี ยนรู ้ได้: ศรเวทย์(เพิ่มได้ถึงระดับ 3) ตาเหยีย่ ว(เพิ่มได้ถึงระดับ 3),

ศรกระจาย(เพิ่มได้ถึงระดับ 3),จิตวิญญาณแห่งสัตวป่ า(เพิ่มได้ถึงระดับ 3)
ศรเวทย์จะเป็ นทักษะที่ทิรันด้าใช้เวทย์มนต์ของเธอก่อรู ปขึ้นเป็ นลูกศร

ตาเหยีย่ วจะเป็ นทักษะที่ช่วยเพิ่มระยะการมองเห็นและความแม่นยําในการยิงธนูของเธอ

ศรกระจายจะช่วยให้เธอสามารถโจมตีได้หลายเป้ าหมายในการยิงเพียงครั้งเดียว

จิตวิญญาณแห่งสัตวป่ าจะเป็ นทักษะที่ทาํ ให้เธอสารสื่ อสารกับสัตว์และทําให้พวกมันเชื่องได้

เธอสามารถควบคุมมันให้เข้าสู่ สนามรบ ยิง่ ไปกว่านั้นเธอยังสามารถเสริ มความแข็งแกร่ งให้กบั
สัตว์ได้ดว้ ย

นอกเหนือจากทักษะเหล่านี้แล้ว เธอยังทักษะที่เรี ยกว่า ย้ายเงา ที่สามารถใช้เงาเพื่อซ่อนตัวจาก

การมองเห็นของศัตรู ได้อีกด้วย

ซึ่งมันเป็ นทักษะทัว่ ไปของเอลฟ์ ราตรี ทุกคนอยูแ่ ล้ว อย่างไรก็ตามย้ายเงานั้นไม่ได้หมายความว่า

จะทําให้ผใู ้ ช้ล่องหนโดยสมบูรณ์ มันยังมีเงื่อนไขบางประการอยู่

พวกเขาจะไม่สามารถซ่อนตัวได้ หากว่าที่แห่งนั้นไม่มีเงา

เซียวอวีอ๋ อกคําสัง่ ให้ทิรันด้าเรี ยนทักษะตาเหยีย่ วเป็ นสิ่ งแรก มันเป็ นทักษะที่มีประโยชน์อย่าง

มาก นอกจากนั้นมันยังจะเพิม่ ทั้งระยะการมองเห็นของเธอและความแม่นยําอีกด้วย ซึ่งนัน่
หมายถึงเธอสามารถสร้างความเสี ยหายให้แก่ศตั รู ได้มากขึ้น
เซียวอวีว๋ างแผนที่จะพาทิรันด้าไปกวาดล้างกลุ่มโจร นี่ไม่เหมือนกับครั้งแรกที่เขามีเพียงนักรบ
ออร์คไม่กี่นาย ตอนนี้เขามีเป็ นกองทัพ ดังนั้นการเข้ากวาดล้างค่ายโจรเล็กๆจึงไม่เป็ นปั ญหาอีก
ต่อไป อีกไม่นานกองทัพของเขาก็จะหลากหลายขึ้น

ด้วยข่าวกรองของฟ็ อกซ์ เขาได้ใช้นกั รบออร์ค 200 นายไปปิ ดล้อมค่ายโจรขนาดเล็กที่มีโจร

ไม่ถึง 100 คนนั้นและให้ทิรันด้าสังหารพวกเขาด้วยทักษะเพื่อเก็บค่าประสบการณ์

พวกโจรมีเพียงความหวาดกลัวและพยายามหลบหนีดว้ ยตื่นตระหนก ซึ่งทิรันด้าได้ยนื อยูบ่ นบ่า

ของนักรบออร์คจะคอยใช้ธนูยงิ สังหารพวกโจรอย่างรวดเร็ว เพียงชัว่ พริ บตา เหล่าโจรหลายสิ บ
คนก็ทอดร่ างกลายเป็ นซากศพ

เซียวอวีไ๋ ด้ยนื อยูด่ า้ นข้างของนักรบออร์คที่มีทิรันด้าอยูบ่ นบ่า ในขณะที่บางครั้งสายตาของเขา

จะคอยเหลือบมองขึ้นไปด้านบนอย่างอยุไ่ ม่สุข แต่ในบางครั้งทิรันด้าจะเล็งลูกศรมาทางเขาและ
ทําให้เขาตัวสั่นด้วยความกลัว

พวกโ๗รส่ วนใหญ่ยอมแพ้ทนั ทีหลังที่พวกเขาพบว่ามันไม่มีหนทางหลบหนีใดๆจากเงื้อมมือ

ของกองทัพออร์ค

เซียวอวีย๋ อมไม่โหดเหี้ยมถึงขนาดสั่งฆ่าพวกเขาทั้งหมด แต่เขาได้สั่งให้ล่ามคนพวกนั้นไว้เป็ น

ทาส

หลังจากสอบปากคําไปหลายคน เซียวอวีก๋ พ็ บว่าหัวหน้าโจรได้กระทําความผิดหลายประการ

รวมทั้งการข่มขืนผูห้ ญิงและสิ่ งเลวร้ายอื่นๆอีกมากมาย เขาจึงสั่งทิรันด้าให้ยงิ สังหารหัวหน้าโจร
ทันที
หลังการโจมตีสิ้นสุ ดลง ระดับของทิรันด้าก็มาอยูท่ ี่ 3 เซียวอวีไ๋ ด้จดั สรรแต้มทักษะไปที่ศรเวทย์
และศรกระจาย

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋กลายเป็ นผิดหวังหลังจากพบว่าพวกเขาสามารถปล้นทองมาจากพวกโจร

ได้เพียง 2000 เหรี ยญ ฟ็ อกซ์จึงอธิ บายว่าโจรกลุ่มนี้ไม่ได้ร่ าํ รวยนัก ไม่เหมือนกลุ่มก่อน
หน้าที่พวกเขาได้ออกปล้นพวกพ่อค้า และยังโชคดีที่พวกเขาไม่ได้ส่งมอบเหรี ยญทองกลับ
จักรววรดิไปจนหมด และโดยทัว่ ไปแล้วกลุ่มโจรต่างๆจะมีทองคําอยูร่ าวๆ 4000 -
5000 เหรี ยญ

ในระยะเวลาเพียงช่วงสั้นๆ เซียวอวีไ๋ ด้ออกกวาดล้างพวกโจรทุกกลุ่มที่อยูล่ ะแวกเมืองได้ภายใน

เวลาเพียง 10 วัน เขาได้ใช้พวกโจรที่ยอมจํานนให้ตดั ไม้และลําเลียงกลับไปยังฐานทัพออร์ค

พวกเอลฟ์ ย่อมไม่อนุญาติให้ 'มนุษย์ช้ นั ตํ่า' มาอาศัยอยูภ่ ายในฐานทัพของพวกเขา ดังนั้น

เซียวอวีจ๋ ึงไม่มีทางเลือกนอกจากใช้งานพวกทาสที่ฐานทัพออร์ค

จากการโจมตีอย่างต่อเนื่องในหลายวันนี้ทาํ ให้พวกนักรบออร์คนั้นเพิม่ ระดับขึ้นเป็ น 2 รู ปร่ าง

ของพวกมันดูใหญ่โตขึ้นเล็กน้อยและดูทรงพลังยิง่ กว่าเดิม กรอมได้มาถึงระดับที่ 6 ในขณะที่ทิ
รันด้าอยูใ่ นระดับที่ 5

ทักษะที่กรอมมีอยูค่ ือ วินด์วอร์ค(ระดับ 1),อมนิแสลช(ระดับ 2),โจมตีจุดตาย(ระดับ 3)

ทักษะที่ทิรันด้ามีอยูค่ ือ ศรเวทย์(ระดับ 2),ตาเหยีย่ ว(ระดับ 1),ศรกระจาย(ระดับ 2)

เซียวอวีล๋ องคํานวณดูกพ็ บว่ามันถึงเวลาแล้วที่กองทัพของแค่รี่จะมาถึง ในตอนนี้เขามีกองทัพถึง
500 นายและมันก็พร้อมแล้วที่จะจัดการกองทัพนับพันของแครี่

เซียวอวีก๋ าํ ลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยสงครามครั้งนี้ เพราะว่ามันจะเป็ นการทดสอบที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุดที่

เขาจะเผชิญในอนาคตอันใกล้น้ ี

ตอนนี้เซียวอวีส๋ ามารถสร้างโรงตีเหล็กและผลิตยุทธภัณฑ์ให้พวกนักรบออร์คได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม ราคาของอาวุธและชุดเกราะก็ทาํ ให้เซียวอวีอ๋ า้ ปากค้าง ตอนนี้เขายังไม่มีเหล็กหรื อ

วัสดุอื่นๆ ดังนั้นชุดเกราะต่อนักรบออร์ค 1 นายจึงมีราคาอยูท่ ี่ 200 เหรี ยญ และการอัพเกรด
ขวานก็มีค่าใช้จ่ายอยูท่ ี่ 50 เหรี ยญ เซียวอวีส๋ าปแช่งระบบขณะที่เขาจ่ายเงินซื้อและอัพเกรด
อุปกรณ์ที่มีราคาแพงเสี ยยิง่ กว่าการผลิตนักรบ

ในเวลาสั้นๆ เขาต้องใช้เงินราว 250 เหรี ยญสําหรับเกราะคุณภาพดีและการอัพเกรดขวานให้

นักรบออร์ค และตอนนี้เขามีนกั รบออร์คอยู่ 200 นาย นัน่ หมายความว่าเขาจะต้องจ่ายเงินถึง
50000 เหรี ยญเลยทีเดียว

สุ ดท้ายเซียวอวีก๋ ต็ ดั สิ นใจสั่งซื้อชุดเกราะและอัพเกรดขวานเพียง 100 ชุด

นอกจากนี้เขายังต้องสร้างโพรงสําหรับเหล่าออร์คและบ่อนํ้าแสงจันทร์ให้กบั พวกเอลฟ์ อีก ซึ่ง
หากว่าเขาไม่สร้างพวกนักรบก็จะล้มตายเพราะความหิวโหย

แต่เซียวอวีก๋ ย็ งั รุ ้สึกดีใจอย่างมากที่โรงตีเหล็กนี้สามารถอัพเกรดดาบของกรอมได้ ดาบเก่าที่ข้ ึน

สนิมจะไม่มีอีกต่อไป
หลังจากอัพเกรดแล้วพลังโจมตีของดาบถูกเพิม่ ขึ้นอีกโข มันอยูใ่ นช่วงความเสี ยหายระหว่าง
14 - 23 จุดซึ่งต่างจากของเดิมลิบลับ

"เศษเหล็ก...." เซียวอวีท๋ ราบว่ามันเป็ นการฟุ่ มเฟื อยจนเกินไปหากใช้เฉพาะเหรี ยญทองในการ

ซื้ออาวุธ ในตอนนี้เขาเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าทําไมในสงครามแต่ละครั้งถึงใช้เงินกับเยอะนัก
เขาเคยสั่งซื้ออุปกรณ์ในเกมมาจากโรงตีเหล็กโดยตรง อย่างไรก็ตามในโลกแห่งความเป็ นจริ งเขา
ทราบว่ามันมีค่าใช้จ่ายที่สูงมากและยังใช้ระยะเวลาเพื่อซื้อชุดเกราะและอุปกรณ์อื่นๆ

เซียวอวีร๋ ู ้สึกพอใจเป็ นอย่างมากเมื่อเขามองเห็นชุดเกราะเซตแรกถูกสร้างออกมา แม้วา่ มันจะไม่

ผลเพิ่มเติมใดๆแต่อย่างน้อยมันก็จะป้ องกันจุดสําคัญของร่ างกายนักรบออร์คได้ นักรบออร์คล้
วนใช้ร่างกายอย่างมากภายในสนามรบ แม้วา่ ผิวหนังของพวกมันจะหนาแต่กไ็ ม่ได้หมายความ
ว่าฟันแทงไม่เข้า

เซียวอวีท๋ ราบว่าการสั่งซื้ อเหล็กในดินแดนที่รกร้างแห่งนี้น้ นั เป็ นเรื่ องยุง่ ยาก วัสดุต่างๆล้วนขาด

แคลนภายในดินแดนแห่งนี้
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 16

เมื่อหลายวันก่อนเซียวอวี๋ได้ใช้ความพยายามในการถํ้ามองพี่สะใภ้สี่ที่กาํ ลังอาบนํ้าอยู่ แม้วา่ เสวีย่

ซาจะไม่สามารถเอาผิดเขาได้ แต่นางก็มนั่ ใจเป็ นอย่างมากว่าผูท้ ี่แอบมองนางก็คือ เซียวอวี๋

"ทั้งหมดที่เจ้ากําลังกล่าวถึงคือการซื้อเหล็กและเหล็กกล้า! ในขณะที่กองทัพของแคร์รี่จะยกมา
ในอีกไม่กี่วนั แต่เจ้ากลับใช้เวลาไปกับเรื่ องไร้สาระพวกนี้น่ะรึ ! ใยเจ้าถึงไม่หลบหนีไปเสี ย?
เหตุใดเจ้าถึงกลับมาที่นี่อีก?" เสวีย่ ซาสวมชุดเกราะและห้อยดาบไว้ที่ขา้ งเอว ดูเธอราวกับวีร
สตรี ที่กล้าหาญในขณะที่กาํ ลังตําหนิเซียวอวี๋
เซียวอวีท๋ ราบว่าเขากําลังถูกเข้าใจผิด "พี่สะใภ้สี่ ข้ากําลังตามหาเหล็กกล้าสําหรับการสร้างอาวุธ
อยู่ นี่จึงเป็ นหนทางเดียวที่ขา้ จะปกป้ องท่านได้ ไฉนท่านถึงต้องตําหนิขา้ ด้วย?"

"เจ้ายังมีหน้ามากล่าวเช่นนี้อีก! เป็ นเจ้าที่สูญเสี ยน้องสะใภ้หา้ ในการเดิมพันและชักนํากองทัพ

ของแครี่ มาทําลายตระกูล! เจ้าคิดหรื อว่าเจ้าจะสามารถเอาชนะกองทัพของแครี่ ดว้ ยเหล็กกล้า
ได้? เจ้าต้องการจะตกตายอยูท่ ี่นี่หรื อ? หนีไปซะ! เจ้าคิดว่าบิดาของเจ้าจะภูมิใจหรื อถึงคิดที่จะ
รอความตายอยูท่ ี่นี่?" เสวีย่ ซาตําหนิเซียวอวี๋โดยไม่หยุดพัก แม้วา่ จะมีร่องรอยความโกรธอยูบ่ น
ใบหน้าของนาง แต่ในขณะเดียวกันนางก็พยายามจะเกลี้ยกล่อมเซี ยวอวีใ๋ ห้หลบหนีไป นี่พิสูจน์
ได้วา่ แท้จริ งแล้วเสวีย่ ซาเป็ นคนจิตใจดี

"ไม่ตอ้ งกังวลเกี่ยวกับตัวข้า ข้ามีหนทางที่จะจัดการแครี่ แล้ว ข้าจะนํากองทัพทหารรับจ้างมาใน

ไม่กี่วนั นี้ พวกเขาจะช่วยเราในการเอาชนะแคร์รี่!" เซียวอวีก๋ ล่าวออกมาด้วยความมัน่ ใจ

อย่างไรก็ตาม ไม่มีผใู ้ ดเชื่อถือคํากล่าวของเซียวอวี๋ที่บอกว่า จะนํากองทัพทหารรับจ้างมาทําศึก

กับแครี่ เซียวอวีค๋ นเก่านั้นเป็ นที่จกั กันดีในฐานะผูโ้ ป้ ปดที่สามารถโกหกได้โดยที่ตาไม่กระพริ บ

พวกเขาจะต้องมีทหารรับจ้างอย่างน้อย 2,000 ถึง 3000 คนในการจะเอาชนะแคร์รี่ ซึ่ง

นัน่ หมายถึงเหรี ยญทองหลายแสนเหรี ยญ

ในขณะที่สถานการณ์การเงินของดินแดนในตอนนี้มนั เป็ นไปไม่ได้ที่จะมีเงินมากถึงขนาดนั้น

"นายท่าน ท่านควรจะออกจากดินแดนแห่งนี้ หากว่าท่านมีความตั้งใจแล้ว ท่านย่อมสามารถ

กลับมาล้างแค้นยามเมื่อมีโอกาศในอนาคตได้" พ่อบ้านหงส์กล่าวออกมาพร้อมกับถอนหายใจ
เขาคิดมาเสมอว่าเซียวอวีอ๋ าจจะหนีออกไปได้ตลอดเวลา แต่เขากลับไม่คาดคิดเลยว่าเซียวอวี๋จะ
อยูใ่ นเมืองจนถึงครึ่ งเดือนสุ ดท้าย

เซียวอวีถ๋ อนหายใจขณะมองเห็นแววตาที่สิ้นหวังของเซียวหงส์ เขารู ้วา่ ไม่มีผใู ้ ดเชื่อว่าเขาจะ

สามารถเอาชนะแคร์รี่ได้ "ลุงหงส์ วางใจเถอะ ข้ากล่าวไว้แล้วว่าจะปกป้ องดินแดนนี้และข้า
จะต้องทํามันให้ได้!"

ในเวลาเดียวกันก็มีทหารเข้ามาภายในห้อง

"มีสารจากแคร์รี่ขอรับ"

เซียวอวีม๋ องดูมว้ นกระดาษที่อยูใ่ นมือของทหาร

"บอกไปว่า หากว่ามันต้องการสงคราม มันก็จะได้รับสงคราม ข้าจะอยูท่ ี่นี่และรอคอยมันมา"

เซียวอวีก๋ ล่าวอย่างใจเย็น

"นายท่าน ถึงเวลาที่ท่านจะต้องหลบหนีแล้ว" พ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยพยายามกล่าว

โน้มน้าวเซียวอวี๋

ความจริ งแล้ว หลายวันมานี้พ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ยพยายามโน้มน้าวให้เซียวอวีแ๋ ละ

นายหญิงทั้งห้าให้จากไป ทว่ากลับไม่มีผใู ้ ดที่ฟังคํากล่าวของพวกเขาเลย
เซียวอวีก๋ ล่าวว่าเขาจะไม่จากไปไหน ซึ่งนัน่ ทําให้พ่อบ้านหงส์กลายเป็ นร้อนใจ หากว่าเซียวอวี๋
ตาสว่างได้ก่อนหน้านี้ พวกเขาก็คงไม่ตอ้ งมาเผชิญกับสถานการณ์ที่กาํ ลังจะเกิดขึ้นนี้แล้ว ทว่า
หากเซียวอวีเ๋ สี ยชีวติ ลง พวกเขาคงไม่มีหน้าไปพบกับเซียวซานเทียนในปรภพ

สงครามถูกกําหนดขึ้นในสามวันข้างหน้า

เซียวอวีม๋ ีความมัน่ ใจอย่างเต็มเปี่ ยมขณะมองดูนกั รบออร์ค 200 นาย พลธนูเอลฟ์ 200 นาย
และเอลฟ์ นักล่าอีก 100 นายกําลังฝึ กฝน

เนื่องจากผ่านการต่อสู ้มาหลายครั้งในช่วงครึ่ งเดือนที่ผา่ นมาทําให้นกั รบออร์คทั้ง 200 นาย

ขึ้นมาอยูใ่ นระดับที่ 2 ขณะที่พลธนูเอลฟ์ เกือบจะเพิ่มระดับ นักล่านั้นอ่อนแอในด้านของการ
ป้ องกันและเซียวอวีอ๋ วีก๋ ว็ ิตกว่าอาจจะสู ญเสี ยพวกเขาไปโดยง่าย นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่เขาไม่ได้
วางแผนที่จะใช้นกั ล่าในสนามรบมากนัก เขารู ้สึกว่าพวกนักล่าจะมีประโยชน์ในการสอดแนม
และการไล่ล่าเท่านั้น

นักรบออร์คครึ่ งหนึ่งสวมใส่ เกราะพร้อมด้วยอาวุธเล่มใหม่ในมือเรี ยบร้อยแล้ว พวกมันสามารถ

สร้างความเสี ยหายได้เป็ นสองเท่าของนักรบออร์คทัว่ ไป พลธนูเอลฟ์ จะคอยช่วยยิงสนับสนุน
และเซียวอวีเ๋ ชื่อมัน่ ว่าเขาจะสามารถต้านทานการโจมตีจากกองทัพราวสี่ ถึงห้าพันคนได้ตราบใด
ที่เขาปกป้ องกําแพงเอาไว้

................................

...............................
"นี่คือราคาที่ฉนั จะต้องจ่ายเพื่อซื้อลูกศรงั้นหรอ?" เซียวอวีแ๋ ผดเสี ยงออกมาเมื่อได้ฟังคําตอบ
ระบบ เดิมทีที่เขาต้องซื้อชุดเกราะให้พวกนักรบออร์คเพียงครึ่ งเดียวก็เนื่องจากขาดแคลนเงิน มา
ในตอนนี้ระบบกับบอกเขาว่า เขาจําเป็ นจะต้องจ่ายในส่ วนของค่าลูกธนูอีกด้วย

โชคดีที่มนั ไม่แพงมากนัก เขาสามารถซื้อกระบอกใส่ ลูกธนูได้ในราคา 5 เหรี ยญทอง ซึ่งแต่ละ

กระบอกจะมีลูกธนูอยู่ 20 ดอก นอกเหนือจากลูกธนูแล้วเขายังต้องจ่ายค่าอุปกรณ์ ชุดสวมใส่
และค่าซ่อมบํารุ งและอื่นๆอีกมากมาย

เซียวอวีก๋ าํ ลังวางแผนที่จะสร้างแอนเชียนส์ออฟวอนเดอร์เพื่ออัพเกรดชุดเกราะ
ธนูและลูกธนูของพวกเอลฟ์ แต่เขาก็กลายเป็ นหงุดหงิดทันทีเมื่อเห็นสิ่ งที่ตอ้ งใช้: 20,000
เหรี ยญทองและค่าคุณความดี 1000 แต้ม

ในการจะสร้างแอนเชียนส์ออฟวอนเดอร์ เขาต้องการเหรี ยญทองหลายพันเหรี ยญสําหรับการ

อัพเกรด

มันค่อนข้างถูกเมื่อตอนที่สร้างโรงตีเหล็กและสิ่ งก่อสร้างอื่นๆในฐานทัพแห่งแรก แต่มนั จะแพง

มากยิง่ ขึ้นเมื่อเริ่ มก่อสร้างในฐานทัพแห่งที่ 2

เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว หัวหน้าทหารฮุ่ยได้เรี ยกระดมทหารมาได้ 400 นายสําหรับ

สงครามครั้งนี้

ทว่าไม่มีทหารนายใดเลยที่จะมีขวัญกําลังใจในการสู ้รบ เนื่องจากพวกเขารู ้วา่ ผลลัพธ์ของ

สงครามครั้งนี้มีเพียงความพ่ายแพ้ที่รอคอยพวกเขาอยู่ ความหวาดกลัวเริ่ มกัดกินจิตใจของพวก
เขาทีละนิดเมื่อเวลาใกล้เข้ามา
แม้เซียวอวีจ๋ ะกล่าวเอาไว้วา่ จะมีทหารรับจ้างมาเข้าร่ วมในศึกนี้ แต่พวกเขากลับเห็นเป็ นเพียง
ถ้อยคําไร้สาระ คําพูดที่เชื่อถือได้แทบจะไม่เคยออกมาจากปากของเขาเลย

พ่อบ้านเซียวหงส์สวมชุดที่ดูใหม่เอี่ยมขณะที่เขาแหงนมองท้องฟ้ า "นายท่าน บ่าวชราผูน้ ้ ีจะ

จงรักภักดีต่อตระกูลเซียวตลอดไป แต่บ่าวกลับรู ้สึกระอายเหลือเกินที่ไม่สามารถส่ งนายน้อย
และท่านหญิงทั้งหลายออกไปได้" ขณะเดียวกันเริ่ มมีหยดนํ้าริ นไหลอยูบ่ นใบหน้าของเขา

สะใภ้สามคนแรกกําลังนัง่ อยูภ่ ายในห้องโถงขณะที่เหม่อมองไปยังเหยือกนํ้าผึ้ฝที่สดใหม่ มันคือ

นํ้าผึ้งที่พวกนางโปรดปราน แต่พวกนางไม่ได้ดื่มมันมานานมากแล้วจากสภาพการเงินที่ยา่ ํ แย่
ของตระกูลเซี ยว

นี่จะเป็ นการดื่มครั้งสุ ดท้ายของพวกนาง ในเหยือกนั้นได้ผสมยาพิษไว้แล้ว

เสวีย่ ซาสวมชุดเกราะเพื่อเตรี ยมออกศึก นางยืนอยูบ่ นกําแพงเมืองและเตรี ยมตัวต่อสู ้จนวินาที

สุ ดท้ายของชีวติ

อย่างไรก็ตาม ในรุ่ งเช้าก็มีกองทัพเคลื่อนพลมุ่งหน้ามาที่เมือง

แวบแรกหัวหน้าทหารฮุ่ยคิดว่านี่คือกองทัพของแคร์รี่ แต่เขาก็กลายเป็ นประหลาดใจเมื่อ

มองเห็นเซียวอวีย๋ นื อยูเ่ บื้องหน้าของกองทัพนั้น
"เกิดอะไรขึ้น? เขาได้วา่ จ้างกองทหารรับจ้างมาจริ งๆหรื อ? เงื่อนไขแบบใดกันที่จอมล้าง
ผลาญสามารถว่าจ้างพวกเขามาได้?"

กองทัพทหารรับจ้างนี้ดูแปลกประหลาดอย่างยิง่ พวกเขาทุกคนล้วนสวมใส่ เสื้ อคลุมสี ดาํ ขนาด

ใหญ่ มีร่างหนึ่งที่ดูแข็งแกร่ งยืนอยูเ่ บื้องหน้าของพวกเขา ร่ างนั้นมีรูปร่ างที่สูงกว่า 2 เมตร ทําดู
ดุดนั และข่มขวัญผูท้ ี่พบเห็นได้ไม่นอ้ ย

ขณะที่ดา้ นข้างเป็ นกองทัพที่รูปร่ างดูเพรี ยวบาง ในมือของพวกเขาถือไว้ดว้ ยธนูแกะสลักอย่างดี

และสะพายกระบอกใส่ ลูกธนูไว้ที่หลัง ที่เบื้องหน้าของพวกเขามีหญิงสาวนางหนึ่งที่กาํ ลังขี่
พยัคฆ์อยู่ เรื อนร่ างของเธอถูกห่อหุม้ ไว้ดว้ ยผ้าคลุมอย่างมิดชิดเผยให้เห็นเพียงดวงตาคู่หนึ่ง
ดวงตาคู่น้ นั มีกลิ่นอายที่สูงส่ งและดูหยิง่ ยโสเป็ นอย่างมาก

"นะ...นายน้อย ท่านว่าจ้างพวกเขามาหรื อ?" หัวหน้าทหารฮุ่ยกลายเป็ นอ้าปากค้าง

เซียวอวีย๋ มิ้ ออกมา "ถูกแล้ว ด้วยกองทัพนี้พวกเราจะเอาชนะศึกในครั้งนี้!"

หัวหน้าทหารฮุ่ยมองไปยังพวกนักรบออร์คที่อยูเ่ บื้องหน้า เขาทราบได้ทนั ทีวา่ พวกเขาเหล่านี้

ล้วนเป็ นทหารชั้นยอด "แม้จะเป็ นกองทัพขนาดเล็ก แต่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยทหารชั้นยอด
พวกเรามีคนอยูร่ าว 400 คนและเมื่อรวมกับพวกเขา พวกเราจะสามารถป้ องกันเมืองไว้ได้
บางทีพวกเราอาจจะไม่จาํ เป็ นที่จะต้องเอาชนะกองทัพของแคร์รี่"
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 17

"นายท่าน เหตุใดพวกเราถึงต้องนําผูค้ นมามากมายกว่า 5000 คนด้วย ข้าเชื่อว่าเพียง

2000 คนพวกเราก็สามารถบดขยี้เมืองของพวกมันได้แล้ว" ชายที่มีหนวดเครารกครึ้ มมองไป
ยังชายหนุ่มผมบลอนด์ซ่ ึงนัง่ อยูภ่ ายในรถม้า
"แฮมเมอร์ เจ้าจะรู ้อะไร? เจ้าคิดจริ งๆหรื อว่านายท่านของเจ้าผูน้ ้ ีจะเข้าโจมตีดินแดนของ
ราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนเพียงเพราะผูห้ ญิงนางเดียว? ข้าต้องการดินแดนผืนนั้น! ช่วงเวลาแห่งความ
ยากลําบากใกล้เข้ามาแล้ว และดินแดนแห่งนี้กเ็ ป็ นสถานที่ที่ดีที่สุดต่อการสร้างฐานทัพ พวกเรา
สามารถค่อยๆพัฒนามันได้" ชายหนุ่มผมบลอนด์ยกแก้วไวน์ในมือขึ้นจิบ เขาหลับตาลงเพื่อดื่ม
ดํ่าไปกับรสชาติของความสุ ข

เขากําลังจินตนาการถึงฉากที่พวกเขาบุกเข้าไปในเมือง เขามองเห็นทุกผูค้ นล้วนคุกเข่าให้กบั เขา

ในอ้อมกอดทั้งสองข้างมีสาวงามคลอเคลีย

"ใช่ขอรับ นายท่านเป็ นผูท้ ี่ยอดเยีย่ มที่สุด พวกเราสามารถสร้างฐานทัพขึ้นที่นี่เพื่อหลบเลี่ยง

ความสนใจจากทุกฝ่ าย"

หากเซียวอวีอ๋ ยูท่ ี่ดว้ ย เขาก็จะจดจําได้ทนั ทีวา่ ชายหนุ่มผมบลอนด์ผนู ้ ้ ีกค็ ือศัตรู คู่อาฆาตของเขา

แคร์รี่

แถวทหารที่เป็ นระเบียบกําลังเดินขนาบข้างรถม้าที่ดูหรู หราของเขา ใบหน้าของพวกทหาร

แสดงออกถึงความหยิง่ ยโส พวกเขาคิดว่าสงครามครั้งนี้มนั จบลงไปแล้ว และผูช้ นะก็คือฝ่ ายเขา
ในมุมมองของพวกเขา มันจะไม่มีการรบกันจริ งเกิดขึ้นแต่อย่างใด ยามเมื่อพวกเขาไปถึง
กองทัพของอีกฝ่ ายก็จะยอมศิโรราบแต่โดยดี

พวกเขาเพียงกังวลว่าดาบในมือของพวกเขาจะไม่ได้ลิ้มรสเลือดหลังสงครามสิ้ นสุ ดลง

ยามเที่ยง กองทัพของแครี่ กอ็ ยูห่ ่างจากเมืองไลอ้อนราว 10 ไมล์

"แล้วเด็กหญิงตัวน้อยนางนั้นล่ะ?" แครี่ เอ่ยปากถาม

โดทุ หัวหน้าทหารของกองทัพก้าวออกมาเอ่ยตอบ "วางใจเถิดนายน้อย ข้าได้ส่งสายลับแฝงตัว

เข้าไปภายในเมืองแล้ว พวกเขารายงานมาว่าเด็กหญิงนางนั้นยังคงไม่ได้ออกจากเมือง"

แครี่ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ พื้นที่แถบเมืองไลอ้อนนั้นเป็ นดินแดนรกร้าง มันไม่มีพืชพรรณ

งอกเงยขึ้นอยู่ ดังนั้นแคร์รี่จึงสามารถมองเห็นกําแพงของเมืองไลอ้อนได้ต้ งั แต่ระยะไกล

ในขณะเดียวกัน เซียวอวี๋กก็ าํ ลังจ้องมองกองทัพของอีกฝ่ ายอยูบ่ นกําแพง

"ดูเหมือนว่าพวกมันจะนําคนมามากมายนัก" หัวหน้าทหารฮุ่ยมองดูคลื่นมนุษย์ของกองทัพฝั่ง
แคร์รี่ เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าอีกฝ่ ายจะนําคนมามากมายถึงเพียงนี้

"นัน่ ไม่สาํ คัญหรอก สุ ดท้ายพวกมันก็ตอ้ งกลายเป็ นปุ๋ ยอยูด่ ี" เซียวอวีม๋ องไปยังจุดสี ดาํ ที่อยู่
ห่างไกลและกล่าวด้วยความหยิง่ ผยอง เขามีความมัน่ ใจอย่างเต็มเปี่ ยมขณะที่เขามียอดนักรบ
ออร์คและพลธนูเอลฟ์ อยูใ่ ต้บญั ชาการ

"ทหารรับจ้างเหล่านี้เชื่อถือได้หรื อขอรับ?" หัวหน้าทหารฮุ่ยมองดูนกั รบออร์คและพลธนู

เอลฟ์ ที่ซ่อนตัวอยูภ่ ายใต้เสื้ อคลุม มีร่องรอยของความแคลงใจปรากฏขึ้น
หัวหน้าทหารฮุ่ยคิดว่าเซียวอวีน๋ ้ นั ยังเยาว์วยั เขาไม่ทราบพื้นหลังของเหล่าทหารรับจ้างพวกนี้ เขา
เกรงว่านี่จะเป็ นการเชื้อเชิญหมาป่ าเข้าถํ้า หัวหน้าทหารฮุ่ยติดตามรับใช้เซียวซานเทียนมานาน
หลายปี และเขาก็ได้ผา่ นร้อนผ่านหนาวมามาก

เขาไม่ได้สงสัยเกี่ยวกับประสิ ทธิภาพการต่อสู ้ของเหล่าทหารรับจ้างพวกนี้ แต่ปัญหาก็คือ ทหาร

รับจ้างที่มีเพียง 400 นายจะทําอย่างไรกับกองทัพขนาด 5000 คนได้?

"พวกมันมาแล้ว" ทิรันด้าเข้ามารายงานเซียวอวี๋

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าขณะที่ยกแก้วไวน์ข้ ึนจิบ เขาค่อยๆจิบมันทีละนิดจากนั้นจึงวางมันลงบนโต๊ะ

เซียวอวีน๋ าํ ไวน์แดงพวกนี้มาจากที่เก็บไวน์ของบิดา เขาดื่มมันอย่างมีความสุ ขขณะที่นงั่ รออยูบ่ น
กําแพงเมือง ด้านซ้ายของเขายืนไว้ดว้ ยทิรันด้า ขณะที่ดา้ นขวาเป็ นกรอม

เซียวอวีน๋ ้ นั ไม่ใช่นกั กลยุทธ์ทางทหาร แต่เขารู ้เกี่ยวกับการใช้สงครามจิตวิทยาดี เขาไม่ได้มี

ประสบการณ์ในสงครามมากนัก หากแต่เขาได้ดูภาพยนตร์และอ่านหนังสื อจนรู ้วา่ เขาจําเป็ นที่
จะต้องใช้จิตวิทยาในการเกาะกุมหัวใจของผูค้ น ด้านหนึ่งเขากําลังพยายามทําให้แครี่ สับสน
ในขณะที่อีกด้านหนึ่งเขากําลังแสดงให้ผคู ้ นของเขาเห็นว่าลอร์ดของพวกเขานั้นมีความมัน่ ใจ
อย่างเต็มเปี่ ยม

ความจริ งแล้ว พวกนักล่าได้ตรวจพบพวกเขานานแล้วและยังส่ งรายงานเกี่ยวกับการมาถึงของ

กองทัพแครี่ ต้ งั แต่ระยะ 30 ไมล์

พวกนักล่าสามารถใช้การพลางตัวและหยุดนิ่งเพื่อล่องหนได้ ยิง่ ไปกว่านั้นสัตว์พาหนะของพวก

เขายังเป็ นเสื อดาว ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาย่อมสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว เขาสามารถสั่ง
การให้พวกนักล่ารวบรวมและส่ งข่าวสารได้จากระยะไกลยิง่ ขึ้นในอนาคตเมื่อพวกเขามีระดับที่
สู งขึ้น

อย่างไรก็ตาม พวกเอลฟ์ นักล่าจําเป็ นที่จะต้องมีระดับถึง 10 เสี ยก่อน

กองทัพของแคร์รี่มาถึงระยะที่เซียวอวีส๋ ามารถมองเห็นรู ปร่ างของแครี่ ได้อย่างชัดเจน

ขณะเดียวกันแคร์รี่กม็ องเห็นเซียวอวีแ๋ ล้วเช่นกัน

"เซียวอวี!๋ เจ้าคิดหรื อว่าเจ้าจะปลอดภัยไร้เรื่ องราวได้หลังจากที่ขา้ เข้าโจมตี!" แคร์รี่ยมิ้ ออกมา

ขณะที่จอ้ งมองไปยังเซียวอวี๋

มีผใู ้ ช้มนตรายืนอยูด่ า้ นข้างของเขาเพื่อคอยใช้เวทย์มนต์ถ่ายทอดเสี ยงของแคร์รี่ให้ไปถึงเมือง

"เจ้าอาจจะมีผใู ้ ช้มนตราอยูข่ า้ งกายเจ้า แต่เจ้าก็จะต้องเผชิญกับโศกนาฏกรรมอยูด่ ี" เซียวอวีย๋ ก

ไวน์ข้ ึนจิบ เขาไม่ได้เป็ นผูใ้ ช้มนตรา เขาจึงไม่รู้วา่ เสี ยงของเขาไม่สามารถส่ งไปถึงแคร์รี่ได้ ทว่า
เขาก็ไม่ได้ตอ้ งการจะตะโกนเสี ยงดังขณะที่กาํ ลังแสดงท่าทางที่ดูสูงส่ งออกมาอยูแ่ ล้ว ดังนั้นเขา
จึงยกชูแก้วไวน์ไปทางแคร์รี่ ในเวลาเดียวกัน เซียวอวีก๋ โ็ น้มตัวออกไปและยกชูมืออีกข้างที่วา่ ง
เป็ นกําปั้น จากนั้นเขาจึงยกชูนิ้วกลางออกมา

เซียวอวีย๋ มิ้ ออกมาอย่างสง่างามขณะที่เขาส่ งสารให้แคร์รี่อย่างชัดเจน

ใบหน้าของแครี่ เปลี่ยนเป็ นสี ขาวและเต็มไปด้วยความโกรธ เขาขว้างแก้วไวน์ที่อยูใ่ นมือใส่ พ้นื

"ฆ่าพวกมันให้หมด!" แคร์รี่ตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล

แคร์รี่วางแผนที่จะใช้วาจากล่าวเยาะเย้ยเซียวอวี๋ แต่การกระทําของเซี ยวอวี๋กลับทําให้เขาโกรธ

เป็ นอย่างมาก

"ข้าจะครอบครองเมืองนี้และเล่นสนุกกับบรรดาพี่สะใภ้ของเจ้าต่อหน้าเจ้า! ข้าจะทําให้พวกนาง
เป็ นทาสและให้คนของข้าทั้งหมดยํา่ ยีพวกนาง!" แคร์รี่กระซิ บอย่างโกรธแค้น

แคร์รี่น้ นั ไม่เคยมีประสบการณ์ในการต่อสู ้ ทว่าตระกูลของเขาก็ได้จดั เตรี ยมบันไดเมฆและ

เครื่ องยิงหินมาเพื่อตีหกั กําแพงเมือง

"จิ๊! เครื่ องยิงหินพวกนั้นต้องมีค่าใช้จ่ายมหาศาลแน่ๆ" เซียวอวีม๋ องเห็นเหล่าทหารผลักดัน

เครื่ องยิงหินที่มีความยาวกว่า 10 เมตรออกมา

เขาไม่มีการโจมตีที่จะทําลายเครื่ องยิงหินขนาดยักษ์น้ นั ได้ นอกจากนั้นเขายังไม่มีผใู ้ ช้มนตราที่

สามารถทําลายมันได้จากระยะไกล

เซียวอวีเ๋ คยคิดที่จะผลิตเครื่ องทลายเมืองของออร์คและรถยิงศรยักษ์ของเอลฟ์ เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เขาจําเป็ นจะต้องใช้ค่าคุณความดี 2000 แต้มและเงินอีก 50000 เหรี ยญ

เพื่อที่จะสามารถพัฒนาพวกมันขึ้นมา นัน่ จึงเป็ นเหตุผลว่าทําไมเซียวอวีจ๋ ึงโยนความคิดนั้นทิ้ง
ไปทันที
การแสดงออกบนใบหน้าของหัวหน้าทหารฮุ่ยแปรเปลี่ยนอย่างรุ นแรงเมื่อเขามองเห็นเครื่ องยิง
หิน เขาทราบดีวา่ กําแพงของเมืองไลอ้อนนั้นไม่เพียงพอที่จะรับการโจมตีจากเครื่ องยิงหิน
เหล่านั้น

การนองเลือดจะเริ่ มขึ้นเมื่อกําแพงเมืองถูกตีแตกและกองทัพของแคร์รี่บุกเข้ามาภายใน เดิมที

หัวหน้าทหารฮุ่ยคิดว่าพวกเขาจะสามารถทําให้กองทัพของแครี่ ประหลาดใจด้วยเหล่าทหาร
รับจ้างชั้นยอด 400 นายที่เซี ยวอวีน๋ าํ มา

ทว่าแผนการของเขาจะพังทลายไม่เป็ นท่าเมื่อต้องพบกับเครื่ องยิงหิน

ฮุ่ยหมินรู ้วา่ พวกเขาไม่มีทางที่จะหยุดการโจมตีจากกองทัพทหารถึง 5000 นายได้

ในขณะเดียวกันความสิ้ นหวังเริ่ มกัดกินหัวใจของเขา เหล่าทหารของเมืองไลอ้อนล้วนตัวสัน่

ขณะที่กาํ อาวุธแน่น

ในตอนนี้มีเพียงเซียวอวีท๋ ี่ยงั คงรักษาการแสดงออกของเขาไว้ได้ ส่ วนกรอมและทิรันด้านั้น

ไม่ใช่มนุษย์ พวกเขาเกิดมาเพื่อเป็ นนักรบ! ซึ่งนัน่ ทําให้พวกเขาไม่รู้จกั ความกลัว เซียวอวี๋รินไวน์
ลงไปในแก้วอีกใบและยืน่ ส่ งให้ฮุ่ยหมิน "ท่านหัวหน้าทหารฮุ่ย ลองดื่มดูสิ นี่เป็ นไวน์ที่บิดาของ
ข้าเก็บสะสมเอาไว้เชียวนะ คงน่าเสี ยดายไม่นอ้ ยหากว่าไม่ได้ลิ้มลองมัน"

ฮุ่ยหมินค่อยๆถอนหายใจขณะที่เขารับแก้วไวน์เอาไว้และดื่มมันลงไป เขากล่าวว่า "วันนี้ที่นี่จะ

เป็ นที่ตายของพวกเรา เป็ นสถานที่ที่ดีที่สุดในการฝังร่ างของพวกเรา"
"ท่านลุงฮุ่ยเป็ นอะไรไปงั้นรึ ? เหตุใดท่านจึงสิ้ นหวัง? เหตุใดถึงต้องกล่าวถึงหลุมฝังศพอะไร
พวกนั้น? มองดูโลกที่ยอดเยีย่ มใบนี้สิ อากาศที่แสนสดชื่นนี่!" เซียวอวีห๋ ลับตาลงขณะกล่าว
กับฮุ่ยหมิน

ฮุ่ยหมินกลายเป็ นงุนงงเมื่อเห็นการแสดงออกของเซียวอวี๋ มีความเป็ นไปได้เพียงสองประการ

หากว่าหัวสมองของเซียวอวีไ๋ ม่ได้รับการกระทบกระเทือน เขาก็ตอ้ งมีแผนการที่จะสามารถ
คลี่คลายวิกฤตการณ์ที่เบื้องหน้านี้ได้

เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดพึ่งพาสิ่ งใด? ด้วยผูค้ นเพียง 400 งั้นหรื อ? มีหนทางใดกันที่คนเพียง 400

จะสามารถเอาชนะกองทัพ 5000 คนได้?

"ฆ่าพวกมันซะ!" ผูบ้ ญั ชาการของศัตรู ตะโกนใส่ ทหารนับไม่ถว้ นที่กาํ ลังแบกบันไดเมฆวิง่ มา

ทางกําแพงเมือง พวกเขาเริ่ มต้นที่จะพาดบันไดเข้ากับกําแพงของเมือง เสี ยงโห่ร้องจากผูค้ นกว่า
5000 คนดังกึกก้องไปทัว่ แผ่นฟ้ า

ทว่ามีเสี ยงเสี ยดแหลมดังขึ้นในวินาทีถดั มา เหล่าทหารของแคร์รี่ต่างเงยหน้าขึ้นมองฝนธนูที่ปก

คลุมไปทัว่ ผืนฟ้ า.....
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 18

ฉึก! ฉึก! ฉึก! อ๊ากกกก!

ลูกธนูกว่า 200 ร้อยดอกแหวกฝ่ าอากาศลงมาจากฟากฟ้ า และตกสู่ เบื้องล่างที่มีกองทัพของ

แคร์รี่อยู่
พลธนูเอลฟ์ ที่อยูด่ า้ นหลังก้าวขึ้นหน้ามา พวกเขาสลับแถวอย่างรวดเร็วและเริ่ มง้างธนูข้ ึนยิงอีก
ครั้ง

อัตราเข้าเป้ านั้นสู งถึง 70% ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ศัตรู เกือบ 200 คน ก็ถูกสังหาร

พลธนูยงั อยูใ่ นระดับที่ต่าํ ดังนั้นความแม่นยําของการโจมตีเข้าจุดตายจึงไม่สูงนัก ทว่าพวกเขาจะ

สามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะเพิ่มได้เมื่อมีระดับที่เพิ่มขึ้น

พลธนูเอลฟ์ จะสามารถใช้ทกั ษะ 3 ทักษะโดยอัตโนมัติเมื่อระดับของพวกเขาเพิ่มขึ้น พวกเขาจะ

สามารถใช้ทกั ษะ 'ยิงอย่างแม่นยํา' ได้โดยอัตโนมัติเมื่อพวกเขาขึ้นไปถึงระดับที่ 3 อัตราการ
เข้าเป้ าและความรุ นแรงของลูกธนูแต่ละลูกจะก้าวกระโดดอย่างมากเมื่อไปถึงจุดนั้น พลธนู
เอลฟ์ จะสามารถใช้ทกั ษะ 'ลูกศรกระจาย' ได้ทนั ทีที่พวกเขาไปถึงระดับที่ 6 ด้วยทักษะนี้พวก
เขาจะสามารถยิงได้ราว 3 - 7 ดอกในแต่การโจมตี และที่ระดับ 10 พลธนูเอลฟ์ จะสามารถ
เรี ยนทักษะ 'ผูพ้ ิทกั ษ์แห่งจันทรา' ได้ ทักษะนี้จะช่วยเพิ่มความแม่นยําและอัตราการยิงที่มาก
ยิง่ ขึ้น นอกจากนี้การโจมตีจะไม่ถูกจํากัดเฉพาะทางกายภาพเท่านั้น แต่มนั จะเป็ นการโจมตีทาง
เวทย์มนต์อีกด้วย

หากว่าพลธนูเอลฟ์ สามารถทะลุผา่ นระดับที่ 10 มาระดับที่ 11 ได้ล่ะก็ เมื่อนั้นพวกเขาก็จะ

กลายมาเป็ นฮีโร่ หลังจากนั้นพลธนูอาจเติบโตไปได้อีกและเรี ยนรู ้ทกั ษะต่างๆเฉกเช่นทิรันด้า

นักรบออร์คก็มีความสามารถเช่นกัน พวกมันจะได้เรี ยนรู ้ทกั ษะที่เรี ยกว่า 'คลุม้ คลัง่ ' เมื่อถึง
ระดับที่ 3 ซึ่งจะช่วยเพิ่มพลังโจมตีของพวกมันขึ้นอีก 50% อย่างไรก็ตาม ออร์คบางตัว
อาจจะสู ญเสี ยสติสัมปชัญญะไปและรู ้เพียงแค่การโจมตีเพียงอย่างเดียวจนกว่าผลของคลุม้ คลัง่
จะหมดไป พวกมันจะได้เรี ยนรู ้ทกั ษะที่เรี ยกว่า 'ผ่าร่ าง' เมื่อถึงระดับ 6 ซึ่งมันจะช่วยเพิม่ ช่วง
พลังโจมตีและความรุ นแรงจากอาวุธของพวกมัน นี่เป็ นทักษะที่เหมาะสมสําหรับการสู ้รบระยะ
ประชิดอย่างมาก และที่ระดับ 10 นักรบออร์คจะได้เรี ยนรู ้ทกั ษะการโจมตีที่จะโจมตีอย่าง
รวดเร็วสองครั้งได้ และหากพวกมันสามารถไปถึงระดับที่ 11 พวกมันก็จะกลายเป็ นฮีโร่
เช่นเดียวกัน พวกมันอาจเลือกตามรอยเบรดมาสเตอร์ ทูเรนชีฟ หรื อฮีโร่ ตวั อื่นๆ

การตายของทหาร 200 คนไม่เพียงพอที่จะสั่นสะเทือนกองทัพของแครี่ ได้ พวกเขามีทหาร

มากถึง 5000 คน เพียง 200 คน นั้นเป็ นแค่ส่วนเล็กๆส่ วนหนึ่งของกองทัพเท่านั้น

วินาทีถดั มาเสี ยงน้าวธนูกด็ งั ขึ้นอีกครั้ง และส่ งทหารอีก 150 นายให้กลายเป็ นศพ ที่ระลอกที่
สองนี้ไม่สามารถสังหารได้เท่ากับระลอกแรกเป็ นเพราะอีกฝ่ ายมีการเตรี ยมพร้อมขึ้นแล้ว ทหาร
บางคนของฝ่ ายศัตรู ต้ งั โล่ข้ ึนบัง ในขณะที่บางส่ วนรอดพ้นและบางส่ วนตกตาย ทว่าอัตราความ
แม่นยํานี้กย็ งั สู งเป็ นอย่างมากสําหรับมนุษย์ทวั่ ไป

ผูบ้ ญั ชาการกองทัพของแคร์รี่ตะโกนเร่ งทหารให้วิ่งไปข้างหน้า

ตามความเข้าใจของพวกเขา ในเมืองไลอ้อนนั้นมีทหารเพียงหยิบมือเดียว แล้วพวกเขาไปหาพล

ธนูช้ นั ยอดเหล่านี้มาจากที่ใดกัน? เซียวอวีว๋ า่ จ้างพวกทหารรับจ้างงั้นหรื อ? หากเป็ นเช่นนั้น
เมืองไลอ้อนเอาเงินมากขนาดนั้นมาจากที่ใด? ไม่ใช่วา่ พวกมันกําลังถังแตกอยูห่ รอกรึ ?

พลธนูพวกนั้นแม่นยําเป็ นอย่างมาก แต่ผบู ้ ญั ชาการกองทัพของแคร์รี่กไ็ ม่สามารถออกคําสั่งถอย

ทัพได้ หากสภาวะบุกถูกลดทอนลง พวกเขาจะเกิดการสู ญเสี ยมากยิง่ กว่านี้ พวกเขาทําได้เพียง
บุกโจมตีไปข้างหน้าและเข้าประชิดกําแพงเมืองให้ได้เท่านั้น หากพวกเขาเริ่ มพาดบันไดเมฆ
และส่ งคนปื นขึ้นไปได้ล่ะก็ บทบาทของพลธนูจะถูกลดลงทันทีเมื่อต้องต่อสู ้ในระยะประชิด

หัวหน้าทหารฮุ่ยกลายเป็ นประหลาดใจ เมื่อเขามองดูเหล่าพลธนูท้ งั 200 นาย

ฝ่ ายศัตรู บาดเจ็บล้มตายเป็ นจํานวนมากจากการยิงของพวกเขา นัน่ ทําให้เขาเริ่ มกลับมามีความ
มัน่ ใจขึ้นเล็กน้อย

"ต้านทานพวกมันเอาไว้! อย่าให้พวกมันขึ้นมาได้!" หัวหน้าทหารฮุ่ยสั่งการทหารทั้ง 400

นาย และให้พวกเขาโจมตีศตั รู ที่ปืนกําแพงขึ้นมา

เสี ยงน้าวคันธนูยงั ดังขึ้นเป็ นระยะราวกับว่ามันเป็ นทํานองของสงครามในครั้งนี้ พวกทหารฝ่ าย

แคร์รี่ยงั คงร่ วงหล่นไปอย่างต่อเนื่อง มีซากศพกระจัดกระจายกลาดเกลื่อน

แต่มีบางคนที่สามารถปี นขึ้นมาได้สาํ เร็จ เหล่าทหารยังคงผลักดันบันไดออกไปไม่หยุด

ในตอนนี้กองทัพของแครี่ ได้สูญเสี ยทหารไปมากกว่า 800 คนเข้าไปแล้ว มันเป็ นเรื่ องที่น่าทึ่ง
อย่างมากเนื่องจากสงครามพึ่งผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น

พลธนูยงั คงยิงออกไปอย่างต่อเนื่อง แต่พวกเขาก็ทาํ อะไรไม่ได้มากนักเมื่อศัตรู เข้ามาใน

ระยะใกล้ นัน่ เป็ นผลให้กองทัพฝั่งศัตรู เริ่ มปื นขึ้นกําแพงมาได้มากขึ้น

เมื่อทหารของข้าศึกมาถึงกําแพง บทบาทของพลธนูกถ็ ูกลดลงไปอย่างมาก

บทบาทที่สาํ คัญที่สุดของพลธนูคือ ช่วงเริ่ มสงคราม ทว่านัน่ กลับเป็ นเพียงระยะเวลาช่วงสั้นๆ

เท่านั้น
"พวกมันไปหาพลธนูเหล่านี้มาจากที่ไหน?" แคร์รี่มองเห็นการแสดงออกที่ยอดเยีย่ มของพวก
เขา แม้วา่ เขาจะสู ญเสี ยกําลังพลไปเกือบ 20% ก็ตาม เขายังคงสั่งกองทัพบุกไปข้างหน้า แต่
พลธนูที่กระจัดกระจายอยูบ่ นกําแพงนั้นเป็ นขวากหนามชิ้นใหญ่ที่ขวางทางของเขาเอาไว้

เขาคิดว่าเซียวอวีจ๋ ะไม่สามารถรวบรวมกองทัพมาได้และจะยอมคุกเข่าให้เขาแต่โดยดี

แคร์รี่ได้นาํ ผูใ้ ช้มนตราและเครื่ องยิงหินมาด้วย ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้มีแผนการที่จะใช้มนั ในศึก

ครั้งนี้ ที่เขานํามาก็เพียงเพื่อประกาศศักดา

ทว่าช่วงเริ่ มต้นของสงครามมันได้อยูน่ อกเหนือความคาดหมายของเขาโดยสิ้ นเชิง

ถึงกระนั้น แครี่ กไ็ ม่ได้เป็ นกังวลใดๆ เขาทราบว่าเซียวอวีม๋ ีกาํ ลังพลอยูไ่ ม่ถึง 1000 คนเสี ย
ด้วยซํ้า มันจะไม่มีปัญหาใดๆในเมื่อฝั่งของเขามีทหารถึง 5000 คน ซึ่งนัน่ ยังไม่รวมถึงผูใ้ ช้
มนตราและเครื่ องยิงหิน

มีรอยยิม้ ปรากฏอยูบ่ นใบหน้าของแคร์รี่ขณะที่มองดูทหารของเขาปื นขึ้นไปบนกําแพงได้สาํ เร็จ

ตราบเท่าที่เขาสามารถช่วงชิงกําแพงเมืองมาได้ เมืองไลอ้อนก็จะตกอยูใ่ นกํามือของเขาอย่าง
แน่นอน

ย๊ากกกกก!

เสี ยงคํารามที่รุนแรงดังสะท้อนขึ้นจากด้านบนของกําแพง
นักรบที่สวมผ้าคลุมสี ดาํ 200 นายวิง่ ขึ้นมาบนกําแพง พวกเขาลงมือโจมตีพวกทหารที่ปืน
ขึ้นมาทันที การโจมตีจากนักรบใต้ผา้ คลุมสี ดาํ ส่ งพวกทหารลอยกระเด็นไปในอากาศ

พวกทหารที่ปืนกําแพงขึ้นมาต่างต้องเผชิญกับนักรบที่ป่าเถื่อนเหล่านี้ พวกเขาต่างทราบว่ามันไม่
มีทางถอยใดๆอีกเนื่องจากด้านล่างของพวกเขายังคงมีทหารฝ่ ายเดียวกันปื นหนุนขึ้นมาอย่าง
ต่อเนื่อง

หลังจากชะงักเล็กน้อยพวกเขาก็กดั ฟันปื นบันไดต่อไป

แต่สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยูก่ ค็ ือ คมขวานขนาดยักษ์ ทันทีที่พวกเขาเหยียบลงบนกําแพง ขวานก็

จะถูกเหวีย่ งเข้าหาพวกเขาทันที มีบางคนถูกผ่าทั้งโล่และร่ างกายไปพร้อมๆกัน

กําแพงของเมืองไลอ้อนทอดยาวไปตลอดแนว มันมีความยาวประมาณ 2 กิโลเมตร ดังนั้นพวก

นักรบออร์คจึงกระจายกําลังเฝ้ ากําแพงเป็ นระยะ เหล่านักรบออร์คยังคงสับร่ างของศัตรู ที่ปืน
บันไดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง พวกเขาจัดการพวกทหารที่ปืนขึ้นมาทีละคน ซึ่งนัน่ ทําให้กองทัพฝ่ าย
เมืองไลอ้อนยังคงได้เปรี ยบอยู่ กองทัพของแคร์รี่ยงั คงปื นขึ้นไปไม่หยุดหย่อน แต่มนั ก็ยงั ไม่อาจ
เปลี่ยนกระแสของสงครามได้

เพียงแค่การปรากฏตัวของพลธนูกท็ าํ ให้แคร์รี่ประหลาดใจมากอยูแ่ ล้ว แต่การปรากฏตัวของ

นักรบในผ้าคลุมดําเหล่านั้นกลับทําให้เขาอ้าปากค้าง

เขาไม่อาจทราบได้วา่ นักรบภายใต้ผา้ คลุมเหล่านั้นล้วนเป็ นออร์ค เขาคิดเพียงว่า เหล่านักรบพวก

นั้นเพียงแค่แข็งแกร่ งกว่าคนทัว่ ไป
ผูบ้ ญั ชาการกองทัพของแคร์รี่กาํ ลังอยูใ่ นช่วงเวลาที่เลวร้าย ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างหน้า
เกลียดขณะมองดูศพของทหารฝ่ ายเขาร่ วงลงมาจากกําแพงแทบจะทุกชัว่ ลมหายใจ

แม้วา่ จะมีบนั ไดมากมายกระจายพาดอยูต่ ามแนวกําแพง แต่ในตอนนี้ยงั ไม่มีทหารแม้สักคนเดียว

ที่สามารถยืดหยัดอยูบ่ นนั้นได้

พลธนูกย็ งั คงน้าวคันศรอย่างไม่หยุดยั้ง ลูกธนูถูกยิงออกมาตลอดเวลา แม้วา่ พวกทหารจะยกโล่

ขึ้นป้ องกันแต่เมื่อเวลาผ่านไปศพก็กองสุ มทับกันมากขึ้นเรื่ อยๆ

เป็ นเวลาเพียงแค่ 10 นาทีนบั ตั้งแต่สงครามเปิ ดฉากขึ้นและเขาก็สูญเสี ยคนไปแล้วกว่า

1000 นาย ในขณะที่อีกฝ่ ายยังไม่มีทหารล้มลงแม้แต่คนเดียว

"เป็ นกองทหารและพลธนูที่ยอดเยีย่ ม มันป็ นการยากที่จะปี นกําแพงขึ้นไปได้ ฉะนั้นเราจึงต้อง

มุ่งเน้นไปที่ประตูเมือง ฝ่ ายเราจะสามารถพึ่งพาด้านจํานวนคนที่เหนือกว่าเข้าจัดการพวกมันได้
หากว่าจัดการประตูเมืองนัน่ ลง" ผูบ้ ญั ชาการพึมพําอย่างครุ่ นคิด

ในตอนแรกเขาเคยคิดว่าการใช้กองทัพถึง 5000 นายเข้าโจมตีน้ นั ก็เหมือนกับผูใ้ หญ่รังแก

เด็ก เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าผลลัพธ์จะออกมารู ปแบบนี้

นอกจากนี้เขายังแน่ใจอยูอ่ ย่างหนึ่ง นัน่ คือเมื่อกลับไปเขาจะต้องได้รับโทษอย่างแน่นอน แม้วา่

ในนามแล้วแคร์รี่จะเป็ นผูน้ าํ ทัพ หากแต่ผบู ้ ญั ชาการก็เชื่อว่าแคร์รี่จะสามารถหาหนทางที่จะ
ผลักดันความผิดทั้งหมดมาให้เขาได้
เขาหวังว่าเขาจะสามารถใช้รถตีเมืองทลายประตูเมืองลงและชนะสงครามในครั้งนี้ ด้วยวิธีน้ ีเขา
อาจจะสามารถลดหย่อนโทษที่จะได้รับลงได้

ตูมม!

รถตีเมืองเคลื่อนตัวไปถึงประตูของเมืองไลอ้อนแล้ว ท่อนไม้ขนาดใหญ่กระทุง้ เข้ากับประตูใน

ขณะที่ทหารโดยรอบรั้งไม้กลับและกระแทกซํ้าไปอีกครั้ง
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 19

"โชคดีที่พวกเราได้นาํ รถตีเมืองมาด้วย มิฉะนั้นก็ยากที่จะตีหกั เข้าไปได้" ผูบ้ ญั ชาการกล่าวอย่าง

โล่งใจ แคร์รี่ได้นาํ พวกมันมาเพื่อที่จะแสดงศักยภาพของกองทัพ ดังนั้นเขาจึงได้นาํ รถตีเมืองที่มี
มูลค่ากว่า 10000 เหรี ยญทองมาด้วย

"เซียวอวี!๋ ฉันต้องจ่ายออกไปอย่างหนักในสงครามครั้งนี้ เมื่อเข้าไปได้ฉนั จะเริ่ มการฉลองด้วย

การฆ่าพวกมันทั้งหมด!" แคร์รี่ยนื กําหมัดอยูบ่ นรถม้า เขาหยิบแก้วไวน์ข้ ึนมาและกระดกมันลง
ไปในครั้งเดียว อย่างไรก็ตามมือที่ถือแก้วไวน์ของเขามันซีดอย่างเห็นได้ชดั เมื่อเทียบกับไวน์ที่มี
สี แดง

เซียวอวีย๋ งั คงนัง่ ชมฉากสงครามอยูบ่ นกําแพงขณะที่จิบไวน์สลับกับเคี้ยวผลไม้ เขาไม่ได้สูญเสี ย

นักรบไปแม้แต่คนเดียวในขณะที่อีกฝ่ ายมีคนล้มตายไปแล้วมากกว่า 1000 คน

นี่เป็ นสิ่ งพิสูจน์อย่างดีถึงความแข็งแกร่ งของพวกนักรบที่ถูกอัญเชิญมา พวกเขาสามารถรับมือ

กับกองทัพที่มีมากกว่าฝ่ ายตนเองได้ถึง 10 เท่าตราบเท่าที่ใช้กลยุทธ์ได้อย่างเหมาะสม
"เรื่ องจํานวนของพวกนักรบนั้นเป็ นปัญหาใหญ่ ดังนั้นจึงต้องเสริ มความแข็งแกร่ งของพวกเขา
ด้วยอุปกรณ์ โรงตีเหล็กของออร์คและแอนเชียนส์ออฟวอร์ของเอลฟ์ จะสามารถสร้างอุปกรณ์
ชั้นดีออกมาได้ตราบเท่าที่ฉนั มีเงินจ่ายออกไป หากว่าฉันสามารถติดตั้งอุปกรณ์ เซ็ต 1 หรื อ เซ็ต
2 ให้พวกเขาได้แล้วล่ะก็ ถึงตอนนั้นก็จะไม่มีใครหยุดยั้งเราได้อีก!" เซียวอวี๋พึมพํา เขาถาม
ระบบถึงการอัพเกรดอุปกรณ์และพบว่ามันยังมีอุปกรณ์คลาสสิ คจากเวิลด์ออฟวอร์คราฟที่
สามารถผลิตได้อยูด่ ว้ ย แม้ราคาของมันจะสู งมาก แต่เซียวอวีก๋ ก็ าํ ลังรอเวลาที่เขาจะสามารถ
ครอบครองอุปกรณ์เซ็ตที่ 5 ได้

ตูมมม!

มีเสี ยงดังก้องออกมาขณะที่ท่อนไม้กระทุง้ เข้าที่ประตูเมือง

แม้แต่ชาวเมืองที่หลบซ่อนตัวอยูก่ ย็ งั ได้ยนิ เสี ยงอย่างชัดเจน เสี ยงของมันราวกับภูเขาที่กาํ ลัง
พังทลายลงและร่ วงกระแทกพื้นดิน

เดิมที เมืองไลอ้อนถูกสร้างขึ้นเป็ นอย่างดี ทว่าในตอนนี้มนั เริ่ มมีเสี ยงดังออกมาจากประตู

หลังจากรับการโจมตีอย่างหนักหน่วงของรถตีเมืองไปไม่กี่ครั้ง

เห็นได้ชดั ว่ามันจะใช้เวลาอีกไม่นานนักในการที่จะทะลวงประตูเมืองเข้ามา

เหล่าพลธนูยงั คงยิงศรปลิดชีพกองทัพฝั่งศัตรู อย่างต่อเนื่อง ถึงตอนนั้นมันจะเป็ นช่วงเวลาที่

ยากลําบากอย่างยิง่ หากว่าประตูเมืองถูกพังทลายลง

เซียวอวีย๋ งั คงใจเย็นขณะมองดูสถานการณ์ เขากวักมือเรี ยกกรอมมารับคําสั่ง

กรอมพยักหน้า จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมาด้วยภาษาของออร์ค นักรบออร์ค 50 นายติดตามเขา
ลงไปที่เบื้องล่างทันที

ตูมมม!

รถตีเมืองยังคงกระทุง้ ไม้ไปที่ประตูอย่างต่อเนื่อง ยิง่ ไปกว่านั้นพวกทหารยังใช้หลังคาของมัน

เป็ นโล่กาํ บังลูกธนูที่ยงิ เข้ามา ดังนั้นแม้แต่ศรของทิรันด้าก็ยงั ไร้ประโยชน์เมื่อเป็ นเช่นนี้

ในเวลาเดียวกันก็มีแสงสี ทองปรากฏขึ้นที่ดา้ นข้างของเซียวอวี๋ ทิรันด้าได้มาถึงระดับที่ 7 แล้ว

จากนั้นเหล่าพลธนูท้ งั หมดก็เริ่ มเพิ่มระดับขึ้นมา

ทิรันด้าสามารถใช้ทกั ษะศรเวทย์เพื่อสังหารพวกทหารธรรมดาที่ยกโล่ข้ ึนป้ องกันได้ เธอยัง

สามารถใช้ศรกระจายเพื่อสังหารพวกทหารที่ไร้โล่ได้อีก เธอเพียงคนเดียวได้สังหารศัตรู ไป
มากกว่า 300 คน

เธอได้มาถึงระดับที่ 7 ซึ่งเหนือกว่ากรอมแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม ผลงานของกรอมเริ่ มจะปรากฏให้เห็นชัดขึ้น ดังนั้นเซียวอวีค๋ าดว่ากรอมก็คงจะ

เพิ่มระดับขึ้นอย่างรวดเร็ วเช่นกัน

ทิรันด้าได้รับแต้มทักษะมา 2 แต้มหลังจากที่เพิ่มระดับจาก 5 มา 7 เซียวอวีจ๋ ึงจัดสรรแต้มไป

ที่ทกั ษะตาเหยีย่ วและศรกระจาย
เหตุที่เขาตัดสิ นใจเช่นนั้นก็เพราะว่า เซียวอวีท๋ ราบว่าอีกฝ่ ายมีผใู ้ ช้มนตรา! ทิรันด้าจะสามารถ
น้าวคันศรเพื่อยิง่ ปลิดชีพเขาได้ในระยะที่ไกลมากขึ้น

ทักษะตาเหยีย่ วของทิรันด้ามาถึงระดับที่ 2 ซึ่งถือว่าสู งสุ ดแล้ว ศรกระจายของเธอก็มาถึงระดับ

ที่ 3 ซึ่งหมายความว่าไม่สามารถเพิ่มระดับของมันได้อีก

ด้วยเหตุน้ นั ทิรันด้าจึงเริ่ มสังหารศัตรู ดว้ ยความเร็วที่มากขึ้น

ตูมมมม! ตูมมมม! แคร๊ กก~

เสี ยงแตกหักดังขึ้นขณะที่ส่วนหัวที่แหลมคมของไม้กระทุง้ โผล่เข้ามาจนเกิดเป็ นรู โหว่ที่ประตู

ทหารฝ่ ายแคร์รี่จึงเริ่ มขว้างหอกผ่านรู น้ นั เพื่อที่จะสังหารพลเฝ้ าประตูทนั ที

ทว่าพวกเขากลับพบว่ามันไม่มีผคู ้ นอยูห่ ลังประตูเมืองเลย

ในเวลาเดียวกัน เสี ยงพื้นที่สั่นสะเทือนก็ดงั ขึ้นขณะที่ประตูถูกเปิ ดออกอย่างช้าๆ

พวกทหารศัตรู กลายเป็ นประหลาดใจ แม้วา่ พวกเขาจะประสบความสําเร็จในการเจาะรู ข้ ึนที่

ประตู แต่พวกเขายังคงไม่สามารถพังมันเข้าไปได้ แล้วเหตุใดประตูถึงเปิ ดออก?

ในไม่ชา้ พวกเขาก็สามารถมองเห็นนักรบร่ างใหญ่หลายสิ บคนที่สวมเสื้ อคลุมสี ดาํ ได้

มีกลิ่นอายกระหายเลือดแผ่ออกมาจากร่ างของพวกเขา พวกเขาราวกับไม่ใช่มนุษย์หากแต่เป็ น
สัตว์ร้าย สัตวร้ายที่กระหายเลือด! บรรยากาศตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายฆ่าฟันขณะที่ผู ้
บัญชาการออกคําสั่งโจมตี ทหารฝ่ ายศัตรู เริ่ มโถมเข้าหาประตูเมืองทันที ตั้งแต่ประตูเมืองถูกเปิ ด
ออก มันถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะสามารถแก้แค้นให้กบั สหายที่ตายไปได้

"ฆ่ามันนนน!"

ทหารฝ่ ายแคร์รี่ยกชูอาวุธพุ่งเข้าหาเหล่านักรบในผ้าคลุม พวกทหารที่กาํ ลังวิง่ อยูด่ า้ นหน้าสุ ด

หยุดชะงักทันที ขณะที่ใบหน้าของพวกเขาแปรเปลี่ยนไป

นักรบที่กาํ ลังรอพวกเขาอยูม่ ีความสู งมากกว่าสองเมตร ผูน้ าํ ของอีกฝ่ ายที่ยนื อยูเ่ บื้องหน้าสุ ดก็มี
รู ปร่ างที่สูงราวกับขุนเขาลูกหนึ่ง ผูน้ าํ ของอีกฝ่ ายค่อยๆชักดาบออกมาจากหลังอย่างเชื่องช้า

อ๊ากกกกก!

เหล่านักรบออร์คต่างสลัดเสื้ อคลุมทิ้งขณะที่ชกั ขวานขนาดยักษ์ออกมา ผิวกายสี เขียวและ

กล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ งถูกเปิ ดเผยสู่ สายตาของฝ่ ายศัตรู

"ออร์คคคค!" ดวงตาของทหารฝ่ ายศัตรู เบิกกว้างขณะที่พวกเขาเริ่ มตัวสั่นด้วยความกลัว พวกเขา

ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่ากําลังต่อสู ้อยูก่ บั พวกออร์ค ไม่แปลกใจเลย เหตุใดพวกเขาถึงไม่
สามารถเข้ายึดกําแพงเมืองได้!
ความตื่นหนกลดลงในขณะที่ความกลัวเริ่ มคืบคลานเข้ามา เหล่าทหารที่อยูท่ างด้านหลังนั้น
ไม่ได้เห็นฉากนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงยังคงพยายามจะก้าวไปข้างหน้า ทว่าเหล่าทหารที่อยูเ่ บื้องหน้า
เริ่ มหวาดกลัวและกลายเป็ นปั่นป่ วนขึ้น พวกเขาเริ่ มผลักดันสหายทางด้านหลังกลับไปและ
พยายามจะแหวกฝ่ าคลื่นมนุษย์เพื่อหลบหนี

อ๊ากกกกก!

กรอมคํารามและเริ่ มออกวิง่ เขาใช้อมนิแสลชฟันทหารนายแรกที่พบเห็นจนขาดเป็ นสองท่อน

จากนั้นก็ถึงคราวของพวกนักรบออร์คที่ติดตามอยูเ่ บื้องหลัง พวกมันยืนป้ องกันเต็มความกว้าง
ของช่องประตูอย่างสมบูรณ์ ขวานของพวกมันเริ่ มเหวีย่ งเพื่อสับร่ างของศัตรู

พวกทหารไม่สามารถต้านทานขวานยักษ์ที่สับลงมาได้

ภายในเวลาไม่กี่วนิ าที กรอมและเหล่านักรบออร์คก็สังหารกองทหารไปได้หลายสิ บคน

พวกเขาไม่ได้บุกจู่โจมต่อ แต่ยนื อัดแน่นเพื่ออุดช่องว่างของประตู จะต้องไม่มีมนุษย์คนใดหลุด

รอดเข้าเมืองไปได้!

ฝ่ ายศัตรู ยงั คงบุกโจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่ทหารทั้งหมดที่บุกเข้าไปก็ทอดกายเป็ นซากศพ ภายใน

เวลาไม่ถึงสามนาทีซากศพกว่า 200 ร่ างก็เริ่ มกองสุ มกันที่ปากประตูเมือง

พวกออร์คนักรบนั้นสวมใส่ เกราะ ดังนั้นส่ วนที่สาํ คัญของพวกมันจึงได้รับการปกป้ อง แม้วา่

พวกมันจะได้รับบาดเจ็บเช่นกัน แต่มนั ก็ไม่ใช่บาดแผลที่ร้ายแรงแต่อย่างใด
นอกจากนี้ยงิ่ สงครามรุ นแรงขึ้นเท่าใดพวกมันก็ยงิ่ ดุดนั มากขึ้นเท่านั้น

"พวกมันเป็ นออร์ค!" เหล่าทหารของศัตรู เริ่ มตะโกนส่ งต่อข้อความนี้แบบปากต่อปาก

..........................

..........................

"เกิดเรื่ องบ้าอะไรขึ้น? พวกมันมีนกั รบออร์คงั้นรึ ? พวกแกเห็นอย่างชัดเจนหรื อเปล่า?" แคร์

รี่ กลายเป็ นตกตะลึง แก้วไวน์ในมือของเขาร่ วงลงแตกกระจายเต็มพื้นและย้อมชายเสื้ อที่หรู หรา
ของเขาให้กลายสี แดง

"ใช่ขอรับนายน้อย! พวกมันเป็ นออร์คอย่างแน่นอน พวกนักรบออร์คกําลังป้ องกันอยูท่ ี่ประตู

เมือง พวกเราไม่สามารถฝ่ าเข้าไปได้ ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีกนั ไม่มาก แต่พวกที่สวมใส่ เสื้ อ
คลุมสี ดาํ สมควรจะเป็ นพวกออร์คขอรับ" ทหารรี บกล่าวรายงานอย่างนอบน้อม

"ไอ้เวรเอ๊ยย! พวกมันผุดออกมาจากนรกขุมใดกัน?" แคร์รี่กลายเป็ นโกรธแค้น เขาสู ญเสี ย

กําลังพลไปเกือบ 2000 นายแล้ว พ่อของเขาจะต้องทุบตีเขาแน่ยามเมื่อกลับไปที่ตระกูล

แต่แคร์รี่กไ็ ม่สามารถเข้าใจได้ พวกออร์คนั้นสู ญพันธุ์ไปนานแล้ว มีตาํ นานเล่าขานว่าพวกมัน

อาศัยอยูท่ ี่ส่วนลึกของเทือกเขาอัลคาเกน.....เซียวอวีเ๋ ข้าไปที่นนั่ และทําข้อตกลงกับเผ่าพันธุ์
ออร์คงั้นหรื อ?
แต่นกั รบออร์คนั้นไม่เชี่ยวชาญในด้านของการยิงธนู...แล้วพวกนักธนูที่มีรูปร่ างบอบบางนัน่ ล่ะ
...

ความวุน่ วายและความหงุดหงิดทําให้หวั ใจของแคร์รี่เต้นระรัว เขาจินตนาการถึงความยิง่ ใหญ่

หลังจากที่ได้รับชัยชนะในครั้งนี้เอาไว้ พิธีเฉลิมฉลองอย่างยิง่ ใหญ่ สนุกไปกับเรื อนร่ างสาวงาม
และ....

"พวกมันต้องเคลื่อนย้ายพวกนักรบออร์คจากบนกําแพง ซึ่งนัน่ หมายความว่าพวกมันไม่ได้มี

นักรบออร์คมากมายนัก พวกเราจะสามารถกําจัดพวกนักรบออร์คด้วยทหาร 3000 นายได้
หรื อไม่?"

แคร์รี่ครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง เขากล่าวขึ้นว่า "สั่งการลงไป ให้พวกทหารเข้าโจมตีโดยไม่ตอ้ งสนใจ

ค่าใช้จ่าย พวกนักรบออร์คพวกนั้นจะกลายเป็ นไร้ประโยชน์หากว่าเราสามารถเข้าไปในเมืองได้
พวกเราจะสามารถใช้กาํ ลังคนที่มากกว่าสังหารพวกมันทั้งหมด! นอกจากนั้น ท่านอาจารย์คูม่าร์
ยังอยูท่ ี่นี่....ท่านอาจารย์ให้พวกเรายืมมือท่านได้หรื อไม่?"

มีชายผูส้ วมใส่ ชุดคลุมยืนอยูด่ า้ นข้างของแคร์รี่ เขาหันมาทางแคร์รี่และกล่าวว่า "นายน้อยแคร์รี่

ข้ามาที่นี่เพื่อรับใช้ท่าน"

หลังจากนั้นกองทหารและผูค้ ุม้ กันของคูม่าร์กอ็ ารักขาคูม่าร์เข้าสู่ สนามรบ......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 20

อ๊ากกกกก!
กรอมคํารามขณะเหวีย่ งดาบในมือออกไป เขาพุ่งตัวออกไปข้างหน้าขณะที่ดาบในมือฟาดฟันไป
ทั้งซ้ายและขวา ทหารฝ่ ายศัตรู ยงั คงล้มลงไปอย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเดียวกันเขาก็มาถึงระดับที่ 7 เซียวอวี๋จดั สรรแต้มทักษะไปที่อมนิแลสชให้เป็ นระดับที่

3 ทันที ทุกครั้งที่กรอมฟาดฟันดาบออกไปก็จะปรากฏคลื่นพลังแผ่พุ่งออกไปกว่าสองเมตร

"ฆ่ามัน! ฆ่าพวกมันให้หมดดด!" ดวงตาของผูบ้ ญั ชาการแดงฉานขณะที่มองดูคนของเขาล้มลง

ประตูเมืองยังคงเปิ ดอยูห่ ากแต่พวกเขากลับไม่สามารถที่จะฝ่ าแนวป้ องกันของนักรบออร์คเข้า
ไปได้

เขาเรี ยกตัวนายกองทั้งสองให้นาํ ทหารชั้นยอดมาช่วยในการตีฝ่า

เป็ นโชคร้ายของพวกเขา กรอมได้มาถึงระดับที่ 7 แล้ว ทักษะโจมตีจุดตายของกรอมนั้นมี

โอกาศถึง 45% ที่จะโจมตีอย่างรุ นแรง นอกจากนี้เขายังมีอมนิแสลชซึ่งช่วยเพิ่มความ
แข็งแกร่ งในการโจมตีของเขาขึ้นอีกโข นัน่ เป็ นผลให้ไม่วา่ จะทหารชั้นหนึ่งหรื อสองก็ยงั ไม่ใช่
คู่มือของเขา

นักรบออร์คบางตนที่ต่อสู ้อยูเ่ บื้องหลังกรอมก็เพิ่มระดับขึ้นเป็ น 3 กล้ามเนื้อของพวกมัน

ขยายตัวขึ้นขณะที่ดวงตาเปลี่ยนเป็ นสี แดงฉาน พวกมันคํารามออกมาอย่างดุดนั ยามเมื่อทักษะ
คลุม้ คลัง่ เริ่ มแสดงผล พวกมันสับร่ างของทหารชั้นยอดฝ่ ายศัตรู จนขาดเป็ นสองท่อน
ทหารเหล่าต่างหวาดเกรงพวกนักรบออร์คที่ดูดุดนั พวกนี้ ทว่าพวกเขาก็ยงั คงต้องบุกไปข้างหน้า
ตามคําสั่งที่ถ่ายทอดลงมา นอกจากนี้พวกเขายังคิดว่าพวกนักรบออร์คมีเพียง 40 - 50 ตน
พวกมันจะสามารถปกป้ องประตูเมืองนี้ได้อีกไม่นานนัก

แต่อย่างไรก็ตาม ศพของพวกทหารยังคงกองสุ มกันขึ้นเรื่ อยๆ ในขณะที่มนั ไม่มีศพของฝั่งออร์

คอยูแ่ ม้แต่ศพเดียว

นี่เป็ นกลยุทธ์ที่เซียวอวีเ๋ คยใช้ เขากําลังใช้พละกําลังของพวกนักรบออร์คให้เกิดประโยชน์ เขา

จดจําได้ถึงภาพยนตร์ที่เขาเคยดูผา่ นตามาในชีวติ ที่แล้ว ภาพยนตร์เรื่ องนั้นมีชื่อว่า 300 เป็ น
เรื่ องราวเกี่ยวกับเหล่านักรบสปาตันที่ใช้ช่องแคบของหุบเขาในการต้านทานศัตรู

แม้วา่ ความกว้างของประตูจะไม่เท่าหุบเขา แต่ความสามารถในการต่อสู ้ของพวกนักรบออร์คนั้น

หาได้ดอ้ ยไปกว่าเหล่านักรบสปาตันแต่อย่างใด นอกจากนี้ยงั มีพลธนูที่ยงิ สนับสนุนจากด้านบน
กําแพงอีก นัน่ เป็ นผลให้เซียวอวีเ๋ ลือกที่จะใช้นกั รบออร์คในการอุดอยูท่ ี่ช่องประตูและเก็บเกี่ยว
ค่าประสบการณ์อย่างรวดเร็ว

ความกว้างของประตูเมืองนั้นถูกจํากัด นัน่ เป็ นผลให้พวกศัตรู สามารถผ่านเข้าไปได้ทีละไม่มาก

ดังนั้นศัตรู จึงสู ญเสี ยความได้เปรี ยบด้านจํานวนคนไป

ทันใดนั้น ลูกไฟขนาดยักษ์กล็ อยผ่านศีรษะของเหล่าทหารและพุ่งเข้าชนกับแนวป้ องกันของ

นักรบออร์ค

บูมมมมมมมม!
มันเข้ากระแทกอย่างรุ นแรงและเผาผลาญพวกมัน

ผูใ้ ช้มนตรา!

ทหารฝ่ ายศัตรู โห่ร้องขึ้นมาทันที พวกเขาจะสามารถฝ่ าพวกออร์คเข้าไปได้ดว้ ยความช่วยเหลือ

ของผูใ้ ช้มนตรา!

พวกออร์คนั้นทรงพลังอย่างมาก หากแต่พวกมันก็มิได้แตกต่างไปจากไพล่พลทหารธรรมดา
พวกมันไม่สามารถจะต้านทานการโจมตีดว้ ยเวทย์มนต์ได้

แววตาของเซียวอวีเ๋ ปลี่ยนเป็ นเย็นชาขณะที่จอ้ งมองไปยังผูใ้ ช้มนตรานั้น เขาหันไปกล่าวกับทิ

รันด้า "ฆ่าจอมเวทย์นนั่ ซะ! พวกนักรบออร์ค 50 นายและพลธนูอีก 50 นายจงลงไป
ช่วยเหลือที่ดา้ นล่าง!"

ทหารมากมายพยายามที่ตีฝ่าผ่านประตูเมืองเข้าไป ดังนั้นจํานวนของผูท้ ี่พยายามปื นกําแพงจึง

ลดลงอย่างมาก เซี ยวอวีส๋ ่ งเหล่านักรบออร์คและพลธนูลงไปสนับสนุนกองทัพของกรอม นักรบ
ออร์ค 100 นาย พลธนู 150 นายและไลพ่พลทหารทัว่ ไปอีก 400 นายนั้นเพียงพอที่จะ
ปกป้ องกําแพงเมืองแล้ว

บูมมมมมมมม!

ผูใ้ ช้มนตราร่ ายเวทย์โจมตีพวกออร์คด้วยลูกไฟ แนวป้ องกันที่ก่อตัวขึ้นถูกทําลายลงชัว่ ขณะ

พวกทหารต่างใช้โอกาศนี้ในการมุ่งโจมตีไปที่ช่องว่างนั้น
ตั้งแต่เริ่ มสงครามมา นี่เป็ นครั้งแรกที่มีช่องว่างปรากฏขึ้นในแนวป้ องกันของประตู

นักรบออร์คนั้นไม่เกรงกลัวความตาย แต่อีกฝ่ ายก็ได้เปรี ยบด้านจํานวน จุดสําคัญที่สุดที่ทาํ ให้

แนวรับเกิดรู โหว่ข้ ึนก็เนื่องมาจากการเข้าสู่ สนามรบของผูใ้ ช้มนตรา

นี่เป็ นเหตุผลที่วา่ ทําไมผูใ้ ช้มนตราจึงมีความสําคัญอย่างยิง่ ยวดในสนามรบ

มีประกายสี ม่วงฉายผ่านดวงตาของทิรันด้าเมื่อนางได้รับคําสั่งจากเซี ยวอวี๋ นางน้าวคันศรและใช้

ทักษะศรเวทย์ที่มีเวทย์มนต์ห่อหุม้ อยูย่ งิ เข้าใส่ ผใู ้ ช้มนตรา

ลูกธนูลอยโค้งอย่างสมบูรณ์แบบและพุ่งลงราวกับอุกกาบาต ลูกธนูที่ห่อหุม้ ด้วยมานาไม่ได้มี

พลังทําลายล้างเท่ากับเวทย์โจมตีโดยตรง หากแต่มนั ก็ยงั สามารถเจาะทะลวงผ่านโล่ที่เหล่าทหาร
ยกขึ้นเพื่อปกป้ องผูใ้ ช้มนตราได้

ทิรันด้าต้องการจะใช้ลูกศรธรรมดายิงเข้าใส่ ผใู ้ ช้มนตราอีกครั้ง หากแต่วา่ มันกลับไม่มีช่องว่าง

อีก พวกทหารยกโล่ที่หนาหนักขึ้นบดบังลูกศรของเธอ

ผูใ้ ช้มนตรากลายเป็ นตกตะลึงยามเมื่อมองเห็นว่ามีผเู ้ ชี่ยวชาญด้านธนูยนื อยูข่ า้ งกายของเซี ยวอวี๋

ผูใ้ ช้มนตรากลายเป็ นหวาดกลัวศรที่ทรงพลังของมือธนูผนู ้ ้ นั ที่สามารถยิงฝ่ าอากาศมาจากระยะที่
ไกลมากได้ ยิง่ ไปกว่านั้นอีกฝ่ ายยังสามารถห่อหุม้ ลูกศรด้วยมานาและยิงสังหารทหารที่อยูห่ ลัง
โล่ที่หนักอึ้งได้อีก ฝี มือยิงธนูอนั ร้ายกาจ!
ถึงกระนั้นผูใ้ ช้มนตราก็ไม่ได้หลบหนี เขาเริ่ มต้นร่ ายเวทย์อีกครั้งและส่ งลูกไฟเข้าใส่ พวกออร์ค

เขาเชื่อว่าในกองทัพอีกฝ่ ายไม่ได้มีผเู ้ ชี่ยวชาญธนูมากนัก นอกจากนี้เขายังมีเกราะมนตราที่คอย

ปกป้ องอยูร่ อบกายของเขาอีก ดังนั้นเขาจึงไม่น่าที่จะมีอนั ตรายใดๆเกิดขึ้นกับเขาได้

แต่ผใู ้ ช้มนตราได้ประเมินความสามารถของทิรันด้าตํ่าเกินไป!

นางไม่ได้มีเพียงทักษะศรเวทย์ หากแต่ยงั มีตาเหยีย่ วอยูด่ ว้ ย

ทิรันด้าขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อการลงมือครั้งแรกไม่ประสบผล นางครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่งและดึงลูกศร

ขึ้นพาดสายอีกครั้ง

โล่ที่ปกป้ องผูใ้ ช้มนตราอยูม่ ีความแข็งแกร่ งอย่างมาก ดังนั้นศรทัว่ ไปย่อมไม่อาจเจาะผ่านมันไป

ได้ ระยะเวลาคูลดาวน์ของศรเวทย์คือ 10 วินาทีและเธอกําลังนับถอยหลังเพื่อรอที่จะโจมตีอีก
ครั้ง

ลูกศรกรี ดฝ่ าอากาศและพรากชีวติ ผูค้ ุม้ กันที่ใช้โล่หนาไป ทิรันด้าไปรอช้าเธอยิงลูกศรออกไปอีก

ครั้งทันที

ฉึก!

ผูค้ ุม้ กันอีกคนพยายามจะยกโล่ข้ ึนอุดช่องว่างนั้น แต่ลูกศรก็ยงั สามารถพุ่งผ่านช่องว่างและปัก

เข้าที่แขนของผูใ้ ช้มนตราได้
อ๊ากกกกกก~

ผูใ้ ช้มนตรากรี ดร้องออกมาและหยุดการร่ ายเวทย์ทนั ที เขาถูกปกป้ องด้วยเกราะมานาแต่ศรของทิ

รันด้าก็ยงั สามารถทะลวงผ่านมันมาได้อีก

"หนีเร็ว! ถอยก่อน! ถอยก่อน!" ผูใ้ ช้มนตรายกมือกุมแขนและแหกปากกรี ดร้องออกมา เขาสั่ง

ให้ผคู ้ ุม้ กันรอบกายรี บพาเขาออกไปจากที่นี่

ชีวติ ของผูใ้ ช้มนตรานั้นมีค่าอย่างมากและไม่ควรที่จะต้องมาจบลง ณ ที่แห่งนี้ ผูใ้ ช้มนตราผูน้ ้ ีถูก

จ้างมาโดยบิดาของแคร์รี่ ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่ขนุ นางผูจ้ งรักแต่อย่างใด

นอกจากนี้เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ามือธนูผนู ้ ้ นั จะเป็ นถึงจ้าวแห่งธนูที่สามารถโจมตีได้ไกลถึง

เพียงนี้

เซียวอวีแ๋ ค่นเสี ยงขณะมองดูผใู ้ ช้มนตราลนลานหลบหนี ถ้าหากว่าเขามีเงินและค่าคุณความดี

มากพอเขาจะซื้อหาธนูช้ นั ดีมาให้ทิรันด้า

ผูใ้ ช้มนตรานัน่ จะไม่สามารถหนีรอดไปได้หากว่าธนูที่ทิรันด้าใช้ไม่ใช่ธนูไม้ธรรมดา

ปรากศจากการคุกคามจากผูใ้ ช้มนตรา พวกออร์คเริ่ มกลับมาได้เปรี ยบอีกครั้ง กองกําลังเสริ มที่

เซียวอวีส๋ ่ งไปได้เข้าแทนที่ตาํ แหน่งเดิมของพวกออร์ค พลธนูท้ งั 50 นาย ตั้งแถวและระดมยิง
จากระยะไกล ในขณะที่ระยะใกล้มีนกั รบออร์คที่กวัดแกว่งคมขวานอย่างต่อเนื่อง
กระแสของสงครามเปลี่ยนไปอีกครั้ง กองทัพของแคร์รี่เริ่ มสู ญเสี ยอย่างหนัก ที่บริ เวณประตู
เมืองมีซากศพกระจัดกระจายกว่า 1000 ร่ าง

ในตอนนี้ กองทัพของแคร์รี่ได้สูญเสี ยกําลังพลไปกว่า 3000 นายแล้ว........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 21

"นายท่าน พวกเราต้องถอยทัพแล้ว พวกนักรบออร์คนั้นแข็งแกร่ งเกินไป พวกเราไม่สามารถส่ ง

ทหารบุกตะลุยไปข้างหน้าได้อีก นี่เป็ นเพียงการส่ งพวกเขาไปรับความตาย" ผูค้ ุม้ กันที่ยนื อยู่
เบื้องหลังแคร์รี่กล่าวกระซิบ

ใบหน้าของแคร์รี่กลายเป็ นมืดครึ้ ม เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็ นเช่นนี้ได้

จํานวนของกองทัพอีกฝ่ ายเห็นได้อย่างชัดเจนว่าน้อยกว่าฝั่งเขาอยูห่ ลายเท่า

ทว่าด้วยความช่วยเหลือจากพวกนักรบออร์คที่แข็งแกร่ งและพลธนูช้ นั ยอดแล้ว เซียวอวีก๋ ก็ ลาย
มาเป็ นผูก้ มุ บังเหี ยนของสงครามครั้งนี้ นัน่ ทําให้แคร์รี่โกรธแค้นจนแทบคลัง่ ใจตาย

ไอ้สารเลวเซียวอวีม๋ นั ไปหานักรบออร์คเหล่านี้มาจากที่ใดกัน?

พวกออร์คนั้นไม่เคยร่ วมมือกับเผ่าพันธ์ุุมนุษย์มาก่อน แล้วพวกมันจะยินยอมช่วยเหลือมนุษย์

ได้อย่างไร? นัน่ หมายความว่าพวกออร์คและเซียวอวีไ๋ ด้ตกลงเป็ นพันธมิตรกันงั้นหรื อ? มีเพียง
เหตุผลนั้นที่ดูเป็ นไปได้ที่สุด พวกออร์คย่อมไม่หยิบยืน่ มือเข้าช่วยเหลือมนุษย์โดยง่าย
เผ่าพันธุ์ออร์คอาจจะสู ญพันธุ์หรื อเกือบจะสู ญพันธ์ุุไปแล้ว แต่พวกมันก็ยงั คงเป็ นอสู รที่มี
สติปัญญา เป็ นไปได้วา่ พวกมันอาจจะหลบซ่อนตัวอยูภ่ ายในเทือกเขาอัลคาเกนอันกว้างใหญ่
ไพศาล และต้องการที่จะขยายอาณานิคมที่เมืองไลอ้อนแห่งนี้ และนัน่ เป็ นผลให้เซียวอวีแ๋ ละ
พวกออร์คจับมือเป็ นพันธมิตรกัน

แคร์รี่ลงั เลอยูพ่ กั หนึ่ง อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาที่ลงั เลนั้นทหารของเขาก็ได้ลม้ ตายลงไปอีกกว่า

200 นาย พลธนูเหล่านั้นยอดเยีย่ มเกินไป ไม่มีที่ใดที่จะหลบซ่อนคมธนูของพวกเขาแม้จะ
เป็ นหลังโล่ใบใหญ่กต็ าม

พวกทหารสวมชุดเกราะและถือโล่ ถึงกระนั้นมันก็กลายเป็ นไร้ประโยชน์ยามเมื่อต้องเผชิญหน้า

กับฝี มือยิงธนูของพวกเขา พวกเขาอาจจะสามารถหลบลูกธนูได้ดอกหนึ่ง แต่หลังจากนั้นดอกที่
สอง ดอกที่สามจะตามมาพรากชีวติ ของพวกเขาไป

"สั่งถอยทัพ" แคร์รี่มองขึ้นไปบนกําแพงเมืองอย่างอาฆาต เขาจําเป็ นจะต้องถอยทัพแล้ว ภูมิ

ประเทศของประตูเมืองนั้นคับแคบและถูกปิ ดกั้นโดยพวกออร์ค กองทัพของเขาไม่สามารถฝ่ า
มันเข้าไปได้แม้จะสู ญเสี ยกําลังพลไปมากมายก็ตาม

ฝ่ ายของเขามีผใู ้ ช้มนตราและด้วยความช่วยเหลือของเขาแล้วการจะตีฝ่าแนวป้ องกันของพวก

ออร์คเข้าไปสมควรจะไม่ใช่เรื่ องยาก หากแต่ทว่าผูใ้ ช้มนตราคูม่าร์บอกกับเขาว่า เซียวอวีม๋ ีจา้ ว
แห่งธนูอยูข่ า้ งกายของเขา แม้แต่อาจารย์คูม่าร์กย็ งั ได้รับบาดเจ็บ มันจึงเป็ นการเปล่าประโยชน์ที่
จะฝื นดันทุรังบุกต่อไป

"ข้าจะบดขยี้เมืองแห่งนี้ในครั้งต่อไป!" ความหนาวเหน็บปรากฏขึ้นในแววตาของแคร์รี่ขณะที่
มองดูสภาพสนามรบ
พวกทหารกลายเป็ นโล่งใจเมื่อได้ยนิ คําสัง่ ถอยทัพ ลูกธนูที่ตกลงมาราวกับสายฝนเช่นนี้ได้คร่ า
ชีวติ สหายของพวกเขาไปมากมาย ยิง่ ไปกว่านั้นพวกเขายังไม่มีความกล้าหาญพอที่จะเผชิญหน้า
กับออร์คที่ดุดนั พวกนั้น

เซียวอวีล๋ ุกขึ้นยืนและขมวดคิ้วขณะที่มองดูทหารฝ่ ายศัตรู เริ่ มถอนกําลัง เขากําลังครุ่ นคิดถึงการ

ไล่ติดตามศัตรู

เขาลังอยูช่ วั่ ขณะหนึ่ง แต่สุดท้ายเขาก็ตดั สิ นใจที่จะไม่ไล่ติดตามพวกมันไป พวกเขาได้รับชัย

ชนะที่ยงิ่ ใหญ่มา แต่นนั่ ก็เป็ นเพราะกําแพงเมืองที่แข็งแกร่ งของเมืองไลอ้อน ความแข็งแกร่ งของ
นักรบออร์คและความแม่นยําของพลธนูเอลฟ์

ทว่าเซียวอวีต๋ ระหนักได้ว่าเขาจะสู ญเสี ยข้อได้เปรี ยบทั้งหมดนี้เมื่อต้องต่อสู ้กนั ในทุ่งกว้าง

มันไม่มีปัญหาใดๆสําหรับการบุกโจมตีของนักรบออร์ค หากแต่วา่ พวกเอลฟ์ นั้นเปราะบาง

เกินไป จะเกิดการสู ญเสี ยอย่างมากหากว่าเขายังคงดันทุรังสั่งให้ติดตามโจมตีต่อ

พลธนูเอลฟ์ นั้นแข็งแกร่ งเป็ นอย่างมากเมื่อต้องต่อสู ้ในระยะไกล แต่ในระยะใกล้พวกเขานั้นไม่

ต่างไปจากไพล่พลทหารธรรมดา แม้กระทัง่ พวกโจรสามัญทัว่ ไปก็ยงั สามารถสังหารพวกเขาได้

เซียวอวีไ๋ ด้เห็นข้อบกพร่ องนี้ในการต่อสู ้กบั พวกโจรก่อนหน้า นัน่ จึงเป็ นเหตุผลให้เขาคอย

ระมัดระวังเรื่ องระยะห่างของพลธนู
เซียวอวีไ๋ ด้เอ่ยปากถามปั ญหาที่เขาเผชิญกับระบบ ซึ่งคําตอบของมันก็ทาํ ให้เขากลายเป็ นสับสน
ในช่วงระยะสั้นเขาสามารถที่จะยกระดับความแข็งแกร่ งในการต่อสู ้ระยะประชิดให้แก่พวก
เอลฟ์ ได้ แต่มนั ก็ไม่สามารถเปลี่ยนได้อย่างสิ้ นเชิง นี่เป็ นข้อบกพร่ องของเกม อันที่จริ งข้อดีของ
เกมก็ปรากฏออกมาอย่างเด่นชัด หากแต่ทว่าข้อบกพร่ องต่างๆเองก็มีอยูม่ ากเช่นกัน ระบบของ
เกมไม่เหมือนกับในชีวติ จริ งที่จะสามารถฝึ กฝนพวกทหารในทุกด้านของการต่อสู ้ได้

พวกทหารของเมืองเริ่ มส่ งเสี ยงโห่ร้องออกมาอย่างยินดีขณะมองดูกองทัพของแคร์รี่ถอยทัพ

กลับไป บางคนทรุ ดตัวลงร้องไห้ดว้ ยความปลื้มปิ ติ

พวกเขาทุกคนคิดว่าจะต้องตายอย่างแน่นอนในวันนี้ เมืองจะต้องอยูใ่ นกํามือของฝ่ ายศัตรู พวก

เขาคิดว่าบุตรหลาน บิดา มารดาและภรรยาจะต้องตกอยูใ่ นขุมนรก ทว่าพวกเขากลับไม่เคย
คาดคิดมาก่อนเลยว่า ภายใต้การนําทัพของจอมล้างผลาญพวกเขาจะสามารถเอาชนะกองทัพของ
แคร์รี่ได้สาํ เร็จ

พวกเขาสามารถเอาชนะกองทัพ 5000 คนในขณะที่ฝ่ายของพวกเขามีทหารไม่ถึง 1000

คน ยิง่ ไปกว่านั้นในสงครามครั้งนี้ทหารฝ่ ายศัตรู ยงั ตกตายไปมากกว่า 3500 คน นี่จึงเป็ นชัย
ชนะที่ยงิ่ ใหญ่

นักธนูเอลฟ์ และนักรบออร์คยืนนิ่งไม่ไหวติงราวกับต้นไม้เพราะไม่สามารถแสดงความตื่นเต้น
ออกมาได้

"พวกเราชนะ! พวกเราชนะแล้วว!" เหล่าทหารเริ่ มตะโกนขึ้นเสี ยงดัง

สะใภ้ที่สี่ของตระกูล เสวี่ยซากําลังเช็ดดาบที่เปื้ อนเลือดอยู่ นางก็คิดเฉกเช่นเดียวกับคนอื่นๆที่วา่
เมืองนี้จะต้องถูกตีแตกอย่างแน่นอน และมันจะไม่มีผใู ้ ดที่สามารถรอดพ้นจากชะตากรรมที่
เลวร้ายได้

เสวีย่ ซารู ้สึกประหลาดใจอย่างยิง่ ที่สารเลวน้อยนั้นสามารถจัดหาพลธนูที่ยอดเยีย่ มเหล่านี้มาได้

นี่มนั ราวกับปาฏิหาริ ย ์ นางมองไปยังเซียวอวี๋ที่มือหนึ่งไพล่หลังขณะที่อีกมือยกแก้วไวน์ข้ ึนจิบ
อย่างใจเย็น เซี ยวอวีด๋ ูราวกับจอมทัพผูย้ งิ่ ใหญ่ผหู ้ นึ่ง

"เขาใช่จอมล้างผลาญผูน้ ้ นั จริ งหรื อ? มันเหมือนกับว่าเขานั้นแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้อย่าง

สิ้ นเชิง" เสวีย่ ซากําลังครุ่ นคิดเกี่ยวกับเรื่ องราวที่ผา่ นมาของเซียวอวี๋ ดูราวกับว่าเขาเป็ นวีรบุรุษผู ้
ที่กอบกูเ้ มืองแห่งนี้ไว้ได้ แต่พริ บตาถัดมา นางก็พบว่าสายตาของเซียวอวีก๋ าํ ลังชําเลืองมองต้นขา
ของมือธนูหญิงที่ยนื อยูด่ า้ นข้าง

มีสายลมที่รุนแรงพัดผ่านบนกําแพง นัน่ เป็ นผลให้ชายเสื้ อคลุมด้านข้างปลิวขึ้นและเผยให้เห็น

ต้นขาที่เรี ยวยาวของทิรันด้า

เซียวอวีน๋ ้ าํ ลายไหลย้อยลงไปในแก้วไวน์

"สุ นขั ที่ใช้การไม่ได้!" เสวีย่ ซาสาปแช่งด้วยความโกรธ นางกระทืบเท้า ก่อนที่จะลงขั้นบันได

เพื่อที่จะไปแจ้งข่าวดีให้เหล่าพี่สาวทั้งหลายทราบ

เสวีย่ ซากระแทกเปิ ดประตูของห้องโถง และพบว่าหญิงสาวทั้งสี่ กาํ ลังนัง่ ล้อมรอบโต๊ะกลมตัว

หนึ่ง มีเหยือกนํ้าผึ้งวางอยูบ่ นโต๊ะตัวนั้น พวกนางกําลังนัง่ รอฟังผลการรบอยู่
พวกนางจะดื่มมันหากว่าเมืองถูกตีแตก

มีพ่อบ้านหงส์ยนื อยูด่ า้ นข้าง บรรยากาศภายในห้องโถงเต็มไปด้วยความหม่นหมอง

"พี่ใหญ่ พี่รอง พี่สาม น้องห้า...." เสวีย่ ซาวิง่ เข้ามา ชุดของนางแปดเปื้ อนไปด้วยโลหิตจํานวน

มาก

"น้องสี่ พวกมันบุกเข้ามาในเมืองแล้วหรื อ? พวกเราได้ยนิ เสี ยงโห่ ร้องและกําลังจะจากไปแล้ว

มาสิ ข้าได้เตรี ยมในส่ วนของเจ้าเอาไว้ดว้ ย" สะใภ้คนโต ฉีอิ่นทอดถอนใจและยกเหยือกนํ้าผึ้ง
ขึ้นมา นางเริ่ มต้นริ นนํ้าผึ้งลงในถ้วยของน้องสาวทั้งห้า

"ผิดแล้ว! พี่ใหญ่พวกเราชนะ! พวกเราเอาชนะกองทัพของแคร์รี่ได้แล้ว!" เสวีย่ ซารี บหยุดยั้ง

ทันทีเมื่อเห็นนางเริ่ มต้นริ นยาพิษลงในถ้วย

"อะไรนะ?" สะใภ้ท้ งั สี่ รวมทั้งพ่อบ้านหงส์กลายเป็ นตกตะลึงขณะที่ได้ยนิ คําบอกเล่าของเสวีย่

ซา

"น้องสี่ เจ้าสับสนหรื อ? พวกเราไม่มีกองทัพใดๆ แล้วพวกเราจะสามารถเอาชนะกองทัพของ

แคร์รี่ได้อย่างไร?" ฉีอิ่นเอ่ยปากขึ้นมา

นางไม่ยนิ ยอมเชื่อถ้อยคําของเสวีย่ ซา
"ถูกแล้วพี่ใหญ่! จอมล้างผลาญได้วา่ จ้างทหารรับจ้างที่เป็ นนักรบออร์ค! พวกเราเอาชนะกองทัพ
ของแคร์รี่และทําให้พวกมันถอนทัพกลับไปแล้ว" เสวีย่ ซารี บอธิ บายออกมาอย่างรวดเร็ว

"อะไรนะ? เซียวอวีว๋ า่ จ้างพวกออร์ค...." ฉีอิ่นและบรรดาสะใภ้คนอื่นหันมาจ้องมองเสวี่ยซา

ทันที

พวกนางสามารถเข้าใจได้วา่ เขาว่าจ้างพวกทหารรับจ้างมา แต่กบั พวกออร์คน่ะหรื อ?! ไม่ใช่วา่

พวกออร์คนั้นสู ญพันธุ์ไปหมดแล้ว?

เสวีย่ ซารี บเข้ามาที่โต๊ะและโยนเหยือกยาพิษนั้นทิ้งไป "ข้าก็ไม่ทราบว่าเหตุใดจอมล้างผลาญนัน่

ถึงสามารถจ้างวานนักรบออร์คมาได้ หากแต่วา่ พวกเรานั้นชนะแล้ว ลองออกไปดูที่เบื้องนอกสิ !
ประชาชนทั้งเมืองกําลังเฉลิมฉลองกันอยู!่ "
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 22

พ่อบ้านหงส์และเหล่าสะใภ้ตระกูลเซียวยินยอมเชื่อคํากล่าวของเสวีย่ ซาก็ยามที่พวกเขามองเห็น
พลธนูที่สวมเสื้ อคลุมสี ดาํ และนักรบออร์ค

ในเวลาเดียวกัน เซี ยวอวีก๋ ส็ ั่งการให้นกั รบออร์ครวบรวมศพของเหล่าออร์คที่เสี ยชีวติ มา เขาออก

คําสั่งให้ชาวเมืองช่วยกันเก็บกวาดสนามรบและรวบรวมอาวุธและชุดเกราะจากศพของทหาร
ฝ่ ายแคร์รี่

ซากศพถูกลากไปเผาในหลุมขนาดใหญ่เพื่อป้ องกันโรคระบาด
"เราจะสามารถใช้อาวุธและเกราะพวกนี้ในการสร้างเกราะให้พวกนักรบออร์คได้อีก 100 ชุด
นักรบออร์คมีจาํ นวนน้อยเกินไป ดังนั้นอาวุธและอุปกรณ์สวมใส่ ของพวกมันต้องพร้อมสําหรับ
ออกรบ"

เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดถึงการพัฒนาในอนาคตขณะที่เขาสั่งการผูค้ นโดยรอบ เขายังต้องอุปกรณ์สวม

ใส่ และซื้อธนูกบั ลูกธนูให้กบั พวกเอลฟ์ อีกด้วย ซึ่งมันหมายถึงเงินจํานวนมหาศาล ทว่าตอนนี้
ดินแดนของเขาก็ขาดแคลนอยู่

ผลลัพธ์ของสงครามครั้งนี้น้ นั ดูดีเป็ นอย่างมาก ไม่เพียงแต่เป็ นการคว้าชัยชนะเหนือกองทัพของ

แคร์รี่ หากแต่ยงั เป็ นการเพิ่มระดับให้กบั พวกนักรบออร์คและพลธนูเอลฟ์ อีกมากโข

นักรบออร์คทุกนายล้วนอยูใ่ นระดับที่ 2 และมีมากกว่า 50 นายที่อยูใ่ นระดับ 3 พร้อมกับ

ได้รับทักษะคลุม้ คลัง่

พลธนูน้ นั อยูใ่ นระดับที่ 2 และมีหลายสิ บคนที่อยูใ่ นระดับที่ 3 เช่นกัน พวกเขาได้รับทักษะยิง

อย่างแม่นยํามาด้วย ที่พลธนูได้รับค่าประสบการณ์เป็ นจํานวนมากก็เนื่องด้วยการบัญชาการรบ
ของเซียวอวี๋ที่พ่ งึ พาพวกเขาเสี ยเป็ นส่ วนใหญ่

ทั้งกรอมและทิรันด้าต่างอยูใ่ นระดับที่ 8 ซึ่งเซียวอวีไ๋ ด้เพิ่มแต้มทักษะไปที่วินด์วอร์คและทําให้

ความเร็วของกรอมเพิ่มขึ้น 10% เซียวอวีค๋ ิดว่าในอนาคตอันใกล้น้ ีกรอมจะต้องรับมือกับศัตรู
ที่ทรงพลังอีกมาก ดังนั้นความยืดหยุน่ และคล่องตัวของร่ างกายจึงเป็ นสิ่ งสําคัญยิง่ กว่าโจมตีจุด
ตายหรื ออมนิแสลช
ทักษะศรเวทย์ของทิรันด้านั้นเต็มแล้ว และลูกธนูที่เธอยิงออกไปด้วยทักษะนี้ยงั สามารถสร้าง
หลุมขนาดใหญ่ให้กบั กําแพงที่หนาได้อีกด้วย

ในส่ วนของเซียวอวีเ๋ องก็มาถึงระดับที่ 5 แล้ว แถมเขายังได้รับค่าคุณความดีมาอีกมหาศาล

เขาได้จดั สรรค่าความสามารถของตัวเองอย่างรวดเร็ ว เขาได้เพิม่ 8,8,6 จุดไปที่ ความ

แข็งแกร่ ง ความคล่องตัว และความทนทานตามลําดับ

ผลที่ตามมามันเกือบจะทําให้เซียวอวีม๋ ีความแข็งแกร่ งเทียบเท่ากับนักรบออร์คทัว่ ไป เทียบกัน

แล้ว ตัวเขาในอดีตเป็ นเพียงนักศึกษาที่อ่อนแอ

นอกจากนี้เขายังได้รับแต้มทักษะมาถึง 4 แต้ม เขาได้จดั การมันไปที่โจมตีจุดตายและอมนิ

แสลช ในจุดนี้พวกมันจึงอยูในระดับที่ 3 ทั้งคู่ ซึ่ง ณ จุดนี้ระดับทักษะอมนิแสลชของเซียวอวี๋
ได้เหนือกว่ากรอมแล้ว

ทว่าความแข็งแกร่ งของเขายังคงอ่อนแอกว่ากรอมอยูม่ าก ดังนั้นพลังโจมตีของเขาจึงไม่สามารถ

นําไปเปรี ยบเทียบกับกรอมได้

แม้จะมีผลเก็บเกี่ยวอันมหาศาล หากแต่ฝั่งของเขาก็เกิดการสู ญเสี ยขึ้นเช่นกัน มีนกั รบออร์ค 8

นายเสี ยชีวติ ในขณะที่อีก 7 นายบาดเจ็บหนัก และมีอีก 1 ที่บาดเจ็บปานกลาง
ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็ นผลมาจากการเข้าสู่ สนาบรบของผูใ้ ช้มนตรา ผูใ้ ช้มนตรานั้นเปรี ยบได้กบั
ปื นใหญ่ที่ทรงอานุภาพในยุคปัจจุบนั โชคดีอย่างยิง่ ที่ทิรันด้าสามารถขับไล่เขาออกจากสนาบรบ
ได้ทนั เวลา มิฉะนั้นกลยุทธ์สปาตันของเซียวอวีค๋ งพังทลายไม่เป็ นท่า

จากเหตุการณ์น้ ีทาํ ให้เซียวอวีต๋ ระหนักถึงความสําคัญของผูใ้ ช้มนตราบนโลกใบนี้ข้ ึนมาทันที เบ

รดมาสเตอร์แน่นอนว่าย่อมสามารถจัดการกับนักรบทัว่ ไปได้ไม่ยาก หากแต่เป็ นการยากเย็น
อย่างยิง่ ที่จะโจมตีเข้าใส่ ผใู ้ ช้มนตราที่เชี่ยวชาญในการโจมตีจากระยะไกล

เขายังคงสู ญเสี ยพลธนูบางส่ วนไปเช่นกัน ทหารของศัตรู สามารถฆ่าพลธนูเอลฟ์ ได้ในช่วงเวลาที่

เกิดความวุน่ วายจากการเข้าร่ วมของผูใ้ ช้มนตรา

เซียวอวีร๋ ู ้สึกลัดกลุม้ กับพลังป้ องกันที่แสนจะอ่อนแอของพวกพลธนูเอลฟ์

เขาจําเป็ นต้องออกเยีย่ มเยียนค่ายโจรสักหลายแห่ง และรับช่วงต่อดูแลเงินทองของพวกมันเพื่อ

ใช้ซ้ือชุดเกราะให้ฝ่ายของเขาโดยเร็วที่สุด

เซียวอวีก๋ าํ ลังขาดแคลนเหรี ยญทอง หากแต่ไม่ใช่กบั ค่าคุณครวามดี จากการที่เขาสามารถ

ปกป้ องเมืองได้สาํ เร็จและยังสังหารศัตรู ไปกว่า 3500 คน เขาจึงได้รับค่าคุณความดีมาถึง
5000 แต้ม และในตอนนี้เขาก็เลื่อนยศขึ้นเป็ นหัวหน้าหมู่ทหารแล้ว

ซึ่งนัน่ หมายความว่าเขามีโอกาสที่จะสร้างฐานทัพได้อีกแห่ง!
เซียวอวีก๋ าํ ลังวางแผนที่จะสร้างฐานทัพของมนุษย์ข้ ึนมา เขากําลังต้องการผูใ้ ช้มนตรา เมื่อเขาได้
เห็นศักยภาพของผูใ้ ช้มนตราฝ่ ายศัตรู ที่มีอาํ นาจสามารถพลิกผันสถานการณ์ของสนาบรบได้

ระบบของเกมสามารถสร้างฐานทัพได้ 4 แห่ง ทว่ามันยากเย็นอย่างยิง่ หากจะเลื่อนระดับมันขึ้น

เป็ น 2 หรื อ 3

ซึ่งเซียวอวีไ๋ ด้ครุ่ นคิดถึงปั ญหานี้เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว หากฐานทัพของเขาเลื่อนขึ้นเป็ นระดับที่ 2

เขาก็จะสามารถสร้างโกเลมศิลาของพวกเอลฟ์ ได้ ทว่าเขาจําเป็ นที่จะต้องเลื่อนยศของเขาขึ้นไป
เสี ยก่อน หรื ออีกนัยหนึ่งก็คือ เขาจะมีฐานทัพ 4 แห่งก่อนที่เขาจะเลื่อนระดับของฐานทัพได้เสี ย
อีก

"เซียวอวี๋ เจ้าทํามันได้จริ งๆ เจ้าได้เอาชนะกองทัพของแคร์รี่และปกป้ องดินแดนเอาไว้ได้!"

สะใภ้คนโตฉีอิ่นก้าวเข้ามาหาเขา

นางได้เห็นการเติบโตของเขามาตั้งแต่เขายังเยาว์วยั ดังนั้นนางจึงรู ้สึกตื่นเต้นเป็ นอย่างมากที่

เซียวอวีม๋ ีความสําเร็จในช่วงเวลาที่วิกฤติเช่นนี้

"วางใจเถอะพี่สะใภ้ ข้าได้เติบโตขึ้นมากและกลายเป็ นบุรุษเต็มตัวแล้ว ข้าจะปกป้ องท่านจาก

ภยันตรายเอง! ข้าจะสานต่อตํานานของบิดาและทําให้เมืองไลอ้อนกลายเป็ นดินแดนที่แข็งแกร่ ง
ไร้ผตู ้ า้ นทาน!" จิตวิญญาณของเซียวอวีล๋ ุกโชนขึ้นมาทันทีเมื่อได้เห็นใบหน้าที่น่าถนุถนอม เขา
จําเป็ นจะต้องแข็งแกร่ งยิง่ กว่านี้!

"เซียวอวี๋ พี่สะใภ้มีความสุ ขอย่างยิง่ ที่เห็นเจ้าเติบโตและแข็งแกร่ งเช่นนี้" ฉีอิ่นโน้มตัวมากอด

เซียวอวี๋
เซียวอวีย๋ อ่ มไม่ขดั ขืนใดๆอยูแ่ ล้ว เขารี บบีบนํ้าตาและซุกใบหน้าไปที่หน้าอกของฉีอิ่น สัมผัสที่
เขาได้รับมันราวกับปุยเมฆที่อ่อนนุ่ม อ้าา~ ช่างนุ่มสบายดีแท้~

ฉีอิ่นมีอายุเพียง 17 ปี ยามเมื่อนางแต่งเข้าตระกูลเซียว ซึ่งในเวลานั้นเซียวอวีย๋ งั มีอายุเพียง 6

ขวบ ฉีอิ่นมักจะดูแลและเล่นเป็ นเพื่อนเซี ยวอวีน๋ บั จากนั้น นางให้เซียวอวีเ๋ ข้ามานอนกับนาง
จนกระทัง่ ถึงช่วงที่สามีนางตายจากไป

มารดาของเซียวอวีไ๋ ด้เสี ยชีวติ ก่อนวัยอันควร นัน่ เป็ นผลให้เซียวอวีเ๋ ติบโตขึ้นภายใต้การเลี้ยงดู

ของฉีอิ่น

เซียวอวีเ๋ ริ่ มที่จะเข้าใจเรื่ องราวของชายหญิงขณะที่เขาเติบโตขึ้นเรื่ อยๆ และนัน่ เป็ นผลให้เขาเริ่ ม

มีความสุ ขกับชีวติ ที่สุขสันต์ เมื่อไฟราคะของเขาลุกโชนขึ้นมา เขาจึงได้ออกตามหาหญิงงามเพื่อ
ตอบสนองมัน และออกห่ างจากฉีอิ่นไป ถึงกระนั้นเขาก็ยงั คงคิดถึงพี่สะใภ้คนโตนางนี้อยูต่ ลอด

นอกจากฉีอิ่นและพี่สะใภ้รองแล้ว เซียวอวีช๋ อบที่จะก่อกวนคนอื่นๆ

จากนั้นพี่สะใภ้รองได้ตบแต่งเข้าตระกูลเซียวมา ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงสนิทสนมกับนางเช่นกัน แต่

กับพี่สะใภ้ สาม สี่ และห้าที่ยงั เยาว์วยั อยูน่ ้ นั กลับไม่ใช่ เขาได้พยายามถํ้ามองพวกนางอาบนํ้าอยู่
บ่อยครั้ง

ฐานะของเซียวอวีใ๋ นสายตาของบรรดาพี่สะใภ้ได้สูงขึ้นแล้ว
มีเพียงพี่สะใภ้สี่ เสวีย่ ซาเพียงนางเดียวที่ยนื มองอย่างเย็นชาอยูห่ ่างๆ เซียวอวี๋กลายเป็ นตื่นเต้น
ขณะที่เขาโอบกอดทั้งฉีอิ่นและพี่สะใภ้รองเอาไว้ บางครั้งมือของเขายังสัมผัสกับก้นและต้นขา
ของพวกนางโดยไม่ได้ต้ งั ใจ

ฉีอิ่นนั้นเป็ นสาวงามบริ สุทธิ์ที่ค่อนข้างมีชื่อเสี ยงอย่างมากในนครหลวง เขาไม่ทราบว่าพี่ชาย

ของเขาไปล่อลวงนางมาแต่งงานด้วยได้อย่างไร เรื อนร่ างของนางนั้นเพรี ยวบางและอ่อนนุ่ม
อย่างยิง่ นางคล้ายกับหลี่ชิงจ้าวที่โด่งดังในโลกของเซียวอวีเ๋ ป็ นอย่างมาก

ความสัมพันธ์ระหว่างเซียวอวีแ๋ ละพี่สะใภ้รองก็ดีเช่นกัน ทว่านางกลายเป็ นขุ่นเคืองยามเซียวอวี๋

เติบโตขึ้น นัน่ ทําให้พวกเขากลายเป็ นเหินห่างกันเมื่อเวลาผ่านไป นามของนางคือ เสวีย่ หาน
นางนั้นดีต่อเซียวอวีไ๋ ม่นอ้ ย แต่นางจะกลายเป็ นดุร้ายทุกครั้งที่เซียวอวีไ๋ ปจับก้นของนาง ถึง
กระนั้นนางก็ไม่เคยทุบตีเขาต่อหน้าผูค้ นและข้ารับใช้เลย

ต่อไปคือพี่สะใภ้สามของเซียวอวี๋ นามของนางคือ คามิลล่า นางเป็ นสาวผมบลอนด์ที่มีเชื้อสาย

คนยุโรป รอยยิม้ ที่มีเสน่ห์จะประดับอยูบ่ นใบหน้าของนางเสมอ เซียวอวีค๋ ิดว่านางดูคล้ายกับมา
ดอนน่าอย่างยิง่

คามิลล่าสู งกว่าเซียวอวีอ๋ ยูเ่ ล็กน้อย ด้วยเหตุน้ นั ใบหน้าของเขาจึงฝังเข้าไปในภูเขาทั้งสองลูก

อย่างพอดิบพอดี เมื่อเขาเหลือบมองและพบว่าไม่มีผใู ้ ดมองอยู่ เขาจึงขบกัดที่ส่วนยอดไปเบาๆ
ใบหน้าของคามิลล่ากลายเป็ นแข็งทื่อทันที ขาเรี ยวยาวของนางค่อยๆยกขึ้นและกระแทกไปที่
ส่ วนล่างของเซียวอวี๋

เซียวอวีย๋ มิ้ รับมันไว้ในขณะที่สะกดข่มความเจ็บปวด โชคดีอย่างยิง่ ที่ความแข็งแกร่ งของร่ างกาย

เขาได้เพิม่ ขึ้นอย่างมากหลังจากที่ลงแต้มความสามารถไป มิฉะนั้นเขาคงทรุ ดตัวลงไปกองอยูท่ ี่
พื้นเรี ยบร้อยแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่พร้อมพิชิตพี่สะใภ้นางนี้ เขาควรจะถอยทัพก่อน
เซียวอวีก๋ าํ ลังจะโอบกอดพี่สะใภ้หา้ ของเขา หากแต่เมื่อเสวีย่ ซาเดินเข้ามา เขาก็หยุดชะงักพร้อม
กับยิม้ เจื่อน

"เพียงรอเวลาเท่านั้น....คิดว่าข้าจะไม่จดั การกับท่านงั้นหรื อ?" เซียวอวีพ๋ ึมพํากับตนเอง

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 23

เซียวอวีน๋ ้ นั อยูใ่ นอารมณ์ที่เบิกบานอย่างยิง่ หลังจากที่ "รับการปลอบโยน" จากบรรดาพี่สะใภ้ไป

แล้ว เขายืนอยูบ่ นกําแพงเมืองและตะโกนไปยังฝูงชนที่อยูเ่ บื้องล่าง "ประชาชนของข้า ในฐานะ
ลอร์ดของพวกเจ้าแล้ว ด้วยคําอวยพรของพระเจ้า ข้าได้นาํ นักรบจากเผ่าพันธุ์ออร์คและเอลฟ์ ที่
สู ญหายไปจากโลกใบนี้มา เพื่อรวบรวมโลกนี้ให้เป็ นหนึ่งเดียวภายใต้การนําของข้า! ข้าจะเป็ นผู ้
นําพาความสงบและสันติสุขมาสู่ โลกใบนี้! ตั้งแต่ที่พระเจ้ามอบหมายพันธกิจนี้ให้แก่ขา้ แล้ว
พวกเจ้าในฐานะผูค้ นของข้าย่อมได้รับความโปรดปรานจากพระเจ้า!"

ผูค้ นกลายเป็ นประหลาดใจ ยามเมื่อได้ยนิ เสี ยงของเซียวอวี๋ ในคราแรกพวกเขาได้ซุบซิบเกี่ยวกับ

พวกออร์คอย่างกังวล พวกเขาชี้ไม้ช้ ีมือไปยังพวกออร์คที่ยนื ตั้งแถวอย่างเป็ นระเบียบ

แต่พวกเขาก็ได้ยนิ เซียวอวีป๋ ระกาศว่าทั้งออร์คและเอลฟ์ ได้เข้าร่ วมภายใต้ร่มธงของเซียวอวีแ๋ ล้ว

ซึ่งหากว่ามันเป็ นเรื่ องโป้ ปดล่ะก็ จะอธิบายถึงพวกออร์คจํานวนมากในที่น้ ีได้อย่างไร?

ขณะเดียวกัน พวกเอลฟ์ ก็ได้ปลดผ้าคลุมลงแล้ว หูที่แหลมและใบหน้าที่หล่อเหลาถูกเผยโฉมต่อ

หน้าผูค้ น ใบหูและดวงตาสี ม่วงนัน่ เป็ นข้อพิสูจน์อย่างดีวา่ พวกเขาคือ เผ่าพันธ์ุุเอลฟ์
"พวกเขาเป็ นเอลฟ์ จริ งงั้นหรื อ?" พวกเอลฟ์ ชั้นสู งซึ่งถูกกล่าวถึงอยูใ่ นนิทานไม่ใช่วา่ อาศัยอยู่
ในส่ วนลึกของเทือกเขาอัลคาเกนหรอกหรื อ? มีคาํ กล่าวว่าพวกเขาทุกคนล้วนมีรูปลักษณ์
สมบูรณ์แบบและมีชีวติ ที่ยนื ยาว พวกเขานั้นเป็ นลูกรักของสวรรค์!

ฝูงชนจ้องมองไปยังพวกเอลฟ์ ด้วยความเคารพและชื่นชม ผูค้ นภายในทวีปนั้นทราบกันดีวา่

พวกเอลฟ์ ล้วนเป็ นตัวตนที่สูงส่ ง มีกระทัง่ บางอาณาจักรที่เคารพเทิดทูนพวกเขา ทิรันด้าเป็ นอีกผู ้
หนึ่งที่ดึงดูดสายตาของฝูงชน

ห้านายหญิงแห่งตระกูลนั้นกล่าวได้วา่ งดงามอย่างสมบูรณ์แล้ว

หากแต่วา่ ทุกผูค้ นล้วนรู ้สึกราวกับตกอยูใ่ นมนต์สะกดยามเมื่อจ้องมองไปยังทิรันด้า บางคน

กระทัง่ ทรุ ดตัวลงคุกเข่าเพื่อบูชานาง

ทิรันด้านั้นสวมใส่ เสื้ อคลุมสี ดาํ อยู่ ในชัว่ ขณะที่ที่ลมพัดผ่านและยกผ้าคลุมขึ้น ต้นขาวที่ขาวราว

กับหิมะก็ถูกเผยออกมา ดวงตาทั้งคู่ที่เย็นชาและใบหน้าที่ไร้รอยตําหนิใดๆ มันทําให้นางดูสูงส่ ง
ราวกับเทพธิดาที่ลงมาเยือนหมู่มวลมนุษย์ ในขณะที่มีพยัคฆ์ขาวหมอบราบอยูข่ า้ งกายนาง มันยิง่
ส่ งเสริ มความสู งส่ งของนางให้สูงยิง่ ขึ้นไปอีก

ทุกผูค้ นล้วนหลงใหลในตัวของทิรันด้า มีบางคนที่ทรุ ดตัวลงและหลัง่ นํ้าตาอย่างข่มใจไม่อยู่

เสี ยงร้องไห้ปนเปไปด้วยคํากล่าวที่วา่ "เทพธิดาได้ลงมาชี้นาํ มวลมนุษย์แล้ว"

นายหญิงทั้งห้าแห่งตระกูลเซียวมักจะมัน่ ใจในรู ปโฉมของตนเองอยูเ่ สมอ หากแต่วา่ เมื่ออยูเ่ บื้อง

หน้าของทิรันด้าแล้ว พวกนางกลายเป็ นรู ้สึกตํ่าต้อยและไม่มนั่ ใจในรู ปลักษณ์ข้ ึนมาทันที
ความงดงามของทิรันด้านั้นอยูเ่ หนือโลกใบนี้ไปแล้ว

เซียวอวีว๋ างแผนที่จะเปลี่ยนชัยชนะในครั้งนี้ให้เป็ นโอกาศ โอกาศที่จะแนะนําเหล่าออร์คและ

เอลฟ์ ให้กบั สาธารณชนได้ยอมรับในตัวตนของพวกเขา

ในขณะเดียวกันเขาก็วางแผนที่จะได้รับความดีความชอบครั้งนี้โดยการประกาศไปว่า เขาเป็ น
ราชันย์ที่เหล่าออร์คและเอลฟ์ ต่างให้การยอมรับ ด้วยวิธีการเช่นนี้ มันจะปูทางให้เขาพร้อมเข้าสู่
การพิชิตดินแดนที่ใหญ่ยงิ่ ขึ้น เขาจะทําให้ผคู ้ นทั้งโลกทราบว่าผูใ้ ดคือผูป้ กครองที่แท้จริ งของ
โลกใบนี้!

เขาจําเป็ นต้องแสดงให้เห็นว่าทั้งเขา พวกออร์ค และเอลฟ์ สามารถกลมกลืนไปกับโลกใบนี้ได้

เซียวอวีไ๋ ม่ได้มีพรสวรรค์พิเศษใดๆ หากแต่เขาได้ชมฉากเหล่านี้จากภาพยนตร์ในโลกก่อน ทว่า
เขากลับคาดคิดไม่ถึงว่าทิรันด้าจะแย่งชิงเอาความสนใจของมวลชนไปจากเขา เขาได้ประกาศตัว
ว่าเป็ นราชันย์ของพวกออร์คและเอลฟ์ หากแต่วา่ ฝูงชนกลับหันไปบูชาทิรันด้าแทน! นี่จะไม่ให้
เขารู ้สึกแย่ได้อย่างไร?

รู ปลักษณ์ขา้ ดูน่าเกลียดนักหรื อ?

ความยุติธรรมมันมุดหัวอยูท่ ี่ใดกัน? ความงามมักจะช่วงชิงความสนใจไปอยูเ่ สมอ!

เซียวอวีค๋ ิดว่าจะมีเพียงทหารและประชาชนเท่านั้นที่สนใจแต่ทิรันด้า แต่นี่อะไร? แม้กระทัง่ ลุง

เซียวและหัวหน้าทหารฮุ่ยก็เป็ นไปกับเขาด้วย!
"ชัยชนะในวันนี้จะเป็ นเพียงก้าวแรก! และมันจะไม่ใช่กา้ วสุ ดท้าย! ข้าจะนําพวกเจ้าทุกคนร่ วม
เป็ นส่ วนหนึ่งของชัยชนะหลังจากที่ขา้ รวบรวมดินแดนแห่งนี้เข้าเป็ นหนึ่ง! ชีวติ ความเป็ นอยู่
และสังคมนิยมที่....." เซียวอวีก๋ ล่าวคําปราศรัยอย่างตื่นเต้นขณะที่หลุดคําว่าสังคมนิยมออกมา
โชคดีที่ผคู ้ นในโลกนี้น้ นั ไม่ทราบว่าสังคมนิยมเป็ นอย่างไร

"ผูใ้ ดคือนักรบที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุด? พวกเขาก็คือทหาร! ทหารผูป้ กป้ องความปลอดภัยของพวกเรา

โดยเอาชีวติ เป็ นเดิมพัน! พวกเขาจึงสมควรได้รับเกียรติมากที่สุด! พวกเขาเป็ นวีรบุรุษที่แท้จริ ง!
จงฟังคําของข้า! นี่เป็ นคําสัง่ อย่างเป็ นทางการ! ข้าต้องการสร้างอนุสาวรี ยข์ ้ ึนที่จตั ุรัสของเมืองไล
อ้อนเพื่อเป็ นอนุสรณ์สถานแก่ทหารทุกนายที่เสี ยชีวติ ในการรบ ไม่สาํ คัญว่าพวกเขามาจาก
ตระกูลชั้นสู ง ประชาชนธรรมดาหรื อแม้แต่ทาสก็ตาม! นามของพวกเขาจะถูกจารึ กที่อนุสาวรี ย ์
นี้ตราบที่พวกเขาสละเลือดเนื้อเพื่อปกป้ องดินแดนไลอ้อน! พวกเราจะรําลึกถึงพวกเขาไปชัว่ นิ
รันดร์!" เซียวอวีต๋ ะโกนออกมาอย่างทรงพลัง

เขาเคยเล่นเกมมามากในชีวติ ก่อน และอนุสารี ยว์ รี ษุรุษก็เป็ นแรงผลักดันอย่างดีของเหล่า

NPC ภายในเกม ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะจัดสร้างมันขึ้นมา

ยิง่ ไปกว่านั้น ในวันนี้พวกออร์คและเหล่าเอลฟ์ ได้เป็ นแกนหลักสําคัญในสงคราม ดังนั้นทหาร

ทัว่ ไปจึงไม่ได้มีจาํ นวนมากที่เสี ยชีวติ เซียวอวี๋จึงตัดสิ นใจที่จะจัดพิธีศพให้พวกเขาอย่างยิง่ ใหญ่
ที่สุดเท่าที่สามารถได้

เสี ยงโห่ ร้องดังกึกก้องไปทัว่ ทั้งเมืองเมื่อสิ้ นเสี ยงคําประกาศ วีรบุรุษนั้นเป็ นที่รักยิง่ ของ

ประชาชน พวกเขาเทิดทูนผูเ้ สี ยสละอย่างหมดหัวใจ
ทหารส่ วนใหญ่น้ นั มาจากพลเมืองของเมืองไลอ้อน มีอยูห่ ลายคนที่ตอ้ งสู ญเสี ยบุตรหลานที่เป็ น
ทหารไปในสงครามครั้งนี้ หากแต่วา่ ด้วยคําประกาศของเซียวอวี๋ บุตรหลานของพวกเขาจะ
ได้รับการกล่าวขานไปตลอดกาล

เซียวอวีย๋ งั คงกล่าวต่อไป "แด่เหล่าทหารที่สละชีพเพื่อปกป้ องเมืองไลอ้อน! ครอบครัวของ

วีรบุรุษเหล่านี้จะได้รับการละเว้นภาษีเป็ นเวลาสิ บปี ! พวกเขาจะได้รับเงินช่วยเหลือจากเมืองไล
อ้อน นอกจากนี้ครอบครัวของพวกเขายังจะได้รับเหรี ยญกล้าหาญไปประดับไว้ที่ประตูบา้ น"

เซียวอวีไ๋ ด้เพิ่มนโยบายเข้าไปอีกเพื่อใช้ประโยชน์จากกระแสของมวลชน ที่เขาต้องทําเช่นนี้ก็

เพื่อเพิ่มการสนับสนุนจากมวลชนและเพื่อการสรรหาบุคลากรในอนาคต จํานวนของนักรบที่เขา
สามารถอัญเชิญมาจากระบบได้น้ นั มีอยูอ่ ย่างจํากัด ดังนั้นเขาจึงต้องการเพิ่มจํานวนด้วยทหาร
ทัว่ ไปให้กบั กองทัพของเขา การเกิดขึ้นของนโยบายนี้จะชักนําให้มีเยาวชนสมัครเข้าร่ วมกับ
กองทัพของเขามากยิง่ ขึ้น

ฝูงชนกลายเป็ นตื่นเต้นและกล่าวสรรเสริ ญเซียวอวี๋ ในที่สุดความสนใจของพวกเขาก็มุ่งเป้ ามาที่

เซียวอวีแ๋ ล้ว!

พ่อบ้านหงส์รับฟังถ้อยคําของเซียวอวี๋ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าในช่วงชีวติ ของเขาจะได้

เห็นเซียวอวีเ๋ ปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ เซียวอวีไ๋ ม่ใช่จอมล้างผลาญที่เอาแต่ดื่มกินและเที่ยวเตร่ อีก
ต่อไป เขากลายเป็ นลอร์ดที่น่าภาคภูมิแล้ว

หัวหน้าทหารฮุ่ยกลายเป็ นตื่นเต้นเมื่อฟังถ้อยคําของเซียวอวี๋ ในฐานะทหารมากประสบการณ์

แล้ว เขารู ้สึกโล่งใจอย่างยิง่ ที่ลอร์ดของเขาใส่ ใจต่อพวกทหาร
เซียวอวีม๋ อบหมายให้หวั หน้าทหารฮุ่ยและพ่อบ้านหงส์รับดําเนินการต่อไป ในขณะที่เขานําแถว
ของเอลฟ์ และพวกออร์คออกจากเมือง

ตอนนี้เขามีสิ่งที่สาํ คัญอย่างยิง่ ต้องกระทํา เซียวอวีจ๋ าํ เป็ นจะต้องสร้างฐานทัพแห่งที่สาม!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 24

เซียวอวีไ๋ ด้จดั พิธีศพอย่างยิง่ ใหญ่หลังจากที่เขากลับมาถึงฐานของออร์คและเอลฟ์ เขาโยนอาวุธ

และชุดเกราะที่ได้มาจากกองทัพของแคร์รี่เข้าไปในโรงตีเหล็ก นี่จะทําให้เขาสามารถสร้างชุด
เกราะใหม่ได้บางส่ วน

เขาเผาศพของนักรบออร์คและส่ งร่ างของพวกมันเข้าแท่นบูชาแห่งวายุเพื่อให้พวกมันได้รับการ

สวดส่ งดวงวิญญาณโดยออร์คหมอผี

ส่ วนศพของพวกเอลฟ์ ได้ถูกฝังที่ใต้ตน้ ไม้แห่งชีวติ ร่ างของพวกเขาได้กลับสู่ ออ้ มกอดของ

ธรรมชาติ พวกเอลฟ์ นั้นรักธรรมชาติและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาความสมดุลของมัน นัน่
เป็ นผลให้พวกเขาหวังที่จะกลับคืนเป็ นส่ วนหนึ่งของธรรมชาติหลังจากเสี ยชีวิตไปแล้ว

เซียวอวีร๋ ู ้สึกเศร้า ขณะมองดูศพของพวกเอลฟ์ ถูกฝังลงในดิน แม้เซียวอวีจ๋ ะไม่ชอบความหยิง่

ยโสของพวกเขา หากแต่พวกเอลฟ์ เหล่านี้ลว้ นตายเพื่อเขา

เซียวอวีอ๋ าจจะเป็ นคนที่มีขอ้ บกพร่ องอยูม่ ากมาย หากแต่วา่ เขาก็ยงั เคารพชีวติ ความตายเป็ นเรื่ อง
ธรรมดาสามัญของโลกที่ใช้อาวุธเย็นเข้าหํ้าหัน่ กันใบนี้ ทว่าเขาก็ยงั คงรู ้สึกเศร้าทุกคราที่เห็นชีวติ
ของพวกพ้องต้องมอดดับไป
เขาไม่ได้แสดงใบหน้าที่โศกเศร้าออกมาเจตนาก็เพื่อเอาชนะความอวดดีของพวกเอลฟ์ มันจะดู
หลอกลวงหากว่าเขาร้องไห้ฟูมฟาย ไม่มีผใู ้ ครยินยอมเชื่อว่าเขาจะเสี ยนํ้าตาให้กบั พวกเอลฟ์ ที่เขา
ไม่ชอบหน้าหรอก

เซียวอวีล๋ องตรวจสอบระดับความภักดีของทิรันด้าและพบว่ามันลดลงมาอยูท่ ี่ติดลบห้าแล้ว เขา

ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาวาดฝันถึงวันที่ความจงรักภักดีของนางจะอยูท่ ี่ 100 และ
เมื่อเวลานั้นมาถึง........

เซียวอวีอ๋ ดไม่ได้ที่จะชําเลืองมองทิรันด้า มองดูตน้ ขาที่เรี ยวยาวขณะที่น้ าํ ลายไหลย้อยออกมา

จากมุมปาก เขาพบว่าค่าความภักดีของทิรันด้าเปลี่ยนจาก -5 เป็ น -6 ในทันที....

"บัดซบ! เพียงแค่การชําเลืองมองค่าความภักดีกล็ ดลงด้วยหรื อ! ฮ่วย!" เซียวอวีร๋ ี บออกจากที่แห่ง

นี้ทนั ที เขาอดไม่ได้ที่จะชําเลืองมองทิรันด้ายามเมื่อเขาอยูท่ ี่นี่ เขาคาดว่าค่าความภักดีของนางคง
ลดลงไปอยูท่ ี่ -50 แน่ หากว่าเขายังคงอยูท่ ี่นี่ต่อไป

เขาไปยังพื้นที่อีกแห่งที่อยูใ่ กล้เคียงเพื่อที่จะสร้างฐานทัพแห่งที่สาม

ครื นน~

มีปราสาทขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของเขา แม้วา่ ปราสาทหลังนี้จะไม่ใหญ่โตเท่ากับ

ปราสาทของเขาที่อยูใ่ นเมืองไลอ้อน หากแต่รูปแบบสถาปัตยกรรมของมันกลับวิจิตรตระการตา
และงดงามยิง่ กว่า
"เป็ นปราสาทที่สวยงามอะไรเช่นนี้! มันเป็ นปราสาทของมนุษย์จริ งงั้นหรอ? ฉันจะต้องสร้าง
มันบ้างแล้วทันทีที่ฉนั มีเงิน"

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งแก่ระบบให้ก่อสร้างแท่นบูชาแห่งบรมกษัตริ ย ์ เขาต้องการที่จะอัญเชิญฮีโร่

ออกมาโดยเร็วที่สุด เซี ยวอวีไ๋ ม่จาํ เป็ นต้องใช้เวลาตัดสิ นใจใดๆ เขาได้ตดั สิ นใจไว้ก่อนแล้วว่าจะ
เรี ยกใครออกมา นัน่ คือ จ้าวแห่งมนตรา

ในระหว่างสงครามที่ผา่ นมา เขาได้เห็นภัยคุกคามของผูใ้ ช้มนตรามาแล้ว เขาจะสามารถต่อกร

กับอีกฝ่ ายได้ หากว่าเขานั้นมีผใู ้ ช้มนตราอยูข่ า้ งกายสักคน

เซียวอวีส๋ ามารถอัญเชิญและควบคุมกองทัพ 1000 นายได้เมื่อเขาเลื่อนยศขึ้นเป็ นหัวหน้าหมู่

ทหาร ทว่าเงินของเขากลับไม่อาํ นวย ดังนั้นเขาจึงยังไม่สามารถสร้างนักรบได้

ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่าสิ่ งที่คนดังในโลกของเขาได้กล่าวเอาไว้วา่ สิ่ งที่น่าเศร้าที่สุดในชีวติ ก็คือการ

มีชีวติ อยูแ่ ต่กลับไม่มีเงินทองให้ใช้สอย

เซียวอวีน๋ งั่ สัปหงกจนกระทัง่ ฮีโร่ ถูกอัญเชิญออกมา เขาคิดว่าจะเป็ นท่านหญิงไจน่า พราวด์มวั ร์

ที่จะออกมา แต่น่าเสี ยดายที่ปรากฏออกมากลับเป็ นจ้าวแห่งมนตรารุ่ นแรก แอนโทนีดาส

"แอนโทนีดาสคํานับนายท่าน" จ้าวมนตราลอยตัวลงมาพร้อมกับอาชาคู่ใจของเขา

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองไปยังรู ปลักษณ์ของจ้าวมนตรา เขาสวมเสื้ อคลุมสี ขาวและถือไม้เท้ายาว เส้นผม

ของเขาขาวโพลนไปทั้งศีรษะและเคราสี ขาวที่ประดับอยูบ่ นใบหน้า
ผูค้ นทัว่ ไปที่ได้พบกับแอนโทนีดาสย่อมจะคิดว่าเขาคือผูท้ รงปัญญาที่เชี่ยวชาญในบทกวีและ
วรรณกรรม

เซียวอวีเ๋ สี ยใจที่ผทู ้ ี่ออกมากลับไม่ใช่ไจน่า พราวด์มวั ร์ เขาเดินสํารวจรอบกายแอนโทนีดาสอยู่

สองรอบก่อนเอ่ยขึ้น "เจ้าเป็ นผูใ้ ช้มนตราแต่อาชาตัวนี้น้ นั กลับไม่เข้ากันกับเจ้าเลย ผูใ้ ช้มนตรา
ไม่ได้ใช้การลอยตัวเอาหรื อ?"

แอนโทนีดาสอมยิม้ น้อยๆ เขาดูราวกับปู่ ชราที่มองดูหลานชาย "ข้าเป็ นเพียงผูช้ ราและขาก็ไม่

ค่อยจะดีนกั ดังนั้นข้าจึงต้องใช้พาหนะ นอกจากนี้อาชาตัวนี้ยงั อยูก่ บั ข้ามาเป็ นเวลาหลายร้อยปี
แล้ว ดังนั้นสําหรับข้ามันจึงไม่ใช่เพียงแค่อาชา หากแต่เป็ นสหาย"

เซียวอวีเ๋ กือบจะสําลัก เขาครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่งและเริ่ มตรวจสอบทักษะที่จา้ วมนตราสามารถเรี ยนรู ้

ได้

จ้าวมนตราสามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะได้เพียง 4 ทักษะจนกระทัง่ ถึงระดับ 10 พวกมันคือ แท่ง

นํ้าแข็ง(สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับ 3), บาเรี ยนํ้าแข็ง(สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับ 3), คลื่นนํ้าแข็ง
(สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับ 3) และอัญเชิญจิตวิญญาณนํ้า(สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับ 3)

เซียวอวีร๋ ู ้สึกผิดหวังเล็กๆเนื่องจากจ้าวมนตรานั้นไม่สามารถเรี ยกพายุหิมะได้หรื อทอร์นาโดได้

มันจะเป็ นทักษะที่ทรงอํานาจอย่างที่สุดหากใช้กวาดผ่านสนารบ ทว่านัน่ ก็เป็ นเรื่ องปกติ เขา
สันนิษฐานว่าทักษะนั้นจะสามารถใช้งานได้หลังจากที่จา้ วมนตราไปถึงระดับสู ง ดังเช่น พยุหะ
ดาบของเบรดมาสเตอร์และฝนดาวตกของทิรันด้าที่ยงั ไม่ปรากฏออกมา
แม้วา่ จะไม่มีทกั ษะในการเรี ยกพายุหิมะ จ้าวมนตราก็ยงั สามารถใช้แท่งนํ้าแข็ง ได้ มันเป็ นทักษะ
ที่มีระยะโจมตีไกลและยังมีช่วงความเสี ยหายที่ไม่เบาแต่อย่างใด ถึงกระนั้นมันก็ยงั ไม่อาจนําไป
เทียบกับพายุหิมะได้

เซียวอวีร๋ ู ้สึกพอใจกับจํานวนทักษะโจมตีที่จา้ วมนตราสามารถเรี ยนรู ้ได้

ในที่สุดเขาก็ตดั สิ นใจที่จะให้จา้ วมนตราเรี ยนรู ้ทกั ษะแท่งนํ้าแข็ง

เซียวอวีต๋ อ้ งการจะทดสอบความรุ นแรงของทักษะนี้ จ้าวมนตราจึงร่ ายเวทย์และส่ งแท่งนํ้าแข็ง

พุ่งทะลุตน้ ไม้ที่มีลาํ ต้นหนาให้ดู

เซียวอวีส๋ ะดุง้ ขึ้นมา ไม่วา่ ที่ใดก็ตาม เวทย์มนต์กค็ ือเวทย์มนต์! ทักษะแท่งนํ้าแข็งนี้ยงั รุ นแรงเสี ย

ยิง่ กว่าอมนิแสลชเกือบ 2 เท่า!

จ้าวมนตรานั้นมีอาํ นาจในการโจมตีที่สูงอย่างยิง่ หากแต่ในขณะเดียวกันพลังป้ องกันของพวก

เขากลับตํ่าเป็ นอย่างมาก

ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงวางแผนที่จะเพิ่มระดับให้กบั จ้าวมนตรา เขาต้องไปเยือนพวกโจรเพื่อเพิ่มระดับ

และกวาดเอาของมีค่ามา

เขาทราบดีวา่ อีกไม่นานแคร์รี่จะต้องกลับมาอย่างแน่นอน ในครั้งนี้เขาพาผูค้ นมาด้วย 5000

คน หากแต่ในครั้งต่อไปผูค้ นที่เขาจะพามาสมควรจะไม่ต่าํ กว่า 10000 คน
ยิง่ ไปกว่านั้นแคร์รี่จะต้องนําอาวุธทรงพลังมาด้วย เซียวอวีไ๋ ม่สามารถรับมือกับกองทัพขนาดนั้น
ได้ดว้ ยนักรบเพียง 400 - 500 นาย เขาจําเป็ นจะต้องปรับปรุ งกองทัพก่อนที่แคร์รี่จะ
กลับมา

เขาไปที่โพรงของออร์คเพื่อตามตัวฟ็ อกซ์

ฟ็ อกซ์โค้งคํานับทันทีที่เห็นเซียวอวี๋ ชีวติ ที่ตอ้ งอยูแ่ ต่ภายในโพรงพร้อมกับพวกออร์คนั้นทําให้

เขาขมขื่น เซียวอวีห๋ รี่ ตาลง "ฟ็ อกซ์ ชีวติ ของเจ้าที่นี่เป็ นอย่างไรบ้าง?"

ฟ็ อกศ์กล่าวตอบด้วยนํ้าเสี ยงขมขื่น "นายท่าน กล่าวด้วยความสัตย์จริ ง การใช้ชีวติ อยูท่ ี่นี่กบั พวก

ออร์คนั้นไม่ดีเลย ข้าสาบานได้วา่ จะจงรักภักดีต่อท่านตราบจนกว่าชีวติ จะหาไม่ แต่ได้โปรดให้
ข้าได้พกั อยูท่ ี่อื่นเถิด"

ฟ็ อกซ์เห็นว่าพวกออร์คนั้นเรี ยกเซียวอวีว๋ า่ นายท่าน ดังนั้นเขาจึงเลียนแบบตาม

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองดูเขา "นัน่ ไม่เป็ นปัญหา ข้าจะจัดที่พกั แห่งอื่นให้ตราบที่เจ้าทํางานให้กบั ข้า ทว่า

หากข้ารู ้สึกว่าความภักดีของเจ้านั้นเชื่อถือไม่ได้ ข้าจะให้เจ้าอยูท่ ี่นี่กบั พวกออร์คไปตลอดกาล"

"ได้ขอรับ! นี่ไม่เป็ นปัญหา! ข้าจะทุ่มเทความความภักดีต่อนายท่านเพียงผูเ้ ดียว" ฟ็ อกซ์กล่าวคํา

สาบานขณะที่โค้งคํานับ

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าด้วยความพึงพอใจ อันที่จริ งเขาวางแผนจะย้ายที่อยูใ่ ห้กบั ฟ็ อกซ์อยูแ่ ล้ว เขารู ้วา่

ผูท้ ี่ตอ้ งทนอยูก่ บั ออร์คพวกนี้จะต้องเสี ยสติในสักวันหนึ่ง
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 25

เซียวอวีอ๋ ยากจะกลับไปพักผ่อนที่หอ้ งสักงีบเมื่อเขากลับไปที่เมือง

ทว่าเขาก็พบกับหัวหน้าทหารฮุ่ยและพ่อบ้านหงส์กาํ ลังรอคอยเขาอยูท่ ี่หน้าห้อง

แววตาของพวกเขาไม่ได้มีความกระวนกระวายใดๆอยูอ่ ีก หากแต่มนั กลับเต็มไปด้วยประกายที่

เปี่ ยมไปด้วยพลังราวกับพวกเขาเป็ นผูเ้ ยาว์ที่เลือดลมร้อนแรง

สงครามในครั้งนี้ได้สร้างความหวังครั้งใหม่ข้ ึนมา ทุกผูค้ นล้วนถูกปลุกกระตุน้

พวกเขาไม่อาจทราบได้วา่ เซียวอวีส๋ ามารถรวบรวมพวกออร์คและเอลฟ์ มาได้อย่างไร หากแต่นนั่

ไม่สาํ คัญอีกต่อไป สิ่ งที่สาํ คัญคือความหวังถูกจุดขึ้นแล้ว

ซึ่งความหวังในครั้งนี้ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาชนะสงครามในครั้งนี้ หากแต่เป็ นเซียวอวีค๋ นใหม่

ด้วยการบัญชาการและรับมือสถานการณ์ต่างๆอย่างยอดเยีย่ ม มันดูราวกับทุกอย่างล้วนอยูใ่ นฝ่ า
มือของเขา นัน่ ทําให้พวกเขาเชื่อมัน่ ในเซียวอวีอ๋ ย่างยิง่ โดยเฉพาะนโยบายเพิ่มเงินชดเชยแก่
ครอบครัวของผูเ้ สี ยชีวติ

ความจริ งแล้วเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่ได้รู้เรื่ องราวอะไรเกี่ยวกับมันเลย เขาเพียงกล่าวเลียนแบบตาม

ภาพยนตร์และหนังสื อที่เคยอ่าน

เซียวอวีน๋ ้ นั มาจากโลกที่มีอารยธรรมสู งส่ งกว่าโลกใบนี้อย่างน้อยก็สองพันปี ดังนั้นแนวคิดที่

เซียวอวีเ๋ อ่ยปากขึ้นอย่างไม่ต้ งั ใจกลับเป็ นเรื่ องที่แปลกใหม่สาํ หรับโลกใบนี้
"ลุงหงส์ ลุงฮุ่ยพวกท่านมีอะไรจะชี้แนะข้าหรื อ?" เซียวอวีก๋ ล่าวด้วยรอยยิม้

"นายน้อย พวกเรามาที่นี่เพราะมีบางสิ่ งค้างคาใจ" มีรอยยิม้ ที่หาได้ยากปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ของเซียวหงส์ "นายน้อย ออร์คเหล่านั้น พวกนักธนูเอลฟ์ นัน่ อีก....นายน้อยไปรวบรวมพวกเขา
มาจากที่ใดกัน? นายน้อยสามารถให้ความกระจ่างแก่พวกเราได้หรื อไม่?"

เซียวอวีย๋ มิ้ และตอบกลับ "เชิญพวกท่านด้านใน"

เซียวอวีไ๋ ด้เตรี ยมตัวรับมือสําหรับสถานการณ์เช่นนี้ไว้ต้ งั แต่แรกแล้ว เขามีเหตุผลที่จะทําให้พวก

เขาเชื่อถืออยู่ อันที่จริ ง ไม่วา่ พวกเขาจะเชื่อถือคําพูดของเซียวอวีห๋ รื อไม่น้ นั ไม่สาํ คัญ ตราบใดที่
ความแข็งแกร่ งของเขาเป็ นของจริ ง พวกเขาย่อมไม่ซกั ไซร้ให้มากความ!

"ยามที่แคร์รี่ส่งคนมาทุบตีขา้ มันทําให้ขา้ ตาสว่างและตระหนักได้วา่ ข้าได้ชกั นําเภทภัยมาสู่

ตระกูลและดินแดนของข้าแล้ว ดังนั้นข้าจึงวิง่ วิง่ หนีในขณะที่ความกลัวกําลังเกาะกุมจิตใจของ
ข้า" เซียวอวีเ๋ ริ่ มแต่งเรื่ องราวขึ้น สี หน้าท่าทางของเขาที่แสดงออกมาราวกับเขากําลังอยูใ่ น
เหตุการณ์

พวกเขาทราบว่าเซียวอวีน๋ ้ นั เอาแต่ดื่มกิน เล่นพนันและเที่ยวเตร่ ยิง่ ไปกว่านั้นเซียวอวีย๋ งั มีนิสัยขี้

ขลาดตาขาว มันย่อมเป็ นเรื่ องธรรมดาที่เซียวอวี๋จะเลือกวิง่ หนี

หัวหน้าทหารฮุ่ยและพ่อบ้านเซียวยังคงมีสีหน้าท่าทางปกติ เซียวอวีเ๋ ป็ นบุคคลเช่นนั้น เขามักเอา

แต่หลีกหนีปัญหาโดยไม่หาทางแก้ไข
เซียวอวีก๋ ล่าวต่อไป "ในขณะนั้นข้าได้หลบหนีเข้าไปภายในส่ วนลึกของเทือกเขาอัลคาเกนด้วย
ความวิตกกังวล เมื่อมองย้อนกลับไปแล้วมันช่างเป็ นการตัดสิ นใจที่โง่เขลา ภายในเทือกเขานั้น
เต็มไปด้วยสัตว์อสู รที่ร้ายกาจมากมาย มันเป็ นแดนมรณะ และในที่สุดข้าก็พบมัน! หมีสีน้ าํ ตาล
ตัวใหญ่ยกั ษ์!

มันคํารามและพุ่งเข้าหาข้าด้วยความเร็วอันล้นเหลือ! ขาของข้าสั่นเทาไม่หยุด วินาทีน้ นั ข้าทราบ

ว่าชีวติ ของข้าคงจบสิ้ นแต่เพียงนี้ กระทัง่ ซากศพย่อมไม่หลงโดยสมบูรณ์ ทว่า! ในเวลานั้นเองมี
แสงเจิดจ้าปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าข้า และมีร่างสองร่ างยืนอยู่ หนึ่งในนั้นคือออร์คที่ทรงพลัง!
ในขณะที่อีกร่ างหนึ่งเป็ นบุรุษที่หล่อเหลาจากเผ่าพันธ์ุุเอลฟ์ ! พวกเขาเพียงแค่ชายตามองไปที่
หมีและทําให้มนั หวาดกลัวจนวิง่ ซุกหางไป! ตอนนั้นข้าหวาดกลัวอย่างมาก หากแต่กย็ งั เสี่ ยง
ชีวติ ไถ่ถามตัวตนของพวกเขาออกไป! พวกเขากล่าวว่าตนคือเทพแห่งเผ่าพันธุ์ออร์คและเอลฟ์
สายเลือดของพวกเกือบจะสู ญสิ้ นไปจากโลกใบนี้แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงออกค้นหายอดคนผูห้ ล่อ
เหลา...อะแฮ่ม! ผูม้ ีความสามารถที่จะนําพาออร์คและเอลฟ์ กลับมารุ่ งเรื องอีกครา และบุคคลที่
พวกเขาได้เลือกสรรก็คือ.....ข้า!"

เซียวอวีย๋ ดื อกขึ้นทันทีเมื่อกล่าวจบ เขาพยายามจะแสดงท่าทีที่ดูสูงส่ งออกมา หัวหน้าทหารฮุ่ย

และพ่อบ้านหงส์หนั ไปสบตากัน ท่านจ้องมองข้า ข้าจ้องมองท่าน พวกเขาไม่มีสิ่งใดจะเอ่ย.....
เพียงแค่น้ ี?

หลังจากผ่านไปหลายช่วงลมหายใจ พ่อบ้านหงส์หนั ไปกล่าวกับเซียวอวี๋ "พวกเขาเลือก....

ท่าน??"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าด้วยสี หน้าที่ดูจริ งจัง เขาจัดท่าทางให้ดูราวกับจักรพรรดิผยู ้ งิ่ ใหญ่ "ถูกแล้ว เทพ

แห่งเอลฟ์ และเทพแห่งออร์คได้เลือกข้า พวกเขากล่าวว่าชะตาของข้าเกิดมาเพือ่ เป็ นจักรพรรดิ!
จักพรรดิที่ยงิ่ ใหญ่ที่สุดผูท้ ี่จะสามารถรวบรวมทวิีปแห่งนี้ให้เป็ นหนึ่ง! พวกเขากล่าวว่าข้าคือผูท้ ี่
ถูกเลือก และพวกเขาจะพึ่งพากําลังของข้าในการฟื้ นฟูเกียรติภูมิ!"

เซียวอวีก๋ ล่าวออกมา เขาไม่แสดงท่าทีที่มีพิรุธหรื อกระพริ บตาใดๆขณะเล่าออกมา ราวกับว่า

เรื่ องราวทั้งหมดนั้นเขาได้ประสบพบเจอมาล้วนเป็ นความจริ ง

หัวหน้าทหารฮุ่ยและพ่อบ้านหงส์หนั กลับไปมองหน้ากันโดยไม่กล่าวสิ่ งใดออกมาเป็ นเวลานาน

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเซียวอวีน๋ ้ ีดูเหลือเชื่อเกินไป เพ้อฝันเกินไป

พวกเขาอาจจะทําใจเชื่อลงหากว่าผูท้ ี่ถูกเลือกนั้นคือเซียวซานเทียน แน่นอนว่าเขาย่อมเป็ นยอด

คนผูท้ ี่คู่ควรรับการสรรเสริ ญ หากแต่นี่กลับเป็ นเซี ยวอวี?๋ อา พฤติกรรมของพวกเขานั้นต่างกัน
ราวสวรรค์และผืนดิน...

สมองของเทพแห่งเอลฟ์ และออร์คคงถูกลาเตะจนความคิดผิดเพี้ยนไป!

แม้วา่ คํากล่าวของเซียวอวีย๋ ากที่จะทําใจเชื่อลง หากแต่พวกเขาก็ไม่มีสิ่งใดมาโต้แย้งได้ ใน

ท้ายที่สุดแล้ว หากว่าพวกเอลฟ์ และออร์คไม่ได้อยูภ่ ายใต้บญั ชาการของเซี ยวอวีจ๋ ริ ง แล้วใยพวก
เขาถึงได้เชื่อฟังคําสั่งของเซียวอวีก๋ นั เล่า? ความขัดแย้งและปัญหาระหว่างเผ่าพันธุ์น้ นั ไม่ใช่สิ่ง
ที่จะสามารถแก้ไขได้โดยเรี ยบง่าย

แต่เซียวอวีก๋ ลับสามารถสั่งการพวกเขาได้อย่างหมดจด แม้วา่ คนอื่นๆอาจจะไม่เชื่อถือ หากแต่

พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะโต้แย้งในเรื่ องนี้ได้
นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั คงเสริ มแต่งเติมเรื่ องราวเพื่ออธิบายความเป็ นมาของพวกเอลฟ์ และออร์ค
เพื่อที่จะทําให้ผคู ้ นคิดว่าเขานั้นเกิดมาเพื่อแบกรับชะตากรรมอันยิง่ ใหญ่เอาไว้ ชะตากรรมที่จะ
ปกครองโลกใบนี้! เขายังบรรยายอย่างออกรสราวกับบรรพบุรุษของเขานั้นคือผูท้ ี่เคยพิชิตทวย
เทพ

เซียวอวีต๋ อ้ งการใช้เรื่ องราวเหล่านี้เพื่อปกครองผูค้ น คํากล่าวของเขาเพิ่มความน่าเชื่อถือมากขึ้น

เมื่อเขาเล่าตอนที่อญั เชิญพวกเอลฟ์ และออร์คออกมา เขากําลังใช้เรื่ องราวเหล่านี้เพื่อยกระดับ
ฐานะของตนเอง

เขาทราบว่าผูท้ ี่มีสติปัญญาเพียงครึ่ งเดียวก็จะไม่หลงเชื่อเรื่ องราวไร้สาระเหล่านี้ หากทว่าผูค้ น

ส่ วนมากนั้นมักชื่นชอบเรื่ องราวที่เหนือจินตนาการ

เซียวอวีจ๋ ดจําได้วา่ มีนกั การเมืองผูห้ นึ่งเคยกล่าวเอาไว้วา่ พวกคนเหล่านี้ลว้ นเป็ นคนโง่

"อืม....เรื่ องราวกลับเป็ นเช่นนี้เอง ชะตากรรมที่จะปกครองโลก! พวกเราจะคอยแบ่งเบาภาระ

ของนายน้อยอย่างสุ ดความสามารถ

ทว่าทั้งข้าและหัวหน้าฮุ่ยกลับกังวลว่าเทพทั้งสององค์น้ นั ยังมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่ เหตุใด

พวกเขาถึงให้ท่านหยิบยืมนักรบจํานวนมาก? มิใช่วา่ พวกเขาวางแผนที่จะคอยบงการอยูห่ ลัง
ฉากหรอกรึ ?" พ่อบ้านหงส์ไม่สามารถทําใจเชื่อคํากล่าวของเซียวอวีไ๋ ด้ลง ทว่าเขาก็ไม่ตอ้ งการ
ที่จะกล่าวทําลายความเชื่อมัน่ ของเซียวอวีว๋ า่ เขากําลังถูกหลอกใช้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะใช้
ถ้อยคําอ้อมๆเพื่อกระตุน้ เตือน
เซียวอวีโ๋ บกมือ "ลุงหงส์ ลุงฮุ่ย ข้าทราบว่าพวกท่านกําลังกังวลในเรื่ องใดอยู่ หากแต่นนั่ ไม่
จําเป็ นเลย ข้านั้นมิใช่ทารกอมมือหรื อไร้เดียงสา นักรบเหล่านี้ลว้ นไว้ใจได้ นอกจากนั้น พระเจ้า
ทั้งสององค์น้ นั ไม่ได้มอบอํานาจสั่งการแก่ขา้ โดยเปล่า หากแต่พวกเขายังร่ ายคําสาปโลหิตใส่ ขา้
ดังนั้นข้าจึงจําเป็ นที่จะต้องพิชิตโลกใบนี้ ซึ่งหากว่าข้าล้มเหลว เช่นนั้นคําสาปนี้กจ็ ะพราก
วิญญาณของข้าไป!"

เซียวอวีไ๋ ด้เรี ยนรู ้คาํ ว่า คําสาปโลหิตมาจากนิยายกําลังภายในที่เขาเคยอ่านและเสริ มแต่งมันเข้า

กับเรื่ องราวของเขา

"ว่ากระไร! นายน้อยถูกสาป!?" พ่อบ้านหงส์ตกตะลึง แม้วา่ เขาจะไม่เชื่อถือเรื่ องราวที่เซียวอวี่

เล่า หากแต่เขาก็ยงั คงกังวลเกี่ยวกับสุ ขภาพของเซียวอวีจ๋ ากความจงรักภักดีต่อตระกูลเซี ยว

"หากแต่เรื่ องนี้ตอ้ งเก็บเป็ นความลับ มิฉะนั้นแล้วฝ่ ายศัตรู อาจใช้ประโยชน์จากคําสาปโลหิตนี้

ได้ มีเพียงพวกท่านทั้งสองที่รู้เรื่ องนี้" เซี ยวอวีก๋ ล่าวอย่างใจเย็น การแสดงออกบนใบหน้าของเขา
เปลี่ยนเป็ นโศกศัลย์ราวกับเขากําลังแบกรับภาระที่ยงิ่ ใหญ่เอาไว้

"วางใจเถิดนายน้อย พวกเราจะปกปิ ดมันไว้ หากแต่มีหนทางใดหรื อไม่ที่จะคลายคําสาปพราก

วิญญาณนี้ได้?" หัวหน้าทหารฮุ่ยกล่าวด้วยท่าทางเคร่ งเครี ยด

เซียวอวีส๋ ่ ายหน้าช้าๆพร้อมทอดถอนใจ "จะมีผใู ้ ดสามารถคลายคําสาปของเทพเจ้าได้? ทว่าคํา

สาปนี้จะสลายไปในทันทีที่ขา้ สามารถฟื้ นฟูเผ่าพันธ์ุุเอลฟ์ และออร์คได้สาํ เร็จ พวกท่านอย่าได้
กังวล....
ดังนั้นสิ่ งที่พวกเราจําเป็ นต้องกระทําอย่างเร่ งด่วนคือการเพิ่มพูนความแข็งแกร่ งให้รวดเร็ วที่สุด
พวกเราต้องขยายดินแดนและกวาดพิชิตโลกใบนี้! เมื่อนั้นข้าจึงจะสามารถหลุดจากคําสาปนี้
ได้!"
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 26

เซียวอวีน๋ อนอยูบ่ นเตียงขณะตากําลังจะปิ ดลงหลังจากหลอกพ่อบ้านหงส์และหัวหน้าทหารฮุ่ย

ได้สาํ เร็จ เขาบัญชาการรบมาตลอดทั้งวัน แม้จะดูเหมือนว่าเขาไม่ได้กระทําสิ่ งใดมากมายนัก
หากแต่เขาก็เหนื่อยล้าอย่างยิง่

เขาต้องการจะนอนหลับพักผ่อนอย่างสบายสักตื่นหนึ่ง เพื่อที่ในวันพรุ่ งยามเมื่อออกไปเยีย่ ม

เยียนพวกโจรจะได้สดชื่นแจ่มใส แม้วา่ เขาจะได้รับชัยชนะในครั้งนี้ ทว่าเขาก็ทราบดีวา่ นี่เป็ น
เพียงจุดเริ่ มต้นของปัญหาทั้งมวลเท่านั้น

ในวันนี้เขาได้กลายเป็ นวีรบุรุษ เขาได้พิชิตชัยเหนือกองทัพ 5000 นายของแคร์รี่ ทว่ากลับไม่

มีผใู ้ ดมามอบรางวัลให้เขาแม้แต่ผเู ้ ดียว อนิจจา นี่จึงเป็ นคํ่าคืนที่เปล่าเปลี่ยวยาวนาน เซียวอวีก๋ อด
หมอนอันแสนนุ่มขณะจิตนาการว่ามันคือพี่สะใภ้หา้ ของเขาและม่อยหลับไป

......................

......................

"ที่นี่ใช่ค่ายโจรแน่รึ?" เซียวอวีก๋ ลายเป็ นมึนงงขณะที่กาํ ลังทอดตามองไปยังหมู่บา้ นที่เบื้อง

หน้า มองอย่างไรมันก็เป็ นเพียงหมู่บา้ นธรรมดาทัว่ ไปเท่านั้น
เซียวอวีส๋ ั่งให้ฟ็อกซ์เสาะหาค่ายโจรขนาดใหญ่ เช่นนั้นเขาจึงจะสามารถกวาดล้าง ปล้นทอง และ
เริ่ มการผลิตยุทธภัณฑ์ชุดใหม่ได้

ทว่าเขากลับไม่คาดคิดเลยว่าฟ็ อกซ์จะนําทางเขานับร้อยกิโลเมตรมายังหมู่บา้ นที่ดูสงบสุ ขแห่งนี้

มีผหู ้ ญิงสู งวัยกําลังทํางานและมีเด็กๆกําลังวิง่ เล่นกันอยูภ่ ายในหมู่บา้ น มีร้ ัวไม้สูงล้อมอยู่
โดยรอบ

"ถูกแล้วขอรับ พวกโจรได้ต้ งั รกรากขึ้นที่นี่เป็ นเวลายาวนานแล้ว และนัน่ เป็ นผลให้พวกมันตบ

แต่งหญิงสาวและนําครอบครัวย้ายมาอยู่ ณ ที่แห่งนี้ ดังนั้นค่ายโจรแห่งนี้จึงแลดูคล้ายกับหมู่บา้ น
ทัว่ ไป มันมีค่ายตั้งอยูโ่ ดยรอบและมีผคู ้ นราวหนึ่งหมื่นคน ขนาดของมันไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าเมือง
เล็กเมืองหนึ่ง" ฟ็ อกซ์กล่าวอธิบายรายละเอียด

"นัน่ หมายความว่าโจรพวกนี้ไม่ได้เห็นผูป้ กครองดินแดนอยูใ่ นสายตาเลย เหอะ! ดังนั้นพวกมัน

จึงกระทําการเหิมเกริ มและกระทัง่ ตั้งหมู่บา้ นขึ้นภายในดินแดนของข้า...." เซียวอวีเ๋ ต็มไปด้วย
ความโกรธ การกระทําที่ไม่เห็นผูป้ กครองดินแดนนี้อยูใ่ นสายตานั้นอภัยให้ไม่ได้!

ความจริ งแล้ว ทั้งหัวหน้าทหารฮุ่ยและพ่อบ้านหงส์ต่างทราบเรื่ องนี้ ทว่าพวกเขากลับไม่มี

กองทัพอันเข้มแข็งพอที่จะเข้ากวาดล้างพวกมัน

เนื่องจากสงครามที่ยาวนานและการเกณฑ์ไพร่ พลอย่างต่อเนื่อง ผูค้ นภายในเมืองไลอ้อนยิง่ มายิง่

ลดน้อยถอยลง มีผคู ้ นจํานวนมากที่หอบสมบัติหลบหนีมาอาศัยอยูภ่ ายในค่ายโจรแห่งนี้

ผูน้ าํ ของโจรนั้นมีสายตาที่ยาวไกล มันเรี ยกเก็บภาษีแต่เพียงเล็กน้อยเพื่อดึงดูดผูค้ นให้เข้าร่ วมกับ

มันมากขึ้น นัน่ เป็ นผลให้ค่ายบางแห่งนั้นเข้มแข็งไม่ได้ดอ้ ยไปกว่าเมืองไลอ้อนเลย
นามของราชวงศ์พยัคฆ์คาํ รนที่มอบดินแดนผืนนี้แก่ตระกูลเซียวย่อมเป็ นเพียงอากาศธาตุ

"มีคนมากเท่าใดกันที่อาศัยอยูภ่ ายในค่ายแห่งนี้?" เซียวอวีก๋ วาดตามองสํารวจขณะที่เขากําลัง

ครุ่ นคิดว่าจะเข้าโจมตีอย่างไร

"ประชากรทั้งหมดของค่ายมีราวๆ 5 ถึง 6000 คนขอรับ มีพวกโจรอยูไ่ ม่นอ้ ยกว่า 1000

คนหากแต่มีไม่เกิน 1500 คนที่สามารถต่อสู ้ได้ ที่หลงเหลือล้วนเป็ นเพียงเฒ่าชรา ผูห้ ญิง และ
เด็กขอรับ" ฟ็ อกซ์น้ นั มีความเข้าใจในค่ายแห่งนี้อย่างกระจ่าง

"เรามีนกั รบออร์คที่สวมเกราะ 200 นาย มี 200 พลธนูเอลฟ์ ที่อยูใ่ นระดับที่ 2 และเอลฟ์

นักล่าอีก 100 ที่เปรี ยบได้กบั ทหารม้าเกราะเบา มันไม่มีปัญหาที่จะกวาดล้างค่ายแห่งนี้ แต่
คําถามก็คือ จะบรรลุเป้ าหมายโดยสู ญเสี ยคนให้นอ้ ยที่สุดได้อย่างไร?" เซียวอวีก๋ าํ ลังคิดหาทาง
ที่จะเสี ยกําลังพลฝ่ ายเขาให้นอ้ ยที่สุด ขณะเดียวกันเขาก็ไม่ได้สนใจจะฆ่าผูห้ ญิงและเด็ก เขาจึง
จําเป็ นจะต้องเพิ่มเงื่อนไขที่จะไม่สังหารผูบ้ ริ สุทธิ์ เข้าไปด้วย

เซียวอวีห๋ นั หน้ากลับมามองฟ็ อกซ์ดว้ ยรอยยิม้ ที่เจ้าเล่ห์บนใบหน้า "ฟ็ อกซ์ ผูน้ าํ ค่ายแห่งนี้รู้จกั

กับเจ้าหรื อไม่?"

หัวใจของฟ็ อกซ์หล่นวูบ "ข้าเพียงเคยมาเยีย่ มเยือนผูน้ าํ ค่ายเพียงครั้งเดียว ข้าคิดว่ามันจะจดจําข้า

ได้ยามเมื่อพบกัน"

"อืมม...เช่นนั้นเรื่ องราวก็ง่ายดายขึ้นเยอะ" เซี ยวอวี๋หวั เราะออกมาขณะที่ฟ็อกซ์สัมผัสได้ถึงลาง

ร้าย
.............................................

.............................................

มันไม่ได้ใช้เวลานานนักกว่าที่มา้ สองตัวจะวิง่ มาถึงหน้าประตูของค่าย ชายบนหลังม้าคนหนึ่ง

ตะโกนขึ้น "พี่นอ้ งทั้งหลาย! ข้ามาในนามของกลุ่มโจรเขี้ยวมังกร และข้ามาที่นี่เพื่อแจ้งข่าว
สําคัญให้กบั พี่หม่า!"

ยามเฝ้ าประตูยนื่ ศีรษะของมันออกไปและรับฟังถ้อยคําของฟ็ อกซ์ "จงรออยูท่ ี่นี่! ข้าจะไป

รายงานหัวหน้าก่อน"

"นายท่าน....พวกมันจะไม่สับร่ างเราหรื อหากว่าพวกมันมองแผนการของพวกเราออก?" ฟ็

อกซ์กระซิบอย่างหวาดวิตก

เซียวอวีห๋ นั ไปมองฟ็ อซ์ "เจ้าเป็ นลูกผูช้ ายประเภทใดกัน! หากไม่เข้าถํ้าเสื อ แล้วจะได้ลูกเสื อ

หรื อ? ฮึ่ม เจ้าจะสามารถรับใช้ขา้ ได้เยีย่ งไรหากว่าเจ้านั้นไม่มีความกล้า? อย่าให้ขา้ เห็นความ
ขลาดของเจ้าอีก มิฉะนั้นข้าจะทําตามคําที่ได้ลนั่ วาจาเอาไว้"

ฟ็ อกซ์พยักหน้าอย่างหวาดกลัว "ขอรับนายท่าน!"
เซียวอวีค๋ รุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเขาจะใช้วนิ ด์วอร์คเพื่อหลบหนี ระดับ
ทักษะวินด์วอร์คของเขานั้นเต็มแล้ว และร่ างกายของเขาก็ยงั แข็งแกร่ งขึ้นมาก เขาสามารถหิ้วฟ็
อกซ์หลบหนีได้หากจวนตัว จะอย่างไรชายผูน้ ้ ีกย็ งั ดูใช้การได้อยู่

หากฟ็ อกซ์ได้ล่วงรู ้ความคิดของเซียวอวีเ๋ ขาคงจะหลัง่ นํ้าตาเป็ นสายเลือด นายท่านของเขาผูน้ ้ ีน้ นั

ไร้ความรับผิดชอบเกินไปแล้ว

หลังจากนั้นสักพักประตูค่ายก็เปิ ดออก มีชายคนหนึ่งกวักมือเรี ยกพวกเขา "เข้ามา"

เซียวอวีแ๋ ละฟ็ อกซ์กระตุน้ ม้าของพวกเขาเข้าไปด้านใน ภายใต้การนําของชายผูน้ ้ นั พวกเขาก็เข้า

มาภายในหมู่บา้ น และหยุดลงที่อาคารหลังหนึ่ง

มีชายร่ างสู งและดูแข็งแกร่ งกําลังนัง่ อยูภ่ ายในห้องโถงนั้น สายตาของมันกําลังจับจ้องไปที่เหล่า

หญิงสาวที่กาํ ลังแสดงระบําด้วยการบิดเอวอันอ้อนแอ้น

เซียวอวีม๋ องไปยังหัวหน้าโจรและรู ้สึกตกตะลึงเล็กน้อย คนผูน้ ้ ีน้ นั แข็งแกร่ งอย่างมาก เขาคาดว่า

ชายผูน้ ้ ีสมควรจะอยูใ่ นระดับสู งสุ ดของผูฝ้ ึ กยุทธขั้นแรก และมีความเป็ นไปได้ที่จะทะลวงผ่าน
ไปขั้นที่สองในอีกไม่นาน

เซียวอวีท๋ ราบได้ทนั ทีวา่ เขาเจอตอเข้าให้แล้ว หากเกิดเหตุไม่คาดฝันใดๆขึ้น เขาจําเป็ นต้อง

หลบหนีให้รวดเร็วที่สุด
เซียวอวีพ๋ บว่ายังมีผคู ้ นอยูภ่ ายในโถงแห่งนี้อยูอ่ ีก 4 - 5 คน นัน่ ทําให้เซียวอวีต๋ ื่นตัวขึ้นมา
แม้วา่ นักรบออร์คจะทรงพลังอย่างมาก หากทว่าพวกมันก็ยงั ไม่สามารถจัดการกับผูฝ้ ึ กยุทธ์ได้
พวกมันจําเป็ นที่จะต้องไปที่ระดับที่ 10 เสี ยก่อน

โชคดีอย่างยิง่ ที่มีผฝู ้ ึ กยุทธ์น้ นั มีไม่มากเท่าใด และเขายังมีนกั รบออร์คถึง 200 นาย

เซียวอวีก๋ วาดตามองอีกครั้งและพบว่า กระทัง่ ผูใ้ ช้มนตราก็กาํ ลังจับจ้องอยูท่ ี่นางระบํา

"พวกมันมีกระทัง่ ผูใ้ ช้มนตรา! แต่นี่สมควรจะอ่อนแอกว่าที่เราเจอในสนาบรบ" เซียวอวีข๋ บคิด

เขาตระหนักดีวา่ จําเป็ นจะต้องลงมือต่อผูใ้ ช้มนตราเป็ นกลุ่มแรก ต่อให้เป็ นผูใ้ ช้มนตราที่ยา่ ํ แย่สัก
เพียงใดพวกเขาก็ยงั สามารถยิงลูกไฟออกมาได้ พวกเขาจะเป็ นภัยคุกคามที่ยงิ่ ใหญ่ของพวก
นักรบออร์ค

"คารวะผูน้ าํ หม่า" ฟ็ อกซ์กา้ วออกไปและโค้งคํานับหัวหน้าโจร

เซียวอวีก๋ า้ วมายืนเคียงข้างฟ็ อกซ์และโค้งตัวลงเช่นกัน

"โอ เจ้าคือ....ฟ็ อกซ์ใช่หรื อไม่?" หม่ากล่าวกลั้วหัวเราะ

ฟ็ อกซ์หวั เราะขึ้นเช่นกัน "ความจําของผูน้ าํ หม่านั้นยอดเยีย่ มยิง่ ข้าน้อยคือฟ็ อกซ์เอง ท่านผูน้ าํ ได้

ส่ งข้ามาขอความร่ วมมือทางการค้าจากท่านผูย้ งิ่ ใหญ่อีกครั้ง"

"โอ? การค้างั้นหรื อ?" หัวหน้าหม่ายกคิ้วขึ้นขณะมองไปยังฟ็ อกซ์

ฟ็ อกซ์มองไปที่เขาและกล่าวว่า "ผูน้ าํ หม่า กลุ่มของพวกเราได้สืบทราบมาว่าจะมีพ่อค้าที่ร่ าํ รวย
จากจักรวรรดิเมฆาตะวันตกเดินทางมาจัดซื้อขนสัตว์จาํ นวนมาก ซึ่งพวกเราได้คน้ พบเส้นทาง
นั้นแล้ว หากแต่พวกมันมีผคู ้ ุม้ กันอยูด่ ว้ ยจํานวนมาก พวกเราจึงไม่กล้ากระทําการโดยลําพัง นี่
เป็ นเหตุผลให้ขา้ น้อยถูกส่ งมาเพื่อถามถึงการร่ วมมือระหว่างพวกเราทั้งสองกลุ่ม พวกเรา
ต้องการที่จะแบ่งปันนํ้าแกงถ้วยนี้"

"โอ...ข้อมูลนี้เชื่อถือได้หรื อ?"

ฟ็ อกซ์เหลือบมองไปทางเซียวอวี๋ จากนั้นเขาจึงกล่าวต่อไป "เชื่อถือได้ พวกเราได้ติดตามพวก

เขาไปแต่ยงั ไม่กล้าลงมือ นัน่ เป็ นเหตุผลที่ขา้ ถูกส่ งตัวมาเชื้อเชิญท่าน แต่หากท่านล่าช้า ทรัพย์
สมบัติพวกนี้คงต้องหลุดลอยไปแล้ว"

หัวหน้าหม่าเดินวนเวียนอยูเ่ บื้องหน้าฟ็ อกซ์ขณะใช้ความคิดเกี่ยวกับข้อมูลที่ฟ็อกซ์กล่าวออกมา

เหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่อยูภ่ ายในห้องโถงต่างละสายตาจากนางระบํามาจ้องมองผูน้ าํ ของพวกมันด้วย

ความโลภที่ฉายออกมาผ่านแววตา พวกมันทราบว่าความมัง่ คัง่ นั้นสําคัญเสี ยยิง่ กว่าสาวงาม

ตราบใดที่พวกมันมีเงินทอง พวกมันก็ยงั สามารถเล่นสนุกกับเรื อนร่ างของพวกนางได้ตามใจ

อยาก

เซียวอวีใ๋ ช้ศอกสะกิดฟ็ อกซ์ยามเมื่อเขาเห็นว่าหัวหน้าโจรกําลังลังเล

ฟ็ อกซ์กล่าวเสริ มขึ้นอีก "ผูน้ าํ หม่า เพื่อที่จะแสดงความจริ งใจของพวกเรา ท่านผูน้ าํ ของเราได้ส่ง
ญาติของเขา เซียวอวีม๋ าที่นี่ดว้ ย ได้โปรด ช่วยเหลือพวกเรา!"

"โอ? ความบริ สุทธิ์ใจงั้นหรื อ?" หัวหน้าหม่าจ้องมองไปยังเซี ยวอวี๋

เซียวอวีก๋ า้ วออกมาด้านหน้า "ผูน้ าํ หม่า นี่เป็ นโอกาศที่สวรรค์ประทานมา พวกเราไม่ตอ้ งการที่

จะเสี ยโอกาศที่ดีเช่นนี้ไป พวกเราหวังว่าผูน้ าํ หม่าจะมีความสุ ขที่จะแบ่งปันนํ้าแกงกับพวกเรา"

หัวหน้าหม่าหัวเราะขึ้น "หากว่ามันเพียงพอสําหรับทุกคน เช่นนั้นก็ไม่มีเหตุผลที่ขา้ จะปฏิเสธอีก

พวกมันมีคนอยูม่ ากน้อยเท่าใด? และพวกเราต้องจัดส่ งคนเข้าจัดการเท่าใด?"

เซียวอวีร๋ ุ กคืบเข้าไปอีกเมื่อเห็นว่าสามารถช่วงชิงความสนใจของหัวหน้าโจรมาได้แล้ว "ผูน้ าํ

หม่า พวกเราไม่อาจประมาทความแข็งแกร่ งของฝ่ ายศัตรู ได้ ข้าขอนําแนะให้ผนู ้ าํ หม่าจัดส่ งมือดี
ออกไปทั้งหมด มันจะน่าเสี ยดายอย่างยิง่ หากว่าพวกเราล้มเหลวในก้าวสุ ดท้าย แต่ตราบใดที่พวก
เราลงมือได้สาํ เร็จ ผูน้ าํ หม่าก็จะสามารถเสพพ์สุขได้โดยไม่ตอ้ งออกปล้นนับปี "

หัวหน้าโจรวางมือลงบนบ่าของเซียวอวี๋ "ฮ่าฮ่า เช่นนั้นข้าคงตระหนี่ไม่ได้แล้ว หากผูน้ าํ ของเจ้า

ต้องการที่จะแบ่งปันความมัง่ คัง่ นี้ให้กบั พวกเรา เช่นนั้นแล้ว...พวกเราจะเริ่ มลงมือเมื่อใด?"

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองหัวหน้าโจร "โปรดส่ งคนของท่านออกไปโดยเร็วที่สุด พวกเราไม่ตอ้ งการที่จะ

เสี ยเวลาอันมีค่าไปแม้แต่วนิ าทีเดียว!"
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 27
เซียวอวีแ๋ ละฟ็ อกซ์กาํ ลังขี่มา้ นําแถวผูค้ นที่ทอดยาว หากมองลงมาจากที่สูงจะพบว่ามันดูคล้ายงูที่
กําลังเลื้อยอย่างคดเคี้ยว

มีรอยยิม้ ที่เต็มไปด้วยความสุ ขประดับอยูบ่ นใบหน้าของเซียวอวี๋ ในขณะที่ฟ็อกซ์ซ่ ึงขี่มา้ อยู่

ด้านข้างกําลังวิตกกังวล เขาเกือบจะตกม้าตายตั้งแต่เริ่ มต้นแผนการ ทว่าสุ ดท้ายเซียวอวีแ๋ ละฟ็
อกซ์กโ็ น้มน้าวให้หม่าตงส่ งมือดีออกมาได้ และตอนนี้เซียวอวีก๋ าํ ลังพาพวกมันไปหาโชคลาภ
ก้อนโต

การร่ วมมือกันกับพวกโจรในครั้งนี้น้ นั ง่ายอย่างยิง่ ตราบใดเท่าที่สามารถแบ่งอาหารและสมบัติ

กันอย่างเพียงพอ หากว่าค่ายโจรขนาดเล็กพบเข้ากับเหยือ่ ที่พวกมันกลืนไม่ลงในคําเดียวพวกมัน
ก็จาํ ต้องเลือกระหว่างแสวงหาความร่ วมมือหรื อเลือกเผชิญหน้าซึ่งจะก่อให้เกิดความสู ญเสี ย
มหาศาล จึงเป็ นเรื่ องธรรมดาที่จะมีความร่ วมมือกันระหว่างกลุ่มโจร ด้วยเหตุน้ ีหม่าตงจึงไม่ได้
สงสัยมากนักขณะที่นาํ คนของมันออกมาและติดตามเซียวอวี๋

...............................

..............................

กลุ่มโจรเขี้ยวมังกรและกลุ่มอื่นๆที่เซียวอวีไ๋ ด้กวาดล้างไปนั้นเป็ นเพียงกลุ่มโจรเล็กๆ การ

หายไปของพวกมันจึงไม่ได้สะกิดความสนใจจากโจรกลุ่มใหญ่ๆมากนัก เป็ นเรื่ องธรรมดาที่
จํานวนของโจรกลุ่มเล็กๆจะเพิ่มหรื อลดลงในแต่ละวัน

นอกจากนี้หม่าตงยังคิดไม่ถึงว่าจะมีใครบางคนเล่นลูกไม้เช่นนี้เพื่อชักนํามันออกมาจากค่ายอีก
มันไม่เคยไปกระตุน้ โทสะของกลุ่มอํานาจที่เข้มแข็งใดๆ ยิง่ ไปกว่านั้นในพื้นที่แถบนี้น้ นั ยังไม่มี
กลุ่มอํานาจที่เข้มแข็งพอจะกวาดล้างค่ายของมันลงได้ ในขณะเดียวกันมันก็ไม่คาดคิดว่า
ผูป้ กครองของดินแดนจะใช้แผนอันชัว่ ร้ายเช่นนี้ต่อมัน

หลังจากที่เซียวอวีช๋ กั นําหม่าตงออกห่างจากค่ายมาราว 4 - 5 ไมล์แล้ว เขาก็หนั ไปทางหม่าตง

"ผูน้ าํ หม่า พวกเราได้เก็บซ่อนสิ่ งของบางอย่างเอาไว้ที่ป่าเบื้องหน้า พวกเราจําเป็ นต้องเข้าไปนํา

มันออกมาก่อน"

หม่าตงตอบกลับ "อย่าได้ชกั ช้า"

เซียวอวีแ๋ ละฟ็ อกซ์ควบม้าตรงเข้าไปในป่ า ที่ซ่ ึงเซี ยวอวีไ๋ ด้ซุกซ่อนกองทัพ 500 นายของเขา

เอาไว้

เซียวอวีโ๋ บกมือ จากนั้นเหล่านักรบก็ปรากฏตัวออกมา

เซียวอวีก๋ วาดสายตามองเหล่านักรบชั้นยอดของเขา "นี่จะเป็ นครั้งแรกที่กองทัพทั้งหมดจะเข้า

ปะทะกับศัตรู ที่มีกาํ ลังมากกว่าพวกเรา 3 เท่าซึ่งหน้า! ข้าเชื่อนักรบภายใต้ขา้ ล้วนเป็ นมือดีและ
ไม่มีผใู ้ ดสามารถโค่นล้มเราได้! พวกเราคือกองทัพไร้พ่าย!"

อ๊ากกกกกกกกก!

เหล่านักรบออร์คคํารามออกมา มีนกั รบออร์คจํานวนมากที่ผา่ นเข้าสู่ ระดับ 3 แล้ว ดังนั้นพวก

มันจึงมีทกั ษะคลุม้ คลัง่
"กรอม เจ้านําเหล่านักรบออร์คเป็ นทัพหน้า ขณะที่ทิรันด้าจะนําพลธนูอยูด่ า้ นหลัง ทิรันด้า หาก
ว่าเจ้าพบว่าพลธนูถูกบีบให้ปะทะในระยะประชิด เจ้าจะต้องนําพวกเขาถอยออกมาและใช้กล
ยุทธ์กองโจร ส่ วนพวกนักล่าจะถูกแบ่งออกเป็ นสองกองกําลัง กองกําลังละ 50 นาย จงคอยตัด
กําลังพวกมันจากสองฝากข้าง"

เซียวอวีส๋ ั่งการและจัดสรรหน้าที่ให้แต่ละส่ วน

ในชีวติ ก่อนของเขาไม่เคยมีประสบการณ์บญั ชาการกองทัพมาก่อน ทว่าด้วยประสบการณ์จาก

ในเกมและชมภาพยนตร์มาไม่นอ้ ยก็ทาํ ให้เขาตระหนักได้ถึงความสําคัญในการจัดกระบวนทัพ

อ๊ากกกกกกกกก!

กรอมวิง่ นําออกไปขณะที่เหล่านักรบออร์คติดตามอยูท่ างด้านหลัง จากนั้นจึงเป็ นพลธนูเอลฟ์

และกองกําลังนักล่า

เซียวอวีค๋ วบม้าอยูท่ างด้านหลังขณะที่กาํ ลังสังเกตการณ์กองทัพฝั่งเขา เขาจําต้องอยูใ่ นสนาบรบ

และบัญชาการด้วยตนเองเพื่อที่จะสามารถรับมือสถานการณ์ต่างๆได้อย่างทันท่วงที

หม่าตงกําลังวาดฝันถึงทองคําจํานวนมหาศาลที่มนั กําลังจะได้ครอบครอง ทันใดนั้นเสี ยงคําราม

ก็ดงั ขึ้นขัดความคิดของมัน
"มีสัตว์ป่างั้นหรื อ!? ดูเหมือนพวกมันจะมีนบั ร้อยจากเสี ยงคํารามที่ดงั ขึ้นนี่...มีสิ่งใดเกิดขึ้น?"
หม่าตงประหลาดใจ เขาออกคําสั่งให้คนของเขาตั้งแนวป้ องกันขึ้นทันที

เหล่าโจรกลายเป็ นตื่นตระหนกยามเมื่อพวกมองมองเห็นกองทัพออร์คโถมออกมาจากป่ า พวก

มันเพียงเคยได้ฟังเกี่ยวกับสิิ่ งมีชีวติ ที่แปลกประหลาดเหล่านี้ ทว่าการได้มาเห็นพวกมันได้ตา
ตัวเองกลับน่ากลัวยิง่ กว่าคําบอกเล่า นามของเผ่าพันธุ์ที่มีนามว่าออร์คถูกกล่าวขานไปทัว่ ทั้งทวีป
แห่งนี้ พวกมันเป็ นครึ่ งคนครึ่ งอสู รที่ทรงพลัง ทว่าตามความเข้าใจของพวกโจร เผ่าพันธุ์ออร์ค
ได้ดบั สู ญไปจนหมดสิ้ นแล้ว เช่นนั้นแล้วกองทัพออร์คที่เบื้องหน้าของพวกมันขณะนี้เล่า?

โจรเหล่านี้ลว้ นผ่านสนาบรบมาแล้วหลายครั้ง พวกมันได้ออกปล้นชิงหมู่บา้ นและขบวนพ่อค้าที่

ผ่านทาง หากแต่พวกมันก็ไม่ได้เป็ นกองทัพทหารที่ได้รับการฝึ กและไม่ได้มีวนิ ยั ทางกองทัพ
มากนัก

แม้วา่ จะพวกโจรอยูเ่ กือบ 1500 นาย หากแต่ความโกลาหลก็ยงั เกิดขึ้นอยูด่ ียามเมื่อพวกมัน

มองเห็นกองทัพออร์คจํานวนมาก เลือดภายในกายของเหล่าออร์คนั้นเดือดระอุ พวกมันทุกตน
สวมใส่ ชุดเกราะและกําขวานไว้ในมือขณะที่โถมเข้าหํ้าหัน่ กองทัพศัตรู

"บัดซบ! ต้านทานเอาไว้! ออร์คเหล่านี้มาจากที่ใดกัน!? สังหารพวกมันเสี ย เข่นฆ่าพวกมัน!..."

หม่าถงตะโกนสั่งการเสี ยงดังทว่าภายในใจของมันกลับตื่นตระหนกยิง่ มันเคยเข่นฆ่าผูค้ นมานับ
ไม่ถว้ นหากแต่ยงั ไม่เคยเผชิญหน้ากับอสู รในตํานานเหล่านี้

อ๊ากกกกกกกกก!
มีออร์คที่ร่างสู งกว่าสองเมตรลอยตัวขึ้นกลางอากาศ มันใช้ดาบยาวในมือฟาดฟันมาทางหม่าตง
ขณะเดียวกันก็มีพลังปราณปรากฏขึ้นห่อหุม้ ตัวดาบ มันคือกรอม หม่าตงตกตะลึงยามพบเห็น
กรอม หากทว่ามันก็ยงั สามารถชักดาบยักษ์จากแผ่นหลังออกมาเพื่อต้านรับการโจมตีจากกรอม
อย่างทันท่วงที

ตูมมมม!

ทั้งอมนิแสลชและโจมตีจุดตายต่างถูกใช้ออกในเวลาเดียวกัน ความรุ นแรงของมันจึงมหาศาล

จนเกิดเป็ นคลื่นอากาศออกมา เหล่าโจรโดยรอบล้วนถูกส่ งปลิวกระเด็นออกไป ขณะที่มา้ ของ
หม่าตงสิ้ นใจคาที่ทนั ที

ค่าความสามารถของกรอมนั้นอยูใ่ นระดับที่ 8 ยิง่ ไปกว่านั้นอมนิแสลชยังอยูใ่ นระดับที่ 3

โจมตีจุดตายในระดับที่ 3 และวินด์วอร์คในระดับที่ 2 นี่จึงเป็ นความแข็งแกร่ งที่เทียบเท่าผูฝ้ ึ ก
ยุทธ์ข้ นั แรกหรื อกระทัง่ ทรงพลังยิง่ กว่า

เป็ นเรื่ องยากสําหรับมนุษย์ที่จะสามารถรับมือกรอมได้หากว่ามันผูน้ ้ นั ไม่ได้เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่

สอง

ไม่เพียงแต่กรอมเท่านั้น เหล่านักรบออร์คยังคงบุกตะลุยไปด้านหน้าด้วย หม่าตงนั้นมีทหารม้า

อยู่ 200 คน หากทว่าพวกเขาไม่ได้อยูใ่ นสภาวะบุกจู่โจม ซึ่งนัน่ ทําให้พวกมันสู ญเสี ยจุดเด่น
ไป
เหล่านักรบออร์คโถมทะยานกวัดแกว่งขวานเข้าใส่ ศตั รู ม้าศึกถูกผ่าออกเป็ นสองส่ วน เหล่าออร์
คที่อยูใ่ นระดับที่ยงิ่ ดุดนั ยิง่ กว่าจากทักษะคลุม้ คลัง่ พวกมันราวกับฝูงหมาป่ าที่กาํ ลังขยํ้าฝูงแกะที่
ไร้ทางสู ้ฝงู หนึ่ง

เดิมพวกโจรนั้นตกเป็ นรองอยูแ่ ล้วยามเมื่อต้องเผชิญกับนักรบออร์คที่แข็งแกร่ ง และเมื่อพลธนู

เอลฟ์ ทั้ง 200 นายเข้าสู่ สนาบรบด้วยแล้ว เสี ยงลูกศรแหวกฝ่ าอากาศก็ดงั ขึ้นไม่หยุดหย่อน ซึ่ง
ศรพวกนั้นได้ฝังเข้าสู่ ร่างของศัตรู ดว้ ยความแม่นยํากว่า 7 ส่ วน เพียงชัว่ กระพริ บตาร่ างของโจร
200 คนก็นอนเกลื่อนกลาดอยูบ่ นพื้นดิน

สิ่ งที่น่ากลัวที่สุดคือศรกระจายของทิรันด้า นางสามารถยิงศรออกไปพร้อมกันคราละ 7 ดอก

และสังหารศัตรู ได้อย่างแม่นยํา นางไม่จาํ เป็ นต้องเพ่งเล็งด้วยซํ้าเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรุ ที่
หนาแน่นเช่นนี้ แต่ดว้ ยศักดิ์ศรี ความเป็ นเอลฟ์ นางจึงเล็งยิงอย่างตั้งใจ หลังจากเสี ยงแหวกฝ่ า
อากาศดังขึ้น ร่ างของพวกโจร 7 ร่ างก็ฟุบลงกับพื้นและแน่นิ่งไป

ผูใ้ ช้มนตราของค่ายโจรตกตะลึงอยูเ่ นิ่นนานเมื่อพบเห็นเหล่าออร์ค ทิรันด้าจึงใช้ศรเวทย์ยงิ

สังหารมันไป เหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ของค่ายโจรต่างก็ช่วยอะไรไม่ได้มากขณะที่พวกมันล้มตายลงจาก
คมศรของทิรันด้า

จ้าวมนตรานั้นมีเพียงหนึ่งทักษะซึ่งก็คือศรนํ้าแข็งซึ่งแอนโทนีดาสคอยยิงมันออกไปตลอดเวลา
การโจมตีจากระยะไกลที่ดูเหมือนจะเป็ นเรื่ องที่ซ้ าํ ซากและเรี ยบง่าย หากทว่าผูค้ นทัว่ ไปย่อมไม่
สามารถรับมือกับมันได้ เหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ยอ่ มสามารถใช้พลังปราณต้านหรื อหลบเลี่ยงมันได้
หนึ่งถงสองดอก ทว่ากับเหล่าโจรและทหารทัว่ ไปนั้นไม่ใช่ พวกมันถูกเข่นฆ่าราวผักปลายาม
เมื่อต้องเผชิญกับเวทย์มนต์น้ ี
ขณะเดียวกันจ้าวมนตราก็เลื่อนระดับขึ้นเป็ น 2 อย่างรวดเร็ว มันเร็วเป็ นอย่างมากหากเทียบกับ
การเลื่อนระดับภายในเทือกเขาครั้งแรกของกรอม

เซียวอวีจ๋ ดั สรรแต้มทักษะของจ้าวมนตราไปทีื ่คลื่นนํ้าแข็งทันที เวทย์บทนี้จะเป็ นประโยชน์

อย่างมากในสนาบรบที่หนาแน่น จ้าวมนตราชูไม้เท้าของเขาขึ้นและเริ่ มร่ ายเวทย์ทนั ที

คลื่นนํ้าแข็งขนาดใหญ่เริ่ มก่อตัวขึ้นในอากาศ รัศมีของมันอยูท่ ี่ราวๆ 10 เมตร

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

แท่งนํ้าแข็งหลายร้อยแท่งเริ่ มตกลงมาและทิ่มแทงร่ างของพวกโจร

"คลื่นนํ้าแข็งนี่ช่างสุ ดยอดจริ งๆ!" เซียวอวีก๋ ลายเป็ นตื่นเต้น

เหล่านักรบออร์คกลายเป็ นไร้เทียมทาน พลธนูเอลฟ์ ที่คอยยิงสนับสนุน และแอนโทนีดีที่คอย

ช่วยเหลืออยูด่ า้ นข้าง พวกโจรต่างสู ญเสี ยขวัญกําลังใจและมีบางคนเริ่ มหลบหนี เหล่านักล่าผูท้ ี่
กําลังขี่เสื อดาวอยูเ่ ริ่ มทําหน้าที่ทนั ที ในช่วงเวลาเพียงสองถึงสามนาที โจรที่เลือกจะหลบหนี
เหล่านั้นล้วนถูกสังหารโดยนักล่า

พวกเขารวดเร็วดัง่ สายลม คลื่นนํ้าแข็งของจ้าวมนตรานั้นรวดเร็วและมีประสิ ทธิภาพเสี ยยิง่ กว่าศ

ระกระจายของทิรันด้า ใช้เวลาไม่นานนักก่อนที่จา้ วมนตราจะเพิ่มระดับขึ้นเป็ น 3

เซียวอวีจ๋ ดั สรรแต้มทักษะไปที่คลื่นนํ้าแข็งอีกทันที และทําให้มนั อยูใ่ นระดับที่ 2

ขอบเขตของคลื่นนํ้าแข็งนั้นกว้างขวางอย่างยิง่ มันครอบคลุมพื้นที่ราวสามสิ บถึงสี่ สิบตาราง
เมตร แท่งนํ้าแข็งสี่ หา้ ร้อยแท่งตกลงมาและทิ่มแทงร่ างศัตรู

เซียวอวีพ๋ อใจกับผลงานของกองทัพเขาอย่างยิง่ ขณะที่มองดูพวกโจรแตกกระบวนทัพ นี่เป็ นศึก

แรกที่เขาบัญชาการอย่างใกล้ชิด นอกจากนี้มนั ยังเป็ นบททดสอบความสามารถในการรบของ
กองทัพ ยิง่ ไปกว่านั้นมันเป็ นไปไม่ได้ที่เซียวอวี๋จะตั้งรับเพียงอย่างเดียว

หม่าตงจ้องมองอย่างอาฆาตมาที่เซียวอวี๋ "ไอ้ลูกเต่าสารเลว! เจ้าหลอกลวงข้า!"

เซียวอวีแ๋ กล้งแสดงท่าทีตกใจ "เจ้าคิดจริ งๆหรื อว่าข้าได้หลอกลวงเจ้า? ข้าแทบไม่ตอ้ งทําสิ่ งใด

เลย นี่ตอ้ งกล่าวโทษสติปัญญาที่มีอยูน่ อ้ ยนิดของเจ้าแล้ว"

หม่าตงตกเป็ นรองกรอม เขาไม่มีความสามารถที่จะโต้กลับไปได้เลย เซี ยวอวี๋หนั ไปมองทิรันด้า

ก่อนผงกศีรษะ ทิรันด้ารั้งศรเวทย์ข้ ึนและยิงศรเพลิงทะลวงร่ างกายของหม่าตง

หม่าตงย่อมไม่สามารถหลบหลีกได้ เขาล้มลงสิ้ นใจในทันที

"เจ้าไม่ควรมีส่วมร่ วมในศึกครั้งนี้.....มองไปที่นามของเจ้าแล้วย่อมสมควร" เซียวอวีพ๋ ึมพํา

**************
ตง = เด็ก,ไร้เดียงสา
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 28

เหล่าโจรที่หลงเหลือเริ่ มกระจัดกระจายกันหลบหนีหลังจากที่ทราบข่าวการตายของหม่าตง ทว่า

นี่เป็ นช่วงเวลาที่เหล่านักล่าจะสําแดงความสามารถของพวกเขาได้ยอดเยีย่ มที่สุด

เหล่านักล่าย่อมรวดเร็วกว่าพวกโจรในขณะที่พาหนะของพวกเขาคือเสื อดาว นอกจากนี้การจับคู่

กันระหว่างเอลฟ์ นักล่าและเสื อดาวยังเป็ นเป็ นการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบ ดูราวกับว่าพวกเขาเกิดมา
เพื่อควบขี่เสื อดาวโดยแท้ การบังคับควบคุมของพวกเขาราวกับไม่ได้ขี่เสื อดาวอยู่ หากแต่เป็ น
การออกวิง่ ด้วยสองขาของตน

เหล่านักล่าล้วนมีความคล่องแคล่วปราดเปรี ยว พวกโจรย่อมไม่มีโอกาศตอบโต้ใดๆ เวลาผ่าน

ไปไม่นานนักก่อนที่พวกโจรจะถูกสังหารจนสิ้ น เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้เหล่าออร์ครวบรวมอาวุธ
และชุดเกราะของพวกโจรนํากลับไปที่ฐาน เหล่าออร์คที่มีแรงล้นเหลือย่อมเหมาะสมกับงานขน
ย้ายสิ่ งของอย่างที่สุด พวกมันกระทัง่ ปลดเสื้ อผ้าเหล่าโจรออกจนตัวเปล่าเล่าเปลือย เซี ยวอวีเ๋ หงื่อ
ตกยามเมื่อมองดูพวกออร์คกวาดทุกสิ่ งบนร่ างกายของเหล่าโจร

จ้าวมนตราเพิ่มระดับขึ้นเป็ น 4 หลังการสู ้รบจบลง เซียวอวีไ๋ ด้จดั สรรแต้มทักษะไปที่คลื่นเยือก

แข็ง และทําให้มนั อยูใ่ นระดับที่ 3 ตอนนี้จา้ วมนตรานั้นทรงพลังอย่างมาก นี่จะเป็ นประโยชน์
ในการสู ้รบในครั้งต่อๆไป

ทว่าจ้าวมนตรานั้นเปราะบางเกินไปหากปราศจากบาเรี ยนํ้าแข็ง เพียงลูกศรหรื อมีดธรรมดาก็

เพียงพอจะพรากชีวติ ของเขาไปแล้ว
พลังโจมตีของจ้าวมนตรานั้นทรงพลังอย่างยิง่ อีกทั้งมันยังมีประสิ ทธิมากเสี ยยิง่ กว่าของกรอม
และทิรันด้า ด้วยเหตุน้ นั เขาจึงถูกระบบทําให้สมดุลโดยทําให้เขามีพลังชีวติ ที่แสนอ่อนแอ
เซียวอวีค๋ งร้องไห้เป็ นสายเลือดหากว่าจ้าวมนตราตกตายในสนาบรบ

เซียวอวีน๋ าํ เหล่าออร์คและเอลฟ์ ที่เหลือกลับไปยังค่ายโจร ในตอนนี้ยงั มีเหล่าโจรที่หลงเหลืออยู่

ภายในค่ายเกือบ 200 คน เซียวอวีจ๋ ึงออกคําสั่งให้กรอมและเหล่าออร์คบุกเข่นฆ่าเข้าไป
ขณะที่เหล่าเอลฟ์ จะคอยปิ ดล้อมค่ายเอาไว้

เหล่าโจรบนหอสังเกตการณ์ต่างตกอยูใ่ นความตื่นตระหนกขณะที่พวกมันกําลังมองดูพวกออร์
ควิง่ เข้ามาโจมตีค่ายของพวกมัน เหล่าเด็กน้อยร้องไห้ออกมาในขณะที่ผหู ้ ญิงและคนชราล้วนตก
อยูใ่ นความสิ้ นหวัง

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้ออร์คเฝ้ าประตูทางเข้าออกทุกสายเอาไว้ ขณะที่เขาก้าวขึ้นไปยืนบนที่สูง

"จงฟังข้าให้ดี! พวกเราไม่ตอ้ งการสังหารผูห้ ญิง คนชรา และเด็ก ข้าให้คาํ สัตย์วา่ จะไม่มีอะไร
เกิดขึ้นกับพวกเจ้าตราบใดที่พวกเจ้ายอมแพ้ ยิง่ ไปกว่านั้น ข้าสัญญาว่าจะมีอนาคตที่สดใสให้กบั
ทุกคนที่มอบความจงรักภักดีต่อข้า ผูป้ กครองดินแดนแห่งนี้!"

เซียวอวีท๋ ราบเขานั้นดูเหมือนผูค้ นชัว่ ช้าที่บุกเข้ามาทําลายความสงบของหมู่บา้ นแห่งนี้ เขาเคย

เห็นฉากเช่นนี้มาแล้วจากในภาพยนตร์ที่เขาได้ชมในชีวติ ก่อน ผูค้ นภายในหมู่บา้ นเริ่ มสงบลง
หลังได้ยนิ คํากล่าวของเซี ยวอวี๋ เหล่าโจรทั้ง 200 คนล้วนวางอาวุธลงกับพื้น

เซียวอวีก๋ ระแอมไอ เขายกมือขึ้นลูบคางขณะมองดูสถานการณ์ที่คลี่คลายลงแล้ว "อะแฮ่ม

เช่นนั้นข้าจะแนะนําตนเองก่อน นามของข้าคือเซียวอวี๋ ลอร์ดแห่งดินแดนผืนนี้ ออร์คพวกนี้น้ นั
เป็ นนักรบภายใต้ร่มธงของข้า และพวกมันย่อมไม่ฉีกกินเนื้อมนุษย์เว้นเสี ยแต่วา่ ข้าจะออกคําสัง่
ดังนั้นจงระวังและวางใจได้"
เหล่าเด็กน้อยต่างร้องไห้ยามเมื่อได้ยนิ ถ้อยคําของเซี ยวอวี๋

เซียวอวีร๋ ู ้สึกภาคภูมิใจในขณะที่เขาเห็นว่าคําพูดของเขานั้นมีประสิ ทธิภาพในการสะกดข่มผูค้ น

"พื้นที่ตรงนี้น้ นั เป็ นส่ วนหนึ่งของดินแดนข้า ทว่าหม่าตงได้ก่อตั้งกลุ่มโจรขึ้นและกระทัง่ กวาด
ต้อนผูค้ นของข้ามาด้วย มันกระตุน้ โทสะของข้า ดังนั้นข้าจึงลงมือสังหารปี ศาจร้ายที่มีนามว่า
หม่าตง! ตอนนี้พ้นื ที่น้ ีได้กลับเข้าเป็ นส่ วนหนึ่งของดินแดนข้าอีกครั้งแล้ว และมันจะถูกปกครอง
ภายใต้การจัดการของเรา"

เซียวอวีห๋ นั ไปมองกรอมที่ยนื อยูข่ า้ งกาย กรอมจึงคว้าหัวของหม่าตงขึ้นแสดงแก่ฝงู ชนทันที

เซียวอวีพ๋ ึงพอใจอย่างยิง่ เมื่อเห็นความสิ้ นหวังในแววตาของพวกเขา เขาทราบดีวา่ คนเหล่านี้ลว้ น

ไม่มีทางเลือกอื่นอีก "ข้าทราบว่าพวกเจ้าส่ วนใหญ่ไม่ได้เป็ นโจรชัว่ โดยสันดาน ข้าทราบว่าพวก
เจ้านั้นถูกบังคับให้ออกปล้นชิง! บัดนี้ ในฐานะลอร์ดแห่งดินแดน ข้าสามารถให้คาํ สัตย์ได้วา่
ตราบใดที่พวกเจ้ากลับเข้ามาอยูภ่ ายใต้การปกครองของข้า ข้าจะละเว้นภาษีให้แก่พวกเจ้าเป็ น
เวลา 3 ปี ! ข้าจะช่วยพวกเจ้าลงหลักปักฐานและทําให้พวกเจ้ามีชีวติ ความเป็ นอยูท่ ี่ดี!"

ผูค้ นต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัยหลังจากฟังถ้อยคําของเซียวอวี๋ อย่างไรเสี ยพวกเขาก็ไม่อาจ

ทราบได้วา่ ถ้อยคําของเซียวอวีจ๋ ะเชื่อถือได้หรื อไม่

เซียวอวีช๋ ้ ีไปทิรันด้าและเอลฟ์ ตนอื่นๆยามเมื่อเห็นการแสดงออกของผูค้ น "พวกเจ้าทราบตัวตน

ของพวกเขาหรื อไม่? พวกเขาคือเอลฟ์ ! เผ่าพันธุ์ช้ นั สู ง! กระทัง่ พวกเขาเองยังได้ให้สัตย์ปฏิญาณ
ตนว่าจะจงรักภักดีต่อข้า ผูซ้ ่ ึงมีชะตาจะได้เป็ นราชันย์เหนือราชันย์! จงติดตามข้า แล้วข้าจะพา
พวกเจ้าไปสู่ ความร่ ุุงโรจน์!"
ผูค้ นเริ่ มเพ่งมองเหล่าเอลฟ์ พวกเขาถูกข่มขวัญด้วยรู ปลักษณ์ของออร์ค ดังนั้นพวกมันจึงไม่ทนั
ได้สังเกตถึงร่ างภายใต้ผา้ คลุมของเหล่าเอลฟ์ ผูค้ นเริ่ มคุกเข่าลงและสรรเสริ ญยามเมื่อมองเห็นทิ
รันด้า

วิธีการที่เซี ยวอวีใ๋ ช้น้ ีนบั ว่าได้ผลอย่างมาก ผูค้ นเริ่ มไว้วางใจเขายามเมื่อมองเห็นเหล่าเอลฟ์ ที่ยนื

อยูโ่ ดยรอบ

เซียวอวีต๋ ะโกนขึ้นเสี ยงดังเมื่อเขาพบว่าสถานการณ์เริ่ มตกอยูภ่ ายใต้การควบคุมของเขา "ใครคือ

ผูด้ ูแลหมู่บา้ นแห่งนี้? บอกให้มนั ก้าวออกมา! ข้าจะลงโทษผูม้ ีความผิดและยอมรับผูบ้ ริ สุทธิ์
บอกข้ามาว่าผูใ้ ดชัว่ ช้าที่สุด ข้าจะแก้ไขมัน ณ ที่นี่และตอนนี้!"

ผูด้ ูแลก้าวออกมาจากฝูงชน ผูค้ นเริ่ มจ้องมองไปยังร่ างนั้นด้วยความไม่พอใจ เซียวอวีช๋ ้ ีนิ้วไปที่

ร่ างนั้น "เป็ นมันหรื อที่ชวั่ ช้าที่สุด?"

ผูค้ นจํานวนมากผงกศีรษะ ยามปกติแล้วพวกเขาย่อมไม่กล้าที่จะต่อต้านคนผูน้ ้ ี ดังนั้นพวกเขาจึง

ทําเพียงผงกศีรษะโดยไม่เอ่ยถ้อยคําใดๆ

เซียวอวีโ๋ บกมืออกคําสั่งให้กรอมฟันหัวมันลงมาทันที

เซียวอวีส๋ ามารถจัดการเรื่ องราวได้อย่างเรี ยบง่าย ผูค้ นต่างมองยังทิรันด้าด้วยความเทิดทูนราวกับ

พบเทพธิดา จากนั้นเซียวอวีจ๋ ึงเริ่ มลงมือตรวจสอบสิ่ งของภายในค่าย ทรัพย์สมบัติของที่นี่ยงั
มากกว่าของเขาที่อยูภ่ ายในเมืองไลอ้อนเสี ยอีก
ที่นี่มีเหรี ยญทองกว่า 200,000 เหรี ยญ และเมื่อรวมเข้ากับสมบัติมีค่าด้วยแล้ว เขาคาด
ประมาณว่าการมาเยีย่ มเยือนค่ายโจรในครั้งเขาจะได้รับทรัพย์ราวๆ 300,000 เหรี ยญ

เซียวอวีไ๋ ด้ยดึ ทรัพย์สินมีค่าเอาไว้ ทว่าเขาไม่ได้ไปแตะต้องสิ่ งของทัว่ ไปภายในหมู่บา้ น

หลังจากนั้นเซี ยวอวีก๋ พ็ บกับเหล่านางระบําที่ถูกหม่าตงคร่ ากุมไว้ เจ้านายของพวกนางถูกสังหาร

โดยหม่าตง พวกนางจึงไม่มีที่ไปอีก และเมื่อหม่าตงถูกสังหาร เซี ยวอวีจ๋ ึงขึ้นเป็ นเจ้านายคนใหม่
เซียวอวีจ๋ ึงนําเหล่านางระบําไปกับเขาด้วย เซี ยวอวี๋ได้แสดงท่าทีที่ราวกับเป็ นสุ ภาพบุรุษออกมา
เขาบอกกับพวกนางว่าจะปลดปล่อยพวกนางให้เป็ นอิสระและสามารถจากไปได้หากพวกนาง
ต้องการ นอกจากนี้เซียวอวีย๋ งั จะมอบเงินทองส่ วนหนึ่งแก่พวกนางเป็ นค่าเดินทางอีกด้วย

แต่เซียวอวีค๋ าดว่าพวกนางคงไม่จากไปแน่ พวกนางย่อมทราบว่ามีชะตากรรมรอคอยพวกนางอยู่

หากว่ากลับไป พวกนางคงต้องถูกขายออกไปอีกครั้งหนึ่งอย่างแน่นอน

เซียวอวีก๋ ล่าวว่าพวกนางได้สิ้นสุ ดความเป็ นทาสแล้ว พวกนางยังจะได้รับเงินเดือนหากว่าทํางาน

ในฐานะนางระบําของเขา เหล่านางระบําไม่เชื่อว่าพวกนางจะมีวนั ที่ได้รับอิสระเช่นนี้มาก่อน

เซียวอวีย๋ งั มอบความเท่าเทียมและอิสระภาพให้แก่พวกนาง หลังจากนั้นเซียวอวีจ๋ ึงได้เห็นว่าค่า

ความภักดีของทิรันด้านั้นอยูท่ ี่ศนู ย์แล้ว ซึ่งมันไม่ได้ติดลบอีกต่อไป สิ่ งนี้ทาํ ให้เซียวอวีต๋ ื่นเต้น
อย่างยิง่

สิ่ งที่เขากระทําไปไม่ได้เพื่อที่จะทําให้ทิรันด้ามองเขาดีข้ ึน หากทว่าเขานั้นมีความเห็นอกเห็นใจ

ในชะตากรรมของเหล่าทาสซึ่งเป็ นเรื่ องปกติของโลกนี้ยงิ่ นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั คาดหวังให้พวก
นางรั้งอยูภ่ ายในเมืองไลอ้อน เช่นนั้นเขาก็จะได้มีโอกาศชมการฟ้ อนรําของพวกนางได้ แม้วา่ เขา
จะกลิ้มกระเหลี่ยเหล่าพี่สะใภ้ แต่เขากลับไม่เคยคิดว่าพวกนางเป็ นเครื่ องบันเทิงหรื อทาสใดๆ นี่
เป็ นศีลธรรมที่เซียวอวีไ๋ ด้ยดึ ถือเอาไว้ แม้วา่ ชนชั้นสู งอื่นๆจะใช้งานทาสไปในทางที่ผดิ ทว่าเขา
กลับไม่สามารถกระทําเช่นนั้นตามได้

เซียวอวีไ๋ ด้รับสิ่ งที่เขาต้องการและกวาดล้างพวกโจรไป เขาได้นาํ คนชรา ผูห้ ญิง และเด็กขึ้นรถ

ม้าและมุ่งหน้ากลับเมืองของเขา เขายังมีเรื่ องสําคัญที่ตอ้ งกระทําอยูย่ ามเมืื่อกลับไป ตอนนี้เขาได้
เหรี ยญทองมามากพอแล้ว และนัน่ หมายความว่าเขาจะสามารถสร้างนักรบได้อีก 500 นาย!
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 29

เซียวอวีจ๋ อ้ งมองไปยังค่ายทหารขณะที่เขากําลังไตร่ ตรองถึงประเภทและจํานวนของทหารที่จะ

สร้าง นี่นบั ได้วา่ เป็ นปัญหาใหญ่ทีเดียว ค่ายทหารสามารถที่จะสร้างพลเดินเท้า คนแคระผูใ้ ช้ปืน
และอัศวิน เซียวอวีต๋ ระหนักได้วา่ เขาจําเป็ นจะต้องป้ องกันเมืองอีกครา ดังนั้นเขาจึงตัดอัศวินทิ้ง
ไปก่อน แต่กป็ ฏิเสธไม่ได้วา่ อัศวินนั้นเป็ นนักรบที่ดีที่สุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์

เซียวอวีท๋ ราบดีวา่ หากเขาไปเผชิญเข้ากับโจรกลุ่มที่ทรงอํานาจเข้าล่ะก็ แน่นอนว่าพวกมันย่อม

ต้องมีกองทหารม้าอยูด่ ว้ ย และนัน่ จะทําให้เขาต่อสูโ้ ดยเป็ นฝ่ ายเสี ยเปรี ยบอย่างยิง่ แต่การที่เขา
สามารถควบคุมจํานวนทหารได้นอ้ ยกลับเป็ นปัญหาที่สาํ คัญยิง่ กว่า ด้วยยศหัวหน้าหมู่ทหารแล้ว
เขาจะสร้างควบคุมกองทัพได้เพียง 1000 นาย และเขาจะต้องแน่ใจว่าทุกตัวเลือกที่ได้
ตัดสิ นใจไปนั้นจะมีประโยชน์ในสงครามครั้งต่อไป

"คงต้องยอมแพ้เรื่ องอัศวินไปก่อน ฉันคงต้องสร้างนักรบออร์ค พลเดินเท้า และพลปื น จากนั้น

ค่อยสร้างอัศวินออกมาเมื่อมียศสู งกว่านี้ ถึงตอนนั้นฉันจะมีกองทัพอัศวินและกวาดพิชิตบุก
ตะลุยไปได้ทุกที่ หากจัดให้นกั รบออร์คเป็ นทัพหลังอัศวินด้วยแล้ว เราก็จะสามารถบดขยี้ได้
กองทัพได้ทุกรู ปแบบ!"
เซียวอวีว๋ างแผนขึ้นภายในใจ เขาตระหนักดีวา่ ทัพม้านั้นมีบทบาทอย่างมากในการทําสงคราม
ของโลกใบนี้ พวกเขาจะสามารถทําลายรู ปแบบกองทัพของศัตรู ได้อย่างรวดเร็ว และหากว่าเขา
ส่ งเหล่านักรบออร์คตามกวาดล้างในระลอกที่ 2 ด้วยแล้ว เช่นนั้นชัยชนะก็ตอ้ งตกอยูก่ บั ฝั่งเขา
อย่างแน่นอน ด้วยเหตุน้ นั เขาจึงออกคําสั่งให้สร้างนักรบออร์คขึ้นอีก 300 นาย กองทัพหลัก
ของเขาก็คือนักรบออร์ค เขามีพลธนูเอลฟ์ อยูแ่ ล้ว 200 นาย และเขาไม่อยากใช้จ่ายไปกับ
เอลฟ์ อีก เนื่องจากพวกเอลฟ์ นั้นเปราะบางเกินไปในการสู ้รบระยะประชิด อีกทั้งระยะการโจมตี
ของพวกเขาก็ยงั มีขีดจํากัด

เซียวอวีย๋ งั สามารถสร้างทหารได้อีก 200 นาย ดังนั้นเขาจึงตัดสิ นใจสร้างพลเดินเท้า 100

นาย และพลปื นเผ่าคนแคระ 100 นาย ที่เขาตัดสิ นใจจัดสร้างพลเดินเท้าทั้งที่เขามีนกั รบออร์
คอยูแ่ ล้วก็เพราะว่า พวกเขามีโล่! พลเดินเท้าจะมีบทบาทสําคัญในสงคราม พวกเขาสามารถ
ต้านทานการโจมตี หรื อปกป้ องกองทัพจากพลธนูฝ่ายตรงข้ามได้

สําหรับพลปื น เซียวอวีค๋ รุ่ นคิดอยูเ่ พียงครู่ ก่อนที่จะตัดสิ นใจสร้าง พวกเขานั้นแตกต่างจากพลธนู

เอลฟ์ โดยสิ้ นเชิง อย่างแรกเลยคือ คนแคระย่อมไม่ 'เปราะบาง' ดังเช่นพวกเอลฟ์ ดังนั้นการต่อสู ้
ในระยะประชิดของพวกเขานั้นแข็งแกร่ งไม่เบา นอกจากนี้อาํ นาจทําลยล้างของพลปื นยังสู งกว่า
ธนูอย่างเห็นได้ชดั พลปื นเหล่านี้จะสามารถทําลายกองทัพเกราะหนักของฝ่ ายศัตรู ได้ไม่ยาก

ผ่านไปไม่นานพลเดินเท้าผูห้ นึ่งก็เดินออกมาจากค่ายทหาร เซียวอวีน๋ ้ นั เคยเห็นตอนออร์คถูก

สร้างมาแล้ว เขาจึงไม่ได้ไปคอยดูอีกและเลือกที่จะมาดูพลเดินเท้าและพลปื นเผ่าคนแคระแทน

เซียวอวีด๋ กลายเป็ นตื่นเต้นขณะที่พลเดินเท้าถูกอัญเชิญออกมา เป็ นชายที่ดูแข็งแกร่ ง ถือโล่ใบ

ยักษ์และกุมดาบไว้อย่างมัน่ คง พลเดินเท้าหยุดยืนเบื้องหน้าเซียวอวีแ๋ ละตะโกนขึ้นเสี ยงดัง
"คํานับนายท่าน!"
พลเดินเท้ามิได้มีรูปร่ างที่สูงหรื อแข็งแรงเท่านักรบออร์ค ทว่าคุณภาพของพวกเขานั้นจัดได้วา่
ยอดเยีย่ ม! พลเดินเท้ามีส่วนสู งอยูท่ ี่ราวๆ 180 ซม. และร่ างกายที่สมมาตร เมื่อเปรี ยบเทียบกัน
แล้วพวกทหารที่เขาเคยได้พบมานั้นดูดอ้ ยค่าไปเลย ทว่า ในวินาทีถดั มาเซียวอวีก๋ อ็ า้ ปากค้าง
ขณะที่จอ้ งมองดูโล่และดาบของพลเดินเท้าอย่างละเอียด

"บัดซบ! กระทัง่ ชุดเกราะ โล่ และดาบที่พวกโจรใช้ยงั ดูดีเสี ยยิง่ กว่า! โล่ที่ทาํ มาจากไม้ผๆุ และมี
เหล็กเสริ มเข้าไปที่ดา้ นข้าง... และดาบนี่มนั อะไรกัน! นี่มนั เศษเหล็กชัดๆ! ชุดเกราะที่ฉนั ได้มา
จากกองทัพของแคร์รี่ยงั คุณภาพดีกว่านี้เสี ยอีก!"

เซียวอวีถ๋ อนหายใจหมดหนทาง เขาทราบดีวา่ เขาจําต้องจ่ายเงินออกไปอีกมาก ระบบกําลังขูดรี ด

เลือดเนื้อจากเขาอยู!่

เซียวอวีส๋ ั่งให้ช่างตีเหล็กของเผ่ามนุษย์จดั สร้างชุดเกราะและโล่ข้ ึนสําหรับพลเดินเท้าทันที แต่

เซียวอวีก๋ ต็ อ้ งรู ้สึกตกตะลึงอีกครั้งเนื่องจากราคาของอุปกรณ์สวมใส่ เผ่ามนุษย์ยงั มากกว่าออร์
คถึงสองเท่า! ชุดเกราะของพวกออร์คนั้นเพียงปกปิ ดจุดสําคัญ แต่ของมนุษย์น้ นั ต่างกันอย่าง
สิ้ นเชิง เซียวอวีอ๋ ยากจะร้องไห้ที่เขาตัดสิ นใจสร้างพลเดินเท้าขึ้นมา หากเขาทราบล่วงหน้า เขา
จะสร้างพวกออร์คสุ ดรักขึ้นแทน!

โชคดีที่เขาออกคําสั่งสร้างพลเดินเท้าไปเพียง 100 นาย มิฉะนั้นเพียงค่าชุดเกราะ เซียวอวีก๋ ็

ต้องจ่ายออกไปถึง 200,000 เหรี ยญแล้ว

ในขณะเดียวกันพลปื นก็สร้างเสร็จแล้ว เซียวอวีแ๋ ทบกลั้นขําไว้ไม่อยูข่ ณะมองดูคนแคระ หนวด

ของคนแคระนั้นเกือบจะยาวระพื้น พวกเขากอดปื นเอาไว้ขณะเดินมาหยุดที่เบื้องหน้าเซี ยวอวี๋
และเสี ยงตะโกนของพวกเขากระทัง่ ดังยิง่ กว่าอร์ค "คํานับนายท่าน! ท่านมีไวน์ให้ขา้ หรื อไม่?"
เซียวอวีน๋ ้ นั ประทับใจคนแคระอย่างยิง่ ยามแรกพบ ทว่าคําถามสุ ดท้ายกลับทําให้มนั พังทลายลง
ไปในทันที ตอนนี้เขาอยากจะเตะก้นคนแคระนี่แทนแล้ว

"เล็งยิงไปยังต้นไม้ ข้าต้องการทราบความสามารถของเจ้า" เซียวอวี๋ตอ้ งการทราบประสิ ทธิภาพ

และความแม่นยําของพวกพลปื น เขาต้องการจะเปรี ยบเทียบกับพลธนูเอลฟ์

พลปื นนั้นผงกศีรษะ "ขอรับนายท่าน"

พลปื นหยิบถุงเล็กๆออกมาและล้วงเอาลูกกระสุ นเม็ดกลมๆออกมา หลังจากนั้นเขาก็ยดั ลูก

กระสุ นเข้าไปที่รังเพลิงชักและเล็งไปยังต้นไม้

ปังงงงงงง!

มีเสี ยงดังก้องออกมา และเกิดเป็ นหลุมขนาดใหญ่ข้ ึนบนหินที่อยูข่ า้ งๆต้นไม้

เซียวอวีก๋ มุ ขมับทันที

"นายท่าน......ระดับของข้ายังตํ่าอยู่ ดังนั้นจึงไม่แม่นยําอย่างที่ควรจะเป็ น" คนแคระเกาศีรษะ

ขณะที่กล่าวออกมาด้วยความอับอาย เซียวอวีพ๋ ดู ไม่ออกไปชัว่ ขณะ เห็นอยูช่ ดั ๆว่าเล็งไปที่ตน้
แล้วไหงมันกลับไปโดนหินได้ฟระ! ยิง่ ไปกว่านั้นคนแคระนี้ยงั ยอมรับอย่างซื่อตรงอีกด้วย! โอ
สวรรค์....
"อืม" เซียวอวีก๋ ลายเป็ นทดท้อขณะนําผลลัพธ์ไปเปรี ยบเทียบกับฝี มือที่แม่นยําของพวกเอลฟ์ ไม่
นาน เขาก็ทาํ ใจยอมรับได้วา่ นี่อาจจะเป็ นข้อดีและข้อเสี ยเพื่อทําให้สมดุลกันของระบบเอง แม้
อํานาจทําลายล้างของมันจะรุ นแรง ทว่ากับมาพร้อมความแม่นยําที่ต่าํ มันเป็ นการคิดตื้นเขิน
เกินไปว่า พวกคนแคระจะสามารถยิงสังหารแม่ทพั ที่ถูกล้อมรอบโดยพลทหารทัว่ ไปได้

นอกจากนี้มนั ยังมีขอ้ เสี ยอยูอ่ ีก การบรรจุกระสุ นของพวกเขานั้นใช้เวลามากเกินไป ในขณะที่

พวกเอลฟ์ นั้นรวดเร็วกว่าราวสี่ ถึงห้าเท่าหากเทียบกันในด้านของความเร็ว นอกจากนี้ปืนไรเฟิ ล
ที่คนแคระใช้ยงั เป็ นปื นไรเฟิ ลที่เก่าแก่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ เซียวอวีท๋ ราบว่ามัน
สามารถอัพเกรดได้ ทว่าเขาไม่ทราบว่ามันจะได้ถึงระดับไหน หากว่ามันสามารถที่จะอัพเกรด
เป็ นปื น AK47s ได้แล้วล่ะก็ เช่นนั้นก็ฝากทุกสิ่ งให้กบั พวกคนแคระและรอคอยปกครองโลก
ใบนี้ได้เลย

"ฉันต้องหาทางเปลี่ยนปื น" เซียวอวีย๋ มิ้ อย่างเจ็บปวด แต่เนื่องจากตอนนี้เขายังมีเงินอยูใ่ นมือมัน

จึงไม่เป็ นปั ญหามากนัก

แม้วา่ ทั้งพลเดินเท้าและพลปื นจะมีขอ้ บกพร่ องอยูบ่ า้ ง แต่เขาก็ทราบว่าพวกเขาจะมีประโยชน์ใน

บางสถานการณ์

นอกจากมนุษย์แล้ว เขายังต้องจัดสร้างชุดเกราะให้กบั พวกเอลฟ์ อีก และมันยังเร่ งด่วนยิง่ กว่าใน

ส่ วนของทัพมนุษย์และออร์ค พวกเอลฟ์ นั้นอ่อนแอเกินไป เพียงมีดเล่มบางๆก็จบชีวติ พวกเขาได้
แล้ว

เซียวอวีพ๋ ยายามจะหารื อกับทิรันด้าเพื่อเปลี่ยนชุดเกราะหนังให้มีคุณภาพดีข้ ึน หากทว่าทิรันด้า

ไม่แม้แต่จะฟังเขา นางกล่าวว่าชุดเกราะนั้นเพียงให้มนุษย์และออร์คที่เป็ นสิ่ งมีชีวติ ชั้นตํ่าสวมใส่
ก็เพียงพอแล้ว! เอลฟ์ ชั้นสู งจะไม่สวมใส่ พวกของดังกล่าว!
กรอมคํารามด้วยโทสะทันทีที่ได้ยนิ เขาชักดาบออกมาและต้องการที่จะสัง่ สอนทิรันด้า เซียวอวี๋
ต้องพยายามอยูน่ านไม่ให้พวกเขาทะเลาะกันเอง

จ้าวมนตราก็ไม่พอใจในนิสัยทะนงตนของทิรันด้าเช่นกัน หากแต่วา่ เขายังควบคุมอารมณ์ไว้ได้

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ทราบว่าจ้าวมนตรายังอยูใ่ นระดับที่ต่าํ ดังนั้นชายผูน้ ้ ีจึงทําได้เพียงเข่นเขี้ยว
ขณะที่สะกดข่มเพลิงโทสะลงไปเพราะความแข็งแกร่ งที่ไม่มากพอ

ถึงกระนั้น เซียวอวีก๋ ท็ ราบดีวา่ คงเป็ นไปไม่ได้ที่จะให้ทิรันด้ากล่าวขอโทษพวกเขา ความหยิง่

ทะนงของพวกเขานั้นฝังอยูใ่ นสายเลือด

เซียวอวีใ๋ ช้จ่ายเงินไปจํานวนในการอัพเกรดชุดเกราะและอาวุธของพวกเขา แม้วา่ ชุดเกราะใหม่

จะยังคงเป็ นหนังสัตว์ หากทว่าพลังป้ องกันของพวกเขากลับเพิ่มขึ้นอยูม่ ากโข

คันธนูของทิรันด้าก็ถูกอัพเกรดขึ้นเช่นกัน อีกทั้งมันยังเพิ่มระยะยิงขึ้นด้วย หลังจากนั้นเซียวอวีก๋ ็

กลับไปเป็ นยาจกอีกครั้ง

เขาได้สร้างโรงตีเหล็กของมนุษย์ อาคารนักล่าของเอลฟ์ และวูดูเลาจน์เรี ยบร้อยแล้ว เขาวางแผน

ที่จะสั่งซื้อนํ้ายาฟื้ นพลังไว้สาํ หรับใช้ให้นกั รบที่บาดเจ็บหนัก มีนกั รบออร์คจํานวนมากที่ยงั
บาดเจ็บอยูจ่ ากการป้ องกันเมืองและยังคงพักฟื้ นอยูภ่ ายในโพรง

ทว่าเซียวอวี๋กต็ อ้ งเศร้าอีกครั้งเมื่อทราบว่าวูดูเลาจน์น้ นั ถูกจํากัดด้วยระดับ ในตอนนี้เขาสามารถ

สั่งซื้อนํ้ายาได้เพียง 2 ชนิด หนึ่งคือยาฟื้ นฟูพลังชีวติ อีกหนึ่งคือ นํ้ายาฟื้ นฟูพลังมานา
นอกจากนี้มนั ยังมีระยะเวลาคูลดาวน์ในแต่ละการสั่งซื้ออยูด่ ว้ ย ซึ่งเขาสามารถซื้อนํ้ายาทั้งสอง
ชนิดได้เพียง 10 ขวดเท่านั้นในแต่ละวัน เซียวอวีส๋ าปแช่งระบบ เขาจําเป็ นต้องส่ งกรอมมาซื้อ
นํ้ายา 10 ขวดในทุกๆวัน

หากแต่เซียวอวีก๋ ห็ ยุดบ่นไปในทันทีเมื่อเห็นประสิ ทธิภาพของมัน บาดแผลค่อยๆสมานกันด้วย

ระดับความเร็วที่มองเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า! แม้วา่ นักรบออร์คจะยังไม่กลับมาแข็งแรงในทันที
หากแต่บาดแผลนั้นหายไปหมดแล้ว

"ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มนั ยาแห่งปาฏิหาริ ยช์ ดั ๆ หากนําไปขายล่ะก็ รวยไม่รู้เรื่ อง!....ฮ่าฮ่าฮ่า" เซียวอวี๋

หัวเราะอย่างคลุม้ คลัง่

เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจสร้างคลังสรรพวุธ ทว่าระบบได้บอกว่า ไอเท็มที่เขาสามารถซื้อได้จะสามารถ

ใช้ร่วมกันได้ทุกเผ่าพันธุ์ เซียวอวีเ๋ กือบจะระเบิดโทสะออกมาทันทีที่ได้ฟัง หลังจากที่เซียวอวีม๋ ี
ค่าคุณความดีกว่า 2000 แต้ม เขาต้องการที่จะจัดสร้างเครื่ องทําลายของออร์คและรถยิงโจมตี
ของเอลฟ์ เขาทราบดีวา่ อาวุธหนักจะช่วยเขาได้อย่างมากในสงครามครั้งต่อไป

หลังจากครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง เซียวอวีก๋ ต็ ดั สิ นใจที่จะสร้างรถยิงโจมตี รถยิงโจมตีน้ นั จะสามารถยิง

ใบมีดจันทร์เสี้ ยวที่กาํ ลังหมุนอยูอ่ อกไปได้ และมันจะตัดร่ างทหารของศัตรู เป็ นสองท่อน ความ
โหดร้ายที่เด่นชัดของมันนี้จะทําให้ขวัญกําลังใจของศัตรู พงั ทลายลง

เซียวอวีต๋ อ้ งการจะสร้างพวกมัน 100 คัน จากนั้นเขาวางแผนที่จะติดตั้งพวกมันไว้บนกําแพง

ของเมืองไลอ้อน
แต่เขากลับได้รับการแจ้งตือนว่า สามารถสร้างได้เพียง 2 คันเท่านั้นจากเงินที่มีอยู่ ในตอนนี้เขา
ไม่สามารถสร้างได้ตามจํานวนที่ตอ้ งการ เซียวอวี๋บ่นเป็ นเป็ นหมีกินผึ้งกระทัง่ รถยิงโจมตีคนั
แรกปรากฏออกมา

เซียวอวีก๋ ลายเป็ นตกตะลึงยามเมื่อเห็นประสิ ทธิภาพของมัน พวกออร์คช่วยกันใส่ ใบมีดเข้าไปที่

ด้านบนของมัน ซึ่งใบมีดมีน้ าํ หนักอยูร่ าวๆ 60 ปอนด์ กลไกค่อยๆทํางานและใบมีดก็ถูกยิง
ออกไป

ฟุบบบ

ใบมีดตัดผ่านต้นไม้ที่ห่างออกไปกว่า 50 เมตรทันที

"เยีย่ ม! นี่แค่เพียงระดับแรกเท่านั้น ผลของมันคงน่าประทับใจยิง่ ขึ้นหลังจากอัพเกรดแล้ว!"

เซียวอวีต๋ ื่นเต้นจนลิงโลด ขอแค่เพียง 10 คัน แค่ 10 คัน! กองทัพของแคร์รี่จะต้องย่อยยับด้วย
สิ่ งนี้!
WOW : ราชันย์ต่างภพ 30

เซียวอวีต๋ ื่นเต้นกับประสิ ทธิภาพของรถจู่โจมอย่างยิง่ สิ่ งนี้จะช่วยยกระดับกองทัพของเขาขึ้นอีก

มาก ในฐานะผูท้ ี่มาจากยุคปัจจุบนั แล้ว เซี ยวอวีต๋ ระหนักดีถึงความสําคัญของอาวุธหนัก

"อืม...ตอนนี้เรามีเงินพอสร้างได้เพียง 2 คัน ต้องหาเงินให้ได้มากกว่านี้"

เซียวอวีย๋ งั คงคิดหาหนทางรวบรวมเหรี ยญทองต่อไป รถจู่โจมคันหนึ่งนั้นมีมูลค่าสู งถึง
10,000 เหรี ยญ ยามเมื่อเขาเข้าเมืองไปเขาก็พบเห็นพ่อบ้านหงส์กาํ ลังสั่งการบ่าวรับใช้คดั
แยกกองสมบัติที่เซี ยวอวีไ๋ ด้รับมาอยู่

พ่อบ้านหงส์ไม่ได้เห็นทรัพย์สมบัติมากมายถึงเพียงนี้มานานมากแล้ว นี่ทาํ ให้เขามีใบหน้าที่ดู

สดใสอย่างยิง่ แม้จะยังไม่ได้นบั รวมเหรี ยญทอง แต่เฉพาะสิ่ งของมีค่าพวกนี้กม็ ีมูลค่ารวมกัน
มากกว่า 100,000 เหรี ยญเข้าไปแล้ว

ซึ่งตัวเลขนี้จะทําให้เมืองไลอ้อนมีเสถียรภาพมากยิง่ ขึ้น หลายคนที่หลบหนีออกจากเมืองก็

เนื่องมาจากความไม่สงบสุ ขของการเกณฑ์ทหารและภัยสงคราม

"นายท่าน ท่านกลับมาแล้ว" พ่อบ้านหงส์กล่าวทักทายเซียวอวีด๋ ว้ ยความเบิกบาน การแสดงออก

ที่ราวกับปลาตายก่อนหน้านี้ลว้ นมลายหายไปสิ้ น

เซียวอวีย๋ มิ้ รับ "ลุงหงส์ ลุงฮุ่ยอยูท่ ี่ใดกัน?"

พ่อบ้านหงส์ช้ ีไปยังลานฝึ กซ้อม "หัวหน้าทหารฮุ่ยกําลังฝึ กซ้อมไพร่ พลอยูข่ อรับ เป็ นเพราะชัย

ชนะอันยิง่ ใหญ่ที่เกิดขึ้น หัวหน้าทหารฮุ่ยจึงสามารถรับสมัครทหารใหม่ได้มากมาย เขาจึงทําการ
ฝึ กเหล่าทหารใหม่ดว้ ยตนเอง"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "เรื่ องการจัดการคงต้องฝากท่านลุงหงส์แล้ว หากมีสิ่งใดติดขัดให้บอกเหล่า

พี่สะใภ้"
พ่อบ้านหงส์คอ้ มศีรษะลง "ขอรับ"

เซียวอวีก๋ ลับหลังและเดินตรงไปยังลานฝึ กซ้อม เขามองเห็นหัวหน้าทหารฮุ่ยกําลังบัญชาการ

ทหารกว่า 500 นายฝึ กซ้อมการจัดรู ปแบบจู่โจมและป้ องกัน

ในตอนนี้ผคู ้ นภายในเมืองไลอ้อนนั้นมีความเชื่อมัน่ ต่อเซียวอวีอ๋ ย่างยิง่ การป้ องกันเมืองที่ผา่ น

มาได้จุดไฟแห่งความหวังของพวกเขาขึ้นมาอีกครั้ง และนัน่ เป็ นผลให้มีผสู ้ มัครเข้าร่ วมกับ
กองทัพมากขึ้น

เพียงแต่สถานการณ์บา้ นเมืองยังไม่ดีนกั จากไฟสงครามตลอดหลายปี ที่ผา่ นมา ด้วยเหตุน้ นั

เซียวอวีจ๋ ึงตัดสิ นใจละเว้นการเก็บภาษีเป็ นเวลาสามปี และนัน่ ทําให้หวั หน้าทหารฮุ่ยและพ่อบ้าน
หงส์ยนิ ดีอย่างมาก แต่ดินแดนจะได้รับการสนับสนุนด้านกองทัพและการปกครองได้อย่างไร
หากว่ามันไม่มีรายได้?

เพียงไม่นานเซียวอวีก๋ ก็ วาดล้างค่ายโจรและนําทรัพย์สินกลับมา แม้วา่ มันจะไม่ได้มากมายอะไร

หากแต่มนั ก็ยงั เพียงพอที่จะบรรเทาวิกฤติการเงินที่ดินแดนกําลังเผชิญอยูไ่ ด้

เซียวอวีต๋ ดั สิ นใจที่จะใช้กลยุทธ์ง่ายๆนัน่ คือ การออกปล้นพวกโจร! จะอย่างไรทรัพย์สินที่พวก

มันปล้นมาก็เป็ นของดินแดนภายใต้การปกครองของเขา เขาจะเป็ นฝ่ ายผิดได้อย่างไรหากว่า
สิ่ งของพวกนั้นมันเป็ นของเขาตั้งแต่แรก?

นอกจากนั้นกองทัพออร์ค เอลฟ์ มนุษย์และคนแคระของเขายังต้องการค่าประสบการณ์ ดังนั้น

เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นอีกนอกจากแบกรับหน้าที่ผดุงธรรมกวาดล้างโจรชัว่ เพื่อความปลอดภัย
ของดินแดนแห่งนี้!
ตามการประมาณของเขาแล้ว เมื่อเขากวาดเอาทุกสิ่ งอย่างจากกลุ่มโจรในดินแดนมาได้ท้ งั หมด
พวกเขาก็จะไม่ขาดแคลนสิ่ งใดไปนานนับทศวรรษ

.............................

.............................

"นายน้อย" หัวหน้าทหารฮุ่ยกล่าวทักทายเซี ยวอวีด๋ ว้ ยความเคารพ

เซียวอวีร๋ ี บโบกมือ "ท่านลุงฮุ่ย พวกเราล้วนเป็ นครอบครัว ดังนั้นอย่าได้กระทําเช่นนี้ ลุงหงส์

และท่านล้วนเป็ นผูอ้ าวุโส ถือซะว่าข้าขอร้องอย่าได้กระทําเช่นนี้เลย"

หัวหน้าทหารฮุ่ยส่ ายศีรษะด้วยใบหน้าที่ดูจริ งจัง "นายท่าน ท่านคือผูป้ กครองดินแดนแห่งนี้! ข้า

จะแสดงท่าทางทีีที่ไร้มารยาทต่อท่านได้อย่างไร? แม้วา่ ข้าจะเฝ้ าดูท่านเติบโตมาตั้งแต่ยงั เยาว์
แต่ทา้ ยที่สุดท่านก็คือลอร์ด! ลอร์ดคือผูท้ ี่ปกครองดินแดน นี่เป็ นกฏที่ไม่อาจยกเลิกได้"

เซียวอวีท๋ ราบดีวา่ หัวหน้าทหารฮุ่ยนั้นเป็ นคนหัวโบราณจากการแสดงออกที่จริ งจังของเขา

เช่นนั้นเขาย่อมไม่สามารถทําอย่างไรได้อีก

"อืม..ท่านลุงฮุ่ย มีข่าวคราวเกี่ยวกับกองทัพของแคร์รี่บา้ งหรื อไม่?" เซียวอวีเ๋ อ่ยปากถาม

คิ้วของหัวหน้าทหารฮุ่ยขมวดมุ่น "สถานการณ์ไม่ค่อยดีนกั ข้าได้ส่งคนไปรวบรวมข่าวสารและ
ได้ความมาว่า แคร์รี่ได้กลับไปรายงานแก่บิดาของมันแล้ว และนัน่ ทําให้บิดาของมันโกรธเกรี้ ยว
อย่างยิง่ บิดาของมันต้องการที่จะลงโทษมัน

ทว่าเจ้าสารเลวนัน่ กลับรายงานไปว่าฝ่ ายเรามีนกั รบออร์คนับพันนาย ด้วยเหตุน้ นั บิดาของมันจึง

มอบกําลังพลที่มากกว่าเดิมและส่ งมันกลับมาโจมตีพวกเราอีกครา"

เซียวอวีผ๋ งกศีรษะ "เช่นนั้นกําลังพลที่มนั ได้รับมามีมากน้อยเท่าใด? พวกมันจะมาถึงที่นี่

เมื่อไหร่ ?"

หัวหน้าทหารฮุ่ยกล่าวตอบ "ข้าได้รับแจ้งมาว่ามันได้รับทหารมาถึง 20,000 นาย ทว่ายังมีผู ้

ฝึ กยุทธ์อีกหลายสิ บ ยิง่ ไปกว่านั้น พวกมันยังมีหนึ่งผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง และสี่ ผใู ้ ช้มนตรา
ในตอนนี้พวกมันกําลังฝึ กจัดกระบวนทัพอยู่ คาดว่าพวกมันจะเดินทัพมาถึงที่นี่ในอีกราวหนึ่ง
เดือนหรื อน้อยกว่านั้น"

เซียวอวีร๋ ะบายรอยยิม้ "ไม่จาํ เป็ นต้องกังวลกับพวกมัน หากว่าพวกมันจะมาในอีกหนึ่งเดือน!"

"นายท่าน ข้าทราบว่าทั้งออร์คและเอลฟ์ นั้นสนับสนุนพวกเรา ทว่าพวกเราไม่สามารถเอาชนะ

กองทัพถึงสองหมื่นนายด้วยกําลังพลเพียงเท่านี้"

เซียวอวีย๋ มิ้ แห้ง "ไม่นานมานี้เทพแห่งคนแคระได้ติดต่อกับข้าและกล่าวว่ามันจะมอบกองทัพคน

แคระมาช่วยเหลือช่วยข้าในการกวาดพิชิตโลกใบนี้"
หัวหน้าทหารฮุ่ยกลายเป็ นตกตะลึง ขณะที่เขาไม่สามารถทําใจเชื่อในสิ่ งที่ได้ยนิ

....................................

...................................

กองทัพของแคร์รี่ยงั คงฝึ กซ้อมในที่ห่างไกลจากเมืองไลอ้อนหลายร้อยไมล์

แคร์รี่นงั่ อยูบ่ นแท่นยกสู งและเฝ้ าดูกองทัพของเขาฝึ กซ้อม

"ฮึ่มม พวกออร์คและเอลฟ์ ! เจ้าคิดหรื อว่าจะไร้ผตู ้ า้ นเพียงเพราะได้รับการสนับสนุนจากพวก

มัน? เหอะ ครั้งนี้เจ้าจะได้เห็นอํานาจของข้า! ข้าจะเหยียบยํา่ เมืองของเจ้าให้จมดิน!"

แคร์รี่มนั่ ใจในชัยชนะของเขาอย่างยิง่ เช่นเดียวกับครั้งที่ผา่ นมา...

หากทว่าในครั้งนี้บิดาของเขาได้มอบกองทัพ 20,000 นายและผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่ทรงพลังอีกหลาย

สิ บคน รวมทั้งยังมีผใู ้ ช้มนตรา 4 คน นอกจากนี้ทหารราบของเขายังสวมใส่ เกราะหนัก แม้จะ
เป็ นออร์คก็ยงั ยุง่ ยากหากจะตอแยกับกองทัพของเขา! นอกจากนั้นเขายังเตรี ยมเครื่ องมือตีเมือง
ไปอย่างเพียบพร้อมเสี ยยิง่ กว่าคราวก่อน

"ทหารของข้ายังต้องเรี ยนรู ้และฝึ กซ้อมกลยุทธ์การเข้าตีเมืองอย่างหนัก ดังนั้นครั้งนี้ขา้ จะ

ผิดพลาดไม่ได้ ข้าจะขยี้พวกออร์คเหล่านั้น และจับพวกมันมาเป็ นทาส ข้าจะทําให้พวกเอลฟ์ นัน่
คลานสี่ ขาเยีย่ งสัตว์เลี้ยง ฮ่าฮ่า" แคร์รี่กล่าวด้วยเสี ยงอันดัง
ที่ปรึ กษาทางทหารของเขาเริ่ มกล่าวยกยอกองทัพของแคร์รี่ "นายท่าน กองทัพทั้ง 20,000
นายนี้ลว้ นสวมใส่ ยทุ ธภัณฑ์ช้ นั ยอด พวกมันกระทัง่ สามารถเข้าตีนครหลวงของเว่ยได้
นับประสาอะไรกับเมืองไลอ้อนอันเล็กจ้อย"

"เมืองหลวงของอาณาจักรเว่ยจะช้าเร็วก็ตอ้ งตกเป็ นของข้า หลังจากนั้นเมืองฮุ่ยจะกลายเป็ นนคร

หลวงของพวกเรา" แคร์รี่หลับตาลงขณะวาดฝันภาพที่เขากลายเป็ นราชันย์แห่งอาณาจักร
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 31

แคร์รี่กาํ ลังฝึ กซ้อมทหารเพื่อเตรี ยมรับมือกับพวกนักรบออร์ค หากทว่าเขาไม่ได้ตระหนักเลยว่า

นี่กลับเป็ นการหยิบยืน่ เวลาให้ฝ่ายเซียวอวีไ๋ ด้เตรี ยมตัวให้พร้อมมากยิง่ ขึ้น

การสร้างพลเดินเท้าและพลปื นของเซียวอวีน๋ ้ นั ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ อีกทั้งเขายังมีรถจู่โจมอยูเ่ พียง

2 คัน หากแคร์รี่เลือกบุกโจมตีในทันที เช่นนั้นโอกาศที่แคร์รี่จะได้รับชัยชนะก็มีค่อนข้างสู ง

เซียวอวีม๋ นั่ ใจอย่างยิง่ ว่าแคร์รี่จะกรี ธาทัพมาภายในหนึ่งเดือน จากข้อมูลที่สายลับส่ งกลับมา ซึ่ง

นัน่ หมายความว่าเขายังสามารถกระทําได้อีกหลายสิ่ งกว่าจะถึงช่วงเวลานั้น

แคร์รี่เองก็ได้ส่งสายลับออกมาเช่นกัน ทว่าพวกสายลับที่ถูกส่ งมาย่อมเปรี ยบไม่ได้กบั พวกนักล่า

ของเซียวอวี๋ พวกนักล่านั้นใช้เสื อดาวเป็ นพาหนะ ซึ่งนัน่ ทําให้พวกเขามีความคล่องตัวและ
ว่องไว ยิง่ ไปกว่านั้นพวกเขายังสามารถซ่อนตัวได้อย่างดีเยีย่ มจากทักษะติดตัวของพวกเขาเอง
นอกเหนือจากนั้นแล้ว พวกเขายังมีความสามารถมองเห็นในยามกลางคืน ด้วยเหตุน้ นั เหล่า
สายลับที่อีกฝ่ ายส่ งมาล้วนทอดกลายเป็ นศพตั้งแต่ระยะสิ บไมล์นอกตัวเมือง
นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั ส่ งนักล่า 10 นายไปคอยตรวจสอบและลาดตระเวนรอบเมืองไลอ้อนอยู่
ไม่ขาด

"รถจู่โจมก็สร้างเสร็ จแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่จะไปเยีย่ มเยือนพวกโจรเพื่อทดสอบประสิ ทธิภาพ

แล้ว หึหึ" เซียวอวีม๋ องไปยังออร์ค 2 ตนที่กาํ ลังแบกรถจู่โจมไว้บนบ่า หากเป็ นกองทัพอื่น พวก
เขาจําต้องใช้มา้ เพื่อลากจูงอาวุธหนัก ทว่านี่กลับไม่เป็ นปัญหาสําหรับพวกออร์คเลย เพียงสอง
ตนก็เพียงพอที่จะขนย้ายพวกมันได้แล้ว

เซียวอวีเ๋ ลือกใช้ค่ายโจรขนาดกลางในการทดสอบครั้งนี้ จากคําบอกเล่าของฟ็ อกซ์แล้ว ค่ายโจร

แห่งนี้มีพวกโจรอยูร่ าวๆสามถึงสี่ พนั คน ทว่าโจรกลุ่มนี้น้ นั ต่างจากพวกโจรกลุ่มที่ผา่ นมาอย่าง
สิ้ นเชิง พวกมันไม่มีคนแก่ ผูห้ ญิงหรื อเด็กอยูภ่ ายในค่ายเลย พวกมันทั้งหมดล้วนเป็ นโจรร้าย

กองโจรกลุ่มนี้น้ นั ขึ้นชื่อเรื่ องความโหดเหี้ยมอํามหิ ต พวกมันวางเพลิง ปล้น ข่มขืน และฆ่า พวก

มันจะไม่ปล่อยให้มีผรู ้ อดชีวติ ใดๆหลุดรอดไปได้ นอกจากนี้พวกมันยังคอยรวบรวมรับสมัคร
โจรหน้าใหม่อยูเ่ รื่ อยๆ โดยเฉพาะผูท้ ี่แข็งแกร่ ง พวกมันจะไม่รับตัวถ่วงเข้าร่ วมกับพวกมัน

ตามคําบอกเล่าของฟ็ อกซ์ ผูน้ าํ ของโจรกลุ่มนี้น้ นั มีชื่อเสี ยงอย่างมาก มันกระทัง่ ยังมากเสี ยยิง่ กว่า
เซียวอวี๋

นอกจากนี้ฟ็อกซ์ยงั ประเมินไว้วา่ พวกมันสมควรที่จะมีเหรี ยญทองเก็บเอาไว้อย่างน้อยที่สุดก็

หนึ่งแสนเหรี ยญ ซึ่งนัน่ ยังไม่รวมถึงทรัพย์สมบัติมีค่าต่างๆภายในค่ายอีก

เซียวอวีเ๋ ลียริ มฝี ปาก เขาต้องการที่รับดูแลสมบัติของพวกมัน ในตอนนี้เขาต้องการเงินทองยิง่

กว่าสิ่ งใด จากการที่เขาประกาศยกเลิกการจัดเก็บภาษีถึงสามปี ดังนั้นเขาจึงต้องมาจัดเก็บภาษี
จากพวกโจรร้ายแทน จะอย่างไรพวกมันก็พกั อาศัยอยูภ่ ายในดินแดนของเขา พวกมันสมควรที่
จะตอบแทนลอร์ดแห่งดินแดนเสี ยบ้าง นอกจากนั้นแล้วนี่ยงั เป็ นการฝึ กฝนกองทัพและ
ความสามารถในการบัญชาการรบของเขาไปพร้อมกัน

สนามรบจริ งเป็ นสถานที่เพียงแห่งเดียวที่เขาจะสามารถทดสอบประสิ ทธิภาพของกองทัพผสม

ได้ แน่นอนว่ากองทัพของเขาล้วนอุดมไปด้วยนักรบชั้นยอด หากแต่ทว่านี่เป็ นการรบร่ วมกัน
ของหลายเผ่าพันธุ์ มันเป็ นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของกองทัพ หากว่าเขาไม่สามารถควบคุมจัดการได้
ดี กองทัพของเขาย่อมกระจัดกระจายและแตกพ่ายในที่สุด

.....................................

.....................................

เซียวอวีน๋ าํ นักรบออร์ค 300 นาย พลเดินเท้า 50 นาย พลธนูเอลฟ์ 200 นาย พลปื น 50
นาย นักล่า 50 นายและรถจู่โจมไปพร้อมกับเขาสําหรับการโจมตีค่ายโจรในครั้งนี้ ส่ วนที่เหลือ
จะอยูเ่ ฝ้ าฐานทัพ ปัญหาตอนนี้กค็ ือ การผลิตนักรบนั้นยังไม่เสร็จสิ้ นทั้งหมด

ตามปกติแล้ว เซียวอวีแ๋ ละกรอมจะเข้าไปสํารวจสถานที่ก่อนล่วงหน้า เพื่อรวบรวมข้อมูล

สําหรับการวางแผนและชักนําพวกมันออกจากค่าย ทว่าในครั้งนี้เขาพบว่าลูกเล่นง่ายๆที่เขาได้
ใช้ไปกับกลุ่มโจรก่อนหน้านั้นใช้ไม่ได้กบั ค่ายโจรแห่งนี้

ฟ็ อกซ์น้ นั ไม่ได้คุน้ เคยกับโจรกลุ่มนี้ ดังนั้นแผนการที่จะตีเนียนเข้าไปพบผูน้ าํ ค่ายย่อมไม่ได้ผล

นอกจากนี้แล้วการที่กลุ่มโจรของหม่าตงได้ล่มสลายลมไปทําให้โจรกลุ่มต่างๆเริ่ มตื่นตัวขึ้นมา
ข่าวลือเรื่ องการเข้าโจมตีโดยพวกออร์คเริ่ มแพร่ ระบาดไปยังโจรกลุ่มต่างๆอย่างรวดเร็ว

ค่ายโจรแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นภายในเทือกเขา มันมีกาํ แพงหินที่สูงราว 4 เมตรล้อมอยูโ่ ดยล้อมค่าย

ซึ่งแตกต่างไปจากรั้วไม้ที่เขาเคยเผชิญไปอย่างสิ้ นเชิง นี่ทาํ ให้ค่ายแห่งนี้เปรี ยบได้กบั เมืองเล็ก
แห่งหนึ่งทีเดียว

เซียวอวีน๋ ้ นั ไม่มีประสบการณ์ในการตีเมืองหรื อหมู่บา้ น เขาทราบว่ากําแพงหนาที่อยูเ่ บื้องหน้านี้

ไม่แข็งแกร่ งเท่ากับกําแพงของเมืองไลอ้อน แต่ทว่ามันก็ยงั ยากต่อการตีหกั อยูด่ ี เขาเริ่ มกังวล
ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ นี่ทาํ ให้เขาต้องเริ่ มไตร่ ตรองกลยุทธ์อีกครั้ง

เขาไม่ตอ้ งการหลับหูหลับตาโจมตีเปะปะเฉกเช่นแคร์รี่ หากว่าเขาไม่รู้ต้ืนลึกหนาบางของฝ่ าย

ศัตรู กองทัพของเขาอาจจะย่อยยับลงอย่างง่ายดาย ยิง่ ไปกว่านั้นกองทัพที่เขานํามาวันนี้ยงั มีไม่ถึง
1000 นาย นี่ทาํ ให้เขาเริ่ มกังวลว่าทางฝั่งเขาอาจจะต้องสู ญเสี ยอย่างหนัก

รถจู่โจมนับได้วา่ เป็ นอุปกรณ์ตีเมืองของทางฝั่งเขา เขาคิดว่าใบพัดจันทร์เสี้ ยวอาจจะทลาย

กําแพงจนเป็ นชิ้นๆได้หากว่ายิงเข้าใส่ ในระยะ 50 เมตร ทว่าหากเขาจะทําเช่นนั้นได้ เขาก็ตอ้ ง
ส่ งทัพหน้าเข้าตรึ งศัตรู ไว้ให้ได้ก่อน และนัน่ อาจทําให้เกิดการสู ญเสี ยอย่างหนัก

ยิง่ ไปกว่านั้นพวกโจรลาดตระเวนที่อยูบ่ นกําแพงยังทําหน้าที่อย่างขยันขันแข็ง จนยากที่จะหา

ช่องโหว่

.............................

.............................
หลังจากขบคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง เซียวอวีก๋ ต็ ดั สิ นใจจะลงมือในยามคํ่าคืน ซึ่งนัน่ จะทําให้กองทัพของ
เขามีเปรี ยบเล็กน้อยในด้านทัศนวิสัย

พวกเอลฟ์ จะยิง่ มีบทบาทสําคัญในการสู ้รบยามคํ่าคืน ประการแรกพวกเขาสามารถหลบซ่อนตัว

อยูใ่ นเงามืด

ประการที่สองพวกเขามีความสามารถในการมองเห็นกลางคืนซึ่งจะช่วยให้พวกเขามองเห็น
ระยะไกลได้อย่างชัดเจน ซึ่งนัน่ หมายความว่าความแม่นยําของลูกธนูจะถูกยกประสิ ทธิภาพขึ้น
อีก

ในส่ วนของคนแคระนั้น ไม่ได้เปรี ยบเฉกเช่นพวกเอลฟ์ ตรงกันข้ามพวกเขาจะถูกลดทอนระยะ

การมองเห็นลง แม้วา่ ส่ วนใหญ่แล้วพวกเขาจะใช้ชีวติ อยูภ่ ายในถํ้าหรื อเหมืองที่มืดมิดก็ตาม
เซียวอวีค๋ ิดว่าพลปื น 50 นายนี้จะยังไม่ค่อยมีบทบาทมากนัก

เฉกเช่นเดียวกับพวกนักรบออร์คที่ไม่ได้มีสายตาดีนกั ในยามกลางคืน ทว่ามันก็ยงั ดีกว่าของพวก

คนแคระอยู่ นอกนั้นแล้วเขาไม่ได้กงั วลใดๆกับพลเดินเท้า เนื่องจากพวกเขานั้นเป็ นนักรบชั้น
ยอดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ พวกเขาย่อมสามารถรับมือกับสงครามในยามคํ่าคืนได้

ด้วยเหตุน้ ีกองทัพของเขาจึงตั้งทัพอยูภ่ ายในป่ า และรอเวลาที่ทอ้ งฟ้ ามืดลง

จันทราในคืนนี้มีลกั ษณะเป็ นจันทร์เสี้ ยว แสงจันทร์สาดส่ องมาและมันก็เป็ นช่วงเวลาที่

เหมาะสมสําหรับการโจมตีแล้ว
มนุษย์ธรรมดานั้นไม่สามารถมองเห็นในความมืดได้ไกลเกินว่า 50 เมตร หากทว่าเอลฟ์ กลับ
สามารถมองได้ไกลถึง 100 เมตร

เซียวอวีน๋ าํ กรอม ทิรันด้า และพลธนู 200 นายค่อยๆเคลื่อนกายเข้าใกล้กาํ แพงอย่าง

ระมัดระวัง มีเอลฟ์ ราว 10 นายที่อยูใ่ นระดับที่ 3 แล้ว และนัน่ ทําให้พวกเขามีทกั ษะยิงอย่าง
แม่นยํา ทักษะซ่อนเงาสิ่ งที่เอลฟ์ ทุกตนสามารถใช้ได้ ยัย่ ทําให้หน่วยลาดตระเวนบนกําแพงไม่
สิ่ งผิดสังเกตุใดๆ แม้วา่ เซียวอวีจ๋ ะนําคนของเขาเข้าประชิดกําแพงแล้วก็ตาม

เซียวอวีแ๋ ละกรอมค่อยๆไต่ข้ ึนไปที่มุมหนึ่งของกําแพง กําแพงที่มีความสู งเพียง 4 เมตรย่อมไม่

เป็ นปัญหาสําหรับกรอม กรอมนั้นมีความสู งอยูร่ าว 2.5 ถึง 2.6 เมตร เขาสามารถขึ้นไป
ด้านบนกําแพงได้โดยการกระโดดเพียงครั้งเดียว แต่สาํ หรับเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่ใช่ กําแพงที่สูงถึง 4
เมตรนี้เปรี ยบได้กบั ชั้นสองของอาคารในโลกของเขา และนัน่ ทําให้การปี นขึ้นไปของเขาเป็ นไป
อย่างยากลําบาก สุ ดท้ายเขาก็ตอ้ งคว้าจับเท้าของกรอมให้ดึงเขาขึ้นไป

เซียวอวีเ๋ กือบจะสิ้ นใจอยูท่ ี่กาํ แพงจากกลิ่นที่ปล่อยออกมา เท้าที่เหม็นเน่านี้ไม่ได้ชะล้างมาแล้วกี่

ปี กัน? นี่ทาํ ให้เขาสาบานกับตนเองว่ากลับไปแล้วต้องออกคําสัง่ ให้พวกออร์คชําระร่ างกายให้
จงได้

พวกเขาเปิ ดใช้ทกั ษะวินด์วอร์ค ซึ่งนัน่ ทําให้พวกหน่วยลาดตระเวนไม่พบสิ่ งผิดปกติใดๆ

ทั้งเซียวอวีแ๋ ละกรอมไม่เลือกที่จะใช้ดาบจัดการกับพวกหน่วยลาดตระเวน นัน่ เป็ นเพราะแสง

จันทร์จะสะท้อนดาบของพวกเขาและทําให้พวกมันรู ้ตวั ด้วยเหตุน้ ีกรอมจึงใช้เพียงพละกําลัง
จากสองมือจัดการพวกหน่วยลาดตระเวนไปทีละคน เขาใช้มือจับศีรษะและปากก่อนของยาม
ก่อนที่จะออกแรงบิดลําคอของพวกมัน พวกมันไม่อาจส่ งเสี ยงใดๆออกมาได้แม้แต่คาํ เดียว
ก่อนที่จะสิ้ นใจไป
ทิรันด้าและพวกเอลฟ์ ที่มีระดับอยูท่ ี่ 3 เริ่ มพาดลูกศรและยิงไปยังคอหอยของหน่วยลาดตระเวน
อย่างเงียบเชียบ ในเวลาเพียงไม่นานพวกโจที่ลาดตระเวนอยูก่ ต็ กตายไปหลายสิ บคน โดยปกติ
แล้วพวกโจรจะถือคบเพลิงขณะที่ลาดตระเวนไปโดยรอบ แต่ในคืนนี้พวกที่ถือคบเพลิงกลับมี
ไม่มากเท่าใด

แม้วา่ จะมีหน่วยลาดตระเวนพบกับคบเพลิงที่ตกอยูบ่ นพื้นอย่างผิดสังเกตุแต่พวกมันก็ไม่มี

โอกาศจะทราบว่าเกิดอะไรขึ้นขณะที่ลูกศรปักเข้าที่คอหอยของพวกมัน มีโจรลาดตระเวนสอง
คนที่ยงั เหลืออยูแ่ ละพบเห็นสิ่ งผิดปกติ แต่วนิ าทีที่พวกมันกําลังจะวิง่ ไปส่ งสัญญาณก็มีมือขนาด
ใหญ่คว้าจับเข้าที่ลาํ คอของพวกมันก่อนที่จะมีเสี ยงกระดูกลัน่ ออกมา.....
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 32

เซียวอวีแ๋ ละกรอมเก็บกวาดฝั่งหนึ่งของกําแพงก่อนที่จะเปลี่ยนเป้ าหมายไปยังอีกฝั่งหนึ่ง พวก

เขาไม่ได้ใช้เวลานานนักในการจัดการกับหน่วยลาดตระเวนที่เหลืออยู่ เซี ยวอวีช๋ ะโงกหน้าลงไป
ส่ งสัญญาณให้พลเดินเท้าและนักรบออร์คให้รีบเข้ามาใกล้กาํ แพง

มีคนั โยกอยูส่ องอันสําหรับการเปิ ดประตูค่าย ซึ่งโชคดีที่เซียวอวีน๋ ้ นั อยูใ่ นระดับที่ 5 แล้ว และ

ความแข็งแกร่ งของเขาก็เพิ่มมาไม่นอ้ ย

เซียวอวีอ๋ อกแรงดึงคันโยก ประตูค่ายที่หนาหนักค่อยๆเปิ ดออกอย่างเชื่องช้า

"เกิดอะไรขึ้น? ทําไมคบเพลิงถึงดับหมด?" มีเสี ยงดังขึ้นภายในค่ายที่เงียบสงัด

ทิรันด้าที่อยูบ่ นกําแพง ง้างศรไปยังทิศทางของเสี ยงก่อนส่ งลูกธนูทะลุคอหอยของโจรผูน้ ้ นั

หน่วยลาดตระเวนที่อยูอ่ ีกฝากหนึ่งของค่ายได้ยนิ เสี ยงดังขึ้น ทว่าพวกมันก็ยงั ไม่ได้ตระหนักถึง
การบุกรุ ก หนึ่งในพวกมันเอ่ยปากขึ้น "เกิดอะไรขึ้น?" ทว่ายังไม่ทนั หันไปถามสหาย คอของ
มันก็ถูกกรอมบิดจนผิดรู ปเสี ยก่อน

มีหน่วยลาดตระเวนคอยเดินออกมาเปลี่ยนเวรอยูเ่ รื่ อยตลอด ทว่าพวกมันทั้งหมดล้วนทอดกาย

เป็ นศพอยูบ่ นกําแพง หน่วนลาดตระเวนที่ดา้ นอื่นๆของค่ายเริ่ มรู ้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น
ดังนั้นพวกมันจึงเริ่ มเคาะระฆังเตือนภัยขึ้นในทันที

เซียวอวีส๋ งั่ การให้กองกําลังของเขาเข้าประจําตําแหน่งเตรี ยมพร้อมไว้อยูแ่ ล้ว

เขาจัดวางพลธนูและพลปื นประจําอยูท่ ี่ดา้ นบนของกําแพง เขาได้แบ่งพลเดินเท้าออกเป็ น 2

กลุ่ม กลุ่มละ 25 นายให้พวกเขาคอยปกป้ องเส้นทางที่สามารถขึ้นสู่ กาํ แพงเอาไว้

พวกเอลฟ์ นักล่าได้รับคําสั่งให้แทรกซึมเข้าไปภายในค่าย และหลบซ่อนตัวเอาไว้

เซียวอวีต๋ ระหนักดีวา่ พวกนักล่าไม่ถนัดในการสู ้รบระยะประชิด ดังนั้นเขาจึงออกคําสั่งให้พวก

เขาจุดไฟเผาค่ายในส่ วนต่างๆเพื่อสร้างความสับสนให้แก่ศตั รู การลอบเร้นและความคล่องตัว
ของพวกเขานั้นยอดเยีย่ มอย่างยิง่ ดังนั้นหน้าที่สร้างความวุย่ วายนี้จึงเหมาะสมกับพวกเขา ยิง่ ไป
กว่านั้นแล้วพวกเขายังมีทกั ษะติดตัวที่สามารถพลางตัวได้ นอกจากนี้เซียวอวี๋ยงั กําชับไม่ใช่พวก
เขาเข้าปะทะกับพวกโจรโดยตรง ซึ่งหากหนึ่งในพวกเขาถูกพบตัวเข้าล่ะก็ ให้ท้ งั หมดหลบหนี
ออกมาโดยเร็ว

พวกนักล่านั้นอยูใ่ นระดับที่ 2 และเซียวอวีก๋ ไ็ ม่กล้าที่จะเสี่ ยงสู ญเสี ยพวกเขาไปแม้แต่ตนเดียว

"ศัตรู โจมตี! มีศตั รู กาํ ลังโจมตี! เตรี ยมตัวรับมือ!" เสี ยงของพวกโจรตะโกนโหวกเหวกขณะที่
ระฆังถูกสั่นเตือนไปทั้งค่าย

เซียวอวีย๋ นื ไพล่หลังอยูบ่ นกําแพงขณะที่ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิม้

เซียวอวีน๋ ้ นั กังวลว่าพวกโจรจะสามารถรวมตัวกันและก่อตั้งรู ปขบวนขึ้นมา เขาจึงเลือกยึดชัยภูมิ

ที่ดีที่สุดเอาไว้ ขณะเดียวกันความวุย่ วายที่เกิดขึ้นได้ทาํ ให้พวกโจรไม่นอ้ ยตกอยูใ่ นความสับสน
โจรบางกลุ่มที่รวมตัวกันออกมายังไม่ทนั ไรก็ถูกสังหารจากคมธนูและคมขวาน

เซียวอวีไ๋ ม่กล้าที่จะให้ปะทะซึ่งหน้า แม้วา่ นักรบของเขาจะแข็งแกร่ งมากก็ตาม แต่จาํ นวนของ

พวกโจรที่อยูภ่ ายในค่ายนั้นประมาทไม่ได้เป็ นอันขาด

เซียวอวีจ๋ ะไม่ลงั เลใดๆเลยหากว่าฝ่ ายของเขามีกองกําลังถึง 2000 นาย ทว่าในจํานวนที่อยูใ่ น

มือของเขาในตอนนี้มีเพียง 650 นายเท่านั้น ในขณะที่อีกฝ่ ายมีอยูร่ าว 3 - 4000 คน
กองทัพของเขาอาจถูกกลืนไปกับฝูงโจรหากเขาเลือกเข้าปะทะ หากเป็ นเช่นนั้นแม้แต่พวกออร์ค
ก็คงสู ญเสี ยไม่ใช่นอ้ ย ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงเหล่าพลธนูเอลฟ์ ความหวังที่พวกเขาจะรอดชีวติ จาก
การรบในระยะประชิดนั้นแทบจะไม่มี

อย่างไรก็ตาม ในศึกครั้งนี้เขากลายเป็ นฝ่ ายได้เปรี ยบเล็กน้อยจากการตรึ งกําลังอยูบ่ นกําแพง พล

ธนูต่างสําแดงศักยภาพของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง ในนามแล้ว กองทัพของเซียวอวีน๋ ้ นั เป็ นฝ่ ายบุก
โจมตี ทว่าตามจริ งแล้วเซี ยวอวีว๋ างแผนที่จะยึดครองกําแพงและค่อยๆตัดกําลังอีกฝ่ ายไปเรื่ อยๆ
"ออร์ค! พวกมันเป็ นออร์ค!" พวกโจรที่เร่ งรี บวิง่ มาสมทบกันกลายเป็ นตกตะลึง ข่าวลือที่พวก
มันได้รับฟังมาดูท่าจะกลายเป็ นจริ งเสี ยแล้ว

พวกโจรปลุกปลอบกําลังขวัญตนเองว่าพวกออร์คนั้นมีเพียงน้อยนิด ยิง่ ไปกว่านั้นดูเหมือนว่า

พวกมันทําเพียงตั้งอยูท่ ี่เชิงกําแพงเท่านั้น ดังนั้นสิ่ งที่พวกมันต้องทําก็แค่เพียงกดดันพวกมันออก
จากค่ายไปจากนั้นก็ปิดประตูลงให้ได้เท่านั้น

พวกโจรล้วนตกลงสู่ กบั ดักที่เซี ยวอวีเ๋ ตรี ยมการเอาไว้

พวกโจรกว่า 200 คนชักอาวุธและโถมเข้าหากําแพง แต่สิ่งที่พวกมันต้องเผชิญกลับไม่ใช่

ออร์ค.....หากแต่เป็ นห่ากระสุ นและฝนเกาทัณฑ์!

ความแม่นยําของเหล่าพลธนูได้ทะยานขึ้นอย่างมากจากชัยภูมิที่อยูส่ ู งกว่า ในเวลาไม่ถึงนาที

พวกโจรทั้ง 200 คนล้วนทอดกลายเป็ นศพก่อนที่จะเข้าถึงแนวป้ องกันของพวกออร์คเสี ยอีก

การโจมตีของพวกคนแคระย่อมไม่สามารถหวังผลดังเช่นเหล่าพลธนูได้ ดังนั้นเซียวอวีจ๋ ึงออก

คําสั่งให้พวกเขาโจมตีได้อย่างอิสระ

"พวกศัตรู ยดึ ครองกําแพงไว้ได้แล้ว! พวกมันมีมือธนู!" พวกโจรที่อยูด่ า้ นหลังตะโกนออกมา

ด้วยความแตกตื่น

ความมืดของรัตติกาลนั้นไม่อาจประเมินได้ ทําให้พวกมันแทบจะไม่สามารถมองเห็นด้านบน
ของกําแพง ด้วยเหตุน้ ีพวกมันจึงไม่ตระหนักถึงการคงอยูข่ องพวกเอลฟ์ และคนแคระที่ดา้ นบน
พวกเอลฟ์ นั้นยากที่จะตรวจพบในยามวิกาลเช่นนี้จากทักษะติดตัวของพวกเขา ซ่อนเงา และคน
แคระนั้นมีรูปร่ างที่ต่าํ เตี้ยอีกทั้งพวกเขายังหมอบซุ่มอยูบ่ นกําแพงทําให้ยากที่จะสังเกตุเห็น

แม้วา่ พวกโจรจะไม่ตกตายจากฝนธนู หากแต่พวกมันก็ยงั ไม่อาจหลบรอดจากห่ากระสุ นขณะที่

พวกมันกําลังโถมเข้าไปอย่างเต็มกําลังได้ อีกทั้งยังมีพวกนักรบออร์คที่จะใช้ขวานสับร่ างผูใ้ ดก็
ตามที่เข้าใกล้กาํ แพงมา

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้พวกออร์คที่หลุดแถวออกไปฆ่าฟันกลับมาตั้งรับอยูท่ ี่เดิม นี่นบั เป็ นอีกครั้ง

ที่เขาใช้ออกด้วยกลยุทธ์ของชาวสปาตัน ทว่าในครานี้ไม่ใช่เพื่อกันไม่ให้พวกมันเข้า หากแต่เป็ น
ป้ องกันไม่ให้พวกมันเล็ดรอดไปได้!

นี่เป็ นกลยุทธ์ที่เรี ยบง่าย หากทว่าประสิ ทธิภาพของมันกลับสู งส่ งในสถาการณ์เช่นนี้ เซียวอวีช๋ ื่น

ชอบการใช้กลยุทธ์น้ ีอย่างยิง่

ในยามวิกาลเช่นนี้พวกโจรส่ วนใหญ่ลว้ นนอนหลับไปแล้ว แต่พวกมันก็ถูกปลุกขึ้นมาจาก

ความวุย่ วายที่เกิดขึ้น ในเวลาเดียวกันเปลิวเพลิงได้ลุกลามและเผาไหม้กระโจมไปบางส่ วน
นอกเหนือจากความสับสนแล้วพวกมันต่างไม่ทราบจํานวนของศัตรู ที่บุกโจมตีเข้ามา

พวกโจรบางคนพยายามหาทางหลบหนีเมื่อมองเห็นออร์ค พวกมันต้องการที่จะรวมตัวและตีฝ่า
ออกไป ทว่าพวกมันไม่ทราบเลยว่าเซียวอวีไ๋ ม่ได้วางแผนจะบุกโจมตีต้ งั แต่แรก ในคํ่าคืนนี้....เขา
มาเพียงเพื่อตั้งรับเท่านั้น

ยิง่ พวกโจรเริ่ มรวมตัวกันเพื่อโจมตีไปที่ประตูค่ายมากขึ้นเท่าไร นัน่ ก็ยงิ่ เพิ่มค่าประสบการณ์

ให้กบั กองทัพของเซียวอวี๋ได้มากขึ้นเท่านั้น เซียวอวี๋มองเห็นกรอมเลื่อนระดับขึ้นเป็ น 9 แล้ว
และไม่นานทิรันด้าก็เลื่อนระดับขึ้น 9 เช่นกัน จากนั้นอีกไม่กี่นาที จ้าวมนตราก็ข้ ึนไปถึงระดับ
5 แล้วเช่นกัน เขาได้รับค่าประสบการณ์สะสมจากสงครามครั้งล่าสุ ดมาจํานวนมาก เมื่อรวมเข้า
กับที่ได้รับในคืนนี้ สุ ดท้ายก็ทาํ ให้เขาเพิ่มระดับขึ้นมา

เซียวอวีเ๋ ลือกเพิ่มแต้มทักษะของกรอมไปที่อมนิแสลชอย่างรวดเร็ ว นัน่ ทําให้มนั เลื่อนขึ้นไปอยู่

ที่ระดับ 4 จากนั้นเขาจึงลงแต้มทักษะของทิรันด้าไปที่จิตวิญญาณแห่งสัตว์ป่า และให้จา้ วมน
ตราเรี ยนรู ้ทกั ษะเกราะมนตราเหมันต์ นี่เพื่อเป็ นการเสริ มการป้ องกันที่แสนอ่อนแอขึ้นมาระดับ
หนึ่ง

มีแสงห่อหุม้ รอบร่ างของเซียวอวีแ๋ ละทําให้ระดับของเขาเพิ่มมาอยูท่ ี่ระดับ 6 เซียวอวีจ๋ ดั สรรค่า

ความสามารถที่ได้รับอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเลือกใช้แต้มทักษะเรี ยนรู ้เกราะมนตราเหมันต์

"ในตอนนี้ฉนั มีเกราะเวทย์คุม้ ครองแล้ว! เหอะ แล้วใครหน้าไหนจะมาสร้างบาดแผลให้ฉนั ได้

ฮ่าฮ่าฮ่า" เซียวอวีห๋ วั เราะอย่างหยิง่ ผยอง

ระบบได้อนุญาติให้เซียวอวีส๋ ามารถเรี ยนรู ้ทกั ษะจากฮีโร่ ต่างๆได้อย่างครบถ้วน นัน่ เป็ นผลให้

เขาอาจจะแข็งแกร่ งยิง่ กว่าฮีโร่ ในสักวันหนึ่ง ในตอนนี้เขาได้เรี ยนรู ้ทกั ษะทักษะของกรอมแล้ว
เขาจึงวางแผนที่จะเรี ยนรู ้ทกั ษะอื่นๆจากฮีโร่ ที่เหลือ

"ฝ่ ายเรามีการเพิ่มระดับอยูต่ ลอด และดูเหมือนว่าค่ายโจรแห่งนี้จะไม่ใช่คู่มือของเราอีกต่อไป นี่

สมควรไม่มีปัญหาใดๆหลงเหลืออีก"

ขณะเซียวอวีก๋ าํ ลังครุ่ นคิดอยูเ่ งียบๆ ก็มีเสี ยงดังกึกก้องไปทัว่ ทั้งค่าย "สวะตัวใดกล้ามาโจมตีค่าย

ของข้า?"
เซียวอวีห๋ นั ไปมองชายผูห้ นึ่งที่แสดงตัวออกมาอย่างโกรธเกรี้ ยว ทัว่ ร่ างของมันล้วนปกคลุมไป
ด้วยเขม่าควัน เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงก่อนหันไปมองฟ็ อกซ์ "เจ้านี่คือผูน้ าํ ค่าย?"

ฟ็ อกซ์ผงกศีรษะ "ใช่ขอรับ แม้วา่ ข้าจะไม่เคยกับพบพานมันมาก่อน หากแต่บุคลิกลักษณะล้วน

ตรงตามข่าว มันสมควรจะเป็ นผูน้ าํ ค่ายแห่งนี้ มาร์คสั !"

เซียวอวีพ๋ ยักหน้าก่อนจะโบกมือให้ฟ็อกซ์ล่าถอยกลับไปหลบในที่ปลอดภัย จากนั้นเขาจึงออก

คําสัง่ ให้นกั รบออร์คพุ่งออกไปสังหารมาร์คสั

นักรบออร์คทั้ง 100 ตนที่นาํ โดยกรอมต่างกระชับขวานวิง่ โถมเข้าหามาร์คสั ผูซ้ ่ ึงยืนอยูเ่ บื้อง

หน้าสุ ดของฝ่ ายโจร

อ๊ากกกกก!

เสี ยงคํารามดังกึกก้องไปทัว่ ทั้งค่าย ทําให้พ้นื ดินเกิดการสัน่ สะเทือนขึ้น เศษทรายและฝุ่ นผงถูก

กวาดเข้าหามาร์คสั

มาร์คสั าํ ลักจากฝุ่ นทรายที่พดั เข้าใส่ ปากของเขาอย่างรุ นแรง

"มันไม่รู้หรื อว่าไม่มีผใู ้ ดต่อกรกับนักรบออร์คได้ยามเมื่อพวกมันกระหายสงคราม?" เซียวอวี๋ก

ล่ายออกมาขณะที่ดึงผ้าขึ้นปิ ดจมูก
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 33
มาร์คสั มองไปยังเหล่านักรบออร์คที่โถมเข้ามาก่อนเงยหน้าจ้องไปยังเซี ยวอวี๋ผซู ้ ่ ึงยืนอยูบ่ น
กําแพง

"เจ้าคือผูบ้ ่งการพวกออร์คให้เข้าโจมตีค่ายของข้างั้นหรื อ?" มาร์คสั สงบสติลงและตะโกนถาม

ด้วยนํ้าเสี ยงที่เย็นชา

เซียวอวีย๋ กมือขึ้นจับคางและกระแอมเบาๆ "ถูกแล้ว ข้าคือเซียวอวี๋ ผูป้ กครองดินแดนผืนนี้ พวก

เจ้าได้เข้ามาก่อตั้งค่ายโจรขึ้นภายในดินแดนของข้า เพียงเหตุผลข้อนี้กเ็ พียงพอจะสังหารพวกเจ้า
ทุกคนแล้ว! ตอนนี้ขา้ จะให้โอกาศพวกเจ้า คุกเข่าลงและยอมรับการจัดการซะ! มิฉะนั้นเลือดเนื้อ
ของพวกเจ้าจะกลายมาเป็ นอาหารเลี้ยงดูเหล่านักรบของข้า!"

"ลอร์ดของเมืองไลอ้อน? เพ้ย! ต่อให้เป็ นจักรพรรดิแห่งพยัคฆ์คาํ รนข้าก็ไม่สน! เจ้าคิดหรื อว่า

จะสามารถโค่นล้มพวกข้าด้วยเพียงพวกออร์คตัวน้อยเหล่านี้? เพ้อฝัน! ข้าจะตัดหัวของพวกมัน
มาทําเครื่ องประดับ!" มาร์คสั แค่นเสี ยง ในคราแรกเขาตื่นตระหนกจาการถูกโจมตีโดยไม่ทนั ตั้ง
ตัว ทว่าในตอนนี้เขากลับคืนสู่ ความเยือกเย็นและไร้ซ่ ึงความเกรงกลัวต่อเหล่าออร์คของเซียวอวี๋

มันมีประเพณี เก่าแก่ที่จะตัดหัวของออร์คมาทําเครื่ องประดับอยู่ นี่เป็ นการละเล่นของลูกหลาน

ชนชั้นสู งที่จะเข้าไปภายในหุบเขาและล่าพวกออร์คเพื่อนําหัวของพวกมันมาประดับตกแต่งไว้ที่
กําแพงหรื อที่หน้าประตูของตระกูล สิ่ งนี้จะช่วยแสดงอํานาจบารมีของตระกูล

แม้กระทัง่ ในปัจจุบนั ก็ยงั มีคนเดินทางเข้าไปภายในเทือกเขาเพื่อหวังจะล่าเอาหัวของออร์

คเพื่อรับเอาชื่อเสี ยงและเกียรติยศกลับมาสู่ งวงศ์ตระกูล ทว่าเผ่าพันธ์ุุออร์คนั้นล่มสลายไปแล้ว
มีเพียงไม่กี่คนที่จะมีโชควาสนาพบมันเข้าสักตนหนึ่ง
พวกโจรเริ่ มอยูใ่ นความสงบเมื่อเห็นผูน้ าํ ของพวกมันออกโรงด้วยตนเอง เหล่าโจรกว่า 2000
คนเริ่ มรวมตัวกันก่อเป็ นกระบวนทัพอันเรี ยบง่ายขึ้นมา พวกมันอยูห่ ่างจากประตูราว 100
เมตร

พวกโจรสามารถจัดการกับเพลิงที่ลุกลามอยูไ่ ด้อย่างรวดเร็ว จากการรับมือที่วอ่ งไวนี้ มีความ

เป็ นไปได้วา่ โจรเหล่านี้ไม่ได้ดอ้ ยไปกว่ากองทัพทหารทัว่ ไปแม้แต่นอ้ ย อย่างไรก็ตามพวกมันก็
ยังไม่สามารถเทียบได้กบั กองทัพออร์ค เอลฟ์ คนแคระของเซียวอวีท๋ ี่มีอยูใ่ นปัจจุบนั ได้ มีพวก
โจรมากกว่า 600 คนที่ตกตายจากความวุย่ วายที่เกิดขึ้น ทว่าพวกมันกลับไม่ระแคะระคายถึง
เรื่ องนี้เนื่องจากความสนใจของพวกมันล้วนพุ่งเป้ าไปที่พวกออร์ค

เซียวอวีก๋ ล่าวเสริ มขึ้นอีก "เหอะ เจ้าคิดว่าสามารถเอาชนะกองทัพออร์คของข้าได้หรื อ? เพ้อ

เจ้อ! ที่ขา้ มาอยูต่ รงนี้กเ็ นื่องจากมัน่ ใจว่าจะสังหารพวกเจ้าทั้งหมดลงได้! อย่างไรเสี ยข้าก็เป็ น
มนุษย์และกําเนิดมาจากครรภ์ของมารดา แม้วา่ สัตว์เดรัจฉานจะเกิดออกมาจากครรภ์มารดา
เช่นกัน หากแต่ยามเมื่อมองไปที่เจ้าแล้วข้ากลับรู ้สึกสะอิดสะเอียนเสี ยยิง่ กว่ายามมองดูพวก
ออร์คเสี ยอีก! หรื อว่าเจ้าจะเป็ นผลลัพธ์ของรวมกันระหว่างมนุษย์และเดรัจฉาน?"

"เจ้า!!....ไอ้บดั ซบ!" มาร์คสั กลายเป็ นเกรี้ ยวกราดยามได้ยนิ ถ้อยคํายัว่ ยุของเซี ยวอวี๋ เขาโบกมือ
ก่อนสั่งการทันที "ทหารพร้อมโล่ข้ ึนมาอยูท่ ี่แนวหน้า! เข่นฆ่าพวกออร์คและจับไอ้สารเลวนัน่
มาให้ขา้ ...แบบเป็ นๆ!"

มาร์คสั มีความสู งเกือบสองเมตรและมีร่างกายที่กาํ ยํา เมื่อมองดูแล้วเขาไม่ได้ดอ้ ยไปกว่านักรบ

ออร์คสักเท่าใด ศีรษะของเขาล้านเลี่ยนและมีรอบแผลพาดผ่านอยูท่ วั่ ใบหน้า นี่จึงทําให้เขาดู
อัปลักษณ์ ถ้อยคําของเซียวอวีท๋ ี่จ้ ีแทงใจดํามันทําให้เขาระเบิดโทสะออกมา ซึ่ งนี่ลว้ นเป็ นไปตาม
ความต้องการของเซียวอวี๋ที่เลือกใช้สงครามจิตวิทยาชักจูงศัตรู เซี ยวอวีน๋ ้ นั ครอบครองจุดยุทธ
ศาตร์ที่ยอดเยีย่ มเอาไว้แล้ว และนัน่ ทําให้กองทัพของเขาต้องรับศึกเพียงเส้นทางเดียว
ด้วยเหตุน้ ีเซี ยวอวีจ๋ ึงกล่าวยัว่ ยุมาร์คสั และชักนําให้พวกมันบุกจู่โจมเข้ามา หากว่าเหล่าโจรตั้งสติ
และพิจารณาให้ดีจะพบว่าการต้องเป็ นฝ่ ายโจมตีน้ ีกลับทําให้พวกมันเสี ยเปรี ยบ

เซียวอวีไ๋ ม่ตอ้ งการให้พวกโจรตระหนักถึงเรื่ องนี้และเลือกเปลี่ยนกระบวนทัพให้เหมาะสม

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงและเปล่งเสี ยงหัวเราะยามเมื่อพบว่าแผนการของเขาประสบผลแล้ว

ฆ่ามันนนนนนน!

อ๊ากกกกกกกก!

ทั้งฝ่ ายต่างตะโกนและคํารามเพื่อปลุกปลอบกําลังขวัญของฝ่ ายตน แม้วา่ จํานวนของฝั่งออร์คจะ

ด้อยกว่าศัตรู เป็ นอย่างมาก หากทว่าเสี ยงคํารามของพวกมันล้วนดังกึกก้องและชัดเจนยิง่ กว่า

มาร์คสั ชักดาบออกจากฝัก ขณะที่พลังปราณสี เหลืองห่อหุม้ อยูบ่ นใบดาบ เขาพุ่งตัวออกไปและ

กระโจนขึ้นไปยังด้านบนของกําแพง เป้ าหมายของเขาย่อมต้องเป็ นเซี ยวอวี๋

ตีงูตอ้ งตีที่หวั มาร์คสั เข้าใจคํากล่าวนี้อย่างถ่องแท้

ทว่าสิ่ งที่เขาเผชิญกลับเป็ นกระแสพลังที่เข้มแข็งฟาดฟันมายังร่ างของเขา

มาร์คสั ตื่นตระหนกขณะเปลี่ยนกระบวนท่าต้านรับดาบนั้นเอาไว้

เปรี้ ยงงง!

พลังปราณสองสายเข้าปะทะกันอย่างรุ นแรง เสี ยงของการปะทะกันครั้งนี้เกิดเป็ นเสี ยงที่ดงั

กึกก้อง ทั้งสองล้วนถอยกลับไป มาร์คสั อยูน่ ิ่งขณะจ้องมองไปยังคู่ต่อสู ้ของเขา มันเป็ นออร์คที่
สู งราว 2.5 ถึง 2.6 เมตร ในขณะที่กาํ ด้ามดาบขนาดยักษ์ไว้ในมือ

"เป็ นนักรบออร์คที่แข็งแกร่ งนัก..... ตั้งแต่เมื่อใดกันที่พวกออร์คสามารถฝึ กปรื อพลังลมปราณ

ได้?" มาร์คสั ขมวดคิ้วมุ่น เผ่าพันธ์ุุมนุษย์น้ นั แตกต่างจากพวกสัตว์อสู รก็เนื่องมาจากสามารถ
ฝึ กฝนพลังลมปราณและเวทย์มนต์ได้

ย่อมเป็ นธรรมดาที่กรอมจะสามารถหยุดมาร์คสั เอาไว้ เพราะนี่คืออมนิแสลชระดับทีื ่ 4

มาร์คสั นั้นเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง ขณะที่ความแข็งแกร่ งของกรอมนั้นด้อยกว่ามาร์คสั ที่เขา

สามารถต้านทานการโจมตีของมาร์คสั ได้กเ็ นื่องมาจากการใช้ทกั ษะเข้าช่วยเหลือ

"ข้าจะสังหารออร์คตัวนี้และเอากระโหลกของมันมาทําแก้วไวน์! ชีวติ ของมันจะมอบจะ

เกียรติยศและความรุ่ งโรขน์ให้แก่ขา้ !" มาร์คสั ออกคําสั่งให้กองทัพของเขาบุกโจมตี ในฐานะผู ้
ฝึ กยุทธ์ข้ นั ที่สองแล้ว มาร์คสั รู ้สึกว่ากรอมนั้นแข็งแกร่ ง หากทว่าเขาก็ยงั มีความมัน่ ใจว่าจะ
สามารถสังหารออร์คตัวนี้ลงได้

นอกจากมาร์คสั แล้ว พวกเขายังมีเหล่ารองหัวค่ายที่อยูใ่ นขั้นสู งสุ ดของขั้นที่ 1 อยูอ่ ีก

ในเวลาเดียวกัน จ้าวแห่งมนตรา แอนโทนีดาส ผูย้ นื อยูด่ า้ นข้างของเซียวอวี๋กล็ งมือ

เขาร่ ายเวทย์และจากนั้นก็ปรากฏสายลมนํ้าแข็งขนาดใหญ่ข้ ึนเหนือศีรษะของพวกโจร จากนั้น

แท่งนํ้าแข็งก็ค่อยๆร่ วงลงมาและเข่นฆ่าพวกโจร

ขณะที่พวกโจรเพียงประหลาดใจกับการปรากฏตัวของผูใ้ ช้มนตรา พวกมันไม่ได้ตกตะลึง จะ

อย่างไรเซียวอวี๋กเ็ ป็ นถึงลอร์ดของดินแดน ทว่าในค่ายของพวกเขาก็มีผใู ้ ช้มนตราอยูเ่ ช่นกัน!

แม้วา่ ผูใ้ ช้มนตราจะมีระยะการโจมตีที่กว้างไกล หากทว่าพลังป้ องกันของพวกเขากลับอ่อนแอ

อย่างยิง่ หากสามารถเข้าถึงตัวได้

พวกรองหัวหน้าโจรไม่สามารถกระโดดขึ้นไปบนกําแพงได้โดยตรง ดังนั้นพวกมันจึงพยายาม
จะใช้หินเป็ นแท่นรองเพื่อไต่ข้ ึนไป

ไม่นานพวกโจก็พบว่ามีมือธนูหลบซ่อนตัวอยูบ่ นกําแพง ดูเหมือนว่ามือธนูพวกนี้จะมีทกั ษะ

พลางกายดังเช่นมือสังหาร! นี่ทาํ ให้พวกมันยากที่จะตรวจพบได้โดยง่าย พวกโจรไม่อาจคาด
ประมาณจํานวนมือธนูที่อยูบ่ นกําแพงได้

พวกโจรยกโล่ข้ ึนกําบังทันที ขณะที่เหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ใช้พลังปราณในการป้ องกันลูกธนู

ไม่นานพวกมันก็พบว่าที่ขา้ งกายของเซียวอวี๋ยงั มีอาวุธอีกชนิดอยู่

ปังงงงง ปังงงงงง

อาวุธที่ยงิ ออกมานั้นพวกโจรไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน หากแต่วา่ ในใจของพวกมัน

กําลังรํ่าร้องว่าอันตราย

ผูฝ้ ึ กยุทธ์คนหนึ่งถูกกระสุ นปื นยิงเข้าใส่ โดยบังเอิญ กระสุ นได้ทุละผ่านน่องขาของมัน บาดแผล

ที่ได้รับมานี้ยงั รุ นแรงเสี ยยิง่ กว่าถูกธนูยงิ อย่างน้อยก็สิบเท่า ความเจ็บปวดเริ่ มลุกลามจาก
บาดแผล ความรู ้สึกที่มนั ได้รับราวกับกระดูกท่อนขาของมันหัก

ประโยชน์ของพลปื นเริ่ มปรากฏออกมาให้เห็น ผูฝ้ ึ กยุทธ์ทรงพลังที่สามารถต้านทานลูกธนูได้

หากทว่าพวกมันกลับไม่สามารถต้านทานกระสุ นปื นได้

พลปื นนั้นโจมตีได้อย่างเชื่องช้าและมีความแม่นยําที่ต่าํ หากแต่จุดเด่นของพวกเขานั้นไม่ได้อยูท่ ี่

ความรวดเร็วดังเช่นธนู หากแต่เป็ นอํานาจทําลายล้าง

เซียวอวีอ๋ อกคําสั่งให้เหล่าพลปื นเล็งไปยังพวกผูฝ้ ึ กยุทธ์ที่ใช้พลังปราณก่อน แม้วา่ ความแม่นยํา

ของพวกเขาจะตํ่า หากแต่เมื่อปื นหลายกระบอกได้กาํ หนํ่ายิงเพียงเป้ าหมายเดียวแล้ว อย่างน้อย
มันก็ตอ้ งเข้าเป้ าสักนัด

ปังงงงง ปังงงงงง
ร่ างของผูฝ้ ึ กยุทธ์รับกระสุ นจนพรุ นก่อนที่มนั จะสิ้ นใจในทันที หากว่านี่เป็ นลูกธนูแล้ว มันย่อม
สามารถพึ่งพาชุดเกราะหรื อพลังปราณในการป้ องกันได้ และบาดแผลก็จะไม่ร้ายแรง แต่โชค
ร้ายที่นี่เป็ นห่ากระสุ นชุดหนึ่ง

การคุกคามของพลธนูและพลปื นที่อยูบ่ นกําแพงนั้นทําให้เหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ไม่สามารถขึ้นไป

ด้านบนได้

ฝนธนูนบั ไม่ถว้ นถูกยิงออกมา ขณะที่เหล่านักรบออร์คใช้ขวานในมือสับร่ างพวกโจรทัว่ ไป

"พวกมันแข็งแกร่ งเกินไป! ระดมผูใ้ ช้มนตราของเราเข้าทําลายรู ปขบวนของพวกมันซะ!" หนึ่ง

ในเหล่ารองหัวหน้าตะโกนสั่งการออกมา

ผูใ้ ช้มนตรานั้นเปรี ยบได้กบั ปื นใหญ่ในยุคนี้ ผูใ้ ช้มนตราสามารถกวาดทําลายกองทัพที่ยาก

จัดการได้

ผูใ้ ช้มนตราของฝ่ ายโจรรี บวิง่ ออกมา ความจริ งแล้วพวกมันไม่ได้อยูไ่ กลจากสนาบรบนัก

เพียงแต่พวกมันต้องรอคอยโอกาศที่เหมาะสมสําหรับเวทย์ของพวกมัน

เหล่าโจรหลายสิ บคนสร้างรู ปแบบป้ องกันพร้อมยกโล่ในมือขึ้นป้ องกันขณะที่ผใู ้ ช้มนตรากําลัง

ร่ ายเวทย์ ผูใ้ ช้มนตรานั้นหวาดกลัวว่าจะพบการโจมตีจากมือธนูที่แข็งแกร่ งของฝ่ ายเซียวอวี๋
มันรั้งอยูห่ ่างจากพลธนูเอลฟ์ และจ้าวมนตราอย่างมาก ยิง่ ไปกว่านั้นรอบกายของเขายกมือโล่
ปกป้ องอยู่ ดงนั้นมันจึงวางใจในความปลอดภัยของตน หากแต่นนั่ เป็ นเพราะว่ามันไม่ทราบว่า
เซียวอวีม๋ ีทิรันด้าและพลปื นอยู่

ปังงงงงงงงง

แสงจากการยิงสว่างขึ้นในความมืด และโจรอย่างน้อยสองรายที่ยกโล่ป้องกันผูใ้ ช้มนตราอยูต่ ก

ตายไป ผูใ้ ช้มนตรานั้นยังไม่ทนั ร่ ายมนตจนเสร็ จก็ตกตายลงไปในลักษณะนี้

"ในเวลาเพียงช่วงสั้นๆก็เก็บกวาดผูใ้ ช้มนตราอีกฝ่ ายได้แล้ว" เซียวอวีภ๋ าคภูมิใจในผลงานของทิ

รันด้าและพลปื นอย่างมาก

แม้วา่ ความแม่นยําของพลปื นจะตํ่า แต่อย่างน้อยมันก็ตอ้ งมีหนึ่งถึงสองนัดที่สามารถยิงถูก

เป้ าหมายได้หากว่าระดมยิงไปยังจุดเดียว

เซียวอวีต๋ ้ งั มัน่ ว่าจะต้องไขว่คว้าปื นกลหนักและปื นไรเฟิ ลมาโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็ นไปได้!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 34

ขณะที่การสู ้รบยังคงดําเนินต่อไป มาร์คสั พบว่าเขาไม่ได้ประเมินความแข็งแกร่ งของพวกออร์

คผิดไป หากแต่เป็ นเอลฟ์ และพลปื น

ในความจริ งแล้ว นักรบออร์ค 300 นายไม่สามารถจะทําอะไรได้มากนักหากปราศจากพลธนู

เอลฟ์ และพลปื น พวกมันอาจจะเกิดการบาดเจ็บล้มตายจํานวนมาก
ทางด้านของมาร์คสั กําลังเกิดการสู ญเสี ยอย่างหนัก ซึ่งมันไม่ใช่เกิดจากพวกออร์ค หากแต่เป็ น
คมศรและห่ากระสุ น

แม้วา่ พวกออร์คจะแข็งแกร่ งไม่นอ้ ย ทว่าพวกมันก็สามารถรับมือผูค้ นได้อย่างจํากัด มาร์คสั

ต้องการให้ผใู ้ ช้มนตราทําลายรู ปขบวนของพวกออร์ค จากนั้นพวกเขาก็บุกทะลวงไปด้านหน้า
และกวาดล้างพวกออร์คทั้งหมด ทว่าทิรันด้าและพลปื นได้ยงิ สังหารผูใ้ ช้มนตราก่อนที่มนั จะมี
โอกาศทันได้ใช้เวทย์เสี ยอีก

นอกจากนี้แล้ว พวกพลธนูเอลฟ์ ยังใช้ทกั ษะซ่อนเงาที่ทาํ ให้พวกเขายากต่อการถูกพบอีก ด้วย

เหตุน้ ีมาร์คสั จึงไม่ทราบจํานวนที่แท้จริ งของพลธนูฝ่ายเซียวอวี๋ นอกจากนี้การคงอยูข่ อง
"ศาสตราเวท" ที่ใช้โดยพลปื นยังทําให้ผฝู ้ ึ กยุทธ์ฝ่ายเขาเสี ยเปรี ยบอย่างมาก

นอกจากนี้เซี ยวอวีย๋ งั ใช้ประโยชน์จากที่สูงได้อย่างสมบูรณ์แบบ มือธนูช้ นั ยอดเหล่านี้เป็ นภัย

คุกคามที่ใหญ่ที่สุดต่อกองโจรของมาร์คสั เขาตระหนักอย่างชัดเจนแล้วว่า เขาจะต้องเผชิญกับ
ความพ่ายแพ้อย่างแน่นอนหากรู ปการณ์ยงั คงเป็ นเช่นนี้ต่อไป

โลกนี้ยงั คงอยูใ่ นยุคของอาวุธเย็น ดังนั้นมาร์คสั จึงไม่คุน้ เคยกับอํานาจทําลายล้างที่มาจากอาวุธ

ระยะไกล ซึ่งในฐานะคนจากยุคปัจจุบนั แล้ว เซียวอวีร๋ ู ้วธิ ีใช้มนั ให้เกิดประโยชน์เป็ นอย่างดี

นโปเลียนยังเคยเป็ นผูส้ นับสนุนให้มีการใช้อาวุธหนักแบบรวมศูนย์ในการโจมตีระยะไกลเพื่อ

ปราบปรามศัตรู ของเขา ตราบใดที่ฝ่ายหนึ่งสามารถปราบปรามฝ่ ายอื่นได้แล้วชัยชนะก็อยูห่ ่าง
ออกไปเพียงไม่กี่กา้ ว
ซึ่งนัน่ เป็ นผลให้ เหล่านักรบออร์คและพลเดินเท้าไม่ได้มีส่วนร่ วมกับการรบในครั้งนี้สักเท่าใด
กองกําลังที่เป็ นกุญแจสําคัญย่อมต้องเป็ นพลธนูและพลปื น

พลปื นนั้นไม่มีความแม่นยําและความว่องไวเฉกเช่นพลธนู ในเวลาที่เท่ากันพลปื นสามารถยิง

กระสุ นออกไปได้หนึ่งนัด ในขณะที่พลธนูสามารถยิงศรออกไปได้ถึง 5 ดอก ทว่ามีเพียง
กระสุ นปื นเท่านั้นที่สามารถเป็ นภัยคุกคามและพรากชีวติ เหล่าผูฝ้ ึ กยุทธ์ได้ ดังนั้นทั้งสองกอง
กําลังจึงต่างมีบทบาทสําคัญ

เซียวอวีค๋ ิดว่าตราบเท่าที่เขามีผใู ้ ช้มนตรา พลเดินเท้า ทัพม้า และผูฝ้ ึ กยุทธ์แล้ว เขาก็จะสามารถ

เผชิญหน้ากับกองกําลังนับแสนคนได้ หรื อว่าอาจจะกระทัง่ หนึ่งล้านคน!

น่าเสี ยดายที่กองทัพของเขาสามารถครอบครองได้อย่างจํากัด ในตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาที่ทาํ ให้เขา

สามารถยืนหยัดอยูไ่ ด้กเ็ พราะ กองกําลังที่หลากหลายของเขา มิฉะนั้นเขาคงจะได้รับความพ่าย
แพ้ไปเนิ่นนานแล้ว

"ถอยทัพ! ถอยทัพ!" มาร์คสั ฉลาดพอที่จะเข้าใจได้วา่ ไม่อาจปล่อยให้สงครามดําเนินต่อไปเช่นนี้

ได้อีก ค่ายโจรของเขาจะล่มสลายหากยังดื้อดึงบุกต่อไป
เขารี บออกคําสั่งให้พวกโจรถอยทัพทันที มือธนูช้ นั ยอกของอีกฝ่ ายนั้นเป็ นภัยคุกคามเกินไป

ในใจของมาร์คสั ผสมปนเปไปด้วยโทสะและความหดหู่ ที่แห่งนี้คือค่ายของเขา และฝ่ ายศัตรู ก็

กําลังใช้กาํ แพงของเขาเพือ่ จัดการฝ่ ายเขา ถ้าหากว่ากําแพงไม่ได้ตกไปอยูใ่ นมือของฝ่ ายศัตรู
ตั้งแต่แรกเริ่ ม เช่นนั้นผลลัพธ์กค็ งไม่ออกมารู ปแบบนี้

เซียวอวีน๋ ้ นั สามารถกุมจุดยุทธศาสตร์ของสงครามในครั้งนี้ไว้ได้
เซียวอวีต๋ ระหนักดีวา่ อีกฝ่ ายนั้นมีกองทหารม้าที่จะสามารถตีฝ่านักรบออร์คทั้ง 300 นายของ
เขาได้อยู่ นัน่ เป็ นเหตุผลที่ทาํ ให้เซียวอวีเ๋ ลือกที่จะยึดครองกําแพงก่อน จากนั้นจึงค่อยเปิ ดฉาก
สงครามขึ้น

หากว่ากองทัพของเขาเข้าปะทะกับพวกโจรโดยตรง และล้อมค่ายเอาไว้ ชะตากรรมของฝ่ ายเขาก็

คงไม่ต่างไปจากพวกโจรในตอนนี้ พลธนูและคนแคระไม่สามารถจัดการกับพลลาดตระเวน
ทั้งหมดได้ในทันที และโอกาศที่เขาจะปื นขึ้นไปด้านบนกําแพงได้กม็ ีนอ้ ยเสี ยยิง่ กว่าน้อย

เซียวอวีศ๋ ึกษาข้อดีขอ้ ด้อยของกองทัพฝ่ ายเขามาแล้ว จะอย่างไรเสี ยเขาก็เป็ นถึงผูช้ นะเลิศในการ

แข่งขัน Warcraft งานที่ซ่ ึงมีแต่ผเู ้ ล่นระดับพระกาฬเข้าร่ วม กลยุทธ์ที่เขาใช้ออกนี้เขายัง
เคยใช้มนั ในการแข่งขันอีกด้วย แม้วา่ จะมีความแตกต่างกันมากระหว่างโลกแห่งความเป็ นจริ ง
กับเกมก็ตาม ความสามารถในการเข้าใจสถาการณ์ของเขาก็ไม่ได้ดอ้ ยลงเลย อีกทั้งในโลกนี้
ยังคงใช้เพียงอาวุธเย็นเสี ยเป็ นส่ วนใหญ่

เซียวอวีไ๋ ม่ได้ไล่ตามไปเมื่อมาร์คสั สั่งถอนกําลังพล เซียวอวีเ๋ ข้าใจเป็ นอย่างดีว่าหากเขาละทิ้ง

กําแพงและไล่ตามผลลัพธ์จะลงเอยเช่นไร

อย่างไรก็ตามกองกําลังของเซียวอวีส๋ ามารถสังหารพวกโจรไปได้ประมาณ 600 คนในช่วง

เริ่ มต้นขณะที่ความโกลาหลโหมกระหนํ่า หลังจากนั้นมาร์คสั ยังสู ญเสี ยกองโจรอีกกว่า
1,000 นายโดยรวมแล้วมาร์คสั ได้สูญเสี ยพวกโจรกว่า 2,000 คนเข้าไปแล้ว ซึ่งนัน่
รวมถึงผูใ้ ช้มนตราและผูฝ้ ึ กยุทธ์อีก 5 คนด้วยเช่นกัน

ผูฝ้ ึ กยุทธ์ลว้ นถูกกระทําอยูเ่ พียงฝ่ ายเดียวจากการร่ วมมือกันของทิรันด้าและพลปื น

แม้วา่ ผูฝ้ ึ กยุทธ์จะสามารถจะสามารถใช้พลังปราณต้านทานลูกธนูทวั่ ไปได้ หากแต่เมื่อต้องเผชิญ
กับศรเวทย์และห่ากระสุ นและร่ างกายของพวกมันก็อ่อนแอราวกับราวฟองนํ้า

"เซียวอวี!๋ ข้าจะจดจํานามของเจ้าไปตลอดกาล! ข้าจะสังหารผูค้ นในเมืองไลอ้อนให้สิ้น

หลังจากตัดหัวเจ้าที่นี่!" มาร์คสั คํารามขึ้นอย่างโกรธเกรี้ ยว ตั้งแต่เริ่ มเป็ นโจรมา เขาไม่เคยพบ
ความเพลี่ยงพลั้งถึงขั้นนี้มาก่อน ในช่วงเวลาไม่ถึงชัว่ โมงนี้ เขากลับต้องสู ญเสี ยบริ วารไปเกือบ
2,000 คน ซึ่งโจรภายในค่ายแห่งนี้ยงั มีไม่ถึง 5,000 เสี ยด้วยซํ้า ด้วยตัวเลขนี้แล้วนัน่
หมายความว่าเขาได้สูญเสี ยกําลังไปถึงครึ่ งหนึ่งในการปะทะครั้งนี้

เซียวอวีต๋ ะโกนขึ้นมาเมื่อเห็นว่าพวกโจรต่างหลบหนีออกนอกระยะที่พลธนูของเขาจะสามารถ
ยิงไปถึงได้แล้ว "เฮ้! เจ้าครึ่ งคนครึ่ งอสู ร! เจ้าคิดว่าจะสามารถสังหารข้าและผูค้ นภายในเมืองไล
อ้อนได้หรื อ? ผายลมอันใดกัน! ข้าคือผูถ้ ูกเลือกจากเทพแห่งเอลฟ์ เทพแห่งออร์ค และเทพแห่ง
คนแคระในฐานะราชันย์เหนือราชันย์! ข้าจะปกครองโลกใบนี้ ดังนั้นจงเลือกคุกเข่าหรื อตกตาย!
เจ้ายังคงต้องการจะต่อสู ้กบั ข้าอีกหรื อ?"

ไม่แปลกที่เซียวอวีจ๋ ะชอบใช้การยัว่ ยุ จะอย่างไรเขาก็เป็ นผูเ้ ล่นระดับโปร เขาย่อมต้องเคยใช้

ถ้อยคําขยะเหล่านี้ในการปลุกปั่นและทําลายสมาธิ ของผูเ้ ล่นคนอื่นๆมาก่อน อีกทั้งเขายังเคย
เผชิญกับนักเลงคียบ์ อร์ดมาก็มาก อีกทั้งในตอนนี้เขายังเป็ นฝ่ ายได้เปรี ยบอย่างยิง่ แล้วมีเหตุผล
ใดที่เขาจะไม่กล่าวยัว่ ยุมาร์คสั ?

"ราชันย์เหนือราชันย์? เพียงถ้อยวาจาของสุ นขั ! วันนี้ขา้ จะเลาะหนังของเจ้าออกมา! จัดเตรี ยม

ทัพม้าเกราะหนัก!" การแสดงออกของมาร์คสั เปลี่ยนเป็ นเคร่ งขรึ มขณะออกคําสั่งต่อบริ วาร
ยุทธภัณฑ์ที่ทพั ม้าเกราะหนักสวมใส่ และม้านั้นต้องใช้เวลาจักเตรี ยมอยูบ่ า้ ง การโจมตีในคืนนี้
เป็ นการซุ่มโจมตี ดังนั้นทัพม้าจึงไม่สามารถจัดเตรี ยมได้ทนั เวลา ทว่าในตอนนี้พวกมันพร้อม
แล้ว เพียงรอคอยคําสั่งจากผูน้ าํ ของพวกมัน

ในยุคของอาวุธเย็นนี้ ทหารม้าเกราะหนักเป็ นส่ วนที่สาํ คัญที่สุดของกองทัพ กองทัพนี้สามารถ

เจาะทะลวงและบดขยี้กองทัพได้แทบทุกรู ปแบบ จากนั้นทหารราบจะติดตามหลังและเข่นฆ่า
ผูค้ นที่หลงเหลือจากทัพม้า ด้วยวิธีมนั ก็ไม่ยากที่จะคว้าชัยชนะไว้ในกํามือ

ในสงครามขนาดใหญ่ ทั้งสองฝ่ ายต่างใช้ทพั ม้าเกราะหนักเข้าหํ้าหัน่ กัน ทัพม้าฝ่ ายใดมีอาํ นาจ

มากกว่าฝ่ ายนั้นย่อมสามารถบดขยี้ฝ่ายตรงข้ามได้ไม่ยาก

กลุ่มโจรโดยทัว่ ไปย่อมไม่มีเงินมากพอที่จะจัดตั้งทัพม้าเกราะหนัก แม้วา่ มันจะทรงพลังอย่าง

มาก หากแต่กต็ อ้ งแลกมาด้วยค่าใช้จ่ายมหาศาล อีกทั้งทัพม้านี้ยงั ต้องฝึ กปรื อขึ้นมา โดยเฉพาะ
การคัดสรรม้า อุปกรณ์สวมใส่ และอื่นๆอีก

โดยเฉลี่ยแล้วทหารม้าเกราะหนักหนึ่งนายจะมีค่าใช้จ่ายอยูร่ าว 1,000 เหรี ยญทอง มาร์คสั ซึ่ง

สะสมทรัพย์สินมามากกว่าทศวรรษก็ยงั มีทหารม้าเกราะหนักเพียง 300 นาย ทว่าในเวลานี้
ความหวังเดียวในการเอาชนะสงครามนี้ลว้ นต้องฝากไว้กบั พวกมันทั้ง 300 แล้ว

ทัพม้าเริ่ มออกวิง่ ไปข้างหน้า การคงอยูข่ องทัพม้าเกราะหนักเป็ นสัญลักษณ์ของแสดงความ

เข้มแข็งของโจรกลุ่มนี้

ในเวลาเดียวกันที่ดา้ นหลังของค่ายก็ยงั คงมีเปลวเพลิงลุกไหม้อยูต่ ลอด แม้วา่ มาร์คสั จะจัดส่ งคน

ไปช่วยทางด้านนั้นเพิ่มแล้วก็ตาม การรับมือกลับมิใช่เรื่ องง่ายเลย มาร์คสั ต้องการจบสงคราม
ครั้งนี้และสังหารเซียวอวี๋โดยเร็วที่สุดจกานั้นเขาก็จะสามารถแบ่งคนไปดับเพลิงได้มากขึ้น
มิฉะนั้นค่ายที่เขาใช้เวลาก่อสร้างนานนับสิ บปี จะหลงเหลือเพียงเถ้าถ่าน

ฮี้~~

กรุ บ~ กรุ บ~ กรุ บ~ กรุ บ~

ทัพม้าเกราะหนักที่ประกอบไปด้วยผูค้ นกว่า 300 คนควบม้าไปข้างหน้าก่อให้เกิดฝุ่ นผง

คละคลุง้ และพื้นดินสั่นสะเทือน

กองทัพม้าทัว่ ไปย่อมไร้ความหมายสําหรับทัพม้าเกราะหนัก มาร์คสั จําต้องเดินทางนับพันลี้เพื่อ

อกค้นหาม้าชั้นยอด ใช้เวลานับเดือนเพียงเพื่อจัดสร้างชุดเกราะหนักขึ้น

นี่เป็ นผลให้มาร์คสั ตั้งความหวังเอาไว้กบั พวกมันอย่างมาก

ผูบ้ ญั ชาการทหารม้าเกราะหนักนํากองกําลังของเขาไปหยุดนิ่งอยูห่ ่างจากกําแพงราว 300 ก้าว

พวกเขาหยุดและจัดตั้งรู ปขบวน

"บุกทะลวงและเหยียบพวกออร์คให้พินาศ!" ใบหน้าของมาร์คสั กลายเป็ นโหดเหี้ยมขณะออก

คําสัง่ โจมตี เขาต้องการใช้ความตายของเซียวอวีเ๋ พื่อบรรเทาความรู ้สึกสู ยเสี ยในครั้งนี้ ใน
มุมมองของมาร์คสั เซียวอวีเ๋ ป็ นตัวน่ารังเกียจที่เกือบจะทําให้ค่ายของเขาต้องย่อยยับ

......................................
.....................................

เซียวอวีห๋ รี่ ตาลงขณะจ้องมองทัพม้าเกราะหนักที่พุ่งเข้ามา แววตาที่ดูชวั่ ร้ายปรากฏขึ้นวูบหนึ่ง

"ดีที่ฉนั เอารถจู่โจมและพลปื นมาด้วย มิฉะนั้นคงยากเกินไปที่จะใช้เพียงนักรบออร์คและพลธนู

ในการเอาชนะพวกมัน"

เซียวอวีโ๋ บกมือ ทันใดนั้นออร์คสี่ ตนก็แบกเอารถจู่โจมออกมาตั้ง

"โจมตี!" มาร์คสั ออกคําสั่งอย่างดุดนั

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 35

กรุ บกรับ กรุ บกรับ....

เสี ยงทหารเกราะหนักดังสะท้อนออกมาจนผืนดินสั่นสะเทือน กลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันกระจาย

ไปทัว่ อากาศ

ทหารม้าเกราะหนักต้องใช้เวลา 10 วินาทีเพื่อที่จะข้ามผ่านระยะ 300 เมตรนี้ไปได้ จากนั้ นั

ต่อให้พวกออร์คแข็งแกร่ งสักเพียงใดก็ไม่อาจหยุดการบุกทะลวงนี้ได้ ท้ายที่สุดแล้ว พวกออร์คที่
ทรงพลังก็ยงั คงมีเลือดและเนื้อ ขณะที่การบุกทะลวงของทัพม้าเกราะหนักนี้สามารถบดขยี้ทหาร
ราบได้ทุกรู ปแบบ
เวลาเดียวกับที่ทพั ม้ากําลังพุ่งเข้ามา แนวป้ องกันของออร์คก็แหวกออกเป็ นสองฝั่ง เผยให้เห็น
เครื่ องจักรรู ปร่ างแปลกถูกดันออกมา

แต่ละเครื่ องจักนั้นมีปีกขนาดใหญ่อยู่ 2 ข้าง ทว่าปี กคู่น้ นั ไม่ใช่ขนนก หากแต่เป็ นเหล็ก ปี กคู่

นั้นค่อยๆกางออกเต็มความกว้าง เผยให้เห็นใบมีดรู ปทรงจันทร์ติดตั้งไว้ตรงกลางของแต่ละ
เครื่ อง

มาร์คสั รู ้สึกถึงความผิดปกติทนั ทีที่เห็นเครื่ องจักรที่คล้ายนกยักษ์คู่น้ นั

ขณะที่ทพั ม้าเกราะหนักอยูห่ ่างจากเหล่าออร์คประมาณ 150 ก้าว ใบมีดขนาดยักษั 2 ใบก็ถูก

ยิงออกมา การหมุนอย่างรวดเร็วของมันทําให้ดูคล้ายถาดสี เงินขนาดใหญ่ แต่ละอันมี
เส้นผ่าศูนย์กลางถึง 2 เมตร เสี ยงแหวกฝ่ าอากาศดังออกมาขณะที่มนั พุ่งตรงไปยังกลุุ่มทหาร
ม้า

ความเร็วของทั้งสองฝ่ ายต่างรวดเร็วเป็ นอย่างมาก เพียงชัว่ พริ บตา ใบมีดและทัพม้าเกราะหนักก็

เข้าปะทะกัน

ฉัวะ ~ ฉัวะ ~

ม้ายังคงควบตะบึงไปข้างหน้า แต่ขาทั้งสี่ ขา้ ของพวกมันล้วนปลิวกระจายไปในอากาศแล้ว

ใบมีดที่แหลมคมกวาดผ่านขาของม้าหลายสิ บตัวในคราเดียว นี่คืออานุภาพของรถจู่โจม
สถานการณ์ที่น่าตื่นตะลึงบังเกิดขึ้น เนื่องจากเกราะหนักไม่ได้ถูกสวมให้เพียงทหาร แต่ยงั คง
สวมใส่ ให้กบั อาชาคู่ใจอีกด้วย เหล่าอาชานั้นมีเกราะหนักครอบคลุมถึงขา ดังนั้นจึงเป็ นการยาก
ที่พวกมันจะได้รับบาดเจ็บจากศัตรู ในสนามรบ

มีเพียงน่องขาส่ วนล่างเท่านั้นที่ไม่ได้สวมใส่ เกราะ เนื่องจากเหตุผลด้านความเร็ว หากสวมใส่

เกราะในส่ วนนั้นด้วยจะเป็ นการถ่วงความเร็วของม้าและทําให้ทหารม้ากลายเป็ นเป้ าของธนูและ
อาวุธระยะไกลอื่นได้โดยง่าย ที่ร่างกายส่ วนบนของม้าสวมใส่ ไว้ดว้ ยเกราะหนัก มันจึงเป็ นการ
ยากที่อาวุธระยะไกลในยุคนี้จะสามารถสร้างบาดแผลให้กบั ทัพม้าได้ ยิง่ ไม่ตอ้ งกล่าวถึงบาดแผล
ฉกรรจ์

นี่จึงเป็ นเหตุผลที่ทาํ ให้ทพั ม้าเกราะหนักเป็ นทัพที่เข้มแข็งที่สุด ดุดนั ที่สุด ที่สามารถกวาดผ่าน

ได้ทุกสนามรบ ทว่าการปรากฏของรถจู่โจมกลับทําลายความเชื่อนี้ลง

"เจ้าสิ่ งนั้นมันคืออะไร?!" แม้ตแุ่คนตาบอดก็ยงั รับรู ้ได้ถึงอานุภาพของมัน ยิง่ ไม่ตอ้ ง

กล่าวถึงมาร์คสั และพวกโจรที่ตกตะลึงจนตาแทบจะถลนออกจากเบ้า

จู่ๆม้าจํานวนมากก็ทรุ ดตัวไถลไปกับพื้น

เหล่าโจรต่างตกอยูใ่ นความตื่นตะลึง หากว่าอาวุธพิสดารนี้สามารถตัดผ่านทัพม้าเกราะหนักที่มี

หลายแถวมาได้เช่นนี้ แล้วจะเกิดอันใดขึ้นหากว่าที่อยูต่ รงนั้นเป็ นทหารราบสามัญ? ไม่ใช่วา่
พวกมันจะถูกตัดเสมอกันเป็ นสองท่อนทั้งหมดเลยหรื อ?

ลองนึกสภาพที่ทหารทัพหน้าทั้งหมดถูกตัดเป็ นสองท่อนในทันทีสิ! ภาพที่เกิดขึ้นจะเป็ นส่ งผล

อย่างไร?
ทัพม้าเกราะหนักยังคงพุ่งทะยานไปข้างหน้า หากทว่าภายในจิตใจของพวกมันกลับรํ่าร้องให้หนั
ม้าแล้วหลบหนีไปซะ นัน่ เป็ นผลให้ความเร็วของม้าลดลงไปอย่างมาก ฉากที่ปรากฏอยูเ่ บื้อง
หน้านี้สร้างความหวัดกลัวให้กบั พวกมันแล้ว

เซียวอวีท๋ ี่ยนื อยูบ่ นกําแพงออกคพสั่งต่อในทันที "กลุ่มที่หนึ่ง! ยิงได้!"

ปังงงงง! ปังงงงงงง!

กระสุ นปื นปลิวว่อนทัว่ อากาศ มีทหารม้าหลายนายที่ร่วงหล่นจากหลังม้าไป ม้าที่ติิดตามอยู่

ด้านหลังพยายามกระโดดหลบ หากทว่ามีเพียงบางส่ วนเท่านั้นที่ทาํ สําเร็จ ร่ างของผูท้ ี่ร่วงลงไป
บนพื้นดินย่อมไม่อาจอยูเ่ ห็นตะวันในวันพรุ่ ง

"กลุ่มที่สอง! ยิงได้!" เซียวอวีต๋ ะโกนสั่งการอีกครั้ง และมันก็ราวกับม้วนหนังที่ถูกฉายซํ้า

ในขณะนี้เอง รถจู่โจมได้ติดตั้งใบมีดชุดใหม่เรี ยบร้อยแล้ว ใบหน้าของพวกทหารม้าฉายแววสิ้ น

หวังเมื่อมองเห็นใบมีดถูกขึ้นไกลและเล็งมา

ฉัวะ ~ ฉัวะ ~

ม้าหลายสิ บตัวทรุ ดร่ างลงไปอีกครั้งจากขาทั้งสี่ ที่ถูกตัดออกไป ทหารม้าร่ วงหล่นลงกระแทก

พื้นดิน เสี ยงร้อยโหยหวนของเหล่าอาชาดังขึ้นทัว่ สนามรบ
"กลุ่มที่หนึ่ง! ยิงได้!" เซียวอวีย๋ อ่ มไม่ให้โอกาศอีกฝ่ ายหยุดพักหายใจ ทุกครั้งที่เสี ยงปื นดังขึ้น
กองทัพฝั่งโจรรู ้สึกถูกบีบคั้นที่หวั ใจ

ทัพม้าเกราะหนักจําต้องใช้เวลาเพียง 10 ลมหายใจเท่านั้นก่อนที่จะเข้าปะทะกับเหล่านักรบ
ออร์ค ซึ่งตามแผนการของมาร์คสั แล้ว หลังจากเหยียบยํา่ พวกออร์คไปคราหนึ่ง ทหารราบที่
ติดตามมาด้านหลังจะเป็ นหน่วยลงดาบพวกออร์คที่ยงั มีลมหายใจอยู่ แต่ 10 วินาทีที่ผา่ นมานี้ มี
ทหารม้าเกราะหนักไม่ถึง 200 นายด้วยซํ้าที่สามารถไปถึงประตูค่ายได้ ยิง่ ไปกว่าสภาวะของ
พวกมันยังอ่อนโทรมจนแทบไม่เกิดผลอันใด พวกมันทิ่มแทงหอกอย่างอ่อนล้า

หอกยาวนั้นเป็ นฝันร้ายของทหารทุกนายในสนามรบ แม้แต่หน่วยทหารราบหุม้ เกราะก็ไม่มี

ข้อยกเว้น แต่ทว่าหอกยาวกลับไม่เหมาะนักในสมรภูมิน้ ี

พวกออร์คตั้งแนวป้ องกันอยูท่ ี่ประตูค่าย ดังนั้นทัพม้าเกราะหนักจึงมีโอกาศเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

ที่จะจู่โจม หากว่าพวกมันไม่สามารถกําจัดเหล่าออร์คไปได้ในครั้งเดียว พวกมันก็จะไม่มีโอกาศ
ที่สองอีก การต่อสู ้ส่วนใหญ่มกั เกิดทุ่งกว้างหรื อพื้นที่ราบ ทหารม้าจะมีโอกาศทะลวงทัพศัตรู เข้า
ไปจากนั้นจึงใช้โอกาศวกอ้อมกลับมาโจมตีอีกครั้ง การพุ่งทะลวงนี้จะวนซํ้าไปซํ้ามาจนกว่า
กองทัพของศัตรู จะพินาศย่อยยับ หากแต่ทว่าภูมิประเทศในครั้งนี้ยอ่ มไม่เปิ ดโอกาศให้พวกมัน
ได้มีโอกาศครั้งที่สอง พวกมันจะพุ่งเข้าชนกําแพง!

ด้วยเหตุน้ ีความเหลื่อมลํ้าระหว่างเหล่าออร์คกับทัพม้าจึงไม่ส่งผลมากนัก

กระสุ นปื นยังคงพุ่งเข้าใส่ ทพั ม้า ขณะที่เบื้องหน้าของพวกมันมีแนวป้ องกันออร์คที่หนาแน่นทั้ง

300 ตนขวางกั้นเอาไว้
เซียวอวีร๋ ู ้วา่ จะใช้พลปื นให้เกิดประโยชน์สูงสุ ดได้อย่างไรในสนามรบเช่นนี้ นี่เป็ นผลให้เขา
ไม่ได้ออกคําสั่งให้พลปื นยิงอย่างอิสระ หากแต่แบ่งแยกพวกเขาเป็ นสองกลุ่ม จากนั้นผลัดกันยิง
เข้าใส่ ศตั รู

นอกจากนี้เขายังไม่ได้วางแผนที่จะใช้พลปื นเพื่อฆ่าทหารม้าจํานวนมากในการการยิงเพียงไม่กี่
ครั้ง เขาตระหนักถึงความแม่นยําที่ต่าํ ของพลปื นเป็ นอย่างดี พลปื นเพียง 25 นายย่อมมิอาจ
สังหารทัพม้า 300 นายได้ หากแต่ทว่า การคงอยูข่ องพลปื นเหล่านี้ลว้ นเป็ นกุญแจสําคัญใน
การใช้สงครามจิตวิทยากับฝ่ ายศัตรู

ทัพม้าเกราะหนักที่สวมใส่ เกราะและสะพายดาบหรื อหอกย่อมไม่อาจโค่นล้มโดยง่าย แต่ในทาง

ทฤษฎีแล้ว จุดอ่อนของพวกเขาก็คือรอยต่อระหว่างข้อต่อและจุดที่เปราะบางของพวกเขา

กระสุ นย่อมไม่สามารถเจาะทะลวงเกราะในส่ วนที่แข็งที่สุดได้ แต่พวกเขายังคงมีช่องว่างอยูท่ ี่

ลําคอ ดวงตา หัวเข่า หรื อจุดอื่นๆเช่นม้า นอกจากนี้ยงั มีบางส่ วนที่ค่อนข้างบางอยูด่ ว้ ย

เซียวอวีพ๋ ึงพอใจผลลัพธ์อย่างมากแม้จะมีมา้ ล้มลงไปเพียงไม่กี่ตวั เป้ าหมายของเขาไม่ใช่เพียง

เพื่อกําจัดศัตรู เท่านั้น หากแต่เพื่อบัน่ ทอนสภาวะการบุกของทัพม้าอีกด้วย เป็ นผลให้การรวมกัน
อย่างสมบูรณ์แบบของสองอาวุธทําลายล้างทําให้ทพั ม้าเกราะหนักต้องสู ญเสี ยอย่างหนัก

อ๊ากกกก!

ไพร่ พลทหารราบทัว่ ไปย่อมไม่ใช่คู่ต่อกรของทัพม้า

ร่ างกายของทหารม้านั้นถูกห่อหุม้ ไว้ดว้ ยเกราะชั้นดี ในขณะที่ในมือถือเอาไว้ดว้ ยหอกหรื อดาบ
พวกมันสามารถคร่ าชีวติ ทหารราบธรรมดาได้มากมายแม้วา่ การพุ่งทะลวงของพวกมันจะไม่
ประสบผลก็ตาม ทว่าเหล่าออร์คกลับต่างออกไป เซี ยวอวีไ๋ ด้ฝึกพวกมันให้สามารถต่อกรกับทัพ
ม้าอย่างง่ายๆเอาไว้แล้ว นัน่ คือการใช้สองแขนอันแข็งแกร่ งคว้ากระชากตัวม้า จากนั้นจับพวก
มันทุ่มลงกับพื้นดิน แม้วา่ พวกออร์คจะไม่สามารถหยุดม้าที่พุ่งเข้ามาเต็มกําลังได้ หากแต่พวก
มันสามารถพลิกควํา่ ม้าได้!

.............................

............................

กรอมยังคงยืนอยูก่ บั ที่ขณะที่สายตาจับจ้องมาร์คสั เหล่าออร์คทัว่ ไปย่อมไม่อาจรับมือกับมาร์คสั

ได้ มีเพียงกรอมเท่านั้นที่พอจะรับมือไหว

ในขณะเดียวกันการปะทะกันของทั้งสองทัพยังคงดําเนินต่อไป พวกออร์คอาศัยการหลบไป
ด้านข้างก่อนจะใช้ขวานที่อยูใ่ นมือฟันไปที่ขาของม้าหรื อกระแทกพวกมันให้ลม้ ลง พวกทหาร
ม้านั้นลุกขึ้นอย่างยากลําบากเนื่องจากเกราะที่หนักของพวกมัน พวกมันยังไม่ทนั ทรงกายมัน่
ขวานขนาดยักษ์กถ็ ูกเหวี่ยงลงมาและตัดศีรษะพวกมันไป

"อึก.....ทัพม้าของข้า....." มาร์คสั เหม่อมองทัพม้าเกราะหนักของมันถูกทําลายลงอย่างย่อยยับ

เขาออกคําสั่งให้พวกโจรโถมไปข้างหน้า

ทว่าสิ่ งที่พวกมันมันต้องเผชิญยังคงเป็ นใบมีดจันทร์เสี้ ยวเฉกเช่นทัพม้าก่อนหน้า ใบมีดตัดผ่าน

ร่ างของพวกมันก่อนที่ส่วนล่างและส่ วนนจะค่อยๆแยกออก พวกโจรต่างตัวสั่นงันงก หากว่าผูท้ ี่
ควบคุมรถจู่โจมเป็ นเพียงพลทหารทัว่ ไปแล้ว พวกเขาก็จะไม่สามารถควบคุมทิศทางของมันได้
โดยง่าย ทว่าออร์คเพียง 2 ตนนั้นก็แข็งแกร่ งพอที่จะหันทิศทางจู่โจมได้อย่างว่องไวแล้ว

พลปื นเปลี่ยนเป็ นยิงอย่างอิสระใส่ พวกโจรที่กาํ ลังโถมข้าหากําแพง พลธนูยงั คงยิงสนับสนุน

พวกออร์ค

พลปื นได้รับคําสั่งให้ไม่ตอ้ งช่วยหรื อสนับสนุนพวกออร์คเนื่องจากความแม่นยําที่ต่าํ ไม่มีสิ่งใด

รับประกันได้วา่ กระสุ นที่ยงิ ออกไปจะถูกพวกโจรหรื อออร์ค นัน่ เป็ นเหตุผลที่เซียวอวี๋เลือกที่จะ
มอบหน้าที่น้ ีให้กบั พลธนูแทน

มาร์คสั เห็นว่าเขาไม่มีหนทางอื่นอีก เขาตกอยูใ่ นความสิ้ นหวัง ความหวังที่จะใช้จาํ นวนที่

มากกว่าเข้าบดขยี้น้ นั มอดดับลงไปแล้ว

โจรบางส่ วนพยายามที่จะขึ้นไปบนกําแพง หากพวกพลเดินเท้าที่ต้ งั รับอยูด่ า้ นบนก็ได้ผลักไส

พวกมันลงมา พลเดินเท้าก่อตั้งเป็ นรู ปขบวนป้ องกันขึ้นและป้ องกันไม่ให้ผใู ้ ดสามารถเข้าถึงตัว
พลธนูและพลปื น

พลเดินเท้าทั้ง 25 นายตั้งโล่แนบชิดไหล่ชนไหล่ ตัวโล่จะช่วยปกป้ องร่ างกายของสหายที่อยู่

ด้านข้าง นี่เป็ นรู ปขบวนโล่อนั เลื่องลือของ อเล็กซานเดอร์มหาราช

พลเดินเท้าไม่จาํ เป็ นต้องโจมตีใดๆ ที่พวกเขาต้องทําก็แค่เพียงตรึ งแนวป้ องกันเอาไว้ จากนั้นพล

ธนูจะคอยยิงสังหารผูท้ ี่อยูเ่ บื้องหน้าของพวกเขาเอง
แสงสี ทองปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง เซียวอวี๋กลายเป็ นประหลาดใจขณะที่พบว่าจ้าวมนตราเลื่อน
ระดับขึ้นเป็ น 6 แล้ว................
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 36

ผูใ้ ช้มนตราคือราชันย์แห่งสนามรบ

มานาของจ้าวมนตราได้หมดลงอยูห่ ลายครั้งระหว่างการสู ้รบ ทว่าเซียวอวีไ๋ ด้จดั ซื้อนํ้ายามานา

ก่อนหน้านี้ไว้หลายขวด แม้วา่ นํ้ายาเหล่านี้จะไม่ได้เติมมานาให้มากมายนัก ทว่ามันก็ยงั เกินพอ
สําหรับจ้าวมนตราในตอนนี้

สายลมเหมันตร์ที่หมุนวนอยูด่ า้ นบนยังคงส่ งแท่งนํ้าแข็งลงมาและสังหารพวกโจรอยูต่ ลอด

ทักษะขอจ้าวมนตราได้สังหารพวกโจรลงราวกับผักปลา

แม้วา่ ความแข็งแกร่ งของแท่งนํ้าแข็งจะไม่เพียงพอจะทะลวงเกราะหนักของทหารม้าได้ หากแต่

กับพวกโจรธรรมดานั้นไม่ใช่

เซียวอวีแ๋ ละทิรันด้าคอยยืนขนาบข้างจ้าวมนตราเอาไว้เพื่อป้ องกันเหตุไม่คาดฝัน ขณะที่ระดับ

ของเซียวอวีน๋ ้ นั ไม่สูงนัก แต่ในระดับที่ 6 พร้อมด้วยเกราะเหมันตร์และทักษะของเบรด
มาสเตอร์แล้ว มันก็เพียงพอที่จะจัดการกับพวกโจรทัว่ ไปได้แล้ว

ขณะที่ทิรันด้านั้นเป็ นผูเ้ ชี่ยวชาญในการโจมตีระยะไกล และที่ดา้ นข้างยังมีพยัคฆ์ขาวที่สามารถ

จัดการกับพวกโจร 4 - 5 คนพร้อมกันอยูด่ ว้ ยอีก หลังจากที่เพิม่ แต้มทักษะไปที่จิตวิญญาณ
สัตว์ป่าแล้ว ความแข็งแกร่ งของพยัคฆ์ขาวก็เพิม่ ขึ้นมาไม่นอ้ ย ในตอนนี้ยอ่ มไม่มีผใู ้ ดสามารถ
สร้างรอยขีดข่วนให้กบั นางได้
เซียวอวีใ๋ ช้แต้มทักษะที่จา้ วมนตราเพิง่ ได้รับมาตอนเลื่อนระดับเพื่อเรี ยนทักษะธาตุ อัญเชิญจิต
วิญญาณนํ้า นี่จะเป็ นอีกทักษะหนึ่งที่สามารถปกป้ องจ้าวมนตราไว้อีกชั้นหนึ่ง

แสงสี ฟ้าปรากฏออกมาที่ดา้ นข้างของจ้าวมนตรา ความสู งของมันมีถึง 1.7 เมตร

ฟิ้ ววว!

จิตวิญญาณนํ้าส่ งแท่งนํ้าแข็งออกไปสังหารโจรที่พยายามจะปื นกําแพงขึ้นมา

ที่แห่งนี้คือค่ายของพวกโจร ดังนั้นพวกมันย่อมต้องคุน้ ชินกับภูมิประเทศในแถบนี้มากกว่า

นอกจากนี้ยงั มีพวกโจรบางส่ วนพยายามจะเอาบันไดมาพาดกับกําแพง แต่กถ็ ูกจิตวิญญาณนํ้า
และพลธนูสังหารลงเสี ยก่อน

เซียวอวีต๋ ระหนักดีวา่ หากเป็ นช่วงเวลากลางวันแล้ว พวกโจรย่อมมีหลากหลายวิธีที่จะจัดการกับ

เขาได้ แต่การโจมตีอย่างกระทันหันในยามวิกาลเช่นนี้ได้ก่อให้เกิดความวุน่ วายขึ้น พวกโจรถูก
ปลุกให้ตื่นขึ้นมากลางดึกจากเสี ยงโหวกเหวกและควันไฟ

นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่มีเพียงโจรบางส่ วนเท่านั้นที่มีสติและนําบันไดออกมา พวกโจรส่ วนใหญ่ไม่

ทราบว่าต้องรับมืออย่างไร นอกจากการเข้าปะทะโดยตรง

โจรเหล่านี้ลว้ นต้องการพึ่งพาผูใ้ ช้มนตรา ผูฝ้ ึ กยุทธ์ และทัพม้าเกราะหนักของพวกมันเพื่อจัดการ

กับกองทัพของเซียวอวี๋ หากแต่ทว่าความหวังของพวกมันก็มอดดับไปทีละส่ วน
ทัพม้าของพวกมันส่ วนใหญ่ถูกสังหารโดยพลปื นและรถจู่โจม ผูใ้ ช้มนตราของพวกมันก็มาถูกทิ
รันด้ายิงสังหารอีก อีกทั้งผูฝ้ ึ กยุทธืยงั ตกตายราวกับใบไม้ร่วงยามเมื่อต้องเผชิญกับคมศรของทิ
รันด้าและห่ากระสุ นของคนแคระ

นัน่ เป็ นผลให้พวกมันไม่มีหนทางอื่นอีก สิ่ งสุ ดท้ายที่สามารถพึ่งพาได้คือจํานวนที่มากกว่าของ

พวกมัน ขวัญกําลังใจของพวกตกวูบลงจากการสู ญเสี ยที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ขวัญกําลังใจนั้นเป็ นสิ่ งสําคัญในการต่อสู ้และสงคราม หากขวัญกําลังใจของไพร่ พลลดตํ่าลง

และสู ญเสี ยความเชื่อมัน่ ในชัยชนะไปผลของสงครามก็จะปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด

เซียวอวีท๋ ราบว่าแนวโน้มของสงครามได้เอนเอียงมาหาฝ่ ายเขาแล้วขณะเขายืนมองภาพรวม

ของสนาบรบจากมุมสู ง พวกโจรได้พยายามเข้ายึดกําแพงอยูห่ ลายครั้ง หากแต่กต็ อ้ งพบกับความ
ล้มเหลว รู ปขบวนที่พวกมันได้ก่อตัวขึ้นพลันแตกกระจัดกระจายกันไป

พวกออร์คนั้นเป็ นนักรบโดยกําเนิด พลเดินเท้าและพลปื นยังได้รับการอบรมความรู ้เกี่ยวกับ

ประวัติศาสตร์ของสงครามมาแล้ว พวกออร์คนั้นเกิดมาเพื่อสงครามตะลุมบอนเช่นนี้อยูแ่ ล้ว อีก
ทั้งกองกําลังอีก 3 กลุ่มที่เหลือของเขายังมีความเข้าใจและสามารถรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้
ได้ดีอีกด้วย

ยิง่ ไปกว่านั้นออร์คกว่าครึ่ งยังอยูใ่ นระดับที่ 3 แล้ว ทักษะคลุ่้มคลัง่ ของพวกมันย่อมต้องถูกใช้

งานออกมาและทําให้พวกมันแข็งแกร่ งขึ้นอีก 50% เลยทีเดียว แม้วา่ พวกมันจะต้องเผชิญหน้า
กับกองทัพโจรกว่า 2,000 คนก็ตาม ดูเหมือนว่าพวกออร์คจะไม่มีคาํ ว่า "ยอมแพ้" อยูใ่ น
พจนานุกรมของพวกมันเลยแม้แต่นอ้ ย
.......................................

......................................

การต่อสู ้ระหว่างกรอมและมาร์คสั ได้กา้ วขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง ดวงตาของมาร์คสั แดงฉานด้วย

โทสะและความแค้น นี่จะไม่ให้มนั คลุม้ คลัง่ ได้อย่างไรในเมื่อค่ายโจรที่มนั ใช้เวลาลงแรงก่อตั้ง
ขึ้นมาถึง 10 ปี กําลังจะย่อยยับภายในมือของชายหนุ่มผูห้ นึ่ง?

มันต้องการที่จะฉีกกระชากร่ างของเซียวอวีเ๋ ป็ นหลายส่ วน ทว่ากับมีกา้ งชิ้นใหญ่ก้ นั ขวางมันและ

เป้ าหมายเอาไว้ ออร์คที่มีนามว่า กรอม ความแข็งแกร่ งของกรอมนั้นคู่คี่สูสีกบั มาร์คสั หากแต่
ทว่ากําลังของมาร์คสั นั้นมีเปรี ยบอยูเ่ ล็กน้อย จะอย่างไรมาร์คสั ก็เป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง แต่ไม่
พยายามเท่าใดมันก็ไม่อาจสลัดหลุดจากรอมไปได้ กรอมได้ใช้ทุกทักษะออกมาในการรับมือกับ
มาร์คสั

มีบาดแผลหลายแห่งปรากฏอยูบ่ นร่ างของกรอม แต่บาดแผลเหล่านี้กลับยิง่ กระตุน้ ให้กรอม

กลายเป็ นคลุม้ คลัง่ มากขึ้น กรอมนั้นไม่มีทกั ษะคลุม้ คลัง่ แต่ทว่านี่กลับเป็ นทักษะลับชนิดหนึ่ง
ของเผ่าพันธ์ุุออร์ค ยิง่ ประมือกับผูท้ ี่เข้มแข็งกว่ามากเท่าไหร่ ความดุร้ายภายในสายเลือดก็ยงิ่
ถูกกระตุน้ มากขึ้นเท่านั้น

"ทิรันด้า พยายามก่อกวนเจ้าโจรนัน่ ซะ แต่อย่าได้สังหารมัน! ให้กรอมได้เป็ นผูป้ ลิดปลงมัน

เอง!" เซียวอวี๋ทราบว่าท้ายที่สุดแล้วกรอมย่อมต้องเป็ นฝ่ ายกําชัย แต่มาร์คสั นั้นแข็งแกร่ งเกินไป
ผลการต่อสู ้ยอ่ มต้องใช้เวลานาน
แต่หากมีทิรันด้าคอยสนับสนุนแล้ว การต่อสู ้น้ ีจะจบลงในอีกไม่นาน

เซียวอวีท๋ ราบว่ามาร์คสั นั้นเป็ นผูฝ้ ึ กยุทธ์ข้ นั ที่สอง หากว่ากรอมสังหารมันลงได้ การจะเพิ่มขึ้น

ไปถึงระดับที่ 10 ย่อมมีความเป็ นไปได้ ระดับที่ 10 นี้จะแตกต่างจากระดับที่ 9 อย่างสิ้ นเชิง
มันต่างกันราวชั้นฟ้ าและพื้นดิน ระดับที่ 10 นี้เทียบได้กบั ผูฝ้ ึ กยุทธ์ในขั้นที่ 2 ซึ่งนัน่ มายความ
ว่าความแข็งแกร่ งของกรอมจะเพิ่มขึ้นอีกชั้นใหญ่

นี่ไม่ใช่แค่เพียงการยกค่าความสามารถโดยรวมขึ้นเท่านั้น หากแต่มนั ยังมาพร้อมทักษะใหม่

ค่าประสบการณ์ที่ทิรันด้าได้รับนั้นเหนือลํ้าไปกว่ากรอมแล้ว เนื่องจากคมธนูของนางได้พราก
ชีวติ พวกโจรไปเป็ นจํานวนมากในศึกครั้งนี้ ระดับของนางจะเพิ่มขึ้นเมื่อใดก็ข้ ึนอยูก่ บั เวลาแล้ว
หากแต่วา่ กรอมนั้นเผชิญหน้ากับมาร์คสั มาตั้งแต่ช่วงต้นสงคราม นั้นเป็ นเหตุผลที่เซียวอวีอ๋ อก
คําสั่งไม่ให้ทิรันด้าเป็ นผูล้ งมือสังหาร

อ๊ากกกกกกกกกกกก!

กรอมคํารามออกมาพร้อมทั้งเรี ยกใช้อมนิแสลช ในเวลาเดียวกันทิรันด้าก็ยงิ ศรเวทย์มุ่งตรงไปยัง

คอหอยของมาร์คสั มาร์คสั ยกดาบของมันขึ้นหักเหทิศทางของลูกศรก่อนจะตวัดดาบขึ้น
ต้านทานการโจมตีของกรอมที่ตามเข้ามา

เปรี้ ยงงงง!
พลังปราณที่ห่อหุม้ อาวุธของทั้งสองเกิดการระเบิดขึ้นและสลายหายไป ในที่สุดกรอมก็มีชยั
เหนือมาร์คสั เนื่องจากกการโจมตีลงมาจากที่สูง ดาบของเขาตวัดผ่านลําคอของมาร์คสั อย่าง
รวดเร็ว

วินาทีถดั มาหัวของมารื คสั ก็ปลิวไปในอากาศ และทิ้งร่ างที่ไร้ศีรษะเอาไว้

"ฮ่าฮ่าฮ่า! ยอมเยีย่ ม!" เซียวอวีห๋ วั เราะด้วยความตื่นเต้น สงครามครั้งนี้สมควรสิ้ นสุ ดลงแล้วจาก

ความตายของมาร์คสั

ปิ๊ งงง~~

แสงสี ทองระเบิดออกมาและห่อหุม้ ร่ างของทิรันด้าและกรอมเอาไว้ พวกเขาทั้งคู่เลื่อนขึ้นเป็ น

ระดับ 10 แล้ว

มีทกั ษะใหม่ปรากฏขึ้นที่หน้าต่างสถานะของทิรันด้า

รัศมีจา้ วแห่งธนู (สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 5): เพิ่มประสิ ทธิภาพในการโจมตีระยะไกลของ

ผูใ้ ช้และพันธมิตรขึ้น 20% ในแต่ละระดับ สามารถเพิ่มขึ้นได้ 100%

ลักษณ์แห่งเหยีย่ ว (สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับที่ 3): อัญเชิญวิญญาณเหยีย่ วผูพ้ ิทกั ษ์ออกมา และ

รั้งรวมไว้กบั ศรของผูใ้ ช้ ทักษะจะถูกใช้ในการยิงทุกๆ 9 ดอก สามารถเกิดผลได้สูงสุ ด 3 ดอก
ในการยิง 9 ครั้ง [TL: ที่ระดับ 1 ในธนูที่ยงิ ออกไป 9 ดอกจะมี 1 ดอกที่แสดงผลทักษะ เมื่อ
ทักษะถึงระดับที่ 3 จะมีธนู 3 ดอกใน 9 ดอกที่จะเกิดผลทักษะ]
กระหนํ่ายิง (สามารถเพิม่ ได้ถึงระดับที่ 3): เพิม่ ความเร็วในการยิงของผูใ้ ช้ข้ ึน 30% มีระยะ
คูลดาวน์ 10 วินาที ความเร็วสามารถเพิ่มได้สูงสุ ด 100% ที่ทกั ษะระดับสู งสุ ด

กรอมก็มีทกั ษะใหม่ปรากฏออกมาเช่นกัน

พายุคลัง่ (สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ผูใ้ ช้จะหมุนตัวอย่างรวดเร็ว และทําความเสี ยหายอย่าง

รุ นแรงให้กบั ศัตรู ที่อยูใ่ กล้เคียง ความเสี ยหายจะเพิ่มขึ้น 50% ที่ระดับหนึ่ง 100% ที่ระดับ
2 และ 150% ที่ระดับ 3

ตีฝ่า (สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ในระดับที่ 1 ผูใ้ ช้สามารถกระโดดผ่านระยะทาง 20

เมตรด้วยความสู ง 3 เมตร ที่ระดับที่ 2 ผูใ้ ช้สามารถกระโดดผ่านระยะทาง 50 เมตรด้วยความ
สู ง 5 เมตร ที่ระดับที่ 3 ผูใ้ ช้สามารถกระโดดผ่านระยะทาง 80 เมตรด้วยความสู ง 10 เมตร

คํารามข่มขวัญ (สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 3): ผูใ้ ช้จะคํารามออกมาและลดทอนขวัญกําลังใจ

ของศัตรู ลง 10% และสูงสุ ด 30% ที่ระดับ 3 ผลของมันจะลดลงตามระยะที่มากขึ้น และ
หากศัตรู มีระดับสู งกว่าผูใ้ ช้ผลของมันจะลดลงเช่นกัน

พุ่งทะยาน (สามารถเพิ่มได้ถึงระดับที่ 2): ผูใ้ ช้จะสามารถพุ่งไปข้างหน้าเป็ นระยะทาง 20

เมตรพร้อมทั้งสร้างความเสี ยหายให้แก่ศตั รู ที่พุ่งผ่าน ระยะสู งสุ ด40 เมตรที่ทกั ษะระดับที่ 2

เซียวอวีแ๋ ทบจะกระโดดโลดเต้นเมื่อมองเห็นทักษะชุดใหม่ที่ปรากฏออกมา เขาส่ งสี ยงหัวเราะ

อย่างคลุม้ คลัง่ ทักษะใหม่พวกนี้มนั ยอดเยีย่ มเกินไปแล้ว! ยิง่ ไปกว่าอะไรทั้งหมด ทักษะเหล่านี้
เขายังสามารถเรี ยนรู ้ได้!
"ทิรันด้า เรี ยนรู ้ทกั ษะรัศมีจา้ วแห่งธนู กรอมเรี ยนทักษะพายุคลัง่ " เซี ยวอวีท๋ ราบดีวา่ ทักษะพวก
นี้จะส่ งผลขนาดไหนในสนาบรบขนาดใหญ่

"เจ้าพวกโจรชัว่ ! หัวหน้าของพวกเจ้าหัวหลุดไปแล้ว! อย่าได้ขดั ขืนอีก ถ้าพวกเจ้ายังดึงดันที่จะ

สู ้ต่อไป เช่นนั้นข้าจะตัดพวกเจ้าเป็ นสองส่ วน จงยอมแพ้ซะ!" เซียวอวีต๋ ะโกนด้วยเสี ยงอันดัง
เมื่อเห็นว่าขวัญกําลังใจของพวกโจรนั้นพังทลายลงแล้ว

มีบางคนที่มองเห็นฉากกรอมตัดหัวมาร์คสั ทว่าส่ วนใหญ่ยงั คงไม่ทราบเรื่ องจากสถานการณ์ที่

ชุลมุนนี้

กรอมขว้างศีรษะของมาร์คสั ขึ้นไปบนกําแพง เซียวอวีย๋ นื่ มือรับเอาไว้ ก่อนชูมนั ขึ้นสู งให้เป็ นที่

ประจักษ์แก่เหล่าโจร

พวกโจรย่อมไม่อาจต้านทานการโจมตีจากการสอดประสานกันของนักรบออร์คและพลธนู
เอลฟ์ ได้ การที่พวกมันจะถูกฆ่าล้างจนหมดเพียงเป็ นเรื่ องของเวลาเท่านั้น ในตอนนี้เมื่อพบว่า
ผูน้ าํ ของพวกมันตายแล้วจึงคุกเข่าทิง้ อาวุธลงกับพื้น

ทว่าพวกออร์คจํานวนมากได้เข้าสู่ โหมดคุม้ คลัง่ ไปแล้วและไม่อาจทราบได้วา่ เมื่อไรควรหยุดมือ

ดังนั้นการฆ่าล้างจึงยังคงดําเนินต่อไป

"ทั้งหมดหยุดมือ!" เซียวอวีต๋ ะโกนขึ้นด้วยเสี ยงอันดัง ไม่นานโหมดคลุม้ คลัง่ ก็สลายไป โชคดีที่

พวกมันมีค่าความจงรักภักดีต่อเซียวอวีค๋ ่อนข้างสู ง ดังนั้นเสี ยงของเซี ยวอวีจ๋ ึงดึงสติของพวกมัน
กลับมาได้สาํ เร็จ
แต่หากเป็ นออร์คจากโลกใบนี้แล้วยามเมื่อพวกมันสองตาแดงฉานก็จะไม่มีสิ่งใดมาฉุดรั้งพวก
มันไว้ได้อีก

เหล่ามนุษย์ที่ทราบเงื่อนไขข้อนี้ จึงใช้ประโยชน์จากมันและล่อพวกออร์คให้เข้าสู่ กบั ดักที่ได้

เตรี ยมเอาไว้

พวกออร์คสงบลงแล้ว มีเพียง 800 คนจาก 5,000 คนเท่านั้นที่มีชีวติ รอด กองทัพของ

เซียวอวีไ๋ ด้สังหารพวกมันไปกว่า 4,000 คนในคืนเดียว

นี่เป็ นชัยชนะอย่างเด็ดขาด!!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 37

BANK WUTTHIPHAN·2 กันยายน 2017

เซียวอวี๋ทอดมองไปยังเปลวเพลิงที่ยงั คงลุกโหมอยู่ในระยะไกล เขาทราบว่ามันสายเกินไปที่จะ

ลงมือดับไฟในตอนนี ้ ดังนันเขาจึ
้ งตัดสินใจขนย้ ายผู้คนออกจากค่าย เขาจะรอคอยให้ เพลิงมอด
ดับไปเอง จากนันก็
้ ถึงเวลาที่เขาจะนัง่ นับสมบัติ!

แม้ ว่ากลยุทธ์ที่เซียวอวี๋ใช้ ออกระหว่างสงคราม จะทําให้ ในตอนนี ้นันพวกโจรเหลื

้ อรอดอยู่ไม่
มาก หากแต่ว่ามันก็ยงั คงมากกว่าฝ่ ายของเขาอยู่ดี อีกทังพวกออร์
้ คส่วนใหญ่ต่างได้ รับบาดเจ็บ
ทิรันด้ าจึงผิวปากส่งสัญญาณให้ พวกนักล่ากับมารวมทางด้ านนี ้ พวกโจรที่เล็ดรอดอยู่ภายใน
ค่ายเมื่อพบว่าพวกมันส่วนใหญ่ยอมจํานนแล้ วพวกมันจึงปฏิบตั ิตามอย่างว่าง่าย
มีนกั ล่าเข้ ามารายงาน "นายท่าน ยังมีทาสอีกจํานวนมากที่ถกู ขังเอาไว้ พวกเราควรปล่อยตัว
พวกเขาหรื อไม่? หากว่าเราไม่ทําการปล่อยพวกเขาในตอนนี ้ อีกไม่นานเปลวเพลิงจะลุกท่วมที่
นัน่ "

"ปลดปล่อยพวกเขาออกมา! ข้ าคงรู้สกึ ผิดบาปไม่น้อยหากว่าไม่ช่วยพวกเขา" เซียวอวี๋ออก

คําสัง่ ให้ นกั ล่าไปปลดปล่อยทาส

เซียวอวี๋กลายเป็ นตกตะลึงยามเมื่อพบเห็นพวกทาสที่ถกู ปล่อยตัวออกมา เขาคิดว่ามีเพียงไม่กี่

สิบคนเท่านัน้ เขาไม่เคยคาดคิดว่าจํานวนของพวกเขาจะมากถึงหลักพัน มีหญิงสาวหน้ าตาดี
อยู่เป็ นจํานวนมากแต่แววตาของพวกนางล้ วนเต็มไปด้ วยความหม่นหมอง พวกนางสวมเพียง
เสื ้อผ้ าที่หยาบกร้ าน และปกปิ ดเพียงส่วนสงวนไว้ เท่านัน้

มีถ้อยคําหนึง่ ปรากฏขึ ้นภายในจิตใจของเซียวอวี๋ทนั ที "นางบําเรอ!"

ความโกรธปะทุขึ ้นภายในใจของเขา "พวกเดรัจฉาน สมควรฆ่าให้ หมด!"

เขาโกรธมาก โดยปกติแล้ ว เขามักถูกเรี ยกว่า ตัวตัณหา ในโลกก่อนหน้ านี ้ เขาได้ ดาวน์โหลด

ภาพยนตร์ จากอินเตอร์ เน็ตเพื่อมาบรรเทาความเครี ยด ขณะที่ในโลกนี ้เขาก็ยงั แอบถํ ้ามองเหล่า
พี่สะใภ้ อาบนํ ้า อย่างไรก็ตามมันเป็ นเพียงการถํ ้ามองเท่านัน้ ถํ ้ามอง! ดูแต่ตามืออย่าต้ อง! ซึง่
จริงๆแล้ วเขาเป็ นผู้ชายที่ให้ เกียรติผ้ หู ญิงอย่างมาก และเขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้ ไปใช้
กําลังกับผู้หญิงเช่นนันได้
้ เขาเชื่อว่าคนทุกคนย่อมต้ องมีกิเลศตัณหาบ้ างเป็ นธรรมดา แต่
สุดท้ ายพวกเขาก็ไม่ใช่สตั ว์เดรัจฉาน! นี่เป็ นบรรทัดฐานของเซียวอวี๋
เซียวอวี๋รังเกียจเรื่ องที่ผ้ หู ญิงถูกใช้ เป็ นทาสเพื่อบําบัดความใคร่ , สัตว์เลี ้ยง หรื อเครื่ องมือระบาย
อามรณ์เป็ นอย่างมาก เซียวอวี๋ไม่สามารถเพิกเฉยได้ อีก นี่เป็ นเรื่ องที่เกิดขึ ้นในโลกจริง เกิด
ขึ ้นกับคนจริง อีกทังมั้ นยังเกิดขึ ้นต่อหน้ าเขาจริง!

"ออกค้ นหาว่ายังมีทาสหลงเหลืออีกหรื อไม่!" ใบหน้ าของเซียวอวี๋กลายเป็ นเย็นชา เขาจะยังไม่

ระเบิดความโกรธออกมาขณะที่เรื่ องเร่งด่วนคือการค้ นหาทาสคนอื่นๆ จากนันเขาจะตั
้ ดสิน
เรื่ องราวครัง้ นี ้เอง!

แม้ ว่าเขาจะไม่ชื่นชอบการฆ่าเชลยสงคราม แต่การกระทําของพวกโจรครัง้ นี ้นันเกิ ้ นอภัย พวก

มันยังคงเป็ นมนุษย์อยู่หรื อไม่? หากว่าพวกมันไม่ใช่ เขาก็ไม่รังเกียจที่มือจะต้ องเปื อ้ นเลือดของ
พวกมัน!

"ขอรับ" นักล่าตอบรับก่อนจะพลิกตัวขึ ้นเสือดาวและออกค้ นหาทาสต่อไป

เผ่าพันธ์ุุเอลฟ์นันเคารพในธรรมชาติ
้ และชีวิตอย่างยิ่ง ดังนั ้นเรื่ องนี ้จึงละเอียดอ่อนสําหรับ
พวกเขา การค้ นหาเพื่อช่วยชีวิตพวกเขาล้ วนลงแรงอย่างเต็มที่ ไม่นานก็มีกลุ่มผู้หญิงอีกกลุ่มถูก
พาตัวออกมา ผู้หญิงกลุ่มนี ้ล้ วนสวมใส่เสื ้อผ้ าที่งดงาม แต่ละคนล้ วนเป็ นสาวงามที่ไม่ได้ ด้อยไป
กว่ากัน มีความดื ้อรัน้ และความพยศปรากฏอยู่บนใบหน้ าของพวกนางบางคน ทว่าส่วนใหญ่
แล้ วล้ วนมีใบหน้ าที่สิ ้นหวังอย่างที่สดุ พวกนางถูกขังอยู่ภายในห้ องลับและที่พกั ของเหล่าผู้นํา
ระดับสูง

พวกนางบางคนให้ ความรู้ สกึ ที่ผ้ หู ญิงธรรมดาทัว่ ไปไม่มี ดูเหมือนพวกนางจะมาจากตระกูลที่

รํ่ ารวยหรื อชนชันสู
้ งก่อนที่จะถูกจับตัวมา
"พวกโจรที่ไร้ ยางอาย! ฉันคงไม่สามารถไปพบหน้ ากับบรรพบุรุษของฉันได้ หากว่าปล่อยปละ
ละเว้ นพวกมัน!"

เซียวอวี๋กดั ฟั นและเดินไปมาอยู่ที่ด้านบนกําแพงขณะที่จ้องมองเหล่าหญิงสาวที่ถกู พวกโจรจับ

ตัวมา

ในเวลาเดียวกันพวกเอลฟ์ก็คํารามขึ ้นอย่างโกรธแค้ น โดยปกติแล้ วเผ่าพันธ์ ุุเอลฟ์นั ้นมีความ

สง่างามและมารยาทที่ดี เซียวอวี๋ไม่เคยเห็นพวกเขาโกรธแค้ นและสาปแช่งผู้คนมาก่อน

แม้ ว่าความหยิ่งยโสของพวกเขาจะฝั งลึกเข้ าไปในกระดูกและมองว่าเผ่าพันธ์ ุุของตนนันสู

้ งส่ง
กระทําตนราวกับชนชันสู้ ง และกล่าววาจาที่แม้ หยิ่งผยองแต่ก็ไม่เคยสถบด่าออกมา

เซียวอวี๋เคยคิดว่าเผ่าพันธ์ุุเอลฟ์นั ้นไม่มี 'คําด่า' อยู่ในพจนานุกรมด้ วยซํ ้า ทว่าในตอนนี ้พวก

เอลฟ์แสดงท่าทางที่ดโู กรธแค้ นต่ออะไรบางอย่างออกมา

เซียวอวี๋รีบวิ่งไปที่นนั่ ทันที สถานการณ์ชกั ดูไม่น่าไว้ วางใจเสียแล้ ว เซียวอวี๋ดงึ มีดสันออกมา

้
ก่อนจะจิ ้มหัวของมาร์ คสั และวิ่งลงกําแพงไป

เหล่าเอลฟ์จํานวนกําลังรุ มล้ อมหญิงสาวนางหนึง่ อยู่ นางตัวสัน่ งันงก แววตาของนางเต็มไป

ด้ วยความหวาดกลัว เอลฟ์ได้ มอบผ้ าคลุมของพวกเขาปกปิ ดร่างที่เปลือยเปล่าของนางเอาไว้
ที่ลําคอของนางมีปลอกคอและโซ่ลามเอาไว้ นี่ราวกับนางเป็ นสัตว์เลี ้ยงตัวหนึง่ หญิงสาวนางนี ้
ไม่สามารถเดินเหินได้ นางคุกเข่าและคลานออกมาราวกับแม่ตวั หนึง่ นางไม่ได้ เป็ นเช่นนี ้มา
ตังแต่
้ กําเนิด หากแต่เกิดขึ ้นจากการกระทํา......

ที่สําคัญที่สดุ ก็คือใบหูของพวกนาง มันแหลมและยาว ความยาวของมันราว 20 เซนติเมตร มี

ประกายแสงสีม่วงฉายขึ ้นทุกครัง้ ยามเมื่อพวกนางกระพริบตา

นี่เป็ นหลักฐานว่าพวกนางต่างเป็ นเอลฟ์

ตามคําเล่าขาน เอลฟ์นั ้นสูญพันธ์ุุไปแล้ ว เซียวอวี๋ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้ มาพบเอลฟ์

ที่นี่ ในสถานการณ์เช่นนี ้

เซียวอวี๋ไม่ชอบพวกเอลฟ์เนื่องจากทัศนคติของพวกเขา จะอย่างไรพวกเขาก็เป็ นนักรบที่เขา

อัญเชิญมาช่วยเหลือ ดังนันเขาจึ
้ งพูดคุยเล่นได้ เหมือนกันญาติของตน แต่นี่............นี่คือเผ่าพันธุ์
เอลฟ์จริงๆ

พวกเขาจะไม่มีโทสะได้ อย่างไรยามเมื่อพบเห็นเผ่าพันธ์ุุของตนถูกปฏิบตั ิราวกับไม่ใช่มนุษย์

เช่นนี ้?

แม้ แต่กรอมที่ยืนอยู่ด้านข้ างของเขาก็ยงั โกรธเกรี ย้ วขึ ้นมา

"ข้ าจะสังหารเศษเดนพวกนันให้
้ หมด!" กรอมคํารามและวิ่งไปยังที่ที่พวกเขาคุมตัวพวกโจรกว่า
800 คนเอาไว้ อยู่ แน่นอนว่ากรอมย่อมไม่ถกู กับพวกเอลฟ์ แต่อย่างไรเสียพวกเขาก็ถกู
อัญเชิญมาจากโลกใบเดียวกัน ด้ วยจุดหมายเดียวกัน! พวกเขาคือสหาย!

การที่พวกเขาทะเลาะกันมันก็เหมือนกับการทะเลาะกันของพี่น้อง อย่างไรก็ตามยามเมื่อ
ครอบครัวของตนเองถูกทําร้ ายอยู่เบื ้องหน้ า พวกเขาย่อมไม่อาจนิ่งเฉยอยู่ได้ อีก

"หยุด!" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชา "ข้ าจะจัดการพวกมันเอง"

แม้ อารมณ์ของกรอมจะกําลังเดือดได้ ที่ แต่ทว่าเขาก็ยงั ไม่กล้ าขัดคําสัง่ ของเซียวอวี๋ เขา

พยายามระงับอารมณ์ที่ปะทุขึ ้นมาลงในขณะที่มือของเขาสัน่ อย่างข่มกัน้ ทว่าแววตาของเขาก็
ยังฉายชัดถึงความต้ องการฉีกพวกมันเป็ นชิ ้นๆอยู่

มีนํ ้าตาหยดลงมาจากดวงตาของทิรันด้ า นางกระซิบเบาๆด้ วยภาษาเอลฟ์เพื่อปลอบประโลม

ทาสหญิงชาวเอลฟ์เหล่านัน้

หญิงสาวชาวเอลฟ์ทุกคนล้ วนตกอยู่ในความหวาดกลัว พวกนางไม่ร้ ู จกั กระทัง่ เผ่าพันธุ์ของ

ตนเอง

ทว่าแววตาของพวกนางล้ วนมีชีวิตชีวาขึ ้นยามเมื่อเหม่อมองทิรันด้ า

"เทพธิดาแห่งจันทรายังไม่ละทิ ้งพวกเรา! พระนางส่งนักบวชหญิงทิรันด้ ามาช่วยพวกเราแล้ ว!"

เซียวอวี๋พบว่าเขาสามารถเข้ าใจภาษาเอลฟ์ได้ เขางุนงงก่อนที่จะเอ่ยปากถามระบบ นัน่ ทําให้
เขาพบว่าไม่เพียงแต่ภาษาเอลฟ์เท่านันที
้ ่สามารถเขาสามารถเรี ยนรู้ได้ หากแต่ยงั รวมไปถึงทุก
ภาษาบนทวีปแห่งนี ้

โดยไม่ลงั เลเขาเลือกที่จะเรี ยนรู้ภาษาเอลฟ์ทันที

"ถูกแล้ ว ข้ าคือทิรันด้ า บอกข้ ามาว่าเกิดอะไรขึ ้นกับพวกเจ้ า? เหตุใดพวกเจ้ าถึงตกอยู่ในสภาพ

เช่นนี ้?" หยดนํ ้าตายังไหลออกมาขณะที่เอ่ยถาม

"ท่านเทพธิดา! ท่านทิรันด้ า! ท่านได้ ทอดทิ ้งเผ่าพันธ์ุุของพวกเราเป็ นเวลานาน! แสงจันทรา

ของเทพธิดาก็หายไปเช่นกัน! พวกเราถูกทอดทิ ้งมาเป็ นเวลากว่าหมื่นปี แล้ ว ต้ นไม้ แห่งชีวิตก็
สูญหายไป และเผ่าพันธุ์เอลฟ์ของพวกเรากําลังจะล่มสลาย พวกคนที่น่ารังเกียจเหล่านี ้บุกรุก
เข้ ามาในพื ้นที่อาศัยของพวกเราและลงมือสังหารพวกเรา! พวกเราทําได้ เพียงหลบซ่อนตัวอยู่
ภายในหุบเขาลึกเท่านัน้ โชคดีที่ท่านกลับมา! เผ่าพันธุ์ของพวกเรายังมีความหวัง!"

หญิงสาวชาวเอลฟ์เหล่านันมองทิ
้ รันด้ าอย่างเทิดทูนราวกับพบพานเทพธิดา ร่างของพวกนาง
สัน่ สะท้ านด้ วยความตื่นเต้ นและปลื ้มปิ ติ

"สูญพันธุ์? ที่เผ่าพันธุ์เอลฟ์ต้ องเผชิญกลับเหตุการณ์เช่นนี ้......ล้วนมาจากนํ ้ามือของมนุษย์" ทิ

รันด้ าหลัง่ นํ ้าตาอย่างเงียบๆ

เซียวอวี๋กลายเป็ นรู้สกึ ผิดเล็กน้ อยเมื่อได้ ยินคํากล่าวของพวกเอลฟ์หญิง ดูเหมือนว่าเผ่าพันธุ์

มนุษย์จะเป็ นผู้ผลักดันเผ่าพันธุ์เอลฟ์ให้ เข้ าสู่จดุ อับเช่นนี ้ เซียวอวี๋เข้ าใจว่าเอลฟ์หญิงนัน้ เป็ นที่
ชื่นชอบของเหล่าชนชันสู ้ งในฐานะสัตว์เลี ้ยง เป็ นเรื่ องปกติของเหล่านักล่าเงินรางวัลและนัก
ผจญภัยที่จะเข้ าสู่เทือกเขาเพื่อเข่นฆ่าพวกออร์ คเพื่อชื่อเสียงและเกียรติยศ หรื อไม่ก็จบั พวก
เอลฟ์มาเป็ นสัตว์เลี ้ยง นี่เป็ นประเพณีของ 'ชนชันสู
้ ง'

จากความทรงจําในร่างเดิมแล้ ว เซียวซานเทียนยามเมื่อวัยหนุ่มก็ได้ เข้ าสู่เทือกเขาและเข่นฆ่า

พวกออร์ คและจับเอลฟ์เช่นกัน

"เทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่! ข้ าขอร้ องท่าน โปรดช่วยเหลือพวกเขา! ช่วยเหลือคนของพวกเรา! มีเพียง

ท่านเท่านันที
้ ่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ ! พวกเราจะอยู่ภายใต้ การชี ้นําของเทพธิ ดาอีกครา!"
เหล่าเอลฟ์ต่างกล่าวอ้ อนวอนทิรันด้ า

"วางใจเถิด ข้ าจะช่วยให้ เผ่าพันธ์ุุเอลฟ์ของพวกเราให้ กลับมาเข้ มแข็งอีกครัง้ " ทิรันด้ ากล่าว

ออกมาขณะลูบไล้ ใบหน้ าของพวกนาง

เซียวอวี๋มองไปยังฉากอันยอดเยี่ยมเบื ้องหน้ าที่ราวกับถอดออกมาจากภาพยนตร์ เทพธิดาของ

เผ่าพันธ์ได้ ปรากฏกายออกมาและยื่นมือเข้ าช่วยเหลือเผ่าพันธ์ที่กําลังล่มสลาย และในตอนนี ้
เทพธิดาจะชี ้นําเผ่าพันธุ์นนให้
ั ้ กลับมารุ่งโรจน์อีกครา

ทว่าเซียวอวี๋ก็ตกใจจนสะดุ้งโหยงขึ ้นมาทันที
มีคําถามจริงจังที่เขาไม่เข้ าใจปรากฏขึ ้นมา

เหตุใดพวกเอลฟ์ในโลกนี ้ถึงรู้จกั ทิรันด้ า? เหตุใดพวกนางถึงกล่าวว่าทิรันด้ าได้ หายตัวไปนาน

กว่าหมื่นปี แล้ ว? หากเป็ นเช่นนันจริ
้ ง ในตอนนี ้เขาอยู่ในสถานที่แบบใดกันแน่?

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 38

BANK WUTTHIPHAN·3 กันยายน 2017

ในทีแรกเซียวอวี๋คิดว่าเขานันอยู
้ ่ในโกลที่ไม่มีความเกี่ยวข้ องใดๆต่อกันเลย หากทว่าฉากที่เบื ้อง
หน้ ากลับสร้ างความงุนงงสงสัยให้ กบั เขา

"พวกนางรู้ จกั ทิรันด้ า พวกนางกล่าวว่าทิรันด้ าคือเทพธิดาผู้ละทิ ้งเผ่าพันธุ์เอลฟ์ไปเมื่อหมื่นปี

ก่อน นี่ฉนั อยู่ในโลกของวอร์ คราฟหลังสิ ้นสุดสงครามไปแล้ ว 10,000 ปี งันหรอ?" ้

เซียวอวี๋กลายเป็ นสงสัยมากยิ่งขึ ้น เขาไม่สามารถอธิบายได้ ว่าเหตุใดเอลฟ์หญิงเหล่านี ้ถึงรู้จกั

กับทิรันด้ าได้

หมื่นปี งันหรื
้ อ........เกิดอะไรขึ ้นกันแน่?
ทิรันด้ าเดินมาหยุดยืนอยู่เบื ้องหน้ าเซียวอวี๋ สองแก้ มของนางยังคงมีหยาดนํ ้าตาไหลรินออกมา
"นายท่าน ทิรันด้ าขอร้ องนายท่านช่วยฟื น้ ฟูเหล่าเอลฟ์ ข้ าต้ องการให้ พวกเขาได้ รับอิสระภาพ
และรับการอวยพรจากเทพธิดาแห่งจันทรา ทิรันด้ าจะจงรักภักดีต่อท่าน หากท่านหยิบยื่นความ
ช่วยเหลือในครัง้ นี ้...."

เซียวอวี๋รีบเอ่ยปากขึ ้นในทันที "เป็ นไรงันหรื

้ อ? ใยเจ้ าต้ องขอร้ องข้ า? ข้ าไม่เพียงแต่เป็ นนาย
ท่านของเจ้ า หากแต่ยงั เป็ นเจ้ านายของเผ่าเอลฟ์ ออร์ ค และคนแคระ ทุกชีวิตในเผ่าพันธุ์ล้วน
เป็ นคนของข้ า ไม่ว่าใครหน้ าไหนที่กล้ ามาข่มเหงคนของข้ า ข้ าจะส่งพวกมันลงไปนรกขุมที่มืด
มิดที่สดุ เอง!"

เซียวอวี๋ไม่กล่าวเช่นนี ้เพื่อสร้ างความตื ้นตันแก่นาง หากแต่เขากล่าวมันออกมาจากก้ นบึ ้งหัวใจ

ชัว่ ขณะนันค่
้ าความภักดีของพวกเอลฟ์ต่อเซียวอวี๋ก็เพิม่ ขึ ้นมา

เขาไม่ช่ื่นชอบพวกเอลฟ์ที่หยิ่งยโส แต่เหล่านักรบทั ้งหมดที่อญ

ั เชิญมานั ้นเปรี ยบเสมือน
ลูกหลานของตัวเขาเอง เขาจะทนเห็นคนของตัวถูกเอารัดเอาเปรี ยบได้ อย่างไร?

ค่าความภักดีของทิรันด้ าเพิม่ ขึ ้นมา 20 จุดทันทีที่เซียวอวี๋กล่าวจบ ค่าความภัดที่เพิม่ จาก 0

ไป 20 นันแสดงเห็
้ นให้ เห็นว่าทิรันด้ ารู้สกึ ขอบคุณเซียวอวี๋เพียงไหน

เซียวอวี๋ไม่อยู่ในอารมณ์จะยินดีกบั ค่าความภักดีที่เพิม่ ขึ ้นของทิรันด้ าแล้ ว เขากําลังอยู่ใน

อารมณ์เศร้ าจากสิ่งที่เกิดขึ ้นกับทาสหญิงและเหล่าเอลฟ์
"ดําเนินการค้ นหาทาสต่อไป! ข้ าจะตัดสินพวกโจรยามรุ่งสาง" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ด้ วยนํ ้าเสียง
เย็นชา

เหล่านักล่าและพลธนุเอลฟ์ต่างกลับเข้ าไปภายในค่ายและดําเนินการค้ นหาอย่างละเอียด

พวกโจรนันถู
้ กพวกออร์ คเฝ้าควบคุมตัวเอาไว้ พวกออร์ คบางตนแลบลิ ้นเลียริมฝี ปากขณะจ้ อง
มองไปยังเหล่าอาหารสดใหม่ที่อยู่เบื ้องหน้ าเหล่านี ้

................................

................................

เปลวเพลิงมอดดับลงในตอนรุ่งสาง หลงเหลือกองเพลิงขนาดเล้ กเพัยงไม่กี่แห่ง เซียวอวี๋ไม่ได้

เข้ าไปขนสมบัติภายในค่ายทันที แต่เขากําลังจะทําการตัดสินโทษพวกโจร

กระบวนการนี ้นันเรี ้ ยบง่ายอย่างยิ่ง มันเป็ นการตัดสินโดยเปิ ดเผยซึง่ จะให้ ผ้ คู นได้ เข้ าร่วมเปิ ด
โปงความชัว่ ร้ ายของโจรคนนันๆ ้ โทษสูงสุดคือประหารฆ่า เขาต้ องการให้ พวกมันแว้ งกัดกันเอง
และในขันตอนนี
้ ้ก็ประสบผลอย่างยิ่ง มีพวกโจรบาคนกล่างเปิ ดโปงความชัว่ ของสหายออกมา
นัน่ ทําให้ เหล่าผู้ถกู ชี ้ตัวต่างเดือดดาลขึ ้นมา เกิดการด่าทอกันขึ ้นในหมู่พวกมัน

เหล่าออร์ คจะใช้ คมขวานของพวกมันตัดศีรษะของพวกโจรลงมา บางตนยังกระทัง่ ฉีกกระชาก

ร่างของพวกมันเพื่อดื่มกิน
โดยปกติแล้ วเซียวอวี๋ย่อมต้ องหยุดการกระทําเหล่านี ้ หากแต่ในวันนี ้เขากลับทําเพียงนิ่งเฉย
เฝ้าดูอยู่ด้านข้ าง เขาปล่อยให้ พวกออร์ คฉ๊ กกระชากชิ ้นส่วนและกัดกินพวกโจรทังเป็
้ นจนถึงแก่
ความตาย

มีพวกโจรเพียง 100 คนที่ยงั คงเหลือรอดอยู่ แม้ ว่าเหล่าคนกลุ่มนี ้จะไม่ได้ ดีเลิศไม่ลงมือ

กระทําชัว่ ใดๆเลย หากแต่เมื่อเปรี ยบเทียบกับพวกที่ถกู ประหารไปแล้ ว พวกมันยังคงทําชัว่ น้ อย
กว่ามาก

ทว่าเซียวอวี๋ก็ไม่ได้ มีความคิดที่จะปลดปล่อยพวกมันไป เขากลับล่ามโซ่พวกมัน 2 คนเข้ าไว้

ด้ วยกัน เขาต้ องการใช้ พวกมันเป็ นแรงงานทาสภายใต้ การควบคุมจากพวกออร์ ค

มีพวกโจรจํานวนมากที่พยายามขัดขืนและหลบหนี หากแต่พวกมันเพียงออกวิ่งไปไม่กี่ก้าวก็
ต้ องสิ ้นลมภายใต้ คมศรของทิรันด้ า นางใช้ โอกาศนี ้ระบายความคับแค้ นออกมา

เอลฟ์เป็ นเผ่าพันธุ์ที่ใช้ ชีวิตอย่างเงียบสงบและรักสันติ หากแต่ในสายตาทิรันด้ าแล้ วโจรพวกนี ้

ไม่ต่างอะไรจากสัตว์เดรัจฉาน

พวกเอลฟ์ไม่ได้ เข้ ามาแทรกแซงใดๆ กลับกันพวกเขารู้สกึ มีความสุขเสียด้ วยซํ ้ายามเมื่อมองเห็น

พวกโจรถูกออร์ คจับกินทีละคน

หลังจากนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ ได้ ตรวจสอบจํานวนผู้บาดเจ็บและเสียชีวิต เขาสูญเสียออร์ คไป 5 นาย
พลเดินเท้ า 5 นาย และนักล่าอีก 2 นายระหว่างการสู้รบ
นักล่าถูกฆ่าตายระหว่างที่ลอบวางเพลิงในคํ่าคืนที่ผ่านมา

ส่วนพลธนูเอลฟ์และพลปื นนันยั
้ งคงเหลืออยู่เท่าเดิมเนื่องจากอยู่ภายใต้ การคุ้มครองจากพล
เดินเท้ าที่ด้านบนกําแพง

เหล่านักรบที่ได้ บาดเจ็บต่างได้ รับการเยียววยาด้ วยนํ ้ายาฟื น้ พลัง ประสิทธิผลของมันนันยอด

้
เยี่ยมยิ่งขอเพียงผู้ใช้ ยงั คงมีลมหายใจย่อมเยียวยาได้

เซียวอวี๋มีนกั รบภายใต้ สงั กัดอยู่ 600 นายแต่ในศึกครัง้ นี ้กลับสูญเสียไปแล้ ว 12 นาย ทว่า

ฝ่ ายของเขาเองก็ได้ สงั หารพวกโจรไปมากกว่า 4,000 คน นี่เป็ นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ควรค่าแก่
การเฉลิมฉลอง ทว่าเซียวอวี๋กลับไม่มีกระจิตกระใจสนใจมัน เขาต้ องการจะหาหนทางที่จะ
หลีกเลี่ยงการสูญเสียให้ ได้ มากที่สดุ การต้ องสูญเสียนักรบที่ยอมพลีชีพภายใต้ คําสัง่ ของตนเอง
นันเป็
้ นรสชาติที่ยากเกินบรรยายจริงๆ

ถึงกระนันเขาก็
้ ทราบดีว่าการสูญเสียเป็ นเรื่ องที่หลีกเลี่ยงได้ ยากหากเมื่อเริ่มสงคราม ความคิด
ที่เพ้ อฝั นเช่นจะไม่มีผ้ เู สียชีวิตในสงครามเลยนันแทบจะไม่
้ มีทางเกิดขึ ้นได้ แต่อย่างน้ อยที่สดุ มัน
ยังสามารถลดทอนให้ เหลือน้ อยที่สดุ ได้ อยู่

เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ให้ ค้นค่ายอย่างเรี ยบง่าย "ดับไฟ จุดไฟ หยิบฉวยสิ่งประกาย ขนเอาทุกสิ่งที่

สามารถนํากลับไปได้ ออกมา จากนันเผาส่ ้ วนที่เหลือ!" (นี่เป็ นกลยุทธ์ของชาวแอสซีเรี ย)

เซียวอวี๋ใช้ วิธีเดียวกันกับที่เขาเคยใช้ กบั ค่ายโจรที่ผ่านมา เซียวอวี๋สงั่ ให้ กองทัพของเขาถอด

เสื ้อผ้ าของพวกโจรที่ตายในสนาบรบออกและนํากลับไปด้ วย ในยุคนี ้นัน้ เสื ้อผ้ ายังมีค่างวดไม่
น้ อย จะดีกว่าหรื อไม่ที่จะเอาเสื ้อผ้ าพวกนี ้กลับไปแจกจ่ายให้ กบั ผู้คนที่ขาดแคลนและกําลังจะ
หนาวตาย?

พวกออร์ คนันปฏิ
้ บตั ิหน้ าที่ได้ อย่างสมบูรณ์แบบ พวกมันหยิบฉวยทุกสิ่งจากพวกโจรไม่เว้ น
แม้ กระทัง่ กางเกงใน

"อสูร38 กางเกงในมันไม่จําเป็ น! อสูร56 รองเท้ าพวกนันมั

้ นเน่าไปแล้ ว! เอากลับไปคืนที่เดิม
แล้ วเผามันทิ ้งซะ!"

เซียวอวี๋ใช้ ตวั เลจขเพื่อจําแนกพวกออร์ ค หมายเลขของมันถูกเรี ยกตามคิวที่สร้ าง เขาไม่

ต้ องการที่ใส่เพียงตัวเลข ดังนันเขาจึ
้ งใส่คําเรี ยกนําหน้ าก่อนเติมด้ วยตัวเลขเพื่อแยกความต่าง
ระหว่างกองทัพต่างๆ ด้ วยเหตุนนพวกออร์
ั้ คจึงถูกเรี ยกว่า อสูร1,อสูร2 ,...... เหล่าพลธนูจะ
ถูกเรี ยกว่า ธนู1,ธนู2,..... พวกนักล่าก็จะเป็ น นักล่า1,นักล่า2,....

ฟ็ อกซ์ตระเวนขนสมบัติไปทัว่ ทังค่
้ าย เขาถูกใช้ งานราวกับทาสผู้หนึง่ เขายังไม่มีแม้ แต่เงินเดือน!
ในครัง้ นี ้เขาขนเอาทองออกมาได้ กว่า 400,000 เหรี ยญและวัตถุดิบอื่นๆ

วัตถุดิบส่วนใหญ่ถกู ไฟมอดไหม้ ไปแล้ ว ด้ วยเหตุนี ้การทําธุรกิจในครัง้ นี ้จึงมีผลรับไม่เท่ากับค่าย

ก่อนหน้ าที่พวกเขาได้ รับเงินทองและวัตถุดิบมากมาย

เหล่าโจรที่ถกู จับเป็ นทาสนันทํ

้ าตามอย่างว่าง่าย พวกมันได้ เห็นสิ่งที่เกิดขึ ้นกับผู้ขดั ขืนแล้ ว มันผู้
จะถูกพวกออร์ คตัดแขนและฉีกเนื ้อกินสดๆ ฟ็ อกซ์สอบปากคําพวกมันให้ คายทุกสิ่งออกมาโดย
ใช้ พวกออร์ คให้ เกิดประโยชน์
มีห้องห้ องลับของมาร์ คสั อยู่ไม่กี่แห่งที่ฟ็อกซ์สามารถหามันพบ มาร์ คสั ทราบว่าสักหนึง่ มัน
จะต้ องมีการสู้รบอย่างดุเดือดกับขุมอํานาจสักแห่ง ดังนันมั้ นจึงเตรี ยมห้ องลับและทางหนีทีไล่
เอาไว้ มิคาดในศึกที่ผ่านมานันมั้ นไม่มีแม้ แต่โอกาศที่จะหลบหนี

เซียวอวี๋ต้องรี บกลับไปและใช้ เหรี ยญทองพวกนี ้เพื่อเตรี ยมการทําสงครามกับแคร์ รี่ เขาตระหนัก

ดีว่าในครัง้ นี ้มันจะไม่ง่ายเฉกเช่นครัง้ ก่อน แคร์ รี่แน่นอนว่าต้ องทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างออกมาเพื่อ
คว้ าชัยชนะ

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ แปลกๆยามเมื่อมองดูกลุ่มเอลฟ์หญิงบูชาทิรันด้ าอย่างไม่ลืมหูลืมตา

เขาใช้ ข้ออ้ างที่เรี ยบง่ายในการทําให้ ผ้ อู ื่นเชื่อว่าเขาได้ รับเลือกให้ เป็ นผู้นําเหล่าเอลฟ์ ออร์ ค และ
คนแคระในการฟื น้ ฟูความรุ่งโรจน์ของทังสามเผ่ ้ าพันธุ์ขึ ้นอีกครา

"เทพแห่งเหล่าออร์ คและเทพแห่งเหล่าเอลฟ์ทราบดีว่าข้ านันมี ้ ชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่ที่จะเป็ น

ราชันย์ผ้ ปู กครอง นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่ข้าได้ รับเลือกในการนําพวกเขากลับไปรุ่งเรื องหรื ออาจจะ
เหนือยิ่งกว่าในอดีต........"

จากคําโกหกเหล่านัน้ ในตอนนี ้มันกลับเริ่มที่จะกลายเป็ นความจริงเข้ าไปทุกที........

ทิรันด้ านันเป็
้ นเทพธิดาของเหล่าเอลฟ์......หากว่าเซียวอวี๋สามารถอัญเชิญทอร์ ล ผู้ซงึ่ ถูกจดจําใน
ฐานะเทพแห่งเผ่าพันธุ์ออร์ คมาได้ ล่ะก็ เช่นนันเขาก็
้ อาจจะสามารถฟื น้ ฟูทงสองเผ่
ั้ าพันธุ์ให้
กลับมายิ่งใหญ่ได้ อีกครัง้

ถ้ อยคําโกหกที่เขาคิดขึ ้นอย่างง่ายๆและป่ าวประกาศไปทัว่ นันดู

้ จะสมจริงขึ ้นเรื่ อยๆ แม้ กระทัง่
บางทีมนั อาจจะกลายเป็ นความจริงในสักวันหนึง่ ........

นี่ใช่ประสงค์ของพระเจ้ าหรื อไม่?

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 39

BANK WUTTHIPHAN·5 กันยายน 2017

เซียวอวี๋กลับมาที่เมืองไลอ้ อนพร้ อมด้ วยทัพแกร่งของเขา

มีผ้ คู นนับไม่ถ้วนที่ออกจากเมืองมารอต้ อนรับและร่ วมแสดงความยินดีกบั ชัยชนะของเซียวอวี๋อ

ย่างอุ่นหนาฝาคัง่

พ่อบ้ านหงส์ หัวหน้ าทหารฮุ่ย และบรรดาพี่สะใภ้ ได้ จดั เตรี ยมการเฉลิมฉลองอย่างเอิกเกริก

เมืองไลอ้ อนไม่ได้ ยินดีกบั ชัยชนะของกองทัพมาเนิ่นนานแล้ ว หลังจากที่สิบปี หลังมานี ้เซียวซาน
เทียนได้ พา่ ยแพ้ ติดต่อกันและสูญเสียไพร่พลไปเป็ นจํานวนมาก ด้ วยเหตุนนชาวเมื
ั้ องจึงเหนื่อย
หน่ายกับสงครามและมีบางส่วนที่ย้ายครอบครัวหนีออกไป

สงครามนันสร้
้ างภาระให้ กบั พวกเขา สงครมนันทํ
้ าให้ สมาชิกภายในครอบครัวของพวกเขาต้ อง
จากไปตลอดกาล มันยังทําให้ พวกเขาต้ องจ่ายภาษี ที่หนักขึ ้นและอื่นๆอีกมาก นี่จงึ ทําให้
ชาวเมืองต่างไม่ชื่นชอบสงคราม

แต่ทว่าในครัง้ นี ้นันต่
้ างออกไปอย่างสิ ้นเชิง แม้ ว่านี่จะเป็ นการทําสงครามเช่นกัน แต่ในครัง้ นี ้มัน
กลับไม่ได้ สร้ างภาระ กลับกันมันยังช่วยทําให้ พวกเขามีความเป็ นอยู่ที่ดีขึ ้น เซียวอวี๋จะนําวัสดุ
,วัตดุ ิบต่างๆที่เขาปล้ นจากพวกโจร เช่น เสื ้อผ้ า อาหาร และของใช้ จําเป็ นอีกมากมาขายให้ กบั
ชาวเมืองในราคาถูกแสนถูก นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ได้ ออกประกาศงดเว้ นภาษี ให้ กบั ชาวเมืองอีก
ถึง 3 ปี เต็ม

นัน่ เป็ นผลให้ ประชาชนประชาชนสนับสนุนสงครามในยุคของเซียวอวี๋ จากสิ่งที่เกิดขึ ้นเหล่านี ้

พวกเขาย่อมได้ รับมากกว่าสูญเสีย

เซียวอวี๋ตระหนักดีว่าผู้คนจะสนับสนุนเขาตราบใดที่พวกเขาสนใจในสิ่งนัน้ เซียวอวี๋จงึ วางแผน

ที่จะนําเสนอสิ่งใหม่ๆเพื่อดึงดูดให้ ผ้ คู นหันมาสนับสนุนเขามากยิ่งขึ ้น เขาวางแผนที่จะสร้ าง
ชื่อเสียงให้ กบั ดินแดนและอื่นๆ และก้ าวขึ ้นเป็ นวีรบุรุษแห่งสงคราม

เซียวอวี๋ทราบว่า หากเขายังต้ องการจะชนะอีกครัง้ เช่นนันเขาก็

้ จําต้ องเปลี่ยนจากสงคราม
ส่วนตัวขึ ้นเป็ นสงครามของดินแดน
พ่อบ้ านหงส์แววตาเป็ นประกายยามเมื่อมองเห็น พวกเชลย สมบัติที่บรรจุเต็มหลายสิบเกวียน
และเหรี ยญทองที่เซียวอวี๋นํากลับมา

ดินแดนในตอนนี ้นันอยู้ ่ในสภาวะขัดสนอย่างยิ่ง แม้ ว่าในในตอนนี ้ประชาชนจะยังไม่ขาดแคลน

อาหารและเสื ้อผ้ า แต่พอ่ บ้ านหงส์หงส์ก็ทราบดีว่าเรื่ องเช่นนี ้ควรเตรี ยมการไว้ ตงแต่
ั ้ เนิ่นๆ
ในตอนนี ้จู่ๆพวกเขาก็มีเงินทองไหลมาเทมา อีกทังยั ้ งได้ รับทรัพยากรมามากมาย เขาเคยเห็น
ค้ านที่เซียวอวี๋จะยกเลิกการจัดเก็บภาษี ถึง 3 ปี เต็ม ท้ ายที่สดุ แล้ วเขาก็ไม่สามารถเกลี ้ยกล่อม
เซียวอวี๋ให้ เปลี่ยนใจได้ สําเร็จ

เซียวอวี๋สงั่ ให้ พวกออร์ คขนย้ ายเหรี ยญทองจํานวน 300,000 เหรี ยญกลับไปและทิ ้งเงิน
100,000 เหรี ยญกับสิ่งของอื่นๆไว้ ให้ พอ่ บ้ านหงส์ เซียวอวี๋ให้ พวกทาสที่ได้ รับการปลดปล่อย
ออกมาให้ อาศัยอยู่ภายในเมืองไลอ้ อน ขณะที่เขาจะนําเงิน 300,000 เหรี ยญ กองทัพ และ
พวกทาสที่เป็ นโจรกลับไปยังฐานทัพของเขา เขาต้ องการจะใช้ พวกโจรเป็ นแรงงานทาสภายใต้
การควบคุมของเหล่าออร์ ค โทษเช่นนี ้ยังนับว่าเบาอย่างมากหากเปรี ยบเทียบกับความเลวที่
พวกมันเคยกระทํามาในอดีต

เซียวอวี๋ได้ จดั พิธีศพขึ ้นอย่างยิ่งใหญ่เมื่อกลับถึงฐาน เขาตรวจสอบความเรี ยบร้ อยของเหล่า

นักรบที่ผลิตขึ ้นมาใหม่และรวมพวกเขาเข้ าเป็ นส่วนหนึง่ ของกองทัพ

เขายังได้ จดั สร้ างรถจู่โจมอีก 8 คัน พวกมันจะมีประโยชน์อย่างมากในการใช้ ป้องกันเมืองไล

อ้ อน ยิ่งไปกว่านันเขายั
้ งพอใจกับผลงานของพวกมันยิ่งในสงครามที่ผ่านมา ในตอนนี ้เขามีเงิน
อยู่ในมือแล้ ว ดังนันเขาจึ
้ งไม่ลงั เลที่จะจัดซื ้ออาวุธทําลายล้ างสูงเช่นนี ้มาเพิ่มเติม
เซียวอวี๋ไม่ใช่ได้ รับมาเพียงแค่เหรี ยญทองเพียงอย่างเดียว แต่ค่าคุณความดีของเขาก็ยงั เพิ่มขึ ้น
อีกมหาศาล ในตอนนี ้เขามีค่าคุณความดีมากกว่า 10,000 แต้ มเข้ าไปแล้ วจากผลงานการสู้
รบที่ผ่านมา

เป็ นเรื่ องปกติที่เขาจะได้ รับมันมามากมายเช่นนี ้ ในครัง้ ก่อนนันเขาทํ

้ าเพียงตัง้ รับการบุกโจมตี
จากกองทัพของแคร์ รี่ ทว่าในครานี ้เขากลับเป็ นฝ่ ายโอบล้ อมและโจมตีกองกําลังโจรของมาร์ คสั

แม้ ว่าคะแนนถึง 10,000 แต้ มอาจจะดูมากมาย แต่หลังจากคํานวณอย่างรวดเร็วแล้ ว

เซียวอวี๋ก็พบว่าเขาอาจจะต้ องใช้ พวกมันไปจนหมดในทันที

เซียวอวี๋จ่ายค่าคุณความดี 2,000 แต้ มในโรงตีเหล็กของออร์ คเพื่อพัฒนารถยิงทําลายของ

พวกออร์ ค

เขาวางแผนที่จะใช้ รถยิงทําลาย 10 คันในสงครามที่กําลังจะมาถึง

เขาทราบดีว่าเครื่ องจักรเหล่านี ้จะยังมีประสิทธิภาพมากเสียยิ่งกว่าทหารนับพันเสียอีกยามเมื่อ

ต้ องป้องกันเมือง รถยิงทําลายของออร์ คนัน้ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เขาทราบดีว่าควรจะทําเช่น
ไรให้ พวกมันเปล่งประกายได้ สงู สุด

ประสิทธิภาพของรถจู่โจมและรถยิงทําลายนันยอดเยี
้ ่ยม แน่นอนว่าราคาของพวกมันย่อมไม่ใช่
ถูกๆ เขาต้ องจ่ายออกไปกว่า 180,000 เหรี ยญเพื่อจัดสร้ างรถจู่โจม 8 คันและรถยิงทําลาย
10 คัน ในเวลาเพียงชัว่ กระพริบตา ภูเขาเงินทองของเขากลับหดหายไปกว่าครึ่ง
นอกจากนี ้เขายังก่อสร้ างโรงตีเหล็กแห่งที่สองไว้ สําหรับพวกออร์ คและโรงตีเหล็กของมนุษย์อีก
ทังสองแห่
้ งนี ้ต้ องใช้ ค่าคุณความดีของเขาออกไปถึง 2,000 แต้ ม

นักรบที่สร้ างขึ ้นใหม่นนยั

ั ้ งไม่มีชดุ เกราะ ไม่ใช่ว่าเขานันไม่
้ มีเงินทองมากเพียงพอ หากแต่เป็ น
เพราะว่าการจัดสร้ างชุดเกราะสําหรับนักรบทังหมดนั ้ นใช้
้ เวลานานมากเกินไป นอกจากนี ้เหล่า
นักรบที่กลับมาจากสนามรบเกราะของพวกเขานันได้ ้ รับความเสียหายและมันจําเป็ นจะต้ องใช้
เวลาซ่อมแซม

เซียวอวี๋ต้องการที่จะเตรี ยมนักรบทุกนายให้ พร้ อมที่สดุ ก่อนที่เขาจะต้ องเผชิญหน้ ากับกองทัพ

ของแคร์ รี่อีกครัง้ นี่จงึ เป็ นเหตุผลที่ว่าเหตุใดเขาจึงจัดสร้ างโรงตีเหล็กเพิม่ ขึ ้นอีก

เขาได้ ใช้ ค่าคุณความดีไปกว่า 6,000 แต้ มและยังคงเหลืออยู่ราว 5,000 แต้ ม

ทิรันด้ าและกรอมนันอยู้ ่ในระดับ 10 เรี ยบร้ อยแล้ ว โรงตีเหล็กและโถงนักล่าสามารถจัดสรร

อาวุธและชุดเกราะใหม่ให้ กบั พวกฮีโร่ได้ แล้ ว เซียวอวี๋พบว่าเหล่าฮีโร่สามารถใช้ ชดุ เกราะเซ็ต
หนึง่ ได้ แล้ วหลังจากที่ระดับของพวกเขาเพิม่ ขึ ้น เซียวอวี๋กลายเป็ นประหลาดใจ นัน่ ก็เพราะ
เมื่อทิรันด้ าและกรอมสวมใส่อปุ กรณ์เซ็ตทีหนึง่ นี่แล้ ว ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะทะยานขึ ้น
อีกมหาศาล แต่ทว่าเขาจําเป็ นต้ องจ่ายค่าคุณความดี 2,000 แต้ มและเงิน 20,000
เหรี ยญเพื่อจัดซื ้ออุปกรณ์ชดุ นี ้มา เพียงชัว่ พริบตา ค่าคุณความดีของเขาก็มลายหายไปอีกกว่า
4,000 แต้ ม แต่เขากลับไม่ได้ เสียใจหรื อลังเลใดๆเลยยามเมื่อเลือกซื ้อพวกมันมา

เซ็ตเกราะทีหนึง่ ของกรอมนันมี
้ อยู่ด้วยกัน 8 ชิ ้น เกราะชุดนี ้จะครอบคลุมไปทัว่ ร่างกายของเขา
กรอมดูราวกับขุนพลผู้ชาญศึกหลังจากสวมใส่มนั แล้ ว เซียวอวี๋กลายเป็ นอ้ าปากค้ างเมื่อพบว่า
หลังจากที่กรอมสวมใส่มนั ครบเซ็ตแล้ วความแข็งแกร่งของกรอมได้ เพิม่ ขึ ้นมาถึง 2 เท่า เขา
ทราบได้ ในทันทีว่าหากกรอมต้ องปะมือกับมาร์ คสั อีกหนเพียงการเคลื่อนไหวเดียวของกรอมก็
สามารถปลิดปลงศีรษะของมาร์ คสั ลงมาได้ แล้ ว

เซ็ตเกราะทีหนึง่ ของทิรันด้ าก็มีชิ ้นส่วนอยู่ 8 ชิ ้นเช่นเดียวกัน มันเป็ นเกราะที่ถกู ออกแบบมา

อย่างปราณีตและงดงาม พลังป้องกันของทิรันด้ าถูกยกระดับขึ ้นขณะที่เกราะเปล่งแสงสีเขียว
ออกมาเป็ นครัง้ คราว

เซียวอวี๋คิดว่ามันจําต้ องใช้ เวลาเนิ่นนานกว่าจะผลิตเกราะเซ็ตนี ้ออกมาได้ แต่เขากลับพบว่ามัน

มีให้ พร้ อมใช้ งานในทันทีที่ฮีโร่มีระดับถึง 10 ถ้ าหากนับตามความเข้ าใจของเขาแล้ วล่ะก็ไม่ใช่
ว่าเกราะเซ็ตที่สองจะถูกปลดล็อคออกมาเมื่อฮีโร่มีระดับถึง 20 หรอกหรื อ?

เซียวอวี๋กําลังวาดฝั นถึงอนาคต

ในตอนนี ้เขามีฮีโร่ ที่สวมใส่ชดุ เกราะเซ็ตทีหนึง่ อยู่ข้างกาย หากแต่เซียวอวี๋กลับรู้สกึ ซึมเศร้ า

เล็กน้ อย เขาต้ องการจะให้ นกั รบทุกนายภายใต้ ร่มธงของเขาสวมใส่ชดุ เกราะเซ็ตทีหนึง่ นี ้
เช่นเดียวกัน นอกจากนี ้ยังดูเหมือนว่ามันจะมีการจํากัดระดับที่จะสวมใส่อยูอ่ ีก เหล่านักรบ
ทัว่ ไปจําต้ องไปให้ ถึงระดับที่ 10 เสียก่อนแม้ ว่าในตอนนี ้เขาจะมีเงินหรื อค่าคุณความดีมากพอ
ก็ตาม หากแต่เขาก็ยงั ไม่สามารถซื ้อมันมาได้

เซียวอวี๋ยงั ต้ องการเกราะเซ็ตนี ้ให้ กบั ตนเองอีก 1 ชุด แต่ทว่าในตอนนี ้เขายังอยู่ที่ระดับ 6 ซึง่

ระบบไม่อนุญาติให้ เขาซื ้อ นอกจากนี ้จ้ าวมนตราเองก็ยงั อยู่ในระดับที่ 6 เช่นเดียวกัน ช่างน่า
เสียดายที่เขายังไม่สามารถจัดซื ้อมันให้ กบั จ้ าวมนตราได้ มิฉะนันพลั
้ งป้องกันของจ้ าวมนตรา
สมควรเพิม่ ขึ ้นมาอีกโข
เซียวอวี๋ต้องจ่ายออกไปมากกว่า 40,000 เหรี ยญทองเพื่อซื ้อทังสองเซ็
้ ตมา แม้ ว่าเขาจะรู้สกึ
หดหู่อยู่นิดหน่อย แต่เขาก็สามารถโล่งใจได้ ว่าฮีโร่ ของเขาจะไม่ตกตายโดยง่าย เซียวอวี๋ทราบว่า
ชีวิตของฮีโร่ นนมี
ั ้ ค่ามหาศาล ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อาจสูญเสียพวกเขาไปในสงครามได้

เขาจ่ายเงินออกไปเพื่อซ่อมแซมอุปกรณ์สวมใส่ที่เสียหาย ใช้ มนั ซื ้อโพรง บ่อนํ ้าแสงจันทร์ ฟาร์ ม

และสุดท้ ายเขาก็พบว่าตนเองนันสิ
้ ้นเนื ้อประดาตัวเสียแล้ ว

เซียวอวี๋จงึ ตัดสินใจที่จะออกทํามาหากินอีกครัง้ มิฉะนันเขาจะไม่

้ สามารถขยับขยายสิ่งใด
เพิม่ เติมได้ อีก

................................

.................................

เซียวอวี๋เห็นว่าเมืองไลอ้ อนกําลังยุ่งวุ่นวายกับการเตรี ยมตัวยามเมื่อเขากลับไปถึง พ่อบ้ านหงส์

กําลังจัดหาที่พกั ให้ กบั เหล่าทาสที่ได้ รับการปล่อยตัวออกมา

เซียวอวี๋เห็นพ่อบ้ านหงส์และบรรดาพี่สะใภ้ ของเขากําลังยุ่งวุ่นวายกับการแจกจ่ายสิ่งของ

เครื่ องใช้ ให้ กบั เหล่าทาสพวกนัน้ ดังนันเขาจึ
้ งไปพบหัวหน้ าทหารฮุ่ยเพื่อหารื อกลยุทธ์สําหรับ
รับมือกับกองทัพของแคร์ รี่

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 40

BANK WUTTHIPHAN·5 กันยายน 2017
หัวหน้ าทหารฮุ่ยกําลังฝึ กซ้ อมให้ เหล่าทหารใหม่อยู่ นัน่ เนื่องมาจากฏใหม่ที่ออกโดยเซียวอวี๋
เหล่าทหารใหม่จะได้ รับความเป็ นอยู่ทีดี มีเบี ้ยเลี ้ยงที่สงู ครอบครัวจะได้ รับเงินชดเชยในกรณีที่
พวกเขาเสียชีวิต งดเว้ นภาษี ตลอดชีพและอื่นๆ นี่จึงเป็ นเหตุให้ มีผ้ เู ยาว์รุดมาสมัครเข้ ากองทัพ
กันอย่างล้ นหลาม

ในเวลานี ้หัวหน้ าทหารฮุ่ยมีกองกําลังในสังกัดกว่า 1,000 นายแล้ ว เพียงแต่พวกเขาทังหมด ้

ยังคงขาดประสบการณ์การสู้รบจริงอยู่ นัน่ จึงเป็ นเหตุให้ หวั หน้ าทหารฮุ่ยเข้ มงวดในการฝึ กมาก
ยิ่งขึ ้นเพื่อให้ พวกเขากลายเป็ นไพร่ พลที่สามารถใช้ งานได้ โดยเร็วที่สดุ อาวุธและชุดเกราะที่พวก
เขาสวมใส่ล้วนเป็ นของพวกโจรที่เซียวอวี๋นํากลับมา

ทหารทุกนายหยุดการซ้ อมมือในทันทียามเมื่อเห็นเซียวอวี๋ก้าวเข้ ามาในสนามฝึ ก หัวหน้ าทหาร

ฮุ่ยรี บนําทหารมาตังแถวเพื
้ ่อแสดงความเคารพเซียวอวี๋ หัวหน้ าทหารฮุ่ยนันเข้
้ มงวดกับระเบียบ
วินยั ทางกองทัพเป็ นอย่างมาก

เหล่าทหารมองไปยังเซียวอวี๋ด้วยความเคารพและเทิดทูน

พวกเขาทุกคนได้ เห็นทาสที่ถกู ปลดปล่อยและเหล่าโจรที่ถกู จับกุมแล้ วในตอนเช้ า ลอร์ ดของ

พวกเขาได้ ออกไปและนําหลายสิ่งหลายอย่างกลับมาอย่าง่ายดาย พวกเขาสามารถสัมผัสได้ ถึง
ความรุ่งโรจน์ภายใต้ การนําของนายเหนือผู้นี ้

เซียวอวี๋ยิ ้มและโบกมือให้ เหล่าทหารกลับไปฝึ กซ้ อมต่อ จากนันเขาจึ

้ งเรี ยกหัวหน้ าทหารฮุ่ยเข้ า
มาหารื อ
"ท่านลุงฮุ่ย สถานการณ์ทางฝั่ งของแคร์ รี่เป็ นอย่างไรบ้ าง?" เซียวอวี๋เอ่ยปากถามขึ ้นมา
หัวหน้ าทหารฮุ่ยนันรั
้ บผิดชอบดูแลการข่าวเกี่ยวกับสถานการณ์ของฝ่ ายแคร์ รี่

อันที่จริงการรวบรวมข่าวสารเกี่ยวกับสถานการณ์กองทัพของแคร์ รี่นนไม่
ั ้ ใช่เรื่ องยากมากนัก
ดินแดนที่บิดาของแคร์ รี่ปกครองอยู่นนไม่
ั ้ ได้ มีประสบการณ์ในการทําสงครามมากนัก ดังนัน้
การป้องกันหน่วยจารชนของฝ่ ายศัตรูจงึ มีโครงสร้ างไม่แข็งแรงนัก ท่านสามารถทราบทุกสิ่งที่
ต้ องการเพียงแค่ส่งคนปะปนไปกับคาราวานพ่อค้ า

"ท่านลอร์ ด ตามข่าวกรองที่ได้ รับมานัน้ แคร์ รี่ได้ รับกองทัพมาถึง 20,000 นาย พวกมันเป็ น

ทหารราบเกราะหนัก มีผ้ ใู ช้ มนตรา 5 คน และผู้ฝึกยุทธ์กว่า 30 คน

ในตอนนี ้พวกมันสามารถเข้ าโจมตีพวกเราได้ ตลอดเวลา หากแต่ทว่าแคร์ รี่นนต้

ั ้ องการที่จะ
แสดงอานุภาพของกองทัพและสร้ างความกดดันแก่ฝั่งเรา ดังนันข้
้ อมูลจึงไม่ได้ ถกู เก็บเป็ น
ความลับใดๆและสามารถสืบทราบโดยง่าย แคร์ รี่นนอวดอ้
ั้ างว่าจะตัดหัวเหล่าออร์ คทังหมดลง
้
มาและนํากลับไปเป็ นเครื่ องประดับ"

หัวหน้ าทหารฮุ่ยยืนนิ่งขณะรายงานต่อเซียวอวี๋ เขาแสดงความเคารพต่อเซียวอวี๋ ซึง่ นัน่

หมายความว่าเขาได้ ยอมรับเซียวอวี๋ในฐานะผู้ปกครองที่แท้ จริงแล้ ว ก่อนหน้ านี ้หัวหน้ าทหารฮุ่
ยยอมรับเซียวอวี๋ในฐานะนายน้ อยแห่งตระกูล หากแต่ทกุ อย่างก็เปลี่ยนไปหลังเซียวอวี๋ประสบ
ความสําเร็จอย่างดงาม

หัวหน้ าทหารฮุ่ยยอมรับเซียวอวี๋ยามเมื่อเขาได้ ประกาศนโยบายและออกกวาดล้ างพวกโจร เขา

เชื่อว่าเมืองไลอ้ อนจะเติบโตและรุ่งโรจน์ภายใต้ การนําของเซียวอวี๋
เซียวอวี๋ยกยิ ้มขณะที่ฟังรายงานของหัวหน้ าทหารฮุ่ย "ให้ พวกมันมาและส่งมอบอุปกรณ์ให้ กบั
พวกเรา หึห"ึ

หัวหน้ าทหารฮุ่ยมองเห็นใบหน้ าที่ไร้ กงั วลของเซียวอวี๋ เขาจึงกล่าวออกมา "นายท่าน ครานี ้

กองทัพของแคร์ รี่ที่ยกนันไม่
้ ได้ อ่อนแอเลย ข้ าคิดว่ามันเป็ นการยากที่สามารถต้ านทานทหาร
เกราะหนักด้ วยพวกออร์ คได้ ตามประวัติศาสตร์ ที่ผา่ นมาแล้ ว ในสงครามขนาดใหญ่ฝ่ายมนุษย์
มักจะมีชยั เหนือพวกออร์ คอยู่บ่อยครัง้ ซึง่ ในทุกครัง้ นันล้
้ วนมีทพั เกราะหนักเข้ าเกี่ยวข้ องอยู่
เสมอ โดยปกติแล้ วนักรบออร์ คจะสามารถรับมือกับทหารทัว่ ไปราว 4 - 5 คนได้ โดยไม่มี
ปั ญหา หากนายท่านวางแผนได้ ดีการจะให้ ออร์ ครับมือกับมนุษย์พร้ อมกัน 10 คนนันย่ ้ อม
เป็ นไปได้

ทว่า กระแสของสงครามจะพลิกตลบทันทีที่ทพั ทหารเกราะหนักเข้ าสู่สนามรบ จะเกิดการ

สูญเสียอย่างหนักแม้ ว่าจะให้ พวกออร์ ค 1000 นายเข้ าปะทะกับทัพทหารเกราะหนัก 1000
นายก็ตาม ยิ่งถ้ าหากฝ่ ายศัตรูมีทพั ม้ าเกราะหนักเข้ าร่วมด้ วยแล้ วคงเป็ นการยากที่เหล่าออร์ ค
จะต้ านทานไหว อีกทังภายในกองทั
้ พของแคร์ รี่ยงั มีผ้ ใู ช้ มนตราด้ วยอีก แน่นอนว่ายังมีอาวุธ
หนักแลอุปกรณ์ตีเมือง ข้ าคิดนี่เป็ นภาระหนักเกินกว่าพวกออร์ คจะรับไหวขอรับ"

เซียวอวี๋เข้ าใจว่าหัวหน้ าทหารฮุ่ยกําลังกังวลเกี่ยวกับจํานวนทหารของเมืองไลอ้ อน แต่ทว่า

เซียวอวี๋นนยั
ั ้ งคงใจเย็นได้ อยู่ จะอย่างไรเสียเขาก็ไม่ได้ คิดจะใช้ แต่เพียงกองทัพออร์ คออกต้ าน
ศึกอยู่แล้ ว เขายังมีกองทัพที่รุกรับได้ ทกุ ระยะ ยังมีรถจู่โจมและรถยิงทําลายอยู่ ตราบใดเท่าที่
เขาเลือกใช้ กลยุทธ์ได้ อย่างเหมาะสมแล้ ว กระทัง่ ทหาร 20,000 นายเขาก็ไม่เห็นอยู่ใน
สายตา
นอกจากนี ้จํานวนของเหล่าออร์ คยังเพิม่ ขึ ้นกว่าครัง้ ที่แล้ ว ยังไม่รวมถึงว่าออร์ คและเอลฟ์ชุดแรก
ล้ วนแล้ วแต่อยู่ในระดับที่ 3 กระทัง่ มีบางนายที่อยู่ในระดับที่ 4 ความแข็งแกร่งของเหล่าออร์ ค
ได้ เพิม่ เติมขึ ้นมากว่า 3 ส่วนเมื่อมาถึงระดับที่ 3 ยิ่งเมื่อมีทกั ษะคลุ้มคลัง่ เข้ าช่วยด้ วยแล้ วการ
จะสังหารทหารมนุษย์ 7 หรื อ 8 นายย่อมไม่เป็ นปั ญหา

เหล่าพลธนูนนมี ั ้ ทกั ษะยิงอย่างแม่นยําเพิม่ เติมเข้ ามาเมื่ออยู่ในระดับที่ 3 ดังนันพวกเขาย่

้ อม
สามารถยิงผ่านหมวกเกราะและทําลายดวงตาของศัตรูได้ อย่างแม่น ทัพทหารเกราะหนักนันจะ ้
ห่อหุ้มร่างกายด้ วยชุดเกราะอยู่ทวั่ ทังตั
้ ว แต่ทว่านัน่ กลับไม่รวมถึงบริ เวณดวงตาที่พวกมันยัง
ต้ องเว้ นว่างเอาไว้ อยู่ ช่องว่างของมันยังพอจะให้ ลกู ธนูเล็ดลอดเข้ าไปได้

นอกจากนี ้ยังทิรันด้ ายังมีทกั ษะรัศมีจ้าวแห่งธนูอยู่ ทักษะนี ้จะช่วยเสริมความรุนแรงและระยะ

โจมตีให้ กบั เหล่าพลธนู นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั มีพลปื น พลเดินเท้ า รถจู่โจม รถยิงทําลาย
กองทัพของแคร์ รี่ย่อมคาดไม่ถึงว่าจะต้ องเผชิญกับทัพแกร่งเหล่านี ้

เซียวอวี๋มีความมัน่ ใจในกองทัพของเขาอย่างมาก ทว่าคํากล่าวของหัวหน้ าทหารฮุ่ยก็ได้ กระตุ้น

ความสนใจของเขาขึ ้นมา แน่นอนว่าเขานันม่ ้ ได้ สนใจกับความแข็งแกร่งของกองทัพแคร์ รี่
หากแต่ว่าเป็ นประวัติศาสตร์ ลุงฮุ่ยกล่าวว่าเคยมีการใช้ กองทัพทหารเกราะหนักเข้ าปราบพิชิต
พวกออร์ คอยู่ เป็ นไปได้ หรื อไม่ว่าครัง้ หนึง่ เคยมีมหาสงครามระหว่างพวกออร์ คและมนุษย์ ?

"ท่านลุงฮุ่ย ในประวัติศาสตร์ นนเคยมี

ั้ อาณาจักรออร์ คหรื อเอลฟ์คงอยู่หรื อไม่? เผ่าพันธ์ุุ
มนุษย์สามารถเอาชนะพวกออร์ คได้ จริงหรื อ?" เซียวอวี๋ใช้ ประโยชน์จากสถานการณ์นี ้เพื่อ
เลียบเคียงถามข้ อมูลประวัติศาสตร์ ที่เขาไม่ทราบเกี่ยวกับมันทันที
หัวหน้ าทหารฮุ่ยกลายเป็ นงุนงงขณะเอ่ยปากตอบเซียวอวี๋ "ท่านลอร์ ด สิ่งเหล่านี ้ล้ วนถูกบันทึก
ไว้ ในตํารา ท่านที่ไม่ชอบหนังสือย่อมไม่ทราบ เผ่าพันธุ์ออร์ คนันเคยมี
้ จกั รวรรดิที่เกรี ยงไกร
ภายใต้ ผ้ นู ําของพวกมัน ทอร์ ล พวกมันรุ่งโรจน์เป็ นอย่างมาก หากทว่าวันหนึง่ ทอร์ ลกลับหาย
สาปสูญไร้ ร่องรอย นับจากนันจั ้ กรวรรดิของพวกมันก็เสื่อมอํานาจลง

ส่วนพวกเอลฟ์นันก็ ้ ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน พวกเขาแทบจะครอบครองภูเขาทุกลูก แต่อยู่มาวัน

หนึง่ ต้ นไม้ แห่งชีวิตของพวกเขาก็ถกู ทําลายลงและประสบชะตากรรมเฉกเช่นเดียวกับเผ่าออร์ ค"

เซียวอวี๋ก้มหน้ าลงครุ่นคิด "เช่นนันทอร์

้ ลก็คือเทพแห่งเผ่าพันธุ์ออร์ ค ขณะที่ทิรันด้ าก็เป็ นที่ร้ ู จกั
ในนามเทพธิดาแห่งเอลฟ์ นี่คงไม่ได้ หมายความว่าฉันกําลังอยู่ในอาเซรอตหรอกนะ? เกิดอะไร
ขึ ้นกันแน่? ทําไมทวีปอาเซรอตถึงเปลี่ยนเป็ นแบบนี ้ได้ ?"

เซียวอวี๋เข้ าใจว่าอาจจะมีบางสิ่งเกิดขึ ้นกับประวัติศาสตร์ ของอาเซรอตและเพื่อที่ค้นหาความลับ

นันแล้
้ ว เขาจําต้ องใช้ เวลา

"เราควรจะหาเวลาอ่านหนังสือบ้ างแล้ ว" เซียวอวี๋พมึ พํา

"ขอบคุณมาก ท่านลุงฮุ่ย ท่านลุงควรจะไปฝึ กซ้ อมเหล่าทหารต่อ ข้ าจะจัดการด้ านการป้องกัน

เมืองเองหากเวลานันมาถึ
้ ง แคร์ รี่จะถูกขยี ้อย่างย่อยยับอีกครา อย่าได้ ลืมเลือน! ว่าข้ านันถู
้ ก
เลือกสรรโดยเทพแห่งออร์ คและเอลฟ์ และคนแคระ! ข้ าจะเป็ นราชันย์เหนือราชันย์! เพียงแค่
กองทัพอ่อนแอของแคร์ รี่ย่อมไม่สามารถฉุดรัง้ ข้ าได้ เสียด้ วยซํ ้า!"

เซียวอวี๋ฉีกยิ ้มกว้ างขณะใช้ เรื่ องราวนี ้ปลอบประโลมหัวหน้ าทหารฮุ่ย

แน่นอนว่าหัวหน้ าทหารฮุ่ยย่อมไม่ยินยอมเชื่อวาจาผีสางเช่นนี ้ ทวยเทพคงจะตาบอดเสีย
มากกว่าที่เลือกเซียวอวี๋!

อย่างไรก็ตาม เขามองเห็นการแสดงออกที่ดมู นั่ ใจของเซียวอวี๋ มันเป็ นความรู้สกึ ที่ออกมาจาก

ใจ ปราศจากการเสแสร้ งแกล้ งดัดใดๆ ครัง้ ล่าสุดเซียวอวี๋ยงั เคยนําเหล่าออร์ คมีชยั เหนือทหาร
5,000 นายของแคร์ รี่มาแล้ ว บางทีครัง้ นี ้อาจจะมีปาฏิหาริย์เช่นนันเกิ
้ ดขึ ้นอีกครัง้ ก็เป็ นได้ ........

หากพวกเขาสามารถมีชยั เหนือกองทัพ 20,000 นายของแคร์ รี่ได้ ล่ะก็ เช่นนันก็ ้ จะไม่มีขมุ

กําลังใดกล้ าเปิ ดฉากโจมตีเมืองไลอ้ อนอีกต่อไป อาณาจักรแห่งนี ้จะค่อยๆเติบโตขึ ้นทีละก้ าว!

และกุญแจสําคัญของทุกสิ่งที่ว่ามานันอยู
้ ่ที่การศึกครัง้ นี ้..............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 41

BANK WUTTHIPHAN·5 กันยายน 2017

ประชาชนภายในเมืองกําลังขมักเขม้ นกับการทํางานเนื่องจากต้ องเตรี ยมพร้ อมสําหรับสงคราม

ที่กําลังจะมาถึง ผู้คนต่างต้ องการที่จะมีส่วนร่วมในการปกป้องเมืองไลอ้ อน สถานการณ์ในครัง้
นี ้แตกต่างจากยามเมื่อแคร์ รี่เข้ าโจมตีครัง้ ก่อน ในเวลานันไม่
้ มีผ้ ใู ดคาดคิดว่าตระกูลผู้ครอง
เมืองจะไม่ถกู เปลี่ยนมือ พวกเขาจึงปิ ดประตูและขังตัวอยู่ภายในบ้ านเตรี ยมตัวอยู่ภายใต้ ผ้ นู ํา
คนใหม่ แต่ท้ายที่สดุ แล้ วเซียวอวี๋กลับเป็ นฝ่ ายมีชยั เหนือกองทัพของแคร์ รี่
นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ให้ ความสําคัญกับนโยบายหลังการสู้รบซึง่ มอบผลประโยชน์ให้ กบั
ประชาชนอย่างที่ไม่เคยปรากฏขึ ้นมาก่อน ไม่มีดินแดนหรื อเมือง ใดๆที่จะมอบสิทธิประโยชน์
เช่นนี ้ให้ แก่ประชาชน

ด้ วยเหตุนี ้ประชาชนจึงร่ วมแรงใจช่วยเหลือการเตรี ยมการสําหรับสงคราม เพื่อให้ นโบายของ

เซียวอวี๋ยงั สามารถดําเนินได้ ต่อไป พวกเขาจะยังได้ รับผลประโยชน์เช่นนี ้ตราบใดที่เมืองยังอยู่
ภายใต้ การปกครองของเซียวอวี๋

ในระยะสัน้ เซียวอวี๋ประสบความสําเร็จแล้ วในการทําให้ ประชาชนของเมืองร่วมลงเรื อลํา

เดียวกันกับเขา และย่อมไม่มีผ้ ใู ดต้ องการให้ เรื อลําเรื อล่มระหว่างทาง

ผู้ที่สะดวกสบายที่สดุ ก็คือ เซียวอวี๋ เขาทําเพียงแค่แจกจ่ายหน้ าที่ ออกตรวจตราภายในเมือง

และนัง่ ชมการฝึ กซ้ อมของเหล่าไพร่พล ชื่นชมเหล่านางระบํา ถํ ้ามองเหล่าพี่สะใภ้ ชีวิตในยามนี ้
ของเขานับได้ ว่าสะดวกสบายอย่างที่สดุ

เหล่าทาสที่ได้ รับการช่วยเหลือจากค่ายของมาร์ คสั ถูกแบ่งออกเป็ นสองกลุ่ม กลุ่มแรกประกอบ

ประกอบไปด้ วยเหล่าพ่อหรื อชาวบ้ านธรรมดาที่ถกู จับตัวไป ในกลุ่มนี ้กระทัง่ มีชนชันสู
้ งปะปน
อยู่ด้วย กลุ่มที่สองประกอบไปด้ วยเหล่าคนจร ที่ไม่มีที่พกั เป็ นหลักแหล่ง

เซียวอวี๋ได้ มอบค่าสินไหมให้ แก่คนกลุ่มแรกเพื่อให้ พวกเขาสามารถเดินทางกลับบ้ าน ส่วนกลุ่ม

ที่สองเซียวอวี๋ได้ จดั หาที่พกั ให้ แก่พวกเขา ทังยั
้ งมอบสถานะพลเมืองให้ อีก

ระบบสังคมที่ใช้ กนั อย่างแพร่หลายภายในทวีปนี ้นัน้ โดยมากเป็ นการผสมผสานกันระหว่าง

ระบบศักดินาและระบบทาส ยังมีบางเผ่าพันธุ์ที่ถกู มองว่าเป็ นทาสโดยกําเนิด
ดังเช่น ชาวเผ่าเหล็กทมิฬที่ถกู ตีตราอยู่ในสถานะทาสมาโดยตลอด ทาสเพศชายเกือบทังหมดที ้ ่
เซียวอวี๋ช่วยเหลือมาจากค่ายของมาร์ คสั ก็มาจากชนเผ่าเหล็กทมิฬนี ้เอง พวกเขาถูกจับมาจาก
แดนใต้ ที่ห่างไกล ชนเผ่าเหล็กทมิฬนันเป็
้ นอนารยชน ชาวเผ่านี ้มีร่างกายที่แข็งแกร่งและ
ทนทาน เหมาะสําหรับการใช้ แรงงานอย่างยิ่ง ในทุกปี จะมีเหล่านักผจญภัยล่วงลึกเข้ าไปใน
แดนใต้ ของคารัมเพื่อลักพาตัวชาวเผ่าเหล็กทมิฬออกมาและขายให้ กบั ตลาดค้ าทาส อายุขยั
โดยเฉลี่ยของชาวเผ่าเหล็กทมิฬคือ 25 ปี โดยส่วนใหญ่แล้ วสมาชิกเผ่าจะสิ ้นอายุขยั ทันทีที่
อายุครบ 25 ปี

เซียวอวี๋ต้องเผชิญกับความยากลําบากอยู่สองประการในการจะมอบสถานะพลเมืองของ
เมืองไลอ้ อนให้ กบั พวกเขา ประการแรกก็คือ คนเหล่านี ้นันถู ้ กกดขี่ข่มเหงมาเป็ นเวลานาน พวก
เขาต่างเกิดมาในสถานะทาสและมีชีวิตอยู่ในสถานะทาส พวกเขาจะไม่ทราบการวิธีการเอาตัว
รอดหากว่ามอบอิสระให้ กบั พวกเขา ประการที่สองนี ้เป็ นคําค้ านจากพ่อบ้ านหงส์ แน่นอนว่า
พ่อบ้ านหงส์นนจงรั
ั ้ กภักดีกบั ตระกูลเซียวอย่างมาก ทว่าเขาก็เป็ นคนหัวโบราณและไม่อาจ
ยอมรับการตัดสินใจในครังนี ้ ้ของเซียวอวี๋ได้ เขาได้ คดั ค้ านเซียวอวี๋อยู่หลายต่อหลายครัง้ เมื่อ
เซียวอวี๋หยิบยกนโบายใหม่ๆออกมาหารื อ พ่อบ้ านหงส์จะไม่มีทางเห็นด้ วยกับนโยบายงดเว้ น
ภาษี โดยเด็ดขาด หากว่าดินแดนไม่ได้ กําลังอยู่ในสภาวะอ่อนกําลัง ยิ่งไปกว่านันเขายั ้ งไม่เห็น
ด้ วยที่เหล่าทหารจะได้ รับสวัสดิการที่ดีถึงเพียงนัน้ พ่อบ้ าหงส์เชื่อว่ามีเพียงชนชันสู
้ งเท่านันที
้ ่
ควรค่าแก่การจารึกนามเมื่อพวกเขาเสียชีวิต

ครัง้ ก่อน ที่เซียวอวี๋ได้ นําผู้คนมาจากหมู่บ้านของหม่าถง ผู้คนเหล่านันเองก็

้ ได้ รับสถานะ
พลเมืองจากเซียวอวี๋เช่นกัน พวกเขามีคนแก่ เด็กและผู้หญิงอยู่มาก แม้ ว่าพอบ้ านหงส์จะไม่
พอใจกับการตัดสินของเซียวอวี๋ หากแต่เขาก็ไม่กล่าวทัดทานมากความ
ทว่าพ่อบ้ านหงส์นนยื
ั ้ นกรานอย่างหนักแน่นต่อความคิดที่จะมอบสถานะพลเมืองให้ กบั นาง
ระบําและหญิงบําเรอ เขาเชื่อว่าหากมีเรื่ องแบบนี ้เกิดขึ ้นจริง เมืองไลอ้ อนคงต้ องถูกผู้คนหัวเราะ
เยาะไปนับพันปี

ท้ ายที่สดุ เซียวอวี๋ก็ได้ จดั ให้ เหล่านางระบําไปเป็ นบ่าวรับใช้ ของพี่สะใภ้ ทงห้

ั ้ า ซึง่ เขาก็ยงั คงไม่
สามารถมอบอิสระให้ กบั พวกนางได้

ในคราวนี ้ที่เขาตังใจจะมอบอิ
้ สระภาพให้ กบั เหล่าพ่อค้ าและชาวบ้ านที่ถกู พวกโจรจับตัวไป
พ่อบ้ านหงส์ก็ยงั คงคัดค้ านเขา ตามกฎเกณฑ์โดยทัว่ ไปแล้ ว ชนชันสู ้ งที่ช่วยชีวิตชาวบ้ านมาจาก
พวกโจรมีสิทธ์ที่จะใช้ งานคนเหล่านันในฐานะบ่
้ าวรับใช้ ได้ หากว่าครอบครัวของคนเหล่านี ้
ต้ องการนําคนของพวกเขากลับไปก็จําต้ องจ่ายค่าไถ่ตวั

ซึง่ การมอบอิสระภาพให้ กบั ผู้คนที่ถกู โจรจับตัวไปนันถื

้ อว่าก็ถือว่าเป็ นคุณลักษณะของขุนนางที่
ดีด้วยเช่นกัน ดังนันพ่
้ อบ้ านหงส์จงึ ตกลงที่จะมอบอิสระภาพให้ พวกเขาเพื่อเพิม่ พูนชื่อเสียงของ
เซียวอวี๋ ทว่าเขากลับค้ านหัวชนฝาว่าไม่อาจยินยอมให้ เหล่านางบําเรอและชาวเผ่าเหล็กทมิฬ
อยู่ในสถานะพลเมืองได้ โดยเด็ดขาด

เซียวอวี๋ยงั คงยืนกรานในเรื่ องนี ้ พ่อบ้ างหงส์นั ้นพยายามที่จะรักษาเกียรติและศักดิ์ศรี ของ

ดินแดนและของลอร์ ด ความจริงแล้ วทังคู ้ ่นนมี
ั ้ เป้าหมายเดียวกัน หากแต่แนวทางและความคิด
ของพวกเขากลับแตกต่างกันอย่างสิ ้นเชิง

ท้ ายที่สดุ เซียวอวี๋ก็ตดั สินใจจะเก็บชาวเผ่าเหล็กทมิฬไว้ ในฐานะทาส และให้ พอ่ บ้ านหงส์ดแู ล

เรื่ องอาหารการกินของพวกเขา ในส่วนของนางบําเรอนัน้ เซียวอวี๋ได้ ออกคําสัง่ ห้ ามมิให้ ผ้ ใู ด
ล่วงเกินพวกนางโดยไม่ยินยอม พวกนางจะอยู่ในฐานะแรงงานและจะได้ รับปั จจัยการดํารงชีวิต
พื ้นฐาน

โดยปกติแล้ ว เหล่าขุนนางและชนชันสู
้ งมักจะมีนางบําเรอไว้ ภายในบ้ านเพื่อมอบความสุข
สบายให้ กบั พวกเขา ในบางครัง้ พวกเขายังใช้ พวกนางต้ อนรับแขกอีกด้ วย

ซึง่ การเลี ้ยงหญิงสาวชาวเอลฟ์ไว้ ในฐานะสัตว์เลี ้ยงก็ถือเป็ นการแสดงบารมีในฐานะขุนนาง

เช่นกัน ซึง่ สําหรับเซียวอวี๋แล้ วพวกนางไม่ได้ แตกต่างไปจากมนุษย์ทวั่ ไปเลย ซึง่ นัน่ เป็ นเพราะว่า
เขามาจากยุคปั จจุบนั ที่มีความเสมอภาค เขาไม่สามารถยอมรับกับพฤติกรรมที่เหยียบยํ่าและดู
หมิ่นศักดิ์ศรี ของผู้หญิงได้ ทว่าสําหรับในโลกนี ้แล้ ว สิ่งเหล่านี ้ล้ วนเป็ นเรื่ องปกติสามัญ

เซียวอวี๋ถอนหายใจออกมา ในตอนนี ้ความแข็งแกร่ งของเขานันมี

้ อยู่อย่างจํากัด ซึง่ มันไม่เพียง
พอที่จะเปลี่ยนโลกใบนี ้ได้ การจะยกเลิกระบบทาสในสังคมที่ใช้ การปกครองแบบแบ่งแยกชน
ชันนั
้ นแทบจะเป็
้ นเพียงเรื่ องเพ้ อฝั น

เขาทราบดีว่าการเปลี่ยนแปลงเช่นนันจะทํ
้ าให้ ทงทวี
ั ้ ปเข้ าสู่ความโกลาหลและการนองเลือด สิ่ง
นี ้ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ด้วยบุคคลเพียงคนเดียว

เว้ นเสียแต่ว่า......โลกใบนี ้จะอยู่ในกํามือของเขาแต่เพียงผู้เดียว เช่นนันเขาก็

้ จะสามารถผลักดัน
นโยบายใหม่และค่อยๆปรับเปลี่ยนความคิดของผู้คนได้

เขาทราบดีว่าสิ่งนี ้จะต้ องถูกคัดค้ านจากคนหัวโบราณเช่นพ่อบ้ านหงส์อย่างแน่นอน ทว่าหาก

เขากล่าวอ้ างว่าสิ่งนี ้คือประสงค์เหล่าเทพที่ต้องการมอบความเท่าเทียมกันให้ กบั ทุกเผ่าพันธ์ุุ
แล้ วล่ะก็ เช่นนันบางที
้ เขาอาจจะสามารถเปลี่ยนแปลงโลกใบนี ้ได้ อย่างช้ าๆ
เป็ นไปไม่ได้ เลยที่โลกในตอนนี ้นันจะสามารถก้
้ าวข้ ามไปเป็ นระบประชาธิปไตยหรื อสังคมนิยม
ได้ อย่างปุบปั บ

เซียวอวี๋จดจําได้ ว่า ฉางหยาง บุคคลซึง่ ร่างนโยบายที่เปลี่ยนแปลงราชวงศ์ฉิน ยังถูกต่อต้ านเป็ น

อย่างหนักในตอนต้ น เซียวอวี๋เข้ าใจถึงความยากลําบากของฉางหยางในเวลานันได้ ้ ถึงกระนัน้
เซียวอวี๋ก็กําลังวางแผนที่จะปฏิรูปเฉกเช่นเดียวกับที่ฉางหยางได้ เคยกระทําเอาไว้

เซียวอวี๋เข้ าใจดีว่าเขาไม่อาจปกครองทังโลกโดยอาศั
้ ยเพียงความแข็งแกร่งของเหล่าออร์ ค
เอลฟ์ และอื่นๆได้ เพื่อที่จะขึ ้นเป็ นกษัตริย์แล้ วเขายังต้ องได้ รับการสนับสนุนจากประชาชน

เงื่อนไขที่เขากําลังเผชิญอยู่ในขณะนี ้นันก็
้ ไม่ต่างไปจากที่ฉางหยางต้ องเผชิญในช่วงราชวงศ์ฉิน
แม้ แต่คนตาบอดก็ยงั สามารถรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเขาในครัง้ นัน้ ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ
วางแผนที่จะใช้ มนั เมื่อเวลาผ่านไปช่วงหนึง่ ที่ราชวงศ์ฉินนันสามารถปราบพิ
้ ชิตรัฐทัง้ 6 และ
รวมเข้ าเป็ นประเทศจีนอันยิ่งใหญ่ได้ กว่า 8 ส่วนนันเป็
้ นผลงานจากการปฏิรูปของฉางหยาง

นัน่ เหตุผลที่ว่าทําไมเซียวอวี๋จงึ ต้ องวางรากฐานและใช้ การปฏิรูปเหล่านี ้อย่างช้ าๆ

จะอย่างไรเสีย แผนการก็ต้องกระทําไปทีละขัน้ มิฉะนันเหล่

้ าผู้ปกครองดินแดนจากทัว่ ทุก
สารทิศจะต้ องมาถล่มเมืองไลอ้ อนจนย่อยยับอย่างแน่นอน เนื่องจากเขาไปขัดขวาง
ผลประโยชน์ของคนจํานวนมาก

.....................................
.....................................

เหล่าทาสชาวเหล้ กทมิฬต่างได้ รับประทานกันจนอิ่มหนํา พวกเขาได้ รับเสื ้อผ้ าอุ่นๆ อีกทังยั

้ งอยู่
ภายใต้ การปกป้องจากกําแพงหินอันแข็งแกร่ง

พวกเขามีรูปร่างที่สงู ใหญ่ดงั นันกระเพาะของพวกเขาก็

้ ใหญ่ขึ ้นตามด้ วย ทว่าตังแต่
้ เกิดมาพวก
เขายังไม่เคยได้ รับประทานอาหารจนอิ่มหนําเช่นนี ้มาก่อน
ผลผลิตของชนเผ่าพวกเขานันอยู
้ ่ในระดับที่ตํ่า ดังนันพวกเขาจึ
้ งขาดแคลนเสบียงอยู่เสมอ

เซียวอวี๋ได้ มอบมื ้ออาหารและเสื ้อผ้ าอันอบอุ่นให้ แก่พวกเขา นัน่ ทําให้ พวกเขารู้สกึ ราวกับอยู่ใน
สรวงสวรรค์ เซียวอวี๋ได้ ออกคําสัง่ ให้ พวกเขาขนย้ ายหินขนาดใหญ่ขึ ้นไปที่ด้านบนของกําแพง
เขาจําต้ องแน่ใจว่าจะมีหินเพียงพอสําหรับการป้องกันเมือง

เซียวอวี๋ได้ ทดสอบประสิทธิภาพของรถยิงทําลายไปเมื่อไม่กี่วนั ก่อน พวกมันสามารถยิงหินที่

หนัก 500 กิโลกรัมไปได้ ไกลกว่า 300 เมตร ซึง่ หากว่าเปลี่ยนเป็ นหินที่หนัก 200 กิโลกรัม
แล้ ว ระยะการยิงจะอยู่ที่ราวๆ 6 - 700 เมตรเลยทีเดียว

ซึง่ การทดสอบในครัง้ นันกระทํ

้ าอยู่บนพื ้นดิน ซึง่ หากว่ายกมันขึ ้นมาตังบนกํ
้ าแพงแล้ วล่ะก็ หิน
ขนาด 500 กิโลกรัมอาจจะสามารถยิงออกไปได้ ถึง 7 - 800 เมตร เซียวอวี๋พงึ พอใจกับ
ผลลัพธ์นี ้อย่างยิ่ง ดังนันเขาจึ
้ งจําต้ องจัดเตรี ยมหินให้ พร้ อมใช้ ในสงคราม
เซียวอวี๋หยีตาละขณะที่พมึ พํา "มาเลยแคร์ รี่..........กองทัพของแกจะเป็ นหินรองเท้ าให้ ฉนั ก้ าวขึ ้น
ไป!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 42

BANK WUTTHIPHAN·5 กันยายน 2017

ผู้คนภายในเมืองไลอ้ อนนันสั ้ มผัสได้ ถึงความสงบก่อนพายุจะมา หากว่าพวกเขาสามารถ

ต้ านทานและฟั นฝ่ าลูกนี ้ไปได้ ล่ะก็ พวกเขาก็จะพบเจอกับวันที่แสนสดใส ฟ้าหลังฝนนันย่
้ อม
งดงามเสมอ

ในตอนนี ้เซียวอวี๋มีนกั รบที่แข็งแกร่ง 1,000 นายแล้ ว เซียวอวี๋ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อการ

ผลิตนักรบสามารถเสร็จทันกําหนด

เขาทอดสายตามองดู ออร์ ค 500 ตน พลเดินเท้ า 100 นาย พลธนู 200 นาย และพลปื น
อีก 100 นาย เซียวอวี๋นนเต็
ั ้ มไปด้ วยความมัน่ ใจเมื่อสายตาของเขากวาดผ่านกองทัพอัน
เข้ มแข็งนี ้

เซียวอวี๋สงั่ ให้ กรอม ทิรันด้ า และแอนโทนีดาสนําเหล่านักรบของเขาเข้ าสู่ส่วนลึกของเทือกเขา

เพื่อกําจัดสัตว์อสูรและเพิ่มระดับให้ กบั นักรบใหม่

เซียวอวี๋ทราบว่าต้ องให้ เหล่านักรบใหม่เหล่านี ้ผ่านสงครามเพื่อเพิม่ พูนประสบการณ์

เซียวอวี๋ตระหนักดีว่าเป็ นการยากเกินไปที่จะมอบหมายภารกิจกวาดล้ างพวกโจรกลุ่มเล็กๆ
ให้ กบั เหล่านักรบใหม่ แต่ทว่าในส่วนของเหล่าออร์ คนัน้ เมื่อพวกมันมีระดับเพิม่ ขึ ้น พวกโจร
ย่อมไม่เป็ นปั ญหาสําหรับพวกมัน นอกจากนี ้ความรู้และสติปัญญาในการสู้รบของเหล่านักรบ
จะเพิม่ เพิน่ ขึ ้นจากการผ่านการสู้รบอย่างต่อเนื่อง แม้ ว่าการเพิม่ ความแข็งแกร่งนันจะสํ
้ าคัญ
หากทว่าปั ญญานันมี ้ อิทธิพลต่อสนาบรบกว่ามาก เขาไม่ต้องการเครื่ องจักรที่ไม่มีสติปัญญา
และถูกทําลายด้ วยลูกไม้ ตื ้นๆของศัตรู เขาต้ องการเหล่านักรบที่มีคิดและสามารถตอบสนอง
สถานการณ์ได้ อย่างทันท่วงที

นี่จงึ เป็ นผลให้ เขาตัดสินใจที่จะส่งนักรบเข้ าไปในภูเขาเพื่อฝึ กและเพิม่ พูนประสบการณ์

......................

.....................

สายลับที่ถกู ส่งตัวไปเฝ้าจับตาดูกองทัพของแคร์ รี่นนรายงานกลั

ั้ บมาว่า แคร์ รี่จะเริ่มเปิ ดฉาก
การโจมตีครัง้ ใหญ่ภายในสี่วนั ทุกคนรู้สกึ โล่งใจที่สามารถรู้วนั เข้ าโจมตีได้ ขณะที่พวกเขากําลัง
ทุกข์ทรมานจากการรอคอยการโจมตีจากศัตรู

เซียวอวี๋เรี ยกตัวเหล่านักรบทังหมดมาที
้ ่เมืองไลอ้ อน เว้ นเพียงแต่เหล่านักล่าที่ถกู ส่งไปสอดแนม
ตําแหน่งของศัตรุ

สะใภ้ คนที่สี่เสวี่ยซานันกลั
้ บมาอยู่ในชุดศึกอีกครัง้ นางตังใจที
้ ่จะเข้ าร่วมในสงคราม เซียวอวี๋จงึ
สัง่ ให้ หวั หน้ าทหารฮุ่ยส่งคนไปอารักขานางอย่างลับๆ
แคร์ รี่กําลังเดินทางมาพร้ อมด้ วยกองทัพ 20,000 นายของเขา นี่จํานวนที่มากกว่าครัง้ ก่อน
ถึง 4 เท่า ผู้คนต่างรับรู้ข้อเท็จจริงข้ อนี ้ดี แต่ทว่าพวกเขาก็ยงั หวังว่าลอร์ ดของพวกเขาจะ
สามารถสร้ างปาฏิหาริย์ขึ ้นได้ อีกครัง้

สี่วนั ผ่านไป นักล่าก็กลับมารายงานว่าแคร์ รี่กําลังอยู่ระหว่างการเดินทัพมา เซียวอวี๋ได้ แจกจ่าย

ของว่างและสุราให้ แก่ไพร่ พลที่อยู่บนกําแพงเพื่อให้ พวกเขาได้ ผ่อนคลายจนกระทัง่ ถึงเวลาสู้รบ

หัวหน้ าทหารฮุ่ยได้ คดั ค้ านความคิดของเซียวอวี๋ที่แจกสุราให้ แก่ไพร่ พลอย่างมาก สิ่งนี ้จะส่งผล

ต่อประสิทธิภาพการรบของกองทัพได้ ซึง่ เซียวอวี๋ก็ไม่ได้ ยืนกรานต่ออีก เขาได้ สอนให้ พวกออร์ ค
หัดเล่นหมากรุกเพื่อเพิม่ พูนสติปัญญาของพวกมัน เขาต้ องการให้ พวกมันสามารถคิดด้ วย
ตนเองได้ และกลายมาเป็ นออร์ คและเอลฟ์ที่แท้ จริงไม่ใช่แค่เพียงหุ่นเชิดที่ทําตามคําสัง่ ของเขา
เพียงอย่างเดียว

มันเป็ นเกมสนุกๆที่แม้ กระทัง่ เหล่าทหารทัว่ ไปก็เข้ าร่วมด้ วย ออร์ คที่ป่าเถื่อนและหยาบคายนัน้

ใช้ นิ ้วคีบตัวหมากขณะที่ส่ายหัวและครุ่นคิดถึงการเดินหมากครัง้ ต่อไป

"เจ้ าทําแบบนันไม่้ ได้ ! เจ้ าได้ เดินหมากไปแล้ ว! จะเปลี่ยนไม่ได้ อีก! นายท่าน เจ้ าทึม่ นี่ไร้
ยางอายและพยายามที่จะโกงข้ า!" อสูร18 เอ่ยประท้ วงอย่างรุนแรงกับพฤติกรรมของอสูร50
มันหันไปรํ่ าร้ องหาความยุติธรรมจากเซียวอวี๋

"เล่นอย่างใสสะอาดและกระทําตนเฉกเช่นสุภาพชน" เซียวอวี๋กล่าวออกมาขณะที่เขากําลังพิง
เก้ าอี ้อยู่ มือข้ างหนึง่ ของเขาถือหนังสือประวัติศาสตร์ อยู่ในมือ ขณะที่อีกข้ างหนึง่ ยกแก้ วไวน์ขึ ้น
จิบ ทิรันด้ าและแอนโทนีดาสกําลังจิบไวน์พร้ อมกับเล่นหมากรุกอยู่ที่โต๊ ะข้ างเซียวอวี๋
เดิมทีแล้ วเหล่าไพร่พลของเมืองไลอ้ อนนันต่้ างอยู่ในความวิตกกังวลอย่างยิ่งเมื่อได้ ยินว่าแคร์ รี่มี
กองทัพถึง 20,000 นาย หากทว่าพวกเขาก็ผ่อนคลายทันทีเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋กําลังกินและ
ดื่มอย่างสบายใจราวกับว่าศึกครัง้ นี ้นันไม่
้ อยู่ในสายตาของเขา

แม้ ทหารบางนายที่ไม่กล้ าเข้ ามาชมดูการเดินหมากใกล้ ๆเพราะหวาดเกรงหัวหน้ าทหารฮุ่ย พวก

เขาจึงทําเพียงล้ อมวงดูอยู่เงียบๆ เหล่าทหารที่ชาญฉลาดนันสามารถเข้
้ าใจกฏของหมากรุกได้
อย่างรวดเร็ว และได้ แนะนําเหล่าออร์ คที่หวั ช้ าให้ เดินหมากได้ อย่างถูกต้ อง

ตูมมมมมม!

ทุกคนรู้สกึ ราวกับว่าพวกเขากําลังอยู่ในงานรื่ นเริงเมื่อมีเสียงดังขึ ้น หลังจากนันเสี

้ ยงแตรก็เริ่ม
ดังไปทัว่ บริเวณ

ในที่สดุ กองทัพของแคร์ รี่ก็มาถึงแล้ ว

"หยุดก่อน! พวกศัตรูได้ มาถึงแล้ ว เอาไว้ จบศึกแล้ วเจ้ าค่อยมาแก้ มือใหม่" อสูร7 คําราม
ออกมา

"เกมนี ้ข้ าชนะแล้ วชัดๆ! อย่าได้ เล่นตุกติกกับข้ า หากว่าเลิกราในลักษณะนี ้แน่นอนว่าข้ าย่อม

ต้ องได้ รับชัยชนะ" อสูร21 คํารามตอบ

เซียวอวี๋ยงั คงอยู่ในท่าทีสบายๆ เขามีนกั รบอยู่ 1,000 นายและสามารถจัดกระบวนทัพเพื่อ

จัดการศัตรูได้ โดยง่าย นอกจากนี ้เขายังได้ ออกคําสัง่ ให้ เหล่านักล่าทังหมดอยู
้ ่ภายในเมือง พวก
นักล่าส่วนใหญ่นนอยู
ั ้ ่ในระดับที่ 2 ในขณะที่มีบางส่วนไปถึงระดับ 3 เมื่อพวกเขาไปถึงระดับที่
3 พวกเขาก็จะได้ รับทักษะที่รักว่า ทวนจันทรา เมื่อทักษะนี ้ถูกเปิ ดใช้ งาน พวกเขาก็จะสามารถ
ขว้ างทวนให้ ทําหน้ าที่ดงั่ บูมเมอแรงและย้ อนกลับมาหาพวกเขาได้

ทักษะนี ้ของพวกนักล่าสร้ างความอิจฉาให้ กบั ซียวอวี๋ เซียวอวี๋นนชื

ั ้ ่นชอบการเล่นบูมเมอแรงมา
ตังแต่
้ เด็ก ทว่าเขาก็ไม่สามารถทําให้ มนั บินกลับมาหาเขาได้ เลยสักครัง้

.................................

................................

แคร์ รี่ยงั คงนัง่ อยู่ในรถม้ าที่หรูหราคันเดิม ดวงตาของเขานันมื

้ ดมน ขณะที่ที่ปรึกษากองทัพ โดทู
ยืนอยู่ด้านข้ างรถม้ าอย่างเงียบๆ

"เซียวอวี๋ คอยดูว่าคราวนี ้เจ้ าจะสามารถต้ านทานกองทัพที่ยิ่งใหญ่ของข้ าได้ หรื อไม่! ข้ าจะทํา

ให้ เจ้ าเสียใจที่เกิดมาเป็ นศัตรูกบั นายท่านผู้นี ้!" แรงจากการกํามือของเขาทําให้ แก้ วไวน์ที่อยู่ใน
มือพลันแตกออกทันที

กองทัพทัง้ 20,000 นายกําลังเคลื่อนทัพอย่างเป็ นระเบียบ แถวของพวกมันถูกจัดขึ ้นอย่าง

เรี ยบร้ อย ทหารเหล่านี ้ต่างรวมใจเป็ นอันหนึง่ อันเดียวกันหลังจากฝึ กซ้ อมร่วมกันมาตลอดหนึง่
เดือน พวกเขาเต็มไปด้ วยความมัน่ ใจว่าคราวนี ้เมืองไลอ้ อนย่อมไม่อาจฝื นชะตากรรมได้ อีก
นอกจากนี ้แคร์ รี่ยงั ประกาศจะมอบรางวัลแก่ผ้ ทู ี่มีผลงานโดดเด่นในสงคราม เช่น ผู้ใดที่สามารถ
เข้ าสู่เมืองไลอ้ อนได้ เป็ นคนแรกจะสามารถเพลิดเพลินไปกับการปล้ นชิงได้ ตลอดสามวันเต็ม
นอกจากนี ้ยังมีผลตอบแทนอื่นๆ อีกมากมายมหาศาล

แคร์ รี่เข้ าใจดีว่าการมอบรางวัลนันเป็

้ นสิ่งจําเป็ นเพื่อให้ ไพร่พลสู้ถวายหัวโดยไม่เสียดายชีวิต ใน
มุมมองของเขาแล้ ว รางวัลเหล่านี ้ไม่นบั เป็ นอย่างไรตราบใดที่เขาสามารถจับเซียวอวี๋มาได้

เขากวาดมองไปยังกองทัพของเขาที่ราวกับนํ ้าหลาก กองทัพของแคร์ รี่นนมากกว่

ั้ าเซียวอวี๋อย่าง
น้ อยก็ 20 เท่า เขาไม่เชื่อว่าเซียวอวี๋จะสามารถหลบหนีความตายได้ อีก

ตึงงงงงงง!

เหล่าทหาราบเกราะหนักกระแทกเท้ าลงบนพื ้นดิน การเคลื่อนไหวอย่างเป็ นจังหวะของพวกมัน

นันไม่
้ ต้องพึง่ พากลองศึกเพื่อเพิม่ ขวัญกําลังใจ

"พวกออร์ คงันหรื
้ อ? แล้ วอย่างไร? พวกเรามีทงผู
ั ้ ้ ใช้ มนตราและผู้ฝึกยุทธ์! ยิ่งไปกว่านันเรายั
้ ง
ทัพม้ า! พวกเราจะเข่นฆ่าและตัดหัวพวกมันทังหมดลงมา!
้ สิ่งนี ้จะพิสจู น์เกียรติยศของพวกเรา!
พวกเราจะแสดงกระโหลกศีรษะของพวกมันยามเมื่อพวกเรากลับไป!"

เหล่าทหารนันไม่
้ หวาดเกรงพวกออร์ ค กลับกันพวกมันกําลังคึกคัก พวกมันไม่ใช่ไพร่พลชันเลวที ้ ่
ไม่ได้ รับการฝึ ก พวกมันทุกคนล้ วนผ่านการฝึ กมาอย่างเข้ มงวด ทังยั ้ งมีเกราะและอาวุธชันเลิ
้ ศ
จํานวนของพวกมันก็มากกว่าอีกฝ่ าย หากว่าพวกออร์ คนันไร้ ้ ผ้ ตู ้ านจริง แล้ วเหตุไฉนพวกมันจึง
สูญพันธุ์?
กองทัพของแคร์ รี่หยุดอยู่ห่างจากจากเมืองไลอ้ อนประมาณพันก้ าว

พวกทหารของแคร์ รี่เริ่มโห่ร้องเพื่อข่มขวัญ! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสียงตะโกนจากคนกว่า

20,000 จะทรงพลังขนาดไหน นี่เป็ นการแสดงให้ เห็นว่าพวกมันมีความมัน่ ใจอย่างเต็มเปี่ ยม
ว่าจะสามารถตีหกั เมืองไลอ้ อนได้

เหล่าทหารเริ่มจัดรูปขบวนขึ ้นมา การโจมตีจะเริ่มขึ ้นในไม่ช้า..............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 43

BANK WUTTHIPHAN·5 กันยายน 2017

แคร์ รี่ไม่ต้องการที่จะต่อปากต่อคํากับเซียวอวี๋ดงั เช่นครัง้ ก่อนอีก ดังนันเขาจึ

้ งโบกมือให้ ผ้ ู
บัญชาการจัดกระบวนทัพหน้ าตามที่ได้ ฝึกซ้ อมมา

ครัง้ สุดท้ ายนัน้ เซียวอวี๋ได้ มอบนิ ้วกลางเป็ นคําทักทายและทําให้ แคร์ รี่มีโทสะขึ ้นมา ดังนันครานี
้ ้
แคร์ รี่จงึ ไม่ต้องการที่จะสิ ้นเปลืองเวลาไปกับวาจาไร้ สาระอีก เขาต้ องการยึดเมืองโดยเร็วที่สดุ
เท่าที่จะเป็ นไปได้ หลังจากนันก็ ้ ถึงเวลาที่เขาจะสามารถระบายความแค้ นใส่เซียวอวี๋ได้ อย่าง
เต็มที่

กองทัพ 20,000 นายของเขาถูกแบ่งออกเป็ น 10 กอง แคร์ รี่ได้ รับบทเรี ยนจากความ

ล้ มเหลวครัง้ ก่อนมาแล้ ว เขาตระหนักดีว่าดินแดนของเขาไม่ได้ ทําสงครามมาเนิ่นนานแล้ ว
ดังนันประสิ
้ ทธิภาพของกองทัพฝ่ ายเขาจึงค่อนข้ างตํ่า ทว่าหลังจากฝึ กฝนมาตลอดหนึง่ เดือน
กองทัพของเขาก็ได้ ซมึ ซับกลยุทธ์และรูปแบบกระบวนทัพมามากมาย

ปูนนนนน!

ไพร่พลทหารราบเริ่มเคลื่อนไหวและจัดตังรู้ ปขบวนขึ ้น เสียงยํ่าเท้ าของพวกมันเป็ นเหมือน

ท่วงทํานองที่คอยกดดันศัตรูและเพิม่ ขวัญกําลังของฝ่ ายตน

ไพร่พลของหัวหน้ าทหารฮุ่ยคงจะแข้ งขาอ่อนไปแล้ ว หากไม่ใช่เพราะว่าเซียวอวี๋ยงั คงมีทีท่าที่

ผ่อนคลายแม้ ว่ากองทัพของแคร์ รี่กําลังจ่อประชิดเมืองแล้ วก็ตามท่าทีที่ไม่แยแสต่อศัตรูของ
เซียวอวี๋ได้ ปลุกปลอบกําลังขวัญกองทัพฝ่ ายเมืองไลอ้ อนขึ ้นมา มันทําให้ พวกเขาเชื่อว่าโอกาศ
ชนะของพวกเขายังคงมีอยู่

กองทัพของศัตรูนนอยู
ั ้ ่ห่างจากกําแพงเมืองราว 400 เมตร เหล่าทหารที่กําลังแบกบันไดเทียม
เมฆอยู่ฃได้ เร่งความเร็วขึ ้นและวิ่งตรงมายังกําแพงเมือง แคร์ รี่ได้ เลือกใช้ กลยุทธ์ที่เรี ยบง่ายเปิ ด
ฉากสงครามขึ ้นมา

ประตูเมืองจะถูกโจมตีจากทัพทหารราบเกราะหนักที่ใช้ เครื่ องพังประตู ประตูเมืองจะถูกทะลวง

และไพร่พลที่ติดตามอยู่ด้านหลังก็จะเข่นฆ่าเข้ าเมืองไป มีเครื่ องพังประตูอีกเครื่ องกําลังถูก
ผลักดันติดตามมาจากทางด้ านหลัง นี่เป็ นการเผื่อไว้ ในกรณีที่เครื่ องแรกถูกทําลายลง
นอกจากนันแล้
้ ว ยังมีผ้ ใู ช้ มนตราปะปนมากับหน่วยทหารราบนี ้ด้ วย เพื่อช่วยในการเจาะทะลวง
ประตูเมือง
มีทพั ม้ าเกราะเบาขนาบอยู่สองฟากข้ างของทัพทหารราบ พวกมันติดตังโล่
้ ไว้ ที่แขนเพื่อคอย
ป้องกันลูกธนู นอกจากนันแล้
้ ว โล่พวกนี ้ยังสามารถใช้ ปกป้องขณะที่ปืนกําแพง

ถัดมาเป็ นทัพทหารเกราะเบาที่แบกบันได 10 อันอยู่ทงซ้ ั ้ ายและขวา พวกมันได้ ผ่านการ

ฝึ กซ้ อมอยู่นานเพื่อให้ แน่ใจว่าบันไดจะไม่ตกเมื่อต้ องใช้ ในการต่อสู้จริง

นอกเหนือจากนันแล้ ้ ว ยังมีเครื่ องยิงหินราว 20 เครื่ องซึง่ ถูกผลักดันอยู่ด้านหลังทัพหน้ า เครื่ อง

ยิงหินแต่ละเครื่ องสามารถยิงได้ ไกลถึง 400 เมตร เครื่ องมือเหล่านี ้จะถูกใช้ ในการกวาดล้ าง
เหล่าพลธนูของเมืองไลอ้ อน

แคร์ รี่นนใส่
ั ้ ใจกับการศึกครัง้ นี ้อย่างเต็มที่ เดิมทีเขามีเครื่ องยิงหินอยู่เพียง 10 เครื่ องเท่านัน้ แต่
เพื่อการศึกครัง้ นี ้แล้ วเขาจึงไปหยิบยืมมันมาจากดินแดนข้ างเคียงอีก 10 เครื่ อง

ไพร่พลทัว่ ไปนันไม่
้ สามารถยิงธนูขึ ้นไปที่ด้านบนของกําแพงได้ แต่เครื่ องยิงหินนันสามารถ
้
นอกจากนี ้ ในครัง้ ล่าสุดพลธนูของฝ่ ายศัตรูยงั สะกดข่มพลธนูของแคร์ รี่จนหมดท่า ดังนันในครา
้
นี ้เขาจึงตังใจจะใช้
้ เครื่ องยิงหินบดขยี ้ทัพธนูพวกนันให้
้ ย่อยยับ!

ในทัพส่วนที่สองนัน้ ขนาบข้ างไปด้ วยทหารราบเกราะเบาเช่นกัน แต่กองทัพที่อยู่ตรงกลางนัน้

เป็ นทหารราบเกราะหนักที่ถือหน้ าไม้ ทหารกองนี ้จะสามารถกดดันพลธนูที่อยู่บนกําแพงได้
ขณะที่ไพร่ พลทัว่ ไปกําลังปี นบันได

เซียวอวี๋กล่าวชมเชยกองทัพที่หรูหรานี ้ในใจ ไม่ต้องกล่าวถึงเมืองไลอ้ อน เซียวอวี๋คิดว่าต่อให้

เป็ นนครหลวงของอาณาจักรเว่ยก็ยงั ยากที่จะต้ านทานกองทัพนี ้
แต่น่าเสียดาย ผู้ที่แคร์ รี่กําลังเผชิญหน้ าอยู่นนคื
ั ้ อ เซียวอวี๋!

เซียวอวี๋หลับตาลงดื่มดํ่าไปกับรสชาติของไวน์ที่อยู่ในมือ

"เปิ ดประตูเมือง" เซียวอวี๋ออกคําสัง่

เหล่าออร์ คเริ่มผลักดันประตูให้ เปิ ดออกโดยทันที หัวหน้ าทหารฮุ่ยกลายเป็ นตกตะลึง "นายท่าน

ท่านกําลังทําสิ่งใด? พวกเราจะยอมแพ้ งนหรืั ้ อขอรับ? เหตุใดจึงเปิ ดประตูเมืองในยามนี ้?"

เซียวอวี๋เอ่ยอย่างราบเรี ยบ "วันนี ้เป็ นวันดี แล้ วเหตุใดพวกเราจึงต้ องยอมแพ้ ? .....ไม่นานท่าน

ลุงฮุ่ยก็จะได้ ประจักษ์ ด้วยตาตนเอง"

เหล่าออร์ คได้ เปิ ดประตูออกตามคําสัง่ ของเซียวอวี๋ ประตูถกู ดันออกไปทังสองข้

้ าง นี่ทําให้ ดรู าว
กับว่าเมืองไลอ้ อนนันไม่
้ ได้ เตรี ยมการป้องกันใดๆเอาไว้ กองทัพของแคร์ รี่นนอยู
ั ้ ่ห่างจากตัวเมือง
ราว 300 เมตรยามประตูเมืองถูกเปิ ดออก ทังผู ้ ้ บญ
ั ชาการและไพร่ พลกลายเป็ นโง่งมเมื่อ
มองเห็นฉากที่ปรากฏอยู่เบื ้องหน้ า เกิดอะไรขึ ้นกับฝ่ ายศัตรู ? พวกมันต้ องการยอมแพ้ งนหรืั ้ อ?

ความเร็วของไพร่ พลค่อยๆลดลงจนหยุดเท้ า ผู้บญั ชาการไม่ทราบต้ องทําสิ่งใดต่อ ดังนันมั

้ นจึง
สัง่ ให้ ไพร่พลรักษาขบวนทัพเอาไว้ จากนันจึ
้ งรอคอยคําสัง่ จากแคร์ รี่

สภาวะบุกโจมตีของฝ่ ายแคร์ รี่ถกู ลดทอนลงจากการกระทําของเซียวอวี๋ ไพร่พลทังหมดนั

้ นหยุ
้ ด
อยู่ห่างจากตัวเมืองราว 300 เมตรเพื่อรอคอยคําสัง่ ของแคร์ รี่
แคร์ รี่เริ่มหัวเราะเสียงดังเมื่อมองเห็นฉากที่ปรากฏขึ ้น เขาคิดว่าเซียวอวี๋ต้องการยอมแพ้ และนัน่
ทําให้ เขามีความสุขอย่างมาก

"เซียวอวี๋ เจ้ าต้ องการยอมจํานนงันหรื

้ อ? หากเจ้ ายอมเสียตังแต่ ้ ตอนนี ้ ข้ าจะละเว้ นชีวิตสุนขั
เจ้ าและกลายมาเป็ นทาสของข้ า ข้ าจะให้ เจ้ าได้ มองดูข้าเล่นสนุกกับเหล่าพี่สะใภ้ ของเจ้ า..........ฮ่า
ฮ่าฮ่า!"

แคร์ รี่ลกุ ยืนขึ ้น เขารู้สกึ ราวกับว่าโลกทังใบนั

้ นยอมศิ
้ โรราบภายใต้ ฝ่าเท้ าของเขาแล้ ว

เซียวอวี๋จิบไวน์แดงในแก้ ว เขาส่งสัญญาณให้ กรอม กรอมยกไม้ ที่ถกู แกะสลักขึ ้นมา ไม้

แกะสลักนันมี้ ลกั ษณะคล้ ายกับกําปั น้ ..........เพียงแต่ว่ามีอยู่หนึง่ นิ ้วที่โดดเด่นออกมา มันคือ
นิ ้วกลาง

เซียวอวี๋สงั่ ให้ หรอมชี ้มันไปยังแคร์ รี่

"ไอ้ บดั ซบ!" แคร์ รี่เขวี ้ยงแก้ วในมือลงพื ้นด้ วยโทสะ

"บุกเข้ าไป! ข้ าต้ องการตัวมันมาแบบเป็ นๆ! ข้ าต้ องหารเห็นสีหน้ ามันขณะที่ข้ายํ่ายีผ้ หู ญิงทุก

คนในเมืองไลอ้ อน! ผู้ใดก็ตามที่สามารถเข้ าเมืองไลอ้ อนได้ เป็ นคนแรกจะได้ เล่นสนุกกับพี่สะใภ้
ของเซียวอวี๋ได้ หนึง่ นาง!" แคร์ รี่กรี ดร้ องราวกับคลุ้มคลัง่
เซียวอวี๋นงั่ ไขว้ ขาอยู่บนเก้ าอี ้และแสดงท่าทางราวกับว่าเขานันเป็
้ นชนชันสู
้ ง การแสดงออกนี ้
ย่อมไร้ ที่ติ หากไม่นบั รวมเข้ ากับท่อนไม้ ที่ถกู แกะสลักนัน้

"บุก!" ผู้บญ
ั ชาการของทัพหน้ าตะโกนออกคําสัง่ กองทัพเริ่มเคลื่อนตัวอีกครัง้ หากแต่ทว่าพวก
มันได้ ล่วงเข้ าสู่ระยะโจมตีของพลธนูเรี ยบร้ อยแล้ ว

คันศรของเหล่าเอลฟ์ถูกเหนี่ยวรัง้ ขึ ้น พวกเขาสามารถได้ ในระยะ 200 เมตร แต่นนั่ วัดจากบน

พื ้นราบ ในตอนนี ้พวกเขากําลังอยู่บนกําแพงสูง ดังนันระยะยิ
้ งจึงไกลมากกว่านัน้ อีกทังยั้ งมี
ทักษะรัศมีจ้าวธนูของทิรันด้ าเข้ าเสริมอีก นัน่ ทําให้ พลังและระยะโจมตีเพิม่ ขึ ้นอีกส่วน

ลูกธนูเริ่มปลิวว่อนทัว่ ท้ องนภาและพุง่ ลงมาราวกับสายฝน เป้าหมายคือเหล่าไพร่พลที่ล่วงเข้ า

มาในระยะ 300 เมตร

ระยะยิงของพลปื นนันย่
้ อมมากกว่า หากทว่าความแม่นยํากลับสู้ไม่ได้

โดยปกติแล้ วอัตรายิงจะลดน้ อยถอยลงยามเมื่อศัตรูเริ่มบุก เป้าหมายที่ไม่เคลื่อนไหวย่อมง่าย

ต่อการยิง นอกจากนี ้ ศัตรูยงั สามารถเข้ าถึงกําแพงและลงมือพาดบันได้ ได้ ภายในหนึง่ นาที ทว่า
สภาวะบุกของพวกมันกลับชะงักไป การบุกระลอกที่สองจึงแตกต่างจากระลอกแรกโดยสิ ้นเชิง
ทุกคนล้ วนตระหนักดีถึงช่องว่างระหว่างความเร็วในตอนเริ่มกับความเร็วสูงสุด

ลูกธนูเริ่มเทลงมาจากท้ องฟ้า ร่างของไพร่พลที่ถกู สังหารได้ ล้มลงเป็ นอุปสรรคขัดขวางผู้ที่ติด

ตามหลัง

เดิมที พวกมันสมควรจะเข้ าประชิดกําแพงได้ ในหนึ่งนาที ทว่าในตอนนี ้แม้ จะล่วงเลยหนึง่ นาที

ไปแล้ วพวกมันกลับยังไม่ถึง เพียงช่วงสันๆมี
้ ไพร่ พลหลายสิบนายล้ มตายไป

อานุภาพของธนูชดุ นี ้นันรุ
้ นแรงอย่างยิ่ง พลปื นเริ่มเปิ ดฉากยิงเช่นกัน ผู้ใดจะรอดผู้ใดจะถูกยิง
คงต้ องให้ เป็ นการตัดสินของพระเจ้ าแล้ ว

กว่าทัพหน้ าจะรุดมาถึงกําแพง กองกําลังแถวหน้ าก็ตกตายไปเกือบหมดแล้ ว ดังนันผู

้ ้ บญ
ั ชาการ
จึงต้ องส่งทัพที่สองเข้ าโจมตี

ขวัญกําลังใจของกองทัพแคร์ รี่ได้ รับผลกระทบอย่างมากจากการที่ได้ เห็นทัพทหารราบทอดร่าง

กลายเป็ นศพก่อนจะถึงตัวเมืองเสียอีก
แผนก่อกวนประสาทของเซียวอวี๋ได้ ประสบผลอย่างดงาม

"ไพร่พลที่โจมตีรัฐฉินในตอนนันยั ้ งมีมากกว่านี ้เสีย แม้ ยามนันพวกเขาจะเปิ

้ ดประตูเมืองเอาไว้
หากแต่เหล่าศัตรูกลับไม่กล้ า......"

เซียวอวี๋พมึ พําขณะที่หวนนึกถึงทฤษฏีรัฐฉินของเจียหยี "ประสบการณ์และกลยุทธ์ของยุค

โบราณนันยอดเยี
้ ่ยมจริงๆ เราสัง่ เปิ ดประตูออก แต่พวกมันกลับไม่กล้ าเดินหน้ าต่อ"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 44

BANK WUTTHIPHAN·6 กันยายน 2017

เซียวอวี๋สามารถกําจัดทหารไปเกือบ 2,000 นายได้ ด้วยลูกไม้ เล็กๆน้ อยๆของเขา ใบหน้ าของ

แคร์ รี่กลายเป็ นมืดครึม้ ยามเมื่อจ้ องมองไปยังสนาบรบ เขาคิดว่าการจะถล่มเมืองไลอ้ อนด้ วย
ทหารถึง 20,000 นายนันจะง่ ้ ายดายราวกับพลิกฝ่ ามือ ทว่าเขากลับต้ องเผชิญกับการ
สูญเสียอย่างหนักอีกครัง้ ในมุมมองของแคร์ รี่ เซียวอวี๋นนหยาบช้
ั้ าและไร้ ยางอายอย่างยิ่ง

"ใช้ เครื่ องยิงหินถล่มมือธนูพวกนันซะ!"

้ ตามแผนเดิมแล้ วแคร์ รี่ตงใจจะใช้
ั้ มนั เมื่อเวลาผ่านไป
พักหนึง่ ทว่าด้ วยความโกรธจากการสูญเสียไพร่ พลจํานวนมาก นัน่ จึงทําให้ เขาเรี ยกใช้ งานพวก
มันก่อนกําหนด
ทหารที่รับผิดชอบเครื่ องยิงหินเริ่มผลักดันพวกมันเข้ าหากําแพง พวกมันจะเริ่ มเปิ ดฉากโจมตี
ทันทีที่เข้ าสู่ระยะยิง เครื่ องยิงหินนันโดยส่
้ วนมากแล้ วจะติดตังอยู
้ ่บนกําแพงหรื อบนที่สงู ซึง่ ใน
กรณีของแคร์ รี่นนเขาตั
ั้ งใจที
้ ่จะใช้ มนั กําจัดพลธนู ดังนันกองทั
้ พของเขาจึงจําต้ องผลักดันเครื่ อง
ยิงหินให้ เข้ าไปใกล้ เมืองไลอ้ อนมากกว่านี ้เพื่อที่จะสามารถยิงหินขึ ้นไปที่ด้านบนของกําแพงได้

แคร์ รี่มีเพียงเครื่ องยิงหินธรรมดาสามัญเท่านัน้ หากว่าเขามีเครื่ องเหวี่ยงหินที่เสริมด้ วยเวทย์

แล้ วล่ะก็พลังอํานาจของมันย่อมเกินพอที่จะทลายกําแพงเมืองลงมา

..................

..................

เซียวอวี๋มองเห็นฝ่ ายแคร์ รี่เริ่มผลักดันเครื่ องยิงหินออกมาแล้ ว เขาโบกมือขึ ้นทันที เครื่ องยิง

ทําลายทังสิ
้ บเล็งไปที่เครื่ องยิงหิน 4 เครื่ องของแคร์ รี่

"เตรี ยม! ยิง!" เซียวอวี๋ออกคําสัง่

หินนับร้ อยก้ อนพุง่ ออกไปจากกําแพงและตรงไปยังเครื่ องยิงหินของฝ่ ายศัตรูราวกับฝนอุตกา

บาต

ฟิ ว้ วว!
เสียงของหินที่ลอยกรี ดฝ่ าอากาศดังออกมา

"นัน่ มันอะไร?" เหล่าทหารที่ประจําอยู่ข้างเครื่ องยิงเงยหน้ าขึ ้นมองด้ วยความงุนงง พวกมันยัง

ไม่ทนั ได้ มีการตอบสนองใดๆ สิ่งที่พวกมันมองเห็นคือกลุ่มหินจํานวนมากกําลังพุง่ ลงมาที่พวก
มันอยู่ กลุ่มหินพวกนันครอบคลุ
้ มเป็ นวงกว้ าง ดังนันไม่
้ ว่าพวกมันจะหลบซ่อนหรื อไม่ล้วนไม่
ต่างกัน

เซียวอวี๋ร้ ูว่าเครื่ องยิงหินของแคร์ รี่กบั รถยิงทําลายของเขานันอยู

้ ่คนละระดับกันอย่างสิ ้นเชิง แคร์
รี่ ต้องกระจายเครื่ องหินยิงไปในแต่ละกองกําลังเพื่อที่จะมัน่ ใจได้ ว่าพวกเขาจะสามารถทําลาย
พลธนูบนกําแพงได้

ทว่าเป้าหมายของเซียวอวี๋นนไม่ ั ้ ใช่การทําลายกองพลทหารเกราะหนัก หากแต่เขามุ่งเน้ นไปที่

กลุ่มเครื่ องยิงหินของแคร์ รี่ เขาทราบดีว่าจําเป็ นจะต้ องกําจัดอาวุธหนักของฝ่ ายตรงข้ ามให้ ได้
เสียก่อน นี่คือความแตกต่างระหว่างแนวคิดของคนจากยุคปั จจุบนั และแนวคิดของคนยุคกลาง

เมื่อเซียวอวี๋พบเห็นเครื่ องยิงหินของแคร์ รี่ เขาก็ทราบได้ ในทันทีว่าพวกมันจําต้ องเข้ ามาใกล้

เมืองเพื่อที่จะสามารถโจมตีพลธนูที่อยู่บนกําแพงได้

ในมุมมองของเซียวอวี๋แล้ ว พลธนูเอลฟ์เหล่านี ้เปรี ยบเสมือนลูกๆของเขา อีกทังพวกเขายั

้ งมาถึง
ระดับที่ 3 แล้ ว หากพวกเขาตกตายไปเช่นนันคงสร้
้ างความเศร้ าเสียใจให้ กบั เขาไม่น้อย

ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ ตัดสินใจที่จะลงมือทําลายอาวุธหนักของอีกฝ่ ายเสียก่อนที่มนั จะทําให้ เขาต้ อง
ปวดหัว นี่เปรี ยบได้ กบั อีกฝ่ ายขนปื นใหญ่ออกมาเป็ นทัพหน้ าโดยปราศจากการป้องกัน เมื่อเป็ น
โอกาศที่ดีเช่นนี ้แล้ วมีหรื อเขาจะปล่อยมันหลุดลอยไป
เซียวอวี๋วางแผนที่จะตัดแบ่งกําลังพวกมันเป็ นหลายส่วน เพื่อที่จะกําจัดภัยคุกคาม

อีกทังยั
้ งเป็ นการทดสอบรถยิงทําลายในแง่ของระยะโจมตีและอานุภาพอีกด้ วย และผลที่
ออกมาก็ทําให้ เขาพึงพอใจไม่น้อย เขามีความเชื่อมัน่ อย่างมากว่าตราบใดที่ยงั คงมีรถยิง
ทําลายคอยคุมเชิงอยู่ด้านบนของกําแพงแล้ ว อาวุธหนักของอีกฝ่ ายย่อมไม่อาจทําอย่างไรกับ
เมืองไลอ้ อนได้

มีอาวุธไม่มากนักในยุคนี ้ที่จะเหนือไปกว่ารถยิงทําลาย เมื่อรวมเข้ ากับข้ อได้ เปรี ยบที่ว่า พวกมัน

ถูกติดตังอยู
้ ่บนชัยภูมิสงู แล้ ว เมืองไลอ้ อนจึงยากที่จะถูกตีหกั

ปั ญหาเพียงประการเดียวก็คือ ความแม่นยํา กระสุนของพวกมันจะคลาดเคลื่อนอยู่ในช่วงบวก

ลบ 10 เมตรจากเป้าหมาย ดังนันเซี ้ ยวอวี๋จงึ ต้ องแก้ ไขมันด้ วยเทคนิคสองประการ ประการแรก
ก็คือ เขาสัง่ ให้ รถยิงทําลาย 2 - 3 คันรุมโจมตีเป้าหมายเดียว ด้ วยวิธีนี ้แม้ จะมีบางคันที่พลาด
ไปแต่ก็ยงั มีคนั อื่นๆที่เข้ าเป้า ประการที่สองก็คือ เขาได้ ตดั สินใจเปลี่ยนจากหินขนาดใหญ่ไปใช้
หินที่มีขนาดเล็กหลายก้ อนแทน เขาใช้ หินราว 7 - 8 ก้ อนที่มีนําุ้หนัก 30 - 40 กิโลกรัม
ทดแทนหินขนาดใหญ่เพียงก้ อนเดียวที่มีนํ ้าหนัก 200 - 300 กิโลกรัม

ด้ วยเหตุนี ้แม้ การโจมตีจะคลาดเคลื่อนไปบ้ าง หากแต่ก็ยงั คงมีหินราว 1 - 2 ก้ อนที่เข้ าเป้า

อย่างรุนแรง

ก้ อนหินขนาด 30 หรื อ 40 กิโลกรัมเหล่านี ้ไม่เพียงแค่ยิงทําลายเครื่ องยิงหินเท่านัน้ หากแต่ยงั

เปลี่ยนทหารที่อยู่ด้านข้ างให้ กลายเป็ นเนื ้อบดอีกด้ วย เพียงชัว่ กระพริบตา เครื่ องยิงหินของฝ่ าย
ศัตรู 4 เครื่ องก็ถกู ทําลายเป็ นชิ ้นเล็กชิ ้นน้ อย
"ฮ่าฮ่าฮ่า! เยี่ยม รถยิงทําลายนี่ช่างสุดยอดจริงๆ แม้ ว่ามันจะแพงโขแต่มนั ก็ค้ มุ ค่ามาก"

เซียวอวี๋หยีตาด้ วยความพึงพอใจกับผลลัพธ์ของการยิงระลอกแรก

ไม่ถึงสิบวินาที ทาสชาวเหล็กทมิฬและคนงานก็ขนถ่ายหินขึ ้นมาเติมให้ รถยิงทําลายอีกครัง้

ในตอนนี ้พวกมันพร้ อมสําหรับการโจมตีในระลอกที่สองแล้ ว

เซียวอวี๋ได้ นําเหล่าคนงานออร์ คเข้ ามามีส่วนร่วมในการศึกครัง้ นี ้ด้ วย เดิมเขาวางแผนที่จะใช้

พวกมันเป็ นนักรบ แม้ ว่าความแข็งแกร่งของพวกมันจะไม่สามารถเทียบกับพวกนักรบออร์ คได้
หากแต่ทว่าความแข็งแกร่ งทางกายภาพของพวกมันก็ได้ เปรี ยบกว่ามนุษย์ทวั่ ไปแล้ ว ทว่า
เซียวอวี๋ก็ต้องล้ มเลิกความคิดนี ้ไปเมื่อเขาลองทดสอบทักษะต่อสู้ของพวกมัน กระทัง่ พลธนู
เอลฟ์ที่ว่าห่วยแตกแล้ วพวกมันกลับน่าสมเพชเสียยิ่งกว่า พวกมันนันเป็ ้ นคนงานตรงตามชื่อ
การส่งพวกมันเข้ าสู่สนามรบเปรี ยบได้ กบั ส่งพวกมันไปตาย

แม้ ว่าพวกมันจะดูน่าเกรงขามจากรูปร่างที่กํายําและสูงใหญ่ ทว่าเพียงทหารชันยอดหนึ

้ ง่ นายก็
สามารถสังหารมันลงได้ อย่างง่ายดาย ด้ วยเหตุนนเซี
ั ้ ยวอวี๋จงึ ใช้ พวกมันในการขนถ่ายอุปกรณ์
ต่างๆแทน

แม้ ว่าพวกมันจะไม่สามารถต่อสู้ได้ แต่การขนย้ ายหิน เคลื่อนย้ ายรถยิงทําลาย

และอื่นๆนันไม่
้ เป็ นปั ญหาใดๆ พวกมันมีพละกําลังที่ยอดเยี่ยม ดังนันแทนที
้ ่จะต้ องแบ่งนักรบ
ออร์ คมาคอยขนย้ ายพวกมันแล้ ว เซียวอวี๋จงึ เลือกใช้ คนงานเข้ าทดแทน
"เปลี่ยนเป้าหมาย! เตรี ยม! ยิง!" เซียวอวี๋ตะโกนสัง่ การ

ฟิ ว้ วว~~

ก้ อนหินบินเกลื่อนท้ องฟ้าราวกับกลุ่มอุกกาบาต จากนันกลุ ้ ่มหินนันจึ้ งพุง่ เข้ าใส่บริเวณที่มี

เครื่ องยิงหินอีกห้ า 5 เครื่ องที่เหลือตังอยู
้ ่ เพียงชัว่ กระพริบตาเครื่ องยิงหินอีก 5 เครื่ องก็ถกู
เปลี่ยนเป็ นกองไม้

การโจมตีระลอกนี ้สร้ างความตื่นตระหนกแก่กองทัพของแคร์ รี่เป็ นอย่างมาก พวกมันคิดว่า

เซียวอวี่นนมี ั ้ ผ้ ใู ช้ มนตราทรงอํานาจที่สามารถเสกอุกกาบาตลงมาถล่มพวกมันได้ ! อย่างน้ อย
ที่สดุ ผู้ใช้ มนตราท่านนันก็ ้ ต้องอยู่ในขันที
้ ่ 5 หรื อ 6!

ด้ วยเหตุนี ้ทหารที่ประจําการเครื่ องยิงหินที่เหลือจึงไม่กล้ าก้ าวขาไปข้ างหน้ าอีก แต่มีหรื อที่

เซียวอวี๋จะปลดปล่อยพวกมันไปง่ายๆเช่นนี ้ เขายังคงใช้ กลยุทธ์เดียวกันกับก่อนหน้ านี ้และ
ทําลายเครื่ องยิงหินที่เหลือของฝ่ ายแคร์ รี่ไป

แคร์ รี่ได้ นําเครื่ องยิงหินมาถึง 20 เครื่ อง หากทว่าพวกมันกว่าครึ่งล้ วนถูกเปลี่ยนเป็ นเศษซาก

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที

"บัดซบ! พวกมันมีผ้ ใู ช้ มนตราขันที

้ ่ 6 งันหรื
้ อ?" ดวงตาของแคร์ รี่ดวงฉานขณะมองดูเครื่ องยิง
หินและไพร่ พลของเขาถูกเปลี่ยนเป็ นเนื ้อบด

.................................
.................................

ขณะเดียวกันทัพทหาราบเกราะเบาก็เข้ าประชิดกําแพงเมืองได้ สําเร็จ พวกมันเริ่มพาดบันได

และปี นขึ ้นไปด้ านบน

แคร์ รี่ได้ ประกาศออกไปว่าใครก็ตามที่สามารถเหยียบลงบนกําแพงเป็ นคนแรกจะได้ รับรางวัล

ตอบแทนอย่างงาม ดังนันไพร่
้ พลเกราะเบาจึงวิ่งทะยานไปข้ างหน้ าโดยไม่คิดอะไรให้ มากความ
อีก

แม้ พวกมันจะพบเห็นกลุ่มก้ อนอะไรบางอย่างที่เจิดจ้ าลอยข้ ามศีรษะของพวกมันไปก็ตาม แต่

ในสนามรบนันมี
้ ความวุ่นวายอยู่ที่แห่งอยู่แล้ ว ดังนันพวกมั
้ นจึงไม่คิดอะไรให้ มากความอีก
กองทัพเกราะเบายกโล่ป้องกันลูกธนูขณะที่ม่งุ ไปข้ างหน้ า

พลเดินเท้ าหนึง่ ร้ อยนายต่างยกโล่ขึ ้นกําบังขณะต้ านรับศรจากหน้ าไม้ ฝ่ายศัตรู ขณะที่มีเหล่า

ออร์ คเตรี ยมพร้ อมรับมือกับกองทัพของแคร์ รี่ที่กําลังจะมาถึง

ในทํานองเดียวกัน ทัพทหารราบเกราะหนักของแคร์ รี่ได้ เคลื่อนพลเข้ าใกล้ ประตูเมืองอยู่ทกุ ขณะ

ศรของพลธนูไม่ได้ เล็งยิงมาที่พวกมัน เซียวอวี๋ทราบว่าเป็ นการสิ ้นเปลืองโดยเปล่าหากโจมตีทพั

เกราะหนักนี ้ ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ ออกคําสัง่ ให้ หนั ไปเล็งยิงไพร่พลเกราะเบาแทน
"เตรี ยมตัวรับการปะทะ!" หัวหน้ าทหารฮุ่ยตะโกนสัง่ การขณะที่มองดูคลื่นทหารของแคร์ รี่ปีน
บันไดขึ ้นมา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 45

BANK WUTTHIPHAN·6 กันยายน 2017

"ฆ่า!.........." ผู้ที่มาถึงด้ านบนกําแพงคนแรกนันเป็

้ นผู้ฝึกยุทธ์ขนที
ั ้ ่ 1 ยิ่งไปกว่านันมั
้ นยังไม่ใช่
เพียงขันที
้ ่ 1 ทัว่ ไป หากแต่อยู่ในระดับปลายแล้ ว

แคร์ รี่ได้ กระจายเหล่าผู้ฝึกยุทธ์อย่างน้ อย 2 คนเข้ าไปในทัพเกราะเบาแต่ละกอง แคร์ รี่เชื่อว่า

ด้ วยความแข็งแกร่งของพวกมันแล้ ว การจะยึดครองกําแพงนันสามารถกระทํ
้ าได้

เซียวอวี๋แค่นเสียงดูถกู กับกลยุทธ์ของแคร์ รี่ หากแคร์ รี่ท่มุ สมาธิจดั เหล่าผู้ฝึกยุทธ์เข้ าเป็ นกอง

เดียว บางทีมนั อาจจะคุกคามเซียวอวี๋ได้

ทว่าแคร์ รี่กลับแบ่งแยกพวกมัน ซึง่ ในกรณีนี ้เพียงแค่ใช้ เหล่าออร์ คกลุ้มรุมโจมตีเข้ าไปก็เพียงพอ

จะสังหารผู้ฝึกยุทธ์ได้ แล้ ว การรับมือกับผู้ฝึกยุทธ์ย่อมไม่เป็ นปั ญหาตราบใดที่พวกมันไม่ใช่ขนทีั้ ่
2 ขึ ้นไป ในตอนนี ้เหล่าออร์ คนันสามารถกํ
้ าจัดผู้ฝึกยุทธ์ได้ อย่างง่ายดายแม้ ว่าพวกมันจะอยู่ใน
ระดับกลางหรื อปลายของขันที ้ ่ 1 ก็ตาม

เหตุผลที่เซียวอวี๋เลือกสร้ างฐานทัพของออร์ คเป็ นแห่งแรกนันก็ ้ เนื่องมาจากความแข็งแกร่งและ

พละกําลังของพวกมัน ในยุคของอาวุธเย็นเช่นนี ้ ไม่มีเผ่าพันธ์ุุใดจะแข็งแกร่ งไปกว่าออร์ คอีก
แล้ ว กระทัง่ มนุษย์หรื อเอลฟ์ก็ไม่สามารถเปรี ยบได้ ในช่วงเริ่มต้ น
นอกจากนันแล้้ ว เขายังมีพลเดินเท้ า พวกเขาสามารถจัดตังขบวนโล่
้ และปิ ดล้ อมผู้ฝึกยุทธ์ขนที
ั้ ่
1 ได้ อย่างง่ายดาย ดังนันสงครามที
้ ่ด้านบนของกําแพงจึงไม่ได้ แตกต่างไปจากคราก่อนมากนัก
แม้ ว่าจํานวนไพร่ พลที่แคร์ รี่ขนมาจะมากกว่าหลายเท่าก็ตาม

ครัง้ ล่าสุดนัน้ เซียวอวี๋เพียงแค่ใช้ นกั รบออร์ ค 200 นาย ซึง่ ในตอนนันเขายั

้ งไม่มีพลเดินเท้ า
เสียด้ วยซํ ้า ในครัง้ นี ้เขามีนกั รบออร์ ค 500 นาย พลเดินเท้ า 100 นาย และเอลฟ์นักล่าอีก
100 นายที่ขึ ้นมาสนับสนุนบนกําแพง กองทัพของแคร์ รี่จะไม่มีวนั เอาชนะได้ เว้ นเสียแต่ว่าเขา
จะนําไพร่ พลมามากกว่าที่มีอยู่ตอนนี ้ 5 เท่า

ในเวลาเพียงชัว่ พริบตา เลือดและเศษซากอวัยวะของฝ่ ายแคร์ รี่ที่ตกตายก็ย้อมไปทัว่ ด้ านบน

กําแพง เหล่าออร์ คที่ถกู กระตุ้นขึ ้นมาจากฉากดังกล่าวได้ เปิ ดใช้ ทกั ษะคลุ้มคลัง่ ขึ ้นทันที พวกมัน
สับร่างของไพร่พลที่ปีนขึ ้นมาด้ านบนอย่างโหดเหี ้ยม

พลธนูและจ้ าวมนตรายังคงลงมือสังหารทหารที่โถมเข้ ามาอย่างต่อเนื่อง พวกเขาซ่อนตัวอยู่

หลังแนวโล่ของพลเดินเท้ า

จ้ าวมนตรายกคทาขึ ้นร่ายคลื่นเยือกแข็ง ทักษะที่ยอดเยี่ยมที่สดุ สําหรับการตังรั้ บก็ถกู ใช้ ออกมา

แท่งนํ ้าแข็งได้ เจาะทะลวงไพร่พลที่วิ่งเข้ ามาจนล้ มตายไปเป็ นจํานวนมาก

โดยปกติแล้ ว กองทัพของแคร์ รี่ควรจะมุ่งเน้ นไปที่การกําจัดจ้ าวมนตราเป็ นอันดับหนึง่ แคร์ รี่

เพียงต้ องส่งทหารไม่กี่นายและผู้ฝึกยุทธ์สองคนเพื่อปลิดชีพจ้ าวมนตรา
แม้ กระนัน้ เซียวอวี๋ก็ได้ จดั พลเดินเท้ า 10 นายและออร์ ค 10 นายเพื่ออารักขาจ้ าวมนตราไว้
แล้ ว เขาตระหนักดีว่าเขาไม่อาจสูญเสียจ้ าวมนตราไปได้ อย่างเด็ดขาดไม่ว่าจะต้ องจ่ายออกไป
เพียงไหนก็ตาม ยิ่งไปกว่านัน้ ตัวเซียวอวี๋เองก็ยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกล เขาได้ เรี ยนรู้ทกั ษะ
ของเบรดมาสเตอร์ เอาไว้ ดังนันการที้ ่เขาจะรับมือกับผู้ฝึกยุทธ์หนึง่ ถึงสองคนนันย่
้ อมไม่เป็ น
ปั ญหา

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ได้ จดั เตรี ยมดาบยาวสําหรับตัวเองเพื่อที่จะสามารถเปล่งประสิทธิภาพ

ของทักษะออกมาได้ อย่างเต็มที่อีกด้ วย ซึง่ รูปแบบการใช้ ดาบยาวนี ้ เซียวอวี๋ได้ ประยุกต์ใช้ จาก
ดาบถังที่เขาเคยฝึ กมาในชีวิตก่อน

จ้ าวมนตราได้ เพิม่ ระดับขึ ้นเป็ น 7 หลังจากผ่านไปสักพัก เซียวอวี๋จงึ จัดสรรแต้ มลงไปที่ทกั ษะ

เกราะเหมันตร์ ในทันที ทําให้ มนั เพิม่ ขึ ้นมาอยู่ในระดับที่ 2 ซึง่ จะช่วยเพิม่ การป้องกันให้ จ้าวมน
ตราขึ ้นอีกส่วน

การต่อสู้ที่ด้านบนของกําแพงนันกลายเป็
้ นฉากโศกนาฏกรรมที่คละคลุ้งไปด้ วยกลิ่นคาวเลือด
กองทัพของแคร์ รี่ต้องเผชิญกับการสูญเสียอย่างหนัก ทางฝั่ งของเซียวอวี๋เองก็ต้องจ่าย
ค่าตอบแทนออกไปไม่น้อย ทว่ายังไม่หนักหนาเท่า แคร์ รี่ยงั ได้ จดั ส่งมือหน้ าไม้ ให้ ปีนขึ ้นมาบน
กําแพงด้ วย ทว่าที่ด้านบนของกําแพงนันมี
้ ขบวนโล่ของพลเดินเท้ าคอยปิ ดกันเอาไว้ ้ อยู่ พวก
ออร์ คนันอยู
้ ่หลังพลเดินเท้ าออกไปเพียงหนึง่ ถึงสองก้ าว ด้ วยเหตุ่นนแม้
ั ้ ว่าพลหน้ าไม้ จะต้ องการ
ยิงพวกมันก็ตามหากทว่ากับมีแนวโล่คอยขวางกันพวกมั
้ นอยู่

พลธนูเอลฟ์นันอยู
้ ่ถดั จากพวกออร์ ค เซียวอวี๋ได้ สงั่ การให้ พวกเขาทุ่มเทสมาธิไปกับการยิง
สังหารไพร่พลที่อยู่ด้านล่าง พวกเขาไม่จําเป็ นต้ องยิงพวกทหารที่อยู่บนกําแพงหรื อกําลังปี น
ขึ ้นมา พวกออร์ คจะคอยรับมือกับทหารส่วนนี ้เอง
แคร์ รี่กลายเป็ นโกรธเกรี ย้ วขณะที่จ้องมองไปยังสนามรบ เขาถ่ายทอดออกไปอีกคําสัง่ ในทันที
"โจมตีต่อไป! เร่งความเร็วขึ ้นอีก! ข้ าต้ องการกําแพงนัน่ ! หากว่าพวกมันไม่สามารถตีชิงกําแพง
มาได้ เมื่อกลับไปข้ าจะให้ พวกมันอยู่ในสถานะทาส!"

สายตาของแคร์ รี่จบั จ้ องอยู่ที่ทพั เกราะหนักขณะที่ถ่ายทอดคําสัง่ ที่รุนแรงนี ้ออกไป ทัพทหาร

เกราะหนักได้ อยู่ห่างจากประตูเมืองราว 10 เมตรแล้ ว

ในคราแรกยามเมื่อเซียวอวี๋สงั่ เปิ ดประตูนนั ้ แคร์ รี่คิดว่าเซียวอวี๋กําลังหวาดกลัวความตายและ

ต้ องการยอมจํานนแต่โดยดี ทว่าในตอนนี ้เขาตระหนักได้ แล้ วว่าเซียวอวี๋ไม่ได้ มีความคิดที่จะ
ยอมจํานนแต่อย่างใด หากแต่ว่าประตูเมืองนันยั ้ งคงเปิ ดอ้ าอยู่ มันคิดเล่นลูกไม้ ใดกันแน่?

กองกําลังเกราะหนักนันมี
้ ผ้ ใู ช้ มนตราซุกซ่อนตัวอยู่ ทังยั
้ งมีเครื่ องทลายประตูอีกด้ วย แคร์ รี่คาด
ว่าเซียวอวี๋ทราบว่าจะอย่างไรประตูเมืองก็ต้องถูกทําลายอยู่แล้ วดังนันเซี้ ยวอวี๋จงึ หวังพึง่ พาแนว
ป้องกันของพวกออร์ คแทน

กลยุทธ์การป้องกันแบบสปาตันของเซียวอวี๋ได้ ประทับอยู่ในจิตใจของแคร์ รี่อย่างลํ ้าลึก ดังนัน้

เขาจึงวางแผนที่จะทําลายความมัน่ ใจของเซียวอวี๋โดยการบดขยี ้แนวป้องกันนันลง้

"หน้ าโง่! ครัง้ ล่าสุดนันเป็

้ นเพราะข้ าไม่มีทพั เกราะหนัก ดังนันจึ
้ งมิอาจทะลวงประตูเข้ าไปได้
เจ้ าคิดหรื อว่าข้ าจะยังหวาดกลัวพวกออร์ คของเจ้ าอีก? ข้ าได้ ศกึ ษาตํารามากมายและฝึ กทัพ
เกราะหนักเพื่อกวาดล้ างพวกออร์ ค! ทัพของข้ าได้ ฝึกอย่างหนักสําหรับวันนี ้! วันที่จะกวาดล้ าง
พวกออร์ ค! แต่ทว่าเจ้ ากลับยังคงใช้ กลยุทธ์เดิมอีกครัง้ ! ฮ่าาา! รอดูกองทัพของข้ ากุดหัวพวก
ออร์ คสวะเหล่านี ้เถอะ!"
ผู้บญั ชาการไพร่พลเกราะหนักจ้ องมองไปยังประตูเมืองที่ถกู เปิ ดทิ ้งไว้ ภายในใจของเขานันเต็
้ ม
ไปด้ วยความสงสัย ฝ่ ายศัตรูย่อมต้ องทราบว่าการเคลื่อนทัพของพลเกราะหนักนันเชื ้ ่องช้ าอย่าง
ยิ่ง หากทว่าพวกมันก็ยงั คงไม่ปิดประตู นัน่ เป็ นเพราะเหตุใดกันแน่?

หรื อพวกมันเชื่อจริงๆว่าออร์ คจะสามารถบดขยี ้ทัพเกราะหนักได้ ?

ประวัติศาสตร์ ได้ พสิ จู น์มาแล้ วว่า รูปขบวนทหารราบเกราะหนัก 100 นาย สามารถปราบพิชิต

ออร์ คที่กล้ าหาญแต่ไม่เข้ าใจเรื่ องการจัดทัพใดๆ 100 ตนได้

ปูนนนนนนน

ไพร่พลเกราะหนักยังคงก้ าวเท้ าไปข้ างหน้ าทีละก้ าว

"เตรี ยมตัววว!" ผู้บญ

ั ชาการตะโกนออกมาด้ วยเสียงอันดัง พวกมันได้ ฝึกซ้ อมอย่างหนักมา
ตลอดหนึง่ เดือนก็เพื่อวันนี ้ นี่จะเป็ นการใช้ จริงแล้ ว

ไพร่พลเกราะหนักตะโกนโห่ร้องออกมาขณะที่ยกโล่ขนาดใหญ่ขึ ้น โล่ของพวกมันนันครอบคลุ ้ ม
ตังแต่
้ เข่าจนถึงช่วงคอ ยิ่งไปกว่านันพวกมั
้ นยังยืนเรี ยงชิดติดกัน นัน่ เป็ นผลให้ โล่ของพวกมันต่อ
ประสานกันเป็ นแนวป้องกันอันแข็งแกร่ง

พวกมันวางแผนที่จะใช้ รูปแบบนี ้เพื่อบดขยี ้แนวป้องกันของพวกออร์ ค

พลไพร่แถวหน้ าสุดจะใช้ ดาบต้ านทานพวกออร์ ค จากนันแถวถั
้ ดมาจะเป็ นพลหอกและหน้ าไม้
พวกมันสามารถยิงลูกศรหรื อขว้ างหอกได้ ขณะที่แถวแรกเข้ าปะทะกับพวกออร์ ค ไพร่พลที่อยู่ใน
แถวถัดๆมาจะสามารถลงมือสังหารพวกออร์ คได้ อย่างง่ายดายตราบใดที่แถวแรกยังสามารถคง
รูปขบวนเอาไว้ ได้

กองทัพค่อยๆเคลื่อนพลเข้ าใกล้ ประตูเมืองทีละนิด นอกจากนันแล้

้ วผู้ใช้ มนตราที่ปะปนอยู่ใน
ทัพยังสามารถร่ายมนต์เพื่อสังหารพวกออร์ คได้ อย่างรวดเร็ว

เดิมทีมนั สมควรจะเป็ นเช่นนัน้ แต่ในวันนี ้ผลลัพธ์ย่อมต่างออกไป เนื่องจากผู้บญ

ั ชาการที่พวก
มันจะต้ องเผชิญนันคื
้ อ เซียวอวี๋

อสูรหนึง่ ยกยิ ้มเยาะยามเมื่อเห็นทัพเกราะหนักเดินผ่านประตูเข้ ามา

พวกออร์ คนันเป็
้ นเผ่าพันธุ์ที่สตั ย์ซื่อและไร้ เดียงสา ทว่าเหล่าออร์ คที่ติดตามเซียวอวี๋นนราวกั
ั้ บ
มาจากคนละเผ่าพันธ์ุุ พวกมันได้ ถอดแบบมาจากเซียวอวี๋ ทั ้งความชัว่ ร้ ายและเลวทรามทั ้ง
มวล พวกมันได้ รับสืบทอดมาจากเซียวอวี๋โดยไม่บกพร่อง โดยเฉพาะพวกออร์ คกลุ่มแรกที่ถกู
สร้ างออกมา อสูรหนึง่ นันเป็
้ นผู้ที่ชาญฉลาดที่สดุ ในหมู่พวกมัน มันแทบจะสามารถถอดแบบ
บุคลิกลักษณะเซียวอวี๋มาได้ ทงหมด
ั้

โดยปกติแล้ ว เหล่าออร์ คที่ถกู ระบบสร้ างขึ ้นมาจะไม่มีอารมณ์ความรู้สกึ ใดๆและปฏิบตั ิตนราว

กับหุ่นเชิด จิตใจของพวกมันล้ วนบริสทุ ธิ์ผดุ ผ่องราวกับทารกแรกเกิด พวกมันรู้จกั เพียงการต่อสู้
นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่ว่าทารกมันจะรับเอาทุกสิ่งทุกอย่างมาจากผู้เลี ้ยงดู จากการที่ใช้ เวลาส่วน
ใหญ่อยู่ด้วยกันนัน่ เอง
เซียวอวี๋ก็เปรี ยบได้ กบั เป็ นบิดาของออร์ คเหล่านี ้ พวกมันล้ วนเลียนแบบการกระทํา คําพูด และ
แนวคิดของเซียวอวี๋มาทังหมด ้

"เตรี ยมพร้ อม!" อสูรหนึง่ ตะโกนออกมา

เหล่าออร์ คต่างแยกตัวออกเป็ นสองฝั่ งในทันที จากนันเครื

้ ่ องจักรที่มีปีกติดตังอยู
้ ่ก็ปรากฏ
ออกมาจากเบื ้องหลัง

ผู้บญ
ั ชาการรู้สกึ ถึงลางร้ ายทันทีที่ได้ เห็นเครื่ องจักรรูปร่างประหลาดพวกนัน้

ซึง่ เหตุการณ์ถดั มาก็พสิ จู น์ได้ ว่าเขาไม่ได้ คิดผิด ปี กทังสองกางออกและเผยให้

้ เห็นใบมีดรูปร่าง
จันทร์ เสี ้ยว

แกร๊ กกกก แกร๊ กกกก

เสียงประหลาดสองเสียงดังขึ ้น ขณะที่ใบมีดพุง่ แหวกฝ่ าอากาศออกมา

ใบมีดที่ถกู ยิงออกมานันรวดเร็
้ วเสียจนไม่สามารถมองเห็นได้ ทนั ด้ วยตาเปล่า ทัพเกราะหนักนัน้
ไม่เคยประสบพบเจอกับอาวุธเช่นนี ้มาก่อน..........................

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 46

BANK WUTTHIPHAN·8 กันยายน 2017
ชี่~ ชี่~

มีเสียงแปลกๆดังออกมา ราวกับว่าโลหะกําลังตัดผ่านโลหะ เหล่าทหารเกราะหนักกลายเป็ นไม่

สบายใจขณะที่ได้ ยิน อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ ้นรวดเร็วเกินไปและพวกมันยังไม่อาจ
ทําความเข้ าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ ้นได้

ทหารเกราะหนักที่อยู่ด้านหน้ าหยุดเท้ าลงในไม่ช้า แววตาของพวกมันกลายเป็ นหวาดกลัว ราว

กับว่าพวกมันได้ เห็นผียามกลางวันแสกๆ ดวงตาของพวกมันแทบจะถลนออกจากเบ้ า

สัญชาติญาณของพวกมันรํ่ าร้ องอย่างหนัก ร่างกายของพวกมันในตอนนี ้มีบางอย่างแปลกไป

จากปกติ ราวกับว่ามันได้ สญ
ู เสียบางสิ่งบางอย่างไป ทว่าพวกมันกลับไม่อาจทราบได้ ว่าเป็ นสิ่ง
ใด

หลังจากนัน้ พวกมันก็ร้ ูสกึ ว่าร่างกายกําลังเอนไปข้ างหน้ าและกระแทกเข้ ากับพื ้น ขณะเดียวกัน

พวกมันก็ร้ ูถึงได้ ถึงส่วนเอวที่ยงั คงอยู่ที่เดิม มีเพียงร่ างกายท่อนบนเท่านันที
้ ่ล้มกระแทกพื ้น

อ๊ าาาาา~ อ๊ าาาา~

เสียงกรี ดร้ องดังสะท้ อนไปทัว่ ช่องประตูราวกับว่ามีปีศาจจุติขึ ้น ณ ที่แห่งนัน้ ทหารแถวหน้ าที่

ประกอบไปด้ วยพลเกราะหนัก 10 นายถูกตัดเป็ นสองท่อน มีเพียง 2 คนที่เหลือรอดเนื่องมาก
จากความกว้ างของใบมีดนันไม่ ้ เพียงพอจะครอบคลุมทหารทัง้ 10 นาย
อย่างไรก็ตาม แถวหน้ าที่สญ ู เสียไปนี ้กลับสร้ างความเสียหายอย่างหนักต่อรู ปขบวน เหล่าทหาร
ที่ "นอน" อยู่บนพื ้นดินเริ่มส่งเสียงโหยหวนออกมาอย่างน่าสังเวช ไพร่พลที่เหลืออยู่กลายเป็ น
สูญเสียความตังใจในการต่
้ อสู้ทนั ทีจากเหตุการณ์ท่เกิดขึ ้นเบื ้องหน้ าพวกมันตอนนี ้

ทหารส่วนใหญ่ที่เข้ าสู่สนามรบนันเพี
้ ยงคิดถึงแต่การใช้ ชีวิตของศัตรูเพื่อบรรลุความรุ่งโรจน์ส่วน
ตน มันจึงเป็ นการยากที่พวกมันจะจินตนาการถึงความตายของตนเอง ทว่าความคิดเหล่านี ้
ล้ วนพังทลายลงในทันทีที่ประจักษ์ ฉากอันโหดร้ ายนี ้ด้ วยสองตาของตน

การตัดร่างออกเป็ นสองส่วนตังแต่ ้ เอวขึ ้นมานับเป็ นการลงโทษที่โหดร้ ายอย่างยิ่งในสมัยโบราณ

อวัยวะส่วนที่สําคัญที่สดุ สําหรับมนุษย์ในการจะอยู่รอดได้ คือส่วนบนของร่างกาย นัน่ จึงเป็ น
สาเหตุที่ว่า เมื่อถูกตัดเป็ นสองท่อนแล้ วเหตุใดผู้คนจึงยังมีชีวิตอยู่ สํานึกของพวกมันจะ
ไหลเวียนอยู่ภายในก่อนที่จะค่อยๆตกตายไปอย่างช้ าๆ

ทหารเกราะหนักที่อยู่เบื ้องหลังมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ ้นกับสหายของพวกมันได้ เช่นกัน ทิ ้งเป็ นภาพที่

ติดค้ างอยู่ภายในจิตใจ พวกมันบางคนกระทัง่ คิดถึงผลลัพธ์ที่ว่าเป้าหมายต่อไปของสิ่งนัน้
จะต้ องเป็ นพวกมัน

สนาบรบมักเจิ่งนองไปด้ วยเลือด ทว่าการสังหารหมู่ในครัง้ เดียวกลับไม่เกิดขึ ้นบ่อยนัก อย่าง

มากก็เพียงตัดศีรษะและบุคคลผู้นนก็
ั ้ จะสิ ้นชีวิตไป

นอกเหนือจากนันแล้ ้ ว เหล่าไพร่พลเกราะหนักยังไม่เคยคาดคิดว่าพวกมันจะถูกตัดเป็ นสอง

ท่อนได้ เกราะหนักและโล่ที่พวกมันสวมใส่อยู่นบั เป็ นเครื่ องคุ้มภัยชันดี
้ แม้ กระทัง่ เหล่าผู้ฝึกยุทธ์
ที่ทรงพลังก็ยงั ต้ องลําบากในการจะรับมือกับทหารเกราะหนัก
ทว่ารถจู่โจมกลับสามารถกระทัง่ สิ่งนี ้ได้ โดยง่าย

ชุดเกราะและโล่ของพวกมันนันหนาเป็
้ นอย่างยิ่ง แต่มนั ก็เพียงใกล้ เคียงกับชุดเกราะของพล
เกราะเบา หากว่าชุดเกราะถูกตีขึ ้นจากเหล็กเพียวๆแล้ วล่ะก็ เช่นนันการเคลื
้ ่อนไหวของพวกมัน
ก็จะลําบากเกินไปในสนาบรบที่ว่นุ วาย

โล่ของพวกมันนันแข็้ งแกร่ งเป็ นอย่างมาก ทว่ามันกลับไม่ได้ สร้ างขึ ้นมาจากเหล็ก หากว่ามันถูก

สร้ างขึ ้นจากเหล็ก เช่นนันนํ
้ ้าหนักของมันคงราวๆ 300 - 400 กิโลกรัม และคงจะมีผ้ ทู ี่มี
พละกําลังแข็งแกร่งเทียบเท่าเฮอร์ คิวลิสเท่านันที
้ ่จะสามารถเคลื่อนย้ ายมันได้ โดยไม่กินแรง ยิ่ง
ไม่ต้องกล่าวถึงการใช้ มนั ต้ านทานศัตรู

โล่ของทัพเกราะหนักนันสร้
้ างขึ ้นจากไม้ ผิวของมันถูกเคลือบด้ วยโลหะและทองแดงที่อาวุธ
ทัว่ ไปไม่สามารถเจาะทะลวงผ่านได้ ทว่ารถจู่โจมย่อมไม่ใช่เพียงอาวุธธรรมดาสามัญ

ใบมีดของมันสามารถกวาดผ่านแถวแรกได้ ในทันที อีกทังยั ้ งฝั งเข้ าไปที่ส่วนเอวของทหารที่อยู่

ในแถวที่สอง แม้ ว่าใบมีดจะไม่สามารถตัดผ่านทหารแถวที่สองได้ ทว่าความเจ็บปวดที่พวกมัน
ได้ รับนันยั
้ งมากเสียยิ่งกว่าผู้คนที่ถกู ตัดผ่านอย่างสมบูรณ์เสียอีก

พวกมันยังไม่ทนั ได้ มีเวลาพักทําใจขณะที่พวกออร์ คติดตังใบมี

้ ดชุดที่สองต่อทันที

ชี่~ ชี่~
เสียงของมัจจุราชดังขึ ้นอีกครา คราวนี ้คมมีดของพวกมันได้ เฉือนผ่านทหารแถวที่สองโดย
สมบูรณ์

ไม่ถึงสามวินาที การโจมตีชดุ ที่สามก็ถกู ปล่อยตามออกมา

เซียวอวี๋ได้ จดั วางรถจู่โจมไว้ ที่ประตูเมืองถึง 6 คัน ด้ วยเหตุนนมั

ั ้ นจึงมีรถจู่โจมอยู่ 2 แถว พวก
ออร์ คจะพลัดกันยิงทีละชุด ขณะที่ชดุ แรกยิงออกและกลับไปติดตังใบมี ้ ด ชุดที่สองก็จะจู่โจม
ออกมา การสังหารไพร่พลเกราะหนักจึงเป็ นไปอย่างรวดเร็ว

ใบมีดบินออกและตัดร่างของพลเกราะหนักเป็ นรูปทรงที่ต่างกันไป เลือดและอวัยวะกระจายอยู่

กลาดเกลื่อนเต็มช่องประตู

ทัพเกราะหนักตกอยู่ในความตื่นตระหนก พวกมันทราบดีว่าหากฝื นก้ าวเดินไปข้ างหน้ าต่อ

จะต้ องประสบกับชะตากรรมเช่นไร

ช่องประตูที่คบั แคบทําให้ พวกมันไม่สามารถหลบซ่อนตัวใดๆได้ เกราะและโล่ของพวกมันก็ยงั

ไม่สามารถต้ านทานใบมีดได้ อีก ดังนันพวกมั
้ นจึงตะโกนวุ่นวายและพยายามจะถอยหนีกลับไป
ด้ านหลัง

ผู้ใช้ มนตราที่อยู่ภายในขบวนอาจจะสามารถคุกคามรถจู่โจมได้ ทว่าพวกมันก็ยงั ต้ องการการ

ปกป้องจากแนวหน้ าเพื่อที่จะมีโอกาศร่ายมนต์
ผู้ใช้ มนตราจ้ องมองเหล่าพลเกราะหนักที่ "ล้ ม" ลงอยู่ด้านหน้ า ฉากที่เห็นก็ทําให้ พวกมันตื่น
ตระหนกด้ วยเช่นกัน มือที่จบั คทาสัน่ เทาอย่างไม่อาจควบคุมได้ เวทย์ที่กําลังร่ายอยู่พลัยสลาย
หายไปอย่างไร้ ร่องรอย

สิ่งเดียวที่สะท้ อนก้ องอยู่ภายในจิตใจของไพร่พลเกราะหนักก็คือ วิ่งซะ! พวกมันต้ องการจะ

หลบหนีจากอาวุธอันน่าสะพรึงที่ไม่สมควรมีอยู่บนโลกพวกนี ้ พวกมันควรอยู่ในนรกสําหรับลง
ทัณฑ์ ไม่ใช่ที่นี่!

"มันไม่ง่ายเช่นนันหรอก"
้ เซียวอวี๋จ้องมองทัพเกราะหนักขณะที่ยกยิ ้มพึงพอใจ รถจู่โจมช่าง
ยอดเยี่ยมเกินบรรยาย!

"ใช้ รถยิงทําลาย" เซียวอวี๋โบกมือ ทังคนงานและทาสชาวเผ่

้ าเหล็กทมิฬต่างกุลีกจุ อเริ่มต้ น
ปรับแต่งเครื่ องจักรสังหารที่อยู่ด้านข้ าง

ไพร่พลเกราะหนักสามารถต้ านทานการโจมตีด้วยดาบได้ หากทว่าไม่ใช่กบั ก้ อนหินที่พงุ่ เข้ าใส่

พวกมัน กระทัง่ หมวกเกราะของพวกมันก็ยงั บุบยุบลงไปหากรับการกระแทกอย่างรุนแรงจาก
หิน

ฟิ ว้ ฟิ ว้ ฟิ ว้

กลุ่มหินนับไม่ถ้วนตกลงที่เบื ้องล่าง เป้าหมายคือกองทัพเกราะหนักที่อยู่บริ เวณประตูเมือง

เนื่องจากพวกมันจัดตังรู้ ปขบวนขึ ้น ดังนันพวกมั
้ นจึงไม่สามารถหลบหลีกหรื อต้ านทานก้ อนหิน
ได้ ร่างของไพร่ พลเกราะหนักนับไม่ถ้วนนอนกลาดเกลื่อนไปทัว่ พื ้นขณะที่ลมหายใจของพวกมัน
ต่างหลุดลอยออกไปจากร่าง
พวกมันเตรี ยมตัวมาเพื่อรับมือกับพวกออร์ ค หากว่าพวกมันได้ ต่อสู้กบั พวกออร์ คแล้ วล่ะก็ พวก
มันมีความมัน่ ใจอยู่หลายส่วนที่จะตัดร่างของพวกออร์ คอย่างง่ายดายราวกับตัดผ่านเนย ทว่า
เซียวอวี๋ย่อมไม่โง่ เขาย่อมไม่ปล่อยให้ พวกมันได้ สมมาดปรารถนา ดังนันเขาจึ
้ งจัดเตรี ยม
ของขวัญไว้ ให้ พวกมันแทน เขาทราบดีว่าพวกออร์ คส่วนใหญ่ได้ มาถึงระดับที่ 3 แล้ ว กระทัง่
บางตนที่ไปถึงระดับ 4 ทว่าคมขวานของพวกมันนันยากที ้ ่จะเจาะผ่านชุดเกราะและโล่ของทัพ
เกราะหนักเข้ าไปได้ ยิ่งไปกว่านัน้ ยามเมื่อโล่ 10 ใบถูกต่อเรี ยงกันจนเป็ นรูปขบวนแล้ วล่ะก็
การที่จะทะลวงผ่านมันได้ จงึ ลําบากกว่าเดิมอย่างน้ อยเท่าตัว เซียวอวี๋ย่อมไม่ปล่อยให้ พวก
ออร์ คเข้ าปะทะและเกิดการสูญเสียอย่างหนักขึ ้นแน่ๆ

เซียวอวี๋ไม่ได้ วางแผนที่จะใช้ พวกออร์ คเข้ าปะทะกับทัพเกราะหนักตังแต่

้ แรก จะมีผ้ ใู ดที่ยงั ฝื น
เล่นเกมที่ตวั เองจะต้ องพ่ายแพ้ อย่างแน่นอนกัน?

มันจะไม่เป็ นปั ญหามากนักหากว่าสิ่งที่พวกออร์ คต้ องเผชิญคือไพร่พลเกราะหนักเพียงอย่าง

เดียว พวกออร์ คยังคงอาศัยความได้ เปรี ยบด้ านพละกําลังเข้ าชดเชยในส่วนที่ขาดได้ อยู่ ทว่ารูป
ขบวนที่พวกมันจะต้ องเผชิญนี ้เกิดขึ ้นจากการรวมตัวที่แตกต่าง ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ ไม่ปล่อยให้
พวกมันไปเสี่ยงอันตราย เขาเคยผ่านสมรภูมิในเกมวอร์ คราฟมาแล้ ว และรู้ดีว่าต้ องต่อกรกับ
ศัตรูอย่างไร

เดิมที การจะจัดการกับทัพเกราะหนักนันยากลํ
้ าบากไม่น้อย เขาคิดที่จะให้ จ้าวมนตราใช้ ไฟ
และระเบิดเพื่อทําลายรูปขบวนของพวกมัน อย่างไรก็ตามจุดเด่นของจ้ าวมนตรานันไม่ ้ ใช่ไฟ
หากแต่เป็ นนํ ้าแข็ง คลื่นเยือกแข็งในตอนนี ้นันรุ
้ นแรงไม่พอที่จะเจาะทะลวงเกราะหนาของพวก
มัน

ดังนันหน้
้ าที่จดั การกับทัพเกราะหนักเหล่านี ้จึงตกเป็ นของรถจู่โจมและรถทําลาย
"กลุ่มที่หนึง่ ! ยิงได้ ! กลุ่มที่สอง! เตรี ยม! ยิง!" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ แก่เหล่าพลปื นให้ เล็งยิงไปยัง
ทัพเกราะหนักที่อยู่หน้ าประตูเมือง เขาได้ แบ่งพลปื นออกเป็ นสี่กลุ่มๆละ 25 นาย พวกเขาจะ
ยิงในเวลาที่ไล่เรี่ ยกัน แม้ ว่ากระสุนปื นเหล่านี ้จะไม่ได้ ดีเทียบเท่ากับเวทย์มนต์ ทว่าผลลัพธ์ของ
มันก็เพียงพอที่จะบรรลุเป้าหมายของเซียวอวี๋แล้ ว เกราะของทหารเกราะหนักนันหนาอย่ ้ างมาก
มีบางจุดที่สามารถต้ านทานกระสุนปื นได้ อยู่ ทว่าบางแห่งกลับเปราะบางและสามารถเจาะ
ทะลวงได้ โดยง่าย

จากการระดมยิงเข้ าใส่อย่างหนาแน่นแล้ ว มันย่อมต้ องมีกระสุนบางนัดที่สามารถทะลวงผ่าน

จุดอ่อนเหล่านันและพรากชี
้ วิตของศัตรูไป

รถจู่โจม รถยิงทําลาย และพลปื น........เมื่อทังสามกองกํ

้ าลังระยะไกลที่ทรงอานุภาพถูกรวมเข้ าไว้
ด้ วยกันก็ทําให้ กองทัพของแคร์ รี่ก็ล้มตายดุจใบไม้ ร่วง

"อา......น่าเบื่อจัง........มีความสามารถเพียงเท่านี ้กลับกล้ าที่จะมายัว่ ยุข้า" เซียวอวี๋เอนกายพิงเก้ าอี ้

ขณะยกไวน์ขึ ้นจิบอย่างผ่อนคลาย

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 47

BANK WUTTHIPHAN·8 กันยายน 2017

แคร์ รี่มีทพั ไพร่พลเกราะหนักอยู่ 1,000 นาย ซึง่ นับได้ ว่ามากไม่ว่าสําหรับดินแดนใดๆ เหตุผล

หลักก็คือค่าใช้ จ่ายของกองทัพนี ้นันแทบจะไม่
้ ต่างไปจากทัพม้ าเกราะหนักเสียด้ วยซํ ้า แม้ ว่าจะ
ไม่ได้ ทรงอานุภาพเทียบเท่าทัพม้ าก็ตาม
แคร์ รี่สญ
ู เสียทหารเกราะหนักไปแล้ วราว 300 นายจากรถจู่โจม รถยิงทําลาย และพลปื น ยิ่ง
ไปกว่านันตั้ วเลขผู้เสียชีวิตยังคงเพิม่ ขึ ้นอย่างต่อเนื่อง

ความเร็วในการถอยทัพของพวกมันเป็ นไปอย่างเชื่องช้ าจากนํ ้าหนักของโล่และชุดเกราะที่สวม

นอกจากนี ้ขณะที่ถอยพวกมันก็ยงั ต้ องคงไว้ ซงึ่ รูปขบวน หากว่าพวกมันกระจัดกระจายกัน
ออกไป การจะรวมตัวกันได้ ใหม่ก็เป็ นเรื่ องยุ่งยากแล้ ว ความเร็วในการเคลื่อนที่ของรูปขบวนนัน้
เชื่องช้ าอย่างมาก ซึง่ ระยะยิงของรถยิงทําลายก็ยงั ไกลพอที่จะโจมตีเข้ าใส่พวกมันได้ ทกุ จุด

เซียวอวี๋ไม่ได้ มีแผนการที่จะใช้ รถยิงทําลายพวกนี ้เข้ าจัดการทัพเกราะเบา เขาปล่อยให้ พวกมัน

ปี นกําแพงขึ ้นมาซึง่ พลธนูที่คอยท่าอยู่ด้านบนก็จะส่งพวกมันลงมาเอง ดังนันอาวุ
้ ธหนักเหล่านี ้
จึงถูกใช้ กบั ทัพเกราะหนักได้ อย่างเต็มประสิทธิภาพ

"กระจายตัว! กระจายตัวออกไปซะ! สลายรูปขบวน!" ผู้บญ ั ชาการทัพเกราะหนักตะโกนสัง่ การ

อย่างเร่งรี บขณะที่มองดูไพร่พลล้ มตายลงเรื่ อยๆจากความเร็วที่เชื่องช้ า

เมื่อกระจายตัวกันออกไปแล้ ว ภัยคุกคามจากรถยิงทําลายก็จะมีอยู่อย่างจํากัด และจํานวนที่

ต้ องสูญเสียก็จะลดลง หากว่าพวกเขายังคงดื ้อดึงรวมรัง้ เป็ นจุดเดียวอยู่เช่นนี ้ก็เท่ากับเป็ นเป้า
นิ่งให้ อีกฝ่ ายเลือกสังหารได้ ตามใจ

ไพร่พลต่างกระจายตัวออกในทันทีที่ได้ ยินเสียงสัง่ การของผู้บญ ั ชาการ ซึง่ ความจริงแล้ วเหล่า

ไพร่พลที่อยู่ในแถวหน้ าต่างหวาดกลัวจนไม่กล้ ารุกลํ ้าไปข้ างหน้ าและรอคอยช่วงเวลานี ้อยู่แล้ ว
มีเพียงไพร่ พลที่อยู่ในแถวด้ านหลังของรูปขบวนที่ไม่ต้องพบเห็นกับฉากสังหารหมู่เท่านันที ้ ่ยงั
นิ่งอยู่ได้
ผู้บญั ชาการได้ ออกคําสัง่ ให้ กระจายตัวอย่างรวดเร็ว ทว่าก็มีไพร่พลตกตายไปมากกว่า 400
นายเข้ าไปแล้ ว แคร์ รี่หน้ าซีดเผือดขณะจ้ องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ ้น เขาจินตนาการไว้ ว่ากอง
กําลังเกราะหนักของเขาสามารถตีฝ่าเข้ าไปในเมืองและยึดครองที่แห่งนันไว้ ้ ได้ ทว่าแทนที่จะ
เป็ นเช่นนัน้ ความฝั นของเขากลับมลายหายไปในพริ บตา เขาสูญเสียทหารเกราะหนักไป
ครึ่งหนึง่ ในเวลาเพียงไม่นาน

"พวกเลี ้ยงเสียข้ าวสุก! ข้ าต้ องจ่ายออกไปเป็ นจํานวนมากเพื่อชุบเลี ้ยงพวกสวะที่ไม่อาจ

เอาชนะได้ แม้ แต่ออร์ คสวะขึ ้นมา! ข้ าจะส่งพวกมันไปเป็ นคนงานที่เหมืองเมื่อกลับไป!" แคร์ รี่
สูญเสียบุคคลิกของชนชันสู ้ งและตะโกนออกมาอย่างเกรี ย้ วกราด

"นายน้ อย ฝ่ ายศัตรูมีอาวุธที่แปลกประหลาดนัก ดูคล้ ายหน้ าไม้ แต่มิใช่อีกทังยั

้ งมีปีกอยู่สอง
ข้ าง มันสามารถยิงใบมีดที่กว้ างเกือบ 2 เมตรออกมาได้ และตัดผ่านทัพเกราะหนักจนขาดครึ่ง!
ไม่ว่าจะเป็ นโล่หรื อชุดเกราะต่อหน้ าของสิ่งนี ้นันไม่
้ ต่างไปจากเนยก้ อนหนึง่ พวกเราจะสูญเสีย
คนมากกว่านี ้หากยังดึงดันบุกต่อไป"

ผู้บญ
ั ชาการรุดกลับมาจากแนวหน้ าและรายงานสิ่งที่ประสบพบเจอต่อแคร์ รี่ ขณะเดียวกันมันก็
รอคอยคําสัง่ ต่อไปของแคร์ รี่

"ใบมีดที่ยาว 2 เมตร?! ผ่าแยกทหารเกราะหนักจนเป็ นสองท่อน?! สิ่งนันคื ้ ออะไร?" มี

ร่องรอยของความกลัวปรากฏอยู่ในนํ ้าเสียงของแคร์ รี่หลังจากได้ ยินเรื่ องนี ้

"นายท่าน ข้ าเดาว่ามันคงเป็ นเครื่ องจู่โจมของพวกเอลฟ์ ข้ าเคยผ่านตาพวกมันมาจากตํารา มี

สองปี กขนาดยักษ์ และสามารถยิงใบมีดได้ พวกเอลฟ์เคยใช้ สิ่งนี ้ในสงครามระหว่างมนุษย์และ
เอลฟ์ ยังคงมีบางอาณาจักรที่เก็บสะสมพวกมันเอาไว้ อยู่ ทว่าขันตอนการสร้
้ างของมันกลับ
ยุ่งยากเป็ นอย่างมาก ข้ าเดาว่า เซียวอวี๋คงมีช่างฝี มือชาวเอลฟ์ที่สามารถสร้ างพวกมันอยู่ข้าง
กาย" ที่ปรึกษากองทัพของแคร์ รี่กล่าวอธิบายอย่างแผ่วเบา

"ข้ าเองก็เคยได้ ยินมาเช่นกัน ทว่าไม่เคยพบเห็นมันมาก่อน ว่ากันว่าเครื่ องจู่โจมเหล่านี ้นันเป็

้ น
อาวุธที่ทรงอํานาจอย่างมากในสนามรบ ยิ่งไปกว่านันพลั ้ งทําลายของมันจะรุนแรงมากขึ ้นหาก
ใช้ กบั รูปขบวนที่มีความหนาแน่นสูง พวกมันเป็ นเครื่ องจักรสังหาร!" ใบหน้ าของแคร์ รี่กลายเป็ น
ซีดเซียวยิ่งกว่าหิมะ

.....................................

.....................................

กองทัพทังหมดของแคร์
้ รี่จําต้ องถอยทัพเนื่องจากการสูยเสียอย่างหนักของทัพเกราะหนัก เพียง
ช่วงเวลาไม่นาน พวกเขาต้ องสูญเสียไพร่พลไปกว่า 6,000 นาย

ฮูล่าา! ฮูเล่!

เสียงโห่ร้องให้ กบั ชัยชนะดึงกึกก้ องไปทัว่ ทังเมื

้ องไลอ้ อนหลังจากที่พวกเขาสามารถต้ านทาน
การโจมตีระลอกแรกจากกองทัพของแคร์ รี่เอาไว้ ได้

ทางฝั่ งของเซียวอวี๋ไม่ได้ มีผ้ เู สียชีวิตมากนัก มีพวกออร์ คไม่กี่ตวั ที่บาดเจ็บสาหัสแต่ไม่มีตวั ใดที่

ถูกฆ่า เซียวอวี๋ได้ ใช้ นํ ้ายารักษาบาดแผลของพวกมันในทันที ประสิทธิภาพของมันนันไม่ ้ ต้อง
กล่าวถึงตราบเท่าที่ผ้ ทู ี่ใช้ มนั ยังมีลมหายใจอยู่ บาดแผลทังหมดทั
้ งมวลย่
้ อมสามารถฟื น้ ฟูได้ นี่
เป็ นเพียงนํ ้ายาระดับที่ 1 เท่านัน้ ดังนันผลของมั
้ นจึงไม่สามารถรักษาได้ อย่างทันทีทนั ใด ทว่า
มันก็เพียงพอที่จะรักษาบาดแผลของพวกออร์ คได้ แล้ ว

เซียวอวี๋คิดว่าของพวกนี ้คงประเมินค่าไม่ได้ หากว่าเซียวอวี๋มีนํ ้ายาเช่นนี ้ในชีวิตก่อน

เซียวอวี๋ไม่ได้ สยู เสียนักรบของเขาไปแม้ แต่นายเดียว ทว่าหัวหน้ าทหารฮุ่ยนันกลั

้ บสูญเสียไพร่
พลไปอย่างน้ อยก็หลายสิบคนจากการถูกโยนลงจากกําแพง ตัวการสําคัญที่ทําให้ ไพร่พลของ
หัวหน้ าทหารฮุ่ยบาดเจ็บล้ มตายก็คือ พลหน้ าไม้ ของทัพแคร์ รี่

หน้ าไม้ เกรดกองทัพนันยิ้ งลูกศรได้ ไกลหลายสิบเมตร ภัยคุกคามของพวกมันจึงสูงอย่างมาก

พวกออร์ คนันไม่้ จําเป็ นต้ องเกรงกลัวในการสู้รบระยะประชิดเนื่องจากระดับที่สงู และชุดเกราะที่
สวม ทว่าหน้ าไม้ นนต่
ั ้ างออกไป เซียวอวี๋ได้ ครุ่นคิดถึงวิธีการรับมือกับพวกมัน ทว่าเขาก็ยงั คงหา
วิธีที่ดีมาไม่ได้

..............................

..............................

การโจมตีระลอกแรกเพิง่ จะจบไปเพียงไม่นาน แต่กองทัพของแคร์ รี่ก็วางแผนที่จะโจมตีใน

ระลอกที่สองแล้ ว
"นายท่าน เป็ นเรื่ องที่แปลกประหลาดอย่างมากที่เซียวอวี๋สามารถมีกองทัพออร์ คและเอลฟ์ได้
มากมายถึงเพียงนัน้ ต้ องมีปีศาจที่ชกั จูงมันอยู่อย่างแน่แท้ ข้ าคิดว่าเราไม่อาจใช้ วิธีอนั รุนแรง
กับพวกมันได้ พวกเราควรจะสืบหาข้ อมูงจากเมืองไลอ้ อนเสียก่อนที่จะเปิ ดฉากโจมตีครัง้
สุดท้ าย!" ที่ปรึกษาทางทหารโดทุกล่าวสิ่งที่เขาคิดอยู่ออกมา

"เจ้ าปั ญญาอ่อนหรื อ? ข้ านําไพร่พลมามากกว่า 20,000 นายมาเพื่อบดขยี ้กองทัพที่มีไม่ถึง

2,000 นายเสียด้ วยซํ ้า แต่สดุ ท้ ายกลับจบลงด้ วยการสูญเสียกองทัพ 6,000 นายไป! ข้ าจะ
สามารถบอกกล่าวบิดาข้ าได้ อย่างไร? พี่ชายอีกสองคนของข้ าเริ่มกล่าววาจาข่มขู่ข้าต่อหน้ า
บิดาแล้ ว หากว่าข้ าพกพาความล้ มเหลวกลับไป ข้ าจะต้ องถูกลงโทษอย่างหนัก! ชีวิตของข้ าใน
ฐานะผู้สืบทอดคงห่างไกลออกไปอีก!" ดวงตาของแคร์ รี่แดงฉานขณะที่เขาตะโกนสิ่งที่อดั อันตั
้ น
ใจออกมา

แคร์ รี่ตระหนักดีว่าในตอนนี ้การจะเอาชนะเมืองไลอ้ อนนันการเป็

้ นเรื่ องที่ยากอย่างมาก เขาได้
นําไพร่พลมามากกว่า 20,000 นาย แต่กลับต้ องเผชิญความพ่ายแพ้ อย่างยับเยิน

"แต่ว่า........นายน้ อย......" โดทุพยายามจะกล่าวทว่าแคร์ รี่กลับเอ่ยขัดขึ ้นมา

"ไม่มีแต่! หากข้ าถอนตัวกลับไปในตอนนี ้ความโปรดปรานจากบิดาคงลดลงจนหายไป ข้ า

จะต้ องเป็ นผู้ชนะ! ยิ่งไปกว่านันหากว่
้ าข้ าสามารถนําเครื่ องจู่โจมเหล่านี ้กลับไปด้ วยได้ แล้ วล่ะก็
ต่อให้ ต้องสูญเสียทหาร 20,000 นายไปก็ไม่นบั เป็ นอย่างไร พวกเราสามารถนําพวกมัน
กลับไปใช้ งานและทดลองสร้ างขึ ้นได้ หลังจากนันพวกเราก็ ้ จะไร้ ผ้ ตู ่อกร เจ้ าสารเลวเซียวอวี๋ยงั
ต้ องมีความลับอื่นๆปกปิ ดเอาไว้ อีกแน่..........เมื่อข้ ารับรู้และสามารถบงการพวกออร์ คได้ โลกใบนี ้
ก็ต้องตกเป็ นของข้ า!" แคร์ รี่กลายเป็ นคล้ ุุมคลัง่ โดยปกติแล้ ว ความบ้ าคลัง่ มักผลักไสผู้คน
ไปสู่การล่มสลาย ซึง่ แคร์ รี่เองก็ตกอยู่ในอํานาจของมันแล้ วเช่นกัน ในตอนนี ้ ไม่ีผู้ใดที่สามารถ
เปลี่ยนความคิดของเขาได้ อีกแล้ ว
เขาคิดเพียงแต่จะเอาชนะเซียวอวี๋และยึดครองเมืองไลอ้ อน เขาคิดว่าเขาสามารถเรี ยนรู้
ความลับของการสร้ างเครื่ องจู่โจมและการควบคุมพวกออร์ ค! เขาคิดว่าเขาจะได้ รับโอกาศใน
การขึ ้นเป็ นผู้สืบทอดลําดับที่หนึง่ ได้ แม้ ว่าเขาจะต้ องสละไพร่พลกว่า 20,000 คนไปก็ตาม
เขาจะต้ องชนะในศึกครัง้ นี ้!

"ถ่ายทอดคําสัง่ ข้ าออกไป! พวกเราจะเริ่มโจมตีในอีกครึ่งชัว่ โมง! จะไม่มีการออมยังใดๆทั ้ งสิ

้ ้น!
ทัพทหารราบ ผู้ใช้ มนตรา ผู้ฝึกยุทธ์ เครื่ องยิงหิน............ทกุ สิ่งทุกอย่างและผู้คนทังหมดต้
้ องเข้ า
ร่วมในศึกครัง้ นี ้!"

แคร์ รี่ทบุ กําปั น้ ลงอย่างรุนแรง มีเสียงแตกหักดังออกมาจากมือของเขาขณะที่เปลวเพลิงแห่ง

ความบ้ าคลัง่ ลุกโชนอยู่ในแววตาของเขา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 48

BANK WUTTHIPHAN·8 กันยายน 2017

ผู้คนกระทําทุกสิ่งอย่างเมื่อตกอยู่ในความบ้ าคลัง่ แคร์ รี่เองก็อยู่ในสถานะนี ้เช่นกัน

บิดาของเขามีบตั รชายอยู่สามคนและเขาคือคนสุดท้ อง ทว่าเขากลับได้ รับความเอ็นดูมากที่สดุ

ความเชื่อใจมากที่สดุ และแข็งแกร่งที่สดุ ในบรรดาบุตรทังสาม
้ เขาอยู่ในตัวเลือกแรกที่จะเป็ นผู้
สืบทอดดินแดนต่อจากบิดา ทว่าจากความล้ มเหลวครัง้ ล่าสุดของเขาแล้ ว พี่ชายทังสองจึ
้ งใช้
โอกาศนันกล่
้ าวโจมตีชื่อเสียงของเขาต่อหน้ าบิดา พวกเขาต่างต้ องการแย่งชิงตําแหน่งผู้สืบ
ทอด
บิดาของแคร์ รี่ก็โกรธกับการกระทําของเขาเช่นกัน เขาคิดว่าบุตรชายคนเล็กนันไร้
้ ความสามารถ
ที่ไม่อาจจัดการกับหัวเมืองที่อ่อนแอเช่นเมืองไลอ้ อนด้ วยทหารกว่า 5,000 นายได้ ซึง่ แคร์ รี่ได้
กล่าวอ้ อนวอนบิดาอย่างสุดความสามารถ มิฉะนันเขาคงโดนลงโทษไปเนิ
้ ่นนานแล้ ว
นอกจากนันเขายั
้ งหยิบยกเรื่ องการมีตวั ตนของพวกออร์ คมาบรรเทาโทสะของบิดา ด้ วยเหตุ
นันเอง
้ สุดท้ ายบิดาก็ยอมมอบกําลังทหาร 20,000 นายให้ เขานํามาโจมตีเมืองไลอ้ อนอีก
ครา

ทว่าเป้าหมายในครัง้ นี ้ไม่ใช่แค่เพียงโจมตีเมืองไลอ้ อน แต่ยงั เพื่อยกระดับประสิทธิภาพของไพร่

พลอีกด้ วย พวกเขากําลังตกอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลําบาก และบิดาของแคร์ รี่ก็วางแผนที่จะขยับ
ขยายดินแดนในช่วงเวลาที่ว่นุ วายนี ้เอง

บิดาของแคร์ รี่ไม่เคยคิดฝั นเอาไว้ เลยว่า บุตรชายของเขาจะล้ มเหลวในการยึดครองเมืองไลอ้ อน

ด้ วยทหารจํานวนมากขนาดนี ้ได้

บางทีผลลัพธ์ก็อาจจะไม่เปลี่ยแปลง ต่อให้ เป็ นแม่ทพั ที่มากประสบการณ์นําทัพมาด้ วยตนเองก็

ตาม ซึง่ ในครัง้ นี ้ผู้นําทัพก็คือ แคร์ รี่ ผู้ซงึ่ แบกรับความกดดันของความรับผิดชอบเอาไว้ บนบ่า

แต่แคร์ รี่ไม่มีทางเลือกให้ ถอยอีกแล้ วจากการสูญเสียไพร่พลกว่า 6,000 นายจาก 20,000

นายทังที้ ยงั ไม่แม้ แต่จะสามารถยึดกําแพงของเมืองไลอ้ อนได้ เขาทราบดีว่าจะไม่มีผ้ ใู ดกล่าวว่า
เซียวอวี๋นนแข็
ั ้ งแกร่ง แต่พวกเขาจะกล่าวว่าแคร์ รี่นนเป็ ั ้ นผู้ที่ไร้ ความสามารถ แคร์ รี่จงึ จําต้ อง
พิสจู น์ให้ ผ้ คู นประจักษ์ เขาต้ องตีชิงเมืองไลอ้ อน ยึดเครื่ องจู่โจม และจับกุมเหล่าออร์ คและ
ั้
เอลฟ์เป็ นเชลย เช่นนันบางที โทสะของบิดาอาจจะบรรเทาลงได้ บ้าง
ดังนันแคร์
้ รี่จําเป็ นต้ องทุ่มแทงจนหมดหน้ าตักเพื่อที่จะยึดเมืองไลอ้ อนให้ จงได้ เขายังคงมีไพร่
พลเหลืออยู่ 15,000 นาย และหากว่าเขาไม่สามารถเอาชัยได้ ด้วยกลยุทธ์แล้ วล่ะก็ เช่นนัน้
เขาก็จะใช้ กําลังทหารที่เหนือกว่าอย่างมากเพื่อบุกทะลวงการป้องกันของเมืองไลอ้ อน

เขาเห็นว่ากลยุทธ์ล้อมตีเมืองโดยใช้ ทพั ทหารเกราะหนักนันใช้

้ การไม่ได้ สิ่งเดียวที่เขายังคง
ได้ เปรี ยบอยู่ในตอนนี ้ก็คือ จํานวน

"ข้ าไม่เชื่อว่าพวกออร์ คมันจะคงกระพัน! ข้ าจะใช้ กําลังพลที่มากกว่าถึง 10 เท่าในการบดขยี ้

เมืองไลอ้ อน!"

แคร์ รี่กวาดสายตาผ่านกองทัพของเขา

"จงเตรี ยมตัวให้ พร้ อม! หน่วยทหารเกราะหนัก หน่วยทหารเกราะเบา ผู้ใช้ มนตรา พลหน้ าไม้ ผู้
ฝึ กยุทธ์ และทุกๆคนที่เหลือจะต้ องบุกโจมตีเมืองไลอ้ อน! ผู้ใดที่ถอยหนีจะต้ องตาย! หากตีชิง
เมืองมาไม่ได้ พวกเราก็จะตกตายอยู่ที่นี่!" ผู็ใช้ มนตราใช้ เวทย์เพื่อถ่ายทอดเสียงของแคร์ รี่
ออกไปทัว่ ทังค่
้ าย

"ข้ าจะต้ องเป็ นผู้ชนะ! เข่นฆ่าพวกออร์ คสวะเหล่านันซะ!

้ จับกุมพวกเอลฟ์ลงมา ฉุดคร่าผู้หญิง
มาเล่นสนุก! พวกเจ้ ามีทางเลือกเดียวคือบุกไปข้ างหน้ า! สังหารทุกชีวิตที่ขดั ขวางการเข้ าสู่
เมืองไลอ้ อนของพวกเรา! ทุกคนจะมีอิสระในการปล้ นฆ่าและกวาดต้ อนผู้หญิงอย่างเต็มที่เป็ น
เวลาสามวันสามคืน! พวกเจ้ าจะได้ รับสิ่งเหล่านี ้ทังหมดตราบใดที
้ ่พวกเราสามารถบุกทะลวง
เข้ าไปในเมืองไลอ้ อนได้ !"

แคร์ รี่ยืนอยู่บนรถม้ าขณะที่กล่าวถ้ อยคําและชักดึงดาบออกมา

"ฆ่ามัน~!!!"

มีไพร่พลบางรายที่ยงั ติดใจเรื่ องสถานการณ์อยู่ ทว่าพวกมันก็ทราบดีว่าข้ อได้ เปรี ยบของ

กองทัพฝ่ ายมันก็คือ จํานวน พวกมันคิดว่าจะสามารถตีฝ่าแนวป้องกันเข้ าไปได้ พวกมันจะฆ่า
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางของพวกมัน!

ในการรบลักษณะนี ้ เมื่อศัตรูปิดล้ อมเมืองเอาไว้ ขวัญกําลังใจของฝั่ งที่ป้องกันก็จะลดลงในทันที

ที่ศตั รูสามารถบุกเข้ าไปในเมือง

ดังนันเหล่
้ าทหารของแคร์ รี่จงึ ตระหนักดีว่าสิ่งที่พกมันต้ องกระทําก็คือ การบุกเข้ าเมือง หลังจาก
นันพวกมั
้ นก็จะได้ รับทัง้ ชื่อเสียง ความมัง่ คัง่ ทาส และทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ!

เซียวอวี๋หรี่ ตาลงขณะที่เขายืนขึ ้นพึมพํา "แคร์ รี่ท่มุ กําลังออกมาแล้ ว ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีทาง

ให้ ถอยแล้ วสินะ มันกลับไม่ใช้ กลยุทธ์และหวังพึง่ พาเพียงจํานวนเพื่อเข้ าโจมตี........อืม........นี่เป็ น
ปั ญหาทีเดียว"

ท้ ายที่สดุ แล้ ว เซียวอวี๋ก็ไม่ได้ มีกําลังคนจํานวนมากอยู่ในมือ ยิ่งไปกว่านันกองกํ

้ าลังของหัวหน้ า
ทหารฮุ่ยยังหวังพึง่ พาไม่ได้ เขาพบว่ามันยากอย่างมากที่จะใช้ กําลังเพียง 1,000 ในการ
เอาชนะกองทัพของศัตรูที่มีมากกว่าถึง 10 เท่า

เซียวอวี๋ต้องการที่จะพึง่ พากลยุทธ์เพื่อเอาชนะศึกครัง้ นี ้ ทว่าด้ วยความจนตรอกของแคร์ รี่แล้ ว

เซียวอวี๋จงึ จําต้ องคิดให้ รอบคอบ
"อย่างน้ อยอีกฝ่ ายก็ยงั มีความตังใจ"
้ เซียวอวี๋วางแก้ วที่อยู่ในมือลง เขาทราบว่ามันถึงเวลาที่
เหล่าออร์ คจะได้ ลงสนามรบแล้ ว

"ฆ่ามัน~~~" กองทัพของแคร์ รี่ตะโกนโห่ร้องขณะโถมเข้ าหาตัวเมือง

"ข่มพวกมันหน่อยซิ" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ สิ่งที่สําคัญที่สดุ ในการรบก็คือ สภาวะ เขาจําต้ องเพิม่

ความฮึกเหิมแก่ไพร่พลฝั่ งตนเองบ้ างแล้ ว

อ๊ ากกกกกกกกกก!

ออร์ คทัง้ 500 ตนต่างแหกปากคํารามขึ ้นในเวลาเดียวกัน ราวกับว่ามีหมาป่ านับหมื่นตัวกําลัง

ส่งเสียงหอนออกมา

ผู้คนที่อยู่ภายในเมืองไลอ้ อนกลายเป็ นหูเอื ้อไปเสียเฉยๆจากเสียงคํารามอันทรงพลังของพวก

ออร์ ค

"เครื่ องยิงทําลาย โจมตีได้ " เซียวอวี๋นบั คํานวณระยะห่างภายในใจ เขาต้ องจัดการกับเครื่ องยิง

หินของอีกฝ่ าย

วูบบบบบบ~~
กลุ่มก้ อนหินถูกส่งลอยออกไป กรี ดฝ่ าท้ องฟ้า และล่วงหล่น

ปึ งงงงง ปึ งงงงงง

ผู้คนที่ตกอยู่ในการครอบคลุมของกลุ่มหินล้ วนถูกฆ่าตายเกือบหมด มีเพียง 1 ใน 3 เท่านันที

้ ่
รอดมาได้

"เล็งไปที่เครื่ องยิงหินที่อยู่ทางซ้ าย เครื่ องทําลายทัง้ 5 เล็งและยิงได้ !" เซียวอวี๋มองเห็นศัตรู

แบ่งเครื่ องยิงหินออกเป็ นสองทัพ ซึง่ ระยะห่างระหว่างพวกมันก็มีมาก ดังนันเขาจึ ้ งสัง่ ให้ เครื่ อง
ยิงทําลาย 5 เครื่ องโจมตีไปที่จดุ เดียว แม้ ว่าจะมี 4 ที่พลาดไปอย่างน้ อยอีกหนึง่ ก็ต้องเข้ าเป้า

ปุบบบบ

หินล่วงหล่นลงมาและบดขยี ้ทังเครื
้ ่ องยิงหินและพลทหารที่ประจําการอยู่

"กลุ่มที่สอง! เล็งและยิงไปที่เครื่ องยิงหินฝั่ งขวา! โจมตีได้ !" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ขึ ้นมาอีกครัง้

ปึ งงงงง

การโจมตีนี ้ประสบความสําเร็จอย่างงดงามในการทุบทําลายเครื่ องยิงหินไปอีกเครื่ อง อีกฝ่ าย

ยังคงเหลืออยู่เกือบ 10 เครื่ อง แม้ ว่าเขาจะทําลายไป 2 แล้ วก็ตาม เหล่าไพร่พลเร่งความเร็ว
ในการผลักดันเครื่ องยิงหินขึ ้นทันที เซียวอวี๋ตระหนักดีว่า เมื่อพวกมันเข้ าสู่ระยะที่สามารถโจมตี
พวกเขาได้ แล้ วล่ะก็ เช่นนันมั
้ นจะก่อเป็ นภัยคุกคามอย่างร้ ายแรงต่อพวกออร์ ค หรื อกระทัง่ พล
เดินเท้ าก็ตาม

"สี่เครื่ องจู่โจม! เล็งไปที่เครื่ องยิงหิน 2 เครื่ องทางด้ านขวา! ยิงได้ !" เซียวอวี๋สงั่ การต่อทันที

เขามีเครื่ องจู่โจมอยู่ 10 เครื่ อง 6 เครื่ องได้ เฝ้าคุมเชิงอยู่ที่ประตูเมือง ขณะที่อีก 4 นันอยู

้ ่บน
กําแพงเมืองกับเขา

ทังเครื
้ ่ องยิงทําลายและเครื่ องจู่โจมต่างสําแดงอานุภาพได้ มากขึ ้นยามเมื่อใช้ โจมตีจากบน
กําแพง

ชี่~ ชี่~

ใบมีดทังสี
้ ่ถกู ยิงออกไปอย่างรวดเร็ว เสียงแหวกฝ่ าอากาศของพวกมันดังขึ ้นตามมา

ปึ งงงงง

หนึง่ นันเข้
้ าปะทะกับตัวเครื่ องยิงหินและตัดทําลายมันลง ส่วนอีก 3 นันพลาดเป
้ ้ าไป

ความแม่นยําของเครื่ องจู่โจมในการโจมตีระยะไกลนันไม่ ้ ค่อยแม่นยํามากนัก ทว่าเซียวอวี๋ได้ ใช้

พวกมันถึง 4 เครื่ อง ดังนันจึ
้ งมีอยู่ 1 เครื่ องที่บรรลุเป้าหมาย
ซึง่ หากว่าเขามีเครื่ องจู่โจมอยู่เพียง 1 เครื่ อง เช่นนันมั
้ นอาจต้ องใช้ เวลานานในการกวาด
ทําลายเครื่ องยิงหินนัน้ นอกจากนี ้ใบมีดที่ถกู ยิงออกไปยังไม่เพียงทําลายเครื่ องยิงหิน ทว่าไพร่
พลที่อยู่ใกล้ ๆต่างพลอยโดนมันตัดผ่าร่างด้ วยเช่นกัน ซึง่ สิ่งนี ้ก็ส่งผลกระทบกับขวัญกําลังใจของ
ศัตรูโดยตรง

ไพร่พลฝั่ งศัตรูบางส่วนได้ เข้ าประชิดกําแพงเมืองและประตูเมืองแล้ ว ขณะที่บางส่วนยังคง

ผลักดันเครื่ องยิงหินไปข้ างหน้ า

พลธนูเริ่มระดมยิง ขณะที่พวกออร์ คจัดเรี ยงเครื่ องจู๋โจมที่ประตูอีกครัง้ พวกมันเตรี ยมตัวสําหรับ

รอรับแขกเรี ยบร้ อยแล้ ว..............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 49

BANK WUTTHIPHAN·8 กันยายน 2017

คลื่นเยือกแข็งของจ้ าวมนตรานันไม่
้ มีประโยชน์สําหรับการโจมตีเข้ าใส่ไพร่ พลเกราะหนัก ทว่า
เหล่าพลเกราะเบานันไม่้ ได้ เป็ นดุจเดียวกัน ในเวลาเพียงไม่นานแสงสีทองก็ปรากฏออกมา
ห่อหุ้มร่างของเขา แอนโทนีดาสได้ มาถึงระดับที่ 8 เรี ยบร้ อยแล้ ว

"ยอดเยี่ยม!" เซียวอวี๋จดั สรรแต้ มทักษะให้ กบั จ้ าวมนตราในทันที เขาลงแต้ มไปที่เกราะเหมันตร์

และทําให้ มนั เต็มที่ระดับ 3 หน้ าที่หลักของจ้ าวมนตราในสนามรบก็คือกวาดล้ างศัตรูให้ ได้ มาก
ที่สดุ ที่สามารถมากได้ และการป้องกันในช่วงเวลานันก็ ้ เป็ นสิ่งจําเป็ นอย่างยิ่งยวด
ในเวลาเดียวกัน ทิรันด้ ายิงศรเวทย์เข้ าใส่ทหารที่ถือโล่สองนายที่ต้องการจะบุกเข้ าประตูเมือง
ในคราวเดียว

"พลปื นกลุ่มแรก เล็งไปยังทิศทางที่ศรเวทย์พงุ่ ออกไป ยิงได้ !" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ศรเวทย์ของทิ

รันด้ านันยิ
้ งไปยังที่ที่มีผ้ ใู ช้ มนตราหลบซ่อนตัวอยู่ภายใต้ การคุ้มครองของไพร่พลเกราะหนัก

เซียวอวี๋สงั่ ให้ ทิรันด้ าไม่ต้องเพ่งเล็งสังหารศัตรู เพียงแค่คอยใช้ ทกั ษะตาเหยี่ยวเพื่อค้ นหา

ตําแหน่งของผู้ใช้ มนตราก็พอ ครู่ต่อมานางก็ใช้ ศรเวทย์ยิงเข้ าใส่ทหารเกราะหนักที่ปกป้องผู้ใช้
มนตราอีกครัง้ พลปื นต่างมองตามศรและรับทราบตําแหน่งจากประกายไฟ นอกจกานี ้แล้ ว อีก
งานของทิรันด้ าก็คือ การสังหารผู้ฝึกยุทธ์ การยิงธนูของนางนันแม่ ้ นยําเสียจนแม้ ว่าอีกฝ่ ายจ
ปะปนอยู่ท่ามกลางผู้คนจํานวนมาก แต่ศรกลับไม่คลาดเคลื่อนไปจากเป้าหมายที่เล็งเอาไว้ สกั
กระเบียดนิ ้ว นี่ถือเป็ นการลดทอนภาระให้ กบั พวกออร์ ค

พวกออร์ คทีตะลุมบอนอยู่กบั ศัตรูนนต้ ั ้ องพบเจอกับช่วงเวลาที่ยากลําบากอยู่บ้าง ซึง่ ความ

ช่วยเหลือจากทิรันด้ าก็ช่วยพวกมันได้ ไม่น้อย ถึงกระนันเซี ้ ยวอวี๋ก็ยงั ได้ สอนวิธีการที่จะใช้ รับมือ
กับผู้ฝึกยุทธ์ของอีกฝ่ ายให้ กบั พวกออร์ คไว้ แล้ ว ออร์ คสี่ถึงห้ าตนจะใช้ ขวานรุ มสับไปยังร่างของผู้
ฝึ กยุทธ์ ด้ วยวิธีการนี ้พื ้นที่ที่ผ้ ฝู ึ กยุทธ์จะสามารถหลบหลีกได้ ก็จะถูกลดทอนลงจนไม่มี นี่เป็ น
ยุทธ์วิธีที่เซียวอวี๋ใช้ ออกในการรับมือกับฮีโร่ของอีกฝ่ ายในชีวิตที่แล้ ว แม้ ว่าพวกผู้ฝึกยุทธ์จะทรง
พลัง ทว่าพวกเขาก็ยงั ไม่อาจจะรับมือกับขวานขนาดยักษ์ 4 - 5 เล่มพร้ อมกันได้ อย่างแน่นอน

ข้ อได้ เปรี ยบหลักของพวกออร์ คก็คือพละกําลังที่เหนือกว่ามาก พวกมันไม่ได้ มีทกั ษะต่อสู้

มากมายอะไร ทว่าเรี่ ยวแรงที่พวกมันทุ่มเทออกมานันก็ ้ เพียงพอที่จะสับสังหารผู้ฝึกยุทธ์ได้ แล้ ว
เพื่อที่จะทัดเทียมกับผู้ฝึกยุทธ์ที่มีกระบวนท่า ความคล่องตัว และอื่นๆที่พวกออร์ คไม่มี วิธีการ
เช่นนี ้จึงถือเป็ นทางออกที่ดี
ผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ในระดับพื ้นฐานขัน้ 1 นันเปรี
้ ยบได้ กบั ตัวละครระดับ 9 จากเกม ผู้ฝึกยุทธ์ขนที
ั้ ่
สองนัน้ เทียบได้ กบั ระดับที่ 10 หรื อมากกว่าในด้ านประสิทธิภาพการต่อสู้ กรอมสามารถ
สังหารผู้ฝึกยุทธ์ในขันที
้ ่สองได้ ขณะที่เขายังอยู่ในระดับที่ 9 นันก็
้ เนื่องมาจากความแข็งแกร่ง
และทักษะที่ทรงพลังของเขา

ปั งงงงงง ปั งงงงงง

กระสุนถูกยิงออกโดยมีเป้าหมายที่หลังโล่ของทหารเกราะหนัก

เปรี ย้ งง

ทิรันด้ ายิงศรเวทย์ออกไปอีกครัง้ ทหารที่ปกป้องผู้ใช้ มนตรา 2 คนล้ มลงจนเผยเป็ นช่องว่าง

ขนาดใหญ่ออกมา จากนันกลุ ้ ่มก้ อนกระสุนจากพลปื นก็ทะลวงร่างของผู้ใช้ มนตราจนสิ ้นใจ

ผู้ใช้ มนตรานันห่
้ อหุ้มตนเองด้ วยเกราะเวทย์ ทว่าเกราะนันไม่
้ อาจต้ านทานกระสุนจํานวนมากที่
ยิงเข้ าหาได้ หมด

พลปื นทัง้ 100 นายจะยังคงยิงปกติ เว้ นเสียแต่ว่าเซียวอวี๋จะออกคําสัง่ เจาจงให้ ยิงไปที่ใด

......................

......................
ในเวลาเดียวกันไพร่พลเกราะเบาและเกราะหนักนับไม่ถ้วนก็มาถึงที่ประตูเมือง พวกมันไม่
สนใจการจัดกระบวนทัพใดๆทังสิ้ ้นและวิ่งเข้ าไปที่ประตู สิ่งที่พวกมันต้ องการคือเกียรติยศ
ความมัง่ คัง่ และผู้หญิง

การก่อตังรู้ ปขบวนเป็ นเพียงการเสียเวลา ดังนันผู

้ ้ บญ
ั ชาการจึงไม่ออกคําสัง่ ใดๆ ผู้บญ
ั ชาการ
นันไม่
้ ได้ โง่งม และรู้ว่าการเข้ าตีแบบสะเปะสะปะเช่นนี ้จะช่วยลดทอนอานุภาพของเครื่ องจู่โจม
ลงได้

ชี่~ ชี่~

เครื่ องจู่โจมสองเครื่ องยิงออกไปในระลอกแรก เหล่าทหารหลายสิบนายที่พยายามทะลวงผ่าน

เข้ ามาต่างถูกตัดเป็ นสองท่อน ไพร่พลเกราะเบานันสามารถจั
้ ดการได้ ง่ายดายเสียยิ่งกว่าทหาร
เกราะหนัก

ใบมีดตัดผ่านร่างของทหารเกราะเบาไป 20 แถวและไม่ละเว้ นชีวิตผู้ใดเอาไว้

อ๊ าาาา~~

เสียงกรี ดร้ องด้ วยความกลัวดังออกมาจากทางฝั่ งไพร่พลของแคร์ รี่ พวกมันยังคงอยู่เบื ้องนอก

ประตูขณะจิตใจของพวกมันพังทลายลงไปเรี ยบร้ อยแล้ ว ขณะเดียวกันนันเอง ้ เครื่ องจู่โจมแถว
ที่สองก็ถกู ผลักดันออกมาแทนที่
ชี่~ ชี่~

ผู้ที่ยงั หลงเหลืออยู่ในช่องประตูต่างถูกแยกเป็ นสองส่วนทังหมด

้

"ผู้ฝึกยุทธ์ให้ กระโดดข้ ามใบมีดและทะลวงผ่านเข้ าไปซะ!" ผู้บญ

ั ชาการทหารราบสัง่ การด้ วย
เสียงอันดัง

แน่นอนว่ามุมการยิงของใบมีดนันคงเส้
้ นคงวา หากว่าผู้ฝึกยุทธ์คนนันมี
้ ความคล่องตัวที่สงู
เช่นนันการที
้ ่จะกระโดดข้ ามมันไปก็ไม่ได้ ยากลํายากมากนัก ท้ ายที่สดุ แล้ วใบมีดก็ยงั คงมีมมุ ยิง
ของมันอยู่

เครื่ องจู่โจมจะมีประสิทธิภาพอย่างมากเมื่อต้ องใช้ รับมือกับฝูงชนที่อยู่รวมกัน ทว่าอานุภาพ

ของมันจะถูกลดทอนในทันที หากว่ามีผ้ ฝู ึ กยุทธ์สามารถหลบผ่านมันไปได้

ผู้ฝึกยุทธ์เมื่อได้ ยินคําสัง่ ของผู้บญ

ั ชาการ พวกมันก็ใช้ ผนังของกําแพงเป็ นฐานส่งในการกระโด
ข้ ามใบมีดไป

ชี่~ ชี่~

เครื่ องจู่โจมยิงใบมีดออกมาอีกครัง้ ทว่าในครัง้ นี ้เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ส่วนใหญ่สามารถหลบหลีกมัน

ไปได้ มีเพียงคนเดียวที่ถกู ผ่าแยกเป็ นสองส่วน
อ๊ ากกกกกก!

เสียงคํารามดังก้ องมาจากทิศทางฝั่ งตัวเมือง ก่อให้ เกิดฝุ่ นผงตกลงมาจากประตูและผนัง กรอม

พุง่ ออกมาขณะที่ใช้ วินด์วอร์ คและอมนิแสลชไปพร้ อมกัน เขาผ่าร่างผู้ฝึกยุทธ์ที่ขวางทางอยู่เป็ น
สองส่วน

กรอมนันอยู ้ ่ในระดับที่ 10 ซึง่ เทียบเท่ากับผู้ฝึกยุทธ์ขนที

ั ้ ่สองที่ฝึกปรื อกําลังภายใน ดังนันจึ
้ ง
เป็ นเรื่ องง่ายที่จะสังหารผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ในขันแรก
้

มีผ้ ฝู ึ กยุทธ์ 2 - 3 คนที่ม่งุ หน้ าไปยังเครื่ องจู่โจม พวกออร์ คได้ พยายามเข้ าสกัดพวกมันบางคน
ทว่ามีบางคนที่หลุดรอดไปและหยุดการโจมตีจากเครื่ องจู่โจมได้ สําเร็จ

ผู้บญ
ั ชาการที่สบโอกาศก็ตะโกนขึ ้นในทันที "บุกเข้ าไป! เครื่ องจู่โจมไม่สามารถยิงใบมีดได้ อีก
แล้ ว!"

ทหารนับไม่ถ้วนต่างกรูกนั เข้ าไปที่ประตู

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกมันเกือบจะถึงที่ตงของเครื
ั้ ่ องจู่โจม ออร์ คสองตนก็สบั ไกยิงใบมีดออกมา
ผู้บญ
ั ชาการจึงตะโกนสัง่ การขึ ้นทันที "อย่าได้ หยุด! ตราบเท่าที่พวกเราสามารถไปถึงเบื ้องหน้ า
มันได้ พวกมันก็หมดโอกาศจะยิงออกมาได้ อีก!"

ไพร่พลหลัง่ ไหลเข้ าไปราวกับฝูงมด เพียงชัว่ กระพริ บตา ทางเข้ าของประตูเมืองก็อดั แน่นไปด้ วย

ผู้คนจํานวนมาก ในเวลาเดียวกันผู้ฝึกยุทธ์ก็พยายามเข้ าสกัดการบรรจุใบมีดของเครื่ องจู่โจม
อานุภาพของเครื่ องจู๋โจมจึงลดลงเป็ นอย่างมาก ดังนันกรอมจึ
้ งออกคําสัง่ ให้ เหล่าออร์ คขนย้ าย
เครื่ องจักรกลับไปยังแนวหลัง

อ๊ ากกกกก!

กรอมคํารามออกมาอีกครัง้ ก่อนที่ร่างของเขาจะหวุนวนไปข้ างหน้ า

อ๊ าาาาา

มีไพร่พลนับไม่ถ้วนที่ถกู ดาบของกรอมตัดผ่านร่างจนเป็ นสองท่อน

ทักษะพายุคลัง่ !

เป็ นทักษะที่จะได้ รับเมื่อเบรดมาสเตอร์ มาถึงระดับที่ 10 ทักษะนี ้ยังอยู่ที่ระดับ 1 เท่านัน้ ทว่า

มันก็ยงั ทรงอานุภาพอย่างมาก ทักษะนี ้เหมาะสําหรับการทําศึกระยะประชิดที่ฝ่ายศัตรูมี
มากกว่าเช่นนี ้อย่างที่สดุ

เซียวอวี๋คาดหวังที่จะเห็นทักษะ พยุหะดาบ ปรากฏออกมา เขาเชื่อว่าทักษะพยุหะดาบนัน้ ทรง

อานุภาพยิ่งกว่าพายุคลัง่ และกรอมจะสามารถกวาดผ่านทังสนามรบได้
้ ด้วยทักษะนัน้

กรอมนันสวมใส่
้ ด้วยชุดป้องกันเซ็ตทีหนึง่ ดังนันคมดาบของศั
้ ตรูจงึ ไม่อาจระแคะระคายเขาได้
เขาราวกับพยัคฆ์ที่กระโจนเข้ าไปในฝูงแกะ
เซียวอวี๋มองดูเครื่ องจู่โจมที่หมดอานุภาพอย่างสิ ้นเชิง เขาตะโกนออกมา "กรอม ผลักดันพวก
ศัตรูออกไปจากประตูเมือง ตังแนวป ้ ้ องกันขึ ้นที่ด้านนอก!"

การโจมตีระลอกแรก พวกออร์ คนันปั ้ กหลักอยู่ภายในเมือง ดังนันจึ ้ งเกิดการบาดเจ็บหนักขึ ้น

ครัง้ นี ้เซียวอวี๋จงึ เปลี่ยนแผนและผลักดันฝ่ ายศัตรูให้ พ้นประตูเมืองออกไป

กรอมที่ได้ ยินคําสัง่ ของเซียวอวี๋ โบกมือให้ เหล่าออร์ คติดตามตนออกไป เหล่าออร์ คคํารามขึ ้น

อย่างดุดนั ขณะที่ดวงตาของมันเปลี่ยนเป็ นสีแดง ทักษะคลถ้ มคลัง่ ถูกเปิ ดใช้ งานแล้ ว..........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 50

BANK WUTTHIPHAN·9 กันยายน 2017

เหล่าออร์ คใช้ พละกําลังอันแข็งแกร่งผลักดันกองทัพของแคร์ รี่ออกจากเมือง จุดเด่นของพวก

ออร์ คสะท้ อนออกมาอย่างเด่นชัดในสถานการณ์เช่นนี ้ เหล่าออร์ คที่รับหน้ าที่เฝ้าประตูเมืองนัน้
เซียวอวี๋ได้ คดั สรรมาด้ วยตนเอง ออร์ คที่อยู่ในระดับที่ 4 ทังหมดถู
้ กส่งมารับหน้ าที่นี ้ พวกมัน
สามารถรับมือทหารราว 5 - 6 คนได้ ในเวลาเดียวกันตราบใดที่พวกทหารไม่ได้ จดั ตังรู้ ปขบวน
ขึ ้นมา

อ๊ ากกกกก!
เสียงคํารามอันเกรี ย้ วกราดของพวกออร์ คดึงกึกก้ องไปทัว่ ประตูเมือง ฝั่ งไพร่ พลของแคร์ รี่ก็ไม่
ยอมถอย พวกมันยังคงต้ องการเข่นฆ่าพวกออร์ คและตีฝ่าเข้ าไปในเมือง

เซียวอวี๋ส่งสัญญาณให้ จ้าวมนตรา

"คลื่นเยือกแข็ง! ที่นอกประตู!" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ แก่จ้าวมนตราที่เพิ่งฟื น้ ฟูมานาเสร็จสิ ้น นํ ้ายา

มานาที่เซียวอวี๋มอบให้ ไปเริ่มส่งผลอย่างช้ าๆ มันจําต้ องใช้ เวลาราว 4 - 5 นาทีในการฟื น้ ฟูมา
นาทังหมดที
้ ่ สญ
ู เสียไป เซียวอวี๋ทราบว่าการฟื น้ ฟูของมันจะรวดเร็วกว่านี ้หากนํ ้ายามีระดับที่
สูงขึ ้น

จ้ าวมนตายิ ้มและผงกศีรษะ เขาเริ่มร่ายเวทย์ขณะคลื่นความเย็นก่อตัวขึ ้นที่นอกประตูเมือง

คลื่นเยือกแข็งที่หมุนวนอยู่ด้านบนค่อยๆส่งแท่งนํ ้าแข็งลงมาครอบคลุมพื ้นที่หน้ าประตู ทหาร
เกราะเบาที่อยู่บริเวณนันเริ
้ ่มล้ มลงหลังจากเผชิญการโจมตีจากแท่งนํ ้าแข็งที่ร่วงลงมา พวกมัน
ส่วนใหญ่กรี ดร้ องขณะดิ ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวดจวบจนวาระสุดท้ าย

ในครัง้ ก่อน เซียวอวี๋ใช้ พลธนูเอลฟ์ 50 นายสนับสนุนแนวรับของพวกออร์ คในการต้ านทานที่

ประตูเมือง ทว่าในครัง้ นี ้เขาเปลี่ยนมาใช้ บริการจากจ้ าวมนตราแทน นี่เป็ นสงครามขนาดใหญ่
หากเขาเลือกพลธนูมาสนับสนุนที่ประตูเมือง เช่นนันกํ ้ าลังพลที่คมุ เชิงอยู่ด้านบนกําแพงก็จะ
ลดลง แต่จ้าวมนตรานันไม่ ้ จําเป็ นต้ องเคลื่อนย้ ายไปข้ างล่าง เขาเพียงแค่ต้องร่ายเวทย์และส่ง
มันเข้ าใส่กองทัพฝ่ ายศัตรูที่อยู่ด้านหน้ าประตู ยิ่งไปกว่านันจํ
้ านวนที่จ้าวมนตราสามารถสังหาร
ได้ ในคราวเดียวยังมากเสียยิ่งกว่าให้ พวกเอลฟ์ลงมือเสียอีก

"กลุ่มแรก! เตรี ยม! ยิง! กลุ่มสอง! เตรี ยม! ยิง!" เซียวอวี๋มองเห็นทิรันด้ าพบผู้ใช้ มนตราอีกคน
หนึง่ แล้ ว ดังนันเขาจึ
้ งออกคําสัง่ พลปื นให้ เล็งไปยังทิศทางนันทั
้ นที
ผู้ใช้ มนตราย่อมไม่อาจต้ านทานห่ากระสุนที่ระดมยิงเข้ าใส่อย่างต่อเนื่องได้

ฟุบ อ้ ากกก

หอกยาวเสียบทะลุร่างของไพร่พลที่หวั หน้ าทหารฮุ่ยรับเข้ ามาใหม่ เครื่ องบาริสต้ าของฝ่ ายศัตรู

เริ่มยิงหอกยาวขึ ้นมาด้ านบนกําแพง แม้ ว่าความแม่นยําของมันจะไม่สงู นัก ทว่าในด้ านของ
ความรุนแรงนันตรงกั
้ นข้ าม ขณะเดียวกันเครื่ องยิงหิน 5 เครื่ องก็ยิงหินติดตามขึ ้นมา

ทว่าประสิทธิภาพของพวกมันนันไม่้ ได้ ดีเท่าบาริสต้ า พวกมันเลือกใช้ หินก้ อนใหญ่ ดังนันการยิ

้ ง
แต่ละครัง้ ของพวกมันจึงสามารถบรรจุได้ ทีละก้ อน ซึง่ แตกต่างจากเซียวอวี๋ที่ยอมลดขนาดและ
แลกมาซึง่ ความแุ่ นยําที่มีประสิทธิภาพมากกว่า

ประโยชน์ของหินก้ อนใหญ่และก้ อนเล็กนันแตกต่

้ างกันไปในแต่ละสถานการณ์ การพุง่ ชนของ
หินก้ อนใหญ่อาจจะสามารถหลุมที่กําแพงขึ ้นมาได้ ทว่าก็แลกมาซึง่ ความแม่นยําที่ตํ่าอย่าง
มาก

"เครื่ องยิงทําลายกลุ่มแรกเล็งไปที่บาริสต้ าอันแรกที่อยู่ด้านซ้ าย! เตรี ยม! ยิงได้ !" เซียวอวี๋ประ

เมินได้ อย่างรวดเร็วว่าภัยคุกคามของบาริสต้ านันมี
้ มากกว่า ดังนันเขาจึ
้ งเลือกลงมือใส่มนั ก่อน

นักรบของเขาและพลทหารของหัวหน้ าฮุ่ยนันสามารถหลบหลี
้ กหินขนาดใหญ่ได้ ไม่ยากจากการ
คาดคะเนวิถีของมัน ทว่าหอกที่ถกู ยิงออกมาจากบาริสต้ านันรวดเร็
้ วกว่า แม่นยํากว่า ทรงพลัง
มากกว่า กระทัง่ ตัวจ้ าวมนตราเองก็อาจไม่รอด หากโดนยิง เซียวอวี๋ย่อมมองเห็นในข้ อนี ้ ดังนัน้
เครื่ องยิงหินจึงถูกละเว้ นไปชัว่ คราว

หลังจากยิงออกไป 4 ครัง้ ติดต่อกัน เซียวอวี๋ก็สามารถทําลายบาริสต้ าที่กระจัดกระจายอยู่ของ

แคร์ รี่ได้ สําเร็จ แม้ ว่าระหว่างนันหอกยาวของมั
้ นจะสามารถพรากชีวิตคนของเขาไปได้ บางส่วน
ก็ตาม โชคดีที่มนั ยังไม่ทนั สร้ างความเสียหายแก่กองทัพของเขาได้ มากนัก

หอกยาวได้ แทงทะลุหน้ าอกของออร์ ค แม้ กระนันมั ้ นก็ยงั คงคํารามขณะเหวี่ยงขวานในมือและสู้

ต่อไปอย่างไม่ร้ ูสกึ รู้สา เซียวอวี๋ที่เห็นเช่นนันจึ
้ งออกคําสัง่ ให้ ออร์ ค 2 ตนให้ ลากมันกลับมาและ
ดึงหอกที่เสียบคาอยู่ออก จากนันเขาจึ ้ งใช้ นํ ้ายาฟื น้ พลังเพื่อเยียวยาบาดแผลของมัน เซียวอวี๋ได้
กักตุนนํ ้ายาเหล่านี ้ไว้ มากมาย แต่เมื่อสงครามเริ่มต้ นขึ ้นปริมาณของพวกมันก็ลดลงอย่าง
รวดเร็ว

เซียวอวี๋ไม่ได้ ตระหนี่ถี่เหนียวในการใช้ พวกมัน เขาต้ องการรักษาชีวิตนักรบของเขาให้ ได้ มาก

ที่สดุ หลังจากหน่วยบาริสต้ าถูกทําลายลงไปแล้ ว เซียวอวี๋ก็สงั่ การเครื่ องยิงทําลายทัง้ 10 และ
เครื่ องจู่โจมอีก 4 เครื่ องเล็งยิงไปที่เครื่ องยิงหินของฝ่ ายศัตรู ไม่นานพวกมันก็ถกู ทําลายลง
ติดต่อกัน

หลังเครื่ องยิงหินและบาริ สต้ าถูกทําลายไปแล้ ว ภัยคุกคามที่ยงั หลงเหลืออยู่ก็มีเพียง ผู้ฝึกยุทธ์

ผู้ใช้ มนตรา........และอีกสิ่งที่กดดันเซียวอวี๋ จํานวนที่มากกว่าของฝ่ ายศัตรู

การต่อสู้ที่ประตูเมืองได้ กลายเป็ นการต่อสู้นองเลือด ทหารฝ่ ายศัตรูยงั คงพยายามจะตีฝ่าประตู

เมืองเข้ าไป ทว่าทุกครัง้ พวกมันก็ต้องเผชิญกับเหล่าออร์ คที่นําโดยกรอม
ไม่เพียงแต่ไพร่ พลเกราะเบาเท่านัน้ ยังมีพวกทหารเกราะหนักที่เข้ าร่วมการโจมตีประตูเมืองอยู่
ด้ วย เนื่องจากนํ ้าหนักของเกราะที่พวกมันสวมใส่อยู่ การปี นกําแพงเมืองจึงไม่อาจกระทําได้
ดังนันหนทางเดี
้ ยวก็คือ การเจาะทะลวงแนวป้องกันที่ประตูเมือง ขวานยักษ์ ของพวกออร์ คนับ
ได้ ว่าคมกริบ ทว่ามันก็ยงั ไม่ง่ายในการจะฉีกเกราะของไพร่ พลเกราะหนัก ถึงกระนันก็
้ ไม่ได้
ยากจนเกินไปเนื่องจากเซียวอวี๋ได้ สอนวิธีการรับมือให้ กบั พวกมันไว้ แล้ ว

วิธีการแรกที่เซียวอวี๋แสดงออกมาคือ การฟั นไปที่ด้านข้ างศีรษะ จากพละกําลังที่แข็งแกร่งของ

พวกออร์ คแล้ ว หัวของทหารเกราะหนักจะถูกสับหรื อตัด แม้ ว่าพวกมันจะยังคงสวมหมวกเกราะ
เอาไว้ ก็ตาม ซึง่ เซียวอวี๋ยงั ได้ แสดงวิธีที่สองเอาไว้ เผื่อในกรณีที่วิธีแรกไม่ประสบผล วิธีการนี ้คือ
การใช้ เท้ ายันไปที่หวั เข่าของทหารเกราะหนัก แม้ ว่าที่เข่าของพวกมันจะถูกหุ้มเอาไว้ ด้วยเหล็ก
หนาก็ตาม แต่เกราะและหัวเข่าย่อมไม่อาจต้ านทานการโจมตีอย่างรุ นแรงของพวกออร์ คได้

ซึง่ สิ่งที่ปรากฏออกมาก็พิสจู น์ได้ ว่าวิธีของเซียวอวี๋นนมี

ั ้ ประสิทธิภาพอย่างยิ่ง ซึง่ การโจมตีไปที่
หัวเข่านี ้สาามารถใช้ ได้ ง่ายกับพลเกราะหนักมากกว่า

พลเกราะเบาสามารถเอี ้ยวตัวหลบไปด้ านข้ างได้ ขณะที่พลเกราะหนักนันไม่้ สามารถ หน่วย

ทหารเกราะหนักนันทรงพลั
้ งอย่างมากหากใช้ จดั การกับไพร่พลสามัญทัว่ ไป เนื่องจากเกราะที่
หนาจะป้องกันการโจมตีส่วนใหญ่ไปได้ ทว่าเมื่อต้ องเผชิญกับพวกออร์ คในการต่อสู้ตะลุมบอน
เช่นนี ้นันจุ
้ ดเด่นของพวกมันจึงถูกลดทอนลงไป

ปริ๊ง!

เซียวอวี๋มองดูจ้าวมนตราที่เลื่อนระดับขึ ้นเป็ น 9 แต้ มทักษะที่เพิม่ ขึ ้นมาถูกจัดสรรให้ กบั ทักษะ

อัญเชิญจิตวิญญาณนํ ้า
ในเวลาเดียวกัน จิตวิญญาณนํ ้าอีกตนก็ปรากฏออกมาที่ข้างกายของจ้ าวมนตรา ตนที่สองและ
ตนที่หนึง่ จะช่วยต้ านทานการโจมตีที่เล็งเข้ าหาจ้ าวมนตรา

กรอมยังคงใช้ พายุคลัง่ ในการสับสังหารไพร่พลฝั่ งศัตรู ไม่ช้า ระดับของกรอมก็เลื่อนมาอยู่ที่

ระดับ 11 เซียวอวี๋จงึ ลงแต้ มทักษะไปที่ พายุคลัง่ ทําให้ มนั เพิม่ มาอยู่ที่ระดับ 2

ความเสียหายในระดับที่ 2 เพิม่ ขึ ้นมา 100%

ฉับ ฉับ

กรอมเรี ยกใช้ งานพายุคลัง่ ต่อทันทีขณะที่พงุ่ เข้ าไปท่ามกลางศัตรู พลังปราณที่แข็งแกร่งถูก

ห่อหุ้มไว้ รอบกายของเขา ขณะที่ดาบในมือยังคงพรากชีวิตของทหารที่อยู่โดยรอบราวกับการ
เก็บเกี่ยวข้ าวสาลี

ทิรันด้ าเองก็เลื่อนมาอยู่ที่ระดับ 11 แล้ วเช่นกัน เซียวอวี๋จงึ เพิม่ แต้ มไปที่ รัศมีจ้าวธนู บทบาท
ของทักษะนี ้นันส่
้ งผลต่อสนาบรบเป็ นอย่างมาก ผลของมันไม่เพียงแต่ส่งเสริ มผู้ใช้ เท่านัน้ พลธนู
เอลฟ์ที่อยู่โดยรอบต่างก็ได้ รับด้ วยเช่นกัน........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 51

BANK WUTTHIPHAN·10 กันยายน 2017
ไพร่พลกว่า 10,000 นายหลัง่ ไหลเข้ าโจมตีโดยไม่หยุดพัก ส่งผลให้ เหล่าผู้ฝึกยุทธ์สามารถ
ยึดพื ้นที่เล็กๆบนกําแพงได้ ทว่าเหล่าออ์รคเองก็โหมโจมตีอีกครัง้ และอีกครัง้ เพื่อตีชิงพื ้นที่ส่วน
นันกลั
้ บมา

การเข่นฆ่ายังคงดําเนินต่อไป รอยเลือดทังใหม่
้ และเก่าอาบชโลมไปทัว่ ร่ างของพวกออร์ ค ผิว
กายสีเขียวของพวกมันย้ อมไปด้ วยเลือดของศัตรูและตนเอง

เริ่มแรกนัน้ ดูเหมือนว่าเหล่าพลเดินเท้ าจะไม่ค่อยมีบทบาทมากนักในสงครามครัง้ นี ้เมื่อเทียบ

กับพวกออร์ ค ทว่าทักษะที่เป็ นเอกลักษณ์ของพวกเขาก็เริ่ มปรากฏให้ เห็น สิ่งแรกเลย พวกเขา
เป็ นแนวป้องกันแรกที่ตงรัั ้ บอยู่บนกําแพงเพื่อคอยกําบังลูกดอกจากหน้ าไม้ ให้ กบั เหล่าออร์ ค
และพลธนู ประการที่สอง พวกเขาได้ ใช้ ทงโล่ ั ้ และร่ างกายของพวกเขาเพื่อปกป้องพลธนูเอลฟ์
จากศัตรูที่รุกคืบเข้ ามา ประการที่สาม แนวป้องกันของพวกเขายังสามารถต้ านทานทหารส่วน
ใหญ่ของแคร์ รี่ได้ แม้ จะมีพื ้นที่บางส่วนที่ถกู ชิงไปก็ตาม

นักรบแต่ละเผ่าพันธุ์นนมี
ั ้ ข้อดีและข้ อด้ อยแตกต่างกันไป พลเดินเท้ านันอ่
้ อนแอกว่าพวกออร์ ค
ในการโจมตี แต่ในด้ านของรูปขบวนป้องกัน พงกเขาย่อมเหนือกว่า

ในจุดนี ้ เกราะป้องกันของพวกเขายังคงอยู่ในระดับที่ตํ่า ในอนาคต เมื่อเซียวอวี๋ปรับปรุงและ

อัพเกรดมันได้ แล้ ว พวกเขาก็จะสามารถเทียบเท่าได้ กบั ทัพเกราะหนัก พวกเขาจะกลายเป็ นทัพ
เกราะหนักที่เหนือยิ่งกว่าทัพเกราะหนักใดๆในโลกใบนี ้

พลธนูคือกําลังหลักในศึกครัง้ นี ้ นัน่ ก็เนื่องมาจากรัศมีจ้าวธนูของทิรันด้ า ขีดความสามารถของ

พวกเขาต่างเพิ่มขึ ้นมาไม่น้อยด้ วยความช่วยเหลือจากมัน พวกเขาคือกองกําลังที่สามารถเข่น
ฆ่าศัตรูได้ เยอะที่สดุ ศักยภาพของพลปื นเองก็ไม่น้อยหน้ า แม้ ว่าพวกเขาจะไม่ได้ สงั หารศัตรูไป
มากมาย ทว่าการคงอยู่ของพวกเขากลับสามารถสะกดข่มและสังหารผู้ใช้ มนตราฝ่ ายศัตรูได้
อย่างหมดจด

ผู้ใช้ มนตราของอีกฝ่ ายไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มากนักภายใต้ สายตาของพลปื น มิฉะนัน้ ผู้ใช้

มนตราจะมีบทบาทอย่างมากในการเข่นฆ่าพวกออร์ ค อาจกล่าวได้ ว่าผู้ที่คอยป้องปกพวก
ออร์ คที่แท้ จริงก็คือพลปื นเหล่านี ้เอง พวกนักล่าเองก็ควบเสือดาวไปทัว่ แนวกําแพง พวกเขา
กําจัดศัตรู ช่วยพวกออร์ ครักษาแนวป้องกันเอาไว้

นักรบทุกนายต่างทุ่มเททุกสิ่งออกไปอย่างเต็มที่ รวมถึงความสามารถในการบัญชาการรบของ
เซียวอวี๋ที่ทําให้ สามารถต้ านยันศัตรูเอาไว้ ได้

ฝ่ ายของแคร์ รี่ไม่หลงเหลือเครื่ องยิงหินหรื อบาริสต้ าอยู่อีก ดังนันเซี

้ ยวอวี๋จงึ ให้ เครื่ องยิงทําลาย
และเครื่ องจู่โจมเล็งยิงไปยังกองทัพที่อยู่เบื ้องล่าง เครื่ องยิงทําลายทังสิ
้ บยิงออกไปพร้ อมกัน
กลุ่มหินที่สาดกระจายออกไปได้ เปลี่ยนไพร่พลฝั่ งศัตรูให้ กลายเป็ นเลือดเนื ้อเลอะเลือน

...............................

...............................

จํานวนผู้บาดเจ็บล้ มตายฝั่ งของแคร์ รี่ได้ พงุ่ เกิน 15,000 เข้ าไปแล้ ว ทว่าพวกเขาก็ยงั ไม่
สามารถเจาะผ่านประตูหรื อยึดครองกําแพงเอาไว้ ได้ ไพร่พลที่ยงั หลงเหลืออยู่ในสนาบรบ
4,000 นายต่างต่อสู้จนอ่อนล้ า
เหล่าไพร่พลต่างโกรธแค้ นเซียวอวี๋ แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ไม่ได้ มีความคิดที่จะต่อสู้แบบนี ้
ไปตลอด คําสัญญาของแคร์ รี่ที่ว่าจะมอบความมัง่ คัง่ เกียรติยศ และสาวงามได้ สลายเป็ น
อากาศธาตุและทําให้ มนั ไม่มีความหมายอีกต่อไป

เซียวอวี๋สามารถต้ านยันการโหมโจมตีซงึ่ เป็ นส่วนที่ยากที่สดุ ในการรบครัง้ นี ้เอาไว้ ได้ ฝ่ ายศัตรู

ไม่หลงเหลืออาวุธหนัก ทําให้ การโจมตีที่ด้านบนของกําแพงอ่อนกําลังลง พวกมันไม่สามารถ
คุกคามเข้ าไปในเมืองได้ ถึงกระนันพวกมั
้ นก็ยงั คงเดินหน้ าบุกต่อไป

..........................

..........................

"แคร์ รี่! เจ้ าลูกหมา! กองทัพของเจ้ าล้ วนอยู่ที่นี่! เจ้ ากําลังจะหลบหนีไปที่ใดกัน? ยังมีศกั ดิศรี
ของชายชาตรี อยู่หรื อไม่?" เซียวอวี๋ตะโกนส่งเสียงไปยังนอกเมือง

กองทัพของแคร์ รี่ล้วนเหนื่อยล้ าทังกายใจ

้ ดังนันทหารส่
้ วนใหญ่จงึ หันไปยังทิศที่มีรถม้ าอยู่เพื่อ
ตรวจสอบทันทีที่ได้ ยินถ้ อยคําของเซียวอวี๋ แคร์ รี่ได้ หายตัวไปแล้ ว!

นับตังแต่
้ สงครามเริ่มต้ นขึ ้น แคร์ รี่ได้ ยืนอยู่บนรถม้ าและจับจ้ องสถานการณ์การรบมาโดยตลอด
ทว่าตอนนี ้เขาได้ หายตัวไปแล้ ว เห็นได้ ชดั ว่าเขาได้ กลับเข้ าไปในรถเพื่อเตรี ยมหลบหนี

เหล่าไพร่พลเริ่มตื่นตระหนกเมื่อพบว่าผู้นําของพวกมันได้ หายตัวไปแล้ ว ปราการสุดท้ ายที่ยดึ

เหนี่ยวจิตใจพวกมันเอาไว้ ได้ พงั ทลายลง ไม่ช้าพวกมันก็เริ่มหันหลังกลับและวิ่งหนี
..................................

..................................

ในความเป็ นจริงแล้ ว แคร์ รี่ไม่ได้ หลบหนีไปไหน ตรงกันข้ าม เขาได้ เข้ าไปภายในรถม้ าเพื่อ
จัดเตรี ยมอาวุธและชุดเกราะสําหรับออกศึกด้ วยตนเอง ด้ วยภาระที่เขาได้ แบกรับเอาไว้ ทําให้
เขาไม่สามารถหลบหนีไปที่ใดได้ แม้ ว่าเขาจะต้ องการก็ตาม ด้ วยเหตุนนเขาจึ ั้ งตัดสินใจจะเข้ า
ร่วมสนามรบด้ วยตนเองเพื่อปลุกกระตุ้นขวัญกําลังใจของกองทัพ เขาต้ องการจะจัดการเซียวอวี๋
และนําทัพบุกเข้ าไปในเมืองด้ วยตนเอง

ทว่าเซียวอวี่นนเจ้
ั ้ าเล่ห์ยิ่ง เขาเริ่ มตะโกนออกมาทันทีที่เห็นแคร์ รี่มดุ เข้ าไปในรถม้ า ถ้ อยคําของ
เขาได้ ทําลายขวัญกําลังใจของศัตรูจนย่อยยับในทันที

สถานการณ์กลายเป็ นหลุดจากการควบคุมยามเมื่อแคร์ รี่ก้าวออกมา เขาไม่สามารถควบคุม

เหล่าทหารที่กําลังกระจัดกระจายกันหลบนีได้ ในขณะที่สถานการณ์กําลังล่อแหลม คํากล่าว
ของเซียวอวี๋ก็เป็ นตัวจุดชนวนที่ก่อให้ เกิดอํานาจทําลายที่น่ากลัวขึ ้น

"ติดตามไป! บุกได้ !" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาขณะที่ยืนสัง่ การอยู่บนกําแพง

การล่าถอยในครัง้ นี ้ไม่เหมือนกับครัง้ ก่อน ครัง้ ก่อนแม้ จะเป็ นการล่าถอย ทว่าพวกมันก็ยงั คง

รักษารูปขบวนเอาไว้ นัน่ จึงทําให้ เซียวอวี๋ไม่กล้ าส่งนักรบของเขาไล่ติดตาม ทว่าหลังจาก
สูญเสียไพร่พลไปกว่า 15,000 คน เหล่าทหารที่หลงเหลืออยู่ต่างหันหลังและออกวิ่งโดยไม่
คิดชีวิต
พวกออร์ ควิ่งลงจากกําแพงและติดตามกองทัพของแคร์ รี่ไปในฐานะทัพหน้ า เหล่านักล่าแปร
เป็ นปี กทังสองข้
้ างขณะที่พลปื นและพลธนูติดตามเป็ นทัพหลัง พวกเขาจะเข่นฆ่าให้ มากที่สดุ
เท่าที่จะมากได้

พวกออร์ คยังคงแบกเครื่ องจู่โจมไปด้ วยขณะที่ยิงออกไปเป็ นระยะ

....................................

....................................

"เป็ นไปไม่ได้ !! มันเป็ นเช่นนี ้ไปได้ อย่างไร!!" แคร์ รี่กรี ดร้ องออกมาราวกับคลุ้มคลัง่ ขณะมองดู
กองทัพของเขาหลลหนีโดยไม่คิดชีวิต

"นายท่าน! พวกเราเองก็ต้องไปแล้ ว! ข้ าทราบว่าท่านลอร์ ดจะต้ องลงโทษอย่างหนัก แต่ทว่ามัน

ก็ยงั ดีกว่าต้ องตกตายอยูท่ ี่นี่!" ที่ปรึกษาทางทหาร โดทุฉดุ ดึงมือแคร์ รี่ขณะกล่าวแนะนํา

แคร์ รี่มองดูไพร่พลของเขากําลังหลบหนี และที่ติดตามมาด้ านหลังก็คือกองทัพของเซียวอวี๋

นํ ้าตาไหลอาบแก้ มขณะกัดฟั นเพื่อสะกดข่มความแค้ น

"ไป" แคร์ รี่ตดั สินใจในที่สดุ

แคร์ รี่กําลังหลบหนี แม้ ว่าเขาจะไม่อยากกลับไปที่ดินแดนของตนเองก็ตาม

ปกติแล้ ว เขาเป็ นนายน้ อยที่กล้ าหาญ อย่างไรก็ตามมือของเขากลับสัน่ เทาขณะมองเห็นเหล่า

ออร์ คที่กําลังกวดตามกองทัพของเขามาจนใกล้ จะถึงตําแหน่งที่เขาอยู่ เขาเป็ นบุตรชายของ
ลอร์ ดและได้ รับการปกป้องเสมอมา เขาไม่เคยต้ องเผชิญกับสถาการณ์เช่นนี ้มาก่อน เขาไม่เคย
รู้สกึ ได้ ถึงกลิ่นอายของความตายได้ มากขนาดนี ้ วินาทีที่เขาจ้ องมองไปยังพวกออร์ ค เขาพบว่า
มันคือความกลัว ความกลัวที่แท้ จริง

รถม้ าหันหลังกลับและออกเคลื่อนตัว บนตัวรถมีการขีดวาดอักขระเวทย์เอาไว้ โดยผู้ใช้ มนตรา

ดังนันรถม้
้ าจึงเคลื่อนตัวได้ อย่างรวดเร็วและราบรื่ น

เซียวอวี๋ไม่มีทพั ม้ า ดังนันเขาทราบว่
้ ามันยากที่จะจับตัวของแคร์ รี่ได้ ทว่าเขาไม่เคยคาดคิดว่า
จะสังหารแคร์ รี่ได้ ในสนาบรบอยู่แล้ ว นอกจากนี ้แม้ ว่าแคร์ รี่จะหลบหนีไปได้ ชีวิตของเขาก็คงจม
อยู่กบั ความพ่ายแพ้ ความเป็ นอยู่ของเขานับจากนี ้จะเปลี่ยนไปตลอดกาล

เซียวอวี๋ทราบว่าหลังจากนี ้บิดาของแคร์ รี่คงไม่สามารถจัดส่งคนมาโจมตีเขาได้ ไปอีกนาน ดังนัน้

เขาจึงมีโอกาศฟื น้ ตัว เติบโต พัฒนาและขยับขยาย

พวกออร์ คไล่ติดตามไปกว่าสิบไมล์และเข่นฆ่าทหารไปได้ อีก 1,000 นาย แม้ ว่าพวกมันจะ

หลบหนีไปได้ ไกลแล้ ว แต่พวกมันกลับไม่มีความคิดที่จะหันกลับมาตอบโต้ ใดๆ พวกมันเพียงมุ่ง
กําลังไปที่การวิ่ง

เซียวอวี๋ออกคําสัง่ เรี ยกกองทัพกลับมา มีรอยยิ ้มปรากฏอยู่บนใบหน้ าของเขาขณะที่มองดู

กองทัพศัตรูที่สดุ สายตา ชันะในครัง้ นี ้จะเป็ นรากฐานสําคัญในการยึดครองโลก เมืองไลอ้ อนจะ
ไม่ใช่แค่เพียงเมืองเล็กๆอีกต่อไป เขาวางแผนที่จะสถาปนาอาณาจักรและขยับขยายมันไปจน
ครอบคลุมทังโลก
้

....................................

...................................

ตะวันตกดินขณะที่แสงของมันส่องกระทบลงบนร่ างของเซียวอวี๋ พวกออร์ ค เอลฟ์ คนแคระ

และอื่นๆที่รายล้ อมอยู่รอบกายเขาก่อให้ เกิดเป็ นภาพที่วิเศษออกมา

จิตรกรที่มีชื่อเสียงจะวาดฉากนี ้ขึ ้นหลังจากเวลาผ่านไปและมันจะถูกขนานนามว่า "ยุครุ่งโรจน์

แห่งกษัตริย์"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 52

BANK WUTTHIPHAN·10 กันยายน 2017

นับตังแต่
้ เมืองไลอ้ อนถูกก่อตังขึ ้ ้นมา มันยังไม่เคยมีช่วงเวลาที่สดใส น่าตื่นตะลึง และชัยชนะที่
ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี ้มาก่อน นี่เป็ นช่วงเวลาที่พเิ ศษอย่างยิ่ง กระทัง่ เซียวซานเทียนเองก็ยงั ไม่
ประสบความสําเร็จเทียบเท่า ในบันปลายชี ้ วิตของเขาต้ องเผชิญกับความพ่ายแพ้ และตกตํ่า

ทว่าเซียวอวี๋กลับสามารถนํากองทัพเพียง 2,000 นายมีชยั เหนือกองทัพที่มีมากกว่าถึง 10

เท่าได้ นี่เป็ นความยิ่งใหญ่ถึงเพียงไหน? ต่อให้ เป็ นขุนพลที่กล้ าหาญเพียงใดก็ยงั ไม่กล้ า
คาดหวังชัยชนะในศึกเช่นนี ้ ยิ่งไปกว่านันทางฝั
้ ่ งเมืองไลอ้ อนยังสูญเสียเพียงเล็กน้ อย หัวหน้ า
ทหารฮุ่ยได้ จดั เตรี ยมไพร่ ะลไว้ 1,000 นาย มีเพียง 300 นายที่ตกตายในสนามรบ ขณะที่
กองทัพของเซียวอวี๋ยงั สูญเสียน้ อยยิ่งกว่าจากผลของนํ ้ายาฟื น้ ฟู เขาสามารถดึงนักรบที่
บาดเจ็บออกมาและเยียวยาได้ ในทันที

หลังสิ ้นสุดสงคราม มีเพียงออร์ ค 10 ตน พลธนู 7 นาย 2 นักล่าและ 14 พลเดินเท้ าที่ตก

ตายไป พลปื นยังคงอยู่ครบจํานวน ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จึงสูญเสียนักรบไปเพียง 33 นาย ผลที่
ออกมาเช่นนี ้ล้ วนสร้ างความตื่นตะลึงแก่ผ้ คู น

อย่างไรก็ตาม นัน่ เป็ นเพราะกลยุทธและวิธีการของเซียวอวี๋ที่ก่อให้ เกิดชัยชนะดังกล่าว เขา

สามารถดึงประสิทธิภาพของรถจู่โจมและเครื่ องยิงทําลายออกมาใช้ ได้ อย่างยอดเยี่ยม

แม้ ว่าผู้คนต่างตะโกนสรรเสริญเขา ทว่าภายในใจของเขายังคงเศร้ าหมองจากการสูญเสียนักรบ

เขารํ าลึกถึงสงครามที่ผ่านมาว่าเขาได้ ผิดพลาดอะไรไปบ้ างและวิธีการใดที่จะสามารถ
แปรเปลี่ยนผลลัพธ์นนั ้ หลังสงครามสิ ้นสุดลง สิ่งแรกที่เขากระทําคือการจัดพิธีศพอย่างยิ่งใหญ่
ให้ กบั นักรบที่เสียชีวิต พวกออร์ คแบกโลงที่บรรจุร่างของออร์ คที่เสียชีวิตไปยังแท่นบูชาแห่งวายุ
ขณะที่พวกเอลฟ์บรรจุฝังร่างของสหายลงในพระแม่ธรณี

.................................

.................................

ชัยชนะในครานี ้ทําให้ ชาวเมืองไลอ้ อนเชื่อว่าลอร์ ดของพวกเขาสามารถปกป้องและทําให้ ชีวิต

ความเป็ นอยู่ของพวกเขาดีขึ ้นได้ ชัยชนะของเซียวอวี๋ในครัง้ นี ้ได้ เป็ นที่ประจักษ์ แก่ทกุ สายตาที่
กําลังจ้ องคุกคามเมืองไลอ้ อน เป็ นการส่งสารเตือนว่าเมืองไลอ้ อนไม่ใช่ขมุ กําลังอ่อนแอที่
สามารถฮุบกลืนได้ โดยง่ายอีกต่อไป

พ่อบ้ านหงส์ละทิ ้งภาพลักษณ์ที่เข้ มงวดไปในวันนี ้ เขาซดดื่มไวน์เข้ าไปเป็ นจํานวนมาก ขณะที่

นํ ้าตาแห่งความปิ ติไหลนองเต็มใบหน้ า "นายท่าน ท่านเห็นหรื อไม่? นายน้ อยได้ เติบโตขึ ้นแล้ ว!
เขาจะนําพาดินแดนไปสู่ความรุ่งโรจน์ นายท่านสามารถพักผ่อนอย่างสงบได้ แล้ ว........"

เหล่าพี่สะใภ้ ของเซียวอวี๋ต่างตกอยู่ในความสุขและตื่นเต้ น ตังแต่

้ พวกนางแต่งเข้ าตระกูลมา
ชีวิตภายในเมืองไลอ้ อนไม่เคยมีสขุ เท่านี ้มาก่อน พวกนางต่างต้ องเผชิญสารพัดปั ญหาที่ถาม
โถมเข้ ามาจาก ปั ญหาการเงิน การพ่ายแพ้ อย่างต่อเนื่อง ความตายของสามีและอื่นๆ

บางคราพวกนางยังตังคํ ้ าถามกับตัวเองว่าเหตุใดพวกนางจึงรัง้ อยู่ภายในเมืองแห่งนี ้อีก ทว่าทุก

ครัง้ คําตอบก็คือ เป็ นความจงรักภักดีต่อสามีที่ล่วงลับไปแล้ ว แม้ กระนันพวกนางก็
้ ยงั มองไม่
เห็นความหวังอันใด

วันนี ้ เซียวอวี๋ได้ นําพาความหวังสายนันมาให้

้ พวกนางแล้ ว

เมื่อไม่นานมานี ้ เซียอวี๋ได้ ออกกวาดล้ างกองโจรกลุ่มต่างๆ ทังยั้ งนําทรัพย์สินและทรัพยากร

ต่างๆกลับมา มีหลายสิ่งจากการบรรดาของเหล่านันที ้ ่สตรี ชื่นชอบ
เป็ นเพราะวิกฤตการเงินก่อนหน้ านี ้ เมืองไลอ้ อนจึงไม่อาจจัดหาสิ่งของได้ มากนัก แต่เซียวอวี๋
สามารถนําสมบัติและเสื ้อผ้ าเหล่านันมาให้
้ แม้ ว่าพวกนางจะไม่ได้ ทําอะไรให้ กบั เซียวอวี๋เลยก็
ตาม นี่ทําให้ พวกนางมีความสุขเป็ นอย่างมาก สตรี นางใดกันที่ไม่ชอบพอสิ่งของสวยงาม?
ตอนนี ้ชีวิตของพวกนางดีขึ ้นอย่างมาก บนใบหน้ าของพวกนางต่างประดับไว้ ด้วยรอยยิ ้มอัน
งดงาม อนาคตของดินแดนแห่งนี ้สามารถฝากฝั งไว้ กบั เซียวอวี๋ได้ แล้ ว

....................................

....................................

เซียวอวี๋ปรื อตาขณะดื่มดํ่าไปกับรสชาติของไวน์และการชมการระบําของเหล่าสาวงาม ปกติ

แล้ วพวกนางถูกยกให้ กบั เหล่าสะใภ้ ในฐานะหญิงรับใช้ และไม่เคยได้ รับคําสัง่ ให้ ร่ายรํ าที่เบื ้อง
หน้ าของเซียวอวี๋มาก่อน แต่จากชัยชนะที่ยิ่งใหญ่พวกนางจึงถูกเรี ยกตัวออกมา

"ไม่แปลกใจเลยที่ใครๆก็อยากเป็ นจักรพรรดิ ชีวิตมันดีแบบนี ้นี่เอง กินอาหารอร่อย จิบไวน์

เบาๆ มองดูสาวงามร่ายรํ าที่เบื ้องหน้ า........ชีวิตที่สดุ ยอด!"

เซียวอวี๋ชมดูนางระบําขณะที่สายตาเหลือบมองเหล่าพี่สะใภ้ เป็ นครัง้ คราว

การวางตัวของบรรดาพี่สะใภ้ เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากดื่มไวน์เข้ าไปไม่กี่แก้ ว

พี่สะใภ้ คนโตฉีอิ่นยังคงวางตัวอย่างหญิงสูงศักิด์หลังจากดื่มไวน์เข้ าไป ปรางแก้ มของนางแดง

ระเรื่ อ ดวงตาที่ปรื อเล็กน้ อย แต่ท่าทางยังคงไว้ ซงึ่ ความสูงส่ง
พี่สะใภ้ คนรองยังคงสงวนตัวยิ่งกว่า นางจิบไวน์ไปเพียงเล็กน้ อย การแสดงออกของนางยังคง
เงียบขรึม เสริมภาพลักษณ์ที่สภุ าพเรี ยบร้ อยของนางออกมา ราวกับนางเป็ นนางฟ้าที่จําแลง
กายลงมา

หญิงสาวที่ร้อนแรงที่สดุ คือพี่สะใภ้ สาม คามิลล่า นางนันสื

้ บเชื ้อสายมาจากทางยุโรป ดังนัน้
นางจึงดื่มไวน์เข้ าไปมากมาย ดวงตาของนางกลายเป็ นพร่าเลือนเผยให้ เป็ นความเย้ ายวน
ออกมา

สะใภ้ ที่สี่ เสวี่ยซาเปลี่ยนมาสวมใส่ชดุ ราตรี สีขาวบริสทุ ธิ์ นางนัง่ อยู่ติดกับสะใภ้ ที่ห้า นางนั ้น
ไม่ได้ แตะต้ องแก้ วไวนและเน้ นไปที่การพูดคุยเสียมากกว่า เซียวอวี๋จงึ ไม่สามารถจ้ องมองพวก
นางได้ มากนัก เพราะเมื่อใดที่เขาหันไปก็ต้องเผชิญสายตาเย็นชาที่จ้องกลับมา

นํ ้าลายของเซียวอวี๋เริ่มไหลย้ อยขณะจินตนาการถึงพี่สะใภ้ ที่สี่และห้ า

"การมีชีวิตอยู่มนั ดีแบบนี ้นี่เอง" เซียวอวี๋พมึ พํา

เขาทราบว่าภัยคุกคามกําลังคืบคลานเข้ ามา ตราบใดที่เขายังไม่สามารถปกครองโลกใบนี ้ได้

อย่างเบ็ดเสร็จ จะช้ าเร็วเขาจะต้ องเผชิญการฮุบกลืนจากอาณาจักรหรื อดินแดนเขตอื่นๆ

โลกใบนี ้เป็ นไปตามกฏปลาใหญ่กลืนกินปลาเล็ก ท่านจําต้ องกลืนกินผู้อื่นหากว่าท่านไม่

ต้ องการถูกผู้อื่นกลืนกินเสียเอง นี่เป็ นกฏที่ใช้ โดยโลกใบนี ้
ทุกคนต่างเชิญชวนเซียวอวี๋ไปเต้ นรํ ายามเมื่องานเลี ้ยงดําเนินมาถึงช่วงสุดท้ าย ที่นนั่ ไม่มีสตรี
ชันสู
้ งใดอีก ดังนันเซี ้ ยวอวี๋จงึ ต้ องเอ่ยปากชวนพี่สะใภ้ ของเขา เขาย่อมไม่ปล่อยโอกาศที่หาได้
ยากเช่นนี ้ไป พี่สะใภ้ ที่สนิทกับเขาที่สดุ ฉีอิ่นกล่าวว่านางนันดื
้ ่มมากจนเกินไปและไม่สามารถ
เต้ นรํ าด้ วยได้ ดังนันคามิ
้ ลล่าจึงเป็ นคนแรกที่จะเต้ นรํ ากับเซียวอวี๋

จิตวิญญาณของเขาลุกโชนขึ ้นเทียมฟ้าทันทีที่มองดูรอยแยกซึง่ เปิ ดเผยอยู่เบื ้องหน้ าสายตา

เซียวอวี๋สลัดท่าทางที่ดสู ตั ย์ซื่อทิ ้งไปและเริ่มลูบไล้ ที่นนั่ จับต้ องที่นี่เมื่อเหลือบเห็นว่าสะใภ้ คน
อื่นๆไม่ได้ จบั จ้ องมองมา ที่น่าประหลาดก็คือคามิลล่าไม่ได้ มีทีท่าจะหยุดการกระทําของเขา นัน่
ยิ่งทําให้ เขารุกคืบอย่างได้ ใจ นางยื่นหน้ ามาที่ใบหูของเขาและกระซิบแผ่วเบา "เนื่องจากชัย
ชนะในวันนี ้ ข้ าจะปล่อยเจ้ าไปวันนึง แต่หากเจ้ ายังกล้ าทําเช่นนี ้อีก เช่นนันข้ ้ าจะตัดสิ่งนันของ
้
เจ้ าออกซะ........" นางเริ่มลดสายไปยังเซียวอวี๋น้อยที่เบื ้องล่าง เซียวอวี๋เหงื่อไหลพรากขณะที่คิดถึง
ความปลอดภัยของน้ องชายเขา

งานเลี ้ยงใหญ่สิ ้นสุดลงแล้ ว แต่การเฉลิมฉลองยังคงดําเนินต่อไปตลอดทังคื

้ น

..................................

..................................

เซียวอวี๋ตื่นขึ ้นยามรุ่งสาง จากนันจึ

้ งมุ่งหน้ าไปยังฐานทัพของเขา

เขาได้ รับค่าผลงาน*กว่า 30,000 แต้ มจากจากสงครามเมื่อวาน ดังนันยศของเขาจึ

้ งเลื่อน
ขึ ้นมาเป็ น ครูฝึกทหาร ซึง่ นัน่ หมายความว่าเขาสามารถก่อสร้ างฐานทัพที่สี่ได้ แล้ ว
[*ขอใช้ ค่าผลงานแทนค่าคุณความดีเพื่อความกระชับครับ]

ตอนนี ้เขามีฐานทัพสามแห่งที่เรี ยกออกมาจากโลกแห่งวอร์ คราฟแล้ ว ดังนันฐานทั

้ พที่สี่นี ้จึงเป็ น
ฐานทัพอันเดด ทว่านี่ก็เป็ นเพียงการคาดเดาของเขาเท่านัน้

เหตุผลก็คือ อันเดดนันแตกต่
้ างออกไปสิ่งมีชีวิตทุกประเภท มันอาจจะก่อให้ เกิดสงคราม
ศักดิ์สิทธิ์เพื่อกวาดล้ างเขาได้ หากมีคนทราบว่าเขาเป็ นผู้นําของพวกอันเดด

ออร์ คและเอลฟ์นันมี้ รูปลักษณ์ที่ต่างไปจากมนุษย์จริง ทว่าในโลกใบนี ้ การคงอยู่ของสิ่งมีชีวิต

ประหลาดนันมี
้ มากมายเกินไป อีกทังเผ่ ้ าออร์ คและเอลฟ์ยังสาบสูญไปเนิ่นนานแล้ ว ดังนัน้
มนุษย์ในยุคนี ้จึงไม่ได้ มองพวกเขาด้ วยความเกียจชังดังเช่นบรรพบุรุษที่ก่อสงครามกวาดล้ าง
พวกมันในอดีต

ตังแต่
้ ยคุ แรกเริ่มของเผ่าพันธุ์มนุษย์เป็ นต้ นมา พวกออร์ คนันไม่
้ ได้ แตกต่างไปจากอสูรประเภท
หนึง่ พวกมันเป็ นเพียงสัตว์ร้าย

ส่วนพวกเอลฟ์นันเป็
้ นเผ่าพันธุ์ที่มีชาติพนั ธ์สงู ส่งที่สดุ ในทวีป ที่เผ่าพันธุ์อื่นๆพยายามจะกําราบ
พวกเขามาเป็ นสัตว์เลี ้ยง

แต่ทว่าอันเดดนันแตกต่
้ างออกไปอย่างสิ ้นเชิง ไม่ต้องกล่าวถึงคนนอก เพียงแค่ผ้ คู นในเมืองไล
อ้ อนก็ไม่อาจยอมรับได้ แล้ ว หากว่าพวกเขาทราบว่าเซียวอวี๋เป็ นผู้บญ
ั ชาการของกองทัพคน
ตาย พวกเขาจะเอาใจออกห่างและนัน่ จะนําไปสู่ความล่มสลายของดินแดน............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 53

 BANK WUTTHIPHAN·10 กันยายน 2017

เรื่ องละเอียดอ่อนนี ้ ทําให้ เขาต้ องระมัดระวังในการดําเนินการ

เซียวอวี๋ทราบว่านี่เป็ นอุปสรรคชิ ้นใหญ่ในการก่อสร้ างฐานทัพที่สี่ ทว่าเขาก็ยงั คงเลือกก่อสร้ าง

มัน ฐานทัพแห่งที่สี่นนหมายถึ
ั้ ง ฮีโร่คนที่สี่ และนักรบชุดใหม่ที่เขาจะสามารถใช้ สอยได้ ใน
อนาคต

อันเดดนันเป็
้ นเผ่าพันธุ์ที่คลุมเครื อ ทว่าบทบาทในสงครามของพวกมันนันยอดเยี
้ ่ยมอย่างมาก

เซียวอวี๋ออกค้ นหาถํ ้าลึกในบริเวณใกล้ เคียงเพื่อป้องกันไม่ให้ คนนอกพบเจอ จากนันเขาจึ

้ งลง
มือก่อสร้ างฐานทัพอันเดดขึ ้นมา

ครื นนนน~

มีเสียงดังสะท้ อนออกมาขณะที่สสุ านซากศพปรากฏขึ ้นที่เบื ้องหน้ าของเขา สายลมเริ่มโหม

กระหนํ่าและอุณภูมิโดยรอบลดลงอย่างรวดเร็ว

เสียงโหยหวนเริ่มดังสะท้ อนออกมาจากสุสานราวกับว่าเซียวอวี๋ได้ ตกลงไปในขุมนรก นันทํ

้ าให้
เขาสยิวกายด้ วยความสยอง เหงื่อเย็นไหลเต็มแผ่นหลังของเขา
ขณะที่เล่นเกมเขาไม่ได้ ใช้ พวกอันเดด โดยปกติแล้ วคนทัว่ ไปมักรู้สกึ ไม่ดียามข้ องเกี่ยวกับสิ่งที่
น่าสยดสยอง

"สร้ างแท่นบูชาแห่งความมืด" เซียวอวี๋กลืนนํ ้าลายขณะออกคําสัง่ สร้ าง

ครื นนนน~

แท่นบูชาแห่งความมืดปรากฏขึ ้นมาที่เบื ้องหน้ าเซียวอวี๋ เป็ นแท่นสูงที่สร้ างขึ ้นมาจากกระดูก

ของมนุษย์ นี่ทําให้ มนั ราวกับเป็ นภูเขาโครงกระดูก

"โปรดเลือกฮีโร่ " เสียงจากระบบปลุกสติของเซียวอวี๋กลับมาจากความตกตะลึง

"เดธไนท์" เซียวอวี๋ทําการเลือกฮีโร่ที่ค้ นุ เคยมากที่สดุ เขาเคยเล่น WoW และอาร์ ทสั ก็เป็ นฮี

โร่ที่เขาชื่นชอบจากโศกนาฏกรรมที่เขาต้ องเผชิญ นอกจากนี ้เขายังตื่นเต้ นที่จะได้ เห็นดาบฟรอ
สเมิร์นในตํานาน ยังมีอาชาที่อาร์ ทสั เคยใช้ อีก

ครึ่งชัว่ โมงถัดมาเสียงร้ องของอาชาก็ดงั ขึ ้นที่แท่นบูชา

มีเปลวเพลิงลุกท่วมและพวยพุง่ ออกมาจากกรี บเท้ าทังสี้ ่ จมูก และปากของเดธชาร์ จเจอร์ ที่เป็ น

สัตว์พาหนะของเดธไนท์ ม้ าส่งเสียงร้ องออกมาอีกครัง้ ขณะยกขาหน้ าและกระโจนลงมาจาก
แท่นบูชา
"อาร์ ทสั น้ อมคํานับนายท่าน" เดธไนท์กระโดดลงมาจากหลังม้ าและทําความเคารพเซียวอวี๋
ตามธรรมเนียมของอัศวิน

เซียวอวี๋จ้องมองไปยังอาร์ ทสั เจ้ าชายและพาลาดินที่กลายมาเป็ นอัศวินแห่งความตาย ชายผู้

ผ่านโศกนาฏกรรมมาไม่น้อย เซียวอวี๋ถอนหายใจขณะที่จําได้ ว่าไจน่าต้ องกลายเป็ นม่ายก็
เพราะชายผู้นี ้ เขารู้สกึ เศร้ าเป็ นอย่างมากและต้ องการที่จะปลอบโยนไจน่าโดยเร็ว

เซียวอวี๋สลัดความคิดนันออกไปก่
้ อนและมองดูฟรอสเมิร์นที่ทําให้ มนุษย์จํานวนกลายเป็ นบ้ า
คลัง่ เพราะมัน

"เป็ นอย่างที่คิด ร่างสูง หล่อเหลา........อืม........ถ้าฉันมีรูปร่างหน้ าตาแบบนี ้ล่ะก็......" เซียวอวี๋กล่าวต่อ

"อาร์ ทสั จะว่าอะไรไหมหากว่าข้ าต้ องการยืมดูฟรอสเมิร์น?"

อาร์ ทสั ตอบกลับมาในทันที "ขออภัยนายท่าน ทว่าดาบเล่มนี ้อาจทําร้ ายท่านได้ ดังนันข้

้ าจึงไม่
อาจหยิบยื่นมันให้ กบั ท่านได้ "

"อ่า ไม่เป็ นไร" เซียวอวี๋จ้องมองเดธไนท์

หลังจากสํารวจดูอาร์ ทสั และอาชาของเขาแล้ ว เซียวอวี๋ก็เปิ ดทักษะขึ ้นดู และเลือกเรี ยนรู้ให้ อาร์

ทัส

เซียวอวี๋ต้องการจะลองขี่อาชาตัวนัน้ แต่เขาก็ละทิ ้งความคิดนันในทั

้ นทีที่เห็นเปลวเพลิงพวยพุง่
ขึ ้นทัว่ ร่างของมัน
ทักษะที่อาร์ ทสั สามารถเรี ยนรู้ได้ :

กลืนกินวิญญาณ(สามารถเพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): เดธไนท์สามารถรวบรวมพลังแห่งความมืด

และยิงพลังงานออกจากฝ่ ามือเพื่อสร้ างความเสียหายแก่ศตั รูหรื อเยียวยาพวกพ้ อง ทักษะมี
ระยะคูลดาวน์ 10 วินาที

พันธสัญญาแห่งความตาย(สามารถเพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): เดธไนท์สามารถสังหารศัตรูและดึง

พลังชัว่ ร้ ายเพื่อนํามาฟื น้ ฟูตนเองได้ ทักษะมีระยะคูลดาวน์ 10 นาที

ข้ ารับใช้ แห่งความตาย(สามารถเพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): เดธไนท์สามารถปลุกซากศพ 2 ตน

ขึ ้นมาช่วยในการต่อสู้ได้ ที่ระดับ 1 อันเดด 2 ตน ที่ระดับ 2 อันเดด 4 ตน ที่ระดับ 3 อันเดด
6 ตน

คําสาปพรากวิญญาณ(สามารถเพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): เดธไนท์สามารถร่ายคําสาปใส่ศตั รูด้วย

ความเสียหาย 50% ผลของมันจะทําให้ วิญญาณ เนื ้อหนัง อวัยวะและเลือดเนื ้อถูกกัดกร่อน
อย่างทรมาณ ทักษะมีระยะคูลดาวน์ 5 วินาที

"เป็ นทักษะที่เต็มเปี่ ยมไปด้ วยความชัว่ ร้ าย" เซียวอวี๋ลบู คางขณะใช้ ความคิด ก่อนที่สดุ ท้ ายเขา
จะเลือกเรี ยนทักษะกลืนกินวิญญาณ

ทักษะนี ้จะมีประโยชน์อย่างมากในการโจมตีศตั รูและรักษาอันเดดฝ่ ายเดียวกัน

ระบบได้ มอบกูล 5 ตัวมาในฐานะแรงงาน นัน่ ทําให้ เซียวอวี๋มีความสุขอย่างมาก พวกกูล
สามารถใช้ แรงงานและเข่นฆ่าศัตรูได้

ยิ่งไปกว่านันพวกกู
้ ลยังนับเป็ นครึ่งยูนิต ตัวอย่างเช่น กูล 2 ตัวจะถูกนับเท่ากับออร์ ค 1 ตน นัน่
หมายความว่าหากเซียวอวี๋อญ ั เชิญกูลออกมา 100 ตัว เช่นนันก็ ้ นบั ได้ ว่าเขาสร้ างนักรบ
ออกมาเพียง 50 นายเท่านัน้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ มีแผนที่จะเรี ยกพวกกูลออกมามากมาย
เขาไม่ได้ วางแผนจะใช้ พวกมันอย่างเปิ ดเผยในสนามรบ

..................................

..................................

เซียวอวี๋สามารถมีนกั รบใต้ บญ
ั ชาการได้ 2,000 นายหลังจากที่ยศของเขาเลื่อนขึ ้นมาเป็ นครู
ฝึ กทหาร

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ตื่นเต้ นอย่างมาก นี่หมายความว่าเขาจะสามารถควบคุมนักรบได้ เพิม่ อีก 1,000

นาย ความแข็งแกร่งของกองทัพเขาจะเพิ่มขึ ้นอย่างมาก เซียวอวี๋วางแผนที่จะสร้ าง พลธนู
100 นาย พลปื น 100 นาย พลเดินเท้ า 100 นาย และออร์ คอีก 100 นายในตอนนี ้ เขายัง
วางแผนที่จะสร้ างทัพม้ า 500 นายและอันเดดอีก 100 ตัว

เซียวอวี๋ออกจากสุสานซากศพและไปยังฐานทัพแห่งอื่นๆเพื่อสัง่ สร้ างนักรบ

ทว่าเขาได้ หยุดลงที่ฐานทัพของออร์ คเมื่อมองเห็นว่าไม่มีให้ เขาถลุงเล่นอีกต่อไป

จ้ าวมนตราได้ มาถึงระดับ 10 เมื่อวานนี ้ เซียวอวี๋ได้ จดั สรรแต้ มทักษะไปที่อญ ั เชิญจิตวิญญาณ
ธาตุนํ ้าและทําให้ มนั เพิ่มขึ ้นมาอยู่ที่ระดับ 3 จากนันเขาจึ
้ งจัดซื ้อชุดเกราะเซ็ตที-หนึง่ อุปกรณ์
สวมใส่สําหรับจ้ าวมนตรา เกราะชุดนี ้ได้ เพิม่ ความแข็งแกร่งของจ้ าวมนตราขึ ้นมาเกือบสองเท่า
หลังจากที่สวมใส่

อุปกรณ์สวมใส่นนมี
ั ้ บทบาทสําคัญในสงคราม ที่กรอมสามารถเข่นฆ่าราวกับเครื่ องจักรสังหารก็
เป็ นผลงานของเกราะเซ็ตที-หนึง่ ที่เขาสวมใส่อยู่ เขาสามารถสังหารผู้ฝึกยุทธ์ขนที
ั ้ ่ 2 ที่โจมตีเข้ า
ใส่เขาได้

ซึง่ ผลมาจากการซื ้อเซ็ตเกราะนี ้เองที่ทําให้ เซียวอวี๋หมดตัวอีกครัง้

"อืม..........ต้องออกทํางานมากกว่านี ้แล้ วสินะ........" เซียวอวี๋กล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด

เซียวอวี๋มองไปที่เงิน 1,000 เหรี ยญที่อยู่ภายในระบบ นอกจากนี ้เขายังเห็นข้ อความอีก 2

ข้ อความ นัน่ ทําให้ เขาลิงโลดด้ วยความยินดี ข้ อความแรกมาจากระบบบอกว่า เซียวอวี๋สามารถ
อัญเชิญฮีโร่เพิม่ ได้ อีก 2 คนจากการที่เขาสามารถสร้ างฐานทัพทัง้ 4 แห่งได้ สําเร็จ ข้ อความ
ฉบับที่สองเป็ นการแจ้ งข่าว เนื่องจากเขาสามารถสร้ างฐานทัพทังสี ้ ่แห่งได้ โรงตีเหล็กและ
ร้ านค้ าต่างๆจะสามารถอัพเกรดให้ เป็ นระดับที่ 2 ได้ ซงึ่ จะวางขายนํ ้ายามานา นํ ้ายาฟื น้ ฟูพลัง
ชีวิต และชุดเกราะที่ดียิ่งขึ ้นกว่าเดิม

"ฮ่าฮ่า~ งันนี
้ ่ก็คือรางวัลจากการสร้ างฐานครบทังสี
้ ่แห่งสินะ! สวรรค์ทรงโปรด ฮ่าฮ่าฮ่า!"
ฮีโร่อีก 2 คนนัน่ หมายความว่าอํานาจของเขาจะเพิ่มขึ ้นอีกโข ยิ่งไปกว่านันเขายั
้ งสามารถสร้ าง
เกราะ อาวุธ และอุปกรณ์เกรดดีกว่าเดิมได้ ทังยั
้ งสามารถซื ้อหานํ ้ายาที่ทรงประสิทธิภาพยิ่ง
กว่าเดิม

เซียวอวี๋มือสัน่ เทา ขณะที่เขากําลังตัดสินใจจะเลือกฮีโร่อีกสองคน ทันใดนันข้

้ อความจากระบบ
ก็เด้ งขึ ้นมา

"บัดซบ! ต้ องใช้ เงินอีก 200,000 เหรี ยญ! นี่เราต้ องไปปล้ นโจรอีกกี่ค่ายถึงจะหาเงินได้ พอ!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 54

BANK WUTTHIPHAN·11 กันยายน 2017

เซียวอวี๋ทอดถอนใจ เขาสามารถเรี ยกฮีโร่มาเพิม่ ได้ อีก 2 คน ทว่ามันยังไม่ใช่เวลานี ้ นี่

เหมือนกับการมองเห็นหญิงสาวเปลื ้องผ้ าอยู่เบื ้องหน้ า แต่เขากลับไม่สามารถทําอะไรกับนาง
ได้ นี่นบั เป็ นการทรมาณอย่างยิ่ง

"สิ่งที่ฉนั ต้ องทําคือ ปล้ นและปล้ น!" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาอย่างฉุนเฉียว

............................

............................
เซียวอวี๋ได้ รับค่าประสบการณ์มหาศาลจากการบัญชาการรบและได้ รับส่วนแบ่งจากสงครามที่
ผ่านมา เขาได้ มาหยุดอยู่ที่ปลายขอบของระดับ 9 ไม่ห่างจากระดับที่ 10 มากนัก ค่า
ประสบการณ์ของเซียวอวี๋มีความแตกต่างจากของนักรบและฮีโร่ ฮีโร่และนักรบที่ถกู เรี ยกตัวมา
จากระบบจะได้ รับค่าประสบการณ์จากจํานวนศัตรูที่สงั หารไป แต่ของเซียวอวี๋จะประเมินจาก
ภาพรวมของสงคราม

เซียวอวี๋ได้ แต้ มทักษะมาถึง 6 แต้ ม แต่เขายังไม่รีบร้ อนที่จะใช้ พวกมัน แต้ มความสามารถถูก

เซียวอวี๋จดั สรรไปที่ ความแข็งแกร่ง ความคล่องตัว ความทนทาน และสมาธิ ค่าสมาธินี ้เองที่จะ
เกี่ยวพันกับค่ามานาของเขาโดยตรง

ทักษะของเซียวอวี๋ส่วนใหญ่จะเป็ นของเบรดมาสเตอร์ ต่อมาเขาได้ วางแผนที่จะเรี ยนรู้ทกั ษะ

ของผู้ใช้ มนตรา ด้ วยแนวทางนี ้จะทําให้ เขาแข็งแกร่ งขึ ้นอย่างมาก แต่ตอนนี ้เซียวอวี๋เลือกที่จะ
สะสมแต้ มเอาไว้ ก่อน เพราะเขาจะสามารถเรี ยนรู้ทกั ษะที่ฮีโร่ เรี ยนรู้ไปแล้ วได้ เท่านัน้

เซียวอวี๋ต้องการจะเรี ยนทักษะตีฝ่าของเบรดมาสเตอร์ แต่เขาก็เปลี่ยนใจ เขาตัดสินใจที่จะรอ

คอยทักษะที่ดียิ่งกว่านี ้ของเบรดมาสเตอร์ เพื่อที่เขาจะสามารถมีทกั ษะที่ทรงพลังซึง่ จะสามารถ
ช่วยในด้ านการต่อสู้และความคล่องตัว

นอกจากนี ้จ้ าวมนตรายังมีทกั ษะอีก 4 ทักษะที่จะได้ รับเมื่อถึงระดับที่ 10 อยู่ เซียวอวี๋ต้องการ

จะรอดูก่อนว่าจ้ าวมนตราจะมีทกั ษะเทเลพอร์ ตอยู่ด้วยหรื อไม่

เมื่อมีทกั ษะมากมายถึงเพียงนี ้ เซียวอวี๋จงึ เก็บสะสมแต้ มเอาไว้ เรี ยนทักษะที่ทรงพลังและทําให้

มันไปถึงระดับสูงสุดรอบเดียวเลย เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ตื่นเต้ นอย่างมากขณะที่จิตนาการถึงทักษะอัน
หลากหลายที่เขาจะได้ ครอบครอง
ทักษะที่จ้าวมนตราสามารถเรี ยนรู้ได้ เมื่อมาถึงระดับที่ 10:

เขตแดนเยือกแข็ง(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): จ้ าวมนตราจะสามารถปลดปล่อยเวทย์มนต์ที่จะ

จํากัดการเคลื่อนไหวของศัตรูภายในขอบเขต รัศมีและความรุนแรงจะเพิม่ ขึ ้นตามระดับ

เทเลพอร์ ต(เพิ่มได้ ถึงระดับที่ 3): จ้ าวมนตราจะสามารถเคลื่อนย้ ายไปยังอีกสถานที่หนึง่ ได้

ในทันที ที่ทกั ษะระดับ 1 ระยะ 20 หลา ระดับที่ 2 40 หลา ระดับที่ 3 60 หลา

เพิม่ ความแข็งแกร่งจิตวิญญาณนํ ้า(เพิ่มได้ ถึงระดับที่ 3): จิตวิญญาณนํ ้าที่จ้าวมนตราเรี ยก

ออกมาจะแข็งแกร่งยิ่งขึ ้น พวกมันจะสามารถปล่อยแท่งนํ ้าแข็งโจมตีศตั รูได้ ที่ระดับ 1
สามารถยิงออกมา 3 แท่ง ที่ระดับ 2 สามารถยิงออกมา 6 แท่ง ที่ระดับ 3 สามารถยิงออกมา
9 แท่งในเวลาเดียวกัน

ยุคเยือกแข็ง(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): เพิม่ ความรุนแรงให้ กบั ทักษะที่เกี่ยวข้ องกับนํ ้าแข็งทังหมด
้
ที่ระดับ 1 20% ที่ระดับ 2 40% ที่ระดับ 3 60%

เซียวอวี๋กลายเป็ นปวดหัวจาการต้ องเลือกทักษะเนื่องจากพวกมันล้ วนเป็ นทักษะที่ทรงพลัง

สุดท้ ายเขาก็ตดั สินใจเลือกทักษะเพิม่ ความแข็งแกร่งให้ จิตวิญญาณนํ ้า ทักษะนี ้จะช่วยแปร

สภาพพวกมันให้ กลายเป็ นรถฮัมวีติดตังปื ้ นกล

..................................
..................................

ไม่กี่วนั ต่อมา เซียวอวี๋ก็ให้ หวั หน้ าฮุ่ยส่งสายลับไปสืบข่าวคราวทางฝั่ งของแคร์ รี่ขณะที่ตวั เขาเอง

ได้ นํากองทัพของเขาออกกวาดล้ างพวกโจร เซียวอวี๋สามารถกวาดเหรี ยญทองมาจากพวกโจร
ได้ อย่างง่ายดาย ดังนันเขาจึ
้ งยังคงดําเนินธุรกิจนี ้ต่อไป

เซียวอวี๋สามารถมีเปรี ยบในการรบได้ ด้วยการพึง่ พาเครื่ องยิงทําลายและเครื่ องจู่โจมทัง้ 20

เครื่ อง พวกโจรอย่างดีก็มีเพียงกําแพงไม้ ที่ขวางกัน้ ดังนันอาวุ
้ ธหนักทังสองของเขาจึ
้ งสามารถ
ถล่มมันลงได้ อย่างง่ายดาย พวกออร์ คถาโถมเข้ าไปในค่ายภายใต้ การนําของกรอม จ้ าวมนตรา
ร่ายเวทย์ลงที่ใจกลาง ขณะที่พลธนูระดมยิงเข้ าไปภายใน

เซียวอวี๋ได้ กวาดล้ างค่ายโจรไป 7 แห่งในหนึง่ เดือน เขากวาดเหรี ยญทองมาได้ กว่า

500,000 เหรี ยญพร้ อมด้ วยสิ่งของอีกนับไม่ถ้วน เซียวอวี๋ได้ มอบสิ่งของและเสื ้อผ้ าที่ได้ จาก
การเก็บเกี่ยวแก่บรรดาพี่สะใภ้ และเมื่อเวลาผ่านไปพวกนางจึงเริ่ มมอบรายการสิ่งของที่อยาก
ได้ ให้ เซียวอวี๋จดั หาให้ มาด้ วย เซียวอวี๋ตาแทบถล่มออกจากเบ้ าหลังจากที่เห็นรายการยาวเป็ น
หางว่าว

...............................

...............................
เซียวอวี๋หยุดพักธุรกิจเอาไว้ ก่อนยามเมื่อเขารวบรวมเงินได้ ถึง 500,000 เหรี ยญทอง
ในตอนนี ้เขาพร้ อมที่จะอัญเชิญฮีโร่อีก 2 คนออกมาแล้ ว เขาใช้ ความคิดไตร่ตรองอยู่หลาย
เที่ยว สุดท้ ายเขาก็ตดั สินใจเลือก ทอร์ ล และพาลาดินผู้นําพาแสงสว่าง อูเธอร์

เซียวอวี๋ได้ ลงั เลอยู่หลายรอบก่อนที่จะตัดสินใจ เขาสามารถเลือก ทูเรนชีฟ บลัดเมจหรอืฮีโร่ที่

แข็งแกร่งคนอื่นๆ ส่วนใหญ่เป็ นฮีโร่สายต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นกรอม ทว่าทอร์ ลและอูเธอร์ นนั ้
สามารถยกระดับความแข็งแกร่งของเหล่านักรบในสนามรบได้

เหล่าฮีโร่ นนเป็
ั ้ นกําลังหลักที่สําคัญ อย่างไรก็ตาม ในมุมมองของเซียวอวี๋แล้ ว ความแข็งแกร่ง
ของเหล่าทหารนันสํ ้ าคัญยิ่งกว่า เขาได้ เห็นมาแล้ วว่าทักษะรัศมีจ้าวธนูของทิรันด้ ามีบทบาท
มากเพียงใดต่อสนามรบ ระยะยิงของพลธนูที่ได้ รับเพิม่ ขึ ้นมานันสามารถส่
้ งเสริมกองทัพของ
เขาได้ เพียงใดในสงครามที่ผ่านมา

พลังของทอร์ ลจะสามารถเพิม่ ความแข็งแกร่งให้ กบั นักรบออร์ คทัง้ 500 ตนของเขาได้ นี่จงึ

ดีกว่าการเรี ยกทูเรนชีฟออกมา

นอกจากนัน้ เซียวอวี๋ยงั ได้ พจิ ารณาจากประวัติศาสตร์ ของโลกใบนี ้ ทอร์ ลนันเป็ ้ นที่ร้ ู จกั ในนาม
ของเทพแห่งเผ่าพันธุ์ออร์ ค ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ เชื่อว่าทอร์ ลจะมีบทบาทสําคัญในการช่วยเขาฟื น้ ฟู
เผ่าพันธุ์ออร์ คขึ ้นมาอีกครัง้ และเมื่อทอร์ ลมีสติปัญญาเพิม่ ขึ ้น เช่นนันเขาก็
้ จะสามารถสร้ างผู้นํา
เหล่าออร์ ครุ่นใหม่ขึ ้นมาควบคุมดูแลและยกระดับเผ่าพันธุ์ออร์ ค

แม้ ว่าอูเธอร์ จะไม่ได้ ร้ ูจกั กันในามของเทพแห่งมวลมนุษย์ ทว่าเขานันถู

้ กจารึกชื่อเอาไว้ ในฐานะ
พาลาดินรุ่นแรก เขาเป็ นฮีโร่ของกองกําลังศักดิ์สิทธิ์ เซียวอวี๋จะสามารถใช้ การคงอยู่ของเขาเป็ น
ข้ ออ้ างในการก่อสงครามโดยชอบธรรมและเพื่อชักจูงความคิดของผู้คนให้ หนั มาสนับสนุนเขา
เซียวอวี๋นอนรออย่างเกียจคร้ านขณะที่รอฮีโร่ ทงสองถู
ั้ กอัญเชิญออกมา เขาได้ อพั เกรดโรงตี
เหล็กและร้ านค้ าของทังสี
้ ่เผ่าพันธุ์เป็ นระดับ 2 ที่ระดับสองนี ้ โรงตีเหล็กจะสามารถผลิตอาวุธ
และชุดเกราะที่คณ ุ ภาพดีกว่าเดิมออกมาได้ เขาจะสามารถใช้ อปุ กรณ์ชนดี ั ้ ยกระดับกองทัพของ
เขาเพื่อชดเชยด้ านปริมาณที่ขาดหายไปได้ ความสําคัญของร้ านค้ าก็ไม่ได้ ด้อยไปกว่ากัน
โควต้ าของนํ ้ายามานาและนํ ้ายาฟื น้ ฟูนนถู
ั ้ กเพิม่ ขึ ้นเป็ น 20 ขวดต่อวัน นอกจากนี ้เขายัง
สามารถซื ้อหานํ ้ายาชนิดพิเศษของแต่ละเผ่าพันธุ์ได้ อีกด้ วย

ร้ านเวทย์มนต์ของเผ่ามนุษย์มียาที่สามารถเยียวยานักรบเผ่ามนุษย์ในสนามรบได้ อย่างช้ าๆ ซึง่

มันจะฟื น้ ฟูรวดเร็วยิ่งขึ ้นหากผู้ใช้ ถอนตัวจากการสู้รบ

เขาสามารถซื ้อยาชนิดพิเศษจากวูดเู ลาจ์ที่สามารถเพิม่ ความแข็งแกร่งให้ พวกออร์ คได้ ยาชนิด

นี ้จะสามารเพิม่ ความแข็งแกร่งให้ ออร์ คเป็ นเวลา 10 นาที ซึง่ สามารถซื ้อมันได้ ด้วยโควต้ า 20
ขวดต่อวัน

แอนเชี่ยนส์ออฟวอนเดอร์ ก็มียาชนิดพิเศษสําหรับเอลฟ์ที่จะช่วยเพิม่ ความคล่องตัวเป็ นเวลา

10 นาที

สุสานแห่งอัฐิเองก็มีนํ ้ายากัดกร่อน อาวุธที่จ่มุ ลงในนํ ้ายาจะสามารถแพร่พษิ และกัดกร่อนศัตรูที่

ถูกโจมตี

"พวกอันเดดนี่น่ารังเกียจดีจริงๆ" เซียวอวี๋กล่าวยกย่องอันเดด
มีแสงสีทองฉษยออกมาขณะที่ออร์ คร่างสูงกระโดดลงมาจากแท่นบูชา รูปร่างของเขานันสู
้ ง
เทียบเท่ากรอม ทว่าออร่าที่อยุ่รอบตัวนันสร้
้ างความกดดันให้ กบั ผู้คนอย่างมาก

"ทอร์ ลน้ อมคํานับนายท่าน" ทอร์ ลก้ าวมายืนที่เบื ้องหน้ าเซียวอวี๋ขณะที่สตั ว์พานะของเขา หมา
ป่ าติดตามอยูด่ ้ านหลัง

เซียวอวี๋ต้องการจะกล่าวบางอย่างแต่ทนั ใดนันแสงสี
้ ทองก็สว่างขึ ้นที่แท่นแห่งกษัตริย์ มีชาย
สวมชุดเกราะที่ดแู ข็งแกร่ งก้ าวตรงมาที่นี่และตะโกนด้ วยเสียงอันดัง "อูเธอร์ น้อมคํานับนาย
ท่าน!"

"ในที่สดุ ฉันก็ได้ ฮีโร่มาเพิม่ อีกสอง!" เซียวอวี๋เกือบหลัง่ นํ ้าตาออกมาขณะมองดูฮีโร่ทงสองที

ั้ ่
เบื ้องหน้ า........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 55

BANK WUTTHIPHAN·12 กันยายน 2017

เซียวอวี๋ตื่นเต้ นอย่างมากขณะที่จ้องมองไปยังฮีโร่ทงสองที
ั้ ่อยู่เบื ้องหน้ า

"ในที่สดุ เจ้ าก็มาแล้ วทอร์ ล" เซียวอวี๋คว้ าจับมือของทอร์ ล "เจ้ าเหน็ดเหนื่อยหรื อไม่?"

"อา อูเธอร์ เจ้ าช่างสง่างามเหลือเกิน ข้ าตื่นเต้ นที่ได้ พบเจ้ า" เซียวอวี๋แสดงความสุภาพเรี ยบร้ อย
ออกมาเพื่อแสดงให้ เห็นว่าเขาใส่ใจต่อทังสองมากเพี
้ ยงใด
อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ก็พบว่าทังสองคนต่
้ างทําตัวไม่ถกู ดังนันเขาจึ
้ งหันไปตรวจสอบทักษะของ
พวกเขา

ทักษะที่ทอร์ ลสามารถเรี ยนรู้ได้ :

สายฟ้าฟาด(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): ทอร์ ลสามารถส่งสายฟ้าออกไปโจมตีศตั รู

อานุภาพแห่งรูปสลักปฐพี(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): ทอร์ ลสามารถอัญเชิญรูปสลักที่จะเพิม่ พูน

ความแข็งแกร่งให้ กบั เผ่าออร์ คที่อยุ่ภายในระยะขึ ้น 20% 40% 60%

รูปสลักกายาปฐพี(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): ทอร์ ลสามารถอัญเชิญรูปสลักที่สามารถปกป้องเผ่า

ออร์ คที่อยู่ในระยะด้ วยเกราะปฐพี่ที่จะเพิม่ พลังป้องกันขึ ้น 20% 40% 60%

อัญเชิญจิตวิญญาณปฐพี(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): ทอร์ ลสามารถอัญเชิญจิตวิญญาณปฐพี

ออกมาช่วยต่อสู้ได้

ทักษะที่อเู ธอร์ สามารถเรี ยนรู้ได้ :

แสงศักดิ์สิทธิ์(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): อูเธอร์ จะสามารถเยียวยาเหล่านักรบที่บาดเจ็บจากการรบ

ได้ ประสิทธิภาพของการรักษาจะเพิ่มขึ ้น 30% ในแต่ละระดับ
พรแห่งพละกําลัง(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): อูเธอร์ สามารถมอบพรแห่งความแข็งแกร่งให้ กบั นักรบ
เผ่ามนุษย์ ที่ระดับ 1 เพิ่มความแข็งแกร่ง 20% ที่ระดับ 2 เพิม่ ความแข็งแกร่ง 40% ที่
ระดับ 3 เพิม่ ความแข็งแกร่ง 60%

รัศมีแห่งศรัทธา(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): รัศมีแห่งพาลาดินสามารถมอบเกราะให้ กบั นักรบเผ่า

มนุษย์ที่อยู่ในระยะ ที่ระดับ 1 พลังป้องกันเพิ่มขึ ้น 20% ที่ระดับ 2 พลังป้องกันเพิม่ ขึ ้น
40% ที่ระดับ 3 พลังป้องกันเพิม่ ขึ ้น 60%

คําพิพากษา(เพิม่ ได้ ถึงระดับที่ 3): พาลาดินสามารถใช้ ลําแสงศักดิ์สิทธิ์โจมตีเข้ าใส่ศตั รู ความ

เสียหายจะเพิม่ ขึ ้นเป็ นสองเท่าเมื่อโจมตีใส่อนั เดด

ใบหน้ าของเซียวอวี๋ประดับไว้ ด้วยรอยยิ ้มขณะที่เขาตรวจสอบทักษะของฮีโร่ ทงสอง

ั้

"อย่างที่คาด รูปสลักและพรจะช่วยเพิม่ ความแข็งแกร่งให้ ทงกองทั

ั้ พ นี่ดียิ่งกว่าเลือกฮีโร่ที่ทรง
พลังมา 1 คนเสียอีก น่าเสียดายที่ทกั ษะของทอร์ ลสามารถเพิม่ ให้ ได้ เพียงออร์ ค ขณะที่พรของ
พาลาดินใช้ ได้ กบั มนุษย์เท่านัน"้

เซียวอวี๋คิดว่านี่เป็ นเรื่ องธรรมดาที่ทกั ษะของทังสองจะสามารถใช้

้ ได้ เพียงกับเผ่าพันธุ์ของ
ตนเองเท่านัน้ นี่อาจจะเนื่องจากความสมดุลของระบบ

เซียวอวี๋ได้ เลือกทักษะให้ แก่ทอร์ ลและอูเธอร์ โดยไม่คิดมากมายอะไร เขาเลือกทักษะอานุภาพ

แห่งรูปสลักปฐพีให้ กบั ทอร์ ล ส่วนของอูเธอร์ เขาเลือกพรแห่งพละกําลัง
ในตอนนี ้เขาต้ องการเพิม่ ความแข็งแกร่งให้ กบั กองทัพ นอกจากนี ้ทังทอร์
้ ลและอูเธอร์ ยงั เป็ น
นักรบที่ไม่เลว ดังนันเขาจึ
้ งยังไม่เลือกทักษะจู่โจมให้ กบั ทังสอง
้

ค่าผลงานและเหรี ยญทองของเซียวอวี๋ได้ ใช้ ไปกับการอัญเชิญฮีโร่ ทงสองและการอั

ั้ พเกรดโรงตี
เหล็กกับร้ านค้ าของทังสี
้ ่เผ่า

เขาวางแผนที่จะผลิตทหารม้ าเกราะหนักของเผ่ามนุษย์ ทว่าตอนนี ้เขาไม่มีเงินเหลือแล้ ว

ค่าใช้ จ่ายสําหรับทหารม้ าเกราะหนักนันสู
้ งมาก แต่ละนายต้ องใช้ ถึง 400 เหรี ยญ และสําหรับ
จํานวน 500 นายเขาจะต้ องจ่ายออกไปถึง 200,000 เหรี ยญ นี่ยงั ไม่รวมถึงการเปลี่ยน
อาวุธและชุดเกราะให้ กบั พวกเขาอีก แน่นอนว่าอุปกรณ์ของพวกเขาจะต้ องยํ่าแย่อย่างยิ่งยาม
เรี ยกออกมา ในตอนนี ้เขาได้ อพั เกรดโรงตีเหล็กขึ ้นเป็ นระดับที่ 2 เรี ยบร้ อยแล้ ว อุปกรณ์ที่ดี
กว่าเดิมย่อมมีวางขายที่นี่ อาวุธและชุดเกราะที่ดีกว่าเดิมหมายความว่าเขาจะต้ องจ่ายเงิน
ออกไปมากกว่าเดิม

โชคดีที่กองทัพของแคร์ รี่ทิ ้งของเอาไว้ ให้ ไม่น้อย เขาวางแผนที่จะยัดพวกมันทังหมดเข้

้ าไปในโรง
ตีเหล็กเพื่อช่วยประหยัดค่าใช้ จ่าย

................................

................................

เซียวอวี๋ทราบจากหัวหน้ าทหารฮุ่ยว่าสถานการณ์ของแคร์ รี่ไม่ค่อยจะสู้ดีนกั หลังจากที่กลับไป

ทหารชันยอดเกื
้ อบ 20,000 นายต้ องทิ ้งชีวิตไว้ ที่เมืองไลอ้ อนดังนันดิ
้ นแดนของพวกเขาย่อม
ไม่สามารถยกกําลังมารุกรานเมืองไลอ้ อนไปอีกพักใหญ่ แม้ ว่าดินแดนของพวกเขาจะแข็งแกร่ง
กว่าเมืองไลอ้ อนมาก แต่พวกเขาก็มีกองทัพอยู่ราว 40,000 - 50,000 นายเท่านัน้ และ
พวกเขาได้ สญ
ู เสียครึ่งหนึ่งไปในสงครามที่ผ่านมา แล้ วคิดว่าพวกเขาจะส่งกองทัพที่เหลือ
ออกมาอีกหรื อ?

บิดาของแคร์ รี่ย่อมไม่เขลา แม้ ว่าเขาจะลงโทษแคร์ รี่อย่างหนัก แต่เขาเองก็ทราบดีว่านี่ไม่ใช่

ความผิดแคร์ รี่ไปเสียทังหมด
้ ต่อให้ คนโง่ก็ยงั สามารถทราบได้ ว่าการใช้ กําลังคนเพียง 2,000
เอาชนะกองทัพ 20,000 นายได้ หมายความว่าอย่างไร นัน่ หมายความว่ามันจะต้ องมี
สถานการณ์พเิ ศษที่จะนําแคร์ รี่ไปสู่ความพ่ายแพ้ เกิดขึ ้น อย่างน้ อยมันก็พสิ จู น์ได้ ว่ากองทัพ
นักรบออร์ คของเซียวอวี๋นนแข็
ั ้ งแกร่งอย่างยิ่ง ยิ่งไปกว่านันเหล่
้ าทหารที่กลับมาต่างกล่าวเป้น
เสียงเดียวกันว่าเซียวอวี๋มีอาวุธโบราณ เช่น เครื่ องจู่โจมและเครื่ องยิงหินที่สามารถยิงหิน
ออกมาได้ คราวละหลายร้ อยก้ อน

เซียวอวี๋ทราบว่าบิดาของแคร์ รี่ย่อมไม่มาแก้ แค้ นในเวลาอันใกล้ นี ้ เขาเป็ นคนฉลาด เขาจะรอ

คอยให้ กองทัพได้ ฟืน้ ฟูและสืบทราบข้ อมูลของฝั่ งเซียวอวี๋ให้ ดีเสียก่อน ในเวลาเดียวกันเขา
อาจจะรับสมัครไพร่พลในแต่ละกองกําลังเพื่อเตรี ยมตัวจัดการเซียวอวี๋

เซียวอวี๋สามารถมีชยั ในศึกป้องกันได้ ทว่าเขากลับไม่อาจออกไปโจมตีดินแดนต่างๆได้ เนื่องจาก

ขาดแคลนกําลังทหาร เขายังขาดปั จจัยหลายๆอย่างสําหรับการล้ อมตีเมืองขนาดใหญ่

แม้ กระนันเขาก็
้ ไม่คิดที่จะปล่อยให้ ฝ่ายศัตรูเคลื่อนไหวตามใจชอบ แม้ ว่าเซียวอวี๋จะไม่อาจส่ง
กองทัพสามัญไปโจมตีหรื อก่อกวนพวกเขาได้ แต่ไม่ใช่สําหรับเวลานี ้ เวลาที่เขาได้ รับกองทัพอัน
เดด เขาต้ องการที่จะมอบบทเรี ยนแก่ผ้ คู นในอาณาจักรอีกฝ่ าย สอนให้ พวกเขารู้จกั กับความ
กลัวที่แท้ จริง
นี่เป็ นกลยุทธ์จากในเกม หลังจากที่ก่อสร้ างสุสานซากศพแล้ ว เขาก็ได้ สงั่ สร้ างกูล 100 ตัว
เขาต้ องการที่จะส่งพวกมันไปรุ กรานดินแดนบิดาของแคร์ รี่

.................................

.................................

อย่างไรก็ตาม ช่วงนี ้เขาได้ ม่งุ เน้ นไปที่การเก็บส่วยจากเหล่าโจร เขาไม่อาจปล่อยพวกมันไป

โจมตีได้ โดยลําพังเพราะอาจเกิดปั ญหาตามมาได้ นอกจากนี ้การคงอยู่ของกองทัพอันเดดต้ อง
เก็บเป็ นความลับ เขาต้ องใช้ งานพวกมันด้ วยความรอบคอบ

เซียวอวี๋เริ่มต้ นทําลายค่ายโจรและนําเงินทองที่ได้ มาจับจ่ายไปกับการอัพเกรดกองทัพและฮีโร่

ประสิทธิภาพของเหล่านักรบได้ เพิม่ ขึ ้นอย่างมากด้ วยการช่วยเหลือจากอูเธอร์ และทอร์ ล เพียง

ชัว่ เวลาสันๆ
้ พวกเขาก็สามารถปราบพิชิตกลุ่มโจรส่วนใหญ่ลงได้

เขาได้ เผชิญกับโจรบางกลุ่มที่ยากต่อการปราบปรามดังเช่นกลุ่มของมาร์ คสั ทว่าสุดท้ ายแล้ วก็

ไม่มีกลุ่มสามารถหนีรอดความเจ้ าเล่ห์ของเซียวอวี๋ไปได้

หลังผ่านการต่อสู้ตลอดหนึง่ เดือน ระดับของเซียวอวี๋ก็มาถึง 10 ความแข็งแกร่งของเขา

ในตอนนี ้สามารถเทียบได้ กบั ผู้ฝึกยุทธ์ขนที
ั ้ ่สองแล้ ว กรอม ทิรันด้ า แอนโทนีดาส ทังสามได้
้ อยู่ที่
ระดับ 13
เซียวอวี๋ให้ กรอมเรี ยนรู้ ทกั ษะตีฝ่าและพุง่ ทะยาน พวกมันต่างเป็ นทักษะสนับสนุน ถึงกระนัน้
พวกมันก็ยงั เพิม่ ขีดความสามารถให้ กบั กรอมไม่น้อย

เซียวอวี๋ตดั สินใจเพิม่ แต้ มทักษะ 2 แต้ มของทิรันด้ าไปที่รัศมีจ้าวธนู เขาไม่ได้ คาดหวังให้ นาง
ออกไปต่อสู้แบบหนึง่ ต่อหนึง่ อยู่แล้ ว นี่ทําให้ ทกั ษะรัศจ้ าวธนูมาถึงระดับที่ 4 ซึง่ หมายความว่า
กองทัพพลธนูเอลฟ์จะแข็งแกร่งเพิม่ ขึ ้นอีกเท่าตัว

เซียวอวี๋จดั แต้ มทักษะให้ กบั แอนโทนีดาสตามลําดับดังนี ้ เพิม่ ความแข็งแกร่ งจิตวิญญาณนํ ้า

เทเลพอร์ ตและขอบเขตเยือกแข็ง

เซียวอวี๋มีแต้ มทักษะอยู่ 8 แต้ ม เขาได้ ลงแต้ มทักษะไปที่ตีฝ่าจนเต็ม ขณะเพิม่ แต้ มไปที่พงุ่

ทะยานจนถึงระดับที่ 2 ส่วนอีก 3 แต้ มเขาได้ จดั สรรไปที่เทเลพอร์ ต

ด้ วยทักษะตีฝ่าแล้ ว เขาจะสามารถกระโดดได้ สงู ถึง 10 เมตร นี่ทําให้ เขาเลียนแบบสไปเดอร์

แมนได้ ในชีวิตจริง ทักษะเทเลพอร์ ตสามารถเคลื่อนย้ ายเขาไปยังอีกที่หนึง่ ได้ ในทันทีทนั ใด เมื่อ
รวมเข้ ากับทักษะวินด์วอร์ คที่มีอยู่ก่อนแล้ ว การผสมผสานที่ลงตัวนี ้จะทําให้ เขากลายเป็ นนักฆ่า
ไร้ เงา

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ตื่นเต้ นอย่างมากหลังจากที่ทดลองใช้ ทกั ษะตีฝ่าอยู่หลายครัง้ เขารู้สกึ เลือดลมพุง่

พล่านขณะที่จินตนการว่าตัวเองดังค์บาสลงห่วงด้ วยความสูงระดับ 10 เมตร

มนุษย์มีความปรารถนาที่จะกําจัดแรงโน้ มถ่วงออกไปอยู่เสมอ เซียวอวี๋ร้ ูสกึ เป็ นอิสระอย่างที่ไม่

เคยเป็ นมาก่อนยามเมื่อเขาสามารถกระทํามันได้ แล้ ว
ทอร์ ลและอูเธอร์ ได้ มาถึงระดับที่ 8 หลังจากที่ผ่านการต่อสู้มาตลอดทังเดื
้ อน

ทักษะปั จจุบนั ของทอร์ ลมีดงั นี ้

อานุภาพแห่งรูปสลักปฐพี ระดับที่ 3
รูปสลักกายาปฐพี ระดับที่ 3
อัญเชิญจิตวิญญาณปฐพี ระดับที่ 2

เซียวอวี๋ยงั ไม่ได้ ให้ เขาเรี ยนรู้ทกั ษะสายฟ้าฟาดเนื่องจากเขากําลังรอทักษะโซ่ตรวนสายฟ้าที่ทรง

อานุภาพยิ่งกว่า

ทักษะปั จจุบนั ของอูเธอร์ มีดงั นี ้

พรแห่งพละกําลัง ระดับที่ 3
รัศมีแห่งศรัทธา ระดับที่ 3
แสงศักดิ์สิทธิ์ ระดับที่ 2

ด้ วยทักษะแสงศักดิ์สิทธิ์นี ้ จะทําให้ เขาสามารถเยียวยาพวกพ้ องที่บาดเจ็บได้ ทนั ที แม้ ว่าเขาจะ

มีนํ ้ายาฟื น้ พลังอยู่แล้ วก็ตาม ทว่าบางครายังมีบาดแผลที่รุนแรงซึง่ ไม่สามารถรักษาด้ วยนํ ้ายาที่
มีได้ ปรากฏออกมา ทว่าทักษะนี ้เมื่อใช้ ควบคู่ไปกับนํ ้ายาฟื น้ พลังแล้ วบาดแผลก็สามารถหายไป
โดยง่าย น่าเสียดายที่ ทักษะแสงศักดิ์สิทธิ์ใช้ ได้ กบั มนุษย์เท่านั ้น เซียวอวี๋ร้ ูสึกหดหู่ เขาไม่ทราบ
ว่าทอร์ ลจะมีทกั ษะเช่นนี ้ในอนาคตหรื อไม่ แต่เซียวอวี๋ทราบว่ายังมี ชาโดว์ฮนั เตอร์ จากเผ่า
ออร์ คที่สามารถอัญเชิญมาในฐานะฮีโร่ได้ เขาคงจําเป็ นต้ องอัญเชิญชาโดว์ฮนั เตอร์ ออกมาหาก
ว่าทอร์ ลไม่มีทกั ษะเยียวยา

นอกจากนี ้ยังมี วิชดอกเตอร์ ที่จะปรากฏออกมาหลังจากฐานทัพมีระดับเพิม่ ขึ ้น อย่างไรก็ตาม

การยกระดับฐานทัพนันยั ้ งไกลเกินเอื ้อมเนื่องจากมันต้ องการค่าผลงานที่มากมายมหาศาล

เซียวอวี๋ได้ เงินและทรัพยากรมามากจากการปล้ นพวกโจรในช่วงเดือนที่ผ่านมา

พ่อบ้ านหงส์ร่าเริงเป็ นอย่างมากจากการมองดูเมืองไลอ้ อนเติบโตขึ ้นอย่างรวดเร็ ว เขามี

ความสุขขณะที่ตรวจสอบรายการสินค้ าภายในคลังซํ ้าแล้ วซํ ้าเล่า มีสินค้ ามามากถูกขนย้ ายมา
ไม่ได้ หยุดหย่อน

เขาต้ องย้ ายไปตรวจสอบสินค้ าชนิดอื่นทันทีที่เสร็จเนื่องจากปริมาณที่มากมายของพวกมัน

แม้ ว่าเขาจะยุ่งวุ่นวายแต่มนั ก็ทําให้ เขามีความสุขกับมันมาก เซียวอวี๋กลัวว่าพ่อบ้ านหงส์จะ
ทํางานหนักเกินไปและร่างกายของเขาจะรับไม่ไหว ดังนันเขาจึ ้ งได้ ขอให้ เหล่าพี่สะใภ้ มาช่วย
จัดการสิ่งต่างๆ

พี่สะใภ้ คนรองของเขาเสวี่ยหานมีความชํานาญในด้ านนี ้อย่างยิ่ง นางเป็ นนักคณิตกรซึง่

สามารถแบ่งเบาภาระของพ่อบ้ านหงส์ไปได้ โข ในที่สดุ เฒ่าหงส์ก็ไม่ต้องนอนอยุ่ในคลังสินค้ าอีก
ต่อไป

เซียวอวี๋ได้ จดั เตรี ยมเสื ้อผ้ าหลายสิบชุดไว้ ให้ พอ่ บ้ านหงส์เพื่อที่เขาจะไม่ต้องทนใส่เสื ้อผ้ าเก่า
ขาดอีกต่อไป
เหล่าสะใภ้ ของตระกูลต่างมีความสุขเป็ นอย่างมากในช่วงเดือนที่ผ่านมา ความเชื่อมัน่ ใน
อนาคตของดินแดนได้ เพิ่มพูนขึ ้นทุกวัน

ทัศนคติที่พวกนางมีต่อเซียวอวี๋ได้ เปลี่ยนไปเล็กน้ อย พวกนางได้ ลืมตาข้ างหลับตาข้ างกับ

พฤติกรรมที่ยงั คงเส้ นคงวาของเซียวอวี๋ในเวลาที่เขาแอบถํ ้ามองหรื อพยายามจะเอารัดเอา
เปรี ยบพวกนาง

คิลมิลล่านันเป็
้ นผู้ที่ผ่อนปรนที่สดุ ซึง่ นัน่ ยิ่งทําให้ เซียวอวี๋ได้ ใจขึ ้นไปอีก พ่อบ้ านหงส์ก็ปฏิบตั ิตน
ราวกับคนตาบอด เขาไม่ไได้ พยายามลงมือขัดขวางใดๆ
่้ านหงส์ยงั พยายามจะ
เป็ นเรื่ องปกติของเหล่าขุนนางที่จะมีภรรยาเล็กภรรยาน้ อย นอกจากนีอบ้
ปฏิบตั ิตนราวกับพ่อสื่อ เขาวางแผนที่จะหาภรรยาที่มาจากตระกูลสูงศักดิ์มาตบแต่งให้ กบั
เซียวอวี๋เพื่อเพิม่ พูนอิทธิพลให้ กบั ลอร์ ดของเขา

ยิ่งไปกว่านันหญิ
้ งสาวเหล่านี ้ล้ วนไม่ใช่คนนอก ตามเรื่ องราวที่เคยเกิดขึ ้นในประวัติศาสตร์ แล้ ว
เคยมีกษัตริย์ที่สืบทอดราชบัลลังก์และอภิเษกกับราชินีและนางสนมของราชาองค์ก่อนอยู่ ซึง่
เรื่ องราวเหล่านี ้ล้ วนมีอยู่ทวั่ ไป ดังนันพ่
้ อบ้ านหงส์จงึ เปิ ดกว้ างในเรื่ องนี ้

เซียวอวี๋ไม่ได้ ล่วงรู้ความคิดของพ่อบ้ านหงส์ หาไม่แล้ วเขาคงรุกรานเหล่าพี่สะใภ้ เต็มกําลังยิ่ง

กว่านี ้และจะไม่พยายามอดกลันไม่ ้ ให้ ถํ ้ามองอีกต่อไป
แผนการที่จะยกระดับกองทัพของเขาด้ วยเงินตราได้ ประสบความสําเร็จแล้ ว เขามีกองทัพอยู่
1,900 นาย แบ่งเป็ น ออร์ ค 600 ตน ทัพม้ าเกราะหนัก 500 นาย พลเดินเท้ า 200 นาย
พลธนูเอลฟ์ 300 นาย พลปื น 200 นาย และนักล่าอีก 100 นาย

เขายังมีเครื่ องจู่โจมและเครื่ องยิงทําลายอีกอย่างละ 10 แต่ตอนนี ้เขายังไม่สามารถสร้ างรถยิง

กระสุนได้ เขากําลังรอคอยที่จะสร้ างพวกมันออกมา

รถยิงกระสุนนันแตกต่
้ างจากเครื่ องจักรอื่นๆโดยสิ ้นเชิง พวกมันสามารถเข้ าสู่สนามรบและ
รุกรานไปข้ างหน้ า

แม้ ว่าเขาจะมีนกั รบใหม่ทว่าเขาก็ยงั ไม่มีเงินเพียงพอที่จะมอบอุปกรณ์ชนยอดให้

ั้ กบั พวกเขา
เซียวอวี๋เข้ าใจดีว่ามันยากที่จะเลี ้ยงดูทงกองทั
ั้ พ

.................................

.................................
เซียวอวี๋เพิง่ เดินทางกลับจากการออกเยี่ยมค่ายโจรและพบว่ามีแขกมารออยู่ภายในเมือง
พ่อบ้ านหงส์ หัวหน้ าทหารฮุ่ย และบรรดาพี่สะใภ้ ของเซียวอวี๋ต่างอยู่ในโถงรับรองพร้ อมกับแขก
เซียวอวี๋ได้ รับแจ้ งจากทุกคนว่าเขาจําต้ องหารื อเรื่ องสําคัญ ซึง่ เขาไม่ทราบหัวข้ อของมันแม้ แต่
น้ อย เขาเข้ าไปในห้ องโถงและด้ วยความรู้สกึ อันหนักอึ ้ง

เซียวอวี๋เหลือบมองไปยังผู้คนที่อยู่ภายในห้ องรับแขก เสื ้อผ้ าของคนเหล่านันมี

้ ตราประดับอยู่
เขาทราบในทันทีว่ามันเป็ นตราตระกูลของพี่สะใภ้ ที่ห้า

"คนจากตระกูลของพีส่ ะใภ้ ห้ามาที่นี่........เกิดอะไรขึ ้น?" เซียวอวี๋ครุ่นคิดขณะที่ไม่ได้ เอ่ยทักทาย

พวกเขา เขามุ่งตรงไปยังบัลลังก์และนัง่ ลง..............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 56

BANK WUTTHIPHAN·12 กันยายน 2017

ใบหน้ าของชายชราซึง่ นัง่ อยู่ที่ด้านของแขกเปลี่ยนเป็ นน่าเกลียดเมื่อมองเห็นเซียวอวี๋เดินขึ ้นไป

นัง่ บนบัลลังก์โดยไม่เอ่ยทักทายพวกเขา ชายชราผู้นี ้สวมใส่เสื ้อผ้ าหรูหราที่ประดับด้ วยดิ ้นทอง
เพื่อแสดงถึงฐานะอันมัง่ คัง่ ออกมา

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ยงั คงรักษาท่าทีเอาไว้ เขาได้ ปราบพิชิตเหล่าโจรในดินแดนจากตะวันตก

จรดตะวันออก มีคนอยู่ไม่มากที่เขาให้ ความเคารพ ซึง่ แน่นอนว่าไม่ได้ นบั รวมแขกกลุ่มนี ้
เซียวอวี๋เป็ นลอร์ ดแห่งเมืองไลอ้ อนและพื ้นที่โดยรอบ ซึง่ เปรี ยบได้ กบั เป็ นกษัตริย์ของอาณาจักร
เล็กๆแห่งหนึง่ ราชวงศ์พยัคฆ์คํารนกําลังเผชิญกับความตกตํ่า มีหลายดินแดนที่เคยอยู่ภายใต้
ราชวงศ์ได้ แยกออกไปตังตั ้ วเป็ นอิสระ ซึง่ เซียวอวี๋ก็จดั อยู่ในคนกลุ่มนัน้ เขาไม่เกรงกลัวการ
รุกรานจากผู้ใด ดังนันเขาจึ
้ งไม่นอบน้ อมหรื อเก็บงําใดๆทังสิ ้ ้น เขาคือผู้ปกครองแห่งดินแดนทาง
ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ การสนับสนุนจากตระกูลหรื อดินแดนใดๆล้ วนไม่จําเป็ น เขาคือผู้มี
อํานาจสูงสุดในดินแดนแห่งนี ้ แล้ วทําไมเขาจะต้ องเป็ นฝ่ ายไปทักทายเหล่าแขกของเขาด้ วย?

"แขกเหล่านี ้คือ?" เซียวอวี๋ทราบอยู่แล้ วว่าพวกเขาเป็ นคนจากตระกูลหวัง ตระกูลของพี่สะใภ้

ห้ า ทว่าเขาก็ยงั จงใจถามออกไป

พ่อบ้ านหงส์มองออกถึงจุดประสงค์ของเซียวอวี๋ แต่เขาก็ยงั แสร้ งเป็ นไม่ทราบความหมายของ

มัน "ท่านลอร์ ด แขกเหล่านี ้คือญาติของนายหญิงที่ห้า พวกเขาเดินทางมาเยี่ ยมนางเนื่องจาก
ไม่ได้ พบปะกันเป็ นเวลานานแล้ ว"

โดยปกติแล้ วพ่อบ้ านหงส์มกั เรี ยกหาเซียวอวี๋ว่า นายน้ อยหรื อนายท่านในกรณีที่ไม่มีคนนอกอยู่

ด้ วย ซึง่ เมื่ออยู่ต่อหน้ าผู้อื่นเขาก็ต้องเปลี่ยนคําเรี ยกหาเป็ นลอร์ ด

เซียวอวี๋ยงั แสร้ งกล่าวต่อไป "โอ เช่นนันพวกเขาก็

้ คือคนจากตระกูลหวัง ช่วงนี ้ข้ ามัวแต่ย่งุ
วุ่นวายอยู่กบั การกวาดล้ างค่ายโจรกลุ่มต่างๆ ดังนันจึ
้ งไม่อาจพบปะได้ ข้ าหวังว่าพวกท่านจะ
ให้ อภัยในความหยาบคายของข้ า เนื่องจากพวกท่านเป็ นญาติของพี่สะใภ้ ห้า เช่นนันก็ ้ ไม่ถือว่า
เป็ นคนอื่นคนไกล ข้ าเชื่อว่าพวกท่านจะไม่ข่นุ เคือง"

วาจาของเซียวอวี๋ไม่ได้ หยิ่งยโสหรื อถ่อมตน นี่เป็ นการวางตัวในฐานะลอร์ ด

พ่อบ้ านหงส์ชื่นชมการแสดงออกของเซียวอวี๋อยู่ในใจ เขาไม่คาดคิดว่าเซียวอวี๋จะสามารถกล่าว
ถ้ อยคําเช่นนี ้ออกมาได้ เขารู้สกึ เป็ นสุขเมื่อมองเห็นผู้สืบทอดของตระกูลเซียวสามารถประสบ
ความสําเร็จต่อจากผู้นําตระกูลรุ่นก่อน

ซึง่ ความจริงแล้ วเซียวอวี๋เพียงคัดลอกประโยคนี ้มาจากภาพยนตร์ ที่เคยชมมาแทบไม่มีผิดเพี ้ยน

ในชีวิตก่อนเขาได้ ดาว์นโหลดภาพยนตร์ และละครโทรทัศน์ที่เกี่ยวกับจักรพรรดิ ประวัติศาสตร์
หรื อสงครามต่างๆมาดูทงวั ั ้ นทังคื
้ น ซึง่ ประโยคหรื อถ้ อยคําของตัวละครล้ วนผ่านตาเขามาแล้ ว

"ข้ าได้ ยินมาว่านายน้ อยแห่งตระกูลเซียวมักยุ่งวุ่นวายในยามคํ่าคืน บางครัง้ เขากระทัง่ ไม่ได้

กลับดินแดนเป็ นเวลาหลายวัน วันนี ้พวกเราได้ ประจักษ์ ด้วยตาตนเองแล้ ว ช่างมีชื่อเสียง
ใหญ่โตนัก"

ชายชรากล่าวออกมาด้ วยท่าทีสภุ าพ แต่ความตังใจของเขากลั

้ บต่างไปจากท่าทาง เขาไม่
แม้ กระทัง่ ลุกขึ ้นยืนขณะกล่าวกับเซียวอวี๋ นอกจากนี ้เขายังมุ่งประเด็นไปที่เรื่ องการดื่มกิน เล่น
การพนัน และการกระทําอันเหลวแหลกของเซียวอวี๋ในอดีต

ผู้คนจํานวนมากต่างทราบว่าเมืองไลอ้ อนได้ อ่อนแอลงตลอดช่วงหลายปี ที่ผา่ นมา ชื่อเสียงของ

เซียวซานเทียนขุนพลผู้เลื่องชื่อแห่งราชวงศ์พยัคฆ์คํารนพวกเขาต่างเคยได้ ยินได้ ฟังมา นี่จงึ เป็ น
สาเหตุที่เขาได้ รับสะใภ้ ที่งดงามจากหลากหลายตระกูล เซียวซานเทียนเป็ นเหตุผลเดียวที่ทําให้
ทุกฝ่ ายตระหนักถึงการดํารงอยู่ของเมืองไลอ้ อน

ทว่า หลังจากที่เขาเสียชีวิตลง ผู้คนส่วนใหญ่ไม่แม้ แต่จะชายตามองไปยังดินแดนอันรกร้ างทาง

ตะวันตกเฉียงเหนือผืนนี ้เสียด้ วยซํ ้า นอกจากนี ้ชื่อเสียงที่เหลวแหลกของเซียวอวี๋ยงั ยิ่งใหญ่จน
กลบบังชื่อเสียงของบิดาจนสิ ้น ดังนันคนส่
้ วนใหญ่จึงคิดว่าเมืองไลอ้ อนต้ องถึงคราวจบสิ ้นแน่
แล้ ว

ดังนัน้ มหาอํานาจขุมต่างๆจึงไม่ทราบถึงการออกกวาดล้ างค่ายโจรและการมีชยั เหนือกองทัพ

แคร์ รี่ของเซียวอวี๋ พวกเขาไม่ได้ สนใจเรื่ องราวของดินแดนนี ้มาเนิ่นนานแล้ ว

เหตุผลประการแรกก็คือ พวกเขาไม่ได้ คิดว่าดินแดนแห่งนี ้น่าสนใจ ประการที่สอง บิดาของแคร์

รี่ ได้ ใช้ ความทุ่มเทอย่างมากในการปกปิ ดข่าวการพ่ายแพ้ ของบุตรชายเอาไว้ ฝ่ ายอื่นๆเพียง
ทราบว่าดินแดนของเดวิดและเมืองไลอ้ อนเกิดความขัดแย้ งทางทหาร แต่พวกเขาไม่ล่วงรู้
รายละเอียดเบื ้องลึก

ด้ วยเหตุนี ้การกระทําอันพลิกฟ้าควํ่าดินของเซียวอวี๋ในช่วงเดือนที่ผ่านมาจึงไม่ระแคะระคายไป
ถึงหูของขุมกําลังฝ่ ายต่างๆ พวกเขาเพียงคิดว่าดินแดนแห่งนี ้ยังคงเผชิญกับการถดถอย และอีก
ไม่นานมันก็จะเลือนหายไปจากหน้ าประวัติศาสตร์

นอกจากนี ้อาณาเขตของตระกูลหวังยังอยู่ห่างไกลออกไปหลายพันไมล์จากเมืองไลอ้ อน เป็ น

ธรรมดาที่พวกเขาจะไม่ทราบถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ ้นช่วงนี ้ นี่จงึ เป็ นเหตุผลที่พวกเขาดูถกู
เมืองไลอ้ อนและเซียวอวี๋

ผู้ใดจะยังให้ การยกย่องดินแดนที่กําลังจะล่มสลายกัน? หากเซียวซานเทียนยังคงอยู่ เช่นนัน้

ชื่อเสียงของเขาก็ยงั สามารถสะกดข่มผู้คนเอาไว้ ได้ แต่ตอนนี ้เขาได้ จากไปแล้ ว อีกทังชื
้ ่อเสียง
ของบุตรชายที่รับช่วงต่อยังยํ่าแย่อย่างมาก......
เซียวอวี๋ย่อมไม่โง่และมองออกถึงความตังใจของชายชรา
้ แต่เซียวอวี๋กลับมองต่างออกไป เมื่อ
เห็นว่าตระกูลหวังไม่ได้ ให้ ความสนใจใดๆเกี่ยวกับเขา เช่นนันแล้้ วก็ปล่อยให้ พวกเขาคิดเช่นนัน้
ต่อไป ประการแรก เขาต้ องการเวลาในการกวาดล้ างกองโจรที่อยู่ภายในดินแดนรวมถึงพัฒนา
ดินแดนให้ เข้ มแข็ง หลังจากนันเขาจะสร้
้ างความประหลาดใจแก่ผ้ คู น ยุคแห่งความวุ่นวายได้
มาถึงแล้ ว จะเป็ นการดีที่สดุ หากเก็บงําไพ่ลบั เอาไว้ อย่างมิดชิด

พ่อบ้ านหงส์และหัวหน้ าทหารฮุ่ยกลายเป็ นมีโทสะจากถ้ อยคําของชายชราจากตระกูลหวัง เขา

ไม่แม้ แต่จะให้ เกียรติลอร์ ดของพวกเขาด้ วยซํ ้า เขาคิดว่าตนเองเป็ นใครกัน? นี่เป็ นการหยามกัน
มากเกินไปแม้ ว่าจะเป็ นคนจากตระกูลของซีเหวินก็ตาม!

ทังสองต้
้ องการจะกล่าวบางอย่างทว่ากลับถูกปรามเอาไว้ โดยเซียวอวี๋ เซียวอวี๋ยงั คงแสดงท่าที
เฉยเมย

เมืองไลอ้ อนไม่มีแขกที่เป็ นชนชันสู

้ งมาเนิ่นนานแล้ ว การมาเยือนของตระกูลหวังในครัง้ นี ้ย่อม
ไม่มีเจตนาดี

ผู้คนย่อมประจบเอาใจยามเมื่อท่านมัง่ คัง่ และเรื องอํานาจ ทว่าพวกเขาจะแปรเปลี่ยนไปในทันที

ที่ท่านหมดวาสนา ในสายตาของพวกเขาเมืองไลอ้ อนจะต้ องพบกับจุดจบในอีกไม่ช้า ดังนันการ ้
มาครัง้ นี ้ย่อมไม่ใช่เพื่อหยิบยื่นความช่วยเหลือ

"ข้ าต้ องการทราบเหตุผลในการมาของพวกท่าน พวกท่านพาคนมาที่เมืองเสียมากมาย คง

ไม่ใช่เพียงเที่ยวชมเมืองไลอ้ อนของข้ าหรอกนะ?" เซียวอวี๋แค่นเสียง
เขาจะไม่สภุ าพกับแขกที่หยาบคาย อันที่จริงที่เขาทนรับฟั งอยู่นี่ก็เพื่อเป็ นการไว้ หน้ าพี่สะใภ้ ห้า
ของเขา มิฉะนันเขาคงสั
้ ง่ โยนคนเหล่านี ้ออกจากเมืองไปเนิ่นนานแล้ ว

แม้ ว่าเซียวอวี๋จะสร้ างความไม่พอใจให้ กบั พวกเขาก็ตาม เรื่ องราวล้ วนไม่แปรเปลี่ยนไป ดินแดน

ของตระกูลหวังนันอยู้ ่ห่างไกลจากเมืองไลอ้ อนอย่างมาก ทังยั ้ งมีดินแดนต่างๆขันกลางระหว่
้ าง
พวกเขา การจะส่งกองกําลังมาโจมตีจงึ เป็ นเรื่ องที่เป็ นไปไม่ได้ แล้ วเซียวอวี๋ยงั จะเกรงกลัวคน
พวกนี ้ไปทําไม?

เซียวอวี๋สลัดท่าทีที่ดสู ภุ าพทิ ้งไป

ขุมอํานาจขนาดใหญ่ที่อยู่ติดกับเขามีเพียง อาณาจักรเว่ยและดินแดนของเดวิด อย่างไรก็ตาม

ในตอนนี ้ทังสองย่
้ อมไม่มายุ่งวุ่นวายกับดินแดนของเขา นัน่ ทําให้ เขาได้ มีเวลาเสริมความ
แข็งแกร่งของดินแดน

"พวกเรามาเยี่ยมเยียนคุณหนูสี่ มารดาของนางป่ วยหนักและต้ องการพบหน้ านางอย่างมาก

พวกเรามาเพื่อรับตัวนางกลับไปหามารดา" ชายชราจิบชาโดยไม่เหลือบมองเซียวอวี๋

"อ่อ เป็ นเช่นนี ้เอง หากมารดาของพี่สะใภ้ ห้าป่ วยหนักจริงเช่นนันางก็

้ สมควรกลับไป ทว่าเหตุ
ใดถึงมาโดยไม่ส่งข่าวมาก่อนล่วงหน้ า?" เซียวอวี๋ทราบว่าคํากล่าวของชายชรานันเป็
้ นเพียง
ข้ ออ้ าง มันยังมีเหตุผลแอบแฝงอยุู่

ชายชราพบว่าเซียวอวี๋ฉลาดพอจะมองข้ ออ้ างนันออก ้ เขาจึงพึมพํากับตนเอง "ข่าวที่สืบทราบ

มาล้ วนบอกว่าชายผู้นี ้เป็ นสัดใส่ข้าว เหตุใดเขาจึงมีนยั ต์ตาที่แหลมคมเช่นนี ?้ "
พ่อบ้ านโม่ครุ่นคิดชัว่ ขณะหนึง่ "เหตุผลที่ชายชราผู้นี ้เดินทางมาที่นี่ก็สืบเนื่องมาจากข่าวคราวที่
ไม่ค่อยจะสู้ดีนกั ของดินแดนแห่งนี ้ ลอร์ ดเซียวซานเทียนได้ เสียชีวิตลงแล้ ว ดังนันพวกเราเกรงว่
้ า
จะมีอนั ตรายเกิดขึ ้นกับคุณหนูสี่ พวกเราต้ องการพานางกลับไปอยู่ที่ตระกูลช่วงเวลาหนึง่ "

"โอ? 'ช่วงเวลาหนึง่ ' ที่ว่านี่นานเพียงใดกัน?" เซียวอวี๋หรี่ ตาลงขณะที่ประกายเย็นชาปรากฏ

ขึ ้นวูบหนึง่

ความจริงแล้ วพ่อบ้ านโม่ตระหนักดีถึงช่วงเวลาที่ว่า ย่อมหมายถึงตลอดไป ตระกูลหวังคาดว่า

เมืองไลอ้ อนกําลังจะล่มสลายลงในไม่ช้า ดังนันด้
้ านอาหารและเสื ้อผ้ าย่อมต้ องขาดแคลน สามี
ของนางก็ตายจากไป นางยังจะอยู่ที่นี่ทําอะไร? พวกเขาต้ องการรับตัวนางจากไปและไม่
กลับมาเหยียบที่แห่งนี ้อีก

เซียวอวี๋ยงั จดจําถึงช่วงเวลาที่ถํ ้ามองพี่สะใภ้ สี่และห้ าอาบนํ ้าได้ เป็ นอย่างดี เขาเคยได้ ยินเสวี่ย
ซากล่าวกับซีเหวินให้ กลับไปยังตระกูล เซียวอวี๋จ้องมองไปยังชายชรา เขาทราบดีว่าพวกเขา
กําลังคิดที่จะรับตัวนางกลับไปและจัดงานแต่งงานขึ ้นมาใหม่

พ่อบ้ านหงส์และหัวหน้ าทหารฮุ่ยลุกขึ ้นยืนทันทีได้ ฟังถ้ อยคําของพ่อบ้ านโม่ ทว่าพวกเขาก็สงบ

ลงเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋ยงั คงนิ่งเฉย ในตอนนี ้เซียวอวี๋เป็ นลอร์ ดที่พวกเขาให้ การยอมรับ ดังนัน้
พวกเขาจึงไม่กล้ าพูดขัดก่อนเซียวอวี๋

สะใภ้ คนอื่นๆเองก็ข่นุ เคืองขึ ้นมาเมื่อได้ ยินวาจาของพ่อบ้ านโม่ พวกนางต่างทราบความตังใจ

้
จริงของตระกูลหวังตังแต่้ แรก อย่างไรก็ตามพวกนางไม่ได้ เอ่ยวาจาใดๆเพราะอาจทําให้ ตระกูล
เซียวต้ องเสื่อมเสีย
เดิมที ฉีอิ่นและคนอื่นๆต่างแนะนําให้ ซีเหวินกลับไปอยู่กบั ตระกูลเพื่อชีวิตที่ดี ทว่าการกระทํา
ของเซียวอวี๋ได้ แปรเปลี่ยนเมืองไลอ้ อนไปจากก่อนหน้ าโดยสิ ้นเชิง ดังนันพวกนางจึ
้ งละทิ ้ง
ความคิดเดิมทิ ้งไป

มีความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างเซียวอวี๋เป็ นผู้ส่งซีเหวินไปด้ วยตนเองกับพวกนางเป็ นผู้

ผลักไสซีเหวินไป

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 57

BANK WUTTHIPHAN·12 กันยายน 2017

"นี่ขึ ้นอยู่กบั มารดาของนาง หากนายหญิงสี่ต้องการให้ คณ

ุ หนูสี่อยู่ เช่นนันนางคงต้
้ องพักอยู่
ช่วงเวลาหนึง่ " พ่อบ้ านโม่ไม่ได้ ตอบคําถามโดยตรง เขายกอ้ างมารดาของซีเหวินขึ ้นมาโดยไม่
บอกระยะเวลาที่แน่นอน

หรื อก็คือ หากมารดาของนางไม่ต้องการปล่อยตัวบุตรสาวกลับมา เช่นนันซี

้ เหวินก็จะไม่ได้
กลับมาที่นี่อีก

"สะใภ้ ของตระกูลหวังเองก็ต้องกลับไปอาศัยอยู่กบั มารดาของพวกนางเป็ นเวลาหลายปี ด้ วย

หรื อ?" เซียวอวี๋กล่าวถาม
พ่อบ้ านโม่กลายเป็ นมีโทสะขณะขมวดคิ ้วมุ่น "ตระกูลหวังของพวกเรากว้ างใหญ่ไพศาล อีกทัง้
ยังเจริญรุ่งเรื อง สะใภ้ ของตระกูลย่อมมีชีวิตความเป็ นอยู่ที่ดี แล้ วเหตุใดพวกนางจึงต้ องกลับไป
ยังตระกูลเดิมด้ วย?"

เซียวอวี๋แค่นเสียง "เช่นนัน้ ทําไมเจ้ าไม่ถามพี่สะใภ้ ห้าเองเล่าว่าอยู่ที่นี่นางมีความสุขหรื อไม่?"

พ่อบ้ านโม่หงุดหงิดเมื่อเผชิญการโต้ ตอบจากเซียวอวี๋ เดิมเขาคิดว่าเซียวอวี๋จะยินดีปล่อยให้

พวกเขารับตัวซีเหวินกลับไปยังตระกูล ทว่าเขากลับไม่คาดคิดว่าจะต้ องเผชิญกับการตอบกลับ
ที่หยาบคายเช่นนี ้ ชายหนุ่มที่เบื ้องหน้ าไม่ไว้ หน้ าเขาแม้ แต่น้อย เห็นได้ ชดั ว่าเซียวอวี๋ไม่มี
ความคิดที่จะปล่อยคน

เจ้ าหนุ่มนี่ยงั ไม่เข้ าใจอีกหรื อ? ที่พวกเขายกคุณหนูให้ ตบแต่งเข้ าบ้ านตระกูลเซียวก็เพราะ

ต้ องการเชื่อมสัมพันธ์กบั เซียวซานเทียน! สามีของนางกลับตกตายก่อนวัยอันควรและนางต้ อง
กลายเป็ นหญิงม่าย ตอนนี ้เซียวซานเทียนก็ไม่อยู่แล้ ว และเมืองไลอ้ อนก็กําลังเผชิญการล่ม
สลาย พวกเขาจะต้ องพาตัวคุณหนูกลับไปให้ จงได้ !

ใบหน้ าของพ่อบ้ านโม่เปลี่ยนเป็ นมืดครึม้ เขาจดจําได้ ถึงบางสิ่งขณะจ้ องมองไปยังเซียวอวี๋และ

พึมพําเบาๆ "ข้ าเกือบลืมไปแล้ วว่าเจ้ าเด็กนี่มนั บ้ าตัณหา! มันอาจจะต้ องการครอบครองคุณหนู
สี่? คุณหนูสี่เป็ นหญิงงามที่งามยิ่งกว่าผู้ใดในตระกูลหวัง! เป็ นเช่นนี ้นี่เอง! โชคดีที่ข้าได้ ตรวจ
โลหิตของนางและพบว่านางยังคงบริสทุ ธิ์อยู่ มิฉะนันการใช้ ้ นางเจรจาต่อรองก็จะลําบากมาก
แล้ ว"

"คุณหนูสี่ มารดาของท่านป่ วยหนักจนต้ องพักฟื น้ อยู่บนเตียง นางได้ ส่งข้ ามารับตัวท่านกลับไป

คุณหนูยินดีจะกลับไปเยี่ยมมารดากับข้ าหรื อไม่?"
พ่อบ้ านโม่เป็ นบุคคลที่ชาญฉลาด เขาย่อมไม่ถามคําถามที่เซียวอวี๋ต้องการ เขาทราบดีว่าซีเห
วินมีจิตใจที่งดงามยิ่งกว่ารูปลักษณ์ นางย่อมไม่กล่าวว่าเป็ นทุกข์ต่อหน้ าผู้คนมากมาย ซึง่ ใน
กรณีที่เขาถามออกไปว่าเป็ นสุขหรื อไม่ มันก็จะเข้ าทางเซียวอวี๋ อย่างไรก็ตาม พ่อบ้ านโม่ไม่ได้ ร้ ู
เลยว่าเซียวอวี๋ต้องการให้ เขาถามความเห็นของนางจริงๆ เซียวอวี๋เคยได้ ยินเสวี่ยซาและซีเหวิน
พูดคุยกันระหว่างอาบนํ ้า และเขาทราบดีว่านางต้ องการอยู่ที่นี่มากกว่าจะกลับไปยังตระกูล

"ท่านแม่..........ท่านแม่ล้มป่ วยจริงๆหรื อ?" ซีเหวินถามด้ วยนํ ้าเสียงที่เต็มไปด้ วยความวิตกขณะ

จ้ องไปยังพ่อบ้ านโม่

พ่อบ้ านโม่ถอนหายใจออกมา "คุณหนูสี่ นายหญิงเฝ้าคิดถึงคุณหนูอยู่ทกุ วันคืนนับตังแต่

้ คณ ุ หนู
จากตระกูลมา นางเศร้ าเสียใจอย่างมาก สุดท้ ายนางก็ล้มป่ วยลง ตอนนี ้อาการของนางทรุดลง
มาก นายหญิงต้ องการพบหน้ าคุณหนูอีกสักครัง้ ก่อนที่จะสายเกินไป"

พ่อบ้ านโม่กล่าวออกมาด้ วยถ้ อยคําที่ดคู ลุมเครื อและไม่ได้ บอกว่าล้ มป่ วยด้ วยอาการหรื อโรค
แบบใด นอกจากนี ้เขายังใช้ ถ้อยคําที่สนั่ คลอนจิตใจของซีเหวิน ซึง่ ความจริงแล้ วมารดาของซีเห
วินไม่ได้ เป็ นภรรยาหลวง หากแต่เป็ นอนุภรรยาของผู้นําตระกูลหวัง

พ่อบ้ านโม่ไม่ได้ เอ่ยอ้ างถึงฐานะของซีเหวินหรื อมารดาของนางในห้ องโถง ตรงกันข้ ามเขาใช้ คํา

คุณหนูสี่และนายหญิงสี่เพื่อยกฐานะของพวกนางขึ ้นมา

"ท่านแม่..........ท่าน.........." หยดนํ ้าตาไหลอาบแก้ มซีเหวิน เห็นได้ ชดั ว่านางคิดถึงมารดามากเพียงใด

"นายหญิงมักจะนัง่ อยู่ภายในห้ องและจับจ้ องไปยังเสื ้อผ้ า เครื่ องประดับ และสิ่งของของ
คุณหนู นางมักจะนัง่ เหม่อเช่นนันอยู
้ ่ครึ่งค่อนวัน แม้ ว่านางจะยังอายุไม่มาก ทว่าเส้ นผมบน
ศีรษะของนางกลับกลายเป็ นขาวโพลน ใบหน้ าของนางเต็มไปด้ วยริว้ รอย นางเคยเป็ นหญิงงาม
อันดับหนึง่ ของดินแดนทว่าเนื่องจากความคิดถึงต่อคุณหนู นางกลับกลายเป็ นเช่นนันไปเสี ้ ย
แล้ ว" พ่อบ้ านโม่ยงั คงเอ่ยออกมาพร้ อมทอดถอนใจ

เซียวอวี๋เข่นเขี ้ยวเคี ้ยวฟั นขณะมองดูท่าทีอนั เสแสร้ งแกล้ งทําของพ่อบ้ านโม่

"สารเลว! พวกเจ้ าต้ องการปล้ นชิงคนไปจากดินแดนของนายท่านผู้นี ้ด้ วยเรื่ องราวที่เสกสรรปั น้

แต่งขึ ้น! ยกอ้ างคุณธรรมความกตัญํูเสียมากมาย! หากว่านางยินยอมกลับไปกับพวกเจ้ า
เช่นนันนางก็
้ จะถูกใช้ เป็ นเครื่ องมือทางการเมือง! เจ้ าพวกชัว่ ช้ า! เปรี ยบเทียบกับพวกเจ้ าแล้ ว
ข้ ายังเลวร้ ายไม่เท่ากับพวกเจ้ าด้ วยซํ ้า! ข้ าทําสิ่งใดงันหรื
้ อ? ข้ าเพียงแค่ถํ ้ามองพวกนางเป็ น
บางครัง้ บางคราวเท่านันเอง!"้ เซียวอวี๋พมึ พําอย่างโกรธแค้ น เขาลุกขึ ้นยืนและก้ าวไปยืน
ด้ านข้ างซีเหวินก่อนจะวางมือลงบนบ่าของนาง

"พี่สะใภ้ ห้า หากว่าท่านคิดถึงมารดา เช่นนันท่

้ านก็ต้องกลับไปหามารดาของท่าน" เซียวอวี๋กล่า
วออกมา

เสวี่ยซาลุกขึ ้นยืนและมองไปยังเซียวอวี๋ทนั ที "เจ้ าเสียสติไปแล้ วงันหรื

้ อ? เจ้ าไม่ทราบหรื อว่าจะ
เกิดสิ่งใดขึ ้นกับนาง หากว่านางกลับไป?"

เสวี่ยซาทราบเหตุผลเบื ้องหลังของตระกูลหวังอย่างแจ่มแจ้ ง เสวี่ยซาและซีเหวินนันสนิ

้ ทสนม
กันมาก นางทราบว่าซีเหวินต้ องการจะอยู่ที่นี่มากกว่ากลับไปยังตระกูล อย่างน้ อยที่ภายใน
เมืองไลอ้ อนแห่งนี ้ก็ไม่มีการทะเลาเบาะแว้ งกันของบรรดานายหญิงตระกูลเซียว แม้ ว่าซีเหวิน
จะต้ องอยู่อย่างขมขื่นในช่วงเวลาที่ผ่านมาแต่นางก็ยงั อยากอยู่ที่นี่ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงตอนนี ้ที่
เมืองไลอ้ อนได้ พลิกฟื น้ ความหวังขึ ้นมาใหม่

นี่เป็ นเหตุผลที่นางไม่เต็มใจจะปล่อยซีเหวินไป นางทราบดีว่าซีเหวินถูกใช้ เป็ นเครื่ องมือทาง

การเมืองยามเมื่อตบแต่งเข้ าตระกูลเซียว และเหตุการณ์เช่นนันก็
้ จะเกิดกับนางอีก ดังนันเสวี ้ ่ย
ซาจึงโกรธอย่างมากยามได้ ยินคํากล่าวของเซียวอวี๋

เซียวอวี๋หรี่ ตาลงพร้ อมรอยยิ ้ม "วางใจเถอะพีี่สะใภ้ สี่! ข้ าจะกลับไปพร้ อมกับพี่สะใภ้ ห้าเพื่อเยี่ยม

เยียนอาการของมารดานางเอง หากมารดาของนางมีอาการดีขึ ้นแล้ ว ข้ าก็จะกลับมาพร้ อม
พี่สะใภ้ ห้า หากพี่สะใภ้ ห้าคิดถึงมารดา เช่นนันข้
้ าก็จะพามารดาของนางกลับมาด้ วย
นอกจากนี ้ข้ ายังไปด้ วยตัวเองเพื่อป้องกันไม่ให้ พวกคนตํ่าช้ าเล่นลวดลายต่อนาง"

พ่อบ้ านหงส์ หัวหน้ าทหารฮุ่ยและบรรดาสะใภ้ ต่างชื่นชมเซียวอวี๋อยู่ภายในใจหลังได้ ยินคํา

กล่าวของเขา สิ่งที่เขากล่าวไม่เพียงแต่ส่งเสริมความกตัญํูของซีเหวิน ทว่าเขายังตังใจพาพวก
้
นางกลับมาอย่างปลอดภัย!

ซึง่ ช่วงท้ ายของประโยค เขายังแอบเหน็บแนมพ่อบ้ านโม่ไปเล็กน้ อย

ถึงกระนัน้ ทุกคนก็ยงั คงกังวลอย่างมาก เป็ นเรื่ องง่ายหรื อหากต้ องการจะพานางออกมาจาก

ตระกูลหวัง?

พ่อบ้ านโม่มีความสุขอย่างมากที่เซียวอวี๋กล่าวกับซีเหวินในช่วงแรก ทว่าเขาแทบจะลุกขึ ้นลงไม้

ลงมือเมื่อฟั งถ้ อยคําถัดมา หากไม่เพราะสังขารไม่อํานวยเช่นนันเขาคงทุ
้ บตีเซียวอวี๋ให้
สะบักสะบอมไปแล้ ว
"ตกลง พวกเราจะกลับไปยังตระกูลหวัง"

ซีเหวินเป็ นหนึง่ ในคนที่ประหลาดใจมากที่สดุ นางคิดถึงมารดาอย่างมาก ทว่านางก็ทราบดีว่า

จะต้ องเผชิญชะตากรรมเช่นไรเมื่อก้ าวเข้ าไปในตระกูลหวัง

แต่นางไม่คาดคิดมาก่อนว่าเซียวอวี๋จะเดินทางไปกับนางและรับตัวมารดาของนางกลับมาด้ วย
นางรู้สกึ ซาบซึ ้งต่อเซียวอวี๋ยิ่ง แม้ ว่านางจะไม่ชอบพฤติกรรมที่ผ่านมาของเซียวอวี๋ แต่เซียวอวี๋ผ้ ู
นี ้เองที่ยืนหยัดขึ ้นปกป้องนางในยามเผชิญปั ญหา นางตระหนักแล้ วว่าเมืองไลอ้ อนแห่งนี ้คือ
บ้ าน!

"เมื่อตกลงได้ แล้ ว เช่นนันพวกเราก็

้ ไม่ควรชักช้ าให้ เสียการ เราจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี ้เลย
หรื อไม่?" พ่อบ้ านโม่กล่าวออกมาอย่างเร่งรี บ

เซียวอวี๋อมยิ ้ม "เหตุใดเจ้ าดูกงั วลนัก? อ่า....ข้าเดาว่าเจ้ าคงเหนื่อยล้ าจากการเดินทางไกลสินะ

เช่นนันจะเป็
้ นการดีกว่าหากให้ เวลาเจ้ าได้ พกั ผ่อนสักหลายวัน ข้ าจะได้ จดั เตรี ยมของขวัญ
ให้ กบั ตระกูลหวังได้ ด้วย อีกสิบวันหลังจากนี ้พวกเราค่อยออกเดินทาง"

พ่อบ้ านโม่ลงั เลเล็กน้ อยแต่เมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋ได้ ให้ คําสัญญาแล้ ว เขาก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ ายจะเล่น

ลวดลายใดๆ "ตกลงตามนัน"้

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 58

BANK WUTTHIPHAN·13 กันยายน 2017
"นายท่านแน่ใจหรื อไม่ว่าจะสามารถพานายหญิงที่ห้ากลับมาได้ ?" พ่อบ้ านหงสืกล่าวถามขึ ้น
หลังจากที่พอ่ บ้ านโม่ถกู นําไปยังที่พกั แล้ ว พ่อบ้ านหงส์ หัวหน้ าทหารฮุ่ย และสะใภ้ คนอื่นๆต่าง
รัง้ อยู่หารื อหาแผนการที่เหมาะสมให้ เซียวอวี๋

"แน่นอน หากนางไม่กลับมา เช่นนันนางก็

้ ต้องแต่งออกไปยังตระกูลอื่นอีกอยู่ดี" เสวี่ยซานเป็ น
ผู้ที่ไม่เต็มใจจะปล่อยซีเหวินไปมากที่สดุ

เซียวอวี๋เดินกับไปนัง่ ที่บลั ลังก์ของเขาและรินไวน์ลงแก้ ว เขาหรี่ ตาลง "ข้ ากล่าวเช่นไรข้ าก็จะทํา

เช่นนัน้ ุ้ข้าเคยกล่าวว่าจะปกป้องเมือง แต่พวกท่านก็บอกว่าเป็ นไปไม่ได้ แล้ วผลสุดท้ ายเป็ น
อย่างไร?"

ทุกคนมองดูท่าทางอันมัน่ ใจของเซียวอวี๋ ไม่นานมานี ้เซียวอวี๋ได้ กระทําสิ่งต่างๆที่ผ้ คู นต่างคิดว่า

ไม่สามารถไว้ มากมาย ซึง่ บางทีอาจจะรวมถึงการเดินทางครัง้ นี ้ด้ วยเช่นกัน

ในอดีต เมืองไลอ้ อนและพื ้นที่โดยรอบต่างไม่อาจพึง่ พาตระกูลเซียวได้ พวกเขารู้สกึ ราวกับว่า

พวกเขาสามารถถูกรุกรานไม่ทกุ เมื่อ ทว่ามันแตกต่างไปจากตอนนี ้โดยสิ ้นเชิง ตัวเมืองกําลัง
พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านัน้ เซียวอวี๋ยงั เป็ นผู้นําแห่งกองทัพออร์ คและเอลฟ์ซึง่ จะ
สามารถใช้ กดดันตระหวังได้ ในกรณีที่พวกเขาไม่ยอมปล่อยซีเหวินกลับมา พวกเขาเห็นว่าเซียว
อวี๋กล้ าที่จะท้ าทายตระกูลหวัง ดังนันเขาสมควรจะมี
้ แผนการรองรับเอาไว้ แล้ ว

ด้ วยเหตุนนั ้ ผู้คนภายในเมืองไลอ้ อนจึงเตรี ยมตัวจัดส่งเซียวอวี๋และซีเหวินออกเดินทาง

ที่เซียวอวี๋ต้องการยืดเวลาเดินทางออกไปถึง 10 วันก็เพื่อที่เขาจะได้ มีเวลาสะสางเรื่ องราว
ต่างๆ ดินแดนของเขากําลังอยู่ในช่วงเริ่มต้ นพัฒนาซึง่ มีหลายสิ่งที่เขาต้ องกํากับดูแลอย่าง
ใกล้ ชิด เขาเชื่อว่าบิดาของแคร์ รี่คงไม่มารุกรานในช่วงเวลานี ้ แต่เขาก็จําเป็ นต้ องเตรี ยม
มาตราการรับมือเอาไว้ เผื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝั น

นอกจากนี ้สายบังคับบัญชาของเผ่าพันธุ์ทงสามจะหายไปหากเซี
ั้ ยวอวี๋ไม่อยู่ เซียวอวี๋จงึ จําต้ อง
หานโยบายใหม่ที่จะดึงดูดผู้คนให้ เข้ ามาสนับสนุนดินแดนของเขามากยิ่งกว่านี ้

ดินแดนของตระกูลหวังนันอยู้ ่ห่างออกไปกว่า 2,000 ไมล์ ซึง่ แน่นอนว่ายุคสมัยนี ้ย่อมไม่มี

เครื่ องบิน รถไฟหรื อรถยนต์ ดังนันการเดิ
้ นทางไปจึงต้ องใช้ เวลาราวหนึง่ เดือน ซึง่ ในยุคสมัยนี ้
ระยะเวลาเพียงเท่านี ้นับเป็ นเรื่ องปกติ นี่หมายความว่าการเดินทางไปและกลับในครัง้ นี ้จะกิน
เวลาราวสองเดือน

เซียวอวี๋ได้ หารื อเกี่ยวกับการดําเนินนโยบายในช่วงที่เขาไม่อยู่นี ้กับพ่อบ้ านหงส์และหัวหน้ า

ทหารฮุ่ย มันเป็ นนโยบายเกี่ยวกับเกษตรกรรมและการรับสมัครเกษตรกรจากดินแดนข้ างเคียง

เขาวางแผนที่จะดึงดูดผู้คนจากทุกทัว่ สารทิศให้ มาเข้ าร่วมกับดินแดนของเขา ผลจากสงคราม

ในอดีต ปั ญหาที่เรื อ้ รังมาตลอดของเมืองไลอ้ อนก็คือ ประชากร แม้ ว่าเซียวอวี๋จะกวาดล้ างค่าย
โจรไปหลายแห่งและก่อตังหมู ้ ่บ้านขึ ้น ทว่าประชากรของดินแดนก็ยงั มีไม่ถึง 50,000 คน

นโยบายหลักที่เซียวอวี๋จะใช้ ชกั จูงผู้คนก็คือ การลดหย่อนภาษี และการงดเว้ นในบางกรณี

เซียวอวี๋ได้ สงั่ ให้ พอ่ บ้ านหงส์ส่งคนไปยังดินแดนข้ างเคียงและใช้ การปล่อยข่าวลือถึงเรื่ องการละ
เว้ นภาษี ที่เกิดขึ ้นในดินแดนของเขา ผู้อพยพที่เข้ ามาใหม่ทกุ คนจะได้ รับการลดหย่อนภาษี เป็ น
เวลาสามปี เต็ม พวกเขาสามารถตังถิ ้ ่นฐานและทําไร่นาที่ใดก็ได้ ภายในดินแดน ด้ วยวิธีนี ้พวก
เขาจะได้ รับการงดเว้ นภาษี เป็ นเวลา 5 ปี พวกเขาจะได้ รับทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาลงมือปลูก
และเซียวอวี๋จะไม่เรี ยกเก็บส่วยพวกเขาแม้ แต่กระสอบเดียว

ในยุคสมัยนี ้นัน้ ประชาชนหรื อชาวบ้ านทัว่ ไปไม่มีที่ดินเป็ นของตนเอง ที่ดินทังหมดล้ ้ วนเป็ นของ
ลอร์ ดหรื อชนชันสู
้ ง เพื่อที่จะเพาะปลูกหรื อทําไร่แล้ ว ชาวบ้ านจําเป็ นจะต้ องเช่าที่ดินจากลอร์ ด
หรื อก็คือ ลอร์ ดจะเปิ ดที่ดินให้ พวกเขาเช่าไปเพาะปลูก ตอนนี ้เซียวอวี๋จะเปิ ดให้ พวกเขาเข้ ามา
ถือครองที่ดินเหล่านี ้ได้ ฟรี เป็ นเวลา 5 ปี ซึง่ การแปรรูปที่ดินเช่นนี ้ยังไม่เคยเกิดขึ ้นมาก่อน ดังนัน้
นี่จะเป็ นส่วนช่วยดึงดูดผู้คนให้ หลัง่ ไหลเข้ ามาในดินแดน

ดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือนันเป็้ นดินแดนที่แห้ งแล้ ง ทว่าที่นี่ก็ยงั สามารถทําการเพาะปลูกได้

แม้ ผลผลิตของมันอาจจะไม่สามารถเทียบได้ กบั ดินแดนทางใต้ ที่อดุ มสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม
ด้ วยนโยบายของเซียวอวี๋ที่จะทําให้ เกษตรกลายเป็ นเจ้ าของที่ดินโดยไม่ต้องจ่ายภาษี มนั
หมายความว่าพวกเขาจะได้ รับทุกสิ่งทุกอย่างในที่ดินผืนนัน้ ซึง่ มันอาจจะมากยิ่งกว่าผลผลิต
หลังหักภาษี ที่ดินแดนทางใต้ ด้วยซํ ้า เซียวอวี๋นนเป็
ั ้ นคนสมัยปั จจุบนั และทราบว่าการจะพัฒนา
สังคมนันจะต้
้ องใช้ เวลาที่ยาวนาน

เขารู้ว่าจะอย่างไร การแปรรูปที่ดินก็ต้องเกิดขึ ้นมาในประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่สิ่งที่

เขาจะสามารถเอาไปปรับใช้ ได้ ในชัว่ ข้ ามคืน เขาวางแผนที่จะใช้ นโยบายปฏิรูปไร่นาและอื่นๆ
ของซางหยาง ทว่าพ่อบ้ านหงส์กบั คัดค้ านอย่างหนัก ซึง่ เรื่ องนี ้เองทําให้ พวกเขาโต้ แย้ งกันเป็ น
เวลานาน พ่อบ้ านหงส์เชื่อว่าทุกตารางนิ ้วนันสมควรเป็
้ นของลอร์ ดผู้ปกครองดินแดน นี่จะ
ปล่อยให้ ชาวนานําไปใช้ ประโยชน์โดยเปล่าได้ อย่างไร?

เซียวอวี๋ต้องใช้ เวลาอธิบายอย่างยาวนานว่าเขาต้ องการจะดึงดูดผู้คนเข้ ามาในดินแดน ซึง่ เขา

เลือกที่จะกระทําผ่านวิธีนี ้ ซึง่ แน่นอนว่านโยบายนี ้ย่อมได้ รับการสนับสนุนอย่างล้ มหลามจาก
ผู้คนในดินแดน ผืนดินโดยรอบเมืองไลอ้ อนนันกว้
้ างใหญ่ไพศาล ผลจากนโยบายนี ้ได้ เพิม่
จํานวนชาวนาภายในดินแดนขึ ้นเป็ นสองเท่าในเวลาเพียงไม่นาน

นอกจากนี ้แล้ ว ด้ วยการประกาศนโยบายออกไป ผู้คนที่เคยเข้ าร่วมกับค่ายโจรต่างๆเริ่ม

หลบหนีออกมา นัน่ ทําให้ ประชากรภายในเมืองไลอ้ อนมีเพิ่มขึ ้นทุกวัน ในช่วงเดือนที่ผ่านมา
เมืองไลอ้ อนได้ มีพลเรื อนเพิม่ ขึ ้นถึง 10,000 คน

เซียวอวี๋ได้ สงั่ ให้ พอ่ บ้ านหงส์ติดตามขยายผลของนโยบายนี ้ เขาทราบว่า เมื่อดินแดนของเขามี

ชาวนามากขึ ้น นัน่ ก็หมายความว่าดินแดนของเขาจะมีอาหารมากขึ ้นตามไปด้ วย ด้ วยวิธีนี ้
กองทัพจะมีเสบียงมากยิ่งขึ ้น สามารถดึงดูดช่างฝี มือหรื ออื่นๆได้ มากยิ่งกว่าเดิม

พ่อบ้ านหงสืค่อยๆลดการคัดค้ านลงทีละขันเมื้ ่อเห็นว่า นโยบายของเซียวอวี๋ประสบความสําเร็จ

อย่างงดงามในการดึงดูดผู้คนเข้ ามา นี่เป็ นเพียงการหยิบยื่นที่ดินออกไป 5 ปี สุดท้ ายแล้ วที่ดิน
เหล่านันก็
้ ยงั เป็ นของดินแดน

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั วางแผนที่จะรุกรานและก่อกวนผู้คนในดินแดนของเดวิด(พ่อของแคร์ รี่)

เขาได้ ลอบส่งพวกกูลเข้ าไปหลบซ่อนแถวภูเขาและคอยสังหารสิ่งมีชีวิต ในตอนนี ้อาร์ ทสั ได้

มาถึงระดับที่ 4 แล้ ว เซียวอวี๋ตงใจจะให้
ั้ อาร์ ทสั นําเหล่ากูลบุกโจมตีหมู่บ้านและเมืองเล็กๆที่อยู่
ภายในดินแดนของเดวิด เขาต้ องแน่ใจว่าดินแดนแห่งนันจะเข้ ้ าสู่ความวุ่นวายและเต็มไปด้ วย
ความหวาดกลัว

นอกจากนี ้ เซียวอวี๋ยงั ได้ ตระเตรี ยมมาตราการป้องกันเมืองไลอ้ อน เขาทราบดีว่ากองทัพของ

เขานันแข็
้ งแกร่งมาก ทว่าพวกเขากลับไม่สามารถกระทําการใดๆได้ เมื่อปราศจากคําสัง่ ของ
เซียวอวี๋ นัน่ เป็ นผลให้ เขาเลือกที่จะฝึ กปรื อฮีโร่ให้ สามารถนําทัพยามที่เขาไม่อยู่ เขาต้ องการ
ให้ ฮีโร่มีไหวพริบและสามารถวางแผนการ ตัดสินใจ หรื อแม้ กระทัง่ เลือกใช้ กลยุทธ์

เขาทราบดีว่าในอนาคต พวกเขาจะต้ องทําสงครามอีกมากมาย ซึง่ เขาก็ไม่สามารถไป

บัญชาการด้ วยตนเองได้ ทกุ ที่ ดังนันเขาจึ
้ งต้ องพึง่ พาเหล่าฮีโร่ที่จะสามารถนําทัพแทนเขาได้ ซึง่
คนแรกที่เขาเลือกสรรก็คือ ทอร์ ล

ทอร์ ลเป็ นหัวหน้ าของเผ่าพันธุ์ออร์ ค เขาเกิดมาเพื่อเป็ นราชันย์ เซียวอวี๋ได้ สอนและอธิบายการ

จัดการพื ้นฐานให้ แก่เขา

เซียวอวี๋ใช้ เวลาส่วนใหญ่ช่วงมหาวิทยาลัยในการเล่มเกม ด้ วยเหตุนนเอง

ั ้ เขาจึงถูกส่งไปเรี ยน
วิชาบังคับ การบริหารหอพัก แม้ ว่าความรู้ส่วยใหญ่จะส่งคืนผู้ถ่ายทอดไปแล้ ว แต่ที่เหลืออยู่ก็
เพียงพอที่จะถ่ายทอดการจัดการพื ้นฐานออกมาได้

ทอร์ ลเป็ นคนที่หวั ไวมาก เพียงช่วงสันๆ

้ เขาก็สามารถทําความเข้ าใจและดูแลเผ่าออร์ คได้

กรอมนันเป็
้ นฮีโร่ที่แข็งแกร่ง ทว่าเขาไม่ได้ มีพรสวรรค์ของผู้นํา ดังนันตอนนี
้ ้หน้ าที่ดแู ลจัดการ
เหล่าออร์ คจึงตกเป็ นของทอร์ ล

เซียวอวี๋ตดั สินใจให้ ทอร์ ลขึ ้นเป็ นผู้นํากองทัพและคอยช่วยเหลือหัวหน้ าทหารฮุ่ยในกรณีที่

เมืองไลอ้ อนถูกโจมตี ซึง่ ในช่วงเวลาที่สงบสุข ทอร์ ลจะนํานักรบออกสานต่อปณิธานของ
เซียวอวี๋ เก็บส่วยจากพวกโจรต่อไป
หลังสะสางเรื่ องราวจนเสร็จสิ ้น เซียวอวี๋ก็นํา อาร์ ทสั กูลหลายสิบตัว และอสูรเงาไปยังดินแดน
ของเดวิด

อสูรเงาเป็ นยูนิตที่สามารถล่องหนและสอดแนมได้ อย่างดีเยี่ยม เซียวอวี๋ทราบว่ากองทัพของเขา

ยังต้ องการเวลาในการพัฒนา ดังนันเขาจึ
้ งส่งอสูรเงาไปคอยสอดแนมที่ดินแดนของเดวิดเผื่อไว้
ในกรณีที่เขายกทัพมาโจมตี..........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 59

BANK WUTTHIPHAN·13 กันยายน 2017

คํ่าคืนที่จนั ทร์ เต็มดวงประดับอยู่กลางท้ องฟ้า ลําแสงสีเงินอาบไล้ ไปทัว่ ผิวโลก เซียวอวี๋ได้ เข้ าสู่
ดินแดนของเดวิดพร้ อมด้ วยอาร์ ทสั กูลกลายสิบตัว และอสูรเงาอีกหลายตนเพื่อสร้ างความ
หวาดกลัวให้ ผ้ คู นภายในดินแดนแห่งนี ้

ดินแดนของแคร์ รี่ไม่ได้ อยู่ติดกับดินแดนของเซียวอวี๋ พวกเขาจะต้ องใช้ เวลาเดินทางหนึง่ วัน

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ตดั สินใจจะรอถึงช่วงเย็นเสียก่อนจึงค่อยลงมือ การพัฒนาและการ
วางรากฐานของดินแดนเดวิดนันเข้ ้ มแข็งกว่าเมืองไลอ้ อน เซียวอวี๋มีเมืองใหญ่อยู่เพียงแห่งเดียว
ที่มีประชากรน้ อยเกินกว่าจะเรี ยกว่าเมืองใหญ่ได้ แต่ดินแดนของเดวิดนันมี ้ ทงหมู
ั ้ ่บ้านและเมือง
อยู่มากมาย

เซียวอวี๋ไม่ได้ วางแผนจะเข้ าไปยุ่มย่ามกับเมืองหลวง เขาเชื่อว่าแค่เพียงก่อกวนหมู่บ้านต่างๆก็

เพียงพอแล้ ว มีและหมู่บ้านเมืองเล็กๆหลายสิบแห่งที่อยู่ใกล้ กบั เมืองหลวง หากเขาสามารถทํา
ให้ ประชากรส่วนนี ้โยกย้ ายออกไปได้ นนั่ ก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายของเขาแล้ ว
นอกจากนี ้เขายัง วางแผนที่จะสังหารทหารสักหนึง่ หรื อสองนายเพื่อให้ เกิดผลมากขึ ้น เซียวอวี๋
ไม่มีแผนที่จะสังหารชาวบ้ านตาดําๆทัว่ ไปอยู่แล้ ว

...................................

...................................

ในยามคํ่าคืน พวกเขาก็เดินทางมาถึงหมู่บ้านที่มีอยู่ราว 100 ครัวเรื อน ส่วนใหญ่เป็ นชาวไร่

ชาวนา เวลานี ้เป็ นเวลาที่ผ้ คู นต่างจมอยู่ในนิทราจากการเหน็ดเหนื่อยมาตลอดทังวั
้ น มีเพียง
เสียงสุนขั เห่าหอนและเสียงของแมลงเป็ นบางครัง้

"เลียนเสียงผี!" เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ไปยังกูลและอสูรเงา

ครื ดด ครืดดด

พวกกูลเริ่มลากฝี เท้ าออกไปขณะอสูรเงาเริ่มส่งเสียง

"แคร์ รี่............แคร์ รี่..............เรามาเอาชีวิตเจ้ าแล้ ว................"

เซียวอวี๋สอนให้ พวกอสูรเงาสามารถเลียนเสียงมนุษย์ได้ บ้างแล้ ว พวกมันสามารถกรี ดร้ องหรื อ

โหยหวนก็ยงั ได้
นี่เป็ นส่วนหนึง่ ของดินแดนเดวิด เขาต้ องการทําให้ แน่ใจว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ภายในหมู่บ้านจะ
หลงเชื่อว่า ดินแดนของเดวิดเป็ นแหล่งดึงดูดวิญญาณและสิ่งชัว่ ร้ ายต่างๆ แผนการนี ้จะกดดัน
เดวิดและแคร์ รี่ได้ ไม่น้อย

พวกกูลไม่สามารถพูดได้ แต่อสูรเงาสามารถเลียนเสียงมนุษย์ได้ เนื่องเพราะพวกมันกลายร่าง

มาจากผู้ช่วยนักบวช เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ให้ พวกมันใช้ การล่องหนและยืนอยู่ริมหน้ าต่างตาม
บ้ านเรื อนและส่งเสียงร้ องอันน่าสยดสยองออกมา

"แคร์ รี่..............เจ้ าฆ่าเด็กสาว............ดื่มกินพวกนาง................เรามาที่นี่เพื่อทวงถาม........"

เซียวอวี๋อมยิ ้มขณะรับฟั งถ้ อยคําเหล่านัน้

เขากําลังใส่ร้ายป้ายสีให้ กบั แคร์ รี่ พี่น้อง และบิดาของเขา

"แคร์ รี่......สงั หารเด็กหญิงอายุ 13.....500 นาง........นําเนื ้อของพวกนาง........ให้ ประชาชน........กิน

..........เจ้ าโหดเหี ้ยม........แม้ แต่สหาย......"

"แคร์ รี่............มอบหัวของเจ้ า........มา"

"แคร์ รี่............ทกุ คนที่อยู่ในดิแดนแห่งนี ้จะต้ อง........ตาย!"

"อา........อศั วินแห่งความตายมาเพื่อมอบความยุติธรรมแล้ ว......เขาจะเข่นฆ่าทุกคน........เพื่อล้ าง
แค้ น.........."

ในเวลาเดียวกัน อาร์ ทชั ก็กระตุ้นม้ าเข้ าไปในหมู่บ้าน เสียงกีบม้ ากระทบพื ้นดังสะท้ อนใน
หมู่บ้านที่เงียบสงัด ผู้คนที่มองมาจากหน้ าต่างจะสามารถพบเห็นอาชาที่มีเปลวเพลิงลุกท่วม
และอาร์ ทสั นัง่ อยู่บนมัน พวกเขาจะหดตัวกลับไปซุกใต้ ผ้าห่มและเผชิญกับฝั นร้ าย

เซียวอวี๋ให้ กลู จับสุนขั และไก่กาที่ชาวบ้ านเลี ้ยงเอาไว้ กินเพื่อสร้ างฉากอันสยดสยอง

"แคร์ รี่........อศั วินแห่งความตาย......จะล้ างแค้ นให้ เรา........ล้างแค้ นให้ ทกุ คนที่ถกู ฆ่า......"

"ไปซะ..........ออกไปจากดินแดนต้ องสาปแห่งนี ้............ไม่เช่นนันพวกเจ้

้ าจะต้ องตาย......อา....หวั ของข้ า
........"

เหล่าอสูรเงากรี ดร้ องไปทัว่ หมู่บ้าน หนึง่ ในพวกมันจําแลงกายเป้นชาวบ้ านกําลังวิ่งหนี

"อัศวินแห่งความตายมาแล้ ว........คํ่าคืนนี ้จะมีเพียงหนึง่ ที่ถกู สังหาร..........คืนต่อไปจะเพิม่ ขึ ้นเป็ น

100.....คืนที่สาม............พวกเจ้ าทังหมดจะต้
้ องตาย! ฮี่ฮี่ฮี่........"

เซียวอวี๋ทําเช่นนี ้อยู่ 4 หมู่บ้าน ไม่มีผ้ คู นแม้ แต่คนเดียวกล้ าเปิ ดประตูออกดู พวกเขาขดตัวอยู่ที่

มุมด้ วยความกลัว
เซียวอวี๋นํา อาร์ ทสั กูลและอสูรเงาเข้ าไปหลบซ่อนตัวที่ป่าใกล้ เคียงในยามกลางวัน และในยาม
คํ่าคืนพวกเขาก็จะกลับมาอีกครัง้ เขาไม่ต้องการให้ อนั เดดถูกพบเห็นตอนกลางวัน เซียวอวี๋จะ
คอยลอบเข้ าไปสังเกตุผลงานในยามเช้ า เขาพบว่าชาวบ้ านจํานวนมากหอบหิ ้วสิ่งของออกจาก
หมู่บ้าน เซียวอวี๋จงึ ปรากฏกายออกไปถามไถ่

"เกิดอะไรขึ ้นงันหรื
้ อ? พวกท่านทังหมดกํ
้ าลังจะไปที่ใด?" เซียวอวี๋ถามออกไปด้ วยความใคร่ร้ ู

"ที่ใดงันหรื
้ อ? ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่ที่นี่! เจ้ าไม่ใช่คนละแวกนี ้เลยไม่ร้ ูเรื่ องราว เจ้ าหนู ข้ าจะบอกให้
หากเจ้ ายังไม่ไปจากที่นี่ คืนนี ้เจ้ าจะต้ องตาย! อัศวินแห่งความตายจะมาทวงแค้ นจากแคร์ รี่ เขา
จะฆ่าทุกคน! ไปซะ!"

ชายผู้นนรี
ั ้ บเดินทางออกจากหมู่บ้านโดยทิ ้งเซียวอวี๋ไว้ เบื ้องหลัง

เซียวอวี๋ยกยิ ้มขณะมองดูผ้ คู นกําลังวุ่นวายอยู่กบั การเก็บข้ าวของ

............................

............................

เซียวอวี๋เดินทางไปยังหมู่บ้านอื่นๆเมื่อรัตติกาลมาเยือน คราวนี ้มีหน่วยลาดตระเวนออกเดิน

ตรวจตราอยู่ภายใน ดูเหมือนว่าเดวิดจะส่งคนมาสืบข่าวคราวที่ได้ ยิน หน่วยลาดตระเวนเหล่านี ้
สามารถควบคุมฝูงชนที่กําลังตื่นกลัวเอาไว้ ได้
เซียวอวี๋พบว่าทหารหน่วยนี ้มีผ้ คู นไม่ถึง 30 นาย เขาจึงโบกมือไปที่อาร์ ทสั เพื่อให้ อศั วินแห่ง
ความตายและผีร้ายจากนรกออกไปฉีกทึ ้งพวกมัน

อาร์ ทสั อยู่ในระดับที่ 4 พร้ อมด้ วยทักษะดังนี ้ กลืนกินวิญญาณ(ระดับ 2) พันธสัญญาแห่ง

ความตาย(ระดับ 1) ข้ ารับใช้ แห่งความตาย(ระดับ 1)

ทักษะกลืนกินวิญญาณจะสามารถสังหารศัตรูและดึงพลังของพวกมันมาเยียวยาให้ กบั กูลได้

พันธสัญญาแห่งความตายจะคอยฟื น้ ฟูพลังชีวิตของอาร์ ทสั และข้ ารับใช้ แห่งความตายจะ
สามารถปลุกซากศพขึ ้นมาในฐานะซอมบี ้ เพียงเท่านี ้ก็เกินพอที่จะสร้ างความหวาดกลัวให้ กบั
ผู้คนได้ แล้ ว ผู้คนจะตื่นตระหนกยามพบเห็นผู้คนที่ค้ นุ เคยเคลื่อนไหวราวกับซากศพ

หน่วยลาดตระเวนถูกซุม่ โจมตีโดยอาร์ ทสั และสมุน ขวัญกําลังใจของพวกมันตกตํ่าลงทันทีที่

เห็นวิญญาณชัว่ ร้ ายและปี ศาจที่มีแต่ในตํานาน ผู้คนมักหวาดกลัวสิ่งที่มีรูปร่างน่าสยดสยอง
มันคือสัญชาตญาณ

เซียวอวี๋มีความชํานาญขึ ้นมากหลังจากผ่านการใช้ มาแล้ วหลายครัง้ ทักษะวินด์วอร์ คและอม

นิชแสลชเปล่งประสิทธิภาพอย่างที่มนั ควรจะเป็ นออกมา

เป็ นเรื่ องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่จะต้ องเข้ าร่วมสนาบรบ แม้ ว่าเขาจะเป็ นผู้บญ

ั ชาการก็ตาม ขาของ
เขาไม่ได้ สนั่ เทาอีกต่อไปยามเมื่อเห็นโลหิตฉีดพุง่

สนาบรบที่มีการนองเลือดอย่างแท้ จริงถือเป็ นสนามฝึ กอันสมบูรณ์แบบ ด้ วยเหตุนี ้เซียวอวี๋จงึ มี

คุณสมบัติในการเป็ นนักรบคนหนึง่ แล้ ว แม้ กระนันเขายั
้ งไม่อาจนับเป็ นอย่างไรใดเมื่อเทียบกับฮี
โร่คนอื่นๆ
ไม่ถึงสิบวินาที ทหารกว่า 20 นายก็นอนทอดร่างเป็ นศพอยู่บนพื ้น พวกเขาตัวสัน่ เทาเมื่อพบ
เห็นอาร์ ทสั จ้ องมองมา นอกจากนี ้ฟรอสต์มวั ร์ ยงั เป็ นอาวุธที่ไม่อาจต้ านทานได้ ดาบของอาร์ ทสั
ไม่ใช่แค่เพียงดาบสามัญ มันไม่ใช่นํ ้าแข็งแม้ รูปร่างจะดูคล้ ายก็ตาม ความเสียหายที่มนั สร้ างได้
ยังไม่สงู นักในตอนต้ น ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ ทําการอัพเกรดมัน โชคดีที่โรงตีเหล็กอยู่ในระดับที่ 2
ดังนันมั้ นจึงแหลมคมอย่างมากหลังอัพเกรด เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ให้ เหล่ากูลกัดกินซากศพและ
แขวนร่างเอาไว้ บนต้ นไม้ ให้ เลือดไหลเจิ่งนองทัว่ พื ้น ฉากเหล่านี ้จะสร้ างผลกระทบอย่างมากเมื่อ
มีผ้ คู นมาพบเจอในยามเช้ า

.............................

.............................

เซียวอวี๋ทําเช่นนี ้ไปหลายหมู่บ้านในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ผู้คนเริ่มหลัง่ ไหลออกจากดินแดน

ของเดวิด แน่นอนว่าผู้อพยพส่วนใหญ่เลือกที่จะเดินทางไปยังเมืองไลอ้ อนเนื่องจากข่าวแบบ
ปากต่อปากของเซียวอวี๋ได้ แพร่กระจายมาถึงที่นี่ก่อนหน้ านี ้แล้ ว

เมืองไลอ้ อนไม่ได้ อยู่ห่างไกลมากนัก ยิ่งไปกว่านันพวกเขายั

้ งทราบเรื่ องที่ลอร์ ดของเมืองไลอ้ อน
สามารถเอาชัยเหนือกองทัพแคร์ รี่ได้ อีก เซียวอวี๋มีชื่อเสียงอย่างมากในดินแดนแห่งนี ้ ผู้คนส่วน
ใหญ่ไม่เคยเดินทางออกจากหมู่บ้านมาก่อน ดังนันพวกเขาจึ
้ งไม่ร้ ูเรื่ องราวเกี่ยวกับโลกภายนอก
มากนัก พวกเขาเพียงทราบว่ามีดินแดนใกล้ เคียงเช่นเมืองไลอ้ อนอยู่เท่านัน้
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พวกเขาก่อกวนไปหลายหมู่บ้าน เดวิดก็ส่งทหารนับไม่ถ้วนออกมาล่า
สังหารอันเดด นอกจากนี ้ยังมีข่าวลือว่าเดวิดได้ ส่งคนไปร้ องขอให้ อาณาจักรเว่ยส่งพาลาดิน
และนักบวชจากโบสถ์แห่งแสงมาปราบปรามผีร้าย

โบสถ์แห่งแสงเป็ นศาสนาหนึง่ แต่อีกด้ านหนึง่ พวกเขาก็คอยออกปราบปรามสิ่งชัว่ ร้ ายและอัน

เดด

เซียวอวี๋จําต้ องเดินทางกลับเมืองไลอ้ อนเพื่อเตรี ยมพร้ อมสําหรับการเดินทาง เขาทิ ้งพวกกูลและ

อสูรเงาให้ อยู่ภายใต้ การบัญชาการของอาร์ ทสั

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ได้ ถ่ายทอดคําสัง่ อย่างเคร่งคัดไว้ ให้ แก่อาร์ ทสั

ประการแรก พวกเขาจะต้ องไม่สงั หารผู้บริสทุ ธิ์ พวกเขาสามารถจัดการพวกทหาร แต่ต้องไม่ใช่

ชาวบ้ านทัว่ ไป

ประการที่สอง อย่าได้ ทําตัวเด่นหรื อประมาทจนเกินไป อาร์ ทสั จะต้ องจัดส่งอสูรเงาไปสอดแนม

ก่อนลงมือ

ประการที่สาม อย่าได้ ลงมือถี่จนเกินไป

สิ่งสุดท้ ายและสําคัญที่สดุ อาร์ ทสั จะต้ องรักษาชีวิตตนเองไว้ ให้ ได้ ไม่ว่าจะแลกมาด้ วยอะไรก็
ตาม หากอาร์ ทสั เห็นว่าสถานการณ์ยํ่าแย่เกินแก้ ไข เช่นนันเขาจะต้
้ องหลบหนี เดธชาร์ จเจอร์
เป็ นอาชาที่ว่องไวอย่างมาก เซียวอวี๋เชื่อว่าการหลบหนีย่อมไม่มีปัญหาใดๆ
หลังจากนันเขาได้ ้ กลับไปยังเมืองไลอ้ อนเพื่อตระเตรี ยมสิ่งของเพื่อเดินทางไปยังตระกูลหวัง
....................

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 60.1

BANK WUTTHIPHAN·14 กันยายน 2017

เซียวอวี๋กลับมายังเมืองไลอ้ อน พ่อบ้ างหงส์ได้ จดั เตรี ยมสิ่งของสําหรับเดินทางและของขวัญ

เอาไว้ ให้ แล้ ว ซีเหวินเองก็จดั เตรี ยมของขวัญสําหรับญาติและสหายที่บ้านเกิด ดังนันพวกเขาจึ
้ ง
ไม่อาจไปตัวเปล่าได้ การเยี่ยมเยียนด้ วยสิ่งของเป็ นสามัญสําหรับชนชันสู ้ ง นอกจากนี ้พวกเขา
จะต้ องทําให้ แน่ใจเพื่อไม่ให้ ผ้ คู นคิดว่าซีเหวินมีความเป็ นอยู่ที่ยากลําบากตอนอยู่ที่เมืองไลอ้ อน
ซึง่ ความจริงเมืองไลอ้ อนก็ไม่ได้ ยากจนอีกต่อไปแล้ ว เซียวอวี๋ได้ เพิ่มทรัพย์สินและของมีค่า
มากมายให้ กบั เมืองไลอ้ อนในช่วงเดือนที่ผ่านมานี ้

ดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือไม่ใช่ดินแดนที่อดุ มสมบูรณ์ หากแต่มนั เป็ นเส้ นทางการค้ าที่

สําคัญจากภายในดินแดนสู่จกั รวรรดิเมฆาตะวันตก แม้ ว่าจะมีโจรร้ ายชุกชุม แต่มนั ก็สามารถ
สร้ างกําไรได้ อย่างงดงาม ดังนันจึ
้ งมีพอ่ ค้ าจํานวนเลือกที่จะแบกรับความเสี่ยงนี ้

พวกโจรปล้ นชิงมาจากพ่อค้ า เซียวอวี๋ก็ปล้ นชิงมาจากพวกโจรอีกทอดหนึง่

มีบางสิ่งที่แม้ แต่พอ่ บ้ านหงส์ก็ยงั ไม่เคยพบเห็นมาก่อนในชีวิต ไม่ว่าจะเป็ นวัตถุโบราณ เพชร

นิลจินดา เครื่ องเทศและของมีค่าอีกมากมายที่ได้ มาจากค่ายโจร
ขุนนางและชนชันสู
้ งของจักรวรรดิเมฆาตะวันตกนันรํ ้ ่ ารวยมาก แต่พวกเขากลับขาดแคลน
ชิ ้นงานอันปราณีต เครื่ องเทศและสิ่งมีค่าจากดินแดนทางใต้ นัน่ จึงเป็ นเหตุให้ เหล่าพ่อค้ า
พยายามจะจัดหาสิ่งของเหล่านี ้เพื่อทํากําไร

ในตอนนี ้ บรรดาพี่สะใภ้ ของเขาต่างครอบครองแหวน สร้ อยคอราคาแพง เปลี่ยนวันวานที่เคย

ขาดแคลนให้ กลายเป็ นเพียงอดีต เซียวอวี๋ต้องการเหรี ยญทองสําหรับพัฒนาฐานทัพ
เครื่ องประดับต่างๆจะต้ องถูกแปลงเป็ นเหรี ยญทองก่อนที่จะนําไปใช้ ในฐาน นัน่ เป็ นเหตุที่ส่วน
ใหญ่เขาไม่ได้ นําเครื่ องประดับไปขาย แต่ยกให้ เหล่าพี่สะใภ้ แทน

เช่นนี ้เอง ซีเหวินจึงสามารถนําสิ่งของมากมายกลับไปเยี่ยมมารดา

..........................

..........................

พ่อบ้ านโม่ต้องการจะเข้ าพบเซียวอวี๋อยู่หลายครัง้ แต่เซียวอวี๋ไม่ได้ อยู่ภายในเมืองตลอดหลาย

วันมานี ้ เขาคิดว่าเซียวอวี๋คงออกไปเที่ยวเตร่ที่เมืองฮุ่ย เมืองหลวงของอาณาจักรเว่ยเป็ น
สถานที่ที่เลื่องชื่อด้ านบ่อนและการพนัน ผู้คนจํานวนมากต่างหลัง่ ไหลเข้ าไปเพื่อเสี่ยงโชค

โชคดีที่เซียวอวี๋กลับมาหลังจากผ่านไปไม่กี่วนั เขาบอกกับพ่อบ้ านโม่ว่าอีกสองวันจะออก

เดินทาง

.............................
.............................

พ่อบ้ านโม่ตื่นขึ ้นในเช้ าของวันเดินทาง เขาตระเตรี ยมรถม้ าให้ พร้ อมสําหรับเดินทาง เขาพบว่า
เซียวอวี๋และคนอื่นๆกําลังรอคอยเขาอยู่ยามรถม้ าของเขามาถึงประตูเมือง สะใภ้ คนอื่นๆกําลัง
พูดคุยอยู่กบั ซีเหวิน

พ่อบ้ านโม่แค่นเสียงขณะมองดูพวกนางสนทนากัน "โชคดีที่นางจะไม่ได้ กลับมายังสถานที่ตํ่า

ตมเช่นนี ้อีก"

"คุณหนู โปรดขึ ้นรถม้ า เราไม่อาจให้ เวลาสายไปมากกว่านี ้" พ่อบ้ านโม่เดินเข้ าไปกล่าวแทรกวง

สนทนา

พ่อบ้ านโม่ชิงชังสถานที่แห่งนี ้ยามเห็นว่าซีเหวินไม่มีแม้ แต่ของขวัญให้ กบั ตัวนางเอง เขา

ต้ องการจะตําหนิออกมาแต่ก็หยุดยังลง ้ เขาคิดว่าเป็ นโชคดีของนางที่จะไม่ต้องกลับมาเหยียบ
ที่นี่อีก

ซีเหวินพยักหน้ า แต่นางไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือจากพี่สะใภ้ คนอื่นๆ

"คุณหนู เชิญ" พ่อบ้ านโม่กล่าวเน้ นยํ ้า ตามกฏแล้ ว ซีเหวินจะต้ องขึ ้นรถม้ าก่อน จากนันพ่
้ อบ้ าน
โม่จงึ จะสามารถ นี่เป็ นหลักปฏิบตั ิและพ่อบ้ านโม่ก็ยดึ ถืออย่างเคร่งครัด

"พานายหญิงที่ห้าขึ ้นรถม้ า" พ่อบ้ านหงส์กล่าวออกมาเสียงดัง

พ่อบ้ านโม่ขมวดคิ ้วในขณะที่เขาไม่คาดว่าเมืองไลอ้ อนจะส่งรถม้ าไปด้ วย เขากล่าวขัดขึ ้นทันที
"พ่อบ้ านหงส์ นี่ไม่จําเป็ นสุภาพ รถม้ าธรรมดานันเชื
้ ่องช้ าและเส้ นทางก็ขรุขระอย่างยิ่ง พวกเรา
ไม่ต้องการให้ การเดินทางต้ องล่าช้ า"

รถม้ าของตระกูลหวังหรูหรามาก มันมีแถวอักขระแห่งวายุประทับไว้ เพื่ออํานวยความสะดวก

นอกจากนี ้ยังใช้ ม้าถึงสองตัวในการฉุดลาก ดังนันมั
้ นย่อมรวดเร็ว รถม้ าของตระหวังแทบจะ
สามารถเทียบได้ กบั ความเร็วของทหารมาทัว่ ไป นอกจากนี ้ตัวรถยังสามารถรองรับผู้คนได้ ถึง 7
- 8 คนในคราวเดียว นี่เป็ นเหตุผลที่พอ่ บ้ านโม่ไม่เต็มจะใช้ รถม้ าที่ผพุ งั ของเมืองไลอ้ อน

พ่อบ้ านหงส์ยิ ้มออกมา "พวกเราไม่ได้ สภุ าพ ช่วยไม่ได้ ที่พอ่ บ้ านโม่จะไม่ทราบ นายหญิงที่ห้า

ของเราได้ อยู่อาศัยที่นี่มานาน และนางไม่ค้ นุ ชินกับรถม้ าคันอื่นๆ"

ฝุ่ นลอยคละคลุ้งขึ ้นทันทีที่สิ ้นเสียงของพ่อบ้ านหงส์ ม้ าขาวปลอด 8 ตัววิ่งลากจู

่ งรถม้ าหรูหรา
ขนาดใหญ่ที่สลักด้ วยทองมุ่งตรงมาทางด้ านนี ้

ม้ าทุกตัวล้ วนขาวปลอด งามสง่าและสะอาดสะอ้ าน พ่อบ้ านโม่กลายเป็ นตกตะลึงเมื่อพบว่า

พวกมันเป็ นม้ าพันธุ์หายาก เปกาซัสหิมะ

เปกาซัสหิมะเป็ นม้ าพันธุ์หายากที่นิยมใช้ กนั ในหมู่ขนุ นางและชนชันสู

้ ง พวกมันไม่ได้ งดงาม
มากนัก แต่ความสูงเฉลี่ยของพวกมันนันสู ้ งกว่าม้ าโดยทัว่ ไป พวกมันว่องไวและทนทาน เปกา
ซัสหิมะตัวหนึง่ มีราคาอยู่ที่ 10,000 เหรี ยญทองในดินแดนภาคกลาง จักพรรดิของราชวงศ์
พยัคฆ์คํารนใช้ ม้าเปกาซัสหิมะ 16 ตัวในการลากจูงรถม้ าของพระองค์
เจ้ าชายและดยุคได้ รับอนุญาติให้ ใช้ ม้า 8 ตัวในการลากจูงได้ แต่ขนุ นางโดยทัว่ ไปไม่สามารถ
นี่เป็ นกฏที่สืบทอดต่อกันมา ซึง่ ตอนนี ้กฏของราชวงศ์ก็อ่อนแอลงอย่างมาก ดังนันจึ ้ งมีขนุ นาง
จํานวนมากที่ลอบใช้ ม้า 8 ตัวในการลากจูง บางคนกระทัง่ ใช้ ม้าถึง 16 ตัว

แต่เซียวอวี๋นนเป็
ั ้ นดยุค(ลอร์ ด) ซึง่ ก็เป็ นไปตามกฏว่าเขาสามารถใช้ ม้า 8 ตัวได้ เช่นกัน เซียว
ซานเทียนได้ ปกป้องอาณาจักรจากการรุกรานของเหล่าคนเถื่อน เขาเป็ นแม่ทพั ที่เลื่องชื่อ ดังนัน้
จักรพรรดิจงึ ประทานบรรดาศักดิด์ ยุคเพื่อเป็ นการยกย่องเขา จึงเป็ นเรื่ องปกติที่ตระกูลของเขา
จะสามารถใช้ ม้า 8 ตัวในการเดินทาง

หลังจากพี่ชายของเขาตายไป เซียวอวี๋ก็ได้ รับสืบทอดตําแหน่งมาโดยปริยาย

นอกจากนี ้ เปกาซัสหิมะรวมถึงรถม้ ายังหรูหราอย่างมาก ขนาดของมันใหญ่โตกว่าทัว่ ไป รถม้ า

คันนี ้มีขนาดใหญ่กว่ารถม้ าของตระกูลวังเกือบสี่ถึงห้ าเท่า มีรูปแกะสลักที่งดงามสลักไว้ ที่ด้าน
นอกของตัวรถ ทําให้ มนั ดูคล้ ายสมบัติที่ไว้ ใช้ จดั แสดงมากกว่าจะใช้ ในการเดินทาง

โดยปกติแล้ วเพียงอักขระถึงสองแถวก็หาได้ ยากแล้ ว ผู้ใช้ มนตราสามารถพบตัวได้ ยากและเป็ น

ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ ดังนันการแกะสลั
้ กเวทย์อกั ขระที่ซบั ซ้ อนลงบนรถม้ าเป็ นเรื่ องที่สิ ้นเปลือง
ค่าใช้ จ่ายอย่างมาก แต่รถม้ าของเซียวอวี๋กลับมีแถวอักขระถึง 8 แถว! นอกจากนี ้มันยังไม่มี
เพียง 4 ล้ อ ทว่ากลับมีถึง 8 รถม้ าคันนี ้ถูกแบ่งออกเป็ นสองส่วนใหญ่ ส่วนแรกมีไว้ เพื่อชม
ทิวทัศน์ ขณะที่ส่วนที่สองทีไว้ ให้ ขนุ นางพักผ่อน

พ่อบ้ านโม่กลายเป็ นโง่งมขณะจ้ องมองไปยังรถม้ า ไม่ใช่ว่าเมืองไลอ้ อนกําลังตกตํ่างันหรื

้ อ?
พวกเขาสามารถมีรถม้ าที่หรูหราเช่นนี ้ได้ อย่างไร? รถม้ าคันนี ้สมควรมีมลู ค่าหลายล้ านเหรี ยญ
............
ตระกูลหวังอย่างดีที่สดุ ก็มีม้าไว้ ลากรถเพียง 4 ตัวเท่านัน้ ยิ่งไปกว่านันม้
้ าของพวกเขายังไม่ใช่
สีขาวที่งดงามเช่นนี ้

พวกเขาสามารถมีรถม้ าที่หรูหราเช่นนี ้ได้ อย่างไร?

พ่อบ้ านโม่ไม่อาจทราบได้ ว่ารถม้ าคันนี ้เซียวอวี๋หยิบยืมมาจากพวกโจร เขาไม่ตระหนักเลยว่ารถ

คันนี ้เป็ นสิ่งที่ปล้ นชิงมา

ยามที่เซียวอวี๋ได้ มนั มา ม้ าที่ใช้ ยงั ไม่ใช่เปกาซัสหิมะ อย่างไรก็ตามหลังจากแวะค่ายโจรหลาย

แห่งเขาก็สามารถรวบรวมพวกมันมาได้ ม้ าเหล่านี ้เป็ นม้ าที่ถกู ปล้ นชิงมาจากพ่อค้ าของ
จักรวรรดิเมฆาตะวันตก

เขาได้ รับพวกมันมา 8 ตัว ดังนันเขาจึ

้ งสัง่ ให้ พอ่ บ้ านหงส์จดั เตรี ยมพวกมันไว้ ลากจูงรถม้ า พวก
มันจะเป็ นสัญลักษณ์แสดงฐานะดยุคของเซียวอวี๋

เมืองไลอ้ อนไม่เคยขาดแคลนม้ าพันธุ์ดี พวกโจรหลายกลุ่มต่างลงแรงอย่างขยันขันแข็งในการ

ปล้ นชิงพวกมันมาจากคาราวานพ่อค้ าจากจักรววรดิ

นัน่ ก็รวมถึงม้ าเปกาซัสหิมะเหล่านี ้ด้ วยเช่นกัน................

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 60.2

BANK WUTTHIPHAN·14 กันยายน 2017
พ่อบ้ านโม่ตกตะลึงอย่างมาก แต่ในขณะเดียวกันความคิดที่ชวั่ ร้ ายก็ปรากฏขึ ้นในใจ เขาทราบ
ดีว่าดยุคเช่นเซียวอวี๋สามารถใช้ ม้า 8 ตัวในการลากรถได้

แม้ ว่าตระกูลกําลังตกตํ่า แต่ขนุ นางคนอื่นๆก็ยงั คงต้ องไว้ หน้ าและกล่าวทักทายเขายามพบปะ

มันเป็ นกฎของขุนนาง ตอนนี ้ลอร์ ดของเขาวางแผนที่จะบังคับคุณหนูสี่ให้ แต่งงานใหม่ มันจะไม่
มีปัญหาเกิดขึ ้นหรื อหากว่าเจ้ าหนุ่มนี่ไม่เห็นด้ วย?

"ฮึม่ ! สนใจทําอะไร ไม่มีอะไรมาขัดขวางแผนการได้ แม้ ว่าเขาจะเป็ นดยุคก็ตาม! เขามี

ประชาชนไม่ถึง 50,000 คนเสียด้ วยซํ ้า เป็ นเพียงดยุคแต่ในนาม ไม่จําเป็ นต้ องกังวลกับเรื่ อง
เล็กน้ อยนี ้"

พ่อบ้ านโม่ยงั คงแสดงออกอย่างเรี ยบเฉย ทว่ามีความอิจฉาและความริษยาปรากฏอยู่ในแววตา

ของเขาขณะที่จ้องมองไปยังรถม้ า อย่างไรก็ตาม รถม้ านี ้ก็เป็ นสัญลักษณ์แสดงศักดิ์ฐานะ ผู้คน
ต่างต้ องการได้ โดยสารมันสักครัง้ ในชีวิต โชคไม่ดีที่พวกเขาไม่มีวาสนาพอ

ไม่แปลกเลยที่พอ่ บ้ านหงส์กล่าวว่าคุณหนูสี่ไม่ต้องการโดยสารรถม้ าคันอื่นและเลือกใช้ คนั นี ้ รถ

ม้ าของตระกูลหวังแน่นอนว่าดี แต่มนั ก็ยงั ไม่สามารถเทียบได้ กบั คันที่อยู่เบื ้องหน้ าเขาได้ นี่
เหมือนการนําลูกแมวไปเปรี ยบกับพญาราชสีห์

.......................................
.......................................

หญิงรับใช้ สองนางช่วยพยุงซีเหวินขึ ้นรถม้ าส่วนที่สอง ส่วนแรกนันเป็

้ นของเซียวอวี๋

เซียวอวี๋มีอาชาคู่ใจ ทว่าเขาชื่นชอบที่จะดื่มไวน์พร้ อมเพลิดเพลินไปกับการชมวิวทิวทัศน์

"เมื่อเป็ นเช่นนี ้พวกเราก็ควรออกเดินทางได้ แล้ วกระมัง" พ่อบ้ านโม่กล่าวออกมาขณะมองไปยัง

เซียวอวี๋

เซียวอวี๋ยกยิ ้ม "พ่อบ้ านโม่ เหล่าองค์รักษ์ ของข้ ายังมาไม่ถึง ข้ าทราบว่ามีพวกโจรเล็กโจรน้ อย

ออกปล้ นชิงในดินแดนของข้ า ดังนันเพื ้ ่อความปลอดภัยแล้ วจึงต้ องมีพวกเขา ที่จริงแล้ วข้ าไป
โดยไม่ต้องมีพวกเขาก็ได้ ทว่าข้ าเกรงว่าอาจจะมีโจรกลุ่มเล็กๆเข้ าโจมตีขบวนของพวกเราเพื่อ
ชิงตัวพี่สะใภ้ ห้า รูปโฉมของนางงดงามยิ่ง มีผ้ คู นมากมายที่ต้องการชิงตัวนางไป"

เซียวอวี๋ใช้ คําพูดกํากวมเสียดสีพอ่ บ้ านโม่

พ่อบ้ านโม่ข่นุ เคืองขึ ้นมาทันที "ตระกูลหวังทราบดีถึงเรื่ องการจัดการอันยํ่าแย่ของไลอ้ อน ดังนัน้

พวกเราจงได้ จดั ส่งมือดี 100 นายมาด้ วย 5 คนในนันเป็ ้ นผู้ฝึกยุทธ์ ดังนันพวกโจรตํ
้ ่าต้ อย
ย่อมไม่อาจทําอย่างไรได้ ข้ าทราบว่าเมืองไลอ้ อนไม่อาจเคลื่อนย้ ายได้ อย่างเสรี ทว่าตระกูลหวัง
ของเราไม่เกรงกลัวใครหน้ าไหนทังสิ ้ ้น ภายใต้ การคุ้มกันจากตระกูลหวังเรา ท่านจะปลอดภัย
อย่างแน่นอน"

พ่อบ้ านโม่พยายามจะสะกดข่มเซียวอวี๋ด้วยการกล่าวอย่างตรงไปตรงไปมา
เซียวอวี๋ทําเพียงอมยิ ้ม ไม่นานนักเสียงคํารามก็ดงั สะท้ อนมาจากภายนอกเมือง ร่างหลายสิบ
ร่างดึงความสนใจจากเหล่าทหารม้ าไปทันที

หนึง่ ในพวกมันตะโกนขึ ้น "ออร์ ค!! พวกออร์ คมาที่นี่ได้ อย่างไร? เตรี ยมตัวปะทะ!"

ทหารม้ าเหล่านี ้ต่างได้ รับการฝึ กฝนมาอย่างดี ทว่าพวกเขาก็ยงั ตกตะลึงเมื่อเห็นออร์ คหลายสิบ

ตน ทุกคนต่างได้ ยินชื่อเสียงของเผ่าพันธุ์ออร์ คมาก่อน คําว่าออร์ คจึงเป็ นความหมายของคําว่า
กล้ าหาญ

เซียวอวี๋โบกมือขณะที่กล่าวออกมาโดยไม่แยแส "ไม่จําเป็ นต้ องวิตก พวกมันเป็ นหน่วยองค์รักษ์

ของข้ า"

"อะไรนะ? องค์รักษ์ ?" เหล่าทหารม้ ากลายเป็ นมึนงง

หน่วยองค์รักษ์ ออร์ ค?! เป็ นเวลาหลายปี แล้ วที่พวกเขาไม่เคยได้ ยินคําคํานี ้! มีเพียงลอร์ ดที่ทรง
อํานาจอย่างที่สดุ เท่านันที
้ ่มีทรัพยากรสามารถกําราบพวกออร์ คที่ป่าเถื่อนและดุร้ายให้
กลายเป็ นองค์รักษ์ ของเขาได้ นี่เป็ นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงความยิ่งใหญ่เสียยิ่งกว่าการมีพวก
เอลฟ์เป็ นสัตว์เลี ้ยง

เมื่อไม่นานมานี ้เซียวอวี๋ได้ ศกึ ษาตําราเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ของทวีปไปมากมาย แม้ ว่าเขาจะ

ยังไม่สามารถหาสาเหตุที่ทิรันด้ าถูกขนานนามเป็ นเทพธิดาแห่งเผ่าพันธุ์เอลฟ์ได้ ก็ตาม ถึง
กระนันข้
้ อมูลที่เขาได้ รับมาระหว่างนันก็้ มีไม่น้อย
เผ่าพันธุ์ออร์ คไม่ได้ สญ
ู พันธุ์ไปในทันที ทว่าพวกมันถูกมนุษย์ออกปราบปรามทีละน้ อย พวกมัน
ไม่เคยสูญพันธุ์ไปจริงๆแม้ แต่ปัจจุบนั พวกมันหลบซ่อนตัวอยู่ภายในส่วนลึกของภูเขาเพื่อหลีก
หนีจากสายตาของมนุษย์

ในอดีตพวกออร์ คไม่ได้ หายากมากนัก พวกมันถูกมนุษย์ออกล่าและจับกุม พวกออร์ คจะถูกใช้

ในฐานะกลาดิเอเตอร์ เพื่อสู้กบั นักรบจากเผ่าพันธุ์อื่นหรื อแม้ กระทัง่ ออร์ คตนอื่นเพื่อมอบความ
บันเทิงให้ กบั มนุษย์

ต่อมา มีขนุ นางบางคนเริ่ มฝึ กพวกออร์ คให้ กลายเป็ นผู้ค้ มุ กัน มันเป็ นที่นิยมของเหล่าชนชันสู
้ งที่
จะมีออร์ คเป็ นหน่วยผู้ค้ มุ กัน

ราว 100 ปี ก่อน พวกออร์ คค่อยๆลดจํานวนลงและสุดท้ ายพวกมันก็หายตัวไป

อย่างไรก็ตาม มีการบอกเล่าว่ายังคงมีออร์ คนักสู้หลงเหลืออยู่ตามเมืองใหญ่ในฐานะกลาดิเอ

เตอร์

เซียวอวี๋ทราบว่าจะอย่างไรก็ต้องมีปัญหากับตระกูลหวังขึ ้นแน่แล้ ว เขาจําต้ องเพิม่ หมากในการ

ต่อรองขึ ้นมา ดังนันเขาจึ
้ งคิดจะใช้ หน่วยองค์รักษ์ ออร์ คที่มีชื่ออยู่ในประวัติศาสตร์ เป็ นตัว
ส่งเสริม นี่เป้นการแสดงออกถึงความเข้ มแข็งของเขา นอกจากนักรบออร์ ค 10 ตนแล้ ว เขายัง
พาทิรันด้ า กรอม และจ้ าวมนตรา แอนโทนีดาสไปกับเขาด้ วย
เหตุผลที่เขานําทิรันด้ าร่วมทางไปด้ วยก็เนื่องจาก การมีเอลฟ์เป็ นผู้ค้ มุ กันย่อมดึงดูดความสนใจ
ผู้คนได้ มากกว่าหน่วยองค์รักษ์ ออร์ ค แม้ ว่าส่วนใหญ่แล้ วพวกขุนนางจะต้ องการพวกเอลฟ์ใน
ฐานะสัตว์เลี ้ยงก็ตาม แต่ผ้ คู นก็ทราบว่าพวกเอลฟ์ชันสู ้ งย่อมไม่ยินยอมก้ มหัวให้ กบั มนุษย์ พวก
เขาจะทําหน้ าที่ผ้ คู ้ มุ กันให้ กบั วีรบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์เท่านัน้ บุคคลสําคัญอย่าง ออกุสตุสม
หาราช มีหน่วยองค์รักษ์ เอลฟ์และออร์ ครวมกันถึง 1,000 นาย

ฐานะและชื่อเสียงของเซียวอวี๋จะเพิม่ พูนขึ ้นมาก หากเขาแสดงให้ เห็นว่ามีหน่วยองค์รักษ์ ที่เป็ น

เอลฟ์และออร์ ค

นอกจากนี ้ ผู้ใช้ มนตราเองก็หาตัวจับยาก พวกเขาเป็ นตัวตนที่สงู ส่ง มีเพียงตระกูลมหาอํานาจ

เท่านันที
้ ่จะมีผ้ ใู ช้ มนตราชันสู
้ งประจําตระกูล เซียวอวี๋พาแอนโทนีดาสไปด้ วยเพื่องแสดงถึง
ความองอาจ จ้ าวมนตรานันอยู ้ ่ที่ระดับ 13 ซึง่ เทียบเท่ากับผู้ใช้ มนตราขันที
้ ่สองของโลกใบนี ้

เซียวอวี๋ได้ วางแผนการที่จะสร้ างภาพลักษณ์ให้ กบั ตนเองไว้ ล่วงหน้ าแล้ ว

"หากพวกมันทําตัวไร้ ยางอาย เช่นนันที

้ ่ต้องทําก็เพียงพาตัวนางกลับมา!"

นักรบออร์ คทังหมดที
้ ่เขานําไปด้ วยล้ วนมีระดับอยู่ที่ 6 พวกมันไม่ได้ ด้อยไปกว่าผู้ฝึกยุทธ์ขนั ้
แรกแม้ แต่น้อย อันที่จริงผู้ฝึกยุทธ์ขนแรกยั
ั้ งไม่อาจเป็ นคู่มือของพวกมันเสียด้ วยซํ ้าเนื่องจาก
ความแตกต่างทางด้ านสรีระ เซียวอวี๋ทราบว่าเขาไม่อาจเผชิญหน้ ากับกองทัพด้ วยเพียงพวกมัน
ได้ แต่มนั ก็เพียงพอที่จะพาเขาหลบหนี

มีความตื่นตะลึงปรากฏอยู่ในแววตาของพ่อบ้ านโม่ ตาของเขาแทบจะถลนออกจากเบ้ า

เซียวอวี๋เข้ าไปนัง่ ในรถม้ าและโบกมือ "ไปได้ "
เขาไม่ได้ ใส่ใจแม้ แต่น้อย ทิ ้งพ่อบ้ านโม่ที่ยงั คงตกตะลึงลานไว้ เบื ้องหลัง......................

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 61

BANK WUTTHIPHAN·15 กันยายน 2017

"ทิวทัศน์ของทางสายนี ้ช่างงดงาม บางทีเราน่าจะลงทุนในธุรกิจท่องเที่ยว เปลี่ยนเมืองไลอ้ อน

เป็ นเมืองท่องเที่ยว พัฒนาภูเขาอัลคาเกนสําหรับนักท่องเที่ยว หรื อจะใช้ พวกออร์ คเป็ นจุดขาย
จ่าย 1 เหรี ยญเป็ นค่าเข้ าชม จ่าย 2 เหรี ยญสําหรับสัมผัสพวกมัน 10 เหรี ยญก็ถ่ายรูปกับ
พวกมัน........ฮ่าฮ่าฮ่า......โชคลาภรออยู่ไม่ไกลแล้ ว" เซียวอวี๋หยีตาลงขณะจิบไวน์จากแก้ วและชม
ทิวทัศน์โดยรอบ

"ผู้อาวุโส ทิรันด้ า พวกเจ้ าไม่เหนื่อยกับการขี่ม้าเป็ นเวลานานบ้ างรึ ? มาสิ มาดื่มกับข้ า พวก

เรามาเดินหมากกัน" เซียวอวี๋มองไปยังแอนโทนีดาสและทิรันด้ า

"ข้ าแก่แล้ วจริงๆ เมื่อนายท่านปรารถนาดี เช่นนันข้

้ าควรฟั งคําของเขาและพักเสียบ้ างแล้ ว"
แอนโทนีดาสใช้ เทเลพอร์ ต เขาหายตัวจากหลังม้ าก่อนปรากฏขึ ้นที่ประตูรถม้ า ประตูถกู เปิ ด
ออกก่อนเขาจะเข้ าไปด้ านใน

เซียวอวี๋มองไปยังชายชราด้ วยความขุ่นเคือง เป้าหมายของเขาคือทิรันด้ า ทว่าชายคนนี ้กลับ

เสนอตัวเข้ ามาเสียก่อน

"ทิรันด้ า ข้ ายังไม่เคยสอนวิธีเดินหมากให้ แก่เจ้ า เหตุใดไม่เข้ ามาเล่นสักกระดานเล่า?"

เซียวอวี๋ถามออกมาอีกครัง้ พวกเขาได้ ผ่านการต่อสู้มามากมาย และค่าความภักดีของทิรันด้ าก็
เพิม่ ขึ ้นมาอยู่ที่ 30 แล้ ว แม้ ว่ากรอมและเหล่าออร์ คจะยังอยู่ที่ 40 และ 50 ก็ตาม แต่มนั ก็
ดีกว่าแต่ก่อนมาก

ทิรันด้ าทําหูทวนลมและยังคงนัง่ บนหลังพยัคฆ์ขาวต่อไป เซียวอวี๋ไม่กล้ าเซ้ าซี ้อีกต่อไป เขา

ทราบดีว่าค่าความภักดีอาจจะลดลงได้ ตลอดเวลา ดังนันจะเป็้ นการดีกว่าหากไม่ทําให้ มนั
ลดลง เขากําลังเฝ้ารอคอยวันที่ค่าความภักดีเลื่อนขึ ้นไปถึง 100

"นายท่าน ชายชราผู้นี ้ต้ องการเดินหมากสักกระดาน" แอนโทนีดาสคว้ าแก้ วไวน์ขึ ้นจิบ

เซียวอวี๋มองไปที่ชายชราด้ วยความโกรธแค้ น เขาอยากจะเตะอีกฝ่ ายออกไปจากรถม้ า "เอาสิ

เจ้ ายังคงไม่ทราบวิธีเดินหมาก"

ไวน์และเครื่ องดื่มแอลกอฮอล์อื่นๆเป็ นสินค้ าที่สําคัญของการซื ้อขายระหว่างจักรวรรดิเมฆา

ตะวันตกและอาณาจักรนี ้ เซียวอวี๋ได้ รับพวกมันมาเป็ นจํานวนมากจากการปล้ นชิงพวกโจร ขุน
นางของจักรวรรดิเมฆาตะวันตกนิยมดื่มไวน์ที่ผลิตในอาณาจักร ด้ วยเหตุนี ้เอง ไวน์คณ ุ ภาพตํ่า
ที่สดุ ที่เซียวอวี๋มีอยู่ยงั ตีเป็ นเงินได้ ขวดละร้ อยเหรี ยญ บางชนิดมีราคาราว 1,000 เหรี ยญ
เซียวอวี๋นําพวกมันออกมาดื่มโดยไม่สนใจใดๆ อย่างไรเสียเขาก็ได้ รับมาฟรี ๆ เขาไม่ทราบว่าไวน์
มันแตกต่างกันอย่างไร ดังนันเขาจึ ้ งนําพวกมันมาดื่มอย่างสบายใจ

ทิรันด้ าปฏิเสธที่จะขึ ้นมา ดังนันเซี

้ ยวอวี๋และแอนโทนีดาสจึงเริ่มเดินหมาก พวกเขาว่างเป็ น
อย่างมาก ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ ไม่กงั วลว่าจะหาทางพาทิรันด้ าเข้ ามาภายในไม่ได้
เฒ่าแอนโทนีดาสควบคุมเกมนี ้ไว้ ได้ อย่างรวดเร็ว แรกเริ่มเซียวอวี๋ชนะอยู่หลายตาติดต่อกัน แต่
ไม่นานนักแอนโทนีดาสก็เริ่มเล่นเป็ น ยิ่งนานเข้ าเซียวอวี๋ยิ่งต้ องใช้ ความพยายามในการเอาชนะ
มากขึ ้น

และท้ ายที่สดุ แล้ ว เซียวอวี๋ก็แพ้ มากกว่าชนะ

"เจ้ าเล่นเกมขนาดนี ้ได้ อย่างไร?" เซียวอวี๋ได้ รับคําตอบที่เรี ยบง่ายกลับมา "ข้ าเพียงแค่เล่นมัน"

เซียวอวี๋แทบกลายเป็ นบ้ า "เฒ่าที่ไร้ ยางอาย เจ้ าดื่มไวน์ของข้ า กินของว่างและเอาชนะเจ้ านาย

ขณะที่นงั่ อยู่บนรถม้ าหรู หราของเขา"

"โอ๊ ยย แพ้ อีกแล้ ว" เซียวอวี๋ไม่ต้องการเล่นต่ออีก เขารื อ้ ตัวหมากออกจากกระดาน

ในเวลาเดียวกัน ทิรันด้ าก็กระโดดออกจากหลังพยัคฆ์ขาวก่อนขึ ้นไปบนรถม้ า อัศวินของตระกูล

หวังต่างหันมาจ้ องมองนาง

อัศวินทังหมดทราบตั
้ วตนของนางตังแต่้ ออกจากเมืองไลอ้ อน พวกออร์ คนันแข็
้ งแกร่งอย่างมาก
พวกมันสามารถวิ่งเทียบเคียงกับม้ าได้

พวกออร์ คสร้ างความรู้สกึ กดดันแก่เหล่าอัศวิน แม้ ว่าพวกเขาจะเป็ นทหารชันยอด

้ ทว่าพวกเขา
กลับไม่มีความมัน่ ใจที่จะสามารถเอาชนะนักรบออร์ คในการประลองกันได้ อย่างไรก็ตาม มีบาง
คนที่ต้องการจะพิสจู น์ฝีมือกับพวกออร์ ค การเอาชนะออร์ คได้ จะทําให้ พวกเขาได้ รับเกียรติยศ
แม้ กระนันสายตาของพวกเขาล้
้ วนจับจ้ องไปที่ทิรันด้ า ทุกคนที่ได้ เห็นทิรันด้ าล้ วนหันไปมองนาง
ความงามของนางนันเหนื
้ อลํ ้าเกินคําบรรยาย

แม้ กระทัง่ ผู้หญิงก็ยงั มองดูนางด้ วยความหลงใหล

เหล่าอัศวินกลายเป็ นอิจฉาตาร้ อนเมื่อมองเห็นนางเข้ าไปในรถม้ า พวกเขาต่างก่นด่าสาปแช่ง

อยู่ภายในใจที่ลอร์ ดไร้ ยางอายกลับมีเอลฟ์ผู้ค้ มุ กันสาวสวย อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่อาจทราบ
ได้ ว่าพวกเขาคิดฟุ้งซ่านเกินไป เซียวอวี๋สามารถจ้ องมองดอกไม้ ได้ ทว่าเขากลับไม่อาจสัมผัส

"ข้ าจะเล่นด้ วย" ทิรันด้ าเข้ ามาภายใน

เซียวอวี๋ส่งสัญญาณให้ จ้าวมนตราเปลี่ยนที่นงั่ แต่เขากลับพบว่าทิรันด้ ามาที่ด้านข้ างของเขา

"นายท่าน ท่านสามารถถอยออกไปได้ หรื อไม่?"

เซียวอวี๋แทบจะพ่นไฟออกจากจมูกด้ วยความโกรธ เขาย้ ายไปอยู่ด้านข้ างและมองออกไปนอก

หน้ าต่างเพื่อชมทิวทัศน์ขณะที่ทิรันด้ าและแอนโทนีดาสกําลังเดินหมาก ฝึ มือในการเดินหมาก
ของทิรันด้ าสามารถเทียบได้ กบั จ้ าวมนตรา เซียวอวี๋ไม่ได้ กล่าวอะไรแต่นํ ้าตาเริ่มคลอหน่วย
ขณะจิบไวน์และชมทิวทัศน์ด้านนอกอยู่เงียบๆ

"ทําไมถึงเป็ นแบบนี ้ได้ ? ข้ าเป็ นเจ้ านายแท้ ๆ........" เซียวอวี๋ครํ่ าครวญ

"หรื อบางที เราควรจะไปหาพี่สะใภ้ ห้าดีนะ? ลืมมันเสียเถอะ นี่เป็ นช่วงเวลาที่อ่อนไหว เราไม่
จําเป็ นต้ องไปสร้ างความบาดหมางกับคนตระกูลหวังตอนนี ้"

ขบวนรถของพวกเขาออกจากดินแดนของเมืองไลอ้ อนและเข้ าสู่พื ้นที่รกร้ าง พื ้นที่แถบนี ้ยังแห้ ง

แล้ งเสียยิ่งกว่าดินแดนของเซียวอวี๋เสียอีก เซียวอวี๋คิดว่าดินแดนผืนนี ้คงไม่มีลอร์ ดปกครอง
เนื่องจากสภาพพื ้นที่ที่เลวร้ าย

เขาเริ่มที่จะมองหาสิ่งมีชีวิตในพื ้นที่รกร้ าง เขายังจําประสบการณ์บนรถไฟระหว่างเดินทางไป

ทิเบตได้ ดี ตอนนันแม้
้ ว่าจะเดินทางอยู่ครึ่งค่อนวัน ทว่าเขากลับไม่พบสิ่งมีชีวิตใดเลย ไม่นาน
พวกเขาก็ผ่านบึง เส้ นทางนี ้ถูกขนาบข้ างไปด้ วยบึงโคลน อย่างไรก็ตาม บางครัง้ เขายังพบเห็น
ปลากระโดดขึ ้นมาและดําหายไป ยังมีจระเข้ ที่กําลังว่ายนํ ้า เซียวอวี๋ต้องการพวกมันมาทําเป็ น
มื ้อเย็น พวกเขาจะได้ ลิ ้มรสชาติอนั โอชะของมัน

"อสูรหนึง่ ไปจับจระเข้ มา" เซียวอวี๋ชะโงกหน้ าออกไปสัง่ การ

เสียงอสูรหนึง่ คํารามดังขึ ้นทันทีที่ได้ ยินคําสัง่ ของเซียวอวี๋ เขาวิ่งลงไปในหนองนํ ้านันทั

้ นที
เซียวอวี๋ตะโกนออกมา "กลับมาา! ใครบอกให้ เจ้ าลงไปในบึงเพื่อจับจระเข้ ? เจ้ าว่ายเป็ นรึ? ล่อ
มันออกมา!" อสูรหนึง่ เกาศีรษะขณะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึง่ วาจาของเซียวอวี๋ก็ดจู ะสมเหตุสมผลดี
อยู่

ผ่านไปครู่หนึง่ อสูรหนึง่ คว้ าก้ อนหินขึ ้นมาและขว้ างไปยังจระเข้ ที่ว่ายนํ ้าอยู่ในบึง จระเข้
กลายเป็ นดุร้ายและว่ายตรงมายังฝั่ ง อสูรหนึง่ หัวเราะออกมาขณะรี บวิ่งไปจับจระเข้

"ดี คว้ าที่ปากและทําให้ มนั งับไม่ได้ ซะ" เซียวอวี๋คอยชี ้แนะอยู่ด้านหลัง

อสูรหนึง่ และจระเข้ พวั พันกันอยู่ริมนํ ้า จระเข้ พยายามใช้ ปากงับเข้ าใส่มนั อสูรหนึง่ เองก็หลบ
หลีก สุดท้ ายอสูรหนึง่ ก็คว้ าจับไปที่ขากรรไกรของมันและออกแรงหัก

"เยี่ยมมาก! คืนนี ้เราจะมีเนื ้อจระเข้ กินกันแล้ ว!" เซียวอวี๋หวั เราะออกมา อสูรหนึง่ ยิ ้มออกมาเมื่อ
เห็นว่าการฆ่าจระเข้ ช่างสนุกนัก เขาขว้ างจระเข้ ไปไว้ บนรถม้ าอีกคันก่อนออกล่าตัวอื่น ออร์ คตัว
อื่นๆเมื่อเห็นดังนันก็
้ วิ่งไปไล่ฆ่าจระเข้ เช่นกัน การเดินทางในครัง้ นี ้น่าเบื่อสําหรับพวกมัน และ
การสังหารจระเข้ ก็ดเู หมือนจะสร้ างความสนุกให้ กบั พวกมันได้ ขบวนรถไม่ได้ เคลื่อนตัวด้ วย
ความเร็วมากนักจากสภาพของถนน ดังนันพวกออร์ ้ คจึงสามารถฆ่าจระเข้ และขนไปไว้ บนรถม้ า
อีกคันได้

เล่าอัศวินของตระกูลหวังกลายเป็ นตื่นตะลึงจนแข็งค้ างยามเห็นพวกออร์ คสังหารจระเข้ ด้วย

กําลังอันเหลือล้ น พวกมันเองก็สามารถสังหารจระเข้ ได้ เช่นกัน ทว่าพวกมันยังต้ องพึง่ พาอาวุธ
อย่างไรก็ตาม พวกออร์ คเพียงใช้ มือเปล่าในการฉีกขากรรไกของจระเข้ ซงึ่ ดูป่าเถื่อนอย่างมาก
การงับของจระเข้ นนสามารถงั
ั้ บจนเหล็กกล้ าหักงอได้

พวกออร์ คสังหารจระเข้ ไปหลายสิบตัว และโยนพวกมันไปยังรถม้ าที่ขนเสบียง

ในเวลาเดียวกันนันเองก็
้ มีเสียงดังสะท้ อนจากด้ านหน้ าขบวน เซียวอวี่ชะโงกหน้ าออกมาดูและ
พบว่ามีแจ็คคัลตัวใหญ่กําลังวิ่งไล่ตามลูกสุนขั สีแดงอยู่ เห็นได้ ชดั ว่าลูกสุนขั ได้ รับบาดเจ็บ
ขณะที่มนั วิ่งกะโผลกกะเผลก แจ็คคัลตัวนันพบเห็
้ นเหล่าทหารม้ าจึงรี บหนีไปด้ วยความกลัว
อย่างไรก็ตามลูกสุนขั ตัวนันยั
้ งคงวิ่งมาและสะดุดล้ มลงที่เบื ้องหน้ าของทหารม้ า เซียวอวี๋ไม่
คุ้นเคยกับเส้ นไปยังตระกูลหวัง ดังนันจึ
้ งเป็ นเรื่ องปกติที่จะให้ กองทหารม้ านําทางอยู่ที่หน้ า
ขบวน
"บัดซบ! ลูกหมาตัวนี ้กลับกล้ าที่จะขวางทางเดินของตระกูลหวัง" อัศวินกล่าวออกมาขณะชัก
ดาบออกจากฝั กเพื่อจะสังหารลูกสุนขั

เซียวอวี๋ขมวดคิ ้วก่อนจะตะโกน "หยุดมือ!"

อัศวินคนนันหยุ
้ ดชะงักเมื่อได้ ยินคําสัง่ ของเซียวอวี๋ เซียวอวี๋ได้ ผ่านการต่อสู้มานับครั ง้ ไม่ถ้วน
ในช่วง 2 - 3 เดือนที่ผ่านมา ดังนันจึ้ งเพาะสร้ างรัศมีและกลิ่นอายฆ่าฟั นขึ ้นมา อัศวินรู้สกึ ตก
ตะลึงขณะสัมผัสจิตสังหารจากเซียวอวี๋ แม้ ว่าจะขุ่นเคืองแต่ในขณะเดียวกันเขาก็อบั อาย
เนื่องจากถูกหยุดยังจากเสี
้ ยงตะโกนของเซียวอวี๋ เขาแค่นเสียงขณะยังคงเหวี่ยงดาบออกไป
ทว่าลูกสุนขั ตัวนันกลั
้ บมุดรอดท้ องม้ าด้ วยความคล่องแคล่ว ดาบของอัศวินจึงสัมผัสได้ เพียง
อากาศธาตุ

"เจ้ าไม่ได้ ยินคําข้ าสัง่ หรื อ?" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาด้ วยโทสะ เขาโบกมือขึ ้น กรอมและเหล่า
ออร์ คต่างเข้ าไปรุมล้ อมและคว้ าจับอัศวินนายนันคุ ้ กเข่าลง

"เกิดอะไรขึ ้น?" พ่อบ้ านโม่ลงม้ าจากรถม้ าของเขา เขาขมวดคิ ้วขณะจ้ องมองไปยังฉากเบื ้อง
หน้ าด้ วยความโกรธ การกระทําของเซียวอวี๋เป็ นการไม่ไว้ หน้ าตระกูลหวัง และเขาจําเป็ นต้ อง
กระทําบางอย่างบ้ างแล้ ว

เซียวอวี๋ก้าวออกมาจากรถม้ าและจ้ องมองไปยังพ่อบ้ านโม่ "อัศวินของเจ้ ากําลังจะฆ่าลูกหมาที่

ไม่มีทางสู้ ช่างยอดเยี่ยมนัก!"
เซียวอวี๋อ้ มุ ลูกสุนขั นันขึ
้ ้นมา มันตะเกียดตะกายมุดอ้ อมอกของเซียวอวี๋และใช้ ลิ ้นเลียมือของเขา
จากนันมั้ นหันกลับไปมองอัศวินคนนันและหอนออกมา
้ อย่างไรก็ตามเสียงของมันกลับไม่คล้ าย
สุนขั เลย

เซียวอวี๋ไม่ได้ รอพ่อบ้ านโม่ตอบกลับ เขาหันหลังและกลับเข้ าไปในรถม้ า

พวกออร์ คปล่อยอัศวินคนนันไปขณะที
้ ่มองอย่างท้ าทายไปยังอัศวินคนอื่นๆ พวกมันทําท่าหัก
คอจระเข้ เพื่อล้ อเลียน อัศวินคนันพบว่
้ าแผ่นหลังของเขาชุ่มโชกไปด้ วยเหงื่อเย็น เขารู้สกึ กดดัน
อย่างมากยามถูกจับกุมจากพวกออร์ คที่สงู ราวกับขุนเขา........................................

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 62

BANK WUTTHIPHAN·16 กันยายน 2017

เซียวอวี๋ลบู ขนลูกสุนขั อย่างนุ่มนวลขณะที่เขากลับมายังรถม้ า อย่างไรก็ตาม เขากลับรู้สกึ

ประหลาดใจอยู่ไม่น้อยเมื่อพบว่าบนร่างของมันไม่มีเส้ นขนอยู่แม้ แต่เส้ นเดียว ผิวของมันแข็ง
ราวกับเกล็ด นอกจากนี ้ลูกสุนขั ยังดูไม่เหมือนลูกสุนขั มีบางอย่างห่อหุ้มอยู่ที่อกและหน้ าท้ อง
ของมัน ทําให้ มนั แลดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง

"เจ้ าลูกหมา แกเป็ นสายพันธุ์อะไรกันแน่? ทําไมถึงเป็ นแบบนี ้?" เซียวอวี๋ค่อยๆใช้ นํ ้าล้ างตัว
ให้ มนั

โช่ว~ โช่ว~
ดูราวกับลูกสุนขั จะสามารถเข้ าใจภาษามนุษย์และกําลังโต้ ตอบกับเซียวอวี๋

"แกเป็ นหมาพันธุ์ไหนเนี่ย? ทําไมเสียงถึงเป็ นแบบนี ้?" เซียวอวี๋กลายเป็ นมึนงงจนเกือบจะ

ปล่อยลูกสุนขั หลุดมือ เขารี บคว้ ามันไว้ ได้ ทนั ก่อนตกถึงพื ้น

หมาพันธุ์อะไรมันจะร้ องเสียงแบบนี ้!?

"มันคงไม่ใช่หมาแล้ วล่ะแบบนี ้" เซียวอวี๋พมึ พํา

"ถ้ างันฉั้ นจะอาบนํ ้าให้ แกก่อนแล้ วมาดูกนั ว่าแกเป็ นตัวอะไรกันแน่" เซียวอวี๋ค่อยล้ างเอาโคลน
ที่เปื อ้ นตามตัวของมันออก หลังจากใช้ เวลาอยู่ครึ่งชัว่ โมง เจ้ าลูกสุนขั ก็กลายเป้นสะอาดสะอ้ าน
และร่างกายที่แท้ จริงก็เปิ ดเผยออกมา

ทิรันด้ าและแอนโทนีดาสก็สงสัยถึงตัวตนของ 'ลูกสุนขั ' นี ้เช่นกัน ร่างของสัตว์อสูรตัวน้ อยนี ้เต็ม

ไปด้ วยสีแดงราวเปลวเพลิง ทัว่ ร่างถูกปกคลุมไปด้ วยเกล็ด เดิมทีเซียวอวี๋คิดว่าส่วนหน้ าอกและ
ท้ องของมันแลดูน่าเกลียด แต่หลังจากทําความสะอาดคราบโคลนออกก็พบว่ามันเป็ นปี กคู่หนึง่
ที่ห่อหุ้มร่างกายของมันอยู่

"แกกระทัง่ มีปีก! แกเป็ นตัวอะไรกันแน่!?" เซียวอวี๋จ้องมองไปยังปี กที่ห่อร่างของมัน เขาสงสัย

ว่าจะกางมันออกได้ อย่างไรโดยไม่ทําร้ ายเจ้ าตัวเล็ก ขณะเดียวกันเขาก็สงั เกตได้ ว่าทัว่ ร่างของ
มันนันเต็
้ มไปด้ วยรอยเลือดและบาดแผล ดังนันเซี ้ ยวอวี๋จงึ บอกให้ แอนโทนีดาสนํานํ ้ายารักษา
ออกมารักษาเจ้ าตัวเล็ก
เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝั น เซียวอวี๋ได้ พกพานํ ้ายาฟื น้ ฟูและนํ ้ายามานามาเป็ นจํานวนมาก
ร้ านค้ าได้ อพั เกรดเป็ นระดับที่ 2 ดังนันเขาจึ
้ งสามารถซื ้อนํ ้ายามานาและฟื น้ ฟูขวดเล็กได้ 20
ขวด นํ ้ายาฟื น้ ฟูและนํ ้ายามานาขวดกลางได้ 10 ขวดต่อวัน ฮีโร่ ของเขามีระดับเพิม่ ขึ ้น ดังนัน้
จึงต้ องพกพานํ ้ายาให้ สมั พันธ์กบั ระดับของพวกเขา

สัตว์อสูรน้ อยตัวนี ้นิ่งเฉยอย่างเชื่อฟั งยามเซียวอวี๋ใช้ นํ ้ายารักษาบาดแผลเทลงไปบนร่าง ท่าที

ของมันกระทัง่ มีความสุขปรากฏออกมา เมื่อเสร็จสิ ้นการทําแผลเซียวอวี๋ก็ใช้ นํ ้ายาหยดไปตาม
ข้ อต่อที่เชื่อมปี กของเจ้ าตัวน้ อยและทําให้ ปีกของมันค่อยๆขยับทีละนิดทีละนิด

เซียวอวี๋ระมัดระวังในขณะที่เขากลัวว่าปี กของมันจะฉีกออกจากกัน ดูเหมือนเจ้ าตัวน้ อยนี ้จะพึง่

เกิดขึ ้นมาไม่นานดังนันมั
้ นจึงอ่อนแออย่างมาก

เซียวอวี๋ใช้ นํ ้ายาจนหมดขวดขณะที่เจ้ าตัวน้ อยกางปี กออกมา ไม่นานนักปี กของมันก็กางได้

อย่างเต็มที่และกระพือโดยไม่แสดงอาการเจ็บปวดออกมา

"แม่เจ้ า! เจ้ าตัวเล็กนี่ดคู ล้ ายมังกรแดง!" เซียวอวี๋ตกตะลึง

"โอ้ พระเจ้ า! มันคือลูกมังกรแดง! อา พระเจ้ าทรงเห็นความทุกข์และความทรมาณที่เราต้ อง

เผชิญ ดังนันท่
้ านจึงส่งสิ่งนี ้ลงมาเพื่อปลอบโยน!"

"เทพธิดาแห่งจันทรา! มันเป็ นมังกรจริงๆ?" ทิรันด้ ากล่าวออกมาเมื่อเห็นมันชัดตา เจ้ าอสูร

น้ อยนี ้ดูเหมือนจะเข้ าใจทิรันด้ าได้ มันร้ องออกมาขณะที่ขยับศีรษะ
"ใช่หรื อไม่?" เซียวอวี๋หนั ไปทางทิรันด้ า เขารู้สกึ วิงเวียนขณะที่ร่างกายสูบฉีดไปด้ วยความ
ตื่นเต้ น

"ใช่แล้ ว มันคือมังกร" ทิรันด้ าผงกศีรษะ

"วู้ววว~ มันคือมังกร! ฉันจะฝึ กมัน! ขุนมันให้ ตวั ใหญ่ยิ่งกว่าอะไร........แบบนี ้ใครจะกล้ าตอแย

เราอีกเนี่ย~ ฮ่าฮ่าฮ่า!" เซียวอวี๋หวั เราะออกมาเสียงดัง

ทุกๆคนคงรู้สกึ ตื่นเต้ นเมื่อพวกเขาได้ รับมังกร! อัศวินมังกรถูกกล่าวถึงอยู่แค่ในตํารา

ประวัติศาสตร์ เท่านัน้ เซียวอวี๋เชื่อว่า เขาเป็ นเพียงผู้เดียวในโลกนี ้ที่ครอบครองมังกร!

อย่างไรก็ตาม ทิรันด้ ายังคงกล่าวออกมาด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชา

"แต่เจ้ านี่ไม่ใช่มงั กรที่แท้ จริง มันเป็ นเพียง ยาลอง เท่านัน้ ท่านเคยพบเห็นมังกรแท้ จริงมีขนาด
เท่านี ้หรื อ?"

"ลูกครึ่งมังกร?" เซียวอวี๋เอียงศีรษะขณะมองทิรันด้ า

"มันคือสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดที่สืบทอดคุณสมบัติของมังกรมา แต่ไม่ใช่ทงหมดที ั้ ่จะ

แข็งแกร่งเช่นมังกรแท้ จริง พวกมันเป็ นสิ่งมีชีวิตที่พิเศษ" ทิรันด้ าอธิบายออกมา
เซียวอวี๋ผิดหวังไปครู่หนึง่ ทว่าเขาก็อ้ มุ ลูกมังกรแดงขึ ้นมากอด เขามีความฝั นที่จะเลี ้ยงสัตว์อสูร
น้ อยน่ารักเช่นนี ้ เซียวอวี๋ร้ ู สกึ ว่าเขาสามารถเข้ ากับได้ ดี สอนมัน พามันออกท่องเที่ยวไปทัว่ ยิ่ง
ไปกว่านันดู
้ เหมือนว่าเจ้ าตัวน้ อยนี ้จะฉลาดไม่เบา

เจ้ าหนูนี่ยงั ต้ องเรี ยนรู้อีกมาก แม้ ว่ามันจะพูดไม่ได้ แต่มนั ก็ยงั สามารถเข้ าใจคําพูดของเขา นี่ทํา
ให้ เขามีความสุขอย่างมาก

...............................

..............................

ล่วงเข้ าสู่ช่วงเย็นพวกเขาก็ออกจากพื ้นที่หนองบึงสู่พื ้นที่ปกติ พวกเขาพบเนินเขาแห้ งแล้ งลูก

หนึง่ พวกเขาจึงกางเต็นท์เพื่อค้ างแรมที่นี่ เซียวอวี๋ไม่ได้ สนใจเท่าใดนัก เนื่องจากเขามีรถม้ า
ขนาดใหญ่อยู่แล้ ว นอกจากนี ้พวกออร์ คยังไม่ชอบรถม้ าที่หรูหรา พวกมันชื่นชอบนอนที่เต็นท์
เบื ้องนอกมากกว่า ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ นอนอยุ่ในส่วนที่หนึง่ ร่วมกับแอนโทนีดาส ขณะทิรันด้ า ซีเห
วิน และเหล่าหญิงรับใช้ จะพักอยู่ในส่วนที่สอง

คนขับรถม้ าที่มาจากเผ่าเหล็กทมิฬนันเลื
้ อกที่จะนอนอยู่ใต้ ท้องรถม้ าด้ วยความผาสุข เซียวอวี๋
ได้ ช่วยเหลือทาสชาวเผ่าเหล็กทมิฬไว้ จํานวนมากจากค่ายของมาร์ คสั ในตอนแรกเขาตัดสินใจ
ที่จะใช้ แรงงานพวกเขา แต่ต่อมาเขาก็พบว่าพวกเขาเชี่ยวชาญในการเลี ้ยงดูม้า พวกเขาเป็ นชน
เผ่าพื ้นเมืองที่ถนัดในการดูแลสัตว์อสูร ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ มอบหมายหน้ าที่ในการเลี ้ยงดูม้าแก่
พวกเขา
เขาทราบว่ากองทหารม้ านันมี ้ บทบาทสําคัญในสงคราม ชาวเผ่าเหล็กทมิฬนันตั ้ งข้
้ อเรี ยกร้ อง
เพียงอาหารและเครื่ องนุ่งห่มเพื่อใช้ ในการดํารงชีวิต ดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ มอบหมายหน้ าที่ที่พวก
เขาถนัดและทําได้ ดีเพื่อให้ ผลลัพธ์ออกมายอดเยี่ยมที่สดุ

เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ให้ พวกออร์ คนําจระเข้ มาย่างกิน มือข้ างหนึง่ ของพวกมันใช้ ในการถือแก้ วไวน์
ขณะที่อีกข้ างฉีกเนื ้อจระเข้ ออกมากินด้ วยความชื่นอุรา

พ่อบ้ านโม่และทหารจากตระกูลหวังกําลังก้ มหน้ าก้ มตากินอาหารแห้ ง ขณะที่เซียวอวี๋ดื่มไวน์

และแทะกินเนื ้อย่างที่สดใหม่ แม้ ว่าอาหารแห้ งที่พวกเขาเตรี ยมมาจะไม่เลว ทว่าเมื่อเทียบกัน
แล้ วพวกเขาดูราวกับกลุ่มยาจก

"กลิ่นนี ้มัน!........ไม่ใช่ไวน์เฟิ งหรอกหรื อ? ทังอายุ ้ ยงั ไม่ตํ่ากว่าร้ อยปี ตัวล้ างผลาญ! เขากระทัง่
ดื่มไวน์ชนยอดอย่
ั้ างทิ ้งขว้ าง........สมเป็ นตัวล้ างผลาญ!"

พ่อบ้ านโม่มีความชํานาญในด้ านไวน์อย่างยิ่ง เขาสามารถแบ่งแยกประเภทและคุณภาพได้

เพียงดมกลิ่น เซียวอวี๋นําขวดไวน์ออกมาเปิ ดให้ พวกออร์ คดื่มกินอย่างอิ่มหนําสําราญ เขา
กระทัง่ รินให้ ลกู มังกรน้ อยชิมมันด้ วย มังกรน้ อยลองเลียไวน์ก่อนสะบัดตัวไปทัว่

"บัดซบ! เจ้ าจอมล้ างผลาญนี่! มันกลับให้ พวกออร์ คดื่มไวน์เฟิ งอายุร้อยปี ! อา สวรรค์ เพราะ
เหตุใดกัน? มันกระทัง่ ไม่ร้ ูด้วยซํ ้าว่าไวน์นี ้ยอดเยี่ยมเพียงใด!" พ่อบ้ านโม่รําพึงรํ าพันอย่างโกรธ
แค้ น
เขาไม่สามารถดื่มเหล้ าองุ่นที่อยู่ในมือได้ ลงหลังจากสูดดมกลิ่ยไวน์ของเซียวอวี๋เข้ าไป สิ่งที่อยู่
ในมือเปรี ยบได้ กบั นํ ้าเปล่าเมื่อเทียบกับไวน์ชนยอดอย่
ั้ างไวน์เฟิ งที่เซียวอวี๋และพวกออร์ คดื่มกิน
ราวกับเททิ ้ง

้ อบ้ านโม่ก็สงั เกตุเห็นอสูรน้ อยทีิ่อยู่ในอ้ อมแขนของเซียวอวี๋ นัน่ ! นัน่ ไม่ใช่มงั กรใน

หลังจากนันพ่
ตํานานหรื อ!?

อย่างไรก็ตาม แม้ ว่ามังกรจะอายุน้อยเพียงใด พวกมันก็ต้องมีขนาดไม่ตํ่ากว่า 2 - 3 เมตร จะ

เป็ นไปได้ อย่างไรที่ลกู มังกรจะมีขนาดเล็กถึงเพียงนี ้? ขนาดของมันเพียงแค่ 1 ฟุต ราวกับลูก
สุนขั ตัวหนึง่ เท่านัน้

"เอ๊ ะ มันไม่ใช่ลกู สุนขั ที่เขาอุ้มมันขึ ้นมาเมื่อกลางวันหรื อ? ลูกสุนขั นัน่ กลับเป็ นมังกร!?"

พ่อบ้ านโม่แทบจะเอาหัวพุง่ ชนรถม้ าให้ ร้ ูแล้ วรู้รอด มังกรไม่เคยปรากฏตัวมานานมากแล้ ว!
แม้ ว่ามันจะคล้ ายยาลอง แต่มนั กลับมีปีก! เขาจะสามารถทํากําไรได้ เท่าใดกันหากนํามัน
กลับไปยังตระกูลหวัง? พ่อบ้ านโม่มองไปยังเซียวอวี๋และพึมพําแผ่วเบา "ต้ องชิงมันมา......"

"น่าเสียดายที่เขาได้ มนั ไปก่อน........ทว่านี่ไม่อาจปล่อยวางได้ ........ข้าต้ องหาหนทางแย่งชิงมันมา"

พ่อบ้ านโม่พมึ พําขณะหรี่ ตาลง
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 63
BANK WUTTHIPHAN·16 กันยายน 2017

"ท่านลอร์ ด ออร์ คของท่านมีความกล้ าที่จะประลองกับข้ าหรื อไม่?" มีเสียงขัดจังหวะดังขึ ้น

ขณะที่เซียวอวี๋และพวกออร์ คกําลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน

เซียวอวี๋หรี่ ตาลงมองอัศวินผู้นนั ้ ชายผู้นนมีั ้ ตราสีทองของตระกูลหวังประดับอยู่บนอก ท่าทาง

ของเขาช่างดูหยิ่งยโสอย่างมาก ตามความเข้ าใจของเซียวอวี๋แล้ วนี่สมควรเป็ นหัวหน้ าอัศวิน ยิ่ง
ไปกว่านันความรู
้ ้ สกึ ของเซียวอวี๋ยงั บอกเขาว่า ชายผู้นี ้สมควรเป็ นผู้ฝึกยุทธ์ขนแรก
ั้ เมื่อเซียวอวี๋
ได้ มาถึงระดับที่ 10 แล้ วเขาก็มีความแข็งแกร่งไม่ได้ ด้อยไปกว่าผู้ฝึกยุทธ์ขนที ั ้ ่สองของโลกนี ้ จึง
เป็ นเรื่ องปกติที่เซียวอวี๋จะสามารถคาดคะเนระดับฝี มือของเขาออก

"เจ้ าต้ องการที่จะต่อสู้กบั ออร์ คองค์รักษ์ ของข้ า?" เซียวอวี๋หยีตาลงยื่นแก้ วไวน์ให้ คนขับรถม้ า
เผ่าเหล็กทมิฬ พ่อบ้ านโม่เกือบจะคลัง่ ใจตายเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋มอบไวน์ชนเลิ ั ้ ศให้ ทาสชันตํ
้ ่า

"นัน่ เป็ นไวน์ไซปรัสอายุ 300 ปี ! เจ้ าหนุ่มนี่จะล้ างผลาญเกินไปแล้ ว! เขากระทัง่ มอบไวน์

ให้ กบั ทาส........"

"ขอรับ นามของข้ าคือ ทารี ค หัวหน้ าหน่วยอัศวิน ข้ าต้ องการที่จะท้ าทายหนึง่ ในออร์ คของท่าน
เพื่อดูว่าพวกมันมีคําสามารถดังที่เล่าลือกันหรื อไม่" ทารี คกวาดมองเหล่าออร์ คด้ วยแววตาดูถกู
และเหยียดหยาม
เซียวอวี๋ยิ ้มมุมปากก่อนจะกล่าว "เอาสิ เจ้ าช่างกล้ าหาญที่กล้ าท้ าทายองค์รักษ์ ของข้ า ข้ ายินดีที่
จะชมการต่อสู้ระหว่างเจ้ าและองค์รักษ์ ของข้ า"

เซียวอวี๋ไม่มีความคิดที่จะส่งกรอมออกไปเพียงเพื่อจัดการผู้ฝึกยุทธ์ขนแรก
ั้

เหล่าออร์ คนันล้ ้ วนอยู่ในระดับที่ 6 พวกมันแข็งแกร่ งเพียงพอที่จะจัดการกับผู้ฝึกยุทธ์ขนแรกทัั้ ว้

ไป ยกเว้ นว่าคนผู้นนจะมี ั ้ ความสามารถพิเศษพิสดารเท่านัน้ แต่เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ว่าชายที่เบื ้องหน้ า
นี ้ไม่ได้ มีอะไรที่พเิ ศษ เขาคิดว่านี่ถือเป็ นการฝึ กฝนให้ กับออร์ คดังนันเขาจึ
้ งไม่ได้ ปฏิเสธข้ อเสนอ
ดังกล่าว

เป็ นประสบการณ์ที่ดีที่จะได้ ชมออร์ คที่พงึ่ พาพละกําลังต่อกรกับผู้ฝึกยุทธ์ ผู้บ่มเพาะพลังปราณ

นี่เป็ นสิ่งที่เซียวอวี๋คิดว่าคุ้มค่าที่จะศึกษาเอาไว้ เขาคิดว่าพวกออร์ คสามารถต่อกรกับผู้ฝึกยุทธ์
โดยไม่จําเป้นต้ องเกรงกลัวใดๆหากพวกมันมีระดับที่สงู กว่า

"นายท่าน ข้ าขออาสา" อสูรหนึง่ ลุกขึ ้นมาขณะเหวี่ยงเนื ้อจระเข้ ย่างทิ ้งไป พร้ อมกับหยิบขวาน
ขนาดยักษ์ ขึ ้นมา

"อสูรหนึง่ ระวังให้ ดี อย่าได้ พลังมื

้ อทําร้ ายผู้ใด จะอย่างไรวันนี ้พวกเราล้ วนเป็ นคนคุ้นเคย"
เซียวอวี๋กล่าวเสียดสีออกมา

"วางใจเถิดนายท่าน ข้ าจะระวังไม่พลังมื
้ อฆ่าเขา อย่างมากข้ าจะตีก้นเขาสักหลายครัง้ " อสูร
หนึง่ ตอบกลับมา
อสูรหนึง่ คือนักรบออร์ คที่แข็งแกร่งที่สดุ ของเซียวอวี๋ มันเป็ นตัวแรกที่ถกู อัญเชิญออกมา ทังยั
้ ง
เป็ นตัวที่มีสติปัญญาสูงส่งที่สดุ ในหมู่นกั รบออร์ ค นอกจากนี ้มันยังได้ รับการสัง่ สอนเทคนิคและ
ความเจ้ าเล่ห์มาจากเซียวอวี๋โดยตรง

[ศิษย์สายตรง ถ้ าตามกําลังภายในทัว่ ไปก็ศิษย์หลัก 555]

"ช่างโอหัง! เหตุใดพวกออร์ คจึงถูกเข่นฆ่าจนสิ ้นหากพวกเจ้ าแข็งแกร่งดังเช่นคําคุย? พวกเจ้ าก็

เป็ นเพียงกลุ่มสัตว์ชนตํ
ั ้ ่าที่ไม่ร้ ูอะไรนอกจากคุยโตโอ้ อวด!" ทารี คแค่นเสียงขณะจ้ องมองไปยัง
อสูรหนึง่ เขาสัน่ ระริกด้ วยความโมโห

เซียวอวี๋ขี ้เกียจเกินไปที่จะสะกิดบอกอัศวินผู้หยิ่งยโสนันว่้ า ไม่กี่ร้อยปี มานี ้ราชวงศ์พยัคฆ์คํารน

แทบจะไม่มีสงครามครัง้ ใหญ่ใดๆ ด้ วยเหตุนี ้พวกอัศวินส่วนใหญ่จงึ เป็ นเพียงชื่อเรี ยกเท่านัน้
ทว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาล้ วนไม่ค่คู วรกับนามของมัน ช่างปะไร เขาไม่ได้ ใส่ใจมันมากนัก
ดังนันเขาจึ
้ งป้อนเนื ้อจระเข้ ย่างให้ กบั ลูกมังกรและเอนตัวลงพร้ อมจะรับชมความสนุกแล้ ว

อย่างไรก็ตาม ทารี คหันมาทางเซียวอวี๋ "ท่านลอร์ ด ใยเราไม่เพิม่ สีสนั ให้ กบั การต่อสู้นี ้เสียหน่อย
เล่า?"

เซียวอวี๋เข้ าใจความหมายที่ทารี คต้ องการจะสื่อ "อา เช่นนันเจ้

้ าต้ องการที่จะเดิมพัน........สิ่งที่เจ้ า
ต้ องการเดิมพันคือ?"

ทารี คลดสายตาลงจ้ องมองลูกมังกรที่อยู่ในอ้ อมอกของเซียวอวี๋ขณะกําลังแทะกินเนื ้อจระเข้

อย่างเป็ นสุข "สิ่งนัน!"
้
เซียวอวี๋ที่กําลังจะเอาชิ ้นเนื ้อจระเข้ ย่างเข้ าปากกลับหยุดชะงักลง เขาหรี่ ตาลงขณะที่เห็นทารี ค
และพ่อบ้ านโม่แอบส่งสายตาให้ แก่กนั เขาเข้ าใจเรื่ องราวในทันที

"อา เจ้ าต้ องการลูกมังกรของข้ า?" เซียวอวี๋กล่าวอย่างเชื่องช้ าขณะที่ประกายเย็นชาปรากฏ

ขึ ้นวูบหนึง่ "แล้ วสิ่งที่เจ้ าจะเอามาเดิมพันเล่า?"

ทารี คหันไปมองพ่อบ้ านโม่ผ้ ซู งึ่ ส่งเขาออกมาเริ่ มเรื่ องราวนี ้ พ่อบ้ านโม่สงั่ ให้ เขาเริ่มการประลอง
ขึ ้นและเรี ยกร้ องลูกมังกรเป็ นสิ่งเดิมพัน ทว่าเขากลับไม่ได้ บอกว่าจะใช้ สิ่งใดลงเดิมพันในฝั่ งของ
เขา

อย่างไรก็ตาม การเดิมพันครัง้ นี ้กําลังจะเกิดขึ ้นและอีกฝ่ ายก็ส่งลูกมังกรลงเดิมพัน เช่นนันแล้

้ ว
สิ่งของของฝ่ ายเขาก็สมควรมีเป็ นของมูลค่าสูงเช่นกัน

เซียวอวี๋แค่นเสียงขณะมองดูทารี คหันไปหาพ่อบ้ านโม่อย่างกระอักกระอ่วน "เจ้ าต้ องการสิ่งเดิม

พันโดยไม่วางสิ่งเดิมพัน? ข้ าพร้ อมที่เดิมพันชีวิตของข้ าลงไปหากว่าเจ้ ามีสิ่งของที่มีมลู ค่ามาก
พอ! เจ้ าคิดว่าสามารถเล่นเดิมพันโดยเปล่าได้ หรื อ? นี่หรื อคือสิ่งที่เจ้ าเรี ยกมันว่าเกียรติยศของ
อัศวิน?"

พ่อบ้ านโม่ลกุ ขึ ้นยืนและก้ าวออกมา "ท่านลอร์ ดกล่าวถูกต้ อง ข้ าได้ ยินมาว่าท่านลอร์ ดชื่นชอบ

การเดิมพันยิ่ง ทังยั้ งเคยใช้ ชีวิตอยู่ในบ่อนที่อาณาจักรเว่ย ข้ าขอเสนอสร้ อยคอมนตราเป็ น
อย่างไร ข้ าเชื่อว่าท่านลอร์ ดสามารถรู้คณ ุ ค่าของสมบัติชิ ้นนี ้........" ในเวลาเดียวกัน พ่อบ้ านโม่ก็
ล้ วงเอากล่องไม้ ออกมาและเปิ ดมันขึ ้นโชว์ สร้ อยคอสีนํ ้าเงินที่ราวกับนํ ้าแข็งเริ่มเปล่งประกาย
ออกมา ดวงตาของแอนโทนีดาสแทบจะถลนออกจากเบ้ าเมื่อมองเห็นของชิ ้นนี ้
สิ่งของเวทย์มนต์เช่นนี ้มีความสําคัญอย่างมากต่อผู้ใช้ มนตราดังเช่นบรั่นดีหรื อแอลกอฮอล์
หญิงงามเปลื ้องผ้ าหรื อกองภูเขาเหรี ยญทอง

เซียวอวี๋กลายเป็ นตกตะลึงขณะที่เขาไม่เคยคาดฝั นมาก่อน เขาไม่คิดว่าพ่อบ้ านโม่จะนําสิ่งนี ้

ออกมา

"ท่านลอร์ ดของข้ าส่งข้ าไปยังแลนเชสเตอร์ แหล่งประมูลที่ใหญ่ที่สดุ เพื่อจัดซื ้อสิ่งนี ้โดยเฉพาะ

มูลค่าของสร้ อยคอเส้ นนี ้คือ 50,000 เหรี ยญทอง" พ่อบ้ านโม่ทราบว่านี่เป็ นสิ่งของที่ผ้ คู น
ทัว่ ไปไม่อาจครอบครอง

บิดาของซีเหวินสามารถมีชยั เหนือผู้ใช้ มนตราขันที

้ ่สามได้ อีกทังเขายั
้ งใช้ จ่ายออกไปอย่างมาก
เพื่อให้ แน่ใจว่าผู้ใช้ มนตราจะอยู่รับใช้ เขา

ผู้ใช้ มนตราในขันที
้ ่สามนันเปรี
้ ยบเสมือนกองทัพจรวดมิสไซส์ในโลกเก่าของเซียวอวี๋ ยามปกติ
แล้ วพ่อบ้ านโม่ย่อมไม่หยิบมันออกมาเผยโฉมแก่ผ้ ใู ด ทว่าลูกมังกรตัวนี ้กลับดึงดูดความสนใจ
ของเขา เขาจะได้ รับรางวัลอย่างงามจากลอร์ ดแห่งตระกูลหวังตราบใดที่เขาประสบความสําเร็จ
ในการนําลูกมังกรกลับไปมอบให้ กบั ลอร์ ด

พ่อบ้ านโม่เชื่อว่าแม้ จะเป็ นท่านลอร์ ดของเขาก็ตาม เขาจะต้ องเอามันออกมาเดิมพันในครัง้ นี ้

อย่างแน่นอนหากว่าเขาอยู่ที่นี่
เซียวอวี๋เลิกคิ ้วขึ ้นขณะจ้ องมองไปยังสร้ อยคอเส้ นนัน้ เขาทราบดีว่าไม่มีผ้ ูใดจะเอาสิ่งของเช่นนี ้
ออกมาโดยง่าย นี่หมายความว่าพ่อบ้ านโม่มนั่ ใจในชัยชนะของฝ่ ายเขาอย่างมากจึงนํามัน
ออกมา มิฉะนันแล้ ้ ว เขาจะอธิบายกับบิดาของซีเหวินอย่างไรเมื่อกลับไป?

"เช่นนันเป็
้ นว่าเจ้ าจะใช้ ของสิ่งนี ้ในการเดิมพันการต่อสู้ระหว่างองค์รักษ์ ของข้ าและอัศวินของ
เจ้ า?"

"ถูกแล้ ว ไม่สิ! นี่เป็ นการเดิมพันครัง้ ใหญ่ อา......พวกเราจําต้ องขยายขนาดการต่อสู้เสียหน่อย

เป็ นไร มันไม่ค้ มุ ค่าที่จะนําสิ่งนี ้มาเดิมนั ในการต่อสู้เล็กน้ อย"

พ่อบ้ านโม่ปิดกล่องไม้ ลงและกล่าวออกมาอย่างเจ้ าเล่ห์

เซียวอวี๋ก่นด่าสาปแช่งเขาอยู่ภายในใจ "จิ ้งจอกเฒ่า ช่างเจ้ าเล่ห์นกั ......"

"เช่นนันพ่
้ อบ้ านโม่มีความเห็นอย่างไร?"

พ่อบ้ านโม่ยิ ้มออกมาขณะจ้ องมองไปยังเหล่าออร์ ค "ข้ าเคยได้ ยินเกี่ยวกับความกล้ าหาญของ

พวกนักรบออร์ คยามอยู่ในสนามรบ เล่าลือกันว่านักรบออร์ คเพียงหนึง่ ตนสามารถใช้ หนึง่
ต้ านทานสิบ ข้ าต้ องการจะชมว่าออร์ คองค์รักษ์ ของท่านลอร์ ดจะสมคําที่เขาลํ่าลือกันหรื อไม่ อา
อา แน่นอน ข้ าจะไม่ให้ อศั วินของข้ าใช้ ม้า พวกเขาจะต่อสู้ในฐานะทหารราบ ท่านคิดเห็น
อย่างไร? ท่านจะเดิมพันหรื อไม่? ออร์ คทัง้ 11 ตนของท่านจะสามารถต้ านทาน 100 อัศวิน
ได้ หรื อไม่?"
"นี่ไม่เรี ยกว่าการข่มเหงหรื อ? มันต้ องการจะใช้ ทหารชันยอด
้ 100 นายเพื่อสู้กบั ออร์ ค 11
ตน? ออร์ คนักรบแน่นอนว่ากล้ าหาญ ทว่าตํานานที่เจ้ าเฒ่านี่อ้างถึงมันขึ ้นอยู่กบั หลายปั จจัย
และรูปขบวน ยุทธศาตร์ ผู้บญ ั ชาการและอื่นๆ มีหลายสิ่งที่จะเป็ นตัวตัดสินในชัยชนะหรื อความ
พ่ายแพ้ ........"

เซียวอวี๋คํานวณขึ ้นในใจขณะที่ค่อยๆยกยิ ้มเย็น ท้ ายที่สดุ เขาก็ผงกศีรษะ "พ่อบ้ านโม่ดเู หมือน

จะสนใจที่จะทราบความแข็งแกร่งของเหล่าองค์รักษ์ ข้า เช่นนันข้ ้ าจะแสดงให้ เห็นเอง......"

"เซียวอวี๋........เหตุใดเจ้ าจึงตกลง? ตระกูลหวังก็คือตระกูลของข้ าเช่นกัน การต่อสู้ในครัง้ นี ้จะ

ทําลายความสัมพันธ์ของสองตระกูล" ซีเหวินที่นงั่ กินของว่างกับทิรันด้ าอยู่ด้านข้ างโพล่งออกมา

เซียวอวี๋หวั เราะ "ไม่จําเป็ นต้ องกังวลหรอกพี่สะใภ้ เหล่าออร์ คจะยังมื

้ อละเว้ นชีวิตของพวกมัน"

เซียวอวี๋ทราบว่าซีเหวินกําลังกังวลว่าพวกออร์ คทัง้ 10 และกรอมจะไม่สามารถเอาชนะในศึก

ครัง้ นี ้ได้

พวกเขาเคยใช้ กําแพงเมืองในการเอาชนะศึกสงคราม ทว่าที่นี่ พวกเขากลับไม่ได้ มีชยั ภูมิสงู

เช่นนัน้

พวกอัศวินสามารถก่อตังรู้ ปขบวนที่จะทําให้ เหล่าออร์ คไม่สามารถเอาชนะได้

ซีเหวินลูบหัวลูกมังกร นางไม่ต้องการที่จะสูญเสียสิ่งมีชีวิตน่ารักเช่นนี ้ให้ กบั ตระกูลหวัง

พ่อบ้ านโม่เองก็กล่าวออกมาเช่นกัน "ถูกแล้ ว คุณหนูสี่อย่าได้ เป็ นกังวล พวกเราจะไม่ทําร้ าย
พวกมัน"

เซียวอวี๋มองเห็นรอยยิ ้มที่ชวั่ ร้ ายปรากฏอยู่บนใบหน้ าของพ่อบ้ านโม่ สมเป็ นจิ ้งจอกเฒ่าที่อยู่มา

หลายสิบปี

"เมื่อเป็ นเช่นนี ้ พวกเรามาเริ่มกันเถอะ!" เซียวอวี๋มองไปยังกรอมที่เป็ นไพ่ใบใหญ่ที่สดุ ของเขา

กรอมนันอยู้ ่ในระดับที่ 13 อีกทังทั ้ กษะพายุคลัง่ ยังอยู่ในระดับที่ 2......

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 64

BANK WUTTHIPHAN·16 กันยายน 2017

พ่อบ้ านโม่ยิ ้มเยาะอยู่ในใจขณะมองไปยังเซียวอวี๋อย่างมีความสุขที่เขาตอบรับการเดิมพันครัง้ นี ้

"มันกลับหลงลืมการล้ มตายของพวกออร์ คไปแล้ วหรื อ? โชคดีจริงๆที่ได้ นําสมบัติวิเศษชิ ้นนี ้มา

ด้ วย หากเผชิญกับกองโจรระหว่างทางล่ะก็..........ไม่คิดเลยว่าจะต้ องนํามันออกมาที่นี่........" บ่อบ้ าน
โม่ครุ่นคิดอยู่ภายในใจ

มีความรู้สกึ ที่ไม่ดีหมุนวนอยู่ภายในใจของเซียวอวี๋ยามเมื่อมองเห็นประกายตาของพ่อบ้ านโม่

มีหวั หน้ าหน่วยบางคนเริ่ มส่งเสียงตะโกนเพื่อปลุกกระตุ้นเหล่าอัศวิน พวกมันปรึกษาหารื อกัน

เรื่ องยุทธ์วิธีที่จะใช้ ขณะที่เซียวอวี๋เรี ยกพวกออร์ คมากล่าวไม่กี่คํา
"กรอม จงทําลายรูปขบวนของพวกมันโดยเร็วที่สดุ ไม่อาจให้ พวกมันจัดตังแถวหรื
้ อขบวนใดๆ
ได้ เด็ดขาด ไป ลงมือทุบตีสนุ ขั เหล่านัน!"
้

เซียวอวี๋เริ่มต้ นอธิบายกลยุทธ์ออกมาอย่างช้ าๆ

โดยธรรมชาติพวกออร์ คเป็ นสิ่งมีชีวิตที่กล้ าหาญและซื่อสัตย์อย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋

ค่อยๆหล่อหลอมพวกมันให้ กลายเป็ นเจ้ าเล่ห์ เซียวอวี๋จะมอบรางวัลให้ กบั ออร์ คที่เจ้ าเล่ห์ที่สดุ

เขาต้ องการที่เปลี่ยนเหล่าออร์ คให้ กลายเป็ นอันธพาล เขาเชื่อว่าด้ วยการพึง่ พาเพียงพละกําลัง

และความแข็งแกร่งของเหล่าออร์ คนันไม่ ้ เพียงพอที่จะจัดการกับผู้ฝึกยุทธ์ อย่างไรก็ตามหาก
พวกมันใช่เลห์กลและวิธีการอันตํ่าช้ าเข้ าช่วยก็จะไม่มีผ้ ใู ดจะต่อกรกับพวกมันได้

"ท่านลอร์ ด นังหนูเหล่านันพร้
้ อมจะสู้แล้ วหรื อไม่?" ทารี คยืนอยู่เบื ้องหน้ าเซียวอวี๋และยิ ้ม
อย่างมัน่ ใจ

เซียวอวี๋ตอบกลับ "หึหึ ไม่นานพวกเจ้ าจะได้ ร้ ูเอง"

ทังสองฝ่
้ ายเคลื่อนตัวออกห่างจากกันและหยุดลงเมื่อได้ ระยะ

อัศวินของตระกูลหวังสวมใส่ชดุ เกราะ กระชับโล่และดาบ พวกมันจัดเรี ยงแถวอย่างเป็ นระเบียบ

ในเวลาไม่ถงึ 10 วินาที มันดูสมบูรณ์แบบไม่ว่าจะมองจากมุมใด อย่างไรก็ตาม รูปขบวน
ดังกล่าวยังไม่เพียงพอที่จะต้ านรับพวกออร์ คได้ พวกออร์ คกระทัง่ สังหารไพร่ พลเกราะหนัก
มาแล้ ว ไม่ต้องการถึงพวกอัศวินเบื ้องหน้ าที่จดั อยู่ในทัพม้ าเกราะเบา

เซียวอวี๋หรี่ ตาลงและจิบไวน์ขณะเอนพิงอยู่บนเก้ าอี ้ขนาดใหญ่ มีลกู มังกรตัวน้ อยหมอบอยู่บน

ไหล่ของเขา

เซียวอวี๋ทราบว่าพ่อบ้ านโม่จะไม่ยินยอมทําสงครามแน่หากรู้ว่าพวกเขาจะจัดตังรู้ ปขบวนง่ายๆ

ขึ ้นมาเช่นนี ้ มันไม่ค่คู วรที่พอ่ บ้ านโม่จะนําสิ่งมีค่าเช่นนันเองมาวางเดิ
้ มพัน อย่างไรก็ตาม
เซียวอวี๋เชื่อใจกรอมและเหล่าออร์ คอีก 10 ตนที่อยู่ในระดับที่ 6 เขาเชื่อใจเหล่า
ผู้ใต้ บงั คับบัญชาของเขา

"ท่านลอร์ ด เริ่มเลยหรื อไม่?"

เซียวอวี๋โบกมือ "เริ่ มได้ "

กรอมและเหล่าออร์ คยังไม่ทนั ได้ บกุ ออกไปยามเมื่อแสงสีทองระเบิดออกมาและห่อหุ้มร่างของ

อัศวินทังหมดของตระกู
้ ลหวังเอาไว้ แสงสีทองก่อเกิดเป็ นโซ่ที่มดั รวมพวกอัศวินทังหมดเข้
้ าไว้
ด้ วยกัน โซ่ที่เรื องแสงมัดรวมพวกมันเอาไว้ ก่อเป็ นรู ปขบวนที่ไม่มีทางถูกทําลายขึ ้นมา โซ่เส้ นนี ้
ราวกับถักทอขึ ้นมาจากของเหลวมากกว่าจะเป็ นโลหะปกติ

"บัดซบ! คัมภีร์เวทย์! พ่อบ้ านโม่เจ้ ากําลังคดโกงข้ าหรื อ? ผู้ใดกล่าวว่าสามารถใช้ คมั ภีร์เวทย์

ในการต่อสู้ได้ ?" เซียวอวี๋ลกุ ขึ ้นยืนและก่นด่าพ่อบ้ านโม่
เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าพ่อบ้ านโม่จะทําตัวน่ารังเกียจถึงเพียงนี ้

พ่อบ้ านโม่ไม่ได้ มีโทสะ ตรงกันข้ าม มีรอยยิ ้มหยิ่งทะนงปรากฏอยู่บนใบหน้ าของจิ ้งจอกเฒ่า

"ท่านลอร์ ด โปรดอย่าได้ ใช้ ถ้อยคําหยาบคาย มันคือการประลอง และมันก็ไม่มีผ้ ใู ดกล่าวว่าห้ าม
ใช้ คมั ภีร์เวทย์ ท่านคิดว่าพวกอัศวินสามารถต่อกรกับออร์ คได้ หรื อ? ผู้ใช้ มนตราได้ คดิ ค้ นคัมภีร์
เวทยืขึ ้นมาเพื่อทําให้ พวกเขาสามารถต่อกรกับศัตรูได้ ! นี่เป็ นส่วนหนึง่ ของพลังความคิดและ
เวทย์มนต์ของมนุษยชาติ! นี่คือการต่อสู้ระหว่างมนุษย์กบั ออร์ ค หากว่าพวกออร์ คมี
สิ่งประดิษฐ์ เช่นกัน ใยไม่นําออกมาใช้ เล่า?"

พ่อบ้ านโม่หวั เราะอย่างเบิกบานขณะที่เขาคิดว่าเทพธิดาให้ แห่งชัยชนะได้ มายืนอยู่ฝั่งเขาแล้ ว

"ดีมากกก! เป็ นเฒ่าสารเลวที่กล้ าเล่นลวดลายกับข้ า........จงเบิกตารอดูว่าข้ าจะจัดการอย่างไร!

กรอมและเหล่าออร์ ค พวกเจ้ าสามารถใช้ นํ ้ายาเสริ มความคล่องตัวและนํ ้ายาเสริมกําลังได้
เต็มที่!"

เซียวอวี๋ได้ พกพานํ ้ายาเสริมความคล่องตัวและนํ ้ายาเสริมกําลังมาจํานวนมากเพื่อเผื่อเอาไว้ ใช้

ในกรณีฉกุ เฉิน ออร์ คแต่ละตนจะพกพานํ ้ายาเสริมความคล่องตัวและนํ ้ายาเสริมกําลังอย่างละ
10 ขวด

กรอมและเหล่าออร์ คล้ วงขวดขนาดเล็กออกมาจากชุดเกราะและกรอกมันเข้ าปาก

เหล่าออร์ คต่างโกรธเกรี ย้ วกับวิธีการที่น่ารังเกียจของมนุษย์ที่เบื ้องหน้ า พวกมันไม่สนใจว่าพวก

มนุษย์จะเล่นตามเกมหรื อไม่ อย่างไรก็ตาม วิธีการดังกล่าวเป็ นการดูถกู บรรพบุรุษของพวก
มนุษย์เอง
"โจมตีได้ !" พ่อบ้ านโม่ตะโกนสัง่ การ เขารู้สกึ ว่ามีบางอย่างผิดปกติยามเมื่อเห็นพวกออร์ คดื่ม
นํ ้ายาแปลกประหลาดเข้ าไป 2 ขวด

เขาได้ ยินมาว่า นํ ้ายาเสริ มกําลัง นํ ้ายาเสริมความคล่องตัว นํ ้ายาฟื น้ ฟู และนํ ้ายามานามีอยู่

เพียงแต่ในตํานาน พวกมันมีอยู่แค่เพียงในตํานานเท่านัน้ แน่นอนว่าเจ้ าเด็กน้ อยที่เบื ้องหน้ านี่
กําลังคุยโตโอ้ อวด! พ่อบ้ านโม่เชื่อว่ามันคือการตบตา! แม้ กระนันก็ ้ ตาม คัมภีร์โซ่ตรวนนี ้ไม่
สามารถแตกหักได้ แม้ ว่าพวกมันจะดื่มยากระตุ้นเข้ าไปก็ตาม! สุดท้ ายพวกมันก็ยงั ต้ องพ่ายแพ้ !

พ่อบ้ านโม่ทราบว่า มนุษย์ย่อมพึง่ พาคัมภีร์โซ่ตรวนของนิกายแสงศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถสร้ าง

ความทุกข์ทรมาณให้ กบั พวกออร์ คในอดีตได้ พวกออร์ คไม่สามารถทําลายมันได้ ลงเมื่อคัมภีร์นี ้
ถูกใช้ กบั ทัพทหารราบเกราะหนัก ซึง่ หากว่าพวกมันไม่สามารถทําลายรูปขบวนได้ ล่ะก็ เช่นนัน้
พวกมันก็ทําได้ เพียงงอมือรอรับความตาย

"บุกกก!' ทารี คตะโกนสัง่ การขณะที่ทงขบวนเคลื

ั้ ่อนที่ไปด้ านหน้ าพร้ อมกับยกโล่ขึ ้นมา

โล่ถกู ห่อหุ้มเอาไว้ ด้วยแสง นัน่ ทําให้ มนั ดูเหมือนกําแพงที่ยากจะพังทลาย

ฮ๊ ากกกกก!

กรอมและพวกออร์ คคํารามออกมาขณะที่โถมออกไปเบื ้องหน้ า

ทังสองฝ่
้ ายอยู่ห่างกันราว 50 ก้ าว
กรอมลอยตัวขึ ้นขณะอยู่ห่างจากรูปขบวนราว 4 - 5 เมตร

เขาใช้ ทกั ษะตีฝ่าพุง่ ลงไปกลางรูปขบวน

พายุคลัง่ ~~

ร่างกายของกรอมเริ่ มหมุนวนขณะที่กระชับด้ ามดาบในมือเอาไว้ แน่น..........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 65

BANK WUTTHIPHAN·16 กันยายน 2017

พวกอัศวินคิดว่าพวกออร์ คจะโจมตีเข้ าใส่ด้วยพละกําลังอันเหนือมนุษย์ อย่างไรก็ตาม การ

กระโดดของกรอมกลับเหนือความคาดหมายของพวกมัน

ไม่ใช่ว่าพวกออร์ ครู้จกั แต่เพียงการใช้ กําลังอย่างป่ าเถื่อนงันหรื

้ อ? ตังแต่
้ เมื่อใดกันที่พวกมัน
เรี ยนรู้การใช้ กระบวนท่า? ทักษะเหล่านี ้สมควรเป็ นของมนุษย์!

ใบหน้ าของพ่อบ้ านแข็งค้ างยามเห็นฉากดังกล่าว คัมภีร์โซ่ตรวนเป็ นไอเท็มเวทย์มนต์ที่ทรงพลัง

ที่จะทําให้ รูปขบวนของทหารราบสามารถต้ านทานการโจมตีจากพวกออร์ คได้ อย่างไรก็ตาม
มันยากที่จะคาดเดาได้ ถึงการโจมตีเช่นนี ้
กรอมอยู่ในระดับที่ 13 แต่หลังจากที่เขาได้ ดื่มนํ ้ายาเสริมความคล่องตัวและพละกําลังเข้ าไป
ความแข็งแกร่งทางด้ านร่ างกายของเขาก็เกือบจะเทียบเท่ากับระดับ 16 ดังนันพายุ
้ คลัง่ ที่
กรอมใช้ ออกในตอนนี ้จึงทรงอํานาจยิ่งกว่าครัง้ ไหน

เคร้ ง~ เคร้ ง~

กรอมเจาะเข้ าไปกลางรูปขบวนขณะใช้ ออกด้ วยพายุคลัง่ ส่วนที่ดีที่สดุ ของรูปขบวนก็คือ การ

จัดเรี ยง ทว่าการหลบหนีในตอนนี ้นันเป็
้ นเรื่ องที่เป็ นไปไม่ได้ พวกอัศวินต่างเบียดเสียดกันอยู่
หากว่าพวกเขาต้ องการจะขยับตัว เช่นนันก็้ หมายความว่าพวกเขาจะต้ องชนปะทะกับพวกพ้ อง
คนอื่นๆ และมันจะจบลงด้ วยความโกลาหล

เสียงโลหะเสียดสีกนั ดังสะท้ อนออกมา กรอมค่อยๆแหวกรูปขบวนจากตรงกลางออกไป

ด้ านหน้ า ระยะเวลาทักษะของพายุคลัง่ ในระดับที่ 2 ยังมีไม่มาก มันกินเวลาเพียงไม่กี่วินาที

อย่างไรก็ตาม อานุภาพของมันก็เพียงพอที่จะทําให้ อศั วินสูญเสียตําแหน่งที่ด้านใน อัศวิน

กระจัดกระจายกันออกไปทัว่ ทิศราวกับดอกไม้ ที่เบ่งบาน

ทว่า คัมภีร์โซ่ตรวนนี ้ก็แข็งแกร่งอย่างมาก แม้ ว่ากรอมจะโจมตีจากข้ างในแต่มนั ก็ยงั ไม่เพียง

พอที่จะทําลายรูปขบวนทังหมดลง ้ ส่วนอื่นๆที่การโจมตีของกรอมส่งไปไม่ถึงยังคงจัดเรี ยงอย่าง
เป็ นระเบียบ

ในเวลานี ้เอง พวกออร์ คก็โถมเข้ ามาถึงหน้ ารูปขบวน พวกมันเริ่มเหวี่ยงขวานในมือเข้ าใส่เหล่า

อัศวิน
โครม! เคร้ งง!

เหล่าอัศวินของตระกูลยกโล่ขึ ้นต้ านทานการโถมโจมตีจากพวกออร์ ค ความแข็งแกร่งของคัมภีร์

โซ่สะท้ อนออกมาผ่านการป้องกันของพวกมัน หากปราศจากคัมภีร์โซ่ที่ช่วยเสริมแล้ ว อัศวินใน
แถวที่หนึง่ คงไม่แคล้ วล้ มลงไปกองอยู่ที่พื ้น

อย่างไรก็ตาม คัมภีร์โซ่ได้ ช่วยคํ ้ายันอัศวินแนวหน้ าเอาไว้ และทําให้ พวกออร์ คไม่สามารถเจาะ

ทะลวงแนวป้องกันเข้ ามาได้

เหล่าอัศวินในแถวที่หนึง่ รู้ ท่อนแขนชาด้ าน ความแข็งแกร่งที่โถมเข้ ามาของพวกออร์ คช่างน่า

หวาดหวัน่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถต้ านยันเอาไว้ ได้ นี่แสดงให้ เห็นถึงอานุภาพของคัมภีร์
โซ่ พวกมันมีความมัน่ ใจอย่างเต็มที่จะเอาชนะในศึกครัง้ นี ้

การโจมตีระลอกแรกของพวกออร์ คไม่ประสบผล

ใบหน้ าของพ่อบ้ านโม่เปลี่ยนเป็ นมีความสุขขณะคิดว่าเม็ดเงินที่จ่ายออกไปเพื่อซื ้อคัมภีร์นี ้มา

ล้ วนคุ้มค่าอย่างยิ่ง คัมภีร์โซ่มีบทบาทสําคัญในสถานการณ์ตอนนี ้ กรอมนันเข้
้ าไปใจกลางรูป
ขบวนแต่มนั ก็ยงั ยากที่จะทําลายรูปขบวนขนาดใหญ่ที่ประกอบด้ วยอัศวิน 100 นาย

ยิ่งไปกว่านันเหล่
้ าอัศวินยังต้ องพึง่ พาคัมภีร์โซ่ในการต้ านทานการโจมตีจากกรอม ในตอนนี ้
สภาวะเริ่มพลิกกลับมาที่ฝั่งเขาแล้ ว
อย่างไรก็ตาม ฉากที่ปรากฏถัดมาทําให้ พอ่ บ้ านโม่ตกตะลึงจนอ้ าปากค้ างจนแทบถึงพื ้น

เขาเห็นว่าพวกออร์ คที่ไม่ประสบผลในการใช้ ขวานโจมตี ดังนันพวกมั

้ นจึงยกเท้ าขึ ้นถีบใส่โล่

อ๊ าาา โอ๊ ยยย

เสียงกรี ดร้ องอย่างเจ็บปวดดังออกมาจากอัศวินที่แถวหน้ า ฝ่ าเท้ าของพวกออร์ คนันทรงพลั

้ ง
ขนาดไหนน่ะรึ? พวกมันสามารถโค่นล้ มต้ นไม้ หนาเตอะได้ เพียงเท้ าเดียว! ยิ่งไปกว่านันยั
้ งมีผล
จากนํ ้ายาทังสองชนิ
้ ดที่ดื่มเข้ าไปอีก!

หน้ าที่ของคัมภีร์โซ่คือเป็ นเสริมความแข็งแกร่งให้ กบั โล่ซงึ่ อยู่ส่วนบนของร่างกายพวกอัศวิน ซึง่

มันจะกลายเป็ นอ่อนแออย่างมากหากโจมตีเข้ าใส่ร่างกายส่วนอื่นๆ

พวกอัศวินในแถวแรกไม่ได้ ร้ ูสกึ อะไรหากว่าเป็ นเท้ าเพียงข้ างเดียว อย่างไรก็ตาม ยังคงมีอศั วิน

ทางด้ านหลังที่เบียดเสียดประคับคองกันไว้ อยู่

ถึงกระนันพวกออร์
้ คก็ไม่ได้ สนใจ พวกมันยังคงเหยียดขาเตะเข้ าใส่พวกอัศวินคนอื่นๆ

พวกอัศวินสูดลมหายใจอย่างหนาวเหน็บเมื่อเห็นพวกออร์ คยกฝ่ าเท้ าขึ ้นมา จะเกิดอะไรขึ ้นหาก

เท้ าขนาดใหญ่นนจู
ั ้ ่โจมเข้ ามา?
เส้ นขนทัว่ ร่างของพวกมันลุกชันขึ ้นมาทันที พวกมันต้ องการจะลดโล่ที่บดบังอยู่ที่ส่วนบนลงเพื่อ
ต้ านรับการโจมตี ทว่ามันกลับสายไปเสียแล้ ว

อ๊ าาาาาา อ่อกกกก

เสียงกรี ดร้ องอย่างสิ ้นหวังดังขึ ้นจากพวกอัศวินในแถวแรกขณะที่พวกมันล้ มลงไป

ชัว่ ชณะที่พวกมันล้ มตัวลงไป โซ่ที่เหยี่ยวรัง้ พวกมันไว้ ก็หลุดออก อย่างไรก็ตาม ไม่ได้

หมายความว่าโซ่ทงหมดจะหลุ
ั้ ดออกจากทังขบวนจากการล้
้ มลงของคนไม่กี่คน

คัมภีร์โซ่จะยังคงแสดงผลตราบใดที่พวกอัศวินยังคงยืนชิดติดกัน

ถึงกระนันในใจของพวกอั
้ ศวินในแถวที่สองล้ วนสัน่ สะท้ านยามเห็นแนวป้องกันแถวแรกถูก
ทําลายลงไป

ฮ๊ าาากกกกก!

พวกออร์ คยังคงใช้ กลยุทธ์เช่นเดิม พวกมันใช้ ขวานจามเข้ าที่ด้านข้ างของโล่และเหวี่ยงขาโจมตี

ไปที่จดุ ยุทธศาตร์ หรื อน่องขาของพวกอัศวิน
หากพวกอัศวินในแถวหน้ าต้ องการจะใช้ โล่บดบังที่ช่วงล่าง เช่นนันศี ้ รษะของพวกมันก็ต้องรับ
ขวานที่ถกู เหวี่ยงเข้ ามา อานุภาพของคัมภีร์ไม่สามารถปกป้องศีรษะของพวกมันได้ นอกจากนี ้
เซียวอวี๋ยงั ได้ อพั เกรดอาวุธและชุดเกราะของออร์ คทัง้ 10 ให้ พร้ อมสําหรับการเดินทาง

พ่อบ้ านโม่กลายเป็ นตะลึงงันยามมองดูพวกออร์ คใช้ วิธีการอันตํ่าช้ า ไร้ ยางอาย ที่พวกมันได้

เรี ยนรู้มาจากเซียวอวี๋ ไม่นานพวกมันก็ค่อยๆทําลายรูปขบวนเข้ าไป

วิธีการนี ้มีจดุ สงค์เพื่อใช้ ทะลวงแนวป้องกันของทัพเกราะหนัก อีกฝ่ ายได้ ใช้ คมั ภีร์โซ่เพื่อเสริม

พลังป้องกัน ดังนันพวกออร์
้ คจึงหยิบวิธีการนี ้ขึ ้นมาใช้ เมื่อเห็นว่าไม่อาจทําลายรูปขบวนด้ วย
พละกําลัง

เซียวอวี๋ทราบว่าสงครามถูกตัดสินแล้ วตังแต่ ้ ที่อศั วินแถวแรกและแถวสองถูกทําลายลงไป เขา

เอนพิงเก้ าอี ้ขณะที่มือหนึ่งกําลังป้อนเนื ้อจระเข้ ให้ ลกู มังกร หลังจากนันเขายั
้ งป้อนไวน์ให้ กบั มัน

"หน้ าโง่ ต้ องการจะเล่นลวดลายเบื ้องหน้ าข้ า? นายท่านผู้นี ้เมื่อเอ่ยถึงเล่ห์กล การโกง การถํ ้า

มองและอื่นๆล้ วนแต่ชํ่าชอง อย่าได้ คิดฝั นจะเทียบข้ าได้ !" เซียวอวี๋พมึ พําขณะจ้ องมองไปยัง
พ่อบ้ านโม่

พวกออร์ คยังคงเดินหน้ าบุกทะลวงเข้ าไปมากขึ ้น มากขึ ้น ขณะที่พวกอัศวินล้ มลุกคุกคลานอยู่

บนพื ้น ขณะเดียวกันกรอมก็กลับมาสมทบและเข้ าร่วมโจมตีพร้ อมพวกออร์ ค อมนิแสลชของ
กรอมสามารถจัดการกระทัง่ อัศวินที่ยกโล่ตงรู
ั ้ ปขบวนได้

"หยุดมือ! ล้ วนหยุดมือ! พวกเราพ่ายแพ้ แล้ ว!" พ่อบ้ านโม่ตะโกนออกมาขณะต้ องการจะจบการ

ประลองลง
เขาเกรงว่าพวกอัศวินจะถูกฆ่าหากเขาไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ และจบการประลอง

เซียวอวี๋ส่งสัญญาณให้ กรอมและพวกออร์ คหยุดมือ พวกมันกวาดมองไปที่เหล่าอัศวิน ยกชู

กําปั น้ ขึ ้นมา ก่อนที่จะส่งนิ ้วกลางให้ กับพวกอัศวินที่ล้มนัง่ อยู่บนพื ้น

การต่อสู้ที่คิดว่ายากลําบาก แท้ จริงแล้ วกลับกินเวลาเพียงช่วงสันๆไม่

้ กี่นาที

"พ่อบ้ านโม่ ส่งสร้ อยเส้ นนันมา"

้ เซียวอวี๋จ้องมองเขาราวกับผู้คมุ จ้ องมองนักโทษ

พ่อบ้ านโม่ก้าวออกไปตรวจดูอาการบาดเจ็บของพวกอัศวิน

สักพักเขาก็กลับมา "ท่านลอร์ ด พวกมันใช้ วิธีการอันตํ่าช้ า! เกรงว่าจะมีอศั วินจํานวนมากที่ตก

ตายหากพวกเราไม่ได้ ใช้ คมั ภีร์โซ่

ประกายตาของเซียวอวี๋เปลี่ยนเป็ นเย็นชา "เจ้ าหมายความว่าอย่างไร? เจ้ าคิดว่าพวกมันจะ

ได้ รับบาดแผลราวแมวข่วนเช่นนี ้หรื อหากว่าพวกมันไม่ยงมื ั ้ อไว้ ? เจ้ าเป็ นผู้ริเริ่มการประลอง
ครัง้ นี ้! เจ้ าคิดว่าจะไม่มีการบาดเจ็บเกิดขึ ้นหรื อเมื่อมีดาบและโล่เข้ ามาข้ องเกี่ยว? หรื อสมอง
ของเจ้ าจะมีปัญหา? เจ้ าจะแสดงความเมตตาหรื อไม่หากผู้ที่พา่ ยแพ้ เป็ นออร์ คของข้ า!"

"ท่านลอร์ ด ท่านเป็ นดยุค! ข้ าไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าท่านจะใช้ วิธีการอันสกปรกเช่นนี ้เพื่อ

ชัยชนะ!"
"เช่นนันเป็
้ นว่าข้ าเล่นสกปรก? เป็ นเจ้ าที่ได้ ตระเตรี ยมคัมภีร์โซ่เอาไว้ ล่วงหน้ าและต้ องการจะ
ใช้ เล่ห์กลมาพรากลูกมังกรของข้ าไป! เจ้ าใช้ พวกอัศวิน 100 คนเพื่อต่อสู้กบั พวกออร์ ค 11
ตน! แล้ วเจ้ ายังมีหน้ ามากล่าวว่าข้ าโกงอีกงันหรื
้ อ? ไร้ สาระ! เอาล่ะ ส่งสร้ อยคอบัดซบนัน่ มาให้
ข้ า!"

เซียวอวี๋ลกุ ขึ ้นยืนและก้ าวมาหยุดที่เบื ้องหน้ าพ่อบ้ านโม่

"ข้ าไม่มนั่ ใจว่าการต่อสู้ในครัง้ นี ้มีความเป็ นธรรม! ดังนันนี

้ ่จงึ ไม่อาจนับเป็ นการเดิมพัน!"
พ่อบ้ านโม่กล่าวโต้ ตอบขณะที่ส่งกล่องไม้ ที่บรรจุสร้ อยไปให้ อศั วินที่ยืนอยู่ด้านข้ าง

"เจ้ ากล้ ายัว่ ยุข้า?" เซียวอวี๋มองดูการกระทําที่ไร้ ยางอายของพ่อบ้ านโม่ เขาโบกมือ กรอมและ

เหล่าออร์ คกระชับขวานเดินเข้ ามาล้ อมพ่อบ้ านโม่เอาไว้

"ที่เจ้ ายังคงมีลมหายใจอยู่นนั่ เพราะพี่สะใภ้ ห้า มิฉะนันเจ้

้ าจะถูกผ่าเป็ นสองส่วนและสังเวย
เลือดเนื ้อให้ กบั ออร์ คของข้ า!"

พ่อบ้ านโม่กลายเป็ นหวาดกลัวยามเห็นเหล่าออร์ คกระชับวงล้ อมเข้ ามา "ท่าน......ท่านต้ องการจะ

ทําสิ่งใด ข้ าคือพ่อบ้ านใหญ่แห่งตระกูลหวังนะ!!"

"ผู้ใดสน?" เซียวอวี๋ก้าวออกมาเบื ้องหน้ า คว้ าลําคอของพ่อบ้ านโม่เอาไว้ "เจ้ าคิดว่าเจ้ าเป็ น

ผู้คนของตระกูลหวังจริงๆ? เจ้ ากําลังดูถกู ข้ ามากเกินไปแล้ วเจ้ าพ่อบ้ าน! เจ้ าคิดว่าข้ าต้ องใส่ใจ
กับตระกูลหวังงันรึ้ ? การเดินทางของข้ าในครัง้ นี ้ก็เพื่อสร้ างความสุขให้ กบั พี่สะใภ้ ห้า ไม่เช่นนัน้
เจ้ าคิดหรื อว่าตระกูลหวังคู่ควรให้ เราราชันย์ต้องไปเยี่ยมเยือนหรื อ?

และ........เจ้ ายังไม่ยอมรับการเดิมพันครัง้ นี ้อย่างมีเกียรติ! หากเจ้ ากล้ าที่จะเล่นลวดลายเช่นนี ้อีก

ครัง้ ข้ าจะส่งเจ้ าให้ กบั พวกออร์ ค! หากไม่ส่งสร้ อยคอมาให้ ข้าในตอนนี ้ เช่นนันข้ ้ าจะย่างเจ้ าบน
เตาเช่นเดียวกับพวกจระเข้ นนั่ !"

"เจ้ า........ท่านกล่าวสิ่งนี ้ได้ อย่างไร? ท่านเป็ นลอร์ ด! เป็ นชนชันสู

้ ง เหตุใดท่านถึงกระทําตัว
เช่นนี ้!? ข้ าคือพ่อบ้ านของตระกูลหวัง! ท่านกล้ าปฏิบตั ิกบั ข้ าเช่นนี ้ได้ อย่างไร?" พ่อบ้ านโม่ตื่น
ตระหนกขณะเห็นแววตาอันเย็นชาของเซียวอวี๋ เซียวอวี๋เปรี ยบได้ กบั จักรพรรดิในดินแดนของ
เขา จะมีผ้ ใู ดกล้ าปกป้องหากว่าเซียวอวี๋ต้องการชีวิตของเขา? ราชวงศ์พยัคฆ์คํารนกําลังตกตํ่า
ลง ดังนันย่ ้ อมไม่มีผ้ ใู ดยินยอมออกมาเรี ยกร้ องถามหาความยุติธรรมให้ กบั เขา ผู้ใดมีกําปั น้
ใหญ่ที่สดุ ผู้นนก็ั ้ คือกฏ!

ยิ่งไปกว่านัน้ ตระกูลหวังยังอยู่ห่างไกลจากเมืองไลอ้ อนนับพันไมล์ จึงเป็ นไปไม่ได้ ที่ตระกูลหวัง

จะทําสงครามกับเมืองไลอ้ อน

"เซียวอวี๋อย่าได้ ทําเช่นนัน้ เจ้ าชนะแล้ ว" ซีเหวินวิ่งออกมาเห็นเซียวอวี๋กําลังคว้ าจับลําคอของ

พ่อบ้ านโม่เอาไว้

แม้ ว่าเขาจะเป็ นแค่พ่อบ้ านของตระกูลหวังก็ตาม ทว่าเขาก็ยงั เป็ นส่วนหนึง่ ของตระกูล นาง

กังวลว่าตระกูลของนางจะปฏิบตั ิกบั เซียวอวี๋ไม่ดีจากการกระทําในครัง้ นี ้
เซียวอวี๋หนั มามองซีเหวิน การแสดงออกของเขาเปลี่ยนจากหน้ ามือเป็ นหลังมือทันที เขาราวกับ
แปลงร่างกลายเป็ นลูกแมวเชื่องเชื่อตัวหนึง่ "พี่สะใภ้ ไม่ต้องกังวล ข้ าเป็ นผู้มีอารย เหตุใดข้ าถึง
ต้ องฆ่าเขาล่ะ? ข้ าเพียงแต่ล้อเล่นเท่านัน"้

ทว่ายามเขาหันกลับมาหาพ่อบ้ านโม่ การแสดงออกของเขาได้ เปลี่ยนไปอีกครัง้ ครัง้ นี ้มันราวกับ

มัจจุราชจากอเวจี

"ข้ าจะมอบโอกาศสุดท้ ายให้ อย่าได้ เล่นลิ ้น มิฉะนันข้

้ าจะแสดงให้ เจ้ าเห็นว่านรกนันเป็
้ นเช่น
ไร!"

ใบหน้ าของเซียวอวี๋อยู่ห่างจากพ่อบ้ านโม่เพียง 3 เซนติเมตรขณะจ้ องมองด้ วยแววตาอันคม

กริบ

เหล่าอัศวินต้ องการจะเข้ ามาช่วยพ่อบ้ านโม่ แต่พวกเขาก็ไม่กล้ าขยับเขยื ้อนเนื่องจากพวกออร์ ค

พวกเขาพ่ายแพ้ แม้ ว่าจะใช้ คมั ภีร์โซ่เข้ าช่วยก็ตาม แล้ วยามนี ้ที่ไม่มีมนั แล้ วเล่า?

"มอบสิ่งนัน..้ ....ให้ กบั พวกเขา" พ่อบ้ านโม่ไม่กล้ าขัดขืน สุดท้ ายเขาก็สงั่ ให้ อศั วินมอบของออกมา
ภายใต้ แรงกดดัน

เซียวอวี๋คว้ ากล่องนันและยิ
้ ้มออกมา เขาปล่อยมือจากพ่อบ้ านโม่

"นับได้ ว่าเป็ นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด พ่อบ้ านโม่ พวกเราล้ วนแล้ วแต่เป็ นผู้มีอารย ในฐานะด
ยุคแล้ ว เหตุใดเจ้ าจึงต้ องให้ ข้าแสดงกริยาหยาบคายออกไปด้ วย? นี่ไม่ดีเลย พูดคุยกันอย่าง
สันติไม่ดีกว่าหรื อ? ตระกูลเซียวและตระกูลหวังก็เหมือนญาติพี่น้อง พวกเราควรจะให้ ความ
เคารพซึง่ กันและกัน ถูกหรื อไม่?"

เซียวอวี๋หมุนตัวเดินกลับไปยังรถม้ าราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ ้นมาก่อน เขาพูดคุยราวกับว่า

ตัวตนอันโหดร้ ายป่ าเถื่อนก่อนหน้ านี ้ไม่ใช่เขา..........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 66

BANK WUTTHIPHAN·16 กันยายน 2017

เซียวอวี๋ก้าวมาหยุดอยุ่ที่หน้ ากองไฟก่อนจะโยนกล่องไปให้ แอนโทนีดาส

มีประกายของความสุขสะท้ อนออกมาจากแววตาของแอนโทนีดาสยามเมื่อถือกล่องเอาไว้
สําหรับแอนโทนีดาสแล้ ว สร้ อยคอเส้ นนี ้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้ แก่เขาได้ ถึง 1 ใน 3

ใบหน้ าของพ่อบ้ านโม่บิดเบี ้ยวยามจ้ องมองเซียวอวี๋ เนื่องเพราะคัมภีร์โซ่ ดังนันพวกอั

้ ศวินจึงไม่
มีผ้ ใู ดตกตาย ทว่ายังมีบางส่วนที่บาดเจ็บร้ ายแรง ซึง่ ความจริงแล้ วเซียวอวี๋เป็ นผู้กล่าวกับพวก
ออร์ คว่าไม่ให้ ลงมือสังหาร พวกเขากําลังเดินทางไปยังดินแดนของตระกูลหวัง นอกจากนี ้เขายัง
ไม่ต้องการให้ ซีเหวินต้ องเสียหน้ าจากการกระทําดังกล่าว แผนการของเขาคือการพาซีเหวินก
ลับไปยังตระกูลของนางเพื่อแสดงให้ เห็นว่าบุตรสาวของเขามีชีวิตความเป็ นอยู่ที่ดี เขาเชื่อว่า
ผู้หญิงทุกนางล้ วนต้ องการความสุขสบาย อย่างไรก็ตามพวกนางย่อมมีความภาคภูมิและดื ้อรัน้
อยู่ในใจ เพื่อให้ หญิงนางหนึง่ ติดตามท่านไปตลอดชีวิตแล้ ว มันจําเป็ นที่จะต้ องตอบสนองความ
ภาคภูมิใจและความต้ องการของนาง
เซียวอวี๋ต้องการจะใช้ วิธีเอาแครอทมาล่อลาเพื่อให้ แน่ใจว่าตระกูลหวังจะยอมปล่อยนาง
กลับไปกับเขา เซียวอวี๋คงรู้สกึ อับอายในการมีชีวิตอยู่หากว่าต้ องสูญเสียพี่สะใภ้ ที่งดงามของ
เขาไป

หลังจากดื่มกินเสร็จเขาก็กลับไปยังรถม้ าเพื่อพักผ่อน

เช้ าวันถัดมา เซียวอวี๋ตื่นขึ ้นในยามรุ่งสาง เขาพบว่าอัศวินส่วนใหญ่ล้วนนอนแผ่อยู่บนพื ้นและ

ไม่อาจลุกขึ ้นยืนไหว

เขาอมยิ ้มขณะที่เดินตรงไปยังพ่อบ้ านโม่ "พ่อบ้ านโม่ เกิดอะไรขึ ้นหรื อ? พวกเรากําลังรี บไม่ใช่

หรื อ?"

พ่อบ้ านโม่ทราบว่าเซียวอวี๋ต้องการจะสื่ออะไร ทว่าเขาไม่กล้ าที่จะโต้ ตอบกับเซียวอวี๋ เขาเพียง

แค่นเสียง "พวกเขายังไม่อาจเดินทางได้ พวกเราจะอยู่ที่นี่อีกสองเพื่อรอพวกเขาฟื น้ ตัว"

"เพียงสองวันหรื อ........เอาเถอะ พวกเรากําลังอยู่ในถิ่นรกร้ าง เหมาะที่จะให้ ข้าควบม้ าเล่น"

เซียวอวี๋วางลูกมังกรลงบนไหล่ของเขา จากนันจึ ้ งเริ่มขี่ม้าออกไปชมพื ้นที่โดยรอบ

"ภาวนาให้ เจ้ าพบเจอมอนสเตอร์ และถูกมันลากไปกิน!" พ่อบ้ านโม่สาปส่งอยุ่ในใจ

เซียวอวี๋ออกท่องเที่ยวไปทัว่ ในสองวันนี ้ขณะที่พวกอัศวินต้ องนอนประคบสมุนไพรเพื่อรักษา

อาการบาดเจ็บ
ขบวนรถออกเคลื่อนตัวอีกครัง้ หลังผ่านไปสองวัน อย่างไรก็ตาม การเดินทางกลับต้ องล่าช้ าลง
เนื่องจากพวกอัศวิน แม้ กระนันเซี้ ยวอวี๋กลับไม่ใส่ใจขณะที่เขามีแก้ วไวน์อยู่ในมือและมีสาวงาม
อยู่เคียงข้ าง แม้ ว่าเขาจะทําได้ เพียงดูแต่ตามืออย่าต้ องก็ตาม ทว่าการมองดูสิ่งสวยงามก็นบั ว่า
เป็ นความบันเทิงอย่างหนึ่ง

ลูกมังกรกลายเป็ นซุกซนมากขึ ้นเมื่อได้ ออกไปเที่ยวกับเซียวอวี๋ มันเริ่มเลียนแบบทุกการกระทํา

ของเขา บางครัง้ มันยังกระทัง่ เดินด้ วยสองขาหลังคล้ ายมนุษย์ ทุกคนที่พบเห็นล้ วนประหลาดใจ
และอาจจะคิดว่ามันเป็ นเพียงเด็กมนุษย์ผ้ หู นึง่ หากไม่มีหางและปี กทังคู ้ ่ที่งอกเงยออกมา
อย่างไรก็ตาม ลูกมังกรเริ่ มกลายเป็ นชัว่ ร้ ายมากยิ่งขึ ้น นํ ้าลายของมันไหลออกมายามเมื่อจ้ อง
มองสาวงาม ในด้ านนี ้มันได้ รับสือบทอดมาจากเซียวอวี๋เต็มๆ

ซีเหวินชื่นชอบลูกมังกรตัวนี ้อย่างมาก ดังนันนางจึ

้ งป้อนของกินให้ มนั ราวกับเป็ นมารดาของมัน
ทว่าเมื่อถึงจุดหนึง่ นางก็พบว่าพฤติกรรมของลูกมังกรกลายเป็ นเลวร้ ายมากขึ ้นทุกวัน ดังนัน้
นางจึงไปร้ องขอไม่ให้ เซียวอวี๋สงั่ สอนสิ่งที่ไม่ดีให้ แก่ลกู มังกรอีก

เซียวอวี๋เกาหัวขณะยิ ้มเจื่อน เขาไม่เคยสอนสิ่งใดให้ กบั มันเสียด้ วยซํ ้า มันเพียงแค่เลียนแบบ

พฤติกรรมที่เขาทําเป็ นประจําเท่านันเอง!
้

เซียวอวี๋มกั จะใช้ ความสุขมุ ในการแอบมองซีเหวินและทิรันด้ า อย่างไรก็ตาม ลูกมังกรยังเล็ก

เกินไป ดังนันท่
้ าทางของมันจึงไม่มีปิดบังแต่จ้องมองอย่างโจ่งแจ้ ง มันมักจะนอนหงายท้ องเพื่อ
มองดูใต้ กระโปรงของเหล่าหญิงสาว มันมักจะใช้ หวั ของมันชอนไชเข้ าไปยังกึ่งกลางของภูเขา
ทังสองลู
้ ก นํ ้าลายของมันจะไหลหลากราวกับนํ ้าท่วมยามเมื่อจ้ องมองไปยังก้ นของซีเหวิน
และทิรันด้ า
ทิรันด้ าเข้ ามาทุบตีเขายามนางจับได้ ว่ามังกรน้ อยกําลังจ้ องมองนางด้ วยท่าทางดังกล่าว

เซียวอวี๋จงึ ถามออกไป "เหตุใดเจ้ าถึงต้ องมาเตะข้ าด้ วย? ไปเตะเจ้ ามังกรสิ!"

ทิรันด้ าก็ตอบกลับมาว่า "มันยังเป็ นเพียงเด็กน้ อย ดังนันจึ

้ งต้ องลงโทษผู้ใหญ่ที่สงั่ สอนให้ มนั
เป็ นเช่นนัน!"
้

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ขมขื่นขณะที่เขาเข้ าใจว่าการเลี ้ยงดูเด็กนันเป็

้ นปั ญหาใหญ่และไม่ใช่เรื่ องง่าย

นอกเหนือจากการถํ ้ามองแล้ ว ลูกมังกรยังเลียนแบบทัศนคติอนั ชัว่ ร้ ายของเซียวอวี๋ เมื่อมองมัน

จากภายนอกจะดูเหมือนว่ามันไม่มีพษิ ภัยใดๆ แต่ความจริงแล้ ว มันชอบเข้ าไปในค่ายของ
ตระกูลหวัง โยนหนอนและตะขาบลงไปในหม้ ออาหารและนํ ้าดื่มของพวกเขา ไม่มีเคยมี
ทัศนคติที่ดีใดๆต่อเหล่าอัศวินของตระกูลหวัง มันจะพยายามทุกหนทางในการแก้ แค้ น!

กับพ่อบ้ านโม่ก็เช่นกัน มันจะทําตัวน่าเอ็นดูยามอยู่เบื ้องหน้ า ทว่าลับหลังมันจะคอยขโมย

สิ่งของออกมาจากเสื ้อผ้ าของเขา ในตํานานกล่าวเอาไว้ ว่า พวกมังกรนันชื ้ ่นชอบที่จะเก็บสะสม
ของวิเศษและสมบัติต่างๆ มังกรตัวนี ้ทังยั
้ งเด็กและเป็ นลูกครึ่ง แต่ดเู หมือนว่ามันจะสืบทอด
พฤติกรรมเช่นนี ้มาจากบรรพบุรุษของมัน

เพียงไม่กี่วนั มังกรน้ อยก็ปล้ นชิงทุกสิ่งทุกอย่างมาจากพ่อบ้ านโม่ เซียวอวี๋พบว่าสถานการณ์นี ้

นันแปลกประหลาดมาก
้ มันสืบทอดพฤติกรรมาจากบรรพบุรุษของมันหรื อ?
พ่อบ้ านโม่กลับคิดว่าเซียวอวี๋คือผู้อยู่เบื ้องหลังการกระทําอันตํ่าช้ าดังกล่าว ด้ วยเหตุนี ้เขาจึง
เกลียดเซียวอวี๋จนเข้ าไส้ เขากลํ ้ากลืนรอให้ ไปถึงดินแดนของตระกูลหวังเสียก่อน พ่อบ้ านโม่
เชื่อมัน่ ว่าผู้นําตระกูลหวังจะต้ องจัดการกับเซียวอวี๋อย่างแน่นอน!

หลังจากนันอี
้ ก 2 - 3 วัน สุดท้ ายพวกเขาก็ออกจากพื ้นที่รกร้ างและเข้ าสู่ตวั เมือง ตัวเมืองแห่ง
นี ้นันอยู
้ ่ภายใต้ การปกครองของดินแดนที่มีความสัมพันธ์อนั ดีกบั ตระกูลหวัง ด้ วยเหตุนี ้เอง
เหล่าเจ้ าหน้ าที่ของเมืองจึงต้ อนรับขับสู้ขบวนรถของพวกเขาอย่างดี

พ่อบ้ านโม่หวั เราะออกมาอย่างผ่อนคลายยามเมื่อมาถึงตัวเมือง "ดินแดนของเมืองไลอ้ อนนัน้

เล็กจ้ อยนัก........ข้าจะต้ อนรับอย่างดีหากพวกเจ้ าไปถึงคฤหาสถ์ของตระกูลหวัง......"

เซียวอวี๋ไม่ได้ ใส่ใจมากนัก เขาต้ องการจะดื่มกินอยู่ในโรงแรมขณะมองหาสาวงาม ลูกมังกร

น้ อยก็กําลังมองดูหญิงงามเช่นเดียวกับเซียวอวี๋

อย่างไรก็ตาม ร่างของมันดูเล็กน่ารักเป็ นอย่างมาก ดังนันมั

้ นจึงได้ รับความนิยมจากบรรดา
หญิงสาวอย่างล้ นหลาม อย่างไรก็ตามมันมักจะจบลงที่เซียวอวี่ถกู ตบหน้ าเมื่อลูกมังกรถูกจับ
ได้

..........................

..........................
พวกอัศวินไปยังโรงหมอเพื่อรับการรักษาที่ในเมือง ดังนันเซี้ ยวอวี๋และคนของเขาจึงทําเพียงพัก
อยู่ในโรงแรม ทิรันด้ าและซีเหวินจําต้ องสวมฮู้ดเพื่อหลีกเลี่ยงปั ญหาโดยไม่จําเป็ นและทําเพียง
อยู่ในห้ องพัก ขณะที่เซียวอวี๋และลูกมังกรใช้ เวลาไปกับการมองดูหญิงสาวที่มาเข้ าพักใน
โรงแรม

เป้าหมายหลักของเขาคือการตามหาสาวงาม ซึง่ เมืองแห่งนี ้ก็ตงอยู

ั ้ ่ในเส้ นทางจากเหนือสู่ใต้
ดังนันจึ
้ งมีนกั ผจญภัยหลายคนเดินทางผ่านเมืองแห่งนี ้ บางทียงั มีหญิงสาวอยู่ในกลุ่ม
นอกจากนี ้พวกนางนันยั
้ งมีลกั ษณะอันพยศที่หญิงสาวโดยทัว่ ไปมักไม่มี

.........................

.........................

เซียวอวี๋และมังกรน้ อยกําลังจ้ องมองสาวงามผู้สวมใส่เสื ้อผ้ าหนังสีดํา หญิงสาวนางนี ้เองก็ร้ ูตวั

ว่ามีสายตากําลังจับจ้ องมองนางอยู่ นางไม่ได้ ให้ ความสนใจใดๆขณะที่บิดเอวเพื่อเปิ ดเผย
ผิวพรรณเล็กน้ อย

"แม่เจ้ า!" เซียวอวี๋นํ ้าลายไหลหยดย้ อย

"แง๊ ว~" มังกรน้ อยเองก็เลียนแบบท่าทางของเขา

"เจ้ าตัวน้ อยนี่น่ารักมาก!" สาวงามหันกลับมา นางนันแตกต่
้ างไปจากซีเหวิน ความงามของ
พวกนางนันงามไปคนละแบบ
้ หญิงสาวนางนี ้มีร่างกายที่เร่าร้ อน เปลวไฟของบุรุษทุกผู้จะลุก
โชนขึ ้นยามจับจ้ องนาง นางเริ่มก้ าวมาทางเซียวอวี๋

เซียวอวี๋กลายเป็ นตื่นเต้ นขณะที่สาวงามเข้ ามาใกล้ เขา

"สิ่งมีชีวิตที่น่ารักนี ้คือตัวอะไร?" สาวงามนันมาถึ

้ งโต๊ ะที่พวกเขาอยุ่ก่อนจะอุ้มลูกมังกรขึ ้นมา
และกอดมันไว้

"แง๊ ว~" มังกรน้ อยส่งเสียงร้ องออกมา

เพี๊ยะ!

เซียวอวี๋กําลังจ้ องมองสาวงามอย่างหื่นกระหายขณะที่ใบหน้ าของเขาถูกฝ่ ามือของนางตบ

อย่างไรก็ตามเขากลับไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดเลยด้ วยซํ ้ายามเมื่อนางลงมือ

"เจ้ ากําลังจ้ องมองอะไรอยู่? เจ้ าไม่เคยพบเห็นหญิงสาวหรื อ? ข้ าจะควักลูกตาของเจ้ า เจ้ า

อันธพาลน้ อย!" ท่าทีที่ดอู ่อนโยนของสาวงามเปลี่ยนไปขณะที่นางเลิกคิ ้วขึ ้นและจ้ องมอง
เซียวอวี๋..........
---------------------------

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 67

BANK WUTTHIPHAN·19 กันยายน 2017
"เจ้ ากล้ าทุบตีนายน้ อยผู้นี ้?" เซียวอวี๋ลกุ ขึ ้นจากเก้ าอี ้ ตังแต่
้ ที่เขายกตัวขึ ้นเป็ นอันธพาลใหญ่
การกระทําเช่นนี ้นับว่าอุกอาจและหยามหยันอย่างมาก "เจ้ ากล้ าตบหน้ าข้ า? ขนาดมารดาข้ า
ยังไม่เคยตบหน้ าข้ าเลย!"

สาวงามยกยิ ้มขึ ้น "เจ็บงันหรื

้ อ? โอ้ หนูน้อยของแม่!"

เซียวอวี๋ไม่อาจเข้ าใจได้ ว่าเหตุใดสาวงามที่เบื ้องหน้ าถึงได้ จองหองนัก เขาไม่ร้ ูด้วยซํ ้าว่าเหตุใด

จู่ๆนางถึงเข้ ามาตบหน้ าเขา นอกจากนี ้การตบยังรวดเร็วเกินกว่าที่เขาจะทันตอบสนองใดๆ

"ข้ าสามารถช่วยตบได้ อีกครัง้ หากว่าครัง้ แรกทําเจ้ าเจ็บ ซึง่ ครัง้ นี ้จะไม่เป็ นเช่นนัน"้ สาวงามหรี่
ตาสีฟ้าของนางลง นางดูราวกับแมวเปอร์ เซียตัวหนึง่

นักผจญภัยโดยรอบที่ดื่มกินอยู่ในโรงเตี๊ยมเริ่ มส่งเสียงหัวเราะขึ ้นมา

"เจ้ าสมควรจะมีความสุขที่ได้ รับการตบจากลีอาโฉมงาม"

"มีไม่กี่คนที่จะได้ รับฝ่ ามือจากแม่นางลีอาหรอกนะ"

"เจ้ าหนู ระวังหน่อย! อย่าได้ รุกรานสาวงามด้ วยสายตามากเกินไป กุหลาบงามย่อมต้ องมี

หนามที่แหลมคม!"
พวกนักผจญภัยต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนานขณะมองดูเหตุการณ์ราวกับว่ามีเรื่ องเช่นนี ้ให้
เห็นจนชินตา

"อะฮ่า~ รอดูว่าลูกแมวจะถูกเสือตัวนี ้จัดการอย่างไร เจ้ าจะได้ เห็นว่าผู้ใดคือ อันธพาลใหญ่ที่

แท้ !" เซียวอวี๋พบั แขนเสื ้อขึ ้น แต่ในเวลานันเองเขาก็
้ ร้ ูสกึ เจ็บปวดที่ท่อนล่างขณะที่ร่างของเขา
ลอยคว้ างออกไป

"อันธพาลงันหรื
้ อ! ข้ าก็พบเจออันธพาลเช่นเจ้ าอยู่ทกุ วัน! ลืมเรื่ องการคุกคามด้ วยสายตาของ
เจ้ าไปซะ! และบอกมาว่าลูกมังกรตัวนี ้เจ้ าจะเรี ยกราคาเท่าใด?!" ลีอาลูบหัวมังกรน้ อย
หลังจากเตะเซียวอวี๋จนลอยกระเด็นออกไป

เซียวอวี๋ลกุ ขึ ้นขณะที่มีเปลวเพลิงลุกไหม้ อยู่ในดวงตาของเขา ไม่เคยต้ องเสียหน้ าเช่นนี ้มาเนิ่น

นานมากแล้ ว เขานันมี ้ ค่าสถานะที่ไม่เลว ทว่าเมื่อมาอยู่เบื ้องหน้ าผู้เชี่ยวชาญเช่นลีอาเขากลับ
กลายเป็ นตัวไร้ ค่าในทันที

"เจ้ าทําให้ ข้ามีโทสะและผลที่ตามมาย่อมไม่ใช่เรื่ องล้ อเล่น!" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาด้ วยความ

โกรธ "กรอม พวกเจ้ าเข้ ามา! ข้ าจะทําลายหนามของกุหลาบให้ หมดแม้ ว่ามันจะเป็ นเหล็กกล้ าก็
ตาม!"

ประตูของโรงเตี๊ยมเปิ ดออกก่อนที่ร่างในผ้ าคลุมสีดําขนาดใหญ่หลายร่างจะก้ าวเข้ ามา

"คนของเจ้ าก็ไม่มากนักนี่ น่าเสียดายที่ครัง้ นี ้ก็ยงั จะลงเอยดังเช่นทุกครัง้ !" ลีอาไม่แม้ แต่จะ
เหลือบแลไปยังเหล่าผู้ค้ มุ กันของเซียวอวี๋ นางผ่านคลื่นลมคลื่นฝนมามาก เพียงผู้ค้ มุ กันไม่กี่สิบ
คนย่อมไม่อาจคุกคามนางได้

"วันนี ้ข้ าจะให้ เจ้ าได้ ร้ ูซึ ้งถึงคําว่าอันธพาลที่แท้ ! ข้ าจะสัง่ สอนและทําให้ เจ้ าเข้ าใจว่าอันธพาลจะ
จัดการกับผู้หญิงอย่างไร!" เซียวอวี๋โบกมือ ขณะที่เหล่าออร์ คก้ าวออกไป

เหล่าออร์ คและกรอมกลายเป็ นโกรธเกรี ย้ วอย่างมากเมื่อเห็นเซียวอวี๋ถกู ทําร้ าย เซียวอวี๋คือนาย

เหนือของพวกมันและการลงมือต่อเซียวอวี๋ก็เท่ากับเป็ นการตบหน้ าพวกมันทังหมด ้

กรอมและเหล่าออร์ คกระชากผ้ าคลุมทิ ้งไปเผยผิวกายสีเขียวและเขี ้ยวแหลมคมที่งอกเงยออก

จากมุมปาก

เซียวอวี๋ได้ สงั่ ให้ พวกออร์ คสวมผ้ าคลุมเอาไว้ ยามเข้ ามาในเมืองเพื่อไม่เป็ นการเตะตาผู้คน

เกินไป แต่เนื่องจากครัง้ นี ้ย่อมหลีกเลี่ยงการปะทะไม่ได้ แล้ ว ดังนันการสวมผ้
้ าคลุมเอาไว้ ย่อม
เป็ นภาระเสียเปล่า

"ออร์ ค!" เหล้ าผู้คนในโรงเตี๊ยมลุกยืนขึ ้นทันที พวกเขาจะไม่มีปฏิกริยาเช่นนี ้หากเหตุการณ์นี ้

เกิดขึ ้นเมื่อหลายร้ อยปี ก่อน อย่างไรก็ตาม นานมากแล้ วที่ไม่มีผ้ ใู ดพบการคงอยู่ของพวกออร์ ค
ทุกคนย่อมกลายเป็ นตื่นตระหนกเมื่อเห็นพวกมันปรากฏกายออกมาพร้ อมกันนับสิบตน

"ออร์ ค?" ลีอาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเจ้ าอันธพาลน้ อยที่เบื ้องหน้ าจะมีผ้ คู ้ มุ กันเป็ นเหล่าออร์ ค

คนผู้นี ้มีความเป็ นมาอย่างไรกันแน่? นางทราบดีว่าไม่มีทางที่คนทัว่ ไปจะสามารถมีออร์ คเป็ นผู้
คุ้มกันได้ อย่างไรก็ตาม นางไม่ใช่คนที่จะยอมก้ มหัวให้ ใครแม้ จะเป็ นถึงเจ้ าชายก็ตาม! นาง
ไม่ได้ ใส่ใจกับตัวตนของเซียวอวี๋

พวกออร์ คนันรู
้ ปร่างสูง ทว่าพวกมันกลับมีความคล่องตัว ออร์ คพุง่ เข้ าไปที่ตําแหน่งที่หญิงสาว
ยืนอยู่ก่อนจะคว้ าจับ ทว่ามันกลับคว้ าได้ เพียงอากาศธาตุ

ลีอาคล้ ายกลายร่างเป็ นมัจฉาที่แหวกว่ายอยู่ในนทีด้วยความพริว้ ไหว นางเคลื่อนร่างหลบฝ่ า

มือของออร์ คที่พงุ่ เข้ าหา พวกออร์ คไล่ตามนางไป แต่ภายในโรงเตี๊ยมแห่งนี ้นันเต็
้ มไปด้ วยโต๊ ะ
และเก้ าอี ้คอยขัดขวาง พวกมันไม่อาจจับตัวนางได้ เทียบกันแล้ วนางกลับเป็ นมัจฉาที่แหวกว่าย
อยู่ในนํ ้า ต่อให้ พวกออร์ คและกรอมลงมือร่วมกันพวกมันก็ยงั ไม่อาจจับกุมนางได้

กรอมเรี ยกใช้ ทกั ษะตีฝ่า ทว่าลีอากลับหลุดรอดไปได้ เสียทุกครัง้

ฮ๊ ากกกก!

พวกออร์ คกลายเป็ นเกรี ย้ วกราดขณะที่พวกมันทําลายทุกอย่างที่ขวางทาง ที่แห่งนี ้กลายเป็ น

วุ่นวายอย่างที่สดุ ขณะที่พวกออร์ คไล่ตามจับลีอา

ดูเหมือนว่าลีอาเหนื่อยที่จะเล่นไล่จบั อีกต่อไป นางหัวเราะออกมาขณะที่กระโดดขึ ้นไปบนเสา

นางปราดเปรี ยวราวกับแมวป่ า นอกจากนี ้นางยังกอดเสาเอาไว้ อย่างมัน่ คงและไต่ขึ ้นไปราวกับ
แมงมุม
"คิดว่าพวกออร์ คที่เชื่องช้ าเหล่านี ้จะจับตัวข้ าได้ หรื อ? ฝั นไปเถอะ! เมื่อเจ้ าไม่บอกราคามา
เช่นนันข้
้ าก็จะฉกตัวมันไป ถือเสียว่าเป็ นค่าทําขวัญ!" ร่างของลีอาเริ่มพร่าเลือนขณะที่ผ้ คู นไม่
อาจแยกแยะตําแหน่งของนางได้

"มือสังหาร!" ถ้ อยคํานี ้ผุดขึ ้นมาในใจของเซียวอวี๋ทนั ที มีเพียงเหล่ามือสังหารเท่านันที

้ ่มีเทคนิค
เช่นนี ้

"ไม่แปลกใจที่นางไม่ได้ กงั วลอะไรเลย! แม้ แต่อาณาจักรที่เข้ มแข็งก็ยงั ยากที่จบั กุมมือสังหาร

ชันยอด!
้ คนเหล่านี ้ถนัดในการพรางตัว ซ่อนตัวและหลบหนี!" ดวงตาของเซียวอวี๋มีประกาย
ปรากฏออกมาขณะที่สงสัยว่าทักษะของมือสังหารในโลกนี ้ทํางานอย่างไร

"น่าสนใจ............นี่ยิ่งทําให้ ต้องจับนางมาให้ ได้ !" เซียวอวี๋พมึ พํา เซียวอวี๋ไม่ได้ เป็ นกังวลมากนัก

เขาทราบดีว่าลูกมังกรที่เขาฟูมฟั กมาย่อมไม่ใสซื่อจนปล่อยให้ หวั ขโมยจับตัวไปได้ !

ผู้คนต่างมองไปยังตําแหน่งของลีอายามที่เปลวเพลิงปรากฏออกมาที่บนั ไดทางขึ ้นชันสอง

้ ร่าง
ของลีอาปรากฏขึ ้นมาอีกครัง้ แล้ ว

"เจ้ ามังกรน้ อย! ข้ าจะจับเจ้ าไปทํามื ้อคํ่า ใยเจ้ าต้ องสร้ างปั ญหาด้ วย?" ลีอาพยายามจะลอบ
ออกทางหน้ าต่าง ทว่านางกลับไม่คาดว่าลูกมังกรจะเผยตําแหน่งของนางออกมา

"คงไม่ง่ายเช่นนัน้ ทิรันด้ า!" เซียวอวี๋ตะโกนขึ ้น

เซียวอวี๋ทราบดีว่าพวกออร์ คนันเปรี
้ ยบเสมือนราชันย์แห่งทุ่งสังหาร ทว่าโรงเตี๊ยมแห่งนี ้ไม่มีพื ้นที่
มากนัก ดังนันจึ
้ งเป็ นธรรมดาที่มือสังหารจะได้ เปรี ยบกว่ามาก อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ย่อมมี
หนทางรับมือกับมือสังหาร นักล่าจากโบราณนันย่ ้ อมเป็ นศัตรูทางธรรมชาติของมือสังหาร
และทิรันด้ าก็เป็ นราชินีแห่งนักล่า!

ทิรันด้ ามีทกั ษะตาเหยี่ยว อีกทังนางยั

้ งเป็ นเอลฟ์ สายตาของนางย่อมต้ องแหลมคมยิ่งกว่าผู้ใด
ต่อให้ ล่องหนอยู่ก็ยงั ไม่อาจหลบรอดสายตาของนางไปได้ แต่แน่นอนว่ามือสังหารระดับสูงอาจ
สามารถ อย่างไรก็ตาม ภายในโรงเตี๊ยมแห่งนี ้นันมี ้ พื ้นที่จํากัด ดังนันจึ
้ งยากที่จะมีผ้ ใู ดซ่อนตัว
จากทิรันด้ า

ทิรันด้ ากําลังเดินหมากอยู่กบั แอนโทนีดาส แต่นางก็วิ่งถลาลงมาทันทีที่ได้ ยินเสียงของเซียวอวี๋

นางไม่เคยขัดคําสัง่ ของเซียวอวี๋มาก่อนตังแต่
้ ถกู อัญเชิญมา

ทิรันด้ าเองก็ห่อหุ้มร่างด้ วยผ้ าคลุมผืนดําเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ลีอากลายเป็ นประหลาดใจเมื่อ

สบประสานกับแสงสีม่วงที่วบู ผ่านแววตาของทิรันด้ า นางคาดเดาได้ ถึงต้ นกําเนิดทิรันด้ าอย่าง
เลือนราง

"ทิรันด้ าา! หญิงสาวนางนันทํ

้ าร้ ายข้ าและชิงตัวมังกรน้ อยไป! นี่ไม่อาจยกโทษได้ ! เราต้ อง
จับกุมนางมาลงโทษเสีย!' เซียวอวี๋เน้ นยํ ้าคําว่าชิงตัวและถูกทุบตีเพราะเขารู้ ว่าทิรันด้ านันฉลาด
้
มาก หากนางทราบว่าเขากําลังข่มเหงหญิงสาวนางหนึง่ ทิรันด้ าย่อมไม่ลงมือช่วย อย่างไรก็
ตาม มันจะเป็ นงานของนางทันทีหากเซียวอวี๋ถกู ทําร้ าย ทังยั้ งฉกชิงลูกมังกรไป นางปลดธนูลง
มาจากกลางหลังและพาดศรทันทีเมื่อได้ ยินว่าลีอากําลังพยายามจะลักพาตัวมังกรน้ อยที่นาง
ชื่นชอบไป
ฟิ ว้ ฟิ ว้ ฟิ ว้

ลีอากลายเป็ นตื่นตะลึงเมื่อมองเห็นทิรันด้ ายิงศรออกมาคราเดียว 7 ดอกเพื่อผลึกหนทาง

หลบหนีของนาง ถึงกระนันนางก็
้ ยงั เป็ นถึงมือสังหารชันยอด
้ ร่างของนางบิดงอขณะหลบไปยัง
ช่องว่างของศร 2 ดอก

"ไม่เลว" เซียวอวี๋อดชื่นชมออกมาไม่ได้ ยามเมื่อเห็นฉากนี ้ เขายิ่งต้ องการจับนางมากขึ ้นไปอีก!

ลีอากระโดดขึ ้น แต่กรอมก็ใช้ ตีฝ่ากระโดดตามขึ ้นไปพยายามจะคว้ าตัวนางกลางอากาศ

อย่างไรก็ตาม ลีอาบิดเอวกลางอากาศขณะจับมีดสันที ้ ่เอาออกมาจากที่ใดก็ไม่ทราบไว้ ในมือ

นางเสือกแทงมีดนันออกไปจนทะลุ
้ แขนของกรอม เวลาเดียวกันนันพวกออร์
้ คต่างพุง่ ตัวมาและ
ปิ ดกันหนทางหลบหนี
้ เอาไว้ ทกุ ทาง พวกมันไม่อาจคร่ากุมลีอาเอาไว้ ได้ แต่ร่างกายที่ใหญ่โต
ของพวกมันย่อมสามารถบดบังประตูหรื อหน้ าต่างที่นางจะใช้ หลบหนีได้

ลีอากระโดดไปมาเพื่อหลบหลีกลูกธนูของทิรันด้ าและฝ่ ามือของกรอม

กรอมเรี ยกใช้ วินด์วอร์ ค แม้ ว่าเขาจะไม่คล่องตัวเช่นลีอาทว่าความเร็วของเขาไม่ได้ ด้อยไปกว่า

นาง กรอมพบเจออุปสรรคมากมายแต่เขาก็ทําเพียงพุง่ ไปข้ างหน้ าทะลวงผ่านพวกมันทังหมด ้ ลี
อาถูกกดดันอย่างหนักเมื่อเผชิญการลงมือพร้ อมกันจากกรอมและทิรันด้ า นางไม่เคยพบพาน
มือธนูที่ร้ายกาจถึงเพียงนี ้มาก่อน ศรแต่ละดอกทังรวดเร็
้ วและแม่นยํา! นางจะคงถูกศรทะลวง
ไปแล้ วหากไม่เป็ นเพราะความคล่องตัวที่มี

นางไม่อาจสลัดหลุดจากกรอมได้ นางตระหนักดีว่ามันเป็ นเพียงเรื่ องของเวลาก่อนที่นางจะถูก

จับกุม

"โฮะโฮ้ ~ ช่างคึกคักนัก! ถึงกระนันชายชราผู

้ ้ นี ้ก็ต้องการเดินหมากมากกว่า" แอนโทนีดาส
ปรากฏกายขึ ้นที่บนั ได

"เด็กหญิงนางนี ้ช่างปราดเปรี ยวนัก เช่นนันก็้ ควรลดมันลงเสียหน่อย" แอนโทนีดาสขยับมือ

ขณะที่นํ ้าแข็งเริ่มจับตัวบริเวณที่ตําแหน่งของลีอา

ขาของนางติดอยู่ในขอบเขตคาถาและไม่อาจสลัดหลุดออกมาได้ ขณะเดียวกันกรอมก็เข้ า
มาถึงข้ างกายของนางแล้ ว

"อะไรกัน?!"
ลีอากรี ดร้ องออกมายามฝ่ ามือขนาดใหญ่ที่หยาบกร้ านของกรอมทังสองยึ้ ดจับสะโพกของนาง
เอาไว้ นางไม่อาจดิ ้นหลุดได้ ราวกับนี่เป็ นมือเหล็กกล้ าคู่หนึง่

"เจ้ ากล้ าตบหน้ าข้ าหรื อ? เจ้ ากล้ าเตะข้ าหรื อ? เจ้ ากล้ าชิงตัวมังกรน้ อยหรื อ? ข้ าคงไม่อาจ
เรี ยกตัวเองเป็ นอันธพาลได้ อีกต่อไป หากไม่สงั่ สอนมารยาทให้ กบั เจ้ าเสียวันนี ้!" เซียวอวี๋แย้ ม
ยิ ้มอย่างชัว่ ร้ ายออกมาขณะสาวเท้ าเข้ าหาลีอา

มีความรู้สกึ ไม่ดีปรากฏขึ ้นภายในจิตใจของลีอายามมองเห็นแววตาของเซียวอวี๋..............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 68

BANK WUTTHIPHAN·20 กันยายน 2017

เซียวอวี๋สามารถจับกุมมือสังหารสาวได้ แต่ทงโรงเตี ั้ ๊ยมก็พงั จนไม่เหลือชิ ้นดี เถ้ าแก่ของร้ านมัก

พบเจอสถานการณ์เช่นนี ้เนื่องจากลูกค้ าส่วนใหญ่มกั จะเป็ นนักผจญภัย มันจึงเป็ นเรื่ องปกติที่
พวกเขามักจะต่อยตีกนั อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ก็มีเพียงโต๊ ะเก้ าอี ้ไม่กี่ตวั ที่เสียหายไป ส่วนใน
ครัง้ นี ้พวกออร์ คแทบจะรื อ้ ที่นี่ทิ ้งเลยทีเดียว

เถ้ าแก่ร้านตัวลีบลงยามมองไปที่พวกออร์ คซึง่ มีความสูงกว่าสองเมตร

"นี่........นายน้ อย เมื่อสถานการณ์เป็ นเช่นนี ้........ผ้ ใู ดจะชดใช้ ค่าเสียหายหรื อขอรับ?" เถ้ าแก่ร้าน
ยิ ้มเจื่อนขณะที่กล่าวออกไป

เซียวอวี๋ไม่ได้ หน้ านิ่วคิ ้วขมวด ในเมื่อเขาเรี ยกตัวเองเป็ นอันธพาล เขาย่อมมีวิธีแก้ ปัญหาเช่นนี ้

เขามองลอดหน้ าต่างของร้ านออกไปและชี ้ไปยังธงที่โบกสะบัดอยู่ด้านบนของรถม้ า "รู้จกั ตรา
สัญลักษณ์นนั่ หรื อไม่?"

เถ้ าแก่ร้านชะโงกหน้ าออกไปมอง "ขอรับ ข้ าทราบ นัน่ คือตราของตระกูลหวัง ผู้คนของพวกเขา

มักจะผ่านมาที่นี่อยู่บ่อยครัง้ "

เซียวอวี๋พยักหน้ าและยิ ้มออกมา "ดี เมื่อพ่อบ้ านอาวุโสโม่กลับมาก็ถามหาค่าเสียหายจากเขา

เขาจะจัดการทุกอย่างเอง"

เซียวอวี๋ส่งสัญญาณให้ กรอมคุมตัวลีอาไปที่ห้องของเขา

เจ้ าของร้ านต้ องการจะรัง้ ตัวเซียวอวี๋เพื่อสอบถามอีก ทว่าเขาก็หบุ ปากสนิทยามมองเห็นกรอม

คร่ากุมตัวลีอาไว้ ราวกับคร่ากุมไก่

..................................

..................................
กรอมและออร์ คอีกสี่ตวั ต่างเฝ้าคุมเชิงอยู่ภายในห้ อง ร่างของลีอาถูกเชือกมัดเอาไว้ อย่างแน่น
หนาราวกับเกี๊ยวชิ ้นหนึง่ เพื่อให้ แน่ใจว่านางจะไม่สามารถหลบหนีไปไหนได้

"สาวน้ อยผู้ตบหน้ าข้ า........" เซียวอวี๋เอียงคอและยิ ้มแย้ ม เขาต้ องการจะเลียนแบบท่าทางของตัว

โกงจากภาพยนตร์ ที่เขาได้ ชมมาในโลกก่อนขณะมองจ้ องมองไปยังลีอา

เซียวอวี๋มนั่ ใจท่าทางของเขาอย่างมาก เขาจะต้ องได้ รับรางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมในงาน

เทศกาลหนังของฮ่องกงอย่างแน่นอนหากเขายังอยู่ในโลกเก่า

"เจ้ าควรจะปล่อยข้ าไปในขณะที่ยงั มีโอกาศ" ลีอาไม่ได้ หวาดหวัน่ กับท่าทางของเซียวอวี๋ นาง

กระทัง่ กล้ าที่จะข่มขู่

"ปลดปล่อยเจ้ าหรื อ? เจ้ าทุบตีข้าถึงสองหน เตะข้ าและพยายามที่จะชิงตัวมังกรน้ อย! เจ้ าคิด

ว่าเจ้ าเป็ นผู้ใดกัน?"

คนอื่นๆอาจจะหวาดกลัวเบื ้องหลังของนาง แต่เซียวอวี๋กลับไม่ใส่ใจแม้ แต่น้อย "นายน้ อยผู้นี ้คือ

ลอร์ ด! ลอร์ ดผู้ปกครองดินแดน! ข้ าคือดยุคของอาณาจักร! ไม่ว่าใครหน้ าไหนข้ าก็ไม่เกรงกลัว
ทังนั
้ น!"
้

"เจ้ าจะต้ องเสียใจ หากเจ้ าไม่ปลดปล่อยข้ า!" ลีอายังคงกล่าวข่มขู่เซียวอวี๋

"ฝั นไปเถอะ!" การแสดงออกบนใบหน้ าของเซียวอวี๋เปลี่ยนไปขณะยกเท้ าถีบไปที่เก้ าอี ้ซึง่ อยู่
ข้ างๆลีอา "บุคคลที่สามารถคุกคามข้ าได้ ยงั ไม่เกิดเสียด้ วยซํ ้า! ข้ าจะเสียใจงันหรื
้ อ? ข้ าจะทําให้
เจ้ าได้ รับรู้ความหมายที่แท้ ของคําว่าเสียใจเอง กรอม ส่งมีดสันของนางมา"
้

ทุกสิ่งทุกอย่างล้ วนถูกริบออกไปยามเมื่อนางถูกจับกุมตัว มีดสันของนางสามารถแทงทุ

้ ละผิวที่
หยาบหนาของกรอมเข้ าไปได้ กระทัง่ ยังเรี ยกเลือดออกไป แต่ไม่นานมันก็ถูกรักษาด้ วยนํ ้ายา
ฟื น้ ฟูจนหายสนิท

เซียวอวี๋จ่อมีดสันห่
้ างจากใบหน้ าของนางราว 2 - 3 นิ ้ว "ที่จริงแล้ ว ข้ าก็ไม่ค่อยรู้เรื่ องของมัน
มากนัก แต่ข้ามีงานอดิเรกลับอยู่อย่างหนึง่ ข้ าเป็ นนักแกะสลัก อีกทังข้
้ ายังชื่นชอบที่จะสลักมัน
บนเรื อนร่างของผู้คน ข้ ามักจะพยายามสลักลงไปยังเนื ้อส่วนที่น่มุ ที่สดุ ซึง่ มันก็จะมีอยู่สองแห่ง
แห่งแรกก็คือใบหน้ าและแห่งที่สองก็คือก้ น อา แต่ยงั มีแห่งที่สามสําหรับร่างกายของผู้หญิง"
เซียวอวี๋จ้องมองไปยังภูเขาทังสองลู
้ กของลีอา

"ข้ าไม่ใช่คนเลวร้ ายอะไร ดังนันข้

้ าจะมอบโอกาศให้ แก่เจ้ า บอกข้ ามาว่าควรจะเริ่มที่จดุ ไหนดี
ส่วนบน ส่วนล่างหรื อว่า......ตรงกลาง? ข้ าจะให้ โอกาศเจ้ าเลือกมัน"

เซียวอวี๋ฉีกยิ ้มขณะที่ใบหน้ าของเขาไม่ได้ แสดงท่าทีคกุ คามอะไร ทว่าในสายตาของลีอารอยยิ ้ม

ของเซียวอวี๋กลับคล้ ายรอยยิ ้มของปี ศาจร้ าย

"เจ้ า..........เจ้ ามันปี ศาจ!" ลีอาจ้ องมองเซียวอวี๋ นางเห็นแววตาที่หนักแน่นของเซียวอวี๋ นางไม่ได้

คิดว่าเซียวอวี๋จะกล่าวล้ อเล่นหรื อกลัน่ แกล้ งนาง ความกลัวเริ่มเกาะกุมจิตใจของนางแล้ ว
"ไม่จําเป็ นต้ องชื่นชม ข้ ายังคงดีไม่เท่ากับปี ศาจ เอาล่ะ ข้ าจะนับถึง 3 ซึง่ หากเจ้ าไม่เลือกมัน
เช่นนันข้
้ าจะเป็ นผู้ตดั สินใจเอง" เซียวอวี๋ก้าวเดินไปรอบร่างของลีอา ก่อนจะมาหยุดยิ ้มอยู่ที่
เบื ้องหน้ า

"จะต้ องมีคนมาช่วยข้ าแน่! เจ้ าจะถูกฆ่า! ศพของเจ้ าจะเป็ นอาหารของสุนขั ! เขาจะสับเจ้ าเป็ น
ชิ ้นๆหากว่าเจ้ ากล้ าแตะต้ องข้ า!" ลีอากล่าวออกมาอย่างเฉยเมยเพื่อแสดงให้ เห็นว่านางไม่ได้
เกรงกลัวเขาเลย

เซียวอวี๋แสร้ งแสดงท่าทางหวาดกลัว "โอ้ ........ข้าตัวสัน่ ไปหมดแล้ ว........แต่ในเมื่อกําลังมีคนมาช่วย

เจ้ า เช่นนันข้
้ ายิ่งต้ องรี บลงมือ มิฉะนันข้
้ าคงไม่อาจสร้ างสรรค์ผลงานชิ ้นใหม่ได้ สมบูรณ์ก่อนที่
เขาจะมาถึง ข้ าอายที่จะแสดงผลงานครึ่งๆกลางๆที่ยงั ไม่แล้ วเสร็จแก่แขกเหรื่ อ อา ดูเหมือนว่า
ข้ าจะต้ องเลือกให้ เจ้ าเองแล้ ว เช่นนันข้
้ าจะเริ่มจากส่วนที่ข้ากระทําได้ ดีที่สดุ "

เซียวอวี๋ก้มลงมองดูเรี ยวขาที่ถกู ห่อหุ้มไว้ ด้วยกางเกงหนังสีดําของลีอา เขากลืนนํ ้าลายลงคอ

"เอาล่ะ พวกเราจําเป็ นต้ องถอดกางเกงของเจ้ าออกก่อนจึงจะเริ่มได้ อืม เนื่องจากเจ้ าถูกมัดอยู่

ดังนันเจ้
้ าย่อมไม่สะดวก ข้ าจะตัดกางเกงของเจ้ าออก อ้ ะ อ้ ะ ไม่จําเป็ นต้ องกล่าวขอบคุณจ้ า
หรอกนะ ในฐานะที่ข้าเป็ นคนแสนดีแล้ ว ข้ าจึงชอบยื่นมือเข้ าช่วยเหลือผู้คนที่กําลังลําบาก........
โดยเฉพาะการถอดกางเกง......"

เซียวอวี๋พมึ พําและหัวเราะขณะที่เขาจ่อมีดสันไปยั
้ งกางเกงของนางและจรดปลายมีดลงบน
กางเกง มีดที่คมกริบค่อยๆลากกรี ดเป็ นเส้ นตรงจนแหวกออกเผยผิวที่ขาวราวกับหิมะออกมา
"ไม่นะ!" ลีอากรี ดร้ อง "ปล่อยข้ านะเจ้ าคนชัว่ ! ข้ าสาบานว่าจะทําให้ เจ้ าต้ องสํานึกเสียใจไป
ตลอดชีวิตหากเจ้ ายังกล้ าจะขยับมีดอีก!"

"ขอบคุณสําหรับความห่วงใย ทว่ามันจะเป็ นเรื่ องที่น่าเศร้ าที่สดุ ในชีวิตของข้ าหากไม่สานต่อ

ผลงานชิ ้นนี ้จนเสร็จ........ข้าคงจะเศร้ าเสียจนไม่เป็ นอันกินอันนอน" เซียวอวี๋เริ่มขยับมีดอีกครัง้
เสียงผ้ าถูกกรี ดคล้ ายเป็ นเสียงดนตรี อนั น่ารื่ นรมย์สําหรับเซียวอวี๋

ต้ นขาส่วนใหญ่ของลีอาค่อยๆเผยออกมา!

"อา......เจ้ าสารเลว! เมื่อเจ้ าตายเจ้ าจะต้ องทุกข์ทรมาณอยู่ในนรก!......" ลีอารู้สึกเย็นวาบที่ต้นขา

นางรู้สกึ ได้ ว่าต้ นขาของนางถูกเผยให้ เซียวอวี๋เห็นจนหมดแล้ ว

เซียวอวี๋กลืนนํ ้าลายลงคออย่างยากลําบากขณะพยายามควบคุม 'อวี๋น้อย' เอาไว้ "ลงนรกงัน้

หรื อ? นัน่ เป็ นที่ที่ดีที่สดุ เลยนะ ว่ากันว่าเหล่าสาวงามที่ร่วงหล่นลงไปที่นนั่ ล้ วนกําลังเดินเปลือย
กายใช้ ชีวิตในแต่ละวัน ข้ าเองก็อยากไปชมดูเหมือนกัน อา มีดเล่มนี ้ค่อนข้ างคมทีเดียว เพียง
การกรี ดเล็กน้ อยกลับสามารถสร้ างพื ้นที่ขนาดใหญ่ได้ ใช้ งานง่ายเสียจริง! ข้ าคงต้ องกรี ดส่วน
อื่นๆออกเพื่อเชยชมก้ นที่ขาวเนียนของเจ้ าเสียแล้ ว"

เซียวอวี๋ลกุ ขึ ้นยืนก่อนจะอ้ อมไปยังอีกฝั่ ง

"เจ้ า........เจ้ า......เจ้ าสารเลว!" หยดนํ ้าไหลออกมาจากดวงตาของลีอา

เซียวอวี๋พบว่าการลงมือของเขาประสบผลแล้ ว เขาสามารถบดขยี ้ความมุ่งมัน่ ของลีอาลงได้
สําเร็จ เขาลุกขึ ้นยืนและปาดเช็ดนํ ้าตาให้ กบั ลีอาอย่างนุ่มนวล "เจ้ าตบหน้ าถึงสองหน เตะข้ า
และพยายามจะปล้ นชิงมังกรของข้ า เจ้ าคิดว่าข้ าควรจะจัดการกับเจ้ าอย่างไรดี?"

ลีอาฮึดฮัดในลําคอ "ตบข้ าสองหน เตะข้ าและข้ าจะคืนลูกมังกรให้ กบั เจ้ า"

เซียวอวี่ร้ ูสกึ ไม่พอใจกับคําตอบของนาง "เจ้ าตบข้ าสองหน ทว่าข้ านันเป็

้ นชาวอารย สง่างาม
และสูงส่ง ข้ าไม่อาจลงมือต่อผู้หญิง ข้ านันเป็
้ นผู้ปกครองดินแดน! ข้ าจะกระทําตัวหยาบช้ า
เช่นนันได้
้ อย่างไร? ข้ าคิดว่ามันจําต้ องใช้ วิธีการอื่นเพื่อชดเชยนะ!"

"ชดเชย?" ลีอาทราบว่าเซียวอวี๋ละทิ ้งความคิดที่จะตัดกางเกงของนางแล้ ว

"อืม เรื่ องนี ้เป็ นเรื่ องใหญ่ และข้ าก็ไม่ค่อยจะฉลาดสักเท่าใด อีกทังข้

้ ายังเป็ นศัตรูค่ฟู ้ ากับการ
คํานวณ ดังนันข้ ้ าจึงไม่อาจหาวิธีมาชดเชยสําหรับการตบถึงสองหนได้ เอาแบบนี ้เป็ นอย่างไร
เจ้ าลองคิดหาทางชดเชยด้ วยตัวเจ้ าเองดู หากเจ้ าสามารถสร้ างความพึงพอใจให้ กบั ข้ าได้
เช่นนันข้
้ าจะปลดปล่อยเจ้ าไป หากไม่แล้ ว........เช่นนันเราคงต้
้ องมาสลักผลงานกันต่อไป......"

เซียวอวี๋แตะมีดลงบนกางเกงอีกข้ างของลีอา

"อา......เจ้ าสารเลว! เจ้ าต้ องการอะไร? ข้ า......"

"รี บหน่อย! ข้ าสามารถสลักได้ รวดเร็วยิ่ง ดังนันหากเจ้

้ าเชื่องช้ า ข้ าจะสานต่อสานแล้ วนะ"
เซียวอวี๋เริ่มลงมือกรี ดกางเกงอีกครัง้ ต้ นขาอีกข้ างของลีอาค่อยเผยออกสู่สายตาของเซียวอวี๋
หัวใจของเซียวอวี๋เต้ นระรัวขณะจ้ องมองต้ นขาขาวเรี ยวที่ปรากฏอยู่เบื ้องหน้ าสายตาของเขา

"อ๊ า........หยุดตัดเสีย!........ข้ากําลังคิดอยู่!...."

"รี บเข้ า! ข้ าไม่ถนัดในการอดทนสักเท่าใด" เซียวอวี๋เริ่มขยับมีดต่อ

"ข้ ารํ่ ารวยยิ่ง! ข้ าจะมอบเงินทองมหาศาลให้ แก่เจ้ า!" ลีอารี บกล่าวออกมาอย่างเร่งร้ อน

เซียวอวี๋ส่ายหัว "เสียใจด้ วย ข้ าไม่ได้ ต้องการเงินทอง มีอย่างอื่นอีกหรื อไม่?"

เซียวอวี๋ยงั คงลงมือต่อไปจนเผยต้ นขาส่วนใหญ่ออกมา

"อา......ช่างน่าตื่นเต้ นยิ่งนัก........กําเดาข้ าแทบจะไหลออกมาแล้ ว...." เซียวอวี๋ยกมือขึ ้นกุมจมูก

"อ๊ าา......หยุด........ตระ......ตระกูลของข้ าทรงอํานาจอย่างยิ่ง พวกเราสัญญาว่าจะช่วยเหลือเจ้ าหนึง่

ครัง้ ในอนาคต" ลีอากล่าวออกมาอย่างสะอึกสะอื ้น

เซียวอวี๋ส่ายหัว "ข้ าไม่จําเป็ นต้ องรับการช่วยเหลือจากผู้อื่น........อา โถ่ เชือกงี่เง่านี่กลับขวางมีด

ของข้ า........ข้าต้ องตัดมันออกเสียแล้ ว"
"อ๊ า........ข้า......ข้าขโมยสิ่งของมามากมาย ข้ ามีสมบัติลํ ้าค่าจากยุคโบราณ ข้ ามีชดุ เกราะส่วนบนที่
จัดสร้ างโดยช่างตีเหล็กในตํานาน ผู้คนล้ วนต้ องการมัน เจ้ าสามารถจัดสร้ างเลียนแบบได้ ! พวก
มันจะมีประโยชน์สําหรับสงครามของเจ้ า!" ลีอาพยายามล่อลวงเซียวอวี๋ด้วยสมบัติ

"กรอม ชุดเกราะที่เจ้ าสวมใส่ ชุดเกราะเซ็ตที-หนึง่ นํามันมาให้ นางชม นัน่ สิจงึ เป็ นเกราะใน
ตํานานที่แท้ ........โอ้ การตัดเชือกนี่จําต้ องใช้ กําลังไม่น้อย" เซียวอวี๋เริ่มต้ นตัดเชือก

"ขอรับ นายท่าน" กรอมกระโดดออกจากทางหน้ าต่างและนําชุดเกราะออกมาจากรถม้ า เขา

กลับเข้ ามาขณะที่สวมใส่มนั ไว้ บนร่าง

"นัน่ คือครบชุดงันหรื
้ อ? เจ้ าไปหามันมาจากที่ใด?!" ลีอาตกตะลึงขณะมองกรอมที่สวมใส่ชดุ
เกราะเซ็ตที-หนึง่ นางกระทัง่ หลงลืมว่าต้ นขาของนางถูกเปิ ดเผยอยู่ และอีกไม่นานท่อนล่าง
ทังหมดของนางก็
้ จะถูกเผยออกมา

"เจ้ าเชือกงี่เง่า!" เซียวอวี๋บ่นออกมาราวกับเขาเกลียดเชือกเส้ นนี ้อย่างยิ่ง

"อ๊ า..........หยุดตัดเสียที!........ข้าจะมอบ........ทกุ สิ่งที่เจ้ าต้ องการ" ลีอาพบว่าร่างกายท่อนล่างของนาง

จะต้ องเผยออกมาในไม่ช้าหากเซียวอวี๋ยงั คงลงมือตัดเชือกต่อไป นางเคยเผชิญกับสถานการณ์
ที่ส่มุ เสี่ยงมามาก ทว่ายังไม่มีครัง้ ใดเทียบเท่าครัง้ นี ้มาก่อน

"ข้ าคือลอร์ ดผู้ปกครองดินแดน! เงินตรา ชุดเกราะและอาวุธล้ วนไร้ ความหมายในสายตาข้ า"

เซียวอวี๋ยงั คงก้ มหน้ าก้ มตาตัดเชือกต่อไป..........

"เจ้ าต้ องการสิ่งใด? เจ้ าต้ องการให้ ข้าทําอะไร? บอกความต้ องการของเจ้ ามา!" ลีอากล่าว
ออกมาขณะที่หยาดนํ ้าไหลอาบแก้ ม

เซียวอวี๋พยักหน้ าด้ วยความพอใจ "โอ๊ ะ! ตกลง พักการลงมือไว้ ก่อน เจ้ าจะทําทุกสิ่งเลยงัน้

หรื อ?" เซียวอวี๋ถามออกมาขณะยกยิ ้ม

หน้ าอกของลีอาขยับขึ ้นลงอย่างรุนแรง "ข้ าจะทําทุกสิ่งยกเว้ นงานสกปรก"

"เจ้ าคิดว่าข้ าจะให้ เจ้ าทําอะไรหยาบช้ างันหรื

้ อ? เจ้ าเคยเห็นทิรันด้ าหรื อไม่? นางเป็ นหญิงชาว
เอลฟ์! นางคือโฉมงามอันดับหนึง่ ของเผ่าพันธุ์เอลฟ์! เจ้ าเคยเห็นพี่สะใภ้ ห้าของข้ าหรื อไม่? เจ้ า
เห็นความงดงามของนางหรื อไม่? เจ้ าคิดว่าข้ ายังจะเหลือบแลเจ้ าอีกหรื อเมื่อมีพวกนางอยู่?
เจ้ าช่างประเมินค่าตัวเองสูงเกินไปแล้ ว" เซียวอวี๋กล่าวออกมาให้ นางฟั ง

อย่างไรก็ตาม ลีอาไม่ได้ โกรธ แต่กลับรู้สกึ โล่งใจ นางคิดว่าหากเซียวอวี๋ต้องการจะทําอะไร นาง

คงได้ แต่ยอมรับชะตากรรม

"ถ้ างันบอกสิ
้ ่งที่เจ้ าต้ องการมา ข้ าจะทํามันตราบใดที่ข้าสามารถ" ลีอากล่าวออกมา

"เจ้ าทําอะไรได้ บ้าง? แม้ ว่าข้ าจะไม่ขาดแคลน ทว่า........ข้ายังขาดหญิงรับใช้ ส่วนตัวที่มีนิสยั ดื ้อ

รัน้ อยู่ เจ้ ากล่าวว่าอะไรนะ? เจ้ ายินดีที่จะทําทุกอย่างใช่หรื อไม่? อา....นี่เป็ นโอกาศครัง้ สุดท้ าย
ของเจ้ าแล้ ว" เซียวอวี๋หยีตาลงขณะแกว่งมีดในมีดที่เบื ้องหน้ าของลีอา
"หญิงรับใช้ ?" ลีอาขมวดคิ ้ว

"ถูกต้ อง เจ้ าจะกลายเป็ นหญิงรับใช้ ของข้ าและตะโกนคําว่า 'นายท่านเจ้ าขา' " เซียวอวี๋ได้ ชม
ภาพยนตร์ ที่เกี่ยวกับเมดมาบ้ างในชีวิตก่อน นัน่ ทําให้ เขามีความต้ องการที่จะมีหญิงรับใช้
ส่วนตัว

มันคงจะเป็ นเรื่ องที่ยอดเยี่ยมมากหากได้ สาวงามที่แข็งแกร่งมาเป็ นหญิงรับใช้

"สิ่งที่ข้าต้ องทําล่ะ?" ลีอากล่าวขณะขมวดคิ ้วมุ่น

เซียวอวี๋กล่าวตอบ "เจ้ าจะทําทุกอย่างดังเช่นหญิงรับใช้ ยกเว้ นหลับนอนกับข้ า ทว่า ข้ าสามารถ

มอบความสุขสบายแก่เจ้ าได้ หากเจ้ ามาค้ างคืนกับนายน้ อยผู้นี ้!"

เซียวอวี๋มีความรู้สกึ ราวกับตนเองเป็ นจักรพรรดิขณะที่กล่าวถ้ อยคําเหล่านี ้ออกมา

"ก็ได้ ข้ าตกลง" ลีอากล่าวตกลงโดยไม่คิดมาก

"เจ้ าตกปากรับคํารวดเร็วเกินไป นี่ไม่ใช่นิสยั ของเจ้ า เจ้ าคงคิดว่าข้ าจะแกะเชือกให้ กบั เจ้ าและ
เจ้ าก็จะสามารถหลบหนี หลังจากนันเจ้้ าค่อยกลับมาลอบสังหารข้ าสินะ" เซียวอวี๋ไม่ใช่คน
สมองน้ อยที่จะถูกถ้ อยคําของลีอาหลอกล่อเอาได้

"เจ้ าต้ องการให้ ข้าทําสิ่งใด?" ลีอาหน้ าบึ ้ง

"ฮ่าฮ่าฮ่า........ข้าคิดว่าข้ าค้ นพบวิธีที่จะทําให้ เจ้ าไม่อาจบิดพริว้ สัญญาได้ แล้ ว" มีรอยยิ ้มที่ดชู วั่
ร้ ายประดับอยู่บนใบหน้ าของเซียวอวี๋............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 69

BANK WUTTHIPHAN·21 กันยายน 2017

"เจ้ าคิดจะทําอะไร?" ลีอาสังหรณ์ได้ ถึงลางร้ าย

เซียวอวี๋หนั ไปหากรอม "กรอม ในรถม้ าจะมีหีบสีดําอยู่ ไปนํามันมา"

กรอมกระโดดออกไปจากหน้ าต่างอีกครัง้ ก่อนจะมุดเข้ าไปภายในรถม้ า ไม่นานเขาก็ออกมา

พร้ อมกับอุ้มหีบไว้ ในอ้ อมแขนก่อนจะกลับเข้ ามาในห้ อง

สีหน้ าของลีอาเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นแถวอักขระเวทย์และอักษรรูนที่ที่สลับซับซ้ อนสลักไว้ ด้านบน

ของหีบ ไอเท็มเวทย์มนต์เช่นนี ้แน่นอนว่ามันย่อมไม่มาพร้ อมเรื่ องดี

เซียวอวี๋เปิ ดหีบออก มีปลอกคอหนังสองเส้ นหนึง่ ใหญ่หนึง่ เล็กวางอยู่ด้านใน ดูเหมือนว่าเส้ น

หนึง่ จะใช้ สวมใส่ที่คอขณะที่อีกเส้ นจะสวมที่ข้อมือ

"เจ้ า........เจ้ าจะทําอะไร? สิ่งนี ้คืออะไร?" ลีอากรี ดร้ องออกมา

"ไม่มีอนั ใด มันเป็ นเพียงไอเท็มเวทย์มนต์ที่เอาไว้ ป้องกันเจ้ าหลบหนี" เซียวอวี๋หยีตาลงขณะที่
สวมใส่ปลอกคออันใหญ่ให้ กบั ลีอา ลีอาต้ องการที่จะขัดขืน แต่นางก็ไม่สามารถขยับตัวได้

"เจ้ า!........เจ้ า!........หากสิ่งนี ้เป็ นอันตรายต่อข้ า ข้ าจะฆ่าเจ้ า!" ลีอาทําได้ เพียงข่มขู่เซียวอวี๋อีกเที่ยว

หนึง่

"สาวใช้ ของข้ ากลับกล้ าข่มขู่ข้าหรื อ! เรี ยกข้ า 'นายท่านเจ้ าขา' สิข้าต้ องการจะฟั ง" เซียวอวี๋หยี
ตาลง เขาสวมปลอกคออันใหญ่ให้ กบั ลีอาก่อนที่จะสวมอันที่เล็กกว่าที่ข้อมือของเขาเอง

หีบดําใบนี ้เป็ นสิ่งของที่เขาได้ รับมาจากค่ายโจร เขาเห็นว่ามันเป็ นไอเท็มเวทย์มนต์ ดังนันเขาจึ

้ ง
เก็บไว้ ข้างกาย ซึง่ ความจริงแล้ วเขาก็ไม่ทราบวิธีใช้ งานของมัน แต่ว่ามันมีกระดาษแผ่นเล็กๆที่มี
ข้ อความบอกว่า ปลอกคอขนาดใหญ่ใช้ สวมใส่ให้ ทาส ขณะที่ปลอกคออันเล็กสวมใส่ที่ข้อมือ
ของผู้เป็ นนาย มันจะเป็ นการเชื่อมโยงคนทังสองด้
้ วยพันธสัญญาเวทย์

เซียวอวี๋ก็ไม่ร้ ูว่าข้ อความนี ้เป็ นของจริงหรื อไม่ ยิ่งไปกว่านันเขายั

้ งไม่มีผ้ ทู ี่เหมาะสมจะเป็ นหนู
ทดลอง ด้ วยเหตุนี ้เขาจึงนํากล่องมาด้ วย เขาทราบว่าระหว่างทางต้ องผ่านตระกูลใหญ่ไม่น้อย
ดังนันอาจจะโชคดี
้ พบพานผู้ที่ร้ ูวิธีใช้ งานของมัน ที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนก็คือ เขาดันมาพบ
กับลีอาเสียก่อน ซึง่ สิ่งนี ้ไม่แน่ว่าอาจจะมีประโยชน์

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ เจ็บราวกับมีเข็มเล็กทิ่มแทงที่ข้อมือยามเขาสวมใส่ปลอกแขน

"โอ๊ ะ มันทิ่มข้ า" เซียวอวี๋ประหลาดใจ เขาพยายามจะถอดมันออกแต่มนั ก็ไม่หลุด มีแสงสีม่วง
เรื องแสงขึ ้น ในเวลาเดียวกัน ก็มีแสงสีม่วงส่องแสงออกมาจากปลอกคอของลีอา อักษรรูนนับ
ไม่ถ้วนเริ่มหมุนวนรอบร่างของเซียวอวี๋และลีอา

"เจ้ าสารเลว! เอามันออกเดี๋ยวนี ้!" ลีอากรี ดร้ องออกมา

เซียวอวี๋ยกยิ ้ม "นี่เป็ นไอเท็มที่พิเศษ ตอนนี ้เจ้ าเป็ นทาสของข้ าแล้ วและไม่อาจขัดขืนได้ อีก
มิฉะนันเข็
้ มภายในปลอกคอจะทิ่มแทงเข้ าไปในลําคอของเจ้ า ดังนันจงเชื ้ ่อฟั งหรื อจะตกตาย!"

ที่จริงแล้ วเซียวอวี๋ไม่ทราบเกี่ยวกับเข็มเลยจนกระทัง่ เขาโดนมันทิ่มแทง ดังนันเขาจึ

้ งพูดไปส่งๆ
เพื่อสร้ างความหวาดกลัวให้ กบั ลีอา เขาเองก็เริ่มกังวลแล้ วเช่นกันเมื่อพบว่าปลอกแขนนี ้ไม่
สามารถถอดออกได้

"เจ้ า!..........สารเลว! เอามันออกไปนะ! ข้ าจะฆ่าเจ้ าถ้ าเจ้ าทําอะไรแปลกๆด้ วยของสิ่งนี ้!" ลีอากรี ด
ร้ องสุดเสียง

เซียวอวี๋ยิ ้มแย้ ม "อ้ อ ตอนนี ้เจ้ าก็ร้ ูจกั กลัวเป็ นเหมือนกันนี่! เจ้ าทราบดีว่าจะเกิดอะไรขึ ้นหากเจ้ า
กล้ าเล่นลวดลายต่อข้ า ทาสที่ซื่อสัตย์เอ๋ย"

"เจ้ าจะปลดปล่อยข้ าเมื่อใด?" ลีอาทราบว่านางคงได้ แต่ต้องยอมรับชะตากรรม อย่างไรก็ตาม

นางต้ องการจะทราบวิธีทําลายไอเท็มชิ ้นนี ้
"อา ให้ ข้าคิดก่อน..........ตบหน้ าสองที........เตะอีกหนึง่ เท้ า........ตบสองทีหมายถึงเวลาสองปี เตะอีก
หนึง่ เท้ าก็เท่ากับหนึง่ ปี ดังนันเจ้
้ าจะต้ องเป็ นทาสไปสามปี จากนันข้ ้ าจะพิจารณาความ
ประพฤติของเจ้ าหลังพ้ นสามปี ไปแล้ ว หากข้ าต้ องเสียหน้ าเนื่องด้ วยความโอหังของเจ้ า เช่นนัน้
ข้ าก็คงต้ องพิจารณาเพิ่มระยะเวลาขึ ้นอีก" เซียวอวี๋คํานวณออกมาอย่างคร่าวๆ

อย่างไรก็ตาม เขายังคงไม่ทราบวิธีการควบคุมปลอกคอ ดังนันเขาจึ

้ งวางแผนเพิ่มเวลาเพื่อที่จะ
สามารถหาวิธีการนํามันออกไปได้

"ตกลง ข้ าจะเป็ นผู้ค้ มุ กันให้ เจ้ าเป็ นเวลาสามปี แก้ มดั ข้ าได้ แล้ ว" ลีอาตอบรับ

"ใครสัง่ ใครสอนให้ เจ้ ากล่าวกับข้ าด้ วยนํ ้าเสียงเช่นนัน?

้ เจ้ าคือหญิงรับใช้ ของข้ า! เจ้ ารู้ หรื อไม่
ว่ามันหมายความว่าอย่างไร? เจ้ าจะต้ องรับใช้ ข้าด้ วยความนอบน้ อม เจ้ าจะต้ องกล่าวคําว่า
'นายท่าน' ด้ วยนํ ้าเสียงที่อ่อนหวาน เข้ าใจหรื อไม่? หากเจ้ าไม่ทราบ เช่นนันเข็
้ มเล็กๆ......"

เซียวอวี๋กล่าวข่มขู่ขณะที่เขาเองก็ไม่ทราบวิธีควบคุมมัน ใบหน้ าของลีอากลายเป็ นหน้ าเกลียด

ทันที "ไม่ต้อง นัน่ ไม่จําเป็ น........ข้าจะ........ปฏิบตั ิตามนัน"้

"ไหนเรี ยกนายท่านเจ้ าขาซิ" เซียวอวี๋ฉีกยิ ้ม

ลีอาทําใจอยู่เป็ นนาน นางหน้ าแดงขณะที่กล่าวออกมาด้ วยเสียงที่เบาหวิว "นายท่านเจ้ าขา"

อย่างไรก็ตาม เสียงของนางนันเบาเสี
้ ยยิ่งกว่ายุงบินผ่าน เซียวอวี๋ยกคิ ้วขึ ้นด้ วยความไม่พอใจ
เขาลูบปลอกแขนขณะที่กล่าว "ว่าอะไร ข้ าไม่ได้ ยินเลย......"
"อ๊ า........นายท่านเจ้ าขา......" ลีอาตะโกนออกมาเสียงดัง นางคิดว่านางกําลังสูญเสียอะไร
บางอย่างไป ขณะที่นางจดบัญชีแค้ นเอาไว้ ภายใน

เซียวอวี๋ยิ ้มออกมา "เจ้ าช่างซื่อเสียจริง ข้ าชอบนะ นี่เป็ นครัง้ แรกของเจ้ า ดังนันจึ

้ งพอให้ อภัยได้
แต่ข้าหวังว่าครัง้ ต่อไปเสียงยามเรี ยกหาข้ าจะอ่อนหวานและนุ่มนวลกว่านี ้ มิฉะนันเข็ ้ มหลาย
พันเล่มจะทิ่มแทงเข้ าไปในลําคอของเจ้ า ไม่สําคัญว่าเจ้ าจะหลบหนีไปที่แห่งใด ข้ าสามารถ
สังหารเจ้ าได้ อย่างง่ายดายเพียงกดเบาๆที่ปลอกแขนนี ้"

ลีอาพยักหน้ า "ตกลง รี บแก้ มดั ข้ าสิ"

"อะไรนะ?" เซียวอวี๋จ้องไปที่ลีอา

"นายท่าน.........." ลีอากัดฟั นแน่น

เซียวอวี๋พยักหน้ าด้ วยความพึงพอใจ "อืม ถูกต้ อง เจ้ าจะต้ องนวดฝ่ าเท้ าให้ ข้า และซักกางเกงใน
ให้ ข้า......"

ลีอาไม่สามารถอดทนเชือกที่มดั แน่นได้ อีกต่อไป

"ปล่อยนาง" เซียวอวี๋กล่าวกับกรอม

ดาบของกรอมตวัดผ่านเชือกทังหมดในดาบเดี
้ ยว
ลีอาลุกขึ ้นยืนทําให้ เผยต้ นขาที่ขาวเนียนออกมา

"ข้ าต้ องเปลี่ยนเสื ้อผ้ า" ลีอาเชิดหน้ าขึ ้นขณะกล่าวออกมาด้ วยนํ ้าเสียงออกคําสัง่

"เจ้ ายังกล้ าที่จะกล่าวด้ วยนํ ้าเสียงเช่นนันอี

้ กหรื อ? เจ้ าต้ องการที่จะตาย?" เซียวอวี๋ไม่เข้ าใจ
เรื่ องของผู้หญิงมากนัก แต่เขาก็ร้ ูสกึ ดีอย่างมากเนื่องจากเขาเพิง่ รับตัวหญิงรับใช้ คนใหม่มา

ลีอาเข่นเขี ้ยวขณะที่ก้มศีรษะลง

"ไปได้ !' เซียวอวี๋โบกมือให้ นางออกไป เขาวางแผนที่จะจัดหาเครื่ องแบบเมดและผ้ ากันเปื อ้ น

สําหรับลีอา..........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 70

BANK WUTTHIPHAN·22 กันยายน 2017

"โอ! ลีอา หนูน้อยของข้ า มีใดหรื อ เหตุใดวันนี ้เจ้ าถึงมาเยี่ยมเยือนเฒ่าชราผู้นี ้ได้ ?" ชายชรา
ยิ ้มออกมาขณะมองดูลีอาที่อยู่เบื ้องหน้ า ใบหน้ าของเขาเต็มไปด้ วยริว้ รอยและหลงเหลือฟั น
หน้ าเพียงสองซี่

ลีอาเปลี่ยนเสื ้อผ้ าเสร็จแล้ ว นางไม่ต้องการจะกลับไปอยู่ข้างกายของเซียวอวี๋อีก ตรงกันข้ าม

นางกลับมาหาจอมมนตราที่นางรู้จกั
ในเมืองเล็กๆแห่งนี ้มีเพียงไม่กี่คนที่จะทราบตัวตนที่แท้ จริงของชายชรา ผู้ที่จริ งความจริงแล้ ว
เป็ นถึงจอมมนตราขันที ้ ่ 6 เป็ นตัวตนที่เพียงแค่เอ่ยนามของเขาก็สามารถสัน่ สะเทือนทังทวี้ ปได้

"ยามข้ าประสบปั ญหาข้ าย่อมต้ องมาพบท่าน มิฉะนันแล้

้ วข้ าจะมาทําไม?" ลีอาไม่ได้ สํารวม
กริยาขณะกล่าวกับชายชรา

ชายชราไม่ได้ ใส่ใจกับการแสดงออกที่ไม่สภุ าพนี ้ เขายิ ้มออกมา "แม่นางน้ อยมีโทสะแล้ ว มีคน

สร้ างความขุ่นเคืองแก่เจ้ าหรื อ? นี่ค่อนข้ างแปลก ความแข็งแกร่งของเจ้ านันยอดเยี
้ ่ยม ดังนันจึ
้ ง
ยากที่จะมีผ้ ใู ดมารังควานเจ้ าได้ ดูท่าครานี ้เราผู้เฒ่าต้ องออกไปดูสกั หน่อยแล้ ว"

"ข้ าไม่จําเป็ นต้ องหยิบยืมความช่วยเหลือจากท่านในเรื่ องนัน้ ข้ ามาเพื่อถามท่านเกี่ยวกับสิ่ง

หนึง่ " ลีอากล่าวออกมา

"โอ้ !? ดูเหมือนว่าลีอาน้ อยของข้ าได้ เติบโตขึ ้นแล้ ว นางเรี ยนรู้ที่จะเอ่ยถามในสิ่งที่ไม่ทราบต่อผู้

ชราแล้ ว" ชายชรายิ ้มออกมาขณะจิบสุรา

ลีอากลอกสายตา "ข้ าไม่มีเวลามาพูดคุยเรื่ องไร้ สาระ ยิ่งไปกว่านันทั

้ งหมดที
้ ่ท่านทําก็มีเพียง
การดื่มสุรา ซักวันท่านจะต้ องตายเพราะมัน!"

ชายชราหัวเราะออกมา "อา ลีอาน้ อยใส่ใจกับสุขภาพของข้ าด้ วย ทว่าข้ านันไม่

้ มีงานอดิเรกอื่น
ใดนอกจากการดื่มสุราอีก ชีวิตของข้ าคงเหลืออยู่ไม่มากนัก ดังนันข้
้ าก็คงดื่มได้ อีกไม่นาน ลีอา
น้ อย ข้ าเห็นเจ้ ามาตังแต่
้ เป็ นทารกตัวน้ อย เฝ้าดูเจ้ าเติบใหญ่ขึ ้นมา ข้ าหวังว่าเจ้ าจะคิดถึงเรื่ อง
การแต่งงาน ข้ าเฝ้ารอวันที่เจ้ าจะคลอดทารกที่น่ารักน่าชังออกมา"

"ตาเฒ่า ท่านกําลังทําข้ าประสาทเสีย! ข้ าจะรื อ้ ทําลายไหสุราของท่านทังหมดหากท่

้ านยังคง
เอ่ยถึงเรื่ องนี ้อีก! " ลีอาทุบฝ่ ามือลงบนโต๊ ะขณะที่มีรอยสีแดงจางๆปรากฏขึ ้นบนแก้ มของนาง

"โอ! ดูเหมือนว่าลีอาน้ อยของข้ าจะพบเจอชายคนรักแล้ ว อย่าได้ เขินอายเลย พาชายหนุ่มผู้นนั ้

มาที่นี่เสีย เราผู้เฒ่าสามารถตรวจสอบเขาได้ " ชายชราแย้ มยิ ้มออกมา

"ข้ าไม่ได้ มีชายคนรักหรื อว่าอะไรทังนั

้ น!้ ข้ ามาที่นี่เพื่อให้ ท่านถอดสิ่งนี ้ออกไป" ลีอายกมือขึ ้น
ปลดผ้ าพันคอที่อยู่รอบคอออกและชี ้ไปที่ปลอกคอ

ใบหน้ าของชายชราแข็งค้ างขณะที่รอยยิ ้มจางหายไปจากใบหน้ าของเขา การแสดงออกของ

ชายชราเปลี่ยนไปในทันที จากปู่ ที่เอ็นดูหลานกลับกลายเป็ นปี ศาจจากขุมนรก ลีอาขนลุกชันไป
ทัว่ ร่างเมื่อสัมผัสได้ ถึงจิตสังหารอันรุนแรง

"เป็ นผู้ใดสวมใส่สิ่งนี ้ให้ กบั เจ้ า?" ชายชราค่อยๆสงบหลังจากผ่านไปพักหนึ่ง

ลีอาตระหนักได้ ว่ามีบางอย่างผิดปกติแล้ วจากใบหน้ าที่เคร่งขรึมของชายชรา "ทําไมหรื อ? หรื อ

ท่านไม่สามารถทําลายอักขระบนปลอกคอนี ้?"

ชายชราส่ายหน้ าอย่างอับจนขณะพึมพําโดยไม่ตอบคําถามของลีอา "สิ่งนี ้มาอยู่ที่นี่ได้ อย่างไร?

นี่เป็ นสิ่งของในตํานาน.........."
"สิ่งนี ้คืออะไร?" ลีอารู้สกึ ไม่ดีขณะเอ่ยถามชายชรา

ชายชราส่ายศีรษะ "ข้ าอาจจะสามารถช่วยเจ้ านําปลอกคอออกได้ หากมันเป็ นเวทมนตร์ บทอื่นๆ

ต่อให้ ข้าไม่สามารถ ข้ าก็ยงั รู้จกั ผู้ที่สามารถ ทว่ากับปลอกคอเส้ นนี ้แล้ ว ข้ าเกรงว่าจะไม่มีผ้ ใู ด
จัดการกับมันได้ ไม่มีผ้ ใู ดในโลกใบนี ้ที่จะสามารถลบล้ างมันได้ "

"อะไรนะ!?" ลีอาตกตะลึง "ไม่มีผ้ ใู ดในโลกที่สามารถ?! สิ่งนี ้คืออะไร?"

ชายชราจ้ องมองไปที่ปลอกคอก่อนจะกล่าวออกมา "สิ่งนี ้เรี ยกว่า ปลอกคอทาส จอมมนตราที่

ชัว่ ร้ ายได้ สร้ างมันขึ ้นมาเพื่อใช้ มนั บังคับเหล่านักรบที่ทรงพลังให้ ตกเป็ นทาสของเขา คุณสมบัติ
ที่สําคัญที่สดุ ของมันก็คือ ทาสจะไม่อาจหลุดพ้ นจากพันธสัญญาได้ จอมมนตราที่ชวั่ ร้ ายนันได้ ้
ใช้ พนั ธสัญญาโลหิตในการสร้ างข้ อผูกมัด สิ่งนี ้ไม่อาจแก้ ไขได้ แม้ ว่าเจ้ าจะชุบชีวิตให้ กบั ผู้ที่
สร้ างสิ่งนี ้ขึ ้นมาก็ตาม"

"ท่านหมายความกระทัง่ ผู้สร้ างเองก็ไม่อาจทําอย่างไรกับมันได้ หรื อ?" ลีอากล่าวถามเสียงสัน่

นี่หมายความว่านางจะต้ องติดตามรับใช้ เซียวอวี๋ไปชัว่ ชีวิต

ชายชราผงกศีรษะ "ลีอาน้ อย หากเป็ นสิ่งอื่นข้ าย่อมช่วยได้ ทว่าสิ่งนี ้แม้ แต่ข้าเองก็จนปั ญญา

อีกอย่าง แม้ ว่าพวกเราจะสังหารผู้สวมสิ่งนี ้ให้ กบั เจ้ า มันก็ยงั คงไร้ ผล เจ้ ากับคนผู้นนถูั้ ก
เชื่อมโยงกันเอาไว้ ด้วยสัญญาโลหิตแล้ ว ดังนัน้ หากว่าคนผู้นนตกตาย ั้ เช่นนัน้ เจ้ าก็จะต้ องตก
ตายตามไปด้ วย"
"นี่มนั เรื่ องบ้ าอะไรกัน? หากเขาตายข้ าก็จะต้ องตายด้ วย!?" ลีอากรี ดร้ องออกมา

"ลีอาเอ๋ย อย่าได้ กงั วล มันอาจจะยังมีหนทางในการแก้ ไขอยู่ เจ้ าค่อยๆบอกเล่ารายละเอียดมา

ว่าเกิดอะไรขึ ้นบ้ าง ผู้ใดสวมใส่สิ่งนี ้ให้ กบั เจ้ า?" ชายชราเปลี่ยนเป็ นอ่อนโยนยามมองเห็นลีอา
ร้ องไห้ สะอึกสะอื ้น เจตนาฆ่าอันรุนแรงวูบผ่านแววตาของเขา นัยต์ตาที่ข่นุ มัวก่อนหน้ า
กลายเป็ นแหลมคมขึ ้นมา

ลีอาจมอยู่ในความสิ ้นหวังไปพักหนึง่ หลังจากนันนางก็

้ ค่อยๆเล่าเรื่ องราวออกมาอย่างช้ าๆ นาง
อธิบายว่านางได้ ตบหน้ าของเซียวอวี๋สองหน เตะเขาจนปลิวกระเด็น หลังจากนันเขาก็ ้ จบั นางใส่
ปลอกคอเส้ นนี ้ อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้ เล่าเรื่ องที่เซียวอวี๋คกุ คามนางหรื อกรี ดกางเกงของนาง
ออกไป นัน่ เป็ นเรื่ องที่น่าอาย นางต้ องการจะสะสางความแค้ นนี ้ด้ วยตนเองหลังจากหาวิธีถอด
ปลอกคอนี ้ออกได้ แล้ ว

คิ ้วของชายชราขมวดมุ่นขณะที่รับฟั งเรื่ องราว "ผู้ค้ มุ กันที่เป็ นออร์ คและเอลฟ์........ช่างเป็ นคนที่

น่าสนใจยิ่ง........มนั ไม่ได้ มีอยู่เพียงในตํานาน..........นี่เป็ นเรื่ องจริงงันหรื
้ อ?"

"ตํานานอะไร?" ลีอากล่าวถาม นางเป็ นมือสังหาร และงานอดิเรกของนางก็คือการออก

สํารวจโบราณสถานหรื อตามหาตํานานต่างๆ เหตุผลที่ทําให้ นางกลายมาเป็ นมือสังหารก็
เนื่องจากตํานานและเรื่ องเล่าจากชายชราผู้นี ้ นางต้ องการที่จะออกเดินทางสํารวจไปทัว่ ทังทวี
้ ป

"ดูเหมือนเจ้ าหนูนนั่ จะไม่ได้ ตงใจทํ

ั ้ าให้ เจ้ าตกเป็ นทาส........เขากระทัง่ ไม่ทราบเสียด้ วยซํ ้าว่า
ปลอกคอทาสทํางานอย่างไร"
"มันไม่สําคัญว่าตังใจหรื
้ อไม่ตงใจ..
ั ้ ......เขาขู่ว่าจะใช้ เข็มด้ านในปลอกคอทิ่มแทงสังหารข้ าหากว่า
ไม่เชื่อฟั งวาจาของเขา!" ลีอาเข่นเขี ้ยวเคี ้ยวฟั นขณะกล่าวออกมา

ชายชราเผยรอยยิ ้ม "สิ่งนี ้เป็ นอาคมต้ องห้ ามที่ทรงพลังที่สดุ ในยุคโบราณ เจ้ าคิดว่ามันจะใช้

เพียงเข็มเพื่อบังคับผู้คนให้ เป็ นทาสหรื อ? หลังจากพันธสัญญาโลหิตถูกร่างขึ ้นแล้ วทาสก็จะไม่
อาจฝ่ าฝื นเจตจํานงของผู้เป็ นนายได้ อีก! ผู้เป็ นนายสามารถควบคุมกระทัง่ ความคิดและการ
กระทําของทาสได้ เพียงเอ่ยออกมา! ปลอกคอเส้ นนี ้จะทําให้ ทาสตกเป็ นหุ่นเชิดโดยสมบูรณ์
ชะตากรรมของเจ้ าจะขึ ้นอยู่กบั เขา ทว่าชายหนุ่มผู้นี ้กลับข่มขู่เจ้ าด้ วยเข็ม! นี่ช่างไร้ เดียงสานัก!
เขากระทัง่ ไม่เข้ าใจว่าเข็มมีไว้ ก็เพื่อใช้ ร่างพันธสัญญาโลหิตเท่านัน้ พวกมันจะหายไปพร้ อมกับ
ร่างสัญญาและจะไม่ปรากฏออกมาอีก พวกมันไม่มีความจําเป็ นอีกต่อไป!"

"อะไรนะ? กระทัง่ เข็มก็ไม่จําเป็ น? เขาสามารถควบคุมกระทัง่ การกระทําของข้ า..........นี่มนั

เลวร้ ายเกินไปแล้ ว! ข้ าจะต้ องฆ่าเจ้ าสารเลวนัน่ แม้ ว่าข้ าจะต้ องตกตายตามไปด้ วยก็ตาม!"
หัวใจของลีอาเต็มไปด้ วยความโกรธเมื่อฟั งคําอธิบายของชายชรา

นี่หมายความว่าเซียวอวี๋จะสามารถบงการนางได้ ทกุ อย่างแม้ ว่านางจะไม่ยินยอมก็ตาม ยิ่งไป

กว่านันนางยั
้ งไม่อาจต่อต้ านได้ !

ชายชราวางมือบนไหล่ของลีอาและจิบสุรา "อย่าเพิ่งด่วนตัดสินเร็วไป ลีอาน้ อยของข้ า สิ่งต่างๆ

อาจไม่ได้ เลวร้ ายอย่างที่เจ้ าคิด เห็นทีข้าต้ องไปพบเด็กหนุ่มผู้นนเสี
ั ้ ยแล้ ว........ข้าไม่คาดคิดว่าก่อน
เลยว่าจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันนี ้......"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 71

BANK WUTTHIPHAN·23 กันยายน 2017
เซียวอวี๋กําลังนัง่ อยู่ภายในโรงเตี๊ยมและมองดูพอ่ บ้ านโม่จ่ายเงินชดใช้ ค่าเสียหายให้ เถ้ าแก่ร้าน
เขายิ ้มออกมาขณะลูบคลําปลอกแขน เขากําลังครุ่นคิดหาหนทางปลดมันออก เขาไม่ได้ ใส่ใจ
ต่อความโกรธของพ่อบ้ านโม่ที่แทบจะพ่นไฟออกมา เซียวอวี๋ได้ สร้ างความบาดหมางตังแต่ ้ ที่เขา
เอาสร้ อยคอเวทมนตร์ เส้ นนันมาให้
้ แอนโทนีดาสแล้ ว ดังนันการก่
้ อเรื่ องราวอีกสักเรื่ องสองเรื่ อง
จะเป็ นไรไป

เซียวอวี๋ทราบดีว่าพ่อบ้ านโม่จะต้ องทุ่มสุดกําลังเพื่อเอาเรื่ องเขาให้ ได้ เมื่อไปถึงตระกูลหวัง แต่

เซียวอวี๋ย่อมไม่เกรงกลัว เขานันราวกั
้ บสุกรที่ตายแล้ วซึง่ ไม่เกรงกลัวนํ ้าเดือด สิ่งใดจะเกิดก็ต้อง
เกิด

"เจ้ าสิ่งนี ้มันคืออะไรกันแน่? ฉันคงไม่ใช้ มนั ตังแต่

้ แรกถ้ ารู้ว่ามันจะถอดออกไม่ได้ แบบนี ้" ข้ อมือ
ของเซียวอวี๋บวมเปล่งขึ ้นมาหลังจากที่เขาพยายามถอดมันออกอยู่หลายหน เขาคิดว่าบางทีมนั
คงต้ องหาอะไรมาตัดมันออกไป

เซียวอวี๋มวั แต่จดจ่ออยู่กบั ปลอกแขนจนเกินไป เขาเพียงเงยหน้ าขึ ้นมามองพ่อบ้ านโม่เป็ นครัง้

คราวเท่านัน้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเงยหน้ าขึ ้นมาอีกครัง้ เขาก็พบว่ามีชายชรามานัง่ อยู่ที่เบื ้อง
หน้ าของเขาแล้ ว มีรอยยิ ้มที่ดไู ม่น่าไว้ ใจปรากฏอยู่บนใบหน้ าของชายชรา รอยยิ ้มนี ้ช่าง
คล้ ายคลึงกับรอยยิ ้มของจ้ าวมนตราแอนโทนีดาส

"ตาเฒ่า! ท่านเกือบจะทําให้ ข้าตกใจจนตายแล้ ว" เซียวอวี๋สะดุ้ง

ที่จริงแล้ วค่าความแข็งแกร่งของเขานันก็ ้ เพิม่ ขึ ้นอยู่ตลอด เช่นเดียวกับการรับรู้ของเขา ทว่าชาย
ชราที่เบื ้องหน้ ากลับปรากฏตัวออกมาโดยไม่ให้ ซมุ่ ให้ เสียง เขาไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนของ
ชายชราได้ เสียด้ วยซํ ้าหากว่าไม่ได้ เงยหน้ าขึ ้นมา นี่ราวกับวิญญาณที่นกึ จะปรากฏกายก็ปรากฏ
กายออกมา

"เจ้ าหนุ่ม ข้ าไม่ได้ ทําให้ เจ้ ากลัว หากแต่เจ้ ากลัวของเจ้ าเอง จิตใจของเจ้ าตกอยู่ในความกลัว
นัน่ จึงเป็ นเหตุให้ เจ้ าเกรงกลัวเฒ่าชราผู้หนึง่ " ชายชรายิ ้มออกมาขณะกล่าว

"เอาล่ะ เลิกกล่าวไร้ สาระ! ข้ าไม่ได้ เกรงกลัวใครหน้ าไหนในโลกทังนั ้ น!

้ ไม่มีผ้ ใู ดที่มีอํานาจ
พอจะทําให้ ข้ารู้สกึ กลัวได้ !" ใบหน้ าของเซียวอวี๋แปรเปลี่ยนเป็ น 'เย็นชา' ขณะที่เขาก้ มหน้ าลง
ไปศึกษาปลอกแขนต่อ

"มีอะไรหรื อ? ไม่สามารถถอดมันออกหรื อ?" ชายชราเอ่ยถาม

เซียวอวี๋เงยหน้ าขึ ้นมามองรอยยิ ้มที่ดไู ม่น่าไว้ วางใจของชายชรา เขาคงจะตะเพิดชายชรา

ออกไปนานแล้ วหากว่าเขาไม่ได้ รับการปลูกฝั งมาให้ เคารพผู้ที่อาวุโสกว่า

"มันเกี่ยวกับท่านหรื อ? ข้ าจะถอดได้ หรื อไม่ย่อมไม่ใช่ธุระกงการของท่าน" เซียวอวี๋กลอกตา

"เจ้ าใช้ มนั โดยไม่ล่วงรู้ว่ามันคือสิ่งใด สิ่งนี ้จะถูกผูกติดกับเจ้ าไปตลอดกาล ช่างน่าขัน!" ชาย

ชราหยิบของว่างที่เสี่ยวเอ้ อนํามาให้ เซียวอวี๋เข้ าปาก เขาเริ่ มหยิบหลายๆอย่างเข้ าไป
จากนันเขาก็
้ หยิบแก้ วไวน์ที่ตงอยูั ้ ่เบื ้องหน้ าของเซียวอวี๋ขึ ้นมา "ให้ เจ้ าดื่มไวน์อายุ 300 ปี นี่เข้ า
ไปถือว่าเสียของอย่างยิ่ง......น่าเสียดาย!"

ชายชราไม่ได้ ใส่ใจว่าเซียวอวี๋ได้ ดื่มไวน์แก้ วนี ้ไปแล้ ว เขายกขึ ้นจิบและวางมันลงที่เดิม

เซียวอวี๋ขมวดคิ ้ว เขาไม่ได้ ศกึ ษาหาความลับของปลอกแขนต่อแล้ ว เขาจ้ องมองไปที่ชายชรา

ชายชราผู้นี ้ไม่ได้ ดแู ตกต่างไปจากขอทานเฒ่าที่อาศัยอยู่ตามซอกมุมถนน อย่างไรก็ตาม เสื ้อผ้ า

ที่เขาสวมใส่กลับดูสะอาดสะอ้ าน เขาดูราวกับนักต้ มตุ๋นอาวุโส

"ท่านรู้จกั มันงันหรื
้ อ?" เซียวอวี๋ถามออกไปแม้ ว่าเขาจะยังไม่เชื่อถ้ อยคําของชายชราก็ตาม

ชายชราหยิบขนมขึ ้นมาอีกชิ ้นหนึง่ และส่งเข้ าปาก "ขนมที่ดี ไวน์เลิศรส แต่มนั จะดีมากขึ ้นหาก
นํามันออกมาอีกขวด"

เซียวอวี๋จ้องมองชายชราและต้ องการจะทราบว่าเฒ่าชราผู้นี ้จะมาไม้ ไหน เขาดีดนิ ้วและกล่าว

กับอสูรหนึง่ "อสูรหนึง่ ไปนําไวน์ชนเลิ
ั ้ ศมา"

อสูรหนึง่ วิ่งออกจากโรงเตี๊ยมทันที ไม่นานมันก็กลับเข้ ามาพร้ อมกับไวน์แดงสองสามขวด

ชายชราเหลือบมองอสูรหนึง่ จากนันก็ ้ อทุ านออกมาเสียงดังขณะที่คว้ าขวดไวน์มา "ออร์ คตนนี ้

แข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าออร์ คที่ข้าเคยพบ......"
"ท่านเคยพบออร์ คมาก่อนหรื อ?" มีร่องรอยแคลงใจปรากฏอยู่ในแววตาของเซียวอวี๋

ชายชราหอบหายใจออกมาหลังจากที่ใช้ เวลาอยู่นานกับการเปิ ดฝาขวด "ข้ าอยู่มานานและได้

เห็นมาหลายสิ่งหลายอย่าง"

"นี่........หรื อว่าท่านกําลังจะบอกว่าท่านรู้จกั ปลอกแขนนี ้?" เซียวอวี่เอ่ยปากถามขณะพยายาม

ชักจูงเข้ าหัวเรื่ อง

ชายชรายกแก้ วไวน์ขึ ้นดื่มก่อนจะมองดูปลอกแขนของเซียวอวี๋ "นี่คือปลอกแขนทาสที่ถกู สร้ าง

ขึ ้นโดยจอมมนตราที่ชวั่ ร้ ายในยุคโบราณเพื่อบังคับเหล่านักรบทรงพลังให้ ตกเป็ นทาส"

"เมื่อท่านรู้จกั มัน เช่นนันท่

้ านก็คงทราบวิธีถอดมันออก" หัวใจของเซียวอวี๋กลายเป็ นเย็นชาเมื่อ
พบว่าชายชราที่เบื ้องหน้ ารู้จกั ปลอกแขน

ชายชราส่ายศีรษะ "ไม่มีหนทางถอดมันออกได้ "

"อะไรนะ!" เซียวอวี๋ตะโกนออกมาขณะที่คว้ าขวดไวน์จากมือของชายชรา

"เฮ้ ! ผู้เยาว์สมัยนี ้กลับไม่ให้ ความเคารพต่อผู้อาวุโสเสียเลย" ชายชรากล่าวท้ วง

"ข้ าคงจะเตะท่านออกไปเนิ่นนานแล้ วหากไม่ใช่ว่าข้ าให้ ความเคารพผู้ที่อาวุโสกว่า" เซียวอวี๋ยก
ขวดไวน์ขึ ้นกระดกลงคอ

ปากของชายชราส่งเสียงจิ๊จ๊ะขณะมองดูเซียวอวี๋กระดกไวน์ลงไป

"เจ้ าต้ องการจะถอดมันออกหรื อ?" ชายชราแย้ มยิ ้มขณะที่เอนหลังพิงเก้ าอี ้

"เหตุใดข้ าจะไม่ในเมื่อมันเกะกะข้ า?" เซียวอวี๋ใช้ คําถามตอบคําถาม

"เจ้ าจะบังคับผู้อื่นเป็ นทาสไปทําไมหากเจ้ าต้ องการจะถอดมันออก?" ชายชราถามต่อ

เซียวอวี๋ตะโกนออกมาด้ วยโทสะ "ข้ าไม่ร้ ู ข้ าเพียงต้ องการข่มขู่และทําให้ นางหวาดกลัว

เล็กน้ อย!"

"ผู้เยาว์หนอผู้เยาว์ เจ้ าไม่ทราบหรื อว่าการทําร้ ายผู้อื่นก็คือการทําร้ ายตัวเอง? การสะกดกัน้

นันเป็
้ นสิ่งที่ควรเลือก อย่าได้ เลือกเส้ นทางที่ชวั่ ร้ าย ไม่สําคัญว่าการกระทํานันจะเล็
้ กน้ อย
หรื อไม่!" ชายชรากล่าวออกมาด้ วยนํ ้าเสียงเคร่งขรึม

เซียวอวี๋เพียงรับฟั ง เขาไม่ได้ โต้ แย้ งใดๆ สิ่งที่ชายชรากล่าวนันถู

้ กต้ องแล้ ว เซียวอวี๋นนเจ้
ั ้ าเล่ห์
และเกเรเล็กน้ อย ทว่าเขาก็ยงั แยกแยะถูกผิดได้
"อสูรหนึง่ ! ไปนํามีดสันมา!
้ ข้ าไม่เชื่อว่าข้ าจะไม่สามารถนํามันออก!" เซียวอวี๋ไม่เชื่อว่าปลอก
แขนเส้ นนี ้จะไม่สามารถตัดออกได้

เขาไม่ต้องการจะถูกผูกติดกับสิ่งนี ้ไปตลอดชีวิต เขารู้สกึ ไม่สบายใจเมื่อคิดว่าลีอาจะต้ องตก

เป็ นทาสของเขาไปชัว่ ชีวิต ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่ควรได้ รับความทรมาณเช่นนัน้

"เวทมนตร์ จะไร้ ค่า หากว่าเพียงแค่ใช้ ดาบหรื อมีดสันในการลบล้

้ างออกได้ " ชายชรากล่าว
ขณะที่หยิบขวดไวน์ขึ ้นมาเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋กําลังมุ่งความสนใจไปที่ปลอกแขน เซียวอวี๋มอง
เห็นแต่เขาก็คร้ านเกินไปที่จะท้ วง

อสูรหนึง่ เดินกลับมาพร้ อมกับมีดสัน้ "นายท่าน ต้ องการให้ ข้าช่วยหรื อไม่?"

คิ ้วของเซียวอวี๋กระตุก "ช่างมัน ข้ าเกรงว่าเจ้ าจะฟั นแขนของข้ าลงมาเสียมากกว่า"

เซียวอวี๋คว้ ามีดสันมาและเริ
้ ่มลงมือแซะปลอกแขน อย่างไรก็ตามทุกครัง้ ที่เขากดมีดลงไปมันก็
จะมีแสงสีม่วงเปล่งประกายขึ ้นมาปกป้องปลอกแขนเอาไว้

"อะไรกัน? นี่มนั จะต้ องติดอยู่กบั เราไปตลอดเลยหรื อ?" อารมณ์ของเซียวอวี๋เริ่มคุกรุ่นขึ ้นมา

ด้ วยโทสะ เขาปั กมีดเอาไว้ ที่มมุ โต๊ ะขณะมองไปที่เถ้ าแก่โรงเตี๊ยม "นับรวมโต๊ ะนี่ไปด้ วย!"

ปากของพ่อบ้ านโม่สนั่ ขณะได้ ยินถ้ อยคําของเซียวอวี๋

"เป็ นไร? ไม่อาจตัดได้ หรื อ?" ชายชราหัวเราะออกมา

เซียวอวี๋ได้ พยายามอยู่ทกุ หนทางทว่าเขากลับไม่สามารถนํามันออกไปได้

"ที่จริงแล้ ว ข้ ามีคําแนะนําอยู่" ชายชรากล่าวออกมา

"คําแนะนําอะไร?" เซียวอวี๋ถามกลับ

"ยอมรับชะตากรรม" ชายชรากล่าวออกมาอย่างเรี ยบเฉย

"อะไร?" เซียวอวี๋งนุ งง

"ทุกสิ่งอย่างในชีวิตช่างเรี ยบง่าย ข้ านันไม่้ เกรงกลัวสิ่งใดและหยิ่งผยองยามเมื่อข้ ายังหนุ่มแน่น

ทว่าเมื่อข้ าได้ เติบโตขึ ้นจนถึงจุดหนึง่ ข้ าก็ได้ แต่ยอมรับสิ่งที่เรี ยกว่าชะตากรรม เจ้ าเองก็ไม่อาจ
หลีกหนีจากชะตากรรมไปได้ " ชายชรากล่าวเนิบนาบ

"อีกไม่นานข้ าจะต้ องเอามันออกได้ แน่!" เซียวอวี๋กดั ฟั น

ชายชราจ้ องมองเซียวอวี๋ ดูราวกับว่าเขากําลังมองเห็นตัวเองในวัยหนุ่ม ยามที่เขายังเป็ นเพียง

ผู้ใช้ มนตราหนุ่มผู้หนึง่ เขาเพียงส่ายศีรษะเล็กน้ อยและไม่ได้ กล่าวสิ่งใดอีก
"ตาเฒ่า ท่านไม่อาจจัดการกับเขาหรื อ? หากว่าไม่ เช่นนันข้
้ าจะจัดการกับเขาด้ วยตนเอง!" ลี
อาปรากฏตัวออกมาที่ข้างโต๊ ะและจ้ องมองเซียวอวี๋อย่างเกรี ย้ วกราด

"โอ้ ! เช่นนันก็
้ เป็ นนางเองที่นําท่านมาที่นี่!" เซียวอวี๋คว้ าขวดไวน์กลับมา..............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 72

BANK WUTTHIPHAN·25 กันยายน 2017

"เจ้ าหนุ่ม! นี่เป็ นสิ่งที่เจ้ าปฏิบตั ิกบั ผู้อาวุโสหรื อ?" ชายชราตะโกนออกมา

"ตาเฒ่า ข้ าบอกให้ ท่านมาช่วยข้ าจัดการปั ญหา! แต่ท่านกลับมานัง่ ดื่มอย่างสบายใจอยู่กบั

ศัตรูของข้ า!" ลีอากล่าวออกมาด้ วยความโมโห

ชายชราหัวเราะออกมา "ลีอาน้ อยของข้ า เจ้ าไม่เห็นว่าข้ ากําลังลงมืออยู่หรื อ? ข้ ามีชีวิตอยู่มา

นาน ประสบการณ์ของข้ าย่อมมากกว่าเจ้ า ข้ าสามารถหาหนทางแก้ ปัญหาได้ ดีกว่าเจ้ า......นี่เจ้ า
หนุ่ม ริ นไวน์ให้ ข้าที"

เซียวอวี๋จ้องมองลีอา "เมื่อกี ้เจ้ าเรี ยกข้ าว่าอะไรนะ? ศัตรูงนหรื

ั ้ อ? ข้ าคือนายท่านของเจ้ า! หาก
เจ้ ายังกล้ าไม่เคารพอีก เช่นนันข้
้ าจะให้ เข็มทิ่มลําคอเจ้ า!" หลังจากนันเขาก็
้ ยกมือไปลูบปลอก
แขน

ลีอาตอบกลับอย่างกราดเกรี ย้ ว "เอาเลยสิ! ฆ่าข้ าเลยสิหากเจ้ าสามารถ!"

เซียวอวี๋กลายเป็ นครุ่นคิดเมื่อเห็นว่าใบหน้ าของลีอานันปราศจากความเกรงกลั
้ วใดๆ เขา
ตระหนักได้ ว่าชายชราที่เบื ้องหน้ านี ้ก็ทราบรายละเอียดของปลอกแขนทาส เช่นนันเขาสมควร
้
บอกลีอาไปแล้ ว ลีอาจะต้ องทราบแล้ วว่าเขาเพียงแค่ข่มขู่นาง นี่ทําให้ เขากลายเป็ นเพียงตัว
ตลกไป เขายังไม่ทราบกระทัง่ วิธีใช้ งานของปลอกแขนเส้ นนี ้

ชายชรากล่าวแทรกขึ ้นมา "ข้ าว่าพวกเจ้ าทังคู

้ ่นงั่ ลงสนทนากันก่อน ข้ ามีวิธีแก้ ปัญหาแล้ ว"

ทังเซี
้ ยวอวี๋และลีอาต่างหันขวับมามองชายชรา "วิธีอะไร?"

ชายชราแย้ มยิ ้มก่อนจะยกไวน์ขึ ้นจิบ "วิธีการนี ้แน่นอนว่าจะทําให้ พวกเจ้ าทังคู

้ ่ต่างพึงพอใจ"

ทังเซี
้ ยวอวี๋และลีอาต่างตะคอกออกมา "พูดมาตาเฒ่า!"

ชายชรากลอกกลิ ้งดวงตา "เฮ้ อ ไม่มีผ้ ใู ดให้ ความเคารพข้ าเลย"

ลีอานัง่ ลงขณะเซียวอวี๋เอ่ยถามออกไป "ท่านมีวิธีที่จะถอดพวกมันออกหรื อ?"

ชายชราอมยิ ้ม "ข้ าไม่มีวิธีถอดมันออกหรอก........ทว่าข้ ามีวิธีให้ พวกเจ้ าอยู่ร่วมกันได้ นอกจากนี ้

หากพวกเจ้ ามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เช่นนันปลอกคอพวกนี
้ ้ก็ไม่เป็ นปั ญหาแล้ ว"
"เพ้ ย! ตาเฒ่า ชายผู้นี ้กล้ าบังคับให้ ข้าเป็ นทาส! ท่านคิดว่าข้ ายังจะติดตามเขาอีกหรื อ ?" ลีอา
กล่าวออกมาอย่างหัวเสีย

ชายชราส่งสายตาให้ ลีอาสงบใจลง "ลีอาน้ อยของข้ า นี่เป็ นโอกาศที่ยอดเยี่ยมของเจ้ า"

ลีอาขมวดคิ ้ว "โอกาศ? โอกาศอันใด?"

ชายชราแย้ มยิ ้ม "แน่นอน นี่ย่อมเป็ นโอกาศที่ยอดเยี่ยมสําหรับเจ้ า ไม่ใช่ว่าเจ้ าต้ องการออก

ผจญภัยไปทัว่ หรอกหรื อ? เจ้ าไม่ต้องการจะออกเดินทางค้ นหาความลับในตํานานหรื อ?
โอกาศนันได้
้ มาถึงแล้ ว เจ้ าจะได้ เรี ยนรู้ทกุ สิ่งอย่างหากเจ้ าติดตามเขา" ชายชราเหลือบมองไป
ยังเซียวอวี๋

ลีอายิ่งกลายเป็ นโกรธมากกว่าเดิม "ท่านต้ องการให้ ข้ากลายเป็ นทาสของเขาไปชัว่ ชีวิตหรื อ?"

เซียวอวี๋ตกตะลึงขณะฟั งวาจาของชายชรา เขาพึมพํากับตนเอง "ชายชราผู้นี ้ไม่เรี ยบง่ายเสีย

แล้ ว เขารู้ได้ อย่างไรว่าเรากําลังพยายามค้ นคว้ าตํานานโบราณ? ข้ าต้ องค้ นหาร่องรอยต่างๆ
เพราะทิรันด้ าและทอร์ ล ข้ าต้ องการปกป้องเผ่าพันธุ์เอลฟ์และออร์ ค ดังนันข้
้ อมูลของตํานานจึง
จําเป็ น........เขาทราบมันได้ อย่างไร?"

ชายชรายิ ้มออกมาขณะพยายามกล่าวปลอบโยนลีอา "ลีอาน้ อย การติดตามเขาไม่ได้

หมายความว่าจะต้ องอยู่ในฐานะบริวารหรื อทาส ข้ าต้ องการจะเสนอแนวทางที่จะทําให้ พวกเจ้ า
ทังสองต่
้ างได้ รับผลประโยชน์"
"จะเรี ยกว่าการแก้ ปัญหาได้ อย่างไรในเมื่อเขาบังคับข้ าให้ สวมปลอกคอทาส!" ลีอาจ้ องเซียวอวี๋
ปานจะกินเลือดกินเนื ้อ

ชายชราหัวเราะออกมา "ลีอาน้ อย ข้ าจะชี ้นําไม่ให้ เขาเดินบนเส้ นทางที่ผิดในอนาคตเอง"

หลังจากนันชายชราก็
้ หนั มากล่าวกับเซียวอวี๋ "เห็นได้ ว่าเจ้ าไม่ได้ ตงใจที
ั ้ ่จะบังคับนางให้ เป็ น
ทาส แต่สิ่งนี ้ไม่มีหนทางหรื อผู้ใดสามารถถอดมันออกได้ แต่ไม่แน่ว่าในอนาคตจะไม่สามารถ
เจ้ าเต็มใจที่จะมอบอิสรภาพให้ กบั นางเมื่อเวลานันมาถึ
้ งหรื อไม่?"

เซียวอวี๋หนั ไปมองลีอา "นางจะกลายเป็ นหญิงชราในสามปี แล้ วข้ าจะต้ องการนางไปทําไม?"

"เจ้ ากล่าวว่าอะไรนะ?" ลีอาตอบกลับด้ วยความหงุดหงิด

ชายชรากล่าวถามอีก "พวกเจ้ าทังสองต้

้ องการจะปลดมันออกใช่หรื อไม่?"

ลีอาและเซียวอวี๋ต่างโพล่งขึ ้นในเวลาเดียวกัน "ใช่!"

ลีอาย่อมต้ องการจะถอดปลอกคอออก เซียวอวี๋นนคิ ั ้ ดว่าการมีทาสบริวารนันดู

้ เท่ แต่นนก็
ั ้ เป็ น
สิ่งผูกมัดเขาเอาไว้ เช่นกัน เขาไม่ต้องการสิ่งที่เขาไม่อาจควบคุมมันได้

ชายชรายิ ้ม "ดี ข้ ารับรองว่าพวกเจ้ าจะถอดมันออกได้ หากว่าพวกเจ้ าทําตามคําแนะนําของข้ า"

ลีอาขมวดคิ ้ว "หยุดอมพะนําได้ แล้ วตาเฒ่า ท่านต้ องการให้ ข้าสัญญาอะไร?"

ชายชราจ้ องมองลีอา "ลีอา สัญญากับข้ าว่าเจ้ าจะติดตามและต่อสู้เคียงข้ างเขา เป็ นเวลาสามปี

จากนันเจ้
้ าจะเป็ นอิสระ!"

"อะไรนะ? สามปี ? สู้เพื่อเขา?" ลีอากลายเป็ นงุนงง

ชายชรากล่าวต่อไป "ลีอา หลายปี มานี ้ข้ าได้ ทําเพื่อเจ้ าไปมากมายเท่าใดกัน? ข้ าเคยทําให้ เจ้ า
ตกอยู่ในอันตรายหรื อไม่? เจ้ าก็เหมือนกับหลานสาวที่น่ารักของข้ า เจ้ าจะมิอาจถอดปลอกคอ
ออกได้ หากไม่ได้ ต่อสู้เคียงข้ างเขา มันไม่ใช่เรื่ องเลวร้ ายที่จะติดตามเขา"

ลีอากลายเป็ นเงียบงัน นางทราบว่าชายชราจะไม่ทําให้ นางต้ องเป็ นอันตราย แต่นางก็ไม่อาจ

เข้ าใจกับแนวคิดของการอยู่ร่วมกับเซียวอวี๋เป็ นเวลาถึงสามปี

ชายชราหันไปหาเซียวอวี๋เมื่อเห็นลีอาจมอยู่ในความคิด "เจ้ าหนุ่ม ลีอาจะอยู่ช่วยเหลือเจ้ าเป็ น

เวลาสามปี แต่เจ้ าต้ องสัญญากับข้ าข้ อหนึง่ "

เซียวอวี๋ทราบว่าชายชราผู้นี ้ไม่ได้ เรี ยบง่ายดัง่ เช่นรู ปลักษณ์ภายนอก "เงื่อนไขใด?"

ชายชราหันไปมองลีอาจากนันหั ้ นกลับมาทางเขา "เจ้ าไม่อาจใช้ อํานาจของปลอกแขนบังคับ

นางให้ กระทําสิ่งที่นางไม่เต็มใจได้ "
เซียวอวี๋คิดว่าการมีมือสังหารเป็ นผู้ค้ มุ กันนันเป็
้ นเรื่ องที่ดี ยิ่งไปกว่านันชายชราเพี
้ ยงต้ องการให้
เขาไม่ไปล่วงเกินนาง

เซียวอวี๋ตอบรับ "นี่ไม่มีปัญหา ข้ าเป็ นขุนนาง! เป็ นดยุค! เหตุใดข้ าจะต้ องกระทําเรื่ องพวก
นัน?"
้

เปลวเพลิงลุกโหมขึ ้นภายในใจของลีอา เมื่อไม่กี่ชวั่ โมงก่อนเซียวอวี๋ไม่ได้ ทําตัวดังเช่นขุนนาง

เลยแม้ แต่น้อย

ชายชราผงกศีรษะ "ดี เท่าที่ข้าทราบมีสมาคมจอมเวทย์ที่เรี ยกว่า 'คิรินธอร์ ' อยู่ในยุคโบราณ

จอมมนตราที่เป็ นผู้นําสมาคมนันเรี
้ ยกว่า แอนโทนีดาส ตราบใดที่เจ้ าสามารถหาตัวเขาพบ
เช่นนันเขาก็
้ สามารถลบล้ างเวทย์สะกดให้ กบั เจ้ าได้ "

เซียวอวี๋พ่นไวน์ที่กําลังดื่มออกมา

"แอนโทนีดาสสามารถลบล้ างมันได้ งนหรื ั ้ อ!?" เซียวอวี๋อ้าปากค้ าง ชายชราทราบหรื อไม่ว่า

แอนโทนีดาสที่เขากล่าวถึงนันอยู
้ ่ที่นี่ เขามีณานทิพย์งนหรื
ั ้ อ?

ลีอาโพล่งออกมาเมื่อฟั งวาจาของชายชรา "ท่านกําลังพูดถึงอะไร? เขามีชีวิตอยู่เมื่อ 10,000

ปี ที่แล้ ว! พวกเราไม่แม้ แต่จะสามารถตามหาเถ้ ากระดูกของเขาได้ เสียด้ วยซํ ้า!"
ชายชรากล่าวอย่างเนิบนาบ "หนึง่ หมื่นปี ..........กาลเวลา มิติและจักวาลได้ ผนั แปร..........ทกุ สิ่งอย่าง
กําลังจะเกิดขึ ้นอีกครัง้ ......ลีอา เจ้ าไม่ต้องการจะทราบความลับของยุคโบราณงันหรื
้ อ? เจ้ าจะได้
พบกับจอมมนตราที่ยิ่งใหญ่ที่สดุ ในประวัติศาตร์ แอนโทนีดาส"

ลีอาขมวดคิ ้ว "ท่านแน่ใจหรื อว่าตํานานเหล่านันจะเกิ

้ ดขึ ้นอีกครัง้ ?"

ชายชราจ้ องมองลีอาด้ วยใบหน้ าที่จริงจัง "ไม่เพียงแต่มนั จะเกิดขึ ้นอีกครัง้ แต่เจ้ าเองก็จะเป็ น

ส่วนหนึง่ ในตํานานบทนัน้ นี่คือโชคชะตาของเจ้ า ลีอาน้ อยของข้ า......"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 73

BANK WUTTHIPHAN·26 กันยายน 2017

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ได้ ถึงกลิ่นอายอันลึกลับที่แผ่ออกมาจากชายชรายามฟั งถ้ อยคําของเขา

จุดมุ่งหมายของชายชราในการมาที่นี่คืออะไร? ดูไม่เหมือนว่าชายชราต้ องการจะมาแก้ แค้ น
ให้ กบั ลีอาแม้ แต่น้อย

เซียวอวี๋ไม่อาจหยัง่ คํานวณความแข็งแกร่งของชายชราออก ทว่าลีอานันเลื ้ อกที่จะเชิญเขามา

แก้ ปัญหาให้ เช่นนันชายชราผู
้ ้ นี ้ย่อมต้ องไม่ใช่เฒ่าชราสามัญทัว่ ไป

ในเวลาเดียวกันพ่อบ้ านโม่ที่จ่ายค่าชดใช้ ให้ เถ้ าแก่โรงเตี๊ยมเสร็จสิ ้นก็ตรงมาทางด้ านนี ้ แต่การ

แสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปทันทีที่เห็นชายชรา "คารวะท่านธีโอดอร์ "
เซียวอวี๋กําลังสงสัยตัวตนของชายชราอยู่และพ่อบ้ านโม่ก็ปรากฏตัวออกมาเรี ยกชื่อชายชรา
เซียวอวี๋เลิกคิ ้วขึ ้นขณะตระหนักได้ ว่าชายชราผู้นี ้ย่อมต้ องเป็ นตัวตนที่ทรงอํานาจผู้หนึง่ จากท่าที
ที่นอบน้ อมของพ่อบ้ านโม่

ชายชราเพิกเฉยต่อพ่อบ้ านโม่ราวกับไม่ได้ สงั เกตุถึงตัวตนของเขา เขายังคงกล่าวกับเซียวอวี๋สืบ

ต่อ "เจ้ าหนุ่ม สิ่งที่ข้าสมควรบอกก็บอกไปแล้ ว ที่เหลือก็ขึ ้นอยู่กบั เจ้ า ข้ ามอบลีอาให้ เจ้ าดูแลก็
เพราะว่าข้ าเชื่อว่าเจ้ าจะดูแลนางได้ เป็ นอย่างดี ดังนันอย่
้ าทําให้ ข้าต้ องผิดหวัง"

เซียวอวี๋ตอบกลับ "ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดจึงยกนางให้ กบั ข้ า? ข้ าไม่ใช่ปของนาง

ู่
เสียหน่อย แล้ วเหตุใดข้ าถึงต้ องคอยดูแลนางด้ วย นางเป็ นหญิงรับใช้ ของข้ า กลับเป็ นนางเสีย
อีกที่สมควรดูแลข้ า!"

ธีโอดอร์ ยิ ้มออกมา "เอาเถอะ นี่เป็ นเรื่ องระหว่างเจ้ าทังสอง

้ แค่เพียงอย่าทําให้ ข้าต้ องผิดหวังกับ
สิ่งที่เจ้ าได้ ให้ สญ
ั ญาเอาไว้ !"

ธีโอดอร์ คว้ าขวดไวน์ที่ตงอยู

ั ้ ่เบื ้องหน้ าของเซียวอวี๋ก่อนจะจากไปโดยไม่แม้ แต่จะเหลือบมอง
พ่อบ้ านโม่ที่โค้ งคํานับอยู่

ลีอาตะโกนออกมาขณะที่จ้องมองแผ่นหลังของธีโอดอร์ "ตาเฒ่า! ท่านจะปล่อยให้ ข้าต้ อง

ติดตามเขาจริงๆ?"

ธีโอดอร์ ไม่ได้ หนั กลับมาแต่มีเสียงดังขึ ้น "มันไม่ใช่ข้าที่ทําให้ เจ้ าติดตามเขา นี่เป็ นสิ่งที่เจ้ าเลือก
เอง ลีอาน้ อยของข้ า........อย่าได้ ลืมเลือนที่จะเชื่อในโชคชะตา!"
ลีอาขบริมฝี ปากขณะมองดูเซียวอวี๋ด้วยความขมขื่น

เซียวอวี๋เลิกคิ ้วขึ ้น "มองดูทําอะไร? หากเจ้ ากล้ ามองข้ าด้ วยสายตาเช่นนี ้อีกข้ าจะ........"

เซียวอวี๋ต้องการจะใช้ เรื่ องเข็มมาข่มขู่ลีอา แต่เขาก็จดจําได้ ว่าคําโกหกของเขาถูกเปิ ดโปงไป

เรี ยบร้ อยแล้ ว อย่างไรก็ตามเขาไม่อาจสรรหาถ้ อยคําที่เหมาะสมมาข่มขู่ลีอาได้

ดวงตาของเซียวอวี๋จบั จ้ องพ่อบ้ านโม่ที่ยงั คงโค้ งคํานับแม้ ว่าธีโอดอร์ จะจากไปแล้ วก็ตาม เขาอด

ไม่ได้ ที่จะหันมาระบายโทสะใส่พอ่ บ้ านโม่แทน "พ่อบ้ านโม่ ยืนนิ่งเป็ นตอไม้ ทําอะไร?"

พ่อบ้ านโม่ค่อยๆยกศีรษะขึ ้นมาและพบว่าธีโอดอร์ จากไปแล้ ว "เจ้ ากล้ าที่จะไม่เคารพท่านธี

โอดอร์ ! เชื่อหรื อไม่ว่าหากเรื่ องราวนี ้ถูกเผยแพร่ออกไปผู้คนหลายหมื่นจากทัว่ สารทิศจะมารุม
สับสังหารเจ้ า! อย่าได้ ก่อปั ญหาอีก!"

เซียวอวี๋ตอบกลับ "เหตุใดข้ าถึงต้ องให้ ความเคารพเขาด้ วย? เขาเป็ นเพียงแค่คนที่มาขอความ

ช่วยเหลือจากข้ าก็เท่านัน!
้ ยิ่งไปกว่านันเขายั
้ งขโมยไวน์ของข้ าไปถึงสองขวด! หากมีใคร
ต้ องการที่จะสังหารข้ าเช่นนันก็
้ ให้ มนั มา ข้ าไม่เกรงกลัวผู้ใดทังสิ
้ ้น!"

พ่อบ้ านโม่จ้องมองไปที่เซียวอวี๋ราวกับว่าเขากําลังพบเห็นคนปั ญญาอ่อน "เจ้ าทราบหรื อไม่ว่า

ท่านผู้นนเป็
ั ้ นใคร?"

เซียวอวี๋ตอบกลับ "ไม่ใช่ว่าเจ้ าเพิง่ กล่าวออกมาหรอกหรื อ? เขาก็คือธีโอดอร์ อย่างไรเล่า!"

พ่อบ้ านโม่ยงั คงถามต่อ "เจ้ าทราบหรื อไม่ว่าท่านธีโอดอร์ เป็ นใคร?"

"ข้ าจําเป็ นต้ องรู้ด้วยงันหรื

้ อ?"

พ่อบ้ านโม่กลายเป็ นขุ่นเคืองขณะที่เห็นว่าเซียวอวี๋นนไม่

ั ้ ทราบกระทัง่ ความรู้ทวั่ ไป เขาราวกับ
กําลังมองดูคนปั ญญาอ่อน "เขาคือจอมมนตราขันที ้ ่หก!"

"เจ้ าหมายความว่าชายชราที่ขโมยไวน์ของข้ าไปสองขวดเป็ นจอมมนตราขันที

้ ่หก?" เซียวอวี๋
แทบจะสําลักเอาของว่างที่เขาพึง่ หย่อนลงปากออกมา

เซียวอวี๋เข้ าใจอย่างแจ่มแจ้ งว่าจอมมนตราขันที

้ ่หกหมายความว่าอย่างไร นัน่ คือผู้ที่ยืนอยู่ส่วน
ยอดของพีระมิด เป็ นผู้ที่อยู่ ณ จุดสูงสุดของส่วนยอด

แม้ ว่าเซียวอวี๋ ทิรันด้ า กรอม แอนโทนีดาสและออร์ คทังสิ้ บตนรวมถึงเหล่าทหารม้ าของตระกูล

หวังจะร่วมมือกันก็ยงั ไม่อาจทําอย่างไรกับธีโอดอร์ ได้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงการสังหารเขา อธิบาย
อย่างรวบรัดก็คือ ธีโอดอร์ นนจะเปรี
ั้ ยบได้ กบั ระเบิดนิวเครี ยร์ หากว่าใช้ คําจากโลกเก่าของเขามา
นิยาม

จอมมนตราเช่นเขาสามารถร่ายเวทมนตร์ ที่ครอบคลุมรัศมีหนึง่ พันกิโลเมตรออกมาได้ เขา

สามารถลบเมืองเล็ก เมืองใหญ่หรื ออะไรก็ตามแต่ออกไป อาณาจักรหรื อดินแดนใดๆต่าง
ต้ องการเชื่อมไมตรี กบั จอมมนตรา หลายคนเสนอความมัง่ คัง่ อันไม่มีที่สิ ้นสุดให้ เขา ออกกวาด
ล้ างเหล่าอริของจอมมนตราเพื่อหาทางประจบเอาใจเขา
ไม่น่าแปลกที่พอ่ บ้ านโม่กล่าวว่าผู้คนหลายหมื่นพร้ อมที่จะฆ่าเขาเพื่อธีโอดอร์ นี่ไม่ใช่คํากล่าวที่
เกินจริงเลย มีหลายคนที่จะมีความสุขจากการได้ กําจัดศัตรูให้ กบั จอมมนตรา

เซียวอวี๋ปาดเหงื่อ เขาทราบแล้ วว่าทําไมลีอาถึงกล้ าข่มขู่เขา นางมีผ้ หู นุนหลังที่เข้ มแข็ง! ยิ่งไป

กว่านันนางยั
้ งกล้ าเรี ยกจอมมนตราขันที
้ ่หกว่าตาเฒ่า นี่แสดงให้ เห็นว่าพวกเขาจะต้ องมี
สัมพันธ์อนั ดีต่อกันไม่น้อย

"โชคดีที่เฒ่าผู้นนไม่
ั ้ ใช่คนอารมณ์รุนแรง..........ไม่เช่นนันเราคงต้
้ องตายอย่างแน่นอน" เซียวอวี๋
รู้สกึ หนาวไปถึงกระดูกสันหลัง

อันที่จริงเซียวอวี๋ไม่ทราบว่าอารมณ์สมัยก่อนของธีโอดอร์ นนไม่
ั ้ ดีเลย ที่มนั เป็ นเช่นนี ้ก็เพียง
เพราะว่าธีโอดอร์ เลือกที่จะเก็บตัวอยู่เงียบๆหลังจากการสังหารหมู่ที่เขาได้ กระทําลงไปในอดีต

"ไม่ร้ ูว่าเมื่อไหร่เหล่าฮีโร่ของเราจะไปถึงระดับนันได้
้ ........มนั ยากที่จะเลื่อนระดับได้ อีกเมื่อระดับ
ของพวกเขาสูงขึ ้น แต่ดเู หมือนว่าพวกเขาจะไร้ ผ้ ตู ้ านหากสามารถไปถึงระดับที่ราว 50 ถึง 60
ได้ " เซียวอวี๋นกึ ถึงความแข็งแกร่งของเหล่าฮีโร่ แม้ ว่าพวกเขาจะไม่สามารถแข็งแกร่งถึงขันนั ้ นได้
้
ในก้ าวเดียว แต่พวกเขาก็ยงั สามารถค่อยๆสะสมค่าประสบการณ์ไปเรื่ อยๆได้

"พ่อบ้ านโม่ อย่าได้ กงั วล เขาเป็ นสหายของข้ าและจะไม่ก่อปั ญหาให้ กบั พวกเรา นอกจากนี ้เขา
ยังกล่าวว่าเขาติดหนี ้บุญคุณข้ า ถูกหรื อไม่ลีอา?" เซียวอวี๋จ้องตาลีอาเขม็ง

ลีอาเชิดหน้ าขึ ้น "ตาเฒ่ากล่าวว่าเขาจะติดหนี ้เจ้ าตราบใดที่เจ้ าไม่ได้ ข่มเหงรังแกข้ า"

"นัน่ แหละๆ เขากล่าวว่าจะช่วยข้ าหนึง่ หน เจ้ าได้ ยินหรื อไม่พอ่ บ้ านโม่? เขาให้ สญ ั ญากับข้ า
แล้ ว เอาล่ะ ไปเตรี ยมตัวออกเดินทางได้ แล้ ว ข้ าเบื่อที่จะนัง่ รออยู่ที่นี่แล้ ว ข้ าต้ องการจะพบผู้นํา
ตระกูลหวัง!" เซียวอวี๋หยีตาลง เขาจงใจบอกพ่อบ้ านโม่ว่าธีโอดอร์ นนติ ั ้ ดหนี ้บุญคุณเขาอยู่ นี่
เป็ นการข่มขู่พอ่ บ้ านโม่ เขาจะมีเบี ้ยต่อรองมากขึ ้นตราบเท่าที่เขาได้ รับการสนับสนุนจากจอม
มนตราขันที
้ ่หก

พ่อบ้ านโม่อ้าปากค้ าง "ท่านธีโอดอร์ ............ติดหนี ้บุญคุณเจ้ า?"

พ่อบ้ านโม่ทราบว่าเงินทองนันไร้
้ ความหมายที่จะทําข้ อตกลงหรื อทําให้ จอมมนตราขันที
้ ่หกมา
ติดหนี ้บุญคุณได้

เซียวอวี๋ยกไวน์ขึ ้นจิบ "ถูกแล้ ว ใครใช้ ให้ เขาดื่มไวน์ของข้ าไปล่ะ? เขากระทัง่ หยิบมันออกไป

ด้ วยก่อนจากไป! แน่นอนว่าเขาย่อมต้ องติดหนี ้บุญคุณข้ า! ตอนนี ้ข้ าต้ องคิดเกี่ยวกับการตอบ
แทนแล้ ว....เอ......บางทีข้าอาจจะขอให้ เขาช่วยจัดการกับผู้คนที่ทําให้ ข้าไม่พอใจในอนาคต
อันใกล้ นี ้ก็เป็ นได้ "

เซียวอวี๋ข่มขู่พอ่ บ้ านโม่

พ่อบ้ านโม่คิดถึงช่วงเวลาก่อนหน้ านี ้ที่เขาวางแผนจะเอาเรื่ องเซียวอวี๋ยามเมื่อกลับไปที่ตระกูล

อีกครัง้
ทว่าตอนนี ้สถานการณ์ได้ พลิกผันจากก่อนหน้ าไปคนละโลก ผลกระทบที่กล้ ายัว่ ยุผ้ ทู ี่ได้ รับการ
หนุนหลังจากจอมมนตราขันที ้ ่หกนันไม่
้ อาจล้ อเล่นได้ ในเรื่ องนี ้มันไม่มีข้อแตกต่างว่าจอมมน
ตราจะสังหารผู้คนเพียงไม่กี่คนหรื อหลายหมื่น............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 74

BANK WUTTHIPHAN·27 กันยายน 2017

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ว่าธีโอดอร์ มีความลับเก็บซ่อนเอาไว้ มากกว่าที่เขาจะจินตนาการถึง นอกจากนี ้ธี

โอดอร์ ยงั รู้ได้ ว่าแอนโทนีดาส ทิรันด้ าและฮีโร่คนอื่นๆ การปรากฏตัวของพวกเขาเหล่านี ้ล้ วนมี
ส่วนเกี่ยวพันกับเซียวอวี๋โดยตรง ซึง่ นัน่ หมายความว่าเขาอาจจะทราบล่วงหน้ าว่าเซียวอวี๋
จะต้ องมาที่เมืองแห่งนี ้ด้ วย หากเป็ นเช่นนันธี
้ โอดอร์ ก็คงจะเป็ นจอมมนตราที่พเิ ศษอย่างมาก

ทุกคนจะมีพลังที่น่าอัศจรรย์เช่นนี ้เมื่อไปถึงจอมมนตราขันที้ ่หกงันหรื

้ อ? นอกจากนี ้ธีโอดอร์ ยงั
บอกว่าเซียวอวี๋กบั เหล่าฮีโร่มีความเชื่อมโยงถึงกัน นี่ราวกับธีโอดอร์ มีณานทิพย์ แต่จดุ มุ่งหมาย
และบทสรุปของมันคืออะไรกันแน่?

เซียวอวี๋คิดว่าเขาควรจะไปพบชายชราอีกครัง้ เขานันให้
้ ความสําคัญกับเรื่ องความเชื่อมโยงกัน
ของเขาและเหล่าฮีโร่ และชายชราสมควรให้ ความกระจ่างในเรื่ องนี ้ได้

ชายชราอาจจะล่วงรู้อนาคตของเซียวอวี๋!

อย่างไรก็ตาม หากว่าทุกสิ่งจะเกิดขึ ้นตามที่ชายชราบอกมันก็คงจะลี ้ลับมากเกินไปแล้ ว

"ต้ องไปถามเขาว่ารู้เรื่ องราวเกี่ยวกับข้ าได้ อย่างไร! ทําไมเขาถึงรู้ว่าแอนโทนีดาสจะกลับมาเกิด
ใหม่อีกครัง้ ?" เซียวอวี๋มองไปที่ลีอา "ลีอา ตาเฒ่านัน่ ขโมยหนึง่ ในไวน์ที่ดีที่สดุ ของข้ าไป ข้ า
ต้ องการมันคืนมา เจ้ าจะต้ องนําทางไปยังที่อยู่ของเขา ข้ าจะสอบถามวิธีการเอาปลอกคอพวกนี ้
ออกด้ วย" เซียวอวี๋ทราบว่าลีอาจะไม่ยินยอมนําเขาไปหาชายชราหากว่าเขาเอ่ยปากบอกความ
จริงออกไป อย่างไรก็ตาม นางจะให้ ความสนใจทันทีหากนางมีส่วนเกี่ยวพันกับเรื่ องนี ้ด้ วย

ลีอาลังเลเล็กน้ อย "ตกลง ข้ าจะนําทางให้ เจ้ า ทว่าเจ้ าจะต้ องช่วยข้ าหาทางถอดมันออก!"

เซียวอวี๋อมยิ ้ม "ผู้ใดจะต้ องการเจ้ ากัน? แน่นอน ข้ าจะพยายามอย่างสุดกําลังเพื่อกําจัดปลอก

คอมนตรานี ้ออกภายในสามปี "

....................................

....................................

พวกเขาต้ องพบกับความว่างเปล่าเมื่อลีอานําเขามายังที่พกั ของธีโอดอร์ ธีโอดอร์ พร้ อมเสื ้อผ้ า

ติดตัวไม่กี่ชดุ ได้ หายตัวไปแล้ ว

อย่างไรก็ตาม มีจดหมายวางเอาไว้ บนโต๊ ะ มันไม่มีตราประทับหรื อบอกชื่อผู้เขียน เซียวอวี๋

ต้ องการจะอ่านจดหมายนัน่ แต่ลีอากลับรวดเร็วกว่าเขา หลังจากอ่านไปไม่กี่ประโยคนางก็หนั
มามองเซียวอวี๋ "นี่เป็ นจดหมายถึงเจ้ า"
เซียวอวี๋รับมันมาและอ่านที่ประโยคแรก "ลีอาที่รัก จดหมายนี ้มอบให้ กบั เจ้ าหนุ่มผู้นนั ้ ข้ าได้
บอกต่อเขาไปบ้ างแล้ ว ดังนันเขาสมควรจะดู
้ แลเจ้ าอย่างดี..........เจ้ าหนุ่ม ข้ ารู้ ว่าเจ้ าจะต้ องมาหา
ข้ า"

เซียวอวี๋ตกตะลึงเมื่อเขาอ่านมาถึงประโยคนี ้ แท้ จริ งแล้ วชายชราเป็ นใครกันแน่? เขารู้ล่วงหน้ า

ว่าเซียวอวี๋และลีอาจะต้ องมาหาเขา ยิ่งไปกว่านันเขายั
้ งรู้ด้วยว่าลีอาจะชิงจดหมายไปอ่านก่อน
ดังนันเขาจึ
้ งบอกให้ ลีอามอบจดหมายให้ เซียวอวี๋

เซียวอวี๋ก้มลงอ่านจดหมายต่อ "อย่าถามข้ าว่าเหตุใดถึงรู้ว่าตัวตนจากเมื่อหนึ่งหมื่นปี ก่อนจะ

กลับมามีชีวิตอีกครัง้ ข้ าไม่ได้ คิดว่าเจ้ าจะแข็งแกร่งถึงขนาดทําให้ เรื่ องราวเช่นนี ้เกิดขึ ้นได้ แต่ข้า
นันได้
้ ศกึ ษาความเป็ นไปของโลก มีตํานานและความลับมากมายในโลกใบนี ้ ข้ าทราบว่าเจ้ า
ไม่ใช่คนโง่เขลา ที่ข้าทราบเพราะว่าข้ านันอยู ้ ่มาอย่างยาวนานและโชคดีที่ข้าได้ พบเรื่ องราวตาม
คําพยากรณ์ที่ยิ่งใหญ่แล้ ว นี่เป็ นผลมาจากการได้ พบเครื่ องรางจากตํานาน

อย่างไรก็ตาม อายุขยั ของข้ าจะถูกลดทอนลงเมื่อใช้ คาถานี ้เพื่อส่องดูอนาคต ดังนันข้

้ าจึงยอม
แพ้ ที่จะฝึ กฝนมัน ข้ าเชื่อในโชคชะตามากกว่าสิ่งใดเมื่อข้ าได้ มาถึงวัยชรา ชะตากรรมเป็ นสิ่งที่
มนุษย์ทกุ ผู้ไม่อาจหลีกเลี่ยงจากมันได้ กาลเวลา มิติและจักรวาลยังคงหมุนวนต่อไป ข้ าเองก็ไม่
ทราบรายละเอียดว่ามันจะเกิดขึ ้นได้ อย่างไร แต่ข้าทราบว่ามันจะต้ องเกิดขึ ้น

ยิ่งไปกว่านันหากข้
้ าทราบว่าทุกสิ่งอย่างจะดําเนินไปอย่างไร เช่นนันข้ ้ าก็คงไม่ได้ อยู่บนโลกใบนี ้
แล้ ว สวรรค์จะไม่ยินยอมให้ ผ้ ทู ี่ล่วงรู้ความลับของโลกดํารงอยู่ได้ อย่างไรก็ตาม ยังพอมีหนทาง
ที่จะทําให้ มนุษยชาติอยู่รอดต่อไป พวกเราสามารถค้ นหาและปฏบัติตามการชี ้นําเหล่านัน้ ซึง่ ที่
จริงแล้ ว คําชี ้นําเหล่านันล้
้ วนถูกซุกซ่อนไว้ ในประวัติศาสตร์ ต่างๆ พวกเราสามารถเรี ยนรู้ จากมัน
ได้ และหากว่าเจ้ าทุ่มเทพยายามอย่างหนัก อย่างนันเจ้ ้ าก็อาจจะทราบโชคชะตาของเจ้ าเอง แต่
คําแนะนําที่ข้าจะมอบให้ ก็คือ ยึดมัน่ อุดมการณ์ของเจ้ าและจงอย่าได้ กงั วลในโชคชะตา อย่าได้
พยายามจัดการกับมันหรื อไล่ตามมัน นัน่ เพราะว่ามันจะนําเจ้ าไปยังทางที่เจ้ าจะต้ องเผชิญเอง"

ลงลายมือ: ธีโอดอร์ จอมเวทสมถะ

เซียวอวี๋นงิ่ ค้ างอยู่พกั หนึง่ หลังจากอ่านจดหมาย มีอยู่หลายคําที่เขาไม่อาจเข้ าใจได้ ชะตากรรม

นันเป็
้ นหัวข้ อที่ยากจะเข้ าใจ ต่อให้ เป็ นจอมปราชญ์ ก็ยงั ยากที่จะนิยามความหมายของมัน

หลังจากนันไม่้ นานเขาก็วางคืนลงบนโต๊ ะ "ข้ าไม่สนว่าชะตากรรมที่รออยู่คืออะไร ข้ าจะต้ องมี

ชีวิตอยู่และเป็ นชีวิตที่มีความสุข ในเมื่อข้ าเรี ยกขานตนเองเป็ นอันธพาลแล้ ว ชีวิตของข้ าย่อม
ต้ องได้ ดื่มกินและรายล้ อมไปด้ วยสาวงาม............ข้าจะกําจัดทุกสิ่งที่มาขวางทางของข้ า"

เซียวอวี๋เข้ าใจถึงประโยคสุดท้ ายของธีโอดอร์ เขาไม่อาจหลบเลี่ยงหรื อทําลายโชคชะตาได้

เพียงใช้ ชีวิตต่อไปแล้ วทุกสิ่งอย่างจะดําเนินของมันเอง!

เซียวอวี๋ต้องการที่จะทําลายจดหมาย ความลับมากมายที่เชื่อมโยงกับเขาล้ วนอยู่ภายใน

จดหมายฉบับนี ้ นี่ไม่อาจให้ ผ้ อู ื่นพบเห็นได้ โดยเด็ดขาด อย่างไรก็ตาม จดหมายเริ่มเผาไหม้ ด้วย
ตัวมันเอง

"ตาเฒ่าช่างรอบคอบ ข้ าหวังว่าสักวันหนึง่ ข้ าจะสามารถมีความสามารถเช่นนี ้บ้ าง" เซียวอวี๋

อิจฉาการหยัง่ รู้และเวทมนตร์ ของชายชรา
...............................

...............................

เซียวอวี๋กลายเป็ นอารมณ์ดีอย่างมากเมื่อกลับมาถึงโรงแรมพร้ อมกับลีอา เขาเห็นพี่สะใภ้ ห้า

ของเขาซีเหวินกําลังป้อนอาหารให้ มงั กรน้ อยอยู่ เขาเดินตรงเข้ าไป "วันนี ้เจ้ าทําตัวดีหรื อไม่?"

มังกรน้ อยตะเกียกตะกายพุง่ เข้ าหาอ้ อมแขนของเซียวอวี๋ มันพยายามตอบกลับถ้ อยคําของ

เซียวอวี๋ด้วยภาษาของมัน

"เอาล่ะ เอาล่ะ จงทําตัวเป็ นเด็กดี! เชื่อฟั งมารดาของเจ้ า เข้ าใจหรื อไม่?" เซียวอวี๋อมยิ ้ม

ง๊ าวว~ ง๊ าววว~ มังกรน้ อยผงกศีรษะเพื่อพยายามบอกว่ามันจะเป็ นเด็กดี

"ผู้ใดคือมารดาของมันกัน?" ซีเหวินเอ่ยถามออกมาอย่างอดไม่อยู่

เซียวอวี๋ยิ ้ม "ผู้ใดป้อนอาหารให้ มนั ผู้นนย่

ั ้ อมเป็ นมารดาของมัน เหตุใดไม่มอบหมายให้ ผ้ อู ื่น
ป้อนอาหารให้ กบั มันเล่า?"

รอยแดงปรากฏขึ ้นบนแกมทังสองของซี
้ เหวิน "พูดจาไร้ สาระ!"
เซียวอวี๋โบกมือ "เอาเถอะ ข้ ามีบางอย่างต้ องการพูดคุยกับท่าน"

ซีเหวินถามออกมา "เกี่ยวกับเรื่ องใด?"

เซียวอวี๋ถาม "พี่สะใภ้ ห้า ตอนอยู่ที่ตระกูลเซียวท่านมีความสุขหรื อไม่?"

ซีเหวินรู้สกึ ประหลาดใจในขณะที่นางไม่ทราบเหตุผลที่เซียวอวี๋หยิบยกเรื่ องนี ้ขึ ้นมา นางถอน

หายใจ "มันสําคัญหรื อว่าข้ ามีความสุขหรื อไม่มีความสุข?"

เซียวอวี๋ขดั จังหวะนาง "ข้ าไม่ได้ ต้องการพูดถึงเรื่ องที่ย่งุ ยาก ตอนอยู่ในตระกูลเซียวท่านมี

ความสุขหรื อไม่?"

ซีเหวินกล่าวออกมาอย่างช้ าๆ "วันเวลาที่ข้ามีความสุขที่สดุ ในชีวิตก็คือตอนอยู่ที่ตระกูลเซียว"

เซียวอวี๋ตอบกลับ "เมื่อเป็ นเช่นนันพวกเราก็

้ จะกลับไปที่นนั่ โดยเร็วที่สดุ เท่าที่สามารถได้ พี่สะใภ้
คนอื่นๆล้ วนแต่รอคอยให้ ท่านกลับไป"

ซีเหวินส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ "เซียวอวี๋ ข้ าทราบว่าเจ้ าต้ องการพาข้ ากลับไป ทว่าเจ้ ายังไม่

ทราบสถานการณ์ดี เป็ นเรื่ องยากมากที่ข้าจะได้ กลับออกมาเมื่อเหยียบเท้ าเข้ าไปในตระกูลหวัง
เมืองไลอ้ อนนันอยู
้ ่ในช่วงกําลังพัฒนาและเจ้ ายังทําได้ ดียิ่ง อย่าได้ ก่อเรื่ องและทําลายมันลง ข้ า
ต้ องการให้ เหล่าพี่สาวทังหลายมี
้ ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขต่อไปในอนาคต สําหรับเรื่ องของข้ า......
ปล่อยให้ มนั เป็ นเรื่ องของโชคชะตาเถิด"
เซียวอวี๋เลิกคิ ้วขึ ้น "โชคชะตาอันใด? โชคชะตาของท่านนันอยู
้ ่ที่ตระกูลเซียว ท่านมิใช่บตุ รสาว
จากตระกูลหวังอีกแล้ ว ท่านเป็ นครอบครัวของข้ า นอกจากนี ้โชคชะตาของท่านยังไม่สิ ้นสุด
เพียงเพราะการตายของพี่ชายข้ า โชคชะตาและชะตากรรมของท่านล้ วนอยู่ที่ท่านเลือก เพื่อสิ่ง
ที่ท่านชอบแล้ ว จงติดตามมันไป ตราบใดที่มนั ทําให้ ท่านมีความสุข ท่านจะจากไปเมื่อใดก็ได้
หากท่านพบเจอผู้ที่ชอบพอ ข้ าจะจัดการทุกผู้ที่พยายามจะกีดขวางท่านในเวลานันเอง ้ ตระกูล
เซียวไม่ใช่เพียงตระกูลของสามีท่าน หากแต่เป็ นตระกูลของท่านด้ วย ท่านจะเป็ นครอบครัวของ
เราตลอดไป เอาล่ะ ข้ าไม่ต้องการทําให้ ท่านเสียเวลานานเกินไป หากท่านมีเส้ นทางที่ต้องการ
แล้ ว เช่นนันจงกระทํ
้ ามัน!"

เซียวอวี๋ไม่ได้ อยู่รอซีเหวิน เขาหันหลังและกลับไปที่ห้องของเขา

หยาดนํ ้าตาเริ่มไหลรินจากดวงตาของซีเหวินขณะที่อ้ มุ มังกรน้ อยเอาไว้ และยืนอยู่อย่างนัน้ นาง

ไม่เคยพบเจอผู้ที่พร้ อมจะปกป้องนาง นางก็เป็ นดังเช่นมารดาซึง่ ถูกใช้ เป็ นเครื่ องมือเพื่อเชื่อม
สัมพันธ์ ชะตากรรมของนางนั ้นไม่เคยอยู่ในมือของนาง ทว่าตอนนี ้ มีบรุ ุษผู้หนึงต้ ี่ องการให้ นาง
เลือกเส้ นทางเดินของนางด้ วยตัวนางเอง นางสามารถพึง่ พาเขาได้

สิ่งใดที่ผ้ หู ญิงต้ องการมากที่สดุ ในโลกน่ะหรื อ? นัน่ ก็คือการสามารถเลือกชะตาชีวิตของตนเอง

ได้ !

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 75

BANK WUTTHIPHAN·28 กันยายน 2017
ขบวนเริ่มออกเคลื่อนตัวอีกครัง้ ในยามเช้ าของวันใหม่ เหล่าอัศวินของตระกูลหวังต่างมีสภาพดี
ขึ ้นมากหลังจากได้ พกั รักษาตัวไป

อย่างไรก็ตาม ยังมีอศั วินอีกไม่น้อยที่ยงั ไม่สามารถขี่ม้าได้ พวกเขามองเซียวอวี๋ด้วยสายตาที่ไม่

พอใจ

เซียวอวี๋ไม่ได้ ใส่ใจกับสายตาที่จ้องมองมา เขานัง่ เอกเขนกอยู่ภายในรถม้ าที่กว้ างขวาง ดื่มไวน์

และเล่นอยู่กบั มังกรน้ อย

มังกรน้ อยดูเหมือนจะเติบโตขึ ้นอย่างมากในด้ านจิตใจ มันยิ่งกลายเป็ นซุกซนมากขึ ้นเรื่ อยๆเมื่อ

เวลาผ่านไป

นอกจากนี ้มันยังสามารถพ่นไฟออกมาได้ ตามต้ องการแล้ ว แม้ ว่ามันจะยังไม่มาก ทว่ามันก็

เพียงพอที่จะช่วยเซียวอวี๋ย่างกระต่ายหรื ออาหารต่างๆ ตังแต่ ้ ที่ลีอาชิงตัวมันไปคราวนันมั
้ นก็
สามารถพ่นไฟออกมาได้ และด้ วยเหตุนนเองที ั้ ่ทําให้ เซียวอวี๋สามารถจับกุมและคุกคามลีอาได้
เซียวอวี๋น้อยจะผงาดขึ ้นทุกครัง้ ที่เขาคิดถึงฉากที่จบั ลีอามาลวนลามที่ห้อง

ลีอาไม่ชื่นชอบขี่ม้าดังนันนางจึ
้ งนัง่ อยู่ในรถม้ าส่วนเดียวกับเซียวอวี๋ นางจะดื่มไวน์ เหม่อมอง
ทิวทัศน์และเล่นกับมังกรน้ อยเป็ นครัง้ คราว นางทําตัวราวกับเป็ นเจ้ าของรถม้ ามากกว่าที่จะเป็ น
เพียงสาวใช้ ของเซียวอวี๋เสียอีก

เซียวอวี๋ลบู คลําปลอกแขนที่ข้อมือ เขากําลังสงสัยว่าจะใช้ งานมันได้ อย่างไร เขาครอบครอง

เวทย์ไอเท็มที่ยอดเยี่ยม ทว่าเขากลับไม่ทราบวิธีใช้ งานของมัน เขาได้ ให้ สญ
ั ญาไว้ กบั ธีโอดอร์ ว่า
เขาจะไม่ทําอะไรที่ไม่เหมาะสมกับลีอา แต่นนั่ ไม่ได้ หมายความว่าเขาจะไม่กลัน่ แกล้ งนางสัก
เล็กน้ อย เซียวอวี๋เชื่อว่าตราบใดที่เขาไม่ได้ ปฏิบตั ิกบั ลีอาดุจดังของเล่น เช่นนันก็
้ ถือว่าเขายังคง
รักษาสัญญาที่ให้ ไว้ กบั ธีโอดอร์ ได้ อยู่ ตังแต่
้ เมื่อใดกันที่การหยอกเย้ าถือเป็ นการล่วงเกิน ?

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั นําปลอกแขนไปให้ แอนโทนีดาสดู แต่เขาก็ไม่ได้ รับคําตอบในเรื่ องนี ้ มัน

เหมือนกับว่าแอนโทนีดาสเพิง่ เคยพบเห็นปลอกแขนชิ ้นนี ้เป็ นครัง้ แรก เซียวอวี๋พมึ พํากับตนเอง
"ดูเหมือนว่าแอนโทนีดาสในอดีตจะสามารถลบล้ างมนตราได้ แต่แอนโทนีดาสที่อยู่กบั เรา
ตอนนี ้ยังไม่สามารถ หากเขาสามารถฟื น้ ฟูความแข็งแกร่งกลับไปดังเช่นในอดีตได้ เช่นนันเขาก็้
จะกลับมาเป็ นจอมมนตราที่ทรงอํานาจมากที่สดุ เมื่อถึงเวลานันเขาย่
้ อมต้ องสามารถจัดการ
กับมันได้ "

พวกเขาเดินทางผ่านเมืองเล็กและเมืองใหญ่น้อยต่างๆมากมาย เมืองไลอ้ อนนันเปรี ้ ยบได้ กบั

สนามวิ่งเล็กๆไปเลยเมื่อนํามาเทียบกับเมืองใหญ่เหล่านี ้ มีร้านค้ าร้ านอาหาร สถานบันเทิง โรง
ประมูล สํานักฝึ กยุทธ์ โรงเรี ยนสําหรับผู้ใช้ มนตราและอื่นๆมากมายเรี ยงรายไปตลอดสองฝาก
ข้ าง นี่ทําให้ เซียวอวี๋อิจฉาเมืองใหญ่อย่างมาก ในเวลาเดียวกันเซียวอวี๋ก็เริ่มวางแผนเกี่ยวกับ
อนาคตของเมืองไลอ้ อน เมืองที่ใหญ่ที่สดุ ที่เซียวอวี๋ร้ ูจกั ก็คือเมืองฮุ่ย เมืองหลวงของอาณาจักร
เว่ย เซียวอวี๋คนเก่านันแทบจะลงหลั
้ กปั กฐานอยู่ที่นนั่ อย่างไรก็ตาม เมืองฮุ่ยยังมีขนาดเล็กกว่า
ก็อย่างน้ อยสิบเท่าหากนํามาเปรี ยบกับเมืองใหญ่เหล่านี ้

"อยากจะเห็นนครหลวงของราชวงศ์พยัคฆ์คํารนบ้ างจัง หากมีโอกาศจะต้ องไปเที่ยวสักครัง้ เสีย

แล้ ว"

เซียวอวี๋ต้องการที่จะท่องเที่ยวภายในเมืองใหญ่สกั สองสามวัน ทว่าพ่อบ้ านโม่ก็ยืนกรานปฏิเสธ

อย่างหนักแน่น เขากล่าวว่าเมืองหลักของตระกูลหวังนันไม่
้ ได้ ด้อยไปกว่าเมืองใหญ่พวกนี ้เลย
เซียวอวี๋จงึ ไม่ได้ ยืนกรานต่อไปอีก เขาวางแผนเอาไว้ ว่าเมื่อสะสางเรื่ องราวที่ตระกูลหวังแล้ ว
เสร็จก็จะมุ่งหน้ ากลับเมืองไลอ้ อนโดยเร็วที่สดุ เขายังมีงานที่ยงั คัง่ ค้ างอยู่อีกมากที่เมืองไลอ้ อน

"สักวันหนึง่ อํานาจของเมืองไลอ้ อนจะปกคลุมไปทัว่ ทังทวี

้ ปดุจเดียวกับใยแมงมุม" เซียวอวี๋ก
ล่าวออกมาด้ วยความมุ่งมัน่

...............................

..............................

พวกเขามองเห็นธงของตระกูลหวังประดับอยู่ที่เมืองด้ านหน้ าแล้ ว ในที่สดุ พวกเขาก็เข้ าสู่อาณา

เขตของตระกูลหวังหลังจากเดินทางมาแรมเดือน ไม่มีผ้ ใู ดออกมาต้ อนรับคุณหนูที่สี่เลยแม้ แต่ผ้ ู
เดียว นี่แสดงให้ เห็นถึงสถานะของซีเหวินภายในตระกูลหวัง เซียวอวี๋บอกให้ ลีอากับมังกรน้ อย
ไปอยู่เป็ นเพื่อนซีเหวินเพื่อที่นางจะได้ ไม่เบื่อ

พ่อบ้ านโม่และเหล่าอัศวินเริ่มกลับมาแสดงความหยิ่งยโสอีกครัง้ เมื่อพวกเขาเข้ าสู่อาณาเขต

ของตระกูลหวัง พวกเขาจ้ องมองเซียวอวี๋และเหล่าออร์ คราวกับมองดูปลาที่ติดร่างแห

"เจ้ าโง่พวกนันคิ
้ ดว่านายท่านผู้นี ้เป็ นปลาหรื อ หน้ าโง่ ข้ ากลับเป็ นมัจฉาที่กลืนกินมนุษย์เป็ น
อาหาร" เซียวอวี๋จ้องมองพ่อบ้ านโม่อย่างดุร้าย

มีเมืองอยู่หลายแห่งภายในดินแดนของตระกูลหวัง เมืองที่พวกเขามองเห็นอยู่นี ้เป็ นเพียงหนึง่

ในนัน้ มีถนนหลายสายเชื่อมต่อกันระหว่างเมืองต่างๆและทอดยาวไปสู่เมืองหลัก
เซียวอวี๋มองดูไร่นา คนงานและอื่นๆไปตลอดทาง มีความอิจฉาปรากฏอยู่ในแววตาของเขา
ดินแดนของเขาไม่ได้ มีประชากรอยู่อาศัยมากนัก ยิ่งไปกว่านันสภาพของผื
้ นดินยังแห้ งแล้ ง
อย่างยิ่ง สภาพแวดล้ อมของดินแดนตระกูลหวังนันดี ้ กว่าเมืองไลอ้ อนอยู่มาก มันเป็ นผืนดินที่
อุดมสมบูรณ์และเต็มไปด้ วยทุ่งหญ้ าเขียวขจี นอกจากนี ้ดินแดนของพวกเขายังห้ อมล้ อมไปด้ วย
อาณาจักรและดินแดนต่างๆ ซึง่ นัน่ ทําให้ พวกเขาไม่จําเป็ นต้ องกังวลเกี่ยวกับพวกโจรร้ ายหรื อ
จักรวรรดิเมฆาตะวันตก

ถึงกระนันเซี
้ ยวอวี๋ก็เชื่อว่ามันจะใช้ เวลาอีกไม่นานก่อนที่ดินแดนของเขาจะเปลี่ยนเป็ นคึกคัก
ด้ วยนโยบายใหม่

หลังจากเดินทางเกือบหนึ่งวัน พวกเขาก็ได้ มาถึงเมืองหลวงของดินแดนตระกูลหวัง เมืองเฟิ งเห

ยียน

ขนาดของเมืองแห่งนี ้ยังใหญ่โตกว่าเมืองไลอ้ อนอยู่มาก เมืองแห่งนี ้ไม่ได้ ด้อยไปกว่าเมืองฮุ่ยที่

เซียวอวี๋เคยเห็น ไม่มีผ้ ใู ดออกมาต้ อนรับเซียวอวี๋กบั ซีเหวินยามเมื่อพวกเขามาถึงประตูของเมือง
เฟิ งเหยียน นี่ราวกับซีเหวินนั ้นไม่ได้ มีศกั ดิ์ฐานะใดๆ ทว่าเป็ นเพียงหญิงรับใช้ ทวั่ ไปที่ออกจาก
ตระกูลหวังและกลับมาเยี่ยมตระกูลเพียงเท่านัน้

...............................

...............................
ลีอาหัวเราะออกมาขณะมองดูเซียวอวี๋ "ท่านผู้นี ้ไม่ใช่ดยุคหรอกหรื อ? เหตุใดไม่มีผ้ ใู ดออกมา
ต้ อนรับท่านเลย?"

"พวกเขาจะตังแถวรอรั
้ บพร้ อมด้ วยของขวัญมากมายหากทราบว่าดยุคมาเยี่ยมเยือน ทว่าข้ า
นันกลั
้ บไม่ชมชอบพิธีการอันวุ่นวาย......" เซียวอวี๋ตอบกลับ

ลีอาไม่ได้ กล่าวสิ่งใดแต่จ้องมองอย่างเหยียดหยันไปที่เซียวอวี๋

..................................

................................

พ่อบ้ านโม่กําลังจะพาเซียวอวี๋ไปยังอีกเส้ นทางซึง่ ไม่ใช่ทางไปจวนเจ้ าเมือง

เซียวอวี๋มองความตังใจของพ่
้ อบ้ านโม่ออกและหยุดเขาไว้ "ข้ าไม่ได้ พบกับท่านลุงหวังมาเนิ่น
นาน ข้ าต้ องการจะพบกับเขาเดี๋ยวนี ้!"

พ่อบ้ านโม่เชิดหน้ าขึ ้น "ท่านลอร์ ดอวี๋ ท่านจะพบกับท่านผู้นําตระกูลได้ ก็ต่อเมื่อได้ รับคําเชื ้อเชิญ

ซึง่ นัน่ ยังไม่ใช่ตอนนี ้!"

เซียวอวี๋ฉีกยิ ้ม "พ่อบ้ านโม่ อย่าได้ ก่อปั ญหานักเลย ตังแต่

้ เมื่อใดกันที่ข้าจําต้ องได้ รับคําเชิญเสีย
ก่อนที่จะไปพบกับท่านลุง พวกเราทังสองตระกู ้ ลก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน นอกจากนี ้เขายัง
เป็ นสหายที่ดีกบั บิดาที่ล่วงลับไปแล้ วของข้ า ข้ าสามารถตรงไปเยี่ยมท่านลุงได้ ทกุ เมื่อ"
นํ ้าเสียงของพ่อบ้ านโม่เปลี่ยนเป็ นเย็นชา "ท่านลอร์ ดอวี๋ พวกเราต่างอยู่ภายในดินแดนของ
ตระกูลหวัง ท่านยังไม่อาจเข้ าพบกับท่านผู้นําตระกูลหวังได้ พวกเราได้ จดั ที่พกั ที่เหมาะสม
เอาไว้ ให้ แล้ ว ตอนนี ้ 'เชิญ'...."

เซียวอวี๋ระเบิดความโกรธออกมาขณะคว้ าเข้ าที่ลําคอของพ่อบ้ านโม่ "มารดาเจ้ าสิ! อย่าได้ เล่น

ลิ ้นต่อหน้ าข้ า! หากข้ ากล่าวว่าต้ องการจะไปพบกับผู้นําสุนขั ผายลมของเจ้ าเช่นนันก็
้
หมายความตามนัน! ้ หากเจ้ ายังคงกล่าววาจาไร้ สาระใดอีกข้ าจะทุบตีเจ้ าเป็ นคนแรก!"

พ่อบ้ านโม่คิดว่าเขาไม่จําเป็ นจะต้ องสุภาพต่อเซียวอวี๋อีกต่อไปเมื่อเข้ าสู่ดินแดนของตระกูลหวัง

เขาไม่คาดว่าเซียวอวี๋จะไร้ มารยาทและกระทําตัวราวกับอันธพาลผู้หนึง่ ในอาณาเขตของพวก
เขา ยิ่งไปกว่านันเซี
้ ยวอวี๋ยงั เรี ยกหาลอร์ ดของพวกเขาเป็ นสุนขั ผายลมอีก แม้ กระทัง่ องค์
จักรพรรดิของราชวงศ์เองก็ยงั ไม่กล้ าที่จะเรี ยกหาอย่างไม่ให้ เกียรติลอร์ ดของพวกเขาเช่นนี ้

นํ ้าเสียงของพ่อบ้ านโม่สนั่ เครื อขณะพยายามกล่าวออกมา "ท่าน........ท่านกําลังอยู่ภายในดินแดน

ของตระกูลหวัง..............หากท่านกล้ าที่จะปฏิบตั ิตนเช่นนี ้..........ช่วยด้ วย........มาที่นี่........"

"ข้ าจะแยกร่างของมันเป็ นสองส่วนหากมีใครกล้ าสอดมือเข้ ามายุ่ง!" เซียวอวี๋ชกั ดาบถังออก

จากฝั กและแนบเข้ ากับลําคอของพ่อบ้ านโม่ ในเวลาเดียวกับพวกออร์ คก็ล้อมรอบพวกเขา
เอาไว้

พวกออร์ คนันปลดผ้
้ าคลุมออกและกวาดสายตามองโดยรอบราวกับสัตว์ป่าที่หิวกระหาย เหล่า
ทหารยามโดยรอบต่างชะงักเท้ าไม่กล้ าเคลื่อนไหวใดอีก
'ท่านกล้ าที่จะปฏิบตั ิตวั ป่ าเถื่อนภายในพื ้นที่ของตระกูลหวัง..........ข้าจะรายงานเรื่ องนี ้ต่อท่าน
ลอร์ ด!' พ่อบ้ านโม่กล่าวอยู่ภายในใจ แต่เขาก็ไม่กล้ ากล่าวออกมา เขาไม่ต้องการจะใช้ ชีวิตของ
เขาไปเสี่ยงกระตุ้นโทสะของอันธพาลผู้นี ้

"เซียวอวี๋ อย่าได้ กระทําเช่นนี ้ ที่นี่คือบ้ านของข้ า ข้ าจะไปเยี่ยมเยือนท่านพ่อและท่านแม่ เจ้ า

สามารถพบพวกเขาได้ ภายหลัง" ซีเหวินกล่าวกับเซียวอวี๋ นางพบว่าเซียวอวี๋ไม่ได้ เห็นบิดาของ
ตนอยู่ในสายตาเลยขณะที่แสดงออกเช่นนี ้ แต่นางก็ร้ ูสกึ มีความสุขอยู่ภายใน นัน่ เป็ นเพราะการ
แสดงออกที่แข็งกร้ าวนี ้ได้ แสดงว่าไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะรักษาสัญญาที่จะพานางกลับไปด้ วย

คําพูดสุดท้ ายของเซียวอวี๋ที่บอกให้ นางคว้ ากุมโชคชะตาของตัวนางเองได้ ติดตรึงใจนางอย่าง

มาก นางรู้สกึ เสมอมาว่านางนันราวกั ้ บเป็ นต้ นหญ้ าไร้ ค่าภายในสายตาของผู้อื่น แต่การกระทํา
ของเซียวอวี๋ก็แสดงให้ เห็นว่ายังมีชายผู้หนึง่ ที่พร้ อมจะปกป้องนาง นี่ทําให้ นางรู้สกึ ปลอดภัย
และอบอุ่น นางรู้สกึ ว่ายังมีผ้ คู นในโลกนี ้ที่ห่วงใยนาง ทําให้ นางรู้สกึ ว่ายังมีความหวังอยู่

"พี่สะใภ้ ไม่ต้องกังวล ข้ าเพียงแต่หยอกล้ อกับพ่อบ้ านโม่เท่านัน้ ข้ าไม่ได้ พบหน้ าท่านลุงหวังมา

นานมากแล้ ว ดังนันข้ ้ าจึงคิดถึงเขามากเกินไป ข้ าต้ องการจะพบเขาโดยเร็วที่สดุ ........ข้าสามารถ
พึง่ พาเจ้ าได้ ใช่หรื อไม่พอ่ บ้ านโม่?" เซียวอวี๋ปฏิบตั ิตนราวกับลูกแมวน้ อยยามหันมากล่าวกับซี
เหวิน

"ให้ ข้าเข้ าพบท่านผู้นําตระกูลหวังตอนนี ้ได้ หรื อไม่?" อย่างไรก็ตาม ใบหน้ าของเซียวอวี๋

เปลี่ยนเป็ นดุร้ายขณะหันกลับมากล่าวกับพ่อบ้ านโม่
"ข้ าจะนําทางท่านไป..............ท่านลอร์ ดของพวกเราต้ องการพบหน้ าลูกหลานของตระกูลเซียว"
พ่อบ้ านโม่ร้ ูสกึ อับจนปั ญญา เขาไม่ต้องการที่จะเสี่ยงเอาชีวิตของตนไปเดิมพันกับลอร์ ดอัธพาล
ผู้นี ้ เขาเชื่อว่าเซียวอวี๋กล้ าที่จะลงมือโดยไม่สนใจสิ่งใด

"ช่างฉลาดเลือก............อา ข้ านันรู
้ ้ สกึ ละอายยิ่ง ในฐานะชนชันสู
้ งและดยุคแล้ ว บิดาของข้ ามักสัง่
สอนให้ ข้าประพฤติตวั เป็ นสุภาพชนอยู่เสมอ ข้ านันมั ้ กจะจดจําคํากล่าวของบิดาตังแต่
้ นนมา"
ั้
เซียวอวี๋ลดดาบขณะที่ยิ ้มแย้ มให้ กบั พ่อบ้ านโม่ หลังจากนันเขาก็
้ ตะโกนไปยังพวกออร์ ค "นํา
ของขวัญที่ข้าจัดเตรี ยมไว้ ให้ ท่านลุงหวังมา!"

อสูรหนึง่ วิ่งกลับไปยังรถม้ าก่อนที่นําของขวัญออกมา

พ่อบ้ านโม่ก่นด่าอยู่ภายในใจ 'สุภาพชนงันหรื

้ อ? ตังแต่
้ เมื่อใดกันที่การกระทําอันป่ าเถื่อน
เช่นนันเรี
้ ยกว่าสุภาพ? ดยุคงันหรื
้ อ? เจ้ าสารเลว! เจ้ าอันธพาลที่ป่าเถื่อน!' พ่อบ้ านโม่กล่าว
สรรเสริญบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของเซียวอวี๋อยู่ในใจ

เซียวอวี๋นําของขวัญที่เขาเตรี ยมไว้ มอบให้ บิดาของซีเหวินมาและติดตามพ่อบ้ านโม่ไปยัง

คฤหาสน์ ลีอา กรอมและทิรันด้ าต่างติดตามเซียวอวี๋ไป ขณะที่ทิ ้งแอนโทนีดาสและเหล่าออร์ ค
ไว้ เฝ้ารถม้ า....................

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 76.1

BANK WUTTHIPHAN·29 กันยายน 2017
เซียวอวี๋ต้องการจะทิ ้งมังกรน้ อยไว้ กบั แอนโทนีดาส ทว่ามันกลับดื ้อรัน้ ไม่ยอมอยู่ขณะที่ทงทิ
ั้
รันด้ า ลีอาและซีเหวินนันติ
้ ดตามเขาไปด้ วย ด้ วยเหตุนี ้เซียวอวี๋จงึ ให้ ลีอาอุ้มมันไว้

พวกเขาเดินไปตามถนนที่ทอดยาวสู่คฤหาสน์ที่งดงาม มีรูปปั น้ สิงโตที่สงู ราวสามเมตรสองตัว

ตังอยู
้ ่สองฟากข้ างของประตูคฤหาสน์ มันถูกแกะสลักอย่างดีจนแลดูคล้ ายกับพวกมันมีชีวิต
และน่าเกรงขาม เซียวอวี๋คิดขึ ้นในใจ "เมืองไลอ้ อนของเราดูยํ่าแย่ไปเลยเมื่อนํามาเทียบกับที่นี่
ไม่แปลกใจที่พอ่ บ้ านโม่จะดูถกู เราและเมืองไลอ้ อน"

พ่อบ้ านโม่ชกั นําพวกเขาเข้ าไปด้ านใน ทหารที่เฝ้าประตูอยู่โค้ งตัวทําความเคารพ การ

แสดงออกของพวกเขานันแสดงให้
้ เห็นว่าพ่อบ้ านโม่มีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย อย่างไรก็ตาม พวกเขา
กลับไม่ใส่ใจซีเหวินราวกับนางเป็ นคนแปลกหน้ าผู้หนึง่

พวกเข้ าเดินผ่านคฤหาสน์ไป มันมีหลายเส้ นทางที่จะนําเหล่าอาคันตุกะไปยังเรื อนพักส่วนต่างๆ

พ่อบ้ านโม่ไม่ได้ หนั หลังกลับมามองขณะที่เขายังคงนําทางต่อไป ตอนนี ้เขาไม่ได้ สนใจว่า

เซียวอวี๋จะต้ องการพูดคุยกับเขาหรื อไม่ เขากําลังครุ่นคิดอยู่ในหัวว่าจะให้ ร้ายเซียวอวี๋อย่างไร
ต่อหน้ าท่านลอร์ ดของเขา

เมื่อเปรี ยบเทียบกันแล้ ว เซียวอวี๋นนทํ

ั ้ าตัวราวกับนักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมคฤหาสน์ เขาจะคอย
หยุดที่นนั่ ที่นี่เพื่อดูส่วนต่างๆของคฤหาสน์ นี่ราวกับเขากําลังมาเยี่ยมชม 'พระราชวังต้ องห้ าม'

พ่อบ้ านโม่คิดขึ ้นภายในใจ 'อีกไม่นานเจ้ าจะได้ ทราบว่ามีอะไรรออยู่'

พวกเขาเดินผ่านทางเชื่อมหลายแห่งจนมาถึงลานเล็กๆที่เงียบสงบแห่งหนึง่ ลานแห่งนี ้ได้ รับการ
ออกแบบอย่างเป็ นเอกลักษณ์ ที่นี่มีรูปปั น้ ตังอยู
้ ่ทกุ แห่งและมีแม้ กระทัง่ นํ ้าตกจําลอง

"สถานที่ที่ยอดเยี่ยม" เซียวอวี๋กล่าวออกมาด้ วยความชื่นชม

พ่อบ้ านโม่ไม่กล้ าที่จะเดินผ่านประตูของลานเข้ าไปโดยตรง กลับกันเขาเข้ าไปกล่าวกับทหาร

ยามอยู่หลายคํา

เซียวอวี๋พบว่ามันมีสวนดอกไม้ อยู่ภายในลานแห่งนี ้ เป็ นดอกไม้ นานาพันธุ์ที่งดงามอย่างยิ่ง เขา

เดินเข้ าไปเด็ดมันมา มังกรน้ อยเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋กําลังจะเด็ดดอกไม้ ดงั นันมั
้ นจึงกระโดดออก
จากอ้ อมแขนของลีอามาหาเซียวอวี๋ มันเริ่ มต้ นที่จะเด็ดดอกไม้ ที่งดงามและเขียวชอุ่มลงมา
เช่นกัน

ใบหน้ าของพ่อบ้ านโม่กลายเป็ นเขียวคลํ ้าขณะเห็นฉากดังกล่าว "เจ้ า..........เจ้ า...." เขากล่าวออกมา

เพียงสองคําก่อนที่จะหยุดยังลง ้ นี่เป็ นสวนดอกไม้ ที่ท่านลอร์ ดหวงแหนอย่างยิ่ง ลอร์ ดของเขา
ได้ จ่ายออกไปหลานแสนเหรี ยญทองเพื่อหาซื ้อไม้ พนั ธุ์หายากและพันธุ์พเิ ศษมากมายมาปลูกไว้
ที่สวนแห่งนี ้ ผู้ใดที่กล้ าเด็ดดมดอกไม้ ภายในสวนจะต้ องถูกตัดศีรษะ!

อย่างไรก็ตาม เจ้ าอันธพาลนี ้กลับกล้ าที่จะเด็ดดอกไม้ ทกุ ดอกที่เขาชอบขึ ้นมา

ทหารยามกลับออกมาจากด้ านในและกล่าวบางอย่างกับพ่อบ้ านโม่

พ่อบ้ านโม่ผงกศีรษะ เขาระงับโทสะลงและหันไปหาเซียวอวี๋ "ลอร์ ดอวี๋ ท่านลอร์ ดกําลังรอคอย
พวกเราอยู่"

เซียวอวี๋โบกมือ "รอเดี๋ยว มีดอกไม้ งดงามอีกมากที่ข้าจะต้ องเด็ดออกมาก่อน มิเช่นนันข้

้ าคงรู้สกึ
แย่ไปจนวันตาย"

"ท่าน........" พ่อบ้ านโม่ตวั สัน่ ด้ วยความโกรธ ท่านลอร์ ดได้ ออกคําสัง่ ให้ พวกเขาเข้ าไปด้ านใน
ขณะที่ลอร์ ดอันธพาลนี ้กลับไม่ใส่ใจใดๆและยังคงเอาแต่หมกมุ่นอยู่กบั การเด็ดดอกไม้

"เซียวอวี๋ พวกเราไม่ควรให้ ท่านพ่อต้ องรอนาน" ซีเหวินกล่าวออกมาเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋ไม่ได้

แยแสต่อพ่อบ้ านโม่

เซียวอวี๋ผละออกจาสวนดอกไม้ อย่างไม่เต็มใจเมื่อได้ ยินคํากล่าวของซีเหวิน มังกรน้ อยก็คาบ

ดอกไม้ ออกมาด้ วย มันนําดอกไม้ เหล่านันไปมอบให้
้ ลีอา ทิรันด้ าและซีเหวิน ซีเหวินไม่กล้ าที่จะ
รับพวกมันเอาไว้ ทว่าลีอาและทิรันด้ ากลับไม่ใส่ใจและนําพวกมันมาประดับเรื อนผมหรื อเสื ้อผ้ า
ของพวกนาง

พวกเขาก้ าวผ่านประตูเข้ าไปและเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ าห้ องโถงขนาดใหญ่ เซียวอวี๋เองก็ไม่

แน่ใจว่ามันเป็ นสถาปั ตยกรรมแบบยุโรปหรื อสถาปั ตยกรรมแบบจีน แต่สถานที่แห่งนี ้นันสง่
้ า
งามและตระการตาอย่างมาก

"ท่านลอร์ ดขอรับ คุณหนูสี่กลับมาแล้ ว" พ่อบ้ านโม่กล่าวออกมาขณะที่ยืนอยู่เบื ้องหน้ าประตู

ห้ องโถง
"ซีเหวินคํานับบิดา" แม้ ว่าประตูจะยังไม่เปิ ดออกแต่ซีเหวินก็กล่าวออกมาด้ วยความนอบน้ อม

ไม่นานก็มีเสียงตอบกลับมา "ดีมาก! นางกลับมาแล้ ว"

หลังจากนันก็
้ ไม่มีวาจาใดดังขึ ้นอีก

เซียวอวี๋กลอกดวงตาอย่างช่วยไม่ได้ หากว่าอีกฝ่ ายไม่ใช่บิดาของซีเหวินแล้ ว เช่นนันเขาคงจะ

้
ถีบพังประตูเข้ าไปด้ านในเองแล้ ว

"ท่านลอร์ ด ลอร์ ดแห่งเมืองไลอ้ อนเซียวอวี๋ก็มาเยี่ยมท่านด้ วยขอรับ" พ่อบ้ านโม่กล่าวเพิ่มเติม

"โอ้ กระทัง่ หลานชายอวี๋ก็มาแล้ ว งานการในดินแดนของข้ านันยุ

้ ่งวุ่นวายอย่างมากดังนันจึ
้ ง
ละอายที่ไม่ได้ ออกไปต้ อนรับบุตรชายของสหายแล้ ว"

ประตูห้องโถงเปิ ดออกและเซียวอวี๋ก็สามารถมองเห็นบิดาของซีเหวินกําลังนัง่ อยู่บนที่นงั่ ของเขา

บิดาของซีเหวินนันเรี้ ยกว่า หวังเทียนหู่ เขาเองก็เป็ นขุนพลที่ยอดเยี่ยมของราชวงศ์พยัคฆ์คํารน

เขาได้ ต่อสู้ร่วมกับเซียวซานเทียนและประกอบความดีความชอบทางทหารมากมาย ด้ วยเหตุนี ้
เอง องค์จกั รพรรดิจงึ พระราชทานตําแหน่งเคาท์พร้ อมดินแดนให้ กบั หวังเทียนหู่

พ่อบ้ านโม่เดินเข้ าไปด้ านในโดยไม่ได้ เชื ้อเชิญเซียวอวี๋ก่อน

เซียวอวี๋ขยิบตาให้ มงั กรน้ อยและมองไปที่พอ่ บ้ านโม่ มังกรน้ อยที่ชวั่ ร้ ายเหมือนเซียวอวี๋ทนั ใดนัน้
ก็กระโดดออกจากอ้ อมแขนของลีอาและอ้ าปากพ่นไฟใส่ชดุ ของพ่อบ้ านโม่

ลมหายใจแห่งเปลวไฟของมังกรน้ อยนันยอดเยี ้ ่ยมยิ่ง มันสามารถเผาไหม้ ได้ กระทัง่ กิ่งไม้ ต่างๆ

ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงเพียงเสื ้อผ้ าชุดหนึง่

นี่เป็ นผลให้ ชดุ ของพ่อบ้ านโม่ลกุ ไหม้ ขึ ้นมา เขาแหกปากตะโกนออกมาขณะที่วิ่งไปด้ านหน้ า

มังกรน้ อยดูจะมีความสุขอย่างมากเมื่อเห็นพ่อบ้ านโม่มีไฟลุกท่วมเสื ้อผ้ า

สถานที่ที่เงียบสงบกลายเป็ นปั่ นป่ วนวุ่ยวายขึ ้นมาทันที พ่อบ้ านโม่วิ่งวนไปโดยรอบขณะที่

ตะโกนออกมาเสียงดัง

เซียวอวี๋หวั เราะออกมา "ไม่เคยคิดมาก่อนแลยว่าพ่อบ้ านโม่จะวิ่งได้ รวดเร็วถึงเพียงนี ้!"

หวังเทียนหู่กําลังนัง่ อยู่บนที่นงั่ หลักขณะที่พดู คุยอยู่กบั อาคันตุกะของเขา เสียงตะโกน

โหวกเหวกของพ่อบ้ านโม่ได้ สร้ างความวุ่ยวายขึ ้นและนัน่ ทําให้ หวังเทียนหู่ไม่พอใจ
ขณะเดียวกันอากาศก็ควบรวมเป็ นสีฟ้าและระเบิดออกมาครอบคลุมร่างของพ่อบ้ านโม่เอาไว้
เปลวไฟได้ มอดดับลงทันที

เซียวอวี๋หนั ไปมองชายที่สวมชุดคลุมผู้ใช้ มนตรา เขาสะบัดมือขณะที่ร่ายมนต์อยู่

"ผู้ใช้ มนตรา?" เซียวอวี๋หยีตาลงขณะที่มองชายผู้นนั ้

'ดูเหมือนว่าเขาจะเป็ นผู้ใช้ มนตราขันที
้ ่สาม ตระกูลหวังฉลาดยิ่งที่ดงึ ตัวเขามาเข้ าร่วม' เซียวอวี๋
คิดใจใจ

"ขอบคุณท่านอาจารย์ล่"ู หวังเทียนหู่ก่าวออกมา

เซียวอวี๋หนั ไปทางที่นงั่ หลัก ที่นงั่ อยู่นนเป็

ั ้ นชายวัยกลางคนคิ ้วหนาที่ดแู ข็งแรง สายตาของเขา
ราวกับพยัคฆ์ตวั หนึง่ ชายผู้นี ้คือหวังเทียนหู่เอง

"ขอบคุณท่านอาจารย์ล่ทู ี่ยื่นมือช่วยเหลือ ขอท่านลอร์ ดโปรดลงโทษคนร้ ายด้ วยเถิด" พ่อบ้ าน

โม่ต้องเสียหน้ าต่อหน้ าผู้คนมากมาย ดังนันเขาจึ
้ งขอร้ องให้ หวังเทียนหู่จดั การเรื่ องราวให้

หวังเทียนหู่เหลือบมองเซียวอวี๋

"พ่อบ้ าน เจ้ าได้ เดินทางตรากตรํ ามานาน นัง่ ลงและพักผ่อนเถอะ" ประกายเย็นชาพาดผ่านแวว

ตาของหวังเทียนหู่

ซีเหวินไม่กล้ ากระทัง่ หายใจออกมาเนื่องจากความกลัว นางหวาดกลัวบิดามาตังแต่

้ นางยังเป็ น
เด็ก นางไม่เคยรู้ว่าความรักของบิดานันเป็
้ นอย่างไร

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 76.2

BANK WUTTHIPHAN·30 กันยายน 2017
เซียวอวี๋หวั เราะออกมาขณะที่อ้ มุ มังกรน้ อยและหันไปประจันหน้ ากับหวังเทียนหู่ "นี่จะต้ องเป็ น
ท่านลุงหวังแน่นอน ข้ าละอายกับการกระทําของสัตว์เลี ้ยงข้ านัก ข้ าจะอบรมสัง่ สอนมันเองเมื่อ
กลับไป"

เซียวอวี๋อ้ มุ มังกรน้ อยเอาไว้ ขณะที่ยืนตัวตรงอย่างนิ่งเฉย เขาไม่ได้ ค้อมตัวลงเพื่อแสดงความ

เคารพใดๆ

"สัตว์เลี ้ยงของเจ้ าพยายามที่จะเผาพ่อบ้ านของตระกูลหวัง! ในฐานะผู้เยาว์แล้ วเจ้ ายังไม่

คุกเข่าเพื่อแสดงความเคารพเมื่อพบเจอผู้อาวุโสอีก! นี่เป็ นวิธีการที่บิดาของเจ้ าอบรมเจ้ ามา
หรื อ?" ชนชันสู้ งที่นงั่ อยู่ทางด้ านของแขกกล่าวออกมาด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชาก่อนจะลุกขึ ้นยืน

เซียวอวี๋หนั ไปมองชายหนุ่มผู้นนั ้ "มารดาเจ้ าชื่อแซ่อะไร?"

"เจ้ า.........." ชายหนุ่มผู้นนโกรธขึ

ั้ ้นมาทันที

"ข้ าต้ องการท้ าประลอง!" ชายหนุ่มผู้นนตะโกนออกมา

ั้

การแสดงออกของเซียวอวี๋เปลี่ยนเป็ นจริงจังเมื่อเขาเห็นว่าชายหนุ่มชนชันสู ้ งนันกล้

้ าที่จะ
เรี ยกร้ องการท้ าประลองกับเขา "เจ้ ากล้ าเอะอะเสียงดังภายในคฤหาสน์ของท่านลุงหวังหรื อ? นี่
เป็ นการแสดงออกของชนชันสู ้ งหรื อ? เจ้ าก็ดมู ีอายุนะ ทว่ากับไม่เข้ าใจเรื่ องมารยาทเอาเสียเลย
นี่เป็ นวิธีการที่บิดาของเจ้ าอบรมเจ้ าขึ ้นมาหรื อ?"
เซียวอวี๋ตอกกลับคําพูดของชายหนุ่มเอง

"เจ้ า!.........." ชายหนุ่มผู้นนตั

ั ้ วสัน่ ด้ วยความโกรธ เขาชักดาบจากฝั กที่ข้างเอวออกมา

"ท่านลุงหวัง หากท่านไม่อาจอบรมชายผู้นนั ้ เช่นนันข้ ้ าก็ยินดีที่จะช่วยโยนเขาออกไปจากที่แห่ง

นี ้" เซียวอวี๋มองไปที่หวังเทียนหู่ นี่ราวกับว่าเขากําลังกล่าวกับสหายวัยเดียวกันแทนที่จะเป็ นผู้
อาวุโส

คิ ้วของหวังเทียนหู่ขมวดมุ่นขณะที่มองไปยังเซียวอวี๋ เขากล่าวออกมาช้ าๆ "เสี่ยวฮวา ลดดาบลง

เสีย บิดาจะลงโทษเจ้ า หากยังเสียมารยาทต่อหน้ าบิดาอีก"

ชายหนุ่มที่เรี ยกว่าฮวาตระหนักได้ ถึงการกระทําอันไร้ มารยาทของตนและเก็บดาบไป อย่างไรก็

ตาม เขาไม่ได้ นงั่ ลง ทว่ากลับจ้ องมองไปที่เซียวอวี๋ "หากเจ้ ายังเป็ นบุรุษอยู่เช่นนันก็
้ รับคําท้ าของ
ข้ าซะหลังจากที่ออกไปด้ านนอกคฤหาสน์"

เซียวอวี๋กลอกดวงตา "ลูกเต่าเช่นเจ้ าเป็ นผู้ใดกัน? เหตุใดข้ าถึงต้ องตอบรับคําท้ าของเจ้ า

ด้ วย?"

หวังเทียนหู่ทราบว่าฮวานันไม่ ้ ใช่ค่มู ือของเซียวอวี๋ ดังนันเขาจึ

้ งโบกมือ "หลานชายอวี๋ ยากมากที่
เจ้ าจะมาเยี่ยมเยียนข้ า ข้ าไม่ได้ พบเจ้ าตังแต่
้ เจ้ ายังเป็ นเด็ก ไม่คาดว่าเจ้ าจะเติบโตขึ ้นมาเป็ น
ชายชาตรี เช่นนี ้"
เซียวอวี๋ยิ ้มแย้ มขณะที่เขาทราบว่าหวังเทียนหู่กําลังใช้ วาจาถากถางเขาอยู่ "ท่านพ่อมักกล่าวถึง
ความกล้ าหาญของท่านลุงหวัง ข้ าเองก็ชื่นชมท่านลุงมาตังแต่ ้ ยงั เล็ก ท่านลุงหวังนันเปรี
้ ยบดัง่
วีรบุรุษในสายตาข้ า"

หวังเทียนหู่หวั เราะออกมา "หลานชายสุภาพไปแล้ ว บิดาของเจ้ าและข้ าได้ ร่วมเคียงบ่าเคียง

ไหล่กนั มานาน เขาจึงเป็ นวีรบุรุษที่แท้ จริงซึง่ ข้ าให้ การยอมรับ"

เซียวอวี๋ยิ ้ม "แน่นอนว่าเขาเป็ นวีรบุรุษ ทว่าหลังจากท่านล่วงลับไป ท่านลุงหวังก็กลายเป็ น

วีรบุรุษเพียงหนึง่ เดียวที่ยงั เหลืออยู่บนโลกใบนี ้"

เซียวอวี๋ไม่ได้ รอคอยให้ หวังเทียนหู่กล่าวต่อ เขาก้ าวไปข้ างหน้ าและนัง่ ลงบนเก้ าอี ้

กรอม ทิรันด้ า ลีอาติดตามมายืนอยู่ที่ด้านหลังของเขา

ซีเหวินยังคงยืนอยู่เบื ้องนอกประตูขณะที่นางไม่กล้ าเข้ ามาเพราะเกรงกลัวบิดา

"เจ้ าบ้ านนอก เจ้ าไม่ทราบกฎเกณฑ์หรื อ? ผู้ค้ มุ กันจะไม่ได้ รับอนุญาติให้ เข้ ามาในนี ้" ชายร่าง
อ้ วนท้ วมที่สวมใส่ชดุ คลุมหรูหรากล่าวออกมาด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชาเมื่อเห็นเซียวอวี๋นงั่ ลงโดยไม่
แสดงความเคารพต่อผู้ใด

เซียวอวี๋กวาดสายตามองขึ ้นลงบนร่างของชายอ้ วนนัน้ "เจ้ าเป็ นใคร? เจ้ าชื่อแซ่อะไร?"

ชายร่างอ้ วนนันหั
้ วเราะออกมา "เจ้ ายังไม่มีคณ
ุ สมบัติพอจะทราบได้ "

หวังเทียนหู่กล่าวขัดจังหวะขึ ้น "หลายชายอวี๋นนไม่
ั ้ ทราบ แต่เขาคือสหายของข้ าเอง เขาคือเอิร์
ลหยุนผู้ซงึ่ มีอาณาเขตอยู่ที่แดนใต้ ของราชวงศ์พยัคฆ์คํารนเรา เขาเป็ นผู้มีชื่อเสียงและเป็ นที่นบั
หน้ าถือตาอย่างมาก"

เซียวอวี๋เปิ ดปากขึ ้น "โอ้ เช่นนันเขาก็

้ เป็ นเอิร์ลหยุนจากทางใต้ ทว่าเขากลับไม่คล้ ายปุยเมฆ
เท่าใดนัก*"

*หยุนในภาษาจีนแปลว่า เมฆ

เอิร์ลหยุนตอบกลับ "เหลวไหล"

เซียวอวี๋กล่าวขึ ้นอีกว่า "มารดาของท่านยังสบายดีหรื อไม่?"

เอิร์ลหยุนแข็งค้ างไปชัว่ ขณะ เขายกนิ ้วชี ้ไปที่เซียวอวี๋ "เจ้ า!..........เจ้ า!........"

เซียวอวี๋อมยิ ้ม "อย่าได้ ตื่นเต้ นมากนัก ตังแต่

้ เกิดมาข้ าก็เป็ นสุภาพชนแล้ ว บิดาของข้ ามักสอน
ให้ ข้าอ่อนน้ อมถ่อมตนต่อผู้อื่น ดังนันข้
้ าจึงยึดคํากล่าวของท่านพ่ออยู่เรื่ อยมา"

"ท่านเคาท์หวัง ชายผู้นี ้เป็ นใครกัน? ตัวบดซบนี ้กลับไม่ปฏิบตั ิตามหลักมารยาทใดๆเลย" เอิร์

ลหยุนลุกยืนขึ ้นขณะที่พงุ อันใหญ่โตของเขาสัน่ กระเพื่อมตามการเคลื่อนไหว
เซียวอวี๋กลายเป็ นประหลาดใจเมื่อเห็นชายผู้นนลุ
ั ้ กขึ ้นยืน เขากล่าวด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชา "เป็ น
ผู้ใดกล้ ากล่าวว่าตัวบัดซบ? ท่านกล่าวว่าผู้ใดไม่มีมารยาท?"

หลังจากผ่านสงครามมาหลายครัง้ จิตสังหารของเซียวอวี๋ก็ถกู เพาะสร้ างขึ ้นมาจนน่าประทับใจ

อย่างมาก เอิร์ลหยุนนันราวกั
้ บเป็ นเพียงคนธรรมดาสามัญหากเปรี ยบเทียบกับเซียวอวี๋

อย่างไรก็ตาม เอิร์ลหยุนนันคิ ้ ดว่าเซียวอวี๋ไม่กล้ ากระทําการอุกอาจทําร้ ายตนที่นี่ "เจ้ ายังไม่ได้

รับอนุญาติจากเจ้ าบ้ าน ทว่ากลับนัง่ ลงตามใจต้ องการ! ทังยั ้ งนําผู้ค้ มุ กันเข้ ามาด้ วย! ในฐานะ
ผู้เยาว์แล้ วเจ้ าจะต้ องปฏิบตั ิตามกฏเกณฑ์ มาตอนนี ้เจ้ ายังกล้ าที่จะเรี ยกข้ าเป็ นตัวบัดซบอีกงัน้
หรื อ?"

เซียวอวี๋ตะโกนออกมาด้ วยแววตาเย็นชา "ข้ าไม่ปฏิบตั ิตามกฏงันหรื

้ อ? เจ้ าเป็ นเชื ้อพระวงศ์งนั ้
หรื อ?"

เอิร์ลหยุนตอบกลับ "อย่าได้ กล่าววาจาเหลวไหล"

เซียวอวี๋กล่าวอย่างเย็นชา "ทุกคนที่อยู่ที่นี่ใช่เป็ นส่วนหนึง่ ของราชวงศ์พยัคฆ์คํารนหรื อไม่?"

เอิร์ลหยุนตอบกลับ "ย่อมต้ องใช่ เจ้ าจะทําสิ่งใด? เจ้ าจะก่อกบฏงันหรื

้ อ?"

เซียวอวี๋ก่นด่าขณะที่จ้องมองเอิร์ลหยุน "นับตังแต่ ้ ที่พวกเราเป็ นส่วนหนึง่ ของราชวงศ์พยัคฆ์

คํารน........เช่นนันเหตุ
้ ใดถึงไม่มีผ้ ใู ดปฏิบตั ติ ามกฏของราชวงศ์เลยเล่า? กฏที่สําคัญที่สดุ ของ
ราชวงศ์คืออะไร? พลเรื อนจะต้ องให้ ความเคารพต่อขุนนาง ขุนนางจะต้ องแสดงความเคารพ
หากพบเจอขุนนางที่มีตําแหน่งชันสู ้ งกว่า เจ้ าไม่ทราบกฏเกณฑ์ข้อนี ้งันหรื
้ อ? เจ้ าทราบหรื อไม่
ว่าจะต้ องปฏิบตั ิตนอย่างไรเมื่อพบเจอขุนนางที่มีตําแหน่งสูงกว่า? พวกเจ้ าเป็ นเพียงเคาท์และ
เอิร์ลมูลสุนขั แต่ข้าเป็ นดยุค! เจ้ าคิดว่าผู้ใดมีนํ ้าหนักมากกว่ากัน? เป็ นผู้ใดที่จะต้ องแสดง
ความเคารพ? ไม่ใช่ว่าเป็ นพวกเจ้ าหรื อที่ต้องแสดงความเคารพต่อข้ า? เหตุใดพวกเจ้ าทุกคน
ถึงไม่ยืนขึ ้น? เหตุใดพวกเจ้ าทุกคนถึงไม่โค้ งคํานับข้ า? แล้ วเจ้ ายังมีหน้ ามากล่าวว่าข้ าไม่
ปฏิบตั ิตามกฏอีกงันหรื
้ อ? ที่นี่ข้าคือกฏ! ข้ าสามารถปลดตัวอ้ วนบัดซบเช่นเจ้ าออกจาก
ตําแหน่งที่มอบให้ โดยราชวงศ์พยัคฆ์คํารนได้ ............นี่แหละคือกฏ!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 77.1

BANK WUTTHIPHAN·2 ตุลาคม 2017

สีหน้ าของทุกคนที่อยู่โดยรอบต่างเปลี่ยนไปยามได้ ฟังถ้ อยคําของเซียวอวี๋ อันที่จริงพวกเขาต่าง

ทราบดีว่าเซียวอวี๋ได้ มาถึงแล้ วกระทัง่ ก่อนที่เขาจะทันเข้ าเมืองมาเสียอีก พ่อบ้ านโม่ได้ ส่งคนมา
รายงานล่วงหน้ าต่อหวังเทียนหู่ ทว่าพวกเขากลับไม่ใส่ใจต่อขุนนางที่กําลังจะจบสิ ้นในไม่ช้าผู้
หนึง่

มิฉะนันหวั
้ งเทียนหู่ย่อมไม่แสดงท่าทีเช่นนัน้ เขาจะออกไปต้ อนรับเซียวอวี๋ด้วยตนเองหากว่า
ตระกูลเซียวยังคงรุ่งโรจน์อยู่

้ คก็ยงั คงเป็ นดยุค แม้ ว่าตระกูลจะตกตํ่าลงทว่าศักดิ์ฐานะก็ยงั คงอยู่ หากขุนนาง

ถึงกระนันดยุ
ชันสู
้ งและขุนนางชันตํ ้ ่ากว่ามาพบหน้ ากัน เช่นนันเขาย่
้ อมต้ องปฏิบตั ิตามธรรมเนียมและ
ออกไปต้ อนรับผู้ที่มีบรรดาศักดิ์สงู กว่า นี่ไม่ใช่กฏของราชวงศ์พยัคฆ์คํารน หากแต่เป็ นธรรม
เนียมปฏิบตั ิที่สืบทอดต่อกันมาหลายพันปี สังคมถูกสร้ างขึ ้นมาพร้ อมกับการแบ่งชนชัน้ ผู้ที่อยู่
ในชนชันที
้ ่ตํ่ากว่าจะต้ องแสดงความเคารพต่อผู้ที่อยู่ในชนชันที้ ่สงู กว่า

มีสถานที่อยู่หลายแห่งที่มกั จะดูถกู ผู้ที่ได้ รับพระราชทานบรรดาศักดิ์จากจักรพรรดิ มีขนุ นาง

ระดับล่างที่กล้ าจะท้ าทายขุนนางที่มีลําดับชันสู ้ งกว่า อย่างไรก็ตาม หากว่าขุนนางระดับล่าง
กล้ าที่จะปฏิบตั ิตวั ไม่เคารพขุนนางชันสู
้ ง นัน่ จะหมายความว่าพวกเขากําลังต่อต้ านราชวงศ์
พยัคฆ์คํารน

ที่จริงแล้ วเหล่าผู้ที่อยู่ในห้ องโถงต่างกําลังหารื อเรื่ องการบุกโจมตีดินแดนที่อยู่ห่างออกไปหลาย

ร้ อยไมล์กนั อยู่ ซึง่ นัน่ เป็ นผลมาจากการที่ลอร์ ดของดินแดนแห่งนันแข็้ งข้ อและไม่ยอมส่งมอบ
เครื่ องบรรณาการต่อราชวงศ์ อันที่จริงแล้ ว พวกเขาส่วนใหญ่เองก็ไม่ได้ ส่งมอบเครื่ อง
บรรณาการออกไปเช่นกัน ทว่าพวกเขาก็ฉวยโอกาศใช้ ข้ออ้ างว่าดินแดนอื่นๆไม่ยอมส่งเครื่ อง
บรรณาในการรุกรานดินแดนเหล่านัน้

ตระกูลหวังนันไม่
้ มีศตั รูอยู่ ณ ที่แห่งนี ้ อย่างไรก็ตาม ผู้ที่สนใจดินแดนของเขาอาจจะใช้ ข้ออ้ าง
ว่าเขาให้ การสนับสนุนเซียวอวี๋และเปิ ดฉากรุกรานดินแดนของตระกูลหวังโดยชอบธรรมได้

นี่เป็ นช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อน ผู้คนส่วนใหญ่เริ่ มที่จะแข็งข้ อต่อราชวงศ์ ทว่าพวกเขาก็ยงั ไม่

สามารถออกสิทธิ์ออกเสียงได้ มากนัก

นี่ราวกับเป็ นช่วงฤดูใบไม้ ผลิและฤดูใบไม้ ร่วงของประวัติศาสตร์ ชาติจีน เหล่าหัวเมืองและ

ดินแดนต่างๆไม่ยอมรับราชโองการจากองค์จกั รพรรดิ พวกเขาไม่ได้ ส่งเครื่ องบรรณาการหรื อ
ส่วยภาษี ใดๆ ทว่าพวกเขาก็ยงั ไม่กล้ าที่จะแข็งข้ ออย่างเปิ ดเผย มองอย่างผิวเผินผู้ที่ปกครอง
อาณาจักรอยู่อาจจะเป็ นองค์จกั รพรรดิ ทว่าความจริงแล้ วดินแดนได้ ถกู แบ่งออกป็ นดินแดน
หยิบย่อยมากมาย ด้ วยเหตุนี ้เอง ทัว่ ทังอาณาจั
้ กรจึงเริ่มเข้ าสู่ช่วงกลียคุ

ไม่มีผ้ ใู ดให้ ความสนใจต่อเซียวอวี๋เพราะคิดว่าเขาเป็ นเพียงบุรุษล้ างผลาญที่ไม่มีใดนอกจากดื่ม

กินและเที่ยวเตร่ไปวันๆ

นี่ต้องตําหนิพอ่ บ้ านโม่ที่เขาไม่ได้ รายงานสถานการณ์ออกไป คราแรกเขาได้ ส่งคนส่งสารมาว่า

สถานการณ์ของเมืองไลอ้ อนกําลังยํ่าแย่ นอกจากนี ้ในระหว่างทางเขายังไม่ได้ รายงานเรื่ องที่ว่า
เขาได้ สญู เสียสร้ อยคอเวทย์แก่เซียวอวี๋อีก เขาไม่อาจส่งรายงานนี ้ผ่านคนส่งสารได้ โดยเด็ดขาด
เขาตัดสินใจที่จะรายงานเรื่ องนี ้ต่อหวังเทียนหู่เป็ นสิ่งแรกยามมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหวัง ทว่า
เขากลับไม่คาดว่าเซียวอวี๋จะแสดงท่าทีราวกับอันธพาลและทําให้ พวกเขาต้ องเข้ ามาถึงก่อน
กําหนด

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ออกคําสัง่ ให้ กรอม ทิรันด้ าและเหล่าออร์ คสวมใส่ผ้าคลุมเอาไว้ เพื่อไม่

สะกิดความสนใจของผู้คน เขาไม่ได้ เกรงกลัวว่าจะเกิดปั ญหา ทว่าเขาไม่ชื่นชอบการเป็ นจุด
สนใจ พวกออร์ คและเอลฟ์ต่างเป็ นเผ่าพันธุ์ที่หาได้ ยากในโลกใบนี ้ ยิ่งไปกว่านันรู
้ ปลักษณ์ของทิ
รันด้ ายังสะกดข่มผู้คนทังโลก
้

ด้ วยเหตุนี ้เองยามเมื่อทิรันด้ าและกรอมเข้ ามาภายในห้ องโถง ผู้คนที่อยู่ภายในห้ องโถงต่างคิด

ว่าพวกเขาเป็ นเพียงผู้ค้ มุ กันธรรมดาทัว่ ไป พวกเขาจะไม่แสดงออกอย่างยิ่งยโสเช่นนี ้หากพวก
เขาทราบว่าเซียวอวี๋มีออร์ คและเอลฟ์เป็ นผู้ค้ มุ กัน

เซียวอวี๋อ้ มุ มังกรน้ อยเอาไว้ ทว่ามันยังอายุน้อยเกินไปและกระทัง่ ยังไม่มีเขางอกเงยออกมา

ดังนันผู
้ ้ คนส่วนใหญ่จงึ คิดว่ามันเป็ นเพียงสัตว์อสูรชันสู
้ งที่มีรูปลักษณ์คล้ ายมังกรเท่านัน้
แม้ กระนั ้นเขาก็ยงั ได้ ชื่อว่าเป็ นดยุค เซียวอวี๋กระทัง่ ได้ รับสืบทอดบรรดาศักดิแ์ กรนดยุคแห่ง
ราชวงศ์พยัคฆ์คํารนต่อจากเซียวซานเทียนผู้เป็ นบิดา

หวังเทียนหู่เป็ นเพียงเคาท์ผ้ หู นึง่ ลําดับชันของเขายั

้ งตํ่ากว่าดยุคอยู่มาก แม้ ว่าในแง่
ความสัมพันธ์แล้ วหวังเทียนหู่จะเป็ นผู้อาวุโสของเซียวอวี๋ แต่เนื่องจากบรรดาศักดิ์ของเซียวอวี๋
แล้ ว หวังเทียนหู่ยงั ต้ องออกมาแสดงความเคารพ

เซียวอวี๋เองก็ย่อมไม่ให้ ความเคารพหวังเทียนหู่ในเมื่ออีกฝ่ ายนันไม่

้ ได้ ให้ ความเคารพใดๆต่อเขา

กฏทังหมดทั
้ งมวลของราชวงศ์
้ พยัคฆ์คํารนอนุญาติให้ เซียวอวี๋กระทําตัวเช่นนี ้ได้

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั กล้ ากล่าวออกมาว่าเขาจะปลดเอิร์ลหยุนออกจากตําแหน่ง นี่เป็ นการ

กล่าวออกมาจากขุนนางที่มีอํานาจเช่นเซียวอวี๋ ซึง่ ในกรณีที่เลวร้ ายที่สดุ เอิร์ลหยุนอาจจะถูก
ปลดออกจากตําแหน่งจริ งๆ

ทุกผู้ที่อยู่ภายในห้ องโถงนันราวกั
้ บโดนสายฟ้าฟาด พวกเขาทังหมดลุ ้ กขึ ้นยืนในทันที หวังเทียน
หู่ หวังฮุ่ย ผู้ใช้ มนตราขันที
้ ่สามและอื่นๆล้ วนลุกขึ ้นยืน พวกเขาจะไม่ร้ ูสกึ เกรงกลัวหากวาจา
เหล่านี ้ถูกกล่าวจากปากดยุคคนอื่นๆ ทว่าพวกเขาทราบว่าเซียวอวี๋นนต่ ั ้ างออกไป เขาเป็ นถึงแก
รนดยุคและบิดาของเขาเองก็ได้ ท่มุ เทปกป้องอาณาจักรแห่งนี ้เอาไว้ องค์จกั รพรรดิจะไม่จดจํา
หรื อให้ ความสําคัญใดๆเลยหากเปลี่ยนเป็ นผู้อื่น แต่เซียวอวี๋นนกลั
ั ้ บเป็ นคนในกลุ่มที่องค์
จักรพรรดิจะต้ องให้ ความใส่ใจ
พวกเขาอาจจะลงมือสังหารเซียวอวี๋ได้ อย่างเงียบๆโดยไม่มีผ้ ใู ดตรวจสอบสถานการณ์ นี่เป็ น
วิธีการที่แคร์ รี่จะใช้ อย่างไรก็ตาม การต่อต้ านแกรนดยุคโดยซึง่ หน้ านันเที
้ ยบได้ กบั การแข็งข้ อ
ต่อองค์จกั รพรรดิ นี่นบั เป็ นความผิดที่ร้ายแรงอย่างยิ่ง

"หลานชายอวี๋ ลุงของเจ้ าไม่ได้ ออกไปต้ อนรับเนื่องจากไม่ทราบว่าเจ้ าได้ มาถึงแล้ ว นี่เป็ น

ความผิดของพ่อบ้ านโม่ที่ไม่ได้ แจ้ งต่อข้ า เขาจะต้ องได้ รับการลงโทษอย่างแน่นอน" หวังเทียนหู่
ยิ ้มออกมาและพยายามเปลี่ยนบรรยากาศ

หวังเทียนหู่นนมี
ั ้ วาทศิลป์ของนักการเมือง จะอย่างไรเขาก็ปกครองดินแดนที่เฟื่ องฟูนี ้มาหลายปี

เซียวอวี๋โบกมือขณะที่ยิ ้มออกมา "ข้ าไม่กล้ าให้ ท่านลุงหวังออกมาต้ อนรับถึงหน้ าประตูเมือง

หรอก คํากล่าวของข้ าไม่ได้ หมายถึงท่าน"

้ อ? เจ้ าเฒ่าเจ้ าเล่ห์! ข้ าไม่ได้ ต้องการใช้ ศกั ดิ์

เซียวอวี๋ก่นด่าสาปแช่งอยู่ในใจ "ไม่ทราบงันหรื
ฐานะมากดดันเจ้ า ทว่ามารดาของเจ้ ากลับอบรมเจ้ ามาไม่ดี! หากว่าข้ าไม่ได้ เห็นว่านี่เป็ น
สถานที่ของเจ้ า ข้ าคงไม่ให้ ความสําคัญใดๆต่อตัวบัดซบเช่นนี ้!"

เซียวอวี๋มองไปที่หญิงรับใช้ "นําชามาให้ ข้า ข้ าคร้ านที่จะเสวนากับคนปั ญญาอ่อนเหล่านี ้แล้ ว"

หญิงรับใช้ นางนันไม่
้ กล้ าละเลยคําสัง่ ของเซียวอวี๋เมื่อเห็นว่ากระทัง่ หวังเทียนหู่เองก็ยงั ต้ องลุก
ยืนให้ กบั เซียวอวี๋
เซียวอวี๋รับชามาจิบก่อนจะกวาดมองผู้คน "นัง่ ลงเถอะ เหตุใดพวกท่านถึงยืนเช่นนัน?
้ ข้ าเป็ น
แค่เพียงผู้เยาว์เท่านัน..้ ........"

เซียวอวี๋ดรู าวกับอันธพาลผู้หนึง่ ที่ใช้ ตําแหน่งฐานะในทางที่ผิด..............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 77.2

BANK WUTTHIPHAN·3 ตุลาคม 2017

เซียวอวี๋มองไปที่หวังเทียนหู่หลังจากทุกคนนัง่ ลงหมดแล้ ว "ท่านลุงหวัง ยังมีสมาชิกของตระกูล

เซียวที่ยืนอยู่เบื ้องนอก ท่านช่วยเรี ยกนางเข้ ามาดื่มชาด้ วยได้ หรื อไม่?"

หวังเทียนหู่ประหลาดใจไปชัว่ ขณะ ทว่าเขาก็เข้ าใจเจตนาของเซียวอวี๋ได้ เมื่อนึกขึ ้นได้ ว่าซีเหวิน

ยังคงยืนอยู่เบื ้องนอก จิตใจของเขาเขม็งเกร็งไปชัว่ ขณะ เขาต้ องการที่จะจัดงานแต่งงานใหม่
ให้ กบั ซีเหวิน แต่ดเู หมือนว่ามันยากที่จะเกิดขึ ้นได้ เสียแล้ ว

ถ้ อยคําของเซียวอวี๋ที่ว่า "ยังมีสมาชิกของตระกูลเซียวที่ยืนอยู่เบื ้องนอก" เป็็ นการบอกต่อหวัง

เทียนหู่ว่า ซีเหวินนันเป็
้ นส่วนหนึง่ ของตระกูลเซียว เขาไม่อาจปฏิบตั ิต่อนางในฐานะคนของ
ตระกูลหวังได้ อีกต่อไป

หวังเทียนหู่แย้ มยิ ้มออกมาแม้ ว่าภายในใจของเขาจะเปลี่ยนเป็ นเย็นชา "เสี่ยวเหวิน ข้ าไม่ได้ พบ

เจอเจ้ ามาเนิ่นนานแล้ ว เข้ ามาสิ ให้ บิดาได้ เห็นเจ้ า"
เซียวอวี๋จ้องมองหวังเทียนหู่ขณะที่เขาคิดขึ ้นในใจ "เจ้ ายังคงหัวเราะได้ แค่ตอนนี ้............นบั ว่าข้ าไว้
หน้ าเจ้ าแล้ วกับการกระทําของเจ้ า........นี่นบั ได้ ว่าเจ้ าได้ ติดหนี ้ข้ าหลายล้ านเท่า"

ซีเหวินรี บก้ าวเข้ ามาและย่อตัวแสดงความเคารพ "ซีเหวินคํานับบิดา"

หวังเทียนหู่กล่าวว่า "ซีเหวิน ไปพบมารดาเจ้ าเสียสิ นางคิดถึงเจ้ ามาก"

ซีเหวินรับคํา "ทราบแล้ วบิดา บุตรี จะไปคํานับท่านแม่เดี๋ยวนี ้ แต่ว่าข้ าได้ เตรี ยมของขวัญ

เล็กน้ อยมาด้ วย บุตรี หวังว่าท่านจะพึงพอใจ"

หวังเทียนหู่กล่าวออกมา "เป็ นเรื่ องดีที่ได้ เห็นเจ้ าไม่ได้ หลงลืมความกตัญํู"

ซีเหวินก้ าวออกมาและมอบกล่องที่ปราณีตให้ กบั เขา

"ขอแสดงความยินดีต่อท่านเคาท์หวัง บุตรสาวของท่านคงจะนําของขวัญลํ ้าค่ามามอบให้ ท่าน

ท่านพอจะให้ พวกเราชมดูด้วยได้ หรื อไม่?"

เอิร์ลหยุนถูกถ้ อยคําของเซียวอวี๋ทําให้ ต้องอับอาย เขาเห็นว่านี่เป็ นโอกาศอันดีที่จะสร้ างความ

อับอายให้ กบั เซียวอวี๋บ้าง
พวกเขาต่างทราบว่าเมืองไลอ้ อนกําลังตกตํ่าลง ดังนันพวกเขาจึ
้ งคิดว่าสิ่งของที่ซีเหวินนํามา
ย่อมไม่ใช่ของมีค่าอันใด หรื อกล่าวลงไปก็คือมันสมควรเป็ นของไร้ ราคาค่างวด เอิร์ลหยุนยิ ้ม
ออกมาอย่างชัว่ ร้ ายขณะเหลียวดูเซียวอวี๋

หวังเทียนหู่เองก็ทราบเจตนาของเอิร์ลหยุน เขาต้ องการที่จะชี ้ให้ เห็นสถานการณ์อนั ยํ่าแย่ของ

เมืองไลอ้ อนต่อหน้ าทุกคน เขาต้ องการที่จะปูทางสําหรับการจัดงานแต่งงานใหม่ให้ กบั ซีเหวิน
โดยแสดงให้ เห็นว่านางมีชีวิตที่ยากลําบากเพียงใดขณะอยู่ที่เมืองไลอ้ อน

หวังเทียนหู่ยิ ้มออกมา "ย่อมได้ "

หวังเทียนหู่เปิ ดกล่องออกดู สายตาของทุกคนต่างจับจ้ องไปที่ของขวัญ พวกเขาต้ องการจะ

เยาะเย้ ยเซียวอวี๋ พวกเขาทุกคนล้ วนไม่พอใจต่อเซียวอวี๋แม้ ว่าเซียวอวี๋จะไม่ได้ ด่าพวกเขาด้ วยก็
ตาม แต่เซียวอวี๋ก็ยงั ทําให้ พวกเขาต้ องยืนขึ ้นแสดงความเคารพต่อเซียวอวี๋

เมื่อหวังเทียนหู่เปิ ดกล่องของขวัญ พวกเขาก็พบว่ามีเครื่ องแก้ วโปร่งแสงคู่หนึง่ ถูกจัดวางเอาไว้

อย่างเป็ นระเบียบ

ทุกคนพร้ อมที่จะกล่าวถากถางออกมาเมื่อพบว่ามันเป็ นเครื่ องแก้ วชุดหนึง่ คุณหนูชนชันสู

้ ง
โดยทัว่ ไปล้ วนไม่เคยนําแก้ วกลับไปเยี่ยมตระกูลเดิมของพวกนาง มันเป็ นเพียงของที่ระลึกที่
ด้ อยค่าเกินไป

เอิร์ลหยุนเป็ นคนแรกที่กล่าวขึ ้นมา "นางเป็ นหญิงสาวที่ดี นางคิดว่าบิดาของนางนันขาดแก้ ้ ว

สําหรับดื่มไวน์........ฮ่าฮ่าฮ่า........ไม่คาดว่าเมืองไลอ้ อนจะมอบของขวัญที่ลํ ้าค่าถึงเพียงนี ้ออกมา"
"แน่นอน..........ชดุ เครื่ องแก้ วนี ้สมควรมีราคาหลายสิบเหรี ยญทอง หากเจ้ านํามันออกมาจาก
เมืองไลอ้ อน เช่นนันราคาของมั
้ นย่อมต้ องเพิ่มขึ ้นอีก ถึงกระนันมั
้ นจะดีกว่ามากหากท่านลอร์ ด
เซียวซื ้อหาพวกมันจากข้ างทางของเมืองแห่งนี ้ เอาเถอะ นี่ก็แสดงให้ เห็นถึงความกตัญํูขู อง
บุตรี ตระกูลหวังที่ได้ นํามันติดตัวมาด้ วยนับพันไมล์" หวังฮุ่ยก็กล่าวแดกดันเช่นกัน

"ต้ องกล่าวว่าราคาที่แท้ จริงของของขวัญชิ ้นนี ้ก็คือกล่องที่บรรจุมนั มันทํามาจากไม้ คามซึง่

เติบโตในทางเหนือ มันสมควรมีมลู ค่าหลายร้ อยเหรี ยญทอง"

"อันที่จริงข้ าคิดว่ามันเป็ นสิ่งวิเศษของเมืองไลอ้ อนเสียด้ วยซํ ้า มิฉะนันท่

้ านดยุคเซียวจะปล่อย
ให้ ท่านหญิงนําสิ่งนี ้มาด้ วยได้ อย่างไร?" ชายอีกคนใช้ โอกาศนี ้ซํ ้าเติม

หลังนันก็
้ มีชนชันสู
้ งกว่าเยาะเย้ ยถากถางตามมา

อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋เพียงนัง่ อยูเงียบๆโดยไม่ใส่ใจ ซีเหวินต้ องการจะบอกคุณค่าของมัน

ออกมา แต่ทว่านางกลับไม่มีโอกาศกล่าวแทรกเหล่าขุนนางที่กําลังเยาะเย้ ย นางเห็นว่าเซียวอวี๋
ไม่ได้ กล่าวสิ่งใดดังนันนางพลอยไม่
้ กล่าวออกมาเช่นกัน

"พวกท่านทังหลาย!
้ นี่ไม่ใช่เรื่ องเงินทอง! คุณค่าของสิ่งนี ้เกิดจากการที่บตุ รี ของข้ าตังใจนํ
้ ามัน
ติดตัวมาแสนไกล เมืองไลอ้ อนกําลังขัดสน ดังนันข้ ้ าจึงรู้สกึ เป็ นเกียรติอย่างมากที่บตุ รี ของข้ ายัง
สามารถมีของขวัญติดมือมาได้ " หวังเทียนหู่โบกมือเพื่อหยุดผู้คน ใบหน้ าของทุกคนล้ วนมี
ร่องรอยของความดูถกู เผยออกมา
เซียวอวี๋รับฟั งผู้คนและมองไปที่หวังเทียนหู่ เขาคิดขึ ้นในใจ "เหอะ เจ้ าเฒ่าที่ยงั ไม่ทราบจุดจบ
ของตนเอง"

เซียวอวี๋แย้ มยิ ้มออกมา "ท่านลุงหวังกล่าวถูกต้ องแล้ ว เมืองไลอ้ อนนันกํ

้ าลังอยู่ในช่วงขัดสน
ดังนันจึ
้ งไม่อาจหาสิ่งที่ยอดเยี่ยมกว่านี ้มาได้ หากท่านลุงหวังไม่รังเกียจ เช่นนันข้
้ าก็อยากจะใช้
ไวน์ของข้ าและถ้ วยพวกนันในการจั
้ ดงานงานเลี ้ยงสักมื ้อ"

เซียวอวี๋ดีดนิ ้วและกรอมก็มอบขวดไวน์แดงออกมา

เซียวอวี๋รินไวน์แดงลงในแก้ ว แก้ วซึง่ เดิมทีโปร่งแสงก็เปลี่ยนไปเมื่อถูกเติมเต็มไปด้ วยไวน์

พื ้นผิวของแก้ วค่อยๆเปลี่ยนไปราวกับว่ามันเป็ นของแข็ง หลังจากนันแสงสี้ แดงก็วบู ผ่านและ
ผ่านที่แปลกประหลาดก็ปรากฏขึ ้นบนตัวแก้ ว นี่ราวกับมีปลามากมายกําลังแหวกว่ายอยู่ใน
มหาสมุทร เซียวอวี๋ยกชูแก้ วขึ ้นและแสงจากแก้ วก็ถกู ฉายสะท้ อนอยู่บนผนัง เป็ นปลาหลายตัว
กําลังแหวกว่ายอยู่ในนํ ้า บางครัง้ พวกมันก็กระโดดขึ ้นมาพ่นนํ ้า พวกมันดูราวกับมีชีวิต

ทุกคนกลายเป็ นตกตะลึงเมื่อได้ เห็น เอิร์ลหยุนกรี ดร้ องออกมาด้ วยความตกตะลึง "นี่ไม่ใช่แก้ ว

ลวงตาในตํานานหรื อ? ว่ากันว่าบนโลกใบนี ้มันถูกสร้ างขึ ้นมาเพียง 100 ชุด............และตอนนี ้ที่
ยังหลงเหลืออยู่ยงั มีไม่ถึง 20 ชุด!......"

เซียวอวี๋เหลือบมองเอิร์ลหยุน "โอ้ ! เอิร์ลหยุนช่างรอบรู้เสียจริง แก้ วชุดนี ้นันเก่

้ าโทรมเกินไปที่ข้า
จะใช้ มนั ดื่มไวน์ ข้ าจึงต้ องการมอบให้ กบั บางคน ดังนันเมื
้ ่อทราบต้ องมาเยี่ยมเยียนท่านลุงหวัง
ข้ าจึงได้ มอบให้ พี่สะใภ้ ห้าส่งมอบมันออกไปในฐานะของขวัญ ข้ าไม่ค่อยทราบคุณค่าของมัน
มากนัก ดังนันข้้ าจึงหวังว่าท่านลุงหวังจะยิ ้มรับของด้ อยค่าที่นํามาไกลนับพันไมล์เอาไว้ "
เซียวอวี๋ตบหน้ าผู้คนที่อยู่ภายในห้ องโถงเข้ าอย่างจัง............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 78

BANK WUTTHIPHAN·3 ตุลาคม 2017

ทุกคนยืนนิ่งตะลึงงันไปพักหนึง่ หวังเทียนหู่เป็ นคนแรกที่กล่าวขึ ้นทําลายความเงียบ "หลาน

ชายอวี๋ ของขวัญชิ ้นนี ้มีค่ามากเกินไปแล้ ว........"

เซียวอวี๋โบกมือ "ท่านลุงหวัง นี่เป็ นของขวัญจากพี่สะใภ้ ของข้ านันคื

้ อสิ่งนี ้"

เซียวอวี๋หนั ไปหากรอม กรอมยื่นส่งกล่องยาวใบหนึง่ มาให้

เซียวอวี๋นงั่ พิงเก้ าอี ้ขณะจิบชา "มีภาพเขียนที่เรี ยกว่า 'ภาพภูเขาแชส' อยู่ภายในกล่อง นี่เป็ น

ภาพที่วาดโดยท่านอาจารย์แอนดิว ข้ าทราบมาว่าท่านลุงชื่นชอบผลงานของอาจารย์แอนดิว
ดังนันข้
้ าจึงจัดเตรี ยมมันเป็ นพิเศษ"

ซึง่ ความจริงแล้ วสิ่งของเหล่านี ้เป็ นสิ่งที่ได้ มาจากรังโจร แม้ แต่พ่อบ้ านหงส์ก็ยงั ลังเลใจเมื่อเซียว
อวี๋บอกว่าจะใช้ ของพวกนี ้เป็ นของขวัญให้ แก่ตระกูลหวัง พ่อบ้ านหงส์คิดว่านี่เป็ นการสิ ้นเปลือง
เกินไป แต่เซียวอวี๋ก็บอกว่าต้ องใช้ สิ่งเหล่านี ้ อย่างแรกเลยคือโบราณวัตถุและสมบัติมีค่านัน้
ไม่ได้ มีค่ามากนัก สิ่งเดียวที่เซียวอวี๋ให้ ความสําคัญก็คือ เหรี ยญทอง เซียวอวี๋คิดว่ามันคุ้มค่าที่
จะพวกมันตราบใดที่มนั ทําให้ ซีเหวินไม่เสียหน้ าต่อหน้ าบิดาของนาง เซียวอวี๋จะทนยืนอยู่เฉยได้
อย่างไรยามเมื่อคนอื่นกําลังดูถกู ครอบครัวของเขา? ท้ ายที่สดุ แล้ วซีเหวินก็ถือเป็ นส่วนหนึง่ ของ
ตระกูลเซียว!
หวังเทียนหู่ตกตะลึงเมื่อได้ ยินว่าสิ่งที่เซียวอวี๋นํามามอบเป็ นของขวัญนันคื
้ อ 'ภาพภูเขาแชส'
ของอาจารย์แอนดิว

หวังเทียนหู่เปิ ดกล่องออกดูและเริ่มตรวจสอบภาพวาด มันจําต้ องตรวจดูเนื่องจากมีการลอก

เลียนงานเขียนพูก่ นั และภาพศิลปะอยู่มาก นอกจากนันหวั
้ งเทียนหู่เองยังมี 'ภาพภูเขาแชส'
ของปลอมไว้ ในครอบครอง

หวังเทียนหู่นนชืั ้ ่นชอบในงานเขียนพูก่ นั และภาพวาดอย่างมาก ตัวเขาอาจถูกพิจารณาได้ ว่า

เป็ นผู้เชี่ยวชาญในด้ านนี ้ หลังจากตรวจสอบอย่างระมัดระวังหวังเทียนหู่ก็พจิ ารณาว่าภาพวาด
ใบนี ้เป็ นของจริง!

"หลานชายอวี๋นําของขวัญลํ ้าค่าเกินไปมาแล้ ว ข้ าไม่อาจรับเอาไว้ ได้ ........" หวังเทียนหู่หวั เราะ

ออกมาขณะมองไปที่เซียวอวี๋ อย่างไรก็ตาม ในการมองในครัง้ นี ้เห็นได้ ชดั ว่ามีความอบอุ่นขึ ้นไม่
น้ อย

เซียวอวี๋ตอบคํา "งานศิลปะและงานเขียนพูก่ นั ควรจะอยู่กบั ผู้เชี่ยวชาญดังเช่นท่านลุงหวัง ข้ าไม่

ทราบมูลค่าของมันหรอก............"

หวังเทียนหู่ผงกศีรษะ "พรุ่ งนี ้พวกเราจะมีงานเลี ้ยงต้ อนรับเจ้ า"

เซียวอวี๋หยีดวงตาขณะที่จิบชาจากถ้ วย "ท่านลุงหวังมากมารยาทไปแล้ ว"

หวังเทียนหู่หนั ไปหาซีเหวิน "ซีเหวิน ไปพบมารดาเจ้ าเสียสิ เมื่อเร็วๆนี ้นางไม่ค่อยดีนกั เช่นนัน้
คืนนี ้เจ้ าก็อยู่เป็ นเพื่อนมารดาเถอะ"

ซีเหวินรับคํา "บุตรี ทราบแล้ ว ซีเหวินจะไปเดี๋ยวนี ้"

หวังเทียนหู่มองไปที่หญิงรับใช้ "นําทางคุณหนูสี่ไปพบมารดา"

เซียวอวี๋กล่าวขัดขึ ้น "ท่านลุงหวัง พี่สะใภ้ ของข้ าเคยมีหญิงรับใช้ คอยปรนนิบตั ิจํานวนมากยาม

เมื่ออยู่ที่เมืองไลอ้ อน ข้ าคิดว่านางคงรู้สกึ ไม่ดีหากมีเพียงหญิงรับใช้ หนึง่ หรื อสองนาง พวกเรา
เองก็ได้ นําหญิงรับใช้ มาด้ วยสองนาง ดังนันข้ ้ าหวังว่าพวกนางจะอยู่เป็ นเพื่อนพี่สะใภ้ "

เซียวอวี๋ขยิบตาให้ ลีอาและทิรันด้ าเพื่อให้ พวกนางคอยติดตามซีเหวิน

เซียวอวี๋ไม่ต้องการจะพบว่าซีเหวินนัน้ 'สาปสูญ' ไปในคฤหาสน์หรื อ 'ถูกลักพาตัว' ไปโดยภูติผี

เขาคิดว่าคงไม่มีผ้ ใู ดแตะต้ องนางได้ หากมีมือสังหารเช่นลีอาและมือธนูเช่นทิรันด้ าคอยอารักขา
อยู่ข้างกายนาง

ทิรันด้ าติดตามซีเหวินโดยปราศจากคําถาม อย่างไรก็ตามลีอาจ้ องมองไปที่เซียวอวี๋ด้วยความ

ไม่พอใจ นางไม่ชอบที่จะถูกปฏิบตั ราวกับหญิงรับใช้ นางหนึง่

ใบหน้ าของหวังเทียนหู่เปลี่ยนไปเล็กน้ อย "อย่าได้ กงั วลหลานชาย ในเมื่อซีเหวินเคยมีหญิงรับ

ใช้ หลายนาง เช่นนันข้
้ าจะเพิม่ หญิงรับใช้ ขึ ้นอีก"
เซียวอวี๋ล่วงรู้เจตนาร้ ายของหวังเทียนหู่ดงั นันเขายั
้ งคงกล่าวต่อไป "ท่านลุงหวังกังวลเรื่ องของ
บุตรสาวยิ่ง หญิงรับใช้ จากเมืองไลอ้ อนนันขยั้ นขันแข็ง พวกนางจะคอยอยู่ข้างกายของพี่สะใภ้
และหากว่านางต้ องการสิ่งใดก็จะสามารถแจ้ งให้ ข้าทราบได้ อย่างรวดเร็ว"

หวังเทียนหู่กลายเป็ นหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋ยงั คงยืนกราน "หญิงรับใช้ ของเมืองไลอ้ อนช่าง

ประหลาดนักที่ใช้ ศรและธนู........"

เซียวอวี๋ยิ ้มแย้ ม "มีศตั รูอยู่มากในเมืองไลอ้ อน ดังนันไม่

้ เว้ นแม้ แต่สตรี เองก็ยงั สามารถปกป้อง
ดินแดน........"

หวังเทียนหู่ไม่อาจหาเหตุผลมาปฏิเสธข้ อเรี ยกร้ องของเซียวอวี๋ดงั นันเขาจึ

้ งไม่อาจทําอย่างไรได้
อีก

หวังเทียนหู่วางภาพวาดลงขณะที่ซีเหวินออกจากห้ องไป สถานที่กลายเป็ นเงียบสงัดลงครู่หนึง่

หวังเทียนหู่ยิ ้มออกมา "หลานชายอวี๋นนเป็
ั ้ นวีรบุรุษที่หนุ่มแน่นนัก ช่างแตกต่างจากบุตรชายคน
อื่นของเซียวซานเทียน"

เซียวอวี๋หวั เราะ "ท่านลุงหวัง ข้ าไม่ได้ มีความทะเยอทะยานยิ่งใหญ่ใด ข้ านันพอใจตราบใดที

้ ่ยงั
ได้ เที่ยวกินดื่มและรอบล้ อมไปด้ วยสาวงามที่ข้างกาย ท่านลุงหวังจึงเป็ นวีรบุรุษที่แท้ ข้ าเชื่อว่า
ท่านลุงหวังจะสามารถสร้ างตระกูลที่ยิ่งใหญ่จนสัน่ สะเทือนโลกใบนี ้ได้ แน่ ข้ าหวังว่าท่านจะยัง
เอ็นดูหลานชายผู้นี ้ในอนาคต"

"ฮ่าฮ่า..........หลานชายอวี๋ล้อข้ าเล่นแล้ ว ข้ าไม่มีความสามารถดังเช่นเซียวซานเทียนที่ล่วงลับ ข้ า

นันยํ
้ ่าแย่ยิ่งยามเมื่อเปรี ยบเทียบกับเขา โชคไม่ดีที่เขาสิ ้นอายุขยั ไวนัก เป็ นเรื่ องดีที่ข้าได้ มอบซี
เหวินให้ แต่งงานกับพี่ชายเจ้ า แต่โชคร้ ายที่พี่ชายของเจ้ าเซียวอี ้ก็จากไปเร็วเช่นกัน ตอนนี ้ข้ า
กังวลกับอนาคตของบุตรีข้าเหลือเกิน ในฐานะบิดาแล้ ว ข้ าย่อมไม่มีความสุขไปด้ วยหากว่าบุตรี
ไม่มีความสุข"

หวังเทียนหู่เปลี่ยนหัวข้ อไปที่เรื่ องของซีเหวิน

เซียวอวี๋คิดขึ ้นในใจ 'มาเถอะตาเฒ่า' อย่างไรก็ตามเขายังคงผงกศีรษะ "ข้ ายังไม่ใช่บิดา แต่ข้าก็

เข้ าใจความรู้สกึ ของท่านลุงหวัง ข้ าตัดสินใจที่จะให้ เหล่าพี่สะใภ้ เลือกอนาคตของพวกนางด้ วย
ตนเองหากว่านางต้ องการ ข้ าต้ องการให้ พวกนางมีความสุขด้ วยเช่นกัน"

"เจ้ าช่างเป็ นวีรบุรุษผู้กล้ า! หากได้ ยากที่จะมีผ้ เู ยาว์เช่นเจ้ า" หวังเทียนหู่มีความสุขอย่างมาก

เมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋เห็นด้ วยกับการแต่งงานใหม่ของซีเหวิน

เซียวอวี๋หยีดวงตา "ทว่าข้ าได้ ให้ สญ

ั ญากับพี่สะใภ้ เอาไว้ แล้ วว่าจะให้ พวกนางเลือกด้ วยความ
เต็มใจ ไม่มีผ้ ใู ดสามารถบังคับนางได้ ! ไม่มีผ้ ใู ดสามารถข่มเหงรังแกคนตระกูลเซียวได้ ! หากมี
ใครกล้ าที่จะบังคับนางแต่งงาน เช่นนันมั้ นต้ องข้ ามศพข้ าไปก่อน!"

ในทีแรกหวังเทียนหู่มีความสุขอย่างมาก ทว่าเมื่อได้ ยินประโยคถัดมาของเซียวอวี๋ใบหน้ าของ

เขาก็แข็งค้ าง

เขาพยายามจะทดสอบปฏิกริยาของเซียวอวี๋เรื่ องการแต่งงานใหม่ของซีเหวิน อย่างไรก็ตาม เขา

ไม่ได้ คาดคิดว่าเซียวอวี๋จะแสดงท่าทีที่แข็งกร้ าวเช่นนี ้
"หลานชายอวี๋ล้อข้ าเล่นแล้ ว นี่ย่อมต้ องมาจากความยินยอมของซีเหวิน มิฉะนันนางจะมี้
ความสุขได้ อย่างไร?" หวังเทียนหู่ทราบว่าหากซีเหวินกล่าวตกลง เช่นนันเซี ้ ยวอวี๋ก็จะไม่เข้ ามา
ยุ่งในเรื่ องนี ้อีก ประการแรกหวังเทียนหู่ไม่ได้ ลืมเลือนมิตรภาพระหว่างเขากับเซียวซานเทียน
ประการที่สอง เซียวอวี๋ได้ นําของขวัญมีค่ามามอบให้ กบั เขา นี่จงึ ทําให้ หวังเทียนหู่ต้องยอมอ่อน
ข้ อ

เซียวอวี๋หรี่ ตาและหัวเราะออกมา "แน่นอน นัน่ ย่อมดีต่อซีเหวินที่สดุ ข้ าเชื่อว่าท่านลุงหวังยังห่วง

เรื่ องความสุขของลูกหลาน หากตระกูลหวังมีผ้ ทู ี่เหมาะสม เช่นนันข้ ้ าก็ต้องการจะพบหน้ าบุรุษผู้
นัน้ หากเขามีคณ ุ สมบัติที่ดีและพี่สะใภ้ ข้าต้ องตา เช่นนันข้
้ าก็จะจัดส่งสิดสอดยินดีด้วยเช่นกัน"

หวังเทียนหู่ไหวมือ "ไม่จําเป็ นต้ องรี บเร่งถึงเพียงนัน้ ทุกอย่างย่อมต้ องค่อยเป็ นค่อยไป"

หวังเทียนหู่คิดขึ ้นในใจ "ไม่ใช่ว่าผู้คนต่างบอกว่านี่เป็ นเพียงบุตรชายที่ใช้ การไม่ได้ หรอกหรื อ?

เช่นนันเขาจะมี
้ วาจาที่แหลมคมเช่นนี ้ได้ อย่างไร?"

เซียวอวี๋กล่าวเสริม "พี่สะใภ้ ซีเหวินได้ แต่งเข้ าตระกูลพร้ อมกับพี่สะใภ้ อีกนางหนึง่ นางมีความ

เป็ นอยู่ที่ดี ข้ าทราบว่านางนันเป็
้ นสาวงามและมีบางคนสามารถบังคับท่านลุงหวังให้ จดั งาน
แต่งงานของนางขึ ้นใหม่ได้ หากมีกรณีเช่นนี ้จงบอกนามของชายผู้น่ารังเกียจนันมาเถิ ้ ด เมื่อไม่
นานนี ้ข้ าได้ พบกับจอมมนตราขันที ้ ่หกซึง่ เรี ยกว่าธีโอดอร์ ข้ าได้ หยิบยื่นความช่วยเหลือให้ กบั เขา
ด้ วยเรื่ องราวบางประการและเขาได้ ให้ สญ ั ญาว่าจะตอบแทนข้ าหากว่าข้ าเผชิญกับปั ญหา
ดังนันท่
้ านลุงหวังไม่ต้องกังวลและกล่าวในสิ่งที่ท่านลุงต้ องการจะกล่าว ข้ าสามารถร้ องขอให้
ท่านอาจารย์ธีโอดอร์ พดู คุยกับกองกําลังเหล่านัน"้
"ธีโอดอร์ จอมมนตราธีโอดอร์ ติดหนี ้บุญคุณเจ้ า?" ถ้ วยชาที่อยู่ในมือหวังเทียนหู่เกือบจะล่วง
ลงแตก

เซียวอวี๋ไม่ร้ ูจกั ธีโอดอร์ ทว่าหวังเทียนหู่กบั คุ้นเคยกับนามนามนี ้อย่างยิ่ง ธีโอดอร์ เป็ นผู้ใช้ มน

ตราที่มีชื่อเสียงอย่างมากยามเมื่อหวังเทียนหู่ยงั เป็ นเพียงแค่นกั ผจญภัยวัยเยาว์

ร้ องขอให้ ท่านธีโอดอร์ ไปพูดคุยกับกองกําลังเหล่านันงั

้ นหรื
้ อ? ทุกคนต่างทราบกันดีถึงนิสยั ใจ
คอของท่านผู้เฒ่า เขานับเป็ นคนที่เลือดเย็นอย่างยิ่ง มีชีวิตนับไม่ถ้วนที่จบลงด้ วยเงื ้อมมือของ
เขา เขาเป็ นที่ร้ ูจกั กันดีในนามของผู้ใช้ มนตราจากอเวจี!

มีเพียงวิธีเดียวที่เขาจะพูดคุยกับผู้คน นัน่ ก็คือพูดคุยผ่านเวทมนตร์ ! ผู้คนต่างทราบดีถึง

ความคิดของจอมมนตราท่านนี ้

เซียวอวี๋กําลังข่มขู่พวกเขา!

"หลานชายอวี๋ล้อข้ าเล่นอีกแล้ ว! ท่านอาจารย์ได้ ละเว้ นเรื่ องราวทางโลกไปหลายปี แล้ ว เจ้ าจะ

พบเจอท่านได้ อย่างไร? ยังไม่ต้องกล่าวถึงว่าจะทําให้ ท่านต้ องติดหนี ้บุญคุณ!"

หวังเทียนหู่ไม่ยินยอมเชื่อวาจาผีสางของเซียวอวี๋และคิดว่าเขาก็เพียงกุเรื่ องขึ ้นมา

เซียวอวี๋หรี่ ตาลง "ท่านสามารถเอ่ยถามพ่อบ้ านโม่ เขาก็อยู่ที่นนั่ ยามเมื่อท่านธีโอดอร์ กําลัง

สนทนากับข้ า"
หวังเทียนหู่กลายเป็ นตกตะลึงขณะที่หนั ไปมองพ่อบ้ านโม่

พ่อบ้ านโม่ร้ ูสกึ อับอายอย่างมากที่ได้ รายงานเรื่ องเหล่านี ้ต่อหวังเทียนหู่

เขาทําเพียงผงกศีรษะขณะที่สบสายตากับหวังเทียนหู่

ใบหน้ าของทุกคนเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นพ่อบ้ านโม่ผงกศีรษะ ยิ่งผู้ใช้ มนตราขันที

้ ่สามยิ่งได้ รับ
ผลกระทบอย่างมาก ใบหน้ าของเขาซีดเผือดราวกับคนตาย

เขาทราบดียิ่งกว่าผู้ใดว่าจอมมนตราขันที
้ ่หกนันหมายถึ
้ งสิ่งใด ความแข็งแกร่งของผู้ใช้ มนตรา
ขันที
้ ่สามและจอมมนตราขันที ้ ่หกนันไม่
้ เพียงแตกต่างกันเพียงสองเท่า หากแต่เป็ นนับร้ อยเท่า!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 79

BANK WUTTHIPHAN·3 ตุลาคม 2017

"เจ้ ากล่าวว่าอะไรนะ? เขามีผ้ คู ้ มุ กันเป็ นเอลฟ์และออร์ ค?" หวังเทียนหู่เอ่ยถามด้ วยความตก

ตะลึง

หลงเหลือเพียงหวังเทียนหู่และพ่อบ้ านโม่อยู่ตามลําพังในห้ องโถงแห่งนี ้

พ่อบ้ านโม่ค่อยๆกล่าวรายงานออกมาทีละเรื่ องตังแต่
้ พวกเขาเดินทางออกจากเมืองไลอ้ อนต่อ
หวังเทียนหู่

"ขอรับ เขามีเพียงออร์ ค 11 ตนและ 1 เอลฟ์ ทว่าพวกมันทังหมดนั ้ นแปลกประหลาดอย่

้ าง
มาก นอกจากนันยั้ งไม่มีขนุ นางใดที่มีออร์ คและเอลฟ์เป็ นผู้ค้ มุ กันมานานมากแล้ ว" พ่อบ้ านโม่
ไม่ทราบที่มาของออร์ คและเอลฟ์พวกนี ้

"ทังเผ่
้ าออร์ คและเอลฟ์ต่างเลือกที่จะหลบซ่อนอยู่ในภูเขาลึกมานานมากแล้ ว ตัวเมืองไลอ้ อน
เองก็อยู่ใกล้ ชิดกับภูเขาอัลคาเกน ซึง่ เขาอาจจะพบกับพวกมันที่นนั่ ........บางทีเขาอาจเพียงโชค
ดี?!" หวังเทียนหู่พมึ พําออกมา

พ่อบ้ านโม่ผงกศีรษะ "ข้ าเองก็คิดเช่นนัน้ ทว่าความแข็งแกร่งของออร์ คพวกนี ้ยังมากเสียยิ่งกว่า

ที่ถกู เล่าขานเอาไว้ เสียอีก ข้ าได้ ใช้ พวกอัศวิน 100 นายพร้ อมกับคัมภีร์โซ่ ทว่าพวกเรากลับ
พ่ายแพ้ หมดรูป........"

"อะไรนะ?! ออร์ คเพียง 11 ตนเอาชนะอัศวินชันยอด

้ 100 นายที่ใช้ คมั ภีร์โซ่ได้ ?" มี
ร่องรอยของความตกตะลึงฉายอยู่ในแววตาของหวังเทียนหู่

เขาไม่เคยพวกออร์ คต่อสู้ด้วยตาตนเองมาก่อน อันที่จริงแล้ วเขาเคยเข้ าไปผจญภัยภายในภูเขา

และป่ าลึกต่างๆกับเซียวซานเทียนมาแล้ วเมื่อยังเยาว์เพื่อออกค้ นหาพวกออร์ ค

พ่อบ้ านโม่ผงกศีรษะรับด้ วยความอับอาย เขายังไม่ได้ รายงานว่าเสียสร้ อยมนตราไปด้ วย

"เป็ นเจ้ าต้ องการทดสอบความแข็งแกร่งของพวกออร์ คงันหรื
้ อ?" หวังเทียนหู่เอ่ยปากถาม เขา
ทราบดีว่าพ่อบ้ านโม่ไม่ใช่คนประเภทที่จะลงมืออย่างผลีผลาม

พ่อบ้ านโม่คกุ เข่าลง "ท่านลอร์ ด ข้ าผิดไปแล้ ว ได้ โปรดลงโทษข้ า!"

หวังเทียนหู่ขมวดคิ ้ว พ่อบ้ านโม่นนภั

ั ้ กดีและได้ ติดตามเขามาหลายปี เขาไม่ได้ กระทําเรื่ อง
ผิดพลาดมาเนิ่นนานแล้ ว แล้ วเหตุใดเขาจึงแสดงออกเช่นนี ้?

"เจ้ าได้ ติดตามรับใช้ ข้ามาหลายปี แล้ ว ลุกขึ ้นยืนเถอะ"

หวังเทียนหู่นนเป็
ั ้ นชายเจ้ าเล่ห์ เขาทราบว่ามันเป็ นไปไม่ได้ ที่จะปกครองดินแดนอันเฟื่ องฟูหาก
ว่าเขาไม่ทําเป็ นลืมตาข้ างหลับตาข้ างกับความผิดพลาดเล็กน้ อยของบริวารเสียบ้ าง

พ่อบ้ านโม่ได้ ยืนขึ ้นแต่กลับก้ มศีรษะลงตํ่ากว่าเดิม "เซียวอวี๋ไม่ได้ มีเพียงออร์ คและเอลฟ์เท่านัน้

ขอรับ แต่เขายังมีลกู มังกรเป็ นสัตว์เลี ้ยง........สิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สดุ บนโลกใบนี ้ มังกรโตเต็มวัย
นันเปรี
้ ยบได้ กบั ภัยพิบตั ิ......เพื่อที่จะชิงมังกรนันมา..้ ....ข้าจึงใช้ สร้ อยคอมนตราในการเดิมพันกับ
เซียวอวี๋........และข้ าพ่ายแพ้ ขอรับ"

"อะไรนะ? เขามีมงั กรเป็ นสัตว์เลี ้ยง?" เรื่ องของมังกรยังน่าตกตะลึงเสียยิ่งกว่าการสูญเสีย

สร้ อยคอมนตราไป หวังเทียนหู่มองข้ ามเรื่ องการสูยเสียสร้ อยคอไปขณะที่ความสนใจของเขา
อยู่ที่เรื่ องมังกร
เขารู้ว่าอัศวินมังกรได้ หายสาปสูญไปจากโลกใบนี ้กว่าพันปี แล้ ว มีนกั ผจญภัยรุ่นเยาว์มากมาย
ที่ใฝ่ ฝั นจะครอบครองมังกรและปกครองน่านฟ้าอันไพศาล

เมื่อตอนที่เขายังเยาว์วยั หวังเทียนหู่เองก็ออกผจญภัยกับสหายเพื่อออกตามหามังกรในตํานาน
พวกเอลฟ์ ออร์ คและอื่นๆ และเป็ นตอนนันเองที้ ่เขาได้ พบพานกับเซียวซานเทียน พวกเขา
สัญญากันว่าจะยกบุตรธิดาให้ ตบแต่งกันในอนาคต

"นายท่าน ข้ าได้ ใช้ สร้ อยคอเป็ นเดิมพันโดยไม่ได้ รับคําอนุญาติจากนายท่านก่อน โปรดลงโทษ

ข้ าด้ วยขอรับ!" พ่อบ้ านโม่จรดศีรษะลงไปกับพื ้นและไม่ได้ ไหวติงเพื่อสร้ างความประทับใจที่ดี
ต่อหวังเทียนหู่

"ลุกขึ ้นซะ! นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้ า เป็ นข้ าก็จะทําเช่นเดียวกัน สร้ อยคอมนตราแน่นอนว่าย่อม

เป็ นสิ่งมีค่า ทว่ามันก็ไม่ได้ ทําให้ ข้าต้ องสูญเสียถึงเพียงนัน้ ยิ่งไปกว่านันท่
้ านอาจารย์ล่ไู ด้ รับสิ่ง
ดึงดูดใจจนพอที่จะอยู่ที่ดินแดนนี ้แล้ ว ดังนันสร้้ อยคอจึงยังไม่ใช่เรื่ องเร่งด่วนอะไร"

ในยุคสมัยนี ้ มังกรเป็ นเพียงเรื่ องเล่าในตํานาน มันยังมีครึ่งมังกรอาศัยอยู่ แต่พวกมันทังหมด

้
นันบิ
้ นไม่ได้ พวกมันแทบไม่แตกต่างไปจากสัตว์อสูรทัว่ ไป ฐานะของดินแดนจะเพิม่ พูนอย่าง
มากหากพวกเขามีมงั กรที่สามารถบินได้ ! ยิ่งไปว่านันสิ ้ ่งมีชีวิตดังกล่าวจะดึงดูดความสนใจจาก
ผู้เยาว์ที่อยู่ทวั่ ทุกสารทิศ คุณค่าของโฆษณาชวนเชื่อนี ้ยังมากยิ่งกว่าตัวมังกรเองเสียอีก

"ขอบคุณท่านลอร์ ดที่เมตตา! ขอบคุณท่านลอร์ ด ข้ าไม่อาจทดแทนบุญคุณท่านได้ แม้ ว่าจะ

ทํางานรับใช้ ไปชัว่ ชีวิตของข้ า!" พ่อบ้ านโม่กล่าวออกมา
หวังเทียนหู่กลายเป็ นผู้มีจิตใจเมตตาในสายตาของพ่อบ้ านโม่จากการที่หวังเทียนหู่ให้ อภัยกับ
ความผิดที่เขาสูญเสียไอเท็มที่มีมลู ค่ามหาศาลนี ้

หวังเทียนหู่เดินวนไปมาอยู่ภายในห้ องโถง "พวกออร์ คนันยั ้ งไม่ใช่ปัญหาเท่าใดนัก..............ทว่าคํา

สัญญของท่านธีโอดอร์ กลับทําให้ ข้ายุ่งยากเสียแล้ ว ข้ าเกรงว่าจะไม่มีใครหน้ าไหนกล้ าจะท้ า
ทายจอมมนตราขันที ้ ่หก ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงว่านี่คือท่านธีโอดอร์ ผู้ที่ได้ รับการยกย่องว่าอาจจะ
ทะลวงผ่านขันที้ ่ 7 ได้ แล้ ว!"

พ่อบ้ านโม่ผงกศีรษะ "ข้ าไม่ทราบว่าเจ้ าอันธพาลนัน่ ทําให้ ท่านธีโอดอร์ ตกปากรับคําได้ อย่างไร

แต่นี่หมายความว่าเราไม่อาจจัดงานแต่งงานใหม่ให้ กบั คุณหนูสี่ได้ แล้ ว นี่จะนําไปสู่ความ
ยุ่งยากอย่างมาก"

หวังเทียนหู่ตอบกลับ "นางเป็ นบุตรสาวของข้ า..........ข้าไม่อาจตัดสินใจในการแต่งงานของนางงัน้

รึ? หากนางกล่าวว่ายินดีจะแต่งงาน เช่นนันเซี
้ ยวอวี๋ก็จะไม่คดั ค้ านในเรื่ องนี ้อีก!"

หลังจากนันพ่
้ อบ้ านโม่ยงั กล่าวยุยงหวังเทียนหู่ด้วยการบอกเล่าพฤติกรรมที่ไม่อาจให้ อภัยได้
ของเซียวอวี๋ออกมา ใบหน้ าของหวังเทียนหู่กลายเป็ นน่าเกลียดเมื่อได้ ฟังถ้ อยคําของพ่อบ้ านโม่
เขาเกือบจะคุมอารมณ์เอาไว้ ไม่อยู่เมื่อทราบว่าเซียวอวี๋คกุ คามพ่อบ้ านโม่ในอาณาเขตของเขา
เอง!

เจ้ าเด็กนี่จะไม่หยิ่งยโสเกินไปหน่อยหรื อ?

อย่างไรก็ตาม หวังเทียนหู่ได้ รับข้ อมูลมากมายจากพ่อบ้ านโม่ เขารู้ว่าเซียวอวี๋ยงั มีความลับอีก

มากมาย เมืองไลอ้ อนนันไม่
้ ได้ เป็ นดังเช่นกับข่าวลือ! เมืองไลอ้ อนกําลังตกตํ่าลงจริงหรื อไม่?
.......................................

.......................................

เซียวอวี๋เดินทางไปยังที่พกั ซึง่ ตระกูลหวังจัดเอาไว้ ให้ เขาไม่ได้ มีสาวงามทังสามนางคอย

้
ล้ อมรอบอีก ดังนันเขาจึ
้ งรู้สกึ เบื่อหน่ายอย่างยิ่ง เขาจึงไปพบแอนโทนีดาสเพื่อเดินหมาก

"งานเลี ้ยงจะมีในวันพรุ่งนี ้ ดังนันเราต้

้ องเตรี ยมตัวสักเล็กน้ อยเพื่อแสดงให้ พวกมันเห็น"

...................................

..................................

หญิงรับใช้ ได้ นําทางซีเหวินมายังลานที่พกั ของมารดานาง ภายในลานแห่งนี ้ไม่ได้ เปลี่ยนไป

แม้ แต่น้อย มันยังคงเป็ นเช่นตอนก่อนที่ซีเหวินจะจากไป

ซีเหวินเริ่มร้ องไห้ ออกมาเมื่อก้ าวเข้ าสู่ลานแห่งนี ้ หญิงรับใช้ ไปตามมารดานาง ทําให้ มารดาของ

นางรี บออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อพบหน้ าบุตรสาว พวกนางสวมกอดกันทังนํ ้ ้าตา

"ซีเหวิน ลูกกลับมาแล้ ว!" มารดาของนางกล่าวด้ วยอารมณ์

"ลูกกลับมาแล้ วท่านแม่ ท่านเป็ นอย่างไรบ้ าง?" ซีเหวินปาดนํ ้าตา นางพบว่ามารดาของนางดู
เหมือนจะชราขึ ้นหลายปี นี่ราวกับมีมีดมากรี ดหัวใจของนาง

"มารดาสบายดี สบายอย่างยิ่ง! อยู่ที่เมืองไลอ้ อนเป็ นอย่างไรบ้ าง? มราดาได้ ยินว่าเมืองไล

อ้ อนกําลังตกตํ่า ลุกู ลําบากมากหรื อไม่? มารดาไม่ต้องการให้ เจ้ าตบแต่งเข้ าตระกูลเซียว ทว่า
บิดาของเจ้ าและเซียวซานเทียนได้ ทําสัญญากันไว้ แล้ ว ดังนันมารดาจึ
้ งไม่อาจทําอย่างไรได้ ........"
มารดาของนางรู้สกึ ผิดที่ปล่อยให้ นางตบแต่งเข้ าตระกูลเซียว

ซีเหวินนันเป็
้ นสาวงามและนางยังต้ องแต่งให้ กบั ตระกูลที่อยู่ห่างไกลอีก สามีของซีเหวินก็ล้ม
ป่ วยหลังจากนันไม่
้ นาน นี่ไม่ใช่ชีวิตที่สมควรมีความสุขของหญิงสาวนางหนึ่งเลย

"ท่านแม่ ข้ าสบายดี ที่นนั่ มีพี่สาวอยู่หลายนาง พวกนางเอ็นดูข้าราวกับน้ องสาวในสายเลือด

อยู่ที่นนั่ ข้ ามีความสุขอย่างมาก แล้ วท่านล่ะ? นายหญิงคนอื่นๆรังแกท่านอีกหรื อไม่?"

ซีเหวินทราบสถานะของมารดานางภายในตระกูลหวังดีดงั นันนางจึ
้ งกังวลอย่างมาก

มารดาของซีเหวินปาดนํ ้าตา "มารดายินดียิ่งที่ได้ ยินเจ้ ากล่าวเช่นนัน้ มารดา........มารดาเจ้ ายังใช้

ชีวิตแบบที่เคยมาเสมอ......"

ทังคู
้ ่พดู คุยกันขณะที่เข้ าไปในห้ อง ลีอาและทิรันด้ าคอยติดตามอยู่ด้านหลัง เซียวอวี๋ได้ สงั่ ให้
พวกนางคอยเฝ้าดูแลซีเหวินตลอดเวลา ทิรันด้ าจะไม่ยินยอมฟั งคําสัง่ ยามเมื่อเซียวอวี๋จะรุกราน
นาง ทว่านางจะปฏิบตั ิตามคําสัง่ อย่างเต็มกําลังเมื่อได้ รับมอบหมายมา ลีอาเองก็กลายเป็ น
สนิทสนมกับซีเหวินเมื่อทราบสถานการณ์ของนาง ดังนันนางจึ
้ งยินยอมอยู่ข้างกายของซีเหวิน
เพื่อคอยดูแล

ซีเหวินนําของขวัญออกมามอบให้ มารดาและแจกจ่ายให้ หญิงรับใช้

เพื่อนของนางและหญิงรับใช้ บางคนมาเยี่ยมนางเมื่อได้ ยินมานางกลับมาแล้ ว พวกนางไม่ได้

คาดว่านางจะกลับมามือเปล่า

มารดาของซีเหวินประหลาดใจอยู่เนิ่นนานเมื่อมองเห็นของขวัญที่ซีเหวินจัดเตรี ยมมา เมืองไล

อ้ อนไม่ใช่กําลังยํ่าแย่หรอกหรื อ? นางสามารถนําของมีค่าเช่นนี ้มาได้ อย่างไร? แม้ แต่นายหญิง
ของตระหวังก็ยงั ไม่อาจครอบครองมันได้ ! มันมีทงเครื
ั ้ ่ องเพชรราคาแพง เสื ้อผ้ า นํ ้าหอม กระเป๋ า
เครื่ องประทินโฉมและอื่นๆ ซีเหวินไม่เคยมีสิ่งเหล่านี ้ตอนอยู่ภายในตระกูลหวังมาก่อน บางครัง้
เหล่าพี่สาวของนางยังซื ้อสิ่งของราคาแพงมาอวดโอ่ต่อนาง!

ตอนนี ้ซีเหวินมีทกุ สิ่งที่เหล่าหญิงสาวเฝ้าใฝ่ ฝั นแล้ ว

เซียวอวี๋ได้ รับสิ่งของมามากมายจากค่ายโจรต่างๆ เขาปล้ นสมบัติที่มีราคาหลายหมื่นเหรี ยญ

ทองมาได้ จํานวนมาก..............ชดุ ที่นิยมที่สดุ เขากระทัง่ ยังโยนเอาไว้ ที่พื ้นของคลังโดยไม่แยแส
เหล่าพี่สะใภ้ สามารถสวมใส่ชดุ ที่ไม่ซํ ้ากันในแต่ละวันได้ ก็เพราะเขา!

ซีเหวินเองก็นําสิ่งของที่มีราคาหลายหมื่นเหรี ยญทองมาเช่นกัน นางค่อยๆหยิบออกมาราวกับ

กับพวกมันเป็ นสิ่งของไร้ ราคาค่างวดที่หาได้ ตามข้ างทาง! มารดาของนางต้ องการจะหยุดนาง
ทว่าซีเหวินก็ยงั คงนําสิ่งของออกมาไม่หยุด..............
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 80
BANK WUTTHIPHAN·3 ตุลาคม 2017

"เจ้ าได้ ยินแล้ วหรื อไม่? คุณหนูซีเหวินกลับมาแล้ ว อีกทังนางยั

้ งนําของขวัญมากมายกลับมา
ด้ วย ดูสร้ อยคอเส้ นนี ้สิ! เจ้ าเห็นหรื อไม่? มันมีมลู ค่านับพันเหรี ยบญทอง ทว่าคุณหนูสี่กลับยก
มันให้ กบั ข้ า!"

"ถูกแล้ ว นางก็มอบกําไลข้ อมือที่มีมลู ค่านับพันเหรี ยญทองให้ ข้าเช่นเดียวกัน คุณหนูซีเหวิน

ไม่ได้ ตดั พ้ อต่อว่าพวกเราเลย ตรงกันข้ ามนางกลับมอบมันเป็ นรางวัลให้ พวกเรา! นางช่างจิตใจ
ดีอะไรเช่นนี ้!"

...................................

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 81

BANK WUTTHIPHAN·3 ตุลาคม 2017

สิ่งใดเรี ยกว่าความริษยา?

ซิว่ หงส์ก้าวออกไปข้ างหน้ าด้ วยโทสะและต้ องการที่จะตบใบหน้ าของซีเหวิน

ซีเหวินจ้ องมองซิว่ หงส์โดยไม่มีการตอบสนองใดๆ นางกระทัง่ ไม่มีความกล้ าที่จะหลบฝ่ ามือนี ้
นางต้ องยอมอ่อนข้ อเช่นนี ้มาตังแต่
้ เด็กและติดตัวมาจนโต นางทราบดีว่านางไม่มีคณ ุ สมบัติที่
จะต่อต้ านซิว่ หงส์ บิดาของนางจะทุบตีนางหากว่านางต่อสู้ขดั ขืน

ด้ วยเหตุนนั ้ ซีเหวินจึงไม่กล้ าต่อต้ านซิว่ หงส์!

ทว่าในครัง้ นี ้ฝ่ ามือของซิว่ หงส์ไม่ได้ ฟาดลงที่ใบหน้ าของนางดังเช่นทุกครัง้ ข้ อมือของซิว่ หงส์ถกู

มือราวยาวคว้ าจับเอาไว้ แน่น นี่ราวกับว่านางกําลังถูกยึดจับด้ วยคีมเหล็กกล้ า ซิว่ หงส์ไม่อาจ
ขยับมือของนางได้

นางหันไปยังผู้ที่บงั อาจขัดขวางและพบกับหญิงสาวที่สวมใส่หน้ ากากและห่อหุ้มร่างกายด้ วย

ผ้ าคลุมสีดํา มีเพียงดวงตาของนางที่ถกู เผยออกมา

"นางแพศยานี่เป็ นใคร? เจ้ ากล้ าที่จะหยุดข้ าหรื อ? ข้ าจะทําให้ เจ้ าขาหักทังสองข้

้ าง!" ซิว่ หงส์
โกรธมากยิ่งขึ ้นเมื่อพบว่ามีคนที่ไร้ หวั นอนปลายเท้ ากล้ าที่จะหยุดนางไม่ให้ ตบหน้ าซีเหวิน

เพี๊ยะ~

ซิว่ หงส์ถกู ตบเข้ าที่ใบหน้ า

การตบครัง้ นี ้รุนแรงมากเสียจนทําให้ ซวิ่ หงส์ลอยกลับหลังและกระแทกเข้ ากับโต๊ ะจนล้ มลง

นางไม่สามารถเอ่ยสิ่งใดออกมาได้ ขณะที่นางหอบหายใจอย่างรุนแรง เมื่อนางฟื น้ คืนสติ
กลับมาก็ตกตะลึง ขนทัว่ นางของนางลุกชันขึ ้น

มีศรแหลมคมกําลังเล็งมาที่นาง!

ซิว่ หงส์ทราบดีว่าหากนิ ้วของอีกฝ่ ายหลุดจากสายเมื่อใดชีวิตของนางคงไม่อาจรักษาเอาไว้ ได้

ไม่มีความรู้สกึ ใดๆปรากฏอยู่ในแววตาของเจ้ าของธนูยาวนัน้ ราวกับว่าสามารถปล่อยศรสังหาร

นางได้ โดยไม่มีความลังเลใดๆ ในตอนนันเสี
้ ยงของซีเหวินก็ดงั ขึ ้น "อย่า"

หากไม่ใช่เพราะถ้ อยคําของซีเหวิน เช่นนันชี

้ วิตของซิว่ หงส์อาจจะต้ องจบลงที่นี่

ร่างกายของซิว่ หงส์แข็งค้ าง นางไม่กล้ าที่จะเคลื่อนไหวใดๆ นางทราบดีว่าหากเคลื่อนไหวใดๆ

นางอาจจะจบลงด้ วยการถูกศรยิงทะลุศีรษะ

ในตอนนี ้นางเพียงสามารถพึง่ พาความช่วยเหลือของซีเหวิน

"ซีเหวิน........นาง!..........บอกให้ นางลดธนูลง........พวกเราเป็ นพี่น้องกัน......อะไร........" เสียงของนางสัน่

ขณะที่กล่าวออกมา

"ทิรันด้ า........อย่าได้ สงั หารนาง........นางไม่ได้ ต้องการจะทําร้ ายข้ า" ซีเหวินวางมือลงบนแขนของทิ

รันด้ าเพื่อบรรเทาโทสะของนาง
ทิรันด้ าหันมามองซีเหวิน "เจ้ าแน่ใจหรื อว่าจะไม่ให้ ข้าสังหารนาง? นายท่านได้ ออกคําสัง่ ให้ ข้า
ปกป้องเจ้ าจากอันตราย ทุกคนที่คกุ คามเจ้ าจะต้ องถูกสังหาร!"

ซีเหวินกล่าวว่า "นางไม่ได้ ต้องการจะทําร้ ายข้ า ได้ โปรดอย่าสังหารนาง ข้ าทราบว่าเซียวอวี๋บอก

ให้ เจ้ าปกป้องข้ า แต่เจ้ าไม่จําเป็ นจะต้ องสังหาร"

ซิว่ หงส์ร้ ูสกึ สิ ้นหวังเมื่อได้ ถ้อยคําของซีเหวิน ผู้หญิงที่มีธนูและศรนี่เป็ นผู้ใดกัน?! นางกล้ าที่จะ

สังหารข้ าภายในพื ้นที่ของตระหวังงันหรื ้ อ! เจ้ านายของเจ้ าคือผู้ใด?

เจ้ านายของเจ้ าจะมีอํานาจและความกล้ าเพียงใดกันถึงได้ ออกคําสัง่ เช่นนี ้ออกมา?

ทิรันด้ าค่อยๆรัง้ ศรกลับและกล่าวด้ วยความเย็นชา "หากเจ้ ากล้ าที่จะเข้ าใกล้ คณ

ุ หนูซีเหวิ
นเกินกว่าสามก้ าวล่ะก็..........ศรของข้ าจะฝั งเข้ าไปในกระโหลกของเจ้ า!"

ซิว่ หงส์รีบผงกศีรษะราวกับไก่กําลังจิกกินข้ าวสาร นางพยายามที่จะลุกขึ ้นแต่ไม่อาจทําได้

ซิว่ หงส์ไม่ต้องการจะรัง้ อยู่ที่นี่อีกแล้ วขณะมองเห็นแววตาเยือกเย็นของทิรันด้ า

"น้ องสี่........ข้า........ข้าไปแล้ ว" ซิว่ หงส์รีบออกจากลานไป นางไม่ได้ ลืมของขวัญที่ซีเหวินมอบให้

ทว่ามีมีดสันแตะลงที
้ ่ปรายนิ ้วของนางยามที่กําลังจะเอื ้อมหยิบของขวัญ
ซิว่ หงสืเงยหน้ าขึ ้นและสบตากับลีอาที่อ้ มุ มังกรน้ อยอยู่ สายตาเย็นชาทังสองข้
้ างต่างจับจ้ องมา
ที่นาง นางไม่กล้ าที่จะรัง้ อยู่อีกต่อไปขณะคว้ าแขนหญิงรับใช้ แล้ วออกจากลานไป

..........................

..........................

ซิว่ หงส์ไม่ได้ กลับไปยังตัวตึกของนาง แต่เดินทางมาหาบิดา

"ท่านพ่อ! ท่านพ่อ! โปรดช่วยลูกด้ วย!" เสียงของซิว่ หงส์ดงั ก้ องเข้ ามาขณะที่หวังเทียนหู่และ

พ่อบ้ านโม่กําลังพูดคุยกันอยู่

หวังเทียนหู่เลิกคิ ้ว "ให้ นางเข้ ามา"

ประตูเปิ ดออกและซิว่ หงส์วิ่งเข้ ามาเกาะแขนหวังเทียนหู่ "ท่านพ่อ! ท่านพ่อ! มีบางคนจะฆ่าข้ า!"

"เป็ นผู้ใด? ผู้ใดกล้ าจะฆ่าเจ้ าภายในคฤหาสน์ของตระกูลหวัง? เป็ นผู้ใดถึงขวัญกล้ าบังอาจ

นัก? ทหาร! เตรี ยมพร้ อมไปจับฆาตกร!" หวังเทียนหู่เปลี่ยนเป็ นเกรี ย้ วกราดขณะที่ตะโกน
ออกมา

"เป็ นน้ องสี่ ลูกตังใจไปเยี

้ ่ยมนางด้ วยความอบอุ่น ทว่าหญิงรับใช้ ของนางต้ องการจะสังหารลูก!
นางตบหน้ าลูก! ดูใบหน้ าที่บวมเปล่งนี่สิ! นางกระทัง่ จ่อลูกธนูมาที่ลกู เพื่อต้ องการสังหาร!"
ซิว่ หงส์ร้องไห้ ออกมาขณะที่ชี ้ไปที่ใบหน้ าของนาง "ท่านพ่อ น้ องสี่ก้าวร้ าวไปแล้ ว! ดูสภาพของ
ลูกสิท่านพ่อ! โปรดลงโทษนางเพื่อคืนความเป็ นธรรมให้ ข้าด้ วย!"

หวังเทียนหู่โกรธมาก แต่เมื่อได้ ยินคํากล่าวของซิว่ หงส์เขาก็ค่อยๆทรุดตัวลงนัง่ บนเก้ าอี ้ ทหาร

หลายนายเดินเข้ ามาแต่หวังเทียนหู่ก็โบกมือไล่ "ไม่ต้องแล้ ว ทุกอย่างเรี ยบร้ อยดี"

"ท่านพ่อ! ท่านพ่อ? ท่านหมายความว่าอย่างไรที่บอกว่าทุกอย่างเรี ยบร้ อยดี? นางต้ องการจะ

ฆ่าลูก! ท่านไม่เป็ นห่วงลูกบ้ างหรื อ?" ซิว่ หงส์มองใบหน้ าของบิดา นางมักจะรังแกซีเหวินอยู่
เสมอ ทังยั
้ งใส่ร้ายซีเหวินต่อบิดา บิดาของนางก็จะลงโทษซีเหวินให้ ทกุ ครัง้

เกิดอะไรขึ ้น? หญิงรับใช้ ของซีเหวินพยายามจะฆ่านางแต่บิดาของนางกระทัง่ ยังไม่จดั การ

เรื่ องราวให้ !

หวังเทียนหู่กล่าวอย่างเรี ยบเฉยขณะมองดูซวิ่ หงส์ "นับแต่นี ้เจ้ าอย่าได้ ไปรบกวนซีเหวินอีก!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 82

BANK WUTTHIPHAN·3 ตุลาคม 2017

ในรุ่งเช้ าวันต่อมาก็มีคนถูกส่งมาเชิญเซียวอวี๋ไปร่วมงานเลี ้ยงต้ อนรับเขา

โดยปกติแล้ วหวังเทียนหู่ย่อมไม่จดั งานเลี ้ยงต้ อนรับให้ ลอร์ ดที่กําลังตกตํ่าเช่นเซียวอวี๋ อย่างไรก็

ตาม หวังเทียนหู่นนสนใจและต้
ั้ องการที่จะทราบข้ อมูลของเซียวอวี๋
เซียวอวี๋เองก็ร้ ูว่างานเลี ้ยงในวันนี ้ไม่ได้ เรี ยบง่ายอย่างที่เห็น ดังนันเขาจึ
้ งเตรี ยมพร้ อมอย่าง
เต็มที่ เขาพาแอนโทนีดาส กรอมและออร์ คอีก 10 ตนไปกับเขา พวกออร์ คไม่ได้ สวมใส่ผ้าคลุม
อีกต่อไปหากแต่เป็ นชุดเกราะเต็มยศ พวกมันถือขวานขนาดยักษ์ ขณะเคลื่อนที่ไปยังสถานที่จดั
งาน

หวังเทียนหู่เลือกจวนเจ้ าเมืองเป็ นสถานที่จดั งานเลี ้ยงแทนที่จะเป็ นคฤหาสน์ของตระกูลหวัง

เพื่อแสดงให้ เห็นว่าดยุคเซียวอวี๋จะได้ รับการปฏิบตั ิอย่างดีในดินแดนของเขา เมื่อวานนี ้เซียวอวี๋
โกรธขึ ้นมา ดังนันวั
้ นนี ้หวังเทียนหู่จงึ ต้ องทําให้ แน่ใจว่าเขาได้ ให้ การต้ อนรับเซียวอวี๋อย่างดีสม
กับตําแหน่งแกรนดยุคของเขา

การทะนงในศักดิ์ศรี ของขุนนางนั ้นมีสงู มาก กระทัง่ ขุนนางที่กําลังตกตํ่าก็ยงั รักในศักดิ์ศรี ของ

พวกเขา

เรื อนรับรองของเจ้ าเมืองห่างจากที่พกั ของเซียวอวี๋ไม่ไกล แต่เซียวอวี๋ก็ยงั คงเลือกนัง่ รถม้ าที่

หรูหราในการเดินทางมา

เซียวอวี๋ได้ ยินพวกโจรกล่าวว่ารถม้ าเช่นนี ้นันใช้

้ สําหรับจักรพรรดิของบางอาณาจักร เซียวอวี๋ไม่
สามารถยืนยําคํากล่าวนี ้ได้ แต่เขาก็เชื่อว่าขุนนางโดยทัว่ ไปจะต้ องไม่มีรถม้ าเช่นนี ้

ม้ าเปกาซัสแปดตัวฉุดดึงรถม้ าพร้ อมด้ วยพวกออร์ คที่ขนาบอยู่ทงสองข้

ั้ าง มีกรอมและแอนโทนี
ดาสนําอยู่หน้ าขบวนทําให้ เกิดเป็ นภาพที่สะกดสายตาของผู้คน
ฝูงชนต่างคิดว่าองค์จกั รพรรดิของราชวงศ์พยัคฆ์คํารนเสด็จมายังเมืองเฟิ งเยี่ยนแห่งนี ้เสียอีก
เมื่อรถม้ าของเซียวอวี๋เคลื่อนผ่านถนน

หวังเทียนหู่ออกมาต้ อนรับเซียวอวี๋ด้วยตนเองที่ด้านหน้ าของประตูห้องโถงเพื่อแสดงความ

เคารพต่อแกรนดยุค

หวังเทียนหู่ตกตะลึงเมื่อได้ เห็นสิ่งที่พอ่ บ้ านโม่เล่าออกมาด้ วยตาตนเอง การได้ ยินได้ ฟังมาเป็ น

เรื่ องหนึง่ แต่การมาเห็นด้ วยตาตนเองนันเป็ ้ นอีกเรื่ อง!

เขาเกิดความอิจฉาเพราะม้ าเปกาซัสทังแปดตั
้ ว หวังเทียนหู่ได้ ใช้ เส้ นสายของเขาเพื่อเสาะ
แสวงหาม้ าพันธุ์นี ้แต่เขาก็สามารถสรรหาได้ เพียงม้ าพันธุ์อื่นเท่านัน้ เขาทราบว่าการใช้ ม้าถึง
แปดตัวในการฉุดลากเป็ นการแสดงอํานาจอย่างหนึ่ง

"ฮ่าฮ่าฮ่า........ท่านลุงหวังสุภาพเกินไปแล้ ว เหตุไฉนท่านถึงมารอข้ าที่หน้ าประตู? คํากล่าวของ

ข้ าที่กล่าวออกไปเมื่อวานนันมี ้ ไว้ สําหรับเจ้ าอ้ วนหมูตอน! ข้ าไม่กล้ ากล่าวับท่านเช่นนันหรอก"
้
เซียวอวี๋กล่าวออกมาอย่างสุภาพขณะที่ออกมาจากรถม้ า

หวังเทียนหู่ยิ ้มออกมา "หลานชายอวี๋สืบทอดตําแหน่งต่อจากบิดา เช่นนันการให้

้ การต้ อนรับเจ้ า
ก็ต้องเท่าเทียมกับการต้ อนรับเซียวซานเทียน!"

หวังเทียนหู่ก่นด่าอยู่ในใจ "เจ้ าคิดว่าข้ าจะออกมาต้ อนรับเจ้ าอยู่ที่หน้ าประตูหรื อหากเจ้ าไม่ได้

อวดอํานาจเมื่อวาน? ยิ่งไปกว่านันที ้ ่ข้ามาอยู่ที่นี่ก็เพราะบิดาของเจ้ าไม่ใช่เจ้ า!"
หวังเทียนหู่เกิดความกังวัลขณะที่มองดูพวกออร์ คและกรอมที่ยืนอารักขาเซียวอวี๋ แม้ ว่าเขาจะ
ได้ รับฟั งจากพ่อบ้ านโม่มาแล้ วว่าเซียวอวี๋มีพวกออร์ คเป็ นองค์รักษ์ แต่ก็ไม่คิดว่าจะน่าเกรงขาม
ถึงเพียงนี ้ ยิ่งไปกว่านันกรอมยั
้ งมีรัศมีที่แตกต่างออกไปทําให้ ทราบในทันทีว่าเขาคือผู้นําของ
เหล่าออร์ ค

"เซียวอวี๋ไปได้ ออร์ คมากมายขนาดนี ้มาจากที่ใดกัน? เจ้ ากระทัง่ มีระดับผู้นําออร์ คเป็ นผู้ค้ มุ กัน
ความสัมพันธ์ระหว่างออร์ คและมนุษย์ไม่ค่อยสู้ดีนกั พวกมันจะยินยอมมาเป็ นผู้ค้ มุ กันได้
อย่างไร?" หวังเทียนหู่สบั สนงุนงง อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ รีบถามออกไปเพราะทราบว่าเขายังมี
โอกาศอีกมาก

เซียวอวี๋เดินเข้ าไปในโถงรับรองพร้ อมกรอมและแอนโทนีดาสขณะที่พวกออร์ คทังสิ

้ บกระจายตัว
อยู่รอบรถม้ า

ผู้คนมากมายวิ่งไปที่รถม้ าเมื่อเซียวอวี๋เข้ าห้ องโถงไปแล้ ว พวกเขาต่างมุงดูรถม้ าที่หรูหราและชี ้

ไม้ ชี ้มือไปที่พวกออร์ ค ผู้คนส่วนใหญ่ต่างสอบถามถึงตัวตนของลอร์ ดที่มาเยี่ยมเยือนดินแดน
ของพวกเขา

เซียวอวี๋เข้ าห้ องโถงมาพร้ อมกับหวังเทียนหู่ ที่นนั่ มีลอร์ ดและผู้ทรงอิทธิพลมากมายมาร่วมงาน

เลี ้ยงครัง้ นี ้

ทุกคนต่างกล่าวทักทายและค้ อมตัวด้ วยความเคารพเพราะสถานะแกรนดยุคของเซียวอวี๋ มีไม่กี่

คนเท่านันในอาณาจั
้ กรที่เซียวอวี๋จะต้ องกล่าวทักทายก่อน
เซียวอวี๋ยิ ้มอย่างสุภาพขณะที่หวังเทียนหู่กล่าวแนะนําเขาต่อคนอื่นๆ เขาปฏิบตั ิตามมารยาท
และประเพณี เขาไม่ได้ แสดงท่าทีที่วางกล้ ามออกมา!

เซียวอวี๋เห็นว่าหวังเทียนหู่ได้ เชิญผู้มีอิทธิพลมามากมาย เขาคิดขึ ้นในใจ "ข้ าไม่คิดว่าพวกเขา

ทังหมดจะมาเพื
้ ่อต้ อนรับข้ า........มีขนุ นางมากเท่าใดที่ถกู เจ้ าเฒ่านี่เชิญมา? นี่ไม่ใช่เจตนาดีแน่
.........."

ผู้คนส่วนใหญ่ต่างดูถกู เมืองไลอ้ อนทว่าพวกเขายังต้ องค้ อมตัวเนื่องจากฐานะแกรนดยุค

นอกจากนี ้ยังเป็ นการแสดงความเคารพต่อเซียวซานเทียนวีรบุรุษตลอดกาล!

นอกจากนี ้พวกเขายังเห็นว่าเซียวอวี๋มีอธั ยาศัยดี พวกเขาทราบมาว่าตระกูลเซียวกําลังตกตํ่า

ถึงกระนันทายาทหนุ
้ ่มก็ดเู หมือนจะเป็ นผู้เยาว์ที่ดี

เหล่าแขกเหรื่ อต่างอยากทราบเกี่ยวกับกรอมที่คอยติดตามอยูด่ ้ านหลังเซียวอวี๋ เผ่าพันธุ์ออร์ ค

นันหายากอย่
้ างมาก ยิ่งการมาเป็ นผู้ค้ มุ กันยิ่งหายากยิ่งกว่า

เซียวอวี๋มองเห็นเอิร์ลหยุนและฮวาที่เคยพบหน้ าเมื่อวาน เอิร์ลหยุนยิ ้มออกมาขณะที่กล่าว

ทักทายเซียวอวี๋ นี่ราวกับเซียวอวี๋ไม่ได้ ทําให้ เขาต้ องเสื่อมเสียหน้ าเมื่อวาน เซียวอวี๋ถอนหายใจ
ออกมาขณะที่เห็นว่าผู้ที่เกี่ยวข้ องกับการเมืองมักมีใบหน้ าที่หนาอย่างยิ่ง

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั รู้แล้ วว่าฮวานันเป็

้ นสามีของพี่สาวคนที่สองของซีเหวิน ฮวาไม่ได้ หน้ าหนา
ดังเช่นเอิร์ลหยุน เขาโกรธอย่างมากเมื่อทราบว่าซิว่ หงส์ถกู ตบหน้ าโดยผู้ค้ มุ กันหญิงของเซียวอวี๋
เขาต้ องการที่จะประลองและทุบตีเซียวอวี๋ แต่เป็ นหวังเทียนหู่ที่บอกให้ เขาสํารวมเอาไว้
ทุกคนต่างนัง่ ลงบนที่นงั่ ของตน เซียวอวี๋นงั่ อยู่บนที่นงั่ ตัวที่สองซึง่ เป็ นรองเพียงที่นงั่ ของหวัง
เทียนหู่ ผู้คนต่างพุดคุยกันขณะที่ไม่มีผ้ ใู ดให้ ความสนใจเซียวอวี๋ อย่างไรก็ตามพวกเขายังคง
มองไปที่กรอมและสงสัยถึงที่มาของเขา

พวกเขาไม่กล้ าสอบถามเซียวอวี๋และเซียวอวี๋เองก็คร้ านที่จะยุ่งเกี่ยวกับคนเหล่านี ้ เขาทําเพียง

นัง่ ครุ่นคิดหาทางรับมือกับหวังเทียนหู่อยู่

งานฉลองเริ่มขึ ้นไม่นานหลังจากนัน้ ผู้คนเริ่มพูดคุยกันถึงอาหารภายในงาน มีบางคนที่นําไวน์

มาคารวะเซียวอวี๋และเซียวอวี๋ก็ตอบกลับไปด้ วยความสุภาพ

หวังเทียนหู่โบกมือส่งสัญญาณให้ ฝงู ชนเงียบเสียงลง เขาหันไปมองเซียวอวี๋ "แขกทุกท่านต่าง

ทราบกันดีว่าข้ าจัดงานเลี ้ยงนี ้ขึ ้นก็เพื่อสหายของข้ า แม่ทพั ของอาณาจักร แกรนดยุคผู้เป็ น
บุตรชายคนที่หกของเซียวซานเทียน เซียวอวี๋! โปรดชูแก้ วขึ ้นเพื่อแสดงความเคารพตระกูล
เซียว!"

ทุกคนต่างยกชูแก้ วของตนขึ ้นเมื่อได้ ยินถ้ อยคําของหวังเทียนหู่ คํากล่าวทังหมดของเขาเป็

้ น
ความจริง นอกจากนี ้เซียวซานเทียนคงไม่ต้องจบสิ ้นในที่ห่างไกลเช่นนันหากไม่
้ ใช่เพราะ
ผลประโยชน์ทางการเมือง

ผู้คนนันยกย่
้ องบูชาวีรบุรุษและเซียวซานเทียนก็เป็ นวีรบุรุษของยุคนี ้!
หวังเทียนหู่มองไปที่เซียวอวี๋ "พวกเราต่างทราบกันดีว่าเซียวซานเทียนนันคื ้ อวีรบุรุษ! หลาน
ชายอวี๋เองก็เป็ นผู้นําที่ยิ่งใหญ่เฉกเช่นเดียวกัน! เมืองไลอ้ อนได้ พยายามอย่างหนักภายใต้ การ
นําของเขา! ข้ าต้ องการจะปรึกษาและพูดคุยเรื่ องการปกครองกับเขา"

เซียวอวี๋คิดขึ ้นในใจ "เจ้ าจิ ้งจอกนี่เริ่มแล้ ว"

เซียวอวี๋แย้ มยิ ้มและกล่าวว่า "ท่านลุงหวังสุภาพเกินไปแล้ ว ข้ าจะสามารถเปรี ยบเทียบกับท่าน

ลุงหวังได้ อย่างไร? มีผ้ คู นนับล้ านอาศัยอยู่ในดินแดนของตระกูลหวัง เป็ นดินแดนที่อดุ ม
สมบูรณ์ ดินแดนของข้ านันเป็ ้ นเพียงที่ดินรกร้ างแห้ งแล้ งที่ล้อมรอบไปด้ วยภูเขา พวกเรา
สามารถกระทําเพียงล่าสัตว์และขุดเหมืองได้ เท่านัน"้

หวังเทียนหู่รับฟั งเซียวอวี๋แล้ วกล่าวออกมา "หลานชายนันถ่ ้ อมตัวไปแล้ ว กระทัง่ องค์จกั รพรรดิ

เองก็ยงั ไม่สามารถมีองค์รักษ์ ที่เป็ นออร์ คและเอลฟ์ได้ พวกเขามีความเป็ นมาอย่างไร? เจ้ าจะ
แนะนําต่อพวกเราได้ หรื อไม่? ช่วยให้ ความกระจ่างแก่พวกเรา หรื อว่าเป็ นไปได้ ไหมที่พวกเรา
จะขอซื ้อพวกมันบางตัว?"

เซียวอวี๋แย้ มยิ ้มออกมาขณะที่กล่าวตอบโดยทันที "ดินแดนของไลอ้ อนนันเป็ ้ นที่ที่ห่างไกล

อย่างไรก็ตามองค์จกั รพรรดิได้ พระราชทานภูเขาอัลคาเกนให้ กบั ตระกูลเซียว! ดินแดนของเรา
นันแห้
้ งแล้ งทว่าภูเขาอัลคาเกนนันอุ้ ดมสมบูรณ์! ที่นนั่ มีสตั ว์อสูร โทลล์ ออร์ ค เอลฟ์และ
สิ่งมีชีวิตต่างๆ

วันหนึง่ ข้ าได้ เข้ าไปล่าสัตว์ภายในหุบเขา ข้ าได้ พบเจอออร์ คและเอลฟ์ผู้อ้างว่าตนคือเทพ

เจ้ าของเผ่าพันธุ์ออร์ คและเอลฟ์! พวกเขาบอกข้ าว่าข้ าจะได้ เป็ นมหาวีรบุรุษของยุคนี ้! ดังนัน้
พวกเขาจึงมอบออร์ คและเอลฟ์เพื่อให้ เขาพาพวกเขาไปสู่ความรุ่งโรจน์ ข้ าไม่อาจสงบใจลงได้
เมื่อได้ เห็นว่าพวกออร์ คและเอลฟ์กําลังเผชิญกับความตกตํ่า ดังนันข้
้ าจึงตกปากรับคําของพวก
เขาและกลายมาเป็ นราชันย์ของออร์ คแลเอลฟ์"

เซียวอวี๋กล่าวออกมาอย่างเนิบนาบ หากมีผ้ ใู ดที่ไม่ยินยอมเชื่อเช่นนันเขาก็

้ จะปล่อยไป เขา
ไม่ได้ ใส่ใจแม้ แต่น้อย หากไม่มีคําอธิบายอื่นใดเช่นนันก็
้ จะพิสจู น์ได้ ว่าเขาคือมหาวีรบุรุษของ
ยุค เขาคือลอร์ ดที่ทรงปั ญญาที่สดุ !

ทุกคนต่างหันไปมองหน้ ากันเมื่อได้ ฟังวาจาของเซียวอวี๋

นอกจากนี ้ยังไม่มีผ้ ใู ดมีออร์ คและเอลฟ์เป็ นผู้ค้ มุ กัน ดังนันพวกเขาจึ

้ งไม่อาจหาคําอธิบายใดมา
โต้ แย้ งวาจาผีสางของเซียวอวี๋ได้ นอกจากต้ องยอมรับมัน..........

------------------------

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 83

BANK WUTTHIPHAN·9 ตุลาคม 2017

แน่นอนว่าย่อมไม่มีผ้ ใู ดเชื่อวาจาผีสางของเซียวอวี๋ เจ้ าคิดว่าพวกเราเป็ นทารกอมมือหรื อถึงจะ

ยอมเชื่อนิทานที่ว่าเทพแห่งออร์ คและเอลฟ์บอกว่าเจ้ าจะเป็ นมหาวีรบุรุษของยุค?

แม้ กระนันก็
้ ตาม มันกลับแปลกอย่างมากที่ทงพวกออร์
ั้ คและเอลฟ์ต่างเชื่อฟั งเซียวอวี๋
"ข้ าคิดว่าการมีออร์ คเป็ นผู้ค้ มุ กันนันหายากอย่
้ างมาก เจ้ าจะช่วยเปิ ดหูเปิ ดตาให้ กบั พวกเรา
โดยการเผยโฉมผู้ค้ มุ กันเอลฟ์ของเจ้ าได้ หรื อไม่?" คํากล่าวของหวังเทียนหู่ดงึ ดูดความสนใจ
ของทังหมดทั
้ นที

เผ่าพันธุ์ออร์ คนั ้นทรงพลัง ในขณะที่พวกเอลฟ์นั ้นสง่างามและสูงศักดิ์ พวกเขาต้ องการจะยล

โฉมของเอลฟ์ ชนชันสู ้ งส่วนมากย่อมต้ องการจะเลี ้ยงพวกเอลฟ์ไว้ ไม่ว่าจะเป็ นเพศชายหรื อ
หญิง

เซียวอวี๋ส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ "แม้ ว่าข้ าจะเป็ นนายเหนือของพวกเขาก็ตาม แต่ข้าก็ยงั ไม่

อาจบังคับให้ พวกเขาทําสิ่งที่ไม่เต็มใจได้ มิฉะนันพวกเขาทั
้ งหมดอาจจะลุ
้ กฮือขึ ้นมาต่อต้ านข้ า
ได้ นอกจากนี ้ในบางครัง้ แล้ วพวกเขากระทัง่ ยังไม่ยอมฟั งคําสัง่ ของข้ าเสียด้ วยซํ ้าหากว่าข้ าออก
คําสัง่ ที่ลํ ้าเส้ นจนเกินไป"

ทังหมพยั
้ กหน้ าเมื่อได้ ฟังถ้ อยคําของเซียวอวี๋ พวกเขาต่างได้ ยินได้ ฟังมาว่าพวกเอลฟ์นันมี
้ ความ
ทรนงและไม่ยินยอมปฎบัติตามคําสัง่ โดยง่าย เอลฟ์นันจะต้
้ องได้ รับขัดเกลาเพื่อเป็ นให้ เป็ นทาส
ตังแต่
้ ในวัยเยาว์ มิเช่นนันแม้
้ แต่พวกเอลฟ์ที่ตกเป็ นเชลยก็ยงั จะแสดงท่าทีที่หยิ่งยโสออกมา

"ท่านดยุคเซียวอวี๋พอจะขายทาสเอลฟ์บางตนให้ กบั ข้ าบ้ างได้ หรื อไม่? แน่นอนว่าข้ าจะให้

ราคาอย่างงาม" ลอร์ ดผู้หนึง่ กล่าวถามออกมา มันเป็ นเรื่ องปกติที่มกั จะมีหวั ข้ อเรื่ องการขาย
ทาสให้ แก่กนั ระหว่างลอร์ ด

เซียวอวี๋รังเกียจพฤติกรรมเช่นนี ้อย่างมาก อย่างไรก็ตามเขาก็ยงั รักษาท่าทีเอาไว้ "เรื่ องนี ้เกรงว่า

แม้ แต่ข้าก็ช่วยไม่ได้ หากข้ าออกคําสัง่ ให้ พวกเขาไปเป็ นทาส เช่นนันพวกเอลฟ
้ ์ ก็อาจจะหันหลัง
ให้ ข้าจากการกระทําอันคุกคามเช่นนี ้ ยิ่งไปกว่านันพวกเขาอาจจะถึ
้ งขันหั
้ นมาเป็ นศัตรูกบั ข้ า
เลยก็เป็ นได้ ข้ าไม่สามารถหวังผลประโยชน์ในระยะสันโดยไม่
้ คํานึงถึงผลประโยชน์ในอนาคต
ได้ "

มีบางคนพยักหน้ าเห็นด้ วยกับถ้ อยคําของเซียวอวี๋ อย่างไรก็ตาม มีบางคนที่ยงั ไม่ละทิ ้งความ

พยายามที่จะหาทางครอบครองพวกเอลฟ์ด้ วยวิธีการต่างๆ ไม่ต้องการที่จะขายงันหรื ้ อ?
เช่นนันข้
้ าก็จะส่งคนไปจับพวกมันกลับมาในฐานะทาส!

เซียวอวี๋ได้ คาดการณ์ถึงปั ญหาข้ อนี ้เอาไว้ แล้ วตังแต่

้ ตอนที่เขาคิดจะเผยโฉมพวกเอลฟ์และออร์
คต่อสาธารณชนในดินแดนของเขา มันจะต้ องมีนกั ผจญภัยที่ไม่กลัวแม้ ความตายหรื อการทร
มาณใดๆและคิดที่จะไปจับพวกเอลฟ์อยู่

แต่เซียวอวี๋ได้ จดั สร้ างฐานทัพทุกแห่งให้ อยู่ใกล้ กนั เอาไว้ แล้ ว นอกจากนี ้เขายังจัดสร้ างหอ
สังเกตุการณ์เอาไว้ หลายแห่ง ยิ่งไปกว่านันยั ้ งมีพวกนักล่าคอยลาดตระเวณในทุกๆวัน นักผจญ
ภัยทัว่ ไปย่อมถูกพบเห็นตังแต่้ ระยะเกือบสิบกิโลเมตรจากฐานทัพอยู่แล้ ว

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ได้ ออกคําสัง่ ไว้ อย่างเข้ มงวด เหล่านักผจญภัยที่กล้ าจะจับกุมออร์ คหรื อ
เอลฟ์จะถูกสังหารทันที! ความแข็งแกร่งของพวกออร์ คและเอลฟ์นันจะยิ ้ ่งเพิ่มพูนขึ ้นเมื่อเวลา
ผ่านไป นัน่ เป็ นผลให้ เหล่านักผจญภัยโดยทัว่ ไปย่อมไม่ใช่ค่มู ือของพวกเขา

นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ได้ ออกคําสัง่ ห้ ามไม่ให้ พวกออร์ คหรื อเอลฟ์ออกไปไหนมาไหนโดยลําพัง

ดังนันต่
้ อให้ มีผ้ ฝู ึ กยุทธ์ที่แข็งแกร่งดันด้
้ นมาถึงฐานทัพได้ พวกเขาก็จะหนีไม่พ้นความตายที่รอ
คอยอยู่

เขายังมีเครื่ องยิงจู่โจมและเครื่ องยิงทําลายซึง่ สามารถกําราบผู้ฝึกยุทธ์ที่ทรงพลังได้ อยู่อีก

เวียวอวี๋ได้ ตรวจสอบจนแน่ใจแล้ ว่าพวกออร์ คจะสามารถใช้ งานพวกมันได้ อย่างคล่องแคล่ว
ระหว่างการสู้รบ ดังนันเขาจึ
้ งไม่กงั วลสิ่งใดอีก

แขกในงานต่างหยิบยกเรื่ อออร์ และเอลฟ์ออกมาพูดคุยกันอย่างออกรส พวกเขาส่วนใหญ่ต่าง

ต้ องการจะซื ้อทาสจากเซียวอวี๋ แต่เซียวอวี๋ก็ยงั คงตอบกลับไปย่างเรี ยบง่าย ไม่ขาย!

เซียวอวี๋ชี ้ให้ เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเหล่าออร์ คและเอลฟ์นันเป็

้ นแบบร่วมมือกัน เขา
ไม่สามารถบีบบังคับพวกมันได้ เขากล่าวว่าเขาจะไม่ขอมีส่วนรับผิดชอบหากว่ามีผ้ ใู ดไปยัว่ ยุ
พวกมันเข้ า

นอกจากนี ้พวกขุนนางบางส่วนยังเริ่มรู้สกึ ถูกคอกับเซียวอวี๋และพยายามจะเชื่อมไมตรี กบั เขา

จากกริยามารยาทและแนวคิดของเขา เซียวอวี๋ดลู กึ ลับอย่างมากในสายตาของแขกเหรื่ อในงาน

เซียวอวี๋พบว่าบรรดาลอร์ ดส่วนใหญ่ที่หวังเทียนหู่เชิญมานันเป็
้ นเพียงแขกเหรื่ อทัว่ ไป พวกเขา
ไม่ได้ ถกู เชิญมาจัดการกับเซียวอวี๋

ทันใดนันก็
้ มีนํ ้าเสียงที่กกั ขฬะดังขึ ้นภายในห้ องโถง

"ท่านลอร์ ดเซียว ท่านกลับไม่ไว้ หน้ าพวกเราแม้ แต่น้อย! ทาสเอลฟ์เพียงหนึง่ ถึงสองคนนับเป็ น

อะไร? เหตุใดท่านจึงตระหนี่ถี่เหนียวถึงเพียงนี ้? นี่ไม่ใช่ว่าท่านกําลังดูถกู พวกเราอยู่งนหรื
ั ้ อ?"

เซียวอวี๋หนั ไปเห็นชายอ้ วนที่กําลังมองอย่างยัว่ ยุมาที่เขา

เซียวอวี๋มองดูชายอ้ วนผู้นนั ้ "ท่านลอร์ ด มารดาท่านชื่อแซ่ใดหรื อ?"

ลอร์ ดผู้นนกํ
ั ้ าลังจะเอ่ยสกุลมารดาของเขาออกมาเพื่อข่มขวัญเซียวอวี๋ แต่เขาก็เข้ าใจได้ ว่า
เซียวอวี๋กําลังหลอกด่าเขาอยู่

"เจ้ ากล้ าที่จะก่อกวนข้ าหรื อ? เจ้ าคิดว่าเจ้ าเป็ นผู้ใดกัน? คงไม่ใช่ว่าเจ้ าคิดว่าจะอวดดีได้ เพียง
เพราะมีศกั ดิ์เป็ นดยุคหรอกนะ? ข้ าจะซื ้อออร์ คและเอลฟ์ของเจ้ า! ข้ าอยากจะเห็นนักว่าเจ้ าจะ
กล้ าไม่ขายให้ ข้าหรื อไม่? ข้ าจะทําให้ เอลฟ์สาวสวยนัน่ กลายเป็ นนางบําเรอและแบ่งปั นให้ ทกุ
คนที่นี่ได้ ร่วมสุนกกับนาง!" ชายร่ างอ้ วนกล่าวออกมาด้ วยโทสะ

เซียวอวี๋มองดูอย่างเรี ยบเฉย เขาทราบว่าชายผู้นี ้นันไม่

้ ได้ แสดงท่าทีเช่นนี ้ด้ วยความตังใจของ
้
ตัวเองแต่จะต้ องมีผ้ คู อยชักใยอยู่เบื ้องหลังของเขา

เซียวอวี๋กวาดสายตามองไปที่ฮวา มีรอยยิ ้มอันหยิ่งยโสประดับอยู่บนใบหน้ าของเขา เซียวอวี๋จงึ

กระจ่างทันทีว่าเหตุใดชายร่างอ้ วนถึงได้ ผยองถึงเพียงนี ้

ดูเหมือนว่าหวังเทียนหู่จะยังไม่ล้มเลิกความคิดจะจัดงานแต่งงานให้ กบั ซีเหวินอีกครัง้ และ

ต้ องการจะใช้ ขมุ อํานาจอื่นมากดดันเซียวอวี๋

"เจ้ านี่ช่างไร้ ยางอายเสียจริง ข้ าเพิง่ จะไล่มนั ไปเมื่อวานแต่มนั กลับยังคิดว่าจะสามารถตบแต่งซี

เหวินได้ อีกงันหรื
้ อ?.....เช่นนันอย่
้ าได้ ตําหนินายท่านผู้นี ้!" เซียวอวี๋คิดขึ ้นอย่างมีโทสะ
"เจ้ าต้ องการจะซื ้อพวกออร์ คของข้ างันหรื
้ อ? เอาสิ ตราบเท่าที่เจ้ าจะจ่ายไหวน่ะนะ" เซียวอวี๋ก
ล่าวออกมาขณะยกไวน์ขึ ้นจิบ

"ข้ าไม่เพียงแต่จะซื ้อพวกออร์ คของเจ้ าเท่านัน้ แต่ยงั จะซื ้อหญิงรับใช้ ชาวเอลฟ์นัน่ ด้ วย! ข้ าจะ
ทําให้ นางกลายเป็ นสัตว์เลี ้ยงที่เชื่องเชื่อที่สดุ !" ชายร่างท้ วมกล่าวออกมาด้ วยความโอหัง "บอก
ราคามาสิ? ข้ าคือผู้ที่รํ่ารวยที่สดุ ในที่แห่งนี ้!"

ชายร่างท้ วมลุกขึ ้นยืนขณะส่งสายตาท้ าทายมาทางเซียวอวี๋

"เรื่ องเงินทองนันไม่
้ ใช่ปัญหา ดังนันราคาของมั
้ นจึงแตกต่างไปบ้ าง" เซียวอวี๋ออกมาด้ วย
นํ ้าเสียงเยาะเย้ ย

"แล้ วอย่างไร? ไม่มีราคาใดที่ข้าไม่อาจจ่ายไหว!" ชายผู้นนยั

ั ้ งคงแสดงท่าทีเย่อหยิ่งออกมา

"มันก็ไม่ได้ ย่งุ ยากอะไรนักมากนัก............องค์รักษ์ ออร์ คของข้ าจะเป็ นเพื่อนเล่นให้ กบั เจ้ า หากเจ้ า
ไม่ได้ ร้องขอความเมตตาภายในชัว่ หนึง่ ร้ อยลมหายใจแล้ วล่ะก็ เช่นนันเขาก็ ้ จะเป็ นของเจ้ า ใน
ทํานองเดียวกันผู้ที่ต้องการจะซื ้อตัวเหล่าออร์ คของข้ าก็สามารถก้ าวออกมาได้ เช่นกัน หากว่า
รอดจากการต่อสู้มาได้ เช่นนันคนผู
้ ้ นนก็
ั ้ สามารถรับตัวพวกมันไปได้ !" เซียวอวี๋ขยิบตาให้ กรอม

กรอมได้ ติดตามเซียวอวี๋มาพักหนึง่ แล้ ว ดังนันเขาย่

้ อมเข้ าใจความคิดที่ชวั่ ร้ ายของเซียวอวี๋ได้
กรอมก้ าวออกมาจากด้ านข้ างเซียวอวี๋ ชายอ้ วนผู้นนยั
ั ้ งไม่ทนั ได้ มีเวลาตอบสนองใดๆยามเมื่อ
กรอมคว้ าตัวเขาและขว้ างเขาออกไป ชายร่างอ้ วนที่หนักนับร้ อยปอนด์กลับเบาราวกับปุยนุ่น
เมื่ออยู่ในเงื ้อมมือของกรอม

ชายร่างอ้ วนที่ลอยคว้ างออกไปพยายามจะคว้ าจับผู้คนและนัน่ ทําให้ พวกเขาล้ มกลิ ้งไปด้ วยกัน

กรอมตามเข้ าไปและเริ่มส่งกําปั น้ ขนาดใหญ่เข้ าใส่ก้อนไขมันอ้ วนกลมนัน้

อ๊ าา อ๊ ากกก

ชายอ้ วนกรี ดร้ องออกมายามเมื่อหมัดของกรอมต่อยเข้ าที่แขนของเขา

กําปั น้ ของกรอมนันทรงพลั
้ งอย่างมาก กระทัง่ ผู้คนหลายคนมารวมกันก็ยงั ไม่อาจเทียบเปรี ยบ
ได้

ปุบ ปุบ ปุบ

กรอมไม่ได้ เพ่งเล็งไปที่ส่วนศีรษะ หน้ าอกหรื อจุดสําคัญอื่นๆ เขากลับเพ่งเล็งไปยังแขนขาของ

ชายร่างอ้ วนผู้นนแทน
ั้

อ๊ ากกกกกกกกกกกก~
ลอร์ ดร่างท้ วมกรี ดร้ องออกมาราวกับสุกรโดนเชือด เสียงของเขาดังสะท้ อนไปทัว่ ทังห้
้ องโถง ทุก
คนต่างพากันอ้ าปากค้ าง พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเซียวอวี๋จะกล้ าทุบตีผ้ คู นภายใน
งานเลี ้ยงที่จดั ขึ ้นโดยตระกูลหวังภายในจวนเจ้ าเมืองของตระกูลหวัง!

หวังเทียนหู่เองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาทราบว่าเซียวอวี๋นนทํ
ั ้ าตัวราวกับอันธพาลและไม่อาจเอา
หลักสามัญสํานึกปกติมาวัดคํานวณได้ ทว่าเขาก็ยงั คาดไม่ถึงว่าเซียวอวี๋จะกล้ าทุบตีแขกของ
เขาต่อหน้ าผู้คนมากมายเช่นนี ้

หวังเทียนหู่เพียงแค่ต้องจะการกดดันและสะกดข่มความหยิ่งยโสของเซียวอวี๋ลงเท่านัน้ เขา
ต้ องการให้ เซียวอวี๋ทราบว่า ต่อให้ เขาจะมีพวกออร์ คหรื อเอลฟ์อยู่มากมาย แต่มนั ก็ยงั ไม่อาจ
เปลี่ยนแปลงความจริงได้ เมืองไลอ้ อนก็ยงั คงเป็ นเพียงขุมอํานาจที่รอคอยวันล่มสลายลง
เท่านัน้

แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าเรื่ องราวจะออกมาเป็ นเช่นนี ้!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 84

BANK WUTTHIPHAN·9 ตุลาคม 2017

"หยุดมือ!" หวังเทียนหู่ลกุ ขึ ้นยืนด้ วยความโกรธ การลงมือต่อคนในห้ องโถงแห่งนี ้ก็ไม่ต่างไป

จากการตบหน้ าหวังเทียนหู่อย่างแรง

กรอมไม่ได้ หยุดมือลงเพราะคําสัง่ ของหวังเทียนหู่ เขายังคงปล่อยหมัดใส่ร่างอันเทอะทะนัน้

กรอมจะไม่หยุดมือจนกว่าเซียวอวี๋จะเป็ นผู้สงั่ ให้ หยุด
"เซียวอวี๋! เจ้ ากําลังทําอะไร?" หวังเทียนหู่คํารามออกมา

เซียวอวี๋ยืนขึ ้นและกล่าวด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชา "เปล่าเลย ท่านลุงหวัง! ข้ าไม่ได้ ทําอะไรท่านเลย

แต่ข้านันไม่
้ สบอารมณ์ยิ่งยามเมื่อมีคนกําลังข่มขู่ข้าหรื อผู้คนในตระกูลของข้ า ข้ าจะไม่ใส่ใจเลย
หากมีคนต้ องการสังหารข้ าและโยนร่างให้ ฝงู สุนขั กัดกิน!

แต่อย่าได้ ใช้ วิธีการอันตํ่าช้ ามาข่มขู่ข้า! ข้ าขอกล่าวเอาไว้ เลยว่าหากมีผ้ ใู ดก็ตามกล้ าที่จะข่มขู่

ข้ าหรื อคนในครอบครัวของข้ าแล้ วล่ะก็ มันจะต้ องข้ ามศพข้ าไปก่อน! วาจาของข้ าย่อมไม่ใช่
เพียงลมปาก!"

หวังเทียนหู่ร้ ูสกึ ประหลาดใจเมื่อได้ ฟังคํากล่าวเช่นนันของเซี

้ ยวอวี๋ เขามองเห็นเงาร่างของเซียว
ซานเทียนทาบทับอยู่บนร่ างของเซียวอวี๋

เซียวซานเทียนในอดีตก็เป็ นเช่นนี ้ ไม่ตวั เซียวซานเทียนเองก็ศตั รูของเขาจะต้ องตกตายกันไป

ข้ างหนึง่ !

หวังเทียนหู่เข้ าใจถึงสิ่งที่เซียวอวี๋ต้องการจะสื่อ

ในเวลาเดียวกันนันเหล่
้ าทหารยามจากภายนอกก็รีบวิ่งผ่านประตูเข้ ามา ทว่าหวังเทียนหู่กลับ
โบกมือไล่พวกเขาออกไป
"หลานชายอวี๋ เรื่ องนี ้เกิดขึ ้นในภายในดินแดนของข้ า เห็นแก่หน้ าข้ าและบอกให้ เขาหยุดมือเถิด
มิฉะนันข้
้ าคงไม่อาจไปพบหน้ าเซียวซานเทียนในปรภพได้ "

เซียวอวี๋ส่งสัญญาณให้ กรอมและทําให้ เขาหยุดมือลงทันที อย่างไรก็ตามกรอมยังคงกล่าว

ออกมา "เจ้ าต้ องการจะซื ้อตัวพวกเราเหล่าออร์ คงันหรื ้ อ? หากมีครัง้ หน้ าข้ าจะฉีกร่างของเจ้ าให้
พี่น้องของข้ าดื่มกิน! เนื ้อไขมันที่อวบอ้ วนเมื่อนําไปย่างแล้ วจะเป็ นที่โปรดปรานของพวกเรานัก!"

กรอมใช้ คํากล่าวคุกคามที่เป็ นเครื่ องหมายการค้ าของเซียวอวี๋

ลอร์ ดร่างท้ วมนันตระหนั

้ กขึ ้นมาทันทีเมื่อได้ ยินถ้ อยคําของกรอม "พวกมันชอบกินเนื ้อมนุษย์!
หากข้ าถูกพวกมันจับไปจะต้ องถูกกินแน่!"

หวังเทียนหู่โบกมือ "พาท่านลอร์ ดซานคุนไปรักษาตัว"

เหล่าทหารยามเดินเข้ ามาและพยุงชายร่างท้ วม

....................................

...................................

ห้ องโถงกลายเป็ นเงียบสงบราวป่ าช้ า ไม่มีผ้ ใู ดเอ่ยอะไรออกมา พวกเขาเข้ าใจว่าระหว่าง

เซียวอวี๋และหวังเทียนหู่มีความขัดแย้ งบางอย่างเกิดขึ ้น
มีหลายคนที่ถกู หวังเทียนหู่เชื ้อเชิญมาร่วมเพียงส่วนของงานเลี ้ยงและไม่ทราบถึงความขัดแย้ ง
ระหว่างทังสองฝ่
้ าย

หวังเทียนหู่ได้ จดั เตรี ยมแผนการเอาไว้ มากมาย แต่เมื่อได้ เห็นการแสดงออกของเซียวอวี๋เมื่อครู่

แล้ วเขาก็ทราบว่าไม่อาจใช้ มนั กับเซียวอวี๋ได้ เซียวอวี๋ได้ แสดงจุดยืนของเขาเอาไว้ อย่างชัดเจน

เดิมทีแล้ วหวังเทียนหู่ไม่ได้ เกรงกลัวเซียวอวี๋แม้ แต่น้อย อย่างไรก็ตามเขายังมีไมตรี ต่อเซียวซาน

เทียนอยุ่ไม่น้อย ยิ่งไปกว่านันยั้ งมีเรื่ องท่านธีโอดอร์ เข้ ามาเกี่ยวอีก ด้ วยเหตุนี ้เองเขาจึงไม่กล้ า
ลงมือต่อเซียวอวี๋โดยตรง

ทังหมดที
้ ่เขาต้ องการจะทําให้ ตระกูลหวังก็คือการจัดงานแต่งงานของซีเหวินขึ ้นอีกครัง้ เขาไม่ได้
ต้ องการจะทําสิ่งเลวร้ ายต่อตระกูลเซียว

ตอนแรก เขาคิดว่าทุกอย่างจะดําเนินไปอย่างราบรื่ น แต่ใครจะคาดคิดว่าเซียวอวี๋จะเปลี่ยนเป็ น

ลอร์ ดที่ป่าเถื่อนเช่นนี ้ได้ ?

"ตระกูลเซียวไม่เคยมีผ้ นู ําที่ขลาดเขลา!" หวังเทียนหู่ทอดถอนใจ

เขากําลังคิดจะใช้ ลกู ไม้ เพื่อจบความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูลลง อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่า

ตระกูลเซียวจะไม่ได้ กําลังล่มสลายเสียแล้ ว ยิ่งไปกว่านันเซี
้ ยวอวี๋ยงั มีอํานาจสัง่ การพวกออร์ ค
และเอลฟ์ได้ อีก อาจบางที ตระกูลเซียวอาจจะกลับมารุ่งโรจน์อีกครัง้ ก็เป็ นได้ !
"แขกเหรื่ อทุกท่าน! บิดาของลอร์ ดซันคุนนันเป็้ นสหายของข้ า บิดาของลอร์ ดเซียวอวี๋เองก็เป็ น
สหายของข้ าเช่นกัน! พวกเราที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็ นสหาย........นี่เป็ นเพียงการเข้ าใจผิดในการสื่อสาร
กันเพียงเท่านัน้ นี่เป็ นความผิดของข้ า ข้ าจะลงโทษตัวเองด้ วยสุราสามจอก!" หวังเทียนหู่รีบเข้ า
ควบคุมสถานการณ์เอาไว้ และหันเหหัวเรื่ องเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของผู้ที่อยู่ภายในงานเลี ้ยง

ในเวลาเดียวกัน หวังเทียนหู่ก็ส่งสายตาเพื่อยับยังฮวาเอาไว้
้

"ท่านลอร์ ดเทียนหู่ ท่านตระเตรี ยมที่จะร่วมมือกับประเทศคาห์นด้ วยงันหรื

้ อ?" ลอร์ ดผู้หนึง่
กล่าวถามออกมา

หวังเทียนหู่หวั เราะ "ข้ ายังไม่ได้ จดั เตรี ยมของขวัญสําหรับพวกเขาเลย ลอร์ ดซิมของประเทศ

คาห์นนันเป็
้ นบุรุษผู้น่าภาคภูมิ ข้ าย่อมไม่อาจจัดหาเพียงของขวัญด้ อยค่าได้ "

"ถูกแล้ ว งานในคราวนี ้ตรงกับครบรอบวันเกิด 60 ปี ของลอร์ ดซิม การเลือกสรรของขวัญจึง

ลําบากไม่น้อย"

"ฮ่าฮ่า เทศกาลดอกไม้ จะจัดขึ ้นทุกๆสี่ปี ยิ่งไปกว่านันงานในคราวนี

้ ้ยังตรงกับวันเกิดของลอร์ ด
ซิมด้ วย ดังนันที
้ ่นนั่ จะต้ องมีงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน ข้ าคิดจะพาพวกผู้เยาว์ใน
ตระกูลไปเปิ ดหูเปิ ดตาที่นนั่ และหากพบเจอขุนนางที่เหมาะสมแล้ วล่ะก็ ข้ าก็อาจจะหารื อเรื่ อง
งานแต่งงานกับพวกเขา"

"ฮ่าฮ่า ถูกแล้ วๆ"

ผู้คนเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเทศกาลดอกไม้ ที่กําลังจะจัดขึ ้นในประเทศคาห์น เซียวอวี๋ร้ ูสกึ สนใจงาน
ครัง้ นี ้ เขาต้ องการที่จะไปเยี่ยมชมดินแดนในปกครองของแกรนดยุคเพื่อชมดูวิถีชีวิตของผู้คนที่
นัน่

แต่เขาไม่ได้ สนิทคุ้นเคยกับลอร์ ดซิมเลย ดังนันเขาจึ

้ งวางแผนที่จะไปในฐานะนักท่องเที่ยวทัว่ ไป

"ท่านลอร์ ดเซียว ท่านต้ องการจะไปชมเทศกาลดอกไม้ หรื อไม่? ข้ าได้ ยินมาว่าท่านต้ องการจะ

เที่ยวชมเมืองต่างๆ นี่เป็ นงานที่นานทีจะมีสกั ครัง้ " จู่ๆฮวาก็กล่าวออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ประหลาดใจเมื่อได้ ฟังคํากล่าวของฮวา เขาทราบว่าลึกๆลงไปภายในมีความไม่ลง

รอยเกิดขึ ้นระหว่างพวกเขา นี่ดเู หมือนว่าเขากําลังมีแผนการบางอย่างอยู่ภายในใจ

เซียวอวี๋แน่นอนว่าต้ องการจะไปชมดู แต่เมื่อได้ ยินฮวากล่าวเช่นนันเขาก็

้ เปลี่ยนใจ "ครัง้ นี ้ข้ าคง
ไม่ได้ ไป ข้ ายังมีงานที่ต้องสะสางอยู่อีกมาก ข้ าและพี่สะใภ้ จะจากไปในอีกไม่นาน"

ฮวารี บกล่าวเสริมขึ ้นว่า "เหตุใดท่านถึงได้ รีบกลับนัก? ท่านเพียงเพิง่ มาถึงเมื่อไม่นานนี ้เอง ยิ่ง

ไปกว่านันเทศกาลนี
้ ้จะจัดขึ ้นในอีก 3 วัน ตระกูลหวังขอพวกเราเองก็จะไปร่วมงานนันด้ ้ วย
ดังนันจึ
้ งไม่หลงเหลือผู้ใดอยู่อํานวยความสะดวกให้ กบั ท่านที่นี่ นอกจากนี ้ข้ ายังได้ ยินมาว่าซีเห
วินนันต้
้ องการจะเข้ าร่วมเทศกาลนี ้มาตังแต่ ้ เด็กแล้ ว เพียงแต่นางยังไม่มีโอกาศเลยสักครัง้ "

เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ว่ามีบางสิ่งผิดปกติเมื่อฮวาพยายามจะใช้ ซีเหวินมาโน้ มน้ าว "พี่สะใภ้ ได้ มาถึงที่นี่

นับวันแล้ ว ข้ าคิดว่านางคงจะเลือกใช้ เวลาอยู่กบั มารดามากกว่าที่จะไปเข้ าร่ วมเทศกาลนัน"้
ฮวารี บตอบคําทันที "ในครัง้ นี ้มารดาของนางก็จะไปร่วมด้ วยเช่นกัน ซีเหวินเองก็จะไปเป็ นเพื่อน
มารดาด้ วย....ใช่หรื อไม่ท่านพ่อตา?"

หวังเทียนหู่เกิดความลังเลเมื่อได้ ฟังถ้ อยคําของฮวา เขากําลังชัง่ ตวงผลได้ ผลเสียเกี่ยวกับเซียว

อวี๋อยู่ ดังนันเขาจึ
้ งยังไม่ได้ วางแผนการใดๆเอาไว้ ด้ วยเหตุนี ้เขาจึงไม่ได้ ให้ คําตอบที่ชดั เจน ได้
แต่ส่งเสียง 'อา' ออกไป

ฮวาแย้ มยิ ้ม "ท่านลอร์ ดอวี๋ ซีเหวินก็จะไปเช่นกัน ท่านจะรัง้ คอยอยู่ที่นี่งนหรื

ั ้ อ?"

‘มารดาเอ็งสิ!’ เซียวอวี๋ก่นด่าอยู่ภายในใจ ฮวาผู้นี ้ช่างหน้ าหนาเกินไปแล้ ว..........อย่างไรก็ตาม

หากซีเหวินต้ องการจะไป เช่นนันเขาก็
้ ได้ แต่ต้องคอยอยู่ข้างกายนางเพื่อไม่ให้ ใครมา 'ชิงตัว'
นางไปได้

"เราไม่ได้ เกรงกลัวลูกไม้ ใดๆทังนั

้ น..้ ......ยิ่งไปกว่านัน้ ขอตกตายเสียดีกว่าหากเพียงผู้หญิงคน
เดียวยังปกป้องเอาไว้ ไม่ได้ !"

เซียวอวี๋ยกยิ ้ม "ในเมื่อเป็ นเช่นนันข้

้ าคงต้ องไปเยี่ยมชมเทศกาลดอกไม้ ในตํานานสักครา!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 85

BANK WUTTHIPHAN·10 ตุลาคม 2017
งานเลี ้ยงจบลงขณะที่มีแขกหลายคนที่มองไปที่เซียวอวี๋ด้วยความกลัว เขากล้ าที่จะลงมือทุบตี
ผู้คนในถิ่นของหวังเทียนหู่โดยไม่ไว้ หน้ าแม้ แต่น้อย พวกเขาไม่อาจทราบได้ เลยว่าเซียวอวี๋จะลง
มือต่อพวกเขาด้ วยหรื อไม่หากพวกเขายังเข้ าไปก่อกวนเซียวอวี๋

เซียวอวี๋ไม่ได้ อยู่ว่างในช่วงสามวันหลังจากนัน้ เขาพาเหล่าออร์ คไปเดินเล่นภายในเมืองและก่อ

ความวุ่นวาย เขารู้สกึ โกรธแค้ นหวังเทียนหู่ เขาไม่ได้ เกรงกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ ้น นอกจากนี ้
เซียวอวี๋ยงั ได้ บอกหวังเทียนหู่เอาไว้ ว่า หากมีอะไรเกิดขึ ้นกับเขาโดยบังเอิญ เช่นนันธี
้ โอดอร์ ก็จะ
ออกหน้ าให้ กบั เขา มันคงจะเสียเปล่าหากว่าเขาไม่ใช้ ชื่อของธีโอดอร์ มาอวดเบ่งสักหน่อย

หวังเทียนหู่เปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากงานเลี ้ยงสิ ้นสุดลง เขาพยายามหลบหน้ าเซียวอวี๋อยู่

ตลอด นอกจากนี ้ เขายังรู้ สกึ ว่าถึงแม้ เซียวอวี๋จะดูคล้ ายกับอันธพาล แต่เขาก็อาจจะเป็ นผู้ที่มี
อนาคตสดใสในอนาคตก็เป็ นได้

ยิ่งไปกว่านันการไปก่
้ อกวนผู้ที่ธีโอดอร์ หนุนหลังอยู่นบั ว่าไม่ค้ มุ ค่าอย่างยิ่งในสายตาของหวัง
เทียนหู่ นัน่ จึงเป็ นเหตุผลที่เขาจะไม่ไปแตะต้ องเซียวอวี๋ในอาณาเขตของเขา มันจะเป็ นการลง
มือที่โจ่งแจ้ งจนเกินไป

ลอร์ ดย่อมไม่ประพฤติตนเฉกเช่นผู้คนทัว่ ไป หากว่ามีอีกฝ่ ายมาคุกคามเขา เขาก็ไม่อาจสังหาร

อีกฝ่ ายได้ ตามใจชอบ ไม่เช่นนันโลกก็
้ คงไม่เป็ นดังเช่นทุกวันนี ้

หวังเทียนหู่จําต้ องอดทนเอาไว้ เซียวอวี๋ไม่ได้ ไว้ หน้ าเขาและทําให้ เขาต้ องเสียหน้ าต่อหน้ า

แขกเหรื่ อจํานวนมาก แต่เขายังมีแผนการอยู่........
เซียวอวี๋ไม่ได้ กระทําตามอารมณ์ เซียวซานเทียนเองก็ไม่ใช่ขนุ พลธรรมดาทัว่ ไปเช่นกัน เขาเป็ น
ผู้ที่กล้ าหาญอย่างมากและหวังเทียนหู่เองก็เห็นบางสิ่งบางอย่างที่คล้ ายกันนี ้ในตัวของเซียวอวี๋
ทว่าการตอบโต้ ของพวกเขาทังคู ้ ่กลับแตกต่างกันอย่างสิ ้นเชิง

สิ่งเดียวที่ทําให้ เขารู้สกึ ลําบากใจก็คือ การที่เขาได้ สญ

ั ญาว่าจะจัดงานแต่งงานระหว่างซีเหวิน
และทายาทของอีกตระกูลเอาไว้ แล้ ว ทายาทผู้นนได้ ั ้ เห็นภาพของซีเหวินบนคริสตัลเวทย์และได้
สอบถามถึงการตบแต่งนาง หวังเทียนหู่เองก็เห็นด้ วยกับข้ อตกลงนี ้

ทว่าเขากลับไม่คาดคิดว่าเซียวอวี๋จะตอบโต้ ด้วยท่าทีอนั แข็งกร้ าวเช่นนี ้

หวังเทียนหู่ค้นพบหนทางที่ง่ายดายในการจัดการเรื่ องราวของลอร์ ดซันที่ถกู กรอมทุบตี เขาได้

มอบตัวยาที่ดีที่สดุ ออกไปและร้ องขอนักบวชจากโบสถ์มารักษาบาดแผลให้ กบั ลอร์ ดซัน แม้ ว่า
กรอมจะทุบตีอยู่หลายครัง้ หากแต่เขาก็ไม่ได้ ทบุ ตีที่อวัยวะสําคัญใดๆ

นอกจากนี ้หวังเทียนหู่ยงั บอกว่าเซียวอวี๋มีธีโอดอร์ คอยหนุนหลังอยู่ซงึ่ ทําให้ ลอร์ ดซันกลายเป็ น

สงบเสงี่ยมทันตา แม้ ว่าลอร์ ดซันจะมาจากตระกูลที่รํ่ารวย แต่เขาก็ทราบดีว่าอํานาจของจอมม
ตราขันที
้ ่หกนันไม่
้ ใช่สิ่งที่จะสามารถล้ อเล่นด้ วยได้

ไม่นานสามวันก็ผ่านไปอย่างสงบสุข ทุกคนต่างตระเตรี ยมสิ่งของสําหรับเดินทางไปเข้ าร่ วม

เทศกาลที่ประเทศคาห์น

เหตุผลที่มีแขกเหรื่ อจํานวนมากตอบรับคําเชื ้อเชิญงานเลี ้ยงของหวังเทียนหู่ก็เพราะว่าพวกเขา

ต้ องการจะเข้ าร่วมเทศกาลดอกไม้ ที่ประเทศคาห์น ระยะทางระหว่างดินแดนของตระกูลหวัง
และประเทศคาห์นอยู่ห่างกันไม่มาก เพียงราวๆ 100 ไมล์เท่านัน้ พวกเขาจะสามารถไปถึงที่
นัน่ ได้ ภายในหนึง่ วัน หากเลือกใช้ ม้าที่ปราดเปรี ยว

.....................................

.....................................

การมีประเทศ ดินแดนหรื อเมืองที่ทรงอํานาจเป็ นเพื่อนบ้ านนันไม่

้ ใช่เรื่ องดี นัน่ เป็ นเหตุผลที่หวัง
เทียนหู่ต้องคอยระมัดระวังความสัมพันธ์กบั ประเทศคาห์น เขาต้ องการที่จะใช้ การสมรสของซี
เหวินในการเชื่อมไมตรี ระหว่างทังสองฝ่
้ าย อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่ องง่ายเสียแล้ ว

...................................

..................................

บรรดารถม้ าของเหล่าลอร์ ดต่างหยุดจอดรออยู่ที่ด้านหน้ าของประตูเมืองเฟิ งเหยียนเพื่อที่จะ

เดินทางร่วมกัน รถม้ าของเซียวอวี๋ได้ วิ่งอยู่หน้ าขบวนในฐานะที่เขาเป็ นแกรนดยุค

บรรดาลอร์ ดต่างตกตะลึงยามแรกเห็นรถม้ าของเซียวอวี๋ พวกเขาเกือบที่จะคุกเข่าลงทําความ

เคารพ รถม้ าที่หรูหราพร้ อมด้ วยการเทียมม้ าถึง 8 ตัวนันเป็ ้ นรถม้ าที่ดีที่สดุ ของเหล่าขุนนางทุก
ระดับชัน้ มีคนกล่าวว่าดยุคชันสู
้ งสุดของราชวงศ์พยัคฆ์คํารนนันใช้ ้ ม้าเปกาซัส 8 ตัวในการ
เทียมรถ อย่างไรก็ตาม นัน่ เป็ นเวลานับร้ อยปี แล้ วที่ได้ เห็นรถม้ าเช่นนัน้
มันยากมากที่จะสรรหาม้ าเปกาซัสแม้ สกั ตัวเดียว ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึง 8 ตัว ลอร์ ดของเมืองไล
อ้ อนไปหาพวกมันมาได้ อย่างไรกัน?

เซียวอวี๋โชคดีที่สามารถครอบครองพวกมันถึง 8 ตัว เขาต้ องออกปล้ นชิงค่ายโจรหลายสิบแห่ง

จึงได้ รวมรวมพวกมันมาได้ ยิ่งไปกว่านันม้
้ าเหล่านี ้ยังเป็ นม้ าของจักรวรรดิเมฆาตะวันตก พวก
มันต้ องถูกจัดส่งผ่านดินแดนของราชวงศ์พยัคฆ์คํารนเพื่อส่งไปยังอาณาจักที่ติดอยู่กบั ชายฝั่ ง
ทะเล โชคดีอย่างมากที่ดินแดนของเซียวอวี๋มกั ถูกใช้ เป็ นทางผ่านของขบวนพ่อค้ า

"แกรนดยุคที่แท้ จริง! ใช้ ม้าเปกาซัส 8 ตัวในการเทียมรถ! ตรงตามคํากล่าวในยุคก่อน!"

"ถูกแล้ ว! ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะกล้ าแสดงท่าทีเช่นนันในงานเลี

้ ้ยงของตระกูลหวัง! ว่ากันว่า
ท่านธีโอดอร์ เองก็ให้ การสนับสนุนเขาเช่นกัน!"

"มองดูองค์รักษ์ ออร์ คและเอลฟ์นัน่ สิ มีเพียงผู้ที่เรื องอํานาจของราชวงศ์เท่านันจึ

้ งจะสามารถมี
พวกมันได้ !"

เซียวอวี๋ตกเป็ นหัวข้ อสนทนาของผู้คนนับไม่ถ้วน

ทุกคนต่างทราบกันดีว่าดินแดนไลอ้ อนกําลังอยุ่ในช่วงตกตํ่า แต่ไม่มีผ้ ใู ดที่ทราบข้ อมูลละเอียด

ดีนกั พวกเขาเพียงทราบว่าเซียวซานเทียนเรื องอํานาจมากเกินไป ดังนันเขาจึ ้ งถูกเนรเทศทาง
การเมืองไปยังดินแดนทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือซึง่ แห้ งแล้ งกันดาร

ทว่าดินแดนไลอ้ อนนันก็
้ ได้ ทําให้ เซียวอวี๋สามารถแสดงท่าทีที่อนั เย่อหยิ่งได้ !
ทิรันด้ าไม่ได้ เข้ ามาภายในรถม้ าแต่นงั่ อยู่บนหลังพยัคฆ์ขาวของนาง เอลฟ์ที่ขี่พยัคฆ์ขาวหรื อ
เสือดาวนันไม่
้ ได้ ปรากฏตัวขึ ้นบนทวีปแห่งนี ้มานับร้ อยปี แล้ ว ว่ากันว่ามีเพียงผู้นําแห่งเผ่าพันธุ์
เอลฟ์เท่านันที
้ ่จะมีพาหนะเป็ นพยัคฆ์ขาว นี่ไม่ได้ หมายความว่าองค์รักษ์ เอลฟ์นัน่ เป็ นผู้นําแห่ง
เผ่าพันธุ์เอลฟ์งันหรื้ อ? พวกเอลฟ์นันอยู
้ ่ใต้ บญ ั ชาของเซียวอวี๋จริงๆ?

รถม้ าของเซียวอวี๋แล่นอยู่ด้านหน้ าขณะที่รถม้ าคันอื่นๆคอยติดตามอยู่ด้านหลัง

พวกเขาเข้ าพักในตัวเมืองในยามกลางคืนขณะที่ช่วงบ่ายของอีกวัน พวกเขาก็ได้ มาถึงเมือง

หลวงของประเทศคาห์น

เซียวอวี่เบิ่งตาโตยามเมื่อได้ เห็นเมืองเบ็งกอ ช่างเป็ นเมืองที่ตระการตาอย่างมาก!

"จิ๊! ยอดเยี่ยม พวกเขาสามารถสร้ างกําแพงสูงได้ ด้วยความช่วยเหลือทางเครื่ องจักรหรื อ

เครื่ องจักรไฟฟ้า!"

เนื่องเพราะเทศกาลดอกไม้ ทําให้ มีบรรดาชนชันสู

้ งเข้ ามาที่เมืองเบ็งกอจํานวนมหาศาล อย่างไร
ก็ตาม พวกเขาต่างถูกดึงดูดความสนใจยามที่รถม้ าของเซียวอวี๋ผ่านเข้ าเมืองมา

"เป็ นผู้ใดกันที่ใช้ ม้าเทียมรถถึง 8 ตัว?"

"ว่ากันว่ามีเพียงตระกูลขุนนางที่มีประวัติอนั ยาวนานเท่านันที ้ ่จะสามารถครอบครองม้ าเปกา
ซัสได้ ถึง 8 ตัว! กระทัง่ ท่านดยุคซิมเองก็มีเพียงม้ าเปกาซัส 2 ตัวเท่านัน!
้ ที่หลงเหลือล้ วนเป็ น
ม้ าสีขาวทัว่ ไป!"

"เป็ นดยุคท่านใดกัน? ข้ าไม่เคยได้ ยินมาก่อนเลยว่าจะมีแกรนดยุคเข้ าร่วมงานในครัง้ นี ้ด้ วย!

เขาจะต้ องมาจากตระกูลที่ทรงอํานาจอย่างมาก!"

"บางทีอาจจะมาโดยไม่แจ้ งให้ ทราบล่วงหน้ า?"

"ออร์ ค? พวกนันคื้ อออร์ คงันหรื

้ อ? โอ้ พระเจ้ า! พวกมันเป็ นองค์รักษ์ ออร์ ค! ว่ากันว่ามีเพียงขุน
นางที่แท้ จริงในยุคโบราณเท่านันที
้ ่จะมีองค์รักษ์ ออร์ คร่วมทางไปด้ วย!"

"มองดูพยัคฆ์ขาวนัน่ สิ! นัน่ เอลฟ์หรื อ? แม้ ว่าเอลฟ์นัน่ จะสวมผ้ าคลุม แต่ดวงตาสีม่วงนัน่ ! ต้ อง

เป็ นเอลฟ์อย่างไม่ต้องสงสัย! นี่เป็ นลอร์ ดท่านใดกัน?"

.................................

................................

ทุกคนต่างกําลังพูดถึงเซียวอวี๋ในขณะที่เขานัง่ อยู่ภายในรถม้ าและดื่มดํ่าไปกับไวน์และครุ่นคิด

ถึงปั ญหาที่กําลังจะเกิด
เซียวอวี๋ไม่ได้ สงั่ ให้ พวกออร์ คสวมใส่ผ้าคลุมเพื่อปกปิ ดรูปลักษณ์อีก จะอย่างไรเรื่ องที่เขามี
ออร์ คและเอลฟ์ก็ต้องถูกล่วงรู้ไม่ช้าก็เร็ว ดังนันเขาจึ
้ งเลือกเปิ ดเผยแต่เนิ่นๆ ด้ วยวิธีนี ้จะทําให้
เกิดความสับสนวุ่นวายขึ ้น

เซียวอวี๋ทราบว่ามันเป็ นแผนการของฮวาที่จะชักนําเขามาที่เมืองเบ็งกอแห่งนี ้ บางที

สถานการณ์อาจจะเข้ าข้ างเขาหากว่าเขาเข้ าร่วมอย่างเอิกเกริก?

นี่ก็เหมือนเป็ นการประกาศกับผู้คนว่ามีแกรนดยุคมาเยี่ยมเยือนประเทศคาห์นแล้ ว หากมีอะไร

เกิดขึ ้นกับเขาก็จะมีขมุ อํานาจฉวยโอกาศใช้ ความตายของเขาเป็ นข้ ออ้ างในการก่อสงครามกับ
ประเทศคาห์น

ประเทศคาห์นที่ทรงอํานาจก็หมายความว่าพวกเขามีศตั รูอยู่มากด้ วยเช่นกัน หากมีข้ออ้ างที่

เหมาะสมแล้ ว เช่นนันก็
้ จะมีขมุ อํานาจระดับกลางเข้ าร่วมกําจัดประเทศคาห์นเพื่อแบ่งปั น
ทรัพยากรและดินแดน

หวังเทียนหู่ได้ จดั หาสถานที่พกั สําหรับเขาและเซียวอวี๋เอาไว้ แล้ ว ลอร์ ดคนอื่นๆเองก็ได้ จดั ส่งคน

มาจองสถานที่สําหรับครอบครัวของพวกเขาเอาไว้ แล้ วเช่นกัน

หวังเทียนหู่และเซียวอวี๋มาที่โรงแรมที่ใหญ่ที่สดุ ในเมืองเบ็งกอ เจ้ าของโรงแรมรี บออกมาต้ อนรับ

พวกเขาทันที

เจ้ าของโรงแรมไม่ได้ ต้องการจะพบกับหวังเทียนหู่หากแต่เป็ นเซียวอวี๋ แม้ ว่าตระกูลหวังจะมี

อํานาจอยู่ไม่น้อย แต่พวกเขาก็ยงั มีไม่พอที่จะทําให้ เจ้ าของโรงแรมออกมาต้ อนรับด้ วยตนเองได้
เจ้ าของโรงแรมนันไม่
้ ร้ ู จกั เซียวอวี๋ ดังนันเขาจึ
้ งไม่กล้ าสร้ างความไม่พอใจให้ อีกฝ่ าย เขาจะถูก
ลงโทษหากว่าไม่ได้ ออกมาต้ อนรับเซียวอวี๋หากว่าเซียวอวี๋เป็ นขุนนางระดับสูง

เจ้ าของโรงแรมกลายเป็ นประหลาดใจอยู่ครู่หนึง่ เมื่อมองเห็นสัญลักษณ์ของดินแดนไลอ้ อน

ประดับอยู่บนรถม้ าของเซียวอวี๋ เขารู้ จกั สัญลักษณ์นี ้ เขาได้ คลุกคลีอยู่กบั แวดวงการค้ ามาเป็ น
เวลานานและได้ ติดต่อกับขุมอํานาจจํานวนมาก

จะมีใครบ้ างที่ไม่ร้ ูจกั ธงของเซียวซานเทียน?

"ข้ าคิดว่าตระกูลเซียวกําลังอยู่ในช่วงตกตํ่าเสียอีก แล้ วพวกเขาจะมาอย่างเอิกเกริกเช่นนี ้ได้

อย่างไร? ได้ ยินมาว่าดินแดนไลอ้ อนนันไม่
้ กระทัง่ ถูกจัดอยู่ในดินแดนชันสามเสี
้ ยด้ วยซํ ้า........แล้ ว
พวกเขาจะมีม้าเปกาซัส 8 ตัวกับออร์ คและเอลฟ์เป็ นองค์รักษ์ ได้ อย่างไร?"

แม้ ว่าเจ้ าของโรงแรมจะเต็มไปด้ วยความสงสัยแต่เขาก็ยงั ก้ าวออกมารับหน้ าและกล่าวด้ วย

นํ ้าเสียงที่จริงใจ "ท่านแกรนดยุค ที่นี่ขอต้ อนรับขอรับ! นับเป็ นเกียรติของพวกเราอย่างยิ่งที่ท่าน
เลือกเข้ าพักที่โรงแรมของพวกเรา!"

เจ้ าของโรงแรมกลายเป็ นตกตะลึงยิ่งขึ ้นไปอีกเมื่อมองเห็นชายหนุ่มอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดปี

ก้ าวออกมาจากรถม้ า

"เขาก็คือแกรนดยุคงันหรื
้ อ?"
เจ้ าของโรงแรมคงคิดว่าเซียวอวี๋เป็ นเพียงผู้ติดตามหากว่าเขาไม่ได้ ก้าวออกมาจากรถม้ า

....................................

....................................

ใบหน้ าของเซียวอวี๋ไม่ได้ แสดงอารมณ์ใดๆออกมายามเมื่อกาวออกมาจากรถม้ า เขาไม่มี

ประสบการณ์ในเมืองที่ใหญ่โตเช่นนี ้ ดังนันจึ
้ งไม่ทราบว่าควรจะทําตัวอย่างไร ยิ่งไปกว่านันเขา
้
ยังทราบว่าเขากําลังจะประสบปั ญหาอย่างหนัก ดังนันเขาจึ
้ งกําลังคิดหาหนทางรับมือ

"เจ้ าของโรงแรม จัดหาที่พกั ที่ดีที่สดุ ให้ กบั พี่สะใภ้ ของข้ าด้ วย" เซียวอวี๋ชี ้ไปยังรถม้ าส่วนที่สองที่
ซึง่ มีซีเหวินและมารดาของนางอยู่ด้านใน

"นี่ไม่มีปัญหาขอรับท่านดยุค โปรดตามข้ ามา" เจ้ าของโรงแรมนําเซียวอวี๋เข้ าสู่โรงแรม

ความริษยาลุกโชนอยู่ภายในใจซิว่ หงส์เมื่อเห็นว่าซีเหวินได้ รับการดูแลอย่างดีจากเซียวอวี๋

เดิมทีนางก็อิจฉาอยู่แล้ วที่ซีเหวินได้ นงั่ รถม้ าที่เลิศหรูเช่นนัน้ จะมีผ้ หู ญิงนางใดกันที่ไม่ต้องการ

จะนัง่ อยู่บนรถม้ าคันนัน?
้ มันเป็ นสัญลักษณ์ของขุนนางที่แท้ จริง

มันเพียงพอแล้ วที่จะทําให้ ซวิ่ หงส์พงึ่ พอใจยามที่ผ้ คู นที่ผ่านไปมามองดูนางด้ วยความอิจฉาและ

เทิดทูน
"สงบใจลงเถิดยอดรักข้ า อีกไม่นานพวกมันจะต้ องได้ รับผลที่ตามมา" ฮวาที่ยืนอยู่ด้านข้ าง
ซิว่ หงส์ฉีกยิ ้มออกมา

"นางสมควรตาย! หญิงสาวชันตํ
้ ่าเช่นนางกลับได้ ใช้ รถม้ าที่เลิศหรูและห้ องพักที่ดีเช่นนัน!"
้

"หึหึ พวกมันจะได้ รับบทเรี ยนในอีกไม่ช้า" ฮวายิ ้มออกมาอย่างเจ้ าเล่ห์ขณะที่หวังเทียนหู่ยืน

ขมวดคิ ้วมองมา หวังเทียนหู่ได้ รับการยกย่องว่าเป็ นลอร์ ดที่โอ่อ่า แต่ในความเป็ นจริงแล้ วมัน
ไม่ใช่เรื่ องง่ายเลย เขาต้ องคอยดูแลดินแดนในขณะที่ต้องรักษาความสัมพันธ์กบั ดินแดน
ข้ างเคียง ทังยั้ งต้ องคอยสอดส่องศัตรู

"หากเจ้ าหนูสามารถคิดแผนการได้ มากมาย เช่นนันก็

้ ปล่อยให้ เขาได้ แสดงออกสักหน่อย............
ข้ าจะคอยยืนอยู่วงนอกและมองดูว่าเขาจะจัดการปั ญหาเหล่านี ้ได้ อย่างไร......"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 86

BANK WUTTHIPHAN·10 ตุลาคม 2017

เซียวอวี๋เป็ นแขกที่สะดุดตาที่สดุ ของโรงแรม แน่นอนว่าแขกของโรงแรมนี ้ล้ วนเป็ นขุนนางหรื อชน

ชันสู
้ ง ผู้คนทัว่ ไปย่อมไม่มีคณ
ุ สมบัติเพียงพอจะเข้ าพักที่โรงแรมชันสู
้ งเช่นนี ้ได้ อย่างไรก็ตาม
เซียวอวี๋ได้ กลายเป็ นจุดสนใจในทันที การมีพวกออร์ คหรื อเอลฟ์เป็ นทาสนันไม่
้ นบั เป็ นอย่างไร
หากแต่การมีพวกมันในฐานะองค์รักษ์ นนแตกต่ ั้ างอย่างสิ ้นเชิง
องค์รักษ์ ออร์ คหรื อเอลฟ์นันเป็
้ นสัญลักษณ์สงู สุดของขุนนาง มีเพียงวีรบุรุษผู้ทรงอํานาจถึงขีด
สุดเท่านันที
้ ่จะได้ รับความจงรักภักดีจากพวกมัน สิ่งนี ้ไม่ได้ ปรากฏให้ เห็นนานนับร้ อยปี แล้ ว ไม่
สิ ที่ถกู สมควรเป็ นนับพันปี จึงเป็ นธรรมดาที่ผ้ คู นต่างให้ ความสนใจมาที่เขา

อันที่จริงแล้ ว เซียวอวี๋ประเมินความสนใจของผู้คนตํ่าทรามไป เขากลายเป็ นหัวข้ อสนทนาใน

ทุกๆที่ที่ก้าวผ่าน ผู้คนไม่ได้ ให้ ความสนใจไปที่มงั กรน้ อยซึง่ อยู่ในอ้ อมแขนของลีอาหรื อสิ่งอื่น
พวกเขาให้ ความสนใจเซียวอวี๋

เซียวอวี๋มาถึงห้ องของซีเหวินและขอให้ ลีอากับทิรันด้ าคอยอยู่เป็ นเพื่อนนาง

...............................

..............................

"ข้ าน้ อยขอทราบนามอันสูงส่งของท่านดยุคได้ หรื อไม่?"

เซียวอวี๋ได้ ยินผู้คนนับไม่ถ้วนต้ องการจะเริ่มบทสนทนากับเขาเพื่อถามถึงที่มาของเอลฟ์และ

พวกออร์ ค เขาจึงทําเพียงยิ ้มและตอบไปตามมารยาทของขุนนาง

เซียวอวี๋กลับมาที่ห้องของเขาเมื่อเสร็จธุระกับเหล่าขุนนางพวกนันแล้ ้ ว เซียวอวี๋ไม่อาจรู้สกึ สุข

สบายกับโรงแรมที่ดีที่สดุ ของยุคนี ้ได้ เขาจึงต้ องใช้ เวลาพักหนึง่ ก่อนจะงีบหลับได้ ลง เขาทราบดี
ว่าคืนนี ้จะเป็ น 'ศึกแรก' ของเขา
"ต้ องการที่จะเล่นตุกติกกับข้ างันหรื
้ อ? เช่นนันข้
้ าจะแสดงให้ พวกเจ้ าได้ เห็นว่าผู้ใดคือที่มีกําปั น้
ใหญ่สดุ !"

แน่นอนว่าเขาได้ รับแจ้ งจากผู้ส่งสารว่าเจ้ าภาพในงานเลี ้ยงคืนนี ้ก็คือบุตรชายคนที่สามของดยุค

ซิม,เออร์ วิน งานจะถูกจัดขึ ้นที่โรงแรมในช่วงคํ่านี ้ ดยุคซิมต้ องการพบเจอลอร์ ดของดินแดนทุก
ระดับชัน้ ซึง่ ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจให้ บตุ รชายคนที่สามเป็ นเจ้ าภาพแทนเขา

...................................

...................................

เซียวอวี๋ที่แต่งตัวเรี ยบร้ อยแล้ วได้ พาซีเหวิน ทิรันด้ า ลีอา กรอมและแอนโทนีดาสเดินเข้ าไปใน

ห้ องโถงสําหรับจัดเลี ้ยง

มารดาของซีเหวินไม่ได้ เข้ าร่วมงานด้ วยเนื่องจากอาการป่ วย ดูเหมือนว่านี่จะเป็ นข้ ออ้ างที่ทาง

ตระกูลหวังได้ จดั เตรี ยมไว้

คณะของเซียวอวี๋กลายมาเป็ นจุดสนใจทันทีที่เขาปรากฏกายในห้ องโถง สายตาทุกคู่ล้วนจับ

จ้ องมองมา เซียวอวี๋ได้ สงั่ ให้ ทิรันด้ าสวมใส่หน้ ากากเพื่อปิ ดบังใบหน้ าเอาไว้ แล้ ว ซึง่ หากใบหน้ า
ของนางถูกเผยโฉมออกมาแล้ วล่ะก็เมืองทังเมื ้ องจะตกอยู่ในความโกลาหล!

แม้ ว่าใบหน้ าของนางจะถูกปกปิ ดอยู่ก็ตาม แต่ตวั ตนที่เป็ นเอลฟ์ของนางก็เป็ นที่ร้ ูกนั เนื่องจาก
แสงสีม่วงที่วบู ผ่านแววตาของนางเป็ นครัง้ คราว
นอกจากนี ้นางยังสวมผ้ าคลุมสีดําที่มีธนูและกระบอกลูกธนูประดับอยู่

ถึงอย่างนันรู
้ ปลักษณ์ของซีเหวินและลีอาเองก็ดงึ ดูดสายตานับไม่ถ้วนให้ มองมา เซียวอวี๋บอก
ให้ ลีอาสวมใส่ชดุ สําหรับงานเลี ้ยง ในเรื่ องของชุดนันพวกเขาไม่
้ เคยขาดแคลนเพราะว่าซีเหวิน
ได้ นําพวกมันมามากมาย เซียวอวี๋ทงขู ั ้ ่ทงปลอบอยู
ั้ ่นานกว่าที่จะบังคับให้ ลีอาสวมใส่ชดุ นี ้ได้

ลีอานันดู
้ ราวกับหญิงสาวชนชันสู้ งที่สง่างามหลังจากที่สวมใส่ชดุ นี ้แล้ ว แผ่นหลังที่ตงตรงและ
ั้
การแสดงออกที่เรี ยบร้ อยของนางแสดงให้ เห็นว่านางได้ รับการฝึ กฝนมาตังแต่้ วยั เด็ก เซียวอวี๋ไม่
ทราบว่าตระกูลของลีอาเป็ นใครหรื ออยู่ที่ไหน แต่เขาก็ทราบว่านางจะต้ องไม่ใช่ลกู หลานตระกูล
ธรรมดาสามัญทัว่ ไป

โฉมงามสองนาง เหล่าองค์รักษ์ ออร์ ค ผู้ใช้ มนตราขันที ้ ่สองและเอลฟ์ที่ยืนอยู่ข้างกาย คนแล้ ว

คนเล่าที่เข้ ามาทักทายเซียวอวี๋ เซียวอวี๋จงึ รับมือกับพวกเขาอย่างใจเย็นและเหมาะสม

มีแขกบางคนหลังจากที่ทราบถึงตัวตนของเซียวอวี๋แล้ วเกิดความประหลาดใจขึ ้นมา ผู้คนล้ วน

รู้จกั นามอันเกรี ยงไกรของเซียวซานเทียนแห่งอาณาจักรพยัคฆ์คํารน และพวกเขายังทราบอีกว่า
ตอนนี ้ดินแดนไลอ้ อนกําลังอยู่ในช่วงตกตํ่า อย่างไรก็ตาม การกระทําของเซียวอวี๋กลับตรงกัน
ข้ าม!

มีผ้ เู ยาว์คนหนึง่ ก้ าวเข้ ามาหยุดยืนที่เบื ้องหน้ าของเซียวอวี๋ "ยินดีต้อนรับสู่เมืองเบ็งกอ ท่านด

ยุค! ข้ าเป็ นตัวแทนของท่านพ่อ ดยุคซิม"
เซียวอวี๋เห้ นชายผู้นี ้ตังแต่
้ ที่เข้ ามาในห้ องโถง เดาว่านี่คงเป็ นบุตรชายคนที่สามของดยุคซิม เออร์
วิน

"ข้ าได้ ยินได้ ฟังเรื่ องราวของท่านจอมทัพเซียวซานเทียนมามากมายนัก! เขาคือวีรบุรุษที่ข้าให้

การยอมรับ เป็ นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ พบกับบุตรชายของเขา ข้ าเชื่อว่าท่านพ่อของข้ าจะต้ องมี
ความสุขอย่างมากหากทราบว่าท่านมาเยี่ยมเยือนที่แห่งนี ้" เออร์ วินกล่าวออกมาด้ วยความ
สุภาพ

เซียวอวี๋เกรงว่ามันอาจเป็ นการเสแสร้ งที่อยู่เบื ้องหลังการแสดงออกที่สภุ าพนี ้

หลังจากกล่าวอีกไม่กี่คําเออร์ วินก็หนั ไปหาซีเหวิน "ท่านใช่คณ

ุ หนูซีเหวินหรื อไม่? ข้ าได้ ยลโฉม
ของท่านผ่านคริสตัลเวทย์และไม่อาจลืมเลือนได้ ลง! ข้ าทราบว่าสามีของท่านได้ เสียชีวิตไปแล้ ว
ดังนันข้
้ าจึงอยากจะร้ องขอโอกาศในการดูแลท่าน มันยากที่จะหักห้ ามความรู้สกึ นี ้ได้ ......หวังว่า
คุณหนูจะอภัยให้ กบั ข้ า"

เออร์ วินโบกมือขณะที่ผ้ รู ับใช้ ยกถาดเดินเข้ ามา บนถาดนันวางไว้

้ ด้วยสร้ อยคอเส้ นหนึง่

"สร้ อยคอเส้ นนี ้มีชื่อว่า 'หยาดนํ ้าตาของเทพธิดา' และข้ ารู้จกั หญิงสาวเพียงนางเดียวที่ค่คู วร

กับมัน......นนั่ ก็คือท่าน โปรดอนุญาติให้ ข้าสวมมันให้ กบั ท่าน"

เออร์ วินต้ องการจะก้ าวไปข้ างหน้ าเพื่อปลดสร้ อยคอเส้ นเก่าที่อยู่บนลําคอของซีเหวินแล้ วใส่

หยาดนํ ้าตาของเทพธิดาเข้ าไปแทนที่
เซียวอวี๋มีเพชรนิลจินดาอยู่มากมาย แต่ดเู หมือนว่าหยาดนํ ้าตาของเทพะุิ ดาเส้ นนี ้จะลํ ้าค่า
และหายากอย่างมาก เซียวอวี๋ทราบได้ ทนั ทีว่าชายผู้นี ้ก็คือสุนขั จิ ้งจอกในคราบลูกแกะ

"เช่นนันเจ้
้ าจึงหวังจะได้ รับโอกาศจากซีเหวินงันหรื ้ อ........ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ หากนายเหนือผู้นี ้
ไม่ได้ อยู่กบั เหล่าออร์ คของเขาที่นี่ เช่นนันเจ้
้ าก็จะจัดพิธีขึ ้นเลยงันสิ
้ ? คิดว่าเจ้ าคงต้ องการจับ
นางขึ ้นเตียงมานานแล้ วสินะ......" เซียวอวี๋มองไปที่เออร์ วิน ชายผู้นี ้ไม่ได้ เรี ยบง่ายอย่างที่แสดง
ออกมา

"ขอบคุณเซอร์ เออร์ วิน แต่ของขวัญของท่านนันลํ

้ ้าค่าเกินไป ข้ าไม่อาจรับมันเอาไว้ ได้ " ซีเหวิ
นต้ องการจะปฏิเสธข้ อเสนอการสมรส ดังนันจึ
้ งเป็ นธรรมดาที่นางจะไม่สนใจสร้ อยคอเส้ นนี ้

เซียวอวี๋กล่าวขัดขึ ้น "พี่สะใภ้ เหตุใดท่านจึงปฏิเสะของขวัญของเซอร์ เออร์ วินเล่า? ลีอามารับ

มันไว้ เร็ว สวมมันให้ กบั พี่สะใภ้ ด้วย"

'อา มันต้ องเป็ นของแพงมากแน่ๆ ข้ าจะใช้ มนั เปลี่ยนเป็ นเหรี ยญทองและซื ้ออุปกรณ์สวมใส่........
ฮ่าฮ่าฮ่า!' เซียวอวี๋กระหย่ิ่มยิ ้มย่องอยู่ภายในใจ

เออร์ วินรู้สกึ ประหลาดใจขึ ้นมา เขาไม่ได้ คาดคิดว่าเซียวอวี๋ออกหน้ าแทนซีเหวิน แต่แล้ วเขาก็นกึ

ขึ ้นได้ ว่าซีเหวินเป็ นส่วนหนึง่ ของตระกูลเซียวและเขามีสิทธิ์ที่จะกล่าวแทนซีเหวิน

ลีอาได้ อยู่กบั เซียวอวี๋มานานพอที่จะทราบนิสยั ที่ชวั่ ร้ ายของเซียวอวี๋ นางทราบว่าเซียวอวี๋กําลัง

คิดอะไรอยู่ ดังนันนางจึ
้ งรับสร้ อยคอมาและสวมมันให้ กบั ซีเหวิน
ซีเหวินไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ ้น แต่นางรู้ว่าเซียวอวี๋จะต้ องไม่ทําร้ ายนางอย่างแน่นอน ดังนันนาง
้
จึงปล่อยให้ ลีอาสวมใส่สร้ อยคอให้

"หยาดนํ ้าตาของเทพธิดานันมี
้ ไว้ เพื่อคุณหนูซีเหวิน! คุณหนูเปรี ยบได้ เทพธิดาของโลกใบนี ้!"
เออร์ วินกล่าวชื่นชมออกมา

เซียวอวี๋แสร้ งแสดงท่าทีจริงจังยามเขากล่าวออกมา "ช่างยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี ้! หากว่าเซอร์

เออร์ วินมีสร้ อยคอเช่นนี ้อีก......โปรดส่งมันมาให้ พี่สะใภ้ ของข้ า......นางมีสร้ อยคออยู่เพียงเจ็ดสิบ
แปดสิบเส้ นเท่านัน้ มันคงไม่เพียงพอจะให้ นางสวมใส่ในแต่ละวัน"

ปากของเออร์ วินกลายเป็ นพะงาบยามได้ ฟังวาจาของเซียวอวี๋

เซียวอวี๋มองเห็นร่องรอยโทสะบนใบหน้ าของเออร์ วิน "ข้ าทราบว่านายน้ อยเออร์ วินนันยุ

้ ่งวุ่นวาย
กับการต้ อนรับแขกเหรื่ อมากมาย ท่านกลับไปจัดการธุระของท่านเถอะ พวกเราสามารถจัดการ
กันเองได้ "

เซียวอวี๋นําซีเหวินและคนอื่นๆจากไป

"เซียวอวี๋............ข้าจะจดจําเรื่ องราวในครัง้ นี ้เอาไว้ " ประกายเย็นชาพาดผ่านแววตาของเออร์ วิ

นขณะที่เขาจ้ องมองแผ่นหลังของเซียวอวี๋............

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 87

BANK WUTTHIPHAN·11 ตุลาคม 2017
เออร์ วินเป็ นเจ้ าภาพของงานเลี ้ยงในคํ่าคืนนี ้ แขกทุกคนต่างได้ รับการต้ อนรับจากประเทศคาห์น
เป็ นอย่างดี

นี่ไม่อาจปฏิเสธได้ เลยว่า บุตรชายคนที่สามของลอร์ ดซิมนับเป็ นขุนนางที่โดดเด่น

เซียวอวี๋ ซีเหวิน ทิรันด้ า แอนโทนีดาสและกรอมกําลังนัง่ อยู่ที่โต๊ ะซึง่ ถูกจัดแยกเอาไว้ ต่างหาก

และเพลิดเพลินไปกับเมนูอาหารขณะที่ฟังเออร์ วินกล่าวสุนทรพจน์

มังกรน้ อยสนุกไปกับการกินอาหารขณะมันกระโดดขึ ้นมาบนโต๊ ะและเริ่มกินอาหารจากจาน

มีหญิงสาวชนชันสู
้ งมองเห็นมังกรน้ อยที่กําลังกินอย่างมูมมามด้ วยความเอ็นดู พวกนางบางคน
ลุกเข้ ามาป้อนอาหารให้ กบั มัน พลันหนึง่ ในนันก็
้ อทุ านขึ ้นมา "นี่ไม่ใช่มงั กรงันหรื
้ อ?!"

"ถูกแล้ ว มันคือมังกรจริงๆ" อีกคนหนึง่ กล่าวตอบรับ

มังกรน้ อยผงกศีรษะขณะฟั งการสนทนาของหญิงสาวเหล่านันเพื

้ ่อแสดงให้ เห็นว่ามันเป็ นมังกร

"โอ้ นี่มนั ! มันสามารถเข้ าใจภาษามนุษย์งนหรื

ั ้ อ! มันเป็ นมังกรชันสู
้ ง? ข้ ากําลังป้อนอาหารให้
มังกรจริงๆ!"
เสียงของพวกนางได้ ดงึ ดูดความสนใจจากแขกเหรื่ อโดยรอบ เออร์ วินขณะกําลังกล่าวสุนทร
พจน์ก็ถกู ขัดจังหวะเมื่อเหล่าหญิงสาวเริ่มมุ่งไปยังโต๊ ะของเซียวอวี๋ด้วยความตื่นเต้ น

"เจ้ ามังกรน้ อย พ่นไฟให้ พวกเราชมดูได้ หรื อไม่? ว่ากันว่ามังกรนันสามารถพ่

้ นไฟได้ " หญิงสาว
ที่กําลังป้อนอาหารให้ มงั กรน้ อยกล่าวออกมา

มังกรน้ อยเองก็ต้องการจะแสดงความเก่งกาจสักเล็กน้ อย ดังนันมั

้ นจึงเปิ ดปากขึ ้นและพ่นไฟไป
ยังโต๊ ะว่างที่อยู่ใกล้ เคียง โต๊ ะตัวนันถู
้ กไฟแผดเผาในทันที

"ใยเจ้ าจึงทําตัวป่ าเถื่อนเช่นนัน?

้ ข้ าไม่ได้ สอนมารยาทให้ กบั เจ้ าหรื อ? เจ้ าจะต้ องเรี ยบร้ อย
และสง่างามเฉกเช่นมังกร ดูเจ้ าสิ กลับพ่นไฟและเผาโต๊ ะตัวนันไป! ้ เจ้ าทราบหรื อไม่ว่า
พฤติการณ์เช่นนี ้เรี ยกว่าอะไร? นี่เรี ยกว่าป่ าเถื่อน! ไปที่ผนังและอยู่ตรงนันเป็
้ นเวลาสองชัว่ โมง
ซะ!" เซียวอวี๋กล่าวตําหนิราวกับเป็ นบิดาของมัน

มังกรน้ อยนันเปรี
้ ยบได้ กบั ทารกที่ไร้ เดียงสา มันเชื่อฟั งเซียวอวี๋ราวกับเซียวอวี๋เป็ นบิดาของมัน
ทว่าจอมอันธพาลเซียวอวี๋นนไม่ ั ้ ได้ สงั่ สอนสิ่งที่ดีให้ กบั มันและทําให้ ซีเหวินและลีอาตําหนิต่อว่า
พวกนางไม่ยินยอมให้ เซียวอวี๋สอนอะไรให้ กบั มันอีก ถึงกระนันมั ้ งกรน้ อยก็จะคอยแอบไปรํ่ า
เรี ยนวิชากับเซียวอวี๋ยามที่ซีเหวินและลีอาเผลอ

ลีอาอุ้มมังกรน้ อยขึ ้นมา มังกรน้ อยหดศีรษะลงอย่างขลาดเขลาราวกับเด็กที่กระทําความผิด

เออร์ วินรู้สกึ ไม่พอใจอย่างมากเมื่อการกล่าวสุนทรพจน์ของเขาถูกขัดจังหวะ ประกายเย็นชาวูบ

ขึ ้นในแววตาของเขาเมื่อพบว่าเซียวอวี๋กระทัง่ มีมงั กรในครอบครอง!
"มันกลับมีมงั กร! เจ้ าสารเลวซันคุนกลับไม่ได้ บอกต่อข้ าในเรื่ องนี ้! ขุนนางที่กําลังตกตํ่าลงจะ
ครอบครองมังกรได้ อย่างไร? มีเพียงเราเท่านันที ้ ่ค่คู วรจะครอบครอง!"

เออร์ ขบคิดหาหนทางในการมอบบทเรี ยนให้ แก่เซียวอวี๋ แต่ตอนนี ้หลังจากได้ เห็นมังกรน้ อยแล้ ว

เพลิงริษยาก็คกุ รุ่นขึ ้นในใจของเขา

"ยอดเยี่ยม........ตระกูลขุนนางที่กําลังตกตํ่ากลับมีสงิ่ ของอยู่มากมาย........ตงแต่
ั ้ ที่เจ้ ากล้ าเหยียบ
เข้ ามายังเมืองเบงกอลแล้ ว เช่นนันสมควรเป็
้ นความผิดหากไม่รับของขวัญเหล่านี ้เอาไว้ !"

เออร์ วินตัดสินใจที่จะแย่งชิงออร์ ค เอลฟ์และมังกรมาจากเซียวอวี๋

เหล่าสตรี ชนชันสู
้ งต่างส่งเสียงทักท้ วงขึ ้นเมื่อพวกนางเห็นว่าเซียวอวี๋สงั่ ให้ มงั กรน้ อยกลับไป
พวกนางส่วนใหญ่ยงั ไม่มีโอกาศได้ สมั ผัสตัวมันเสียด้ วยซํ ้า

............................

............................

"คุณหนูซีเหวิน ท่านจะช่วยให้ เกียรติเที่ยวชมเมืองกับข้ าในวันพรุ่งนี ้ได้ หรื อไม่? ในฐานะเจ้ า

เมืองแล้ ว ข้ ามีหน้ าที่นําท่านเที่ยวชมทิวทัศน์ของเมืองแห่งนี ้" เออร์ วินตรงเข้ ามาเมื่องานเลี ้ยง
สิ ้นสุดลงแล้ ว
ซีเหวินยังไม่ทนั กล่าวใดๆ เซียวอวี๋ก็ลกุ ขึ ้นยืนและจับมือเออร์ วิน "ขอบคุณเซอร์ เออร์ วินที่ขนั
อาสาเป็ นผู้นําเที่ยวให้ กบั พวกเรา พรุ่งนี ้พวกเรายังต้ องตื่นแต่เช้ า ดังนันพรกเราต้
้ องขอตัวก่อน
แล้ ว"

เซียวอวี๋พาซีเหวินออกจากงานเลี ้ยงไป

เออร์ วินเข่นเขี ้ยวเคี ้ยวฟั นขณะที่จ้องไปยังแผ่นหลังของเซียวอวี๋ เขาต้ องการจะฉีกร่างเซียวอวี๋

เป็ นชิ ้นๆ

"ข้ าเคยใช้ หยาดนํ ้าตาของเทพธิดาในการล่อลวงหญิงสาวมากมาย........ทว่าเจ้ ากลับกล้ าเล่น

ลูกไม้ ต่อข้ า เช่นนันข้
้ าจะแย่งชิงสัตว์เลี ้ยงของเจ้ ามา!"

เออร์ วินได้ มอบของขวัญลํ ้าค่าออกไปแต่เขากลับไม่อาจกระทัง่ สวมใส่มนั ให้ กบั ซีเหวินด้ วย

ตนเอง เขาโกรธขึ ้นมาแล้ ว! เขาเคยใช้ สร้ อยคอเส้ นนี ้เพื่อล่อลวงหญิงสาวมามากมาย เขาชิง
สร้ อยคอกลับมาอย่างไร้ ยางอายและใช้ มนั ต่อหญิงสาวอีกนางหลังจากที่เสร็ จสิ ้นธุระกับคนเก่า
แล้ ว

...............................

...............................
เซียวอวี๋ตื่นขึ ้นมาในรุ่งเช้ าของอีกวัน เขา ซีเหวิน ทิรันด้ า ลีอาและกรอมกําลังรอคอยเออร์ วินอยู่
ที่ส่วนต้ อนรับของโรงแรม แอนโทนีดาสต้ องการจะพักอยุ่ในโรงแรมทุกครัง้ ที่เขาต้ องเดินทาง
นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ไม่ต้องการฟั งจ้ าวมนตราบ่นไปตลอดทาง!

เซียวอวี๋ยงั จําคําสุภาษิตที่มีชื่อเสียงจากชีวิตที่แล้ วของเขาได้ อยู่ 'จงเก็บมิตรไว้ ใกล้ ตวั แต่จงเก็บ

ศัตรูไว้ ใกล้ ตวั ยิ่งกว่า' นี่จึงจะเป็ นหนทางสู่ชยั ชนะ นี่จงึ เป็ นเหตุผลที่ทําไมเซียวอวี๋จงึ ปล่อยให้
เออร์ วินพาพวกเขาเที่ยวชมเมือง นอกจากนี ้เขายังต้ องการจะเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพอัน
งดงามของเมืองเบงกอลอีกด้ วย

ไม่นานเออร์ วินก็มาถึง เขาแย้ มยิ ้มออกมาขณะจ้ องมองซีเหวิน และในบางครัง้ เขาก็จะเหลือบ

มองไปทางลีอาและทิรันด้ า แต่ในฐานะขุนนางแล้ ว เขาจึงกระทําอย่างละเอียดรอบครอบ

"เด็กหญิงนางนี ้เองก็ยอดเยี่ยม ข้ าไม่เข้ าใจว่าเหตุใดลอร์ ดโสโครกนี่กลับรับตัวสาวงามเช่นนี ้มา

ได้ แม้ ว่าข้ าจะไม่เคยได้ เห็นรูปลักษณ์ของเอลฟ์แต่แน่นอนว่านางจะต้ องงดงามอย่างมาก ข้ า
จะต้ องได้ ครอบครองพวกนางทังหมด!" ้ เออร์ วินคิดขึ ้นในใจ

"เซอร์ เออร์ วิน วันนี ้ท่านวางแผนที่จะพาพวกเราไปที่ใด?" เซียวอวี๋กระตือรื อร้ นขึ ้นมาเมื่อพบ

เห็นเออร์ วิน นี่ราวกับว่าเขากําลังพบเจอสหายที่ไม่ได้ พบหน้ ามาหลายปี

"ข้ าจะพาท่านไปชมดูสิ่งก่อสร้ างโบราณบางแห่งในเมืองเบงกอลของเรา เมื่อหลายพันปี ก่อน

เมืองแห่งนี ้เคยเป็ นเมืองหลวงของราชวงศ์ มันถูกทําลายและสร้ างขึ ้นใหม่อยู่หลายครัง้ ดังนัน้
ข้ าเชื่อว่าท่านจะต้ องสนใจ" เออร์ วินกล่าวออกมาพร้ อมรอยยิ ้มที่ดสู ภุ าพ
"ข้ าชื่นชอบสถานที่ทางประวัติศาสตร์ !" เซียวอวี๋ลกุ ขึ ้นยืน

เออร์ วินชําเลืองมองเซียวอวี๋ "หลังจากพาชมเมืองแล้ วข้ าจะพาคุณหนูซีเหวินไปยังโคลอสเซียม

ที่มีชื่อเสียงที่สดุ ของเมืองเบงกอล เมื่อเร็วๆนี ้พวกเราเพิง่ ได้ ตวั พวกออร์ คมา มันจะต้ องสนุกแน่ที่
จะได้ ชมพวกมันต่อสู้!"

ใบหน้ าของเซียวอวี๋เปลี่ยนไปทันทีที่ได้ ยินเออร์ วินเอ่ยถึงออร์ คที่ตกเป็ นทาส

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 88

BANK WUTTHIPHAN·11 ตุลาคม 2017

"ทาสออร์ ค? คิดว่าพวกมันสูญพันธุ์ไปแล้ วเสียอีก........ไม่คาดคิดว่าพวกมันที่หลบซ่อนตัวอยู่จะ

ถูกพบและจับกุมเสียได้ " เซียวอวี๋คิดขึ ้นอย่างประหลาดใจ ในเวลาเดียวกันเขาก็คว้ ามือของ
กรอมไว้

กรอมเข้ าใจว่าเซียวอวี๋ไม่ต้องการให้ เขาวู่วาม กรอมและทิรันด้ าเองก็มีสติปัญญาเฉกเช่นมนุษย์

และสามารถคิดได้ ด้วยตนเอง พวกเขามีความรู้สกึ ที่มากขึ ้นควบคู่ไปพร้ อมกับระดับที่เพิม่ ขึ ้นมา

นี่เป็ นประโยชน์ต่อเซียวอวี๋ พวกเขาไม่ใช่แค่เพียงเครื่ องจักรสังหารอีกแล้ ว หากแต่มีมีสภาวะ

ผู้นํา ข้ อเสียในเวลานี ้ของพวกเขาก็คือการแสดงออกด้ านอารมณ์เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่มี
ความหมายสําหรับพวกเขา
อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงปฏิบตั ติ ามคําสัง่ ของเซียวอวี๋ นี่เป็ นผลมาจากค่าความภักดีที่พวก
เขามีต่อเซียวอวี๋ พวกเขาจะยังคงปฏิบตั ิตามคําสัง่ ตราบใดที่ค่าความภักดีไม่ลดลงไปถึงติดลบ
ห้ าสิบ ในตอนนี ้ค่าความภักดีของกรอมนันอยู
้ ่ที่ 60 แล้ ว

"ข้ ามีองค์รักษ์ ออร์ คอยู่มากมาย..........ข้าต้ องการจะชมดูว่าออร์ คพวกนันจะเที

้ ยบกับเหล่าองค์
รักษ์ ของข้ าได้ หรื อไม่ นี่คงต้ องรบกวนเซอร์ เออร์ วินแล้ ว ซีเหวินเองก็ต้องการจะเห็นด้ วยเช่นกัน
ใช่หรื อไม่?" เซียวอวี๋ยิ ้มขณะที่หนั ไปมองซีเหวิน

ซีเหวินพยักหน้ าทันที "ถูกแล้ ว ข้ าเองก็ต้องการจะเห็นพวกมันด้ วยเช่นกัน พวกเราคงต้ อง

รบกวนเซอร์ เออร์ วินแล้ ว"

ซีเหวินทราบว่าเซียวอวี๋และพวกออร์ คนันมี ้ ความสัมพันธ์อนั ดีต่อกัน ยิ่งไปกว่านันเขายั

้ งกล่าว
อ้ างว่าได้ รับเลือกโดยเทพแห่งออร์ คอยู่บ่อยครัง้ นางเชื่อว่าเขาจะต้ องไม่นิ่งนอนใจในเรื่ องนี ้
อย่างแน่นอน เขาจะเรี ยกขานตนเองเป็ นผู้นําแห่งออร์ คได้ อย่างไรหากว่าสมาชิกในเผ่าของเขา
ถูกจับกุมตัวไป?

เออร์ กล่าวออกมาด้ วยความยินดี "นี่ไม่เป็ นปั ญหาเลย การต่อสู้ของพวกออร์ คนันถู

้ กจัดขึ ้นทุก
วัน แม้ ว่าตัว๋ จะขายออกไปหมดแล้ ว ทว่าพวกเราจะยังคงได้ รับที่นงั่ ชันดี
้ "

ประกายเย็นเยียบวูบผ่านแววตาของเออร์ วินเมื่อเขากล่าวจบ เซียวอวี๋ทนั สังเกตุเห็นความ

เปลี่ยนแปลงนี ้

ด้ วยเหตุนี ้ พวกเขาจึงไม่ได้ ออกไปเที่ยวชมไปรอบๆเมืองหากแต่ม่งุ ตรงไปยังโคลอสเซียม ใน

ระหว่างทางพวกเขาก็เพลิดเพลินไปกับสถาปั ตยกรรมโบราณของเมืองเบงกอล
เมืองเบงกอลมีขนาดใหญ่มาก พวกเขาใช้ เวลาครึ่งชัว่ โมงก็มาถึงโคลอสเซียม เซียวอวี๋เงยหน้ า
ขึ ้นมองสิ่งก่อสร้ างที่ใหญ่โตนี ้ มันดูคล้ ายกับโคลอสเซียมจากยุคโรมัน อย่างไรก็ตาม ดู
เหมือนว่าขนาดของมันจะใหญ่กว่ามากและไม่ชํารุ ดทรุดโทรมดังเช่นที่เขาเห็นบนอินเตอร์ เน็ต

............................

...........................

ระหว่างทางเซียวอวี๋ไม่ได้ มีความกังวลใดๆ อันที่จริ งเออร์ วินพยายามจะซื ้อสิ่งของมีค่ามากมาย

ให้ ซีเหวินเพื่อหวังให้ นางปลาบปลื ้ม เซียวอวี๋เองก็ไม่ได้ เข้ าไปขัดขวาง เขารับสิ่งของทุกชิ ้นเอาไว้
ก่อนจะส่งให้ กรอม นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั คงหน้ าหนากล่าวว่าซีเหวินนันขาดแคลนเครื
้ ่ องประดับ
อย่างมากเพื่อให้ เออร์ วินซื ้อพวกมันให้ ซีเหวิน

เออร์ วินไม่อาจแสดงธาตุแท้ ของเขาต่อหน้ าสาวงามได้ ดังนันจึ ้ งทําได้ เพียงกัดฟั นจ่ายเงินซื ้อ

พวกมันมา ไม่ใช่เฉพาะสําหรับซีเหวินเท่านัน้ แต่สิ่งของที่ลีอาสนใจก็เช่นกัน ในฐานะ
สุภาพบุรุษแล้ ว เออร์ วินจึงทําได้ เพียงวิ่งไปจ่ายเงินซื ้อพวกมันมา

ลีอานันย่
้ อมไม่ใจดีเช่นซีเหวิน นางไม่ได้ เลือกสิ่งของสามัญทัว่ ไป หากแต่ล้วนเป็ นสิ่งของราคา
แพง

ในเวลาเพียงครึ่งชัว่ โมงของการเดินเท้ า เออร์ วินต้ องควักกระเป๋ าไปมากกว่า 100,000

เหรี ยญทอง เขากลายเป็ นตกตะลึงเมื่อทราบจํานวนเงินที่ได้ จ่ายออกไป
...........................

...........................

เออร์ วินสูดลมหายใจเข้ าลึกเมื่อเดินทางมาถึงโคลอสเซียม เขาเหลือบมองไปทางเซียวอวี๋ เขา

เดินเข้ าไปกล่าวกับเจ้ าหน้ าที่หน้ าโคลอสเซียมอยู่หลายคําและถูกชักนําเข้ าสู่ช่องทางผ่านพิเศษ

เออร์ วินกล่าวออกมาด้ วยนํ ้าเสียงตื่นเต้ น "วันนี ้พวกเราโชคดีอย่างมาก ขุนนางปกติที่มกั จะมา

ชมอยู่ที่ชนสองนั
ั้ นไม่
้ ได้ มาในวันนี ้ พวกเราจะสามารถเพลิดเพลินไปกับการชมการต่อสู้ระหว่าง
ออร์ คที่แข็งแกร่งที่สดุ 5 ตนกับสัตว์อสูรขันที
้ ่สอง 2 ตัว........นี่ช่างยอดเยี่ยมนัก!"

เซียวอวี๋ก่นด่าสาปแช่งอยู่ในใจเมื่อได้ ยินคํากล่าวของเออร์ วิน "เจ้ าตัวบัดซบสารเลว! สัตว์อสูร

ในขันที
้ ่สองนันเที
้ ยบได้ กบั ผู้ฝึกยุทธ์ขนที
ั ้ ่สามหรื อสี่! พวกออร์ คเพียง 5 ตนจะเอาอะไรไปสู้กบั
พวกมันได้ ? พวกออร์ คนันแข็้ งแกร่ง ทว่าก็ยงั ไม่อาจเปรี ยบกับสัตว์อสูรพวกนันได้้ โชคดีที่
สติปัญญาของสัตว์อสูรยังไม่เทียบเท่ามนุษย์ มิฉะนันพวกมั ้ นคงได้ ปกครองโลกใบนี ้ไปแล้ ว!
สัตว์อสูรเพียงสองตัวนันก็
้ สามารถสังหารผู้ฝึกยุทธ์ขนที ั ้ ่สองราวเจ็ดถึงแปดคนได้ ไม่ยาก!"

พวกเขาเดินไปตามบันไดที่หมุนวนเป็ นเกลียว มีโคมเวทมนตร์ แขวนประดับไว้ บนกําลังแพงซึง่

ช่วยขับเน้ นความหรูหราของโคลอสเซียมแห่งนี ้ออกมา

หลังจากเดินวนอยุ่หลายรอบ พวกเขาก็มาถึงชันที ้ ่สองและเข้ าไปยังห้ องที่ได้ จดั เตรี ยมเอาไว้

โคลอสเซียมนันมี
้ ทงหมด
ั้ 5 ชัน้ แต่ชนที
ั ้ ่สองนันนั
้ บว่าเป็ นจุดที่ดีที่สดุ ไม่มีสิ่งใดบดบังสายตา
ของพวกเขา ในขณะเดียวกันพวกเขาก็จะได้ สมั ผัสถึงเสียงเชียร์ ของผู้ชมอย่างชัดเจน
ห้ องแห่งนี ้ไม่ไช่ห้องปิ ดโดยสมบูรณ์ หากแต่มีกรงและรัว้ ล้ อมรอบเอาไว้ ทุกอย่างถูกออกมา
แบบให้ ผ้ ชู มได้ เพลิดเพลินอย่างเต็มที่

มีโต๊ ะและเก้ าอี ้ที่ทําจากหินอยู่เพื่อขับเน้ นบรรยากาศอันรุนแรง มีอาหารง่ายๆและไวน์แดง

เตรี ยมไว้ สําหรับแขกระหว่างชม

เซียวอวี๋ทิ ้งตัวนัง่ ลงและเอาแต่ดื่มดํ่าไปกับไวน์แดงทันทีที่เขาเข้ ามา

เออร์ วินทําหน้ าที่ของสุภาพบุรุษโดยเชื ้อเชิญซีเหวินและทิรันด้ าให้ นงั่ ก่อน เซียวอวี๋ยงั คงหน้ า

หนา เขายังคงนัง่ กินอาหารและดื่มไวน์

ลีอานันมี
้ ประสบการณ์มากที่สดุ นางคอยดูแลไม่ให้ เออร์ วินเข้ าไปยุ่มย่ามซีเหวิน

ี่ าหรับนักฆ่า
ซีเหวินได้ เจรจากับลีอาเอาไว้ ก่อนแล้ ว เขาสัญญาว่าจะมอบเซ็ตเกราะที-หนึงสํ
ให้ กบั ลีอายามเมื่อเขากลับไปถึงเมืองไลอ้ อน

อันที่จริงเขาตังใจจะมอบมั
้ นให้ กบั ลีอาอยู่แล้ วในฐานะที่เขาจะต้ องอยู่กบั นางไปอีกนาน

เออร์ วินย่อมไม่ใช่นายน้ อยที่โง่เขลา ความสนใจของเขาตกอยู่ที่มงั กรน้ อยในอ้ อมแขนของลีอา

"ท่านดยุคเซียว ท่านมีพนั ธสัญญากับมังกรทารกนี ้หรื อไม่?" เออร์ วินเอ่ยถามออกมาขณะที่
จับจ้ องมองมังกรน้ อย

เซียวอวี๋โบกมือ "มันก็เปรี ยบดังบุตรชายบุญธรรมของข้ า แล้ วเหตุใดยังจะต้ องไปทําสัญญาให้

ยุ่งวุ่นวายด้ วยเล่า? หากมันต้ องการจะจากไปในอนาคต ข้ าก็จะไม่ห้ามมันไว้ "

เออร์ วินมองดูท่าทีอนั เย่อหยิ่งของเซียวอวี๋ขณะที่กล่าวถ้ อยคําเหล่านันออกมา

้ อย่างไรก็ตาม
เขาคิดว่ามันง่ายอย่างมากที่จะจัดการกับเรื่ องนี ้ หากว่าเซียวอวี๋ยงั ไม่ได้ ทําสัญญากับลูกมังกร

เสียงแตรดังกึกก้ องไปทัว่ โคลอสเซียมขณะที่ประกาศกฏเกณฑ์การต่อสู้

ผู้ชมต่างส่งเสียงเชียร์ ออกมาเมื่อได้ ยินว่าพวกออร์ ค 5 ตนจะต้ องต่อสู้กบั สัตว์อสูรขันที

้ ่สองถึง
2 ตัว

กรอมยืนสงบนิ่งอยู่ข้างกายเซียวอวี๋ราวกับองค์รักษ์ ที่จงรักภักดี

เสียงเชียร์ ดงั ยิ่งขึ ้นเมื่อประตูเหล้ กบานใหญ่ถกู เปิ ดออกและมีเหล่าออร์ คร่างเขียวเดินเข้ ามาใน

ลานต่อสู้

ออร์ คพวกนันมี ้ รูปร่างสูงหากแต่ยงั เทียบไม่ได้ กบั เหล่าออร์ คของเซียวอวี๋ มีเพียงตนเดียวในกลุ่ม

ที่สงู เทียบเท่ากรอม พวกมันต่างสวมผ้ าที่ทําจากขนสัตว์ ในมือของพวกมันถือเอาไว้ ด้วยอาวุธ
ขนาดใหญ่เช่น ขวานยักษ์ ค้ อนยักษ์
ร่างของกรอมสัน่ สะท้ านชัว่ แวบหนึง่ เมื่อได้ เห็นพวกออร์ คปรากฏกายขึ ้น เขาไม่ได้ กล่าวอะไร
ทว่าแววตากลับแปรเปลี่ยนเป็ นดุร้าย

เซียวอวี๋แอบผงกศีรษะเมื่อได้ เห็นการแสดงออกของกรอม เขาทราบว่ากรอมได้ เติบโตขึ ้นและ

ไม่ได้ เป็ นสัตว์ป่าที่หนุ หันพลันแล่นอีกแล้ ว นี่จงึ จะเป็ นลักษณะของผู้นํา!

ทิรันด้ าเองก็ลกุ ยืนขึ ้น นางทราบดีว่าสถานภาพของพวกออร์ คนันดี ้ กว่าเมื่อเปรี ยบเทียบกับ

เอลฟ์เมื่อพวกมันถูกจับกุม อย่างน้ อยที่สดุ พวกออร์ คก็ยงั ได้ ทําหน้ าที่ของกลาดิเอเตอร์ และต่อสู้
จนตัวตายทว่าชะตากรรมของทังหญิ ้ งชายเผ่าเอลฟ์นันล้
้ วนมีไว้ เพื่อความใคร่

ทิรันด้ าย้ อนคิดถึงเหล่าหญิงสาวชาวเอลฟ์ที่ได้ ช่วยเหลือออกมาจากค่ายของมาร์ คสั เมื่อได้ เห็น

ออร์ คเหล่านี ้

แอนโทนีดาสเองก็รังเกียจเรื่ องทาสแม้ ว่าเขาจะเป็ นมนุษย์เช่นกัน เขานันยื

้ นอยู่ข้างเดียวกรอม
และทิรันด้ าในเรื่ องนี ้

ลีอาไม่ได้ ให้ ความสนใจมากนักเนื่องจากไม่ได้ ค้ นุ เคยกับพวกออร์ ค ซีเหวินมีความเห็นอกเห็นใจ

อย่างลึกลํ ้าต่อพวกออร์ คจากการต่อสู้เพื่อปกป้องเมืองไลอ้ อนของพวกมัน

"ไม่กี่วนั ก่อนออร์ คเหล่านี ้สามารถสังหารสัตว์อสูรขันที ้ ่สองลงได้ เป็ นหมีปฐพี! วันนี ้ ข้ าจะให้

พวกมันต่อสู้กบั สัตว์อสูรขันที้ ่สองจํานวนสองตัว........ นี่จะต้ องเป็ นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้ นอย่าง
แน่นอน!"
เซียวอวี๋และกรอมเงียบขรึมลงเมื่อพวกออร์ คทังห้้ าได้ เดินมาถึงกลางสนาม พวกมันเคลื่อนอย่าง
ช้ าๆหากแต่มนั่ คงหนักแน่น พวกมันได้ ละทิ ้งความคิดรักตัวกลัวตายและมุ่งเน้ นความสนใจไปที่
เกียรติยศ!

เผ่าพันธุ์ออร์ คนันเป็
้ นนักรบที่ยิ่งใหญ่ที่สดุ ในทวีปแห่งนี ้ พวกมันไม่เคยกระทําเรื่ องเสื่อมเสีย
เกียรติและจะต่อสู้ตราบจนเลือดหยดสุดท้ าย!
-------------------------------------------------

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 89

BANK WUTTHIPHAN·12 ตุลาคม 2017

เสียงเชียร์ ของผู้ชมดังสนัน่ ไปทังไปทั

้ งโคลอสเซี
้ ยม

เหล่าชนชันสู้ งและขุนนางหรื อแม้ กระทัง่ ประชาชนทัว่ ไปนันไม่

้ ได้ ต้องการที่จะหลัง่ เลือดของพวก
เขา หากแต่ชื่นชอบการเห็นผู้อื่นหลัง่ เลือด ความบรรเทิงประเภทนี ้ถูกใช้ ในการปลดปล่อยความ
โกรธแค้ นและความรุนแรง นับตังแต่
้ ยคุ โบราณเป็ นต้ นมา ทุกเชื ้อชาติทกุ เผ่าเผ่าพันธุ์ต่าง
เทิดทูนความแข็งแกร่งและอํานาจ เป็ นความรู้สกึ ที่ทําให้ ผ้ คู นรู้สกึ สมใจผ่านการยืนดูการต่อสู้
ถึงชีวิตอยู่ทางด้ านข้ าง

ผู้ชมต่างโห่ร้องดังกึกก้ องด้ วยความคลุ้มคลัง่ และป่ าเถื่อน

เสียงของผู้บรรยายซึง่ สะท้ อนผ่านโคลอสเซียมด้ วยความช่วยเหลือของเวทมนตร์ มาพร้ อมกับ
เสียงเชียร์ อย่างล้ นหลาม ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงสัตว์อสูรสองตัวคํารามออกมาจากด้ านหลัง
ของประตูที่กําลังเปิ ดออกสองบาน มีแรดที่ตวั ใหญ่โตค่อยๆปรากฏกายออกมาจากประตูบาน
แรก มันราวกับเป็ นรถถังหุ้มเกราะคันหนึง่

ผู้ชมยิ่งโห่ร้องเสียงดังมากยิ่งขึ ้นเมื่อเห็นร่างกายที่ใหญ่โตของมัน เสียงเชียร์ ของพวกเขาราวกับ

พบเจอดาราที่ตนเองชื่นชอบ

พื ้นดินสัน่ สะเทือนตามการก้ าวเท้ าของแรดยักษ์ สายตาของมันกวาดไปทัว่ ก่อนจะจ้ องไปที่พวก

ออร์ คทังห้
้ าที่ยืนอยู่กลางสนาม มันค่อยๆก้ าวตรงไปทีละก้ าว

พวกสัตว์อสูรเหล่านี ้มักจะหยิ่งยโสเว้ นเสียแต่ว่าพวกมันจะพบคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง โดยธรรมชาติ

แล้ วในสายตาของพวกมัน สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอก็เปรี ยบดังกับอาหารทัว่ ไปเท่านัน้

พวกออร์ คยังคงยืนอย่างเรี ยบเฉยโดยปราศจากอาการสัน่ กลัวเมื่อได้ เห็นแรดยักษ์ พวกเขาถูก

ขังไว้ ในสนามต่อสู้แห่งนี ้ ดังนันสิ
้ ่งเดียวที่ทําได้ ก็คือต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ถ้ าต้ องเกิดการต่อสู้ขึ ้น
แล้ ว เช่นนันพวกมั
้ นก็จะไม่มีวนั ถอยหนี
ศักดิ์ศรี และความกล้ าหาญของพวกมันไม่อนุญาติให้ พวกมันทําเช่นนั ้น

แรดยักษ์ ปรากฏกายออกมาแล้ ว หากแต่สตั ว์อสูรตัวที่สองยังคงไม่ได้ เข้ ามา บรรดาผู้ชมต่าง

รู้สกึ แปลกประหลาดใจ แต่เซียวอวี๋นนรู
ั ้ ้ สกึ ตึงเครี ยด เขาได้ ยินเสียงคํารามของสัตว์อสูรสอง
ตัวอย่างชัดเจน ทว่ามันกลับมีเพียงตัวเดียวที่ออกมา มีเพียงคําอธิบายเดียวเท่านัน้ สัตว์อสูรอีก
ตัวนันไม่
้ อาจมองเห็นได้ ด้วยตาเปล่า
เซียวอวี๋หนั ไปหาทิรันด้ า นางมีทกั ษะตาเหยี่ยวซึง่ เป็ นสิ่งที่จะให้ ความกระจ่างเขาได้ นางชี ้ไปยัง
ทิศทางหนึง่ ที่นนั่ มีเงาที่กลมกลืนไปกับสนาม มันดูเหมือนไม่มีอะไรหากแต่เซียวอวี๋ยงั สามารถ
รู้สกึ ได้ ว่ามีสตั ว์ร้ายซุกซ่อนตัวอยู่ มันกําลังเฝ้ารอโอกาศที่จะฝั งเขี ้ยวใส่ศัตรูของมัน

เซียวอวี๋ทราบสถานการณ์ของออร์ คทังห้
้ านันไม่
้ ดีเสียแล้ ว แรดยักษ์ นนเป็
ั ้ นตัวชนที่แข็งแกร่ง
ในขณะที่สตั ว์อสูรอีกตัวสามารถล่องหนได้

ผู้ชมต่างส่งเสียงปลุกกระตุ้นให้ ทงสองฝ่
ั้ ายเข้ าหํ ้าหัน่ กัน

ออร์ คสองตนที่ถือขวานขนาดใหญ่แยกตัวออกไปทัง่ สองฝั่ ง ออร์ คหนึง่ ตนที่ถือค้ อนขนาดใหญ่

ยังคงยืนอยู่กึ่งกลาง เซียวอวี๋พบว่ามันแปลกที่จะให้ ออร์ คตนนันยื ้ นรับมือกับแรดยักษ์ เพราะออร์
คตนนันไม่้ ได้ มีขนาดสูงเท่ากับตัวอื่นๆ ดูเหมือนว่ามันจะมีอาการบาดเจ็บที่ขา ออร์ คตัวที่สงู
ที่สดุ ยืนอยู่ด้านหลังของทังสามอี
้ กที ขณะที่ออร์ คซึง่ ดูตวั เตี ้ยและออร์ คที่ดอู าวุโสกว่าตัวอื่นๆยืน
อยู่ที่ท้ายสุดขณะที่ในมือกุมไว้ ด้วยขวานสันและโล่
้ ใบหนึง่ พวกมันก่อตังรู้ ปขบวนขึ ้น! พวกมัน
เลือกใช้ การก่อรูปขบวนมากกว่าที่จะต่อสู้โดยอาศัยเพียงพละกําลัง ดูเหมือนว่าพวกมันจะได้
เรี ยนรู้อย่างมากหลังผ่านการพ่ายแพ้

แรดยักษ์ ยงั คงก้ าวออกไปข้ างหน้ าทีละก้ าว ในสายตาของมันแล้ ว ออร์ คเหล่านี ้ยังคงไม่อาจ
คุกคามมันได้

ฮ๊ ากกกกกกก~

ออร์ คทังห้
้ าต่างส่งเสียงคํารามออกมา เสียงคํารามของออร์ คทังห้
้ ากระทัง่ ดังกลบเสียงเชียร์ ของ
ผู้ชมหลายร้ อยหลายพันคนลง มีความรู้สกึ เศร้ าหมองและหดหู่แฝงมากับเสียงคําราม หลังจาก
นันออร์
้ คที่ตวั สูงที่สดุ ก็ตะโกนถ้ อยคําในภาษาของออร์ คออกมา ออร์ คอีกสี่ตวั ที่เหลือต่าง
กระชับอาวุธแน่น

มีคนไม่กี่คนที่สามารถเข้ าใจภาษาของออร์ คได้ ในทวีปแห่งนี ้

เซียวอวี๋และกรอมล้ วนเข้ าใจสิ่งที่ออร์ คตนนันกล่

้ าวออกมา

พวกมันตะโกนว่า "องค์เทพทอร์ ล! องค์เทพกรอม! สายเลือดแห่งออร์ คจะสถิตย์อยู่ชวั่ นิรันดร์ !"

ลีอาหันมามองเซียวอวี๋ด้วยความตกใจ เห็นหยดนํ ้าตาไหลผ่านแก้ มของเขา

"ข้ ากําลังเห็นภาพหลอนงันหรื
้ อ? เจ้ าอันธพาลนี่จะแสดงออกเช่นนี ้ได้ อย่างไร?" สีหน้ าของ
เซียวอวี๋ช่างคล้ ายคลึงกับสีหน้ าของเหล่าออร์ คที่อยู่ภายในสนามต่อสู้เหลือเกิน

วินาทีนนั ้ ลีอารู้สกึ ราวกับกําลังนัง่ อยู่ข้างนักรบออร์ คไม่ใช่มนุษย์

ร่างกายของกรอมสัน่ เทิ ้มอยู่ครู่หนึง่ ความมุ่งมัน่ ในแววตาของเขายังแรงกล้ ายิ่งกว่าเซียวอวี๋เสีย

อีก มันไม่มีนํ ้าตาหรื อความโกรธ หากแต่เป็ นความบ้ าคลัง่

แรดยักษ์ ส่งเสียงคํารามออกมาเมื่อเห็นว่าเหยื่อของมันยังคงนิ่งเฉยได้ อยู่ ตามความคิดของมัน

แล้ ว เหยื่อของมันสมควรวิ่งหนีไปด้ วยความหวาดกลัว มันชื่นชอบการล่าสังหารมากกว่าการ
ต่อสู้ซงึ่ หน้ าเช่นนี ้
สิ่งมีชีวิตกลุ่มด้ านหน้ าที่กําลังยืนนิ่งอยู่นี ้ได้ ทําให้ มนั รู้สกึ ไม่สบอารมณ์
สัญชาตญาณของมันบอกว่าเหยื่อกลุ่มนี ้นันจั
้ ดการไม่ง่ายนัก

ฟู่ ~ ฟู่ ~

ไอนํ ้าสีขาวถูกพ่นออกมาทางจมูกขณะที่มนั โถมออกไปด้ านหน้ า

แรดยักษ์ ที่ดใู หญ่โตเทอะทะกลับเคลื่อนที่ได้ อย่างรวดเร็ว สัตว์อสูรในขันที

้ ่สองนันสามารถทลวง
้
ผ่านกําแพงที่หนาครึ่งเมตรได้ หากมันวิ่งเข้ าใส่เต็มกําลัง พวกออร์ คยังคงไม่ได้ เคลื่อนไหวใน
ขณะที่แรดยักษ์ พงุ่ ตรงเข้ ามา

ฮ๊ ากกกกกกก~

ออร์ คตนที่ยืนอยุ่หน้ าสุดคํารามออกมาขณะที่วิ่งเข้ าใส่แรดยักษ์ เมื่อมันเข้ ามาในระยะ 20

เมตร เซียวอวี๋เข้ าใจกลยุทธ์นี ้ทันที ที่ออร์ คซึง่ กะโผลกกะเผลกนันยื
้ นอยู่หน้ าสุดแทนที่จะเป็ น
ออร์ คที่ร่างสูงสุดนันเนื
้ ่องมาจากมันกําลังจะพลีชีพ การโจมตีที่ส่งเข้ าหาร่างของมันจะสร้ าง
โอกาศให้ กบั เหล่าสหายของมัน

ออร์ คตนนันแม้
้ ว่าจะได้ รับบาดเจ็บอยู่ หากแต่ความเร็วของมันก็ยงั ไม่ช้า นอกจากนี ้มันยังกําลัง
จะพลีชีพ วินาทีที่ทงสองฝ่
ั้ ายเข้ าปะทะกันนันดั
้ งสนัน่ ราวกับอุกกาบาตพุง่ ชนใส่กนั เซียวอวี๋ได้
ยินเสียงกระดูกแตกและเลือดเนื ้อที่ถกู ทะลวง ทังออร์
้ คและแรดยักษ์ ต่างพุง่ เข้ าใส่กนั ด้ วย
ความเร็วสูง แรงกระแทกมหาศาลเกิดขึ ้นจากความเร็วของพวกมัน หากแต่นี่ราวกับนกตัวหนึง่ ที่
โผบินเข้ าใส่เครื่ องบินลําใหญ่ ซึง่ หากนกมีความเร็วที่เร็วพอก็อาจจะสร้ างความเสียหายแก่
เครื่ องบินได้ ขณะเดียวกัน ด้ วยความเร็วของแรดยักษ์ แล้ ว ความเสียหายที่มนั สร้ างแก่ออร์ คนัน้
รุนแรงอย่างมาก

ร่างที่กระดูกแตกของออร์ คตนนันลอยข้ ้ ามศีรษะของเหล่าสหายอีกสี่ตนที่เหลือของมัน อย่างไร

ก็ตาม ออร์ คที่เหลืออีกสี่ตวั ไม่ได้ เหลือบแลไป แรดยักษ์ สญ ู เสียสภาวะบุกไป นัน่ ทําให้ ความเร็ว
ของมันตกลงอย่างมาก ยิ่งไปกว่านันมั ้ นยังรู้สกึ วิงเวียนจากการโจมตีพลีชีพของออร์ คตนแรก
มันรู้สกึ มึนงงขณะที่ยงั คงมุ่งหน้ าต่อไป

ในเวลาเดียวกัน ออร์ คสองตนที่ถือขวานก็ขยับตัวส่งขวานเล็งไปยังข้ อต่อของขาด้ านหน้ า

ข้ อต่อของแรดยักษ์ อ่อนยวบลงไปจากแรงกระแทกและทําให้ มนั ไถลไปกับพื ้น ผิวหนังของมัน

นันแข็
้ งอย่างมาก ดังนันจึ ้ งเป็ นเรื่ องยากที่จะผ่าแยกมันออกจากกัน ทว่าข้ อต่อของมันก็ยงั ทําให้
มันเป็ นขยับเคลื่อนไหวไม่ได้ ไปชัว่ คราว ออร์ คที่มีรูปร่างสูงที่สดุ เหวี่ยงขวานของมันเข้ าใส่ส่วน
หัวของแรดยักษ์ ........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 90

BANK WUTTHIPHAN·12 ตุลาคม 2017

เปรี ย้ ง!

มีเสียงดังกังวานออกมาขณะที่ขวานยักษ์ ฟันลงที่ส่วนหัวของแรดยักษ์ แรงกระแทกทําให้ ออร์

คร่างสุงเสถอยออกทังยั
้ งมีเลือดไหลออกมาที่มมุ ปาก มันยกขวานยักษ์ ขึ ้นสูงอีกครัง้ เพื่อเตรี ยม
ลงมือ แรดยักษ์ เป็ นสัตว์อสูรในขันที
้ ่สองซึง่ มีร่างกายแข็งแกร่งแต่ไม่ได้ คงกระพัน ผิวของมัน
หนาหากแต่ก็ยงั ได้ รับบาดเจ็บจากขวานยักษ์ เช่นกัน ออร์ คตนแรกที่พงุ่ ชนทําให้ มนั มึนงงสับสน
มาตอนนี ้อีกฝั่ งยังคงโจมตีใส่มนั ไม่หยุด

ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็ นไปอย่างราบรื่ นในขณะที่ออร์ คร่างสูงกวัดแกว่งขวานฟาดฟั นใส่แรด

ยักษ์ ไม่ได้ หยุดหย่อน

ทว่าสัตว์อสูรที่อยู่ายในสนามนันไม่
้ ได้ มีเพียงหนึง่ หากแต่เป็ นสอง ออร์ คทังสามต่
้ างกําลังรุม
โจมตีใส่แรดยักษ์ ในขณะที่มีสิ่งมีชีวิตหนึง่ อ้ าปากของมันพุง่ ตรงไปยังออร์ คที่อยู่ด้านหลังสุด

ดูเหมือนว่ามันรอโอกาศนี ้มาเนิ่นนานแล้ ว ออร์ คตนนันไม่

้ ได้ หนั กลับมาแต่ยกโล๋ในมือขึ ้นกําบัง
แต่ในเมื่อเป็ นการโจมตีจากสัตว์อสูรในขันที้ ่สองแล้ ว แน่นอนว่ามันย่อมไม่อาจรับมือโดยง่าย
กรงเล็บที่คมกริบทะลวงผ่านโล่ไม้ เป็ นชิ ้นๆ ในขณะที่กรงเล็บอีกข้ างของมันฝากรอยแผลไว้ บน
แขนของออร์ คอาวุโส

ผู้ชมต่างส่งเสียงเชียร์ ออกมาดังสนัน่ หวัน่ ไหว ร่างของสัตว์อสูรถูกเผยออกมาหลังจากที่มนั

โจมตี มันคือเสือดําเงา

แม้ ว่าจะมีรอยข่วนอยุ่ที่ท่อนแขน หากแต่แววตาของออร์ คตนนันยั ้ งคงแน่วแน่ เขายกขวานสัน้

ในมือขึ ้นก่อนจะเหวี่ยงไปทางเสือดําเงา เป็ นเรื่ องยากที่ออร์ คจะตามความเร็วของมันได้ ทนั
กรอมอาจสามารถสังหารอสูรตัวนี ้ได้ อย่างง่ายดาย แต่นนั่ ย่อมไม่ใช่กบั เหล่าออร์ คสามัญทัว่ ไป
ยิ่งไปกว่านัน้ ออร์ คตนนันยั
้ งเป็ นเพียงออร์ คแก่ตวั หนึง่

หงับ~
เสือดําเงากัดเข้ าที่แขนของออร์ ค ออร์ คตนนันคํ
้ ารามออกมาขณะเหวี่ยงขวานอีกครา ผิวหนัง
ของเสือดําเงาย่อมไม่หนาเหมือนแรดยักษ์ แต่มนั ก็ยงั ไม่บางจนพอจะตัดผ่านได้ ด้วยขวานสัน้
การโจมตีจากออร์ คไม่ได้ ก่อให้ เกิดความเสียหายกับเสือดําเงามากนัก

มันเพียงถูกบีบบังคับให้ ถอยออกไปพร้ อมกับแขนที่คาบอยู่ในปาก

แววตาของออร์ คนันยั ้ งแน่วนิ่งแม้ ว่ามันจะสูญเสียแขนไปข้ างหนึง่ ก็ตาม มันใช้ แขนข้ างที่เหลือ

ซึง่ กําขวานเอาไว้ เหวี่ยงเข้ าใส่เสือดําเงา

เห็นได้ ชดั ว่าจุดประสงค์ของมันไม่ได้ อยู่ที่การสังหารเสือดําเงา อันที่จริงแล้ วมันเป็ นไปไม่ได้ เลย

ที่ออร์ คตนนี ้จะสามารถสังหารเสือดําเงาได้ โดยลําพัง เป้าหมายของมันคือการใช้ ชีวิตของ
ตนเองถ่วงเวลาให้ สหายออร์ คตนอื่นๆได้ มีเวลาจัดการกับแรดยักษ์ !

พวกมันทราบถึงการคงอยู่ของเสือดําเงามาตังแต่
้ แรก ออร์ คตนนี ้จึงรัง้ อยู่ทางด้ านหลังเพื่อ
ดึงดูดความสนใจของเสือดําเงาในขณะที่คนอื่นๆจะจัดการกับแรดยักษ์

คมขวานของออร์ คทังสามตนต่
้ างกระหนํ่าฟาดฟั นไปยังร่างของแรดยักษ์ พวกมันไม่มอบโอกาศ
ที่จะตอบโต้ แก่แรดยักษ์ และสะกดมันลงอย่างสมบูรณ์ พวกมันมองเห็นการต่อสู้ของสหายและ
เสือดําเงาแต่พวกมันก็ไม่ได้ หยิบยื่นความช่วยเหลือเข้ าไป พวกมันจะต้ องสังหารแรดยักษ์ ลงให้
ได้ ก่อน ถัดจากนันจึ
้ งจะเป็ นเสือดําเงา
แรดยักษ์ นนเป็
ั ้ นสัตว์อสูรที่ผิวแข็งแกร่ง หากแต่เมื่อเผชิญการโจมตีอย่างต่อเนื่อง บาดแผลก็เริ่ม
ครอบคลุมไปทัว่ ทังร่้ างของมัน

ในเวลาเดียวกัน เสือดําเงาก็ฉีกร่างออร์ คแก่ออกเป็ นชิ ้นๆ มันไม่ได้ หยุดยังกั

้ ดกินชิ ้นเนื ้อ หากแต่
พุง่ ตรงเข้ าใส่ออร์ คที่หลงเหลืออีกสามตน ความเร็วของมันน่ากลัวเป็ นอย่างมาก

ออร์ คตนที่ตกเป็ นเป้าของเสือดําเงาไม่ได้ ถอยหนี แต่กลับเหวี่ยงเข้ าโดยเล็งไปที่ปากของเสือดํา

เงา เสือดําเงาเอนหัวหลบก่อนงับเข้ าที่แขนของออร์ คตนนัน้ ออร์ คตนนันฉกฉวยโอกาศนี
้ ้ใช้ แขน
ที่เหลืออีกข้ างคว้ าเข้ าที่ลําคอของเสือดําเงา เขากําเอาไว้ แน่น ออร์ คอีกสองตนที่เหลือทิ ้งแรด
ยักษ์ ที่ใกล้ ตายเอาไว้ แล้ วเข้ ามาช่วยเหลือทางด้ านนี ้

เสือดําเงาพยายามดิ ้นรนจะหลบหนี แต่ฝ่ามือกําลําคอของมันเอาไว้ นนราวกั

ั้ บคีมคีบเหล็กอัน
แข็งแกร่ง

พวกออร์ คได้ อาศัยอยู่ในภูเขามาช้ านานและเคยได้ รับมือกับสัตว์อสูรชนิดนี ้มามาก พวกมันรู้ว่า

จะไม่มีวนั ชนะหากปล่อยให้ เสือดําหลบหนีไปได้ ดังนันหนทางที
้ ่จะฆ่ามันก็คือใช้ แขนเข้ าล่อ
และใช้ แขนอีกข้ างคว้ ากุมลําคอของมันเอาไว้ ออร์ คตนอื่นๆจะสามารถสับสังหารมันได้

เสือดําเงาทราบแล้ วว่ามันกําลังอยู่ในห้ วงของความเป็ นตาย มันพยายามที่จะสังหารออร์ คตนนี ้

ลงแต่ก็ยงั ไม่สามารถกระทําได้ ออร์ คตนนี ้ได้ ใช้ เรี่ ยวแรงทังหมดของมั
้ นไปที่ฝ่ามือ

เสือดําเงาเห็นว่าไม่อาจสังหารออร์ คตนนี ้ได้ แล้ ว ดังนันมั

้ นจึงเริ่มบิดม้ วนตัวและทําให้ ฝ่ามือของ
ออร์ คคลายออกในเวลาเดียวกัน
มันพลิกตัวเพื่อที่จะหลบหนี แต่ในขณะนันเองมั
้ นก็ร้ ูสกึ ว่าอุ้งเท้ าของมันถูกออร์ คคว้ าเอาไว้ และ
ดึงกลับไป

เสือดําเงากลายเป็ นโกรธแค้ นและหันลําตัวไปงับศีรษะของออร์ ค เนื่องจากวิ่งได้ ช้า ออร์ คตนห

นึง่ จึงขว้ างขวานออกและวิ่งไปคว้ าหัวของเสือดําเงาเอาไว้

เสือดําเงายิ่งกลายเป็ นดุร้ายมากยิ่งขึ ้น ในเวลาเดียวกันออร์ คร่างสูงก็วิ่งมาถึงและใช้ ขวานใน

มือเหวี่ยงใส่ส่วนหัวของเสือดําเงา

เสือดําเงาพยายามดิ ้นรนเพื่อที่จะหบหนี แต่ส่วนหัวของมันยังคงอยุ่ภายใต้ การคว้ าจับของ

ออร์ ค

ออร์ คร่างสูงยังคงกระหนํ่าสับลงไปยังหัวของเสือดําเงาอย่างต่อเนื่อง ผิวหนังของสัตว์อสูรตัวนี ้

ไม่ได้ หนาดังเช่นกับหนังของแรดยักษ์ ดงั นันส่
้ วนหัวของมันจึงถูกฟั นลงมาในเวลาไม่นาน

เสือดําเงาใช้ แรงเฮือกสุดท้ ายกัดเข้ าที่แขนของออร์ ค แต่สดุ ท้ ายแล้ วมันก็ยงั คงถูกสังหารโดย

ออร์ คร่างสูง

การต่อสู้จบลงแล้ ว

ออร์ คร่างสูงพยุงออร์ คที่ถกู เสือดําเงากัดที่แขนขึ ้นมาและกลับตรงกลับไปยังร่างของแรดยักษ์

เขาใช้ ขวานสับลงไปอีกสองสามครัง้
การต่อสู้ได้ สิ ้นสุดลงแล้ วและพวกออร์ คเป็ นฝ่ ายที่ได้ รับชัยชนะ ออร์ คห้ าตนสามารถสังหารสัตว์
อสูรขันที
้ ่สองถึงสองตัวลงได้ อย่างไรก็ตาม ออร์ คสามตนถูกสังหารในขณะที่อีกหนึง่ บาดเจ็บ
สาหัส มีเพียงออร์ คร่างสูงเท่านันที
้ ่ยงั คงอยู่ดี

ผู้ชมต่างเงียบเสียงลงเมื่อการต่อสู้ร้ ูผลแล้ ว ไม่มีผ้ ูใดส่งเสียงโห่ร้องหรื อตะโกนออกมา

ผลที่ออกมานันน่
้ าประหลาดใจอย่างมาก มีบางคนที่คาดว่าออร์ คจะเป็ นฝ่ ายชนะ แต่ก็ไม่ได้
คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ ้นเช่นนี ้

ออร์ คร่างสูงแบกร่างของสหายขึ ้นและค่อยๆก้ าวตรงไปยังประตูเหล็ก มันหันกลับมาและกวาด

สายตาไปยังสนามต่อสู้อีกครัง้ ก่อนที่จะผ่านประตูเข้ าไป ไม่มีความโกรธหรื อความกลัวปรากฏ
อยู่ในแววตาของมัน มีเพียงแววตาที่ม่งุ มัน่ ......

เลือดของออร์ คหลัง่ ชโลมอยู่บนพื ้นสนาม..........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 91

BANK WUTTHIPHAN·13 ตุลาคม 2017

เซียวอวี๋สงบใจลงหลังจากออร์ คร่างสูงหายไปที่ด้านหลังประตู
กรอมที่ยืนอยู่ข้างเซียวอวี๋มีสีหน้ าที่ดจู ริงจัง ไม่จําเป็ นต้ องมีคํากล่าวใดๆเพื่อบรรยายความรู้สกึ
ของเขา

โคลอสเซียมเปลี่ยนเป็ นเงียบสงัดหลังจากที่ออร์ คทังสองจากไป

้ ไม่ช้าทัว่ ทังโคลอสเซี
้ ยมก็
กระหึม่ ไปด้ วยเสียงเฮ ผู้คนต่างหันไปพูดคุยอย่างออกรสถึงการต่อสู้เมื่อครู่

เออร์ วินแค่นเสียงขณะที่กล่าวออกมาด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชา "พวกออร์ คที่น่าชัง เป็ นเพียงแค่ทาส

แต่กลับกล้ าที่จะไม่เชื่อฟั ง! หลังจากกลับไปคงต้ องมอบบทเรี ยนให้ กบั พวกมันเสียแล้ ว"

"ในสายตาของเจ้ าแล้ วพวกมันอาจจะเป็ นเพียงแค่ทาส แต่พวกมันไม่เคยคิดว่าตนเองเป็ นทาส

เลย พวกมันยึดมัน่ ในความเป็ นนักรบของตน......" ลีอาพึมพําออกมา

นางได้ รับความประทับใจอันลึกลํ ้าหลังได้ ชมการต่อสู้ นางเชื่อว่าพวกมันต่างเป็ นนักรบที่น่ายก

ย่อง หากแต่เพียงอยู่ผิดที่ผิดทางก็เท่านัน้

แล้ วทางฝั่ งมนุษย์เล่า? ในอดีตยังมีเหล่าอัศวินอันทรงเกียรติอยู่ หากแต่จิตวิญญาณแห่งอัศวิน

ก็ถกู ค่อยๆถูกกัดกินไปตามกาลเวลา

"เซอร์ เออร์ วิน นี่ช่างเป็ นการต่อสู้ที่ตื่นเต้ นอย่างมาก ขอบคุณที่ให้ พวกเราได้ รับชมการต่อสู้ที่

ยอดเยี่ยมเช่นนี ้ ซีเหวินรู้สึกเหนื่อยล้ าแล้ ว ดังนันพวกเราคงต้
้ องขอตัว พวกเราจะพักอยู่ที่
เมืองเบงกอลอีกระยะหนึ่ง ดังนันจึ ้ งยังมีโอกาศพบปะกันอีกมาก" เซียวอวี๋กล่าวออกมาด้ วย
รอยยิ ้ม
เออร์ วินยิ ้มรับ "ตกลง เช่นนันขอเชิ
้ ญคุณหนูซีเหวินมาร่วมรับประทานอาหารคํ่าร่วมกันเป็ น
อย่างไร ข้ าอยากทราบว่าคุณหนูจะช่วยตอบรับได้ หรื อไม่?"

เซียวอวี๋ผงกศีรษะขณะที่หรี่ ตาลง "วันนี ้เซออร์ วินได้ มอบการต่อสู้อนั ยอดเยี่ยมให้ กบั พวกเรา

ดังนันพวกเราย่
้ อมต้ องตอบแทน ข้ า ซีเหวิน ลีอาและทิรันด้ าจะเข้ าร่วม"

เออร์ วินกลายเป้ประหลาดใจขณะที่ยิ ้มออกมา "ขอบคุณดยุคอวี๋"

เออร์ วินกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลในเมืองอย่างรวดเร็วเมื่อเซียวอวี๋และคนอื่นๆจากไป

เขาตรงเข้ าไปยังห้ องทํางานของบิดาทันที กยุคซิมกําลังนัง่ อยู่ข้างโต๊ ะขณะที่ใช้ นิ ้วมือเคาะเป็ น

เป็ นจังหวะ ดวงตาของเขาจดจ่ออยู่กบั รูปภาพตรงหน้ าขณะที่กําลังครุ่นคิดถึงบางสิ่ง

บนภาพนันเป็
้ นภาพการต่อสู้อนั น่าเศร้ าสลด นักรบสวมเกราะที่กมุ ด้ ามดาบเอาไว้ มันไม่อาจ
มองเห็นใบหน้ าของเขาได้ ขณะภาพใบนี ้ถูกวาดจากทางด้ านหลังของเขา มีออร์ ค เอลฟ์ คน
แคระและเผ่าพันธุ์อื่นๆอีกมากมายต่างรายล้ อมเขาด้ วยความภักดี แม้ ว่าจะมีทหารล้ มตาย
มากมาย หากแต่พวกเขาก็พร้ อมจะติดตามชายผู้นนเข้ั ้ าสู่สนามรบ

"ท่านพ่อ" เออร์ โค้ งตัวลงด้ วยความเคารพ

ดยุคซิมดูภายนอกแล้ วเขาเป็ นเพียงชายวัยกลางคนที่อายุเพิง่ ล่วงเลยเข้ าสู่วยั สี่สิบเท่านัน้

หากแต่ในความจริงเขาจะมีอายุหกสิบในปี นี ้แล้ ว ไม่มีร่องรอยของความแก่ชายปรากฏอยู่บน
ใบหน้ าของเขา เขามีจมูกที่งองุ้มและดวงตาที่แหลมคม
"เป็ นอย่างไร?" ดยุคซิมเอ่ยปากขึ ้น

เออร์ วินกล่าวออกมาด้ วยความเคารพ "ข้ าใช้ โอกาศนี ้พาพวกมันไปชมการต่อสู้ที่โคลอสเซียม

ข้ าเชื่อว่าเหล่าองค์รักษ์ ออร์ คและเอลฟ์ของมันจะต้ องแข็งแกร่งยิ่งกว่าออร์ คและเอลฟ์สามัญ
เป็ นไปได้ ว่าพวกมันอาจจะเป็ นออร์ คตามคําลํ่าลือในตํานานและอาจจะเป็ นผู้นําของเผ่าพันธุ์
เอลฟ์........

ข้ าพบเห็นลูกมังกรด้ วยเช่นกัน แม้ ว่ามันจะไม่ได้ เป็ นเชื ้อสายบริสทุ ธิ์หากแต่ก็ยงั ดีกว่ายาลองที่

ข้ าเคยพบเห็นอยู่มากมายนัก หากว่าพวกเราสามารถนําลูกมังกรตัวนี ้ไปอาบเลือดมังกรชันสู ้ ง
ได้ เช่นนันพวกเราก็
้ จะสามารถทําให้ มนั กลายเป็ นมังกรที่แท้ จริง........"

"นัน่ ยังไม่ใช่เป้าหมายของเราในตอนนี ้ ข้ าต้ องการรู้วิธีที่ทําให้ เขาได้ รับความภักดีจากพวก

ออร์ คและเอลฟ์! พวกเราสามารถจับพวกออร์ คมาได้ จํานวนมาก ข้ าได้ ลองทุกหนทางแล้ ว
หากแต่ก็ยงั ไม่เกิดผลลัพธ์ใดๆ........"

เขากล่าวต่อ "ข้ าต้ องการพวกมันมาเป็ นองค์รักษ์ ของข้ า........องค์รักษ์ ที่ซื่อสัตย์........เซียวอวี๋สามารถ

ทําให้ พวกมันเป็ นองค์รักษ์ ได้ ข้ าแน่ใจอย่างมากว่าจะต้ องมีออร์ คอยู่ที่เมืองไลอ้ อนอีก ข้ าได้ ส่ง
คนไปสืบเสาะข่าวสารที่นนั่ แล้ ว อีกไม่นานคงกลับมา

ในช่วงเวลาอันโกลาหลนี ้ ผู้ที่ได้ รับความจงรักภักดีจากออร์ คและเอลฟ์จะได้ รับแรงหนุนจาก

มวลชน ไม่ต้องสนใจเรื่ องอื่นอีก จงมุ่งเน้ นไปที่เรื่ องของเซียวอวี๋ สืบหาความลับที่เซียวอวี๋
สามารถได้ รับความภักดีจากเผ่าต่างๆมาให้ ได้ ......ฮึ่ม! ผู้ใดควบคุมออร์ คและเอลฟ์ได้ ผู้นนจะขึ
ั้ ้น
เป็ นราชันย์แห่งยุค! ช่างเพ้ อฝั น! ตระกูลเซียวกําลังตกตํ่าลงงันหรื
้ อ........มีเพียงตระกูลเดียวที่
สามารถปกครองยุคนี ้ได้ ก็คือตระกูลราฮีมของเราเท่านัน!" ้

"ถูกแล้ วท่านพ่อ ข้ าจะเอาชนะเซียวอวี๋และนําองค์รักษ์ ของมันมาเป็ นของท่าน........พวกเราจะ

ปกครองโลกใบนี ้!"

เออร์ วินกล่าวออกมาอย่างมุ่งมัน่ เขาเชื่อว่าในอนาคตทวีปแห่งนี ้จะต้ องตกเป็ นของตระกูลราฮีม

และเขาก็มีแนวโน้ มสูงที่จะสืบทอดตําแหน่งต่อจากบิดาของเขา หากว่าพี่ชายอีกสองคนที่เหลือ
กล้ าจะมาแย่งชิงเก้ าอี ้นี ้ เช่นนันพวกมั
้ นจะต้ องพบกับความตาย!

ดยุคซิมผงกศีรษะและโบกมือให้ เออร์ วินจากไป

..............................

..............................

เซียวอวี๋ตรงกลับไปที่ห้องของเขาทันทีที่มาถึงโรงแรม เขาริ นไวน์จนเต็มแก้ วแต่ไม่ได้ ยกมันขึ ้น

ดื่ม เขาเดินวนเวียนไปรอบห้ อง

ลีอา ทิรันด้ า ซีเหวินและแอนโทนีดาสต่างจ้ องมองเซียวอวี๋ที่เดินกลับไปกลับมา พวกเขาไม่ร้ ูว่า

เซียวอวี๋กําลังครุ่นคิดถึงเรื่ องใด

ไม่นานกรอมก็เข้ ามาหากแต่ไม่ได้ มาเพียงลําพัง เขาได้ นําเหล่าออร์ คติดตามมาด้ วย

เซียวอวี๋จ้องมองไปยังพวกมันอยู่ครู่หนึง่

"พวกมันต่างเป็ นนักรบที่แท้ จริง แม้ ว่าจะไม่ได้ คาหวังให้ พวกมันต่อสู้เพื่อข้ า แต่ข้าจะต้ องช่วย

พวกมันออกมา" เซียวอวี๋คิดขึ ้นในใจ "จะกล้ าสู้หน้ าทอร์ ลและกรอมได้ อย่างไรหากปล่อยให้ คน
ของข้ าถูกข่มเหง?"

เซียวอวี๋ไม่เคยเห็นกรอมและเหล่าออร์ คมีสีหน้ าเช่นนี ้มาก่อน พวกมันส่วนใหญ่มกั หัวเราะและ

สนุกสนาน ทําตัวราวกับแก๊ งค์อนั ธพาลตามท้ องถนน

"นายท่าน" กรอมกล่าวออกมาด้ วยความหนักแน่น

"หืม?" เซียวอวี๋ขมวดคิ ้ว

กรอมจ้ องมองเซียวอวี๋ "นายท่าน พวกเราไม่ต้องการฝ่ าฝื นคําสัง่ ของนายท่าน ดังนันพวกเราจึ

้ ง
มีเรื่ องร้ องขอประการหนึง่ "

เซียวอวี๋เดาได้ ว่ากรอมต้ องการกล่าสิ่งใด แต่เขาก็ยงั คงถามออกไป "สิ่งที่พวกเจ้ าต้ องการคือ?"

ร่างของกรอมสัน่ สะท้ านอยู่ครู่หนึง่ "กรอมได้ ติดตามรับใช้ นายท่านมาพักหนึ่งแล้ ว พวกเรา

เปรี ยบดัง่ เป็ นครอบครัว กรอมจะภักดีต่อนายท่านจวบจนลมหายใจสุดท้ าย ทว่าวันนี ้ข้ าได้ เห็น
สมาชิกเผ่าตะโกนเรี ยกนามของข้ าและทอร์ ล ข้ าจะต้ องไปช่วยพวกเขา พวกเราไม่อาจทําให้
นายท่านต้ องสุ่มเสี่ยงได้ ดังนันข้
้ าจึงต้ องการพาพี่น้องของข้ าไป พวกเราต้ องการช่วยพวกเขา
ออกมาแม้ ว่าจะต้ องตายก็ตาม ข้ าหวังว่านายท่านจะอภัยให้ กบั พวกเรา"

เซียวอวี๋มองดูกรอมและเหล่าออร์ คที่ยืนอยู่เบื ้องหลัง พวกมันต่างเป็ นสมุนกลุ่มแรกที่ติดตาม

เขาตังแต่
้ กวาดล้ างค่ายโจรแห่งแรก

เซียวอวี๋นิ่งเงียบไปชัว่ ขณะหนึง่

หลังจากผ่านไปพักหนึง่ เซียวอวี๋ก็สดู หายใจเข้ าและเริ่มต้ นกล่าวออกมา "เจ้ าพวกโง่! พวกเจ้ า

กําลังใฝ่ หาความตายโดยไม่สนว่านายท่านผู้นี ้เห็นด้ วยหรื อไม่งนหรื
ั ้ อ? ข้ ายังต้ องการช่วยเหลือ
พวกมันมากกว่าพวกเจ้ าเสียอีก!

หากต้ องการจะช่วยเหลือพวกมันแล้ วเจ้ าจะต้ องใช้ สมองให้ มาก! แต่สิ่งที่เจ้ ากําลังทําอยู่คือการ

ตายอย่างโง่งม มีประโน์หรื อไม่? สิ่งใดที่จะมีประโยชน์? ข้ าได้ สงั่ สอนพวกเจ้ าอยู่หลายครัง้ ว่า
จงอย่าได้ กระทําอย่างวู่วาม แต่จงคิดให้ รอบคอบ ทอร์ ลนันทํ ้ าได้ ดีกว่าเจ้ าในเรื่ องนี ้............มองดู
ตัวเจ้ าสิ! ทังหมดที
้ ่เจ้ ารู้ก็คือกวัดแกว่งดาบและสังหาร! นี่หรื อคือผู้นํา?"

เซียวอวี๋กล่าวตําหนิขณะมองหน้ ากรอม กรอมไม่ได้ ไหวติงขณะรับฟั งถ้ อยคําของเซียวอวี๋

หลังจากพูดอยู่หลายคําเขาก็ร้ ูสกึ คอแห้ ง เขายกแก้ วไวน์ขึ ้นจิบและกล่าวอย่างแผ่วเบา "ข้ าให้

สัญญากับเจ้ า ข้ าจะช่วยเหลือพวกมันทังหมดออกมา!
้ ไม่เช่นนันข้
้ าจะไม่ขอออกจากเมืองแห่ง
นี ้ทังมี
้ ชีวิต!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 92

 BANK WUTTHIPHAN·14 ตุลาคม 2017

เออร์ วินมาถึงโรงแรมในตอนคํ่า
เซียวอวี๋ กรอมและสาวงามทังสามได้
้ เข้ าร่วมมื ้อคํ่านี ้
"ดยุคอวี๋ นี่เป็ นของขวัญเล็กๆน้ อยๆที่ข้านํามามอบต่อสาวงามทังสาม"
้ เออร์ วินของขวัญของ
เขาออกมา
เซียวอวี๋แสดงความเป็ นสุภาพบุรุษออกไป "เซอร์ เออร์ วินช่างสุภาพยิ่ง ท่านได้ ต้อนรับดูแลพวก
เราเป็ นอย่างดี หวังคืนนี ้จะเป็ นคืนที่สนุก"
"ข้ าแน่นอนว่าจะต้ องมีความสุขที่ได้ บตุ รชายของท่านจอมทัพเซียวซานเทียนและสาวงามทัง้
สามมาร่วมรับประทานอาหารคํ่าร่วมกัน" เออร์ วินยังคงกล่าวออกมาอย่างไหลลื่น
เออร์ วินได้ เหมาห้ องอาหารของโรงแรมเอาไว้ ทังห้
้ องต่างเต็มไปด้ วยเทียนไข ก่อเกิดเป็ น
บรรยากาศอันโรแมนติคและลึกลับขึ ้นมา
เซียวอวี๋และเออร์ วินยังคงพูดคุยกันขณะที่ลีอากําลังรอคอยให้ เวลามาถึง
ลีอาไม่ได้ เข้ าร่วมวงสนทนานี ้ เซียวยกผ้ าขึ ้นเช็ดปากหลังรับประทานอาหาร "เซอร์ เออร์ วิน มีสิ่ง
หนึง่ ที่ข้าต้ องการจะพูดคุยกับท่าน"
เออร์ วินหรี่ ตาลง "ดยุคอวี๋สภุ าพไปแล้ ว พวกเราล้ วนเป็ นมิตรสหาย ใช่หรื อไม่? โปรดกล่าว
ออกมาเถิด"
เซียวอวี๋เหลือบมองกรอม "ท่านก็ทราบว่าข้ ามีองค์รักษ์ ออร์ คอยู่ พวกมันต่างกล้ าหาญ วันนี ้ข้ า
ได้ เห็นออร์ คพวกนันเอาชนะสั
้ ตว์อสูรในขันที
้ ่สองถึงสองตัวลงได้ โลหิตภายในกายของออร์ คข้ า
จึงรู้สกึ เดือดระอุขึ ้นมาเช่นกัน พวกมันต้ องการจะแสดงศักยภาพภายในโคลอสเซียมแห่งนัน้ นี่
คงต้ องรบกวนท่านแล้ ว"
เออร์ วินหัวเราะออกมา "นี่ไม่เป็ นปั ญหาแต่อย่างใด แน่นอนว่าข้ าสามารถจัดการให้ ได้ หากพวก
ออร์ คของท่านดยุคต้ องการจะแสดงทักษะ คู่ต่อสู้ประเภทใดกันที่ออร์ คของท่านต้ องการจะต่อสู้
ด้ วย? เป็ นพวกออร์ คที่ได้ ต่อสู้ในวันนี ้งันหรื
้ อ?"
เซียวอวี๋ส่ายศีรษะ "พวกมันต่างเป็ นออร์ คเฉกเช่นเดียวกันย่อมไม่สมควรหํ ้าหัน่ กันเอง ข้ า
ต้ องการจะให้ พวกมันต่อสู้กบั สัตว์อสูรที่ทรงพลังหรื อผู้ฝึกยุทธ์ที่แข็งแกร่ง"
เออร์ วินผงกศีรษะ "ถูกแล้ ว ออร์ คย่อมต้ องรวมกัน ออร์ คที่ถกู พวกเราจับเอาไว้ นนย่ ั ้ อมยินดีถกู
ลงโทษหรื อตายดีกว่าจะต่อสู้กบั เผ่าพันธุ์เดียวกัน..........มองดูเผ่าพันธุ์มนุษย์แล้ ว..........พวกเราต่าง
ต่อสู้กบั อีกฝ่ ายเพียงเพราะต้ องการแย่งชิง........ช่างเป็ นเรื่ องที่น่าเศร้ า........ข้าจะจัดการต่อสู้ขึ ้นและ
ให้ ผ้ คู นได้ มีโอกาศชมการต่อสู้ของเหล่าออร์ คของท่านดยุคอวี๋ พวกมันจะแสดงให้ เห็นถึง
เกียรติยศของท่านดยุค"
เซียวอวี๋ยิ ้ม "ข้ าขอทราบได้ หรื อไม่ว่าท่านจับตัวพวกออร์ คได้ ที่ใด?"
เออร์ วินตอบกลับ "พวกมันถูกจับได้ ในแดนใต้ ที่ภเู ขาโอลีฟ ปี นี ้สภาพอากาศช่างเลวร้ ายยิ่ง
ดังนันพวกออร์
้ คและเอลฟ์จึงอพยพออกมาจากภูเขา และด้ วยเหตุนนพวกเราจึ ั้ งสามารถจับกุม
ตัวได้ โดยง่าย"
"อ้ อ เป็ นเช่นนันเอง..
้ ......" เซียวอวี๋ผงกศีรษะขณะที่จดจําเอาไว้ "ข้ าอยากจะมีส่วนร่วมในครัง้
ต่อไปที่ท่านเดินทางไปยังภูเขาโอลีฟเพื่อจับออร์ คและเอลฟ์........ข้าได้ รับออร์ คและเอลฟ์ทังหมดที
้ ่
อยู่ในภูเขาอัลคาเกนมาเข้ าร่วม........
ข้ าเชื่อว่าขุนนางโบราณนันถู ้ กต้ องแล้ ว ขุนนางที่แท้ จริงจะต้ องมีออร์ คและเอลฟ์เป็ นองค์รักษ์
นัน่ เป็ นเหตุผลที่ข้าได้ เข้ าไปในภูเขาอัลคาเกนอยู่หลายปี เพื่อค้ นหาออร์ ค เอลฟ์ คนแคระและ
เผ่าพันธุ์อื่นๆ ข้ ามีความฝั นหนึง่ ข้ าต้ องการจะสร้ างกองทัพที่มีเหล่าออร์ ค เอลฟ์และคนแคระ
ขึ ้นมา"
ดวงตาของเออร์ วินเบิกตาขึ ้น "ความฝั นของดยุคอวี๋ช่างยิ่งใหญ่นกั ผู้ใดจะไม่ต้องการกองทัพ
เช่นนันบ้
้ าง? กระทัง่ จักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สดุ ในอดีตก็ยงั ไม่สามารถกระทําได้ อย่างดีที่สดุ ก็มี
เพียงกองทัพทหารต่างแดน"
"ข้ าทราบว่ามันยากที่จะกระทําได้ สําเร็จ แต่ข้าก็ยงั จะไล่ตามความฝั นของข้ าต่อไป"
เออร์ วินยิ ้ม "ข้ าเองก็ยินดีให้ ความร่วมมือดยุคอวี๋ ในอนาคตพวกเราจะไปที่ภเู ขาโอลีฟด้ วยกัน"
เซียวอวี๋พงึ พอใจ "ตอนนี ้มีออร์ คเท่าใดกันที่ท่านจับไว้ ได้ ? มีเอลฟ์บ้ างหรื อไม่?"
เออร์ วินกล่าวด้ วยความภูมิใจ "พวกเราจับออร์ คได้ ราว 500 ตน มีออร์ คเพศเมียอยู่มากมาย
อย่างไรก็ตาม มีเพียง 200 ตนเท่านันที้ ่เป็ นของข้ า และสําหรับเอลฟ์นันพวกเราไม่
้ ได้ พบเห็น
พวกมันเลย"
เซียวอวี๋ร้ ูสกึ ประหลาดใจเล็กน้ อยเพราะไม่คาดว่าพวกเขาจะจับออร์ คมาได้ มากมายเช่นนัน้ เขา
ยกแก้ วไวน์ขึ ้นจิบ "ช่างน่าอิจฉาดยุคซิมจริงๆที่มีออร์ คมากมายนัก ท่านจะบอกราคาของพวก
มันได้ หรื อไม่หากข้ าต้ องการซื ้อทาสออร์ คทังหมด?"
้
เออร์ วินยิ ้ม "ดยุคอวี๋ล้อข้ าเล่นแล้ ว พวกเราจะสามารถขายพวกมันได้ อย่างไร? ท่านพ่อของข้ า
ต้ องการจะฝึ กพวกมันให้ กลายเป็ นองค์รักษ์ ดังเช่นที่ดยุคอวี๋กล่าวว่าขุนนางที่แท้ สมควรมีออร์ ค
เป็ นองค์รักษ์ ท่านมีเคล็ดลับที่สามารถทําให้ พวกมันเชื่องเชื่อหรื อไม่? พวกเรายินดีให้ ราคาที่สงู
สําหรับเคล็ดลับเหล่านัน"้
เซียวอวี๋คิดขึ ้นในใจ "ฝั นไปเถอะ!"
เซียวอวี๋หรี่ ตาลง "ความลับนี ้เป็ นบิดาส่งต่อให้ กบั ข้ า เขาได้ ออกค้ นหาพวกออร์ คอยู่นานหลายปี
ทว่ากลับด่วนจากไปเสียก่อน โชคดีที่ข้าสามารถค้ นพบพวกออร์ คและเอลฟ์ที่สามารถฝึ กปรื อ
จนกลายเป็ นองค์รักษ์ ได้ หวังว่าเซอร์ เออร์ วินจะให้ อภัยที่ข้าไม่สามารถบ่งบอกความลับนี ้ได้ "
มีร่องรอยของความผิดหวังปรากฏอยู่บนใบหน้ าของเออร์ วิน "อา ทุกคนย่อมต้ องมีความลับเป็ น
ธรรมดา"
ทว่าเออร์ วินกลับคิดขึ ้นในใจ "มันมีเคล็บลับอยู่จริงๆ! ไม่เช่นนันคงไม่
้ อาจทําให้ พวกออร์ คและ
เอลฟ์ที่เกลียดชังมนุษย์กลายมาเป็ นองค์รักษ์ ได้ นี่ไม่อาจปล่อยให้ เซียวอวี๋ออกจากเมืองเบ
งกอลได้ โดยเด็ดขาด! เขาจะต้ องคายเคล็ดลับออกมา จากนันท่ ้ านพ่อจะได้ ปกครองโลกใบนี ้!"
เซียวอวี๋มองดูเออร์ วินที่กําลังตกอยู่ในภวังค์ "ชายผู้นี ้ไม่ใช่ศตั รูที่สามารถจัดการได้ ง่ายเสียแล้ ว
หวังเทียนหู่นนยั
ั ้ งไว้ หน้ าเซียวซานเทียนและเกรงกลัวธีโอดอร์ ทว่าตระกูลราฮีมนันทรงอํ ้ านาจ
มากกว่าตระกูลหวัง พวกมันย่อมกล้ าที่จะแบกรับความเสี่ยง........"
เซียวอวี๋แย้ มยิ ้ม "อันที่จริงข้ าสามารถบ่งบอกความลับบางส่วนออกไปได้ หากว่าท่านสามารถ
มอบทาสออร์ ค 500 ตนนันต่ ้ อข้ าได้ "
เออร์ วินเลิกคิ ้วขึ ้น "โอ เช่นนันหรื
้ อ? ดยุคอวี๋หมายความว่า?"
เซียวอวี๋ยิ ้ม "เซอร์ เออร์ วินอาจเคยได้ ยินเรื่ องราวมาบ้ างแล้ ว ข้ านันชื
้ ่นชอบในการเดิมพันยิ่ง ข้ า
คิดว่าบุรุษที่แท้ จะต้ องกล้ าได้ กล้ าเสีย! ดังนันข้
้ าจึงอยากเสนอการเดิมพันขึ ้นมา หากว่าข้ าเป็ น
ฝ่ ายชนะ ทาสออร์ คเหล่านันจะต้ ้ องตกเป็ นของข้ า แต่หากว่าข้ าพ่ายแพ้ ออร์ คทังหมดของข้
้ าจะ
ติดตามท่าน อีกทังข้ ้ ายังจะบ่งบอกเคล็ดลับออกไปอีกด้ วย ท่านคิดเห็นอย่างไร?"
เออร์ วินจมอยู่ในความคิดครู่หนึง่ ก่อนที่เขาจะกล่าวขึ ้นมา "ดยุคอวี๋ การเดิมพันชนิดใดที่ท่าน
ต้ องการเสนอ?"
เซียวอวี๋กล่าวด้ วยท่าทีที่ดเู สียดาย "เดิมที ข้ าตังใจที
้ ่จะส่งออร์ คของข้ าออกไปต่อสู้กบั สัตว์ร้าย
หรื อผู้ฝึกยุทธ์........ทว่าตอนนี ้การเดิมพันนันยิ
้ ่งใหญ่กว่าเดิมแล้ ว ดังนันข้
้ าจึงรู้สกึ ว่าเร่งด่วน
ตัดสินใจไปบ้ าง........"
เออร์ วินคิดขึ ้นในใจ "แน่นอนว่านี่เป็ นการตัดสินใจที่เร่งด่วนนัก หากพวกออร์ คของเจ้ าเข้ าปะทะ
กับแกดิเอเตอร์ ของข้ า ข้ าคงจะเป็ นฝ่ ายเพลี่ยงพลํ ้าและต้ องสูญเสียทาสออร์ ค 500 ตนไป
พวกออร์ คกระทัง่ สามารถสังหารสัตว์อสูรขันที ้ ่สองลงได้ ........แม้ ว่าข้ าจะไม่ทราบความแข็งแกร่ง
ของออร์ คเจ้ า แต่พวกมันจะต้ องเป็ นนักรบชันยอด
้ ข้ าจะสามารถหาแกดิเอเตอร์ ที่สามารถ
กําราบพวกมันได้ จากที่ใด? หากว่าข้ าส่งผู้ฝึกยุทธ์ที่แข็งแกร่งออกไป เจ้ าก็อาจไม่ตอบรับการ
เดิมพันนี ้......"
เออร์ วินตอบรับด้ วยท่าทีที่สภุ าพ "พวกออร์ คเหล่านันสํ
้ าคัญต่อท่านพ่อมาก ข้ าคงไม่อาจรับการ
เดิมพันนี ้ได้ ........"
เซียวอวี๋ผงกศีรษะขณะที่ใช้ มือเขี่ยผมเล่น "นัน่ สินะ......แต่ข้าต้ องการออร์ คพวกนันยิ ้ ่ง เอาเช่นนี ้
แล้ วกัน ข้ าได้ ยินมาว่าประเทศคาห์นขึ ้นชื่อเรื่ องไพร่พลเกราะหนัก มีหน่วยพิเศษที่เรี ยกว่า
ยมทูตคร่าวิญญาณ อยู่ พวกเขาต่างเป็ นทหารชันยอดที ้ ่ถกู คัดสรรมาจากทัว่ สารทิศและถูกฝึ ก
ด้ วยวิธีการอันพิเศษ พวกเขาบางคนกระทัง่ เป็ นผู้ฝึกยุทธ์ขนที ั ้ ่สอง ข้ าได้ ยินว่าประเทศคาห์น
เคยเอาชนะทหารของประเทศคาเมล 5,000 นายด้ วยการใช้ หน่วยยมทูตคร่าวิญญาณเพียง
500 นาย"
เออร์ วินตอบรับด้ วยความภาคภูมิ "ถูกแล้ ว ประเทศคาเมลนันไม่้ ให้ ความเคารพต่อองค์
จักรพรรดิ พวกเขาไม่ยอมส่งเครื่ องบรรณาการออกมา พวกเราจึงจําต้ องทําสงคราม มิเช่นนัน้
แล้ วผู้ใดยังจะเคารพกฏของราชวงศ์อีก? พวกเรามีไพร่พลในหน่วยยมทูตเพียง 1,000 นาย
หากแต่มีเพียง 500 นายเท่านันที
้ ่เข้ าร่วมในการรบครัง้ นัน"้
เซียวอวี๋จงึ กล่าวต่อไป "หากท่านมัน่ ใจในหน่วยยมทูต เช่นนันให้
้ พวกเขาต่อสู้กบั ข้ า เหล่าองค์
รักษ์ ออร์ คของข้ าและทาสออร์ ค 500 ตนเป็ นอย่างไร? หากว่าข้ าชนะ เช่นนันทาสออร์
้ ค
จะต้ องตกเป็ นของข้ า แต่หากหน่วยยมทูตของท่านเป็ นฝ่ ายได้ รับชัย เช่นนันข้
้ าจะบ่งบอกเคล็ด
ลับออกไป ท่านเห็นเป็ นอย่างไร?"
เออร์ วินรู้สกึ ลิงโลดขึ ้นมา เขาทราบว่าทังออร์
้ คและหน่วยยมทูตจะต้ องเกิดการสูญเสียขึ ้น แต่
เขานันมั
้ น่ ใจในหน่วยยมทูติยิ่ง มันไม่ใช่เรื่ องยากที่จะเอาชนะออร์ คฝูงหนึง่ พวกออร์ นนอาจจะ
ั้
เป็ นอสูรที่ทรงพลัง แต่พวกมันย่อมต้ องพ่ายแพ้ ต่อทัพทหารราบเกราะหนักที่ได้ รับการฝึ กมาเป็ น
อย่างดี
"ข้ าคงไม่อาจไปพบหน้ าท่านพ่อได้ หากว่าหน่วยยมทูตถูกสังหารลง ทว่านี่จะช่วยลดเวลาใน
การทําให้ ทาสออร์ คนันเชื
้ ่อฟั งพวกเรา......นี่........" เออร์ วินขมวดคิ ้วขณะที่ยงั คงคิดไม่ตก เขายังคง
ไม่อาจตัดสินใจในเรื่ องนี ้ได้ ด้วยตนเอง
เซียวอวี๋เผยยิ ้มออกมา "เซอร์ เออร์ วิน เดิมพันยังสูงไม่พองันหรื
้ อ? เช่นนันข้
้ าจะใส่ลกู มังกรตัวนี ้
ลงไปในเดิมพันด้ วยเป็ นอย่างไร"
เซียวอวี๋อ้ มุ มังกรน้ อยขึ ้นมา
มังกรน้ อยส่ายหางเพื่อเป็ นการประท้ วง เออร์ วินทราบว่าเซียวอวี๋นนเล่
ั ้ นด้ วยไม่ง่าย เขาไม่ได้ ให้
คําตอบแต่หนั ไปจ้ องมองทิรันด้ า
เซียวอวี๋หวั เราะออกมา "ดูเหมือนเซอร์ เออร์ วินจะต้ องตาเอลฟ์สาวของข้ า เช่นนันข้
้ าก็จะใช้
นางในการเดิมพันด้ วย อย่างไรก็ตาม คงต้ องมีเงื่อนไขเพิ่มเติมหากจะให้ ข้าเพิม่ ลูกมังกรและ
เอลฟ์ของข้ าเข้ าไปในเดิมพัน"
เออร์ วินเอ่ยปากถามออกมา "เงื่อนไขใดงันหรื
้ อ?"
เซียวอวี๋ตอบกลับ "ข้ า ลูกมังกรและเอลฟ์ของข้ าจะเข้ าร่วมในการต่อสู้นี ้ด้ วย"
"ดยุคอวี๋ต้องการจะเข้ าร่วมในการต่อสู้นี ้?" เออร์ วินหันไปจ้ องมองทิรันด้ าอีกครัง้
เซียวอวี๋ตอบคํา "ย่อมแน่นอน คําตอบของท่านล่ะ ตกลงหรื อไม่?"
"ข้ าตกลง" เออร์ วินยิ ้มออกมา

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 93

BANK WUTTHIPHAN·15 ตุลาคม 2017

"มันยอมรับการเดิมพันงันหรื
้ อ" ใบหน้ าของดยุคซิมกลายเป็ นประหลาดใจ
เออร์ วินกล่าวด้ วยความภูมิใจ "ขอรับ เขาต้ องการชิงพวกทาสออร์ คผ่านการต่อสู้ ข้ าและฮวาได้
ตรวจสอบในเรื่ องนี ้แล้ ว เขานับเป็ นผีพนันตัวหนึง่ ทังหมดที
้ ่เขาทําตอนอยู่ที่เมืองไลอ้ อนก็คือ
เที่ยวสนุกและเล่นพนัน อันที่จริงแล้ วเขามีหนี ้พนันอยู่มาก นอกจากนี ้ ระหว่างเดินทางไป
ตระกูลหวัง เขายังได้ เดิมพันกับพ่อบ้ านของตระกูล เขาใช้ นกั รบออร์ ค 11 ตนในการเอาชนะ
อัศวิน 100 คนที่ใช้ คมั ภีร์โซ่ ชัยชนะครัง้ นันทํ
้ าให้ เขาหลงลําพอง ดังนันเขาจึ
้ งคิดว่าจะสามารถ
เอาชนะพวกเราได้ "
ดยุคซิมขมวดคิ ้วเล็กน้ อยขณะที่ใช้ นิ ้วมือเคาะไปบนโต๊ ะ
"เช่นนันพวกเราก็
้ เล่นกับมันเสียหน่อย ผลลัพธ์ไม่มีทางเปลี่ยนไปแม้ ว่ามันจะวางแผนการใดไว้
ก็ตาม ช่างเป็ นความคิดที่เพ้ อฝั นนัก จะใช้ ออร์ คฝูงหนึง่ เอาชนะหน่วยยมทูตของข้ างันหรื
้ อ หาก
เป็ นการต่อสู้หนึง่ ต่อหนึง่ พวกออร์ คก็นบั ได้ ว่าเป็ นนักรบชันยอด
้
แต่จะอย่างไรเสียพวกมันก็ยงั ไม่อาจเป็ นคู่มือคนของเรา ไพร่ พลของเราย่อมไม่อ่อนแอดังเช่น
อัศวินจากตระกูลหวัง ในเมื่อเป็ นเช่นนี ้แล้ วพวกเราก็ต้องทําให้ แน่ใจว่าจะกุมชัยชนะเอาไว้ ได้
โดยไม่สนว่าจะใช้ วิธีการใด ตรวจสอบให้ แน่ใจว่าได้ จดั การพวกออร์ คให้ เรี ยบร้ อยก่อนการต่อสู้
จะเริ่มขึ ้น..........ให้ มนั ได้ ทราบความร้ ายกาจของไพร่ พลหน่วยยมทูต!"
ดยุคซิมเอนตัวลงบนพนักพิง
เคล็ดลับของความสําเร็จก็คือ การพยายามใช้ ทกุ วิธีการเพื่อคว้ ากุมชัยชนะเอาไว้ และจงอย่าได้
ต่อว่าผู้อื่นว่าใช้ เล่ห์เพทุบาย
ดยุคซิมทราบว่าเซียวอวี๋มีแผนการบางอย่างอยู่ แต่เขาย่อมไม่ใส่ใจผู้เยาว์คนหนึง่ ! ในอดีตเขา
ยังไม่เห็นเซียวซานเทียนอยู่ในสายตาเสียด้ วยซํ ้า........เขาเพียงหวาดหวัน่ ต่อเหล่าผู้จงรักต่อราช
บัลลังก์ หากไม่เป็ นเพราะพวกหัวครํ่ าครึที่จงรักเหล่านัน้ ป่ านฉะนี ้ราชวงศ์พยัคฆ์คํารนคงสิ ้นชื่อ
ไปเนิ่นนานแล้ ว เมื่อเป็ นเช่นนั ้นดยุคซิมก็จะเป็ นผู้ที่มีสิทธิ์ก้าวขึ ้นปกครองโลก
...............................
...............................
ใบหน้ าของเซียวอวี๋เปลี่ยนเป็ นจริงจังยามเมื่อกลับมาที่ห้องพัก แม้ ว่าตอนมื ้อคํ่าเขาจะร่วมดื่ม
และหัวเราะไปกับเออร์ วิน หากแต่ในความเป็ นจริงเขาทราบว่าจะต้ องวางแผนให้ รัดกุม ที่นี่
ไม่ได้ มีเครื่ องยิงจู่โจมให้ เขาใช้ เช่นนันเขาจะต้
้ องวางแผนรับมือกับทัพทหารเกราะหนักให้ ดี
เซียวอวี๋ต้องการนํามังกรน้ อยและทิรันด้ าเข้ าสู่สนามรบ เพราะเพียงพลังของเหล่าออร์ คนันยั ้ ง
ไม่พอที่จะเอาชัยเหนือทัพเกราะหนักได้ แอนโทนีดาสเองก็เป็ นมนุษย์ผ้ หู นึง่ นัน่ จึงเป็ นการไม่
ฉลาดหากจะนําเขาเข้ าร่วมการต่อสู้ ในครัง้ นี ้ ทุกคนต่างทราบดีว่านี่ไม่ใช่การต่อสู้ระหว่าง
เผ่าพันธุ์ออร์ คและมนุษย์ หากแต่เป็ นสงครามระหว่างเซียวอวี๋และดยุคซิม ทิรันด้ านันเป็ ้ นเอลฟ์
และมังกรน้ อยก็เป็ นสัตว์อสูร ส่วนตัวเขาเป็ นผู้ริเริ่ มเดิมพัน ดังนันจึ
้ งเป็ นเรื่ องปกติที่เขาจะเป็ นผู้
บัญชาการในสนามรบ
ความแข็งแกร่งของมังกรน้ อยยังตํ่าอยู่มาก แต่เซียวอวี๋นนพบว่
ั้ ามันสามารถส่งเสียงคํารามได้
เสียงคํารามของมันไม่อาจทําร้ ายศัตรู แต่สามารถทําให้ ขวัญกําลังใจของอีกฝ่ ายลดลงได้
"ทิรันด้ า ข้ าหวังว่าเจ้ าจะไม่ตําหนิข้าที่ถือวิสาสะใช้ เจ้ าในการเดิมพัน" เซียวอวี๋หนั ไปมองทิ
รันด้ า เขารู้ว่าเป็ นเรื่ องยากที่เอลฟ์ซึง่ ยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี จะสามารถยอมรับได้ หากตนถูกใช้ เป็ น
เครื่ องเดิมพัน
ทิรันด้ าตอบกลับด้ วยความหนักแน่น "ท่านเป็ นเจ้ านายของข้ า หน้ าที่ของข้ าคือต่อสู้เพื่อท่าน
หากท่านมีคําสัง่ เช่นนัน้ มันก็จะเป็ นไปตามนัน"้
เซียวอวี๋พบว่ามันแปลกประหลาดอย่างมากที่ทิรันด้ าไม่ได้ กล่าวโทษในการกระทําที่น่ารังเกียจ
ของเขา ยิ่งไปกว่านันเขายั
้ งคิดเอาไว้ ว่าค่าความภักดีของนางจะต้ องลดลงไม่น้อย แต่หลังจาก
ขยี ้ตามองอยู่หลายเที่ยวก็พบว่ามันกลับเพิม่ ขึ ้นมา 5 หน่วย เขารู้สกึ มึนงงเพราะไม่ทราบว่า
เหตุใดนางถึงไม่ร้ ูสกึ โกรธเคืองเขา แต่เขาก็ละความสนใจไปเพราะต้ องจดจ่อกับการต่อสู้ที่
กําลังจะมาถึง
"ลีอา เจ้ ามีหนทางที่จะติดต่อกับตาแก่เคราเฟิ ม้ นัน่ หรื อไม่" เซียวอวี๋เอ่ยปากถามออกมา
ลีอากลายเป็ นมึนงง "จะทําอะไร?"
เซียวอวี๋ทอดตามองออกไปนอกหน้ าต่าง "ส่งข้ อความไปให้ เขา บอกให้ เขาเร่ งเดินทางมาที่นี่
ไม่เช่นนันพวกเราคงไม่
้ อาจออกไปจากที่นี่ได้ แม้ ว่าเราจะเป็ นฝ่ ายได้ รับชัยชนะก็ตาม คราวนี ้ข้ า
ต้ องการความช่วยเหลือของเขา"
เซียวอวี๋ทราบว่าดยุคซิมจะต้ องไม่ปฏิบตั ิตามข้ อตกลงโดยง่ายแม้ ว่าพวกเขาจะเอาชนะได้ ก็ตาม
เขาต้ องการบุคคลระดับธีโอดอร์ เพื่อคํ ้ายันกับดยุคซิม เซียวอวี๋เชื่อว่าดยุคซิมไม่ได้ มีผ้ แู ข็งแกร่ง
หนุนหลังเขาอยู่ มันอาจจะมีผ้ ใู ช้ มนตราขันที
้ ่ห้าอยู่หลายคนในเมืองเบงกอลแห่งนี ้ แต่ต่อให้
พวกเขารวมกันก็ยงั ไม่ใช่ค่ตู ่อกรของหนึง่ จอมมนตราขันที ้ ่หก
ลีอาไม่ได้ กล่าวสิ่งใดหากแต่ส่งข้ อความออกไป
การต่อสู้จะเกิดขึ ้นในวันพรุ่งนี ้
ในช่วงระหว่างสองวันมานี ้ เซียวอวี๋ยงั คงครุ่นคิดหากลยุทธ์ที่จะใช้ รับมือกับทัพทหารเกราะหนัก
เขาขอให้ เออร์ วินพาไปพบพวกทาสออร์ ค แต่เออร์ วินก็ได้ ใช้ ข้ออ้ างต่างๆมาลากถ่วงการพบปะ
ระหว่างพวกเขา เขากล่าวว่าพวกทาสออร์ คนันอยู ้ ่ในหลายสถานที่และกําลังเดินทางมา
ท้ ายที่สดุ เขาก็ให้ เซียวอวี๋ได้ พบกับพวกมันเพียงไม่กี่ชวั่ โมงก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ ้น
เซียวอวี๋ทราบว่าพวกเขากําลังวางแผนบางอย่างอยู่ แต่จะอย่างไรเสียเขาก็ต้องปฏิบตั ิตามคํา
สัญญาที่ให้ ไว้ กบั กรอมให้ ได้ แม้ ว่าจะต้ องจ่ายออกไปเพียงใดก็ตาม
.....................................
.....................................
วันของการนัดหมายมาถึงแล้ ว เซียวอวี๋ไปที่โคลอสเซียมเพื่อพบกับพวกออร์ ค เขาต้ องเตรี ยม
พวกมันให้ พร้ อมสําหรับการต่อสู้ที่กําลังจะมาถึง
เซียวอวี๋กล่าวกับลีอาที่อยู่บนรถม้ า "ลีอา ขอให้ ท่านธีโอดอร์ ช่วยพาพี่สะใภ้ ของข้ าและคนอื่นๆ
กลับไปยังเมืองไลอ้ อนด้ วย หากว่าวันนี ้ข้ าไม่รอดออกมา"
"ฮึม่ ! หากเจ้ าตายข้ าก็ต้องตายด้ วย! แล้ วข้ าจะยังไปส่งข้ อความถึงเขาได้ อย่างไร? จงมีชีวิต
รอดและเอาไว้ บอกตนเองเถอะ! จนถึงตอนนี ้ข้ าก็ยงั ไม่เข้ าใจถึงเหตุผลที่เจ้ าจะสู้เพื่อออร์ ค
เหล่านันเลย"
้
เซียวอวี๋อมยิ ้ม "ข้ าไม่ได้ มองพวกมันเป็ นออร์ ค หากแต่เป็ นสหายและครอบครัว เจ้ าจะยังอยู่เฉย
ได้ งนหรื
ั ้ อหากว่าชีวิตของสหายกําลังมีภยั ?"
ลีอากล่าวออกมาช้ าๆ "งันนี
้ ่จงึ เป็ นเคล็ดลับที่ใช้ ปกครองพวกออร์ คและเอลฟ์?"
เซียวอวี๋พยักหน้ า "แน่นอนว่าไม่ มันเป็ นเพียงข้ อเท็จจริง เจ้ าคิดว่าการแบ่งชาติพนั ธุ์นนสํ
ั ้ าคัญ
สําหรับมนุษย์งนหรื
ั ้ อ ข้ าคิดว่าทุกสิ่งที่มีสติปัญญานันล้
้ วนเท่าเทียมกัน ไม่สําคัญว่าเจ้ าจะเป็ น
มนุษย์ ออร์ ค เอลฟ์หรื อคนแคระ! ข้ าคิดว่ามนุษย์ไม่ควรเข่นฆ่าเผ่าพันธุ์อื่นเพียงเพราะพวกมัน
ไม่ได้ มีสติปัญญาเทียบเท่า พวกสัตว์อสูรนันกิ ้ นมนุษย์เพื่อความอยู่รอด เพื่อปากท้ องของพวก
มัน ทว่ามนุษย์กลับเข่นฆ่าล้ างพวกมันเพียงเพราะต้ องการฆ่า! คติของข้ าคือการเคารพชีวิต!"
ลีอาอ้ าปากค้ างขณะที่มองดูเซียวอวี๋ นางคิดว่าเซียวอวี๋เป็ นเพียงอันธพาลที่ชอบก่อเรื่ องผู้หนึง่
ทว่าความคิดนี ้ของเซียวอวี๋มนั ช่างน่าเหลือเชื่ออย่างยิ่ง
"คําพยากรณ์ของตาแก่เป็ นความจริงงันหรื
้ อ? ข้ าควรติดตามเขาไปจนตาย?"
..................................
..................................
เออร์ วินกําลังรอคอยพวกเขาอยู่ที่โคลอสเซียม เขาออกมาต้ อนรับเซียวอวี๋อย่างอบอุ่น "ดยุคอวี๋
ข้ าเชื่อว่าการต่อสู้ในวันนี ้จะต้ องเป็ นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม"
เซียวอวี๋หวั เราะ "เซอร์ เออร์ วิน อย่าได้ กลับคําเสียล่ะหากว่าท่านเป็ นฝ่ ายพ่ายแพ้ ในวันนี ้ ข้ า
มัน่ ใจในเหล่าองค์รักษ์ และความสามารถในการบัญชาของข้ ายิ่ง หน่วยยมทูตของท่านจะต้ อง
พ่ายแพ้ ต่อเหล่าออร์ คภายใต้ การบัญชาการของข้ า! ข้ าทราบว่าพวกเขานันแข็ ้ งแกร่งมาก แต่ข้า
นันเป็
้ นคนที่ชื่นชอบความท้ าทาย!"
เออร์ วินระเบิดเสียงหัวเราะ "ไม่เสียทีที่ดยุคอวี๋เป็ นบุตรชายของท่านเซียวซานเทียน ท่านช่าง
เป็ นบุรุษผู้กล้ า!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า........แน่นอนว่าข้ าได้ รับสืบทอดสายเลือดที่ดี........ฮ่าฮ่า" เซียวอวี๋แสร้ งเป็ นภาคภูมิใจ
นัยน์ตาของเออร์ วินสว่างวาบแต่เขาไม่ได้ กล่าวสิ่งใดต่อ เขานําเซียวอวี๋ไปพบกับทาสออร์ ค
พวกสัตว์อสูรและนักสู้กลาดิเอเตอร์ จะพักอยู่ที่ด้านหลังของโคลอสเซียม มีกรงขังขนาดใหญ่อยู่
ไม่มากเพื่อใช้ กกั ขังสัตว์อสูรที่ทรงพลัง
ผนังถูกสร้ างขึ ้นมาจากหิน ขณะที่รัว้ ทํามาจากเหล็กเส้ นหรื อไม้ สนที่หนา นอกจากนี ้ยังมีรัว้ ล้ อม
เอาไว้ อีกราวสามถึงหกชันเพื
้ ่อป้องกันไม่ให้ สตั ว์อสูรและนักสู้สามารถหลบหนี
พวกเขามาถึงห้ องที่ขงั พวกออร์ คเอาไว้ ห้ องขังนันถู
้ กล้ อมเอาไว้ ด้วยไม้ สนหนาห้ าชัน้
ประกายเย็นชาวูบผ่านแววตาของเซียวอวี๋ขณะที่พบเห็นเหล่าออร์ ค เขาสาปแช่งเออร์ วินในใจ
"มารดามันเถอะ! ตัวบัดซบเช่นเจ้ ากลับกล้ าที่จะโกงข้ างันหรื
้ อ? เจ้ าทําอะไรกับพวกมัน เหตุใด
พวกมันจึงซึมกระทือเช่นนี ้?"
WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 94
BANK WUTTHIPHAN·16 ตุลาคม 2017

สีหน้ าของเออร์ วินยังคงเรี ยบเฉย แต่ภายในใจเขายิ ้มออกมาขณะมองดูท่าทีของเซียวอวี๋ "ดยุ

คอวี๋ นี่ไม่อาจโทษว่าข้ า ครัง้ ที่แล้ ว ออร์ คพวกนันคื
้ อออร์ คที่แข็งแกร่งของพวกเรา ออร์ คโดยปกติ
ทัว่ ไปแล้ วก็เป็ นเช่นนี ้เอง"
เซียวอวี๋อยากจะปล่อยหมัดใส่ใบหน้ าของเออร์ วินสักหมัด
เซียวอวี่กล่าวออกมา "ข้ าไม่ต้องการเดิมพันแล้ ว"
เออร์ วินไม่ได้ โกรธหากแต่หรี่ ตาลง "ดยุคอวี๋ พวกเราได้ ทําการตกลงกันไว้ แล้ ว ข้ าได้ แจ้ งต่อขุน
นางทุกคนที่มาร่วมงานเลี ้ยงวันเกิดของท่านพ่อแล้ ว ตอนนี ้พวกเราไม่สามารถกลับคําได้ อีก
หากท่านต้ องการจะยอมแพ้ เช่นนันก็ ้ ส่งมอบเคล็ดลับ ออร์ คของท่าน เอลฟ์ ลูกมังกรออกมา
จากนันท่้ านก็จากไปได้ "
"นี่เป็ นการข่มขู่งนหรื
ั ้ อ!" เซียวอวี๋กล่าวด้ วยนํ ้าเสียงเปี่ ยมโทสะ
เออร์ วินยิ ้ม "ดยุคอวี๋ นี่คงต้ องตําหนิตวั ท่านเอง หากไม่ได้ บงั คับท่าน แต่เป็ นท่านเองเสียอีกที่
ริเริ่มการเดิมพันนี ้ขึ ้นมา!"
เซียวอวี๋ยงั คงมีโทสะ "เช่นนันจงดู
้ ว่าข้ าจะสังหารหน่วยยมทูตอย่างไร!"
"ข้ ากําลังรอชมอยู่" เออร์ วินกล่าวออกมาอย่างเรี ยบเฉย
เซียวอวี๋หนั ไปยังพวกออร์ ค "อาวุธของพวกมันอยู่ที่ใด?"
เออร์ วินยิ ้มแย้ ม "ดยุคอวี๋ ท่านไม่ได้ บอกให้ พวกเราจัดเตรี ยมอาวุธเอาไว้ พวกออร์ คเองก็ทรง
พลังอย่างยิ่ง ดังนันข้้ าเชื่อว่าเพียงมือเปล่าของพวกมันก็เพียงพอแล้ ว"
เซียวอวี๋ก่นด่าออกมา "ช่างตํ่าช้ านัก!"
เออร์ วินหัวเราะเบาๆ "ท่านสืบทอดสายเลือดที่ดี ข้ าคิดว่าสิ่งของเกะกะพวกนันคงไม่
้ จําเป็ น
สําหรับท่าน ท่านจงคิดหาวิธีการเถอะ ข้ าคงไม่อยู่รบกวนท่านแล้ ว ในฐานะขุนนางแล้ วข้ าไม่
ต้ องการให้ คนอื่นครหาว่าได้ รับชัยชนะจากการแอบฟั งกลยุทธ์ของศัตรู"
"ในที่สดุ ข้ าก็พบเจอคนที่ไร้ ยางอายยิ่งกว่าข้ าแล้ ว!" เซียวอวี๋จ้องมองเออร์ วิน
เออร์ วินค้ อมตัวลงเล็กน้ อย "ขอบคุณสําหรับคําชม ข้ าขอตัวลา"
เออร์ วินจากไปทันทีที่กล่าวจบ
การแสดงออกของเซียวอวี๋เปลี่ยนไปทันทีที่เออร์ วินจากไป "ข้ าได้ คาดเอาไว้ แล้ วว่าจะต้ องมีเรื่ อง
เช่นนี ้ โชคดีที่ข้าได้ เตรี ยมการเอาไว้ ก่อน......"
เซียวอวี๋เปิ ดประตูห้องขังและเดินเข้ าไปด้ านใน
ออร์ คมากกว่า 500 ตนมองดูมนุษย์ที่ก้าวเข้ ามาภายในด้ วยความเกลียดชังอันลําลึก อย่างไร
ก็ตาม พวกมันรู้สกึ ประหลาดใจเมื่อพบว่าที่ข้างกายเซียวอวี๋มีออร์ คยืนอยู่ด้วย
กรอมมองดูพวกมัน
"สหายออร์ คของข้ า! ข้ ามาช่วยพวกเจ้ าแล้ ว!" ร่างของกรอมสัน่ ไหว
ไม่มีความตื่นเต้ นใดๆหากแต่มีนเสี
ั ้ ยงที่เย็นชาตอบกลับมา "เจ้ าคือใคร? เหตุใดจึงอยู่ข้างกาย
มนุษย์เยี่ยงสุนขั เช่นนัน"้
พวกออร์ คไม่เคยยอมสยบต่อผู้ใด พวกมันมองว่ากรอมเป็ นผู้ทรยศของเผ่าพันธุ์เมื่อได้ เห็นมัน
ยืนอยู่เคียงข้ างมนุษย์
"ข้ าคือกรอม! กรอม เฮลสกีม! ข้ าคือผู้นําของพวกเจ้ า! ข้ าและทอร์ ลได้ กลับมาเพื่อที่ชี ้นําพวก
เจ้ าสู่ความรุ่งโรจน์อีกครา!"
"อย่าได้ แอบอ้ างนามอันสูงส่ง! เจ้ าจะเป็ นกรอมไปได้ อย่างไร? เจ้ ายอมจํานนต่อมนุษย์และ
ต้ องการจะหลอกลวงพวกเรา!" ออร์ คร่างสูงยืนขึ ้นและกล่าวออกมาด้ วยความเย็นชา
กรอมไม่ได้ กล่าวสิ่งใดหากแต่นําสัญลักษณ์ออกมาจากด้ านหลังและโยนมันลงบนพื ้น
"รูปสลัก! นี่คือลักษณ์แห่งสงครามของกรอม! เขามีมนั ได้ อย่างไร? เขาคือกรอมจริงๆ?"
สัญลักษณ์ของกรอมนับเป็ นของวิเศษของเผ่าพันธุ์ออร์ ค สัญลักษณ์ของเขาจะช่วยเพิม่ ขวัญ
กําลังใจของออร์ คและทําให้ พวกมันทราบว่าผู้นําของมันยังคงอยู่
ในตอนที่ถกู อัญเชิญออกมานัน้ เขายังคงไม่มีมนั แต่มนั ได้ ปรากฏออกมาหลังจากที่เขาได้ มาถึง
ระดับที่ 10
โดยปกติแล้ วเขาจะไม่ได้ พกพามันติดตัวไปด้ วยยามที่สวมใส่ผ้าคลุม แต่ในช่วงสงคราม เขา
จําต้ องนํามันออกมาเพื่อใช้ ในการนําพวกออร์ คเข้ าต่อสู้
"นี่ไม่ใช่ของเลียนแบบ! เขาคือกรอมจริงๆ! เทพเจ้ าของพวกเราได้ หวนคืนกลับมาแล้ วจริงๆ?"
พวกออร์ คต่างจ้ องมองกรอมด้ วยความตื่นเต้ น
กรอมชักดาบออกจากฝั กและใช้ มนั ตัดโซ่ที่ล่ามมือของพวกออร์ ค
".......เป็ นอมนิแสลช! นี่เป็ นทักษะของกรอม! เขากลับมาแล้ วจริงๆ!"
พวกออร์ คกลายเป็ นเชื่อมัน่ หลังจากได้ เห็นอมนิแสลช พวกมันต่างคุกเข่าลงเพื่อแสดงความ
เคารพ ทักษะอมนิแสลชของเขานันเป็ ้ นทักษะเฉพาะ ยิ่งไปกว่านันกรอมยั
้ งมีสญ
ั ลักษณ์ซงึ่
เหมือนกับรูปปั น้ ที่พวกออร์ คเคารพบูชา
พวกออร์ คต่างรํ่ าไห้ ออกมาหลังจากที่ต้องทนทุกข์ทรมาณมาหลายพันปี ในตอนนี ้ เทพเจ้ าของ
พวกมันในที่สดุ ก็กลับมาเพื่อชี ้นําพวกมันอีกครัง้
พวกออร์ คต่างคุกเข่าลงและก้ มลงจูบเท้ าของกรอม นี่เป็ นการแสดงความเคารพขันสู้ งสุดของ
เผ่าพันธุ์ ในขันตอนนี
้ ้กรอมใช้ มือของเขาวางลงบนศีรษะของพวกออร์ คเพื่อเป็ นการอวยพร พิธี
การดําเนินไปนานกว่าครึ่งชัว่ โมง
"ข้ ามาที่นี่เพื่อช่วยพวกเจ้ า! พวกเราจะต่อสู้ร่วมกันและออกจากสถานที่สกปรกนี ้ไปยังบ้ านใหม่
ของพวกเรา! พวกเจ้ าจะได้ พบออร์ คตนอื่นๆและทอร์ ล!"
กรอมชี ้ไปยังเซียวอวี๋ "เขาคือนายของข้ าและจะเป็ นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สดุ ในยุคนี ้ เขาคือผู้ที่
เรี ยกตัวข้ าและทอร์ ลกลับมา เขามิใช่ศตั รูหากแต่เป็ นผู้มีพระคุณของพวกเรา พวกเราจะกลับมา
รุ่งโรจน์อีกครัง้ ภายในการนําของเขา! ต่อสู้ร่วมกับเขาเพื่อเอาชนะกลุ่มมนุษย์ที่น่ารังเกียจกลุ่ม
นัน้ เพื่ออิสระภาพ!"
พวกออร์ คไม่ได้ คดั ค้ านเพราะพวกเขายอมรับกรอม ยิ่งไปกว่านันพวกเขาย่
้ อมปฏิบตั ิตามแม้ ว่า
จะมีข้อสงสัย
"พวกมันถูกวางยาโดยเออร์ วิน! มอบนํ ้ายาฟื น้ ฟูให้ พวกมันเพื่อฟื น้ ฟูพละกําลังและความ
แข็งแกร่งกลับมา!"
เซียวอวี๋ได้ คาดเอาไว้ แล้ วว่าเออร์ วินจะใช้ วิธีการอันสกปรกกับพวกออร์ ค ดังนันเขาจึ
้ งจัดเตรี ยม
ยาฟื น้ ฟูมาจํานวนมาก ยาฟื น้ ฟูนี ้สามารถรักษาอาการได้ ทงภายนอกและภายใน
ั้
"แล้ วอาวุธเล่า?" ลีอาถามออกมา
เซียวอวี๋ขมวดคิ ้วขณะที่มองไปยังห้ องขัง "พวกเราจะสร้ างมันขึ ้นมาเอง! ตัดรัว้ เหล่านันออกมา!
้
พวกเราจะใช้ มนั ต่างอาวุธ!"
ไม้ สนหนาไม่อาจหักดึงได้ ด้วยมือเปล่าแม้ จะเป็ นออร์ คที่แข็งแกร่งก็ตาม อย่างไรก็ตาม ขวาน
เล่มยักษ์ สามารถตัดผ่านพวกมันได้ อย่างง่ายดาย
นี่ไม่เป็ นปั ญหาสําหรับพวกออร์ คที่จะใช้ พวกมันหลังจากฟื น้ ฟูความแข็งแกร่งกลับมาแล้ ว ไม่มี
อาวุธอื่นใดอยู่อีกแล้ วดังนันเซี
้ ยวอวี๋จงึ ใช้ วิธีการนี ้ นอกจากนี ้แม้ ว่าเขาจะออกไปหาอาวุธภายใน
เมือง เซียวอวี๋ก็เชื่อว่าเออร์ วินได้ จดั การในเรื่ องนี ้เอาไว้ แล้ วเช่นกัน
พวกออร์ คเริ่มใช้ ขวานในมือตัดรัว้ ไม้ ออกมา กรอมเองก็ใช้ ดาบของเขาตัดไม้ เช่นกัน
เออร์ วินรี บวิ่งมาเมื่อได้ ยินเสียง เขาตกตะลึงกับฉากที่ปรากฏอยู่เบื ้องหน้ า "ดยุคอวี๋ ท่านกําลัง
ทําอะไร? ท่านคิดที่จะหลบหนีงนหรื ั ้ อ? มีนกั สู้ชนยอดนั
ั้ บพันและบาริสต้ าอีกหลายสิบเครื่ อง
........เกรงว่าท่านคงต้ องเสียใจหากเลือกเส้ นทางที่โง่งม!"
เซียวอวี๋ตอบกลับ "เหตุใดข้ าถึงต้ องหลบหนี? นายท่านผู้นี ้ยังต้ องสังหารหน่วยยมทูตอีก! ข้ า
เพียงแต่จดั สร้ างอาวุธขึ ้นมาเท่านัน!"
้
เออร์ วินกลายเป็ นประหลาดใจเมื่อเห็นพวกออร์ คถือท่อนไม้ เอาไว้ ปรากฏว่าเซียวอวี๋กําลังรื อ้
ทําลายรัว้ ไม้ เพื่อนํามาเป็ นอาวุธ
เออร์ วินไม่ได้ โกรธเคืองใดๆ เขาได้ วางยาพวกออร์ คเอาไว้ แล้ ว เขาไม่ได้ ใส่ใจหากว่าเซียวอวี๋จะ
นําไม้ พวกนันมาใช้
้ เป็ นอาวุธ
"ตกลง แต่จงอย่าได้ ปล่อยให้ สตั ว์อสูรตัวอื่นๆหลุดออกมา มิเช่นนันจงอย่
้ าได้ โทษว่าบาริสต้ าที่
อาจเกิดการเข้ าใจผิดได้ " เออร์ วินข่มขู่ออกมา
เซียวอวี๋ตอบกลับอย่างแผ่วเบา "ตราบใดที่เจ้ าไม่ได้ ใช้ บาริสต้ าล่ะนะ.........."

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 95

BANK WUTTHIPHAN·16 ตุลาคม 2017

เออร์ วินจากไปในขณะที่เซียวอวี๋ยงั คงรื อ้ รัว้ ออกมา เออร์ วินไม่ทนั ได้ สงั เกตุเห็นว่าพวกทาส
ออร์ คได้ ใช้ นํ ้ายาฟื น้ ฟูจนฟื น้ คืนพละกําลังมาส่วนหนึง่ แล้ ว นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ได้ สงั่ ให้ พวก
มันแสร้ งแสดงท่าทีอ่อนแรงเพื่อตบตาศัตรู อีกทังใบหน้ ้ าที่เต็มไปด้ วยอารมณ์โกรธของเซียวอวี๋
ยังแสดงออกไปได้ สมจริงยิ่ง
"เจ้ าคิดว่าเป็ นผู้เดียวที่สามารถโกงได้ หรื อ เด็กน้ อยเอ๋ย เจ้ ายังมีเล่ห์เหลี่ยมไม่พอ!"
หลังจากรื อ้ ถอนรัว้ ออกไปพักใหญ่ พวกออร์ คต่างก็ถือท่อนไม้ เอาไว้ ในมือ
เซียวอวี๋จดจําวลีมีชื่อของท่านกิมย้ งได้ ทนั ทีที่มองเห็นพวกออร์ คต่างถือท่อนไม้ ไว้ ในมือ "กระบี่
อยู่ที่ใจ หากเยี่ยมยุทธแล้ วไซร้ แม้ กิ่งไผ่ก็ยงั ไร้ เทียมทาน"
เซียวอวี๋ปล่อยให้ พวกมันนัง่ ลงพักผ่อนหลังจากรื อ้ รัว้ ออกเรี ยบร้ อยแล้ ว หลังจากนันเขาจึ
้ งสัง่ ให้
กรอมแจกนํ ้ายาเสริมความแข็งแกร่งและความคล่องตัวแก่พวกออร์ คก่อนที่พวกเขาจะเข้ าสู่
โคลอสเซียม เขาจะต้ องเป็ นฝ่ ายชนะไม่ว่าจะต้ องจ่ายออกไปเท่าใดก็ตาม
ไม่นานนักเออร์ วินก็ส่งคนมาชักนําเขาเข้ าสู่สนามต่อสู้
แอนโทนีดาส ลีอาและซีเหวินคอยชมการต่อสู้อยู่ด้านบนขณะที่เซียวอวี๋ ทิรันด้ า กรอมและ
มังกรน้ อยเดินนําพวกออร์ คเข้ าสู่สนาม
"ทุกอย่างเรี ยบร้ อยดีหรื อไม่" เสียงของดยุคซิมกล่าวถามออกมาขณะที่เขาได้ ยินเสียงฝี เท้ าจาก
ทางด้ านหลัง มีรอยยิ ้มประดับอยู่บนใบหน้ าของเออร์ วินขณะที่เขานึกถึงท่าทีอนั โกรธเกรี ย้ วของ
เซียวอวี๋
"ท่านพ่อ ข้ าได้ ใช้ ตวั ยาพิเศษซึง่ จะทําให้ ลดความแข็งแกร่งของพวกมันราว 7 ส่วน มันคงจะ
น่าเบื่อเกินไปหากพวกมันไม่อาจรับการจู่โจมจากเราได้ แม้ แต่หนเดียว" เออร์ วินกล่าวออกมา
ด้ วยความภาคภูมิใจกับผลงานของเขา
"สิ่งที่น่ารังเกียจที่สดุ ของเจ้ าคือสามารถทําให้ ผ้ อู ื่นคิดว่าเจ้ านันเที
้ ่ยงธรรมในขณะเจ้ าคดโกงต่อ
พวกมันเรี ยบร้ อยแล้ ว" ดยุคซิมพึงพอใจต่อบุตรชายยิ่ง
ผู้บรรยายเริ่มกล่าวถ้ อยคําปลุกเร้ าขณะที่เวทมนตร์ ช่วยขยายเสียงของเขาให้ ได้ ยินทัว่ ทังโคลอส
้
เซียม
ทุกคนต่างจดจ่อเฝ้ารอการปรากฏตัวของหน่วยยมทูต กองทหารเลื่องชื่อแห่งประเทศคาห์น คู่
ต่อสู้ของพวกเขาคือ ออร์ ค เผ่าพันธุ์นกั รบที่ทรงพลังที่สดุ บนทวีป!
ทังสองฝ่
้ ายต่างเดินเข้ ามาภายในสนาม
เซียวอวี๋เดินนําพวกออร์ คออกมาจากประตูเข้ าสู่สนามต่อสู้ ผู้ชมต่างโห่ร้องออกมาราวกับคุ้ม
คลัง่ พวกเขาได้ ชมเพียงออร์ ค 5 ตนเอาชนะสัตว์อสูรขันที ้ ่สองถึงสองตัวในคราเดียวไปเมื่อไม่กี่
วันก่อน พวกเขาต่างพูดคุยกันอย่างตื่นเต้ นที่จะได้ เป็ นสักขีพยานในศึกที่ดเุ ดือดนี ้
...................................
...................................
ว่ากันว่าตัว๋ เข้ าชมในครัง้ นี ้มีราคาสูงกว่า 1,000 เหรี ยญทองเสียอีก
ขุนนางที่มาร่วมอวยพรวันเกิดครบรอบ 60 ปี ของดยุคซิมและเทศกาลดอกไม้ ต่างเข้ ามาชม
การต่อสู้ในครัง้ นี ้ ขุนนางเหล่านี ้สนใจสิ่งใดที่สดุ น่ะหรื อ? มันก็คือ 'หน้ าตา' พวกเขาคงไม่มี
หน้ าตาไปพบปะกับขุนนางคนอื่นๆหากว่าพวกเขาไม่ได้ เป็ นสักขีพยานในการต่อสู้ที่ไม่เคยเกิด
ขึ ้นมาก่อนนี ้ ด้ วยเหตุนี ้จึงไม่แปลกที่ราคาตัว๋ เข้ าชมจะสูงถึงเพียงนี ้
นอกจากราคาของตัว๋ แล้ ว การเดิมพันเองก็ดเุ ดือดไม่แพ้ กนั ผู้คนส่วนใหญ่ต่างลงเดิมพันฝั่ ง
หน่วยยมทูตของประเทศคาห์น ทุกคนล้ วนเคยได้ ยินได้ ฟังเรื่ องราวเกี่ยวกับพวกเขา ทราบว่า
หน่วยยมทูตเคยเอาชนะศัตรูที่มีมากกว่าถึงสิบเท่าลงได้ พวกเขายังเคยได้ ยินเกี่ยวกับความกล้ า
หาญของเหล่าออร์ ค แต่ขนุ นางและนักพนันที่มีไหวพริบต่างทราบว่าดยุคซิมจะต้ องมัน่ ใจในชัย
ชนะ
ด้ วยเหตุนี ้เองอัตราต่อรองจึงได้ กลายเป็ นหนึง่ ต่อสิบ คงไม่จําเป็ นต้ องกล่าวว่าฝ่ ายใดมีอตั ราสิบ
จ่ายหนึง่
.....................................
.....................................
เซียวอวี๋ทราบดีว่าโอกาศที่จะกอบโกยเงินทองได้ มาถึงแล้ ว ดังนันเขาจึ
้ งใช้ เงินทังหมดลงเดิ
้ มพัน
กับฝ่ ายของเขา เขาไม่เพียงทุ่มเหรี ยญทองที่เขามีอยู่ออกไปเท่านัน้ แต่ยงั ใส่รถม้ าคันหรูและ
ม้ าเปกาซัส 8 ตัวที่รวมราคาได้ 500,000 เหรี ยญทองเข้ าไปด้ วย อีกทังยั ้ งมีสร้ อยคอหยาด
นํ ้าตาของเทพธิดาราคาอีก 100,000 เหรี ยญทอง
หากว่าเขาชนะในศึกนี ้ เขาจะกลายเป็ นมหาเศรษฐี ในชัว่ ข้ ามคืน แต่หากพ่ายแพ้ กลับมาล่ะก็
เขาคงต้ องกลายเป็ นของทานที่เดินเท้ าเปล่ากลับเมืองไลอ้ อน ท้ ายที่สดุ เซียวอวี๋ก็ลงเดิมพันลง
ไปทังหมด
้ 800,000 เหรี ยญทอง
เขารู้ประหลาดใจกับทรัพย์สินของตัวเองเล็กน้ อย ในอดีตเขาต้ องออกปล้ นตามค่ายโจรเพื่อ
รวบรวมเหรี ยญทองแต่เก็บรวบรวมสมบัติอื่นๆเอาไว้ เขาไม่คิดว่าพวกมันจะมีราคาค่างวดมาก
ถึงเพียงนี ้ ในกรณีที่เขาเป็ นฝ่ ายชนะ เขาจะได้ รับเงินกลับมากว่าแปดล้ านเหรี ยญทอง
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า........แปดล้ านเหรี ยญทอง! นายท่านผู้นี ้จะกลายเป็ นเศรษฐี แล้ ว" เซียวอวี๋ฝันหวานถึง
เงินที่กําลังจะกลายเป็ นของเขา
..................................
..................................
ในเวลาเดียวกัน หน่วยยมทูตก็ตบเท้ าเข้ าสู่สนามจากประตูฝั่งตรงข้ าม
พวกเขาต่างสวมใส่เกราะเหล็กสีดําขณะที่มือถือโล่ที่หนาหนักเอาไว้ การก้ าวเท้ าของพวกเขา
เป็ นระเบียบเรี ยบร้ อยพร้ อมเพรี ยง ทุกๆจังหวะก้ าวเท้ าได้ ทําให้ เกิดการสัน่ สะเทือนราวกับมีสตั ว์
ขนาดใหญ่กําลังก้ าวเท้ าของมัน
ผู้ชมกลายเป็ นตื่นเต้ นอย่างที่สดุ พวกเขาเริ่มส่งเสียงโห่ร้องอย่างบ้ าคลัง่
.................................
.................................
เซียวอวี๋พบว่าไม่เพียงมีไพร่พลเกราะหนัก 500 นายเท่านัน้ หากแต่ยงั มีทหารม้ า ไพร่พลทหาร
ราบจัดรูปขบวนขนาบอยู่ด้านข้ าง พวกเขามีกนั ราว 200 นาย
"นี่มนั เรื่ องบัดซบใดกัน? ไม่ได้ ตกลงกันว่าจะมีทหารเกราะหนัก 500 นายหรอกหรื อ เหตุใด
จึงยังมีทหารเพิม่ มาอีก 200 นาย?" เซียวอวี๋สบถออกมา
อัศวินที่อยู่บนหลังม้ าฝั่ งตรงข้ ามตอบกลับมา "ดยุคอวี๋ ย่อมเป็ นธรรมดาที่ไพร่พลเกราะหนักจะ
ได้ รับความคุ้มครองทังสองฟากข้
้ างโดยทหารม้ าและทหารราบ! เหตุใดท่านจึงกล่าวราวกับว่า
ท่านเออร์ วินคดโกงท่านกันเล่า?"
"ฝากข้ อความไปให้ เออร์ วิน..........ข้าจะถล่มมารดาเจ้ า!" เซียวอวี๋กล่าวออกมาด้ วยความเย็นชา
อัศวินนันตอบกลั
้ บ "ดยุคอวี๋ ข้ าไม่คาดคิดว่าท่านจะประพฤติตนราวกับชนชันตํ ้ ่าเช่นนี ้ได้ ! อ่า
แต่นี่ไม่เป็ นไร ข้ าจะใช้ หน่วยยมทูตขอข้ าสัง่ สอนมารยาทที่ชนชันสู
้ งพึงมีให้ เอง!"
"ข้ าจะถล่มมารดาเจ้ าด้ วย! เจ้ ากล้ าที่จะสัง่ สอนข้ างันหรื
้ อ?"
เซียวอวี๋ไม่ได้ ใจเย็นลงหลังจากด่าทออีกฝ่ าย
ใบหน้ าของอัศวินนันกลายเป็
้ นขาวซีดขณะมองเห็นใบหน้ าที่ดรุ ้ ายของเซียวอวี๋ เขาทราบ
สถานการณ์ดีจงึ หันหัวม้ ากลับไปยังกองกําลังของเขา เขารู้ว่าเปล่าประโยชน์ที่จะโต้ เถียงกับ
เซียวอวี๋ เขาจะใช้ การต่อสู้นี ้มอบบทเรี ยนอันแสนวิเศษต่อเซียวอวี๋เอง!
เซียวอวี๋ถ่มนํ ้าลายออกมาขณะที่อศั วินนายนันหั ้ นหลัง นํ ้าลายของเขาตกลงบนต้ นคอของอัศวิน
เซียวอวี๋ชนู ิ ้วเป็ นรูปตัววี(V) ก่อนจะหันหลังกลับไปยังฝั่ งของเขา
อัศวินลุกโชนไปด้ วยโทสะเมื่อพบว่าต้ นคอของเขาแปดเปื อ้ นนํ ้าลาย เขาต้ องการจะประลองตัว
ต่อตัวกับเซียวอวี๋
"ท่านแขกผู้มีเกียรติทกุ ท่าน! เหล่าแขกอันทรงเกียรติของเมืองเบงกอล! พวกท่านต่างมาที่นี่เพื่อ
เข้ าร่วมชมเทศกาลดอกไม้ และงานวันเกิดของท่านลอร์ ดพวกเรา ท่านแกรนดยุคแห่งตระกูลรา
ฮีม ท่านดยุคซิม! นี่เป็ นงานที่ถกู จัดขึ ้นเป็ นพิเศษ! คอยจับตาชมให้ ดี ท่านจะได้ เป็ นสักขีพยาน
ในเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ ้นเพียงครัง้ เดียว!"
ผู้บรรยายกล่าวด้ วยนํ ้าเสียงปลุกเร้ าเพื่อกระตุ้นอารมณ์ร่วมของผู้ชมขึ ้นมา
มีบางคนในหมู่ผ้ ชู มลุกขึ ้นส่งเสียงเชียร์ ออกมาเสียงดัง กระทัง่ เหล่าหญิงชนชัน้ สูงเองก็ไม่มี
ข้ อยกเว้ น!
ปั ง! ปั ง! ปั ง!
หน่วยยมทูตเริ่มเดินขบวนเพื่อรับเสีนงเชียร์ จากเหล่าผู้ชม พวกเขาเคาะโล่ที่อยู่ในมือขณะที่ก้าว
เท้ าอย่างเป็ นจังหวะ
ผู้ชมต่างตะโกนเชียร์ ออกมาสุดเสียงขณะที่ชมการเดินขบวนอันน่าเกรงขามของหน่วยยมทูต
ในขณะที่ออีกด้ านหนึง่ พวกออร์ คต่างมีท่าทีที่ผิดปกติ พวกมันไม่แม้ กระทัง่ คํารามออกมา
หากแต่ยืนนิ่งขณะที่กําท่อนไม้ เอาไว้ ในมือ
แกรนดยุคซิมพยักหน้ าด้ วยความพึงพอใจขณะรับชมฉากที่เบื ้องหน้ า
ดูเหมือนว่าสภาวะอันเกรี ยงไกรของหน่วยยมทูตจะสะกดข่มพวกออร์ คจนขวัญหนีดีฝ่อเสียแล้ ว
พวกมันราวกับเป็ นสุนขั บ้ านที่เชื่องเชื่อ!
ผู้บญ
ั ชาการกองกําลังส่งสัญญาให้ หยุดลงเมื่อหน่วยยมทูตได้ มาอยู่ที่กึ่งกลางสนามต่อสู้แล้ ว
ไพร่พลหน่วยยมทูตราวกับเป็ นกําแพงเหล็กแถวหนึง่ ที่ไม่อาจพังทลายลงได้ !
ผู้บรรยายส่งสัญญาณให้ ผ้ ชู มเงียบเสียงลง เขาสอบถามความพร้ อมของทังสองฝ่ ้ าย โดยปกติ
แล้ วจะไม่มีพธิ รการเช่นนี ้ หากว่าเป็ นการต่อสู้ระหว่างสัตว์อสูรกับนักสู้กลาดิเอเตอร์
อย่างไรก็ตาม ด้ านหนึง่ เป็ นหน่วยยมทูตอันเกรี ยงไกร อีกทังนี
้ ่ยงั ไม่ใช่การต่อสู้ดาษดื่นทัว่ ไป
หากแต่เป็ นการประลอง!
เหล่าไพร่พลต่างตะโกนออกมาขณะที่เสียงของพวกเขาสะท้ อนอยู่ในโคลอสเซียมเป็ นเวลานาน
ขณะที่พวกเขาตอบคําถามของผู้บรรยาย เด็กหญิงและหญิงสาวต่างหลงใหลไปกับเสียงที่น่า
เกรงขามของพวกเขา
เซียวอวี๋ยกชูฝ่ามือของเขาขึ ้นก่อนที่จะลดนิ ้วลงเหลือนิ ้วกลางเพียงนิ ้วเดียวขณะที่ผ้ บู รรยายเอ่ย
ถาม
"เขาไม่ได้ รับการสัง่ สอนเรื่ องมารยาทมาหรื อ? เขาใช่ขนุ นางจริงหรื อไม่? ใช่ดยุคจริงหรื อไม่?
เหตุใดจึงแสดงท่าทีเช่นนันออกมา?"
้ ผู้คนต่างพูดคุยเกี่ยวกับการแสดงออกของเซียวอวี๋ด้วย
เสียงอันดัง
อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ยงั คงยืนนิ่งไม่สะทกสะท้ าน เขายกยิ ้มมุมปากราวกับเขาเพิง่ ทําการแสดง
โชว์อนั ยอดเยี่ยมออกไปทังยังพึงพอใจกับมัน
ใบหน้ าของไพร่ พลหน่วยยมทูตเต็มไปด้ วยโทสะ พวกเขาใคร่ที่จะใช้ อาวุธในมือฉีกเซียวอวี๋และ
พวกออร์ คเป็ นชิ ้นๆ
"ในเมื่อทังสองฝ่
้ ายต่างพร้ อมแล้ ว เช่นนันข้
้ าก็ขอประกาศว่าการประลองได้ เริ่มต้ นแล้ ว!"
ผู้บรรยายกล่าวเปิ ดการประลองด้ วยเสียงอันดัง
เฮ~~
ผู้บญ
ั ชาการส่งสัญญาณให้ กองกําลังเคลื่อนตัวเข้ าหาพวกออร์ ค
"ขยี ้พวกมันให้ ราบ! แยกพวกมันเป็ นชิ ้นๆ!"
"พวกเจ้ าล้ วนเป็ นวีรบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์! จงสังหารพวกสัตว์เดรัจฉานนันเสี
้ ย!"
โอ้ วว~~
"เหล่านักรบที่กล้ าหาญเอ๋ย! จงใช้ คมเคียวและคมหอกชโลมผืนดินด้ วยเลือดของพวกออร์ ค
เพื่อเกียรติยศ!"
"เพื่อเกียรติยศ!"
................................
................................
ตึง ตึง ตึง
หน่วยยมทูตก้ าวเท้ ามุ่งเข้ าหาศัตรู ทุกคนต่างเฝ้ารอการปะทะที่กําลังจะเกิดขึ ้นในอีกชัว่ อึดใจ
ข้ างหน้ า พวกเขาต่างจินตนาการถึงเลือดและเนื ้อของพวกออร์ คที่อาบชโลมย้ อมผืนดินจนแดง
ฉาน
พวกออร์ คยังคงยืนอยู่กบั ที่โดยปราศจากความเคลื่อนไหว ดูราวกับว่าพวกมันได้ ละทิ ้งความ
ตังใจที
้ ่จะต่อสู้และความกล้ าหาญไปแล้ ว ผู้ชมเริ่ มเกิดความกังวลขึ ้นมา พวกเขากลัวจะไม่ได้
เห็นการต่อสู้อนั ดุเดือด! พวกเขาหวังจะได้ เห็นความกล้ าหาญของพวกออร์ คดังเช่นครัง้ ที่แล้ ว
มิฉะนันมั
้ นคงน่าเบื่ออย่างมากหากหน่วยยมทูตจะเข่นฆ่าอยู่ฝั่งเดียว
เซียวอวี๋มองไปยังกองกําลังที่เบื ้องหน้ าก่อนจะแหงนหน้ าหัวเราะออกมา เขาหันกลับไปตะโกน
ต่อพวกออร์ ค "จงฟั งคําสัง่ ข้ า! จัดแถวสี่แถว! พวกเราจะวิ่งด้ วยจังหวะ หนึง่ สอง หนึง่ หนึง่ สอง
หนึง่ ! พวกเจ้ าใส่ใจต่อสายตาอันดูถกู เหล่านันหรื ้ อ? ข้ านันไม่
้ เลย........ช่างพวกมันสิ! ไม่
จําเป็ นต้ องวิ่งให้ ไว นัน่ จะทําให้ เราหมดสิ ้นเรี่ ยวแรงเสียเปล่า เพียงติดตามข้ ามา! การวิ่งจะช่วย
เสริมสุขภาพ! เอ้ า หนึง่ สอง หนึง่ ..........หนึง่ สอง หนึ่ง......"
ผู้ชมต่างกําลังจินตนาการถึงเลือดที่อาบย้ อมชุดเกราะของกองกําลังยมทูต อย่างไรก็ตาม พวก
เขาเกือบจะล้ มทังยื
้ นหลังจากได้ เห็นการกระทําของเซียวอวี๋
พวกออร์ คเริ่มต้ นวิ่งไปยังขอบของสนามอย่างเชื่องช้ าโดยมีเซียวอวี๋วิ่งนําอยู่เบื ้องหน้ า
นี่ราวกลับว่าพวกมันกําลังจัดแถวเพื่อออกซ้ อมวิ่งในยามเช้ า
พวกออร์ คนันวิ้ ่งไปราวกับไม่มีกองกําลังหน่วยยมทูตอยู่ในสนาม ราวกับว่าพวกมันไม่ได้ มาที่นี่
เพื่อต่อสู้แต่อย่างใด หากแต่มาวิ่งเพื่อสุขภาพ!
"หนึง่ สอง หนึง่ สอง........" เซียวอวี๋ตะโกนออกมา เขาราวกับเป็ นครูฝึกทหารที่นํานักเรี ยนออกมา
วิ่งในยามเช้ า
ใครจะไปสนใจพวกงี่เง่าที่อยู่กลางสนามกันเล่า? ไม่เห็นหรื อว่าบิดากําลังวิ่งอยู่?
ทังโคลอสเซี
้ ยมกลายเป็ นเงียบสงัดเมื่อได้ เห็นฉากที่ปรากฏอยู่นี ้ นี่อยู่นอกเหนือความคาดหมาย
ของผู้คน! พวกเขาคิดว่าเลือดจะเจิ่งนองไปทัว่ สนามรบ แต่ที่พวกเขาได้ เห็นกลับเป็ นการบริหาร
ร่างกาย!
ดยุคซิมลุกพรวดขึ ้นจากที่นงั่ เมื่อได้ เห็นเหตุการณ์กลับเป็ นเช่นนี ้ แก้ วไวน์ในมือของเขาถูกบดขยี ้
เป็ นชิ ้นๆจากแรงบีบอัน ใบหน้ าของเขาเปลี่ยนเป็ นเขียวคลํ ้าขณะมองดูเซียวอวี๋ เขายืนอยู่อย่าง
นันเป็
้ นเวลานาน
หวังเทียนหู่เองก็ลกุ ขึ ้นยืนและมองไปยังสนาม "เขาช่างสมเป็ นบุตรชายของเซียวซานเทียน!
บิดาพยัคฆ์ย่อมไม่ให้ กําเนิดลูกสุนขั ! ช่างโชคดีที่ข้ายังไม่แตกหักกับเขา นี่ยงั เหลือหนทาง
สําหรับการเจรจาอยู่........"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 96

BANK WUTTHIPHAN·17 ตุลาคม 2017

ใบหน้ าของผู้บญั ชาการกองกําลังเปลี่ยนไปเมื่อเห็นว่าพวกออร์ คไม่ได้ พงุ่ เข้ าโจมตีหากแต่วิ่งไป

รอบๆโดยไร้ จดุ หมาย นี่มนั ไม่ใช่การประลองแล้ ว!
เซียวอวี๋ไม่ได้ กระทําตามกฏการประลองทัว่ ไป เขาลดทอนสภาวะของหน่วยยมทูตได้ ในหนึง่
การลงมือ! หน่วยยมทูตนันแข็้ งแกร่ง แต่เมื่อเป็ นเช่นนี ้พวกเขาก็ไม่อาจช่วงชิงสภาวะบุกไปได้
แล้ ว
หน่วยยมทูตนันสวมใส่
้ ชดุ เกราะหนัก ผู้คนโดยทัว่ ไปจะพบว่ามันยากที่จะขยับร่างได้ หากต้ อง
สวมใส่เกราะหนักเช่นนัน้ แม้ จะเป็ นนักรบที่ได้ รับการฝึ กมาเป็ นพิเศษเองก็ตาม พวกเขาก็ยงั คง
ไม่อาจเคลื่อนไหวได้ อย่างอิสระ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงการวิ่งไล่ตามพวกออร์ ค
ข้ อได้ เปรี ยบของไพร่ พลเกราะหนักก็คือการจัดรูปขบวนค่อยๆรุกคืบไปข้ างทีละก้ าว วิธีการนี ้
เหมาะสําหรับการเข้ าปะทะอย่างยิ่ง ด้ วยเหตุนี ้เมื่อใช้ รูปขบวนนี ้ออกไปจึงสามารถเอาชนะ
กองทัพที่มีกําลังคนมากกว่าตนเองถึงสิบเท่าได้
อย่างไรก็ตาม พวกเขากลับลืมเลือนไปว่านี่ไม่ใช่การรบพุง่ !
พวกเขาคิดว่าจะต้ องรับการโหมโจมตีจากพวกออร์ คตังแต่้ เริ่มการประลอง เมื่อการปะทะเริ่มขึ ้น
รูปขบวนของศัตรูก็จะกระจัดกระจาย นัน่ จึงเป็ นเหตุผลการคงอยู่ของทหารม้ าและทหารราบทัง้
สองฟากข้ าง
แม้ กระนันก็
้ ไม่มีใครคาดคิดว่าเซียวอวี๋จะใช้ การหลบเลี่ยงการปะทะอย่างเรี ยบง่ายเช่นนี ้ ข้ อ
ได้ เปรี ยบของหน่วยยมทูตถูกทําลายในหนึง่ การเคลื่อนไหว!
อันที่จริง ฝรั่งเศสเคยใช้ แนวป้องกันมาชิโนต์ในสงครามโลกครัง้ ที่สอง มันเป็ นแนวป้องกันที่
แข็งแกร่งจนไม่อาจหักทําลายลงได้ ประเทศเยอรมันไม่อาจเจาะแนวป้องกันนี ้เข้ าไปได้ แม้ ว่าจะ
ทุ่มกําลังออกไปเท่าใดก็ตาม
แต่ทฤษฎีของกูเดเรี ยนและแผนบริทส์คริก,แมนสไตน์ได้ ถกู นํามาใช้ โต้ ตอบพวกเขา พวกเขา
ไม่ได้ เข้ าตีโดยตรง หากแต่โจมตีจากที่อื่นๆ
เซียวอวี๋ร้ ูจกั แผนการนี ้ดีและเขาได้ นํามันออกมาใช้ ในวันนี ้!
ในสงครามครัง้ นัน้ ฝรั่งเศสมุ่งเน้ นไปที่การป้องกันขณะที่พวกเขาตังรั้ บอยู่ในสนามเพาะ พวก
เขาไม่คาดคิดว่าเยอรมันจะใช้ การโจมตีสายฟ้าแลบเพื่อสร้ างความสับสน ด้ วยเหตุนี ้เอง
เยอรมันจึงได้ รับชัยชนะในเวลาเพียงหนึง่ เดือน แม้ ว่าอีกฝ่ ายจะแข็งแกร่งกว่าพวกเขาก็ตาม
การคิดนอกกรอบนันมี
้ ผลต่อสงครามเสมอ
ยุคนี ้เป็ นยุคอาวุธเย็น ยุทธวิธีจะถูกสร้ างขึ ้นมาให้ สอดคล้ องกับอาวุธเหล่านัน้ เซียวอวี๋ทราบดีว่า
ยุทธวิธีและกลยุทธ์ในยุคปื นไฟนันก้ ้ าวลํ ้ากว่ายุคนี ้อยู่หลายร้ อยปี
อาจบางที ทุกวันนี ้คงมีหลายคนที่คิดว่าแนวป้องกันมาชิโนต์นนเป็
ั ้ นการกระทําอันโง่เขลา
อย่างไรก็ตาม เราท่านต่างถือกําเนิดหลังจากสงครามครัง้ นันนั
้ บร้ อยปี และพวกเรามีความรู้ที่ถกู
สัง่ สมมานับร้ อยปี ถัดจากนัน้ ในยุคนันการผุ
้ ดความคิดต่างๆขึ ้นมานับว่ายากเย็นยิ่ง
อาจมีบางคนที่คิดจะใช้ วิธีการนันในยุ
้ คนี ้ อย่างไรก็ตามการสร้ างสถานการณ์เช่นนันขึ
้ ้นมา
นับว่าไม่ง่ายเลย
ความคิดของกูเดเรี ยนมาจากการคิดนอกกรอบ ยิ่งไปกว่านันยั ้ งจะต้ องมีอาวุธ สภาพภูมิ
ประเทศและช่วงเวลาที่เหมาะสมเพื่อทําให้ มนั เกิดขึ ้นได้ เซียวอวี๋ทราบว่าสนามต่อสู้แห่งนี ้
สามารถใช้ ได้ และมันเหมาะอย่างมากที่จะใช้ แผนบริทส์คริก!
อันที่จริง แผนการนี ้ไม่อาจนําไปใช้ ในสนามรบจริงได้ เพราะในสนามรบจริงนัน้ ออร์ คทัง้ 500
ตนจําต้ องเผชิญหน้ ากับหน่วยยมทูต นอกจากนี ้ยังมีทหารม้ าและทหารราบที่จะตีขนาบเข้ ามา
จากทางด้ านข้ าง หน่วยยมทูตจะรับหน้ าที่เป็ นทัพหน้ า หน้ าที่ของพวกเขาคือการฉีกทําลาย
ขบวนทัพของศัตรู และหลังจากขบวนทัพถูกทําลายลงแล้ ว เหล่าทหารม้ าก็จะทําหน้ าที่กวาด
ล้ างศัตรูจนสิ ้นซาก
ในสนามรบจริง ทัพม้ าจะไม่ปล่อยให้ ศตั รูได้ ทําเช่นนัน้ วิธีการเช่นนี ้จึงใช้ ได้ ต่อทัพเกราะหนัก
เท่านัน!
้
ฝ่ ายศัตรูมีทหารม้ าและทหารราบอยู่ 200 นาย แต่พวกเขาจะทําอย่างไรกับออร์ ค 500 ตน
ได้ ? คงไม่จําเป็ นต้ องกล่าวว่าจะเกิดสิ่งใดขึ ้นหากว่าทหารราบเข้ าปะทะกับพวกออร์ ค เซียวอวี๋
สามารถเว้ นระยะจากทัพเกราะหนักในขณะที่ค่อยๆกําจัดทหารม้ าและทหารราบออกไปอย่าง
ช้ าๆ
"อัจฉริยะ! อัจฉริยะด้ านการทหาร!" มีหลายคนที่ดถู กู และหัวเราะเยาะที่เซียวอวี๋เลือกหลบหนี
แต่มีขนุ นางและชนชันสู
้ งหลายคนที่เข้ าใจกลยุทธ์ นี ้
มองผิวเผินอาจจะเห็นว่าเซียวอวี๋ทําเพียงวิ่งเล่นไปรอบๆ แต่ในความจริงแล้ วไม่ใช่ผ้ บู ญ
ั ชาการ
ทุกคนที่จะสามารถคิดค้ นและใช้ ออกได้
เหล่าขุนนางส่วนใหญ่ต่างนึกไปถึงบิดาของเซียวอวี๋ เซียวซานเทียน! จอมทัพอันเกรี ยงไกรของ
อาณาจักร!
"บิดาพยัคฆ์ไม่ให้ กําเนิดลูกสุนขั !" ผู้คนส่วนใหญ่ต่างทอดถอนใจ
....................................
....................................
ผู้บญ
ั ชาการกองกําลังตกตะลึงอยู่เป็ นนาน เขาออกคําสัง่ ให้ หน่วยยมทูตหยุดเท้ าชัว่ คราว อันที่
จริงเขายังไม่มีแผนโจมตีใดๆ ในตอนแรก เขาวางแผนที่จะใช้ ทหารม้ า 100 นายและทหารราบ
100 นายเพื่อตรึงพวกออร์ คเอาไว้ จากนันหน่
้ วยยมทูตจะเข้ าบดขยี ้พวกออร์ คอย่างช้ าๆ
หากแต่สนามต่อสู้นี ้กว้ างขวางเกินไป! พวกออร์ คสามารถหลบหนีได้ ! หากเขาโจมตีด้วยทหาร
ม้ าและทหารราบ เช่นนันก็ ้ เป็ นเพียงส่งพวกเขาไปหาที่ตาย!
เซียวอวี๋ออกคําสัง่ ให้ พวกออร์ คหยุดเท้ าลงเมื่อเห็นว่าหน่วยยมทูตหยุดเคลื่อนไหวแล้ ว
"หยุดเท้ า!........จดั แถวให้ ดี! มองดูพวกเจ้ าสิ! ข้ าต้ องอับอายเพราะพวกเจ้ าแล้ ว!" เซียวอวี๋นกึ ถึง
ครูฝึกของเขาขณะที่กล่าวตําหนิพวกออร์ ค
เซียวอวี๋พยักหน้ าด้ วยความพึงพอใจหลังจากที่พวกออร์ คจัดแถวอย่างเป็ นระเบียบแล้ ว "ดีมาก"
หลังจากนันเขาก็
้ หรี่ ตามองไปยังไพร่พลหน่วยยมทูต "เหล่าทหารหน่วยยมทูตเอ๋ย! ข้ าเพิง่ แต่ง
กวีขึ ้นมาได้ บทหนึง่ แม้ ไม่ดีนกั แต่ขอจงช่วยรับฟั ง! บทกวีเป็ นเช่นนี ้
ใบไม้ ร่วง..........ไม่สิ! ตอนนี ้เป็ นหน้ าร้ อน!..........
ฤดูร้อน........ใบไม้ ร่วงหล่นยามเดือนแปด......ผ้ ใู ดยังจะจดจํากลีบใบเหล่านันตอนฤดู
้ ใบไม้ ร่วงในปี
หน้ า
ไพร่พลหน่วยยมทูต....พวกมันจะจดจําได้ หรื อไม่ว่าเป็ นวันครบรอบวันตายของตน
จงรักชีวิตและยอมจํานน........ยอมจํานนต่อมหาราชของเจ้ า......เซียวอวี๋
เพื่อมีชิีวิตอยู่มิได้ เหี่ยวเฉาดัง่ เช่นกลีบใบเหล่านั ้น!"
เซียวอวี๋ดดั แปลงมันจากบทกวีของเกิบเบลส์เพื่อลดทอนขวัญกําลังใจของอีกฝ่ ายลง
ทหารในหน่วยยมทูตที่เฉลียวฉลาดก็ทราบเช่นกันว่าสถานการณ์ไม่ดีเสียแล้ ว พวกเขาทราบดี
ว่าคงเป็ นไปไม่ได้ ที่จะไล่พวกออร์ คทันขณะที่ยงั สวมใส่เกราะเทอะทะเช่นนี ้อยู่
หากพวกเขาไล่ติดตามศัตรูไป พวกเขาก็จะหมดสิ ้นเรี่ ยวแรงและถูกฆ่าในที่สดุ !
"ท่านคิดว่าสามารถทําลายขบวนทัพของพวกเราได้ หรื อ? หากท่านมีความสามารถแล้ ว
เช่นนันก็
้ จงเข้ ามา! แม้ พวกเราไม่อาจทุบตีท่านนตอนนี ้ แต่ท่านก็ไม่อาจทําอย่างไรกับพวกเรา
ได้ เช่นกัน!" ผู้บญ
ั ชาการกองกําลังไม่ใช่คนโง่ เขาวางแผนที่จะตังรั้ บและรอคอยการโจมตีจาก
ศัตรู
ผู้ชมต่างผิดหวังเมื่อเห็นว่าผู้บญั ชาการกองกําลังเองก็ไม่มีแผนที่จะโจมตี พวกเขาหวังว่า
เซียวอวี๋จะเป็ นผู้เริ่มโจมตี แต่มนั ก็เป็ นไปได้ ยากยิ่ง! เซียวอวี๋เลือกที่จะถอยหนีตงแต่
ั ้ เริ่มต้ นการ
ประลอง แล้ วเหตุใดเขาจะต้ องรี บเร่งเป็ นฝ่ ายโจมตีในตอนนี ้ด้ วยเล่า?
มันคงจะจบลงเช่นนี ้หากทังฝ่้ ายไม่โจมตีใส่กนั ! การประลองในครัง้ นี ้จะจบลงด้ วยผลเสมอ!
หลายคนต่างคิดว่าการต่อสู้ได้ จบลงแล้ ว แม้ ว่าจะไม่เคยเกิดการเสมอมาก่อนในโคลอสเซียม
แห่งนี ้ แต่นี่เุ็ นสถานการณ์ที่ไม่มีผ้ ใู ดเคยคาดคิดมาก่อน อาจบางที ดยุคซิมคงปล่อยให้ การ
ต่อสู้ครัง้ จบลงด้ วยผลเสมอกระมัง
เซียวอวี๋ตะโกนออกมา "เจ้ าคิดว่าข้ าไม่กล้ าโจมตีเจ้ างันหรื
้ อ? ข้ าเพียงแค่หยิบยื่นโอกาศที่จะ
ออกจากโคลอสเซียมแห่งนี ้ทังมี
้ ชีวิตแก่พวกเจ้ า! ในเมื่อเป็ นเช่นนี ้จงอย่าได้ ตําหนิข้า!"
เซียวอวี๋คดั เลือกออร์ ค 100 ตนที่แข็งแกร่งออกมา ออร์ คร่างสูงเองก็ต้องการมีส่วนร่วมในการ
โจมตีครัง้ นี ้ ชื่อของมันคือ ซีซาร์ มันได้ ขึ ้นเป็ นผู้นําออร์ คชัว่ คราวหลังจากที่ผ้ นู ําคนก่อนถูก
สังหารลง แต่เซียวอวี๋บอกว่าในฐานะผู้นําแล้ วเขาจะต้ องแบ่งแยกความหนักเบาของ
สถานการณ์ได้ ซีซาร์ พยักหน้ าขณะที่ครุ่นคิดถึงเรื่ องนี ้
................................
................................
ออร์ ค 100 ตนต่างกําท่อนไม้ ไว้ ในมือ นอกจากพวกมันแล้ ว กรอม ทิรันด้ าและมังกรน้ อยเองก็
ก้ าวออกมาเช่นกัน เซียวอวี๋หรี่ ตาลงขณะที่มองดูออร์ ค 100 ตนที่เขาเพิง่ เลือกสรรออกมา "จง
ดื่มนํ ้ายาเสริมความคล่องตัว! อย่าได้ ดื่มนํ ้ายาเสริมความแข็งแกร่ง!" พวกออร์ คเริ่มยกนํ ้ายา
เสริมความคล่องตัวขึ ้นดื่ม
เซียวอวี๋พยักหน้ าด้ วยความพึงพอใจ เขาชักดาบออกจากฝั กและโบกมัน "จงติดตามข้ ามา!"

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 97

BANK WUTTHIPHAN·17 ตุลาคม 2017

ใบหน้ าของแกรนดยุคซิมเขียวคลํ ้าขณะที่เออร์ วินเองก็ไม่ได้ แตกต่างกัน

เออร์ วินยังจําวาจาของเซียวอวี๋ที่กล่าวออกมาด้ วยความภาคภูมิได้ ดี "ข้ าได้ รับสืบทอดสายเลือด

ที่ยอดเยี่ยม ดังนันข้
้ าจึงยอดเยี่ยมกว่าผู้คนทัว่ ไปยามบัญชาการศึก........"

ยามนันมั
้ นดูราวกับเป็ นถ้ อยคําไร้ สาระ แต่เออร์ วินกระจ่างแล้ ว เห็นได้ ชดั ว่าเซียวอวี๋นนเป็
ั้ น
พยัคฆ์ซอ่ น มังกรซุม่

ความสามารถในการบัญชาการของเซียวอวี๋นนดี ั ้ กว่าผู้บญ
ั ชาการทัว่ ไปจริง เขาเป็ นผู้บญ
ั ชาการ
ที่ยอดเยี่ยม เพียงแต่แสร้ งแสดงท่าทีราวกับอันธพาลบดบังไว้

เออร์ วินใช้ ยาเพื่อทําให้ พวกออร์ คอ่อนแอลง ด้ วยวิธีนี ้การสูญเสียไพร่พลหน่วยยมทูตย่อมจะไม่

เกิดขึ ้น ดยุคซิมมองดูการต่อสู้ที่กําลังจะออกมาเป็ นผลเสมอ
"ตัวยามีปัญหาหรื อไม่?" ดยุคซิมเอ่ยถามแผ่วเบา

เออร์ วินแย้ มยิ ้ม "ท่านพ่อวางใจเถิด ข้ าได้ ขอยาเหล่านันมาจากท่

้ านเรย์มอนด์ ประสิทธิภาพของ
มันย่อมไม่มีข้อบกพร่อง"

ดยุคซิมผงกศีรษะ เขาสามารถประกาศผลออกไปได้ ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ สญ

ู เสียอย่างหนัก

หน่วยยมทูตไม่อาจเอาชนะอีกฝ่ ายได้ โดยพึง่ พาทหารม้ าและทหารราบ แม้ ว่าพละกําลังของ

พวกออร์ คจะถูกลดทอนลงไปเจ็ดส่วนก็ตาม

เหตุผลหลักเลยก็คือ อีกฝ่ ายมีออร์ คถึง 500 ตน นอกจากนี ้เซียวอวี๋เองก็อยู่ด้วย ดยุคซิมไม่

ทราบว่าเซียวอวี๋จะเล่นลูกไม้ ใดอีก ดยุคซิมทราบว่าเซียวอวี๋ไม่ใช่ผ้ ทู ี่จดั การได้ โดยง่าย เขา
กระทัง่ สร้ างอาวุธขึ ้นมาจากรัว้ ไม้ ได้ !

ถึงกระนันใบหน้
้ าของดยุคซิมก็ยงั คงเรี ยบเฉยยามมองเห็นเซียวอวี๋นําพวกออร์ ค 100 ตนก้ าว
ออกมา

"เจ้ าแน่ใจหรื อไม่ว่าตัวยานันได้

้ ผล?" ดยุคซิมรู้สกึ ไม่ดีอย่างไม่มีสาเหตุ

เออร์ วินเองก็ร้ ูสกึ ว่ากําลังถูกเซียวอวี๋ปั่นหัว

"เกิดอะไรขึ ้น? ข้ าได้ ตรวจสอบจนแน่ใจแล้ วว่าได้ ผสมตัวยาใส่อาหารของพวกมันแล้ ว ความ
แข็งแกร่งของพวกมันสมควรเหลือไม่ถึงครึ่งหนึง่ ! แล้ วพวกมันจะเอาอะไรมาโจมตี?" เออร์
วินคิดว่าเซียวอวี๋คงมองแผนการของเขาออก นอกจากนี ้เซียวอวี๋ยงั ลงมืออย่างเงียบเชียบ ดยุ
คซิมรู้สกึ ว่าเซียวอวี๋เป็ นบุคคลที่น่าหวาดหวัน่ ที่สามารถมองแผนการของเออร์ วินออกและยัง
ตอบโต้ ได้ อีก

.................................

.................................

เซียวอวี๋นําพวกออร์ ควิ่งไปยังด้ านข้ างของกองทัพอีกฝ่ าย พวกเขาไม่ได้ คิดที่จะโจมตีหน่วย

ยมทูตหากแต่เป็ นเหล่าทหารม้ าและทหารราบที่คอยคุ้มกันพวกมัน!

นอกจากนี ้ มันจะยังไม่เป็ นการปะทะซึง่ หน้ า แต่จะใช้ ประโยชน์จากความยาวของท่อนซุง!

เซียวอวี๋ตะโกนสัง่ การ "โจมตีได้ !"

พวกออร์ คยกท่อนซุงที่ยาวราวห้ าถึงหกเมตรขึ ้นมา และฟาดท่อนซุงเหล่านันเข้

้ าใส่เหล่าทหาร
ม้ าและทหารราบ

เซียวอวี๋ได้ ทําให้ แน่ใจแล้ วว่าพวกออร์ คจะโจมตีเพียง 3 จังหวะ จังหวะคือการโจมตีจากเบื ้อง

บนลงสู่เบื ้องล่าง จังหวะที่สองคือการกวาดไปด้ านข้ าง จังหวะที่สามคือการแทงท่อนซุงไป
ด้ านหน้ า
ท่อนซุงพวกนี ้มีนํ ้าหนักมากเกินไปแม้ ว่าจะกับพวกออร์ คก็ตาม ด้ วยเหตุนนจึ
ั ้ งทําให้ การ
เคลื่อนไหวของพวกมันมีจํากัด เซียวอวี๋กําลังพึง่ พาความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าเพื่อคว้ าชัยในการ
ประลองครัง้ นี ้

ตอนนี ้พวกออร์ คกําลังใช้ การโจมตีจงั หวะแรก

ท่อนซุงยาวห้ าถึงหกเมตรที่ตกลงมาจากที่สงู สามเมตรสามารถทําให้ ผ้ คู นกลายเป็ นเนื ้อบดได้

ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงว่ามันกําลังถูกฟาดลงมาจากพละกําลังอันมหาศาลของพวกออร์ ค! เหล่า
ทหารม้ าเริ่มปกป้องหน่วยยมทูตจากทางด้ านข้ างและซื ้อเวลาให้ พวกเขาปรับตําแหน่ง

พวกเขาไม่จําเป็ นต้ องหวาดกลัวพวกออร์ คตราบใดที่หน่วยยมทูตมีเวลาปรับเปลี่ยนตําแหน่ง

ไพร่พลเกราะหนักสามารถปกป้องตนเองได้ ด้วยโล่หนา! พวกเขาสามารถต้ านทานการโจมตี
จากทัพม้ าได้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงท่อนซุงพวกนี ้!

นอกจากนี ้ หน่วยยมทูตเริ่ มนําหน้ าไม้ ออกมาเพื่อเตรี ยมยิงเมื่อเข้ าสู่ระยะ มันเป็ นเพียงเรื่ องของ
ระยะทางเท่านันหลั
้ งจากที่พวกเขาสับเปลี่ยนตําแหน่ง ด้ วยเหตุนี ้เอง พวกเขาจึงจําต้ อง
ต้ านทานพวกออร์ คไว้ ชวั่ ขณะหนึง่

ปึ ง~ ปึ ง~ ปึ ง~
เสียงสะท้ อนดังกึกก้ องไปทัว่ โคลอสเซียม เซียวอวี๋ได้ สอนพวกมันไว้ สามจังหวะ นอกจากนี ้เขา
ยังได้ จดั ระเบียบการโจมตีด้วย พวกมันต้ องยกท่อนซุงขึ ้นและทุบลงในจังหวะเดียวกัน วิธีการนี ้
จะทําให้ ศตั รูไม่มีพื ้นที่หลบหลีก!

"สอง......หนึง่ ........สอง" เซียวอวี๋ตะโกนออกมา

พวกออร์ คจะยกท่อนซุงขึ ้นมาเมื่อเซียวอวี๋ตะโกนหนึง่ พวกมันจะทุบไม้ ลงยามที่เขาตะโกนว่า

สอง

เสียงการปะทะดังตามจังหวะการหายใจ ทังทหารม้
้ าและทหารราบไม่อาจหยุดยังการโจมตี
้ ของ
พวกออร์ คลงได้ นอกจากนี ้พวกเขาจะถูกเปลี่ยนเป็ นเนื ้อบดหากโดนการโจมตีนี ้เข้ าไป

ยิ่งไปกว่านันพวกเขายั
้ งไม่มีโอกาศเข้ าโจมตีพวกออร์ ค ท่อนซุงเหล่านันยาวเกิ
้ นไป พวกออร์ ค
สามารถใช้ มนั ทุบพวกเขาได้ โดยที่พวกเขาไม่อาจเข้ าถึงตัวพวกออร์ ค นอกจากนี ้พวกเขายังถูก
ปิ ดเส้ นทางถอยโดยหน่วยยมทูตที่อยู่ด้านหลัง!

เหล่าทหารที่เรี ยกตนเองเป็ นทหารชันยอดกํ

้ าลังถูกบดขยี ้ราวมดปลวก!

มีเงาร่างหลายร่างกระโดดพุง่ ตรงมายังพวกออร์ ค เซียวอวี๋ไม่ต้องเงยหน้ ามองดูก็ทราบว่าเป็ นผู้

ฝึ กยุทธ์ ยิ่งไปกว่านันพวกเขายั
้ งจะต้ องอยู่ในขันที
้ ่สองเป็ นอย่างน้ อยจึงจะสามารถกระทํา
เช่นนันได้
้

เซียวอวี๋ทราบว่าเออร์ วินได้ จดั ส่งผู้ฝึกยุทธ์เข้ าสู่หน่วยยมทูต

"กรอม ทิรันด้ า!" เซียวอวี๋ตะโกนให้ สญ
ั ญาณ

กรอมคํารามขณะที่พงุ่ ออกมา เขาพุง่ ตรงเข้ าสังหารเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ อมนิแสลชถูกใช้ ออกมา

ขณะที่เหล่าผู้ฝึกยุทธ์อยู่กลางอากาศ คมดาบได้ ตดั แยกผู้ฝึกยุทธ์ออกเป็ นสองท่อน!

กรอมรู้สกึ โกรธเกรี ย้ วอย่างยิ่งที่ได้ เห็นเผ่าพันธุ์ของเขาต้ องทุกข์ทรมาณ ดังนันการต่

้ อสู้ของเขา
จึงรุนแรงและเกรี ย้ วกราดตามไปด้ วย ลูกศรของทิรันด้ าเองก็ทําหน้ าที่ได้ อย่างยอดเยี่ยม

เซียวอวี๋ตะโกนออกมาทันทีที่เห็นโอกาศ "ทุบพวกมันเลย!"

พวกออร์ คยกท่อนซุงขึ ้นแล้ วทุบลงไปยังเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่ร่วงลงมา ผู้ฝึกยุทธ์นนมี

ั ้ ความคล่องตัว
สูง พวกเขารี บลุกขึ ้นมาเพื่อที่จะหลบท่อนซุง อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ได้ จดั ให้ พวกออร์ คทํางาน
พร้ อมเพรี ยง พวกมันราวกับฝูงไก่ที่กําลังรุมจิกกินข้ าวเปลือก! เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ไม่อาจเข้ าใกล้
พวกออร์ คได้ ขณะที่ทิรันด้ าคอยยิงสกัดพวกเขาเอาไว้

มีผ้ ฝู ึ กยุทธ์หลายคนที่ถกู ทุบจนกลายเป็ นเศษเนื ้อ พวกเขาอาจจะทรงพลังแต่ก็ไม่ได้ คงกระพัน

กรอมนันสวมใส่้ ชดุ เกราะเซ็ตที-หนึง่ ผู้ฝึกยุทธ์ขนที
ั ้ ่สองทัว่ ไปย่อมไม่ใช่ค่มู ือของเขา อันที่จริง
เขาสามารถต่อสู้ สังหารผู้ฝึกยุทธ์สองถึงสามคนได้ ในคราเดียว

เซียวอวี๋เห็นว่าทหารหน่วยยมทูตปรับเปลี่ยนตําแหน่งจนเกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ วและกําลังจะ
เปิ ดฉากโจมตีใส่พวกเขา "พี่น้องทังหลาย!
้ ถอยก่อน!"
มีออร์ คบางตัวที่ยงั ลังเลอยู่ครู่หนึง่ แต่พวกมันก็ติดตามเซียวอวี๋ไปเมื่อได้ ยินเสียงคํารามของ
กรอม เซียวอวี๋วิ่งอยู่เบื ้องหน้ าพวกมัน ที่นนั่ ไม่มีผ้ ใู ดอยู่รอคอยเพื่อต่อสู้กบั หน่วยยมทูตอีก!

ทหารม้ าและทหารราบรู้สึกราวกําลังเผชิญกับฝั นร้ าย พวกเขาไม่อาจปกป้องตนเองจากท่อนซุง

เหล่านันได้
้ การต่อสู้และทักษะที่รํ่าเรี ยนมากลายเป็ นไร้ ประโยชน์ต่อหน้ าท่อนซุงเหล่านัน!
้

มีทหารราบที่ฉลาดบางคนพยายามจะอ้ อมไปโจมตี อย่างไรก็ตาม พวกเขาถูกพวกออร์ คจับตัว

และเข่นฆ่าด้ วยมือเปล่าในทันที

ผู้บญ
ั ชาการกองกําลังแทบจะกระอักเลือดเมื่อเห็นพวกออร์ ควิ่งหนีไปจัดแถวขึ ้นอีกครัง้

พวกเขาไม่อาจต่อสู้ได้ หากพวกออร์ ควิ่งหนีไปเช่นนี ้ ไพร่พลเกราะหนักไม่อาจวิ่งตามพวกมันทัน

ขณะที่ฝั่งทหารม้ าและทหารราบเองก็ไม่กล้ าจะเข้ าโจมตี!

เซียวอวี๋ออกวิ่งไปรอบขบวนทัพ และเปิ ดฉากโจมตีอีกครัง้ พวกเขาจะโจมตีใส่ทหารม้ าและ

ทหารราวสามสิบวินาทีและวิ่งหนีออกไปอีกครัง้ วิธีการนี ้เป็ นการใช้ ช่องโหว่ของรูปขบวน
เพื่อที่จะเข่นฆ่าทหารม้ าและทหารราบให้ มากที่สดุ เท่าที่จะเป็ นไปได้

มันไม่ได้ ใช้ เวลานานนักสําหรับเซียวอวี๋ที่จะสังหารทหารม้ าและทหารราบสองร้ อยนายขณะที่

เปลี่ยนทิศทางการโจมตีไปเรื่ อยๆ

ในตอนแรกผู้ชมต่างดูถกู ที่เซียวอวี๋เอาแต่วิ่งไปรอบๆสนาม แต่มาตอนนี ้แม้ แต่คนปั ญญาอ่อนก็

ยังดูออกว่าฝ่ ายไหนกําลังได้ เปรี ยบ
ใบหน้ าของดยุคซิมมืดม่นลงขณะที่ยืนมองการต่อสู้อยู่ในห้ องรับชม

"เซียวซานเทียน บุตรของเจ้ าช่างมีความสามารถนัก! ดูเหมือนว่าข้ าจะประเมินเจ้ าตํ่าไป!"

เขาออกจากห้ องไป ดยุคซิมไม่ต้องการจะอยู่ดจู นการต่อสู้สิ ้นสุดลง พวกเขากําลังจะสูญเสียผู้

บัญชาการที่ชาญฉลาด!

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 98

BANK WUTTHIPHAN·18 ตุลาคม 2017

เซียวอวี๋ไม่ได้ โจมตีอีกหลังจากที่เข่นฆ่าทหารม้ าและทหารราบไปแล้ ว ตรงกันข้ าม เขากลับสัง่

ให้ พวกมันหลบมาพักที่ริมขอบสนาม พวกมันยังเหนื่อยล้ าจากการต้ องแบกรับนํ ้าหนักของท่อน
ซุงแม้ ว่าจะเป็ นออร์ คที่เรี่ ยวแรงมหาศาลก็ตาม
ดวงตาของผู้บญ
ั ชาการกองกําลังเปลี่ยนเป็ นแดงฉานขณะมองดูเซียวอวี๋เข่นฆ่าทหารม้ าและ
ทหารราบ และตอนนี ้เซียวอวี๋กําลังพักฟื น้ อย่างปลอดโปร่ง!
เขาทราบว่าเซียวอวี๋ไม่มีอะไรต้ องเกรงกลัวอีก หน่วยยมทูตที่เป็ นไพร่ พลเกราะหนักก็ไม่อาจ
คุกคามพวกเขาได้ พวกเขาจะวิ่งหนีเมื่อหน่วยยมทูตติดตามพวกเขา ท้ ายที่สดุ แล้ วหน่วยยมทูต
ก็จะหมดสิ ้นเรี่ ยวแรง จากนันพวกออร์
้ คก็จะเปิ ดฉากโจมตี
หน่วยยมทูตเป็ นดัง่ ชิ ้นเนื ้อที่วางอยู่บนเขียง พวกเขาทําได้ เพียงรอรับการจัดการจากเซียวอวี๋
ผู้บญ
ั ชาการกองกําลังหันไปกวาดมองโดยรอบ มองดูโคลนที่แปดเปื อ้ นไปด้ วยโลหิต เขาแหงน
มองท้ องฟ้าและตกอยู่ในความเงียบเป็ นนาน
หน่วยยมทูตไม่เคยล้ มเหลวมาก่อนตังแต่
้ ถกู ก่อตังมา
้ พวกเขาล้ วนเป็ นนักรบชันยอด
้ พวกเขาไร้
พ่าย! นักรบชันแนวหน้
้ าของเผ่าพันธุ์มนุษย์!
เขาไม่อาจทนต่อความล้ มเหลวเช่นนี ้ได้ !
ผู้บญ
ั ชาการกวาดมองแววตาคนของเขา พวกเขาต่างรู้สกึ เฉกเช่นเดียวกัน
เขายิ ้มออกมาขณะที่กล่าวเสียงนุ่มนวล "เป็ นเกียรติที่ได้ ต่อสู้ร่วมกันกับพวกเจ้ า! ความล้ มเหลว
ในครัง้ นี ้เป็ นความผิดของข้ า! พวกเรากําลังอยู่ในสถาการณ์ที่ไม่เห็นโอกาศจะชนะ! ตอนนี ้
พวกเรามีทางเลือกอยู่สองทาง ทางแรกคือวางอาวุธยอมจํานนเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ !
อีกทางคือ เลิกยึดติดกับชีวิต ทิ ้งโล่ซะ พวกเราจะสู้ตราบจนเลือดหยดสุดท้ าย เพื่อเกียรติยศ ข้ า
จะไม่ตําหนิหากมีผ้ ใู ดถอนตัวออกไป นี่คือความล้ มเหลวของข้ า เป็ นความรับผิดชอบของข้ า!
ผู้ใดที่ต้องการปกป้องเกียรติยศและศักดิ์ศรี จงทิ ้งโล่และหยิบอาวุธขึ ้นมาซะ! นี่จะเป็ นการรบ
ครัง้ สุดท้ ายของพวกเรา! ความภาคภูมิใจ ศักดิศ์ รี และเกียรติยศของหน่วยยมทูตจะไม่มีวนั
เสื่อมคลาย!"
มีความมุ่งมัน่ ปรากฏอยู่บนใบหน้ าของผู้บญ
ั ชาการ เขายืนตังตรงราวกั
้ บหอกเล่มหนึง่ ดูราวกับ
ว่าไม่อาจมีสิ่งใดทําให้ เขาล้ มลงได้
ไม่มีความสํานึกเสียใจ ไม่มีความหวาดกลัว ไม่มีความตังใจที
้ ่จะถอยหนีในแววตาของไพร่พล
หน่วยยมทูต พวกเขาอาจตกตายได้ แต่พวกเขาคงไม่อาจใช้ ชีวิตอยู่โดยปราศจากศักดิ์ศรี และ
ความภาคภูมิ! หากพวกเขาต้ องเสื่อมเสียเกียรติ นัน่ ก็หมายความว่าพวกเขาได้ สญ
ู เสียทุกสิ่งไป
หมดสิ ้นแล้ ว!
"เกียรติยศของหน่วยยมทูตจะไม่มีวนั เสื่อมคลาย!" ไพร่ พลหน่วยยมทูตต่างตะโกนออกมา
สุดเสียง พวกเขาทิ ้งโล่ที่หนาหนักลงและกําเคียวด้ ามยาวสีดําที่เป็ นสัญลักษณ์ของหน่วยเอาไว้
แน่น
ไม่มีผ้ ใู ดถอนตัว ไม่มีความขลาดเขลาหรื อความลังเลสําหรับพวกเขา พวกเขาขอยอมตายดีกว่า
ยอมจํานน พวกเขาคือหน่วยยมทูต!
ผู้ชมทุกคนและแม้ แต่พวกออร์ คเองก็ลกุ ขึ ้นยืนเมื่อได้ เห็นสายตาที่ม่งุ มัน่ ของพวกเขา
"ดยุคอวี๋ ข้ ายอมรับว่าได้ พา่ ยแพ้ ต่อท่านในฐานะผู้บญ ั ชาการ ข้ าไม่อาจเทียบกับท่านได้ และ
รู้สกึ ละอายยิ่ง! แต่อย่างไรเสีย ในฐานะบุรุษที่แท้ จริง พวกเราจะไม่ยอมจํานน ตอนนี ้ข้ า
อยากจะขอท้ าท่าน! พวกเราได้ ทิ ้งโล่ไปแล้ ว และจะเข้ าปะทะกับพวกออร์ คโดยตรง! ท่านจะ
รับคําท้ านี ้หรื อไม่?"
ผู้บญ
ั ชาการจ้ องมองเซียวอวี๋
ในใจเซียวอวี๋ร้ ูสกึ ชื่มชมราวกับกําลังมองดูอศั วิน เขาเชื่อว่าชายผู้นี ้คืออัศวินที่แท้ จริง! นัน่
หมายความว่าโลกใบนี ้ยังคงมีอศั วินอยู่ อัศวินที่มีเกียรติตามบัญญัติของอัศวิน! แม้ ว่าคน
เหล่านี ้จะเป็ นศัตรูของเขา แต่นนั่ ก็ไม่ได้ หมายความว่าคนเหล่านี ้ไม่ค่คู วรต่อการชื่นชม!
"ข้ ายอมรับคําท้ าของเจ้ า! ข้ าขอทราบนามขอเจ้ าก่อนการต่อสู้ครัง้ สุดท้ ายได้ หรื อไม่ ?"
เซียวอวี๋เอ่ยปากถาม เขาทราบว่าผู้บญ ั ชาการจะต้ องจบชีวิตในการต่อสู้ครัง้ นี ้ เขาพร้ อมที่จะใช้
เลือดของเขาลบล้ างความล้ มเหลว
"ชื่อของข้ าคือ แลนสลอต! ข้ าคืออัศวินแห่งประเทศคาห์น!" แลนสลอตตอบกลับด้ วยท่าที
จริงจัง เขาภาคภูมิใจในตนเองและวงศ์ตระกูล
"แลนสลอต ข้ าจะจดจํานามของเจ้ าไว้ เจ้ าควรค่าต่อการชื่นชม ไม่สําคัญว่าจะเป็ นหน่วย
ยมทูตหรื อว่าออร์ ค! พวกเจ้ าทังหมดต่
้ างเป็ นวีรบุรุษผู้กล้ า! อย่างน้ อยพวกเราจะตกตายด้ วย
นํ ้ามือของวีรบุรุษ!" เซียวอวี๋ทาบมือที่หน้ าอกต่อแลนสลอต นี่คือการยกย่องขันสู ้ งสุด
แลนสลอตค้ อมศรี ษะลงเล็กน้ อยเพื่อเป็ นการเคารพ
พวกออร์ คที่ยืนอยู่เบื ้องหลังเซียวอวี๋มองดูแลนสลอตและไพร่พลหน่วยยมทูตด้ วยแววตาชื่นชม
พวกออร์ คนั ้นยึดถือเกียรติ ศักดิ์ศรี และความกล้ าหาญ! ศัตรูที่อยู่เบื ้องหน้ าทําให้ พวกเขา
ยอมรับได้ อันที่จริงเซียวอวี๋มีหลายวิธีที่จะชนะศึกในครัง้ นี ้โดยไม่จําเป็ นต้ องเลือกหนทางนี ้ แต่
เซียวอวี๋ก็ยงั คงเลือกวีถีแห่งนักรบผู้กล้ า!
"หน่วยยมทูตจงกระชับอาวุธให้ แน่น! พวกเจ้ าล้ วนเป็ นทหารเกราะหนักที่ไม่เคยได้ มีโอกาศ
โจมตี! นี่จะเป็ นการโจมตีครัง้ และครัง้ สุดท้ ายของพวกเจ้ า! พิสจู น์ศกั ดิ์ศรี ด้วยเลือดและคมเคียว
ของพวกเจ้ า!" แลนสลอตชักดาบออกจากฝั กขณะที่ตะโกนออกมา
"เผ่าพันธุ์ออร์ คคือวีรบุรุษที่จะเป็ นส่วนหนึง่ ของทวีปแห่งนี ้ตลอดกาล! พวกเจ้ าคือเผ่าพันธุ์
นักรบที่แข็งแกร่งที่สดุ ฝ่ ายตรงข้ ามก็เป็ นนักรบที่มีเกียรติ นี่คือการต่อสู้ของนักรบที่แท้ จริง! ไม่
สําคัญว่าจะเป็ นเลือดของผู้ใดที่หยดชโลมพื ้นดิน มุ่งหน้ าไป! เพื่อเผ่าพันธุ์ออร์ ค! เพื่อทอร์ ล!
บุก!" เซียวอวี๋ชกั ดาบออกมาขณะที่ออกคําสัง่ โจมตี
การต่อสู้ที่แท้ จริงได้ เริ่มขึ ้นแล้ ว!
ทังสองฝ่
้ ายต่างยอมรับนับถืออีกฝ่ าย เซียวอวี๋เป็ นผู้บญ
ั ชาการที่ชาญฉลาด และพวกออร์ คเองก็
เป็ นนักรบที่กล้ าหาญ หน่วยยมทูตได้ ประจักษ์ ด้วยตาตนเองแล้ ว! ในขณะเดียวกันไพร่พล
หน่วยยมทูตก็ไม่ได้ ยอมจํานน หากแต่ยอมพลีชีพรักษาเกียรติยศและศักดิศ์ รี พวกเขาก็ได้ รับ
การยอมรับจากพวกออร์ คเช่นกัน!
ผู้ชมต่างได้ รับผลกระทบจากการตะโกนของทังสองฝ่
้ าย ไม่มีผ้ ใู ดส่งเสียงหรื อปรบมือโห่ร้อง
ออกมา พวกเขายืนนิ่งขณะมองดูหน่วยยมทูตละทิ ้งโล่และหยิบเคียวออกมาเพื่อปกป้องเกียรติ
พื ้นดินจะถูกย้ อมไปด้ วยเลือดที่แดงฉานของเหล่านักรบ เซียวอวี๋สามารถเลือกจบการต่อสู้ครัง้ นี ้
ด้ วยการสูญเสียน้ อยที่สดุ ได้ แต่เขาก็ยงั คงเลือกต่อสู้ในวิถีทางแห่งนักรบผู้กล้ า
เซียวอวี๋มกั จะทําตัวราวกับอันธพาลผู้หนึง่ แต่ชยั ชนะที่อาศัยกลยุทธ์และยุทธวิธีจะไม่ได้ ให้
กําเนิดนักรบที่ดีที่สดุ ออกมา พวกเขาจะต้ องแลกมันมาด้ วยเลือด! เขาไม่ได้ ต้องการนักรบทัว่ ไป
หากแต่เป็ นนักรบที่แท้ จริ ง!
......................................
......................................
ทังสองฝ่
้ ายต่างเข้ าปะทะกันราวกับดาวหางสองดวงพุง่ เข้ าใส่กนั หน่วยยมทูตไม่มีโล่ที่หนาของ
พวกเขาคอยปกป้องแล้ ว พวกเขาทําได้ เพียงถอยออกมาหรื อถูกทุบด้ วยท่อนซุง
พวกออร์ คใช้ มือเปล่ารับมือกับคมเคียวที่พงุ่ เข้ ามา พวกออร์ คดูได้ เปรี ยบอย่างชัดเจนเมื่อหน่วย
ยมทูตยังไม่อาจเข้ าประชิดตัวพวกเขาได้ แต่หน่วยยมทูตก็ยงั คงรุกหน้ าเข้ าไป พวกออร์ คไม่มี
อาวุธใดๆ พวกมันอาศัยได้ เพียงมือเปล่า
ไพร่พลหน่วยยมทูตทราบดีว่าเกราะบนร่างของพวกเขาไม่อาจทนต่อารโจมตีากท่อนซุงได้ พวก
เขาทําได้ เพียงกระชับเคียวขณะที่บกุ ไปด้ านหน้ าโดยปราศความกลัว
เป็ นการต่อสู้นองเลือด!
หยดเลือดหลัง่ ไหล เลือดเนื ้อถูกทุบ มีผ้ คู นล้ มลงทุกชัว่ ขณะ ทังสองฝ่
้ ายต่างเกิดการสูญเสีย
การต่อสู้กลายเป็ นศึกในระยะประชิด ไพร่พลหน่วยยมทูต 500 นายกับออร์ คมากกว่า 500
ตน พวกออร์ คต่างได้ รับการขนานนามว่าเป็ นนักรบที่แข็งแกร่งที่สดุ บนทวีป ขณะที่หน่วยยมทูต
เป็ นทัพเกราะหนักที่มีชื่อเสียง
ทังสองฝ่
้ ายต่างเต็มไปด้ วยความกล้ าหาญ มันเป็ นสงครามที่โหดร้ าย หากแต่ก็เป็ นตํานานบท
หนึง่
ไพร่พลหน่วยยมทูตทราบว่าพวกเขาไม่ใช่ค่ตู ่อสู้ของพวกออร์ คหลังจากที่ละทิ ้งรูปขบวนและโล่
ไปแล้ ว แต่พวกเขาก็ยงั คงเลือกที่จะบุกไปข้ างหน้ า
หน่วยยมทูตไม่อาจเอาชนะพวกออร์ คได้ พวกออร์ คใช้ ท่อนซุง ท่อนไม้ เพื่อต้ านทานอาวุธของ
หน่วยยมทูต ออร์ คจะทุบท่อนซุงและกวัดแก่วงท่อนไม้
ผลที่ตามมาก็คือหายนะอันน่าสลดของหน่วยยมทูตตังแต่ ้ เริ่มการต่อสู้ อย่างไรก็ตามพวกเขา
ไม่ได้ คิดถึงเรื่ องความตาย แต่เป็ นเกียรติยศ มีเพียงการใช้ เลือดเพื่อพิสจู น์เท่านันที
้ ่จะปกป้อง
เกียริของพวกเขาได้ มันเป็ นหนทางเดียวที่จะชดเชยกับความล้ มเหลวของพวกเขา
.....................................
.....................................
มีหน่วยยมทูตหลงเหลือไม่ถึง 50 นาย แต่พวกเขาก็ยงั คงสะบัดคมเคียวออกไป พวกเขาจะสู้
ตราบจนคนสุดท้ าย
ทางฝั่ งพวกออร์ คเองก็สญู เสียไม่น้อย อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงนับถืออีกฝ่ ายและมอบ
โอกาศต่อสู้อนั ยุติธรรม แลนสลอตถูกสังหารโดยหนึง่ ในพวกออร์ ค ตอนนี ้หลงเหลือเพียงหน่วย
ยมทูตไม่กี่คน พวกออร์ คกวาดท่อนซุงหรื อหยิบเคียวยาวบนพื ้นดินขึ ้นมาใช้ ต่อสู้ ไม่มีเสียง
ครวญครางหากแต่เป็ นเสียงคําราม!
ไพร่พลหน่วยยมทูตคนสุดท้ ายล้ มลงแล้ ว เขาถูกท่อนซุงทุบลงมา สายตาของเขาจ้ องมอง
ท้ องฟ้าขณะที่ระบายรอยยิ ้มออกมา
เซียวอวี๋ทราบว่านักรบผู้นนมี
ั ้ ความสุข เขามีความสุขจากการที่ได้ ปกป้องเกียรติของเขาด้ วย
ชีวิต
โศกนาฏกรรมจบลงแล้ ว แต่เซียวอวี๋ไม่ได้ ร้ ูสึกมีความสุข เขากลับรู้สกึ สูญเสีย

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 99

BANK WUTTHIPHAN·18 ตุลาคม 2017

เซียวอวี๋นําพวกออร์ คกลับมาที่โรงแรมหลังการต่อสู้สิ ้นสุดลง ผู้จดั การโรงแรงพยายามขัดขวาง

ไม่ให้ พวกออร์ คเข้ าไป แต่เซียวอวี๋ก็สงั่ ให้ พวกมันชูเคียวขึ ้นมา ผู้จดั การจึงหลีกหนีไปอย่าง
รวดเร็ว
ผู้จดั การก็ทราบถึงการต่อสู้นองเลือดที่เกิดขึ ้น นอกจากนี ้อุปนิสยั ของเซียวอวี๋ยงั ไม่ได้ ดีอะไร เขา
ต้ องยอมอ่อนข้ อมิฉะนันคงมี
้ แต่พระเจ้ าที่ทราบว่าเซียวอวี๋จะทําสิ่งใด
ไพร่พลหน่วยยมทูตตกตายทังหมด ้ มีออร์ คราว 50 ตนที่ตายในการต่อสู้และกว่า 200 ตนที่
ได้ รับบาดเจ็บ แต่เซียวอวี๋ก็ยงั สามารถรักษาพวกมันได้ ด้วยนํ ้ายาฟื น้ ฟูตราบใดที่พวกมันยังมีลม
หายใจอยู่ พวกออร์ คไม่ได้ ร้ ูสกึ อคติต่อเซียวอวี๋อีกต่อไป
เซียวอวี๋นําพวกมันสู่ชยั ชนะและมอบอิสรภาพให้ กบั พวกมัน นอกจากนี ้เขายังเป็ นชายที่มี
เกียรติ กล้ าหาญ ควรคู่ต่อการยกย่อง พวกมันเริ่มเชื่อแล้ วว่าเซียวอวี๋จะเป็ นผู้กอบกู้ที่นําพา
เผ่าพันธุ์ออร์ คกลับสู่ความรุ่งเรื องอีกครัง้
เซียวอวี๋สงั่ ให้ พวกมันเผาศพออร์ คที่ตาย เขาคิดจะเอานําเถ้ ากระดูกของพวกออร์ คกลับไปโปรย
ที่แท่นบูชาเมื่อกลับไป
เซียวอวี๋สงั่ ทุกตนตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาและห้ ามไม่ให้ ออกไปจากโรงแรมจนกว่าจะได้ ข่าวของธี
โอดอร์
เขาไม่ได้ คิดที่จะออกจากเมืองเบงกอลในทันที ในเมื่อเออร์ วินใช้ ลกู ไม้ สกปรกต่อเขา เช่นนัน้
เซียวอวี๋ก็จะทําให้ พวกเขารู้ซึ ้งว่าลูกไม้ ที่แท้ นนเป็
ั ้ นอย่างไร
เซียวอวี๋ทราบดีว่าไม่อาจเอาชนะพวกเขาในดินแดนของพวกเขาได้
..............................
..............................
วันรุ่งขึ ้นเป็ นงานเลี ้ยงฉลองวันเกิดของแกรนดยุคซิม เซียวอวี๋ทราบว่าขุนนางส่วนใหญ่จะ
เดินทางกลับหลังจากงานเลี ้ยงสิ ้นสุดลง นอกจากนี ้ ผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองเบงกอลต่างทราบดี
ว่าเซียวอวี๋คือดยุคที่มีรถม้ าที่หรูหราและม้ าเปกาซัส 8 ตัว ทังยั
้ งมีผ้ อู งค์รักษ์ ออร์ คคอยคุ้มครอง
ไม่มีผ้ ใู ดที่ไม่ร้ ูจกั เซียวอวี๋หลังจากการประลองเมื่อวาน ด้ วยเหตุนี ้ดยุคซิมจึงยังไม่กล้ าลงมือต่อ
เซียวอวี๋ในตอนนี ้
ยิ่งไปกว่านันการลอบสั
้ งหารแกรนดยุคของอาณาจักรยังเป็ นความผิดใหญ่หลวง ดินแดน
โดยรอบจะสามารถใช้ ข้ออ้ างนี ้ในการรุกรานดินแดนของเขา การลงมือจะต้ องเงียบเชียบที่สดุ
เท่านัน้
...............................
..............................
เซียวอวี๋ได้ รับเหรี ยญทองกว่าแปดล้ านเหรี ยญจากการชนะเดิมพัน เขานําพวกมันไปเก็บไว้ ที่
โรงแรมและทิ ้งออร์ คบางส่วนไว้ ค้ มุ ครองมัน เขาเชื่อว่าไม่มีผ้ ใู ดกล้ าลงมือโจมตีเข้ าใส่พวกออร์ ค
หวังเทียนหู่เองก็ได้ เดินทางมาเยี่ยมเซียวอวี๋ เขามาเพื่อต้ องการสร้ างสายสัมพันธ์ที่ดีกบั เซียวอวี๋
ตังแต่
้ เดินทางมาถึงเมืองเบงกอล หวังเทียนหู่ก็คอยหลีกเลี่ยงการพบปะกับเซียวอวี๋มาตลอด
เขาต้ องการจะดูว่าเซียวอวี๋จะรับมือกับเออร์ วินอย่างไร ในเมื่อเขาไม่อาจบังคับให้ ซีเหวินแต่ง
งานกับเออร์ วินได้ เขาก็ไม่ได้ ใส่ใจต่อมันอีก ในเมื่อท้ ายที่สดุ แล้ วเขาไม่ได้ มีส่วนได้ ส่วนเสียอีก
ดังนันเขาจึ
้ งจึงตัดสินใจจะยืนดูอยู่ด้านข้ าง
อย่างไรก็ตาม ผลที่ออกมากลับเหนือความคาดหมายอย่างยิ่ง
หวังเทียนหู่ไม่ได้ ดถู กู เซียวอวี๋อีกหลังจากที่ได้ เห็นศักยภาพของเซียวอวี๋ในโคลอสเซียม เขาไม่
ทราบว่าเซียวอวี๋กําลังวางแผนจะหลบหนีออกจากเมืองเบงกอลกลับเมืองไลอ้ อนอยู่หรื อไม่ แต่
เขาก็เชื่อว่าเซียวอวี๋จะต้ องมีวิธีการอย่างแน่นอน
การกระทําของเซียวอวี๋ยิ่งไม่อาจคาดเดาได้ เมื่อเวลาผ่านไป ดังนันหวั
้ งเทียนหู่จงึ หลีกเลี่ยงที่จะ
ทําให้ ความสัมพัธ์ระหว่างพวกเขาต้ องยํ่าแย่ลง
.................................
.................................
ขุนนางทังหมดต่
้ างเข้ าร่วมงานเลี ้ยงฉลองวันเกิดของดยุคซิม เซียวอวี๋ก็ได้ จดั เตรี ยมของขวัญ
เอาไว้ แล้ วเช่นกัน
ดยุคซิมเข้ ามาแสดงความยินดีกบั เซียวอวี๋โดยที่ทิ ้งแขกคนอื่นๆที่กําลังพูดคุยอยู่กบั เขาออกมา
"พยัคฆ์ย่อมไม่ให้ กําเนิดลูกสุนขั ! สมดังคํากล่าวนี ้จริงๆ!"
เซียวอวี๋ยิ ้มออกมาเมื่อเห็นว่าจิ ้งจอกเฒ่ากลับมีมากมารยาท "ขออวยพรดยุคซิม ขอให้ ท่านมี
อายุยืนยาวพันๆปี "
เซียวอวี๋เลือกใช้ คําจากโลกเก่าของเขา ผู้คนที่ได้ รับคํากล่าวนี ้ล้ วนแล้ วแต่ไม่มีจดุ จบที่ดี อันที่
จริงเซียวอวี๋กําลังสาปแช่งดยุคซิมอยู่
"ดยุคอวี๋ชา่ งสุภาพนัก ข้ ามีความสุขอย่างยิ่งที่ท่านมาเป็ นแขกของข้ า ฮ่า ฮ่า......"
ทังดยุ
้ คซิมและเซียวอวี๋ต่างพูดคุยกันด้ วยความถ่อมตน พวกเขาต่างมองกันและกันออก
ดยุคซิมไม่ได้ กล่าวถึงชัยชนะของเซียวอวี๋ที่มีชยั เหนือหน่วยยมทูต แต่ยงั คงกล่าวยกย่องเซียวอวี๋
ในขณะที่เซียวอวี๋เองก็หลีกเลี่ยงการพูดคุยในเรื่ องนี ้
ดยุคซิมเข้ าไปทักทายแขกคนอื่นๆและทิ ้งเออร์ วินให้ ต้อนรับเซียวอวี๋ มีรอยยิ ้มที่สภุ าพประดับอยู่
บนใบหน้ าของเออร์ วิน อย่างไรก็ตาม เซียวอวี๋ทราบว่าเจ้ าลุกจิ ้งจอกนี่กําลังจ้ องจะเอาชีวิตของ
เขาอยู่
................................
...............................
ดยุคซิมกลับไปที่ห้องทํางานหลังงานเลี ้ยงสิ ้นสุดลง เขาดื่มชาเพื่อขับไล่ความมึนเมาออกไป
อย่างไรก็ตาม เขารู้สกึ ตกใจเมื่อมองไปยังโต๊ ะทํางานของเขา
เขาไม่ทราบว่าตังแต่
้ เมื่อใดกันที่มีจดหมายฉบับหนึ่งวางเอาไว้ มันมีตวั อักษรอยู่เพียงสองสาม
บรรทัด แต่ข้อความกลับชัดเจนยิ่ง จดหมายนันเริ้ ่มมอดไหม้ และกระทัง่ ขี ้เถ้ าก็ยงั ไม่หลงเหลือ
เอาไว้ หลงจากที่เขาได้ อ่านมัน ใบหน้ าของดยุคซิมเปลี่ยนเป็ นซีดขาว
..............................
..............................
ในเวลาเดียวกันเซียวอวี๋ก็กลับไปยังห้ องของเขา เขาเองก็ได้ รับจดหมายมาเช่นกัน เป็ นจดหมาย
จากตาเฒ่าธีโอดอร์ !
"ตาแก่นนั่ ไม่ได้ มาด้ วยตนเอง หากแต่ส่งจดหมายมา!" เซียวอวี๋มองดูจดหมายที่กําลังมอดไหม้
ในจดหมายเขียนไว้ ว่าดยุคซิมเองก็ได้ รับจดหมายด้ วยเช่นกัน! นี่จะรับประกันว่าดยุคซิมจะไม่
ลงมือต่อเขาอย่างเปิ ดเผย
นอกจากนี ้ดยุคซิมจะไม่กล้ าโจมตีเขาในดินแดนของประเทศคาห์น หากว่าเขาตัดสินใจส่งคน
มา เช่นนันเขาก็
้ จะส่งคนอื่นมา คนเหล่านันแน่
้ นอนว่าจะปกปิ ดตัวตน หากธีโอดอร์ ทราบตัวตน
ของพวกเขาหรื อทราบว่าพวกเขามีความเกี่ยวโยงกับดยุคซิม เช่นนันธี
้ โอดอร์ ก็จะจัดการเรื่ องนี ้
ให้ เอง
เซียวอวี๋คิดว่าดยุคซิมจะต้ องใช้ มือที่สามเช่นกองกําลังทหารรับจ้ างหรื อฝ่ ายอื่นมาโจมตีเขา
"ในเมื่ออีกฝ่ ายไม่อาจทําอย่างไรเราได้ เช่นนันก็
้ สามารถเตรี ยมแผนเดินทางกลับเมืองไลอ้ อน!"
เซียวอวี๋เดินไปมาอยู่ภายในห้ องขณะขบคิดถึงปั ญหาต่างๆ..........

WOW : ราชันย์ต่างภพ ตอนที่ 100

BANK WUTTHIPHAN·19 ตุลาคม 2017

ขุนนางบางคงยังรั้ ง้ อยู่ที่เมืองเบงกอลหลังงานเลี ้ยงฉลองวันเกิดดยุคซิมจบลง พวกเขายังอยู่รอ

ชมเทศกาลดอกไม้

เซียวอวี๋เองก็ยงั ไม่ได้ จากไป หากแต่ออกชมเมืองพร้ อมสาวงามทังสาม ้ เขามีเงินอยู่ แล้ วทําไม

เขาจะไม่ใช้ มนั สักเล็กน้ อยล่ะ? เขารู้สกึ มัง่ คัง่ และกลายเป็ นใจกว้ างหลังจากได้ เงินเดิมพันมา
แปดล้ านเหรี ยญทอง เขาจะซื ้อสิ่งของทุกชิ ้นที่สามงามทังสามต้้ องการ อย่างไรก็ตาม เขารู้สกึ ม่
พอใจลีอาเล็กน้ อยที่ชอบเลือกแต่ของราคาแพง

"เจ้ าคงต้ องมาอุ่นเตียงให้ กบั ข้ าแล้ วล่ะ หากจะให้ ข้าซื ้อของพวกนันให้

้ !" เซียวอวี๋เขย่าปลอก
แขนขณะที่มองลีอา

ลีอาแค่นเสียง "เจ้ ากําลังพยายามข่มขู่ผ้ ใู ด? เจ้ าไม่ได้ กงั วลว่า 'สิ่งนัน'้ จะหายไปในตอน

กลางคืนงันหรื
้ อ? ประตูห้องของข้ าไม่ได้ ลงกลอนไว้ เจ้ าสามารถเข้ ามาได้ ตลอดเวลา!"

เซียวอวี๋จ้องมองลีอาขณะที่เขาสาบานกับตนเองว่าจะต้ องหาทางควบคุมปลอกแขนนี่ให้ ได้

นางนันเป็
้ นทาสแต่กลับทําตัวเหนือกว่าผู้เป็ นนายเสียอีก!
นอกจากเทศกาลดอกไม้ ของเมืองที่ทําให้ เหล่าพ่อค้ าทํากําไรอย่างงามแล้ ว ผู้คนต่างทราบดีว่า
ตอนนี ้มีขนุ นางอยู่ในเมืองมากมายจึงทําให้ พวกเขาขนสินค้ ามาขายกันอย่างล้ นหลาม เซียวอวี๋
มุ่งไปยังตลาดค้ าอาวุธหลังจากที่ซื ้อสิ่งของให้ สาวงามทังสามเรี
้ ยบร้ อยแล้ ว ร้ านอาวุธและ
เครื่ องป้องกันเป็ นส่วนที่ขาดไม่ได้ ของดินแดน

เซียวอวี๋สงั่ ให้ อสูรหนึง่ และอสูรสองคอยเดินเปิ ดทางขณะที่เขาเอามือไพล่หลังเดินด้ วยท่าทางที่

ดูสง่างาม ชื่อเสียงของเซียวอวี๋แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่ได้ รับชัยชนะใน
โคลอสเซียม เขาได้ รับทาสออร์ คมาทังหมด ้ ดังนันผู
้ ้ คนจึงสามารถจดจําเขาได้ ในทันทีที่เห็นองค์
รักษ์ ออร์ ค

แม้ ว่าในหมู่ชนชันสู
้ งจะเคยได้ ยินเกี่ยวกับการตกตํ่าของเมืองไลอ้ อน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ ทราบ
รายละเอียดมากนัก นอกจากนันเซี ้ ยวอวี๋ยงั มีองค์รักษ์ ออร์ ค รถม้ าที่เลิศหรู และอื่นๆ หากจะ
เรี ยกว่าดินแดนที่กําลังตกตํ่า เช่นนันมั
้ นก็คงไม่ใช่ช่วงที่เซียวอวี๋ปกครอง!

ที่เซียวอวี๋แสดงท่าทางเช่นนี ้เป็ นเพราะผู้คนให้ การนับถือผู้แข็งแกร่ง พวกเขาไม่ทราบว่าเซียวอวี๋

กําลังตบตา ดินแดนของเมืองไลอ้ อนมีขนาดเล็กกว่าดินแดนทัว่ ไปเสียอีก

........................

.......................

เซียวอวี๋เดินดูตลาดอาวุธอยู่เป็ นเวลานาน แต่ก็ยงั ไม่มีอาวุธชิ ้นใดที่ต้องตา

ความอดทนของเขาหมดลงในที่สดุ เขาสัง่ ให้ อสูรหนึง่ ตะโกนออกมา "พวกเราต้ องการซื ้ออาวุธ
จากร้ านค้ าที่ดีที่สดุ !"

เสียงของอสูรหนึง่ ดังสะท้ อนไปทัว่ ตลาด

ทุกคนมองไปที่เซียวอวี๋อย่างแปลกประหลาดใจ ขุนนางโดยทัว่ ไปมักสุภาพและถ่อมตน ทว่า

ท่านแกรนดยุคผู้นี ้กลับไม่มีลกั ษณะเช่นนันเลย
้ แต่การกระทําของเซียวอวี๋ก็ไม่ได้ ทําให้ พวกเขา
ประหลาดใจมากนักในเมื่อเขากล้ าที่จะชูนิ ้วกลางในโคลอสเซียมต่อหน้ าผู้ชมมากมายเช่นนัน้

อย่างไรก็ตาม วิธีดงึ ดูดความสนใจนี ้กลับได้ ผลดียงิ่ ชายไว้ เคราที่มีท่าทางกลิ ้งกลอกก้ าวเข้ ามา
"คํานับท่านดยุค! พวกเราสามารถหาที่เจรจาการซื ้อขายโดยไม่จําเป็ นต้ องรี บร้ อน ข้ าน้ อย
รับประกันว่าท่านดยุคเซียวจะต้ องพึงพอใจ........"

เซียวอวี๋ยกมือ "นําทางไป"

มอร์ ริสก้ มศรี ษะและเดินนําทาง เซียวอวี๋ติดตามเขามาถึงร้ านนํ ้าชาอันเงียบสงบแห่งหนึง่

พวกเขาเข้ าไปในห้ องส่วนตัว เซียวอวี๋นงั่ ลงและสัง่ ชา มอร์ ริสหยีตาลง "เป็ นอาวุธประเภทใด

และจํานวนเท่าใดที่ท่านดยุคต้ องการขอรับ?"

เซียวอวี๋ยกชาขึ ้นจิบ "ก็ไม่มากนัก ข้ าต้ องการจัดสรรมันให้ กบั องค์รักษ์ ออร์ คของข้ า ทว่าข้ าจะ
สัง่ ซื ้อมันมากขึ ้นหากเจ้ ามีอาวุธชันดี
้ มีกลุ่มโจรมากมายอยู่ในดินแดนไลอ้ อน ดังนันพวกเราจึ
้ ง
ต้ องการมันอยู่ตลอด"
ดวงตาของมอร์ ริสสว่างวาบ "กลุ่มการค้ าวอร์ แฮมเมอร์ ของเรายินดีที่จะจัดหาอาวุธให้ ท่านดยุค
ในราคาที่ยตุ ิธรรม! นอกจากนี ้ เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างท่านดยุคกับท่านดยุคซิมร้ านค้ า
ส่วนใหญ่จงึ ไม่กล้ าจะขายอาวุธให้ กบั ท่าน ทว่ากลุ่มการค้ าวอร์ แฮมเมอร์ ของพวกเราไม่ใส่ใจต่อ
เรื่ องเล็กน้ อยเช่นนัน้ พวกเรายึดคติที่ว่า เงินมาของไป!"

"โอ?" เซียวอวี๋มองดูมอร์ ริส "ข้ าชอบคนแบบเจ้ า ในเมื่อเจ้ าช่างตรงไปตรมาแล้ ว เช่นนันก็้ ข้าม

ส่วนไร้ สาระเสีย ข้ าต้ องการซื ้อขวานให้ กบั พวกออร์ ค เจ้ ามีหรื อไม่? ขวานพวกนันไม่
้ จําเป็ นต้ อง
เหมือนขวานของออร์ คพวกนี ้ แต่พวกมันจะต้ องมีขนาดใหญ่ ข้ าไม่สนความคมของมัน หากแต่
เป็ นนํ ้าหนัก"

มอร์ ริสมองดูขวานที่อยู่ในมือของอสูรหนึง่ "พวกเรามีขวานบิน พวกมันไม่ใหญ่มากนัก แต่มี

โครงสร้ างแบบเดียวกัน นํ ้าหนักของพวกมันราว 100 กิโลกรัม พวกมันสร้ างจากเหล็กแข็ง
ดังนันจึ
้ งมีความแข็งแรง จํานวนเท่าใดที่ท่านดยคต้ องการหรื อขอรับ?"

เซียวอวี๋ตอบคํา "500"

มอร์ ริสครุ่นคิดอยู่ครู่หนึง่ "พวกเราสามารถจัดหาได้ ทนั ทีหากเพียงจํานวน 500"

เซียวอวี๋ผงกศีรษะ "เจ้ ามีชดุ เกราะสําหรับพวกออร์ คหรื อไม่?"

มอร์ ริสส่ายหน้ าขณะที่มองดูอสูรหนึง่ "ชุดเกราะจําเป็ นต้ องสัง่ ทํา พวกออร์ ครู ปร่างสูงใหญ่
ดังนันท่
้ านจําต้ องสัง่ จัดสร้ างขึ ้นโดยเฉพาะ"
เซียวอวี๋กล่าวต่อ "ข้ าไม่สนชุดเกราะเต็มตัว ข้ าต้ องการที่สามารถปกป้องส่วนสําคัญของ
ร่างกาย"

มอร์ ริสรับคํา "นี่ไม่เป็ นปั ญหาขอรับ พวกเราสามารถจัดหาได้ "

เซียวอวี๋หยักหน้ า "นําขวานและตัวอย่างชุดเกราะจัดส่งไปที่โรงแรมของข้ า แล้ วเจ้ าจะได้ รับเงิน

ของเจ้ า ข้ าจะไม่ติดค้ างเจ้ าแม้ แต่เหรี ยญเดียว!"

มอร์ ริสฉีกยิ ้มกว้ าง "ท่านดยุคเซียวช่างเป็ นคนตรงไปตรงมานัก ข้ ารู้สกึ เป็ นเกียรติที่ได้ ทําการค้ า

กับท่าน ข้ าน้ อยขอรับประกันว่าท่านจะต้ องพึงพอใจกับสินค้ าของเรา"

เซียวอวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึง่ "พวกเจ้ ามีร้านสาขาอยู่ในเมืองใหญ่หรื อไม่?"

มอร์ ริสคิดว่าเซียวอวี๋ต้องการทําการค้ าระยะยาวกับพวกเขา "ร้ านสาขาที่อยู่ใกล้ เมืองไลอ้ อน

ที่สดุ อยู่ในเมืองฮุ่ย เมืองหลวงของรัฐเว่ยขอรับ ท่านดยุคเซียวสามารถติดต่อพวกเราได้ ที่นนั่ "

เซียวอวี๋ส่ายศีรษะ "ข้ าไม่ได้ ถามถึงเรื่ องนัน้ พวกเจ้ ามีสาขาอยู่ในเมืองที่ใกล้ กบั ประเทศคาห์น

หรื อไม่? จะดีอย่างมากหากอยู่ในทิศตะวันตก........"

มอร์ ริสพยายามคาดเดาความคิดของเซียวอวี๋ "ท่านจะต้ องผ่านเมืองติโตหากไปทางตะวันตก

ของประเทศคาห์น พวกเรามีร้านสาขาอยู่ที่นนั่ ขอรับ"
เซียวอวี๋ผงกศีรษะ "ดี เจ้ ามีบาริสต้ าขายหรื อไม่?"

มอร์ ริสมองความตังใจของเซี
้ ยวอวี๋ออก "มีขอรับ พวกเรามีอยู่หลายรูปแบบ เชิญทางนี ้ขอรับ
ท่านดยุคเซียวสามารถเลือกรูปแบบที่ท่านชอบ"

เซียวอวี๋กล่าวต่อ "ข้ าต้ องการพวกมัน 50 เครื่ อง แต่จดั ส่งให้ ข้าที่เมืองติโต ข้ าต้ องการให้ เรื่ องนี ้
ถูกเก็บเป็ นความลับ ดังนันจงบอกต่
้ อผู้อื่นว่าข้ ามาจัดซื ้ออาวุธให้ กบั พวกออร์ ค......"

มอร์ ริสรับคํา "ท่านดยุคเซียวโปรดวางใจ กลุ่มการค้ าแฮมเมอร์ ของพวกเรามัน่ ใจในการรักษา

ความลับของลูกค้ า นี่คือกฏข้ อพื ้นฐานของกลุ่มการค้ าเรา"

เซียวอวี๋ขมวดคิ ้ว "เจ้ ามีขวานเล่มเล็กๆบ้ างหรื อไม่?"

"พวกเรามีขวานมือเดียวขอรับ พวกมันสามารถจัดเก็บที่เอวได้ เหมือนมีดสัน้ พวกมันสามารถ

ใช้ แทนมีด ดาบ หรื ออาวุธอื่นๆขอรับ" มอร์ ริสอธิบาย

เซียวอวี๋พยักหน้ า "ตกลง ข้ าต้ องการพวกมัน 2,500 เล่ม นําข้ าไป ข้ าต้ องการตรวจดูขวาน
เหล่านัน"้

มอร์ ริสพยักหน้ า "เชิญทางนี ้ขอรับ"

พวกเขาทังสองไปยั
้ งโกดังเพื่อตรวจสอบสินค้ าตัวอย่าง เซียวอวี๋พยักหน้ าด้ วยความพึงพอใจ
ขณะที่มองดูบาริสต้ า เขาเลือกบาริสต้ าเครื่ องที่เล็กที่สดุ 50 เครื่ อง มอร์ ริสอดขมวดคิ ้วไม่ได้
เมื่อเห็นว่าเซียวอวี๋เลือกบาริสต้ าขนาดเล็ก โดยทัว่ ไปแล้ วมักจะเป็ นดินแดนขนาดเล็กที่เลือกใช้
บาริสต้ ารุ่นนี ้ แกรนดยุคจะจัดซื ้อของพวกนี ้ไปทําอะไร?

แต่เขาก็เข้ าใจเจตนาของเซียวอวี๋ทนั ทีที่ได้ ฟังความต้ องการให้ ดดั แปลงบาริสต้ าพวกนัน้ พวก

มันไม่ได้ จะถูกเข็น หากแต่ให้ พวกออร์ คถือไว้ !

มอร์ ริสหลัง่ เหงื่อเย็นเยียบเมื่อจินตนาการได้ ว่าออร์ คที่ถือบาริสต้ าพร้ อมยิงจะน่ากลัวเพียงใด

ความขัดแย้ งระหว่างเซียวอวี๋กบั ดยุคซิมล้ วนเป็ นที่ล่วงรู้ทวั่ กัน มอร์ ริสทราบเจตนาที่เซียวอวี๋

จัดซื ้อพวกมันแล้ ว มอร์ ริสเข้ าใจสถานการณ์ของเซียวอวี๋ ดยุคซิมจะต้ องส่งคนไปลอบสังหาร
เซียวอวี๋ แม้ ว่าเซียวอวี๋จะสามารถออกจากประเทศคาห์นไปได้ ก็ตาม

อย่างไรก็ตาม มอร์ ริสคิดว่าดยุคซิมจะต้ องคาดไม่ถึงหลังจากได้ เห็นบาริสต้ าที่ถกู ดัดแปลงแล้ ว

............

...................................

"นางกลับมาแล้ วจริงๆ? ไม่ใช่ผ้ คู นต่างบอกว่าเมืองไลอ้ อนกําลังตกตํ่าหรื อ? นางจะกลับมา

พร้ อมสิ่งของมากมายได้ สกั เท่าใดกัน?"
"เจ้ าหมายความว่าอย่างไรที่ว่าดินแดนนันกํ
้ าลังตกตํ่า? ว่ากันว่าดินแดนนันสร้
้ างมาจาก
ทองคํา ลอร์ ดแห่งดินแดนนันเป็
้ นคนที่น่าอัศจรรย์และรํ่ ารวยมาก! เตียงที่คณ
ุ หนูใช้ นอนนัน้
สร้ างขึ ้นมาจากทองคํา!"

"ถูกแล้ ว..........ว่ากันว่าท่านลอร์ ดผู้นนมี

ั ้ นกั รบเอลฟ์และออร์ คเป็ นผู้ค้ มุ กัน! อีกทังยั
้ งมีมงั กร! ข้ าได้
เห็นมันด้ วยนะ..........มนั ตัวเล็กแต่น่ารักมากเลย!"

.................................

................................

ผู้คนในตระกูลต่างพูดคุยกันเกี่ยวกับการกลับมาของคุณหนูสี่ รวมทังเรื
้ ่ องที่นางนําของขวัญ
กลับมามากมายอีกด้ วย ตอนนี ้ผู้คนต่างมุ่งไปยังลานเล็กๆแห่งนันเพื
้ ่อหวังว่าตนจะได้ รับอะไร
ติดไม้ ตดิ มือกลับมาบ้ าง

...............................

...............................

"เกิดอะไรขึ ้น?" มีหญิงสาวนัง่ อยู่กลางสวน

"เรี ยนคุณหนูสอง คุณหนูสี่กลับมาแล้ วพร้ อมกับของขวัญลําุ้ค่ามากมาย!" หญิงรับใช้ ที่ยืนอยู่

ด้ านข้ างกล่าวตอบออกมา
"นางกําลังทําบ้ าอะไรอยู่? ข้ าวางแผนที่จะใช้ การแต่งงานใหม่ของนางเพื่อหาผลประโยชน์
ให้ กบั ตระกูลหวัง ทว่านางกลับ.........."

บุตรี คนที่สองซิว่ หงส์นนอิ

ั ้ จฉาอย่างมากเมื่อได้ ยินสิ่งที่หญิงรับใช้ ของนางกล่าวตอบ คุณหนูสี่
นันมี
้ อายุเยาว์ที่สดุ ในบรรดาบุตรี และนางมักจะถูกรังแกอยู่บ่อยครัง้

บุตรี คนที่สองนันเป็
้ นลูกรักของตระกูล นางสามารถเกลี ้ยกล่อมบิดาให้ ตบแต่งซีเหวินไปยังที่ที่
ห่างไกลได้ นัน่ จะทําให้ ซีเหวินต้ องมีชีวิตอยู่ราวกับตกนรกทังเป็
้ น อย่างไรก็ตามนางไม่อาจ
ยอมรับเรื่ องที่ซีเหวินกลับมายังตระกูล

"นําข้ าไปพบนาง" ซิว่ หงส์เชิดคางด้ วยความหยิ่งยโส "ข้ าไม่ได้ เห็นหน้ านางมาหลายปี แล้ ว"

...............................

..............................

คุณหนูที่สองเข้ ามายังลานเล็กพร้ อมกับหญิงรับใช้ ซิว่ หงส์มองเห็นหญิงรับใช้ จํานวนมาก

รวมทังพี
้ ่น้องของนางเดินออกมาจากลานเล็กนัน้ ทุกคนล้ วนมีเครื่ องประดับ เครื่ องประทินโฉม
ขวดนํ ้าหอม และเสื ้อผ้ าต่างๆติดไม้ ติดมือออกมา ซิว่ หงส์ได้ แต่งงานกับตระกูลขุนนางที่อยู่
ใกล้ เคียงกัน ด้ วยเหตุนนนางจึ
ั้ งได้ เข้ าร่วมงานเลี ้ยงของขุนนางมากมายและทําให้ สามารถ
ประเมินคุณภาพและมูลค่าของสิ่งของได้
นางเลิกคิ ้วขึ ้นเมื่อเห็นของขวัญที่อยู่ในมือเหล่าหญิงรับใช้ แม้ จะเป็ นเพียงการเหลือบเพียงครู่
หนึง่ แต่นางก็ยงั บอกได้ ว่ามันไม่มีของปลอมอยู่เลย

ในยุคนี ้มีสิ่งของเลียนแบบอยู่ไม่น้อย อย่างไรก็ตาม ท่านสามารถแยกแยะมันออกได้ อย่าง

รวดเร็วเนื่องจากคุณภาพในการผลิตที่ตํ่าอย่างยิ่ง

"คุณหนูสอง" เหล่าหญิงรับใช้ ย่อกายคํานับซิว่ หงส์เมื่อพบเห็นนาง

ซิว่ หงส์เอ่ยปากถาม "นี่คือสิ่งที่คณ

ุ หนูสี่มอบให้ พวกเจ้ างันหรื
้ อ?"

หนึง่ ในหญิงรับใช้ รับคํา "เจ้ าค่ะคุณหนูสอง คุณหนูได้ นําสิ่งของกลับมาด้ วยมากมาย ข้ าได้ ยิน
มาว่านางได้ จดั เตรี ยมของขวัญพิเศษเอาไว้ ให้ คณุ หนูสองอีกด้ วย!"

"เป็ นสิ่งที่ข้าไม่เคยพบเห็นงันหรื
้ อ? เป็ นสิ่งพิเศษใดกันที่ดินแดนบ้ านนอกเช่นนันจะจั
้ ดเตรี ยม
ให้ ข้า พวกเจ้ ามีความสุขกับสิ่งของเลียนแบบเหล่านี ้งันหรื
้ อ?" ซิว่ หงส์กล่าวด้ วยใบหน้ ามืด
ครึม้

ซิว่ หงส์นนเป็
ั ้ นผู้หญิงที่ขี ้อิจฉา นางชื่นชอบการรังแก เยาะเย้ ยและดูถกู เหล่าน้ องสาวของนาง
มาตอนนี ้เมื่อเห็นหญิงสาวนางหนึง่ ที่นางรังแกมาตลอดได้ กลับมายังตระกูลก็ทําให้ นางไม่พอใจ
อย่างมาก นางทังโมโหและอิ
้ จฉา แม้ ว่าจะขนนํ ้าทังมหาสมุ
้ ทรมาก็ยงั ไม่อาจดับเพลิงริษยา
ภายในใจนางลงได้

เหล่าหญิงรับใช้ ต่างเห็นว่าคุณหนูสองมีโทสะแล้ ว ดังนันพวกนางจึ

้ งรี บหลบลี ้หนีหน้ าไปในทันที
พวกบ่าวรับใช้ ภายในตระกูลได้ พบเห็นสิ่งต่างๆที่เกิดขึ ้นในคฤหาสน์มามาก พวกนางทราบดีว่า
คุณหนูสองพยายามจะบอกว่าสิ่งของที่อยู่ในมือพวกนางเป็ นของปลอม ทว่าพวกนางย่อมต้ อง
รู้อยู่แก่ใจว่าพวกมันล้ วนเป็ นของจริง!

พวกนางทราบดีว่าคุณหนูสองนันขี ้ ้อิจฉาอย่างมาก พวกนางไม่กล้ าเข้ าหานางยามที่นางอยู่ใน

อารมณ์ไม่ดีเช่นนี ้ ดังนันการตั
้ ดสินใจที่ชาญฉลาดคือการจากไปอย่างเงียบๆ

"นัน่ ไม่ใช่นํ ้าหอมที่ข้าใฝ่ ฝั นอยากได้ มาตลอดหรื อ? ราคาของมันยังมากกว่า 5,000 เหรี ยญ

ทองเสียอีก........" ซิว่ หงสืมองดูขวดนํ ้าหอมที่อยุ่ในอ้ อมแขนของหญิงรับใช้ ที่กําลังจากไป นาง
จดจําได้ ถึงกลิ่นของมัน

เหตุใดหญิงรับใช้ พวกนันถึ
้ งได้ รับนํ ้าหอมขวดนัน?
้

"หยุดให้ ข้า!" ซิว่ หงส์ตะโกนออกมา

หญิงรับใช้ นางนันหยุ
้ ดเท้ าลง "คุณหนูสอง"

"การที่เจ้ าใช้ นํ ้าหอมปลอมก็เท่ากับเป็ นการทําลายศักดิ์ศรี ของตระกูลหวัง! เอามันมาให้ ข้า! ข้ า

นํามันไปทิ ้ง!" ซิว่ หงส์คว้ าขวดนํ ้าหอมนันมา
้

"อา........คณ
ุ หนูสอง" หญิงรับใช้ นางนันแทบจะร้
้ องไห้ ออกมา อย่างไรก็ตามนางไม่อาจทํา
อย่างไรได้ ในเมื่ออีกฝ่ ายเป็ นคุณหนูที่สองของตระกูล
"มีอะไร? ไสหัวไปให้ พ้นหน้ าข้ า!" ซิว่ หงส์ตะโกน

"เจ้ าค่ะ...." หญิงรับใช้ นางนันรี

้ บเดินจากไป หญิงรับใช้ คนอื่นๆเองก็รีบเร่งฝี เท้ าเนื่องจากกลัว
คุณหนูที่สองปล้ นชิงสิ่งของของพวกนาง

"ฮึม่ " ซิว่ หงส์สดู ดมกลิ่นนํ ้าหอมขณะที่สายตาจับจ้ องไปยังลานเล็กนัน้

"นางได้ รับของขวัญเช่นนี ้มาได้ อย่างไร? เมืองไลอ้ อนนันรํ ้ ่ ารวยเพียงใดกันถึงกับทิ ้งขว้ าง

สิ่งของเช่นนี ้ ข้ าได้ ยินมาว่ากระทัง่ นกยังไม่ไปอึที่นนั่ เพราะที่นนั่ มันยํ่าแย่เกินไป!"

ซิว่ หงส์เดินเข้ าไปในลานขณะที่ครุ่นคิดอย่างสงสัย

บ่าวรับใช้ ของลานได้ เข้ าไปรายงานการมาของซิว่ หงส์ให้ ซีเหวินและมารดาของนางทราบทันที

ซีเหวินนันเกรงกลั
้ วซิว่ หงส์มาตังแต่
้ นางยังเด็ก นางยนขึ ้นและกล่าวทักทายซิ่วหงส์ ทนั ที

"ท่านพี่" ซีเหวินค้ อมตัวเล็กน้ อยเมื่อเผชิญหน้ ากับซิว่ หงส์

ซิว่ หงสืมองดูซีเหวินด้ วยความริษยา ชุดที่ซีเหวินสวมใส่อยู่ทําให้ ซวิ่ หงสืราวกับหญิงบ้ านนอก

กําลังพบปะกับบุตรสาวขุนนาง!
เพลิงแห่งความอิจฉาลุกโหมขึ ้นในใจของนาง

"ซีเหวิน เจ้ าก็ดดู ีนี่! เจ้ ากลับมาแล้ วแต่กลับไม่ยอมไปเยี่ยมคํานับข้ า!" ซิว่ หงสืกล่าวออกมาราว
กับซีเหวินนันกระทํ
้ าความผิด

ซีเหวินเอ่ยตอบ "ข้ ามายังที่พกั ของท่านแม่ก่อน หลังจากนันข้

้ าก็จะไปเยี่ยมเยือนพี่สาวทุกท่าน"

ซิว่ หงส์นงั่ ลงบนเก้ าอี ้และเหลือบมองไปยังโต๊ ะที่อยู่เบื ้องหน้ าซีเหวิน ที่นนั่ มีเพชรนิลจินดาและ
สิ่งของมีค่าต่างๆกองรวมกันไว้ ราวกับเป็ นขยะกองหนึง่ ทังหมดล้ ้ วนเป็ นสิ่งของที่มีราคาแพง

"ดังนันเจ้
้ าจึงเพิง่ กลับมา? ข้ าได้ ยินว่าเจ้ าแจกจ่ายของขวัญตังแต่
้ ที่กลับมา" ซิว่ หงส์กล่าว
แดกดัน

ซีเหวินรี บกล่าวว่า "ข้ าได้ จดั เตรี ยมของขวัญที่ยอดเยี่ยมเอาไว้ สําหรับท่านด้ วย โปรดรอครู่หนึง่ "

ซีเหวินรี บลุกไปนํากล่องที่ดปู ระณีตมามอบต่อซิว่ หงส์

ซิว่ หงสืเปิ ดกล่องนันออก

้ มีแสงสะท้ อนสาดเข้ าใส่ใบหน้ าของนาง นี่เป็ นเครื่ องเพชรที่ถกู สร้ าง
ขึ ้นโดยร้ านค้ าฟงและมีอยู่เพียง 100 ชุดเท่านัน้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ใช้ ในการส้ รางแล้ วเป็ นเพชร
นํ ้าดีจากมหาสมุทร "หัวใจแห่งท้ องทะเล!" ซิว่ หงส์มือสัน่ เทาขณะที่พมึ พําออกมา
หน้ าอกของซิว่ หงส์ขยับขึ ้นลงอย่างรุนแรง หลังจากผ่านไปพักหนึง่ นางก็สงบใจลงได้ แต่มนั กลับ
ไม่มีร่องรอยของความยินดีปรากฏอยู่บนใบหน้ าของนางเลย ตรงกันข้ ามมันกลับกลายเป็ นยิ่ง
มืดครึม้ ขณะที่นางกระแทกกล่องลงบนโต๊ ะและตะโกนออกมาด้ วยความโกรธ "เจ้ าพยายามจะ
หลอกข้ าด้ วยขยะชิ ้นนี ้? เจ้ าคิดว่าข้ าไม่เคยเห็นมันมาก่อนหรื อ? เจ้ าคิดว่าข้ าโง่มากใช่หรื อไม่?
เจ้ าจากไปเพียงไม่กี่ปีและคิดว่าตัวเองสูงส่งนักหรื อ?"

ซิว่ หงส์ยิ่งกลายเป็ นเกรี ย้ วกราดมากขึ ้นขณะที่นางตะโกนออกมา นางทราบดีว่า 'หัวใจแห่งท้ อง

ทะเล' นี ้เป็ นของจริง อันที่จริงแล้ วนางไม่แม้ กระทัง่ จะกล้ าฝั นถึงการครอบครองมัน นางโกรธ
และโกรธมากยิ่งขึ ้นเพราะซีเหวินสามารถครอบครองมันได้ กระทัง่ มอบมันออกไปในฐานะ
ของขวัญ นี่เป็ นสิ่งที่นางไม่แม้ แต่จะได้ สมั ผัสมันมาก่อน!