205.

ไม่มช ื (เริมเล่ม5)
ี อนี

ิ ห ้านาทีจะออกเดินทางแล ้ว
“คุณนาคะ เจ ้านายบอกให ้เตรียมตัว อีกสบ
ค่ะ”
หญิงสาวมองเรือนร่างของตนเองในกระจกนิงนาน ผ่านไปเพียงสบ ิ ห ้า
วันแต่เธอกลับผอมลงอย่างน่าใจหาย ด ้วยนํ าหนักเพียง 53 กิโลกรัมเธอคงไม่
สามารถผ่านด่านคัดตัวรอบสามคนสุดท ้ายได ้แน่ ต่อให ้ผ่านได ้เธอก็ไม่มคี า่ ย
ึ บอกชด
ให ้อยู่ เพราะประกาศศก ั เจนแล ้วว่าไม่ต ้องไปหาเขาทีค่ายอีก
เธอเป็ นนักกีฬาทีถูกค่ายเททิง...
ลลนามองใบหน ้าผอมเรียวของตนในกระจก มองลึกลงไปในแววตาคู่
นัน
เธอพบสาวอ ้วนขีอายทีไม่เคยมันใจในตัวเอง ต ้องพยายามยึดเกาะ
‘ความรัก’ เอาไว ้เหมือนทุน ่ ชว่ ยชวี ติ ไม่ให ้ตนเองจมนํ าตาย แต่ความรักเป็ น
้
เรืองน่ากลัว... เธอใชเวลาทั งชวี ติ กับความคิดใสซอ ื พยายามไขว่คว ้าาวิมาน
กลางอากาศ ผ่านไปสบ ิ ปี เธอก็ไม่ได ้ฉลาดขึนสก ั เท่าไหร่ ยังคงเป็ นเด็กสาวคน
เดิมทีคิดจะเกาะเกียวตัวเองอยูก ่ บ
ั ประกาศศก ึ
ไม่แปลกใจเลยทีเขาอยากเลิกกับเธอ ผู ้ชายทีร ้อนแรงเหมือน
ไดนาไมต์ลก ู โตอย่างเขาจะมาหยุดชวี ต ิ กับเถาวัลย์ทอ่ นหนึงได ้อย่างไร เขา
คิดว่าเธอเป็ นผู ้หญิงสําสอ่ นเพราะเธอมักสร ้างสม ั พันธ์กบ
ั คนรอบด ้านโดยใช ้
ื
รูปร่างหน ้าตาเป็ นตัวเชอม เขาคิดว่าเธอไม่มอี ะไรดีนอกจากความสวย ซงนั ึ น
อาจจะจริงเพราะงานทุกงานทีเธอทําอยู่ แม ้แต่ตําแหน่งทูตองค์กรก็ได ้ความ
สวย ‘ทีเขามอบให ้’ เป็ นใบเบิกทาง
ลลนาสูดลมหายใจเข ้าลึกๆ ตังใจเต็มทีว่าจะคุยกับเจ ้านายให ้รู ้เรือง
เกียวกับตัวตนของเธอในองค์กรซน ั ไชน์และแบรนด์เจสสก ิ า หลังจากงานเปิ ด
ี จบสนลง
ตัวบริษัทในภาคพืนเอเชย ิ เธออยากถอนตัวจากทุกสงทุ ิ กอย่างที
เกียวพันกับความสวยความงามและหันมาทํางานเบืองหลังแทน
งานทีเธอสนใจทีสุดคืองานบอดีการ์ดทีเธอเคยทํากับเจ ้านายในตอน
แรก เธอคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งและมีไหวพริบพอทีจะตามประกบและให ้ความ
คุ ้มครองเจ ้าเหนือเกล ้าได ้มากกว่าใคร หากจําเป็ นต ้องทดสอบงาน เธอก็พร ้อม
จะประมือกับแกล ้วกล ้าหรือบอดีการ์ดคนใดก็ตามเพือชว่ งชงิ งานนี และเงินทุก
บาททุกสตางค์ทหาได
ี ้จะมาจากนํ าพักนํ าแรงของเธออย่างแท ้จริง
ไม่ใชเ่ พราะหน ้าตา!
ลลนารวบผมแล ้วก ้าวลงลิฟต์สช ู่ นล่
ั าง หญิงสาวเดินออกจากตึกโดย
้
ใชประตู ด ้านหลัง ก่อนจะก ้าวขึนรถลีมซู น ี คันสด
ี ําทีจอดรออยู่ หลังจากเธอก ้าว
ขึนมา สตรีทนั ี งสวมแว่นดําอยูบ่ นเบาะด ้านข ้างก็เบือนหน ้ามามองเล็กน ้อยแต่
ไม่ได ้ทักทายอะไร หล่อนโบกมือใสก ่ ระจกมองหลังทีหนึงแล ้วตัวรถก็เคลือน
ไปด ้านหน ้า
ั
ความเงียบเข ้าปกคลุมภายในรถอยูเ่ กือบครึงชวโมง ั ท์
แต่จๆู่ โทรศพ
ี ขาวลงเรือยๆ
มือถือของเธอก็ดงั ขึน ลลนาถึงกับผวาในขณะทีใบหน ้าค่อยๆ ซด
ใจเธอเต ้นแรงและมีอาการคล ้ายจะเป็ นลม
เจ ้านายของเธอหันมามองแวบหนึงแล ้วเลิกคิวเป็ นเชงิ ถาม แม ้แต่
่ งั สอดสา่ ยสายตาผ่านกระจกมองหลังมาอย่างสนใจใคร่
แกล ้วกล ้าทีขับรถอยูย
รู ้
ลลนาล ้วงมือเข ้าไปในกระเป๋ าและมองหน ้าจอมือถือ ก่อนจะค่อยๆ
ั ดิ เธอกดรับเสย
ผ่อนลมหายใจเมือเห็นว่าเป็ นเบอร์ของณรงค์ศก ี งเบา “ว่าไง
คะ?”
“เธอลืมเอาเครืองสําอางไปด ้วยน่ะ ต ้องเข ้ารัวเข ้าวังเลยไม่ใชเ่ หรอ
ยะ!”
“ไม่ได ้ลืมค่ะ แต่คด
ิ ว่าพกแค่ลป
ิ สติกก็พอ”
“แต่วา่ ...”
“แค่นก่ ึ
ี อนนะคะเจ๊ เจ ้านายจะพักผ่อน” จากนันก็วางหูด ้วยความรู ้สก
โล่งอก เธอเอนร่างพิงเบาะแล ้วมองออกไปด ้านนอก
ชว่ งทีเพิงฟื น เธอผวาทุกครังทีมีสายเรียกเข ้าและกระโจนไปคว ้ามือ
ถือเพราะคิดว่าจะเป็ น ‘เขา’ ทีโทรมา แต่เขาก็ไม่เคยโทร เธอมีชวี ต ิ อยูต
่ อ
่ ในวัน
ถัดมาด ้วยความสนหวั ิ งและครุน
่ คิด ได ้แต่ก ้มหน ้ามองมือตัวเองทีปราศจาก
แหวนอีกครัง
คราวนีน่าจะเป็ นของจริง... พวกเราเลิกกันแล ้วจริงๆ
 ความรู ้สกึ ในยามทีแผ่นหลังกระทบผืนนํ าอันเย็นเยียบยังคอยหลอก
หลอนเธออยูท่ ก ื าตัวเองจะกระโดดผานํ าตกลง
ุ คําคืน เธอแทบไม่อยากจะเชอว่
มาเหมือนนกปี กหักทีไร ้ค่าตัวหนึง
ชว่ งเวลานันสติของเธอไม่เหลืออยูใ่ นร่าง รู ้เพียงอย่างเดียวว่าอยากไป
ให ้พ ้นจากสถานการณ์ททํ ี าให ้หัวใจเจ็บปวด เธอทนให ้เขาบอกเลิกไม่ได ้ หวน
หาอาลัย ชอกชาเส ํ ยี จนไม่คํานึงถึงสงใด
ิ
จังหวะทีร่วงหล่นลงไปเธอรับรู ้ถึงอิสรภาพอย่างแท ้จริง เตรียมตัว
ต ้อนรับการหลับใหลอันยาวนานเพือทีจะลืมทุกสงอย่ ิ าง ชว่ งเวลานันเธอได ้ยิน
เสย ี งอุทานอย่างตืนตกใจของประกาศศก ึ
ี งสุดท ้าย...
แต่นันก็เป็ นเสย
ี ดงสด
จูๆ่ คนด ้านข ้างก็สะกิด ลลนาหันไปมองก็เห็นมือทีเคลือบเล็บสแ
ของเจ ้านาย หล่อนยืนทิชชูแผ่นหนึงสง่ ให ้ทังๆ ทีไม่ได ้หันใบหน ้ามา ลลนารับ
ี น ้ากระอักกระอ่วน อีกฝ่ ายถามเสย
ไว ้ด ้วยสห ี งแข็ง "เป็ นอะไร?"
ั พัก สุดท ้ายก็ทนอัดอันไม่ไหวถามออกไป "เจ ้านายคะ ใน
เธอนิงสก
ั พันธ์ระหว่างคูร่ ัก ถ ้าคนหนึงเป็ นไฟอีกคนควรเป็ นนํ าใชไ่ หมคะ?"
ความสม
เหนือเกล ้าขมวดคิว สุดท ้ายก็ตอบออกมาว่า "ถ ้าคนหนึงเป็ นไฟ อีกคน
ควรเป็ นรองเท ้าแตะ ตบๆๆๆๆ จนกว่าไฟมันจะดับ ถ ้าไม่ดบ ั ก็ตบไปเรือยๆ"
“...” ลลนา
“เราจะอยูท งอาทิตย์ ฉั นคงไม่ต ้องมานังสง่ ทิชชูให ้เธอระหว่าง
่ ลาวหนึ
ี
ทีตัวเองกําลังยุง่ หรอกนะ”
“ขอโทษค่ะ” เธอดึงสติกลับมาทันที แล ้วถามทวนซาข ํ ้อความของอีก
ฝ่ าย “หนึงอาทิตย์เหรอคะ? แต่หนูอาจจะต ้องกลับไปเคลียร์ธรุ ะทีค่าย”
“เธอไม่ต ้องกลับไปอีก” เจ ้านายบอก “ทนายของเราโทรไปเคลียร์กบ ั
เจ ้าของค่ายเรียบร ้อย เขายอมเซน ็ ขายเธอให ้กับทางฉั น ื
ชอของเธอถู ก
จําหน่ายออกจากทีนันแล ้ว ไม่จําเป็ นต ้องทํามาหากินด ้วยการเอาหน ้าไปชน
กับหมัดของใครอีก”
ลลนาตะลึง!
 “เจ ้าของค่าย...”
“ประกาศต ิ ศษ ิ ย์ทรงชย ั ” เจ ้าเหนือเกล ้าเอ่ยชอนี
ื ขึนมาด ้วยนํ าเสย
ี งนุ่ม
ลึกและดูเนือยๆ เหมือนไม่ได ้สลักสําคัญอะไรมากมาย “ตอนแรกทีได ้ยินว่า
เธอต่อยมวย ฉั นก็ไม่คด ิ ว่าจะต่อยกับค่ายนีนะเนีย”
“เจ ้าน ้อยรู ้จักค่ายนีด ้วยเหรอคะ?” เรืองนีต่างหากทีทําให ้เธอ
ประหลาดใจ
“เป็ นค่ายใหญ่ทใครๆ
ี ก็รู ้จัก” เจ ้านายของเธอเปิ ดรายงานการประชุม
้
เชาแล ้วไล่สายตาอ่าน ปากก็พดู ไปด ้วย “ฉั นเป็ นคนอีกฝั งหนึงของลํานํ าโขง ก็
ต ้องเคยได ้ยินมาบ ้าง”
เจ ้าน ้อยเคยอยูล ่ าวด ้วยเหรอ เธอนึกว่าอีกฝ่ ายลีภัยการเมืองไปอยู่
ยุโรปตังแต่เกิดเสย ี อีก!
“ทีนันเป็ นยังไงบ ้าง?” เหนือเกล ้าถามเหมือนชวนคุย ดูไม่สนใจเท่า
ไหร่เพราะสายตาก็ไล่อา่ นรายงานไปเรือยๆ
แต่การเว ้นจังหวะเหมือนรอคอยคําตอบทําให ้ลลนารู ้สก ึ ว่าถ ้าไม่ตอบ
ี มารยาท เธอจึงยืดหลังตรงแล ้วตอบรับการชวนคุยของสตรีข ้าง
จะเป็ นการเสย
กาย ดีกว่านังๆ นอนๆ ระหว่างทีรถติด “เป็ นค่ายทีใหญ่มากค่ะ กิจการเขา
ื ทอดกันมาหลายรุน
สบ ื งเลยล่ะค่ะ”
่ เจ ้าของค่ายเป็ นครูมวยชอดั
ื ง’ ทําให ้อีกฝ่ ายแค่นเสย
คําว่า ‘ชอดั ี งในลําคอ “เมียเยอะล่ะสท
ิ า่ ”
“กิกเยอะค่ะ” ลลนาหัวเราะตอบ เหมือนคนถามจะเปลียนท่าจากนัง
ตรงเป็ นไขว่ห ้างแล ้วยกกาแฟขึนจิบ ี บ
“ครูฝ้ายอายุสส ิ แปดยังดูหนุ่มมากที
่ ลอดแต่สว่ นมากอยูก
เดียว มีสาวๆ เทียวไปเทียวมาให ้เห็นอยูต ่ น
ั ไม่นาน ครูแก
ลูกเยอะค่ะ ลูกๆ ก็หวงพ่อกันด ้วย”
อีกฝ่ ายเบือนหน ้ามาทางเธอเล็กน ้อย “ลูกเยอะ?”
“ค่ะ” ลลนาตอบ “พ่อครูลก
ู เยอะมาก”
แก ้วกาแฟถูกยกขึนจิบอีกหนก่อนจะตวัดสายตาคมกริบไปทางแกล ้ว
กล ้า “เร่งแอร์หน่อย”
“ครับผม” อะไรวะ ก็ 18 องศาอยูน
่ นา!
ี
 ทีแรกลลนานึกว่าบทสนทนาจะจบลงเพียงเท่านี แต่หลังจากรถติดไฟ
ี งราบเรียบเหมือนเดิมเป๊ ะ
แดงอีกหน เจ ้านายเธอก็เปรยขึนมาลอยๆ ด ้วยนํ าเสย
“เธออยูท
่ นั
ี นมานาน คงเห็นเด็กๆ ในค่ายหลายคนแล ้วสน ิ ะ?”
หืม... เจ ้านายเธอเหมือนจะสนใจเรืองของค่ายมวยเหลือเกิน หรือคิด
ื
จะหานายแบบเชอสายไทยมาถ่ ายแบบนิตยสาร “เห็นเยอะอยูน
่ ะคะ ทีนันมีเด็ก
เยอะมากจริงๆ”
“เยอะขนาดนันแล ้วเขาเลียงกันยังไง?” ั ไม่เลิก
เหนือเกล ้ายังสงสย
่ เด็กทีกําพร ้าแม่... เวลาอยูใ่ นค่ายรวมแบบนัน เขาจะถูกเด็ก
“ยกตัวอย่างเชน
คนอืนรังแกไหม?”
อ๋อ... เข ้าใจแล ้ว “เจ ้าน ้อยอยากขอเข ้าไปทําสกูป ๊ พิเศษเกียวกับเด็ก
กําพร ้าใชไ่ หมคะ” เธอถามตามตรง “ถ ้าใช.่ .. ทีนีไม่เหมาะหรอกค่ะ เด็กสว่ น
มากไม่ได ้ขาดแคลนอะไร ชวี ติ ความเป็ นอยูส
่ มบูรณ์พน
ู สุขกว่าเด็กข ้างนอก
มาก การจัดการด ้านในเป็ นระบบระเบียบ การศก ึ ษาและอาหารกระจายอย่าง
ทัวถึง ครูฝ้ายเลียงดีกว่าองค์กรการกุศลหลายทีเลยล่ะค่ะ”
เหนือเกล ้าตะลึงไปแวบหนึง จากนันก็หน
ั หน ้ามองออกไปนอก
หน ้าต่าง “ถ ้าอย่างนันก็ด”ี
“ตอนทีหนูอยูใ่ นค่าย เห็นกับตาว่าครูฝ้ายรักลูกทุกคนของเขามาก ทัง
เด็กเล็กเด็กโต ได ้รับการสนับสนุนอย่างทัวถึงอยูน
่ ะคะ”
“ลูกเขา...” คนถามนิงไปเล็กน ้อยเหมือนไม่รู ้ว่าจะถามดีหรือไม่ แต่ใน
ทีสุดก็อดใจไม่ไหว “ผู ้ชาย อายุประมาณยีสบิ แปด ชอฝรั
ื ง เธอเคยเห็นไหม?”
ื
ชอฝรั ง? ลลนาไม่เข ้าใจว่าเจ ้านายหมายถึงใคร นักมวยอายุประมาณ
ปลายยีสบ ิ ทีเป็ นลูกครูฝ้ายนับหัวแล ้วมีหลักร ้อย ื
ชอฝรั งทีโดดเด่นก็มพ ี ไปป์
ี
ปิ ต,ิ พีเอส อาสนะ และพีโอ๊ค อโศก แต่โดยมากก็เป็ นชอเล่ ื นทัวไปทีไม่ได ้นับ
ว่าฝรังจ๋าอะไร สว่ นคนทีชอจริ ื งเป็ นภาษาอังกฤษเลยน่ะ...“ไม่มค ี ะ่ ” เธอตอบ
“เท่าทีหนูเคยได ้ยิน ครูฝ้ายไม่มล ี ก ื
ู ชอฝรั งเลยค่ะ”
ร่างของอีกฝ่ ายเหมือนจะเกร็งขึนมาเล็กน ้อย สองมือทีประสานอยูบ
่ น
ื ก็ไม่มเี หรอ?”
ตักบีบเข ้าหากันเบาๆ “เพรสตัน... ชอนี
ื
เพรสตัน... ชอฝรั งจ๋าเลย!
 “ไม่มค ั ย์จริง ไม่เคยมีชอนี
ี ะ่ ...” ด ้วยความสต ื อยูใ่ นสารบบของค่ายศษ ิ ย์
ทรงชย ั มาก่อน “เจ ้าอาจจะจําสลับกับค่ายอืนหรือเปล่าคะ ค่ายมวยใหญ่ๆ ใน
ไทยมีตงแปดเก
ั ้าค่ายแน่ะ พวกนักชกฝรังทีชอบเดินสายต่อยตามรายการต่างๆ
สว่ นใหญ่จะไม่ได ้มาจากค่ายมวยไทยหรอกค่ะ จะเป็ นเด็กจากกลุม ่ โรงยิมแถบ
พัทยา ปั นมาถ่ายหนังทํารายการทีวเี สย ี มากกว่า นักมวยอาชพ ี ของแท ้สว่ นมาก
เป็ นคนไทย ยิงสายอีสานยิงไทยแท ้เลยล่ะค่ะ”
ั พักก็เอนกายลงพิงเบาะแล ้วตอบออกมาเบาๆ ว่า “ชา่ ง
คนฟั งนังนิง สก
เถอะ” กล่าวจบก็ยดั หูฟังเข ้าไปในหู เป็ นการตัดบทสนทนาไปโดยปริยาย
206.เดินทางไปลาว

การเดินทางไปลาวหนนีแปลกมาก
คณะเดินทางของพวกเธอมีเพียงเจ ้านาย เธอ และบอดีการ์ดคนสนิท
อีกสองคน นันคือแกล ้วกล ้าและทรงเดช ทุกคนไม่ได ้มีกระเป๋ าเสอผ ื ้าติดตัว มี
เพียงเป้ ใบใหญ่ทใส ่ ก
ี ท ุ อย่างทีจําเป็ นรวมลงไปในนัน หลังจากขึนรถแกล ้ว
กล ้าก็โทรไปคอนเฟิ รม ์ ตัวเครืองบินของคนทังส ี ทําให ้ลลนาคิดว่าพวกเธอจะ
บินไป แต่สก ั พักเขาก็โทรไปคอนเฟิ รม ์ ตัวรถไฟ ตัวรถทัวร์ และตามด ้วยตัวเรือ
ข ้ามฟาก!
หญิงสาวงงไปหมด จับต ้นชนปลายไม่ถก
ู ว่าพวกเธอจะเดินทางด ้วย
ระบบขนสง่ ชนิดใดกันแน่
รถแล่นออกจากกรุงเทพฯ ถึงนครสวรรค์ ลีมซ ี คันยาวก็ถก
ู น ู เปลียนเป็ น
ี ลอกคันหนึง ลลนาเผลอหลับไปพักหนึงพอตืนขึนมาก็
รถเก๋งโตโยต ้าเก่าๆ สถ
พบว่าตนอยูบ
่ ริเวณอําเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก พอมาถึงจุดนีรถก็ถก ู
ี
เปลียนอีกหน คราวนีเป็ นกระบะสประตู เปลียนคนขับจากแกล ้วกล ้าเป็ นทรง
เดช
พีเดชขับเลาะตะเข็บชายแดนไทยลาวเข ้าสูจ ่ ังหวัดน่านด ้วยเสนทาง
้
ลัดทีมีแต่หก
ั ศอกคดเคียว มีระยะทางร ้อยกว่ากิโล การบังคับรถยนต์ต ้องทํา
ด ้วยความชาํ นาญ ้
เพราะตลอดเสนทางที ขับผ่านจะผสมผสานกันไปทัง
ลาดยาง ดินแดง และกองหินทีเต็มไปด ้วยหลุมบ่อ รูปแบบของถนนมีทงโค ั ้ง
ั อันน่าหวาดเสย
กว ้างสลับกับโค ้งแคบบนหน ้าผาสูงชน ี ว
ในทีสุดทังสชี วี ต ่ นที
ิ ก็ข ้ามแนวป่ าเข ้าสูพ ื ของสาธารณรัฐประชาธิปไตย
ประชาชนลาวได ้สําเร็จ การเดินทางอันวกวนและใชเวลาเกื ้ อบสองวันทําให ้
ลลนารู ้แล ้วว่าการมาเยือนลาวหนนีต ้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ เธอตัดสน ิ
ใจถามเจ ้านายตรงๆ ระหว่างทีแวะเปลียนรถหนสุดท ้าย
คําตอบทีได ้คือ “ฉั นมาเยียมพ่อทีกําลังป่ วย”
ั
ง่าย... สน... ธรรมดา
 คณะของเธอเข ้าสูเ่ ขตชายป่ าด ้านฝั งลาวตอนประมาณตีส ี พอมาถึงก็
ดับเครืองและจอดรอ
หลังจากรอประมาณสบ ิ ห ้านาทีกเ็ ห็นไฟหน ้าของรถคันหนึงสาดตรง
เข ้ามาในแนวป่ าทีมืดทึบ จากคันแรกเพิมเป็ นอีกคันและอีกคัน จากนันขบวนรถ
จีปสเี ขียวลายพรางก็โผล่ออกมาตามแนวป่ า นับได ้ประมาณยีสบ ิ คัน!
รถของพวกเธอถูกโอบด ้วยแสงไฟหน ้ารถทีตีวงล ้อมเข ้ามาหา ทุกคัน
ี งดังกระหึมและเคลือนฝ่ าแนวหญ ้ารกชฏ
ต่างเร่งเครืองเสย ั ของป่ าเข ้ามาจอด
เป็ นวงล ้อมรอบรถของพวกเธอ พระเจ ้าชว่ ย... ลลนาร ้องครางในใจ ไม่รู ้ทําไม
ขนคอถึงได ้ตังชน ั อย่างไร ้สาเหตุ
รถจีปทีมาถึงคันแรกจอดนิงแต่ไม่ได ้ดับเครือง ประตูข ้างคนขับเปิ ด
ออกพร ้อมกับการก ้าวลงมาของชายร่างยักษ์ คนหนึง ผิวเขาคลําเข ้ม ดวงตา
ข ้างหนึงบอดสนิทและถูกปิ ดด ้วยแผ่นหนังสดี ําพาดเป็ นแนวทแยงทับใบหน ้า
พอเห็นเขา... เจ ้านายของเธอก็ก ้าวลงจากรถแล ้วยืนตระหง่านรอ
ชายผู ้นันก ้าวเข ้ามาหาอย่างรวดเร็ว มาถึงก็ยอบร่างลงคุกเข่าอยูต
่ รง
หน ้าเหนือเกล ้า คว ้าหลังมืออีกฝ่ ายไปประทับจุมพิต “ฝ่ าบาท ยินดีต ้อนรับสู่
มาตุภมู พ
ิ ะ่ ย่ะค่ะ”
ี งเรียบ “พูดจาธรรมดาเถอะ ฉั น
“ท่านนายพล” เหนือเกล ้าทักตอบเสย
ิ และไม่ชอบ”
ไม่ชน
ี งแผ่วเบา ฟั งไม่ได ้ศพ
ทังสองคุยกันอีกเล็กน ้อยด ้วยนํ าเสย ั ท์ ลลนา
และอีกสองบอดีการ์ดถูกพาไปนังรถจีปคันหนึง สว่ นกระบะสประตู ี ถก
ู จอดทิง
ไว ้ในป่ าโดยไม่มใี ครสนใจจะถามถึง ขบวนรถถูกจัดเป็ นแถวเรียงสองและ
เคลือนตัวอย่างระมัดระวังออกจากเขตชายป่ า จากทีสายตามองเห็นเธอพบว่า
รถแต่ละคันเต็มไปด ้วยชายทีแต่งกายแบบทหาร อาวุธครบมือ และมีสห ี น ้าที
เหียมเกรียม ตัวถังรถสกรีนภาษาอังกฤษทีแปลได ้คร่าวๆ ว่า [เพือประเทศชาติ
และประชาชน]
อืม... มาลาวหนนีคงสนุกไม่น ้อย
---------------------
“นิมนต์หน่อยครับ”
 เสย ี งเรียกทีหน ้าตลาดทําให ้ขบวนพระสงฆ์หยุดก ้าวเท ้าอย่างเสย
ี มิได ้
พอเห็นว่าเป็ นใคร พระรูปใหญ่ทยื
ี นอุ ้มบาตรอยูด
่ ้านหลังสุดก็กลอกตามองฟ้ า
พ่อเขาอีกล่ะ!
่ าตรแม่งทุกๆ 5 กิโล
อะไรจะดักใสบ
ครูฝ้ายยิมแฉ่ง ตีห ้าครึงเขาใสบ่ าตรไปแล ้วทีท่านํ า หกโมงครึงก็หน ้า
ปากซอย เจ็ดโมงครึงเป็ นรอบสุดท ้ายเลยตังใจจะมารอทีหน ้าตลาดเพราะตรง
จุดนีมีของกินวางขายเยอะสุด พอมาถึงก็ให ้ลูกสมุนตังโต๊ะ แล ้วจัดการสงั
สารพัดกับข ้าวทีไอ ้แสบชอบ ทังผลไม ้และขนมหวานจัดให ้เป็ นกิโลตบท ้าย
ด ้วยดอกบัวอีกชอ ่ ใหญ่ กินดีอยูด่ แ ึ
ี บบนีลูกเขาจะได ้ซงในรสพระธรรมนานๆ ไม่
รีบสกึ ออกมาหาเรืองให ้เขาปวดหัวอีก

โต๊ะด ้านหน ้าเป็ นโต๊ะเหล็กสามตัวเรียงติดกัน มีอาหารวางเตรียมไว ้เพียบ คนที

ยืนเตรียมนันเตรียมนีมีกน ั หลายคนแต่ทรอตั
ี กบาตรจริงๆ มีแค่สอง คือครูฝ้าย
และสาวน ้อยผิวผ่องหน ้าตาจิมลิมนางหนึง
หล่อนอายุประมาณต ้นยีสบ ิ รูปร่างเล็กน่ารัก ดูขอาย
ี อยูใ่ นชุด
นักศกึ ษาเสอขาวกระโปรงยาวถึ
ื งเข่า ประกาศศก ึ ไม่เคยเห็นหน ้าค่าตามาก่อน
เขาเห็นแล ้วก็ได ้แต่เลิกคิวอย่างสงสย ั หลวงพ่อผู ้ชรารับบาตรเป็ นรูปแรกจาก
นันก็เดินเลยไปพร ้อมกับเด็กวัด พระรูปต่อๆ มาเปิ ดฝาบาตรรับอาหารอย่าง
เงียบงันและเดินเลยไปจนกระทังถึงคิวเขา
ประกาศศก ึ ก ้าวเข ้ามา เปิ ดฝาบาตรแล ้วเหล่มองท่าทางลุกลีลุกลน
ของบิดา ครูฝ้ายหันไปสะกิดสาวน ้อยข ้างกาย “ชมพู.่ .. นีพีเป๊ กลูกชายครูเอง
อายุยส ิ แปด โสด ขยัน... พีเขาเรียบร ้อยเป็ นผ ้าพับไว ้ เป็ นคนธรรมะธัมโม รัก
ี บ
ั ว์ เดียวสก
สต ึ แล ้วครูจะชวนมากินข ้าวกับพีเขานะ”
สาวน ้อยพยักหน ้ารับแล ้วสง่ ยิมเขินอายมาทางเขา “นิมนต์คะ่ ”
เอาล่ะ... เขารู ้แล ้ว!
ึ กัดฟั นกรอด หรีตาจ ้องบิดาด ้วยสห
ประกาศศก ี น ้าเอาเรือง พอเปิ ดฝา
บาตรมือขาวๆ ก็หยิบนันหยิบนีบรรจงวางเรียงลงมาอย่างเรียบร ้อย โดยมีพอ ่
ของเขาอีกนันแหละคอยบอกบทอยูข ่ ้างๆ “พีเขาไม่คอ ่ ยชอบทานเผ็ด ถ ้าเรา
จะใสบ่ าตรต ้องเน ้นของจืดเข ้าไว ้ หลักๆ ก็พวกแกงจืดวุ ้นเสน้ ข ้าวผัดนีห ้ามใส่
พริกไทยเลยนะ กินไม่ได ้ กินแล ้วคันคอ อ ้วกแตกอ ้วกแตนตลอด”
เขาปิ ดฝาบาตรดังฉั บ
คนสาธยายถึงกับงง “อ ้าว... พระ... ไม่รับผลไม ้ไปด ้วยเหรอ?”
“อิมแล ้ว!” พูดจบก็หมุนตัวเดินตามกลุม
่ ของหลวงพ่อทีเดินไปไกลลิบ
แล ้ว
สกั พักก็มค
ี นขีมอเตอร์ไซค์ปาดมาประกบอยูด่ ้านข ้าง เขาไม่หนั ไป
สนใจเพราะเบือจะคุยด ้วย ฝ่ ายนันเลยหักแฮนด์เอียงเข ้ามา แกล ้งทําท่าจะชน
้ งอนอะไรกูวะ?”
ปากก็หวั เราะร่วน “เฮย...
ึ คําราม เบือหน่ายสุดๆ ทําไม
“ป๋ าเลิกเล่นแบบนีซะทีเถอะ” ประกาศศก
เขาไม่มพ
ี อ
่ ดีๆ เหมือนคนอืนเขาบ ้าง
ี น ้าตกใจ
“เล่นอะไร?” อีกฝ่ ายมีสห
“พาลูกสาวเขามายืนดักรอพระแบบนี บาปกรรม!”
“กูพาเขามาตักบาตร มาสนับสนุนศาสนา บาปตรงไหน!” ครูฝ้ายเถียง
ก่อนจะถามเสย ี งเบา “คนนีเห็นแล ้วเป็ นไง น่ารักใชไ่ หมล่ะ ลูกสาวเพือนป๋ าเอง
ิ นก็
ทีบ ้านทําฟาร์มม ้าหลายร ้อยไร่เลยนะเว ้ย สนปี ี จบมหาลัยแล ้ว” จากนันก็เอา
มือหนึงป้ องปากแอบกระซบ ิ “ยังไม่มแ
ี ฟนด ้วย”
‘พระ’ ยกมือปิ ดหน ้า “นีผมเป็ นลูกจริงๆ ของป๋ าหรือว่าเป็ นเด็กเก็บมา
เลียงเนีย ตอบมาตรงๆ เลย อยากรู ้มานานแล ้ว ทําไมชอบเอาผมไปเร่ขายนัก!”
็ ว่ ยไง”
“อ ้าว... เขาโสด มึงก็โสด มึงหาเองยากนักกูกช
“ไม่ต ้องมายุง่ !”
“เออจริงส ิ เมือวานอาเหนิงติดต่อมา... เมือสองเดือนทีแล ้วมึงจัดทีม
ไปรักษาความปลอดภัยให ้นายกเล็กของภาคใต ้เหรอ?”
เขาชะลอฝี เท ้า “ใช.่ ..”
“เขาโดนลอบยิงรู ้หรือยัง?”
ึ ถึงกับชะงักฝี เท ้า “เด็กเราเป็ นไงบ ้าง?”
คราวนีประกาศศก
 “ตายหนึง บาดเจ็บส ี แต่ลก ู ค ้าปลอดภัย... งานทีเกียวกับการเมืองแบบ
นีไหนเคยรับปากป๋ าว่าจะไม่ยงุ่ แล ้วไง”
ชายหนุ่มนิงไปพักหนึง “ลูกค ้าเป็ นพ่อของเพือนทีเรียนอเมริกามาด ้วย
กัน จะบอกปั ดก็เกรงใจ” เขาหันไปสบตาบิดา “แล ้วจับตัวคนยิงได ้หรือยัง?”
“ได ้แล ้ว”
“เด็กเราคนไหนทีตาย?”
“ไอ ้เหลิม”
็ ให ้ครอบครัวเขาด ้วย
“ป๋ าเขียนเชค บอกแม่เขาว่าอีกสองวันผมจะเอา
็ ลงไปให ้”
เชค
ึ เหรอ!”
คราวนีครูฝ้ายถึงกับขมวดคิว “มึงจะสก
“ไม่ใชว่ า่ มีงานต ้องทําหรือไง?” คนเป็ นลูกแย ้งเสย
ี งหนัก
ี วนะว่ามึงแอบแวะกรุงเทพฯ”
“อย่าให ้กูรู ้เชย
“ได ้ครับ” พระหันมาแยกเขียวสง่ ยิมให ้โยมพ่อ “จะไม่ให ้ป๋ ารู ้สก
ั กระ
ติดดด”
207.เจอตอ

งานเลียงรับรองเป็ นไปอย่างสมเกียรติ
ผืนฟ้ ายามราตรีของทีนีเหมือนกํามะหยีสเี ข ้ม ประดับด ้วยเพชรพลอย
พราวพร่าง ทีพักรับรองคณะเดินทางของลลนาคือตึกสช ี นที
ั มีหลังคาทรงโดม
เบืองหน ้ามีนําพุขนาดใหญ่ดห
ู รูหรา ตังแต่ก ้าวแรกทีลงจากรถก็ได ้ยินเสยี ง
ดนตรีคลอเบาๆ ชวนให ้เคลิม จากการพูดคุยลลนารู ้คร่าวๆ ว่า สถานทีแห่งนีคือ
บ ้านของ ‘ท่านนายพลโอเดียน สุวน ั เพ็ง’ หรือ ‘ท่านโอ’ หนึงในคณะผู ้นํ าระดับ
สูงของประเทศนี
ลาวมีระบบการปกครองแบบสงั คมนิยมคอมมิวนิสต์ ซงทางการลาวใช
ึ ้
คําว่า ‘ระบอบประชาธิปไตยประชาชน’ โดยปกครองในระบบพรรคการเมือง
เพียงพรรคเดียวคือ ‘พรรคประชาชนปฏิวตั ล ึ านนายพลโอเดียนเป็ น
ิ าว’ ซงท่
หนึงในคณะทํางานนัน
ื
หลังจากกรุงเวียงจันทน์แตกในปี ค.ศ. 1975 เชอสายราชนิ กล
ุ ของราช
อาณาจักรลาวก็แตกฉานซา่ นเซน ็ ทียังคงผงาดอยูก ่ ค
็ อ
ื ราชสกุล ณ วงศจ์ ันทร์
ของเจ ้าเหนือเกล ้า ี น ้าเคร่งเครียดและการพูดคุยของท่านนายพล
ดูจากสห
บิดาของเจ ้าน ้อยน่าจะเป็ นคนทีสําคัญมากคนหนึง เรืองทีท่านใกล ้จะสนใจอาจ
ิ
ึ ดเปลียนบางอย่างซงเกี
นํ ามาซงจุ ึ ยวกับด ้านการคลังของประเทศ
ลลนาแสร ้งมองนางระบําตรงหน ้าอย่างสนอกสนใจ แต่หก ู ล
็ อบฟั งไป
ด ้วย “พระอนุชาต่างมารดาของฝ่ าบาท... เอ ้อ... ท่าน” เขารีบเปลียนคํา “น ้อง
ชายท่านคงไม่ยน ิ ดีแน่หลังจากรู ้เนือหาของพินัยกรรม สมบัตแ ิ
ิ ต่ละชนของ
ราชสกุลมีคา่ ควรเมือง ท่านคิดดีแล ้วหรือว่าจะมอบทังหมดให ้กับรัฐบาล”
“ฉั นไม่ได ้มอบให ้รัฐบาล แต่ฉันมอบให ้แผ่นดิน” เหนือเกล ้าตอบเสย ี ง
หนัก “และถ ้ามันเป็ นของฉั น ฉั นก็มส ิ ธิขาดทีจะทําอะไรกับมันก็ได ้ท่านนาย
ี ท
พล... ฉั นเหนือยเต็มทีกบ ั การต ้องแบกทรัพย์สน ิ ในสว่ นของพระมหากษั ตริย ์
เอาไว ้บนบ่า... วาสนา ฐานันดร รวมทังของมีคา่ เหล่านีไม่มป ี ระโยชน์สําหรับ
คนอย่างฉั น มันควรจะจบสนไปพร ิ ิ
้อมกับการสนพระชนม์ ของท่านพ่อ”
“แต่หากพินัยกรรมพลิก...”
 “ภาวนาให ้เป็ นอย่างนัน เพราะนันหมายถึงฉั นจะปลดแอกตัวเองออก
ั วี ต
จากการเป็ นเป้ าลอบยิงอย่างทีเป็ นมาแล ้วชวช ิ ... ถูกไหม?” เหนือเกล ้าหัว
เราะเบาๆ ในลําคอ
ถ ้าการลีภัยไปฝรังเศสของเธอจะทําให ้อดีตเจ ้ามหาชวี ต
ิ ตัดขาด
ลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างเธอออกจากราชสกุล นันก็นับว่าเป็ นเรืองดี เพราะ
การตัดขาดคือการริบทังฐานันดรและตําแหน่งรัชทายาทสายตรงกลับคืนไป
บรรดาน ้องชายทีเกิดจากอดีตพระสนมก็คงไม่อยากมาตอแยกับเจ ้าหญิงตก
วิมานทีไม่มค ี ลังสมบัตล
ิ ําค่าอยูใ่ นมือ
สมบัตท
ิ สามารถเปลี
ี ยนโฉมของประเทศ...
แต่คงเป็ นไปได ้ยาก ั
ขนาดเธอเปิ ดบริษัทขายชุดชนใน ทําตัว
เหลวแหลกไม่แคร์โลก ท่านพ่อก็ยงั คงสง่ โปสต์การ์ดอวยพรวันเกิดมาให ้ทุกปี
มิได ้ขาด
ท่านพ่อหนอท่านพ่อ...
เหนือเกล ้านึกถึงชายชราผู ้หนึงขึนมาด ้วยดวงตาอันแสบร ้อน ไม่วา่ จะ
อยูห่ รือตาย แต่ชายผู ้ดือดึงคนนันก็ยน ิ ดีกก
ั ขังตัวเองด ้วยฐานันดรศกั ดิ ยอม
เป็ นปู่ โสมเฝ้ าทรัพย์ ถูกจํากัดเสรีภาพให ้อยูใ่ นสถานทีเดิมๆ ด ้วยยังยึดติดกับ
ทรัพย์ศฤงคารและอํานาจวาสนาในโลกใบเก่า ซงมั ึ นไม่มอ ี ก
ี ต่อไปแล ้ว
“พระองค์ชายกฤษกับท่านชายเหมเป็ นทายาทตามพินัยกรรมอันดับ
สองและสาม ทรงมีอํานาจในรัฐบาลชุดนีพอสมควร หากเจ ้าน ้อยจะเดินทางไป
ไหนก็ขอให ้ระวังตัวด ้วย ทหารของผมจะคอยให ้การดูแลอารักขาท่านอยูอ
่ ก
ี
ั
ชนหนึง...”
“ขอบคุณท่านนายพล คุณเป็ นมิตรทีดีทสุ
ี ดเท่าทีฉั นเคยมี”
สายตาเธออ่อนลงจนอีกฝ่ ายต ้องหลุบตาหลบด ้วยความรู ้สก ึ ใจเต ้นดัง
เชน่ ทุกครัง ดอกฟ้ าดอกนี เขาเฝ้ ามองตังแต่หล่อนหยังรากลงดินแล ้วงอกเงย
ผลิบานจนผันตัวเองเป็ นหงสฟ ์ ้ า จนกระทังบินจาก เขารู ้ดีวา่ ตัวเองอยูต่ ําเกินจะ
เอือมมือไปแตะปลายขนสข ี าวดังหิมะ แต่กอ็ ดทอดสายตาอย่างชนชมไม่ ื ได ้
เธอเป็ นรักแรกและรักเดียวของเขา
 หญิงสาวทีมีรป
ู ร่างสูงโปร่งระเหิดระหง ผิวเนือสว่างใส ใบหน ้านันแม ้
มิได ้งดงามจับตาแต่กลับเต็มไปด ้วยแรงดึงดูด ชวนให ้ทุกคนทีก ้าวผ่านไม่วา่
หญิงหรือชายต ้องเหลียวกลับมามองเป็ นหนทีสอง ยิงได ้มองยิงลุม ่ หลงจนไม่
อาจถอนสายตา บ ้างทีจิตอ่อนถึงกับตะลึงค ้างอยูก่ บ
ั ที

ั ดิเลอเลิศ ชวนให ้ครันคร ้าม บีบจนคนมอง

นับเป็ นความโดดเด่นในแบบทีสูงศก
ตัวหดเล็กลงเหลือเพียงปลายก ้อยแล ้วสุดท ้ายก็ต ้องยอมศโิ รราบอย่างมิอาจสู ้
นีกระมังทีเขาเรียกว่ารัศมีของเจ ้าหญิง...
ั วี ต
ชวช ่
ิ นีเขาไม่เคยเห็นใครสร ้างแรงดึงดูดมหาศาลต่อผู ้คนดังเชน
ั กร ้าวแกร่งแต่ละมุนตา เป็ นสว่ นผสมที
เหนือเกล ้า เธอมีใบหน ้าคมเฉียบ ดุดน
หาได ้ยากในสต ั ว์โลกทัวไป หากเหนือเกล ้าเป็ นบุรษ
ุ การเมืองในประเทศคง
ระสําระสายน่าดู
เขาเผลอหลุดปากออกมาอย่างสุดจะยัง “ฝ่ าบาท”
“เหนือเกล ้า...” อีกฝ่ ายแก ้ให ้ด ้วยรอยยิม
“หากอยูด่ ้วยกันตามลําพัง พระราชทานอนุญาตให ้กระหม่อมเรียกฝ่ า
บาทอย่างเดิมเถอะ”
อีกฝ่ ายหันมาเลิกคิวเป็ นเชงิ ถาม
“รับปากกระหม่อมได ้ไหม หากฝ่ าบาทต ้องการความชว่ ยเหลือ จะทรง
ติดต่อกระหม่อมเป็ นคนแรก”
เธอนิงไป ก่อนจะยิมตอบ “ฉั นไม่ต ้องการความชว่ ยเหลือ”
ั ญาส”ิ
เขาเม ้มปาก “บางทีคนเราก็อาจจะตกอยูใ่ นสภาวะจําเป็ นได ้ สญ
ี งไม่อน
“มันจะไม่เกิดขึน” เธอยําคําเดิมด ้วยนํ าเสย ิ ังขังขอบ
คงมีแต่เขาทีร ้อนใจ “สญ ั ญาออกมาเจ ้าหญิง สญ ั ญาว่าถ ้ามีความจํา
เป็ นใดๆ อะไรก็ได ้ทังนัน ฝ่ าบาทจะเรียกหากระหม่อมเป็ นคนแรก จะรีบสง่ คน
ไปตามกระหม่อมทันที ได ้โปรดเถอะเหนือเกล ้า อย่าทรงวางตัวดือดึงนักเลย”
ความทระนงของเธอแยกเธอออกจากแผ่นดินแม่ บีบเธอให ้ไกลห่างจากเขา
และอาจเป็ นสาเหตุของความตาย
 ั ญามาส!ิ ”
“สญ
“ท่านนายพล” คนตรงหน ้าเปลียนจากนํ าเสย ี งราบเรียบเป็ นเข ้มลึกขึน
มาทันควัน “สงครามนีเป็ นของฉั น ไม่วา่ ใครก็มายุง่ ไม่ได ้... แม ้ว่าจะเป็ นคุณ
ก็ตาม”
ั
ริมฝี ปากของโอเดียนสนระริ
ก เขาหลุบสายตาปิ ดบังความน ้อยใจทีพุง่
ขึนมา
เหนือเกล ้าลุกขึนยืน เอ่ยออกมาอีกประโยค “ฝากความคิดถึงถึงดาลิน
ภรรยาคุณด ้วย”
เขาขบฟั นแล ้วเอ่ยว่า “สหายรักของฝ่ าบาทมีชวี ต
ิ ทีสุขสบายไม่ต ้อง
ทรงเป็ นห่วง”
“ยินดีทได
ี ้ยินอย่างนัน”
เจ ้าเหนือเกล ้าเดินทักทายผู ้คนทีมาร่วมงานเลียงต ้อนรับและเอ่ย
ปากขอตัวด ้วยเหตุผลทีว่า ‘เพลียจัด นอนน ้อย’ ทิงให ้ลลนา แกล ้วกล ้า และ
ทรงเดชอยูค ่ อยสงั เกตการณ์ผู ้คนในงานต่อ ทังสามแบ่งเวลาการทํางานกัน
ั เจน ลลนาจะรับหน ้าอยูใ่ นงานเลียงจนกระทังงานเลิกซงก็
ชด ึ น่าจะเป็ นเวลา
ี ม
ประมาณสทุ ่ จากนันเธอจะเข ้าไปนอนบนโซฟา ในห ้องของเจ ้านาย
แม ้ว่าจะเพิงได ้รับการบอกเล่าคร่าวๆ ถึงรายละเอียดของงานหนนีแต่
มันก็ชวนตืนเต ้นจนทําให ้เลือดในกายเธอฉีดพล่าน เธอพบว่ากิจกรรมทีต ้องใช ้
ความสงั เกตสงั กาและระมัดระวังอย่างยิงนีชว่ ยดึงเธอออกจากความคิดถึงทีมี
ต่อประกาศศก ึ
บางสว่ นในกายทีตายไปพร ้อมกับแรงกระแทกจากผานํ าตก ถูกดึง
กลับเข ้ามาในร่าง
้ ้มากเท่านัน
สติ สมาธิ ปั ญญา มีมากเท่าไหร่จําเป็ นต ้องขุดออกมาใชให
ลลนาเหมือนหลงติดอยูใ่ นความตืนเต ้น คล ้ายกับถูกดึงเข ้าไปในโลก
้ ตนชนชอบ
ของการต่อสูที ื
งานนีไม่เพียงแต่เป็ นผู ้ชว่ ยสว่ นตัวของเจ ้านาย แต่เธออาจใชมั้ นเป็ น
ใบเบิกทางสูง่ านบอดีการ์ดทีเธออยากทําในอนาคตได ้
 ลลนาเดินไปทัวงานเลียง อาหารคําคืนนีจัดแบบค็อกเทล เธอแต่งกาย
ด ้วยเดรสยาวสุดหรูทมี ี แม่บ ้านคนหนึงหามาให ้ ซงก็ ึ ใสไ่ ด ้พอดีตวั เหมือนวัด
ไซสม ์ าแล ้วล่วงหน ้า ผู ้ทีมาร่วมงานหลายคนมองเธอตาค ้างเหมือนจดจําได ้
บ ้างก็สะกิดกันให ้หันมาจ ้อง ซงก็ ึ เป็ นการดีเพราะความสนใจทีโหมมาหาเธอ
เป็ นจุดเดียวทําให ้ทังแกล ้วกล ้าและทรงเดชมีอส ิ ระในการเดินเหินสํารวจไปทัว
บริเวณโดยไม่มใี ครจับตามอง
ลลนาตอบคําถามคนนันคนนีเล็กน ้อย เธอยืนนิงในจังหวะทีร่างร่าง
ี งปรบมือ
หนึงวิงซอยปลายเท ้าเข ้ามากลางงานพร ้อมกับเสย
กลุม่ นักดนตรีก ้าวตามนางรําเข ้ามาและเริมจังหวะดีดสต ี เี ป่ า เสย
ี งพูด
คุยรอบด ้านซาลงพร ้อมกับสห ี น ้าตืนเต ้น สก ั พักร่างทีคลุมด ้วยผ ้าโปร่งสแ ี ดงก็
ก ้าวเข ้ามายืนนิงอยูก่ ลางลาน จากนันก็คอ ่ ยๆ ทิงผ ้าทีคลุมร่างลงกับพืน เรียก
เสย ี งซุบซบิ ให ้ดังกระหึมขึนมาพร ้อมกับเสย ี งปรบมือกราวลันจนแก ้วหูเต ้น
ลลนาจับจ ้องหญิงสาวทีตังท่ายืนเขย่งข ้อเท ้าข ้างหนึงอย่างยัวยวน
ี งเครืองดนตรีท ้องถินไหลเอือยเนิบนาบประสานด ้วยจังหวะกลองอันเร ้าใจ
เสย
ั
เขย่าสติของคนฟั งให ้สนไหวไปตามเพลง
นางระบําเริมโยกย ้ายไปตามจังหวะกระหนํ ากลองอันป่ าเถือนเหมือน
ลันกลองรบ หล่อนอยูใ่ นชุดคล ้ายตะเบ็งมานทีพันปลายผ ้าผูกไว ้ตรงหลังคอ
สว่ นหน ้าท ้องเปิ ดเปลือยไปจนถึงสะโพกผายแล ้วจบลงตรงโจงกระเบนสแ ี ดง
เลือดหมู หล่อนยักย ้ายสา่ ยร่างคล ้ายนางงู ท่วงท่าบิดแขนโค ้งงอเหมือนท่ารํา
แต่เย ้ายวนกว่ามาก
ผู ้คนในงานต่างมองกันตาวาว
ั นเรือยๆ กระหนํ าตามแรงเต ้นของหัวใจ ยิงโหม
จังหวะดนตรีกระชนขึ
กระหึมนางรําก็ยงเลื
ิ อยยวบยาบขึนลงอย่างเซก ็ ซ ี ลมหายใจของหล่อนหอบถี
เม็ดเหงือผุดพรายเหนือริมฝี ปากแดงสด จูๆ่ แสงสปอตไลต์เหนือศรี ษะก็สว่าง
ี
พรึบขึนพร ้อมกันทังสดวง ทุกดวงสาดไปยังร่างของนางรําทีหลับตาเริงระบํา
ราวกับอยูท่ า่ มกลางกองเพลิง พอโดนแสงไฟสอ ่ ง เนือผ ้าทีสวมก็โปร่งใส
ราวกับกลีบกระเทียม
บางและเผ็ด...
หล่อนเปลียนท่า ยักย ้ายสะโพกร่ายรําเข ้ามาหาแขกในงานเลียง แสง
ไฟสาดไล่ไปตามร่างเพรียวสมบูรณ์ของหล่อน กระดิงทองรอบข ้อเท ้าสง่ เสย
ี ง
ดังกรุง๊ กริงทุกจังหวะการเคลือนไหว ลลนาเห็นแล ้วถึงกับกลันหายใจ วิธก ี าร
แขม่วหน ้าท ้อง หลับตาสูดริมฝี ปาก แอ่นเกร็งหน ้าอก... ทุกท่วงท่าของนางรํา
ทําให ้เธอหน ้าร ้อนผ่าวไปหมดจนต ้องเบือนสายตาหลบ
ั ติง’ กับแฟนมาแล ้ว มองท่าทางแบบนันก็
ลลนาเป็ นผู ้หญิงทีเคย ‘ซม
รู ้ทันทีเลยว่ามันสอ่ ถึงสงใด
ิ
เธอหันไปมองรอบตัว
ั
นัน... พวกผู ้ชายทังหนุ่มทังแก่จ ้องกันตาค ้าง แววหืนกระหายฉายชด
ไม่ปิดบัง
ึ ไม่ได ้อยูท
ดีนะทีประกาศศก ่ นี
ี ไม่งัน...
เดียว... เธอจะไปคิดถึงเขาทําไม?
ลลนาสะบัดศรี ษะแล ้วหันกลับไปเพ่งความสนใจกับงานของตนแทน
ในระหว่างทีทุกคนกําลังหลงเคลิม ลลนาเห็นเงาดํากลุม
่ หนึงเคลือนตัวผ่านฝูง
ชนแล ้วผลุบหายเข ้าไปในซอกหลืบของตัวตึก
แน่นอนว่าทางด ้านหลังเป็ นสว่ นของห ้องพักแขก!
208.ดัดหลัง

เงาตะคุม ื ดําตัวใหญ่
่ ๆ นันเหมือนเสอ
ี
มันมีด ้วยกันทังหมดสคน ั
กําลังไต่กําแพงชนหนึ ั
งของตึกขึนไปยังชน
สามด ้วยสองมือทีเหนียวเหมือนกาว มองจากระยะไกลเป็ นภาพทีน่าอัศจรรย์
และน่าขนลุก จะมีมนุษย์หน ้าไหนสามารถไต่กําแพงในแนวดิงแบบนีได ้
ี นมาถึงก็จัดการถอดถุงมือทิงแล ้วค่อยๆ ดึงดาบเล่มยาวที
ไอ ้โม่งทังสขึ
เปล่งประกายวาววับออกมาถือ พวกมันมองสบตากันแล ้วย่องไปยังประตูบาน
ใหญ่ตรงหน ้า
ั หนาหนัก หนึงในนันทดลองบิดลูกบิดเบาๆ หลัง
มันเป็ นประตูไม ้สก
จากพบว่ามันถูกล็อกเขาก็ดงึ เหล็กแท่งเล็กทีมีขนาดเท่าไม ้จิมฟั นออกมาแหย่
ลงไปในรูกญ
ุ แจจนเกิดเสย ี งดังคลิกและผลักเปิ ดเบาๆ
ด ้านในเปิ ดแอร์เย็นเฉียบ ไร ้การเคลือนไหวใดๆ เหมือนเจ ้าของห ้องกํา
ลังหลับใหล
ปลายดาบถูกลากไปตามพรม ี
ไอ ้โม่งทังสซอยปลายเท ้าเบากริบ
เข ้าไปในห ้องกว ้าง แสงไฟสเี หลืองนวลจากโคมไฟข ้างเตียงดูราวกับ
แสงจันทร์มากกว่าจะประดิษฐ์ขนมาจากนํ
ึ ามือมนุษย์ แสงนีชว่ ยให ้เห็นร่างร่าง
ี าวชด
หนึงทีนอนนิงอยูใ่ ต ้ผ ้านวมสข ั ถนัดตา
เจ ้าหญิง...
ี นไปพยักหน ้าให ้กัน
ทังสหั จากนันก็แยกตัวยืนล ้อมรอบเตียงกว ้าง
ราวกับกําลังทําพิธก ั ดิสท
ี รรมอยูใ่ นวิหารศก ิ ธิ สห ี น ้าของพวกมันเต็มไปด ้วย
ึ เชอมั
ความรู ้สก ื นศรัทธา ในขณะเดียวกันก็แข็งกร ้าวโหดเหียม ดวงวิญญาณที
จะดับสูญในคําคืนนีเป็ นไปตามประสงค์ของพระผู ้เป็ นเจ ้า ถึงเวลาแห่งการ
เปลียนแปลงโอนถ่ายอํานาจจากมือหนึงสูอ ่ ก
ี มือ... ทีแข็งแกร่งกว่า
คนทีดูเหมือนเป็ นหัวหน ้ายืนนิงอยูป ิ ใจขยับเป็ นคน
่ ลายเตียง มันตัดสน
้ นมายืนบนฟูก ปากพรําสวดบทเพลงสง่ วิญญาณอัน
แรกด ้วยการก ้าวเท ้าซายขึ
เนินนานเก่าแก่
 สายเลือดศก ั ดิสท
ิ ธิ เลือดสก ั หยดจะตกต ้องพืนดินไม่ได ้ การลอบ
สงั หารในคราวนีจําเป็ นต ้องเงียบกริบ ฉั บไว และทิงคราบความเสย ี หายให ้น ้อย
ทีสุด หัวหน ้าไอ ้โม่งจับจ ้องใบหน ้าทีหลับใหล สองตาปิ ดสนิท ทันใดนันมันก็
เงือสองมือขึนสูง
ปั ง!
ี งปื นดังขึนนัดหนึง ความแรงของกระสุนกระแทกแผ่นหลังของไอ ้
เสย
โม่งทีกําลังเงือดาบจนมันผวาไปด ้านหน ้า
ร่างของมันฟุบทับลงมาบนเตียง
จังหวะถัดมาก็ถก ี บแทงเข ้าไปอีก
ู ปลายมีดคมกริบทีอยูใ่ ต ้ผ ้านวมเสย
หน
ี าว สแ
เลือดของมันหลังรินรดผ ้านวมสข ี ดงค่อยๆ แผ่ขยายออกเป็ นวง
กว ้างขึนเรือยๆ ราวกับกุหลาบแย ้มกลีบ สก ั พักร่างของมันก็ถก
ู ถีบกระเด็น
ิ
ตกลงจากเตียง ลงไปนอนสนใจบนพื นพรม
ไอ ้โม่งอีกสามคนทีเหลือหลุดอุทานออกมาอย่างลืมตัว ไฟเหนือ
เพดานเปิ ดพรึบทันใด ทัวทังห ้องสว่างจ ้า ความมืดเมือครูถ่ ก
ู สลัดทิงเผยให ้
เห็นรูขนาดใหญ่บนผ ้านวมสข ี าวและรอยเลือดเป็ นวงกว ้าง
เจ ้าหญิงทีพวกมันนึกว่าหลับกลับลืมตาขึน หล่อนแสยะยิมอย่าง
เกียจคร ้านสง่ มาให ้แล ้วตวัดผ ้าห่มออก ค่อยๆ ลุกขึนจากเตียงพร ้อมกับมีดสน
ั
ในมือ “การล่มสลายของวัฒนธรรมมีให ้เห็นทัวทุกมุมโลก มันสอนอะไรมนุษย์
หลายอย่างโดยเฉพาะอย่างยิง ความไม่เทียงแท ้” เสย ี งเนิบชาดั
้ งขึนอย่างชด ั
ั คํา
ถ ้อยชด
ไอ ้โม่งทังสามจดๆ จ ้องๆ ว่าควรจะเข ้าไปจัดการดีหรือไม่ ตอนนี
ิ
หัวหน ้าสนใจไปแล ั ําหรับแผนทีสอง
้วจึงไม่เหลือผู ้ออกคําสงส
ี งปลดปลง
เจ ้าของห ้องยังคงเอ่ยต่อด ้วยนํ าเสย “ฉั นผ่านมาแล ้วทัง
ความรุง่ เรือง ล่มสลาย มังคัง และไร ้บ ้าน เมือมาถึงวัยหนึงฉั นก็รู ้ว่าไม่มอ
ี ะไรใน
โลกทีคงทนถาวร ฝากประโยคนีกลับไปบอกน ้องชายทังสองของฉั นด ้วย”
ิ าพูดของเหนือเกล ้า
สนคํ เสยี งกระซบ
ิ เหมือนเสย ี งสวดก็ดงั ขึนรอบ
ี งทีต่างโทนกันทําให ้รู ้
ห ้อง ความน่ากลัวคือมันดังมาจากทัวทุกสารทิศ เป็ นเสย
 ิ คน
ว่าเปล่งออกมาจากลําคอของคนหลายสบ
วินาทีถด
ั มา ประตูห ้องนํ าก็เปิ ดออก ตามด ้วยประตูห ้องนังเล่น ประตู
ชานระเบียง แม ้กระทังหน ้าต่างสองบานด ้านข ้างก็ถก
ู เลือนเปิ ด
สก ั พักแสงสเี ขียวจํานวนมากก็แวบเข ้าสูส
่ ายตาของไอ ้โม่งทังสาม
พวกมันรู ้ตัวอีกทีกพ
็ บว่าพวกตนถูกล ้อมไว ้ด ้วยกลุม ิ ทีอยูใ่ นชุดเครือง
่ คนนับสบ
แบบทีน่าขนลุกทีสุด
อีกฝ่ ายมีกน
ั ประมาณสามสบ ิ คน ในมือถือปื นกลสเตอร์ลงิ ขนาด 9 มม.
รุน
่ เก็บเสย ี ง มีปืนพกบราวนิง 9 มม. เสย ี บอยูต ่ รงต ้นขา พกระเบิดมือสองลูก
ห ้อยอยูบ ่ นสายคาดหน ้าอก แผ่นหลังสะพายกระเป๋ าเป้ แบบสามชอ ่ ง ทีเอวคาด
กระเป๋ าหนังบรรจุแม็กกาซน ี ปื นกลสเตอร์ลงิ ้ นแบบของ
สายเข็มขัดทีใชเป็
อเมริกน ั จึงมีชอ ่ งให ้เสย
ี บมีดสนต่
ั างขนาดอยูห ่ ลายชอ ่ ง สว่ นตัวเสอและ
ื
กางเกงทีสวมเป็ นสเี ขียวลายพรางทําจากผ ้าฝ้ ายเนือหนา รองเท ้าเป็ นบูตหนัง
สด ี ํา และเหนือศรี ษะสวมหมวกแก๊ปทีมีหฟ ื
ู ั งสอสารคาดไว ้
ไม่ต ้องบอกก็รู ้ว่าเป็ นหน่วยรบพิเศษทีถูกจัดตังขึนมาเพือพิทกั ษ์ ชวี ต
ิ
ของบุคคลสําคัญระดับโลก แต่ละคนเรือนร่างสูงใหญ่ ประกายตาแน่วแน่พร ้อม
ยิงสวนได ้ทุกเมือ ทุกคนทยอยตีวงล ้อมเข ้าหาจนแทบไม่เหลือชอ ่ งว่างให ้สาม
ไอ ้โม่งหลบหลีก
ึ เหมือนเลือดในร่างแข็งไปชวขณะ
ไอ ้โม่งทังสามรู ้สก ั ความคิดทีจะหา
ทางเอาชวี ต
ิ รอดเหมือนจะกลายเป็ นศูนย์ พวกมันได ้แต่เงือดาบขึนแล ้วหัน
หลังชนกันอย่างไม่มที างเลือก
กลุม
่ คนติดอาวุธรอบด ้านไม่ได ้กระโจนเข ้าหา ยังคงล ้อมแล ้วยืนนิง
เหมือนจะรอคําสงั
ั พักพวกเขาก็แยกห่างออกจากกันเพือเปิ ดชอ
สก ่ งว่างให ้สตรีนางหนึง
ก ้าวเข ้ามา ผู ้มาใหม่ไม่ใชใ่ ครอืน หล่อนคือสาวสวยทีตามประกบอยูข ่ ้างกาย
เจ ้าเหนือเกล ้ามาตลอดทังวัน ในมือของหล่อนมีปืนพกกระบอกหนึง ปาก
กระบอกขึนไอกรุน ่ ทําให ้สามไอ ้โม่งรู ้ทันทีวา่ ใครเป็ นคนยิงหัวหน ้าของตนเมือ
ครู!่
“นังแพศยา” หนึงในนันขยับริมฝี ปากขมุบขมิบ อาศย ั จังหวะทีสาวสวย
ิ ใจคว ้าร่างของหล่อนเพือจับเป็ นตัวประกัน
ก ้าวเข ้ามาใกล ้ตัดสน
 แต่นกึ ไม่ถงึ ว่าจะถูกอีกฝ่ ายยืนมือเรียวยาวมาจับท่อนแขนขวาแล ้วใช ้
เท ้าเตะตัดขาทังสองข ้างทําให ้ตัวมันลอยสูงเหนือพืน ก่อนจะร่วงลงมาอีกครัง
ด ้วยท่าควํา ร่างกะทัดรัดผวาลงมากระแทกกับเข่าทีเสยขึนของอีกฝ่ าย
สุดท ้ายก็ทรุดตัวลงนอนกระตุกอยูบ ่ นพืนตามหัวหน ้าไปอีกคน
การโจมตีทก ิ รณ์ในชว่ งเวลาแค่พริบตาเดียว
ุ ขันตอนเสร็จสนสมบู เร็ว
จนหลายคนมองตามไม่ทน ั
ลลนาหันไปหาไอ ้โม่งอีกสองคนทีเหลือ “ใครจะเป็ นคนนํ าคําทักทาย
ของเจ ้านายฉั นไปสง่ ดีละ่ ?”
ไอ ้โม่งทังสองผงะอย่างหวาดผวา พอเห็นว่ากลุม ่ คนด ้านหลังแยกเปิ ด
ทางเป็ นชอ ่ งเล็กๆ ให ้ตรงประตู พวกมันก็รบ ี แย่งกันเผ่น ทว่าก่อนจะออกจาก
ี งเจ ้าเหนือเกล ้าก็ดงั ขึน “แค่สง่ ข่าว ไปคนเดียวก็พอมัง” หนึงในหน่วย
ห ้อง เสย
รบยกปื นกลสเตอร์ลงิ ขึนมาประทับบ่าแล ้ว... เฮดชอ ็ ต!
ปุ...
รูโหว่เล็กๆ ฝั งแน่นตรงหลังกะโหลก เงียบและเบา
ร่างของไอ ้โม่งเคราะห์ร ้ายร่วงลงพืนเหมือนใบไม ้ถูกเด็ดจากขัว เหล่า
ทหารกรูกนั เข ้าไปลากร่างโชกเลือดเข ้ามาในห ้อง จัดการเคลียร์สถานทีจน
สะอาดหมดจดภายในเวลาไม่ถงึ นาที
ิ ชวี ต
ไอ ้โม่งทีเหลืออยูเ่ พียงหนึงเห็นดังนันก็โกยอ ้าวไม่คด ิ !
209.ค่าจ ้าง

“ขอเก็บค่างานงวดทีสอง!”
ี งลันหลังจากโดนยืนบิลทีทําให ้หัวใจแทบวาย
แกล ้วกล ้าร ้องเสย
“นีเพิงจะวันทีส ี กระสุนฝั งคุณเสย
ี ไปไม่ถงึ ยีสบ
ิ นัดด ้วยซาํ จะขอคิดค่างานงวด
สองซะแล ้ว ไม่เอาเปรียบกันเกินไปหน่อยเหรอจ่า!” คนเบืองหน ้าของแกล ้ว
กล ้าคืออดีตนายทหารจากหน่วยรบพิเศษกรีนแบเรต์ของสหรัฐอเมริกา เป็ นลูก
ึ
ครึงไทย–นิโกร หน ้านิง ยิมไม่เป็ น ซงคนอื นๆ ใน ‘ทีมสตาร์คอร์ป’ เรียกเขาว่าผู ้
กองแต่แกล ้วกล ้าไม่ชอบขีหน ้า เลยเรียกมันแค่จา่ !
แล ้วไอ ้จ่านีก็ขเหนี
ี ยวชะมัด งานยังไปไม่ถงึ ไหนมันก็ทวงค่างานงวดที
ี แล ้ว!
สองเสย
“ตามข ้อตกลงลูกค ้าเดินทางทังหมดเจ็ดวัน รอบแรกจ่ายวันแรกหลัง
จากลูกค ้าถึงทีหมาย รอบทีสองจะชาํ ระในวันทีสามโดยให ้ลูกค ้าสง่ เชค ็ เข ้า
บัญชบี ริษัทนอมินขี องเราทีฮอ ่ งกง สว่ นรอบสุดท ้ายจะจ่ายไม่เกินสามวันหลัง
จบงาน โดยจ่ายในรูปแบบหุ ้นกลุม ่ พลังงานของประเทศชล ิ ”ี จ่านิโกรทีชอื
‘เหลียว’ ท่องออกมาเหมือนอ่านเรียงความหน ้าชนเรี ั ยน “ฝ่ ายบัญชข ี องเรา
โทรมาตังแต่เชาว่้ ายังไม่มเี ชค
็ ถูกสง่ เข ้ามาสก
ั ใบ”
“เจ ้านายฉั นกําลังตกอยูใ่ นสภาวะคับขันไม่เห็นเหรอ?” แกล ้วกล ้าตา
วาว “แกจะได ้เงินของแกแน่ แต่ตอนนีเราอยูก ็ ห่าเหววิธ ี
่ ลางป่ า จะให ้เขียนเชค
ไหน! สามวันทีผ่านมางานของพวกแกก็ไม่ได ้ยุง่ ยากอะไรนีหว่า น่าจะหยวนๆ
กันบ ้าง” หลังจากวันแรกทีสง่ ‘คําทักทาย’ กลับไป น ้องชายทังสองของเหนือ
เกล ้าก็ไม่กล ้าแหวกหญ ้าให ้งูตนอี
ื ก
หน่วยรักษาความปลอดภัยของบริษัทสตาร์คอร์ปจึงทํางานสบายกว่า
ทีเคยตกลงกันไว ้มาก
มีวงไล่
ิ กน ั ในเมืองระหว่างไปเลือกซอเส ื อผื ้าอยูส ่ องหน มีลอบวางยา
พิษในนํ าดืมหนหนึง ไล่ลา่ บนท ้องถนนอีกหน นอกนันก็ไม่มอ ี ะไรให ้ตืนเต ้น
เรียกว่าสามวันทีผ่านมาไม่ได ้เกิดมหาสงครามล ้างโลกอย่างทีตัวเขาเคยวาด
หวัง ทุกอย่างเรียบง่าย ค่อนข ้างน่าเบือ แม ้แต่แกล ้วกล ้าก็ยงั แอบเซง็ !
 ความจริงไอ ้จ่ากับพรรคพวกของมันเหมือนถูกเชญิ มาเดินเทียวลาว
ด ้วยซาํ มันยังกล ้างกกับพวกเขาอีก เขาปรายตามองมันทีกําลังยกหูขน ึ
รายงานคนปลายสาย มันยกมือขอตัวจากเขาแล ้วเดินเลียงไปคุยโทรศพ ั ท์พัก
หนึงก่อนจะเดินกลับมาบอกว่า “นายใหญ่สงให ั ้ผมถอนกําลังคนทันที ถ ้าเทียง
แล ้วเชค็ ยังไม่เข ้า”
“อะไรนะ!” เขียวจริงๆ บริษัทนีเขียวมาก!
“คุณไปคุยกับเจ ้านายคุณดีกว่า ิ ใจเองไม่ได ้
เรืองแบบนีคุณตัดสน
หรอก” จ่านิโกรแนะ
แกล ้วกล ้าสบถด่าอีกยาวยืด ้ วหน ้าสุดที
รีบก ้าวเท ้าเดินให ้ทันชางตั
แบกเกียวไม ้ของเจ ้าเหนือเกล ้าอยูบ
่ นหลัง
ตอนนีพวกเขากําลังเดินเท ้าเข ้าสูเ่ ขตของวัดมไหศวรรย์ อันเป็ นที
ประทับล่าสุดของ ‘อดีตเจ ้ามหาชวี ต
ิ อัษฎางค์’ ทีกําลังจะสวรรคต พินัยกรรมจะ
ถูกเปิ ดตอนบ่ายสองโมงตรงของวันนีท่ามกลางสก ั ขีพยานหลายคนรวมถึง
เหล่าพระประยูรญาติ และข ้าราชการทหารชนผู ั ้ใหญ่ นับว่าเป็ นวันสําคัญทีทุก
คนรอคอย
่ อถอนตัว!
ควรเป็ นวันทีทีมอารักขามากันครบ ไม่ใชข
้
เมือก ้าวไปทันฝี เท ้าชาง แกล ้วกล ้าก็พาตัวเองเหยียบบันไดเชอ ื กไต่
ราวขึนไปด ้านบนแล ้วแง ้มผ ้าม่านหน ้าเกียว กระซบ ิ บางอย่างเข ้าไปด ้านใน สกั
พักเจ ้านายเขาถึงได ้ตอบกลับ “เป็ นไปไม่ได ้ ฉั นเขียนเชค ็ ล่วงหน ้าก่อนมาทีนี
มันน่าจะนอนรอเข ้าบัญชอ ี ยูน
่ านแล ้ว”
“พวกเขาบอกว่าไม่มก ี ารเคลือนไหวตังแต่เชา้ หรือฝ่ ายประสานงาน
ของเราจะลืมเอาเชค ็ เข ้าครับ?” แกล ้วกล ้าพูดเองก็ยงั ไม่เชอในส
ื ิ ตัวเองพูด
งที
เรืองเคลียร์คา่ ใชจ่้ ายในภารกิจที ‘พิเศษและเป็ นสว่ นตัว’ ของเจ ้าเหนือเกล ้า
แน่นอนว่าผู ้ทีรับผิดชอบไม่ใชฝ ่ ่ ายบัญชที วไป
ั ั
คนทีมีอํานาจสงการแทนเจ ้า
นายมีอยูเ่ พียงคนเดียวเท่านัน ก็คอื คุณแขไขทีตอนนีประจําการอยูใ่ น
สํานักงานใหญ่ของบริษัทเจสสก ิ า สาขายุโรป
คุณแขถวายงานเจ ้าน ้อยด ้วยความซอส ื ต
ั ย์และตรงต่อเวลามายาวนาน
ิ ปี แค่เรืองเชค
หลายสบ ็ ใบเดียวหล่อนไม่น่าจะลืมเอาเข ้า
 “ขอสายนายใหญ่ฝังโน ้น ฉั นจะตกลงกับเขาด ้วยตัวเอง” เจ ้านายเขา
สรุป
แกล ้วกล ้าไต่บน ื กลงจากหลังชางและจั
ั ไดเชอ ้ ดการทุกอย่างตามคํา
สงั ภายในห ้านาทีสองนายใหญ่จากสองฟากฝั งก็ได ้พูดคุยกันโดยตรงเป็ นหน
แรก
“ฮลั โหล” เสย ี งผู ้หญิงทีฟั งดูนุ่มทุ ้มถูกสง่ เข ้าไปในโทรศพ ั ท์ ปลาย
เสยี งมีความไว ้ตัวอยูห่ น่อยๆ “ได ้ข่าวว่าเชค ็ ของทางฉั นไม่ถก ู สง่ เข ้าไปเคลียร์
ริง บอกตามตรงว่าฉั นเองก็แปลกใจแต่จะไม่อ ้อมค ้อมล่ะ ยอดค่าใชจ่้ ายในเจ็ด
วันนีเป็ นจํานวนเงินถึงเก ้าหลัก เงินก ้อนแรกทางฉั นจ่ายครบถ ้วนไปเรียบร ้อย
แล ้วตังแต่วน ั แรกทีคนของคุณมาถึง ดังนันจึงไม่ฉลาดเลยถ ้าฉั นจะเบียวค่าใช ้
จ่ายรอบสองทังๆ ทีชวี ต ิ ฉั นยังอยูใ่ นสภาวะทีต ้องพึงพาคุณ... ถูกไหม?”
“หมายความว่าจะขอติดไว ้ก่อน?” ปลายสายสรุป
“จะเรียกยังไงก็แล ้วแต่”
“สมมุตผ
ิ มยอมโอเค อัตราค่าจ ้างก็คงไม่เหมือนเดิมแล ้ว”
“ฉั นยินดีจา่ ยเพิมเป็ นสองเท่า”
ี งครึม “คุณเป็ นลูกค ้าทีต่อรองไม่เก่งเอา
เจ ้าของสตาร์คอร์ปหัวเราะเสย
ี เลย เขามีแต่รอข ้อเสนอจากอีกฝ่ ายเพือตังหน ้าตังตากดราคา แต่นคุ
เสย ี ณดัน
เสนอเพิมราคากลับมาให ้ผม”
“ชวี ต
ิ ฉั นมีคา่ กว่าตัวเลขในบัญช”ี หล่อนสรุป
ปลายสายนิงคิด กฎข ้อหนึงระหว่างเขากับลูกค ้าก็คอื ต่างฝ่ ายต่างไม่
ซอกแซกสอบถามเรืองสว่ นตัวทีนอกเหนือจากขอบเขตของงาน ลูกค ้ารายนี
กระเป๋ าหนัก ติดต่อผ่านตัวแทนมาหลายทอด นันหมายความว่าหล่อน
ระมัดระวังทีจะเปิ ดเผยตัวตนอย่างทีสุด การชาํ ระค่างานถูกแปรรูปจากเงินสด
เป็ นรูปแบบอืนทีไม่อาจสาวถึงตัวตนของหล่อนได ้
เขารู ้เพียงว่าลูกค ้ารายนีต ้องการการคุ ้มกันอย่างแน่นหนาเป็ นระยะ
เวลาเจ็ดวัน จะด ้วยวิธก ี ารใดก็แล ้วแต่ หล่อนและผู ้ติดตามอีกสามชวี ติ จะต ้องมี
ลมหายใจตังแต่เมืองไทยถึงลาวและจากลาวกลับเมืองไทย ในแบบที
ปลอดภัยมากทีสุด
 จํานวนเงินทีผู ้ประสานงานของหล่อนเสนอมา มากพอทีจะทําให ้เขา
จัดหาอดีตทหารเดนตายมารองมือรองเท ้าหล่อนได ้ทังกองทัพ แต่ถงึ อย่างนัน
หล่อนก็ต ้องการเพียงสามสบ ิ ิ คนทีฝี มือดีทสุ
แต่ต ้องเป็ นสามสบ ี ดภายใน
ขอบเขตอํานาจทีเขาจะเสาะหามาได ้
ในเมือเงินถึง จะสอยดาวมาใสพ ่ านให ้เชยชมยังไม่นับว่ายาก เขาจึงไม่
สนใจว่าหล่อนจะเป็ นใคร ทีไหน อย่างไร ขอเพียงจ่ายได ้ตามทีตกลง คนของ
ี ให ้หล่อนทุกเมือ
เขาก็พร ้อมจะพลีชพ
้
ทว่าตอนนีเสนทางการเงิ
นดันชะงัก!
“ให ้เวลาอีกสามวัน” นายใหญ่สตาร์คอร์ปแจ ้งความจํานงกลับมา “ถ ้า
ถึงวันทีหกของการทํางาน เชค ็ รอบสองยังไม่เข ้าเคลียร์รงิ ไม่เพียงแต่ผมจะสงั
ถอนกําลัง แต่คนของผมจะขายคุณให ้ฝ่ ายตรงข ้ามเพือถอนทุนในสว่ นทีควร
ได ้ ผมแน่ใจว่าศตั รูของคุณยินดีจา่ ยให ้เรามากกว่าเท่าตัว สําหรับการหักหลังค
รังนี”
เหนือเกล ้าหรีตาลงทันที “คุณไม่รู ้ว่าฉั นเป็ นใคร ั รูคอ
หรือศต ื ฝ่ าย
ไหน?”
“ผมจะรู ้ได ้ไม่ยาก” เขาตอบ
ี งแผ่ว มือขวากําโทรศพ
เหนือเกล ้าหัวเราะเสย ั ท์แน่น “เขาว่านายใหญ่
สตาร์คอร์ปเป็ นคนไม่ซอกแซกเรืองสว่ นตัวของลูกค ้า เก็บความลับเก่ง นับเป็ น
สุภาพบุรษ ี งเนิบยาว “สุภาพ
ุ คนหนึง ฉั นเห็นท่าว่าจะจริง...” หล่อนเน ้นเสย
บุรษ
ุ ... ดอก–ทอง”
ี งหัวเราะหึๆ อย่างไม่รู ้สก
อีกฝ่ ายตอบรับด ้วยเสย ึ รู ้สา “ยินดีรับใชครั
้ บ”
-------------------
“ไอ ้เหลิมมันเพิงตาย ถ ้าเจ ้าเหลียวตายไปอีกคนทีบ ้านฉั นคงขาดเสา
หลัก”
ี งของแม่ผู ้ตายยังคงดังก ้องอยูใ่ นหูของประกาศศก
เสย ึ
เขาบินตรงลงใต ้เพือมอบความชว่ ยเหลือให ้แก่มารดาผู ้ชราของลูก
น ้องคนหนึงในทีมสตาร์คอร์ป แม ้ว่าเหตุการณ์ทํานองนีจะมีมาให ้เห็นอยูบ
่ อ
่ ย
ครัง แต่ทก ุ ครังทีสบสายตากับครอบครัวทีเหลืออยูด
่ ้านหลังของผู ้ทียอมสละ
ชวี ต
ิ เขาก็มกั จะอึงงันไปเป็ นวัน
หากเลือกได ้คงไม่มใี ครอยากจะเอาชวี ต ี
ิ ตัวเองไปเสยงกั ี ทีเอา
บอาชพ
ชวี ต
ิ เป็ นเดิมพัน แต่ด ้วยความจําเป็ นหลายประการ ลูกน ้องบางคนของเขาก็
ไม่มท ี างเลือกมากนัก
ผู ้กองเหลิมและผู ้กองเหลียว เป็ นสองฝาแฝดลูกครึงไทย–นิโกร ทีมี
นิวาสสถานอยูท ่ างใต ้ ทังสองมีครอบครัว ลูกเล็กๆ และพ่อแม่พกิ ารทีต ้องเลียง
ดู ฉากหน ้ารับงานจากค่ายมวยเป็ นครูฝึกทีประกาศศก ึ สง่ ไปสอนตามโรงยิม
ต่างๆ ฉากหลังรับจ๊อบพิเศษในทีมสตาร์คอร์ปเพือหวังเงินก ้อนสง่ กลับไปให ้
ลูกเมีย
ธรรมดาหน่วยคุ ้มกันพิเศษสตาร์คอร์ปจะ ‘ไม่รับ’ ผู ้ร่วมงานทีมี
ครอบครัวแล ้ว เด็กในทีมทุกคนต ้องอยูใ่ นสภาวะทีพร ้อมสละชวี ต ิ ได ้ทุกเมือ
เพือเงินก ้อนโต ในจุดนีทุกฝ่ ายเห็นพ ้องต ้องกันและมีระบุชด ั เจนในสญ ั ญา
ทว่าในกรณีของเหลิมและเหลียว ประกาศศก ึ เองก็เพิงรู ้ว่าทังคูโ่ กหก
แฝดพี ‘เฉลิม’ หรือผู ้กองเหลิมทีเพิงโดนยิงตายในงานรักษาความ
ปลอดภัยให ้ ‘นายกเล็ก’ ทางภาคใต ้อยูก ่ น
ิ กับแฟนสาวมาได ้หกปี มีลก ู เล็กๆ
เป็ นเด็กชายอายุสามขวบ สว่ นแฝดน ้อง ‘เฉลียว’ หรือผู ้กองเหลียวนันแย่ยงิ
กว่า เขามีภรรยาทีไม่ได ้จดทะเบียนสมรสซงอยู ึ ก
่ น ิ ปี คนหนึง มี
ิ กันมานานนับสบ
ลูกสาวสองลูกชายหนึงซงอยู ึ ใ่ นวัยกําลังน่ารัก
ี
ถึงอย่างนันมันก็ยงั กล ้าเสนอตัวเองเข ้าไปรับงานเสยงตายที
ลาว!
ประกาศศก ึ พูดไม่ออก เครียดจัดจนอยากจะจับมันมาเขย่าให ้ขาดเป็ น
สองท่อนแล ้วหักคอ ิ
สงหนึ
งทีเขายํานักยําหนากับลูกทีมทุกคนก็คอ
ื เงินนัน
สําคัญแต่ไม่มากเท่าชวี ต
ิ !
รายได ้จากการออกงานแต่ละครังทางบริษัทจะหักค่าใชจ่้ ายไว ้ทีสบิ
เปอร์เซน็ ต์ เงินก ้อนทีเหลือจะมอบไว ้ให ้ลูกทีมเอาไปแบ่งกันเอง ซงนั
ึ บว่าเขา
ั าต่างๆ ทีทําธุรกิจประเภทเดียวกัน ดังนัน
หักน ้อยทีสุดเมือเทียบกับบริษัทชนนํ
ลูกทีมของสตาร์คอร์ปจึงมีหน ้าใหม่มาสมัครอยูเ่ รือยๆ มาจากหลากหลายสาย
อาชพี และพร ้อมจะทํางานแบบถวายชวี ต ิ
ยิงลูกทีมเยอะการแย่งงานจึงสูงตามไปด ้วย และเพือให ้แย่งได ้หลาย
คนจึงแต่งประวัตข
ิ องตัวเองให ้เหมาะสมเข ้าไว ้
 ่ กัน!
สองพีน ้องเฉลิมและเฉลียวก็เชน
“อีกสบิ ห ้านาที เครืองจะลงจอดทีท่าอากาศยานเวียงจันทน์ กรุณารัด
เข็มขัดนิรภัยและได ้โปรดอย่าลุกจากทีนังของท่าน ทางสายการบินขอแสดง
ความขอบคุณทีท่านให ้ความไว ้วางใจ...”
ด ้วยความรําคาญ ประกาศศก ึ จึงไม่ได ้ฟั งจนจบ เขายัดหูฟังแล ้วเร่ง
ี งเพลงกลบความโกลาหลรอบด ้าน ชายหนุ่มหน ้านิงทีมาพร ้อมกับเขาหัน
เสย
มาสะกิด “พอไปถึงสนามบินแล ้ว ผมต ้องแยกกับพีเลยหรือเปล่าครับ?”
“ไม่... ฉั นจะพาแกไปสง่ ตัวกับทีมงานในโรงแรมก่อน เพราะยังไงก็
ต ้องไปลากตัวไอ ้เหลียวกลับกรุงเทพฯ พร ้อมฉั นคืนนี” นีเป็ นครังแรกในรอบห ้า
ปี ทเขาออกภาคสนามด
ี ้วยตัวเอง หากว่าป๋ ารู ้เข ้าคงความดันขึนแน่
ั ้ามเด็ดขาดไม่ให ้เขาเอาตัวเองไปยุง่ เกียวในสายงานสว่ น
บิดาสงห
ปฏิบตั ก
ิ าร สตาร์คอร์ปทําตัวเป็ นนายหน ้าจับคูน
่ ักรบเดนตายกับผู ้ว่าจ ้าง แต่จะ
ไม่เอาตัวเองเข ้าไปยุง่ เกียวโดยตรงเพราะไม่คุ ้มกับสว่ นแบ่งสบ
ิ เปอร์เซน ็ ต์ท ี
หักเอาไว ้
ประกาศศก ึ เคารพในการตัดสน ิ ใจของบิดาและไม่เคยเข ้าไปก ้าวก่าย
ในแผนงานสว่ นอืน แต่หนนีไม่เหมือนกัน เขาดันเจอลูกทีมตอแหลหน ้าเงินที
ต ้องจับกลับมากระทืบให ้ฟั นร่วง! หากไอ ้เหลียวเป็ นอะไรไปอีกคน ครอบครัว
ของมันทีรอกินข ้าวอยูด
่ ้านหลังได ้กลายเป็ นขอทานแน่
“ต๊อด...”
ี งนิง
“ครับพี” คนข ้างกายขานรับเสย
ึ สูดลมหายใจ
ประกาศศก “รู ้ใชไ่ หมว่าหนนีตัวเองจะต ้องไปเป็ นทีม
ลีดเดอร์”
“รู ้ครับ” ‘ต๊อด’ ตอบกลับเบาๆ “แต่ยงั งงอยูว่ า่ ทําไมลูกค ้าเงินหนาจัง
ขนาดผมติดงานอยูบ ิ พียังเรียกตัวกลับมา หมายความว่าค่าแรงต ้องไม่
่ ราซล
น ้อยทีเดียว”
“ไม่น ้อยจริงๆ นันแหละ” ประกาศศก ึ ยอมรับ “พยายามอย่าตีซกั ี บ
ลูกค ้า รู ้เห็นอะไรให ้เงียบเข ้าไว ้ เสร็จงานแล ้วรีบพาทีมกลับ ฉั นจะให ้คนไปรอ
รับทีสนามบินอุดร”
 “ได ้ครับพี”
ผ่านไปครูห
่ นึงเจ ้าต๊อดก็นังยุกยิกเหมือนยังอยากถามอะไรต่อ ประกาศ
ึ หันมาเลิกคิวหลังจากโดนสะกิดแขน “ลูกค ้าของเราหนนี พีว่าเขาเป็ นคนดี
ศก
หรือเปล่า?”
คําถามแบบนีอีกแล ้ว นายใหญ่สตาร์คอร์ปกดปลายนิวนวดหว่างคิวแก ้
็ เชค
เครียด “จําไว ้นะต๊อด ใครเซน ็ ให ้เราก็นับเป็ นคนดีทงนั
ั นแหละ”
สายตาของอีกฝ่ ายเหมือนจะตะลึงงัน ประกาศศก ึ เห็นแล ้วก็อยากจะ
ี
หัวเราะ เจ ้าต๊อดนับเป็ นมือพระกาฬคนหนึงในทีม เชยวชาญการใช ้ ธแบบ
อาวุ
หาตัวจับยาก ิ สองซงนั
แต่ด ้วยอายุเพียงยีสบ ึ บว่าน ้อยกว่าหน่วยกล ้าตายคน
่ าก มันเลยมีความคิดแนวสนับสนุนคนดีหรือพวกฮโี ร่แล ้วเกลียดกลุม
อืนๆ อยูม ่
คนเลวฝั งจิตฝั งใจ นันน่าจะมาจากการดูหนังของมาร์เวลมากเกินพอดี
“ต๊อดฟั งนะ” นายใหญ่สตาร์คอร์ปหันไปอธิบายด ้วยนํ าเสย ี งจริงจัง
เคร่งขรึม “นักการเมืองดังบางคนทีฉั นเคยร่วมงานด ้วยก็ไม่ใชค ่ นดีอย่างทีฉั น
เข ้าใจ เป็ นแค่ไอ ้กากตัวหนึงทีแม่งรวยล ้นฟ้ า ดังนันคนทีทําอาชพ ี อย่างเราๆ
จึงไม่ควรพาตัวเองไปสนิทสนมกับลูกค ้า บางครังการทีเรารู ้มากเกินไปอาจจะ
ทําให ้ทัศนคติของเราเป๋ แล ้วสง่ ผลต่องานทีทํา แกเข ้าใจใชไ่ หม?”
“ครับ”
“ไม่มม
ี นุษย์คนไหนในโลกทีสมบูรณ์แบบร ้อยเปอร์เซน ็ ต์ เราไม่รู ้จัก
พวกเขาดีจนถึงกับตัดสน ิ ได ้ว่าพวกเขามีแก่นแท ้เป็ นอย่างไร เพราะฉะนันให ้
อุปโลกน์ไปว่าทุกคนทีจ่ายเงินเราเป็ นคนดีเอาไว ้ก่อน โอเคไหม?... หน ้าทีของ
เราคือทําให ้พวกเขาปลอดภัยตราบใดทีเรายังหายใจอยู่ สว่ นเรืองอืนเก็บไว ้ให ้
พระเจ ้าเป็ นคนตัดสนิ ”
ชายหนุ่มทีนังอยูข ึ กลืนนํ าลายและพยักหน ้ารับเบาๆ
่ ้างกายประกาศศก
210.We’ll find you

ล็อบบีของโรงแรมเวียงจันทน์ ลานนา อินน์ ตกแต่งในสไตล์เก่า

ผนังกําแพงทุกด ้านเป็ นไม ้สก ั สลักลวดลายละเอียดยิบ บนเพดานมีผ ้า
โปร่งสค ี รีมทิงตัวลงมาในลักษณะครึงวงกลมสลับกับโคมไฟแบบเชงิ เทียน
ี ยั้ งดูโบราณเพราะเป็ นลักษณะเปิ ดโล่งทังสด
ทําให ้ดูเก๋ แม ้กระทังลิฟต์ทใช ี ้าน
ไม่มผ
ี นังหรือกระจกกางกัน และเคลือนทีโดยใชรอกดึ ้ ึ เหมาะกับตัว
งขึนลงซงก็
อาคารทีเป็ นเพียงตึกสามชน ั
ภาพทีเห็นทําให ้ผู ้มาเยือนนึกว่าตนย ้อนกลับไปยังเวียงจันทน์ในสมัย
ก่อนสงครามโลก วันนีร่างสูงใหญ่ของประกาศศก ึ ดูทะมัดทะแมงและโดดเด่น
ื
ในชุดเสอเช ิ
ตและกางเกงผ ี ําสวมทับด ้วยสูทเทาเข ้ารูป ผมโกนสนเกรี
้าสด ั ยน
เหมือนทหารทําให ้เห็นว่าข ้างขมับมีรอยแผลลากยาวลึกๆ สองสามรอย มาด
แบบนีแม ้แต่พนักงานเปิ ดประตูยงั ไม่กล ้าสบตา ข ้างกายเขาคือเจ ้าต๊อด ‘ติณ
นัย’ หัวหน ้าทีมคนใหม่ทเขาพามาเปลี
ี ยนตัวกับเฉลียว
ี น ้าค่อนข ้างครุน
ต๊อดแต่งตัวคล ้ายลูกพี เพียงแต่สห ่ คิดและเคร่งเครียด
กว่า
พวกเขาลงจากเครืองเกือบสช ี วโมงแล
ั ้วแต่ยงั ติดต่อคนในทีมไม่ได ้สก ั
คน ราวกับว่าคนสามสบ ิ ชวี ต
ิ อยูด
่ ๆี ก็ถก ู กลืนหายไปในหลุมดําหลุมหนึง ห ้อง
พักทีสตาร์คอร์ปจัดไว ้ให ้ทีมงานของตัวเองถูกกระจายไปในสามโรงแรมรอบ
ตัวเมืองเวียงจันทน์ หลักเกณฑ์ในการคัดเลือกโรงแรมก็คอ ื ต ้องเล็กกะทัดรัด
ไม่ใชโ่ ฮสเทล และต ้องมีทางเข ้าออกมากกว่าสองประตู
เนืองจากเวียงจันทน์ ลานนา อินน์ตงอยู
ั ใ่ นโซนทีใกล ้เคียงกับทีพัก
ของลูกค ้ามากทีสุด ทางผู ้ประสานงานจึงจองห ้องทีนีมากถึงเจ็ดห ้อง ทีเหลือ
อีกสองโรงแรมก็จะมียอดจองทีลดหลันกันไป
ประกาศศก ิ
ึ ตวัดสายตามองนาฬกาข ้อมือ
เกือบสามทุม ั คน
่ ... แต่ยงั ติดต่อคนในทีมไม่ได ้เลยสก
ในทีสุดทังคูจ ิ ใจเดินเข ้าไปเจรจากับเจ ้าหน ้าทีตรงเคาน์เตอร์
่ งึ ตัดสน
สุดท ้ายก็ได ้กุญแจสํารองของห ้องพักทางด ้านบนมา ติณนัยเดินตามประกาศ
 ึ ไปด ้วยสห
ศก ี น ้าทีหม่นลงเรือยๆ คนทีเดินอยูด ึ ของอีกฝ่ าย
่ ้านหน ้าจับความรู ้สก
ได ้จึงหันมาสบตาแวบหนึง ทังคูแ ่ ลกเปลียนสายตาแปลกๆ ให ้กันและกันก่อน
จะหันไปมองรอบด ้านโดยมิได ้นัดหมาย
ั
ชนสองของโรงแรมไม่ ้
สงู มากนัก ด ้านซายของตั วตึกเป็ นสระว่ายนํ า
ขนาดใหญ่ สว่ นด ้านขวาเป็ นสวนสาธารณะเขียวชอุม ่ ทางเดินตรงระเบียงชน ั
สองปูด ้วยอิฐเผาสแี ดง การตกแต่งยังคงเป็ นรูปแบบเดียวกับล็อบบีตรงชนล่ั าง
ประตูห ้องพักทังเจ็ดห ้องของลูกน ้องในทีมทอดตัวเรียงยาวอยูด
่ ้านขวามือ
เหนือประตูมแ ี สงไฟสแี ดงจุดเล็กๆ กะพริบวิบๆ เป็ นจังหวะ พอเพ่งพิจารณาก็
พบว่า...
“นึกว่าอะไร ทีแท ้ก็เครืองดักจับควัน” ติณนัยถอนหายใจ ก่อนที
ึ จะห ้ามเขาก็แตะคียก
ประกาศศก ์ าร์ดเข ้ากับประตูห ้อง... ก่อนจะฉุกคิดขึนได ้
ระเบียงทางเดินหน ้าประตูห ้องพักเป็ นแบบโอเพินแอร์ เหมาะแก่การ
ยืนสูบบุหรี
ี
แล ้วมันจะดักจับควันทําเชยอะไร?
ทังสองหันมาสบตากัน
“พีเป๊ ก... ผม”
“ฉั นก็กะจะเตือนแกพอดี”
ตูม!!!
--------------------------
ลลนาฟื นขึนมาในความมืด
ึ แรกคือปวดระบมบริเวณศรี ษะทางด ้านหลัง
ความรู ้สก เธอพยายาม
ขยับมือขึนแตะว่าสว่ นท ้ายทอยของตนบวมโนหรือไม่ แต่กลับต ้องตกใจเมือ
พบว่ามือทังสองข ้างถูกไพล่หลังแล ้วผูกด ้วยเชอ ื กอย่างแน่นหนา พอลองขยับ
เท ้าก็ต ้องร ้องอุทานออกมาอีกหน ข ้อเท ้าทังสองก็มสี ภาพเชน่ เดียวกัน มันถูก
รวบเข ้าหากันแล ้วมัดด ้วยเชอ ื กหลายทบ
ตอนนีเธออยูใ่ นท่านอนตะแคงข ้าง เบืองหน ้าคือผนังไม ้ ครันพยายาม
เหยียดร่างตรงปลายเท ้าก็แตะเข ้ากับผนังไม ้ เงยหน ้ามองด ้านบนก็พบว่าเป็ น
ผนังไม ้ลวดลายเดียวกัน
ลลนาตกใจจนดินพล่าน เหงือร ้อนๆ ไหลลงมาปกคลุมหน ้าผากทีแดง
กํา
“อยูเ่ ฉยๆ” เสย ี งหนึงดังขึนจากทางด ้านหลัง ี งทีเรียบนิง
เป็ นเสย
เหมือนจะควบคุมสติได ้อย่างดีเยียม เสย ี งนันยังคงกล่อมเกลาเธออย่างมีนํา
อดนํ าทน แม ้ว่าโทนเสย ี งจะแฝงความเหนือยล ้าให ้ได ้ยินอยูเ่ ลือนราง “เราสอง
คนอยูใ่ นตู ้ไม ้ใบหนึง มีลก ี
ั ษณะสเหลี ยมผืนผ ้า” คล ้ายโลง... แต่คํานีผู ้พูดไม่ได ้
กล่าวออกมา “ฉั นถูกมัดมือมัดเท ้านอนตะแคงข ้าง หันหน ้าไปทางแผ่นหลัง
ของเธอ...”
ี งได ้แล ้ว “เจ ้ามาอยูท
“เจ ้าน ้อย!” ลลนาจําเจ ้าของเสย ่ นี
ี ได ้ยังไง?”
ี งหอบคล ้ายจะหายใจไม่สะดวก
เจ ้านายของเธอมีเสย นีเป็ นเรืองที
ลลนาตกใจอย่างมาก ชว่ งบ่ายของวัน คณะเดินทางของเธอกับเจ ้านายแยกกัน
ตรงหน ้าทางเข ้าวัดมไหศวรรย์ โดยทีลลนา แกล ้วกล ้า ทรงเดชและผู ้ติดตาม
คนอืนๆ อีกเจ็ดแปดคนนังรออยูใ่ นศาลาด ้านนอก สว่ นทีเหลือนังประจําการอยู่
ี นซงจอดห่
บนรถตู ้สคั ึ างออกไปประมาณ 2 กิโลเมตรนอกเขตป่ า
เจ ้านายหายเข ้าไปทําธุระด ้านในเกือบสช ี วโมง
ั ั
สามชวโมงแรกเครื อง
ตรวจจับสญ ั ญาณทีติดตังไว ้บนนาฬกาข ิ ้อมือของทุกคนยังจับการเคลือนไหว
ของท่านได ้ แต่หลังจากนันก็เหมือนสญ ั ญาณจะขาดๆ หายๆ ลลนาอาสาเดิน
เท ้าออกไปหารถตู ้ตรงชายป่ าเพือเตือนให ้พวกเขาทําการจูนสญ ั ญาณใหม่อกี
ครังด ้วยระบบคอมพิวเตอร์ทติ ี ดตังอยูใ่ นรถ
ั
หัวหน ้าทีมอารักขาทีแกล ้วกล ้าเรียกว่า ‘จ่าเหลียว’ สงปรั บรหัสจูน
สญ ิ
ั ญาณและเปลียนนาฬกาข ้อมือเรือนใหม่ให ้เธอ เขายํานักยําหนาไม่วา่
ิ
อย่างไรก็ไม่ให ้ถอดนาฬกาเรื อนนีเพือทีทุกคนจะได ้ไม่ขาดการติดต่อกัน
ลลนารับมาสวม สญ ั ญาณทีจูนใหม่แจ ้งเตือนแปลกๆ เกียวกับตําแหน่งทีตัง
ของเจ ้านายเธอ
ลลนายังไม่ทน
ั ได ้หันกลับไปถามจ่าเหลียว รถตู ้ทังคันก็ระเบิดตูม...
“หลังจากประกาศพินัยกรรมเสร็จเรียบร ้อย ฉั นก็รบ
ี หลบฉากออกมา
ทางประตูด ้านหลังแต่กไ ็ ม่ทน ี ก่อน” เสย
ั เจอดีเข ้าเสย ี งหัวเราะเบาๆ ของเหนือ
เกล ้าดังแผ่วอยูต
่ รงแผ่นหลัง
 ึ หนาวเยือกไปทังร่าง
ลลนารู ้สก “ทําไมคนพวกนันถึงต ้องการกําจัด
ท่านด ้วยล่ะคะ?”
“สาวเอ๋ยสาวน ้อย” เสย ี งหัวเราะด ้านหลังดังขึนเรือยๆ “ตอนนีเจ ้านาย
ของเธอเป็ นมหาเศรษฐีตดิ อันดับโลกแล ้วรู ้ไหม?”
มิน่าล่ะ! “หากท่านเป็ นอะไรไป น ้องชายทังสองของท่านก็คง...”
“รวยล ้นฟ้ า” อีกฝ่ ายเสริมให ้เบาๆ
“และฉั นจะไม่ยอมให ้เป็ นอย่างนัน” เหนือเกล ้ายิงพูดก็ยงหอบหายใจ
ิ
ราวกับต ้องใชกํ้ าลังมหาศาล “เพือรักษาเกียรติของวงศต ์ ระกูล หลังจาก
เอกสารทุกอย่างเรียบร ้อยฉั นจะประกาศมอบสมบัตข ิ องราชวงศค ์ น
ื กลับไปให ้
แผ่นดินเกิด นันหมายถึงว่า ถ ้าพวกเรารอดชวี ต
ิ ออกจาก
ทีนีไปได ้นะ”
และนันแทบเป็ นไปไม่ได ้ “ตู ้ไม ้ทีเรานอนอยู.่ .. ถูกวางอยูต
่ รงจุดไหน
ของป่ าคะ?”
“คาดว่าน่าจะเป็ นกลางสุสานหลวง”
ด ้านหลังสุดของป่ าอยูต ิ กับเนินเขา “ถ ้าอย่างนันรบกวนเจ ้าชว่ ยหยิบ
่ ด
มือถือในกระเป๋ ากางเกงด ้านหลังให ้หนูหน่อย เราอาจโทรเรียกหน่วยรักษา
ความปลอดภัยให ้เข ้ามาชว่ ยได ้” พูดถึงตรงนีเธอก็เบิกตากว ้าง
จริงส.ิ .. ครังสุดท ้ายก่อนทีทุกอย่างจะดับมืด เธออยูต
่ รงชายป่ า... ในรถ
ตู ้... กับหน่วยคุ ้มกันพิเศษ! ถ ้าเธอมาติดอยูใ่ นตู ้ใบนีแล ้วพวกเขายังจะมีชวี ติ
รอดอยูอ ่ กี หรือ?
เจ ้านายเหมือนจะจับความคิดของเธอได ้ “ใจเย็นๆ ฉั นเกรงว่าเราคง
ต ้องชว่ ยตัวเอง”
ี งเธอเริมสน
“เราต ้องโทรหาคน” เสย ั รู ้สก
ึ หวาดกลัวอย่างแท ้จริง
“ไม่ได ้ผลหรอก ฉั นลองแล ้ว”
้
เธอตกใจ “ตอนทีขีชางเข ็ ดีแล ้วค่ะ มีสญ
้ามาหนูเชก ั ญาณโทรศพ
ั ท์ขน
ึ
ครบทุกขีด”
 “ในกรณีทเราอยู
ี บ ่ นดินนะ” คนด ้านหลังเอ่ยแทรก
ั “หมายความว่าเรา...”
คําเตือนนีทําให ้ขนอ่อนทัวร่างของลลนาลุกชน
“เอาล่ะก่อนอืนต ้องตังสติ” ด ้วยความทีอาวุโสกว่าทําให ้สตรีทางด ้าน
หลังยังคงมีนําเสยี งเรียบนิงแม ้ว่าความตายใกล ้จะมาเยือนในอีกไม่กอึี ดใจ
“จากอุณหภูมข ิ องผนังไม ้รอบตัว ฉั นคาดว่าเราน่าจะถูกฝั งกลบใต ้ดินลึก
ประมาณ 2 เมตร”
เธอกลืนนํ าลาย พยายามตังสตินงฟั ี งของเจ ้าน ้อยทุ ้ม
ิ งอย่างตังใจ เสย
ึ มันคงและเต็มไปด ้วยพลัง บางสว่ นของโทนเสย
ลึกหนักแน่น ให ้ความรู ้สก ี ง
ละม ้ายกับใครบางคนทีแฝงตัวอยูใ่ นสว่ นลึกของหัวใจลลนา หากหนนีเธอจะ
ต ้องตายไปจริงๆ ก็ขอให ้เสยี งนีนํ าทางเธอไปสูโ่ ลกวิญญาณด ้วยเถอะ
“ตู ้นีไม่ใหญ่เท่าไหร่ อากาศทีเหลือในตู ้น่าจะพอให ้เราสองคนหายใจ
ไปเรือยๆ ได ้สกั สามถึงสชี วโมง”
ั
“เป็ นการตายทีทรมานมาก” ลลนาค่อยๆ หลับตาลง
“ไม่หรอก” คนทีนอนอยูด
่ ้านหลังเอ่ยปลอบราวกับสงสาร “เมือไหร่ท ี
ออกซเิ จนหมดคาร์บอนไดออกไซด์กจ ็ ะเข ้ามาแทนที สมองเราจะหยุดทํางาน
แล ้วจะค่อยๆ หลับไปเองน่ะ”
ึ เศร ้า
นํ าตาของลลนาค่อยๆ เอ่อขึนมาด ้วยความรู ้สก
ี งสะอืน “เสย
คนด ้านหลังถอนหายใจเบาๆ เพราะได ้ยินเสย ี ใจไหมทีมา
ทํางานกับฉั น?”
“ไม่คะ่ ได ้โปรดอย่าพูดแบบนัน ไม่เกียวกับเจ ้าเลย หนูแค่...” เธอสูด
ลมหายใจเข ้าแล ้วนิงไปพักหนึง “หนูแค่... ยังมีหว่ งน่ะค่ะ”
ี งทอดถอนใจจากสตรี
“ฉั นก็เหมือนกัน” เป็ นหนแรกทีลลนาได ้ยินเสย
ื าแข็งแกร่งยิงกว่าเพชร
ทีครังหนึงเธอเคยเชอว่
ิ ติดค ้างอยูใ่ นใจเหมือนกันเหรอคะ?”
“ท่านก็... มีสงที
“เรียกว่ายังไงดี...” อีกฝ่ ายหัวเราะเบาๆ “ฉั นมีใครคนหนึงทีรอฉั นกลับ
ไปหาน่ะ ตลอดชวี ติ ทีผ่านมาฉั นไม่เคยเอ่ยปากสก ั ครังว่ารักเขามากแค่ไหน
ฉั นเป็ นคนทีพูดคําว่ารักยากมาก... ลลนา ทุกครังทีใกล ้จะหลุดคํานีออกมาฉั น
จะยังมันเอาไว ้ ปลอบใจตัวเองว่าต่อให ้ไม่พดู อีกฝ่ ายก็คงจะรู ้อยูแ
่ ล ้ว ทว่าแท ้ที
จริงแล ้วมนุษย์เราล ้วนต ้องการคําปลอบโยนตลอดชวี ต ิ ทีเห็นแก่ตวั ของฉั น ฉั น
เอาแต่รับคํานีมาแต่ไม่เคยตอบกลับเขาสก ั หนเดียว”
“ท่านเคยมีความรัก!” เธออุทาน
ี งหัวเราะ “ใช.่ .. น่าจะใช”่
อีกฝ่ ายนิงไป จากนันลลนาก็ได ้ยินเสย
น่าตีนัก! มาถึงขนาดนีแล ้วยังจะใชคํ้ าว่า... น่าจะ!
“ทําไมคนบางคนถึงไม่ชอบบอกรักคะ?” เธอถาม
“จะให ้บอกเพืออะไรล่ะ?” คนด ้านหลังย ้อนถามกลับมา “ต ้องมีคนคอย
ยําหรือว่ายอดหญ ้านันสเี ขียว เธอถึงจะเชอว่
ื ามันเขียวจริง? เธอไม่เชอสายตา
ื
ตัวเองหรอกเหรอ ไม่สนใจทีจะมองเลยใชไ่ หมว่าทุง่ หญ ้าทีเธอวิงเล่นอยูท ่ ก
ุ
วันเป็ นสเี ขียวจริงแท ้แน่นอน?”
ลลนากะพริบตา... เป็ นคําตอบทีมีแต่เหตุผลล ้วนๆ ไม่มอ ี ารมณ์เข ้ามา
เกียวข ้อง สุดท ้ายเธอก็หลุดหัวเราะออกมา “หนูวา่ แล ้วเชย ี ว ทัศนคติของท่าน
กับหนูไม่เหมือนกันจริงๆ” เธอนิงไปครูห่ นึง “เจ ้าคะ... ถ ้าเราชว่ ยกันพังตู ้ไม ้นี
จนแตก เราจะรอดไหมคะ?”

“เราจะโดนอิฐหินดินทรายจํานวนมากทีฝั งกลบอยูด
่ ้านบนถล่มเข ้ามา
แทน และเราจะตายแบบศพไม่สวย... ตายไม่เหมือนกับทีฉั นปลอบเธอเมือครู”่
ี งเบาลงหนึงระดับ “หมายความว่าเราจะตาย
“เข ้าใจแล ้วค่ะ” เธอเสย
จริงๆ ล่ะหนนี”
“คาดว่าน่าจะเป็ นอย่างนัน”
“เจ ้านายกอดหนูได ้ไหมคะ หนู... คิดว่า... หนูกลัว”
มือของอีกฝ่ ายถูกรวบไพล่ไปมัดอยูท ่ างด ้านหลังเหมือนเธอ แต่ทา่ นก็
ยังพยายามกัดฟั นขยับตัวเข ้ามาใกล ้แล ้วยกศรี ษะแนบเข ้ากับลําคอของเธอ “ดี
ขึนหรือยัง?” เสย ี งสะอึกสะอืนของลลนาดังขึนแผ่วเบา เหนือเกล ้าจึงเอ่ย
ปลอบ “อย่าร ้องไห ้ สก ั ครูเ่ ราจะค่อยๆ หลับไปเอง มีอะไรอยากชวนฉั นคุยไหม
ถ ้าไม่มก
ี น
็ อนฟั งนิงๆ ก็แล ้วกัน ฉั นเป็ นนักเล่าเรืองทีเก่งมากคนหนึงเลย”
 จากนันเหนือเกล ้าก็เริมเล่าเรืองราวต่างๆ มากมายในสายอาชพ ี ของ
ตน ทังสนุกสนาน น่าขบขันและแฝงแนวคิด วิธก ี ารถ่ายทอดเนือหาของอีกฝ่ าย
ึ เคลิมตาม บางครังถึงกับหัวเราะออกมา เธอนึกทึงกับข ้อคิด
ทําให ้ลลนารู ้สก
ตลกๆ และกรรมวิธท อเกล ้าใชรั้ บมือกับผู ้คนแต่ละประเภท สติทเริ
ี เหนื
ี ี มเลือน
รางบอกเธอว่า... ความจริงแล ้วเจ ้านายคนนีไม่ได ้ดุอย่างทีเคยคิด
ี งเล่าเบาลง ชว่ งหลังทังคูแ
เสย ่ ทบไม่ได ้พูดอะไรกันอีก ลําคอเริมแห ้ง
ผาก หายใจลําบากขึนทุกที
จังหวะนันเอง เสย ิ
ี งติดๆ ก็ดงั มาจากนาฬกาข ้อมือของลลนาพร ้อมกับ
แสงสว่างวาบ
ิ
ลลนาลืมตาพรึบ! ร ้องบอกทันที “เจ ้าคะ... เจ ้า... หนูมองไม่เห็นนาฬกา
ตรงข ้อมือ มันมีอะไรหรือเปล่า?”
อีกฝ่ ายแทบไม่ได ้ขยับสว่ นใดสว่ นหนึงของร่างกาย แม ้จะถูกเรียกก็ยงั
คงนิงสนิท ลลนาอดคิดไม่ได ้ว่าอีกฝ่ ายกําลังมีปัญหาเกียวกับการทํางานของ
สมองเนืองจากขาดออกซเิ จน เธอพยายามดินขยับเพือให ้ร่างตนกระแทกไป
ทางด ้านหลัง “เจ ้าคะ... เจ ้าน ้อย”
ี งครางเบาๆ ตอบรับ “ฉั นเล่าถึงไหนแล ้ว
คนด ้านหลังเริมขยับ มีเสย
นะ?”
ิ
“อย่าเพิงเล่า เจ ้าก ้มหน ้ามองนาฬกาข ้อมือหนูหน่อยค่ะ เมือครูม
่ น
ั มี
ี งร ้องเตือนดังขึนมา”
เสย
ี ด ้วย
อีกฝ่ ายก ้มหน ้ามอง มีจริงเสย
แสงตรงหน ้าจอยังสอ ่ งสว่างท่ามกลางความมืด “มีข ้อความถูกสง่ เข ้า
่ คิดในใจ ถ ้าสง่ ข ้อความมาได ้นันหมายความว่ามี
มา” เหนือเกล ้าพึมพําแล ้วครุน
สญ ิ
ั ญาณ “นีเป็ นนาฬกาของใคร ั ญาณถึงยังแรงทังๆ ทีอยูใ่ ต ้ดินแบบ
ทําไมสญ
นี?”
ิ
“ของจ่าเหลียวค่ะ เป็ นนาฬกาจั ั ญาณทีพวกหน่วยคุ ้มกันพิเศษใช ้
บสญ
กัน ข ้อความเขียนว่าไงคะ?”
คนเป็ นเจ ้านายงอร่างพยายามเพ่งสายตามองข ้อความทีค่อยๆ เคลือน
ขยับอยูบ ิ
่ นหน ้าปั ดนาฬกา
 [Where are you?]
“พิมพ์ตอบเร็วค่ะ!”
ิ นใชยั้ งไง?” เหนือเกล ้าจ ้องมอง จากทีเห็นมันไม่มป
“นาฬกามั ี มให
ุ่ ้กด
ั หน่อย!
พิมพ์สก
[Is there anyone?] ข ้อความถูกสง่ เข ้ามาเป็ นรอบทีสอง
“เขาว่าอะไรคะ?”
“เขาถามหาว่ามีใครอยูห ิ
่ รือเปล่า นาฬกานี ื
สอสารเหมื อนวิทยุตํารวจใช ่
ไหม แบบทีสง่ ข ้อความครังเดียวแล ้วจะปรากฏในเครืองรับสญ
ั ญาณทุกเครือง
น่ะ?”
้
“หนูกเ็ พิงได ้มา ยังไม่รู ้วิธใี ชเลยเหมื
อนกัน”
คนทีอยูด
่ ้านหลังจ ้องมองอยูค
่ รูห
่ นึง ทันใดนันก็ฉุกคิดขึนได ้ “หมุนเม็ด
มะยม!”
“หา?”
้ บเข็มยาวเข็มสนของ
“หมุนเม็ดมะยมตรงด ้านข ้าง เม็ดกลมๆ ทีใชปรั ั
ิ
นาฬกาน่ ะ”
“หนูมองไม่เห็นค่ะ”
“หมุนตามทีฉั นบอก”
ลลนาพยายามขยับปลายนิวของมือขวาเพือไปแตะปุ่ มเม็ดมะยมของ
ิ
นาฬกาตรงข ้ เหนือเกล ้าเห็นท่าทางมะงุมมะงาหราของลูกน ้องแล ้วก็
้อมือซาย
นึกขัดใจ อยากจะเข ้าไปหมุนแทนเหลือเกิน แต่ตด ิ ทีว่าสองมือของตัวเองก็ถก
ู
มัดไพล่อยูด
่ ้านหลัง
“เอาล่ะนะ...” เหนือเกล ้าพยายามตังสติเพือไล่เทียบตัวอักษรกับขีด
วินาทีบนแป้ นกระจก “หมุนไปทางซาย ้ 16 ครัง หมุนกลับทางขวา 2 ซาย ้ 8
้ 14”
ขวาอีก 8 แล ้วซาย
ลลนาทําตามอย่างเชองชื ้
าในที
แรก พอสก ั พักก็เริมหมุนคล่องมือขึน
กว่าเดิม เหงือทีเกาะพราวอยูต ้ บ
่ รงปลายนิวเป็ นอุปสรรคเล็กน ้อย เธอต ้องใชเล็
ชว่ ยในการจิกเม็ดมะยมซงมี
ึ ลกั ษณะเป็ นวงกลมขนาดจิวให ้ประคองอยูร่ ะหว่าง
ี
ปลายนิวชและนิ วโป้ ง
้ 4 ขวา 5 กดยําลงไปหนึง ฉั นต ้องการเปลียนเข็มยาวเป็ นเข็มสน
“ซาย ั
้ 6 ขวา 12 กดยําอีกทีเปลียนเข็มสนเป็
ต่อนะ... ขวา 6 ซาย ั นยาว...”
ข ้อความตัวอย่างโผล่ขนตรงหน
ึ ิ
้าปั ดนาฬกาด ้านล่าง เหนือเกล ้าหรี
ตามองตาม ตังสมาธิแล ้วไล่เทียบตัวอักษรอย่างรวดเร็ว “ขวา 6 ซาย ้ 8 ยําหนึง
ต่อขวา 6 ซาย ้ 9 ยําหนึง ต่อซาย ้ 3 ขวา 1 ยําอีกหนึง...” ลลนากัดฟั น
เคลือนไหวปลายนิวท่ามกลางความมืด เธอเปรียบดังคนตาบอดทีไม่รู ้ไม่เห็น
อะไรทังนัน อาศยั ความไว ้เนือเชอใจคนด
ื ้านหลังเพียงอย่างเดียว
“จะสง่ ล่ะนะ... กดยําสองที”
ู สง่ ออกไปสูต
ลลนาทําตาม แล ้วข ้อความก็ถก ่ ้นทาง
[Please help us]
ิ
นาฬกาเงี
ยบไปเกือบห ้านาที เป็ นห ้านาทีแห่งความตึงเครียดอย่าง
แท ้จริง
ทังเหนือเกล ้าและลลนาแทบไม่กล ้าเอ่ยปากคุยกัน ด ้วยกลัวว่าอีกฝ่ าย
จะจับความกังวลในนํ าเสยี งของตนได ้
แต่ในทีสุดก็... “ติง!”
[We’ll find you]
211.ตามชว่ ยลูกค ้า

“แกกลัวล่ะสเิ นีย?”
ึ ถามขึนในจังหวะหักพวงมาลัยเหวียงรถเข ้าซอยหลบหนี
ประกาศศก
การไล่ลา่
“ผมเปล่า”
ั ิ เดียวมือฉั นจะสนตามไปด
“งันก็อย่าแกล ้งทําปากสนส ั ้วย”
“พีชว่ ย... ขับชากว่
้ านีหน่อย ผม... จะอ ้วก”
ี ว” ลูกพีเหลือบตาไปยังกระจกมองข ้าง ไอ ้ทีไล่ตามมาด ้าน
“งันเชย
หลังยังกับฝูงยุง “แกไปบอกพวกมันให ้เลิกยิงส ิ ฉั นจะได ้ขับชาลง
้ ื
เผือแวะซอ
แมคโดนัลด์ด ้วย”
ไม่มค
ี ําตอบจากร่างทีโก่งคออ ้วกกระจายเต็มพืนรถ ประกาศศก ึ ร ้อง
‘เชย’ี ในใจ สภาพของเขากับเจ ้าต๊อดในตอนนีทังเปี ยกทังเยิน เสอผ ื ้าขาด
กะรุง่ กะริง รองเท ้าไม่รู ้ว่าหลุดหายไปไหน วิญญาณยังอยูใ่ นร่างก็นับว่าพระ
คุ ้มครองแล ้ว
ั
แรงระเบิดทําให ้เขากับเจ ้าต๊อดกระเด็นร่วงจากระเบียงชนสองตกลง
ี เลือดเสย
ไปในสระว่ายนํ าด ้านล่าง กว่าจะว่ายขึนมาได ้ก็เสย ี เนือมิใชเ่ บา เจ ้าต๊
อดหัวแตก สว่ นแผ่นหลังของเขาก็ไหม ้ไฟจนแสบไปถึงกระดูก
ิ รอต ้อนรับประกาศศก
พอขึนจากนํ าได ้สงที ึ ก็คอ
ื กําปั นมหึมาทีเหวียง
เข ้าใสห ่ น ้า ถ ้าโดนหมัดนันเข ้าละก็เห็นทีเขาคงหลับยาว ดีทเขาเบี
ี ยงตัวหลบ
ทันแล ้วพุง่ หมัดขวาเข ้าปะทะจนได ้ยินเสย ี งกระดูกแตกดังกร๊อบ... แน่นอนว่า
ไม่ใชม ่ อื ของเขา
เจ ้านันแผดเสย ี งร ้องดังลันแล ้วกําข ้อมือขวาด ้วยสห
ี น ้าไม่อยากจะเชอ
ื
ประกาศศก ึ ฉวยโอกาสทีมันกําลังชอ ็ กโผเข ้าไปไล่ฟัด ทังคูแ ่ ลกหมัดเข่าศอก
กันไปรอบสระว่ายนํ า เตียงอาบแดดล ้มระเนระนาด ต่างคนต่างเสยกันด ้วยแรง
เตะทีหักก ้านกล ้วยได ้เพียงป้ าบเดียว
 ในจังหวะทีหมอนันชก ั มีดพกออกจากกระเป๋ ากางเกง เจ ้าต๊อดที ‘เพิง
รู ้’ ว่าตัวเองต ้องชว่ ยลูกพีก็ควักปื นพกสมิธแอนด์เวสสน
ั ขึนมายิงเปรียงหนึง
ไอ ้วายร ้ายลงไปนอนชก ั กระแด่วทันที! เด็กเขาแม่นขนาดไม่ต ้องเสย
ี
เวลาเล็งด ้วยซาํ ประกาศศก ึ หันไปแสยะยิมให ้เจ ้าต๊อด “ขอบใจนะ... ถึงจะ
ึ ชาไปหน่
ความรู ้สก ้ อยก็เหอะ”
จากนันทังคูก ่ ล
็ ากหมอนันมาเป็ นตัวประกัน ปล ้นรถ ปล ้นเงิน ปล ้นทุก
อย่างทีมันมี แล ้วสลับกันกระทืบจนมันยอมเล่าทุกสงทีิ พวกเขาอยากรู ้ให ้ฟั ง
และตอนนีมันก็กําลังนอนครางฮอ ื ๆ อยูต่ รงเบาะหลังของรถ สองมือถูก
รัดด ้วยเข็มขัดจากเอว สว่ นสองเท ้าก็ถก
ู มัดด ้วยเนกไทของมันเอง แถมยังต ้อง
มาดมกลินอ ้วกของไอ ้ต๊อดทีสํารอกออกมาเมือครูอ ่ ก
ี ต่างหาก โชคร ้ายบรรลัย
ประกาศศก ึ กดเปิ ดกระจกข ้างเพือระบายกลินไม่พงึ ประสงค์ทหึ ี งไปทัง
รถ แต่พอแผ่นกระจกเลือนลงเท่านันแหละ กระสุนเวรตะไลก็ไล่ยงิ สวนมาจาก
ด ้านหลังเป็ นห่าใหญ่ เขาต ้องรีบกดปิ ดแล ้วหันไปบ่นกับเพือนใหม่สญ ั ชาติลาว
“ญาติเยอะนักนะมึง! ถ ้าเพือนมึงยิงโดนล ้อกูเมือไหร่กยู งิ กบาลมึงแน่”
“ผมว่าเราอาจจะต ้องสละรถแล ้วหนีด ้วยเท ้า รถคันนีมีจพ
ี เี อสติดอยู่
แน่ๆ พีสงั เกตสวิ า่ ทุกหัวมุมถนนทีเราโผล่ไปเป็ นต ้องมีเพือนใหม่มาดักรอเสมอ
เลย” ติณนัยแนะนํ าเสย ี งเบา เขาคิดอย่างนีมาได ้สก
ั สบ
ิ นาทีแล ้ว แต่อก ี เหตุผล
ก็คอ
ื ...
พีเป๊ กแม่งขับรถโคตรน่ากลัว! เหวียงไปเหวียงมาเหมือนเล่นรถไฟ
เหาะ เขายินดีลงไปยกสองมือให ้นักล่าด ้านหลังยิงจนร่างพรุน มากกว่านังอยู่
บนรถคันนีต่อ
“มีข ้อความสง่ กลับมากีข ้อความแล ้ว”
“สบ ิ เอ็ดข ้อความแล ้วพี” ติณนัยตอบกลับ สองมือขยับอยูบ ่ น
คอมพิวเตอร์เครืองเล็กขนาดเท่าฝ่ ามือ “คนในทีมสว่ นมากอยูร่ วมกันเป็ นกลุม ่
มีแค่บางคนทีฉายเดียว บาดเจ็บสาหัสจริงๆ มีแค่ส ี นอกนันไม่เป็ นอะไรมาก...”
ติณนัยจ ้องมองข ้อความสุดท ้ายทีเพิงสง่ เข ้ามา “ผมว่าข ้อความนีน่าจะสง่ มา
จากลูกค ้า เพราะรหัสเครืองขึนต ้นด ้วย 01”
“ลูกค ้ามีทงหมดกี
ั คน?”
 ี บ หญิงสองชายสอง”
“สครั
ั ญาณไว ้กับอะไร?”
“ผูกสญ
ิ สว่ นผู ้ชายผูก
ั ญาณไว ้กับตุ ้มหู คนทีสองนาฬกา
“ผู ้หญิงคนแรกผูกสญ
ไว ้กับหัวเข็มขัดทังคู”่
ั ญาณได ้กีคน”
“ตอนนีจับสญ
“ได ้คนเดียว แถมคนนันยังรู ้จักเข ้ารหัสมอร์สตอบกลับเรามาด ้วย”
ึ ตัดสน
ฉลาด... ประกาศศก ิ ใจในทันที เขาจะตามหาคนนันก่อน!
เขาเบือนหน ้าไปหาเด็กในสงั กัด “ต๊อด คาดเข็มขัด”
“ผมคาดมาชาตินงึ แล ้วพี”
“เหรอ... อยากจะพันอะไรเพิมทีตัวไหม?”
“พันทําไมอ่ะ?” คําถามยังหลุดออกจากปากไม่จบประโยคด ้วยซาํ
ี งของเขาก็เปลียนเป็ นโหยหวนลันรถด ้วยความตืนตระหนกสุดขีด ติณนัย
เสย
งอสองขาขึนมาบนเบาะ ี งออกมา
สองมือโอบรอบพนักพิงหลังแล ้วกรีดเสย
เหมือนว่าตัวเองกําลังร่วงลงปากเหว
ร่างของนักฆ่าทางด ้านหลังกระเด็นกระดอนไม่ตา่ งจากติณนัย
ประเดียวกระแทกเพดานรถ แล ้วก็ตกลงมานอนกองกับพืนยาง จากนันก็ถก ู
เหวียงขึนจนตัวลอยอีกหน ปากทีไม่ได ้ถูกมัดไว ้เอาแต่แหกกว ้าง ตะเบ็งลัน
้
“ชาหน่ ้
อย ชา!!! ไอ ้ห่าเอ๊ย กูจะอ ้วกอีกคนแล ้วเนีย!”
ื กซา่ ส ์ เดียวพ่อกระทืบม ้ามแตก!”
“มึงนอนเฉยๆ ไปเลย อย่าเสอ
“พีเป๊ ก ข ้างหน ้า!” เจ ้าต๊อดแหกปาก
รถเก๋งคันหนึงปรากฏให ้เห็นเป็ นเงารางๆ เกาะอยูก่ บ
ั พืนถนนด ้านหน ้า
ั ดใจมันก็เร่งเครืองหมุนควงเป็ นวงกว ้างแล ้วจอดแชข
เพียงชวอึ ่ วางถนนราวกับ
นักเลงใหญ่
ประกาศศก ึ หันไปพยักหน ้าให ้ติณนัย เจ ้าต๊อดตะโกนด่าเขาเสย
ี งดัง
แล ้วก็หมุนร่างกลับไปกอดพนักพิงเพือป้ องกันการเหวียงและหลับตาปี
 ประกาศศก ึ จ ้องชอ
่ งว่างระหว่างท ้ายรถกับเกาะกลางถนน ตัดสนิ ใจ
กระแทกเหยียบคันเร่งจนมิดแล ้วเร่งเครืองสุดสปี ด พารถทังคันทะยานเสยท ้าย
คันด ้านหน ้าจนเอียงกระเท่เร่แล ้วแทรกตัวเองผ่านชอ ่ งว่างหลบหนีไปได ้อย่าง
ไม่ทก
ุ ข์ร ้อน
แต่พอมาถึงอีกหัวถนน คราวนีรถทีจอดขวางมีอยูถ
่ งึ สองคัน
“ตาแกแล ้วไอ ้ต๊อด” เขาหันไปสะกิดคนทีกําลังจะอ ้วกรอบสอง
ถึงอย่างไรเจ ้าต๊อดก็เป็ นนักรบทีมีสปิ รต
ิ เขาหมุนตัวไปคว ้ากระเป๋ าเป้ ท ี
ตัวเองสะพายอยูต ่ ลอดออกมาเปิ ดแล ้วคว ้าเหล็กสเี งินทังแบบสน
ั แบบยาว
แบบแท่ง และแบบเหลียมออกมาสบ ิ กว่าชนิ ้
ใชปลายนิวอันคล่องแคล่ว
ประกอบแต่ละชนเข ิ ้าด ้วยกันเหมือนนักต่อเลโก ้ระดับโลก ไม่ถงึ สบิ วินาทีทก ุ
ิ ว่ นก็ตอ
ชนส ่ กันเป็ นปื นยาวชนิดดักยิงแบบเคลือนที
้ อน” ลูกพีออกคําสงพร
“เก็บคันซายก่ ั ้อมกับลดกระจกด ้านข ้างลง
ปื นกระบอกยาวถูกสอดผ่านกระจก แนบชด ิ อยูก
่ บ
ั ตัวถังรถ จากนันก็ม ี
ี งลันกระสุนและกระชากลูกเลือนเข ้าออก
แต่เสย
เปรียง... คลิก คลิก... เปรียง... คลิก คลิก... เปรียง... คลิก คลิกเก็บรถ
้
คันซายเสร็ จ ไอ ้หนูมหาประลัยก็จัดการกับคันขวาเสย ี จนระเบิดตูม
ควันดําลอยกรุน
่
ึ ขับผ่านซากรถทังสองคันพร ้อมกับรอยยิม “ฉั นดีใจทีเรียก
ประกาศศก
แกกลับมาจากบราซลิ ”
“แต่ผมไม่ดใี จเลย” เจ ้าต๊อดดึงปื นกลับเข ้ามาในรถ แล ้วทําหน ้าเบ ้
ั พักตํารวจจะแห่กน
“สก ั มา”
“กลัวทําไม?” คนขับยักไหล่แล ้วมองไปทางนักฆ่าทีนอนสลบอยูบ
่ น
พืนรถ “ใชร่ ถเราทีไหนกัน”
212.เจอแล ้ว

ึ กับติณ
หลังจากสละรถและเจ ้าของรถทิงตรงปั มนํ ามันร ้าง ประกาศศก
่ นวป่ า
นัยก็เคลือนตัวสูแ
จุดหมายปลายทางทีจีพเี อสพาไปอยูก ื กินบริเวณกว ้าง
่ ลางป่ าดิบชนที
แสงจากพระจันทร์ดวงโตแม ้จะไม่ชว่ ยอะไรมากแต่ทําให ้เห็นทางเดินรกชฏ ั
รอบด ้าน บรรยากาศหลังจากก ้าวเข ้ามาในนีมีแต่ความมืดเจ ้าต๊อดหัวไวรีบหยิบ
ไฟฉายอินฟราเรดทีขโมยมาจากรถของนักฆ่าขึนสอ ่ ง จากนันทังคูก
่ ห
็ น
ั มามอง
หน ้ากัน
่ งปุ๊บก็เห็นป้ ายหลุมศพปั บเลย “อย่างกับมา
“พีจะเข ้าไปจริงอ่ะ?” สอ
รายการล่าท ้าผี”
ประกาศศก ึ นึกแปลกใจ ทีนีเหมือนป่ าผีสงิ ทีถูกทิงร ้างมานานจนชาว
บ ้านแห่เข ้ามาจับจองพืนทีเอาไว ้ฝั งร่างของผู ้วายชนม์ เขาตอบอีกฝ่ ายด ้วย
การก ้าวเท ้านํ าเข ้าไปด ้านในทังๆ ทีสองเท ้าของเขาเหลือแค่ถงุ เท ้าเท่านัน สก ั
พักติณนัยก็ก ้าวตามเข ้ามาอย่างเสย ี มิได ้ ทังคูเ่ ดินเคียงข ้างเพือชว่ ยระวังภัยให ้
กันและกัน ประกาศศก ึ เดินนํ าหน ้า จัดการถางหญ ้าถางป่ า สว่ นน ้องชายทีเดิน
ตามอยูท ่ างด ้านหลังก็หยิบคอมพิวเตอร์เครืองเล็กขึนมากดไล่หาสญ ั ญาณจีพี
เอส
ั ครึงชวโมงเจ
เดินมาได ้สก ั ้าต๊อดก็เรียกอีกหน “พีเป๊ ก”
แม่งเอ๊ย! อะไรกันนักหนา “ว่า?”
“เปิ ดเพลงได ้ไหมอ่ะ เดินกันมืดๆ สองคนโคตรสยองเลย”
เขาถอนหายใจแล ้วพยักหน ้าแรงๆ ตอบ
ั พักก็มเี สย
สก ี งเพลงแรป ตับ... ตะดิดบ...
ั ตะดิดบ...
ั ดังขึนมาจากทาง
ด ้านหลัง เสยี งเพลงพอจะชว่ ยให ้ต๊อดสบายใจขึนแต่ดน ั ทําเขาเครียดหนักกว่า
เดิม เพราะหากในป่ านีมีพลซุม ่ ยิงดักรออยู่ แน่นอนว่าพวกมันต ้องสาดกระสุน
เป็ นจังหวะ ตับ... ตะดิดบ ั มาใสพ ่ วกเขาทันทีมแ
ี ต่ไอ ้โง่เท่านันแหละทีจะ
แหกปากบอกตําแหน่งของตัวเองให ้คนนอกรู ้
 แต่เขาเชอว่ ื าเจ ้าต๊อดรับมือกับปั ญหาพวกนีไหว เพราะมันเป็ นคนชอบ
ฟั งเพลงระหว่างทํางาน ในเมือเป็ นความชอบสว่ นตัวทีแก ้ไม่ตก มันก็ต ้องเรียน
รู ้ทีจะหาวิธรี ับมือ
ทังคูเ่ ดินผ่านหนองนํ าแห่งหนึงจึงปรีเข ้าไปล ้างมือล ้างหน ้าคลายร ้อน
นีเป็ นหนแรกทีประกาศศก ึ เห็นสภาพหลังโดนระเบิดของตัวเอง ในลําคอของ
เขามีบางอย่างเคลือนไหวอยู่ สก ั พักถึงจะเข ้าใจว่ามันเป็ นเสย ี งหัวเราะ เขาฮา
ลันกับเงาตัวเองทีสะท ้อนผิวนํ ากลับมา
ธรรมดาเขาก็ไม่ใชค ่ นหล่อลากอะไรทีไหน แต่ตอนนียิงน่าเกลียด
เข ้าไปใหญ่ คิวขวาแตก ปากเจ่อ แก ้มม่วงไปแถบหนึง แผลทังหมดบนใบหน ้า
ั
พอประกอบเข ้ากับผมเกรียนสนและคิ วทีเพิงถูกโกนตอนบวชพระ ก็ยงทํ ิ าให ้
เขาดูเหมือนไอ ้โรคจิตทีเพิงปี นขึนมาจากนรกอเวจี
ี งหัวเราะของเขาดึงความสนใจจากติณนัย หมอนันหันมาเลิกคิว
เสย
ิ ผมไม่แบกเป้ ตอ
ถาม “ถ ้าพีอยากแกล ้งทําสติหลุดก็เชญ ่ แน่นอน บอกเลย”
“ทําไมกูน่าเกลียดอย่างนีวะ?” เขาหันไปถามสมุน
คําถามนีทําให ้ติณนัยตกใจ ถ ้าพีเป๊ กน่าเกลียดแล ้วบนโลกนียังจะมีไอ ้
หน ้าไหนดูดอ
ี ก
ี !
นีพีชายไม่รู ้หรือไงว่าสาวๆ กรีดร ้องกันเกรียวกราวทุกครังทีรู ้ว่า
ประกาศศก ึ จะบินมาเยียมทีออฟฟิ ศในฮอ ่ งกง แม ้แต่แฟนสาวของเขาเองก็ยงั
ถามยําหลายครังว่า “ว ้าว... นันหัวหน ้าของนายจริงๆ เหรอ?” เขารํารําอยากจะ
ฆ่าปาดคอไอ ้พีเป๊ กด ้วยแรงหึงก็หลายรอบอยู่
“ชว่ งนีพีมีอะไรทีทําให ้เสย
ี เซลฟ์ หรือเปล่า?”
“ไม่มน ึ ถึงกับงง
ี ”ี ประกาศศก
“ผมว่าพีดาวน์มากๆ เลยนะ” แต่กอ
่ นพีชายของเขาไม่เคยสนเรืองรูป
ร่างหน ้าตาด ้วยซาํ
“ฉั นน่ะเหรอ?”
“อาฮะ”
 “ฉั นแค่ถามแกว่าทําไมฉั นถึงดูน่าเกลียดอย่างนี มันก็เป็ นแค่คําถาม
แบบชวนคุยไปเรือยแค่นัน”
“น่าเกลียดตรงไหน พีไม่หล่อแล ้วผมหล่อหรือไง?” เจ ้าต๊อดสวนกลับ
คําถามนีทําให ้ประกาศศก ึ หันไปพิจารณาติณนัยบ ้าง เจ ้าต๊อดหน ้ามอม
ไม่ตา่ งกับเขา เรือนผมสเี ทาควันบุหรีแบบเด็กฮาราจูกต ุ อนนียุง่ เหยิงไม่เหลือ
สภาพ เสอผ ื ้าทีใสข
่ าดกะรุง่ กะริง สภาพแบบนีแล ้วยังเดินคุยกับเขาได ้อยูก ่ น
็ ับ
ว่ามันเก่งมากแล ้ว
“ดูเหีย” เขาตอบ
“เห็นมะ เราก็ทํางานร่วมกันได ้นี แล ้วมันเป็ นอุปสรรคตรงไหน ทําไมพี
ต ้องสนด ้วยว่าตอนเดินป่ าเราจะหล่อไม่หล่อ” เจ ้าต๊อดยังพล่ามไม่เลิก “บอก
เลยนะตอนนีพีดูอบ ุ าทว์ สว่ นผมชาติชวั เราสองคนมีลค ุ ทีเข ้ากับป่ าผีสงิ มากๆ
ึ
ซงแบบนี ก็ถอ
ื ว่าดีนะครับ เวลาเครียดจนเสย ี สติเราจะได ้ไม่เผลอเอาตูดกันเอง
ไง... ผมเห็นมานักต่อนักแล ้ว ไอ ้พวกติดป่ าหาทางออกไม่ได ้ สุดท ้ายก็ต ้องปั ม
กันเองแก ้ขัด อันนันขอบอกเลยนะ ผมไม่ยอมเด็ดขาด แฟนผมรู ้แม่งเอาตาย”
“แกทํางานหาเลียงมัน ยังต ้องกลัวมันอีกหรือวะ” เขาสา่ ยหน ้าด่ารุน
่
น ้อง
“ก็ชาตินจี
ี บติดอยูค
่ นเดียวนี ผมไม่ได ้เป็ นแกนแม่เหล็กเหมือนพีซะ
หน่อย จีบติดทีเป็ นกองทัพ” พูดมาถึงตรงนีต๊อดก็ถามกลับ “เออ แล ้วแฟนพีล่ะ
ดีกน
ั หรือยัง?”
ึ ลุกขึนยืน สะบัด
หัวข ้อมันไม่ชวนให ้คุยต่อแล ้ว “เพิงเลิก...” ประกาศศก
นํ าในมือ “ไป เดินต่อ”
“ทําไมถึงเลิก” อีกฝ่ ายไม่ยอมจบ “พีชอบมากนีคนเนีย”
“ไปด ้วยกันไม่ได ้หลายเรือง”
“อ ้าว แต่...”
ื กแล ้วทํางาน!”
“เลิกเสอ
หลังจากเดินต่ออีกสกั พัก ลักษณะต ้นไม ้ทีเรียงรายอยูร่ อบด ้านก็
เปลียนเป็ นไม ้ใหญ่ผลัดใบ กองขยะศาลพระภูมแ
ิ ละป้ ายหลุมศพไม่มใี ห ้เห็น
แล ้ว เหมือนยิงลึกก็ยงมี
ิ ความสงบแผ่ตามเข ้ามาด ้วย อากาศรอบด ้านหนาวขึน
กว่าเดิมหลายเท่า พืนดินปกคลุมด ้วยตะไคร่นําและวัชพืชคลุมดินจําพวกไม ้
เลือย ทุกครังทีเหยียบลงไปจะมีเสย ี งใบไม ้แห ้งดังเป็ นระยะๆ ชวนให ้รู ้สก
ึ
ขนลุก
ึ พึมพําออกมา
“ฉั นว่าเรากําลังเดินขึนเขา” ประกาศศก
ึ อย่างนัน” ติณนัยเห็นด ้วย
“ผมก็รู ้สก
ระดับความชนั ของผืนดินทีเหยียบย่างมีมากขึนเรือยๆ หลังจากปี นได ้
ไม่นานเท่าไหร่อาการหอบก็เริมถามหา ประกาศศก ึ หันไปมองติณนัย ฝ่ ายนัน
แย่กว่าเขาตรงทีมีบาดแผลหัวแตกซงน่ ึ าจะเกิดจากการพลัดตกลงมากระแทก
ั แค่ไหนติณนัยก็เป็ นคนใจสู ้ พยายามก ้าวเท ้า
ขอบสระว่ายนํ า แต่แม ้จะเจ็บสก
ไล่ตามลูกพีติดๆ ทังๆ ทีตัวเองก็แทบจะทรงกายไม่อยู่
ด ้วยความสูง 187 เซนติเมตร ติณนัยไม่นับว่าตัวเล็ก แต่เมือเทียบกับ
เขามันจึงดูผอมเก ้งก ้างตามประสาเด็กหนุ่มอายุน ้อย ประกาศศกึ จึงอาสาแบก
อุปกรณ์ทกุ อย่างทีหมอนันขนมาด ้วยขึนบ่าตัวเอง ยิงแบกนานอาการปวดแสบ
ปวดร ้อนเป็ นระยะๆ ทีแผ่นหลังก็ลามมาถึงต ้นคอ
์ นีมันขนทุกอย่างในชวี ต
ให ้ตายเถอะ ไอ ้เด็กเนิรด ิ ของมันใสเ่ ป้ มาด ้วย
ใชไ่ หม ตอบ!
สกั พักหลังเขาคงขึนสะเก็ดแล ้วลอกออกมาเป็ นแผ่นๆ แน่ งานของเขา
คือเป็ น ‘เด็กสง่ ของ’ ไม่ใชผ ่ ู ้ปฏิบต ิ าร ความจริงเขาสง่ เจ ้าต๊อดเสร็จก็ควรจะ
ั ก
รีบกลับ ไม่ควรก ้าวเข ้ามายุง่ เกียวเลยด ้วยซา! ํ แต่ทําไงได ้... ต๊อดกับเขาเป็ นพี
น ้องกันมาตังแต่เล็ก หากเป็ นลูกทีมคนอืนเขายังพอทิงให ้คลําทางเอาเอง แต่
กับไอ ้ต๊อดนีทิงไม่ลง ถ ้าคราวนีจะโดนป๋ ากระทืบก็คงต ้องยอมล่ะ
“พีเป๊ ก”
“หืม?”
ั เม็ดได ้ไหม?” ต๊อดถาม
“ขอกินยาแก ้ปวดสก
“อย่าดีกว่า แดกแล ้วง่วงจะทํายังไง ให ้ฉั นแบกแกลงไปเหรอดีไม่ด ี
อาจต ้องแบกลูกค ้าด ้วยนะ”
“ถือว่าไม่ได ้ถามละกันพี”
 การเคลือนทียากกว่าชว่ งแรกๆ หลายเท่าเพราะความชน ั ของภูเขามี
มากขึนเรือยๆ บางตําแหน่งชน ั ถึง 45 องศาจึงต ้องอาศย
ั การเหวียงตัวผ่านเนิน
หญ ้าและหลืบหินมากมาย ประกอบกับการทีไม่มเี ข็มทิศอยูใ่ นมือ อาศย ั แค่
สญั ญาณจีพเี อสทีจูนเข ้ากับดาวเทียมเป็ นตัวบอกทางเท่านัน ทังคูจ ่ งึ ต ้องหยุด
เดินแล ้วเถียงกันอยูบ
่ อ ้
่ ยครังว่าจะหันไปทางซายหรื อขวาดี จนเกือบจะวางมวย
กัน
ิ ปี ... กว่าจะเดินลากขาผ่านเขาลูกนันลงมาสูท
นานเหมือนสบ ่ างลาดอัน
โล่งกว ้าง
จุดหมายปลายทางของพวกเขามีลก ั ษณะคล ้ายสุสานขนาดใหญ่ ทีตัง
อยูร่ ะหว่างภูเขาสองลูก ทังคูอ ่ เต็มแผ่นหลัง สองเท ้า
่ ยูใ่ นสภาพทีเหงือไหลชุม
ถลอกปอกเปิ ก และกระหายนํ าจนแทบจะเลียยอดหญ ้า ความเหนือยล ้าทําให ้
ทังประกาศศก ึ และติณนัยทิงตัวลงนอนเหยียดลงกับพืน พอรู ้สก ึ ค่อยยังชวก็
ั
ชว่ ยกันดึงคอมพิวเตอร์เครืองเล็กออกมากางแล ้วเริมจูนระบบเพือตรวจหา
ั ญาณ
สญ
ยิงตรวจหาก็ยงงง
ิ
ั ญาณแรงทีสุด
จุดนีเป็ นจุดทีสญ พูดแบบไม่อ ้อมค ้อมก็คอ
ื เป็ นจุดที
พวกเขามาร์กเอาไว ้เลยแหละ แต่ทําไมถึงไม่มค
ี น?
ึ เงยหน ้ามองสห
“แกแน่ใจนะ” ประกาศศก ี น ้างุนงงของติณนัย
“จุดนีไม่ผด
ิ แน่ ผมทํางานด ้านนีมากีปี พก็
ี รู ้ เรืองระบบตรวจสอบผมไม่
เคยพลาด”
“พิมพ์ถามส”ิ
ติณนัยไล่ปลายนิวลงบนแป้ น [We’re here… Where r u] แล ้วกดสง่
ทังคูน ั พักก็มเี สย
่ ังรอ คนหนึงเท ้าคาง คนหนึงกอดเข่า สก ี งข ้อความ
เด ้งตอบตรงหน ้าจอ
[Under ur ass]
213.หนีตาย

ลลนาอยูใ่ นสภาพครึงหลับครึงตืน
ี งแผดร ้องอย่างโกรธจัดดังอืออึงอยูข
เธอได ้ยินเสย ่ ้างหู รับรู ้ถึงแรงกด
เป็ นจังหวะบริเวณหน ้าอกแล ้วริมฝี ปากคูห
่ นึงก็ประทับลงมา พยายามอย่างยิง
ทีจะแทรกอากาศเข ้ามาในปอดทีแสบร ้อนของเธอ มีเสย ี งทุม
่ เถียงกันดังลัน
สลับกับเสย ี งต่อยตี
“พีเป๊ ก ดึงสติหน่อยพี อย่าเพิงบ ้าตอนนีผมกลัว!”
ี งนันอย่างเลือนลอย
เกิดอะไรขึน... ลลนาพยายามไล่ตามเสย
“เธอมาอยูท
่ นี
ี ได ้ไง!”
“พีเป๊ ก พาลูกค ้าหนีกอ
่ น ตรงนีมันลานโล่ง!” ภาพตรงหน ้าทําให ้ติณนัยตกใจ
จนไม่อยากให ้กลายเป็ นความจริง แค่เห็นใบหน ้าของลูกค ้าทีเพิงขุดขึนมาจาก
หลุม ประกาศศก ึ ก็เซเหมือนโดนทุบด ้วยเสาไฟฟ้ า หลังจากนันก็เสย
ี สติไปเลย
ตังแต่รู ้จักกันมาเขายังไม่เคยเห็นพีเป๊ กออกอาการหนักหนาสาหัส
แบบนีมาก่อน สห ี น ้าดูเจ็บเจียนตายเหมือนมีใครเอามีดมากะซวกอก ติณนัย
พยายามเตะต่อยเรียกสติอก ี ฝ่ าย แต่กโ็ ดนเตะต่อยกลับมาเหมือนฝ่ ายนันกําลัง
โกรธจัดและต ้องการระบายแค ้น
ี วว่าใคร! ไอ ้เหีย!” ไม่มอ
“อย่าให ้กูรู ้เชย ี ะไรทําให ้ใจเขาเจ็บปวดได ้
มากกว่าใบหน ้าไร ้สเี ลือดของเธออีกแล ้ว มันจะเป็ นไปได ้ยังไง เธอควรอยู่
กรุงเทพฯ อยูใ่ นโรงพยาบาล... นอนรอให ้เขาซอดอกไม ื ้ไปง ้อขอคืนดีไม่ใชเ่ ห
รอ! แล ้วเธอมาอยูใ่ นตู ้เสอผ ื ้ากลางสุสานป่ าดงดิบนีได ้ยังไง!
นีต ้องเป็ นความฝั นแน่ๆ! เขายังหลอนจากเหตุการณ์ทเธอตกหน
ี ้าผา
เลยเก็บมาฝั น!
ี ย พีเป๊ ก ไปเร็ว!”
“เชยเอ๊
ั เขาไม่ได ้เก่งศล
มีแสงไฟดวงหนึงสาดมาแต่ไกล ติณนัยมือไม ้สน ิ ปะ
ึ
ป้ องกันตัวเหมือนประกาศศก ความสามารถหลักของเขาเกียวข ้องกับ
เทคโนโลยีและอาวุธ เอาเป็ นว่าถ ้าประกาศศก ึ ยังไม่สามารถสลัดตัวเองหลุด
ี วี ต
จากฝั นร ้าย สช ิ ตรงนีคงต ้องถึงคราวไปเฝ้ ายมบาลแล ้วล่ะ
ติณนัยรีบตรงเข ้าไปเขย่าลูกพีทีทํา CPR ให ้กับผู ้หญิงทีนอนสลบอยู่
ึ ทังกดหน ้าอกทังเป่ าปากด ้วยแววตาทีไร ้สติ
เบืองหน ้า ประกาศศก
ี
ถ ้าขืนยังกดต่อผู ้หญิงคนนีคงได ้ซโครงหั
ก!
“พีเป๊ กฟั งผมนะ... พวกเราต ้องการให ้พีพาไปทีทีปลอดภัย พีต ้องดึงส
ติกลับมาก่อนไม่อย่างนันเราจะตายกันหมด... รวมถึงลูกค ้าด ้วย!”
ึ สูดหายใจเข ้าปอดดังเฮอ
ตาย... ประกาศศก ื ก ประกายตาเริมขยับไหว
“เร็วพี มันกําลังจะมาแล ้ว!” ติณนัยคว ้าเป้ มาเปิ ดแล ้วประกอบปื น
ไรเฟิ ลอย่างง่าย ประทับบ่ารอ
อุปกรณ์ในเป้ ของเขามีทงหมด
ั ิ กและ 8 ชนใหญ่
62 ชนเล็ ิ หากนํ ามา
ิ 22 รูปแบบ พวกมัน
ประกอบเข ้าด ้วยกันจะสามารถดัดแปลงเป็ นปื นได ้ทังสน
ทังหลายเปรียบเสมือนแขนขาอันซอส ื ต
ั ย์ของเขาแต่ถงึ อย่างไรเขาก็ไม่
สามารถยิงพร ้อมกับแบกลูกค ้าทีหมดสติไปด ้วยได ้
โชคดี... ในทีสุดพีชายคนเก่งของเขาก็กลับมา
“พวกมันมีกน ึ ถามด ้วยนํ าเสย
ั กีคน” ประกาศศก ี งทียังเครียดจัดและเต็ม
ไปด ้วยแรงอาฆาต
“น่าจะ... สาม” ติณนัยกระชบ ั พานท ้ายในมือแล ้วจ่อเล็ง ในฐานะชูต
เตอร์ การเปิ ดศกึ ทุกครังจะต ้องทําอย่างระมัดระวัง เบาและแม่นยําทีสุด หากยัง
ไม่แน่ใจว่าฝ่ ายตรงข ้ามมาร ้ายหรือดี เขาควรจะนิงรอจนถึงนาทีสด ุ ท ้าย “แต่มน
ั
เดินเลียงไปอีกทางแล ้ว ไม่แน่ใจว่าจะย ้อนกลับมาจุดนีหรือเปล่า”
“แกคอยจับตามองไว ้ ฉั นแบกลูกค ้าเอง”
ติณนัยตะลึง หันขวับทันที “แบกสองคนเลยเหรอพี?”
“แกแบกได ้เหรอ?”
“เลือกชว่ ยสก
ั คนก็พอมัง” เจ ้าต๊อดออกความเห็นแล ้วกวาดสายตาไล่
มอง ผู ้หญิงสองคนนีมีรป ู ร่างโปร่งระหงแขนขายาว ต ้องผู ้ชายตัวสูงใหญ่
เท่านันถึงจะแบกได ้โดยทีขาไม่ลากพืน เขาเชอว่ื าพีเป๊ กแบกได ้แน่ๆ ล่ะหนึง
คน... แต่สองคนคงไม่ไหวหรอก “คนทีสวมตุ ้มหูเป็ นบิกบอส ถ ้าจําไม่ผด
ิ เขาน่า
จะเป็ นคนทีจ่ายค่าแรงให ้เรา”
ึ ตาขวาง... ไอ ้ต๊อดวอนซะแล ้ว! ยุให ้เขาทิงเมียหน ้าตาเฉย!
ประกาศศก
“ชว่ ยทังสองคนนันแหละ มีเชอ ื กไหม เอาออกมาหน่อยฉั นจะสะพาย
คนหนึงไว ้กับหลัง อีกคนจะอุ ้มพาดบ่า”
ึ ขนลุกแทน “พีได ้ตายก่อน
สองคนรวมกันก็ร ้อยกว่ากิโล เจ ้าต๊อดรู ้สก
ออกจากเขตป่ าแน่”
“เรืองของกู!”
ทังคูเ่ คลือนไหวอย่างทุลก
ั ทุเล ประกาศศก ึ สะพายร่างของ ‘บิกบอส’
ไว ้กับแผ่นหลังทีแสบร ้อนของตัวเอง ลูกค ้าคนนีเป็ นผู ้หญิงทีตัวไม่เล็ก สูงและ
หนักกว่ามาตรฐานของผู ้หญิงเอเชย ี พอติณนัยจับร่างหล่อนแนบลงมาเขาก็
ต ้องสูดปากด ้วยความเจ็บ แผลไฟลวกเมือครูพ ่ อโดนแตะก็ยงกว่ ิ าเอาเกลือทา
่ น ้าทีของเขาป่ ะเนีย เขาได ้สว่ นแบ่งแค่สบ
นีมันใชห ิ เปอร์เซน
็ ต์เองนะ!
“ฉิบหายแล ้วพี ั อย่าง
บิกบอสเหมือนโดนทุบด ้วยท่อนอะไรสก
กะโหลกด ้านหลังแตก เราจะแกล ้งทําเป็ นว่าเขาตาย แล ้วทิงศพเอาไว ้ทีนีดี
ไหม?” เจ ้าต๊อดพึมพําออกมา พอเห็นสายตาเย็นเยียบของพีชายก็ได ้แต่คราง
ี งแผ่ว “โอเคๆ เดียวผมจะหาผ ้ามาพันยึดสว่ นหัวเขาล็อกไว ้กับบ่าขวาของ
เสย
พี เวลาเดินหัวเขาจะได ้ไม่หงายไปทางด ้านหลัง ชว่ งลําตัวรัดไว ้กับตัวพีก็
ี ว่ นสะโพก...”
พอได ้อยู่ แต่... ทีนส
“รัดไว ้กับเอวฉั น... รวบสองขามาด ้านหน ้าแล ้วผูกข ้อเท ้าเข ้าด ้วยกัน”
“เอาท่านีเลยเหรอ?” หมายความว่าพีเขาจะหกล ้มไม่ได ้เด็ดขาด “แล ้ว
คนสวยนัน?”
“ไม่ต ้องรัด เดียวฉั นแบกพาดไหล่”
้
ติณนัยไม่เถียง เขาใชเวลาไม่ ถงึ สองนาทีกจ ็ ัดการเสร็จสน ิ ชายหนุ่ม
ก ้าวถอยหลัง มอง ‘แหนมตุ ้มหนึงก ้อน’ ทีอยูต ี น ้ายากจะบรรยาย
่ รงหน ้าด ้วยสห
เขาเคยได ้ยินลูกทีมคนอืนๆ เล่าขานกันถึงความทรหดอดทนของหัวหน ้าใหญ่
อย่างประกาศศก ึ แต่เนืองจากอีกฝ่ ายไม่คอ ่ ยได ้ลงภาคสนาม เขาจึงไม่เคย
เห็นกับตาสกั ครัง ครังนีเป็ นครังแรกทีมองแล ้วแบบว่า...
 อือหือ...
พีชายเขาเหมือนคนพร ้อมตายในหน ้าทีจริงๆ!
ั สบ
“ลองเดินก่อนไหมพี สก ิ ก ้าวไรงี... พนันเลย ผมว่าพีสลบ”
“ไปได ้แล ้ว อย่าพูดมาก” ไม่มเี วลาให ้คุยเรืองนีอีกเมือจูๆ่ แสงไฟดวง
หนึงก็สาดมาในระยะใกล ้ ตามมาด ้วยกระสุนห่าใหญ่
ประกาศศก ึ รีบรวบร่างของแฟนสาวขึนพาดบ่าแล ้ววิงสุดฝี เท ้า เขาไม่
เหลือมือพอทีจะเตะต่อยกับใครหรือแม ้กระทังจะจับปื นยิงโต ้ ได ้แต่ฝากชวี ต
ิ ไว ้
กับไอ ้เด็กเนิรด
์ ปากมากทียืนคุ ้มครองอยูด
่ ้านหลัง
ติณนัยพุง่ ตัวลงนอนหมอบแล ้วสาดกระสุนตอบกลับ แสงไฟทีสอ ่ งมา
เพิมจํานวนขึนเรือยๆ นับคร่าวๆ ประมาณสบ ิ ดวงเห็นจะได ้ ถ ้าไล่ตะลุมบอนกัน
ี เปรียบ ประกาศศก
กลางทีโล่งแจ ้งเห็นทีฝังเขาจะเสย ึ รีบออกคําสงั
“เข ้าป่ า!” ว่าแล ้วก็พาตัวเองโจนทะยานบุกเข ้าไปในป่ าทึบโดยไม่
คํานึงถึงก ้านหนามทีเกาะเกียวรอบด ้าน เขาใชมื้ อหนึงรวบสะโพกลลนาไว ้แน่น
อีกมือป้ องปั ดกิงไม ้ใบหญ ้า มีเสย ี งปื นยิงลันมาเป็ นชุดๆ จากทางด ้านข ้าง
ทําให ้เขารู ้ว่าฝ่ ายนันเปลียนแผนมาบุกทางด ้านข ้างแทนทีจะวิงตามอยูด ่ ้าน
หลัง พวกมันคงรู ้ว่าประกาศศก ึ แบก ‘ของดี’ อยูก ่ บ
ั ตัวจึงไม่อยากจะเสยี เวลา
เล่นกับติณนัยอีก
“วิงต่อไปพีเป๊ ก ด ้านหน ้ามีแม่นํา!” ติณนัยตะโกนลัน ยังคงไล่ตามมา
อย่างไม่ลดละพร ้อมกับปื นในมือทีทรานสฟ ์ อร์มอีกครังจนกลายเป็ นสไนเปอร์
ยาว แม ้จะวิงไม่ทน ั ประกาศศก ึ แต่วส ั ทัศน์ของเจ ้าต๊อดยังคงเยียมยอด ทุก
ิ ย
ครังทีมีใครโผเข ้ามาหมายจะเข ้าใกล ้พีชาย เป็ นต ้องโดนติณนัยสอยร่วงทุก
รายไป
ึ รู ้แล ้ว เขามีหน ้าทีวิงตรงไปยังริมแม่นําอย่างเดียว
ตอนนีประกาศศก
ชวี ต
ิ ทีเหลือปล่อยไว ้ในมือเจ ้าต๊อด!
ระหว่างทีวิง จังหวะหนึงเขาเกือบชะงักเท ้า เพราะเผลอเงยหน ้าขึนไป
เห็นร่างในชุดลายพรางร่างหนึงนอนพาดอยูบ ่ นคาคบไม ้สูงจากพืนดินประมาณ
2 เมตร มันกําลังเล็งปลายกระบอกปื นมายังเขา
 จังหวะทีมันกระชากลูกเลือน ไอ ้หนูมหาประลัยของเขาก็เป่ าขมองมัน
ดังปั ง! ก่อนจะร่วงตกลงมาตายตรงหน ้าด ้วยสองตาเหลือกค ้าง
“ขอบใจต๊อด!” ี งหอบ
เขาตะโกนเสย หน ้าอกกระเพือมขึนลงอย่าง
หนัก
“ไว ้ใจผมลูกพี!”
แน่ละ่ เขาไว ้ใจมัน... ่ น
ถ ้าไม่ใชม ั เขาไม่ยอมพาตัวเองมาถึงจุดนีเพือ
สว่ นแบ่งแค่สบ ิ เปอร์เซน
็ ต์หรอก!
หลังจากวิงอยูท ั พักเขาก็ได ้ยินเสย
่ า่ มกลางห่ากระสุนได ้สก ี งนํ า
ประกาศศก ึ เร่งฝี เท ้าราวกับปลิว ลําพังตัวเขาเองหนักแค่ 100 กิโล แต่นําหนักที
แบกอยูบ่ นบ่าและหลังรวมกันน่าจะประมาณ 110 กิโลซงมากกว่ ึ านํ าหนักตัว
ของเขาเสย ี อีก ไม่วา่ จะพยายามลงฝี เท ้าให ้เบาสก ั แค่ไหนแต่นําหนักทีกดลงก็
ยังคงทําให ้เกิดเสย ี งกรอบแกรบดึงความสนใจของฝ่ ายตรงข ้ามให ้พุง่ ตามมา
เหมือนลูกธนู
ด ้านหน ้ามีอก
ี สาม ทังอ ้วนทังตัน วิงทะเล่อทะล่ามาพร ้อมกําขวานใน
มือ
ต๊อดจัด Barre M82 ให ้คนละนัดตามศรัทธา ทังสามร่างกระเด็นฉีก
ขาดเป็ นสองท่อน ประกาศศก ึ เห็นแล ้วก็ได ้แต่ครางในใจ... ไอ ้เด็กนีเหมือนคน
ี งดังมันยิงยิงแม่น
บ ้า ยิงเปิ ดเพลงเสย
ิ ธิภาพการยิงทีราวกับจับวาง เจ ้าต๊อดจัดหนักอีกสองคนบน
ด ้วยประสท
ต ้นไม ้ หนึงคนทีกําลังเงือมือและอีกหนึงทียืนรออยูต
่ รงริมแม่นํา
ทุกคนได ้รับแจกไปคนละหนึงนัดแบบไม่ลําเอียง
ึ ก็ผวิ ปากเป็ นสญ
พอมาถึงริมฝั งประกาศศก ั ญาณบอกคนทางด ้านหลัง
ว่า ‘เจอของดี’
ด ้านหน ้าเขาคือเรือไม ้ลําเล็กทีจอดเกยตืนอยูพ ่ ร ้อมไม ้พายหนึงเล่ม
ี
นํ าในแม่นําเชยวกราก ไม่มแ
ี ผนทีทีสามารถบอกได ้ว่าต ้นหรือปลายนํ าอยูท ่ าง
ไหน ี
แต่ยงั ไงก็ต ้องเสยงเพราะเป็ นวิธเี ดียวทีจะหลุดรอดออกจากป่ านีแบบ
ครบทังร่างทังวิญญาณ
ครบทังลูกค ้า ครบทังเมีย!
 เขาวางร่างแฟนสาวลงไปก่อนตามด ้วยลูกค ้าคนสําคัญ จากนันก็หน
ั ไป
ตะโกนเรียก “ไอ ้ต๊อด!”
ติณนัยยังยิงติดพันอยูอ
่ ก
ี สองคน เขายิงไปถอยไปก่อนจะกระโดดกลิง
ร่างลงเรือพาย
ทันทีทน
ี ้องชายขึนมาบนเรือ ประกาศศก ึ ก็ยน
ั สองมือไว ้ตรงกราบเรือ
แล ้วดันไปยังกลางลํานํ าก่อนจะพาตัวเองปี นตามขึนไปนอนหมอบ
ี งปื นระดมยิงยังสนันลันแนวป่ า
เสย
ไอ ้ต๊อดคํารามด ้วยความโกรธ มันเล่นเลโก ้ในมืออีกหนแล ้วเปลียนลํา
กล ้องเป็ น Enfield ยิงโป้ งแทรกความมืดออกไป วัดกันในนัดเดียวเลยว่าใครจะ
อยูใ่ ครจะไป
Enfield เป็ นสไนเปอร์สายโหดโคตรนรก ชูตเตอร์ทชี าํ นาญการเท่านัน
ถึงจะเลือกยิง เพราะกระสุนมีน ้อยและเสยี งดัง เหมาะสําหรับใชเซย์
้ กู ้ดบาย
เพือนบ ้านแบบลาแล ้วไปเจอกันอีกทีชาติหน ้า
หลังจากกระสุนเม็ดเป้ งถูกสง่ ออกไป ป่ าทังแถบก็ลก ุ โชนไปด ้วยเปลว
ี ดงฉาน มนุษย์ในชุดพรางนับสบ
เพลิงสแ ิ วิงกรีดร ้องกันออกมาพร ้อมกับเปลว
ไฟทีลุกฮอื ไปทังร่าง บ ้างก็แดดิน บ ้างก็กระโจนหนีไฟลงสูผ ่ นื นํ า
“ฮา่ ๆๆ”
ิ ชวี ต
มีไอ ้คนหนึงถึงกับแก ้ผ ้าหนีตาย พุง่ หลาวลงมาในนํ าแบบไม่คด ิ
ทังลูกพีและลูกน ้องไฮไฟว์กน
ั อย่างมีความสุข มองภาพด ้านหลังแล ้ว
หัวเราะร่าเริง ทว่าทันใดนัน...
โฮก!
จระเข ้ยักษ์ ตวั หนึงก็กระโจนขึนมาเหนือนํ า อ ้าปากกว ้างงาบร่างทหาร
ผู ้เคราะห์ร ้ายแล ้วสะบัดไปมาจนขาดเป็ นสองท่อน จากนันก็คอ ่ ยๆ ผลุบร่างดํา
ดิงสูค่ วามมืดท่ามกลางกระแสนํ าอันเชยวกรากี
ึ และเจ ้าต๊อดมองตากัน... ยิมค ้าง
ทังประกาศศก
ื
“อยากจะบอกว่าในจีพเี อสมีระบุชอแม่ ื
นําแปลกๆ ไว ้ชอหนึ ง”เจ ้าต๊อด
ั “ตอนแรกผมก็อา่ นไม่คอ
ยิมปากสน ่ ยออก ไม่เก่งอังกฤษอ่ะพี ยังงงๆ อยู่ แต่
ตอนนีคิดว่าอ่านออกแล ้ว”
ื า?”
“มันชอว่
ี งแห ้ง เหงือไหลซก
คนตอบหัวเราะเสย ่ “หลาวไอ ้โขง”
214.บุพเพอาละวาด

ลลนาฟื นขึนมาอีกทีบนเตียงนุ่ม
เธอแทบจะเลือยไปกับเตียงอย่างแสนสุข ทีแท ้ตัวเองก็นอนอยูใ่ นห ้อง
พักแต่กลับฝั นเป็ นตุเป็ นตะว่าโดนจับฝั งดิน เธอแนบหน ้าอย่างเหนือยล ้าถูไถ
ไปกับเตียงกว ้างขนาด 6 ฟุตของตัวเอง ครางเบาๆ กับสม ั ผัสปุกปุยของหมอน
ขนแกะ
ขนแกะ?
ฉั นไม่เคยมีหมอนขนแกะ!
ดวงตาสน ี ํ าตาลอ่อนเบิกกว ้าง จ ้องมองกลุม ี ําสนิททีขึนไล่บางๆ
่ ขนสด
บนแผงอกแน่นแกร่งสน ี ํ าผึงเข ้ม พอใชฝ่้ ามือควานไปมาก็พบกับเรือนร่างกํายํา
ั กล ้ามแน่น แขนขายาว แตะไปตรงไหนก็แข็งไปหมดไม่เหมือนกับเตียง
ลําสน
ของเธอสกั นิด
ลลนาทาบฝ่ ามือลงกลางอกอีกฝ่ ายแล ้วยันร่างขึนมองคนทีอยูใ่ ต ้ร่าง
เขากําลังลืมตามองเธอด ้วยท่าทางของคนสติหลุด ทังสองจ ้องตากันนิง สก ั
พักเขาก็เลือนสายตามามองมือของเธอทีวางแปะอยูต ่ รงอกเขา ลลนาก ้มหน ้า
ึ ถึงจังหวะหัวใจทีกําลังเต ้นกระหนํ าอยูใ่ ต ้ฝ่ ามือตน
ลงมองตาม รู ้สก
บึมบึม–บึมบึม–บึมบึม เหมือนเครืองสูบนํ าทีกําลังสูบเร็วจี
เขาเงยหน ้ามองเธออีกครัง
เธอจ ้องเขาอย่างตกใจ แล ้วอะไรบางอย่างก็คอ ่ ยๆ ผลิบานดุนดัน
สะโพกของเธอ มันเติบโตอย่างรวดเร็วเหมือนต ้นถัว ไม่ยอมอ่อนข ้อให ้แม ้ว่า
ึ ได ้ถึงความผ่าวร ้อนอันเป็ นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
จะถูกเธอนอนทับอยู่ เธอรู ้สก
ของ ‘เขา’
เธอจ ้องหน ้าเขาอีกหน แทบไม่อยากจะเชอตาตั ื วเอง คนตรงหน ้าจ ้อง
กลับด ้วยสหี น ้าประมาณว่า ‘ขอโทษทีทพี
ี กําลังคึก’ มีคําถามมากมายจ่ออยูต ่ รง
ริมฝี ปากของลลนา เหนือสงอื ิ นใดเธออยากรู ้ว่าใชเ่ ขาตัวจริงหรือเปล่า แล ้วถ ้า
ใช ่ เขามาทําอะไรทีนี ในสภาพแบบนี!
 ลลนาพยายามรักษาภาพฝั นตรงหน ้าไว ้ด ้วยความเงียบ เธอไม่กล ้า
ถาม เพราะกลัวว่าเขาจะเป็ นเพียงภาพหลอนก่อนตายทีเธอวาดขึนมาในหัว
เขาเป็ นห่วงเดียวในโลกใบนีทีเธอยังสะบัดไม่หลุด เป็ นชอเดีื ยวทีเธอภาวนา
ํ
ซาไปซ ํ
ามาในหั วใจก่อนทีสติจะดับสูญ และพอลืมตาอีกหนเธอก็ได ้เห็นเขา นี
ไม่ใชเ่ รืองจริงแน่
ั
เธอเอือมมือสนระริกของตนเองไปแตะใบหน ้าคนทีอาศย ั อยูใ่ นความ
ฝั น มองไล่ไปตามจมูก ตา ริมฝี ปาก เขาเป็ นเด็กซนทีมักจะทําให ้ตัวเองมีแผล
อยูเ่ สมอ บาดแผลของเขาทําให ้เธอปวดใจและรู ้สก ึ เจ็บตามไปด ้วย หญิงสาว
ลากปลายนิวไปยังเรียวคิวทีหายไป ผมก็หายไปด ้วย ทุกอย่างบนใบหน ้าเขา
เหมือนถูกกําจัดทิงแล ้วรอการเริมต ้นใหม่
ี วแต่กย
“คุณไปทําอะไรกับตัวเองมา?” ว่าจะไม่ชวนคุยแล ้วเชย ็ งั หลุด
ถามออกมาจนได ้
แต่ภาพฝั นก็ฉลาดพอทีจะตอบ “ฉั นอกหัก เลยโกนหัวจะได ้ไม่ต ้อง
คิดมาก”
เธอกะพริบตา “ถ ้าไม่อยากคิดมากต ้องยิงหัวถึงจะได ้ผล”
“โกรธกันขนาดนีเลยเหรอ?” เขาตอบกลับอย่างน ้อยใจ “ผัวน่ะมีคน
เดียว เกิดตายไป จะไม่มแ
ี ท่งหรรษาให ้โยกเล่นอีกแล ้วนะ”
ตัวจริง! พูดแบบนีเหมือนตัวจริงมาก!!
พอพูดถึงแท่ง อะไรทีเป็ นแท่งๆ ก็ดนั สวนขึนมาทันที เธอขยับหนีแต่
เหมือนยิงขยับเขาก็ยงมี
ิ ปฏิกริ ย
ิ า ชายหนุ่มทีเธอนอนทับทิงตัวเหยียดยาวแล ้ว
้ อดในร่างโป่ งพองขึนเหมือนอยูๆ่ เขาก็แตกลายงาไปทัวทังตัว
หลับตา เสนเลื
ใบหน ้า ลําคอ แผ่นอกและท่อนแขนแดงกําไปหมด เขาสวมกางเกงขา
ยาวสดี ําตัวเดียว ไม่สวมเสอ ื ั เจนเหมือนเอาไฟ
จึงทําให ้เห็นทุกอย่างได ้ชด
่ ง
สอ
เรืองนีต ้องโทษความเป็ นนักกีฬาของเขา การออกกําลังกายติดต่อกัน
้ อดของเขาสะอาด สูบฉีดได ้ดีและไหลเวียนดี
เป็ นระยะเวลานานทําให ้เสนเลื
กว่าคนปกติ เพียงแค่เธอขยับยุกยิกอีกนิดเดียว เขาก็แดงปลังเป็ นกุ ้งต ้ม
 พระเจ ้าชว่ ย... นีเป็ นภาพทีเซก
็ ซจนเธอขนลุ
ี ั ไม่มท
กขนชน ี างทีเธอจะ
ี
ทําเป็ นไม่รู ้ไม่ชซะด ้วย เขามองเธอ เหมือนจะรอให ้เธอเป็ นคนตัดสนิ ชะตา
กรรมระหว่างทังคู่
ื
ตอนนีเธอค่อยๆ รับรู ้อย่างเชองช ้ าทังหมดไม่ได ้เป็ นภาพฝั น อดีต
าว่
คนรักของเธอมาอยูท ่ นี
ี จริงๆ นอนอยูใ่ ต ้ร่างเธอในสภาพเกือบเปลือยโดยมี
บาดแผลเต็มร่าง ลลนาตระหนักว่าตนน่าจะพลาดข่าวสารอะไรบางอย่างซงึ
เธอจะต ้องเค ้นคําตอบออกมาจากเขาให ้ได ้ แต่กอ ่ นอืน...
ลลนาพลิกตัวมาอีกด ้านแล ้วกลิงร่างลงจากท่านอนเกยอยูบ
่ นตัวของ
ึ
ประกาศศก
อีกฝ่ ายพ่นลมหายใจออกทางจมูก ไม่ขด
ั ขืน ไม่โต ้แย ้ง
ต่างฝ่ ายต่างนิง ลลนายันร่างลุกขึนนังแล ้วกวาดสายตามองไปรอบ
ิ
ด ้าน สงแรกที เห็นคือร่างทีนอนควําหน ้าของเจ ้านายตน ถัดมาก็คอ
ื ชายหนุ่มอีก
คนทีนอนกรนอยูต ่ รงท ้ายเรือ ในมือกอดปื นไรเฟิ ลกระบอกยาวแล ้วหลับปุ๋ย
นีมัน...
เธอหันไปมองรอบด ้าน มีแต่ป่า... ป่ า... แล ้วก็ป่า!
เธอพบว่าตัวเองลอยละล่องอยูบ
่ นเรือไม ้ขนาดกะทัดรัด พร ้อมด ้วยคน
อีกสามชวี ต
ิ แต่ละคนมีสภาพมอมแมมเหมือนเพิงหนีออกมาจากคุก
ี ดคือเจ ้านายเธอ ตรงสว่ นศรี ษะบริเวณเหนือท ้ายทอยของเจ ้า
ดูแย่ทสุ
น ้อยบวมเป่ งและปริแตก ลมหายใจของท่านก็แผ่วเบาอย่างยิง
“เกิดอะไรขึน?” เธอหันไปถามคนคนเดียวทียังลืมตาอยู่
เขายันตัวเองลุกนังแล ้วประสานมือจ ้องตอบเธอ “ฉั นต่างหากทีควร
ถาม ผู ้หญิงคนนันเป็ นใคร?”
“เจ ้านายฉั น”
คําตอบทีได ้ทําให ้เขาขมวดคิว “จําได ้แล ้ว” เขาเคยเห็นหน ้าหล่อนหน
หนึงในห ้องประชุมของทนาย ตอนนันหล่อนใจกล ้ายิงสญ ั ญาณแทรกเข ้ามาก
ลางห ้องประชุมของเขา ใครๆ ต่างก็เรียกหล่อนว่านางมาร “เจ ้าของบริษัทขาย
ั
ชุดชนใน”
 ได ้ฟั งคํานิยามนีเธอก็ถงึ กับค ้อน “ท่านเป็ นอะไรอีกตังหลายอย่าง เป็ น
เซเลบ ไฮโซ นางแบบ เศรษฐีนี เจ ้าแม่วงการแฟชน ั แต่คณ
ุ กลับเลือกจําแต่ชด
ุ
ั
ชนใน!”
เห็นเธอค ้อนเขาก็อยากทําอย่างเดียวคือตรงเข ้าไปจูบ แต่ถ ้าทําแบบ
นันเธอคงจับได ้ว่าเขากําลังตืนเต ้นอย่างหนัก
ความจริงตอนนีเขาไม่แคร์แล ้วว่าเจ ้านายของเธอจะขายอะไร จะ
ขายตัวเขาก็ไม่สน เขาแค่อยากได ้ลลนากลับบ ้านไปพร ้อมเขา อยากหาเวลา
ว่างๆ ทีว่างๆ ขุดรูเล็กๆ แล ้วพาเธอลงไปนังคุยกันแบบไม่มช ี าวโลกมาคอย
เสอื ก จากนันก็ขย่มกันจนรูถล่มแล ้วโผล่ขนมาบนพื
ึ นดินอีกครังพร ้อมลูกเป็ น
ครอก อย่างนันก็ด ี ง่ายดี จะได ้ไม่ต ้อง...
“ว่าไงคะ?”
“หืม?” เขาสะดุ ้ง
เธอกัดฟั นกรอด จ ้องมองเขาด ้วยสายตาเผ็ดร ้อน “เราต ้องพาเจ ้านาย
ฉั นไปหาหมอด่วน”
สายตานันชา่ งดุดน ี จริง มีไว ้ให ้เขาคนเดียวเลยนะเนีย
ั เสย
ึ !”
“ประกาศศก
“หา?”
เธอแทบจะประสาทแดก “อย่าเหม่อได ้ไหม ตอบด ้วย!”
“เรืองอะไร?”
“หาหมอ!”
“อ๋อ...” เขาครุน
่ คิดเล็กน ้อย “ฉั นนัดกับลูกทีมคนอืนๆ ไว ้ทีโรงแรมแห่ง
หนึงตรงปากเซ หลังจากพบพวกเขาแล ้ว เราจะเดินทางออกจากลาวเข ้าสูพ ่ ม่า
โดยเลาะไปตามตะเข็บชายแดนแล ้วค่อยหารถวกกลับเข ้าไทยทีอําเภอ
แม่สอด จังหวัดตาก...”
“นันมันอ ้อมโลกเลยนะคะ”
 ึ กล่าวทิงทวนแล ้วนิง
“เจ ้านายเธอ... มีคนอยากให ้เขาตาย” ประกาศศก
รอคําอธิบาย
แต่ลลนากลับหุบปากเงียบ เธอเลือกสวนกลับด ้วยคําถาม “แล ้วคุณล่ะ
คุณอยากให ้เจ ้านายฉั นตายด ้วยหรือเปล่า?”
“มันก็ขนอยู
ึ ก ่ บ
ั ว่า เขาจะเบียวเงินค่าจ ้างของพวกฉั นหรือเปล่า”
เธอเข ้าใจทันที... เขาเป็ นหนึงในหน่วยรักษาความปลอดภัยของบริ
ษั ทสตาร์คอร์ป! เป็ นพวกมือปื นรับจ ้างทีใครกระเป๋ าหนักก็พร ้อมจะเข ้าข ้างคน
นัน เธอมองเขาด ้วยสายตาระแวดระวัง “คุณเป็ นไฮยีน่านีเอง”
“ชา่ ย” เขาดุนลินเข ้ากับกระพุ ้งแก ้ม จากนันก็คอ่ ยๆ แยกเขียวแสยะยิม
อย่างยียวน “เป็ นไฮยีน่า ตรงไหนมีเนือฉั นก็รม ุ กินตรงนัน”
ั ครังว่าทํางานแบบนีด ้วย
“ตอนเป็ นแฟนกัน คุณไม่เคยเล่าให ้ฉั นฟั งสก
ฉั นนึกมาตลอดว่าคุณแค่ชกมวย” เธอเคยได ้ยินว่าเขาเปิ ดบริษัทรักษาความ
ปลอดภัยของตัวเอง จําได ้ว่าเขาเคยไปประมูลงานติดตังกล ้องวงจรปิ ดกับภาค
รัฐ ก็เลยนึกมาตลอดว่าเขาทํางานรักษาความปลอดภัยเกียวกับ ‘การจัดหา
ระบบ’ ไม่ใช ่ ‘การจัดหาคน’
ี
นีครูฝ้ายจะรู ้ไหมว่าลูกชายตัวเองทํางานเสยงตายขนาดนี
!
“ถ ้าอยากรู ้อะไรมากกว่านี ลองกลับมาเป็ นแฟนกันอีกรอบไหมล่ะ?”
จูๆ่ เขาก็ถามขึนมา
คําถามของเขาทําให ้เธอตะลึง คาดเดาไม่ถก ู ว่าเขามาไม ้ไหนกันแน่
เธอเคยอ่อนไหวกับเขา เคยสารภาพความรู ้สก ึ ทีมีตอ
่ เขาออกมาอย่างหน ้าไม่
อาย แต่สดุ ท ้ายก็ได ้แค่คําเตือนให ้ ‘อยูห
่ า่ งๆ’ และ ‘อย่าคาดหวังอะไรเกินไป
นัก’ แต่พอเธอถอยห่างจริงๆ กลับเป็ นเขาทีไม่ยอมรามือ คอยแต่จะลากเธอ
กลับไปยังจุดเดิมอยูท่ กุ ครัง
้
เขาเล่นเกมล่าหัวใจสุดโหดได ้เก่ง ชอบใชเธอต่
างหินลับมีดเพือฝึ กฝน
เสน่หข ้
์ องตัวเอง เธอรักเขา แต่จะไม่ยอมให ้เขาใชงาน
ไม่อก
ี แล ้ว...
“แม่นําสายนีจะไปสุดทีตรงไหนคะ?” เธอเปลียนเรือง
 แต่เขากลับไม่ยอมงับเหยือ “ไม่สนข ้อเสนอหน่อยเหรอ?”
เธอหันหลังให ้ ตอบออกมาเบาๆ “ไม่สน”
ั ในดวงตาก่อนจะเบือนหน ้าไปทาง
เขานิงงัน ประกายบางอย่างฉายชด
อืน “เพราะ?”
“น่าจะดีกว่า ถ ้าเราต่างคนต่างให ้เวลาตัวเองบ ้าง อยูใ่ ห ้ห่างกัน ใชช้ วี ต
ิ
ในแบบทีตัวเองชอบ... อาจจะลองคบหาคนอืนดู เผือว่า...”
“เปลียนเรืองคุยเหอะ” เขาตัดบท ก่อนทีเธอจะทันได ้พูดต่อเขาก็เอือม
มือมาคว ้าเธอเข ้าไปกอด เธอถูกลากเข ้าไปจมลึกอยูใ่ นอกเขา รัดแน่นเหมือน
จะแทรกเข ้าไปในเนือ แรงกระหนํ าของหัวใจเขาทําให ้เธอผงะ เขาเหงือซม ึ
เนือตัวร ้อนระอุ
ลลนายกสองมือค ้างกลางอากาศ ไม่รู ้จะวางมือไม ้ไว ้ตรงไหนดี ใน
ทีสุดก็กอดตอบเบาๆ ปล่อยให ้เขาจูบศรี ษะ กกหู แล ้วซุกซบใบหน ้าอยูก ่ บ
ั ซอก
ึ หลงทางบ ้างไหม งงกับตัวเอง ไม่รู ้ว่าควรถอย
คอตน “ยัยน ้อง... เธอเคยรู ้สก
หลังหรือไปต่อยังไง...” คําพูดหลายคําก่อนหน ้านีถูกกลันออกมาจากความหึง
หวง น ้อยใจ และหวาดระแวง ซงเขาก็ึ ึ เหล่านีให ้เธอ
ไม่รู ้ว่าจะอธิบายความรู ้สก
เข ้าใจอย่างไรดี
ึ ดูเหมือนว่าตอนนี
ลลนาเบิกตาค ้าง จ ้องไปทางด ้านหลังประกาศศก
เธอจะไม่ได ้ฟั งเขาพูดแล ้ว
“ขอโอกาสพีอีกทีได ้ไหมจ๊ะ”
ั
หญิงสาวนิงงัน สองแขนทีกอดร่างเขาสนระริ
ก “พะ... พีเป๊ ก”
“จ๋า”
“มองไปรอบเรือ”
ประกาศศก ึ เงยหน ้าจากซอกคอแฟนสาว หันมองไปรอบด ้านทังสทิ
ี ศ
แล ้วค่อยๆ เลิกคิว
อุย
่ ... มากันยกโคตรทีเดียว!
215.ประกบต๊อด

รอบเรือของพวกเขาเหมือนมี ‘ท่อนไม ้’ ลอยนิงๆ อยูท

่ งหมดส
ั ี อน
ท่
้
ด ้านหลังสามข ้างซายหนึ
ง แต่ละท่อนไม่ใหญ่มากมัก แต่ลก ั ษณะการ
ลอยตามนํ ามาแบบเนิบๆ ก็ชวนให ้ขนลุกไม่น ้อย พวกมันว่ายประกบเรือมา
เรือยๆ อย่างใจเย็น โผล่แค่สองตาสเี ขียวแวววาวเหมือนลูกแก ้วขึนเหนือผิวนํ า
ประกาศศกึ ยืดขาไปสะกิดติณนัย ี น ้าเลิกลัก
เจ ้าต๊อดตืนขึนมาด ้วยสห
ั พักก็หาว “ใกล ้เชาหรื
สก ้ อยังพี?”
ี
เขายกปลายนิวชแตะริ มฝี ปากเป็ นเชงิ บอกให ้เงียบ ติณนัยความรู ้สก
ึ ไว
ใชเ่ ล่น พอเห็นท่าทีของพีชายเขาก็นงงัิ น จากนันก็ตวัดสายตามองไปด ้านข ้าง
พบว่า ‘ลูกค ้า’ คนหนึงตืนแล ้ว กําลังนังตัวแข็งเบิกตาค ้างมองออกไปทางด ้าน
หลังของเขา
ติณนัยค่อยๆ หมุนคอหันกลับไปมองตาม จากนันก็หมุนคอกลับมาจ ้อง
ใบหน ้าประกาศศก ึ “มันคงไม่กระโจนขึนมาบนนีหรอกใชไ่ หม?”
"กลัวทําไม... เขาว่าไอ ้เข ้เนือมันอร่อยเหมือนไก่นะ"
"งันพีก็โดดลงไปแดกไก่ส"ิ ต๊อดเถียง
“แกมีระเบิดน ้อยหน่ากีลูก?”
ิ ”
“ลูกเดียว” เจ ้าต๊อดกลืนนํ าลาย “แต่มไี ดนาไมต์ประมาณยีสบ
“มึงเอามาทําไมเยอะแยะ!”
“ก็เผือไว ้ทําทุน
่ ระเบิดไง!”
ั ไหนใชกั้ บจระเข ้ได ้บ ้างวะ”
“มีอน
“เดียวขอคิดก่อน” เจ ้าต๊อดกัดฟั น จากทีมองคร่าวๆ น่าจะมีแค่สตั ี ว
ี
หลักๆ ทีว่ายไล่ตามมา นํ าเชยวแบบนี หมายความว่าปลายทางอาจจะเป็ น
นํ าตกหรือเกาะแก่ง เจ ้าถินอย่างพวกมันจึงใจเย็น ว่ายรอไปเรือยๆ หวังจะรอจน
เรือของพวกเขาชนหินโสโครกจนพลิกควําแล ้วเข ้ามางาบไปกิน
ปล่อยไว ้แบบนีไม่ดแ
ี น่ ยังไงก็ต ้องฆ่า!
 ้ ได ้เพราะมันมีสว่ นประกอบของดินเบาซงึ
“ไดนาไมต์ใชไม่
ประสท ิ ธิภาพจะลดลงถ ้าเปี ยกนํ า ลูกน ้อยหน่ายิงไม่ต ้องพูดถึง ผมมีแค่ลก
ู
เดียว ต่อให ้ปาโดนตัวหนึงอีกสามตัวทีเหลือก็จะตกใจแล ้วไล่ฟัดเราไปถึงชาติ
หน ้า”
“ปื นล่ะคะ?” ลลนาถามแทรกขึนมาบ ้าง
“กระสุนไม่ระคายผิวมันหรอก” ต๊อดตอบอย่างครึมอกครึมใจ เป็ นครัง
แรกในชวี ต ิ ทีได ้คุยกับผู ้หญิงสวยขนาดนี “ต่อให ้เป็ นระเบิดก็ไม่คอ
่ ยระแคะ
ระคายผิวของมัน ผิวมันหนาและลืน โดยมากจระเข ้จะตายเพราะสว่ นท ้องที
อ่อนนุ่มของมันถูกแรงระเบิดฉีก แต่ผวิ หนังทีเหลือนีสภาพดีเชย ี วล่ะ หนัง
จระเข ้น่ะแข็งมากๆ เลยนะคนสวย”
ื
“เขาชอนา” ึ เอียวร่างมาบังหญิงสาวไว ้
ประกาศศก แล ้วทําปาก
ขมุบขมิบใสไ่ อ ้ต๊อดว่า ‘กูจอง’
เราจองลูกค ้าได ้ด ้วยเหรอ?! ต๊อดงง...
“มีอะไรพอจะระเบิดในนํ าได ้บ ้างคะ” ี น ้า
เธอถามขึนมาอีกหนด ้วยสห
จริงจัง
สองหนุ่มครุน
่ คิดแล ้วตอบขึนมาพร ้อมๆ กัน “ไนโตรกลีเซอรีน!”
“แล ้วมันคือ?” มนุษย์ธรรมดาทีไหนจะไปรู ้จักของพรรค์นี
ั
“สารประกอบทางเคมีชนิดหนึง เป็ นของเหลวทีไวต่อแรงสนสะเทื
อน”
เจ ้าต๊อดตอบ
จูๆ่ ทังประกาศศกึ และติณนัยก็หน
ั มามองตากัน จากนันลูกพีก็ดด
ี นิว
เบาๆ สองที “ตังกระทะ!”
“แม่งเอ๊ย! เอาจริงดิพ...
ี บนเรือนีเลยอ่ะนะ?” เจ ้าต๊อดโวยลัน
ั มีลางสงั หรณ์ทไม่
“เดียว... นีพวกคุณจะทําอะไรกัน?” ลลนาชก ี คอ่ ยดี
ี น ้าเรียบเฉย
“เราจะสร ้างระเบิดนํ า” เขาตอบด ้วยสห
“พีแม่งบ ้าไปแล ้ว ถ ้าพลาดขึนมาล่ะ เรือเราไม่ตู ้มเลยเรอะ!” ลูกน ้องด่า
ี งขรม
เสย
 “แกคอยประคองให ้เรือแล่นนิงๆ ละกัน”
ั “ชว่ ยต๊
“โอ๊ย... แม่เจ ้า” เจ ้าต๊อดยกสองมือปิ ดหน ้า ขนแขนสแตนด์อพ
อดด ้วยแม่”
“เร็วๆ!”
หลังจากนันบนเรือก็ม ี ‘กิจกรรมในครัวเรือน’ เล็กๆ เกิดขึน เป็ นครังแรก
ในชวี ต
ิ ทีลลนาพาตัวเองเข ้าไปมีสว่ นร่วมในการผลิตวัตถุระเบิดทีมีพลานุภาพ
สูง
น ้องชายของประกาศศก ึ ทีชอ
ื ‘ต๊อด’ มีลก
ั ษณะทางกายภาพทีน่า
หวาดหวัน เขามีนัยน์ตาสน ี ํ าผึงคมกล ้าเหมือนเหยียวภูเขา ใบหน ้าตอบ เรือน
ผมย ้อมสเี ทาอ่อนเมือสอ
่ งกระทบแสงไฟจะมองคล ้ายสเี งิน แต่ถงึ อย่างนันเขา
ก็มจ
ี ต
ิ ใจทีเมตตาอย่างยิง
ี วนีเลยเหรอพี ถ ้านันเป็ นสมาชก
“เราจะฆ่าทังสตั ิ ทังหมดของครอบครัว
ั ตัวไหม? เผือให ้มันสบ
มันล่ะครับ เราน่าจะเหลือไว ้สก ื พันธุต
์ อ
่ ”
ื พันธุก
“สบ ์ บ
ั ใครล่ะ ก็มน ่ ค่ส ี เหลือตัวเดียวไงก็ต ้องโสดตายอยูด
ั มีอยูแ ่ ”ี
“เออเนอะ ตายไปแบบเศร ้าๆ ไม่มโี อกาสได ้เยสเข ้ ฮา่ ๆๆ”
“...” ลลนา
ี สละเหล็กรองกระสุนแผ่นใหญ่แผ่นหนึงซงมี
ติณนัยเสย ึ ลก ั ษณะเป็ น
็ ลนข ้างใต ้จนแดงเถือกร ้อน
ทรงโค ้ง เขาคีบมันด ้วยแหนบเหล็กแล ้วจุดไฟแชก
ระอุไปทังแผ่น
ประกาศศก ึ เป็ นคนนํ าแท่งไดนาไมต์ออกมาจีปลายกับแผ่นเหล็กร ้อนๆ
จนไนโตรกลีเซอรีนอันเป็ นสว่ นประกอบสําคัญด ้านในไหลเยิมออกมาเหมือน
เจลลีเหนียวๆ ทังสองทํางานประสานกันอย่างเบามือ ไม่กล ้าให ้กระทบ
กระเทือนแม ้แต่น ้อยด ้วยเกรงว่าระเบิดนํ าก ้อนนีจะบึมก่อนเวลาอันควร พอเห็น
ว่าได ้ปริมาณไนโตรกลีเซอรีนตามทีต ้องการแล ้วประกาศศก ึ ก็หน
ั ไปกระซบ ิ
บอกหญิงสาวทีนังตัวเกร็งอยูด ่ ้านหลัง
“ชว่ ยควานหาในเป้ ไอ ้ต๊อดหน่อย หยิบกล่องถุงยางอนามัยออกมา”
 คนทีโดนพาดพิงเงยหน ้าทันที “บ ้าน่าพี... ผมไม่มข
ี องแบบนัน ถุงยาง
อะไร... ต๊อดเด็กดีนะพี”
เขาเหลือบตามองมันแวบหนึง “มึงอย่ามาใส”
“เจอแล ้วค่ะ” ลลนาคว ้ากล่องถุงยางอนามัยออกมาปึ กหนึง “ยังไงต่อ
คะ?”
เจ ้าต๊อดหน ้าแดง มือทีถือ ‘กระทะ’ อยูส ั ้อยๆ ด ้วยความเขิน
่ นน
“ฉีกซองแหวกออก หากระดาษแข็งมาม ้วนเป็ นแท่ง ให ้เหลือรูตรง
กลาง แล ้วสอดเข ้าไปในถุงยาง” เขาสงั พอเธอทําเสร็จเรียบร ้อยเขาก็คอ
่ ยๆ
ตวัดสายตาไปทางติณนัย “จะกรอกล่ะนะ ค่อยๆ เคลือนชาๆ ้ ไปด ้วยกัน สาม...
สอง... หนึง...” ไนโตรกลีเซอรีนถูกกรอกลงไปในถุงยางอย่างระมัดระวัง พอ
ใกล ้เต็มก็รัดยางปิ ดปากถุงจนแน่น
การเคลือนไหวทุกท่วงท่าเป็ นไปอย่างเชองชื ้
าและอดทน จะยกมือยก
ั
ไม ้หรือแม ้กระทังหายใจก็ต ้องทําอย่างสโลว์โมชน ในทีแรกลลนาแทบไม่
อยากเชอว่ื าเจลใสทีตนเห็นจะอันตรายถึงเพียงนัน แต่มจ ี ังหวะหนึง ประกาศ
ึ สะบัดปลายนิวทีมีเจลหยดหนึงเกาะอยูไ่ ปยังแนวป่ าด ้านข ้าง
ศก
ี งระเบิดดังขึน ต ้นไม ้ใหญ่รม
ไม่นานก็มเี สย ิ ฝั งแตกกระจุยเป็ นเศษเล็ก
เศษน ้อย พืนดินจุดหนึงถูกแรงระเบิดจนปรากฏเป็ นหลุมกว ้างขนาดสามคนลง
ไปนอน ผืนป่ าแถบนันราพณาสูร!
เธออ ้าปากค ้าง นํ าตาแทบร่วง...
หญิงสาวเหล่มองถุงยางอนามัยหกถุงทีบรรจุเจลนรกไว ้เต็มพิกด
ั
นันมันพอจะถล่มแม่นําทังสายทีเดียว!
“เอาล่ะ ได ้ทุน
่ ระเบิดแล ้ว ฉั นจะผูกระเบิดแต่ละลูกเข ้ากับเชอื กเสนนี
้
แล ้วหย่อนลงแม่นําเป็ นจุดๆ สุดปลายของเชอ ื กฉั นจะผูกไว ้ทีโขดหินด ้านหน ้า”
ประกาศศก ึ บอกเล่าแผนการด ้วยการชไปยั ี งกองหินขนาดใหญ่ทอยู ี ไ่ กลลิบ
“เดียวฉั นจะอยูร่ อกระตุกเชอื กเอง”
้ !”
“เฮยพี
“พีเป๊ ก!”
 ติณนัยและลลนาต่างตะโกนขึนพร ้อมกัน แต่ประกาศศก ึ กลับยกมือ
ี ๆ ของน ้องชาย
ปราม “พอฉั นลงจากเรือ... ไอ ้ต๊อด” เขาหันไปมองหน ้าซด
“ครับ”
“ตอนแกหลับฉั นตรวจจีพเี อสดูแล ้ว แผนทีบอกว่าด ้านหน ้าเป็ นทาง
้
แยก ขวาเป็ นเหวนํ าตก ซายเป็ ั 500 เมตรให ้แกกระโดดลงนํ าแล ้ว
นแก่ง อีกสก
ลากหัวเรือไปทางซาย ้ ถ ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ให ้ยิงคุ ้มกันหนูนาเอาไว ้
ก่อน”
เจ ้าต๊อดหน ้าตาตืน แต่กย
็ งั พยักหน ้ารับ
“หนูนา” เขาหันไปสบตาเธอบ ้าง “กรณีทเกิ ี ดเหตุสด ั จริงๆ ให ้แบก
ุ วิสย
เจ ้านายเธอหนีขนบก
ึ ไอ ้ต๊อดจะคอยระวังหลังให ้เอง”
เขาบอกแฟนสาวแต่ตวัดสายตาไปเน ้นยํากับติณนัยเป็ นหนทีสอง
ื
ทําให ้ติณนัยเข ้าใจทันทีวา่ ถ ้าเกิดเหตุเภทภัยใดๆ ขึนกับสาวสวยทีชอลลนา
ระหว่างทีตนดูแล ต่อให ้เป็ นวิญญาณ พีเป๊ กก็จะตามมาล ้างแค ้นเขาจนถึงทีสุด
“แล ้วคุณล่ะคะ?” เธอหลุดปากถามออกมาด ้วยความตกใจ
ี วนีแล ้ว ฉั นจะตามไปเจอเธอและคนอืนๆ ทีหมูบ
“เสร็จธุระกับไอ ้สตั ่ ้าน
ปากเซ”
---------------------
ลลนาขึนฝั งได ้ก็แบกเจ ้านายแล ้ววิงไปตลอดทาง
ชว่ งใกล ้เชาส
้ ตั ว์ป่าหลายตัวเริมออกหากิน รวมทังนายพรานด ้วย หาก
พบว่ามีผู ้หญิงสองคนวิงอยูก ่ ลางป่ าในสภาพเหนือยล ้าและบาดเจ็บ เธอเกรง
ว่าไม่ทน
ั ถึงปากเซอาจจะเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝั นเสย ี ก่อน ถ ้าไม่ปล ้นก็
ข่มขืน...
ั ของคนหลากหลายชนเผ่า มีทงกะเหรี
แถบป่ าเป็ นทีอาศย ั ยง ลาว พม่า
ั ชาติ
และผู ้ทีไม่ระบุสญ
ั เท่าไหร่ เมือครู่
ลลนาวิงสุดฝี เท ้าโดยไม่ได ้หันไปมองทางติณนัยสก
เขาบอกเธอเองว่า “คุณวิงไปเถอะ ผมอยูใ่ กล ้ๆ นีแหละ ผมจะคอยระวังหลังให ้
ไม่ต ้องห่วง” จากนันเขาก็หายไปกับแสงแดดยามเชา้
 ลลนานึกหวาดกลัวเพราะมีความเป็ นไปได ้สูงทีหมาล่าเนืออย่างติณ
นัยจะทิงเธอไว ้กลางป่ าแล ้วหนีเอาตัวรอด เพราะอย่างไรเสย ี ประกาศศก ึ ก็ไม่
ได ้อยูต
่ รงนี หญิงสาวคิดสะระตะแล ้วตัดสน ิ ใจฮด
ึ สู ้ ต่อให ้อีกฝ่ ายจะละทิง
หน ้าทีแต่เธอไม่ทงเด็
ิ ดขาด ไม่วา่ อย่างไรเธอก็ต ้องพาเจ ้านายกลับไปยังฝั ง
ไทยให ้ได ้
ั พักก็ขยับเปลียนท่า พบว่าตนเองกําลังไต่ขนเนิ
เธอวิงไปได ้สก ึ นหินที
้
แสนจะปี นลําบาก หลังจากปี นขึนมาบนเนินหินได ้แล ้วก็พบว่าเสนทางต่ อจาก
นันเป็ นทางลาดลงสูเ่ บืองล่างทีมองจากระยะสูงจะเห็นถนนใหญ่ททอดตัี วยาว
เหยียด
ี งปื น!
ทันใดนันเธอก็ได ้ยินเสย
หญิงสาวถึงกับผวา ตรงหน ้าเธอมีสน
ุ ัขฝูงหนึงกําลังวิงตรงเข ้ามาหา
ด ้านหน ้าของมันคือลูกกวาง
แย่แล ้ว... เขากําลังล่ากวางกันอยู!่
ั ผัสทีดีเยียม
ลลนาหาทางเลียงแต่พวกสุนัขล่าเนือมีประสาทสม พอ
เห็นเธอพวกมันก็หน
ั ขวับมามองและไม่สนใจกวางน ้อยเคราะห์ร ้ายตัวนันอีก
พวกมันพากันกรูเข ้ามาหาเธอถึงห ้าตัว
ลลนาถอยไม่ทน ี แล ้ว ลําพังแค่ตวั เองก็คงปี นต ้นไม ้หนีได ้แต่นเธอ
ั เสย ี
แบกเจ ้านายทีมีความสูง 175 เซนติเมตร และมีนําหนักมากกว่าตัวเธอ
่ ย่างโหดร ้าย
สุนัขฝูงนันแยกเขียวคําราม โผนทะยานเข ้าใสอ
เปรียง!
ี งบรรจุกระสุน คลิกๆ
ตามด ้วยเสย
เจ ้าตัวแรกระเบิดเป็ นสองท่อน กระเด็นไปไกลนับ 10 เมตร
ี ง
ลลนาหมุนตัวไปมอง ไม่เห็นแม ้แต่เงาของติณนัยทว่ากลับได ้ยินเสย
เขาตะโกนสงั “วิงต่อไปเลยครับ ไม่ต ้องมองผม”
เขายังอยูเ่ หรอเนีย! นึกว่าหนีไปนานแล ้ว!
กําลังใจเธอมาเป็ นกอง เธอวิงตรงไปด ้านหน ้าอย่างไม่เกรงใจสุนัข
หน ้าไหนอีก หากพีเป๊ กไว ้ใจคนคนนีนันหมายความว่าเขา ‘ควรค่า’ แก่การฝาก
ชวี ต
ิ เธอไม่ควรเอาทัศนคติสว่ นตัวของตนมาตัดสน
ิ ติณนัย
มีสน ึ
ุ ัขอีกสองตัวกวดฝี เท ้าเข ้ามาหาอย่างรวดเร็ว ซงพวกมั
นก็โดนแจก
ของดีทอกกั
ี บหัวตัวละหนึงนัดอย่างแม่นยํา
ั ว์เลียงของตนถูกยิงตายก็
เจ ้าของสุนัขวิงตามมาไม่ไกล พอเห็นว่าสต
เขวียงขวานในมือเข ้าใสเ่ ธออย่างโกรธแค ้น
กระสุนจากทางด ้านหลังให ้ความคุ ้มครองทันที คราวนีมาในรูปแบบปื น
ั ขวานและหัวขวาน ทําให ้อาวุธหนาหนักทังชน
กลระเบิดติดๆ กันสองนัดตรงสน ิ
ลอยละล่องเหมือนโดนผลัก สุดท ้ายก็ตกลงในพงหญ ้า
เจ ้าของสุนัขตกใจ รีบหันหลังแล ้วโกยแน่บทังคนทังสุนัข
ลลนาวิงต่อ ยิงวิงก็ยงทึ
ิ งจัด!
ทักษะการยิงของชูตเตอร์ทพี ี เป๊ กเลือกมาแม่นยําระดับพระกาฬ เธอ
ี งประกอบปื น บรรจุกระสุน ถอดสลัก ขึนนก และง ้างไกดังขึนอย่างต่อ
ได ้ยินเสย
เนือง แสดงให ้เห็นว่าคนด ้านหลังทํางานอย่างหนักเพือคุ ้มครองความ
ปลอดภัยให ้เธอ แค่รู ้ว่ามีตณิ นัยอยูเ่ ธอก็วงได
ิ ้อย่างหมดห่วง วิงแบบไม่ต ้อง
สนใจหนามหรือกิงไม ้ทีขวางทางอยูต ่ รงหน ้า เพราะพวกมันมักจะโดนยิง
กระจุยก่อนทีเธอจะไปถึงเสย ี อีก
ติณนัยยิงทุกอย่างทีขวางทางเธอ ไม่วา่ จะเป็ นคน สต ั ว์ หรือสงของ
ิ
และลลนาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าในโลกนีจะมีคนทียิงได ้แม ้กระทังผึง!
ี ง
ในระหว่างทีเธอกําลังวิงผ่านทุง่ หญ ้าเพือจะตรงไปยังถนนก็มเี สย
หวีๆ ดังขึนข ้างหู กําลังจะหันไปดูก.็ ..
ฟุบ!
ผึงเคราะห์ร ้ายตัวนันถูกเป่ าจนปลิวหายไปกับสายลม และอีก...
ฟุบ!
งูเขียวทีไต่อยูบ
่ นตอไม ้ใกล ้เท ้าก็หายไปอีกตัว
เปรียะ!
กิงไม ้หนามแหลม
 ปุ้ ง!
ก ้อนหินทีเธออาจจะสะดุด
ทางเดินเบืองหน ้าโล่งกว ้างเคลียร์ซะสะอาดหมดจด เธอแบกเจ ้านาย
ไปจนถึงถนนอย่างปลอดภัย สก ั พักก็มเี สยี งเพลงแรป ตับ... ตะดิดบ...
ั ตะ
ดิดบ...
ั ดังตามมาทางด ้านหลังพร ้อมกับเสย ี งร ้องทัก
“โบกรถกันเถอะครับ เราต ้องรีบไปรวมกลุม
่ กับคนอืนๆ ทีปากเซก่อน
คํา”
216.ชนเผ่าสะดาง

หมูบ
่ ้านเอียน ชนเผ่าสะดาง
ชว่ งเวลาประมาณตีห ้าย่างหกโมง ‘นาแดร์’ ก ้าวเท ้าออกจากบ ้าน
พร ้อมกับกระจาดเก็บดอกไม ้ ี น
ผืนแผ่นดินของบ ้านเกิดเธอเต็มไปด ้วยสส ั
สดใสของดอกไม ้นานาพรรณทีขึนอยูต ่ ามแนวป่ า
ว่ากันว่ารายละเอียดต่างๆ ของแผ่นดินจะสะท ้อนเอกลักษณ์ของผู ้อยู่
ั
อาศย ึ
ซงความจริ งก็เป็ นเชน ่ นัน ชนเผ่าสะดางเป็ นหมูบ
่ ้านชาติพันธุเ์ ขมรที
อาศย ั อยูใ่ นประเทศลาวมาชานาน้ ครอบครองอาณาบริเวณกว ้างขวางตังแต่
หลวงนํ าทาจนถึงปากเซ
พืนทีทังหมดในแถบนีนอกจากป่ าก็จะเป็ นทุง่ หญ ้าอันกว ้างใหญ่ มีทงั
ึ
แม่นําและเทือกเขาซงปกคลุมไปด ้วยพรรณไม ้นานาชนิด ภูมอ ิ ากาศสว่ นมาก
ื
จะมีลมแรง บวกกับหนาวชนในช ว่ งฟ้ าสางและใกล ้คํา
วันนีท ้องฟ้ าเปิ ดกว ้างจนกลายเป็ นสฟี ้ าเข ้ม โลกทังใบดูสดใสสวยงาม
ไปด ้วยยอดหญ ้าเขียวชอุม ่ เด็กสาวอายุสบ ิ เก ้าอย่างนาแดร์ไม่ได ้เรียนหนังสอ
ื
ิ ปหัตถกรรมทีแม่ทวดประจําหมูบ
รําเรียนแต่ศล ่ ้านเปิ ดลานสอน ชว่ งเชาเธอจึ
้ ง
มีเวลาว่างไปเก็บดอกไม ้ตามแนวชายป่ าเพือเอามาตากแห ้งทําชา
้ เธอนัดกับเพือนๆ ออกจากบ ้านดังเชน
เชานี ่ ทุกวัน ระหว่างทีคนอืนแยก
ย ้ายไปตรงลําธาร เธอก็พาตัวเองเดินเข ้าไปในพงหญ ้าเพือเก็บเห็ดเผาะแสน
อร่อย
ในตอนนันเองเธอก็เห็นร่างร่างหนึงนอนควําหน ้าอยูใ่ ต ้ต ้นไม ้ใหญ่ใน
สภาพทีน่าตกใจอย่างยิง เด็กสาวยกสองมืออุดปาก ค่อยๆ ก ้าวตรงเข ้าไปหา
แล ้วคุกเข่าเอียงใบหน ้ามอง
เขาเป็ นผู ้ชาย
มีรป
ู ลักษณ์ทใหญ่
ี โตและแข็งแรงยิงกว่านักรบคนไหนในเผ่าสะดาง
ร่างกายด ้านบนของเขาเปลือยเปล่า ด ้านล่างสวมกางเกงขาดวินทีแทบมองส ี
เดิมไม่ออก สองเท ้าเต็มไปด ้วยบาดแผล
 แขนขาเขาได ้สด ั สว่ นและดูใหญ่กว่ามนุษย์ทวไปมาก
ั ใหญ่ไปหมด
เลย ไม่วา่ จะเป็ นต ้นแขน ลําคอ หรือแม ้กระทังนิวมือ
นาแดร์กะพริบตาด ้วยความตืนตระหนก เธอมันใจว่าตนเจอเทวดา ชาว
เผ่าสะดางมีรป ู ร่างไม่สงู นัก ตัวนาแดร์เองมีความสูงเพียง 150 เซนติเมตร ซงึ
นับเป็ นความสูงมาตรฐานของสตรีในชนเผ่า พวกเธอตัวเล็ก ผิวและผมมีสอ ี อ
่ น
คล ้ายตุก
๊ ตา แม ้แต่บด
ิ าของเธอก็มค ี วามสูงเพียง 160 เซนติเมตรเท่านัน
แต่เทวดาองค์นตัี วเบ ้อเริม เขานอนควําเหมือนเพิงตกลงมาจากสวรรค์
แผ่นหลังเป็ นแผลปื นใหญ่ราวกับเพิงถูกกระชากปี กทิง ใบหน ้าในยามหลับดู
ดุดน
ั และเย่อหยิง ร่างเกือบจะเปลือยเปล่าเต็มไปด ้วยพลังอัดแน่นชวนให ้น่า
เกรงขาม
เธอควรจะเรียกคนอืนๆ มาดูหรือไม่?
นาแดร์เม ้มริมฝี ปากอย่างครุน
่ คิด สุดท ้ายก็ตด ิ ใจวิงกลับไปเรียก
ั สน
คนในบ ้าน
้
นาแดร์ใชเวลาตลอดช ว่ งเชามองพ่
้ อและน ้องชายชว่ ยกันเขย่าให ้เขา
ี การรับรู ้ สก
ตืน เขาลืมตาขึนมาเป็ นพักๆ เหมือนจะสูญเสย ั พักก็หลับลงอย่าง
เดิม พ่อหันมาเอ็ดเธอว่า “พาของแปลกเข ้ามาในบ ้าน ผีเรือนรู ้เข ้าจะโกรธเอา
ได ้”
สกั พักแม่ของเธอก็กลับมาพร ้อมกับหมอผีคนหนึง หมอผีเดินไปเดิน
มาแล ้วจ ้องมอง สุดท ้ายจึงลงความเห็นว่าให ้ล่ามโซเ่ อาไว ้ก่อนเผือเป็ นยักษ์
ไม่ใชเ่ ทวดา
นาแดร์มองเทวดาหรือยักษ์ กไ
็ ม่รู ้... ถูกล่ามข ้อเท ้าขวา แล ้วทิงให ้นอน
อยูใ่ นยุ ้งข ้าว
พ่อและน ้องชายของเธอเดินมองไปมองมาอยูห ั
่ ลายชวโมง ในทีสุดก็
ทนเวทนาไม่ไหว ทังคูล ่ ากถังนํ าหลายถังมาราดและถอดเสอผื ้ากะรุง่ กะริงออก
ทําความสะอาดร่างกายให ้เขาจนหมดสบูไ่ ปหลายถุง จากนันก็หาเสอมาปู ื ให ้
นอน วอนย่ายายข ้างบ ้านให ้ชว่ ยแบ่งยามารักษาบาดแผล
ตลอดเวลาทีปฐมพยาบาลเขายังคงหลับสนิท นอนเปลือยกายแผ่หลา
อยูก ื
่ ลางเสอกก มีสะดุ ้งเป็ นระยะๆ บางครังก็พม ั ท์ออกมา
ึ พําถ ้อยคําทีไม่ได ้ศพ
จนนาแดร์ต ้องค ้อมร่างลงเงียหูฟัง
 เพือนๆ ทีเรียนสานกระจาดด ้วยกันมาเยียมทีบ ้านกลุม ่ ใหญ่หลังจากรู ้
ว่าเธอ ‘เก็บเทวดาได ้องค์หนึง’ พอเห็นของทีเธอเก็บได ้ ทุกคนก็ลงความเห็น
ว่าเธอควรเลียงเขาเอาไว ้ในยุ ้งข ้าวต่อ เพราะเขาเป็ นเทวดาทีสวยมากทีเดียว
ทุกคนชว่ ยกันเคียวพืชก ้านเดียวเล็กๆ ทีเรียกว่า ‘ใบม่วง’ จนแหลกคา
ปากและคายออกมาโปะตามเนือตัวของเขาให ้แผลสมาน พืชชนิดนีขึนเกลือน
อยูต ี ํา รสขม แต่มส
่ ามแนวป่ า มีรากสด ี รรพคุณชว่ ยรักษาบาดแผลสดได ้อย่าง
วิเศษ
“เธอขายเขาให ้ฉั นได ้ไหม?” เพือนคนหนึงของนาแดร์ถาม หล่อนโน ้ม
ใบหน ้าลงไปจ ้องมองสว่ นประกอบแต่ละชนของใบหน
ิ ้าเทวดา เขาเหมือนเพิง
โดนสวรรค์ลงทัณฑ์ คิวแตก ปากแตก โหนกแก ้มข ้างหนึงบวมชาํ แต่กเ็ ป็ น
ใบหน ้าทีมองแล ้วถอนสายตาไม่ได ้ อยากนังมองอย่างนีตลอดไป “แลกกับวัว
ี ว ฉั นจะเอาเขาไปเก็บไว ้ดูทบ
สตั ี ้าน”
ี วเป็ นราคาทีแพงมากๆ เธอหันไปมองของทีตนเก็บได ้
“ฉั น...” วัวสตั
จากฟากฟ้ าอย่างนึกเสย ี ดาย เธอยังไม่เคยเห็นเขาตอนตืน ยังไม่ได ้คุยด ้วยสก
ั
คําก็จะถูกแย่งไปแล ้วงันเหรอ “ฉั นก็อยากเก็บเอาไว ้ดูเหมือนกัน”
ข ้อตกลงเลยจบลงตรงที ต่อไปใครอยากมาดูเทวดาองค์นต
ี ้องนํ าไข่
ไก่มาจ่ายเป็ นค่าเข ้าชมสองฟอง
------------------
ึ ตืนขึนมาอีกครังตอนแสงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้ า
ประกาศศก
หลังจากตืนแล ้วก็พยายามปรับสายตาให ้เข ้ากับไฟดวงหนึงทีแกว่งอยู่
ึ ปวดแสบปวดร ้อนแล่นพล่านไปทัวอณูผวิ เขาครางออก
เหนือเพดาน ความรู ้สก
มาเบาๆ พร ้อมกับแตะไปตามลําตัว แทนทีจะพบเลือดเหนียวเหนอะหนะกับ
บาดแผลฉกาจฉกรรจ์ เขากลับพบว่าตัวเองสะอาด... อย่างยิง
สะอาดแถมยังมีกลินสมุนไพรจางๆ เจืออยูบ
่ นผิวเนืออีกด ้วย
เขายันตัวลุกขึนนัง มองไปรอบด ้าน เห็นข ้าวสารหลายกระสอบวาง
เรียงเป็ นกองสูง มีบางสว่ นยังเป็ นข ้าวเปลือกและถูกเก็บมากองไว ้เป็ นชนๆ
ั
เพือรอเอาไปตํา เหนือเพดานมีไฟสเี หลืองหลอดหนึงซงกํ ึ าลังแกว่งตัวไปมา
เบาๆ สง่ เสยี งเอียดอ๊าด
 ตอนนีเขานอนอยูก ี
่ ลางห ้องทีพืนทําจากดินเหนียว ผนังทังสประกอบ
ขึนจากซุงท่อนเล็กๆ
ทีสําคัญ... เขาไม่ใสเ่ ชยอะไรเลย
ี กางเกงในก็ไม่ม!ี
ทีมีกค ื โซเ่ สนหนึ
็ อ ้ ึ ามข ้อเท ้าขวาเอาไว ้!
งซงล่
ยังไม่ทน
ั ได ้ตกใจต่อ ประตูไม ้หนึงเดียวก็ถก
ู ผลักออก มีเด็กสาวเตีย
ป้ อมใบหน ้ากลมแป้ นคนหนึงชะโงกหน ้าเข ้ามามอง พอเห็นว่าเขาสบตาตอบ
เธอก็อทุ านเหมือนจะดีใจ เธอผลักประตูออกกว ้างแล ้วก ้าวเข ้ามาพร ้อม
กระจาดทรงกลม ด ้านในมีใบไม ้ใบหญ ้าอะไรก็ไม่รู ้เต็มไปหมด
ประกาศศก ึ ค่อยๆ ผ่อนร่างทีเกร็งอย่างระมัดระวังในทีแรก สองตาจับ
จ ้องเด็กสาวทีค่อยๆ เดินตรงเข ้ามาหา หลังจากได ้เห็นชด ั ๆ ถนัดตาเขาก็เพิงรู ้
ว่าเธอไม่ใชเ่ ด็ก แต่เป็ นผู ้หญิงทีตัวเล็กมากๆ ความสูงน่าจะประมาณ 150 เล็ก
เหมือนตุก๊ ตาแต่คอ ่ นข ้างอวบ เธอวางกระจาดลงตรงหน ้าเขาแล ้วทํามือทําไม ้
เหมือนจะชวนคุย
เขาสูดลมหายใจเข ้า สห ี น ้าไม่คอ ี ด ้วย
่ ยดี เขาไม่เก่งเรืองภาษามือเสย
ี
เลยชไปทีข ้อเท ้าตัวเองแทน เอ่ยออกมาชด ั ๆ ว่า “เอา–โซ–่ ออก”
ี น ้าเหมือนจะชอบใจอย่างยิง
เธอเอียงหน ้า ยิมละไม สห
สกั พักก็ยนมื
ื อมาตบแก ้มเขาเบาๆ ขยับปลายนิวเหมือนจะเรียกให ้เขา
พูดอีกครัง คราวนีประกาศศก ึ หงุดหงิดมากกว่าเดิม เขาไม่รู ้ว่าตัวเองมาอยูท
่ นี
ี
่ อกแล ้วเผ่นออกจาก
ได ้ยังไงแล ้วหลับไปนานแค่ไหน แต่ทรูี ้คือต ้องรีบเอาโซอ
ทีนีให ้เร็วทีสุด เขามีนัดกับคนอืนๆ ทีปากเซ
เขายําอีกหน “เอา–โซ–่ ออก–ได ้ไหม”
เธอตบมือหัวเราะชอบใจ เขาได ้แต่กลอกตามองเพดาน... เวร!
ึ
เด็กสาวพูดบางอย่างออกมาเป็ นภาษาเขมร ซงประกาศศ ึ จับใจความ
ก
ไม่คอ ั พักเธอก็หน
่ ยได ้ สก ั ไปทางกระจาด คว ้าใบไม ้ขึนมาใบหนึง ยัดปูนแดง
ปูนขาวและเมล็ดสด ี ําสองสามเมล็ดลงไปก่อนจะห่อแล ้วยืนมาจ่อปากเขา
คะยันคะยอด ้วยภาษามือให ้เขากิน
ประกาศศกึ เบนหน ้าหนี “ถ ้ายังไม่ถอดโซก
่ ข ื ้าก่อน ฉั นนังคุยกับ
็ อเสอผ
ผู ้หญิงในสภาพล่อนจ ้อนไม่ได ้ เขิน...”
 ยังไม่ทนั พูดจบเธอก็ยด
ั ใบไม ้เข ้าปากเขา เคียวได ้สองสามคําเขาก็พน
่
ออกมาด ้วยใบหน ้าแดงกํา
ขมและฝาดจนลินชา!
ี น ้าประหลาดใจ เขาจึงต ้องกัดฟั นอธิบาย “ฉั นเผาเนือจระเข ้
เธอมีสห
กินเป็ นตัวๆ ยังอิมอยูเ่ ลย” พอเธอคะยันคะยอให ้กินอีกหน เขาก็ปัดมือออก
“ขอเสอผ ื ้า”
อีกฝ่ ายเอียงหน ้า ขมวดคิวแล ้วพึมพําตาม
ื ้าน่ะ... อันเนีย...” เขายืนมือไปจับสาบเสอของเธอแล
“เสอผ ื ้วกระตุก
เบาๆ
ี ดง
อีกฝ่ ายเบิกตากว ้าง ใบหน ้ากลมบ๊อกขาวจัวะค่อยๆ เปลียนเป็ นสแ
้ สก
อย่างชาๆ ั พักก็แดงกําไปทัวทังหน ้า
ื
ยัยนีเข ้าใจป่ าววะ? เขายืนมือไปแตะอีกหน “เสอ...” จากนันก็ลดมือตํา
ลงแล ้วแตะตรงสะโพกเธอ “กางเกง”
อีกฝ่ ายหน ้าแดงเป็ นตําลึงสุก หลบตาไปอีกทางอย่างเขินอาย สก ั พัก
เธอก็หนั มาทางเขา มือเล็กๆ ค่อยๆ ยืนมาแตะไหล่และออกเสย ี งเลียนแบบ
ื
“เสอ...” ื
เขารีบพยักหน ้าให ้อย่างยินดี ในทีสุดก็สอสารกั ี ที เขามองมือ
นได ้เสย
เล็กๆ อวบอูมค่อยๆ ลดระดับลงแล ้วแตะกับสะโพกของเขา “กางเกง...”
“ใชๆ่ ” ประกาศศก
ึ พยักหน ้ารับ “เสอ...
ื กางเกง...” เขากระตุกสาบเสอื
และแตะตรงสะโพกของเธออีกครัง จากนันก็วางสองฝ่ ามือในลักษณะแยก
ี
กว ้าง “เอาตัวใหญ่ๆ มาให ้ฉั น...” จบประโยคด ้วยการชอกตั วเองแล ้วประสาน
สองมือกอด “ขอบคุณมาก”
เด็กสาวบ่อนํ าตาทะลักทลาย ทังร ้องไห ้และหัวเราะในคราวเดียว จาก
นันก็โผเข ้ามากอดเขาแน่น
ึ ตอนนี... กูสอสารอะไรผิ
คําถามเดียวทีอยูใ่ นหัวประกาศศก ื ดไปเหรอ?
217.สายแร่ทองคํา

ื
“เสอ...” เธอเอือมมือมาลูบอกเขา ให ้ความรู ้สก ึ จักจีพิลก
ึ เธอลูบไปลูบ
มาด ้วยสหี น ้าสงสย
ั ใคร่รู ้ จากนันก็เงยหน ้าขึนยิมใสต
่ าเขา “กางเกง”
มือนันลากตําลงมาเรือยๆ ตําอย่างน่าใจหาย ก่อนทีน ้องเขมรจะเล่น
ี งแห ้งๆ “อันนีเล่น
ซนต่อเขาก็คว ้าข ้อมือเธอไว ้พร ้อมกับหัวเราะเสย
ไม่ได ้...”
เธอสบตาเขาอีกครังด ้วยสห ี น ้างุนงง ใบหน ้ากลมแป้ นทาแป้ งขาวเป็ น
วงๆ ตรงโหนกแก ้ม ยิงทําให ้เธอดูเหมือนตุก ๊ ตาและดูเด็กมากๆ มันแย่ตรงเขา
ไม่ชอบพรากผู ้เยาว์ ชอบพรากแต่ผู ้ใหญ่...
“เล่นไม่ได ้จ ้ะ... มีเจ ้าของแล ้ว”
ี น ้าไม่เข ้าใจ เขาดึงมือเธอออกแล ้วแตะอกตัวเอง “เป๊ ก” จาก
เธอมีสห
ี
นันก็ชไปทางเธอ
เกมแบบนีเธอเข ้าใจดี หญิงสาวยิมจนตาหยี “นาแดร์”
“โอเค นาแดร์...” เขานังประสานสองมือของตัวเอง จ ้องตาอีกฝ่ ายด ้วย
สหี น ้าจริงจัง “แด๊ดดีมัมมี คุณพ่อคุณแม่ มีไหม?” พอเธอขมวดคิวเขาก็เปลียน
เป็ นอีกคํา “ปาปา มามา”
เธอทําตาโต แล ้วเอ่ยขึน “มะนาย!”
่ งั เขาพยักหน ้าตามบ ้าง “มะนาย...” แล ้วชอกเธอ
เออ น่าจะใชม ี “นา
แดร์”
เธอปรบมือแล ้วลุกเดินหายออกจากประตูไป และคราวนีไม่เสย ี เทียว
หญิงสาวกลับมาอีกครังพร ้อมกับคนฝูงหนึงซงตั ึ วเล็กๆ ไม่ตา่ งกัน ชายทียืนนิง
อยูด
่ ้านหน ้าสุดน่าจะเป็ นพ่อของเธอ เขาเตียแต่มกี ล ้ามเป็ นมัดๆ เหมือนปูก ้าม
โต และตอนนีก็กําลังตีหน ้าเคร่งมองมาด ้วยสายตาระแวดระวัง ด ้านหลังคือ
ชายหญิงกลุม ่ หนึง ทุกคนทาแป้ งสข ี าวเป็ นวงกลมเล็กๆ อยูบ ่ นโหนกแก ้มไม่
ต่างจากนาแดร์
 สกั พักคนทังกลุม ่ ก็ขยับแหวกออก เปิ ดทางให ้ผู ้ใหญ่บ ้านและฝรังอายุ
ประมาณห ้าสบ ิ กว่าก ้าวเข ้ามาด ้านใน ประกาศศก ึ มองผู ้มาใหม่ นึกประหลาดใจ
ว่าทําไมหมูบ่ ้านแห่งนีถึงมีชาวต่างชาติปะปนอยูด ่ ้วย ฝรังวัยกลางคนก ้าวเข ้า
มาถึงก็นังยองๆ ลงตรงหน ้าประกาศศก ึ แล ้วยืนเสอผ ื ้าให ้พร ้อมกับชวนสนทนา
ด ้วยภาษาอังกฤษสําเนียงอเมริกน ั
“ผมเป็ นแพทย์อาสา มาอยูท
่ นี ื ้าของผม คุณน่าจะ
ี ได ้ครึงปี แล ้ว นีเสอผ
ใสไ่ ด ้”
ประกาศศก ึ รับมาแล ้วเหล่ตามองไปยังชาวบ ้านทางด ้านหลัง หลายคน
มีอาวุธครบมือ “จะว่าอะไรไหม ถ ้าจะให ้ชว่ ยถอดโซอ
่ อกด ้วย”
“ได ้ถอดอยูแ
่ ล ้ว” คุณหมอยิมตอบ “คุณกําลังจะเป็ นเขยบ ้านนีนี”
ึ
“...” ประกาศศก
ี น ้าของเขาทําให ้แพทย์วย
สห ั กลางคนหลุดหัวเราะ “คุณเพิงจะขอนา
แดร์เป็ นเมียไม่ใชเ่ หรอ?”
ึ รู ้แล ้วว่าภาษามือของตัวเองไม่ได ้เรืองถึงขันวิกฤต
คราวนีประกาศศก
“ถ ้าพากลับไปด ้วย เมียตัวจริงคงเอาเลือดหัวผมออก” พอพูดถึงยัย
น ้องเขาก็เหมือนจะหลุดออกจากประเด็นทีกําลังสนทนาอยู่ เขาจะมีเมียคนอืน
ี ํ าตาลอ่อนใสและลักยิมน่ารัก
ได ้ยังไงถ ้าทุกครังทีหลับตาก็ฝันถึงแต่ดวงตาสน
นัน เขาเกลียดทีแม ้จะอยูใ่ นสถานการณ์หน ้าสวหนิ ้าขวานอย่างนี แต่ตวั เองก็
ยังนึกถึงเรืองใต ้สะดืออยูไ่ ม่เลิก
“ถ ้างันคุณต ้องมีเงินไถ่ตวั ...” คุณหมอหัวเราะ “กฎของทีนีมีอยูว่ า่ ใคร
ชว่ ยชวี ต
ิ ใครก็จะเป็ นเจ ้าของคนคนนัน ตอนนีนาแดร์เป็ นเจ ้าของคุณ เขามีสท ิ ธิ
โดยชอบธรรมทีจะขายคุณทํากําไรหรือเก็บเอาไว ้ใชงานเอง ้ ผมแนะนํ าว่าถ ้า
คุณพอมีเงินก็ชดใชให ้ ้ครอบครัวของนาแดร์ไป หรือถ ้าไม่มก ี อ ้
็ ยูใ่ ชแรงงานที นี
ั สห
สก ี ้าเดือนเหมือนกับทาสบ ้านอืน ชนเผ่าสะดางยึดความยุตธิ รรมเป็ นทีตัง
ถ ้าสะสางหนีชวี ต ิ เรียบร ้อยแล ้วพวกเขาก็จะปล่อยคุณไปเอง”
คําบอกเล่าของคุณหมอทําให ้คนฟั งตวัดสายตากวาดไปทัวร่างของ
ิ รับรู ้ทําให ้เขาหรีตาลงเล็กน ้อย ‘คุณหมอ’ ไม่ได ้แต่งตัวดีสก
คนพูด สงที ั เท่า
ไหร่ ใบหน ้าผอมตอบดูออ ่ นล ้า ตามซอกเล็บมีแต่ดน
ิ โคลน พอเหลือบมอง
 ื ้าทีอีกฝ่ ายใจดีแบ่งปั นให ้
เสอผ ึ นคนละ
ก็พบว่าเป็ นผ ้าทอมือเนือหยาบซงเป็
ประเภทกับทีชาวบ ้านสวมใส่
ี งเนิบ “ไม่ใชแ
“คุณเป็ นทาส?” เขาคาดเดาเสย ่ พทย์อาสา”
ื
“ผมชอแฟรงค์ เป็ นแพทย์อาสา แต่ไม่ได ้อาสามาทีนี”
‘หมอแฟรงค์’ เล่าไปเรือยๆ ระหว่างทีตรวจบาดแผลให ้ประกาศศก ึ “อย่าเงย
หน ้ามองพวกเขา พวกเขาจะไม่รู ้ว่าเราคุยอะไรกันถ ้าคุณไม่แสดงพิรธ ุ ออกมา”
คุณหมอเตือน “ผมเป็ นแพทย์อาสาของยูเอ็น ผมทํางานร่วมกับทีมขุดหาสาย
แร่ทองคําตรงบริเวณ Golden Triangle รัฐบาลหลายประเทศกําลังจับตามอง
ตําแหน่งนันอยู่ ว่ากันว่ารอยต่อระหว่างสามประเทศคือ ไทย ลาว และพม่า
หรือทีเรียกว่าสามเหลียมทองคํา เป็ นแหล่งกําเนิดของสายแร่ทองคําทีใหญ่
ทีสุดในโลก ผมถูกสง่ มากับทีมค ้นหาสายแร่ แต่บงั เอิญประสบอุบต ั เิ หตุดน
ิ
ถล่มเสยี ก่อน เลยจับพลัดจับผลูมาอยูท ี ด ้วยการชว่ ยเหลือของผู ้ใหญ่บ ้าน”
่ นี
“Golden Triangle... นีมันเป็ นหนึงในตํานานของภูมภ ี ตะวัน
ิ าคเอเชย
ออกเฉียงใต ้เลยนะ ตัวผมเองได ้ยินมาตังแต่เด็ก ต่างชาติอย่างคุณคงไม่รู ้
หรอกว่ามันเป็ นแค่เรืองเล่า”
“อย่างนันเหรอ?” คุณหมอหันไปสง่ ภาษามือกับชาวบ ้านทางด ้านหลัง
อย่างคล่องแคล่ว พวกนันผลุบหายไปแล ้วกลับมาอีกครังด ้วยอุปกรณ์
ปฐมพยาบาลพืนฐาน แฟรงค์เล่าต่อด ้วยนํ าเสย ี งเจือขําขัน “คุณจะว่าอย่างไร
ถ ้าผมบอกว่าหนึงในทีมเราเจอทองคําก ้อนเท่า ‘ตัวคุณ’ อุดตันอยูต ่ รงปาก
แม่นําสะเหงียน” เขาหยุดเล่าไปจังหวะหนึงเมือเห็นสายตาของผู ้บาดเจ็บเปล่ง
ประกายวาบ “ใช.่ .. เรืองเล่านีมีมานานแล ้ว รัฐบาลของเราเชอว่ื าเป็ นเรืองจริง
เพียงแต่ไม่มใี ครรู ้ทีตังแน่นอนของสายแร่”
“ถ ้าเป็ นเรืองจริงแล ้วทําไมเพิงมาขุดหากันตอนนีล่ะ?” ฝรังนีบอกว่า
เพิงมาอยูล
่ าวได ้ครึงปี
“คาดเดากันว่าอดีตเจ ้ามหาชวี ต
ิ จะสวรรคตภายในปี นี มาถึงตอนนีต่อ
ให ้พระองค์จะเป็ นเพียงสามัญชนธรรมดาแต่ปฏิเสธไม่ได ้ว่าทรัพย์สน ิ สว่ นพระ
มหากษั ตริยท์ ตกทอดกั
ี นมานับพันปี ของราชวงศน ์ ก็
ี ยงั อยูใ่ นมือของพระองค์
ึ
ซงแน่ นอน... รวมถึงแผนทีตังของสายแร่ทองคําด ้วย” คุณหมอจัดการทายาให ้
บาดแผลตรงแผ่นหลังของประกาศศก ึ แล ้วปิ ดทับด ้วยผ ้าขาวผืนบาง “ว่ากันว่า
เป็ นสายแร่ทกว
ี ้างและใหญ่ทสุ
ี ดในโลก กินอาณาบริเวณยาวหลายร ้อย
กิโลเมตรเลยทีเดียว”
“ถ ้าอย่างนันก็นับเป็ นสมบัตข
ิ องประเทศ”
“น่าเศร ้าทีไม่ใช”่ คุณหมอตอบ “มันตังอยูใ่ นเขตสุสานกษั ตริยอ ์ นั เป็ น
พืนทีโดยชอบธรรมของราชวงศ”์ เสยี งถอนหายใจดังขึนเบาๆ “พวกเราที
เข ้าไปขุดต ้องแอบลักลอบเข ้าไป ด ้านในเป็ นป่ าดิบชนที ื เต็มไปด ้วยอันตราย
ทีมงานของเราหลายคนตายด ้วยไข ้ป่ า ดินถล่ม หรือไม่กม ็ ป
ี ั ญหาเกียวกับสต ั ว์
ร ้าย ดังนันการขุดหาสายแร่จงึ ไม่ใชเ่ รืองง่ายเพราะต ้องทําแบบหลบๆ ซอ ่ นๆ”
“ถ ้าอดีตเจ ้ามหาชวี ต
ิ ไม่อยูแ
่ ล ้วจริงๆ ิ สว่ นนีก็น่าจะกลับไป
ทรัพย์สน
เป็ นของรัฐบาลไม่ใชเ่ หรอ?”
ี จากว่า
“ตามกฎหมายไม่อนุญาตให ้ยึดคืน ไม่วา่ ใครก็ห ้ามแตะนอกเสย
ทายาทคนปั จจุบน ็ ยกมันให ้กับประเทศชาติ... เผอิญท่านอัษฎางค์มบ
ั จะเซน ี ต
ุ ร
สาวสายเลือดตรงเหลืออยูค ่ นหนึง เป็ นอดีตมกุฎราชกุมารีทไม่
ี แยแสประเทศนี
แม ้แต่น ้อย”
ในทีสุดหมอแฟรงค์กป ็ ิ ดจบบทสนทนาด ้วยการปิ ดกล่องปฐมพยาบาล
“นิทานจบแล ้ว... คุณจะให ้ผมชว่ ยต่อรองกับพวกเขาอย่างไรก็บอกได ้นะ ผม
เก่งภาษามือ แต่ถ ้าไม่มอ ั สองสาม
ี ะไรจะต่อรอง คุณก็อยูร่ ักษาตัวต่อทีนีอีกสก
วัน สกั พักพ่อของนาแดร์กจ ็ ะหางานให ้คุณทําเอง ถ ้าโชคดีคณ ุ อาจได ้ทํางาน
ในไร่เหมือนผม”
“ถามเขา” ประกาศศกึ เอ่ยออกมาก่อนทีหมอแฟรงค์จะจากไป
“ต ้องการเงินเท่าไหร่ในการปล่อยตัวผม”
หมอแฟรงค์หนั มามองหน ้าประกาศศก ึ แล ้วหมุนตัวไปสง่ ภาษามือให ้
กับพ่อของนาแดร์ ชายหน ้าเคร่ง ร่างเตียตัน ตอบกลับด ้วยภาษาเขมรดุดน ั ปน
ภาษามือ คุณหมอฝรังหันมาสบตาเขาอีกหน “หนึงแสนบาทไทย หรือไม่กว็ วั ส ี
ตัว”
ี อีก
อืม... ค่าตัวเขาราคาน ้อยกว่ารองเท ้าผ ้าใบทีสะสมอยูใ่ นตู ้ทีบ ้านเสย
“เขาจะเอาวัวไปทําไม?”
“ฆ่าเอาหนังไปขายน่ะส”ิ
 ี วมีคา่ หนึงแสน งันตัวหนึงก็สองหมืนห ้า?”
“วัวสตั
“ใช”่
ึ ต่อรอง
“หนังอย่างอืนรับไหม?” ประกาศศก
หมอแฟรงค์ขมวดคิวมุน ่ แล ้วหันไปต่อรองกับพ่อนาแดร์ ทําให ้กลุม
่ คน
ทีมุงอยูพ
่ ด
ู คุยปรึกษากันเบาๆ
“เขาบอกว่าถ ้าจะไถ่ด ้วยหนังกระต่ายขอยีสบ ิ ห ้าผืน หนังกวางขอห ้า
ื แค่ผน
ผืน ถ ้าเป็ นหนังหมาป่ าเอาสาม ถ ้าเป็ นเสอ ื เดียวพอ”
“แล ้วจระเข ้ล่ะ?”
แม ้แต่หมอแฟรงค์ทได
ี ้ยินก็ยงั ตืนตะลึง เขาหันไปทางผู ้ใหญ่บ ้านแล ้ว
อธิบายด ้วยภาษามือ จากนันก็หน
ั ไปร่ายยาวต่อกับพ่อของนาแดร์
ื ฮากันเสย
ชาวบ ้านฮอ ี งดัง แม ้แต่หมอผีกย
็ งั แทรกหน ้าเข ้ามามีสว่ นร่วม
เด็กๆ วิงมาล ้อมหน ้าล ้อมหลังเกาะขาแม่แล ้วเพ่งมองเข ้ามาในยุ ้งข ้าว
ึ นังนิง เฝ้ ารอคําตอบ
ประกาศศก
ในทีสุดหมอแฟรงค์กเ็ อ่ยปาก “ผู ้ใหญ่บ ้านบอกว่าเป็ นไปไม่ได ้ ไม่ม ี
ใครล่าหนังชาคียไ์ ด ้!”
“บอกเขาว่าผมมีอยูส ี นเพิงตัดหัวมาสดๆ ร ้อนๆ ผมซอ
่ ผื ่ นเอาไว ้แถวนี...
ยินดีแลกกับชวี ต
ิ ของผมและคุณหมอ พร ้อมกับมอเตอร์ไซค์คน ั นึง”
218.เรืองเงินเรืองใหญ่ เรืองตายเรืองเล็ก

โรงแรมเหิมแซ หมูบ
่ ้านปากเซ ริมฝั งชายแดนลาวพม่า
เมือวานพีเป๊ กหายไปหนึงวันเต็มๆ ึ บเป็ นวันทีสอง
บ่ายของวันนีซงนั
เขาก็ยงั ไม่ปรากฏตัว ลลนานังแกร่วอยูแ ่ ต่ในห ้องหมายเลข 202 บนชนสองั
ของตัวตึก
ั ด ้านล่างเปิ ดเป็ นบาร์กงเรสเตอร
โรงแรมแห่งนีกว ้างมาก มีแค่สองชน ึ
องต์ทเปิ
ี ดบริการตลอดยีสบ ิ สช
ี วโมง
ั เป็ นแหล่งนัดพบของกิจกรรมนอก
กฎหมายตามแนวตะเข็บชายแดนแทบทุกประเภท มีทงบ่ ั อนการพนัน บาร์
เบียร์ สนุกเกอร์ ค ้ายาและค ้าประเวณี สว่ นชนสองเป็
ั นห ้องพักทรงโดมทีมี
เพดานสูงกว่า 6 เมตร ตกแต่งหรูหราและติดกระจกเต็มไปหมด
ตังแต่มาถึงเธอก็เจอกับหน่วยรักษาความปลอดภัยของบริษัทสตาร์
คอร์ปทีนังกระจายตัวอยูใ่ นบาร์ด ้านล่าง สารรูปของแต่ละคนดูดก ี ว่าเธอมาก
พอสอบถามก็พบว่าพวกเขามารออยูท ่ นี ี น ้าทีพวกเขาใช ้
ี ตังแต่เมือวานแล ้ว สห
มองเธอและเจ ้านายเต็มไปด ้วยความครุน ่ คิด สกั พัก ‘จ่าเหลียว’ ก็อาสาเป็ น
ตัวแทนของคนทังหมดก ้าวออกมาขอคุยกับเธอเป็ นการสว่ นตัว
็ เด ้ง?”
“จริงหรือเปล่าทีเชค
คําถามของจ่าเหลียวทําให ้ลลนาตะลึง ได ้แต่ตอบไปว่าเธอไม่ม ี
้
อํานาจตรวจสอบเสนทางการโอนเงิ นเพราะสว่ นนันเป็ นหน ้าทีของผู ้ประสาน
งานคนอืน แต่ด ้วยสถานะทางการเงินของเจ ้านายเธอ เธอค่อนข ้างมันใจว่า
เรืองแบบนันจะไม่เกิดขึน
อีกฝ่ ายเพียงแค่มองมาอีกหนด ้วยสายตาเพ่งพินจ
ิ แล ้วเสริมว่า “ผม
ตรวจสอบไปทางฝ่ ายบัญชข ี องเราทีฮอ
่ งกง เชค
็ ของทางคุณเข ้าบ่ายเมือวาน
และเด ้งเมือเชา”้
มันจะเป็ นไปได ้ยังไง! เธอแอบตะโกนในใจ “ฉั นจะรีบประสานงานกับ
คนทีดูแลในสว่ นนีโดยด่วน ทันทีทได ี ้รับแจ ้งอย่างเป็ นทางการ ฉั นจะตอบ
คําถามคุณ ตอนนีขออนุญาตพาเจ ้านายขึนไปพักผ่อนก่อนนะคะ”
 จ่าเหลียวมองร่างทีเธอแบกอยูแ ่ ล ้วเบือนหน ้าไปสบตาเพือนๆ ทีนังรอ
คําตอบอยูท ่ างด ้านหลัง สกั พักก็หน
ั มาสง่ ยิมเหียมเกรียมให ้เธอ รอยยิมของ
เขาเป็ นการบิดริมฝี ปากเหมือนเยาะหยัน “อาบนํ าแต่งตัวแล ้วรีบลงมานะคน
สวย พวกเรามีเรืองทีต ้องคุยกันอีกยาว”
เธอตวัดสายตามองไปยังกลางกลุม
่ ... นันแกล ้วกล ้ากับทรงเดชนี!
ั พักแล ้ว
พวกเขาน่าจะมาถึงสก กําลังถูกหน่วยรบเดนตายของสตาร์
คอร์ปนังตีวงล ้อมกดดันไม่ให ้ลุกไปไหน ท่าทางคงกําลังสอบปากคําเรืองเงิน
ทีไม่จา่ ยตรงตามสญ ั ญา แกล ้วกล ้าเงยหน ้ามองมาทางเธอแวบหนึง จากนัน
เลือนสายตามองไปยังร่างเจ ้านายทีเธอกําลังแบกอยูก ่ อ
่ นจะหลุบตาตํา แววตา
หม่นแสงของเขาทําให ้ลลนาตระหนักทันทีวา่ เรืองเชค ็ เป็ นเรืองจริง
เงินไม่เข ้าจริงๆ...
ั ษ์ บางสว่ นเกิดความคลางแคลง
เธอควรจะทําอย่างไรถ ้าตอนนีผู ้พิทก
ใจและถอนตัวจากภารกิจ
เมือกวาดสายตาคร่าวๆ พบว่าคนของสตาร์คอร์ปเหลืออยูย ่ ส ิ หกคน
ี บ
หมายความว่ามีคนบาดเจ็บไปแล ้วสหรืี อไม่กอ
็ าจถึงตาย ไม่น่าแปลกใจหาก
่ คิดอย่างหนักว่าควรจะเอาชวี ต
คนทีเหลือจะครุน ี
ิ มาเสยงกั
บงานทีไม่ได ้ค่า
ตอบแทนดีหรือไม่
เธอไม่กล ้าต่อว่าพวกเขา เพราะหากเป็ นตัวเองเธอก็อาจไม่อยูต
่ อ
่
ติณนัยแตะบ่าเธอเบาๆ เป็ นเชงิ ให ้ขึนไปด ้านบน หลังจากเข ้าห ้องพัก
เธอก็จัดการทําความสะอาดร่างกายให ้เจ ้านายและวุน ่ วายกับบาดแผลตรง
ั
ท ้ายทอยของท่านอีกเป็ นชวโมง เมือจัดการเสร็จแล ้วก็อาบนํ าแต่งตัวให ้
ตนเองบ ้าง
เจ ้าน ้อยยังไม่ฟืน อีกทังยังไข ้ขึนและมีอาการผวาเป็ นระยะๆ ลลนาได ้
แต่นังนิงอยูข ึ มาถึง
่ ้างเตียงคอยป้ อนนํ าให ้อีกฝ่ ายจิบและภาวนาให ้ประกาศศก
โดยเร็ว
พวกเธอติดอยูท
่ นี
ี ไปไหนไม่ได ้ ไม่มท ี งเงิ
ั นและอิสรภาพ ทันทีทก
ี ้าว
ลงไปด ้านล่างแน่นอนว่าจ่าเหลียวจะต ้องเข ้ามาลากตัวเธอไปสอบปากคําเรือง
เงิน
 ั คนเพือมาชว่ ยดูอาการให ้เจ ้านาย
แต่เธอก็ต ้องการอาหารและหมอสก
ในทีสุดลลนาก็ตดั สนิ ใจหันไปหาติณนัยทีนังขวางอยูต
่ รงพืนหน ้า
็ ถูกระบอกปื นในกระเป๋ าเป้ ของเขา
ประตูห ้อง และกําลังเชด
“ต๊อด...”
“หืม?” อีกฝ่ ายเงยหน ้าขึนมามอง
่ นตัวอยูบ
“ฉั นคิดว่าควรลงไปคุยกับคนอืนๆ ดีกว่าซอ ่ นนี”
อีกฝ่ ายยิมแล ้วไหวไหล่เบาๆ “มันจะมีประโยชน์เหรอครับ เรืองเชค็ เด ้ง
ต ้องเป็ นความจริงอยูแ ่ ล ้วไม่งันพวกเขาคงไม่โกรธแค ้นขนาดนันหรอก ผมบอก
เลย... คุณไม่ได ้อยูใ่ นจุดทีจะทําอะไรได ้” ต๊อดแนะนํ าอย่างตรงไปตรงมา
“ตอนนีคนทีเคลียร์ได ้มีเพียงสองคนคือเจ ้านายคุณทียังไม่ตน...
ื แล ้วก็พชาย
ี
ผม...”
“แต่ฉันหิวข ้าว อีกอย่างยังไงก็ต ้องแวะร ้านขายยาก่อนจะมืด ไม่งันคืน
นีเจ ้านายฉั นแย่แน่”
ติณนัยประกอบปื นพกในมือดังคลิกๆ ไม่ตอ
่ ปากต่อคํากับเธออีก
“ต๊อด... ชว่ ยหน่อยเถอะ”
ื
“คุณไม่มเี งินซอของหรอก”
ิ มือ
“ฉั นเลยต ้องแวะตัวเมืองด ้วยไง อย่างน ้อยก็ไปกดเงินกับเปลียนซม
ถือ”
อีกฝ่ ายยังนิงคิด
ึ ว่าตนต ้องลุยเดียวเสย
ลลนารู ้สก ี แล ้ว “ถ ้างันคุณรออยูท
่ นี
ี เดียวฉั นไป
เอง”
นันแหละเขาถึงขยับ “ผมไปด ้วยก็ได ้ ขืนคุณเป็ นอะไรไปพีเป๊ กเอาผม
ตายแน่” ว่าแล ้วก็ยด ั
ั ปื นสนเหน็ ื
บเอวสองกระบอกแล ้วดึงเสอลงมาปิ ดทับ จาก
นันก็ยกเป้ ทหนั
ี กเหมือนกระดองเต่าขึนมาสะพาย “ไปก็ด ี ผมจะได ้ซอเส ื อผ
ื ้า
กับรองเท ้าใหม่ใสด่ ้วย”
 ทังสองจัดการล็อกห ้อง ต๊อดวางระเบิดขวดทีประดิษฐ์เองไว ้ด ้านใน
สองลูก ตรึงไว ้กับลวดเสนหนึ ้ งเพือขวางคนทีคิดลองดีอยากจะเข ้ามาในห ้อง
ชว่ งทีทังคูไ่ ม่อยู่ จากนันทังสองก็ก ้าวลงมาด ้านล่างพร ้อมกัน
ตอนบ่ายร ้านอาหารทางด ้านล่างมีคนเยอะ แม ้ลลนาจะพยายามก ้ม
ั แค่ไหน
หน ้าก ้มตาสก แต่ทก
ุ ทีทีเธอเดินผ่านก็ยงั มีคนเงยหน ้ามองมาอย่าง
ตะลึงลาน แต่คนมองก็มองได ้แค่แวบเดียวเพราะสห ี น ้าเย็นเยียบของชายหนุ่ม
ทีอยูด
่ ้านหลังเธอทําให ้พวกเขาต ้องรีบหลบสายตาไปทางอืน
ต๊อดมีลค
ุ ทีหยาบกระด ้าง ผมยุง่ เหยิงของเขาหยักศกเล็กน ้อย ย ้อม
เป็ นสเี ทาออกเงิน ดวงตาคมดุเหมือนเหยียว แก ้มตอบ หน ้านิง ริมฝี ปากบาง
เฉียบ เขาจ ้องตอบทุกสายตาทีมองมา ประมาณว่า ‘กูจะเสย ี บพวกมึงให ้มิด
ิ ’ิ
ด ้ามและเจียนเป็ นริวๆ ทําซาชม
ดังนันพอมีเขาเดินตาม ลลนาก็ไม่มป
ี ั ญหาเรืองสายตาแทะโลมอีก
ทังคูเ่ ดินออกไปทําธุรกรรมทางการเงิน เปลียนซม ิ โทรศพ ั ท์มอ
ื ถือและ
ื
ซอยากั บของกิน ติณนัยขอแวะซออุ ื ปกรณ์อก ี หลายอย่างในร ้านขายอุปกรณ์
ั นประสวิ ลวด เชอ
ก่อสร ้าง มีทงดิ ื ก มีด ตะปู กาวร ้อน และสารเคมีชนิดต่างๆ ซงึ
ื
ถูกแบ่งเป็ นห่อเล็กๆ อีกหลายห่อจนเขาต ้องซอกระเป๋ าเป้ กน
ั นํ าใบทีสอง หลัง
จากจัดการทุกอย่างเรียบร ้อยแล ้วทังสองก็ชวนกันกลับทีพัก
ทันทีทมาถึ
ี งเฉลียวก็ยน ื ดักรออยูแ
่ ล ้ว “นีก็หกโมงเย็นแล ้ว เรามานัง
ล ้อมวงกินข ้าวแล ้วคุยเล่นกันสก ั หน่อยดีไหมครับคุณลูกค ้า” พูดจบก็ผายมือไป
ยังโต๊ะกลมตัวใหญ่ทตั ี งอยูม
่ ม
ุ สุดของร ้านอาหาร
ลลนาตัวแข็ง พยายามควบคุมร่างกายไม่ให ้สนหรื ั อหลบเลียงเพือให ้
ตัวเองต ้องขายหน ้า ก่อนทีเธอจะก ้าวเท ้าตามอีกฝ่ ายไปเสย ี งของติณนัยก็ดงั
ขึน “จนกว่าพีเป๊ กจะมา จะไม่มก
ี ารเข ้าใกล ้ลูกค ้าทีกูดแ
ู ลอยู”่
ต๊อด!
ึ เขาตัวสูงก็จริง แต่ยงั ดูเด็ก
ลลนาหันไปมองเด็กแว๊นของประกาศศก
กว่าจ่าเหลียวมาก
“มึงไม่ได ้อยูใ่ นภารกิจนี” เฉลียวเตือน ไอ ้เด็กนีโผล่มาจากไหนตังแต่
เมือไหร่ไม่มใี ครรู ้ ตัวเขาเองก็ยงั ไม่สงั เกต หน ้าตามันกวนตีน แต่งตัวมอซอดู
ไม่โดดเด่น กลมกลืนกับเด็กเสริ ฟ ์ ในร ้านเป็ นอย่างมาก ถ ้าเมือครูม
่ น
ั ไม่ได ้เอ่ย
 ื
ชอประกาศศ ึ เขาคงนึกว่ามันเป็ นเด็กวิงยาทีเดินกันเกลือนร ้าน
ก “มาทางไหน
กลับไปทางนันไอ ้หนู ผู ้ใหญ่เขาจะคุยกัน”
เสย ี งขึนไกดังคลิกจากมือทีสอดอยูใ่ ต ้ชายเสอของติ
ื ณนัย “จะไม่มใี คร
ั นอืน หน ้าทีของกูถงึ จะจบ”
เข ้าใกล ้ลูกค ้าจนกว่าพีเป๊ กจะเปลียนคําสงเป็
“กูหก
ั คอมึงได ้เลยนะ ได ้เด็กเวร... โอ๊ะ” เฉลียวตกใจรีบยกมือขึน
ตะปบศรี ษะทางด ้านซาย
้
้
เสนผมของเขาหายไปแถบหนึ
ง!
มันยิงตังแต่เมือไหร่ไม่มใี ครบอกได ้เพราะไม่มท ี งเส
ั ย ี งและคําเตือน
ลูกกระสุนแล่นผ่านข ้างศรี ษะของเขาด ้วยความเร็วสูงทิงไว ้เพียงรอยถากขาวๆ
้
เหมือนใครเอามีดโกนคมกริบมาปาดเสนผมหายไปแถบหนึ ง มีเลือดไหลออก
มาเป็ นปื นบางๆ บาดแผลแค่นไม่ ึ เจ็บแต่มน
ี ได ้ทําให ้รู ้สก ั กลับชวนให ้ตกใจ
อย่างยิง
ถ ้าหมอนีเบนปลายกระบอกปื นเข ้ามาอีกนิดเดียว...
เฉลียวหันไปมองทางด ้านหลัง ร ้านอาหารทีเต็มไปด ้วยผู ้คนยังคง
ี วี ต
ครึกครืนดูมช ิ ชวี า ไม่มใี ครสก
ั คนรู ้ว่าเมือครูม่ ก
ี ระสุนแฉลบเข ้าไปด ้านในและ
แล่นไปเจาะผนังปูนด ้านหนึงของร ้าน หากไอ ้หมอนีคิดจะฆ่าเขาเงียบๆ แล ้ว
ประคองร่างไปทิงก็คงไม่มใี ครระแคะระคายอีกเชน ่ กัน
“มึงคือ... ติณนัย?”
อีกฝ่ ายพยักหน ้ารับ เฉลียวรีบเบียงร่างหลีกทางให ้แบบอัตโนมัต ิ
สตาร์คอร์ปมีเด็กปั นเจ็ดคนทีอยูร่ ว่ มกับประกาศศก ึ มาตังแต่เปิ ดบริษัท
้
พวกเขาใชนามสกุ ลเดียวกับเจ ้าของบริษัท ไม่ใชผ ่ ู ้ถือหุ ้น ไม่ใชเ่ จ ้าของร่วม
แต่มค
ี วามภักดีสงู !
ในเจ็ดคนนีคนทีแม่นปื นทีสุดคือติณนัย เขาเป็ นมือขวาทีประกาศศก ึ
้
มักเรียกใชในภารกิ จสําคัญอยูเ่ สมอ เฉลียวเป็ นเพียงอดีตนายทหารทีสง่ ราย
ื
ชอมาสมั ครทํางานและได ้รับคัดเลือก เขาเพิงมาทํางานกับสตาร์คอร์ปได ้เพียง
สามปี ื อยิงอันดับหนึงอย่างติณนัยแต่ไม่เคยเจอตัวจริงสก
เคยได ้ยินชอมื ั หน
ใครจะไปคิดว่าเด็กหนุ่มตรงหน ้าคือชูตเตอร์มอ ื พระกาฬทีค่าตัวแพงกว่าพวก
เขาถึงสบิ เท่า!
 “ไปครับ” ติณนัยแตะข ้อศอกลลนา แล ้วพาเธอก ้าวขึนไปด ้านบนด ้วย
ี น ้าเรียบเฉย เขารู ้ว่านีเป็ นเพียงการปะทะหนแรกและมันคงไม่จบลงง่ายๆ
สห
เพิงก ้าวไปได ้ไม่กก ี งทักดังมาจากทางประตู “เกิดอะไรขึน?”
ี ้าวก็มเี สย
ทังเฉลียว ติณนัย และลลนาหันไปทางประตูหน ้าของร ้านอาหารอย่าง
พร ้อมเพรียง
ึ !
ประกาศศก
 ี ตังค์จนมึน
219.เสย

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเคร่งเครียดอย่างยิง
ทุกคน... ยกเว ้นลลนา
เธอรู ้ดีวา่ หลายคนกําลังเป็ นบ ้าเป็ นหลังเกียวกับเรืองเชค ็ เด ้ง แต่เธอ
ึ โล่งอกทันทีทเห็
กําลังรู ้สก ี น ‘อดีตแฟน’ เดินมีชวี ต ิ กลับเข ้ามาในโลกของเธอ
อีกครัง เธอไม่อยากจะยอมรับว่าตัวเองหวาดกลัวแค่ไหน กังวลเพียงใดเมือ
นึกถึงภาพและเสย ี งครังสุดท ้ายของเขา
ิ บอกเธอ แววตาของเขาเต็มไปด ้วยความรู ้สก
“วิง” ตอนนันเขากระซบ ึ
หลากหลาย
เธอหันหลังวิงได ้ไม่นานก็ถกู ความสนันหวันไหวของผืนดินสะบัดจน
ร่วงลงกับพืน ทังร่างเธอ เจ ้าน ้อยและติณนัยกลิงหลุนๆ ไปตามไหล่เขา เธอ
แทบไม่อยากคิดเลยว่าแรงระเบิดระดับนันจะก่อให ้เกิดอะไรขึนกับประกาศศก ึ
วินาทีนันเธอแทบบ ้า
หลังจากนันทังคูก
่ ข
็ าดการติดต่อกัน เขาหายไปเกือบสองวันเต็ม หาย
เหมือนจะไม่กลับมาอีกแล ้ว
แต่จๆู่ วันนีเขาก็ขมอเตอร์
ี ไซค์มาจอดหน ้าโรงแรมพร ้อมกับคุณหมอ
หนึงคน เดินสง่าผ่าเผยเข ้ามาในร ้านจนทุกสายตามองตามอย่างสนอกสนใจ
ตอนนีลลนากล ้ากินอาหารเสย ี ที เธอเขียข ้าวในจานพร ้อมกับมองเขา
ไปด ้วย ประกาศศก ึ กําลังหารือกับลูกทีมและหันมาไต่ถามแกล ้วกล ้าเป็ นระยะๆ
้
เกียวกับเสนทางการโยกย ้ายเงิน ชายหนุ่มไม่แม ้แต่จะเบือนหน ้ามามองลลนา
หรือหันมาตังคําถามกับเธอ เธอรู ้ดีวา่ เขาเจตนาจะกันตนออกจากเรืองยุง่ ยาก
เหล่านีด ้วยการทําเหมือนว่าเธอเป็ นแค่หญิงสาวตัวกระจ ้อยคนหนึงทีรู ้เรืองนี
แค่ผวิ เผิน เป็ นเลขาไม ้ประดับข ้างกายเจ ้านาย ไม่มเี อียวอะไรกับเรืองคอขาด
บาดตายนี
และเขาทําสําเร็จ... เพราะความโกรธแค ้นทังหลายพุง่ ตรงไปหาแกล ้ว
กล ้ากับทรงเดชแทน
พีเป๊ กนีร ้ายเหมือนกันนะเนีย!
 “หมายความว่าในกลุม ่ ของคุณ มีคนทีคิดจะหักหลังเจ ้านายคุณด ้วย
็ เด ้งงันส?ิ ” ประกาศศก
การทําให ้เชค ึ ถามเสย
ี งเรียบ แต่เหมือนจะคุกคามอยูใ่ น
ที
“มีความเป็ นไปได ้สูง” แกล ้วกล ้าสูดลมหายใจลึกๆ เงยหน ้ามองนาย
ใหญ่สตาร์คอร์ปทีเขารู ้สก ึ ว่าคุ ้นหน ้าเหมือนเคยเห็นทีไหนสก ั แห่ง “ฟั งนะลูกพี
เจ ้านายผมรํารวยติดอันดับเศรษฐีของยุโรป เรืองนีคุณเชก ็ ได ้เลย ผมไม่กล่าว
เท็จแม ้แต่คําเดียว ท่านไม่เอาชวี ต ี
ิ ของตัวเองมาเสยงกั บเงินแค่ไม่กรี ้อยล ้าน
หรอก ยิงถ ้าชวี ต
ิ เราอยูใ่ นมือพวกคุณแบบนีการทรยศกลางคันถือเป็ นเรืองทีโง่
มาก และเจ ้านายผมไม่ใชค ่ นแบบนัน ไม่เชอถามผู
ื ้ชว่ ยสว่ นตัวของท่านดูได ้”
แกล ้วกล ้าหันมาทางลลนา
ึ ตัดบทเสย
“เธอไม่เกียว!” ประกาศศก ี งกระหึม “ผมถามคุณ คุณตอบ
เท่าทีรู ้ก็พอ”
จะไม่เกียวได ้ยังไง ความจริงลลนารู ้ดีกว่าเขาเสย ี อีกเพราะเธอเป็ นคน
ตามประกบเจ ้าน ้อยทุกฝี ก ้าว แกล ้วกล ้าอยากจะเถียงใจแทบขาดแต่อก ี ฝ่ ายดัน
ตัดบทห ้วนๆ เป็ นคํารบสอง
็ ไม่ผา่ น ติดต่อขอรับเป็ นเงินสดเลยได ้ไหม ผมจะระบุวน
“ถ ้าเชค ั เวลา
และสถานทีทีไหนสก ั แห่งทีไม่ใชเ่ มืองไทย สว่ นทางคุณก็ให ้คนไปหย่อน
กระเป๋ าเงินวางไว ้ก็พอ”
่ ่ ายจัดการ เขา
แกล ้วกล ้าให ้คําตอบไม่ได ้ เขาเป็ นแค่บอดีการ์ดไม่ใชฝ
จึงหันไปหาลลนาอีกหน “ทําแบบนันได ้ไหม?”
“ผมถามคุณ!” เอ๊ะ... ไอ ้นี!
สายตาคนรอบโต๊ะกวัดไปแกว่งมาระหว่างลลนากับแกล ้วกล ้า แต่
ึ ก็ดงึ ความสนใจมาทางแกล ้วกล ้าอีกจนได ้
ประกาศศก
“ยังไงก็ตาม เจ ้านายคุณต ้องเข ้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วนเพราะถึง
ตอนนีก็ยงั ไม่ฟืน การรักษาแน่นอนว่าต ้องใชเงิ ้ น ยิงฉุกละหุกแบบนีเงินยิงต ้อง
พร ้อม ผมต ้องการเงินสดก ้อนหนึงมาวางประกันสําหรับเป็ นค่ารักษาพยาบาล
ทางบริษัทเราจะไม่ควักเงินสว่ นตัวจ่ายแทนลูกค ้าเด็ดขาดเพราะเรืองนีอยูน ่ อก
ั ญาว่าจ ้าง คุณคิดว่ายังไง?”
เหนือสญ
“เท่าไหร่...” ทรงเดชเป็ นคนถามแย ้งขึนมา
 ิ ล ้าน ก่อนเก ้าโมงเชา”
“สบ ้
เสยี งพึมพําดังขึนรอบโต๊ะ แกล ้วกล ้าสวนกลับอย่างเคร่งเครียด “เยอะ
ไปไหม?”
ี
“คนของผมสคนบาดเจ็ บหนักในหน ้าที ถูกสง่ ตัวกลับเชย
ี งรายไปก่อน
หน ้านี พวกเขาก็ต ้องมีคา่ รักษาเหมือนกัน”
“พอเห็นว่าเราอยูใ่ นกํามือ คุณก็รบ
ี ขูดรีดเลยนะ” ทรงเดชหัวเราะ
“ฉั นคิดว่า...” ลลนากล่าวแทรก
“จบเรือง!” ประกาศศก ึ ตัดบททันที ไม่เหลือบมาทางเธอแม ้แต่แวบ
เดียว “พวกคุณแยกย ้ายกันเข ้าห ้องพักได ้ ผมจะประชุมกับลูกน ้องในทีมต่อ”
พูดเสร็จก็โบกมือให ้ติณนัยลากเธอขึนไปด ้านบน สว่ นตัวเองก็ยกแขน
ขึนกอดอก เอนบ่าข ้างหนึงพิงพนักเก ้าอีแล ้วแยกเขียว “น ้องๆ พีๆ ทีเคารพ ฉั น
ว่าพวกเรามีเรืองต ้องคุยกันยาว โดยเฉพาะอย่างยิง มึง... ไอ ้เหลียว!”
ั
ลลนาโดนติณนัยลากขึนไปชนสองจึ งไม่รู ้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันต่อ
ี งด่าของประกาศศก
เธอได ้ยินเพียงเสย ึ ทีกําลังทุม
่ ใสจ ่ า่ เหลียวด ้วยเรืองโกหก
ั อย่าง
อะไรสก
เธอถูกพาขึนมาด ้านบน ทรงเดชเป็ นคนเอ่ยปากอาสาเฝ้ าไข ้เจ ้านาย
ในคืนนีเพราะเห็นว่าเธอมีทา่ ทางเหนือยล ้ามาก หญิงสาวตอบรับความกรุณา
ื
ของเขาด ้วยรอยยิมและจัดการหยิบข ้าวของจําเป็ นทีเพิงหาซอมาช ว่ งเย็นใส่
กระเป๋ าเป้ ใบใหม่ ทิงอุปกรณ์ปฐมพยาบาลและยาเอาไว ้ในห ้องของเจ ้านาย
ห ้องใหม่ทเธอเพิ
ี งได ้กุญแจมาคือห ้อง 245 ติณนัยชว่ ยเธอตรวจสภาพ
ห ้องและขนย ้ายข ้าวของมากองไว ้หน ้าเตียง ก่อนจะหันมาถามเสย ี งเรียบว่า
“ต ้องการให ้ผมนอนเฝ้ าไหม?”
“หมายถึงนอนถือปื นอยูห ่ น ้าประตูแบบเมือคืนน่ะเหรอ?” พอเห็นเขา
ี สา่ ยหัว “โอ๊ย... ไม่ต ้องหรอกต๊อด ขอบคุณมากค่ะ”
พยักหน ้าเธอก็รบ
“ถ ้างัน... ผมอยูห
่ ้อง 244 มีปัญหาอะไรก็เคาะเรียกนะ” เขายํา
“ไม่มป ี งของแกล ้วกล ้าดัง
ี ั ญหาอะไรหรอก ผมจะอยูเ่ ฝ้ าเธอเอง” เสย
เข ้ามาในห ้อง ทังติณนัยและลลนาหันไปเห็นหนุ่มหล่อหน ้าคมสวมสูท สะพาย
เป้ เดินตรงเข ้ามาพอดี “ทางเราได ้กุญแจแค่สองห ้อง เจ ้านายผมมีทรงเดช
นอนเฝ้ าแล ้ว ลลนาผมเฝ้ าเองก็แล ้วกัน”
ั พักก็พยักหน ้ารับอย่างมึนๆ
ต๊อดเหมือนจะอึงไปเล็กน ้อย สก
ึ ก็หมดเวลาไปหนึง
กว่าจะเกลียกล่อมคนของตนเรียบร ้อย ประกาศศก
ั
ชวโมง
ท่ามกลางความโกรธแค ้นของคนทีเอาชวี ต ี
ิ มาเสยงกั บงานนี เขาเกือบ
หูดบ ี งก่นด่า ลูกทีมมากกว่าครึงประกาศขอแยกตัวและ
ั ไปข ้างหนึงเพราะเสย
จะเก็บข ้าวของจากไปตอนนีเลย ทีเหลือซงก็ ึ มแ
ี ค่เจ็ดแปดคน ยอมอยูส ู้ อ
่ ต่
ด ้วยหวังว่าทางสตาร์คอร์ปจะยอมจ่ายแทนถ ้าเกิดเหตุตก ุ ติกใดๆ ก็ตาม
สรุปแล ้วเขาต ้องเอาตัวเองเป็ นประกันให ้กับลูกค ้าขีโกง! เนือไม่ได ้กิน
หนังไม่ได ้รองนัง แถมต ้องเอากระดูกมาแขวนคออีก!
ยอดรับชาํ ระทังหมดหกร ้อยล ้าน จ่ายมาแล ้วสองร ้อย เชค ็ เด ้งสองร ้อย
และมีทท
ี า่ ว่าจะเก็บไม่ได ้อีกสองร ้อย เป็ นการลงทุนลงแรงทีว่างเปล่าจริงๆ!
ประกาศศก ึ เดินลากขาพาหมอแฟรงค์ไปหยุดทีหน ้าประตูห ้องของ
ลูกค ้าขีโกง ทันทีทประตู
ี เปิ ดเขาก็ได ้รับรายงานว่ายัยน ้องตัวดีไม่ได ้อยูเ่ ฝ้ าไข ้
เจ ้านายในคืนนี แต่ดน ั ไปนอนกับหนุ่มหน ้ามนอีกคนทีห ้อง 245 หลังจากได ้รับ
การยืนยันจากติณนัย ความเดือดดาลในร่างก็ปะทุจนอยากจะตะกุยฝาผนัง เขา
ต ้องรีบสะบัดหัวแรงๆ
สติ...
เขาพยายามนึกถึงตอนทีตัวเองสวดมนต์อยูใ่ นห ้องพระของหลวงพ่อ
เขาต ้องใจเย็น พยายามทําทุกอย่างให ้ละมุนละม่อมและนุ่มนวลเข ้าไว ้ คงไม่ด ี
แน่ถ ้าเขาจะไปอาละวาดใสเ่ ธอในสภาพทีตัวเองทังโกรธทังเหนือยแล ้วก็ห ึ
งมากๆ แบบนี เขาอาจจะระเบิดอารมณ์ใสเ่ ธอ เหวียงชูรั้ กของเธอลงจาก
ั
ระเบียงชนสองแล ้วตามด ้วยระเบิดน ้อยหน่าอีกหนึงโหล
เอาให ้มันหนังกลับไปเลย!
ไม่ ไม่ ไม่...
ึ ผิดทีตกเป็ นทาสความหึงหวงแบบไร ้สติ แต่เธอก็นะ... รู ้ทังรู ้ว่า
เขารู ้สก
เขาอยูไ่ ม่ไกล แต่กย ็ งั อนุญาตให ้ผู ้ชายอีกคนมาอยูร่ ว่ มห ้อง
 แถมยังเป็ นคนทีหล่อมากๆ ด ้วย ไอ ้เวรเอ๊ย!
“ผมว่าเธออาจต ้องได ้รับการเอกซเรย์สมอง” เสย ี งของแฟรงค์เรียกสติ
ประกาศศก ึ ให ้กลับมา “เท่าทีรู ้มีร ้านขายยาเถือนอยูส
่ องร ้านตรงทางเข ้าปากเซ
ั
ชนใต ้ดินของร ้านมียาหายากขายอยูห ่ ลายชนิด ทีนันยังมีอปุ กรณ์ผา่ ตัดครบ
ครัน ผมต ้องการอุปกรณ์เหล่านันและความชว่ ยเหลือจากคุณหมอเจ ้าของร ้าน
ื า่ แงะ”
ทีชอส
“ทําไมคุณถึงรู ้เรืองพวกนี” ชายหนุ่มเอ่ยถามพร ้อมทังเอนร่างพิงประตู
ห ้อง
“แถวตะเข็บชายแดนเป็ นแหล่งรวมของผิดกฎหมาย หลายคนลักลอบ
มาปลูกถ่ายอวัยวะเถือนกันทีนี ขอแค่มเี งินจะเปลียนชายเป็ นหญิง เปลียน
หัวใจ หรือเปลียนหัวไปเลยก็ยงั ได ้ อุปกรณ์ทมีี อยูใ่ นร ้านของสา่ แงะแพงกว่า
ในโรงพยาบาลไม่รู ้กีเท่า จัดไว ้สําหรับพวกเศรษฐีกระเป๋ าหนักโดยเฉพาะเลย
ล่ะ”
“แล ้วคืนนี?”
“ผมจะให ้ยาเท่าทีจําเป็ นไปก่อน ถ ้าไม่วา่ อะไรผมขอโกนหัวคนไข ้รอ
้
ไว ้เลย พรุง่ นีเชาจะได ้ไม่ฉุกละหุก”
พอได ้ยินคําว่า ‘โกนหัว’ ทรงเดชก็ทะลึงตัวลุกขึนยืน “ไม่ได ้นะ!”
ั บผม” ประกาศศก
“คุณไม่ได ้อยูใ่ นฐานะทีจะออกคําสงกั ึ บิดริมฝี ปาก
เยาะ “พวกคุณทําให ้ลูกทีมผมแตกกระจายกลายเป็ นสองฝั ง มิหนํ าซาผมยั ํ ง
ต ้องออกหน ้าแบกรับภาระหนีสน ิ แทนอีกเยอะแยะ ถ ้าเจ ้านายคุณตายแล ้วใคร
จะมาจ่ายหนีก ้อนนีกันล่ะ! ขีครอกอย่างคุณหรือไง!”
ทรงเดชโผเข ้าหาประกาศศก ึ อย่างเดือดดาล แต่ปืนในมือติณนัยก็ไว
ั ขึนมาจ่อกลางหน ้าผากจนอีกฝ่ ายถึงกับหน ้าซด
ไม่แพ ้กัน เขาชก ี
ประกาศศก ึ เอ่ยต่อเสย
ี งเนิบชา้ “ค่างานเด็กผมก็ต ้องออก ค่าผ่าตัดผม
ก็ต ้องจ่าย สุดท ้ายถ ้าเจ ้านายคุณเด๊ดสะมอเร่ คนทีเสย ี หายทีสุดก็เป็ นผม
อยูด ื
่ .ี ..” เขาเอือมมือไปปั ดคอเสอของทรงเดช “อย่ากวนอารมณ์พไอ ี ้น ้อง ตอน
นีพีเสย ี เงินจนหน ้ามืดไปหมดแล ้ว... เดียวน ้องได ้เสย
ี เลือด!”
 เขาหันกลับไปทางหมอแฟรงค์ “โกนผมไปเลย ยังไงพรุง่ นีก็ต ้อง
เอกซเรย์”
220.แฝด

ั
อีกหนึงชวโมงให ึ ก็ยงั นังหง่าวอยูใ่ นบาร์ด ้านล่างอย่าง
้หลังประกาศศก
ครุน
่ คิด
บาร์แห่งนีอบอวลไปด ้วยกลินบุหรี มีลก
ู ค ้าผลักประตูเข ้าออกไม่ขาด
สาย บางคนมาถามราคาค่าเชา่ ห ้องทางด ้านบน แต่สว่ นมากหากไม่หวยาก็ ิ มา
หิวผู ้หญิง
ผู ้หญิงทีนีมีมากหน ้าหลายตา หลายชนเผ่า มีตงแต่ ั ตวั เล็กๆ น่ารักไซส ์
ตุก
๊ ตาไปจนถึงสูงยาวเข่าดีสห ี น ้าเจนจัด ราคาก็ไล่ไปตังแต่หน ้าตาบ ้านๆ ยัน
สวยปานนางแบบ เขานังอยูท ่ า่ มกลางกลินเหล ้าบุหรีและกลินเหงือ มองมนุษย์
รอบตัวจ่ายและรับ หัวร่อต่อกระซก ิ ผลัดเปลียนหมุนเวียนกันไปตามแต่ละสาย
อาชพ ี ในใจก็เฝ้ าแต่ครุน
่ คิดเรืองหญิงสาวทีหลับอยูข ่ ้างบน
เจอกันคราวนีลลนาดูนงมากจริ
ิ งๆ แทบไม่มป ี ฏิกริ ย
ิ าอะไรสอ่ ออกมา
ให ้เห็นทางดวงตา เธอพูดน ้อย ดูระมัดระวัง และเลือกจะไม่ตอ ่ ปากต่อคําเวลา
ทีโดนแหย่ นันทําให ้เขาเข ้าถึงยากยิงกว่าเดิม
เมือครูบ
่ นโต๊ะอาหารเธอจับได ้ว่าเขากําลังจ ้องหน ้าอกของเธออยู่ เขา
รู ้แหละว่ามันเป็ นเรืองน่าอายแต่เธอกลับไม่วา่ อะไรสก ั นิด นังนิงไม่หลบสายตา
ไม่มป ี ฏิกริ ย
ิ าใดๆ ทังนัน เขาเผลอครึมอกครึมใจคิดว่าคืนนีเธอจะโอเคกับตน
แล ้วเชย ี ว แต่พอตามขึนไปด ้านบนกลับพบว่า
เธอเปิ ดห ้องนอนกับนายแบบหน ้าหล่อ!
เขาถูกผลักดันให ้เป็ นบ ้าด ้วยความคิดทีว่า ‘สองคนนันทําอะไรกัน’ เธอ
จะนอนเตียงมันนอนพืน หรือเธอนอนพืนมันนอนโซฟา หรือว่าเธอจองโซฟา
สว่ นมันนอนในห ้องนํ า... หรือนอนเตียงทังสองคน?
ผู ้ชายทีโคตรหล่อกับผู ้หญิงทีสวยมากๆ เวลาทีอยูบ ่ นเตียงเขาคงไม่
‘เล่นแปะแข็ง’ กันหรอกใชไ่ หม? เวลาเธออยูก ั เขาสว่ นมากเขาจะนอนซาย
่ บ ้
เธอนอนขวา เขาอยูบ ่ นเธออยูล
่ า่ ง แล ้วก็สลับวันกันครอบครองรีโมททีว ี แล ้ว
เวลาอยูก
่ บ
ั คนอืน เธอจะยึดโมเดลนีหรือไม่?
 เขานอนไม่หลับด ้วยความสงสย ั ว่าคืนนีเธอจะใชท่้ าไม ้ตายทีเป็ น
ิ ธิเฉพาะของเธอและเขา’ กับหมอนันด ้วยหรือเปล่า? สุดท ้ายพอทุก
‘ลิขสท
ิ
อย่างจบสนเธอจะเรี ยงผู ้ชายทุกคนเป็ นแถวเดียวแล ้วให ้คะแนนว่าใครเร่าร ้อน
กว่าใครหรือไม่? แล ้วในความคิดของเธอ เขาจะได ้สก ั กีคะแนนถ ้าเทียบกับสุด
หล่อคนอืนๆ?
ึ คลึงหน ้าผากด ้วยนิวโป้ ง... ใช ่ ต๊อดพูดถูก ชว่ งนีเขาดาวน์
ประกาศศก
จริงๆ
ึ เหมือนถูกโยนลงไปในหลุมดําแห่งความหวาดระแวงทียากจะปี น
รู ้สก
ขึนมา
มีเด็กผู ้ชายคนหนึงกรากเข ้ามาด ้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ แล ้วเปิ ดกระเป๋ า
เสนอยาเม็ดสช ี มพูให ้เขาหนึงห่อ เขาปั ดมือไปด ้วยความเซง็ แล ้วยกเหยือก
เบียร์ขนซด
ึ ต๊อดเดินลงมาตามเป็ นหนทีสอง แต่พอเห็นว่าเขายังอยากนังราก
งอกอยูท ่ นี
ี เจ ้านันก็โยนกุญแจห ้อง 246 ให ้แล ้วขอตัวขึนไปนอน
ประกาศศก ึ เหลือบตามองกุญแจห ้องอย่างหยิงยโส เขาได ้รับเกียรติ
ให ้นอนห ้องข ้างๆ ‘คูฮ ั นีมน
่ น ี งเตียงเขย่า
ู ’ เลยเหรอเนีย! ถ ้าคืนนีได ้ยินเสย
แม ้แต่นด
ิ เดียวเขาจะยิงสวนผนังเจาะกะโหลกให ้ตายคูเ่ ลยคอยดู! คิดแล ้วก็ได ้
แต่เท ้าคางอย่างกลุ ้มใจ... แล ้วถ ้ามันขย่มกันเงียบๆ บนพืนล่ะ?
โอ๊ย... อยากรู ้อยากเห็น!
้
เจ ้าเด็กคนเมือครูเ่ ดินมาสะกิดเขาอีกแล ้ว เขาหรีตาจนเป็ นเสนตรง เลิก
คิวพร ้อมกับกวาดตามองใบหน ้าหวาดๆ ของมัน “ไม่สบ ู ไม่เสพ ไม่ฉีด ขืนมา
วอแวไม่เลิกกูจะจับมึงสง่ ตํารวจ” แค่เมียทิงเขาก็อยากจะตะบันหน ้าใครสก ั คน
อยูแ
่ ล ้ว ไอ ้นียังมาสะกิดไม่เลิก ความพลุง่ พล่านเดือดดาลในเวลานีมีมากพอ
จะจับหัวมันโขกกับโต๊ะให ้แตกโพละเป็ นลูกแตงโมได ้เลย ดีนะทีเป็ นเด็ก เขา
เลยยังข่มกลันอารมณ์ได ้อยู่
ี อชไม
“อึบไหมพี?” เด็กถามแล ้วชมื ี ้ข ้ามโต๊ะไปทางผู ้หญิงกลุม
่ หนึงที
กําลังมองมา
เขากวาดตามองตาม
“ของใหม่เพิงมาอาทิตย์นี ยังรับแขกไม่เยอะ สะอาด ราคาคุยได ้”
 เขาไล่สายตาขึนลงไปยังเรือนร่างโปร่งบางของผู ้หญิงสองคนที
หน ้าตาเหมือนกันเป๊ ะ ฝาแฝดเหรอเนีย ของแปลกทีเดียว “คนทีไหน?”
เด็กชายหันไปมองตามสายตาเขา “คนพืนที ถ ้าพีสนผมไปเรียกให ้นะ”
พูดจบก็วงหายไป
ิ
สกั พักสองแฝดทีเขามองเมือครูก่ เ็ ดินกรุยกรายเข ้ามาหา พวกหล่อน
มาพร ้อมกับกลินเหงือ กลินแป้ งและกลินสบูร่ าคาถูก ใบหน ้าของทังคูล ่ ะม ้าย
คล ้ายคลึงกันจนแยกไม่ออก เรือนร่างแบบบางอยูใ่ นชุดผ ้าซนพื ิ นเมือง ผมส ี
นํ าตาลเกล ้าสูงทัดดอกชวนชมสข ี าวสะอาดตา สร ้างความรู ้สก ึ เหมือนกล ้วยไม ้
ท ้องถินสองดอกทีราคาไม่ลําบากกระเป๋ า รอให ้นักท่องเทียวเข ้าไปเด็ดดม
“เห็นเด็กบอกว่าพีนอนไม่หลับ อยากหาอะไรทําฆ่าเวลา” หนึงในนัน
โน ้มตัวลงกระซบ ิ ถามข ้างหู อวดเนินเนือขาวผ่องแทบจะล ้นออกมาจากตัวเสอ ื
ทีคว ้านตํา ลมหายใจทีหล่อนพ่นออกมาจากปากสร ้างความรู ้สก ึ วูบไหวให ้กับ
ใบหู
“ทําอะไรดีละ่ แนะนํ าหน่อยส”ิ เขาย ้อนถามเบาๆ
รอยยิมของหล่อนเปิ ดเผยจนเห็นลักยิมสองข ้างแก ้ม ่ ริตนิดๆ
รีบใสจ
ิ ะ แล ้วเราจะแสดงให ้พีดู”
เพือเรียกราคา “ขึนไปบนห ้องสค
ี เวลาเดินลงมา
“ทําไมไม่ให ้ดูตรงนีเลยล่ะ เผือไม่ชอบจะได ้ไม่ต ้องเสย
ไง”
อีกคนก ้าวเข ้ามาบ ้าง “รับรองพีต ้องชอบแน่”
“แหม... อย่าทึกทักส ิ เธอไม่รู ้สก
ั นิดว่าฉั นมองหาอะไร” เขายังพูด
ไม่ทน ื ชอน
ั จบน ้องแฝดใจกล ้าก็โน ้มร่างลงมาหาแล ้วล ้วงมือเข ้าไปในคอเสอ ้
เต ้าทรวงขาวผ่องข ้างหนึงออกมาให ้เห็นเต็มตาอย่างไม่สนว่าคนในร ้านจะหัน
มาเห็น
เป็ นความใจกล ้าทีน่าทึงมาก
ประกาศศก ึ สบตากับหล่อนแล ้วตวัดสายตาลงตํา ทรวงอกข ้างนีอวบ
อิมขาวผ่อง ปลายถันเป็ นป้ านสน ี ํ าตาลอ่อนกว ้างและเซก
็ ซ ี แถมเจ ้าตัวยัง
ลูบไล ้ตัวเองอย่างเบามือ ร ้องครางเบาๆ พลางสบตาตอบเขา เห็นแบบนีผู ้ชาย
เลือดแดงๆ คนไหนบ ้างจะไม่สะท ้าน!
 “เท่าไหร่?” เขาถาม
ิ ข ้างหู
หล่อนรวบสองมือรอบคอแล ้วดึงใบหน ้าเขาเข ้ามากระซบ
ื
เขาหันไปมองฝาแฝดของหล่อนบ ้าง “ซอแพคคู
ม ั าว?”
่ โี ปรโมชนป่
ิ อีกครัง เขาพยักหน ้าให ้หญิงสาวแล ้วลุกขึน
อีกฝ่ ายก ้มหน ้าลงกระซบ
โยนเงินค่าเบียร์ลงบนโต๊ะ โอบเอวสองสาวพาเดินขึนบันไดไปยังชนสอง ั
221.เธออยูบ
่ น ฉั นอยูล
่ า่ ง!

เธอแทรกลินเข ้าไปในปากอีกฝ่ าย
เคล ้าคลึงกัดเม ้มจนเสยี งครางหวานแผ่วดังระงมลันห ้อง ทังคูฟ ่ ั ดกัน
อยูบ่ นพืนหน ้าโต๊ะวางทีว ี เรือนผมยาวสยายหลุดลุย ่ ลงมาปิ ดแก ้มใสทีแดงกํา
ชวนชมขาวพิสท ุ ธิสองดอกชอกชาไปทัํ งกลีบ มันถูกบดเบียดขยีจนบีแบนด ้วย
ร่างสองร่างทีกอดก่ายกันไปมา จังหวะทีริมฝี ปากคูห ่ นึงอ ้ากว ้างอีกคูก
่ แ็ ทรก
ปลายลินเข ้าไปพัวพัน หวานฉํ าดูดดืมจนทังห ้องอบอวลไปด ้วยกลินแห่ง
กามารมณ์
ั
เกือบหนึงชวโมงแล ้วทีสองแฝด ‘มีนา’ กับ ‘วารี’ กอดรัดฟั ดเหวียงกัน
กลางพืนห ้องในสภาพล่อนจ ้อนเสอผ ื ้าหลุดลุย
่ ทรวงอกขาวผ่องถูไถกันไปมา
เหมือนนางงู ดูยวยวนกวนราคะเป็
ั นทีสุด แต่ลก
ู ค ้าของพวกเธอก็ยงั นังกินป๊ อป
คอร์นมองมาด ้วยสหี น ้าเนือยๆ พอป๊ อปคอร์นหมดเขาก็โทรลงไปสงถั ั วลิสงคัว
เกลือขึนมาเคียวแล ้วนังชมต่อ
สองสาวสบตากันเป็ นระยะๆ แล ้วแอบขบเขียวเคียวฟั น กลเม็ดเด็ด
พรายอะไรก็ขด ้
ุ ออกมาใชหมดแล ้วแต่ลก ื ้าลงมา
ู ค ้าก็ยงั ไม่ยอมถอดเสอผ
ผสมโรงเสยี ที เขาเหมือนพวกโรคจิตถนัดสอ ่ ง เอาแต่จ ้อง จ ้อง แล ้วก็จ ้อง
เหมือนดูแผ่นหนังโป๊ เกรดบีราคาถูก
ในทีสุดแฝดพีก็ทนไม่ไหว เธอหยุดจูบน ้องสาวแล ้วเงยหน ้าไปถาม
ลูกค ้า “ข ้างล่างมีแผ่นก๊อบให ้เชา่ สามแผ่นร ้อย พีสนไหม?”
“หนังเก่าพวกนันฉั นดูหมดแล ้ว” เขาตอบ
ี ะ” แฝดน ้องชว่ ยเสริม “งานเกย์ งานกลุม
“ของแปลกก็มน ่ งานอึบเด็ก
คนกับหมาไรงี”
“ไม่ฟินอะ”
สองพีน ้องมองตากันอย่างเซง็ จัด ทําไมชว่ งนีเจอแต่ลก ู ค ้าโรคจิตก็
ไม่รู ้ สวรรค์จะปล่อยให ้พวกเธอหากินแบบปกติธรรมดาโดยไม่ต ้องเจอกับไอ ้
พวกวิปริตวิตถารบ ้างไม่ได ้เหรอ? พวกเธออุตสา่ ห์จ ้องลูกค ้าคนนีอยูต่ งนาน
ั
สองนาน เห็นหล่อฟาดมาดแมน ดันเป็ นสายถํามองไม่กล ้าเต๊าะซะงัน!
 ในตอนนันเองเสย ี งกริงประตูกด ็ งั ขึน ลูกค ้าหนุ่มเดินไปเปิ ดประตูรับถัว
ลิสงคัวร ้อนๆ กับป๊ อปคอร์นอีกถุงแล ้วเดินกลับมานังดูหนังสดต่อ คราวนีเขาทิง
ตัวนังลงบนพืนข ้างๆ พวกเธอแล ้วเท ้าคางชมเลยล่ะ
ดีทไม่
ี ยกกล ้องขึนมาถ่ายรูปเก็บเอาไว ้...
เขาเอียงหน ้ามองไปมองมา หมุนตัวไปนังทิศนันทิศนี จังหวะหนึงเขา
ั
ก็ออกคําสงแฝดพี ด ้วยคําพูดทีทําให ้พวกเธอตกใจสุดขีด “เล่นกับน ้องสาวเธอ
ให ้ดูหน่อยส”ิ
ี งสน
“ยังไง?” มีนาถามเสย ั
เขาหลุบตามองลงตําและพยักพเยิด
มีนาอ ้าปากค ้าง “ตะ... เล่นตรงนีเลยเหรอ ต่อหน ้าพีเนียนะ?”
ชายหนุ่มพยักหน ้ารับ
สองสาวกลืนนํ าลายอย่างลําบาก เขาเป็ นพวกวิตถารจริงๆ ด ้วย เมือพี
สาวพยักหน ้าให ้แฝดน ้องจึงเอนร่างกึงนังกึงนอนโดยเอาศอกยันพืน แล ้ว
ค่อยๆ แยกสองขาอ ้ากว ้างอวดกลีบกุหลาบบานสะพรัง
ลูกค ้าเอาแต่จ ้อง จ ้อง แล ้วก็จ ้องด ้วยสายตาสงสย ั สายตาของเขา
ึ เร่าร ้อน ร่างกายสว่ นล่างบีบรัดตัวอย่างหนักหน่วงราวกับต ้องการ
ทําให ้เธอรู ้สก
บางอย่างเข ้ามาเติมเต็ม มือของแฝดพียืนออกมาแตะบ่าเบาๆ จากนันจึงค่อยๆ
เคลือนไหวไปทัวร่างกายของน ้องสาว
แฝดน ้องสะท ้านเยือก เงยหน ้าขึนสูดริมฝี ปาก ขนอ่อนลุกเกรียว
เหมือนหนาวจัด
ึ ยังไง?” ลูกค ้าถาม
“รู ้สก
ึ ว่าการมองของเขาดึงดูดพวกเธอน่ะส!ิ ทังคูต
ยังไงน่ะเหรอ... รู ้สก ่ ้อง
พยายามสะบัดหัวเรียกสติไม่ให ้หลงใหลไปกับดวงตาคูน ึ ดี”
่ ัน “รู ้สก
“ชอบไหม?”
แฝดน ้องพยักหน ้าแล ้วหลับตาลงอย่างเขินอาย
“ชอบให ้ลูบเบาๆ หรือบีบแรงๆ?”
 “เบาๆ”
คําตอบนีทําให ้เขากระจ่างแจ ้งแดงแจ๋ นีเขาทําผิดมาตลอดเลยเหรอ
เนีย! ถ ้างันก่อนหน ้านีเขาคงได ้คะแนนแค่ 3/10 ล่ะมัง?
ี งแหบพร่า
“พีอยากรู ้อะไรดีๆ กว่านีไหม?” จูๆ่ แฝดพีก็ถามด ้วยนํ าเสย
และดูมเี ลศนัย
ลูกค ้าเบนหน ้ามาสบตาเธอ เขานิงอยูช ั ดใจก่อนจะพยักหน ้ารับข ้อ
่ วอึ
เสนอ
ิ ะ?” หญิงสาวต่อรอง
“เพิมให ้อีกสองพันสค
“จัดไป”
สองสาวยิมกว ้างกับเรตราคาใหม่ คราวนีแฝดพีเคลือนฝ่ ามือจาก
ทรวงอกของน ้องสาวสูห่ น ้าท ้องเนียนนุ่ม ไล ้เบาๆ ตรงสะดือและขยับฝ่ ามือ
เคลือนตําลงไปอีก แฝดน ้องตอบรับด ้วยร่างกายทีบิดสา่ ยเร่าๆ แอ่นเกร็งใน
จังหวะทีปลายนิวของพีสาวสอดลึกเข ้ามาในแก่นกายอุน ่ ร ้อน
ึ กะพริบตาแล ้วจ ้องนิง เขามองใบหน ้าแดงเรือ ดวงตาหรี
ประกาศศก
ปรือด ้วยไฟปรารถนาของสาวน ้อยคนน ้อง มองเธอโยกร่างอย่างแผ่วเบาบน
ปลายนิวของพีสาวแล ้วสะบัดศรี ษะไปด ้านหลัง ครวญครางเสย ี งสะท ้าน
“แรงอีก” เขาหลุดปาก
“ไม่... ไม่” แฝดพีแย ้ง “รอบแรกต ้องชาๆ้ เบาๆ” มือเธอยังคงจังหวะ
้
เดิมไว ้ เนิบชาและยั วเย ้า จนกระทังร่างของแฝดน ้องกระตุกเยือกกําลังจะพ่าย
แพ ้ให ้กับการสอดประสาน หญิงสาวครางอีกครังและอีกครัง พร ้อมกับพยักหน ้า
รับคําพูดของพีสาวอย่างกระตือรือร ้น “ใช ่ ต ้องเบาๆ”
ี ดส ี
ผ่านไปเกือบห ้านาทีจังหวะถึงได ้รัวเร็วขึน ร่างของแฝดคนน ้องเสย
กับปลายนิวพีสาวถีขึนกว่าเดิม ดวงตาสน ี ํ าตาลของเธอมองมายังเขา เนือตัว
ั
สนระริ กและยืนมือมาหาอย่างวิงวอน เขายืนมือออกไป กุมมือไว ้จนกระทังเธอ
หวีดร ้องพร ้อมกับทะยานไปสูป ่ ลายทางอย่างรุนแรง
เหงือซมึ ออกมารอบกรอบหน ้านักแสดง แฝดน ้องทรุดกายลงนอน
หอบสะท ้านอยูก
่ บั พืน สว่ นพีสาวก็ดงึ ปลายนิวเปี ยกชนออกมาแล
ื ้วจ ้องหน ้า
เขา “จบโชว์”
 ี น ้าลูกค ้ายังตืนตะลึง
สห
สองพีน ้องมองตากันแล ้วระเบิดเสย ี งหัวเราะออกมา “อย่าบอกนะว่าพี
่ ก
กระหนํ าใสล ู เดียว ตัวใหญ่ๆ อย่างพีถ ้าใสเ่ ต็มแรงนีแฟนทิงได ้เลยนะ”
“จริงอ่ะ?”
“อยากลองวิชาไหม?” มีนาถาม พลางพยักพเยิดไปทางน ้องสาว
ทีนอนยันศอกอยูก ั พืน พอเห็นพีสาวสง่ สญ
่ บ ั ญาณมา วารีกโ็ ปรยยิมหวานแล ้ว
ค่อยๆ แยกสองขาถ่างกว ้างอย่างเชญ ิ ชวน ลูกค ้าคนนีถึงจะดูซอบื
ื อไปสก
ั
หน่อยแต่กน
็ ่ารักไปอีกแบบ
แทนทีจะหืนกระหายอย่างทีผู ้ชายคนอืนๆ มักจะเป็ น ทว่า
ี
เสยวนาที
นันเหมือนทังคูจ
่ ะเห็นความสงสารฉายออกมาจากดวงตาของลูกค ้า
เขาลุกขึนยืนแล ้วดึงพวกเธอให ้ลุกตาม จากนันก็โน ้มตัวลงหยิบ
กางเกงในมาโยนให ้พร ้อมกับควักเงินวางไว ้หน ้าโต๊ะวางทีว ี
แฝดพีนิงงัน ถามยําอีกครังเพือให ้แน่ใจ “ไม่เล่นต่อแล ้วเหรอพี?”
“ง่วงล่ะ” เขาพยักหน ้ารับเนือยๆ ตอบเพียงว่า “ก่อนออกชว่ ยล็อกประตู
ให ้ด ้วย” ว่าแล ้วก็เดินเข ้าห ้องนํ าไป
ทว่าจังหวะนันเอง ี งเตียงกระแทกผนังเป็ นจังหวะกึก
ข ้างห ้องก็มเี สย
กึก กึก!
มันดังมาจากห ้อง 245!
ลูกค ้าของพวกเธอวิงออกมาจากห ้องนํ าแล ้วตรงเข ้าไปแนบใบหูกบ
ั
ผนังทันที ฝาแฝดตกใจจนชะงักเท ้า
ึ กัดฟั นหันมากระซบ
“ห ้องข ้างๆ เขาทําอะไรกัน?!” ประกาศศก ิ ถามสอง
สาวหน ้าตาตืน
“เขาเอากันมังพี” ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนนี
ตอบแบบนียิงทําให ้ลูกค ้าหน ้าเครียด เขาพยายามคลํามือไปตาม
กําแพงเพือหารูเล็กๆ สกั รูทพอจะสอดส
ี า่ ยสายตาเข ้าไปสอ
่ งเหตุการณ์ทเกิ
ี ด
ขึนในห ้องติดกันได ้
 ั
ห ้องชนสองเป็ นลักษณะเพดานโค ้ง และมีความสูงกว่า 6 เมตรเพราะ
ไม่มฝ ิ ดความสูงทางด ้านบนคือชอ
ี ้ าเพดาน สนสุ ่ งระบายอากาศขนาดใหญ่ซงมี ึ
ลักษณะเป็ นพัดลมหมุนติดอยูก ่ บ
ั ผนัง เขายืนมองมันอยูค
่ รูห
่ นึงก่อนจะหันไป
หาสองสาว กวาดตามองเรือนร่างพวกเธอแล ้วเอ่ยออกมาว่า “ฉั นจะปิ ดพัดลม
ระบายอากาศ เธอสองคนเหยียบไหล่ฉันแล ้วต่อตัวขึนไปถ่ายวิดโี อห ้องข ้างๆ
ให ้ได ้ไหม?”
สองแฝดตกใจหนักมาก “ต่อยังไง?”
เขาเงยหน ้ามองผนังด ้านบน แล ้วเสนออีกหน “ให ้เธอเหยียบบ่าฉั น
แล ้วน ้องเธอเหยียบเธออีกที”
“บ ้าเหรอพี พวกหนูขายตัว ไม่ได ้เล่นยิมนาสติกนะ!”
“งันลากโต๊ะมาให ้หน่อย”
“เฟอร์นเิ จอร์ทนี
ี บิลต์อน
ิ หมด”
“ฉั นต ้องรู ้ให ้ได ้ว่าห ้องข ้างๆ กําลังทําอะไร! ทีนีมีใครพอจะต่อตัวได ้
บ ้าง”
สองแฝดครุน ั พักคนพีก็ร ้องออกมา “ทีนีมีมาม่าซงั คนหนึง แก
่ คิด สก
แข็งแรงอ ้วนบึกพอจะต่อตัวได ้อยู่ สว่ นด ้านบนสุดเอาไอ ้หนูทขายยาคนเมื
ี อกี
ไหมล่ะ มันสบิ ขวบเอง เบามากๆ เหมาะจะเป็ นสว่ นหัว”
เขาขมวดคิว “แผนของเธอคือ?”
“พีตัวใหญ่สด ุ ให ้ยืนเป็ นฐาน ให ้มาม่าซงั เหยียบบ่าพี หนูเหยียบมาม่า
อีกที แล ้วให ้เด็กผู ้ชายปี นตัวพวกเราขึนไปถ่ายคลิปจากชอ ่ งระบายอากาศ
อย่างนีโอเคไหมล่ะ?”
เขานิงคิด “เข ้าท่า”
“ค่าต่อตัวสงิ โตคนละพันนะ! ถ ้าพีตกลงก็โทรลงไปข ้างล่างได ้เลย”
ั พักเคาน์เตอร์บาร์ด ้านล่างก็ได ้รับออเดอร์จากลูกค ้าห ้อง 246 ว่าขอ
สก
ออฟคนเพิมอีกสอง
เป็ นมาม่าซงั อายุสส
ี บ
ิ แปดและเด็กผู ้ชายอายุสบ
ิ ขวบ!
222.ออกเดินทาง

“ค่าห ้องทังหมด XX,XXX ค่ะ”

ลลนาทีกําลังจ่ายเงินค่าห ้องเงยหน ้าขวับ “ทําไมแพงจังคะ?”
เนืองจากตอนนีเธอลิงก์มอื ถือกับระบบธนาคารเป็ นทีเรียบร ้อยแล ้ว จึง
คิดว่าน่าจะเหมาะสมกว่าหากทางฝั งเธอออกหน ้ารับผิดชอบเรืองค่าใชจ่้ าย
เกียวกับอาหารและทีพัก หลังเก็บข ้าวของเรียบร ้อยเธอจึงเดินลงมาเคลียร์คา่
ใชจ่้ ายทางด ้านล่างระหว่างทีคนอืนๆ กําลังทยอยเดินตามลงมา
้ นนีคนของบริษัทสตาร์คอร์ปเหลืออยูเ่ พียงสบ
เชาวั ิ คน ในจํานวนนีรวม
ประกาศศก ึ กับติณนัยเข ้าไปแล ้วด ้วยซาํ ทางฝั งเธอมีอยูส ่ ี แล ้วก็ยงั มีคณ
ุ หมอ
ฝรังคนหนึงทีพีเป๊ กพามาด ้วยเมือวาน รวมทังสนส ิ บ ิ ห ้าชวี ติ เจ็ดห ้องนอน ดังนัน
ค่าใชจ่้ ายเกียวกับค่าห ้องไม่น่าจะแพงมากเพราะคนอืนๆ เก็บข ้าวของจากไป
พร ้อมกับจ่าเหลียวตังแต่เมือคืน
“เอ่อ...” พนักงานตรงเคาน์เตอร์ทําตาหลุกหลิก แกล ้วกล ้าทียืนประกบ
อยูข
่ ้างกายลลนาจึงเคาะโต๊ะสองที หล่อนถึงหลุดปากออกมา “เมือคืนห ้อง
246 ออฟสาวดริงก์สองคน มาม่าซงั หนึง แล ้วก็เด็กผู ้ชายอีกหนึงคนค่ะ”
ทังลลนาและแกล ้วกล ้าเบิกตาค ้าง ื
กวาดตาอ่านรายชอคนที
พักห ้อง
246
ึ ศษ
ประกาศศก ิ ย์ทรงชย
ั !
พนักงานอธิบายต่อเสย ี งเบา “คืออย่างนีค่ะ มาม่าซงั แกแก่แล ้ว อายุ
ิ หลังไหล่ไม่คอ
ใกล ้จะห ้าสบ ่ ยดีแต่ต ้องยืนถ่างขาตลอดคืน แกเลยขอค่าเมือย
เพิมอีกสองพัน”
ถ่างขา!
“สว่ นเด็กผู ้ชาย” พนักงานอุบอิบอ ้อมแอ ้ม “อายุแค่สบ
ิ ขวบ พอพ่อแม่
เด็กรู ้ว่ามีการถ่ายคลิปด ้วย พ่อแม่เขาก็เลยเรียกเพิมอีกเท่าตัว”
ถ่ายคลิป!
 ี งดัง เหลือบตาออกไปนอกร ้านมองร่างสูง
แกล ้วกล ้าหลุดหัวเราะเสย
ใหญ่ทกํี าลังลําเลียงข ้าวของขึนรถปิ คอัพก่อนจะตวัดสายตามาทางลลนา
แล ้วกระซบิ เบาๆ ข ้างหู “หมอนันมันวิตถาร คุณอย่าเข ้าใกล ้มันเชย
ี ว”
หญิงสาวพยักหน ้ารับไปอย่างนัน จากนันก็คว ้ากระเป๋ าเป้ ของตัวเอง
แล ้วก ้าวออกไปด ้านนอก
ประกาศศก ึ ทีกําลังยืนคุยกับลูกทีมทีเหลือของตนเองเหลือบตามอง
มาแวบหนึงแล ้วอมยิม เขามีคลิปทีเธอซท ิ อัพจนเตียงสะท ้านติดต่อกัน
ยาวนานตังห ้าร ้อยครัง เขาเปิ ดดูซาแล ํ ํ กทังคืน ดูจนมันใจว่าในเฟรม
้วซาอี
กล ้องไม่มรี า่ งของไอ ้หล่อนันตัวเองถึงจะยอมข่มตาหลับ
ั มันไปนอนในสวม...
สงสย ้
้ นนีเธอสวมชุดทีเพิงหาซอมาใหม่
เชาวั ื ์ อกเอว
โดยสวมกางเกงยีนสฟ
ื ดสด
ตําและเสอยื ี ําคอวีพอดีตวั รวบผมหางม ้าตึงเปรียะ
เธอหันไปสง่ ยิมขอบคุณให ้คนของเขาทีกุลก ุ อวิงไปชว่ ยยกกระเป๋ า
ี จ
ขึนวางท ้ายรถปิ คอัพ รอยยิมนันทําให ้เจ ้างังทีได ้รับพองตัวเป็ นอึงอ่างทีเดียว
ให ้ตายเถอะ เขาหลงคิดได ้ไงว่าจะรับมือไหวกับเสน่หร์ ะดับนัน
รู ้ตัวอีกทีเขาก็พบว่าตัวเองลอยละล่องไปยืนอยูข
่ ้างเธอแล ้ว ได ้ยิน
ี งตัวเองถามเธอว่า “เมือคืนหลับสบายไหม?”
เสย
้
เธอชอนตาขึ
นมองหน ้าเขายิมๆ “สบายค่ะ คุณล่ะ?”
“นอนไม่คอ
่ ยหลับ”
“พอเข ้าใจอยู”่
คําตอบของเธอทําให ้เขาคิวขมวด เขาก ้าวตามผมหางม ้าสน ี ํ าตาลที
สา่ ยไปสา่ ยมาตรงหน ้า แล ้วชวนคุยว่า “เดียวเราจะขับรถเข ้าไปในเมือง หาซอ ื
เสอผื ้าเครืองนอนอีกสก ั หน่อย เพราะหลังจากข ้ามเขตไปพม่าแล ้วสว่ นมากเรา
จะอยูแ่ ต่ในป่ า ฉั นอยากให ้เธอเตรียมตัวให ้พร ้อม”
ื
“เมือวานฉั นซอไว ้แล ้ว” เธอก ้าวขึนบันไดทีละสองขัน แล ้วตรงไปยัง
ห ้องนอนของเจ ้านาย
ื
“ซอเพิ
มอีกนิด หาชุดทีเหมาะกับสถานการณ์”
 เธอแตะปลายนิวลงกับลูกบิดประตู แล ้วเงยหน ้ามองเขา “สถานการณ์
แบบไหนคะ?”
เขายิมกริม ดุนลินกับกระพุ ้งแก ้มแล ้วก ้มหน ้าสบตาเธอ “แบบตอนทีหนี
ิ ปี กอ
ตามฉั นเมือสบ ่ นน่ะ”
เธอนิง... เขานิง
ในทีสุดเธอก็เอ่ยออกมา “จําไม่ได ้... ฉั นไม่ได ้หนีตามผู ้ชายมานาน
แล ้ว”
------------------------
เรืองมันใหญ่กว่าทีเธอคาดเอาไว ้มาก
็ ก แต่ทช
ภาพเจ ้านายถูกโกนหัวนับเป็ นเรืองชอ ็ กยิงกว่าคือลายภาพ
ี อ
่ น ‘หนังศรี ษะ’ ของเจ ้านาย!
ทีสลักอยูบ
ทันทีทเห็ ึ ก็ลดจํานวน ‘ผู ้รู ้’ ลงกว่าครึง
ี น... ประกาศศก
เขาดึงมือเธอก ้าวออกจากห ้องเจ ้านาย แล ้วลงไปประกาศด ้านล่างว่า
ื ้าวของทีจําเป็ น ทุม
ให ้ทุกคนแยกย ้ายไปเตรียมตัวหาซอข ่ ตรงเจอกันบนถนน
ี
สาย 102 สแยกป่ าตะกรน เขตทางข ้ามชายแดนลาวพม่า จากนันก็เรียกทัง
แกล ้วกล ้าและทรงเดชมาปรึกษาหารือกันเป็ นการสว่ นตัวด ้วยสห
ี น ้า
เคร่งเครียด
ลลนาไม่ได ้รับอนุญาตให ้อยูฟ่ ั ง เธอยืนมองพวกเขากอดอกคุยกันใน
ระยะไกล มีเสยี งโต ้เถียงขึนมาเป็ นระยะๆ พอจะจับใจความได ้คร่าวๆ ว่าเกียว
กับเรืองเงิน เธอพยายามเงียหูฟังด ้วยความอยากรู ้แต่พวกเขาก็เบาเสย ี งลง
เรือยๆ เธอได ้แต่มองตามริมฝี ปากทีขยับเขยือนของประกาศศก ึ จากนันก็
หลงลืมไปเลยว่าตัวเองกําลังอยูใ่ นสภาวะหน ้าสวหนิ ้าขวาน
็ ซสุ
ริมฝี ปากเขาเซก ี ดใจ มันเป็ นสว่ นทีดึงดูดความสนใจของสตรีมาก
หน ้าหลายตาให ้หันมามองซาสอง ํ เธอรู ้ดีในข ้อนันเพราะหลายครังเธออยากจะ
จิกผมผู ้หญิงเหล่านันให ้เลิกมอง อยากตะโกนบอกพวกหล่อนว่า... เขาเป็ น
ของฉั นย่ะ!
ึ แย่ ไอ ้ความ
ความคิดทีว่ามีผู ้หญิงคนอืนกําลังสนใจเขาทําให ้เธอรู ้สก
ึ ประมาณนีเกิดจากความเคยชน
รู ้สก ิ ทีบ่มเพาะอยูใ่ นใจมาเป็ นเวลานาน นานจน
เธอเรียนรู ้ทีจะรับมือกับมันและกดข่มอารมณ์นเอาไว
ี ้ภายใต ้หน ้ากากทีเรียบ
เฉย
ตอนนีร่างสูงของประกาศศก ึ ถูกขนาบข ้างด ้วยแกล ้วกล ้าและทรงเดช
ึ โครงหน ้าหล่อเข ้ม สองบอดีการ์ดของเจ ้าน ้อยคมสน
ซงมี ั ไปทุกสด ั สว่ น บุคลิก
ก็โดดเด่น พวกเขาสูงเพรียว ท่ายืนกอดอกดูเซก ็ ซ ี ทุกองค์ประกอบในร่างถูก
ื ้าทุกชนในโลกกลายเป็
พระเจ ้าสร ้างมาเพือให ้เสอผ ิ นแบรนด์หรูทน ั ทีทพวก
ี
เขาเลือกสวมใส่
ไม่น่าแปลกใจ... พวกหนุ่มๆ ของแบรนด์เจสทีเธอเคยพบเห็นล ้วนมี
เสน่หแ
์ ละร ้อนระอุ เจ ้าน ้อยไม่เคยให ้คนที ‘ตกมาตรฐาน’ เฉียดกรายเข ้าใกล ้
ประตูบริษัทสก ั คน
ึ มายืนเทียบ พวกเขากลับดูเหมือนของโหลทีมีอยู่
ทว่าพอมีประกาศศก
ดาษดืน
ึ หัวปั กหัว
ความคิดนีทําให ้เธอถึงกับตระหนก นีเธอต ้องหลงประกาศศก
ั แค่ไหนถึงได ้มองแกล ้วกล ้ากับทรงเดช... ดาษดืน!
ปํ าสก
ทังๆ ทีเทียบกันแล ้วประกาศศก ึ ไม่มเี ครืองหน ้าสว่ นไหนทีสูสองคนนั
้ น
ได ้เลย คิวเขารกเกินไปแถมคิวซายยั ้ งมีรอยบากจนขาดกลาง คางเหลียม ตา
เหยียว หน ้าครึมไปด ้วยหนวดเครา นียังไม่รวมบาดแผลเต็มตัวเหมือนพวกติด
คุกมาสบ ิ ปี แล ้วเพิงพ ้นโทษ แต่เรือนร่างของเขากลับอยูใ่ นห ้วงคํานึงของเธอ
บ่อยครัง
และตอนนีก็เหมือนกัน เขาตวัดสายตามองมาทางเธอแวบหนึง แล ้วสง่
ิ ตลบ!
ยิมยัวเย ้ามาให ้ เธอเบือนหน ้าไปอีกทางพร ้อมกับก่นด่าตัวเองสบ
ี งของแกล ้วกล ้าดังลันจนลลนาสะดุ ้ง
“ไม่ได ้... ขออย่างอืนเถอะ!” เสย
ตาม
ไม่เพียงแต่ตะโกนออกมาด ้วยความโกรธ แกล ้วกล ้ายังหันมามองเธอ
แวบหนึงราวกับหัวข ้อทีกําลังสนทนาเกียวข ้องกับเธออย่างนันแหละ ลลนา
ึ ถึงความไม่ชอบมาพากล เธออยากก ้าวเข ้าไปร่วมวงสนทนาแต่ทงสามดู
รู ้สก ั
ปิ ดกันเอามากๆ
พอเธอขยับเข ้าไปใกล ้ พวกเขาก็เขยิบหนี...
 จังหวะหนึง ทรงเดชดึงบุหรีออกจากปาก เงยหน ้าพ่นควันเบาๆ และหัน
มามองเธอ แม ้ว่าสหี น ้าของเขาจะดูหนักใจแต่กม
็ ค
ี วามลังเลให ้เห็น เขานิงไป
พักหนึงก่อนจะเอ่ยบางอย่างกับประกาศศก ึ ลลนาอ่านจากลักษณะการขยับ
ปากได ้ว่า
ตกลง...
จากนันก็มข
ี ้อความอีกยืดยาวตามมาติดๆ ึ
ซงคราวนี
เธออ่านปากเขา
ไม่ทน
ั
ไม่นานทรงเดชก็เดินตรงมาหาเธอด ้วยสห ี น ้าเรียบเฉย พอมาถึงเขาก็
กวักมือเรียกเธอเข ้ามาคุยเงียบๆ ตามลําพัง “เดียวผมจะแยกตัวแอบเข ้าไทย
ทางด่านเชย ี งราย” ข ้อความของเขาทําให ้เธอเบิกตากว ้าง “ผมไม่เป็ นอะไร
หรอก เป้ าหมายของฝ่ ายตรงข ้ามคือเจ ้านายเรา” เขาอัดบุหรีในมือเข ้าปอดอีก
หนเหมือนคนเครียดจัด ลลนายืนฟั งต่อเงียบๆ โดยไม่เอ่ยขัด “เมือเชาพวกส ้
ตาร์คอร์ปโดนโกงอีกรอบ”
ลลนาเบิกตากว ้าง “หมายความว่ายังไงคะ?”
“นอกจากเชค ็ ของเจ ้าน ้อยจะเด ้งเมือวาน กระเป๋ าเงินสดทีนัดรับกัน
ตอนตีห ้าของวันนีก็ไม่มค
ี นของเราเอาไปวางทีจุดนัดพบ”
ลลนาใจหายวาบ รู ้ชะตากรรมทันที...
มีใครบางคนในบริษัทหักหลังเจ ้านายด ้วยการตัดท่อนํ าเลียงอันเป็ น
เสมือนแขนขา หากไม่มเี งินก็จะไม่มใี ครให ้ความชว่ ยเหลือพวกเธอทีนี ทรง
เดชเอ่ยต่อเสยี งเรียบ “ผมพอจะรู ้ว่าเป็ นคําสงใคร
ั ทันทีทถึี งเมืองไทย ผมจะ
จับเครืองบินต่อไปยุโรปเพือจัดการเรืองเงิน คุณกับกล ้าอยูท่ นี
ี คอยดูแลเจ ้า
นายก็แล ้วกัน”
ี ว่าเหรอ ฉั นเป็ นผู ้ชว่ ยอันดับหนึง มีอํานาจในการ
“ให ้ฉั นไปทําไม่ดก
็ เบิกแทนเจ ้าน ้อย”
เซน
ึ แวบหนึง
ทรงเดชนิงเงียบแล ้วตวัดสายตามองแผ่นหลังประกาศศก
“อย่าเลย ให ้ผมทําดีกว่า”
ุ ไม่ได ้อยูใ่ นสว่ นประสานงาน อาจจะไม่รู ้จัก...”
“แต่คณ
 เขายกมือตัดบทเหมือนตัดสน ิ ใจดีแล ้ว “หากเทียบกันด ้วยอายุงานผม
่ านกว่าคุณ ผมรู ้จักทุกคนในสํานักงานใหญ่ฝังยุโรป ความเกรงใจทีพวก
อยูน
เขามีให ้ผมย่อมมากกว่าคุณ” ทรงเดชสูดลมหายใจเข ้าลึกๆ แล ้วอัดบุหรีเข ้า
ปอดอีกหนหนึง “คงจะสะดวกกว่าถ ้าคุณอยูท ่ นี
ี ... ในแง่ของการปรนนิบต
ั ด
ิ แ
ู ล
คุณเป็ นผู ้หญิง อาจจะดูแลเจ ้านายได ้ทัวถึงกว่าผม”
เธอนิงคิด...
“หรือว่าคุณกลัว?” ทรงเดชถาม
“ไม่ใชเ่ รืองนัน...” ลลนายอมรับว่าเขาพูดถูกในแง่ของการดูแลผู ้ป่ วย
“ติดต่อไปทางคุณอัมก็แล ้วกันถ ้าคุณอยากได ้ความชว่ ยเหลือ หัวหน ้าฝ่ าย
บัญชนี ่ะ เขาเป็ นอีกคนทีมีอํานาจเซน
็ เบิกงบประมาณจํานวนมาก ถ ้าติดขัดตรง
ไหนให ้เขาเมลมาหาฉั น ฉั นจะพยายามเชก ็ อีเมลให ้ถีทีสุด”
ทรงเดชพยักหน ้าตอบเธอ “ถ ้างันผมจะขอแยกตัวไปเลย ไม่เข ้าเมือง
ไปพร ้อมพวกคุณแล ้ว” เขาหันหลังกลับ ทว่าก ้าวเท ้าได ้เพียงสองก ้าวแผ่นหลัง
ก็แข็งเกร็ง ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมามองเธออีกหนแล ้วเอ่ยขึน “พยายามอยู่
ใกล ้กล ้าเข ้าไว ้ อย่าเดินไปไหนมาไหนคนเดียว โอเคไหม?”
ลลนาพยักหน ้าอย่างหนักแน่น แม ้จะไม่เข ้าใจอะไรเลย “โอเค”
“เจอกันทีกรุงเทพฯ” เขากล่าวพร ้อมขยิบตาให ้
223.ความลับของบิกบอส

ึ มข
จํานวนคนทีร่วมเดินทางลดลงอย่างมาก ซงก็ ี ้อดีนันคือความคล่อง
ตัว
ึ ติณนัย หมอแฟรงค์
บนรถปิ คอัพเหลือเพียงหกคนนันคือ ประกาศศก
แกล ้วกล ้า เจ ้านายและเธอ
ทีมรักษาความปลอดภัยคนอืนๆ กระจายตัวกันไปหาซอขื ้าวของที
จําเป็ นและจะมารวมตัวกันอีกทีตรงจุดนัดพบ กลุม ่ ของพวกเธอรีบตรงดิงไปยัง
ร ้านขายยาเถือนของ ‘สา่ แงะ’ ทีตังอยูบ่ ริเวณทางเข ้าหมูบ
่ ้านปากเซ โดยมี
หมอแฟรงค์อาสาเป็ นคนติดต่อประสานงานและขับรถพาไปสง่
ระหว่างทีนังอยูใ่ นท ้ายปิ คอัพเธอก็ครุน
่ คิดอยูห ่ ลายเรือง หลักๆ คือ
ั อยูบ
เรืองแผนทีทีสก ่ นหนังศรี ษะของเจ ้านายตน หากไม่ถก ู โกนหัวจะไม่มใี ครรู ้
เลยว่าไฮโซคนดังอย่างเจ ้าเหนือเกล ้ามีรอยสก ั ในทีลับตาอย่างทีสุด ด ้วย
ธรรมชาติของผู ้หญิงแล ้ว น ้อยคนนักทีจะโกนหัว ผู ้หญิงไม่ออกบวชและไม่
เกณฑ์ทหาร ความจําเป็ นทีต ้องสูญเสย ี เสนผมจึ
้ งมีน ้อยเสย ี ยิงกว่าน ้อย
ั ลายแทงลงบนหนังศรี ษะของเจ ้าน ้อย
ไม่วา่ ใครก็ตามทีสก คนผู ้นัน
ฉลาดอย่างยิง ทีสําคัญมันต ้องเป็ นแผนทีทีมีความสําคัญมาก อาจเกียวข ้อง
กับเรืองทีพวกเธอถูกตามล่าอยูก ่ เ็ ป็ นได ้ เธอเหลือบตามองคนทีนังอยูบ
่ นรถ
ปิ คอัพด ้วยกัน
ในกลุม
่ ของเธอตอนนีจะมีใครปากโป้ งหรือเปล่านะ?
คนแรกคือคุณหมอแฟรงค์ทกํ ี าลังขับรถอยู่ เขามีความเป็ นมาทีไม่
ั เจนแต่กเ็ ป็ นแพทย์คนเดียวทีพวกเธอพอจะหาได ้ในยามนี การตัดเขาออก
ชด
เหมือนตัดโอกาสรอดของเจ ้านาย อย่างไรก็ต ้องเก็บเอาไว ้ก่อน คนทีสองคือ
แกล ้วกล ้า คนนีเธอมันใจเรืองความจงรักภักดีเพราะอีกฝ่ ายเป็ นเด็กทีเจ ้าน ้อย
ึ และติณนัย สองคนนี
เลียงดูมาตังแต่เล็ก ทีน่าหนักใจกว่าน่าจะเป็ นประกาศศก
มาเพราะเงินและอาจจะถอนตัวไปง่ายๆ เพราะเงินด ้วยเหมือนกัน
่ นหิวเงิน ครอบครัวเขารํารวยระดับหนึงแต่
เธอรู ้จักพีเป๊ กดี เขาไม่ใชค
เรืองทังหมดนีไม่ได ้เกียวเพียงแค่ตวั เขา
 ู น ้องอีกหลายคนทีรอคอยสว่ นแบ่งของงานนี เธออยากรู ้
พีเป๊ กยังมีลก
เหลือเกินว่าหากสุดท ้ายแล ้วไม่มเี งินโอนเข ้าบัญช ี พีเป๊ กจะจัดการกับเจ ้านาย
เธออย่างไร ยังจะพาท่านกลับไปถึงกรุงเทพฯ อย่างปลอดภัยอีกหรือไม่
เธอเงยหน ้าขึนและประสานสายตากับแกล ้วกล ้าทีมองมาพอดี
เขาจ ้องเธอนิง ก่อนจะเบนสายตาไปจ ้องประกาศศกึ ทีนังเบียดไหล่อยู่
ข ้างๆ เธอ จากนันก็คอ่ ยๆ เลือนสายตามองไปทางอืนอย่างเงียบงัน
ลลนานึกประหลาดใจ หลังจากทรงเดชแยกตัวไปแกล ้วกล ้าก็คย ุ น ้อย
ี ง คนทีพูดมากขึน เสย
ลง ถามคําตอบคําเหมือนไม่กล ้ามีปากเสย ี งดังขึน กลับ
ึ ทีชวนเธอคุยไม่หยุด
เป็ นประกาศศก
ื
“ร ้อนไหม?” เขากระตุกคอเสอเธอ
เธอตาขวางทันทีทสายชุ
ี ั
ดชนในโผล่ ื
“อย่ามากระตุกเสอ!”
เขาหัวเราะพร ้อมกับดึงหมวกออกจากหัวตัวเองแล ้วครอบทับลงมาบน
หัวเธอ “ใสไ่ ว ้ จะได ้ดูเป็ นฝาแฝดกับเจ ้านายเธอไง” ตอนนีเจ ้าน ้อยเองก็ถก
ู จับ
สวมหมวกแก๊ปใบหนึงเพือปกปิ ดศรี ษะทีเพิงถูกโกน
ั นูนแต่กลับไม่พด
แกล ้วกล ้ามองมาอีกหน ขบกรามจนเป็ นสน ู อะไรออก
ั คํา
มาสก
ตัวรถเลียวเข ้ามาในบริเวณลานจอดด ้านหลังของร ้านขายยา ติณนัย
กระโดดลงมาเป็ นคนแรก เขาจัดการสะพายเป้ ชก ั ปื นมาถือไว ้แล ้วเดินดุม
่ ๆ
เข ้าไปสํารวจประตูทางเข ้าด ้านหลังของร ้านยา ผ่านไปครูใ่ หญ่กห
็ น ั มาโบกมือ
เรียกพวกเธอ

สา่ แงะ... เจ ้าของร ้านขายยาไม่มต

ี รงไหนทีดูเหมือนหมอเลย
หมอแฟรงค์ต ้องยําแล ้วยําอีกถึงอดีตอันรุง่ เรืองและโด่งดังของชายคน
ึ และคนอืนๆ ยอมจ่ายเงินค่าตรวจรักษา
นี ถึงทําให ้ประกาศศก
ตอนนีสา่ แงะในชุดแพทย์สข ี าวทีห ้อยเครืองฟั งเสย
ี งหัวใจรอบลําคอ
กําลังเพ่งมองแผ่นฟิ ลม
์ ในมืออย่างแสนทึง เขามองไปยังคนไข ้ทีนอนเหยียด
ร่างยาวอยูบ ่ นเตียงเหล็กในห ้องใต ้ดินเป็ นระยะๆ สลับกับมองใบหน ้ากลุม
่
ลูกค ้าทีถืออาวุธครบมือ
“เป็ นไงบ ้างหมอ?” แกล ้วกล ้าสลัดความอึดอัดออก ชงิ ถามเป็ นคนแรก
ึ ไฟ
แสงสว่างภายในห ้องมีไม่มากนัก เบืองหน ้าทุกคนคือกระจกฝ้ าติดผนังซงมี
สเี หลืองดวงหนึงสอ ่ งตรงลงมา บนกระจกแปะฟิ ลม
์ เอกซเรย์อยูห
่ ลายแผ่น
แผ่นทีเรียงอยูด
่ ้านบนเป็ นผลเอกซเรย์หวั กะโหลกจากหลายมุมมอง แถวที
สองคือแผ่นเอกซเรย์กระดูกและชอ ่ งอก
เสยี งแรกทีออกจากปากของสา่ แงะคือเสย ี งหัวเราะ “เขาหากันแทบ
พลิกแผ่นดินทีแท ้ก็มาอยูท ่ นี
ี เอง” อดีตนายแพทย์ผู ้โด่งดังหันมาสบตา
ประกาศศก ึ “คุณรู ้ใชไ่ หมว่าพาใครมาหาผม?”
พอได ้ยินคําถามติณนัยก็ขนไกปื
ึ นดังคลิก สา่ แงะจึงไม่อ ้อมค ้อมอีก
“พวกคุณพา ‘ท่าน’ ออกจากประเทศนีไม่ได ้ ทางทีดีควรสง่ คืนให ้กับรัฐบาล”
รัฐบาลเลยเหรอ?
ประกาศศก ึ ชะงักกับคําเตือนทีเปล่งออกมาตรงๆ เพือทีจะป้ องกันไม่
ให ้ตัวเองหรือลูกทีมรู ้มากเกินจําเป็ น ก่อนหน ้านีเขาจึงไม่เคยเข ้าไปก ้าวก่าย
เรืองสว่ นตัวของลูกค ้าไม่วา่ รายไหนก็ตาม แต่งานนีอันตรายกว่าทุกครัง หาก
ั รูทรออยู
เขาไม่รู ้ว่าศต ี เ่ ป็ นใคร มีจํานวนมากเท่าไหร่ และมีจด
ุ ประสงค์อะไรกัน
แน่ เขาอาจต ้องทิงชวี ต ิ ไว ้ทีนี
ชายหนุ่มหันไปสบตาหมอแฟรงค์ทยื
ี นอึกอักอยูข
่ ้างเตียง “ผู ้หญิงคนนี
เป็ นใคร?”
หมอแฟรงค์มส ี น ้าอึดอัด ในทีสุดก็ตด
ี ห ิ ใจตอบ “คุณจําเรืองทีผม
ั สน
เล่าเกียวกับสายแร่ทองคําและกลุม ่ ราชนิกล
ุ ทีถือครองได ้ไหม?”
ประกาศศกึ เริมหมดความอดทน ่ ารโยน
เขาต ้องการคําตอบไม่ใชก
คําถามกลับมา “แล ้วไง?”
“แล ้วไงน่ะเหรอ?” สา่ แงะหัวเราะเบาๆ พลางสา่ ยหน ้า “คุณนักรบ
รับจ ้าง ผู ้หญิงทีคุณเรียกว่าลูกค ้าคนนี หากเป็ นเมือสามสสี บิ ปี กอ
่ นตอนที
ประเทศนียังไม่เปลียนระบบการปกครอง พวกเราทุกคนไม่มส ี ทิ ธิยืนคําหัวเธอ
เหมือนในตอนนี เราต ้องคุกเข่าหมอบกรานแล ้วเรียกเธอว่าฝ่ าบาท ได ้ยินแบบ
นีแล ้วคุณคิดว่าเธอเป็ นใครกันล่ะ!”
คําตอบง่ายๆ ของสา่ แงะเรียกเสย
ี งสูดลมหายใจของทุกคนในห ้อง
ึ
ใต ้ดิน รวมทังประกาศศก
“ผมขอแนะนํ าให ้คุณรู ้จักกับลูกค ้าของตัวเองก็แล ้วกัน เธอคือ เจ ้า
หญิงเหนือเกล ้า ณ วงศจ ์ ันทร์ มกุฎราชกุมารีเชอสายตรงพระองค์
ื เดียวของ
ประเทศนี ไม่ใชส ่ ิ ตอนนีเธอไม่ใชเ่ จ ้าหญิงเสย ี แล ้ว เมือวานหนังสอ ื พิมพ์
ประโคมข่าวว่าพ่อของเธอเพิงสนใจ ิ หากนับตามกฎของการสบ ื ทอดราช
บัลลังก์ ตอนนีเธอคือกษั ตริย”์
สถานการณ์ทกํ ี าลังเผชญ ิ อยูม
่ ค
ี วามกดดันหนักขึนเรือยๆ บ่าของทุก
คนหนักอึง ใบหน ้าซด ี เผือด แม ้แต่คนทีระแคะระคายมาบ ้างแล ้วอย่างแกล ้ว
กล ้ากับลลนาก็ยงั คิดไม่ถงึ ว่าเหตุการณ์ทก ุ อย่างมันจะก ้าวไกลไปสุดกูถ
่ งึ เพียง
นี
ึ แย ้งออกมา
“ประเทศนีไม่มรี ะบอบกษั ตริย”์ ประกาศศก
“แต่มท ี รัพย์สน ิ สว่ นพระมหากษั ตริยท
์ ตกทอดกั
ี นมายาวนานนี ไอ ้ฝรัง
นันก็เป็ นคนหนึงทีมาขุดหาไม่ใชเ่ หรอ?” สา่ แงะบุ ้ยใบ ้ไปทางหมอแฟรงค์
“พวกคุณรู ้ไหมว่าลายแทงบนหนังศรี ษะนีมีความหมายอย่างไร? มันใจแค่ไหน
ว่าฝรังนันจะไม่ถา่ ยรูปเก็บเอาไว ้แล ้ว? ในเมือทุกคนทียืนอยูท ่ นี
ี ก็ทําเพราะเงิน
ด ้วยกันทังนัน ทําไมเราไม่ลอกแผนทีเก็บไว ้แล ้วสง่ ตัวเธอไปเรียกค่าไถ่จาก
ทางรัฐบาลล่ะ ได ้ความปลอดภัยแถมได ้เงินสองต่อ” สา่ แงะแนะนํ า “ผู ้หญิงคน
ี องทัพเป็ นของตัวเอง มีแต่เงินทีจะชว่ ยให ้เรา…”
นีเป็ นกษั ตริยไ์ ร ้บัลลังก์ ไม่มก
ปั ง!!!
เขม่าปื นลอยอวล ลลนายกมือปิ ดปาก มองร่างผอมบางของสา่ แงะ
กระเด็นไปปะทะกําแพงแล ้วร่วงลงมาเลือดอาบ หมดสติหรือตายก็ยากจะเดา
เธอหันไปมองติณนัย เขาตอบกลับมาว่า “พูดมากน่ารําคาญ ถาม
ื กพล่ามเรืองอืน”
อาการคนป่ วยแต่เสอ
ประกาศศกึ แสยะยิม ไม่เอ่ยปากด่าน ้องชายตัวเองสก
ั คํา เหมือนว่าติณ
นัยรักจะทําอะไรเขาก็พร ้อมสนับสนุน ชายหนุ่มพยักหน ้าอีกที คราวนีปลาย
กระบอกปื นในมือติณนัยหันไปทางหมอแฟรงค์บ ้าง “ถ ้าคุณอ่านฟิ ลม ์ เอกซเรย์
ไม่เป็ น ชวี ต ี า่ พอให ้ผมชว่ ยเหลือเป็ นครังทีสอง”
ิ คุณก็ไม่มค
“ผมอ่านเป็ น... อ่านเป็ น” แฟรงค์รบ ั
ี ตอบแล ้วค่อยๆ ก ้าวขาสนๆ มาหา
แผ่นฟิ ลม ้
์ เขาใชเวลาส ิ นาทีเล่ารายละเอียดคร่าวๆ เกียวกับซโครงและส
บ ี ว่ น
ปอด
ลลนาฟั งอย่างตังใจ ยิงฟั งก็ยงรู ึ ว่าหมอแฟรงค์ฉลาดมากทีเดียว
ิ ้สก
ฉลาดเกินกว่าจะเป็ นหมออาสา เธอลอบสบสายตากับประกาศศก ึ อีกฝ่ ายยิม
ตอบบางๆ ด ้วยประกายตาทีอ่านไม่ออก
จากคําวินจ
ิ ฉั ย... เหนือเกล ้าสลบยาวหลายวันด ้วยกลไกทางสมอง
มากกว่าการขาดอากาศอย่างทีคิดไว ้ในทีแรก ไม่เกินหนึงอาทิตย์เธอจะฟื นขึน
มาได ้เอง ขอเพียงชว่ งเวลานีผู ้ดูแลต ้องรู ้จักให ้นํ าและอาหารทางสายยางเพือ
ให ้ร่างของเธอไม่อยูใ่ นสภาวะอดอยาก
ฟิ ลม
์ สบ ิ เอ็ดแผ่นต่างมุมมองถูกดึงออกมากางเพือให ้คนทังห ้องได ้
ึ ษาและซก
ศก ั ถาม วิทยาการอันน่าทึงทีหลายคนไม่คด ิ ว่าจะมีถก
ู ตีแผ่ ทังน่า
กลัวและชวนขนลุก
ึ ยิงแสงเลเซอร์สแ
“นันมันรอยอะไร?” ประกาศศก ี ดงขึนไปยังฟิ ลม
์ แผ่น
ทีสาม
ทุกคนมองตามจุดแดงๆ ทีประกาศศก ึ ช ี ทีแรกไม่มใี ครเห็นจนกระทัง
่ งกล ้องแล ้วซูมเข ้าไปลึกสุด “ผมว่า... กะโหลกของผู ้หญิงคนนีเคย
แฟรงค์สอ
ผ่านการผ่าเจาะมาแล ้วหลายครัง”
คําตอบนีทําให ้ห ้องทังห ้องตกอยูใ่ นความเงียบ ี ง
ไม่เหลือแม ้แต่เสย
หายใจ
แม ้แต่แฟรงค์เอง หลังจากซูมเข ้าไปดูรอ่ งรอยของกะโหลกอย่าง
ชด ั เจนเขาก็ถงึ กับสูดริมฝี ปากอย่างตืนเต ้น “แต่ละครังทีผ่า... บอกได ้คําเดียว
ว่ามาจากฝี มือของทีมแพทย์ทเก่ ี งเข ้าขันอัจฉริยะ ตัวผมเองเป็ นศล ั ยแพทย์มา
สามสบ ิ ปี แต่เพิงเคยเห็นฝี มือการผ่ากะโหลกขันปรมาจารย์กค ็ ราวนี รอยผ่า
แต่ละรอยมีแกนสมมาตรทีสมดุล ทุกรอยเชอมต่ ื อกันอย่างแนบสนิทแล ้วลาก
เลือยไปตามรอยสก ั สด
ี ําบนหนังศรี ษะ แทบไม่ทงจุ ิ ดเด่นให ้สงั เกต ถ ้าไม่
สงั เกตดีๆ จะไม่รู ้เลยว่านีเป็ นร่องรอยของการผ่ากะโหลก เป็ นฝี มือที... หาทีติ
ไม่ได ้จริงๆ”
 ั พวกนีมีไว ้เพือกลบรอยผ่าตัดเท่านันเองหรือ
“หมายความว่ารอยสก
คะ?”
แฟรงค์รบ ี จับประเด็นคําพูดของลลนา “น่าจะเป็ นแบบนัน รอยสก ั นีวาด
เป็ นแผนทีธรรมดาๆ ของเทือกเขาบริเวณสุสานกษั ตริย ์ บอกแค่วา่ ตรงไหนมี
ต ้นไม ้ สายนํ าหรือแนวเขา มันถูกวาดขึนเพือใชเบี ้ ยงเบนความสนใจแต่ไม่ได ้
ี
บ่งชอะไรไปมากกว่ านัน ต่อให ้ผมแอบถ่ายรูปรอยสก ั นีไปจริงๆ ผมก็เอาไปทํา
อะไรไม่ได ้อยูด่ ี ประเด็นน่าจะอยูท ่ มั
ี นถูกวาดขึนเพือปกปิ ดรอยผ่าตัดมากกว่า”
“คนคนหนึงจะผ่ากะโหลกไปทําไมตังหลายรอบ” ติณนัยเอ่ยขึนด ้วย
ความสงสย ั ั นีถูกทําขึนมาเพือปกปิ ดรอยผ่าตัด
ถ ้ารอยสก หมายความว่า
กษั ตริยไ์ ร ้บัลลังก์คนนีผ่าหัวตัวเองไปแล ้วหลายรอบ
นันส.ิ .. หลายคนหันไปสบตากัน
มันมีอะไรบางอย่างในนันทีควรเก็บเป็ นความลับอย่างนันเหรอ?
หมอแฟรงค์ครุน
่ คิดแล ้วหรีตา “ผมเกรงว่าแผนทีนีไม่ได ้มีคา่ อย่างที
ใครๆ คิดหรอก แต่ความทรงจําของคนทีนอนหลับสนิทอยูต่ รงนีต่างหากทีมีคา่
มากทีสุด” เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ
“กลุม
่ แพทย์ทสามารถทํ
ี าการผ่าตัดรูปแบบนีได ้จะต ้องมาจากสถาบัน
ทียิงใหญ่ระดับโลก มีฝีมือทียิงกว่าเชยวชาญ ี การผ่าแต่ละครังจะต ้องมีคา่ ใช ้
จ่ายมหาศาล พวกคุณดูฟิลม ์ นีส ิ ร่องรอยการผ่าตัดทิงไว ้เพียงเสนเล็
้ กๆ ขนาด
้
เท่าเสนผม แม ้แต่แคลเซย ี มหรือพังผืดเกาะบาดแผลก็ถก ู เขียกลบอย่างแนบ
เนียน สเกลการเจาะหัวกะโหลกแต่ละรูถก ู คํานวณออกมาอย่างละเอียด
รอบคอบ กล ้าพนันได ้เลยว่าเนือสมองด ้านในจะต ้องอยูค ่ รบและมีสภาพทีดี
เยียม นีมันไม่ใชก่ ารผ่าตัด ทว่ามันคืองานศล ิ ปะระดับมาสเตอร์พซ ี ”
“ถ ้าเนือสมองไม่เป็ นอะไร ่ มแซมส ิ
หมายความว่าไม่ได ้ผ่าเพือการซอ
คะ?” ลลนาถาม
ประกาศศก ึ จับประเด็นต่อทันที “แต่เป็ นการผ่าเพือการสอดแทรก” เขา
พยักหน ้าไปทางแฟรงค์ “ผมให ้เวลาคุณสแกนอีกรอบหนึง คุณจะต ้องตอบ
ออกมาให ้ได ้ว่ามีอะไรซอ ่ นอยูภ
่ ายใต ้กะโหลกนัน”
 แฟรงค์สา่ ยหน ้าอย่างจนปั ญญา “ขอโทษที ผมไม่เก่งพอทีจะรู ้ได ้ แต่
ทีมันใจคือสมองของผู ้หญิงคนนีไม่มป ี ั ญหา ตรงกันข ้าม มันกลับถูกปกป้ อง
ด ้วยกลไกทางการแพทย์บางอย่างเพือทีจะรักษาความทรงจําของเจ ้าตัวให ้
ยาวนานกว่าเดิม เรืองนีผมเคยได ้ยินมาว่ามีกลุม ่ เศรษฐีทผ่
ี าตัดสมองเพือ
สอดใสแ ่ ผ่นอิเล็กทรอนิกสบ์ างชนิดเข ้าไปเพือชว่ ยรักษาความทรงจําของตัว
เอง บางคนอายุเกือบร ้อยแต่ยงั จํารหัสตู ้เซฟ หรือหมายเลขมือถือได ้เป็ นพัน
หมายเลข เหมือนว่าสมองของพวกเขาได ้รับการปกป้ องอย่างดีเยียม คนเหล่า
นีจะไม่เป็ นโรคอัลไซเมอร์ไม่วา่ อายุจะมากแค่ไหนก็ตาม”
คําบอกเล่านี แม ้แต่ตณ
ิ นัยก็ยงั อ ้าปากค ้างและนิงฟั ง
“ถ ้าให ้ผมเดา ผู ้หญิงคนนีเป็ นคนเดียวในโลกทีเคยเห็นต ้นกําเนิดสาย
แร่ทองคําและจําได ้ว่ามันตังอยูต ่ รงไหน” แฟรงค์กลืนนํ าลาย “นีคือหลักฐานที
พิสจ ู น์วา่ เธอคือทายาทตัวจริงของอดีตเจ ้ามหาชวี ต ิ หากพวกคุณจะพาเธอหนี
ก็ต ้องคิดให ้ดี ตอนนีข่าวการหายตัวไปของเธอเริมจะปิ ดไม่มด ิ แล ้ว และ
แน่นอนว่านักล่าสมบัตห ิ ลายคนจะต ้องแห่กน ั มาตามหาตัวเธอ นียังไม่นับรวม
น ้องชายอีกสองคนของเธอทีจะรวยทันทีทเธอตาย ี ต่อให ้พวกเขาไม่รู ้ทีตัง
ของแหล่งแร่แต่กม ็ ส ิ ธิโดยชอบธรรมในการพลิกผืนดินขุดหา อีกอย่างน ้อง
ี ท
ชายเธอมีอํานาจในประเทศนีพอสมควร งานนีคุณลําบากแล ้วเพือนเอ๋ย”
“ผมว่าคุณลําบากกว่าเรานะ” ติณนัยเอ่ยตัดบทแล ้วยิงไปทีลําคอของ
หมอแฟรงค์จนอีกฝ่ ายทรุดลง
“ต๊อด!” ลลนากรีดร ้อง
ึ หันมาแก ้ตัวแทนน ้องชายก่อนจะออกคํา
“แค่ยาสลบน่ะ” ประกาศศก
ั บคนรอบตัว “กวาดยาและอุปกรณ์ทางการแพทย์ทงหมดในห
สงกั ั ้องนีใสเ่ ป้
เราต ้องรีบเผ่นกันแล ้ว”
ื
หญิงสาวเงยหน ้ามองเขาอย่างไม่อยากเชอ
นอกจากจะเนรคุณแล ้ว พีเป๊ กยังขโมยเก่งอีกด ้วย!
224.อ่อยสุดติง

ิ เกิดขึนทังหมด ลลนาก็พบว่าสถานการณ์ใน
หลังจากคิดทบทวนสงที
ตอนนีเข ้าขันวิกฤต
พระอาทิตย์ตกดิน ความมืดเริมโรยตัวเข ้ามาแล ้ว ด ้านหลังของพวก
เธอมีนักล่าสมบัตกิ ลุม
่ หนึงทีตามไล่ลา่ อย่างดุเดือดมาเกือบสช ี วโมง
ั ไอ ้หมอ
่ าสลบ!
แฟรงค์ไว ้ใจไม่ได ้จริงๆ ต๊อดควรยิงมันด ้วยกระสุนจริงไม่ใชย
ทันทีทฟื
ี น แฟรงค์กโ็ ทรไปเล่าเรืองกลุม่ ของพวกเธอให ้ทีมนักขุด
สมบัตฟ ั
ิ ั ง จากนันไม่ถงึ ครึงชวโมง รถปิ คอัพคันทีเธอนังอยูก
่ โ็ ดนไล่ลา่
ลลนาแหกปากหลายครัง ไม่ใชเ่ พราะกลัวลีลาการขับระดับพระกาฬ
ของประกาศศก ึ แต่เพราะตกใจกับอาการอ ้วกแตกอ ้วกแตนของติณนัย ต๊อด
ล ้มตัวลงนอนกับท ้ายกระบะด ้วยท่าทางเหมือนเด็กเสย ี ขวัญ เขากอดขาเธอ
แน่นแล ้วคว ้าถุงพลาสติกมาจ่อปาก ี งโอ ้กอ ้ากในคอจนลลนาอยาก
ทําเสย
ขย ้อนตามเขาไปด ้วย
“ต๊อด... ตังสติไว ้ ไม่เป็ นไรหรอกน่า!”
“ผม... จะ... เป็ นลม”
ี งลัน
“ข ้างหลัง!” เธอกรีดร ้องเสย
ติณนัยยันร่างขึนพร ้อมกับสาดกระสุน M-16 ใสบ ่ งั โคลนหน ้าของรถที
ไล่จมาติ
ี ดๆ มีเสยี งล ้อระเบิดดังสนัน เพือนร่วมทางคันสุดท ้ายเสยี หลักเป๋ ไปเป๋
มา และในทีสุดก็พลิกควําลงข ้างทาง แรงระเบิดทีตามมาก็ทว่ มท ้นจนถนน
แทบละลายไปทังสาย ไอความร ้อนแผ่กระจายเป็ นวงกว ้างจนลลนายังรู ้สก ึ ได ้
เธอหันกลับมามองติณนัย ตังใจจะเอ่ยชมแต่เขากลับทิงตัวลงนอนกับพืนรถ
ั
แล ้วสนไปทั งตัว “ผมจะ... อ ้วก”
“พีเป๊ ก!” ลลนาตบกระจกหลังรถ แล ้วตะโกนบอกคนขับ “ลดความเร็ว
หน่อย ไม่มใี ครตามมาแล ้ว”
ประกาศศก ึ ยอมลดความเร็วลง ทําให ้แกล ้วกล ้าทีนังเกร็งแผ่นหลัง
กอดร่างเจ ้านายอยูแ
่ อบถอนหายใจตามไปด ้วย
 ประกาศศก ึ ขับรถวนไปยังตลาดทีทุกคนมาหาซอข ื ้าวของในตอนเชา้
เขาจอดเทียบนิมๆ ตรงหน ้าร ้านค ้าแห่งหนึงแล ้วก ้าวลงไปรับอุปกรณ์ตา่ งๆ ที
ั อเอาไว
สงซ ื ิ กจัดเก็บอย่างเรียบร ้อยในกระเป๋ าเป้ ใบใหญ่สใบ
้ล่วงหน ้า ทุกชนถู ี
เขาเหวียงพวกมันโยนขึนท ้ายรถปิ คอัพทีเธอนังอยูก ่ บ
ั ต๊อด จากนันก็ยกวีลแชร์
แบบทีพับและปรับเอนได ้ตามขึนมา เสร็จแล ้วก็ขบ ั ต่อไปยังปั มร ้างแห่งหนึงอัน
เป็ นจุดนัดหมาย
หลังจากมาถึงพวกเธอก็พบว่าหน่วยรบเดนตายอีกแปดคนของสตาร์
คอร์ปมารอกันพร ้อมแล ้ว ประกาศศก ึ ให ้เวลาทุกคนแต่งตัวและจัดเก็บข ้าวของ
ิ ห ้านาที เขาวางแผนจะสละรถทิงและเดินเท ้าเข ้าไปในป่ าลัดเลาะไปตาม
สบ
ทิวเขาชายแดนลาวเข ้าสูเ่ ขตป่ าลึกของพม่า
ลลนาจัดการสวมเสอยีื นสแ ์ ขนยาวเนือหนาทับเสอยื ื ดด ้านในอีกชน ั
หนึงเพือป้ องกันกิงหนามหรือการกัดต่อยของแมลง ด ้านล่างเปลียนเป็ น
รองเท ้าบูตยาวครึงน่อง ดึงเชอ ื กให ้ตึงกระชบ
ั แล ้วสอดมีดสนเหน็
ั บไว ้ด ้านใน
เผือใชป้้ องกันตัว เรียบร ้อยแล ้วก็ชว่ ยแต่งกายให ้เจ ้านายตนเพือให ้รัดกุมมาก
ยิงขึนแล ้วแบกพาดบ่าออกมาด ้านนอก
ประกาศศก ึ ยืนรออยูพ
่ ร ้อมกับวีลแชร์ทกางเรี
ี ยบร ้อยแล ้ว เครืองทุน
่ แรง
ทีเขาเลือกมีโครงสร ้างแข็งแรงและนํ าหนักเบาอีกทังยังสามารถปรับเอนนอน
ได ้ถึง 180 องศา การล็อกร่างของเจ ้าน ้อยไว ้กับวีลแชร์เป็ นความคิดทีดีเพราะ
เดินป่ าหนนีมีพลหามถึงสบ ิ สองชวี ติ พวกเธอสามารถสลับกันแบกหน ้าหลังได ้
ในกรณีทต ี ้องขึนเขาลงห ้วย มันปลอดภัยและสะดวกสบายกว่าการแบกขึนหลัง
มาก
“จับวีลแชร์เอาไว ้” พีเป๊ กบอกเธอ แล ้วยืนมือมารับร่างของเจ ้าน ้อยไป
วางลงบนวีลแชร์อย่างเบามือ
ชายหนุ่มจัดการล็อกสว่ นอก เอว สะโพก และสองขาของเหนือเกล ้าไว ้
กับตัวรถอย่างแน่นหนา ลูกเล่นเพิมเติมของเขาคือสายรัดโพลีเอสเตอร์ทเขา ี
สอดพาดทแยงออกมาทางด ้านหลังอีกสองเสน้ เขาทดลองทรุดกายลงและ
ั แน่นกับแผ่นหลังแล ้วยืน
สอดแขนเข ้าไปใต ้สายรัด จากนันดึงวีลแชร์ให ้กระชบ
ขึน
ลลนาตะลึงงัน... พีเป๊ กแบกทังคนทังวีลแชร์สะพายหลังเหมือนแบกเป้
ไม่มผ
ี ด
ิ !
 “หนักไหมคะ?”
เขาทดลองกระโดดเบาๆ “พอได ้อยูน
่ ะ วีลแชร์คน
ั นีค่อนข ้างเบามากที
เดียว”
พอเขายืดตัวยืนตรงแบบนีเธอถึงเห็นว่าเขาเปลียนไปสวมชุดใหม่
เรียบร ้อยแล ้ว แทนทีเขาจะเลือกสวมเสอผ ื ้าทีปกปิ ดมิดชด ิ อย่างทีเธอคิดใน
ตอนแรก เขากลับเลือกสวมเสอยื ื ดคอกลมสเี ขียวเก่าซด ี ตัวหนึง ดูแน่นตึงไป
กับแผงอกทีมีกล ้ามเนือสวยงาม กางเกงยีนสท ์ ใส
ี ก่ เ็ ป็ นเอวตํา ตําจนขอบ
กางเกงเลือนไปเกาะอยูต ่ รงใต ้เอว เวลาทีเขาขยับตัว ผิวสน ี ํ าผึงและขนกลุม
่
หนึงก็จะว็อบแว็บออกมาให ้เห็นเป็ นบางครัง ดูยวยวนจนกิ
ั เลสกระเจิง
้ ้เขาแต่งตัวแบบนีกัน!
บ ้าชะมัด ใครใชให
“คุณไม่ใสแ ่ จ็กเก็ตหน่อยเหรอ กันพวกกิงไม ้แล ้วก็แมลงไรงี” กัน
สายตาผู ้หญิงอย่างเธอด ้วย
“ฉั นไม่อยากแต่งตัวรุม
่ ร่ามรุงรัง เผือฉุกละหุกต ้องแบกเจ ้านายเธอขึน
หลัง” เขาสบตาเธอแล ้วคลียิมออกมาชาๆ ้ เหมือนรู ้ทัน
เธอตกใจมากทีถูกอีกฝ่ ายจับได ้ว่ามองเขาจนนํ าลายสอ ลลนารีบหัน
หน ้าไปทางอืนทันที
ประกาศศก ึ หัวเราะเบาๆ แล ้วชะโงกหน ้าเข ้ามากระซบ ิ ข ้างหู “อีก
ื
อย่าง... ฉั นก็ขรี ้อนด ้วย” เขายืนยันคําพูดด ้วยการสะบัดชายเสอประกอบอย่ าง
ไร ้ยางอาย
ตอนแรกเขาไม่ได ้คาดหวังอะไรมากนักสําหรับคืนนีจนกระทังสายตา
ั หน่อยก็ไม่เสย
เธอกวาดมองมา เขาถึงตระหนักว่า ‘ลองสก ี หาย’
แผนเดิมทีค่อยๆ จีบค่อยๆ เกียวอาจจะไม่ได ้ผลถ ้าเขาทําตัวเป็ นสุภาพ
บุรษ
ุ แล ้วรอเธอเข ้าหาเมือพร ้อม ใครจะไปรู ้ ชาตินเธออาจจะไม่
ี พร ้อมก็ได ้
แล ้วทําไมไม่ออ
่ ยเธอไปตรงๆ เลยล่ะ? ตังหน ้าตังตาอ่อยแบบไม่ได ้ไม่
เลิก อ่อยแบบไม่บน ั ยะบันยัง ดูสวิ า่ เธอจะทนได ้สก
ั กีนํ า!
อ่าฮะ... วิธน
ี น่ ื
ี าตืนตาตืนใจไม่น ้อย เธอมองชายเสอเขาแล ้วหน ้าแดง
ี ว
กําเชย
 เขามาถูกทางแล ้ว!
ชายหนุ่มก ้าวเข ้าหาอีกก ้าว แต่แล ้วก็... “พีเป๊ ก”
ื กตัวแรก!
ตัวเสอ
ประกาศศก ึ กลอกตามองฟ้ า ค่อยๆ เบือนหน ้าไปหรีตาใสต ่ ณ
ิ นัยทีวิง
ตรงมาพร ้อมกับปื นยาวกระบอกหนึง ตรงสว่ นปลายลํากล ้องของปื นมีกล ้อง
่ งกลางคืนแบบสตาร์ไลต์ตด
สอ ิ อยู่ กล ้องแบบนีจะชว่ ยให ้มองเห็นในความมืด
ี วล่ะ
ได ้อย่างดีเยียมเชย
ติณนัยเรียกเขาเสยี งดัง สหี น ้าพร ้อมรบมากๆ พอวิงมาถึงมันก็ตะโกน
อย่างร่าเริง “เตรียมทุกอย่างพร ้อมแล ้ว เราจะเข ้าป่ ากันเลยไหม ผมนีตืนเต ้น
สุดๆ พีอยากให ้ผมทําอะไรบอกได ้เลยนะ”
ยิงหัวตัวเองส.ิ ..
ึ ย่อร่างลง ค่อยๆ วางวีลแชร์ทสะพายอยู
ประกาศศก ี ล ่ งพืน
ลลนาก ้าวเข ้ามาเข็นร่างเหนือเกล ้าออกห่าง เขาตังท่าจะเรียกเธอ แต่
ว่า... “ประกาศศกึ ”
ื กตัวทีสอง!
ตัวเสอ
แกล ้วกล ้าก ้าวเข ้ามาพร ้อมกับชุดหล่อเต็มยศเหมือนเตรียมตัวจะไป
งานเลียงนํ าชายามบ่ายของสถานทูต เขาสวมสูทเข ้ารูปสด ี ําแบบสกินนีฟิ ต
ื ้างในเป็ นเชตส
เสอข ิ น ี ํ าเงิน ไม่ผก
ู เนกไทแต่มล ี ก
ู เล่นทีกระดุมยีห ้อราล์ฟ
ลอเรนตรงปกเสอ ื สว่ นรองเท ้าเป็ นผ ้าใบสนีกเกอร์สไตล์มน ิ ม
ิ อลเรียบๆ อย่าง
อดิดาส สแตน สมิธสด ี ําด ้านทีชว่ ยคุมลุคให ้ดูเท่เฉียบขาดอย่างกับพวกสายลับ
ตะวันตกก็ไม่ปาน
ทีสําคัญกลินนํ าหอมลอคซท
ิ านงีฟุ้ งเชย
ี วมึง!
ึ
“...” ประกาศศก
“...” ติณนัย
“...” คนอืนๆ
 “ผมพร ้อมแล ้ว” แกล ้วกล ้ากระแอม จากนันก็หน ั ไปสบตาทุกคนแล ้ว
ื ทออกเล็กน ้อย อวดปื นโคลท์ 9 มม. กระบอกหนึงทีสอดอยู่
ตวัดเปิ ดชายเสอสู
ในซองซงห ึ ้อยอยูก
่ บ
ั เข็มขัดหนังบาเลนเซยี ก ้าสน
ี ํ าตาล
ทุกคนหันไปสบตากัน... ไอ ้หมอนีหล่อมากๆ หล่อจนอยากจะ
ฆาตกรรมมันแล ้วทิงศพเอาไว ้ในปั มร ้างให ้เน่าตายอยูท
่ นี
ี แบบไม่ได ้ผุดได ้เกิด
ประกาศศกึ เหลือบตามองไปทางยัยน ้องแวบหนึง นันไง จ ้องตาเป็ น
ี ว! เขาตะโกนบอกทุกคนทีก ้าวเข ้ามายืนล ้อมว่า “ออกเดินทาง!”
มันเชย
225.พีทุม
่ เทนะ... รู ้ป่ าว?

หลังจากเข ้าสูเ่ ขตป่ าได ้สก

ั สามชวโมง
ั พวกเขาก็พบว่าการเดินทางหน
นียากกว่าทีคิด
ป่ าทีพวกเขากําลังเผชญิ หน ้าเป็ นแอ่งราบลุม ่ ไปด ้วยนํ า
่ ชุม ดินใต ้
ฝ่ าเท ้ายวบลึกทําให ้แต่ละย่างก ้าวเต็มไปด ้วยความยากลําบาก ไม่ต ้องคิดถึง
เรืองการเข็นวีลแชร์เลย เพราะแค่เดินเฉยๆ ร่างก็เหมือนจะถูกดินเหนียว
เหนอะหนะยึดเอาไว ้กับที
ด ้วยเหตุนสองช
ี ั
วโมงแรกทุกคนถึงผลัดกันแบกวีลแชร์คนละสบ ิ นาที
ด ้วยตัวรถทีถูกออกแบบมาเป็ นโครงอะลูมเิ นียมเบาแต่แข็ง อีกทังยังมีนําหนัก
ของเหนือเกล ้ากดทับเข ้าไปอีก หากกล ้ามเนือไม่แข็งแรงพออาจกระชากให ้
คนทีแบกหงายหลังล ้มลงได ้เลย
ลลนาลองได ้ไม่ถงึ ห ้านาทีเธอก็ต ้องวาง ก ้มหน ้าลงหอบสะท ้าน ทังๆ
ทีเธอเป็ นคนทีออกกําลังกายหนักคนหนึงแต่กย ึ ร ้าวไปทังแผ่นหลังจน
็ งั รู ้สก
อาการหน ้ามืดถามหา
สุดท ้ายจึงเป็ นเจ ้าของไอเดียอย่างประกาศศก ึ ทีอาสาแบกเพียงลําพัง
เขาแบกเดียวยาวนานกว่าหนึงชวโมงจนเธอรูั ึ สงสาร
้สก สภาพแวดล ้อมรอบ
ด ้านไม่ใชเ่ ดินได ้ง่ายๆ ต่อให ้ไม่ต ้องแบกวีลแชร์คนอืนๆ ก็ยงั มีกระเป๋ าเป้ ยาว
หนักอึงให ้แบกกันอยูด ่ ี ยิงเดินทุกคนก็ยงรู ึ เหมือนจะจมลงไปในโคลน
ิ ้สก
แผ่นดินทีนีฉํ านํ าเป็ นหลุมเป็ นแอ่งจึงมีผลต่ออุณหภูมข ิ องป่ า อุณหภูม ิ
ในคืนนีคงทีประมาณ 23 องศาเซลเซย ี ส ไม่ถงึ กับหนาวแต่กเ็ ต็มไปด ้วยหมอก
หลังจากความมืดเริมเข ้มข ้นขึนติณนัยก็แจกไฟสตาร์ไลต์ทใช ี ส้ อ่ งผ่านความ
มืดให ้คนละกระบอก เขากางคอมพิวเตอร์ขนาดเท่าฝ่ ามือคํานวณทิศทางแล ้ว
เสนอว่า “ใกล ้จะเทียงคืนแล ้ว เราตังเต็นท์นอนเอาแรงก่อนเถอะ พรุง่ นีเชาน่ ้ า
จะเข ้าเขตหุบเขาลาวน ้อย ้
ปี นผ่านตรงนันได ้ก็ข ้ามเสนแบ่ งชายแดนสูพ ่ ม่า
แล ้ว”
ตําแหน่งนีต ้นไม ้ผลัดใบหนา แตกหน่อแตกตาผลิดอกออกผลบาน
ี งลํานํ าไหลให ้ได ้ยินรางๆ จึงเป็ นตําแหน่งทีเหมาะจะพักแรม ทุก
สะพรัง มีเสย
 ั 2 เมตร และมีกงก
คนเลือกไม ้ใหญ่ลําต ้นสูงจากพืนประมาณสก ิ ้านแข็งแรงเป็ น
จุดตังแคมป์
ด ้วยความระมัดระวังทุกฝี ก ้าว พวกเขาเลือกทีจะผูกทีนอนบนกิงไม ้
ด ้วยการใชเช ้ อ
ื กปอกระเจาทีมีใยเหนียวและทนทาน สานทับกันไปมาเหมือน
ใยแมงมุมเป็ นลักษณะแอ่งโค ้งแล ้วพาดทับด ้วยผ ้าใบ หนึงผืนนอนได ้สามสคนี
จึงต ้องสานออกมาสก ั สามสผื
ี น เตียงแบบนีอาจจะดูเหมือนยุง่ ยากไปสก
ั หน่อย
แต่ความจริงแล ้วมันกางง่ายเก็บง่าย ปลอดภัยกว่านอนบนพืนทีเสยงต่ ี อการถูก
เสอ ื คาบไปเป็ นอาหารเชา้
ประกาศศก ึ ย่อตัวลงวางวีลแชร์กบ
ั พืนอย่างเบามือแล ้วค่อยๆ ดึงสอง
แขนออกมา เขายืดตัวขึนเหยียดบิดเนือตัว รู ้สก ึ ถึงความเมือยแต่ไม่ได ้รู ้สก
ึ ว่า
หนักหนาเกินจะทน เพราะถูกหมายหัวมาตังแต่ยงั เล็กว่าต ้องโตขึนเป็ นนักกีฬา
เขาจึงถูกเลียงดูมาด ้วยโปรแกรมสร ้างกล ้ามเนือทีถูกออกแบบมาอย่างเข ้มข ้น
เด็กๆ ทีเป็ นนักกีฬาจะต ้องปรับตัวให ้คุ ้นเคยกับทุกสภาพอากาศ ไม่ได ้
รับอนุญาตให ้นอนจนกว่าจะรีดเอาแคลอรีจากอาหารเย็นออกมาจนหมดเสย ี
ก่อน การออกกําลังกายอย่างต่อเนืองในชวี ต ิ ประจําวันทําให ้กล ้ามเนือของเขา
คล่องตัว ฟื นฟูตวั เองได ้เร็ว สามารถปี นป่ าย ว่ายนํ า หรือแบกรับนํ าหนักได ้เป็ น
เวลานาน นํ าหนักตัวของผู ้หญิงคนหนึงบวกกับวีลแชร์ททํ ี าจากอะลูมเิ นียม
กลวงเบาจึงไม่ได ้เป็ นอุปสรรคสําหรับเขา แต่ไม่วา่ อย่างไรเขาก็ต ้องแสดง
ท่าทีออ
่ นระโหยโรยแรง จะเป็ นจะตายออกมาให ้สมจริง ให ้ยัยน ้องทีหันมามอง
ทุกๆ สองนาทีเกิดอาการซาบซงใจซะหน่ึ อย
ไม่ทําสโิ ง่... คนทีปลูกต ้นสมก็
้ หวังจะได ้กินสมด
้ ้วยกันทังนัน
“เป็ นไงบ ้างคะ...” ลลนาก ้าวเข ้ามาถามจังหวะทีเขาทิงตัวลงนังพิง
ศรี ษะกับวีลแชร์ “พีไหวไหม?”
้ “ขอยาดม”
เขาหลับตาลง ผ่อนลมหายใจออกมาชาๆ
เธอกุลก ี จ
ุ อหามาให ้อย่างน่ารัก จังหวะหนึงเขาคว ้ามือเธอไว ้ด ้วย
ี น ้าจริงจัง “หนูนา... ถ ้าเกิดฉั นไม่ไหว ถ ้าพรุง่ นีฉั นไปต่อไม่ได ้แล ้ว สญ
สห ั ญา
นะว่าจะไม่ทงกัิ น...”
ลลนาตกใจ เงยหน ้าขึนสบตาตอบ
 สําหรับเธอประกาศศก ึ เปรียบเสมือนกําแพงสูงใหญ่ทแข็
ี งแกร่งเหมือน
หินผา เป็ นชายชาตรีทก ั ดาอยูบ
ี ้าวร ้าวห ้าวดุ มีรอยแผลเป็ นประกาศศก ่ นร่าง
เขามากมายจนนับไม่ไหว เธอเคยเห็นเขาต่อสูอย่ ้ างน่ากลัวมาแล ้วแต่ไม่มค
ี รัง
ไหนทีเขาจะถอดใจแล ้วเอ่ยปากกับเธอว่า ‘ฉั นไม่ไหว’ มาก่อน
เมือครูเ่ ธอเฝ้ ามองเขาอยูต่ ลอด เขาเดินนํ าอยูด่ ้านหน ้าสุด กระชบ ั สาย
รัดวีลแชร์ด ้วยสองฝ่ ามือ ทังก ้าวเดินทังปี นป่ าย หัวใจเธอไหวเอียงด ้วยความ
สงสารและรู ้สก ึ ผิด การดูแลเจ ้านายเป็ นภาระหน ้าทีทีตัวเธอกับแกล ้วกล ้าต ้อง
รับผิดชอบ ไม่เกียวข ้องกับเขาเลยสก ั นิด หน ้าทีเดียวทีประกาศศก ึ ต ้องทําเพือ
แลกกับค่าจ ้างก็คอ ื คอยดูแลให ้มันใจว่าพวกเธอยังหายใจอยู่ ไม่ใชม ่ าทํางาน
แบกหามอย่างนี
หัวใจเธอเริมละลายตังแต่ครังทีเขายอมสูกั้ บจระเข ้เพือเปิ ดโอกาสรอด
ให ้พวกเธอ มาตอนนีหัวใจเธอกลายเป็ นนํ าเหลวๆ ไปซะแล ้ว เธอยืนมือไปลูบ
ข ้างแก ้มทีเต็มไปด ้วยเหงืออย่างแสนสงสาร ลมหายใจเขาหนักหน่วง เขาเอียง
ใบหน ้าน ้อยๆ ให ้แก ้มของตนทํามุมทีพอเหมาะแล ้วถูไถไปมาบนฝ่ ามือนุ่มๆ
ของเธอ
ท่าทางออดอ ้อนของเขาทําให ้เธอตกใจ และแน่นอน... เก ้อเขิน
ประกาศศก ึ รู ้หรอกว่าตัวเองอ่อยไม่ถก
ู กาลเทศะแต่ใครจะไปสน เธอจะ
คิดว่าเขาแรดก็ชา่ งเถอะ เดียวตอนได ้ชม ิ เธอจะรู ้เองว่าเขาไม่ใชแ
่ รด แต่เป็ นก
ระซู่ “เธอรู ้ไหมว่าฉั น...”
ี งเจ ้าต๊อดทักมาจากบนต ้นไม ้ มันสาน
“อ ้าวพีเป๊ ก เป็ นไรไปเหรอ?” เสย
เตียงนอนเสร็จไปสองผืนแล ้วและกําลังชะโงกหน ้าลงมามองด ้วยความอยากรู ้
“พีเป๊ กหน ้ามืดเหมือนจะเป็ นลมน่ะ” ลลนาตะโกนตอบ
“โหย! พีเป๊ ก!” เจ ้าต๊อดกระโดดลงมาตรงหน ้า กล ้ามเนือในร่างของ
ประกาศศก ึ กรีดร ้องด่าทอ เขาเคยบอกแล ้วใชไ่ หมว่าไม่ชอบให ้ใครมา–ยุง่ –
เรือง–สว่ น–ตัว แล ้วทําไมทุกครังทีเขาจูจ
๋ กั
ี บแฟน จะต ้องมีคน มีคน และมีคน!
เจ ้าต๊อดชะโงกหน ้ามาด ้อมๆ มองๆ หน ้าเขาแล ้วพึมพําว่า “นีเพิงวันแร
ั
กนะเนีย! เข ้าป่ าวันแรกแบกผู ้หญิงหนึงชวโมงทํ าพีเข่าอ่อนขนาดนีเชย ี วเหรอ
พีรู ้ไหม... คุณยายชาวเขาทีอายุเกือบร ้อยเขายังแบกหลานตัวอ ้วนขึนหลังพา
ไปเก็บใบชาได ้เลย...”
 “ต๊อด” พีชายเขาค่อยๆ เปิ ดเปลือกตาแล ้วสง่ ยิมให ้ “ไม่มอ
ี ะไรทําแล ้ว
เหรอ?”
“ทุกอย่างเรียบร ้อยแล ้วครับ”
“ทีนอน?”
“กางหมดแล ้ว”
“ปื น?”
“เตรียมพร ้อม”
“อาบนํ า?”
“เมือครูต
่ อนเปลียนเสอผื ้าในปั ม ผมอาบแล ้ว” ต๊อดหัวเราะนํ าเสย
ี ง
สดใส “พีรู ้ไหม ผมตืนเต ้นมากเลยทีพวกเรามาปิ กนิกในป่ ากัน มันเหมือนความ
ฝั นเลยฮะ ผมไม่ได ้เทียวแคมปิ งแบบนีนานแค่ไหนแล ้วก็ไม่รู ้ ตอนนีผมสดชน ื
ึ ดี เบาสบาย ไม่มอ
สุดๆ รู ้สก ี วัยวะสว่ นไหนในร่างกายทีเครียดสก
ั สว่ น”
“อ๋อเหรอ แต่ฉันมี” ประกาศศก ึ แทรกขึนมาเสย
ี งเย็น สบตาไอ ้เด็กเวร
และค่อยๆ ลากสายตาตวัดลงมาทีเป้ ากางเกงของตัวเอง “ฉั นมีอวัยวะสว่ นหนึง
ในร่างกายทีกําลังเครียดมากๆ... เข ้าใจนะ”
“...” ต๊อด
“เดียวหนูนาจะชว่ ยประคองฉั นไปอาบนํ า สว่ นแก... อยูด
่ แ
ู ลลูกค ้าทีนี
ื
ถ ้าสดชนระริ กระรีมากนักคืนนีก็เหมาเฝ้ ายามด ้วย”
ี งคนอีกเยอะแยะก็ตะโกนสวนลงมาจากต ้นไม ้
แต่พอเขาหันหลัง เสย
“จะไปอาบนํ าทีไหนเหรอ ไปด ้วยส”ิ
“นํ าเหรอ แถวนีมีแหล่งนํ าด ้วยเหรอ ใครเจอแล ้วมัง”
“กําลังเหนียวตัวอยูพ
่ อดี”
ฯลฯ
ึ
ณ วินาทีนัน มีบางอย่างแวบขึนมาในหัวของประกาศศก
ภารกิจนีน่าจะมีคนโดนยิงตายบ ้างนะ!
226.ไลฟ์ สด

มีคนขอตามมาอาบนํ ากับพวกเราถึงสามคน
ลลนาคว ้าอุปกรณ์อาบนํ าและผ ้าขนหนูสองสามผืนเผือประกาศศก ึ ด ้วย
เธอตรงเข ้าไปชว่ ยพยุงร่างทีอ่อนระโหยของเขาให ้ลุกเดิน เวลานีเทียงคืนกว่า
แล ้วบรรยากาศจึงหนาวชน ื ร่างกายของทังคูเ่ ต็มไปด ้วยดินโคลน ถ ้าได ้อาบนํ า
ชาํ ระล ้างสก
ั หน่อยน่าจะชว่ ยให ้ผ่อนคลายได ้บ ้าง
ทังห ้าชวี ต
ิ เดินเงียบๆ ตรงไปยังลําธาร และเนืองจากเป็ นผู ้หญิงคน
เดียวในกลุม่ ลลนาจึงค่อนข ้างระมัดระวังตัว ไม่แนะนํ าตัวเองซซี วหรื
ั อพยายาม
ทําความสนิทสนมกับหน่วยรักษาความปลอดภัยคนอืนๆ... ื
ในเมือไม่รู ้จักชอ
และเคยพูดคุยกันเพียงผิวเผิน เธอจึงไม่มเี รืองให ้ต ้องชวนพวกเขาคุยและนัน
จะทําให ้ปลอดภัยมากยิงขึน
ึ และคอยยืนมือไปพยุง
ลลนาเลือกวางตัวนิงๆ เดินเคียงข ้างประกาศศก
อีกฝ่ ายเป็ นระยะๆ โดยไม่สนใจสายตาแวววาวอีกสามคูท ่ างด ้านหลัง
หากต ้องการออกจากป่ านีอย่างครบสามสบ ิ สอง เธอต ้องพยายามไม่
สบตาผู ้ชายคนไหนทังนันไม่วา่ จะเป็ นคนแปลกหน ้าหรือฝ่ ายเดียวกัน การมอง
เพียงแวบเดียวของผู ้หญิง อาจถูกตีความว่าเชญิ ชวน เล่นหูเล่นตา หรือท ้าทาย
ก็แล ้วแต่วา่ ผู ้ชายอยากจะหยิบยกเหตุผลใดมาอ ้างเพือปั ดความผิดในยามที
พวกเขาหน ้ามืด
เบืองหน ้าทีรออยูค่ อ ึ
ื ลําธารงดงามสะอาดใสซงสว่ างจ ้าด ้วยแสงจันทร์
บริเวณลานกว ้างแห่งนันสว่างมากราวกับมีสปอตไลต์สอ ่ ง แสงจันทร์กระทบ
ผิวนํ าสร ้างเงากระเพือมสเี งินยวงดูงดงามหลอกตาเหมือนกับภาพฝั น ลลนายัง
เท ้าเอาไว ้ไม่ก ้าวลงไปทันที
เธอเห็นประกาศศก ึ คว ้าหินก ้อนหนึงโยนลงนํ าแล ้วฟั งเสย
ี งสะท ้อน
ี งกังวานก ้องตอบกลับเขาก็หน
พอได ้ยินเสย ั มาบอกเธอ
“นํ าไม่ลก
ึ อาบได ้”
ั ว์ทอาศ
นํ าลึกไม่ได ้น่ากลัวเท่ากับสต ี ั อยูใ่ ต ้นํ าลึก ถ ้านํ าตืนจะมีปลา
ย
เล็กๆ แค่ไม่กชนิ
ี ดเท่านันทีอาศย ั อยู่ เธอเบือนหน ้าหนีไปอีกทางเมือชายสาม
 ื ้าออกจากร่างแล ้วมองมา
คนทางด ้านหลังดึงทึงเสอผ
ต่างคนต่างเป็ นผู ้ใหญ่ เธอเองก็ไม่ใชเ่ ด็กน ้อยทีไม่รู ้ความ เธอเคยฟั ง
บทสมั ภาษณ์ทหารเดนตายหลายคนทีกลับมาจากสงครามในตะวันออกกลาง
หนึงในนันพูดออกมาอย่างไม่อ ้อมค ้อมเลยว่าต ้องการเซก ็ สท
์ น ั ทีทกลั
ี บบ ้าน
ในสภาวะทีกดดัน ร่างกายของผู ้ชายจะทํางานตรงข ้ามกับผู ้หญิง พวก
เขาจะตืนตัว ระแวดระวังและเคร่งเครียด การออกกําลังกายอย่างหนักจนหมด
็ ส ์ มีเพียงสองอย่างนีเท่านันทีจะชว่ ยให ้พวกเขาลุยต่อในวัน
แรงหรือไม่กเ็ ซก
ถัดไปได ้
แม ้อากาศจะเย็นแต่เหงือกลับผุดขึนล ้อมกรอบหน ้าของหญิงสาว เธอ
ตวัดสายตาชาํ เลืองสามคนทางด ้านหลังและหันมามองประกาศศก ึ ทีกําลังวัก
นํ าล ้างหน ้า
สามคนนันรูปร่างบึกบึน มองปราดเดียวก็รู ้ว่าผ่านอะไรมามาก ทุกคน
ไม่ได ้สูงใหญ่เหมือนประกาศศก ึ แต่กแ
็ น่นและเต็มไปด ้วยกล ้ามเนือ คนแรกมี
ความสูงแค่ 170 เซนติเมตร เตียลําหน ้าบาก คนทีสองตัวผอมเพรียวตาเล็กหยี
เหมือนงู สูงกว่าคนแรกหนึงชว่ งหัวและไม่คอ ่ ยพูด สว่ นคนสุดท ้ายตัวใหญ่ไว ้
ผมยาวรวบเป็ นหางม ้าเล็กๆ ตรงท ้ายทอยและมักจะสง่ สายตากะลิมกะเหลียมา
ให ้เธอเป็ นระยะๆ
ึ หายใจไม่ทวท
ลลนารู ้สก ึ บ ้าง
ั ้อง หันไปมองทางประกาศศก
หญิงสาวคิดอย่างเข ้าข ้างตัวเองว่าพีเป๊ กรับมือสามคนนีไหว แต่ใจเธอ
กลับทนไม่ได ้ถ ้าต ้องเห็นเขาเจ็บตัวเพราะเธอครังแล ้วครังเล่า ถ ้าต ้องวิงฝ่ าดง
ํ
ตีนของชาวบ ้านเขาอยูเ่ รือยๆ แฟนเธอคงได ้ชาในตายพอดี คิดได ้ดังนันเธอจึง
ตัดสนิ ใจตะโกนบอกทุกคนว่า “พวกคุณอาบนํ าไปเถอะ เดียวฉั นนังเฝ้ าอยูต ่ รง
นีแหละ เผือมีอะไรไม่ชอบมาพากลจะได ้ยิงสวนไปเลย” ไม่พด ู เปล่า แต่ดงึ ปื น
ั ด
สนส ี ํากระบอกหนึงขึนมาถือในมือด ้วย
ื ้าชะงักค ้างแล ้วหันมาสบตาเธอ ไม่มใี คร
ชายสามคนทีกําลังถอดเสอผ
คาดว่าเธอจะพกปื นมาอาบนํ า
เธอขึนไกปื นดังคลิกแล ้วตวัดสายตาจ ้องตอบนิงๆ พวกเขากระแอม
เบาๆ โน ้มตัวลงคว ้าอุปกรณ์อาบนํ าแล ้วเดินไปอาบตรงจุดอืนของลําธาร
ั พักเสย
สก ี งประกาศศก
ึ ก็เปรยขึนมา “ไม่เห็นต ้องดุขนาดนันนีนา”
 “ถ ้าจะอาบก็เร็วๆ!”
“ฉั นอยูด ี งหัวเราะ “ได ้
่ ้วย พวกมันไม่กล ้าหรอก” เขาเสริมพร ้อมกับเสย
แต่มองไปงันแหละ”
“ฉั นไม่ชอบให ้ใครมอง”
ิ หม ไม่ใชข
“รู ้จักทําบุญทําทานซะบ ้างสแ ่ ฟ
ู่ ่ อดแฟ่ ดเป็ นอย่างเดียว”
ลลนาตาค ้าง เขาไม่คด ิ จะชว่ ยเธอ แถมยังมาบอกให ้เธอใจกว ้างกับลูก
น ้องเขาอีก นีถ ้าเธอโดนรุมข่มขืน เขาต ้องเป็ นคนถ่ายคลิปไปขายในเว็บเถือน
แน่!
“คุณชอบโชว์ละ่ ส?ิ ” เธอเห็นเขาถอดเสออวดผิื วกายทีเต็มไปด ้วย
เหงือ แสงจันทร์สาดลงมาบนร่างทีมันวาวสง่ ให ้มันเรืองรองไม่ตา่ งจากผืนนํ า
เขาก ้าวเท ้าลงไปในลําธารทีสูงเลยเข่าขึนมาเพียงเล็กน ้อยแล ้วค่อยๆ
เอือมมือลงไปปลดกระดุมกางเกงพร ้อมกับยอมรับหน ้าตาเฉย “ฉั นชอบถูก
มอง”
และตอนนีเธอก็กําลังกลันหายใจมอง หญิงสาวถูกดึงดูดด ้วยเรือนร่าง
ของบุรษุ เพศทีเต็มไปด ้วยมัดกล ้ามนูนสวย ดูเป็ นผู ้ชายแท ้ๆ ดิบเถือนเสย ี จน
คนมองร ้อนไปทังหน ้า เขายืนอยูต ่ รงนี... ตรงจุดทีห่างจากเธอออกไปเพียงแค่
5 เมตร ไม่มส ี ว่ นไหนในร่างเขาทีเธอไม่เคยเห็น แต่ทก ุ ครังทีได ้เห็น หัวใจจะ
กระหนํ าปุงปั งปุงปั งจนเจ็บหน ้าอกไปหมด เธอเบือนหน ้ามองไปอีกทาง
จากปลายหางตา... เธอเห็นเขายิม
เป็ นรอยยิมทีทําให ้สาวๆ มือไม ้อ่อน นายวายร ้ายชา่ งอ่อยรู ้ดีทเี ดียวว่า
ควรจะยิมแบบไหนถึงจะตกปลาให ้ดินพราดๆ อยูบ ่ นเงียงเบ็ดของตนได ้
ึ เหมือนเขาจะปรับเปลียนตัวเองให ้นิง
ไม่รู ้ทําไม... เจอกันหนนีเธอรู ้สก
ขึน เต็มไปด ้วยความโอนอ่อนผ่อนปรน รู ้จักยับยังชงใจ ั ดวงตาคูน ่ ันไม่
คลุ ้มคลังร ้อนรนเหมือนแต่กอ ่ น รู ้จักวางเฉยเก็บมือเก็บไม ้เวลาเห็นผู ้ชายคน
อืนเดินมาชวนคุยหรือจ ้องมองเธอ
ึ ชอบเขาในแบบนี เขาทําให ้เธอไม่เกร็งจนเกินไป สามารถ
เธอรู ้สก
วางตัวตามสบายไม่รู ้สกึ ว่าโดนไล่ลา่ หรือคุกคาม เธอชอบทีเขาหว่านเสน่ห ์
แทนออกคําสงั รู ้จักยอมรับฟั งและปฏิบต ั ก
ิ บ
ั เธอเหมือนเป็ นมนุษย์คนหนึงที
เท่าเทียมมากกว่าจะดันให ้หลบไปอยูข ่ ้างหลังเพียงอย่างเดียว
เธอชอบเขาที... โอ ให ้ตายเถอะ...
เขาหย่อนร่างลงไปใต ้นํ าแล ้วโผล่ขนมาอี
ึ กทีด ้วยสภาพเปี ยกโชก จาก
นันก็ล ้วงหยิบสบูใ่ นกระเป๋ ากางเกงออกมาแล ้วเริมถูไล ้ไปทัวตัว พระเจ ้าชว่ ย
ลูกด ้วย ตอนนีกางเกงยีนสท ์ รูี ดซป
ิ ปลดกระดุมเรียบร ้อยแล ้วตัวนันกําลังเปิ ดอ ้า
ขอบกางเกงเกาะหมินเหม่อยูต ่ รงสะโพก จวนเจียนจะร่วงไม่รว่ งแหล่ เขาถูสบู่
โดยใชมื้ อทีเรียวสวยอย่างไม่น่าเชอไถก ื ้อนขาวๆ ไปตามแผงอก ลาดไหล่
แล ้วค่อยๆ ขยับเคลือนไปยังลําคอ พลางจ ้องมองเธออย่างยัวเย ้า
เธอลดปื นในมือลงอย่างไร ้สติ วินาทีนถ
ี ้าบอกว่าโดนนะจังงัง เห็นที
ื
คงจะเชอ!
หญิงสาวไล่สายตามองตามสบูใ่ นมือเขา มันลูบไล ้มากเกินไป ซุกซน
จนแทบไม่เหลือซอกมุมใดทีฟองขาวเนียนนุ่มแทรกเข ้าไปไม่ถงึ เนือหนัง
มังสาของเขาเปิ ดเปลือย มันวาว และไวต่อสม ั ผัสจนมองเห็นขนทีกําลังลุก
เกรียวไปทัวทังลาดไหล่ สก ั พักเขาก็เดินลุยนํ าเข ้ามาใกล ้โขดหินทีเธอนังนิง
เหมือนถูกสาป สองตาจับจ ้องเธออย่างห ้าวหาญ
ึ ว่าตัวเขาเองก็... กลันหายใจ
เธอจ ้องตอบเงียบๆ รู ้สก
์ เปิ
วินาทีนันเขาสอดมือเข ้าไปในกางเกงยีนสท ี ดอ ้า ดึงความแกร่งร ้อน
ของตัวเองออกมาฟอนเฟ้ น อวดความลุกโลดต่อหน ้าต่อตาเธอ
ิ
เธอตกใจแทบสนสติ
... ได ้เห็นภาพนีเป็ นใครก็ต ้องตกใจ!
ก่อนหน ้านีทีเคยมีอะไรต่อมิอะไรกัน เขาไม่เคยทําแบบนีโชว์เธอมา
ก่อน!
เธอจวนเจียนจะกัดลินตายกับเสย ี งหอบกระเสา่ ของเขา ผู ้หญิงคนหนึง
ควรจะทําอย่างไรดี ถ ้าต ้องนังแผ่นหลังติดกับโขดหินโดยมี ‘นายขีอวด’ ทีสูง
เหมือนยักษ์ ทาบมือข ้างหนึงกับแผ่นหินกักไว ้ไม่ให ้เธอหนีไปไหน แล ้วเปิ ด
การแสดงโชว์สดบันลือโลกพร ้อมกับใบหน ้าทีแดงกํา
เธอมองร่างสูงตระหง่านทียืนคําเหนือศรี ษะ เขาชะโงกหน ้าลงมาหา
หน ้าผากแทบจะชนกับเธอ ดวงตาเลือนลอยหวามไหว มีความรู ้สก ึ มากมาย
 ั ออกมาจากดวงตาคูน
ฉายชด ่ ัน
เขาอยูใ่ กล ้มาก... มากจนสามารถกุมลําคอเธอแล ้วลากเข ้ามาหาได ้
เหมือนทุกครังแต่เขาก็ไม่ทํา ปล่อยอํานาจตัดสน ิ ใจไว ้ทีเธอเพียงผู ้เดียว ร่างที
เคลือนมาชดิ ทําให ้เธอได ้กลินราคะเข ้มข ้นแผ่ออกมาจากร่างเขาชด ั เจน ทัง
็ ซและเช
เซก ี ื
อเช ญิ จนยอดอกแสบร ้อน
้
ชายหนุ่มใชสายตาตรึ งเธอไว ้ พร ้อมกันนันก็ขยับมืออีกข ้างระรัวเร็ว
ี น ้าหิวกระหายจนผิวกายเธอซาบซา่ น เสย
ด ้วยสห ี งครวญครางอย่างสุดหัวใจ
ของเขาทําให ้ปลายเท ้าเธอจิกเกร็ง เธอเฝ้ ามองเขาขมวดคิว หลับตา เงยหน ้า
และกระตุกร่างอย่างร ้อนรนจนผิวเนือแดงกํา
ี
“อา... ซด”
็ ก พอคึกขึนมาเขาก็เด็ดสะระตีอย่าบอก
ลีลาของเขาทําให ้เธอแทบชอ
ี ว
ใครเชย
เธอมองเขาหยอกเย ้าตัวเองอย่างไม่ผอ ่ นปรน ทุกวินาทีผา่ นไปพร ้อม
กับการรับรู ้อย่างตืนตระหนกว่าเขาต ้องการถูกปลดปล่อยมากแค่ไหน หิวโหย
สกั เพียงใด เขาทําให ้เธอเห็นว่าเขาถูกขังอยูใ่ นกรงแห่งความปรารถนาทีดํามืด
และแข็งแกร่ง ไม่วา่ จะดินสะบัดอย่างไรก็ยากจะหลุด ได ้แต่สง่ สายตาวอนขอ
มาทางเธออย่างหมดท่า
ไม่อก
ี แล ้ว เธอทนแบบนีต่อไปไม่ไหว!
เธอวางทุกอย่างในมือแล ้วกระหวัดสองแขนโอบรอบศรี ษะ และดึงเขา
ลงมาหาตน
“ยอมซะที” เขาแยกเขียวคํารามข ้างหู “ทําฉั นอดอยากมาเกือบเดือน”
เขาดึงเธอไปรัดแน่นแนบอกทียังครางกระหึม “เธอสมควรโดนโจ๊ะ จนไส ้
แตก!”
227.กล ้าลบได ้ไง?

เขาหึงแทบตาย!
บอกได ้คําเดียว ไอ ้สามตัวนันถูกหมายหัวตังแต่วน
ั นีเป็ นต ้นไป อาจจะ
ถูกทิงไว ้ในป่ านีแบบ ‘ไม่ตงใจ’
ั ในสภาพแขนขาด ้วน หัวกุด หรือไม่กเ็ ป็ นบ ้า!
แต่เรืองนันเอาไว ้ก่อน... เพราะตอนนีเขามีเมียสาวทีต ้องตามง ้อให ้ได ้
ก่อนกลับถึงไทย
เขาโอนอ่อนผ่อนตาม ยอมลดศรี ษะลงทาบกับริมฝี ปากเธออย่างอ่อน
หวานเย ้ายวน ความตังใจแรกคือจะยัวให ้ขัวหัวใจเธอปลิดปลิว ให ้เธอทุกข์
ทรมานเหมือนกับเขาทีตืนขึนมาในโรงพยาบาลแล ้วไม่เห็นเธอ เฝ้ าคิดแต่เรือง
ั ต์ตลอดเวลาทีอยูบ
เลวร ้ายเกียวกับเธอและสน ่ นภูกระดึง แต่สด
ุ ท ้ายเขาก็ทําใจ
แข็งไม่ไหว
เขารักยัยน ้อง... ต่อให ้เธอเป็ นดอกไม ้ทีขยันล่อแมลง เขาก็ยน
ิ ดีทําตัว
็ ตแมลง แต่จะไม่ยอมปล่อยเธอให ้หลุดมือไปอีก
เป็ นไม ้ชอ
บางทีหลังจากคลอดลูกคนทีแปดแล ้วเขาอาจจะยอมคลายมือออ
กนิดๆ
แต่นันคงอีกนาน
จูบของพวกเขาซาบซา่ นและพอเหมาะพอเจาะ ประกาศศก ึ บอกตัวเอง
ให ้ชา้ เขาเพิงรําเรียนวิทยายุทธมา แล ้วปรมาจารย์กข
็ ด ้
ี เสนใต ้ว่า ‘ผู ้หญิงชอบ
้
ชาๆ’
ทว่าตลอดชวี ต ิ ทีผ่านมาเขาไม่เคยทําอะไรชก ั ชา้ เราจะมีเวลา
เหลือเฟื อถ ้ารู ้จักก ้าวเท ้าเร็วขึน กินข ้าวให ้เร็วขึน เวลาดูหนังแอ็กชนั เขาก็จะ
เลือนไปดูเฉพาะฉากยิงกันและฉากจบ ถ ้าเป็ นหนังโป๊ ก็จะดูเฉพาะฉากทีฟั ดกัน
นัวจนเหงือซก ่ เขาไม่เคยดู ‘อินโทรดักชน’ ั ฉากทีตัวละครคุยกันอาราธนา บ ้า
บอไม่เคยใสใ่ จ
แต่ตอนนีเขาจําเป็ นต ้องใสใ่ จ...
 มันอาจจะมีบางจังหวะในชวี ต ิ รักทีแฟนของเราต ้องการการดูแลเอาใจ
ใส่ คาดว่ายัยน ้องก็คงอยากได ้แต่ไม่กล ้าบอก เขาต ้องรีบเสนอก่อนทีเธอจะไป
บอกเรืองที ‘อยากได ้’ กับคนอืน
ยิงรอบตัวเธอมีแต่คนหล่อ หล่อกว่า หล่อทีสุด เขายิงต ้องลีลาเด็ดเข ้า
ื ออีก ชาตินคงไม่
ไว ้ ถ ้าหน ้าตาธรรมดาแล ้วยังซอบื ี ได ้พาเมียกลับบ ้านเป็ นแน่!
เขาเลียไล ้ริมฝี ปากเธอ ดูดเม ้มเบาๆ แล ้วสอดปลายลินแทรกลึกเข ้าไป
ตวัดพันชนิดทีม ้วนกลิงสบ ิ เอ็ดตลบ เอาให ้กลายเป็ นเงือนพิรอดไปเลย
ยัยน ้องขมวดคิวเล็กน ้อย... ชอบล่ะส?ิ
เธอยกสองมือขึนประคองใบหน ้าเขา ดึงลินออกดัง ‘เป๊ าะ’ แล ้วเอียง
หน ้าดูดริมฝี ปาก
เธอเร่งเครืองเร็วเกินไปจนเขาอ ้าปากตามไม่ทน ้
ั เพราะเขากําลัง ‘ชาๆ’
้
อยู่ พอเขาเอียงซายเธอก็ หมุนหัวพลิกกลับ พอเขาอ ้าปากบ ้างเธอดันปิ ดปาก
ฟั นงับฉั บลงมาจนลินเขาเกือบหลบไม่ทน ั เธอจะรู ้ตัวไหมว่าจังหวะตัวเองเร็ว
ไปสองสเต็ป ไม่ได ้นะแบบนีมันผิด...
ี
เขาควร ‘ชแนะ’ เธอดีไหม?
จูๆ่ เธอก็ถอนริมฝี ปากแล ้วขมวดคิว “พีเหนือยเหรอคะ?”
“เปล่าจ ้ะ”
แล ้วคุณพีจะลําไยไปไหน ทําไมถึงไม่รบ
ี ?
ก่อนหน ้านีทุกครังทีจูบกับประกาศศก ึ ลินของทังคูจ
่ ะตวัดกันอย่าง
ลามกจกเปรต แทบจะดึงทึงหลอดลมของอีกฝ่ ายออกมา แต่วน ั นีเขากลับ
้
ทําตัวอ ้อยสอยเป็ นคุณหญิงแม่ผู ้เอือยเฉือย
เขาเป็ นอะไร... แบกของหนักจนหมดสมรรถภาพไปแล ้วเหรอ?
“อ่อนโยนไหมจ๊ะ?” ิ ถาม
เขาตังหน ้าตังตาระเลียดระเรือยแล ้วกระซบ
ตัวเกร็ง
่ ู ้หญิงดีๆ!
“อ่อนโยนค่ะ ผู ้หญิงดีๆ ทีไหนก็ชอบ” ยกเว ้นฉั น! ฉั นไม่ใชผ
ฉั นยอมให ้นายขยําฉั นเหมือนคุณโสท่าเรือแล ้วติดคุกหัวโตไปอีกยีสบ ิ ปี ดก
ี ว่า
มาเอือยเฉือยแบบนี แต่นก็ ี แค่ความคิดในใจนะ เธอไม่ได ้ตะโกนออกไปหรอก
 ้
พอเขาขยับเข ้ามาอีกหนเธอก็ใชปลายนิ ี นอกเขาไว ้“ปล่อยให ้หนูทําดีไหม
วชยั
คะ พียืนหลับตาก็พอ”
ถ ้าขืนให ้เขาทําต่อเธออาจจะยืนหลับ!
เขาพยักหน ้ารับอย่างลังเล “แต่กอ่ นอืน...” เขาชงิ พูดขึนมา “พีอยากจะ
สารภาพกับเธอว่าพีจริงจังกับความสมั พันธ์ระหว่างเรานะ ก่อนหน ้านี...”
่ ยูใ่ นนํ าทีเย็น
“นีตีหนึงแล ้วค่ะ” เธอเตือน “และเราสองคนกําลังยืนแชอ
มากๆ”
“โอเคจ ้ะ” ก็เขาอยากได ้เธอตลอดไปนี ไม่ใชแ ่ ค่คน
ื นีคืนเดียว เขา
อยากจะพูดให ้เธอมันใจว่าชวี ต
ิ ในอนาคตของเธอจะสมบูรณ์พน ู สุข ถึงจะลา
ออกจากการเป็ นนางแบบเธอก็จะได ้ถือชาแนล ขับบีเอ็มป้ ายแดงไปชอปปิ งที
ตลาดด ้วยมาดนายแม่ เขาจะดูแลให ้มันใจว่าบ ้านของเขาสวยสะอาด มีบต ั ร
ี บเต็มอยูใ่ นกระเป๋ าตังค์เธอ
เครดิตวงเงินสูงลิวเสย
้ ่มอืนได ้ไหมน ้อ?
ถ ้าแบบนีเขาพอจะสูหนุ
ี แล ้วใชไ่ หม?
โอย... นีเขาดาวน์อก
ไม่ทนั ได ้คิดไปมากกว่านีเขาก็ถก
ู เธอดึงตามลงมาในนํ า ื ้าที
เสอผ
เหลือถูกปอกลอกแล ้วโยนทิงขึนบกอย่างไม่แยแส เธอยกมือหนึงปิ ดตาเขาไว ้
แล ้วเขย่งร่างขึนจูบชนิดลืมตาย ไม่เปิ ดโอกาสให ้เขาได ้คิด เขาไม่ทน
ั ระวังตัว
จึงโต ้ตอบกลับไปอย่างรุนแรงเกินตังใจ พอรู ้ตัวว่าพลาดไปก็กลับลําไม่ได ้เสยี
แล ้ว
สองหนุ่มสาวดึงทึงกันเยียงสตั ว์ป่า ทุกสม ั ผัสก ้าวร ้าวรุนแรงมากกว่า
ครังไหนๆ ประกาศศกึ บดเบียดเสย ี ดสตี วั เองกับเธอจนไฟแทบลุก
เขากลับมาแล ้ว!
ลลนาดีใจจนแทบจะก ้มลงกราบ เขาไม่เคยดูกระหายหิวจนน่ากลัว
แบบนีมาก่อนแต่เธอรู ้ดีวา่ เขาจะรังสติไว ้เพือเธอ
หญิงสาวเงยหน ้า ตอบสนองริมฝี ปากทีแกร่งกร ้าวดุดน
ั ด ้วยความแรง
ในระดับเดียวกัน เขารวบร่างเธอขึนมาโอบอุ ้มอย่างหวงแหนจนเกือบกลายเป็ น
ดุ พร่างจุมพิตไปตามลาดไหล่และใบหู ไม่กล ้าปล่อยเธอลงจากร่างของตน
ด ้วยกลัวว่าจะเผลอทําหายไปเหมือนทุกครัง
 ิ เสย
“เราเป็ นของกันและกันเธอก็รู ้” เขากระซบ ี งพร่าตรงข ้างหู “อย่า
มองคนอืนอีกเลยนะจ๊ะ”
ื
เขาเม ้มติงหูเธอ ขบกัดเบาๆ จ ้องมองด ้วยสายตาหวานเชอม
จากนันก็ขมวดคิว...
แรกๆ เธอก็เคลิมดีอยูห
่ รอก แต่พอเห็นเขาชะงักเธอก็เอียงหน ้าไปมอง
ประกาศศก ึ เบิกตากว ้าง จ ้องมองใบหูเธอด ้วยอาการตะลึงงัน สองมือที
ั ต ้นขาเธอแน่นกว่าเดิม
โอบอุ ้มกระชบ
“พีเป๊ ก?”
เขาค่อยๆ เบือนหน ้ามามองเธอ กะพริบตาอย่างงุนงง
มาถึงตอนนีเธอก็รู ้แล ้วว่าเขาเห็นอะไร! หญิงสาวรีบยันตัวเองลงจาก
ร่างเขาแล ้วหัวเราะแหะๆ “อุย๊ ”
“อุย ี งทวนคําอุทานของเธอ เสย
๊ ?” เขากรีดเสย ี งเขาแผ่วเบาเหมือน
กรีดเหล็ก “มันหายไปไหน?”
“คืออย่างนี... พีใจเย็นๆ ก่อนนะ” เธอพยายามคิดหาคําอธิบายพร ้อม
กับก ้าวถอยทีละน ้อยไปยังริมฝั ง “ทีแรก... หนูคด
ิ ว่า เอ่อ... หนเนีย... เราเลิกกัน
แล ้วแน่ๆ หนูกเ็ ลยแค่... แบบว่า... วานคุณหมอชว่ ยลบรอยสก ั ออกไปนิดนึง”
“ลบรอยสกั ...” เขาพูดตามเหมือนละเมอ “เธอสงลบช
ั ื นออกจาก
อฉั
หลังหูเธองันเหรอ!”
ื
เธอ–ลบ–ชอ–เขา–ออก
ั าดินสลาย
ลบหลักฐานทีบ่งบอกว่าทังคูเ่ ป็ นของกันและกันตราบชวฟ้
อ๋าย อ๋าย อ๋าย อ๋าย...
เธอ ‘ลบ’ เพราะคิดจะเลิกกับเขา!
“หนูขอโทษ!” เธอกรีดร ้องแล ้วพุง่ ขึนจากลําธาร แต่เขาเคลือนไหวเร็ว
มาก พริบตาเดียวก็ทะยานตามมาติดๆ พยายามกระชากหนังหัวเธอ
ั มันคืน!!”
“ฉั นจะสก
กรีดดด!
228.จับได ้แล ้ว

อยากจะกินกลืนเธอทังตัว
ไม่อยากเหลือไว ้ให ้ใครได ้กลิน
ี งของเธอ
อยากได ้ยินเพียงเสย
เพรียกบอกรักเพ ้อถึงฉั นผู ้เดียว
กดอารมณ์ทนไปไม่ไหว ใจมันหวิบหวาม
ไม่เจอคงขาดใจ โอ๊ย โอ๊ย
โอ่ย โอ๊ย คิดถึงจังเธอ
cr: โอ๊ยโอ๊ย เบนชลาทิศ
----------------------

ยัยน ้องนีแสบจริงๆ
เธอไม่ได ้วิงอย่างเดียวแต่ยงั คว ้าทุกอย่างทีขวางหน ้าเขวียงกลับมา
ด ้านหลังด ้วย
เขาโดนล่อให ้ตกแอ่งนํ าทีเธอกระโดดข ้ามไปก่อนหน ้า พอตะกายขึน
มาได ้ก็ถกู ไม ้กิงหนึงทีเธอเพิงปล่อยออกจากมือดีดดังผัวะเข ้ากลางชอ ่ งท ้อง
นีเธอยังกล ้าทําร ้ายเขาทังๆ ทีเพิงเขียเขาออกจากตารางชวี ต ิ เหมือนปั ดฝุ่ นที
ติดอยูต
่ รงหลังหูงันเหรอ?
ั
คําถามทีสองตามมาติดๆ ทําไมเธอถึงทําอย่างนัน ทําไมถึงลบรอยสก
ิ ปี ?
หลังจากปล่อยมันไว ้นานนับสบ

มีเพียงคําตอบเดียว เธอคิดจะเปิ ดใจให ้กับรักครังใหม่!

ึ เหมือนยืนใกล ้ปากเหวขนาด
ความคิดนีทําให ้เขามึนงง เขาไม่เคยรู ้สก
ึ หึงหวงรุนแรงอย่างทีไม่เคยเป็ นจูโ่ จมเข ้ามาพร ้อมกับความ
นีมาก่อน ความรู ้สก
ริษยาท่วมท ้น มันเหวียงเข ้าใสเ่ ขาอย่างหนักจนร่างแทบผงะ เขาตกใจ สบ
ั สน
เพียงแค่คด
ิ ว่าเธอถอดใจกับเขาแล ้วพร ้อมจะอ ้าแขนรับผู ้ชายอีกคน คนใน
อนาคตทีเขาไม่เคยเห็นหน ้า แค่นเขาก็
ี เจ็บจนหัวใจหลังเลือด
้ งชวี ต
เธอเป็ นของเขา! ถ ้าจําเป็ นต ้องใชเวลาทั ่ เู ธอทุก
ิ ตอกยําคํานีใสห
วันเขาก็จะทํา
้ ได ้แล ้ว
เขาชาไม่
้ ได ้!
ชาไม่
้ จะไม่ได ้พร ้าสก
เขาอยูใ่ นสถานะที ‘ชาๆ ั เล่ม’ ซะแล ้ว!
“ยัยน ้อง!”
เสยี งคํารามทีแผดลันอยูด่ ้านหลังทําให ้เธอกระโดดหนีหวั ซุกหัวซุน
ด ้วยความหวาดกลัว เรืองลบรอยสก ั เธอทําไปเพราะความน ้อยใจ มันไม่มคี วาม
หมายอะไรทังนัน ทีไม่เล่าให ้เขาฟั งตามตรงตังแต่แรกเพราะคิดจะแหย่เขา
เล่นเท่านัน โดยลืมไปว่าเขาเป็ นชายฉกรรจ์แกร่งกร ้าว ไม่ใชเ่ ด็กหนุ่มอายุสบิ
แปดเมือวันวาน พอเห็นเขาออกท่าออกทางน่าขนลุกเธอก็ขวัญกระเจิงน่ะส ิ
ี งกิงไม ้ดีดดังผัวะและตามมาด ้วยเสย
ตอนทีได ้ยินเสย ี งแผดก ้องปาน
ฟ้ าผ่า เธอก็ตด ิ ใจวิงแบบไม่คด
ั สน ิ ชวี ต
ิ เลยทีเดียว
่ างเกงแล ้ววิงไล่ตามเธอ
เมือครูเ่ ธอเห็นเขากระโดดขาเดียวเพือใสก
โดยไม่ลม ื
ื คว ้าเสอของตั ั
วเองและปื นสนของเธอมาด ้วย สภาพเขาตอนนีไม่
ต่างกับฆาตกรโรคจิต ต่อให ้รักยังไงก็ขอเวลาไปตังตัวสก ั แวบเหอะ
เพราะมัวแต่คด
ิ เธอจึงไม่ทน
ั ระวังทําให ้สะดุดอะไรบางอย่างแล ้วร่วง
ลงจากเนินด ้วยการตีลงั กาหลายตลบ โชคดีทไม่ ี ได ้รับบาดเจ็บตรงไหน พอลุก
ขึนได ้เธอก็ตงท่
ั าจะห ้อเหยียดแต่กลับถูกเขากระแทกใสแ ่ ผ่นหลังจนหน ้าควํา
ลงไปอีกหน
ิ อย่างมีชย
“จับได ้แล ้ว...” เขากระซบ ั
ลลนาตกใจพลิกตัวยกฝ่ าเท ้ายันหน ้าท ้องอีกฝ่ ายแล ้วถีบเต็มแรง แต่
เขาเหนียวกว่า นอกจากจะกอดเธอไว ้แน่นเขายังเกาะหนึบยิงกว่ากาวดักหนู
เธอเห็นเขาดึงมีดพกออกมาจากกระเป๋ ากางเกงยีนส ์ ดีดจนปลายแหลมสปริง
ตัวออกมา
 เท่านันแหละ เธอเป็ นกรีดแตก!
ั สดๆ แบบนี ไม่เอา!” เธอยกมือหนึงปิ ดหู สูตายแบบ
“ไม่! ไม่... ไม่สก ้
ถวายชวี ต
ิ ทังต่อยทังถีบ มีแรงเท่าไหร่ประเคนใสเ่ ขาด ้วยความตกใจล ้วนๆ
เขายกมือขึนตังการ์ดป้ อง ถีบมาเขาก็จับข ้อเท ้าไว ้ พอเธอเปลียนเป็ น
ั เข่าเขาก็ใชหน
ชน ้ ้าแข ้งตัวเองยัน ในทีสุดเขาก็กดเธอนอนควําลงกับพืนจนได ้
หญิงสาวหอบสะท ้านอย่างเหนือยอ่อน เหมือนหายใจเท่าไหร่กร็ ับ
อากาศเข ้ามาไม่สด
ุ ปอด เขายึดร่างเธอเอาไว ้แน่น มีเสย ี งรูดซป
ิ กางเกงตามมา
ร่างเธอกระตุกอีกครังเมือเขาโน ้มศรี ษะลงมาดูดกลืนข ้างลําคอ
เธอสูดริมฝี ปาก แรงดูดหนนีหนักหน่วงจนผิวเนือแสบซา่ น มันใจได ้
ํ
เลยว่ารอยเขียวม่วงชาจะติ ดอยูก ั ตัวเธอหลังจากนีเป็ นอาทิตย์ ทีสําคัญมันอยู่
่ บ
ในจุดทีมองเห็นได ้ง่าย เป็ นการประกาศให ้ทุกคนในทีมรู ้ว่าเธอเป็ นของเขา
อย่างป่ าเถือนทีสุด
ี ใจไหม... ไม่เลย โล่งใจด ้วยซาที
แล ้วเธอเสย ํ มีดในมือเขาไม่ได ้มีไว ้
สําหรับสก
ั ใบหูเธอ เขาปั กมันลงตรงร่องกางเกงระหว่างแก ้มก ้นแล ้วกรีดแหวก
เป็ นทางยาว
อีตาบ ้า! นีมันตัวโปรดของเธอเลยนะ ถอดมันออกดีๆ จากปลายเท ้า
เหมือนชาวบ ้านชาวชอ ่ งเขาบ ้างจะได ้ไหม! กางเกงก ้นขาดมันจะมีประโยชน์
อะไรอีก!
แควก!
ี งฉีกขาดเขาก็ดงึ สะโพกของเธอขึน
หลังจากเสย
เธอร ้องอุทานเพราะถูกดันให ้ยันร่างคุกเข่า ใบหน ้ากดแนบพืน จากนัน
เขาก็ชาํ แรกเข ้ามา
แรงกดหนักหน่วงคับแน่นจนเธอปริแยก หญิงสาวรู ้สก ึ เหมือนร่างกาย
แปรสภาพเป็ นยางยืดทีถูกดึงจนตึงเปรียะแล ้วขึงเอาไว ้กับกําแพง จําต ้องถ่าง
ขาออกเพือให ้ตัวเองยืดขยายโดยไม่ฉีกขาด ความรู ้สก ึ เหมือนไฟชอ ็ ตวาบๆ
ในจังหวะทีเขาทดลองโยกคลึง
พอเริมเข ้าทีเข ้าทางเขาก็ขยับแรงขึน แรงเหมือนลิมเหล็กแท่งหนึง
กําลังตอกเข ้าใสร่ า่ งของเธอ
 ตอกอย่างหฤโหด ยําซาไปซํ ํ
ามาด ้วยจังหวะหนักหน่วง อึดทนแต่ไม่
ได ้รีบเร่ง เขาตอกกระแทกจนร่างเธอไถลไปข ้างหน ้า เข่าสองข ้างครูดกับพืน
เป็ นจังหวะ ี
เศษเสยวของสติ ้
แย ้งเตือนให ้เขานํ าทางเธอไปอย่างชาๆ
ทะนุถนอม แต่เรือนกายคับแน่นทีบีบรัดเร่าร ้อนกดดันให ้เขาเตลิดไปไกล ได ้
แต่อด ั ร่างบดขยีอย่างดุเดือดเลือดพล่านพร ้อมกับเงยหน ้าครางกระหึมในอก
ไม่เคยสก ั ครังทีคนด ้านหลังจะประกาศความเป็ นเจ ้าของเธออย่าง
รุนแรงจริงจังระดับนี เขาทําเหมือนทังคูเ่ ป็ นสุนัขป่ าทีหลงระเริงแสงจันทร์จน
ลืมตัว ความกล ้าบ ้าบินของเขากระตุ ้นให ้เธอเสยี สติตามไปทีละน ้อย โดนเขา
ยัวยวนจนแทบหลงลืมตน
จังหวะหนึงเขาก็ถอนร่างออกแล ้วจับเธอพลิกตัวนอนหงายอย่างไม่
ออมมือ คว ้าข ้อเท ้ายกสูงแล ้วชาํ แรกลงมาอีกหน คราวนีเขาละเลียดใบหน ้าซุก
้
ไซไปตามลาดไหล่ และต ้นคอ แลบลินเลียผิวเนือเธอตังแต่ปลายคางจรดหน ้า
ผากแล ้วเอียงใบหน ้าเข ้าหา แทรกลินลงไปในปาก ดูดกลืนเสย ี งตืนตระหนก
ของเธอในยามทีเขาเร่งชว่ งล่างบดเบียดเสย ี ดสจ
ี นไฟลุก
ชายหนุ่มก่นด่าตัวเองในใจ รู ้สกึ ตืนตระหนกทีพบว่าเธอมีอท ิ ธิพลต่อ
ึ ของเขาอย่างน่ากลัว ทุกสม
ความรู ้สก ั ผัสร ้อนฉ่า ทุกลมหายใจเข ้าออกมีกลิน
เนือของเธอติดค ้างอยูต ่ รงปลายจมูก เขาเคลิบเคลิมจนไม่อาจถอดถอน สมอง
เละเป็ นวุ ้นคิดอะไรไม่ออก ยิงแทรกตัวลึกยิงอยากได ้มากขึนเรือยๆ
จังหวะทีโหมเร่งขึนมาอย่างกะทันหันทําให ้เธอตาค ้าง เขาสอดมือ
หนึงเข ้าไปในเรือนผมสน ี ํ าตาลทีตนหลงใหลนักหนา อีกมือบีบกรามบังคับให ้
เธออ ้าปากรับการครอบครองของตน ปลายลินทังคูพ ่ ันกระหวัดกันอย่างบ ้าคลัง
ระหว่างทีแก่นกายด ้านล่างสอดประสาน ทะลุทะลวงจนสุดทาง
เธอพยายามยันร่างเขาออกเมือถูกโหมใสอ ่ ย่างไม่ยงมื
ั อ แต่ยงดิ
ิ นกลับ
ยิงถูกยึดแน่นกว่าเดิม ผิวเนือของเขาร ้อนฉ่าเหมือนคนเป็ นไข ้ หัวใจเต ้นเร่าอยู่
ใกล ้หัวใจเธอ ประกาศศก ึ เรียกร ้องการศโิ รราบอย่างหมดหน ้าตัก ไม่ต ้องการ
แค่การสมยอมเล็กน ้อยแต่จะกวาดทังหมดทีเธอมีมาเป็ นของตนด ้วยการแย่ง
ชงิ อย่างอํามหิต
เธอทําได ้เพียงรัดสองขารอบเอวเขาแล ้วปล่อยใจให ้เตลิด ฝั งสติอยู่
กับสะโพกแกร่งทีพลิวไหวและเรือนกายทีกรุน่ ไปด ้วยกลินราคะ ร่างของเธอ
เหมือนจะผลิบานและฉีกขาดจากภายใน เธอประสานสายตากับเขาหวังจะได ้
รับการปลอบโยน ทว่าสายตาทีมองตอบกลับเหมือนดังตาข่ายต ้องมนตร์
ดึงดูดเกียวพันเธอไว ้อย่างหวงแหนและประกาศความเป็ นเจ ้าของ
ผู ้หญิงของฉั น...
เธอสําเหนียกในนาทีนันว่าตนหนีไปไหนไม่ได ้อีก ผู ้ชายคนนีจะไม่ม ี
วันปล่อยมือ!
้
เมือดึงสายตากลับเขาก็ถอดถอนตัวเองอีกครัง เขายืดตัวนังแล ้วชอน
สะโพกเธอขึนรับริมฝี ปากทีหิวกระหายของตัวเอง แทรกลินเข ้าไปในสว่ นทีลํา
ลึกทีสุดของกายสาวแล ้วเริมเคลือนไหว หญิงสาวตกตะลึงพรึงเพริด ตังตัวไม่
ติดกับคลืนอารมณ์ลก ู ใหญ่ทโหมซ
ี ั เข ้าหาจนแก่นกายสะท ้านไหว
ด
็ ซของเขาทั
ริมฝี ปากเซก ี งกลืนกิน กดแนบ เสาะหาอย่างลําลึก ปลุก
กระตุ ้นความเป็ นอิสตรีให ้เริงร ้อนลุกโชน เธอหยัดกายไล่ตามเขาไปติดๆ ร ้อง
ครวญออกมาไม่เป็ นศพ ั ท์ หญิงสาวเอือมมือไปกดรังศรี ษะเขาลงมาอย่าง
ลืมตัว
ึ ทรมานเจียนคลัง
ทนไม่ไหวแล ้ว เธอรู ้สก
คลืนความสุขแล่นขึนลงตังแต่หวั จรดปลายเท ้า
ท่าทางทีเธอแสดงออกบีบให ้เขาหมดการควบคุม เขาวางสะโพกเธอ
ลง จับหญิงสาวให ้นอนตะแคงข ้างแล ้วแยกเรียวขาอ ้ากว ้างก่อนจะดันแทรกตัว
เองเข ้าไปอย่างลําลึก เขาพาร่างตัวเองแนบชด ิ แผ่นหลังบางทีเต็มไปด ้วย
เหงือ ยอมสละแขนข ้างหนึงให ้เธอหนุน มือหนึงลูบไล ้ปลอบประโลมอีกมือ
กอดเธอแนบแน่นแล ้วจากนันก็เร่งจังหวะเร็วขึน เร็วขึนไปอีก
ั
ชวขณะนั นเธอไม่อาจรับรู ้อะไรได ้ ถูกครอบงําทังจิตใจและร่างกาย ได ้
แต่เริงระบําไปตามท่วงท่าทีเขาประคับประคองอย่างอ่อนหวาน เธอปล่อยให ้
เขาลูบไล ้ด ้วยปลายนิวสนิทเสน่หา ปล่อยให ้สอดกระแทกและบดขยีร่างเธอ
ตามแต่ใจเขาปรารถนา นํ าตาแห่งความสุขไหลรินในยามทีเขาแนบแก ้มลงมา
กับแก ้มเธอและเอ่ยปากฝากรัก
เธอเกือบจมนํ าตายกับทะเลนํ าผึงทีอุน
่ ร ้อนและแสนหวาน
ํ
เขาบอกรักเธอซาแล ํ า
้วซาเล่
 เมือถึงจุดหนึงเขาก็ไม่อาจควบคุมตัวเองได ้อีก ชายหนุ่มกระแทกแก่น
กายเข ้ามาอย่างแรงในจังหวะเดียว ศรี ษะแหงนไปทางด ้านหลัง
ความรักความหลงใหลทีเกาะเกียวจิตใจมาแสนยาวนานได ้
หลอมละลายตัวเขาจนกลายเป็ นลาวาร ้อน ี งคําราม
มันระเบิดพร ้อมกับเสย
กึกก ้อง
เขาปลดปล่อยอย่างหนักหน่วงและยาวนาน ฉีดพร่างเข ้ามาในกายเธอ
จนล ้นปรี
่ ฉํ าเหมือนต ้นไม ้รอฝน หยัดกายแอ่นรับอย่างไม่รู ้ตัว
เธอชุม
วินาทีนันทังเธอและเขาต่างก็รู ้ว่าทังคูเ่ ป็ นของกันและกัน รสพิศวาส
หวานแหลมไหลลึกออกมาจากขัวหัวใจ ไม่มอ ี านุภาพใดทียิงใหญ่พอจะแยก
พวกเขาทังคูอ
่ อกจากกันได ้อีก
วิญญาณสว่ นหนึงของเธอสถิตอยูใ่ นอกเขา พอๆ กับทีเขาฝั งลึกอยูใ่ น
ใจเธออย่างยากจะถอดถอน ลลนายอมแล ้ว... ยินยอมให ้ทังคูร่ ้อยรัดเข ้าด ้วย
ึ ในทุกวิถ ี
กันอย่างแนบแน่น ยอมให ้โลกตราหน ้าว่าเป็ นผู ้หญิงของประกาศศก
ทาง นับจากวันนีทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีก
หลังจากโลกระเบิดพร่างทุกอย่างก็นงงั ิ น ธรรมชาติแทรกตัวเองเข ้ามา
โอบล ้อมทังคูด ี งร ้องของจิงหรีดและสายลมโชยเอือย
่ ้วยเสย
ทีแรกเขาไม่กล ้าขยับ ได ้แต่ทงกายนอนนิ
ิ ั พักถึงได ้ดึงเธอเข ้ามาก
ง สก
อดไว ้แนบอก ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างอิมเอม ร่างเธอยังกระตุกเป็ น
จังหวะ ดูดกลืนทุกหยาดหยดของเขาจนเหือดแห ้ง ทังคูน ่ อนแชอ่ ยูอ่ ย่างนันอีก
ั
ครึงชวโมง ลูบไล ้กันและกันอย่างอ ้อยอิง อ่อนหวานจนแทบไม่อยากลุก
ประกาศศก ึ ได ้สติเป็ นคนแรก เขาแทบไม่อยากเชอว่ ื าเรืองนีเกิดขึน
จริงๆ ไม่ใชค ่ วามฝั น หลังกลับจากภูกระดึงความกลัวเข ้ากัดกินหัวใจจนเขา
แทบไม่เป็ นผู ้เป็ นคน แต่ละอาทิตย์ผา่ นไปอย่างโหดเหียม เขาต ้องดึงสติตวั
เองกลับเข ้าร่างอยูห ่ ลายครังไม่ให ้ขวัญกระเจิงเพราะฝั นร ้าย
เขาฝั นว่าเธอบอกเลิกเขา มันเหมือนจริงมากๆ จนแค่คด ึ หนาวสน
ิ ก็รู ้สก ั
แต่ตอนนี หลังจากได ้เธอกลับมาอยูแ่ นบอกความกลัวก็พลันจางหาย
เหลือเพียงความเงียบอันสุขสงบคล ้ายกับเธอและเขาเป็ นมนุษย์คส
ู่ ด
ุ ท ้ายบน
โลกทีนอนเกลือกกลิงอยูใ่ นรังไหมของตัวเอง ึ ชอบความฝั นครังใหม่
เขารู ้สก
จนไม่อยากตืน
่ ั น แต่มน
ความจริงแล ้วมันไม่ใชฝ ั คือความรัก!
เขาตวัดร่างเธอให ้ขึนมานอนก่ายอยูบ
่ นอกตน เกลียปลายนิวไล ้เม็ด
เหงือทีผุดขึนรอบกรอบหน ้าของเธอ จําไม่ได ้เลยว่าเคยมีผู ้หญิงคนไหนทรง
อิทธิพลต่อจิตใจเหมือนอย่างคนนี ในทีสุดเขาก็ได ้เธอมาครอง และเขาจะไม่ม ี
วันปล่อยมืออีกไม่วา่ จะเกิดอะไรขึนก็ตาม เธอยกมือขึนรวบปลายนิวซุกซน
ของเขาทีกําลังม ้วนผมตนอยู่
ี
พอเห็นตุ ้มหูทรงจันทร์เสยวทีเธอสวมเขาพลันหรีตา... เขาแน่ใจว่า
เห็นตุ ้มหูแบบเดียวกันนีอยูบ่ นหูของไอ ้หน ้าหล่อนัน “ตอนทีอยูก่ รุงเทพฯ
แกล ้วกล ้ารบกวนเธอไหม?” คําถามเหมือนอยากรู ้เฉยๆ แต่เสนเส ้ ย
ี งกลับแหบ
พร่า ห ้วนห ้าว เต็มไปด ้วยความริษยาทีปิ ดไม่มดิ
เธอกะพริบตา เงียบไปพักหนึงก่อนเอ่ยขึน “อย่าเรียกว่ารบกวนเลยค่ะ
เขาให ้ความชว่ ยเหลือฉั นหลายครัง ตอนอยูโ่ รงพยาบาลก็ได ้เขาคอยเฝ้ าไข ้
นับว่าเป็ นเพือนทีดีคนหนึง”
“เขาจีบเธอเหรอ?” เป็ นคําถามทีไม่อ ้อมค ้อมแม ้แต่น ้อย
ลลนาถอนหายใจ สุดท ้ายก็เลือกทีจะไม่โกหก “เขาคิดว่า... บางทีเรา
น่าจะไปกันได ้”
ึ กัดฟั นถาม พยายาม
“แล ้วเธอล่ะ คิดเหมือนกันหรือเปล่า?” ประกาศศก
ไม่เผยด ้านดํามืดของตัวเองออกมาให ้เธอหวาดหวัน
เธอนิงเงียบไม่ตอบคําถาม แค่ยนมื ื อไปแตะปลายนิวตนกับนิวของเขา
ึ อบอุน
แล ้วเกาฝ่ ามือเขาเบาๆ บอกเป็ นนัยให ้เขาใจเย็นๆ ตอนนีเธอรู ้สก ่ ราวกับ
โลกทังโลกอยูใ่ ต ้ฝ่ ามือ เธอไม่ต ้องการให ้เขายกประเด็นเรืองคนอืนมาชวนคุย
ทําให ้บรรยากาศเสย ี
“พีจะทําให ้มันใจ ว่ามันจะไม่คด
ิ แบบนันอีก” เขาสรุปแล ้วลุกขึนแต่งตัว
ร่างเปลือยของเขาดูกํายําลําสน ั อกกว ้าง เอวสอบ กล ้ามเนือรูปตัววี
็ ซให
แสนเซก ี ้ความรู ้สก
ึ เป็ นชายทุกตารางนิว เธอภาคภูมใิ จทีได ้เขามาเป็ นของ
ตนในทุกความหมาย ี ากเทียบกับความเจิดจ ้า
ผู ้ชายคนอืนเป็ นเพียงหินสห
 ึ
ราวกับเพชรของประกาศศก เขาไม่จําเป็ นต ้องลดตัวลงมาหึงหวงกับเรืองไม่
เป็ นเรืองพวกนี
ึ รูดซป
ประกาศศก ิ กางเกงแล ้วเอียงหน ้ามองเธอ
พอเธอยกสองมือกางออกอย่างออดอ ้อนเขาก็หวั เราะเบาๆ โน ้มร่างลง
อุ ้มเธอขึนมาแนบอกแล ้วพาเดินกลับไปยังจุดพักแรม
 ื สองตัวในถําเดียว
229.เสอ

ี จนหลายคนเริมถอดใจ
การเดินเท ้าในสามวันถัดมา โหดเสย
ในสภาวะครึงหลับครึงตืน ร่างกายของเจ ้าเหนือเกล ้าซูบลงจนประกาศ
ศกึ พิจารณาว่าควรให ้อาหารผ่านหลอดเลือดดําซงอยู ึ ่ ริเวณหน ้าอกสว่ นบน
บ
เขาเรียกทังเธอและแกล ้วกล ้ามาอธิบายในเชาวั ้ นหนึง เล่าว่าวิธน ี อาจจะเกิ
ี ด
ื
การติดเชอได ้ทุกเมือแต่ไม่มท
ี างเลือกอืนทีดีกว่านีแล ้ว
ลลนารับฟั งด ้วยหัวใจทีอ่อนล ้า
ึ
เจ ้าน ้อยหลับนานเป็ นอาทิตย์ มีสะดุ ้งและผวาในบางครังซงประกาศศ ก ึ
บอกว่าเป็ นสญ ั ญาณทีดี หมายความว่าท่านอาจจะฟื นตัวในเร็วๆ นี คนทังกลุม ่
้
จึงใชเวลาช ว่ งหยุดพักนํ าร่างของท่านลงมานอนยืดเสนยื้ ดสายและนวดเฟ้ น
เพือให ้เลือดลมในร่างไหลเวียน คนทีนวดเก่งทีสุดก็คอ ื ลลนา เธอจึงมีหน ้าที
ลงยาและดัดแขนดัดขาให ้ท่าน สว่ นคนทีอาสาแบกหลักๆ ก็คอ ื ประกาศศกึ
ในกลุม ึ อีกแล ้ว เขาเกิดมาเพือแบกหาม
่ นีไม่มใี ครอึดถึกเท่าประกาศศก
จริงๆ!
หญิงสาวพบว่าตัวเองมองเขาด ้วยสายตาอ่อนเชอมขึ ื นทุกวัน ดูเหมือน
เขาจะรู ้ตัวว่าเธอมองอยู่ ทุกๆ ครังทีเขาสอดแขนแล ้วยกวีลแชร์ขนแบกบนหลั
ึ ง
เขามักจะมองมาทางเธอเหมือนจะขอคําชม ขอเพียงเธอโปรยยิมให ้เป็ นรางวัล
ั เล็กน ้อยเขาก็สามารถทําตัวเป็ นกุลไี ด ้ทังวันแบบไม่มบ
สก ี น่
น่ารักจัง...
วันนีเป็ นการเดินป่ าครังสําคัญเพราะถ ้าผ่านจุดนีไปได ้ก็เข ้าสูเ่ ขตป่ า
ประเทศพม่า อันเป็ นทีตังของหมูบ ่ ้านกะเหรียงแดง นันหมายความว่ากองกําลัง
ทหารจากฝั งลาวจะไม่สามารถยืนมือมายุง่ เกียวได ้อีก แต่ถงึ กระนันกลุม ่ ทีน่า
กลัวยิงกว่าก็คอื ทีมล่าสมบัตข ิ องหมอแฟรงค์
ชว่ งสามวันทีผ่านมา พวกเธอได ้ยินเสยี งเฮลิคอปเตอร์บน ิ ผ่านน่านฟ้ า
เป็ นระยะๆ บางชว่ งของป่ าก็พบว่ามีรอยเท ้าปริศนาทิงไว ้ให ้เห็นเป็ นกลุม
่ ใหญ่
ประกาศศก ึ มีสห
ี น ้าเคร่งเครียด เขาบอกทุกคนให ้เตรียมพร ้อมให ้ดีเพราะอาจ
จะมีการปะทะทีหลีกเลียงไม่ได ้ในเร็วๆ นี
 การเคลือนทีของคณะเดินทางในวันนียากลําบากกว่าชว่ งแรก ภูเขา
ลาวน ้อยมีความชนั เสมือนปราการแบ่งเขตทางธรรมชาติ มันสูงกว่าระดับนํ า
ทะเลจนน่าตกใจ อีกทังบางจุดยังลาดเอียงถึง 45 องศาทําให ้
ั การปี นป่ ายในแนวตัง
ทังคณะต ้องอาศย
ึ อาสาปี นผาเป็ นคนแรกเพราะต ้องแผ ้วถางและบุกเบิกเพือ
ประกาศศก
้
เตรียมเสนทางให ้ลูกทีมคนอืนๆ ปี นตามขึนไป หน ้าทีของเขาเสยงอั ี นตราย
มากเพราะโดยทัวไปเมือมนุษย์เราขึนสูพ ่ นที
ื ทีสูงกว่าระดับนํ าทะเลมากๆ
ร่างกายจะไม่สามารถปรับตัวได ้เนืองจากมีออกซเิ จนน ้อย สงทีิ เกิดขึนจากนัน
คือจะมีอาการ ปวดหัว เหนือยหอบ ในทีสุดร่างกายจะฟอกอากาศไม่ทน ั จน
อาจเสยี ชวี ต
ิ
ดังนันตัวเขารวมถึงลูกทีมทุกคนจึงจําเป็ นต ้องคาบกระป๋ องออกซเิ จน
้
ขนาดเท่าฝ่ ามือเอาไว ้ในปากและใชงานอย่ างประหยัดทีสุด มาถึงจุดนีลลนา
ิ ใจเดินไปหาแกล ้วกล ้า “กล ้า... อีก 2 กิโล เราอาจต ้องปี นเขา”
จึงตัดสน
“ผมรู ้แล ้ว” เขาขยีบุหรีในมือแล ้วมองตอบมาด ้วยสองตาแดงกํา ระยะนี
แกล ้วกล ้าพูดกับเธอน ้อยมาก เขาเงียบลงทุกวันเหมือนในใจกําลังครุน
่ คิด
อะไรบางอย่าง ชว่ งเวลาเดินป่ าเขามักจะก ้าวเท ้าเคียงข ้างเธอ คอยให ้ความ
ชว่ ยเหลืออย่างเงียบงันโดยไม่ต ้องเอ่ยปากขอ เขาให ้การดูแลเจ ้านายอย่างดี
ทีสุด ทังเรืองปฐมพยาบาล ให ้อาหารทางสายยาง ผลัดเปลียนเสอผ ื ้า สงเดี
ิ ยว
ทีไม่อาจทําได ้ก็คอ ื การแบกเจ ้านายขึนหลัง
เธอรู ้ว่าเขาคิดมากเรืองนี...
“ผมเตรียมอุปกรณ์พนฐานมาครบ
ื วันนีผมจะแบกเจ ้านายเอง”
ลลนาหลุดอุทานออกมา “อย่าดันทุรังเลยกล ้า”
“ทําไมล่ะ?” เขาหัวเราะออกมาเบาๆ พยักหน ้าไปอีกทาง “ทําไมถึงคิด
ว่าผมทําไม่ได ้ ทําไมถึงคิดว่าผมด ้อยกว่า... มัน”
สองตาเธอวาวโรจน์ “นีไม่ใชเ่ กมการแข่งขันนะ!”
“เมือคืนคุณไปไหนมา!” เสย ี งเขาดังขึนเรือยๆ จนหลายคนในกลุม ่ เริม
หันมามอง “ตอบแบบซอส ื ตั ย์กบ
ั ตัวเองหน่อยเถอะหนูนา หลังสทุ ี ม
่ คุณลุกไป
นอนทีไหน ทําไมผมถึงไม่เห็นคุณ!”
 ลลนาตกใจกับนํ าเสย ี งก ้าวร ้าวทีอีกฝ่ ายใชกั้ บตน เธอไม่จําเป็ นต ้อง
ตอบคําถามนี ใช.่ .. เธอนอนหลับในอ ้อมแขนของผู ้ชาย แล ้วยังไง! ผู ้หญิงทัง
โลกเขาก็ทํากัน เธอใชช้ วี ติ ด ้วยตัวเองมานานจนไม่จําเป็ นต ้องรายงานเรือง
สว่ นตัวให ้ใครทราบสกั หน่อย “ฉั นไม่เคยถามคุณสก ั คําว่าตอนอยูก่ รุงเทพฯ
คุณทําอะไรบ ้างในแต่ละคืน เพราะฉะนันชว่ ยให ้เกียรติฉันในฐานะเพือนร่วม
งานด ้วย”
“เพือนร่วมงานเหรอ? ผมจีบคุณคุณก็รู ้!”
นับเป็ นปฏิกริ ย ์ าก
ิ าทีทําให ้เธอเซอร์ไพรสม ้
เธอต ้องใชเวลาครู
ใ่ หญ่
กว่าจะตังสติได ้ “เราจะคุยเรืองนีกันอีกทีแบบตรงไปตรงมา หลังจากกลับไปถึง
กรุงเทพฯ”
ี ตัวเลือก... งันส”ิ เขาเสริมเสย
“เพราะว่าตอนนีคุณมีอก ี งหยัน
“กล ้า!”
“มีอะไรหรือเปล่า?” เสยี งทีดังขึนมาของประกาศศก ึ ทําให ้ทังคูช
่ ะงัก
งัน ร่างสูงในชุดสเี ข ้มของประกาศศกึ ก ้าวเข ้ามาพร ้อมกับสห
ี น ้าเรียบเฉย ด ้าน
หลังของเขาคือติณนัยทีเดินตามติดลูกพีทุกฝี ก ้าว ลูกทีมทุกคนมองทังสาม
เป็ นตาเดียว บรรยากาศอึมครึมแบบนีมีมาสองสามวันแล ้ว หลายคนรอลุ ้นอยูว่ า่
จะได ้ดู ‘ฉากสนุก’ กันเมือไหร่
ทุกคนมองเจ ้านายใหญ่อย่างประกาศศก ึ ด ้วยสายตาริษยา ในทีนีไม่วา่
ใครก็ไม่ได ้พกผู ้หญิงเข ้าป่ ามาด ้วย ประกาศศกึ ก็เชน ่ กัน แต่เขากลับเกียวพา
ลูกค ้าคนสวยจนได ้รับอภิสท ิ ธิพิเศษจากหล่อน นีเป็ นเรืองทีแทบไม่เคยเกิดขึน
ตามหลักแล ้วหน่วยรักษาความปลอดภัยจะไม่ตส ี นิทกับลูกค ้าเกิน
จําเป็ น ตัวลูกค ้าก็มกั ไม่สงุ สงิ กับพวกเขาเพราะกลัวว่าความลับสว่ นตัวจะหลุด
ระหว่างทังสองฝ่ ายจึงมีแค่ ‘เงิน’ เป็ นสะพานเชอม ื ทว่าภารกิจนีประกาศศก ึ
เรียกว่าได ้ทังเงินได ้ทังผู ้หญิง หลายคนจึงหวังจะเห็นเขาตกเหว หล่นบ่อ
โคลน โดนเสอ ื งาบ หรืออะไรก็ได ้ทีแสดงให ้เห็นว่าสวรรค์ยงั ยุตธิ รรมอยู่
ดังนันเมือเห็นแกล ้วกล ้าโวยวายแบบนี ทุกคนจึงดีใจไม่น ้อย!
ึ เดินมาแกล ้วกล ้ากลับเงียบกริบ ทําให ้กลุม
ทว่าพอประกาศศก ่ มอง
่ ซุม
เกิดอาการเซง็
 หัวหน ้าทีมเหล่ตามองรอบกลุม ่ มีทงสายตาไม่
ั พอใจ สะใจ ลุ ้นระทึก
และเซง็ จัด เขารู ้ดีวา่ ตัวเองเป็ นทีอิจฉาเพราะได ้นอนหอบปอดกระเสา่ อยูท
่ ก
ุ
คืนขณะทีคนอืนๆ ต ้องอดอยากปากแห ้ง เกร็งแขนเกร็งขาอยูก ่ บ
ั ใยแมงมุมบน
ต ้นไม ้
แต่เรืองนีมันชว่ ยไม่ได ้นีนา... ก็ด ้ายแดงตรงนิวก ้อยเขามันแน่นมากๆ
ไม่วา่ จะไปทีไหนมันก็จะลากยัยน ้องให ้มาจ๊ะเอ๋กบ ั เขาอยูต
่ ลอด
แต่ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม ั
ต่อไปเขาคงต ้องระมัดระวังตัวมากกว่านีสก
หน่อยแล ้ว ไม่แน่วา่ คืนใดคืนหนึงเขาอาจจะโดนลูกทีมฆ่าปาดคอด ้วยความ
้ ้าให ้
หมันไสเข
“เอาล่ะ ี ารใช ้
ฉั นจะแจกอุปกรณ์ปีนผาให ้ทุกคนพร ้อมทังสาธิตวิธก
อย่างคร่าวๆ คาดว่าหลายคนพอรู ้มาบ ้างแต่เพือความปลอดภัย ตังใจฟั งให ้ดี”
เขาหยิบอุปกรณ์แต่ละชนขึ ิ นมาโชว์ พร ้อมกับอธิบายว่า “ฉั นกับต๊อดจะปี นขึน
ไปด ้านบนก่อนสก ั หนึงรอบเพือเคลียร์เสนทาง
้ เราจะเอา ‘ไดนามิกโรป*’ ไป
ผูกไว ้กับต ้นไม ้ทางด ้านบน จากนันจะโรยเชอื กลงมาสองเสน้ ให ้พวกนายเกาะ
แล ้วทยอยปี นเรียงกันขึนไป”
ประกาศศก ึ อธิบายพร ้อมกับแจกอุปกรณ์ทเตรี ี ยมมาให ้กับลูกทีมทุก
คน อันได ้แก่ ฮาร์เนส**, คาราไบเนอร์***, หมวกกันกระแทกและผง
แมกนีเซยี มคาร์บอเนตสําหรับใชซ ้ บ
ั เหงือทีมือเพือไม่ให ้มือลืนขณะปี น เมือ
ทุกคนเตรียมตัวเรียบร ้อยแล ้ว เขาก็พาเดินนํ าเข ้าไปยังเขตผาหินทีเต็มไปด ้วย
่ งหลืบมากมาย
ชอ
ั ขึนทุกๆ 500 เมตร ลลนา
จากพืนทีราบธรรมดา พืนดินใต ้ฝ่ าเท ้าเริมชน
ั เป้ บนหลัง กัดฟั นก ้าวเท ้าไล่ตามกลุม
กระชบ ่ คนทางด ้านหน ้าอย่างไม่ท ้อถอย
เธอไม่ยอมให ้ความเป็ นผู ้หญิงของตัวเองเป็ นอุปสรรคกับคนทังกลุม ่ จึง
พยายามไม่ปริปากบ่นแม ้ว่ากระเป๋ าทีแบกจะหนักนับ 10 กิโล
่ ว่ งบ่าย การเดินเหินเริมทรมานขึนเรือยๆ ประกาศศก
เมือเข ้าสูช ึ หันมา
มองเธอเป็ นระยะๆ และลดฝี เท ้าลงบางจังหวะ เธอรู ้ดีวา่ เขาทําเพือตน นันยิง
ทําให ้เธอฮด ึ สูมากขึ
้ นกว่าเดิม
ด ้วยความสูง 175 เซนติเมตร เธอไม่ได ้เตียกว่าใครในทีนี ปี ทแล
ี ้วทังปี
เธอก็ฝึกฝนร่างกายอย่างหนักทําให ้พอจะก ้าวตามคนอืนๆ ทัน ลลนามองตรง
ไปเบืองหน ้า อาศยั ร่างของประกาศศก ึ เป็ นหลักให ้ไล่ตาม เขาแบกทังวีลแชร์
และเจ ้านายของเธอสะพายหลังอย่างอดทน เทียบกับคนอืนแล ้วนํ าหนักที
ประกาศศก ึ แบกรับนับว่าสาหัสสากรรจ์ไม่น ้อย เธอจึงไม่ต ้องการทําตัวเป็ น
ภาระให ้เขาต ้องกังวลอีก
คนอืนๆ ในทีมไม่ได ้เหนือยน ้อยไปกว่ากัน หลายครังทีพวกเขาลืนไถล
จนเกือบล ้มหน ้าควําลงกับก ้อนหิน ยังดีทมากั
ี นเป็ นกลุม
่ จึงคอยพยุงกันและกัน
ไว ้ได ้ ้
ความระมัดระวังทีเพิมขึนทุกย่างก ้าวทําให ้การเคลือนทีชาลงเรือยๆ
เหงือไหลเปี ยกชุม ่ แผ่นหลังของทุกคน ความเหนือยล ้าทําให ้ต ้องหยุดพักจิบ
นํ ากันเป็ นระยะๆ
ตอนนีพวกเขาอยูต ั ในระดับทีลาดเอียง
่ รงเนินผา เบืองหน ้าคือความชน
อย่างน่าขนลุก
ประกาศศก ึ โบกมือให ้สญั ญาณและเริมทําตามแผน เขาทรุดร่างลง
ค่อยๆ วางวีลแชร์กบ ั พืนแล ้วก ้าวไปด ้านหน ้าพร ้อมกับติณนัย ทุกคนเฝ้ ามอง
เหตุการณ์ตรงใต ้ผาหินด ้วยหัวใจเต ้นระทึก
สองมือของลลนาเย็นเฉียบคล ้ายกับจะเป็ นลม
ิ ประกาศศก
สงที ึ และติณนัยกําลังจะทําคือการปี นผาด ้วยมือเปล่า เป็ น
รูปแบบการปี นทีอันตรายทีสุดเพราะไม่มอ ี ป
ุ กรณ์ในการป้ องกันตัวเลยแม ้แต่
ิ ยว ถ ้าพลาดอาจจะหมายถึงต ้องจบชวี ต
ชนเดี ิ นับเป็ นการกระทําทีบ ้าบินและมี
ี
ความเสยงสู งแต่พวกเธอก็ไม่มท
ี างเลือก ป่ านีมีลกั ษณะเป็ นแอ่งโดยมีเทือก
ี
เขาลาวน ้อยเป็ นปราการธรรมชาติ ถ ้าไม่ยอมเสยงก็ ไม่มท
ี างข ้ามผ่านเขตแดน
นีไปได ้
่ งทางไกลทีคล ้องคอขึนมองตามทุก
ลลนายืดตัวยืนตรง ยกกล ้องสอ
การเคลือนไหวของประกาศศก ึ เมือไปถึงด ้านล่างของผาเขาก็สวมถุงมือยาง
แกว่งแขน กระโดดขึนเกาะโขดหินแหลมคมและเริมปี นไต่ระดับขึนไปเรือยๆ
โดยมีตณ
ิ นัยไล่ตามขึนมาติดๆ
้
ทังสองปี นสลับกันขึนลงทังซายและขวา คอยซพ ั พอร์ตกันและกันใน
ี
บางจังหวะทีเกิดการลืนไถล การเคลือนไหวของทังคูร่ วดเร็ว เชยวช าํ นาญ
เหมือนเคยทําแบบนีร่วมกันมาแล ้วหลายต่อหลายครัง
ในจังหวะทีติณนัยปี นลําขึนไปด ้านบนในจุดทีไม่มช ี ะง่อนหินให ้เหยียบ
ประกาศศกึ จะยกฝ่ ามือขึนรองใต ้ฝ่ าเท ้าเพือเป็ นฐานคอยยันน ้องชายขึนสูท ่ สู
ี ง
พอขึนมาได ้ติณนัยจะโรยเชอ ื กเสนหนายาวประมาณ
้ 2 เมตรลงมาให ้พีชายจับ
เพือชว่ ยในการทรงตัว จากนันก็คอ
่ ยๆ งอแขนรังอีกฝ่ ายให ้ผ่านจุดทียาก
ลําบากแล ้วไล่ตามขึนมาด ้านบน
เกือบยีสบิ นาทีของการใจหายใจควํา ในทีสุดสองหนุ่มก็ยนั ตัวเองขึน
ไปนอนหมอบราบกับพืนบนยอดผาได ้สําเร็จ ทังคูร่ บ ี หาจุดทีแน่นหนาเพือจะ
คล ้องปลายเชอ ื ก เมือทดสอบดีแล ้วประกาศศกึ ก็โรยเชอื กเสนยาวที
้ เรียกว่า
ไดนามิกโรปลงมาด ้านล่าง โบกมือสง่ สญ ั ญาณให ้ลูกทีมทียืนรออยูเ่ รียงแถว
ปี นขึนมาได ้
ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก ลลนาก ้าวไปแตะวีลแชร์ของเจ ้านาย
ี งเรียบ “ผมแบกเอง...” กล่าวจบเขาก็โน ้มร่าง
ทว่าแกล ้วกล ้ากลับปรามเธอเสย
ลงสอดสองแขนกับสายรัดวีลแชร์ กัดฟั นยกทังคนทังรถสะพายหลังอย่างไม่
ปริปากบ่น
ลลนาได ้แต่มองตามด ้วยความกังวล
230.เรียกร ้องความสนใจ

“พีดูนัน” ติณนัยสะกิดพีชายแล ้วพยักพเยิดลงไปด ้านล่าง

ประกาศศก ึ กระตุกเชอ
ื กเสนที
้ สามทีตนรัดแน่นอยูก ่ บ
ั โขดหินก ้อนหนึง
เขาตังท่าจะโรยตัวลงไปด ้านล่างเพือลงไปรับ ‘บิกบอส’ กับวีลแชร์ขนมา
ึ
ภาพทีติณนัยชใหี ้ดูทําให ้เขาขมวดคิวอย่างไม่พอใจ ไอ ้หน ้าหล่อใน
ชุดเอชแอนด์เอ็ม สุดเท่กําลังสะพายวีลแชร์ขนหลั
ึ งและตังหน ้าตังตาปี นผา!
มันคิดว่ามันกําลังทําอะไร?
ความสูงของหน ้าผานี กะด ้วยสายตาก็น่าจะประมาณ 200 ฟุตเป็ นอย่าง
ตํา ผนวกกับนํ าหนักของคนบนวีลแชร์ แรงปะทะของลม และความแหลมคม
ของแง่งหิน หากไม่มป ี ระสบการณ์ปีนป่ ายมาก่อนใชว่ า่ ร่างกายแข็งแรงอย่าง
เดียวแล ้วจะรอด!
แกล ้วกล ้าปี นขึนมาเป็ นคนหลังๆ เพราะเขาแบกของหนักเอาไว ้ สว่ น
ื กคูอ
ลลนาคว ้าเชอ ่ ก ้
ี เสนคอยปี นประกบอยูด
่ ้านข ้าง ทังคูค
่ าบหัวกระป๋ อง
ออกซเิ จนเอาไว ้ในปาก ไต่สงู เลียนแบบท่าทางของลูกทีมทางด ้านบนด ้วยการ
้
ขยับปลายเท ้าซายขวาอย่ างแผ่วเบา ยันตัวเองผ่านรอยแยกขนาดใหญ่ทบาง ี
ชว่ งบางตอนเต็มไปด ้วยกิงไม ้
ั เกาะตามชะง่อนหินและสอดเท ้าเข ้าไปในรอยแยก
การปี นโดยอาศย
นันไม่งา่ ย บางครังยังลืนไถลจากมอสเขียวทีเกาะอยูต ่ ามแง่งหิน โชคดีทมี ี
เชอื กและอุปกรณ์เซฟตีค่อนข ้างดีจงึ ทําให ้ทังคูเ่ คลือนทีไปได ้เรือยๆ ลลนาหัน
ไปมองแกล ้วกล ้าเป็ นระยะๆ เธอเผลอตวัดสายตามองลงไปทางด ้านล่าง
โอ... หัวใจกระหนํ าแรงขึนฉั บพลัน ั
มือไม ้สนสะท ้านจนต ้องรีบสูด
ออกซเิ จนกระป๋ องทีคาบเอาไว ้ในปาก
ี ขาวจนเธอนึก
จังหวะหนึงแกล ้วกล ้าก็เบือนหน ้ามาหา ใบหน ้าเขาซด
หวัน บางอย่างในดวงตาเขาทําให ้เธอพลันตืนตระหนก
แกล ้วกล ้าสูดออกซเิ จนถีรัวแต่ถงึ อย่างนันใบหน ้าก็คอ
่ ยๆ เผือดส ี
เหมือนร่างกายฟอกอากาศเข ้าปอดไม่ทน ั เธอได ้แต่จ ้องเขาด ้วยสายตาตะลึง
ค ้าง
 ้
เขาเริมขยับชาลงเรื
อยๆ วีลแชร์ทสะพายอยู
ี ห ่ นักอึงจนคล ้ายจะรังให ้
เขาหงายลงไปด ้านหลัง
วินาทีนัน หญิงสาวรู ้ทันทีวา่ คนข ้างตัวเกิดอาการออกซเิ จนในเลือด
ตํา!
เมือออกซเิ จนในเลือดตํา อาการแรกเริมคือร่างกายจะพยายามปรับ
สมดุลในตัวเองเพือรักษาระดับออกซเิ จนไม่ให ้ตกด ้วยการหายใจทีเร็วขึนและ
แรงขึน ในขณะเดียวกันหัวใจก็พยายามสูบฉีดเลือดไปเลียงสว่ นต่างๆ มากขึน
ความดันโลหิตก็จะเพิมสูง หากยังไม่สามารถรักษาระดับออกซเิ จนในเลือดให ้
เพียงพอก็จะสง่ ผลให ้เซลล์ตา่ งๆ ทัวร่างเริมทํางานผิดปกติ ซงจะนํ
ึ ่ าวะ
าไปสูภ
ร่างกายล ้มเหลว
อาการของเขาแสดงออกมากขึนเมือเจ ้าตัวอ ้าปากเพือหายใจ กระป๋ อง
ออกซเิ จนทีงับอยูถ
่ ก
ู เขาสะบัดทิงลงไปด ้านล่าง เขาเริมหอบจนตัวโยน หยุด
ปี นเป็ นพักๆ
ลลนาตกใจจนต ้องยืนมือข ้างหนึงไปรังเขาเอาไว ้ กลัวเหลือเกินว่าอีก
ฝ่ ายจะปล่อยมือแล ้วหงายหลังร่วงตกลงไปสูเ่ บืองล่างพร ้อมร่างของเจ ้าน ้อย
วินาทีแห่งความหวาดหวัน ร่างร่างหนึงก็ทงตั
ิ วลงมาเคียงข ้างพร ้อมด ้วยเชอ ื ก
้
เสนยาว
เขายันปลายเท ้าเข ้ากับหน ้าผา ดีดตัวเองเข ้าใกล ้ร่างทีกําลังหมดสติ
ของแกล ้วกล ้าแล ้วคล ้องคาราไบเนอร์สตัี วกับหูกางเกงและวีลแชร์โดยใชสลิ ้ ง
ื
เป็ นตัวเชอมกลาง จากนันก็เงยหน ้าตะโกนให ้คนทางด ้านบนดึงแกล ้วกล ้าขึน
ไป
ร่างทีใกล ้จะหมดสติของแกล ้วกล ้าค่อยๆ กระตุกขึนสูเ่ บืองบนด ้วยแรง
ดึงของคนกลุม ี งร ้องฮุย
่ ใหญ่ เสย ่ เล่ฮย
ุ่ ดังประสานเป็ นจังหวะ เมือจัดการกับ
ภาระอันหนักอึงเรียบร ้อย เขาก็หน ั มาหาเธอบ ้าง ลลนาสบตาประกาศศก ึ ด ้วย
ความโล่งอก เธอปล่อยให ้เขาคล ้องคาราไบเนอร์สองตัวกับหูกางเกงแล ้วสง่
เธอขึนฟ้ าเป็ นคนทีสอง

หลังจากปี นตามมาถึงด ้านบนเรียบร ้อย สงแรกที ิ ประกาศศก ึ ทําก็คอ

ื โผนเข ้าหา
แกล ้วกล ้าทีนังดมยาดมอยูใ่ ต ้ต ้นไม ้แล ้วเตะอัดด ้วยเรียวแรงทังหมดทีมี
 ั ว์!”
“นึกว่ามึงเก่งนักเหรอ ทําอวดดี ไอ ้สต
อีกฝ่ ายแผดเสย ี งร ้องอย่างโกรธจัดแล ้วโผนทะยานกลับมาพร ้อมหมัด
่ ๆ “กูขอให ้มึงชว่ ยทีไหน เวรเอ๊ย!”
ลุน
ประกาศศก ึ สาวหมัดตัดลําตัวสามทีซอนจนแกล
้ ้วกล ้าผงะ แล ้วตอบโต ้
ด ้วยหมัดเสยคางทีว่องไวปานกัน สองหนุ่มเตะต่อยกันนัวเนีย ทังก่นด่าและ
สาปแชง่ กันด ้วยถ ้อยคําหยาบคายเท่าทีจะนึกได ้
“แม่ง... ถ ้าบิกบอสหล่นลงไปใครจะรับผิดชอบ!”
“ปากดีเกินไปแล ้วนะมึง!”
“ไม่เอาน่าพีเป๊ ก” ติณนัยรีบตรงเข ้ามารังพีชาย
“อย่า... กล ้า” ลลนาเข ้ามาดึงอีกฝ่ ายบ ้าง
แต่ทงคู
ั แ ่ ยกเขียวแล ้วกระโจนเข ้าหากันอย่างลืมตาย สะบัดหลายคนที
พยายามเข ้ามาห ้ามศก ึ คนหนึงเก่งมวยไทยอีกคนยูโดสายดํา ทังมือและเท ้า
จึงหนักไม่ใชน่ ้อย กว่าจะแยกออกจากกันสําเร็จทังคูก ่ ไ
็ ด ้แผลเลือดอาบมา
ประดับใบหน ้าคนละจุดสองจุด
บรรดาลูกทีมมองกันตาค ้าง ิ นใดทุกคนรู ้ดีวา่ นีไม่ใชก
เหนือสงอื ่ าร
ปะทะแค่เรืองปี นหน ้าผาเท่านัน แต่เริมมีคลืนใต ้นํ าบางอย่างแฝงเร ้นเข ้ามาบ ้าง
แล ้ว
การหยุดพักเดินชว่ งบ่ายเต็มไปด ้วยความตึงเครียด
ึ โกรธในสงที
เธอรู ้ว่าประกาศศก ิ แกล ้วกล ้าทํา หมอนันอาจเป็ นตัวการ
‘สงั หาร’ ลูกค ้าคนเดียวทีมีอํานาจสงจ่
ั ายเงินก ้อนโตให ้เขา มันก็สมควรทีจะ
โกรธอยูห ่ รอก แต่กลับกลายเป็ นว่าประกาศศก ึ ใชเวลาตลอดบ่
้ ายจ ้องมองเธอ
ด ้วยสายตาเหมือนจะแปะป้ ายจอง เขาขมวดคิวทุกครังทีแกล ้วกล ้าเดินเฉียด
เข ้ามาใกล ้เธอในระยะ 1 เมตร
ี อย่างทีเธอไม่เคย
แกล ้วกล ้าเองก็ไม่ตา่ งกัน เขาดูหงุดหงิดอารมณ์เสย
เห็น หลังจากติณนัยเสนอว่าตนจะออกไปหาปลาจากลํานํ าใกล ้ๆ เพือมาต ้มผัด
แกงทอด แกล ้วกล ้าก็สวนกลับไปว่าเขาจะล่ากระต่าย กวาง หรืออะไรทีใหญ่
กว่า ‘ปลา’
 ครัน ‘พีเจ็ม’ ลูกทีมหน ้านิงของประกาศศก ึ เสนอว่าตัวเขาจะชว่ ยก่อ
กองไฟแกล ้วกล ้าก็อวดศก ั ดาด ้วยการกะเทาะหินภูเขาเข ้าด ้วยกัน สร ้างกองไฟ
็ ตัว ฉีดยา เปลียนสายนํ าเกลือให ้เจ ้า
ได ้ภายในเวลาห ้านาที นียังไม่รวมการเชด
นาย กลายเป็ นว่าเขารับอาสาทําทุกอย่างให ้ทุกคนแล ้วทําได ้ดีเสยี ด ้วย!
ระหว่างประกาศศก ึ และแกล ้วกล ้าเหมือนมีศก
ึ แย่งชงิ ความเป็ นใหญ่คก
ุ
รุน
่ จนทุกคนรับรู ้ได ้ คนทีหงุดหงิดทีสุดเห็นจะเป็ นลลนา เธอต ้อง ‘โปรยยิม’
ื
ชนชมเมื ่ ําภารกิจสําเร็จสก
อทังคูท ั อย่างหนึง เพราะพวกเขาจะหันมามองเธอ
ทันทีททํ
ี าเสร็จ ทําราวกับเป็ นหน ้าทีเธอทีต ้องแปะดาวบนสมุดสติกเกอร์ทพวก ี
เขาแข่งกันสะสม
เธอไม่อยากเป็ นกรรมการในเกมนี เลยอาสากางทีนอนใยแมงมุมบน
ต ้นไม ้ ‘ตัวคนเดียว’ โดยไม่ต ้องคุยกับใคร
ไม่นานติณนัยก็กลับมาพร ้อมกับปลาหน ้าตาแปลกประหลาดทีมีรู
กระสุนผ่านหัวตัวละหนึงรู หนุ่มคนนีทําอะไรไม่เป็ นนอกจากยิงดะ และปลาที
จับได ้เขาก็ยงิ ทะลุดวงตาพวกมันอย่างแม่นยําทุกตัว
แกล ้วกล ้ามองปลาเกือบยีสบ ิ ตัวทีถูกร ้อยเชอ
ื กเรียงกันมาเป็ นเสน้ เขา
ยิมหยันแล ้วเอ่ยขึน “เดินป่ าครังนี คุณคงพกกระสุนมาเยอะล่ะสท ิ า่ ”
้
ต๊อดแสยะยิมตอบ “เยอะพอจะยิงเรียงกันเป็ นเสนประบนพื
น เขียนคํา
ว่า ‘อย่าแหย็ม’…”
“ก็ด ี ผมจะได ้รู ้ว่าเจ ้านายจ ้างคนได ้คุ ้มค่าเงินทีจ่าย”
“ในกรณีทเราได
ี ึ แทรกขึนมาบ ้าง “แต่ตอนนี
้เงินแล ้วนะ” ประกาศศก
็ ยังไม่ผา่ น”
เชค
ความน่าอึดอัดเข ้มข ้นขึนมาอีกระลอก หัวข ้อเกียวกับเงินมีความหมาย
ทีกว ้างออกไปอีก มันรวมถึงลูกทีมคนอืนๆ ซงกํ ึ าลังหวาดระแวงว่าตัวเองกําลัง
ทํางานฟรีอยูห ่ รือเปล่า พอทุกคนได ้ยินการโต ้ตอบนีก็หนั หน ้าไปมองแกล ้ว
กล ้าเป็ นตาเดียว
ลลนาขบเขียวเคียวฟั น... พีเป๊ กชกใต ้เข็มขัด!
เขาใชถ้ ้อยคําชนํ
ี าฝูงชนให ้เลือกเข ้าข ้างตนแล ้วหันไปทําสงครามเย็น
กับแกล ้วกล ้าแทน อีกสก ั พักก็คงเกิดการโต ้เถียงและใชกํ้ าลังระลอกสอง เธอ
ไม่อยากอยูเ่ ป็ นกรรมการห ้ามมวยจึงตัดสน ิ ใจบอกพวกเขาว่า “ทํากับข ้าวกัน
ไปก่อนนะคะ ฉั นจะไปตักนํ ามาเชด ็ ตัวให ้เจ ้านาย”
231.เชลย

ระหว่างทีเดินไปยังต ้นนํ า เธอก็รับรู ้ถึงอะไรบางอย่าง

ื
ฝนกําลังตังเค ้า! ในป่ าดิบชนเขตร ้อนแบบนี ถ ้ามีฝนตกลงมาการเดิน
ทางคงจะลําบากอย่างยิง หญิงสาวถือถุงพลาสติกขนาดใหญ่สองใบแล ้วก ้าว
ี งนํ าทีตกกระทบหิน
ไปตามเสย
หลังจากปี นขึนสูย ่ อดผา พวกเธอก็ใชเวลาเกื
้ อบตลอดทังบ่ายเดินลง
เนินข ้ามมาอีกฝั งทีเป็ นผืนแผ่นดินของประเทศพม่า ป่ าฝั งนีดูอด ุ มสมบูรณ์กว่า
ี งนํ าไหล
พืนดินแห ้งแข็งเดินง่าย ไม่วา่ จะยืนตรงจุดไหนก็ได ้ยินเสย
ความอุดมสมบูรณ์บง่ บอกถึงการดํารงอยูข ิ ชวี ต
่ องสงมี ิ หลากสายพันธุ์
บางชนิดพวกเธอสามารถนํ ามาทําเป็ นอาหาร แต่บางชนิดก็เฝ้ ารอจูโ่ จมพวก
เธอเพืองาบไปเป็ นอาหารเชน ่ เดียวกัน ความสม ั พันธ์นเรี
ี ยกว่าใครเผลอคนนัน
ี เปรียบ หญิงสาวจึงค่อนข ้างระมัดระวังทุกฝี ก ้าว
เสย
่ อ่งนํ าด ้านล่างทีมีสค
เธอปี นข ้ามเนินเล็กๆ ตรงสูแ ี รามงดงามสุดใจ มี
รอยเท ้าใหญ่ๆ สองสามรอยบริเวณนี เธอมันใจว่าเป็ นรอยเท ้าของติณนัยเพราะ
เมือครูเ่ ขาเพิงออกมาหาปลา ลลนายําเท ้าไปตามไม ้เลือยทีปกคลุมดิน ขยับ
ถุงพลาสติกในมือตังท่าจะวักนํ าเข ้ามาในถุง
ี งกรีดร ้อง
ในตอนนันเอง เธอก็ได ้ยินเสย
ลลนาผลุบร่างหลบหลังต ้นไม ้แล ้วมองออกไป เห็นหญิงสาวรูปร่าง
อวบอัดคนหนึงกับเด็กผู ้หญิงอายุประมาณสบ ิ ขวบกําลังถูกผู ้ชายท่าทาง
กักขฬะสามคนกดลงบนพืน เสย ี งกรีดร ้องของพวกหล่อนทําให ้ลลนาตัวแข็ง
ทือ เลือดในกายเย็นเฉียบ ชายสามคนนันเห็นได ้ชด ั ว่าเป็ นชาวต่างชาติ สว่ น
พวกผู ้หญิงน่าจะเป็ นสาวพม่าพืนเมือง
เด็กผู ้หญิงถูกเหวียงไปทางหนึง สว่ นผู ้หญิงผิวขาวร่างอวบโดนอุด
ปากไม่ให ้สง่ เสย ี ง ร่างของหล่อนถูกพวกมันขยําขยีอย่างไร ้ความปรานี ทันทีท ี
หล่อนตังสติได ้ หล่อนก็ถบ ี ชายคนหนึงกระเด็นออกไป อีกคนหันขวับมาซด ั
ฝ่ ามือเข ้าทีใบหน ้าจนหล่อนผงะหงาย เลือดกบปาก มหกรรมสามรุมหนึงทีน่า
กลัวกําลังจะเริมขึน ลลนาเฝ้ ามองอย่างใจหาย
 ั เท่าไหร่
เธอพกปื นมาด ้วยแต่สารภาพว่ายิงไม่แม่นสก
เธอไม่เคยเรียนยิงปื นอย่างจริงจัง ทรงเดชเคยสอนวิธใี ชคร่ ้ าวๆ เพียง
เท่านัน ครังแรกทีเธอจับปื นยิงก็คอื วันทีบุกเข ้าไปชว่ ยเจ ้าน ้อยในห ้องนอน
ตอนนันเหยือเป็ นเป้ านิงและทุกอย่างถูกวางแผนอย่างรอบคอบเอาไว ้ล่วงหน ้า
ทว่าตอนนีสถานการณ์กลับตรงกันข ้าม
หญิงสาวกระชบ ั ปื นพกทีเอว หากตอนนีเธอยืนมือเข ้าไปยุง่ เธออาจจะ
ยิงพวกมันล ้มกลิงได ้แค่คนเดียว ทีเหลืออีกสองคงต ้องวัดดวงกัน ลลนาคว ้า
ปื นขึนมาเล็งจากระยะไกลแล ้วลันกระสุนใสบ ่ า่ ซายของชายที
้ กําลังดึงทึง
ผ ้าถุงของสาวพม่า
ี งกระสุนแล่นออกจากรังเพลิงด ้วยความเร็วสูง ร่างของเป้ าหมาย
เสย
กระเด็นไปอีกทางด ้วยแรงปะทะของลูกกระสุน เสย ี งโวยวายดังลันขึนมาก ้อง
ป่ า อีกสองคนผละออกจากร่างของสาวพม่าผู ้โชคร ้ายและเริมมองมาทางนี
คุณพระคุณเจ ้า... ลลนาสวดมนต์ในใจด ้วยความหวาดหวัน พร ้อมกับ
ลันกระสุนออกไปอีกนัดแต่คราวนีไม่โดน พวกมันเร ้นกายหายไปท่ามกลาง
ความมืดของแนวป่ า รวดเร็วจนเธอมองตามไม่ทนั
หัวใจเธอเต ้นรัว มือไม ้แข็งเกร็ง หญิงสาวค่อยๆ ก ้าวออกไปยืนริม
ลําธาร จูๆ่ สาวพม่าก็กรีดร ้องสุดเสยี ง และวินาทีนันร่างร่างหนึงก็กระโดดเข ้า
มาล็อกลําคอลลนาจากทางด ้านหลังทําให ้เธอเสย ี หลักผงะหงาย ในเวลา
เดียวกันชายอีกคนก็โผล่พรวดออกมาจากแนวป่ าแล ้วปรีเข ้ามาหาเธอด ้วยแวว
ตากระหายเลือด
เธอกัดฟั นสง่ ลูกกระสุนในมือสวนออกไปเฉาะเข ้าตรงชายโครงชายที
กําลังย่างสามขุมเข ้ามาทําให ้มันแผดเสยี งลัน
ชายทีล็อกคอเธออยูค ื มันเหวียงร่าง
่ รางออกมาเหมือนไม่อยากจะเชอ
เธอลงกับพืนแล ้วเตะยําตรงข ้อมือจนปื นกระเด็น
“แสบจริงๆ นะนังนี!”
เธอได ้ยินมันคํารามออกมาเป็ นภาษาอังกฤษเลยเงยหน ้าขึนมอง ตอน
ึ วใหญ่ไม่แพ ้ประกาศศก
นีเธอสอยร่วงไปแล ้วสองคนเหลืออีกหนึงซงตั ึ
 “สวยซะด ้วย” มันย่างสามขุมเข ้ามา เธอเหลือบมองปื นแวบหนึงแต่มน ั
ก็ปัดความหวังสุดท ้ายทิงด ้วยการเตะปื นของเธอลงนํ า “กล ้ายิงคนของฉั นสอง
คนเลยเหรอ ดี! ฉั นจะจับเธอกลับไปเป็ นกะหรีทีค่ายแทนนังพม่านัน” กล่าวจบ
มันก็โผนเข ้าหาอย่างบ ้าคลัง
เธอกําหมัดรออยูแ ั หมัดขวาเข ้าที
่ ล ้ว พอมันยืนหน ้าเข ้ามาก็จัดการซด
ั มือซายไปยั
ขากรรไกรแล ้วฟาดสน ้ งชายโครงตรงจุดตัดกําลัง
มันสะดุ ้งสุดตัวและยกเท ้าขึนถีบ ลลนาอาศย ั จังหวะนีคว ้าข ้อเท ้าอีก
ฝ่ ายแล ้วพลิกบิด เผด็จศก ึ ด ้วยการดึงสนเท
้ ้ นเข ้าหาตัว พร ้อม
้ากระชากเสนเอ็
กับเสยเข่าไปทีน่องแล ้วกระแทกศอกขวาลงไปบริเวณโคนขาของมันด ้วยท่า
‘หักงวงไอยรา’ จนได ้ยินเสย ี งกระดูกแตกเป็ นสองท่อน
ั ด ้วยภาษาแปลกๆ
มันหงายหลังล ้มทังยืน ตะโกนอะไรออกมาสนๆ
เธอไม่สนใจจะฟั งต่อ ื
จัดการคว ้าคอเสอของมั
นแล ้วเหวียงทิงลง
ลําธารจากนันก็วงไปดู
ิ สาวพม่า
ั สว่ นเด็กหญิงสลบเหมือดไปแล ้ว ลลนา
หล่อนกําลังร ้องไห ้เนือตัวสน
ิ ใจยกร่างเด็กขึนแบกบนบ่า ทํามือทําไม ้ให ้หญิงพม่าก ้าวตามหลังตนมา
ตัดสน
ความจริงทังสองอาจเป็ นภาระ แต่เธอไม่แน่ใจว่าหากทิงไว ้ทีนีทังคูย
่ งั
จะปลอดภัยอยูอ
่ ก
ี หรือไม่
เรืองทีเธอเล่าออกมาทําให ้มืออาหารกลายเป็ นนรก
ทุกคนกระเดือกเศษอาหารทุกอย่างทีอยูใ่ นกระทะลงคอ ไม่สนใจว่า
มันจะร ้อนลวกสก ั แค่ไหน ใชเวลาไม่
้ ถงึ ห ้านาทีดน
ิ เนอร์กจ
็ บลง พีเจ็มนํ าลูกทีม
ื ้าทีพวกเขาซก
วิงเก็บกวาดข ้าวของ เตียงใยแมงมุมบนต ้นไม ้ เสอผ ั ตาก รวมทัง
อุปกรณ์เครืองครัวถูกเก็บจนเรียบ
ติณนัยเทกระเป๋ าเป้ ตวั เองออกมานับกระสุนปื นแล ้วจัดการบรรจุอย่าง
ื ก และจัดการสะพายปื นกล
เตรียมพร ้อม คนอืนๆ เตรียมลูกน ้อยหน่า มีด เชอ
ั
“มีคนตายสองและบาดเจ็บหนึง ไม่เกินครึงชวโมงพวกมั นต ้องออกล่า
เราแน่” ประกาศศก ึ คําราม แล ้วปรายตามองไปยังสองสาวพม่าทีเนือตัวเขียว
ํ นจําๆ “ไม่วา่ ยังไงคืนนีเราก็จะพักทีนีไม่ได ้เด็ดขาด อันตรายเกินไป เรา
ชาเป็
ไม่รู ้ว่าพวกมันเข ้ามาในป่ านีได ้ยังไง และมีกน
ั กีคน”
 ี งเฮลิคอปเตอร์เป็ นชว่ งๆ” ลูกทีมคน
“จําได ้ไหม ระหว่างเดินทางเราได ้ยินเสย
หนึงเอ่ย
อีกคนพยักหน ้า “ถ ้ามันมี ฮอ. หนียงั ไงก็ไม่พ ้นหรอก”
“ถ ้าหนีไม่พ ้น แล ้วทําไมเราไม่ชงิ บุกค่ายมันเลยล่ะพี” ต๊อดเสนอ “พม่า
สองคนนีต ้องรู ้แน่วา่ จุดพักแรมของพวกมันอยูต่ รงไหน”
“เป็ นข ้อเสนอทีดี” ประกาศศก ึ พึมพํา การหนีในสภาวะทีมีทงผู
ั ้หญิง
้ าเดิมเท่านัน ถึงจุดหนึง
เด็ก และผู ้ป่ วย เป็ นเพียงการยือเวลาให ้ตายชากว่
อย่างไรพวกเขาก็ต ้องหมดแรง
ตามแผนการเดิมพวกเขาจะเดินทางไปยังหมูบ ่ ้านกะเหรียงแดงทีเมือง
เมียวดี รัฐกะเหรียง ซงอยูึ ต
่ ด
ิ กับอําเภอแม่สอด จังหวัดตาก และเขาได ้ติดต่อ
คนทีรู ้จักให ้มารับเรียบร ้อยแล ้ว
ประกาศศก ึ สบตาติณนัย ค่อยๆ เคลือนสายตามองหน ้าลูกทีมทุกคน
สุดท ้ายก็ตด ิ ใจออกคําสงั “ตังกระทะ! เราจะชว่ ยกันประกอบระเบิด พรุง่ นีตี
ั สน
ห ้าครึงเราจะชงิ ตัดหน ้าล่ามันก่อน”
232.ขอเบิรน
์ หน่อย

่ ด
การทําระเบิดไม่ใชค ิ จะทําก็ทําได ้ง่ายๆ เพราะฝนกําลังตังเค ้า
พวกเธอเก็บข ้าวของและเริมออกเดินทางอีกครัง คราวนีทุกคนแยก
ย ้ายกันหาทีทีเงียบสงบ ปราศจากกระแสลมและสายฝน ในทีสุดก็เจอถําแห่ง
หนึง
นาทีแรกทีสอ ่ งไฟและตะโกนเข ้าไปภายในถํา ี งกังวานลันของ
เสย
ประกาศศกึ ก็สะท ้อนกลับมาฟั งดูน่ากลัวจนลลนากระตุกชายเสอเขา
ื “เปลียนที
ดีไหมคะ?”
เขาสา่ ยหน ้า ตบหลังมือเธอเบาๆ ี งสะท ้อนยิงดังก็ยงดี
“เสย ิ
หมายความว่าถําไม่ลก ึ มาก ไม่น่าจะอันตราย” กล่าวจบเขาก็หนั ไปสง่ สญ
ั ญาณ
ให ้ลูกทีมคนอืนๆ ก ้าวเข ้าไปด ้านใน
หลังจากวางของเรียบร ้อยทุกคนก็ถลกแขนเสอื เททุกอย่างในกระเป๋ า
เป้ ทตนแบกออกมาและตั
ี งหน ้าตังตาทํางานอย่างขะมักเขม ้น
ติณนัยก ้าวเข ้าไปในสว่ นทีลึกทีสุดของถําเพือป้ องกันแรงลม จากนันก็
จุดไฟตังกระทะ
ลลนาเห็นเขาทําเหมือนเมือครังทีอยูบ่ นเรือ คือเอาไดนาไมต์แต่ละ
แท่งจีลงกับแผ่นเหล็กร ้อนระอุเพือให ้ไนโตรกลีเซอรีนเจลไหลออกมา จากนัน
ก็บรรจุลงขวดแก ้วใบเล็กๆ ทีเขาพกมาด ้วยโดยการเอียงขวดแล ้วค่อยๆ ปาด
เจลใสให ้ไหลเยิมเข ้าไปด ้านในอย่างเบามือ
ี สองคนทีคอยชว่ ยเหลือธุรกิจครอบครัวของต๊อด... นันก็
และงานนีมีอก
คือพีเป๊ กและตัวเธอเอง
พีเป๊ กค่อยๆ ยกขวดแก ้วสง่ ให ้เธอ เธอจัดการปาดเจลทีเยิมออกมาตรง
ปากขวดด ้วยเชอ ื กไนลอนเสนเรี
้ ยวเล็กอย่างเบาแสนเบา เข ้าใจดีวา่ หากมี
การกระทบกระทังแม ้เพียงเล็กน ้อย ทุกคนในถําคงต ้องไปทําธุรกิจต่อที
ยมโลก
ึ ก็โปรยดินประสวิ ลงไปบางๆ เพือ
หลังจากเจลเริมทรงตัวประกาศศก
ั
ลดความไวต่อการสนสะเทื อน พวกเขาทําขวดแล ้วขวดเล่า นับได ้ประมาณ
 ิ ขวดต๊อดถึงปิ ดไฟและควํากระทะ
สามสบ
ิ
ภารกิจต่อไปคือการทําระเบิดแสวงเครืองจากนาฬกาข ้อมือ
ถึงตอนนีลูกทีมทุกคนก็ถก ิ
ู ขอร ้องให ้ปลดนาฬกาที ่ ยูแ
ใสอ ่ ละสง่ มาให ้
ประกาศศก ึ ราวกับโดนปล ้น เขาจัดการเชอมวงจรเข
ื ้ากับแบตเตอรีของนาฬกา ิ
โดยใชหลั ิ
้ กการทีว่า เมือนาฬกาเดิ นไปถึงเวลาทีตังไว ้วงจรไฟฟ้ าก็จะทํางาน
สง่ ผลให ้แบตเตอรีจ่ายกระแสไฟไปยังตัวจุดชนวนและระเบิดออกมาในทีสุด
ประกาศศก ึ เสย
ี เวลาทําระเบิดแสวงเครืองอีกหลายชวโมง
ั คนทีพอมือ
ว่างก็จะทําระเบิดในรูปแบบอืนๆ อีกหลากหลาย อย่างเชน ่ ลลนาในตอนนี เธอ
กําลังชว่ ยต๊อดและแกล ้วกล ้าทําระเบิดขวดด ้วยการนํ านํ ามันก๊าดมาผสมกับ
ดินปื นแล ้วหาผ ้าเปี ยกมาอุดรูเตรียมเอาไว ้
ในทีมแบ่งคนออกเป็ นสองกลุม ่ กลุม
่ แรกทํางานอีกกลุม
่ นอนพักเอา
แรง หลังจากเทียงคืนกลุม ่ ทีเมือครูน
่ อนพักจะถูกปลุกขึนมาทํางาน ปล่อยให ้
กลุม
่ แรกได ้นอนเอาแรงบ ้าง บรรยากาศของการเตรียมงานเต็มไปด ้วยความ
เคร่งเครียดเอาจริงเอาจัง
พอถึงชว่ งผลัดเวรนอน ประกาศศก ึ ก็เอ่ยปากกับทุกคน “ขอตัวไปทํา
ธุระแป๊ บ” แล ้วหันมาสะกิดเธอ “ไปเป็ นเพือนหน่อย”
ลลนาไม่รรี อแม ้แต่น ้อย เธอเครียดจัดจนแทบจะระเบิดอยูร่ อมร่อ
อากาศในถําทังร ้อนและเหนียวเหนอะ หายใจลําบาก ทุกคนแทบไม่กล ้าพูด
คุยหรือทําอะไรเสย ี งดังเพราะกลัวระเบิดจะโป้ งป้ างขึนมา เธอยกมือกระชบ ั
ฝ่ ามือทียืนมาให ้แล ้วปล่อยให ้เขาจูงออกไปด ้านนอก
โลกรอบตัวเต็มไปด ้วยต ้นไม ้และสายลมหวีดหวิว มีแสงจันทร์แทรก
ความมืดลงมาเป็ นระยะๆ นอกจากเสย ี งสวบสาบจากฝี เท ้าของทังคูย ี ง
่ งั มีเสย
แมลงร ้องรับกันเป็ นทอดๆ ฟั งแล ้วชวนให ้นึกหวาด บางครังก็มส ั ว์ป่าโผจาก
ี ต
กิงไม ้หนึงไปยังอีกกิงทําให ้เธอต ้องชะงักฝี เท ้ามอง เขาพาเธอเดินมาถึง
แนวป่ าทีลับตาคน ห่างจากถําประมาณ 500 เมตร... แล ้วจึงหยุด
เธอทีกําลังใจไม่อยูก
่ บ
ั เนือกับตัวเกือบจะกระแทกเข ้ากับแผ่นหลังเขา
ลลนาเงยหน ้าขึนมองอย่างสงสย ั เขาจับร่างเธอหมุนแล ้วยันแผ่นหลังติดกับ
ต ้นไม ้ จากนันก็โน ้มใบหน ้าลงดูดกลีบปากอิมอย่างหิวกระหาย ท่าทางทีเขา
แสดงออกทําให ้เธอตกใจไม่น ้อย
 หลายวันทีผ่านมาทุกคนในทีมพอจะรู ้ว่าทังคูม ั ติง’ กัน รอยยิมรู ้ทัน
่ ี ‘ซม
หรือสห ี น ้ายัวเย ้ามักเกิดขึนบ่อยครังหลังจากประกาศศกึ จูงเธอ ‘ออกไปเดิน
เล่น’ แล ้วกลับมาอีกหน
สายตาของหลายคนทําให ้เธอหน ้าร ้อนแต่เขาหาได ้แคร์ไม่ ประกาศ
ศกึ ร่วมรักกับเธอทุกครังทีโอกาสเอืออํานวย ไม่วา่ จะเป็ นชว่ งหยุดพักยืดเสน้
ยืดสาย งีบกลางวัน หรือแวะอาบนํ า
หลายครังทีเธอเหนือยจนตาแทบปิ ด เขาก็ยงั เฝ้ ารอจนทุกคนหลับ
ใหล จากนันก็ตรงเข ้ามาอุ ้มแล ้วพาเธอแยกตัวออกไปหาทีหาทางตามลําพัง
เขาครอบครองเธอทุกทีทีเป็ นไปได ้ วันละหลายครัง หยอกเย ้าจนเธอหมด
ั
ความยับยังชงใจและหลงระเริ งไปกับตัณหาทีเขาป้ อนให ้
ตอนนีก็เหมือนกัน เขาพาเธอเดินออกมาในทีลับตาคนแล ้วโหมความ
ต ้องการกระหนํ าใสเ่ ธออย่างไม่รู ้อิม ทังๆ ทีชว่ งบ่ายหลังจากพักดืมนํ าทังคูก
่ ็
โรมรันกันมาแล ้วถึงสองยก
ลลนายกสองมือประคองใบหน ้าเขาแล ้วดันออก “พีเป๊ ก?”
“ขอเบิรน ิ เสย
์ หน่อยน่า” เขากระซบ ี งพร่าทีข ้างหู
“แต่วน
ั นี...”
“ทีเดียวเอง”
มาอีหรอบนีอีกล่ะ ครังละทีเดียวแต่วนั หนึงหลายครัง เธอไม่ทน ั กล่าว
อะไรต่อเขาก็โน ้มศรี ษะลงมาจุมพิตอีกหนด ้วยปลายลินทีอิสระไร ้การเหนียวรัง
จากนันสติของเธอก็เตลิดไปไกล เธอเอือมมือไปปลดกระดุมกางเกง
เม็ดบนของเขาแล ้วยันอีกฝ่ ายลงไปนังพิงกับต ้นไม ้ เขาทําตัวว่าง่าย มองอย่าง
่ หลงขณะทีเธอถอดกางเกงให ้ตัวเอง ก่อนจะออกคําสงั
ลุม
“ขึนมา”
เธอเอือมสองมือกระชบ ั บ่าแกร่ง ตวัดขาขึนคร่อมบนตักเขา ลูบไล ้หน ้า
ท ้องเรียบตึงแล ้วล ้วงดึงความแกร่งร ้อนให ้ออกมาลิงโลดอยูด่ ้านนอก เกลีย
สว่ นปลายทีเปี ยกชนแล ื ้วค่อยๆ กดร่างเนียนนุ่มของตัวเองลงไป
ไม่นานทังคูก
่ ถ
็ ก
ู ฉีกทึงด ้วยความหิวกระหาย
 เธอโลดแล่นเหนือเรือนร่างทีแข็งเหมือนเหล็ก เขาจูบเธออย่างอ่อน
โยน ซุกซบไปตามซอกคอ ลาดไหล่ แล ้วรวบร่างบางเข ้ามากอดด ้วยความ
หวงแหนระหว่างทีโจนจ ้วงไม่ยงั แผ่นหลังของเธอแอ่นโค ้ง ควบขับเขาด ้วย
ลีลาเร่าร ้อนไร ้การควบคุม
ึ เท่านันทีทําให ้เธอหลุดวงโคจรได ้ถึงขนาดนี
คงมีเพียงประกาศศก
ทังคูต
่ ก ึ นและกันอย่างไม่รู ้จักอิม แรงระเบิดทีได ้
ั ตวงความหวานซงกั
รับมีอานุภาพทําลายล ้างสูง ห่างไกลจากคําว่าเซก็ สไ์ ปมากทีเดียว ลลนารู ้สก
ึ
เหมือนทังคูก ึ นและกัน และผูกพันเข ้าด ้วย
่ ําลังปลอบโยนกัน ให ้กําลังใจซงกั
กันในระดับจิตวิญญาณ
เกือบสบิ ห ้านาทีกว่าทุกอย่างจะจบลงด ้วยเสย
ี งหอบเหนือย ใบหน ้า
เขายังซุกอยูต
่ รงซอกคอเธอ ครางสะท ้านแนบผิวกาย เธอจูบซบ ั เหงือทีไหล
อยูต
่ รงขมับของเขา ยกอีกมือลูบไล ้ท่อนแขนเปลือยเปล่าปลอบให ้เขาสงบจิต
สงบใจ หลังจากลมหายใจผ่อนปรนมากขึนเขาก็เล่นซนกับมือเธอ
ประกาศศกึ ประสานมือของทังคูเ่ อาไว ้ด ้วยกัน ไล ้วนปลายนิวกับหลัง
มือของหญิงสาว
ึ อ่อนหวานไปทังใจจึงไล ้ปลายนิวตอบ
ลลนารู ้สก
เขามองท่าทางของเธอด ้วยรอยยิมน ้อยๆ พอเธอเอนศรี ษะซบลงมา
เขาก็กอดเธอแน่นยิงกว่าเดิม ถูไถแก ้มสากระคายกับนวลเนืออ่อนนุ่ม “ครัง
สุดท ้ายทีฉีดยาคุมนีเมือไหร่?”
เธอชะงักกับคําถามนี “หลายเดือนก่อนค่ะ”
“ลุงหมอฉีดให ้เหรอ?”
เธอพยักหน ้ารับแล ้วถามกลับเบาๆ “พีกลัวมีแอคซเิ ดนท์เหรอ?”
ี งเรียบ “บอกพีทันทีถ ้ารอบเดือนเธอไม่มา... ได ้
“เปล่า” เขาตอบเสย
ไหม?”
เธอหน ้าร ้อนผ่าว เธอคิดว่าเธอหน ้าหนาแล ้วนะแต่เขาก็ยงั สรรหาวิธ ี
ทําให ้เธอเขินจนได ้ “กลับกันเถอะค่ะ เดียวก็โดนถามอีกว่าทําไมเดินเล่นนาน
จัง”
 ั พักเถอะ เราไม่คอ
“นังต่ออีกสก ่ ยได ้อยูก่ น
ั ตามลําพังแบบนี” เขาเฝ้ า
มองเธอมาตลอดทังวัน วันนีเธอสวมชุดสด ี ําปลอด รวบหางม ้าตึงแน่นอวด
โหนกแก ้มสูง หน ้าผากกลมกลึงและดวงตาทีเขาอยากให ้มีแต่เงาของตนสถิต
อยูภ
่ ายใน เธอเป็ นแม่สาวไฟแรงสูงทียิงอยูใ่ กล ้เขาก็ยงเหมื
ิ อนโดนชอ ็ ต
หลายวันทีผ่านมาสายตาเขาไล่ตามทุกๆ ทีทีเธอเดินผ่าน นึกชนชมที ื
เธอตรากตรําทําภารกิจทุกอย่างด ้วยมันสมองและสองมือโดยไม่เอ่ยอ ้างใน
ความเป็ นผู ้หญิงของตนออกมาสกั คํา เขาฝึ กเธอมากับมือตังแต่เป็ นกล ้าไม ้ต ้น
เล็กๆ จนกระทังออกดอกผลิบาน แล ้วตอนนีก็เป็ นเขาทีหวงแหนแม ้กระทัง
กลิน ไม่อยากให ้แมลงตัวไหนได ้มีโอกาสบินมาดอมดม
ี หลักตกลงไปด ้วย
วันนีทีหน ้าผา หมอนันเกือบทําให ้เธอพลาดท่าเสย
วินาทีนันความโกรธเกรียวรุนแรงพุง่ ขึนมาจนเขาตาพร่า รู ้เพียงว่าหาก
มันเป็ นเชน่ นันจริงเขาคงปล่อยร่างตัวเองให ้ร่วงตามลงไปด ้วย
ความคิดนีทําให ้เขาหวาดหวัน ความคิดทีว่าเขาคงอยูต
่ อ
่ ไม่ได ้หาก
ไม่มเี ธอ
เขาตัดสน ิ ใจเอ่ยปากอย่างจริงจัง “ป๋ าบอกว่า ถ ้าไม่ตด ิ แข่งเอเชย ี น
เกมสอ ์ ก
ี แล ้ว ก็ให ้พากันไปหาหลวงพ่อทีวัดเพือดูฤกษ์ ดย ั ครัง... ป๋ าคิดว่า
ู ามสก
ถ ้าจัดงานแต่งชว่ งปลายปี จบงานจะได ้ไปฮน ั นีมน
ู ทีอังกฤษ ทันชว่ งบอล
พรีเมียร์เปิ ดฤดูกาลด ้วย เธอว่าไง?”
ลลนาตัวแข็งค ้าง นิงไปหลายอึดใจ
ป๋ าบอกว่า...
ป๋ าคิดว่า...
บอลเปิ ดฤดูกาล...
“หืม?” เขาถามยําอีกครังแล ้วเลิกคิวรอคําตอบ
ิ
เธอค่อยๆ ดันร่างขึน ถอนตัวเองออกจากเจ ้าสงแปลกปลอมที กําลังจะ
ิ ะ... ครูฝ้ายจะแต่งงานเหรอ ถ ้าครูจะแต่งเมือ
แข็งขึนมาเป็ นคํารบสอง “ไม่รู ้สค
ไหร่คณ
ุ ก็บอกฉั นด ้วยแล ้วกัน จะได ้ฝากใสซ ่ องไปให ้”
ี น ้าดูไม่จด
คราวนีเขาเป็ นฝ่ ายตกใจบ ้าง สห ื ทีเดียว
 สมนํ าหน ้า! คนอะไรพูดตรงๆ ไม่เป็ น ต ้องเฉไปเฉมา เก่งแต่ยกคนอืน
มาอ ้าง!
233.รอนะ

ี ี ตอนนีทุกอย่างถูกเตรียมการพร ้อมสรรพแล ้ว
ทุกคนตืนตังแต่ตส
ประกาศศก ึ ให ้เวลาทุกคนยืดเสนยื
้ ดสายครึงชวโมง
ั เขาเดินเข ้าไปรวม
กลุม
่ กับคนอืนๆ แล ้วพูดคุยอะไรบางอย่างเหมือนกําลังถกเถียง ลลนามองตาม
เห็นเขาเอียงหน ้ามองมาทางเธอแวบหนึงด ้วยสห ี น ้าเคร่งเครียดในทีแรก แต่
พอสบตากันเขากลับสง่ ยิมบางๆ มาให ้ เธอรู ้สก ึ อยากจะเดินเข ้าไปกอดเขา
เหลือเกิน
เมือคืนประมาณตีสอง มีลก ี งระเบิดลงไม่ไกล
ู ทีมหลายคนได ้ยินเสย
จากบริเวณถํา คาดว่าน่าจะเป็ นจุดพักแรมแรกทีพวกเขาตัดสน ิ ใจละทิง นัน
หมายความว่าฝ่ ายนันรับรู ้ถึงการดํารงอยูข่ องพวกเขาในละแวกนี ิ ยิง
สงนี
ตอกยําว่าการชงิ ลงมือก่อนเป็ นความคิดทีถูกต ้อง พวกเขาถูกไล่ลา่ มาตลอด
ทางตังแต่ร ้านขายยาของสา่ แงะจนกระทังเข ้าเขตป่ าพม่า แน่นอนว่าพวกมัน
คงไม่รามือไปง่ายๆ หลังจากทีลงแรงไปมากมายขนาดนี
ี
พีเจ็มพาลูกทีมสคนออกไปลาดตระเวนตอนตี สาม ถ่ายภาพรอยเท ้า
คร่าวๆ ได ้หลายรอย ประกาศศก ึ คํานวณว่าฝ่ ายนันน่าจะมีประมาณห ้าสบ ิ ชวี ต
ิ
ตามหลักเกณฑ์ของการจัดหาพรานป่ า ทุกๆ ลูกค ้าสบ ิ คนจะว่าจ ้างพรานป่ า
หนึงคน รอยเท ้ามีห ้าหกรอยทีแตกต่างกันทังขนาด รูปทรง และความหนักเบา
ของการลงสน้ ทีสําคัญทุกรอยไม่ใชร่ อย ‘รองเท ้า’ แต่เป็ นรอยของ ‘ฝ่ าเท ้า’
มันจึงเป็ นสญั ญาณเตือนว่าฝ่ ายนันมีคนท ้องถินทีชาํ นาญการเดินป่ าแถบนีเป็ น
ผู ้นํ าทาง
้ เร็วพวกเขาจะถูกสะกดรอยตามจนเจออยูด
ไม่ชาก็ ่ ี
ั พัก ประกาศศก
หลังจากประชุมกันได ้สก ึ ก็แยกตัวออกมาจากคนอืนๆ
แล ้วเดินตรงมาหาเธอ เขาสะกิดเธอด ้วยปลายนิวเบาๆ แล ้วโยนปื นกระบอก
หนึงให ้ พลางพยักหน ้า “ตามมา...”
จากนันก็เดินนํ าออกไปนอกถํา วกเข ้าไปยังเขตป่ าทีเมือวานเดินมา
แล ้วหนหนึงแต่คราวนีเดินไปได ้ไม่ไกลเขาก็หยุดฝี เท ้า
เธอเห็นเขาสะพายปื นกระบอกหนึงมาด ้วย เป็ นปื นลูกซองยาวคล ้าย
กับกระบอกทีเธอถืออยู่
 “เมือวานเธอเล่าให ้พีฟั งว่าเจอนักรบของฝ่ ายตรงข ้ามสามคน ทังๆ ทีมี
ปื นอยูใ่ นมือแต่เธอกลับยิงได ้แค่คนเดียวทําให ้อีกสองมีโอกาสก ้าวเข ้ามา
ประชด ิ ตัว... ถูกไหม?”
ลลนาพยักหน ้ารับ ลอบกลืนนํ าลายอย่างละอาย เธอไม่ได ้เกิดมาครํา
้ างเขานี สําหรับเธอแล ้ว การครอบครองอาวุธเป็ น
หวอดอยูใ่ นวงการนักสูอย่
เรืองทีไกลตัวมากๆ เรืองต่อยมวยก็เหมือนกัน ตังแต่เด็กจนโตไม่เคยคิดว่าวัน
หนึงตัวเองจะยึดมันเป็ นอาชพี เลยด ้วยซาํ
“เอาล่ะ ฟั งนะ... พีคงไม่อยูค ่ ุ ้มครองเธอได ้ตลอดเวลา อย่า... อย่าเพิง
เถียง” เขารีบยกมือปรามเมือเห็นใบหน ้าของเธอค่อยๆ เผือดส ี “ใช ่ เธอเข ้าใจ
ถูกแล ้ว พีจําเป็ นต ้องทิงเธอไว ้ในถํากับเจ ้านายแล ้วก็พม่าสองคนนัน เรืองทีเรา
จะทํามันอันตรายมาก พีต ้องแยกพวกเธอออกไปก่อนไม่อย่างนันตัวพีจะไม่ม ี
สมาธิ”
ลลนาเงียบเสย ี งและนิงฟั ง เธอเป็ นผู ้หญิงทีมีเหตุผลเสมอมา หนัก
แน่น มุง่ มัน ทว่าทุกอย่างทีเกียวข ้องกับประกาศศก ึ มักทําให ้เธอกลายร่างเป็ น
ผู ้หญิงงีเง่า “ทําไมไม่ให ้กล ้าอยูเ่ ฝ้ าล่ะคะ เขาแม่นปื นกว่าหนู อีกอย่างเขาเป็ น
ถึงยูโดสายดํา เทียบกันแล ้วเจ ้านายจะปลอดภัยกว่าถ ้าอยูก ่ บ
ั เขา ให ้หนูไปกับ
พีเถอะนะคะ”
้
เขาใชดวงตาส ง่ ยิมให ้เธอ “เป็ นห่วงพีเหรอยัยน ้อง...” ชว่ งหลังๆ เธอ
ไม่เรียกตัวเองว่า ‘หนู’ กับเขาอีกแล ้ว จะมีบ ้างก็แค่ตอนเผลอ คําเรียกแบบ
เฉพาะเจาะจงทีเหมือนจะเป็ นโค ้ดลับทีรู ้กันเพียงสองคน ทําให ้หัวใจเขาพองฟู
เขาสูดลมหายใจแล ้วอธิบายเสริม “พวกเราตัดสน ิ ใจแล ้วว่ามันปลอดภัยกว่าถ ้า
ไม่พาผู ้หญิงลงภาคสนาม ในกรณีทถู ี กจับได ้ อย่างมากผู ้ชายก็โดนยิงหัว แต่
ชะตากรรมของผู ้หญิงอาจเลวร ้ายกว่า”
ี น ้าเธอดูตกใจอย่างหนัก “ถ ้าพีไม่กลับมา...”
สห
“พีก็ไม่ได ้แต่งงานน่ะส”ิ เขาเย ้า ยืนมือมาปั ดเรือนผมชอ
่ หนึงทัดหูให ้
ู้
เธอ “เมียพีมีชพอดี ”
“พีเป๊ ก!”
ี งครึกครืน แล ้วพยักหน ้าเรียกเธอ “มานี... มาดูแล ้วจํา
เขาหัวเราะเสย
เอาไว ้”
 ลลนาก ้าวไปหาเขาอย่างเชอฟั ื ง ตังใจมองปลายนิวเรียวแกร่งที
เคลือนไหวอย่างชาชองํ ประกาศศก ึ แสดงวิธบ ี งลูกเลือน
ี รรจุกระสุนปื น ฟั งเสย
เคลือนลํากล ้อง ลลนามองตามด ้วยความสนใจ เธอพบว่าประกาศศก ึ ชาํ นาญ
เรืองอาวุธไม่ตา่ งจากติณนัย เขาสาธิตเรืองยากๆ ให ้ดูงา่ ยเหมือนเล่นของเล่น
ํ
เขาทําซาไปซ ํ
ามาอยูห่ ลายครังก่อนจะให ้เธอทดลองทําตาม แรกๆ ยัง
มีผดิ อยูบ่ ้างแต่ลลนาเป็ นคนความจําดี ไม่นานเธอก็จดจําทุกอย่างและทํามัน
ได ้เร็วยิงขึน
“เอาล่ะ ทีนมาถึ
ี งขันตอนสําคัญ” เขาก ้าวเข ้ามายืนประกบร่างเธอทาง
ด ้านหลัง โอบสองแขนสอดขนานเข ้ากับแขนของเธอ ผิวสน ี ํ าผึงของเขาดูตด
ั
กับสผี วิ เธออย่างมาก ท่อนแขนเต็มไปด ้วยรอยแผลเป็ นตามประสาลูกผู ้ชาย มี
บางจุดเป็ นรอยบุหรีจี แทนทีจะดูน่ากลัวแต่มน ั กลับยิงทําให ้เขาดูน่าค ้นหาและ
อันตรายสุดๆ “ปื นลูกซองแบบนีเราเรียกว่า Buckshot ใชลู้ กปรายเม็ดใหญ่
สําหรับยิงสต ั ว์ใหญ่ แรงปะทะสูง ใสก
่ ระสุนได ้ครังละสบ
ิ เอ็ดเม็ด”
เขาสอนให ้เธอจับปื นอย่างถูกวิธ ี “ระหว่างทียิง ถ ้ากระสุนด ้านไม่ลน ั
ห ้ามลดปื นลงทันที ให ้ถือปื นค ้างแล ้วนับหนึงถึงสบ ิ เสย
ี ก่อน เพราะกระสุนอาจ
้ องจากมีความชนในดิ
จุดระเบิดชาเนื ื นปื น ถ ้าเธอรีบลดมือลงลูกปื นมักจะลัน
จังหวะนัน ทําให ้เกิดอันตรายถึงชวี ติ ได ้”
เขากระชบ ั อุ ้งมืออบอุน
่ กุมฝ่ ามือเธอ ใสป ่ ลอกเก็บเสย
ี งแล ้วทดลองยิง
ไปยังกิงไม ้กิงหนึง ้
“การเล็งทีดีควรหลับตาข ้างหนึงแล ้วใชตาข ้างทีถนัดใน
การเล็ง เพราะระยะของจุดศูนย์หน ้าและหลังของปื นจะห่างจากตาเราแค่หนึง
ฟุตกว่าเท่านัน ในระยะประชด ิ แบบนี ดวงตาทังสองข ้างของเราไม่สามารถเก็บ
ภาพเป็ นหนึงเดียว อาจเกิดภาพทับซอนทํ ้ าให ้ความแม่นยําลดลง”
กลินกายอันเป็ นเอกลักษณ์ของเขาห ้อมล ้อมอยูร่ อบตัวเธอ เธอ
พยายามควบคุมสติและตังใจฟั งอย่างเต็มทีแต่กลับขนลุกทุกครังทีผิวเนือของ
เขาเสยี ดสกี บ
ั ท่อนแขน แผ่นอกของเขาทาบทับอยูก ่ บ ี งห ้าวลึก
ั แผ่นหลัง เสย
กระซบิ อยูข
่ ้างหู ความสนิทสนมของอีกฝ่ ายเรียกร ้องการตอบรับอย่างบ ้าคลัง
จากเธอ ลลนาต ้องฝื นตัวเองอย่างหนักไม่ให ้ทิงปื นลงพืนแล ้วหมุนตัวกลับไป
กอดเขาแน่นๆ อย่างใจปรารถนา
“ยิง!” เขาสงั
ปั ง! เธอลันไก ขยับลูกเลือนแล ้วหรีตาเล็ง
 “ยิงอีก!”
ปั ง! หนนีแม่นยํากว่าเดิม เด็ดเอากิงไม ้ใหญ่ขนาดเท่าท่อนแขนร่วงลง
มาทังกิง
เขาลดปลายกระบอกปื นเธอลงพืน สอนเพิมว่า “ถ ้ามีชว่ งว่างจากการ
ยิงให ้รีบบรรจุกระสุนทันที จําไว ้ว่ากระสุนในรังเพลิงห ้ามหมด และทุกครังที
เกิดการปะทะ ถ ้าเธอยิงฝ่ ายตรงข ้ามได ้ให ้รีบปล ้นกระสุนของมันมาเก็บเอาไว ้
หนึงเพือความปลอดภัยของตัวเอง และสองเพือจะได ้มันใจว่าเธอจะมีเสบียง
กระสุนเพียงพอสําหรับเอาชวี ต ิ รอด”
เขาสอนเธอร ้อยแผ่นกระสุนคล ้องบ่าในลักษณะทแยง ทังสองทดลอง
ยิงต่ออีกประมาณสบ ิ นาทีจนกระทังได ้ยินเสยี งร ้องเรียกของติณนัยจากระยะ
ไกลประกาศศก ึ ถึงได ้หันมามอง “ไม่เกินเทียงพีจะกลับมา แต่ถ ้าไม่...” เขาโยน
มือถือในมือสง่ ให ้เธอ “หาทางออกจากป่ านีแล ้วโทรหาพ่อพี ให ้เขาเอา
เฮลิคอปเตอร์มารับเธอทีแม่สอด”
กล่าวจบเขาก็หมุนตัวแล ้วเดินนํ ากลับถํา เธอมองแผ่นหลังเขาแล ้ว
นํ าตาเจ ้ากรรมก็ไหลพรากอย่างเงียบงัน เขาผ่อนฝี เท ้าเมือเห็นว่าเธอเคลือนที
้
ชาลง พอหันมาเจอกับนํ าตาของเธอเขาก็ยน ื นิง
ิ า
แฟนสาวทีเข ้มแข็งมีนําอดนํ าทนของเขากําลังเดินร ้องไห ้อย่างสนท่
เธอไม่พดู อะไรสกั คํา ไม่สง่ เสย
ี งโฮๆ ออกมาเพือขอความเห็นใจเหมือนผู ้หญิง
สว่ นใหญ่ด ้วยซา...
ํ ยัยน ้องของเขาแค่ร ้องเงียบๆ
ึ พบว่าตัวเองยากจะทน
ประกาศศก เขาไม่ชอบเห็นคราบนํ าตาบน
ใบหน ้าของเธอแบบนี เธอทําให ้เขามือไม ้อ่อน
ี งหนัก “ขอโทษค่ะ”
ลลนาเงยหน ้าขึนสบตาเขา พึมพําเสย
้
เขาจ ้องนิง เม ้มริมฝี ปากจนเป็ นเสนตรง หัวใจเต ้นกระทบโพรงอกจน
เจ็บไปหมด
ี งติณนัยเร่งขึนมาอีกหนตรงชายป่ า
เสย
“ให ้ตายเถอะ!” เขาหลุดปาก สุดท ้ายก็ยอมอ ้าสองแขนออกกว ้าง
ลลนากระโดดตัวลอยเข ้าหาเขาแทบจะทันที
 ด ้วยความสูงของเธอ... คงมีผู ้ชายไม่มากนักทีจะรองรับการกระแทก
ระดับนีได ้ แต่ประกาศศกึ ทําได ้ เขายืนหยัดอย่างมันคงขณะทีรวบร่างเธอขึน
มาอุ ้ม เธอเงยหน ้าขึนจูบเขาอย่างทีอยากทําเมือหลายนาทีกอ ่ น เขาเอียง
ใบหน ้าลงแล ้วจูบตอบรุนแรงปานกัน ริมฝี ปากและปลายลินของทังคูเ่ กาะเกียว
ดุนดัน แผดเผาจนเกือบถึงขันผิดบาป
้ เขาจําเป็ นต ้องมีสมาธิ
เธอรู ้ดีวา่ ไม่ควรกระตุ ้นเร ้าเขาเกินไปนัก เชานี
อยูก่ บ
ั งานอย่างทีสุดไม่เชน ่ นันอาจเกิดอันตรายได ้ หลังจากทังคูด่ ดู กลืนกันจน
ั
สนสะท ้านเธอก็คอ ่ ยๆ ยันศรี ษะเขาออก ประกาศศก ึ หอบหายใจถี คลายสอง
มือปล่อยร่างเธอลงไปยืนอย่างไม่มนคงนั ั ก
เสย ี งติณนัยดังขึนมาเป็ นรอบทีสาม หนนีมีเสย ี งหัวเราะอย่างรู ้ทันไล่
หลังมาด ้วย ใบหน ้าของเธอพลันร ้อนผ่าวขึนมาอย่างไม่อาจห ้าม ลลนาจ ้อง
มองประกาศศก ึ แล ้วตัดสน
ิ ใจเขย่งปลายเท ้ากระซบ
ิ บางประโยคทีหู อีกฝ่ าย
ค่อยๆ ซม ึ ซบั ความหมายในประโยคของเธอ เลือดสข ี ้นฉีดขึนมาจนใบหน ้า
คมสนั แดงเข ้มไปหมด
“พูดจริงพูดเล่น?”
เธออมยิม พยักหน ้าให ้ทีหนึง... เบาแสนเบา
ิ ตอบ “งันรอได ้เลย พีจะกลับมาก่อนเทียง
เขาชะโงกหน ้าลงมากระซบ
แน่ๆ”
234.ฟาดฟั น

“ตกลงมีทงหมดกี
ั ึ ไล ้ปลายนิวปรับคลืนวิทยุ ไล่จับ
คน?” ประกาศศก
ความถีของติณนัย
หลังจากมาถึงพวกเขาก็ดงึ เสาอากาศสูงออกจากคอมพิวเตอร์ของติณ
นัยแล ้วต่อเข ้ากับเครืองวิทยุของลูกทีมทุกคน ื
มันสามารถสอสารได ้ไม่ม ี
ปั ญหาถ ้าพวกเขาอยูภ ่ ายในรัศมี 500 เมตร โดยนับติณนัยเป็ นจุดศูนย์กลาง
มีคลืนแทรกออกมาเป็ นบางจังหวะ ตามด ้วยเสย ี งติณนัย “เกือบห ้าสบิ
เลยพี พวกมันยกอุปกรณ์เครืองไม ้เครืองมือกันมาเต็มพิกด ั มีเฮลิคอปเตอร์
จอดอยูต่ รงลานกว ้างด ้านหลังสองลํา พวกมันตังเต็นท์อยูก่ ลางวงล ้อมของ
บังเกอร์เหล็ก แถมยังมีกระสอบทรายวางซอนกั ้ นเป็ นกําแพงกันอีกชนดั ้วย
พวกนีนีมันทีมนักล่าสมบัตม ิ อ ี เลยล่ะ”
ื อาชพ
ถ ้าอย่างนันก็ไม่งา่ ยซะแล ้ว
ี งติณนัยถามกลับ
“ตอนนีพีทําอะไรไปแล ้วบ ้าง?” เสย
“กําลังดัดรัวลวดหนามเพือวางทุน ่ ระเบิด” เขาตอบลงไปในวิทยุ
ื
เครืองมือสอสารชนิ ดนีไม่วา่ ใครคุยกับใครทุกคนทีมีวท
ิ ยุอยูใ่ นมือจะได ้ยิน
พร ้อมกันหมด
“ถ ้ามีคนตายขึนมา เราจะมีปัญหาไหม?” คําถามนีมาจากเครืองของ
แกล ้วกล ้า
พีเจ็มเป็ นคนตอบ “ไม่ม.ี ..” เขายําอีกหนด ้วยนํ าเสย ี งเชอมั
ื นอย่างยิง
“ไทย–ลาว–พม่า ไม่มส ั ญาสง่ ผู ้ร ้ายข ้ามแดน นีเป็ นสาเหตุทพวกหนี
ี นธิสญ ี คดี
มักจะหนีไปประเทศเพือนบ ้าน เพราะถ ้าอยูค ่ นละประเทศก็จะนับว่าอยูภ
่ ายใต ้
กฎหมายคนละตัว เอาผิดค่อนข ้างยาก”
“ก็ด ี ไม่อยากมีประวัต”ิ แกล ้วกล ้าตอบ
“คนของพวกมันทยอยตืนกันแล ้ว เคลือนตัวได ้” ประกาศศก ึ กระซบิ ลง
ไปในเครืองแล ้วเริมปฏิบต ั ก
ิ ารเป็ นจุดแรก เขายอบร่างลัดเลาะไปตามรัวลวด
หนามโดยทางด ้านหลังมีลก ู ทีมคนหนึงคอยซุม่ ระวังภัยให ้ เผือเกิดเหตุฉุกเฉิน
จะได ้ชว่ ยยิงสกัดฝ่ ายตรงข ้าม ชายหนุ่มค่อยๆ วางขวดไนโตรกลีเซอรีนทีแพค
เตรียมไว ้แล ้วอย่างดีลงตรงจุดตรวจการณ์ของนักรบฝั งตรงข ้าม การเล่นกับเจ ้า
ขวดจิวนีก็เหมือนกับถือนรกอยูใ่ นมือ เขาต ้องค่อยๆ ดึงมันออกมาจากกล่องกัน
กระแทกแล ้ววางอย่างเบาแสนเบา
หลังจากวางครบสามสบ ิ ขวดเขาก็เคลือนตัวฝ่ าความมืดไปแล ้ว 2
กิโลเมตร ด ้วยความทีต ้องเคลือนตัวอย่างชาๆ ้ และเบากริบ ทําให ้เกิดอาการ
เหน็ บกิน ต ้องทรุดตัวลงนังและหายใจเข ้าออกเพือสงบสติอารมณ์อยูห ่ ลาย
นาที เมือวางทุน ่ ระเบิดตีโอบล ้อมค่ายของศตั รูเรียบร ้อยแล ้วเขาก็เคาะปลาย
นิวลงไปในเครืองวิทยุเป็ นการให ้สญ ั ญาณ คนอืนๆ จึงค่อยเคลือนย ้ายออกจาก
ทีหลบซอ ่ น
ิ
ตามแผนการคือหนึง... ปล ้นกระสุนและเสบียง สอง... จุดระเบิดสามสบ
ลูกพร ้อมกันตอนเจ็ดโมงเชา้ แรงดันของระเบิดทีวางล ้อมเป็ นทรงกลมจะถล่ม
ฐานทีตังของพวกมันจนเป็ นแอ่งกลม ถ ้าใครยังรอดชวี ติ วิงเสนอหน ้าออกมาก็
จะโดนลูกทีมทียืนประจําแต่ละจุดเด็ดทิงซะ หากโชคดีพวกเขาอาจจะขโมย
เฮลิคอปเตอร์กลับไปได ้ทังสองลํา
ประกาศศก ึ สง่ เสย
ี งไปตามวิทยุ “พวกนายทุกคนยืนประจําตามจุด ต๊
อดลองบุกนํ าไปสว่ นทีเก็บเสบียง สว่ นฉั นจะดอดไปดูเฮลิคอปเตอร์ของพวก
มันทีลานป่ าทางด ้านหลัง” มีเสย ี งตอบรับกลับมาเป็ นทอดๆ เขาเก็บวิทยุไว ้ใน
กระเป๋ ากางเกงด ้านหลังแล ้วก ้าวผ่านชายป่ าทีเป็ นพืนทีโล่งตรงไปยังป่ าทึบที
ยังคงมืดสนิท
ิ น่าอัศจรรย์ของป่ านีก็คอ
สงที ื ความมืด เนืองจากทีนีเต็มไปด ้วยต ้นไม ้
นับล ้าน ทุกต ้นต่างพากันแก่งแย่งแสงแดด มันจึงสูงชะลูด แผ่กงก ิ ้านสาขา
ราวกับมีหลังคาสเี ขียวขนาดมหึมากางอยูเ่ หนือน่านฟ้ า
บางจุดของป่ า แสงอาทิตย์สามารถสอ ่ งทะลุลงไปถึงพืนดินได ้เพียง
แค่สบ ิ เปอร์เซน็ ต์ ทําให ้ยังคงมีหมอกในชว่ งบ่าย และพืนดินก็เฉอะแฉะอิมนํ า
อยูต่ ลอดเวลา ตรงบริเวณทีเขาเดินผ่านมีเสย ี งกรีดร ้องระงมของจิงหรีด ทุก
ย่างก ้าวทีเดินผ่านจะมีกงไม
ิ ึ เหมือนเหยียบถูก
้หักเผาะอยูใ่ ต ้ฝ่ าเท ้า ทําให ้รู ้สก
ิ ชวี ต
สงมี ิ จนบางครังต ้องจ่อปลายกระบอกปื นลงไปอย่างหวาดระแวง
่ ไม ้สเี ขียวรอบด ้าน
พุม มองแวบแรกเหมือนทหารทีหมอบราบเตรียม
พร ้อมจะโจมตี ประกาศศก ึ ก ้าวชาลงพร
้ ั ปื นคูท
้อมกับกระชบ ่ งสองมื
ั ้
อซายขวา
แล ้วก ้าวเข ้าสูเ่ ขตลานโล่งทีโดนถางเพือใชจอดเฮลิ
้ คอปเตอร์
 ี งระดมยิงตามด ้วยเสย
ตอนนันเองเขาก็ได ้ยินเสย ี งระเบิดตูมตาม
เปิ ดฉากแล ้ว!
เขาพาตัวเองวิงตรงเข ้าไปในลานจอดเฮลิคอปเตอร์ ถ ้าเจ ้าต๊อดเปิ ด
ฉากจุดชนวนระเบิดก่อนเวลาอันควร นันหมายความว่าลูกทีมคนใดคนหนึงถูก
ฝ่ ายตรงข ้ามจับได ้ เขาจําเป็ นต ้องไปให ้ถึงเฮลิคอปเตอร์ให ้เร็วก่อนทีพวกมัน
จะนึกเอะใจ เบืองหลังเขามีแสงสแ ี ดงสะท ้านกลางสายหมอก สะเก็ดความร ้อน
บางสว่ นปลิวมาทางเขา หักโค่นไม ้ใหญ่รอบด ้านด ้วยเรียวแรงมหาศาล
ไนโตรลูกหนึงทํางานแล ้ว!
ประกาศศก ึ กระโจนไม่กทีี กไ
็ ปถึงเฮลิคอปเตอร์สองลําทีจอดอยู่ ทว่า
ี ดายทีมีเพียงลําเดียวเท่านันทียังใชการได
น่าเสย ้ ้ อีกลําจอดเอียงกระเท่เร่
คาดว่าคงจะชนกับหน ้าผาเพราะสว่ นใบพัดด ้านบนหักงอเสย ี หาย ชายหนุ่มวิง
ไปสํารวจลําทียังใชได้ ้ พบว่าสายวงจรด ้านในตรงแผงควบคุมเป็ นแบบเก่า ถ ้า
รือประกอบสายจ่ายไฟเสย ี ใหม่ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาเรืองการสตาร์ต
เอาล่ะ... เขาจองเครืองนี!
เบืองหน ้าติณนัยคือแอ่งหลุมขนาดใหญ่อน
ั เกิดจากไนโตรฝี มือพวก
เขา
เขาอยากจะปลืมอยูห ึ หงุดหงิดทีฝ่ ายตรงข ้ามไม่ได ้
่ รอกแต่กลับรู ้สก
ตายยกครอกอย่างทีคาดไว ้ หลังจากทุน ่ ระเบิดลูกแรกทํางาน ลูกต่อไปที
ประกาศศก ึ ต่อกันเป็ นวงจรอุบาทว์กจ
็ ัดการเปรียงปร ้างไล่ตามกันติดๆ ผืนดิน
โดนแรงถล่มกัดเซาะจนทรุดตัวเป็ นวงกว ้าง กวาดเอาเต็นท์พักแรมยีสบ ิ กว่า
หลังและคนจํานวนหนึงลงหลุมไปด ้วย ทีแรกเขานึกว่าเก็บครบแล ้วเชย ี ว แต่
ทีไหนได ้ หลังจากแรงระเบิดก็มช ี ายฉกรรจ์อก ี กลุม
่ ก็วงออกมาจากแนวป่
ิ าแล ้ว
มายืนโล ้งเล ้งกันเป็ นการใหญ่
ทีแท ้ก็มบ
ี างกลุม ้ ดและเพิงกลับ
่ ทีพากันออกไปลาดตระเวนตังแต่เชามื
มา พวกมันเลยรอด!
ั ยีสบ
มองคร่าวๆ น่าจะเหลืออีกสก ิ คน
พวกมันวิงไปยังคลังเก็บอาวุธทางด ้านหลังก่อนจะวิงกลับมาพร ้อมกับ
ั พวกมันทํางานกันเป็ นทีม ชว่ ยกันติด
‘เครืองยิงระเบิดเบา’ และกระสุนเต็มพิกด
ตังอย่างขมีขมันหวังจะเอาคืนพวกเขาด ้วยความแค ้น ซวยแล ้วส.ิ .. ติณนัย
ี งครึมในอก แม่ง... ไฮเทคฉิบหาย!
หัวเราะเสย
ลูกทีมคนหนึงทีหมอบรออยูด ่ ้านหลังเขาหายใจเสยี งดังมาก เม็ดเหงือ
ผุดขึนเต็มใบหน ้าเหมือนหวาดกลัว ท่าทางเหมือนอยากจะลุกขึนกูร่ ้องแล ้ววิง
ไปเผชญ ิ หน ้ากับนักรบฝ่ ายตรงข ้ามดีกว่ามานอนราบรอยิงอยูก ่ บ
ั ผืนดินแบบนี
ติณนัยปรามเขาด ้วยสายตาเย็นเยียบ ในสภาวะของสงครามเป็ นไปได ้สูงทีคน
เราจะสติแตกแล ้วพาตัวเองเข ้าไปอยูใ่ นพืนทีเสยงี นีเป็ นเหตุผลทีเขาชอบ
ทํางานคนเดียวกับเสย ี งเพลงในหู
“รอ...” เขาสงั
แต่เจ ้างังนันดูกระวนกระวายจัด อาจเพราะอีกฝ่ ายขนคลังแสงอาวุธ
ออกมาโชว์กระมัง เจ ้านันโผนตัวออกจากทีซอ ่ น พุง่ เข ้าหานักรบคนหนึงของ
ฝ่ ายตรงข ้าม ปิ ดปากและปาดคอมันฉั บเดียวเลือดพุง่ จากนันก็โผนเข ้าหาคน
ต่อไป ทหารฝ่ ายตรงข ้ามทีเร ้นกายอยูใ่ นจุดสูงตะโกนร ้องออกมาทันที ลูกทีม
คนนันโดนเฮดชอ ็ ตโป้ งเดียวสมองกระจายตายคาที ทําให ้เพือนๆ ในทีมอีกส ี
ห ้าคนวิงตามออกไปด ้วยความโกรธแค ้น
“อย่า!” ไม่ทน ี แล ้ว เกิดการตะลุมบอนมือเปล่าขึนระหว่างทังสอง
ั เสย
ฝ่ าย “ไอ ้ฉิบหาย!” ติณนัยร ้องครวญในอก ตอนนีตําแหน่งซุม ่ ยิงของเขาถูกจับ
ได ้เพราะลูกทีมหน ้าโง่ทไม่
ี รู ้จักคําว่า ‘รอ’ ตัวเดียว เขารีบเปลียนทีซอ ่ นแต่ก็
โดนยิงไล่ตามมาติดๆ ชายหนุ่มแทรกตัวไปตามพุม ่ ไม ้เปลียนไรเฟิ ลในมือเป็ น
สไนเปอร์พก ิ ด
ั 200 เมตรแล ้วยิงสวนไปทางบังเกอร์ด ้านขวา
เก็บคนหนึงทีกําลังผลุบกายหลบ และอีกคนทียกมือตังท่าจะขว ้าง
ระเบิดน ้อยหน่า หลังจากเก็บเสร็จเขาก็ปีนป่ ายขึนไปบนต ้นไม ้อย่างว่องไว
ทาบร่างนอนราบกับกิงไม ้กิงหนึงแล ้วยกสไนเปอร์ขนประทั
ึ บบ่า เจตนาจะสอย
เครืองยิงระเบิดเบาของฝ่ ายตรงข ้ามให ้กระจุย
ทว่า... จังหวะนันกระสุนนัดหนึงก็พงุ่ อย่างแม่นยํามากระแทกเข ้าใส่
กระเป๋ าเป้ ทเขาสะพายอยู
ี ด่ ้านหลัง
ในเป้ ทเต็
ี มไปด ้วยปื น กระสุน และระเบิดขวด!
ี
เสยววิ
นาทีถด ี งบางอย่างกึกก ้องกัมปนาทตรงข ้างหู
ั มาเขาก็ได ้ยินเสย
ระ–เบิด–ขวด!
ติณนัยหงายหลังร่วงตกลงจากกิงไม ้ สองตาเบิกค ้างอย่างตกใจ
เขา–โดน–ลอบ–ยิง?
ไม่มล
ี มเหลืออยูใ่ นปอดอีก!
235.มึงคิดผิดแล ้ว

“ต๊อด... ไอ ้ต๊อด... ตอบด ้วย”

ึ ขาดการติดต่อกับลูกทีมมาสก
ประกาศศก ั พักแล ้ว น่าจะมาจากสอง
สาเหตุ
หนึง ทุกคนกําลังยุง่ อยูก
่ บ
ั การปะทะ หรือสอง ติณนัยทีเป็ นคนแบกเสา
สง่ สญ
ั ญาณอยูห่ า่ งจากบริเวณนีไป 500 เมตร
ั นิษฐานทีสองแทบจะเป็ นไปไม่ได ้ เจ ้าต๊อดจะออกไปทําอะไร
ข ้อสน
ี
ไกลถึงขนาดนัน เพราะฉะนันน่าจะเติมความเป็ นไปได ้ทีสามคือเครืองมันเสย
ประกาศศก ึ นอนนิงแนบร่างซุม่ อยูบ
่ นกิงไม ้กิงหนึง ทัวทังตัวเปี ยกชุม่
ไปด ้วยเหงือ กล ้ามเนือทุกสว่ นเหมือนจะเป็ นตะคริว หลังจากเสย ี งระเบิดดังขึน
ี งแลกกระสุนกันอีกห่าใหญ่ เสย
เขาก็ได ้ยินเสย ี งทีดังลันป่ าทําให ้บรรดาสต
ั ว์พา
กันหนีตาย ลิงฝูงหนึงโหนตัวเหนือยอดไม ้ผ่านหน ้าเขาไป ตามด ้วยนกป่ าอีก
กลุม
่ ใหญ่
ไม่นานกลุม
่ คนทีเขารออยูก
่ เ็ ผยตัวให ้เห็น
ชายชาวต่างชาติแต่งกายค่อนข ้างภูมฐ ิ านคนหนึงวิงปรีออกมาจาก
แนวป่ า พร ้อมกับพรานท ้องถินอีกห ้าชวี ต
ิ พวกเขาทังหมดตรงเข ้าหา
เฮลิคอปเตอร์
ึ ค่อยๆ ขยับไรเฟิ ลในมือทาบบ่าแล ้วเล็งอย่างเชองช
ประกาศศก ื า้
ไอ ้ฝรังนันคือหมอแฟรงค์ หมอสถุลทีเขาชว่ ยเหลือมาจากหมูบ
่ ้านเอีย
นของชนเผ่าสะดาง
ไอ ้แฟรงค์วงขึ
ิ นไปบนเฮลิคอปเตอร์ คงตังใจจะขับหนี พรานป่ าทังห ้า
ทีอยูด
่ ้านล่างพยายามดึงโซท่ ล่
ี ามล ้อเฮลิคอปเตอร์ออก เคลียร์พนที
ื ให ้เปิ ด
โล่งเพือสง่ แมลงปอเหล็กขึนฟ้ าอย่างปลอดภัย
ไม่มวี น ี หรอก...
ั เสย
ประกาศศกึ เหนียวไกปล่อยกระสุนไปดักหน ้ากลุม
่ พรานป่ าอย่างนุ่ม
ี งเอะอะดังขึน กลุม
นวล เสย ่ คนพืนเมืองทีฉลาดจะละทิงหน ้าทีทันทีหากมีแนว
โน ้มว่าต ้องแลกด ้วยชวี ต
ิ เพราะมันไม่คุ ้มกับค่าจ ้าง เขาหวังว่าตนจะไม่ต ้องฆ่า
พวกมันเพราะต่างคนต่างก็ไม่มค ี วามแค ้นต่อกัน
ชายหนุ่มกระชบ ั ด ้ามปื นนิง สาดกระสุนไปยังพืนดินข ้างเท ้าพรานป่ า
ทังห ้า เจตนาต ้อนให ้พวกมันหวาดกลัวและเตลิดเข ้าป่ าไป
ี งปื นทําให ้ไอ ้แฟรงค์วงลงมาจากเฮลิ
เสย ิ คอปเตอร์แล ้วมองตรงมายัง
ี ง พอสบตากับเขามันก็นงงั
ต ้นเสย ั ดใจ สก
ิ นไปชวอึ ั พักจึงแผดเสย
ี งลันแล ้วหัน
หลังวิงหนีไปกับกลุม ่ พรานป่ าพร ้อมกับกุญแจเฮลิคอปเตอร์
พวกพรานป่ ายังคงซอส ื ต ั ย์กบ
ั เงินค่าจ ้าง พวกมันพยายามปกป้ องหมอ
ุ ชวี ต
แฟรงค์สด ิ ด ้วยการวิงรังท ้ายให ้ความคุ ้มครองพร ้อมกับยิงสวนกลับมาทาง
ประกาศศก ึ
ึ คําราม
“ไอ ้ฉิบหาย!” ประกาศศก ยันร่างกระโดดลงจากกิงไม ้ด ้วย
ปลายเท ้าละมุนละม่อม
กระสุนสาดกลับมาหลายสบ ิ นัดเหมือนโกรธแค ้น ต ้นไม ้ทีเขาอิงแอบ
อยูไ่ หวสะเทือน ใบไม ้ร่วงกราว ศต ั รูทงหกของเขาวิ
ั ี
งหนีเข ้าเขตป่ าทึบไปเสย
แล ้ว หากไม่รบี ตามอาจจะคลาดกันเพราะคนเหล่านีชาํ นาญทางยิงกว่าเขา
ชายหนุ่มตัดสน ิ ใจกระชบั ไรเฟิ ลในมือแล ้ววิงตาม
ี งหนึงดังแทรกขึนจากพุม
จังหวะนัน มีเสย ่ ไม ้ไม่ไกลนัก “ต ้องการความ
ชว่ ยเหลือไหม?”
เขาหันกลับไปมอง... แกล ้วกล ้า!
“แกวิงไล่เก็บพวกมันทีละคนด ้วยไรเฟิ ล สว่ นฉั นมีปืนสน
ั ฉั นจะคอยยิง
ระวังหลังให ้เผือมีอะไรหลงหูหลงตา”
“แกอยูก ั ต๊อดไม่ใชเ่ หรอ?” ตอนแยกกลุม
่ บ ่ กันทํางาน เจ ้าต๊อดอาสาจะ
คอยดูแลลูกค ้าคนนีนี
ั เรียบร ้อยแล ้ว ฉั นเลยมาชว่ ยแกตรงนี ได ้ยินว่า
“ตรงนันเขาเคลียร์กน
เฮลิคอปเตอร์มส
ี องลํา กุญแจอยูท ี ้หมอฝรังนันใชไ่ หม?”
่ ไอ
“ใช”่ เขาไม่มเี วลาให ้คิดมากนัก “ถ ้าจะไปก็ได ้... แต่อย่าทําตัวเป็ น
ภาระก็แล ้วกัน”
 พูดจบประกาศศก ึ ก็วงนํ
ิ าเข ้าเขตป่ าไปอย่างไม่รอชา้ ด ้วยสถานะแล ้ว
แกล ้วกล ้าเป็ นเพียงลูกค ้าคนหนึง ถ ้ายืนมือมาชว่ ยก็นับว่ามีนําใจ แต่ถ ้าไม่ชว่ ย
เขาก็ไม่วา่ อะไรเพราะโดยสว่ นตัวเขาก็ไม่ชอบหน ้าหมอนีเท่าไหร่นัก หลายวัน
ทีผ่านมามันเอาแต่จ ้องแฟนเขาด ้วยสายตาทีผู ้ชายด ้วยกันมองออก
เขาไว ้ใจเธอด ้วยชวี ต
ิ มันใจว่าหัวใจของเธออยูก
่ บ
ั เขา
แต่เขาไม่ไว ้ใจมัน!
ึ บีบเข ้าหากันแน่น
มือทีกําปื นไรเฟิ ลของประกาศศก เขาไม่ชอบให ้
ผู ้ชายคนไหนมามองแฟนตนด ้วยสายตาโหยหา เฝ้ ารอ เขาแทบคลังเมือเห็น
ว่าหมอนันพยายามเอาชนะใจเธอด ้วยการแข่งขันกับเขาอย่างออกนอกหน ้า
เขาเป็ นคนขีหวง... อะไรทีเกียวข ้องกับลลนา เขาจะมีแต่ความเห็นแก่
ตัว ้
เขาไม่ต ้องการให ้ใครหน ้าไหนมาลําเสนวงกลมที เขาขีดล ้อมรอบตัวเธอ
แม ้แต่ปลายก ้อย ไปถึงแม่สอดเมือไหร่จะต ้องยกประเด็นนีขึนมาคุยอย่างตรง
ไปตรงมากับหมอนีสก ั ครัง
ตังสติกอ
่ น...
ประกาศศก ึ สาดกระสุนออกไปยังร่างของพรานป่ าทีตนไล่ตาม กระสุน
พุง่ ไปยังพืนทีห่างจากข ้อเท ้าอีกฝ่ ายเพียงเล็กน ้อยทําให ้หมอนันสะดุด เขา
จัดการซด ั ติงหูของมันให ้เสย
ี การทรงตัวแล ้วตามด ้วยบ่าซาย ้ พอมันร่วงเขาก็
วิงเลยผ่านแล ้วจัดการคนต่อไปในลักษณะเดียวกัน
กลุม
่ พรานป่ าเป็ นเพียงแค่ชนพืนเมือง ชาํ นาญพืนทีแต่ไม่เก่งการใช ้
อาวุธจึงไล่ลา่ ได ้ไม่ยาก
เขาจัดการไปแล ้วสาม เหลืออีกสองทีวิงตามประกบไอ ้แฟรงค์อย่าง
ซอสื ต
ั ย์ภก
ั ดี พวกมันพยายามวิงลงลําธารเพือแทรกตัวแหวกสายนํ าไปยังอีก
ฝั ง
ชายหนุ่มตวัดไรเฟิ ลด ้วยมือข ้างเดียว ปล่อยกระสุนออกจากรังเพลิงไป
ี
อีกนัดขวางไม่ให ้มันพาตัวเองลงนํ า กระแสนํ าทีเชยวกรากอาจทํ าให ้การไล่ลา่
ลําบากขึน
ลูกกระสุนนัดนันเจาะเนือตรงต ้นแขนพรานคนแรกแล ้วทะลุไปเฉือน
หนังตรงชายโครงของพรานอีกคนจนเว ้าแหว่ง ทังคูก่ ลิงหลุนๆ ไปคนละทิศละ
ทาง พวกมันร ้องลันด ้วยความหวาดกลัวสุดชวี ต
ิ
ึ ไม่คด
ประกาศศก ิ จะยิงซาํ
อันทีจริงเขาเจตนาเลียงไม่ให ้โดนกระดูกหรือจุดสําคัญในร่างของทัง
คู่ ก็อย่างทีบอก... คนเหล่านีทํางานแลกเงินค่าจ ้างเพือหาเลียงครอบครัวไม่
ต่างอะไรกับลูกทีมของเขา โลกนีไม่ควรมีใครต ้องตายเพราะท ้องหิว
เป้ าหมายของเขาคือไอ ้แฟรงค์ตา่ งหาก
ปั ง!
ี งปื นลันดังจากข ้างหลังพร ้อมกับเสย
เสย ี งร ้องขอชวี ต
ิ เขาชะงักเท ้า
แทบไม่ทน
ั หันขวับไปมองด ้านหลังทันที
นันมันอะไรกัน!
แกล ้วกล ้าสาดกระสุนทะลวงใบหน ้าของพรานป่ าคนละนัด ยิงซาที ํ อก
อีกคนละสองนัดในเวลาแค่เสยววิ ี นาที ั
ปื นสนในมื อแกล ้วกล ้าออกแบบมา
สําหรับการจูโ่ จมระยะประชดิ เมือผนวกกับฝี มือของบอดีการ์ดอันดับหนึง ไม่
ึ ทิงไว ้ด ้านหลังถูกหมอนีเก็บเรียบ
ต ้องบอกก็รู ้ว่าพรานทุกคนทีประกาศศก
แกล ้วกล ้าเงยหน ้าขึนสบตาเขา ยิมตอบตาใส “เพือความปลอดภัย
สูงสุด”
ไอ ้ระยํา!
ประกาศศก ึ ไม่มเี วลาเถียงกับแกล ้วกล ้า เพราะตอนนีแฟรงค์ก ้าวลง
ี แล ้ว
ลําธารเสย
ชายหนุ่มวิงไล่ตามลงไปในนํ า
เมือมองไม่เห็นทางรอด แฟรงค์กห ็ น ื
ั มาเปิ ดเสอแจ็ กเก็ตอวดระเบิดก
ล่องหนึงทีพันอยูก
่ บ
ั ตัว “ปล่อยกูแล ้วกูจะไม่ยงุ่ กับพวกมึงอีก ไม่งันก็ตายพร ้อม
กันตรงนีแหละ!”
เอากับแม่งส!ิ เขาคํารามในใจอย่างตืนตะลึง
ิ ผูกกับร่างแฟรงค์คอ
สงที ื ระเบิดแสวงเครือง และเขายืนอยูใ่ กล ้มันใน
ระยะแค่ 10 เมตร
 เขายังไม่ทน ิ
ั ได ้คิดสงใดต่ ี งปื นก็ดงั แหวกอากาศขึนนัดหนึง
อ เสย
ปั ง!
มฤตยูเหล็กตรงเข ้าเจาะกลางอกของแฟรงค์อย่างแม่นยํา ตามด ้วย
ี งระเบิดก ้องกัมปนาท
เสย
ร่างสูงของประกาศศกึ กระเด็นด ้วยแรงฉีกกระชากมหาศาล เขาไขว ้
สองแขนปกป้ องศรี ษะตามสญั ชาตญาณ นํ าในลําธารม ้วนเป็ นเกลียวสแี ดงสด
จากเลือดของแฟรงค์ ความสยดสยองสาดกระเซน ็ ไปทุกหย่อมหญ ้า
สติทยั ี งหลงเหลือของเขาพยายามไล่ตามกายเนือของตนทีพุง่ ไปชน
เข ้ากับต ้นไม ้ข ้างลําธาร ก่อนจะร่วงตกลงมาปะทะกิง ก ้าน พุม่ หนาม และ
สุดท ้ายก็กระแทกเข ้ากับกองหินบนพืน บางอย่างทีอุน ่ ร ้อนไหลโกรกออกมา
จากปาก จมูก และใบหู เขารู ้สก ึ ชาดิกไปทังร่าง
ี ความรู ้สก
เขาสูญเสย ึ ไม่สามารถบังคับได ้แม ้กระทังแขนขา
ประกาศศก ึ ตืนตระหนกยิงกว่าครังไหนๆ ไม่รู ้ว่าตัวเองยังครบสามสบ
ิ
สองอยูห
่ รือไม่ สองตาพร่าเลือนของเขาเก็บภาพร่างของแฟรงค์ทกระจายเละ
ี
หัวไปทาง แขนขาไปอีกทาง
้
เขาเห็นภาพซอนของแกล ้วกล ้า... มันสาวเท ้าก ้าวเข ้าไปพลิกศพ
แฟรงค์ ดึงขาทีแหลกไปข ้างหนึงให ้ตึง จัดการค ้นกระเป๋ ากางเกงแล ้วดึงพวง
กุญแจออกมา
สติของเขาเริมล่องลอย แม ้แต่หายใจยังสําลักเลือดในคอของตัวเอง
ทุกอย่างมันเกิดขึนเร็วมาก เขายังคงไม่เข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน
แกล ้วกล ้าก ้าวเข ้ามาใกล ้ มันเอือมมือมาคว ้าสร ้อยเขียวหมูตรงลําคอ
เขาแล ้วกระชากออกพร ้อมกับเสย ี งเย ้ยหยัน
“มึงคิดผิดแล ้วทีแย่งผู ้หญิงกับกู”
 ึ ตัว
236.รู ้สก

“อา...”
ลมหายใจของเหนือเกล ้าขาดชว่ ง สมองมึนงง เสยวนาที
ี ึ
นันเธอรู ้สก
เหมือนตัวเองถูกเหวียงจากยอดเขาลงมานอนอยูต่ รงพืนด ้านล่าง ทุกอย่าง
ึ
เงียบงัน เจ็บปวด ไร ้ซงสรรพเสยี งใดๆ
เธอยกมือข ้างหนึงขึน ตกใจกับความอ่อนล ้าโรยแรงทีได ้รับ
มือข ้างนันค่อยๆ ทาบลงบนโพรงอกทีไหววาบอย่างรุนแรง เจ็บราวกับ
ั คนล ้วงหัวใจออกไปขยํา ปวดจนสุดจะทานทน
มีใครสก
ลูก...
ความรู ้สกึ แบบนีมักจะเกิดขึนทุกครังทีเธอนึกถึงเด็กทารกทีตนทิงไว ้
เมือนานมาแล ้ว เหนือเกล ้ากะพริบตา ภาพใบหน ้าของประกาศต ิ ยังลอยวนไป
มา ยากทีจะรู ้ว่าตอนนีตนอยูใ่ นโลกแห่งความจริงหรือเป็ นเพียงห ้วงฝั น เธอยัน
ตัวลุกขึน แล ้วเดินโซซดั โซเซมองไปรอบด ้าน
นีเป็ นถํา...
ถึงจะคิดไม่ออกว่าทําไมตนจึงตืนขึนมาอยูใ่ นทีแบบนี แต่ด ้วย
ประสบการณ์หนีตายมาตลอดชวี ต ิ ั เป็ น
เหนือเกล ้าจึงไม่ปล่อยให ้ความสงสย
อุปสรรค เธอลดสายตาลงสํารวจร่างของตนเอง
ี เผือด
อ่อนแรง ซูบผอม ซด
มีสายระโยงระยางต่อเข ้ากับหลอดเลือดดํา เธอจัดการถอดสายทิง ใช ้
เสอทีื สวมอยูก
่ ดปิ ดปากแผลไว ้สก ั พักและเดินสํารวจสถานทีต่อ หน ้าปากถํามี
ผู ้หญิงสองคนนอนกอดกันอยู่ เป็ นหญิงสาวและเด็ก พอพวกหล่อนเห็นเธอ
เดินออกมาก็มส ี น ้าตกใจอย่างหนัก ทังคูห
ี ห ั ไปสง่ เสย
่ น ี งสอสารกั
ื นหน ้าตาตืน
เหนือเกล ้าประเมินแล ้วว่าทังคูไ่ ม่น่าจะมีพษ
ิ ภัยต่อตนจึงไม่ได ้ให ้ความ
สนใจอีก เธอหมุนตัวมองกองกระเป๋ าทีสองคนนันนอนเฝ้ าและเริมค ้น
ื ้าผู ้ชาย อาหาร ยา กระทะ ปื น...
มีเสอผ
 เธอดึงปื น .357 แม็กนัมออกมากระบอกหนึง ยัดกระสุนเข ้าไปจนเต็ม
ขึนเซฟตีแล ้วเหน็ บไว ้ตรงขอบกางเกง ก่อนจะหันไปรือเป้ อก ี ใบ เธอเจอหมาก
่ ากเคียวเพือฝึ กให ้ลินรับรู ้รสชาติของอาหาร หลังจากนันก็ก ้าว
ฝรังจึงยัดใสป
เดินออกไปนอกถําพร ้อมกับเข็มทิศทีเพิงขโมยมา
ตะวันสาดแสงจ ้าจนเธอหน ้ามืด เหนือเกล ้ารวบรวมกําลังใจก ้าวต่อไป
ด ้านหน ้า ไม่วา่ ถําเมือครูจ
่ ะเป็ นของใคร คนทีอาศย ั อยูร่ ว่ มกับเธอก่อนหน ้าจะ
มาดีหรือร ้ายก็จําเป็ นต ้องเดินออกมาจากจุดนันเสย ี ก่อนแล ้วค่อยย ้อนกลับมา
สงั เกตการณ์ การเดินของเธอเป็ นแบบก ้าวสนๆ ั เซถลาไปด ้านหน ้าเหมือนจะ
ล ้มอยูต
่ ลอดแต่เหนือเกล ้ารู ้ดีวา่ นีเป็ นปฏิกริ ย
ิ าตอบสนองของกล ้ามเนือทีไม่ได ้
้
ถูกใชงานมานาน
เธอหลับไปนานเท่าไหร่แล ้ว?
เหนือเกล ้าลองคํานวณวันเวลาจากการกดกล ้ามเนือแขนของตนเอง
ธรรมดากล ้ามเนือในร่างกายคนเราจะมีการสลายและสร ้างใหม่ประมาณส ี
็ ต์ตอ
เปอร์เซน ้
่ วัน ดังนันจะต ้องใชเวลาเกื
อบสามเดือนในการสลายและสร ้างขึน
มาใหม่ทงร่
ั าง
หลังจากลองบีบคลําเนือตัว ทดสอบเดินระยะสน ั แตะบริเวณหัวใจ
ระหว่างทีลองกระโดด เธอก็พบว่าตัวเองไม่ได ้เหนือยหอบมากสก ั เท่าไหร่
หัวใจเต ้นในระดับปกติ มีเพียงกล ้ามเนือมัดใหญ่ทฝ่ี อไปบางสว่ นเท่านัน
ิ วัน...
เธอน่าจะหลับไปประมาณสบ
เหนือเกล ้าลูบคลําเนือตัว สะดุ ้งเล็กน ้อยเมือพบว่าเรือนผมของตนหาย
ไป เธอลูบลงมาอีกนิดก็พบกับตุ ้มหูเพชรรับสง่ สญ ั ญาณทีเธอใชเพื ้ อติดต่อกับ
ทีมสตาร์คอร์ป ตุ ้มหูยงั อยูแ
่ ต่หน่วยรักษาความปลอดภัยทีเธอว่าจ ้างดันหายไป
เหนือเกล ้าจัดการดึงมันออกแล ้วหักทิงลงพืนเพือป้ องกันเหตุสด ั ใดๆ
ุ วิสย ที
อาจเกิดขึนได ้ เชน่ ... การหักหลัง
พอสํารวจลงมาเรือยๆ ก็พบกับแหวนวงหนึงทีนิวชซ
ี งตนไม่
ึ คุ ้น เธอดึง
่ กัน
ออกแล ้วโยนทิงเชน
จากนันก็ลบ
ู ตําลงไปเรือยๆ... ไม่ได ้โดนข่มขืน
ตําลงไปอีกนิด หัวเข่ามีแผลทีน่าจะเกิดจากการกระเด็นไปกระแทก
ั อย่างและมันไม่ได ้เจ็บ คาดว่าอีกไม่นานก็คงจะหายไปเอง นอกนันก็
อะไรสก
ไม่มอ
ี ะไรอีก ึ อ่อนเพลียจากการขาด
ร่างกายเธอปกติเหลือเพียงความรู ้สก
อาหาร เมือสํารวจรอบด ้านแล ้วไม่พบอะไรเธอก็เดินกลับไปในถําเหมือนเดิม
คราวนีหยิบกระติกนํ าใบหนึงขึนมาสํารวจและทดลองจิบ
สองคนทีนังอยูต ่ รงปากถํากําลังจ ้องมองเธออย่างหวาดกลัว ดูจากการ
แต่งกายแล ้วทังคูน่ ่าจะเป็ นชาวพม่า เหนือเกล ้าเลิกคิวให ้ทังสองแล ้วจิบนํ าต่อ
อีกเล็กน ้อย ปล่อยให ้ความชนฉํ ื าแผ่ซา่ นไปทัวลิน ค่อยๆ กลืนนํ าลงไปในลํา
คอทีละนิดเพือป้ องกันอาการสําลักเนืองจากหลอดอาหารไม่ได ้ใชงานมานาน้
ดืมนํ าเสร็จเธอก็หยิบเสอผ ื ้าในเป้ ของใครสก ั คนมาผลัดเปลียน และเริมให ้
ความสําคัญกับสงมีิ ชวี ติ ทังสองทีจ ้องมองอยู่
“ทีนีทีไหน พวกเธอเป็ นใคร แล ้วเรามาอยูท
่ นี
ี ได ้ยังไง?”
พม่าทังสองตาโตเป็ นไข่หา่ น เพราะคิดไม่ถงึ ว่าสตรีตรงหน ้าจะพูด
ภาษาพม่าได ้อย่างคล่องลิน ตังแต่เมือวานยังไม่มใี ครพูดกับพวกเธอสก ั คํา
ื
ไม่มใี ครสอสารภาษาท ้องถินได ้ อีกทังพวกเธอก็พด ู อังกฤษไม่ได ้ด ้วย แต่สตรี
ตรงหน ้าไม่เหมือนคนอืน หล่อนดูทรงอํานาจ ฉลาดเฉลียวและมีประกายตาที
กล ้าแข็ง ไม่แน่วา่ หล่อนอาจชว่ ยพาพวกเธอกลับบ ้านได ้
“พวกเราสองพีน ้องเป็ นคนรัฐกะเหรียง ของหมูบ
่ ้านกะเหรียงแดงค่ะ”
ฉั นอยูท
่ ชายแดนไทยพม่
ี า!
“แล ้วมาทําอะไรทีนี?”
“พวกเราถูกจับมาขาย ถูกคนในถํานีชว่ ยไว ้อีกทอด”
“แล ้วพวกเขาหายไปไหน?” เหนือเกล ้าถาม “คนทีชว่ ยพวกเธอไว ้น่ะ”
้ นมาก็แยก
สองพม่ามองตากัน “พวกเขาประดิษฐ์อาวุธกันทังคืน เชาขึ
ย ้ายกันไป ไม่รู ้ว่าไปไหน ฉั นฟั งภาษาเขาไม่ออก”
“ภาษาลาวเหรอ?”
“ภาษาไทยค่ะ” หญิงสาวตอบ “คนทีชว่ ยพวกเราพูดภาษาไทยค่ะบิ
กบอส”
“บิกบอส?”
 ่ อของคุ
“ไม่ใชช ื ณเหรอคะ?” หญิงสาวพม่าขมวดคิว “พวกเขาเรียกคุณ
ื นีนา”
ด ้วยชอนี
ี งเฮลิคอปเตอร์กก
ทันใดนันเสย ็ ระหึมก ้องเหนือน่านฟ้ า สองสาวทีคุย
กับเธอมีใบหน ้าเผือดสล ี งทันควัน บ่งบอกชด ั เจนว่าพวกหล่อนมีประสบการณ์
ทีไม่ดนี ักเกียวกับกลุม
่ คนทีครอบครองเจ ้าแมลงปอเหล็ก เธอยกนิวแตะริม
ฝี ปากให ้สองสาวเงียบเสย ี งและวิงออกไปซุม่ มองเฮลิคอปเตอร์ทบิ ี นวนไปมา
อยูเ่ หนือถํา
ตรงจุดนีเต็มไปด ้วยไม ้ใหญ่และหินผา ไม่มล ี านทีกว ้างพอให ้แมลงปอ
ลํานันลงมาจอดได ้ แต่ดท ู า่ มันตังใจตรงดิงมาทีนีถึงได ้บินวนไปมาไม่ไปไหน
เธอเห็นมันวนอยูป
่ ระมาณสบ ิ นาทีกบ ็ น
ิ เลยไปทางอืนเหนือเกล ้ามันใจว่าหลัง
จากหาทีจอดทีเหมาะสมได ้ คนขับเฮลิคอปเตอร์กจ ็ ะเดินมายังถําแห่งนีในไม่
ชา้
เธอรีบวิงกลับไปรวบรวมอาวุธเท่าทีมี พาสองสาวพม่าก ้าวออกมาจาก
่ มองอยูไ่ ม่หา่ ง
ถําและซุม ั พักก็เห็นร่างสูงโปร่งของหญิงสาวคนหนึงวิง
สก
หน ้าตาตืนตรงมาพร ้อมกับถุงนํ าในมือ ี ง
หล่อนมีทา่ ทางตืนตระหนกกับเสย
เฮลิคอปเตอร์เหมือนกับพวกเธอ
ั ถนัดตาก็ป้องปากตะโกนเรียกอย่าง
หลังจากเหนือเกล ้าเห็นหล่อนชด
ยินดี “ลลนา!”
237.คูห
่ เู ดนตาย

แรงระเบิดทําให ้เขาถึงกับลอย
โชคดีทยื
ี นอยูใ่ นนํ า คลืนสูงเกือบ 2 เมตรเปรียบเสมือนกําแพงทีโอบ
ล ้อมเขาจากประกายไฟและสะเก็ดระเบิดทีปลิวว่อน แต่ถงึ อย่างไรเขาก็
กระแทกกับต ้นไม ้อย่างแรงจนชาไปทังร่าง เขาต ้องนอนนิงๆ อยูเ่ กือบชวโมงั
กว่าจะกระดิกตัวได ้
แรกๆ สมองยังมึนงงจนจับต ้นชนปลายไม่ถกู สายตากวาดไปเห็นหัว
กะโหลกของแฟรงค์ หนังหัวของมันเปิ ดออกครึงหนึงอย่างน่าสยดสยอง เขา
ั ปชญ
มองไล่ไปรอบตัว พยายามเค ้นสติสม ั ญะกลับคืนสูร่ า่ งแล ้วยันตัวเองลุก
โชคดีทไม่
ี มบี าดแผลร ้ายแรงนัก เขานึกขอบคุณคลืนนํ าจากลําธาร
ชายหนุ่มทดลองเดินแล ้วก็นวหน
ิ ้า
ี ทุกอย่าง มีสะเก็ดระเบิดฝั งอยูต
อืม... โชคไม่ได ้เข ้าข ้างเขาไปเสย ่ รง
้
บ่าซายของเขาหนึ งจุด ทุกครังทีเขาขยับตัวมันจะเจ็บเหมือนนรกแตก
เขาเดินโซซด ั โซเซในสภาพมึนงง พอลองแตะศรี ษะตัวเองแล ้วก็พบ
ว่าท ้ายทอยบวมชาํ แรงกระแทกทําให ้เขาสํารอกเลือดออกมาเป็ นลิมๆ หาก
ใครไม่รู ้มาเห็นเข ้าคงนึกว่าเขาเป็ นผีปอบทีเพิงฉีกแขนฉีกขาแฟรงค์แล ้วกินล่ะ
มัง
จริงส.ิ .. เกิดบ ้าอะไรขึนเนีย?
ทําไมภารกิจทีดูเหมือนใกล ้จะสําเร็จไปด ้วยดีของเขาถึงผิดทีผิดทาง
ี หมด?
ไปเสย
ประกาศศก ึ ลากร่างกะเผลกของตนเองก ้าวกลับไปยังจุดจอด
เฮลิคอปเตอร์ ระหว่างนันก็พยายามเรียบเรียงความทรงจําอันเลือนราง จูๆ่
ใบหน ้าหนึงก็ผด
ุ ขึนมาอย่างรวดเร็ว
แกล ้วกล ้า...
ื
ความทรงจําย ้อนกลับไปตอนทีตนขาดการติดต่อจากวิทยุสอสารของ
ติณนัย มาจนถึงการปรากฏกายอย่างไม่มป
ี ี มีขลุย
่ ของแกล ้วกล ้า หมอนันอาสา
ให ้ความชว่ ยเหลือเขาอย่างใจดี มันวิงไล่ตามและยิงซาพรานป่
ํ าห ้าคนทีเขาไว ้
ชวี ต
ิ สุดท ้ายมันก็ยงิ แฟรงค์ทงๆ
ั ั เจนว่าไอ ้ฝรังนันมีระเบิดพันอยูร่ อบตัว
ทีรู ้ชด
และกําลังบ ้าคลัง
ั ในสห
ประกายตาวาววับฉายชด ี น ้า ‘แทบไม่อยากจะเชอ’
ื ของประกาศ
ึ
ศก
ไอ ้เหียกล ้า!
ิ เขาเห็น
เขาตะปบลําคอตัวเอง พบว่าสร ้อยเขียวหมูหายไปจริงๆ สงที
มันไม่ได ้เป็ นเพียงภาพฝั น
คําพูดนัน...
“มึงคิดผิดแล ้วทีแย่งผู ้หญิงกับกู”
ประกาศศก ึ แผดเสย ี งคํารามอย่างเหลืออด ไม่เคยโกรธจัดขนาดนีมา
ึ ฆ่าขุนพล
ก่อน ไอ ้กล ้ามันกล ้ามาก! เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศก
มันหักหลังพวกเขา!
แผนทุกอย่างถูกวางมาแล ้วอย่างดี กําจัดติณนัย ฆ่าปิ ดปากพรานป่ า
รวมถึงเจตนายิงแฟรงค์เพือให ้ระเบิดแสวงเครืองทํางาน
ทังหมดก็เพือเด็ดหัวเขา!
ความโกรธแค ้นอย่างทีไม่เคยมีมาก่อนแผ่ลามไปทัวร่างของประกาศ
ึ
ศก ึ เจ็บ เขาเริมก ้าวเร็วขึน
ผลักดันเขาไปถึงจุดทีแม ้แต่บาดแผลก็ยงั ไม่รู ้สก
และในทีสุดก็ออกวิงสปี ดเต็มฝี เท ้า
ี น ้าอย่างไรเมือเห็นสร ้อยของเขา
แค่วาดภาพว่าลลนาจะมีสห เขาก็
ปวดใจจนแทบคลัง
ชายหนุ่มรีบวิงไปยังจุดจอดเฮลิคอปเตอร์กอ ่ นเป็ นอันดับแรก ไม่แปลก
ใจสกั นิดเมือพบว่ามันหายไปลําหนึง เพราะถ ้าเป็ นเขาเขาก็คงทําแบบนีเหมือน
้
กัน ในเมือเหินฟ้ าได ้ก็ไม่จําเป็ นต ้องใชขาเดิ
นแล ้ว!
ั
ชวขณะนั นเขานึกถึงลลนาและบิกบอสแล ้วก็แผดเสย ี งออกมาอย่าง
เหลืออด ตอนนีไอ ้กล ้าต ้องขับเฮลิคอปเตอร์กลับไปรับสองคนนันแน่!
 มันกะฮุบแฟนเขา เด็ดหัวพวกเขาเพือเคลียร์คา่ จ ้างทีติดค ้างให ้เป็ น
ศูนย์!
ไม่! เขาต ้องตังสติ ไม่คด ่ อนนี
ิ อะไรทังนัน... ไม่ใชต
ต๊อดล่ะ! ไอ ้ต๊อดอยูไ่ หน?
แรงแค ้นทําให ้เขาวิงต่ออย่างไม่คดิ ชวี ต
ิ ยิงวิงก็ยงรู ึ ด ้านชา ความ
ิ ้สก
หวาดกลัวแล่นจับขัวหัวใจเมือนึกถึงภาพการตายร ้อยแปดของติณนัย ด ้วย
ความทีอายุหา่ งกันเกือบเจ็ดปี เจ ้าต๊อดจึงเป็ นเด็กเล็กคนแรกและคนเดียวที
เขาเห็นมาตังแต่เกิด
เขารักมันเหมือนน ้องชายแท ้ๆ!
ต๊อดเป็ นลูกของสามีภรรยาคูห ิ
่ นึงทีผูกคอตายด ้วยหนีสน บิดาเขา
ตัดสนิ ใจรับมาอุปถัมภ์ตงแต่
ั ยงั เป็ นทารกน ้อย มันโตขึนมาในค่ายมวยเหมือน
ลูกบุญธรรมคนอืนๆ ต่างแค่มน ั ไม่ชอบฝึ กมวยแต่ชอบเรืองเครืองยนต์กลไก
มันมีความชอบทีแปลกกว่าเด็กในค่ายคนอืนๆ พออายุได ้เจ็ดขวบบิดา
เขาจึงสง่ มันไปชว่ ยงานทีอูซ ่ มมอเตอร์ไซค์ของเพือนในชว่ งปิ ดเทอม ซงเด็
่ อ ึ ก
ํ งทําเกินหน ้าที ในวัยเพียงเจ็ดขวบ มันสามารถถอดชนส
ชายก็ทําได ้ดีซายั ิ ว่ น
นับร ้อยของมอเตอร์ไซค์ออกมาและประกอบกลับเข ้าไปทีเดิมได ้ทุกชน ิ พอ
แปดขวบมันก็ทําแบบนีกับเครืองซก ั ผ ้า ทีว ี คอมพิวเตอร์ แอร์ แม ้กระทังสว่ น
ประกอบทีเล็กทีสุดอย่างนาฬกาข ิ ้อมือมันก็แกะและประกอบกลับเข ้าไปได ้
พอเห็นแบบนันบิดาเขาก็เริมพิจารณามันอย่างใกล ้ชด ิ ครูฝ้ายจะเรียก
เจ ้าต๊อดมานังดูทก ุ ครังทีมีการหยิบปื นออกมาซอ ่ มและล ้าง หลังจากวันนันเด็ก
ชายทีมีอายุเพียงสบ ิ ขวบก็โชว์ความสามารถพิเศษในการถอดและประกอบ
อาวุธปื นยีห ้อสมิธแอนด์เวสสน ั , .357 แม็กนัม, ไรเฟิ ล, ลูกซองยาว หรือแม ้กระ
ทังสไนเปอร์ได ้อย่างคล่องแคล่ว โดยใชเวลาไม่้ ถงึ สามนาที
ต๊อดเป็ นน ้องชายคนเล็กทีเขารักและภาคภูมใิ จ มีคา่ เกินกว่าจะเอา
ชวี ต
ิ มาทิงทีนี!
------------------
ื กกก!
เฮอ
 ติณนัยสะดุ ้งลืมตา กระตุกไปทังร่างเพราะแรงชอ ็ ตของไฟฟ้ า เขารีบ
ิ
ปลดนาฬกาสมาร์ ทวอทชอ ์ อกจากข ้อมือแล ้วโยนทิงก่อนทีมันจะสง่ คําสงช
ั อ็ ต
รอบทีสองออกมา
ึ มึนงง ต ้องสะบัดศรี ษะเพือเรียกสติอยูห
ชายหนุ่มรู ้สก ่ ลายหน
เขาโดนลอบยิง! ไม่ใชก ่ ารยิงจ่อหัวแต่เป็ นการยิงตรงมาทีกระเป๋ าเป้
เจตนาจะให ้ระเบิดขวดทีเขาแบกอยูล
่ นเปรี
ั ยง
แต่ทําไมไม่ยงิ เขาตรงๆ เลยล่ะ?
คําตอบเดียวทีพอจะคิดออกในตอนนีคือหนึง คนยิงต ้องเป็ นหนึงในลูก
ทีม สอง มันต ้องมีกระสุนลักษณะพิเศษ จึงกลัวว่าตัวเองจะถูกจับได ้หากมีใคร
พบศพของเขาในภายหลัง
ี งสาดกระสุนรอบด ้านยังไม่จบสน
ติณนัยไม่มเี วลาให ้คิดมาก เสย ิ เหนือ
น่านฟ้ ามีเฮลิคอปเตอร์โผล่มาอีกสองลําดูทา่ คงเป็ นกําลังเสริม ตอนนีลูกทีม
ของเขาบางสว่ นล ้มตายบางสว่ นก็กําลังต่อสูและหาทางหนี
้ เขาคงไม่อาจหวัง
พึงใครได ้นอกจากตัวเอง
ติณนัยกระชากสายไฟรอบลําตัว ดึงแผ่นเหล็กทีแปะเหนืออกออกมา
โยนทิง
ก่อนออกภาคสนามทุกครัง เขามักรอบคอบจนบางครังกลายเป็ น
หมกมุน ่ ครังนีก็เชน ิ
่ กัน ติณนัยสวมนาฬกาที ้ ข ้อมือขวาเอา
ข ้อมือขวาและซาย
ไว ้ทํางานเหมือนนาฬกาทั ิ วไป สว่ นข ้อมือซายเขาจะเช
้ ื
อมวงจรเข ้ากับ
แบตเตอรีของนาฬกาสมาร์ิ ทวอทชโ์ ดยใชจั้ งหวะการเต ้นของหัวใจตัวเองเป็ น
ตัวจุดชนวน
เมือไหร่ทหั
ี วใจเต ้นแผ่ว กระแสไฟจะทํางานทันที วิธน ี เส ี
ี ยงกั
บสภาวะ
หัวใจวายแต่เขาไม่มที างเลือก ทีสําคัญเขารอดชวี ต
ิ เพราะมันมาหลายหนแล ้ว
ด ้วย
พอเขาเริมขยับตัวก็มเี สย ี งตะโกนดังลันมาแต่ไกลและกระสุนห่าหนึงก็
สาดเข ้าหา เป็ นการต ้อนรับกลับโลกทีอบอุน ่ จริงๆ ติณนัยโค ้งร่างแล ้ววิงหลบ
ไปยังชายป่ าทางด ้านหลัง แผ่นหลังยังคงแสบร ้อนเพราะแรงระเบิด เป้ ของเขา
หายไปทังใบเหลือแต่สายสด ี ําทีสะพายติดอยูก ่ บ
ั บ่า แน่นอน เมือปราศจาก
อาวุธเขาก็เป็ นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึงเท่านัน
 และตอนนีมีคนไล่ตามอยูด
่ ้านหลังถึงสามคน
ติณนัยอาศยั ต ้นไม ้สูงรอบด ้านในการพรางตัว สมองของเขาเอาแต่
คิดถึงและเป็ นห่วงพีชาย ไม่รู ้ว่าตอนนีพีเป๊ กจะเป็ นอย่างไรบ ้าง หากพวกเขา
ถูกลูกทีมหักหลังจริงๆ แน่นอนว่าคนต่อไปทีจะถูกลอบยิงคือประกาศศก ึ
ระหว่างทีวิงเขาก็สะดุดอยูห่ ลายครังเขาจึงก ้มลงมองเท ้าด ้วยความรําคาญ
ภาพขาของตัวเองทีเต็มไปด ้วยเลือดทําให ้เขาตกใจแทบสนสติ ิ
ขาหักหรือเปล่าวะ?
ไม่น่าใช.่ .. ถ ้าหักก็ไม่น่าจะวิงได ้แบบนี
เอาเถอะ ถ ้ายังไม่ตายเขาก็จะวิงต่อจนกว่าจะเจอพี ดังนันสงที ิ พอจะ
ทําได ้ในเวลานีคือคุมสติให ้มันและหาทางหลบวิถก ี ระสุนเพือเอาชวี ต ิ รอด ติณ
้
นัยเอียงซายหลบกระสุ นทียิงถากมา เขาเลือกกระโดดเข ้าป่ าดิบชนด ื ้านหน ้าที
่ เล็ก จากประสบการณ์จับอาวุธมาทังชวี ต
เต็มไปด ้วยไม ้พุม ิ เขารู ้จักวิถก ี ระสุนดี
้
ยิงกว่ามองเสนลายมื อตัวเอง การวิงในลานโล่งทีมีแต่ต ้นไม ้ใหญ่อน ั ตรายกว่า
การวิงระหว่างพุม ่ ไม ้ทีมีทงกิ
ั งก ้านและกองหนาม
กระสุนสาดมาโอบล ้อมตัวเขาเป็ นรอบสุดท ้ายก่อนทีจะเบาลง ดู
เหมือนว่าเขาจะทิงพวกมัน ‘บางคน’ ไว ้ด ้านหลังได ้สําเร็จ ติณนัยยืนหอบ
หายใจหลบอยูห ี งฝี เท ้าเหยียบใบไม ้
่ ลังต ้นไม ้ใหญ่ต ้นหนึง พลางเงียหูฟังเสย
แห ้งดังกรอบแกรบ มีนักรบฝ่ ายตรงข ้ามเพียงคนเดียวทีฝ่ าพุม ่ ไม ้ก ้าวตามเขา
มา ชายหนุ่มถอดสายรัดข ้อมือ ‘เรารักพ่อ’ ออกมาดึงจนยืด ใชปลายเท ้ ้าสะกิด
หินก ้อนหนึงโยนขึนมากําไว ้
เขาเกียวก ้อนหินทรงกลมขนาดเท่าลูกปิ งปองไว ้กับสายรัดข ้อมือยาง
จากนันก็เหนียวมาทางด ้านหลังจนตึงแน่น ล็อกเป้ าหมายด ้วยการหรีตาลงข ้าง
หนึงเหมือนยิงปื น
แล ้วปล่อยออก...
ผัวะ!
ก ้อนหินหนักๆ พุง่ ตรงเข ้ากลางหน ้าผากด ้วยแรงปะทะทีทําให ้ร่างทัง
ร่างถึงกับผงะหงาย
เม็ดเดียวน็ อกกลางอากาศ
 ติณนัยยกสายรัดข ้อมือขึนมาจุบ๊ ทีหนึงแล ้วสวมกลับทีเดิม เดินตรงไป
ยึดปื นลูกซองของไอ ้หนุ่มเคราะห์ร ้ายแล ้วจ่อปลายกระบอกปื นตรงกลางหน ้า
ผากทีเต็มไปด ้วยเลือด ทว่าจังหวะนันเขาก็เหลือบไปเห็นกระเป๋ าสตางค์ของ
มันแพลมออกมา เขาใชปลายเท ้ ้าเขียมันแล ้วหยิบขึนมาเปิ ด เจอรูปใบเล็กๆ
ของเด็กผู ้หญิงทีมีแผ่นพลาสติกใสหุ ้มไว ้ แม่หนูนันยืนกอดกระเป๋ าอยูใ่ นชุด
นักเรียนสช ี มพู
เขาถอนหายใจแล ้วโยนกระเป๋ าสตางค์ลงพืน ดึงปลายกระบอกปื น
ออกแล ้วเดินจากไปเงียบๆ
238.เอาชวี ต
ิ รอด

หมูบ
่ ้านกะเหรียงแดงตังอยูต
่ ด
ิ กับอําเภอแม่สอด จังหวัดตาก
การทีจะข ้ามเขตแดนเข ้าไทยโดยปราศจากเอกสารประจําตัวนันเป็ น
เรืองยาก กลุม ่ ของเหนือเกล ้าจึงจําเป็ นต ้องรออยูใ่ นหมูบ
่ ้านจนกว่าคนทีพวก
เธอจ ้างวานให ้ไปประสานงานจะดําเนินการทุกอย่างถูกต ้องเรียบร ้อย
ชว่ งวันแรกๆ ทีเดินทางมาถึงทีนี ลลนาแทบไม่หลงเหลือสติ ข่าวร ้าย
เกียวกับประกาศศก ึ ฉีกกระชากเธอออกเป็ นสองสว่ น คือสว่ นทีตายไปพร ้อมกับ
เขาและสว่ นทีเฝ้ าครุน
่ คิดอย่างจริงจังว่ามันจะเป็ นไปได ้หรือ
้
ผู ้ชายของเธอมีเลือดนักสูไหลปรี อยูเ่ ต็มร่าง เขาทังฉลาดและมีความ
เป็ นผู ้นํ าสูง เธอแทบจะนึกไม่ออกว่าคนอย่างเขาจะวิงนํ าลูกทีมบุกเข ้าไป
เผชญ ิ หน ้ากับศต ั รูอย่างขาดสติ อะไรทีผลักดันให ้คนทีรักลูกน ้องมากอย่างพี
เป๊ กกล ้าเอาชวี ต ี
ิ เข ้าไปเสยงตายไร ้สาระ เงินเหรอ? ไม่เลย แทบจะเป็ นไปไม่
ได ้ เขาไม่ใชค ่ นทียอมเอาชวี ติ คนใต ้อาณั ตไิ ปแลกกับตัวเลขในบัญชธี นาคาร
ต่อให ้มันมากมายมหาศาลก็เถอะ!
เธอรู ้จักเขาดี เขาไม่มท
ี างทําเรืองโง่ๆ อย่างนันแน่
ทันทีทได ี ้รับแจ ้งข่าวการตายของเขา ทุกระบบภายในร่างของเธอ
เหมือนรวนไปหมด สมองของเธอเหนือยล ้าและจิตวิญญาณถูกเปิ ดกว ้าง
วินาทีนันหญิงสาวตระหนักว่าตนรักเขามากกว่าทีเคยรับรู ้มาทังชวี ต ิ เธอสดับ
รับความรู ้สก ึ นีด ้วยอาการสงบนิง หลังจากร ้องไห ้มาสามวันเต็มเธอก็ไม่มน
ี ํ าตา
เหลืออยูอ่ กี
ณ เวลานีเธอเข ้าใจแล ้ว
เข ้าใจถ่องแท ้ว่าเหตุใดคราวนันเขาถึงตัดสน ิ ใจปลิดชวี ต
ิ ตัวเองกลาง
ทะเล เข ้าใจว่าเหตุใดเขาถึงชว่ ยชวี ต ิ ตนครังแล ้วครังเล่าด ้วยการเอาชวี ต
ิ ของ
ตัวเขาเองเป็ นเดิมพัน เธอนึกถึงตอนทีตนตกลงมาจากสะพาน ตอนทีเรือโดน
ยิงถล่ม ตอนทีเธอยืนอยูท ่ า่ มกลางฝูงปลากระเบน ตอนทีเธอรถควํา และไม่ก ี
วันมานี ตอนทีเธอปี นผา เขาไม่ลงั เลทีจะยืนมือมา
รองรับทุกครังทีเธอประสบภัย ยินดีจะเอาชวี ต
ิ ทีเหลือของตัวเองแลกเพือให ้
เธอได ้หายใจต่อ
แต่เธอก็หห
ู นวกตาบอด เฝ้ ารอแต่คําสารภาพรักไร ้สาระจากปากของ
เขา
้
เธอควรจะมองเห็น เขาใชการกระทํ าของเขาบอกเธออยูท
่ ก ื น
ุ เมือเชอวั
แล ้วทําไมเธอถึงไม่มอง!
สําหรับประกาศศก
ึ หากเราสองคนไม่ได ้อยูด
่ ้วยกันเขาก็พร ้อมจะตาย
ตามเธอไป
นันยังไม่พออีกเหรอ!
ลลนานึกถึงภาพเขาทีลอยละล่องอยูใ่ ต ้ท ้องทะเลในคราวนัน อยากจะ
กรีดร ้องออกมาอย่างเจ็บปวดแสนสาหัส พระเจ ้า... ทําไมเธอถึงได ้หูหนวก
ตาบอด ทําไมไม่นก ึ เอะใจบ ้างว่าความรักทีตนร ้องเรียกเพรียกหาอยูต
่ รงหน ้านี
แล ้ว อยูท
่ เดิ
ี มมาตลอด
หญิงสาวร ้องไห ้จนตัวโยน เกลียดตัวเองทีความรู ้สกึ ชา้ หากประกาศ
ศกึ หมดลมหายใจไปแล ้วจริงๆ อย่างทีแกล ้วกล ้าบอก ชวี ติ นีเขาไม่มอ
ี ะไรทีติด
ค ้างเธออีก ไม่มอ
ี ก
ี แล ้ว เขารีดเค ้นความภักดีออกมามอบให ้เธอจนหยาดหยด
ั หน
สุดท ้ายโดยทีเธอยังไม่มโี อกาสกล่าวคําว่า ‘ขอบคุณ’ สก
ลลนาสะอืนออกมาอย่างสนท่ ิ า ไกวชงิ ชาไม
้ ้ทีตนนังอยูด
่ ้วยสายตา
เลือนลอย อีกไม่กวัี นเฮลิคอปเตอร์ของทางฝั งไทยจะเข ้ามารับเจ ้านายหลัง
จากจัดการเอกสารผ่านแดนเสร็จเรียบร ้อย เธอตัดสน ิ ใจแล ้วว่าจะไม่กลับไป
ด ้วย เธอจะเตรียมเสบียงให ้พร ้อมและบุกเข ้าไปในป่ าอีกหนเพือตามหาหัวใจ
ของตนเอง เขาเป็ นของเธอ ต่อให ้ตายกลายเป็ นซากเธอก็จะไม่ยอมให ้เขา
่ ผ่นดินแม่
นอนอย่างโดดเดียวอยูใ่ นป่ าทีไม่ใชแ
‘พีทําเพือหนูมามากแล ้ว ขอให ้หนูได ้พาพีกลับบ ้านเถอะนะคะ’
ลลนาตัดสน ิ ใจยืดตัวยืนขึน สูดลมหายใจเข ้าลึกๆ เพือสงบสติอารมณ์
ั ท์ออกมาแล ้วโทรหาคนผู ้หนึงทีสูญเสย
เธอล ้วงโทรศพ ี ยิงกว่าเธอ หากนับ
ความเจ็บปวดของเธอเป็ นร ้อยหน่วย คนผู ้นีอาจนับได ้หลักหมืนหลักแสน ไม่ม ี
ความรักใดในชวี ต
ิ ของประกาศศก ึ จะยิงใหญ่ไปกว่าความรักของคนคนนี
 ี งเรียกสายดังขึนเพียงครังเดียว พอเห็นว่าเป็ นเบอร์ใครปลายสายก็
เสย
กดรับทันที “ว่าไง ไอ ้แสบ”
เธอนิง...
สกั พักก็รวบรวมสติตอบกลับไป “ครูฝ้าย หนูนานะคะ... หนูมเี รืองอยาก
จะบอกค่ะ”
--------------------
สามวันทีผ่านมาพวกเขาสะบัดเฮลิคอปเตอร์หลุดไปได ้ลําหนึง
ยังเหลืออีกหนึงทีไล่ตามมาอย่างไม่ลดละ ี งกระพือปี กของ
เสย
แมลงปอเหล็กทีไล่ตามมาตังแต่ตอนกลางวันทําให ้ทังประกาศศก ึ และติณนัย
ึ ล ้า
รู ้สก
การเอาตัวรอดท่ามกลางห่ากระสุนทียิงลงมาจากเบืองบนไม่ใชเ่ รือง
ง่าย หลังจากเฮลิคอปเตอร์ลําแรกถูกติณนัยยิงใบพัดจนร่วง ลําทีสองก็ฉลาด
ขึนกว่าเดิม มันบินร่อนในระยะทีพวกเขาไม่สามารถต่อกรได ้และกราดกระสุน
่ ก
เข ้าใสท ุ ครังทีวิงผ่านลานโล่งกว ้าง
ทังคูร่ ู ้ว่าการเอาคืนหนนีไม่เกียวกับเรืองล่าสมบัตแิ ต่เป็ นเพราะความ
แค ้นล ้วนๆ ไม่แน่วา่ คนขับ ฮอ. อาจจะเป็ นผู ้บังคับบัญชาระดับสูงของฝ่ ายตรง
ข ้ามหรือไม่กเ็ ป็ นญาติกบ ั บางคนทีตายในค่าย มันบังคับแมลงปอเหล็กให ้ไล่บ ี
พวกเขาอย่างชาญฉลาด วันแล ้ววันเล่า ชวโมงแล ั ั
้วชวโมงเล่ า พวกเขาไม่ได ้
กินข ้าวหรือพักผ่อน นันหมายความว่ามันเองก็เชน ่ กัน
นีเป็ นการเอาชวี ต
ิ เข ้าเดิมพัน ใครอึดกว่ากันคนนันได ้ไปต่อ!
้
“ซาย... ึ ร ้องบอก
ไอ ้ต๊อด!” ประกาศศก
ติณนัยเบียงตัวหักหลบเข ้าไปในพงหญ ้าทีสูงท่วมหัว แฝงตัวเร ้นกาย
เป็ นหนึงเดียวกับธรรมชาติ ทําให ้กระสุนทีสาดอยูด
่ ้านบนเปลียนเป้ าหมาย
มายังเขาแทน
ประกาศศก ึ วิงรุดไปด ้านหน ้าแบบสลับฟั นปลาเพือให ้คนบนฟ้ าเป๋ ไปเป๋
ี การควบคุม
มาเสย เขาวิงเร็วกว่าน ้องชาย ชาํ นาญการหลอกล่อและกลัน
หายใจสบั เท ้าได ้นานกว่า กลยุทธ์นจึ ้ ห
ี งถูกนํ ามาใชอยู ่ ลายครัง
 แผนคือเขาจะวิงล่อให ้มันบินโฉบตํา สว่ นไอ ้ต๊อดหาจังหวะยิงใบพัด นี
เป็ นความหวังเดียวในการรอดชวี ติ เพราะยังเหลือระยะทางอีกเกือบ 100
กิโลเมตรกว่าจะถึงหมูบ
่ ้านกะเหรียงแดง
กระสุนสาดไล่ลงมาเหมือนปลายนิวของเด็กซนทีพยายามจะบีมด
เศษหินปลิวว่อนจากการถากเจาะพืน เขาถลันหลบไปด ้านหนึงพร ้อมกับหัว
้
กระสุนทีแหวกอากาศผ่านข ้างใบหูแบบเสนยาแดงผ่าแปด
ประกาศศกึ กลิงตัวไปตามความลาดชน ั ของเนินเขาทีกําลังพาเขาไป
ยังหน ้าผา เขารู ้ดีทเี ดียวว่าคนบนฟ้ าต ้องถือโอกาสทีเขาล ้มกลิงเบียงหัว
แมลงปอเหล็กบินตามลงมาเพราะนีคือโอกาสทีดีทสุ ี ดของวัน ก็เขาไม่เคยล ้ม
กลิงมาก่อนนีนา แถมเบืองหน ้ายังเป็ นผาสูงอีกด ้วย
แล ้วมันก็ตามมาจริงๆ!
ี งลัน “ไอ ้ต๊อด!”
จังหวะนันเอง เขาก็แผดเสย
ติณนัยไล่ตามมาทางด ้านหลัง กระโจนพรวดเหยียบชะง่อนผาแล ้วเทค
้
ตัวขึนสูงปล่อยกระสุนนัดหนึงกระแทกเข ้ากระจกข ้าง แล่นทะลุใบหูข ้างซาย
ของคนขับ
ฉั วะ!
นัดเดียวไม่ต ้องพูดมาก
ี การทรงตัว ร่วงพลิกหน ้าพลิกหลังหลายตลบ
แมลงปอเหล็กบินเป๋ เสย
ตกลงไปกระแทกพืนหินทางด ้านล่างจนระเบิดลัน
ตูม!!!
ประกาศศก ึ เกร็งแขนกําเชอ
ื กตรงหน ้าผาเอาไว ้แน่น หอบหายใจจนตัว
โยน เขาลอยค ้างอยูก ่ ลางอากาศ รอให ้ติณนัยดึงร่างตัวเองขึนไปด ้านบน
ี งหัวเราะ “ดีทแผนนี
พร ้อมกับเสย ี ี แรงทีเมือคืนตืนมาหย่อนเชอ
ได ้ผล ไม่เสย ื ก
ตอนตีสอง”
สองหนุ่มนอนหอบอยูก่ บ
ั พืน ทังหิว ทังเหนือย หนวดเครารกรุงรัง
ื ้ากลายเป็ นสโี คลน สภาพในตอนนีดูไม่ตา่ งกับมหาโจร ประกาศศก
เสอผ ึ หันไป
ถามน ้องชายหลังจากปรับลมหายใจจนเป็ นปกติ “เหลือกระสุนอีกกีนัด”
 “นัดเดียว... แต่บห ุ รีเหลือเยอะ” ต๊อดหยิบซองบุหรีทีปล ้นมาจากศพ
ใครสก ั คนเมือวันก่อนออกมาจุดให ้ตัวเองหนึงมวน อีกมวนสง่ ให ้พีชาย “พีจะ
ทํายังไง ถ ้าไปถึงหมูบ่ ้านกะเหรียงแล ้วไม่เจอไอ ้เหียกล ้า”
คนถูกถามอัดนิโคตินเข ้าปอดแรงๆ “กูจะตามล่ามัน”
“อย่าลืมทวงเงินจากพวกมันด ้วย” ติณนัยขบเขียวเคียวฟั น “มันกําจัด
เราเพราะไม่มต
ี งั ค์จา่ ยป่ ะพี?”
เขารู ้ว่าไม่ใช.่ .. ประกาศศก
ึ ยิมหยัน ยันกายลุกขึน “รีบหาอะไรกินแล ้ว
ทําแผล ไม่งันเราอาจติดเชอตายก่ ื อนจะคลานต่ออีก 100 กิโลไปทีหมูบ ่ ้าน
กะเหรียง”
“เจ๋งเลย” น ้องชายเขายืนขึนบ ้าง
หลังจากไม่มอ
ี ะไรตกถึงท ้องมาเกือบสองวัน ต่อให ้กินหญ ้าก็นับว่าหรู!
239.ลูกกูอยูไ่ หน!

การมาถึงของเฮลิคอปเตอร์เจ็ดลําสร ้างความตืนตระหนกให ้กับชาว

กะเหรียงแดง
รวมทังเหนือเกล ้าด ้วย!
เธอยืนอยูห่ น ้าบ ้านพักรับรองของหัวหน ้าเผ่า มองตรงไปยังลานกว ้าง
ทีเฮลิคอปเตอร์กําลังทยอยลําเลียงลงมาจอด ลําสข ี าวคาดแดงทังสามลําเป็ น
ของบริษัทเจสสก ิ าอย่างไม่ต ้องสงสย ั มันบินวนเหนือน่านฟ้ าสองรอบและลง
เทียบจอดอย่างสง่างาม จากนันประตูกเ็ ปิ ดออก ร่างของ ทรงเดช ดล และภีม
สามบอดีการ์ดคนสนิทของเธอก ้าวลงมาพร ้อมด ้วยสห ี น ้าเป็ นห่วงเป็ นใย
เหนือเกล ้าถอนหายใจยาว สง่ ยิมให ้กลุม
่ คนทีวิงหน ้าตาตืนเข ้ามา
ทําความเคารพ ด ้านหลังของพวกเขามีผู ้ติดตามอีกหลายคน ทังกลุม่
ทนายความ แพทย์สนาม ผู ้ชว่ ย ผู ้ประสานงานและ ‘คุณอัม’ ผู ้จัดการฝ่ ายบัญช ี
สาขาประเทศไทย

เหนือเกล ้าปรายตามองอย่างสํารวจตรวจตรา เมือเห็นแต่ใบหน ้าทีคุ ้นเคยก็

ึ โล่งใจ ไม่มน
รู ้สก ี ักข่าวแฝงอยูใ่ นนัน เธอหันไปทางทรงเดช
“กลับจากยุโรปแล ้วเหรอ?”
อีกฝ่ ายพยักหน ้ารับอย่างแข็งขัน เธอจึงออกคําสงเส ั ยี งเรียบ “ฉั น
ต ้องการอ่านรายงานเกียวกับคําสงโยกยั ้ายเงินว่าจ ้างสตาร์คอร์ป ั คน
ใครสก
ต ้องมีคําตอบให ้ฉั นว่าทําไมเงินของฝั งเราถึงถูกระงับการสงจ่ั าย” เธอสบตา
ทรงเดชตรงๆ “และ ‘ใคร’ เป็ นคนสงระงั ั บ”
ี งหนัก
“ครับผม” ทรงเดชรับคําเสย
“หมอ” เหนือเกล ้าหันไปสบตาคุณหมอใหญ่ทเธอรูี ้จักเป็ นอย่างดี
“บอดีการ์ดของฉั นโดนสะเก็ดระเบิดถากแผลหนึงตรงสะบักซาย ้ แผลไม่ใหญ่
ื
นักแต่อาจติดเชอได ้ ฉั นอยากให ้คุณพาทีมเข ้าไปรักษาเขาอย่างเร็วทีสุด”
 คุณหมอกระแอม “เสร็จจากตรวจร่างกายของเจ ้าน ้อย พวกกระผม
จะ...”
“ไปเดียวนี!” เหนือเกล ้าสะบัดมือ ไม่สนว่าสายตาทุกคูก ่ ําลังจับจ ้อง
รอยสกั บนหนังศรี ษะตน “ฉั นแค่โกนหัวเลยดูเหมือนน่ากลัว แต่อน ั ทีจริงฉั น
แข็งแรงและฟื นตัวเร็ว ทังหมดนีเป็ นเพราะความชว่ ยเหลือของแกล ้วกล ้า ถ ้า
ไม่ได ้เขาคอยแบก ให ้นํ าให ้อาหาร ให ้การปกป้ องคุ ้มครอง ฉั นคงไม่ได ้มายืน
พูดอยูต ่ รงนีแล ้ว หากคุณหมอทุกท่านเห็นแก่ฉันได ้โปรดให ้การดูแลเขาอย่าง
สุดความสามารถ”
ั ชาอยู
พูดถึงขนาดนีแล ้วใครยังจะกล ้าชก ้ อ ่ ก
ี แพทย์ทงสามทํ
ั าความ
เคารพและเอ่ยปากขอตัวทันที
เหนือเกล ้าหันไปมองทรงเดชบ ้าง เห็นกล ้ามเนือบนใบหน ้าซก ี หนึง
ของเขากระตุก เธอรู ้จักบอดีการ์ดของตนมานานจึงพอจะรู ้ว่ามันเป็ นอาการ
ของความประหลาดใจ เธอหัวเราะแล ้วพยักหน ้าให ้กลุม ่ คนทังหมดเดินตามพ
ลางเอ่ยปาก
“ระหว่างทีหนีตาย แกล ้วกล ้ากับหน่วยรักษาความปลอดภัยของสตาร์
คอร์ปตัดสน ิ ใจบุกค่ายของฝ่ ายตรงข ้ามทีไล่ลา่ เรา กล ้าเป็ นนักสูคนเดี
้ ยวทีรอด
จากการเผชญ ิ หน ้าในครังนัน สว่ นคนอืนๆ ทีไปด ้วยโดนสอยเป็ นใบไม ้ร่วง เขา
ชงิ เฮลิคอปเตอร์จากฝ่ ายตรงข ้ามแล ้วขับพาฉั นกับลลนามาจนถึงหมูบ ่ ้าน
กะเหรียงแดง”
ื “หมอนันเจ๋งมากทีเดียว”
ทรงเดชสูดลมหายใจเข ้าอย่างเหลือเชอ

“ฉั นติดหนีบุญคุณกล ้า” เจ ้านายตบบ่าทรงเดชสองครัง “เธอไปเยียมเขาเถอะ”

ื
ทรงเดชยิมรับแห ้งๆ แทบไม่อยากเชอในความโชคดี ของเพือน สร ้าง
บุญคุณกับใครสก ั ร ้อยชาติกไ ็ ม่เท่ากับสร ้างบุญคุณต่อเจ ้าน ้อย ชาตินทัี งชาติ
แกล ้วกล ้าคงไม่มอ ี ะไรให ้ต ้องเป็ นห่วงอีก เจ ้าน ้อยจะเป็ นแบ็คอัพทีแข็งแกร่ง
ให ้กับชวี ต
ิ ของมันตลอดไป
คิดแล ้วก็น่าอิจฉา... ตอนนันเขาน่าจะอาสาอยูท
่ นี
ี ่ ยกตัวเดิน
ไม่ใชแ
ทางไปยุโรป!
 ระหว่างทีกําลังเดินคุยอยูน ่ ัน เฮลิคอปเตอร์อก ี าทีไม่ใชข
ี สลํ ่ องบริษัท
เจสสก ิ าก็แล่นลงจอดด ้วยการถลาเอาหัวจิกพืนอย่างเกรียวกราด ความเร็วของ
แรงสง่ เกือบทําให ้หัวเครืองสเี งินเสยท ้ายเครืองสข
ี าวอย่างน่าหวาดเสย ี ว
พนักงานทุกคนของแบรนด์เจสหันขวับไปมอง บางคนถึงกับอุทานเมือเห็น
ลีลาการจอดแบบนักเลงหัวไม ้
เหนือเกล ้าชะงักฝี เท ้าแล ้วมองบ ้าง เธอไม่รู ้มาก่อนว่านอกจากกลุม
่
ของตนแล ้ว จะมี ‘คนนอกกลุม่ อืน’ มาเยือนหมูบ
่ ้านแห่งนีด ้วย

กะเหรียงแดงเป็ นชนเผ่าทีค ้าเลือดเป็ นอาชพ ี หลัก พวกเขาทํามาหากินกับการ

แลกเปลียนกรุป ๊ เลือดหายากและสง่ ขายไปยังชุมชน บริษัท หรือโรงพยาบาล
ทีมีกําลังจ่าย เหนือเกล ้ารู ้จักหัวหน ้าเผ่าของทีนีมาหลายปี เนืองจากตัวเธอมี
กรุป๊ เลือดในกลุม
่ Rh nega ve* ซงนั ึ บเป็ นกลุม่ เลือดหายาก ในกลุม ี
่ คนเอเชย
ด ้วยกันจะพบผู ้ทีมีเลือดชนิดนีเพียง 0.3% เท่านัน เธอจึงกลายเป็ นคนพิเศษ
ของหัวหน ้าเผ่ากะเหรียงแดง
้
เหนือเกล ้าใชความ ‘พิเศษ’ นีแลกเปลียนข่าวสารสําคัญจากแนว
ตะเข็บชายแดนทังพม่า ลาว กัมพูชา และไทย เธอจึงมีความได ้เปรียบด ้าน
่ ว่ นไหน
ข่าวสารและข่าวกรองทําให ้รู ้ทันน ้องชายสองคนอยูเ่ สมอไม่วา่ จะอยูส
ของโลกใบนีก็ตาม
ธรรมดาเหนือเกล ้าจะถ่ายเลือดทุกๆ สามเดือน เพือสุขภาพทีดีและ
เพือทําการแลกเปลียน ดังนันหัวหน ้าเผ่ากับเธอจึงไม่นับว่าแปลกหน ้าต่อกัน
เหนือเกล ้าเบือนหน ้าไปเอ่ยเย ้าหัวหน ้าเผ่าด ้วยภาษาพม่าสําเนียงท ้อง
ถิน “อาคันตุกะของคุณดูทา่ จะใจร ้อนไม่น ้อย ถ ้าลงแรงกว่านีอีกสกั หน่อย คง
เสย ฮอ. ของเด็กฉั นระเนระนาดเหมือนเล่นสนุกเกอร์เลยเชย ี ว”
หัวหน ้าเผ่าจับได ้ถึงความไม่สบอารมณ์ของอีกฝ่ าย “ขออภัยปรินเซส
เขาเป็ นสหายเก่าของผมเอง เป็ นคนค่อนข ้างใจร ้อน บังเอิญเขามีธรุ ะแถวๆ นี
เหมือนกัน เดียวผมจะไปคุยกับเขาเอง”
“อย่าหาว่าฉั นเรืองมากเลยนะคะ” หมายความว่า ‘นายรีบไปคุยด่วน
ทํากร่างแบบนีฉั นรับไม่ได ้’
 เธอหันไปมองประตูเฮลิคอปเตอร์สเี งินทีเลือนขึน เพ่งมองร่างสูงร่าง
หนึงก ้าวอาดๆ ลงมาด ้วยท่วงท่าวางอํานาจ หัวหน ้าเผ่าวิงไปต ้อนรับเขา เขย่า
มือสองทีแล ้วกล่าวอะไรบางอย่าง สกั พักเขาก็เงยหน ้าขึนมองมาทางเธอ
อย่าง–ตก–ตะลึง!
เหนือเกล ้าสูดหายใจเข ้าปอดลึก ไม่รู ้ว่าตัวเองหรือ ‘เขา’ กันแน่ทโดน
ี
สาปให ้กลายเป็ นหิน
เขายังคงมีผวิ สเี ข ้มกร ้านแดด เรือนร่างแกร่งกร ้าวสมชายชาตรีอย่างที
เธอจําได ้ ริมฝี ปากบางหยักลึกเหมือนคนเจ ้าอารมณ์ คิวเข ้มพาดเฉียงราวกับ
ปี กมังกรสยายแผ่เหนือสองตาคมดุ ยิงไว ้หนวดเครายิงทําให ้รูปลักษณ์ของ
เขาดูโหดเหียมแกร่งกร ้าว
แวบแรกทีเห็นเธอ เขาเหมือนถูกยิงสกัดจนไม่อาจขยับตัว
สก ั พัก... พักใหญ่ๆ ทีเดียวกว่าจะขยับปลายเท ้าและก ้าวตรงมาหา
ตอนนีเขาอยูใ่ กล ้จนมองเห็นรอยแผลเป็ นทีทาบลึกอยูบ
่ นแก ้มขวา รอยอันเกิด
จากแสม้ ้าของเธอฟาดใสเ่ มือหลายสบิ ปี กอ
่ น จอนผมเปลียนเป็ นสเี งินทําให ้
เขาดูแปลกตาและเพิมความหล่อเหลาจนน่าสาปแชง่
่ นี เธอเห็นดวงตาเขาหรีลง ดวงตาทีมีรอ
ในระยะใกล ้เชน ่ งลึกตรงปลาย
ึ
หางตาซงไม่เคยมีในหนุ่มน ้อยคนเดิมคนนัน
เขาอายุมากขึน ควบคุมตัวเองได ้มากขึน และทีสําคัญฉลาดขึน
ไม่มอ ี าการอาละวาดฟาดหัวฟาดหาง เรียกร ้องความสนใจแบบเดิมๆ
เธอรู ้ว่าผู ้ชายตรงหน ้าจะไม่มวี น
ั ดึงรังเธออีกหลังจากเธอประกาศอย่างเด็ด
เดียวในปี นัน
[ถ ้าควบคุมอารมณ์ตวั เองไม่ได ้ หมายความว่านายยังไม่โตพอ สง่ ลูก
คืนมาให ้ฉั นก็แล ้วกันถ ้าคิดว่าไม่ไหว ฉั นจะให ้เพือนสนิททีเลบานอนเป็ นคน
อุปการะเพรสตันเอง]
สามปี แรกของการแยกกันอยู่ เธอสง่ จดหมายพร ้อมเชค ็ เงินสดให ้เขา
อาสาร่วมอุปการะเด็กชายทีทังคูท ่ ําให ้เกิด แต่หลังจากข ้อความนันถูกสง่ ไป
็ และไม่รับการชว่ ยเหลือใดๆ จากเธออีก ไม่มก
เขาก็ปฏิเสธเชค ี ารเรียกร ้อง
ความสนใจด ้วยการพยายามโทรหา ขูฆ ่ า่ ตัวตาย จุดไฟเผาบ ้าน หรือตามกรีด
รถเธอ เขาไม่ทําอะไรแบบนันอีกเลยจนบางครังเธอแอบคิดว่าเขาคงแต่งงาน
ใหม่ไปแล ้ว
แต่ทไหนได
ี ้... เหนือเกล ้าตวัดสายตามองตําอย่างห ้ามใจไม่อยู่ แหวน
แต่งงานก็ยงั อยูท ี ม นิวเดิม สวมแน่นจนเนือสว่ นนันกดลงเป็ นร่องลึกราวกับ
่ เดิ
ว่าเจ ้าตัวไม่เคยถอดออกแม ้แต่ครังเดียว
“มาทําอะไรทีนี!” ทังคูม
่ ส ี น ้าตกใจหลังจากเปล่งเสย
ี ห ี งออกมาพร ้อม
กัน
“เธอก่อน” เขาสบถ แล ้วกวาดตามองเรือนร่างสูงโปร่งตรงหน ้าตังแต่
ั
หัวจรดเท ้า เหนือเกล ้าในวันนีโกนผมสนเหมื อนทหาร รูปศรี ษะของเธอกลม
สวยรับกับกระดูกต ้นคอทีตังตรงและโครงหน ้าเหลียมทีดูแข็งแกร่งเกินหญิง
เมือประกอบเข ้ากับจมูกทีโด่งตรงเหมือนสนั เขา ริมฝี ปากอวบอิมทีผ่าน ้อยๆ
ตรงกลาง และการแต่งตัวแบบไม่เน ้นพิธรี ต ี อง เธอจึงยิงดูเหมือนทหารหลง
ทัพคนหนึงมากกว่าจะเป็ นเจ ้าหญิง
“ฉั นไปเยียมพ่อทีลาว แล ้วคลาดกับหน่วยรักษาความปลอดภัยก็เลย
ต ้องมาอยูท
่ นี
ี ” ตอบแบบกําปั นทุบดิน กอดอกแล ้วเลิกคิว “แล ้วนายล่ะ?”
เขาหรีตามากกว่าเดิม “ฉั นมาหาลูก... เขาทํางานรักษาความปลอดภัย
ให ้กับลูกค ้าบางคนทีเดินทางไปลาว แล ้วเกิดเหตุไม่คาดฝั น เขาก็เลยมาอยูท
่ ี
นี” ครูฝ้ายกระแอมขึนมาเบาๆ “ดูเหมือนว่านิทานของเรามันมีเค ้าโครงคล ้าย
กันนะว่าไหม?”
เหนือเกล ้าจ ้องอีกฝ่ ายด ้วยสายตาตกตะลึง เนือตัวเย็นเฉียบขึนมาทีละ
นิด “นายว่าอะไรนะ?”
เขามองเธอด ้วยสายตาประเมิน จากนันก็ก ้าวตรงมาหาด ้วยท่าทีกดดัน
จนเธอเผลอก ้าวถอย “เธอคงไม่ใชล่ ก
ู ค ้าขีโกงคนนันหรอกใชไ่ หมเจ ้าหญิง
เท่าทีจําได ้ เธอไม่เคยถังแตกขนาดเชค ็ เด ้งนีนะ”
เธอมองเข ้าไปในดวงตาโกรธจัดของเขา รู ้สก ึ ว่าลมหายใจตัวเองเริม
ติดขัด ดวงตาของประกาศต ิ วาววับด ้วยแรงอารมณ์ทเธอรู
ี ้ดีวา่ น่ากลัวขนาด
ไหน มันเต็มไปด ้วยความคังแค ้น กระวนกระวาย และอันตราย เหนือเกล ้ากลัน
หายใจถาม “นายหมายความว่ายังไง ทีบอกว่าลูก”
 “ลูก!” เขาชหนี ้าเธอ เปล่งเสย
ี งแหบห ้าวออกมาอย่างห ้ามใจไม่อยู่ พอ
จะเดาได ้แล ้วว่าไอ ้แสบของเขามาทํางานให ้ใคร “ลอ–อู–กอ ลูกของฉั นหาย
ไป... ลูกชายกําพร ้าของฉั นทีเกิดกับผู ้หญิงหัวสูง ไร ้ความรับผิดชอบ…”
ฉาด!
ั นิด
ฝ่ ามือนันไม่ได ้ออมมือสก ่ ย่างแรงจนคนโดนตบถึงกับ
สะบัดใสอ
หน ้าหัน
“พ่อครู!” คิระ อาสนะ คาวี และบรรดาคนทีร่วมเดินทางมาด ้วยร ้องลัน
ี งเดียว ตังแต่เล็กจนเติบใหญ่ พวกเขาไม่เคยเห็นใครกล ้าทําร ้ายพ่อครู
เป็ นเสย
มาก่อน ยิงตบจนหน ้าหันต่อหน ้าสาธารณชนแบบนียิงไม่เคยมีในสารบบ ภาพ
ื ตรึงพวกเขาไว ้เหมือนเอามีดมาปั กเท ้า
เหลือเชอนี
ทุกสายตาจ ้องตรงไปยังร่างสูงสง่าของสตรีทยื ี นปั กหลักอย่าง
อาจหาญ หล่อนไม่เพียงแต่ไม่กลัวคนตัวใหญ่กว่าอย่างครูฝ้าย แต่ยงั กล ้า
ตวาดออกมาด ้วยนํ าเสย ี งทีทรงอํานาจจนน่าขนลุก “เอามือลง! ไม่วา่ ใครก็ไม่ม ี
ิ ธิชหน
สท ี ้าฉั น ไม่มส ิ ธิต่อว่าฉั นเสย
ี ท ี ๆ หายๆ”
“ไม่มส ิ ธิงันเหรอ?” ครูฝ้ายทวนคําอย่างเย็นเยียบ ก่อนทีหัวหน ้าเผ่า
ี ท
ชาวกะเหรียงจะวิงเข ้ามาห ้ามศก ึ เขาก็ยกนิวขึนอีกหน คราวนีจิมลงไปยังกลาง
ั ดิ’ ของอีกฝ่ าย
หน ้าผากอัน ‘สูงศก
“เธอเป็ นแม่ทแย่
ี !” เขาจิมจนเธอผงะ ก ้าวถอยหนึงก ้าว
“เห็นแก่ตวั !” จิมอีก ก ้าวถอยอีก
“หัวสูง!” จิมอีก
“ดัดจริต!” จิม
“รักสบาย!” จิม
“ไม่สนใจไยดีลก
ู ผัว!” เขายืนหอบหายใจ ี งยกค ้างอยูก
นิวชยั ่ ลาง
อากาศ
ผู ้คนรอบด ้านต่างพากันอ ้าปากค ้าง ไม่วา่ คนของฝ่ ายไหนก็มอ ี าการไม่
ต่างกัน หลายสายตาลอบมองหน ้าผากอัน ‘สูงศก ั ดิ’ ทีถูกจิมจนแดงไปหมด
คาดว่าหลังจากนีคงมีการระเบิดพลังทําลายล ้างตอบ
 ทว่า... เหนือเกล ้ากลับนิงงัน เธอมองปลายนิวทีชอยูี ต่ รงหน ้าแล ้ว
ค่อยๆ เลือนสายตาไปมองหน ้าเขา จากนันจึงหันไปถามทรงเดชทียืนตะลึงอยู่
ื
ด ้านข ้าง “ในทีมสตาร์คอร์ปทีเราจ ้าง มีคนชอเพรสตั
นด ้วยเหรอ?”
ื
“ลูกกูชอเป๊ ี งออกมาอย่างเหลืออด “เป๊ ก ประกาศ
ก!” ครูฝ้ายแผดเสย
ึ !”
ศก
ประโยคนีทําให ้คนทีเพิงก ้าวออกมาสมทบอย่างแกล ้วกล ้าถึงกับหน ้า
ถอดส!ี
240.แม่?

“แม่?”
ลลนาทวนคําอย่างแผ่วเบาจนเกือบจะเป็ นเสย ี งกระซบ
ิ สายตา ‘เหลือ
ื จ ้องตรงไปยังซก
เชอ’ ี หน ้าด ้านซายของเจ
้ ้านายตัวเอง เธอจ ้องนิงอยูอ
่ ย่างนี
ั
มาเกือบชวโมงแล ํ
้ว เฝ้ าถามตัวเองซาแล ํ าว่าเป็ นไปได ้หรือ
้วซาเล่
ไม่เพียงแต่เธอทีจ ้อง แต่สายตาของมนุษย์ทก
ุ ผู ้ทุกนามก็กําลังจับจ ้อง
ร่างทรงอํานาจสองร่างทีแผ่พลังการทําลายล ้างออกมาจนเปลือกโลกสะเทือน
นีเป็ นวันทีสองทีทังคูย
่ อมออกมาคุยกันตรงๆ ตามคําเชญ ิ ของหัวหน ้า
เผ่า หลังจากทีเมือวานทังสองฝ่ ายยกพวกตะลุมบอนกันจนเต็นท์พัง บ ้านเรือน
เสยี หาย มีคนล ้มตายบาดเจ็บ หัวหน ้าเผ่ากะเหรียงจึงเปลียนความคิดจากเดิม
ทีว่า ‘นีเป็ นเรืองของผัวเมีย’ กลายมาเป็ น ‘กูต ้องหยุดเรืองนีก่อนทีหมูบ
่ ้านจะ
ระเบิด’
เขานัดทังสองฝ่ ายออกมานังใต ้ต ้นจามจุรกี ลางลานหมูบ่ ้าน จัดให ้มี
โต๊ะยาวหนึงตัวกันกลางเพือแยกสองผัวเมียให ้นังคนละฟากโต๊ะ ป้ องกันการก
ระโจนเข ้าไปตบตี สว่ นตัวเองก็ทําหน ้าทีเป็ นกรรมการตัดสนิ หลังจากการ
ั
เสวนาผ่านไปแล ้วหนึงชวโมง ี งถกเถียงก็เข ้มข ้นขึนตามลําดับ
เสย
ลลนานังอยูด ่ ้านหลังเจ ้าน ้อย ลอบสบตากับคิระทีนังอยูด
่ ้านหลังครู
ฝ้ าย ฝ่ ายนันยิมตอบทังๆ ทีใบหน ้ามีรอยเขียวชาํ เธอหันมามองทรงเดชทีนัง
เยืองกับตน โอ ้... ดูเหมือนพีเดชจะเละยิงกว่า
เมือวานหลังจากครูฝ้ายแสดงท่าดรรชนีพฆ ิ าตมาร เหล่าบอดีการ์ด
ี ้าครูฝ้ายกลับ
ฟากเจ ้าน ้อยก็เกิดอาการรับไม่ได ้ ชหน เป็ นเหตุให ้กลุม
่ ลูก
บุญธรรมทีติดตามพ่อครูก ้าวออกมาถกเถียงจนกระทังเรืองราวบานปลายใหญ่
โต
ลลนาถูกตามมาห ้ามทัพ แต่พอรู ้สาเหตุของการทะเลาะวิวาทเธอกลับ
ิ นาที
ยืนบืออยูเ่ กือบสบ
พีเป๊ กเป็ นลูกของเจ ้าเหนือเกล ้า!
ลูกแท ้ๆ!
 ื เพิงรู ้มาทําให ้โลกของลลนาพลิกหงายตลบควํา เธอ
เรืองเหลือเชอที
อาศย ั ชว่ งชุลมุนหันไปมองเจ ้าน ้อยทียกเก ้าอีฟาดครูฝ้าย สว่ นครูฝ้ายก็คว ้าโต๊ะ
กลมขึนป้ องกันตัวแล ้ววิงไปหลบอยูด ่ ้านหลังหัวหน ้าเผ่า ทังสองด่าทอกัน
อย่างแสบสน ั ขุดสารพัดเรืองในอดีตออกมาเท ้าความเพือให ้อีกฝ่ ายอับอาย
ื อชอแม่
แม ้แต่ชอพ่ ื กย็ งั ขุดมาล ้อเลียน
ี ก ของจริงชวั ร์ๆ
หลังจากได ้ยินคําด่าลลนาก็รู ้ทันทีวา่ คนนีแหละแม่พเป๊
ไม่มวนิ
ั ม ทังสหี น ้าท่าทางการประชดประชน ั นีเหมือนกันเปี ยบ
ตอนนีก็เหมือนกัน ทังคูน ิ หน ้ากันคนละฟากโต๊ะแล ้วโต ้เถียงกัน
่ ังเผชญ
ี งแผดลันและใชถ้ ้อยคําทีแสนเผ็ดร ้อน
เสย
ื วใหญ่เท่าบ ้าน ใสล
“ฉั นจําได ้ว่าเขียนชอตั ่ งไปในตะกร ้าว่าลูกฉั นชอ
ื
เพรสตัน P–R–E–S–T–O–N!” สําเนียงการออกเสย ี งเป็ นแบบอังกฤษจ๋า
“คนทีเธอสง่ มาด ้วยมันบอกว่าชอเป๊
ื กตัน” อีกฝ่ ายเถียงหน ้าแดง “ไอ ้
ื
ห่า! เด็กทีไหนชอเป๊ กตัน! ฉั นสงสารมันก็เลยเรียกมันว่าเป๊ ก”
“ไม่เข ้าใจแล ้วทําไมไม่ถาม!”
ั ท์บ ้างไหมล่ะ?”
“ก็เคยรับโทรศพ
เธอผุดลุกขึนยืนอย่างเดือดดาล “ไม่มเี อะใจบ ้างเลยเหรอ แม่แบบไหนกันตัง
ื
ชอให ้ลูกได ้น่าอายขนาดนัน”
“แม่แบบเธอไง!” เขาลุกบ ้าง
หัวหน ้าเผ่ารีบลุกขึนกวาดสองมือยันร่างสหายทังสองฝ่ ายให ้นังลง
แล ้วคุยกันดีๆ “ผมว่าเรามาเข ้าเรืองกันดีกว่า ปรินเซสโปรดเล่าเหตุการณ์ทาง
ฝั งคุณให ้เราฟั งอย่างละเอียด ผมจะได ้ระบุคร่าวๆ ถึงตําแหน่งสุดท ้ายทีคน
หาย” หัวหน ้าเผ่ากะเหรียงแดงมีความชาํ นาญในป่ าแถบนีมากกว่าใคร จึงขัน
อาสา “ปรินเซสให ้ความชว่ ยเหลือผู ้หญิงกับเด็กของเผ่าเรา เรืองนีทางเราไม่ม ี
ทางปล่อยผ่าน เผ่ากะเหรียงแดงจะให ้ความชว่ ยเหลือในการค ้นหาลูกชาย
ของ... เอ่อ...”
“ของฉั น!” ทังสองเอ่ยออกมาพร ้อมกัน
ครูฝ้ายหันมาสบตาเหนือเกล ้า “ของฉั น! ไอ ้เป๊ กเป็ นลูกของฉั นคน
เดียว”
 “นายท ้องได ้ด ้วยเหรอ?” เหนือเกล ้ายกมือทาบอก ทําท่าตกใจ
หัวหน ้าเผ่าปาดเหงือ “อ่า... เอาเป็ นว่าเราจะชว่ ยกันหาเขา อยูก
่ ต
็ ้อง
เจอหน ้า ตายก็ต ้องเจอศพ” เขาเอือมมือไปแตะข ้อมือของเหนือเกล ้าอย่าง
แผ่วเบา “ปรินเซสอย่าได ้เป็ นกังวลไปเลย คนดีๆ ผีป่าผีเขาย่อมต ้องคุ ้มครอง
ให ้อยูร่ อดปลอดภัยกลับมา”
ั เธอใจไม่ดเี อาเสย
เหนือเกล ้ายิมปากสน ี เลย “ขอบคุณค่ะซองโอ เรือง
เป็ นคนดีหรือเปล่า ฉั นยังไม่คอ
่ ยแน่ใจเพราะลูกคนนีพ่อเขาเลียงมา” ครูฝ้ายที
กําลังก ้มหน ้าจุดบุหรีกระชากศรี ษะขึนทันที ไม่วา่ ใครก็ได ้ยินคําพูดทีมาพร ้อม
กับอาการทอดถอนใจของเหนือเกล ้า “แต่เขาเป็ นลูกฉั น... รบกวนซองโอชว่ ย
ตามหาเขาอย่างสุดความสามารถด ้วย แล ้วฉั นจะไม่ลม ื บุญคุณ” เธอทาบฝ่ ามือ
ลงบนหลังมือของหัวหน ้าเผ่าอย่างซาบซงึ
ี งเอือยๆ เสย
“แรด” เสย ี งหนึงดังขึนกลางวง
เหนือเกล ้าหน ้าถอดส ี ทุกคนหันขวับมาหาต ้นเสย
ี ง
หัวหน ้าเผ่ารีบดึงมือออก เขากวาดสายตาหลุกหลิกไปมองหน ้า
ิ อีกฝ่ ายยิมกว ้างแล ้วเอ่ยขึน “มีไหมในป่ านี หืม...ซองโอ?”
ประกาศต
“มะ... หมายถึง?”
“แรด”
“เอ่อ... ไม่น่าจะมีนะสหาย” หัวหน ้าเผ่ากลืนนํ าลาย
“แต่ผมเห็นอยูต
่ วั หนึงนะ” ครูฝ้ายหัวเราะครึกครืน “ถ ้ายังไงเตรียมปื น
ให ้ผมด ้วย เผือโผล่มาอีกจะได ้ถลกหนังหัวมัน”
เหนือเกล ้าหมดความอดทนแล ้วจริงๆ “ตัว–ตัว กันเลยไหม นายกับ
ฉั น!”
“นัดเดตหรือจ๊ะ?” เขาสวนกลับอย่างไม่สะทกสะท ้าน ไม่ใชว่ า่ เขากับ
เธอไม่เคยตบตีกน
ั มาก่อน
เคย! แถมบ่อยเลยแหละ
แต่เพราะเขาออมมือให ้ นังงูพษ
ิ ก็เลยนึกว่าตัวเองเก่งกว่า เอะอะก็ท ้าตี
ท ้าต่อยเป็ นสก๊อยงานวัด “บอกไว ้ก่อนนะ ฉั นไม่ใชไ่ อ ้โง่คนเดิมเมือสามสบิ ปี
ก่อนทีแค่เธออวดขาอ่อนก็ยอมให ้ถีบน่ะ”
ี งพลิว เป็ นเสย
เหนือเกล ้าสะอึกในทีแรก จากนันก็หวั เราะเสย ี งทีหวาน
แหลมบาดจิตเจือความร ้ายกาจเหมือนกรงเล็บขูดผนัง “เท่าทีจําได ้ฉั นไม่เคย
ต ้องลงทุนอวดขาอ่อนเสย ี หน่อย แค่บอกเลิกเบาๆ นายก็ปีนขือบ ้านคล ้อง
เชอ ื กผูกคอตายแล ้ว”
ประโยคนีเหมือนมีดทีปั กลงกลางอกแล ้วกรีดลากลงไปถึงข ้อเท ้า
ิ ได ้ยินแล ้วก็เกิดอาการหายใจไม่เป็ น
ประกาศต
ทุกคนทีได ้ยินได ้ฟั งล ้วนแต่ตกตะลึง หัวหน ้าเผ่าคุมสติได ้ก่อนใคร เขา
รีบหันไปออกปากไล่คนรอบด ้าน “ทุกคนแยกย ้ายกันไปก่อน ผมจะคุยกับพี
ฝ้ ายและปรินเซสเอง หากต ้องการสอบปากคําใครเพิมเติมผมจะให ้เด็กไปเรียก
มา”
หลายคนทีโดนไล่อยากอยูฟ ่ ั งต่อ เพียงแค่ได ้รู ้ว่าไฮโซอันดับหนึงแอบ
มีลกู ซุกไว ้โดยไม่บอกใคร แค่นก็ ี ตนเตื ้นจนอกแทบระเบิดแล ้ว แต่นดั ี นมา
ได ้ยินเรืองสว่ นตัวสว่ นตัวขนาดนีอีก เป็ นใครจะไม่อยากฟั งบ ้าง?
ลลนาลุกขึนนํ าเป็ นคนแรก คนอืนๆ จึงทยอยลุกอย่างอิดออด
ี งทรงอํานาจของเหนือเกล ้าดังขึน
“ลลนากับแกล ้วกล ้าไม่ต ้องไป” เสย
ท่ามกลางความเงียบ
หญิงสาวจึงต ้องนังกลับลงไปทีเดิม มองทุกคนเดินลากขาจากไปด ้วย
ี น ้าอยากรู ้อยากเห็น
สห ฟากฝั งครูฝ้ายยังมีคริ ะกับอาสนะทียืนอิดออดด ้วย
ความเป็ นห่วง พอครูฝ้ายหันไปพยักหน ้าให ้ทังสองจึงหมุนตัวแล ้วก ้าวเท ้าจาก
ไป ทําให ้ลานกว ้างใต ้ต ้นจามจุรเี หลือคนเพียงห ้าชวี ต
ิ
ทุกคนนังอยูท
่ า่ มกลางความเงียบอันน่ากระอักกระอ่วน
ประกาศต ิ หายใจไม่ออก กลัวเหลือเกินว่าจะเสย ี การควบคุมตัว เขายัง
จําเหตุการณ์ในคืนนันได ้ เหมือนมันเพิงเกิดขึนเมือวาน ยังจําอาการสะอืนไห ้
อย่างรุนแรงจนสนสะท ั ้านไปทังร่างของเด็กหนุ่มคนนัน จํานิวมือทังห ้าทีเจ็บ
และชาจากการอัดต่อยกําแพงจนข ้อนิวเละ ี ดสข
รับรู ้ถึงแรงเสย ี องเชอ
ื ก
ระหว่างทีลอดศรี ษะเข ้าไปในบ่วง วินาทีนันเขารู ้สก ึ ทังหมดหวังและพ่ายแพ ้
ได ้แต่แผดร ้องก ้องคํารามอยูใ่ นอก เขาเตะเก ้าอีทีเหยียบแล ้วทิงตัวลงมา
 ์ ้ า?
เขาถือกําเนิดมาอย่างดิน จะมีอะไรไปเทียบหงสฟ
ถ ้าจะผิดก็คงผิดตังแต่วน
ั ทีเขาเกิดล่ะมัง
“ฉั นขอโทษ” เสยี งจริงจังของเหนือเกล ้าดึงสติเขากลับมายังโลก
ปั จจุบน
ั อีกครัง ิ เงยหน ้าสบกับดวงตาทีมีแววสํานึกผิดของอีกฝ่ าย
ประกาศต
ี ง
เป็ นแววตาเดียวกันกับตอนนัน ตอนทีเธอพังประตูห ้องเขาเข ้ามาพร ้อมกับเสย
ปื นลัน
ื กทีรังคอเขาขาดสะบัน
เชอ ร่างทีดินรนอยูก
่ ลางอากาศร่วงมากองกับ
พืน
เธอเห็นหมดแล ้ว เห็นความอ่อนแอและเหนือยล ้าของเขา
ิ เขาหวาดกลัวทีสุดก็คอ
สงที ื สหี น ้ารังเกียจและสายตาตําหนิตเิ ตียน
ของเธอ แต่เหนือเกล ้ากลับโอบแขนรอบร่างและดึงเขาเข ้ามากอด เหนือเกล ้า
ผู ้หยิงทะนง เหนือเกล ้าทีไม่เคยร ้องไห ้ เหนือเกล ้าทีมักมองคนอืนด ้วยสายตา
ตําหนิ โอบกอดร่างเขาด ้วยความอบอุน ่ ทีเขาไม่อาจต ้านทานได ้ ความเข ้มแข็ง
ของเธอถูกสง่ ผ่านสองแขนมาหาเขา ดึงลมหายใจกลับคืนสูป ่ อด ดึงจิต
วิญญาณกลับคืนสูร่ า่ ง เขาได ้แต่กดใบหน ้าลงกับซอกคอเธอ ในโลกนีไม่ม ี
ทีไหนทีเขาเรียกว่า ‘บ ้าน’ ได ้เท่านีอีกแล ้ว
ี งออกมา “ฉั นทนไม่ไหว ฉั นจะอยูต
ทันทีทีพูดได ้ เขาก็แผดเสย ่ อ
่ ยังไง
ถ ้าไม่มเี ราอีกแล ้ว”
“ชูว่ วว ฉั นรู ้ ฉั นรู ้...” เธอลูบเสนผมเปี
้ ื
ยกชนของเขา เอียงหน ้าไปจุมพิต
ศรี ษะอย่างอ่อนโยน
เขาแทบสําลักความสุข แค่เธอยอมมาให ้เห็นหน ้า จูๆ่ โลกทังใบก็พลัน
กระจ่างด ้วยแสงสว่างแห่งความหวัง
แค่เธอบอกว่า “เคลียร์ธรุ ะทางบ ้านเรียบร ้อยแล ้วฉั นจะกลับมา” เขาก็
ตังหน ้าตังตานับวันรอ
ั
เขารอมา 29 ปี 4 เดือน 2 วันกับอีก 6 ชวโมง
แต่ธรุ ะทางบ ้านของเธอก็ยงั ไม่เรียบร ้อย!
 “ฉั นขอโทษ” เหนือเกล ้ายําคําเดิมอีกครังเมือเห็นแววตาของอีกฝ่ าย
นิงงัน เธอรู ้สกึ เหมือนเป็ นคนใจร ้ายทีดึงเอาเรืองนีขึนมาเย ้าเล่น “ด ้วยความ
ั ย์จริง ฉั นไม่ได ้ตังใจจะพูดอย่างทีหลุดปากไปเมือครู่ ได ้โปรดรับคําขอโทษ
สต
จากฉั นด ้วย”
ี งจริงจังของเธอทําให ้เขาคุมสติได ้อีกครังหนึง เขาสบตาเธอนิง
นํ าเสย
นาน
ี ยิงกว่าผู ้ชาย กล ้าทํากล ้ารับ กล ้า
นีคือเหนือเกล ้า ผู ้หญิงทีกล ้าเสย
ตําหนิแม ้แต่ตวั เอง
่ ณ
นีไม่ใชค ุ สมบัตท
ิ เขาหลงใหลหรอกหรื
ี อ?
ครูฝ้ายผ่อนลมหายใจออกชาๆ ้ แล ้วเอ่ยอย่างเอาการเอางาน “ให ้คน
ของเธอเล่าเรืองราวทังหมดมา ฉั นอยากรู ้ทุกอย่างเกียวกับงานครังนีของเจ ้า
เป๊ ก อยากรู ้พิกด ั รูครัง
ั อาวุธทีมีอยูใ่ นมือ รวมทังข ้อมูลของการบุกโจมตีคา่ ยศต
ล่าสุด”
241.โมริน

ทังสองเดินป่ าอยูห ี สติบ ้าง

่ ลายวัน มีสติบ ้าง เสย
แรกๆ ทังคูก
่ ค
็ ย
ุ กันไปมา หลังๆ ต่างคนต่างเริมคุยกับตัวเอง
การเดินทางเต็มไปด ้วยความยากลําบาก ประกาศศก ึ ยํานักยําหนาไม่
้
ให ้ต๊อดใชกระสุ นนัดสุดท ้ายทีพวกเขามีไปกับอะไรทีไร ้สาระ เชน ่ ยิงกวาง ยิง
นก อาหารจําเป็ นก็จริงแต่ไม่สําคัญเท่าความปลอดภัยของพวกเขา กระสุนนัด
สุดท ้ายควรสงวนไว ้สําหรับประมือกับสตั ว์กน
ิ เนือหรือไม่กม
็ นุษย์ด ้วยกัน
มากกว่า
ทุกมือพวกเขาจึงดํารงชพี ด ้วยการจับปลาในลําธารซงมั
ึ นไม่งา่ ยถ ้าใช ้
มือเปล่ากับร่างกายกะปลกกะเปลียทีเต็มไปด ้วยบาดแผล ต๊อดกับเขาใชเวลา ้
ั
เกือบชวโมงกว่ ั ตัว
าจะจับปลาได ้สก อนไหวชา้
เขาสองคนเป็ นมนุษย์ทเคลื
ี
มากๆ เพราะขาดเลือดและสารอาหาร
บาดแผลตรงบ่าทีประกาศศก ึ ได ้มาจากสะเก็ดระเบิดเริมเน่า เชน ่ เดียว
กับบาดแผลบนแผ่นหลังของต๊อด เนือเน่าทีขยายเป็ นวงกว ้างขึนเรือยๆ ใน
แต่ละวันดึงสติและความอดทนของสองหนุ่มให ้ลดตําลงไม่นานทังคูก ่ ส
็ ามัคคี
กันจับไข ้ นีเป็ นปฏิกริ ย
ิ าเดียวทีร่างกายแสดงออกเพือต่อต ้านเชอโรคื
เจ ้าต๊อดหัวเราะหลังจากเขาบอกว่าทังคูอ ื
่ าจจะติดเชอตายก่อนถึง
ตะเข็บชายแดน “ก็เท่ไปอีกแบบนะพี นักรบทีตายเพราะไข ้ขึน ฮา่ ๆๆ”

“ถ ้าเราออกไปได ้แกจะทําอะไรต่อ?” นอกจากนอนแทะซากปลาอยูข ่ ้างลําธาร

แห่งหนึง คืนนีพวกเขาก็ไม่มอ
ี ะไรทํา การชวนคุยเป็ นงานอดิเรกทีน่าสนใจดี
ติณนัยนิงไปเล็กน ้อย ก่อนจะตอบยิมๆ “กระทืบชู ้ แล ้วบอกเลิกแฟน”
ึ ถึงกับเลิกคิว “จริงดิ?”
ประกาศศก
“อืมฮ”ึ อีกฝ่ ายหัวเราะเบาๆ หยิบมีดคอมแบตขึนมาลนไฟแชก ็ “ผมจับ
ั พักแล ้ว ไม่เอาน่าพี ไม่ต ้องทําหน ้าเห็นใจแบบนันหรอก... ความจริงเขาก็
ได ้สก
นอกใจผมหลายหนแล ้ว นีไม่ใชค ่ รังแรกหรอก”
 คนฟั งพยักหน ้ารับ ความคิดไพล่ไปถึง ‘หว่าหวา’ ไชนิสเกิรล ์ ชาว
ฮอ่ งกงทีติณนัยคบหามาหลายปี หล่อนขาวสวย ตัวเล็กเซก ็ สจ
์ ัดสไตล์สาว
เจ ้าชู ้ ตอนทีเจออีกฝ่ ายครังแรกเขายังเคยเตือนน ้องชายว่าให ้ระวัง แต่เจ ้าต๊อด
ก็ยงั คบหาและพาหล่อนเข ้ามาทํางานในสตาร์คอร์ป ํ งสง่ ผู ้หญิงเรียน
ซายั
ปริญญาตรีจนใกล ้จะจบปี นอยู ี แ
่ ล ้ว
“กิกกับใครวะ?”
“รุน
่ พีทีมหาลัยเขาน่ะ” ติณนัยลนมีดจนแดงเถือก
“ทังๆ ทีแกออกภาคสนามเก็บเงินหาเลียงเขาน่ะเหรอ?”
“เขาคันมังพี” เจ ้าต๊อดหลุดหัวเราะ “ชา่ งเถอะ... มา... หันข ้าง ผมจะ
เอาสะเก็ดระเบิดออกจากบ่าพีก่อน เสร็จแล ้วพีค่อยจัดการให ้ผมบ ้าง”
“หนองเยอะอยูน ่ ะ ไม่รอให ้ไปถึงหมูบ
่ ้านก่อนเหรอ” หากทําการผ่าตัด
โดยทีไม่มย ื
ี าฆ่าเชอผลทีออกมามีได ้สองแบบ ไม่รอดก็ลงนรก
ี
“เสยงดี
กว่า ไม่งันเราอาจตายคู”่
ประกาศศก ึ ถอดเสอออกเป็
ื นคนแรก แต่กต็ ้องสูดริมฝี ปากแรงๆ หลาย
วันทีผ่านมายอมรับอย่างหน ้าด ้านๆ ว่าทังเขาและเจ ้าต๊อดไม่ได ้อาบนํ าแม ้ว่าจะ
เจอลําธารก็ตาม การดึงเสอเนื ื อหยาบออกมาทังๆ ทีมีแผลสดขนาดใหญ่แนบ
อยูก
่ บ ื กลาม
ั เนือผ ้าเป็ นการกระตุ ้นให ้บาดแผลยิงติดเชอลุ ตอนนีพอดึงเสอื
ออก เนือผ ้าทีแห ้งติดบาดแผลก็สอยเอาผิวหนังสว่ นหนึงติดไปด ้วย
ี
“เชยยย!” ประกาศศก ึ คําราม ปวดแสบปวดร ้อนจนหน ้ามืด หลังจาก
ื
ปลดเสอออกไปแล ้วเลือดสเี ข ้มก็ไหลทะลัก ปากแผลเปิ ดกว ้าง ขอบแผลเป็ น
หนองปนลิมเลือด “เป็ นไงบ ้าง?”
ดูน่ากลัวนรกแดก... “ไม่เท่าไหร่นพี ี งเรียบ
ี ” ติณนัยตอบกลับเสย
พอเห็นแผลชด ั ๆ ติณนัยก็นก
ึ ทึง พีชายเขายังมีแรงวิงล่อเฮลิคอปเตอร์
ไต่ผา หาปลา ปี นเขา ทําทุกอย่างต่อได ้ทังๆ ทีกําลังบาดเจ็บปางตาย สภาพ
บาดแผลไม่น่าไว ้ใจอย่างมาก ยิงตอนนีทังคูเ่ ริมมีไข ้อ่อนๆ เขายิงไม่แน่ใจว่า
ทังตนและประกาศศก ึ จะสามารถยืนหยัดอยูไ่ ด ้นาน
อีกสามวัน ถ ้ายังมีสติกน
็ ับว่าเก่ง!
 “พร ้อมยังพี?”
“อืมฮ”ึ
“ผมจะแหวกเนือเอาสะเก็ดระเบิดออกก่อน มันอาจจะอยูล ่ ก ั หน่อย
ึ สก
เสร็จแล ้วค่อยบ่งเอาหนองรอบปากแผลออกแล ้วนาบด ้วยมีดเผาไฟเพือฆ่า
ื พีอยากจะกัดอะไรหน่อยไหม เสอหรื
เชอ ื อกิงไม ้...”
ี งหัวเราะ สุดท ้ายก็เข ้า
“อะไรอร่อยกว่ากัน?” อีกฝ่ ายถามพร ้อมกับเสย
โหมดเอาจริงเอาจัง “มีบห
ุ รีเหลือไหม?”
ติณนัยโยนสง่ ให ้ทังซอง เขาจดๆ จ ้องๆ อยูส ั พักก่อนจะเอ่ยขึนว่า
่ ก
“พร ้อมนะ?”
ึ อัดนิโคตินเข ้าเต็มปอดแล ้วกักไว ้ “โอเค”
ประกาศศก
้
แทบไม่ให ้สุมให ี ง ปลายมีดแหวกผ่านผิวเนืออย่างไม่ปรานี
้เสย ดึง
ี งคํารามลันป่ าจนใบไม ้ไหว
เสย
ั
หนึงชวโมงของการผ่ าตัดอย่างทรหดหมดไปพร ้อมกับใบหน ้าขาวซด ี
ของประกาศศก ึ ติณนัยหยิบว่านหางจระเข ้ทีตนเด็ดจากในป่ าขึนมาฝาน ทา
เมือกสใี สลงไปหลังจากทําความสะอาดบาดแผลเรียบร ้อย ิ ห ้านาทีหลัง
สบ
จากสติกลับคืนสูร่ า่ งประกาศศก ึ ก็เริมทําการผ่าตัดบาดแผลตรงแผ่นหลังให ้
น ้องชายบ ้าง สุดท ้ายทังคูก
่ น
็ อนควําหน ้าแผ่แผ่นหลังอาบแสงจันทร์ ต่างคน
ต่างครุน
่ คิดถึงวันพรุง่ นี
้ นไข ้ขึน แกไปต่อได ้เลยนะไม่ต ้องรอ” เขาบอกเจ ้าต๊อด
“ถ ้าตอนเชาฉั
มันเอียงหน ้ามามอง “แล ้วถ ้าเป็ นผมบ ้าง พีจะไปไหม?”
ี
“ถามเชยไรวะ?”
“นันส.ิ .. พูดทําเชยไรวะ
ี ถ ้าไปเราก็ต ้องไปด ้วยกันไม่ใชเ่ หรอ?”
เออเนอะ... ต่างคนต่างเงียบ
ติณนัยทีใกล ้หลับชวนคุยขึนมาอีกหน “จริงส ิ ยังไม่ได ้บอกเลยว่าถ ้า
ออกไปได ้พีจะทําอะไร?”
ึ กะพริบตา คลียิมออกมาเล็กน ้อย “กูจะขอแฟนแต่งงาน”
ประกาศศก
 “ทําไมดูดม
ี อ
ี นาคตอย่างนีวะพี ตอบแบบนีไม่เห็นใจคนอกหักบ ้างเลย
เหรอ?”
ทังคูป ี งหัวเราะ
่ ระสานเสย
“กลับค่ายไหมต๊อด มาประจําสาขาทีไทย ไม่ต ้องอยูฮ ่ งกงแล ้ว”
่ อ
“คิดอยูเ่ หมือนกัน”
“แกเรียนจบ ป.ตรี เมือไหร่ป๋าคงดีใจ”
“พ่อครูเขาไม่หวังเรืองนันกับผมมานานแล ้ว พีก็รู ้ว่าหัวผมไม่ให ้กับ
เรืองเรียนหนังสอ ื ”
ึ ตังท่าจะหว่านล ้อม ทว่าตอนนัน... ทังคูก
ประกาศศก ่ ไ ี งฝี เท ้า
็ ด ้ยินเสย
ม ้า
่ ค่ตวั เดียวแต่มาเป็ นฝูง!
ไม่ใชแ
---------------------------
เบืองหน ้าเธอ ฝูงม ้าป่ าวิงเร็วราวกับสายลม
เธอควบม ้าสขี าวปราดเปรียวของตัวเองไล่ต ้อนจ่าฝูงตัวสด
ี ําปลอดทีมี
ขนเงางามท ้าแสงจันทร์
ี งพรานป่ าทางด ้านหลังตะโกนก ้อง “เร็วไปแล ้ว คุณโม!”
เสย
อะดรีนาลีนในร่างของเด็กสาวพลุง่ พล่าน ั
เกือบห ้าชวโมงทีเธอและ
คณะไล่ลา่ ม ้าป่ าหายากสายพันธุม
์ องโกเลียน พริสวอลสกี* ซงเป็ึ นสายพันธุ์
โบราณสายพันธุเ์ ดียวทีเกิดขึนเองตามธรรมชาติ และแทบจะสูญหายไปจาก
ทวีปเอเชยี
การเดินทางข ้ามเขตชายแดนเข ้าสูผ ่ น
ื ป่ าพม่าในหนนี กลุม ่ ของ ‘พล
ตํารวจเอกนพดล’ บิดาของ ‘โมริน’ ทําการบ ้านมาแล ้วเป็ นอย่างดี พวกเขามา
พร ้อมกับนักวิชาการด ้านสต ั ว์ป่าหายาก นักวิทยาศาสตร์เพาะพันธุม ์ ้าและนาย
พรานชาวไทยใหญ่อก ี หลายชวี ต ิ ทุกคนชว่ ยกันศก ึ ษาถินทีอยูข
่ องม ้า ลักษณะ
การอยูร่ วมฝูง การออกหาอาหารและจํานวนคร่าวๆ ของพวกมันทียังคงเหลือ
อยูใ่ นป่ า
 เป้ าหมายก็คอ
ื จับเจ ้ามองโกเลียน พริสวอลสกี เพศผู ้กลับไปทีแคมป์
้ นพ่อพันธุใ์ ห ้กับม ้าแข่งในคอกของ ‘เดอะบิกส
ให ้ได ้อย่างน ้อยหนึงตัวเพือใชเป็
เปอร์’
สาเหตุทต ี ้องเป็ น ‘เจ ้าพริสวอลสกี’ เพราะม ้าสายพันธุน
์ มี
ี โครงสร ้างที
แข็งแกร่ง กล ้ามเนือหนา กีบทน อีกทังความแข็งแรงด ้านสุขภาพร่างกายจัด
อยูใ่ นเกณฑ์ด ี การปรับตัวให ้อยูร่ อดในความท ้าทายของสภาพภูมอ ิ ากาศและ
ภูมป ิ ระเทศก็เป็ นไปอย่างยอดเยียม พวกมันมีเปอร์เซน็ ต์รอดในประเทศทีมี
อากาศร ้อนชนสูื งกว่าม ้าสายพันธุอ ์ นื
โมรินเคลือนไหวไล่ตามฝูงม ้าทีวิงเร็วราวกับสายลม ใต ้ร่างของเธอคือ
‘เจ ้าขาว’ ม ้าคูใ่ จสายพันธุอ
์ าระเบียนทีเธอได ้เป็ นของขวัญวันเกิดตังแต่อายุ
เพียงหกปี ทังคนและม ้ารู ้ใจกันยิงกว่าคูแ ่ ฝด หนึงคนหนึงม ้าพลิวไหวไปตาม
แนวป่ าได ้รวดเร็วราวกับภูตไพร
ด ้วยความทีเป็ นบุตรสาวคนเดียวของนายตํารวจใหญ่ สว่ นมารดาเป็ น
ถึงผู ้อํานวยการของวิทยาลัยสารพัดชา่ งชอดั ื ง เธอจึงโลดโผนโจนทะยานยิง
กว่าเด็กสาวในวัยสบ ิ ห ้าปี ด ้วยกัน โมรินจับปื นตังแต่อายุยงั น ้อย ติดตามบิดา
ออกทริปล่าสต ั ว์มานับครังไม่ถ ้วน ทังยังมีชอเป็ ื นเจ ้าของฟาร์มม ้าแข่งอันดับ
หนึงอย่าง ‘เดอะบิกสเปอร์’ ตังแต่วย ั เพียงสบิ สองปี
ใครๆ ก็บอกว่าท่านนพดลและคุณหญิงเลียงดูบตุ รสาวอย่างตามใจ
ท่านนพดลได ้แต่เออออและตอบกลับด ้วยรอยยิมแต่ไม่มท
ี ท
ี า่ ว่าจะเอ่ยปาก
ห ้ามโมริน
แต่คน ั หน่อยแล ้ว!
ื นีเห็นทีคงต ้องดุสก
“โมริน!” แม ้แต่ทา่ นนพดลเองก็ยงั หัวเสยี เขากับเพือนในทีมอีกสาม
ควบม ้าไล่ตามแผ่นหลังไกลลิบของบุตรสาวไป หนนีเป็ นการล่าม ้าป่ าทีดุเดือด
ยิงกว่าครังทีไปเนปาล ยิงกวดไล่ ฝูงม ้าก็ยงนํ ่ วามมืดสงัดของ
ิ าพวกเขาเข ้าสูค
ผืนป่ าอันน่าสะพรึงกลัว นีก็เป็ นเวลาเกือบตีหนึงแล ้ว พวกเขาไล่กวดม ้าฝูงนีมา
ตังแต่สองทุม ่ จนหลายคนในกลุม ่ เริมถอดใจและกลับไปรอในค่าย คงเหลือแต่
บุตรสาวหัวดือของเขาคนเดียวทียังไงก็
ไม่ยอมกลับ
ม ้าฝูงนีฉลาดและระมัดระวังตัวสูง พวกมันเหมือนมีตาติดอยูด ่ ้านหลัง
ิ กอย่างทีเข ้าใกล ้และชงิ วิงหนีไปก่อนทุกครัง
สามารถมองเห็นทุกสงทุ ฝุ่ น
บางๆ ลอยค ้างกลางอากาศขณะทีสายลมพัดแรง ไม่นานท่านนพดลก็ถก ู
ลูกสาวทิงห่างอยูเ่ บืองหลัง เขามองไม่เห็นแม ้แต่รอยกีบเท ้าของม ้าตัวที
ั บนายพรานทีตนว่าจ ้าง
หล่อนควบ เขารีบหันไปออกคําสงกั
“ตามหาคุณโม!”
242.ขโมย

ิ เธอค ้นหามาตลอดหลายปี
นีคือสงที
ี ะไรทีจะทําให ้หัวใจของเธอเร่าร ้อนได ้มากกว่าจ่าฝูงม ้าป่ าตัวส ี
ไม่มอ
ดําปลอดตรงหน ้า ในสายตาเธอ มีม ้าเพียงตัวเดียวเท่านันทีวิงโลดราวกับเปลว
ไฟอันร ้อนแรง เรือนร่างของมันสูงใหญ่ กีบเท ้าหนัก มันวิงโฉบลําธารทําให ้
ห่านป่ าฝูงใหญ่บน ู่ ้องฟ้ า
ิ หนีสท
สองตาของโมรินเป็ นประกายในจังหวะทีมันหยุดดืมนํ าริมลําธาร มันดู
ั ภาระด ้านหลังของเจ ้า
ระแวดระวังมาก เธอเอือมมือไปแตะปื นยาวในถุงเก็บสม
ั พักก็คอ
ขาว สก ่ ยๆ ดึงมือกลับ
ิ ใจเปลียนเป็ น
ม ้าตัวนีสวยจนเธอไม่อยากทําให ้เป็ นรอย เด็กสาวตัดสน
ื ก ทําแบบนีเธออาจจะเสยงมากกว่
คล ้องเชอ ี าแต่เธอก็ยอม
โมรินกระโดดลงจากหลังม ้าของตนอย่างเบาเท ้า นํ าในลําธารเย็นชน ื
ใจ ความเย็นฉํ าของนํ าชว่ ยปลอบประโลมความตืนเต ้นของเด็กสาวได ้เป็ น
ื กมัดหนึงออกมาถือไว ้ใน
อย่างดี โมรินยืนมือไปยังอานม ้าของเจ ้าขาว ดึงเชอ
มือ สองตาจดจ ้องแต่จา่ ฝูงตัวสดี ํา
มันกําลังดืมนํ า พอเห็นเธอเดินเข ้าไปมันก็เงยหน ้าขึนมามองเธอ สอง
ตาของมันวาววับเหมือนหยังเชงิ จ่าฝูงม ้าก ้มลงดืมนํ าอีกครังพร ้อมกับมองเธอ
ไปด ้วยราวกับจะคาดเดาการกระทํา
เธอย่อร่างลง บ่วงบาศในมือเริมแกว่งไกว สองมือกะจังหวะเหมาะๆ
แล ้วทอดบ่วงไปด ้านหน ้า
เชอื กลอยตกไปอีกทาง เธอสบถลัน มองม ้าตัวสวยก ้าวขึนจากลําธาร
และเดินห่างออกไปไกลกว่าระยะขว ้างบ่วงหนทีสอง เด็กสาวจ ้องมันอย่างหัว
ี หันกลับไปหาเจ ้าขาวม ้าอาระเบียนของตนเพือจะหยิบบ่วงอีกอัน
เสย
ี แล ้ว!
ทว่า... เจ ้าขาวหายไปเสย
“ขาว... ไอ ้ขาว!” โมรินตะโกนเรียกด ้วยความตกใจ เมือครูม่ น
ั ยังยืนกิน
หญ ้าอยูด
่ ้านหลัง แต่จๆู่ ทําไมถึงหายไปเสยี ได ้ ความหวาดกลัวแล่นเข ้ามาใน
ใจเป็ นระลอก เจ ้าขาวเป็ นม ้าอาระเบียนตัวใหญ่ฝีเท ้าดีทสุ
ี ดในเดอะบิกสเปอร์
ราคาของมันไม่ต ้องพูดถึง ทีเธอพามันมาออกล่าม ้าป่ าด ้วยกันในหนนีเพราะมี
เพียงฝี เท ้าของเจ ้าขาวเท่านันทีจะวิงทัน
การทีอยูๆ่ มันหายไปนับว่าเป็ นหายนะทีเดียว!
เด็กสาวหันไปมองรอบป่ า ไม่พบแม ้แต่เงาของม ้าตน พอหันมาอีกหนก็
ไม่พบบ่วงเชอื กทีตนโยนออกไปเมือครูด
่ ้วย
มันหายไปไหน!
ึ ขนลุกเหมือนโดนผีหลอก เกิดความรู ้สก
จูๆ่ เธอก็รู ้สก ึ ว่าป่ าแห่งนีเป็ น
ั ดิสท
สถานทีศก ิ ธิทีห ้ามมีการไล่ลา่ ใดๆ ทังนัน
ื ก... เจ ้าขาวก็หาย พอหันมามองหาเจ ้าขาว... เชอ
เธอหันไปมองเชอ ื ก
ก็หาย
จะให ้คิดอย่างไรได ้อีก!
เด็กสาวหันซายหั้ นขวาอย่างละล ้าละลัง ถึงจะใจกล ้าแค่ไหนแต่เธอก็
อายุเพียงสบ ิ ห ้า ยังเรียนอยูช ั ธยมศก
่ นมั ึ ษาปี ทส ี านัน เธอสลัดทังบิดาและ
ี เท่
กลุม
่ นายพรานตังแต่โค ้งแรกตรงเนินผา ยากเหลือเกินทีพวกเขาจะตามหาเธอ
เจอท่ามกลางความมืด
ั ทดลองป้ องปากตะโกนเรียก “คุณ
เด็กสาวกอดร่างตัวเอง เนือตัวสน
พ่อ!”
ี งสวบสาบตอบกลับตรงพุม
มีเสย ่ ไม ้
ิ
เธอตกใจแทบสนสติ ิ ใจวิง
เห็นเหมือนใครบางคนกําลังวิง โมรินตัดสน
ไล่ตาม “นันใคร!”
ร่างทีวิงอยูต
่ รงหน ้าทังรวดเร็วและฝี เท ้าเบา แต่ถงึ อย่างไรก็ดอ ู อ
่ นล ้า
หลังจากแน่ใจว่าอีกฝ่ ายเป็ นมนุษย์แน่ๆ โมรินก็วงกวดตามหลั
ิ งร่างนันอย่างบ ้า
คลัง เจ ้าขาวไม่เคยอยูห ื
่ า่ งจากเธอแม ้ว่าจะไม่โดนล่าม มันเชองกั บมนุษย์ การ
ทีจูๆ่ มันหายไปแน่นอนว่าต ้องมีขโมย
หัวขโมยจะต ้องฝี เท ้าเบาขนาดไหนเธอถึงไม่รู ้ตัวเลย!
โมรินวิงตามออกมายังลานกว ้าง ในทีสุดเธอก็เห็นเขา ทังสองหยุดนิง
ไม่มใี ครขยับตัว มองคล ้ายแม่ทพ ิ หน ้ากันท่ามกลาง
ั สองฝ่ ายทีกําลังยืนเผชญ
 ื
แสงจันทร์ เธอมองร่างสูงตรงหน ้าอย่างไม่อยากจะเชอ
ผู ้ชาย... ตัวสูงมากทีเดียว
เขาไม่สวมเสอื เธอมองเห็นกล ้ามเนือเป็ นมัดเรียงกันอย่างสวยงาม
ตังแต่บา่ ลงมาจรดเอว ไม่ได ้ดูบก ึ บึนน่ากลัวแต่ให ้ความรู ้สก ึ แกร่งกร ้าวทรหด
เขาย ้อมเรือนผมสคี วันบุหรีออกเงิน ดวงตาสน ี ํ าผึง ใบหน ้านันรกไปด ้วยหนวด
เครา กางเกงแทบจําสภาพไม่ได ้ รองเท ้าทีใสก ่ ข็ าดเป็ นรู เขาจ ้องเธอแวบหนึง
ก่อนจะหมุนตัวออกวิง เคลือนไหวปราดเปรียวราวกับเสอ ื ดํา
เบืองหน ้าของเขาคือเจ ้าขาวทีกําลังยืนรออยูไ่ กลลิบ และยามนีก็ม ี
ชายอีกคนกําลังขีมัน!
“ไอ ้หัวขโมย!” เธอแน่ใจแล ้วว่าทุกอย่างทีเกิดขึนเป็ นฝี มือของชาย
สองคนนี คนหนึงขโมยเชอ ื กอีกคนขโมยม ้า แล ้วคนทีโมรินวิงตามก็คอ ื ไอ ้บ ้าที
ื ก ระหว่างทีวิงเธอเห็นเขากําเชอ
ขโมยเชอ ื กอยูใ่ นมือข ้างหนึง บนแผ่นหลัง
ของเขาสะพายปื นยาวเสยี ด ้วย
ความโกรธแล่นพล่านกลบสองหู ใครจะไปนึกว่ากลางป่ าแบบนีจะมี
ขโมย!
ใช.่ .. ใครจะไปนึกว่ากลางป่ าแบบนีจะมีนางไม ้!
ี
แถมเฮยนเสยี ด ้วย!
ติณนัยหนีเด็กสาวผมม ้าทีวิงตามอยูท ่ างด ้านหลัง เธอตัวเล็ก ตาโต
แก ้มอิม มีเรือนร่างเหมือนเด็กทียังไม่โตเป็ นสาว กล่าวอีกนัยคือแบนราบตังแต่
หัวจรดเท ้า
แต่น่ารักฉิบหาย!
ติณนัยห ้อเหยียดสุดฝี เท ้า เชอื กสข
ี าวในมือคือความหวังเดียวทีจะ
้ นพาหนะในการเดินทาง
สอยม ้าอีกตัวเพือใชเป็ ประกาศศกึ สยบม ้าขาวเป็ น
ของตัวเองไปแล ้วเหลือแต่เขาทียังไงก็ต ้องสอย ‘เจ ้าดําดุ’ ตัวนันให ้ได ้ ทังคู่
จําเป็ นต ้องควบม ้าคนละตัวเพราะต่างคนต่างก็มน ี ํ าหนักตัวมาก พีชายเขาหนัก
100 กิโล ตัวเขาก็ 85 ถ ้าขีม ้าตัวเดียวกันเป็ นได ้หลังหักตาย
ทีสําคัญมีม ้าสองตัวเผือไม่มแ ื ดกินตัวหนึง
ี รงหาอาหาร จะได ้เชอ
 แต่กอ ิ ชวี ต
่ นอืนเขาต ้องหลบหลีกสงมี ี
ิ แสนสวยทีพยายามจะฆ่าเขาเสย
ก่อน
“หยุดนะ!”
หยุดให ้โง่...
“พ่อฉั นเป็ นตํารวจตระเวนชายแดน รู ้ไว ้ด ้วย”
แน่ะ เอาไม ้ตายมาขูซ
่ ะด ้วย
“ฉั นจะให ้คนถลกหนังหัวแกตากแห ้งแล ้วเอาไปทําเป็ นขันตักนํ า”
จินตนาการยอดเยียม
ทังๆ ทีหิวจนหมดแรงแต่ตณ ิ นัยก็อดขําไม่ได ้ เด็กสาวด ้านหลังของเขา
ละอ่อนมากจริงๆ คาดว่าอายุน่าจะสก ั สบ
ิ สามสบิ ส ี นอกจากจะร ้องหาพ่อแม่
แล ้วเธอยังยกคําด่าต่างๆ นานามาเขวียงใสเ่ ขาจนมือไม ้สนคั ั นหัวใจไปหมด รํา
รําอยากจะหันไปฟาดก ้นสก ั ที เด็กอะไรปากจัดเหลือเกิน
แต่เขาไม่มเี วลาเล่น พีเป๊ กควบม ้าขาวตัวนันไล่ต ้อนม ้าดําขึนไปบนเนิน
ผาแล ้ว ถ ้าเขาอยากจับมันให ้อยูห
่ มัดเขาต ้องรีบฉวยโอกาสนี
ชายหนุ่มวิงตีโค ้งไปตามทิศทางทีนัดแนะกับพีชายเอาไว ้ตังแต่แรก
พอเขาสปี ดคนด ้านหลังก็เริมแผ่วลง สกั พักดูเหมือนเธอจะหยุดวิงและยืน
ร ้องไห ้
ี งกระซก
ติณนัยได ้ยินเสย ิ ๆ ลอยมาตามลม จิตใจรู ้สก
ึ สบ
ั สนละล ้าละลัง
ื โหดมากๆ ขนาดเขากับพีชายยังอยู่
นีคือกลางป่ า... เป็ นป่ าดิบชนที
้
ลําบาก หากทิงเด็กสาวคนนีไว ้ตามลําพัง คาดว่าไม่ถงึ เชาเธออาจโดนอะไรสกั
อย่างคาบไปกิน
แต่เธอไม่มค
ี รอบครัวหรือ? พ่อตํารวจทีเมือครูเ่ ธอยกขึนมาขูเ่ ขาน่ะ
ั คนทีจะออกตามหาถ ้าเธอหายไปหรอกหรือ?
ไม่มใี ครสก
ติณนัยชะลอฝี เท ้า ในทีสุดก็หยุดวิง
เขาเห็นเด็กสาวก ้าวตรงมาหาอย่างขวัญเสย ี ระหว่างทีไม่รู ้ว่าจะทํา
อย่างไรต่อดีเธอก็เดินมาถึงจุดทีเขายืนอยู่ การได ้เห็นเธอในระยะใกล ้ทําให ้
 ํ งตัวเล็ก เธอมีความสูงประมาณ
ติณนัยตกตะลึง หนูน ้อยคนนีเด็กมากจริงๆ ซายั
ึ ้าหากเทียบกับความสูงระดับ 187 เซนติเมตรของเขาเธอ
160 เซนติเมตร ซงถ
แทบจะกลายเป็ นคนแคระ
เขาไม่เคยสนใจผู ้หญิงตัวเล็กเพราะไม่มนี ส ั ทะนุถนอมของ ข ้าวของ
ิ ย
ทุกอย่างของติณนัยเน ้นใหญ่ ทน แกร่ง เพือนๆ รอบตัวเขาก็ไม่มใี ครให ้ความ
ึ บอบบางอย่างนีสก
รู ้สก ั คน ต่อให ้แฟนเขาทีว่าตัวเล็กก็ยงั สูงถึง 168 เซนติเมตร
แต่ยย
ั เด็กนีตัวเล็กมากๆ เล็กเหมือนตุก
๊ ตา ดูบอบบางทีสุดเท่าทีเขา
เคยเห็นมา เขาแทบจะมองผ่านผิวของเธอไปเห็นเสนเลื ้ อดดําตรงลําคอได ้
เลย
เด็กเล็กขนาดนี พ่อแม่ไปไหนล่ะเนีย? เธอดูเหมือนตายได ้เลย ถ ้าโดน
ั ตัวกัดเข ้าทีแขน
ยุงป่ าสก
เขาละล ้าละลัง
เธอยกหลังมือเชด็ ใบหน ้าป้ อยๆ ชายหนุ่มหยุดมอง ไม่รู ้จะทําอย่างไร
ต่อไปดี สก ั พักเธอก็เงยหน ้ามองเขาด ้วยดวงตาคูท่ เต็
ี มไปด ้วยความเศร ้า เธอ
ก ้าวเข ้ามาหาเขา อ ้าสองแขนกอดเขา...
ั
แล ้วขึนเข่า “ไอ ้ชว!”
เธอเล่นเอาเขาจุกไปถึงอก ติณนัยแทบทรุด ยังดีทเธอตั ี วเตียเลย
กระแทกได ้ไม่สงู เท่าไหร่แต่แค่โดนเฉียดๆ ก็ทําให ้เขาแข ้งขาอ่อนเปลีย เขา
สบถออกมาเสย ี งดัง ก่นด่าความใจดีพรําเพรือของตัวเอง พอเธอตังท่ากระโจน
เข ้าหาพร ้อมหมัดเล็กๆ เขาจึงใชมื้ อข ้างเดียวรวบข ้อมือของเธอไว ้ สว่ นอีกข ้าง
รัดรอบเอวแน่น
เธอพยายามดินรนด ้วยการกระชากตัวเองออกจากอ ้อมแขนของเขาให ้
ได ้ พอไม่สําเร็จก็ยกเท ้าถีบมาทางด ้านหลัง พร ้อมจะใชร่้ างกายทุกสว่ นจูโ่ จม
ไม่ให ้เขาตังตัวติด แต่เขาไม่โง่อก ี แล ้ว ติณนัยตังรับการจูโ่ จมของเธออย่าง
แข็งกร ้าวโดยการจับเธอทุม ่ และยันร่างเล็กๆ ให ้พลิกควําลงกับพืน กดร่างบาง
แนบพืนดินจนขยับไม่ได ้
“มีปัญญาแค่นเหรอ?”
ี เธอร ้องท ้า
 เขายกคิวสูงอย่างประหลาดใจ ไม่คด ิ จะตอบกลับเพราะไม่ต ้องการให ้
ี งของตนได ้ แต่อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่าพ่อแม่ของเด็กคนนีควร
อีกฝ่ ายจําเสย
ั
จะสงสอนเธอส ั หน่อยว่าโลกทีเราอาศย
ก ั อยูม
่ นั ไม่ได ้โสภาอย่างทีเห็น หาก
เธอโดนผู ้ชายสก ั คนจับกด เธอไม่ควรพูดจายัวยุหรือต่อล ้อต่อเถียง เพราะการ
ทําแบบนันมันเสยงกั ี บการถูกข่มขืนหรือเอาคืนทีหนักกว่า
่ อ
แต่เนืองจากเขาไม่ใชพ ่ เธอและทังคูค
่ งไม่ได ้โคจรกลับมาเจอกันอีก
เขาจึงทําเพียงข่มขู่
ติณนัยหยิบปื นยาวทีตนสะพายออกมาจากแผ่นหลังแล ้วจ่อขมับของ
ี ําเพราะความหวาด
สาวน ้อย จ ้องมองสองตาไร ้เดียงสาทีค่อยๆ เปลียนเป็ นสด
ั
กลัว ลมหายใจเธอเริมติดขัด ร่างสนสะท ้านอย่างควบคุมไม่อยู่
พอเขาขึนไกดังคลิก เธอก็กรีดร ้องออกมา “ฉั นไม่เอาม ้าคืนแล ้ว ยกให ้
ก็ได ้ เอาไปเลยๆ”
ติณนัยนิงค ้างอยูอ
่ ย่างนันพักหนึงเพือให ้อีกฝ่ ายคิดว่าเขากําลังลังเล
พอเธอร ้องยําอีกหน เขาจึงค่อยๆ ปล่อยมือ
ความจริงแล ้วเขาไม่ชอบขูเ่ ด็กผู ้หญิง แต่เพือให ้แน่ใจว่าเธอจะไม่ยน
ื
มือมาขัดขวางเขาจึงต ้องทํา
และก็ได ้ผล... หลังจากเขายืนขึนอีกครังสาวน ้อยก็ไม่ไล่ตามมาแล ้ว
เธอยันร่างลุกขึนยืนจ ้องมองแผ่นหลังของเขานิงๆ ติณนัยปรายตามองไปด ้าน
หลังเป็ นระยะๆ อมยิมกับความคิดทีว่า ‘ในทีสุดเธอก็ฉลาด’ อย่างน ้อยก็รู ้จัก
ี บ ้าง
กลัวปื นผาหน ้าไม ้เสย
ี ําทีประกาศ
เขาเดินไปยังหน ้าผาอย่างมุง่ มัน ตังใจจะสยบม ้าป่ าตัวสด
ึ ไล่ต ้อนไปจนมุม
ศก
เหลือระยะทางอีก 50 กิโลเมตรกว่าจะถึงหมูบ ่ ้านกะเหรียงแดง หาก
เดินเท ้า ด ้วยสภาพภูมป ิ ระเทศทีเป็ นเทือกเขาสลับกับป่ าดิบชน ื พวกเขาอาจ
้
ต ้องใชเวลาอี ี ้าวัน แต่ถ ้ามีม ้า... แน่นอนว่าพรุง่ นีไม่เกินเทียงพวกเขาจะ
กสห
ถึงทีหมายอย่างปลอดภัย
ี งฝี เท ้าไล่ตามมาด ้านหลัง เมือหันไปมองเขาก็เห็นเธอวิงตามมา
มีเสย
แต่ทงระยะห่
ิ างค่อนข ้างมาก
 ติณนัยมองเด็กสาวทีกําลังสบตาเขาด ้วยสายตาของเด็กหลงทาง เขา
ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ สําเหนียกได ้ว่าเด็กคนนีไม่มท ี ไปนอกจากจะเดิ
ี น
ตามเขา แม ้ว่าเธอจะกลัวปื นทีเขาสะพายแต่เธอก็กลัวการยืนอยูก ่ ลางป่ าเพียง
ลําพังมากกว่า ความจริงเขาควรไล่เธอไป แต่อก ี ใจก็ทําไม่ลง
ั ว์ป่าทีมา
หากมนุษย์มาเจอเธออาจถูกข่มขืนแล ้วฆ่าทิง แต่ถ ้าเป็ นสต
เจอเธอก็จะกลายเป็ นอาหารของพวกมัน ตอนนีเขาไม่รู ้ว่าจะทําอย่างไรกับเธอ
ดี แต่ทรูี ้ๆ... ไม่มวี น ี หรอก!
ั คืนม ้าเสย
243.ตืนตาตืนใจ

เบืองหน ้าเป็ นภาพการคล ้องม ้าทีน่าทึงทีสุด

โมรินวิงตามหัวขโมยมาจนถึงหน ้าผาสูง เธอไม่มท ี างเลือกนอกจากไล่
ั ผัสได ้
ตามเขาไปอย่างบ ้าคลัง เขาเป็ นมนุษย์เพียงคนเดียวในป่ านีทีเธอสม
เด็กสาวซุม่ มองเขาอยูใ่ นระยะห่าง เห็นเขาเดินไปสมทบกับชายร่าง
ยักษ์ อก
ี คนทีกําลังควบเจ ้าขาวของเธอไล่ต ้อนม ้าป่ าสดี ําอยูข
่ ้างหุบเหว พอคน
ขโมยเชอ ื กมาถึงทังคูก
่ แ
็ ลกเปลียนสญ ั ญาณมือทีรู ้กันเพียงสองคน จากนัน
มหกรรมคล ้องม ้าอย่างดุเดือดก็เริมขึน
เจ ้าพริสวอลสกีตวั สดี ําปลอดราวกับมฤตยูร ้าย มันถูกต ้อนจนวิงมาหยุด
ตรงสุดปากเหว เมือเห็นว่าหมดหนทางไปต่อมันจึงหันมาสูหั ้ วชนฝา เจ ้าดําไล่
เตะหัวขโมยทีถือบ่วงเชอ ื กอย่างคังแค ้น ทังดีด ทังถีบ พยายามจูโ่ จมเขาหลาย
สบิ ครัง แต่ชายบนหลังเจ ้าขาวก็ไม่ยอมให ้เพือนตาย เขาพยายามควบม ้ามาส
กัดการโจมตีอย่างน่าหวาดเสย ี ว ่ งทางให ้คนบนพืนเหวียงบ่วง
ทังยังเปิ ดชอ
บาศไปคล ้องคอเจ ้าดําอยูห ่ ลายครัง
หัวขโมยทีอยูบ ่ นพืนก็เชน่ กัน ทุกครังทีม ้าป่ าตัวสด
ี ําเข ้าหําหันไล่กด
ั
คอเจ ้าขาวหวังจะเอาชนะ เขาก็จะเขวียงปลายเชอ ื กฟาดก ้นให ้มันหันเหความ
้
สนใจมายังตน เจ ้าม ้าดําเต ้นเร่าหันซายทีขวาทีราวกับเริงระบํา เดียวคนนันก็
ล่อ เดียวคนนีก็เรียก ทําให ้สมาธิของมันกระเจิดกระเจิง
ั
สองหัวขโมยทํางานสอดประสานกันอย่างมีชนเช งิ
จังหวะหนึงม ้าป่ าทะยานเข ้ากัดหลังคอเจ ้าขาวเพือทีจะล ้มคนทีควบ
เจ ้าขาวอยู่ แรงในการโถมใสท ่ ําให ้เจ ้าขาวเสย
ี หลักหน ้าคะมําติดพืนแต่คนบน
หลังของมันก็แข็งแกร่งเหมือนหิน เขากระแทกกําปั นใสห ่ น ้าม ้าป่ าดังผัวะ เปิ ด
โอกาสให ้เจ ้าขาวเผ่นหนีจากกีบเท ้าหน ้าของมันได ้อย่างหวุดหวิด เขาขึน
คร่อมร่างเจ ้าขาวอีกหนแล ้วหนีบต ้นขาบังคับให ้มันทะยานเข ้าชาร์จเจ ้าม ้าป่ า
ถีบกระหนํ าด ้วยขาหน ้ารัวเร็วจนอีกฝ่ ายทรุด
ึ นเจ ้าของเจ ้าขาว ยังไม่เคยรู ้วิธบ
โมรินตาโต เธอ...ซงเป็ ี งั คับให ้ม ้าสู ้
เพือเธอจนตัวตายแบบนีมาก่อน ชายร่างยักษ์ คนนันขีม ้าเก่งมากๆเขาใชท่ ้ อน
้
ขาทรงพลังและการสะกิดปลายเท ้าซายขวาควบบั งคับเจ ้าขาวให ้โลดแล่นไป
ตามแต่ใจ ไม่มก ้ อกระตุกสายบังเหียนเลยด ้วยซาํ ใชแค่
ี ารสะบัดแสหรื ้ รา่ งกาย
ชว่ งล่างเท่านัน โมรินไม่เคยเห็นใครยืนหยัดอยูบ
่ นหลังม ้าได ้สง่างามเท่านีมา
ก่อน
ถ ้ามีกล ้องเธอจะถ่าย!
ชายทีถือเชอ ื กก็ปราดเปรียวไม่แพ ้กัน เขาอยูใ่ นสภาพทีน่าหวาดเสย ี ว
เพราะอาจโดนม ้ากระทืบได ้ทุกเมือ ทุกครังทีม ้าป่ าเข ้าประจัญบานกับเจ ้าขาว
เขาจะคอยแทรกซายป่ ้ ายขวาเพือวางบ่วงหลายบ่วงลงกับพืน โมรินมองตาม
อย่างนึกทึง เธอพกเชอ ื กมาทังหมดสบ ิ แปดเสนเล็
้ กหกเสนใหญ่
้ แต่ละเสน้
สามารถถอดออกจากกันหรือเกียวกันเป็ นเชอ ื กเดียวเสนยาวเส
้ ้
นหนึงก็ได ้
หัวขโมยคนนีดึงตะขอเกียวออกแล ้วปรับเปลียนมันให ้กลายเป็ นเงือน
ทีมีรป
ู ทรงแปลกประหลาด ดูคล ้ายกับไม ้กวาดขนาดใหญ่ทมี ี ปลายแยกออก
ิ สแฉก
สบ ี
เขาจะทําอะไร?
หัวขโมยคนนันสาดเชอื กลงบนพืน ไล่วางกลบ่วงเล็กๆ หลายบ่วง
กระจัดกระจายไปบนลานกว ้าง
เจ ้าม ้าดําไม่ได ้สนใจเขาเพราะกําลังสูติ ้ ดพันอยูก่ บ
ั ชายบนหลังเจ ้าขาว
มีเพียงโมรินทีเห็นแผนผังการวางจิกซอว์ตอ ่ เลโก ้ทีน่าทึงของหัวขโมยคนนี
เหมือนเขากําลังสร ้างตาข่ายกล กลิงหลบกีบเท ้าม ้าไปทางนันพลิกร่างมาทาง
นี มือของเขาเคลือนไหวรวดเร็ว ทับซอนปลายเช้ ื กไปมา ถักทอจนกลายเป็ น
อ
รูปแบบทีน่าพิศวง พอเรียบร ้อยแล ้วเขาก็เอาเชอ ื กเสนหลั
้ กผูกไว ้กับต ้นไม ้
ใหญ่ทอยู
ี ใ่ กล ้หน ้าผา จากนันก็ผวิ ปาก
ี งผิวปาก ชายบนหลังม ้าก็เปิ ดศก
เมือได ้ยินเสย ึ หนักทันที!
เขาควบเจ ้าขาวเข ้าตะลุมบอนอย่างเอาจริงเอาจัง ทําให ้โมรินรู ้ทันทีวา่
ื
ก่อนหน ้านีเขาออมมือเพือซอเวลาให ้เพือนวางค่ายกล ม ้าป่ าเริมวิงผิดจังหวะ
เพราะหมดแรง เมือเผชญ ิ หน ้ากับนักล่าทีหัวใจแกร่งราวกับเพชร ความพ่ายแพ ้
ก็เริมปรากฏออกมาให ้เห็น สว่ นหัวขโมยสองคนนันก็สยิ ู ้ บตาเหมือนกับวันนีคือ
ิ
วันสนโลก ราวกับว่าถ ้าจับม ้าตัวนีไม่ได ้พวกเขาก็พร ้อมจะตกเหวตายไปพร ้อม
กับมัน
โมรินยกสองมือปิ ดปาก ลุ ้นแสนลุ ้น
 ภาพตรงหน ้าทําให ้การล่าม ้าป่ ากว่าสองเดือนของทีมงานคุณพ่อ... ดู
เด็กไปเลย
ทังสองฝั งฟาดฟั นกันเหมือนเอาชวี ติ เป็ นเดิมพัน เจ ้าม ้าป่ าเริมมีเหงือ
หยดลงมาตามขน ลมหายใจฟื ดฟาดอย่างน่ากลัว อากาศรอบด ้านคล ้ายมี
ประกายไฟแห่งสงครามอบอวลจนร ้อนระอุ มันกระโดดโลดเต ้นไปตามจังหวะ
ั เชด
ทีมนุษย์ชก ิ จนทําให ้ปลายเท ้าสองข ้างหลงเข ้าไปในบ่วงบาศทีดักรออยู่
บนพืน
ื กเบาๆ
เจ ้าของบ่วงปริศนารีบกระตุกปลายเชอ
เจ ้าม ้าป่ าหันขวับมาทันที!
ี งแหลมเมือเห็นว่าขาหน ้าทังสองของตนติดบ่วง
มันกรีดร ้องเสย มัน
บอกตัวเองว่ากําลังถูกต ้อนจนมุม ด ้วยความแค ้นมันจึงสะบัดเจ ้าขาวทีกําลังไล่
กัดอย่างติดพันออกไปแล ้วกระโจนร่างเข ้าหาหัวขโมยเจ ้าของเชอ ื ก โมริน
หลุดอุทานออกมาอย่างตกใจ ภาพตรงหน ้าหวาดเสย ี วมาก คาดว่าไม่ถงึ นาที
เขาคงโดนม ้ากระทืบตายคาที
แต่หวั ขโมยคนนันไวพอควร เขาม ้วนตัวหลบก่อนทีกีบข ้างหนึงจะ
กระแทกลงมากลางอก แต่ถงึ อย่างไรก็หนีไม่พ ้นกีบอีกข ้างทียําลงมาเฉียด
ี งคํารามลัน
ปลายเท ้าเขา ตอนนันเองทีโมรินได ้ยินเสย
“ไอ ้ต๊อด!”
ื อด! เจ ้าหัวขโมยชอต๊
เขาชอต๊ ื อด... และเป็ นคนไทย!
คนไทยทีใชช้ อนี
ื มีเยอะ ื
ต๊อดเป็ นชอของเด็ กผู ้ชายทัวไปทีฟั งแล ้ว
ื ตังสห
ธรรมดาสามัญมากๆ แถวบ ้านเธอก็มเี ด็กชอนี ี ้าคน
และตรงนีก็มค
ี นหนึง... ทีกําลังจะตาย
ต๊อดถอดรองเท ้าแล ้วเขวียงทิง เผยให ้เห็นปลายนิวเท ้าทีถูกกระทืบจน
ได ้เลือด ี ําจนมัน
แต่ถงึ อย่างนันเขาก็ยงั ดันทุรังผิวปากล ้อเลียนเจ ้าม ้าป่ าสด
เหิมเกริมถลาเข ้าใสอ ่ ก
ี หน โมรินกรีดร ้องออกมาสุดเสย ี งแล ้วหลับตาปี ทว่า...
ี งของเธอถูกเสย
เสย ี งร ้องของเจ ้าม ้าป่ ากลบจนมิด
โมรินลืมตาอย่างงุนงง
 ี ําเงยหน ้าแผดเสย
มองเห็นม ้าป่ าสด ี งคํารามเหมือนเจ็บปวดแสนสาหัส
กกหูของมันหลังเลือดจากการโดนฟาดด ้วยท่อนไม ้ ตอนนีรอบคอของมันมีขด
เชอื กหนาๆ เหมือนลําตัวอสรพิษพันรอบแล ้วกระตุก มันเสย ี หลักเซถลาแต่คน
ื อดก็ไม่ยอมปล่อย
ชอต๊ เขาพันปลายเชอื กเข ้ากับท่อนแขนแล ้วกระตุกข ้าง
คอม ้า เสยี ดสจ
ี นแผงคอของมันได ้เลือด
ไม่มท
ี างให ้หนีอกี แล ้ว เจ ้าม ้าป่ าเหลือวิธเี อาตัวรอดเดียวคือวิงสวน
ทางเข ้าหาคนทีคล ้องเชอ ื กมัน
พอมันทะยานเข ้าหาต๊อดก็เบียงตัวหลบ คว ้าแผงคอ เหยียบสข ี ้างมัน
เพือเทคตัวขึนไปนังบนแผ่นหลัง เสย ี งหัวเราะอย่างมีชยั ของสองหนุ่มดังลัน
ี งครึงหอบครึงคําราม โมรินยังคงจดจ ้องอย่างตืนตะลึง ไม่อยาก
ทัวป่ า เป็ นเสย
จะเชอว่ื าตนเพิงเป็ นสกั ขีพยานการจับม ้าป่ ามือเปล่าโดยไม่มอ
ี าวุธ ไม่ใชแส้ ้
ไม่ผก ู บังเหียนหรือแม ้กระทังสวมอาน
ื
พอขึนหลังม ้าได ้ ชายทีมีชอแสนธรรมดาว่ าต๊อดก็โน ้มร่างลงลูบหัวเจ ้า
ดํา กระซบ ิ ปลอบมันด ้วยการผิวปากเป็ นท่วงทํานองทีอ่อนโยน เสย ี งนันอ่อน
ละมุนราวกับการลูบไล ้ของสายลม การปลอบประโลมทีสง่ ผ่านจากมนุษย์สู่
สตั ว์ทําให ้จ่าฝูงม ้าป่ าสงบลง ความหวาดกลัวจางหายไปจากดวงตา มันหยุด
ดินอย่างคลุ ้มคลังและยืนนิงด ้วยอาการสงบ เท ้าทังส ี ตัว หัว ลําคอ ยืดเต็ม
ความสูง หางสด ี ําโบกพลิว
ตอนนันเอง ชายอีกคนก็ควบเจ ้าขาวตรงเข ้ามาสมทบ เขากระโดดลง
ื กทีคล ้องสองเท ้าหน ้าของมันออก คงเหลือแต่เชอ
จากหลังม ้า จัดการดึงเชอ ื ก
้
เสนใหญ่ ทคล
ี ้องคออยู่ ตอนนีม ้าป่ าสงบแล ้ว ไม่จําเป็ นต ้องพันธนาการมันก็
ยินดีทําตามคําสงั
ทังสองพูดคุยกันเล็กน ้อยแล ้วหันมามองเธอ ใบหน ้าของทังคูเ่ ต็มไป
ื
ด ้วยหนวดเครา ไม่สวมเสอและมี บาดแผลกระจายอยูท ่ วร่
ั างเหมือนเพิงไปปล ้น
ทีไหนมาสก ั แห่ง
คนตัวใหญ่ขนคร่
ึ อมบนหลังเจ ้าขาวอีกครัง จ ้องเธอด ้วยสายตาคมดุ
ื อดจ ้องเธอเหมือนจะหยังเชงิ
แต่คนทีชอต๊
เธอหวาดกลัวจนก ้าวถอย ไม่กล ้าเข ้าใกล ้พวกเขาเกินไปนัก
ั พักพวกเขาก็เลิกสนใจเธอ
สก ี ้างของม ้าแล ้ว
กระแทกฝี เท ้าลงบนสข
ควบจากไป
 ิ
244.ลูกชงในตํ านาน

“อย่าทิงฉั น!”
เสยี งร ้องไห ้ของเด็กคนนันดังไล่หลังเขามา ติณนัยกัดฟั นแล ้วปล่อย
วาง ไม่มใี ครใจดีกบ ั คนอืนได ้ตลอดเวลาหรอกน่า ตอนนีทังเขาและพีเป๊ กอยูใ่ น
สภาพทีแย่มากๆ พวกเขาใชแรงกํ ้ าลังทีเหลือในร่างไปกับการคล ้องม ้าเมือครู่
้ ย
หมดแล ้ว เรียกว่าทุบหม ้อข ้าวเข ้าสูเช ี วล่ะ
“ต๊อด... อย่าทิงฉั น!”
ื
ติณนัยผงะ แทบร่วงตกจากหลังม ้า ฉิบหายล่ะ นังหนูนันรู ้ชอเขา!
เขาหันกลับไปมองด ้านหลัง เห็นร่างของเธอยืนอยูไ่ กลลิบ จากนันก็
หันไปมองทางพีชายบ ้าง อีกฝ่ ายใบหน ้าแดงกํา ดูทา่ จะคงสติได ้อีกไม่นาน
เมือครูพ
่ เป๊
ี กเป็ นตัวหลักในการเผชญ ิ หน ้ากับม ้าป่ าสด
ี ํา พีเขาทังตกม ้า
ล ้มลุกคลุกคลาน ใชพลั ้ งในการตะลุมบอนเสย ี ยิงกว่าเขา ตอนนีแม ้จะควบม ้า
อยูท่ ว่าร่างครึงหนึงของประกาศศก ึ ก็เอนราบลงกับแผ่นหลังของอาชาสข ี าว
ดวงตาแดงกําเลือนลอยด ้วยพิษไข ้และความเหนือยสะสม ต ้องสะบัดหัวเป็ นระ
ยะๆ เพือเรียกสติไม่ให ้ตกจากหลังม ้า
“พีเป๊ ก... ไหวไหม?” ติณนัยกัดฟั นถาม
อีกฝ่ ายหลับตา ม ้าขาวตัวนีมีเจ ้าของ เขาจะหมดสติไม่ได ้ไม่อย่างนัน
มันจะวิงพาเขากลับไปหาเจ ้าของของมัน ซงก็ ึ คอื นังหนูคนนัน ครอบครัวของ
เธออาจจะจับเขาสง่ ซงั เตระหว่างทีหมดสติ “พอไหว”
“เราต ้องมุง่ หน ้าไปทางทิศใต ้นะ”
“โอเค”
ตอนนันเอง... ติณนัยก็สงั เกตเห็นความเคลือนไหวกลางทุง่ หญ ้าทีสูง
ท่วมเข่า ิ ชวี ต
สงมี ิ บางชนิดกําลังพุง่ ตรงมายังม ้าของพวกเขา มันวิงด ้วย
ความเร็วสูง ร่างของมันเตียกว่ายอดหญ ้าสเี ขียวจึงมองไม่ออกว่าเป็ นตัวอะไร
หลังจากใกล ้เข ้ามาและเห็นว่าม ้าทีเขาขีอยูต
่ วั ใหญ่เกินกว่าจะล ้มได ้ มันจึง
แยกกลุม ่ ออกเป็ นสองสาย
 มันมีสองตัว!
ติณนัยผงะ หันมองตามการเคลือนไหวสวบสาบในทุง่ หญ ้า พวกมัน
ี งร ้องไห ้ของเด็กน ้อยทีหน ้าผา!
กําลังตรงดิงไปตามเสย
ชายหนุ่มคํารามลัน ตกใจจนแผ่นหลังเย็นเยียบ เขาตะโกนบอกพีชาย
“พีล่วงหน ้าไปก่อนเดียวผมตามไป!” พูดจบก็กระชากแผงคอม ้าให ้หันหัววก
ี ้างเร่งการควบขับเต็มสปี ด
กลับ แล ้วกระทุ ้งสข
ี งร ้องของม ้าป่ าดังก ้องราวกับเสย
เสย ี งฟ้ าคํารณ ี งลง
มาพร ้อมกับเสย
ฝี เท ้าเป็ นจังหวะ
กุบกับ กุบกับ...
ี งทีเหมือนกับลันกลอง
ขนาดโมรินทียืนอยูไ่ กลถึงหน ้าผายังได ้ยินเสย
รบนัน สายตาเธอจับภาพร่างสูงบนอาชาสด ี ําปลอด ทังคนทังม ้าดูหา่ มห ้าว
พอกัน พวกเขากระดูกแข็ง ควบสุดฝี เท ้า ร่างของชายหนุ่มเอนราบแนบไปกับ
หลังม ้า มือหนึงกําขนตรงแผงคอ อีกมือตวัดปื นยาวบนแผ่นหลังออกมาใน
จังหวะเดียว
โมรินชาไปทังร่าง ต๊อดกลับมาทําไม? แล ้วนันเขาจะทําอะไร ทําไม
ต ้องหยิบปื นด ้วย หรือว่าเขาจะฆ่าเธอปิ ดปาก?
ยังไม่ทน
ั ได ้คิดต่อเธอก็เห็นหมาป่ าสองตัวกระโจนมาดักหน ้า พวกมัน
นํ าลายไหลยืด เขียวแหลมคม สายตาหิวกระหายจับจ ้องเธอราวกับเป็ นอาหาร
คําอันโอชะ
โมรินอ ้าปากค ้าง ไม่ทน
ั ได ้กรีดร ้องเจ ้าตัวแรกก็โผนทะยานนํ าหน ้าตัว
ทีสอง ปรีเข ้ามาหมายจะขยําเธอ
เปรียง!
ต๊อดยืดร่างขึน กระชบั ลําตัวม ้าป่ าด ้วยต ้นขา เขาปล่อยกระสุนนัดเดียว
ทีเหลืออยูใ่ นรังเพลิงออกไปด ้วยความเร็วสูง
เป้ าหมายคือชะง่อนหิน!
มฤตยูเหล็กเม็ดเท่านิวก ้อยพุง่ เต็มสปี ดตรงเข ้าหากองหินทางด ้านหลัง
ของโมริน
 คลิง...
้
แฉลบข ้างเอียง 30 องศาทะลุใบหูซายของหมาป่ าตัวแรก
คลิง...
แฉลบหินอีกกองทีอยูด ้ อแล ้วพุง่ ตรงเข ้ากลางแสกหน ้า
่ ้านซายมื
หมาป่ าตัวทีสอง
ั ว์กน
สต ิ เนือสองตัวแผดเสย ี งโหยหวน เจ ้าตัวแรกตกใจขวัญกระเจิง วิง
หนีหวั ซุกหัวซุนเข ้าป่ าไป สว่ นตัวทีสองทีรับของขวัญไปเต็มๆ ล ้มตายคาที
เป็ นการสงั หารทีฉั บไวรวดเร็วและใชเวลาไม่
้ ถงึ ห ้าวินาที!
โมรินยืนตัวแข็งทือ เห็นแต่ประกายไฟทีเกิดจากเหล็กเสยี ดหิน รู ้ตัวอีก
ทีกม
็ ห
ี มาป่ าตัวหนึงนอนจมกองเลือดเสย ี แล ้ว วิญญาณนักสูในตั
้ วเธอกรีดร ้อง
โหยหวน ตังแต่เล็กจนโตโมรินเคยถามบิดาว่า “คุณพ่อคะ เคยเห็นการยิงชงิ
ของจริงไหมคะ?”
คําตอบทีได ้มีเพียง “ยิงแฉลบหรือยิงชงมี ิ แต่ในหนังเท่านันแหละลูก
ของจริงไม่มห ี รอก หลักสําคัญของการยิงแฉลบก็คอ ื ความแม่นยําในการ
คํานวณองศาและความแรงของกระสุน คนเราเมืออยูใ่ นสถานการณ์คบ ั ขันแค่ม ี
แรงจับปื นยิงได ้ก็นับว่าเก่งแล ้ว ไม่มใี ครคงสติได ้เร็วพอจะคิดคํานวณหรอก
สว่ นเรืองความแรงยิงไม่ต ้องพูดถึง ิ
การยิงชงเจตนาคื อเด็ดสองชวี ต
ิ ในครัง
เดียว สว่ นมากถ ้าคนยิงไม่ชาํ นาญ กระสุนจะฝั งลงในเนือของเหยือตัวแรก แต่
ไม่แรงพอจะทะลุออกมาสงั หารตัวทีสองได ้”
นีใชไ่ หม สาเหตุทเขายิ
ี งหมาป่ าตัวแรกแค่ใบหูเพือจะได ้เหลือแรงสง่
ต่อไปยังหมาป่ าตัวทีสอง?
หากคําตอบคือใช.่ .. ผู ้ชายคนนีก็แม่นปื นจนน่าขนลุก
ั วี ต
โมรินรู ้ดีวา่ ภาพภาพนีจะติดตาเธอไปชวช ิ ในอนาคตไม่วา่ จะเจอนัก
แม่นปื นทีเก่งขนาดไหน ก็จะไม่มใี ครทีเก่งเกินหน ้าชายปริศนาทีตนเจอกลาง
ป่ าพม่าคนนีได ้อีก
เขายืนหนึง เป็ นตํานานอันกล ้าแข็งในใจเธอไปซะแล ้ว!
 ชายหนุ่มควบม ้าเข ้ามาใกล ้ โน ้มร่างลงคว ้าเอวเธอแล ้วตวัดขึนมานัง
ด ้านหน ้า โมรินกอดเขาแน่นเพือไม่ให ้ตัวเองร่วงตกลงไป กลินคาวเลือดคละ
คลุ ้งออกจากร่างเขา ผิวเนือร ้อนผ่าวเหมือนจับไข ้ แผ่นหลังก็เหนียวหนึบ เธอ
ดึงมือตนออกมามองแล ้วต ้องกัดลินไว ้ไม่ให ้หลุดเสยี งร ้องออกมา
ี ดงฉาน
มือเธอมีแต่เลือดสแ
ี ขาว มิน่าล่ะเมือครูต
เขาบาดเจ็บสาหัสทีเดียว ใบหน ้าก็ซด ่ อนทีวิงหนี
เธอเขาถึงดูออ
่ นแรงนัก
ิ ถามเสย
“มีเข็มทิศไหม?” เขากระซบ ี งขาดห ้วง
เธอรีบพยักหน ้า
ั กับแผงคอม ้า
เขาหมุนร่างเธอให ้หันไปด ้านหน ้า จับสองมือเธอกระชบ
ั ย
“ควบม ้า... ไปทิศ... ใต ้” เขาสงเส ี งสน
ั เหงือผุดรอบกรอบหน ้า “ไล่
ตาม... พีชายฉั น”
เธอเม ้มปากแน่น เริมรับรู ้ว่าคนด ้านหลังกําลังหมดแรงเหมือน
แบตเตอรีทีเหลือแค่ขด
ี สุดท ้าย เขาแทบไม่มแ ี รงเหลือจะต่อกรกับเธอ
“ทําไมฉั นต ้องทํา?”
“อย่าเนรคุณ!” นีเป็ นคํากล่าวสุดท ้ายก่อนทีเจ ้าของร่างสูงทีนังอยูท
่ าง
ด ้านหลังจะฟุบลงมา
โมรินตกใจมาก รีบรวบสองแขนเขาให ้กอดเอวตนไว ้จะได ้ไม่รว่ งจาก
้
หลังม ้า เธอใชความสามารถทั ี ําฝ่ ารัตติกาลอันมืดมิด ตรง
งหมดควบม ้าป่ าสด
เข ้าไปสมทบกับเจ ้าขาวทีวิงอยูไ่ กลลิบ พอมาถึงเธอก็พบว่าชายร่างยักษ์
ทีนอนทาบอยูบ ่ นหลังของเจ ้าขาวหมดสติไปแล ้วเชน ่ กัน
ั .่ .. ทิงชวี ต
หัวขโมยสองคนหมดสติทงคู ิ ของพวกเขาและม ้าฝี เท ้าดีสอง
ตัวไว ้กับเธอ
ถ ้าเพียงแต่...
“อย่าเนรคุณ!” ประโยคนีก ้องชดั ในใจอีกหน ปลุกเร ้าความเป็ นลูก
ตํารวจให ้ลุกโชน เขาปกป้ องเธอจากหมาป่ าสองตัว เธอก็ควรปกป้ องเขาและพี
ชาย
 สองชวี ต
ิ แลกสองชวี ต
ิ
โมรินตรงไปรังบังเหียนเจ ้าขาวไว ้ในมือ จัดการควบม ้าสองตัวให ้วิงต่อ
ไปจนเกือบรุง่ สาง
เป้ าหมายคือพาพวกเขาไปหาคุณพ่อ
245.ไอ ้ตอแหล

ี งเคาะประตูตด
เสย ิ กันสองทีทําให ้ครูฝ้ายเงยหน ้าจากกระป๋ องเบียร์ท ี
วางเกลือนอยูเ่ ต็มพืน
“เข ้ามาได ้”
เกือบอาทิตย์แล ้วทีเขาสง่ ทีมผู ้สบ ื เหตุของหมูบ ่ ้านกะเหรียงแดงออก
ไปพร ้อมกับเฮลิคอปเตอร์เพือตามหาลูกชาย แต่กค ็ ว ้านํ าเหลว จนบางครังเขา
แอบคิดไม่ได ้ว่าแกล ้วกล ้าเจตนากล่าวเท็จเรืองจุดเกิดเหตุ เขาไม่เคยทําตัวไร ้
เหตุผลโดยกล่าวหาคนอืนแบบไม่มม ี ล
ู แต่หลายวันทีผ่านมา ความสนิทสนมที
แกล ้วกล ้ามีให ้ ‘ว่าทีลูกสะใภ ้เขา’ มีมากจนน่าตกใจ ไอ ้เด็กหน ้าหล่อนันเหมือน
พยายามเรียกร ้องความสนใจจากหล่อนในทุกวิถท ี าง
เรืองบางอย่างแวบขึนมาในหัวเขา เป็ นเรืองทีผู ้ชายด ้วยกันเท่านันถึง
จะมองออก
คําทํานายของ ‘ครูบาบุญชว่ ย’ พระสายธุดงค์องค์หนึงแวบเข ้ามาใน
ห ้วงคิดของเขา “เด็กคนนีดวงชะตาของมันถึงฆาตอยูส ่ ามหน ตอนอายุแปด
ิ แปด และยีสบ
สบ ิ แปด ให ้มันบวชเรียนนะพ่อ ไม่อย่างนันมันจะตายเพราะผู ้
หญิง”
้
แล ้วก็เป็ นความจริง ตอนแปดขวบเจ ้าเป๊ กก็จมนํ าเพราะสาวใชคนหนึ
ง
ทําเรือควํา
ิ แปดก็โดนเสยอ
อายุสบ ี ้วนพ่อของลลนายิงปางตา
มาปี นยี ิ แปด...
ี สบ
เขาถึงกับกุมขมับ ื องคําทํานายแต่พอได ้เห็นหน ้า
จากคนทีไม่เชอเรื
ี งของครูบาขึนมาในหู
ลลนาทีค่าย ไม่รู ้เพราะเหตุใดใจเขาถึงแว่วเสย
ั จะดืมเบียร์เยอะไปแล ้ววันนี...
สงสย
คนทีเปิ ดประตูแล ้วก ้าวเข ้ามาในห ้องเป็ นคนทีเขาคาดไม่ถงึ ว่าเธอจะ
กล ้าเดินเข ้ามาหา ธรรมดาเธอรักษาภาพพจน์ยงกว่ ิ าอะไรทังนัน การเดินเข ้ามา
ในห ้องสว่ นตัวของ ‘สามัญชน’ ในยามวิกาล เป็ นหนึงในสงที
ิ เจ ้าหญิงมักไม่ทํา
กัน
พอมาถึงเธอก็ดงึ เก ้าอีมานังตรงข ้ามเขา จับจ ้องอย่างเอาการเอางาน
“ฉั นรู ้ว่านายเครียด แต่การไล่ค ้นหายีสบ ิ สช ี วโมงโดยไม่
ั หยุดพักอาจจะทําให ้
สถานการณ์เลวร ้ายยิงกว่าเดิม คนทีโตๆ กันแล ้วอย่างนายหรือฉั น ไม่ควร
ึ
แสดงออกซงความหวาดกลั วเพราะมันจะสง่ ผลให ้เด็กในบังคับบัญชาของเรา
เกิดความรู ้สก ึ ไม่มนคง
ั นายชว่ ยเก็บอาการบ ้างได ้ไหม ตอนนีทุกคนรอบตัวรวม
ทังลูกบุญธรรมของนายเองต่างก็พากันเครียดตาม พวกเขาต ้องเดินย่องเบาๆ
ผ่านหน ้าห ้องพักของนาย พูดจาก็ต ้องกระซบ ิ ถ ้ามีเสย
ี งดังสก
ั นิดก็หน ้าตาตืน
กันไปหมด นายอยากให ้ทุกอย่างกลายเป็ นแบบนีเหรอ?”
ประกาศต ิ จ ้องตาผู ้หญิงตรงหน ้าเนินนาน เธอยังคงเป็ นเหนือเกล ้าคน
เดิม คนทีมีเหตุผลได ้แม ้กระทังตอนทีมีมด ี จ่อคอหอย คนทีไม่สะทกสะท ้านกับ
อะไรเลยแม ้แต่ความตาย สามารถสละและละทิงทุกอย่างในมือทันทีโดยไม่
อินังขังขอบหรือร ้องโวยวาย เป็ นเจ ้าหญิงเลือดสน ี ํ าเงินผู ้สง่าผ่าเผยและสูงสง่
็ ต์จนฝุ่ นธุลใี ดๆ ก็มอ
ร ้อยเปอร์เซน ิ าจทําให ้แปดเปื อน
“ชวี ต ั อยูเ่ รืองหนึง... อีน ้อย”
ิ นีฉั นเคยสงสย
้
เธอหรีตากับคําเรียกทีเขามักใชหากอยู ด
่ ้วยกันสองต่อสอง เธอคือ ‘อี
น ้อย’ ของเขาและเขาคือ ‘นายขีแย’ ของเธอ มันเป็ นอย่างนีเสมอมาเพราะไม่
ว่าจะเกิดอะไรขึน เขามักชงิ ร ้องไห ้และสารภาพผิดก่อนทุกที ต่างกับเธอซงึ
ี ยอมโดนตัดหัวดีกว่าก ้มหน ้ารับความผิด
เป็ นคนปากแข็ง กล ้าได ้กล ้าเสย
ั อะไร?”
เธอถอนหายใจ แล ้วสบตาเขา “สงสย
“ตอนนีเธอ... ร ้องไห ้เป็ นหรือยัง?”
เธอหน ้าตึง สองตาแข็งค ้าง “เป็ นส”ิ
“ร ้องให ้ดูหน่อยได ้ไหม?” ี งอ่อนล ้าจริงจัง
เขาวอนขอด ้วยนํ าเสย
“สมมุตวิ า่ พ่อเธอตาย”
“พ่อฉั นเพิงตาย” เธอตอบจากนันก็สะดุ ้งในใจ นันส ิ ทําไมเธอถึงไม่
ร ้องไห ้?
ทําไมถึงไม่ร ้องไห ้!!!
 “ถ ้าน ้องชายของเธอตายล่ะ?” เขายํา
นันยิงไม่ร ้องไห ้ใหญ่ ตรงกันข ้ามเธอจะปิ ดบริษัทฉลองด ้วยซาํ เหนือ
เกล ้าเกิดอาการเหงือตก
ี งแหบ “ทีมงาน คูค
“บอดีการ์ดก็ได ้” ครูฝ้ายถามเสย ่ ้า เพือน ใครก็ได ้ที
เธอคิดว่าสําคัญ”
ี
“ฉั น...” การรับรู ้นียิงเพิมความตระหนกให ้เธอจนหน ้าเสย
ี งสน
“ร ้องออกมา!” เขาคํารามเสย ั “ร ้องให ้ฉั นดูหน่อย แสดงให ้ฉั นเห็น
หน่อยว่าเธอยังเป็ นคนอยู!่ ”
ี โน ้มร่างลงมาประสานฝ่ ามือวางบนหัวเข่า พยายาม
เหนือเกล ้าหน ้าซด
นึกถึงเหตุการณ์เลวร ้ายทุกอย่างในชวี ติ นึกถึงตอนทีโดนไล่ฆา่ ความสูญเสย ี
การหักหลัง ความสนหวั ิ ั ปานใดเธอก็ม ี
ง แม ้ว่าจะพยายามนึกให ้เลวร ้ายสก
เพียงอาการนํ าซมึ ตรงหางตาแต่ไม่มากพอทีจะไหลเป็ นหยด
เรืองนีน่ากลัวจนทําให ้เธอตกใจ เธอหวาดผวาตัวเอง หวาดกลัวตัวเอง
จนปั นหน ้าไม่ถก
ู
“ว่าไง... ร ้องไม่ได ้ใชไ่ หมล่ะฝ่ าบาท?” เขาประชด
หัวใจเธอเต ้นแรง ขบกรามแน่น พยายามเค ้นแล ้วเค ้นอีกแต่สด ุ ท ้ายสงิ
ทีได ้กลับเป็ นเหงือทีผุดล ้อมกรอบหน ้า “ขอโทษด ้วย ฉั นร ้องไม่ได ้”
่ นไงล่ะ!”
“เพราะเธอมันไม่ใชค ี งออกมาอย่างเจ็บแค ้น
เขาแผดเสย
แสนสาหัส
ิ ” เหนือเกล ้ายืนมือออกไป พยายามปลอบโยนเขา
“ประกาศต
“อย่ามาแตะฉั น! เธอมันนังปี ศาจ เป็ นก ้อนนํ าแข็งพันปี โหดเหียม
่ น!”
หัวสูง ไม่ใชค
ึ ปวดจีดจนหน ้ามืด “อย่า
เหนือเกล ้านิวหน ้า คลึงนิวโป้ งทีหว่างคิว รู ้สก
พูดแบบนัน”
“ทําไม! จะสงตั ั ดหัวกระหม่อมหรือฝ่ าบาท หรือจะร ้องไห ้ ฝ่ าบาทรู ้จัก
ี ใจบ ้างไหม?!”
นํ าตาหรือไง รู ้จักความผิดหวังเสย
 ้
เหนือเกล ้ายกมือขวาขึนห ้ามทัพ มือซายควานหยิ
บโทรศพ ั ท์มอื ถือขึน
มากดโทร พอปลายสายรับเธอก็สงเสั ย ี งแหบ “กาแฟดําหนึงที ด่วน...”
ี งเหมือนคนประสาท
“ไม่ต ้องแดก!” คนตรงข ้ามแผดเสย
เธอใชมื้ อหนึงบังมือถือ แล ้วหันไปขอร ้องเสย ี งอ่อน “มีมารยาทหน่อย
ได ้ไหม” จากนันก็หน ั
ั ไปสงปลายสายเพิ มเติม “ข ้าวผัดหมูสองจานด ้วย”
“ฉั นไม่กน
ิ ข ้าว!” เขาบอกทันทีทเธอวางหู
ี
เหนือเกล ้าเลิกคิว “นีหรือเปล่าทีเขาเรียกว่าเอาชนะด ้วยหลักการ
อหิงสา”
เขานิง...
เหนือเกล ้าถอนหายใจยาว หลับตาไปเกือบนาทีแล ้วลืมตาอีกหน “ฉั น
รู ้ว่านายโกรธทีฉั นดูไม่เดือดร ้อนเรืองลูก... ของเรา... และใช ่ ฉั นอาจจะไม่
ผูกพันกับเขาเพราะไม่ได ้เลียงมาเองกับมือ...” เหนือเกล ้าค่อยๆ ผ่อนลม
หายใจออกชาๆ ้ “นายพูดถูก ความจริงแล ้วฉั นแทบไม่ผก ู พันกับใครทางด ้าน
อารมณ์ ฉั นมาจากครอบครัวทีน ้องฆ่าพี ญาติฆา่ ญาติ พ่อฆ่าแม่ พืนฐานด ้าน
ครอบครัวของฉั นเป็ นศูนย์ แม ้แต่หน ้าตาปั จจุบน ั ของลูกฉั นก็ยงั ไม่เคยเห็นสก ั
ครัง ดังนันจะให ้ฉั นร ้องไห ้ให ้เขาคงเป็ นไปไม่ได ้ ถ ้าฉั นจะร ้อง...” เธอชะงักคํา
พูดเล็กน ้อยก่อนจะยอมรับออกมาตรงๆ “คงเป็ นเพราะเขาหน ้าเหมือนนาย”
ื
คําพูดนีทําให ้ครูฝ้ายเงยหน ้าขวับ จ ้องอีกฝ่ ายอย่างไม่เชอหู
“เจ ้าหญิงมีความลับจะบอก พสกนิกรอยากฟั งไหม?”
ั พักก็พยักหน ้าน ้อยๆ
อีกฝ่ ายนิงงัน สก
ิ นมาสามนิว “ห ้ามบอกใครรู ้แล ้วเหยียบไว ้เลยนะ ชวี ต
เหนือเกล ้าชูนวขึ ิ
นีฉั นเคยร ้องไห ้อยูส
่ ามหน”
“เธอน่ะนะ?”
“อืมฮ”ึ เหนือเกล ้าหัวเราะ “ครังแรกตอนเกิด ท่านพ่อบอกว่าฉั นร ้อง
ี งดังทีเดียว”
เสย
เขาขมวดคิว “อันนันไม่นับ”
 “งันเหรอ?” เธอโคลงศรี ษะ ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “งันอีกสองครังทีเหลือ
ฉั นร ้องเพราะนาย”
เขาถึงกับกลันหายใจ แต่เธอดันเงียบ
“เล่าให ้ฟั งหน่อย” เขากระตุ ้น
“ไม่... ไม่” เธอหัวเราะเบาๆ อย่างเก ้อกระดาก “รอวันไหนทีเราแก่กว่า
นี อากาศดีๆ แดดร่มลมตก ฉั นค่อยเล่าให ้ฟั ง”
ในเวลาเดียวกันนันก็มคี นมาเคาะประตู ตามมาด ้วยการเสริ ฟ ์ กาแฟดํา
กับอาหารสองจาน หลังจากผู ้ชว่ ยก ้าวออกไปเหนือเกล ้าก็ผลักจานหนึงเลือน
ไปตรงหน ้า แล ้วเอือมมือไปกุมมือเขาไว ้ “กินข ้าวซะ อย่าคิดมาก นายไม่ได ้
แบกรับปั ญหานีคนเดียวแต่ยงั มีฉันด ้วย ฉั นจะทําสุดความสามารถเพือค ้นหา
ลูกของเรา ต่อให ้เขาจะกลายเป็ นซากอยูใ่ ต ้หน ้าผาฉั นก็จะนํ าเขาขึนมา”
ประโยคนีทําให ้ครูฝ้ายถึงกับหรีตา “ทําไมถึงคิดว่าลูกฉั นจะกลายเป็ น
ซากอยูใ่ ต ้หน ้าผา?”
เหนือเกล ้าอึกอัก หลุบตาลงตํา เธอหลุดปากมากเกินไปซะแล ้ว
“ทําไม!” เขาถามยํา
ในทีสุดเหนือเกล ้าก็ยอมล ้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ าเสอ ื “แกล ้ว
กล ้าบอกว่าประกาศศก ึ ตกหน ้าผา ก่อนจะร่วงลงไปด ้านล่างเขากระชากสร ้อย
้ โยนขึนมาพร ้อมกับฝากคําอําลาถึงทุกคน” เธอบรรจงวางสร ้อยเขียวหมู
เสนนี
ตันเสนนั้ นลงกลางฝ่ ามือของครูฝ้ายแล ้วตบหลังมือเขาเบาๆ “ด ้วยความสต ั ย์
จริง ฉั นเองก็หวังให ้มีปาฏิหาริย ์ แต่ถ ้า... นันนายจะไปไหนน่ะ!”
เหนือเกล ้าตกใจทีเห็นอีกฝ่ ายลุกพรวดแล ้ววิงไปกระชากประตูห ้อง
เปิ ดออก พอเธอถามเขาก็ตวาดกลับมาเสย ี งดัง
“ฉั นจะไปฆ่าไอ ้ตอแหลนัน!”
แกล ้วกล ้ากระเด็นตัวปลิวเมือร่างร่างหนึงกระโจนเข ้าหาจากทางด ้าน
ข ้าง
สาบานได ้ว่า... ตัวปลิว!
 ่ นตัวเล็ก
เขาไม่ใชค สูงใหญ่กว่าชายหนุ่มทัวไปด ้วยซาํ แต่การ
ึ เหมือนถูกรถถังบดขยี ร่างเขาปลิวไปด ้านขวา ลอย
กระแทกหนนีให ้ความรู ้สก
ไปฟาดกับเสาบ ้านและร่วงลงมานอนกองกับพืนทังๆ ทีสองตายังเบิกกว ้าง
อย่างตกตะลึง
บรรดาเพือนของเขาวิงเข ้ามาดูเหตุการณ์ หลายคนพยายามเคลือนตัว
มาขัดขวาง แต่ถงึ อย่างนันแกล ้วกล ้าก็ยงั โดนสองหมัดจังๆ จนกรามเคลือน
ตามด ้วยเสยคางอีกหมัดทําให ้เลือดกบปาก เสย ี งคํารามเสย
ี งหนึงดังลันก ้องหู
“มึงทําร ้ายลูกกูทําไม?”
อา... เขารู ้แล ้วว่าใคร นักเลงภูธรตัวใหญ่ยก
ั ษ์ !
ึ !
พ่อไอ ้ประกาศศก
ี หน่อย คุณไปฟั งอะไรมา”
“ผมไม่ได ้ทําอะไรเสย
ิ ยกสร ้อยขึนมาชูตรงหน ้า
ประกาศต “ลูกกู–ไม่มวี น
ั –ถอด–สร ้อย–คุ ้ม
ภัย–ให ้คนแปลกหน ้า ต่อให ้ใกล ้ตายก็เถอะ”
ี
ดวงตาของแกล ้วกล ้าเบิกกว ้าง ไอ ้เชย... มีเรืองแบบนีด ้วยเหรอ? เขา
กระถดร่างถอยห่างอย่างลืมตัว “แต่เขาให ้ผมมาจริงๆ นะ”
“ลูกกูอยูไ่ หน?” ครูฝ้ายไม่ฟัง “บอกความจริงมาไอ ้ระยํา!” เขาต่อยลง
ไปอีกครังอย่างเหลืออด
ทรงเดชเห็นท่าไม่ดจ ี งึ รีบวิงเข ้ามาชว่ ย ด ้วยเรือนร่างปราดเปรียวและ
ี
ความเชยวชาญด ้านยูโดทําให ้เขากล ้ายืนมือมาตะปบข ้อมือครูฝ้าย แต่เจ ้าพ่อ
ค่ายมวยกลับพลิกฝ่ ามือหนี คว ้าลําคอเขาแล ้วจับฟาดลงกับพืนเหมือนฟาด
หมอนข ้างใบหนึง
ตูมเดียว! พืนใต ้ฝ่ าเท ้าก็ยบ
ุ ลงไปพร ้อมกับร่างทีดินรนไปมาก่อนจะ
หมดสติ
‘ภีม’ บอดีการ์ดอีกคนถลาเข ้าหาบ ้าง เขาโดนเตะตัดข ้อเท ้าจนล ้มแล ้ว
กระแทกเข่าลงกลางแผ่นหลังจนเสย ี งกระดูกดังลัน
คนทีเหลือทยอยวิงตามเข ้ามาเรือยๆ หวังจะหยุดความบ ้าคลังของครู
ฝ้ าย บ ้างก็โดนศอก โดนหมัด บิดคอ จับขึนเข่า จับทุม
่ เตะเยียงกระสอบทราย
 ้ างต่อเนือง ไม่ถงึ ห ้านาที
แม่ไม ้มวยไทยคมเฉียบเป็ นทีเลืองลือถูกดึงมาใชอย่
คนนับสบ ิ ก็ลงไปนอนกองกับพืน ร ้องโอดโอยเลือดกบปาก
ครูฝ้ายไม่ออกท่ามาก แจกไปคนละทีสองทีอย่างยุตธิ รรม แค่มอ
ื หนัก
ไปหน่อยเท่านัน
คนสุดท ้ายทีวิงมาพร ้อมกับเหนือเกล ้าก็คอ
ื ‘ดล’ บอดีการ์ดคนเดียวที
ยังเหลืออยู่ พอเห็นคนอืนๆ โดนซด ั หมอบเป็ นหมาเขาก็ละล ้าละลัง สุดท ้ายก็
ตัดสนิ ใจวิงเข ้าไปชาร์จตัวครูฝ้าย
“อย่าดล!” เหนือเกล ้าห ้ามไม่ทน ี แล ้ว
ั เสย
ครูฝ้ายวาดขาขึนฟาดไปทีก ้านคอของบอดีการ์ดคนสุดท ้าย ทีเดียว
ี าวไหลออกจากปาก!
สลบเหมือด นํ าลายฟองสข
เหนือเกล ้ายกสองมือปิ ดตาอย่างเวทนา
หลังจากไม่มห ี น ้าไหนลุกขึนมาอีก ครูฝ้ายก็ก ้าวข ้ามร่างทีนอนระเกะ
ระกะ ตรงเข ้าไปจิกหัวแกล ้วกล ้าแล ้วลากออกมากลางลาน ปากตะโกนลัน “คิม
ไปเอาไม ้กวาดมา!”
“ครับพ่อครู!”
เหนือเกล ้ารีบตรงเข ้าไปห ้าม ไม่เคยเห็นคนรักอาการหลุดมากมาย
ขนาดนีมาก่อน “พอได ้แล ้ว!”
“มันฆ่าลูกเรา”
“ฝ้ าย... มีสติหน่อย!”
“ไอ ้เหียนีสําคัญกว่าไอ ้เป๊ กใชไ่ หม?”
“เขามีบญ
ุ คุณกับฉั น!” เธอตวาดกลับบ ้างอย่างเหลืออด
“แล ้วกูกบ
ั ลูกล่ะ กูกบ
ั ลูกเป็ นตัวอะไร!”
“พอ! หยุด!” เหนือเกล ้าตกตะลึง มองคนรักหันไปคว ้าไม ้กวาดแล ้ว
หวดฟาดแกล ้วกล ้าจนหลังแทบหัก ประกาศต ิ ลงไม ้แต่ละทีรน
ุ แรงอย่างไม่น่า
เชอื โดนเข ้าไปหนหนึงถึงกับกระอักเลือด บอดีการ์ดของเธอพยายามดินรน
ต่อสู ้ แต่กโ็ ดนทังกระทืบทังเตะอัดหน ้าท ้องดังป้ าบๆ
 สุดท ้ายได ้แต่ยกสองมือขึนป้ องใบหน ้า ปากก็ตะโกนขอชวี ต
ิ “เจ ้าชว่ ย
ด ้วย เจ ้าชว่ ยผมด ้วย!”
“ประกาศต ิ !” เธอแหวเสย ี งดัง แทรกตัวเองขวางเอาไว ้ไม่ให ้เขาลงไม ้
ั สามที มีหวังเสย
หากโดนอีกสก ี ชวี ต
ิ !
“หลีกไปอีน ้อย!”
“พอได ้แล ้ว!”
“ไม่งันกูจะฟาดมึงด ้วย!”
เหนือเกล ้ากลันหายใจรอแต่อก
ี ฝ่ ายก็ไม่ได ้ลงไม ้ นาทีแล ้วนาทีเล่า
ไหลผ่านท่ามกลางความตึงเครียด สุดท ้ายเขาก็ทงไม ิ ้กวาดในมือลง เธอ
หายใจเข ้าปอดได ้อีกหน
เหนือเกล ้าก ้าวไปด ้านหน ้าหนึงก ้าว คว ้าร่างเขาเข ้ามากอดปลอบ “ทุก
อย่างจะโอเค ฉั นอยูท ่ นี
ี แล ้ว... จะไม่มป
ี ั ญหาอะไรทังนัน” ร่างทีเธอกอดสน ั
สะท ้าน รวบสองแขนกอดกลับอย่างแน่นหนา เธอรู ้ว่าเขาโกรธจนแทบกระอัก
แต่เธอจะปล่อยให ้เขาทําร ้ายแกล ้วกล ้าได ้อย่างไรในเมือหลายอย่างยังไม่
ั เจน
ชด
เธอโยกร่างเขาเบาๆ ปล่อยให ้ความเงียบเข ้าปกคลุมเกือบสบ ิ นาที
ผ่านไปครูใ่ หญ่กไ ี งหนัก “ถ ้าลูกฉั นเป็ นอะไรไป ไอ ้เด็กนี
็ ด ้ยินเขาเอ่ยขึนมาเสย
เตรียมต่อโลงได ้เลย”
เหนือเกล ้านิงงัน รับรู ้ถึงอ ้อมกอดทีเกร็งแน่นอย่างคังแค ้น บีบรัดจน
ึ เจ็บ
เธอรู ้สก
“ถึงตอนนันฉั นจะไม่ไว ้หน ้าใคร แม ้แต่เธอ!” กล่าวจบเขาก็ดน
ั เธอออก
ผลุนผลันจากไปพร ้อมกับกลุม่ ลูกบุญธรรมทียืนรอ
246.ไปสง่ ถึงที

โมรินค่อยๆ ลืมตาตืน
้
เชาแล ้วเหรอ? เธอนอนซุกตัวอยูใ่ นโพรงแห่งหนึง คล ้ายๆ กับเป็ น
ี งบรรจุกระสุนดังคลิกๆ เสย
โพรงไม ้ ข ้างตัวเธอมีเสย ี งกระชบ
ั รางเลือนและ
ี งฉีกห่อขนม
เสย
เด็กสาวเบิกตาขึนทีละน ้อย เห็นยอดไม ้สเี ขียวกับท ้องฟ้ าครึมฝน
ฉั นมาทําอะไรทีนี?
ี ําจนหมดเรียวแรง
จําได ้ว่าเมือคืนตนโหมควบม ้าป่ าสด มืออีกข ้างที
กําบังสายเหียนเจ ้าขาวถูกบาดจนได ้เลือด ในจังหวะทีม ้าขาวและดําวิงขนาบ
ข ้างเบียดกันตรงทางแหกโค ้งอันดํามืดของผืนป่ า เธอและหัวขโมยทังสองร่วง
หล่นลงจากหลังม ้า กลิงหลุนๆ ลงมากระแทกเข ้ากับอะไรบางอย่าง สุดท ้ายสติ
ก็ดบั วูบ ตืนมาอีกครังก็นอนแผ่หลาอย่างทีเห็น
ี ง ผู ้ชายคนนันเขาชออะไร
โมรินค่อยๆ เอียงใบหน ้ามองไปทางต ้นเสย ื
นะ... ต๊อด?
เขากําลังคุ ้ยของในย่ามของเธอ!
ปื นพกหนึงกระบอก ไรเฟิ ลหนึง และสไนเปอร์อกี หนึงถูกเขาดึงออกมา
สํารวจ เขากางเสอแจ็
ื กเก็ตของเธอปูลงกับพืนแล ้วจัดการแกะปื นออกมาเป็ น
ิ กชนน
ชนเล็ ิ ้อยวางกระจัดกระจาย นังเล็งได ้สก
ั พักเขาก็ดงึ เอาปื นยาวของตัว
เองมาแกะร่วม
เธอไม่ได ้สง่ เสย
ี งเรียกให ้เขารู ้ว่าตนตืนแล ้ว เอาแต่จ ้องมองอย่าง
ข ้องใจว่า ‘ต๊อด’ กําลังทําอะไร
เขาผิวปากเป็ นเพลงเบาๆ ในขณะทีมือจัดการแกะปื นยาว ดึงปากลํา
กล ้อง หักศูนย์หน ้า ถอดพานท ้าย ย ้ายหลอดกระสุนและเกียวสายสปริงออกมา
อย่างคล่องแคล่วแผ่วเบา จากนันก็รวมร่างมันกับสไนเปอร์สญ ั ชาติอเมริกน
ั
ของเธอด ้วยการติดสปริงเกอร์ระบบคานเหวียง ู แบบการสง่
ดัดให ้มันมีรป
กระสุนแบบอัตโนมัต ิ ติดเลนสเ์ ล็งยิงปลายลํากล ้อง เปลียนให ้จับกระชบ ั มือ
ด ้วยการเสริมบีเวอเทลของไรเฟิ ลใสเ่ ข ้าไปด ้วย
 ทวิส... คลิก! คลิก! สองทีกไ
็ ด ้อาวุธหน ้าตาแปลกประหลาดออกมา
ิ
หนึงชน
ปื นกลเบาทํามือ!
โอ ้มายก๊อด... ฉั นอยูก
่ บ
ั นักค ้าอาวุธเถือน!
โมรินนอนตัวเกร็ง คิดถึงบิดาจับใจ เธอเห็นเขาหันไปมองย่ามของตน
อีกหน คว ้าซองขนมขึนมาฉีกกินหน ้าตาเฉย รอบตัวเขามีกล่องข ้าว ขวดนํ าดืม
และซองขนมของเธอกระจัดกระจายเต็มไปหมด นอกจากนีเขายังขโมยไอพอ
ดกับหูฟังของเธอมาเสยี บหูฟังเพลงอีกด ้วย
เด็กสาวอยากจะร ้องไห ้ มองเขารวบเก็บชนส ิ ว่ นปื นทีเหลือเข ้าด ้วยกัน
แล ้วยึดไว ้เป็ นของตัวเอง รวมถึงกระสุนแปดแผง แผงละสบ ิ สองนัดของเธอ
ตอนทีปล ้นชงิ ทรัพย์สน ิ ผู ้อืนสห
ี น ้าของเขาดูมค
ี วามสุขมากๆ
ี งห ้าวลึกดังมาจากทางด ้านหลัง
“ตืนแล ้วเหรอ?” เสย
โมรินผวายันร่างลุกขึน แล ้วหันไปมองคนทัก
เขาคือคนทีต๊อดเรียกว่า ‘พีชาย’ เป็ นตัวตังตัวตีขโมยเจ ้าขาวของเธอ
เมือคืน ตอนนีเขากําลังกระโดดลงจากหลังม ้า ‘ของเธอ’ เขาลูบหัวเจ ้าขาว
เบาๆ แล ้วก ้าวตรงมา
ยิงอีกฝ่ ายเดินเข ้ามาใกล ้โมรินยิงผงะ ต๊อดทีว่าตัวใหญ่แล ้วพอมาเจอ
ผู ้ชายคนนีกลับเทียบไม่ตด ิ สองพีน ้องมีความสูงไล่เลียกัน คนพีน่าจะสูงกว่า
ไม่เกิน 5 เซนติเมตรแต่เรือนร่างบึกบึนเต็มไปด ้วยกล ้ามเนือและร่องรอยจาก
การต่อสู ้ อกผาย ชว่ งบ่า ไหล่ ต ้นแขน ทังใหญ่และแน่นเต็ม มีขนบางๆ กระจาย
ไปทัวร่างเหมือนหมี เขาทําให ้เธอนึกถึงพวกนักรบโบราณสมัยทีมนุษย์ยงั เข่น
ฆ่าล่าหัวกันไปขึนเงินรางวัล
ผู ้ชายคนนันเดินเข ้ามาใกล ้จนได ้กลินสบูด
่ อกกล ้วยไม ้ของเธอ!
เธอเงยหน ้ามองเนือตัวเปี ยกปอนทีมีหยดนํ าเกาะพราว นายนีเพิงไป
อาบนํ าด ้วยการใชอุ้ ปกรณ์ทปล
ี ้นมาจากย่ามของเธอ!
เธอหันไปมองน ้องชายเขาบ ้าง หมอนันก็อาบนํ าเรียบร ้อยแล ้ว เนือตัว
สะอาดสะอ ้าน ดูอมหมี
ิ พม ี น
ั กับขนมซองทีหกทีแกะเทเข ้าปาก พอเขาได ้ยินพี
ชายร ้องทักว่าเธอตืนแล ้วก็หนั มายิมตาพราวแล ้วตะโกนว่า “อิมจังตังค์อยูค
่ รบ”
 “...” โมริน
“พร ้อมหรือยัง?” ชายร่างยักษ์ ชะโงกหน ้าไปถามต๊อด
หมอนันสะพายปื นกลเบากับแผ่นหลัง จากนันก็รวบย่ามของเธอแล ้ว
ผูกไว ้กับอานเจ ้าขาว “พร ้อมแล ้ว”
ี งตัวเองไม่ให ้สน
“จะไปไหน?” โมรินถาม พยายามบังคับเสย ั
วันนีสองหัวขโมยดูกระปรีกระเปร่าเหมือนคนได ้กินอิมนอนหลับอย่าง
เต็มที แผ่นหลังทีเต็มไปด ้วยบาดแผลของต๊อดไม่ได ้ดูน่ากลัวเหมือนเมือคืน
เขาเคลือนไหวจัดเก็บข ้าวของโดยไม่สนใจว่าตนกําลังบาดเจ็บด ้วยซาํ ใบหน ้า
ของพวกเขายังคงแดงกําเพราะพิษไข ้แต่ทงคู ั ก่ แ
็ กร่งเหมือนเหล็ก แค่ได ้กินได ้
นอนสก ั เล็กน ้อยแบตเตอรีในร่างพลันถูกชาร์จเต็มพิกดั ดูพร ้อมรบกับอะไรก็ได ้
ทังนัน
ี ดาย
ความจริงทีได ้รับรู ้ทําให ้โมรินเสย เมือคืนถ ้าเธอจับพวกเขามัด
แล ้วลากไปสง่ กลุม
่ ตํารวจตระเวนชายแดนป่ านนีเธอก็คงลอยชาย ไม่รู ้ว่า
จังหวะดีๆ แบบเมือคืนจะหวนกลับมาอีกเมือไหร่
“เราจะไปไหนกัน?” เธอถามยําอีกหนเพราะรอบแรกไม่ได ้คําตอบ
“ไม่ใชเ่ รา แค่ฉันกับพีสองคน” คนน ้องหันมาบอกหน ้าตาเฉย แผ่นหลัง
โมรินเย็นเยียบ ร่างทังร่างแข็งชาจนก ้าวขาไม่ออก
ั ประมาณตีห ้า มีพรานป่ ากลุม
“สก ่ หนึงควบม ้าไล่ตามหาเด็กผู ้หญิงที
ื
ชอโมริน ฉั นแอบได ้ยินพวกเขาคุยกัน คาดว่าน่าจะเป็ นเธอ อีกสก ั พักคนก็จะ
แห่มาแถวนีกันเพียบ พ่อเธอรวยนะเนีย ฉั นเห็นม ้าทีเขาขี... แพงทีเดียว”
โมรินใจหายวาบ “พวกนายจะทิงฉั นไว ้ทีนีเหรอ?”
เมือเห็นว่าพวกเขาไม่ตอบ โมรินก็เริมร ้อนรน “ทําแบบนีไม่ได ้นะ ปื น
ของฉั นอยูใ่ นย่ามทีนายยึดไป”
“เดียวพ่อเธอก็มาแล ้ว”
“แล ้วถ ้าไม่มาล่ะ?” เด็กสาวนิวหน ้าเมือนึกถึงหมาป่ าสองตัวทีเจอเมือ
ั ตัวเถอะ”
คืน “ทิงม ้าไว ้ให ้ฉั นสก
“ไม่ได ้” ติณนัยตอบทันควัน
 “งันก็พาฉั นไปสง่ พ่อ”
พวกเขาได ้กินลูกปื นน่ะส!ิ ติณนัยกวาดตามอง ‘ตุก๊ ตา’ ตัวน ้อย เธอยัง
เด็กมาก เป็ นเด็กสาวตัวเล็กโครงกระดูกบางทีมีใบหน ้ารูปหัวใจชวนหลงใหล
ดวงตาของเธอกลมโตล ้อมกรอบด ้วยแพขนตาหนาดกเรียงเป็ นแพเหมือน
ี ห
ปี กนก จมูกโด่งรัน ริมฝี ปากอิมเต็มสก ุ ลาบมีรอยผ่าตรงกลางอย่างเย ้ายวน
ดูสะอาดใสปานนํ าค ้างตังแต่ศรี ษะจรดปลายเท ้า
เด็กสาวคนนีเกิดมาเพือให ้ผู ้ชายฆ่ากันตายเห็นๆ นีขนาดยังไม่โตเต็ม
ิ ปี ข ้างหน ้าเธอจะทําให ้คนอกหักเป็ นฝูง
วัยนะเนีย เดาได ้เลยว่าในอีกสบ
มีลก
ู สาวแบบนีคนเป็ นพ่อคงหวงแทบขาดใจ ลูกเล็กๆ วัยแรกแย ้มหาย
ไปหนึงคืน โผล่กลับมาอีกทีพร ้อมกับผู ้ชายสองคน เป็ นไปได ้ว่าทังเขาและพี
เป๊ กคงโดนกระหนํ ายิงร ้อยนัดจนกว่าจะระเหยกลายเป็ นไอ คุณเศรษฐีนันถึงจะ
พอใจ
ึ แล ้วหันมาตอบตามตรง “เราไปสง่ เธอ
ติณนัยหันไปสบตาประกาศศก
ไม่ได ้”
“แล ้วถ ้าฉั นเจอหมาป่ าแบบเมือคืนล่ะ?”
ติณนัยโยนปื นพกของเธอคืนให ้
“ฉั นขอไรเฟิ ล”
“อย่าต่อรองเลยน่า” เขาตัดบท มองแผ่นหลังของประกาศศก ึ ทีควบม ้า
ตัวสข ี าวนํ าหน ้าไปก่อน “ฉั นต ้องรีบไป เธอยืนรออยูต
่ รงนี ถ ้าได ้ยินเสยี งฝี เท ้า
ม ้าก็ให ้ยิงปื นขึนฟ้ า เดียวคนของพ่อเธอก็จะแห่มาเองแหละ”
ี ้างม ้าป่ าสด
เขายันสข ี ําแล ้วเทคตัวเองขึนคร่อมอย่างง่ายดาย
ั
พอเห็นว่าจะโดนทิงจริงๆ เด็กสาวก็สนไปทั งร่าง ตลอดชวี ต
ิ ของโมริน
ไม่เคยต ้องอ ้อนวอนใคร แต่หนนีเป็ นตัวเธอทีพาตนเองมาอยูใ่ นจุดอับของชวี ต
ิ
หากเมือคืนยอมฟั งคุณพ่อสก ั ครัง ยอมรังบังเหียนรอพรานป่ าทีมาด ้วยกัน เธอ
คงไม่ต ้องมายืนอ ้อนวอนคนแปลกหน ้าอยูแ ่ บบนี บทเรียนของความดือรันใน
ครังนีเธอจะจําไปจนตาย!
 ่ ข
ติณนัยหมุนตัว เตรียมกระแทกเท ้าใสส ี ้างม ้า ทว่าเสย
ี งขึนไกกลับดัง
ขึน
“คลิก”
้
เขาหลับตาลงชาๆ... อีหนูชา่ งตือ!
ิ เสย
“พาฉั นไปด ้วย” เธอกระซบ ี งแผ่ว จ่อปลายปื นไปยังแผ่นหลังของ
เขา
“ฉั นอาจจะไวกว่าเธอก็ได ้นะ” เขาแหย่
“วัดดวงกันไหม?” เธอเรียนยิงปื นมาตังแต่อายุสบ ิ สาม ถ ้าจะบอกว่า
เป็ นทีสองก็คงไม่มใี ครกล ้าออกตัวเป็ นทีหนึงแล ้ว “ระยะใกล ้แค่นฉั
ี นเป่ านาย
ร่วงได ้”
ี งเบือหน่ายระคนทอดถอนใจ “เอาล่ะขึนมา เร็วๆ
เขาครางด ้วยนํ าเสย
ด ้วย”
เธอก ้าวเข ้าไปหาอย่างยินดี “ฉั นจะนังด ้านหลัง”
“นังหน ้า” เขาไม่เหลือหนทางสําหรับให ้เธอต่อรอง
“ถ ้านังหน ้าแล ้วนายเกิดตุกติกยิงฉั นล่ะ?”
เขาไม่สนใจคําถามของเธอ แต่กลับทอดสายตามองมาแล ้วสง่ มือให ้
ั
ชวขณะที ึ หนาวสะท ้านอย่างไร ้เหตุผล ดวงตาของหัวขโมย
สบตากันโมรินรู ้สก
คนนีทังคมดุและลําลึกเหมือนก ้นเหว เด็กสาวสะดุ ้งกับความเป็ นจริงทีว่าเธอ
ไม่รู ้อะไรเกียวกับชายคนนีเลยสก ั นิด ไม่รู ้ว่าเขาเข ้าป่ าเพืออะไร แล ้วทําไมถึง
ตกอยูใ่ นสภาพเหมือนหนีตาย เธอรู ้เพียงแค่วา่ เขาเมตตาชว่ ยเหลือตนจาก
ั ว์ร ้าย
สต
ั ว์พวกนันก็เป็ นได ้
แต่บางทีเขาอาจจะร ้ายกว่าสต เขาเป็ นหัวขโมยนะ
ี ด ้วย!
แม่นปื นมากเสย
“จะมาไหม?” เขาถามยํา
เธอมองมือเขาแล ้วยอมวางฝ่ ามือตัวเองลงไป ผิวขาวสะอาดของเธอ
ี ํ าตาลกร ้านแดดของเขาจนเหมือนมาจากคนละโลก
ตัดกับผิวสน เขาเองก็
เหมือนจะรับรู ้ถึงความแตกต่างนัน หากทังคูเ่ จอกันในเมืองใหญ่ เด็กสาวน่ารัก
เหมือนตุก
๊ ตาคนนีคงอยูส
่ งู จากเขาจนเกินเอือม เขาไม่มอ
ี ะไรเทียบเธอได ้ แต่
ตอนนีเธอกลับยืนมือมาวางบนฝ่ ามือเขา
ึ แปลกพิกล
นันทําให ้เขารู ้สก
ิ เบาๆ ว่า
ติณนัยดึงเด็กสาวขึนมานังบนหลังม ้าด ้านหน ้าเขา แล ้วกระซบ
“วันหลังคิดจะยิงใครให ้ปลดเซฟตีก่อนขึนนก ไม่งันพ่อตํารวจของเธอจะหน ้า
แตกเอา”
โมรินกะพริบตานิงอย่างตกใจ ทีเขาชว่ ยเธอไม่ใชเ่ พราะกลัวโดนยิงแต่
ชว่ ยเพราะอยากชว่ ย
“ขอบคุณ” เธอตอบเบาๆ แล ้วก ้มหน ้า
เขาพาทังคูค่ วบม ้าไปในทิศทางทีพีชายเขาหายลับไป สบ ิ ห ้านาทีของ
การควบม ้าอย่างเต็มเหนียวทําให ้เธอมันใจอย่างหนึง ทีบ ้านของผู ้ชายคนนี
ต ้องมีคอกม ้าแน่ๆ ทักษะในการบังคับทิศทางของเขาดีเยียมแถมยังรู ้จักดึง
ความสนใจของอาชาใต ้ร่างด ้วยการคลึงใบหูสลับกับผิวปากสอสาร ื เขาอาจ
เป็ นเด็กทีเกิดบริเวณตะเข็บชายแดนและมีอาชพ ี รับจ ้างสง่ สนิ ค ้าเถือนก็เป็ นได ้
จังหวะหนึงเขาก็ชวนคุย “เรียนทีไหนน่ะเรา?”
ื
เธอชะงักความคิด สุดท ้ายก็ยอมบอกชอคอนแวนต์
แห่งหนึงทีตังอยูใ่ น
ย่านธุรกิจใจกลางกรุงเทพฯ
“เป็ นแม่ชเี หรอ?” เขาโน ้มศรี ษะลงมากระซบ
ิ ถามแนบหู ทําให ้ขนลุก
ไปหมด
เธอมองตรงไปด ้านหน ้าอย่างเดียว แต่มน
ั ไม่งา่ ยเลยถ ้าจะทําเป็ นไม่
สนใจหัวขโมยหนุ่มลําทีไม่ใสเ่ สอ
ื
“เป็ นเด็ก” โมรินกลันหายใจตอบ
ได ้ผล... พอได ้ยินคําว่า ‘เด็ก’ เขาก็ถอยห่างออกไปเล็กน ้อย เธอจึง
ค่อยหายใจคล่องหน่อย
“อายุเท่าไหร่?”
“สบิ สาม” ความจริงสบ
ิ ห ้า แต่บอกให ้น ้อยๆ เข ้าไว ้เพือความปลอดภัย
ของตัวเอง
 เขาขยับห่างอีกนิดอย่างกับเธอเป็ นขีกลาก โมรินอมยิม... หมอนีเป็ น
คนดีเหมือนกันแฮะ
ยังไม่ทน
ั ได ้ชมต่อเขาก็ถามขึนพร ้อมกับยืนข ้อนิวมาไล ้ผิวขาวผ่อง
อ่อนนุ่มตรงลําคอ “สวยแบบนีตังแต่เกิดเลยเหรอ?”
เธอปั ดมือเขาออก ตกใจกับคําถามและกิรย ิ าทีแสดงออกอย่างตรงไป
ตรงมาไม่อ ้อมค ้อม เธออายุสบิ ห ้า อยู่ ม.4 ไม่บ ้าดาราเกาหลีและยังไม่เคยมี
แฟน ไม่มเี ด็กหนุ่มคนไหนกล ้าเข ้าใกล ้เธอในระยะ 20 เมตรเพราะคุณพ่อดุ แต่
ตอนนีคุณพ่อไม่อยูแ ่ ละพีคนด ้านหลังก็ไม่ใชเ่ ด็กหนุ่มเสย
ี ด ้วย โมรินเลือกทาง
ทีฉลาดทีสุดนันคือการเงียบ
ั ทีส ิ เดียวไปสง่
“ฉั นติดป่ ามาตังหลายวัน” เขาพึมพําข ้างหู “ขอฟาดสก
ถึงหน ้าแคมป์ พ่อเธอเลย”
อันนี... “ฉั นเป็ นเด็กนะ ยังไม่บรรลุนต
ิ ภ
ิ าวะ”
“ฉั นจะเบาๆ”
“พ่อต ้องว่าแน่...”
“พ่อไม่เห็นหรอก”
จูๆ่ ความเงียบงันอันน่าตืนตระหนกก็โอบล ้อมรอบร่างเธอ โมรินเพิง
เข ้าใจว่าถ ้าตนเลือก ‘รอ’ อยูใ่ นป่ าเมือครูค
่ งจะปลอดภัยกว่า เธอลืมไปได ้
อย่างไรว่าเขาเป็ นผู ้ชาย
ผู ้ชายทีกินอิมนอนหลับเต็มที มีกําลังวังชาเหลือเฟื อและมีอาวุธอยูใ่ น
ี
มือ ความต ้องการด ้านปั จจัยสของเขาถูกสนองครบถ ้วนแล ้ว เขาจึงเริมเบน
ความสนใจมาทีเรืองอืน
เรืองทีกําลังขอ...
“พีชายของนายรออยูไ่ ม่ใชเ่ หรอ?”
ิ ห ้านาทีเอง” เขากระซบ
“สบ ิ เสย
ี งเบา “รีบโซย้ รีบไป...”
ั พันธ์ทางกายทีเขาหิวโหยโดยนํ ามาต่อรอง
เขากําลังร ้องขอความสม
กับความปลอดภัยของเธอ หากเธอปฏิเสธเป็ นไปได ้ว่าเขาอาจจะยิงเธอแล ้ว
 ิ ห ้านาทีทว่ี า เขาจะ
ทิงศพไว ้ตรงนีโดยทีไม่มใี ครรู ้ แต่ถ ้าเธอโอเค หลังจากสบ
สง่ เธอคืนไปสูอ
่ ้อมอกพ่อแม่
ิ ใจ ทังหวาดกลัวและสบ
โมรินยากจะตัดสน ั สน เธอไม่รู ้จักเขามากพอที
จะคาดเดาความคิด
เขาถามยําอีกครัง เธอจึงยอมพยักหน ้ารับ
ท่ามกลางเสย ี งฝี เท ้าม ้าทีขยับโยก คนทีอยูด
่ ้านหลังไล่สายตามอง
ี
เสยวหน ้าเธออย่างพิจารณา ลูบไล ้ลงมาตามความระหงของลําคอ มองเลยไป
ยังผิวขาวเนียนละเอียดเหนือทรวงอกทียังไม่ผลิบานเต็มทีนิวมือทีกําแผงคอ
ม ้าทังเรียวเล็กและบอบบาง ติณนัยยอมรับว่าตนเห็นผู ้หญิงมามาก แต่คนนีเป็ น
คนแรกทีให ้ความรู ้สก ึ อยากจูบตังแต่หวั จรดเท ้า
ทีบ ้านเลียงมายังไง ทําไมถึงสวยขนาดนี
ขนตรงแผงคอม ้าถูกเธอกําไว ้แน่น พอเขาโน ้มริมฝี ปากมาแตะตรงลํา
คอเธอก็เกร็งร่าง เขาไซริ้ มฝี ปากไปตามพวงแก ้ม ลาดไหล่กลมมน ขบเม ้มใบ
หูเล็กๆ แล ้วดูดกลืน กลินเนือหอมสะอาดทําให ้เขามึนงง จนเผลอขบยําลงไป
ํ อย่างลืมตัว
ซาๆ
นํ าตาเธอร่วงเผาะ
ติณนัยถอนริมฝี ปาก มองผิวขาวอ่อนละมุนทีโดนหยอกเล่นเล็กน ้อยก็
แดงขึนมาเป็ นแถบ ขนอ่อนตรงใบหูตงช ั น ั เรือนร่างเด็กสาวสนระริ
ั ก เขาเคลือน
ปลายนิวขึนสูงแล ้วกระตุกยางรัดผมของเธอออก มีเสย ี งร ้องเบาๆ ออกมาจาก
ปากเด็กสาว เกลียวคลืนสน ี ํ าตาลอ่อนคลายตัวแผ่กระจายอยูเ่ ต็มแผ่นหลัง
บอบบางเผยภาพความงามแบบหนึงไม่มส ี องออกมาให ้สายตาชายหนุ่มได ้ยล
คนมองถึงกับตะลึงงัน ปลายนิวสนสะท ั ้าน
พอเขาลูบไล ้เรือนผม ั
เธอก็สะอืนฮก แววตามีแต่ความตืนตระหนก
ระคนหวาดกลัว
ี บ ้าง
ดี... รู ้จักกลัวเสย
ติณนัยเบือนหน ้าไปอีกทางแล ้วอมยิม เขาไม่ชอบรังแกเด็ก ยิงเป็ นคุณ
หนูตวั น ้อยๆ ทีบอบบางเหมือนแก ้วเป่ าแบบนีก็ยงไม่
ิ กล ้าแตะ
 เธอไม่เห็นว่าริมฝี ปากของคนด ้านหลังโค ้งขึนเป็ นรอยยิมขบขัน ได ้ยิน
ี งถาม “เป็ นอะไร?”
แต่เสย
“ฉั นกลัว...” เธอยอมรับออกมาตรงๆ
เขาขยับห่างออกมาเล็กน ้อย พยายามระงับอารมณ์หนุ่มทีกําลังลุก
โชน ติณนัยพูดด ้วยนํ าเสยี งทีฟั งดูจริงจังราวกับเป็ นคนละคน “ชว่ งชวี ต
ิ หนึงฉั น
เคยทํางานทีบราซล ิ เนปาล รวมถึงคูเวต เคยเห็นเด็กผู ้หญิงใจกล ้าหลายคนที
คิดว่าตัวเองเจ๋ง พาตัวเองก ้าวเข ้าไปในสถานการณ์ทพวกเขารั
ี บมือไม่ได ้
หลายคนถูกจับไปขายซอ ่ ง บางคนเป็ นเอดส ์ แย่กว่านันคือโดนล่อลวงไปค ้า
อวัยวะในตลาดมืด...”
โมรินกะพริบตา ไล่หยดนํ าอุน
่ ร ้อนทีเอ่อล ้นจนบดบังทัศนียภาพรอบ
ด ้าน
“วันหลังถ ้ามีปืนอยูใ่ นมือ ให ้กอดปื นแต่อย่าเลือกไปกับมนุษย์”
เธอเบือนหน ้าไปทางเขา
“ถ ้าอยูเ่ พียงลําพังในสถานการณ์ฉุกละหุก ไม่ต ้องสนคําว่าเนรคุณ”
ื
เธอเงยหน ้าขึนมองสบตาเขาอย่างไม่อยากจะเชอ
้
สุดท ้ายเขาก็ปล่อยมือจากเธอ ติณนัยควบม ้าผ่านเสนทางเลี
ยวโค ้งที
เล็กแคบตรงเนินผาด ้วยฝี เท ้าทีเร็วยิงกว่าพายุ
เขาไม่ได ้ชวนเธอคุยอีก แค่ก ้มมองลําคอขาวผ่องของเธออย่าง
เผลอไผลในบางครัง
โมรินแนบร่างลงกับแผงคอม ้าในจังหวะทีเขาเร่งเครือง รับรู ้ถึงแผงอก
ระอุร ้อนของชายหนุ่มทีทาบทับแผ่นหลังตนลงมา ตลอดทังเรือนร่าง สติ และ
วิญญาณของทังคูห ่ ลอมรวมเป็ นหนึงเดียวกับจ่าฝูงม ้าป่ า เขากระซบิ ถามเธอ
ถึงตําแหน่งทีตังของแคมป์ จากนันก็พาเธอพุง่ ตรงไปด ้านหน ้าแหวกพงหญ ้า
รกชฏั และตีโค ้งไปทางทิศตะวันตกอันเป็ นทีตังของแคมป์
โมรินเบือนหน ้ามองเขาแวบหนึงด ้วยความประหลาดใจ คิดไม่ถงึ ว่า
เขาจะไปสง่ ตนจริงๆ
แคมป์ ของคุณพ่อตังอยูต
่ รงหน ้า และขยับเคลือนเข ้ามาเรือยๆ
 ชายหนุ่มทีนังอยูด ่ ้านหลังยันร่างขึนเล็กน ้อยพยายามรักษานํ าหนัก
ื
และแรงถ่วง เมือม ้าวิงมาถึงจุดหนึง เขาก็คว ้าคอเสอเธอแล ้วเหวียงร่างเด็กสาว
โยนไปด ้านขวา
โมรินร ้องออกมาด ้วยความตกใจ ดวงตาคมดุจ ้องมองดวงตาคูส
่ วยที
เต็มไปด ้วยคําถาม
ร่างเล็กกลิงหลุนๆ ึ
ไปบนกองหญ ้าแห ้งซงเหล่
านายพรานสุมเอาไว ้
เพือเลียงม ้า
เขา–โยน–เธอ–ทิง!
โยนแบบไม่มป ี ี มีขลุย
่ โยนเสร็จก็ไม่หน ํ ก หัวขโมยคน
ั หน ้ามามองซาอี
ี ําตีโค ้งไปตามแนวป่ า หายลับตาไปอย่างไร ้ร่องรอย
นันควบม ้าสด
ี งแผดลันของบิดา เสย
ด ้านหลังของเธอมีเสย ี งร ้องเรียกของนายพราน
แต่โมรินกลับนิง
 ่ ้อมอก
247.คืนสูอ

“ทีมนักแกะรอยของเราเจอม ้าสองตัว”
ี งประกาศผ่านเครืองกระจายเสย
เสย ี งดังลันกลางลาน บางสว่ นแล่น
ทะลุกระจกเข ้าไปในห ้องประชุมทีเหนือเกล ้ากําลังนังคุยแผนงานกับทีมอยู่
ี งผู ้สบ
เธอหรีตาลง เคาะปลายนิวกับโต๊ะเป็ นจังหวะแล ้วเงียหูฟัง เสย ื เหตุประจํา
หมูบ
่ ้านกะเหรียงแดงประกาศลันอย่างยินดี ความเคลือนไหวตรงลานด ้านล่าง
อึกทึกครึกโครมจนเรือนพักของเธอยังสน ั
เหนือเกล ้ารวบเก็บเอกสารในมือแล ้วยืนขึน คุณอัมผู ้จัดการฝ่ ายบัญช ี
ลุกขึนยืนตามพร ้อมด ้วยทีมงานคนอืนๆ
ลลนาก ้าวเข ้ามาประคองร่างเจ ้าน ้อยอย่างเป็ นห่วง เวลานีเจ ้านายไม่
ั คนเพราะเพิงสง่ ขึนเฮลิคอปเตอร์กลับไปเมือสวัี นก่อน หมัด
เหลือบอดีการ์ดสก
ศอกของครูมวยนักเลงภูธรมิใชเ่ บา ทําเอาหนุ่มกรุงกระดูกอ่อนต ้องรีบจับ
เครืองกลับไปแอดมิทในโรงพยาบาลทีกรุงเทพฯ ทีนีเหลือเพียงเจ ้าน ้อย
ลลนา บรรดาแพทย์และคณะทํางานอีกไม่กคน ี
เจ ้านายของเธอแม ้จะงานยุง่ แต่กย
็ งั ไม่ยอมไปไหน ยืนยันว่าจะรอฟั ง
ผลการค ้นหาประกาศศกึ อย่างถึงทีสุด

ลนาดีใจทีพีเป๊ กมีแม่อย่างนี ท่านไม่มอ

ี าการฟูมฟายใดๆ ให ้เห็น ยังคง
สติตงมั
ั นประหนึงเสาหลักอันแข็งแกร่งท่ามกลางกลุม ่ คนสติแตกและคลุ ้มคลัง
ทีเพิมขึนในแต่ละวัน คนทีหงุดหงิดทีสุดเห็นจะเป็ นครูฝ้าย เขามักเดินไปเดิน
มาอยูใ่ นลานกลางหมูบ ่ ้านแทบทุกคืน เดินยําวนไปวนมาตังแต่สองทุม ่ ยันตี
สอง เดินจนแผ่นดินบริเวณนันแทบทรุด
ลลนารู ้ว่าครูฝ้ายรักพีเป๊ กมาก แต่ไม่เคยมีครังใดทีความรักของเขาจะ
ถูกตีแผ่ออกมาอย่างหมดเปลือกเชน ่ นีมาก่อน นอกจากอารมณ์ทดิ ี งลงทุกวัน
เขายังหาเรืองตําหนิคนรอบด ้านได ้แม ้แต่รสชาติของอาหาร ครูฝ้ายไม่ใช ่
ผู ้ชายใจเย็นคนเดิมทีลลนาเคยรู ้จักอีก
“มีม ้าสองตัว เดินโขยกเขยกเหมือนจะไม่ไหว”
 “เจอคนนอนอยูบ
่ นหลังม ้า”
“อ่อนแรงมาก”
เหนือเกล ้าจับใจความจากเครืองกระจายเสย ี งแล ้วเดินไปทางหน ้าต่าง
ลลนาชว่ ยประคองเดินแต่ทา่ นยกมือปราม จัดการดึงเข็มนํ าเกลือออกจากหลัง
มือ กดปิ ดด ้วยปลาสเตอร์แล ้วดันเสานํ าเกลือออกห่าง “ฉั นจะลงไปดูข ้างล่าง
เสยี หน่อย”
ลลนามองนํ าเกลือทีเพิงจะให ้ได ้แค่ครึงถุง ต่อให ้ผ่านมาแล ้วเป็ น
อาทิตย์แต่รา่ งกายของเจ ้านายยังไม่อยูใ่ นสภาวะสมบูรณ์พร ้อม คณะแพทย์เร่ง
ฟื นฟูสข
ุ ภาพให ้ท่านอย่างเต็มที อัดทังอาหาร ยา และการพักผ่อน แต่ตวั ท่าน
เองก็ดอไม่
ื น ้อย
ตกดึกเจ ้าน ้อยมักจะเอางานไปนังทําเงียบๆ ตรงลานหินด ้านล่าง เฝ้ า
มองครูฝ้ายทีเดินวนไปวนมาเหมือนเสอ ื ติดจัน ทังคูไ่ ม่ได ้สนทนากัน คนหนึง
ถือไอแพดนังทํางานโดยมีสายนํ าเกลือเจาะอยูต ่ รงหลังมือ สว่ นอีกคนเดินสอง
มือไพล่หลังคิดนันคิดนี
ณ เวลานีเจ ้าน ้อยเป็ นคนเดียวทีครูฝ้ายไม่อาละวาดใส่ ท่านจึงมองว่า
เป็ นหน ้าทีของท่านทีจะคอยอยูเ่ ป็ นเพือนเขา
ลมหนาวพัดผ่าน แสงจันทร์ขาวนวล... ตีสองตรงเป๊ ะ ต่างคนต่างก็แยก
ย ้ายกันเข ้านอน
รายงานจากเครืองกระจายเสย ี งถีขึนเรือยๆ ผู ้คนหลังไหลไปยืนออกัน
ทีหน ้าหมูบ
่ ้าน เสย ี งฮอ
ื ฮาดังประสานกันอย่างตืนเต ้น เหนือเกล ้าแง ้มม่าน
หน ้าต่างขึน เพ่งมองลงไปยังตําแหน่งทีมีแต่หวั คนห ้อมล ้อม มีทม ี นักแกะรอย
ชาวกะเหรียงจูงม ้าสองตัวเดินแกมวิงอย่างอ่อนล ้าเข ้ามาตรงหน ้าหมูบ ่ ้าน มอง
ปราดเดียวก็รู ้ว่ามันผ่านวันคืนทีโหดร ้ายมายาวนานสก ั แค่ไหน
สามวันทีผ่านมาพายุเข ้า ชว่ งเชาแดดระอุ
้ ชว่ งบ่ายมีแต่ลมฝน แม ้แต่
ชาวกะเหรียงเองยังไม่กล ้าออกไปเก็บพืชพรรณ นับประสาอะไรกับคนต่างถิน
เหนือเกล ้ามองร่างชายสองคนบนหลังม ้าทีกลุม ่ ชาวกะเหรียงพยายาม
แงะพวกเขาลงมา ทังคูใ่ ชเช้ อ
ื กเสนยาวพั
้ นร่างตัวเองไว ้กับหลังม ้าอย่างแน่น
หนา
 มองแล ้วหัวใจแทบจะหยุดเต ้น
หนึงในนันมีรป
ู ร่างสูงใหญ่สะดุดตา ใบหน ้ามองไม่ชด ั เจน แต่เพียง
ั
โครงร่างก็กระตุกหัวใจเธอให ้สนสะท ้านเหมือนผิวนํ าต ้องลม ี วิ และ
เขามีสผ
โครงสร ้างแต่ละสว่ นของร่างกายคล ้ายคลึงกับประกาศต ิ ในวัยเยาว์มากๆ
แทบไม่ต ้องคิด ไม่ต ้องคาดเดา
เหนือเกล ้าสะบัดม่านปิ ด เอ่ยประโยคทีทําให ้ลลนาแทบเป็ นลม
“ลูกฉั นกลับมาแล ้ว”
ึ ตืนขึนมาพร ้อมกับเสย
ประกาศศก ี งหายใจแผ่วตําของคนรอบด ้าน
เมือลืมตาขึนจึงรู ้ว่าตนเองนอนอยูบ
่ นเตียงเหล็กหลังหนึงในสภาพเนือ
ตัวสะอาดสะอ ้าน บนเพดานเป็ นพัดลมหมุนแบบเก่าทีหมุนทีกม ี งดังหวีๆ
็ เี สย
สว่ นตัวเขามีสายระโยงระยางเกียวพันเต็มร่างไปหมด
เขาอยูท
่ ไหน?
ี
ึ เจ็บปวดอยูบ
ชายหนุ่มทดลองขยับแขนขา รู ้สก ่ ้างแต่นับว่าดีขนมาก
ึ
ความทรงจําสุดท ้ายคือทังเขาและเจ ้าต๊อดติดพันอยูก ่ บ
ั พายุลก
ู หนึง
เป็ นไซโคลนลูกยักษ์ ทมี
ี แรงทําลายล ้างสูง การเดินทาง 50 กิโลทีเหลือ
ยาวนานราวกับทังชวี ติ มันไม่ใชเ่ สนทางเรี
้ ยบแต่เป็ นเนินเขาสลับหน ้าผาอันสูง
ชนั
ความยากลําบากทีแต่เดิมก็มากพออยูแ ่ ล ้ว ถูกเพิมดีกรีด ้วยพายุ
ึ ดผ่านที ต ้นไม ้ใหญ่ยงั หลุดไปทังราก ภูเขาทีเขาควบม ้าผ่านเกิด
ไซโคลนซงพั
ั
ภาวะแผ่นดินถล่มอย่างรวดเร็วในอัตรา 250 กิโลเมตรต่อชวโมงตามมาด ้วยนํ า
หลากแผ่ซา่ นจากทีสูงลงสูท
่ ตํ
ี า
เขาเห็นสตั ว์ใหญ่อย่างโขลงชางหรื
้ อฝูงวัวถูกพายุพัดหายไปต่อหน ้า
ต่อตา นับเป็ นภาพทีน่าสยดสยองอย่างยิง
สามวันสุดโหดราวกับนรกบนดินแทบไม่ต ้องคํานึงถึงเรืองอาหารและ
การหลับนอน พวกเขาทังสองได ้หลบฝนเป็ นชว่ งๆ ตามชะง่อนหิน แต่จะหลบ
หรือไม่กไ
็ ม่แตกต่างเพราะทังคูเ่ ปี ยกจนแค่อ ้าปากก็ดมนํ
ื าได ้ ม ้าของพวกเขา
อ่อนเพลียลงเรือยๆ ทังม ้าทังคนต่างอดอยากหิวโหยจนจับไข ้แข่งกัน
 ี สละอาหารทีสะสมไว ้ในย่าม
สุดท ้ายทังเขาและเจ ้าต๊อดจึงต ้องเสย
ทังหมดให ้ม ้ากิน ทังคูแ ื กยาวกันคนละเสน้ ผูกร่างตัวเองไว ้กับหลังม ้า
่ บ่งเชอ
และปล่อยให ้มันวิงไปเรือยๆ จนกว่าจะหมดแรง
จะวิงไปไหนก็สดุ แท ้แต่มน
ั จะพาไปเจอนรกหรือสวรรค์กไ
็ ด ้ทังนัน แต่
สุดท ้ายเหมือนว่าพวกเขาจะเจอคน
ประกาศศก ึ สะบัดศรี ษะ หันไปมองรอบด ้าน ใบหน ้าแรกทีเจอคือบิดา
พ่อของเขานังกอดอกหลับสนิทอยูข ่ ้างหัวเตียง ศรี ษะเอียงลงมาเล็กน ้อย
ใบหน ้าเคร่งขรึมดูเครียดด ้วยร่องลึกทีกดแน่นตรงหว่างคิวเหมือนคนทีคิดอะไร
ไม่ตก แถมรอบดวงตายังดําคลําเหมือนคนอดนอน
ป๋ า...
ร่างของครูฝ้ายขยับเขยือนขึนลงตามจังหวะหายใจ เขาจ ้องหน ้าบิดา
นิง ความอ่อนโยนสายหนึงแล่นเข ้ามาปกคลุมผิวเนือทีหนาวเหน็ บ ท่ามกลาง
แรงลมและพายุ ใจทีไม่ยอ ่ ท ้อของเขาปลุกวิญญาณให ้ลุกโชนครังแล ้วครังเล่า
ด ้วยความคิดทีว่าตนยังไม่ได ้กราบลาพ่อ
ั วี ต
ชวช ิ นีเขามักทําอะไรแบบสุดโต่ง ไขว่คว ้าทุกอย่างอย่างดุดน
ั และดุ
เดือดจนบางครังลืมนึกไปว่าเขายังมีบด
ิ าทีคอยเป็ นห่วงอยูด
่ ้านหลัง
พ่อของเขาเหลือเขาเป็ นญาติเพียงคนเดียวในโลก
ชวี ต ึ ติดค ้างใครอีกแล ้วนอกจาก
ิ นีเขาเติบโตอย่างสง่าผ่าเผยไม่รู ้สก
พ่อ
กีครังกีหนทีเขาฟื นขึนมาบนเตียงพยาบาลโดยมีพอ ั หงกอยู่
่ นังสป
ข ้างๆ ทุกครังเขาจะบอกพ่อว่าครังนีขอเป็ นครังสุดท ้าย หนนีสุดท ้ายแล ้ว แต่
มันก็ไม่เคยสุดท ้ายสก ั ที
ึ ละอายใจท่วมท ้นจนประกาศศก
ความรู ้สก ึ ต ้องยกมือข ้างหนึงไปแตะ
หัวเข่าของบิดา สง่ ต่อความเคารพรักผ่านฝ่ ามืออุน
่ ระอุของตน จากนันก็ไล่
สายตามองไปด ้านข ้าง
คิม เอส วี น ้องๆ ของเขายกขบวนมากันเกือบครบ ทุกคนมีสห ี น ้า
ี งดัง ให ้ความรู ้สก
อ่อนเพลีย นังหลับรายล ้อมเตียงของเขาและแข่งกันกรนเสย ึ
เหมือนได ้กลับบ ้าน
 ประกาศศก ึ เลือนสายตาตําลงมาอีกหน่อย ภาพหญิงสาวทีนอนหลับ
วางศรี ษะอยูข
่ ้างเตียงทําให ้ใจเขาเต ้นไม่เป็ นสํา
คนทีเขากําลังมองหาอยูน
่ เอง
ี
่ นต ้นขาเขา เอียงใบหน ้าแนบกับผ ้าปูเตียงส ี
เธอทาบมือข ้างหนึงอยูบ
ขาว ขนตายาวงอนทอดเป็ นแพสวยระหว่างทีหลับสนิท
ั ผัสแผ่วเบาทีได ้รับทําให ้เขารู ้สก
เขาเลือนมือไปแตะใบหน ้าเธอ สม ึ ถูก
ที ถูกทางและถูกต ้อง
ชวี ต
ิ ทีเฉียดใกล ้ความตายทําให ้เขาคิดอะไรได ้หลายอย่าง ชายหนุ่ม
ไล ้ปลายนิวไปทีแก ้มนวล มองเธอค่อยๆ ลืมตา
ี
ลลนาตืนขึนมาตอนตีสเพราะรู ึ ถึงแรงสะกิด
้สก
เธอมองปลายนิวแข็งแรงทีขยับเขยือนเคลือนไหวอยูข ่ ้างๆ แก ้ม เกิด
ึ ปวดใจวูบหนึงเมือเห็นเล็บนิวชและนิ
ความรู ้สก ี วนางหลุดออกไปเหลือแต่
ปลายนิวสม ี ว่ งชาํ หญิงสาวไล่สายตามองตามหลังมือ ข ้อมือ ไล่ไปตามท่อน
แขนแข็งแกร่งทีเต็มไปด ้วยริวรอยของบาดแผลและไปหยุดอยูต ่ รงดวงหน ้าที
ตนถวิลหาทังเชาคํ ้ า
เขาสบตาตอบ กําลังมองเธอนิงๆ ด ้วยสายตาครุน ั พักริมฝี ปากคู่
่ คิด สก
นันก็คลียิม
หญิงสาวยิมตอบ นํ าตาไหลพรากเป็ นทางยาวอย่างเงียบงัน หลายวัน
ทีผ่านมาเธอต ้องต่อสูกั้ บนรกในใจเพียงลําพัง เปลือกนอกต ้องแสร ้งทําเป็ น
เข ้มแข็งทังๆ ทีด ้านในแตกสลายนับพันชน ิ สถานะของเธอกับเขาในตอนนี
ไม่ใชค่ นรัก ไม่ใชน
่ ักมวยในค่าย ไม่ใชล
่ ก
ู ค ้า ไม่มอี ะไรเกียวพันกันถึงขันทีเธอ
จะห่วงหาอาทรเขาอย่างออกนอกหน ้า
เธอเจ็บปวดทีเห็นครูฝ้ายเรียกบรรดาลูกๆ ของเขามาสุมหัววางแผน
การค ้นหาแต่กน ั เธอออกไปจากกลุม ่ เธอรู ้ดีวา่ ตอนนีในสายตาบิดาประกาศศก ึ
ึ
เธอคือ ‘คนทีไม่น่าไว ้ใจ’ ซงเขาไม่ มวี น
ั ยอมให ้อยูใ่ กล ้ลูกชายของเขาอีก ครู
ื
ฝ้ ายเชอเหลื อเกินว่าเธอเป็ นต ้นตอการทะเลาะเบาะแว ้งถึงขันเอาชวี ต ิ ระหว่าง
แกล ้วกล ้ากับประกาศศก ึ
 หลังจากวันทีกระทืบแกล ้วกล ้าปางตาย ครูฝ้ายก็ไม่คย ุ กับเธออีก หาก
เจอกันตรงทางเดินเขาจะเลียงไปอีกทาง ถ ้าเธออยูป ่ รนนิบต
ั เิ จ ้าน ้อย เขาก็จะ
ไม่คยุ กับเจ ้าน ้อยด ้วยอีกคน เป็ นการแสดงออกถึงความไม่ไว ้วางใจและเกลียด
ชงั อย่างชดั เจนจนลลนาตังตัวไม่ตด ิ
สุดท ้ายแล ้วแกล ้วกล ้าบอกอะไรกับครูฝ้ายนะ?
ดวงตาสองคูส ึ ก็ดงึ มือเธอไปแนบอก
่ บประสาน อึดใจต่อมาประกาศศก
ึ อ่อนหวานจนเนือตัวสนไร
ลลนารู ้สก ิ ้เรียวแรง ไม่วา่ จะเกิดอะไร ใครจะ
เกลียดใครจะชงั เธอมักจะมีเขาอยูเ่ คียงข ้างเสมอ หญิงสาวมองย ้อนกลับไปใน
ชวี ต
ิ ทีผ่านมาของตน
ในชวี ต
ิ วัยเด็กอันแสนเศร ้า พีเป๊ กจะคอยอยูเ่ คียงข ้างเธอเสมอ เดินมา
รับไปโรงเรียน พาจูงมือกันกลับบ ้าน พีเป๊ กพายเรือพาเธอไปทําบุญทีวัด พีเป๊ ก
พาเธอไปเทียวหลายๆ ทีทีเธออยากไป เขาเข ้ามาชว่ ยเหลือตอนทีโดนกลุม ่
เด็กผู ้ชายท ้ายตลาดรุมแกล ้ง เธอยังจําเหตุการณ์ในตอนนันได ้ เขาจอด
มอเตอร์ไซค์แล ้วก ้าวลงมาพร ้อมกับตะโกนท ้าเด็กวัยรุน ่ กลุม
่ นันให ้มาชกต่อย
ทังๆ ทีอีกฝ่ ายมีคนนับสบ ิ สุดท ้ายเรืองก็ลงเอยด ้วยแผลหัวแตกเย็บยีสบ ิ เข็ม
ของเขา
เธอพลันตระหนักได ้ว่านานเหลือเกินทีตนยึดเขาไว ้เป็ นเทพพิทก ั ษ์
ึ เหมือนเป็ นหน ้าทีทีต ้องปกปั กรักษาเธอ ลลนากวาด
ประจําตัว ตัวเขาเองก็รู ้สก
สายตาไล่ไปตามแขน ลําคอและลาดไหล่ บาดแผลเกือบทังหมดในร่างของ
เขาล ้วนมาจากการเอาชวี ต ิ เข ้าแลกเพือให ้เธออยูร่ อดปลอดภัย ทุกครังทีเห็น
เขาเจ็บ เธอกลับเจ็บยิงกว่า เจ็บจนบางครังเผลอคิดไปว่า หากชาติหน ้ามีจริง
เธอจะไม่ขอให ้เขามารักเธออีก เพราะความรักของเธอบีบให ้เขาต ้องทุกข์ยาก
ตรากตรําเหลือเกิน
ลลนาสะอืนออกมาเงียบๆ ครังนีก็เหมือนกัน เขาควรจะล ้มเลิกภารกิจ
็ เด ้ง แต่กย
ทันทีทรูี ้ว่าเชค ็ งั ฝื นทําต่อเพราะเห็นแก่เธอ
ทําไมเธอจะไม่รู ้...
“เป็ นอะไร?” ี งพร่า
เขาถามเสย ึ ถึง
กดฝ่ ามือเธอแนบอกจนเธอรู ้สก
หัวใจทีเต ้นกระหนํ า
 ลลนาชะโงกใบหน ้าไปจุมพิตข ้างขมับของผู ้ป่ วย เอ่ยพร ้อมนํ าตาที
เอ่อล ้น “นอนเก็บแรงนะคะคนดี ตืนขึนมาอีกที จะมีหลายเรืองทีพีต ้องตกใจ”
เขายิมตอบและยอมหลับตาลงอย่างอ่อนเพลีย “เธอจะไม่ไปไหนใช ่
ไหม?”
“หนูจะอยูต่ รงนีค่ะ” หญิงสาวเขยิบเก ้าอีเข ้ามาใกล ้อีกนิดแล ้วนังมอง
จนเขาปิ ดเปลือกตาลงอีกครัง พีเป๊ กยามหลับใหลดูไม่ตา่ งกับเด็กชาย ใบหน ้า
คมดุของเขาดูออ ่ นลงหลายระดับ มุมปากยกนิดๆ เหมือนจะคลียิม เธอเคยแซว
ว่าเขาเป็ นคนโชคดีเพราะนอนหลับฝั นดีทก ุ คืน แต่เขากลับแย ้งตอบว่าเขาไม่
เคยฝั น... จะเป็ นไปได ้อย่างไร คนไม่เคยฝั นจะมีใบหน ้าอิมสุขในยามหลับเชน ่
นีหรือ?
เธอลูบหลังมือจนเขาหลับสนิทแล ้วจึงก ้าวออกจากห ้องไป
 ิ ใจของพ่อ
248.การตัดสน

ิ ปี ทค่
เป็ นครังแรกในรอบหลายสบ ิ ย์ทรงชย
ี ายมวยศษ ั เปิ ดบ ้านต ้อนรับ
แขก
หลังกลับจากลาวได ้หนึงอาทิตย์ ครูฝ้ายก็เรียกประชุมครูมวยระดับสูง
กลุม่ ผู ้ประสานงานภายในและกลุม ่ แม่บ ้าน รวมทังบรรดาลูกบุญธรรมเพือแจ ้ง
ให ้ทุกคนทราบกําหนดการ ‘หมันหมาย’ และ ‘พิธม ี งคลสมรส’ ของประกาศศก ึ
ข่าวมงคลแบบฟ้ าผ่าหนนีทําให ้ทุกคนหัวหมุนและตังตัวไม่ตด ิ ไม่
เพียงแต่เป็ นงานสมรสแต่เป็ นงานสมรสของ ‘อ ้ายเป๊ ก’ ทายาทอันดับหนึงทีมี
ความสําคัญมากทีสุดของศษ ิ ย์ทรงชย ั หลายคนตืนเต ้นทีจะได ้ทราบ
กําหนดการทังงานหมันและพิธแ ี ต่ง สว่ นชอเจ
ื ้าสาวคงหนีไม่พ ้นความคาด
หมาย หลายคนรู ้ดีอยูแ
่ ก่ใจว่าใครเป็ นหญิงสาวทีประกาศศก ึ คบหาอยู่
ั วัน
“ก็วา่ แล ้วว่านางแบบคนนันต ้องมาร่วมชายคาเข ้าสก ไม่งันอ ้ายจะ
พามาอยูเ่ รือนไทยรึ”
ี วนะ”
“เขาสวยมากเชย
“เห็นอ ้ายคบของอ ้ายอยูค
่ นเดียว ครูไม่ต ้องประกาศทุกคนก็เดาได ้”
“แต่งอายุ 29 พอ 30 ก็มล ู ทันใช”้
ี ก
ฯลฯ
แล ้วก็น่าจะจริงเพราะวันนีนางแบบคนสวยมาหาถึงค่าย หล่อนมา
พร ้อมกับผู ้หญิงท่าทางสูงสง่าหน ้าตาคมเฉียบคนหนึง หลังจากโรลสร์ อยซส ์ ี
ดําเงามาจอดเทียบตรงหน ้าตึก ทังคูก ่ ก
็ ้าวขึนรถกอล์ฟเพือเดินทางต่อไปยัง
เรือนไทยของครูฝ้ายทีอยูท ่ างด ้านหลัง หลายสายตามองตามด ้วยความอยาก
รู ้อยากเห็น เสยี งกระซบิ กระซาบคาดเดาดังขรมลันโรงอาหาร
“เข ้ามาแล ้วก็ปิดประตูด ้วย”
เป็ นครังแรกทีลลนาได ้รับอนุญาตให ้เข ้ามาในห ้องสว่ นตัวของครูฝ้าย
บนเรือนไทย ความรู ้สก ึ แรกหลังจากก ้าวเข ้ามาก็คอ
ื อุณหภูม ิ 18 องศาจาก
เครืองปรับอากาศสองตัว ห ้องนีทังกว ้างขวางและเย็นเฉียบ เครืองเรือนโดย
มากทําจากเหล็กเปลือย ตกแต่งสไตล์ลอฟต์แบบเรียบง่าย ออกจะโมเดิรน ์
นิดๆ ด ้วยซาํ หากไม่บอกว่านีเป็ นห ้องสว่ นตัวของครูฝ้ายเธอคิดว่าน่าจะเป็ น
ิ ด ้วยซาํ
ห ้องของหนุ่มโสดวัยต ้นสามสบ
ห ้องนีแบ่งย่อยเป็ นสามสว่ น สว่ นทีวางเตียงนอนขนาด 6 ฟุตสว่ นทีเป็ น
ห ้องรับแขก และสว่ นทีเป็ นห ้องทํางานขนาดใหญ่
ขณะนีเจ ้าของห ้องกําลังนังรออยูต
่ รงหัวโต๊ะทํางานทรงยาวทีทํามา
จากหน ้าไม ้พะยูงตัดขวาง ไม่ขด ั และไม่ลงแล็กเกอร์ ดูดบิ เถือนเข ้ากับบุคลิก
เจ ้าของห ้องในวันนี
“นังส”ิ ครูฝ้ายมองใบหน ้าเธอแวบหนึงด ้วยสายตาอ่านไม่ออกก่อนจะ
ตวัดไปทางเจ ้าน ้อย
พวกเธอดึงเก ้าอีเหล็กหนาหนักออกมานัง ครูฝ้ายยืนมือไปกดอินเตอร์
ี งลงไป “อเมริกาโนร ้อนสอง นํ าฝรังคันสดหนึง”
คอมแล ้วกรอกเสย

ลลนากะพริบตาทีหนึงด ้วยความประหลาดใจ เธอไม่เคยบอกใครว่าเธอชอบ

ดืมนํ าฝรังคันสดและไม่เคยเรียกร ้องขอดืมระหว่างทีอยูท
่ นี
ี ต ้องเป็ นคนชา่ ง
สงั เกตจริงๆ ถึงจะรู ้ในความชอบทีเธอไม่เคยเปิ ดเผยออกมา
ทังสามนังเงียบ สก ั พักเจ ้าน ้อยก็ทําลายบรรยากาศคุกรุน
่ ด ้วยการวาง
็ เงินสดลงบนโต๊ะแล ้วดันมันไปตรงหน ้าเจ ้าของค่าย
เชค
ิ อนนีฉั นจะให ้ทางบัญชส
“ค่าว่าจ ้างอีกสองงวดทีค ้างอยู่ สนเดื ี ง่ เชค
็ มา
เพิมอีกใบสําหรับเป็ นค่าเสย ี เวลาและค่าชดเชยงานศพ” เธอถอนหายใจ “ฉั น
ได ้ยินว่ามีบอดีการ์ดสามคนของบริษัทนายตายระหว่างการสูรบในป่ ้ า สว่ นอีก
ห ้าทีหนีรอดกลับมาได ้ก็บาดเจ็บสาหัส ทางเจสสกิ าจะรับผิดชอบค่ารักษา
พยาบาลทังหมดเอง”
คนทีกําลังไล่เปิ ดแฟ้ มเอกสารอยูต ็ แวบหนึงแล ้ว
่ วัดสายตามองเชค
แค่นยิมบางเบา
ิ ไม่ใช ่
เพียงเท่านันเหนือเกล ้าก็หน ้าตึง เธอรู ้ตังแต่แรกแล ้วว่าประกาศต
คนคุยง่าย ยิงถ ้างีเง่าเขายิงเอาเรือง “นายควรจะรับไว ้ เพราะว่า...”
ี งเรียบ
“ฉั นยกให ้ลลนา” เขาแย ้งออกมาเสย
 อีกสองชวี ต
ิ ในห ้องตะลึงงัน โดยเฉพาะลลนา... สรี ้อยล ้านไม่ใชเ่ งินที
น ้อยเลย!
เสย ี งเคาะประตูดงั ขึนพร ้อมกับเครืองดืมสามแก ้ว คนทีมาเสริ ฟ
์ ก็คอ
ื อร
อนงค์ หล่อนลอบเงยหน ้ามองสองอาคันตุกะแวบหนึงด ้วยความอยากรู ้แล ้วจึง
ก ้มหน ้าก ้มตายอบร่างคลานหายออกไปทางประตู
ี งประตูปิด ครูฝ้ายก็คว ้ากาแฟแก ้วหนึงขึนมาดืม พร ้อมดึง
หลังจากเสย
ี มพูซองหนึงมาวางลงบนโต๊ะ แล ้วดันไปอยูใ่ นระดับเดียวกับเชค
ซองสช ็ เงินสด
“อีกไม่กเดืี อนฉั นจะให ้เจ ้าเป๊ กหมันหมายกับชมนาถ ลูกสาวของเพือน
เธอเป็ นแม่เจ ้าเป๊ ก อยากมาก็มาไม่มาก็แล ้วแต่” เขาจ ้องสห ี น ้าประหลาดใจ
ของเหนือเกล ้า แล ้วเบือนไปทางดวงตาตืนตะลึงของลลนา “เชค ็ สรี ้อยล ้านนี
ฉั นยกให ้เธอ ออกไปจากประเทศไทยซะ ไปอยูท ่ ไหนก็
ี ได ้ อยูใ่ ห ้ห่างจากเจ ้า
ั สห
เป๊ กสก ี ้าปี ให ้มันได ้มีโอกาสใชช้ วี ต
ิ อย่างสงบสุขกับเขาบ ้าง ถือว่าฉั นขอ”
เหมือนโลกถล่มลงมาตรงหน ้า
ี
เธอ... แหลกสลายกลายเป็ นเศษเสยวในพริ
บตา แม ้แต่หวั ใจก็คล ้ายจะ
หยุดเต ้น
หญิงสาวไม่ได ้เตรียมตัวเตรียมใจ ไม่... แม ้แต่จะฉุกคิด ยอมรับว่าไม่
เคยวาดภาพชวี ติ ของตนทีปราศจากพีเป๊ กมาก่อน เขาเหมือนเป็ นเสาหลักใน
ชวี ต
ิ ของเธอ เป็ นเชอื กเสนสุ
้ ดท ้ายทียือยุดเธอท่ามกลางสายนํ าทีเชยวกราก
ี
ึ
ความคิดทีว่าเขากําลังมีผู ้หญิงอีกคนที ‘เหมาะสมกว่า’ มาให ้รัก ทําให ้เธอรู ้สก
หวาดกลัวจนแทบหยุดหายใจ
เธอกัดริมฝี ปากไม่ให ้ตัวเองร ้องออกมาอย่างเจ็บปวด “เพราะอะไร...
คะ?”
“เพราะมันเป็ นทางเดียวทีจะหยุดลูกฉั นได ้” เจ ้าของค่ายตอบตาม
ประสบการณ์จริงของตัวเอง “ถ ้าเธอยังยืนอยูบ ่ นแผ่นดินนี ไม่วา่ ทีไหน เจ ้าเป๊ ก
ก็ต ้องดันด ้นตามหา ฉั นเข ้าใจดีเพราะตัวเองก็เคยเป็ นแบบนัน”
ี น ้าของเหนือเกล ้าขาวซด
สห ี ลงระดับหนึงแต่กไ
็ ม่ได ้ดูยําแย่เท่าลลนา
“เธอรู ้ใชไ่ หมว่าทําไมแกล ้วกล ้าถึงปองร ้ายประกาศศก ึ ” คําถามของครู
ฝ้ ายทําให ้ลลนานํ าตาร่วง ท่าทางเขม่นกันของทังคูย ่ งั ค ้างอยูใ่ นใจเธอ หากจะ
บอกแบบโลกสวยว่าไม่รู ้ไม่เห็นคงเป็ นไปไม่ได ้
“เด็กนันรักเธอ” ครูฝ้ายสูดลมหายใจเข ้าแรงๆ “เขาเข ้าใจว่าเธอเองก็
ตอบรับไมตรีเพราะเธอยอมรับของขวัญทีเขามอบให ้”
ลลนาร ้อนวาบตรงติงหู ไม่คด
ิ มาก่อนว่าของขวัญวันเกิดทีเพือนร่วม
งานมอบให ้กันจะถูกตีความไปในรูปแบบนัน ตุ ้มหูรป ี
ู จันทร์เสยวคู
น ่ ไม่
ี ได ้มี
้
ความหมายฉั นชูสาวส ั นิด
ก
“ฉั นกล่าวโทษแกล ้วกล ้าได ้ไม่เต็มปาก ฉั นเข ้าใจเด็กหนุ่มทีอยูใ่ น
สภาวะหลงใหลและหวงแหนเพราะฉั นเองก็เคยทําตัวไร ้เหตุผลแบบนัน แต่อก ี
นัยหนึง... ฉั นก็ไม่คด
ิ จะโทษเธอ ฉั นไม่โทษเธอเพราะรู ้ว่าตบมือข ้างเดียวมัน
ไม่ดงั ความผิดพลาดสว่ นหนึงก็มาจากลูกชายของฉั นด ้วย” ครูฝ้ายกล ้ายอมรับ
ตรงๆ เยียงนักเลง
“เธอสวยเกินไป...” เขาหลุดปากออกมา “สะกดทุกสายตา ดึงดูดผู ้ชาย
ให ้เข ้าหาเหมือนดวงอาทิตย์ ครังแรกทีเธอกลับมาทีค่ายฉั นก็รู ้แล ้วว่าเรืองมัน
ต ้องจบลงแบบนี เจ ้าเป๊ กมีนส ั หวงของ ชา่ งปกป้ อง มันจะสูจนตั
ิ ย ้ วตายเพือกัน
เธอออกจากสายตาผู ้ชายคนอืนโดยทีไม่รู ้เลยว่า... นกตัวหนึงต่อให ้เหยียดปี ก
เต็มทีก็ปิดแสงจากดวงอาทิตย์ไม่ได ้”
เธอพยายามมองผ่านความรู ้สก ึ เจ็บปวดทีเกาะกินใจเธอเหมือนแมลง
้ อดตรงขมับเธอเต ้นรัวเป็ นจังหวะเดียวกับหัวใจ คําพูดตัดรอนของ
ร ้าย เสนเลื
บิดาประกาศศก ึ กําลังขุดรากถอนโคนความสุขหนึงเดียวในชวี ต ิ ของเธอออก
มาแล ้วเหยียบขยี เขาพยายามจะบอกว่าเธอไม่ผด ิ ลูกเขาก็ไม่ผดิ ผิดทีเธอมี
ใบหน ้าทีไม่ได ้เลือกมาตังแต่เกิดว่าอยากจะมี และลูกชายเขาดันมีนส ั ทีตัว
ิ ย
เขาเองก็ยากจะควบคุม เธอและพีเป๊ กจึงกลายเป็ นสว่ นผสมบิดๆ เบียวๆ ทีกัด
กินกันและกัน
ั “กรีดหน ้า… จนเละ หนูจะได ้อยูก
“ถ ้าหนู...” ลลนาสะอืนฮก ่ บ
ั พีเป๊ ก
ไหมคะ?”
ี งอุทานดังขึนจากปากของเหนือเกล ้า
คําถามของเธอเรียกเสย
้
ครูฝ้ายหรีตาลงจนเกือบจะเป็ นเสนตรง ั ฉั น!”
“อย่ามาประชดประชน
ิ เธอพร ้อมจะสละทุกอย่างเพือ
เปล่าเลย เธอไม่ได ้ประชดใดๆ ทังสน
ให ้ได ้อยูก
่ บ
ั คนทีตนรัก
 เธอไม่ควร... ไม่ควรลดความอ ้วน
ึ โหยหาตัวตนเดิมของตัวเอง คิดถึงยัยอ ้วนคนนัน คนทีหัวเราะ
เธอรู ้สก
บ ้าบอได ้เต็มปาก คนทีไม่เป็ นอันตรายต่อใคร ไม่เคยทําให ้คนรักของตนเจ็บ
ปวดแม ้แต่ปลายก ้อย ร่างนางแบบคนนีเหมือนเป็ นคุกทีกักขังจิตวิญญาณ ลบ
ความเป็ นตัวเธอจนแม ้แต่เธอก็จําตัวเองไม่ได ้แล ้ว!
เหนือเกล ้ายกนิวโป้ งขึนคลึงหว่างคิวแล ้วถามออกมาเป็ นคําแรก “แค่
เด็กสองคนรักกัน มันจะอันตรายขนาดนันเชย ี วเหรอ?”
“เด็กสองคนนีเคยชวนกันหนีออกจากบ ้านตอนอายุสบ ิ แปด ตอนนัน
พ่อผู ้หญิงไล่ยงิ เจ ้าเป๊ กปางตาย” ลลนาเงยหน ้าขวับ เรืองนีเธอไม่เคยรู ้มา
ึ ก็ตด
ก่อน! เธอรู ้เพียงว่าหลังจากเธอหนีเข ้ากรุงเทพฯ ประกาศศก ั ทุกการติดต่อ
กับเธอ หลังจากนันไม่นานเขาก็เดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ
สมองเธอมึนงงจากสงทีิ เพิงรับรู ้ เรืองนีสะบัดความน ้อยใจทีเธอเคยมี
ิ ปี จนเลือนหาย
ต่อเขามานานนับสบ
พีเป๊ กไม่เคยทิงเธอ เขาไม่เคยทิง!
ความคิดของเธอนึกย ้อนไปถึงตอนนัน เขาสง่ เธอขึนลิฟต์ นันเป็ นภาพ
สุดท ้ายทีเธอเห็น
เขาโดนยิงหลังจากนัน! ลลนายกมือปิ ดปาก กลันนํ าตาไว ้ไม่อยูอ
่ ก
ี
“ปี ทแล
ี ้วมียงิ กันกลางทะเล ก่อนกลับบ ้านติดคุก ต ้นปี กร็ ถควํา พอกลับ
มาแล ้วยังแข่งมอเตอร์ไซค์กบ ั เจ ้าคิมจนตํารวจถามหา แล ้วเมือเดือนก่อนก็เพิง
กระโดดผานํ าตกอีก มาตอนนี...” หลายเหตุการณ์ทถ่ ี ายทอดออกมาจากปาก
ครูฝ้าย แม ้แต่เหนือเกล ้ายังอ ้าปากค ้าง
นีแค่บางสว่ นทีครูฝ้ายรู ้เท่านัน เรืองทีเขาไม่รู ้ยังมีอก
ี มาก
ครูฝ่ายคลึงขมับบ ้าง “เอาล่ะ อะไรทีแล ้วก็ให ้แล ้วกันไปฉั นจะไม่พด ู ถึง
อีก ทีเรียกเธอมาวันนีเพราะฉั นอยากขอชวี ต ิ ลูกชายฉั น” เขาหันมาสบตาลลนา
อย่างมุง่ มัน “ฉั นขอได ้ไหม... ละเว ้นเจ ้าเป๊ กสกั คน อยูใ่ ห ้ห่างมัน ให ้มันได ้มี
ชวี ต
ิ อย่างสงบสุขและปลอดภัยจนแก่เฒ่าเหมือนคนธรรมดาทัวไปบ ้าง!”
“ฝ้ าย เด็กสองคนรักกันนะ” เหนือเกล ้านึกไม่ถงึ ว่าตัวเองจะพูดประโยค
นีออกมา
 นันทําให ้ครูฝ้ายถึงกับเลิกคิว “เธอรู ้จักคําว่ารักด ้วยเหรอ?”
ี บโต๊ะ “ฉั นเข ้าใจว่าเด็ก
เหนือเกล ้ากัดริมฝี ปาก แล ้วเคาะปลายนิวชกั
มัน... เคมีตรงกัน”
“เด็กสองคนนีถ ้าอยูด ่ ้วยกันมันจะตายคู!่ ฉั น–มี–ลูก–คน–เดียว ฉั นไม่
อยากเห็นลูกฉั นตายก่อนวัยอันควร” เขาหันไปสบดวงตาฉํ านํ าของลลนา “ฉั น
เป็ นพ่อ... ถ ้าอะไรทีเกียวกับลูกฉั นมีความเห็นแก่ตวั สูง ฉั นเลียงเจ ้าเป๊ กมา
ตังแต่อายุไม่กเดื ี อน เป็ นคนแรกทีสอนมันว่ายนํ า เป็ นคนจับจักรยานตอนมัน
ฝึ กขี เป็ นคนจับมือสอนมันเขียนหนังสอ ื โกนหัวให ้ตอนบวช...” เขาเว ้นจังหวะ
เล็กน ้อยเหมือนทําใจไม่ได ้ทีจะพูดต่อ “ฉั นไม่อยากเป็ นคนอุ ้มมันไปวางในโลง
วันไหนถ ้ามีลก ู บ ้างเธอจะเข ้าใจ”
ลลนาปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลัน พีเป๊ กเป็ นคนแข็งแกร่ง เขาเป็ น
คนมันใจในตัวเองสูง สามารถผ่านเหตุการณ์เลวร ้ายได ้ทุกเรือง เธอรู ้ดีวา่ สว่ น
หนึงมาจากการประคับประคองอันเข ้มแข็งของบิดาเขา ครูฝ้ายเปรียบเหมือน
เสาเหล็กสูงใหญ่ในใจของพีเป๊ ก ไม่วา่ เขาจะทําอะไร เขาจะลุยมันอย่างสุด
โต่งเพราะรู ้ดีวา่ เบืองหลังของตัวเองมีบด
ิ าปั กหลักอยู่ ความมันใจนีมาจากพืน
ฐานความรักอันเข ้มแข็ง ครูฝ้ายเป็ นคนมอบความแข็งแกร่งนันให ้เขา เป็ นตัว
ตนสว่ นหนึงของเขา เป็ นจิตวิญญาณ
ความรักทีเธอมีให ้เขาเล็กน ้อยมากหากเทียบกับความรักของครูฝ้าย
เธอเข ้าใจ ซาบซงใจ ึ ึ ดีใจแทนเขา เขาอยูใ่ นทีทีดีอยูแ
และรู ้สก ่ ล ้ว
ปลอดภัย และจะมีชวี ต
ิ ทีสุขสบายโดยไม่จําเป็ นต ้องมีเธอ
เธอผุดลุกขึน ก ้าวตรงไปยังร่างของครูฝ้ายก่อนจะพนมมือก ้มลงกราบ
แทบเท ้า
“หนูขอโทษค่ะครู... ขอโทษทีเคยทําให ้เป็ นกังวล” หากจําเป็ นต ้อง
เลือก เขาคงจะเลือกทําตามคําขอของบิดาและเธอก็ควรสนับสนุนความคิดนัน
เธอพลันตืนรู ้ขึนมาในอก ชวี ต
ิ เธอต่อจากนีไปจะไม่มพ
ี เป๊
ี กอีก
ี เขาไปแล ้ว เสย
เธอสูญเสย ี อย่างไม่มวี น
ั ได ้กลับคืนมา
ครูฝ้ายยกมือลูบศรี ษะเธอเบาๆ “ฉั นขอเรืองนีเรืองเดียวเท่านัน จะไม่
ขออะไรเธออีก”
 ึ ถึงรสชาติของเลือด ก่อนจะพยักหน ้ารับ
เธอกัดริมฝี ปากจนรู ้สก
ี งเข ้าไปใน
ครูฝ้ายสูดลมหายใจ หันไปกดอินเตอร์คอมแล ้วกรอกเสย
สาย “ใครก็ได ้ ไปตามเจ ้าเป๊ กมาหาฉั นทีห ้องหน่อย”
249.ครอบครัวทีหายไป

ึ เคาะประตูแล ้วก ้าวกะเผลกเข ้ามาด ้วยสห

ประกาศศก ี น ้าเอิบอิมแชม
่ ชน
ื
วันนีในห ้องบิดาเปิ ดแอร์เย็นเฉียบ เขาหันไปแตะรีโมทปรับจาก 18
เป็ น 23 องศาแล ้วพาตัวเองก ้าวเข ้าไปในโซนห ้องทํางาน วันนีคุณป๋ าของเขาดู
เอาการเอางานในเสอเช ื ิ
ตลายตารางหมากรุ ี ํ าเงินพับครึงศอก ท่านกําลัง
กสน
ยืนจิบกาแฟมองออกไปนอกกระจกหน ้าต่าง เขากวาดสายตาไปรอบด ้าน
อมยิมเล็กน ้อยเมือเห็นคนทีอยากเจอ
“นังส”ิ ครูฝ้ายพยักพเยิดไปทีเก ้าอีข ้างตัว “ป๋ าจะคุยกับมึงเรืองงาน
แต่ง”
้ ้เท ้ายันร่าง เดินกะเผลกมานังลงบนเก ้าอีแล ้วปรายตามองไป
เขาใชไม
ทางแฟนสาว
ี ขาว ขอบตาแดงชาํ อาการหลุบสายตาหลบทําให ้
ใบหน ้าของเธอซด
เขานึกประหลาดใจขึนมาครามครัน
เกิดอะไรขึน?
ใครๆ ก็รู ้เรืองทีเขากําลังจะแต่งงาน เขาบอกความปรารถนาให ้ป๋ ารับรู ้
ตังแต่วน
ั แรกทีกลับมาถึงค่ายซงป๋ ึ าก็ไม่ได ้ปฏิเสธ
เขาเฝ้ ารออย่างใจจดใจจ่อว่าเมือไหร่ป๋าจะเรียกยัยน ้องมาคุย พอวันนี
มีรถป้ ายทะเบียนกรุงเทพมหานครเข ้ามาจอดเทียบ ใจเขาก็เต ้นกระหนํ า
ตลอดหนึงอาทิตย์ทนอนพั
ี กรักษาตัวเขาครุน
่ คิดถึงแต่เธอ การจากลา
กันครังสุดท ้ายเป็ นไปอย่างฉุกละหุก มีคนมากมายทังหมอทังเพือนฝูงมายืน
ล ้อมรอบเตียง สติอน ั เลือนรางครึงหลับครึงตืนของเขาควานหาเธอไม่พบ เขา
ฟื นครังแรกในโรงพยาบาลใหญ่ประจําจังหวัดพร ้อมกับข่าวเรืองขาซายหั ้ ก ฟื น
ครังทีสองในห ้องพักของตึกบําบัด มีลงุ พรตคอยให ้การดูแล และขาซายสวม ้
เฝื อกทีมีคําอวยพรของน ้องๆ มือบอน
“ดูดข
ี นแล
ึ ้วนี” เสยี งทักอย่างอ่อนโยนทีดังขึนทําให ้เขาหันไปมอง
‘เจ ้านาย’ ของลลนาทีวันนีเดินทางมาด ้วย วันนีหล่อนสวมสูทสน ี ํ าเงิน อวดผม
โกนสนด ั ้วยการโกรกสเี ทาบุหรีทังหัว ดูเข ้ากันกับตุ ้มหูกลมสเี งินห่วงใหญ่ ให ้ลุ
คหรูหราสง่างามเหมือนสุดยอดนางแบบระดับโลกอะไรประมาณนัน ขนาด
แฟนเขาทีว่าสวยมากแล ้ว แต่พอมานังใกล ้หล่อนยังดูจด
ื ไปถนัดตา
ดูเปรียวจัด มองไม่ออกว่ามีสายเลือดกษั ตริยผ ั กระติด
์ สมสก
็ บนโต๊ะ
เขามองหน ้าหล่อนแล ้วไพล่มองเชค “คุณมาเคลียร์เงินทีค ้าง
จ่ายเหรอ?”
ี มพูอยูต
มีซองการ์ดสช ่ รงนันด ้วย... ว ้าว
“ก็เรืองหนึง” เหนือเกล ้ายิมรับ “อีกเรือง... ฉั นมาเจาะเลือดบริจาคให ้
กับหมอพรต”
ึ หรีตา “อะไรจะใจดีเบอร์นัน?”
ประกาศศก
้ แล ้วกัน” เหนือเกล ้าตอบกลัวหัวเราะ
“ถือว่าเป็ นดอกเบียทีจ่ายชาก็
ื
“ขอเป็ นเงินดีกว่า เลือดเราหาซอเองได ้”
“เลือดกรุป ื
๊ ฉั นหาซอไม่ ึ ยกกาแฟขึนจิบ
ได ้” ลูกค ้าขีโกงของประกาศศก
“และทีสําคัญเธอจําเป็ นต ้องใช”้
ชายหนุ่มนิวหน ้า ก่อนทีใครจะพูดอะไรครูฝ้ายก็หมุนตัวออกจาก
ี งเรีบบ “ลืมแนะนํ าไปเลย นันแม่แก”
หน ้าต่างมากล่าวกับบุตรชายเสย
นันแม่แก!
แม่แก!
แม่!
ประกาศศกึ ตะลึงค ้าง จ ้องนิงไปยังใบหน ้าเจ ้าของบริษัทขายชุดชนใน
ั
หล่อนยกสองนิวขึนทักทายเขาพร ้อมกับรอยยิมอ่อนจาง ภายในห ้องตกอยูใ่ น
ั
ความเงียบและเต็มไปด ้วยเครืองหมายคําถามทีลอยวนไปทัวชนบรรยากาศ
แม่แก...
ิ เขา
คนเราควรจะทําอย่างไรเมือได ้ยินประโยคนีตอนอายุใกล ้สามสบ
หลุบตามองโต๊ะ ตวัดสายตามองหล่อนอีกครังอย่างไม่อยากจะเชอ ื
 คนทีดูเนียบไปทุกกระเบียด หน ้าคม กรามเหลียม ตาดุ ท่าทางสมาร์ท
เฉียบขาดเหมือนจะประกาศว่า ‘ข ้าคิดจะครองโลก’
ผู ้หญิงคนนีเหรอแม่เขา?
เขาสูดลมหายใจไปกักไว ้ในปอด ก่อนจะเงยหน ้าถามคนเป็ นพ่อ “เมีย
ใหม่ป๋าเหรอ?”
อีกฝ่ ายกระแอมแล ้วเอ่ยตอบ “เมียเก่า”
“ไหนว่าคนเก่าเป็ นลาว?”
“ฉั นก็ไม่ได ้เป็ นคนไทยนี”
ึ “คุณมีเลือด Rh-
คําตอบของเหนือเกล ้าดึงความสนใจของประกาศศก
เหมือนผม?”
“เธอมีเลือด Rh- เหมือนฉั น” อีกฝ่ ายแก ้ “ฉั นเกิดก่อน เธอเป็ นเซลล์ท ี
แตกตัวไปจากฉั น เธอเลยเหมือนฉั นไม่ใชฉ ่ ั นเหมือนเธอ”
ครูฝ้ายกระแอม มีแม่ทไหนเรี
ี ยกลูกว่า ‘เซลล์แตกตัว’ บ ้าง เดียวเขาจะ
เอาเลือดหัวอีน ้อยออก!
ชายหนุ่มนังย่อยข ้อมูลอยูพ
่ ักใหญ่ แล ้วเงยหน ้าขึนอีกหน “ต่อให ้เป็ น
แม่กต ็ ใชป
็ ้องจ่ายเชค ่ ่ ะ?”
เหนือเกล ้าขบกรามแน่นอย่างเหลืออด ตวัดสายตาคมเฉียบไปทางครู
ื
ฝ้ าย “ฉั นเชอแล ้วว่านายเลียงลูกมา–อย่าง–ดี ถ ้านีคือเลียงแบบ ‘สุดความ
สามารถ’ วันหลังปล่อยให ้เขาสงั เคราะห์แสงตามมีตามเกิดดีกว่า”
คนเป็ นสามีอ ้าปากค ้าง คิดคําด่าแทบไม่ทน
ั
เหนือเกล ้าหันไปทางลูกชาย “ฉั นเป็ นแม่เธอ ต่อให ้ไม่ใช.่ .. ชวช
ั วี ติ นี
ฉั นก็ไม่เคยคิดจะโกงเงินใคร ทีมาวันนีเพราะตังใจมาเคลียร์คา่ ใชจ่้ าย ไม่คด ิ จะ
เอาความเป็ นแม่มาขอสว่ นลดเปอร์เซน ็ ต์คา่ งาน... ข่าวดีคอ
ื ฉั นทํางานหาเลียง
ตัวเองตังแต่ยงั เล็ก แทบทุกคนบนโลกนีใสช ่ ด ั
ุ ชนในทีมาจากสายการผลิตของ
โรงงานฉั น ถ ้าเธอถอดกางเกงออกตอนนี ฉั นก็มนใจเลยว่ ั ากางเกงในเธอซอ ื
มาจากฉั นด ้วย... ข่าวร ้ายคือพ่อเธอขีอิจฉา ถ ้าเธอโตมากับเรืองเสย ี ๆ หายๆ
 ิ เก ้าเป็ นคําตอแหลทีออกมาจากความคิด
ของฉั น บอกได ้เลยว่าร ้อยละเก ้าสบ
อคติโลกแคบของพ่อเธอทังนัน”
เขาตะลึงไปครูใ่ หญ่ หลังจากได ้สติกถ
็ ามขึนว่า “แล ้วคุณหายไปไหน
มาตังนาน?”
‘แม่ของเขา’ ยิมตอบอย่างอ่อนโยน “ฉั นแวะไปทําธุระทีบ ้านมา”
“แวะ!” ครูฝ้ายแผดเสย ี งลันห ้อง “อีน ้อย เธอเรียกเวลาเกือบสามสบิ ปี
ว่าแวะเหรอ! แวะบ ้านพ่อ–ง ส!ิ แวะนานขนาดพ่อ–ง ตายห่าแล ้วธุระก็ยงั ไม่
เสร็จอีกด ้วย! กว่าเราจะได ้อยูด ่ ้วยกันแบบครอบครัวพร ้อมหน ้าพร ้อมตาโน่น!
อีกสามชาติ! ไม่รู ้ว่าชาติหน ้าของชาติหน ้าจะได ้เกิดเป็ นตัวอะไร เราอาจจะเกิด
เป็ นหมาก็ได ้!”
แม่ของเขาหันมาสบตาเขาพร ้อมรอยยิม “พ่อ–ง เธอนีจินตนาการลํา
เลิศนะ”
จากนันทังสองก็หน ั ไปเปิ ดสงครามนํ าลายกัน เขาใชเวลาช ้ ว่ งนันหัน
ไปสบตาแฟนสาว เธอเองก็มองเขาอยูเ่ ชน ่ กัน หลังจากสบตากันเธอก็ยมตอบ ิ
กลับมาด ้วยแววตาทีมีความคิดถึงเปี ยมล ้น หัวใจเขาเต ้นกระหนํ าตูมตามยิง
กว่าทุกครัง เป็ นครังแรกในชวี ต ิ ทีเขารู ้สกึ ว่าความรักทีทังคูม
่ ต
ี อ ่ กันแข็งแกร่ง
ึ สมบูรณ์แบบและครบถ ้วน เขามองหน ้าเธอแล ้วตวัดหาง
ดังขุนเขา ให ้ความรู ้สก
ตามองการ์ดสช ี มพูกลางโต๊ะและหันมาสบตาเธออีกครัง
ี ง
‘พีรักเธอ’ เขาขมุบขมิบปากอย่างไร ้เสย
ี อีก แต่สก
เธอดูตะลึงงัน เขาคิดว่าเธอรู ้แล ้วเสย ั พักเธอก็พยักหน ้ารับ
อย่างอ่อนโยน
แม ้ว่าภายในห ้องจะมีเสย ี งทะเลาะเบาะแว ้งของพ่อแม่ทไม่
ี สมประกอบ
แอร์กเ็ ย็นฉํ าเกินพอดี สว่ นเขายังใสเ่ ฝื อกตลกๆ ทีมีแต่คํากลอนเห่ยๆ เขียนอยู่
เต็ม แต่เขาก็รู ้สกึ อบอุน
่ และเป็ นสุข เขาพยายามเคลือนเก ้าอีของตัวเองดันไป
ทางหัวโต๊ะอีกฝั งเพือขยับเข ้าใกล ้เธอ
ี งของบิดาก็ดงั ขึน “เจ ้าเป๊ ก นังดีๆ เราสามคนมีเรือง
ในตอนนันเอง เสย
สําคัญจะพูดกับมึง”
250.รับไม่ได ้

เลิกกัน...
แม ้ว่าหลังจากนันจะมีคําอธิบายหลากหลายเหตุผลตามมา แต่เขาก็ฟัง
ไม่เข ้าหู
เลิกกัน
ี มพูขนแล
พ่อเขาหงายการ์ดสช ึ ้วดันมาตรงหน ้าเขา บนนันระบุวา่ [งาน
มงคลสมรส ชมนาถ & ประกาศศกึ ]
เลิกกัน
ลลนามองเขาด ้วยแววตาทีเต็มไปด ้วยหยดนํ า เธอยิมให ้พลางพยัก
หน ้าเบาๆ
เลิกกัน เลิกกัน เลิกกัน เลิกกัน!
เขาตกใจ ตกใจอย่างแสนสาหัส ความกดอากาศหนักอึงไหลทับลงบน
บ่าทังสองข ้าง กดจนร่างเขาเหมือนจะจมลึกลงไปกับเก ้าอี คําพูดทีไหลออก
มาจากปากของทุกคนทําลายล ้างความเชอ ื ความหวัง ทําลายทุกๆ อย่างจน
ระเนระนาด เขาเหนือยกับการลากพาตัวเองผ่านนาทีแล ้วนาทีเล่า เหตุผลแล ้ว
ื
เหตุผลเล่าไปอย่างเชองช า้ พยายามทีจะจับใจความในสงที
ิ คนรอบด ้านยัดใส่
หู
ไม่มอี ะไรทีทําให ้เขาเจ็บได ้เท่าคําประกาศของบิดา “งันมึงจะเลือก
ใคร กูหรือแฟนมึง! ทุกอย่างทีกูทําเพือมึงมันไม่มค ี วามหมายเลยใชไ่ หม! กี
ครังแล ้วทีมึงทําให ้กูผด
ิ หวัง มึงจะยอมให ้กูนอนตายตาหลับเหมือนพ่อคนอืน
เขาบ ้างได ้ไหมไอ ้เป๊ ก!”
เขาพยายามต่อสูกั้ บสมองทีมึนงง ไม่กล ้าหลุดคําพูดใดออกไป ไม่
กล ้าหันไปมองใบหน ้าเปื อนนํ าตาของคนรัก กลัวเหลือเกินว่าถ ้าสติหลุดแม ้
ี
เพียงเศษเสยว ตัวเองคงจะแตกกระจายกลายเป็ นฝุ่ นผงนับร ้อยพันแล ้วไหล
ออกไปนอกหน ้าต่าง
เธอจะไปยุโรปในอีกไม่กเดื
ี อนข ้างหน ้า... และเขาก็กําลังจะแต่งงาน
 เราสองคนรักกัน เราเป็ นเจ ้าของความรักทีบริสท
ุ ธิสะอาดใส ความรัก
ของพวกเราลึกซงึ ผูกพันแนบแน่นยิงกว่าสารเสพติด พวกเราเป็ นมิตรทีดีทสุ
ี ด
ของกันและกัน ื
เชอมโยงแลกเปลี ยนกันและกันอย่างแนบแน่นยิงกว่า
ั พันธภาพทางกาย
สม
เขาไม่เข ้าใจ ทําไมบิดาถึงมองว่าทังเขาและเธอจะมีจด ุ จบทีน่าสมเพช
ทุกอย่างทีเขาทําเพือเธอ เขาทํามันด ้วยตัวเอง ทําด ้วยความยินดี!
“จําคนทีมาตักบาตรให ้มึงได ้ไหม กูทาบทามเขาไว ้แล ้ว อาทิตย์หน ้า
จะพามากินข ้าวด ้วย”
ึ เหมือนโดนอะไรฟาดเข ้าตรงหลังคอ กระแสเลือดข ้นร ้อนดิง
เขารู ้สก
ตรงขึนสูใ่ บหน ้าจนรู ้สก ึ ปวดแสบปวดร ้อนเหมือนอกโดนเผาจนเป็ นโพรง ต ้อง
ั
กัดริมฝี ปากไว ้ไม่ให ้สน
เขาอยากหมดสติ... พระเจ ้าชว่ ย... แล ้วตืนขึนมายิมอย่างโล่งอกว่าตน
ฝั นไป แต่เขาไม่ฝันนีส ิ แต่ละครังทีหลับเขาแทบไม่เคยฝั น
ั พักทุกอย่างจะดีขน
“ตอนนีมึงยังหนุ่ม มึงเลือดร ้อนกูรู ้แต่สก ื
ึ เชอเถอะกู
เคยผ่านตรงนีมาแล ้ว”
เขาอยากทําอะไรสก ั อย่างเพือให ้รอดชวี ต ่ ...
ิ ผ่านจุดนีไปได ้ อย่างเชน
ก ้าวออกไปด ้านนอกหรือยกมือขึนปิ ดหู แต่การพูดคุยหนนีจริงจังเกินไป
เป็ นการเป็ นงานเกินไป บิดาเขาไม่เคยใชนํ้ าเสย ี งแบบนีมาหลายปี แล ้ว เมือใด
ทีใช ้ นันคือทีสุดของการตัดสนิ ใจทีไม่วา่ ใครก็ห ้ามโต ้แย ้ง
“เธออยากพูดอะไรกับพวกฉั นหรือเปล่า?” แม่ของเขาถามขึนมาด ้วย
ี งหนักใจ “ฉั นไม่อยากให ้เรืองนีเป็ นการบังคับ อยากรับฟั งทุกความคิด
นํ าเสย
เห็นเพือหาทางออกทีเหมาะสมทีสุด”
ิ ใจไปแล ้ว!” พ่อเขาแย ้งขึน
“หาทางออกอะไร ฉั นตัดสน
สว่ นลลนาก็เอาแต่นงเงี
ิ ยบ
เขามองใบหน ้าทุกคน รู ้สก ึ แปลกใจทีทุกอย่างดูตา่ งออกไป พ่อเขา
่ อ
เหมือนไม่ใชพ ่ คนเดิม เหมือนเป็ นคนหน ้าตาคล ้ายทีกําลังพยายามทําตัวเป็ น
พ่อเขาอยู่
 สว่ นแม่... หล่อนไม่ใชแ
่ ม่ เป็ นแค่คนแปลกหน ้าคนหนึงทีพยายาม
ทําตัวเหมือนเข ้าอกเข ้าใจ
ลลนายิงไม่ต ้องพูดถึง... เขาเบือนหน ้าไปมองสห ี น ้าว่างเปล่าของเธอ
เธอเป็ นตัวแทนของความถูกต ้อง ดีงาม เหมาะสม พร ้อมยอมทําทุกอย่างทีพ่อ
ั
เขาเอ่ยปากสงแบบไม่ มป
ี ากมีเสยี ง เธอไม่ลก ้ อความรักของเราทังคู่ ผู ้
ุ ขึนสูเพื
หญิงคนนีไม่ใชล ่ ลนาคนเดิมทีเขาเคยรู ้จัก
สามคนนีแปลกหน ้าและดูน่ากลัว พอมาอยูร่ วมกันทีนีจึงดูเหมือนปี ศาจ
สามตัวทีสงิ อยูใ่ นบ ้านร ้าง
แล ้วจูๆ่ ความเงียบก็เข ้าครอบงํา...
ื
คนรอบด ้านพยายามสอสารแต่ ี งใครเลย เขาพบ
เขากลับไม่ได ้ยินเสย
ว่าตัวเองอยูใ่ นสภาวะสงบเงียบเหมือนเข ้าฌาน คุณป๋ ายืนมือมาแตะแต่เขาไม่
ขยับ เขาไม่กล ้า กลัวว่าตัวเองจะหลุดจากสภาวะสงบสุขแล ้วถูกโยนกลับไปใน
โลกทีมีแต่เหตุผล... และเหตุผล แต่พอโดนเขย่าอีกทีเขาก็หลุดจนได ้
เขาสะบัดมือบิดาทิงและยกสองมือขึนกุมจมูก โน ้มร่างวางศอกลงบน
หัวเข่า
ตอนอายุสบ ิ แปด เขาก็ตกลงปลงใจแล ้วว่าจะมีลลนาเป็ นคนรักคน
เดียวในชวี ต ิ ถึงได ้ยอมเก็บเสอผ ื ้าหนีออกจากบ ้านพร ้อมเธอ เขาใชเวลาหลั
้ ง
จากนันนับสบ ิ ปี เพือเฝ้ าดูเธอ รอคอยเธอ เขาให ้โอกาสเธอมีความรักครังแล ้ว
ครังเล่าจนมันใจแน่ๆ ว่าไม่มใี ครจะดูแลเธอได ้ดีไปกว่าเขาอีกแล ้ว เขาถึงกล ้า
ฝ่ าด่านพุง่ ทะลวงเข ้าไป แต่ตอนนีกลับมีคนมาบอกว่าเธอกับเขาไม่เหมาะสม
กัน...
ไม่เหมาะสมอย่างนันเหรอ?
ไม่วา่ ใครก็พดู ประโยคนีไม่ได ้ทังนัน! ต่อให ้เป็ นพ่อเขาก็ห ้าม! พ่อจะ
ด่าอะไรก็ดา่ ไปแต่ห ้ามบอกว่าเธอกับเขาไม่เหมาะสมกัน! เขารับไม่ได ้!
คนรอบด ้านยังไม่หยุดพูด พยายามยัดเยียดถ ้อยคําร ้ายกาจทีป่ นเขา
จนแหลกเป็ นผงธุลเี ข ้ามาในหู เขาพยายามมีชวี ติ ต่อด ้วยการเคลือนสองมือ
จากใบหน ้าไปปิ ดหู แต่นันกลับเผยให ้ทุกคนเห็นใบหน ้าทีเต็มไปด ้วยเลือด
“ไอ ้เป๊ ก!”
 “พีเป๊ ก!”
เป็ นไปได ้อย่างไร... โรคเดิมๆ ทีหายไปนานหวนกลับมาอีกครังงันเห
รอ?
ึ ปวดเหมือนมีตะปูนับพันตอกเข ้าไปในหัว เจ็บจนคิดว่าตัวเอง
เขารู ้สก
อาจจะร่วงลงพืน ใบหน ้าเขาร ้อนผ่าวเหมือนมีใครจุดไฟลนจนผิวเนือมอดไหม ้
เสย ี งบิดาแผดใสอ
่ น ั พักก็มเี สย
ิ เตอร์คอม สก ี งฝี เท ้าวุน
่ วายหลายคูต
่ รง
เข ้ามาห ้อมล ้อม
ึ ปั นป่ วนตรงชอ
เขารู ้สก ่ งท ้องจนเกิดอาการสํารอกแห ้ง โชคดีทมองไม่
ี
เห็นสภาพของตัวเองเพราะมันคงดูไม่ดน ี ัก เห็นหลายคนทีวิงเข ้ามาหาเขากรีด
ร ้องโวยวาย
“เป๊ ก!” เสยี งเรียกของลุงหมอดังขึนใกล ้ๆ หู ลุงหมอก ้าวเข ้ามาหา
พร ้อมกับชุดกาวน์สขี าวสะอาดและหน ้าตาเคร่งเครียด เป็ นไปได ้อย่างไรทีลุง
หมอจะมาไวขนาดนี ต ้องมีใครสก ั คนรวมหัวกันวางแผนจัดการเขาแน่
่ องจริง?
หรือคนพวกนีไม่ใชข
เป็ นแค่ภาพลวงตาทีจิตใต ้สํานึกเขาสร ้างขึนมาเพือปลอบโยนตัวเอง
ระหว่างทีหลงอยูใ่ นป่ า
ตอนนีเขาอยูท
่ ไหน...
ี ่ ะ่ ส?ิ
คงจะหลงป่ าอยูล
็ ก ผมพาเขากลับตึกบําบัดก่อนก็แล ้วกัน”
“อาการเหมือนชอ
ี งฝี เท ้าสลับกันไปมา เขารู ้สก
มีเสย ึ เนือตัวเบาโหวง หัวใจเหมือนจะ
หยุดเต ้นสลับกับเสย ี งหอบ ทุกครังทีหอบเขาจะกระอักไอบางอย่างออกมา
จากปาก มันให ้ความรู ้สก ึ ทังแสบทังคัน หลอดลมของเขาข ้นเหนียวเหมือน
ื
กําลังกลืนนํ าเชอม
ี งหมอพรตดังขึนข ้างหูทงๆ
เสย ั ี วว่าเป็ น
ทีมองไม่เห็นหน ้า ว่าแล ้วเชย
แค่ภาพลวงตา
“อย่าเครียด อ ้ายเป๊ ก... ไม่ต ้องคิดอะไร ไม่ต ้องเกร็ง...”
บางอย่างจิมลงมาตรงต ้นคอ แสบซา่ นเบาสบาย แล ้วความมืดก็คอ
่ ยๆ
้
คืบคลานเข ้ามาอย่างชาๆ
251.สะบัน

ชว่ งเวลาหลังจากนันไม่คอ
่ ยปะติดปะต่อ
ี งเธอถอนสะอืน เขาพยายามลืมตาขึน พบลลนา
เขาเหมือนได ้ยินเสย
นังอยูต่ รงขอบเตียงด ้านข ้าง มือข ้างหนึงกุมมือเขาไว ้ ดวงตาคูน
่ ันเบิกกว ้าง มี
ร่องรอยของความเสย ี ใจฉายชด ั เขาบีบกระชบ ั มือเธออย่างโล่งอก กระหายทุก
สมั ผัสเพือยืนยันความเป็ นจริงในสงทีิ กําลังเผชญิ อยู่
“เขาจะเป็ นอะไรไหมคะ?”
ี งของหมอพรตตอบกลับเบาๆ “ไม่ต ้องเป็ นห่วงหรอก อ ้ายเป๊ กมี
เสย
อาการ PTSD มาตังแต่กอ ่ นไปอเมริกา ทุกๆ สามปี ผมจะปรับยาให ้เขาหนหนึง
ระยะหลังดีขนมาก
ึ ทีวันนีมีอาการขึนมาอีกครังสว่ นหนึงน่าจะมาจากพักผ่อน
น ้อย ร่างกายก็ยงั ไม่แข็งแรงนัก...”
มีเสยี งบรรยายนันนีอีกมากมายตามมา เขาฟั งเข ้าใจบ ้างปล่อยผ่าน
ี น ้าเป็ นกังวล ธรรมดายัยน ้อง
บ ้าง สนใจแต่คนรักทีนังอยูเ่ คียงข ้างพร ้อมกับสห
จะไม่มส ี น ้าแบบนี ระยะหลังเธอเก็บอารมณ์เก่ง มีความเป็ นผู ้ใหญ่มากขึน แต่
ี ห
วันนีเธอเผยความไม่มนใจ ั ปวดร ้าว ออกมาทางสห ี น ้าและแววตาจนแผ่นหลัง
เขาสะท ้าน เขาพยายามจะยันร่างลุกเพือเห็นแก่เธอแต่เนือตัวกลับไร ้เรียวแรง
เขาเหมือนคนทีกําลังนังมองร่างตัวเองอยูใ่ นวงนอก ได ้ยินเธอกล่าว
ทังนํ าตา “ลุงหมอคะ... หนูฝากพีเป๊ กด ้วย หนูไม่รู ้ว่าจะได ้กลับมาทีนีอีกหรือ
เปล่า แต่ถ ้า...”
ี งนัน แทบสะดุ ้งเมือเธอลุกขึนจากขอบเตียง
เขาตกใจกับนํ าเสย
ไม่... อย่าไป
เขาบีบกระชบ ั ฝ่ ามือ รับรู ้ถึงชว่ งเวลาทีทังคูใ่ กล ้ชด
ิ กันมากทีสุดตังแต่
กลับจากชายแดนพม่า รอบตัวพวกเราทังคูม ่ ค
ี นเยอะมากเกินไป ยุง่ ยากไม่เข ้า
เรือง ทังคูแ
่ ทบไม่มเี วลา...
เธอ–พยายาม–ปลด–มือ–เขา!
 เขาเริมหายใจติดขัด เหงือเย็นๆ ซม ึ ขึนตามผิวหนัง ความรู ้สก
ึ เหมือน
ถูกขังอยูใ่ นกรงมืดๆ ทีไม่วา่ ยังไงก็หาทางออกไปไม่ได ้
ี งระเบิดดังลันอยูใ่ นหัวระหว่างทีเขาตะโกนเรียกชอเธอ
มีเสย ื
ี งสญ
เสย ั ญาณหัวใจดังถีจนหมอพรตวิงเข ้ามาหาอีกครัง “ผมอาจจะ
ต ้องให ้ยาเพิม หนูจะกลับเลยหรือเปล่า?”
“เขาจะตืนเมือไหร่คะ?”
“ยังไม่แน่ใจ”
“ถ ้าเจ ้าน ้อยถ่ายเลือดเรียบร ้อย หนูคงต ้องไปแล ้ว”
ั ครึงชวโมง”
“นันน่าจะอีกสก ั
คําตอบของหมอพรตทําให ้เธอนังลงบนขอบเตียงอีกหน
ี ใจด ้วยนะ
คุณหมอสูดลมหายใจลึกๆ แล ้วเอ่ยว่า “เรืองอ ้ายเป๊ ก ผมเสย
หนูนา”
“ค่ะ”
“อะไรทีไม่ใชก่ อ
็ ย่าไปยึดมันไว ้เลย คุณยังเด็ก อายุน ้อย สกั วันหนึงใน
อนาคตคุณจะตืนขึนมาแล ้วพบว่ามันเป็ นแค่เรืองขําขันในอดีตเรืองหนึง
เท่านัน...” ลุงพรตเอ่ยปลอบด ้วยนํ าเสย ี งจริงจังและจริงใจ “ชวี ต ิ หนึงของคน
เรา คําว่ารักอย่างเดียวไม่สามารถประคับประคองครอบครัวได ้ ตัวผมเองเคย
แต่งงานสองครังและจบลงทีต ้องเลิกราทังสองหน สุดท ้ายทังสองความ
สมั พันธ์นันก็วกกลับมาเป็ นเพือนสนิท ผมไม่ได ้บอกว่าความรักระหว่างคุณกับ
อ ้ายเป๊ กมันจะจบลงแค่นี ใครจะไปรู ้ ในอนาคตพวกคุณทังคูอ ่ าจจะกลายมา
เป็ นเพือนรักกันในสก ั วัน”
ลลนายิมเศร ้า... เป็ นเพือนรักกับพีเป๊ กน่ะหรือ?
ิ ธิแตะต ้องตัวเขา
ได ้มองเขาเดินจูงมือภรรยา ได ้เห็นผู ้หญิงอีกคนมีสท
ตามกฎหมาย แค่คด ิ เธอก็ปลายนิวสนั เธอไม่อยากคิดถึงเขาในภาพนัน อยาก
จะเก็บความฝั นทีเขาเป็ นของเธอตลอดกาลไว ้กับตัว ไม่อยากให ้เขาคุยกับใคร
ยิมให ้ใคร หรือตกหลุมรักใคร
 เธอหันไปมองร่างทีนอนนิงอยูบ ่ นเตียงผู ้ป่ วย เขาดูเลือนราง อ่อนจาง
เหมือนจะหายไปได ้ทุกเมือ หลังจากเธอก ้าวออกจากห ้องนีไปเขาก็จะกลาย
เป็ นความทรงจําในอดีต เธอกําลังถูกความคิดนีกรีดซาจนยัํ บเยิน ใครคนหนึงที
เธอคิดถึง หนึงเดียวในหัวใจ กําลังจะกลายเป็ นอดีตไปตลอดกาล
แล ้วอนาคตของเธอล่ะจะเป็ นอย่างไร?
เธอยังจะมีอนาคตอยูอ ่ ก
ี หรือ ในเมือตัวตนของเธอถูกอดีตกลืนกินจน
ี หายเกินเยียวยา
ไม่เป็ นผู ้เป็ นคน เสย
เมือลุงพรตเพิมยาทีถุงนํ าเกลือเรียบร ้อยแล ้วเขาก็หน
ั มาสบตาเธอ “ครู
ฝ้ ายอาจจะดูใจร ้ายในบางเรือง แต่ทก ุ การตัดสน ิ ใจของเขา เขาทําทุกอย่าง
เพือความปลอดภัยของคนใต ้บังคับบัญชา รวมทังคุณด ้วย แล ้ววันหนึงคุณจะ
เข ้าใจ... มีอะไรจะฝากถึงอ ้ายเป๊ กไหม ตอนเขาตืนผมจะบอกให ้”
เธอนิงไปพักหนึง ก่อนตอบว่า “ไม่มค
ี ะ่ ”
ิ ดท ้ายทีเธอจะขอรักษาไว ้คือศก
สงสุ ั ดิศรีของตน เธอไม่มวี นั แสดงออก
ให ้คนทีนี ไม่วา่ ใครก็ตาม ได ้รับรู ้ว่าการสูญเสยี ประกาศศกึ ทําให ้เธอเหมือนถูก
ฉีกเป็ นสองซก ี การคุกเข่าอ ้อนวอนบิดาเขาอาจเป็ นทางรอดเดียวทีพอจะเป็ น
ไปได ้ แต่หากเธอทําแบบนัน ชวี ต ิ ทีเหลือของเธอจะกลายเป็ นรูปแบบไหน เธอ
จะเป็ นคนไม่มค ี า่ แม ้แต่จะให ้ตัวเองเคารพ
ั เจนในเรืองนีเสมอ
เธอรักพีเป๊ ก เธอชด เธอไม่เคยมองใคร ไม่ให ้
โอกาสผู ้ชายคนไหน ไม่เคยทําตัวจู ้จีขีบ่น
ี อสําหรับการครองคูก
สุดท ้ายแล ้วถ ้ามันยังไม่ดพ ่ บ
ั เขา ก็ให ้มันเป็ นไป
ตามวาสนา
เขาโน ้มกิงลงมาหาเธอจนตําแสนตํา สว่ นตัวเธอก็เขย่งสุดมือเอือม
แล ้วจริงๆ
ลลนานังอยูต
่ รงขอบเตียงประกาศศก ึ ระหว่างทีรอเจ ้าน ้อยถ่ายเลือด
เธอใชมื้ อสนๆ
ั ลูบใบหน ้าด ้านข ้างของเขาอย่างอ่อนโยน ร่างเขาสะท ้านรับ
สมั ผัสจากมือเธอและมีเสย ี งครางบางเบาหลุดออกมาอย่างพึงใจ เธอจ ้องเขา
ผ่านม่านนํ าตา “วันหนึงเราจะลืมกันได ้จริงๆ หรือคะ? ขจัดกันและกันออกจาก
หัวใจได ้หมดจดอย่างทีลุงหมอบอก... หนูกลัวเหลือเกินพีเป๊ ก หนูกลัวจะกลาย
ื
เป็ นคนแปลกหน ้าทีพีจําไม่ได ้แม ้แต่ชอ”
 พอเถอะหนูนา อย่าพูดต่อ...
“พีรู ้ไหม ถ ้าคนคนนันไม่ใชค ่ รูฝ้ายหนูจะไม่ไว ้หน ้า หนูจะสูสุ้ ดชวี ต
ิ เพือ
รักษาความรักของเรา หนูอยากใชช้ วี ต ิ ทีเหลือกับพี แต่ในเมือเรืองมันเป็ น
อย่างนี ทีนก็ ี ขนอยู
ึ ก
่ บ
ั ว่าเราจะแบกรับมันได ้แค่ไหน หนูอาจต ้องไปเพือหา
ทีทางของตัวเอง สว่ นพีก็ต ้องสร ้างครอบครัวดูแลกิจการต่อเพือตอบแทนบุญ
คุณของพ่อ แต่สญ ั ญากับหนูอย่างหนึงนะคะ สญ ั ญาว่าพีจะมีความสุขและ
ปลอดภัย การเสย ี สละของเราคงไร ้ค่าถ ้าพีทําตัวเหลวแหลกประชดประชน ั ไม่
ว่าจะมองจากฟากไหนของโลกหนูแค่อยากรู ้ว่าพียังสบายดี หนูขอแค่นัน
จริงๆ”
นํ าตาหยดหนึงไหลออกจากดวงตาเขาทังๆ ทียังหลับ ตามมาด ้วยหยด
ทีสอง... และสาม
เรารักกัน ี ลุมหลบภัยให ้เราได ้เร ้นกายจากสงั คม
แต่โลกใบนีไม่มห
ภายนอก เธอเป็ นเด็กบ ้านแตก เขาเป็ นชายหนุ่มอนาคตไกล มีพนฐาน ื
ครอบครัวทีรํารวยและเข ้มแข็ง หากเธอเดินออกมา ชวี ต ิ เขาก็จะดีขนึ สว่ นตัว
เธอก็จะค่อยๆ แหลกสลายไปตามกาลเวลา
ี งเรียกของเหนือเกล ้าดังมาจากอีกห ้อง
“ลลนา” เสย
เธอค่อยๆ ดึงมือตนออกจากฝ่ ามือเขา นํ าตาเขายังคงไหลอย่างเงียบ
ั มือเธอแน่นไม่ยอมปล่อย
งัน เขากระชบ
“ลลนา?”
ิ ใจดึงมือออกอย่างแรง แล ้วหมุนตัว
“ไปแล ้วค่ะ” เธอตะโกนตอบ ตัดสน
เดินออกจากห ้องไป
เลือดเย็นราวกับงู
252.คลุมถุงชน

วันนีเป็ นการออกเดตหนทีสาม
หนึงเดือนผ่านไปแต่ความสม ั พันธ์ของคูห ่ มันคูห
่ มายก็ยงั ไม่กระเตือง
ผู ้ใหญ่ของทังสองฝ่ ายจึงเห็นพ ้องต ้องกันว่าควรให ้เด็กๆ ได ้เทียวกันตาม
ลําพังบ ้างเพราะสองครังก่อนหน ้ามักมีคนของทังสองครอบครัวตามประกบกัน
เป็ นกลุม ึ ไม่เป็ นตัวเอง
่ อาจจะทําให ้พวกเขารู ้สก
วันนี ‘ชมนาถ’ จึงมาหาทีเรือนไทยแต่เชาตรู ้ ่ เป็ นหนแรกทีเธอนัด
หมายกับคูห่ มันทีบ ้านของเขาเพราะสว่ นมากจะนัดเจอกันข ้างนอก ชมนาถ
แต่งกายด ้วยชุดเดรสขาวยาวแค่เข่า ผมหน ้าม ้ารวบเรียบร ้อย แต่งแต ้มเครือง
สําอางแต่พอดี ให ้ความรู ้สก
ึ สะอาดสดใสสมวัยยีสบ
ิ สองทีกําลังเป็ นสาวสะพรัง
่ แม่บ ้านขยันวนเวียนสลับกันยกนํ าขึนมาเสริ ฟ
กลุม ์ หวังจะได ้ยลโฉมคู่
กิงทองใบหยกทีเลืองลือกันไปทังค่าย พอได ้เห็นเข ้าจริงๆ ก็เอาไปเมาท์ตอ ่
กันอย่างสนุกปาก
“สวยหวานทีเดียวคูห
่ มันอ ้ายเป๊ ก”
ื
“เขาว่าชอชมพู
”่
“ดูเรียบร ้อยสมกับเป็ นคุณหนูบ ้านเศรษฐีใหญ่”
“มารยาทดีด ้วยนะ เมือครูฉ
่ ั นยกนํ าไปให ้ คุณเขาก็ยกมือไหว ้ขอบคุณ
เฉยเลย”
ฯลฯ
ตรงใต ้ถุนเรือนมีเด็กเล็กมารุมมองกันเยอะแยะ บางคนใจกล ้าถึงกับปี น
บันไดขึนมามอง หญิงสาวสง่ ยิมให ้และกวักมือเรียก ล ้วงมือเข ้าไปในกระเป๋ า
สะพายของตนหยิบหมากฝรังถุงใหญ่ทซ ื
ี อจากมาเลเซ ี ออกมาแจก ความคิด
ย
แรกคือกลุม ่ เด็กๆ จะต ้องวิงเข ้ามากลุ ้มรุมแย่ง แต่ทไหนได
ี ้ทุกคนกลับเฉย แม ้
กระทังเจ ้าตัวกะเปี ยกสหี ้าขวบก็ยงั นิง
พวกเขาแค่ขนมามองเธอเท่
ึ านัน ไม่ได ้อดอยากหิวโหยอย่างทีเธอคิด
ชมนาถมองตามใบหน ้าของเด็กๆ แม ้จะมอมแมมไปสก ั หน่อยแต่กอ
็ ้วนท ้วน
เปล่งปลังผิดคาด ไม่เหมือนกับทีคุณพ่อเคยเล่าว่า “ทีค่ายน่ะ พูดตรงๆ ก็
เหมือนสถานสงเคราะห์นันแหละ ครูฝ้ายเขาชอบเก็บเด็กไม่มห
ี วั นอนปลาย
เท ้ามาเลียงให ้ฝึ กมวย บางคนเลียงจนโต ทีรักมากหน่อยก็รับเป็ นลูกเป็ นเชอ ื
กันทีเดียว เดียวหนูแต่งเข ้าไปก็จะรู ้เอง”
“แฟนหนูเป็ นลูกคนทีเท่าไหร่คะ?”
“อ ้ายเป๊ กเป็ นลูกคนเดียว กําพร ้าแม่ ครูฝ้ายเลียงมาตังแต่เกิด”
ถ ้าอย่างนันก็สบายหน่อย เธอจะได ้ไม่ต ้องมีปัญหาเรืองแม่ผัวลูกสะใภ ้
หรือปั ญหาเกียวกับคูส่ ะใภ ้อย่างทีหลายบ ้านเขามีกน
ั
ี
ครอบครัวฝั งชมนาถเองมีด ้วยกันทังหมดสสาว เธอเป็ นน ้องคนเล็กสุด
ของบ ้านทีใกล ้เรียนจบและยังโสด พีสาวอีกสามคนแต่งงานแต่งการไป
เรียบร ้อยแล ้ว แต่ละคนเรือล่มในหนองกับครอบครัวข ้าราชการหรือไม่กน ็ ัก
ธุรกิจใหญ่ตามแต่คณ ุ พ่อจะจัดการ
วิธค
ี ลุมถุงชนด ้วยการอาศยั เงินต่อเงินแบบนี ทําให ้ครอบครัวของทัง
สองฝ่ ายมันคงเป็ นปึ กแผ่น ทังยังแน่ใจได ้ว่าเขยและสะใภ ้ทีผู ้ใหญ่จัดหามา
เป็ นคนทีเหมาะสมจริงๆ
ครันถึงคราวชมนาถ เธอกลับประหลาดใจทีคุณพ่อจับเธอหมันหมาย
ี ของเขาเธอก็รู ้สก
กับลูกชายค่ายมวยแถบอีสาน แค่ได ้ยินอาชพ ึ แหวกแนวกว่า
พีสาวทังสามไปมาก
ครังแรกทีได ้เจอประกาศศก ึ เธอหัวใจแทบวาย ครังนันเขาบวชพระ
เธอเป็ นคนไปตักบาตร ชมนาถไม่คด ่ มันตัวเองจะร่างใหญ่ไซส ์
ิ มาก่อนว่าคูห
ํ งหน ้านิง ติดจะหยิง
ยักษ์ ขนาดจีวรผืนยาวยังปิ ดได ้แค่เข่า ซายั
เกือบเดือนทีทังคูอ่ อกเดตกันพร ้อมกับครอบครัวของทังสองฝ่ าย เขา
พูดน ้อยมาก แทบไม่กน ิ ไม่ดมจนบิ
ื ดาของเธอแอบหงุดหงิด กลับถึงบ ้านทีไร
เป็ นต ้องโทรเคลียร์กบั ครูฝ้ายประจํา ชมนาถยอมรับว่าไม่ประทับใจคูห ่ มันของ
ตัวเองเท่าไหร่ แน่ละ่ เขารูปหล่อ บ ้านก็พอมีฐานะ แต่บ ้านเธอก็ไม่ได ้ยากจนถึง
ขนาดเขาต ้องปรายหางตามอง
ึ อึดอัดทุกครังทีรู ้ว่าจะต ้องออกเดต โดยเฉพาะอย่างยิงครังนีที
เธอรู ้สก
ต ้องไปกันแค่สองคน
 “เอ... ทําไมเจ ้าเป๊ กยังไม่ออกมาอีก” ครูฝ้ายบ่นหลังจากดืมชาถ ้วยทีส ี
เข ้าไปแล ้ว เขาหันไปขอตัวกับครอบครัวของฝ่ ายหญิง “ผมขอไปตามมันแป๊ บ
สงสย ั มัวแต่เสริมหล่อ” คําพูดนีเรียกเสย ี งหัวเราะอย่างเอ็นดูจากผู ้ใหญ่รอบวง
จากการออกเทียวด ้วยกันสองหนแรก ครอบครัวฝ่ ายหญิงพอใจใน
ความเรียบร ้อยของฝ่ ายชาย จะติดก็แต่วา่ เขาไม่คอ ่ ยออดอ ้อนทําคะแนนกับ
พ่อตาแม่ยายนัก เวลากินข ้าวก็จะก ้มหน ้าก ้มตากินเงียบๆ ไม่รู ้จักตักให ้ใคร
ถามคําตอบคํา แต่กพ็ อเข ้าใจได ้ว่าฝ่ ายชายเป็ นลูกคนเดียว อาจจะเขินอายจน
วางตัวไม่ถก
ู
ครูฝ้ายลุกไปตามลูกชายทีห ้อง หลังจากเตะประตูไปสองหนแล ้วอีก
ฝ่ ายไม่เปิ ด เขาก็ถอ
ื วิสาสะผลักเข ้าไป แล ้วก็ต ้องผงะ!
เวร... กลินเหล ้าหึงทีเดียว
ี งขวด
แล ้วเจ ้าเป๊ กอยูไ่ หนกัน ไม่ต ้องตะโกนถามให ้เจ็บคอก็ได ้ยินเสย
แก ้วหล่นกระทบพืนห ้องนํ าแตกเปรือง ทีตามมาคือเสย ี งด่าหยาบคาย
เออ... เจอตัวแล ้ว
ครูฝ้ายสาวเท ้าเข ้าไปด ้านใน ห ้องนอนสว่ นตัวลูกชายเขาเหมือนโลก
อีกใบทีตัดขาดจากภายนอกอย่างสนเช ิ งิ มันรกสนดี
ิ ทังสกปรกทังฝุ่ นเขรอะ
ื ้าข ้าวของกองระเกะระกะอยูก
เสอผ ่ บ
ั ซากอาหารเน่าๆ ตรงมุมห ้องและกองขวด
เหล ้า เตียงก็ยงุ่ เหยิง มีมนั ฝรังทอดทีแกะออกจากซองแล ้วเทระเนระนาดอยู่
บนผ ้าปูเตียง พร ้อมจะหยิบใสป ่ ากได ้ทุกเมือ
ครูฝ้ายกอดอก พยายามข่มอารมณ์โกรธด ้วยการเตือนตัวเองว่าอย่าง
น ้อยตอนทีอยูต
่ อ
่ หน ้าคนอืน มันก็ ‘ไว ้หน ้า’ เขาด ้วยการทําตัวดี
ประกาศศกึ เดินโหย่งเท ้าออกมาจากห ้องนํ า สองตาแดงกําเหมือนยัง
ไม่สร่างเมา พอครูฝ้ายเดินไปกระชากม่านหน ้าต่างเปิ ด เจ ้าลูกชายก็ยกมือป้ อง
ตาราวกับเป็ นแวมไพร์ ร่างสูงโงนเงนไปมาเหมือนพร ้อมจะล ้มได ้ทุกเมือ
ื
ครูฝ้ายคว ้าเสอในตู ้ เลือกทีดูดอ ่ น ้า “รีบ
ี อกมาสองสามตัวแล ้วโยนใสห
แต่งตัวแล ้วออกไป ถ ้ามึงสร ้างปั ญหา กูจะไม่ทน!”
สกั พักประกาศศก
ึ ก็เดินตัวลอยออกมาพร ้อมกับกลินเหล ้าหึง เขาสวม
ดําทังตัวเหมือนไปงานศพ โกนหนวดเคราและอาบนํ าเรียบร ้อย พอมาถึงก็ยม ิ
รับคําทักทายของพวกผู ้ใหญ่
ชมนาถมองอีกฝ่ ายด ้วยความตกใจ คูห
่ มันเธอผอมลงทุกครังทีเจอ
หน ้า ดูออ่ นเพลียเหนือยล ้าเหมือนคนไม่มแ
ี รง เธอกล ้าพนันว่านํ าหนักเขาลด
ลงอย่างน ้อย 10 กิโลหลังจากเจอกันหนแรก ความรู ้สก ึ หวาดกลัวอย่างหนึง
แล่นเข ้ามาในใจของชมนาถ
ึ มีคนรักแล ้ว...
ลือกันว่าประกาศศก
ครังแรกทีบิดาเธอได ้ยินก็หวั เราะ “มีทไหนกั
ี น คนมันก็พด ั
ู จามัวซวไป
เรือย ผู ้ชายดูเงียบๆ เรียบร ้อย พูดน ้อยเหมือนเป็ นใบ ้แบบนันจะไปหาแฟนจาก
ไหนกัน ถ ้าหาได ้ง่ายๆ แล ้วครูฝ้ายจะมาทาบทามลูกพ่อเหรอ?”
“แต่ทา่ ทางเขาเหมือนคนอกหักนะคะ”
“จีบผู ้หญิงไม่เป็ นมากกว่า พอเจอลูกสาวคนสวยของพ่อเลยเครียด”
ชมนาถเงยหน ้ามองคูห ่ มันทีทิงร่างนังลงข ้างกายตน ตังแต่ก ้าวออกมา
จากห ้องเขายังไม่มองเธอสก ั แวบ ดวงตาคูน ่ ันเลือนลอยเหมือนสติไม่อยูก่ บ
ั
เนือกับตัว ผิวซดี แก ้มตอบซูบแถมยังมีกลินเหล ้าหึง สภาพเหมือนตายไปแล ้ว
ครึงตัว ึ เหมือนถูกบังคับให ้มาออกเดตกับผีดบ
เธอรู ้สก ิ ทีเพิงขุดขึนมาจาก
้
ป่ าชาหลังวัด
หญิงสาวกลันใจทักทาย “สวัสดีคะ่ ”
เขาหลุบตาตํา ปรายตามองมาแวบหนึงแล ้วพยักหน ้ารับ เป็ นกิรย
ิ า
ึ หัวเสย
เดิมๆ ทีทําให ้เธอรู ้สก ี
ถ ้านายไม่พอใจฉั นก็โวยวายออกมาเลย! โวยวายแล ้วเราจะได ้จบๆ กัน
ไป!
เก่งจริงก็ทําเลยส!ิ
เขาหน ้าตาดีแต่คนทีหล่อกว่าเขาก็มเี ยอะแยะ ผู ้ชายทีฐานะทางบ ้านดี
กว่า คุยสนุกกว่า เอาอกเอาใจเก่งกว่าเขามีเป็ นกระบุงโกย ทําไมเธอต ้องมาติด
อยูก
่ บ ั คําก็ไม่เป็ น ไม่มเี สน่ห ์ ไม่ม ี
ั ผู ้ชายเรียบร ้อยน่าเบือทีชวนผู ้หญิงคุยสก
อะไรให ้ชวนใจเต ้นสก ั นิด!
 ้
แม่บ ้านเอาชามข ้าวต ้มมาวางให ้ตรงหน ้า เขาคีบชอนแล ้วคนข ้าวต ้มใน
ชามเล่นไปมา นังฟั งผู ้ใหญ่คย ี น ้าเหมือนหุน
ุ กันด ้วยสห ่ กระบอก
“เอ ้า ไป... ท่าทางหนุ่มสาวเขาอยากจะไปเทียวกันแล ้ว พวกเราเดินไป
สง่ ทีรถกันเถอะ” บิดาของชมนาถเป็ นคนเอ่ยตัดบท หันไปถามว่าทีลูกเขยด ้วย
นํ าเสยี งเป็ นกันเอง “เจ ้าเป๊ ก วันนีไปเทียวกับน ้องสองคน เตรียมตัวแล ้วหรือ
ยัง?”
ื งยางเลยครับ” เสย
“ยังไม่ได ้ซอถุ ี งเรือยเฉือยตอบกลับเรียบๆ
คนรอบโต๊ะพ่นชาออกจากปาก!
เสยี งไอดังประสานกันโขลกๆ ครูฝ้ายใบหน ้าแดงกําดวงตาคมกริบ
ื กชาย คํารามใกล ้หู “มึงมานี!”
วาววับอย่างโกรธจัด เขาคว ้าคอเสอลู

ชมนาถขนลุกไปทังร่าง มองครูฝ้ายลากแขนประกาศศก ึ หายลับไปทางด ้าน

หลัง จากนันก็มเี สย ี ง ตุ ้บตับๆ ตามมาด ้วยเสย ี งข ้าวของตกแตก เหตุการณ์แบบ
นีไม่ใชไ่ ม่เคยเกิด เดตสองครังแรกก็มม ี าให ้เห็นประปราย
ั
ประเดียวครูฝ้ายก็ลากลูกชายไปสงสอนในห ้องนํ า ไม่กช ั
ี วโมงถัดมาก็
ั ตรงลานจอดรถ
ลากไปดัดนิสย ื
เธอไม่รู ้ว่านีเป็ นการสอสารกั นธรรมดาๆ
ระหว่างพวกนักมวยหรือเปล่า
เธอไม่กล ้าถาม แม ้แต่คณ ี
ุ พ่อของเธอก็ยงั หน ้าซด
ั พักครูฝ้ายก็เยียมหน ้าออกมายิมแฉ่ง “ชมพู่ หนูไปสตาร์ตรถรอเลย
สก
เดียวพีเขาตามลงไป”
เดตวันนีเหมือนนรก!
ทังน่าเบือและน่ารําคาญ ชมนาถไม่มค ี วามสุขเสย ี จนแอบคิดว่า ‘หรือ
พ่อจะไม่รักฉั น ถึงได ้แกล ้งหาผู ้ชายทีไม่เป็ นโล ้เป็ นพายแบบนีมาให ้’
เขาเดินชา้ เอ ้อระเหยลอยชายเหมือนมาเดินห ้างคนเดียว นึกอยากจะ
เข ้าห ้องนํ าก็เดินเข ้าไปเลยโดยไม่บอกกล่าว ทังคูค
่ ลาดกันหลายครังจนไป
ไม่ทน ั หนังเข ้าฉาย พอเข ้ามาในโรงหนังแล ้วเขาก็ดน ้
ั นังหลับ เธอต ้องใชเวลา
ปลุกเขาเกือบสบ ิ นาทีหลังจากหนังจบ
 ตอนกินข ้าวกลางวันเขาก็เลือกกินข ้าวผัดกะเพราในฟู้ ดคอร์ททังๆ ที
เธอรําร ้องอยากจะกินอาหารญีปุ่ น เขาแลกบัตรเติมเงินเผือเธอสองร ้อย จาก
ื น ต่างคนต่างกิน ต่างคนต่างเงียบ และต่างคนต่างเดิน
นันก็ตา่ งคนต่างซอกิ
ชมนาถรู ้แล ้วว่าทําไมผู ้ชายคนนีถึงโดนแฟนเก่าทิง ไม่มผี ู ้หญิงดีๆ
ทีไหนจะชายตาแลคนอย่างเขาแน่ เขามันน่าเบือ แค่อยูด ่ ้วยกันไม่กช ั
ี วโมงเธอ
ก็คด
ิ ถึงบ ้านเต็มแก่
่ ้วยกันทังชวี ต
ถ ้าต ้องอยูด ิ ละก็...
ชมนาถพยายามข่มอารมณ์ให ้เย็น เธอเป็ นลูกทีดีทพ่ ี อแม่หวังพึงพา
เธอต ้องไม่สติแตกกับคนทีพวกท่านจัดหามาให ้ แม ้ว่าเธอจะโชคร ้ายกว่าพีสาว
ทังสาม แต่อย่างน ้อยก็ควรเปิ ดใจให ้โอกาสประกาศศก ึ ได ้นํ าเสนอตัวเองบ ้าง
ถ ้าเขาชวนใครคุยไม่เป็ นเธออาจจะต ้องเริมก่อนแล ้วค่อยๆ สอนให ้เขาหัด
พูดจา อาจจะหาสงทีิ เขาชอบมาแมตชก ์ บ ิ เธอสนใจ ทังคูจ
ั สงที ่ ะได ้สนิทสนม
กันมากขึน
ชมนาถสูดลมหายใจเข ้า สง่ ยิมให ้เขาอย่างอ่อนโยนแล ้วเอือมไปแตะ
ตรงหลังมือ “ความจริงเราทังคูไ่ ม่คอ
่ ยสนิทกันเท่าไหร่ พีมีอะไรอยากจะรู ้เกียว
กับพูไ
่ หมคะ อะไรก็ได ้ทีพีอยากถามพู”่
เขาเงยหน ้าจากจานข ้าวขึนมาสบตาเธอ ก่อนจะกวาดสายตามองตํา
ลงมาอีกนิด
่ ราด ้วยเหรอ?”
“ผู ้หญิงนมเล็ก จําเป็ นต ้องใสบ
และนีเป็ นประโยคสุดท ้าย ก่อนทีเธอจะโทรไปฟูมฟายกับพ่อว่าขอ
ถอนหมัน!
253.เฝ้ ามอง

ิ ของรายการเราในวันนี
[แขกรับเชญ เป็ นสามนางฟ้ าจากแบรนด์เจสส ิ
กาครับ]
่ ง!
แม่ครัวผงะ... ดูเหมือนว่าทีวใี นโรงอาหารจะเปิ ดผิดชอ
ภาวนาแล ้วภาวนาอีกแต่กไ
็ ม่เป็ นผล อ ้ายเป๊ กเงยหน ้าจากจานข ้าวขึน
มามอง
คนหลายร ้อยชวี ต ิ ทีมากินอาหารกลางวันพร ้อมใจกันเงียบเสยี ง ใครที
เก็บสหี น ้าเก่งก็แสร ้งมองไปทางอืน แต่คนเก่งแบบนีมีแค่สามสบ ิ เปอร์เซน
็ ต์
เท่านัน อีกเจ็ดสบ ิ เปอร์เซน็ ต์หน
ั ขวับไปมอง ‘คนทีเพิงถูกถอนหมัน’ เป็ นตา
เดียว
ประกาศศก ึ กวาดสายตามองสบิ ห ้าชวี ต
ิ รอบวง บรรดาน ้องรักทังชาย
ี อย่างนัน วันนี
หญิงต่างเงียบเป็ นเป่ าสาก ทีคุยๆ กันเมือครูเ่ หมือนลืมไปเสย
เอ็มม่า อาเหนิง และหมอคล ้าวกลับมาจากใต ้เพราะเพิงปิ ดจบโปรเจกต์ททํ ี า
จึงมีงานเลียงต ้อนรับเล็กๆ ในตอนกลางวันกันอย่างเอิกเกริก เป็ นครังแรกหลัง
จากถูกถอนหมันทีประกาศศก ึ ยอมมานังกินข ้าวร่วมกับคนอืน ทุกอย่างกําลัง
ไปได ้ดีอยูแ ี ว
่ ล ้วเชย
ถ ้าไม่ได ้เปิ ดทีว.ี ..
ประกาศศก ึ วางชอนส
้ ้
อม ประสานฝ่ ามือรองใต ้คางแล ้วนังเท ้าคางมอง
ทีวแี ขวนตัวใหญ่กลางโรงอาหาร ื งของชอ
รายการบันเทิงชอดั ่ งหนึงกําลัง
ถ่ายทอดสดผ่านทางทีวแ ี ละเครือข่ายอินเทอร์เน็ ต พิธก ี รแจ ้งว่าวันนีมีเรตติงผู ้
ชมสูงเป็ นประวัตก
ิ ารเพราะเป็ นการสม ั ภาษณ์แขกรับเชญ ิ ในวงการนางแบบ
สามคนจากค่ายดังอย่างเจสสก ิ า หลังจากเสยี งปรบมือดังลันสนันฮอลล์ แขก
รับเชญิ ทังสามก็ก ้าวออกมาในชุดราตรียาวพร ้อมกับทักทายผู ้ชมทางบ ้าน
สหี น ้าของประกาศศก ึ นิงเรียบ ไม่เผยอารมณ์ใดๆ ออกมาให ้เห็น เขา
แค่นังจ ้องหน ้าจอนิงไม่มป
ี ฏิกริ ย
ิ าใดๆ คนทีอึดอัดกลับเป็ นผู ้คนทีอยูร่ อบด ้าน
กับแฟนใหม่... อ ้ายเป๊ กประกาศหมันสายฟ้ าแลบและก็ถก ู ถอนหมัน
แบบสายฟ้ าแลบเหมือนกัน สว่ นแฟนเก่าก็ไม่เคยโผล่หน ้ามาทีค่ายอีก
 ประกาศศก ึ ใชเวลาว่
้ างในแต่ละวันรืองานชว่ งทีหายไปมาสะสาง เขา
ออกมาสอนมวยเด็กๆ บ ้างในชว่ งบ่าย สว่ นชว่ งเย็นก็จะขลุกอยูแ ่ ต่ในห ้องนอน
สว่ นตัวไม่ไปไหน เขาผอมลงกว่าเดิมมาก ตาโหล หน ้าตอบ ทําตัวห่างเหินจน
ทุกคนไม่กล ้าเข ้าใกล ้ เด็กๆ เล่าให ้ฟั งว่าบางครังจะเห็นครูเป๊ กออกมานังเล่น
ตามมุมต่างๆ ของค่ายเพือนังวาดรูป เขาจะมาพร ้อมกับกระดาษร ้อยปอนด์แผ่น
ใหญ่ ดินสอร่างแบบและสน ี ํา
ี บ
เขาจะตังสแตนด์แล ้วยืนวาดรูปตรงจุดนันจุดนีอย่างเงียบเชย
ทุกการกระทําของอ ้ายเป๊ กอยูใ่ นสายตาครุน
่ คิดของครูฝ้าย แรกๆ
เจ ้าของค่ายจะคอยเดินตามไปต่อยตี ดุดา่ ประชดประชน ั แต่หลังๆ เพียงแค่ยน ื
กอดอกพิงกําแพง มองจากระยะไกลแล ้วนิวหน ้า หลังจากชมนาถครูฝ้ายก็ม ี
ความพยายามจะจับคูล ่ ก
ู ชายกับหญิงสาวอีกสองสามราย แต่ทก ุ รายก็อยูไ่ ด ้
เพียงแค่วนั เดียว บางคนไม่ถงึ วันด ้วยซาํ
คําตอบของสาวๆ คือ ‘น่าเบือ’ ‘เลือนลอย’ และ ‘ไม่มท ี ก
ั ษะการเข ้า
สงั คม’ มีสองรายแนะนํ าให ้ครูฝ้ายพาลูกชายไปพบจิตแพทย์ทรัี กษาผู ้ป่ วยโรค
ซม ึ เศร ้า คนเป็ นพ่อรับฟั งด ้วยหัวใจทีวาบโหวง พอถามเจ ้าตัวมันก็ตอบเพียงว่า
‘แฮปปี จะอยูอ ่ ย่างนีไปจนแก่’ ความคิดทีแสนจะคุ ้นเคยนีกระแทกหน ้าท ้องเขา
จนจุก หลังจากนันครูฝ้ายก็ไม่ทาบทามสาวๆคนไหนให ้ลูกชายอีก ความ
สม ั พันธ์ระหว่างเขากับลูกยังรักกันดีเหมือนเดิม
แต่ลก ่ นเดิม
ู ชาย... กลับไม่ใชค
ึ เหมือนสอ
ครูฝ้ายรู ้สก ่ งกระจกแล ้วเห็นตัวเองในอดีต โดยเฉพาะอย่าง
ยิงตอนนี ตอนทีลูกชายเขาเงยหน ้ามองจอทีวด ี ้วยสายตาเรียบนิง
ี นคําถามจากทางบ ้านนะครับ เริมจากมะปรางก่อน
[เอ ้า คําถามทีสเป็
ความสามารถพิเศษทีเป็ นความลับสุดๆ ของคุณคือ...]
ี งจากผู ้ชมจํานวนมากในห ้องสง่ เฮขึนมา นางแบบทังสามทีมาร่วม
เสย
รายการในวันนีคือ ‘มะปราง เกษริน’ เจ ้าแม่แคทวอร์กชอดั ื ง ‘แอน อุษณีย’์
นางฟ้ าทีค่าตัวแพงทีสุดในบริษัท และ ‘ลูน่า ลลนา’ นางแบบทีเพิงติดท็อป
เท็น ‘ผู ้หญิงทีสวยทีสุดในโลก’ โดยการจัดอันดับจากนิตยสารพีเพิล
[ความสามารถพิเศษของปรางน่าจะเกียวกับการกิน] คําตอบดังขึนจาก
ี งผู ้ชมในห ้องสง่ ผิวปากแซว
ปากนางฟ้ าคนแรก เสย
 [จริงๆ นะคะปรางเป็ นคนกินเก่ง กินดะไปเสย ี ทุกอย่างแต่เอาออกง่าย
มาก เรียกว่ากินเท่าไหร่กไ ็ ม่อ ้วนจนบางคนทักว่าเออ เราเป็ นไทรอยด์หรือ
เปล่า ปรางก็ไปตรวจนะคะแต่กลับไม่พบความผิดปกติอะไร มันเลยกลายเป็ น
เรืองทีติดใจว่าเอ๊ะ ทําไมระบบเผาผลาญเราถึงเป็ นแบบนัน...]
มีการเล่าเกียวกับเทคนิคการกินอย่างไรไม่ให ้อ ้วนต่ออีกยืดยาว แล ้ว
ตามด ้วยวิธล ่ อย่างเร่งด่วนสําหรับออกงานกะทันหัน
ี ดหุน
ิ
สงเหล่ านันไม่ได ้เข ้าหูประกาศศกึ แม ้แต่น ้อย เขานิงมองแต่หญิงสาวที
นังอยูป
่ ลายสุดของโซฟาหนัง ใบหน ้ายิมๆ ของเธอทําให ้ความรู ้สก ึ คลุ ้มคลัง
ก่อตัวและไต่ยบุ่ ยับไปตามแขนขาของเขา เขาหลับตาลงเป็ นพักๆ พยายาม
กีดกันอารมณ์ทไม่ ี น่าพิสมัยไม่ให ้เข ้าไปมีผลต่อสมอง หากเขาพ่ายแพ ้สุดท ้าย
อาจกลายเป็ นบ ้า
สมาธิถก ้
ู ดึงมาใชปลอบประโลมสติ เขาค่อยๆ ผ่อนลมหายใจทีกักไว ้
แบ่งมันออกเป็ นชว่ งๆ ชว่ งละสามวินาที สูดลมหายใจเข ้า... กําหมัดแน่น
[แล ้วคุณล่ะครับคุณแอน มีความสามารถพิเศษอะไรทีแฟนคลับไม่รู ้
ไหม?]
ปล่อยลมหายใจออก... คลายมือ
นางฟ้ าทีนังอยูต
่ รงกลางหัวเราะกับคําแซวนัน [ฉั นเล่นมายากลเป็ นค่ะ]
สูดลมหายใจเข ้า... กําหมัดแน่น
เสยี งคนในห ้องสง่ ปรบมือลัน ในขณะทีพิธก
ี รร ้องอุทานขึนมา [ต ้อง
ั หน่อยแล ้ว]
ทดสอบสก
จากนันก็เป็ นการแสดงมายากลเกือบสบ ิ นาทีซงประกาศศ
ึ ึ ไม่ได ้
ก
สนใจนัก สายตาเขาจับจ ้องนางฟ้ าคนสุดท ้ายทีนังหลังตรง ยิมเยือนอย่างมี
มารยาท โลกรอบตัวเขาเหมือนจะหยุดเคลือนไหวไปชวขณะ ั เขาจ ้องมอง
ึ ซบ
เธอ... ซม ั ทุกกิรยิ าท่าทางและโครงหน ้าหวานละมุนเข ้ามาในห ้วงคํานึง คํา
พูดของเธอยังดังก ้องอยูใ่ นหูเขา
ั ญากับหนูอย่างหนึงนะคะ สญ
“สญ ั ญาว่าพีจะมีความสุขและปลอดภัย
ี สละของเราคงไร ้ค่าถ ้าพีทําตัวเหลวแหลกประชดประชน
การเสย ั ไม่วา่ จะมอง
จากฟากไหนของโลกหนูแค่อยากรู ้ว่าพียังสบายดี หนูขอแค่นันจริงๆ”
 หนูนา... ตอนนีพีเป็ นคนดีแล ้วจริงๆ นะ ทําแต่งาน ข ้ามถนนตรง
้
ทางม ้าลาย ขับรถชาลง เป็ นทีรักของทุกคนในค่ายและไม่สร ้างปั ญหา
ี งใสป
พีไม่เคยขึนเสย ่ ๋ าอีกเลยว่านอนสอนง่าย ยินดีอยูก
่ บ
ั ผู ้หญิงคน
ไหนก็ได ้ตามแต่ป๋าจะเลือกให ้ มันไม่สําคัญอีกแล ้วว่าพีจะลงเอยกับนาง ก. ข.
ค. หรือ ง. ตราบใดทีคนคนนันไม่ใชเ่ ธอ
ั ครังล่ะ เธอจะได ้รู ้ว่าพีทําตัว
ทําไมเธอไม่ลอง... หันหลังกลับมามองสก
ดีมากแล ้วจริงๆ
[มาถึงนางฟ้ าคนสุดท ้าย คนนีไม่สม ั ภาษณ์ไม่ได ้ครับ] เสย ี งเฮปานฟ้ า
ถล่มตามมาด ้วยยอดกดไลก์พงุ่ สูงเป็ นประวัตกิ าร จนแม ้แต่พธิ ก
ี รเองยังต ้อง
หยุดรอพักใหญ่กว่าจะได ้จังหวะพูด เขาเขยิบมานังบนเก ้าอีอีกด ้านแล ้วเอ่ย
ปากแซวขึนมาก่อน [กลับบ ้านผมคงหูดบ ั เพราะเสย ี งแฟนคลับของคุณแน่]
ี งหัวเราะทีทําให ้ประกาศศก
เธอหัวเราะออกมาเบาๆ เป็ นเสย ึ หลังเลือด
ตอนนีเขาเป็ นเพียงคนคนหนึง คนทีไม่มส ี ทิ ธิมีเสย
ี งได ้เพียงแค่เงย
หน ้ามองเงาของเธอในกล่องสเหลีี ยม เธอสวย... พิธกี รบอกว่าอะไรนะ เธอมีใบ
หน ้าติดท็อปเท็นผู ้หญิงทีสวยทีสุดในโลกงันหรือ?
ประโยคนีทําให ้เขาปวดร ้าวขึนมาอย่างเฉียบพลัน
ทีสุดในโลก...
ึ
คํานีมันยิงใหญ่เกินกว่าผู ้ชายธรรมดาคนหนึงจะครอบครองได ้ เขารู ้สก
เหมือนทังคูโ่ ดนกระชากออกห่างจากกันมากขึนทุกที แม ้แต่รอยเท ้าทีเคยเดิน
เคียงข ้างกันก็ถกู สายลมแห่งความ ‘ไม่เหมาะสม’ พัดพาจนเกือบจะจางหาย
เขาเคยคิดอย่างไร ้เดียงสาว่าความรักของทังคูม ่ นคงหนั
ั กแน่น ขอเพียงเราจับ
มือกัน แม ้ว่าโลกภายนอกจะคุกคามหนักหนาสาหัสเพียงใด เราก็จะรอดมา
ได ้...
แต่ความจริงแล ้วมันไม่ใชเ่ ลย... ไม่ใชเ่ ลย
่ ค่สงั คมรอบด ้านเท่านัน
โลกภายนอกทีว่าไม่ใชแ แต่กลับเป็ นบิดาที
เขารักมากทีสุด
ึ อึดอัดบีบให ้เขาเหงือซม
ความรู ้สก ึ ตามไรผม ลลนาพูดคุยกับพิธก
ี รทัง
ิ ตนทําอยู่ พูดจา
ยังตอบคําถามจากทางบ ้านได ้เป็ นปกติ เธอเก่งมากในสงที
ฉลาดฉะฉาน หยิบจุดเล็กน ้อยมากระเซาเย ้ ้าแหย่เพือนร่วมงานของตัวเอง จาก
นันก็ ‘ขายของ’ ด ้วยการเชญิ ชวนให ้คนดูเข ้าร่วมงานประมูลดินเนอร์ของเหล่า
นางฟ้ าทีจะจัดขึนอีกไม่นาน
เธอเก่งกว่าเขามาก แกล ้งทําเป็ นสดใสร่าเริง ไม่มท ื
ี า่ ทางเซองซมึ ล่อง
ลอยให ้คนจับได ้
ิ ะ... มืออาชพ
นีสน ี
หรือความจริงแล ้วเธอไม่ได ้แกล ้ง?
เธอกําลังโล่งใจอย่างมากทีสลัดคนรักเก่าเจ ้าปั ญหาอย่างเขาออกไป
จากชวี ต
ิ ได ้
หรือความจริง... เธออาจไม่ได ้รักเขาแล ้ว?
[คําถามเดียวกันครับลูน่า... อะไรคือความสามารถพิเศษสุดๆ ของคุณ
ทีไม่เคยมีใครรู ้]
เธอยิม... เป็ นยิมทีสดใสทีเดียว
จากนันเธอก็หน
ั มามองกล ้องตัวทีกําลังถ่ายใบหน ้าด ้านข ้างของเธอ
อยู่
ึ ตกใจจนผงะ!
ประกาศศก
สองมือเขายันโต๊ะจนเก ้าอีทีนังถูกผลักเลือนไปด ้านหลังเกือบเมตร
สองตาแข็งค ้าง หอบหายใจหนัก เขาจ ้องตาเธอผ่านจอทีว ี จ ้องเหมือนกับคน
นับล ้านทีกําลังดูรายการนีอยู่
เธอจ ้องตอบกลับมาด ้วยดวงตางามประหลาดคูน
่ ัน [ฉั นคิดว่าตัวเองมี
ั ผัสทีหกค่ะ]
สม
ี น ้าชอ
สห ็ กสนิทของพิธก
ี รและความเงียบในห ้องสง่ ทําให ้ลลนายิม
กว ้าง
[ล ้อเล่นน่ะค่ะ]
แม ้แต่พธิ ก
ี รและเพือนร่วมงานอีกสองก็ยงั ลูบอกป้ อยๆ
 เธอกล่าวต่อ [ฉั นไม่ขอเรียกว่าสม ั ผัสทีหกนะคะ เรียกว่า ‘ไวต่อสมั ผัส’
น่าจะตรงกว่า คือฉั นเป็ นคนทีถ ้าได ้จับมือแล ้วจ ้องตาใครฉั นพอจะคาดเดา
อารมณ์ความรู ้สกึ ของเขาได ้ พอจับอารมณ์ได ้ บางครังก็สามารถวิเคราะห์ออก
มาเป็ นเรืองๆ ในหัวและคาดเดาความคิดของคนคนนันได ้]
[คุณล ้อเล่นอีกแล ้ว] พิธก
ี รตะโกนเสยี งดัง เรียกเสย
ี งฮาจากคนในห ้อง
สง่ ้
บรรดาผู ้ใชเฟซบุ ก
๊ ต่างพากันโหมกระหนํ าข ้อความลงบนเพจของรายการ
ข ้อความเหล่านันผุดขึนมาบนหน ้าจอทีวแ ี บบตัวอักษรเลือนขวามาซาย ้ พิธก
ี ร
หันไปอ่านแวบหนึง [ลองทําให ้ดูหน่อย จากคุณหนึงบางปู, ฉั นเชอว่ ื าเธอเห็นผี
ด ้วยซาํ จากคุณอ ้อยเชย ี งใหม่, รายการคงไม่ตด ั จบตอนนีใชไ่ หม จากคุณเอก
ลาดพร ้าว]
[เอ ้า ไหนๆ ก็ไหนๆ ลองกับผมเลยแล ้วกัน]
เสยี งเฮดังขึนจากด ้านล่างเหมือนว่ารอประโยคนีอยูน
่ านแล ้ว กล ้องทุก
ตัวปรับทิศทาง หันมาจับใบหน ้าของแขกรับเชญ ิ คนทีสามเป็ นตําแหน่งเดียว
ประกาศศก ึ นังกอดอก พบว่าตอนนีตนไม่ได ้อยูต
่ วั คนเดียวแต่มน
ี ้องๆ
ลากเก ้าอีมานังมองหน ้าจอทีวก
ี น
ั หน ้าสลอน พอหันไปมองด ้านหลังก็เจอทัง
เหล่าแม่บ ้าน คนงาน และครูมวยยืนกันให ้พรืด
ท่ามกลางครูมวย พ่อเขายืนพิงไหล่กบ
ั เสาต ้นหนึงแล ้วมองมา!
ทังคูส
่ บตากัน ั พักพ่อเขาก็หมุนตัวเดินหายลับออกจากประตูโรง
สก
อาหารไป
ี งพิธก
[ผมต ้องหงายหรือควํามือ] เสย ึ ให ้หันกลับไปยัง
ี รดึงประกาศศก
หน ้าจออีกหน
[ยังไงก็ได ้ค่ะ ทําตัวสบายๆ] เธอยืนมือสองข ้างไปกุมมือพิธก
ี รฝี ปาก
กล ้า ขยับเข ้าใกล ้อีกนิดแล ้วสบตาคูน ์ เี ทา
่ ันผ่านคอนแทกต์เลนสส
ทังห ้องสง่ เงียบสนิท รอคอย แม ้แต่คอมเมนต์ในเฟซบุก
๊ เพจก็ยงั ไหล
้
ชาลง ทุกคนเหมือนกลันหายใจรอคอยคําพูดของเธอ
ตาจ ้องตา
ลลนาแหวกตัวเองเข ้าไปในรูมา่ นตาทีกําลังหดเล็ก สห ี น ้าเธอสงบนิง
ั พักก็เอ่ยปากกับคุณพิธก
สก ี รทังๆ ทียังไม่ปล่อยมือ [คุณมีอะไรอยากจะถามฉั น
ไหมคะ?]
ั ผัสเจออะไรในตัวผม] เขาถามพลางกลัวหัวเราะ
[ผมอยากรู ้ว่าคุณสม
ทังห ้องสง่ เงียบสนิท สก
ั พักเธอก็ตอบ [ฉั นพูดได ้เหรอคะ?]
ิ รับ มันเป็ นแค่ความรู ้สก
[ได ้สค ึ ของคุณนี อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได ้]
ี งหัวเราะประสานกันเต็มห ้องสง่
เสย
ั ผัสได ้ถึง... รักซอน]
[ฉั นสม ้
ี งฮอ
คําตอบของเธอเรียกเสย ื ฮาจากผู ้ชม พร ้อมกับใบหน ้าขาวซด
ี ของ
พิธก
ี ร
[ฉั นคิดว่า... คุณมีภรรยาคนทีสองแอบอยูน
่ ่ะค่ะ]
254.รับสาย

“คุณวางแผนอะไรกันแน่ ทําไมถึงให ้เด็กของคุณพูดออกรายการของ

ผมแบบนัน!”
เหนือเกล ้าพยักหน ้าให ้คนอืนๆ ประชุมกันต่อไม่ต ้องสนใจเธอ จากนัน
ก็พาตัวเองก ้าวออกไปยืนคุยโทรศพ ั ท์ตรงชานระเบียงด ้านนอกพลางจุดบุหรี
แบล็ค เดวิล ไอซ ์ ขึนมาสูบ
ความเย็นแบบสุดขีดขัวโลกเหนือทีอัดเข ้าปอดชว่ ยทําให ้สมองสดชนื
ื บุหรียังมีกลินหอมและรสหวานของมินท์เข ้ามาชว่ ยเสริมทําให ้
อย่างเหลือเชอ
ไม่คอ
่ ยอยากอาหารนัก
ระยะนีเธอโหมเคลียร์งานยีสบ ิ ชวโมงต่
ั อวัน จําต ้องมีตวั ชว่ ยหลาก
หลายเพือให ้สมองยังคงแจ่มใสอยูต ่ ลอด หากทุกอย่างเป็ นไปตามเป้ าหมาย
การเดินทางอันยาวนานกว่าสามสบ ิ ปี ของเธอคงจะจบสนในอี
ิ กไม่ชา้ ถึงตอน
นันเธอจะได ้กลับไปอยูก
่ บ
ั ลูกและสามีอย่างหมดห่วง
ี ที
ถึงเวลาจบเกมแล ้ว... โพรงอันว่างเปล่าในอกจะได ้ถูกเติมเต็มเสย
“ว่ายังไง คุณจะให ้ลูน่าถอนคําพูดเกียวกับผมไหม ี หายนะ
ผมเสย
เหนือเกล ้า!” อีกฝ่ ายถามยํา
่ รือว่าคํา
เหนือเกล ้าหัวเราะหึๆ “กลัวอะไรกันอเนก คุณพูดเองไม่ใชห
ึ อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได ้”
ทํานายมันก็แค่ความรู ้สก
“คุณอย่ามาเล่นลินนะ! เด็กนันเป็ นเน็ ตไอดอล เป็ นนางแบบทีมีกลุม
่
แฟนคลับมหาศาล!”
“นันคุณต ้องยิงระวังก่อนจะอนุญาตให ้เขาพูดอะไรออกมา”
ิ ปี แล ้วนะ?!”
“เหนือเกล ้า เราเป็ นเพือนกันมายีสบ
เจ ้าของเจสสก ิ าหัวเราะเสยี งนุ่ม ิ แง ้มออกเป็ นรู
สุดท ้ายก็ยอมรูดซป
เล็กๆ “อาทิตย์หน ้าฉั นจะจัดให ้มีงาน Meet & Greet ระหว่างลูน่าและแฟนคลับ
ชาวเอเชย ี ” เธอบอกชอสถานที
ื และเวลาเสร็จสรรพ “งานนีเป็ นงานเลียงอําลา
ก่อนทีลูน่าจะย ้ายไปประจําทีสาขาฝรังเศสอย่างถาวร ในงานจะมีการจับฉลาก
เลือกผู ้โชคดีสามคนขึนมาร่วมทํากิจกรรมบนเวที นันก็คอ
ื เกมจับมือและทาย
ใจ ฉั นพร ้อมจะให ้คุณเป็ นหนึงในสามผู ้โชคดีนัน”
‘อเนก’ เป็ นพิธก ื งมาหลายสบ
ี รชอดั ิ ปี เขาครําหวอดในวงการ
สงิ สาราสตั ว์จนไม่คด
ิ ว่าอีกฝ่ ายจะมอบโอกาสให ้ตนง่ายๆ แบบนี
“ข ้อแลกเปลียนคือ?”
“ฉั นต ้องการให ้คุณชว่ ยเป็ นสอกลางในการรวบรวมส
ื ื นๆ
ออื
จากทุกสํานักให ้มาในงานแถลงข่าวเปิ ดตัวบริษัทของฉั นทีกําลังจะมี
ขึน รวมทังเป็ นพิธก
ี รด ้วย”
ิ า”
“อ ้อ งานเปิ ดประมูลดินเนอร์ของเหล่านางฟ้ าเจสสก
“ใช”่
ิ า่ ?”
“เฮอะ! คุณอยากอัพราคาประมูลค่าตัวนางแบบล่ะสท
เหนือเกล ้าหัวเราะ “ไม่ใช”่
“ถ ้าอย่างนัน...”
“ก่อนงานประมูลฉั นจะจัดแถลงข่าวสง่ มอบทรัพย์สมบัตท ิ ได
ี ้รับ
ตกทอดมาจากครอบครัวคืนให ้กับประเทศของฉั น ภายใต ้ข ้อแม ้ทีว่าสงของทุ ิ ก
ิ
ชนจะต ้องไม่ถก ู พรากจากแผ่นดินแม่ แต่ต ้องอยูใ่ นความดูแลขององค์กรยูเนส
โก ไม่ใชแ ่ ค่รัฐบาลชุดใดชุดหนึงหรือคณะบุคคลกลุม ่ ใดกลุม่ หนึงเท่านัน
ทรัพย์สมบัตท ิ ก
ุ ชน ิ ื น’
‘ในชอฉั จะต ้องขึนทะเบียนเป็ นมรดกโลกทีใครก็
แสวงหาประโยชน์มไิ ด ้ และ...” เธอหยุดชะงักไปเล็กน ้อย “ฉั นไม่ไว ้ใจนักข่าว
คนไหนนอกจากเพือนมหาลัยทีเรียนมาด ้วยกันอย่างคุณนะ... นายแว่น”
ี จนอเนกรู ้สก
นีเป็ นงานทีใหญ่มาก ใหญ่เสย ึ ว่าตัวของเขาถูกบีบให ้เล็ก
ลงทันที
เหนือเกล ้าเป็ นใคร นักข่าวทุกสํานักต่างรู ้ดีอยูแ
่ ก่ใจ เรืองทีเธอขอเป็ น
เรืองทีใหญ่ทสุ ี ดในชวี ต ิ ทีนักข่าวคนหนึงจะกล ้าเอือม แต่ถ ้าเขาไม่ทํา แน่นอน
ว่าต ้องมีนักข่าวทัวโลกอีกเป็ นพันเป็ นหมืนทีพร ้อมจะเหยียบกันตายเพือให ้ได ้
ื
จารึกชอในวิ นาทีแห่งประวัตศ ิ าสตร์นี เธอไม่ได ้กดดันเขาแต่กําลังให ้เกียรติ
เขา มอบทังภาระหน ้าทีอันใหญ่หลวงพร ้อมกับความไว ้วางใจมาให ้
 อเนกสูดลมหายใจลึกๆ แล ้วตอบว่า “ผมเรียกคุณว่าเพือนมากีปี แล ้วล่ะ
ื เอาเถอะ ผมจะทําให ้ดีทสุ
แม่เสอ ี ด”
เหนือเกล ้าวางสายด ้วยหัวใจทีสงบ

ความคิดทีว่าจะได ้กลับไปอยูก
่ บ
ั ‘เขา’ คนนัน รบกวนจิตใจเธอ เธอเคย
เฝ้ ารอวันเวลาเหล่านีแต่กลับบอกปั ดมันปี แล ้วปี เล่า ครังแล ้วครังเล่า ด ้วยความ
ึ ว่าตนยังไม่พร ้อม
รู ้สก
เธอก ้าวออกมาจากชวี ต
ิ เขา ก ้าวออกมาในขณะทีทังคูย
่ งั เด็ก
ก่อนหน ้านันพวกเธอเปรียบเสมือนเงาของกันและกัน ทุกวันหยุดเขา
มักจะพายเรือข ้ามฝั งโขงมาดักรอเธออยูต
่ รงจุดนัดพบ หลังจากเจอกันทังคูก
่ ็
จะพายเรือกลับไปฝั งไทย เชา่ มอเตอร์ไซค์แล ้วขับเทียวไปเรือย
แรกๆ ก็เป็ นความสม ั พันธ์ฉันมิตร จนมีอยูค ื
่ รังหนึงทีเธอแวะซอของกิ น
ในร ้านข ้างทางแล ้วแม่ค ้าสะกิดว่า “สุดหล่อทีนังรออยูน ่ อกร ้านนัน ทําไมไม่
เรียกเขาเข ้ามาด ้วยล่ะคะ แดดร ้อนออก”
เธอหันไปมองเขาทียืนพิงมอเตอร์ไซค์รอ ก่อนจะหันมามองแม่ค ้า
“ไหนคนหล่อ?”
แม่ค ้าทําหน ้าเหมือนเห็นผี “นันยังไม่เรียกว่าหล่ออีกเหรอคะ?!”
เธอหันไปมองเขาอีกหน รับรู ้เพียงว่าเขาปากจัด หยาบคาย และยังขี
อายสุดๆ ไม่วา่ เธอจะบอกให ้ทําอะไรเขาก็ทําให ้ทุกอย่าง ไม่วา่ จะนังลงผูก
ื กรองเท ้าหรือคอยเดินตามถือร่มบังแดดให ้
เชอ เธอชอบคนทีถูกใชแล ้ ้วไม่
ปริปากบ่น และเขาก็เป็ นคนอย่างนัน เธอจึงไม่เคยพิจารณาหน ้าตาเขาเลยสก ั
ครังจนกระทังมีคนมาสะกิด หลังจากวันนันสาวน ้อยชาวลาวก็มองเพือนหนุ่ม
ชาวไทยด ้วยสายตาทีแปลกไป
ทังคูเ่ จอกันตอนเธออายุสบ ิ สาม และเขาขอเธอเป็ นแฟนตอนเธออายุ
สบิ ห ้า เธอยังเห็นเป็ นเรืองขํา พวกเธอห่างกันสามปี ต่างชาติตา่ งภาษาอีกทัง
เขายังเป็ นเด็กทโมนคนหนึงไม่มห ี วั นอนปลายเท ้าใดๆ เธอรู ้เพียงว่าบ ้านเขา
ทําค่ายมวยและเขามักจะมาหาเธอพร ้อมกับเนือตัวฟกชาดํ ํ าเขียว
 แต่สด ุ ท ้ายเธอก็ตกลง... ความจริงแล ้วตอนนันเธอแค่อยากได ้เพือน
พาหนีเทียว เพือนบอดีการ์ดทีชกต่อยเก่ง คอยแบกนันแบกนีให ้
หลังจากทังคูค
่ บหากัน เธอและเขาก็สร ้างภาษามือทีรู ้กันแค่สองคน
แล ้วเรียกมันว่า ‘ภาษาของเรา’ เผือว่าเธอโดนทางบ ้านจับได ้เรืองหนีเทียวเธอ
ื
จะได ้ติดต่อสอสารกั บเขาด ้วยภาษาทีไม่มใี ครรู ้
ิ เจ็ดทีรู ้ตัวว่าท ้อง เธอก็ใชภาษามื
ตอนอายุสบ ้ อนีบอกเลิกกับเขา
ึ เฉยๆ ไม่ได ้เศร ้าอะไร มีเพียงนํ าตาทีไหลไม่
เหนือเกล ้าจําได ้ว่าตนรู ้สก
หยุด มันไหลอยูอ ่ ย่างนันเกือบเดือนจนเธอนึกพิศวงว่าในร่างกายคนเรามีนําอยู่
เท่าไหร่กน ั แน่ เธอพาอาการนํ าตาไหลไม่หยุดไปหาคุณหมอ หมอแจ ้งว่าเธอ
ไม่ได ้เป็ นภูมแิ พ ้อย่างทีคิด เธอแค่ ‘ร ้องไห ้’
เหนือเกล ้าไม่เคยร ้องไห ้
้
เธอใชเวลาในเดื อนถัดมาเรียนรู ้ทีจะควบคุมตัวเองเวลาทีกระบอกตา
แสบร ้อน และมันมักจะเกิดขึนทุกครังเมือนึกถึง ‘เขา’ หลังจากนันเธอก็เดินทาง
ไปทัวโลก มีคนรับใชอี้ กมากมาย มีเพือนกินเพือนเทียว มีบอดีการ์ดและผู ้ชาย
หลายคนทียินดีนังลงผูกเชอ ื กรองเท ้าหรือถือร่มให ้ แต่เธอไม่เคยเกิดอาการ
นํ าตาไหลเพราะใครอีกเลย
เหนือเกล ้าคลึงปลายนิวโป้ งกับหว่างคิว หากจะคิดถึงเรืองต่างๆ ใน
อดีตระหว่างเธอกับหมอนัน คงมีมากมายเสย ี จนนับไม่ไหว มีมากเสยี จนเธอ
เคยแอบคิดว่าทังคูจ ่ งู มือกันเดินข ้ามผ่านวันเวลาทีแสนยาวนานร่วมกันไป
ทําไม ทังๆ ทีรู ้อยูแ
่ ก่ใจว่าสุดท ้ายมันคือความรักทีเป็ นไปไม่ได ้ เธอเกิดมาเพือ
แบกรับปั ญหาของทางบ ้าน ไม่ได ้เกิดมาเพือมีคู่
เหนือเกล ้าเดินกลับเข ้าไปในห ้องประชุมและพบว่าทุกคนคุยกัน
เรียบร ้อยแล ้ว เลขากําลังสรุปรายงานการประชุมใสแ ่ ฟ้ มสง่ มาให ้เธอ
“เอาไปวางไว ้ในห ้องทํางานฉั น” เธอตอบเรียบๆ “จัดสูทสก ี รมมาชุด
้
หนึงพร ้อมกับกระเชาผลไม ้ ฉั นจะไปเยียมไข ้คุณหญิงท่านผู ้ว่า”
ระหว่างทีเดินกลับห ้องเสยี งโทรศพั ท์มอ
ื ถือก็ดงั ขึนอีกรอบ เลขาคน
ใหม่รบี ปรีเข ้ามาประกบด ้านข ้าง เหนือเกล ้ายกมือบอกปั ด ทําให ้หล่อนต ้องรีบ
กระซบ ิ ใสป่ ลายสายว่า “ท่านยังไม่สะดวกคุยค่ะ” จากนันก็เดินตามเจ ้านาย
เข ้าไปในห ้องทํางานทีเปิ ดแอร์ไว ้เย็นเฉียบ
 เจ ้าของห ้องตรงมาทีโต๊ะทํางานตัวใหญ่แล ้วหยิบรายงาน ‘ลับเฉพาะ’
จากทรงเดชขึนมาอ่าน
[จัดการคุณแขแล ้ว]
มุมปากโค ้งขึนเป็ นรอยยิมงดงาม เป็ นรอยยิมสุดท ้ายทีมีให ้นังแพศยา
นกสองหัวทีคิดทรยศเธอ
ี งคนเคาะประตูดงั ขึน
ในเวลานันก็มเี สย
“เข ้ามาได ้”
คนกลุม ่ หนึงก ้าวเข ้ามาเงียบๆ พร ้อมกับชุดสูทสกี รมแต่งลูกไม ้เล็กน ้อย
ทีชายขอบ เหนือเกล ้าหยิบรายงานการประชุมเมือครูข ่ นมาอ่
ึ านพร ้อมกับยืน
กางแขนให ้ผู ้หญิงสคนชี ว่ ยกันผลัดเปลียนเสอผ ื ้า ไม่นานนัก ‘คุณนํ า’ ซงเป็
ึ น
เลขาคนใหม่กก ็ ้าวเข ้ามาหาด ้วยสห ี น ้ากระอักกระอ่วนอีกหน “เจ ้านายคะ คุณ
คนนีเขายืนยันว่าไม่วา่ อย่างไรก็จะต ้องพูดกับเจ ้านายให ้ได ้ค่ะ”
เหนือเกล ้าโบกมือ ชว่ งเวลาทียุง่ มากแบบนี เกลียดทีสุดก็พวกคูค
่ ้า
ชา่ งตือนีแหละ “ฉั นไม่วา่ ง”
“เขาบอกว่า...”
เหนือเกล ้าเลิกคิวสูง เน ้นยําออกไปทีละคํา “ฉั น–ไม่–”
“เป็ นลูกชายคุณ”
255.หาแนวร่วม

ความตกตะลึงเข ้ามาครอบงําห ้องทังห ้อง เจ ้านายผู ้ดุดน ั ฟาดสายตา

คมเฉียบไปยังทุกชวี ต ั พวกหล่อนรีบละลําละลัก “พวก
ิ ทีกําลังทํางานมือไม ้สน
ดิฉันไม่รู ้ไม่เห็น ไม่ได ้ยินอะไรทังนันค่ะเจ ้านาย” กล่าวจบก็รบ ื ้าแล ้ว
ี รวบเสอผ
วิงออกไปรอด ้านนอก
โทรศพ ั ท์ถก
ู สง่ มาให ้พร ้อมกับการจากไปของคุณเลขา เมืออยูต่ าม
ลําพังในห ้องเธอก็ไม่ปกปิ ดสห ี น ้าประหลาดใจอีก เหนือเกล ้าจ ้องมอง
หมายเลขโทรศพ ั ท์ทไม่
ี คุ ้น ก่อนจะยกมือถือทาบหูแล ้วกรอกเสยี งลงไป
“เอาเบอร์ฉันมาจากไหน?”
“แปลกตรงไหนทีผมจะมีเบอร์ลก ี งห ้าวลึกตอบกลับอย่าง
ู ค ้าเก่า” เสย
ไม่แยแส
ใบหน ้าเหนือเกล ้ามีรอยยิมจางๆ ผุดขึนมา ดูทา่ คนปลายสายยังไม่ชน ิ
กับการมีแม่ พอๆ กับเธอทีไม่ชน ิ กับการมีลก
ู เธอหมุนตัวไปนังบนเก ้าอีทํางาน
แล ้วปรับเอนเล็กน ้อย “อย่าบอกนะว่าโทรมาเรืองเชค ็ เพราะฉั นกําจัดตัวการที
เด ้งเชค็ ของฉั นไปเรียบร ้อยแล ้ว เรืองเลวร ้ายแบบนันฉั นยอมให ้มีหนเดียวใน
ชวี ต
ิ ก็เกินพอ”
ปลายสายเงียบไปอึดใจ ก่อนจะเอ่ยขึน “คุณเป็ นแม่ผมจริงหรือเปล่า?”
ี งเคาะประตูแล ้วแง ้มเบาๆ
มีเสย เหนือเกล ้าโบกมือทีเดียวพวกเขาก็
ค่อยๆ งับประตูปิดแล ้วจากไปอย่างรู ้งาน เธอปล่อยลมหายใจออกมาเบาๆ
พยายามไม่ให ้อีกฝ่ ายรับรู ้ว่าเธอแอบถอนหายใจ “ฉั นเกรงว่าเป็ นเรืองจริง”
“ถ ้างัน... บางทีคณ
ุ อาจจะอธิบายโรคทีผมเป็ นอยูไ่ ด ้ ถ ้ามันเป็ นโรคที
ถ่ายทอดจากทางสายเลือดนะ...”
ี งหายใจหนักๆ ดังขึนจากปลายสาย หัวคิวเธอขมวดโดย
เธอได ้ยินเสย
ไม่รู ้ตัว “เธอเป็ นอะไร?”
ึ ... แปลกแยก...”
“ผมรู ้สก
 บรรยากาศในห ้องเงียบลงถนัดตา ี ง
ราวกับว่าโลกทังโลกมีเพียงเสย
ของทังคู่ “ว่าต่อส”ิ
“ผมไม่รู ้เหมือนกันว่าตัวเองเริมเป็ นแบบนีตังแต่เมือไหร่ บางครัง
เหมือนผมกําลังมองแผ่นหลังของตัวเองอยู่ บางทีผมก็มาหยุดอยูใ่ นทีทีผมไม่
ตังใจจะมา ไม่รู ้ว่ากําลังคุยอยูก
่ บั ใครและกําลังคุยเรืองอะไร หลายครังทีผม
เปลียนไปกลายเป็ นบางสงที ิ มีรป ู ทรงไม่ชดั เจน มันเหมือนกับว่าตัวผมไร ้รูปไร ้
ลักษณ์ เบาขึนเรือยๆ แปลกดีนะ... คุณเคยเป็ นแบบนีหรือเปล่า?”
เคยส.ิ .. เหนือเกล ้าตืนตระหนกจนหัวใจแทบหยุดเต ้น อาการแบบนีเธอ
เคยผ่านมาก่อน มันรุนแรงจนสองตาแสบร ้อน เป็ นหนึงเดือนนรกทีนํ าตาเธอ
ไหลไม่หยุด เพียงแต่เธอไม่เคยจับอารมณ์เหล่านีออกมาตีแผ่เป็ นข ้อๆ แล ้ว
เก็บมาทําเป็ นเชก ็ ลิสต์เหมือนทีลูกชายทํา “มีอาการเจ็บหัวใจ นํ าตาไหลร่วม
ด ้วยหรือเปล่า?”
“ไม่...”
อย่างน ้อยเขาก็เข ้มแข็งกว่าเธอ เหนือเกล ้าพึงใจในข ้อนี ประกาศศก ึ
ถูกเลียงมาด ้วยความรักความอบอุน ่ อย่างแท ้จริง พืนฐานด ้านอารมณ์ของเขา
แข็งแกร่งกว่าเธอมากจนอาการชอ ็ กรุนแรงก็ไม่สามารถป่ นให ้เขาย่อยยับได ้
“ตกลงคุณเคยเป็ นไหม?” เขาถาม
เหนือเกล ้ากัดริมฝี ปาก มีชว่ งหนึงในชวี ต
ิ เธอถูกวินจ
ิ ฉั ยว่าเป็ น ‘โรค
หัวใจสลาย’ ทางแพทย์แจ ้งว่าเธอมีภาวะหัวใจมีปัญหา เชอว่ ื าเกิดจากความ
ี ใจ ความเครียด หรืออาการชอ
เศร ้าเสย ็ กจากความสูญเสย ี ทําให ้ระดับอะดรีนา
ลีนเพิมขึนอย่างเฉียบพลันและต่อเนือง สง่ ผลให ้เกิดความผิดปกติทกล ี ้ามเนือ
้
หัวใจห ้องล่างซายโป่ งพอง หากไม่รบ ี ปล่อยวางเรืองในหัว หัวใจอาจหยุด
ทํางานได ้
“ฉั นเคยเป็ นบ ้างชว่ งทีทํางานเครียด” เธอกล่าวเลียงไปประเด็นอืน
“ฉั นเป็ นคนทีไวต่อสงเริ ้ารอบด ้าน ถ ้าโกรธก็จะโกรธจัด หากดีใจก็จะดีใจมาก
อารมณ์พวกนีถ ้าฉั นรับมันเข ้ามามากเกินขอบเขตอาจจะทําให ้เสย ี สติได ้ ฉั น
เลยเรียนรู ้ทีจะปิ ดสวิตชห ์ ลายความรู ้สกึ ทีมันแข็งกร ้าวเกินไปเพือปกป้ องหัวใจ
ตัวเอง เธอลอง... ออกมาจากจุดทีเธออยูแ ึ ไม่สบายใจก่อนดีไหมล่ะ?”
่ ล ้วรู ้สก
ึ ได ้ จําจิตใจทีห ้าวหาญ และร่างกายแกร่ง
เหนือเกล ้าจําประกาศศก
กํายําท ้าแดดท ้าฝนของลูกชายได ้ ประกาศศก ึ มีรป
ู ลักษณ์อย่างพ่อของเขาแต่
กลับมีหวั ใจรักอิสระเหมือนเธอ ตอนทีหมอนันยืนยันให ้ลูกชายแยกทางกับคน
รักแล ้วประกาศงานแต่งกับหญิงสาวรายอืน ื ในป่ า
เธอยังแอบคิดในใจว่าเสอ
อย่างประกาศศก ึ คงทนได ้ไม่นาน
ิ จะเอาเสอ
เป็ นไปได ้หรือทีประกาศต ื มาเลียงอย่างสุนัขบ ้าน ไม่ต ้องพูด
ถึงเรืองลลนา เพียงแค่ตงกฎเกณฑ์
ั ล ้อมกรอบให ้ลูกชายอยูอ
่ ย่าง ‘สงบเสงียม
เรียบร ้อยและปลอดภัย’ นันก็เท่ากับกักขังจิตวิญญาณของเขาแล ้ว ก่อนหน ้านี
เธอไม่คด ิ ว่าลูกชายจะทนได ้ถึงสองอาทิตย์ด ้วยซาํ
“ลองออกมาจากค่ายไหม?”
ี งหนัก
“ผมเป็ นห่วงป๋ า” เขาพึมพําเสย
เหนือเกล ้าสุดจะทน “ห่วงอีตาหัวดือจอมบงการนันน่ะเหรอ!”
“อย่ามาว่าพ่อผม!” อีกฝ่ ายขึนเสย ี งกลับมาอย่างห ้วนจัดจนเหนือเกล ้า
นึกแปลกใจ เห็นได ้ชดั ว่าไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน ทีสุดในหัวใจของลูกชายก็คอ ื
พ่อของเขา เป็ นความรักความเคารพแบบไม่มเี งือนไข
ใจหนึงเธอริษยา แต่อก ึ อุน
ี ใจก็รู ้สก ่ ซา่ น
ประกาศต ิ เลียงลูกมาอย่างดีสมกับทีเธอร ้องขอ หากเขาบกพร่องใน
ความเป็ นพ่อแม ้เพียงเล็กน ้อยเขาคงไม่มวี น ั ได ้หัวใจรักจากลูก ตลอดเวลาหนึง
ั
ชวโมงที พูดคุยกัน ลูกชายเธอไม่มค ี ํากล่าวหา ต่อว่าต่อขานพ่อเขาแม ้แต่คํา
เดียว สายใยครอบครัวระหว่างทังคูแ ื
่ ข็งแกร่งและแน่นแฟ้ นจนแม ้แต่ชอของ
ลลนาประกาศศก ึ ก็ยงั ไม่กล ้าเอ่ยถึง
ึ สงสารลูกจับใจ
วินาทีนัน... เหนือเกล ้ารู ้สก
ื อย่างเขาคือกรงแห่งความภักดี ขุนเขาทีกางกันระหว่าง
กรงทีขังเสอ
เขากับคนรักคือความกตัญญู ึ จะไม่เหลืออะไรเลยแม ้แต่จต
ประกาศศก ิ
วิญญาณถ ้าเขาแหวกกรงแล ้วหนีออกมาจากทีนัน แต่ถ ้าเลือกอยูต
่ อ
่ ... ตัวเขา
เองก็จะค่อยๆ ตายลงอย่างชาๆ้
ถ ้าเธอเป็ นเขา... เหนือเกล ้าคิดสะระตะในหัว ถ ้าฉั นเป็ นเขา ฉั นจะ...
เดียวก่อน! ฉั นไม่ใชเ่ ขานีนา ฉั นเป็ นแม่เขา!
 ด ้วยความเป็ นแม่ ฉั นทําอะไรได ้มากกว่าเขา ฉั นไม่ได ้เป็ นคนทีถูกขัง
ี หน่อย!
เสย
ึ ”
“ประกาศศก
“หืม?”
“พ่อเธออยูแ
่ ถวนันหรือเปล่า?”
ี งตอบเนือยๆ เหมือนจะหลับ
“น่าจะอยูใ่ นห ้องข ้างๆ” เสย
“เอามือถือไปให ้พ่อเธอหน่อย ฉั นมีอะไรจะคุยด ้วย”
อีกฝ่ ายตืนทันที “ผมแค่อยากจะหาเพือนคุย คุณถึงกับจะฟ้ องพ่อผม
ี วเหรอ!”
เชย
เขาไม่ยอมให ้?
“ฉั นจะไม่บอกอะไรเขาทังนัน ฉั นแค่อยากทักทายพ่อเธอ บอกเขาว่า
ฉั นเป็ นคนโทรหาก็ได ้นี”
อีกฝ่ ายเงียบไปเหมือนกําลังคิด
“ประกาศศก ึ ” เธอลดเสย ี งลงตํา “ลลนาผอมลงมากตังแต่กลับจาก
ค่าย ถึงแม ้ว่าเขาจะพยายามหัวเราะแต่ฉันรู ้ดีวา่ เขาไม่เหมือนเดิม ฉั นรักเด็กคน
นีนะ ถึงแม ้จะอยูด ่ ้วยกันไม่นานแต่เขาชว่ ยเหลือฉั นทุกอย่าง เขาเป็ นคนเปิ ด
เผยจริงใจ และฉั นคิดว่าเขาเองก็รักเธอ”
ประกาศศก ึ หลุดคําสบถออกมาคําหนึง เขาเคยคิดมาตลอดว่าแม่เป็ น
คนนอก เป็ นคนแปลกหน ้า เป็ นคนทีใชช้ วี ต ิ ต่างไลฟ์ สไตล์จนไม่มวี นั เอามารวม
กับคําว่าครอบครัวได ้ แต่ตอนนีเขากลับรู ้สกึ ว่าเธอเป็ นแม่เขาอย่างแท ้จริง
ั
ระหว่างทีคุยกันเป็ นชวโมงเขาไม่ ื
ได ้เอ่ยถึงชอคนรั กเลยสก ั หน แต่แม่กลับรับรู ้
เขาตระหนักได ้ในทันทีวา่ แม่เป็ นคนทีพูดจาภาษาเดียวกับตน ไม่ได ้เย่อหยิง
เกินเอือมอย่างภาพลักษณ์ภายนอก
ี งเบา
“ฝากคุณดูแลเธอด ้วย” เขาเอ่ยคํานีออกมาเสย
“ฉั นว่ามันจะดีกว่าถ ้าเธอมาดูแลเองนะ”
“ผมไปไม่ได ้ คุณก็รู ้... พ่อผม”
 ึ ทีลูกชายมีตอ
เหนือเกล ้าเข ้าใจ... ความรู ้สก ่ วามกลัว
่ พ่อของเขาไม่ใชค
แต่เป็ นความรัก
ี ใจ
รักจนไม่กล ้าทําให ้อีกฝ่ ายเสย
ี ที ต ้องมีใครสก
มันถึงเวลาเสย ั คนกําราบนายจอมบงการนันได ้แล ้ว เตะ
ั ป้ าบจะได ้ตืน!
สก
ื ้ามากรุงเทพฯ ส ิ เรืองพ่อเธอเดียวฉั นจัดการเอง”
“เก็บเสอผ
ื ้าหรอก เขาหนีมากรุงเทพฯ ได ้สองวันแล ้ว
ไม่ต ้องเก็บเสอผ
ตอนทีอีกฝ่ ายบอกให ้เขาสง่ โทรศพ ั ท์ให ้ป๋ า เขาตกใจแทบตาย จะสง่
ให ้ได ้ยังไงในเมือเขากับป๋ าอยูห
่ า่ งกันเป็ นพันกิโล!
ชายหนุ่มยืนจิบไวน์มองบรรยากาศแบบเมืองใหญ่ของกรุงเทพฯ ผ่าน
หน ้าต่างคอนโด The Glass House เพนท์เฮาส้ ใ์ จกลางเมืองทีป๋ าซอไว
ื ้นานแล ้ว
ั พักก็หมุนตัวเดินผิวปากเข ้าห ้องนํ า
สก
เขาอุตสา่ ห์ลงทุนทังตอแหล ทังหว่านล ้อมแม่เป็ นชวโมงก็
ั ิ
เพือสงนี
เขาจะไม่งัดข ้อกับป๋ าเรืองลลนา... ไม่อก
ี แล ้ว
ถึงเวลาทีป๋ าต ้องยอมรับอย่างไร ้เงือนไข ยอมรับว่าความคิดของตัวเอง
์ และปล่อยให ้เขารับมือกับชวี ต
ไม่เวิรก ิ ในรูปแบบของเขาบ ้าง
ป๋ าจะต ้องปรับตัวอยูร่ ว่ มกับเขาและสะใภ ้อย่างลลนาให ้ได ้ ถ ้าจะมีใคร
อกแตกตาย ก็ตายพร ้อมกันทังบ ้านนันแหละ
ชายหนุ่มเปิ ดฝั กบัว ปรับเร่งเต็มแรงแล ้วก ้าวเท ้าเข ้าไป...
เขาสง่ ‘นางมาร’ ไปแล ้วตนหนึง ให ้ป๋ าวุน
่ อยูก
่ บ
ั เรืองเมียตัวเองซะบ ้าง
จะได ้ไม่เดือดร ้อนเทียวหาเมียให ้คนอืน
หวังว่าแม่เขาจะเก่งกาจสมกับคําว่าแม่นะ!
256.ไอ ้เหล็ก

“เฮย้ เจ ้าต๊อด ใจเย็น!”

ี งของครูฝ้ายดังขึนข ้างคอกม ้าทําให ้ทุกสายตาหันไปมองร่างสูง
เสย
ของติณนัยทีพยายามขึนควบ ‘ไอ ้ดํา’ ม ้าป่ าพันธุม ์ องโกเลียน พริสวอลสกี ที
เพิงสง่ ตรงมาจากชายแดนพม่า
หนนีคณะของครูฝ้ายกลับมาพร ้อมกับม ้าสองตัว เจ ้าต๊อดเรียกว่า ‘ไอ ้
ขาว’ กับ ‘ไอ ้ดํา’
ไอ ้ขาวยังไม่เท่าไหร่ ื
มันเหมือนม ้าเลียงทัวไปทีเชองและเข ้ากับคน
ง่าย แต่ไอ ้ดําจะดุและดีดเก่ง เวลาโมโหมากๆ ก็ไล่งับไปทัวเหมือนวันนี มันทัง
ดีดทังงับคนเลียงม ้าจนบาดเจ็บไปสองคนแล ้ว
มองโกเลียน พริสวอลสกี เป็ นสายพันธุท
์ มี
ี โครงสร ้างแข็งแกร่ง กล ้าม
เนือหนา กีบทน เรียกได ้ว่าเป็ นอีกหนึงสายพันธุโ์ บราณทีหาได ้ยากในแถบ
เอเชยี
ความจริงแล ้วทีค่ายศษ ิ ย์ทรงชยั ก็มมี ้าสายพันธุห
์ ายากอยูต
่ วั หนึง
เหมือนกัน ชอว่ ื า ‘ไอ ้เหล็ก’ มันเป็ นม ้าเพศผู ้ โครงร่างสูงใหญ่เหมือนม ้าศก ึ
โบราณแต่เนืองจากพวกเขาได ้รับมาเป็ นของขวัญ จึงยังไม่รู ้สายพันธุท ์ แท
ี ้จริง
ของมัน รู ้เพียงว่ามันสวยนัก
ไอ ้เหล็กตัวนีครูฝ้ายรักมาก ไม่เคยให ้ใครมาแตะ เขาจะเสย ี สละเวลา
อาทิตย์ละวันมาอาบนํ าแปรงขนให ้มัน ลือกันว่าทีดินหลายพันไร่ทางด ้านหลัง
ไม่แน่วา่ อาจจะซอไวื ้ให ้ไอ ้เหล็กวิงเล่นก็เป็ นได ้ ไอ ้เหล็กเองก็รักครูฝ้าย
เหมือนกัน
วันนีครูฝ้ายไม่สะดวก ติณนัยจึงอาสาพาม ้าทังหลายมาวิงออกกําลัง
กาย พอไอ ้ดําเจอม ้าตัวใหญ่อย่างไอ ้เหล็กเข ้าก็ถงึ กับพยศจัด ดีดขาหน ้าหลัง
เหมือนนักเลงใหม่ท ้าตีท ้าต่อยกับนักเลงเจ ้าถิน
ไอ ้เหล็กก ้าวออกมาจากคอกสว่ นตัวขนาดใหญ่มายังคอกรวม มันเป็ น
ม ้าทีมีขนสเี งินเปล่งประกายระยิบระยับท่ามกลางแสงแดด ี แปลกตา
เป็ นสท ี
มากทีเดียว กล ้ามเนือขยับเขยือนอย่างสวยงามทุกการเหยาะย่าง กลางหน ้า
ผากมีจด
ุ ขาวราวกับเทพประทานพร
การปรากฏตัวของไอ ้เหล็กกดดันให ้ม ้าหนุ่มตัวอืนต ้องหันมามองอย่าง
ระแวดระวัง เจ ้าดําก็เหมือนกัน มันเป็ นจ่าฝูงม ้าป่ าทีไม่เคยรังอยูใ่ นอันดับสอง
รองจากใคร พอเห็นไอ ้เหล็กเข ้า สญ ั ชาตญาณของสต ั ว์หวงอาณาเขตก็ทําให ้
ิ หัวขึนอย่างหยิงผยองแล ้วสะบัดหางข่มขู่
มันเชด
ติณนัยเห็นดังนันเลยต ้องวิงเข ้ามาเป็ นกรรมการห ้ามมวย เขาพยายาม
ขึนควบเจ ้าดําทีกําลังหุนหันพลันแล่นให ้ย ้ายไปอีกคอกหนึง อาการทังดีดทัง
ึ
สะบัดจนตัวโยนของเจ ้าดําทําให ้หลายคนทียืนมองอยูร่ อบด ้านเกิดความรู ้สก
หวาดเสยี ว
“เจ ้าต๊อด ลงมาก่อน!” ครูฝ้ายตะโกนเป็ นหนทีสอง “ไม่คุ ้ม ลงมา
ก่อน!”
“พ่อครู ผมไหวน่า” ติณนัยตะโกนกลับ “ใครก็ได ้จับไอ ้เหล็กไว ้ก่อน
อย่าให ้มันวิงสวนมา”
คนเลียงม ้าคนหนึงรีบขันอาสา “ผมเองครับ”
ก่อนทีครูฝ้ายจะทันได ้เอ่ยห ้าม หมอนันก็ขนควบม
ึ ้าเหล็กทีว่ากันว่าดุ
ทีสุดในคอกศษิ ย์ทรงชยั เสย
ี แล ้ว
คนเลียงม ้าคนนีเพิงมาใหม่หรือว่าใจกล ้าอยูแ
่ ต่เดิมก็ไม่รู ้ เขาขึนควบ
ึ ตัวเขืองพร ้อมกับหันมายิมเพือขอรับคําชมจากเจ ้าของค่าย
ม ้าศก
แต่จๆู่ ไอ ้เหล็กก็ดด
ี ตัวลอยขึนกลางอากาศเหมือนยิงพลุ!
้ หลายคนทีมองอยูต
“เฮย!” ่ กใจจนตาค ้าง
ื
“ฉิบหาย!” ครูฝ้ายต ้องรีบถลกแขนเสอและขากางเกง ถอดรองเท ้า
แล ้ววิงเข ้าไปในคอก ภาพม ้าพยศตรงหน ้าเป็ นสงทีิ อยูเ่ หนือความคาดหมาย
ของทุกคน ธรรมดาแล ้วเจ ้าเหล็กตัวนีแม ้จะดุแต่โดยมากมักคุมอยู่
ั เกราะแก ้วทีกางกัน
ทว่าวันนี เหมือนมันโดนม ้าเพศผู ้อีกตัววิงเข ้ามาซด
อาณาเขตของมันจนเป็ นรอยร ้าว ึ โมโหและต ้องการประกาศ
ทําให ้มันรู ้สก
ั ดาความเป็ นเจ ้าถิน
ศก
 ยิงมีคนเลียงม ้าหน ้าใหม่กล ้าดีมาขึนควบ มันยิงโกรธจัด พยายามสลัด
คนทีอยูบ
่ นหลังให ้ร่วงลงมาแล ้วขยีกับพืน
ครูฝ้ายเครียดจัด การไล่ต ้อนด ้วยมือเปล่าไม่เป็ นผลเพราะมันพยศ
เหลือเกิน พอหันไปมองอีกทาง เจ ้าต๊อดก็กําลังสงสอนม ั ี ําทีกระเหียน
้าป่ าสด
กระหือรืออยากจะเข ้ามาวัดดวงกับไอ ้เหล็ก หากพนักงานใหม่คนนีร่วงลงจาก
หลังม ้า ไม่ต ้องพูดถึงว่าเขาจะยังรอดชวี ต
ิ อยูห
่ รือไม่ แค่แรงกระทืบสามสที ี
ของไอ ้เหล็กก็เพียงพอจะเปลียนเขาให ้เป็ นก ้อนเนือเละๆ ได ้แล ้ว
สุดท ้ายครูฝ้ายก็หน ี ํ าตาลตัวหนึงจากในคอก ลงสน้
ั ไปเลือกม ้าหนุ่มสน
ื กในมือ
สเปอร์แล ้วควบมันเข ้ามาพร ้อมกับบ่วงเชอ
ไม่ทน ี แล ้ว... ไอ ้เหล็กเทคตัวลอยขึนกลางอากาศแล ้วกระทืบสเท
ั เสย ี ้า
ลงกับพืนเสยี งดังตึง!
แรงกระทืบสง่ ผลให ้คนเลียงม ้าหน ้าใหม่ถลาจากหลังของมันตกลงสู่
ั
พืน เขางอร่างเป็ นกุ ้ง เก็บแขนเก็บขา เนือตัวสนระริ
กด ้วยความตกใจสุดขีด
คนทีมุงดูอยูร่ อบคอกแผดเสย ี งลันไม่ตา่ งกัน หลายคนพยายามป้ อง
ปากตะโกนเพือเรียกความสนใจจากไอ ้เหล็กเพราะไม่อยากเห็นโศกนาฏกรรม
อันเลวร ้าย คนทีขีม ้าเก่งอีกสห ี ้าคนต่างก็พากันกระโจนขึนหลังม ้าแล ้วควบปรี
เข ้ามาชว่ ยไล่ต ้อนม ้าศก
ึ ทีกําลังคลุ ้มคลัง แม ้แต่ตณิ นัยก็ไม่ได ้รังรอ เขาควบไอ ้
ดําเข ้ามาสมทบกับพ่อบุญธรรมพร ้อมกับเชอ ื ก
ในมือ
ึ ตัวหนึงอยูก
ม ้าศก ิ ทีแกว่งเชอ
่ ลางวงล ้อมของคนนับสบ ื กไปมา ใกล ้กีบ
เท ้าหน ้าของมันมีรา่ งร่างหนึงทีนอนขดตัวอย่างหวาดหวัน ทังคนทังสต ั ว์ตา่ ง
จ ้องมองกันอย่างหยังเชงิ
จังหวะนันไอ ้เหล็กก็ยกขาหน ้าขึนหวังจะกระทืบร่างคนเลียงม ้าผู ้
เคราะห์ร ้าย
ครูฝ้ายทีอยูด
่ ้านข ้างโยนบ่วงไปคล ้องคอมันอย่างแม่นยําแล ้วกระตุ
กรังจนหน ้าหงาย
เจ ้าเหล็กผงะ พยายามสะบัดแต่เชอ ื กเหนียวทีถักจากหนังวัวร ้อยด ้วย
่ ไ
โซก ็ ม่ยอมขาดลงง่ายๆ ม ้าตัวทีครูฝ้ายขีอยูไ่ ม่อาจทนแรงดินของไอ ้เหล็กได ้
มันถึงกับเซไปเซมาเหมือนจะล ้ม
ติณนัยทีอยูด ิ ใจโยนเชอ
่ ้านหลังเห็นท่าไม่ด ี เขาจึงตัดสน ื กในมือตนไป
คล ้องคอไอ ้เหล็กแล ้วดึงกระชบ ั จนตึง แรงดึงทําให ้ม ้าหนุ่มร ้องลันและหมุนตัว
หันหน ้าพุง่ เข ้าหาติณนัยแทน
ไอ ้เหล็กไล่กด ั เจ ้าดําทีติณนัยควบขับ ขณะเดียวกันก็พยายามสะบัด
เชอ ื กทีดึงรังของครูฝ้าย บรรยากาศภายในคอกเต็มไปด ้วยความชุลมุน คนที
ยังพอมีสติรบ ั
ี เข ้ามาลากร่างสนสะท ้านของพนักงานหน ้าใหม่ออกมาจากคอก
เจ ้าตัวร ้องไห ้ด ้วยความโล่งใจกับการรอดชวี ต ิ อย่างปาฏิหาริย ์
ี งลันอย่าง
ไอ ้เหล็กสะบัดร่างไปมาพร ้อมกับตะกุยขาหน ้าแล ้วแผดเสย
อารมณ์เสย ี แรงสะบัดจากอาชาดุทําให ้ม ้าเลียงของครูฝ้ายและม ้าป่ าของติณ
นัยกระเด็นไปคนละทิศละทาง
่ กจากหลังม ้า กลิงหลุนๆ คลุกฝุ่ นสเี หลืองทีตลบไปทัวทังบริเวณ
ทังคูต
สว่ นม ้าทีพวกเขาขีไม่ต ้องพูดถึง พวกมันล ้มระเนระนาดท่ามกลางสายตาตืน
ตะลึงของคนอืนๆ
“พ่อครู!” คิระทีเพิงได ้ข่าววิงมาทันเห็นเหตุการณ์ทงหมด
ั พอมาถึงเขา
ก็ยกปื นยาวประทับบ่า ขึนไกแล ้วเตรียมยิง ไม่มม ี ้าตัวไหนทีมีคา่ เทียบเท่าชวี ต
ิ
พ่อบุญธรรมกับน ้องชายของเขาอีกแล ้ว
ี งผิวปากเสย
ทว่าตอนนันเอง... เสย ี งหนึงกลับหยุดทุกสรรพสงิ
ทุกคนหันไปมองตามต ้นเสย ี ง เห็นร่างสูงสง่าของผู ้หญิงคนหนึงก ้าว
ออกมาจากเงาไม ้ เธอสวมเสอเบลาสื ์ นบเนือทับด ้วยสูทสอ
แ ี อ่ นทีตัดเย็บอย่าง
ั สว่ น เรืองดีไซน์ไม่ต ้องพูดถึง เพราะมันโฉบเฉียวทันสมัยเหมือน
พอดีตวั ทุกสด
ดึงออกมาจากปกนิตยสารฉบับล่าสุด มองปราดเดียวก็รู ้ว่าตังแต่หวั จรดเท ้า
ของเธอมีราคาพอๆ กับรถคันหนึงเลยทีเดียว ผู ้หญิงคนนันมาพร ้อมกับบอดี
การ์ดสองคน หนึงกางร่มให ้ อีกหนึงชว่ ยถือกระเป๋ า
แค่ผวิ ปากครังเดียวเธอก็หยุดความบ ้าคลังของเจ ้าเหล็กได ้ราวกับร่าย
มนตร์ พอเดินมาถึงเธอก็ถอดแว่นเลนสส ์ ฟ
ี ้ าออกจากใบหน ้า เอ่ยทักทายครู
ี งเรียบ “อุย
ฝ้ ายเสย ๊ ตาย!”
สายตาคมกริบปรายมอง ‘ผัวเก่า’ ทีกําลังนอนกลิงอยูบ่ นพืน หัวเต็มไป
ด ้วยหญ ้าแห ้ง เหนือเกล ้าจ ้องเขาแวบหนึงแล ้วตวัดสายตาไปยังไอ ้เหล็กที
กําลังยืนนิงค ้าง
ิ เวอร์”
เธอยกมือขึนมาดีดนิวแล ้วตะโกนเรียก “ซล
ิ เวอร์ชะงักไปพักหนึง เหมือนกับไม่ได ้ยินชอนี
ซล ื มานานแสนนานเลย
ไม่มนใจว่
ั าเป็ นตัวเองหรือไม่ พอตังสติได ้มันก็รบี เหยาะย่างตรงเข ้ามาหา ทุก
คนทีมองอยูแ ื
่ ทบไม่เชอสายตาตั วเอง เจ ้าม ้าสเี หล็กวิงวนอยูด
่ ้านหน ้าของ
สุภาพสตรีผู ้งามสง่า มันแหงนหน ้าร ้องอย่างยินดี ทําราวกับอีกฝ่ ายเป็ นเพือน
เก่าทีห่างหายไปนาน หลังจากหยุดวิงมันก็เดินเข ้าไปใกล ้แล ้วยอมก ้มหัวให ้
เธอลูบแผงคอ
และนันเป็ นภาพทีจะอยูใ่ นความทรงจําของผู ้คนตราบนานเท่านาน
“ไง สหาย ไม่ได ้เจอกันเสย ี นานนะ” เหนือเกล ้าทักเสยี งเบา ซล ิ เวอร์
ยังเป็ นลูกม ้าทีอายุเพียงขวบเศษตอนทีเธอสง่ มันมายังค่ายศษ ิ ย์ทรงชยั เพือ
เป็ นของขวัญครบรอบอายุยส ิ ปี ของประกาศศก
ี บ ึ เธอสง่ มันมาพร ้อมจดหมาย
ฉบับหนึงซงมีึ ข ้อความว่า
ื ล
[ม ้าตัวนีชอซ ิ เวอร์ มอบให ้เพรสตัน... จากแม่]
เธอให ้คนสง่ ไปอย่างนันเอง ไม่ได ้คาดหวังว่าคนทีอยูป ่ ลายทางจะรับ
ไว ้ ตีคน
ื หรือเอาไปปล่อยป่ า แต่สด ุ ท ้ายคนทีนํ า ‘ของขวัญ’ ไปสง่ ก็กลับมามือ
เปล่า
นันหมายความว่า ‘เขา’ รับของขวัญไว ้
ทุกคนเห็นเธอลูบแผงคอม ้า สํารวจร่างของมันอย่างสนใจ สก ั พักก็
ผลักประตูก ้าวเข ้ามาในคอกแล ้วหันไปเอ่ยปากกับครูฝ้าย “คอกม ้าของนาย
สร ้างแข็งแรงได ้มาตรฐาน เนือทีกว ้างขวางไม่ตา่ งจากค่ายมวยทางด ้านหน ้า
แต่เสย ี ดาย... ไม่วา่ จะกีปี ผา่ นไป นายก็ไม่เคยเรียนรู ้สก
ั ทีวา่ จิตวิญญาณของสงิ
มีชวี ต
ิ กักขังไม่ได ้ ไม่วา่ จะเป็ นม ้า... หรือว่าลูกชาย
ตัวเอง”
ี น ้าตืนตะลึง ตกใจว่าทําไมอีกฝ่ ายถึงมา
ครูฝ้ายยันตัวลุกขึนยืนด ้วยสห
ยืนอยูต
่ รงนีได ้
เหนือเกล ้าเป็ นคนทีจะไปไหนมาไหนตามแผนกําหนดการ ใชช้ วี ต
ิ
้
อย่างเป็ นระบบระเบียบ ไม่เคยก ้าวออกนอกเสนทางแม ้แต่หนเดียว ทีสําคัญ
เธอไม่เคยก ้าวเข ้ามาในอาณาเขตของเขาโดยไม่บอกกล่าว
ล่วงหน ้าแบบนี เขามองเธอนิงงันเหมือนมองภาพฝั น หัวใจเต ้นโครมคราม
กระแทกโพรงอก
เขานึกว่าหลังจากเธอก ้าวออกจากค่ายไปพร ้อมกับลลนาเมือวันก่อน
เขาจะเจอเธออีกทีหลายปี ข ้างหน ้าหรือไม่กย
็ ากทีจะเจอกันอีก ทีผ่านมามักจะ
เป็ นแบบนีเสมอ
เขามองเธอยืนมือไปลูบม ้าสเี หล็กอย่างปลอบประโลม ั พักมือ
สก
คล่องแคล่วคูน ่ ันก็เอือมไปปลดสายบังเหียน ดึงอานม ้าออกมาโยนทิงพืน
ระหว่างนันก็อธิบายไปด ้วย ิ เวอร์เป็ นลูกผสมของม ้าศก
“ซล ึ ราชองครักษ์ ท ี
ฝี เท ้าดีทสุ
ี ดในคอกของฉั น พ่อของเขาเป็ นม ้าขาวสญ ั ชาติอเมริกน ั พันธุเ์ ธอ
ร์รัพเบรตทีได ้รับรางวัลม ้าฝี เท ้าเยียมทีสุดในโลกของ Longines สว่ นแม่เป็ น
อาชาเหงือโลหิตสายเลือดบริสท ุ ธิทีเหลือแค่ 1,200 ตัวบนโลก มันเลยทําให ้
เขามีสเี งินแปลกตา ความจริงแล ้วม ้าระดับนีไม่ควรถูกผูกอานใสบ ่ งั เหียนเลย
ด ้วยซา”ํ
ทุกคนตกใจมากเมือเห็นเครืองควบคุมของไอ ้เหล็กถูกถอดออก ผู ้
หญิงคนนีไม่รู ้ใชไ่ หมว่าไอ ้เหล็กพยศจัด มันเกือบฆ่าคนเลียงม ้าไปกีคนแล ้ว!
ี งเรียบ “ไม่มใี ครอยากถูกขังอยูแ
เหนือเกล ้าเอ่ยต่อเสย ่ ต่ในคอก ถูก
บังคับให ้ทํานันทํานีแบบทีตัวเองไม่ชอบ ม ้าทีได ้รับการเฆียนตี ลงสเปอร์ สวม
อาน จะยังเป็ นสุดยอดอาชาได ้อยูอ ่ ก
ี เหรอ” เธอสบตาประกาศต ิ จ ้องเข ้าไปใน
ดวงตานิงงันของเขา
“นายรู ้ไหมว่าฉั นเห็นอะไรตอนทีจ ้องมองซลิ เวอร์ ฉั นเห็นซากศพของ
อดีตราชา มันเป็ นเหมือนซากอารยธรรมทีเคยรุง่ เรืองในอดีตแต่ตอนนีกลับ
ไม่ใช ่ ฉั นมองเห็นใครบางคนทีเคยยิงใหญ่แต่สด ุ ท ้ายกลับสูญเสย ี ทุกอย่างใน
ชวี ต
ิ เห็นจิตใจทีเคยแข็งแกร่งอ่อนแรงลงเรือยๆ ฉั นเหมือนมองเห็นพ่อของ
ฉั น... ตัวฉั นเอง... และสุดท ้ายความโชคร ้ายแบบนีกําลังจะย่างกรายมาสู่
ลูกชายของฉั นอีกคน”
ิ
หลังจากถอดเครืองบังคับทุกชนออกจากตั วซลิ เวอร์ เธอก็ยน ี ้างม ้า
ั สข
แล ้วเทคตัวเองขึนคร่อมมันอย่างสง่าผ่าเผยท่ามกลางสายตาตืนตะลึงของ
ผู ้คน ไม่มอ
ี าน ไม่มส
ี ายบังเหียน ไม่มส ้ อ มีเพียงร่างสูงทีแผ่น
ี เปอร์หรือแสในมื
หลังเหยียดตรงของสุภาพสตรีคนหนึงทีเต็มไปด ้วยพลังอํานาจจนผู ้คนรอบ
ด ้านมิอาจก ้าวล่วง
ี งลอดไรฟั น
“เธอกําลัง... พูดเรืองอะไร?” ครูฝ้ายถามเสย
ึ อยูท
เหนือเกล ้ายิมเยือน “ตอนนีประกาศศก ่ ไหน?”
ี
“มันขอไปนอนบ ้านเพือนอาทิตย์หนึง” เขาตอบ แต่จๆู่ ขนหลังคอก็ลก
ุ
ั ลางสงั หรณ์บางอย่างแล่นเข ้าสูห
ชน ่ วั ใจ
ธรรมดาถ ้าไปนอนบ ้านเจ ้าหมี พ่อเจ ้าหมีต ้องโทรมาทักทายเขาแล ้ว...
แต่นไม่
ี
ครูฝ้ายเงยหน ้าขวับ หรีตาจ ้องสุภาพสตรีตรงหน ้าอย่างดุดน
ั
“ลูก–ฉั น–อยู–่ ที–ไหน?”
ี งเบา
อีกฝ่ ายหัวเราะเสย “เราคุยเรืองนีกันตอนกินข ้าวกลางวันทีโรง
อาหารดีไหม? ถ ้านายควบม ้าไปถึงก่อน... ฉั นสญ ั ญาว่าจะตอบ แต่ถ ้าไปชา้
กว่า” เหนือเกล ้าเว ้นจังหวะพร ้อมกับคลียิมกว ้าง “ก็ให ้ลูกมาอยูก
่ บ ั ระยะ
ั ฉั นสก
แล ้วกัน”
“เหนือเกล ้า!”
ี งคํารามแผดก ้องของประกาศต
เหนือเกล ้าไม่สนใจเสย ิ
ิ เวอร์เบาๆ แล ้วกดหัวเข่าลงบนลําตัวม ้า ซล
เธอสะกิดหลังคอซล ิ เวอร์
หันหลังกลับโผนทะยานข ้ามรัวเหล็กสูงเกือบสองเมตรออกไปยังผืนป่ าทาง
ด ้านหลัง
ทุกคนร ้องอุทานออกมาเป็ นเสย ี งเดียว ื บไว ้มี
ผืนป่ าทีครูฝ้ายซอเก็
พืนทีหลายพันไร่ และยังไม่ได ้ผ่านการบูรณะจึงคงสภาพแบบป่ าเบญจพรรณที
มีหลุมเนินค่อนข ้างอันตราย ผู ้หญิงคนนันใชเส้ นทางนี
้ วิงตรงไปยังตึกด ้านหน ้า
นันหมายความว่าเธอเลือกทีจะท ้าทายเจ ้าของค่ายด ้วยการควบม ้าอ ้อมระยะ
ทางหลายสบ ิ กิโลทีเต็มไปด ้วยภยันตราย
้
ไอ ้เหล็กเป็ นม ้าเลียง มันไม่เคยวิงผ่านเสนทางทุ รกันดารมาก่อน หาก
ี
ระหว่างทางโดนเสยนหนามเกี ยวตําสก ั เล็กน ้อยมันอาจตกใจจนผวาแล ้วเกิด
อาการคลุ ้มคลังอย่างเมือครูอ ่ ก
ี ก็เป็ นได ้ ครูฝ้ายขบเขียวเคียวฟั น หันไปตวาด
ผู ้คนรอบด ้าน “มองอะไรกัน! รีบไล่ตามไปหยุดก่อนทีเขาจะตกลงมาคอหัก
ตายเร็วเข ้า!”
บรรดาลูกรักรีบกระโดดขึนหลังม ้าอย่างรวดเร็ว ไม่มใี ครรู ้จักผืนป่ า
หลายพันไร่ทางด ้านหลังดีไปกว่าพวกเขาอีกแล ้ว
้
“คิม เอส วี ไปทางซาย... ้
ต๊อดไปกับครู เราจะใชทางลั ดตัดตรงไปดัก
ข ้างหน ้า!” ครูฝ้ายพาตัวเองกระโจนขึนหลังม ้าสนี ํ าตาลตัวหนึงแล ้วควบไป
ทิศทางเดียวกับติณนัย ความรู ้สก ึ ตกใจของเขาแทบจะจับต ้องได ้ มันละลาย
ไปกับทุกลมหายใจเข ้าออกระหว่างทีเขาโน ้มร่างลงแล ้วกระแทกสเปอร์พงุ่
ตรงไปอย่างบ ้าคลัง
ใจหนึงบอกว่าเหนือเกล ้าคงไม่เป็ นไร เขารู ้ดีวา่ เจ ้าหญิงขีม ้าเก่ง เธอ
เป็ นครูคนแรกในชวี ต ิ ทีสอนให ้เขาขึนหลังม ้า แต่อก
ี นัยหนึง เธอก็จากเอเชย ี ไป
หลายปี ื
ม ้าทีเติบโตท่ามกลางอากาศร ้อนชนในแถบเส ้ นย์สต
นศู ู รกับอากาศ
หนาวของยุโรปนันแตกต่างกันอย่างสุดขัว มีความเป็ นไปได ้ทีการควบอย่าง
เต็มฝี เท ้าจะทําให ้ไอ ้เหล็กเกิดอาการฮท ี สโตรกจนสะบัดเธอหล่นลงมา
แค่คดิ ว่าเธอควบขับแบบเนือแนบเนือกับม ้าดุตวั นันโดยทีไม่มอ ี ป
ุ กรณ์
ป้ องกันใดๆ เขาก็รู ้สกึ เสย
ี วสน
ั หลังวาบ ด ้านหน ้าเสย
ี งไอ ้เหล็กกูร่ ้องก ้องป่ า
เหมือนเสย ี งบีบแตรรถ เขาเร่งม ้าของตัวเองให ้ทะยานไวกว่าเดิม พุง่ ตรงเข ้าหา
อย่างไม่คด ิ ชวี ต
ิ
ประกาศต ิ คิดอะไรไม่ออกเหมือนโดนค ้อนขนาดใหญ่ทบุ เปรียงเข ้า
บ ้องหู โลกทังใบมีแต่สข ี าวสลับดํา เขาทังโกรธทังหวาดผวาจนขนลุก ไม่
อยากคิดว่าจะเป็ นอย่างไรหากตนควบไปเจอร่างอันแหลกเหลวนองเลือดของ
เธอ
ิ ปี รออย่างไม่มป
เขาไม่ได ้รอมาสามสบ ี งเพือทีจะได ้เห็นภาพนี
ี ากมีเสย
ี หน่อย
เสย
 ั
257.เหนือชน

ึ สนุกแบบนีมาหลายปี แล ้ว
เหนือเกล ้าไม่ได ้รู ้สก
ิ เวอร์ซงอยู
เธอหลอมตัวเองจนกลายเป็ นหนึงเดียวกับเจ ้าซล ึ ใ่ ต ้ร่าง
ทังคนทังม ้าพุง่ ทะยานรวดเร็วปานฟ้ าผ่า สายลมแห่งอิสรภาพลูบไล ้จนพวง
่ ซา่ น
แก ้มอุน
เธอหัดขึนหลังม ้าตังแต่อายุสามขวบ ฝึ กฝนทังวันทังคืนราวกับจะมี
ชวี ต
ิ อยูไ่ ด ้ด ้วยการควบขับอย่างดุดน
ั ระหว่างทีเด็กสาวคนอืนๆ ในวังต ้องหัด
เย็บปั กถักร ้อย เรียนดนตรีและฝึ กมารยาท เธอกลับถูกเคียวกรําให ้มีความ
สามารถพิเศษทีเหนือกว่าสามัญชนทัวไป
การทรงตัวอยูบ
่ นหลังม ้าอย่างสง่างามเป็ นหนึงใน ‘Must Have Items’
ของเหล่าราชนิกล ุ ยิงโตยิงต ้องฝึ กฝนหนักขึนเรือยๆ ไม่เพียงขีได ้แต่ต ้องเข ้า
ั ว์กบ
ป่ าล่าสต ั กองทหารได ้ด ้วย
ด ้วยความทีเป็ นสายเลือดเพียงหนึงเดียวขององค์ราชนิ ี เหนือเกล ้าจึง
ไม่อาจพ่ายแพ ้แก่บรรดาน ้องชายอันเกิดจากพระสนม... แพ ้ใครก็ไม่ได ้ทังนัน!
ไม่วา่ เรืองใด... การแข่งขันกับน ้องชายทังหลายมักเป็ นไปอย่างจริงจัง
และถึงเลือดถึงเนือ ทุกครังเหนือเกล ้าจะวางชวี ต ั ดิไว ้เป็ นเดิมพัน
ิ และเกียรติศก
เธอไม่เคยพ่ายแพ ้ในทุกศล ิ ปศาสตร์ทตนฝึ
ี กฝน เธอทําได ้ดีและเหนือชนจน ั
ไม่มใี ครหาญสู ้ เธอเรียนรู ้มาตลอดว่านํ าตาหรือความเป็ นผู ้หญิงไม่สามารถนํ า
มาต่อรองเพือลดเสย ี งหัวเราะเยาะหยันได ้ เรืองนีเธอตระหนักจาก
ประสบการณ์ทงช ั วี ต
ิ ของตน
ิ พอจะทําได ้ก็
ความผิดเดียวของเธอคือไม่อาจเกิดมาเป็ นลูกชาย สงที
ี หน ้ากับการมีลก
คือต ้องไม่ทําให ้ท่านแม่ต ้องเสย ู สาว
ดังนันการควบม ้าศก ึ แบบไร ้อานในวันนีจึงไม่ใชเ่ รืองทียากเย็นสําหรับ
เหนือเกล ้า เธอหันไปทางด ้านซายเล็้ กน ้อยเมือพบว่ามีม ้าสามตัววิงตัดข ้าม
ทางลัดทางด ้านข ้างออกมาไล่กวดเธอ พวกเขาควบม ้าเร็วจี กระแทกสเปอร์ลง
กับสข ี ้างอันอ่อนนุ่มของม ้าทําให ้พวกมันร ้องอย่างเจ็บปวดแล ้วไล่กวดสุด
ฝี เท ้า ความเร็วของทังสามทําให ้เหนือเกล ้ารู ้ทันทีวา่ บรรดาลูกรักของ
ประกาศต ิ เป็ นนักขีม ้าตัวยง สามคนนีเธอเคยเห็นทีหมูบ ่ ้านกะเหรียง
 พวกเขาหน่วยก ้านดี ท่าทางเอาจริง คงตังใจจะหยุดเธอให ้ได ้กระมัง
โถ... เด็กน ้อย
เหนือเกล ้าแนบร่างนอนราบไปกับแผงคอเจ ้าซล ิ เวอร์ ิ บาง
กระซบ
อย่างทีหูมน
ั อย่างดุดน
ั แล ้วก็ตบหลังคอเบาๆ สองที เพียงเท่านันทังคนและม ้า
ื ญญาณถึงกัน เจ ้าม ้าสเี หล็กเงยหน ้าร ้องคํารามท่ามกลางฝูงม ้า
ก็ราวกับจะสอวิ
อีกสามทีวิงตรงเข ้ามาขนาบข ้าง มันสะบัดหัวไปมาหนีบว่ งบาศทีอีกฝ่ าย
พยายามโยนมาคล ้องลําคอแล ้ววิงตะบึงเข ้าสูแ ่ นวป่ าทีรกชฏั
ฝูงม ้าวิงเรียงแถวผ่านทางเล็กๆ ทีโอบล ้อมไปด ้วยกอไผ่ทงซ ้
ั ายขวา
ฝี เท ้าของม ้าศกึ ตัวหน ้าสุดรวดเร็วราวกับสายนํ าไหล แผงคอสเี งินแผ่วพลิว
ระยิบระยับจับตา เป็ นความงามทีน ้อยคนจะมีโอกาสได ้สม ั ผัส ไม่ถงึ ห ้านาทีมน
ั
ก็ทงห่
ิ างสามตัวด ้านหลังจนไม่ตด ิ ฝุ่ น
ั ดิกับบรรดาพีชายทําให ้ติณนัยทีดักรอ
การเฉือนคมระหว่างสตรีผู ้สูงศก
อยูต ึ ตืนตาตืนใจ
่ รงหน ้ารู ้สก ี วอยูไ่ กลลิบแต่สก
เมือครูเ่ ขายังเห็นม ้าสตั ั พักก็
เหลือเพียงตัวเดียวทีวิงโลดราวกับเปลวเพลิงอันร ้อนแรง ทิงห่างตัวอืนๆ จนไม่
ติดฝุ่ น
ผู ้หญิงคนนีขีม ้าเก่งทีสุดเท่าทีติณนัยเคยเห็นมาในชวี ต
ิ
เก่ง–มาก–มาก
ิ ปะทุกแขนงให ้แก่เขาเสย
เก่งยิงกว่าพ่อบุญธรรมทีถ่ายทอดศล ี อีก
เธอพุง่ ทะยานอย่างไม่เกรงกลัวการไล่ลา่ สง่าผ่าเผยในทุกท่วงท่าจน
เขานึกว่าตนเองกําลังมองนักรบโบราณทีก ้าวออกมาจากหน ้าประวัตศ ิ าสตร์
ทันทีทเธอขี
ี ใกล ้เข ้ามา พ่อครูกส ็ ง่ สญ
ั ญาณให ้เขา ติณนัยพยายาม
ดึงสติกลับมา ทังคูแ
่ อบอยูด ่ ้านข ้างอย่างเงียบเชย ี บ
จังหวะทีไอ ้เหล็กกําลังแล่นผ่าน ติณนัยก็โยนเชอ ื กในมือเข ้าคล ้องคอ
ื กลอยค ้างกลางอากาศ มุง่ สูเ่ ป้ าหมายอย่างแม่นยํา
มัน เชอ
ทว่าในตอนนันเอง... มือข ้างหนึงของสตรีผู ้องอาจก็ยนออกมาคว
ื ้า
ี ก่อน จากนันก็กระตุกอย่างแรง
ปลายบ่วงเอาไว ้เสย
 “เหวอ...” ติณนัยผวา หนีบต ้นขากับหลังม ้าของตัวเองเพือไม่ให ้ร่วง
ลงพืน และเนืองจากเขารัดปลายเชอ ื กอีกด ้านกับคอของไอ ้ดํา ทําให ้ทังม ้า
ทังคนถูกลากให ้วิงตามไปด ้วย
ี งดังก ้องอย่างโกรธจัด มองร่างบุตรชายคน
“เจ ้าต๊อด!” ครูฝ้ายแผดเสย
ึ ตัวใหญ่ลากให ้ควบตามไปอย่างงงๆ จะหนีกต
เล็กถูกม ้าศก ็ ด ื ก แต่ถ ้าหยุด
ิ เชอ
คงล ้มควําทังคนทังม ้า
เสย ี งหัวเราะอย่างสนุกสนานของเหนือเกล ้าทําให ้หัวใจเขาคันคะเยอ
ครูฝ้ายคว ้าปื นทีสะพายหลังออกมาถือแล ้วไล่ตามม ้าทังสองตัวไป คาดว่าไม่
นานม ้าป่ าคงจะหมดแรงวิงเพราะสูฝี้ เท ้าของไอ ้เหล็กทีกําลังบ ้าคลังไม่ได ้ ถึง
ตอนนันเจ ้าต๊อดคงได ้ร่วงลงมาคอหักตายน่ะส!ิ
ี งร ้องด ้วยความตกใจของไอ ้ดําก็ยงมาก
ยิงควบฝี เท ้านานเท่าไหร่ เสย ิ
ขึนเท่านัน
ิ ใจอย่างเด็ดขาด
วินาทีนันครูฝ้ายตัดสน เขาควบบังคับม ้าด ้วยลําตัว
สว่ นล่าง สองมือประทับปื นยาวแนบบ่า
กระชากลูกเลือน เล็ง... แล ้วยิง!
กระสุนสเี งินพุง่ อย่างแม่นยําไปตัดเชอ
ื กขาดออกเป็ นสองเสน้ หยุด
ื
ความเชอมโยงระหว่ างม ้าสองตัว
เมือไร ้การดึงรังเจ ้าดําจึงผ่อนฝี เท ้าลงโดยมีตณ
ิ นัยนอนหอบอยูบ ่ น
แผ่นหลัง ลมหายใจทีสูดเข ้าปอดของทังคนและม ้ามีแต่ความร ้อนเหมือนไอนํ า
ทีพุง่ ออกมาจากกา ทังคนทังม ้ารู ้สก ึ หมดแรง ความเร็วระดับเมือครูน ิ
่ ับเป็ นสบ
นาทีทน่ ี าหวาดเสย ี วสุดๆ สําหรับติณนัย
ทังร ้อนแรง ดุดน
ั จนหัวใจแทบหยุดเต ้น
ติณนัยเข ้าใจในวินาทีนัน... ทีแท ้เขาก็ยงั เด็ก... เป็ นเด็กหนุ่มอายุยส ิ
ี บ
สองทียังรู ้จักโลกน ้อยเกินไป
เขาเคยคิดอย่างทะนงตนว่าตัวเองขีม ้าเก่ง ม ้ากว่าครึงในคอกของพ่อ
บุญธรรมเป็ นของเขา
แต่ความจริงแล ้วเขาไม่ได ้เก่งทีสุด เพียงแค่ยงั ไม่เคยเจอ ‘ของจริง’
เท่านัน ติณนัยมองฝุ่ นทีฟุ้ งกระจายอยูต
่ รงหน ้า
วันหนึงเขาจะต ้องเก่งกว่านี!
258.ค ้างทีนี

ื าอีตานันจะ ‘ยิงตัดเชอ
ไม่อยากจะเชอว่ ื ก’ ระหว่างทีม ้าวิงได ้ด ้วย!
เขาต ้องแม่นปื นระดับไหนกัน?
ตอนอายุสบิ แปดเขาก็แม่นปื นมากอยูแ
่ ล ้ว ไม่นก ิ ปี ให ้หลังค
ึ ว่าสามสบ
ํ งเพิมมากขึนจนน่าตกใจ จําได ้ว่าเธอเลือกให ้เขา
วามสามารถนียังคงอยู่ ซายั
้
เป็ นคนติดตามรับใชตนระหว่ างหนีเทียวเพราะความแม่นปื นอย่างฉกาจฉกรรจ์
ของเขานันแหละ
อืม เหนือเกล ้า... อย่าหลอกตัวเอง หล่อนเลือกเขาเพราะเขาน่ารัก
หรอกย่ะ!
เหนือเกล ้าลงจากหลังม ้า แตะพืนแผ่วเบาด ้วยปลายเท ้าราวกับแมว
หลังจากปล่อยมือจากซล ิ เวอร์คนจํานวนมากทียืนออกันอยูห่ น ้าตึกธุรการก็วงิ
เข ้ามามะรุมมะตุ ้มมันและลากมันหลบออกไป เธอก ้าวเท ้าขึนไปบนตึก
ท่ามกลางสายตาอยากรู ้อยากเห็นของคนนับร ้อย
ด ้านหลัง... ประกาศต ิ เพิงมาถึง เขาลงจากหลังม ้าแล ้วโยนปื นยาวใน
มือสง่ ให ้นายเชษฐ์ทยื ี น ้าตืนตะลึง จากนันก็ก ้าวอาดๆ มาคว ้า
ี นต ้อนรับด ้วยสห
แขนเธอ “ใครใชให ้ ้เธอขีม ้าแบบ...”
“เลียงข ้าวหน่อย” เหนือเกล ้าตัดบท
เจ ้าของค่ายอึง คนรอบด ้านก็องึ
เหนือเกล ้ากวาดสายตามองรอบด ้าน “โรงอาหารอยูต
่ รงไหน จําทาง
ไม่ได ้แล ้ว”
้
ครูฝ้ายเหมือนเพิงได ้สติ “ตรงไปเลียวซาย”
เธอพยักหน ้ารับพร ้อมกับสอดมือเข ้าไปในฝ่ ามือเขาแล ้วจูงเดิน
แล ้วครูฝ้ายก็เดิน...
ทุกชวี ต
ิ รอบด ้านเบิกตาโต แม ้แต่กลุม
่ ลูกบุญธรรมทีเพิงควบม ้ามาถึง
ยังตกใจกับภาพตรงหน ้า พ่อบุญธรรมทีเกลียดการลามปาม เล่นหัว หรือวางตัว
ตีเสมอ กลับยอมให ้สตรีตรงหน ้าจูงมือแล ้วก ้าวเดินเคียงข ้างหน ้าตาเฉย
อรอนงค์รบี พากลุม
่ แม่บ ้านตรงมาต ้อนรับพร ้อมกับผ ้าเย็นและนํ าดืม
เหมือนทุกครัง เธอลอบมองหญิงสาวทีก ้าวเคียงมากับเจ ้าของค่ายแวบหนึง
จําได ้ว่าเคยเห็นอีกฝ่ ายมาทีค่ายอยูป่ ระมาณสองสามหน สถานะของหล่อนไม่
ชดั เจนอีกทังพีฝ้ ายก็ไม่ได ้อธิบายอะไรให ้คนนอกรับรู ้ คนอืนๆ จึงไม่กล ้าลือ
ั ยวกับผู ้หญิงคนนีมากนัก
อะไรมัวซวเกี
“ดืมนํ าไหมคะ?” นีเป็ นครังแรกทีอรอนงค์อยูใ่ กล ้หล่อนมากขนาดนี
สตรีผู ้นีสูงว่าตนอย่างน ้อยก็หนึงชว่ งหัว เรือนร่างระเหิดระหง ท่วงท่า
คล่องแคล่วอาจหาญ
พอฝ่ ายนันถูกทักก็หน
ั มามองแวบหนึง แต่เป็ นแวบเดียวทีทําให ้อร
อนงค์ผงะ!
้
สายตาทีหล่อนใชมองคนอื นเป็ นสายตาเรียบนิงพุง่ เป็ นลําตรงเหมือน
กระสุน เป็ นสายตาทีมีแรงกระแทกมากกว่าคนทัวไป ไม่วา่ ใครทีถูกมองจะรู ้สก ึ
ึ เหมือนสองบ่าโดนกดจนหลัง
เหมือนตัวเล็กลง หมดแรง ไม่กล ้าอาจเอือม รู ้สก
หนัก แข ้งขาอ่อน
ํ าตัวเองสง่ ผลกระทบ
อรอนงค์ลอบกลืนนํ าลาย อีกฝ่ ายคงไม่รู ้ด ้วยซาว่
ต่อคนอืนมากมายขนาดนี
ผู ้หญิงคนนีโตมาอย่างไร คนทีใชช้ วี ต
ิ อยูร่ อบด ้านหล่อนต ้องจิตแข็ง
ระดับไหน!
ื อไปรับนํ าทีอรอนงค์สง่ ให ้มาดืม
พอโดนทักเหนือเกล ้าก็ยนมื
อรอนงค์หนั ไปแลกเปลียนสายตากับแม่บ ้านคนอืนๆ คาดว่าหลายคนก็
ตระหนักเชน ่ เดียวกัน ร่างของสตรีผู ้นีเหมือนมีบางอย่างแผ่ออกมาอย่างทรง
พลัง เป็ นกระแสทีแข็งเหมือนเหล็ก เย็นฉํ าเหมือนนํ า เพียงแค่ยน
ื ข ้างๆ ยังรับรู ้
ได ้ตลอด แม่บ ้านคนทียืนอยูด
่ ้านหลังอรอนงค์อดไม่ไหว จึงต ้องยกมือลูบท่อน
แขนของตนทีขนลุกชน ั
หลังจากฝ่ ายนันดืมนํ าเสร็จพวกเธอก็กล
ุ ก
ี จ
ุ อรับแก ้วเปล่าคืนมาพร ้อม
กับล่าถอยไปด ้านหลังอย่างเงียบเชย ี บ
 หลังจากมาถึงโรงอาหารใหญ่เจ ้าของค่ายก็พาเหนือเกล ้าเข ้าไปนังกิน
ในห ้องกระจก ทันทีทเข ี ้าไปก็หยิบรีโมทปรับแอร์ให ้เหลือเพียง 18 องศา จาก
นันก็ขยับเก ้าอีให ้อีกฝ่ ายนังแล ้วถามเสยี งเรียบ “จะกินอะไร?”
“เอาง่ายๆ ก็พอ” เธอตอบ “โครเกตต์หมึกดําก็ได ้”
ครูฝ้ายกระแอม “อันนันไม่งา่ ย”
นังกระแดะ! เธอบอกว่าของ่ายๆ แต่ดน ั
ั สงอาหารฝรั งเศส!
“มีอะไรก็เอามาเถอะ”
ั
เจ ้าภาพหันไปสงแม่ ั
บ ้านทีมารับออเดอร์ “เอาของโปรดเจ ้าเป๊ กมาสก
ี ้าอย่าง”
สห
แม่บ ้านคิวกระตุก... แต่กย
็ อมจดแล ้วล่าถอยไป
ื
“ทีนีกว ้างนะ ไม่น่าเชอเลยว่ านายจะทํามันได ้ใหญ่ขนาดนี ใหญ่กว่า
สามสบ ิ ปี กอ ึ ใจหายขึนมาแวบหนึง “ยัง
่ นเยอะ” เหนือเกล ้ามองไปรอบด ้าน รู ้สก
จําได ้ นายเคยเล่าว่าจะเก็บเงินซอที ื ตรงด ้านข ้างกับด ้านหลังเพือจะขยายค่าย
หลายปี กอ ่ นมันมีลําธารไหลผ่าน ฉั นยังคิดเลยว่าน่าเสย ี ดายมากถ ้ามันจะถูก
กลบแล ้วสร ้างเป็ นตึกสูง”
เขานิงฟั งเธอเงียบๆ พลางดึงผ ้าเปี ยกทีวางอยูบ ่ นโต๊ะออกมาจากซอง
แล ้วคว ้ามือเธอออกมาแบ บรรจงเชด ็ ฝ่ ามือทีแดงกําเพราะเสย ี ดสก
ี บ
ั แผงคอ
ม ้า “หลายอย่างเปลียนไป...” เขาตอบ เชด ็ นิวแต่ละนิว กดนวดไปตามฝ่ ามือ
แข็งกระด ้าง “เธอตอนสบ ิ ห ้าฝ่ ามือบางและนุ่มกว่านี ตอนนีกลับแข็งเหมือนมือ
้
ผู ้ชาย ลายเสนบนมื อกดลึกชด ั เจน แถมยังไว ้เล็บยาว เธอเองยังเปลียน...”
ิ ะ” เธอมองเขากดคลึงฝ่ ามือตนอย่างทีเคยทําอยูเ่ สมอ
“นันสน
“ความจริงแล ้วทีนีไม่ได ้เปลียนมากมายอะไร” เขากล่าวต่อ “ฉั น
พยายามเก็บหลายอย่างให ้หยุดนิงอยูก ั ที เพียงแต่ชว่ งเย็นเธออาจจะมองไม่
่ บ
ั คืนนีค ้างทีนีส ิ แล ้วพรุง่ นีจะพาไปดู”
ชด
อีกฝ่ ายอมยิมน ้อยๆ “น่าสนใจ ลองเกลียกล่อมหน่อยสเิ ผือจะเผลอ
รับปาก”
“ธรรมดาถ ้าอยูด
่ ้วยกันสองคน เธอจะเป็ นฝ่ ายเกลียกล่อมฉั นนะ”
 “ฉั นอยากให ้นายลองทําบ ้าง” เหนือเกล ้าค่อยๆ คลียิม ยกสองมือขึน
มาประสานใต ้คางแล ้วมองจ ้อง “ฉั นอยากถูกจีบบ ้างนี”
ี ดงค่อยๆ เข ้มขึนมาบนใบหน ้าของเขา เธอจ ้องมองอย่างไม่รู ้เบือ
ริวสแ
ึ แปลกตากับการทีผู ้ชายสก
รู ้สก ั คนจะออกอาการเก ้อเขิน
ตลอดชวี ต ั
ิ ในโลกแฟชนของเหนื อเกล ้า แน่นอนว่าเจอแต่คนหล่อ
ิ เปอร์เซน
สามสบ ็ ต์หล่อกว่าประกาศติ พวกเขาเหล่านันจะมีเรือนร่าง
สะโอดสะอง มัดกล ้ามแข็งแกร่ง ผิวแทน ตาสวย แทบทุกคนจะเคาะออกมา
ั คนทีทําให ้เธอรู ้สก
จากบล็อกนีเหมือนกันหมด แต่ไม่มใี ครสก ึ เหมือนประกาศต
ิ
หมอนีตัวก็ใหญ่เกินกว่ามาตรฐานของนายแบบ คนตัวใหญ่แบบนีจะ
เสยี เปรียบเวลาเข ้ากล ้องเพราะเขาจะดูอ ้วนเกินจริงไปอีก 10 กิโล แต่เธอกลับ
ึ เหมือนมองม ้าศก
มองเขาได ้ไม่เบือ เขาให ้ความรู ้สก ึ สายพันธุห
์ ายากอย่างเจ ้า
ซลิ เวอร์
โดดเด่น... และยังไม่มใี ครค ้นพบ
เขามีบางอย่างทีนายแบบนับร ้อยรอบกายเธอไม่ม ี มีความบึกบึน
ั ว์ร ้ายในพงไพร
สมชายชาตรี ความเข ้มแข็งเหมือนสต
อาหารทยอยมาเสริ ฟ ์ จนครบแต่คนตรงหน ้าก็ยงั ไม่ ‘จีบ’ เขาหยิบ
อาหารมาเขียนันแบ่งนีแล ้วเลือนไปให ้เธอ ทังคูต
่ า่ งคนต่างกินเงียบๆ ดืมดํากับ
บรรยากาศของอาหารมือแรกทีได ้กินร่วมกันหลังจากข ้ามผ่านกาลเวลาอันเนิน
นาน
ในทีสุดเธอก็ทําลายความเงียบ “นายจะทํายังไงถ ้าฉั นไม่ได ้กลับมา
อีก?”
ื าโลกกลม
อีกฝ่ ายเงยหน ้าทันที นิงไปพักหนึงก่อนจะตอบ “ฉั นเชอว่
ถ ้าขับรถชดิ เลนซายไปเรื
้ อยๆ สุดท ้ายเราจะวกกลับมาทีเดิม”
ี ถ ้าหาก... ฉั นไม่
เหนือเกล ้ายิมจางๆ “ถ ้าฉั นไม่ได ้ขับรถล่ะ ถ ้ารถฉั นเสย
ได ้อยูท
่ เดิ
ี มอีกแล ้ว”
“ฉั นมันใจว่าคนอย่างเธอจะต ้องกลับมาลาฉั นก่อน”
ั ฝ่ ามือเขาแล ้วบีบ “ใช ่
เหนือเกล ้าหัวเราะออกมาเบาๆ ยืนมือไปกระชบ
ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน ฉั นจะกลับมาลานายก่อน” เหมือนทีทําในวันนี “อีกไม่ก ี
อาทิตย์บริษัทของฉั นจะจัดงานใหญ่ทท่ ั หีบ เป็ นงานเปิ ดตัวสาขาย่อย
ี าเรือสต
ของบริษัทและองค์กรการกุศลทีฉั นดูแล จบงานนีแล ้วฉั นจะเอาบริษัทเข ้า
ตลาดหลักทรัพย์และเปลียนรูปแบบการบริหารให ้เป็ นบริษัทมหาชน ฉั นจะ
ไม่ใชเ่ จ ้าของคนเดียวอีกต่อไปแต่จะเป็ นเพียงแค่ผู ้ถือหุ ้นคนหนึง หุ ้นในในสว่ น
ื
ของฉั น ฉั นจะระบุเป็ นชอของประกาศศ ึ ”
ก
“ไม่จําเป็ น” ทําไมเขารู ้สก ึ ทะแม่งๆ ึ เหมือนอีกฝ่ ายมาร่าง
รู ้สก
ั
พินัยกรรมเพือสงลา “เจ ้าเป๊ กไม่ได ้สนใจธุรกิจด ้านแฟชน ั มันมีบริษัทรักษา
ความปลอดภัยของตัวเองทีงานยุง่ มากพออยูแ ่ ล ้ว”
ี งอ่อน “เผือในอนาคตเขามีลก
“ฉั นอยากให ้ก็จะให ้” เธอตอบเสย ู สาว”
“บ ้านฉั นสว่ นมากมีแต่ลก
ู ชาย”
“ถ ้างันก็เก็บไว ้รับขวัญลูกสะใภ ้ก็แล ้วกัน”
“เธอจะไปไหน?” เขาถามสวนกลับไปอย่างอดไม่อยู่ “ถ ้าเธอเคลียร์
ื ว่าหมดธุระแล ้วไม่ใชเ่ หรอ หลังจากพ่อเธอตาย เรืองทาง
เรืองบริษัทได ้ก็ถอ
บ ้านก็ถอ
ื ว่าจบไปแล ้วนี แล ้วมันเป็ นห่าอะไรถึงยังไม่กลับมาอยูก
่ บ
ั ลูกผัวอีก
ล่ะ!”
ี งแผดลันด ้วยความโมโหของประกาศต
เหนือเกล ้าผงะกับนํ าเสย ิ ทีเกิด
ขึนอย่างกะทันหัน มันไม่เป็ นผลดีทเธอจะเล่
ี าให ้เขาฟั งถึงเรืองสายแร่ทองคํา
และเรืองของน ้องชายทียังพันแข ้งพันขาตนอยู่ หากเธอยังไม่ตาย น ้องชาย
สองคนก็จะไม่มวี น
ั เลิกไล่ลา่ ยิงถ ้ารู ้ว่าเธอมอบทรัพย์สมบัตท ิ งหมดให
ั ้อยูใ่ น
ความดูแลขององค์กรยูเนสโกเพือจดบันทึกเป็ นมรดกโลก น ้องชายจะต ้องคัง
แค ้นอย่างมาก
และพวกเขาจะเอาคืน!
ิ จะไม่ยอมอยูเ่ ฉยแน่หากรู ้ว่าเธอถูกคุกคาม
คนใจร ้อนอย่างประกาศต
ตามล่า
สว่ นเธอ... หากเธอย ้ายกลับมาอยูท่ นี
ี ก็เท่ากับความพยายามตลอด
สามสบิ ปี กอ ิ
่ นหน ้านีคือสูญเปล่า ทุกอย่างทีเธอทํา ไม่วา่ จะเลิกรากับประกาศต
หรือปกปิ ดเรืองลูกต่อสาธารณชน เธอทําเพือความปลอดภัยของพวกเขา เธอ
จะไม่ยอมให ้กรงเล็บของใครเอือมผ่านเงามืดมาถึงคนทีเธอรักได ้เป็ นอันขาด
 “ว่ายังไง เมือไหร่จะกลับมา!”
“ใกล ้ๆ นีแหละ” เหนือเกล ้าหลุดปากออกไปอย่างจนใจ
เธอจะกลับมาแน่ แต่มาอย่างเป็ นหรือตายก็อก
ี เรือง
หลายปี ทผ่
ี านมาเธอพยายามปิ ดบังข่าวสารของตัวเองไม่ให ้รัวไหลไป
ถึงหูประกาศต ิ มีครังเดียวทีเกิดขึนด ้วยความบังเอิญนันคือเหตุการณ์ทสนาม
ี
บินในครังนัน นอกจากนันเธอก็แทบจะละลายตัวเองจนกลืนหายไปในแวดวง
สงั คมไฮโซทีหรูหราไร ้สาระ สร ้างภาพพจน์และตัวตนใหม่ให ้กลวงโบ๋ ตืนเขิน
เพือให ้เขาเบือหน่ายและตัดใจไปซะ
ื
แต่ใครจะไปรู ้ว่าเขายังรอ มันเป็ นเรืองเหลือเชอมากที
คนคนหนึงจะปั ก
หลักรออีกคนด ้วยระยะเวลาทียาวนานขนาดนี
“นายไม่คด
ิ แต่งงานใหม่บ ้างเลยเหรอ?”
“อย่าเปลียนเรือง! ใกล ้ๆ นีคือเมือไหร่!”
“อิมแล ้ว ทีนีมีของหวานเสริ ฟ
์ ไหม?” เธอหันไปมองด ้านนอก
ี ้าอีกฝ่ ายอย่างเหลืออด “อีน ้อย! มึง
เขาตบโต๊ะดังปั งแล ้วลุกขึนชหน
ตอบคําถามกูมาเดียวนี”
ี งดังส ิ ฉั นเป็ นโรคหัวใจบอบบางนะ” เธอคลําอกป้ อยๆ “นัง
“อย่าเสย
ลง”
อีกฝ่ ายยอมนัง แต่ดวงตายังสาดความหวาดระแวงออกมาจนเธอหลุด
หัวเราะจนตัวสน ั
ี งหัวเราะทําให ้เขาหน ้าตึงขึนมาทันที เขาคว ้าไข่ลวกฟองหนึงบน
เสย
โต๊ะขึนมา
“เฮ ้ อย่าอาละวาดนะ!” เหนือเกล ้าตะโกนแล ้วเอียงศรี ษะหลบ เป็ น
้
จังหวะเดียวกับทีไข่ลอยเฉียดหูซายแบบเส ้
นยาแดงผ่ าแปดไปกระแทกกับ
ผนังห ้องทางด ้านหลัง
เธอขบเขียวเคียวฟั น คว ้าไข่ลวกสองมือแล ้วเขวียงกลับ เขาเอนตัว
หลบวูบลงใต ้โต๊ะ แอบหัวเราะหึๆ ในใจ แต่พอเงยหน ้าขึนมาก็...
 โพละ!
โดนเต็มๆ กลางหน ้าผาก!
ี งลัน มีใครบ ้างทีทําท่าเขวียงแต่ไม่เขวียง
“นังเจ ้าเล่ห!์ ” เขาแผดเสย
ดันมาเขวียงในจังหวะสอง!
เหนือเกล ้าขํากลิง นาทีตอ ่ มากระสุนไข่ลวกก็ระดมยิงกลับมาหาเธอ
เธอยอมแกล ้งทําเป็ นหลบไม่ทน ั ให ้อีกฝ่ ายได ้เอาคืนตนบ ้าง สบิ นาทีให ้หลัง
ต่างคนจึงต่างเละด ้วยกันทังคู่ ไข่ลวกสองโหลแตกเกลือนอยูบ ่ นพืน กระจก
เลอะไปด ้วยคราบไข่
โชคดีทนั
ี กกีฬาหลายคนแยกย ้ายไปฝึ กกันหมดแล ้ว เหลือแต่พวกแม่
บ ้านทีเมียงมองมาด ้วยสายตาตืนตระหนกระคนอยากรู ้
แน่นอน... หลายคนได ้ยินเสย ี งหัวเราะดังลันประสานกันออกมาจาก
ห ้องกระจก เห็นไข่ลวกหลายฟองลอยปลิวไปมากลางอากาศ เห็นผู ้หญิงคน
นันดึงร่างเจ ้าของค่ายเข ้ามากอดแล ้วต่างคนต่างซบกันและกันนิงนาน
ี แล ้ว
โอ๊ย... ตายๆๆ หรืออ ้ายเป๊ กจะได ้แม่เลียงเสย
เป็ นแม่เลียงทีดูร ้ายกาจมากซะด ้วย!
ไม่นานทังคูก
่ ก
็ ้าวออกมาจากห ้อง เนือตัวเลอะเทอะไปหมด
ดลและภีม สองบอดีการ์ดทีมาด ้วยรีบสาวเท ้าเข ้าไปหาเจ ้านายของตน
ด ้วยสองตาเบิกค ้าง พวกเขาจ ้องมองชายร่างใหญ่ทา่ ทางป่ าเถือนทีกําลังโอบ
เอวเจ ้านายอยู่ จากนันก็คอ
่ ยๆ เบือนหน ้าไปหาเจ ้าน ้อยเหมือนจะขอคําอธิบาย
เหนือเกล ้าเอ่ยเพียงว่า “คืนนีฉั นจะค ้างทีนี”
259.มือปื นปริศนา

เหนือเกล ้าหาวหวอด
แต่กย
็ งั พยายามปกปิ ดด ้วยการแสร ้งยกแฟ้ มในมือขึนมาทําเป็ นอ่าน
้ นของใครกัน? อย่าให ้รู ้เชย
ความคิดทีจะเริมประชุมเจ็ดโมงเชาเป็ ี ว เธอ
จะจับนังนันไปตัดหัว! ไม่รู ้จักเบิกเนตรมองบริษัทอืนๆ บ ้างว่าเขาเข ้างานกัน
้
ตอนเก ้าโมงย่ะ... เก ้าโมงเชา!
แต่เธอก็คงได ้แต่บน ่ ในใจ ในฐานะทีเป็ นเจ ้าของบริษัท ‘ผู ้เอาจริงเอา
จัง’ เธอรู ้ดีวา่ ลูกน ้องหลายคนอยากมาเข ้างานตอนตีสามด ้วยซาเพืํ อเอาใจเธอ
เธอควรตอบแทนความภักดีด ้วยการสง่ ยิมให ้พวกเขาสก ั หน่อย ปรบมือกับ
รายงานทีพวกเขายืนอ่าน หรือตบท ้ายด ้วยการเลียงอาหารเชามื ้ อหรู
เธอก็อยากทําอย่างนันอยูห
่ รอกนะแต่ตอนนีใกล ้หลับเต็มทน เมือคืน
เธอไม่ได ้นอนแถมยังต ้องแหกขีตาตืนตังแต่ตส ี งเพือจับเทียวบินกลับมา
ี ครึ
กรุงเทพฯ ให ้ทันประชุมเชา้
ตอนย่องออกมานายนันยังไม่ตนด ํ
ื ้วยซา!
เหนือเกล ้ากดอินเตอร์คอมข ้างตัว ี งลงไปเบาๆ
กรอกเสย ว่า “ขอ
อเมริกาโนสองแก ้วด่วน”
เลขาหน ้าห ้องประชุมรีบรับคํา จากนันไม่ถงึ ห ้านาทีกม
็ ก
ี าแฟร ้อนๆ เข ้า
มาเสริ ฟ
์ คุณเลขาวางแก ้วกาแฟลงพร ้อมกับมีสห ี น ้าอึกๆ อักๆ จนเหนือเกล ้า
รําคาญ “มีอะไร?”
“มีฝ่ายออแกไนซโ์ ทรมาสอบถามธีมงานในวันเปิ ดตัวบริษัทค่ะ”
“นํ าตาลทอง”
“แล ้วก็มจ
ี ดหมายด่วนสามฉบับทีต ้องรีบตอบกลับให ้เร็วทีสุด”
“เดียวตอบก่อนเทียง”
“เสาร์นมีี งาน Meet & Greet ของลูน่า คุณอเนกฝากข ้อความว่าอย่าลืม
ทีตกลงกันไว ้”
 “บอกเขาว่ารับทราบ”
ื
“ยังมี” คุณเลขากระแอม “คนชอประกาศติ โทรมาสบ
ิ สองหนค่ะ”
เหนือเกล ้านิวหน ้า “ฉั นบอกให ้บล็อกเบอร์ตงแต่
ั หนแรกแล ้วไง ถ ้า
ื บล็อกเบอร์ทน
ได ้ยินชอนี ั ที”
“คะ... คือ” คุณเลขาใบหน ้าแดงกํา “ทุกรอบทีโทรมาเขาจะเปลียน
เบอร์ใหม่คะ่ ”
ลูก–อี–ชา่ ง–ตือ!
เธอบอกเขาไปแล ้วว่าอย่าโทรมา เดียวเย็นๆ จะโทรไปหาเอง
“ดิฉันบอกไปว่าเจ ้านายงานยุง่ ตลอดทังวัน ไม่มเี วลารับสายใครทัง
นัน”
“ดีมาก” อย่างน ้อยเลขาของเธอก็ทํางานคุ ้มค่าเงินเดือน
“เขาเลยฝากข ้อความไว ้...” คุณนํ าดูกระอักกระอ่วน
“ว่า?”
“จะ... เจ ้านายลืมกางเกงในไว ้ทีห ้องของเขาน่ะค่ะ”
เธอเหมือนได ้ยินเสย ี งระเบิดบึมดังลันจนแก ้วหูสะเทือน เหนือเกล ้าอ ้า
ปากแล ้วหุบ อ ้าแล ้วหุบ หาเสยี งไม่เจอ
“ตะ... แต่... แต่เขาบอกว่าจะเก็บไว ้ให ้นะคะเจ ้านายไม่ต ้องห่วง”
เหนือเกล ้ายังไม่ทน
ั ได ้หายใจ คุณเลขาก็เอ่ยต่อ “เพราะทีน่าห่วงกว่าก็
คือกระเป๋ าสตางค์”
หา!
เธอรีบคว ้ากระเป๋ าสะพายของตนออกมาคุ ้ยดูอย่างจริงจัง พอไม่เห็น
กระเป๋ าสตางค์มอ ั
ื ไม ้ก็สนสะท ้าน เงินน่ะไม่เท่าไหร่แต่มน
ั ดันมีรป
ู เขาทีเธอแอบ
ี
ซุกไว ้ในนันตังสใบน่ ะส!ิ
ี
สใบ... ให ้ตาย! ถ ้าเขาเปิ ดเจอเธอจะเอาหน ้าไปไว ้ทีไหน
 “เขาบอกว่าถ ้าเจ ้านายอยากได ้กระเป๋ าสตางค์คนื ให ้บินกลับไปกินข ้าว
ื
เทียงกับเขา ไม่งันเขาจะเอาบัตรเครดิตเจ ้านายไปรูดซอของออนไลน์ คะ่ ”
นีฉั นโดนตบทรัพย์เหรอเนีย!
ป๋ าไม่ไลน์ ไม่โทรตาม ไม่สง่ ข ้อความมาหลายวันแล ้ว
ั กโรค สง่ แม่ทพ
หมายความว่าเขาสงยาไปถู ั ไปถูกคน
‘แม่ของเขา’ นีเก่งจริงๆ!
ประกาศศก ึ ใชเวลาสองสามวั
้ นในการปรับเปลียนตัวเองให ้เข ้ากับ
บรรยากาศพลุกพล่านของเมืองหลวง เขาดาวน์มาหลายเดือน เก็บตัว และเฝ้ า
ครุน
่ คิดโดยไม่กนิ ไม่นอน ถ ้าอยากให ้แผนการของตนสําเร็จเขาต ้องฟื นฟู
สภาพตัวเองเสย ี ใหม่ เขาเพิงคิดได ้แบบนีในเย็นวันหนึงตอนทีเดินผ่านกระจก
บานใหญ่ของห ้างสรรพสน ิ ค ้า
เงาร่างทีสะท ้อนกลับมาชวนให ้น่าตกใจอยูไ่ ม่น ้อย เขาถึงกับยืนตะลึง
งันอยูก่ บ
ั ที มองชายหนุ่มสุดโทรมคนหนึงทีใบหน ้าเต็มไปด ้วยหนวดเครา
เสอผื ้ายับยูย่ ี สองตาแดงกําเหมือนพวกติดเหล ้า เขาถึงกับยืนมือไปแตะกระจก
ด ้วยความตกใจ
นีกูเหรอเนีย?
เขาจะไม่แปลกใจเลยถ ้ายัยน ้องจะกรีดร ้องตอนทีเห็นหน ้า เพราะ
ขนาดตัวเขาเองยังตกใจ
ประกาศศก ึ ดึงสติกลับมา จากนันก็ก ้าวเข ้าไปในห ้างสรรพสน
ิ ค ้าแล ้ว
ลงบันไดเลือนไปยังซูเปอร์มาร์เก็ต ก่อนอืนเขาหาเศษเหรียญมาหยอดเครือง
ั าหนักเพือวัดระดับความฉิบหายของตัวเอง
ชงนํ
ิ กว่าโลเพราะก่อนไปลาวเขาหนัก 100
นํ าหนัก 89 หายไปสบ
ชายหนุ่มคว ้ารถเข็นเดินเข ้าซูเปอร์มาร์เก็ต หยิบโปรตีนบริสท
ุ ธิอย่าง
อกไก่หอ่ ใหญ่สบิ ห่อโยนเข ้าไปก่อน ตามด ้วยเนือปลาสดทีย่อยง่ายอย่างปลา
แซลมอน ปลากะพง ปลาเก๋า และปลาทู ไม่ลม ี
ื แบกนมขวดละ 5 ลิตรอีกสขวด
่ งไปในรถเข็น ก่อนจะกวาดผักตามลงมาจนแทบจะหมดเชลฟ์
ใสล
เขาต ้องกิน!
 ผู ้หญิงทีเขาจะไปชก ั ชวนมาร่วมหัวจมท ้ายด ้วยสวยระดับนางแบบ การ
จะโน ้มน ้าวให ้เธอหนีไปอยูก
่ น ้
ิ กับเขามันต ้องใชแรงผลั
กดันมากกว่าร่างโทรมๆ
นี เขาควรทําให ้เธอมันใจว่าเขามันคงพอทีจะประคับประคองเธอ ดังนันก่อนอืน
เขาต ้องประคับประคองตัวเองไม่ให ้เดินเซไปเซมาเพราะอดข ้าวเสย ี ก่อน แล ้ว
ก็ต ้องหยุดดืมเบียร์ด ้วย
ประกาศศก ึ มองเบียร์สโหลที
ี วางไว ้ในรถเข็นอย่างครุน
่ คิด หลังจาก
มองอยูพ
่ ักหนึงก็จัดการยัดเก็บคืนทีเดิมและดึงนํ าเปล่าจํานวนเท่ากันมา
แทนที
หมดเวลาสําหรับการเวทนาตัวเองแล ้ว ถ ้าอยากเอาชนะทังพ่อและเมีย
เขาต ้องลุกขึนสู!้
้
เขาใชเวลาหนึงวันหมดไปกับการชอปปิ ง อีกวันก็โทรเคลียร์งานที
บริษัทรักษาความปลอดภัย ปลายสายคืออาเหนิงทีเพิงบินไปจัดการธุระต่างๆ
่ งกง อาเหนิงแผดเสย
ให ้เขาทีฮอ ี งลันถามว่าเขาอยูไ่ หนซงเขาก็
ึ ตอแหลตอบ
่ อ
ไปเนืองจากมันไม่ใชพ ่ ม่
่ ใชแ
อาเหนิงเล่าให ้ฟั งคร่าวๆ เกียวกับเคสประมูลติดตังกล ้องวงจรปิ ดที
มาเลเซย ี การแลกเปลียนซอขายปืื นชนิดใหม่ทยูี กน
ั ดา และยังตบท ้ายด ้วย
เรืองน่าประหลาดใจอีกเรืองหนึง “โค ้ชรู ้ไหม วงในลือกันว่ามหาเศรษฐีราย
หนึงกําลังสบ ื หาทีอยูข
่ องนักแม่นปื นทีแม่นระดับตํานาน... คนนัน”
ึ ขมวดคิว เขารู ้ดีวา่ ‘คนนัน’ ของอาเหนิงคือ ‘คนไหน’
ประกาศศก
“หาเพือ?”
“กําลังจะมีโปรเจกต์ใหญ่ เงินว่าจ ้างเยอะมากทีเดียว”
ึ หรีตา “เขาติดต่อเรามาเหรอ นายถึงรู ้เรตราคา?”
ประกาศศก
“ครับ” อาเหนิงยอมรับตามตรง
“สง่ ชอเจ
ื ้าต๊อดไป”
“เขาไม่เอาเด็กใหม่ เขาจะเอาแต่ ‘คนนัน’ คนเดียว”
ประกาศศก ึ ขบกรามจนเป็ นสน
ั นูน “จะให ้อารักขาใคร ทําไมต ้องใชนั้ ก
แม่นปื นระดับนันด ้วย?”
 ี งเบา “เขาไม่ได ้จ ้างมาอารักขาครับ เขาจ ้างยิง”
อาเหนิงแย ้งเสย
“ฉั นไม่รับงานฆ่าคน”
“ยิงตัวเขาเอง...”
ประกาศศก ึ สบถในใจอย่างหยาบคาย ี
คนเชยอะไรส ั งตัวเอง...
งยิ
สงสย ั ทุกวันนีชวี ต
ิ มันเครียดมากคนโรคจิตเลยเพิมขึนทุกวัน นีคืออีกเหตุผลว่า
ทําไมเขาต ้องประคับประคองจิตใจตัวเองให ้มีสติอยูเ่ สมอ เผลอๆ การทีต ้องใช ้
ชวี ต
ิ อยูท
่ า่ มกลางโลกเบียวๆ ใบนีอาจทําให ้เขาเป็ นบ ้า “บอกเขาว่าเรือง
ตํานานเล่าขานน่ะไม่มจ ี ริงหรอก อีกอย่างทางเราก็ไม่รู ้ว่าคนคนนันย ้ายถินฐาน
ไปอยูไ่ หน ให ้เขาลองไปติดต่อบริษัทอืนก็แล ้วกัน”
ี งดัง “ตอนนีโค ้ชอยูไ่ หน?”
“อย่าเพิงวางหูนะครับ!” อาเหนิงร ้องเสย
ึ หัวเราะ “ระหว่างคุยสายนายก็เชก
“จะถามหาหอกอะไร” ประกาศศก ็
ั นเรียบร ้อยแล ้วนี”
โลเคชนฉั
อาเหนิงกลืนนํ าลาย...
“ฉั นอาจจะไม่ได ้โทรหาบ่อย ตังใจจะพักร ้อนสกั เดือน ถ ้ามีงานอะไรก็
เมลมาละกัน ดึกๆ จะรีบสะสาง” กล่าวจบเขาก็ตด ั สายแล ้วจ ้องมือถืออีกพัก
หนึง
มีคนกําลังตามหาตํานานทียังมีชวี ต
ิ ...
แปลกดี... ทังๆ ทีเจ ้าของตํานานเก็บตัวเงียบมาหลายปี แล ้วแท ้ๆ
คนคนนันไม่สนเงิน... เขารับแต่งานทีน่าสนใจ ถ ้าไม่น่าสนใจจริงๆ เขา
ไม่มที างปรากฏตัว แต่เรืองเศรษฐีเบือโลกทีต ้องการฆ่าตัวตาย มีอะไรน่าสนใจ
กัน?
260.ฉกถึงถิน

เขายืนอยูท
่ า่ มกลางแฟนคลับกลุม ึ อึดอัดไม่น ้อย
่ ใหญ่ ทําให ้รู ้สก
เนืองจากวันนีเป็ นงานแฟนมีตติงทีค่อนข ้างเป็ นสว่ นตัว และขายบัตร
เข ้างานด ้วยราคาเท่ากับขายไตข ้างหนึง คนทีมาร่วมงานจึงมีจํานวนจํากัด
ขนาดจํากัดแล ้วก็ยงั มีแฟนคลับมากันถึงห ้าร ้อยคน แต่ละคนสวมแต่งกัน
เต็มยศราวกับมางานดินเนอร์สด ุ หรู
วันนีประกาศศก ึ อยูใ่ นชุดสูทพอดีตวั แบบสลิมฟิ ตสน
ี ํ าเงิน ด ้านในเป็ น
ื
เสอเช ิ ฟ
ตส ี ้ าอ่อนดีไซน์สด
ุ เนียบจาก ERA-WON สวมรองเท ้าหัวแหลมหนัง
จระเข ้ ตัดผมเล็มหนวดเรียบร ้อย
เขายืนกอดอกพิงไหล่กบ ั เสาต ้นหนึง มองกลุม ่ คนทีมาร่วมงานด ้วย
สายตาประหลาดใจ เดิมคิดว่ากลุม ่ แฟนคลับทียอมจ่ายเงินจํานวนมากเพือร่วม
งานแบบถึงเนือถึงตัวกับนางแบบชุดชนใน ั จะต ้องเป็ นกลุม่ ผู ้ชายสายหืนทีมา
เพือกะแต๊ะอังเพียงอย่างเดียว แต่ความจริงกลับไม่เป็ นเชน ่ นัน
ครึงหนึงของแขกในงานเป็ นสุภาพสตรี แต่งกายดี ดูเจนสงั คม อีกครึง
ทีเหลือก็ดเู ป็ นสุภาพบุรษ
ุ มากกว่าทีเขาคิด สถานทีจัดงานก็คอ ั
ื ชนใต ้ดินของ
โรงแรมแห่งหนึงใจกลางกรุงเทพฯ ทีมีความเป็ นสว่ นตัวสูง
เนืองจากงานนีไม่เป็ นทีเปิ ดเผยต่อสาธารณชนว่าจัดทีไหน บอกเพียง
ว่าจะมีการถ่ายทอดสดประมาณสบ ิ นาทีแทรกลงใน ั นเทิง’
‘รายการข่าวสนบั
เพือให ้แฟนๆ ทีไม่ได ้มามีโอกาสร่วมสง่ ใจ ‘อําลา’ ลูน่าก่อนทีเธอจะบินไป
ประจําทีสาขาฝรังเศสเป็ นการถาวร ประกาศศก ึ จึงหาข ้อมูลสถานทีจัดงานค่อน
ข ้างยาก ครันจะถามเหนือเกล ้าก็กลัวว่านางมารจะรู ้ทันแผนการแล ้วชงิ ตัดหน ้า
เอาเมียเขาไปซอ ่ นเสย
ี ก่อน สุดท ้ายเขาจึงตัดสนิ ใจลงมือเพียงลําพัง
้
เขาใชเวลาหลายวั นในชว่ งดึก ค ้นหารายชอโปรดิ
ื วเซอร์ของงานนี ซงึ
พบว่ามีด ้วยกันสามคน เป็ นชายสองหญิงหนึง จากนันก็กดติดตามพวกเขาทัง
เฟซบุก
๊ และอินสตาแกรม
และทังสามก็ไม่ทําให ้ประกาศศกึ ผิดหวัง พวกเขาเป็ นสตั ว์สงั คม
โพสต์รป ื
ู ตัวเองลงสอแทบทุ กวัน วันไหนกินอะไร ตารางงานแต่ละชว่ งทําอะไร
บ ้าง ประกาศศก ึ จัดการโหลดรูปทุกรูปของสามคนนีเซฟเก็บไว ้ในคอมพิวเตอร์
สว่ นตัว จากนันก็ขยายใหญ่ประมาณสามสบ ิ เท่าเพือวิเคราะห์หาสถานทีจาก
ิ สะท ้อนอยูใ่ นแววตาของเจ ้าของภาพ
สงที
ทังสามคนนีมีแววตาทีสะท ้อนสถานทีเดียวกันอยูห
่ ลายภาพ...
มันเป็ นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ สถานีรถไฟฟ้ า และตึกสูงของโรง
พยาบาลรัฐแห่งหนึง
ประกาศศก ึ นํ าข ้อมูลภาพทีได ้มาค ้นหาสถานทีผ่าน Google Street
View วิเคราะห์จากตําแหน่งเงารถบนท ้องถนน แสงแดดทีตกกระทบวัตถุ วิธ ี
การตกแต่งสถานทีอย่างคร่าวๆ และเมือผนวกกับตารางการทํางานของ
โปรดิวเซอร์แต่ละคน ในทีสุดเขาก็วเิ คราะห์ความเป็ นไปได ้จนเหลือโรงแรม
เพียงแค่แห่งเดียว
เขาจึงมาดักรออยูท ี ตังแต่เก ้าโมงเชา้
่ นี
วันนีเขาแต่งกายสุภาพ ไม่โดดเด่นนัก เขานังมองผู ้คนเดินเข ้าเดินออก
ั
ผ่านประตูโรงแรมกว่าสองชวโมงแล ่ นี
้ว หลังจากมันใจว่าใชท ี แน่เขาจึงเคลือน
ตัวไปบริเวณลานจอดรถใต ้ดิน แล ้วขอยืมบัตรเข ้างานของคุณพีคนหนึงโดย
การฟาดเบาๆ ทีท ้ายทอยไปหนึงที จากนันก็แฝงตัวเองเข ้ามาในงานอย่าง
ี บ
เงียบเชย
บรรยากาศของงานดูเรียบหรูสไตล์ค็อกเทล ผู ้คนทักทายกันเสย ี งใส มี
นางแบบอีกหลายคนมาชว่ ยเอนเตอร์เทนอยูด ่ ้านล่างเวทีเพือไม่ให ้งานขาด
ี น
สส ั เนืองจากเขาตัวใหญ่และหน ้าตาคงไม่เหมือนพวกบ ้าดาราสก ั เท่าไหร่
ทันทีทก
ี ้าวเข ้ามาในโถงจัดเลียงจึงเป็ นทีสะดุดตา
ประกาศศก ึ ยิมรับสายตาระแวดระวังของพวกผู ้ชายและสายตาสนใจ
อย่างไม่ปิดบังของพวกผู ้หญิง แต่ไหนแต่ไรเวลาแต่งตัวออกงานสงั คมเขาไม่
เคยมีปัญหาเรืองความโดดเด่น ทุกครังหลังจบงาน เขามักจะได ้ ‘ของหวาน’
ิ กๆ ติดรถกลับไปกินทีบ ้านด ้วยเสมอ
ชนเล็
ั ้ามคืน แต่
ทว่าวันนีไม่เหมือนวันวาน เขาไม่ได ้มองหาความตืนเต ้นชวข
มาอย่างมีจด
ุ ประสงค์
ึ ยืนมือไปรับแก ้วไวน์ทพนั
ประกาศศก ี กงานทยอยเสริ ฟ ์ จากนันก็จ ้อง
มองการสมั ภาษณ์สดบนเวทีทน่ ั หนึงชวโมงก่
ี าจะเริมต ้นไปได ้สก ั อนหน ้าทีเขา
จะมาถึง
 บนนัน... แฟนสาวของเขากําลังทําหน ้าทีอย่างตังอกตังใจ วันนีเธออยู่
ในเดรสยาวสเี ปลือกมังคุด ใบหน ้าแต่งแต ้มอย่างโฉบเฉียวดูไม่เหมือนลลนา
คนทีเขารู ้จัก
ั นิด... เขารู ้
แต่ความจริงเธอไม่ได ้เปลียนไปสก
้
เธอมักจะเอานิวเกียวเสนผมไปทั ดหูทก
ุ ครังทีเจอคําถามทีไม่อยาก
ตอบ หรือสง่ ยิมจางๆ ให ้กับคําถามทีละลาบละล ้วงจนเกินงาม
ดูเหมือนว่าพิธก ี รบนเวทีจะไม่ลว่ งรู ้ความนัยของกิรย ิ าท่าทางเหล่านี
ประกาศศก ึ อมยิม แน่ละ ไม่มใี ครรู ้จักยัยน ้องดีไปกว่าเขารายละเอียดปลีกย่อย
เหล่านีอนุญาตให ้ผู ้มีสทิ ธิเท่านันทีจะเข ้าถึงได ้ ถึงแม ้ว่าจะยืนห่างกันหลาย
เมตรแต่เขาแทบจะจับจังหวะการเต ้นของหัวใจเธอได ้ รับรู ้ถึงความนุ่มของ
เรือนผมสน ี ํ าตาลตอนทีมันเคลือนผ่านร่องนิว
จังหวะหนึงเขาเห็นรอยยิมขบขันปรากฏอยูบ ่ นริมฝี ปากเธอพร ้อมกับ
ดวงตาพราวระยับเมือถูกยิงคําถามทีค่อนข ้างเป็ นสว่ นตัว
“ไม่คะ่ ... ฉั นยังไม่มแ
ี ฟน”
คําตอบนีทําให ้เขาสูดหายใจเข ้าลึกๆ ึ ถึงคลืนแห่งความอัดอันที
รู ้สก
สาดไปทัวร่าง
“แต่มค
ี นทีชอบแล ้วค่ะ”
ั
หัวใจเขาสนไหว ความโล่งอกแล่นขึนแล่นลงจากหัวจรดเท ้า เขาหัน
ไปหยิบแชมเปญแก ้วหนึง และในตอนนันเองเขาก็สบตากับสาวสวยในชุดส ี
แดง
ผู ้ชายคนนันหล่อลาก!
เธอจ ้องเขาตังแต่ก ้าวเข ้ามาในงานแล ้ว ไม่ใชแ ่ ค่เธอ ผู ้หญิงคนไหนมี
ตาพวกหล่อนก็จ ้องกันแทบทุกคน ตอนแรกเธอเห็นเขานังอยูต ่ รงล็อบบีข ้าง
กระจก นังอยูอ่ ย่างนันเป็ นนานสองนาน ยังนึกว่าเขาคงเป็ นแขกของทาง
โรงแรม ไม่คด ิ ว่าคนทีมีบค ่ เขาจะเป็ นหนึงในแฟนบอยของลูน่า
ุ ลิกโดดเด่นเชน
ด ้วย ทันทีทเขาก
ี ้าวเข ้ามาในโถงจัดเลียงเธอก็หน ั ไปกรีดร ้องกับนางแบบด ้าน
ข ้าง “คนนันไง ทีฉั นเมาท์ให ้ฟั ง”
 คุณพระ! เมือครูท
่ มองห่
ี ่
างๆ ว่าสมาร์ทแล ้ว แต่พอเห็นใกล ้ๆ นีแซบ
สุดใจขาดดิน!
ทุกอย่างบนร่างเขาแตกต่างจากผู ้ชายทุกคนในงาน เขาตัวสูง สูงมากๆ เลยล่ะ
กล ้ามเนือหนันแน่นทีซอ่ นอยูใ่ ต ้สูทสนี ํ าเงินกรมท่าชวนให ้ลูบไล ้เสย ี เหลือเกิน
เขาเดินมาพร ้อมกับไหล่กว ้างๆ ทีเธอสงสย ั เหลือเกินว่าเขาจะเดินผ่านประตู
ื ้าทีเขาสวมไม่เด่นสะดุดตาทว่าแต่ละชนราคาเท่
ห ้องเข ้ามาได ้ไหม เสอผ ิ ากับ
เงินเดือนทังปี ของนายแบบบางคน พอมาอยูบ ่ นร่างเขาจึงยิงเสริมให ้เจ ้าตัวดู
ทรงพลัง งามสง่า และโดดเด่นจนน่ากระโดดเข ้าไปฟั ด
พระเจ ้าชว่ ย... นีมันเทพสงครามเดินได ้ชด
ั ๆ
ิ กลับ “ดูไม่คุ ้นแต่กเ็ หมือน
“ออร่าปั งมากพี” นางแบบด ้านข ้างกระซบ
คุ ้น บอกไม่ถก
ู ”
โปรดิวเซอร์สาวหรีตามองตามคําพูดของนางแบบข ้างกาย ไล่สายตา
ไปตามริมฝี ปากล่างทีอิมเต็มและผ่ากลางน ้อยๆ ริมฝี ปากบนของเขาหยักเกิน
ี
พอดีบง่ บอกถึงความเจ ้าอารมณ์กล ้าได ้กล ้าเสย เหนือริมฝี ปากคือไรหนวด
เขียวทีลากยาวตังแต่จอนผมจรดคาง ตัดเล็มมาอย่างเป็ นระเบียบ ขับเน ้นให ้ดู
เซก็ ซเร่
ี าร ้อนยิงกว่าใบหน ้าเกลียงๆ เหมือนหนุ่มเอเชยี ทัวไป
วินาทีหนึง เขาก็หน ั พักก็คอ
ั หน ้ามาสบตาเธอ จ ้องนิง สก ่ ยๆ คลียิม
อย่างยัวเย ้า
เธอกระตุกวาบไปทังร่าง
ิ ถาม
“พีเอาไหม... ถ ้าไม่เอาหนูขอ” นางแบบสองคนด ้านข ้างกระซบ
ี งขรึม “คนนีฉั นจอง!”
แต่โปรดิวเซอร์สาวรีบขัดเสย
กล่าวจบเธอก็คว ้าแชมเปญแก ้วหนึงแล ้วก ้าวผ่านผู ้คนนับร ้อยตรง
เข ้าไปยืนเคียงข ้าง ฝ่ ายนันดูไม่ประหลาดใจทีเธอเดินมา เขาเป็ นชายหนุ่มทรง
เสน่หท ์ สุ
ี ดเท่าทีเธอเคยพบ การโดนผู ้หญิงกระโดดเข ้าหาในลักษณะนีคง
ไม่ใชข ่ องใหม่สําหรับเขา พอมาถึงเธอก็สด ู กลินของชายหนุ่มข ้างตัวด ้วยหัวใจ
ั
ทีสนสะท ้าน
พวกสายอัลฟา...
 ผู ้ชายร ้อนๆ แบบนีแทบไม่เคยเจอในกลุม
่ นายแบบ เธอพยายามเกร็ง
ี งเป็ นมิตร
ร่างต ้านแรงดึงดูดปานแม่เหล็ก แล ้วถามออกไปด ้วยนํ าเสย
“มางานคนเดียวเหรอคะ?”
เขายิม... เป็ นยิมทีละลายผู ้หญิงให ้กลายเป็ นของเหลวได ้เลย “ครับ
ผมเป็ นแฟนพันธุแ ์ ท ้ของลูน่า งานเลียงอําลาของเธอ ถ ้าไม่มาคงเสย ี ใจแย่”
เขากวาดสายตามองเธอแล ้วเอ่ยต่อ “คุณจัดงานได ้ดีนครั ี บ ทังบรรยากาศ
อาหาร รวมถึงสคริปต์สม ั ภาษณ์บนเวที”
เธอเอียงคอเล็กน ้อย “คุณรู ้ได ้ยังไงว่าฉั นเป็ นโปรดิวเซอร์?”
“เข็มกลัด”
ี งอ่อนเชอม
“อ ้อ... ตายจริง ฉั นลืมไป” เธอหัวเราะด ้วยนํ าเสย ื ยกปลาย
นิวแตะเข็มกลัดบนอกตน
“งานจัดนานไหมครับ?”
ั ะ ชว่ งนีลูน่ายุง่ มาก”
“สามชวโมงเองค่
ี ดาย ผมเพิงมา”
“น่าเสย
ั ภาษณ์ลงรายการข่าวสนบั
“เดียวจะมีรรี ันเทปสม ั นเทิงของคุณอเนก
ตัดตอนไปสกั สบ
ิ นาที”
ั
“สนมาก” เขาโอด
“ก็แหม... ถ ้าลงหมดทังสามชวโมง ั ื วมางานจะเรียกว่าวีไอพี
คนทีซอตั
ได ้ยังไงล่ะคะ?” เธอหัวเราะพร ้อมกับมองเขาด ้วยสายตาวาบหวามเชญ ิ ชวน
อย่างไม่ปกปิ ด คงไม่ผด ิ หรอกนะถ ้าจะรีบร ้อนสก ั หน่อย เนืองจากงานมันมีระยะ
ั
เวลาแค่สามชวโมง แล ้วฝูงนังกระสอื ทังหลายก็วนเวียนสายตามาจับจ ้องเขา
มากกว่ากิจกรรมบนเวทีเสย ี อีก หากเธอไม่รบี คว ้าคงได ้ชวดกันพอดี
“คนนันใครครับ?” เขาชวนคุยอีกหน
โปรดิวเซอร์สาวเบือนสายตาอ ้อยอิงของตนไปบนเวทีอย่างไม่คอ่ ย
ื
พอใจนัก “นักข่าวสายบันเทิง ชออเนก ดังมากนะคะอย่าบอกนะว่าคุณไม่รู ้
จัก?”
 “ผมรู ้จักแต่นักข่าวสายกีฬา” เขาหัวเราะตอบ “วงการอืนแทบไม่เคย
สนใจ”
้
“แล ้วทําไมถึงมางานนีคะ?” เธอกระเซาถาม
“มาหาเนือคู”่
คําตอบนีทําให ้ใจเต ้นไม่เป็ นสํา โอ๊ย... คุณพระคุณเจ ้า หมอนีแหย่แล ้ว
เล่นตอบ!
เกิดมาจนจะเข ้าวัยกลางคน ยังไม่เคยเจอใครต่อยกลับตรงๆ มันสๆ์
แบบนีมาก่อน
น่าสนใจมาก...
“บนเวทีเขามีกจิ กรรมอะไรกัน?”
โปรดิวเซอร์สาวพยายามเรียกสติกลับคืนสูร่ า่ ง “ลูน่าจะเปิ ดโอกาสให ้
แฟนคลับผู ้โชคดีสามคนมีโอกาสได ้จับมือทักทายและพูดคุยเป็ นการสว่ นตัว
น่ะค่ะ คุณอเนกโชคดี จับฉลากได ้เป็ นคนแรก”
“จับฉลาก?” เขาทวนคําเสยี งสูง “มืออาชพ
ี อย่างพวกคุณคงไม่เลือก
วิธก
ี ารทีไม่ปลอดภัยอย่างนันหรอกมังครับ”
เขาฉลาดจริงๆ ใช.่ .. คําว่าจับฉลากเลือกผู ้โชคดีให ้เข ้าใกล ้คนดังน่ะ
ไม่มอี ยูจ
่ ริงหรอก พวกเธอแทบจะเชก ็ ประวัตแ
ิ ขกรับเชญ ิ อย่างละเอียดยิบด ้วย
ซาํ พวกเธอต ้องแน่ใจว่าคนทีขึนเวทีไม่ใชพ ่ วกลามก โรคจิต วิปริตจนทําให ้
บรรยากาศรืนรมย์ของงานต ้องเสย ี หาย “ความจริงแล ้ว... ก็มก ี ารจัดเตรียมนิด
หน่อย” หล่อนยอมเผยไต๋ “คนแรกเจ ้านายสงไว ั ้แล ้วว่าต ้องให ้เขาได ้ขึนเวที
สว่ นคนทีสองเป็ นลูกสาวของคุณหญิงรัฐมนตรี คนสุดท ้าย... ฉั นยังชงใจอยู ั ว่ า่
จะเลือกใคร” เธอแสร ้งเปิ ดทาง
ิ
“อยากรู ้จังว่าคุณจะเลือกใคร” เขากระซบ
“ของบางอย่าง ขึนอยูก
่ บ
ั ว่าใครเกลียกล่อมเก่งนะ... คุณว่าไหม?”
“พูดถึงเรืองเกลียกล่อม” เขาชะโงกร่างลงมาหา ใกล ้จนเธอสะท ้าน
“ผมเองก็ใชลิ้ นเก่งอยูเ่ หมือนกัน”
 ั ผัส
261.จิตสม

ี งปรบมือต ้อนรับผู ้โชคดีคนทีสาม”

“สุดท ้ายแล ้วครับ ขอเสย
ลลนาบิดร่างเล็กน ้อยแก ้ปวดเมือย ั
เธอนังท่านีมาเกือบสองชวโมง
ภาวนาให ้งานเลิกเสย ี ทีเธอจะได ้กลับไปแชน ่ ํ าร ้อน นอนกินพิซซา่ ฟั งเพลง
อกหักแล ้วร ้องไห ้เป็ นบ ้าเป็ นหลังเหมือนอย่างทุกวัน
พอจบเสย ี งประกาศของพิธก ี ร ร่างร่างหนึงก็ก ้าวขึนมาบนเวที ลลนา
สูดลมหายใจเข ้า เงยหน ้าขึนยิมหวานตามสคริปต์ทวางไว
ี ้
จากนันเวลาก็เหมือนจะหยุดนิง...
เสยี งรอบด ้านเงียบลง ผู ้คนแข็งค ้างในท่าสุดท ้ายทีพวกเขากําลัง
แสดงออก
พนักงานเสริ ฟ
์ คนหนึงทําแก ้วตก แก ้วลอยค ้างอยูเ่ หนือพืน ไวน์ด ้านใน
ไม่ได ้สาดลงมาแต่ม ้วนตัวเป็ นหยดนํ ากลมๆ กระจายนิงอยูก ่ ลางอากาศ
ลลนากลืนนํ าลายอึกหนึง เสย ี งกลืนดังชด
ั อยูข
่ ้างหู เธอเบือนหน ้าไป
ทางขวาเห็นพิธก ี รกําลังอ ้าปากค ้าง พอเบือนหน ้าไปทางซายก็ ้ เห็นเหล่าผู ้ชม
กําลังง ้างฝ่ ามือทําท่าปรบมืออย่างไร ้เสยี ง
หญิงสาวกะพริบตา... เกิดอะไรขึน?
เธอจ ้องตรง ความเคลือนไหวเดียวในโลกทีเงียบงันนีก็คอ
ื ... เขา
มีแค่เขาและเธอ
วันนีเขาสวมสูทสน ี ํ าเงินกรมท่า ไม่ผก ื
ู เนกไท เสอเช ิ ฟ
ตส ี ้ าด ้านในปลด
กระดุมบนสองเม็ดชวนให ้รู ้สก ึ สบายๆ ไม่เป็ นทางการจนเกินไป แลดูเป็ นตัว
เขาอย่างยิง ไม่ได ้เป็ นเพียงภาพฝั นทีเธอสร ้างขึน
เขาจ ้องตรงมายังเธอ ล็อกเธอด ้วยสายตาคมกล ้าแล ้วตรงดิงเข ้ามาหา
เหมือนชวี ต
ิ เขาจะอยูไ่ ด ้ด ้วยเธอเท่านัน สองเท ้าของเขาแผ่วเบาแต่มนคงั พอ
้
มาถึงเขาก็ใชปลายเท ้าข ้างหนึงเกียวขาเก ้าอีแล ้วลากให ้มันมาหยุดอยูต
่ รง
หน ้าเธอ จากนันก็นังลงเงียบๆ
 ต่างคนต่างมอง ต่างคนต่างจ ้อง
ลลนาปรายตามองไปรอบด ้าน ทุกคนยังคงแข็งค ้าง ให ้ความรู ้สก ึ
เหมือนทังเขาและเธอหลุดมาอยูอ ่ ก ิ
ี โลกหนึง โลกทีนาฬกาข ้อมือของเราทังคู่
ยังคงเดินต่อไปเรือยๆ แต่ของคนอืนหยุดไปนานแล ้ว
เธอไม่กล ้า... ชวนคุย
ไม่กล ้าเอ่ยปากอะไรทีอาจทําให ้เขาเลือนรางและจางหายไปเหมือน
กลุม
่ ควัน เธอชอบทีจะนังมองเขาแบบนีไปตลอด
่ วั จริง” เธอพึมพํา
“พีไม่ใชต
เขาค่อยๆ เลิกคิวเหมือนประหลาดใจทีถูกจับได ้
“ตัวจริงไม่แต่งตัวแบบนี” และไม่มวี น ั อหนีมาหาเธอทีนี
ั กล ้าขัดคําสงพ่
เทียบกับพ่อเขาแล ้วเธอมีคา่ เพียงน ้อยนิด
เขาโน ้มตัวลงมา วางศอกทังสองข ้างลงกับเข่าในท่าประสานมือ จาก
นันก็คอ
่ ยๆ ยืนมือข ้างหนึงมาหงายค ้างตรงหน ้าเธอ
้
ลลนามองฝ่ ามือนัน เธอจําได ้ทุกเสนสายลายมือและผิวสม ั ผัส กีครัง
ื
แล ้วทีเธอสอดมือตัวเองลงไปในอุ ้งมือนันแล ้วปลดปล่อยความไว ้เนือเชอใจ
ไปให ้อย่างเต็มที เธอมองมือทีหงายนิงอย่างรอคอย แล ้วค่อยๆ ยืนฝ่ ามือสน ั
ระริกของตนออกไป หวาดกลัวเหลือเกินว่าจะแตะโดนความว่างเปล่าเหมือน
่ ทุกครัง
เชน
ี
ปลายนิวชของเธอสมั ผัสโดนความอบอุน
่ นิวกลางและนิวนางวางตาม
ลงไปอย่างลังเล
้
เขาชอนสายตาขึ
นสบตาเธอ
เธอจ ้องตอบกลับไป สายตาของเธอค่อยๆ เคลือนผ่านจมูก ไรหนวด
ื แม ้แต่เสนเลื
ริมฝี ปากจรดคาง ทุกอย่างดูเหมือนจริงอย่างไม่น่าเชอ ้ อดตรงข ้าง
ลําคอของเขาก็ยงั เต ้นตุบๆ ราวกับมีชวี ต
ิ
ิ ใจวางฝ่ ามือทาบลงไปในมือทีหงายรออยู่ ทัง
ตอนนันเอง เธอตัดสน
ี งและความเคลือนไหวรอบตัวพร ้อมใจกันระเบิดพร่าง!
เสย
ื ก!
ลลนาสะดุ ้งเฮอ
 ี งแก ้วตกแตกดังเพล ้ง พนักงานเสริ ฟ
เสย ์ รีบกล่าวขอโทษขอโพยแขก
ในงานเป็ นการใหญ่ ไวน์แดงสาดกระจายเลอะพรมเป็ นวงกว ้าง พิธก ี รบนเวที
ยังคงพูดไม่หยุด ผู ้ชมด ้านล่างปรบมือกันอย่างต่อเนือง หัวใจของลลนาเต ้น
กระหนํ าอยูใ่ นโพรงอกระหว่างจ ้องมองชายหนุ่มทีนังนิงอยูต ่ รงหน ้า เขากําลัง
จ ้องเธออยูเ่ ชน่ กัน ริมฝี ปากของเขามีรอยยิมอ่อนโยนแตะแต ้มจางๆ เธอเชอในื
เหตุการณ์ทกํ ี าลังเผชญ ิ อย่างไม่อาจปฏิเสธอีกต่อไป
ึ อยูต
ประกาศศก ่ รงหน ้านีแล ้ว!
“ก่อนขึนเวทีผู ้โชคดีทา่ นนีบอกกับทีมงานเราว่า อยากให ้ลูน่าชว่ ย
ั ผัสจิต’ ของเขาเหมือนทีทํากับคุณอเนกหน่อย ผมว่าก็พอได ้อยูน
‘สม ่ ะครับ
ความสามารถพิเศษของคุณลูน่าเป็ นอะไรทีน่าทึงทีเดียว ทุกคนเห็นว่ายังไง
ครับ”
ี งเฮตอบรับจากบรรดาผู ้ชม ไม่น่าแปลกใจนักหรอก
มีเสย
พวกศาสตร์ลลั ี บอะไรอย่างนีใครๆ มักจะอยากรู ้อยากเห็น แต่ความจริงก็คอื
ลลนาไม่มส ี มั ผัสพิเศษทีว่า ทังหมดเป็ นแผนการทีเจ ้านายใชไล่
้ ต ้อนคุณนัก
ข่าวให ้มาชว่ ยงานท่านเท่านัน ลลนาคิดเอาเองว่าหลังจากเคสคุณอเนกจบลง
เธอจะไม่ต ้องมาเจออะไรอย่างนีอีก... แต่กเ็ จอจนได ้
“เอาล่ะครับ ตอนนีทังคูจ ิ ปล่อยตัวตามสบาย
่ ับมือกันแล ้ว แขกรับเชญ
นะครับ จากนันก็คอ
่ ยๆ จ ้องตาลูน่า ห ้ามกะพริบตาเด็ดขาด”
พิธก
ี รกล่าวตามสคริปต์ทเตรี
ี ยมไว ้ ื
นีเขาเชอจริ
งๆ หรือว่าเธอมีจต
ิ
ั ผัสน่ะ!
สม
ั
ลลนาเม ้มปากแน่น บังคับมือของตนทีอยูใ่ นอุ ้งมืออีกฝ่ ายไม่ให ้สนแต่
มันทําได ้ยากเหลือเกิน
เขาอยูต
่ รงนีแล ้ว...
เธอหลับตาลงครูห
่ นึง และลืมขึนอีกครังเพือสบตาเขาอย่างจริงจัง
ดวงตาคูน ่ ันกําลังรออยู่ เขาจ ้องตอบเหมือนรอคอยการปฏิสม ั พันธ์กบ
ั
เธอมาตลอดชวี ต ิ สองตาเขาคมกล ้า ตาดําดําจัดตัดกับตาขาวอย่างชด ั เจน
แก ้วตาใสราวกับกระจก ม่านตาทีอยูด ่ ้านในขยายกว ้างขึนเรือยๆ เหมือนกําลัง
ควานหาตัวตนของเธอท่ามกลางความมืด
 ลลนาปล่อยตัวเองให ้จมดิงลงไปในหลุมดําหลังม่านตาคูน
่ ันทีเป็ นดัง
ความมืดอันไร ้ขอบเขต
เธอมองเห็นตัวเองกําลังวิง กระโดดเชอื ก วิดพืน ต่อยมวย เธอมองเห็น
เขาคอยยืนเคียงข ้างทุกชว่ งเวลาอันแสนยากลําบาก
คนเดินดินทุกๆ คนต่างรู ้ดีวา่ การไขว่คว ้าดวงดาวทีอยูส ่ งู เกินมือเอือม
มันยากสกั แค่ไหนหากไม่มใี ครคอยประคับประคอง ในความเป็ นจริง เสนทางที ้
ิ เปอร์เซน
เธอเลือกเดินเก ้าสบ ็ ต์คอ
ื ‘เป็ นไปไม่ได ้’ เธอจะไม่มวี น
ั เป็ นเธอในทุก
วันนีหากไม่มม ื ทีแข็งแกร่งของเขาชว่ ยฉุดดึงให ้ลุกขึน... และลุกขึน
ี อ
เธอมองมือเขา จ ้องตาเขา และหลายสงหลายอย่ ิ างก็กลันตัวออกมา
เป็ นหยดนํ าร่วงลงจากสองตาอย่างเงียบงัน ความเจ็บปวดเริมก่อตัวขึนมาอีก
ครังหลังจากสมองไตร่ตรองเหตุผลทีบีบให ้ทังคูต ่ ้องแยกจาก เธอใชมื้ ออีกข ้าง
คว ้าพนักเก ้าอีเพือพยุงร่าง เขากุมฝ่ ามือเธอแน่นขึนแล ้วขบกรามจนเป็ นสน ั นูน
ดวงตาคูน ่ ันหรีลงและเต็มไปด ้วยความปวดร ้าวใจ
“ลูน่า... ั ผัสอะไรในตัวแขกรับเชญ
คุณพอจะสม ิ ของเราได ้บ ้างไหม
ครับ?”
คําถามของพิธกี รชว่ ยดึงสติของเธอกลับคืนมา “อยากทราบอะไรเป็ น
พิเศษไหมล่ะคะ?” การถามย ้อนกลับเป็ นวิธเี อาตัวรอดบนเวทีทดีี ทสุ
ี ด อย่าง
น ้อยก็ชว่ ยซอเวลาให
ื ้ตัวเองคิดหาคําตอบ
“ว่าอย่างไรครับ คุณมีคําถามจะถามไหม?” พิธก
ี รหันมาทางแขกรับ
ิ บ ้าง
เชญ
เขานิงไปพักหนึง ยังคงจ ้องตาเธอไม่กะพริบ “คุณรู ้ไหมว่าผมรักใคร?”
ี งฮอ
คําถามนีเรียกเสย ื ฮาจากบรรดาแฟนคลับด ้านล่างของเวที ไอ ้หมอ
นีท่าจะประสาท ตัวเองรักใครก็ยงั ไม่รู ้ ต ้องถ่อขึนไปถามนางฟ้ าบนเวที ถ ้ามัน
ไม่สติหลุดก็คงจะมีแฟนหลายคนจนจําไม่หวาดไม่ไหว
ื
ทุกสายตาหันขวับไปจ ้องลูน่าทีขยับไมค์ตรงปกเสอ นํ าตายังคงไหล
พราก
หลังจากทีได ้ยินคําถามอาการเธอก็แย่หนักเข ้าไปใหญ่ เธอยกมือข ้าง
ั
หนึงขึนปิ ดริมฝี ปาก ตัวสนจนที ิ ถาม
มงานสองคนต ้องวิงเข ้ามากระซบ
 บรรดาแขกเหรือในงานงงเป็ นไก่ตาแตก สก ั พักก็คอ่ ยโล่งใจเมือลูน่า
หัวเราะออกมาเบาๆ “ขอโทษทีคะ่ ฉั น... สม ั ผัสได ้ถึงอะไรบางอย่างทีค่อน
ข ้าง... สะเทือนใจ” ผู ้คนทีอยูด ่ ้านล่างต่างพากันปรบมือให ้กําลังใจนางฟ้ าบน
เวที หญิงสาวรับผ ้าเชด ็ หน ้าจากทีมงานมาซบ ั หางตาแล ้วตอบแขกรับเชญ ิ ว่า
“ฉั นรู ้ว่าคุณรักใคร และเธอคนนันก็รู ้เหมือนกันค่ะ”
“รู ้แล ้วทําไมถึงปล่อยมือจากความรักของเรา?”
ลลนาเม ้มปากแน่น พยายามต่อสูกั้ บคลืนนํ าตา เธอเอียงใบหน ้าไป
ทางด ้านข ้างเวที “ทีมงานคะ มีใครอยูต
่ รงนันบ ้าง?”
“ถ ้าเรืองมันเกิดจากครอบครัวผม ทําไมเธอไม่ปล่อยให ้ผมเป็ นคนรับ
แรงกระแทกเสย ี เอง” ี งทีใชถามนั
เสย ้ นดูเรียบเฉยแต่คนถูกถามเหมือนโดน
ต่อยจนสะอึก
ี งขาดห ้วง “ฉั นเหนือยแล ้ว ชว่ ยเชญ
ลลนาตะโกนด ้วยนํ าเสย ิ คุณผู ้ชาย
ท่านนีลงไปหน่อยค่ะ”
แต่อก ิ ใจแทนผม?”
ี ฝ่ ายยังคงไม่หยุด “ทําไมต ้องยืนมือมาตัดสน
ลลนากําลังจะทนไม่ไหว “ทีมงาน!”
คนนับสบ ิ วิงกรูกนั ออกมาจากหลังเวทีทา่ มกลางความตืนตะลึงของ
ี ร ผู ้คนด ้านล่างสง่ เสย
พิธก ี งอืออึง หลายคนยังสงสย
ั ว่าเกิดอะไรขึน
หรือว่านีจะเป็ นการแสดงฉากหนึง?
ทีมงานยังไม่ทน ิ ก็ยน
ั ก ้าวไปแตะบ่าแขกรับเชญ ื ขึน ก่อนจะยกมือปราม
ไม่ให ้ใครมาแตะตัวเขา
ั เสอสู
ชายหนุ่มกระชบ ื ท โน ้มกายลงมากระซบิ ข ้างหูนางฟ้ าเบาๆ เพือ
ให ้ได ้ยินกันสองคน “หลังงานเลิก ฉั นจะรออยูท
่ ประตู
ี ทางออกด ้านหลัง ถ ้า
ความกลัวของเธออยูเ่ หนือความรักของเรา เธอก็ไม่ต ้องมา! ชวี ติ ฉั นไม่มพ
ี นที
ื
ให ้ผู ้หญิงขีขลาด!”
-----------------
ในฐานะคนทีมายืนรอง ้อเมียกลับบ ้าน
เขาไม่ควรพูดแบบนันออกไป... พับผ่า!
ิ
 ประกาศศก ิ
ึ ยกนาฬกาข ี บ
้อมือขึนมองเป็ นรอบทีเท่าไหร่แล ้วก็ไม่รู ้ สส ิ
แปดนาที หกวินาที... งานแฟนมีตติงจบลงเกือบชวโมงแลั ้วแต่ยย
ั นันก็ยงั ไม่
ี ที เอาล่ะ ในเมือปากดีไปแล ้วตอนนีเขามีอยูส
โผล่มาเสย ่ องทางเลือก
หนึง... ก ้าวเข ้าไปหาเธอบนตึกแล ้วบอกว่าเมือครูท
่ พู
ี ดบนเวทีน่ะ ‘ล ้อ
เล่น’ แต่ทําแบบนันมันจะเสย ี หน ้ามากเลยนะ หรือไม่ก็
สอง... ดักรอเธอทีรถ น็ อกให ้สลบ แล ้วลากไปด ้วยกัน แต่เกรงว่าจะไม่
ได ้น็ อกคนเดียวน่ะส ิ ต ้องจัดการทีมงานรอบด ้านทีมีอย่างน ้อยยีสบ
ิ คนด ้วย
เอาไงดี... หนึงหรือสอง หนึงหรือสอง หนึงหรือสอง!
ในระหว่างทีคิดอยูน่ ันเขาก็ได ้ยินเสยี งฝี เท ้า ตึกตัก... ตึกตัก... ตึกตัก
ประกาศศก ึ เงยหน ้าขึนมองฝ่ าความมืดไปตรงวงโค ้งของบันไดหนีไฟอันมืด
สลัว เหนือจากจุดทีเขายืนอยูป ่ ระมาณสบ ิ สองชน ั ชุดราตรีสเี ปลือกมังคุดกําลัง
แผ่พลิว เจ ้าของชุดถลาลงมาตามขันบันไดด ้วยความเร็วสูง เธอซอยเท ้าเบาถี
แต่ดงั ก ้องไปทัวบริเวณ
ตึกตัก... ตึกตัก... ตึกตัก
ี งกระทบของฝี เท ้า ชายหนุ่มวิงจาก
หัวใจเขาเต ้นเร็วขึน ตอบรับทุกเสย
ั างสุดขึนไปหา ก ้าวยาวๆ ทีละสามขันบันไดด ้วยหัวใจพองโต พอได ้ยิน
ชนล่
เสยี งฝี เท ้าของเขาเธอก็อท ุ านออกมาอย่างโล่งใจแล ้วเร่งความเร็วเหมือนจะ
ปลิวลม
ั สองชน
ตึกตัก... ตึกตัก... ตึกตัก... หนึงชน ั สามชน
ั
ในทีสุดทังคูก ั ี
่ เ็ จอกันตรงชนส เขาหมุนตัวเลียวตรงหัวมุมบันไดใน
จังหวะทีเธอกําลังถลาลงมา หญิงสาวชะงักเล็กน ้อย งดงามลําเลิศจนน่าตะลึง
พวงแก ้มเธอแดงกําและดวงตาฉํ านํ า เขาจ ้องนิง อาจขาดใจตายได ้ถ ้าถูกห ้าม
ไม่ให ้มองเธอ
ในทีสุดลลนาก็ปล่อยโฮแล ้วถลาเข ้าหา
“ให ้ตาย!” เขาคราง เกร็งร่างรับแรงกระแทกทีโถมเข ้าหาอย่างปั จจุบน
ั
ทันด่วน โอบร่างเธออุ ้มเอาไว ้แนบอก ทังแขนและขาของเธอกระหวัดรัดร่าง
เขา ความอบอุน ั
่ ของเธอทังห่อหุ ้มและโอบล ้อมจนเขาสนสะท ้านด ้วยความสุข
ใช.่ .. แบบนีแหละ เขาไม่เคยรู ้สก
ึ ถูกทีถูกทางขนาดนีมาก่อน
 ทังคูก
่ อดกันแน่น เบียดแทรกตัวเองเข ้าหากันและกันเหมือนยังไม่อม
ิ
ึ ว่ายังใกล ้ไม่พอ
หนํ า รู ้สก
ริมฝี ปากเธอประทับลงบนหน ้าผาก จมูก สุดท ้ายก็สอดปลายลินอุน ่ นุ่ม
ึ เหมือนหยดนํ าแรกทีไหลรดลงบนหัวใจที
เข ้ามาในริมฝี ปากเขา ให ้ความรู ้สก
แห ้งผาก ชว่ งเวลาอันเลวร ้ายราวกับนรกของประกาศศก ึ ถูกเป่ าจนกลายเป็ นผง
แล ้วปั ดออกจากหัวใจด ้วยการกอดเพียงครังเดียว เขาเคลือนไหวปลายลิน
ตอบกลับอย่างอิสระ ความสะอาดใสของเธอทําให ้เขาไม่กล ้าบุม ่ บ่ามตักตวง
ให ้สมกับแรงกระหาย กลัวว่าทุกอย่างมันจะไม่เป็ นความจริง ไม่ใชข ่ องจริง
ั พักเธอก็ดน
สก ั ร่างตัวเองออกจากอก แล ้วตบหน ้าเขาสุดแรง
เพียะ!
่ ล ้ว... เมียเขาตัวจริง!
เขาอึง... อ่า... อันนีของจริง ใชแ
นาทีถด ั มาเธอก็โถมตัวเข ้ามากอด ี งขาดห ้วง
สะอึกสะอืนแนบหูเสย
“หนูนก
ึ ว่า... พี... ไปแล ้ว”
อ ้อ... ทีตบนีเพราะคิดว่าเขาทิงหรอกเหรอ?
“เธอยังอยูท
่ นี
ี แล ้วพีจะไปได ้ยังไง”
“แต่หนูหาพี...” เธอยันร่างตัวเองออกจากอกเขาแล ้วปาดนํ าตาด ้วย
ี น ้าขวัญหายชด
หลังมือ สห ั เจน “หาเกือบชวโมง
ั ไม่เจอ...”
“พีก็รออยูท
่ ประตู
ี หลัง”
“พีขา...” เธอประคองใบหน ้าเขาด ้วยสองมือ คราวนีร ้องไห ้หนักกว่า
เดิม “นีมันประตูข ้าง!”
ประ–ตู–ข ้าง!
262.ผัวบ ้านนอก

“นี... ไม่โกรธน่า”
เขาลากขาเดินตามแฟนสาวทีน่าบึงอย่างกับตูด
จะไม่ให ้โกรธได ้ไง ลลนาขบกรามแน่น เธอหรืออุตสา่ ห์วงไปดั
ิ กรอ
ด ้านหลังโรงแรม เฉพาะทางออกด ้านหลังของโรงแรมนีก็มต
ี งส ี
ั ประตู !
แค่ต ้องเดาว่าผัวจะโผล่ไปรอประตูไหนก็วา่ แย่แล ้ว แต่นไม่ ั ประตู
ี ไปสก
ดันไปยืนรออยูท่ ประตู
ี ื อนีแหละ นัดทีหนึงแต่
ข ้าง! จะเลิกกันเพราะได ้ผัวซอบื
ไปรออีกทีหนึง!
“นี...” เขายืนมือมาสะกิดเอว
้ งทิงไป
เธอปั ดมือออกแล ้วเดินกะเผลกเท ้าเปล่า เธอถอดรองเท ้าสนสู
ตังแต่ประตูทสองแลี ิ รออยูค
้ว ทังคูเ่ ดินเคียงกันออกมายังลานจอดรถ สงที ่ อ
ื
โปรดิวเซอร์สาวในชุดสแ ี ดงเพลิงทีกําลังยืนหอบแฮกๆ พร ้อมด ้วยทีมงานอีก
เกือบสบ ิ ชวี ต
ิ พอเห็นลลนาโปรดิวเซอร์สาวก็ก ้าวอาดๆ ตรงเข ้ามาตะโกนถาม
เสยี งห ้าว
“เจอคนทีหาแล ้วหรือยัง?”
ี งใสแล ้วเอียงตัวเล็กน ้อยเพือให ้ทีมงาน
“เจอแล ้วค่ะเจ๊” ลลนาตอบเสย
ได ้เห็นคนทีเดินตามมาทางด ้านหลัง ึ อให ้ไม่เอียวตัวทุกคนก็เห็นอยูด
ซงต่ ่ ี
เพราะเขาตัวใหญ่มาก เดินตามลูน่ามาเหมือนบ ้านเคลือนที แสงไฟทีสาดมา
จากทางด ้านหลังทําให ้เงาของเขาปกคลุมจนลูน่ากลืนไปกับความมืด
สาวชุดแดงยกมือทาบอก อ ้าปากค ้าง... หมอนัน!
ึ ดูแปลกใจไม่แพ ้กัน
ประกาศศก
ลลนาหันมายิมใสใ่ บหน ้าของเจ๊รงค์ เอ่ยแนะนํ าด ้วยนํ าเสย
ี งภาคภูมใิ จ
“เจ๊รงค์... นีแฟนหนูคะ่ ”
“ผัวบ ้านนอกคนนันน่ะนะ?” ณรงค์ศก ั ดิชอ
็ กไปพักใหญ่ๆ กวาดสายตา
มองหนุ่มแซบ่ ในชุดสูทกระชบ ั เรือนร่าง เขาดูน่าสวาปามไม่ให ้เหลือแม ้แต่
กระดูก เมือครูต ่ อนทีเขาต่อรองขอสท ิ ธิพเิ ศษในการขึนเวที เธอเกือบจะได ้
 ี ว โชคร ้ายทีเธอสายเข ้าอยูต
‘กิน’ เขาในห ้องนํ าแล ้วเชย ่ ลอด เลยคิดว่าหลัง
งานเลิกจะเดินเข ้าไปทวงบุญคุณเสย ี หน่อย สรุปว่าชวดแล ้วงันเหรอ!
ึ ทวนคําชาๆ
“ผัวบ ้านนอก?” ประกาศศก ้ แล ้วหันไปหาลลนาเพือขอคํา
อธิบาย
เจ๊รงค์เอ่ยแทรก ่ นทียัยนาทํางานเก็บเงินไปแต่งด ้วย
“นายไม่ใชค
หรอกเหรอ?”
เขาเบิกตากว ้างขึนอีกระดับ “เธอจะเก็บเงินมาแต่งกับพีเหรอ!”
“เจ๊!” เรืองเขินๆ แบบนีเธอไม่คด
ิ จะเล่าให ้เขาฟั งจนกระทังลงหลุมนัน
แหละ
ึ หันไปหาสาวชุดแดงบ ้าง “แล ้วคุณเป็ นใคร ทําไมถึงรู ้ดีนัก”
ประกาศศก
“ฉั นน่ะเหรอ” เจ๊รงค์หวั เราะแล ้วยืนมือสง่ ไปให ้อีกฝ่ ายเชก
็ แฮนด์ “ฉั น
ื
ชอณรงค์ ศก ั ดิ เพชรเขต เป็ นทังชา่ งทําผม เพือนรัก แล ้วก็รม
ู เมทคนสนิทของลู
น่ายังไงล่ะ”
ึ ตาค ้าง...
ประกาศศก
ั ดิ–ณรงค์ศก
ณรงค์ศก ั ดิ เพชรเขต–นายณรงค์ศก
ั ดิ เพชรเขต!
รูมเมทของลูน่า!
ึ ไม่ทน
ถึงตอนนันไม่วา่ ใครก็เข ้าถึงตัวประกาศศก ี ง
ั แล ้ว ท่ามกลางเสย
กรีดร ้องของลลนา และเสย ี งตะโกนโหวกเหวกจากทีมงาน
นายณรงค์ศก ั ดิ เพชรเขต ก็ถก ิ ย์ทรงชย
ู ทายาทค่ายมวยศษ ั คว ้าฝ่ ามือ
กระชากเข ้าหาแล ้วขึนเข่าตรงยอดอก!
-------------------------
“หนูละ่ อายแทนพีจริงๆ”
“อายทําไม พีทําทุกอย่างเพือเธอนะ” เมียเขาต ้องมาก่อนเป็ นอันดับ
แรก คนอืนจะเป็ นจะตายไว ้ค่อยว่ากัน
ประกาศศก ึ เสย
ี บบัตรเปิ ดประตู จากนันก็พยายามสอดก ้านเหล็กยาวๆ
เข ้าไปในลูกบิดประตูเพือไขเข ้าไปในห ้องทํางานของเจ ้านายใหญ่แบรนด์เจส
ประตูห ้องนางมารเปิ ดยากมากเพราะเป็ นแบบดับเบิลล็อก มีพนักงานเพียงไม่ก ี
คนเท่านันทีได ้รับอนุญาตให ้มีคย
ี ก ์ าร์ด ้
แต่ถงึ อย่างไรก็ต ้องใชควบคู
ไ่ ปกับ
กุญแจอีกดอกทีอยูก ่ บ
ั เหนือเกล ้า
ด ้านหลังของทังคูค
่ อ ี
ื ร่างอ่อนปวกเปี ยกของยามเฝ้ าตึกสคนและเจ๊
รงค์
ทียังสลบเหมือด หล่อนถูกประกาศศก ึ แบกกลับมาทีออฟฟิ ศด ้วย
ตอนนีเป็ นเวลาบ่ายสามครึง แต่เนืองจากเป็ นวันเสาร์ พนักงานบนตึก
จึงมีอยูบ
่ างตา
“พีไม่ควรทําร ้ายเจ๊เขานะคะ เขาเป็ นผู ้หญิง!”
“เหรอ?” แฟนเธอหันมามองตาขุน ่ “ก่อนจะโตเป็ นสาว มันเคยเป็ น
ิ ปี ! แต่เธอยังกล ้า! กล ้าไปนอนกับมัน!”
หนุ่มมาก่อนตังสามสบ
“โอ๊ยตาย พีนีโลกแคบจริงๆ”
“เธอบอกเองว่ามันเคยมีเมีย มีลก
ู ชายตังสาม!”
“แต่ตอนนีเจ๊เขามีผัวนะคะ” เธอเถียง “เมียเก่าเจ๊กท
็ ํางานอยูใ่ นตึกนี
เขามีแฟนใหม่ไปแล ้วด ้วย”
ั พันธ์แบบนี”
“ไม่รู ้ล่ะ! ยังไงเธอก็ต ้องอยูใ่ ห ้ห่าง ฉั นมึนกับความสม
ณ ตอนนีเธออยากจะสวมรองเท ้าสนแหลมส ้ ั คู่ จะได ้เอามันปั กลงไป
ก
ในหัวของ ‘ผัวบ ้า’ ทีกําลังพยายามงัดแงะห ้องทํางานของแม่ตวั เองอยู่
คลิก!
้
ประตูหรือจะสูความตื
อของคน ในทีสุดมันก็ยอมเปิ ด
แฟนหนุ่มของเธอพาตัวเองแทรกเข ้าไปด ้านใน ตรงดิงไปยังโต๊ะ
ทํางานก่อนเป็ นอันดับแรก มาถึงก็จัดการรือค ้นอย่างโหดเหียม เขาไล่สายตา
มองไปในลินชก ั ทีถูกเปิ ดออก แล ้วดึงเอกสารด ้านในมาเปิ ดอ่านทีละหน ้าอย่าง
รวดเร็ว อันไหนไม่ใชก ่ โ็ ยนกลับทีเดิม อันไหนดูเข ้าเค ้าหน่อยเขาก็วางเอาไว ้
บนโต๊ะ
ี น ้าเอือมระอา
ลลนาก ้าวตามมาด ้วยสห “พีกําลังบุกทําลายล ้างทีนีใช ่
ไหมคะ?”
 เขาเงยหน ้ามองเธอแวบหนึง “ตามทฤษฎีแล ้ว ฉั นกําลังนังอ่าน
ิ เจ ้าของห ้องไม่จําเป็ นต ้องใชออกมา”
เอกสารอย่างสุภาพเพือคัดกรองสงที ้
“แล ้วมันคือ?”
ั ญาจ ้างงานของเธอไงล่ะ”
“สญ
ทีแท ้เขาก็มาด ้วยเรืองนี “เจ ้าน ้อยจะไม่ปล่อยหนูไปจนกว่าภารกิจจะ
ิ
เสร็จสน”
ิ ใจเอง”
เขายักไหล่ “ปล่อยหรือไม่ ฉั นจะตัดสน
ค ้นไปค ้นมา เขาก็เจอเงินดอลลาร์ปึกหนึง และชายหนุ่มก็จัดการเก็บ
เข ้ากระเป๋ าตัวเองหน ้าตาเฉย
ลลนาถึงกับกรีดร ้อง “พีเป๊ ก นันมันของแม่พนะ!”
ี
“งันเหรอ?”
ื
โอย... เขาต ้องมีรายชอลงกระทะทองแดงเป็ นอันดับต ้นๆ แน่!
ประกาศศก ึ ค ้นต่อจนถึงลินชก
ั สุดท ้าย เมือเปิ ดออกมาเขาก็เจออัลบัม
รูปถ่ายเล่มหนึง ชายหนุ่มเปิ ดดูแล ้วก็ต ้องขมวดคิว จากนันรอยยิมเล็กๆ ก็
ปรากฏอยูต ่ รงมุมปาก
พอเปิ ดหน ้าถัดไปรอยยิมนันก็คอ
่ ยๆ กว ้างขึนเรือยๆ อย่างอดไม่อยู่
263.ห ้ามแซว

ี
สโมงเย็ นวันเดียวกัน
“นีเป็ นสว่ นประกอบของโคลท์ ขอให ้ทุกคนมองปื นของครูแล ้วก ้มดู
ของตัวเองว่าถอดออกมามีครบตามนีหรือเปล่า”
เหนือเกล ้าจรดปลายเท ้าก ้าวมาทางด ้านหลังอย่างแผ่วเบา แล ้วยืน
มอง
สามีของเธอนังอยูต่ รงลานหินใต ้ร่มเงาของต ้นนางพญาเสอ ื โคร่งที
กําลังชูชอ่ ไสว เบืองหน ้าเขาคือโต๊ะไม ้พะยูงทรงเตียตัวยาววางต่อกันบนเสอ ื
้
ทอมือทีทําจากต ้นธูปฤาษี ทังซายขวาของโต๊ ะมีเบาะรองนังทรงกลมวางเรียง
และมีคนนังขัดสมาธินงอยู
ิ บ
่ นเบาะประมาณหกสบ ิ คน แบ่งเป็ นด ้านซายสามส
้ ิ
บ
และขวาอีกสามสบ ิ โดยมีเขานังหัวโต๊ะในตําแหน่งประธาน
ปื นหลากชนิดวางกองสุมอยูก
่ ลางโต๊ะเหมือนของเล่นไร ้ค่า และในมือ
ของทุกคนมีปืนโคลท์ 1911
เหนือเกล ้ายืนมองอยูพ
่ ักหนึงด ้วยความสนใจ เธอนอนค ้างทีนีมาหลาย
้ นไปทํางาน บ่ายจับเครืองบินกลับมาทีค่ายและอยูล
วันแล ้ว เชาบิ ่ ากยาวไปถึง
เย็น ได ้เห็นอะไรหลายอย่างทีไม่เคยเห็น ทําให ้รู ้ว่าตัวเองพลาดบางจุดที
สําคัญในชวี ต
ิ ไปอย่างน่าเสยี ดาย
่ เรืองค่ายศษ
อย่างเชน ิ ย์ทรงชย
ั นี...
เธอเคยเข ้าร่วมชมการฝึ กของเหล่าบอดีการ์ดตามแคมป์ ฝึ กต่างๆ เพือ
คัดเลือกเด็กทีมีความสามารถมาร่วมงานกับตน แต่ไม่เคยเห็นแคมป์ ไหนจะฝึ ก
กันจริงจังอย่างค่ายศษิ ย์ทรงชย
ั ทีนีไม่ได ้มีแค่มวย แต่เป็ นสถานทีประสท ิ ธิ
ประสาทวิชาความรู ้รอบด ้านเกียวกับการต่อสู ้ เรียกว่าเป็ นแหล่งสร ้างนักรบ
แบบครบวงจรแห่งหนึงเลยทีเดียว
นอกจากมวย ทีค่ายยังมีกจิ กรรมอย่างอืนให ้เลือกอีกสบ ิ ห ้าชนิดเพือดึง
พรสวรรค์แฝงเร ้นของเด็กแต่ละคนออกมาอย่างเต็มศก ั ยภาพ เด็กหกสบ ิ คนที
ิ ฝึ กสอนอยูเ่ ป็ นกลุม
ประกาศต ิ ทีเพิงจะบรรลุนต
่ เด็กอายุต ้นยีสบ ิ ภิ าวะ สว่ นมาก
เป็ นเด็กหนุ่มแต่กม ี ้าคนปะปนมาด ้วย ทุกคนดูมงุ่ มัน เด็กกลุม
็ เี ด็กสาวสห ่ นีน่า
จะไม่ถนัดด ้านหมัดมวยจึงหันมาฝึ กซอมด ้ ้านอาวุธแทน
นีเป็ นอีกหนึงวิวฒ
ั นาการอันน่าทึงทีประกาศต ิ นํ ามาสูธ
่ รุ กิจครอบครัว
ของบรรพบุรษ ื
ุ ไม่น่าเชอจริงๆ ตอนทีทังคูร่ ักกัน เอ๊ย... คบกัน เขายังเป็ นเด็ก
ิ แปดทีชอบเล่นชนไก่ ดีดลูกหินอยูเ่ ลย
หนุ่มอายุสบ
“ปื นในมือทุกคน ก่อนอืนต ้องถอดชนนี ิ ก่อน” ครูฝ้ายใชปลายนิ
้ วสะกิด
สลักปื นออกอย่างง่ายดาย “ถ ้าถอดสลักปื นแล ้วสว่ นอืนๆ ก็จะหลุดตามมาเอง
้
เมือถอดเสร็จแล ้วก็ให ้ทุกคนวางเรียงจากซายไปขวา เริมจากคอมแพ็ค ให ้
บรรจุกระสุนเข ้าไปสบ ิ สามนัดรอไว ้เลย ครูจะให ้พีต๊อดลุกขึนไปตรวจว่าถูกต ้อง
ไหม ใครใสก ่ ระสุนไม่แน่น เคาะแล ้วหลุด ให ้ลุกจากโต๊ะไปนังแยกแล ้วถอดใส่
ั ห ้าสบ
สก ิ รอบ มือไม ้แข็งแรงแล ้วค่อยกลับมา”
ั
ติณนัยพยักหน ้ารับคําสงแล ้วลุกขึนเดินตรวจตรารุน ้
่ น ้องทังซายขวา
ิ อไปคือโครงปื น แกะแล ้วเชก
“ชนต่ ็ ดูวา่ มีเขม่าจับอยูด
่ ้านในหรือเปล่า
ถ ้ามีให ้ทําความสะอาด”
กลุม
่ นักเรียนทําตามอย่างคล่องแคล่วว่องไว ั ว่าสอนกันมา
เห็นได ้ชด
นานแล ้ว
“ในสว่ นของสไลด์ลํากล ้อง เข็มแทงชนวนกับสปริง ตรวจให ้ดีวา่ นํ ามัน
หล่อลืนยังมีไหม ถ ้าเราจะถอดมาทําความสะอาด จําไว ้ว่าพวกสไลด์ โครง
สปริง สลัก พวกนีไม่คอ ่ ยสกปรกเท่าไหร่ ใชสเปรย์ ้ หล่อลืนอเนกประสงค์ฉีด
่ แล ้วเชด
พ่นให ้ชุม ็ ออกด ้วยผ ้าก็พอ แต่ถ ้าเป็ นลํากล ้องให ้ใชนํ้ ามันสนเพราะมัน
จะละลายเขม่าปื น พวกคราบตะกัว คราบทองเหลืองได ้ดีกว่า... ดูให ้ดีนะ”
ประกาศต ิ สาธิตพร ้อมอธิบายไปเรือยๆ เหนือเกล ้ารู ้สก
ึ เหมือนถูกดึงดูด
เข ้าไปเป็ นหนึงในนักเรียนของเขา
“วิธล
ี ้าง ้ ยวทองเหลืองแทงสวนไปด ้านทางลาดป้ อน
เราต ้องใชเกลี
กระสุน ห ้ามแทงเกลียวไปตรงด ้านหน ้าของลํากล ้อง ไม่งันปื นจะขัด เกลียวที
ใชต้ ้องเป็ นทองเหลืองเท่านัน ไม่อย่างนันด ้านในลํากล ้องอาจจะเป็ นรอย”
เธอเห็นเขาแสดงวิธล ้
ี ้างลํากล ้องด ้วยนํ ามันสนแล ้วใชตะเกี
ยบดัน
กระดาษทิชชูเข ้าไปในลํากล ้องจนกระดาษทะลุออกอีกด ้านหนึง ทุกขันตอน
ทําอย่างใสใ่ จแต่รวดเร็ว ไม่นานนักก็จัดการเสร็จไปกระบอกหนึง
 ิ ย์คนอืนๆ เธอจึงถือ
เขาวางมือแล ้วพยักหน ้าให ้ติณนัยเดินตรวจลูกศษ
โอกาสนีก ้าวเข ้าไปหาด ้วยฝี เท ้าเงียบกริบ
เมือมาถึงเธอก็ยอบร่างลงคุกเข่า โอบรัดร่างเขาจากทางด ้านหลังแล ้ว
วางคางเกยบ่า
ิ พอรับรู ้ว่าเป็ นเธอก็คอ
เขาเกร็งเล็กน ้อยเหมือนยังไม่ชน ่ ยๆ ผ่อนร่างลง
ทักกลับอย่างอ่อนโยน “ไหนว่าจะนอนแชน ่ ํ า?”
“เปื อยไปหมดแล ้ว” เธอตอบเบาๆ กดริมฝี ปากประทับตรงด ้านหลังใบ
หูของอีกฝ่ าย
ครันเงยหน ้าขึนมาก็สบเข ้ากับสายตาของแม่บ ้านสามคนทียืนรอรับใช ้
อยูด ี น ้าไม่คอ
่ ้านข ้าง พวกหล่อนมีสห ่ ยดีเท่าไหร่
ระยะนีในค่ายมีขา่ วลือหนึงทีเหนือเกล ้าพอได ้ยินมาบ ้างแต่กไ ็ ม่ได ้
ใสใ่ จ เล่ากันว่าครูฝ้ายพาเมียน ้อยมาอยูด่ ้วยกันทีเรือนไทย สวยยิงกว่าคุณอร
แต่หน ้าเงินอย่างเหลือเชอ ื ั
หล่อนมาถึงไม่กวัี นก็สงถางป่ าทางด ้านหลังเพือ
สร ้างเรือนไทยอีกหลัง อาหารการกินก็เน ้นแต่ของหายาก ซายั ํ งเพิงออดอ ้อน
ึ ้าของค่ายก็ยอมควักเงินซอให
ขอลูกม ้าตัวใหม่ ซงเจ ื ้อย่างกับต ้องมนตร์ดํา!
ก่อนหน ้านีครูฝ้ายเคยพาผู ้หญิงเข ้ามาบ ้างประปราย ปี ละสามสคน ี ทุก
คนอยูไ่ ด ้ไม่ถงึ อาทิตย์กเ็ จอฤทธิเดชอ ้ายเป๊ ก พากันเผ่นแน่บจนแทบตกบันได
เรือน ทว่าหนนีมาแปลก อ ้ายเป๊ กเก็บตัวเงียบฉีไม่รู ้ว่ายังมีชวี ติ อยูห
่ รือโดน
วางยาพิษตายคาห ้องนอนไปแล ้ว ถึงไม่โผล่หน ้าออกมาปรามนังเมียเล็กๆ
พวกนีจนเริมเหิมเกริมเข ้าไปใหญ่
นีดูส.ิ .. ประเจิดประเจ ้อเหลือเกิน มาถึงก็...
่ แม่บ ้านแลกเปลียนสายตากันแล ้วแอบสา่ ยหน ้า
กลุม
ั ดานเมียน ้อย!
สน
เหนือเกล ้าเห็นกิรย ิ าท่าทางของพวกหล่อนแล ้วก็นก ึ สนุกขึนมาคราม
ครัน สงสยั เธอจะอยูต ่ า่ งประเทศนานเกินไปถึงลืมไปว่าการแตะเนือต ้องตัวใน
ทีสาธารณะรูปแบบนี คนเอเชย ี มองเห็นเป็ นเรืองน่าเกลียด
้
เธอคลายมือทีรัดร่างเขาออกอย่างชาๆ เขาผินหน ้ามามองแวบหนึง
ด ้วยความสงสยั เธอจึงกดจุมพิตหนักๆ ตรงขมับซาย
้ “เร็วหน่อยนะ อยากออก
ไปกินข ้าวเย็นข ้างนอก”
ี งสูดลมหายใจดังขึนรอบโต๊ะ
เสย
เหนือเกล ้าอมยิมแล ้วลุกขึนอย่างเกียจคร ้าน หลังจากทิงระเบิด
เรียบร ้อยเธอก็เดินกลับเรือนไทยไป
ี งผิวปากเสย
พอลับหลังเหนือเกล ้าก็มเี สย ี งหนึงดังขึน
ประกาศติ ตวัดสายตามองทันที เห็นเด็กหนุ่มทีนังอยูท่ ้ายโต๊ะอีกฝั ง
กําลังยักคิวหลิวตาให ้เพือน แล ้วพยักพเยิดมาทางเขา สห ี น ้าสอความหมายไป
ื
ในเชงิ ลามก
ปื นในมือลันเปรียง! กระสุนเหล็กลอยผ่านหน ้าศษิ ย์ห ้าสบ
ิ กว่าคน
ิ
เฉียดแก ้วนํ า ชงแจกั
น และพุง่ ตรงเข ้าตัดกลางแท่งตะเกียบในมือเด็กหนุ่มจน
หักสะบันเป็ นสองท่อน
ทุกอย่างรวดเร็วมาก
ทุกคนทีอยูใ่ นเหตุการณ์มองด ้วยสายตาตะลึงค ้าง
เจ ้าหนุ่มทีมีความคิดลามกเพิงได ้สติ รีบปล่อยซากตะเกียบในมือแล ้ว
ก ้มลงกราบกับพืน “ขอโทษครับครู ผมผิดไปแล ้วครับ จะไม่ทําอีกแล ้วครับ”
“ต๊อด” ครูฝ้ายตะโกนเรียก
ติณนัยรับรู ้ทันที เขาก ้าวเข ้ามาคว ้าแขนรุน
่ น ้องดวงซวยแล ้วลากถูลถ
ู่ ู
กังออกจากกลุม ่ โดยไม่ฟังเสย ี งร ้องขอความเมตตา หลังจากลากออกไปได ้ 10
เมตรติณนัยก็ตะโกนให ้คนแถวนันมาพาเด็กหนุ่มออกไปจากค่าย คลาสเรียน
ของเด็กคนนีจบแล ้ว ทีสุดของความผิดพลาดคือล่วงเกินพ่อครู ประตูคา่ ยศษ ิ ย์
ทรงชยั จะไม่เปิ ดต ้อนรับคนแบบนีอีกเป็ นหนทีสอง
“ฝากด ้วย” ครูฝ้ายเอ่ยปากหลังจากลูกชายคนเล็กเดินกลับมา เขาลุก
ขึนแล ้วเดินกลับไปทางเรือนไทย ก่อนไป... ไม่ลม ื ตวัดสายตาไปยังกลุม
่ แม่
ั นที
บ ้าน พวกหล่อนตัวสนทั
ื ให ้วัวกลัว’ เมือครูน
‘เขียนเสอ ่ ไม่
ี ได ้มีแค่ววั ทีกลัวจนหัวหด
ั ว์เล็กสต
สต ั ว์น ้อยในป่ าต่างก็พากันลมจับ
เป็ นอันรู ้กันว่าเมียน ้อยครูฝ้ายคนนี... ห ้ามแตะ!
 ั
264.ไอ ้เด็กพ่อแม่ไม่สงสอน

นีล่ะมังทีเขาเรียกว่าเสน่ห.์ ..
ั อยูเ่ ต็มไปด ้วยบรรยากาศเชญ
ทุกอย่างบนเรือนไทยทีเธออาศย ิ ชวน
ลอยอวลอยูเ่ ต็มไปหมด
ึ ทึงกับผู ้ชว่ ยชายหญิงสคนที
เหนือเกล ้ารู ้สก ี มักคอยเดินวนเวียนอยูบ ่ น
เรือนอย่างเงียบๆ เมือไหร่ทเธอรู ี ึ หิว อาหารหอมกรุน
้สก ่ ก็จะถูกจัดวางอยูต ่ รง
ื ้าทีวางกองอยูใ่ นห ้องจะมีคนคอยเก็บซก
หน ้า เสอผ ั อบแห ้งและนํ ามาแขวนไว ้
อย่างเป็ นระเบียบ ในห ้องนํ าเต็มไปด ้วยเครืองประทินผิวหลากชนิดทียังไม่ถก ู
แกะเปิ ด แต่ละแบรนด์แต่ละกลินล ้วนเป็ นของทีเธอใชเป็ ้ นประจํา แค่ก ้าวลง
จากเรือนก็จะมีคนถลาเข ้ามากางร่มรอรับพร ้อมกับอเมริกาโนหอมกรุน ่ แก ้ว
โปรด
ประกาศติ ทําได ้อย่างไร... เขาค่อยๆ ‘สอน’ ให ้เธอไม่อยากกลับไป
ทํางานหาเลียงชพี !
ิ
ถ ้าเทียบกับหนุ่มน ้อยเลือดร ้อนวัยยีสบ เขาในตอนนีแพรวพราวกว่า
มาก
ิ
เหนือเกล ้ามองนาฬกาข ้อมือ... ห ้าโมงเย็น
เหนือเกล ้าเงยหน ้าสบตาประกาศต ิ ทีเพิงก ้าวออกจากห ้องนํ าพร ้อมกับ
ื
เสอเช ิ ด
ตส ี ําพับครึงศอก เธอก ้าวเข ้าไปหาแล ้วชว่ ยกลัดกระดุมเสอด
ื ้านหน ้าให ้
พร ้อมกับยิงคําถามสบายๆ ออกไป “คนทีนายให ้มาชว่ ยดูแลเรืองอาหารการ
กิน นันๆ นีๆ บนเรือนไทย หน ้าออกจะคุ ้นอยูน่ ะ”
เขาเงียบไปพักหนึง “จําผิดหรือเปล่า?”
“สมองฉั นความจําดีกว่าคนทัวไปหลายสบ ิ เท่า” เหนือเกล ้ากระซบ ิ
ค่อยๆ กลัดกระดุมเรียงเม็ดจากล่างขึนบน “คนตัวสูงผอมเป็ นครูฝึกบอดีการ์ด
ิ ห ้าปี ทแล
ให ้ฉั นเมือยีสบ ี ้ว เขามีไฝตรงคอ แพ ้อาหารรสจัด คนตัวเตียร่างบึกนัน
เคยสมัครเป็ นพนักงานฝ่ ายออกแบบประจําสาขาฝรังเศสเมือสบ ิ แปดปี กอ
่ น ฉั น
รับไว ้เพราะพูดได ้สภาษาี สว่ นคนใสแ
่ ว่นหน ้าแป้ นเข ้าทํางานกับฉั นแปดปี ท ี
แล ้วในฐานะคนขับเครืองบิน แต่ทําได ้สองปี กล็ าออกไป และสุดท ้ายผู ้หญิงคน
เดียวในกลุม
่ ... หล่อนเคยเป็ นแม่บ ้านทีคอนโดฉั น”
ครูฝ้ายกระแอม “อ๋อเหรอ”
“โลกกลมจังเลยเนอะ?”
“ไปกินข ้าวริมโขงไหม เดียวพาไปร ้านโปรดฉั น” เขาเปลียนเรืองคุย
เสย ี อย่างนัน ไม่รู ้สกึ ตกใจทีโดนจับได ้ ตลอดชวี ติ ทีผ่านมาเขาไม่เคยเข ้าไป
่ ย่ามในเรืองสว่ นตัวของเหนือเกล ้า เธอจะทําอะไร ทีไหน อย่างไร เขาไม่
ยุม
ต ้องการรับรู ้ จะดุทก ุ ครังทีมีคนมารายงานด ้วยซาํ แต่เรืองเดียวทีเขาไม่ยอม
ปล่อยผ่านคือความปลอดภัยในชวี ต ิ ของเธอ
สําหรับเขาแล ้วเหนือเกล ้าไม่ใชแ
่ มวเก ้าชวี ต
ิ อย่างทีใครๆ รู ้จัก แต่เธอ
เป็ นเพียงผู ้หญิงคนหนึง
เจ ้าหญิงเป็ นคนฉลาดแต่ไม่เก่งหมัดมวย ่ า่ มกลางสงั คม
รวยแต่อยูท
ปลินปล ้อน
หากเขาไม่คอยชว่ ยประคับประคองเธอคงถูกฝั งร่างลงใต ้ดินตังแต่ปี
แรกๆ ทีทังคูแ
่ ยกจากกันแล ้ว
เขาเป็ นสามีของเธอ ถือเป็ นหน ้าทีทีจะต ้องรับผิดชอบเรืองความ
ปลอดภัยในชวี ติ ให ้ เขาเฟ้ นหาคนทีไว ้ใจได ้สง่ ไปคอยดูแลรับใชเธออยู
้ เ่ ป็ นระ
ยะๆ
ถ ้าคนคนนันเป็ นผู ้หญิง หล่อนจะต ้องไม่เล่นเล่ห ์ พลิกลิน อิจฉาริษยา
ั ชวนไปในทางทีเสอมเส
หรือชก ื ยี แต่ถ ้าเป็ นผู ้ชาย มันจะต ้องอดทน ซอส
ื ตั ย์
และทีสําคัญต ้องกามตายด ้าน จะได ้ไม่คด ิ แตะต ้องของรักของหวงของนาย
ประกาศต ิ คนนี!
ระหว่างทีทังคูก
่ ําลังจะเดินออกจากห ้อง ี งโทรศพ
เสย ั ท์มอ
ื ถือของ
เหนือเกล ้าก็ดงั ขึน
เหนือเกล ้าหรีตา... ลูกน ้องทุกคนจะรู ้กฎดีวา่ ห ้ามโทรมารบกวนเธอใน
วันหยุด เธอเอ่ยปากบอกเขาเสย ี งเบา “นายออกไปรอฉั นข ้างนอกก่อน เดียว
ฉั นตามไป”
พอลับหลังคนรักเธอก็คว ้ามือถือขึนมาจ ้องหน ้าจอ
 ึ !
ประกาศศก
เธอตัดสายทิงทันทีโดยไม่ต ้องคิด
หมอนันร ้ายกาจทีเดียว ลากเธอมาเป็ นหนังหน ้าไฟให ้รับมือกับพ่อเขา
สว่ นตัวเองหายเข ้ากลีบเมฆ ตอแหลว่าจะมาหาเธอทีกรุงเทพฯ แต่สด ุ ท ้ายก็ไม่
โผล่มา ตอนนีพ่อมันยังคิดมาตลอดว่าลูกอยูก่ บั เธอ
ี งเรียกเข ้าระดมยิงซาอย่
“ตีดด... ตืดด...” เสย ํ างไม่ยอมแพ ้
เธอตัดสายอีกหน
ี งข ้อความถูกสง่ เข ้ามาในมือถือ
“ติง...” เสย
เหนือเกล ้าแสยะยิม กดอ่าน... แล ้วถึงกับผงะ!
ิ ถูกสง่ เข ้ามาเป็ นไฟล์รป
สงที ู ภาพ ซงก็ึ คอ ิ
ื รูปถ่ายของตัวเธอในวัยสบ
ห ้าปี ทถ่
ี ายกับประกาศต ิ ตามมาด ้วยข ้อความข่มขู่
[รับสาย]
“ติง...” มาอีกรูป คราวนีเป็ นรูปถ่ายของทังคูใ่ นชุดว่ายนํ าริมชายหาด
[เดียว]
“ติง...” ตามมาด ้วยรูปนอนหนุนตัก รูปนีเขาเป็ นคนถ่ายจึงเห็นแต่
ใบหน ้ายิมหวานของเธอ
[นี]
ี งดังลันอยูใ่ นอก กดรับสายมือไม ้สน
เหนือเกล ้าแผดเสย ั “กล ้าดียงั ไง!”
เสยี งหัวเราะนุ่มทุ ้มลอยมาจากปลายสาย “คุณนีร ้ายแต่เด็กนะ แต่ละ
รูปนีอ่อย... แบบว่า...”
“เธอไปรือข ้าวของในห ้องฉั นเหรอ!”

“ผมมาชว่ ยคลีนอัพห ้องทํางานให ้นะครับ... คุณแม่”

“ออกมา!”
 ปลายสายเงียบไปพักหนึง มีเสย ี งกุกกักๆ เหมือนกําลังรือค ้น เสย
ี งโยน
ปึ กกระดาษลงกับพืนดังขึนเป็ นจังหวะต่อเนือง
เหนือเกล ้าหลับตา พยายามกดข่มโทสะทีพุง่ จีดขึนมาในหัว ตังแต่เด็ก
ิ
จนโต หากของชนไหนแปะป้ ายว่าเป็ นของเธอ จะไม่มใี ครกล ้าแตะต ้องมัน
แม ้แต่ปลายเล็บ ห ้องทํางาน ห ้องนอน พืนทีสว่ นตัวยิงแล ้วใหญ่ ใครจะเข ้าจะ
ออกต ้องตะโกนรายงานเสย ี งดังเป็ นโทรโข่ง
ั ญางานของลลนาเก็บอยูท
“เข ้าประเด็นเลยละกัน สญ ่ ไหน?”
ี
ทีแท ้ก็โทรมาเพราะเรืองนี... “คิดจะทําอะไร?”
“ผมจะให ้แฟนลาออกจากงาน”
“ถ ้าอย่างนันก็เจอกันทีศาล” เหนือเกล ้าสวนกลับนุ่มๆ “ฉั นดันลูน่าจน
ขึนเป็ น ‘หนึงในสบ ิ ผู ้หญิงทีสวยทีสุดในโลก’ แม ้แต่เคธีฉั นก็ไม่เคยลงทุนกับ
เขามากมายขนาดนัน ปี นลู ี น่าเป็ นตัวท็อปของแบรนด์เจส เป็ นทูตขององค์กร
ซนั ไชน์ ทังหมดนีฉั นรอถอนทุนในงานประมูลดินเนอร์ของเหล่านางฟ้ าทีกําลัง
จะมาถึง...”
ื วไปนังกินข ้าวกับเศรษฐีตณ
“หมายถึงถูกซอตั ั หากลับน่ะเหรอ?”
“กับผู ้บริจาค!”
“คุณจะพูดยังไงก็ได ้ แต่ผมจะไม่ยอมให ้แฟนไปนังกินข ้าวกับคน
แปลกหน ้า และไม่ยอมให ้ทํางานขายกางเกงในต่อด ้วย ถ ้าขึนศาลผมก็จะสู ้
ประเด็นนี”
เหนือเกล ้ายิมเหยียด “ศาลไม่เห็นใจคนทีเอาผู ้หญิงไปทํางานชกต่อย
หรอก มันทุเรศ”
“ไม่ทเุ รศกว่าแม่เล ้าหรอกน่า” เขายิมหยัน
ี งเรียกชอเธอดั
“เหนือเกล ้า!” เสย ื งมาจากนอกห ้อง
ี งป๋ านี” ตัวแสบทีเธอคุยสายด ้วยพูดขึนมาทันที “ป๋ าจะรู ้
“โอ๊ะ... นันเสย
ไหมว่าคุณมีรป ู แอบถ่ายของเขาตังสบ ิ หกอัลบัม แหม... แต่ละรูปแซบ
่ ๆ ทังนัน
คุณนีหน ้าไม่อายจริงๆ คนเล่นกล ้องต ้องรู ้มารยาทพืนฐานนะครับ รูปบางรูปเขา
ห ้ามบันทึก ยิงอีกฝ่ ายไม่รู ้ตัวยิงห ้ามแอบถ่าย ถึงคุณจะหืนยังไงแต่กต
็ ้องเก็บ
อาการหน่อยส ิ นีอาร ้ายยย”
ั
“แกจะเอายังไง!” เธอกัดฟั น มือไม ้สนไปหมด ไอ ้เด็กเวรนีต ้องเป็ นลูก
ผีลก
ู มารมาเกิดแน่ๆ
“ใจเย็นๆ” เสยี งประกาศศก
ึ ลอยมาตามสาย “เอางี... เรามาแลกกัน
แบบฟิ น–ฟิ นดีไหม?”
“วิน–วิน!” เธอแก ้คําพูดให ้
ี งเรียกชอเธอดั
“เหนือเกล ้า!” เสย ื ้ ง”
งขึนมาอีกแล ้ว “ทําอะไรอยู่ ชาจั
้
“เข ้าสวม!” ตอบไปแล ้วก็อยากตบปากตัวเอง มันเป็ นคําทีไม่สภ
ุ าพ
และไร ้สกุลรุนชาติเอามากๆ
ี งลงไป
เธอเดินเข ้าไปในห ้องนํ า ปิ ดประตู กดล็อก จากนันก็กรอกเสย
ในสาย “แลกอะไร?”
ุ สว่ นคุณ... ก็ฉีกสญ
“ผมจะไม่แบล็คเมล์คณ ั ญาว่าจ ้างของหนูนาทิงไป
ซะ”
“แล ้วฉั นจะได ้อะไร?”
ปลายสายถอนหายใจ หัวเราะหึๆ “คุณได ้ผัว! ผมได ้เมีย!”
ั พักก็หลุดปากต่อรองเพิม “นอกจากผัวแล ้ว ฉั นยัง
เหนือเกล ้านิงคิด สก
ั ปึ ก”
อยากได ้เงินสก
“อ ้อนป๋ าส”ิ เขาแนะนํ า
“ไม่ได ้ ฉั นมีความจําเป็ นต ้องใชจ่้ ายอะไรบางอย่างที ‘สว่ นตัว’ มากๆ
้ นสดเท่านันด ้วย” เธอไม่ต ้องการรูดบัตรหรือสงโอนเงิ
จําเป็ นต ้องใชเงิ ั นจํานวน
มากผ่านบัญชธี นาคารให ้กลายเป็ นหลักฐานใดๆ อันจะชว่ี าตอนนีเธออยูท ่ ไหน
ี
เมือไหร่ กับใคร
้ นสดเหมือนกัน” ระยะเวลาหนึง
“ผมก็กําลังถังแตก จําเป็ นต ้องใชเงิ
เดือนข ้างหน ้า เขาไม่ต ้องการรูดบัตรเครดิตหรือทําธุรกรรมออนไลน์ทอาจบ่
ี ง
บอกสถานทีอยู่ ณ ปั จจุบน ั ของตน เขาต ้องการความเป็ นสว่ นตัวอย่างทีสุด
“ผมออกจากบ ้านตัวเปล่ากับเงินในกระเป๋ าแค่ไม่กหมื
ี น”
 ั ทีสามขวามือ”
“ฉั นมีเงินดอลลาร์ปึกหนึงอยูใ่ นลินชก
“ผมริบไปแล ้ว”
ี ไอ ้เด็กเวร! พ่อแม่ไม่สงสอน!
เชย! ั
“ผมมีตู ้เซฟอยูใ่ นห ้องนอน” เขาเปรยบ ้าง ทําให ้เหนือเกล ้าถึงกับหูผงึ
้
“มีทองเสนละสามบาท ่ ลายร ้อยเสน้ เอาไว ้แจกนักมวยเวลาขึนชก
ห ้าบาทอยูห
รหัสอยูใ่ ต ้เท ้าของโมเดลแบทแมน”
เหนือเกล ้าถึงกับตะลึง
ี ้อยเลยนีนา มีใครกล ้าพูดประโยคเมือครูด
อีตานีมันอาเสยน ี ง
่ ้วยนํ าเสย
ราบเรียบแบบเขาบ ้าง!
“ถึงตาคุณแล ้ว” เขาบอก
ี นจอดอยูใ่ นโรงรถชนส
“ฉั นมีรถสปอร์ตสคั ั ี กุญแจอยูใ่ นตู ้โชว์หน ้า
ห ้องนํ า”
่ นอยูใ่ นกระเป๋ าเสอแจ็
“ผมมีแบงก์พันปึ กหนึงซอ ื กเก็ตตัวทีสามจาก
้
ซายของตู ื ้าใบทีสอง”
้เสอผ
“นายเอาแหวนในถาดไปปล่อยโรงรับจํานํ าได ้”
่ งทีสามถัดจากโซฟาแงะได ้ ข ้างในมีทองแท่ง”
“พืนห ้องนอนชอ
ฯลฯ
265.รําลา

“เจ๊... ตืน!”
เจ๊รงค์กะพริบตาปริบๆ แล ้วลืมตาขึนเพือจะพบดวงหน ้าขาวซด ี ดวง
หนึง สองตาทีจ ้องมาดําคลําไปทังเบ ้า คราบดําๆ บางสว่ นลากยาวจากปลาย
หางตาจรดคาง มองคล ้ายหยาดนํ าตาสด ี ํา ริมฝี ปากแดงสดเหมือนเลือดพึมพํา
ออกมาเบาๆ ระหว่างทีจ ้องมองเธอ
“เจ๊... หนูมาลา”
ึ หมดแรงแข ้งขาอ่อน ขนตามตัวลุกชน
“กรีดดดด” เธอรู ้สก ั ขึนมาอย่าง
ไร ้สาเหตุ
ไม่จริง ยัยนา...ไม่จริง!
ี งห ้วนห ้าวทีตวาดลัน “จะแหกปาก
ไฟในห ้องเปิ ดพรึบ มาพร ้อมกับเสย
ํ
อะไรนักหนา เดียวกูกระทืบซาให ้ลงไปนอนอีกรอบหรอก!”
ณรงค์ศก ั ดิเงียบเสย
ี งทันที มองหน ้าของหญิงสาวทีนังกอดเข่าเจ่าจุก
แล ้วหันไปมองนายอันธพาลทียืนพิงไหล่อยูห ี น ้า
่ น ้าประตูห ้องและมีสห
ประมาณว่า ‘นีจะไปกันได ้หรือยัง’ หล่อนตวัดหางตามาทางลลนาอีกครัง ตวาด
แว ้ดขึนว่า “ไปทําอะไรกับหน ้ามา ทําไมถึงได ้เละขนาดนี!”
“หนูพยายามล ้างหน ้า แต่ไม่มอ
ี อยล์เลยล ้างไม่ออก... ในห ้องเจ๊มแ
ี ต่
นํ าเปล่า”
ั แรกใต ้ทีว ี ไปล ้างเดียวนี!” ฉั นนึกว่าหล่อนตายไป
“ออยล์อยูใ่ นลินชก
แล ้ว ยัยบ ้า!
“ไม่ต ้องล ้าง เรารีบไป” คนทียืนคุมสวิตชไ์ ฟเถียงขึน
ั ดิก็ไหววูบ หล่อนหันไปมอง
พอได ้ยินคําว่า ‘รีบไป’ หัวใจของณรงค์ศก
ลลนา เผลอยืนมือไปคว ้าแขนของนางแบบสาวทีตนปั นมาเองกับมือ “จะไป
ไหนกัน?”
ลลนาเงยหน ้ามองเจ๊รงค์ เพือนคนแรกในโลกแฟชน ั คนเดียวทีนับตัว
ิ กอย่างทีปั นให ้
เองเป็ นญาติของเธออย่างแท ้จริง เป็ นจุดกําเนิดของทุกสงทุ
เด็กสาวบ ้านนอกกลายเป็ นนางฟ้ าเจสสก ิ าแบบทุกวันนี เธอเอือมมือหนึงไป
แตะข ้อมืออีกฝ่ าย ก่อนจะโผเข ้ากอดอย่างแนบแน่น
“เจ๊... ขอบคุณมิตรภาพดีๆ ทีมีให ้กัน ขอบคุณทุกสงทุ ิ กอย่างทีทําเพือ
หนูนะคะ หนูรักเจ๊เหมือนพีสาวคนหนึงหรือพีชายก็ได ้เอ ้า หนูรู ้นะคะว่าเจ๊อยาก
จะกลับไปอยูก ่ บ ี ร์เจ๊สด
ั ลูกเมีย หนูเชย ุ ใจ กลับไปเถอะค่ะ ในฐานะอะไรก็ชา่ ง
หนูมนใจว่
ั าน ้องๆ จะรักเจ๊เหมือนทีหนูรัก” ลลนานํ าตาร่วง “ก็เจ๊เป็ นนางฟ้ าตัว
จริงของเจสสก ิ านีนา”
ณรงค์ศก ั ดิมีแต่ความเงียบ สกั พักก็เอ่ยขึนว่า “ความจริงก็คอ ื ก่อนทีจะ
เจอเธอฉั นเป็ นชา่ งทําผมทีกําลังตกอับ มันเป็ นชว่ งทีฉั นดวงซวยทีสุดในชวี ต ิ
ฉั นชวดงานหลายงานให ้ทีมเมคอัพคูแ ่ ข่ง แถมเคธี นางแบบคูบ ่ ญ
ุ ของฉั นก็ดนั
เป็ นโรคผมร่วง...” หล่อนยกนิวโป้ งมาไล ้หยาดนํ าตาบนแก ้มของหญิงสาว
“เธอน่ะเป็ นนางฟ้ าน ้อยๆ ทีบินมาชว่ ยชวี ติ ฉั นเลยนะยัยนํ าตาลก ้อน แค่รป
ู ถ่าย
โฆษณาผมของเธอก็ทําให ้ฉั นกลับมาดังได ้อีกครังแล ้ว”
่ !” เสย
“อะ... แฮม ี งกระแอมดังขึนตรงหน ้าประตู
“อันนีคือลากลับบ ้านเกิด ไม่ได ้ลาตาย ชว่ ยทําเวลาหน่อย” นายณรงค์
ั ดิ เพชรเขต! ชอนี
ศก ื เคยทําให ้เขาหึงแทบตายอยูห ่ ลายเดือน ยังไม่ได ้คิด
บัญช ี ตอนนียังมาเรียกเมียเขาว่า ‘ยัยนํ าตาลก ้อน!’
นํ าตาลพ่องส!ิ เดียวมึงได ้กินนํ าตา!
“นายชว่ ยทําตัวมีมารยาทหน่อยไม่ได ้เรอะ!” ั ดิตวาดอย่าง
ณรงค์ศก
เหลืออด
“ผมปล ้นคุณเหรอ!”
“เปล่า”
ี บคุณไหม?”
“ผมเอามีดเสย
“ไม่”
“นันแหละคือผมทําตัวดี! และชว่ ยปล่อยเมียผมด ้วย กอดนานเกินหนึง
นาทีแล ้ว”
 ื ณรงค์ศก
ไม่อยากจะเชอ ั ดิหันมาถามลลนา “เธอจะกลับบ ้านเกิดงันเห
รอ?”
“ค่ะ”
ี งสูง
“ไปกับคนคนนี!” คําถามขึนเสย
“ประมาณว่า... อย่างนัน”
คําตอบทีได ้รับทําให ้เจ๊รงค์หวั ใจวาบโหวง เธอดูแลลลนามานาน รัก
เหมือนลูกสาวคนหนึง “กลับไปทํานา?”
ี ... แต่ทํานาก็เป็ นทางเลือกทีดีคะ่ ” ลลนา
“ยะ... ยังไม่แน่ใจในอาชพ
ตอบแบ่งรับแบ่งสู ้
“มีควายแล ้วเหรอ?”
เธอหันไปมองแฟนหนุ่มทียืนกอดอกหน ้าบึง ก่อนจะเบือนหน ้ามาตอบ
เบาๆ “มีแล ้วค่ะ”
“คิดดีๆ นะยัยนา” ปากก็เอ่ยเตือน ในขณะทีสว่ นล่างก็พยายามอันฉี
ทีมาพร ้อมกับความกลัวจนหัวหด ก็แฟนบ ้านนอกของยัยนาน่ะส ิ หรีตาจ ้องมา
ด ้วยท่าทางโหดสยอง ทําท่าเหมือนจะค ้านหรือไม่กข
็ ม
่ ขู่ แต่หล่อนก็พยายาม
พูดจนจบ
“ถ ้าเธอคิดจะกลับไปแต่งงานทีบ ้านเกิด เจ๊กข ็ ออวยพรด ้วย... ต่อ
ให ้การแต่งงานจะเปลียนเธอจากนางฟ้ าเจสสก ิ าเป็ นแม่นางคูโบต ้า โดนจิกหัว
ใชให้ ้ซก
ั ผ ้าล ้างจานทุกเชาเย็
้ นจนตัวดําขีไคลเขรอะก็ตามเถอะ แต่ถ ้ามันเป็ น
ความฝั นของเธอ เจ๊จะไปห ้ามอะไรได ้” ณรงค์ศก ั ดิยกแขนเสอซื บั นํ าตา “เจ๊ขอ
ให ้เธอ... ไม่โดนไล่ถลุงเชาเย็้ นจนมีลก ู เป็ นครอก ต ้องนังปั มนมทุกๆ ครึง
ั
ชวโมงระหว่ างทีหาเลียงชพี ด ้วยการเข็นก๋วยเตียวขาย เจ๊อวยพรจริงๆ นะ”
ึ ไม่คอ
ลลนาขนลุก รู ้สก ่ ยอยากจะแต่งงานขึนมาทันที
ถ ้ามันจะแย่ขนาดนัน...
ี ดายอยูอ
“แต่เสย ั ดิพึมพํา
่ ย่างเดียว” ณรงค์ศก
ึ แผดเสย
“ยังไม่จบอีกเรอะ!” ประกาศศก ี งลัน สงสย
ั ต ้องมีคนตายแล ้ว
วันนี
 ฉั นไม่จบง่ายๆ หรอกย่ะ! “อนาคตเธอกําลังไปได ้สวย กําลังพุง่ ขึนสู่
ท ้องฟ้ าอย่างกับพลุ เธอกําลังจะแตกออกเป็ นดอกไม ้ไฟทีสวยทีสุดแต่กลับ
หยุดมันก่อนซะงัน... มีผู ้หญิงกีล ้านคนอยากก ้าวมายืนในตําแหน่งของเธอ รู ้
ไหม! ทันทีทเธอไปยุ
ี โรป ความดังของเธอจะไม่ใชแ ่ ค่ระดับเอเชย
ี แล ้ว แต่
จะ…”
“หมดเวลา!” ชายหนุ่มทียืนอยูต
่ รงประตูประกาศก ้อง
ลลนาหันไปมองเขาแวบหนึง สห ี น ้าเหมือนใกล ้จะระเบิดอยูร่ อมร่อ เธอ
หันมาทางเจ๊รงค์อก ี หน “หนูตด ิ ใจแล ้วเจ๊ ตําแหน่งนางแบบระดับโลกใคร
ั สน
อยากได ้ก็ยกให ้เขาไป หนูมท
ี ยื
ี นของตัวเองชด ั เจนแล ้วค่ะ”
ั ดิอ ้าปากค ้าง
ณรงค์ศก
“ลืมไปเลย อันนี” ลลนายัดกุญแจห ้องพักของตนไว ้ในมืออีกฝ่ าย
ื ้าแบรนด์เนมพวกนัน หนูไม่ได ้เอาไปสก
“กระเป๋ า รองเท ้า เสอผ ั ชนิ หนูขอฝาก
ประมูลในงานเลียงของบริษัท ได ้เงินเท่าไหร่ เอาเข ้าบัญชอ ี งค์กรซน
ั ไชน์
ทังหมด” กล่าวจบเธอก็กอดเจ๊รงค์แน่นๆ อีกหนแล ้วลุกขึนวิงกลับไปสมทบกับ
แฟนหนุ่ม
“เดียว!” ณรงค์ศก ั ดิตะโกนถามเป็ นหนสุดท ้าย “เธอรู ้ไหมว่าเจ ้านาย
คิดจะแจกหุ ้นบริษัทให ้พนักงานระดับสูง”
ลลนาหันมายิมให ้หล่อนเป็ นครังสุดท ้าย “ถ ้าบังเอิญมีสว่ นของหนู หนู
ยกให ้เจ๊คะ่ ”
 ้
266.9 ซุมประชุ
มลับ

สองอาทิตย์ถด
ั มาฝนเทกระหนํ าไม่ขาดสาย
ชาวบ ้านคิดว่าเป็ นฝนทิงท ้ายก่อนทีฤดูหนาวจะมาเยือน
วันนีในห ้องใต ้ดินของตึกร ้างแห่งหนึงมีเสย ี งอืออึงเล็ดลอดออกมา มี
้
เรืองเล่าลือกันมาชานานว่ าทีนีเป็ นบ ้านผีสงิ มันตังอยูก่ ลางท ้องทุง่ ณ ชาย
ขอบอันห่างไกลของอําเภอแม่สาย จังหวัดเชย ี งราย
คนทีเพิงมาถึงจอดยามาฮา่ เอ็มที-10 แล ้วตวัดขาก ้าวลงจากรถ
บิกไบค์สายพันธุส ี ําด ้านดูกลืนเป็ นหนึงเดียวกับความมืดโดยรอบ ร่าง
์ ปอร์ตสด
สูงถอดหมวกกันน็ อกออกพร ้อมกับแจ็กเก็ตหนังแล ้วสะบัดตัวไล่หยาดนํ าฝน
บนร่าง ก่อนจะจรดปลายเท ้าเข ้าไปในตึกร ้าง
ทันทีทก ี งเพือนฝูงทีนังอยู่
ี ้าวเข ้าไปในโถงใต ้ดินทีลึกกว่า 4 เมตร เสย
ก่อนก็ตะโกนทักดังก ้อง
ั
“ไอ ้ห่า กว่าจะมาได ้ มึงสายไปเกือบชวโมง เขาคุยกันไปไกลแล ้ว”
“เอ ้านัง! วิสกีหรือเบียร์?”
ิ ชวี ต
ชายชุดดําทีเพิงมาใหม่กวาดสายตามองเพือนร่วมแก๊งเกือบสบ ิ ที
นังล ้อมรอบโต๊ะกลมขนาดมหึมา ก่อนจะตอบกลับด ้วยนํ าเสยี งแหบตําเหมือน
เหล็กครูดหิน “วิสกี”
ึ งอยูฝ
เขาคว ้าผ ้าผืนนุ่มทีเพือนซงนั ่ ั งตรงข ้ามโยนมาให ้แล ้วจัดการเชด ็
ไปตามเนือตัว ใครจะคิดว่าจูๆ่ ฝนจะเทลงมาแบบไม่ลม ื หูลม
ื ตา เขาปลดกระดุม
ื
แล ้วถอดเสอเช ิ
ตเปี ยกๆ โยนไปพาดโซฟาทางด ้านหลังแล ้วเชด ็ ไปตามเนือตัว
ทีเย็นจัด ทุกการเคลือนไหวทําให ้รอยสก ั ยันต์สด
ี ําทีลากยาวตังแต่บา่ จรด
ข ้อศอกสะท ้อนกับไฟเพดานจนเปล่งแสงมลังเมลือง เหมือนพวกเล่นของ
ี
“ลูกค ้ามัดจํารอบแรกมาแล ้วเป็ นทองคําแท่งสถาด” ชายคนหนึงใน
กลุม
่ เอ่ยขึน
่ เราไม่รับฆ่าคนไม่ใชเ่ หรอ?” อีกคนทางด ้านข ้าง
“เดียวนะพีรอง กลุม
เปรย
 ื
เขาเรียกอีกฝ่ ายว่า ‘พีรอง’ ทังๆ ทีรู ้ชอจริ
ง...
กฎมันมีอยูว่ า่ ระหว่างประชุมลับจะไม่มก ื ย
ี ารเอ่ยชอเส ี งเรียงนามของ
กันและกันออกมาเด็ดขาด เพือป้ องกันการอัดเสย ี งหรือดักฟั ง ทุกคนในกลุม
่ จะ
เรียกกันและกันว่า ‘พี’ ไม่มใี ครถูกเรียกว่า ‘น ้อง’ เพือเป็ นการให ้เกียรติ
หมายเลขประจําตัวจะถูกเรียงตามลําดับการเข ้าเป็ นสมาชก ิ ของกลุม ่ กฎเหล่า
นีสมาชก ิ ทุกคนล ้วนทําตามอย่างเคร่งครัด เพราะการหักหลังกันเองระหว่าง
เพือนก็ไม่ใชว่ า่ ไม่เคยมี
“เขาก็ไม่ได ้ให ้ฆ่า” พีรองตอบออกมาอย่างกํากวม สห ี น ้าหนักใจสุดๆ
“พวกมึงฟั งให ้ดี ตอนทีกูไปฟั งบรีฟงานจากตัวแทนของลูกค ้า กูกง็ งเหมือน
กัน... ลูกค ้า–ต ้องการ–หาคนทีแม่นปื นทีสุด–เพือมายิง–ตัวเขาเอง... ไม่ให ้
ตาย” แต่ละคําหลุดออกมาจากปากอย่างชาๆ ้ ชด
ั ๆ ทําให ้ทุกใบหน ้าทีกําลังรอ
ฟั งอยูค
่ อ
่ ยๆ ขมวดคิวอย่างชาๆ ้
“ยิงไม่ให ้ตาย!” ทุกคนหลุดปากออกมาพร ้อมกัน
“หมายความว่าไง ถ ้ายิงมันก็ต ้องตายส”ิ พีหกแทรกขึนมา ก่อนจะเงย
ี าวขุน
หน ้าพ่นควันบุหรีสข ่
ี
“ถ ้าเขาตายมึงก็ได ้แค่ทองสถาด สว่ นทีเหลือซงเยอะกว่
ึ านี... อด!”
ี งโห่ดงั ลันรอบโต๊ะ...
เสย
“เขามีเจตนาอะไรถึงต ้องทําแบบนี” พีเก ้าทีตัวผอมทีสุดถามขึนมาก
ลางวง
“กฎของซุมมื้ อปื นคือเราจะไม่ละลาบละล ้วงเรืองสว่ นตัวของลูกค ้าดัง
นันพวกกูเลยไม่ได ้ถาม” คําตอบนีมาจากพีใหญ่ทกํ ี าลังนังหมุนมวนซก ิ าร์ใน
มือเล่น เขาเป็ นชายทีมีโครงหน ้าคมเข ้ม ดุดน ั เรือนผมเป็ นสเี งินทังศรี ษะทังๆ
ทีมีอายุเพียงแค่ห ้าสบิ ห ้า ทว่าร่องรอยแห่งกาลเวลาบนใบหน ้ากลับทําให ้เขาดู
น่าหวาดกลัวเหมือนสงิ โตเจ ้าเล่ห ์ “ซุมของกู
้ มเี ด็กยิงแม่นอยูส ่ องคน แต่ยงิ ไม่
ให ้ตายหมายความว่าต ้องทะลุใต ้ราวนมฝั งขวา มันมีจด ุ หนึง เล็กมากแต่กระสุน
พอจะลอดผ่านไปได ้ ติดทีว่าเด็กกูยงั ทําไม่ได ้ถึงขันนัน”
่ ั งซายเหรอพี
“ไม่ใชฝ ้ ั
” พีห ้าสงสย
 ้
“ใต ้ราวนมด ้านซายประมาณกระดู ี
กซโครงซ ี 2-3 นับจากนมลงมาคือ
ที
ตัดขัวหัวใจพอดี” ชายชุดดําทีเพิงมาใหม่เป็ นคนตอบคําถามแทนรุน
่ พี เขา
หยิบวิสกีขึนมาจิบแล ้วฟั งต่อ
“ใช.่ .. ฝั งซายตายหยั
้ งเขียด ต ้องฝั งขวาเท่านัน” พีใหญ่เคาะนิวลงบน
หน ้าโต๊ะสองที โต๊ะกลางทีเป็ นกระจกดําแปรสภาพเป็ นหน ้าจอมอนิเตอร์ขนาด
ยักษ์ เขาใชปลายนิ้ วต่างดินสอวาดเรือนร่างของมนุษย์ “อันดับแรก กระสุน
ี
ต ้องแทรกผ่านซโครงตรงจุ ี ก่อน ซงความห่
ดนีเข ้าไปให ้ได ้เสย ึ างของกระดูก
ี
ซโครงในร่ างกายมนุษย์แต่ละคนก็มส ี เกลทีต่างกันไปอีก”
คนรอบโต๊ะแข่งกันถอนหายใจ
้
“อันดับสอง เล็งซายเล็ งขวา ตรงนีพลาดไม่ได ้ ขวาของมือเรานันคือ
้
ซายของลู กค ้า... ถ ้ายิงจากทางด ้านหน ้านะ แต่ถ ้ายิงจากทางด ้านหลังก็อก
ี
อย่าง”
หลายคนสูดหายใจ
“ถ ้าไม่ให ้ตาย กระสุนทีใชต้ ้องเล็กมาก เล็กกว่า .22 ต ้องแม่นเป๊ ะ ห ้าม
้ อดบริเวณนันแม ้แต่จด
ตัดโดนเสนเลื ุ เดียว หัวกระสุนต ้องแหลม คมกริบ แรงยิง
ต ้องทะลุเพราะห ้ามฝั งใน ไม่งันจะตายเพราะติดเชอ” ื
้ ขอผ่าน” พีเจ็ดบอกปั ด
“ซุมกู
“ผ่าน” ตามมาด ้วยหก
“ผ่าน” เก ้า
“ไม่รับ” ห ้า
“ไม่รับ” และแปด
“พีสว่ี ายังไง?” พีใหญ่ถามขึนหลังจากหัวเราะเสย
ี งดังลันห ้อง
้ าใครเพือนขยับปลายนิวหมุนแก ้ววิสกีในมือ “ไม่รับ”
คนทีมาชากว่
“เฮย้ ทําไมวะ ลือกันว่าเด็กปั นมึงมีคนหนึงแม่นปื นมากนีหว่า” พีสาม
ออกความเห็น “หรือว่าราคาคุยวะเพือน”
 ี งฮาดังลันรอบกลุม
เสย ่ ในทีนีไม่มใี ครเดือดร ้อนเรืองเงิน แต่เดือดร ้อน
ื ย
แน่ถ ้าชอเส ี งเสย
ี หาย
กลุม ิ ปี แรกๆ ก็มก
่ นีตังมากว่าสามสบ ี น
ั แค่สองสามคน นับวันคนในกลุม ่
ก็เริมเยอะขึนเรือยๆ ต่างคนต่างตังตนเป็ นเจ ้าพ่อ มีถนที
ิ มีอาณาจักร มีเด็กใน
สงั กัดเป็ นของตัวเอง บางคนรับงานเพราะความชอบสว่ นตัว บางคนก็ทําเพือ
ความสนุกสนาน ดังนันเงินจึงไม่ใชป ่ ั ญหาเท่ากับการเสยี หน ้า
“มันยังเด็ก” ชายชุดดําตอบกลับยิมๆ “งานฟอร์มยักษ์ แบบนีกลัวมันมือ
ั ใจเด็กมันยังไม่นงพอ
สน ิ เกิดพลาดไปมันอาจเสย ี ใจไปตลอดชวี ต ิ ไม่มเี งิน
ของลูกค ้าคนไหนคุ ้มพอจะแลกกับใจของเด็กกู... แต่ถ ้าให ้ยิงเมียของพีรองนี
โอเคอยูน
่ ะ”
ฮา...
พีรองตบโต๊ะ หัวเราะอย่างถูกใจ “รีบเลย รีบมายิงเลย แล ้วต ้องยิงให ้
ี ้เงินใชวั้ นละห ้าร ้อย
ตายด ้วยนะ” พีรองบ่นอุบ “แม่ง... ขีบ่นขึนทุกวัน กูนได
มากกว่านีต ้องโทรขอเป็ นครังๆ ไป”
“เฮย้ อย่าออกนอกเรือง” พีใหญ่ตบกลับเข ้าหัวข ้อเดิม “สรุปจะมีใคร
รับไหม?”
ทุกคนเงียบกริบ
พีเจ็ดแฉขึนมาว่า “พีใหญ่พด ี
ู ไม่หมดนี ความเสยงที มากทีสุดอยูท
่ เป้
ี า
เคลือนไหวนะ” เขาทาบมือลงกับโต๊ะแล ้ววาดปลายนิวบ ้าง “อย่าลืมสวิ า่ ลูกค ้า
ไม่ใชเ่ ป้ านิง ถ ้าลูกค ้าอยากให ้เรายิงเขาแบบไม่ตายนันหมายความว่าหลังจาก
ยิงแล ้วงานก็ยงั ไม่จบ เราต ้องนํ าลูกค ้าไปสง่ ให ้ถึงมือหมอก่อนทีเลือดจะไหล
ออกหมดตัว... แล ้วเราจะทําได ้ยังไงเพราะเราเป็ นคนยิงเขา!”
“เออ” หลายคนพยักหน ้าตาม
แค่ยงิ คนตํารวจก็ต ้องแห่มาล่าหัวแล ้ว อย่าหวังจะย ้อนกลับไปหา
ลูกค ้าเลย หนีเอาตัวรอดให ้ทันก่อนเถอะ
“สมมุตวิ า่ เรายิงสําเร็จ แต่ลก ี เลือดล่ะ เราก็ชวด
ู ค ้าดันมาตายเพราะเสย
เงินงันเหรอ?” คนหนึงถาม
“เพือนๆ มันเป็ นงานทีเป็ นไปไม่ได ้เลย” อีกคนเสริม
 อีกคนนับนิว “เตรียมกระสุน ยิงไม่พลาด แล ้วไหนจะต ้องมีอาฟเตอร์
เซลเซอร์วซ
ิ อีก”
“ขอผ่าน” รอบนีพีรองพูดเองเลย
“ผ่านเหมือนกัน” พีสามตามมาติดๆ เป็ นคนสุดท ้าย
้
สรุปทังเก ้าซุมไม่
มใี ครยอมรับงาน!
ั มาทางพีส ี
“ความจริงแล ้ว ลูกค ้าเขารีเควสต์วา่ จะเอามึงนะ” พีใหญ่หน
ี น ้าครุน
ทีกําลังจิบวิสกีสห ่ คิด “เขาตามไล่ถามคนทังวงการเลยว่ามึงเป็ นใคร
อยูท
่ ไหน
ี ตอนนียังรับงานอยูห ่ รือเปล่า”
“กูไม่ได ้รับงานมาแปดปี แล ้ว”
“เขาประทับใจโพรไฟล์มงึ โดยเฉพาะงานคุ ้มกันประธานาธิบดี
แอฟริกาแล ้วก็งานทีบุกชว่ ยตัวประกันทีอิสราเอล ไม่สนใจรับงานนีไปเหรอ
เงินดีกว่าสองงวดนันมากนะ”
คนฟั งนิงไปพักหนึง ก่อนจะตอบออกมาเสย ี งเรียบ “ชว่ งนีชวี ต
ิ กําลังจะ
เข ้าที ไม่ต ้องการอะไรทีตืนเต ้นหวือหวามาชว่ ยฆ่าเวลาอีกแล ้ว...”
ี
“ถ ้างันทองสถาดนี ี
” พีใหญ่ปรบมือสองที จากนันชายสคนก็ ก ้าวเข ้ามา
ี
พร ้อมกับทองคําเต็มถาดสใบ ี
พวกเขาวางทังสถาดลงกลางโต๊ ะกลม “ก็ไม่ม ี
ใครรับใชไ่ หม?”
ทุกคนจ ้องมองขุมสมบัตท
ิ ส ่ งประกายพราวพร่างจนแสบตาไปหมด
ี อ
้
จังหวะนันเองชายคนหนึงทีตาไวทีสุดก็ร ้องขึนว่า “เฮยพวกมึ
ง! ดูรอย
ประทับทีก ้อนทองส”ิ
ี งเดียว “นีมันทองของ...”
เหล่าคนฟั งเพ่งมอง แล ้วก็ร ้องอุทานเป็ นเสย
ื กล ้ามเนือข ้างลําคอกระตุกถี
ชายในชุดดําจ ้องนิง หรีตาลงเหมือนเสอ
ขึนมาอย่างน่ากลัว
ั ลักษณ์รป
สญ ู งูจงอางตัวเล็กๆ สลักแน่นอยูบ
่ นแท่งทองคํา!
 ิ ก
267.เรียกแม่ซล ู

เป็ นอีกเสาร์หนึงทีเธอว่างจัด
้
เหนือเกล ้าใชเวลาตลอดอาทิตย์ทผ่
ี านมายุง่ อยูก
่ บ
ั การเปลียนรูปแบบ
ของบริษัทเจสสกิ าจาก ‘บริษัทจํากัด’ ให ้เป็ น ‘มหาชน’ เพือเอาเข ้า
ตลาดหลักทรัพย์
ความจริงแล ้วเธอเตรียมการไว ้แต่เนินๆ ตังแต่ต ้นปี แล ้วทุกอย่างจึงไม่
ได ้ฉุกละหุกมากนัก เหลือเพียงลงนามในเอกสารไม่กฉบั ี บเท่านัน พุธทีผ่านมา
เธอเรียกประชุมพนักงานทุกชนทุ ั กแผนกให ้มารับฟั งการปรับเปลียนโครงสร ้าง
องค์กรครังสําคัญนี มีพนักงานจากสาขาต่างๆ ทัวโลกร่วมประชุมออนไลน์ด ้วย
หลายคนมีสห ี น ้าตืนตระหนกเพราะไม่เคยรับรู ้การเคลือนไหวในจุดนีมาก่อน
เหนือเกล ้าจึงจําเป็ นต ้องอธิบายลงรายละเอียดมากกว่าเดิม ซงก็ึ ใชเวลาเกื
้ อบ
ทังวันกว่าจะประชุมเสร็จ
ผลทีออกมาคือพนักงานสว่ นมากยินดีและพึงพอใจ พวกเขาจะกลาย
เป็ นสว่ นหนึงของบริษัทอย่างแท ้จริงผ่านการครอบครองหุ ้นตามจํานวนปี ท ี
ทํางานกับแบรนด์เจส มีบางสว่ นทีค่อนข ้างหัวเก่า รับไม่ได ้ ไม่ยน
ิ ยอม และ
ชอ็ ก ซงก็
ึ ต ้องว่ากันเป็ นเคสบายเคส
ึ ว่าบ่าทังสองเบาและโล่ง หลังจากงานเปิ ดตัวบริษัทใน
เหนือเกล ้ารู ้สก
เดือนหน ้า เจสสก ิ าสาขาประเทศไทยก็จะประกาศย ้ายสํานักงานไปอยูท ่ ี
สงิ คโปร์เป็ นการถาวร นีเป็ นเรืองทีอยูเ่ หนือการคาดเดาของทุกๆ คน แต่ไม่วา่
ใครก็ไม่กล ้าสงสย ั การตัดสน ิ ใจของเจ ้านาย พนักงานทียินดีจะย ้ายไปสงิ คโปร์
ก็จะได ้รับการดูแลอย่างดีทสุ ี ด สว่ นคนทีไม่ประสงค์จะย ้ายก็จะได ้รับเงินก ้อน
ชดเชยจํานวนทีแฟร์มากๆ
เมือวานก่อนทีจะบินมาหนองคาย เป็ นวันสุดท ้ายทีเธอเรียกบอดีการ์ด
ี
คนสนิททังสมาพู ดคุย เธอบอกพวกเขาจากใจจริงว่าเธอไม่จําเป็ นต ้องมีคน
คอยดูแลอีกแล ้ว หากใครยินดีจะทํางานกับแบรนด์เจสต่อ เธอจะมอบหมาย
ตําแหน่งหน ้าทีใหม่และให ้พวกเขาไปประจําสาขาสงิ คโปร์ แต่ถ ้าไม่ เธอยินดี
ชดเชยด ้วยเงินก ้อนจํานวนหนึง ทุกคนรับข ้อเสนอแรกยกเว ้นแกล ้วกล ้า เขาขอ
ลาออกไปเรียนศล ิ ปะการต่อสูต่้ อทีญีปุ่ นซงเธอก็
ึ เข ้าใจ
 ิ หน ้ากับเธออีกหลังกลับจากพม่า
แกล ้วกล ้าไม่กล ้าเผชญ
ั วันเขาจะหาทีหาทาง ตามหาความฝั น
เธอยอมปล่อยเขาไป หวังว่าสก
ของตัวเองพบ
ึ เหมือนตัวเองเป็ นหุน
เหนือเกล ้ารู ้สก ่ ยนต์สงั หารทีค่อยๆ ื
ถอดเสอ
ิ
เกราะออกทีละชนจนเหลื อแต่เพียงกายเนืออันเปราะบาง
เธอพร ้อมแล ้วสําหรับการเกิดใหม่
้
เหนือเกล ้าเดินเอือยเฉือยเข ้ามาในลานซอม
้ อากาศค่อนข ้างหนาวเพราะเมือคืนวันศุกร์ฝนตกติดต่อกันหลาย
เชานี
ั
ชวโมง ี
เนืองจากเคลียร์งานทีกรุงเทพฯ เสร็จตังแต่สโมงเย็ นเธอจึงจับเครือง
กลับมาทีค่ายตอนหนึงทุม ่ เพราะมาผิดเวลาเธอจึงไม่เจอเจ ้าของค่าย... ไม่เจอ
ทังคืน
หมายความว่าเขาไม่ได ้นอนบ ้านทุกวัน?
ความรู ้ใหม่นะเนีย...
ี งอาบนํ าตอนตีห ้าครึง เตียงข ้างกายยวบลงตอนประมาณ
เธอได ้ยินเสย
หกโมงเชา้ แต่พอเจ็ดโมงบนเตียงก็วา่ งเปล่า... ต ้องเดินออกมาทีลานซอมถึ
้ ง
จะเห็นเขา
เขายืนกอดอกคุยอยูก่ บ
ั นายเชษฐ์ หูเขาไวมากทีเดียว เธอยังไม่ทน
ั
ั มาถูกทิศแถมยังสง่ ยิมมาแต่ไกลในระยะ 100 เมตร
ก ้าวเข ้าไปเขาก็หน
ึ ไวและสายตาดีอย่างเหลือเชอ!
หมอนีความรู ้สก ื
เธอก ้าวเข ้าไปหาพร ้อมรอยยิม นายเชษฐ์เหมือนนกรู ้ รีบกล่าวคําอําลา
และบอกว่ามีธรุ ะต ้องไปทําต่อ พอเหนือเกล ้าไปถึงก็โบกมือให ้กลุม่ คนทีเดิน
กางร่มตามมา พวกเขาถอยห่างออกไปอย่างมีมารยาท เธอเกียวแขนข ้างหนึง
ของประกาศต ิ แล ้วกระซบิ ถาม “เมือคืนไปไหนมา?”
เขาหัวเราะเบาๆ “เผลอหลับทีคอกม ้าน่ะ เออใช ่ ลืมบอกไป ลูกม ้าที
ั อมาส
เธอสงซ ื ง่ แล ้วนะ”
คนฟั งยิมละไม
 “จริงส ิ วันหลังถ ้ากลับมาล่วงหน ้าแบบนี โทรหาฉั นนะ ฉั นจะได ้ไปรับที
สนามบิน”
คนฟั งยิมกว ้างกว่าเดิม “ถ ้าโทรหาก็จะไม่รู ้น่ะสวิ า่ นายไม่ได ้นอนบ ้าน
ทังคืน... อุย ็ ข ้างแก ้มให ้ “ไม่เป็ นไร คอกม ้าก็คอกม ้า”
๊ ! เหงือตก” เธอยกมือเชด
้
เหนือเกล ้ามองไปยังการฝึ กซอมตรงหน ้าอย่างสนใจ ตรงลานหินทรง
กลมขนาดใหญ่ทถู ี กโอบล ้อมด ้วยร่มเงาของต ้นนางพญามีนักกีฬาหลายร ้อย
คนกําลังฝึ กฝนกันอย่างเอาจริงเอาจัง ถ ้ามองเผินๆ ทุกคนมีเรือนร่างและความ
สูงค่อนข ้างใกล ้เคียงกัน ผู ้ชายสวมกางเกงมวยตัวเดียว สว่ นผู ้หญิงสวมเสอ ื
และกางเกงวอร์มสด ี ําล ้วนยาวแค่เข่า ไม่วา่ ชายหรือหญิงทุกคนล ้วนมีเรือนร่าง
่ เหงือ มัดกล ้ามทีเคลือนไหวสะท ้อนแสงแดดยามเชาจนเป็
ทีชุม ้ นเงาวับ
บ ้างก็จับคูซ ้
่ อมมวย บ ้างก็วงแข่
ิ ง บางคนทุม
่ กันไปมาเหมือนเล่นยูโด มี
ั
กระบองยาว กระบองสนตลอดจนกี ฬาฟั นดาบ
ตอนนีสามีของเธอยืนอยูต
่ รงหน ้ากลุม
่ นักกีฬาฟั นดาบ ลูกศษิ ย์นับร ้อย
ทังชายและหญิงกําลังฝึ กฟั นดาบกันอย่างขะมักเขม ้น จะเรียกว่าฝึ กก็พด
ู ได ้ไม่
เต็มปาก มองคล ้ายกับการออกกําลังกายในยามเชาเส ้ ย
ี มากกว่า หลายคนทีมา
ร่วมฝึ กเป็ นนักมวยด ้วยซาํ
“พวกเขาแค่ออกกําลังกายกันเล่นๆ หรือเปล่า?” เหนือเกล ้าถาม
“จริงๆ แล ้วฟั นดาบเป็ นอีกหนึงกีฬาทีเด็กๆ ในค่ายสนใจเลยตือขอให ้
ฉั นหาครูมาสอน มันมีแข่งขันในระดับเอเชย ี นเกมสด์ ้วย ตัวฉั นเองไม่เคยศก ึ ษา
มาก่อนเลยพยายามหาครูชาวต่างชาติมาสอนพวกเขา ตอนนีหาได ้สามคน แต่
เด็กของเรายังเก ้ๆ กังๆ พวกถนัดมวยพอมาหัดจับดาบก็จะรู ้สก ึ ว่ามันเกะกะ
ั พักก็เลิกไป สว่ นมากคนทีจะมาทางนีมักเป็ นกลุม
พวกเขาเล่นได ้สก ่ เด็กใหม่”
เหนือเกล ้าหรีตา จ ้องมองกลุม
่ ชาวต่างชาติทกํ
ี าลังฝึ กนักกีฬา “แต่
พวกเขาสอนผิดนะ”
ครูฝ้ายหันมาสบตาเธอ “สอนผิด... เธอรู ้ได ้ยังไง?”
“โถ สามัญชน...” เหนือเกล ้าสา่ ยหน ้า “เจ ้าหญิงฟั นดาบตังแต่เริม
คลานแล ้วนะจ๊ะ”
 เหนือเกล ้าก ้าวออกไปกลางลานแล ้วสง่ ภาษารัสเซย
ี โต ้ตอบกับชาย
หนุ่มผมทองทีเรียกตัวเองว่า ‘ครูดาบ’ เด็กในลานจ ้องมอง ‘เมียน ้อยคนใหม่’
ของครูฝ้ายแล ้วก็หน
ั มาสบสายตาเจ ้าของค่ายเป็ นระยะๆ สก ั พักเหนือเกล ้าก็
หันมาประกาศกับพวกเขา
้ กษะทุกอย่างทีตนมี ทังร่างกายที
“ฟั นดาบเป็ นกีฬาทีผู ้เล่นจะต ้องใชทั
แข็งแรงและจิตใจทีแข็งแกร่งเข ้าหําหันกับฝ่ ายตรงข ้าม ดังนันข ้อสําคัญข ้อ
แรกคือกายและใจของพวกเธอต ้องพร ้อม” เธอมองใบหน ้าของแต่ละคนด ้วย
สายตาดุดน ั เด็ดขาด “ใครคิดว่าแค่ฝึกเล่นๆ ก็ให ้ก ้าวออกไปจากกลุม ่ ฉั นไม่
อยากเสยี เวลากับคนทีไม่ใช”่
ื ก! เป็ นการประกาศถ ้อยคําอย่างตรงไปตรงมายิงกว่านักเลง
เฮอ
หลายคนมองตากัน บางคนเริมถอย บางคนอยูต
่ อ
่ สุดท ้ายคนนับร ้อย
ิ
ในลานก็เหลือเพียงหกสบ
“ความสําคัญข ้อทีสอง คือการเลือกอาวุธทีใช”้ เธอก ้าวไปหยิบดาบ
เล่มหนึงขึนมาจากแป้ นเสย ี บ “ไม่ใชว่ า่ ใครอยากจะหยิบอะไรก็หยิบ เราต ้อง
เลือกขนาดดาบให ้เข ้ากับตัวเรา ความแข็งแกร่งของข ้อมือเรา ความชาํ นาญ
ของเรา รวมถึงขนาดร่างกายของฝ่ ายตรงข ้ามทีเราจะล ้ม ยกตัวอย่างเชน ่ ถ ้า
ี
ฉั นจะล ้มครูฝ้าย” เธอชไปทางสามี ทยื
ี นกอดอกอยู่
้
ด ้านหลัง “ฉั นจะใชดาบเอเป้ ทมี
ี นําหนักประมาณ 700 กรัมเพราะเขาตัวใหญ่
ไซสห ์ มี...”
เธอหยิบดาบอีกเล่มหนึงขึนมา “แต่ถ ้าฉั นจะเล่นงานเธอ” เหนือเกล ้าช ี
ไปทางเด็กหนุ่มอายุประมาณสบ ิ หก “ฉั นจะใชดาบฟอยล์
้ ทมี
ี นําหนักประมาณ
200 กรัมแทน”
“แล ้วถ ้าคุณสูกั้ บครูโจล่ะครับ?” เด็กหนุ่มพยักพเยิดไปทางครูดาบผม
ทอง
้
“ฉั นจะใชเซเบอร์ ึ
เพราะตัวดาบมีนําหนักประมาณ 500 กรัมซงเหมาะ
กับเขาทีผอมสูง”
้
“สูเลย! ้
สูเลย! ้
สูเลย!” ี ร์กน
เด็กๆ ร ้องเชย ั ลันลาน
 ครูฝ้ายมองเจ ้าหญิงหันไปสนทนาอะไรบางอย่างกับครูดาบชาวรัสเซย ี
เด็กๆ นักกีฬาหลายคนก ้าวเข ้ามาห ้อมล ้อมเธอ ก ้มหน ้าลงมองวิธท ี เธอจั
ี บดาบ
บางคนถามนันถามนี หลายคนสงสย ั ว่าเธอพูดภาษารัสเซย ี ได ้อย่างไร พอเธอ
ตอบว่าเพราะเธอเคยเป็ นเจ ้าหญิงมาก่อน พวกเขาก็ร ้องเฮออกมาแล ้วหันไป
คุยกันว่า “แฟนครูฝ้ายตลกดี”
ครูฝ้ายหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ มองเจ ้าหญิงตอบคําถามของเด็กๆ ใน
แบบของเธอ สกั พักเธอก็ยกสองมือแล ้วตะโกนออกมาว่า “เอ ้า... สูก็้ ได ้...”
เฮ...
“แต่ถ ้าฉั นชนะฉั นจะได ้อะไรล่ะ?”
“พวกเราจะเรียกคุณว่าเจ ้าหญิงเหมือนทีพ่อครูเรียก” เด็กหนุ่มคนหนึง
ป้ องปากตะโกน
“ดูหา่ งเหินจัง” เหนือเกล ้าทําท่าคิด “ทีนีไม่มวี งั ไม่มป
ี ราสาทเสยี
ด ้วย” เธอหันไปมองทางกลุม ่ ลูกบุญธรรมของสามีทยื
ี นถือดาบอยูไ่ ม่ไกลแล ้ว
เลิกคิวให ้ “เรียก ‘คุณแม่’ เป็ นไง?”
268.ฟาดนิมๆ

ทุกคนตะลึงงัน โดยเฉพาะอย่างยิงคิระและติณนัย!
“เอาเลย! เอาเลย! เอาเลย!”
เหนือเกล ้าเลือกดาบเอเป้ ทหนั ั
ี กทีสุดขึนมาถือกระชบ เธอต ้องการจะ
้ ให ้ยืดเยือจึงไม่อยากเสย
ปิ ดจบการต่อสูไม่ ี เวลาใชดาบเบา
้ หลังจากทดลอง
ี ้ารอบภาพภาพหนึงก็แวบเข ้ามาในหัว ภาพของเด็กหญิงตัวเล็กๆ
หมุนข ้อมือสห
ทียืนกระต่ายขาเดียวปากคาบดาบท่ามกลางสายฝน จากอาทิตย์ละห ้าวันเป็ น
สาม จากสามวันเป็ นวันเดียว และหลังจากอายุครบแปดขวบเธอก็ไม่เคยต ้อง
ยืนคาบดาบอีก
สําหรับคนทีมีน ้องชายต่างแม่นับสบ
ิ การเรียนรู ้ทีจะเอาตัวรอดถือว่า
สําคัญทีสุด
ปลายดาบเอเป้ จรดลงกับพืนในท่าเตรียมพร ้อม กลุม ่ เด็กนักเรียนถอย
ออกไปยืนห ้อมล ้อมเป็ นวงกว ้าง รอบด ้านเงียบสงบ แม ้แต่นักกีฬาทีกําลัง
ฝึ กฝนกีฬาประเภทอืนอยูก ่ ว็ างมือวางไม ้แล ้วก ้าวเข ้ามายืนสมทบด ้วยความ
อยากรู ้
เหนือเกล ้าสูดลมหายใจเข ้า ดาบกับคนผสานเป็ นหนึงเดียว
ครูดาบฝรังเริมเคลือนไหวจูโ่ จมหนักหน่วง เธอตวัดปลายดาบขึนรับ
อย่างพลิวไหว พลิกข ้อมือโต ้กลับรุนแรงไม่แพ ้กัน แต่ละกระบวนท่าของเหนือ
ั เรียบง่าย ไม่มพ
เกล ้า คมชด ี ธิ รี ต
ี องเหมือนของครูดาบ
ั คือซด
ซด ั ... ฟาดคือฟาด ดิบเถือนตรงไปตรงมา
ี งเหล็กกระทบเหล็กดังลันแสบแก ้วหู
เสย ถีรัวและหนักหน่วงเหมือน
ประกาศสงคราม
สายตาของบรรดาผู ้ชมถึงกับลุกวาว ตืนตาตืนใจจนเหงือแตก นักดาบ
ทีเปี ยมไปด ้วยทักษะระดับนีแน่นอนว่าต ้องพัฒนาและฝึ กฝนมาเป็ นเวลานาน
เหนือเกล ้าแปรเปลียนกลยุทธ์จากรุกเป็ นรับ จากรับเป็ นหลอกได ้อย่าง
คล่องแคล่วว่องไว ้
เธอใชดาบได ้สองมือ มีการพลิกแพลงทีหลากหลาย
เปลียนให ้สนามประลองกลายเป็ นสนามเดินหมาก สามารถโชว์ศาสตร์และ
ศลิ ป์ ของการฟั นดาบในรูปแบบทีละเอียดอ่อนและลึกซงมากกว่
ึ าทีตาเห็น
ํ องแคล่วของนักสู ้ หรือความสง่างามของ
ไม่วา่ จะเป็ นความชาชองคล่
นักเต ้นรํา ทุกท่วงท่าลีลาผสมผสานกันอย่างพอเหมาะพอเจาะจนเกิดเป็ นการ
้ ไม่อาจคลาดสายตา ในจังหวะทีครูดาบผมทองพลาดท่าถลาลงไปนอน
ต่อสูที
วัดพืน ครูดาบอีกคนก็ปราดเข ้ามาแก ้เกมให ้
คนทีสองเป็ นชายชาวญีปุ่ นทีมีโครงร่างสูงใหญ่ มาถึงก็ดน
ั ดาบเข ้ากับ
ดาบของเหนือเกล ้า วัดความแข็งแกร่งกันด ้วยกําลังแขนและสองเท ้าทียันพืน
ี งผู ้ชมฮอ
เสย ื ฮากันอย่างต่อเนือง
ครูฝ้ายจ ้องมองอย่างไม่อาจละสายตา จุดอ่อนของผู ้หญิงในเกมกีฬาก็
คือพละกําลัง เขาอยากรู ้ว่าเธอจะแก ้เกมอย่างไร
เหนือเกล ้าถอยร่นไปติดๆ ี
กันสสเต็ ี หลัก
ปจนอีกฝ่ ายทียันกันอยูเ่ สย
ถลามาด ้านหน ้า เธอถือโอกาสนีวนปลายแหลมกระแทกข ้อมือชายครูดาบชาว
ญีปุ่ นจนดาบร่วงพืน การโจมตีจังหวะนีรวดเร็วแม่นยําจนมองตามไม่ทน ั ทว่า
ี ลงไปนอนกุมข ้อมือกับพืน
ความแรงกลับทําให ้หนุ่มญีปุ่ นถึงกับหน ้าซด
ี งผู ้คนโห่ร ้องให ้กําลังใจเมือเห็นครูดาบคนทีสองร่วงลงในเวลาไม่
เสย
ถึงนาที
เหนือเกล ้าหันไปหาครูดาบคนทีสาม
ั
ครูดาบชาวอินเดียตัวสน เขารีบโค ้งร่างแล ้วร ้องเรียกก่อนใครเพือน
“คุณแม่”
ี งเฮสะท ้านสะเทือนจะดังก ้องตามมา!
รอบด ้านเงียบกริบ ก่อนทีเสย
ครูดาบชาวอินเดียคิดว่าตนยอมเสย ี ฟอร์มอย่างนีดีกว่าโดนฟาดร่วงกับ
พืนเหมือนสองคนก่อนหน ้า การเล่นฟั นดาบนันดูเหมือนง่ายคล ้ายกับไม่ม ี
ความซบ ั ซอนใดๆ
้ ั ทุกทักษะทีมีอยูใ่ นตัว ทัง
แต่ในความเป็ นจริงแล ้วต ้องอาศย
ความเร็ว ความแม่นยํา สมาธิ และความเฉลียวฉลาดในการอ่านเกมเพือลวงคู่
้ ้หลงกลและเผยจุดอ่อนออกมา
ต่อสูให
ิ
สงเหล่ ั
านีล ้วนมาจากประสบการณ์และการฝึ กฝนอย่างหนัก เห็นได ้ชด
ว่าสุภาพสตรีตรงหน ้ามีความสามารถระดับปรมาจารย์ทเขาไม่
ี อาจเทียบ หล่อน
 ้
สามารถใชดาบเอเป้ ทหนัี กทีสุดล ้มครูดาบทีตัวใหญ่กว่าได ้ในเวลาไม่ถงึ สาม
นาที เขาคงโง่มากถ ้าก ้าวเข ้าไปท ้าประลองด ้วย
ี งเด็กหนุ่มคนหนึงป้ องปากตะโกนขึน
“คุณแม่” เสย
“คุณแม่” อีกคนร ้องตาม
ี งเรียกก็แห่แหนต่อๆ กันมาเป็ นขบวน!
จากนันเสย
เหนือเกล ้ายิมกว ้าง หันไปมองสามีแล ้วขยิบตาให ้อย่างยัวเย ้า เขาแค่
สา่ ยหน ้าตอบเบาๆ แล ้วกลอกตามองฟ้ า เธอเบือนหน ้าไปทางกลุม ่ ลูกบุญธรรม
ทียืนอยูใ่ ต ้ต ้นนางพญา พวกนันยังอึงอยูเ่ ลย
่ ยๆ เลิกคิวสูงเป็ นเชงิ ถาม
เธอจ ้องพวกเขา ตาสบตา... จากนันเธอก็คอ
ติณนัยยิมออกมาเป็ นคนแรก เขาหันไปกระซบ ิ อะไรบางอย่างกับ
บรรดาพีชายจากนันก็โค ้งให ้เธอ “คุณแม่” เรียกแล ้วติณนัยก็หมุนตัวเดินจาก
ี งหัวเราะสนุกสนาน
ไปพร ้อมกับเสย
“คุณแม่”
“คุณแม่”
“คุณแม่”
คนทีเหลือทักทายเบาๆ อย่างเก ้อเขินแล ้วหมุนตัวเดินจากไปบ ้าง
เหนือเกล ้าถอนหายใจแล ้วเดินตรงไปสมทบกับสามี “ลูกเรานีหัวแข็ง
กันจังนะคะ... คุณพ่อ”
้ โรงอาหารหลัก ระหว่าง
ทังสองเดินเคียงกันไปรับประทานอาหารเชาที
ทางเจ ้าของค่ายก็เหลือบตามองเธอเป็ นระยะๆ เอ่ยปากชวนคุยไปเรือยเปื อย
“ชว่ งนีงานทีบริษัทยุง่ มากไหม?”
“ไม่คอ
่ ยเท่าไหร่ หลักๆ ก็เตรียมงานเปิ ดตัวสาขาย่อยในเอเชย ี ตอน
แรกฉั นกะจะซอตึ ื กสร ้างสําเร็จในกรุงเทพฯ มาเป็ นออฟฟิ ศหลักของเรา แต่
ตอนนีเปลียนใจแล ้ว เจสสก ิ าสาขาเอเชย
ี มีออฟฟิ ศทีสงิ คโปร์จะปลอดภัย
กว่า...”
“ปลอดภัย?” เขาทวนคํา “ตอนนีไม่ปลอดภัยเหรอ?”
 ้
เธอนิงไป “ฉั นหมายถึงในแง่การลงทุนและเสนทางหมุ
นเวียนของเงิน
สงิ คโปร์จะสะดวกกว่า”
“งานจัดเมือไหร่?”
“ต ้นเดือนหน ้า”
“อีกสองอาทิตย์สนิ ะ” เขาจูงมือพาเธอเดินเข ้าไปในบริเวณโรงอาหาร
สายตาทุกคูจ
่ ับจ ้องมา
ใช.่ .. อีกสองอาทิตย์
“อาทิตย์หน ้าฉั นคงจะมาเป็ นอาทิตย์สด
ุ ท ้าย” เธอตอบกลับเบาๆ
ั ฝ่ ามือเธออย่างลืมตัว
เขาเลิกคิว กระชบ
่ สถานทีจัดงาน
“มีหลายอย่างทียังคังค ้าง ฉั นต ้องไปดูแลเอง อย่างเชน
สคริปต์งาน รวมถึงคน”
“ฉั นจะไปชว่ ย”
ไม่มท
ี าง!
“นายรออยูท ่ นี
ี แหละ เสร็จธุระแล ้วฉั นจะมาอยูด
่ ้วยยาวเลย” เธอ
หัวเราะ “อยูจ
่ นเบือกันไปข ้าง”
เธอภาวนาอยากให ้เป็ นแบบนันจริงๆ เหนือเกล ้าลอบมองอีกฝ่ าย
ั
ระหว่างทีเขาสงอาหาร แต่กอ
่ นตอนเจอกันใหม่ๆ ประกาศต ิ เป็ นหนุ่มน ้อยสุด
หล่อทีแสนจะเซก ็ ซของเธอ
ี เขาทังน่ารัก ชา่ งเอาอกเอาใจ ถึงแม ้จะขีแยไป
หน่อยแต่เธอก็ชอบปลอบชอบโอ๋อยูแ ่ ล ้วนี ไม่เห็นจะเป็ นอะไร เขาเดินตามเธอ
ต ้อยๆ ไปทุกทิศ สงใหั ้ทําอะไรก็ทํา น่ารักน่าสงสารเสย ี จนเธอใจอ่อนยอมลง
ให ้เขาอยูค
่ นเดียว
พอเริมสบ ิ แปด ก็เป็ นชว่ งทีเขาฮอร์โมนพลุง่ พล่าน เขาแตกเนือหนุ่ม
้ าเด็กผู ้ชายคนอืนๆ อยูห
ชากว่ ่ ลายปี แต่พอถึงเวลาโตก็สงู ใหญ่พรวดพราดจน
ต ้องเปลียนไซสร์ องเท ้าทุกเดือน นายขีแยของเธอเริมเปลียนเป็ นหมีข ี
หงุดหงิด เริมพูดจาหยาบคาย วางท่าหึงหวงจนทังคูท ่ ะเลาะกันอยูบ
่ อ
่ ยๆ ดีท ี
เธอรู ้วิธงี ้อ เขาจึงหายงอนทุกครังทีเธอเป็ นฝ่ ายง ้อก่อน
 พอเธอท ้อง เขาก็เริมกลายเป็ นบ ้า ประชดประชน ั เจ ้าคิดเจ ้าแค ้น
ก ้าวก่ายบงการชวี ต
ิ ของเธอทุกอย่างจนทังคูจ ่ บกันไม่สวย เหนือเกล ้ารู ้สกึ ผิดที
ตนจากมา แต่ทงคูั ก ่ ร็ ู ้อยูแ
่ ก่ใจตังแต่แรกว่าจุดจบของความสม ั พันธ์มนั ต ้องเป็ น
ไปในทางนี
เธอคิดพลางจ ้องมอง ‘เขา’ ในปั จจุบน
ั
ประกาศต ิ ในวัยสส
ี บ
ิ แปดเปี ยมไปด ้วยเสน่ห ์ เหมือนสุราดีทบ่ ี มเอาไว ้
นาน กาลเวลาขัดเกลาให ้เขามีรป ู ร่างทีสมบูรณ์แบบ เป็ นชายฉกรรจ์ในแบบ
ของผู ้ชายแท ้ๆ ไม่ใชเ่ ด็กหนุ่มในความคิดของเธอ ใบหน ้ามีโครงสร ้างทีคม
้
เฉียบ เสนสายช ั เจน เข ้มจัดไปทุกสด
ด ั สว่ น อายุทมากขึ
ี นทําให ้การแสดงออก
ของเขานิงขึนและอ่านยาก ดวงตาคูส ่ วยทีเคยเปิ ดเผยอะไรต่อมิอะไรออกมาตี
แผ่จนหมดต่อหน ้าเธอ บัดนีเรียบนิงเหมือนผิวนํ า ยากจะคาดเดาอะไรได ้
ท่าทางกระเซาเย้ ้าแหย่หรือเล่นหัวกับคนอืนๆ เป็ นเพียงการแสดงออกเพือ
ิ เขาไม่ต ้องการให ้ใครสม
ปกปิ ดบางสงที ั ผัสถึง
ั ผัสได ้
แต่เธอกลับรู ้และสม
ประกาศต ิ ก็เหมือนเธอ ทังคูเ่ หมือนกันตรงทีเป็ นนักแสดงตัวยง เธอยืน
ึ อยากจะคว ้าตัวเขามากอดชา่ งรุนแรงเหลือ
มือไปกุมมือเขา วินาทีนันความรู ้สก
เกิน
“นายรู ้ไหม ฉั นว่าฉั นเริมหลงผู ้ชายแล ้วล่ะ”
เขาเงยหน ้าขวับ ท่าทางตกใจของเขาน่ารักจนเธออยากดีดกะโหลก
เธอจ ้องเขาด ้วยสายตาอ่อนโยน เพิงพินจ ิ ใบหน ้าทีกําลังจ ้องกลับมา
จ ้องมองเรือนผมดําหนาทีเริมเปลียนเป็ นสเี งินตรงข ้างหู อีกสบ ิ ปี ข ้างหน ้าเขาก็
จะห ้าสบ ิ แปด แต่จะเป็ นชายอายุห ้าสบ ิ แปดทีแสนจะเซก ็ ซ ี เธอนึกภาพเรือน
ผมของเขาทีเปลียนเป็ นสเี งินทังศรี ษะ สวมแว่นสเหลี ี ยมกรอบเงินของเวอร์ซา
เช ่ ร่างสูงสง่านังหลังตรงอยูใ่ นสูทสเี ทาของฮูโก ้ บอสส ์ ดวงตายังคงคมกริบ
ดิบเถือนราวกับตาเสอ ื เขาคงจะหล่อเหลาจนเธอต ้องแอบซอ ่ นเอาไว ้แต่ใน
ห ้อง
้ ถึงตอนนันเธอคงจะหลงผู ้ชายหนักยิงกว่านี
เฮอ...
“ถ ้าหมดธุระทุกอย่างแล ้ว เราไปเทียวรอบโลกกันไหมนายหมีใหญ่”
 เปลียนสรรพนามอีกแล ้ว! ครูฝ้ายขมวดคิว “แล ้วเรือนไทยทีสร ้างใหม่
ล่ะ ใครจะคุม”
ึ ดูแลส”ิ มีลก
“ก็ให ้ประกาศศก ู เอาไว ้กราบไหว ้หรือไง!
“พูดถึงมัน ตอนนีมันอยูท
่ ไหน?”
ี
ทีไหนสกั แห่งบนโลกนีแหละ “ปล่อยเขาไปเถอะน่า นายคุมเขาไม่ได ้
ตลอดชวี ต
ิ หรอก”
“อยูก ั หนูนาแหงเลย” ลองหยังเชงิ ดู
่ บ
ี เลย
“บอกไว ้ก่อน คนนีฉั นจองเป็ นสะใภ ้นะ” เธอดักคอเสย
ี งฮใึ นลําคอ “เด็กมันดวงกาลกิณี”
เขาทําเสย
“ดวงเด็กหรือว่าบ ้านของนายกันแน่” เหนือเกล ้าหัวเราะอย่างเพลียจิต
“บ ้านทรงไทยทีนายอยูน ่ ่ะ กาลกิณีทงหลั
ั ง ทําไมไม่โทษว่าบ ้านทําให ้เจ ้าเป๊ ก
ซวยกลับไปโทษแฟนมัน นายนีนะ... หัวแข็ง! เผด็จการ! ไม่ดต ู าม ้าตาเรือ! นี
ถ ้าลูกเราโดนแฟนทิง ชาตินนายกั
ี บฉั นก็อย่าหวังเลยว่าจะได ้เห็นหลาน”
ี เผือดของเขาทําให ้เธออยากจะหัวเราะซาํ
ดวงหน ้าซด
“ต๊าย ฉั นเดาถูกด ้วย ยัยเด็กชมนาถทีบอกว่าจะแต่งจะหมันกันก่อน
หน ้า คงล่มไม่เป็ นท่าเลยล่ะส”ิ
“...” ครูฝ้าย
เธอกุมมือเขาแน่นกว่าเดิม “เรืองสะใภ ้ให ้ฉั นจัดการเองเถอะ นายนัง
หล่อๆ คอยพยักหน ้าก็พอ”
ตอนนันเอง... จูๆ่ ก็มม
ี อ
ื หนึงยืนเข ้ามาคันกลาง
“นํ าค่ะ” อรอนงค์มองสองมือทีกุมกันอยูก
่ ลางโต๊ะ แล ้วค่อยๆ วางแก ้ว
นํ าลงไป
ครูฝ้ายนิง ก่อนจะหยิบนํ ามาดืม
เหนือเกล ้าค่อยๆ หลุบตามองโต๊ะ ปกปิ ดสายตาครุน
่ คิดไว ้ใต ้แพขนตา
ดกหนา
 “เดือนหน ้าจะมีงานฉลองวันก่อตังค่าย” อรอนงค์เปรยออกมาเสย ี ง
เรียบ ยังคงยืนอยูข ่ ้างโต๊ะรับประทานอาหารด ้วยสห ี น ้าไม่รู ้ร ้อนรู ้หนาว หลาย
คนในโรงอาหารเบือนหน ้ามามอง ไม่รู ้ว่าวันนีคุณอรไปกินหัวใจเสอ ื มาจากไหน
ถึงได ้ใจกล ้านัก แต่กอ ่ นหล่อนมักจะวางตัวเรียบร ้อยว่าง่ายอยูเ่ สมอ แต่น... ี
ใครๆ ก็รู ้ว่าครูฝ้ายไม่ชอบให ้ขัดคอเวลาทีเขากินข ้าวกับเมียน ้อย!
“มีอะไรหรือเปล่า?” ครูฝ้ายถามขึน
“เรามีจัดเลียงอาหารแขกเหรือเหมือนทุกปี อรเลยจะมาถามเรืองของ
ชาํ ร่วยค่ะคุณพี”
“ความจริงก็...” เขาจะบอกว่าเอาเหมือนปี ทแล
ี ้ว แต่อรอนงค์ขด
ั ขึนมา
ก่อน
“ถ ้าอ ้ายเป๊ กอยูอ
่ รคงถามเขาเพราะเราค่อนข ้างสนิทกัน แต่เขาไม่อยู่
อรเลยต ้องรบกวนคุณพีให ้ชว่ ยเลือกแทน ปี นคิ
ี ดว่าจะแจกผ ้าขาวม ้าให ้แขก
ผู ้ชาย และให ้ผ ้าเชด ็ หน ้าปั กกับแขกผู ้หญิงน่ะค่ะ ควรปั กคําว่าอะไรดีคะ เอา
แบบให ้เขาระลึกถึงเรา” คุณอรตวัดสายตามองมาทางสตรีทยั ี งกุมมือเจ ้าของ
ค่ายแวบหนึงแล ้วเบือนหน ้ากลับไปทางเดิม ริมฝี ปากหยันขึนเล็กน ้อย “ปั กว่า
‘ที–นี–ค่าย–มวย’ ดีไหมคะ เตือนแขกทีมาด ้วยว่าทีนีทีไหน แขกจะได ้จําขึนใจ
และทําตัวถูก”
“ฉั นคิดว่าไม่เหมาะ ปั กคํานีดีกว่า” เหนือเกล ้าแทรกขึนมาหน ้าตาเฉย
เงยหน ้าพร ้อมกับสง่ ยิมหวานให ้อรอนงค์ “นัน–ผัว–คน–อืน... ปั กออกมาสก ั สี
ห ้าร ้อยผืน รับรองจําได ้แม่น”
ข่าวล่ามาเร็วในชว่ งบ่ายของค่ายศษ
ิ ย์ทรงชย
ั
น ้าอรทีหมันกับนายเชษฐ์มาหลายเดือน ตกลงปลงใจจะแต่งงานแล ้ว!
269.blue heaven

[น ้าอรแต่งงานกับอาเชษฐ์แล ้ว]
เสย ี งไลน์ทเด
ี ้งขึนทําให ้ลลนาลืมตาอย่างเหนือยล ้า ท่ามกลางความ
ึ เหมือนโดนผีอํา แขนขาขยับไม่ได ้ ปลายประสาทชาไปทังตัว ร่าง
มืด เธอรู ้สก
ทังร่างเหมือนถูกตรึงจมลงไปในหลุมลึกหลุมหนึง ี
ซโครงถู กเบียดอัดจน
หายใจไม่สด ุ ปอด
สติคอ่ ยๆ กลับคืนสูร่ า่ ง เธอพยายามทําความเข ้าใจกับสภาวะของตัว
เอง ในทีสุดก็เพิงจะสําเหนียกได ้ว่าตนโดนกอด
จะเรียกอย่างนันก็ได ้...
คนทีกอดเธอกดเธอจมลึกลงไปกับเตียง เขาทาบร่างหนักๆ เหมือนรถ
แทรกเตอร์ทบ ั ลงมาแล ้วหลับสบายในท่านัน ตอนนีเขากําลังกรนเบาๆ เหมือน
หมีอมนํ
ิ าผึง เนือตัวโยกขึนโยกลงตามจังหวะหายใจ เธอยกฝ่ ามืออ่อนระโหย
ขึนลูบใบหน ้าด ้านข ้างทีตนเพิงโกนหนวดให ้เมือสองวันก่อน
“พีเป๊ ก ขยับหน่อย...”
ี
ลลนานิวหน ้าเล็กน ้อย คาดว่าซโครงซ ี สองนับจากบนน่าจะหัก มันถึง
ที
ได ้ปวดหนึบขนาดนี
“พีเป๊ ก...” เธอเขย่าเขาอีกที “พวกน ้องชายพีสง่ ข ้อความมาในไลน์
กลุม
่ ”
เขาไม่ได ้สนใจ ยังคงหลับต่ออย่างสบายอุรา หญิงสาวควานมือสะเปะ
สะปะถือวิสาสะไปคว ้ามือถือเขามาเปิ ดอ่าน มีข ้อความมากมายหลังไหลมา
จากไลน์กลุม ื ‘บราเธอร์ส’ ซงมี
่ ชอ ึ สมาชก ิ หนุ่มสาวรวมทังสน ิ 176 คน สว่ นมาก
เป็ นคนทีลลนาคุ ้นชอื เคยเจอบ ้าง เคยได ้ยินชอได
ื ้ยินวีรกรรมมาบ ้าง พวกเขา
ั เพเหระมากมายหลายเรือง
คุยกันสพ
คนทีโพสต์ลา่ สุดคือพีคิม เขาโพสต์ข ้อความว่า [น ้าอรแต่งงานกับอา
เชษฐ์แล ้ว]
จากนันก็มส
ี องสาวฝาแฝดมาตอบ [โดน ‘คุณแม่’ ฟาดซะขนร่วงเลย]
 ลลนาจําแฝดสาวคูน ่ ได
ี ้เพราะเคยฝึ กซอมด ้ ้วยกันมา พราวเดือนกับ
แพรวาเป็ นครูฝึกหญิงระดับส ี ทังคูม ่ รี ปู ร่างบึกบึนและหนาหนักไม่ตา่ งจากนัก
มวยชาย มีหน ้าทีดูแลทีมนักมวยหญิงรุน ่ เยาวชนทีมีเกือบร ้อยชวี ต
ิ เป็ นทังโค ้ช
พีเลียง และผู ้นํ าฝึ กกายบริหาร
ื า ‘กอล์ฟ’ คนนี
[ทําไมทุกคนถึงพากันเรียกว่าคุณแม่?] คนถามมีชอว่
ลลนาไม่เคยเห็นหน ้าเพราะเจ ้าตัวดูแลค่ายมวยสาขาแคลิฟอร์เนียให ้ทางค่าย
นานๆ จะกลับมาทีหนึง
ั คน ต ้องเป็ นแบบนีเลย] คนตอบคือ
[ก็เธอเจ๋งมากๆ ถ ้าฉั นจะมีแม่สก
เอ็มม่า
ลลนานึกแปลกใจทีเอ็มม่าก็อยูใ่ นกลุม ่ ลูกบุญธรรมของครูฝ้ายด ้วย
เธอคิดมาเสมอว่าเอ็มกับพีเป๊ กเป็ นแค่เพือนร่วมงาน เพราะเอ็มมักจะเรียกพี
เป๊ กว่าโค ้ชและให ้เกียรติอก
ี ฝ่ ายในฐานะโค ้ชเสมอ ไม่เหมือนกับต๊อดทีเย ้า
แหย่กน ั สนิทสนมเหมือนพีน ้อง
[ฉั นอยากจะเห็นซะแล ้วส]ิ คนนีชอ
ื ‘อาร์ม’ เป็ นหลานชายของลุงพรต
และเป็ นหนึงในลูกบุญธรรมของครูฝ้ายเหมือนกัน เรียนหมออยูท ่ ดู
ี ไบ คนนี
ลลนาก็ไม่เคยเห็น
ลลนานอนอ่านข ้อความทีคนในกลุม ่ ไลน์คย
ุ กันนับร ้อยประโยค มีไลน์
ไอดีใหม่ๆ ผุดขึนมากมายทําให ้รู ้ว่ามีหลายอย่างในชวี ติ ของพีเป๊ กทีเธอยังเข ้า
่ นี หญิงสาวรู ้จักจริงๆ เพียงครึงหนึงสว่ นอีกครึงที
ไม่ถงึ อย่างน ้อยก็คนกลุม
เหลือราวกับเป็ นคนแปลกหน ้า
คนทีทาบทับอยูด ้
่ ้านบนเริมขยับร่างแล ้วลืมตาชาๆ ถามว่า “ใครไลน์
มา?”
“พีคิม... เขาพูดเรืองทีน ้าอรจดทะเบียนสมรสอย่างเรียบง่ายไปเมือ
้
เชา”
คนฟั งจรดริมฝี ปากจูบไล่ไปตามพวงแก ้ม สน ั กรามแล ้ววกไล่ลงมาตาม
้ อดตรงลําคอ หญิงสาวถอนหายใจแผ่วเบา หงายศรี ษะรับสม
เสนเลื ั ผัสสนิท
สนมทีชวนให ้ใจเต ้น ความรู ้สกึ อ่อนหวานและวาบหวิวแบบนีจัดเต็มมาเกือบ
สองอาทิตย์ แต่ทก ึ เหมือนต ้องมนตร์
ุ ครังทีเริมเธอก็ยงั รู ้สก
“จดวันเดียวกับเราเลย” เขาพึมพํา
 ประโยคนีทําให ้เธอเพิงนึกขึนได ้ จริงส!ิ วันนีต ้องไปจดทะเบียนที
อําเภอนีนา! “โอ๊ยตาย นีกีโมงแล ้วคะ?”
“แปดโมงมัง”
“แล ้วทําไมห ้องยังมืดอยูอ
่ ก
ี ?”
“ทีรักจ๋า เธอไม่ได ้เปิ ดม่านนี” เขาผละริมฝี ปากออกแล ้วพลิกร่างไป
นอนหงายเพือจะหัวเราะ
ื
“ถ ้างันเราต ้องรีบแล ้ว พีนัดคนไว ้เก ้าโมงจําได ้ไหม!” เธอคว ้าเสอแล ้ว
วิงเข ้าห ้องนํ าอย่างรวดเร็ว ยังไม่รู ้ว่าใครกันแน่ทประกาศศ
ี ึ นัดไว ้ แต่เขายํานัก
ก
ยําหนาว่าคนนีต ้องมาด ้วย ไม่อย่างนันทังคูอ ่ าจจะจดทะเบียนสมรสกันไม่ได ้
พอได ้ยินแบบนีลลนาจึงคิดไปว่าอาจจะเป็ นญาติผู ้ใหญ่คนหนึง หรือไม่กเ็ พือน
สกั คนทีเขาไว ้ใจให ้มาร่วมเป็ นสก ั ขีพยานหรือเปล่า
หญิงสาวไม่ได ้ถามอะไรมาก เขาจะพาใครมาก็ชา่ งเถอะแต่ในเมือนัด
แล ้วก็ต ้องไปให ้ตรงเวลา เธอจัดการล ้างหน ้าแปรงฟั นและบีบยาสฟ ี ั นลงบน
แปรงของเขา จากนันก็หน ั ไปตวาดแว ้ด “ลุกมาแปรงฟั นเร็วๆ เราต ้องรีบไป
บ่ายโมงเรามีทําบุญทีวัดแล ้วบ่ายสามก็ต ้องรีบไปให ้ทันเรือรอบสุดท ้ายเพือ
กลับมาเกาะเต่า”
เขายังคงหาวหวอด “ถ ้ากลับไม่ทน
ั คืนนีเราก็นอนชุมพรไปก่อนก็ได ้”
“ไม่! หนูจองดินเนอร์รม
ิ หาดเอาไว ้แล ้ว ถ ้าพลาดคงโดนยึดเงินมัดจํา”
“ก็งกซะอย่างเนีย” ชายหนุ่มก ้าวเข ้ามาในห ้องนํ า
เธอกวาดสายตามองเรือนร่างเขาแวบหนึงแล ้วก ้าวออกไปชว่ ยเตรียม
ื ้า ผ่านมาแล ้วสองอาทิตย์เธอยังคิดว่าฝั นไปด ้วยซาํ
เสอผ
ิ ใจมาอยูก
ฝั นว่าตอนนีตนตัดสน ่ น
ิ กับเขา
ชว่ งอาทิตย์แรกทีทุกอย่างยังไม่เข ้าทีเธอยังเคอะเขินอยูม
่ าก ไม่ใชว่ า่ ไม่เคย
อยูด่ ้วยกัน
ก็เคย... แต่กอ ่ ถานะผัวเมียแบบนีนี
่ นหน ้ามันไม่ใชส
ตอนนีทังคูอ
่ ยูด ั ้องนอน ข ้าวของเครืองใช ้
่ ้วยกันตลอดเวลา แชร์ทงห
มากไปกว่านันคือแนวทางการใชช้ วี ต
ิ และความคิดเห็นต่างๆ
 Blue Heaven เกาะเต่ายังเหมือนในความทรงจําแทบทุกจุด ชายหาด
ขาวสะอาด บรรยากาศดี พระอาทิตย์ขนและตกสวยทีึ สุดในเมืองไทย สอง
อาทิตย์ทผ่
ี านมา เขาและเธอจะใชเวลาช ้ ว่ งเชาไปกั
้ บการออกกําลังกายเรียก
ความสดชน ื หลังจากกลับมาอาบนํ าและกินข ้าว ทังคูก ่ จ
็ ะลงไปยังชายหาด
ทางด ้านล่างทีค่อนข ้างร ้างผู ้คน หาต ้นไม ้แข็งแรงสกั สองต ้น ผูกเปลญวนขึน
มาแล ้วนอนอิงกันและกันในนัน
แรกๆ ื พร ้อมกับมองเขาหยิบไอแพดขึนมาทํางาน
เธอก็อา่ นหนังสอ
หลังจากสามวันผ่านไปเธอก็เริมสนใจงานของเขามากกว่าหนังสอ ื ในมือตน
้
ลลนาใชเวลาหลายวั ึ ทํางานหนักมาก
นเพือจะเรียนรู ้ว่าประกาศศก
ไม่ใชผ่ ู ้ชายทีเทียวเล่นไปวันๆ อย่างทีเคยคิด สามีเธอทํามาหากินยิงกว่ากุล ี
ท่าเรือซะอีก
ประกาศศกึ แบ่งสาขาค่ายมวยทีตนดูแลออกเป็ นแต่ละทวีป ประเทศ
เขต แขวง และจัดหาคนทีเหมาะสมเข ้าไปดูแล ยิงไปกว่านันเขายังเป็ นคน
อนุมตั แ
ิ ต่ละแคมเปญทีเหล่าน ้องๆ เสนอมาเพือกระตุ ้นยอดขายคอร์สออก
กําลังกายแนว Thai-boxing ซงแต่ึ ละคอร์สก็เป็ นทีนิยมมากในกลุม
่ ลูกค ้าต่าง
ชาติ
เฉพาะค่ายมวยก็แบ่งแยกย่อยออกไปอีกหลายธุรกิจ เชน่ การสง่ ผู ้
ฝึ กสอนไปประจําตามโรงเรียน ตามบ ้าน หรือการสง่ เด็กเข ้าแข่งขันเพือสร ้าง
ชอเสื ย ี งและนํ าชอเสื ย
ี งเหล่านันมาต่อยอดทางการค ้าอีกที ด ้วยการสร ้าง
สน ิ ค ้าในรูปแบบต่างๆ เชน ่ นิตยสาร ‘ใกล ้สนาม’ หรือ ‘Fast Track’ ทีตีพม ี บ
ิ พ์สส ิ
ภาษาทัวโลกซงทางค่ ึ ื ้าแนวสปอร์ต ผลิต
ายเป็ นเจ ้าของ การสร ้างแบรนด์เสอผ
อุปกรณ์กฬ ื
ี า ซอขายไลเซนส ์ ักมวย ขายรูปภาพ ขายสปอตโฆษณา ฯลฯ
น
ลลนาเพิงเข ้าใจในตอนนีว่าทําไมครูฝ้ายถึงจําเป็ นต ้องมีลก
ู บุญธรรม
มากมาย ลําพังพีเป๊ กคงไม่สามารถดูแลธุรกิจครอบครัวทีมีสเกลใหญ่ขนาดนี
ไหว หลายครังเธอจะเห็นเขานังงงกับไฟล์ Excel ร ้อยกว่าไฟล์ทบรรดาน ี ้องๆ
เขวียงเข ้ามาในเมลสว่ นตัวของเขา
สําหรับคนเกลียดเลข ้
การต ้องใชเวลาส ิ สวัี นในแต่ละเดือนเคลียร์
บ
บัญชท ี ครู
ี ฝ้ายยํานักยําหนาว่ามันเป็ นหน ้าทีของพีคนโต ทําให ้พีเป๊ กแทบจะ
รากงอกอยูห ่ น ้าไอแพด แต่ถงึ อย่างนันเขาก็ทํา... นังทํานังแก ้จนลลนาสงสาร
สุดท ้ายเธอจึงอาสารับหน ้าทีนีมาทําแทน แถมยังทําเสร็จภายในหกวันอีกด ้วย
 ก็บอกแล ้วว่าสมองมันต่างกัน
พอเสร็จงานด ้านบัญชเี ธอก็แบ่งเบางานของบริษัทรักษาความ
ปลอดภัยของเขามาดูแล ทังคูจ ่ งึ ค่อนข ้างยุง่ ในชว่ งเชา้ บางทีงานก็ลากยาวไป
ถึงบ่ายกว่าจะได ้กินอาหารกลางวันก็สามโมงเย็นเข ้าไปแล ้ว ยังดีทวัี นนีเขา
ยอมวางโครงร่างโปรเจกต์ในมือแล ้วขึนฝั งไปจดทะเบียนกับเธอก่อน และโชค
ดีทเธอเคลี
ี ยร์บญั ชไี ฟล์สด
ุ ท ้ายเรียบร ้อยแล ้วจึงมีเวลาลัลลากับเขาต่อจนถึง
เย็น ไม่งันคงต ้องติดไอแพดไปนังทํางานต่อทีอําเภอแน่
เธอมองร่างชุม ่ นํ าก ้าวออกมาจากห ้องนํ าแล ้วคว ้ารีโมทกดเปิ ดทีว ี
็ หลังและศรี ษะให ้
เสร็จแล ้วก็มาทิงตัวลงตรงหน ้าให ้เธอเชด
ั ไปตามเนือตัวเขา ไล ้ปลายนิวไปตามรอยแผล
ลลนาหยิบผ ้าขนหนูซบ
เป็ นแต่ละรอยทีชวนให ้ปวดใจ เขามองจ ้องหน ้าจอทีว ี ขมวดคิวเล็กน ้อยกับ
้ นนี
ข่าวเชาวั
[วันนีเวลา 19.00 น. ผู ้บริหารจากสถานีโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจแห่ง
ประเทศไทย และกรมประชาสม ั พันธ์จะร่วมกันผนึกกําลังถ่ายทอดสดการ
แข่งขันกีฬาเอเชย ี นเกมส ์ ครังที xx โดยจะเริมถ่ายทอดสดการแข่งขันมวย
สากลสมัครเล่นทังชายและหญิง โดยงานนีทีมกําปั นไทยจะขึนชกทังหมด 6
แมตช ์ แบ่งเป็ นชายสาม หญิงสาม นีคือการทวงความยิงใหญ่ทคนไทยไม่ ี ควร
พลาดแม ้แต่แมตชเ์ ดียว]
เขากดปิ ดทีว.ี ..
ลลนาทีนังอยูด
่ ้านหลังเข ้าใจว่าอีกฝ่ ายคงเครียด การทีเขาประกาศลา
ออกจากการเป็ นโค ้ชตัวหลักทําให ้โค ้ชนันต์แห่งค่ายกํานันยงก ้าวขึนเป็ นโค ้ช
อันดับหนึงของทีมชาติไปโดยปริยาย เรืองนีอาจทําร ้ายจิตใจคนทีไม่เคยยอม
ลงให ้ใครอย่างประกาศศก ึ
ลลนาถอนหายใจออกมาอย่างรู ้สก ึ ผิด เธอวางผ ้าในมือลงแล ้วรวบ
กอดเขาจากด ้านหลัง “พีเป๊ ก หนูขอโทษนะคะทีทําให ้ผิดหวัง”
เขาเบือนหน ้ามามองเธอ ก่อนจะทันพูดต่อเขาก็โน ้มศรี ษะลงมาบัง
แสงไฟบนเพดานและเริมจูบ
ึ อบอุน
ริมฝี ปากเขานุ่มนวลชวนเคลิบเคลิม ให ้ความรู ้สก ่ อ่อนหวานจน
เธอเผลอขยับตอบ เปลวไฟร ้อนๆ แล่นลามไปตามกระแสเลือด โลกทังใบดู
เล็กลงทุกครังทีทังคูอ
่ ยูด
่ ้วยกัน เขาล่อลวงเธอด ้วยความหวานอันเหลือเชอ ื
ทําให ้งงงวยด ้วยพายุแห่งปรารถนา สุดท ้ายหญิงสาวถึงเพิงตระหนักว่าตนถูก
ดึงเข ้าไปกอด เขาปล่อยให ้เธอซบอยูก ่ บ ื มอบความสุขให ้ด ้วย
ั อกทีเปี ยกชน
การลูบไล ้อย่างเบามือ
ึ เอ่ยขึนเสย
ประกาศศก ี งเบา “เธอรู ้หรือว่าพีหวังอะไร?”
ี นเกมส”์
“เหรียญทองเอเชย
เขากลันหัวเราะจนอกกระเพือม “พีจะเอาไปทําอะไร?”
ึ ว่ามันทะแม่งๆ “ก็... สร ้างชอเส
เธอเริมรู ้สก ื ย ี งให ้ค่าย จะได ้มีรายรับ
เยอะๆ ไงคะ”
“ตอนนียังไม่เยอะพอหรือไง?”
ี เธอนั
ลลนานิงไป ถ ้าดูจากบัญชท ี งทํานอนทําอยูท
่ ก
ุ วัน ค่ายเขารวยยิง
ี ะอีก
กว่าสุสานจินซซ
“แล ้วพีจะ...”
“ตอนนีเก ้าโมง คนทีนัดไว ้น่าจะมาถึงแล ้ว เราไปจดทะเบียนกันเถอะ”
ื ้าอย่างรวดเร็วแล ้วลากเธอเดินออกจากห ้องพักพร ้อมกับอมยิม
เขาสวมเสอผ
ไปตลอดทาง
โดนหลอกมาจีบตังสองปี ยงั ไม่มส
ี ะดุ ้ง
ึ ชาก็
ได ้เมียความรู ้สก ้ ดเี หมือนกัน... วันหลังอมเงินจะได ้ไม่ถก
ู จับได ้!
270.พีจะหย่ากะเมียมาแต่งกะหนูนะจ๊ะ

คนทีจดทะเบียนแทบไม่ม ี มีแต่คนมาหย่า
มีแค่ลลนากับประกาศศก ึ คูเ่ ดียวทีมานังรอจดทะเบียนสมรส
บรรยากาศก็ไม่น่าพิสมัยเอาซะเลย สองคูท ี ว อีก
่ างด ้านหลังหน ้าตาน่วมมาเชย
คูท
่ างด ้านหน ้าก็มน
ึ ตึง มีทนายนังประกบทังสองฝั ง ต่างคนต่างแยกเขียวต่อ
รองเรืองผลประโยชน์ทตนควรจะได
ี ้
ลลนานึกหวาด เธอสอดมือเข ้าไปในฝ่ ามืออบอุน ่ ของพีเป๊ ก เขาหันมา
มองแวบหนึงแล ้วยิม ดูชล ิ ล์มากๆ เหมือนจดมาแล ้วแปดเก ้าร ้อยหน ดูเขาไม่ได ้
ตืนเต ้นหรือให ้ความสําคัญอะไรกับกระดาษใบนีสก ั เท่าไหร่ ึ
ทําให ้เธอรู ้สก
หงุดหงิดกลายๆ
ึ
ทุกครังทีพูดเรืองแต่งงาน เป็ นตัวเธอทีเรียกร ้องทะเบียนสมรสซงเขาก็
ไม่ถอ
ื สา เขาแล ้วแต่เธอ
ั ญาว่าจะรัก
แต่หากเปลียนเป็ นเขาบ ้าง เขาดูจะเดือดร ้อนกับคํามันสญ
หรือไม่รักมากกว่ากระดาษใบทีว่านี
เมือวานเธอเปรยว่าอยากจดเขาก็พาข ้ามเกาะขึนฝั งมาจด พอเธอบอก
ว่าจดเสร็จแล ้วจะเก็บใบทะเบียนสมรสไว ้กับตัวเอง เขาก็ไม่หอ
ื ไม่ออ
ื
พอเธอถามว่าไม่รู ้สก ึ อะไรบ ้างเหรอ? เขาก็ตอบเพียงว่าตอนนีเธอก็
เป็ นภรรยาเขา ถึงแม ้จะไม่ถก ู ต ้องตามกฎหมายหรือสายตาของคนรอบด ้านแต่
ก็ถกู ต ้องในคํามันสญ ั ญาทีให ้ไว ้ต่อหน ้าพระ แค่นันก็พอแล ้ว คําตอบนันฟั งดูด ี
จนเธอรู ้สก ึ ว่าเป็ นตัวเองทีเรียกร ้องงีเง่า ตอนนีเธอก็เลยได ้แต่นังเฉยไม่กล ้า
ถามนันถามนีมากมาย
ประมาณเก ้าโมงครึงผู ้หญิงคนหนึงก็กระหืดกระหอบผลักประตูกระจก
เข ้ามา ลลนาเงยหน ้าขึนมอง ผู ้มาใหม่ผวิ คลํา ผมตัดสนคล ั ้ายรองทรง สวม
แว่นตากรอบเหลียมสช ี า หล่อนมีเรือนร่างสูงใหญ่บก
ึ บึน ฝี เท ้าเบาและอยูใ่ น
ชุดราชนาวีสข ี าวทับด ้วยแจ็กเก็ตหนังสดี ํา พอมาถึงหล่อนก็กวาดสายตาไปมา
แล ้วหยุดอยูท
่ ร่ี างของพีเป๊ ก
ึ !”
พอเห็นเขาหล่อนก็ก ้าวอาดๆ ตรงมาหาอย่างมุง่ มัน “ประกาศศก
 “พียศ!”
ลลนาลุกตามพีเป๊ ก มองเขายืนมือไปเชก ็ แฮนด์สตรีทถู
ี กเรียกว่า ‘พี
ยศ’ พร ้อมกับหันมาอธิบายเธอ “หนูนา... นีนาวาเอกพัสยศ พิชย ั ฤกษ์ แห่ง
กองทัพเรือไทย”
ี วเหรอ!
นะ... นาวาเอก... นาวาเอกเชย
นาวาเอกนีเทียบกับตํารวจยศพันตํารวจเอกเลยนะ สูงกว่านันก็คอ
ื นาย
พลแล ้ว!
เธอถึงกับตาค ้าง จ ้องมองร่างของสตรีทมี ี ความสูงเทียบเท่าตน เรือน
ผมดําขลับมีสที องแซมอยูป ่ ระปรายซงก็ึ ได ้มาจากการถูกแดดบ่ม หล่อนน่าจะ
มีอายุประมาณสส ี บ
ิ ใบหน ้าเต็มไปด ้วยกระแดดเหมือนลูกทะเลทัวไป เรือนร่าง
เหยียดตรงสมกับเป็ นทหาร อกผายไหล่ผงดู ึ มส ี ง่าราศเี อามากๆ
แล ้ว... แล ้วนาวาเอกคนนีจะมาเป็ นเถ ้าแก่เหรอ?
ึ หันมาแนะนํ าเธอบ ้าง “นีลลนา แฟนทีผมบอกว่าจะ
“พียศ” ประกาศศก
จดทะเบียนด ้วยครับ”
“โอเค พีมีเวลาสบ ิ
ิ ห ้านาที” หล่อนก ้มหน ้ามองนาฬกาข ้อมือ “เราไป
หย่ากันก่อน”
หย่า...
หย่า...
หย่า...
“เดียวก่อนค่ะ ทําไม... ต ้องหย่าคะ คุณหมายถึงอะไร?”
คําถามของเธอทําให ้ทังสองหน ้าเสยี คุณนาวาเอกหันมายกมือขอ
เวลานอก จากนันก็ลากแขนพีเป๊ กก ้าวไปอีกทางก่อนจะพูดคุยกันหน ้าเครียด
ี น ้าเคร่งเครียดปานกัน ทังคูพ
ข ้างฝ่ ายแฟนเธอก็โต ้ตอบกลับไปด ้วยสห ่ ด
ู พร ้อม
กับยกมือยกไม ้แล ้วหันมามองเธอเป็ นระยะๆ
ลลนาหันไปมองนอกประตูสํานักงานทะเบียน บรรยากาศรอบตัวเริมแผ่
ลางร ้ายออกมานิดๆ
 ทังคูต
่ กลงกันอยูพ
่ ักใหญ่ จากนันก็เดินมาสมทบกับเธอ
ประกาศศกึ สบตาคุณนาวาเอกแล ้วหันมาอธิบายกับเธอเสย ี งเรียบ
“ตอนนีฉั นจดทะเบียนกับพียศอยู่ ถ ้าเธอจะจดกับฉั น ฉั นต ้องหย่ากับพียศก่อน”
็ กมาก... มากจริงๆ “หมายความว่าไงคะ?”
เป็ นข ้อมูลทีชอ
พีทหารเรือพยายามอธิบาย “เดียวพอฉั นหย่า เธอก็แต่งต่อไง?”
อะไรนะ!
ึ รับไม่ได ้!
ลลนารู ้สก
ึ “ทําไมพีไม่บอกว่ามีเมียแล ้ว!”
เธอหันไปหาประกาศศก
คุณทหารเรือดูยงุ่ มาก ิ
หล่อนก ้มหน ้ามองนาฬกาข ้อมืออีกหน “รีบ
หน่อย เรือฉั นใกล ้จะออกแล ้ว”
ี งเครียด “อย่าเพิงงีเง่าน่า เกรงใจ
“ไว ้ค่อยคุยกัน” พีเป๊ กตอบลลนาเสย
พียศเขา”
“ฉั นไม่จด!”
“จะหย่าไหม? ต ้องไปแล ้ว!” นีก็เร่งจัง
“หย่าก่อนพี เดียวทางนีผมจดต่อเอง”
“ไม่!” ลลนาหัวใจสลาย “ฉั นไม่อยากทําร ้ายครอบครัวใคร”
ึ คํารามอย่างเหลืออด
“ไม่ได ้ทําร ้ายอะไร” ประกาศศก
ี
“เธอเป็ นเมียพี” ลลนาชไปทางคุ
ณทหาร
“ก็ใช”่

“พีมีเมียมากีคนแล ้ว”
“สาม!”
คําตอบทีได ้ทําให ้เธอเข่าอ่อน ถึงกับยกสองมือขึนปิ ดปาก
“ฉั นจดแล ้วหย่ามาสามหนแล ้ว จะจดกับเธอเป็ นหนสุดท ้ายนีแหละ”
 ื
ไม่... เธอไม่อยากจะเชอ
สองอาทิตย์ทผ่ ี านมาความสม ั พันธ์ระหว่างทังคูด
่ ม
ี าก เขาและเธอเข ้า
อกเข ้าใจและแบ่งปั นเป้ าหมายในอนาคตร่วมกันโดยไม่ปกปิ ดสว่ นใดไว ้เป็ น
ความลับ เธอเล่าให ้เขาฟั งถึงความฝั นของเธอ เขาเล่าให ้เธอฟั งถึงอดีตของ
เขาซงก็ึ ไม่มค
ี ย
ี เ์ วิรด
์ ใดๆ เลยทีจะลากไปเกียวข ้องกับผู ้หญิงอืน การร่วมรัก
ของประกาศศก ึ มีพลังมากพอทีจะทําให ้เธอเชอว่ ื าเขามีเธอในใจเพียงแค่คน
เดียว เขามักจะกอดกระชบ ั ร่างเธอแนบอกอย่างหวงแหน กระซบ ิ พรําคํารักจน
ทังคูห
่ ลับไป
่ นอยู!่
แล ้วนีอะไรกัน... เขามีเมียแอบซอ
“ทําไมถึงไม่บอกก่อนหน ้า”
ิ ว่าสําคัญ”
เขาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เอาลินดุนกระพุ ้งแก ้ม “ไม่คด
ี
“เหรอคะ! แล ้วถ ้าฉั นมีผัวมาสคนแล ้วบ ้างล่ะ”
เขากลอกตามองฟ้ า ท่าทางเหมือนจนคําพูด ในทีสุดก็เอ่ยออกมาว่า
“พียศรีบไป ฉั นจะไปหย่าก่อน เธอนังรอตรงนีละกัน” กล่าวจบเขาก็หมุนตัวเดิน
ไปสมทบกับลูกเรือนาวี แล ้วทังคูก ่ ก
็ ้าวไปขอบัตรคิวทําเรืองหย่าหน ้าตาเฉย
ลลนามองตามด ้วยหัวใจทีปวดร ้าว
ี
ส... ี
ถ ้าเธอจดทะเบียนสมรสวันนีเธอก็จะเป็ นเมียคนทีสของนาย
ประกาศศก ึ ึ ้าเขาเจอคนใหม่ทชอบใจกว่
ซงถ ี าเขาก็จะนัดเธอมาหย่าเหมือน
เมียสามคนก่อนหน ้า
ั พันธ์ทเธอนึ
บ ้าไปแล ้ว! เป็ นความสม ี กอยากอ ้วก
แล ้วเธอก็วงออกไปอ
ิ ้วกจริงๆ!
271.แก่นแท ้ของกีฬา

ี ้าหกต่อจากใคร
ลลนาไม่ได ้จดทะเบียนสมรส เธอไม่อยากจะเป็ นสห
เธอจึงไม่เลือกอยูต
่ อ่ หญิงสาวเรียกรถสองแถวแวะไปทําบุญไหว ้พระ
จากนันก็จับเรือเฟอร์รรอบที
ี ใกล ้ทีสุดเพือเดินทางกลับเกาะเต่า พอมาถึงเธอก็
เดินทอดน่องเอ ้อระเหยอยูแ่ ถวหน ้าหาดทีคลาคลําไปด ้วยนักท่องเทียว
เรืองทีเกิดขึนวันนีเหมือนมีใครเอาค ้อนปอนด์มากระหนํ าทุบหัวเธอ
หากไม่ดอรัื นอยากจะไปจดทะเบียนสมรสให ้ได ้เธอคงยังไม่รู ้ว่ากําลังคบหาอยู่
ึ ขนลุกจนหนาวสะท ้านไปทังอก
กับผู ้ชายทีมีเมียแล ้ว ความคิดนีทําให ้เธอรู ้สก
เขามีตงแต่
ั เมือไหร่...
ทําไมถึงไม่มใี ครบอกใบ ้ให ้เธอระแคะระคายมาก่อน แม ้แต่พอ
่ ของเขา
เองก็ยงั ไม่กล่าวถึง
ั พักก็รู ้สก
เธอเดินได ้สก ึ หน ้ามืดเลยหาเก ้าอีนอนใกล ้ชายหาดเพือเอน
หลังนังมองวิวทะเล กะจะงีบสก ั นิดแต่กลับนอนไม่หลับ ในใจก็แอบหวังว่า
ประกาศศก ึ จะโทรมาอธิบายอะไรสก ั คํา เขาเงียบหายไปเลยตังแต่ตอนเชา้ ไม่
พยายามติดต่อมาเพืองอนง ้อ หรือเขาคิดว่าเรืองคบซอนมั ้ นเล็กน ้อย ไม่สําคัญ
จริงๆ ยิงคิดลลนาก็ยงทวี
ิ ความโกรธ
เธอโกรธจนนึกประหลาดใจตัวเองว่าทําไมถึงได ้อารมณ์แปรปรวน
ขนาดนี เธอพลิกตัวไปมาอยูบ ่ นเก ้าอีชายหาด ก่นด่าสาปแชง่ ประกาศศก
ึ ในใจ
พร ้อมกับเรียกเขาอย่างหยาบคายสารพัดสารเพ เธอนอนพลิกไปพลิกมาจน
ึ ตัว
กระทังเห็นผู ้คนบนชายหาดเริมบางตาถึงได ้รู ้สก
พระอาทิตย์ตกดินแล ้ว นักท่องเทียวเริมจับกลุม
่ กันตามร ้านอาหารและ
บาร์เบียร์
ี นเกมสก
การถ่ายทอดสดแข่งมวยเอเชย ์ ําลังจะเริม
ลลนาลืมสนทุิ กสงอย่
ิ าง เธอรีบดีดตัวขึนจากเก ้าอีแล ้ววิงไปยังร ้าน
อาหารริมทะเลทีตนจองโต๊ะนังใกล ้จอมอนิเตอร์เอาไว ้ เธอเลือกร ้านนีเพราะ
อาหารอร่อย บรรยากาศดี มีชอเส ื ยี งจนเป็ นทีนิยมในหมูน ่ ักท่องเทียว คาดว่า
ถ่ายทอดสดคืนนีผู ้คนในร ้านคงจะหนาตา ี งเชย
เสย ี ร์ดงั ก ้องยิงทําให ้การลุ ้น
 ่ ุ ้นให ้ครบทุกแมตชใ์ นตอนส ี
แชมป์ สนุกสนานมากขึนไปอีก บางทีเธออาจอยูล
ทุม
่
เมือมาถึงลลนาก็ก ้าวเข ้าไปในร ้าน ชะโงกหน ้าบอกเบอร์โต๊ะทีตนจอง
ไว ้ให ้แก่พนักงานเสริ ฟ
์ ในร ้านคนแน่นจริงๆ นีขนาดยังไม่เริมถ่ายทอดสดคนยัง
มาออกันเต็ม สว่ นมากน่าจะเป็ นแฟนพันธุแ ์ ท ้สายกําปั น ลลนาไปยังโต๊ะตัวที
สามทางด ้านซายถั ้ ดจากจอทีว ี
ี ดงขนาดใหญ่
เธอยิมเมือเห็นโซฟาสแ แต่พอเห็นคนทีนังรออยูก
่ ็
เปลียนเป็ นบึงตึงทันที
เขากําลังมองมาด ้วยสายตาโกรธกรุน ึ หวงแหนแฟนสาวขึนมาฉั บ
่ รู ้สก
พลัน เมือเห็นว่าไม่ได ้มีเพียงตัวเองทีหันไปมอง
เขามานังรอเธอตังแต่บา่ ยสามหลังจากไล่หาทัวทุกสารทิศแล ้วไม่เจอ
แม่เจ ้าประคุณปิ ดมือถือเสยี ด ้วย! หลังจากแจ ้งความคนหายแล ้วเขาก็มานัง
กระดกเบียร์รอทีนีถึงสช ี วโมง
ั ไม่กล ้าลุกไปไหนเพราะกลัวจะคลาดกัน ทีไหน
ได ้เธอกลับโผล่หน ้ามาด ้วยท่าทางสบายๆ แถมยังนิวหน ้าใสเ่ ขาในแวบแรกที
สบตากัน
ให ้มันได ้อย่างนีส!ิ
้
เธอเดินกระแทกสนเท ้าตามหลังพนักงานเสริ ฟ
์ จนมาถึงโซฟาทีเขานัง
กวาดตามองกองขวดเบียร์บนโต๊ะแล ้วเบือนหน ้าไปอีกทาง ยืนนิงอยูอ ่ ย่างนัน
เรือนร่างระเหิดระหงของเธอดึงดูดสายตาไม่น ้อย โดยเฉพาะอย่างยิงใบหน ้าที
เป็ นพิมพ์เดียวกับนางแบบบนแผ่นโปสเตอร์นําอัดลมยีห ้อดังทีเป็ นสปอนเซอร์
ของการถ่ายทอดสดหนนี
“นังลง!” เขาคํารามลอดไรฟั น ไม่ชอบสายตาของคนทังร ้านทีมอง
แฟนสาวของตนอย่างตืนตะลึง
ลลนาเหมือนอากาศบริสท
ุ ธิสะอาดใสท่ามกลางร ้านอาหารทีเบียด
ี ดไปด ้วยผู ้คน
เสย
การปรากฏตัวของเธอก็เหมือนทุกครัง... ต่อยผู ้ชายทุกคนในรัศมี 20
เมตรจนร่วง!
ิ ได ้แล ้วแต่กไ
นีเป็ นพลังทําลายล ้างทีเขาควรจะชน ิ ซะที
็ ม่ชน
 เขาเอือมมือไปกระชากร่างเธอลงมานังจนเธอถลาลงมากระแทกเบาะ
ลลนาหน ้าตึง ตอนทีแผ่นหลังกระแทกกับเบาะนังให ้ความรู ้สก ึ เจ็บแปลบตรง
่ งท ้องอย่างทีไม่เคยเป็ นมาก่อน
ชอ เธออ ้าปากอย่างเกรียวกราดแต่อกี ฝ่ าย
กลับตะโกนฝ่ าเสย ี งจ ้อกแจ ้กจอแจของผู ้คน “สงอาหาร!”
ั จากนันก็เบือนหน ้า
มาหาเธอ “ไปไหนมาทังวัน!”
ั ฟอกเมียตัวเองดีกว่าไหม?”
“เก็บคําถามแบบนีไปซก
“ฉั นหย่าแล ้ว!”
“เหรอ! ขอบคุณมากเลยค่ะ”
ี ย หา! ทําไมชว่ งนีเหวียงบ่อยเหลือเกิน”
“เธอเป็ นเชยอะไรเนี
เธอตาวาว “คุณจะเหวียงไหมถ ้าฉั นเกิดมีผัวสามคนมาก่อนหน ้า!”
“ก็บอกว่าหย่าแล ้วไง!”
ต่างคนต่างเงียบ ต่างคนต่างเบือนหน ้าไปคนละทาง ไม่นานอาหารก็
มาเสริ ฟ
์ ในเวลาเดียวกันนันการถ่ายทอดสดก็เริมขึน
ลลนาเม ้มปากนํ าตาคลอ ได ้ยินเสยี งเขาขยับตักนันตักนีแล ้วเลือนจาน
มาตรงหน ้าเธอ เธอเหลือบตามองอาหารแวบหนึงยังคงรู ้สก ึ แสบชอ ่ งท ้องไม่
หายจากการกระแทกเบาะเมือครู่ เธอคิดว่าอาการโรคกระเพาะของตนคง
กําเริบ เธอมักจะมีอาการแบบนีทุกครังเวลากินอาหารผิดเวลาหรือเครียดจัด
ี งเขาเปรยขึนมาทางด ้านข ้าง
ได ้ยินเสย “พรุง่ นีจะพาขึนฝั งอีกครัง
อยากจดก็จดๆ ให ้มันเสร็จไป”
จดๆ ให ้มันเสร็จ...
“ไม่อยากจดแล ้ว” เธอตอบ
ี
“ตามใจ” เขายักไหล่ “วันหลังถ ้ามาขอฉั นก็ไม่จดให ้อีกแล ้วนะ เสย
เวลา!”
“เออ!”
เขาเงียบไปครูห
่ นึง ในทีสุดก็ยอมเอ่ยออกมา “พียศเป็ นน ้าสาวของไอ ้
ิ ธิในการเข ้าถึงขีปนาวุธราชนาวีท ี
หมีเพือนฉั น ฉั นจดทะเบียนเพือให ้เขามีสท
 ั ปทานมาจากทางอิสราเอล พียศอายุสส
ฉั นได ้สม ี บ
ิ หก ผัวตาย มีลก
ู ชายอายุ
ยีสบิ สองแล ้ว ลูกเขาเป็ นเพือนกับไอ ้ต๊อดด ้วยซา”
ํ
ึ ด ้วยสองตาเบิกค ้าง
ลลนาค่อยๆ เบือนหน ้ามามองประกาศศก
“ฉั นจดทะเบียนครังแรกตอนอายุยส ี บิ สี ตอนนันจดเพือให ้ได ้เป็ น
พลเมืองของเลบานอน มันปลอดภัยกว่าเพราะฉั นต ้องทํางานอยูท ่ นั
ี นสบ ิ สี
เดือน ฉั นจดกับทหารหญิงคนหนึงทีอายุเกือบห ้าสบ ิ พอจบโปรเจกต์กห ็ ย่ากัน
แล ้วกลับไทย... สว่ นหนทีสอง จดกับนักสท ิ ธิมนุษยชนชาวจีนทีหนีมากบดาน
ทีเชยี งราย ิ ธิอยูเ่ มืองไทยได ้นานกว่าวีซา่ นักท่องเทียว
จดเพือให ้เขามีสท
เพราะเขาโดนขูฆ ่ า่ และเคยถูกจับไปเป็ นตัวประกันมาแล ้วถึงสองหน คนนีเป็ น
ลูกค ้าทีบริษัทฉั นดูแลอยู”่
เธอถึงกับพูดไม่ออก “แล ้วพีไม่คด
ิ เหรอว่าจดๆ หย่าๆ แบบนีมันจะ
ทําให ้ประวัตพ
ิ เส
ี ยี !”
“ใครจะมาสนเรืองฉั นแต่งหรือหย่าล่ะ!”
“หนูไง!” เธอตวาดกลับ “ลูกของเราไง!”
เขาถอนหายใจ โบกไม ้โบกมือ “เอาล่ะๆ ต่อไปจะไม่ทําแล ้ว โอเค
ไหม?”
เสยี งเฮดังลันทัวร ้านเมือกองเชย ี ร์ทพ ิ ปิ นตลกรุน
ั ไทย นํ าโดยศล ่ ใหญ่
ื งก ้าวเข ้ามาในชุดนักรบโบราณสด
ชอดั ี ําขลิบทอง ทาสองแก ้มเป็ นลายธงชาติ
ลลนาลืมงอนไปชวขณะ ั ึ
สองตาเอาแต่จับจ ้องหน ้าจอด ้วยความรู ้สก
ตืนเต ้น ทีมเชย ี ร์ในชุดไทยแต่งกายงดงาม ถือธงชาติโบกสะบัด สร ้างความ
ึ ฮก
รู ้สก ึ เหิมให ้กับผู ้ชมทังในสเตเดียมและในร ้านอาหารทีเธอนังอยู่
“พวกเขาสุดยอดมาก”
“ใช.่ ..” ประกาศศก ึ เขยิบเข ้ามานังใกล ้ๆ แล ้วโน ้มศรี ษะลงกระซบ ิ “ทีม
เชยี ร์ไทยอลังการไม่แพ ้ชาติใดในโลก ี ร์ทม
พีคนนีเป็ นผู ้บุกเบิกการเชย ี ชาติ
ไทยยุคต ้นๆ เลยนะ ได ้ยินว่าแต่ละครังทีไปใชเงิ ้ นทุนตัวเองตังแต่คา่ ตัวเครือง
บิน เครืองแต่งกาย ไปจนถึงบัตรเข ้าชม ฉั นประทับใจเขามาก มันยากเหลือเกิน
ทีจะหาใครสก ั คนทีเข ้าใจความรู ้สก
ึ ตืนเต ้นของนักกีฬา นักมวยแต่ละคนต ้อง
 ี งเชย
ไปแข่งไกลบ ้านต่างภาษา เสย ี ร์คําหนึงมันเหมือนเติมนํ ามันใสถ
่ งั รถเลย
ล่ะ... พีคนนีสุดยอด”
ใชเ่ ลย... สุดยอดจริงๆ การมาถึงของทีมเชย
ี ร์ในชุดไทยเสมือนการลัน
กลองรบ เสย ี งเพลงของพวกเขา แต่ละจังหวะทีรัวกลองทําให ้หัวใจทีแชน
่ งอยู
ิ ่
ในโพรงอกกระโดดตามอย่างบ ้าคลัง หากเธอเป็ นนักกีฬาบนเวทีเธอคงอยาก
ลงมาขอจับมือ
พวกเขากล ้าหาญ ี สละและทุม
เสย ่ เท อยากให ้รู ้ว่าคนไทยขอบคุณ
เหลือเกิน
คูป
่ ระเดิมสนามเปิ ดด ้วยทีมหญิง
กัปตันสูศ้ ก
ึ เอเชย
ี นเกมสค
์ รังนีคือ ‘เมญ่า’ ตัวเต็งยืนหนึงจากค่ายกํานัน
ยงตามความคาดหมาย ซงเมญ่ ึ ามาถึงก็เจองานหนัก คือต ้องปะทะกับแชมป์
โลกคนเก่าอย่าง ‘เวโรนิกา ซาเลส’ จากอินโดนีเซย ี กรรมการในชุดขาวนํ าทัง
สองคนขึนเวที บอกกล่าวกติกาและถอยออกไป จากนันก็มเี สย ี งติงดังขึน
พร ้อมกับคําประกาศว่า ‘ยกทีหนึง’
ลลนาจ ้องหน ้าจอนิง เผลอสอดฝ่ ามือของตนเข ้าไปในอุ ้งมืออุน ่ ร ้อน
ของประกาศศก ึ อีกฝ่ ายขยับตัวเล็กน ้อยแล ้วดึงเธอเข ้ามานังเอนร่างพิงอก ทัง
คูม
่ องเกมการแข่งขันตรงหน ้าด ้วยกันอย่างลืมหายใจ แม ้จะไม่ได ้ไปแข่งด ้วย
ตัวเองแต่ลลนาก็สง่ กําลังใจไปให ้ทีมนักกีฬาไทยเต็มร ้อย
เธอมองรอบเวทีตามทีกล ้องแพนเก็บบรรยากาศ เห็นร่างสูงของโค ้ช
นันต์ผด
ุ ลุกผุดนังด ้วยสหี น ้าเคร่งเครียด หากไม่ใชเ่ พราะถอนตัวเสย ี ก่อนคนที
จะยืนอยูต่ ําแหน่งนันก็คอ ื ประกาศศก ึ แต่เธอไม่นก
ึ เสยี ใจ อนันต์ทําหน ้าทีของ
ตัวเองอย่างดีทสุี ด เธอมันใจในความเป็ นมืออาชพ ี ของเขาไม่ตา่ งกับทีมันใจ
ในตัวพีเป๊ ก
ยกแรกของการชกเมญ่าเป็ นต่ออย่างเห็นได ้ชด ั ทังกําลังใจจากกอง
เชยี ร์และความมันใจสว่ นตัวสง่ ให ้หล่อนฮก
ึ เหิมเต็มที ธรรมดามวยสากลสมัคร
เล่นจะแบ่งการชกเป็ นสามยก โดยในหนึงยกมีเวลาชกสามนาที หลังจากชก
จนครบสามยกก็จะรวมคะแนนว่าใครชนะ แต่ถ ้าภายในเวลาหนึงยกสามารถ
ทําให ้คูต
่ อ ้ สามารถชกต่อไปได ้ก็จะถือว่าชนะน็ อกไปเลย
่ สูไม่
ลลนาจึงพอมองออกว่าเมญ่าคิดจะปิ ดจบบัญชใี นยกทีสอง
 “อย่า อย่า อย่า!” พีเป๊ กพึมพําออกมาเบาๆ
เธอตวัดสายตามองเขาแล ้ววกกลับมาทางหน ้าจอ ใจเต ้นระทึก... ใช!่
อย่าทําแบบนัน
เวโรนิกาตัวเล็กเป็ นมวยสายเทคนิค ลลนาค่อนข ้างมันใจว่าหล่อน
กําลังล่อให ้อีกฝ่ ายไล่ถลุงจนหมดแรงในยกทีสองแล ้วค่อยๆ ทวงคะแนนคืน ดู
เหมือนโค ้ชนันต์กพ ็ อจะมองทางออกแต่ระหว่างการแข่งขันเขาไม่สามารถ
เข ้าไปมีสว่ นร่วมได ้ ได ้แต่เดินไปเดินมาเป็ นเสอ
ื ติดจันอยูร่ อบนอก
“นีแหละ... ผลของการไม่รว่ มซอมกั ้ ิ ข ้างหูเธอ “นัก
บทีม” พีเป๊ กกระซบ
มวยมันใจแต่ความคิดของตัวเอง คิดว่าฟอร์มเอาอยู่ ไม่สนใจสงที ิ โค ้ชวางแผน
ให ้ก่อนขึนสงั เวียนเพราะไม่เคยมีพระเดชพระคุณต่อกันมาก่อน เรืองนีฉั นเคย
เตือนไอ ้นันต์มนั ไปหลายหนแล ้ว ต่อให ้คะแนนในรอบคัดเลือกของเมญ่าจะดี
ขนาดไหนแต่มน ั ควรสง่ เสริมกีรติหรือสรวงสุดา สองคนนันจะเชอฟั ื งและเล่น
ไปตามแผนทีโค ้ชวางไว ้”
“แต่มวยเป็ นกีฬาเดียวนะคะ”
“ไม่ใช”่ เขาแย ้ง “โค ้ช นักกีฬา พีเลียง คูซ ้ ทุกองค์ประกอบมีความ
่ อม
สําคัญต่อชย
ั ชนะทีได ้มา ไม่งันมวยไทยเราจะไหว ้ครูกอ ่ นขึนชกไปทําไม”
“หนนีเมญ่า...”
“แพ ้ยับเยิน คอยดูส”ิ
เธอหยิกเอวเขาทีหนึงค่าทีปากร ้ายนัก แต่คําทํานายกลับเป็ นจริง
เมญ่าแพ ้คะแนนกรรมการ 3-2 ต ้องไปชงิ เหรียญทองแดงกับนักชกจากมาเล
ี ในแมตชห
เซย ์ น ้า
ลลนากะพริบตาปริบๆ มองหายนะทีเกิดขึน–ตังอยู–่ และดับไปอย่าง
รวดเร็วจนแทบจะหายใจหายคอไม่ทน ื
ั ไม่อยากจะเชอเลยว่ าความพยายามนับ
ปี บทจะจบก็สามารถจบอย่างง่ายดายภายในเวลาไม่กนาที
ี บนสงั เวียน
นักกีฬาบางคนทุม ้ งชวี ต
่ เทฝึ กซอมทั ิ เพือวินาทีอน
ั ยิงใหญ่นี บ ้างก็เป็ น
ิ พวกเขาจะต ้องสู ้
ทีจารจารึก บ ้างก็ต ้องก ้าวลงมาพร ้อมกับนํ าตานองหน ้า สงที
ต่อก็คอื หลายร ้อยคําถามจากสอมวลชนื คนเชย ี ร์ ครอบครัว และตัวเอง... ค่อน
ข ้างโหดร ้ายเลยทีเดียว
 ลลนามองไหล่ทลู
ี ล่ งของเมญ่า อาการก ้าวลงจากสนามด ้วยฝี เท ้าอ่อน
แรง เธอหันไปสบตาประกาศศก ึ
เขายิมตอบ “สุดท ้ายมันก็แค่นี จะดูตอ
่ หรือกลับ?”
หญิงสาวหันไปมองหน ้าจอ เสย ี งโห่ฮาอย่างป่ าเถือนยังคงดังลันร ้าน
อาหาร มีคนก่นด่าสาปแชง่ มีทงคนบอกว่
ั าไม่เป็ นไร บ ้างก็แลกเปลียนแบงก์
พันกันไปมาเหมือนว่ามันเป็ นการพนันขันต่ออย่างหนึง เธอจ ้องหน ้าจอเป็ นหน
สุดท ้าย แมตชต์ อ
่ ไปเป็ นของพีดากับนักชกจากมาเลเซย ี
“จะเป็ นอย่างไรคะ ถ ้าพีดาชนะ?”
ื ย
“เขาก็จะกลับมาพร ้อมชอเส ี งและเงินทอง อีกสกั สองสามปี กเ็ ข ้า
วงการบันเทิง ไม่เกินห ้าปี กด
็ บ
ั หรือถ ้าไม่เข ้าวงการบันเทิงก็มก ้
ั ฝึ กซอมต่
อเพือ
ให ้ได ้เหรียญในระดับทีสูงกว่านี เชน่ โอลิมปิ กเกมสห ์ ลังจากชนะโอลิมปิ กแล ้ว
ก็ไปแข่งนอกโลกกับมนุษย์ตา่ งดาว เพือชนะระดับจักรวาล”
ั นัก!
เธอเอือมมือตบบ ้องหูเขา ฐานะทีประชดประชน
“แล ้วถ ้าแพ ้”
“ก็จะไม่เป็ นทีจดจํา ไม่ได ้อะไรนอกจากสุขภาพร่างกายทีแข็งแรง”
เขาชกไหล่เธอเบาๆ “อึมๆ อวบๆ ผัวรักผัวหลง”
เธอยิมกว ้างตอบ “นันถือว่าไม่แพ ้แล ้วล่ะค่ะ”
แก่นแท ้ของกีฬามันอยูต
่ รงนีนีเอง!
272.อําลา

ไม่วา่ เป็ นทีเท่าไหร่ของเธอ เธอก็คอ

ื ทีสุดเสมอไป
ี
ถ ้าเผือเธอพอมีเหลือแม ้เพียงเสยวใจ
จะแบ่งปั นให ้ฉั นบ ้างหรือเปล่า
ึ สําคัญ ก็ยงั เฝ้ ารอสก
และคนๆหนึงซงไม่ ั วันของเรา
ั คําเบาๆ
แค่อยากได ้ยินว่ารักซก
ให ้ฉั นได ้หรือเปล่าคนดี
cr: คนไม่สําคัญ/พลพล
---------------
ั
อีกชวโมงเธอคงต ้องไปแล ้ว
เหนือเกล ้าวางสายจากเลขาสว่ นตัวทีโทรมาแจ ้งแพลนงานคร่าวๆ ทุก
อย่างถูกเตรียมการไว ้พรักพร ้อมรอเจ ้าของเวทีอย่างเธอไปตัดริบบินเปิ ด อีกไม่
กีวันการแสดงโชว์ครังใหญ่ทสุ ี ดในชวี ต
ิ ของเธอก็จะเริมต ้นอย่างตระการตา
ื ้าในมือแล ้วพับเก็บลงกระเป๋ า ยืดตัวยืนแล ้วมอง
เหนือเกล ้าลูบเสอผ
เงาสะท ้อนของตัวเองในกระจกบานสูง ภาพทีสง่ กลับมาคือสตรีคนหนึงในชุด
สูทสค ี รีมดูภม
ู ฐ
ิ าน ้ งสแ
รวมรองเท ้าสนสู ี ดงและสะพายกระเป๋ าสเี ดียวกันเธอ
จ ้องตอบดวงตาคูน ่ ันของตัวเอง ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ แล ้วมองไป
รอบห ้องนอน
อาลัยทีนีเหลือเกิน ้
ไม่รู ้ว่าคิดผิดหรือถูกทีเลือกใชเวลาช ว่ งสุดท ้าย
ของชวี ต
ิ ... ทีนี
อาจเป็ นเพราะความเห็นแก่ตวั ... เธอจึงอยากให ้เขาจดจําเธอได ้ไม่ลม
ื
ให ้ทีทีเขาคนนันอยูม
่ เี งาของเธอทาบทับไปทุกแห่งหนจนเขาไม่เหลือทีว่าง
ใดๆ สําหรับใครคนใหม่
อาจเป็ นเพราะความเห็นแก่ตวั ... เธอจึงอยากกอบโกยชว่ งเวลาแห่ง
ความสุขเพือจารจดไว ้นานเท่านาน อยากปล่อยวางปั ญหาทังหมดทีแบกอยู่
บนบ่าและยินดีทครั ี งหนึงมือของเธอได ้เอือมผ่าน ได ้กอบเก็บความรักทีโหย
หามาทังชวี ต
ิ ไว ้แนบอก
ิ ให ้มีชวี ต
เธอไม่ได ้ถูกลิขต ่ คนทัวไป แต่อย่างน ้อย
ิ ครอบครัวอย่างเชน
เธอก็เคยเป็ นทีรักของชายคนหนึง เท่านีก็ไม่เสย ี ชาติเกิดแล ้ว!
เหนือเกล ้าลากกระเป๋ าออกมาจากห ้อง ี งเข ้มลึกของ
ได ้ยินเสย
ประกาศติ ทีกําลังสงสอนลู
ั กชายคนเล็กอยูก
่ ลางลาน “เอาใหม่ 4.16 วินาที มึง
ทําไปได ้ไง หา!”
ี งเบา
“ขอโทษครับพ่อครู” ติณนัยพึมพําเสย
เหนือเกล ้าปล่อยกระเป๋ าลากในมือ เอนร่างพิงไหล่กบ ั เสาไม ้ต ้นหนึง
แล ้วจ ้องมองภาพตรงหน ้าพร ้อมกับรอยยิม บนโต๊ะไม ้เตียทรงกลมมีปืนไรเฟิ ล
กระบอกหนึงวางอยู่ มันถูกแกะออกเป็ นชนเล็ ิ กชนนิ ้อยยีสบ
ิ กว่าชน ิ ด ้านข ้างมีส
ไนเปอร์ทรงสนอี ั กกระบอกทีกระจัดกระจายเป็ นเสยวเล็
ี ี
กเสยวน ้อยไม่แพ ้กัน
ติณนัยแกะทุกชนแล ิ ้ววางเรียงแผ่ไว ้บนโต๊ะ มือทังสองข ้างแตะอยูห ่ ลังลําคอ
ในท่าเตรียมพร ้อม
ประกาศต ิ นังอยูอ
่ ก
ี ฟากของโต๊ะกลม ิ
กํานาฬกาจั บเวลาเอาไว ้ในมือ
้ “เตรียมตัว...”
ซาย
เจ ้าต๊อดหลับตา หน ้านิง จมดิงเหมือนกําลังทําสมาธิ
“เริม!”
คลิก! คลิก! คลิก! สองมือของติณนัยเคลือนไหวว่องไวจนมองตาม
ไม่ทน
ั
พอประกอบเสร็จเขาก็ตแ
ี ป้ นระฆังทีวางอยูข
่ ้างมือ “ติง!”
ิ กดหยุดเวลา
ประกาศต
“4.04 วินาที” เขาประกาศแล ้วก ้มหน ้ามองความเรียบร ้อยของสว่ น
์ านท ้ายไม่แน่น!”
ประกอบของปื น “ฟิ กซพ
“ครับ”
้
ครูฝ้ายโยนปื นลงบนโต๊ะ “ไปฝึ กมาใหม่ สถิตเิ ดิม 3.58 มึงชาลงไม่
พอ
ยังประกอบไม่เรียบร ้อยอีก ครูไม่พอใจมาก พิจารณาตัวเองด ้วย”
 ี ทีเดียว “ครับพ่อครู”
เจ ้าต๊อดหน ้าซด
“ไม่เห็นต ้องดุกนั ขนาดนัน” เสย ี งทีแทรกขึนของเหนือเกล ้าทําให ้ทัง
สองหันมามอง ติณนัยพึมพําทักว่า ‘คุณแม่’ แล ้วก็คลานเข่าถอยหลังลงจาก
เรือนไปอย่างรู ้มารยาท เหนือเกล ้าลากกระเป๋ าเข ้ามาแล ้วทรุดตัวลงนังข ้าง
กายเขา มองกองชนส ิ ว่ นบนโต๊ะ “นายทําได ้ดีกว่าเด็กมันรึไง?”
เขาเก็บข ้าวของบนโต๊ะ ปรายตามองเธอ “จะไปแล ้วเหรอ?”
“อืม” เธอเอือมมือไปชว่ ยเขาเก็บ
“กลับวันไหน?”
คนตอบหันเหหัวข ้อไปอีกเรือง “อันนีเรียกว่าปื นอะไร?”
“กลับวันไหน?!”
ั พัก”
พอโดนถามยําเหนือเกล ้าก็จนใจ “สก
ิ ปี
“เอาวันทีแน่นอนมา ฉั นจะได ้ไปรับ แป๊ บนึงของเธอนันปาไปสามสบ
ั พักนีไม่รู ้ว่ากีปี !”
สก
ิ ว่ นของปื นลงจากโต๊ะเตียแล ้ว
เหนือเกล ้าหัวเราะเบาๆ กวาดกองชนส
ิ หน ้ากับเขา
พาร่างของตัวเองไปนังบนนันเพือหันมาเผชญ
“อยูน
่ งๆ”
ิ เธอบอกแล ้วชะโงกหน ้าเข ้ามามองระยะใกล ้ ยืนมือไปหยิบ
กลีบดอกไม ้สช ี มพูสองกลีบออกจากเรือนผมหยักศกสเี ข ้ม “เมือเชาไปที
้ ลาน
นางพญามาใชไ่ หม”
เขายังคงจ ้องตาเธอ ไม่วอ
่ กแว่กไปกับความพยายามเปลียนหัวข ้อ
สนทนาอย่างไม่เป็ นธรรมชาติของอีกฝ่ าย
ในทีสุดเธอก็ยอมจ ้องตาตอบ พาตัวเองจมดิงเข ้าไปในดวงแก ้วสด ี ํา
ึ ยากจะห ้ามใจ เหนือเกล ้าก่น
กระจ่างใสทีเต็มไปด ้วยคําถาม ยิงมองเธอยิงรู ้สก
ด่าอาการออกนอกลูน ่ อกทางของตน เธอกําลังแพ ้ภัยตัวเอง ทําทุกอย่างเพือ
ปรนเปรอหัวใจตนเองจนลืมว่าอะไรคือหน ้าทีรับผิดชอบ อะไรควรทําไม่ควรทํา
ตลอดชวี ต
ิ ทีผ่านมาเธอเข ้มงวดกับทุกสงิ ตัดแล ้วซงทุ
ึ กอย่าง
แต่ตด ี ที...
ั ใยรักไม่ขาดเสย
 เธอประคองใบหน ้าเขาด ้วยสองมือ จ ้องตาเขานิงระหว่างทีตัดใจพูด
้
“ไม่วา่ ฉั นจะมาชา... หรือไม่มา สาบานได ้ไหมว่าจะชว่ ยทําอะไรให ้ฉั นสกั
อย่าง”
เขาหลับตา พยักหน ้าเบาๆ
้
เหนือเกล ้าเคลือนใบหน ้าเข ้าใกล ้เขายิงขึนแล ้วแนบแก ้มซายของตน
กับแก ้มสากระคายของเขา
ั คน หาคนทีดีกว่าฉั น ดีกว่ามากๆ ให ้มา
“ไม่ต ้องรอฉั น... หาผู ้หญิงสก
ชว่ ยดูแลนายกับลูก”
ั กับถ ้อยคํากระซบ
ขนอ่อนตรงใบหูของเขาลุกชน ิ กระซาบ
“ทําไม?”
“เพราะว่าฉั นไม่ได ้คิดจริงจังกับนาย”
ี น ้าว่างเปล่าจนเธอใจสะท ้าน
เขานิงงัน... สห
“โตซะทีเถอะ” เธอกล่าวต่อเสย ี งเรียบ ผันตัวเองกลับมาเป็ นเจ ้าแม่เจส
สก ิ าผู ้เคร่งครัดในกฎระเบียบ “ผ่านมาแล ้วหลายสบ ิ ปี ประสบการณ์ไม่ได ้สอน
นายเลยหรือว่าถ ้าผู ้หญิงคนไหนไปไกลระดับโลก เขาจะไม่ย ้อนกลับมาสนใจ
ป่ าเขารกๆ ทีนายเรียกว่าบ ้าน เขาจะไม่ยอมหมกตัวอยูแ ่ ต่ในทีทีแม ้แต่นําไฟยัง
ต ้องปั นใชเอง ้ ประกาศต ิ ... ชวี ต
ิ ฉั นไปไกลกว่าทีนายจะนึกฝั น ต่อให ้นายขึน
ลิฟต์ไปอีกร ้อยชนก็ ั คว ้าดวงจันทร์ได ้ไม่เท่าฉั นตวัดมือแค่วบ ู เดียว ระดับสงั คม
ของเรามันห่างกันมาก”
เขาพยักหน ้ารับเบาๆ “คํานีก็มา”
“หลายอาทิตย์ทอยู
ี ท ่ นี
ี ฉั นชอบ... แต่ถ ้าจะให ้อยูต
่ ลอดไปคงไม่ได ้ มัน
อึดอัด เข ้าใจไหม?”
เขาสง่ ยิมอ่อนโยนให ้เธอ “เข ้าใจ”
ทําไมเข ้าใจง่ายจังวะ เธอนึกว่าต ้องหว่านล ้อมมากกว่านีซะอีก!
สรุปหมอนีไม่แคร์ฉันเลยงันส?ิ !
 ในอดีตเธอเคยใชมุ้ กนี ตอนนันหนุ่มน ้อยวัยยีสบ ิ ถึงกับผูกคอตาย แต่
ี บ
มาวันนีเจ ้าพ่อค่ายมวยวัยสส ิ แปดกลับนิงนิง “เข ้าใจว่าอะไร?”
“เธอเป็ นสาวไฮโซหัวสูงทีแวะมาเทียวเปลียนบรรยากาศทีบ ้านบ ้านป่ า
โฮมสเตย์แบบฟรีๆ แล ้วตอนนีกําลังเปิ ดตูดหนีเพราะไม่มต
ี งั ค์จา่ ย... ไม่ได ้คิด
จริงจังอะไรกับเจ ้าของบ ้าน”
“ใช!่ ” เหนือเกล ้ากัดฟั น ทําไมถึงหงุดหงิดนักก็ไม่รู ้
ิ ” เขาผายมือไปทางบันได
“เชญ
“นีนายไล่ฉันเหรอ! เฮ!้ อย่างน ้อยฉั นก็เป็ นแม่ของลูกนายนะ” อันนีรับ
ไม่ได ้ เขาจะมาทําแบบนีกับเธอไม่ได ้ส!ิ
“เรืองนันเธอก็คงไม่จริงจังด ้วยล่ะมัง”
“ฉั นจริงจัง!” เธอเผลอหลุดปากออกมาอย่างลืมตัว “คิดดูสวิ า่ ฉั นต ้อง
ลําบากขนาดไหน กว่าจะมอมเหล ้าผู ้ชายตัวใหญ่ให ้เมาแล ้วลากไปข่มขืนได ้
ฉั นจะต ้องลากนายขึนมอเตอร์ไซค์ นับวันไข่ตก เชา่ ม่านรูด ต ้องนอนยกขาสูง
พาดกําแพงตลอดทังคืนเพือให ้มันใจว่าท ้องชวั ร์ๆ ฉั นเหนือยมากเลยนะตอน
นัน!”
ี น ้าอึงทึง ตอบออกมาแค่ “เอ่อ”
เขากะพริบตาสองทีด ้วยสห
เหนือเกล ้าเพิงได ้สติ กว่าจะรู ้ตัวว่าพูดนอกเหนือทีท่องจําไปไกลก็ดน
ั
พ่นออกมาจนหมด
ฉิบหาย!
“ฉั นไปล่ะ” เธอไม่มห
ี น ้าอยูท
่ นี
ี แล ้ว
ั ใบเอามาคลุมหัวแล ้ววิงลงจากบ ้าน
มีถงุ ดําไหม... ขอถุงดําสก
เหนือเกล ้าลากกระเป๋ าก ้าวอาดๆ ตรงไปทีบันได แต่เพราะมันชาเกิ ้ น
ี เลย เขาก ้าวตามมาเงียบๆ
ไปเธอเลยโน ้มตัวลงอุ ้มกระเป๋ าแล ้วแบกขึนบ่าเสย
“ไม่ต ้องมาสง่ !” เธอแหว
“ไม่ได ้ไปสง่ จะเดินไปหาไอ ้คิมทีท่านํ า มันชวนไปเยียมหลวงพ่อ”
ิ จะไปสง่ เธอ!
ขนาดจะไม่เจอกันอีกแล ้วนะ เขายังไม่คด
 เหนือเกล ้าก ้าวลงบนไดฉั บๆ ด ้วยความโกรธโดยมีประกาศต ิ เดิน
ผิวปากตามลงมา ไม่เสนอตัวว่าจะชว่ ยแบกกระเป๋ าเลยสก ั นิด พอมาถึงลานหิน
ด ้านล่างเธอก็กระแทกกระเป๋ าลงกับพืน ดึงคันชกั แล ้วก ้าวอาดๆ จากไปโดยไม่
ลําลา
แต่อก ี ก่อน “เอ่อ... เจ ้าหญิง”
ี ฝ่ ายกลับเรียกไว ้เสย
ิ หน ้าบ่าตัง ไม่หน
เธอชะงักฝี เท ้า ขบกรามแน่น เชด ั หน ้ามามองอีกฝ่ าย
แม ้แต่แวบเดียว
ี งหัวเราะของเขาลอยลมเข ้ามาใน
“คืนนันฉั นไม่ได ้เมา... แล ้วก็...” เสย
หูเธอ “ท่านอนยกขาตะกายฝาห ้องของเธอ... ตลกดี”
273.การเตรียมงานของหมายเลข4

ตังแต่ตกปากรับงานนี ‘หมายเลขส’ี ก็ยงุ่ มาก

เนืองจากผู ้ประสานงานแจ ้งมาว่าลูกค ้ามีเลือดกรุป
๊ หายากคือ Rh
nega ve งานแรกของเขาจึงการสํารองเลือดเพือให ้มันใจว่าลูกค ้าจะไม่ความ
ดันตกจากภาวะการสูญเสย ี ของเหลวในร่างกายมากเกินไป เขาใชเวลาสามวั
้ น
ในการตระเวนหาเลือดไปทุกโรงพยาบาลใหญ่ แต่คําตอบทีได ้ไม่เป็ นทีพอใจ
ื
นัก สุดท ้ายเลยต ้องโทรหาแหล่งซอขายเถื อนตามแนวตะเข็บชายแดน คํา
ตอบทีได ้ก็ยงั น่าหวันใจอยูด
่ ี
“สหาย คุณก็รู ้ว่าเลือดกรุป ื
๊ นีผมเปิ ดรับซออยู
ต ่ ลอดแต่กไ็ ม่คอ ่ ยมีใคร
มาขาย เอาอย่างนีก็แล ้วกัน อีกสองวันมีขา่ วว่าจะมีมาล็อตหนึงแต่ยงั ไม่แน่ใจ
หากว่ามา ผมจะลัดคิวสง่ ให ้คุณก่อนเลย ราคาตามเรตเก่าไม่ขนแม ึ ้แต่ดอลล์
เดียว ถือว่าชว่ ยเหลือกัน”
“ขอบใจมาก ซองโอ”
พอหมดธุระแรกเขาก็เดินทางไปหาเพือนอีกคนเพือรับแผ่นยางพาราที
ั าไว ้เมือสองวันก่อน
สงทํ
เพือนเขาแจ ้งว่า “ขึนบล็อกแผ่นยางน่ะฉั นทําได ้ แต่เวลานายใสเ่ ลือด
เข ้าไปในบล็อก นายต ้องฟรีซในระดับอุณภูมท ิ ติ
ี ดลบ 18 องศาเป็ นอย่างน ้อย
เพือจะให ้กระสุนมันแข็งและคมสุดๆ ถ ้าอุณหภูมส ิ งู กว่านันมันจะแทรกเข ้าไป
ในผิวเนือไม่ได ้ ยากเหมือนกันนะเพราะเมืองไทยเราร ้อน แนะนํ าว่าทันทีทแกะ
ี
ออกจากบล็อกนายควรยิงภายในสบ ิ วินาที”
เรืองนีเขารู ้ แต่ในเมืออีกฝ่ ายเตือนด ้วยความหวังดีเขาก็ยน
ื ฟั งจนจบ
ิ รอบก่อนจะยอมให ้
เพือนรักยังยําคําว่ายาก... ยาก... ยาก... ต่ออีกยีสบ
เขากล่าวคําอําลา
เขาเหลือเวลาดินรนอีกสองวัน
ดิน... ดิน... ดิน... จนแทบขาดใจ! หมายเลขสมองนาฬ ี ิ
กาข ้อมืออย่าง
ครุน
่ คิด ภารกิจทังหมดต ้องเตรียมให ้เสร็จภายในพรุง่ นีเพราะเขาต ้องเตรียมตัว
ออกเดินทางในเชาวั ้ นถัดไป เขาทรุดตัวนังลงใต ้ต ้นไม ้ต ้นหนึง หยิบบุหรีขึนมา
 ั
จุดสูบด ้วยมืออันสนเทา ่ นี
เขาไม่เคยเตรียมงานด ้วยระยะเวลาอันน ้อยนิดเชน
มาก่อน สก ั พักก็ตด ิ ใจหยิบมือถือขึนมากดโทรหาใครคนหนึง
ั สน
“พีรอง ี งรายหรือเปล่า
ตอนนีอยูเ่ ชย ฉั นอยากขอความชว่ ยเหลือ
หน่อย”
ี งเหมือนรออยูแ
ปลายสายตอบด ้วยนํ าเสย ่ ล ้ว “เอาส ิ ว่ามาเลย”

ื
“ชอนางบุ
ญมา หีบเพ็ง เพิงฝั งไปสองวันยังไม่ได ้แจ ้งตายเพราะเป็ น
คนไร ้ญาติ”
ตอนนีเป็ นเวลาตีสอง พวกเขาอยูก ่ ลางสุสานไร ้ญาติด ้านหลังวัดร ้าง
แห่งหนึงในจังหวัดเชย ี งราย หมายเลขสเดิี นตาม ‘พีรอง’ เจ ้าถินเข ้าไปในโลก
หลังความตายอันรกร ้างและหนาวเหน็ บโดยมีลก ู ชายสามคนของอีกฝ่ ายเดิน
แบกอุปกรณ์ตามมาด ้วย พวกเขาก ้าวผ่านป้ ายทีปั กอยูบ่ นพืนหลุมแล ้วหลุมเล่า
ตรงลึกเข ้าไปในสว่ นของผืนดินทีเป็ นดินแดง เป็ นหลุมเป็ นบ่อและยังไม่ได ้รับ
การพัฒนาเต็มที
พอเดินมาถึงจุดหนึงพีรองก็หยุดเดิน เขาแขวนสปอตไลต์ดวงใหญ่ไว ้
กับกิงไม ้แล ้วพยักพเยิดไปตรงคันดินนูนๆ เบืองหน ้า “ตรงนีแหละ” จากนันก็
หันไปพยักหน ้าให ้ลูกชายของตน
ลูกชายคนโตของพีรองก ้าวเข ้าไปอย่างเงียบงัน จัดการแทงเครือง
หยังความลึกด ้วยสญ ั ญาณเรดาร์ทมี ี ความยาวประมาณ 6 ฟุต หรือทีรู ้จักกันใน
นาม ‘GPR’ ซงนั ึ กธรณีวท ้
ิ ยามักจะใชในการหาที ิ
ตังของสงของอะไรก็ ตามทีฝั ง
ั พักเรดาร์กก
อยูใ่ ต ้ดิน แทงไปได ้สก ็ ระทบเข ้ากับวัตถุบางอย่าง มันสะท ้อนภาพ
ทีตรวจจับได ้กลับมาบนหน ้าจอมอนิเตอร์เล็กๆ ของมัน ชายหนุ่มเงยหน ้าขึน
จ ้องมองบิดาและสหายรักของท่าน
“เจอแล ้วครับ” ใบหน ้าของเขาราวกับเจ ้าชายอสูร ซกี หนึงเละไปด ้วย
กรงเล็บของสต ั ว์ร ้ายแต่อก ี กลับหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ภาพทีแตกต่าง
ี ซก
กันอย่างสุดขัวนีหากมีใครมาเห็นเข ้าตอนตีสองในสุสาน ก็ไม่รู ้ว่าควรจะโผ
เข ้าหาเขาหรือว่าวิงหนีด ี
พีรองพยักหน ้ารับแล ้วออกคําสงั “ขุดเลย”
 ลูกชายทังสามของเขาปราดเข ้าไปทันที ทุกคนมีเรือนร่างสูงใหญ่
ทํางานว่องไวคล่องแคล่ว เสย ี งจอบเสยี มสลับกันปั กแล ้วดึงดังขวับๆ ไม่นาน
เนินดินเมือครูก ่ ก
็ ลายเป็ นร่องเว ้าลึก ทันทีทพวกเขาเจอโลงไม
ี ้ก็จัดการคล ้อง
สายโซไ่ ว ้ใต ้โลง จากนันสามพีน ้องก็ผลัดกันลากผลัดกันดึงขึนมาอย่างไม่
ปริปากบ่น โลงไม ้ถูกวางลงบนพืนอย่างเบามือ หมายเลขสก ี ้าวเข ้าไปงัดฝา
ออกแล ้วมองจ ้องสงที ิ ตนตามหา
“ตายเพราะไฟไหม ้บ ้าน โดนคลอกนิดหน่อยแต่ขาดอากาศหายใจ
มากกว่า” พีรองอธิบาย
มิน่า ศพแห ้งจนเกือบแข็ง...
หมายเลขสดึ ี งสายวัดออกมาวัดความสูงและความกว ้างของซโครง
ี
ก่อนจะพยักหน ้าอย่างพึงใจ
“ไม่มญ
ี าติ?”
“ไม่ม”ี
“บัตรประชาชน?”
“อยูก
่ บ
ั กู” พีรองตอบออกมาตรงๆ “ตอนแรกก็มค ื
ี นขอซออยู
ห ่ รอก แต่
ยังตกลงราคาไม่ได ้”
“ขายฉั น”
อีกฝ่ ายหัวเราะออกมาเบาๆ “แพงนะเว ้ย ประวัตแ
ิ บบนีโคตรเพอร์เฟกต์
มีคนรอสวมทะเบียนอือ”
“เอาเท่าไหร่?”
‘เจ ้าชายอสูร’ ก ้าวเข ้าไปสะกิดบ่าของบิดาแล ้วก ้มหน ้าลงกระซบ ิ พีรอง
เงยหน ้าขึนมาต่อรองด ้วยนํ าเสย ี งกลัวหัวเราะ “ร่างนีลูกกูหามา ถือว่าเป็ นของ
มัน มันอยากขอแลกกับคนของมึงสก ั คน”
จากนันก็กดหน ้าจอมือถือสง่ รูปให ้ดู
ี
หมายเลขสมองภาพบนหน ้าจอ ก่อนจะตวัดสายตามองไปทางหนุ่ม
อัปลักษณ์ครึงเทพบุตรแล ้วสง่ ยิมให ้
 “ขอโทษด ้วยหลานชาย คนนีไม่ได ้ ลูกชายอา ‘จอง’ แล ้ว”
ชายหนุ่มยิมตอบ รอยกรงเล็บเคลือนไหวทุกครังทีเขาขยับ แลดูน่า
กลัว “ถ ้างันไม่แลก”
้
“เฮยไม่ เอาน่า!” คนเป็ นพ่อรีบก ้าวเข ้ามาไกล่เกลียก่อนทีลูกชายจะ
ลามปามมากไปกว่านี เขารู ้ดีวา่ คนอย่าง ‘พีส’ี ไม่ได ้นิงๆ อย่างทีเจ ้าตัวมักจะ
แสดงออก เขาก ้าวเข ้าไปโอบบ่าเพือนแล ้วพาเดินห่างออกมาจากบรรดาลูกๆ
แล ้วกระซบิ ว่า “มึงก็มองๆ คนทีใกล ้เคียงมาให ้ลูกกูหน่อยไม่ได ้เหรอวะ เอาใจ
มันหน่อย มันอุตสา่ ห์วงชิ ว่ ยงานมึงเป็ นอาทิตย์ นังบุญมานีหายากมากเลยนะ
เว ้ย”
“แถวบ ้านฉั นไม่มค
ี นสวยขนาดนัน ขอจ่ายเป็ นเงินไม่ได ้เหรอ”
พีรองหันไปมองใบหน ้านิงๆ ของลูกชายคนโต แล ้วเบือนหน ้ากลับมา
็ ยายามชว่ ยพูดแล ้วแต่ไม่วา่ ยังไง
มองเพือน “ไม่ได ้ มันแค ้นพวกมึงน่าดู กูกพ
มันก็จะเอาคนของมึงมาแลกเปลียนคนหนึง ไถ่โทษทีลูกมึงทําให ้หน ้ามันเป็ น
แบบนี”
ทังสองนิงเงียบ ครุน
่ คิด...
ในทีสุดพีรองก็เอ่ยออกมา “เอางี... คืนนีกูยกร่างนางบุญมาให ้มึงไปใช ้
ก่อน แต่ถอ ื ว่าเราติดค ้างกันอยู่ ต่อไปไม่วา่ ฝ่ ายกูอยากจะได ้ใครมึงก็ต ้องเป็ น
ฝ่ ายยกให ้บ ้าง แบบนีได ้ไหมล่ะ?”
ี
“เด็กผู ้หญิงในรูปไม่ได ้!” หมายเลขสขบกรามแน่ น “เมียฉั นก็ไม่ได ้!”
“กูไม่เอาสองคนนัน” พีรองยืนมือสง่ มาเหมือนจะขอคํามันสญ
ั ญาลูก
ผู ้ชาย
ี น
หมายเลขสครุ ่ คิดอยูค
่ รูห
่ นึง แต่ในทีสุดเขาก็ยอมจับมือ
274.ประกาศให ้โลกรู ้

ิ าและองค์กรซน
วันเปิ ดตัวแบรนด์เจสสก ั ไชน์สาขาเอเชย
ี เป็ นไปอย่าง
อลังการทีสุด
ชว่ งเวลาเกือบหกโมงเย็นทีแดดร่มลมตก ท ้องฟ้ าเปล่งปลังด ้วยแสง
สุดท ้ายทีกําลังลาลับขอบฟ้ า ื
สายลมเย็นสดชนของท ั หีบเจือไป
้องทะเลสต
ด ้วยความตืนตาตืนใจ งานวันนีเพียงแค่วน
ั เดียวก็แทบจะปลุกให ้ชลบุรที งั
จังหวัดตืนจากการหลับใหล
ร ้านรวงต่างๆ เปิ ดรับนักท่องเทียวทีแห่มาจากทัวทุกมุมโลก สว่ นใหญ่
มาชมบรรยากาศของงานร่วมกับผู ้สอข่ ื าวและชา่ งภาพนับร ้อยตรงท่าเรือ ทว่า
คนทีมีสทิ ธิเข ้าร่วมจริงๆ กลับมีเพียงแขกรับเชญ ิ สามร ้อยท่าน ซงส
ึ ว่ นมากก็
เป็ นแขกวีไอพีทแบรนด์
ี เจสสง่ เทียบเชญ
ิ ไป
ทีเหลือต่างพากันจับจองทีนังตรงร ้านอาหารริมชายฝั ง เพือชม
บรรยากาศถ่ายทอดสดผ่านชอ ่ งทีวด
ี จิ ท
ิ ล ึ
ั ซงจะแพร่
ภาพผ่านดาวเทียมพร ้อม
กันทุกประเทศ เทียบกันแล ้วยิงใหญ่ไม่ตา่ งกับงานเดินพรมแดงหรืองานแจก
รางวัลระดับโลกอย่างเวทีออสการ์
บรรดารถหรูทดาหน
ี ้ากันเข ้ามาจอดริมท่าเรือทําให ้รู ้ว่ากลุม่ ไฮโซทัว
ฟ้ าเมืองไทยตืนตัวกับงานในวันนีไม่แพ ้แขกชาวต่างชาติ มีพรมสน ี ํ าเงินปูลาด
ตังแต่ด ้านหน ้าลานจอดรถจนมาถึงบันไดขึนเรือ เรือในวันนีใชเรื ้ อยอร์ชหรูระ
ดับเฟิ รส ึ
์ คลาสอย่าง ‘ปรินเซส ริเวียร่า’ ซงสามารถจุ ผู ้โดยสารได ้ถึงหนึงพันมา
ให ้การต ้อนรับแขก
ก่อนเริมงาน ‘คุณอเนก’ พิธก ื งเป็ นผู ้นํ ากองทัพ
ี รรายการบันเทิงชอดั
ื
สอมวลชนเปิ ดประเดิมมุมต่างๆ บนเรือเพือให ้เหล่าผู ้ชมทางบ ้านได ้ตืนตาตืน
ึ ไม่ได ้ทําให ้ผิดหวังเลยจริงๆ
ใจกัน ซงก็
คุณอเนกในชุดสูทสด ี ํายืนอยูห
่ น ้ากล ้องนับร ้อยตัว กําลังบรรยายราย
ละเอียดเกียวกับข ้าวของแต่ละชนด ิ ้วยสห ี น ้าจริงจัง “หากคุณก ้าวเข ้ามาในเรือ
สว่ นแรกทีจะเจอก็คอ ื โถงโดยสารชนทีั หนึงซงจะจัึ ดเป็ นโถงนิทรรศการเพชร
พลอยและเครืองประดับนะครับ กว ้างขวางมากทีเดียว” เขาผายมือไปรอบด ้าน
ปล่อยให ้ชา่ งภาพซูมกล ้องไปยังข ้าวของต่างๆ ทีวางเรียงรายประดับอยูใ่ นตู ้
โชว์โดยมีแสงไฟจากเพดานสอ ่ งลงมา
“เราจะเห็นสร ้อยคอ เครืองเพรช เครืองประดับ เหรียญตราสญ ั ลักษณ์
ึ
ต่างๆ อันเป็ นของเก่าอายุหลายร ้อยปี ซงตกทอดมาจากราชสกุ ล ณ วงศจ ์ ันทร์
ิ พระปรมาภิไธยของอดีตเจ ้ามหาชวี ต
ทุกชนมี ิ ประทับอยู่ สว่ นทีนํ ามาจัดแสดง
็ ต์จากอีกหลายชนในรายการที
เหล่านีเป็ นเพียงแค่หนึงเปอร์เซน ิ ทายาทคน
สุดท ้ายปรารถนาจะมอบให ้กับแผ่นดิน โดยให ้อยูภ ่ ายใต ้การดูแลขององค์กรยู
เนสโก ตามทีผมแจ ้งให ้ทราบแล ้วในบัตรเรียนเชญ ิ ของทุกท่าน”
“แล ้วมันจะถูกจัดแสดงทีไหนคะ?” ี ถามขึนเป็ น
นักข่าวจากรัสเซย
ภาษาอังกฤษ
“บางสว่ นจะอยูท ี นดินแม่ บางสว่ นจะถูกปล่อยเชา่ เพือวางจัดแสดง
่ แผ่
ในพิพธิ ภัณฑ์ลฟู ร์ ประเทศฝรังเศส ภายใต ้การดูแลของบริษัทเจสสก ิ า มหาชน
ครับ”
ิ าต ้องขึนแน่ๆ” นักข่าวอีกคน
“ถ ้าอย่างนันหุ ้น IPO ของบริษัทเจสสก
พึมพํา
เมือก ้าวลึกเข ้าไปก็จะพบกับโถงบันไดกลางทีงดงามโอ่อา่ สมกับเป็ น
เรือหรูตด
ิ อันดับโลก โถงทีว่าโปร่งกว ้าง ตรงกลางเป็ นบันไดโค ้งทีมีทางลง
้
สองข ้างซายขวา โดมโค ้งด ้านบนสลักลวดลายไว ้อย่างงดงามวิจต
ิ ร ให ้อารมณ์
หรูหรากึงวินเทจ
ั
นักข่าวทุกคนเดินตามคุณอเนกไปยังชนสองดั งต ้องมนตร์ ั มี
ทีชนนี
ึ
รูปภาพอันน่าทึงหลายรูปซงบอกเล่ าถึงประวัตค
ิ วามเป็ นมาของราชสกุลอันยิง
ึ
ใหญ่ ซงไม่ เคยเปิ ดเผยเบืองลึกเบืองหลังเหล่านีกับสอสื ํานักไหนมาก่อน ภาพ
เก่าแก่หลายภาพทีควรค่าให ้จัดเก็บไว ้ในหน ้าประวัตศ ิ าสตร์ถก ู นํ ามาจัดแสดง
โชว์อย่างไม่หวงแหน มีการจําลองโมเดลพระราชวังเก่าอันเป็ นหนึงในทีดินที
วันนีจะสง่ มอบให ้แก่องค์กรยูเนสโกเพือจารึกไว ้เป็ นสมบัตโิ ลก
มีการจําลองอุปกรณ์เครืองใชในห ้ ้องนํ า ห ้องนอนสว่ นตัวของเหล่า
พระบรมวงศานุวงศก ์ อ่ นหน ้าการปฏิวตั ป ิ ระเทศ พร ้อมกับแผนทีทีดินทัง 152
โฉนด รวมถึงซากปรักหักพัง คลังอาวุธ วัดวาอารามและพืนทีสุสานหลวงทีกิน
อาณาเขตภูเขาถึงสลู ี ก ทังหมดนีมีบน ั ทึกเขียนชด ั เจนอยูใ่ นกรอบพลาสติกที
ื
ตังโชว์ไว ้ให ้สอมวลชนทุ กสํานักได ้แย่งกันถ่ายรูป
 [ข ้าพเจ ้า เหนือเกล ้า ณ วงศจ ์ ันทร์ ทายาทคนปั จจุบนั และคนสุดท ้าย
ของราชสกุล ณ วงศจ ์ ันทร์ ขอแจ ้งความแก่ทา่ นทังหลายทังปวง หรือผู ้ใดผู ้
หนึง ซงจะเป็ึ นผู ้ทํานุบํารุงทรัพย์สน ิ เหล่านีสบื ไปภายหน ้าว่าตลอดชวี ต ิ ของ
ข ้าพเจ ้ามีความหวาดวิตกอยูห ่ ลายประการ เกียวข ้องกับสมบัตช ิ าติภายใต ้การ
ดูแลของราชสกุล ณ วงศจ ์ ันทร์ ว่าอาจจะเสย ี หายหรือสูญหายทําให ้เยาวชนรุน ่
หลังไม่สามารถศก ึ ษาหาความรู ้จากร่องรอยประวัตศ ิ าสตร์เหล่านี อันจะนํ ามา
ึ
ซงการสู ญเสย ี ความเข ้าใจเกียวกับรากเหง ้าของเหล่าบรรพบุรษ ุ ึ นเรือง
ซงเป็
น่าเสยี ดายอย่างทีสุด]
[ครันมาพิเคราะห์ดอ ู ายุข ้าพเจ ้าบัดนีก็ลว่ งเข ้าสูว่ ยั กลางคน เป็ นสตรีท ี
มิได ้มีครอบครัวหรือบุตรหลาน อีกทังยังไม่แน่ใจว่าชวี ต ิ ของมนุษย์คนหนึงจะ
ตังมันอยูไ่ ด ้นานสก ั เพียงใด จึงได ้เขียนหนังสอ ื ฉบับนีขึนเพือให ้ทุกท่านมาร่วม
เป็ นสก ั ขีพยานว่า ทรัพย์สมบัตอ ิ นั ได ้แก่ (เอกสารฉบับที 1-212) และโฉนด
ทีดิน รวมทังสงก่ ิ อสร ้างทีอยูเ่ หนือพืนดินหรือฝั งอยูใ่ ต ้ผืนดิน (เอกสารฉบับที
213-454) ขอมอบกลับคืนให ้แก่แผ่นดินแม่ภายใต ้การดูแลของรัฐบาลชุด
ปั จจุบน ั ร่วมกับองค์กรยูเนสโก ห ้ามมิให ้ฝ่ ายหนึงฝ่ ายใดมีอํานาจเบ็ดเสร็จเด็ด
ขาดในการขาย เชา่ แบ่งแยก จัดรวม หรือสง่ ทอดต่อบุคคลอืนโดยทีอีกฝ่ ายไม่
รับรู ้และเซน ็ อนุมตั ]ิ
[สว่ นทรัพย์สมบัตอ ั ได ้แก่ (เอกสารฉบับที 455-510) จะถูกปล่อยเชา่
ิ น
เพือวางจัดแสดงในพิพธิ ภัณฑ์ลฟ ู ร์ ประเทศฝรังเศส ภายใต ้การดูแลของ
บริษัทเจสสก ิ า มหาชน (เอกสารฉบับที 511-602) จะถูกปล่อยเชา่ เพือวางจัด
แสดงในพิพธิ ภัณฑ์บริตช ิ มิวเซยี ม ประเทศอังกฤษ ภายใต ้การดูแลของคณะ
กรรมการองค์กรซน ั ไชน์เพือเด็กและสตรี]
ข ้อความในสว่ นนีถูกแยกย่อยออกมาเป็ นหมวดหมูอ ่ ก
ี หลากหลาย
พร ้อมภาพประกอบในแผ่นแสดงโชว์ สร ้างความตืนตาตืนใจให ้สอมวลชนเป็ ื น
อย่างมาก กล ้องทุกตัวไล่เก็บทุกภาพและข ้อความซงถู ึ กแปลออกมาเป็ นส ี
ภาษาแนบอยูด ่ ้านล่างของกรอบรูปทุกกรอบ เห็นได ้ชด ั ว่าเจ ้าของงานเตรียม
การมาเป็ นอย่างดี ทุกคนเดินราวกับชมนิทรรศการของเก่าระดับโลก จนใกล ้ถึง
ทางออกอันจะพาไปสูป ่ ระตูข ้างทีเชอมต่
ื อกับบันไดลาดพรมแดงซงจะนํ ึ าไปสู่
ลานกิจกรรมเอาท์ดอร์บนชนสาม ั ทุกคนก็เจอกับข ้อความสุดท ้าย
[หนังสอื ฉบับนีได ้ทําต่อหน ้าผู ้มีหน ้าทีเกียวข ้องทุกท่านในรูปแบบส ี
ภาษาพร ้อมไฟล์ดจิ ท ั ฉบับจริงถูกสง่ ไปยังคุณอันโทนี เลฟเวิรด
ิ ล ์ ผู ้ดูแลองค์
กรยูเนสโกเป็ นทีเรียบร ้อยแล ้ว ขอยืนยันว่าข ้าพเจ ้ามีสติสม ั ปชญั ญะบริบรู ณ์
ขณะทีเขียน และได ้เขียนจากความประสงค์อน ั มุง่ มันอย่างแท ้จริงโดยมิได ้ถูก
ข่มขู่ คุกคามหรือเคียวเข็ญ ข ้าพเจ ้าขอลงลายมือชอไวื ้เป็ นหลักฐาน... เหนือ
์ ันทร์ ทายาทอันชอบธรรมคนสุดท ้ายของราชสกุล]
เกล ้า ณ วงศจ
ปิ ดจบประโยคสุดท ้ายอย่างสวยงาม
ชายสวมแว่นดําสองคนทีแฝงตัวอยูใ่ นกลุม ื าวกําหมัดแน่น
่ ผู ้สอข่ หัน
ี ยืนนิงอยูท
ไปสบตาผู ้ติดตามอีกสที ่ างด ้านหลัง
พีสาวของพวกเขา... หล่อนวางมืออย่างแท ้จริง
ไม่ได ้วางมืออย่างเดียวแต่หล่อนกลับทําลายล ้างจนไม่เหลือซาก ดึง
สท ิ ธิทีควรจะได ้ทุกอย่างออกจากฝ่ ามือของเหล่าพระประยูรญาติอย่างโหด
ิ ยว
ร ้ายทีสุด ไม่เหลืออะไรทิงไว ้ให ้พีน ้องร่วมราชสกุลแม ้แต่ชนเดี
พวกเขาไม่เคยแค ้นใครจนแทบกระอักขนาดนีมาก่อน!
ั
เมือก ้าวขึนไปยังลานกิจกรรมบนชนสามก็ จะได ้ยินเสยี งปรบมือกราว
ี
ตังแต่สโมงเย็ นมีการประมูลข ้าวของต่างๆ ของเหล่านางฟ้ าเจสสก ิ าซงการ
ึ
แข่งขันก็ดเุ ด็ดเผ็ดมันอย่างมาก พิธก ื
ี รบนเวทีทําหน ้าทีได ้อย่างน่าชนชม ทัง
เชยี ร์ทงตบมุ
ั ก ทําให ้การหําหันตรงลานกว ้างเป็ นไปอย่างคึกคัก ตัวเลขบน
หน ้าจอมอนิเตอร์กว็ งไหลไปอย่
ิ างต่อเนืองเร็วจี เหล่าผู ้ประมูลจากทัวทุก
สารทิศในโลกต่างก็ล็อกอินไอดี เฝ้ าหน ้าจอคอมพิวเตอร์ของตนเพือแข่งขัน
กันคว ้าไอเท็มทีตัวเองหมายตา
ิ เจ็ดสบ
“มาชนที ิ สาม” พิธก
ี รบนเวทีกล่าวต่อด ้วยภาษาอังกฤษสําเนียง
อเมริกน ั คล่องแคล่ว “ใบนีเป็ นกระเป๋ าแอร์เมสหนังจระเข ้ของใครเอ่ย...” เขา
แสร ้งทําเป็ นหิวหูกระเป๋ าขึนมาอวดต่อหน ้ากล ้องตัวใหญ่ทกํ
ี าลังซูมลึกเข ้ามา
“อุย
๊ ! เอเดรียน!”
ี งเฮตอบรับกันฟ้ าสะท ้านผืนนํ าสะเทือน
เสย
้ นเอง”
“เป็ นนางฟ้ าชุดแดงตรงด ้านซายนั ี รผายมือไปทางซุม้
พิธก
อาหารทางด ้านซาย ้ แสงไฟสอ ่ งไปจับร่างสวยเซก
็ ซของเอเดรี
ี ยนทียกมือโบก
ไปมาแล ้วสง่ จูบมาให ้
พิธก
ี รชายหมุนกระเป๋ าไปมาจนกระทบกับแสงไฟหน ้าเวที “เปิ ดทีสอง
ี งเฮดังก ้อง
หมืนเจ็ดครับ... สองหมืนเจ็ดพันดอลลาร์ ประกาศครังทีหนึง” เสย
 ี องด ้านหลังถูกยกขึน
เมือป้ ายสท
พิธก ี เสอแดง
ี รรับลูกทันที “สองหมืนแปดพันครับเฮย ื ้
มีใครสูไหม?”
หน ้าจอมอนิเตอร์เด ้งรันรวดเร็วและแล ้วก็มต
ี วั เลขทีมากกว่าเด ้งขึนมา
“มาแล ้วครับไอดี Blackjack! สามหมืนดอลลาร์เรียกครังทีหนึง... พีแบ
ล็คแจ็คนํ าอยูน ี
่ ะครับทุกท่าน สามหมืนดอลลาร์เรียกครังทีสอง... เอ ้านัน! เสย
ี นห ้า! ขอเสย
ใหญ่ด ้านข ้างให ้เท่าไหร่ สหมื ี งปรบมือหน่อยครับพีน ้อง”
ี งปรบมือดังสนันลันลานกว ้าง
เสย
ี นห ้าพันดอลลาร์เรียกครังทีหนึง! อย่าลืมนะครับ ใครประมูลของ
“สหมื
นางฟ้ าคนไหนเยอะทีสุดก็จะได ้ดินเนอร์คนื หนึงจากนางฟ้ าคนนันไป ไม่แน่วา่
คําคืนอันโรแมนติกนันอาจจะเป็ นของคุณ... ครับเสย ี อะไรนะ! ห ้าหมืนดอลลาร์
มาแล ้วสําหรับแอร์เมสใบนี! ห ้าหมืนดอลลาร์เรียกครังทีหนึง”
ทุกคนให ้ความสนใจกับการประมูลจึงไม่ได ้ใสใ่ จชายในชุดสูทสด ี ําที
กําลังทยอยก ้าวออกมายังลานกว ้าง พวกเขามีด ้วยกันสบ ิ กว่าคน และทุกคนก็
กลัดเข็มกลัดรูปงูตวั เล็กๆ ตรงอกเสอ ื เมือมาถึงก็กระจายตัวแทรกซม ึ ไปตาม
ี
ฝูงชนอย่างเชยวช าํ นาญ กลุม ่ หนึงตรงไปบริเวณกราบเรือ จัดการตรวจสอบ
และนับจํานวนเรือชูชพ ี ทีวางเรียงรายอยูด
่ ้านข ้าง ทดสอบดึงก ้านลวด ไม ้พาย
ระบบปลดล็อกและความหนาของชนยาง ั
ื
หนึงในนันขยับไมค์สอสารตรงปกเส ื นมาจ่อริมฝี ปาก
อขึ แล ้วกรอก
ี งลงไป “จุดแรกเคลียร์”
เสย
ี งทุ ้มลึกตอบกลับนิงๆ “ไปต่อจุดทีสองเลย เรือออกจากท่าแล ้ว”
เสย
 ื กสุดท ้าย
275.ดินเฮอ

ั
บนชนดาดฟ้ าของเรือปรินเซส ่ นอยู่
ริเวียร่ามีห ้องพักหรูหราแอบซอ
ห ้องหนึง
เจ ้าของห ้องในชุดเดรสยาวสเี งินระยิบระยับกําลังนังจุดไฟแชก
็ เผา
กระดาษอยูข ี ํา
่ ้างหน ้าต่าง ภาพถ่ายแต่ละภาพถูกความร ้อนเปลียนเป็ นขีเถ ้าสด
ก่อนจะโดนลมทะเลสะบัดใสจ ่ นกระจายเป็ นเศษเล็กเศษน ้อยราวกับผงธุล ี
ปลายนิวสนๆ ั คีบภาพแต่ละภาพขึนมามอง หนุ่มสาวในรูปยิมตอบกลับมาด ้วย
ดวงหน ้าแจ่มใสก่อนทีใบหน ้านันจะค่อยๆ บิดเบียวเพราะความร ้อนและสลาย
เป็ นฝุ่ นผงปลิวไปกับสายลม
รูปต่อไปถูกดึงออกมามอง เป็ นรูปของหนุ่มน ้อยคนเดิม ผมหยักศกยาว
ปรกบ่า เอียงหน ้าเล็กน ้อยและกําลังหลับใหล
เธออ่านข ้อความใต ้รูปทีเขียนด ้วยปากกาเมจิก [หมีใหญ่หลับปุ๋ย]
รูปใบนีเธอรักมากกว่ารูปอืนๆ ในอัลบัม แต่มน
ั ไม่ควรจะมี ไม่ควรหลง
เหลือไว ้ให ้ใครสาวถึง
ความร ้อนลามไล่ตงแต่
ั ขอบด ้านล่าง ค่อยๆ เปลียนกางเกงและเสอ ื
ของเขาจนกลายเป็ นสดี ํา ลามไปจนถึงต ้นคอ คาง คิว ในทีสุดก็ปิดกลบใบหน ้า
ลึกลับของเขาออกจากสายตาชาวโลก เธอคงตายตาไม่หลับหากมีสอส ื ํานัก
ไหนสาวไปถึงเขาหลังจากทีเธอไม่อยูแ ่ ล ้ว
ั สงบเงียบและปลอดภัยดีอยูแ
ทีทีเขาและลูกอาศย ่ ล ้ว
สว่ นเธอ... เธอมีศก
ึ ครังสุดท ้ายทีต ้องชาํ ระสะสางด ้วยตัวเอง... ศก
ึ สาย
เลือด
ถ ้าหนนีเธอรอดเธอจะมีชวี ต
ิ อยูต
่ อ
่ อย่างปลอดภัยไปจนแก่เฒ่า แต่
็ ต์ แต่หากไม่รอด...
ความเป็ นไปได ้นันมีเพียงหนึงเปอร์เซน
เหนือเกล ้ามองภาพทีเหลือในมือ
หากไม่รอดเธอจะจากโลกนีไปพร ้อมกับหัวใจสว่ นหนึงทีจะเป็ นของ
เขาไปตลอดกาล
 เป็ นใจของเธอ เป็ นสว่ นทีไม่วา่ ใครก็มายือแย่งจากเธอไม่ได ้
ั ท์มอ
เหนือเกล ้าหลับตา มองโทรศพ ื ถือทีวางนิงอยูบ
่ นโต๊ะเตียด ้านข ้าง
ทีรัก... ตอนนีนายทําอะไรอยู?่
คิดถึงฉั นบ ้างหรือเปล่า
ยืนมือไปแล ้วก็ดงึ กลับมากําหมัด จากนันก็ยนออกไปอี
ื กหน...
ไม่ได ้! ถ ้าหนนีเธอไม่รอดชวี ต
ิ ข ้อความทุกข ้อความทีสง่ เข ้าออกจาก
มือถือของเธอจะถูกตรวจสอบ ถ ้าเธอฉลาดก็ควรตัดสน ิ ใจปิ ดหน ้าจอ แกะซมิ
ิ
ดึงแบตเตอรีและทําลายให ้สนซากทุ ิ ว่ น เธอไม่ควร... ทํา–ตัว–เหลว–
กชนส
ไหล!
ี งเคาะประตูดงั ขึนพร ้อมกับการคลานเข่าเข ้ามาของเลขาสว่ นตัว
เสย
“ทีมแรกมาแล ้วค่ะเจ ้านาย เขาจะปล ้นเวลาสามทุม
่ ตรง”
เหนือเกล ้าพยักหน ้ารับ
“สว่ นมือปื นคนนันยังไม่ตด
ิ ต่อมา แต่ผู ้ประสานงานบอกว่าคนนีรับ
มัดจําแล ้วไม่เคยเบียว”
เหนือเกล ้าพยักหน ้าอีกหน “มีรป ั ฐานไหม ฉั นจะได ้มองไว ้”
ู พรรณสณ
“ไม่มค
ี ะ่ ”
“นัดเขาไว ้กีโมง?”
“ผู ้ประสานงานแจ ้งแค่วา่ ถึงเวลามือปื นจะปรากฏตัวเองค่ะ”
เหนือเกล ้ายิมหยัน คนคนนีอํามหิตจริงๆ แม ้แต่จะนัดแนะเวลาเพือให ้
ั
เธอเตรียมตัวเตรียมใจก็ยงั ไม่ปริปากบอก ริมฝี ปากเธอสนระริ ึ ของ
ก ความรู ้สก
คนทีรู ้ว่าเพชฌฆาตกําลังจะลงมือบันคอแต่ไม่บอกว่าบันเมือไหร่ ทีไหน
อย่างไร มันชวนให ้รู ้สก ึ วิงเวียนเสย
ี จริงๆ ขนาดคนใจกล ้าเชน
่ เธอยังอดมือไม ้
เย็นเฉียบมิได ้
“ทีมทีจะมาปล ้นกับมือปื นทีจะมายิงมาจากกลุม
่ เดียวกันไหม?”
“ไม่คะ่ ทีมแรกมาจากต่างประเทศ”
 เหนือเกล ้าเอนหลังพิงพนักเก ้าอีแล ้วหลับตาเอ่ยว่า “น ้องชายฉั นมา
กันหรือยัง?”
“มาแล ้วทังคูค ี
่ ะ่ มีบอดีการ์ดมาด ้วยสคน”
มุมปากคนฟั งค่อยๆ ยกขึน จากนันเธอก็ลก
ุ “ไปกันเถอะ ฉั นพร ้อม
แล ้ว”
276.เดอะ ลาส โฮป

“อย่ายุกยิก” เขาเอียงหน ้ามางับต ้นขาเธออย่างมันเขียว

้
“ไม่เห็นทีว!ี ” เธอกระแทกสนเท ่ อดอกอีกฝ่ ายจนร่างสูงเซไป
้าเข ้าใสย
เซมา “พีอยูเ่ ฉยๆ ส”ิ
“ก็เตะมาทําไม!”
ผัวเมียสองคนทีต่อตัวทาสห ี ้องเถียงกันเสย
ี งดังจน ‘เจ ้าหมูมงคล’
ลืมตาข ้างหนึงเหล่มอง มันเห็นร่างสูงโปร่งของหญิงสาวคนหนึงในเสอยื ื ด
รัดรูปสขี าวกับกางเกงยีนสข ์ าสนส
ั ซ
ี ด
ี กําลังขีคอสามีรา่ งใหญ่ทใส
ี แ่ ค่กางเกง
บอลสน ี ํ าเงินตัวเดียว
ผัวถือถังส ี สว่ นเมียถือลูกกลิงทาสด
ี ้ามยาวๆ พยายามเอือมมือขึนไปถู
ตรงกําแพงด ้านบนสุดใกล ้เพดาน แต่เนืองจากหล่อนติดทีว ี ถูได ้ทีหนึงก็หน
ั มา
มองหน ้าจอทีวแี วบหนึง ทําให ้งานตรงหน ้าไม่เสร็จเสยี ที
“รีบๆ หน่อย... ขีคอน่ะหนักนะ” คนเป็ นผัวเงยหน ้าขึนมาบ่น ในขณะที
ี ้างละถัง
สองมือหิวสข
หล่อนยิมตอบแล ้วโน ้มศรี ษะลงมาประทับจุมพิตคนชา่ งบ่น ทําให ้เสย
ี ง
ี ดสป
เสย ี ระชดประชนั กว่าครึงชวโมงหยุ
ั ดลงจนได ้
ทังสองแลกสม ั ผัสกันยาวนานอย่างหวานชนจนเจ ื ้ามงคลต ้องเบือน
หน ้าหันไปมองทางอืน ด ้านหน ้าของมันคือโต๊ะเครืองแป้ งทีมีทะเบียนสมรส
แปะสก๊อตชเ์ ทปหราอยูก ่ ลางแผ่นกระจก ด ้านบนคือตัวอักษรสแ ี ดงเขียนด ้วย
ี
ลิปสติกแล ้วทําลูกศรชลงมายั งแผ่นกระดาษ
[มีเมียแล ้วโว ้ย!] – [ไม่โสดแล ้วค่า]
มงคลถอนหายใจ กลิงไปกลิงมากับพืนทีเต็มไปด ้วยหยดส ี สองคนนี
ี มพู นีถ ้าเจ ้าของรีสอร์ตรู ้จะว่ายัง
นึกยังไงก็ไม่รู ้จะเปลียนกําแพงห ้องให ้เป็ นสช
ไงนะ
“อืม... เอียงหน ้าดีๆ ส”ิ
ื ตรงๆ หน่อยส ิ มันทําองศาเป๊ ะๆ ไม่ได ้”
“พีก็ยน
 ี งก่อน”
“งันขอปล่อยถังสล
“ไม่ทาแล ้วเหรอคะ?”
ั ยกก่อนเหอะ เธอแต่งตัวแบบนีพีหืนมากเลยนะ”
“จัดกันสก
“ไหนดูหน่อย”
ผัวดึงขอบกางเกงออกมาเล็กน ้อย ทําให ้เมียคนสวยตาโต “อุย
๊ ! จริง
ด ้วย”
เจ ้ามงคลครางงึมงําในลําคอ เดินไปตะกายประตูห ้องพยายามหนีออก
ไปด ้านนอก
ตอนนันเอง เสย ี งร ้องเพลงก็ดงั ขึนมาจากหน ้าจอทีวท ี เปิ
ี ดค ้าง ลลนา
เงยหน ้าขึนมอง พอเห็นว่าใครเป็ นคนร ้องเธอก็มส ี น ้าจริงจังขึนสว่ นหนึง เธอ
ี ห
สะกิดสามีให ้มองตาม เขาหันรีหน ั ขวาง วางถังสแ ี ล ้วปลดร่างเธอลงจากบ่า
จากนันทังคูก่ น
็ ังกอดเข่าจ ้องหน ้าทีวด
ี ้วยสายตาครุน่ คิด
จูๆ่ ี
บรรยากาศการถ่ายทอดสดอันพลุกพล่านทีมีมาตังแต่สโมงเย็ นก็
ี งร ้องเพลงเปิ ดงานกังวานใส
สงบนิงไปด ้วยเสย
ผู ้คนหยุดค ้างในท่าสุดท ้ายของพวกเขา เงียหูฟังเหมือนไม่เคยได ้ยิน
อะไรแบบนีมาก่อน
ผู ้ร ้องถือไมค์ด ้วยมือขวา ขับขานบทเพลงทีมีทว่ งทํานองเนิบชา้ ทรง
พลังจนน่าขนลุก เนือเพลงกล่าวถึงความกล ้าหาญทีจะลุกขึนต่อสูกั้ บอุปสรรค
ความหมายของมันแทรกลึกเข ้าไปในหัวใจคนฟั งแล ้วบงการให ้สองตาจ ้อง
มองแต่คนร ้อง
เหนือเกล ้าเดินนํ าหน ้ากลุม ิ า ก ้าวออกมาสูส
่ นางฟ้ าเจสสก ่ ายตาของแขกเหรือ
ื
และสอมวลชน ชุดทีเจ ้าแม่แบรนด์เจสเลือกใสเ่ ป็ นคอลเลกชน ั ล่าสุดของดิออร์
เนือผ ้าปั กเลือมสเี งินแซมคริสตัลดูหรูหรา ชายกระโปรงลากยาวเล็กน ้อย
ิ โดดเด่นทีสุดบนเรือนร่างเจ ้าของงานก็คอ
สงที ื มงกุฎเพชร ‘เดอะ ลาส
โฮป’ มงกุฎของอดีตมหารานีทตกทอดมายาวนานนั
ี ่ สูร่ น
บพันปี จากรุน ุ่ รําลือว่า
เป็ นหนึงในมงกุฎเพชรทีงดงามและแพงทีสุดในโลก
 ื เดอะ ลาส โฮป ตังจากความปรารถนาสุดท ้ายของหญิงสาวทุกคน
ชอ
ทีได ้ยลโฉมมงกุฎนี
ขอเพียงครังหนึงในชวี ต
ิ ... หากได ้ครอบครองก็นับเป็ นฝั นอันสูงสุด
และความงดงามของมันก็ไม่ได ้เกินจริง โครงมงกุฎทําจากทองคําขาว
22K ประกอบด ้วยเพชรเม็ดกลางสเี ลือดนํ าหนัก 88 กะรัต เจิดจรัสราวกับหยาด
นํ าตา ประดับข ้างด ้วยอัญมณีลําค่าและเพชรรอบมงกุฎอีก 2,200 เม็ด นํ าหนัก
รวมทังสนิ 180 กะรัต นับเป็ นผลงานทีสําคัญทีสุดชนหนึ
ิ งในเชงิ ศล
ิ ปะแห่งล ้าน
ชาง้ ทังงดงามและสะท ้อนถึงประวัตศ ิ าสตร์ดงเดิ
ั มอันยาวนานของประเทศ
แถบเอเชย ี ตะวันออกเฉียงใต ้
ด ้านหลังของเหนือเกล ้าคือเหล่าสาวงามในชุดสแี ดงทีเดินเข ้าแถว
เรียงสองตามออกมาพร ้อมกับถือกรงนกพิราบ แขกในงานปรบมือต่อเนืองไม่
หยุด พร ้อมใจกันแหวกทางออกเป็ นสองฝั งราวกับผืนผ ้าทีถูกฉีก สห ี น ้าแต่ละ
คนดังต ้องมนตร์สะกด ท่าทางราวกับยืนรับเสด็จองค์ราชนิ ี
เสย ี งเพลงยังคงดังต่อเนือง ก ้องกังวานใสโดยมีจังหวะดนตรีคลอเบาๆ
คนทีคอยวิงตามประกบข ้างมีทงช ั า่ งภาพทีต ้องการภาพและเสย ี งทีคมชด ั ทีสุด
รวมถึงกลุม ่ บอดีการ์ดทีมีหฟ ี บอยูข
ู ั งเสย ื
่ ้างหนึงและถือวิทยุสอสารไว ้ในมือ
ผู ้คนรอบด ้านทีหยุดปรบมือพากันตะเบ็งเสย ี งร ้องตามจังหวะทําให ้บทเพลง
ก ้องสะท ้อนไปทัวทังบริเวณ
เจ ้าภาพก ้าวขึนเวที จบท่อนสุดท ้ายของบทเพลงด ้วยการโค ้งเล็กๆ
ั ญาณ
แล ้วดีดนิวให ้สญ
เหล่านางฟ้ าด ้านหลังเปิ ดกรงอย่างพร ้อมเพรียงกัน
ี าวหลายสบ
นกสข ิ ตัวกระพือปี กบินสูอ
่ ส
ิ รภาพ
ื
สอมวลชนนั บร ้อย เหล่าไฮโซชอดั ื ง ดาราและผู ้ทรงอิทธิพลในแขนง
ต่างๆ พากันกรูเข ้ามารุมล ้อมอยูห ี
่ น ้าเวที มองเสยวนาที อน
ั ตระการตาตรงหน ้า
ทันทีทเจ
ี ้าแม่แบรนด์เจสตัดริบบิน พลุนับร ้อยลูกก็ถก ู ยิงขึนฟ้ าราวกับเป็ นดาว
ดวงใหม่บนทะเลกํามะหยีสด ี ํา
“สวัสดีคะ่ ท่านสุภาพบุรษ
ุ และสุภาพสตรี” เจ ้าของงานกล่าวขึนหลัง
จากทุกสรรพเสยี งซาลง เธอยกมือข ้างหนึงแตะเบาๆ ตรงตําแหน่งหัวใจ กวาด
สายตามองไปทัวทุกใบหน ้าทีอยูด ่ ้านล่างของเวที “ฉั นจะลืมภาพประทับใจใน
วันนีได ้ยังไง ึ ว่าต่อให ้ต ้อง
นํ าใจและการสนับสนุนของทุกท่านทําให ้ฉั นรู ้สก
แล่นเรือผ่านทะเลแหวกก็คงไม่กลัว”
ี งหัวเราะฮาครืนมาพร ้อมกับเสย
เสย ี งปรบมือดังสนัน
“ทําไมเราต ้องเปิ ดสาขาทีเอเชย ี ...” เหนือเกล ้ากล่าวต่อด ้วยนํ าเสย
ี ง
หนักแน่น “มีหลายคนถามฉั นในเรืองนี... ในเมือบ ้านของฉั นอยูท ่ ฝรั
ี งเศส ชอ ื
เสย ี งหน ้าทีการงานก็อยูท
่ นัี น ทําไมถึงต ้องย ้อนกลับมาเปิ ดทังแบรนด์เจสสก ิ า
และองค์กรซน ั ไชน์ในทวีปเอเชย ี ด ้วย ทุกคนคงได ้เห็นนิทรรศการทีฉั นจัดอยู่
ด ้านล่างกันไปเรียบร ้อยแล ้ว แม ้ว่าทีพักอาศย ั ของฉั นคือยุโรป แต่ในความเป็ น
จริงรากเหง ้าของฉั นอยูท่ นี
ี ค่ะ...”
ี งด ้านล่างเงียบลง ทุกสายตาจับจ ้องบนเวที
ทุกสรรพเสย
ึ ก็เชน
ประกาศศก ่ กัน
“นกทุกสายพันธุจ์ ะอพยพหนีอากาศหนาวกลับมายังทีทีมันรู ้สก ึ ว่า
อบอุน ่ อาจเพราะสญ ั ชาตญาณเดิมของมัน ทีไหนทีอบอุน ่ ทีนันคือบ ้าน หาก
เปรียบฉั นเป็ นนกทีหลงทางอยูใ่ นเขตหนาวมานาน ครังหนึงในชวี ต ิ ก็คงอยาก
กลับบ ้านเหมือนกัน...” เหนือเกล ้าเว ้นจังหวะเล็กน ้อย ก่อนจะเอ่ยต่อด ้วยนํ า
เสย ี งกลัวหัวเราะ “คนทีทํางานกับดิฉันมักจะคิดว่าเจ ้านายชอบอากาศหนาว
ต ้อง 18 องศาเท่านันถึงจะอยูไ่ ด ้”
ี งหัวเราะของเธอ
แขกเหรือพากันหัวเราะตามเสย
“แต่ความลับก็คอ ื ... อากาศหนาวทําให ้ฉั นต ้องฝื นลุกขึนมาสะบัดตัว
แล ้วเริมทํานันทํานีเพือไม่ให ้แข็งตาย ความอบอุน ่ ต่างหากทีมักล่อให ้ฉั นง่วง
แล ้วนอนเกาะหนึบอยูห ่ น ้าทีวไี ม่ยอมลุกไปไหน” ผู ้คนต่างพากันเป่ าปากวีดวิว
“นันล่ะค่ะจุดอ่อนของฉั นล่ะ” เหนือเกล ้าหัวเราะ “เพราะฉะนันอย่าว่ากันนะคะ
ถ ้าฉั นจะขีเกียจไปบ ้างชว่ งทีอยูเ่ อเชย
ี ”
ี งเฮดังขึนแล ้วตามมาด ้วยเสย
เสย ี งปรบมือ
“ทีน...
ี เรามาดูกนั ว่าฉั นปล ้นพวกคุณได ้เท่าไหร่แล ้ว” เหนือเกล ้าหัน
ไปมองหน ้าจอมอนิเตอร์ขนาดยักษ์ ทตั ี งโชว์อยูด
่ ้านหลังเวที ยังคงมีการ
บริจาคจากผู ้ชมทางบ ้านมาอย่างต่อเนือง เธอหันมาสบตาแขกเหรือและ
ื
บรรดาสอมวลชน “ปรบมือให ้กับความป๋ าของเพือนร่วมโลกเราหน่อยค่ะ”
 ี งปรบมือราวกับเป็ นโรคติดต่อ สก
เฮ... เสย ั พักหยุด สก
ั พักก็ดงั ยาวต่อ
เนืองไปเรือยๆ
ิ พวกเราทุกคนกําลังร่วมมือกันทําในคืนนีมันยิงใหญ่มาก เราไม่
“สงที
ได ้เป็ นตัวแทนของภาครัฐหรือเอกชน แต่เป็ นตัวแทนของมนุษยชนทีเปี ยมไป
ด ้วยความเมตตา เราซอส ื ต
ั ย์ตอ
่ โลกใบทีเราอาศย ั อยูด
่ ้วยการปลูกมนุษย์ททรง
ี
คุณค่า เหมือนกับทีโลกปลูกต ้นไม ้ให ้เรา”
“เงินทุกดอลลาร์ในคืนนีจะถูกนํ ามาเปลียนเด็กไร ้บ ้านให ้กลายเป็ น
แพทย์ เปลียนหัวขโมยให ้กลายเป็ นครู ให ้นักเลงโตกลายเป็ นตํารวจ และพวก
ิ พวกเราสร ้างมันไม่ได ้ไปไหนหรอก มันจะวนเวียนอยูร่ อบตัว
คุณรู ้ไหม... สงที
เราเหมือนนํ าหอมทีเราฉีดไปกลางอากาศ ไม่ได ้ยินแต่รับรู ้ได ้ ไม่อาจสม ั ผัสแต่
ึ สบายใจ นันคือโลกทีองค์กรซน
กลับรู ้สก ั ไชน์วาดหวังไว ้”
ึ หันไปสบตาภรรยา ปากยังอ ้าค ้างจนอีกฝ่ ายต ้องดันคางให ้
ประกาศศก
หุบ
ื “ทําไมพูดได ้เป็ น
“นีแม่ฉันจริงเหรอ?” เขาถามเหมือนไม่อยากจะเชอ
วรรคเป็ นเวรขนาดนัน”
“เจ๋งใชไ่ หมล่ะคะ เขาโคตรจะต่างกับพีเลย”
“ทุกชาติพันธุบ ิ ธิเท่าเทียมทีจะได ้รับปั จจัยพืนฐานใน
์ นโลกใบนีมีสท
การดํารงชพ ี ฉั น... ในฐานะเจ ้าของแบรนด์เจสสก ิ าและผู ้ก่อตังองค์กรซน
ั ไชน์
ึ ยินดีททุ
รู ้สก ี กท่านออกมาร่วมประมูลดินเนอร์กบ ั เหล่านางฟ้ า ท่านไหนทีชนะ
การประมูล ฉั นขอแสดงความขอบคุณไว ้ล่วงหน ้าเพราะนันหมายความว่าเด็กๆ
อีกหลายคนจะมีข ้าวกินไปตลอดทังปี ... จากการกระเป๋ าฉีกของท่าน”
ี งหัวเราะดังลันจนผืนนํ าสะเทือน แม ้แต่ข ้อความทางสอออนไลน์
เสย ื ก็
ร ้อนแรงไม่แพ ้กัน
ั ปี ก” เธอเว ้นจังหวะ
“แต่ถ ้าผู ้มีเกียรติทา่ นใดคว ้าปี กนางฟ้ าไว ้ไม่ได ้สก
ให ้หนุ่มสาวด ้านล่างได ้หัวเราะสุดเสย ี ง แล ้วจึงกล่าวต่อ “ได ้โปรดสง่ ไมตรีจต ิ
ให ้สุภาพสตรีรอบตัวท่านแทน ใครก็ได ้ อาจจะเป็ นคนทีท่านเดินผ่าน เป็ น
พนักงานในบริษัทของท่าน เป็ นหญิงสาวไร ้บ ้าน... เลียงอาหารพวกเธอสก ั มือ
เพราะยังมีผู ้หญิงอีกหลายคนทียังคิดไม่ตกว่าเย็นนีจะกินอะไร พวกเธออาจจะ
ไม่สวยระดับนางฟ้ า แต่คณ ุ สุภาพบุรษ ุ สามารถทําตัวเป็ นเทวดาได ้นะคะถ ้า
อยากเป็ น... ขอบคุณค่ะ”
 ี งปรบมือเกรียวกราว
คําพูดสุดท ้ายเรียกเสย
แฮชแท็ก #support Nuaklown ขึนมาเต็มหน ้าจอทวิตเตอร์ ทุกคน
กําลังเคลิบเคลิม
ั พักเสย
แต่สก ี งปื นก็ดงั ลัน!
 ื
277.ขอตายอย่างเสอ

ผู ้คนพากันกรีดร ้องแตกตืน!
ี งฮอ
ไฟบนเรือกะพริบวูบวาบยิงเรียกเสย ื ฮาอย่างขวัญเสย
ี จากบรรดา
แขก
ขณะนีเป็ นเวลาสองทุม ั
่ ตรง เรือแล่นออกทะเลได ้ประมาณหนึงชวโมง
และกําลังจอดนิงอยูก่ ลางเกลียวคลืนห่างจากชายฝั งประมาณ 7 กิโลเมตร ซงึ
้ ดโบ๊ตก็จะสามารถเดินทางกลับเข ้าฝั งได ้โดยใชเวลาประมาณยี
หากใชสปี ้ ิ
สบ
นาทีแต่บนเรือลํานีไม่มส
ี ปี ดโบ๊ตมีแต่ชช ี ลําเล็กๆ เท่านัน
ู พ
ไฟกระตุกอีกวูบหนึง ้
เรือไหวโคลงไปทางซายเล็ กน ้อยทําให ้เหนือ
เกล ้าทียืนอยูบ
่ นเวทียกสูงพยายามทรงตัว นางแบบทีอยูด
่ ้านหลังเธอพากัน
หวีดร ้องอย่างขวัญเสย ี บางคนก ้าวเข ้ามาแตะศอกของเหนือเกล ้าเพือขอกําลัง
ใจ
“ลงไปด ้านล่าง ไปรวมตัวกันตรงเซฟตีโซนชนที ั หนึง” เธอหันไปบอก
สาวงามทังหลายและตบหลังมือให ้กําลังใจพวกหล่อน เซฟตีโซนก็คอ ื
ตําแหน่งด ้านหน ้าสุดของลําเรืออันเป็ นทีจัดเก็บเรือชูชพี มันอยูถ
่ ด
ั จากโถงจัด
นิทรรศการไปไม่มากนัก นับเป็ นตําแหน่งทีปลอดภัยทีสุดหากเกิดเหตุไม่คาด
ฝั นใดๆ ขึน
ั ว่าทําไมไม่เป็ นไปตามแผน... ขณะนีเป็ นเวลาสอง
ใจหนึงก็ยงั นึกสงสย
ทุม
่ ตรง
่ ไม่ใชเ่ หรอ!
ตามแผนคือเข ้าปล ้นสามทุม
“เจ ้านายคะ!” คุณนํ าเลขาคนสนิทวิงกระหืดกระหอบมารับเธอบนเวที
ในจังหวะทีไฟทังลําเรือดับวูบ ความมืดเข ้าปกคลุมกะทันหัน ตัวเรือโคลงไปเค
ลงมาจากฝี เท ้าอันวุน
่ วายนับร ้อย ั
ผู ้คนต่างพากันกดหน ้าจอมือถือเพืออาศย
แสงสว่างอันน ้อยนิดนีวิงหาทีหลบภัย มีเสย ี งคนตะโกนบอกว่าให ้ไปรวมตัวกัน
ั
ทีโถงนิทรรศการชนหนึ ง
“พลาดตรงไหน ทําไมถึงผิดเวลา?” เธอยืนมือไปรับการประคองจาก
เลขาพร ้อมกับก ้าวลงจากเวทีอย่างรีบเร่ง พิธก
ี รบนเวทีวงหลบเข
ิ ้าหลังฉาก สงิ
ทียังคงทํางานอยูใ่ นขณะนีก็คอ ื
ื กล ้องนับร ้อยทีทางสอมวลชนตั
งเอาไว ้ตามจุด
ต่างๆ เพราะมันอาศย ั พลังงานจากแบตเตอรี
หมายความว่าทัวโลกเห็นเหตุการณ์ทเกิ
ี ดขึนตรงลานนี
“ณ ตอนนีไฟดับครับ ผมได ้ยินเหมือนเสยี งปื น โอ... พระเจ ้า จริงด ้วย
ครับมีการปล ้นเกิดขึน!” นักข่าวชาวฟิ ลปิ ปิ นสฉ์ วยโอกาสนีรายงานข่าว
ถ่ายทอดสด
“ตามผมมา... ผู ้คนหลังไหลไปรวมตัวกันตรงโถงนิทรรศการด ้านล่าง”
นักข่าวจีนก็เอาด ้วย เขาวิงนํ าหน ้าอย่างรวดเร็วพร ้อมด ้วยตากล ้องฝี เท ้าไวอีก
สองคน
นักข่าวบางคนปราดเข ้ามาเมือเห็นเธอ ไมค์สองสามตัวถูกจ่อตรงหน ้า
“เกิดอะไรขึนครับมาดาม?”
“ท่านพอจะอธิบายได ้หรือไม่วา่ ทําไมไฟถึงดับทังลํา”
“ข ้าวของในโถงนิทรรศการด ้านล่างมีมล
ู ค่าเท่าไหร่คะ?”
“ไฟฟ้ าสํารองทํางานบางสว่ น หมายความว่าระบบไฟหลักถูกตัดแล ้ว
ใชไ่ หมครับ?”
ฯลฯ
ใช.่ .. ไฟฟ้ าสํารองเริมจ่ายไฟทําให ้ไม่มด ี ทีเดียว เหนือเกล ้า
ื ไปเสย
อยากปั ดมือทิงแต่ตอนนีเธออยูเ่ บืองหน ้าสายตาชาวโลก จึงต ้องหมุนตัวมา
ตอบคําถามด ้วยท่าทีไม่ยหระ
ี สง่ ยิมและเอ่ยปากขอตัว
พอหลุดจากสายตาบรรดานักข่าวทังเหนือเกล ้าและคุณเลขาก็วงฝ่ ิ า
ความโกลาหลตรงไปยังโถงนิทรรศการทีชนหนึ ั ง ก่อนจะก ้าวเข ้าไปเธอก็คว ้า
ร่างผู ้ชว่ ยเอาไว ้ กดเสย ี งเข ้มถามคุณนํ าว่า “ตามแผนเดิมพวกโจรต ้องไปสร ้าง
สถานการณ์ทลานหน ี ั
้าเวทีตรงชนสามไม่ ใชเ่ หรอ?”
ิ ะ” คุณนํ าอึกๆ อักๆ
“นันน่ะสค
เหนือเกล ้าตาวาว “ในโถงนิทรรศการห ้ามบันทึกภาพ แล ้วนักข่าวจะ
ถ่ายทอดสดได ้ยังไง!”
 “ดิ... ดิฉัน” คุณนํ ายังคงมีสห ี น ้างงงัน หล่อนยังไม่รู ้เหมือนกันว่าผิด
พลาดทีตรงไหน ตามแผนเดิมคือทังเจ ้าน ้อยและน ้องชายทังสองต ้องตายด ้วย
กันหมดในคืนนี ปิ ดจบราชสกุล ณ วงศจ ์ ันทร์ ต่อหน ้าชาวโลกอย่างงดงาม ตัด
ปั ญหาด ้านการเมืองและทรัพย์สน ิ ทีจะลากยาวต่อไปในอนาคต “ขอเวลาเดียว
นะคะ ดิฉันจะเรียกพวกนันมาถามว่าทําไมถึงเปลียนแผน”
เหนือเกล ้ากลอกตามองฟ้ า สะบัดหน ้าไปทางทะเลแล ้วหยิบ Mond
Chocolate Super Slim ทีสอดไว ้ตรงร่องอกขึนมาจุดสูบ ความจริงแล ้วมวนนี
เธอเก็บเอาไว ้ทําใจก่อนตาย ไม่นก
ึ เลยว่าต ้องหยิบขึนมาดับความหงุดหงิดซะ
ก่อน
กลินหอมเตะจมูกของรสชอ ็ กโกแลตทีหวานฉํ าติดปากทําให ้ใจเย็นลง
ได ้บ ้าง เธอชะโงกหน ้ามองไปด ้านใน สบถด่าอย่างหยาบคายกับภาพแขกนับ
ร ้อยทีถูกชายฉกรรจ์ในชุดทักซโิ ดสวมหมวกไอ ้โม่งเอาปื นอาก ้าจ่อหัว
บ ้าบอ! ผิดแผนไปหมดแล ้ว ฉั นจะหักเงินพวกแก!
เธอเห็นเลขาตัวเองกําลังยืนคุยทําไม ้ทํามือกับเจ ้าโจรคนหนึงด ้วย
ี น ้าเคร่งเครียด หมอนันยืนนิง ทําท่าเหมือนฟั งไม่เข ้าหู เหนือเกล ้ายกชาย
สห
กระโปรง ตังท่าจะเดินเข ้าไปอธิบายด ้วยตนเอง
ทว่า... เปรียง!
จูๆ่ โจรคนนันก็ยกปื นในมือจ่อกลางหน ้าผากเลขาเธอ... แล ้วยิง!หัวใจ
เธอเหมือนจะหยุดเต ้น
ี งกรีดร ้องของแขกเหรือทีถูกจับเป็ นตัวประกันในโถงนิทรรศการยิง
เสย
กว่าขวัญเสย ี แรงกระแทกของปื นทําให ้ร่างคุณนํ ากระเด็นไปชนตู ้โชว์บานหนึง
แล ้วตกลงมานอนสมองไหลอยูก ั พืน เป็ นภาพทีไม่วา่ ใครก็คาดไม่ถงึ เลือดส ี
่ บ
แดงคลํากระจายเป็ นวงกว ้างออกจากร่างไร ้วิญญาณของหล่อน
ทังห ้องเงียบงัน แม ้แต่จะกรีดร ้องก็ยงั ไม่กล ้า
บรรดาแขกวีไอพีคก ุ เข่าก ้มหน ้างุดกับพืนในจังหวะทีเสย ี งปื นนัดถัด
มาระรัวก ้อง ตู ้โชว์รอบด ้านแตกกระจายเป็ นเศษซาก กลุม ่ โจรมือไวคว ้าอะไร
ได ้ก็รบ
ี กวาดเก็บลงถุงดําทีเตรียมมา ท่านทูตหนุ่มคนหนึงถูกลากออกมายืน
กลางลานแล ้วเอาปื นจ่อหัว เพือนๆ ของเขากรีดร ้องกันชุลมุนวุน ่ วาย
 ี งเสย
“เหนือเกล ้า!” เสย ี งหนึงแผดก ้อง
เหนือเกล ้าทีแอบอยูต
่ รงกราบเรือด ้านนอกมองจ ้องเข ้าไปด ้านใน เห็น
ร่างของ ‘ท่านชายเหม’ น ้องชายต่างมารดาของตนก ้าวข ้ามศพของคุณนํ าแล ้ว
เดินออกมายืนท่ามกลางตัวประกันนับร ้อย แม ้จะปกปิ ดใบหน ้าด ้วยแว่นดํา แมส
ก์ดําและสวมหมวกใบโตแต่เหนือเกล ้าก็จําเขาได ้ หมอนีเป็ นลูกของพระสนม
หก ตัวเตียทีสุดในบรรดาพีน ้องและมีเสยี งแหลมเล็ก
“โผล่หวั ออกมา... นังตัวแสบ!”
ั ท์มอ
เหนือเกล ้ายืนนิง ควานหาโทรศพ ื ถือ แย่ฉบ
ิ ... ก่อนหน ้านีเธอ
ทําลายไปแล ้ว!
“สาม...” ท่านชายพยักหน ้า มือปื นคนหนึงจ่อปลายกระบอกกับศรี ษะ
ของท่านทูต
“สอง...”
ท่านทูตร ้องขอชวี ต
ิ นํ าตาคลอ
ท่านชายสา่ ยหน ้าเบาๆ แล ้วยกมือสะบัด “หนึง”
เปรียง!
ร่างของท่านทูตล ้มลงเบาๆ ดังตุ ้บ กลายเป็ นศพทีสองในสภาพสมองกระจาย
ตาเหลือกค ้าง
เหนือเกล ้าตกตะลึง มือไม ้เย็นเฉียบ
ร่างของไฮโซสาวอีกคนทีทังดินทังกรีดร ้องโดนลากออกมาแทนทีศพ
เมือครู่ ภาพตรงหน ้ามันยิงกว่าสยอง ไฮโซสาวถูกตบจนร่างผอมบางถลาลงไป
กองกับพืน
เสย ี งทุบกระจกเพือปล ้นของด ้านในยังคงดังลันอย่างต่อเนืองพร ้อม
กับเสยี งร ้องระงมของระบบรักษาความปลอดภัย โจรทีเหลือตังหน ้าตังตากวาด
ข ้าวของลงในถุงดํา เท่านันยังไม่พอ พวกมันยังก ้าวไปหาเหล่าตัวประกันแล ้วขู่
กระโชกเสย ิ
ี งเข ้ม ให ้พวกเขาทังหลายถอดทังสร ้อยแหวนนาฬกาและใส ่ องมี
ข
ค่าต่างๆ ลงในถุง
 ทีแท ้โจรกลุม
่ นีก็วางแผนหักหลังเธอไว ้ตังแต่แรก พวกมันเป็ นคนของ
น ้องชายเธอ!
“เหนือเกล ้า!” ี งตะโกนเรียกอย่างบ ้าระหําดังขึนเป็ นหนทีสอง
เสย
คราวนีออกมาจากปากพระองค์ชายกฤษ หรือ ‘ท่านกฤษ’ น ้องชายทีเธอเคยรัก
ราวกับน ้องแท ้ๆ เธอมองเขายกปื นจ่อกลางหน ้าผากไฮโซสาวทีหวาดกลัวจน
ใกล ้จะเป็ นลม “ออกมา!”
และทุกอย่างก็เหมือนภาพรีรัน
“สาม...”
“สอง...”
ก่อนทีคําสุดท ้ายจะเปล่งออกจากปาก เหนือเกล ้าก็ตด ิ ใจตะโกน
ั สน
สวนเข ้าไปในห ้อง
“ฉั นอยูน
่ ”ี
-----------------
ั
[ณ ตอนนีการประมูลหยุดชวคราวค่
ะ]
ี งนักข่าวภาคพืนตะโกนแข่งกับสายลมเข ้ามาในกล ้องอย่างตืน
เสย
ตระหนก [เกิดเหตุการณ์ไฟดับทังลําเรือโดยไม่ทราบสาเหตุ กล ้องหลายตัวบน
ั เจน ทีมงานยังติดต่อผู ้สอข่
นันจับภาพนิงได ้ไม่ชด ื าวทีอยูบ่ นเรือไม่ได ้ หากมี
ความคืบหน ้าใดๆ เราจะรีบแจ ้งให ้ทราบค่ะ ดิฉันรัชรวี พรมชลี รายงานสดจาก
ทางชายฝั ง]
“ก็เป็ นซะอย่างนี” ประกาศศก ึ ปั ดมือถือไปทางซายแล้ ้วเลือนจาน
อาหารวางตรงหน ้าภรรยาสาว ทังสองขีมอเตอร์ไซค์ออกมากินข ้าวต ้มรอบดึก
้
แต่ลลนาก็ยงั ติดชมการถ่ายทอดสด ซอนมอเตอร์ ไซค์กต็ ้องเปิ ดดู เดินเล่นที
ชายหาดก็เอาแต่ก ้มหน ้า ขนาดกินข ้าวยังนังจ ้องหน ้าจอ แล ้วตอนนีเธอก็ดงึ มือ
ถือกลับมานังมอง
ี งจิจ๊ะ “สนผัวบ ้างอะไรบ ้าง จะอะไรนักหนากับงานหลอก
เขาทําเสย
ตังค์พวกนี”
 “พีเป๊ ก...” เธอเงยหน ้าขึนแล ้วเอ่ยว่า “อยูด
่ ๆี ไฟบนเรือก็ดบ
ั นีตัดเข ้า
โฆษณามาสส ี บิ นาทีแล ้ว”
“พวกถ่ายทอดสดก็เป็ นอย่างนีแหละ เรากินข ้าวเสร็จเดียวมันก็มา”
“หนูใจไม่ดเี ลย”
เขานังดูดสเลอร์ปีมองเธอกินข ้าว “ขนาดใจไม่ดย
ี งั ฟาดไปแล ้วตังสาม
จาน รู ้ไหมว่าชว่ งนีอ ้วนขึน”
“เหรอคะ” เธอใจลอย
ั ...” เขากะประมาณในใจ “ห ้าสบ
“นํ าหนักน่าจะสก ิ หกได ้แล ้วล่ะมัง ใช ่
ไหม?”
เป๊ ะเลย... “เมือไหร่เราจะกลับหนองคายคะ?”
เขาชะงักไปเล็กน ้อย “รอให ้ป๋ าใจเย็นกว่านีก่อน”
“พีเป๊ ก ครูฝ้ายไม่โทร ไม่ไลน์ ไม่สง่ ข ้อความมาเลยสก
ั ครัง พีไม่วต
ิ ก
เหรอว่าครูฝ้ายจะเป็ นอะไรไปหรือเปล่า”
เขาหัวเราะออกมาเบาๆ “ไม่หรอก ถ ้ามีอะไร น ้องๆ ในไลน์กลุม
่
ครอบครัวก็ต ้องแตกตืนแล ้ว”
หมายความว่าเขาสอ ่ งอยูท
่ กุ วัน! เฮอะ! ทําเป็ นปากหนัก ทีแท ้ก็แอบ
คิดถึงพ่อตัวเองอยูเ่ หมือนกัน “ถ ้าพีจะปกป้ องหนูด ้วยการพาตัวเองหนีหา่ ง
ออกมา ถ ้างันครูฝ้ายก็คด ิ ถูก หนูเป็ นตัวซวยทีทําให ้ชวี ต
ิ พีมีแต่เรืองแย่ๆ”
“ชว่ งนีเป็ นอะไรเนีย ของขึนง๊ายง่าย” เขาแซว
เธอเอือมมือไปจับมือเขาแล ้วบีบแน่น “เรากลับบ ้านกันเถอะนะคะ
อะไรจะเกิดก็ปล่อยมัน พีงัดข ้อกับพ่อตัวเองไม่ได ้ทังชวี ต
ิ หรอก”
“พีไม่ได ้อยากงัดข ้อกับป๋ า ไม่ได ้กลัวหรือหนีหน ้าอะไรทังนัน แต่พไม่
ี
อยากให ้เธอโดนคําพูดแย่ๆกระทบกระเทือนใจในชว่ งหัวเลียวหัวต่อ”
ี งจริงจังของโค ้ชจอมโหด นํ าเสย
คราวนีเขาตอบเธอด ้วยนํ าเสย ี งของ
เขาเต็มไปด ้วยเหตุผลและออกอาการปกป้ องเต็มเปี ยม
 “เธอเพิงลาออกจากงาน เราเพิงเริมต ้นอยูก ่ น
ิ กันอย่างจริงจัง มันมีอก
ี
หลายอย่างทีเธอต ้องปรับตัว เธอพร ้อมแล ้วหรือสําหรับการกระทุ ้งแรงๆ จาก
ื ทีบ ้านพีน่ะ”
ฝูงกระสอ
ึ ประหลาดใจ จังหวะทีสอง
เธอจ ้องเขาอย่างตกตะลึง จังหวะแรกรู ้สก
ึ
ซาบซงใจ สุดท ้ายก็ลงเอยด ้วยกระแสอบอุน
่ ทีอาบไล ้ไปทัวทังร่าง
ลลนาจ ้องสองมือทีกุมกันแน่นก่อนจะเงยหน ้ามองเขา “หนูพร ้อมค่ะ”
ื
เธอยิมกว ้าง “พีเชอไหม หนูมขี องดีอยูก
่ บ ื ก็ทําอะไรไม่ได ้
ั ตัว แม ้แต่กระสอ
หรอก”
ึ จะถาม เสย
ก่อนทีประกาศศก ี งรายงานสดบนหน ้าจอมือถือก็ดงั ลัน
[คุณพระชว่ ย! เรือถูกยิง! เรือยอร์ชปรินเซส ริเวียร่ากําลังระเบิดกลาง
ทะเล!]
่ งเก็บนํ ามัน
[มีรายงานข่าวทางวิทยุหลายกระแสว่ามันถูกยิงตรงชอ
ท ้ายลํา]
[ขณะนีตํารวจนํ าได ้สง่ เฮลิคอปเตอร์บน
ิ ออกไปชว่ ยเหลือแล ้ว]
[บนเรือมีคนกว่าห ้าร ้อยชวี ต
ิ ]
ฯลฯ
ิ
สองผัวเมียข ้าวใหม่ปลามันหันมาจ ้องหน ้ากัน ตกใจแทบสนสติ
!
278.หนีตาย

จูๆ่ ห ้วงมหรรณพเบืองหน ้าก็ดํามืด

ร่างในชุดดําขยีปลายบุหรีลงกับพืน ่ งทางไกลลงแล ้วก

ลดกล ้องสอ
ี งถามลงไปในวิทยุสอสาร
รอกเสย ื “เกิดอะไรขึน?”
ปลายสายตอบกลับเสย ี งเครียด “ผิดแผนเล็กน ้อยครับ จูๆ่ ก็มโี จร
ทีไหนไม่รู ้มาปล ้นเรือ”
หืม?
โจรปล ้นเรือ... ในขณะทีเขากําลังจะจมเรือเนียนะ!
ื เรืองเซอร์ไพรส ์
เขาเกลียดทีสุดก็คอ
ี
หมายเลขสมองเรื ิ
อลําใหญ่เบืองหน ้าทีดํารงอยูไ่ ด ้ด ้วยไฟฉุกเฉิน สงที
ิ อยูน
กําลังเผชญ ่ อกเหนือจากแผนการไปมาก คาดว่าอีกไม่นานตํารวจนํ าคงสง่
ความชว่ ยเหลือมาและนันจะทําให ้งานเขายากขึน
เขาหันไปโบกมือออกคําสงไต ั ้ก๋งของเรือประมงลํากะทัดรัดทีเขายืน
อยูใ่ ห ้เคลือนกําลังเต็มฝี จักร หันหัวเข ้าขนาบข ้างเรือลําใหญ่
ั ทัศน์จงึ ชด
เนืองจากขยับเข ้ามาใกล ้คราวนีวิสย ั เจนแจ่มแจ ้ง หมายเลข
ี
สมองผ่านกล ้องสอ่ งทางไกลทะลุกระจกบานใสเข ้าไปด ้านในโถงนิทรรศการ
ั
ชนหนึง ทันเห็นเหตุการณ์แปลกประหลาดด ้านในอย่างชด ั เจน
ด ้านในมีผู ้โดยสารหลายร ้อยชวี ต ี น ้าเต็มไปด ้วยความหวาดหวัน
ิ ทุกสห
พรันพรึง
คนของเขาทีแทรกซม ึ อยูบ
่ นเรือรายงานมาไม่ผดิ ่ หนึงซงึ
มีโจรกลุม
ไม่รู ้ว่ากลุม
่ ไหน มีความเป็ นมาอย่างไร กําลังปล ้นเรือทีรํารวยหรูหราลํานีด ้วย
อาวุธสงครามเต็มพิกด ั
“มีคนตายไหม?” เขาถามไปตามสาย
 ิ ตอบกลับ “ตอนนีสองครับ แต่กําลังจะตายอีกหนึง”
คนของเขากระซบ
“ใคร?”
ี งกลืนนํ าลายดังชด
เสย ั เจน ก่อนจะตอบ “เจ ้าของงาน”
“...”
หมายเลขสสูี ดลมหายใจเข ้าสุดปอด ออกคําสงเสั ย
ี งเรียบ “กูจะล่มเรือ
พวกมึงพยายามชว่ ยคนลงเรือชูชพ
ี ให ้ได ้มากทีสุด”
“อะไรนะครับ!” เสย ี งตอบกลับเจือความตระหนกอย่างไม่อาจปิ ดบัง
“ตอนนีเลยเหรอ! ยังไม่ถงึ เวลานัดหมายนีครับ เราต ้องรอเฮลิคอปเตอร์มา
สมทบก่อนไม่อย่างนันเราจะหนีกน ั ยังไง”
“รอไม่ได ้! ไฟดับแบบนีตํารวจนํ าจะมาในไม่ชา” ้ หมายเลขสปิี ดการ
ื
สนทนาทังหมดด ้วยการโยนวิทยุสอสารทิ งแล ้วกระโดดขึนไปยืนบนดาดฟ้ า
เรือลําเล็กของตน เขาสวมกล ้องสอ ่ งทางไกลรัดไว ้กับศรี ษะแล ้วทาบเลนสล์ ง
มาปิ ดดวงตาข ้างซาย ้ ประทับพานปื นไว ้กับบ่า จากนันกระสุนนัดแรกก็ถก ู
ปล่อยจากสไนเปอร์ลอบสงั หารสญ ั ชาติอเมริกน ั ทีทังเบาและเงียบกริบ
แรงปะทะแทรกผ่านกระจกใสของโถงนิทรรศการ คมเฉียบจนไม่ทงิ
แม ้แต่รอ
่ งรอยแตกร ้าวบนแผ่นกระจกนอกจากรูเล็กๆ ขนาดเท่านิวโป้ ง
กระสุนเหล็กตรงดิงเข ้าเจาะกลางหว่างคิวท่านกฤษอย่างแม่นยํา เฉียด
ใบหูเหนือเกล ้าไปเพียงไม่กมิ
ี ล!
ร่างของท่านกฤษถูกกระตุกวิญญาณออกจากร่างในครังเดียว
นิงๆ เนิบๆ
ท่านกฤษทรุดลงคุกเข่ากับพืน สห ี น ้ายังคงตืนตะลึงเหมือนไม่เข ้าใจใน
สถานการณ์ ห ้าวินาทีถด
ั มาก็ล ้มลงแน่นงกั
ิ บพืนพร ้อมกับกองเลือดสแ ี ดงที
ไหลออกมาอย่างเงียบกริบ นับเป็ นศพทีครบถ ้วนสมบูรณ์มากทีสุดเท่าทีใคร
ั คนจะจินตนาการได ้ เพราะไม่มเี นือสมองกระจัดกระจายออกมาแม ้แต่นด
สก ิ
เดียว
กลุม ี งลันด ้วยความตกใจ แขกเหรือกรีดร ้องอย่างขวัญเสย
่ โจรแผดเสย ี
อย่าว่าแต่แขกเลย แม ้แต่โจรเองตอนนีก็หวาดกลัวกับการตายปริศนาของ
นายจ ้างจนพากันวิงเตลิดอย่างแตกตืน
คนกลุม ั
่ ใหญ่ไหลทะลักออกจากโถงนิทรรศการตรงชนหนึ
ง จุดหมาย
ี
ปลายทางคือเซฟตีโซนอันเป็ นทีจอดของเรือชูชพ
ี
หมายเลขสยกมุมปากขึนเล็กน ้อย จากนันก็จัดการลากชนสิ ว่ นปื นกล
หนักเอ็ม 2 บราวนิงขนาดลํากล ้อง 0.50 นิวออกมาติดตังอุปกรณ์และขาหยัง
ี
ทุกการเคลือนไหวคล่องแคล่วเชยวชาญ ปลายกระบอกปื นเปลียนเป้ าหมาย
ไปยังอีกตําแหน่ง
ไม่ถงึ สองนาที กระสุนนัดแรกก็ถก ่ งั นํ ามันท ้ายเรืออย่าง
ู ปล่อยใสถ
ใจเย็น
เปรียง!
เบาๆ เหนาะๆ
แรงระเบิดของถังนํ ามันแรกทําให ้เรือเอียงวูบ
เฮลิคอปเตอร์สามลําทีกําลังบินไปหาเรือปรินเซส ริเวียร่า ปะทะเข ้ากับ
คลืนความร ้อนและควันสด ี ําทีพวยพุง่ ขึนสูช
่ นบรรยากาศจนต
ั ้องหันหัวกลับ
เสยี งผู ้คนกรีดร ้องกันระงม ร่างหลายร่างมะงุมมะงาหราวิงออกมาจากจุดหลบ
ซอ่ นท่ามกลางความมืด แรงระเบิดนีทําให ้ไม่วา่ เศรษฐีหรือโจรต่างก็แย่งกัน
ขึนเรือชูชพ ี อย่างลืมตาย
ชูชพี ห ้าลําแรกถูกหย่อนลงสูผ ่ วิ ทะเล ทุกคนบนลําเรือชว่ ยกันตี
กรรเชย ี งเพือให ้เรือแล่นออกห่างจากปรินเซส ริเวียร่ามากทีสุด บางคนทีนังอยู่
บนเรือชูชพ ี และมีมอ ื ถือติดตัวอดไม่ได ้ทีจะยกขึนถ่ายทังภาพและวิดโี อเพือ
เก็บฉากหายนะกลางลํานํ าของเรือยอร์ชลําใหญ่ทกํ ี าลังจมลงตรงหน ้า ชา่ ง
เป็ นภาพทีน่าสยองเหลือเกิน
ั จังหวะชุลมุนสะบัดร่างจนหลุดจากการเกาะกุมของ
เหนือเกล ้าอาศย
ท่านชายเหมแล ้ววิงแทรกฝูงชนหนีออกไปด ้านนอก มีเสย ี งกระสุนลันไล่ตาม
้ าใครเพือน
หลังเธอมา ทว่าผู ้เคราะห์ร ้ายกลับเป็ นหญิงชราคนหนึงทีวิงชากว่
หล่อนฟุบลงขาดใจตายตรงขันบันได
ท่านชายเหมสบถลัน วิงไล่ตามเธอมาติดๆ เหนือเกล ้าวิงหนีพร ้อมกับ
ื กทีพันธนาการ
สะบัดข ้อมือไปด ้วยหมายจะให ้หลุดจากเชอ
 เรือโคลงเคลงอย่างน่ากลัว สก ั พักก็มเี สยี งถังนํ ามันท ้ายลําระเบิดเป็ น
ครังทีสอง แรงระเบิดครังนีสง่ ผลให ้เรือยักษ์ พะเยิบพะยาบท่ามกลางเกลียว
คลืน ความร ้ายกาจของแรงระเบิดนันสุดพรรณนา นอกจากเสย ี งแล ้วยังมีคลืน
ความร ้อนมหาศาลทีพุง่ ซดั ออกมาทําให ้ร ้อนไปทังหน ้า
ในทีสุดเหนือเกล ้าก็สะบัดเชอื กทีผูกสองมือออกจนได ้ เธอพาตัวเอง
ั
วิงขึนไปยังลานชนสามซ ึ นเวทีจัดงานประมูล เหตุการณ์ไม่คาดฝั นนีทําให ้
งเป็
เธอค่อนข ้างมันใจว่า ‘มือปื น’ คนทีเธอว่าจ ้างด ้วยราคาแพงหูฉีคนนัน... มาถึง
แล ้ว
ลักษณะการยิงแบบทีเรียกว่า The one silent shot หรือ ‘เก็บเงียบๆ’
่ ารยิงแบบทีมือปื นทุกคนทําได ้ ธรรมดาถ ้าคนทีไม่แม่นจริง การยิงใน
ไม่ใชก
แต่ละครังจะทําลายศพเหยือจนถึงขันทีเรียกได ้ว่าหายนะ เหยือจะหัวแตก
สมองกระจาย ร่างระเบิดหรืออะไรก็แล ้วแต่ทแทบจะพิ
ี สจู น์ตวั ตนไม่ได ้
แต่การยิงแบบ The one silent shot เป็ นการสง่ กระสุนปลายคมแทรก
เข ้ามาในเนือเยืออย่างพิถพ ี ถ
ิ น
ั ี
รวดเร็วในเสยววิ นาทีแต่ละเอียดถีถ ้วนราวกับ
จับวาง การยิงลักษณะนีทังเบา คม และแม่นยําจนไม่กอ ่ ให ้เกิดการระคายเคือง
ต่อเนือเยือสว่ นอืนๆ ของศพ ผู ้ตายจะถูกเชญ ิ วิญญาณออกมาจากร่างอย่าง
เรียบง่ายด ้วยความสุภาพและให ้เกียรติ เพราะมือปื นทีรับงานจะถือว่าผู ้ตาย
และพวกเขาไม่มค ี วามแค ้นสว่ นตัวต่อกันจึงไม่จําเป็ นต ้องหยามหมิน
ิ ปะ เห็นได ้น ้อยมาก
การยิงแบบนีถือเป็ นงานศล
เพราะเหตุนเหนื
ี อเกล ้าจึงรู ้ทันทีวา่ มือปื นของเธอมาตามนัดแล ้ว เขา
เริมงานก่อนแผนการนันหมายความว่าสถานการณ์โดยรวมรอชาไม่ ้ ได ้
เธอต ้องไปทีจุดนัดพบ!
ระหว่างทีวิง มีนักการเมืองคนหนึงกําลังจะวิงสวนกับเธอ เขาดึงเธอไว ้
“โอ ้ว... มาดาม คุณนีเอง ตอนนีพวกโจรมันแตกตืนกันหมดแล ้ว รีบหนีเร็วครับ
เรือกําลังจะล่ม ทุกคนกําลังทยอยลงเรือชูชพ ี ตรงจุดเซฟตีโซนชนที
ั หนึง
ทางออกประตูสาม”
“ด ้านบนไม่มค
ี นแล ้วเหรอคะ?”
“เหลือแต่พวกนักข่าวทียังบ ้าบอถ่ายอยู่ แต่ผมไม่เอาด ้วยหรอก คุณไป
กับผมเถอะน่า”
 เสยี งระเบิดดังขึนอีกครัง คราวนีน่าจะเป็ นถังนํ ามันทีสาม เพลิงมรณะ
ลุกโหมจนบริเวณท ้ายเรือมีเสย ี งปะทุอย่างต่อเนือง ั
อาการสนสะเทื อนใต ้
ฝ่ าเท ้าเกิดขึนเป็ นระลอกตลอดทังลําเรือ ตามมาด ้วยเสย ี งแหลมสูงเหมือน
รถไฟไถลตกจากราง
ชายทีคว ้ามือเหนือเกล ้าอยูส
่ บถลัน ี
หันหลังแล ้ววิงลงไปหาเรือชูชพ
ิ ชวี ต
อย่างไม่คด ิ
แต่ไม่ทน
ั แล ้ว แรงระเบิดรอบถัดไปทําให ้ร่างเขาลอยละลิวกระเด็นตก
จากเรือเหมือนตุก๊ ตาผ ้าตัวหนึง เหนือเกล ้ากรีดร ้องเมือเห็นความตายต่อหน ้า
ต่อตา ปรินเซส ริเวียร่ากําลังฉีกขาดเป็ นสองท่อนหน ้า–หลังราวกับมีใครฉีกผืน
ผ ้ายาวๆ ออกจากกัน
ท่านชายเหมถูกแรงกระแทกนีเหวียงตกไปบนฟลอร์ด ้านล่าง เหนือ
เกล ้าต ้องโน ้มตัวลงกอดเสาเหล็กต ้นหนึงเอาไว ้แน่นเพือไม่ให ้ตนเองลอยละ
ลิวตามเขาไป
มาถึงตอนนีเหล่านักข่าวก็อยูไ่ ม่ได ้แล ้ว พวกทีกําลังรายงานสดแข่งกัน
อยูบ ั
่ นลานชนสามวิ งถลาลงมา แย่งกันเอาชวี ต ิ รอดราวกับมดแดงหนีนํา เป้ า
หมายของพวกเขาคือเรือชูชพ ี ทีอยูช ั างสุด ความตระหนกอกสนขวั
่ นล่ ั ญหายที
ฉายชด ั บนสห ี น ้าของแต่ละคนทําให ้เหนือเกล ้ารับรู ้ได ้ในทันที
เรือลํานีกําลังจะล่ม
ั
ไม่ฉลาดเลยถ ้าเธอจะยืนกรานขึนไปยังลานเวทีบนชนดาดฟ้ าเพราะ
ั คน
ตอนนีก็ไม่เหลือนักข่าวสก
เหนือเกล ้ากัดฟั นวิงตามกลุม ่ นักข่าวลงไป ตอนนีใครเป็ นใครมองไม่
ั เจน แม ้แต่ทา่ นชายเหมก็ไม่รู ้ว่าหายไปไหนแล ้ว เหล่าผู ้โดยสารยือแย่งกัน
ชด
เพือเอาชวี ต
ิ รอดอยูต
่ รงบริเวณหัวเรือชนที ั หนึง
หลังจากลูกเรือสง่ สญ ั ญาณขอความชว่ ยเหลือเป็ นหนทีสอง ตํารวจนํ า
พยายามสง่ เรือกู ้ภัยหลายลํามายังเรือลํานี แต่ด ้วยสภาพเรือทีกําลังอับปาง
ทําให ้การชว่ ยเหลือเป็ นไปได ้ยาก ทุกคนทําได ้แค่ประคับประคองตัวเองเอาไว ้
ก่อน
เรือชูชพี จากไปแล ้วแปดลําพร ้อมด ้วยผู ้โดยสารจํานวน 416 คน คนที
่ นเรือสว่ นมากเป็ นกลุม
เหลืออยูบ ื าว ลูกเรือและเหล่าผู ้ติดตามเซเลบ
่ ผู ้สอข่
 กัปตันเรือพยายามทีจะยิงพลุสญ ั ญาณเพือขอความชว่ ยเหลือจากทาง
ชายฝั งเป็ นหนทีสามด ้วยความสนหวัิ ง ตอนนีนํ าท่วมห ้องเครืองในสว่ นท ้ายจน
แทบมิด ตัวเรือบิดงอตังแต่กลางลํา สว่ นหัวเป็ นจุดเดียวทีปลอดภัยทีสุดแต่ก็
คงอยูไ่ ด ้อีกไม่นานนักเพราะนํ าหนักของผู ้โดยสารอีกเกือบร ้อยทําให ้มันกําลัง
จะจม
ี งเฮลิคอปเตอร์!
ตอนนันเอง ทุกคนก็ได ้ยินเสย
279.ปิ ดตํานานแมวเก ้าชวี ต
ิ

ได ้เวลาแล ้ว
ี
หมายเลขสสวมหมวกไอ ้โม่ง จากนันก็ยงิ ฉมวกปลายแหลมเข ้ากับ
แผ่นเหล็กข ้างลําเรือปรินเซส ริเวียร่า เขาทดลองกระตุกทีหนึงเพือให ้มันใจว่า
ปลายฉมวกแหลมคมเกาะเกียวอย่างแนบแน่นกับตัวถัง
เมือทุกอย่างเข ้าทีดีแล ้วเขาก็กดสวิตช ์ พาตัวเองพุง่ จากเรือประมงลํา
เล็กตรงไปเกาะอยูก่ บ ั ผัส
ั แผ่นเหล็กด ้านข ้างของเรือยอร์ชลําหรู ความร ้อนทีสม
กะทันหันให ้ความรู ้สกึ เหมือนกําลังแนบร่างเข ้ากับแผ่นกระทะ
ี
หมายเลขสกระช ั สองมือและสองเท ้าทีสวมแผ่นยางผิวตุก
บ ๊ แกแล ้วเริม
ปี นป่ าย คลืนลมร ้อนระอุทปะทะร่
ี างรุนแรงกว่าทีคิด ทําให ้การปี นป่ ายเป็ นไป
ได ้ยาก เขาต ้องรวบรวมกําลังพาตัวเองเคลือนผ่านแผ่นเหล็กขึนไปทีละนิด
ด ้วยการเกร็งกล ้ามเนือข ้อมือข ้อเท ้า ในทีสุดก็ยน
ั ตัวเองผ่านกราบเรือขึนมา
อย่างเงียบเชยี บ
ิ
สงแรกที ั ญาณจากรอบ
ทําเมือมาถึงคือเปิ ดกล่องโวลมิเตอร์เพือรับสญ
ด ้าน
โวลมิเตอร์ คืออุปกรณ์ตรวจจับคลืนต่างๆ ในอากาศ มันมีความสามารถ
พิเศษในการตรวจค ้นกล ้องทีซอ ่ นอยูใ่ นทีลับตา รวมถึงวัตถุไวไฟ ระเบิด หรือ
อาวุธทีแอบซอ่ นอยู่
อันดับแรกหมายเลขสพาตั ี ั
วเองวิงไปชนบนสุ ด ระหว่างทีวิงเข็มของโว
ลมิเตอร์กก็ ระดิกเป็ นระยะๆ เตือนให ้รู ้ว่าตรงไหนมีกล ้องวงจรปิ ด มีอาวุธ หรือมี
การตังสญั ญาณจับภาพและเสย ี งบ ้าง
เขากวาดสายตามองไปรอบทิศทาง แทบจะไม่มผ ี ู ้โดยสารหลงเหลือ
ั อีกแล ้ว เขาจัดการยิงเก็บกล ้องบันทึกภาพทีซอ
อยูใ่ นชนนี ่ นอยูต ่ ามมุมต่างๆ
จํานวนสบ ิ สามตัว ้
ยิงระเบิดแสวงเครืองพร ้อมใชงานที ถูกซุกอยูห ่ ลังเวทีอก ี
หนึงและด ้านหลังจอมอนิเตอร์อก ี หนึง ั
จากนันก็ก ้าวลงไปยังชนสองในส ว่ น
ของโถงนิทรรศการภาพถ่าย
 มีไอ ้โม่งหกคนกําลังกวาดเก็บของมีคา่ จากศพทีนอนเกลือนอยูบ ่ นพืน
ตรงหัวศพมีรก ู ระสุนเจาะ พอคนแรกเงยหน ้าขึนมาหมายเลขสก็ ี ปลิดชพ ี มัน
ี ง คนทีสองไม่ทน
ด ้วยการยิงสวนเข ้าเบ ้าตาด ้วยปื นเก็บเสย ั ได ้อ ้าปากร ้องก็โดน
ยิงตรงหัวเข่าจนทรุดและเป่ าขมองตามอีกครังเบาๆ
เมือคนทีสามและสเห็ ี นความแม่นระดับจับวางจึงอ ้าปากค ้าง พยายาม
ิ ใจทีผิด
จะวิงหนี แต่การหันหลังให ้มือปื นเป็ นการตัดสน
พอหันหลัง พวกมันจึงกลายเป็ นเป้ านิงให ้เขาเลือกสอยได ้ตามใจชอบ
เพราะไม่มใี ครจะวิงเร็วไปกว่ากระสุน คนแรกถูกยิงทะลุลําคอ กระสุนคมกริบ
แฉลบกําแพงด ้านข ้างเข ้าเจาะตรงขมับของคนทีสอง ทังคูล่ ้มลงเงียบๆ ชว่ ยให ้
้
เขาประหยัดกระสุนไปได ้อีกนัด เขาวางปื นทีกระสุนถูกใชจนเกลี ยงแม็กลงกับ
พืน
สองคนสุดท ้ายเห็นดังนันจึงควักมีดคมกริบแล ้วพุง่ เข ้าหาหมายจะต่อสู ้
ิ ตัว
แบบประชด
หมายเลขสคว ี ้าข ้อมือเจ ้าคนแรก หมุนร่างมันพลิกกลับมาให ้เชอ ื ดคอ
คนทีสองแล ้วค่อยหักข ้อมือมันให ้พุง่ เข ้าหาแผ่นอกของตัวเอง มันพยายาม
เกร็งมือต ้านแต่ไม่นานก็พา่ ยแพ ้ ปลายมีดแหลมคมค่อยๆ ชาํ แรกผ่านผิวเนือ
เข ้าตัดขัวหัวใจโดยทีเจ ้าตัวไม่มโี อกาสร ้อง ้
เพราะลําคอโดนมือซายของ
หมายเลขสรัี ดแน่น
หมายเลขสดึ ี งมีดออกจากร่างทียังสนระริ
ั ก ปิ ดภารกิจด ้วยการใชท่ ้ อน
แขนแข็งแกร่งบิดลําคอเหยือมาทางขวาทีหนึงจนร่างกระตุก แล ้วจึงค่อยๆ
ผ่อนร่างไร ้วิญญาณให ้นอนลงกับพืน จากนันก็คว ้าปื นสะพายหลังออกมา
ั
จัดการยิงเก็บกล ้องวงจรปิ ดในโถงนิทรรศการชนสองจนเกลี ยง
ไม่ควรมีใครได ้เห็นภาพรายละเอียดต่างๆ มากเกินพอดี โดยเฉพาะ
อย่างยิงภาพร่างของเขา
มีเสยี งตะโกนโหวกเหวกมาจากด ้านนอก ี งกรีดร ้อง
ตามมาด ้วยเสย
ี งห ้าม
และเสย
ี
หมายเลขสขมวดคิ ั
ว เขาก ้าวตรงไปยังบานหน ้าต่างชนสองและผลัก
ออก เบืองล่างคือภาพของผู ้โดยสารทีเหลืออีกประมาณสามสบ ิ คน พวกเขา
ี ลําสุดท ้าย
กําลังยือแย่งกันขึนเรือชูชพ
 ท่ามกลางความโกลาหล มีเสยี งปื นดังขูข
่ นเป็
ึ ี ง
นระยะๆ พร ้อมกับเสย
ตะโกนโหวกเหวกของท่านชายเหม ในอ ้อมแขนของเขามีเหนือเกล ้าทีถูกรัด
แน่นในฐานะตัวประกัน ดวงหน ้าของเธอขาวซด ี ราวกับกระดาษ มงกุฎเพชรบน
ศรี ษะสอ
่ งสะท ้อนลําแสงทีกวาดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ทลอยอยูี เ่ บืองบน
ี ลําสุดท ้ายเป็ นของกู! จะไม่มใี ครได ้ขึนทังนัน ใครมีปัญหาก็ก ้าว
“ชูชพ
เข ้ามาเลย!” ท่านชายร่างเตียแผดเสย ี งตะโกนราวกับคนเสย ี สติ เขาเงยหน ้า
ท ้าทายเฮลิคอปเตอร์สลํ ี าของผู ้สอข่
ื าวทีลอยวนเหนือน่านนํ า ไม่หวาดกลัวสก ั
นิดว่าภาพของตัวเองจะถูกสง่ ต่อไปไกลทัวโลก “ถ ้าใครตุกติกละก็ กูจะฆ่านังนี
ทันที”
เรือยังคงไหวเอนอย่างต่อเนือง ควันสด ี ําจากเพลิงไหม ้ลอยสูงเป็ นก
ลุม ่ งได
่ ก ้อน ทําให ้เฮลิคอปเตอร์ไม่สามารถบินแชน ิ ้ ต ้องบินวนไปมาเหมือนฝูง
แมลงวันตอมเหยือ
ผู ้โดยสารทีเหลืออีกสามสบ ิ กว่าคนเป็ นกลุม่ หมาล่าเนือของสํานักข่าว
ชอ่ งต่างๆ ทียอมขึนเรือชูชพ ี เป็ นกลุม
่ สุดท ้ายเพือหวังจะได ้เก็บภาพและเสย ี ง
ื
ทีสอมวลชนแขนงอื นๆ ไม่มโี อกาสได ้เก็บ และนันทําให ้พวกเขาตกทีนัง
ลําบาก
อเนกเป็ นคนแรกทีใจกล ้า ยอมก ้าวออกไปตะโกนต่อรองกับอีกฝ่ าย
“ท่านชาย... มาถึงตอนนีแล ้วคุณปล่อยวางทุกอย่างเสยี เถอะ เรือกําลังจะล่ม
พวกเราจะตายกันหมด ทุกสงทุ ิ กอย่างทีคุณทํามาจะสูญเปล่า จะไม่เหลือ
ความรักความแค ้นใดๆ อีกแล ้วถ ้าคุณหมดลมหายใจ”
ท่านชายเหมหัวเราะเสย ี งกร ้าว “ถ ้ากูจะตาย กูกต ็ ้องเอานังพีสาวตัว
แสบลงนรกไปด ้วย นังมารร ้ายใจเสอ ื กล ้าดียงั ไงถึงมายกทรัพย์สมบัตท ิ ควร
ี
เป็ นของพวกกูให ้เป็ นสมบัตโิ ลก โดยเฉพาะอย่างยิงสายแร่ทองคํา พวกมึงรู ้
ไหมว่ามูลค่ามันเท่าไหร่!”
“ไม่ทน ี ง
ั แล ้ว!” นักข่าวคนหนึงตะโกนออกมาสุดเสย
ี งกัมปนาทกึกก ้องก็ลนเปรี
วินาทีเดียวกันเสย ั ยงจนแก ้วหูสะเทือน!
กลางลําเรือทีเคยบิดงออยูก
่ อ
่ นหน ้าหักสะบันแล ้วเอียงกระเท่เร่ทํามุม
90 องศา ก่อนจะจมดิงอย่างรวดเร็วลงไปใต ้ผืนนํ า แรงดิงของมันกระชากให ้
สว่ นหัวเอียงตาม
 กว่าสามสบ ิ ชวี ต
ิ กรีดร ้องโหยหวน คว ้าทุกอย่างทีอยูใ่ นรัศมีสองมือจะ
คว ้าได ้ เฮลิคอปเตอร์ทงส ั ทีี บินวนชว่ ยอะไรไม่ได ้เพราะถูกสกัดไว ้ด ้วยคลืน
ความร ้อน หากดึงดันเข ้าไปเครืองยนต์คงระเบิด ได ้แต่บน ั ทึกภาพวิดโี อจากมุม
สูงเก็บไว ้ให ้ชาวโลกดูเป็ นหลักฐาน
ผู ้โดยสารทีทนไหวพยายามยึดเกาะกราบเรือไว ้สุดความสามารถ คนที
ไม่อาจทนก็ตด ิ ใจกระโดดลงนํ าทีร ้อนเหมือนนํ าต ้มสุก เพือทีจะเผชญ
ั สน ิ หน ้า
กับซากเหล็กและใบพัดนับร ้อยนับพันทีรออยูใ่ ต ้ผืนนํ า
ี
หมายเลขสวาดขาขึ ั
นคร่อมบานหน ้าต่างชนสอง ใชต้ ้นขาล็อกร่างตัว
เองไม่ให ้ไหวโยก
ิ ใจได ้ในวินาทีนัน
ตัดสน
เขาแปลงไรเฟิ ลในมือเป็ นสไนเปอร์กระบอกคูด่ ้วยความเร็วเพียงสอง
วินาที สะพายกระบอกหนึงไว ้กลางแผ่นหลังสว่ นอีกกระบอกจัดการปลด
กระสุนเหล็กด ้านในทิงจนหมดแม็ก แล ้วแทนทีด ้วยกระสุนนํ าแข็ง
ทุกจังหวะรวดเร็วไม่มรี ังรอ
จ่อ–เล็ง–ปลดปล่อย
เปรียง!
กระสุนนํ าแข็งเย็นเฉียบทีแหลมยิงกว่าคมมีดวิงผ่านอากาศแทรก
เข ้าไปใต ้อกของเหนือเกล ้า ่ ลางหัวใจ
ทะลุผา่ นร่างโปร่งบางของเธอเข ้าสูก
ของท่านชายเหมทียืนซอนอยู ้ ด
่ ้านหลัง
สองพีน ้องเบิกตากว ้าง ค่อยๆ ทรุดลงกับพืนพร ้อมๆ กัน
ั
วินาทีนัน... เหนือเกล ้ามองตรงไปยังหน ้าต่างชนสองของตั
วเรือ
ภาพทีเห็นคือมือปื น ‘ของเธอ’
ึ คุ ้นเคยอย่างน่าประหลาด
สูงใหญ่ ไหล่กว ้าง ให ้ความรู ้สก
่ งสะท ้อนแหวน
ลําแสงทีกวาดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์เบืองบนสอ
แต่งงานบนมือข ้างหนึงของเขา
วูบวาบ พร่าพราย
เธอจ ้องเขานิง ริมฝี ปากคลียิมในจังหวะทีหลับตา
280.กลับบ ้านเกิด

ั ตะโร]
[มหาวินาศสน
ข่าวล่ามาไวพาดหัวข่าวทุกสํานักทัวโลก
ื งออนไลน์ ออฟไลน์ เร่งประโคมกันเต็มที ทีมข่าวใจกล ้าแย่งกัน
สอทั
เกาะติดสถานการณ์อย่างไม่รรี อ ทังภาพและเสย ี งโหมกระหนํ ากันชอ ็ ตต่อชอ
็ ต
วินาทีตอ
่ วินาที แม ้แต่เด็กทีกําลังจ ้องหน ้าจอทีวเี พือชมการ์ตน
ู ยังถูกตัดกลาง
รายการเพือแพร่ภาพออกอากาศ
ไม่แปลกทีทุกคนจะเห็นภาพของเพลิงนรกทีพวยพุง่ ขึนสูท ่ ้องฟ้ า ภาพ
หัวเรือกระดกตังฉากกับผิวนํ าในนาทีสด ุ ท ้ายก่อนทีจะจมตามท ้ายเรือลงไป คง
เหลือไว ้แต่ฟองอากาศนับพันนับหมืนทีผุดขึนเหนือผิวนํ าราวกับทะเลเดือด
เสยี งกรีดร ้องของผู ้คนทีลอยคออยูก
่ ลางซากปรักหักพังดังระงม เฮลิคอปเตอร์
พยายามแหวกควันดําเข ้าไปชว่ ย นับเป็ นความโกลาหลทีไม่มใี ครคาดว่าจะ
เกิด
ื
[โอ ้... ไม่น่าเชอเลยค่ ื าวรายหนึง
ะว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนีได ้] ผู ้สอข่
ทียืนนิงบนสปี ดโบ๊ตพยายามรายงานท่ามกลางไอเพลิงอันร ้อนระอุ
[ยังไม่มรี ายงานตัวเลขผู ้เสย ี ชวี ติ จากเหตุเพลิงไหม ้นะคะ มีแต่รายงาน
จํานวนศพผู ้ตายจากเหตุยงิ ตัวประกันซงเป็ ึ นฝี มือของกลุม ่ โจรไม่ทราบ
สญั ชาติ ซงตอนนี
ึ พบแล ้วประมาณสบ ิ แปดราย] เป็ นเสย ี งรายงานของผู ้สอข่
ื าว
ชาวจีนทีบินร่อนอยูเ่ หนือน่านนํ าด ้วยเฮลิคอปเตอร์
้
[ศพแต่ละศพถูกย่างเกรียมแม ้กระทังข ้าวของเครืองใชบนเรื อ ยากจะ
จําแนกออกว่าใครเป็ นใคร บางศพจมดิงอยูใ่ ต ้นํ า คาดว่ากว่าจะกู ้ขึนมาได ้คงจะ
อืดพองไม่เหลือสภาพเดิม]
[สาเหตุการโจรกรรมมาจากการแย่งชงิ ทรัพย์สมบัตภิ ายในราชสกุล ณ
วงศจ ์ ันทร์ ต ้นเหตุน่าจะมาจากมงกุฎเพชร เดอะ ลาส โฮป ทีเจ ้าของงานสวม
ใสใ่ นคืนนี มันเป็ นมงกุฎของอดีตมหารานีทตกทอดมายาวนานนั
ี บพันปี จากรุน
่
สูร่ น
ุ่ รําลือว่าเป็ นหนึงในมงกุฎเพชรทีงดงามและแพงทีสุดในโลก ในขณะ
เดียวกันก็มอ ี าถรรพ์มากมายเหลือเกิน]
 ์ ันทร์ ทายาทคนสุดท ้ายของ
[ยังไม่พบศพเจ ้าเหนือเกล ้า ณ วงศจ
ราชสกุลทีถูกยิงตายก่อนทีเรือจะอับปาง ศพจมดิงลงใต ้มหาสมุทรพร ้อมกับ
มงกุฎเพชรในตํานาน]
มีภาพรีรันวินาทีทกระสุ
ี นแทรกเข ้าไปในอกของเจ ้าเหนือเกล ้าจนล ้ม
ื กแขนงใน
ลงกลางกองเลือด คลิปวิดโี อนีผู ้ถ่ายคืออเนก เขาขายให ้กับสอทุ
ราคาทีแพงอย่างน่าตกใจ เป็ นภาพสุดท ้ายก่อนทีเรือจะจมลง
็ ต์การรอดของเหนือเกล ้าคือ 0.01
จากจุดทีถูกยิง เปอร์เซน
จากจุดทีถูกยิง ศพของเธอจมลงใต ้ทะเลแน่นอน นับเป็ นการปิ ดฉาก
ราชสกุลอย่างน่าเศร ้าทีสุด
โดนยิงตาย?
สองผัวเมียทีกําลังเร่งขับสปี ดโบ๊ต ค่อยๆ หันศรี ษะมาสบตากัน
ี เพ่งมองหน ้าจอมือถือเหมือนไม่อยากจะเชอ
สองคน สตา ื
ี งสนในวิ
“พะ... พีเป๊ ก” เธอเรียกเขาเสย ั นาทีหนึง
ี งใดๆ
หูเขาอือไปหมด แทบไม่ได ้ยินสรรพเสย
“พีเป๊ ก... แม่พ”ี
แม่เขา... ชายหนุ่มเพิงได ้สติ ใบหน ้าแรกทีลอยเข ้ามาในหัวคือใบหน ้า
คมเข ้มของบิดา ใจเขาไหววูบรุนแรง เสย ี ใจแทนอีกฝ่ ายจนแทบจะหลังเลือด
“หนูนาจับแน่นๆ”
พ่อเขาอยูไ่ ม่ได ้แน่ ใชช้ วี ต
ิ ต่อไปไม่ได ้แน่!
เขาเร่งเครืองยิงกว่าเดิม สปี ดจนมิดคันเร่ง
ั พันธ์เธอสนิทกับเจ ้าน ้อย
เธอนังนํ าตาร่วงอย่างไม่รู ้ตัว ในด ้านความสม
ยิงกว่าประกาศศก ึ เธอรู ้สก
ึ เหมือนตัวเองถูกสอยลงมาจากหอคอย ยังเคยวาด
หวังว่าครังหนึงในชวี ติ ตนจะได ้มีโอกาสเอาธูปเทียนแพไปกราบขอขมาครูฝ้าย
และขอให ้เจ ้าน ้อยผูกข ้อมืออวยพรให ้เธอกับพีเป๊ กได ้ใชช้ วี ต
ิ อยูด
่ ้วยกันอย่าง
ราบรืน
 สําหรับลลนาแล ้ว สตรีเหล็กผู ้นีเป็ นยิงกว่าเจ ้านายหรือแม่สามี ท่าน
เป็ นไอดอลอันดับหนึงในดวงใจ เป็ นหญิงแกร่งทีฉลาด ใจเด็ด เลียงดูคนใน
บังคับบัญชาด ้วยความเมตตาปรานีเป็ นทีตัง เป็ นคนทีเธอเคารพรักอย่าง
แท ้จริง
สตรีทโลกทั
ี งโลกอยูใ่ ต ้ฝ่ าเท ้า จะมาตายง่ายๆ แบบนีได ้เหรอ?
ไม่จริงแน่!
ความคิดของประกาศศก ึ ไม่ลก ึ าภรรยา ชวช
ึ ซงเท่ ั วี ต
ิ นีเขาไม่เคยมีแม่
มาถึงป่ านนีการทีมีหรือไม่มก
ี ไ
็ ม่ได ้ต่างกัน
แต่ทรูี ้ๆ คือผู ้หญิงคนนีคือรักแท ้และรักเดียวทีทําให ้บิดาไม่ยอม
ชายตาแลผู ้หญิงอืน
พ่อเขาเก็บเนือเก็บตัวไม่ยอมแต่งงานใหม่จนทุกคนลือไปว่า ‘ลูกดุ
หวงพ่อ’ แต่ความจริงแล ้วไม่ใชเ่ ลย เขาเป็ นคนเอ่ยปากขอให ้น ้าอรมาอยูด ่ ้วย
กันบนเรือน เปิ ดโอกาสให ้หล่อนเข ้าหาบิดาตังหลายครัง พาผู ้หญิงอืนเข ้ามา
ในบ ้านก็ตงหลายหนแต่
ั พอ่ เขาก็ไม่สนใครทังนัน เอาแต่นงและซ
ิ ่ นตัวเองอยู่
อ
ภายใต ้คํารําลือว่า ‘ลูกชายเป็ นเด็กมีปัญหา พ่อเลยไม่กล ้ามีเมียใหม่’
เขารู ้ว่าพ่อรอผู ้หญิงคนนี ผู ้หญิงทีให ้กําเนิดเขา พ่อเขาจําทุกอย่าง
เกียวกับหล่อนได ้
ทุกรายละเอียด
แต่ตอนนีหล่อนกลับตาย! ตายเลยนะ ตายแบบไม่ทงความหวั
ิ งให ้นัง
รออีก
“ป๋ า...” โธ่เอ๊ยป๋ า!
ทันทีทสปี
ี ดโบ๊ตจอดเทียบท่าเรือชุมพร ประกาศศก ึ ก็วงไปที
ิ ลานจอด
ี ดงคันงามทีปล ้นมาจากแม่
รถ กดเปิ ดประตูเฟอร์รารีสแ
ี งภรรยาถามสวนขึนมา
เสย “เราไม่โทรไปจองตัวเครืองบินก่อนเหรอ
คะ?”
“ดึกขนาดนีคงไม่มไี ฟลต์ คาดเบลต์แน่นๆ ก็แล ้วกัน พีจะขับกลับ
หนองคายคืนนี”
ลลนาได ้ยินก็ขนลุก นานๆ สามีเธอจะเตือนออกมา
่ บ
หนนีคงไม่ใชข ั ล่ะมัง... เหาะ!
281.กําเนิดนางบุญมา

“มาแล ้ว!”
สนั ต์ตะโกนร ้องบอกทุกคนในเรือ จากเดิมทีนังรอนอนรออย่าง
เคร่งเครียดทุกคนก็เด ้งตัวขึนยืนทันที สนั ต์สอ
่ งกล ้องทางไกลมองภาพ
เคลือนไหวทีผืนนํ าดํามืดเบืองหน ้า เขาเห็นร่างในชุดเวทสูทสด ี ํากําลังว่ายฝ่ า
ความมืดตรงเข ้ามายังจุดทีพวกเขาจอดเรือรออยู่
สองมือวักนํ าอย่างรวดเร็วแทบไม่เงยหน ้าหายใจ ตรงเอวมีเชอ ื กผูกไว ้
อย่างแน่นหนา อีกปลายของเชอ ื กรัดอยูก่ บ ึ
ั แผ่นโฟมแผ่นหนึงซงเคยเป็ ิ
นชน
สว่ นผนังห ้องอาหารของปรินเซส ริเวียร่า บนแผ่นโฟมคือร่างทีนอนจมกอง
เลือดของไฮโซชอดั ื ง เหนือเกล ้า ณ วงศจ ์ ันทร์!
ทุกคนปากอ ้าตาค ้าง ใครจะไปคิดว่าผู ้ชายคนนีทําได ้อย่างทีพูด ตอน
ทีประชุมงานกันครังแรกพวกเขายังแอบนึกในใจว่าเจ ้าของค่ายศษ ิ ย์ทรงชย ั
โดนเมียทิงจนกลายเป็ นบ ้า อะไรก็พด ู ออกมาได ้ทังนัน แม ้กระทังอ ้างว่าไฮโซ
ระดับโลกอย่างเหนือเกล ้า ณ วงศจ์ ันทร์ เป็ นเมียเก่าของตัวเองก็ยงั พูดออกมา
ได ้
แต่ตอนนีดูทา่ ทุกอย่างคงเป็ นเรืองจริง
ไม่อย่างนันเขาจะว่ายนํ าโต ้คลืนเป็ นกิโลๆ ท่ามกลางทะเลเดือดแล ้ว
ลากเอาซากสวยๆ ของหล่อนมาทําแป๊ ะอะไร
ตายหรือยังก็ไม่รู ้!
สนั ต์สบถเสย
ี งดัง สงให
ั ้ลูกน ้องดับเครืองยนต์เพือรอรับการมาถึงของ
ครูฝ้าย ไม่อยากจะเชอว่ื าหมอนีว่ายนํ าแข็งขนาดนี ทังศรัณและเทียมทันต์ยน ื
รอท่าพร ้อมกับเหล่าแพทย์และทีมปฐมพยาบาลทีนํ าทีมโดยหมอพรต
ิ เกาะกราบเรือ บันไดเหล็กก็ถก
พอมือข ้างหนึงของประกาศต ู หย่อนลง
ทันที
คนทังหลายชว่ ยกันดึงร่างเขาขึนมา แล ้วจัดการลากร่างอ่อนปวกเปี ยก
ทีนอนนิงอยูบ
่ นแผ่นโฟมตามขึนมาด ้วย ทันทีทแผ่
ี นหลังของหล่อนแตะกับพืน
 ั ต์และน ้องๆ ก็รบ
เรือ สน ื ้าบนร่างเหนือเกล ้าออก คนหนึงรูดซป
ี ลอกคราบเสอผ ิ
คนหนึงดึงรองเท ้า
ั ต์กวาดสายตาเก็บรายละเอียดบนเรือนร่าง จัดการรูดทรัพย์ทก
สน ุ ชนิ
ออกมาจนหมดเพือตกแต่งให ้กับร่างอีกร่างทีนอนทอดกายแห ้งเกรียมรออยู่
แล ้ว เขาโยนแหวนสวงใหี ่ วนางขวา
้ศรัณ “เพชรใสน ิ ี าย
ทับทิมนิวชซ ้ ทับทิมอีก
วงทีเล็กกว่านิวก ้อยขวา”
น ้องชายจัดการใสเ่ ข ้าไปในร่างทีนอนแห ้งเกรียมอีกร่างอย่างรวดเร็ว
ิ
“นาฬกาข ้ กําไลมาศข ้อมือขวา” สน
้อมือซาย ั ต์บอกต่อ
บรรดาน ้องทีนังเงียหูฟังก็เร่งจัดการมือเป็ นระวิง
้
“ตรงหูซายเจาะสรูี ด ้านขวามีสอง”
เทียมทันต์จัดการกดเข็มเย็บผ ้าเจาะปลายหูศพทีเตรียมมา
่ ก
“แล ้วใสม ้ ด ้านขวาเป็ นเพชรไล่ขนาดบนเล็ก ล่าง
ุ เล็กเรียงกันทีหูซาย
ใหญ่”
น ้องชายทังสองรับตุ ้มหูทถู
ี กโยนมาไว ้ในมือแล ้วปั กตรึงตามตําแหน่ง
ทีพีชายบอก
ั ต์ไล่ฝ่ามือสํารวจเรือนร่างของเหนือเกล ้า ระหว่างนันหมอพรตก็ก ้าว
สน
เข ้ามาวัดความดัน ตรวจร่างกายและห ้ามเลือด เขาเงยหน ้าขึนสบตาครูฝ้ายที
กําลังนังหอบ “หัวใจเต ้นแผ่วลง เห็นทีผมต ้องรีบผ่าตัด”
ครูฝ้ายหลับตา พยักหน ้าเบาๆ “ปอดโอเคไหม?”
หมอพรตจับใบหน ้าเหนือเกล ้า เขาง ้างริมฝี ปากหล่อนแล ้วเป่ าลมลง
ไป จังหวะเดียวกันก็มองจ ้องบาดแผลใต ้อกของหล่อนก่อนจะรายงาน “ไม่ม ี
ฟองลมไหลออกมาจากแผล หมายความว่าปอดยังดีอยู่ กระสุนไม่ได ้โดนจุด
สําคัญ คุณทําได ้ยังไงไอ ้น ้องชาย” หมอพรตหัวเราะลัน สห
ี น ้าบ่งบอกว่าเหลือ
ื ดๆ เขาหันไปทางด ้านหลัง “ผมขอออกซเิ จนด่วน”
เชอสุ
ี ั ญหาการให ้ออกซเิ จนก็งา่ ยขึน ทีเหลือคือระวังไม่ให ้เสย
ถ ้าปอดไม่มป ี
เลือดจนความดันตก
หมอพรตหันไปทางทีมกํานันยง “เสร็จหรือยังหลานชาย”
 ั ต์ไล่ปลายนิวไปตามเรือนร่างขาวพิสท
“ขอเวลาอีกแป๊ บ” สน ุ ธิ แล ้ว
เอ่ยขึนว่า “เขาเจาะสะดือ”
ศรัณกลอกตามองฟ้ าแล ้วทําการเจาะสะดือศพนางบุญมาทางด ้านข ้าง
“ลินล่ะ?”
ั ต์ง ้างกรามอีกฝ่ ายให ้อ ้า
“ไม่ม”ี สน
“จมูก?”
“ไม่ได ้เจาะ”
“ดัดฟั น? ฟั นปลอม?”
“ไม่ม”ี
“สเี ล็บ?”
“แดงเลือดหมู”
ผู ้ชว่ ยคนหนึงตรงเข ้ามาพร ้อมกับยาทาเล็บ เขาวาดลวกๆ ไปบนเล็บ
สองสามทีศพแห ้งๆ ก็งดงามด ้วยสส ี นั
“มีอะไรอีกไหม?” เทียมทันต์ถาม
ั ต์เอียงหน ้ามองไปมา ในทีสุดก็ตอบว่า “น่าจะเก ้าสบ
สน ิ เก ้าเปอร์เซน
็ ต์
แล ้ว”
สนั ต์จบภารกิจด ้วยการหยิบปื นออกมากดปากกระบอกปื นลงกับอก
ของศพ กะให ้เป็ นตําแหน่งเดียวกันกับแผลตรงอกของเหนือเกล ้า เขายิง ‘ปุ้ ง’
ลงไปหนึงครังเพือสร ้างรอยแผลให ้ศพดูคล ้ายคลึงกับเจ ้าหญิงตัวจริง จากนัน
ก็เอือมมือไปทางศรี ษะของเหนือเกล ้า
ทว่ามีมอ
ื ข ้างหนึงเอือมมาจับข ้อมือเขาไว ้
ครูฝ้ายขยับร่างเข ้าใกล ้ร่างเกือบเปลือยของอดีตองค์หญิง เขามอง
ใบหน ้าหล่อนสลับกับมงกุฎเพชร เดอะ ลาส โฮป ทีตรึงแน่นอยูบ ่ นศรี ษะ จาก
นันก็เอือมมือไปปลดมันออกด ้วยสองมือแข็งแกร่ง เพชรนับพันเม็ดสะท ้อน
แสงไฟวูบวาบราวกับหยาดนํ าตา ร่างอันสลบไสลของเหนือเกล ้าเหมือนจะ
กระตุกขึนมาหนหนึงในจังหวะทีภาระอันหนักอึงถูกถอดถอนออกจากตัว
 สองตาปิ ดสนิทแต่รม
ิ ฝี ปากราวกับจะแย ้มยิม
ิ ข ้างหู
เขาก ้มหน ้าลงกระซบ “ลาก่อนเจ ้าหญิง ยินดีต ้อนรับสูโ่ ลกใบ
ใหม่... คุณบุญมา”
เขาโยน เดอะ ลาส โฮป สง่ ให ้ศรัณ ฝ่ ายนันจัดการครอบลงบนศรี ษะ
ศพแล ้วตรึงไว ้ด ้วยกิบดําอย่างแน่นหนา “โอเค เรียบร ้อย เดียวผมพายเรือพา
ศพไปทิงเอง”
พอได ้ยินคํานี หมอพรตก็สง่ สญ ั ญาณให ้ทีมแพทย์เข ้ามายกร่างอดีต
เจ ้าหญิงเข ้าไปในห ้องผ่าตัดฉุกเฉินทีเตรียมไว ้ตรงท ้ายเรือ จากนันมหกรรมยือ
ชวี ติ กลางทะเลก็เริมขึนอย่างยากลําบาก คนทีนังรออยูด ่ ้านนอกเผาบุหรีมวน
แล ้วมวนเล่าด ้วยความเครียด
พอได ้ยินกลุม่ แพทย์ด ้านในทุม
่ เถียงกัน ครูฝ้ายก็ทนรอไม่ไหวอีกต่อ
ไป ร่างสูงลุกขึนไปผลักประตูเปิ ดแล ้วก ้าวเข ้าไปในห ้องผ่าตัดด ้านในเพือทีจะ
พบใบหน ้าขาวซด ี ของหมอพรต
“พีพรต มีอะไรหรือเปล่า?” เขาถาม
ี น ้าเหมือนอธิบายไม่ถก
คุณหมออึกอัก มีสห ู เขาตอบแค่วา่ “เมือไหร่
เฮลิคอปเตอร์จะมาถึง?”
ิ นาที” เขาหมายถึงกํานันยง พ่อของไอ ้สามตัวด ้าน
“พีรองบอกว่าอีกสบ
นอก
หมอพรตพยักหน ้ารับ สูดลมหายใจเข ้าลึกๆ “เลือดไม่พอ”
ครูฝ้ายสตันไปสามวิ “อะ–ไร–นะ”
“เลือดทีเรามีไม่เพียงพอ... เลือดหนึงถุงมีปริมาณ 350-450 ซซ ี ี ตอนนี
ี งทีปั นแยกเม็ดเลือดแดงเพือเตรียมใช ้
เรามีอยูไ่ ม่กถุ แต่ผมคาดว่าไม่พอ
บาดแผลไม่ใหญ่กจ ็ ริงแต่ระดับการหลังเลือดออกจากร่างของผู ้ป่ วยเร็วกว่าคน
ธรรมดา ถ ้าเป็ นอย่างนีต่อไปความดันจะตกแล ้วอาจชอ ็ กได ้ ผมต ้องการไปถึง
หนองคายให ้เร็วทีสุดเพือเตรียมผ่าตัดใหญ่” หมอพรตจ ้องใบหน ้าของเจ ้าพ่อ
ศษิ ย์ทรงชย ั “อีกอย่าง... เราต ้องการเลือดมากกว่านี สํารองไว ้ใชช้ ว่ งพักฟื น”
ต ้องการเลือดมากกว่านี...
 ้
“ทีค่ายยังเหลืออีกหนึงถุง ผมไม่แน่ใจว่าจะพอใชตอนผ่
าตัดหรือเปล่า
ํ
ด ้วยซา”
ครูฝ้ายนิงงัน ก่อนจะผลุนผลันออกไปด ้านนอก
คนแรกทีเขาโทรหาคือซองโอ หัวหน ้าหมูบ ่ ้านกะเหรียงแดง แต่คํา
ตอบทีได ้รับคือ “สหาย... Rh nega ve ตอนนีแพงยิงกว่าทอง ผมเปิ ดรับซอ ื
แบบไม่อน ั ไม่ตงราคาเพดานด
ั ํ
้วยซาแต่กย
็ งั ไม่มใี ครมาขาย ผมจะประสาท
แดกอยูแ ื
่ ล ้วเนีย เอาอย่างนีไหม... ผมมีรายชอคนที มีเลือดกรุป
๊ นีอยูใ่ นมือนะ
ถ ้าหาไม่ได ้แล ้วจริงๆ คุณตามไปฆ่าพวกเขาไหมล่ะ?”
อันนีก็เกินไป...
ครูฝ้ายตัดสาย จากนันก็ไล่โทรไปแต่ละโรงพยาบาลใหญ่ คําตอบทีได ้
ก็เหมือนๆ กัน
“ตอนนีหาไม่ได ้เลย เราเองก็ต ้องการค่ะ”
เขาขบกรามแน่น ทอดสายตามองไปยังความเวิงว ้างว่างเปล่าของ
ี ํา สุดท ้ายก็ตด
ทะเลสด ิ ใจกดไปเบอร์หนึง
ั สน
“ขอโทษค่ะ หมายเลขทีท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได ้ในขณะนี”
เขาบีบมือถือในมือแน่น เม ้มปากแล ้วหลับตานิง ก่อนจะกดอีกหน
“ขอโทษค่ะ หมายเลขทีท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได ้ในขณะนี”รับส ิ
เจ ้าเป๊ ก... รับ!
“หมายเลขทีท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได ้ในขณะนี”
“หมายเลขทีท่านเรียก...”
“หมายเลข...”
ิ ครังของความพยายามทําให ้หัวใจเขาแทบแหลกสลาย
หลายสบ
ิ ใจสง่ ข ้อความเข ้าไปใน
ครูฝ้ายเข่าอ่อนจนทรุด ยืนแทบไม่ไหว ตัดสน
ไลน์ของลูกชาย
[รับสายกูด ้วย]
 มีเบอร์หนึงโทรสวนกลับมาทันที ปลายสายเป็ นนํ าเสย ี งหวานใสแต่ดู
ร ้อนรน “ครูฝ้ายเหรอคะ นีหนูนานะคะ มือถือพีเป๊ กแบตหมดแต่ครูไม่ต ้องกังวล
พวกเรากําลังขับรถไปหนองคายน่าจะถึงก่อนเทียงพรุง่ นี มีอะไรครูตดิ ต่อหนูท ี
เบอร์นได
ี ้เลยค่ะ”
ี งไอ ้แสบแทรกเข ้า
หล่อนปลอบโยนเขาอีกสองสามประโยคโดยมีเสย
มาเป็ นระยะๆ
จากนันทังคูก
่ ว็ างสาย ปล่อยให ้ครูฝ้ายนังกะพริบตาปริบๆ ด ้วยความ
ประหลาดใจ
282.ครอบครัวพร ้อมหน ้า (จบบริบรู ณ์)

ทันทีทมาถึ
ี ิ ย์ทรงชย
งค่ายศษ ั ึ ก็ได ้ข่าวเรือง
ทังลลนาและประกาศศก
เหนือเกล ้า
ทังคูต
่ รงดิงเข ้าไปยังตึกบําบัด
พอมาถึงประกาศศกึ ก็ปราดเข ้าไปหาบิดาทีกําลังยืนสูบบุหรีอยูด
่ ้าน
นอก สภาพอดหลับอดนอนของครูฝ้ายฉายชด ั ออกมาทางดวงตาแดงกําและ
ใบหน ้าอิดโรย ชายหนุ่มตรงเข ้าไปแตะบ่าอีกฝ่ าย ครันบิดาหันมา เขาก็
สวมกอดแนบแน่น
วินาทีแรก เจ ้าของค่ายศษ ิ ย์ทรงชย
ั ตกใจทีเห็นหน ้าลูกชาย ต ้อง
กะพริบตาสองสามหนถึงจะเรียกสติกลับคืนมาและกอดตอบหนักๆ ได ้ยินเสย ี ง
ไอ ้แสบกระซบ ิ เบาๆ ทีข ้างหู “ไม่เป็ นไรนะครับป๋ า ลูกมาแล ้ว... ผมมาแล ้ว ป๋ า
ไม่ต ้องห่วงทีเหลือผมดูแลเอง”
ครูฝ้ายพยักหน ้าตอบสองที เหมือนใจไม่อยูก
่ บ
ั เนือกับตัว
เขามองตรงไปด ้านหน ้า เห็นลลนาเข็นเครืองมือเจาะเก็บเลือดเข ้ามา
อย่างรีบเร่ง
ประกาศศก ึ ยันร่างตัวเองออกจากอ ้อมแขนของบิดาแล ้วนังลง จัดการ
รัดสายยางทีต ้นแขน เลือกเข็มขนาดเท่าหลอดยาคูลท์ จากนันก็เล็งปลายเข็ม
โดยมีลลนาชว่ ยเตรียมถุงบรรจุเลือดและอุปกรณ์ทจํ ี าเป็ นต่างๆ เด็กสองคนนี
ทํางานเป็ นทีมเวิรก
์ มองเผินๆ คล ้ายพวกเล่นยาจนโปร ไม่จําเป็ นต ้องรอ
พยาบาลทีมีใบประกอบโรคศล ิ ป์ อะไรทังนัน พอหาจังหวะประกาศศก ึ ก็ให ้แฟน
สาวเชด ็ ฆ่าเชอบริ
ื เวณผิวหนังแล ้วกํามือ ี บเข็มลงไปตรงหลอดเลือดดํา
เสย
หน ้าข ้อพับแขนด ้วยท่าทางสบายๆ
ลลนาคอยตรวจดูวา่ ปลายเข็มขนานไปกับหลอดเลือดหรือไม่ และ
เลือดทีไหลเข ้าไปในถุงผสมกันดีกบ
ั นํ ายาป้ องกันเลือดแข็งตัวหรือเปล่าเธอ
ึ คอยพลิกถุงไปมา ระหว่างนันก็หน
ทรุดตัวนังลงเคียงข ้างประกาศศก ั มาเอ่ย
ปากถามครูฝ้าย “มีคนบอกเราว่าเจ ้าน ้อยอยูใ่ นห ้องผ่าตัด ท่านจะออกมาเมือ
ไหร่คะครู?”
 เจ ้าของค่ายนิงไปเล็กน ้อย ตอบกลับเพียงว่า “ต่อจากนีจะไม่มเี จ ้าน ้อย
ื านางบุญมา พวกเธอเรียกเขาว่าแม่น ้อย หรือ
ผู ้หญิงทีอยูใ่ นห ้องฉุกเฉินจะชอว่
คุณแม่เหมือนทุกคนในค่ายก็ได ้”
บุญมา!
ั ว่าเจ ้านายต ้องกรีด
ลลนาอึกอัก เธอไม่รู ้ต ้นสายปลายเหตุ แต่รู ้แน่ชด
ื
ร ้องแน่หากตืนขึนมาแล ้วพบว่าตัวเองชอนี ขนาดแม่บ ้านทีมีหน ้าทีทําความ
สะอาดในตึกออฟฟิ ศชอ ื ‘ลําดวน’ ยังโดนไล่ให ้ไปเปลียนชอใหม่ื ภายในเจ็ดวัน
ื
ไม่งันจะโดนไล่ออก สุดท ้ายคุณแม่บ ้านเลยเปลียนชอเป็ น ‘เทเรซา่ ’
ึ ถาม
“แล ้วคุณบุญมาจะออกมาเมือไหร่?” ประกาศศก
ครูฝ้ายลูบใบหน ้า “จริงๆ ผ่าตัดเสร็จแล ้วแต่อาการยังน่าเป็ นห่วง หมอ
เลยให ้นอนพักต่อในห ้องฉุกเฉิน” เจ ้าของค่ายเบือนหน ้ามองหญิงสาว แล ้ว
ี งเรียบ “แล ้วนีมาจากไหนกัน?”
ถามเสย
ลลนาอึกอัก ลูกชายเขาจึงเป็ นฝ่ ายตอบแทน “เกาะเต่า”
้ งปรีด “ไม่คด
คนเป็ นพ่อยิมเพลียๆ เลิกคิวซายสู ิ จะกลับบ ้าน ว่างัน?”
ึ ขมวดคิว “ถ ้าไม่กลับป๋ าจะเห็นไหมล่ะตอนนี”
ประกาศศก
ลลนารีบทําลายบรรยากาศประชดประชนั ด ้วยการเอ่ยแทรกเสย
ี งเบา
“หนูขอเข ้าไปเยียมแม่น ้อยได ้ไหมคะ?”
“เอาส”ิ
ลลนาเอ่ยขอตัวแล ้วยอบกายผ่านครูฝ้ายเข ้าไปในห ้องพักฟื นทีอยูส
่ ด
ุ
ทางเดิน ภายในห ้องเย็นฉํ าและเงียบสงบ มีเพียงพยาบาลทีกําลังทําหน ้าที
ตรวจวัดความดัน หญิงสาวตรงเข ้าไปมองร่างสูงสง่าของอดีตเจ ้าแม่แบรนด์
เจสผู ้โด่งดัง หล่อนกําลังนอนนิง ใบหน ้าขาวซดี เพราะเสย
ี เลือดมาก แต่ถงึ
อย่างนันลมหายใจก็สมําเสมอ ฝี มือผ่าตัดของลุงพรตยอดเยียมไม่น ้อย
เธอกวาดตามองไปตามร่างกายของแม่สามี ชว่ งอกถูกพันแน่นหนา มี
สายระโยงระยางรอบกายเต็มไปหมด
เป็ นอีกครังทีเจ ้าน ้อยหนีพ ้นเงือมมือของมัจจุราชได ้ สมกับฉายาแมว
เก ้าชวี ต
ิ
 ี ง
ทีวใี นห ้องเปิ ดหน ้าจอทิงไว ้แต่ปิดเสย เหลือเพียงภาพเคลือนไหว
ของรายงานข่าวสดทีน่าสยดสยอง ลลนามองภาพเหล่านันแล ้วถอนหายใจ
ตอนเจ็ดโมงเชามี้ ขา่ วว่านักประดานํ างม ‘ซากศพ’ ทีไหม ้เกรียมและ
นอนนิงอยูต
่ รงก ้นทะเลของเหยือหลายคนขึนมาได ้ ศพโดยมากเสย ี ชวี ต
ิ จาก
็ รี ษะ
เหตุการณ์ปล ้นเรือเพราะมีแผลถูกยิงตามลําตัวหรือไม่กศ
์ ันทร์ และน ้องชายน ้องชาย
นอกจากนียังพบศพเจ ้าเหนือเกล ้า ณ วงศจ
ต่างมารดาทังสองปะปนอยูใ่ นกลุม
่ นันด ้วย ศพของพวกเขา... คนหนึงถูก
เฮดชอ็ ตตรงหว่างคิว สว่ นอีกสองถูกยิงตรงหน ้าอก ซงร่ ึ องรอยการเสย ี ชวี ต
ิ
ของศพทีพบก็ตรงกับภาพเคลือนไหวทีทางผู ้สอข่ ื าวถ่ายลงมาจาก
เฮลิคอปเตอร์
มงกุฎเพชร เดอะ ลาส โฮป หนึงในมงกุฎเพชรทีงดงามและแพงทีสุด
ในโลกเป็ นเครืองยืนยันอัตลักษณ์ของศพได ้อย่างดีเยียม เมือประกอบกับเดรส
ปั กเลือมสเี งินคอลเลกชน ั ล่าสุดของดิออร์ แหวน ตุ ้มหู หรือแม ้กระทังสท ี าเล็บ
จึงไม่เป็ นทีสงสยั อีกว่าศพทีไหม ้เกรียมขึนอืดอยูใ่ ต ้ผืนนํ าศพนันคือเจ ้าแม่แบ
รนด์เจสตัวจริงเสย ี งจริง
ทัวโลกต่างพากันทอดอาลัยในการจากไปของหล่อน นับเป็ นการ
ปิ ดฉากหนึงในราชสกุลทีรํารวยทีสุดในโลกลงอย่างน่าเศร ้า คงเหลือไว ้เพียง
‘เดอะ ลาส โฮป’ ทีจะถูกอัญเชญ ิ กลับแผ่นดินแม่เพือวางไว ้ในพิพธิ ภัณฑ์ระดับ
ชาติให ้คนรุน ึ ษาและอนุรักษ์ สบ
่ หลังได ้ศก ื ไป
ลลนามองคนทีนอนนิงอยูบ
่ นเตียง สตรีตรงหน ้าเกิดใหม่แล ้วอย่าง
แท ้จริง
เธอเอือมมือไปทาบทับหลังมือของอีกฝ่ าย กระซบ ิ เสย
ี งเบาทีข ้างหู
ื
“เจ ้าน ้อย... ต ้องรีบฟื นมาตังชอหลานนะคะ ื ญสม
ถ ้าให ้ครูฝ้ายตังคงได ้ชอบุ
หรือไม่กบ ็ ญ
ุ เกิดแน่ๆ เลย”
จูๆ่ ฝ่ ามือของคนหลับก็ขยับเบาๆ
ลลนาตกตะลึง ี ทีย่นหัวคิวเล็กน ้อย
จ ้องใบหน ้าขาวซด น ้อยมากจน
แทบมองไม่เห็น
ใจเธอมาเป็ นกอง “หรืออาจจะได ้... สมชาย สมหมาย สมปอง”
 ั กระสา่ ย จังหวะหัวใจทีแผ่วเบาเต ้นรัวขึนเล็กน ้อย
คนบนเตียงดูกระสบ
บีบมือเธอแน่นกว่าเดิม
ลลนาคลียิม “ความลับนีหนูยงั ไม่เคยบอกใครเลย เจ ้ากําลังจะเป็ นย่า
คนแล ้วนะคะ”
ั พักประตูห ้องพักฟื นก็เปิ ดออก ประกาศศก
สก ึ ทีถ่ายเลือดเรียบร ้อยแล ้ว
ก ้าวตรงมาหยุดอยูข ่ ้างเตียงพร ้อมกับบิดาของเขา ชายหนุ่มมองมือภรรยาสาว
ทีกุมกระชบั ฝ่ ามือมารดาตนแล ้วเงยหน ้าสง่ ยิมให ้เธอ
เขาเข ้าใจรูปแบบความสม ั พันธ์ระหว่างลลนาและเหนือเกล ้า ผู ้หญิงคน
นีเป็ นคนทีภรรยาเขาให ้ความเคารพ บิดาเขามอบความรักให ้ สว่ นตัวเขาเอง...
้
คงต ้องใชเวลาส ั พักกว่าจะชน
ก ิ กับการมีคนมาให ้เรียกว่า ‘แม่’ แต่คด
ิ ว่าคงไม่
ยากเท่าไหร่ เพราะหล่อนก็เจ๋งสมคําว่า ‘แม่’ จริงๆ
็ เด ้งอีกสองสามหน... แต่กห
อาจจะร ้ายไปนิด ขีวีนไปหน่อย เชค ็ ยวนๆ
ึ วางมือทาบลงบนหลังมือลลนา
ประกาศศก บีบกระชบั ทังมือของ
ภรรยาและมารดาเอาไว ้ในอุ ้งมือตน ครูฝ้ายก ้าวเข ้ามาโอบบ่าลูกชาย แล ้ว
วางมือตนเองทาบลงไปอีกมือ
ี
ฝ่ ามือทังสเกาะกุ
มกันอย่างอบอุน ่ ครูฝ้ายนํ าตารืน เป็ นครังแรกในรอบ
หลายสบิ ปี ทครอบครั
ี วของเขาได ้อยูก ั พร ้อมหน ้าพร ้อมตา เป็ นชว่ งเวลาทีเขา
่ น
ปรารถนามาตลอดชวี ต ิ
เหมือนฝั น...
ลลนาหัวเราะคิกเมือเห็นสามีดงึ มือออกแล ้ววางทับไว ้ตําแหน่งบนสุด
เหนือหลังมือของบิดาอย่างไม่ยนิ ยอม ่ นสุดส ิ
“ผมต ้องอยูบ ผมเป็ นผู ้นํ า
ั
ครอบครัวเจเนอเรชนหน ้า อํานาจในบ ้านต ้องเป็ นของผม”
“โถ ไอ ้หนู... เพิงหัดมีเมียก็ทําเป็ นอวดเก่ง” ครูฝ้ายดึงมือออกแล ้ววาง
ลงไปเหนือมือทังสาม “เห็นทีเราต ้องจับเข่าคุยกันแล ้ว ว่าใครใหญ่สด ุ ในบ ้าน
นี”
่ นูเหรอคะ” ลลนาเล่นบ ้าง เธอดึงมือตัวเองออกแล ้วเอามาวาง
“ไม่ใชห
ไว ้บนสุด “ต่อไปปากท ้องทุกคนขึนอยูก
่ บั หนู ไม่เอาใจหนูไว ้ ระวังจะอดตายนะ
คะ”
 ี งแหบพร่าเสย
ทุกคนหัวเราะออกมาอย่างขําขัน แต่จๆู่ เสย ี งหนึงก็ดงั ขึน
“ไม่ต ้อง–เถียงกัน”
มือทีอยูใ่ ต ้สุดเสมอมา ค่อยๆ ดึงออกแล ้วยกขึนอย่างอ่อนแรง ก่อนจะ
ทาบทับลงบนมือทังสามทีวางอยูต ่ รงหน ้าท ้องตัวเอง
“บ ้านนี–ฉั นใหญ่–สุด”
ตอนพิเศษ 1-1 ผูกข ้อมือ

“มันยังไม่ตนอี
ื กเหรอ?”
คําถามนีมาตอนตีห ้า นังลูกสะใภ ้กําลังสารพัดแบกหามข ้าวของลงจาก
เรือนวิงไปกองไว ้ทีท่านํ า แล ้ววิงจากท่านํ ากลับมาบนเรือนไทยเพือชะโงก
หน ้าเข ้าไปในห ้องนอนทีเปิ ดแอร์เย็นฉํ า ก่อนจะตะโกนเสย ี งเกรียวกราด “พี
เป๊ ก! ไปทําบุญ!”
มีเสยี งงึมงําตอบกลับจากบนเตียงแล ้วตามมาด ้วยการเขวียงหมอ
นมัวซวั ลลนากระโดดหนีได ้ทันก่อนจะโดนเฮดชอ ็ ตเข ้าอย่างจังเหมือนทุกครัง
เธอก ้มหน ้ามองนาฬกาข ิ ื ้าออกไปวางหน ้า
้อมือ ตังหน ้าตังตาลากตะกร ้าเสอผ
ห ้อง จากนันก็วงไปดู
ิ ในครัว เห็นแม่ครัวหลายคนกําลังชว่ ยกันแพคอาหารใส่
กล่องโฟมนับได ้สองร ้อยกว่ากล่อง
วันนีเป็ นวันออกพรรษา มีงานบุญตังแต่เชาตรู้ ่ หลายบ ้านจึงออกมา
บําเพ็ญกุศล ทําบุญตักบาตร จัดดอกไม ้ ธูป เทียน ไปบูชาพระทีวัดและฟั งพระ
ธรรมเทศนาซงวั ึ นนีหลวงพ่อผู ้ชราจะเป็ นคนนํ าสวดด ้วยตัวเอง พลาดไม่ได ้
จริงๆ
ลลนาชว่ ยแม่ครัวในเรือนไทยทําข ้าวต ้มมัดรสต่างๆ ได ้สก
ั สามกระจาด
ก็พากันหิวลงเรือนไปไว ้ทีท่านํ า พอไปถึงก็เห็นบรรดาลูกบุญธรรมของครูฝ้าย
ยืนรออยูแ
่ ล ้ว
พีคิม พีเอส พีไปป์ พีวี พีโอ๊ค และหนุ่มๆ ทังหลายสวมชุดเสอยื ื ด
คอกลมสข ี าวด ้านบน ด ้านล่างนุ่งโจงกระเบนผ ้าโทเรสก ี รมท่าดูแปลกตา น่ารัก
ไปอีกแบบ สว่ นพวกผู ้หญิงอย่างเอ็มม่าและเธอจะสวมเสอส ื ขี าวปกบัวแขน
๊ ตา สว่ นด ้านล่างเป็ นผ ้าซนส
ตุก ิ นี ํ าเงินโทนเดียวกันกับโจงกระเบน

ตรงท่านํ ามีเรือจอดอยูห่ ลายสบ ิ ลํา คาดว่าครูฝ้ายคงขนผู ้ติดตามไป

ด ้วยไม่น ้อย ด ้านหลังสุดเป็ นเรือใหญ่ทใช ้
ี บรรทุ
กข ้าวปลาอาหารและของ
ทําบุญ นอกนันเป็ นเรือพาย หลายคนกําลังชว่ ยกันลําเลียงข ้าวของลงเรือใหญ่
กันอย่างขะมักเขม ้น
 ี งครูฝ้ายตะโกนถามเป็ นหนทีสองตอนหกโมงเชา้ “มันยังไม่ตนอี
เสย ื ก
เรอะ วิญญาณบาปผัวเธอน่ะ!”
“ค่ะๆ ไปตามเดียวนีแหละค่ะ” ลลนาหมุนตัวออกวิง แทบจะยกมือปิ ด
ี งหัวเราะฮาครืนไล่ตามหลังมาติดๆ พร ้อมกับเสย
สองหูเมือได ้ยินเสย ี งเป่ าปาก
แซว แม ้แต่แม่สามีทยื
ี นสองมือไพล่หลังอยูบ
่ นตีนบันไดท่านํ ายังผินหน ้ามา
มองแวบหนึง ก่อนจะหันไปพร ้อมรอยยิม
อิพเป๊
ี ก! เดียวเจอดี!
งานบุญเริมแปดโมงเชา้ ทุกคนเขาตืนมาเตรียมข ้าวของตังแต่ตห
ี ้า แต่
ี
พ่อเจ ้าประคุณโดนเขย่าสามสหนแล ้วก็ยงั ไม่ยอมลุก!
เธอวิงขึนเรือนไปอย่างหัวร ้อน ผลักเปิ ดประตูห ้องแล ้วจัดการปิ ดแอร์
ก่อนเป็ นอันดับแรก “ตืน!”
เปิ ดไฟทุกดวงจนสว่างโร่ “เดียวนี!”
กระชากม่านหน ้าต่างกว ้าง “ไปทําบุญทีวัด!”
พอหมุนตัวกลับมาก็ต ้องตกใจกับจังหวะทีฟ้ าพลิกดินตลบ ลลนากลัน
หายใจ ใบหน ้าตกตะลึง เธอไม่ทน ั ได ้กรีดร ้องร่างทังร่างก็ถก
ู พลิกม ้วนแล ้วจับ
ทุม
่ ลงกลางเตียงเสยี งดังปั ง ร่างโปร่งบางของเธอกระเด ้งกระดอนอยูบ ่ นฟูก
นอนสองสามทีกอ ่ นจะแน่นงในท่
ิ าแขนขาเกร็ง
เธอตกใจจนตาค ้าง
เสย ี งหัวเราะสดใสของประกาศศก
ึ ดังก ้องลันห ้อง “เป็ นไงล่ะ คาดไม่
ถึงล่ะสวิ า่ จะถูกโจมตี”
เขาโถมร่างตามลงมา
เธอทีเพิงตังสติได ้พลิกร่างหลบทันอย่างหวุดหวิด ใจหายวาบทังดวง
พยายามตะเกียกตะกายลุกแต่อก ี ฝ่ ายก็คว ้าข ้อเท ้าเอาไว ้
“ก่อนไปทําบุญทีอืน... มาทําบุญกับพีก่อนเถอะ” เขารวบร่างเธอเข ้า
มากอด ซุกไซใบหน้ ี งแหบห ้าว “เชาๆ
้ากับซอกคอแล ้วหยอกด ้วยนํ าเสย ้ แบบนี
สะกิดบ่อยๆ ต ้องรับผิดชอบรู ้ไหม”
 เธอเพิงดึงสติกลับคืนมาได ้ “วันหลังไม่ให ้เล่นแรงแบบนีนะคะ ห ้ามทุม
่
หนูแบบนีอีก!”
“อ ้าว! ทําเป็ นบอบบาง”
“ลุก!”
“ไม่ลกุ ยังไม่ได ้สว่ นบุญเลย” เขาครางงึมงําอยูต ่ รงซอกคอของเธอ
เหมือนสําลักอากาศ เธอหลับตาเงยหน ้าตอบรับการซุกไซอย่ ้ างเอาแต่ใจ แก ้ม
เขาเริมสากอีกแล ้ว สวัี นก่อนเพิงโกนหนวดไปแท ้ๆ ในยามทีผิวสากของเขาถู
ึ ทังจักจีทังวูบวาบ
เข ้ากับผิวเนือนุ่มของเธอให ้ความรู ้สก
ความโกรธเมือครูค่ ลายตัวลง ึ อ่อนโยนจนต ้อง
แทนทีด ้วยความรู ้สก
ยกมือลูบแก ้มเขา “คนอืนมารอเต็มท่านํ าแล ้วนะคะ”
้ ้พวกมันตืนเชากั
“ใครใชให ้ นล่ะ”
“วันนีออกพรรษา เราต ้องรีบไปจองทีนังฟั งเทศน์” เธอตอกกลับ
กลอกตาเมือได ้ยินเสย ี งบ่นประท ้วงแกมวิงวอน ลลนาถอนหายใจยาว... ก ้ม
หน ้ามองนาฬกาข ิ ้อมือแล ้วใจอ่อนตอบไปว่า “วันนีให ้แค่ห ้านาทีนะแล ้วต ้อง
เบาๆ ด ้วย”
ิ
“ดุเก่ง!” เขาหัวเราะอย่างครึมอกครึมใจ วางเธอลงกับเตียง ถลกผ ้าซน
แล ้วดันเข่าแยกออกจากกันก่อนจะขึนมาทาบทับอย่างนุ่มนวล
แต่จๆู่ ก็มส
ี ายเข ้า!
เสย ี งมือถือแผดลันทัวห ้องสลับกับเสยี งหอบครางในจังหวะแทรกร่าง
ของประกาศศก ึ ลลนากัดฟั นคว ้ามือถือมาจ ้องหน ้าจอ พอเห็นว่าเป็ นใครก็ต ี
ไหล่สามีดงั เพียะ “เร็วหน่อย พ่อพีโทรมาตามแล ้ว”
“ทําเวลาอยูเ่ นีย!” เขากัดฟั นแล ้วโถมกระหนํ าเข ้าหาเต็มแรงสูบ เรือน
ร่างสูงตระหง่านงําคําร่างเธอ ดวงหน ้าแดงกํา แผ่นหลังชนไปด ื ้วยเหงือ วันนี
เมียเขาสวยจนเขาแทบจะตาบอดส ี เขาอยากจะละเลียดลิมชม ิ ผิวเนือ
ปรนนิบต ั เิ ธอให ้...
สายเรียกเข ้าหนทีสอง!
ึ คํารามลันห ้อง
“เออ... เอาเข ้าไป!” ประกาศศก
 “เร่งเร็วพีเป๊ ก!” เมียสาวยันร่างขึนอย่างตกใจ แต่เขาตรึงเธอให ้กลับไป
นอนราบตามเดิม
จังหวะถัดมาก็ดงึ ร่างเธอมาค ้างไว ้ตรงขอบเตียง จับร่างเธอตะแคงแล ้ว
ยกขาข ้างหนึงพาดไหล่
ี งลัน “โอ๊ยไม่... อย่าเพิงเล่นท่ายาก เราต ้องรีบไป!”
เธอกรีดร ้องเสย
“ชูว่ วว” เขายกนิวชแตะปาก
ี
่ น ้า “ชูว่ วว บ ้าอะไร บอกว่าให ้แค่ห ้า
เธอเขวียงหมอนสวนกลับใสห
นาที!”
สายเรียกเข ้ายังคงกระหนํ าอย่างต่อเนือง ลลนาพยายามควานมือคว ้า
โทรศพั ท์แต่รา่ งเธอก็โยกเยกไปมาจนคว ้าไม่ได ้ ในจังหวะทีถูกเขาจับพลิก
ควําลากมานอนคุกเข่าอยูท ี นเธอถึงคว ้าได ้สําเร็จ หญิงสาวสแกนนิวเปิ ดหน ้า
่ พื
จอแล ้วกดรับสาย “กําลังจะไปเดียวนีแหละค่ะ”
“ทําอะไรอยู!่ ” เจ ้าพ่อค่ายมวยตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิด
“พะ... พีเป๊ ก... คือเขา...” เธอเบือนหน ้าไปมองร่างสามีทคร่
ี อมทับอยู่
กับแผ่นหลัง ชายหนุ่มยันตัวเองไว ้ด ้วยแขนสองข ้าง ใบหน ้าแดงกําลอยห่าง
จากเธอเพียงเล็กน ้อย สว่ นล่างยังคงทํางานเหมือนเครืองจักรทีไม่รู ้จัก
เหน็ ดเหนือย
ดวงตาสองคูส
่ บประสาน คูห
่ นึงเต็มไปด ้วยความกังวล อีกคูก
่ ําลังตก
อยูใ่ นห ้วงหฤหรรษ์
เธอตอบพ่อเขาไปตามความจริง “พีเป๊ กกําลังทําแพลงก์อยูค
่ ะ่ ”
ี
“แพลงก์! แพลงก์เชยไรตอนนี หกโมงครึงแล ้วรู ้ไหม!”
ื ้าแล ้ว”
“รู ้ค่ะ รู ้ค่ะ จะเปลียนเสอผ
เขาดึงมือถือออกจากมือเธอ ตัดสายพ่อตัวเองแล ้วโยนทิง... เร่งควบ
ขับในจังหวะสุดท ้าย
ี งเคาะประตูกม
คราวนีเสย ็ า!
“ปั ง! ปั ง! ปั ง!” เจ ้าต๊อดตะโกนโหวกเหวก “พีเป๊ ก! พ่อครูให ้มาตาม”
 “อ ้ายเป๊ ก... ตืนเร็วเขาจะไปกันแล ้ว” คิระเตะกําแพงเป็ นจังหวะ ตึง!
ตึง!
“อ ้ายเป๊ ก ได ้ยินป่ ะเนีย” คาวีโอดครวญ
“อ ้าย... ตืนอยูห
่ รือเปล่า?” อาสนะตะโกนถาม
โว ้ย! โว ้ย! โว ้ย! โว ้ย!
ประกาศศกึ กัดฟั นทิงร่างลงทาบทับกับแผ่นหลัง กระตุกอยูข
่ ้างในตัว
เธออย่างสุขสมระคนหงุดหงิด
ี เลย ไม่มอ
บ ้านมีคนเยอะนีมันไม่ดเี อาเสย ี ะไรทีเป็ นสว่ นตัวสก
ั นิด
จะทําอะไรก็ต ้องรีบ รีบ รีบ!
เสย ี งตบประตูดงั ลันอย่างต่อเนือง ชายหนุ่มแผดเสย
ี งตะโกนสวนออก
ไป “รู ้แล ้ว ไปแล ้ว!”
ลลนาผลักร่างเขาออกแล ้วหนีเข ้าห ้องนํ าไปก่อน ปล่อยให ้เขานอน
หงายในสภาพทีเปี ยกเละและโกรธกรุน ่ เนือตัวบางสว่ นยังคงลุกชนั เหมือนคน
กินข ้าวไม่อม
ิ ั พักประกาศศก
สก ึ จึงลุกขึนยืน คว ้าเสอนอนก
ื ้าวตามเข ้าไปใน
ห ้องนํ า
ตอนพิเศษ 1-2 ผูกข ้อมือ

การพายเรือกลางลํานํ าไม่มอ
ี ะไรน่าแปลก
ิ ลํา
แต่ถ ้าพายพร ้อมกันเรียงรายหลายสบ นับเป็ นภาพทีแปลกตาที
เดียว
เรือพายลําหน ้าสุดทําจากไม ้ตะเคียนทองต ้นใหญ่ ตัวเรือกว ้างขวางนัง
ได ้ประมาณสบ ิ คน ตรงหัวเรือด ้านหน ้าสุดคือร่างสูงสง่าของนางบุญมา หรือ
‘คุณแม่’ ของลูกๆ ทังหลาย วันนีหล่อนสวมเสอลู ื กไม ้สข
ี าวของโคลเอ ้ ด ้าน
ิ แ
ล่างเป็ นผ ้าซนส ี ดงทับทิมไร ้ลวดลาย บนตัวหล่อนมีเครืองประดับน ้อยชนมาก
ิ
คุณบุญมาสวมเพียงแหวนเพชรวงหนึงและเข็มกลัดรูปหงสข ์ องทิฟฟานี แอนด์
โค ดูเรียบง่ายแต่กลับให ้ความรู ้สกึ เรียบหรูดแ
ู พง
หล่อนกําลังยืนตัวตรง สองมือไพล่หลัง สองตาจ ้องมองไปยังสาย
หมอกยามเชาที้ กําลังลอยเอือยอยูเ่ หนือผืนนํ าเย็นใสของลําคลอง ท ้องฟ้ า
่ เคย ฟ้ าจัดจนเกือบคราม แสงแดดยามเชาค่
เบืองบนยังคงเป็ นเหมือนเชน ้ อยๆ
สาดลงมาปั ดเป่ าสายหมอกให ้ละลายเหมือนไม่เคยมี
ฝี พายของติณนัยและคิระทังเบานิงและเนิบชา้ นางบุญมาทียืนอยูไ่ ม่รู ้
สก ึ ว่าตัวเองต ้องเกร็งแขนขาเพือการทรงตัว หล่อนจึงสามารถยืนหยัดชม
ทิวทัศน์เบืองหน ้าได ้อย่างเต็มตา จังหวะหนึงครูฝ้ายก็สะกิดแล ้วสง่ ร่มคันหนึง
ให ้ หล่อนหันกลับมายิมแล ้วรับไปกาง ร่มสด ี ําเป็ นดังร่มไม ้ใหญ่ชว่ ยให ้คลาย
ร ้อนจากแสงทีกําลังแรงขึนทุกขณะ
เรือด ้านหลังพายตามลําแรกมาเรือยๆ อย่างสงบเงียบ ทุกคนสนทนา
กันแผ่วเบา เสย ี งฝี พายกระทบนํ าจึงแจ่มชด
ั
ึ สะกิดลลนา
ประกาศศก ิ ตรงข ้างหู
โน ้มใบหน ้าลงกระซบ “เอาหวีมา
หรือเปล่า?”
เธอปรายตามองเขา พยักหน ้าให ้ทีหนึง
เขาแบมือขอเธอจึงสง่ ให ้ ประกาศศก ึ ทีนังซอนอยู
้ ด ่ ้านหลังเขยิบเข ้า
มาใกล ้อีกนิดแล ้วจัดการปลดกิบบนศรี ษะของเมียสาว เขาค่อยๆ หวีคอ ่ ยๆ สาง
เรือนผมสน ี ํ าตาลนุ่มตรงหน ้าอย่างเบามือ เธอเหลือบไปมองเขาอีกรอบ ริม
ฝี ปากโค ้งเป็ นรอยยิมอย่างอ่อนโยน
เมือครูเ่ ธอผลุนผลันวิงออกมาทีท่านํ าจนคนมองตามกันเป็ นแถว พอ
เห็นเงาของตัวเองทีสะท ้อนกับผิวนํ าถึงเพิงรู ้ว่าเรือนผมทีเกล ้าไว ้หลุดลุย
่ ไม่
เป็ นทรง แม ้จะไม่มใี ครแซวแต่เธอก็หน ้าร ้อนจนไม่กล ้าสบตาคนอืน หลังจาก
ก ้าวขึนเรือเธอก็นังก ้มหน ้างุดมาตลอดทาง
ประกาศศก ึ หวีผมให ้เธอ ถักเปี ยแล ้วจัดการเกล ้าเป็ นมวยตําตรง
ท ้ายทอยอย่างทีเธอเคยสอน จังหวะทีเรือแจวผ่านต ้นลีลาวดีทชู ่ ขาวหอม
ี ชอ
กรุน ่ เขาก็ยดื ร่างเอือมมือขึนไปเด็ดลงมาชอ่ หนึง เลือกดอกขนาดพอเหมาะมา
เสย ี บไว ้กับมวยผมแล ้วก ้มลงสูดกลินหอมกรุน ่ ของมัน
ลลนาทิงร่างลงอิงกับแผ่นอกสามีทางด ้านหลัง เขาโอบลําแขนรอบ
เอวเธออย่างหลวมๆ ลูบไล ้ปลายนิวไปบนผิวเนือตรงหลังมือ การแสดงออก
ึ เป็ นสุขและเอิบอิมราวกับ
อย่างอ่อนโยนทีได ้รับทําให ้ลลนาทอดถอนใจ รู ้สก
จิตวิญญาณถูกเติมเต็ม
เมือเรือเคลือนผ่านโค ้งนํ าเล็กๆ ออกสูล ่ ําคลองสายหลัก ภาพทีปรากฏ
่ ายตาคือเรืออีกหลายสบ
สูส ิ ลําทีกําลังมุง่ หน ้าไปในทิศทางเดียวกัน นันคือวัด
ใหญ่รมิ คลอง ลลนาตืนตาตืนใจกับเหล่าชาวบ ้านทีพายเรือเข ้ามาขนาบข ้าง
แล ้วตะโกนทักทายกันอย่างสนุกสนาน แต่ละคนแต่งกายงดงามตามแบบฉบับ
ชาวบ ้านทีชอบไปงานบุญใหญ่
้ เ่ ชย
“พ่อฝ้ าย... ออกแต่เชาตรู ี วนะ” ด ้านซายที
้ พายมาเทียบเคียงคือ
บ ้านของปลัดอําเภอ เขานังอยูใ่ นเรือพร ้อมกับภรรยาและลูกชายอีกสอง คุณ
ปลัดกวาดสายตาไล่มองมายังเรือของค่ายศษ ิ ย์ทรงชย ั ก่อนจะหยุดลงตรง
กลางลําเรือของครูฝ้ายด ้วยประกายตาวาววับ “จะว่าไปแล ้ว สาวๆ บ ้านครูฝ้าย
นีสวยไม่หยอก สวยแบบนี...”
ึ ตะโกนตอบแทนบิดา แยกเขียวยิมอย่าง
“มีผัว–แล ้ว–ครับ” ประกาศศก
น่ากลัว ตวัดสายตาฉั บไปยังสองหนุ่มลูกชายปลัดทีนังมองกันตาค ้าง “นีหนูนา
เมียผมเอง” จากนันก็ก ้มหน ้าลงกล่าวกับภรรยา “หนูนา สวัสดีคณ
ุ ปลัดเร็ว ด ้าน
ข ้างเป็ นภรรยาของเขา ตัวเตียๆ ดําๆ นันลูกชายคนโต สว่ นคนผอมๆ ทีเรียน
เท่าไหร่กไ ั ทีนันลูกชายคนเล็กจ ้ะ”
็ ม่จบสก
 ครูฝ้ายไอจนหน ้าแดง แม ้แต่ตณ ้
ิ นัยกับคิระก็ยงั ใชใบพายพุ ้ยนํ าผิด
จังหวะจนทําให ้เรือเป๋ ไปเป๋ มา
คุณปลัดรับไหว ้แล ้วรีบแจวเรือหนีอย่างว่องไว
แต่ด ้านขวาก็ยงั ไม่วายมีเรืออีกลําพายมาขนาบข ้าง “อ ้าว... ครูฝ้ายนี”
อาเจ็กร ้านแก๊สหน ้าตลาด!
แกพายเรือมาพร ้อมกับลูกชายและสาวใชอี้ กสอง มาถึงก็ทก ี ง
ั ทายเสย
ดัง “ครูฝ้ายมากับเจ ้าเป๊ กหรอกเรอะ...” จากนันก็เบือนหน ้ามาทางประกาศศก ึ
“เป็ นไงบ ้างหลานชาย โอ ้โฮ โตแล ้วตัวใหญ่เป็ นวัวเป็ นควายทีเดียว ตอนเด็กๆ
ตัวเล็กเลียงยาก คิดว่าจะตายก่อนโตเป็ นหนุ่มซะอีก ฮา่ ๆๆ”
“สวัสดีครับเจ็ก” เขาหันไปมองลูกชายของอีกฝ่ ายบ ้าง “อ ้าวนันไอ ้
ื าโตมาจะเป็ นสาว
โชคนี ตอนเรียนด ้วยกันยังเป็ นหนุ่มหล่ออยูเ่ ลย ไม่น่าเชอว่
สวยขนาดนี”
อาเจ็กจําไม ้พายเร็วกว่าคุณปลัดเป็ นสองเท่า แล่นฉิวนํ าไปด ้านหน ้า
แบบไม่หน
ั กลับมามองอีก
ครูฝ้ายกระแอมแล ้วปรายตามองลลนา “ดูแลผัวด ้วย แดกหัวเขาไป
ทัว”
ี งเบา เอือมมือไปหยิกสข
“ค่ะ” เธอตอบเสย ี ้างจนคนด ้านหลังหน ้าเขียว
หน ้าเหลือง
พอมาถึงท่านํ าของวัด ครูฝ้ายก็ก ้าวขึนไปเป็ นคนแรกแล ้วหมุนตัวกลับ
มายืนมือให ้คุณบุญมา อีกฝ่ ายวางมือลงกลางฝ่ ามือสามีแล ้วก ้าวตามอย่างเนิบ
้ างาม สาวใชที
ชาสง่ ้ มาด ้วยรีบร ้อนกางร่มแล ้วก ้าวตามหลัง ‘คุณนายคนใหม่’
อย่างรู ้หน ้าที
สองอาทิตย์ทผ่ ี านมา เจ ้าพ่อศษิ ย์ทรงชยั แสดงออกชด ั เจนว่ารับผู ้หญิง
คนนีเข ้ามาอยูก
่ น ํ ทา่ จะจริงจังกว่าทุกคนทีผ่านมา ถึง
ิ ด ้วยกันในค่าย มิหนํ าซาดู
ขนาดทีกฎระเบียบหลายอย่างในค่ายต ้องปรับให ้สอดคล ้องกับการดําเนินชวี ต ิ
ประจําวันของหล่อน เชน ่ เวลาตืนนอนปรับเป็ นเจ็ดโมงเชา้ ตักบาตรเปลียนเป็ น
เสาร์อาทิตย์ อาหารเทียงคือเทียงครึง มือเย็นคือหกโมงครึง ทีต ้องปรับมาก
ทีสุดคือรสชาติและวัตถุดบ ้
ิ ทีใชประกอบอาหารที ต ้องพิถพ
ี ถ
ิ น
ั เป็ นอย่างยิง
 ั เจนว่าหล่อนเป็ น ‘แกนโลก’ ทุกอย่างต ้อง
เพราะครูฝ้ายแสดงออกชด
หมุนตามความพอใจของหล่อน แม่บ ้านหลายคนจึงไม่พอใจ แรกๆ มีการ
ประชดประชน ั ประท ้วง แอบเอาพริกใสล่ งไปในอาหาร เอาเสอผื ้าหล่อนไป
ทําลายทิง ปล่อยลมยางรถยนต์ หลายอย่างเริมเลวร ้ายจนกลายเป็ นสงคราม
เย็นย่อมๆ ภายในค่าย
สุดท ้ายก็เกิดเรืองทีคาดไม่ถงึ ... ครูฝ้ายเรียกทุกคนทีไม่พอใจมาแจก
ซองขาวแล ้วให ้เก็บข ้าวของออกไปจากค่ายภายในสามชวโมง ั เมือเห็นว่า
เจ ้าของค่ายเอาจริงเหล่าตัวตังตัวตีกห
็ น ้าซดี รับรู ้ถึงการดํารงอยูข
่ องนายหญิง
คนใหม่ขนมาทั
ึ นที
หล่อนไม่ต ้องพูดมาก แค่ปรายตามองครูฝ้ายก็จัดการเองเสร็จสรรพ
แค่นก็ ี รู ้แล ้วว่าบ ้านนีใครใหญ่ คําว่า ‘เมียน ้อยเมียเก็บ’ หรือ ‘ผู ้หญิงหิว
จากข ้างทาง’ จึงไม่เคยเล็ดลอดออกมาให ้ได ้ยินอีก พวกหัวแข็งเพราะอยูน ่ าน
ถูกกําจัดออกไปอย่างเหียมโหดถึงสส ี บ
ิ สามคนและแทนทีด ้วยสาวใชหน ้ ้าใหม่
หัวอ่อน รู ้ว่าอะไรควรไม่ควร
นับเป็ นการแสดงออกอย่างไม่ไว ้หน ้าเป็ นครังแรกและครังเดียวทีเจ ้า
ิ ย์ทรงชย
พ่อศษ ั เคยทํากับคนในค่าย ทําให ้ไม่มใี ครกล ้ามีปัญหากับแม่บญ
ุ มา
อีก
คนในนันคุมได ้แต่คนนอกนันอีกเรือง!
ทันทีทกี ้าวขึนศาลาสวด ทุกสายตาก็จ ้องตรงมายังร่างสูงใหญ่ของ
ิ ย์ทรงชย
เจ ้าของค่ายศษ ั ทีควงคูม ิ
่ ากับสตรีมาดเนียบหน ้านิงหยิงเชด พวกผู ้
หญิงหันไปหากันหน ้าผากแทบชน กระซบ ิ กระซาบกันกระหึม
ื ญมาจ ้า...
“นางชอบุ ่ นผู ้ชายหลงหัว
อีนังเมียน ้อยทีเขาว่าทําของใสจ
ปั กหัวปํ าคนนันไง”
“จริงส?ิ ”
“จริง! ป้ าข ้างบ ้านฉั นเคยเป็ นแม่ครัวในค่ายมาก่อน เขาบอกเลยว่าผู ้
หญิงคนนีเรืองเยอะกว่านังเล็กๆ คนอืนทีครูเขาเคยพาเข ้าบ ้าน แม ้แต่จานชาม
้
ชอนส ้
อมยั ้
งต ้องแยกใชเลยแกเอ๊ ย เจ ้ายศเจ ้าอย่างทีสุด แต่ครูฝ้ายเขาก็
เหมือนโดนของจริงๆ นะ ไม่หอ ื ไม่ออ
ื หลงยังกับอะไร สก ั พักคงหมดตัวคอยดู
ส”ิ
 “สงสารแต่กอ็ ้ายเป๊ กเนอะ โถ... พ่อคุณ ต ้องทนอยูก
่ บ
ั แม่เลียงใจร ้าย
ในสภาพนํ าท่วมปาก”
“เดียวก็คงโดนเฉดหัวแหละแก ถ ้าเขาเกิดมีลก
ู แท ้ๆ ของเขา”
“ใชๆ่ ครูฝ้ายยังหนุ่มมาก ผู ้หญิงนันดูทา่ จะสามสบ
ิ กลางๆ เอง”
“ถ ้าจะจับให ้อยูห
่ มัดคงต ้องปล่อยท ้อง ผู ้หญิงสมัยนีเจอพ่อม่ายหล่อๆ
มันไม่ปล่อยไว ้หรอก”
ฯลฯ
เหล่าปากหอยปากปูเริมเงียบเสย ี งเมือเห็นกลุม
่ หนุ่มสาวทีก ้าวตาม
หลังครูฝ้ายเข ้ามา พวกเขาทรุดร่างลงนังพนมมือเรียงรายกันอย่างเป็ นระเบียบ
ตรงบริเวณทีมีคนมาจับจองไว ้ให ้แล ้ว แต่ละคนหน ้าตาผ่องใสและนังกระซบ ิ
กระซาบกันเบาๆ
ไม่นานหลวงพ่อก็ก ้าวขึนเวทียกสูงพร ้อมกับพระลูกวัดอีกหลายรูป
ความเงียบครอบคลุมไปทัวบริเวณ ท่านทักทายเหล่าญาติโยมอยูห ่ ลายนาที
ก่อนจะเริมบทสวด
พวกชาวบ ้านพนมมือไป สายตาก็จับจ ้องไปยังหนุ่มสาวคูห่ นึงทีนัง
อิงแอบแนบชดิ แทบจะซอนร่ ้ างกันอยูก่ ลางศาลาวัด ด ้านหน ้าเป็ นหญิงสาวที
งามจนชวนตะลึง หล่อนเกล ้าผมเป็ นมวยตําทัดดอกลีลาวดีสข ี าวสะอาดตา
สองมือพนมนิง ด ้านหลังเป็ นชายหนุ่มทีสูงใหญ่เหมือนยักษ์ ทว่าท่าทางพับ
เพียบกลับละมุนละม่อมเรียบร ้อย
เขานังอยูด
่ ้านหลังหล่อน ชะโงกหน ้าเข ้าไปกระซบ ิ ข ้างหูเป็ นระยะๆ
หลังจากพระสวดจบเขาก็ยกมือขึนป้ องหยาดนํ ามนต์ทซ ั สาดเข ้าหา ไม่ให ้
ี ด
โดนใบหน ้าของแฟนสาว ทังยังยอมเลือนถาดกรวดนํ าให ้หล่อนเป็ นคนกรวด
สว่ นตัวเองเพียงแตะข ้อศอกอีกฝ่ ายอย่างให ้เกียรติเต็มที จังหวะหนึงฝ่ ายหญิง
ก็หนั ไปกระซบ ิ บางอย่าง เขาหันไปสง่ ยิมพร ้อมกับเอือมมือคีบปอยผมไปทัดหู
ให ้หล่อนอย่างเบามือ
ทุกคนจําได ้ว่านีคือ ‘อ ้ายเป๊ ก’ ลูกชายหัวแก ้วหัวแหวนของครูฝ้าย
ชาวบ ้านร ้านตลาดหันไปสบตากัน เข ้าตํารา ‘พีเคียวหมากเจ ้าอยากพี
้
ยังคาย แขนซายคอดแล ้วเพราะหนุนนอน’ คูน
่ เขาเหมาะสมกั
ี นเหมือนพลาย
แก ้วกับนางพิม ผู ้หญิงสวยผู ้ชายก็ดค ู มกล ้าแข็งแกร่ง เห็นทีลก
ู ชายครูฝ้ายคง
ไม่มเี วลามาใสใ่ จเรืองแม่เลียงใจร ้ายแล ้วกระมัง
จบพิธส ิ จน์ หลาย
ี วดหลวงพ่อก็เรียกแต่ละครอบครัวเข ้าไปรับสายสญ
บ ้านพาลูกจูงหลานคลานเข่าเข ้าไปรับศล ี รับพรจากมือหลวงพ่อ ใครที
เรียบร ้อยแล ้วก็ก ้าวลงจากศาลาเพือไปร่วมสนุกสนานกับกิจกรรมรืนเริงทาง
ด ้านล่าง ทียังไม่เรียบร ้อยก็ตอ
่ แถวรอกันยาวยืด จนกระทังมาถึงคิวของลลนา
และประกาศศก ึ
หญิงสาวพยักหน ้ารับเสย ี งเรียกของครูฝ้ายและสะกิดสามีให ้คลานเข่า
เข ้าไปหาหลวงพ่อ ได ้ยินครูฝ้ายเอ่ยกับพระท่านว่า “ผมอยากให ้เด็กสองคนนี
ได ้ผูกข ้อไม ้ข ้อมือกันสกั หน่อยน่ะครับ พวกมันตัดสน ิ ใจแล ้วว่าจะไม่จัดงาน
อยากรับศล ี รับพรจากหลวงพ่อก็พอ ผมเห็นว่าวันนีเป็ นวันดี ก็เลยให ้เจ ้าเป๊ กพา
เมียมันมากราบหลวงพ่อด ้วยกันเสย ี เลยจะได ้ทําพิธส ู่ วัญกันอย่างเรียบง่าย
ี ข
เพราะมันก็อยูก ่ น
ิ กันแล ้ว”
หลวงพ่อจ ้องมองใบหน ้าชนมืื นของหนุ่มสาว สก ั พักท่านก็พยักหน ้า
เบาๆ “ดี... ธูปเทียนแพ ไข่ไก่ บายศรี เตรียมมาพร ้อมหรือยัง”
“เรียบร ้อยหมดแล ้วครับ”
หลวงพ่อชะงักไปเล็กน ้อย สุดท ้ายก็ตด ิ ใจเอ่ยต่อ “ไหนๆ ก็ไหนๆ
ั สน
ู หนึง ท่านเพิงปวารณาตนเข ้าสูร่ ม
อาตมามีพระบวชใหม่อยูร่ ป ่ กาสาวพัสตร์ จะ
ว่าอะไรไหมหากอาตมาจะเชญ ิ พระรูปนันออกมาร่วมให ้ศล ี ให ้พรพร ้อมกับพระ
นํ าสวดรูปอืนๆ”
ทุกคนตอบว่า ‘ไม่เป็ นไร’ อย่างพร ้อมเพรียง
หลวงพ่อจึงหันไปทางด ้านหลังเวทียกสูงแล ้วพยักหน ้า ไม่นานร่างร่าง
ิ จน์
หนึงก็สาวเท ้าออกมาพร ้อมกับแผ่นยันต์ ขันนํ ามนต์ และพานสายสญ
ลลนาเงยหน ้ามองด ้วยความอยากรู ้ แต่แล ้วก็ตะลึงงัน
คุณพ่อ!
ตอนพิเศษ 1-3 ผูกข ้อมือ

ิ ห ้ายังดูหนุ่มแน่นทว่าดวงหน ้ากลับอมทุกข์ เขา

คุณอรรณพในวัยห ้าสบ
ผอมลงกว่าเดิมมาก ผอมจนแก ้มทังสองข ้างทีเคยอวบอูมหย่อนคล ้อยลงมา
เขาก ้าวตรงมาทางพวกเธอพร ้อมกับวางอุปกรณ์และเครืองสก ั การะลงข ้างกาย
หลวงพ่อ จากนันก็นังรออย่างเงียบงัน
ทันทีทเห็ ี ้วน ประกาศศก
ี นเสยอ ึ ก็ยนมื
ื อมารวบข ้อมือภรรยาเอาไว ้อย่าง
ลืมตัว
ี งเครือ ทังตกใจทังยินดีระคนกัน
“คุณพ่อ” ลลนาเอ่ยทักเสย
ตังแต่กลับมาหนองคาย เธอไล่ถามไต่ความเป็ นไปเป็ นมาเกียวกับ
บิดาของตนอยูต ่ ลอด อย่างน ้อยเขาก็คอ ื ญาติเพียงคนเดียวทีเธอเหลืออยูใ่ น
ชวี ติ แต่คําตอบทีได ้กลับไม่คอ ่ ยดีนัก หลังจากอาการป่ วยดีขนคุ
ึ ณพ่อเธอก็ถก ู
หุ ้นสว่ นทรยศ เป็ นหนีเงินกู ้มากมายมหาศาล ถูกตามล่าจนต ้องหลบหนีไป
กบดานอยูท ่ กั
ี มพูชา แม ้แต่บ ้านทีเคยอาศย ั ก็ยงั ถูกขายทอดตลาด
ลลนาไม่คด ิ ว่าชาตินจะได
ี ้เจอท่านอีก เมือได ้เห็นกับตาอีกหนก็ถงึ กับ
ตกตะลึง ไม่วา่ ก่อนหน ้าท่านจะเป็ นอย่างไรท่านก็เป็ นบิดาบังเกิดเกล ้าของเธอ
หญิงสาวเขยิบร่างหมายจะเข ้าใกล ้เวทีแต่กลับถูกอ ้อมแขนของประกาศศก ึ รัง
เอวเอาไว ้แน่น เธอหันไปมองหน ้าเขา สบเข ้ากับสองตาหวาดหวันและดวง
หน ้าขาวซดี
ี งเบา
“จะไปไหน?” เขาถามเสย
“อยากคุยกับพ่อหน่อยค่ะ”
เขาจ ้องตาเธอ “เดียวคุยพร ้อมกัน”
“หนูแค่ทก
ั ทายแป๊ บเดียว”
“เธอจะทิงพีเหรอ?”
“พีเป๊ ก!” เธอหลุดอุทานออกมา เขาคิดบ ้าบออะไรของเขา
ึ ใจหาย
“นังก่อน เดียวค่อยไปทักพร ้อมกัน” ไม่รู ้เพราะเหตุใด เขารู ้สก
อย่างประหลาด ทุกอย่างเริมเข ้าทีเข ้าทางแล ้วทว่าจูๆ่ คนทีไม่คาดฝั นกลับ
ปรากฏตัว ประกาศศก ึ ขบริมฝี ปากล่าง หลุบตาลงปกปิ ดประกายคมเฉียบดือดึง
่ นอยูห
ทีซอ ่ ลังแพขนตาดกหนา
จะเป็ นอย่างไรถ ้าพ่อบังเกิดเกล ้าของลลนาต ้องการลูกคืน
ี ้วนลุกขึนมาขัดขวางเขา
จะเกิดอะไรขึนถ ้าจูๆ่ เสยอ
ความหวาดหวันทีจูๆ่ ก็โหมขึนมาในอกถูกเก็บซอ ่ นเอาไว ้ในใจอย่าง
ิ ชายหนุ่มหันไปมองทางครูฝ้ายและคุณบุญมา บิดาเขากําลังง่วนอยูก
มิดชด ่ บ
ั
การจัดพานธูปเทียน มีเพียงมารดาทีจ ้องตอบราวกับจะรับรู ้ถึงอาการ
กระวนกระวายของเขา
เธอเบือนหน ้าไปมองพระรูปใหม่ทนั
ี งนิงอยูท
่ า่ มกลางบรรดาสงฆ์ แล ้ว
ึ ทังแสบ
หันมาสบสายตาหวาดหวันของลูก ฉั บพลันนัน... หัวอกคนเป็ นแม่กร็ ู ้สก
ทังคัน
ประกาศศกึ รักลลนามากแค่ไหนใครๆ ก็มองออก ก่อนหน ้านีตัวผู ้หญิง
ไร ้ญาติขาดมิตร การทีจะพูดคุยเรืองใชช้ วี ต
ิ คูอ
่ ยูก
่ นิ จึงไม่ใชเ่ รืองทียุง่ ยาก แต่
ตอนนีจูๆ่ หล่อนก็มพี อ
่ โผล่ขนมาในวั
ึ นผูกข ้อมือเสย ี นี
ถ ้าหล่อนเกิดเปลียนใจ ่ ก
คนทีจะอกหักใจสลายมิใชล ู ชายของเธอเห
รอ?
คุณบุญมาถอนหายใจอย่างเหนือยหน่าย มองมือลูกชายทีกระชบ ั ข ้อ
มือแฟนสาวจนเกร็งแน่น แอบคิดว่าไม่ได ้การ เธอจึงค่อยๆ เดินเข่าเข ้าไปหา
แล ้วนังลงตรงข ้างกายลลนา “จริงสย ิ ย
ั นา จะผูกข ้อไม ้ข ้อมือกันอยูแ
่ ล ้ว แม่ยงั
ไม่ได ้รับไหว ้เธอเลย... เอ ้านี...”
คุณบุญมาถอดแหวนวงหนึงออกจากนิว เป็ นเพชรเม็ดใหญ่ประมาณ
สามกะรัตทีขาวกระจ่างและวูบวาบจนแสบตา กรรมวิธข ี นตั
ึ วเรือนและลวดลาย
ทีฉลุ มองแวบเดียวก็รู ้ว่าเป็ นของเก่า พอถอดออกมาแล ้วเธอก็ยด ่ อ
ั ใสม ื
ลูกชาย “เป๊ ก สวมให ้น ้องส”ิ
ั
สงเสร็ จก็หนั ไปเอ่ยกับลลนา “วงนีเป็ นของคุณยายพีเป๊ ก ท่านใชสวม ้
ในวันแต่ง ไม่เคยถอดเลยจนกระทังมอบให ้แม่ตอนอายุครบยีสบ ิ พอได ้สวม
แหวนก็ให ้ถือเสยี ว่าเราโตเป็ นผู ้ใหญ่แล ้ว มีชวี ต
ิ เป็ นของตัวเอง ไม่ได ้อยูภ่ าย
ใต ้การดูแลของพ่อแม่อก ี ต่อไป ในภายภาคหน ้าหลังจากแต่งงานอยูก ่ น
ิ กัน
แล ้วก็ต ้องชว่ ยเหลือประคับประคองซงกั ึ นและกันจะมาทําตัวเป็ นเด็กๆ เหมือน
ตอนอยูก ่ บ
ั พ่อแม่ไม่ได ้อีกแล ้วนะ”
ึ
ลลนาอุทานเบาๆ อย่างซาบซงใจแล ้วกราบลงบนตักแม่สามี ยืนนิวไป
รับการสวมแหวน
ี งดัง “น ้องเป็ นของเราแล ้ว ไม่
“เป๊ กก็เหมือนกัน” คุณบุญมาเอ่ยขึนเสย
ว่าใครก็มาพรากไปไม่ได ้ แม่ไม่ยอม คุณป๋ าก็ไม่ยอม ครอบครัวเราทุกคนไม่
ยอม เป๊ กไม่ต ้องกลัวอะไรทังนัน แค่ต ้องดูแลน ้องให ้ดีทสุ ี ดให ้สมกับทีเอา
ลูกสาวเขามา เข ้าใจไหมลูก”
ี งหนัก ปรายตามองไปบนเวทีแวบหนึง
“ครับคุณแม่” เขาตอบกลับเสย
ท่าทางราวกับจงอางหวงไข่ของชายหนุ่มทําให ้ดวงตาของคุณอรรณพ
หม่นแสง ความคิดแรกทีผุดขึนมาตังแต่เห็นลลนาก ้าวขึนมาบนศาลาคือ ‘ลูก
ฉั นกลับมาแล ้ว’ เขาวาดหวังว่าจะได ้เข ้าไปคุยกับลูกสาว ตังใจจะชวนลูกย ้าย
ไปอยูท่ กั
ี มพูชาด ้วยกันตามประสาพ่อลูก
เขากลับบ ้านเกิดหนนีเพราะต ้องการบวชกับหลวงพ่อทีตนเคารพแต่
เรืองจําพรรษาอย่างไรก็ต ้องกลับไปอยูท่ กั
ี มพูชาโน่น ทีนีเขามีเจ ้ากรรม
นายเวรมากเกินไป
ทว่า... คํากล่าวของสตรีทา่ ทางสูงสง่าคนนันราวกับคมมีดทีตัดกลาง
้ อ
เสนเช ื ก ตัดขาดความหวังทังหมด
เมือครูห
่ ล่อนเจตนาพูดให ้เขาได ้ยิน ทังผูกทังรัดลูกสาวเขาไว ้ด ้วย
กุศโลบายทีแยบยลและแน่นหนา หล่อนบอกให ้เขารู ้เป็ นนัยว่าลลนาเป็ นของ
ลูกชายหล่อน อย่างไรก็ไม่คน
ื ให ้!
คุณอรรณพลอบกลืนนํ าลาย ื
ทอดสายตามองภาพลูกสาวในชุดเสอ
ขาวปกบัวสวมผ ้าซนนั ิ งคูก่ บ ี รมท่า
ั ชายหนุ่มรูปงามในโจงกระเบนสก วินาที
ึ เหมือนหินก ้อนหนักๆ ถูกยกลงจากบ่า
หนึงเขารู ้สก
ท่าทางกุมข ้อมืออย่างหวงแหน สห ี น ้าระแวดระวังระคนเคร่งเครียด เขา
พอมองออกว่าเจ ้าหนุ่มคนนีไม่มวี น
ั ยอมปล่อยมือจากยัยนาแน่ ไม่วา่ จะเกิด
อะไรขึนก็ตาม
 เทียบกับเขาทีตอนนีไม่เหลืออะไรสกั อย่าง ไม่แน่วา่ หากลูกสาวไปใช ้
ชวี ต
ิ อยูก
่ บ
ั คนทีให ้การปกป้ องหล่อนอย่างแข็งแกร่งได ้ อาจจะดีกว่าอยูก
่ บ
ั เขา
มากนัก
หรือว่าเขาควรวางมือจากลูก?
คุณบุญมาสะกิดลูกชายให ้พาแฟนไปนังบริเวณหน ้าบายศรี ทุกคนต่าง
อยูใ่ นอาการสงบเงียบเมือหลวงพ่อเริมนํ าสวดอวยพรให ้แก่บา่ วสาว ประกาศ
ึ นังเคียงคูล
ศก ้
่ ลนาโดยทีเธอถูกจัดให ้นังทางฝั งซายของเขา เมือสวดเรียบร ้อย
พราหมณ์ในชุดขาวทีครูฝ้ายจัดหามาก็นําไข่ต ้มบนยอดบายศรีลงมาแบ่งครึง
แล ้วยืนให ้
ทังประกาศศก ึ และลลนารับมากิน เขายัดเข ้าปากคําเดียวหมด สว่ นเธอ
ค่อยๆ ละเลียด สายตาจับจ ้องไปทางพ่อเป็ นระยะๆ เธอยังไม่ได ้บอกกล่าวพ่อ
ั คําว่าวันนีจะผูกข ้อไม ้ข ้อมือ จูๆ่ พ่อของเธอก็โผล่มาเห็นลูกสาวตัวเองมีผัว
สก
ท่านจะคิดอย่างไรหนอ ควรเดินเข ้าไปบอกกล่าวสก ั นิดดีหรือไม่?
ี งเครียด
“กินเร็วๆ!” คนทีนังข ้างๆ สะกิดพร ้อมเอ่ยเสย
ลลนายัดไข่ต ้มทีเหลือเข ้าปากและดืมนํ าตาม
หลังจากนันพานทองบรรจุไหมสข ี าวเสนเล็
้ กๆ ก็ถก ู วางลงตรงหน ้า ครู
ฝ้ ายเรียกทังคูใ่ ห ้คลานเข่าเข ้ามาหา จากนันก็จัดการผูกข ้อไม ้ข ้อมือให ้พร ้อม
กับคําอวยพร “หนูนา... ป๋ าฝากดูแลเจ ้าเป๊ กด ้วย” เป็ นครังแรกทีครูฝ้ายแทนตัว
เองว่า ‘ป๋ า’ กับเธอทําให ้ลลนาถึงกับขนลุก
หญิงสาวเงยหน ้าสบตาบิดาของคนรัก ใบหน ้าของเขาละม ้าย
คล ้ายคลึงกับประกาศศกึ แต่คมเข ้มกว่าหลายเท่า ดวงตาคูน ่ ันดุดน
ั เอาจริง ไม่ม ี
แววหยอกล ้อเล่นหัวเหมือนเคย เขากล่าวต่อว่า “ชวี ต
ิ มัน ฉั นยกให ้เธอดูแล ต่อ
ไปจะหัวหกก ้นขวิด ตกเหว ตกบันได ขาหัก พิการ ก็ไม่เกียวกับฉั นแล ้ว รักกันก็
ดูแลกันจนกว่าจะตายไปข ้างหนึงนะ”
อันนีคืออวยพรใชไ่ หม “ค่ะ”
“เจ ้าเป๊ ก” ครูฝ้ายหันไปหาลูกชายบ ้าง
“ครับ”
 ครูฝ้ายนิงไปหนึงนาที ก่อนจะหัวเราะหึๆ ออกมา เขาฉีกยิมกว ้างแล ้ว
เอ่ยขึน “ใน–ที–สุด!” และยืนกําปั นสง่ ให ้
ึ หัวเราะตอบ แล ้วยืนกําปั นไปชนกับพ่อเบาๆ หนึงที
ประกาศศก
ี งกันครึกครืนจนหน ้าขาวๆ ของ
น ้องๆ ของเขาต่างหัวเราะประสานเสย
อ ้ายเป๊ กแดงเถือก
“หัวเราะอะไร?” ลลนาสะกิดสามี
เขากระแอม “เปล่า”
หลังจากนันแม่สามีและพีน ้องคนอืนๆ ก็มาร่วมผูกข ้อมือพร ้อมกับกล่าว
คําอวยพรไปด ้วย
หลังจากเสร็จสนพิ ิ ธส ู่ วัญทุกคนก็ตงหน
ี ข ั ้าตังตาก ้าวลงจากศาลา ทว่า
ลลนากลับชะงักฝี เท ้า เธอขืนตัวนิงจนประกาศศก ึ เริมหน ้าเสย
ี เขาตวัดสายตา
มองเธอแวบหนึง ถามเสย ี งอ่อนแต่หนักแน่นมันคง
“มีอะไรหรือเปล่า?”
หญิงสาวละล ้าละลัง เห็นแผ่นหลังของคนอืนๆ ก ้าวลงจากศาลาไปร่วม
งานบุญทีครึกครืนทางด ้านล่างกันเรียบร ้อยแล ้วจึงกระตุกมือสามีเบาๆ ทีหนึง
“หนูนาอยาก... ขอพรจากพ่อน่ะค่ะ”
ั ดใจ “เอาสจิ ะ๊ ”
คนฟั งนิงงันไปชวอึ
เขาหันไปพยักหน ้าให ้เด็กวัดทีอยูบ
่ ริเวณนัน ฝ่ ายนันรีบจัดดอกไม ้ธูป
เทียนแพมาให ้อย่างรู ้งาน ชายหนุ่มพาภรรยาตรงเข ้าไปกราบลงตรงหน ้า
พระรูปทีกําลังนังเสวนาธรรมอยูก
่ บ ิ
ั หลวงพ่อ พร ้อมกับสงของขอขมาในมื อ
คุณอรรณพตกใจจนหน ้าถอดส ี ไม่นก
ึ ว่าเด็กหนุ่มทีตนเคยยิงปางตาย
จะกล ้าจูงมือลลนาย ้อนกลับมากราบเขา
เมือครูเ่ ขาเห็นแล ้ว และทําใจแล ้วว่าคงเป็ นสว่ นเกินในชวี ต
ิ ทีกําลัง
สมบูรณ์พน ู สุขของลูกจึงไม่ได ้เอ่ยปากหรือแม ้กระทังแสดงกิรย ิ าขอมีสว่ นร่วม
เขาหันไปมองหน ้าหลวงพ่อครังหนึง เห็นท่านยิมแล ้วพยักหน ้าให ้เขาจึงค่อยๆ
ั
วางฝ่ ามือสนระริ กลงบนท ้ายทอยลูกเขย
ึ ”
“ลุงฝากลูกสาวด ้วยนะประกาศศก
 อีกฝ่ ายไม่ได ้ตอบเพียงแต่พยักหน ้ารับน ้อยๆ
“ลุง... ไม่มอ
ี ะไรจะให ้”
“คุณลุงยกน ้องให ้ผมก็พอแล ้วครับ” อีกฝ่ ายตอบกลับหนักแน่นแล ้วยัน
ตัวขึนนัง
คุณอรรณพนํ าตาคลอ หันไปทางลูกสาวบ ้าง
ลูกของเขาโตขึนมาสวย... สวยเสย ี จนเขานึกเสย
ี ดายทีตนไม่ได ้อยู่
ประคับประคองทุกวาระสําคัญในแต่ละชว่ งชวี ติ ของลูก
ด ้วยความทีตอนนีอยูใ่ นสมณเพศ เขาจึงไม่อาจแตะศรี ษะลูกสาว
เหมือนทีแตะประกาศศก ึ ได ้แต่มองจ ้องแล ้วเอ่ยว่า “พ่อไม่ใชพ
่ อ
่ ทีดี พ่อเลย
โล่งใจทีหนูเติบโตมาในแบบของหนูเอง ไม่ได ้ก ้าวตามรอยเท ้าของพ่อ”
ลลนานํ าตาร่วงเงียบๆ
“หนูแต่งงานแล ้ว ชวี ต
ิ นีพ่อไม่มใี ครให ้ต ้องห่วงอีก อย่างน ้อยต่อไปก็
คงหลับได ้เต็มตา” คุณอรรณพถอนหายใจออกมาเบาๆ “สบ ิ ปี ทผ่
ี านมาพ่อ
เหนือยมากเลยลูกเอ๋ย พ่อสูญเสย ี ลูก ต ้องมีชวี ติ ครอบครัวทีแตกแยกเพราะ
ความหูเบา ไม่ไว ้ใจใคร เอาตัวเองเป็ นทีตัง” เขาหันไปมองลูกเขยแวบหนึง
แล ้วย ้อนกลับมายังลูกสาว “ดังนันเลยอยากจะสอนลูกว่า การแต่งงานเข ้า
ครอบครัวใหญ่หนูต ้องจําเอาไว ้อย่างหนึง อยูใ่ ห ้เป็ น–เย็นให ้พอ–รอให ้ได ้...”
คุณอรรณพรับไหว ้ลูกสาวด ้วยการยืนพระเครืององค์เล็กๆ ให ้พร ้อมกับคํามัน
ั ญา “อนาคต พ่อจะกลับมาอยูท
สญ ่ บ ั วัน พ่อสญ
ี ้านเกิดของเราให ้ได ้ในสก ั ญา”
สองหนุ่มสาวกราบลาอีกทีด ้วยหัวใจทีเต็มตืน ความคังแค ้นชงิ ชงั
ระหว่างกันทีมีมายาวนานสูญสลายไปหมดสน ิ
ตอนพิเศษ 2-1 วนกลับมาจุดเดิม

ผู ้คนต่างเรียกทีนีว่า... ลานนาคาเบิกฟ้ า
เป็ นจุดทีผู ้คนแห่กน
ั มาชมบังไฟพญานาคในอําเภอโพนพิสย ั จังหวัด
หนองคาย และยังเป็ นทีทีประกาศศก ึ นัดสงั สรรค์กบ
ั เพือนๆ ในแก๊งเพราะเป็ น
จุดเดียวทีมี ‘โชว์นักชกตัวน ้อย’ ภายในงานด ้วย
เพือเป็ นการอวดศก ั ดาของค่ายมวยเจ ้าถิน ทางผู ้จัดงานขอความร่วม
มือจากทางค่ายศษ ิ ย์ทรงชยั
ประกาศศก ึ ไม่ทําให ้ผิดหวัง เขาพาน ้องๆ มาร่วมงานด ้วยเกือบสบ ิ คน
พร ้อมกับหนีบเจ ้า ‘รถถังเขียว ศษ ิ ย์ทรงชย ั ’ นักชกหมัดหนัก ดาวรุง่ เจนสนาม
ของค่ายตนมาลงชอขึ ื นชกในรุน ่ อายุไม่เกินเจ็ดขวบอีกต่างหาก ข่าวนีถือว่า
ี น
เป็ นสส ั ทีดึงดูดนักท่องเทียวให ้มาชมงานของอําเภอโพนพิสย ั กันอย่างคึกคัก
หลังกลับจากวัด หลายคนก็แยกย ้ายกันไปอาบนํ าพักผ่อนและนัดเจอ
กันอีกหนตอนสามโมงเย็น ลลนาสลบไปด ้วยความเพลีย สว่ นประกาศศก ึ หลัง
ื ้าแล ้วเขาก็ลงมาซุม
จากเปลียนเสอผ ่ ซอม
้ ‘เจ ้าเขียว’ ทีต ้องขึนชกคืนนี
ถ ้าเดาไม่ผด
ิ คืนนีเจ ้าเขียวต ้องเจอกับ ‘ตีเล็ก’ ดาวรุง่ จากค่ายเพชร
บ ้านลาด หรือไม่ก็ ‘กําปั นหยก’ จากค่ายซุมสุ ้ พรรณ สองคนนันไม่น่ากลัวสก ั
เท่าไหร่เพราะไม่เจนเวทีเท่าเจ ้าเขียวของเขา หากไม่มอ ี ะไรผิดพลาดคืนนีเด็ก
เขาทีตัวอ ้วนและมีโครงร่างใหญ่คงสร ้างชอเส ื ย ี งจากการชนะน็ อกได ้ไม่ยาก
“ไปกันหรือยังคะบ่ายสามแล ้ว หนูต ้องรําเปิ ดงานตอนห ้าโมงเย็นนะ
คะ”
ครูเป๊ กทีกําลังสอนเด็กจนเหงือไหลไคลย ้อยหมุนตัวกลับไปเห็นเมีย
สาวในชุดนางรําก็เกิดอาการตาค ้างลินห ้อย ตอนนีเมียเขาอยูใ่ นชุดไทย
โบราณสุดตระการตาจนนึกไปว่าเพิงก ้าวออกมาจากหนังสอ ื วรรณคดี
ี น ้าของเขาทําให ้เธอเก ้อเขินจนเริมไม่มนใจในตั
สห ั วเอง ลลนาหมุนตัว
ไปมาแล ้วเงยหน ้าถาม “มันรัดไปหรือเปล่าคะ? ความจริงแล ้วมันเป็ นไซสข ์ อง
คุณแม่พี แต่ทา่ นให ้มายืมใสห่ นูกเ็ ลยไม่กล ้าแก ้ทรง กลัวเนือผ ้าจะเสย
ี มันเป็ น
ผ ้าโบราณเสยี ด ้วย”
 ยิงเธอหมุนตัวก็ยงเหมื
ิ ึ ว่าผิวหน ้าร ้อนผ่าว
อนยัวสายตาคนมอง เขารู ้สก
เนือตัวเต ้นระริกไปหมด
“ก็สวยดี” เขาตอบแล ้วหันไปตบหัวไอ ้รถถังเขียวทีเอาแต่มองเมียเขา
อยูน ้
่ ัน “ไปซอมขึ นเข่า!”
“ครับครู”
“แม่น ้อยน่าจะตัวเล็กกว่าหนูนา มันก็เลยค่อนข ้างรัด” เธอบ่นต่อ
ชุดทีลลนาเลือกใสร่ ําในพิธบ
ี วงสรวงบูชาพญาศรีสต ั ตนาคราช เป็ นชุด
ทีดีไซเนอร์ของแบรนด์เจสสก ิ าเคยออกแบบเพือให ้เจ ้าน ้อยใชเดิ้ นบนพรม
แดงในงานแนะนํ าวัฒนธรรมระดับโลกทีปารีส แต่หนนันไม่ได ้ใชเนื ้ องจากเจ ้า
นายติดภารกิจกะทันหัน เนือผ ้าทีใชตั้ ดเย็บเป็ นผ ้าเก่าอบรําสก ี ลีบบัวทีมีอายุ
เกือบร ้อยปี เสริมความหรูหราด ้วยผ ้าลูกไม ้นํ าเข ้าจากอิตาลี แถมยังดีไซน์ให ้ดู
โดดเด่นสะดุดตาด ้วยการตกแต่งชายเสอเป็ ื นระบายคล ้ายกลีบกุหลาบสาย
พันธุอ
์ งิ ลิชโรส
ึ ตวัดหางตามองนิดหนึงแล ้วรีบเบนกลับ
ประกาศศก
มันรัดจริงๆ นันแหละ
ี จนเนือผ ้าบางๆ
รัดเสย แทบจะกลืนเป็ นเนือเดียวกับผิวหนังคนสวม
มองราวกับเธออยูใ่ นชุดสเี นือเปลือยกาย หากไม่มส ี ไบสที องทาบทับเขาคง
จินตนาการไปถึงไหนต่อไหนแล ้ว “พียังไม่ได ้อาบนํ าแต่งตัวเลยจ ้ะ”
ิ ะสามี” เธอก ้าวเข ้าไปหาเขาทางด ้านหลัง โอบสองมือ
“เร็วหน่อยสค
ื
รอบเอวแล ้วซบหน ้าลงกับบ่าแบบไม่แคร์วา่ เนือตัวอีกฝ่ ายจะชนเหงื อ “เจ ้าภาพ
เขาอุตสา่ ห์ชวนเราไปชว่ ยเปิ ดงาน อีกอย่างหนูนาต ้องรําร่วมกับสาวๆ เป็ นร ้อย
้
ถ ้าเราไปก่อนอย่างน ้อยก็มเี วลาซอม... พีเป็ นอะไรไป?”
ั
จูๆ่ ผัวเธอก็ตวั สนเหมื
อนผีเข ้า
ึ หน ้าตาตืน มือไม ้เก ้ๆ กังๆ ปากก็สนอี
“คะ...คือ” ประกาศศก ั กด ้วย
“ครูเป๊ กครับ ขึนเข่าครบร ้อยแล ้ว”
ี งกรรมการตีระฆังหมดยก
เจ ้ารถถังเขียวตะโกนแทรกเข ้ามาเหมือนเสย
ประกาศศกึ ถอนหายใจและหันไปกวาดสายตามองร่างเธอแวบหนึง เอ่ยตอบ
เธอว่า “ไปหาอะไรกินรอพีทีโรงอาหารก่อน ขอเวลาคุยงานกับไอ ้เขียวอีกแป๊ บ
ื ้าเสร็จพีจะออกไปหานะจ๊ะ”
เดียวเปลียนเสอผ
็ กตาตังด ้วยการเขย่งปลายเท ้าขึนจูบ
“รอนะคะ” แล ้วเธอก็ทําให ้เขาชอ
ปลายคาง จากนันเธอก็หมุนตัวเดินจากไป ทิงให ้เขายืนแข็งค ้างหลังจากนัน
อีกหลายนาที
“ครูเป๊ กครับ ครูครับ?” เจ ้ารถถังเขียวตัวอ ้วนก ้าวเข ้ามาเขย่า “ครู! ครู!”
เขาค่อยๆ ก ้มหน ้าลงมามองเด็ก
เด็กน ้อยผงะ ี งลัน
แผดเสย “ใครก็ได ้ชว่ ยด ้วย ครูเป๊ กเลือดกําเดา
ไหล!”
------------
งานวันนีจัดอย่างยิงใหญ่จริงๆ
ผู ้คนทีมาร่วมงานเยอะจนกลุม ึ หาทีจอดรถไม่ได ้ ต ้อง
่ ของประกาศศก
จอดไกลๆ แล ้วเดินเท ้าเข ้ามาในงาน
ยามเย็นสายลมโชยแผ่ว อากาศกําลังดี กิจกรรมสําคัญของวันนีคือพิธ ี
รําบวงสรวงงานเทศกาลบังไฟพญานาคและการแสดงแสง ส ี เสย ี ง ทีงดงาม
ตระการตา
เนืองจากปี นทางค่
ี ายของเขาถูกทาบทามให ้ร่วมเป็ นเจ ้าภาพ
ทุกคนจึงมีงานล ้นมือ นอกจากสะใภ ้ใหญ่ของค่ายต ้องขึนรําเป็ นตัว
หลักในพิธเี ปิ ดแล ้ว บรรดาลูกๆ ของครูฝ้ายยังต ้องออกแรงร่วมประดิษฐ์เรือไฟ
และกระทงสายเพือร่วมแข่งขันอีกด ้วย
ประกาศศก ึ มาถึงงานตอนสโมงครึ
ี งในขณะทีน ้องบางคนมาตังแต่
เทียงวัน เขามาทันเห็นเจ ้าต๊อดปี นป่ ายอย่างน่าหวาดเสย ี วไปตามโครงไม ้ริม
ลํานํ าโขง ้
เรือไฟทีใชประกอบพิ ธใี นวันนีขึนโครงจากไม ้ไผ่ตอ
่ กันเป็ นแผ่น
ใหญ่ๆ ทังสูงและยาวเหมือนนังร ้านขนาดเขือง บางสว่ นเป็ นเหล็กดัดลวดลาย
พอขึนโครงแข็งแรงแล ้วค่อยมาตกแต่งเป็ นรูปเป็ นร่างตามแบบทีตกลงกันไว ้
ึ มของปี นคื
ซงธี ี อพระพุทธเจ ้าแสดงธรรมเทศนาต่อหน ้าปั ญจวัคคียท
์ งั
ห ้า
 ื
มีเจ ้าภาพลงชอเข ้าแข่งขันทําเรือไฟอยูห ่ ้าลํา ทุกลําทําออกมาได ้สวย
เหมือนจริงเสย ี จนน่าหมันไส ้ ประกาศศก ึ ยืนมองผลงานของน ้องๆ ทีริมนํ าโขง
ก่อนจะหันไปเปรียบเทียบกับของคูแ ึ อึดอัดพิกล เขาบ่น
่ ข่งด ้านข ้างแล ้วก็รู ้สก
กระปอดกระแปดกับภรรยา
ึ ทะแม่งๆ มันดูเหมือนผู ้ชาย
“ทําไมพีมองเรือไฟของค่ายเราแล ้วรู ้สก
คนหนึงกําลังนังป้ อนอาหารฝูงลิงอยู่ ปั ญจวัคคียค
์ วรจะมีรป
ู ร่างเท่ากับ
พระพุทธเจ ้าหรือเปล่า ไม่ใชข่ นโครงซะตั
ึ วเล็กขนาดนัน แล ้วทําไม
พระพุทธเจ ้าถึงแบมือเหมือนกําลังให ้อาหาร ทําไมไม่ยกมือตังขึนเหมือนปาง
ห ้ามญาติละ่ ?”
“มันยังไม่เสร็จหรือเปล่าคะพี อีกอย่างทําปางห ้ามญาติทําไม
ปั ญจวัคคียไ์ ม่ได ้ทะเลาะกันซะหน่อย ควรดัดเป็ นรูปพนมมือหรือเปล่า” คิดแล ้ว
ก็ถามต่อด ้วยความอยากรู ้ “จริงส ิ เขาติดไฟกันยังไงคะ?”
้
“ใชขวดหรื
อกระป๋ องนํ าอัดลมมาทําตะเกียง สว่ นไสตะเกี
้ ยงทําจาก
ฝ้ ายดิบ”
้
“โอ ้โฮ ถ ้าอย่างนันคงต ้องใชหลายกระป๋ องทีเดียว”
“เป็ นหมืนใบเลยล่ะ”
ในระหว่างนันก็มเี สย ี งคนตะโกนเรียก ลลนาจึงหันไปมองและเห็นสอง
แฝดพราวเดือนกับแพรวาทีเป็ นครูฝึกหญิงระดับสมาร่ ี วมชว่ ยงานครังนีด ้วย
เธอรีบจูงประกาศศก ึ ตรงเข ้าไปทักทาย มาถึงก็จ ้องผลงานของพวกเขาเขม็ง
่ ําลังชว่ ยกลุม
ทังคูก ่ แม่บ ้านทํากระทงสายกันอย่างขยันขันแข็ง
กระทงสายของพวกเขาทําจากกะลามะพร ้าว ด ้านในใสเ่ สนด ้ ้ายและ
ใชนํ้ ามันมะพร ้าวเป็ นเชอเพลิ
ื ง ตกแต่งเพิมเติมด ้วยดอกไม ้ธูปเทียนและธง
หลากส ี บ ้างก็ใสห ่ มากพลู บุหรี ของกินและเศษสตางค์เพือเป็ นพุทธบูชา
ระหว่างทีทํางานชาวบ ้านก็มก ั จะร ้องรําทําเพลงกันอย่างสนุกสนานทําให ้
บรรยากาศทีเดิมครึกครืนอยูแ ่ ล ้วดูรนเริ
ื งจนยิมไม่หบ ุ
คําคืนนีนักท่องเทียวทุกคนจะได ้ชมกระทงสายหรือ ‘ประทีป พันดวง’
ึ
ซงแต่ละดวงก็จะผูกต่อกันเป็ นสายลากยาวเต็มลํานํ านับพันใบเพือรอรับเรือไฟ
ึ
แต่ละลําจากเจ ้าภาพแต่ละเจ ้า ซงจะค่อยๆ ไหลมาประชน ั โฉมกันอย่างไม่ม ี
ใครยอมน ้อยหน ้า
 จังหวะหนึง ลลนาก็เบือนหน ้ามาถามสามี “ทําไมไม่เห็นพีไปชว่ ยงาน
ใครเขามังเลย?”
ประกาศศก ึ สะดุ ้งในใจ จะให ้เขาถอดเสอขึ
ื นไปปี นโครงไม ้เป็ นลิงเป็ น
ค่างต่อหน ้าเมียน่ะนะ ไม่เอาหรอก!
ี เลย อะไรทีดูทเุ รศทุรังก็ให ้น ้องๆ ทําน่ะดีแล ้ว
เป็ นภาพทีไม่เท่เอาเสย
“เธอก็ไม่ได ้ชว่ ยนี”
“หนูนารําเปิ ดงานนะคะ”
“พีก็เป็ นเทรนเนอร์ให ้ไอ ้รถถังเขียวไง”
“จริงส ิ น ้องรถถังเขียว!” ลลนาอุทาน หันมองซายขวารอบทิ
้ ศ “เมือกี
ยังเดินตามอยูเ่ ลย ไปไหนซะแล ้ว” เสย ี งโฆษกในงานประกาศเรียกเหล่า
นางรําให ้ไปรวมตัวกันทีหลังเวทีเพราะอีกสบ ิ ห ้านาทีจะเริมพิธเี ปิ ดงาน
ลลนาดูละล ้าละลังอย่างหนัก เธอหมุนตัวไปมา สุดท ้ายก็ดงึ กระเป๋ า
สะพายออกจากบ่ามาคล ้องคอสามี ตามด ้วยกระเป๋ าเป้ ทบรรจุ
ี ื ้าเครือง
เสอผ
สําอางแน่นเอียด “หนูนาต ้องไปแล ้ว อีกครึงชวโมงเจอกั
ั น หนูฝากของทุก
อย่างไว ้ทีพีเป๊ กอย่าทําหายนะคะ อ ้อ... แล ้วรีบไปตามหารถถังอ ้วนๆ ของพี
ด ้วย งานนีมีคนเยอะมาก เด็กเราหายจะยุง่ ” พูดจบก็หมุนตัวจากไปหน ้าตาเฉย
ตอนพิเศษ 2-2 วนกลับมาจุดเดิม

ึ เดินตามหารถถังของตัวเองเกือบยีสบ
ประกาศศก ิ นาที
สุดท ้ายก็เจอมันไปยืนร ้องไห ้อยูต
่ รงแผนก ‘คนหาย’
ประกาศศกึ จูงมือเจ ้ารถถังเขียวทีตาบวมแดงออกมาแล ้วพาไปหา
อะไรกิน ก่อนจะวิงเบียดแทรกผู ้คนเพือไปมองกลุม ่ นางรําทีกําลังรําอวยพรอยู่
ตรงลานริมนํ า
ี มอ่
แสงสุดท ้ายลาลับขอบฟ้ าทิงไว ้เพียงสส ้ อนจาง กลุม ่ นางรําร่ายรํา
้
อย่างอ่อนชอยสวยงามท่ ามกลางทะเลหมอกสข ี าวจากเครืองพ่นไอนํ า
บรรยากาศดูสมจริงราวกับถูกโยนกลับไปยังสมัยกรุงเก่า ผู ้คนเบียดเสย ี ดเยียด
ยัดแย่งกันชมนางรําสะคราญโฉม โดยเฉพาะนางรําสามคนทีอยูด ่ ้านหน ้าสุด
้
คนทีจับจีบอ่อนชอยตั งวงสูงในท่าสอดสร ้อยมาลาแปลงคือภรรยาของ
เขา เธอรําอยูต
่ ําแหน่งตรงกลาง เขามองใบหน ้าทีอยูห
่ า่ งออกไปไม่ชดั นัก แต่รู ้
ว่าเธอกวาดความประทับใจได ้มากมายจากเสย ี งปรบมือทีดังกึกก ้อง
้
“เฮอ...”
ี งถอนหายใจของเขาทําให ้เจ ้ารถถังเขียวกระตุกชายเสอเบาๆ
เสย ื แล ้ว
ถามอย่างสงสย ั “เป็ นอะไรไปครับครู”
“กําลังคิดว่าเป็ นไปได ้ไงทีคนเราจะสวยขึนทุกวินาที” คนพูดผิวหน ้า
แดงจัดจนถึงใบหู
เจ ้ารถถังทําหน ้าเบ ้ ลือกันว่าหลังจากมีเมียครูเป๊ กก็เป็ นบ ้า...
“แต่ผมกําลังคิดว่าเป็ นไปได ้ไง คนทีดูเอ๋ออยูแ
่ ล ้วจะยิงโคตรเอ๋อ
เข ้าไปใหญ่”
ทังสองยืนชมการร่ายรําอยูพ ่ ักหนึง ลานแสดงก็เปลียนเป็ นนางรําชุด
ใหม่ ประกาศศก ึ ลากเจ ้ารถถังเขียวให ้วิงตามมาด ้านหลังเวทีเพือรอรับภรรยา
เธอกําลังก ้าวลงมาจากบันไดไม ้ พอเขาผิวปากเรียกเธอก็เงยหน ้าขึนสง่ ยิม
หวานลออชวนใจเต ้นมาให ้
 ชายหนุ่มยิมตอบ ตกอยูใ่ นภวังค์รักทีผู ้คนรอบด ้านกลายเป็ นอิฐ หิน
ดิน ทราย ได ้แต่บอกกับตัวเองว่าคืนนีต ้องจัด... ต ้องจัดหนักๆ... เอาชุดไทยนี
แหละ!
เมือวันก่อนเมียเขาเล่นเป็ นนางพยาบาล เมือวานเล่นเป็ นซอมบี คืนนี
ให ้เล่นเป็ นนางรําบ ้าง
เธอก ้าวชาๆ้ มาหาเขาทีกําลังอ ้าสองแขนรอรับ แต่จๆู่ ภวังค์รักก็แตก
โพละเมือมีเด็กเวรคนหนึงโผเข ้าไปชนลลนาจนแทบร่วง
“พีนาครับ พีนา”
ประกาศศก ึ งงเป็ นไก่ตาแตก เห็นเมียตัวเองก ้มหน ้าลงมองเด็กคนนัน
ี งแหลม
ก่อนจะทักทายเสย
“อ ้าว... น ้องสงิ ห์สด
ุ หล่อนีเองนึกว่าใคร อาเกดมาด ้วยหรือเปล่าคะ?”
ไอ ้สงิ โตน ้อยจากแม่สาย ค่ายกํานันยง!
อัก อัก อัก... โห่!
“ล ้มไปอีกรายแล ้วครับ ตีเล็ก ล ้มแล ้วครับพีน ้อง ผู ้ชนะคือ สงิ โตน ้อย
ศ.กํานันยง”
เฮ...
ี ้าคนยันเชอ
ทีมกํานันยงสห ื กเปิ ดแล ้ววิงขึนเวที คว ้าร่างของผู ้ชนะโยน
ไปโยนมาท่ามกลางเสย ี งปรบมือกึกก ้องรอบด ้าน
ประกาศศก ึ เริมเครียด เขาหันไปสบตาน ้องๆ ของตนแล ้วทรุดตัวลงตรง
หน ้าลูกศษิ ย์ตวั น ้อย “เจ ้าเขียว ไม่ต ้องกลัวนะเชอครู
ื มันตัวเล็กกว่าเราตังเยอะ
อีกอย่างแค่หกขวบเอง เอ็งเจ็ดนะเว ้ย เป็ นพีมันตังหนึงปี กล ้ามเนือก็เยอะกว่า
นํ าหนักก็มากกว่า ครูมนใจว่ ั ้ ้ย!”
าเอ็งฟาดแข ้งทีเดียวมันสลบแน่ สูเว
“ผมไม่กลัวครับครู!” รถถังเขียวตะโกนตอบ
“โชคร ้ายทีไอ ้เขียวมันเตียกว่าไอ ้สงิ ห์” คิระก ้าวเข ้ามาเอ่ยปากอย่าง
หนักใจ เด็กของอีกฝ่ ายตัวเล็กแต่กล ้ามเนือแน่นไปทังตัว “เจ ้าหนูนันหกขวบก็
จริงแต่สงู ยังกับเด็กแปดขวบ ระยะสายตามันสูงกว่าไอ ้เขียว เล่นหน ้าได ้
สบายๆ ถ ้าโดนมันต่อยหน ้าสก ั สองสามทีไอ ้เขียวอาจจะน็ อก”
 ประกาศศก ึ มองไปยังสพี
ี น ้องกํานันยง วันนีสน
ั ต์มาเชย ี ร์ลก
ู ชายหัวแก ้ว
หัวแหวนด ้วยตัวเอง ใบหน ้าข ้างหนึงของมันมีรอยกรงเล็บกรีดยาวผิดกับอีก
ข ้างทีหล่อเหลาคมคาย ต่อให ้มีแผลบนใบหน ้าแต่สน ั ต์กย
็ งั เป็ นทีสะดุดตา
สะดุดใจสาวๆ ผู ้หญิงกว่าครึงสนามวิงเข ้ามาชมเชยให ้ความสนใจ ‘สงิ หา’
เพราะจะหาเรืองชวนคุยกับพ่อมัน แม ้แต่เมียเขาก็ยงั เปรยออกมาหน ้าตาเฉย
ั ต์ตอนทีหน ้ามีแผลเป็ นดูดก
“พีสน ี ว่าเดิมเยอะเลย พีเป๊ กว่าไหม?”
ึ เหลือบตามองไปด ้านข ้าง
ประกาศศก นีกล ้าดียงั ไงมาพูดแบบนีต่อ
หน ้าผัวเนีย!
“ยังไง?” เขาถาม
“ก็แต่กอ
่ นเขาเป็ นผู ้ชายหน ้าหวาน เขาหล่อเหมือนพวกนายแบบคาล
วิน ไคลน์น่ะ เป๊ ะไปหมดทุกอย่าง แต่พอหน ้าเขามีแผลเป็ นเขาเลยดูดุ ดูเข ้ม
มากขึนเยอะเลยค่ะ”
แน่ะ! ยังไม่รู ้ตัว ยังไม่รู ้ตัว!
“แล ้วไม่คด
ิ หรือไงว่าแผลมันอัปลักษณ์?”
ี น ้าตกใจ “พีเป๊ กตาบอดหรือเปล่า นีคือเท่มาก
เธอยกมือทาบอก สห
เลยนะคะ!”
สรุปกูทําให ้มันเท่เหรอ!
ี น ้าประกาศศก
สห ึ ยิงกว่าน่ากลัว กรามขบเป็ นสน
ั นูนเมือเห็น ‘สุดหล่อที
ี วตรงมายังใบหน ้าเขาพร ้อมกับ
เท่มาก’ มองข ้ามเวทีมายังฟากนีแล ้วค่อยๆ ชนิ
คลียิมเหมือนสงิ โตกระหายเลือด
มันท ้ารบ!
ความคิดทีจะให ้รถถังเขียวออมมือให ้ลูกชายของอีกฝ่ ายถูกปั ดทิง
ทันที
ประกาศศก ึ กวาดตามองร่างสะบักสะบอมของ ‘ตีเล็ก’ และเจ ้า ‘กําปั น
หยก’ มองปราดเดียวก็รู ้ว่าไอ ้สงิ โตตัวแสบถนัดหมัดซายและอาศ
้ ั ความสูง
ย
ทีมากกว่าเกณฑ์เล่นหน ้าคูต
่ อ ้ ย
่ สูเส ี เยิน เด็กสองคนทีปะทะกับมันถูกอัดซะ
หมอบ คนแรกหน ้ายับไปหมด อีกคนนอนกุมสข ี ้าง นันหมายความว่าไอ ้เด็ก
สงิ ห์ขนเข่
ึ าได ้สูงจนถึงลินปี ทีสําคัญต ้องแรงและหนักพอควรถึงทําให ้เจ ้า
กําปั นหยกทีตัวหนาขนาดนันลงไปนอนซมได ้
ปี นมั
ี นเพิงหกขวบ แต่ดน
ั เล่นเด็กเจ็ดขวบสองคนลงไปนอนคลุกฝุ่ น
ไม่อยากจะเดาเลยว่าอนาคตมันจะไปไกลขนาดไหน
ื ย
เทียบกันในแง่ของชอเส ี ง ค่ายกํานันยงไม่ได ้เป็ นรองค่ายเขา ทังสอง
ค่ายแข่งขันกันอย่างดุเดือดมาตลอด ลูกชายทุกคนของบ ้านนันก็เอาดีทาง
ด ้านธุรกิจสเี ทา นันยิงทําให ้เสนสายในแวดวงนั
้ กเลงเมืองเหนือของพวกมัน
เข ้มข ้นขึนไปอีก ทายาทของกํานันยงทีโดดเด่นทีสุดเห็นจะเป็ นสน ั ต์ แต่ไม่
เกินสบิ ปี หรอก ถ ้ายังฟอร์มดีแบบนีไอ ้สงิ ห์คงก ้าวขึนมาเทียบชนช ั อเส
ื ย ี งของ
พ่อมันได ้ง่ายๆ
เขาคงต ้องปั นเด็กเล็กๆ ขึนมากลุม ี แล ้วถ ้าไม่อยากถูกขโมย
่ หนึงเสย
ตําแหน่งแชมป์ !
ิ ย์ทรงชย
“เอ ้า... ค่ายศษ ั สูไม่
้ ส!”
ู้
้ เสย
“สู!” ี งกองเชย
ี ร์รอบเวทียกสูงดังสนันลันลาน แม ้แต่ดาวบนฟ้ ายัง
กะพริบรับวับวาว
ึ ทรุดตัวลงนังยองๆ ตรงหน ้าเจ ้าเขียว “เตรียมพร ้อม”
ประกาศศก
ี งหนัก หันไปมองเด็กชายทีกําลังขีคอพ่อ
“ครับครู” น ้องอ ้วนตอบเสย
ด ้วยมาดเหิมเกริมอยูอ่ ก
ี ฟากเวที ในเมือเด็กหกขวบคนนันมันใจ ตัวเขาก็ไม่
ควรกังวล
้ ้ เชอครู
“เอ็งสูได ื ... มา... มาพันมือ”
ตอนพิเศษ 2-3 วนกลับมาจุดเดิม

“คูต
่ อ
่ ไปเป็ นศก ึ ระหว่างสงิ โตน ้อย ศ.กํานันยง แชมป์ ของเราปะทะ รถ
ิ ย์ทรงชย
ถังเขียว ศษ ั ”
กรรมการยังไม่ทน
ั ได ้เป่ านกหวีด ี ดงปิ ดตาก็วงิ
เด็กสองคนทีมีผ ้าสแ
ี งเชย
ควานหากันไปรอบเวที ทังเสย ี ร์และเสย
ี งตะโกนบอกทิศทางดังลัน
้ ไอ ้สงิ ห์ไปทางขวา เนืองจากพวกเขาตัวเล็กเวที
เจ ้าเขียวไปทางซาย
จึงดูใหญ่ไปถนัดตา ทีเหลือก็เป็ นหน ้าทีของพีป้ าน ้าอาทีจะชว่ ยตะโกนบอกทิศ
ให ้เด็กของตนจับอีกฝ่ ายได ้ก่อน ประกาศศก ึ เดินวนอยูข ่ ้างสนาม ทดลอง
ตะโกนออกไป “ไอ ้เขียววิงไปทางขวา”
เจ ้าเขียวทําตาม แต่เด็กของฝั งนันก็รด
ุ หน ้าขึนมาดักรอแล ้วปล่อยหมัด
แรกออกมาเน ้นๆ
่ ๆ
ผัวะเข ้าเต็มหน ้าจนเด็กเขาเซแซด
ี งเขา!
มันเงียหูฟังเสย
กลยุทธ์นทํี าให ้เขาถึงกับอึง ธรรมดาแล ้วเด็กเล็กเวลาขึนชกจะตืนเวที
ยิงถ ้าปิ ดตาพวกเขาจะยิงหวาดกลัว สงเดี ิ ยวทียึดเหนียวก็คอ ื เสยี งของโค ้ชฝั ง
ตัวเอง แต่ไอ ้เด็กนีเจ ้าเล่ห.์ .. มันถูกฝึ กให ้มีทศ ั นคติตรงกันข ้ามกับเด็กทัวไป
นอกจากมันจะไม่สนใจเสย ี งตะโกนของคุณอาทังสาม มันยังไม่ใสใ่ จเสย ี งเชย
ี ร์
รอบเวทีอก ึ ได ้เลยว่ามันตังใจฟั งเสย
ี ด ้วย เขารู ้สก ี งเขา!
“คะแนนแรกออกมาแล ้วครับ สงิ โตน ้อยนํ าหนึงหมัด”
ึ เปลียนทิศทางเดิน เขาเดินไปยังอีกฟากของเวทีแล ้วลอง
ประกาศศก
ตะโกน
้
“ไอ ้เขียวเลียวซาย”
จากทีเดินวนไปมาอย่างไร ้ทิศทาง หูของเจ ้าสงิ ห์กระดิกรับเสย
ี งเขา
ทันที!
้
มันเลียวขวาเข ้าไปหารถถังเขียวทีเลียวซายมาพอดี แย็บหมัดกลาง
ี ้ารอบเพือควานหาเหยือ พอสาวหมัดหนึงถึงตัวอีกฝ่ ายเท่านันแหละ
อากาศสห
มันจัดการล็อกคอเจ ้ารถถังไซสเ์ บิมของเขาด ้วยแขนขวาแล ้วระดมอัดหมัด
้
ซายเข ้าหน ้าหนักๆ ถึงสองหน!
ั นิด ทัง
แรงปะทะของหมัดทีมันปล่อยออกมาไม่เหมือนเด็กหกขวบสก
หนักและโหดจนคนดูรอบเวทีถงึ กับยืนอึง
กรรมการรีบก ้าวเข ้ามาห ้าม “แยก แยก... แยก!”
หลังจากกรรมการประกาศเพิมอีกสองคะแนนให ้ฟากกํานันยงเสย ี งเฮก็
ึ เรียกบรรดาน ้องๆ ของตนเข ้ามาสุมหัวในชว่ งทีระฆังตี
ดังลันทันที ประกาศศก
หมดยกทีหนึง เด็กเล็กแข่งยกสนๆั สองยก ยกละห ้านาที ยกแรกฝ่ ายนันทํา
คะแนนไปแล ้วสามหมัด ยังมีเวลาเอาคืน
หลังจากตกลงกับน ้องๆ เรียบร ้อยแล ้วเขาก็ตรงไปกระซบ ิ ข ้างหูเด็กตัว
เอง เจ ้าเขียวพยักหน ้าหงึกๆ เหลือบตามองบรรดาครูฝึกทียืนเรียงแถวข ้างเวที
และชูสองนิวมาให ้ ครูฝึกมีอยูท ่ งหมดแปดคน
ั แต่ละคนเขารู ้จักดีเพราะเคยกิน
อยูห
่ ลับนอนมาด ้วยกันทุกซม ั เมอร์
เด็กๆ ถูกปิ ดตาอีกครัง ระฆังยกทีสองดังขึน
คราวนีไม่ทน ึ ก็ป้องปากตะโกน “ไอ ้เขียว สาม
ั ได ้สาวหมัดประกาศศก
ก ้าวเลียวขวา”
หูของสงิ หากระดิกรับทันที
ทว่าตอนนัน คิระก็ตะโกนขึนมา “ไอ ้เขียว อยูต
่ รงหน ้า”
ี ้าวทางซาย”
ติณนัยตะโกนแทรก “ไอ ้เขียว สก ้
“น ้องเขียวหมุนตัว... แย็บ!” เอ็มม่าป้ องปาก
รถถังเขียวหมุนตัวแล ้วปล่อยหมัดแย็บออกไปเต็มๆ กลางแสกหน ้า สง่
ผลให ้ร่างสูงเกินเด็กของสงิ หาถึงกับกระเด็นไปชนเชอ
ื ก
ี งดังสนัน
ผู ้ชมรอบด ้านร ้องเฮขึนมาทันที หลายคนลุกขึนยืนปรบมือเสย
ลาน
แรงปะทะของเชอื กทําให ้เจ ้ารถถังรู ้ทันทีวา่ เหยืออยูต
่ รงทิศไหน ร่างอ ้
วนๆ วิงไล่ตามสาวหมัดอย่างไม่รอชา้ เด็กสงิ ห์พลิกตัวหลบแต่ไม่วายโดนอีก
ฝ่ ายคว ้าขอบกางเกงดึงเข ้ามาขึนเข่า
 โชะ๊ !
สงิ หาหมุนตัวกลับมาสูตาย
้ จระเข ้ฟาดหางเข ้ากลางลําตัวคูต
่ อ ้
่ สูแบบ
ิ ชวี ต
ไม่คด ิ
อัก!
เจ ้ารถถังล ้มลง สงิ หาโถมร่างตามลงไปอย่างไม่รอชา้
เด็กทังสองล ้มกลิงกลางเวทีในลักษณะของมวยวัดแบบไม่มใี ครยอม
ใคร คนหนึงเข่า คนหนึงศอก ต่อยกันหนักๆ จนคนดูลม
ื ไปเลยว่าเป็ นมวยเด็ก
้ กเจนเวที
ด ้วยความทีฝ่ ายแดงเจ ้ารถถังเขียวเป็ นนักสูเด็ ขึนชกมา
ี
ตังแต่สขวบยั งไม่เคยแพ ้ใคร นับว่าเป็ นเด็กปั นอันดับหนึงทีค่ายศษ ิ ย์ทรง
ชยั ภูมใิ จนํ าเสนออย่างมากทําให ้คนดูไม่กล ้ามองข ้าม แต่ฝ่ายนํ าเงินก็มด ี ก
ี รี
เป็ นถึงทายาทรุน ่ ทีสามของค่ายมวยดังระดับประเทศ ตัวเล็กใจกล ้า สูตายน่้ าดู
ทําให ้เหล่าผู ้ชมลังเลเหลือเกินว่าจะวางเดิมพันข ้างไหนดี
จนในทีสุดระฆังหมดยกก็ดงั ลัน
เฮ!
เสยี งปรบมือกึกก ้องจนแก ้วหูชา กรรมการวิงเข ้ามาแยกเด็กๆ ออกจาก
กันพร ้อมกับประกาศคะแนนด ้วยสห ี น ้าชนมื
ื น
“6 ต่อ 6... เสมอครับ”
ข ้างฝ่ ายของศษ ิ ย์ทรงชย
ั กรูกน
ั ขึนไปอุ ้มร่างของเจ ้ารถถังเขียวโยนขึน
ฟ้ าพร ้อมด ้วยเสย ี งโห่ฮาอย่างมีความสุข การทีทําได ้เสมอนันหมายความว่า
เจ ้าเขียวต่อยอีกฝ่ ายได ้ถึงหกหมัดในยกเดียว ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ แบงก์แดง
แบงก์มว่ ง เปลียนมือกันไปทัวสนาม สว่ นมากคนทีได ้คือเจ ้ามือเพราะแทบไม่ม ี
ใครแทงเสมอ
ึ ก ้าวขึนมาลูบหัวลูกศษ
ประกาศศก ิ ย์ตวั น ้อย “เก่งมากไอ ้เขียว เดียวครู
พาไปกินชาบู”
เขาหันไปมองอีกฟากเพือจะเยาะเย ้ยแต่กลับเห็นแค่แผ่นหลังไกลลิบ
ั ต์ หมอนันหมุนตัวกลับหลังเดินจากไปอย่างหัวเสย
ของสน ี ทันทีทรูี ้ว่าลูกชาย
ไม่ชนะ น ้องๆ ของมันต ้องพยายามเดินตามทํามือทําไม ้อธิบายกันให ้วุน
่ ไม่ม ี
ใครสกั คนจะเอะใจว่าพวกเขา ‘ลืม’ นักชกตัวน ้อยไว ้กลางเวที
เจ ้าสงิ ห์ดงึ ผ ้าแดงออกจากตา ื กตะลึงมองแผ่นหลังของ
ยืนเกาะเชอ
่ กัน
บิดาเชน
ึ ไม่เคยเห็นมาก่อน ยอมรับว่าหัวใจกระตุก
นีเป็ นภาพทีประกาศศก
ตังแต่เด็กจนโต ไม่วา่ เขาจะขึนชกแพ ้หรือชนะ ทุกครังทีมองลงไปตรง
ขอบสนาม เขาจะเจอใบหน ้าของพ่อทุกครัง คุณป๋ าไม่เคยหันหลังหรือทอดทิง
เขาไว ้กลางเวทีแบบนีมาก่อน และไม่วา่ จะแพ ้หรือชนะ ทุกแมตชจ์ ะจบลงด ้วย
การไปหาของอร่อยกินกันสองคนพ่อลูก พ่อเขาพูดเสมอว่าการแข่งขันก็
เหมือนพลุทยิ ี งขึนฟ้ า วันนีขาขึน วันถัดมาค ้างเติงท่ามกลางดวงดาว สก ั วันก็
ต ้องร่วงลงมา
เราเล่นกีฬาเพือให ้สุขภาพแข็งแรงก็พอ
ื กด ้วยสห
แต่เด็กชายกางเกงนํ าเงินคนนันกําลังยืนเกาะเชอ ี น ้าซด
ี เผือด
ประกาศศก ึ มองตามแผ่นหลังเล็กๆ ของเด็กน ้อยทีพยายามจะยืดตรงแล ้วก ้าว
ลงเวทีอย่างองอาจ
เจ ้าสงิ ห์ลก
ู ไอ ้สนั ต์นังนิงอยูข
่ ้างเวทีพักหนึงก่อนจะหยิบขวดนํ าเปล่า
มาแกะแล ้วยกดืม จากนันเด็กชายก็หยิบเสอมาสวม ื ก ้มลงสวมถุงเท ้าตามด ้วย
รองเท ้าผ ้าใบแล ้วยกเป้ ของตัวเองขึนมาสะพายหลังเงียบๆ ไม่มอ ี าการฟูมฟาย
หรือมีนําตาสก ั หยดให ้เห็น ประกาศศก ึ จําได ้ว่าเมือครูท
่ ไอ
ี ้เขียวหลงทาง เขา
ไปเจอมันยืนร ้องไห ้อยูต ่ รงหน ้าโต๊ะประชาสม ั พันธ์ สองตาบวมชาํ
แต่เจ ้าสงิ ห์กลับไม่เป็ น!
้
หลังจากเก็บของเสร็จเรียบร ้อยเจ ้าเด็กแสบก็มองซายมองขวาเหมื อน
ตัดสนิ ใจว่าจะไปไหนต่อดี สุดท ้ายเด็กชายก็เดินตรงไปยังโต๊ะประชาสม ั พันธ์
แล ้วแจ ้งว่า ‘หลงทาง’ ทําเหมือนกับถูกทิงแบบนีจนชน ิ ไม่ใชห่ นแรก
ึ ถอนหายใจ เด็กมันอยู่ ป.1 เองล่ะมัง
ประกาศศก
เขาพาเจ ้ารถถังเขียวทีโดนโยนขึนฟ้ าจนหน ้าแดงกําลงจากเวที ชวน
น ้องๆ เก็บข ้าวเก็บของเพือจะย ้ายไปนังรอชมดวงไฟพญานาคทีริมฝั งโขง สกั
พักเสยี งประกาศเสย ี งหนึงก็ดงั ขึน
 “ประกาศจากหน่วยประชาสม ั พันธ์ ท่านใดเป็ นผู ้ปกครองของเด็กชาย
สงิ หา ปราบพยนต์ สวมเสอยืื ดสข ี าวกางเกงมวยสน ี ํ าเงิน กรุณามารับบุตร
ั พันธ์ทหนึ
หลานของท่านได ้ทีโต๊ะประชาสม ี งค่ะ... โปรดทราบ ท่านใด...”
“ขอตัวแป๊ บ” ประกาศศก ึ หันมาบอกน ้องๆ พร ้อมกับสบตาภรรยา จาก
นันก็ก ้าวไปยังโต๊ะประชาสม ั พันธ์แล ้วร ้องทักเด็กชายทีหยิบกล่องนมขึนมา
เจาะดืม “เฮย...้ ไปดูบงไฟกั
ั นไหม เริมยิงขึนฟ้ าแล ้ว” ตอนนีเป็ นเวลาประมาณ
สองทุม่ เสย ี งเฮดังขึนมาเป็ นระยะๆ บอกให ้รู ้ว่าไฟลูกแรกๆ โผล่พ ้นผิวนํ าไป
เรียบร ้อยแล ้ว
เด็กสงิ ห์เงยหน ้ามองเขา ก่อนจะเลือนสายตามองมือทียืนมาให ้แล ้ว
สา่ ยหัว “ไม่ไป”
“ก็แล ้วแต่นะ”
่ ก
มันไม่ใชล ่ วามรับผิดชอบของเขาเสย
ู เขา ไม่ใชค ี หน่อย ให ้มัน
ตามหาพ่อของมันต่อก็แล ้วกัน แต่ใครจะไปรู ้ว่าเมียเขาอยากยุง่ “สงิ ห์ไปกับพี
เถอะ เสร็จแล ้วเดียวพีพาไปสง่ พ่อ”
คนเป็ นสามียน ี น ้าไม่สบอารมณ์
ื กอดอก เอาลินดุนกระพุ ้งแก ้มด ้วยสห
นีถ ้าคิดมากสกั หน่อย จะแอบนึกว่านังเมียเขาอยากเจอพ่อเด็กนะเนีย!
หล่อมาก เท่มาก... หล่อจนลืมไปแล ้วว่ามีลก
ู !
“ไปเร็วสงิ ห์” ลลนายําอีกหน ผู ้ชมมวยรอบเวทีพากันวิงหายไปตังแต่ม ี
เสย ี งนับลูกไฟประกาศผ่านลําโพง เสย ี งโห่ร ้องของผู ้คนและเสย ี งตีกลองดัง
เป็ นจังหวะชวนให ้รู ้สกึ ตืนเต ้นตาม “สงิ โตน ้อย ลุกเร็ว ไปด ้วยกัน” เด็กยังไม่ทน
ั
จะตอบเธอก็ไม่รอชา้ คว ้ามือสงิ โตน ้อยได ้ก็พาวิงทันที
คนทังหมดวิงตามลลนาไปยังริมโขง
ั
เพราะขาสนกว่ าใครติณนัยเลยคว ้าเจ ้าสงิ ห์ขคอตั
ี วเองเสย ี เลย พอมา
ถึงคนของศษ ิ ย์ทรงชย
ั ได ้แต่ยน
ื นิงท่ามกลางฝูงชนทีพยายามดันร่างกันไปมา
เพือแย่งชงิ พืนที ้
พวกเขามาชาเลยไม่ เหลือทีนังด ้านหน ้าทําให ้ถูกกลืนเป็ น
หนึงเดียวกับนักท่องเทียวจํานวนมาก
ึ ทังรําคาญ ทังสนุกสนาน
รู ้สก
 ิ สอง... ยีสบ
“ยีสบ ิ สาม” เสย
ี งตะโกนนับพร ้อมเพรียงกัน หัวใจคนฟั ง
เต ้นรัวตามไปด ้วย
สงิ หาทีขีคอติณนัยอยูใ่ นจุดทีสูงกว่าใคร ก็เลยนึกสนุกเผลอนับตาม
คนอืนๆ ไปด ้วย
ิ หก... แปดสบ
“แปดสบ ิ เจ็ด”
พลุจํานวนมากถูกยิงขึนฟ้ าเมือจํานวนนับเกินหนึงร ้อย ทังแสงสแ ี ละ
ี งกึกก ้องตระการตา ทุกคนเงยหน ้ามอง ตืนตะลึงกับดอกไม ้ไฟทีค่อยๆ
เสย
แย ้มกลีบแข่งรัศมีกบ
ั ดวงไฟพญานาค เสย ี งนับยังคงดังต่อเนืองไปเรือยๆ จน
กระทังถึงตอนทีดวงไฟเริมผุดน ้อยลง
ประกาศศก ึ ก ้มหน ้ามองภรรยาสาวในอ ้อมกอด “ดวงไฟใกล ้จะหมด
แล ้วนะ รีบขอพรเร็ว”
ใบหน ้าเขาดูจริงจัง สองตาสะท ้อนแสงไฟจนเปล่งประกายราวกับดาว
นับล ้านบนฟากฟ้ า
เหมือนในวันนัน...
ิ ปี ทแล
ลลนาเงยหน ้าขึนสบตาเขา “พีอยากรู ้ไหมว่าสบ ี ้วทีเรามาเทียว
งานบังไฟด ้วยกัน หนูนาขออะไร”
เขาสบตาเธอนิง... เลิกคิวเป็ นเชงิ ถาม
“หนูขอให ้เราสองคนอยูด ่ ้วยกันแบบนีในอีกหลายปี ข ้างหน ้า ถ ้าใน
อนาคตพีขอหนูเป็ นแฟนอีกครังหนูจะตอบตกลง แล ้วเมือเชานี ้ เราก็ได ้ผูกข ้อ
มือกันจริงๆ” ณ เวลานันเธอไม่รู ้ว่าในอนาคตข ้างหน ้า ‘รักแรก’ ยังจะรอเธออยู่
อีกหรือไม่ แต่มาถึงวันนีเธอรู ้แล ้วว่าปาฏิหาริยม
์ จ ั ฤทธิผลแล ้ว
ี ริง พรทีขอก็สม
จริงๆ
รักแรกของเธอไม่ใชไ่ ม่รอ แต่ไม่เคยจากไปไหนเลยต่างหาก
แค่มเี ขาอยูเ่ คียงข ้าง คอยจูงมือและร่วมเดินทางไปด ้วยกัน ชวี ต
ิ ของ
เธอก็ไม่เหมือนเดิมอีก
แม ้จะไม่ได ้ตอบกลับแต่มอ ึ ก็กระชบ
ื ของประกาศศก ั มือภรรยาแน่น
แทนคํามันสญั ญา
 ี งเบา “จริงส.ิ .. พีเป๊ กนับได ้กี
ลลนานํ าตาคลอ เปลียนหัวข ้อสนทนาเสย
ลูกแล ้วคะ”
“สองร ้อย”
ั พัก
ติณนัยทีแอบฟั งมาสก ยืนหน ้าเข ้ามาเถียง “ทําไมผมนับได ้แค่
สอง”
ึ ย ้อนกลับ
“ก็มงึ ตกเลขไง!” ประกาศศก
“ผมก็นับได ้สอง” คิระยืนยัน
“สอง” อาสนะตะโกนบอก
่ ะ่ สองจริงๆ” เอ็มม่าทียืนอยูห
“ใชค ่ น ้าสุดหมุนตัวกลับมาบ ้าง
ประกาศศก ึ เริมเอะใจ เขาเหลือบตามองท ้องฟ้ าแล ้วเบือนหน ้ามาหา
น ้องๆ เอียงหน ้าเลิกคิว
ี งแข็งพร ้อมกับฮาครืน
“สองจริงๆ!!!” ทุกคนรอบตัวยืนยันเสย
ลลนาหัวเราะพร ้อมนํ าตา สุดท ้ายเธอก็ดงึ มือเขามาวางบนหน ้าท ้องตัว
ิ เสย
เอง กระซบ ี งเบาข ้างหูสามี
“นับได ้สองจริงๆ ค่ะคุณพ่อ”
Bonus Chapter: ร ้อยเล่หต
์ ณ
ิ นัย 1

ิ
เซาเปาโล ประเทศบราซล
“คุณทํางานประสาอะไร หายไปเป็ นเดือนไม่สง่ จดหมายมาลางาน พอ
มาถึงก็ทํางานผิดพลาดไปเสยี หมด ผมเสย
ี ลูกค ้าไปกีรายรู ้ไหม!”
เสย ี งทีแผดลันของเจ ้านายทําให ้กลุม
่ พนักงานออฟฟิ ศทีนังเรียงหน ้า
กระดานอยูบ ่ นโต๊ะทํางานด ้านนอกถึงกับชะงักมือ หลายคนลอบมองตากันแล ้ว
ยกมุมปากยิมเยาะ นีเป็ นบริษัทขายรถยนต์อน ั ดับหนึงของบราซล ิ เป็ นแหล่ง
รวมเซลสแ ์ มนหนุ่มๆ ฝี ปากกล ้าทีแสวงหาอนาคตอันสดใส ทุกคนทํางานกัน
อย่างหนักเพือผลักดันตัวเองเข ้ามาอยูใ่ นจุดทีชายหนุ่มรุน ่ ราวคราวเดียวกัน
ไม่มโี อกาสได ้สม ั ผัส
แต่ในกลุม
่ ของพวกเขากลับมีไอ ้แว่นน่าเบือคนหนึงทีทํางานไม่ได ้
เรือง!
และอีกไม่กนาที
ี ข ้างหน ้ามันคงโดนเจ ้านายไล่ออก
หนุ่มหล่อทีนังอยูบ่ นโต๊ะใกล ้กับประตูห ้องของเจ ้านายยันร่างตัวเอง
ขึนเล็กน ้อย ยืดหัวสอดสา่ ยสายตาลอบมองเข ้าไปด ้านใน เห็นไอ ้ ‘โทนี’
พนักงานฝ่ ายบัญชท ี า่ ทางซอบื
ื อกําลังโดนเจ ้านายยําใหญ่ มันเถียงไม่ออกสก ั
คํา ได ้แต่เอ่ยปากขอโทษแล ้วก ้มหน ้าก ้มตาเก็บเอกสารทีถูกเขวียงลงพืน
แว่นตากลมใสของมันเป็ นฝ้ าสข ี าวขุน
่ ทําให ้มองไม่เห็นประกายตาทีซอ ่ นอยู่
ั พักก็เรียกผู ้จัดการฝ่ ายบุคคลเข ้ามาสงการ
เจ ้านายด่าต่ออีกยืดยาวสก ั
ไม่นานนัก ร่างสูงในชุดทํางานยับย่นของโทนีก็คอ ่ ยๆ ย่างกรายออกมา
จากห ้องทํางานของเจ ้านายอย่างหมดสภาพ พนักงานหลายคนเก็บอาการ
อยากรู ้อยากเห็นไว ้ภายใต ้ท่าทางทีทําเป็ นจ ้องมองหน ้าจอคอมพิวเตอร์ มีบ ้าง
ทีแอบแวบหันไปมองในจังหวะทีคิดว่า ‘ไอ ้ซอบื ื อ’ มันเผลอ เห็นท่าทางห่อ
เหียวของมันแล ้วก็อดขําไม่ได ้
ไอ ้โทนีเป็ นตัวตลกของบริษัทมายาวนานถึงแปดเดือน ตังแต่เริมเข ้า
ทํางานมันก็เปิ นเป๋ อเหลอหลาจนทําให ้ไม่มใี ครอยากเข ้าใกล ้ แม่บ ้านบางคน
ื
บอกว่ามันจิตใจดีชอบซอขนมมาฝากพวกหล่ อน บางคนก็บอกว่ามันขยัน อยู่
ปั นงานจนถึงดึกดืน แต่ไม่วา่ ใครจะชมอย่างไรก็ปฏิเสธไม่ได ้ว่าโทนีทีแสนเฉิม
เชยไม่มเี พือนร่วมงานชวนไปกินข ้าวกลางวันเลยสก ั คน นับเป็ นแปดเดือนอัน
ยาวนานของการทํางานอันโดดเดียวของมัน ความจริงมันควรดีใจทีเจ ้านายไล่
ออกถึงจะถูก
คนทีมีบค
ุ ลิกไม่มนใจในตั
ั วเอง เดินยังหลังค่อม วิงชา้ พูดชา้ แม ้แต่
้
ตอนทีซอมหนี ไฟลงจากตึกก็ยงั หาบันไดหนีไฟไม่เจอ คนแบบนีสมควรลา
ออกจากบริษัทยักษ์ ใหญ่อย่าง ‘ไอซเี อ็นมอเตอร์’ ไปตังนานแล ้ว ทีมันยังอยู่
ได ้นานถึงแปดเดือนเป็ นเพราะโชคชว่ ย เจ ้าโทนีสมัครเข ้ามาทํางานในชว่ งที
บริษัทเกิดวิกฤต กําลังยุง่ วุน ั เปลียนผู ้บริหารยกเซตเนืองจาก
่ วายเพราะต ้องสบ
คนเก่าถูกลอบยิง
‘เจมส’์ เจ ้านายคนปั จจุบน ึ นทายาทคนโตของอดีตผู ้บริหารตก
ั ซงเป็
เป็ นเป้ าลอบสงั หาร ทางตํารวจต ้องใชเวลาเกื
้ อบแปดเดือนกว่าจะจับกุมตัวผู ้
ต ้องหาได ้ยกเซต หลังจากเจมสเ์ ข ้ามาทํางานแทนบิดา เขาเริมสงั คายนา
ปั ญหาทังหมดภายในบริษัท ปลดคนของฐานอํานาจเก่า แต่งตังคนของตัวเอง
ขึนมาแทนที และกําจัดสงปฏิ ิ กล ู ทังหลายทีบริษัทใหม่ไม่จําเป็ นต ้องมีออกไป
เกือบร ้อยชวี ต
ิ
้
หนึงในนันคือโทนี... พนักงานเชาชามเย็ นชามทีมีผลงานน ้อยทีสุด
พนักงานสาวคนหนึงเดินเข ้ามาพิงสะโพกกับโต๊ะทํางานหมายเลขส ี
สบิ สองของแผนกบัญช ี เธอจ ้องมองชายหนุ่มร่างสูง หน ้าตาจืดชด ื สายตาของ
หญิงสาวตวัดลงมาด ้านล่าง ผ่านเสอเช ื ิ ข
ตส ี าวเก่าซด
ี จนเกือบจะกลายเป็ นส ี
เทา กางเกงสแล็กสต ์ วั โคร่งยับยูย่ ที
ี เกาะสะโพกคนสวมได ้เพราะมีเข็มขัดหนัง
้
เก่าๆ เสนหนึ งชว่ ยรัดเอาไว ้ มองแล ้วอดตวัดสายตาขึนมาจ ้องเนกไทสเี หลือง
อ๋อยทีอยูต ื
่ รงปกเสอไม่ ได ้ “ฉั นเคยบอกนายกีหนแล ้วว่าสเี หลืองมายองเนสดู
น่าเกลียด มันไม่เหมาะกับนาย”
โทนีตวัดสายตามอง ‘เบล’ สาวสวยฝ่ ายบุคคลทีตนออกเดตด ้วยเมือ
สองเดือนก่อน
“ผมโดนไล่ออก”
“ฉั นรู ้แล ้ว” เธอบอก “อยากให ้ชว่ ยฝากงานทีบริษัทเพือนให ้ไหม?”
“เขารับฝ่ ายบัญชเี หรอ?”
 เธอตังใจ ‘กวาดตา’ มองเขาตังแต่หวั จรดเท ้า “ความจริงแล ้วเขารับ
ั พันธ์ เน ้นว่าต ้องบุคลิกหน ้าตาดี แต่ถ ้า... ฉั นชว่ ยพูด เขาอาจจะ
ฝ่ ายประชาสม
ยอมให ้นายไปสม ั ภาษณ์”
ิ หนีบุญคุณคุณน่ะส?ิ ” โทนียิม
“แบบนีผมก็ตด
อีกฝ่ ายถอนหายใจ “อย่าเรืองมากนักเลย นายมีวฒ
ุ แ
ิ ค่ไฮสคูล ไม่วา่
ได ้งานทีไหนก็ต ้องรีบตะครุบ”
“งันก็เอาไว ้ก่อน ผมวางแผนจะกลับบ ้านเกิด”
“ทีเมืองไทยน่ะเหรอ?” เบลตาโต
“อืมฮ”ึ หลังจากเก็บทุกอย่างลงกล่องเรียบร ้อยแล ้วเขาก็จ ้องหน ้าเธอ
“แม่บอกให ้พาแฟนไปเจอครอบครัวสก ั ครัง”
เบลยิงกว่าอึง ดวงตาคูส
่ วยหลุบตํา ดูเลิกลักเหมือนคนทําอะไรไม่ถก
ู
เธอเพิงเดตกับ ‘นายตัวประหลาด’ นีแค่สองครัง เคยกินข ้าวด ้วยกัน
ั
สองมือ ดูหนังหนึงหน ไปถีบเรือทีสวนสาธารณะอีกครึงชวโมง ทังหมดนันเขา
คงไม่เหมารวมว่าเธอกลายเป็ น ‘แฟนสาว’ ของเขาไปแล ้วหรอกนะ!
วินาทีหนึง เธอถึงกับหันไปมองรอบด ้าน บรรดาเพือนร่วมงานพากัน
หลบตาวูบ ทําไม่รู ้ไม่ช ี ทังๆ ทีตอนแรกก็วางแผนร่วมกันแท ้ๆ
“คุณมีพาสปอร์ตแล ้วใชไ่ หมครับ?” โทนีถามยิมๆ
สาวสวยแทบจะเป็ นลม “ฉะ... ฉั น ไม่ม”ี
ี ลว่าไปเทียวประเทศ
“เป็ นไปได ้ยังไง ผมเห็นคุณชอบถ่ายรูปลงโซเชย
นันประเทศนี”
หมอนีขีตือชะมัด! ถ ้ารู ้ว่าสลัดหลุดยากแบบนี เธอไม่รับปากเล่นด ้วย
ตังแต่แรกแล ้ว “ฉั นอาจต ้องถามทีบ ้านก่อน”
“โอเค ผมจะรอ” โทนีตอบอย่างสบายๆ ก่อนจะยกกล่องข ้าวของของ
ตัวเองขึนบ่าแล ้วก ้าวจากไป
ี งฮอ
เพียงแค่แผ่นหลังเขาลับสายตา เสย ื ฮาก็ดงั ลันออฟฟิ ศ
ไอ ้ตัวประหลาดโดนไล่ออกแล ้ว!
 ทันทีทเดิ
ี นเลียวมุมถนน
โทนีก็ทงกล่
ิ องเอกสารสกล่ี องทีแบกอยูบ
่ นบ่าลงถังขยะใบใหญ่ทตั
ี ง
่ รงหัวมุมอย่างไม่แยแส ทังสมุดจด ปากกา แฟ้ ม และอุปกรณ์สํานักงาน
อยูต
ิ ยว
ต่างๆ เขาไม่ได ้เอาติดตัวไปแม ้แต่ชนเดี
พอเลียวอีกหัวมุมถนน ชายหนุ่มก็ปลดเนกไทและเสอแจ็ ื กเก็ตทีสวม
อยูโ่ ยนลงเบืองหน ้าโฮมเลสคนหนึงทีนอนหนาวอยูใ่ นสวนสาธารณะ ชายหนุ่ม
หยิบหูฟังไร ้สายขึนมาเสยี บหู ฮม
ั เพลงเบาๆ อย่างมีความสุข เขาไม่ได ้เดิน
กลับไปยังแฟลตโกโรโกโสหลังเก่าทีเพือนๆ ชอบแวะเวียนมาหา แต่กลับตรง
ดิงไปยังโรงแรมหรูระดับหกดาวทีตังอยูใ่ จกลางเมือง
ก่อนขึนลิฟต์ เขาถอดแว่นตาทรงกลมน่าเกลียดทิงลงถังขยะด ้านหน ้า
ตามด ้วยแหวนทองเหลืองรูปทรงตลกๆ พอเข ้าไปในลิฟต์เขาก็หยิบสายรัดข ้อ
มือ ‘เรารักพ่อ’ ขึนมาสวมไว ้ทีข ้อมือซาย ิ
้ ถอดนาฬกาหน ์ อก
้าปั ดมิกกีเมาสอ
ั 88 อันเป็ นชนบนสุ
ลิฟต์จอดชน ั ดของโรงแรมหรูแห่งนี
ิ
ชายหนุ่มก ้าวออกมาแล ้วหย่อนนาฬกาลายการ์ ตน
ู ลงไปในถังขยะหน ้า
ลิฟต์ ตรงไปยังห ้องพักดูเพล็กซท ์ กิ
ี นเนือทีกว ้างขวางทังชน ั เขาผ่านประตู
เข ้าไปด ้วยการสแกนม่านตา หลังจากเข ้ามาแล ้วเขาก็โทรไปสงสเต๊ั กเนือมีเดีย
มแรร์ทหนึ
ี งกับดรายมาร์ตน ิ อี
ี กขวด ไม่ลม ื กดเปิ ดม่านห ้องนอนเพือมองสส ี น
ั
ยามคําคืนของเซาเปาโลเป็ นครังสุดท ้ายก่อนบินกลับเมืองไทยพรุง่ นี
จบไปแล ้วอีกหนึงโปรเจกต์
ั พักก็หมุนตัวเดินเข ้าไปในห ้องนํ า
เขายืนมองได ้สก
ี งมือถือพลันดังขึน...
ในเวลานันเสย
ชายหนุ่มเหล่มอง พอเห็นว่าเป็ นสายเรียกเข ้าจากใครเขาก็กดรับ
“ไง... พีชาย”
“เรียบร ้อยหรือเปล่าต๊อด”
“โอเคครับ... ผมเคลียร์ทก
ุ อย่างแล ้ว น่าจะบินกลับพรุง่ นีเย็น”
“เอกสาร?”
 “จัดการหมดแล ้ว”
“พาสปอร์ต?”
“ทําเตรียมไว ้ตังแต่อาทิตย์กอ
่ น”
“เพือนร่วมงาน?”
ติณนัยยิม จุดบุหรีขึนสูบมวนหนึง “พีบอกว่าอยูแ
่ ค่แปดเดือน ผมเลย
ไม่ได ้คบใคร”
“แฟน?”
มาถึงตรงนีเขาก็ชะงัก ี น ้าไม่แน่ใจปรากฏให ้เห็นแวบหนึง
สห “มีคย
ุ
เล่นๆ อยูค
่ นหนึง”
“เลิกแล ้วใชไ่ หม? หลังจบโปรเจกต์แกต ้องเคลียร์ทก
ุ อย่าง อย่าให ้
ลากยาวมาได ้นะ”
เลิกแล ้วยังหว่า... “ไม่แน่ใจ” ติณนัยตอบ “เมือกีลืมปิ ดจบรายการ”
“ไปเคลียร์เลยอย่าให ้ค ้างคา กลับมามีโปรเจกต์ใหม่รออยูอ
่ ก
ี เพียบ”
“แป๊ บนะพี”
ึ ติณนัยก็ยน
หลังจากวางสายของประกาศศก ื นิงอยูส
่ องนาที ก่อนจะ
ิ ใจกดหาเบล
ตัดสน
ั โหล”
“ฮล ไม่ต ้องรอนาน แค่สามตืดอีกฝ่ ายก็รับแล ้ว ี ง
นํ าเสย
กระวนกระวายน่าดู
ถ ้างันก็ไม่ยาก... หล่อนอยากเลิกกับเขาอยูแ ั หน่อย
่ ล ้วแค่กระทุ ้งอีกสก
“เบล”
“หืม?”
“ผมไม่รู ้จะโทรหาใคร” เขาสะอืนเสย ี งสนใส
ั ่ อ
ม ื ถือ “พอกลับมาถึงห ้อง
แล ้วก็เพิงรู ้ว่าถังแตก ไม่มเี งินจ่ายค่าเชา่ ห ้องทีค ้างไว ้ ขอยืมตังค์หน่อยได ้
ไหม”
 ั หน่อย!” แล ้วหล่อนก็ตด
“ไอ ้ทุเรศ แกกับฉั นไม่ได ้เป็ นอะไรกันสก ั สาย
ไป
หลังจากยืนมองมือถืออยูค ่ รูห ี งหัวเราะออกมา
่ นึง ติณนัยก็ระเบิดเสย
ลันห ้องนํ า เขาจัดการสง่ ข ้อความไปหาประกาศศก ึ
[เลิกเรียบร ้อย]
สองนาทีตอ
่ มาก็มข
ี ้อความเด ้งกลับ [งันรีบกลับบ ้าน ศุกร์นไปกิ
ี นชาบู
กัน]
คนทีได ้รับข ้อความยิมกริมอยูค
่ นเดียว เขาจัดการปลดวิกผม ถอดคอน
แทกต์เลนสเ์ ปลืองความเป็ น ‘นายโทนี’ สงละอั ิ นพันละน ้อยออกจากร่างแล ้ว
ก ้าวลงไปในอ่างจากุชช ี กดรีโมทเปิ ดเพลงเสย ี งดังกระหึมแล ้วนอนแชน
่ ํ าร ้อน
ั
นานเป็ นชวโมง
Bonus Chapter: ร ้อยเล่หต
์ ณ
ิ นัย 2

ชายหนุ่มในชุดแนวสตรีทสะดุดตาผู ้ทีเดินผ่านไปผ่านมาบริเวณจุดเช็
กอินตัวเครืองบิน
เขามีรป ี กล ้ามเนือไม่หนาบึ
ู ร่างสูงเพรียวเหมือนนักบาสเก็ตบอลอาชพ
กแต่งดงามคมชด ั ในทุกจังหวะทีเขาขยับเขยือนเคลือนไหว เครืองแต่งกาย
ิ เขาสวมบนร่างคุมลุคโมโนโครมคือ ขาว–เทา–ดํา แม ้จะดูธรรมดา
แต่ละชนที
แต่ถ ้าคนดูเป็ นจะรู ้ว่าราคาไม่เบาเลย
เขากําลังยืนต่อคิวเชก ็ อินอยูต
่ รงชอ่ งบัตรโดยสารชนบิ ั สเนสคลาสโดย
วางกระเป๋ าสะพายสด ี ําล ้วนใบหนึงไว ้ข ้างๆ ขา สว่ นตัวเองก็เอาแต่ก ้มหน ้าเล่น
เกมในมือถือ ผู ้ชายทียืนต่อแถวด ้านหน ้าเขาก็มก ี ระเป๋ าสเี ดียวกัน พอถึงคิวชาย
คนนันก็ตรงเข ้าไปเชก็ อินบัตรโดยสาร ท่าทางเป็ นคนต่างชาติทพู ี ดภาษา
โปรตุเกสไม่คล่อง จึงหันรีหน ั ขวาง พอเห็นคนด ้านหลังก็พยายามกวักมือเรียก
เพือขอความชว่ ยเหลือ
็ อมตรงเข ้าไปชว่ ยเจรจาให ้
ติณนัยกลอกตาไปมา แต่กย
หลังจากทุกอย่างเรียบร ้อยชายต่างชาติกข ็ อบอกขอบใจเป็ นการใหญ่
ี ําขึนหลังแล ้วโค ้งอําลาก่อนจะก ้าวฉั บๆ จากไป
เขาคว ้ากระเป๋ าสะพายสด
ติณนัยยืนเชก ็ อินต่อเพราะถึงคิวของตัวเองพอดี ระหว่างทีเชก็ อินพ
นักงานก็เลิกคิวเล็กน ้อยเพราะเห็นว่าจูๆ่ คุณลูกค ้าหน ้านิงก็ยมกริ
ิ มขึนมา
หล่อนเอ่ยถามอย่างใจดีวา่ “คุณผู ้ชายจะโหลดกระเป๋ าสะพายไว ้ใต ้เครืองด ้วย
เลยไหมคะ นํ าหนักยังเหลือ”
“ไม่เป็ นไรครับ” ติณนัยตอบปฏิเสธแล ้วคว ้ากระเป๋ าสด ี ําซงตอนนี
ึ
‘หนักกว่าเดิม’ ขึนสะพายหลังแล ้วก ้าวเข ้าไปในเกต พอผ่านจุดตรวจค ้น
กระเป๋ าเรียบร ้อยแล ้วชายหนุ่มก็เดินตรงเข ้าไปในห ้องนํ า เปิ ดกระเป๋ าเป้ ‘ใบที
่ องตน’ ออกดู พบว่าด ้านในอัดแน่นด ้วยของฝากจากบราซล
ไม่ใชข ิ ตรงพืน
กระเป๋ ามีซปิ เล็กๆ ชอ ่ งหนึง หลังจากรูดออกก็เจอเชค ็ เงินสดหนึงใบพร ้อมกับ
จดหมาย
่ ิ คุณคงไม่ได ้ชอนี
[สวัสดีโทนี ไม่ใชส ื แล ้ว แต่ไม่วา่ จะใชช้ ออะไรได
ื ้
โปรดรับรู ้ว่าผมขอแสดงความขอบคุณอย่างสุดซงกั ึ บการทุม่ เทเวลา สละทัง
แรงกายแรงใจเพือปกป้ องคุ ้มครองผม ภรรยา และลูกๆ ของผม พวกเราทุกคน
คิดถึงคุณ และหวังว่าคราวหน ้าหากคุณมีโอกาสมาเทียวทีบราซล ิ ได ้โปรด
อย่าลืมติดต่อครอบครัวเรา เรายินดีต ้อนรับคุณเสมอเพือนยาก
เจมส ์ จูเนียร์ ไวเลอร์ ประธานบริหาร บริษัทไอซเี อ็นมอเตอร์ มหาชน]
็ เงินสดจํานวนมากจนชวนขนลุก ขีดคร่อมสงจ่
ทีแนบมาด ้วยคือเชค ั าย
เข ้าบริษัทรักษาความปลอดภัยของเขา ติณนัยจัดการถ่ายรูปเชค ็ แล ้วสง่ ข ้าม
ฟ้ าไปยังกล่องข ้อความของประกาศศก ึ เรียบร ้อยแล ้วก็พับเก็บในกระเป๋ า
กางเกง คว ้าขนมซองหนึงจากกระเป๋ าแล ้วเดินออกจากห ้องนํ า
ระหว่างทีรอขึนเครืองเขาก็กน
ิ ขนมไปเล่นเกมในมือถือไป
ี งข ้อความดังขึน เขากดอ่าน
“ติง” มีเสย
[ต๊อด มึงจ ้างรถบรรทุกคันใหญ่ให ้มาขนม ้าทีคอกเหรอ?]
ึ ตาม [เออใช ่ สงไว
ติณนัยอ่านแล ้วก็นก ั ้ตังแต่กอ
่ นจะกลับมาเคลียร์งาน
รถมาแล ้วเหรอ?]
ึ เด ้งตอบ [มาแล ้ว คันใหญ่มาก จะให ้ขนม ้าตัว
ไลน์ของประกาศศก
ไหน?]
ี าวกับม ้าป่ าสด
[ม ้าตัวสข ี ําทีเราเจอทีพม่า]
[จะเอาไปสง่ ไหนวะ?]
ั พักแล ้วยิมกริม [เรียกคนขับรถมาหน่อย จะโทรสงงาน]
ติณนัยนิงคิดสก ั
พีชายเขาบ่นด่าว่าเรืองเยอะ แต่สด
ุ ท ้ายก็ยอมเรียกให ้
วิชาเรียนคาบบ่ายเป็ นอะไรทีชวนง่วง
ั หงกเพราะกลัวปากกาไวท์บอร์ดบินผ่านหน ้า
แต่โมรินไม่กล ้าสป เธอ
สะดุ ้งตืนอีกทีเพราะเสยี งออดพักเบรกชว่ งบ่ายดังขึน
กิจกรรมแรกทีต ้องรีบทําคือวิงไปจองคิวเข ้าห ้องนํ า เรียบร ้อยแล ้วก็
คงจะลงไปดืมนํ าและหาขนมรองท ้องเล็กน ้อยเหมือนทุกวัน เนืองจากโรงเรียน
ึ
ของเธอเป็ นคาทอลิกหญิงล ้วน ดังนันจึงมีเพียงห ้องนํ าหญิงซงปกติ แถวมันจะ
ยาวมาถึงหน ้าประตูทางเข ้าออก แต่วน
ั นีกลับแปลก แทบไม่มใี ครเข ้าห ้องนํ า
ไม่รู ้ว่าไปไหนกันหมด
ี งกรีดร ้องดังลันอย่างกับดารามาเยียมโรงเรียน เธอ
เด็กสาวได ้ยินเสย
หันไปมองหน ้าเพือนอีกสองสามคนทียืนง่วงอยูใ่ นห ้องนํ า และแล ้วทุกคนก็
ิ ใจวิงออกไปด ้านนอกเพือชะโงกหน ้าออกไปนอกระเบียงมองลงไปยัง
ตัดสน
ลานกว ้างหน ้าตึกเรียน
มีรถบรรทุกคันใหญ่ยกั ษ์ คน ่ ลางลาน คุณแม่อธิการกับซ ิ
ั หนึงจอดอยูก
สเตอร์อก ื
ี สองคนกําลังทํามือทําไม ้สอสารกั ั พัก
บคนขับรถอย่างเคร่งเครียด สก
ี งร ้องยาวกระชนดั
ก็มเี สย ั งออกมาจากด ้านในรถ
ี งม ้า!
เป็ นเสย
บรรดารุน
่ พีของเธอป้ องปากกรีดร ้อง อยากยลโฉมสต ั ว์ประหลาดที
แอบซอ่ นตัวเองอยูห
่ ลังรถบรรทุก น ้องมัธยมต ้นทีเพิงพักเบรกชะโงกหน ้ามอง
มาจากระเบียงตึกของตนบ ้าง
เนืองจากอาคารเรียนทุกหลังสร ้างล ้อมรอบลานกิจกรรมทางด ้านล่าง
จึงเกิดปรากฏการณ์ดอกไม ้บานทัวทุกมุมตึก สาวน ้อยทังหลายพร ้อมใจกัน
ั ยนของตนแล ้วป้ องปากตะโกนเรียก บ ้าง
โผล่หน ้าออกมาจากระเบียงหน ้าชนเรี
ก็ผวิ ปากยาวๆ สง่ ผลให ้ ‘สงมี
ิ ชวี ติ ทีอยูท ี งทีดัง
่ ้ายรถ’ ขานรับอีกครังด ้วยเสย
สะท ้านสะเทือน
ี ฮ...”
“ฮ... ี
“ม ้า! ในนันมีม ้า!” สาวๆ พากันกรีดร ้อง
ี าวโผล่ออกมา”
“ฉั นเห็นขายาวๆ สข
ี ําต่างหาก”
“สด
่ ค่ตวั เดียว”
“เหมือนจะมีหลายตัวนะไม่ใชแ
ิ เตอร์จะเลียงม ้าเหรอ?”
“ซส
ฯลฯ
โมรินไม่มเี วลาให ้งง ื
เพราะไม่นานทางห ้องธุรการก็ประกาศเรียกชอ
ี งดังก ้อง
เธอเสย
 ั ธยมศก
“นางสาวโมริน พลพยุหะ ชนมั ึ ษาปี ทส
ี ี กรุณามาพบซส
ิ เตอร์ท ี
ห ้องธุรการด่วนค่ะ”
ทุกสายตาจับจ ้องมา โมรินวิงราวกับปลิวลงไปด ้านล่าง ยังไม่ทน ั ได ้
เลียวไปห ้องธุรการก็ต ้องวิงผ่านรถบรรทุกคันนัน เธอแอบเหลือบมองเข ้าไป
ด ้านในแวบหนึง พลันตกตะลึงเมือเจอเข ้ากับสายตาคูท ่ แสนจะคุ
ี ้นเคย... เจ ้า
ขาว!
ี ง
ฝ่ ายนันก็เหมือนจะจดจําเธอได ้ เจ ้าขาวยกสองขาหน ้าขึนแผดเสย
ร ้อง สะบัดโซท ่ ล่
ี ามออกอย่างสุดกําลังแล ้วกระโจนลงมาจากหลังรถ
หลังจากนัน... มหกรรมแห่งความแตกตืนก็เริมต ้น
รุน ่ น ้องบนตึกเรียนสง่ เสย
่ พีรุน ี งเชย
ี ร์กน
ั ยกใหญ่ เมือมีม ้าขาวทีสวยสง่า
มายืนอยูใ่ จกลางกรุงเทพฯ ทีถนนด ้านนอกเต็มไปด ้วยรถ ชา่ งเป็ นภาพทีแตก
ต่างอย่างน่าตกตะลึง
ิ ชวโมง
หลังจากต ้องยืนนิงบนรถนานเกือบสบ ั ครันเจ ้าขาวได ้โอกาส
ี งกรีดร ้องด ้วยความตกใจ
ยืดแข ้งยืดขา มันเลยวิงวนไปทัวโรงเรียน เรียกเสย
จากทังครูและแม่บ ้านภารโรง
โมรินตืนตะลึงจนทําอะไรไม่ถก ู แม ้แต่คณ
ุ แม่อธิการยังก ้าวออกมายืน
ตีหน ้าขรึมจ ้องเธอด ้วยสายตาเย็นเยียบ ิ ใจ
พอตังสติได ้เด็กสาวจึงตัดสน
ผิวปากเรียกให ้ม ้าคูใ่ จของตัวเองวิงกลับมาหา
แต่ทไหนได
ี ้...
เสยี งผิวปากกลับกระตุ ้นม ้าอีกตัวทีคึกคะนองกว่าให ้พยายามลงจาก
ท ้ายรถ มันทังดีดทังสะบัดโซ่ กระทืบเท ้าหน ้าเท ้าหลังจนยางรถยวบยาบชวน
หวาดเสย ี ว
โมรินต ้องปี นขึนไปแล ้วพยายามสงบสติอารมณ์ของเจ ้าดําด ้วยการลูบ
ปลอบ ระหว่างนันเด็กสาวก็ผวิ ปากเรียกเจ ้าขาวให ้กระโดดขึนมายืนด ้านหลัง
รถอย่างสงบเสงียม
เมือม ้าทังสองยืนคูก
่ น
ั อีกครัง โมรินถึงได ้มีโอกาสพิจารณาทังคู่
พวกมันอ ้วนท ้วนสมบูรณ์กว่าครังสุดท ้ายทีเธอพบเจอ ขนของพวกมัน
เปล่งประกายเงางาม ไม่มบ ี าดแผลตามร่าง ไม่มก ้ อกระแทก
ี ระทังรอยลงแสหรื
สเปอร์ หมายความว่าคนคนนันเลียงดูพวกมันเป็ นอย่างดี
แต่ในเมือดูแลดีขนาดนี ทําไมถึงยังตัดใจยอมคืนเธอ
เด็กสาวนึกถึงใบหน ้าทีเริมเลือนรางในความทรงจํา ใบหน ้าทีรกรุงรัง
ื
ไปด ้วยหนวดเคราและสกปรกอย่างยิง แต่ถงึ อย่างนันเธอก็ยงั จําชอเขาได ้
ต๊อด...
ื
“คุณชอโมริ นใชไ่ หมครับ?” คนขับรถร ้องถามแล ้วยืนเอกสารแผ่นหนึง
ให ้ “ชว่ ยเซน็ รับม ้าด ้วยครับ”
็ ให ้หรอก ใครเขามาสง่ ทีโรงเรียนกัน!”
“จะบ ้าเหรอคุณ ฉั นไม่เซน
“ผู ้สง่ แจ ้งว่าไม่รู ้จักบ ้านคุณ”
โมรินอึงไป นึกถึงคําพูดชวนคุยของเขา
“เรียนทีไหนน่ะเรา?”
แล ้วเธอก็ดน ื
ั บอกชอโรงเรี
ยน!
“รบกวนเอาไปสง่ ทีนีนะคะ” เธอเขียนทีอยูอ ั เจนแล ้วยัดใสม
่ ย่างชด ่ อ
ื
คนขับรถ
็ งั ไม่จบเรือง เพราะคนขับรถเอ่ยขึนว่า “ผู ้สง่ ฝากจดหมายมาให ้
แต่กย
คุณด ้วยครับ”
“ถึงฉั นน่ะเหรอ?”
“ครับ” กล่าวจบเขาก็ยนกระดาษส
ื ี าวให ้แผ่นหนึง
ข
โมรินกะพริบตาปริบๆ แล ้วรับมาเปิ ดอ่าน
[ฉั นคืนม ้าให ้แล ้ว ิ ห ้านาทีทติ
เธอก็อย่าลืมคืนสบ ี ดค ้างกันให ้ฉั นด ้วย
ว่างๆ จะแวะไปเอา ^o^]
Bonus Chapter: สงิ หาเกียวกันยา 1

่ ล ้ว... เถียงไม่ออก สองจริงๆ เสย

ใชแ ี ด ้วย
ึ ได ้ลูกแฝด!
ประกาศศก
‘ป้ องปราการ’ กับ ‘ปลายกันยา’ เป็ นแฝดชายหญิงทีเกิดห่างกันเกือบ
ห ้านาที หากไม่ได ้ฝากครรภ์มาก่อน คนทังบ ้านคงนึกว่าลลนาตังครรภ์แฝด
สามเพราะท ้องใหญ่กว่าปกติมาก ทังๆ ทีคุณแม่แขนขาเล็กแต่นําหนักกลับ
ทะลุทะลวงไปไกลจนคุณหมอสงให ั ้ควบคุมอาหาร พอถึงวันผ่าคลอดทุกคน
ถึงได ้รู ้ความจริงว่าอะไรซอ ่ นอยูใ่ นนัน
เทียงคืนตรงแฝดพีก็แผดเสย ี งร ้องลันออกมาเป็ นคนแรกด ้วยนํ าหนัก
ตัว 4 กิโลกว่า ทําสถิตเิ ด็กยักษ์ ทตั
ี วใหญ่ทสุ ี ดเท่าทีโรงพยาบาลเคยทําคลอด
‘ป้ องปราการ’ เป็ นเด็กทารกเพศชายทีอ ้วนจํามํา หัวกลมตัวกลม แขนขาเป็ น
ํ งกินจุ เขาเกิดมาพร ้อมกับลําตัวทียาว 56 เซนติเมตร แม ้แต่ปู่
ปล ้องอ ้อยซายั
กับย่ายังแอบมองหน ้ากันอย่างตกใจ นับว่าเป็ นลูกยักษ์ ลก ู มารโดยแท ้
ผิดกับแฝดน ้อง ‘ปลายกันยา’ ผู ้น่าสงสารทีมีนําหนักเพียง 2.1 กิโลและ
ต ้องเข ้าห ้อง NICU หรือหอผู ้ป่ วยทีดูแลทารกแรกเกิดในระยะวิกฤต ปั ญหาทีได ้
รับแจ ้งจากคุณหมอก็คอ ้ อดทีไปเลียงทารกไม่สมดุล
ื มีความผิดปกติของเสนเลื
กัน หรืออาจจะอธิบายง่ายๆ ว่าเด็กทารกเกิดการแย่งอาหารกันเอง ทําให ้คนที
แข็งแกร่งกว่ามีสภาวะบวมนํ าจากโภชนาการทีอิมหมีพม ี น
ั ในขณะทีอีกคนตัว
เล็กเพราะได ้รับสารอาหารไม่เพียงพอ ด ้วยเหตุนเด็ ี กชายป้ องปราการหรือที
ใครๆ เรียกว่า ‘บิกพี’ เลยได ้กลับบ ้านพร ้อมกับพ่อแม่กอ
่ นเป็ นเดือน
พอสองแฝดอายุครบเก ้าเดือนเจ ้าของค่ายจึงตัดสน ิ ใจจัดงานบุญครัง
ใหญ่ เขาสงรืั อเรือนไทยหลังเก่าทิงและปลูกใหม่ทงหลัั งเพือความเป็ นสริ ิ
มงคลและรับขวัญหลานสาวคนเล็กทีป่ วยกระเสาะกระแสะมาตังแต่เกิด งานนี
ิ ย์ทรงชย
เจ ้าพ่อศษ ั จัดหนักแบบเลียงกันข ้ามจังหวัด ในงานมีเปิ ดลานแข่งชน
ั กันทังวันทังคืน แถมยังเหมาโต๊ะจีนมา
ไก่ ขนนักร ้องลูกทุง่ วงดังมาร ้องประชน
เลียงกว่าห ้าร ้อยโต๊ะ
บรรยากาศจึงครึกครืนกันตังแต่เชา้ เพือนร่วมชนเรี
ั ยนสมัยมัธยมของ
ึ และลลนามาชว่ ยงานกันตังแต่หวั วัน บางคนก็มล
ประกาศศก ี ก
ู วัยกําลังคลาน
ภาพบรรยากาศในวันงานจึงเต็มไปด ้วยเด็กเล็กทําให ้ครึกครืนสนุกสนาน ทุก
คนทีมางานมักแย่งกันอุ ้ม ‘บิกพี’ ทีอ ้วนจํามํา คลานเก่ง และไม่กลัวคน สว่ น
‘น ้องเล็ก’ ไม่มใี ครกล ้าแตะเพราะแฝดน ้องเป็ นยอดดวงใจของคุณปู่ แม่หนูตดิ
คุณปู่ หนักมาก ครูฝ้ายเองก็ตด ิ หลาน เขามักจะอุ ้มหลานสาวไปไหนมาไหน
ด ้วยกันจนเด็กร ้องหาแต่เขา
สว่ นพ่อและแม่ของสองแฝด... ไม่มใี ครเห็นตังแต่เชา้
และไม่เห็นเลยตลอดทังวัน จนกระทังทังคูว่ งกระหื
ิ ดกระหอบออกมา
้
จากห ้องเก็บอุปกรณ์ฝึกซอมของนั ี
กกีฬาตอนประมาณสโมงเย็ น
ึ คว ้าชายเสอเมี
“ตุ ้มหู!” ประกาศศก ื ยไว ้
่ ุ ้มหูข ้างทีหลุดให ้ ถือโอกาสชว่ งทีมือว่างติด
อีกฝ่ ายรีบหยุดให ้สามีใสต
กระดุมเสอเชื ิ
ตสองเม็ ดบนให ้เขาแล ้วหยิบผ ้าเชด ็ หน ้าออกมาเชด ็ ปากและลํา
คอเขาจนไม่หลงเหลือคราบลิปสติก หลังจากเธอเชด ็ เสร็จ เขาจึงจับเธอหมุน
ตัวแล ้วรูดซปิ กระโปรงด ้านหลังให ้ภรรยาจนเรียบร ้อย
ทังคูย่ นื หอบหายใจ มองหาจุดบกพร่องของกันและกัน พอเห็นว่าทุก
อย่างเรียบร ้อยดีแล ้วจึงค่อยยิมออก ควงกันก ้าวเข ้าไปต ้อนรับแขกเหรือทีหน ้า
งานอย่างไม่รบ ี ไม่ร ้อน
ตอนนันเอง...
ี ําห ้าคันก็ขบ
คาดิลแลคสด ั เรียงแถวกันมาจอดด ้านหน ้าตึกธุรการของ
ิ ย์ทรงชย
ค่ายศษ ั
้
บริเวณหน ้างานจัดเป็ นซุมดอกไม ้ต ้อนรับแขกและเป็ นจุดลงทะเบียน
จึงมีผู ้คนเดินสวนกันขวักไขว่ ผู ้มาร่วมงานมีตงแต่ ั ระดับชาวบ ้าน คหบดี ไป
จนถึงระดับนักการเมืองใหญ่ แต่ไม่วา่ จะใหญ่ขนาดไหนก็ยงั ต ้องตาโตกับ
ขบวนแห่ลม ี ซ ี สามตอนทีเพิงมาจอดเทียบ
ู น
คาดิลแลคไม่ใชร่ ถธรรมดาๆ ทีใครจะอาจเอือม
ทังภายในและภายนอก ตังแต่หน ้าจรดท ้ายรถได ้รับการออกแบบเพือ
สะท ้อนความหรูหรา ลําสมัย อัดแน่นด ้วยเทคโนโลยีขนสู ั งสมกับเป็ นแบรนด์
รถทีได ้รับคัดเลือกให ้เป็ นยานพาหนะของผู ้นํ าสหรัฐอเมริกาตังแต่อดีตมา
จนถึงปั จจุบนั
 ห ้าคันทีเพิงขับมาเทียบ สวยสง่าจนน่าขนลุก
ตัวรถมีความยาวประมาณ 6 เมตร ทุกคันติดตังระบบการสอสาร ื เครือง
ปั นไฟฟ้ าและอาวุธยุทธภัณฑ์ครบครัน จุดรวมสายตาทุกคูอ ้ ้อหน ้า
่ ยูเ่ หนือซุมล
ด ้านขวาซงมีึ ธงรูปปี กนกขนาดเล็กปั กอยู่ เมือรถเคลือนทีปี กเหล่านันจะพลิว
ไสวราวกับบิน ทันทีทรถจอด ี เหล่าผู ้มองถึงได ้รู ้ว่าปี กนกทีตนเห็นคือปี กของ
‘พญาครุฑสุเรนทรชต ิ ’
ตรงแผงเหล็กหน ้ารถมีตราประทับรูปพญาครุฑติดอยูเ่ ชน ่ กัน มันสอ่ ง
สะท ้อนแสงตะวันจนเจิดจ ้า แม ้ว่ากระจกบานข ้างจะติดฟิ ลม์ จนไม่อาจมองเห็น
คนทีนังอยูด
่ ้านในแต่ผู ้คนรอบด ้านก็เหมือนนกรู ้ พอเห็นตราพญาครุฑ ผู ้คนก็
พึมพํากันเสยี งกระหึม
“กํานันยง!”
ี งรายเลยเหรอเนีย?”
“พ่อกํานันมาจากเชย
“คนนีไงกํานันยง พ่อเลียงอันดับหนึงของภาคเหนือ”
ื านันยงมานาน
ลลนาจ ้องรถห ้าคันด ้วยสายตาตืนตะลึง เคยได ้ยินชอกํ
ี
ได ้รู ้จักยัยเกดกับพีชายทังสของหล่ ั ครังทีจะได ้เห็นหน ้า
อนแต่ไม่เคยสก
เจ ้าของตํานานนักเลงเหนือ
ื อชาในเรืองความดุและเจ ้าเล่หอ
ว่ากันว่าพ่อกํานันคนนีขึนชอลื ์ ย่างหา
ตัวจับยาก ค่ายกํานันยงไม่เหมือนกับศษ ิ ย์ทรงชยั ทีเป็ นธุรกิจครอบครัวสบื ทอด
กันมาหลายชวอายุ ั ื
คน พวกเขาไม่มเี ชอสาย ไม่มปี ระวัตอิ น
ั ยาวนานจากรุน่ สูร่ น
ุ่
ไม่มเี งินทองเป็ นถุงเป็ นถังรองรับการสร ้างเนือสร ้างตัวของเหล่าทายาท
มีเพียงกํานันยง พ่อเลียงยง หรือทีชาวบ ้านเรียกกันว่า ‘เสยยง’ ี คน
เดียวเท่านันทีสร ้างทุกอย่างมาจากสองมือของตัวเอง ในวงการหมัดมวยชอ ื
ของเขาไม่นับว่าเป็ นทีสองรองใคร ในวงการนักเลงก็เชน ่ กัน กํานันยงเป็ นทัง
หัวคะแนน เจ ้าของห ้างสรรพสน ิ ค ้า เจ ้าของไนท์บาซาร์ ผู ้ปล่อยกู ้รายใหญ่ใน
ํ งอยูเ่ บืองหลังนักการเมืองระดับประเทศอีกหลายคน
วงการเงินด่วน มิหนํ าซายั
คนขับรถคันทีสามก ้าวลงจากรถแล ้วรีบวิงอ ้อมมาเปิ ดประตูด ้านข ้าง
ี ําข ้างหนึงตวัดลงมา ตามมาด ้วยอีกข ้าง ร่างสูงใหญ่คอ
รองเท ้าหนังสด ่ นข ้าง
หนาทีสวมแว่นตาสด ี ําและหมวกทรงคาวบอยก ้าวลงมาพร ้อมกับอุ ้มไก่ตวั หนึง
ในอ ้อมแขน
 เขาก ้าวตรงมายังจุดลงทะเบียนหน ้าตึกธุรการ หลังจากก ้าวขึนบันได
มาได ้สามก ้าว รถคันอืนๆ ทีเหลือถึงได ้ฤกษ์ ผลักประตูเปิ ดแล ้วคนด ้านในก็ก ้าว
ตามลงมา
คนแรกทีเดินตามหลังพ่อกํานันมีรป ู ร่างสูงเพรียว ดวงหน ้าคมสน ั ไร
เคราเขียว หล่อเหลาบาดตาด ้วยเสอเช ื ิ น
ตส ี ํ าเงินและกางเกงยีนสส
์ ซ
ี ด
ี สุดเท่
เพียงแค่เขาก ้าวเข ้ามาสาวๆ ก็พร ้อมใจกันระเหยกลายเป็ นไอ ทําตัวไม่ถก ู
แม ้แต่แม่บ ้านแก่ๆ ทียืนรอเสริ ฟ
์ นํ ากระเจียบยังเผลอยืนตัวแข็งเหมือนวิญญาณ
หลุดออกจากร่าง
้
เฮอ... ก็บอกแล ้วว่าแผลเป็ นนันยิงสง่ เสริมให ้เขาดูวายร ้ายยิงขึนไป
อีก!
ี งกระแอมเบาๆ ของประกาศศก
เสย ึ ทําให ้ลลนารีบหันไปมองทางอืน พี
เป๊ กจะมาหงุดหงิดกับเธอไม่ได ้นะ ผู ้หญิงทุกคนทังแต่ห ้าขวบขึนไปถ ้าไม่
ตาบอดก็มองสน ั ต์ด ้วยกันทังนันแหละ เธอก็แค่มองเหมือนคนอืนๆ ไม่ได ้
หมายความว่าอยากจะได ้เป็ นผัวซะหน่อย
“มันเพิงรับเมียคนทีแปดเมืออาทิตย์ทแล
ี ้ว” สามีเธอก ้มหน ้าลงมากระ
ิ
ซบ
ลลนาตวัดสายตามองสามี “นี อย่ามาหาเรืองกันนะ!”
เขายักไหล่ “เล่าให ้ฟั งเฉยๆ”
ยังไม่ทน
ั ได ้โต ้ตอบอะไร พ่อเลียงคนดังก็ก ้าวเข ้ามาหา
“อ ้าว สวัสดีหลานชาย ครูฝ้ายไม่มายืนต ้อนรับแขกด ้วยกันเหรอ?”
ประกาศศก ึ ทักทายตอบ เขาแนะนํ าลลนาและกล่าวต ้อนรับกลุม ่ คนที
เพิงมาถึงตามมารยาท ลลนาถือโอกาสนีมองสํารวจไปด ้านหลัง คนของกํานัน
ยงมากันประมาณยีสบ ิ คน แต่ละคนสวมเชตส ิ น
ี ํ าเงินแบบเดียวกับสน ั ต์จงึ ดู
คล ้ายชุดยูนฟ
ิ อร์ม ลูกชายของพ่อกํานันมากันครบสคนแต่ ี กลับไม่มกี รี ติ ครัน
เอ่ยปากถามก็ได ้ความว่ายัยเกดถูกสง่ ไปฝึ กมวยอยูก
่ บั ค่ายเพชรบ ้านลาดเป็ น
เวลาสองปี
สง่ ลูกสาวไปอยูก
่ บ
ั คนอืนตังสองปี !
แบบนีก็ได ้เหรอ?
 ื
ระหว่างทีอีกฝ่ ายหันไปจับปากกาลงชอและเรี ยงแถวถ่ายรูปตรงซุม้
ิ ไขข ้อข ้องใจ “ได ้ข่าวว่ากํานันยงจะสง่ กีรติ
ดอกไม ้ พีเป๊ กก็ก ้มหน ้าลงมากระซบ
ไปดองกับชช ั ชย
ั ลูกชายคนเล็กของค่ายเพชรบ ้านลาด ปี หน ้าก็จะจัดงานแต่ง
ให ้ศรัณกับนภัสสร ลูกสาวคนเดียวของค่ายซุมสุ ้ พรรณ บ ้านนีเขาชอบเอาลูก
หลานตัวเองไปเกียวดองกับค่ายอืนแล ้วค่อยๆ กลืนมาเป็ นพวก เขาถึงโตเร็ว
ไง”
อ๋อ... ใชวิ้ ธน
ี !ี
ั
มิน่าล่ะ ขยายอาณาจักรได ้เร็วมาก แค่หนึงชวอายุ
คนก็สร ้าง
ื ย
ตัวตนและชอเส ี งได ้แล ้ว
ฉลาดสมคํารําลือจริงๆ!
“โชคดีทค่
ี ายเราไม่มล
ี ก
ู สาววัยใกล ้เคียงกับลูกชายบ ้านนัน” พีเป๊ ก
หัวเราะ
ลลนายิมตาม... ใช ่ โชคดี ไม่งันโดนกลืนแน่ “น่าแปลกทีเขาไม่
พยายามจับคูพ
่ กั
ี บยัยเกด”
“เคยอยูพ
่ ักหนึง แต่พมี
ี คนในใจอยูแ
่ ล ้วนี”
ลลนาหัวเราะออกมาเบาๆ “ตอบแบบนี หวังจะได ้ทิปตอนเลิกงานล่ะส”ิ
“แล ้วจะได ้หรือเปล่าล่ะ”
เพราะเห็นพ่อแม่เจ ้าแฝดหัวเราะต่อกระซกิ อย่างอารมณ์ด ี หลังจาก
ถ่ายรูปเสร็จกํานันยงก็ถอดแว่นเสย ี บกระเป๋ าเสอ
ื ถอดหมวกยืนให ้คนขับรถและ
อุ ้มไก่ก ้าวตรงมาหา
“เห็นครูฝ้ายบอกว่าวันนีมีจัดชนไก่”
ั ๆ ก็คราวนี เธอรู ้แล ้วว่าสน
ลลนาเพิงเห็นหน ้าพ่อกํานันชด ั ต์หน ้าเหมือน
ใคร
เครืองหน ้าของสนั ต์ทก ิ
ุ ชนถอดแบบออกมาจากพ่ อของเขาไม่ผดิ
่ เดียวกับประกาศศก
เพียน เชน ึ ทีถอดแบบครูฝ้ายมาทังบล็อก เธอได ้ยินสามี
ตอบกลับไปว่า “เขากําลังชนไก่กน ั อยูต
่ รงลานหน ้าโรงอาหาร ถ ้าลุงกํานัน
อยากเล่นก็ไปวางเดิมพันได ้เลยครับ”
 “รอบนีเดวิดลงชนด ้วยหรือเปล่า?” อีกฝ่ ายถาม “จะได ้ให ้ลับฝี มือกับ
อาร์โนลซะหน่อย”
ื
สาบานนะว่านีชอไก่
!
ลลนาเบือนหน ้าไปอีกด ้านแล ้วยิม ปล่อยให ้สองหนุ่มต่างวัยคุยเรือง
ไก่ชนกันไป
เธอเผลอสบสายตากับสน ั ต์ทจ
ี ้องมองมาอยูก
่ อ
่ นหน ้า พอเห็นเธอมองเขาก็เลิก
้
คิวซายขึ
นด ้วยมาดทีหล่อสุดๆ แล ้วถามขึนว่า “ยังไม่เห็นลูกแฝดของคุณเลย”
เธอลังเลเล็กน ้อย สุดท ้ายก็ตอบไปตามมารยาท “อยูด
่ ้านในน่ะค่ะ เจ ้า
แฝดติดคุณปู่ มาก”
“เห็นเขาว่าแฝดชายหญิง”
“ค่ะ”
“อยากเล่นกับน ้องไหมสงิ ห์?” สน
ั ต์หน
ั ไปตะโกนถามทางด ้านข ้าง
ตอนนันเอง ลลนาถึงเพิงเห็นร่างเล็กๆ ของสงิ หาทียืนแอบอยูด ่ ้านหลัง
ของศรัณ วันนีสงิ โตน ้อยผู ้เย่อหยิงสวมเชตส
ิ นี ํ าเงินและกางเกงยีนสส ์ ถ
์ อดแบบ
บิดามาทุกกระเบียดนิว เด็กชายดูเหมือนสน ั ต์ในเวอร์ชน ั ย่อสว่ นเพียงแต่คอ ่ น
ี น ้านิง ระแวดระวัง เหมือนเด็กทีใชช้ วี ต
ข ้างไว ้ตัวกว่า สห ิ ด ้วยการจ ้องมอง
ี น ้าคนเป็ นหลัก
สห
เธอเห็นสงิ หาแล ้วก็รู ้สก
ึ สงสารขึนมาวูบหนึง
เด็กคนนีไม่มแี ม่แท ้ๆ คอยอุ ้มชู ต ้องเติบโตขึนมากับคุณพ่อเจ ้าเสน่ห ์
ทังยังห ้อมล ้อมด ้วยแม่เลียงอีกเป็ นโขยง ี น ้าระวังตัวของเด็กสอออกมา
สห ื
กลายๆ ว่าเขาผ่านการถูกใชเป็ ้ นเครืองมือของผู ้ใหญ่อยูบ ่ อ
่ ยครัง ตอนไปเข ้า
ค่ายทีภูกระดึงลลนาเองก็เห็นกับตาว่าหญิงสาวหลายคนพยายามเข ้ามาเล่น
หัว เอาขนมมาล่อ แสดงออกว่ารักใคร่สงิ หาเพือจะอาศย ั ตัวเด็กปี นป่ ายไปหา
พ่อของเขา คนทีปรารถนาดีกบ ั สงิ หาจริงๆ แทบจะไม่มใี ห ้เห็น
ยังโชคดีทกํ
ี านันยงรักหลานชาย มอบความเอาใจใสแ ่ ละให ้การ
ปกป้ องคุ ้มครองเต็มที สาวๆ ของสน ั ต์ทก
ุ คน ต่อให ้ร ้ายอย่างไรก็ต ้องยอมลง
ให ้ลูกติดของสนั ต์ไม่อย่างนันจะอยูไ่ ม่ได ้ สถานะในค่ายของสงิ หาจึงค่อนข ้าง
อีหลักอีเหลือ
 ไม่มใี ครกล ้าข่มเหงรังแก แต่กไ
็ ม่มค
ี วามรักความจริงใจอย่างแท ้จริง
จากกลุม
่ หญิงสาวทีเขาเรียกว่า ‘แม่’
ยากจะคาดเดาว่าเด็กคนนีจะเติบโตขึนมาอย่างไร
หลังจากคุยกับประกาศศก ึ เรียบร ้อย พ่อกํานันก็หน
ั มาจูงสงิ หาด ้วยตัว
เอง สว่ นอีกมืออุ ้ม ‘เจ ้าอาร์โนล’ แล ้วพาครอบครัวเดินผ่านจุดลงทะเบียน
เข ้าไปด ้านใน
Bonus Chapter: สงิ หาเกียวกันยา 2

ึ นรอบควานหาแชมป์ !
นีเป็ นการแข่งคลานรอบทีสามซงเป็
สว่ นใหญ่ผู ้ทีมาร่วมงานเฉลิมฉลองของสองแฝดจะพาลูกเล็กๆ วัยหัด
คลานของตนมาสนุกด ้วยกัน เพราะในงานนอกจากจะมีบ ้านบอลขนาดใหญ่ ยัง
ุ ้ จกรรมสําหรับเล็กเด็กอีกมากมายเชน
มีซมกิ ่ ซุมแข่
้ งดืมนม ้ นยิงกระสุน
ซุมปื
โฟม ตักปลากัด และอืนๆ รางวัลทีได ้ก็มต ี งแต่
ั แพมเพิรส์ ไปจนถึงสร ้อยคอ
ทองคํา ทําให ้เหล่าผู ้ปกครองแข่งขันกันอย่างเอาเป็ นเอาตาย
การแข่งคลานนับเป็ นไฮไลต์ของงาน
แข่งคลานสําหรับเด็กอายุไม่เกินเก ้าเดือนหนนีมีผู ้เข ้าแข่งขันทังสน ิ
สบิ สามคน คนทีตกรอบตลอดกาลไม่วา่ จะลงรอบไหนก็คอ ื ‘บิกพี’ ทีมักพ่าย
แพ ้ต่ออะไรทีเคลือนไหวได ้ เจ ้าหนูตวั โตออกสตาร์ตดี ไปไวกว่าใครเพือน
ลงมือลงเท ้าดังปั บๆๆ จนแผ่นโฟมรองคลานสนสะเทื ั อน แต่เขามักจะหยุดนิง
ตรงกลางลาน เอียงหน ้ามองตุก ๊ ตาหมีตฉี งและวนเวี
ิ ยนอยูอ ่ ย่างนันจนคนอืนๆ
เขาเข ้าเสนช้ ย
ั กันหมด พอโดนคุณปู่ ดุ บิกพีกล ็ ้มตัวนอนหงายร ้องไห ้ดูนวโป้
ิ ง
เท ้าจนเป็ นทีอับอายของวงศต์ ระกูล
ในเมือแฝดพีคือความอัปยศอดสู เจ ้าของงานจึงจัดให ้แฝดน ้องลง
สนามประลองดูบ ้าง
รอบนีหลายคนถึงได ้มีโอกาสเห็นปลายกันยา หรือ ‘น ้องเล็ก’ ทีนานๆ
ทีครูฝ้ายจะยอมปล่อยลงจากอก ทารกหญิงวัยเก ้าเดือนคนนีตัวเล็กและมี
เครืองหน ้ากระจุม
๋ กระจิมราวกับตุก
๊ ตาบลายธ์
ผิวทีขาวเป็ นหยวกรวมถึงผมและดวงตาทีสอ ี อ
่ นกว่ามารดาหลายเฉด
ยิงตอกยําความเป็ นตุก
๊ ตาของเจ ้าตัวมากยิงขึน
ผู ้เฒ่าผู ้แก่หลายคนถึงกับมาเตือนครูฝ้ายเสย ี งขรึม “หลานสาวครูฝ้าย
คนนีสวยจัด ไฝฝ้ าราคีไม่มส ั จุด โบราณว่าไม่ดน
ี ก ี า ผีมนั จะอิจฉามาเอาไป
เลียง ต ้องหาของดีมาสวมใสไ่ ว ้ติดตัวสก ั หน่อย... กันผี”
“อย่าหาว่าฉั นพูดมากเลย หลานสาวนายห ้างทองทีเพิงคลอดปลายปี
ทีแล ้วก็สวยแบบนีแหละ อุ ้มกลับบ ้านมาได ้สองเดือนเป็ นปอดบวมตายซะแล ้ว
เขาว่าผีมาเอาไป”
ั เม็ดดีไหม ตะกรุดตาเสอ
“พ่อฝ้ ายหาเบียแก ้มาให ้สวมสก ื ก็ได ้ เอาไว ้
แก ้ชงดวงชะตา”
คนเป็ นปู่ ก็ฟังไปคิดไป หลานสาวคนนีสวยจริง สวยได ้แม่มาทุก
กระเบียด เครืองหน ้าทุกสว่ นประณีตงดงาม โดดเด่นทีสุดเห็นจะเป็ นดวงตา
หวานพลิวและแพขนตาทียาวเรียงเสนราวกั้ บปี กนก เด็กอายุยงั น ้อยแต่ไม่วา่
จะอุ ้มไปไหนก็มแ ี ต่คนเหลียวมองจนเขาหนักใจ แอบกลัวว่ามันจะมีดวง ‘สวย
พิฆาต’ เหมือนแม่จนนํ าความเดือดร ้อนมาให ้คนทีอยูร่ อบข ้างอย่างไม่ตงใจ
ั
เทียบกับบิกพีแล ้ว เจ ้าอ ้วนนันดูธรรมดากว่าน ้องสาวมาก
วันนีปลายกันยาอยูใ่ นชุดหมีสช ี มพูออ่ น ตัวชุดสวมหุ ้มไปตังแต่ลําคอ
ยันปลายเท ้าโผล่ให ้เห็นแค่สว่ นหัวกับมือ หลังจากยืนหลานสาวให ้คณะ
กรรมการ พวกเขาก็จัดการวางทารกลงตรงจุดสตาร์ตพร ้อมกับกลุม ่ เด็กทารก
ในวัยไล่เลียกัน ครูฝ้ายหันรีหนั ขวาง สก ั พักก็พาตัวเองไปยืนใกล ้เสนช้ ย
ั ทีห่าง
ออกไปประมาณ 4 เมตร คว ้าตุก ๊ ตากระต่ายตัวหนึงมาถือล่อเด็ก
ิ ย์ทรงชย
เจ ้าพ่อศษ ั ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าตัวเองต ้องมาทําอะไรแบบนี
แต่ในเมือคนอืนไม่วา่ งหน ้าทีดูแลหลานจึงกลายเป็ นของเขา
ทันทีทส ิ ย
ี นเส ี งกระดิง บรรดาผู ้ปกครองทียืนรออยูก่ ง็ ัดสารพัดวิธเี พือ
ให ้ลูกๆ คลานมาหาตรงเสนช ้ ย ั หลายคนหยิบกุญแจ โทรศพ ั ท์ อาหารโปรด
ของเหล่าทารกขึนมาล่อ ซงบางครั ึ งก็ได ้ผล แต่บางครังหนูน ้อยก็อาจจะหลง
ทางไปกับสงเริ ้าอืนๆ ได ้ เชน่ ตอนนีบางคนให ้ความสนใจกับกองของเล่นทีวาง
ล่ออยูก่ ลางลาน บางคนคลานไปทีจุดอืน บางคนล ้มและเอาแต่ร ้องไห ้งอแงอยู่
กลางทาง นับเป็ นชว่ งเวลาทีชุลมุนวุน่ วายพอสมควร
‘น ้องเล็ก’ ตุก
๊ ตาบลายธ์ของคุณปู่ ตังหน ้าตังตาคลานด ้วยสห ี น ้ามุง่ มัน
ตรงไปหาคุณปู่ ทียืนกระดิกพีกระต่ายรออยูด ี น ้าเป็ นต่อ
่ ้วยสห หนูน ้อยวัยหัด
คลานมุง่ หน ้าตรงดิง สองมือจําเอาจําเอา สองเข่าไล่ตามมือไปอย่างไม่ลดละ
กระต่ายตัวนีชอ ื ‘พีขวัญใจ’ คุณย่าซอมาฝากหลั
ื งกลับจากยุโรป แม่หนูตด ิ มัน
เหลือเกิน ถ ้าจะกินนมต ้องได ้มอง ถ ้าจะนอนต ้องได ้กอด จึงไม่น่าแปลกใจทีจุด
โฟกัสสายตาของปลายกันยามีแต่พขวั ี ญใจเท่านัน
ทว่า... ตอนนันเอง
 จุดวงกลมสแ ี ดงจุดหนึงก็วบ
ู ผ่านสายตาของน ้องเล็กแล ้วเต ้นโหยง
เหยงอยูบ
่ นพืนตรงหน ้า
ี ดงแชน
แม่หนูก ้มหน ้าลงมอง จุดสแ ่ งิ
ครันเด็กยกมือขึนตะปบมันก็วบ
ู หนีไปทางขวา กระโดดโลดเต ้นล่อไป
ล่อมาไม่หา่ งจากมือ
ดวงตาสน ี ํ าผึงอ่อนของปลายกันยาเบิกกว ้าง เอียงใบหน ้าเล็กน ้อย
คลานเข่าเข ้าไปใกล ้ๆ จุดนัน เห็นมันยังนิงอยูเ่ หมือนนอนหลับเด็กน ้อยจึงง ้าง
้
มือยกขึนชาๆ
แล ้วตะปบลงไปอีกหน!
วูบ... มันเอียงหนีไปทางขวาอีกนิด
คราวนีแม่หนูอ ้าปากค ้าง หมุนตัวไปทางขวาแล ้วยกมือไล่ตะปบจุดส ี
แดงทีเดียวก็นงเดี
ิ ยวก็เต ้นโหยงเหยงไปมา
ปั บ ปั บ ปั บ...
ตบเท่าไหร่กต
็ บไม่ทน
ั ไม่เหมือนมดแดงบนโต๊ะอาหารทีเธอมักจะตบ
ตายเสมอ
ี งครูฝ้ายป้ องปากตะโกนเรียก “ผิดทางแล ้วลูก!”
“น ้องเล็ก!” เสย
ี งฮาครืนมาพร ้อมกับเสย
เสย ี งร ้องเรียกของผู ้ปกครองคนอืนๆ ทีลูก
้ ย
กําลังจะเข ้าเสนช ั
“น ้องเล็ก!”
ปลายกันยาไม่สนใจคุณปู่ ี ดงทีเต ้นล่อไป
เด็กน ้อยยังคงไล่ตามจุดสแ
มาอยูบ ี ที
่ นพืนแต่จับไม่ได ้เสย
ในทีสุดมันก็พาเธอเข ้าใกล ้ร่างสูงร่างหนึงทียืนอยูน
่ อกคอกกัน แม่หนู
เงยหน ้ามอง ชายคนนันมองตอบพร ้อมรอยยิมเปิ ดกว ้างอย่างอ่อนโยน หล่อ
เหลาคมเข ้มจนสาวๆ รอบด ้านเหลียวมองมาอย่างอดไม่อยู่ ทุกสายตาเบิก
ั ๆ ว่าเป็ นพ่อเลียงสุดหล่อของแม่สาย
กว ้างเมือเห็นชด
ิ ผู ้ชายคนนียังหล่อสะท ้านจนคนมองใจสนไปตามๆ
ในวัยต ้นห ้าสบ ั กัน
 มิน่า เขาถึงลือกันว่า ‘คุณนายแสร์’ เมียพ่อเลียงยงขีหึงนัก!
มือข ้างหนึงของพ่อเลียงยงมีปากกายิงแสงเลเซอร์ยกค ้างอยู่ ครันเห็น
แม่หนูคลานเข ้ามาใกล ้เขาก็ดบ
ั ไฟตรงปากกาแล ้วทรุดตัวลงนังยองๆ คว ้ามือ
ี งริงโทนสดใส
ถือขึนมาเปิ ดเสย
ี งจนลืมพีกระต่ายขวัญใจไป
ปลายกันยาหูผงึ ตืนตาไปกับแสงและเสย
ี สนิท
เสย
“มานีเร็วคนสวย มาหาปู่ รอง”
เด็กน ้อยคลานโผเข ้าไปหาอย่างว่าง่าย สองมือไขว่คว ้าแย่งมือถือทีมี
ี งเพลงมากัด
เสย
“โอ ้โฮ... เราซกัี นเร็วนะเนีย ชอบปู่ รองใชไ่ หมล่ะ?” หลังมือทีเต็มไป
ด ้วยรอยสกั ยันต์ลบู ไปบนเรือนผมหยักศกสน ี ํ าตาลอ่อนนุ่ม ี งวิงรัวฝี เท ้า
เสย
อย่างกระหืดกระหอบทีตรงเข ้ามาทําให ้กํานันยงต ้องเงยหน ้าขึนมอง พอรู ้ว่า
เป็ นใครเขาก็ทก ั ทายเสย ี งดัง “ครูฝ้าย! เป็ นไงมาไง ไม่เจอตังนาน สบายดี
ไหม...” ไม่ลมื กระซบ ิ ถาม “แล ้วนี... คุณบุญมาไม่อยูเ่ หรอ?”
ครูฝ้ายขบกรามแน่น ก ้าวเข ้ามาโอบบ่าล็อกคอแล ้วพาอีกฝ่ ายเดินออก
จากสายตาอยากรู ้อยากเห็นของฝูงชน “พีรอง... จะมาทําไมไม่บอกกันก่อน จูๆ่
ก็โผล่มาแบบนี ตกใจหมดเลย ถ ้าบอกล่วงหน ้าจะได ้จัดหาเหล ้าเบียร์เตรียม
ไว ้”
“ถ ้าบอกจะได ้มาเหรอ?” กํานันยงหัวเราะเสย ี งห ้าว แล ้วล็อกคออีกฝ่ าย
กลับ “จริงส ิ ชวี ต
ิ ชว่ งนีของพีสเป็
ี นยังไงบ ้าง ได ้ข่าวว่าไปเทียวยุโรปกับเมียตัง
สองเดือน”
ครูฝ้ายไม่ได ้ตอบอะไรมาก เขาพยายามดึงหลานคืน “มาหาปู่ มา...
อย่าไปรบกวนแขก”
“เฮย้ ไม่รบกวน”
“ไม่เป็ นไรหรอก พีรองเพิงมาถึงคงเหนือยแย่ ไปหาของกินด ้านในไม่
ดีกว่าเหรอ”
ี งดัง เจ ้า
มือทีพยายามจะดึงทําให ้ทารกน ้อยหงุดหงิดจนร ้องค ้านเสย
ี
ตัวยังมีความสุขกับก ้อนสเหลี
ยมร ้องเพลงได ้ทีกําอยูใ่ นมือ ปลายกันยาโผเข ้า
กอดคอกํานันยงแน่น สองมือตะปบมือถือไม่ยอมปล่อย เสย ี งหัวเราะของกํานัน
ยงทําให ้แผ่นอกเขากระเพือม แม่หนูยงชอบใจเข
ิ ้าไปใหญ่ คิดเพียงแค่วา่ คุณปู่
คนนีใจดีมขี องเล่นเยอะ ทีสําคัญมือข ้างหนึงของเขาจะลูบหลังลูบไหล่เธออยู่
ึ อบอุน
ตลอดเวลา ลูบเป็ นจังหวะ ให ้ความรู ้สก ่ ปลอดภัยจนถึงขันง่วงงุน
ครูฝ้ายพยายามแล ้ว แต่หลานสาวไม่ให ้ความร่วมมือ เอาแต่โผเข ้าหา
กํานันยงราวกับเป็ นญาติกน ั มาแต่ชาติปางก่อน! เขาล่ะอึดอัดจริงๆ! สุดท ้ายจึง
จําต ้องพาอีกฝ่ ายและพรรคพวกไปนังโต๊ะจีนทีจัดเตรียมไว ้ตรงลานนางพญา
มาถึงก็ตะโกนสงเหลั ้าเบียร์มาเสริ ฟ ิ ’
์ แขกที ‘ไม่ได ้รับเชญ
ท ้องฟ้ าวันนีสดใส สายลมพัดเอือย เด็ดเอากลีบนางพญาปลิวไสวไป
ทัวลานบ่งบอกว่าฤดูหนาวใกล ้จะมาเยือน
ระหว่างทีพวกผู ้ใหญ่กําลังล ้อมวงคุยกัน สงิ หาก็ลากเก ้าอีตัวหนึงมานัง
ประกบอยูด ่ ้านข ้างคุณปู่ ของตน เขาเงยหน ้ามองสงมี ิ ชวี ต
ิ ตัวขาวจัวะทีกอดรัด
คุณปู่ เขาไม่ปล่อย ฝ่ ายนันกําลังนํ าลายยืด พยายามกัดแทะขอบมือถือทีสง่
ี งเพลงออกมาอย่างต่อเนือง
เสย
มือถือของคุณปู่ เละไปหมด สงิ หาจ ้องมองด ้วยใบหน ้านิงเฉย สก
ั พักก็
ค่อยๆ เอือมมือไปดึงมือถือออกมาจากมือขาวนุ่มคูน่ ัน
ทารกน ้อยเบิกตากว ้าง อ ้าปากค ้าง ผิวหน ้าค่อยๆ แดงจัด ตังท่าจะแผด
ี งออกมาสุดปอด
เสย
เขารีบยัดมือถือกลับเข ้าทีเดิม อีกฝ่ ายรีบคว ้ามาเลียๆ อมๆ ผ่านไปสอง
นาทีใบหน ้าก็กลับมาสงบสุขดังเดิม
ิ ชวี ต
เป็ นสงมี ิ ทีแปลก
สงิ หาไม่เคยมีพนี ้อง ทีบ ้านไม่มเี ด็ก พอเห็นเด็กตัวกลมๆ ทีอารมณ์
แปรปรวนโกรธง่ายหายเร็วและถนัดยัดทุกอย่างเข ้าปากก็รู ้สก ึ ว่าแปลก เขา
ึ ตกใจกับสม
ทดลองยืนนิวไปไล ้แก ้มอีกฝ่ ายเบาๆ รู ้สก ั ผัสทีนุ่มเหมือนกลีบดอก
นางพญา
เด็กทารกมองเขาตาแป๋ ว จังหวะหนึงก็ปล่อยมือถือตกลงพืนดังปุ แล ้ว
คว ้านิวเขาเอาไว ้แทน
 ฝ่ ามือของเด็กอุน
่ นุ่มเหมือนอุ ้งเท ้ากระต่ายและเหนียวเหนอะไปด ้วย
นํ าลาย สงิ หาไม่ชน
ิ แต่กป ี
็ ล่อยให ้เด็กน ้อยกํานิวชของตนเอาไว ้อย่างนัน
เด็กทารกเริมหาว เอนศรี ษะซบบ่าคนอุ ้มแล ้วเริมตาปรือ เห็นได ้ชด ั ว่า
ตุก
๊ ตาตัวเล็กๆ ตัวนีชอบให ้คุณปู่ ของเขาลูบไหล่ลบู หลัง เขาขยับเข ้าไปใกล ้อีก
้ อดสเี ขียวใต ้ผิวแก ้มเปล่งปลังของแม่หนู
นิด ใกล ้จนมองเห็นเสนเลื
ี ํ าผึงของเขามาก ผมยังไม่คอ
ผิวเด็กขาวตัดกับผิวสน ่ ยมีเลยดูเหมือน
คนหัวล ้าน ขนตายาวเป็ นแพและดกหนาจนน่าตกใจ บางทีเด็กคนนีอาจจะไม่
ได ้ง่วง แต่เพราะว่าขนตาทีมีมน ั หนักเกินไปเลยทําให ้ลืมตาลําบากหรือเปล่า?
ั พักคุณปู่ ก็เหลียวกลับมามองและเอ่ยถาม “อยากลองอุ ้ม
เขาจ ้องได ้สก
น ้องไหมสงิ ห์?”
เขาสา่ ยหน ้าปฏิเสธ
“ชว่ ยอุ ้มหน่อยน่า ปู่ จะดืมเบียร์” ว่าแล ้วก็สง่ ตุก
๊ ตาตัวนันมาให ้เขาดือๆ
สงิ หารับมาอุ ้มไว ้อย่างประดักประเดิด เด็กคนนีตัวเบามากๆ เบาว่าไอ ้
เหลืองหมาทีบ ้านเขาอีก
ตัวเล็กนุ่มนิมและอบอุน ื พอเขาอุ ้ม ยัยตุก
่ อย่างเหลือเชอ ๊ ตาก็เริมแทะ
ื
ปกเสอเขาจนเปี ยกชุม ่ ... เอาเข ้าไป
“กูกไ
็ ม่ได ้อยากจะมาทวงถามอะไรหรอก แต่นปี ี กว่าเข ้าไปแล ้ว ถ ้าไม่
ั เจนกลัวว่าทีเราตกลงกันไว ้จะลืมไปเสย
พูดให ้ชด ี ก่อน”
ี งของกํานันยงดังขึนพอให ้ได ้ยินกันในวงแคบ สงิ หาทีนังอยูใ่ กล ้
เสย
คุณปู่ พลอยได ้ยินไปด ้วยทังๆ ทีไม่สนใจสก ั นิด เขาเงยหน ้ามองเจ ้าของค่าย
ศษิ ย์ทรงชย ั ทีตอนนีสห
ี น ้าไม่คอ
่ ยจะดีนัก ได ้ยินอีกฝ่ ายตอบกลับมาอย่าง
หนักใจ
“พีรอง... ขอคนอืนเถอะ คนนีให ้ไม่ได ้จริงๆ ไอ ้เป๊ กมันโกรธฉั นตาย”
“เดียวไอ ้เป๊ กมันก็มล
ี ก
ู ใหม่ เมียมันยังสาว จะมีอก ั กีคนก็ได ้”
ี สก
ี งอ่อน “บ ้านเราไม่คอ
อีกฝ่ ายแย ้งเสย ่ ยมีเด็กผู ้หญิง นังหนูนแม่
ี มนั ก็
หวง”
ี
“หวงทําเชยไร ื ทอดค่ายมวยต่อได ้ทีไหนกัน”
เด็กผู ้หญิงสบ
 “พีรอง” อีกฝ่ ายดูลําบากใจจริงจัง
้
“เฮย! ตอนนันกูกบ ั ลูกๆ ก็ชว่ ยเหลือมึงเต็มทีเพราะคิดว่ายังไงมึงก็
รับปากแล ้ว นีอะไร! พอกูมารับคนมึงกลับเล่นแง่ แม ้แต่งานเลียงรับขวัญหลาน
ยังไม่เชญ ิ กู ทําแบบนีคิดดีแล ้วเหรอพีส ี เราเป็ นเพือนกันมากีปี จะให ้มิตรภาพ
มันเสยี หายเพราะเรืองเด็กคนเดียวนีเหรอ คิดดูให ้ดีนะ... บ ้านกูกไ ็ ม่ใชไ่ ม่มต
ี งั ค์
นังหนูนไปอยู
ี ก
่ บ
ั กูไม่ดต
ี รงไหนวะ อะไรทีมึงหาให ้ได ้ กูกห ็ าให ้มันได ้เหมือน
กัน”
“ไม่ใชเ่ รืองนัน” ครูฝ้ายถอนหายใจ พยักพเยิดไปทางเด็กชายทีนังอยู่
ด ้านข ้างกํานันยง “ฉั นไม่ชอบข่มเขาโคขืนให ้กลืนหญ ้า ถ ้าในอนาคตเด็กมันไม่
ได ้รักได ้ชอบกันจะทํายังไง”
“กูจะเลียงปลายกันยาให ้เหมือนหลานสาวคนหนึง ถึงตอนนันถ ้าเด็ก
สองคนมันไม่ได ้รักได ้ชอบก็ยงั เป็ นพีน ้องทีดีตอ
่ กัน นับเป็ นหลานกูทงคู
ั ่ ไม่ม ี
ี หายนี”
อะไรเสย
คนฟั งทังหนักใจทังตะขิดตะขวงใจ รู ้อยูว่ า่ เด็กชายตรงหน ้าเป็ นหลาน
รักกํานันยงแต่ไม่นก ึ ว่าจะรักถึงขันทีอีกฝ่ ายตระเตรียมรากฐานทุกอย่างในชวี ต ิ
ิ เพือนรักทํามันยิงกว่าความรักทีปู่ มีตอ
เอาไว ้ให ้เขา สงที ่ หลาน กํานันยงคัดสรร
ิ ดีทสุ
แต่สงที ี ดมอบให ้สงิ หา เรียกว่าดีกว่าทีสน
ั ต์และน ้องๆ ได ้รับไม่รู ้ตังกีเท่า
โดยเฉพาะอย่างยิง การมาเอ่ยปากเจรจาขอ ‘จอง’ ปลายกันยา
ิ อีกฝ่ ายทํา เหมือนต ้องการจะผูกมัดครอบครัวเขาให ้อยูเ่ คียงข ้าง
สงที
สงิ หาไปตลอด ด ้วยการยึดปลายกันยาไว ้เป็ นตัวประกัน
ระหว่างทีเพ่งพิจารณาเด็กชายบางอย่างก็แวบขึนมาในใจของครูฝ้าย
ลักษณะนิสย ั ทีค่อนข ้างเงียบ โครงหน ้า กิรย ึ ทีคุ ้น
ิ าท่าทางแบบนีให ้ความรู ้สก
ึ ว่าพีรองไม่ได ้มีลก
นัก “บางที ฉั นก็รู ้สก ู แค่ห ้าคน”
อีกฝ่ ายตะลึงงัน ลดแก ้วเบียร์ในมือลงทันที
ั
ครูฝ้ายมองปลายนิวอีกฝ่ ายทีพยายามเก็บอาการไม่ให ้สน
อย่างนีนีเอง อย่างนีนีเอง!
รอยยิมเจ ้าเล่หค
์ อ
่ ยๆ คลีออกมาเต็มใบหน ้าเจ ้าพ่อศษ ิ ย์ทรงชย
ั “เด็ก
ี บ
คนนีอายุเจ็ดขวบ ตอนเด็กเกิดพีรองอายุสส ิ ห ้า อืม...” ครูฝ้ายชะโงกหน ้าเข ้า
ใกล ้ใบหูอก
ี ฝ่ าย กระซบิ เสย
ี งกลัวหัวเราะ “ใครๆ ก็พด ู กันว่าเด็กนีหน ้าเหมือน
ั ต์ นันเป็ นเพราะสน
สน ั ต์หน ้าเหมือนพีรอง แต่ถ ้าเทียบกันแล ้ว ฉั นว่าเจ ้าสงิ ห์
หน ้าเหมือนพีรองมากกว่าคนทีมันเรียกว่าพ่อตังเยอะ”
ี จนเกือบจะ
ครูฝ้ายเว ้นจังหวะเมือเห็นว่าใบหน ้าอีกฝ่ ายเริมขาวซด
กลายเป็ นสเี ทา ถ ้างันข่าวลือเกียวกับพ่อเลียงยงกับแม่มา่ ยสาวชาวฮอ ่ งกงก็
เป็ นความจริง ว่ากันว่าตอนนันคุณนายแสร์ถงึ กับจ ้างมือปื นไล่ฆา่ เมียน ้อยสามี
อยูห่ ลายปี
“แต่เอาเถอะ เรืองภายในบ ้านพีรองฉั นจะไม่ยงุ่ แต่เรืองของปลาย
กันยา”
“ยัยหนูครบหกขวบเมือไหร่กจ
ู ะให ้คนมารับไปอยูด ี งราย
่ ้วยกันทีเชย
เอาไปเข ้า ป.1 ทีนัน”
ครูฝ้ายสูดลมหายใจเข ้า กําหมัดแน่น “ไม่ได ้”
อีกฝ่ ายตบมือหนักๆ ลงบนบ่าของเขา “พีส... ี ปี นมึ ี บ
ี งอายุสส ิ เก ้า กูห ้า
สบิ สอง เราเป็ นเพือนกันมาตังแต่อายุสบ ิ กว่าขวบ รู ้จักกันมาตลอดชวี ต ิ มึงไม่รู ้
จริงๆ หรือว่ากูมนี ส ั แบบไหน” มือทีกดบ่าอยูห
ิ ย ่ นักขึนกว่าเดิมเท่าตัว “กูเป็ นคน
กัดไม่ปล่อย ใครก็ผด ิ คําพูดกับกูไม่ได ้ทังนัน... ปลายกันยาเป็ นของสงิ หา เรือง
นีจะไม่มก ู ะมารับ ขอให ้พีสรัี กษาคําพูดด ้วย”
ี ารโต ้แย ้ง อีกห ้าปี กจ
กล่าวจบก็หน
ั ไปมองหลานชายคนโปรด
สงิ หานังฟั งผู ้ใหญ่คย
ุ กันนานจนเผลองีบไปพร ้อมกับเด็กทารกในอ ้อม
แขน เขาตกใจทีจูๆ่ คุณปู่ ก็เอือมมือมาปลดสร ้อยเขียวหมูออกจากคอตน ทุก
คนยํานักยําหนาว่านีเป็ นสร ้อยคุ ้มครองดวงชะตาทีไม่วา่ อย่างไรก็ห ้ามถอด แต่
วันนีคุณปู่ กลับถอดมันออกจากคอของเขาด ้วยตัวเอง
เด็กชายมองตามมือของผู ้อาวุโสทีรวบสร ้อยไปกําเอาไว ้แน่น หลับตา
พึมพําอะไรบางอย่างก่อนจะยืนสง่ ให ้เจ ้าของค่ายศษ
ิ ย์ทรงชย
ั
“ให ้ยัยหนูสวมไว ้ ผีจะได ้ไม่มาเอา”
ครูฝ้ายหรีตามองนิง “กันได ้จริงเหรอ?”
ี งดังลัน “นันสน
กํานันยงระเบิดหัวเราะเสย ิ ะ ยังไงอีกห ้าปี ผก
ี จ
็ ะมาเอา
อยูด
่ ”ี
 ื
ครูฝ้ายรับสร ้อยมาด ้วยฝ่ ามือทีชนเหงื
อ รู ้ดีวา่ ไม่มท
ี างหลีกเลียงไม่วา่
จะบ่ายเบียงอย่างไร
ั ญาระหว่างน ้องเล็กและพีใหญ่
คํามันสญ
สาวน ้อยปลายกันยาและพ่อเลียงสงิ หา--นายใหญ่แห่งเก ้าซุมมื
้ อปื น
ผู ้ทรงอิทธิพลทีสุดในตลาดมืด
เริมนับหนึงจากวันนี...
** mirin อําลา **

สวัสดีจ ้าาาา
ิ 2250 หน ้า) เล่นเอาหืดขึนคอ
จบไปแล ้วห ้าเล่ม+ตอนพิเศษ (รวมทังสน
เรืองนียาวทีสุดเท่าทีเคยเขียน!
"ดวงใจประกาศศก ึ " เป็ นเล่มเฉพาะกิจทีเขียนยากมากเพราะเป็ นแนว
มนุุษย์จริงๆ ไม่ใชแ ่ นวพารานอมอล ดังนันทุกอย่างต ้องมีเหตุผลรองรับทีหนัก
แน่น มีไทม์ไลน์ชด ั เจน
เราเคยเขียนแต่แนวพารานอมอล มันง่าย เพราะหลายปั ญหามันก็แค่
้ งเสกก็จบ 555 แต่เล่มนีไม่ได ้ (โคตรยาก)
ใชพลั
ิ เราพยายามมากทีสุดคือ พยายามไม่ให ้มีตอนไหน drop จนนัก
สงที
อ่านเปิ ดข ้าม มันเลยเป็ นการทําการบ ้านทีค่อนข ้างจะหนักหนาสาหัสมาก
สําหรับเรา
สว่ นไหนดี>>> เก็บไว ้, สว่ นไหนบ ้ารัว>>> ทิงไป
หวังว่าพีเป๊ กกับครอบครัว จะเป็ นของขวัญปี ใหม่ทดี ิ
ี ชนหนึ
งนะคะ