อสูรพลิกฟ้ า รวมเล่ ม 1

ณ เทือกเขาศักสิทธ์เร้ นลับ ผาบรรจบเมฆคือหนึ่งในสี่สถานที่ที่อนั ตรายที่สดุ ของ

ทวีปเมฆคราม ผาบรรจบเมฆถูกขนานนามว่า “ป่ าช้ ามัจจุราช” ท่ามกลางวัน
เวลาอันยาวนาน ผู้คนที่ร่วงหล่นลงจากหน้ าผานี ้มีมากเกินจะนับคํานวณ ไม่มี
ใครรอด รวมถึงสามผู้กล้ าขอบเขตพระเจ้ า ผู้ซงึ่ พลังฝี มือสูงส่งสุดฟ้า

ขณะ นี ้ ที่สดุ ปลายของหน้ าผา ชายหนุ่มผมดําตาสีดําพิงอยู่บนก้ อนหินใหญ่สงู

ขนาดเท่าตัวคนสองคน สวมใส่เสื ้อผ้ าสีมืดทึบดุจเดียวกัน บนร่างกายเต็มไป
ด้ วยบาดแผลเล็กใหญ่นบั ไม่ถ้วนและเลือดเปรอะเปื อ้ นอยู่ทกุ ตารางนิ ้ว เพียง
ชัว่ ขณะเวลาการหายใจเข้ าออกสองสามครัง้ ที่เขายืนอยู่บนก้ อนศิลา ใต้ เท้ าของ
ชายหนุ่มกลับปรากฏแอ่งเลือดแผ่ขยายออกมาอย่างน่าตกใจ

อก ของชายหนุ่มหอบสะท้ อนขึ ้นลงอย่างน่ากลัว จังหวะหอบหายใจหนักหน่วง

จนแทบกระชากจิตใจผู้ฟัง กล้ ามเนื ้อทุกมัดบนร่างกายสัน่ สะท้ าน โอดครวญ
ถึงสภาพร่ างกายอันเมื่อยล้ าถึงขีดสุด หากไม่ได้ หินใหญ่ก้อนนี ้ เขาคงไม่อาจ
แม้ แต่จะยืนอยู่ได้ ด้วยกําลังของตนเอง หากทว่า สายตาของบุรุษหนุ่มกลับทัง้
เย็นชาทังเยื
้ อกเย็นประดุจดาบคมหนึ่งคู่ สะท้ อนประกายอํามหิตดัง่ ดวงตาสุนขั
ป่ า มุมปากเหยียดยกขึ ้นยิ ้มอย่างเย้ ยหยัน

ด้ านหน้ าของขายหนุ่มยืนเต็มไปด้ วยกลุ่มคนมากมายเพื่อปิ ดทางหนีของเขา

“หยุนเช่อ แกจนมุมแล้ ว หากแกยอมเชื่อฟั งและส่งมอบไข่มกุ พิษสวรรค์ เรา

อาจจะไว้ ชีวิต ”
“วันนี ้ พวกเราจะผดุงความยุติธรรมแทนฟ้า เราต้ องกําจัดเจ้ าตัวหายนะ ถ้ าเจ้ า
ส่งมอบไข่มกุ พิษสวรรค์ออกมาและยอมแพ้ โดยเร็ ว เราจะให้ เจ้ าตายอย่าง
สบาย ไม่เช่นนันเจ้
้ าจะต้ องพบความเจ็บปวดจากพันมีดแทงทะลุหวั ใจ”

“หยุนเช่อ! เลิกดื ้อดึงเสียเถอะ ทางรอดทางเดียวของเจ้ าคือส่งมอบไข่มกุ พิษ

สวรรค์ !! เจ้ ามันด้ อยค่าเกินกว่าจะถือครองวัตถุศกั สิทธิ์เช่นนี ้”

ฝูง ชนต่างรํ่ าร้ องตะโกนเป็ นระลอกๆ ต่างคนต่างอ้ างถึงความยุติธรรมและ

จริ ยธรรมทังหลาย
้ หากใครก็ตามในแดนเมฆครามผ่านมา คงต้ องตกตะลึงใน
ปรากฏการณ์นี ้ ฝูงชนที่ยืนถมึงทึงเหล่านี ้ ล้ วนประกอบด้ วยตระกูลที่เข้ มแข็ง
ที่สดุ ในแดนเมฆคราม เหล่าผู้นําตระกูลต่างปรากฏตัว แม้ แต่ผ้ อู าวุโสบางท่านที่
ถูกลืมเลือนไปแล้ วก็ยงั เข้ าร่ วม มันไม่เกินเลยที่จะบอกว่า หากท่านชี ้ไปที่คนใด
คนหนึ่งในฝูงชน ท่านจะพบว่าคนคนนันคื ้ อผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถเขย่าดินแดน
หนึ่งได้ เลยทีเดียว

และ ขณะนี ้ บุคคลเหล่านันได้

้ มารวมตัวกันสืบเนื่องจากเด็กหนุ่มผู้ซึ่งถูกกดดัน
อยู่ ณ ปลายหน้ าผา เพื่อวัตถุประสงค์หนึ่งเดียว คือ ไข่มกุ พิษสวรรค์ในความ
ครอบครองของเด็กหนุ่ม วัตถุศกั สิทธิ์สงู สุดแห่งแผ่นดินเมฆคราม

บุคคล เหล่านันต่้ างตะโกนข่มขู่คกุ คามขณะเดียวกันก็พยายามคืบคลานเข้ า

ใกล้ เมื่อไข่มกุ พิษสวรรค์ปรากฏ มนุษย์ตา่ งเผชิญกับสมบัติลํ ้าค่าสุดสูงที่มิอาจ
ต่อต้ าน หลังจากการไล่ลา่ สามวันสามคืนเต็ม พวกมันแทบไม่อาจอดรนทนรอ
ที่จะเก็บเกี่ยวผลแห่งความพยายามได้
“พวก...แก.....ต้ องการ......ไข่มกุ ....พิษ..สวรรค์......งันรึ
้ ..？”

หยุ นเช่อหัวเราะอย่างเย็นชา เขายกมือขวาขึ ้นช้ าๆ ลูกกลมสีเขียวประดุจ

หยก ทอประกายหม่นทึบปรากฏบนฝ่ ามือ ชัว่ เวลาที่ไข่มกุ ทอประกาย ทุกผู้คน
ต่างหยุดยังลง
้ สายตาจับจ้ องไปยังไข่มกุ สีเขียว ดวงตาโชนบ่งบอกความโลภ
อยากกระหาย

สํา หรับหยุนเช่อ ผู้ยิ่งใหญ่ที่โลกต้ องตะหนกเหล่านี ้ช่างสกปรกโสมมและเต็มไป

ด้ วยเล่ห์ เพทุบาย แม้ จะตกอยู่ในสถานการณ์คบั ขัน ดวงตาของชายหนุ่มเต็ม
ไปด้ วยความถือดีและเหยียดหยัน มันเต็มไปด้ วยความเกลียดชังสุดก้ น
บึ ้ง “ท่านอาจารย์ใช้ ชีวิตพยายามช่วยเหลือโลกหล้ า ช่วยชีวิตผู้คนมากมายนับ
ไม่ถ้วนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนหรื อชื่อเสียง แต่เป็ นเพราะไข่มกุ พิษฟ้านี่ พวกแก
เหล่าตระกูลใหญ่ผ้ ผู ดุงความยุติธรรมฆ่าท่านอาจารย์เมื่อเจ็ดปี ที่แล้ ว”

“ข้ าเกลียด.....ชังตัวข้ าที่ช่างไร้ ประโยชน์ ที่ข้าไม่ฆา่ ตระกูลสุนขั ผดุงคุณธรรม

อย่างพวกเจ้ าซะตังแต่้ เมื่อเจ็ดปี ที่แล้ ว”

ทุก คําที่เปล่งออกมาจากปากของหยุนเช่อเต็มไปด้ วยความเคียดแค้ นสุด

หัวใจ แม้ จะผ่านมานานถึงเจ็ดปี เพียงนึกถึงความตายของอาจารย์ก็ถึงกับทํา
ให้ ชายหนุ่มหลัง่ นํ ้าตาเลือดจากหางตา

หยุ นเช่อไม่ร้ ูจกั บิดามารดา ตอนที่อาจารย์พบตัวเขา ทารกน้ อยเพียงอายุไม่กี่

วันเท่านัน้ นัน่ เป็ นวันกลางฤดูใบไม้ ผลิ ปุยเมฆบางเบา ลมโชยอ่อน ขุนเขาสด
ชื่น ลํานํ ้าใสประดุจแก้ ว ท่านตังชื
้ ่อเด็กน้ อยว่าหยุนเช่อ (เมฆสดใส) ด้ วยหวังว่า
เด็กน้ อยจะบริ สทุ ธิ์ดจุ เมฆา ใสสะอาดดุจธารา เมื่อเด็กน้ อยเติบใหญ่จะได้ สืบ
ทอดศิลปะการเยียวยารักษาเพื่อช่วยผู้ทกุ ข์ยาก ด้ วยใจบริ สทุ ธิ์

ไม่ว่าโรคหรื ออาการป่ วยเหล่านันจะร้้ ายแรงเพียงใด อาจารย์ของหยุนเช่อ

สามารถรักษาเยียวยา นี่สืบเนื่องจากไข่มกุ พิษสวรรค์ในร่าง คําว่า “พิษสวรรค์”
สองคํานี ้หมายถึงไข่มกุ เป็ นพิษเข้ มข้ น หากแต่ “พิษ” และ “ยารักษา” ที่จริ งแล้ ว
มีรากฐานเดียวกัน อาจารย์ของหยุนเช่อไม่เคยใช้ พิษของมุกสวรรค์ ท่านเพียง
ใช้ การเล่นแร่แปรธาตุเพื่อสกัด หลอม และท้ ายที่สดุ สรรค์สร้ างยาวิเศษเพื่อ
ช่วยชีวิตคนมากมาย ท่านสอนทักษะทางการแพทย์ทงหมดแก่ ั้ หยุนเช่อ แต่เจ็ด
ปี ก่อน ข่าวลือเรื่ องที่ทา่ นถือครองไข่มกุ พิษสวรรค์แพร่กระจายออกไป ท่านจึง
มอบมันแก่หยุนเช่อและบอกให้ ชายหนุ่มหลบหนี หลังจากนันไม่ ้ นาน ท่านจึง
สิ ้นชีวิตลงในเงื ้อมมือของเหล่าตระกูลใหญ่

เมื่อหยุนเช่อได้ ข่าวการตายของอาจารย์ เขารํ่ าไห้ เป็ นเวลาสามวันสาม

คืน รากเหง้ าแห่งความเกลียดชังได้ ฝังรากลงในหัวใจอย่างเหนียวแน่น ชาย
หนุ่มเลิกฝึ กฝนศาสตร์ แห่งการรักษา กลับกัน เขาดูดซับพิษจากมุกสวรรค์ การ
แก้ แค้ นกลายเป็ นสิ่งยึดเหนี่ยวสิ่งเดียวของเขา เจ็ดปี ผ่านไป หยุนเช่อสําเร็จวิชา
พิษและแผ่คมเขี ้ยวแห่งการแก้ แค้ น เพียงไม่ถงึ สิบวัน พิษแพร่กระจายมากกว่า
พันไมล์ ผู้คนล้ มตายเป็ นใบไม้ ร่วง เขย่าขวัญและก่อความกลัวทัว่ ทัง้
แผ่นดิน มันดึงดูดเหล่าผู้กล้ าและผู้ยิ่งใหญ่ทงหลายเพื
ั้ ่อสมบัติวิเศษ นี่คือ
จุดเริ่ มต้ นการตามล่าหยุนเช่อเพื่อแย่งชิงไข่มกุ พิษสวรรค์ จนกระทัง่ นําพา
สถานการณ์มาถึงขณะนี ้

หยุ นเช่อจ้ องไปยังทุกคนที่อยู่เบื ้องหน้ าด้ วยความเคียดแค้ นชิงชัง ชายหนุ่ม

หัวเราะเสียงเย็น เมื่อเสียงหัวเราะลดระดับจนแทบเย็นเยือกดุจนํ ้าแข็ง ชาย
หนุ่มคําราม “แก！ไอ้ พวกลูกสําส่อน พวกแกต้ องการไข่มกุ พิษสวรรค์......ฝั น...
ไป...เถอะ！！”

ทัน ใดนันเอง
้ หลังคําประกาศอย่างหนักแน่น หยุนเช่อยกมือขึ ้นและโยนไข่มกุ
พิษสวรรค์เข้ าไปในปากของตน ชายหนุ่มกลํ ้ากลืนไข่มกุ ลงคอ มันไหลลง
กระเพาะของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“แก.....แกทําอะไรลงไป！？！？”

“มัน..มันกลืนไข่มกุ พิษสวรรค์ไปแล้ ว！”

“หยุนเช่อ！ แกอยากตายมากใช่มย！”
ั้

“ไม่เป็ นไร เรื่ องเล็กน้ อย เราฆ่ามันแล้ วเอาไข่มกุ ออกมา！”

ไข่ มุกพิษสววรค์เข้ าไปในร่างกาย ทว่าพิษกลับไม่แพร่กระจายและทําให้ ชาย

หนุ่มตายอย่างที่ผ้ ลู ่าคาดหวัง กลับกัน แสงสีเขียวจางๆเรื องออกมาจาก
ภายนอกร่ างกายของหยุนเช่อ
“ฆ่ามันเดี๋ยวนี ้！ไม่อย่างนันไข่
้ มกุ พิษสวรรค์ในร่างกายมันอาจเกิดการ
เปลี่ยนแปลง กลายเป็ นเรื่ องใหญ่แน่!”

ท่าม กลางเสียงคําราม กลุ่มผู้คนด้ านหน้ าสุดโถมเข้ าลงมือต่อหยุนเช่อพร้ อมๆ

กัน หยุนเช่อจับจ้ องมองเป้าหมายที่ตนเองจ้ องทําลายแล้ วเริ่ มหัวเราะ เสียง
หัวเราะของชายหนุ่มฟั งดูทงแหบโหยทั
ั้ งแห้
้ งแล้ ง หากทว่าเต็มเปี่ ยมไปด้ วยความ
หยิ่งทระนง “ข้ าไม่สามารถฆ่าพวกเจ้ าได้ แต่พวกเจ้ าก็ฆ่าข้ าไม่ได้ เช่นกัน！สวะ
อย่างพวกแกไม่ค่คู วรกับไข่มกุ พิษสวรรค์ ยิ่งไม่ค่คู วรในการเอาชนะข้ า ถ้ าข้ า
จะต้ องตาย ข้ ายอมตายด้ วยมือของข้ าเอง！ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า.... ”

หลังเสียงหัวเราะ หยุนเช่อรวบรวมกําลังอันน้ อยนิดที่เหลือแล้ วกระโดดไป

ด้ านหลัง！

“หยุดมัน！！！”

มือ หลายคูเ่ หยียดยื่นเพื่อรัง้ หยุนเช่อเมื่อรู้ถงึ เจตนาของชายหนุ่ม หากแม้ แต่เงา

ร่างก็ไม่สามารถคว้ าไว้ ได้ พวกมันได้ แต่เหม่อมองร่ างของหยุนเช่อร่ วงเคว้ งลงไป
ในหุบเขา

......ผาบรรจบเมฆ ช่างเหมาะเสียจริ ง ที่จะเป็ นสุสานของข้ า...หยุนเช่อ....

ไม่ มีอะไรที่จะรัง้ ข้ าเอาไว้ ได้ อีกแล้ ว ข้ าหมดสิ ้นพันธะใดๆในโลกนี ้ น่าเสียดาย...

ข้ าไม่สามารถแก้ แค้ นให้ ท่านอาจารย์....รวมทังท่ ้ านพ่อท่านแม่
หยุ นเช่อกอบกุมจี ้เงินที่หน้ าอกอย่างทะนุถนอม มันเป็ นเพียงสิ่งเดียวที่อยู่กบั ตัว
เขาตอนที่ท่านอาจารย์มาพบ ลมพัดหวีดหวิวผ่านใบหูตอนที่ชายหนุ่มค่อย
หลับตาลงช้ าๆและปล่อยให้ ร่างกาย จ่อมจมลงในความมืดของหุบเหวที่ดเู หมือน
ไร้ ก้นบึ ้ง

.........หยุนเช่อค่อยๆรู้สกึ ตัวขึ ้นมาทีละน้ อย

...นีม่ นั เกิ ดอะไรขึ้น..ทําไมข้ายังไม่ตาย？ ข้าจํ าได้รางๆว่าข้ากระโดดลงจากผา

บรรจบเมฆ ข้ายังมี ชีวิตอยู่ได้อย่างไร? ทําไมข้าไม่รู้สึกเจ็บเลย..และข้าก็ไม่ร็สึก
ไม่สบายตรงไหนด้วย？ เป็ นไปได้ยงั ไง？

หยุ นเช่อลืมตาและลุกขึ ้นนัง่ อย่างทันใด เขาพบตนเองอยู่บนเตียงอันนุ่มสบาย

โดยมีปา้ ยอักษรสีแดงแขวนอยู่ด้านบน ให้ ความรู้สกึ ถึงบรรยากาศการเฉลิม
ฉลอง

“โอ！ เซี่ยวเช่อ! เจ้ า....เจ้ าฟื น้ แล้ ว！”

เสียงอุทานอย่างยินดีของเด็กหญิงดังมาให้ ได้ ยิน และเด็กหญิงคนนันก็

้ ปรากฏ
ขึ ้นในกรอบสายตาของเขา

ัังมาให้ ได้ ยิน และเด็กหญิงคนนันก็

้ ปรากฏขึ ้นในกรอบสายตาของเขา

ั่ าเพียงแวบเดียว หยุนเช่อบอกได้ ว่าเด็กหญิงในชุดสีเขียวดูอายุประมาณ 15 ถึง

16 ปี เธอมีผิวขาวราวหิมะ ริ มฝี ปากสีกหุ ลาบที่แสนดึงดูด และจมูกน้ อยๆอัน
ละเอียดอ่อน เมื่อแรกสบ ดวงตากลมโตเปี่ ยมแววตระหนกยินดีถกู ถ่ายทอด
ผ่านดวงตาที่เป็ นประกายกระจ่าง ประดุจแอ่งนํ ้าพุใส ใบหน้ าของเธอสะท้ อน
เปี่ ยมล้ นด้ วยความอ่อนโยนนุ่มนวล ด้ วยอายุเพียงเท่านี ้ เธอกลับเปี่ ยมล้ นด้ วย
เสน่ห์ความงาม ชวนให้ คํานึงว่าเธอจะงามเพียงใดเมื่อเติบโตขึ ้น

เมื่อดวงตาจับจ้ องไปที่เด็กสาวข้ างกาย หยุนเช่อเพ่งมองใกล้ เข้ าไปและพูดคํา

สองคําออกมาโดยอัตโนมัติ

“อาหญิงเล็ก？”

เด็ก สาวผู้น่ารักยกมือขาวนวลประดุจหยก ทาบลงบนหน้ าผากของหยุนเช่อ ไม่

นานก็ทําท่าโล่งใจ หล่อนพูดด้ วยนํ ้าเสียงที่เต็มไปด้ วยความยินดีว่า “น่ายินดี
จริ งๆ อุณหภูมิของเจ้ าเกือบกลับมาเป็ นปกติแล้ ว เจ้ าทําข้ าตกใจกลัวแทบตาย
เซี่ยวเช่อ เจ้ าไม่เป็ นไรนะ？ บอกข้ าได้ เลยนะถ้ ารู้สกึ ไม่สบายตรงไหน”

ต่อ หน้ าสายตาที่แสดงความห่วงใยอย่างลึกซึ ้งของเด็กสาว หยุนเช่อทําได้ เพียง

สัน่ ศีรษะปฏิเสธอย่างแข็งทื่อ ดวงตาทังคู
้ ่ของเขาจับจ้ องไปเบื ้องหน้ าด้ วยสายตา
ว่างเปล่า

“เจ้ าพักไปก่อนนะ ข้ าจะรายงานท่านปู่ ของเจ้ าว่าเจ้ าฟื น้ แล้ ว วันนี ้เป็ นวันสําคัญ
ของเจ้ า！ ตอนที่ท่านปู่ ของเจ้ าได้ ยินว่าเจ้ าหมดสติ ท่านเกือบจะสติแตก ท่าน
ไปตามท่านหมอเซโตด้ วยตัวท่านเองเลยทีเดียว ”
เด็ก สาวเร่งรี บเสียจนไม่ได้ สงั เกตุถงึ ความผิดปกติของหยุนเช่อเลยแม้ แต่
น้ อย หล่อนผลักไหล่หยุนเช่อเบาๆเป็ นสัณญานให้ เขานอนลงและรี บร้ อนออก
จากห้ องไป

ทันทีประตูห้องปิ ดลง หยุนเช่อดีดตัวลุกขึ ้นนัง่ ยกสองมือขึ ้นกุมขมับ

ที่นี่ คือเมืองเมืองหนึ่งทางตะวันออกไกลของหนึง่ ในเจ็ดจักรวรรดิยิ่งใหญ่ในทวีป

ลมปราณฟ้า (Profound Sky Continent) – เมืองเมฆาล่อง

และตัวเขา คือหลานชายเพียงคนเดียวของผู้อาวุโสลําดับห้ าของตระกูลเซี่ยว –

เซี่ยวเช่อ！ และเขาเพิ่งอายุครบสิบหกปี ในปี นี ้

นี่คือตัวตนในปั จจุบนั ของหยุนเช่อ

ทัน ใดนันเอง
้ ความทรงจําของเขาทับซ้ อนกับตัวตนดังเดิ
้ มในดินแดนเมฆคราม
ความทรงจําระยะเวลายี่สิบปี กว่าปี แล่นย้ อนกลับมา ทําให้ เด็กหนุ่มหัวสับสน
แทบระเบิด

ถ้าเราคือเซี ่ยวเช่อ....งัน้ ทําไมเราถึงมีความทรงจํ าของดิ นแดนเมฆคราม？

มันเป็ นเพราะเราเข้ามาอยู่ในร่ างนีห้ ลังเราตายในแดนเมฆครามงัน้ รึ ？

ไม่ใช่ ! เรา คือเซี ่ยวเช่อ ห้องนีท้ งั้ หมดดูคนุ้ เคย และเราจํ าได้ชดั เจนทุกเรื ่องราว
ในสมัยเด็ก ทุกอย่างในความทรงจํ าของเราล้วนประสบพบเจอมาด้วยตนเอง
และมันเป็ นไปไม่ได้ทีเ่ ราจะขโมยมันมาจากความทรงจํ าของคนอื น่ ！
ถ้าอย่างนัน้ หรื อความทรงจํ าทัง้ หมดของแดนเมฆครามจะเป็ นความฝัน？หรื อ
เราเพิ่ งตืน่ ขึ้นอย่างแท้จริ งตอนทีเ่ รากระโดดลงจากหน้าผาบรรจบเมฆ？
แต่ ความทรงจํ าทีไ่ ด้ใช้ชีวิตในแดนเมฆครามมันช่างชัดเจนประดุจเวลากลาง วัน
...ยี ส่ ิ บสีป่ ี ทีเ่ ต็มไปด้วยความรักความแค้นอันลึกซึ้ งรุนแรง จะเป็ นความฝันไปได้
ยังไง！

นีม่ นั เกิ ดบ้าอะไรกันขึ้น？

หยุนเช่อ....หรื อเซี่ยวเช่อในปั จจุบนั หว่างพยายามทําใจให้ เย็นลงและรี ยบ
เรี ยงความคิดในหัวของตน

มทําใจให้ เย็นลงและรันิ่งไปนานระหว่างพยายามทําใจให้ เย็นลงและเรี ยบ

เรี ยงความคิดในหัวของตน

มัน เป็ นเวลาเช้ าตรู่ ท้ องฟ้ายังไม่สว่างเต็มที่ วันนี ้เป็ นวันมงคลสมรสอันแสน

ยิ่งใหญ่ของตระกูลเซี่ยว สองชัว่ โมงที่แล้ ว หยุนเช่อถูกปลุกให้ ตื่นโดยอาหญิงเล็ก
ของเขาเพื่อใส่ชดุ เจ้ าบ่าวสีแดง เขาทานโจ๊ กที่อาหญิงเล็กปรุงให้ ด้วยตนเองและ
ทันใดนันก็
้ ร้ ูสกึ หมดเรี่ ยวแรง ทันที เขาจําไม่ได้ ว่ามีอะไรเกิดขึ ้นหลังจากนันบ้
้ าง

เขาหมดสติไปจนกระทัง่ บัดนี ้

หยุนเช่อได้ กลิ่นแปลกปลอมบางอย่างจากปากของเขา เด็กหนุ่มเม้ มปาก สีหน้ า

เปลี่ยนเป็ นมืดทะมื่น
นี่....นี่มนั ผงสังหารใจ！！

ช่วง เวลาที่เขาเคยอาศัยอยู่ในดินแดนเมฆคราม โดยมีไข่มกุ พิษสวรรค์อยู่กบั

ตัว เขาศึกษาพิษทังหมดที
้ ่มีอยู่ในโลก และมันไม่เกินเลยที่จะพูดว่าไม่มีพิษชนิด
ใดที่เขาไม่ร้ ูจกั เขาสามารถบ่งบอกชื่อและการออกฤทธิ์ของพิษได้ เพียงพริ บตา
ขณะเดียวกัน ด้ วยอิทธิฤทธิ์ของไข่มกุ พิษสวรรค์ เขาจะไม่ได้ รับผลกระทบจาก
พิษใดๆทังสิ
้ ้นไม่ว่าพิษนันจะร้
้ ายแรงเพียงใด

ผง สังหารใจประกอบได้ ด้วยการผสมผสานหญ้ าวิญญาณกับเปลือกของต้ นแอป

เปิ ล้ เชอรี่ เมื่อนํามาละลายในนํ ้า พิษจะปราศจากสีและไม่มีรสชาติใดๆ เหยื่อ
จะหมดลมหายใจภายในสิบวินาทีหลังจากได้ รับพิษและจะไม่มีใครรู้ ถงึ สาเหตุ
การตายจากพิษไร้ สีไร้ รสเช่นนี ้

ดวงตาของเซี่ยวเช่อหม่นลงชัว่ ครู่ เขารู้ได้ ในทันทีว่าเกิดอะไรขึ ้น

อันที่จริ ง เขาไม่ได้ หมดสติจากการทานโจ๊ กที่ถกู เจือปนผงสังหารใจ เขาถูก

วางยาพิษสังหารต่างหาก！ เขาเกิดและเติบโตในดินแดนเมฆคราม แต่เมื่อเขา
กระโดดลงผาบรรจบเมฆ...เขาได้ มาจุติใหม่ในร่ างที่ตายไปแล้ วบนโลกใหม่นี！
้

หากมีใครรับรู้เรื่ องราวนี ้ มันคงฟั งเหมือนนิทานในเรื่ องอาหรับราตรี แต่นี่เป็ น

คําอธิบายหนึ่งเดียวที่เขาคิดออก!
แต่ เดี๋ยวก่อน... ถ้ าเป็ นอย่างนันจริ
้ ง ร่างนี ้ที่ไม่มีความสามารถในการกําจัดพิษ
แล้ วเขาเองทําไมไม่เป็ นอะไรเลยจากผงพิษบนริ มฝี ปาก ทังๆที ้ ่เจ้ าของร่ างคนเดิม
ตายไปแล้ วจากการถูกวางยาพิษสังหารใจ ?

หยุนเช่อค่อยๆรู้สกึ ถึงบางอย่างจากอุ้งมือซ้ าย เขายกมือซ้ ายขึ ้นมาและต้ อง

ประหลาดใจเมื่อพบวงแหวนสีเขียวประทับอยู่บนอุ้งมือของตน

รูปร่างแบบนี ้...ขนาด..สี...ช่างเหมือนไข่มกุ พิษสวรรค์เหลือเกิน！

ก่อน กระโดดลงจากผาเมฆบรรจบ เขากลืนไข่มกุ พิษสวรรค์ลงไปด้ วยความหมด

หวังโดยไม่ร้ ู ว่าจะมีผลกระทบอะไรตาม มาต่อสภาพร่ างกายของตน สัญลักษณ์
บนฝ่ ามือนี ้แสดงถึงไข่มกุ พิษสวรรค์ และมันข้ ามโลกมากับเขาด้ วย！

หยุนเช่อจ้ องมองอย่างเหม่อลอยไปที่ไข่มกุ พิษสวรรค์แล้ วพึมพําออกมาอย่าง

อัตโนมัติ

“ไข่มกุ พิษสวรรค์....”

เมื่อ พูดจบ แสงสีเขียวอ่อนเปล่งประกายออกจากสัญลักษณ์บนฝ่ ามือ หยุนเช่อ

พลันรู้สกึ วิงเวียนเล็กน้ อย เขาจึงหลับตาลง เมื่อเขาลืมตา สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็ น
โลกที่เจือไปด้ วยแสงสีเขียว
โลก สีเขียวนี ้ทังกว้
้ างทังโล่
้ ง มันไม่มีขอบเขตให้ เห็นว่าสิ ้นสุดที่ใด และมันมีกลิ่น
อายของไข่มกุ พิษสวรรค์เต็มไปหมดในมิตินี ้ หลังจากจ้ องอยู่นาน เซี่ยวเช่อก็
เข้ าใจ ว่าเขาได้ เข้ ามาอยู่ในมิติภายในไข่มกุ พิษสวรรค์

ใครจะคาดคิดว่าถายในไข่มกุ พิษสวรรค์จะมีอีกมิติที่แสนกว้ างขวางไร้ ขอบเขต

ซ่อนอยู่！ สิ่ง ที่ยิ่งเหนือความคาดหมายขึ ้นไปอีก คือหลังจากที่เขากลืนไข่มกุ
พิษสวรรค์ลงไปโดยไม่คํานึงถึงผลลัพธ์ ไข่มกุ พิษสวรรค์กลับติดตัวมากับเขา
และเหมือนจะกลายเป็ นส่วนหนึ่งในร่ างกายของเขาไปแล้ ว

เมื่อมีทางเข้ า...ก็ต้องมีทางออก

เซี่ยวเช่อหลับตา รวบรวมสมาธิ ทันใด โลกสีเขียวก็หายไป และเมื่อเขาลืมตา

ขึ ้นมาอีกครัง้ ในกรอบสายตาก็ปรากฏเป็ นภาพห้ องนอนที่ตนคุ้นเคย

เซี่ยว เช่อยิ ้มอย่างช้ าๆเมื่อจ้ องมองไปที่สญ ั ลักษณ์สีเขียวจางบนฝ่ ามือของตน...

แม้ จะไม่อาจรู้ได้ ว่าเรื่ องตลกร้ ายนี ้เกิดขึ ้นได้ ยงั ไง เขาไม่ใช่แค่ได้ เกิดใหม่ หาก
ยังมีความทรงจําจากทังสองร่ ้ าง

บางที แม้ แต่พระเจ้ าคงไม่อาจทนดูความโชคร้ ายของทังสอง

้ เกิดเมตตา
สงสาร และให้ โอกาสในการมีชีวิตใหม่อีกครัง้ ！

หยุ นเช่อเป็ นเหยื่อถูกรุมสังหารโดยเหล่าผู้กล้ าหาญที่เข้ มแข็งที่สดุ ในดินแดน

เมฆคราม แม้ เขาจะตายในท้ ายที่สดุ เขาก็ทําให้ โลกสัน่ สะเทือนได้ ด้วยตัวคน
เดียว ช่างน่าตื่นตระหนกและอัศจรรย์ใจถึงเพียงไหน！
อย่าง ไรก็ตาม ความแข็งแกร่ งของร่ างกายของเขาในปั จจุบนั นัน้ สามารถพูดได้
ว่าธรรมดา....ไม่สิ ถ้ าพูดตรงๆแล้ ว สรุปได้ ว่าร่างกายนี ้อ่อนแออย่างชัดเจน

ใน ทวีปลมปราณฟ้า ความแข็งแกร่ งของพลังยุทธ์สําคัญที่สดุ แม้ ว่าเซี่ยวเช่อจะ

เกิดในตระกูลเซี่ยวและเป็ นถึงหลานชายของของผู้อาวุโส ลําดับห้ าซึง่ แข็งแกร่ง
ที่สดุ -เซี่ยวเหล่ย แต่ระดับพลังยุทธ์ของเด็กหนุ่มเพียงอยู่ในขันที ้ ่หนึง่ ของ
ขอบเขตผู้ฝึกยุทธ์ ชันต้ ้ น และเขาก็อายุสิบหกแล้ ว เขาเริ่ มฝึ กฝนพลังเมื่ออายุ
เจ็ดปี ครึ่ง เข้ าสูร่ ะดับยุทธ์ชนต้
ั ้ นเมื่ออายุแปดปี และไม่มีความก้ าวหน้ าใดๆอีกแม้
จะ ผ่านมาถึงแปดปี เต็ม เขาถูกกลัน่ แกล้ งโดยคนในตระกูลเซี่ยว หลังจากนัน้
เซี่ยวเหล่ยเชิญแพทย์อนั ดับหนึ่งของเมืองเมฆาล่อง-ท่านหมอเซโตมาตรวจรักษา
และค้ นพบว่าเซี่ยวเช่อเกิดมาพร้ อมกับเส้ นชีพจรลมปราณพิการ ความผิดปกติ
ร้ ายแรงถึงขันที ้ ่ไม่อาจเยียวยารักษา ดังนัน้ เซี่ยวเช่อจึงติดอยู่ที่ขนที
ั ้ ่หนึ่งของ
ขอบเขตพลังยุทธ์ชนแรก ั้ และไม่สามารถก้ าวหน้ าไปกว่านี ้ได้ ไม่ว่าเขาจะ
พยายามมากแค่ไหน

ไม่ ว่าเขาจะฝึ กฝนจนแทบเสี่ยงชีวิต เขาก็จะอยู่ที่ระดับหนึ่งของระดับชันแรกของ ้

ผู้ฝึกยุทธ์ตลอดชีวิต บุคคลนี ้ประเภทนี ้แน่นอนว่านับเป็ นสิ่งมีชีวิตระดับล่างสุด
ในทวีปลมปราณฟ้า และเป็ นที่หวั เราะเยาะภายในตระกูลเซี่ยว หากไม่ใช่เพราะ
เซี่ยวเหล่ย-ท่านปู่ ของเขา เป็ นผู้ฝึกยุทธ์ที่เก่งที่สดุ ในตระกูลเซี่ยวและเข้ มแข็ง
ที่สดุ ในเมืองเมฆา ล่อง จะไม่มีใครเหลือบมองเซี่ยวเช่อแม้ เพียงเสี ้ยว
ตระกูล เซี่ยวคือหนึ่งในสามตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ในเมืองเมฆาล่อง และมีผ้ เู ยี่ยมยุทธ์
มากมาย ในจํานวนผู้เยาว์ของตระกูลรุ่นเดียวกัน เซี่ยวเช่อสามารถเรี ยกได้ ว่า
เป็ นตัวตนที่ไร้ ความหมาย หากเขาตายไปวันใด แทบจะไม่มีใครสนใจ แต่วนั นี ้มี
บางคนพยายามฆ่าเขาด้ วยการใช้ ผงสังหารใจที่หายากอย่างที่สดุ และ ราคาแพง
อย่างมาก เซี่ยวเช่อรู้ได้ ในทันทีว่าทําไมต้ องเป็ นตอนนี ้

เนื่องจากวันนี ้เป็ นวันแต่งงานของเขาและเซี่ยฉิงเยว่！！

เซี่ย ฉิงเยว่อายุสิบหกเท่ากับเซี่ยวเช่อ แม้ จะอายุน้อย แต่ระดับพลังยุทธ์บรรลุถงึ

ขอบเขตยุทธ์เริ่ มต้ นขันสิ
้ บ เกือบจะทะลุทะลวงชันเริ ้ ่ มต้ นและก้ าวเข้ าสูช่ นั ้
ก่อตัง้ นางคืออัจฉริ ยะคนเดียวในรอบร้ อยปี ของตระกูลเซี่ยที่สามารถสําเร็จพลัง
ยุทธ์ ถึงขันนี
้ ้ได้ โดยอายุเพียงสิบหกปี ถึงขันมี ้ การคาดการณ์ว่า หากนางยังคง
พัฒนาด้ านนี ้ไปเรื่ อยๆ เพียงไม่กี่ทศวรรษ เด็กสาวจะเป็ นคนแรกใน
ประวัติศาสตร์ ตระกูลเซี่ยที่สามารถสําเร็ จพลังยุทธ์ขนั ้ ปราณธรณี.......หรื ออาจ
สามารถก้ าวไปถึงขันปราณฟ้
้ า ซึง่ ไม่มีใครในเมืองเมฆาล่องสามารถไปถึงมา
ก่อนในระยะเวลาหลายร้ อยปี มานี ้

ยิ่ง กว่านัน้ นางไม่เพียงมีพรสวรรค์อนั น่าตระหนก หากแต่มีความงามเลิศลํ ้า

และถูกยกย่องให้ เป็ นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆา ล่อง เหล่าผู้เยาว์ใน
เมืองเมฆาล่องผู้มีความสามารถอยู่บ้างต่างแข่งขันกันเพื่อ ดึงดูดใจเด็ก
สาว หากตระกูลเซี่ยประกาศหาเจ้ าบ่าว จํานวนคนที่มาเข้ าแถวสามารถยาว
จากประตูเมืองทิศเหนือจรดประตูเมืองทิศใต้ เลย ทีเดียว
เด็กสาวผู้เยี่ยม ยอดทังความงามและความสามารถหนึ
้ ง่ เดียวในเมืองเมฆาล่อง
กําลังจะแต่งงานกับผู้เยาว์ไร้ อนาคตซึง่ ด้ อยค่าที่สดุ ในรุ่น ใครจะรู้ว่าผู้คน
มากมายเท่าใดต้ องกระทืบเท้ าด้ วยความริ ษยาโกรธา....นี่เกิด ขึ ้นจากดอกบัว
งดงามปลูกลงบนปุ๋ ยคอก ล้ วนไม่มีใครอยากเหลียวมอง

คน ที่ตกหลุมรักเซี่ยฉิงเยว่แน่นอนว่าต้ องโกรธแค้ นและริ ษยาในตัวเซี่ยวเช่ออ

ย่างที่สดุ ถึงขนาดไม่ล้มเลิกความตังใจ....และเลื
้ อกที่จะวางยาพิษสังหารเด็ก
หนุ่ม เมื่อเซี่ยวเช่อในปั จจุบนั คิดคํานวณ สถานการณ์แบบนี ้ไม่ได้ ร้ายแรงอะไร
เลย

“ผู้หญิง ล้ วนเป็ นรากเหง้ าแห่งหายนะ” เซี่ยวเช่อลุกจากเตียง ยืนขึ ้นและพูด

พึมพํากับตนเอง แต่เมื่อเขาคิดถึงเสน่ห์ความงามของเซี่ยฉิงเยว่ที่สามารถสัน่
พลิกเมืองทัง้ เมือง เขาก็เปิ ดปาก หัวเราะจากใจ “ยังไงก็เถอะ เราได้ แต่งงานกับ
เจ้ าสาวงดงาม นี่เป็ นจุดเริ่ มต้ นที่ดีจริ งๆ”

ณ ตอนนี ้ เซี่ยวเช่อกําลังสวมชุดยาวสีแดงยืนอยู่ในห้ องที่แปะเต็มไปด้ วยอักษรสี

แดงคํา ว่า “สุขสันต์” (囍) ทุกที่ทาง คืนก่อน ท่านปู่ ของเขาเซี่ยวเหล่ยและอา
หญิงเล็กเซี่ยวหลิงซีเป็ นผู้จดั การงานฝี มือ นี ้ด้ วยตนเอง ห้ องนอนของเซี่ยวหยุน
ถูกแปรสภาพกลายเป็ นห้ องหออย่างสมบูรณ์

ทัน ใดนัน้ ประตูก็เปิ ดออก ปรากฏเงาร่ างอ้ อนแอ้ นปราดเข้ ามาอย่างรวดเร็ว

เซี่ยวเช่อยืนขึ ้นทันทีและยิ ้ม “อาหญิง ท่านปู่ กลับมาแล้ วหรื อ？”
เซี่ยว หลิงซีคือบุตรสาวในวัยกลางคนของเซี่ยวเหล่ย แม้ จะเป็ นอาของเซี่ยวเช่อ
ทว่านางเพิ่งจะอายุครบสิบห้ าในปี นี ้และอ่อนกว่าเขาหนึ่งปี แม้ จะอายุยงั น้ อยแต่
ความงามของนางเปล่งประกายทรงเสน่ห์จนแทบสัมผัสได้ พลังยุทธ์ของนางอยู่
ระดับหกในขอบเขตยุทธ์แรกเริ่ ม แม้ ว่าไม่อาจเทียบกับเซี่ยฉิงเยว่ หาก
เปรี ยบเทียบแล้ ว พลังยุทธ์ของนางนับว่าไม่ธรรมดา สามารถนับเป็ นทรัพยากรที่
สําคัญของตระกูลเซี่ยวและได้ รับการยกย่องอย่างสูง

“โอ ลูกเช่อ ในที่สดุ เจ้ าก็ฟืน้ แล้ ว”

สุ้ม เสียงอ่อนโยนทอดข้ ามห้ องเมื่อเซี่ยวเหล่ยก้ าวเข้ ามา เมื่อเห็นสภาพเซี่ยวเช่

อปรกติสขุ เรี ยบร้ อยดี เซี่ยวเหล่ยผ่อนคลายเล็กน้ อย ทางด้ านหลังยืนไว้ ด้วย
พ่อบ้ านเซี่ยวหงและแพทย์อนั ดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆา ล่อง-ท่านหมอเซโต

“ดีจริ งๆที่ เจ้ าฟื น้ และดูสบายดีแล้ ว แต่ให้ ท่านหมอเซโตได้ ตรวจร่างกายเจ้ าเสีย

หน่อยเถอะ วันนี ้เป็ นวันแต่งงานของเจ้ าและเราไม่ควรให้ มีความผิดพลาดใดแม้
เพียงเล็ก น้ อย ท่านหมอเซโต เชิญตรวจ” เซี่ยวเหล่ยเดินมาอยู่ด้านข้ างระหว่างที่
พูดไปด้ วย

หมอเซโตวางกล่องยาลงบนโต๊ ะและนัง่ ลงเบื ้องหน้ าเซี่ยวเช่อ ยกนิ ้วขึ ้นทาบลงบน

ชีพจรข้ อมือ ผ่านไปครูหนึง่ แพทย์เซโตจึงชักมือออก

“ท่าน หมอเซโต อาการของเซี่ยวเช่อเป็ นอย่างไรบ้ าง? ไม่ร้ายแรงใช่มย？”

ั้
เซี่ยวหลิงซีถามอย่างกังวล สีหน้ าแสดงความหวาดวิตกอย่างเห็นได้ ชดั
แม้ จะไม่ได้ เอ่ยอะไรออกมา หากสีหน้ าของเซี่ยวเหล่ยเคร่งขรึมดุดนั ...เขาจะไม่
ตระหนักได้ อย่างไรว่าการ หมดสติกะทันหันของเซี่ยวเช่อนันผิ
้ ดปกติ

ใบหน้ าหมอเซโตค่อยๆกระจ่าง และคลายออกเป็ นรอยยิ ้ม “ผู้อาวุโสเซี่ยวไม่ต้อง

เป็ นกังวล สภาพร่ างกายหลานชายของท่านยอดเยี่ยม เขาไม่เจ็บไข้ ใดๆทังสิ้ ้น ไม่
มีแม้ แต่อาการหวัด ไม่แน่ว่า...หลานชายอาจหมดสติเนื่องจากวิตกกังวลและ
ตื่นเต้ นเกินไป ยังไงๆหลานท่านก็กําลังจะแต่งงานกับบุตรสาวตระกูลเซี่ย สาว
งามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆาล่อง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

แม้ ว่าหมอเซโต จะพยายามปิ ดซ่อนเจตนา แต่คําพูดของเขาแสดงออกถึงความ

ผิดหวัง สาวงามอัจฉริ ยะกําลังจะแต่งงานกับคนไร้ ประโยขน์ไร้ อนาคต ช่างเป็ น
ความจริ งที่ยากจะรับได้

“ดีจริ งๆ” เซี่ยวเหล่ยถอนใจด้ วยความโล่งอกและผงกหัวอย่างครุ่นคิด “ต้ อง

ลําบากท่านหมอเซโตที่ต้องถูกพามาตรวจแต่เช้ า อาฮง ！เชิญท่านหมอเซโตไป
ที่ห้องรับรองเพื่อพักผ่อน”

“ไม่เป็ นไร” หมอเซโตตอบพร้ อมโบกมือปฏิเสธ ท่านหมอสะพายล่วมยาขึ ้นมา

“ในเมื่อหลานชายของท่านไม่เป็ นไรแล้ ว ข้ าก็จะกลับล่ะ ขอแสดงความยินดีตอ่ ผู้
อาวุโสเซี่ยวที่กําลังจะได้ ลกู สะใภ้ ที่โดดเด่นที่สดุ ใน เมืองเมฆาล่อง ข้ าไม่ร้ ู ว่าจะมี
คนมากน้ อยเท่าใดที่อิจฉาท่านตอนนี ้ ฮ่า ฮ่า ข้ าไปล่ะ”

“ท่านต้ องอย่าลืมมาดื่มฉลองในงานแต่งนะ อาฮง นําส่งท่านหมอเซโต”

“ลูก เช่อ เจ้ าสบายดีจริ งๆใช่มยั ้ รู้สกึ ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า? ” เซี่ยวเหล่ยยังคง
ไม่มนั่ ใจและนิ่วหน้ าอย่างครุ่ นคิด เมื่อเซี่ยวเช่อพลันสิ ้นสติ อุณหภูมิร่างกายตก
ลงและสูญเสียกําลังชีวิตอย่างรวดเร็ ว นี่ไม่ใช่แค่อาการของคนตื่นเต้ นจนเกินไป
อย่างแน่นอน จากอาการของเซี่ยวเช่อในปั จจุบนั เด็กหนุ่มดูสบายดี หากเซี่ยว
เหล่ยยังคงไม่สามารถลบความสงสัยออกไปจากใจได้

“ข้ า ไม่เป็ นอะไรจริ งๆท่านปู่ ท่านวางใจเถอะ” เซี่ยวเช่อพูดและแสดงออกอย่าง

ผ่อนคลาย มันช่วยไม่ได้ จริ งๆที่เด็กหนุ่มจะรู้สกึ ตื ้อขึ ้นจมูกจากความตื ้นตัน เมื่อ
เขามองไปที่เซี่ยวเหล่ยและเห็นร่องรอยความเป็ นห่วงเป็ นใยบนใบหน้ าที่ ล้ อม
กรอบด้ วยเส้ นผมหงอกขาวเต็มศีรษะ

ตระกูลเซี่ยวประกอบไปด้ วยผู้ อาวุโสห้ าท่านและแม้ ว่าเซี่ยวเหล่ยจะเป็ นผู้อาวุโส

ลําดับห้ า หากพลังฝี มือกลับสูงสุดในตระกูล ห้ าปี ก่อนเขาก้ าวเข้ าสูข่ นที
ั ้ ่สิบของ
ขอบเขตยุทธ์ชนลมปราณจิ
ั้ ต และปั จจุบนั บรรลุถงึ ลมปราณจิตขันสิ้ บระดับ
สมบูรณ์สงู สุดและมีโอกาสที่จะ ทะลวงผ่านชันยุ ้ ทธ์ลมปราณจิตไปยังขันสู ้ งกว่า
ซึง่ เป็ นระดับชันที
้ ่ใครๆเฝ้าใฝ่ ฝัน

เซี่ยวเหล่ยเพียงอายุห้าสิบห้ าปี ในปี นี ้ ด้ วยความแข็งแกร่งระดับยอดยุทธ์ขนสิ

ั้ บ
ชันลมปราณจิ
้ ต ทว่าผมเผ้ าของเขากลับหงอกขาว ทุกครัง้ คราเซี่ยวเช่อมองภาพ
ท่านปู่ ผ้ มู ีผมขาวทังศี
้ รษะ ต้ องรู้สกึ จิตใจขื่นขมเสมอเมื่อแลเห็น

เหตุผลที่เซี่ยวเหล่ยผมหงอกขาว ทังศี
้ รษะทังที
้ ่อยู่ในวัยกลางคนเป็ นที่รับรู้ไปทัว่
ทุกผู้คนในเมืองเมฆา ล่อง บุตรชายคนเดียวของเขา บิดาของเซี่ยวเช่อ คือเซี่ยวห
ยิงผู้ซงึ่ ถูกขนานนามเป็ นอัจฉริ ยะอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆาล่อง เมื่ออายุได้ สิบ
เจ็ดปี บรรลุพลังยุทธ์ชนปราณก่
ั้ อตัง้ อายุยี่สิบปี เข้ าสูร่ ะดับห้ าขอบเขตยุทธ์ชนั ้
ลมปราณก่อตัง้ อายุยี่สิบสามปี ก้ าวข้ ามชันลมปราณก่
้ อตังสู
้ ้ ชนยุ
ั ้ ทธ์ลมปราณ
แท้ จริ ง สร้ างความตื่นตระหนกต่อผู้คนทังหลายในเมื
้ องเมฆาล่อง ชายหนุ่ม
กลายเป็ นความภาคภูมิใจของตระกูลเซี่ยว และเป็ นความภาคภูมิยินดีของเซี่ยว
เหล่ย แทบทุกผู้คนล้ วนเชื่อมัน่ ว่าเมื่อเซี่ยวหยิงเข้ าสูว่ ยั กลางคน ต้ องเป็ นหนึ่งในผู้
ท้ าชิงตําแหน่งผู้สืบทอดผู้นําตระกูลเซี่ยวที่โดดเด่นที่ สุดแน่นอน

ทว่าโชคร้ ายนัก อาจเป็ นเพราะภูติเทพริ ษยาผู้โดดเด่น หนึ่งเดือนหลังจากเซี่ยวเช่

อถือกําเนิด เซี่ยวหยิงถูกลอบสังหาร เพียงสองสามวันก่อนหน้ าการลงมือทําร้ าย
เซี่ยวหยิงได้ เข้ าช่วยชีวิตบุตรสาวตระกูลเซี่ย หลังเหตุการณ์นนั ้ ทําให้ เซี่ยวหยิง
เหลือพลังฝี มือไม่ถึงครึ่งของปกติและทําได้ เพียงขับไล่มือ สังหารจากไปพร้ อมลม
หายใจสุดท้ ายของตนเอง ภรรยาของเขาเศร้ าโศกจนดวงใจแหลกสลายจากการ
จากไปของผู้เป็ นที่รักและจากไป ไม่นานหลังจากนัน้ เส้ นผมของเซี่ยวเหล่ยกลับ
กลายเป็ นสีขาวโพลนเพียงชัว่ คืนสืบเนื่องจากความ ตระหนกเสียใจของการ
สูญเสียบุตรชายคนเดียว เก้ าเดือนต่อมา เซี่ยวหลิงซีถือได้ กําเนิด เนื่องจาก
การทนทรมานด้ วยความเศร้ าเสียใจจากการสูญเสียบุตรชายเพียงคนเดียว
มารดาของเซี่ยวหลิงซีหมดลมหายใจในหนึ่งเดือนหลังการคลอด

ไม่มีใครรู้ ว่าเซี่ยวเหล่ยใช้ ชีวิตอย่างไรหลังการตายของบุตรชายและภรรยา เส้ น

ผมสีขาวของเขาสะท้ อนถึงความเจ็บปวดเสียใจสุดประมาณ ความเกลียดแค้ น
และความโศกเศร้ าสุดพรรณนา
จนถึงทุกวันนี ้ เซี่ยวเหล่ยยังไม่อาจรู้ ตวั ฆาตรกรฆ่าบุตรชายของตน

หลัง จากนัน้ เซี่ยวเหล่ยฝากความหวังทังหมดไว้

้ ที่เซี่ยวเช่อ....หากการค้ นพบ
ความจริ งอัน เจ็บปวดที่วา่ หลานชายของตนเกิดมามีเส้ นชีพจรพิการ เปรี ยบ
ประดุจฟ้าผ่าลงกลางใจ ทําให้ ชีวิตเซี่ยวเช่อหมดหวังนับแต่นนั ้

อย่าง ไรก็ตาม ต่อหน้ าหลานชายผู้หมดหวัง เซี่ยวเหล่ยไม่เคยแสดงอาการใดๆ

บ่งบอกถึงความผิดหวังหรื อเสียใจ ในสายตาของเขา การเกิดมาโดยมีเส้ นชีพจร
พิการนัน้ แปลว่าโชคชะตาไม่ยตุ ิธรรม เขาไม่ควรถูกกล่าวโทษเพราะความอ
ยุติธรรมของฟ้า เขาไม่ควรลําเอียงหรื อประชดประชันเซี่ยวเช่อ หากควรรักถนอม
เซี่ยวเช่อให้ มากขึ ้นเพื่อชดเชยสิ่งเหล่านี ้ เป็ นเวลาหลายปี ที่เขาแสวงหาทุกทาง
เป็ นไปได้ ที่จะรักษาเส้ นชีพจรที่ถกู ทําลาย

ทว่า เส้ นชีพจรลมปราณเปรี ยบประดุจเส้ นชีวิตหล่อเลี ้ยงความแข็งแกร่ งของ

ลมปราณคนผู้หนึง่ จะสามารถรักษาฟื น้ ฟูอย่างง่ายดายได้ อย่างไร？

แม้ ว่าเซี่ยวเช่อจะถูกมองข้ ามและได้ รับสายตาเยาะหยันจากคนรอบข้ างที่

ก้ าวหน้ ากว่าตน เขายังคงรู้สกึ โชคดีที่มีท่านปู่ ที่แสนดีเช่นนี ้

เมื่อมองไปที่เส้ นผมหงอกขาวของเซี่ยวเหล่ย ดวงตาของเซี่ยวเช่อทอประกายคม

กล้ า

.....เมือ่ พระเจ้าประทานโอกาสครัง้ ทีส่ องนีแ้ ละให้ความทรงจํ าทัง้ สองร่ าง แม้นี่

จะเป็ นเพียงแค่การปลอบโยนต่อท่านปู่ ข้าก็จะต้องมี ชีวิตอย่างยิ่ งใหญ่！เส้น
ชี พจรลมปราณพิ การแล้วอย่างไร！ข้าคือ ผูส้ ืบทอดของเทพโอสถ หากข้า
สามารถหาตัวยาสมุนไพรทีถ่ ูกต้อง เพียงแค่สามสัปดาห์ ข้าก็สามารถฟื ้ นฟูเส้น
ชี พจรลมปราณของข้าให้อยู่ในสภาพปกติ ได้อย่างแน่นอน！

“ปู่ โล่งใจจริ งๆที่ได้ ยินว่าเจ้ าสบายดี” เซี่ยวเหล่ยวางใจในท้ ายที่สดุ เมื่อได้ ยิน

คํายืนยันจากเซี่ยวเช่อ เขามองไปที่ท้องฟ้าพร้ อมกับพูดว่า “ลูกเช่อ ใกล้ ได้ เวลา
แล้ ว เจ้ าไปเตรี ยมตัวให้ พร้ อม ปู่ จะไปเตรี ยมพนักงานจัดงาน....จริ งสิ เจ้ าอยาก
ขี่ม้าไป รึนงั่ เกี ้ยวไปดีละ่ ？”

หาก เป็ นเซี่ยวเช่อเมื่อวันวาน เขาคงต้ องตอบว่า “นัง่ เกี ้ยว” เป็ นแน่แท้ แม้ ว่าเขา
จะเป็ นหลานชายเพียงคนเดียวของผู้อาวุโส แต่หากไม่นบั สถานะนี ้ เขาก็เรี ยก
ได้ ว่าเป็ นบุคคลไร้ ประโยชน์ทงอยู
ั ้ ่ในโลกที่แตกต่างจากเซี่ยฉิงเย ว่ ระหว่างทาง
ไปรับเจ้ าสาวที่ตระกูลเซี่ย มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาต้ องถูกชี ้นิ ้ววิพากษ์ วิจารณ์
โดยคนนับไม่ถ้วน รวมทังต้ ้ องเป็ นเป้าจับจ้ องด้ วยความอิจฉาริ ษยาและผิดหวัง

เซี่ยวเช่อหัวเราะ ยิ ้มเล็กน้ อยพร้ อมกล่าวว่า “แน่นอนอยู่แล้ ว ข้ าต้ องขี่ม้าไปสิ！

ท่าน ไม่จําเป็ นต้ องเป็ นห่วงข้ าหรอกท่านปู่ เซี่ยฉิงเยว่อาจจะสูงส่ง แต่นางถูก
กําหนดโดยโชคชะตาให้ เป็ นสะใภ้ ตระกูลเซี่ยว ข้ าจะแต่งนางเข้ าบ้ านอย่าง
ภาคภูมิและมีเกียรติ ไม่ทําให้ ท่านต้ องขายหน้ า”

เซี่ยวเหล่ยชะงักไปครู่หนึ่งเนื่องจากเขาไม่เคยคิดว่าหลานชายจะพูดเช่นนี ้ เขา
คลี่รอยยิ ้มอ่อนโยนและผงกศีรษะรับช้ าๆ “ดีแล้ ว”
เพียงแค่คําเดียว แสดงออกถึงความพึงพอใจอย่างลึกลํ ้า เซี่ยวเหล่ยเดินออกไป
จากห้ องและปิ ดประตูเบาๆ

ทันที ที่เซี่ยวเหล่ยออกพ้ นประตูห้อง เซี่ยวหลิงซียืนอยู่ตอ่ หน้ าเซี่ยวเช่อพร้ อมทัง้

ห่อริ มฝี ปาก ใบหน้ าของนางแสดงถึงความไม่พอใจ กล่าวว่า “สรุปแล้ ว เจ้ า
ตื่นเต้ นกับการการแต่งงานแล้ วทําให้ ข้าต้ องห่วงกังวลแทบตาย เจ้ าเพียงได้ พบ
หน้ าเซี่ยฉิงเยว่ไม่กี่ครัง้ ด้ วยซํ ้าแต่เจ้ ากลับหลงรัก นาง....อ๋อ ใช่สิ นางคือ
โฉมงามอันดับหนึ่งของเมืองเมฆาล่องนี่นา ฮึ！”

เซี่ยวเช่อโบกมือไปมาอย่างรวดเร็ว “จะเป็ นไปได้ ยงั ไงกัน！เซ่ยฉิง เยว่รูปโฉม

งดงามก็จริ งแต่ข้าคิดว่าอาหญิงเล็กงดงามกว่ามาก ถ้ าข้ าต้ องหมดสติไปจริ งๆ
เพราะนาง งันชี ้ วิตนี ้ข้ าคงไม่ร้ ูต้องหมดสติไปแล้ วนับครัง้ ไม่ถ้วน เพราะอาหญิง
เล็กอยู่เป็ นเพื่อนกับข้ าทุกวี่วนั แน่ๆ”

“คิกคิก...” ใบหน้ าของเซี่ยวหลิงซีเปลี่ยนเป็ นยิ ้มกว้ างอย่างทันใดพร้ อมหัวเราะ

คิกคัก “เจ้ ารู้ดีจริ งๆว่าจะพูดยังไงให้ ข้าดีใจ.... เซี่ยวเช่อ.... ถึงเจ้ าจะเป็ นลมไป
จริ งๆเพราะอยากแต่งงานกับเซี่ยฉิงเยว่ก ั็ ไม่แปลก นางทังสวยทั ้ งชาญ
้
ฉลาด ตระกูลเซี่ยก็เป็ นตระกูลที่รํ่ารวยที่สดุ ในเมืองเมฆาล่อง ผู้คนมากมายฝั น
อยากเป็ นเจ้ าบ่าวของนาง แต่นางกําลังจะแต่งงานกับเซี่ยวเช่อของตระกูลเรา”

พูด ถึงประโยคนี ้ ใบหน้ าของเซี่ยวหลิงซีเต็มไปด้ วยความภาคภูมิใจ จากนัน้

ดวงตาของนางกลับเต็มเปี่ ยมไปด้ วยแววหวนรํ าลึก นํ ้าเสียงเปลี่ยนเป็ นอ่อนโยน
“ข้ ารู้สกึ เหมือนวันนี ้มาถึงเร็ วเหลือเกิน......เซี่ยวเช่อกําลังจะแต่งงาน แล้ วหรื อนี่
...”

ก๊ อก..ก๊ อก

เสียงเคาะประตู ตามมาด้ วยเสียงพ่อบ้ านชราเซี่ยวหงชาง “นายน้ อย ได้ เวลา

ออกเดินทางไปรับเจ้ าสาวแล้ วขอรับ”

“โอ....ถึงเวลาแล้ วรึ？” เซี่ยวหลิงซีมองไปที่ชดุ ของเซี่ยวเช่อและแสดงท่าทาง

ตื่นวิตกทันใด “ท่านลุงหงกรุ ณารอสักครู่ พวกเรากําลังจะออกไปเดี๋ยวนี ้”

นาง เดินไปหยุดยืนด้ านหน้ าของเซี่ยวเช่อ สองมือที่ทงขาวทั

ั้ งนุ
้ ่มนวลจัดแจงชุด
แต่งงานของเขาให้ เรี ยบร้ อย “ชุดนี ้ค่อนข้ างใส่ยาก ชุดของเจ้ ายุ่งเหยิงนิดหน่อย
เพราะเรื่ องเมื่อกี ้ ยืนนิ่งๆนะ ข้ าจะจัดการให้ เอง”

มือทังสองที
้ ่ แลดูน่มุ นวลบอบบางทําหน้ าที่อย่างเร่ งรี บ นางขยับปกเสื ้อกลับสู่
ด้ านที่เหมาะสมและรัดเข็มขัดให้ เขาใหม่......ท่าทาง ของนางดูติดขัด หากนางดู
ตังตกอกตั
้ งใจและเป็
้ นจริ งเป็ นจังในสิ่งที่ทําอย่างมาก เซี่ยวเช่อมองดูนางเงียบๆ
ดวงตาของเขาค่อยๆรื น้ นํ ้าตา....

วันนี ้ เป็ นวันที่เขาต้ องแต่งงานกับเซี่ยฉิงเยว่ แต่เขารู้ดีว่าเซี่ยฉิงเยว่ไม่ได้ แต่งงาน

กับเขาเพราะความรัก หากไม่ใช่สืบเนื่องจากบิดาของทังสอง ้ เซี่ยวหยิงและเซี่ย
หงยี่ได้ ตกลงกันไว้ เซี่ยฉิงเยว่คงไม่แม้ แต่จะมองมาทางเขาให้ รําคาญ
สายตา คนเพียงไม่กี่คนที่ห่วงใยใส่ใจเซี่ยวเช่ออย่างแท้ จริ งบนโลกใบนี ้ มีเพียง
ท่านปู่ ของเขาเซี่ยวเหล่ย และอาหญิงเล็กเซี่ยวหลิงซีเท่านัน้

ใน วัยเด็ก เซี่ยวหลิงซีติดเซี่ยวเช่อดุจเดียวกับลูกอม นางตามเขาไปทุกที่ไม่ว่าที่

ใด เขาไม่สามารสลัดนางหลุดได้ หากนางไม่เห็นเขาแม้ เพียงครู่นางจะร้ องไห้
เสียงดัง

แต่ เมื่อเซี่ยวเช่ออายุได้ สิบขวบและเป็ นที่แน่นอนแล้ วว่าเส้ นชีพจรลมปราณของ

เขา พิการ เซี่ยวหลิงซีดเู หมือนจะเติบโตขึ ้นภายในชัว่ เวลาเพียงข้ ามคืน นาง
กระจ่างในใจถึงผลลัพธ์ของการมีเส้ นชีพจรลมปราณที่พิการและเข้ าใจถึงตัวตน
ของนางในฐานะ “อาหญิงเล็ก” ของเขา นี่คือจุดเริ่ มต้ นการฝึ กฝนพลังยุทธ์ของ
นางเพื่อปกป้องชีวิตของเซี่ยวเช่อ

หลังจาก “ความฝัน” อัน ยาวนานกว่ายี่สิบสี่ปีจากดินแดนเมฆคราม เซี่ยวเช่อ

รู้สกึ ว่าช่วงเวลานี ้ที่เต็มเปี่ ยมไปด้ วยความห่วงหาอาทรของเซี่ยว หลิงซี ช่างลํ ้า
ค่าและงดงามนัก

แม้ ว่าเซี่ยฉิงเยว่กําลังจะมาเป็ นภรรยาของเขา นางคงเปรี ยบประดุจจันทราเย็น

เยือกกลางเวหา ..คือสิ่งที่มองได้ แต่จบั ต้ องไม่ได้ ..

..ถ้าได้แต่งงานกับหญิ งสาวเช่นอาหญิ งเล็ก นัน่ คงวิ เศษมาก.....ความคิดนี ้จู่ๆก็

บังเกิดขึ ้นภายในหัวของเซี่ยวเช่ออย่างสุดจะควบคุม
เมื่อ จัดการขันตอนการแต่
้ งตัวอันซับซ้ อนให้ แกเซี่ยวเช่อจนสําเร็จ เซี่ยวหลิงซี
ระบายลมหายใจอย่างโล่งอกโล่งใจ นางเขย่งเท้ าขึ ้น ยกสองมือจัดแจงทรงผม
แก่เซี่ยวเช่อ ใบหน้ าน้ อยๆของนางแสดงออกอย่างชัดเจนถึงความรักทะนุ
ถนอม ริ มฝี ปากสีชมพูเผยอเล็กน้ อยราวกลีบดอกไม้

.......อย่างรวดเร็วเกินใครจะคาดคิด เซี่ยวเช่อก้ มศีรษะลงและกดปากของตนเอง

ลงบนริ มฝี ปากสีชมพูอนั งดงามเย้ ายวนของเซี่ยวหลิงซี!!

“อ๊ ะ！”

เซี่ยว หลิงซีร้องอุทานพร้ อมดีดตัวถอยหลังราวกับกระต่ายน้ อยเสียขวัญ ปลาย

นิ ้วของนางแตะลงไปบนริ มฝี ปากที่สนั่ สะท้ าน ดวงตาโตสะท้ อนแววตื่น
ตระหนก ร่องรอยแดงลามไปทัว่ ใบหน้ าและลําคออย่างรวดเร็ว

“เจ้ า...เจ้ า.....เจ้ าจูบข้ าอีกแล้ ว！！”

“ท่านมีปฏิกิริยาเหมือนเดิมไม่มีผิด” เซี่ยวเช่อผู้ไร้ เดียงสาแสดงสีหน้ าดุจใจ

สลาย “ตอนพวกเรายังเด็ก พวกเรามักหยอกล้ อเล่นเกมจุมพิตที่ท่านชอบเป็ น
ประจํา แต่ทกุ วันนี ้ ท่านตกอกตกใจทุกครัง้ ที่ข้าพยายามจุมพิตท่าน”

“เจ้ า...เจ้ า....เจ้ า...... เจ้ าก็ร้ ู ว่านัน่ มันเรื่ องตอนเด็กๆ！”

ใบหน้ าของเซี่ยวหลิงซีแดงกํ่าดุจกลีบกุหลาบ “พวกเราโตขึ ้นเกินกว่าจะ
รับผิดชอบเรื่ องนี ้ไหว! ส่วนเจ้ าเอง.....เจ้ าเองอีกไม่นานก็จะมีภรรยา
แล้ ว! ต่อไปเจ้ าจะจุมพิตได้ แค่ภรรยาของเจ้ าเท่านัน!”้

“ทําไมล่ะ....”

“เพราะข้ าเป็ นอาของเจ้ ายังไงล่ะ!” เซี่ยวหลิงซีกระทืบเท้ าอย่างอัดอันตั

้ นใจ

“...ถ้ างัน....ข้
้ าต้ องทํายังไงล่ะถ้ าข้ าอยากจูบท่าน?” เซี่ยวเช่อเอามือลูบคางทําท่า
ครุ่นคิด ยิ ้มน้ อยๆอย่างซุกซน

“เจ้ า.....งันเจ้
้ าก็ต้องแต่งกับข้ า!” เซี่ยวหลิงซีเชิดจมูกของนางอย่างโมโหโกรธา

“เฮ้ ! ข้ าจะแต่งกับท่านได้ ยงั ไง ท่านเป็ นอาของข้ านี่นา....” เซี่ยวเช่อกดเสียง

ตํ่า ดวงตาเบิกกว้ าง

“เจ้ าเองก็ร้ ูดีนี่นา ! หากเจ้ ากล้ าขโมยจูบข้ าอีกละก็ ข้ าจะฟ้องภรรยาของเจ้ า

และให้ นางจัดการ ฮึม่ ! ! ” เซี่ยวหลิงซีมองไปที่เซี่ยวเช่ออย่างผู้ชนะพร้ อมเชิด
จมูกขึ ้นสูง

เสียงของเซี่ยวหงดังมาจากทางด้ านนอกอีกครัง้ “นายน้ อย ท่านพร้ อมแล้ ว

หรื อไม่? ตอนนี ้ได้ เวลาไปรับเจ้ าสาวแล้ วขอรับ”

“พร้ อม แล้ ว ข้ ากําลังจะออกไป” เซี่ยวเช่อสํารวจชุดที่สวมใส่และเตรี ยมพร้ อม

เดินทาง หลังจากก้ าวออกไปได้ สองก้ าว เซี่ยวหลิงซีจบั มือของเขาและกล่าว
อย่างจริ งจัง “เซี่ยวเช่อ! ก่อนไป ทวนสัญญาที่ให้ ไว้ กบั ข้ าเมื่อวานก่อน คําต่อ
คํา ไม่เช่นนันข้
้ าไม่ให้ เจ้ าไป”

...สัญญาเมือ่ วาน ? .....

เซี่ยวเช่อคิดอยู่ครู่ หนึ่ง เขาท่องมันออกมาอย่างจนปั ญญา “ก็ได้ ..............

หลังจากเข้ าพิธีแต่งงานกับเซี่ยฉิงเยว่ ข้ าจะไม่ลืมเลือนอาหญิงเล็กเพียง
เพราะว่าข้ ามีภรรยา ข้ าจะให้ เวลากับอาหญิงเล็กไม่น้อยกว่าก่อนหน้ านี ้ ข้ าจะ
เชื่อฟั งคําสัง่ อาหญิงเล็ก จะรี บมาทุกครัง้ ที่ทา่ นเรี ยกหาเหมือนเก่า.......อืม ข้ าคิด
ว่าไม่ผิดพลาดแม้ แต่คําเดียวนะ”

“ฮิ ฮิ.....เด็กดีๆ” เซี่ยวหลิงซียิ ้มอย่างอ่อนหวานหากยังไม่ปล่อยมือของเซี่ยว

เช่อ “ถึงอย่างนันก็ ้ เถอะ ข้ าจะเพิ่มข้ อตกลงอีกข้ อหนึง่ เมื่อวานข้ าลืมข้ อนี ้ไป
........แม้ ว่าเซี่ยฉิงเยว่จะเป็ นภรรยาของเจ้ า แต่ในใจของเจ้ า ข้ าต้ องสําคัญที่สดุ
! เร็วเข้ า เจ้ าต้ องรับปากมาเดี๋ยวนี ้ ! พูดทวนอีกครัง้ .. ..เร็วๆซิ ”

เซี่ยวเช่อจับจ้ องนัยน์ตาอันงดงามของนางแล้ วพูดว่า

“ถ้ าท่านจูบข้ า ข้ าจะยอมรับปากท่าน”

“งัน.....เจ้
้ าจะแต่งงานกับข้ างันรึ
้ ?”

“...............” เซี่ยวเช่อแพ้ แล้ ว T^T

“นายน้ อย ท่านยังไม่เรี ยบร้ อยหรื อขอรับ?” มันเป็ นเรื่ องต้ องห้ ามหากล่วงเลย
ฤกษ์ ยามที่กําหนดไว้ เซี่ยวหงจึงร้ องเร่ งมาอีกครัง้ จากภายนอก

เซี่ยว เช่อวางมือลงบนประตู หากหยุดรัง้ ไว้ ไม่เปิ ดออก เขาพูดอย่างแผ่วเบา

ว่า “ข้ าไม่สามารถรับปากท่านเรื่ องนี ้ เพราะในใจของข้ า ท่านคืออันดับหนึ่ง
เสมอ แม้ จะมีเซี่ยฉิงเยว่ซกั ร้ อยคนก็ไม่อาจเปรี ยบเทียบกับท่านได้ ท่านคือคนที่
ไม่อาจมีใครมาแทนที่ได้ ในใจข้ า”

เมื่อเสียงของเซี่ยวเช่อจางลง เด็กหนุ่มผลักประตูและเดินออกไป

เซี่ยว หลิงซียืนนิ่งงันราวถูกจับแช่แข็งอยู่ครู่ใหญ่ เส้ นโค้ งน้ อยๆวาดขึ ้นตาม

ขอบริ มฝี ปากของนาง หญิงสาวหลบฉากออกไปอย่างกระตือรื อร้ นยินดีประดุจ
ดังเด็กหญิงเล็กๆที่ได้ รับ ขนมถูกใจ

เมื่อ เซี่ยวเช่อเดินออกมาจากห้ อง ก็พบเหล่าพนักงานจัดงานสมรสอันภูมิฐานรอ

คอยอยู่ภายนอก เซี่ยวหงยิ ้มแย้ มอย่างยินดีพร้ อมกล่าวว่า “นายน้ อย เชิญขึ ้น
ม้ า ข้ าจะปกป้องท่านด้ วยทุกสิ่งทุกอย่างของข้ าระหว่างการเดินทาง........แต่แน่
นอน วันนี ้เป็ นวันมงคลของนายน้ อย ข้ าไม่ควรวิตกกังวลให้ มากเกินไปเพราะคง
จะมีแต่เรื่ องดีๆเกิดขึ ้นอย่างแน่ นอน”

“ขอบพระคุณท่าน ท่านตาหง”

เซี่ยวเช่อยิ ้มให้ เซี่ยวหงและปี นป่ ายขึ ้นหลังม้ า ทันใดนันก็

้ มีเสียงนุ่มนวลดังมา
จากทางด้ านซ้ าย
“ดูเหมือนข้ าจะมาได้ เวลาพอดิบพอดี น้ องเซี่ยวเช่อกําลังจะไปรับเจ้ าสาวใช่
หรื อไม่ ? ขอแสดงความยินดีด้วย ”

เซี่ยว เช่อค่อยๆขมวดคิ ้วเมื่อได้ ยินเสียงและเห็นชายหนุ่มสองคนเดินมาด้ านข้ าง

ของตน อย่างช้ าๆ เจ้ าของเสียงพูดก่อนหน้ านี ้คือชายหนุ่มอายุยี่สิบปี รูปร่างปาน
กลาง ทังหล่้ อเหลาทังสง่
้ างาม ดวงตากระจ่างใสดุจแก้ วของเขาประทับอยู่บน
ใบหน้ าที่เต็มไปด้ วยรอยยิ ้มสดใส ทางด้ านหลังของชายหนุ่มคือเด็กหนุ่มอายุ
อ่อนกว่า ก้ าวเท้ าของเขาตามติดผู้พดู มาอย่างรวดเร็ ว

เมือ่ มองไปที่ทงสอง
ั้ เซี่ยวเช่อยิ ้มเล็กน้ อย “โอ ที่แท้ คือท่านพี่ย่หู ลงและท่านพี่
เซี่ยวหยาง พวกท่านทังสองมาเพื
้ ่อส่งข้ าโดยเฉพาะเลยหรื อ ?”

เซี่ยว ยู่หลงคือบุตรชายของท่านผู้นําตระกูลเซี่ยว ด้ วยอายุเพียงยี่สิบปี ไม่ว่าจะ

เป็ นบุคลิกภาพ อัจฉริ ยภาพ ลักษณะการพูดจาหรื อภูมิปัญญาล้ วนอยู่ใน
ระดับสูงของผู้เยาว์รุ่นหลังในตระกูล เซี่ยว ปั จจุบนั ความแข็งแกร่งของพลังยุทธ์
เซี่ยวยู่หลงอยู่ในขันที
้ ่สามของขอบเขตยุทธ์ปราณ ก่อตัง้

เขา คือความภาคภูมิยินดีของเซี่ยวหยุนไห่บิดาของเขา ทังยั ้ งเป็ นความหวังใน

อนาคตของตระกูลเซี่ยว ตระกูลวางความคาดหวังไว้ ในตัวของเซี่ยวยู่หลงอย่าง
สูง เนื่องจากเขาจะต้ องเป็ นผู้นําคนต่อไปหากไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ ้น ชายหนุ่ม
เต็มไปด้ วยพรสวรรค์และความสามารถหากไม่เคยแสดงความหยิ่งยโส เขา
อ่อนโยนและสุภาพต่อทุกผู้คน แม้ แต่ตอ่ หน้ าเซี่ยวเช่อ ผู้ซงึ่ ทุกคนตัดสินว่าเป็ น
คนพิการในสายตา ชายหนุ่มไม่เหยียดหยามต่อเซี่ยวเช่อ กลับกันเขา
แสดงออกถึงความสุภาพอ่อนโยน ไม่เพียงแค่นนั ้ เขายังแสดงถึงความวิตก
ห่วงใยเมื่อต้ องเผชิญการถกปั ญหาของเส้ นชีพจรลมปราณที่ พิการของเซี่ยวเช่
อทุกครัง้

เซี่ยว เช่อชื่นชมยู่หลงเสมอมา เขาประทับใจและชื่นชอบในความมีเมตตาของยู่

หลง........แน่นอน ความรู้สกึ เหล่านี ้เป็ นของเซี่ยวเช่อคนก่อน

ศักดิ์ ฐานะของบุคคลทางด้ านหลังเซี่ยวยู่หลงไม่ก็ธรรมดา เขาไม่ใช่สมาชิก

ทัว่ ไปของตระกูลเซี่ยว เขาคือหลานชายคนสุดท้ องของผู้อาวุโสอันดับสอง
เรี ยกว่าเซี่ยวหยาง ด้ วยอายุสิบเก้ าปี เขามีระดับพลังยุทธ์อยู่ขนที ั ้ ่เก้ าของ
ขอบเขตปราณเริ่ มต้ น ตังแต่ ้ เขายังเยาว์ เขาเริ่ มติดตามเซี่ยวยู่หลงไปทุกที่และ
ฟั งคําสัง่ เซี่ยวยู่หลงทุกคํา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ ใจดีกบั เซี่ยวเช่อเหมือนดัง
เซี่ยวยู่หลง แม้ ว่าทังสองจะเป็
้ นหลานชายของผู้อาวุโสของตระกูลเช่นกัน แต่เขา
ไม่เคยใส่ใจในตัวเซี่ยวเช่อ ทุกครัง้ ที่เซี่ยวเช่อพยายามเริ่ มบทสนทนา เขาจะทํา
เมินเฉยหรื อมีปฏิกิริยาตอบรับด้ วยการเชิดหน้ าขึ ้นสูง

ใน ฐานะหลานชายของผู้อาวุโสตระกูลเซี่ยว เซี่ยวเช่อไม่เพียงมีเคหะสถาน
ส่วนตัว เขายังมีสวนเล็กๆในบริ เวณบ้ านของตนเองอีกด้ วย นอกเหนือจากท่าน
ปู่ ของเขาเซี่ยวเหล่ย อาหญิงเล็กเซี่ยวหลิงซี และเพื่อนสนิทที่สดุ คนหนึง่ ของ
เขา มีคนเพียงไม่กี่คนที่มาเยี่ยมเยือน วันนี ้ เซี่ยวยู่หลงมาพร้ อมกับเซี่ยวหยาง
เพื่อส่งเขาในการเดินทางแต่งงาน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แน่นอนอยู่แล้ ว” เซี่ยวยู่หลงมาถึง ส่งเสียงหัวเราะจริ งใจพร้ อมกล่าว
ว่า “คนที่เจ้ ากําลังจะเข้ าพิธีด้วยในวันนี ้คืออัญมณีงามลํ ้าค่าที่สดุ ของเมือง
เมฆาล่อง นี่ไม่ใช่แค่งานเฉลิมฉลองของตระกูลเซี่ยวเรา หากเป็ นงานฉลอง
ยิ่งใหญ่ของเมืองเมฆาล่อง เมื่อเจ้ ามีวาสนาได้ ตบแต่งสมบัติชิ ้นนี ้ เราผู้พี่ร้ ูสกึ
ยินดีอย่างยิ่ง และแน่นอน ข้ ารู้ สกึ ทังอิ
้ จฉาทังละอายด้
้ วยเช่นกัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”

เซี่ยว เช่อหัวเราะเช่นกัน “พี่ย่หู ลงช่างเข้ าใจหยอกล้ อข้ าเล่น ด้ วยความสามารถ

ของพี่ย่หู ลง สาวงามทัว่ ทังเมื
้ องเมฆาล่องต่างรอคอยให้ ท่านเลือกเฟ้น”

“นายน้ อย ได้ เวลาต้ องออกเดินทางแล้ ว” เซี่ยวหงเตือน

“น้ องเซี่ยวเช่อ ออกเดินทางเถอะ พวกเราต่างรอคอยอย่างใจจดใจจ่อให้ เจ้ านํา

หยกงามลํ ้าค่าอันดับหนึ่งของเมืองเมฆาล่องเข้ าสู่ตระกูลเซี่ยว”

เซี่ยว เช่อผงกศีรษะและนัง่ ลงอย่างมัน่ คงในทันที เหล่าพนักงานจัดงานเคลื่อน

ขบวนผ่านสวนออกไป นําพาเสียงบรรเลงยํ่ากลองและฆ้ องตรงไปยังบ้ านตระกูล
เซี่ย

วินาที ที่เซี่ยวเช่อลับหายไปจากสายตา รอยยิ ้มของเซี่ยวยู่หลงกลับแข็งค้ างและ

เปลี่ยนเป็ นถมึงทึง เขาหันกลับหลังในทันทีและฟาดฝ่ ามือใส่ใบหน้ าของเซี่ยว
หลางอย่างแรง ชายหนุ่มคํารามตํ่าลอดไรฟั น

“น่าสมเพช ! ”
ฝ่ า มือของเซี่ยวยู่หลงฟาดลงไปตรงๆบนใบหน้ าซีกซ้ ายของเซี่ยวหลางทําให้ แก้ ม
ของเขา บวมขึ ้นทันตา เขาเกาะขาของเซี่ยวยู่หลงและพูดอย่างหวาดกลัว

“ข้ า....ข้ า ใส่ผงพิษสังหารใจลงไปจริ งๆ และข้ อความที่ข้าได้ รับก็ยืนยันได้ ว่ามัน

ล้ มลงไปแล้ ว...ข้ า.....ข้ าไม่ร้ ู จริ งๆว่าเกิดอะไรขึ ้น....”

“ฮื ้มม !?”

เซี่ยว ยู่หลงขมวดคิ ้วใบหน้ าแปรเปลี่ยนจนปั น้ ยาก “ข้ าจ่ายเงินไปมากมายเพื่อ

แสวงหาพิษที่แม้ แต่หมอเซโตยังหมดทางรักษา แต่แกทําเสียเรื่ องหมด ! ! อย่า
บอกนะว่าแกต้ องการให้ ข้าต้ องทนมองเซี่ยฉิงเยว่แต่งไปให้ ไอ้ สวะเซี่ยวเช่อนัน่ ต่อ
หน้ าต่อตาข้ าเอง !? ”

“หัว หน้ า เจ้ าเด็กนัน่ เพิ่งจะออกไป เรายังมีโอกาสระหว่างทางไปงานแต่ง..........

ถึงเราจะลงมือด้ วยตัวเองไม่ได้ เพราะกลัวถูกพบเห็น แต่เราเรี ยกใช้ กองกําลัง
ป้องกันของตระกูลยู่เหวินหรื อตระกูลอื่นๆได้ มีผ้ ชู ายสูงศักดิ์อีกหลายคนที่
ปราถนาครอบครองเซี่ยฉิงเยว่ แค่ได้ ยินคนพูดถึงงานแต่งงานของเซี่ยฉิงเยว่กบั
เซี่ยวเช่อ พวกมันล้ วนขบเขี ้ยวเคี ้ยวฟั น หากเราเชื ้อเชิญมันและลงมือ
ด้ วยกัน เราก็จะสามารถ...... ”

“ถ้ ามันง่ายดายขนาดนัน้ ข้ าจะไปเสียเวลามากมายเฟ้นหาผงสังหารใจเพื่ออะไร

!!”
เซี่ยว ยู่หลงตัดบทเซี่ยวหยางอยากเย็นชาและพูดว่า “แม้ เซี่ยวเช่อจะเป็ นตัวตนที่
ไร้ ประโยชน์ แต่ปขู่ องมันสําเร็จขันสิ
้ บของลมปราณจิต ใครจะกล้ าตังตั ้ วเป็ น
ศัตรูกบั มัน ? ยิ่งไปกว่านัน้ บิดาของเซี่ยฉิงเยว่ไม่ได้ คดั ค้ านในการแต่งงานของ
ทังคู
้ ่ ใครจะกล้ าต่อต้ านอย่างเปิ ดเผยต่อตระกูลเซี่ยและเซี่ยวเช่อ ? ถึงเหล่า
ผู้เยาว์ตระกูลยู่หลานจะร่วมมือกับเด็กน้ อยของจวนผู้ว่า ครอบ ครัวของพวกมัน
ล้ วนต้ องป้องกันพวกมันจากการก่อการใดๆ.........แล้ วเจ้ าไม่ เห็นหรื ออย่างไรว่า
เจ้ าเฒ่าเซี่ยวหงเป็ นผู้อารักขามันด้ วยตนเอง ? หากมีตาแก่นี่อยู่ใกล้ ๆ คิดว่าจะ
สร้ างความวุ่นวายได้ อย่างนันรึ้ ?”

เซี่ยวยู่หลงพูดไปพลางกําหมัดแนบแน่นจนได้ ยินเสียงกระดูกลัน่ จากการเคลื่อน

อย่างผิดรูปดังขึ ้นอย่างชัดเจน

ครัง้ แรกที่เขาเห็นเซี่ยฉิงเยว่ ชายหนุ่มคิดว่ตนเองประสบพบกับนางสวรรค์และ

ตกหลุมรักทันที นับแต่นนมา ั ้ เขาสัตย์สาบานกับตนเองว่า ในชาตินี ้ จะทําให้
เซี่ยฉิงเยว่เป็ นผู้หญิงของตนเองให้ ได้

ทว่า เซี่ยฉิงเยว่กําลังจะแต่งงานกับเซี่ยวเช่อผู้น่าสมเพชที่สดุ ของตระกูลเซี่ยว !

จะให้ เขายอมรับอย่างหน้ าชื่นตาบานได้ อย่างไร !

“ท่านหัวหน้ า ที่จริ ง.....ที่จริ งท่านไม่ต้องกังงวลมากขนาดนัน”

้

เซี่ยว หยางจ้ องดูสีหน้ าของเซี่ยวยู่หลงและพูดอย่างระมัดระวังว่า “ท่านลอง

ใคร่ครวญดู ด้ วยลักษณะนิสยั ของเซี่ยฉิงเยว่ที่ไม่เคยแม้ แต่จะชายตามองแม้ แต่
ผู้เปี่ ยม พรสวรรค์คนใดในเมืองเมฆาล่อง นางจะนิยมชมชอบในตัวเด็กน้ อย
เซี่ยวเช่อได้ อย่างไร ? เหตุผล เดียวที่นางแต่งงานกับเซี่ยวเช่อ เนื่องจาก
ข้ อตกลงเมื่อสิบหกปี ก่อน ถ้ าหากนางตบแต่งเข้ าสูต่ ระกูล มันเป็ นไปไม่ได้
เลยด้ วยซํ ้าที่เซี่ยวเช่อจะแตะต้ องนางได้ แม้ เพียงปลาย นิ ้ว......และหลังจากที่นาง
กลายเป็ นคนของตระกูลเซี่ยว ท่านหัวหน้ าก็จะมีโอกาสได้ พบนางมากขึ ้น เจ้ า
ขยะเซี่ยวเช่อไม่อาจเทียบอะไรได้ กบั ท่านหัวหน้ า ผู้สง่างามตามธรรมชาติและ
มีความรู้ความสามารถอันโดดเด่น เพียงเวลาไม่นาน เชื่อแน่ว่าจะสร้ างความ
ประทับใจให้ เซี่ยฉิงเยว่ได้ และเมื่อนัน......”
้

ฟั งเซี่ยวหยางบรรยายไป สีหน้ าถมึงทึงของเซี่ยวยู่หลงค่อยผ่อนคลายขณะที่

ดวงตาเล็กเรี ยวของเขาหรี่ ลง ชายหนุ่มยกมือสัมผัสปลายจมูกและพึมพําเบาๆ

“แกพูดได้ มีเหตุผลน่าฟั ง......ดูเหมือนการวางยาพิษฆ่าเจ้ าสวะนัน่ ไม่ตายก็มี

ข้ อดีอยู่เหมือนกัน”

เมืองเมฆาล่องคือเมืองที่เล็กที่สดุ ในจักรวรรดิวายุคราม มันเล็กเสียจนไม่ค่คู วร

เรี ยกว่าเป็ นเมืองเสียด้ วยซํ ้า บางที หากเรี ยกว่าหมูบ่ ้ านน่าจะเหมาะสม
กว่า เมืองเมฆาล่องไม่เพียงเป็ นเมืองที่เล็กที่สดุ หากแต่ยงั เป็ นเมืองที่มีที่ตงทาง
ั้
ภูมิศาสตร์ ห่างไกลที่สดุ จํานวนประชากร เศรษฐกิจ และแม้ แต่คา่ เฉลี่ยความ
แข็งแกร่งของระดับลมปราณอยู่ในระดับตํ่าสุดของที่สดุ ทุกวันนี ้ ประชากรใน
เมืองเมฆาล่องมักพูดเชิงขบขันเสียดสีว่าพวกตนเป็ นจุดเล็กๆที่ถกู ลืมใน
อาณาจักรวายุคราม
เมืองเมฆาล่องคึกคักเป็ นพิเศษในวันนี ้เนื่องจากงานมงคลสมรสระหว่างเซี่ยวเช่อ
และเซี่ยฉิงเยว่

คงไม่มีใครสนใจหากเป็ นงานแต่งงานของเซี่ยวเช่อ ทว่าการแต่งงานของเซี่ยฉิง

เยว่คืองานใหญ่ที่น่าตื่นเต้ น

ตระ กูลเซี่ยไม่เพียงฝึ กฝนศิลปะการต่อสู้เท่านัน้ พวกเขาคือตระกูลที่เชี่ยวชาญ

ด้ านการค้ ามาอย่างยาวนานหลายต่อหลายรุ่ น แม้ ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเรี ยก
ได้ ว่าเศรษฐี เมื่อเทียบกับตระกูลอื่นๆใน จักรวรรดิวายุครามแห่งนี ้ ทว่าสําหรับ
รายนามของผู้ที่มีทรัพย์สมบัติมากที่สดุ ในเมืองเมฆาล่องนัน้ ตระกูลเซี่ยแน่นอน
ว่าต้ องถูกนับรวมเป็ นหนึ่งในนัน้ อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ได้ หมายความว่าตระกูลเซี่ย
อ่อนแอ ด้ วยจํานวนทรัพย์สินที่มี เป็ นธรรมดาที่พวกเขาจะจ้ างผู้มีฝีมือเพื่อ
ป้องกันมรดกมากมายมหาศาลของพวกเขา

ผู้ นําตระกูลเซี่ยมีทายาทสองคนคือ เซี่ยหยวนป้าและเซี่ยฉิงเยว่ ทังบุ

้ ตรชาย
และบุตรสาวทังสองคนไม่
้ สนในธุรกิจของตระกูล พวกเขาต่างมุง่ มัน่ ในการ
ฝึ กฝนวิชาลมปราณเพียงอย่างเดียว เซี่ยหงอี ้ไม่เคยคัดค้ านการตัดสินใจของ
พวกเขา หากกลับกันอนุญาตให้ พวกเขาทําตามใจตนเอง

หลัง จากเซี่ยฉิงเยว่สร้ างความตระหนกแกเมืองเมฆาล่องด้ วยพรสวรรค์ของ

นาง ยิ่งไม่มีความเป็ นไปได้ ที่เซี่ยหงอี ้จะขัดขวางการเติบโตของนาง สืบเนื่อง
จากพรสวรรค์ราวเทพประทานของเซี่ยฉิงเยว่ ตระกูลหลักๆในเมืองเมฆาล่อง
ต่างประพฤติตวั เรี ยบๆร้ อยๆ..........เพราะเหนือ สิ่งอื่นใด เป็ นที่ร้ ูกนั ไปทัว่ ว่าเซี่ย
ฉิงเยว่อาจก้ าวหน้ าถึงชันลมปราณธรณี
้ หรื อแม้ แต่ก้าวข้ ามสู่ลมปราณฟ้าได้ ใน
อนาคต เมื่อถึงจุดนัน้ ตระกูลเซี่ยไม่เพียงเป็ นตระกูลที่รํ่ารวยที่สดุ ยังอาจเป็ น
ตระกูลที่มีอิทธิพลสูงสุดในเมืองเมฆาล่อง

อย่าง ไรก็ดี ตระกูลเซี่ยมอบหญิงสาวผู้เปี่ ยมพรสวรรค์ของเมืองนี ้ให้ สมรสกับ

เซี่ยวเช่อ บุรุษหนุ่มซึง่ แทบไร้ อนาคต ใครจะรู้ได้ ว่ามีผ้ ผู ิดหวังเสียใจในการ
ตัดสินใจนี ้มากน้ อยเพียง ใด...........และแน่นอนว่า ทีม่ ากกว่าจํานวนนัน้ คือผู้ที่
ถึงขันอิ
้ จฉาริ ษยาและอาฆาตหึงหวง

เมื่อ เป็ นการออกเรื อนของบุตรสาวตระกูลเซี่ย แน่นอนว่าขนาดของงานต้ องไม่

เล็กน้ อย ทันทีที่เซี่ยวเช่อออกมาด้ านนอก เขามองเห็นแถบยาวเหยียดของพรม
สีแดงปูลาดไปตามพื ้นตังแต่ ้ หน้ าประตูบ้านของ เขา พรมแดงนี ้มีจดุ เริ่ มต้ นที่
หน้ าตึกตระกูลเซี่ยว และลาดยาวลดเลี ้ยวไปตามหนทางที่เป็ นทิศที่ตงของบ้
ั้ าน
ตระกูลเซี่ย

ทันที ที่ขบวนเจ้ าบ่าวปรากฏขึ ้น ถนนหนทางในเมืองเมฆาล่องคึกคักด้ วยเสียง

วิพากษ์ วิจารณ์โดยทันที สองข้ างทางเต็มไปด้ วยชาวบ้ านและผู้
สังเกตการณ์ เมื่อเซี่ยวเช่อควบขับม้ าออกมาพร้ อมๆกับขบวนแห่ เสียงกระซิบ
กระซาบจากฝูงชนก็เข้ ามาเต็มหู

“ดูสิ ! นัน่ ไงหลานชายของท่านผู้อาวุโสลําดับห้ าของตระกูลเซี่ยว ข้ าได้ ยินข่าว

ลือมาว่าเส้ นชีพจรลมปราณของเขาพิการแต่กําเนิด ในชีวิตนี ้ไม่สามารถสําเร็จ
ได้ แม้ กระทัง่ ขันที
้ ่หนึ่งของขอบเขตชันลมปราณ
้ เริ่ มต้ นด้ วยซํ ้า”
“โอ้ นี่เป็ นครัง้ แรกมี่ข้าได้ เห็นเขาตัวจริ ง”

“มัน ธรรมดาอยู่แล้ วที่เจ้ าจะไม่เคยเห็นเขามาก่อน ถ้ ามีปทู่ ี่ดื ้อดึงราวกระทิง

ป่ า ทังตนเองก็
้ เป็ นคนไร้ ประโยชน์เยี่ยงนัน้ ถ้ าเป็ นแก แกจะมีหน้ าออกมาเดิน
หรื อ ? เฮ้ อ เซี่ยฉิงเยว่ที่ต้องแต่งงานกับคนแบบนี ้ สวรรค์ช่างไร้ นยั น์ตา ! ! ”

“ว่า กันว่าเซี่ยวหยิงบิดาของเขาและเซี่ยหงอี ้กลายเป็ นพี่น้องร่ วมสาบานภายหลัง

จากที่เซี่ยวหยิงใช้ พลังยุทธ์แทบทังหมดเสี
้ ่ยงช่วยชีวิตของเซี่ยฉิงเยว่เอา ไว้ เซี่ย
หงอี ้ ณ ตอนนันจึ้ งให้ คําสัตย์ว่า ในวันที่บตุ รสาวของตน - เซี่ยฉิงเยว่อายุครบสิบ
หกปี นางจะตบแต่งเป็ นสะใภ้ ของเซี่ยวหยิง ไม่นานหลังจากนัน้ เซี่ยวหยิง
ตายจากการลอบสังหาร นี่ล้วนสืบเนื่องจากการสูญเสียพลังยุทธ์ไปก่อนหน้ า
เขาจึงไม่สามารถประมือกับมือสังหารได้ ข่าวการตายของเซี่ยวหยิงสร้ างความ
ตระหนกแก่เซี่ยหงอี ้ประดุจดาวตกร่ วงหล่น ใส่ เขารู้สกึ สํานึกผิดอย่างลึกซึ ้ง
......ณ ตอนนี ้ เมื่อฉิงเยว่อายุได้ สิบหกปี ในที่สดุ ถึงแม้ ว่าบุตรชายของเซี่ยวห
ยิงจะเกือบเหมือนคนพิการ เซี่ยหงอี ้ยังคงไม่ยอมผิดคําพูด เพราะความรู้สกึ ผิด
เต็มหัวใจ ทังยั้ งสํานึกในบุญคุณช่วยชีวิต หากไม่ใช่เพราะเหตุนี ้ เจ้ าหนุ่มนี่จะ
ได้ แต่งงานกับเซี่ยฉิงเยว่ได้ อย่างไร”

“อะไรกัน ! ! เซี่ย ฉิงเยว่คือสมบัติวิเศษของเมืองเมฆาล่องเรา ถ้ ามันไม่ได้ มี

ฐานะเป็ นหลานชายผู้อาวุโสที่ห้า มันยังมีค่าน้ อยกว่าโคลนที่พื ้นด้ วยซํ ้า ข้ าเอง
ยังแข็งแกร่ งกว่ามันเป็ นร้ อยๆเท่า ! โลกนี ้ช่างอยุติธรรมจริ งๆ ! ! ”
“นางในฝั นของข้ ากําลังจะเข้ าพิธีกบั เศษสวะชิ ้นหนึ่ง ข้ ายอมตายดีกว่าต้ องทน
รับความจริ งเยี่ยงนี ้ ! อ๊ ากกกก ! ! ”

แววตาสุกใสของเซี่ยวเช่อบนหลังม้ าทังหนั้ กแน่นทังมั

้ น่ คงบ่งบอกถึงบุคลิก
ภายใน ท่วงท่าของเด็กหนุ่มแสดงออกถึงความสูงส่งงามสง่า เส้ นผมยาวสลวย
พลิ ้วไหวอยู่เบื ้องหลังชุดยาวแต่งงานสีแดง ส่งผลให้ เงาร่างของเด็กหนุ่ม
ปลดปล่อยบรรยากาศอันสูงศักดิ์

แม้ ว่าเสียงกระซิบกระซาบพึมพําจากฝูงชนบรรจุเต็มไปด้ วยเสียงแผ่วเบาแฝง

เจตนา ร้ าย อย่างไรก็ตาม ความริ ษยาอาฆาตแค้ น อคติ เยาะเย้ ยเหยียดหยัน
หรื อดูหมิ่นดูแคลนจากฝูงชนโดยรอบราวกับไม่สามารถสร้ างความกังวลให้ กบั
เขาได้ เลย เด็กหนุ่มดูเหมือนไม่ร้ ูสกึ ถึงการจับจ้ อง รอยยิ ้มอันเฉิดฉายประดับ
อยู่บนใบหน้ า ไม่ทราบว่ามีหญิงสาวมากน้ อยเท่าใดต้ องตกหลุมเสน่ห์ พวกนาง
ล้ วนแววตาพร่ามัวด้ วยความหลงใหลบูชา

แม้ ความเข้ มแข็งของพลังยุทธ์เซี่ยวเช่อจะตํ่าเตี ้ยเรี่ ยดิน ทว่ารูปโฉมของเขา

ไม่ได้ ตํ่าต้ อย ถึงกับสามารถเรี ยกได้ ว่าหล่อเหลาสง่างามมากกว่าเซี่ยวยู่หลงเสีย
ด้ วยซํ ้า รวมทังการที
้ ่เขาไม่ค่อยปรากฏตัวสูภ่ ายนอกเนื่องจากระดับพลัง
ยุทธ์ ผิวของเซี่ยวเช่อมองดูทงขาวนวลทั
ั้ งละเอี
้ ยดอ่อน.......เปรี ยบประดุจตุ๊กตา
มีชีวิต ! !
ดัง นัน้ แม้ ผ้ เู ยาว์ทงหลายจะขบเขี
ั้ ้ยวเคี ้ยวฟั นด้ วยความเกลียดชังเซี่ยวเช่อสัก
เพียงใด ส่วนลึกในจิตใจล้ วนยอมรับว่ามองจากรูปร่างภายนอกแล้ ว เซี่ยวเช่อก
ลับดูมีคา่ คูควรกับเซี่ยฉิงเยว่

“ข้ า คิดว่าในวันนี ้ เซี่ยวเช่อจะนัง่ เกี ้ยวเสียอีก ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะขี่ม้า ดูจาก

บุคลิกลักษณะแล้ ว...........เหมือนข่าวลือจะไม่เป็ นความจริ งเสียที เดียว”

“ชิ ! เศษขยะที่ใครๆต่างดูแคลนกําลังจะได้ แต่งงานกับหยกงามแห่งเมืองเมฆา

ล่อง แน่นอนว่ามันต้ องภูมิใจอยู่แล้ ว ! มันจะกลัวเสียหน้ าได้ ยงั ไง ! ” เสียงอัน
เต็มไปด้ วยความขื่นขมดังขึ ้น

“ข้ า ได้ ยินว่านายน้ อยตระกูลยู่เหวิน รวมทังท่

้ านชายจากตระกูลต่างๆ ต่างมีใจ
ให้ เซี่ยฉิงเยว่ เจ้ าคิดว่าพวกมันจะมาขัดขวางงานพิธีนี ้มัย้ ? ”

“ใช่แล้ ว ! ! เซี่ยว เช่อเป็ นตัวตนที่ไร้ ความหมายแต่ปขู่ องมันคือเซี่ยวเหล่ย ผู้

เยี่ยมยุทธ์ทกุ ผู้ในเมืองเมฆาล่องต่างยอมรับนับถือในตัวตนของเขา บุตรชาย
ของเขาเสียชีวิตและเขาเหลือหลานชายเพียงคนเดียว เขาใส่ใจเพียงหลานชาย
คนนี ้คนเดียวเท่านันตั ้ งแต่
้ เซี่ยวเช่อถือกําเนิด ถ้ ามีใครคิดจะก่อกวนสร้ างปั ญหา
ละก็ มันผู้นนต้ั ้ องเผชิญการตอบโต้ จากเซี่ยวเหล่ย ! ใครก็ตามที่กล้ าทําไม่มี
ทางรอดไปได้ ! ยิ่ง ไปกว่านัน้ การแต่งงานนี ้ไม่ใช่การบังคับขืนใจ ใครจะกล้ า
สร้ างความปั่ นป่ วนเพื่อยัว่ โมโหตระกูลเซี่ย ตามที่ข้าคาดการณ์ เหล่าผู้เยาว์ผ้ ู
พลาดหวังในรักทังหลายป่้ านนี ้น่าจะถูกกักตัวอยู่แต่ใน บ้ านอย่างแน่นอน ”
ขบวนแห่พิธีมงคลสมรสดําเนินต่อไปอย่างราบรื่ น ไม่เร็วไม่ช้า ระยะทางสิบ
ไมล์ใช้ เวลาประมาณหนึ่งชัว่ โมงครึ่ง

“ท่ าน-พี่-เขย ! !”

ทันที ที่ประตูใหญ่ของตึกตระกูลเซี่ยปรากฏแก่สายตา เซี่ยวเช่อได้ ยินเสียงเรี ยก

ดังกึกก้ อง ร่างกายที่ทงสู
ั ้ งทังบึ
้ กบึนพุ่งปราดเข้ ามาหาเซี่ยวเช่อ บุคคลผู้นี ้ดูไป
ยังเยาว์วยั หากทว่ามีสว่ นสูงถึงสองเมตร ร่ างกายบึกบึนแข็งแรงประดุจวัว
กระทิง กระทัง่ พื ้นดินยังสัน่ สะเทือนเมื่อเขาเข้ าใกล้ เมื่อเซี่ยวเช่อเห็นเด็กหนุ่ม
วิ่งเข้ าหา เขาเบิกตาโตอ้ าปากค้ างพร้ อมกล่าวว่า

“หยวนป้า ! ข้ าไม่ได้ เจอเจ้ าแค่เพียงเดือนเดียว เจ้ าเติบโตสูงใหญ่ขึ ้นถึงขนาด

อีกแล้ วในเวลาสันๆ
้ น่าเหลือเชื่อจริ งๆ ! !”

ชาย ผู้นี ้....อันที่จริ งหากจะเรี ยกให้ ถกู ต้ องตามความเป็ นจริ ง.....ควรจะเรี ยก ว่า
เด็กชาย เพราะเขาคือน้ องชายของเซี่ยฉิงเยว่ เรี ยกว่าเซี่ยหยวนป้า เขาเพิ่ง
อายุครบสิบห้ าปี ในปี นี ้ ! อย่างไรก็ตาม หากท่านมองจากรูปร่างของเซี่ยหยวน
ป้าแล้ ว จะไม่มีทางคาดคิดว่าเขาเพิ่งจะอายุสิบห้ าปี !

ด้ วย ส่วนสูงร่ วมสองเมตร....แม้ แต่เซี่ยวเช่อเองยังต้ องนัง่ บนหลังม้ าจึงจะ

สามารถ เทียบส่วนสูงกับหยวนป้าขณะที่ยืนเต็มตัวได้ หยวนป้าหนักกว่า
175 กิโลกรัม นํ ้าหนักที่มากถึงขนากนี ้ไม่ใช่เพราะความอ้ วน หากทว่าเป็ น
เพราะร่างกายของหยวนป้าอุดมไปด้ วยมัดกล้ ามแข็งแกร่ง กล้ ามเนื ้อของหยวน
ป้านันเป็
้ นสีเข้ มเงางามประดุจเหล็กกล้ าแสดงให้ เห็นถึง ความแข็งแกร่ งอันน่า
เกรงขาม ระดับพลังยุทธ์ของเขาเพียงอยู่ในขันปานกลาง
้ คือขันที
้ ่สี่ของขอบเขต
ยุทธ์ชนลมปราณเริ
ั้ ่ มต้ น แต่ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขานันเป็ ้ นสิ่งที่น่า
ตกตะลึง เขาสามารถต่อสู้เสมอกับผู้ฝึกยุทธ์ขนทีั ้ ่หกระดับชันลมปราณเริ
้ ่ มต้ นได้
เลย ทีเดียว !

เซี่ยหยวนป้าคือเพื่อนที่ดีที่สดุ ของเซี่ยวเช่อ—เพื่อนที่ดีที่สดุ —เพียงคน

เดียว ตังแต่
้ อายุยงั น้ อย เขาเรี ยกเซี่ยวเช่อว่าท่านพี่เขยมาตลอด และพวกเขา
มักเล่นด้ วยกันเสมอเมื่อยังเยาว์วยั ในวันก่อนวันครบรอบวันเกิดปี ที่แปดของ
เขา เซี่ยหยวนป้าเป็ นเพียงเด็กน้ อยที่ทงผิั ้ วเข้ มทังผอมแห้
้ ง เขามักถูกรังแก
เสมอ แต่เมื่อเขาอายุครบแปดปี คล้ ายกับเด็กน้ อยรับประทานของผิดสําแดงลง
ไปและเติบโตอย่างน่ากลัว

นํ ้าหนัก ส่วนสูง รวมถึงความอยากอาหารของเซี่ยหยวนป้าเพิ่มสูงขึ ้นและอัตรา

การเติบโตของเขาเอง ก็น่าตระหนก ขณะนี ้เซี่ยหยวนป้าอายุสิบห้ าปี .....ใบหน้ า
ของเด็กหนุ่มยังไม่เติบโตเต็ม ที่ ยังคงสามารถสังเกตุเห็นเค้ าของเด็กชาย หาก
ขนาดรูปร่างของเขานัน.....อยู
้ ่ในอัตราส่วนของสัตว์ประหลาด

หลัง จากได้ ยินเซี่ยวเช่อกล่าวคาดคัน้ เซี่ยหยวนป้าลูบศีรษะตนเองอย่างอายๆ

พร้ อมกล่าวว่า “นี่......มันช่วยไม่ได้ ข้ าเองก็ไม่ร้ ู บิดาบอกให้ ข้าลดอาหารลงทุก
วัน แต่ข้าว่า ถ้ าให้ ข้าอดอาหารและต้ องทนหิวโหย มันเลวร้ ายยิ่งกว่าการถจับ
ข้ าไปฆ่าซะอีก ”
“..............”

เซี่ยวเช่อพูดไม่ออก ตอนนี ้เด็กชายอายุเพียงสิบห้ าปี เมื่อไหร่ที่เขาโตเป็ นผู้ใหญ่

.....เซี่ยวเช่อไม่กล้ าแม้ แต่จะคิด ！ ！

เซี่ยว เช่อรู้ ว่าเซี่ยหยวนป้าเป็ นปี ศาจหิวโหย โชคดีที่เขาเกิดในตระกูลเซี่ย เพราะ

หากหยวนป้าเกิดในครอบครัวปกติธรรมดา แค่เพียงเติมเต็มกระเพาะแกเซี่ย
หยวนป้าคงทําให้ ครอบครัวนันต้ ้ องหมดตัว

“ฮี่ ฮี่ ท่านพี่เขย ในที่สดุ วันนี ้ท่านก็จะได้ เป็ นพี่เขยของข้ าจริ งๆซะที” เซี่ยหยวน
ป้ายิ ้มแย้ มอย่างจริ งใจเนื่องจากเขารอคอยวันนี ้มานาน ในสายตาของเขา เมื่อมี
พี่สาวผู้เก่งกาจของตนเป็ นภรรยา ต่อไปจะไม่มีใครมาดูหมิ่นเซี่ยวเช่อได้ อีก

“เชิญเข้ ามาเร็ ว พี่สาวของข้ าพร้ อมแล้ ว” แล้ วเขาก็ตบศีรษะตนเองอย่างนึกขึ ้น

ได้ “โอ้ ข้ าจะไปเปิ ดประตูให้ ท่านเอง”

แล้ วเซี่ยหยวนป้าก็หมุนตัวกลับไปยังทิศทางของประตูใหญ่ตกึ ตระกูลเซี่ยและวิ่ง

จากไป แลดูคล้ ายภูเขาเนื ้อลูกมหึมา

ขบวน แห่ผ่านพ้ นธรณีประตูเข้ าสูต่ กึ ตระกูลเซี่ย เซี่ยหงอี ้ยืนยิ ้มแย้ มต้ อนรับ
เซี่ยวเช่ออยู่ภายใน เซี่ยวเช่อพลันลงจากหลังม้ า ก้ าวเข้ ามายืนต่อหน้ าเซี่ยหง
อี ้ เขาทักทายอย่างนอบน้ อม

“ท่านลุงเซี่ย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า จนถึงป่ านนี ้แล้ ว เจ้ ายังไม่เลิกเรี ยกข้ า ว่าลุงอีกหรื อ ?” เซี่ยหงอี ้
หัวเราะ เขาเป็ นชายกลางคนรูปร่างสูงปานกลางและค่อนข้ างดูท้วม
เล็กน้ อย หากท่านมองดูเซี่ยหงอี ้ ท่านจะนึกถึงประโยคที่วา่ “เรี ยบง่ายสัตย์ซื่อ”
ในทันที ทว่าแม้ จะเป็ นเช่นนัน้ ทัว่ ทังเมื
้ องเมฆาล่องกลับไม่มีใครกล้ าดูแคลน
เขา

ดวงตาเซี่ยวเช่อทอประกายขึ ้นวูบ กล่าวว่า

“ท่านพ่อตา”

เขา ให้ ความเคารพต่อเซี่ยหงอี ้เสมอมา สืบเนื่องจากความจริ งที่ว่าเซี่ยหงอี ้คือพี่

น้ องร่ วมสาบานกับบิดาของเขา ตังแต่ ้ ยงั เยาว์ เขาได้ รับความเจ็บปวดมาตลอด
จากการถูกจับจ้ องอย่างดูแคลนของผู้คน ทว่าเซี่ยหงอี ้กลับรักถนอมในตัวเขา
เสมอมา แม้ ว่าเขาจะมีชีพจรลมปราณพิการแต่กําเนิด เซี่ยหงอี ้ไม่เคยคิดจะผิด
คําสาบานที่ได้ ให้ ไว้ แก่บิดาของเขา คํามัน่ สัญญาที่ว่าเซี่ยฉิงเยว่จะตบแต่งให้ แก่
เซี่ยวเช่อเมื่อนางอายุครบสิบ หกปี
“ฮ่ าฮ่ าฮ่ า ดีมาก !”
เซี่ย หงอี ้ผงกศีรษะพร้ อมเอื ้อมมือตบลงบนไหล่เซี่ยวเช่อ “ลูกเช่อ จากวันนี ้
ไป ข้ าขอมอบเซี่ยฉิงเยว่ให้ แก่เจ้ า ถึงแม้ เจ้ าจะไม่ใช่ผ้ เู ก่งกาจเยี่ยมวรยุทธ์ แต่
เจ้ าก็เป็ นบุตรชายของเซี่ยวหยิง ข้ าจึงพอวางใจให้ เจ้ าดูแลลูกสาวของข้ า
ได้ บิดาของเจ้ า เซี่ยวหยิงเป็ นวีรบุรุษผู้น่ายกย่อง สามารถเป็ นพี่น้องร่ วม
สาบานกับเขาเป็ นสิ่งที่ข้าไม่เคยนึกเสียใจภายหลัง บิดาเจ้ าเป็ นบุคคลที่ทรง
คุณธรรมจริ ยธรรม ทังมี
้ นํ ้าใจระอุอนุ่ เจ้ าเป็ นบุตรชายของเขา แม้ เส้ นชีพจร
ลมปราณพิการ แต่ข้าเชื่อมัน่ ว่าอนาคตของเจ้ าไม่จํากัดแต่เพียงเป็ นชาวบ้ าน
ธรรมดาๆแน่นอน ”

“ดูแลลูกสาวของข้ าให้ ดี จัดการเจ้ าพวกไร้ สมองจอมซุบซิบนินทาให้ หน้ าหงาย”

ดวงตาของเซี่ยวเช่อพลันคุกรุ่นด้ วยความโกรธ เขาผงกศีรษะรับคําอย่างหนัก

แน่น

“ท่านพ่อตาอย่าได้ เป็ นกังวล ถึงแม้ ตอนนี ้ทุกคนจะมองข้ ามข้ า แต่เมื่อเส้ นชีพจร

ของข้ าหายดีเมื่อใด ย่อมเปรี ยบดังมังกรหลับใหลตื่นจากก้ นหุบเหว ข้ าจะให้ เจ้ า
พวกที่ดแู คลนข้ าทังหลาย
้ รวมถึงเจ้ าพวกที่เหยียดหยามว่าตระกูลเซี่ยรับเขย
ขวัญเป็ นเศษสวะชิ ้นหนึ่งต้ องยอมรับนับถือทังปากและใจ”
้

เซี่ย หงอี ้ถึงกับประหลาดใจในการระบายความอัดอันของเซี

้ ่ยวเช่อ.....เขา
ตระหนักมา โดยตลอดถึงลักษณะนิสยั ที่เป็ นคนใจอ่อนและปมด้ อยในจิตใต้
สํานึกของเซี่ยว เช่อ

ทว่า คําพูดที่เต็มไปด้ วยความอาจหาญ ดวงตาคมกล้ าทอประกายลํ ้าลึกเยือก

เย็นของเซี่ยวเช่อ สร้ างความประทับใจแบบใหม่ให้ แก่เซี่ยหงอี ้.......รู้สกึ ว่าเขา
เป็ นอีกคนที่ ต่างไปจากเซี่ยวเช่อคนก่อนอย่างสิ ้นเชิง
“ดี ! ” เซี่ย หงอี ้ผงกศีรษะและตบลงบนบ่าของเซี่ยวเช่ออีกครัง้ “ข้ ารู้อยู่แล้ วว่า
บุตรชายเซี่ยวหยิงต้ องไม่ใช่เด็กธรรมดา ข้ าจะรอคอยให้ ถงึ วันที่มงั กรหลับไหล
จะประกาศศักดา ”

“ถูกแล้ ว ตอนนี ้ฉิงเยว่กําลังรอคอยเจ้ าอยู่ เข้ าไปสิ”

เซี่ยฉิงเยว่ปรากฏตัวอยู่ท่าม กลางระหว่างแม่สื่อสองคน นางสวมมงกุฎหงส์บน

ศีรษะโดยมีไข่มกุ งดงามร้ อยเรี ยงเป็ นสายห้ อยระย้ าตามแนวขอบ ของมงกุฏหงส์
เพื่อปิ ดบังใบหน้ าทังหมดและซ่
้ อนอารมณ์ความรู้สกึ ของนางจากสาย ตา เส้ น
ผมสีดํายาวสลวยของนางทอประกายทิ ้งตัวอย่างนุ่มนวลบนแผ่นหลัง ชุดคลุม
ยาวสีแดงชาดประดับเป็ นลวดลาย “ความสุขทังสี ้ ่” ลายปั กรู ปเมฆาและเข็มขัด
ขับเน้ นทรวดทรงองค์เอวเท่าหยิบมือ บันเอวของนางประดั
้ บด้ วยเครื่ องรางทํา
จากหยกนํ ้างามร้ อยด้ วยไข่มกุ แกว่งไกวตรง ปลายพู่ เข้ ากันกับรองเท้ าสีทองที่
นางสวมใส่ รายละเอียดพิเศษเล็กๆน้ อยๆเหล่านี ้ ส่งผลให้ เซี่ยฉิงเยว่ดงู ดงาม
เฉิดฉายในอาภรณ์เลิศหรู ยิ่งกว่าที่เคยเป็ น

เซี่ย ฉิงเยว่เดินใกล้ เข้ ามาหาเซี่ยวเช่ออย่างช้ าๆภายใต้ การจับจูงของแม่สื่อทัง้

สอง ทุกย่างก้ าวของนางทังแผ่ ้ วพลิ ้วทังงามสง่
้ าประดุจเคลื่อนคล้ อยข้ าม
เมฆา หากเป็ นการเดินของบุคคลทัว่ ไป สามารถเรี ยกว่าการก้ าวเดิน แต่เมื่อ
เป็ นนางแล้ ว กลับดูเหมือนนางเซียนเหาะเหินเหนือยอดเมฆ อากัปกิริยาของ
นางที่แสนงดงามอ่อนช้ อย ทําให้ เซี่ยวเช่อจับจ้ องมองอย่างลืมตัว
เซี่ย ฉิงเยว่ก้าวเดินมาหยุดยืนด้ านข้ างเกี ้ยวเจ้ าสาวในที่สดุ แม่สื่อทังสองทํ
้ าการ
คารวะก่อนถอยกายอําลา ตามธรรมเนียมการแต่งงานของจักรวรรดิวายุครามม
นัน้ เจ้ าบ่าวต้ องเป็ นผู้นําส่งเจ้ าสาวเข้ านัง่ ภายในเกี ้ยว เซี่ยวเช่อก้ าวมาข้ างหน้ า
และยื่นมือออกเพื่อช่วยพยุงเซี่ยฉิงเยว่ เซี่ยฉิงเยว่วาดมือขึ ้นเป็ นเส้ นสายอันงาม
งด.......หากทว่า เมื่อเซี่ยวเช่อ กุมมือเซี่ยฉิงเยว่ พลังงานความเย็นที่เย็นเยียบ
เสียดแทงบุกรุ กเข้ าทางฝ่ ามือของเซี่ยวเช่อ แขนข้ างซ้ ายทังข้ ้ างของเขาแข็งทื่อ
ด้ วยความเจ็บปวดและเกือบแข็งตัวเป็ น อัมพาต

ความ รู้สกึ เย็นเยียบทรมาณค่อยๆจางหายไปเมื่อเซี่ยวเช่อลดมือลงอย่างเงี ยบๆ

โดยไม่ แสดงสัญญาณถึงสิ่งผิดปกติ นอกเหนือไปจากรอยหยักหนึง่ เส้ นระหว่าง
หัวคิ ้วขณะที่ความเยือกแข็งเข้ าโจมตี เขาไม่ได้ แสดงอาการใดทังสิ
้ ้น ไม่มีแม้ แต่
เสียงแม้ เพียงเล็กน้ อย

หาก มีใครเปิ ดม่านมุกที่ปิดบังใบหน้ าเซี่ยฉิงเยว่ออก จะพบว่าดวงตาอันงดงาม

ของนางทอประกายตื่นเต้ นสงสัยขึ ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะกลับกลายเป็ นเย็นชาอีกครัง้
อย่างรวดเร็ ว

เซี่ยว เช่อขึ ้นนัง่ บนหลังม้ า ขบวนแห่เจ้ าสาวเริ่ มเคลื่อนตัวอีกครัง้ อย่างคึกคัก

เข้ มแข็ง พนักงานแต่งงานของตระกูลเซี่ยติดตามทิศทางขบวนแห่ของตระกูล
เซี่ยวไปหลังจาก นันไม่ ้ นาน

เซี่ยว เหล่ยยืนอยู่ที่ประตูอย่างเรี ยบร้ อยเพื่อต้ อนรับแขกเหรื่ อผู้มาร่วมงาน น่า

เศร้ าที่จํานวนแขกเหรื่ อผู้มาร่ วมงานเพื่อแสดงความยินดีกบั เซี่ยวเช่อมี น้ อยยิ่ง
กว่าน้ อย ผู้มาร่ วมงานส่วนมากล้ วนสืบเนื่องจากเซี่ยวเหล่ยและตระกูลเซี่ย ด้ วย
ชื่อเสียงของเซี่ยวเหล่ยและความกว้ างขวางของตระกูลเซี่ย ผู้คนล้ วนมากันอย่าง
คับคัง่ ภายนอกทางเข้ าตึกตระกูลเซี่ยวล้ วนยืนเต็มไปด้ วยผู้คนที่มาสังเกตุการณ์
จนแทบ นับไม่ถ้วน ถนนหนทางแออัดยัดเยียดจนแม้ แต่นํ ้าหยดหนึ่งก็ไม่
สามารถหยดผ่านได้ ผู้คนเหล่านี ้มาเพราะการแต่งงานของโฉมงามอันดับหนึ่ง
แห่งเมืองเมฆาล่อง

เกี ้ยว เจ้ าสาวของเซี่ยฉิงเยว่ค่อยๆหยุดลงท่ามกลางเสียงอึกทึก มุมด้ านหนึ่งของ

ม่านบังประตูถกู เปิ ดเมื่อเซี่ยตงหลิงสาวใช้ ของนางรายงาน อย่างนอบ
น้ อม “ท่านหญิง พวกเรามาถึงแล้ ว”

จากนัน้ เซี่ยฉิงเยว่ยื่นเหยียดแขนออกไป เซี่ยตงหลิงลดมือลงเพื่อพยุงนาย

หญิง

ทัน ทีที่เซี่ยฉิงเยว่ปรากฏออกมาจากเกี ้ยวเจ้ าสาว สรรพสําเนียงเซ็งแซ่หนวกหู

ถูกแทนที่ด้วยความเงียบอย่างกะทันหันเนื่องจากการ สูดลมหายใจอย่างตื่น
ตะลึงของผู้คน

มัน เป็ นเวลาเกือบเที่ยงวัน แสงแดดอ่อนๆส่องกระทบมงกุฎเจ้ าสาว ชุดยาวสี

แดงทอประกายแวววาวพลิ ้วไหวตามสายลมสะท้ อนให้ ผ้ คู นตาลายพร่ าพรายจน
ไม่กล้ าจ้ องมองนานเกินไป เส้ นผมของนางขมวดมุ่นเป็ นวงบนศีรษะครอบทับ
ด้ วยมงกุฏหงส์สงู สี่ชนั ้ ด้ านบนสุดของมงกุฎหงส์เหน็บไว้ ด้วยปิ่ นปั กผมทําจาก
ทองคํา ขณะที่ด้านล่างแกะสลักด้ วยทองคําเป็ นรูปหงส์ ขอบผ้ าสีแดงเข้ มบน
มงกุฎหงส์สีทองยืดขยายออกเป็ นม่านมุกพลิ ้วไหวเป็ นเส้ นสาย แม้ แต่ใบหน้ า
ของนางก็ได้ รับการแต่งแต้ มประทินโฉม ด้ วยดวงตาและริ มฝี ปากกึ่งเปิ ดเผยกึง่
ปกปิ ดเช่นนี ้ ความงามของนางยิ่งสมบูรณ์แบบถึงที่สดุ

เสียง ทอดถอนหายใจที่ไม่สามารถควบคุมไว้ ได้ ของทุกผู้คนดังขึ ้นทับซ้ อนไล่เลี่ย

กัน เมื่อแต่ละคนได้ แต่มองจ้ องไปเบื ้องหน้ า คนคล้ ายยังไม่ตื่นจากฝั น นี่เป็ น
อิทธิพลความงามของเซี่ยฉิงเยว่ และมันเกิดขึ ้นขณะที่นางยังไม่แม้ แต่จะ
เปิ ดเผยใบหน้ า ！ ！ เพียง แค่สง่าราศีและเงาร่างอันอ่อนช้ อยเพียง
เท่านี ้ นางดูไปคล้ ายกับนางฟ้าที่หลุดออกมาจากงานจิตรกรรม ที่สดุ แห่งความ
งามที่ยากละสายตา

เซี่ยตง หลิงรัดผ้ าไหมสีแดงเข้ าที่ข้อมือของเซี่ยฉิงเยว่ ตามธรรมดาแล้ ว อีก

ปลายหนึ่งของผ้ าสีแดงย่อมผูกกับข้ อมือของเซี่ยวเช่อ เมื่อเขาลงจากอาน
ม้ า เซี่ยวเช่อยิ ้มเล็กน้ อยเมื่อเขาเดินไปหาเซี่ยฉิงเยว่เพื่อนําทางนางก้าวข้าม
กระถางอัคคี ทังสองก้้ าวผ่านธรณีประตูของตระกูลเซี่ยวและเดินตรงเข้ าสู้ห้อง
โถง

ต่อตรงนี ้จ้ า

เมื่อ ทังคู
้ ก่ ้ าวเข้ าสู่โถงทางเข้ าหลักของตระกูลเซี่ยว เสียงรอบข้ างยังคงดัง
เซ็งแซ่ สีหน้ าของเซี่ยวเช่อไม่เปลี่ยนแปลงแม้ เพียงน้ อย เขารักษาฝี เท้ าให้ คงที่
ทังที
้ ่ความจริ งแล้ วต้ องการจบพิธีให้ เร็ วที่สดุ
นี่ คือห้ องโถงกลางของตระกูลเซี่ยวที่จดั เตรี ยมเฉพาะการเรี ยกประชุมงาน
สําคัญ บุคคลที่ได้ รับอนุญาตในการใช้ สถานที่นี ้เพื่อประกอบพิธีแต่งงานมีเพียง
เจ้ า บ้ านตระกูลเซี่ยวและเหล่าผู้อาวุโสเพียงเท่านัน้ เพื่อรับรองงานพิธีมงคล
สมรสครัง้ นี ้ ห้ องโถงผ่านการตกแต่งอย่างยิ่งใหญ่ เป็ นภาพที่มีคา่ ควรแก่การ
ทัศนาอย่างแท้ จริ ง ที่เห็นได้ อย่างชัดเจน ต้ นเสาทุกต้ นต่างถูกฝังด้ วยบุษราคัมสี
สด ผนังทุกด้ านถูกแต่งแต้ มเป็ นลวดลายมังกรฝังด้ วยมุกอันลํ ้าค่าหายาก พรม
สีแดงปูทอดข้ ามกึง่ กลางห้ องโถงเป็ นเส้ นตรงและหยุดอยู่ที่บนั ไดสีทองขัน้
เล็กๆ รัศมีสีทองเบาบางเคลือบคลุมไปในชันบรรยากาศ้ ส่งผลให้ ห้องโถงที่ถกู
ประดับตกแต่งอย่างงดงามอยู่แล้ วยิ่งสะท้ อนประกายจนตา พร่า ตระกูลเซี่ยว
ไม่ได้ ยินดีจบั จ่ายใช้ สอยเงินจํานวนมากเพื่อเซี่ยวเช่อ ส่วนใหญ่ล้วนเป็ นส่วน
ของตระกูลเซี่ย เซี่ยหงอี ้ยิ่งกว่ายินยอมพร้ อมใจที่จะใช้ จ่ายเพื่องานแต่งงานของ
บุตรสาวผู้ เป็ นแก้ วตาดวงใจ

เซี่ยว เหล่ยและเซี่ยหงอี ้นัง่ เป็ นประธานคู่กนั บนเก้ าอี ้ที่ถกู จัดวางไว้ จดุ สูงสุด ของ
ห้ องโถง รอยยิ ้มกลาดเกลื่อนทัว่ ใบหน้ าของทังสองยามเห็
้ นเซี่ยวเช่อและเซี่ยฉิง
เยว่ก ั้าวเข้ ามาด้ านใน สองฟากข้ างข้ างพรมแดงล้ วนตังไว้ ้ ด้วยเก้ าอี ้ไม้ จนั ทน์
แดงและที่ถกู นัง่ เต็ม ไปด้ วยแขกเหรื่ อ โดยมีเซี่ยวหยุนไห่ผ้ นู ําตระกูลเซี่ยวนัง่
รวมอยู่ในจํานวนนัน้ ปะปนไปด้ วยผู้อาวุโสทังสี ้ ่แห่งตระกูลเซี่ยว เมื่อเซี่ยวเช่อ
เดินเข้ ามาภายในด้ วยรอยยิ ้มเฉิดฉาย สีหน้ าของบุคคลเหล่านันต่ ้ างไม่
เปลี่ยนแปลงอันใด้ หากทว่าภายในใจล้ วนรํ่ าร้ องด่าทอด้ วยความดูแคลน
ตระกูล เซี่ยวเป็ นตระกูลผู้ฝึกวรยุทธ์ อุทิศตนในการขัดเกลาฝี มือสืบต่อกันมา
หลายต่อหลายรุ่น การถือกําเนิดของผู้มีเส้ นชีพจรลมปราณพิการเสียหายเช่น
เซี่ยวเช่อถือเป็ นความ น่าอับอายของตระกูล หากเขาไม่ใช่หลานชายของผู้
อาวุโสที่ห้าเซี่ยวเหล่ย เขาคงถูกอัปเปหิออกจากตระกูล ไม่ใช่คงอยู่ในศักดิ์
ฐานะปั จจุบนั อย่างเช่นทุกวันนี ้

...... และหากไม่ใช่เหตุผลที่เซี่ยวเช่อกําลังจะแต่งงานกับเจ้ าสาวตระกูลสูงผู้เป็ น

ทายาทของตระกูลเซี่ยแล้ ว พวกเขาคงไม่แม้ แต่จะมาร่ วมเป็ นแขกเหรื่ อใน
งาน ไม่ต้องพูดถึงการร่ วมเป็ นสักขีพยานในพิธี

เกี่ยว กับเซี่ยวเช่อ หากพวกมันได้ ยินชื่อนี ้ สิ่งเดียวที่พวกมันจะคิดถึงในครัง้ แรก

ล้ วนเป็ นคํา “ขยะ” พวกมันล้ วนไม่สนใจว่าเซี่ยวเช่อจะทําอะไร แม้ แต่ใบหน้ า
ของเซี่ยวเช่อ พวกมันยังไม่อาจจดจําได้ ด้วยซํ ้า ในทวีปลมปราณฟ้าแห่งนี ้ ไม่มี
ใครไว้ หน้ าท่านหากท่านไม่มีกําลังอันแข็งแกร่ง นี่เป็ นความจริ งที่น่าขมขื่นอัน
เป็ นที่ยอมรับโดยทุกผู้คน แม้ ว่าท่านจะเป็ นหนึ่งในสมาชิกของตระกูลเดียวกันก็
ตาม

สีหน้ าท่าทางของเหล่าผู้เยาว์ในตระกูลเซี่ยวเองก็สงบนิ่งอย่างเหนือความ
คาดหมาย พวกมันต่างจับจ้ องไปที่เซี่ ยฉิงเยว่อย่างไม่คลากสายตา แววตากลับ
แสดงชัดถึงความหลงใหลคลัง่ ไคล้ อนั ไม่อาจสะกดควบคุม เมื่อพวกมันหันมา
มองที่เซี่ยวเช่อ ดวงตาของพวกมันล้ วนเปิ ดเผยถึงความอิจฉาริ ษยาอันพลุง่
พล่านภายใน ศิษย์ภายนอกตระกูลเซี่ยวซึง่ ตลอดมาแสดงความดูถกู เหยียด
หยามต่อเจ้ าคนพิการ ตลอดชีวิตผู้นี ้ พวกมันล้ วนคาดคิดมิถึงว่าเซี่ยวเช่อจะได้
ตบแต่งโฉมงามล่มเมืองเช่นเซี่ยฉิง เยว่ ความรู้ สกึ ไม่พึงประสงค์ ที่บุคคลกลาง
ห้ องโถงพิธีแต่งงานทังสองปลุ
้ กขึ ้นมาล้ วนน่าอึดอัดประดุจการ กลืนกินแมลงวัน
ตัวเป็ นๆ

ผู้ รับผิดชอบขันตอนพิ
้ ธีในงานแต่งนี ้คือผู้จดั การแผนกขนส่งของตระกูล
เซี่ยว เรี ยกว่าเซี่ยวเต๋อ พิธีสมรสเริ่ มขึ ้นโดยสัญญาณเมื่อเขาเริ่ มขับขาน

เจ้ า ภาพเริ่ มพิธีรีตองขันแรกด้

้ วยการแนะนําคูบ่ ่าวสาวทังสอง
้ ต่อจากนันจึ
้ งอ่าน
รายนามของแขกผู้มีเกียรติผ้ มู าเป็ นพยานในงานแต่งงาน ขณะพิธีดําเนินไปตาม
ขันตอน
้ ท่าทางภายนอกของเซี่ยวเช่อยังคงไม่ยินดียินร้ าย หากทว่าในใจของ
เขาปรากฏคลื่นเป็ นระลอกซัดสาด ไม่ว่าเจ้ าภาพจะพูดอะไรหลังจากนี ้เซี่ยวเช่
อล้ วนไม่มีแก่ใจรับฟั งเนื่องจาก ในหัวของเขาล้ วนจดจ่อใคร่ครวญถึงปั ญหาที่เขา
วิตกกังวลอยู่เท่านัน้

ความ รู้สกึ แปลกประหลาดที่เขาสัมผัสจากการแตะสัมผัสมือของเซี่ยฉิงเยว่เมื่อ

ครู่ คืออะไรกันแน่ ? นัน่ เป็ นเพียงพลังลมปราณเท่านัน้ ? ทว่าเขากลับไม่เคยได้
ยินได้ ฟังถึงพลังปราณที่แปลกประหลาดเช่นนี ้มาก่อนใน เมืองเมฆาล่องนี ้ การที่
เซี่ยฉิงเยว่มีพลังฝี มือบรรลุถงึ ขอบเขตยุทธ์ลมปราณเริ่ มต้ นขันที
้ ่สิบด้ วยอายุเพียง
สิบหกปี แม้ แท้ จริ งจะน่าตระหนก.....แต่นางก็อยู่เพียงขันเริ
้ ่ มต้ นของระดับสิบใน
ขอบเขตลมปราณชันแรกเริ ้ ่ ม นางจะมีความสามารถถึงขันปลดปล่
้ อยพลังความ
เย็นที่สามารถเยือกแข็งแขนทังข้้ างของเขาอย่างไร้ เสียงได้ อย่างไร ? พลังยุทธ์อนั
ลึกลับน่าตระหนกที่สงู ส่งรุ นแรงถึงระดับนี ้คือพลังอะไรกันแน่ ?

หรื อนี่จะเป็ นความเก่งกาจที่ถกู ซุกซ่อนเอาไว้ ของเซี่ยฉิงเยว่ผ้ บู รรลุจดุ สูงสุดของ

ขันสิ
้ บในขอบเขตชันลมปราณเริ
้ ่ มต้ น ?

เสียงบรรยายของผู้ดําเนินพิธีหยุดลง หลังจากการหยุดพักครู่ หนึ่ง เขาเปล่งเสียง

ขึ ้นอีกครัง้ ด้ วยระดับความดังระดับแปด
“คารวะครัง้ ที่หนึ่ง กราบฟ้ าดิน !”
ความคิดคํานึงของเซี่ยวเช่อวกกลับมา เขาจับจ้ องไปยังเซี่ยฉิงเยว่ทางหางตา
ตอนที่ทงสองก้
ั้ มศีรษะลงคารวะไปทางประตูเพื่อกราบไหว้ ฟ้าดิน
“คารวะครัง้ ที่สอง กราบบรรพบุรุษ !”
ทังสองหมุ
้ นกลับหลัง 180 องศา เผชิญ หน้ ากับเซี่ยหงอี ้และเซี่ยวเหล่ยและโขก
ศีรษะ เซี่ยวเหล่ยผงกศีรษะรับอย่างหนักแน่นและยิ ้มอย่างยินดีให้ แก่เซี่ยวเช่อ
และ สะใภ้ ใหม่ เซี่ยหงอี ้เองใบหน้ าเปล่งปลัง่ เปื อ้ นรอยยิ ้มด้ วยความยินดีอย่าง
ถึงที่สดุ
“สามีภรรยาคารวะกันและกัน !”
เซี่ยวเช่อหันหน้ าเขาหาเซี่ยฉิงเยว่ ขณะเดียวกันเซี่ยฉิงเยว่ก็หนั หน้ าเข้ าหา
เขา อากัปกิริยาการเปลี่ยนทิศทางที่ไม่มีความลังเลหรื อเฉื่อยช้ าเลยแม้ แต่น้อย
ทําให้ เหล่าผู้เยาว์ในตระกูลเซี่ยวต้ องกัดฟั นแน่น ในความคาดคิดของพวก
มัน ล้ วนเชื่อว่าเซี่ยฉิงเยว่ไม่มีทางยินยอมพร้ อมใจแต่งงานกับตัวพิการไร้
ประโยชน์ หากคงถูกบังคับขืนใจโดยตระกูลเซี่ย ช่างเป็ นที่น่าผิดหวังที่จนถึง
ขณะนี ้ ไม่มีแม้ แต่การดิ ้นรนขัดขืนแม้ เพียงเศษเสี ้ยวจากเซี่ยฉิงเยว่ ไม่มี
แม้ กระทัง่ ร่องรอยของการหลบหนีที่ล้มเหลวของนางอย่างที่พวกมันต่างคาดหวัง
ให้ เกิดขึ ้น

คูบ่ ่าวสาวทังสองโน้
้ มตัวลง ก้ มศีรษะคารวะแก่กนั เซี่ยวเช่อสบกับดวงตาเย็น
เยือกที่สอ่ งประกายลอดผ่านช่องว่างระหว่างม่านมุก

.......ดวงตาเย็นเยือกประดุจนํ ้าแข็งที่ปราศจากความรู้สกึ ใดๆ

ปกติ แล้ วในช่วงเวลานี ้ แขกเหรื่ อจะปรบมือแสดงความยินดีอย่างกระตือ รื อ

ร้ น หัวเราะเสียงดังและกล่าวคําอวยพร แต่คราวนี ้ เพียงไม่กี่คนที่ปรบ มืออย่าง
จริ งใจต่อคูบ่ ่าวสาว ก่อให้ เกิดบรรยากาศกระอักกระอ่วน

“ช่างเป็ นเรื ่องน่ายิ นดีอย่างสุดซึ้งต่อท่านผูอ้ าวุโสห้า”

เซี่ยวหลี่ ผู้อาวุโสลําดับหนึ่งซึง่ นัง่ อยู่ติดกับเซี่ยวหยุนไห่พดู นํ ้าเสียงแฝงแวว

เหยียดหยามแปลกแปร่ง

“ข้ าขอเป็ นตัวแทนของผู้อาวุโสทังห้

้ าในการอวยพร” แม้ แต่เซี่ยวหยุนไห่เองยังได้
ยินหางเสียงแฝงแววดูแคลนในนํ ้าคําของตนเองอย่างชัดเจน
ผู้ อาวุโสที่สองเซี่ยวป๋ อหัวเราะแปร่งประหลาดเช่นเดียวกับเซี่ยวหยุนไห่และพูด
ช้ าๆว่า “ท่านผู้อาวุโสห้ าได้ สะใภ้ เปี่ ยมพรสวรรค์ ช่างเป็ นเกียรติแก่ตระกูลเซี่ยว
เรา ส่วนตระกูลเซี่ยที่ได้ ลกู เขยเพิ่มมานัน........ฮ่
้ าฮ่าฮ่า พูดได้ ว่า ไม่ถงึ กับเลว
เกินไป ยินดีด้วย”

บรรยากาศ ในห้ องโถงพลันแปรเปลี่ยนเป็ นเยือกเย็นลง หากไม่โง่เง่า

จนเกินไป ทุกคนย่อม ฟั งออกอย่างชัดเจนถึงนํ ้าเสียงเสียดสีประชดประชันใน
คํา “ยิ นดีดว้ ย” ที่ออกมาจากปากของเหล่าผู้อาวุโส

เกร็ดเล็กน้ อยเกี่ยวกับพิธีแต่งงานของจีน

พิธีแต่งงานของจีน ตามประเพณีมีหกขันตอนสํ
้ าคัญ เรี ยกว่า พิ ธีหก ประกอบ
ไปด้ วย (๑) ส่งของขวัญแก่บ้านเจ้ าสาว (๒) หาชื่อและประวัติเจ้ าสาว (๓) การ
หมันหมาย
้ (๔) การส่งมอบสินสอด (๕) หาฤกษ์ ยามพิธี และ (๖) พบเจ้ าสาว

ขัน้ ตอนแรก คือการส่งของขวัญแก่บ้านเจ้ าสาวนัน้ เกิดขึ ้นเมื่อชายหนุ่มหลงรัก

หญิงสาว หลังจากนันรอบครั
้ วฝ่ ายชายจะไปพบพ่อสื่อพร้ อมของขวัญ ของขวัญ
ตามธรรมเนียมจีนในที่นี ้ประกอบด้ วย (๑) ห่าน (ที่ยงั มีชีวิต) เพื่อเป็ น
เครื่ องหมายแห่งการรักษาคํามัน่ เนื่องจากห่านจะอพยพลงใต้ ในฤดูใบไม่ร่วง
และบินกลับขึ ้นเหนือในฤดูใบไม้ ผลิ ในช่วงเวลาเดิมของทุกปี (๒) ห่านสีขาวที่
แสดงถึงความบริ สทุ ธิ์ใจ (๓) ภาพวาดสีนํ ้า หมายความถึงความปรองดองและ
ความรักชื่นชม และ (๔) ต้ นไหม สื่อถึงความสุข
ขันที
้ ่สอง รับชื่อเจ้ าสาว การรู้ชื่อจริ งพร้ อมทังวั
้ นเดือนปี เกิดของเจ้ าสาวเพื่อ
นํามาผูกชะตา

ขัน้ ที่สาม พิธีหมัน้ เมื่อผูกชะตาหนุ่มสาวแล้ วพบว่าชะตาทังคู

้ เ่ ข้ ากัน
ดี ครอบครัวฝ่ ายชายจะให้ พ่อสื่อนําส่งของขวัญหมันหมายพร้
้ อมทังหนั้ งสือหมัน้
หมายอย่างเป็ นทางการ ทังสองครอบครั
้ วจะแลกเปลี่ยนวันเดือนปี เกิดของทัง้
บ่าวสาว หลังจากนันบ้ ้ านเจ้ าบ่าวจะจัดเตรี ยมงานแต่ง

ขัน้ ที่สี่ นําส่งสินสอด เมื่อทุกอย่างพร้ อมสําหรับงานแต่งงาน ครอบครัวฝ่ าย

ชายจะต้ องส่งของขวัญ เงินทอง และของมีค่าต่างๆแก่ครอบครัวเจ้ าสาวพร้ อม
สมุดจดรายการสินสอดทังหมด ้

ขันที
้ ่ห้า หาฤกษ์ ยาม ครอบครัวฝ่ ายชายหาฤกษ์ เหมาะสมสําหรับงานมงคล

ขัน้ ที่หก พบเจ้ าสาว ขันตอนที

้ ่สําคัญที่สดุ ในประเพณีแต่งงานของจีน คือวัน
แต่งงาน เจ้ าสาวจะใส่ชดุ มงคลสีแดง เจ้ าบ่าวใส่ชดุ แต่งงานพร้ อมจัดขบวน
เดินทางไปรับเจ้ าสาว ในงานพิธีแต่งงาน เมื่อเจ้ าสาวมาถึงบ้ านฝ่ าย
ชาย เจ้ าบ่าวจะนําเจ้ าสาวเดินข้ าม กระถางอัคคี ก่อน เข้ าบ้ าน สื่อนัยยะถึงการ
ขับไล่สิ่งอัปมงคลทังหลายออกจากตั
้ ว หลังจากนันบ่
้ าวสาวคารวะสาม คือ
คารวะฟ้าดิน บิดามารดา และคารวะซึง่ กันและกัน

หลังจากนันคื
้ อการฉลอง และส่งคูบ่ ่าวสาวเข้ าห้ องหอ เจ้ าบ่าวและเจ้ าสาวต้ อง
อยู่ภายในห้ องหอตลอดหนึง่ คืนห้ ามออกไปไหน
ขณะที่เซี่ยวหยิงยังมีชีวิต อยู่ ศักดิฐ์ านะของเซี่ยวเหล่ยในตระกูลเซี่ยวสูงส่งไม่
เป็ นรองใคร แม้ แต่ผ้ นู ําตระกูลในยุคนันยั
้ งต้ องให้ ความเกรงใจ มันสมเหตุสมผล
เนื่องจากความสามารถอันโดดเด่นของเซี่ยวหยิงในสมัยนันแสดงถึ ้ ง ความ
เป็ นไปได้ ที่เขาจะสามารถก้ าวหน้ าเป็ นผู้มีพลังยุทธ์เข้ มแข็งที่สดุ ของ ตระกูลเซี่ยว
ในอนาคต ในโลกนี ้ที่ผ้ คู นให้ ความสําคัญกับพลังฝี มือเป็ นอันดับหนึ่ง ในฐานะ
ของบิดาเซี่ยวหยิง เซี่ยวเหล่ยถูกยกย่องอย่างสูง ทว่า หลังการตายของเซี่ยวห
ยิง หลานชายเพียงคนเดียวของเซี่ยวเหล่ยกลับถือกําเนิดมาพร้ อมเส้ นชีพจร
ลมปราณ พิการ แม้ ว่าพลังฝี มือของเซี่ยวเหล่ยจะถือเป็ นอันดับหนึง่ ในเมือง
เมฆาล่อง จะมีใครหวาดกลัว ? บุตรชายเสียชีวิต หลานชายพิการ และไร้
ทายาทสืบต่อพลังฝี มือ ศักดิ์ศรี ของเซี่ยวเหล่ยภายในตระกูลเซี่ยวตกตํ่าลงอย่าง
น่ากลัว

เซี่ยว เหล่ยยังคงเยือกเย็นไร้ อารมณ์ เนื่องจากความเคยชินในถ้ อยคําหยอกล้ อ

เสียดสีเช่นนี ้มานานแล้ ว ใบหน้ าคงไว้ ซงึ่ รอยยิ ้มไม่เปลี่ยนแปลงพร้ อมกล่าว
ว่า “ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ เกียรติมาร่วมงานด้ วยตนเอง ขอให้ ทกุ ท่านจง
อย่าได้ เกรงใจ เชิญดื่มเต็มที่เพื่อฉลองให้ กบั งานนี ้”

“ข้ า รักษาหน้ าให้ เจ้ าแล้ วด้ วยการมาร่วมงานนี ้ด้ วยตนเอง ข้ าไม่ต้องการดื่ม
สุรา หลานของข้ าเซี่ยวเฉิงจือตอนนี ้สําเร็ จวิชาถึงขอบเขตลมปราณแรกเริ่ มระดับ
เจ็ด ข้ ามาเสียเวลาอยู่นี่นานเกินไปแล้ ว ข้ าจําเป็ นต้ องกลับไปดูแลเขา” ผู้อา
สุโสที่สามพูดพร้ อมลุกยืนขึ ้น
“เฉิงจือ สําเร็จลมปราณแรกเริ่ มระดับเจ็ดแล้ ว ? เพียงอายุสิบเจ็ดปี ก็มี
ความสําเร็จถึงขันนี
้ ้ อนาคตของเขาต้ องกว้ างไกลไร้ ขอบเขต ไม่น่าแปลกที่วนั นี ้
ท่านดูสง่าราศีเพิ่มพูนขึ ้น นี่เป็ นเรื่ องน่าปลาบปลื ้มใจจริ งๆ” ผู้อาสุโสท่านล้ วน
ยืนหยัดขึ ้นเพื่อแสดงความยินดีพร้ อมทังมี ้ แววประหลาดใจบน ใบหน้ า

แม้ จะมีความอดทนสักเพียงใด ใบหน้ าของเซี่ยวเหล่ยพลันแสดงออกถึงความ

โกรธา พี่น้องทังสี ้ ่ของเขาล้ วนให้ เกียรติแก่เขาเสมอมาหากแต่เมื่อเซี่ยวหยิงเสีย
ชีวิตและเมื่อเส้ นชีพจรของเซี่ยวเช่อได้ รับการยืนยันแน่นอนถึงความ
พิการ อุปนิสยั ของพวกมันล้ วนแปรเปลี่ยนเป็ นเลวร้ าย อันที่จริ งแล้ ว พวกมัน
เลิกแสดงความเคารพนบนอบต่อเซี่ยวเหล่ยอีกต่อไป พวกมันมักจะรํ่ าร้ องต่างๆ
นาๆเกี่ยวกับหลานชายของพวกมันต่อหน้ าเขา แต่ตอนนี ้ ในห้ องโถงที่เป็ น
สถานที่ประกอบพิธีมงคลสมรสของเซี่ยวเช่อ พวกมันยังคงคุยโม้ โอ้ อวดเกี่ยวกับ
ความสําเร็จของหลานชายของพวกมันอย่างไร้ ความเกรงใจ พี่น้องของเขา
เหล่านี ้กําลังใช้ ความสําเร็จของหลานชายของพวกมันเพื่อตอกยํ ้าแผล ลึกภายใน
ใจของเขา

ทัน ใดนันเอง
้ บรรยากาศหนักอึ ้งที่แทบทําให้ เหงื่อไคลไหลร่ วงดุจใบไม้
เปลี่ยนไป ผู้ดําเนินพิธีการเซี่ยวเต๋อเร่งขันตอนพิ
้ ธีแต่งงานและประกาศด้ วยเสียง
แหลม สูง
“เจ้ าบ่ าวเจ้ าสาว เตรียมตัวเข้ าห้ องหอ.........แขกผู้มีเกียรติ ขอเชิญ
ร่ วมงานเลีย้ ง ! !”
ท่าม กลางเสียงบรรเลงอันสุขสันต์ของฆ้ องและจังหวะรัวกลอง คูบ่ ่าวสาวที่ทกุ
ผู้คนต่างให้ ความสนใจประกอบพิธีบชู าทังหลายเสร็
้ จสิ่นตาม ขันตอนและเริ
้ ่ มต้ น
เดินมุง่ ตรงไปยังลานบ้ านของเซี่ยวเช่อ ห้ องหอของบ่าวสาวคือห้ องที่เซี่ยวเช่ออยู่
อาศัยมาตลอด ทังหลั ้ งถูกตกแต่งด้ วยสีแดง พรมบนพื ้นถูกปั กเป็ นรูปมังกรหงส์
ร่ายรํ าท่ามกลางหมูเ่ มฆ สัญลักษณ์มงคลของการแต่งงานที่เต็มไปด้ วย
ความสุข ห้ องนอนแขวนไว้ ด้วยไหมสีแดงที่มีอกั ษร “สุขสันต์” (囍) อยู่บนผืน
ผ้ า เทียนสีแดงถูกจุดและส่องสว่างประกบคูโ่ คมสีทองอยู่กงึ่ กลาง มังกรหงส์คู่
ที่แกะสลักอยู่บนเทียนแลวับไหวไปมาประดุจเหินบินในแสงเทียน แสงริ บหรี่ ของ
เปลวเทียนส่องต้ องผ้ าม่านสีทองเป็ นประกายและดูเหมือนจะเติม เต็มห้ องหอ
ด้ วยแสงสลัวรางประดุจความฝั น ช่างดูห่างไกลจากความเป็ นจริ งภายนอกและ
ส่องแสงอันนุ่มละมุนที่ทําให้ ผ้ คู นรู้สกึ สบายตา

สาว ใช้ ของเซี่ยฉิงเยว่ เซี่ยตงหลิงเชื ้อเชิญเซี่ยฉิงเยว่ให้ นงั่ ลงบนเตียงและเดิน

จากไปพร้ อมปิ ด ประตูอย่างไร้ เสียง ห้ องหอเปลี่ยนเป็ นเงียบเชียบกระทัง่ สอง
หนุ่มสาวสามารถได้ ยินเพียงเสียงลม หายใจแผ่วเบาของตนเอง

เซี่ย ฉิงเยว่นงั่ อยู่กบั ที่อย่างเงียบงัน ไร้ เสียง ไร้ อารมณ์ความรู้ สกึ ใด เซี่ยวเช่อ
ไม่ได้ เข้ าหานาง หากกลับกัน เขายืนใกล้ กบั ประตูและมองผ่านมันไปด้ วย
ประกายตามืดหม่น

“ท่านปู่ ของท่านถูกลบหลูใ่ นงานมงคลสมรสของท่านเอง ท่านคงเสียใจมากใช่

หรื อไม่?”
สุ้ม เสียงอ่อนโยนแจ่มชัดดังแทรกเข้ ามาในหูเซี่ยวเช่อและทําให้ เขาเปลี่ยนสี
หน้ า แม้ คําพูดของเซี่ยฉิงเยว่จะก้ องอยู่ในโสตประสาท นางทําให้ เขาตกใจที่
นางเป็ นคนเริ่ มต้ นการสนทนา

เซี่ยว เช่อเหลือบตาลงด้ านข้ างและกล่าวอย่างตะขิดตะขวงใจ “ท่านควรปลด

มงกุฎหงส์นนั่ ลงได้ แล้ ว มงกุฎหนักเกินไปที่ท่านจะสวมใส่มนั นานๆ ท่านอาจจะ
รู้สกึ ไม่สบายเปล่าๆ”

ตาม ธรรมเนียมประเพณีของทวีปลมปราณฟ้า เจ้ าบ่าวต้ องเป็ นคนปลดมงกุฎ

หงส์ออกจากศีรษะของเจ้ าสาว ก่อนหน้ านี ้ที่เขาพยายามช่วยพยุงนางขึ ้นเกี ้ยว
เจ้ าสาว พลังความเย็นของนางแล่นเข้ าจู่โจมมือของเซี่ยวเช่อ ชายหนุ่มหยิ่ง
ทระนงเกินกว่าจะแตะต้ องนางอีกครัง้ เนื่องจากความหวาดระแวงว่า จะเกิด
เหตุการณ์เช่นนันขึ
้ ้นอีก นอกจากนี ้ เขาคาดว่าเซี่ยฉิงเยว่ผ้ เู ย็นชาคงไม่ต้องการ
การช่วยเหลือจากเขาในการจัด การกับมงกุฏหงส์ แม้ ว่าเขาจะเสนอตัวก็ตาม

หลัง จากหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึง่ เซี่ยฉิงเยว่ยกสองมือเรี ยวงามและปลดมงกุฎเจ้ าสาว

ออกจากศีรษะ ชัว่ ขณะนัน้ ใบหน้ าอันงดงามจนแทบลืมหายใจปรากฏขึ ้นต่อ
หน้ าเซี่ยวเช่อ หญิงสาวช้ อนสายตาเปี่ ยมมนต์ขลังขึ ้นมองสบตากับชายหนุ่ม

....... เขานิ่งแข็งราวกับหินไปในทันที ดวงตาหญิงสาวทอประกายสูงส่งงดงาม

เหนือคําบรรยายเมื่อประสบพบกับสายตาของ เซี่ยวเช่อ เปรี ยบประดุจทุกสรรพ
สิ่งในโลกหล้ าล้ วน ซุกซ่อนอยู่ในดวงตาของนาง ไม่ว่าจิตรกรอัจฉริ ยะคนใดหรื อ
คําบรรยายสูงส่งใด ก็ไม่สามารถถ่ายทอดเสน่ห์ความงามของนางออกมา
ได้ ผิวพรรณขาวราวกับหยก ใบหน้ าเนียนผุดผ่องเปล่งประกายขาวนวลดุจ
หิมะภายใต้ แสงไฟสลัวภายในห้ องหอ ริ มฝี ปากประดุจกลีบพฤกษาที่บอบบาง
น่าทะนุถนอม จมูกโด่งงดงามอย่างที่สดุ ราวสลักเสลาจากหยก บ่งบอกถึง
ความภาคภูมิแห่งสายเลือดของตระกูลสูงศักดิ์

“ชื่อ เสียงของท่านด้ อยกว่าตัวจริ งอยู่บ้าง” เซี่ยวเช่อพึมพํา ประเมินนางด้ วย

ดวงตาไม่กระพริ บ ดวงตาอันงดงามคู่หนึง่ จ้ องกลับมาที่เขา บังเกิดแรงดึงดูด
อันไร้ ก้นบึ ้งฉุดดึงความคิดและความจดจ่อทังหมดของเซี
้ ่ยว เช่อ ทําให้ มนั ยากที่
ชายหนุ่มจะถอนสายตา

แม้ ว่านี่จะเป็ นการแต่งงานแบบคลุมถุงชนที่ถกู จัดแจงตังแต่ ้ ทงสองถื

ั้ อ
กําเนิด นอกเหนือจากบางโอกาสที่เขาเคยได้ พบกับเซี่ยฉิงเยว่ตอนเด็กๆแล้ ว นี่
เป็ นครัง้ แรกที่เซี่ยวเช่อได้ มองดูเซี่ยฉิงเยว่แบบเต็มๆตา ตังแต่
้ พวกเขาอายุครบ
สิบขวบ นี่สืบเนื่องจากเซี่ยฉิงเยว่มีโอกาสน้ อยมากที่จะออกจากบ้ าน เซี่ยวเช่
อเองขาดความมัน่ ใจและพัฒนากลายเป็ นปมด้ อยในใจของเขา ชายหนุ่มเพียง
ได้ ยินข่าวคราวของเซี่ยฉิงเยว่ผ่านทางบทสนทนาของผู้อื่น และเมื่อเขาได้ รับรู้ว่า
นางเติบโตมาเป็ นหญิงสาวงดงามหาใดเปรี ยบ เขาจินตนาการภาพของนางไว้
ในใจ

ภาพ หม่นมัวในจินตนาการของเซี่ยวเช่อมลายหายไปเมื่อเขามองไปที่เซี่ยฉิงเยว่
และ พบว่าตนเองยืนอยู่ตอ่ หน้ าความงามอย่างแท้ จริ ง เสน่ห์เย้ ายวนของเซี่ยฉิง
เยว่เหนือกว่าจินตนาการจนเขาไม่อาจบรรยายออกมาเป็ น คําพูด เซี่ยวเช่อผู้มี
ความทรงจําอันชัดเจนทังสองชาติ
้ ภพไม่สามารถทําอะไรได้ นอกจากยืนตก
ตะลึงอย่างปราศจากความคิดอ่านเมื่อแรกเห็น

เซี่ย ฉิงเยว่ถกู ขนามนามเป็ นโฉมงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆาล่อง แต่หากมี

ใครต้ องการยกย่องนางเป็ นหญิงงามอันดับหนึง่ แห่งอาณาจักรวายุคราม เซี่ยว
เช่อคงไม่อาจปฏิเสธ ชายหนุ่มไม่สามารถนึกถึงสิ่งใดที่มีความงามเหนือกว่า
ภาพโฉมงามเบื ้องหน้ าของ ตนได้ หญิงสาวที่อยู่ตอ่ หน้ าของเขาอายุเพียงสิบหก
ปี เปรี ยบดังดอกไม้ ที่ยงั ไม่ถงึ เวลาเบ่งบานเต็มที่

แต่ มันแทบจะเป็ นไปไม่ได้ ที่จะจินตนาการถึงหญิงสาวเมื่อนางเติบโตในอีกไม่กี่ปี

ข้ างหน้ า.............ไม่แน่ว่า ณ เวลานัน้ ความงามของนางอาจเหนือกว่าระดับ
ธรรมชาติสรรค์สร้ าง

หญิง สาวผู้ซงึ่ ทุกความเคลื่อนไหว ทุกๆรอยยิ ้มล้ วนสามารถสัน่ สะเทือนโลกหล้ า

กลับมาบังเกิดในเมืองเล็กๆเช่น เมืองเมฆาล่อง และหญิงสาวผู้นี ้กําลังจะมาเป็ น
ภรรยาของเขา.....เซี่ยวเช่อไม่สามารถทําอะไร ได้ นอกจากตังคํ
้ าถามว่าสิ่งนี ้คือ
ความจริ งแน่หรื อ

“ท่านเองก็ไม่ได้ เป็ นอย่างที่ข่าวลือบ่งบอกหรื ออย่างที่ข้าจินตนาการไว้ เลย

เช่นกัน”

เซี่ย ฉิงเยว่เหยียดกายหยัดยืน ส่วนโค้ งเว้ าของร่ างกายล้ วนถูกขับเน้ นยามนาง

เคลื่อนร่างเข้ าหาเซี่ยวเช่อ ดวงตาของนางเปล่งประกายดุจสายนํ ้าเมื่อนางเปิ ด
ปากอย่างช้ าๆ “ข่าวลือบ่งบอกว่าเส้ นชีพจรของท่านล้ วนพิการดังนันท่ ้ านเพียง
สามารถบรรลุลม ปราณชันแรกเริ
้ ่ มขันที
้ ่หนึง่ เพราะเหตุนี ้ ท่านมีร่างกาย
อ่อนแอ ขาดความมัน่ ใจและใช้ ชีวิตอยู่แต่ภายในบ้ าน เพื่อนของท่านมีเพียงอา
หญิงเล็กของท่านเซี่ยวหลิงซีและน้ องชายของข้ าพเจ้ า เซี่ยหยวนป้า สิ่งเดียวบน
ร่างท่านที่สามารถพูดได้ ว่าได้ เปรี ยบผู้อื่นคือรูปโฉมเพียงเท่า นัน......
้

.....พลังลมปราณของท่านไม่เพียงอ่อนแอ แม้ แต่เส้ นชีพจรล้ วนถูก

ทําลาย อย่างไรก็ตาม บุคลิกของท่านกลับแตกต่างอย่างสิ ้นเชิงกับที่ข่าวลือว่า
ไว้ ”

เซี่ย ฉิงเยว่หยุดยืนลงตรงหน้ าเซี่ยวเช่อในระยะสามก้ าวและจับจ้ องมองเขาอย่าง

ไม่ วางตาด้ วยดวงตาคูง่ าม “แม้ ว่าท่านจะพยายามซุกซ่อนและเสแสร้ งเพื่อ
ปิ ดบังบุคลิกอันแท้ จริ ง ข้ าพเจ้ ากลับรู้สกึ ได้ ถงึ ความยโสทระนงเพียงแวบแรกที่
มองดูท่าน ท่านแตกต่างอย่างสิ ้นเชิงจากข่าวลือที่แพร่ไปเหล่านัน้ ก่อนหน้ านี ้ที่
บ้ านของข้ าพเจ้ า ข้ าแช่แข็งมือของท่านด้ วยพลังลมปราณ ทว่าปฏิกิริยาอัน
เยือกเย็นของท่านทําให้ ข้าประหลาดใจ หากมิใช่ว่ามือของท่านแข็งทื่อ
ผิดปกติ ข้ าคงนึกว่าข้ าใช้ พลังผิดพลาดไป ในโถงพิธีแต่งงาน ท่านและท่านปู่
ของท่านเผชิญการดูแคลนในโอกาสพิธีสําคัญ หากท่านเพียงแสดงออกถึงความ
โกรธแค้ นเพียงเสี ้ยวนาทีและกลับเป็ นปกติอย่างรวด เร็ว ทังสี ้ หน้ าท่าทาง ทัง้
อัตราการเต้ นของหัวใจ ล้ วนไม่เปลี่ยนแปลงแม้ เพียงนิดเดียว ! แม้ แต่ผ้ ฝู ึ กยุทธ์
ในวัยกลางคนทัว่ ๆไปยังไม่สามารถฝึ กฝนจิตใจตนเองให้ บรรลุถงึ ขันนี ้ ้ได้ !”
“เมื่อท่านมองมาที่ข้า ดวงตาของท่านทอประกายแรงกล้ า ซึง่ ยังคงไม่ลดน้ อยลง
แม้ แต่ตอนนี ้”

“เส้ น ชีพจรที่พิการของท่านเป็ นจริ ง แต่ลกั ษณะนิสยั ที่แท้ จริ งและสภาพจิตใจ

ของท่านหลอกลวงทุกผู้คน” เซี่ยฉิงเยว่พดู เสียงแผ่วเบาราวกระซิบขณะที่ดวงตา
ลึกลํ ้าสุดจะหยัง่ จ้ บจ้ อง ที่เซี่ยวเช่อ

เซี่ยวเช่อตกตะลึงด้ วยความประหลาดใจ

ด้ วย การยืนอย่างใกล้ ชิดของเซี่ยฉิงเยว่ บางคนอาจรู้สกึ ตื่นเต้ นยินดีเมื่อได้

สัมผัสกลิ่นกายหอมหวานราวดอกไม้ ของนาง หากเซี่ยวเช่อไม่อาจเสียเวลา
สนใจในรายละเอียดเหล่านี ้ หัวใจของเขาเต้ นโลดขึ ้นมาด้ วยความตกใจพร้ อม
กับจ้ องมองไปที่เซี่ยฉิงเยว่ด้วย ความหวาดหวัน่ มันเป็ นความจริ งทังหมด้ เซี่ยว
เช่อเป็ นคนภาคภูมิในตัวเองไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใดหรื อเป็ นใครในปั จจุบนั เนื่องจาก
ในอดีตที่เขาอยู่ในดินแดนเมฆครามนัน้ เขาคือหนึง่ ในผู้เยี่ยมยุทธ์ที่นนั่ ทุกผู้คน
ในเมืองเมฆาล่องแห่งนี ้ล้ วนไม่อาจเทียบได้ แม้ เศษเสี ้ยวของผู้แข็ง แกร่ งอันเป็ น
ตํานานยามที่เขาอยู่ในแดนเมฆคราม แม้ ความแข็งแกร่งของเขาจะลดน้ อยถอย
ลงอย่างมาก หากจิตใจของเขายังคงเดิม เขาไม่ได้ พยายามแสดงให้ เป็ นเช่นนัน้
หากนี่เป็ นบุคลิกดังเดิ
้ มตามธรรมชาติของ เขาเมื่อชาติก่อน อย่างไรก็ดี เขา
จําเป็ นต้ องซุกซ่อนตัวตนอันหยิ่งผยองของตนเนื่องเพราะสภาพร่างกายอัน
อ่อนแอในปั จจุบนั

สิ่งที่เซี่ยฉิงเยว่พดู ล้ วนบรรยายตัวตนของเขาในปั จจุบนั ได้ ทงหมด

ั้ !
ระหว่าง การเดินทางจากตระกูลเซี่ยกลับมาที่ตระกูลเซี่ยว เซี่วเช่อคาดเดาว่า
นางคงดูหมิ่นดูแคลนเขาและไม่ให้ ความสนใจ ด้ วยศักดิ์ฐานะสูงส่งประดุจ
สมบัติลํ ้าค่าแห่งสวรรค์ เซี่ยวเช่อเปรี ยบกับนางเป็ นเพียงโคลนเลนบนพื ้นที่ผ้ คู น
สาปแช่ง นี่เป็ นความคิดทัว่ ๆไป

หาก ทว่า เขาไม่เคยตระหนักถึงสายตาที่เฝ้ามองเขาตลอดทางเดินทางกลับสู่

ตระเซี่ยว เซี่ยวเช่อต้ องเปลี่ยนความคิดที่มีตอ่ นางไปในทันทีเมื่อมองเข้ าไปใน
ดวงตาอัน ลึกซึ ้งงดงามของนาง แววตาใสกระจ่างที่แทงทะลุผ่านเข้ าไปเห็นซึ ้ง
ถึงจิตใจและรายละเอียดเล็กน้ อย เหล่านี ้ล้ วนสร้ างความตกตะลึงให้ ชายหนุ่ม

เซี่ยว เช่อผู้นี ้มีความทรงจําและประสบการณ์ของทังสองชาติ

้ ภพและเป็ นบุคคลผู้
ซึง่ ไม่ สามารถโยกคลอนได้ โดยง่ายแม้ จะอยู่ตอ่ หน้ าเหล่าสุดยอดฝี มือ
ทังหลาย
้ หรื อแม้ แต่ต้องเผชิญกับความตายก็ตาม ! ทว่า นางกลับสามารถมอง
ทะลุถงึ ตัวตนของเขาได้ ！

นางเป็ นเพียงสตรี ผ้ ซู งึ่ อายุครบสิบหกปี จริ งหรื อ !?

เด็กสาวอายุเพียงสิบหกปี จะมีความสามารถน่าหวาดหวัน่ และมีสายตาและ

จิตใจที่เฉียบคมเช่นนี ้ได้ อย่างไร !

เซี่ยวเช่อถึงกับหวาดระแวงว่าเซี่ยฉิงเยว่อาจจะเป็ นเช่นเดียวกับเขา บุคคลซึง่

หวนกลับมาเกิดใหม่ในโลกนี ้ !

“ท่านข่มกลันไว้
้ ใช่หรื อไม่ ?” เซี่ยฉิงเยว่ถามหลังจากหยุดนิ่งไปพักหนึ่ง
“ข่ม กลัน้ ?” เซี่ยวเช่อหัวเราะอย่างจนใจ “ก็อาจเป็ นได้ ความจริ งที่ข้ามีเส้ นชีพ
จรพิการยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ในแผ่นดินลมปราณฟ้า การเป็ นคนที่มีชีวิตพร้ อม
เส้ นลมปราณที่พิการทําให้ ผ้ คู นล้ วนดูแคลน พวกมันมองเห็นข้ าประดุจดังคราบ
สกปรกติดรองเท้ า มันจะต่างอะไรกับการเป็ นคนขี ้ขลาดเก็บตัว กับคนที่จําต้ อง
ทนอย่างเงียบๆ”

ข่มกลัน?
้ ควรเรี ยกว่าการจําทนจึงจะถูกต้ อง ! เซี่ยวเช่อเมื่อวันวานล้ วนเป็ น
อย่างที่ผ้ คู นเล่าขานไม่ผิดเพี ้ยน ! ไม่ ว่าเซี่ยฉิงเยว่ชาญฉลาดปานใด ล้ วน
คาดคิดไม่ถงึ ว่าเซี่ยวเช่อในปั จจุบนั บรรจุเต็มไปด้ วยความทรงจําถึงสอง ชาติ
ภพ บุคลิกภาพรวมถึงสภาพจิตใจล้ วนเปลี่ยนแปลงไป

ดวง ตางดงามของเซี่ยฉิงเยว่หรี่ ลงเล็กน้ อย ทันใดนัน้ นางยกมือเรี ยวงามราว

กับหยกขึ ้นยื่นเหยียดสองนิ ้วสัมผัสตรงหน้ าอกของเซี่ยว เช่อ ทันที คลื่นพลังเย็น
ระรื่ นหากไม่เยือกแข็งแล่นเข้ าสัมผัสหน้ าอกของเขาและยื่นขยาย ครอบคลุมทัง้
ร่างของเซี่ยวเช่อ ขณะที่เซี่ยวเช่อกําลังอ้ าปากถามนางว่าทําอะไร พลังความ
เย็นนันกลั
้ บสาบสูญ เซี่ยฉิงเยว่เปิ ดริ มฝี ปากบอบบางดุจกลีบดอกไม้ กล่าว
ว่า “เส้ นชีพจรของท่านพิการจริ ง หากแต่มนั ไม่ใช่ความผิดปกติแต่กําเนิด ท่าน
สมควรถูกทําร้ ายร่ างกายเมื่อยังเยาว์วยั และบุคคลผู้นนจงใจโจมตี
ั้ ชีพจรลม
ปราณของท่านโดยตรง !”

“ถูกทําลาย? ” เซี่ยวเช่อขมวดคิ ้ว ตังแต่

้ ยงั เยาว์วยั ท่านปู่ และทุกคนต่างพูดว่า
เขามีเส้ นชีพจรลมปราณพิการแต่กําเนิด เขาเองก็เชื่อเช่นนันมาโดย
้
ตลอด แม้ แต่ภายหลังจากการที่เขาได้ รับความทรงจําของการ “กลับชาติ มา
เกิ ด” ที่รวบรวมองค์ความรู้ จากตําราแพทย์ทงหลายทั
ั้ งมวลที
้ ่เขาได้ ศกึ ษามา
ตลอดชีวิต

ทว่า เซี่ยฉิงเยว่กลับบ่งบอกว่าชายหนุ่มมิได้ ถือกําเนิดมามีเส้ นชีพจรลมปราณ

พิการ หากแต่ถกู ทําร้ ายโดยการลงมือจากภายนอก

ใน ความเป็ นจริ ง ไม่มีผ้ ใู ดในตระกูลเซี่ยวสังเกตออกถึงการหลอกลวงตบตานี ้

ได้ เซี่ยฉิงเยว่จบั จ้ องมองเซี่ยวเช่อเพียงชัว่ เวลาไม่กี่ลมหายใจ นางกลับสามารถ
มองซึ ้งกระจ่างถึงความจริ งได้ ง่ายดาย

......สตรี นางนี ้......

“ถูก ต้ อง” เซี่ยฉิงเยว่ย่นคิ ้วเข้ าหากันแล้ วกล่าวอย่างแช่มช้ าว่า “มันถูกทําลาย

อย่างรุนแรงขณะที่ท่านยังเป็ นทารก ครอบครัวของท่านอาจไม่เฉลียว
ใจ เพราะเหตุนนั ้ เส้ นชีพจรลมปราณของท่านไม่เคยได้ รับการรักษา เมื่อท่าน
เติบโตขึ ้น เส้ นชีพจรลมปราณเหล่านันล้ ้ วนเปลี่ยนแปลงสูข่ นพิั ้ การอย่างถาวร
.....หมดความ หวังใดๆในการรักษา !! ”

เซี่ย ฉิงเยว่พดู ประโยคสุดท้ ายออกมาด้ วยความมัน่ อกมัน่ ใจ หากเส้ นชีพจร

ลมปราณของบุคคลที่เติบโตแล้ วถูกทําลาย บุคคลเหล่านันอาจสู ้ ญเสียพลังยุทธ์
บางส่วน หากมันกลับมีวิธีการในการฟื น้ ฟูเส้ นชีพจรอยู่บ้าง
แต่ ทว่า หากชีพจรลมปราณถูกทําลายในช่วงวัยเจริ ญเติบโตเช่นทารก การ
เจริ ญเติบโตของเส้ นชีพจรล้ วนเริ่ มจากพื ้นฐานอันเลวร้ ายและยิ่งเวลา ผ่านกลับ
ยิ่งเลวร้ ายลง ด้ วยวัยของเซี่ยวเช่อในปั จจุบนั เส้ นชีพจรลมปราณทังหมดล้
้ วน
พัวพันอย่างยุ่งเหยิงถึงขนาดไม่สามารถรักษาให้ กลับสูส่ ภาพปกติได้

สีหน้ าของเซี่ยวเช่อนิ่งแข็งเฉื่อยชา เขากล่าวว่า “นัน่ อาจไม่แน่เสมอไป”

เซี่ย ฉิงเยว่ผินหน้ ามาอย่างช้ าๆและจับจ้ องไปยังเซี่ยวเช่อ “ดูเหมือนท่านคง

คาดหวังอยู่ ว่าจะสามารถรักษาเส้ นชีพจรลมปราณของท่านได้ ?”

“ข้ าจะรักษามันให้ หายอย่างแน่นอน” เซี่ยวเช่อพูดอย่างไร้ อารมณ์

เซี่ย ฉิงเยว่จ้องมองอย่างลึกซึ ้งไปที่เซี่ยวเช่อ นางไม่เพียงเห็นความเชื่อมัน่ และ

หยิ่งทระนง หากสามารถมองชัดถึงความเยือก เย็นที่ซอ่ นอยู่ภายใต้ ดวงตาทังคู ้ ่

เซี่ย ฉิงเยว่ลอบทอดถอนใจและกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า “ทวีปลมปราณฟ้าแห่งนี ้

เป็ นสถานที่ยิ่งใหญ่ เต็มไปด้ วยผู้ทรงภูมิมากมายนับไม่ถ้วน อาจบางที อาจมี
บุคคลที่สามารถรักษาเส้ นชีพจรลมปราณของท่านดํารงอยู่ ข้ าไม่ควรกล่าว
อย่างมัน่ อกมัน่ ใจถึงเพียงนัน้ ขอให้ ท่านถือว่าข้ าด้ อยความรู้เถอะ”

เพียง คําไม่กี่คํานี ้ ความรู้สกึ ของเซี่ยวเช่อที่มีตอ่ นางเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ ้นอย่าง

มาก ชายหนุ่มอึกอักเล็กน้ อยก่อนถามคําถาม “คลื่นพลังความเย็นที่ท่านใช้
ก่อนหน้ านี ้ เรี ยกว่าอะไร? ข้ าไม่เคยได้ ยินใครในเมืองเมฆาลองแห่งนี ้ฝึ กฝนวิชา
นี ้ อาจารย์ของท่านคงไม่ใช่บคุ คลภายในเมืองแห่งนี ้ ใช่หรื อไม่? แน่นอน
ว่า ท่านจะบอกข้ าหรื อไม่ล้วนตามแต่ท่านต้ องการ”

เซี่ยฉิงเยว่เงียบงันไปครู่หนึง่ เมื่อเซี่ยวเช่อคาดว่านางอาจไม่ตอบคําถาม นาง

กลับตอบกลับอย่างเยือกเย็นว่า

“วิ ชาฝี มือลับเมฆาเยื อกแข็ง”

“วิชา ลับเมฆาเยือกแข็ง ?” เซี่ยวเช่อร่ างกายสัน่ สะท้ านเมื่อได้ ยินชื่อ เนื่องจาก

เขารู้สกึ ได้ ถงึ ความเคยคุ้นที่แสนเจือจางคลุมเครื อ ทันทีที่เขานึกขึ ้นได้ ถงึ นาม
เรี ยกขานนี ้ เสียงกล่าวอันซีดเซียว และคําพูดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ พลันหลุด
ออกมาจากปากของเซี่ยวเช่ออย่างไม่ อาจควบคุม

“แดนศักดิ์ สิทธิ์ เมฆาเยือกแข็ง!?!?”

เซี่ย ฉิงเยว่ผงกศีรษะได้ รูปของนางเล็กน้ อยและมองมาที่เซี่ยวเช่ออย่าง

ประหลาดใจ ขณะที่เขาโพล่งคําว่า “แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง” เซี่ยวเช่อแม้
สูญเสียความเยือกเย็นหากดวงตาของเขายังคงสงบนิ่ง แม้ กระทัง่ เจ้ าเมือง
เมฆาล่อง เมื่อได้ ยินชื่อนี ้อาจถึงกับมือไม้ ออ่ นแข้ งขาสัน่ เนื่องจากความ
หวาดหวัน่ ก็ เป็ นได้ นางกล่าวต่ออย่างแผ่วเบาว่า “ท่านอาจารย์ของข้ าเป็ นคน
ของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งจริ ง ดังนันข้ ้ าสามารถเรี ยกได้ ว่าเป็ นศิษย์ของ
แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก แข็ง......ความจริ งนี ้ บุคคลเพียงคนเดียวในเมืองเมฆา
ล่องที่รับรู้คือบิดาของข้ าพเจ้ า ท่านนับเป็ นบุคคลที่สอง ข้ าบอกต่อท่าน.....
เนื่องเพราะท่านคือสามีของข้ าในตอนนี ้และนี่คือพื ้นฐาน ที่สดุ ของความเคารพที่
ข้ าพเจ้ ามอบต่อท่าน”

เสียง หัวใจเต้ นถี่รัวของเซี่ยวเช่อยังคงไม่ชะลอ คําว่า “แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก

แข็ง” ทะลวงเข้ าในใจของเขาราวกับระเบิดลูกหนึ่ง เนื่องจากมันคือหนึ่งในพรรค
ใหญ่ที่ทรงอิทธิพลที่สดุ ในจักรวรรดิวายุคราม เป็ นแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ผ้ คู นมากมาย
ปรารถนาและรอคอยเพื่อเป็ นส่วนหนึ่ง แม้ แต่เหล่าราชนิกลู แห่งจักรวรรดิวายุ
ครามยังต้ องให้ ความเคารพแก่พวกมันทุก ปี !
หมู่บ้านดาบสวรรค์ , แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง, พรรคตระกูลเซี่ยว,
และตระกูลอัคคีผลาญฟ้ า
"....................."

ใน บรรดาประเทศทังเจ็้ ดประเทศบนทวีปลมปราณฟ้านี ้ จักรวรรดิวายุครามคือ

ประเทศที่เล็กที่สดุ หากนับความเข้ มแข็งโดยเฉลี่ยแล้ วจักรวรรดินี ้อ่อนแอ
ที่สดุ ทว่ามันกลับไม่เคยถูกรุกรานโดยประเทศอื่นๆ เหตุผลสําคัญล้ วนสืบเนื่อง
จากการคงอยู่ของกลุม่ อิทธิพลทังสี
้ ่กลุม่ นี ้ เหล่าประเทศต่างๆที่ทรงอํานาจมิได้
เกรงกลัวอาณาจักรวายุคราม หากกลับกัน พวกมันล้ วนเกรงกลัวต่อทังสี ้ ่
พรรค

อย่าง ปราศจากข้ อสงสัยถึงความแข็งแกร่ งของพรรคทังสี ้ ่ ขันตอนการคั

้ ดเลือก
ศิษย์ของพวกมันล้ วนเข้ มงวด พวกมันล้ วนไม่ใส่ใจด้ านภูมิหลังหรื อประวัติ
ส่วนตัว สิ่งที่สําคัญที่สดุ ที่พวกมันต้ องการคือความสามารถ ผู้คนที่อยู่ใน
อาณาจักรวายุครามล้ วนใฝ่ ฝันและปรารถนาที่จะประสบโชคดีเช่น นัน้ หากว่า
ท่านเข้ าไปเป็ นหนึ่งในพรรคใหญ่เหล่านี ้ แม้ แต่ศิษย์ระดับตํ่าที่สดุ ยังนํามาซึง่
เกียรติยศและความรํ่ ารวยสูต่ ระกูล พวก มันอาจสามารถเป็ นถึงพยานผู้ทรง
เกียรติในศาลและอาจได้ รับการแต่งตังให้
้ เป็ น ขุนนางระดับกลางเลยทีเดียว

ไม่ มีใครในเมืองเมฆาล่องนี ้ที่เคยได้ ยินข่าวว่ามีใครได้ รับการคัดเลือกเข้ าเป็ น

ศิษย์ของพรรคใหญ่เหล่านัน้ ที่ยิ่งกว่านันคื ้ อไม่มีใครอาจเอื ้อมแม้ แต่จะฝั น
ถึง หากเซี่ยวเช่อคนก่อนได้ ยินชื่อของพรรคใหญ่ทงสี ั ้ ่ คงเปรี ยบประดุจการได้
ยินถึงการคงอยู่ของนครลอยฟ้า เขาคงไม่เคยแม้ แต่จะคาดหวังว่าจะได้ ยินได้ ฟัง
เกี่ยวกับชื่อเหล่า นี ้...........ทว่า เขาคงยิ่งกว่าคาดไม่ถงึ ว่าภรรยาที่เพิ่งแต่งเข้ า
มาของเขา จะเป็ นหนึ่งในศิษย์ของพรรคใหญ่อนั ดับต้ น ที่เป็ นรองเพียงหมูบ่ ้ าน
ดาบสวรรค์, แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง !

เซี่ยว เช่อทําใจให้ เย็นลงอย่างรวดเร็ วก่อนถามว่า “ ในเมื่อท่านเป็ นศิษย์ของแดน

ศักดิ์สิทธ์เมฆาเยือกแข็ง เหตุใดตระกูลท่านจึงไม่เปิ ดเผยต่อ
บุคคลภายนอก? ด้ วยศักดิ์ฐานของท่าน ตระกูลเซี่ยสามารถเดินเข้ านอกออกใน
ได้ ทกุ ที่ทางภายในเมืองเมฆาล่องแห่งนี ้ และไม่มีใครอาจหาญมากพอจะ
ต่อต้ าน พวกคนรํ่ ารวยทังหลาย
้ รวมทังตระกู
้ ลหลักๆในเมืองจะหาทางผูก
สัมพันธ์กบั ท่าน ตระกูลเซี่ยของท่านจะเติบโตอย่างก้ าวกระโดด”

“สืบเนื่องจากท่าน” เซี่ยฉิงเยว่ตอบ
“สืบเนื่องจาก.....ข้ าพเจ้ า?” เซี่ยวเช่อนิ่งเงียบงันไป.....คําพูดนี ้ทําให้ เขาคิดได้
ว่าเพราะเหตุใด

“ข้ า แต่งงานกับท่านด้ วยศักดิ์ฐานะของหญิงสาวจากตระกูลเซี่ย เมืองเมฆาล่อง

ทังเมื
้ องล้ วนวุ่นวายยุ่งเหยิง หากข้ าแต่งงานกับท่านด้ วยฐานะศิษย์ของแดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง ความวุ่นวายคงไม่เพียงแค่เมืองเมฆาล่องเล็กๆนี ้ ไม่
ว่าด้ วยฐานะใดก็ตาม อาจก่อให้ เกิดผลลัพธ์ที่เกินจะคาดเดาได้ มากมายขึ ้น
ระหว่างท่านและตระกู ลเซี่ยของข้ าพเจ้ า ท้ ายที่สดุ แล้ ว ความแตกต่างระหว่าง
ท่านและข้ า มันมากเกินไป ” เซี่ยฉิงเยว่กล่าวแผ่วเบา ดวงตาของนางทอ
ประกายกระจ่างสุกใส แม้ นางจะยืนอยู่อย่างเงียบๆ ความงามของนางกลับส่อง
ประกายแพรวพราว

เซี่ยวเช่อระบายลมหายใจอย่างช้ าๆ “อย่างนัน้ ท่านแต่งงานกับข้ าพเจ้ าทําไม

กัน?”

“ท่าน เองรู้ดีที่สดุ ว่าเพราะเหตุใด...........ชีวิตของข้ าถูกช่วยไว้ ด้วยท่านลุง เซี่ยวห

ยิง ข้ าคือต้ นเหตุให้ ท่านลุงต้ องเสียชีวิตจากการลอบสังหารไม่นานหลัง
จากนัน้ ตังแต่
้ ข้าพเจ้ าถือกําเนิด ท่านพ่อจัดแจงการหมันหมายระหว่้ างเราสอง
เพื่อตอบแทนพระคุณของท่านอาเซี่ยว หยิง แม้ ว่านัน่ จะเป็ นคําสัญญาของท่าน
พ่อ ข้ าไม่มีเหตุผลใดที่จะขัดคําสัง่ และไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่แต่งให้ แก่ท่าน ”

เซี่ย ฉิงเยว่พลันช้ อนสายตาขึ ้น ดวงตาทอประกายอย่างชาเย็น กล่าวว่า

“เหตุผลที่ข้าบอกกล่าวเรื่ องที่ข้าเป็ นศิษย์ของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก
แข็ง เนื่องเพราะต้ องการให้ ท่านทราบว่า ในการฝึ กฝนวิชาเมฆาเยือกแข็ง
นัน้ จิตใจข้ าพเจ้ าต้ องเป็ นดัง่ เมฆาอันเยือกเย็น แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง
เพียงรับศิษย์สตรี และพวกนางล้ วนบริ สทุ ธิ์และรักษาพรหมจรรย์ตลอด
ชีวิต แม้ ว่าข้ าแต่งให้ แก่ท่าน ข้ าไม่อาจมีความรักได้ ตลอดชีวิต ท่านต้ องเข้ า
ใจความตังใจของข้
้ าพเจ้ า”

“......... ถึงท่านจะไม่ใช่ศิษย์ของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง ข้ าก็ไม่คิดว่าท่าน

จะตกหลุมรักข้ าได้ อยู่ดี” เซี่ยวเช่อพูดพร้ อมรอยยิ ้มสังเวชในตนเอง

เซี่ย ฉิงเยว่สนั่ ศีรษะปฏิเสธช้ าๆ “บางทีท่านอาจเข้ าใจข้ าพเจ้ าผิด ข้ าไม่เคย

รังเกียจในตัวท่าน ยิ่งไม่เคยดูแคลนท่าน......ท่านอาจารย์ของข้ าสัง่ สอนข้ าหลาย
ครัง้ คราว่า บุคคลที่พลังฝี มือสูงกว่า ไม่ควรมองข้ ามคนที่ด้อยกว่า ทังไม่ ้ ควรดู
ถูกเขาเหล่านัน้ นอกจากนี ้ ข้ าเพียงสามารถบรรลุถึงจุดเริ่ มต้ นของการขัดเกลา
ตนเอง ทวีปลมปราณฟ้าล้ วนเคารพผู้กล้ าแกร่ง จํานวนแพทย์ผ้ เู ชี่ยวชาญล้ วนมี
นับไม่ถ้วน เพียงเส้ นชีพจรลมปราณของท่านถูกทําลาย ไม่ได้ หมายความ
ว่า ทังชี
้ วิตของท่านถูกทําลายไปด้ วย”

....เซี่ยวเช่อหวัน่ ไหวแล้ ว.....

ทัว่ ทังเมื
้ องเมฆาล่องต่างรํ่ าร้ องถึงความงามและพรสวรรค์เชิงยุทธ์ของเซี่ยฉิงเย
ว่ หากบางทีอาจไม่มีใครรับรู้ ถงึ ความสูงส่งงดงามภายในจิตใจของนาง ซึง่
แม้ แต่ผ้ อู าวุโสที่ผ่านโลกมามากมายกว่าครึ่งค่อนชีวิตล้ วนไม่สามารถ บําเพ็ญได้
นอก จากนี ้ นางเพียงอายุได้ สิบหกปี เท่านัน้ ใครจะคาดเดาได้ ว่าอนาคตนางจะ
เติบโตขึ ้นเยี่ยงไร ไม่น่าแปลกใจที่นางเป็ นที่สนใจของคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา
เยือกแข็ง !

สตรี ที่ถงึ พร้ อมทังความงาม,

้ ความสามารถ, และจิตใจอันงดงามประดุจ
เทพธิดา เพิ่งจะตบแต่งเป็ นภรรยาเซี่ยวเช่อได้ เพียงครู่เดียว ! เซี่ยวเช่อรู้ สกึ
ประดุจดังอยู่ในความฝัน !

หาก ชายหนุ่มมิได้ มีความทรงจําและประสบการณ์สองชาติภพ เขาอาจรู้ สกึ เป็ น

ปมด้ อยและแม้ กระทัง่ ไม่สามารถรวบรวมความกล้ าที่จะมองสบตา กับเซี่ยฉิงเยว่
ก็เป็ นได้

“ขอบคุณ สําหรับคําพูดของท่าน....”

เซี่ยว เช่อพูดพร้ อมทอดถอนใจอย่างลึกลํ ้า ดวงตาของเขาพลันแปรเปลี่ยนเป็ น

รวมศูนย์ดจุ เดียวกับเส้ นเสียง “ถ้ าเช่นนัน้ ท่านสามารถบอกข้ าถึงระดับความ
แข็งแกร่งของลมปราณท่านในปั จจุบนั ได้ หรื อไม่?”

การ ก้ าวเข้ าสูข่ อบเขตลมปราณแรกเริ่ มระดับสิบได้ ภายในอายุสิบหกปี

นัน้ นับว่าเป็ นพรสวรรค์อนั สูงส่งเพียงพอกับการสร้ างความตื่นตะลึงแก่ผ้ คู นใน
เมืองเมฆาล่องได้ แล้ ว อย่างไรก็ตาม เซี่ยวเช่อไม่เชื่อว่าเซี่ยฉิงเยว่เพียงสําเร็จขัน้
สิบของขอบเขตลมปราณแรก เริ่ มอย่างแน่นอน เนื่องเพราะระดับความสําเร็จ
และพรสวรรค์เพียงนี ้ในเมืองเมฆาล่อง ไม่สามารถชักนําบุคคลจากแดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งได้

เซี่ย ฉิงเยว่พลันเปลี่ยนเป็ นเงียบงันและไม่ตอบคําถามของเซี่ยวเช่อ อย่างไรก็

ตาม ความเงียบของนางเป็ นคําตอบที่บ่งบอกว่าความแข็งแกร่งของระดับ
ลมปราณของนาง นัน้ สูงส่งกว่าขอบเขตปราณเริ่ มต้ นขันสิ ้ บอย่างแน่นอน

“ท่านสมควรไปคารวะสุราได้ แล้ ว” เซี่ยฉิงเยว่ตอบกลับอย่างช้ าๆดวงตาทอ

ประกายวูบหนึ่ง

เมื่อ สิ ้นเสียงกล่าวของนาง ภายนอกห้ องหอพลันบังเกิดเสียงฝี เท้ าย่างก้ าวเป็ น

จังหวะ เสียงทุ้มตํ่าของเซี่ยวหงร้ องเรี ยกมาจากหน้ าประตู “นายน้ อย ตอนนี ้ได้
เวลาท่านคารวะสุราแล้ วขอรับ”

“ท่าน ตาหง ข้ าจะออกไปเดี๋ยวนี ้” เซี่ยวเช่อขานรับ เขาตวัดสายตามองไปที่เซี่ย

ฉิงเยว่อีกครัง้ สองมือตบลงบนเสื ้อผ้ าเพื่อสํารวจความเรี ยบร้ อย ก่อนเดินออก
จากห้ องไป

ทันที ที่เซี่ยวเช่อลับสายตา พลันมีคลื่นพลังสดใสเยือกเย็นครอบคลุมลงภายใน

ห้ อง เงาร่ างสีขาวพร่ าเลือนประดุจดังความฝันปรากฏขึ ้นเบื ้องหน้ าของเซี่ยฉิง
เยว่ เซี่ยฉิงเยว่ก้าวออกไปเบื ้องหน้ าเล็กน้ อยพร้ อมกล่าวด้ วยความเคารพนอบ
น้ อม “ท่านอาจารย์”

“ฉิงเยว่ เจ้ าต้ องการกลับแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งกับข้ าหรื อไม่?”

สุ้ม เสียงอันไพเราะให้ ความรู้สกึ ทังคลุ
้ มเครื อประดุจเมฆหมอก ทังอ่
้ อนโยน
นุ่มนวลราวสายลม เป็ นเสียงที่ไพเราะจนอาจหลอมละลายจิตใจของบุคคลอัน
เย็นชาถึงที่สดุ ได้

เซี่ย ฉิงเยว่สนั่ ศีรษะปฏิเสธช้ าๆ “ท่านอาจารย์ ฉิงเยว่ยงั จําเป็ นต้ องอยู่ชวั่

ระยะเวลาหนึ่ง หากฉิงเยว่จากไปทันทีหลังพิธีมงคล เขาอาจต้ องเผชิญการดู
หมิ่นดูแคลนและเยาะเย้ ยถากถางยิ่งกว่าเดิม ฉิงเยว่ร้องขอท่านอาจารย์เป็ น
เวลาหนึ่งเดือน เพื่อที่เมื่อจากไป เขาจะไม่เจ็บปวดเพราะข้ าพเจ้ า และไม่มีใคร
สามารถล้ อเลียนเขาได้ ”

สตรี ในชุดสีขาวจับจ้ องมองเซี่ยฉิงเยว่อยู่ครู่หนึง่ จึงผงกศีรษะรับอย่างช้ าๆ

พร้ อมเผยรอยยิ ้มจางๆ “ตกลง นี่เป็ นครัง้ แรกในช่วงระยะเวลาหลายร้ อยปี ที่ศิษย์
ของแดนศักดิ์สิทธ์เมฆา เยือกแข็งเราอนุญาตศิษย์เข้ าพิธีมงคลสมรส ในเมื่อนี่
ได้ รับการยกเว้ นแล้ ว เสียเวลารอคอยอีกหนึ่งเดือนไม่นบั เป็ นอย่างไร”

“ขอบพระคุณท่านอาจารย์ส่งเสริ มความต้ องการของศิษย์”

เซี่ยฉิงเยว่ค้อมกายลงพูดเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ “ท่านอาจารย์ การฟื น้ ฟูเส้ น

ลมปราณของเขา ไม่มีทางเลยหรื อ?”

สตรี ชดุ ขาวสัน่ ศีรษะปฏิเสธทันที

“มัน ไม่มีสิ่งใดแน่นอนบนโลกใบนี ้......แต่อย่างน้ อยที่สดุ ด้ วยความรู้ของข้ า มัน
เป็ นไปไม่ได้ ...ฉิงเยว่ การที่เจ้ ามีจิตใจที่เป็ นผู้ให้ มีความเมตตากรุณาเป็ น
เรื่ องที่ดี ทว่า อาจารย์ช่วยเจ้ าเรื่ องนี ้ไม่ได้ จริ งๆ”

เซี่ยฉิงเยว่มิได้ ซกั ถามสิ่งใด อีก หากแม้ กระทัง่ สตรี ในชุดยาวสีขาวผู้ซงึ่ มีทงชาติ

ั้
ตระกูลและศักดิ์ฐานะอันสูง ส่งล้ วนแน่ใจว่าการรักษานัน้ “เป็ นไป
ไม่ ได้ ” เช่นนัน้ โอกาสแม้ เพียงน้ อยนิดในความเป็ นไปได้ ก็แทบไม่ควรมี

“ฉิง เยว่ อาจารย์ทราบว่าเจ้ ามีความกระตือรื อร้ นที่จะทดแทนบุญคุณช่วยชีวิต

เมื่อครัง้ ยังเยาว์วยั เจ้ ายินยอมกระทัง่ ชะลอการกลับเข้ าสูแ่ ดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา
เยือกแข็งเรา แต่การที่เจ้ ายอมแต่งงานกับมันก็เป็ นการเพียงพอแล้ วที่จะตอบ
แทนบุญคุณเหล่า นัน้ เมื่อเจ้ ากลับสูแ่ ดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง ศักดิ์ฐานะ
แท้ จริ งของเจ้ าย่อมถูกเปิ ดเผย แม้ ว่ามันจะต้ องเผชิญกับการเสียดสีดแู คลนหลัง
การจากไปของเจ้ า หากศักดิ์ฐานะสามีของศิษย์แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง
ยังคงอยู่ อย่างน้ อยที่สดุ ภายในเมืองเมฆาล่องแห่งนี ้ ด้ วยศักดิ์ศรี ระดับนี ้ จะไม่
มีใครกล้ าสร้ างความเสียหายทางร่ างกายแก่มนั อย่างแน่นอน” สตรี ชดุ ขาวพูด
ด้ วยสําเนียงปลอบประโลม

เซี่ยฉิงเยว่ผงกศีรษะรับ “ศิษย์หวังว่าจะเป็ นเช่นนัน”

้

“เส้ น ชีพจรลมปราณของมันพิการเสียหาย มันเองปราศจากความสามารถอื่น

ใด อาจบางทีตลอดชัว่ ชีวิตล้ วนไม่สามารถประสบความสําเร็ จได้ แต่เจ้ าทัง้
งดงามทังเปี
้ ่ ยมความสามารถ ผู้มีพรสวรรค์เฉกเช่นเจ้ านันในรอบหลายร้
้ อยปี จงึ
จะพานพบซักคนหนึ่ง ไม่เช่นนัน้ ท่านเจ้ าสํานักคงไม่อนุญาตให้ เจ้ าฝ่ าฝื นกฎข้ อ
ห้ ามและเข้ าพิธีมงคลสมรสได้ การได้ แต่งงานกับเจ้ าถือเป็ นโชควาสนายิ่งใหญ่
ที่สดุ ในชีวิตของมัน การที่เจ้ าทําเช่นนี ้ล้ วนยุติธรรมดีแล้ ว หากบิดาของมันยังมี
ชีวิตอยู่และมีความสํานึกรู้เพียงพอ มันอาจยกเลิกงานแต่งงานครัง้ นี ้

........... ข้ าต้ องไปแล้ ว ข้ าจะมารับเจ้ าหนึ่งเดือนหลังจากนี ้ ระหว่างระยะเวลา

นี ้ ข้ าจะไม่ไปไหนไกล หากเจ้ าพบเจอปั ญหาที่ไม่สามารถแก้ ไขได้ จงเขียน
จดหมายเพื่อบอกต่ออาจารย์”

“ศิษย์น้อมส่งท่านอาจารย์”

สตรี ชุดขาวผินใบหน้ ากลับหลังมา ทันใด ใบหน้ างามงดเคลือบคลุมด้ วย

ประกายความชาเย็นปรากฏให้ เห็น ผิวหน้ าของนางปราศจากการ
ตกแต่ง ผิวพรรณทังเรี ้ ยบลื่นทังขาวนวลประดุ
้ จหยกลํ ้าค่า เมื่อทอดสายตา
มองไปที่นาง ผู้คนล้ วนไม่อาจคิดเป็ นอื่นนอกจากคําว่า “นางงามนํ ้าแข็ง
กระดูกหยก” และคํา “ดวงหน้ าขาวราวหิมะ ริ มฝี ปากประดุจ
มุก” องค์ประกอบบนใบหน้ าของนางล้ วนยอดเยี่ยมสมบูรณ์แบบ ความงาม
ของนางทําให้ ผ้ คู นล้ วนไม่กล้ าจ้ องมองตรงๆ ยามเมื่อท่านจ้ องมองเข้ าไปใน
ดวงตาของนาง ท่านเพียงนึกถึงความสูงส่งสง่างามและความศักดิ์สิทธิ์ นาง
เปรี ยบประดุจพระโพธิสตั ว์ผ้ อู ยู่เหนือแดนนิพพาน มิอาจถูกล่วงเกินได้ โดย
มนุษย์ปถุ ชุ น
นาง ผลักหน้ าต่างเปิ ดออก เงาร่ างของนางสัน่ พร่ าเลือนประดุจถูกสวมวิญญาณ
หิมะนํ ้าแข็ง เงาร่างของนางดู คล้ ายละลายหายไปจากบริ เวณที่นางยืนหยัดอยู่

..........ห้ องโถงใหญ่ตระกูลเซี่ยว โถงรับแขกล้ วนคลาคลํ่าไปด้ วยผู้คน..........

“ท่ านลุงเจ็ดหลิว เชิญดื่ม”
เซี่ยวเช่อเสนอสุราอย่างนอบน้ อมอยู่เบื ้องหน้ าชายวัยกลางคนรูปร่างท่าทาง
สุภาพ

ชาย ผู้ซงึ่ ถูกเรี ยกว่าลุงเจ็ดแซ่หลิวลุกขึ ้นยืนและเริ่ มหัวเราะอย่างเบิกบาน ชาย

วัยกลางคนยกแก้ วสุราดื่มจนหมดแก้ ว เขาพูดกลัวหั ้ วเราะ “หลานเรา ลุงเป็ น
เพื่อนสนิทของบิดาเจ้ า ตอนนี ้ข้ ามีโอกาสได้ เห็นเจ้ าสร้ างครอบครัว ทังยั ้ งมี
โอกาสแต่งงานกับภรรยาที่ดี จิตใจของข้ าล้ วนเบิกบานเพราะเจ้ า”

“ขอบพระคุณท่านลุงหลิว”

“ท่านผู้อาวุโสที่หนึง่ เชิญดื่ม”

ผู้ อาวุโสอันดับหนึ่งแห่งตระกูลเซี่ยวคว้ าแก้ วสุรากรอกเข้ าปากภายในอึก

เดียว และกระแทกแก้ วเหล้ าลงบนโต๊ ะอย่างรุ นแรง ระหว่างพิธีคารวะสุรา
นี ้ นอกจากพ่นคําว่า “หืมมม” ออกทางรู จมูก มันไม่เอ่ยสิ่งใดแม้ แต่คํา
เดียว ทังไม่
้ สบตากับเซี่ยวเช่อ แม้ จะด้ วยการแสดงออกเยี่ยงนี ้ การรับคารวะ
สุราจากเซี่ยวเช่อและดื่มจนหมดแก้ วนัน้ ยังคงถือเป็ นการแสดงออกถึงการให้
เกียรติแก่เซี่ยวเช่ออย่างมากแล้ ว
เซี่ยว เช่อไม่กล่าวอะไรเช่นกันและเคลื่อนย้ ายไปยังโต๊ ะตัวถัดไป เมื่อเขาก้ าว
ออกไปได้ สองก้ าว เซี่ยวหลี่ถ่มนํ ้าลายลงบนพื ้นและเปิ ดปากกล่าวด้ วยเสียง
กระด้ างเย็นชา ในระยะที่จงใจให้ เซี่ยวเช่อได้ ยินว่า “ดอกไม้ งามต้ องถูกปั กลง
บนอุจจาระ ถุย ! ”

สี หน้ าของเซี่ยวเช่อยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ฝี เท้ าก้ าวย่างอย่างสมํ่าเสมอไม่

หยุดชะงักดุจดังไม่ได้ ยินสิ่งใดทังสิ
้ ้น หากทังหมดเพี
้ ยงสําหรับบุคคลที่ไม่ได้
สังเกตอย่างใกล้ ชิด เพราะแววตาของเซี่ยวเช่อเปลี่ยนเป็ นแข็งกร้ าวแฝงไปด้ วย
ความลึกซึ ้งเยือกเย็น เก็บกดไว้ ภายใต้

ชายหนุ่มเดินต่อไปยังผู้อาวุโสที่สอง ข้ างกายเซี่ยวป๋ อ เซี่ยวเช่อค้ อมคํานับอย่าง

นอบน้ อม

“ท่านผู้อาวุโสที่สอง เซี่ยวเช่อขอเสนอสุรา”

เซี่ยวป๋ อไม่แม้ แต่จะชายตามองสบตาเซี่ยวเช่อ หากเขาเปิ ดปากกล่าวว่า “ลูก

หยาง ช่วยดื่มให้ ข้าด้ วย”

“ขอ รับ ท่านปู่ ” เซี่ยวหยางตอบรับอย่างปราศจากอาการลังเล มันรับแก้ วสุรา

จากมือเซี่ยวเช่อและดื่มจนหมดแก้ ว มีเพียงเสียง “อึก..อึก..” ดังออกมาเท่านัน้

สุราคารวะ ที่เสนอต่อผู้อาวุโสกลับถูกดื่มโดยผู้เยาว์ของมัน ไม่เพียงเป็ นการ

แสดงออกถึงการดูหมิ่นเท่านัน้ มันเป็ นการเหยียดหยามต่อหน้ า
ธารกํานัล หลังจากดื่มลงไปจนหมดสิ ้น เซี่ยวหยางวางแก้ วสุราลงและนัง่ ลงบน
ที่นงั่ ของตนเอง แววตาของมันเต็มไปด้ วยการดูถกู และเย้ ยหยันอย่างเปิ ดเผย

เซี่ยว เช่อยังคงไม่พดู อะไร เขาเพียงผงกศีรษะช้ าๆและขยับไปโต๊ ะถัดไป เป็ นดัง่

ก่อนหน้ านี ้ ทันทีที่เขาก้ าวออกไปได้ สองก้ าว เสียงฮึดฮัดเย็นชาดังมาให้ ได้ ยิน
อีกครัง้ “ฮึม่ มมม สวะก็ยงั คงเป็ นสวะอยู่วนั ยันคํ่า ถึงแม้ สวะตัวนันจะปี
้ นป่ าย
ขึ ้นสูต่ ระกูลเซี่ย มันยังคงเป็ นสวะ เจ้ าเฒ่าบัดซบเซี่ยวเหล่ยคิดจะอาศัยสะใภ้
จริ งๆงันรึ้ ? เฮอะ !”

เส้ น เสียงเต็มไปด้ วยความเหยียดหยามดูแคลน ทังรวมถึ้ งความริ ษยา

ลึกซึ ้ง ควรทราบว่า แม้ ท่านจะไม่พดู ถึงทรัพย์สมบัติของตระกูลเซี่ย ยังคง
สามารถรํ่ าร้ องถึงพรสวรรค์อนั หายากยิ่งของเซี่ยฉิงเยว่ หากกลับกัน นางไม่ได้
แต่งงานกับเซี่ยวเช่อ แต่แต่งให้ กบั หลานชายของมันเซี่ยวหยาง เสียงหัวเราะ
อันเบิกบานของมันคงไม่ได้ เป็ นเพียงความฝัน หากคงสามารถดังสะท้ อนให้ ได้
ยินในความเป็ นจริ ง

เซี่ยวเช่อทําเสมือนไม่ได้ ยินอันใด เขาเดินต่อไปด้ วยรอยยิ ้ม

เซี่ยว เช่อคารวะสุราจนเสร็จสิ ้นและส่งแขกกลับจนหมด คํ่าคืนงานฉลองอัน

ยาวนานสิ ้นสุดลง ตลอดกระบวนการทังหมด ้ บุคคลผู้แสดงออกซึง่ ความยินดี
จากใจจริ งและอวยพรให้ แก่เซี่ยวเช่อน้ อยนิดเสีย จนสามารถนับได้ หมดด้ วยนิ ้ว
มือ ผู้คนอีกนับไม่ถ้วนเพียงแสดงออกถึงความสุภาพต่อหน้ าเขา ถึงอย่างไร
วันนี ้ก็เป็ นวันแต่งงานของเซี่ยวเช่อ ทว่าเขาสามารถมองเห็นได้ ชดั เจนถึงแวว
ตาดูแคลนลึกๆภายในแววตาของแขกเกือบทัง้ หมด บางคนทอดถอนใจ บาง
คนริ ษยาโกรธแค้ น

ที่หลงเหลือแสดงท่าทางเหยียดหยามอย่างชัดเจนจนแทบสามารถมองเห็นคํา
ว่า “ขยะ” หรื อ “ตัวไร้ ประโยชน์” ประทับอยู่บนใบหน้ าของพวกมัน

เส้ น ชีพจรลมปราณของเขาล้ วนพิการ ดังนัน้ แทบเป็ นที่แน่ใจได้ ว่าชายหนุ่มนัน้

ไม่สามารถประสบความสําเร็จอันใดในช่วง ชีวิตนี ้ พวกมันล้ วนไม่มีความจําเป็ น
ใดๆที่ต้องแสดงออกถึงความเป็ นมิตรหรื อแม้ แต่สภุ าพ กับเซี่ยวเช่อ พวกมันไม่
ต้ องกังวลใจเมื่อต่อต้ านต่อเซี่ยวเช่อ เนื่องเพราะแม้ จะถูกต่อต้ าน เซี่ยวเช่อก็ไม่
มีความสามารถตอบโต้ พวกมันได้ เนื่องเพราะเส้ นชีพจรลมปราณ พิการ ต่อหน้ า
เจ้ าคนขยะนี ้ พวกมันไม่จําเป็ นต้ องระมัดระวังหรื อใส่ใจอันใด พวกมันพร้ อม
แสดงออกถึงความเหนือกว่าอย่างเต็มที่ พวกมันล้ วนรู้สกึ ถึงความแข็งแกร่งเมื่อ
มองลงมายังบุคคลผู้ซงึ่ ตลอดชีวิตไม่ สามารถทําอย่างไรได้ นอกจากเป็ นคน
อ่อนแอตลอดไป

....นี่คือธรรมชาติแท้ จริ งอันแสนน่ารังเกียจของมนุษย์..

“จงไปพักผ่อนเสียเถิด” เซี่ยวเหล่ยตบลงบนบ่าของเซี่ยวเช่อพร้ อมใบหน้ าระบาย

รอยยิ ้มอันอบอุน่

เซี่ยวเช่อไม่สามารถรู้ ได้ ว่าสิ่งที่ซอ่ นอยู่เบื ้องหลังรอยยิ ้มของท่านปู่ ของเขาคราวนี ้

คือสิ่งใด
 ....เซี่ยวเหล่ยยิ่งแก่ชราลงทุกวัน อารมณ์ความรู้ สกึ ยิ่งมายิ่งอ่อนโยนลง หาก
เป็ นเมื่อครัง้ ยังหนุ่มแน่น เขาเปรี ยบประดุจเทียนไขที่สามารถลุกติดไฟได้ อย่าง
ง่ายดาย หากมีใครทําให้ เซี่ยวเหล่ยบันดาลโทสะ เขาจะทําให้ มนั ผู้นนต้ ั ้ องโกรธ
แค้ นมากยิ่งกว่าเขาเป็ นสิบเท่าและไม่มีใครกล้ าหาญพอที่จะยัว่ โทสะของเขา
ได้

...ทว่าเซี่ยวเช่อตระหนักดีว่าอารมณ์ความรู้สกึ ที่เหมือนจะอ่อนโยนเยือกเย็นลงนี ้
มิได้ สืบเนื่องจากอายุที่มากขึ ้น หากทว่าแท้ ที่จริ งแล้ วล้ วนสืบเนื่องจากตัวเซี่ยว
เช่อ..........

เพื่อ ปกป้องหลานชายผู้พิการ เขาจําเป็ นต้ องเปลี่ยนแปลงเป็ นอ่อนโยนใจ

ดี แม้ ว่าจะถูกผู้คนหมิ่นเกียรติ ตราบใดที่ฟางเส้ นสุดท้ ายยังคงอยู่ ชายชราจะ
อดกลันให้
้ มากเท่าที่จะมากได้ เพียงทางนี ้ทางเดียวเท่านัน้ ในอนาคตจะไม่มี
ศัตรู คนใดที่จะกลับมาแก้ แค้ นต่อหลานชายของเขาหลังจากที่เขา เสียชีวิตไปแล้ ว

ด้ วย ศักดิ์ฐานะของยอดยุทธ์อนั ดับหนึง่ ในเมืองเมฆาล่อง ท่านผู้อาวุโสลําดับห้ า

ที่ทกุ ผู้คนล้ วนเกรงกลัว ในวันนี ้ กลับไม่ได้ รับความเคารพยําเกรงโดยผู้อาวุโส
ท่านอื่นๆเลยแม้ แต่น้อย แม้ แต่เหล่าผู้เยาว์ในตระกูลก็ไม่ยกเว้ น

เมื่อ จับจ้ องไปยังแผ่นหลังของเซี่ยวเหล่ย ภาพเหตุการณ์ที่ถกู ดูหมิ่นเหยียด

หยามหวนกลับเข้ ามาในใจของเซี่ยวเช่อ ชายหนุ่มค่อยๆกระชับหมัดแนบแน่น
จนข้ อนิ ้วเปลี่ยนเป็ นซีดขาว ดวงตาเปลี่ยนเป็ นแหลมคมและทอประกายประดุจ
ดาบเย็นยะเยือก ในขณะเดียวกัน มุมปากของเซี่ยวเช่อค่อยแสยะออก เปิ ดเผย
รอยยิ ้มน่ากลัวที่ทําให้ ผ้ คู นต้ องขนลุกขนพอง

เซี่ยว เช่อเป็ นบุคคลผู้อาฆาตพยาบาท ดังเช่นคนที่โอบกอดความอาฆาตแค้ น

ไว้ อย่างยาวนาน ระยะเวลาหกปี สดุ ท้ ายในดินแดนเมฆคราม จิตใจอันเปี่ ยม
ความแค้ นของเขาจดจําได้ ทกุ สิ่งทุกอย่าง เขาจดจําทุกผู้คนที่มอบพระคุณให้ แก่
เขา ยิ่งจดจําทุกผู้คนที่ไม่ดีกบั เขาด้ วยเช่นกัน เขาล้ วนเก็บสิ่งเหล่านันไว้
้ ในใจ
........จวบกระทัง่ ถึงเวลาแห่งการแก้ แค้ น แม้ แต่ความแค้ นที่เล็กน้ อยที่สดุ อันใด
ล้ วนไม่มียกเว้ น
“พวกแก.....จะต้ องเสียใจ.......”
สุ้มเสียงตํ่าลึกเปล่งออกมาจากลําคอของเซี่ยวเช่ออย่างช้ าประดุจดังคําสาปแช่ง
ที่เต็มไปด้ วยความอาฆาต

เมือ่ เทพยดาให้โอกาสข้าเกิ ดเป็ นคนใหม่ ข้าจะปล่อยให้ท่านปู่ และตนเองต้อง

ทนทรมาณได้อย่างไร !
ภาย ในสวนน้ อยบริ เวณเคหะสถานของเซี่ยวเช่อ จันทราแขวนตัวอยู่สงู กลาง
ท้ องฟ้า เซี่ยวเช่อเดินไปที่มมุ ด้ านข้ างสวน ยื่นเหยียดแขนซ้ าย
ออก ทันใด ปรากฏสายนํ ้าพุ่งออกมาจากฝ่ ามือของเขา

ระหว่าง งานพิธีในวันนี ้ เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงการดื่มสุราจํานวนมากได้ ใน

ตอนท้ าย เขาดื่มสุรามากเสียจนมองดูคล้ ายแทบจะยืนอยู่มิได้ ซึง่ ความ
จริ ง เขามีสติแจ่มใสอยู่ตลอดเวลา นี่ไม่ใช่วา่ เซี่ยวเช่อมีความสามารถทางสุรา
เป็ นเยี่ยม หากกลับกัน ล้ วนสืบเนื่องจากไข่มกุ พิษสวรรค์ สุรามงคลทังหมดที
้ ่
เขาดื่มลงไปล้ วนถูกส่งไปที่ไข่มกุ พิษสวรรค์ ตังแต่
้ ที่ไข่มกุ กลายเป็ นส่วนหนึ่งใน
ร่างกายเขา เซี่ยวเช่อสามารถบงการมันได้ ดจุ ดังแขนขาตนเอง

เสียง ไหล “ฉ่าฉ่า” ดังอยู่นานกระทัง่ สุราทังหมดถู

้ กปล่อยออกจากไข่มกุ พิษ
สวรรค์ เซี่ยวเช่อยกมือซ้ ายของงเขาที่มีคราบสุราเปี ยกปอนอยู่ขึ ้นมาและเหยียด
ยิ ้ม เขาถูทาคราบสุราที่เหลือลงบนใบหน้ า กลันหายใจจนกระทั
้ ง่ ใบหน้ า
เปลี่ยนเป็ นสีแดง ชายหนุ่มทําท่าเดินสะดุดและผลักเปิ ดประตูห้องนอนของตน
ทิ ้งค้ างไว้ เขาทําเป็ นเดินเซซ้ ายเซขวา คล้ ายกับคนเมาสุราอย่างหนัก

ประตู ถูกผลักเปิ ดออก กลิ่นสุราโชยพุ่งตามเซี่ยวเช่อเมื่อเขาเข้ าห้ องมา ชาย

หนุ่มเดินโซซัดโซเซคล้ ายกับจะล้ มลงไปได้ ทกุ เมื่อ เขายกศีรษะขึ ้นและมองมาที่
เซี่ยฉิงเยว่ด้วยแววตาแปลกประหลาด เซี่ยฉิงเยว่นงั่ อยู่บนเตียง ดวงตาพริ ม้
หลับ บรรยากาศเงียบสงบอย่างที่สดุ แสงเทียนสลัวรางสัน่ ไหวสะท้ อนเงาบน
ใบหน้ าอันงดงามของนาง เพิ่มพูนความรู้สกึ ลี ้ลับเข้ มข้ นที่ไม่อาจต่อต้ านได้ ชนิด
หนึ่ง

ดวงตาของเซี่ยวเช่อพลันทอประกายกล้ า ชายหนุ่มเดินเข้ าหาเซี่ยฉิงเยว่ด้วย

ฝี เท้ าไม่มนั่ คง พร้ อมกล่าวว่า

“ฮึฮฮึ ฮึ .ึ ....ภรรยาของข้ า.........ข้ าทําให้ ท่านต้ องเสียเวลารอคอย.......มาเถอะ....

พวกเรา......ตอนนี ้สมควรได้ เวลาเข้ าหอแล้ ว....”
เซี่ยฉิงเยว่พลันเปิ ดเปลือกตาของนางขึ ้นและโบกสะบัดมือคราหนึ่ง

พลัง ความเย็นอันไม่อาจต่อต้ านขุมหนึ่งพลันพัดพาเข้ าใส่เซี่ยวเช่อและผลักดัน

เขา ออกจากประตู เซี่ยวเช่อล้ มก้ นจํ ้าเบ้ าและแทบถูกพัดไปกระแทกกับโต๊ ะหิน
ภายในสวน

เซี่ยวเช่อลูบก้ นด้ วยความเจ็บปวด เขาลุกขึ ้นอย่างยากลําบากพร้ อมคําราม

อย่างโกรธแค้ นว่า

“นี่ ! ข้ าเพียงพูดล้ อเล่น ท่านไม่จําเป็ นต้ องแข็งกร้ าวถึงเพียงนี ้ ! ข้ าเป็ นเพียง

นักศึกษาอ่อนแอแต่ทา่ นกลับลงมือต่อข้ าอย่างไม่ยงมื ั ้ อ เช่นนี ้.....ผู้อื่นจะคิดได้
ว่าเจ้ าวางแผนฆาตกรรมสามีตวั เอง”
ประตูกระแทกปิ ดดังปั ง !
เซี่ยวเช่อถลาไปเบื ้องหน้ าและพบว่าประตูห้องนอนถูกปิ ดอย่างแน่นหนา

เซี่ยวเช่อห่อเหี่ยวลงทันใด

.......สตรี นางนี.้ ...ไม่ตอ้ งพูดถึงการติ ดพันฉันท์ชูส้ าว เพียงพูดหยอกล้อเล่น

เล็กน้อยกลับเป็ นจริ งเป็ นจังถึงเพียงนี ้ ! ชี วิตข้าหลังจากนีจ้ ะเป็ นสุขได้อย่างไร ?

“ข้ า เพียงล้ อเล่นเท่านันจริ

้ งๆ......นอกจากนี ้ ข้ าเพียงมีวรยุทธ์ชนตํ
ั ้ ่าสุด เพียงขัน้
แรกของลมปราณเริ่ มต้ นเท่านัน้ ถึงแม้ ข้าจะบังเกิดจิตอกุศลต่อท่านขึ ้นมา ข้ า
จะทําอะไรท่านได้ ”
เซี่ยฉิงเยว่ปราศจากปฏิกิริยาใด

เซี่ยว เช่อยืนอยู่เบื ้องหน้ าประตูเป็ นเวลานาน ทว่าไม่มีสญ ั ญาณใดๆว่าประตูจะ

เปิ ดออกแม้ แต่น้อย บริ เวณสวนของเซี่ยวเช่อเพียงมีห้องหับหนึง่ ห้ องเท่านัน้ ไม่
มีประโยชน์ที่จะหาที่นอนอื่นเนื่องเพราะชายหนุ่มไม่มีทงห้ ั ้ องทํางานหรื อ แม้ แต่
คอกม้ าด้ วยซํ ้า หากนี่เป็ นวันปกติธรรมดา เขาสามารถแอบเข้ าไปในเขตตึกของ
ท่านอาหญิงเล็กเพื่อขอนอนได้ ทว่าคืนนี ้คือคืนแต่งงาน การไปนอนที่อื่นในคืน
นี ้เป็ นเรื่ องที่ทําไม่ได้

เมื่อ ลมราตรี เย็นเยือกพัดผ่าน เซี่ยวเช่อสัน่ สะท้ านและมันดูคล้ ายกับว่าเขาพลัน

ตัวเล็กลีบลง ชายหนุ่มเคาะประตูอีกครัง้ และพูดเสียงอ่อนโรยว่า “นี่ ท่านคง
ไม่ให้ ข้านอนข้ างนอกจริ งๆใช่มย? ั ้ ท่านเองน่าจะรู้ดีว่ามีคนไม่น้อยในตระกูล
เซี่ยวที่หมายปองท่าน พวกมันล้ วนผิดหวังที่วนั นี ้เป็ นวันแต่งงานของเรา พวก
มันต่างตระหนักว่าบุคคลสูงส่งเปี่ ยมความสามารถเช่นท่าน คงไม่ให้ ข้าพเจ้ า
แตะเนื ้อต้ องตัวแม้ ว่าเราจะเข้ าพิธีกนั แล้ วก็ตาม พวกมันต้ องกําลังจับตารอดูว่า
จะมีเหตุการณ์ผิดปกติอะไรเกิดขึ ้นเพื่อหาเรื่ อง ถากถางข้ าพเจ้ าอย่าง
แน่นอน หากพวกมันมาแล้ วพบว่าข้ าพเจ้ าถูกขังอยู่ภายนอกห้ อง ข้ าต้ อง
กลายเป็ นที่หวั ร่อเยาะของพวกมันไปตลอดแน่ๆ”

“ถึงอย่างไรข้ าก็มีฐานะเป็ นสามีของท่าน ท่านจะใจดําทนมองข้ ากลายเป็ นที่

หัวเราะเยาะได้ ยงั งันรึ
้ ?”
ภายในห้ องหับยังคงสงัดงัน กระทัง่ เซี่ยวเช่อบังเกิดความคิดที่จะเตะประตู บาน
ประตูที่ปิดสนิทพลันค่อยเปิ ดออกอย่างช้ าๆ

เซี่ยวเช่อพุ่งเข้ าประตูอย่างรวดเร็ วประดุจสายฟ้าและปิ ดประตูปัง

เซี่ย ฉิงเยว่ยงั คงนัง่ อยู่บนเตียงด้ วยอารมณ์ความรู้สกึ เช่นเดิม แม้ ว่านางเพียงนัง่

อยู่บนเตียง รอบตัวนางกลับให้ บรรยากาศอันสง่างามสูงส่งประดุจความ
ฝัน ดวงตาอันงดงามของนางเหลือบมองมายังเซี่ยวเช่อผู้ยงั คงฟุ้งซ่านวุ่นวาย
และพูด ด้ วยนํ ้าเสียงเฉื่อยชาว่า “ท่านไม่ได้ รับอนุญาตให้ เข้ าใกล้ ข้าเกินกว่าห้ า
ก้ าว”

“.......เช่นนัน้ ท่านจะให้ ข้านอนที่ไหน?”

เซี่ยว เช่อยกมือลูบปลายคาง ห้ องนอนมีขนาดเล็ก มีเพียงเตียง โต๊ ะอ่าน

หนังสือ โต๊ ะรับประทานอาหาร และตู้สองใบ หากเดินจากด้ านทิศตะวันออก
ของห้ องไปยังทิศตะวันตก อย่างมากเพียงสามารถเดินได้ เจ็ดถึงแปดก้ าวเพียง
เท่านัน้

“ท่านนอนบนเตียง” เซี่ยฉิงเยว่ลกุ ยืนขึ ้นจากเตียง

“ไม่ จําเป็ น” เซี่ยวเช่อปฏิเสธอย่างรวดเร็ วและนัง่ ลงบนมุมห้ องที่ไกลจากเซี่ยฉิง

เยว่ท ัี ั่ สดุ แล้ วหลับตาลง แม้ ว่าเซี่ยฉิงเยว่จะแข็งแกร่งกว่าเขาเป็ นร้ อย
เท่า ทว่า หากไม่เหลือบ่ากว่าแรง ศักดิ์ศรี ลกู ผู้ชายของเขาปฏิเสธที่จะให้ ผ้ หู ญิง
ต้ องนอนที่อื่นนอกเหนือจากบนเตียง
เขาตบแต่งภรรยางดงาม หากในคืนแต่งงาน เขาไม่สามารถแตะต้ องนาง ไม่
สามารถทะนุถนอมนาง หรื อแม้ แต่นอนบนที่นอนของตนเองก็ยงั ไม่สามารถทํา
ได้ เขาเพียงสามารถกอดเข่าของตนเองและพิงกําแพงอยู่ตรงมุมห้ อง.......

.......เซี่ยวเช่อรู้ สกึ ว่าโลกนี ้ช่างน่าขันเสียจริ ง

แสง สว่างจากเทียนไขสีแดงส่องกระทบไปทัว่ ห้ องที่ถกู ตบแต่งใหม่ ให้ ความรู้สกึ

สวยงาม ผู้คนสองคนในชุดสีแดงเข้ าสูค่ วามเงียบอันยาวนาน หนึง่ คนนันที ้ ่ขอบ
เตียง อีกหนึ่งนัง่ ขดตัวอย่างน่าสงสารที่มมุ ห้ อง เสียงเดียวที่สามารถได้ ยินคือ
เสียงลมหายใจแผ่วเบาของทังคู ้ ่

ชัว่ ครู่ หนึง่ เซี่ยวเช่ออดรนทนไม่ไหวและพูดออกมาอย่างจนปั ญญาว่า “ท่านคง

........ไม่ให้ ข้าต้ องทนอยู่อย่างนี ้ทังคื
้ นใช่มย?”
ั้

ขน ตาอันยาวโค้ งของเซี่ยฉิงเยว่กระพริ บสัน่ เมื่อเส้ นสายร่ างกายโค้ งเว้ านุ่มนวล

ค่อยๆเอนลงบนเตียง นางปลดสายรัดม่านและปล่อยผ้ าม่านทิ ้งตัวลง เซี่ยวเช่
อเพียงสามารถมองเห็นเงาร่างนางจางๆภายใต้ แสงเทียนลับสลัว ทันใดนัน้ เซี่ย
ฉิงเยว่พลันโบกมือเบาๆ บังเกิดสายลมเย็นยะเยือกพัดพาเทียนไขสองเล่มดับไป
.....ส่งผลให้ เซี่ยวเช่อ นัง่ อยู่ภายในความมืดของห้ องนอน
“........”
หาก ไม่ใช่ว่ามันเป็ นไปไม่ได้ ที่เขาจะสามารถสัง่ สอนสตรี นางนี ้ แม้ ว่ารูปลักษณ์
นางจะเย็นชาสักเพียงไหน เขายังคงลงมือกับนางอย่างแน่นอน
“ก่อน หน้ านี ้ข้ าเพียงล้ อท่านเล่นเท่านัน้ ข้ าเองก็ไม่ได้ เมามาย ข้ าไม่ได้ ดื่มเลย
แม้ แต่จิบเล็กๆตังแต่
้ เมื่อบ่าย....ล้ อท่านเล่นหน่อยเดียว ก็ไม่ได้ หรื อ ช่างไร้
อารมณ์ขนั ซะจริ ง”

“ข้ า รู้ว่าท่านไม่ได้ เมามาย” เซี่ยฉิงเยว่ตอบอย่างเย็นชา “ที่ข้าเกลียดที่สดุ คือ

ผู้ชายที่จะปล่อยหนักปล่อยเบาที่ไหนก็ได้ โดยไม่สนใจ”

....ถ่ายหนัก ถ่ายเบา ทีไ่ หนก็ได้ ??

หรื อจะเป็ น....ตอนทีเ่ ขาขับสุราออกจากไข่มกุ พิ ษสวรรค์ ?
บัดซบเอ๊ ย !!
ดวง ตาของเซี่ยวเช่อเบิกกว้ างพร้ อมทังกระโดดลุ
้ กขึ ้นจากมุมห้ องในทันที “ท่าน
กล่าวหาว่าข้ าถ่ายเบาอย่างไร้ ยางอายไปทัว่ ? ท่านใช้ ดวงตาข้ างไหนมอง ! ท่าน
เพียงได้ ยินเสียงการเทสุราของข้ า ! เทสุรา....เทสุรา ! ด้ วยฐานะลูกหลานตระกูล
เซี่ยว ข้ าไม่เคยกระทําสิ่งที่ไร้ มารยาทและสกปรกเช่นนัน้ ! ท่านสามารถดูหมิ่น
ข้ าเรื่ องเส้ นชีพจรที่พิการ แต่ท่านไม่สามารถลบหลูเ่ กียรติและศักดิ์ศรี ของข้ าได้ !
!”

ชัว่ ครู่ หนึง่ หลังจากที่เซี่ยวเช่อหยุดรํ่ าร้ อง เขาได้ ยินเสียงเซี่ยฉิงเยว่พดู อย่าง

บันเทิงใจว่า

“ข้าเพียงล้อท่านเล่นเช่นกัน”
“ ! # $ ……..” เซี่ยวเช่อแทบกระอักเลือด

อย่างสลดหดหู่ เซี่ยวเช่อเดินกลับไปที่มมุ ของเขาและกลับไปนิ่งเงียบอีกครัง้ ....

สตรี นางนีช้ ่างรู้จกั ปั่นหัวผูค้ นนัก ! !
ปกติแล้ ว ชายหนุ่มต้ องนอนหลับอย่างสบายบนที่นอนของเขา แต่ในคืน
แต่งงาน เขากลับต้ องนอนที่มมุ ห้ อง.....เขาจะหลับตาลงได้ ยงั ไง ! หลัง จากเก็บ
งําอยู่ครู่ หนึง่ เซี่ยวเช่อเปล่งเสียงออกมาอีกครัง้ “เช่นนัน้ ท่านจะกลับไปแดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งเมื่อใด? พรุ่งนี ้? หรื อมะรื นนี ้ ?”

“ !? ” เซี่ยฉิงเยว่

เซี่ยว เช่อหัวเราะเล็กน้ อยและอธิบายอย่างใจเย็น “แม้ ว่าข้ าจะไม่ร้ ูเรื่ องราวหรื อ

แนวทางใดๆของของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก แข็งมากนัก ข้ าตระหนักว่าพวก
ท่านรับแต่ศิษย์สตรี ความรู้ สกึ รักเป็ นสิ่งต้ องห้ ามและทุกนางล้ วนต้ องเป็ น
พรหมจรรย์ มีสาวงามมากมายนับไม่ถ้วนอยู่ในสังกัดของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา
เยือกแข็ง พรสวรรค์และความสามารถของท่านล้ วนเป็ นสิ่งหายาก อาจบางที
ท่านเป็ นพรสวรรค์หายากยิ่งหนึง่ เดียวที่พวกมันค้ นพบในรอบหลายร้ อย
ปี ไม่เช่นนัน้ พวกมันจะยอมยกเว้ นกฎเหล็กนี ้ให้ แก่ท่านได้ อย่างไร?”

เซี่ยฉิงเยว่ “...........”

เซี่ยว เช่อยกศีรษะขึ ้น จ้ องมองไปในความมืดมิดเหนือศีรษะบนเพดาน

ห้ อง “สําหรับกับท่าน พวกมันจะทุ่มเททําทุกอย่างเพื่อรับท่านเข้ าเป็ นศิษย์แดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆา เยือกแข็งโดยเร็วที่สดุ ให้ จงได้ สถานที่นนต้
ั ้ องเต็มไปด้ วยผู้ฝึกวร
ยุทธ์อนั แข็งแกร่ งเป็ นจํานวนมากมายนับไม่ ถ้ วนที่คนธรรมดาไม่อาจพบเห็นได้
แม้ ชวั่ ชีวิตของพวกมัน ยังอาจเต็มไปด้ วยของวิเศษมากมายสุดคณานับ
เช่นกัน ภายใต้ เงื่อนไขนี ้ พื ้นฐานพลังลมปราณของท่านต้ องเพิ่มพูนขึ ้นอย่าง
ก้ าวกระโดด ท่านควรกําลังเตรี ยมตัวจากไปในเร็ววันนี ้ ใช่หรื อไม่? ”

เซี่ยฉิงเยว่ยงั คงเงียบงันเป็ นเวลานาน หลังผ่านไปชัว่ ครู่หนึง่ นางตอบกลับมา

อย่างแผ่วเบาว่า “ในหนึ่งเดือน”

“หนึง่ เดือน?” สุ้มเสียงที่เต็มไปด้ วยความประหลาดใจของเซี่ยวเช่อดังขึ ้นและ

แปรเปลี่ยนเป็ น รอยยิ ้ม เขาก้ มศีรษะลงเล็กน้ อยและพูดว่า “ขอบคุณท่าน”

เซี่ยฉิงเยว่ “?”

“ท่าน คงต้ องขออนุญาตยืดเวลาหนึง่ เดือนนี ้ต่อพวกมัน ข้ าสงสัยว่าแดน

ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งเต็มใจให้ ทา่ นยืดระยะเวลาการเข้ า สังกัดและอยู่กบั คน
พิการอย่างข้ าตามความต้ องการของท่านหรื อไม่ ระยะเวลาหนึ่งเดือนค่อนข้ าง
ยาวนาน และท่านเองนับเป็ นผู้มีพรสวรรค์ลํ ้าค่าของพวกมัน ในอนาคต ท่าน
อาจสามารถบรรลุถึงขันเดี ้ ยวกันกับเจ้ าสํานักแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก แข็ง หรื อ
อาจสามารถบรรลุขนสู ั ้ งกว่า ผู้อื่นอาจหัวร่อเยาะข้ าพเจ้ า เหยียดหยาม
ข้ าพเจ้ า แม้ แต่มองไม่เห็นหัวข้ าพเจ้ า หากบุคคลเช่นท่าน ผู้ซงึ่ สามารถพัฒนา
ไปสูร่ ะดับที่ไม่อาจจินตนาการ กลับยินดีแต่งให้ แก่ข้าพเจ้ า ท่านพยายาม
ปกป้องและรักษาเกียรติยศของคนน่าสมเพชเช่นข้ า....แม้ ข้าจะรู้ว่า ท่านทําไป
ทังหมดเพื
้ ่อตอบแทนบุญคุณครัง้ สุดท้ ายของบิดาข้ าพเจ้ า ข้ าพเจ้ ายังคงขอบคุณ
ท่าน”

“ไม่ จําเป็ น” เซี่ยฉิงเยว่ตอบกลับอย่างไร้ อารมณ์ความรู้สกึ แต่แท้ ที่จริ งแล้ ว

จิตใจของนางแปรเปลี่ยนเป็ นหวัน่ ไหวเล็กน้ อยจากคําพูดของ เซี่ยวเช่อ เขาพูด
ไม่ผิดแม้ แต่น้อย ทังเรื
้ ่ องที่ท่านอาจารย์ของนางบอกกับนางว่าผู้มีพรสวรรค์เช่น
นางเป็ นสิ่งหา ยากแม้ แต่ในแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งเองก็ตาม ท่านอาจารย์
ยังเคยบ่งบอกว่า หากเซี่ยฉิงเยว่เข้ าเป็ นศิษย์แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง
จริ ง นางมัน่ ใจว่าเซี่ยฉิงเยว่จะสามารถก้ าวข้ ามขอบเขตลมปราณจิต แม้ แต่
บรรลุถงึ ระดับลมปราณธรณี.....ระดับที่แม้ แต่ผ้ ฝู ึ กยุทธ์อนั ดับหนึ่ง แห่งเมือง
เมฆาล่อง เซี่ยวเหล่ย ยังไม่อาจบรรลุถงึ

การบรรลุถงึ ขอบเขตลมปราณจิตก่อนอายุยี่สิบปี ....สําหรับกับผู้คนในเมืองเมฆา

ล่องแล้ ว นี่เป็ นความสําเร็จที่มิอาจจินตนาการได้

“ก่อน การแต่งงาน ข้ าคิดว่าท่านจะเป็ นดุจเดียวกับผู้คนภายนอกที่ดถู กู และ

หมางเมินต่อข้ าพเจ้ า แต่ท่านกลับดีกว่าที่ข้าคาดคิดว่าท่านจะเป็ น ท่านไม่เพียง
รูปโฉมงดงาม ทังยั ้ งมีพรสวรรค์สงู ส่ง ทังมี้ จิตใจดีงาม ในฐานะสตรี ท่าน
สามารถเรี ยกได้ ว่าเป็ นสตรี ผ้ สู มบูรณ์แบบ”

เซี่ยฉิงเยว่ “...........”
“ถูก แล้ ว ในเมื่อท่านเป็ นคนจิตใจดีงาม แน่นอนว่าท่านคงไม่ปล่อยให้ สามีของ
ท่านนอนอยู่ตรงมุมห้ องในคืนแต่งงานคืนแรก หรอกใช่หรื อไม่? เตียงของข้ า
กว้ างขวาง แน่นอนว่าหากคนสองคนนอนรวมกันยังคงไม่ทําให้ อดึ อัด......”

ก่อน ที่เซี่ยวเช่อจะพูดจบประโยค รังสีอํามหิตเยือกเย็นพวยพุ่งข้ ามห้ องมาทําให้

ชายหนุ่มต้ องสัน่ สะท้ าน “หากท่านยังพูดเหลวไหลไม่หยุดปาก ข้ าจะโยนท่าน
ออกจากห้ อง !”

เซี่ยวเช่อชะงักคําพูดทันใด เขาปิ ดปากแต่โดยดีและย้ ายก้ นแข็งๆกลับไปยังมุม

ห้ องเดิมด้ วยความขมขื่น

“มีใครบางคนมาที่นี่ ” เซี่ยฉิงเยว่พลันบ่งบอกออกมา

ชัว่ ครู่หนึง่ เซี่ยวเช่อจึงได้ ยินเสียงฝี เท้ า หากเขาไม่ได้ พยายามเงี่ยหูฟัง เขาอาจ

ไม่ได้ ยินเสียงฝี เท้ าเหล่านัน้ เจ้ าของเสียงฝี เท้ าคล้ ายหยุดอยู่ที่อาณาเขตสวน
หน้ าบ้ าน เสียงฝี เท้ าที่ก้าวอย่างระมัดระวังหยุดอยู่กงึ่ กลางสวนและไม่ได้ ก้าวเข้ า
มา อีก...เนื่องจากภายในห้ อง คือเซี่ยฉิงเยว่ผ้ ไู ม่อาจแตะต้ อง หลังจากสํารวจ
ทัว่ สวนหน้ าบ้ านอยู่นานเหมือนครึ่งค่อนคืน เจ้ าของเสียงฝี เท้ าเหล่านันล้ ้ วนจาก
ไปอย่างเงียบเชียบที่สดุ เท่าที่จะทํา ได้ ....เช่นเดียวกับเมื่อขามา.....

................................................

มันเป็ นช่วงเวลามืดคํ่าแล้ ว และเซี่ยวยู่หลงไม่สามารถหลับตาลง เขาเหม่อมอง

ออกไปนอกหน้ าต่างด้ วยสีหน้ าวิตกกังวลหลายต่อหลายครัง้
ประตูถกู เปิ ดออกและเสียงฝี เท้ าอันรี บเร่ งของเซี่ยวหยางดังมาให้ ได้ ยิน เซี่ยวยู่
หลงหรี่ ตาลง ถามว่า “เป็ นอย่างไร?”

“...นี่..” เซี่ยวหยางมองไปที่สีหน้ าของเซี่ยวยู่หลงและพูดออกมาอย่างระมัดระวัง

ว่า “ข้ าเพิ่งกลับมาจากตึกของเซี่ยวเช่อ เซี่ยวเช่อ....มัน....คล้ ายกับไม่ได้ ถกู ขังไว้
ภายนอก”

“........” สีหน้ าท่าทางอันเปี่ ยมด้ วยความหวังของเซี่ยวยู่หลงพลันแปรเปลี่ยนไป

หัวใจ ของเซี่ยวหยางเต้ นถี่รัวเมื่อมันพูดอย่างรวดเร็วว่า “แต่ท่านหัวหน้ าไม่ต้อง

เป็ นห่วง เซี่ยฉิงเยว่ไม่เคยชายตามองแม้ แต่เจ้ าเด็กน้ อยจากจวนเจ้ าเมือง หรื อ
กระทัง่ ตระกูลยู่เหวินก็ไม่แม้ แต่จะสนใจ นางจะสนใจเจ้ าขยะอย่างเซี่ยวเช่อได้ อ
ย่างไร ถึงมันจะไม่ได้ ถกู ขับไล่ออกจากห้ องหอ..นี่อาจเป็ นเพราะ....นี่อาจเป็ น
นาง สงสารมัน นางคงไม่ต้องการให้ มนั อับอายขายหน้ า .......และถึงแม้ มนั จะ
อยู่ภายในห้ องเดียวกับเซี่ยฉิงเยว่ ข้ ายังคงไม่เชื่อว่าพวกมันทังสองจะนอนบน
้
เตียงเดียวกัน เซี่ยวเช่อมันต้ องนอนอยู่บนพื ้นอย่างแน่นอนในตอนนี ้....ต้ องเป็ น
เช่นนัน้ แน่ๆ”

ใบหน้ า อันดําทะมื่นสัน่ กระตุกของเซี่ยวยู่หลงหันไปทางทิศที่ตงของตึ

ั้ กที่อยู่
อาศัย ของเซี่ยวเช่อ ดวงตาของมันจ้ องเขม็ง มันกําหมัดแน่น “เซี่ยฉิงเยว่คือ
สตรี ที่ข้าต้ องการ และไม่มีใครขวางข้ าได้ ! ข้ าจะไปดูด้วยตาของข้ าเองว่าเกิด
อะไรขึ ้นกันแน่ ข้ าไม่มีทางให้ มนั แตะต้ องเซี่ยฉิงเยว่ได้ แน่นอน ! !”
“ใช่แล้ ว ท่านหัวหน้ า” เซี่ยวหยางตอบรับอย่างรวดเร็ ว

..................................................................

เซี่ยว เช่อยังคงนอนขดตัวกลมดุจลูกหนัง ดูเล็กจ้ อยเสียจนคล้ ายประกอบขึ ้น

จากคนแคระ เขายังคงตื่นเต็มตาอยู่ตรงมุมห้ องท่ามกลางคํ่าคืนอันมืดมิด เขา
เปิ ดเปลือกตาและยกมือซ้ ายขึ ้นมาจ้ องดูไปที่กลางฝ่ ามือ ในความมืด ปรากฏ
ประกายแสงสีเขียวจางๆส่องออกมาจากไข่มกุ พิษสวรรค์

บน ดินแดนเมฆคราม เพียงอาศัยพลังของไข่มกุ พิษสวรรค์ เซี่ยวเช่อเพียงคน

เดียวสามารถก่อกวนสร้ างคลื่นลมหายนะไปทัว่ ทังแดนดิ ้ น หาก
ทว่า ขณะเดียวกัน ได้ ปลุกความแค้ นส่วนรวมของทังแดนเมฆคราม....และ
้
นัน่ เป็ นสาเหตุที่ทําให้ พิษของไข่มกุ พิษสวรรค์ถกู ใช้ จนเกือบหมด !

ไข่มกุ พิษสวรรค์ได้ รวมเข้ าเป็ นส่วนหนึ่งในร่างกายของเขา และเขาแทบจะ

สัมผัสถึงพิษของมันไม่ได้ เลย ก่อนการตายจากการถูกรุ มทําร้ ายของเขา เขาได้
ใช้ ไข่มกุ พิษสวรรค์ในการเข่นฆ่าสังหารเหล่าผู้เข้ มแข็งไปมากมาย เขาดึงพลัง
พิษของไข่มกุ สวรรค์ออกมาใช้ มากจนเกินปริ มาณกระทัง่ ไข่มกุ พิษ สวรรค์ได้
สูญเสียคุณสมบัติด้านพิษไป.......การดึงออกมาใช้ เกินปริ มาณกับการ ใช้ มาก
ครัง้ เกินไปเป็ นสองสิ่งที่แตกต่างกัน หากใช้ มากครัง้ เกินไป มันสามารถค่อยๆ
ฟื น้ ฟูตวั เองกลับมาได้ ทว่า การใช้ เกินปริ มาณคือการดึงต้ นกําเนิดพลังออกมา
ใช้ และเผาผลาญโดยตรง ทําให้ ..อาจเป็ นไปได้ ว่า ไข่มกุ อาจไม่สามารถฟื น้ ฟูสู่
ความแข็งแกร่งเดิมได้ อีกต่อไป
ไข่มกุ พิษสวรรค์ในวันนี ้เพียงมีความสามารถพื ้นฐานของมัน คือ การกําจัด
พิษ การสกัด และการหลอมรวม....แน่นอน รวมทังความสามารถในการเป็
้ น
มิติเก็บของได้ อีกด้ วย

ด้ วยเส้ นชีพจรลมปราณอันพิการและไข่มกุ พิษสวรรค์ที่หมดคุณสมบัติแห่ง

พิษ เขาคงไม่อาจกลายเป็ นคนสําคัญได้ แม้ แต่ในเมืองเล็กๆแห่งนี ้
แต่ ความเป็ นจริงที่ไม่ อาจทนทานได้ ท่ สี ุดก็คือ.......การที่เขาไม่ สามารถมี
ความสุขกับภรรยาของตนเองได้ น่ ีแหละ !
หากเขาต้ องการความแข็งแกร่ ง ขันตอนพื
้ ้นฐานที่ควรต้ องทําคือ การฟื น้ ฟูเส้ น
ชีพจรลมปราณอันพิกลพิการนี ้

เซี่ย ฉิงเยว่คอ่ นข้ างมัน่ ใจว่าเส้ นชีพจรลมปราณของเขาไม่สามารถทําการรักษา

ได้ ด้วย วิธีการปกติธรรมดาเช่นผู้ฝึกยุทธ์ทวั่ ไป ทว่า สําหรับกับเซี่ยวเช่อ นี่ไม่ใช่
การกระทําที่ไม่อาจเป็ นไปได้ เนื่องเพราะเขาคือผู้สืบทอดของหมอเทวดา ! ท่าน
อาจารย์ของเขาได้ ถ่ายทอดทฤษฎีทางการแพทย์มากมายแก่เขา เมื่อท่านเผชิญ
กับปั ญหา ท่านควรตระหนักอยู่เสมอว่า เมื่อมีผลย่อมต้ องมีเหตุ เมื่อมีปัญหา
ย่อมต้ องมีทางแก้ เมื่อมีคนเจ็บป่ วย...ย่อมมีคนรักษา ในโลกนี ้ไม่มีโรคร้ ายใดที่
ไม่อาจรักษาบรรเทาได้ และหากมีคนยืนยันว่ามีโรคที่ปราศจากทางรักษา นัน่
คือความอ่อนด้ อยของแพทย์ผ้ ทู ําการรักษาต่างหาก

เกี่ยว กับการรักษาเส้ นชีพจรลมปราณพิการของตนเองนัน้ เซี่ยวเช่อหมกมุ่น

ครุ่นคิดเรื่ องนี ้เกือบตลอดเวลาจนถึงขณะนี ้ เส้ นชีพจรลมปราณของเขาไม่ได้
พิการโดยกําเนิด หากแต่ถกู ทําร้ ายโดยผู้คนในภายหลัง หลังจากผ่านช่วง
ระยะเวลาการเติบโต เส้ นชีพจรลมปราณของเขาล้ วนใช้ การไม่ได้ ส่งผลให้ ชาย
หนุ่มไม่สามารถแม้ แต่จะใช้ พลังการรักษาขันพื
้ ้นฐานได้

ในการทําลายเส้ นชีพจรลมปราณที่พิการทิ ้งและเสริ มสร้ างขึ ้นมาใหม่ เซี่ยวเช่อ

ต้ องการวัตถุสามชนิด......

“ภรรยาข้ า ท่านหลับแล้ วหรื อไม่?” เซี่ยวเช่อเปิ ดปากถาม

หลังจากการรอคอยอย่างยาวนาน เขาไม่ได้ รับคําตอบใดๆ

“อะแฮ่ม.. อะแฮ่ม... ภรรยาข้ า ท่านยังไม่หลับจริ งๆใช่มย?”

ั ้ เซี่ยวเช่อเสนอหน้ า
ถามอีกครัง้

“ชื่อของข้ าพเจ้ าคือ เซี่ยฉิงเยว่ ! ” เซี่ยฉิงเยว่ตอบกลับด้ วยนํ ้าเสียงเย็นชา

“ข้ า รู้ว่าท่านเรี ยกว่าเซี่ยฉิงเยว่” เซี่ยวเช่อสะกิดเกาที่หางคิ ้วตนเองพร้ อมกล่าว

ด้ วยนํ ้าเสียงแปร่งแปลกว่า “ภรรยา ข้ ามีบางสิ่งอยากขอร้ องท่าน”

“เรียกข้ าว่ าเซี่ยฉิงเยว่ !” นางพูดอย่างกรุ่นโกรธ

“โอ้ ก็ได้ !” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะ ด้ วยหนังหน้ าที่ด้านหนา เขาถามอีก

ครัง้ “ภรรยาข้า หลังจากที่ทา่ นขึ ้นสูแ่ ดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง ท่านสามารถ
หาหญ้ าวิเศษเจ็ดลมปราณ ลูกแก้ วสวรรค์ชีพจรม่วง และยาเม็ดจากสัตว์อสูร
ลมปราณธรณีได้ หรื อไม่? ท่านจะสามารถรวบรวมวัตถุทงสามสิ ั้ ่งได้ มย?”วั
ั ้ ตถุทงั ้
สามชนิดที่เซี่ยวเช่อกล่าวถึงทําให้ เซี่ยฉิงเยว่ต้องเปิ ดตาหงส์เรี ยวงามขึ ้น
ในทันที “ท่านต้ องการทําอะไร?”

“นี่ หมายความว่าท่านมีวิธีรวบรวมของทังสามสิ
้ ่งนี ้ได้ ใช่มย?”
ั ้ เซี่ยวเช่อถาม
อย่างมีความหวัง หลังจากพบว่าเซี่ยฉิงเยว่ไม่ได้ ปฏิเสธในทันที

เซี่ยฉิงเยว่ขมวดคิ ้วเรี ยวงามอย่างช้ าๆ และเริ่ มกล่าว “ข้ าไม่เคยได้ ยินชื่อของ

หญ้ าวิเศษเจ็ดลมปราณ หาก*ดวงธาตุสัตว์ อสูรลมปราณระดับ ธรณีเพียง
สามารถครอบครองได้ เมื่อท่านฆ่าสัตว์อสูรนันสํ ้ าเร็จ และจะมีผ้ ใู ดในอาณาจักร
วายุครามแห่งนี ้ซึง่ สามารถพิชิตชัยต่อสัตว์อสูรลม ปราณได้ ? แม้ แต่แดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งเอง คนที่สามารถบรรลุความสามารถถึงขันนี ้ ้ยังมีไม่
มากนัก ส่วนลูกแก้ วสวรรค์ชีพจรม่วงนัน้ เป็ นของวิเศษสุดสูงที่แม้ แต่เหล่า
พรรคใหญ่ทงสี ั ้ ่ล้วนต้ องการแย่งชิง ! แม้ เพียงลูกเดียวก็มีค่ามากกว่าบุคคลผู้
หนึ่งฝึ กฝนลมปราณเป็ นสิบๆปี มาตลอด ชีวิต ของทังสามสิ ้ ่งนี ้ อย่าว่าแต่กบั
ข้ า แม้ แต่หากเป็ นท่านเจ้ าสํานักต้ องการมัน ยังคงยากเย็นจนแทบเป็ นไปไม่ได้ ”

อกของเซี่ยวเช่อพองขึ ้นและยุบลงเมื่อเขาหลับตา เงียบงันเป็ นเวลานาน

“ท่านต้ องการจะทําอะไรกับของวิเศษทังสามอย่
้ างนี?้ ” เซี่ยฉิงเยว่ถาม

“รักษาเส้ นชีพจรลมปราณ” เซี่ยวเช่อตอบ

“........ ข้ าไม่สามารถช่วยท่านได้ ” ขณะเดียวกันที่เซี่ยฉิงเยว่พดู ออกมา นาง
ยังคงไม่เชื่อว่าสิ่งของทังสามสิ
้ ่งสามารถรักษาเส้ นชีพจรลมปราณ
ได้ ไม่เช่นนัน้ ย่อมเป็ นไปไม่ได้ ที่อาจารย์ของนางจะไม่ทราบข้ อมูลนี ้

เซี่ยว เช่อสัน่ ศีรษะอย่างไม่ถือสา “สิ่งของทังสามสิ

้ ่งไม่ใช่สิ่งของโดยทัว่ ไปที่ใครๆ
ก็สามารถหามาได้ ข้ าเพียงถามไปอย่างนันเอง” ้ หลังจากหยุดพูดไปครู่
หนึ่ง เขาเปิ ดปากพูดอีกครัง้ ด้ วยเสียงแผ่วเบาว่า “ภรรยาข้ า หากท่านกลับไปยัง
แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งแล้ ว เราจะได้ พบกันอีกหรื อไม่?”

“หยุดเรี ยกข้าว่าภรรยาเดีย๋ วนี ้ ! ชื อ่ ของข้าคือเซี ่ยฉิ งเยว่ !” เซี่ยฉิงเยว่พดู เสียง

ของนางแปรเปลี่ยนเป็ นทังแหลมสู
้ งทังเยื
้ อกเย็น

เซี่ยว เช่อยังคงพูดต่อโดยไม่มีความเปลี่ยนแปลงอันใด “ข้ าแต่งกับท่านและท่าน

แต่งกับข้ าพเจ้ า พวกเราล้ วนกราบไหว้ ฟ้าดินโดยมีผ้ คู นหลายพันคนเป็ นสักขี
พยาน พวกเราทังประกอบขั
้ นตอนพิ
้ ธีมงคลสมรสจนครบถ้ วน ข้ าพเจ้ าเป็ นสามี
ของท่าน และท่านเป็ นภรรยาของข้ าพเจ้ าแล้ ว หากท่านไม่ให้ ข้าเรี ยกท่านว่า
ภรรยา อย่างนันสมควรเรี
้ ยกว่าอะไร? ”

“......”

เซี่ยฉิงเยว่เปลี่ยนเป็ นพูดไม่ออก หลังจากนิ่งไปครู่ หนึง่ นางพูดอย่างเฉื่อยชา

ว่า “อะไรก็ช่าง ตามใจท่านเถอะ”

เซี่ยวเช่อพลันแสยะยิ ้มกว้ างขวาง

......ภรรยาผูน้ ี.้ .แม้สูงส่งจนแตะต้องไม่ได้ แต่นางไม่มีความสามารถทางการ
พูดจาเลยแม้แต่นอ้ ย !
“ท่านยังคงไม่ตอบคําถามของข้ าพเจ้ า......หากท่านกลับสูแ่ ดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา
เยือกแข็งแล้ ว เราจะได้ พบกันอีกมัย?”
้ เซี่ยวเช่อถามอีกครัง้

“ไม่” เซี่ยฉิงเยว่ตอบ

“ดี!” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะและพิงศีรษะของเขาไปกับผนังห้ องเมื่อเขาหลับตาลง

กล่า วว่า “อันที่จริ ง ท่านสมควรกลับสูแ่ ดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งให้ เร็วที่สดุ
เท่าที่จะทําได้ และไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับข้ าพเจ้ า สําหรับกับบุคคลผู้ซงึ่ มี
พรสวรรค์ระดับท่าน ท่านไม่ควรอาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆเช่นเมืองเมฆาล่องและไม่
ควรถูกถ่วงไว้ ด้วย ข้ าพเจ้ า เมื่อท่านจากไป ศักดิ์ฐานะศิษย์ของแดนศักดิ์สิทธิ์
เมฆาเยือกแข็งล้ วนต้ องถูกเปิ ดเผย อย่างน้ อยที่สดุ ภายในเมืองเมฆาล่องนี ้ จะ
ไม่มีใครกล้ าทําอันตรายต่อข้ าพเจ้ า และข้ าพเจ้ าคงสามารถใช้ ชีวิตได้ สบายมาก
ขึ ้น....โอ้ ! ใช่แล้ว ท่านสมควรไม่ปฏิเสธข้ อเสนอของข้ ากระมัง?”

“.....ตามที่ทา่ นต้ องการ” เซี่ยฉิงเยว่กล่าวอย่างเฉื่อยชา

“อืมมมมม นีจ่ ึงจะถูกต้อง ในเมื่อท่านคงไม่ได้ เจอกับข้ าพเจ้ าอีก หากท่านไม่

อนุญาตข้ ามีภรรยาอื่น ข้ าอาจจําเป็ นต้ องหย่ากับท่าน”
จิต ใจอันเปี่ ยมเมตตาของเซี่ยฉิงเยว่มกั รักษาสภาวะสงบนิ่งประดุจธารนํ ้า
ใส ทว่านางพลันบังเกิดความต้ องการขึ ้นอย่างกะทันหันในการเตะเซี่ยวเช่อพ้ น
ออก จากห้ องไป

ขณะนันเอง
้ นางพบเห็นเซี่ยวเช่อลุกขึ ้นยืนและเดินไปทางประตูห้อง นางถาม
อย่างรวดเร็ วว่า “ท่านกําลังจะไปไหน?”

“ข้ านอนไม่หลับ ข้ าจะออกไปดูดาวข้ างนอก” เมื่อเขาตอบคําถาม ในใจของ

เซี่ยวเช่อครํ่ าครวญ.......สตรี นางนี ้ ! หากท่านถูกทิ้ งให้นงั่ หมอบอยู่ตรงนีท้ งั้ คืน
บ้าง ดูซิว่าท่านจะหลับทัง้ สภาพเยี ย่ งนีไ้ ด้หรื อไม่ !

เซี่ยฉิงเยว่ไม่พดู อันใดต่อ เซี่ยวเช่อจึงเดินออกนอกประตูไป

..........................................................................

มัน เป็ นช่วงกลางดึกที่สงัดงัน เซี่ยวเช่อยืนอยู่กลางสวน สายตามองขึ ้นไปบน

ท้ องฟ้าที่เต็มไปด้ วยหมู่ดาวเกลื่อนกลาด แววตาของเขาเต็มไปด้ วยความมุง่
มาด อย่างไรก็ตาม ภายในใจลึกๆของชายหนุ่ม คือความรู้สกึ เคว้ งคว้ างไม่
มัน่ คงและความสับสนงงงวย

วันนี ้ คือวันแรกในการ “กลับมาเกิดใหม่” ของเขา แม้ ว่าจิตใจของเขาจะ

เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากเมื่อเปรี ยบเทียบกับก่อนหน้ านี ้ สามารถเรี ยกได้ ว่าเป็ น
การเปลี่ยนแปลงแบบพลิกฟ้าควํ่าดินก็ว่าได้ ทว่า แม้ แต่จิตใจอันเข้ มแข็งนี ้
ยังคงไม่อาจหาทางออกใดได้ เกี่ยวกับปั ญหาเส้ นชีพจรลมปราณพิการของเขาใน
ปั จจุบนั

หาก เขาสามารถเสาะหาหญ้ าวิเศษเจ็ดลมปราณ ลูกแก้ วสวรรค์ชีพจร

ม่วง รวมทังดวงธาตุ
้ จากสัตว์อสูรลมปราณธรณี เขาจะมีความเป็ นไปได้ ในการ
รักษาเส้ นชีพจรลมปราณที่ถกู ทําลายเพียงครึ่ง หนึง่ อย่างไรก็ตาม ด้ วยระดับ
ความสามารถของเขาในปั จจุบนั ไม่ต้องพูดถึงของวิเศษทังสาม ้ แค่เพียงชนิด
เดียวก็ยากเย็นดุจปี นป่ ายขึ ้นสวรรค์

ทัง้ หมดทังมวลล้
้ วนต้ องพึง่ พาความแข็งแกร่ง ในโลกนี ้เพียงยอมรับผู้เข้ มแข็ง
เท่านัน้ หากปราศจากพลังฝี มือ ความสําเร็จใดๆที่ปรารถนาล้ วนเป็ นได้ เพียง
ภาพลวงตา

เขาควรจะทําเช่นไร.......

ทัน ใดนันเอง
้ คลื่นความรู้สกึ สัน่ สะเทือนเล็กๆลงผ่านมาจากใจกลางฝ่ ามือซ้ าย
ของเขา เขายกมือซ้ ายขึ ้นอย่างลืมตัวและพบว่ามีแสงสีเขียวจากทอประกาย
ระยิบระยับออก มาจากลวดลายของไข่มกุ พิษสวรรค์บนฝ่ ามือตนเอง

แก้ วตาของเซี่ยวเช่อหดตัวเมื่อเขาเงยหน้ าขึ ้นทางทิศเหนือแล้ วมองสํารวจ

โดยรอบ

“....นี่มนั ..”
นอก จากมีความสามารถแพร่พิษและความสามารถขจัดพิษได้ ในระดับสูง
แล้ ว ไข่มกุ พิษสวรรค์ยงั มีความสามารถพิเศษอีกอย่างหนึง่ ความสามารถพิเศษ
นี ้คือการที่ไข่มกุ สามารถรับรู้ได้ ถงึ การคงอยู่ของสมุนไพร วัตถุดิบมีพิษทาง
การแพทย์ทงหลาย ั้ ! ด้ วยระยะห่างพอประมาณจากวัตถุดิบมีพิษเข้ มข้ นหรื อยา
สมุนไพรชันสู ้ ง มันจะรับรู้ถงึ สถานที่เกิดของวัตถุนนๆและเปล่
ั้ งแสงนําทางไปยัง
ที่ หมาย....ทว่า ข้ อจํากัดคือเพียงสามารถค้ นพบเฉพาะวัตถุดิบที่มีฤทธิ์สงู ส่ง
เท่านัน้ ความสามารถในการับรู้ของไข่มกุ พิษสวรรค์สงู ส่งหาใดเปรี ยบ หาก
เปรี ยบเทียบกัน ระดับสูงสุดที่มนุษย์จะสามารถบรรลุได้ ไม่สามารถเทียบได้ เลย
แม้ แต่น้อยกับ ระดับของไข่มกุ พิษสวรรค์ ในดินแดนเมฆครามนัน้ ไข่มกุ พิษ
สวรรค์เพียงเคยเปล่งแสงทังหมดหกครั
้ ง้ ทุกครัง้ ล้ วนส่งผลให้ เซี่ยวเช่อค้ นพบ
ของวิเศษทรงคุณค่าที่หายากที่สดุ !

นี่เพียงเป็ นวันแรกของเขาในดินแดนลมปราณฟ้าแต่ไข่มกุ พิษสวรรค์กลับมีการ

ค้ นพบเช่นนี ้ ! แม้ แต่สถานที่นี ้ก็มีของวิเศษถูกซุกซ่อนอยู่ ?

ไข่มกุ พิษสวรรค์บ่งชี ้ไปทางทิศเหนือ ........ ซึง่ เป็ นทิศที่หบุ เขาตระกูลเซี่ยวตังอยู

้ ่

เซี่ยว เช่อมีเขตตึกอาศัยเป็ นของตนเอง สถานที่ตงของมั

ั้ นสามารถเรี ยกได้ ว่า
อันตรายที่สดุ ในบรรดาตึกต่างๆของตระกูล เซี่ยว นี่สืบเนื่องจากเมื่อพ้ นเขต
กําแพงตึกของเขาออกไปคือหุบเขาตระกูลเซี่ยว หุบเขานี ้ยังคงเป็ นทรัพย์สมบัติ
ส่วนบุคคลของตระกูลเซี่ยว ในบางครัง้ คราวล้ วนมีสตั ว์อสูรลมปราณระดับตํ่า
หลงเข้ ามาและปี นข้ ามกําแพงเข้ า ไป และหากจะมีสตั ว์อสูรบางตัวใช้ เส้ นทางนี ้
ในการลอบเข้ ามาจากทางหุบเขาเพื่อ ขยายอาณาเขตของมัน ล้ วนเป็ นสิ่งที่
เป็ นไปได้ อย่างมาก อย่างไรก็ตาม ด้ วยความแข็งแกร่งระดับตระกูลเซี่ยวแห่ง
เมืองเมฆาล่องนี ้ ไม่มีสตั ว์ตวั ไหนกล้ าบุกรุกเข้ ามากระทัง่ ทุกวันนี ้

เซี่ยวเช่อปี นข้ ามกําแพงอย่างไม่รีรอ แม้ พลังลมปราณของเขาจะตํ่าต้ อย แต่การ

ปี นข้ ามกําแพงสูงสามเมตรไม่เป็ นปั ญหาสําหรับชายหนุ่ม

อาณาเขต ของหุบเขาเงียบสงัดและมือทึบ หากเป็ นเซี่ยวเช่อคนก่อน แน่นอนว่า

เขาไม่มีทางเข้ ามาในเขตนี ้ช่วงกลางดึก ดวงจันทร์ บนท้ องฟ้ายังคงแขวนตัวอยู่
สูงและดวงดาวนับไม่ถ้วนส่องประกายสว่าง เซี่ยวเช่อจ้ องมองสํารวจรอบๆตัว
และเมื่อเขาแน่ใจว่าไม่เห็นใครอยู่รอบๆ เขาแฝงตัวอย่างเงียบเชียบไปยังทิศทาง
ที่ไข่มกุ พิษสวรรค์บ่งบอก

ขุน เขาภายใต้ แสงจันทร์ กระจ่างมองดูคล้ ายปกคลุมไปด้ วยเมฆหมอกบาง

เบา ส่งผลให้ แลดูทงลี ั ้ ้ลับและอันตราย ไม่นานหลังจากนัน้ เซี่ยวเช่อมาถึงตีน
เขา ณ สถานที่นี ้ ไข่มกุ พิษสวรรค์กระพริ บถี่รัวจนเกือบเสมือนจะถึง
ขีดจํากัด เซี่ยวเช่อหยุดเดินและเริ่ มทําการค้ นหา........หรื อว่ามันจะอยู่แถว
นี ้? หากทว่า สถานที่นี ้เป็ นเพียงอาณาบริ เวณรอบนอกของหุบเขาเท่านัน้ เหล่า
หมอยาของตระกูลเซี่ยวสมควรเดินทางผ่านไปมาทุกวี่วนั จะเป็ นไปได้ ที่จะมีพืช
ลํ ้าค่าเติบโตตรงนี ้ได้ อย่างไร? ไม่ว่ามันจะเป็ นสมบัติสวรรค์หรื อยาวิเศษใด มัน
คงถูกค้ นพบไปนานแล้ ว มันจะมารอให้ เขาขุดพบตรงนี ้ ช่างไม่น่าเป็ นไปได้
หาก ทว่า ความถี่สงู สุดในการเปล่งแสงกระพริ บของไข่มกุ พิษสวรรค์ล้วนบ่งชี ้
ชัดเจน มันเป็ นเครื่ องหมายว่าของสิ่งนันต้
้ องอยู่ภายในรัศมีสิบก้ าวอย่างแน่นอน

ท่ามกลางแสงจันทราสาดส่อง เห็นเซี่ยวเช่อหน้ านิ่วคิ ้วขมวด เขาลงมือค้ นหา

ทุกตารางนิ ้วบนพื ้นดินรอบตัวเขา

ใน สถานการณ์ปกติทวั่ ไป ยาวิเศษยิ่งสูงค่า สถานที่เติบโตของมันล้ วนยิ่งทวี

ความอันตรายอย่างถึงที่สดุ เพียงกวาดตามองก็ทราบว่า บริ เวณอาณาเขตตีน
เขานี ้ล้ วนปกคลุมเต็มไปด้ วยวัชพืช เซี่ยวเช่อจนปั ญญา เพียงคาดเดาว่าอา
ขบางทีไข่มกุ พิษสวรรค์อาจมีสิ่งใดผิดปกติก็เป็ นได้

เมื่อ เซี่ยวเช่อสํารวจตรวจตราพื ้นที่เป็ นทรงกลมโดยรอบ นอกเหนือจากหญ้ า

วัชพืช เขาไม่สามารถค้ นพบแม้ แต่หญ้ าสมุนไพรธรรมดาๆอันใด ขณะที่เขา
กําลังจะล้ มเลิกนัน่ เอง สองตาของเขาพลันมองลงไปพบอะไรบางอย่างด้ วย
ความรู้ สกึ ตามสัญชาตญาณที่ยากจะ ระบุให้ ชดั เจน

เซี่ยว เช่อคนปั จจุบนั นันมี

้ สญั ชาตญาณอันแหลมคม เขาเงยหน้ าขึ ้นและมองไป
ที่ทิศทางอันก่อให้ เกิดความรู้สกึ ไม่สบายเนื ้อ ตัวอย่างรุ นแรงที่เขารับรู้ได้ อย่าง
กะทันหัน เขาไม่เคยรู้สกึ แบบนี ้มาก่อน ทิศทางตรงนันปกคลุ ้ มไปด้ วยหญ้ า
เช่นกัน หากทว่าหญ้ ากลุ่มหนึง่ ที่งอกเงยขึ ้นอยู่บนยอดหินและไม่มีร่องรอยการ
เหยียบ ยํ่าดึงดูดสายตาของเขา เซี่ยวเช่อเดินไปที่ด้านข้ างของหินก้ อน
นัน้ หมอบลงข้ างๆและจับจ้ องมองไปยังหญ้ ากลุ่มนันเป็ ้ นเวลานาน ที่งอกเงย
อยู่ท่ามกลางหญ้ ากลุม่ นัน.....เป็
้ นหญ้ าต้ นเล็กละเอียดที่เกาะ กลุม่ รวมพลังกัน
อย่างเหนียวแน่น อย่างไม่ต้องสงสัย หากผู้ใดเห็นย่อมสามารถบ่งบอกว่าพวก
มันล้ วนเกาะกลุ่มกันเพื่อหล่อเลี ้ยง ชีวิตด้ วยการฝั งรากลงดินทุกที่ทางที่มี
ช่องว่าง กึง่ กลางของกลุ่มวัชพืชที่ไร้ รอยเหยียบยํ่าพวกนี ้ปรากฏรูเล็กๆรูหนึง่ รูนี ้
มีขนาดเล็กมากถึงขันที ้ ่มีเพียงใบหญ้ าสองใบงอกเงยออกมา ทว่า หากใครจ้ อง
มองมันใกล้ ๆ จะพบว่า หญ้ าที่ขึ ้นอยู่ตรงนี ้ทังสองต้
้ นมีลกั ษณะแตกต่างจาก
หญ้ าที่ขึ ้นอยู่โดยรอบอย่างเห็นได้ ชดั

สาย ลมอันนุ่มนวลยามคํ่าคืนพัดผ่านกาย โบกพลิ ้วใบหญ้ าในบริ เวณนัน้ ชัว่

เวลานัน้ สายตาของเซี่ยวเช่อจับจ้ องเขม็งที่รูเล็กๆนัน่ อย่างไม่กระพริ บตา และ
ทันใดนัน้ เขามองเห็นเงาร่างประหลาดของต้ นหญ้ าทังสองต้ ้ นนัน.....มั
้ นปรากฏ
ขึ ้นเพียง ชัว่ พริ บตาและเลือนหายไปอย่างรวดเร็ วไร้ ร่องรอยใดๆ

ดวง ตาของเซี่ยวเช่อเบิกกว้ างและแปรเปลี่ยนเป็ นยินดีอย่างบ้ าคลัง่ ชายหนุ่ม

ยื่นเหยียดมือซ้ ายที่บรรจุด้วยไข่มกุ พิษสวรรค์ออกไปเหนือหลุมนัน้ อย่าง
รวดเร็ ว ภายใต้ แสงสลัวสีเขียวบางเบา ใบหญ้ ามังสองพลั
้ นปรากฏให้ เห็นอีก
ครัง้ อย่างช้ าๆ

“หญ้ าซ่อนดารา ! เป็ นหญ้ าซ่อนดาราจริ งๆ ! ทังยั ้ งมีถึงสองต้ น ! ” เซี่ยวเช่อเป

ล่งเสียงตํ่าอย่างตื่นเต้ นดีใจ เขาลดมือซ้ ายลงด้ วยความตังใจที
้ ่จะถอนหญ้ าทัง้
สองต้ นขึ ้นมา ทันใดนัน้ ไข่มกุ พิษสวรรค์กลับเปล่งแสงคราหนึ่ง หญ้ าซ่อนดารา
ทังสองต้
้ นพลันอันตรธานหายเข้ าไปในฝ่ ามือของเซี่ยวเช่อ
ยิ่ง ยาสมุนไพรวิเศษทรงคุณค่าเพียงไหน การเก็บเกี่ยวสมุนไพรยิ่งยากเย็นเพียง
นัน้ หากบังเกิดข้ อผิดพลาดแม้ เพียงเล็กน้ อยในการเก็บเกี่ยว สามารถสร้ าง
ความเสียหายต่อวัตถุดิบและลดทอนประสิทธิภาพลง อาจถึงขันสู ้ ญเสีย
ประสิทธิภาพของตัวยาทังหมด ้ หากทว่าด้ วยไข่มกุ พิษสวรรค์แล้ ว ไม่ว่า
สมุนไพรนันจะมี
้ ความละเอียดซับซ้ อนถึงระดับใด ท่านไม่จําเป็ นต้ องเป็ นกังวล
แม้ แต่น้อย ไข่มกุ พิษสวรรค์สามารถเก็บเกี่ยวสมุนไพรลํ ้าค่าโดยปราศจากการ
ก่อให้ เกิดผล ข้ างเคียงทางร้ ายใดๆ คลื่นพลังของไข่มกุ พิษสวรรค์จะห่อหุ้มรอบ
สมุนไพรชนิดนันๆโดยไม่
้ มีพลังรั่ว ไหลแม้ เพียงน้ อยนิด

“นี่ไม่เพียงสามารถเรี ยกว่าน่าประหลาดใจ สมควรเรี ยกว่าอัศจรรย์ใจจึงจะ

ถูกต้ อง !” เมื่อพินิจไปที่ใบหญ้ าซ่อนดาราทังสองใบที
้ ่ถกู เก็บซ่อนไว้ บางส่วนบน
ฝ่ ามือ ของตนเอง แขนของเซี่ยวเช่อสัน่ สะท้ านด้ วยความตื่นเต้ น ตลอดช่วง
ชีวิตยี่สิบสี่ปีเต็ม เขาท่องเที่ยวไปทัว่ ทุกพื ้นที่ในดินแดนเมฆคราม ชายหนุ่ม
เพียงสามารถค้ นพบหญ้ าซ่อนดาราเพียงครัง้ เดียว และนัน่ มีจํานวนเพียงแค่หนึ่ง
ใบเท่านัน้ ! ทว่า นี่พียงเป็ นวันแรกที่เขาตื่นขึ ้นมาบนทวีปลมปราณฟ้า เขากลับ
สามารถพบเห็นมันได้ ถงึ สองต้ น ! ทังยั ้ งงอกเงยขึ ้นในเขตหุบเขาด้ านหลังตระกูล
ของตน !

ท่าน สามารถพูดได้ ว่ามันไม่มีความแตกต่างใดๆเลยหากเปรี ยบเทียบระหว่าง

หญ้ าซ่อน ดาราและหญ้ าวัชพืชทัว่ ๆไป นอกจากมันแทบจะเป็ นไปไม่ได้ ในการ
แยกแยะหญ้ าซ่อนดาราจากหญ้ าปกติ แม้ ว่าท่านจะพยายามอย่างหนักแล้ วก็
ตาม หญ้ าซ่อนดารา ยังมีคณ ุ สมบัติพิเศษอีกอย่างหนึง่ ...นัน่ คือ มันสามารถ
ล่องหนได้ ! ด้ วย คุณสมบัตินี ้ หมายความว่าหากท่านต้ องการเสาะหาหญ้ า
ซ่อนดารา มันจะยิ่งทวีความยากเย็นขึ ้นไปอีก ท่านอาจารย์ของเขาเคยบ่งบอก
ว่า หญ้ าซ่อนดาราถือเป็ นของวิเศษลํ ้าค่าแห่งฟ้าดิน ทว่ามีคนรู้จกั น้ อยยิ่งกว่า
น้ อย จํานวนคนที่มีความสามารถในการแยกแยะหญ้ าชนิดนี ้ล้ วนมีไม่เกินห้ าคน
ภายในดิน แดนเมฆครามเอง นอกจากนี ้ วัตถุเพียงสิ่งเดียวที่สามารถสกัดของ
วิเศษสิ่งนี ้ได้ อย่างสมบูรณ์มีเพียง ไข่มกุ พิษสวรรค์เท่านัน้ !

“นี่นบั ว่าสวรรค์เมตตาส่งเสริ มข้ าโดยแท้ การถือครองหญ้ าวิเศษซ่อนดารานี ้

เทียบเท่ากับการมีไพ่ตายสําคัญอยู่ในมือ ! หลัง จากข้ าสกัดมันออกมาเป็ นยา
เม็ดซ่อนดารา ชีวิตของข้ าก็มีหลักประกันแล้ ว ไม่ว่าข้ าจะไปฆ่าใคร หรื อ
อยากจะปล้ นชิงใครขึ ้นมา.......ข้ าสามารถทําอะไรก็ได้ ที่ข้าต้ องการ ! ” เซี่ยวเช่อ
หัวเราะอย่างเบิกบานขณะที่กําหญ้ าซ่อนดาราในฝ่ ามือแนบแน่นและส่งมันเข้ าสู่
มิติเก็บสมบัตภิ ายในไข่มกุ พิษสวรรค์

แสง ที่กระพริ บส่องมาตลอดจากไข่มกุ พิษสวรรค์หยุดลงทันทีที่เซี่ยวเช่อส่งหญ้ า

ซ่อนดาราเข้ าไป เซี่ยวเช่อผู้กําลังเบิกบานใจไม่มีเหตุผลใดๆที่จะเอ้ อระเหยอยู่อีก
ต่อไป เขากลับหลังหันเพื่อเดินกลับเขตตัวตึกตระกูลเซี่ยว ขณะที่ชายหนุ่มหัน
หลังกลับ เขาพลันสังเกตุพบประกายแสงอันเยือกเย็นทางหางตา

เซี่ยว เช่อหยุดเดินลงทันทีและเลี ้ยวไปยังทิศทางของแสงนัน้ ภายใต้ แสงจันทรา

ที่ไม่สลัวจนเกินไปนัน้ เขามองเห็นรูปร่างพร่าเลือนบางอย่างอยู่เบื ้องหน้ าห่างไป
ไม่เกินห้ าสิบเมตร ทางทิศเหนือ มันเป็ นเงาร่ างสีขาวทึบทึม
มันคือตัวอะไร ?
หากเหตุการณ์นี ้เกิดขึ ้นต่อ หน้ าคนปกติทวั่ ไป แม้ คนผู้นนจะมี
ั ้ พลังลมปราณ
เข้ มแข็งระดับหนึ่ง บุคคลเหล่านันยั้ งคงไม่อาจหาญที่จะก้ าวเข้ าไปสูฉ่ าก
เหตุการณ์แปลกประหลาด นี ้ หากทว่าเซี่ยวเช่อไม่ลงั เลแม้ แต่น้อยนิด เขาก้ าว
เข้ าหาวัตถุสีขาวพร่าเลือนอันแปลกประหลาด

เมื่อเขาก้ าวเข้ าไปใกล้ เขาพบว่าอันที่จริ งแล้ วสิ่งนันก็

้ คือมนุษย์ ! มนุษย์ที่นอน
อยู่ตรงนันอย่
้ างเงียบเชียบถึงที่สดุ !

“ท่านเป็ นใคร?”

เมื่อเขาทราบว่าภาพเลือนรางสีขาวนันคื
้ อมนุษย์ เซี่ยวเช่อหยุดยังลงและกล่
้ าว
ถาม

เงาร่ างเลือนรางไม่ตอบคําถาม และมันไม่มีแม้ แต่ร่องรอยของการหายใจบนร่าง

นัน้

คนผูน้ ี ้ เพียงหมดสติ ? หรื อว่า...ตายแล้วกันแน่?

คนผู้นี ้คือใครกันแน่? เหตุใดจึงมานอนหมดสติอยู่ตรงนี ้ได้ ? เดี๋ยวก่อน ! ถ้ า คน
ผู้นี ้หมดสติไปตังแต่
้ เมื่อตอนกลางวันละก็ ต้ องมีใครมาเจอแล้ วแน่นอน แต่
ตอนนี ้เหมือนเซี่ยวเช่อจะเป็ นคนแรกที่พบเจอกับคนผู้นี ้ ซึง่ หมายความว่า คนผู้
นี ้ เพิ่งจะมาล้ มสลาบอยู่แถวนี ้เพียงไม่นานก่อนหน้ า.....ช่วงเวลาที่ใกล้ ที่สดุ
น่าจะเป็ นหลังจากที่ท้องฟ้าเริ่ มมืดคํ่าไปแล้ ว
เซี่ยวเช่อเดินเข้ าไปใกล้ กว่าเดิมโดยปราศจากความลังเล

เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ าไปหาร่ างที่อยู่เบื ้องหน้ า เขาจับจ้ องไปที่เงาร่ างนันอย่

้ าง
งุนงง ภายใต้ แสงจันทร์ สาดส่อง

คนผู้นี ้....ที่แท้ เป็ น.....เด็กสาวนางหนึง่ !

เด็ก สาวดูจากภายนอกประมาณอายุได้ สิบสองสิบสามปี ชุดที่นางสวมใส่ล้วน

ยับยุ่ง รูปร่างน่ารักที่มีขนาดเล็กกะทะรัดขดกลมคล้ ายกับแมวน้ อยผู้
หวาดกลัว ที่โผล่พ้นชายขอบกระโปรงเผยให้ เห็นสองขาเล็กเรี ยวขาวผ่องดุจ
หิมะ หากทว่าเมื่อมองอย่างพินิจพิจารณาแล้ ว กลับสามารถพบเห็นร่องรอย
แผลเป็ นเล็กๆกระจายอยู่ เด็กสาวสวมใส่เพียงรองเท้ าสีดําข้ างเดียว บริ เวณ
โดยรอบไม่สามารถพบเห็นรองเท้ าอีกข้ าง เท้ าเปล่าเปลือยของนางละเอียดอ่อน
ประดุจดอกบัวหิมะ ปลายนิ ้วเท้ าอันงดงามทังสะอาดทั
้ งโปร่
้ งใสประดุจสลัก
เสลาจากเนื ้อหยก

รายละเอียดที่น่าตระหนกที่สดุ บนร่างของนางคือเส้ นผม สีผมของนางแปลก

ประหลาดคล้ ายเหล่ามารอสูรเมื่อมันมีสีแดงเพลิงสดใสอย่างลี ้ลับ! แสงเยือกเย็น
ที่สะท้ อนเข้ าตาของเซี่ยวเช่อก่อนหน้ านี ้ ล้ วนสะท้ อนประกายมาจากศีรษะของ
นาง

เด็กสาว? เด็กสาวมาอยู่ตรงนี ้ได้ อย่างไร? และมันเป็ นไปได้ อย่างไรที่นางจะมี

แผลเป็ นบนร่างกายเยอะขนาดนี ้?
เหตุใดสีผมของนางจึงเป็ นเช่นนัน? ้ ในทวีปลมปราณฟ้าแห่งนี ้ มีคนที่เกิดมามี
เส้ นผมสีนี ้โดยกําเนิดด้ วยหรื อ?

เซี่ยวเช่อโน้ มกายลงด้ านหน้ าและยืดเหยียดมือของเขาไปที่เด็กสาวเพื่อเขย่าไหล่

นางอย่างเบามือ “แม่นางน้ อย, แม่นาง....”

เสียง ของเซี่ยวเช่อพลันขาดหายและเปลี่ยนเป็ นเสียงร้ องอย่างตื่นตระหนก ชาย

หนุ่มดึงมือกลับจากไหล่ของเด็กสาวอย่างรวดเร็ วดุจประกายสายฟ้า นี่สืบ
เนื่องจากสัมผัสที่มือของเซี่ยวเช่อผ่านทางเสื ้อผ้ าเบาบางของนาง ร่างกายของ
เด็กสาวเย็นชืดปราศจากความอบอุน่ อย่างที่สิ่งมีชีวิตควรมี ความรู้สกึ ที่น่า
ตระหนกที่สดุ คือเมื่อเขาสัมผัสไปที่ร่างกายของนาง เขาสัมผัสได้ ถงึ พลังพิษที่
เข้ มข้ นรุ นแรงอย่างที่สดุ

ถูกต้ อง! มัน เป็ นพิษที่รุนแรง...รุ นแรงถึงขนาดที่สามารถทําให้ เซี่ยวเช่อตื่นกลัว

ได้ เนื่องเพราะมันเป็ นพิษชนิดที่มีความเป็ นพิษสูงที่สดุ เท่าที่เขาเคยรู้จกั
มา เหนือกว่าพิษทังหลายทั
้ งมวลในคลั
้ งความรู้ของเขาตังแต่
้ เมื่อชาติก่อน! มัน
น่าหวาดกลัวถึงขนาดที่เมื่อมือของเขาสัมผัส เส้ นขนทัว่ ร่ างกายของเขาถึงกับลุก
ชัน

ขณะ ที่เขาผวาถอยหลัง เซี่ยวเช่อต้ องตื่นตระหนกอีกครา ทังวั้ ชพืชรวมทังต้ ้ นไม้

ใบหญ้ าใดๆที่ขึ ้นอยู่รอบกายของเด็กสาว ภายใต้ แสงจันทราส่องสว่าง พืช
เหล่านันไม่
้ ได้ มีสีดําเนื่องเพราะแสงสว่างน้ อยเกินไป มันไม่ได้ เป็ นสีเขียว.....
หากทว่าเป็ นสีดําไหม้ เกรี ยมจากการถูกเผาไหม้ อย่าง น่ากลัว! แม้ แต่พื ้นดิน
รอบๆตัวนางก็เป็ นสีดําสนิท

หัวใจ ของเซี่ยวเช่อเต้ นถี่ระรัวด้ วยความหวาดผวาจับจิต หากมิใช่เป็ นเพราะ

ความสามารถขจัดพิษทุกชนิดของไข่มกุ พิษสวรรค์ในร่างของเขา ในวินาทีที่เขา
แตะลงไปบนตัวของเด็กสาว เขาคงถูกพิษแทรกซึมจนตายไปแล้ ว

........... ในโลกนี ้ มีพิษทีน่ ่ากลัวถึงเพียงนีด้ ว้ ยหรื อ? พิ ษทีร่ ้ายกาจทีส่ ดุ ใน

บรรดาพิ ษทัง้ หมด ไม่ใช่พิษของไข่มกุ พิ ษสวรรค์หรอกหรื อ? แม้แต่สมัยทีข่ า้ ใช้
งานไข่มกุ พิ ษสวรรค์ ยังไม่เคยปลดปล่อยพิ ษทีร่ ้ายแรงขนาดนีม้ าก่อน! อันที ่
จริ งแล้ว พิ ษของไข่มกุ พิ ษสวรรค์มีความเป็ นพิ ษตํ่ากว่านีม้ าก!
หรื ออาจเป็ นไปได้ว่า ในโลกนีก้ ลับมีบางสิ่ งทีม่ ีพิษสูงส่งกว่าไข่มกุ พิ ษสวรรค์ ?
เด็กสาวคนนีถ้ ูกแพร่ พิษทีน่ ่ากลัวเช่นนีไ้ ด้อย่างไร? แล้วเหตุใดนางจึ งมาล้ม
นอนอยูทีต่ รงนี?้
ความ สงสัยมากมายนับไม่ถ้วนวิ่งผ่านไปมาในจิตใจของเขา หากทว่าสิ่งที่ไม่น่า
สงสัยเลยก็คือ เด็กสาวคนนี ้เสียชีวิตแล้ วอย่างแน่นอน ด้ วยพิษที่ร้ายแรงถึงเพียง
นี ้ ไม่ต้องพูดถึงเด็กสาวตัวเล็กๆ แม้ แต่ผ้ ฝู ึ กยุทธ์ชนลมปราณฟ้
ั้ าล้ วนต้ องตก
ตายในทันที

เซี่ยว เช่อสูดลมหายใจลึก และหลังจากลังเลเล็กน้ อย เขาวางมือของเขาลงบน

ร่างนางอีกครัง้ และค่อยๆผลักร่างไร้ ชีวิตของนางให้ หงาย ขึ ้น ภายใต้ แสง
จันทร์ ใบหน้ าของเด็กสาวด้ านสว่างผินมาทางเซี่ยวเช่อ เขาถึงกับชะงักงันไป
ด้ วยความแตกตื่นเมื่อเขามองไปที่นาง ประดุจสูญเสียจิตวิญญาณ ไม่สามารถ
กลับสูโ่ ลกแห่งความจริ งได้ ......

“นี่..เป็ นไปได้ อย่างไร.....ที่จะมี....เด็กสาวที่งดงามขนาดนี”้ จิตวิญญาณของ

เซี่ยวเช่อยังต้ องสัน่ ไหวและทอดถอนใจอย่างไม่อาจควบคุม

เด็ก สาวคนนี ้ช่างงดงาม งดงามอย่างน่ากลัว งดงามจนแทบสามารถกระชาก

วิญญาณผู้คน หากมิใช่เขาประสบพบนางด้ วยสองตาของตนเอง เขาคงไม่อาจ
ทําใจเชื่อได้ ว่าเด็กสาวอายุเพียงเท่านี ้จะสามารถปลดปล่อยเสน่ห์ ความงามอัน
สามารถสัน่ ขวัญวิญญาณผู้คนได้ เพียงนี ้

แดง กํ่าดุจปี ศาจ ใบหน้ าขาวประดุจหยก ทุกเส้ นสายบนใบหน้ าล้ วนงดงาม

อย่างถึงที่สดุ เมื่อทุกองค์ประกอบมาผสมผสานรวมกันบนใบหน้ า ส่งผลให้ นาง
สมบูรณ์แบบอย่างไม่น่าเชื่อ เซี่ยวเช่อไม่อาจสรรหาคําพูดใดเพื่ออธิบายรูปโฉม
อันไร้ ที่ติของนางได้ ในความเป็ นจริ ง เขากําลังจ้ องมองนางอยู่ใน
ระยะใกล้ หากแต่ในความรู้ สกึ ของชายหนุ่ม เขารู้สกึ ประดุจนางเป็ นดังภาพฝั น
ที่แปรเปลี่ยนเป็ นความจริ ง.......เนื่อง เพราะในความคิดของเขา เซี่ยวเช่อไม่กล้ า
คาดคิดว่าในความเป็ นจริ ง จะมีโฉมงามที่มีใบหน้ างดงามสมบูรณ์แบบถึงเพียง
นี ้อยู่บนโลก

เซี่ย ฉิงเยว่ คือโฉมงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆาล่อง หรื ออาจสามารถเรี ยกว่า

เป็ นอันดับหนึ่งในอาณาจักรวายุคราม ไม่มีผ้ ใู ดที่สามารถเทียบเคียงความงาม
กับนางได้ หากทว่า เมื่อเซี่ยวเช่อมองเห็นใบหน้ าของเด็กสาวผู้นี ้ เซี่ยวเช่อถึง
กับตกตะลึง ประดุจดังวิญญาณถูกชกใส่อย่างแรง เขาไม่เคยแม้ แต่จะคาดคิด
ว่าเขาจะได้ รับผลกระทบอันลึกซึ ้งรุ นแรงถึงระดับจิต วิญญาณได้ จากเพียงการ
พบเห็นใบหน้ าของคนผู้หนึ่ง

นาง เพียงอายุสิบสองถึงสิบสามปี จากการคาดการณ์ หากนางเติบโตขึ ้นจนอายุ

เท่าเซี่ยฉิงเยว่ในปั จจุบนั .......นัน่ คงเป็ นสิ่งที่ เหนือความคาดคิดอย่างแน่แท้ ! ไม่
แน่ว่าหลังจากนี ้ นางอาจสามารถสร้ างหายนะได้ จากการแย้ มยิ ้มเพียงครัง้ เดียว

แต่ เด็กสาวที่แสนงดงามกลับถูกฆาตกรรมโดยการวางยาพิษที่แม้ แต่ผ้ เู ชี่ยวชาญ

เรื่ องพิษเช่นเซี่ยวเช่อยังไม่เคยพบเห็นมาก่อน และนางหมดลมหายใจในอาณา
เขตตระกูลเซี่ยว เซี่ยวเช่อไม่สามารถรู้ได้ จริ งๆว่าพิษนันคื
้ อพิษอะไรและทําไมมัน
ถึงถูกพบที่ นี่...เขาเพียงรู้สกึ ว่ามันช่างเป็ นความอาภัพ เด็กสาวผู้งดงามน่ารัก
กลับโชคร้ ายถูกทําลายอย่างโหดเหี ้ยมอํามหิต

คนประเภทใดกันที่มีจิตใจลึกซึ ้งชัว่ ร้ ายเพียงพอที่จะฆ่าเด็กสาวผู้งดงามถึงเพียงนี ้

ได้ !

เซี่ยว เช่อมองไปที่เหล่าพืชพรรณสีดําคลํ ้าและพื ้นดินรอบๆตัวของเขา เขาลังเล

ใจเล็กน้ อยหากยังคงยื่นเหยียดมือข้ างซ้ ายไปเหนือหน้ าอกอันเย็นชืด ของเด็ก
สาว ไข่มกุ พิษสวรรค์พลันเริ่ มทําการขจัดพิษบนร่ างของนาง ที่นี่คือหุบเขาหลัง
บ้ านตระกูลเซี่ยว คํานวณจากพลังของพิษที่อยู่ในร่ างของนาง หากมันยังคง
แพร่กระจายต่อไป ภูเขาทังลู ้ กคงถึงจุดสิ ้นสุดและกลายเป็ นภูเขาแห่งความ
ตาย แม้ ว่าพลังของไข่มกุ พิษสวรรค์แทบหมดสิ ้นไปแล้ ว หากมันยังคง
ความสามารถในการขจัดพิษ ไข่มกุ พิษสวรรค์บนฝ่ ามือซ้ ายของเขาเปล่งแสง
ออกมาอย่างต่อเนื่อง ทําการขจัดพิษบนร่ างของเด็กสาว

ไม่ นานหลังจากนัน้ เซี่ยวเช่อพลันรู้ สกึ ได้ ถงึ ความเคลื่อนไหวบางอย่างจาก

หน้ าอกของเด็กสาวและพบ ว่าเด็กสาวกําลังเปิ ดเปลือกตาของนางออกช้ าๆ....ที
ละข้ าง....

ดวง ตาทังคู ้ ข่ องนางดําเข้ มดุจดังดวงตาปี ศาจอันน่าพิศวง มันส่งประกายแปลก

ประหลาดเมื่อนางกระพริ บตา และเมื่อเซี่ยวเช่อสบตากับนาง ชายหนุ่มพลัน
สัมผัสได้ ถงึ ความน่าหวาดหวัน่ ประดุจเดียวกับการตกลงสูก่ ้ นหุบ เหวลึกลํ ้า....ทํา
ให้ เซี่ยวเช่อรู้สกึ ประหวัน่ พรั่นพรึง! เด็กสาวผู้ซงึ่ ถูกแพร่พิษร้ ายแรง ปราศจากลม
หายใจ และร่างกายเย็นชืดประดุจคนตาย.....กําลังลื มตาขึ้นมา!

เด็ก สาวยื่นมือขวาของนางออกมาและจับข้ อมือซ้ ายของเซี่ยวเช่ออย่างแนบแน่น

แช่มช้ า ขณะที่เซี่ยวเช่อยังคงตกตะลึง นางขยับริ มฝี ปากและเปล่งเสียง....เสียง
นันดั
้ งอย่างชัดเจนว่า...

“ไข่มกุ ..พิษ...สวรรค์....”

เซี่ยวเช่อร่างกายสัน่ สะเทือนเหมือนตกอยู่ท่ามกลางแผ่นดินไหว....เขาแทบไม่
อาจเชื่อหูของตนเอง! ไข่มกุ พิษสวรรค์คือวัตถุที่ติดตัวเขามาจากดินแดนเมฆ
คราม มันไม่เคยมีอยู่บนอาณาเขตแดนลมปราณฟ้าแห่งนี ้....หากทว่า เด็กสาว
คนนี ้เพิ่งจะเรี ยกชื่อไข่มกุ พิษสวรรค์ออกมาจากปาก ! หรื อเขาจะฟั งผิดไป? หรื อ
จะเป็ นเพียงเรื่ องบังเอิญเท่านัน?้

“แม่นางน้ อย, ท่าน......โอ๊ ย!!!”

เซี่ยวเช่อกรี ดร้ องด้ วยความเจ็บปวด เมื่อเด็กสาวอ้ าปากและกัดลงบนนิ ้วมือข้ าง

ซ้ ายของเขาจนจมเขี ้ยว

เลือด ริ นไหลไม่ขาดสายออกมาจากนิ ้วกลางและนิ ้วชี ้ของเซี่ยวเช่อ ทังหมดไหล

้
รวมเข้ าสูป่ ากของเด็กสาว โดยไม่มีการหยดเลอะเทอะออกมาแม้ แต่หยด
เดียว เซี่ยวเช่อตื่นตัวขึ ้นในทันที เขาพยายามดึงมือกลับ......ทว่า แม้ สองมือ
น้ อยๆของนางจะดูทงขาวผ่
ั้ องทังบอบบาง
้ กํามือของนางยึดกุมข้ อมือของเซี่ยว
เช่อไว้ แน่นหนาประดุจคีมเหล็กขณะที่นางกัด เข้ าที่ข้อมือ เซี่ยวเช่อใช้ เรี่ ยวแรง
ของเขาทังหมดหากยั
้ งไม่สามารถถอนมือของเขาออกมาได้ ดวงตาของเขา
ค่อยๆเบิกกว้ างขึ ้นเมื่อเขารู้สกึ ว่าเลือดภายในตัวถูกบีบบังคับ ให้ ไหลไปสู่มือซ้ าย
ของเขาโดยพลังที่ไม่อาจขัดขืนได้ ซึง่ ในที่สดุ ล้ วนถูกดูดเข้ าไปในปากของเด็ก
สาวนางนัน้
นาง.....กาลัง....ดูดเลือด....ของข้ า !?
เด็กสาวปิ ดตาดํามืดชัว่ ร้ ายลงและดูดนิ ้วของเขาอย่างกระหาย ประดุจดังทารก
ดูดดื่มนมมารดา

...นางเป็ นใครกันแน่....
ก่อน หน้ านี ้ เด็กสาวนางนี ้ถูกแพร่พิษจนอยู่ในขันตรี
้ ทตู หากยังมีความสามารถ
ในการยึดกุมมือของเขาไม่ให้ หลุดได้ หลังจากความพยายามอย่างไร้
ความหมายหลายต่อหลายครัง้ ในที่สดุ เซี่ยวเช่อล้ มเลิกความตังใจและมองนาง
้
ดูดดื่มโลหิตของตนอย่างจนปั ญญา

เซี่ยว เช่อถือกําเนิดมาด้ วยร่ างกายอันอ่อนแอ เมื่อเขาสูญเสียเลือดเป็ นจํานวน

มาก ศีรษะของเขาเริ่ มมีความรู้สกึ วิงเวียน ขณะที่เขาเริ่ มตังข้
้ อสังเกตว่าเลือด
ของเขาอาจถูกดูดออกไปจนหมดร่ างโดยเด็ก สาวนิรนามผู้นี ้ ความเจ็บปวดจาก
นิ ้วมือซ้ ายของเขาพลันเลือนหายไป และมือที่ยดึ จับข้ อมือของเขาไว้ อย่างแน่น
หนาค่อยๆคลายออก

เซี่ยว เช่อก้ าวถอยหลัง สีหน้ าแปรเปลี่ยนเป็ นเคร่งขรึม สองตายังจับจ้ องไปที่

เด็กสาวงดงามสมบูรณ์แบบผู้ซงึ่ ดูดดื่มโลหิตของเขาไป เมื่อครู่ หากเมื่อเวลา
ผ่านไปอีกชัว่ ครู่ นางยังคงนอนแน่นิ่งดุจดังครัง้ แรกที่เซี่ยวเช่อพบเห็นนาง นาง
เพียงนอนหลับตาพริ ม้ ไม่ไหวติง ปราศจากเสียงและลมหายใจ
ซู่................
สาย ลมเย็นเยือกยามคํ่าคืนพัดผ่าน ลูบไล้ บนแผ่นหลังของเซี่ยวเช่อและร่ างกาย
ของเด็กสาว ภายใต้ สายลมเย็นยะเยือกโชยผ่าน ร่างของเด็กสาวค่อยพร่าเลือน
แตกกระจายคล้ ายเมฆหมอก และอันตรธานหายไปจากสายตา ทิ ้งไว้ เพียง
กระโปรงสีขาวขาดวิ่น รองเท้ าสีดําข้ างเดียว และเครื่ องประดับติดผมรูปผีเสื ้อ

เซี่ยวเช่อ “ ! ! ! ! ”
หายไปแล้ ว !?
ความ รู้สกึ แปลกประหลาดพลันส่งออกมาจากมือซ้ ายของชายหนุ่ม หัวใจของ
เซี่ยวเช่อพลันสัน่ สะท้ านด้ วยความตื่นเต้ นตระหนก เขาหลับตาลงและย้ าย
จิตสํานึกของเขาไปยังมิติว่างเปล่าภายในไข่มกุ พิษสวรรค์

มิติสีเขียวว่างเปล่าภายในไข่มกุ พิษสวรรค์ควรมีเพียงความว่างเปล่า

เมื่อเขาเข้ าสู่มิติในครัง้ นี ้ ชายหนุ่มกลับพบเห็นร่ างเปลือยเปล่าขาวโพลนราวกับ

หยกล่องลอยอยู่เบื ้องหน้ าเขาอย่างเงียบงัน

เซี่ยวเช่อเบิกตาจนกลมกว้ างและยกมือขึ ้นปิ ดจมูกเป็ นครัง้ แรกในชีวิตของเขา

เด็ก สาวคนนี ้คือคนที่เพิ่งดูดเลือดของเขาเมื่อครู่ ความแตกต่างเดียวคือบน

ร่างกายของนางที่ปราศจากแม้ แต่เส้ นด้ ายครอบคลุมแม้ สกั เส้ น ร่างกายอัน
เปล่าเปลือยไร้ อาภรณ์ใดๆปรากฏอยู่ต่อหน้ าเซี่ยวเช่อ

ดวง ตาของนางหลับพริ ม้ ลงแนบแน่น ใบหน้ าขาวราวหิมะนิ่งสงบ เส้ นผมสีแดง

ประดุจโลหิตทิ ้งตัวลงพลิ ้วสลวยเป็ นระลอกคลื่นแม้ ปราศจากลมพัด ผิวหนังของ
นางแลดูเรี ยบลื่นนุ่มนวล ทังชุ
้ ่มชื ้นบอบบาง ทังขาวนวลราวเด็
้ กทารก คิ ้วโค้ ง
เรี ยงตัวดุจขนนกอันละเอียดอ่อน เอวอ้ อนแอ้ นแน่งน้ อย ช่วงขาเหยียดตรงยาว
เรี ยวงามประดุจสลักเสลาจากหยก แม้ นางจะยังอายุน้อย ทว่าร่ างกายส่วนบน
ล้ วนสามารถนับได้ ว่าเจริ ญเติบโตแล้ ว ปทุมมาทังสองล้
้ วนขาวนวลราวกับหยก
เนื ้อดี ดูน่มุ นวลราวหน่ออ่อนของไผ่ในฤดูใบไม้ ผลิ ภาพปรากฏงดงามจนแทบ
กระชากลมหายใจ

แม้ ร่ างกายของนางยังไม่เติบโตอย่างเต็มที่ หากทว่ายังสามารถเปล่งประกาย

ความงามน่าตื่นตะลึงที่สนั่ ขวัญวิญญาณผู้คน เปรี ยบประดุจความงามทังหลาย
้
ทังมวลในโลกหล้
้ าล้ วนถูกรวบรวมมาไว้ บนร่างกาย ที่สมบูรณ์แบบถึงที่สดุ

เซี่ยว เช่อเพ่งความตังใจอย่
้ างหนักเท่าที่จะทําได้ เพื่อเคลื่อนย้ ายสายตาของเขา
ออก จากร่ างกายของนาง เขาผินกายไปอีกทิศทางหนึ่งขณะที่ทงสองมื ั้ อยังคง
กุมไว้ ที่จมูก ชัว่ ขณะที่ชายหนุ่มเห็นร่ างของนาง เขารู้สกึ เหมือนเลือดในกาย
พลันระอุคกุ รุ่ น เขาคาดว่าหากเขายังคงมองต่อไป เลือดของเขาต้ องพุ่งทะลัก
ออกมาแน่นอน
เหตุใดนางจึงไม่ ใส่ เสื้อผ้ า.......
ไม่ ! นั่นไม่ ใช่ ประเด็นหลัก ! !
ร่างกายของนางเลือนหายไปก่อนหน้ านี ้แน่นอน ทว่า เหตุใดนางจึงมาปรากฏ
กายอยู่ในมิติของไข่มกุ พิษสวรรค์ได้ ! ไข่มกุ พิษสวรรค์ได้ หลอมรวมเป็ นหนึ่ง
เดียวกับร่างกายของเขาดังนันชายหนุ
้ ่มควรเป็ น บุคคลเพียงคนเดียวที่สามารถ
ควบคุมมันได้ เหตุใดนางจึงมาปรากฏตัวอยู่ในนี ้ได้ โดยปราศจากการควบคุม
จากเขา...

หรื อนี่...จะเป็ นเพราะนางได้ ดดู เลือดของเขาเข้ าไป?

......นี่มันเกิดบ้ าอะไรกันขึ้น?
สมอง ของเซี่ยวเช่อสับสนยุ่งเหยิงไปหมด แม้ จะอาศัยประสบการณ์ทงสองชาติ ั้
ภพของเขา ชายหนุ่มยังคงไม่เข้ าใจว่าแท้ ที่จริ งแล้ วมันเกิดอะไรขึ ้นกันแน่?

เซี่ยวเช่อถอนจิตสํานึกของเขา ออกจากไข่มกุ พิษสวรรค์และเก็บเสื ้อผ้ าของเด็ก

สาวขึ ้นจากพื ้น เขาขจัดพิษจากเสื ้อผ้ าเหล่านันและส่
้ งมันกลับเข้ าสูไ่ ข่มกุ พิษ
สวรรค์ จากนันจึ ้ งสวมใส่เสื ้อผ้ าเหล่านันแก่
้ เด็กสาวก่อนทอดถอนหายใจอย่างโล่
งอก

.....แม่ นางน้อยนีแ้ ท้ทีจ่ ริ งแล้วคือใคร? นางมาปรากฏตัวทีน่ ีไ่ ด้อย่างไร? ทําไม

นางจึงต้องดูดเลื อดของเขา? เหตุใดนางจึงรู้จกั ไข่มกุ พิ ษสวรรค์ได้? และนาง
เข้ามาในไข่มกุ พิ ษสวรรค์ได้อย่างไร?
เซี่ยวเช่อไม่สามารถคิดหาคําตอบของคําถามเหล่านี ้ได้ เลย...

เซี่ยว เช่อเหม่อมองเด็กสาวเป็ นเวลานาน เขาพลันยื่นมือออกไปสัมผัสบริ เวณริ ม

ฝี ปากบนของนางอย่างเบามือ ปลายนิ ้วของเขาพลันรู้สกึ ได้ ถึงความอบอุ่น
เล็กน้ อย ตรงกันข้ ามกับความเย็นเยือกประดุจนํ ้าแข็งก่อนหน้ านี ้ ทังยั
้ งสามารถ
สัมผัสได้ ถงึ ลมหายใจอ่อนๆ กระทบลงบนปลายนิ ้วมือ

นี่ล้วนเป็ นสัญญาณแห่งการมีชีวิต

“แม่นางน้ อย?”
เซี่ยวเช่อเรี ยกพร้ อมเขย่าร่ างเพื่อปลุกนาง

ไม่ ว่าในยุคสมัยใด รูปกายภายนอกของสตรี ล้วนเป็ นหมากสําคัญในการต่อรอง

และอาวุธที่ทรงอานุภาพที่ สุด หากสตรี นางนี ้มิได้ งดงามประดุจนาง
สวรรค์ หากทว่าอัปลักษณ์น่าเกลียดน่ากลัวถึงขันที ้ ่เพียงชําเลืองก็ต้องสํารอก
ออกมา สามวันสามคืนแล้ วละก็ แน่นอนว่าเซี่ยวเช่อคงปราศจากความลังเลที่จะ
เตะนางกระเด็นออกไปจากไข่มกุ พิษ สวรรค์ของเขา ยามนางปรากฏตัว เด็ก
สาวนางนี ้ไม่เพียงเต็มเปี่ ยมไปด้ วยความลึกลับ นางพลันขบกัดลงยังนิ ้วมือของ
เขาและดูดโลหิตของเขาโดยไม่ยินยอมพร้ อมใจ เป็ นเหตุให้ เขาต้ องหลัง่ เหงื่อ
เยียบเย็นทัว่ ร่าง ทังนางยั
้ งมาปรากฏตัวอยู่ในไข่มกุ พิษสวรรค์ได้ อย่างแปลก
ประหลาด อย่างไรก็ตาม เมื่อเซี่ยวเช่อจับจ้ องมองไปยังเด็กสาว แทนที่จะรู้สกึ
ถึงสัมผัสอันตรายก่อนหน้ านี ้ เขากลับรู้สกึ ได้ ถงึ ความสมเพชเวทนาอย่างไม่อาจ
ปฏิเสธ นี่ล้วนสืบเนื่องจากเด็กสาวช่างงดงาม งดงามถึงขันที ้ ่ผ้ คู นล้ วนไม่อาจ
ผูกโยงนางกับคําว่า “อันตราย” ได้ เลย

นี่ไม่อาจเรี ยกได้ ว่าเป็ นสัญชาตญาณโดยธรรมชาติของผู้ชาย นี่สมควรเรี ยกว่า

เป็ นธรรมชาติของมนุษย์โดยปกติทวั่ ไปมากกว่า

เซี่ยวเช่อร้ องเรี ยกเป็ นเวลานาน หากทว่าเด็กสาวไม่ตอบสนองใดๆ เขาก้ าวถอย

หลังมาสองสามก้ าวและจับจ้ องมองนางอย่างเงียบงัน

...สตรี นางนีไ้ ม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน....

เซี่ยว เช่อคิดในใจ ทังแผลเป็
้ นทังหลายบนร่
้ างกาย ทังเสื
้ ้อผ้ าขาดวิ่น เห็นได้
อย่างชัดเจนว่าพิษบนร่างนางมิได้ ถกู แพร่ ใส่ด้วยความบังเอิญ หากทว่าถูก
บังคับแพร่พิษใส่โดยใครบางคน หากเป็ นเด็กสาวอายุเพียงเท่านี ้ พิษโดยปกติ
ธรรมดาทัว่ ไปล้ วนเพียงพอในการฆ่านางได้ แต่ศตั รูของนางกลับใช้ พิษที่มี
อานุภาพสูงถึงขนาดขู่ขวัญได้ แม้ แต่เซี่ยวเช่อ

บุคคลผู้สามารถใช้ พิษได้ ถงึ ระดับนี ้ ต้ องเป็ นบุคคลที่น่ากลัวถึงระดับใด

ทว่าสิ่ งทีน่ ่ากลัวทีส่ ดุ คือ แม้ว่าร่ างกายของนางถูกเคลือบคลุมด้วยพิ ษชนิ ดนีท้ วั่

ทัง้ ร่ าง นางกลับยังไม่ตาย ! !
เช่นนัน้ เขาควรทําเช่นไรกับนางจึงจะถูกต้ อง? เขาควรปล่อยให้ นางหลับอยู่
ภายในไข่มกุ พิษสวรรค์เช่นนี ้?

เซี่ยว เช่อครุ่ นคิดใคร่ ครวญอยู่เป็ นเวลานานก่อนจะออกมาจากไข่มกุ พิษ

สวรรค์ ปล่อยให้ เด็กสาวอยู่ภายในต่อไป แม้ นางจะดูดเลือดของเขาอย่าง
กะทันหัน ท่วามันดูเป็ นการกระทําโดยปราศจากความสํานึกรู้ ตวั เด็กสาวที่
สวยงามถึงขนาดนี ้ นางจะเป็ นปี ศาจไปได้ อย่างไร? หากเขาถอยมามองอย่างถี่
ถ้ วนแล้ ว ด้ วยอายุเพียงเท่านี ้ นางจะเป็ นอันตรายต่อเขาได้ อย่างไร?

เขาเองไม่สามารถรู้ได้ ว่านางจะรู้ สกึ ตัวขึ ้นมาเมื่อไหร่

หลัง จากพยายามกําจัดพิษบนพื ้นดินให้ มากที่สดุ เท่าที่จะทําได้ เซี่ยวเช่อเตรี ยม

ตัวจากไป ภายใต้ ความมืดมิดสนิทยามคํ่าคืน เขาเพียงสามารถได้ ยินเสียงฝี เท้ า
ของตนเท่านัน้ เมื่อเขามาถึงระยะประมาณร้ อยก้ าวจากกําแพงหลังของตึก
ตระกูลเซี่ยว เขาพลันมองเห็นเงาร่ างสีดําเดินตรงมาทางตนเอง

เซี่ยวเช่อพลันหยุดเท้ าลงและเงยหน้ ามอง

.....ใครกันทีแ่ อบออกมาทีน่ ีใ่ นเวลากลางดึกเช่นนี ้?

เงาร่ างเบื ้องหน้ าของเขาพลันพบเห็นชายหนุ่มและหยุดฝี เท้ าลงเช่นกัน ถาม

อย่างระมัดระวังว่า “นัน่ ใคร?”

สุ้มเสียงที่ดงั ออกมาทําให้ เซี่ยวเช่อเพ่งสายตาจับจ้ องทันทีทนั ใดพร้ อมทังกล่

้ าว
อย่างไม่ยินยอมพร้ อมใจว่า “อาหญิงเล็ก?”

“เอ๊ ะ?” เงานันส่

้ งเสียงอุทานเล็กน้ อย จากนันจึ ้ งเคลื่อนร่ างเข้ ามาอย่าง
รวดเร็ ว เมื่อใกล้ เข้ ามา แสงจันทราได้ เปิ ดเผยให้ เห็นปรางแก้ มน่ารักบอบบาง
เปี่ ยมเสน่ห์ นัน่ คือเซี่ยวหลิงซีเอง เมื่อมองเห็นเซี่ยวเช่ออย่างชัดเจน นางเบิก
ตาโตกลมกว้ าง กล่าวว่า “เซี่ยวเช่อ? เจ้ ามาอยู่ที่นี่ได้ อย่างไร?”

“..ข้ า..” เซี่ยวเช่อเกาศีรษะตนเอง “ข้ านอนไม่หลับ เลยออกมาเดินดูดาว”

“ดู ดาว? คืนนี ้คือคืนแต่งงานของเจ้ า เจ้ าไม่อยู่กบั เซี่ยฉิงเยว่ของเจ้ าเพื่อเสพสม

....เพื่อเสพสมความสุขในคืน แต่งงาน ทว่าเจ้ ากลับออกมาเตร็ดเตร่ อยู่ที่
ภายนอกเพื่อดูดาว?!” เซี่ยวหลิงซียดึ กุมมือของเซี่ยวเช่อ สีหน้ าแววตาฉาบไป
ด้ วยแววเคืองขุ่น “เจ้ าไม่ร้ ู หรื ออย่างไรว่าที่นี่มนั อันตราย? บางครัง้ ครา จะมีสตั ว์
อสูรลมปราณปรากฏตัว ยามคํ่าคืน บางทีอาจมีพวกโจรเล็กโจรน้ อยมา
ที่นี่ หากเจ้ าไปพบเจอกับพวกมันเข้ าจะเกิดอะไรขึ ้น? ข้ าบอกเจ้ าตังไม่ ้ ร้ ูกี่ครัง้ กี่
หนแล้ ว ถ้ าไม่มีท่านปู่ หรื อว่าข้ าอยู่ข้างกาย เจ้ าห้ ามออกมาที่นี่อย่าง
เด็ดขาด แม้ จะเป็ นตอนกลางวันก็ตาม เจ้ า....เจ้ าไม่เคยเชื่อฟั งข้ าเลย!”

เซี่ยวหลิงซีพดู ไปหยิกลงบนแขนของเซี่ยวเช่อด้ วยความโกรธเคืองเป็ นการลงโทษ

“โอ๊ ย! เจ็บแล้ ว เจ็บแล้ ว!”

เซี่ยวเช่อร้ องประท้ วงอย่างรวดเร็ วและพูดอย่างขออภัยว่า “อาหญิงเล็ก ข้ ารู้ว่า

ข้ าผิดไปแล้ ว ครัง้ หน้ าข้ าไม่กล้ าอีกแล้ ว”

“ยังจะมีครัง้ หน้ าอีกงันรึ

้ !” เซี่ยวหลิงซีถลึงตาจ้ องชายหนุ่มด้ วยดวงตางดงามของ
นาง

“.....ไม่ มีครัง้ ต่ อไปแน่ นอน! ถ้ า ข้ าอยากออกมาที่ภเู ขาหลัง ครัง้ หน้ า ข้ าต้ อง

ไปเรี ยกอาหญิงเล็กมากับข้ าแน่นอน” เซี่ยวเช่อสบถสาบานแข็งขัน หากไม่ใช่ตวั
เขามีความทรงจําอันแสนจะทรงคุณค่าของชาติก่อน ตัวเซี่ยวเช่อเองคงไม่กล้ า
ออกมายังสถานที่นี ้คนเดียวตอนในกลางคืนแน่นอน

“นี่จงึ จะถูกต้ อง.....ห้ ามไม่ให้ มีครัง้ หน้ าเด็ดขาด!”

“เช่นนัน......อาหญิ
้ งเล็ก ท่านมาที่นี่ทําไมกัน? นี่ก็ดกึ มากแล้ ว” เซี่ยวเช่อถาม
ด้ วยความงุนงง
“...ข้ า” เซี่ยวหลิงซีเสียงอ่อนลง ดวงตาทังสองของนางคล้
้ ายแปรเปลี่ยนเป็ น
เหม่อลอยเล็กน้ อย “ข้ าเองก็ไม่ร้ ู ว่าทําไม แต่คืนนี ้ข้ านอนไม่หลับ และข้ าเห็นว่า
หมู่ดาวในคืนนี ้ช่างสว่างสดใส ดังนันข้ ้ าเลยอยากออกมาที่ภเู ขาหลังเพื่อชม
ดาว”

เซี่ยว เช่อแหงนมองขึ ้นไปบนท้ องฟ้าและพูดพร้ อมแย้ มยิ ้ม

เล็กน้ อย “สมัยก่อน อาหญิงเล็กและข้ าพเจ้ ามักจะแอบออกมาที่นี่ตอนกลางคืน
เพื่อรับลมและดู ดาว.......พวกเรามักถูกจับได้ และถูกดุด่าโดยท่านปู่ บ่อยครัง้ ”

“อืม ม” เซี่ยวหลิงซีรับคํา นางกล่าวอย่างเซื่องซึมว่า “ข้ าเองก็คิดถึงวันเวลาช่วง

นันเช่
้ นกัน ข้ าเองอยากรู้ ว่าจะรู้ สกึ เช่นไรเมื่อต้ องออกมาดูดาวคนเดียว.....
เพราะว่าใน อนาคต ข้ าคงไม่มีโอกาสได้ ชมดูดวงดาวกับเช่อน้ อยอีกแล้ ว”

“เอ๋? ทําไมล่ะ?”

“งี่เง่า! ก็เพราะเช่อน้ อยแต่งงานแล้ ว! ต่อไป เจ้ า ต้ องอยู่เคียงข้ างภรรยาของเจ้ า

ฉิงเยว่ อยู่บนเตียงอบอุน่ ยามคํ่าคืน ไม่ใช่ออกมาภายนอกยามคํ่าคืนเพื่อรับลม
เย็นสบายและชมดูดาว” เซี่ยวหลิงซีค้อนควักใส่เซี่ยวเช่อพร้ อมมุย่ หน้ าใส่เขา
ด้ วยความในใจบางอย่าง

“ไม่เป็ นความจริ ง! ตราบใดที่อาหญิงเล็กยินดี ไม่ว่าเมื่อไหร่ ข้ าก็เต็มใจที่จะมา

ที่นี่กบั อาหญิงเล็กเพื่อดูดาวด้ วยกัน.....ท่านดู! นี่ข้าไม่ได้ กําลังดูดาวอยู่กบั ท่าน
ในตอนนี ้หรอกหรื อ? ” เซี่ยวเช่อพูดพร้ อมรอยยิ ้ม
“เจ้ ายังจะพูดเช่นนี ้อีก! แอบออกมาภูเขาหลังด้ วยตัวคนเดียวในคืนแต่งงาน.....
อ้ อ! เจ้ า คงไม่ได้ ถกู เซี่ยฉิงเยว่ขบั ไล่ออกมาหรอกนะ ใช่มย?”
ั ้ เมื่อคิดถึงตรง
นี ้ เซี่ยวหลิงซีพลันเต็มไปด้ วยความขุ่นแค้ นใจ นางกระทืบเท้ าลงกับพื ้น กล่าว
ว่า “ฮึม่ มม! นี่มนั เกินไปแล้ ว ข้ าจะไปหานาง !”

“อา หญิงเล็กไม่ต้องกังวลใจเกี่ยวกับนาง” เซี่ยวเช่อยึดกุมมือของเซี่ยวหลิงซี

เอาไว้ “ข้ าไม่ได้ ถกู นางขับไล่ไสส่ง ข้ าออกมาที่นี่ด้วยตัวเอง อาจบางที คงเป็ น
ข้ าคาดเดาได้ โดยบังเอิญว่าข้ าอาจสามารถพบอาหญิงเล็กได้ ที่นี่....มา เถอะ เรา
ไปที่นนั่ กัน”

“อ๊ ะ....”

เซี่ยวเช่อจับจูงมือเซี่ยวหลิงซีเพื่อนําทาง ชายหนุ่มก้ าวเดินท่ามกลางลมเย็นยาม

คํ่าคืนไปยังสถานที่ๆคุ้นเคย

นัน่ คือยอดเขาเล็กๆลูกหนึง่ ที่ปกคลุมไปด้ วยหญ้ าที่ทงอ่

ั ้ อนนุ่มทังเรี
้ ยบลื่น เซี่ยว
เช่อและเซี่ยวหลิงซีนงั่ พิงไหล่กนั และกัน อาบไล้ ด้วยสายลมเย็นที่พดั ผ่านมาเป็ น
ระยะ หัวใจทังสองดวงสงบสั
้ นติ

“ข้ า คิดว่าเมื่อเช่อน้ อยแต่งงานไป เวลาของเจ้ าส่วนใหญ่ล้วนต้ องสูญเสียไป

ให้ แก่คนอื่น เซี่ยฉิงเยว่เองช่างงดงาม นางดีกว่าข้ าในทุกๆด้ าน ข้ ากลัวว่าเมื่อ
เจ้ ามีนางแล้ ว เจ้ าจะอยู่เคียงข้ างนางตลอดเวลา เหลือเวลาให้ ข้าได้ อยู่กบั เจ้ า
น้ อยลงน้ อยลงทุกที” เมื่อนางเหม่อมองไปบนท้ องฟ้า ดวงตาทังสองข้
้ างของ
เซี่ยวหลิงซีเต็มเปี่ ยมไปด้ วยระลอกคลื่นทอประกายสว่างสด ใสยิ่งกว่าดวงดาว

“อา หญิงเล็กไม่เชื่อมัน่ ในคําพูดของข้ าพเจ้ าเลยแม้ แต่น้อย” เซี่ยวเช่อพูดอย่าง

ขมขื่น “ข้ าพูดอย่างชัดเจนไปแล้ วเมื่อเช้ านี ้ ว่าในใจของข้ านัน้ ร้ อยเซี่ยฉิงเยว่ก็
ไม่สามารถเปรี ยบเทียบได้ กบั อาหญิงเล็กเพียงคนเดียว อาหญิงเล็กบังคับ.....
เอ๊ย! เดี๋ยว ไม่ใช่สิ สัญญากับข้ า ข้ าจําได้ อย่างแม่นยํา และข้ าเองยอมรับปาก
อย่างเต็มใจที่สดุ ....”

“หลัง จากการแต่งงานกับเซี่ยฉิงเยว่ ข้ าจะไม่มีทางลืมเลือนอาหญิงเล็กเพียง

เพราะข้ ามีภรรยาแล้ ว ข้ าจะใช้ เวลากับอาหญิงเล็กไม่น้อยไปกว่าเดิม ข้ าจะ
คอยฟั งเสียงเรี ยกของอาหญิงเล็กและมาหาท่านให้ เร็ วที่สดุ เท่าที่จะเร็ ว ได้ เช่น
ก่อนหน้ านี ้ และสุดท้ าย แม้ ว่าเซี่ยฉิงเยว่จะเป็ นภรรยาของข้ าพเจ้ าแล้ ว ในใจ
ของข้ า นางจะไม่มีทางสําคัญไปกว่าอาหญิงเล็ก......ข้ ารับประกันได้ ว่าข้ าจดจํา
ทุกคํา พูดนี่ได้ อย่างถูกต้ อง!”

“.........” สีหน้ าท่าทางของเซี่ยวหลิงซีแปรเปลี่ยนเป็ นโง่งม ดวงตาทังสองของ

้
นางพลันเปลี่ยนเป็ นพร่าเลือน “ข้ ารู้ ดีว่าสิ่งที่ขอนันเกิ
้ นไป ข้ าเพียงแต่......
เพียงแต่พดู ล้ อเล่นเท่านัน้ เจ้ ากลับยึดถือมันไว้ ภายในใจตลอดมา?”

“แน่ นอน” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะอย่างรวดเร็วไม่ลงั เล “เพราะอาหญิงเล็กและท่าน

ปู่ คือบุคคลสองคนที่สําคัญที่สดุ ในชีวิตของข้ าพเจ้ า ไม่มีใครสามารถเทียบ
เปรี ยบได้ อาหญิงเล็ก ข้ าสัญญาต่อท่าน แม้ ว่าข้ าจะแต่งงานแล้ ว ท่านก็จะไม่
สูญเสียข้ าพเจ้ าไป เช่นที่ข้าหวังว่าข้ าจะไม่สญ
ู เสียท่านเช่นกัน”

“ฮิ ฮิ....” เซี่ยวหลิงซีแย้ มยิ ้มอย่างยินดี สองมือกอดแขนเซี่ยวเช่อแนบแน่น นาง

วางศีรษะของนางลงบนไหล่ของเซี่ยวเช่อ “อย่างที่ข้าคาดไว้ เช่อน้ อยของข้ าเป็ น
เด็กดีที่สดุ เชื่อฟั งคําพูดที่สดุ จริ งๆ”

เมฆสีดําลอยล่องพาดผ่านท้ องฟ้า บดบังดวงจันทร์ เต็มดวงชัว่ ขณะ แสงสว่าง

โดยรอบกลับกลายเป็ นสลัวเลือนราง

“เมื่อ ทบทวนหวนนึก นี่ก็นานพอสมควร......ไม่สิ นี่มนั ผ่านมาสองถึงสาม

เดือนแล้ วที่เราสองคนออกมาดูดาวด้ วยกัน ณ ที่แห่งนี ้ สมัยที่เรายังเด็ก ไม่ว่า
จะเป็ นฤดูร้อนหรื อว่าฤดูหนาว พวกเรามักจะแอบย่องออกมาที่นี่ ข้ ายังจําได้ ถึง
คํ่าคืนฤดูหนาวคืนหนึ่ง ณ ที่ตรงนี ้ แน่นอนว่าดวงดาวล้ วนกลาดเกลื่อน
ฟากฟ้า พวกเราจ้ องมองดวงดาวเป็ นเวลานาน จนกระทัง่ เผลอหลับใหลไป
ด้ วยกันทังสองคน....กลั
้ บกลายเป็ นว่าคํ่าคืนนันมี
้ หิมะตกโดยไม่คาดฝั น และ
พวกเราล้ วนถูกแช่แข็งขณะที่หลับใหล เมื่อท่านพ่อมาพบพวกเราเข้ า พวกเรา
ล้ วนกลับกลายเป็ นมนุษย์หิมะเล็กจ้ อยสองตัว หลังจากนัน้ กว่าพวกเราจะหาย
ดี ก็ต้องอาศัยอยู่ข้างเตาไฟเป็ นเวลาถึงสองวัน ทังยั
้ งต้ องดื่มยาขมฝาดหลายต่อ
หลายแก้ ว ท่านพ่อโกรธมาก แต่กลับไม่สามารถลงโทษอะไรข้ าพเจ้ าได้ ไม่
ต้ องพูดถึงเจ้ า เพราะฉะนันหลั
้ งจากที่พวกเราหายดีแล้ ว ท่านพ่อให้ พวกเราโกย
หิมะกองใหญ่เป็ นการลงโทษ”
เซี่ยว เช่อพูดต่อพร้ อมรอยยิ ้ม “และจากนัน้ พวกเราเพียงโกยหิมะเล็กน้ อยก่อน
จะเริ่ มเล่นหิมะ พวกเราถึงกับปั น้ มนุษย์หิมะตัวใหญ่ที่ดเู หมือนท่านปู่ เอา
มากๆ จนท่านปู่ ไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรื อร้ องไห้ ดี และเมื่อท่านปู่ เริ่ มต้ น
หัวเราะ ท่านก็ลืมเลือนเรื่ องการลงโทษพวกเราไปจนหมด”

“อือฮึ! ท่าน พ่อเป็ นเช่นนี ้ตลอดมา ท่านมักจะปั น้ หน้ าดุดนั เคร่งขรึม หากท่าน
กลับไม่เคยลงโทษตบตีพวกเราได้ เลยแม้ แต่ครัง้ เดียว ท่านมักเพียงทําท่าข่ม
ขวัญผู้คนเท่านัน้ ไม่ว่าอย่างไร ขอเพียงพวกเราแสดงท่าทางฉุนเฉียวเพียง
เล็กน้ อย ท่านพ่อล้ วนต้ องยินยอมฟั งคําพูดพวกเรา” ใบหน้ าของเซี่ยวหลิงซีล้วน
เต็มไปด้ วยรอยยิ ้มอันเบิกบาน

“แต่ มีครัง้ นึงที่ไม่เป็ นเช่นนัน”

้ รอยยิ ้มของเซี่ยวเช่อพลันเปลี่ยนเป็ นหม่นลง “ใน
วันเกิดปี ที่สิบสองของข้ าพเจ้ า ท่านเพียงอายุได้ สิบเอ็ดปี ท่านปู่ จดั แจงกําหนด
เขตตึกอาศัยแก่ท่าน และห้ ามท่านมานอนด้ วยกันกับข้ าพเจ้ าอีกต่อไป ข้ าจําได้
ว่าท่านไปขอร้ องท่านปู่ ทกุ วัน ทังรํ้ ่ าไห้ ทงกรี
ั ้ ดร้ อง แม้ กระทัง่ อดอาหารด้ วยความ
โกรธเคือง ทว่าท่านปู่ กลับไม่ยืดหยุ่นแม้ แต่น้อย ไม่ว่าอย่างไรล้ วนไม่ยินยอมให้
ท่านนอนเตียงเดียวกับข้ าพเจ้ า.....พอเวลาผ่าน ไป ท่านทําได้ เพียงยอมเชื่อฟั ง
คําสัง่ ของท่านปู่ ในที่สดุ ”

“นัน่ ...นัน่ เป็ นเพราะข้ ายังเล็กมาก และยังมีอีกหลายอย่างที่ข้าไม่

เข้ าใจ!” เซี่ยวหลิงซีบิดเนื ้อที่ไหล่ของเซี่ยวเช่อ “เรื่ องของเด็กผู้หญิงบางอย่างข้ า
เองเพิ่งได้ เรี ยนรู้เมื่อข้ าโตขึ ้น ฮึม่ มม ”
“มีอะไรบ้ าง?” เซี่ยวเช่อเบิกตากลมกว้ าง สีหน้ าเต็มไปด้ วยความสงสัยอยากรู้

“ก็ที่...ที่ผ้ หู ญิงและผู้ชายไม่สามารถนอนด้ วยกันได้ เมื่อโตขึ ้น! ข้ าไม่อยากเชื่อว่า

เจ้ าไม่ร้ ูเรื่ องนี ้!”

เมื่อ นึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ ้น เซี่ยวหลิงซีกล่าวต่ออีกว่า “แน่นอน พวกมัน

ล้ วนไม่อาจจุมพิตกันและกันตามใจชอบได้ เช่นเมื่อสมัยยังเยาว์!”

“อ้อ....เป็ นเช่นนีน้ ีเ่ อง” เซี่ยวเช่อเหลือบมองไปที่แก้ มใสน่ารักของเซี่ยวหลิง

ซี ประดุจเคลือบคลุมด้ วยหยกภายใต้ แสงดาราสดใสงดงาม เขาโน้ มตัวเข้ าใกล้
นางอย่างช้ าๆ “แต่ข้าอยากจุมพิตท่านอยู่ตลอดเวลา งันข้ ้ าควรทําอย่างไร?”

“งันก็
้ แต่งงานกับข้ าสิ!” เซี่ยวหลิงซีตอบโต้ ด้วยสีหน้ าท่าทางภูมิอกภูมิใจ แก้ มสี
ชมพูของนางยกขึ ้นเล็กน้ อย

“หากเพียงท่านไม่ใช่อาหญิ งของข้า ข้าต้องแต่งกับท่านแน่นอน” เซี่ยวเช่อพูด

ออกไปทันทีอย่างไม่ทนั คิด

“............”

หลัง จากพูดจบประโยค เซี่ยวเช่อพลันจับจ้ องไปด้ านหน้ าอย่างเซื่องซึมตะลึง

ลาน ใบหน้ าของเซี่ยว หลิงซีเองแข็งค้ าง เมื่อนางจับจ้ องอย่างงุนงงไปยังเซี่ยว
เช่อเช่นกัน.......ประดุจดังทังสอง
้ ได้ กลับกลายเป็ นตัวโง่งมไปในทันที
“อืมมม....อาหญิงเล็ก เหตุใดท่านจึงมองมาที่ข้าพเจ้ าด้ วยสีหน้ าประหลาด
เช่นนัน?”
้ เมื่อเซี่ยวเช่อรู้สกึ ว่าบรรยากาศกลับกลายเป็ นกระอักกระอ่วน ชาย
หนุ่มกลัน้ ลมหายใจก่อนถามอย่างระมัดระวัง

หลัง จากได้ ยินเสียง ดวงตาอันงดงามของเซี่ยวหลิงซีซงึ่ ปกคลุมไปด้ วยความ

วุน่ วายสับสนพลันสัน่ สะท้ านเล็กน้ อย นางเบนสายตาหนีอย่างรวดเร็วและก้ ม
ศีรษะลง พร้ อมพูดเสียงแผ่วเบาว่า “เจ้ าไม่กลัวว่าภรรยาของเจ้ าเซี่ยฉิงเยว่จะได้
ยินคําพูดเหล่านี ้หรอกหรื อ?”

เซี่ยว เช่อแกล้ งทําเป็ นมองสํารวจไปรอบๆ ก่อนจะพูดอย่างไร้ เดียงสาว่า “ดู

เหมือนจะไม่มีใครแถวนี ้ ท่านกลัวอันใด? หรื อถึงแม้ นางจะได้ ยินคําพูดพวก
นัน้ ข้ ายังไม่จําเป็ นต้ องกลัวอะไร ท่านไม่ร้ ูว่านางเองไม่ได้ ต้องการแต่งงานกับ
ข้ าจริ งๆ และข้ าเองก็ไม่ได้ ต้องการแต่งงานกับนาง หากเปลี่ยนเป็ นอาหญิงเล็ก
ละก็ ข้ า....”

“ห้ ามพูดนะ!....หยุดพูดได้ แล้ ว!”

เซี่ยว หลิงซีพลันยื่นมือของนางออกพร้ อมทังกดปิ ้ ดลงบนริ มฝี ปากของเซี่ยว

เช่อ ปิ ดกันคํ
้ าพูดคําต่อไปของชายหนุ่มอย่างแน่นหนา หลังจากผ่านไปชัว่
ระยะเวลาหนึ่งจึงค่อยปล่อยออก นางพิงตัวลงกับไหล่ของเซี่ยวเช่ออีกครัง้ พูด
ด้ วยนํ ้าเสียงนิ่งสงบว่า “เช่อน้ อย แม้ ว่าข้ าจะอายุน้อยกว่าเจ้ าถึงหนึง่ ปี หากแต่
ข้ ายังคงมีฐานะเป็ นอาหญิงของท่านอย่างไม่ต้องสงสัย มีคําพูดบางคําเจ้ า
สามารถพูดกับสตรี อื่น แต่เจ้ าไม่สามารถพูดต่อข้ าได้ .....ตลอดชัว่ ชีวิตนี ้......ล้ วน
ไม่อาจพูดมัน ออกมาได้ .....ข้ ารู้ ว่าภายในใจของเจ้ า เจ้ าหมายความเช่นนัน้
จริ งๆ...ทว่า...เท่านันก็
้ เพียงพอแล้ ว.....”

เมื่อ คําพูดผ่านมาถึงสองประโยคสุดท้ าย สุ้มเสียงของเซี่ยวหลิงซีแปรเปลี่ยน

เป็ นแผ่วเบาอย่างยิ่ง ในเสียงพึมพําของนางเต็มไปด้ วยความรู้ สกึ ขื่นขมและ
โศกเศร้ าจนแทบบดขยี ้จิตใจ ของผู้รับฟั ง

จิต ใจเซี่ยวเช่อสัน่ สะท้ านหวัน่ ไหวอย่างรุ นแรง เขาไม่ได้ พดู สิ่งใดต่อ ชายหนุ่ม
ปิ ดตาลงรับฟั งเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจเต้ นของหญิงสาวข้ างกายอย่าง
สงบเงียบ

“ตอน ที่ข้ายังเด็ก ข้ าทังผอมโซ

้ ทังดํ
้ าคลํ ้า ซํ ้ายังเตี ้ยเล็ก ทุกคนล้ วนเรี ยกข้ าเป็ น
ลูกเป็ ดขี ้เหร่และมักล้ อเลียนข้ า....รังแกข้ า....” เซี่ยวหลิงซีอิงแอบเข้ ากับชาย
หนุ่ม สุ้มเสียงคล้ ายตกอยู่ในห้ วงความฝั นหลุดออกมาจากริ มฝี ปากนาง “มี
เพียงเจ้ าที่มกั มาเล่นกับข้ าเสมอ หากข้ าถูกพวกมันรังแก เช่อน้ อยจะต้ องรี บเข้ า
มาช่วยข้ าและขับไล่พวกมันไปทุกครัง้ ตัวของเจ้ ามักมีแต่รอยแผลและ
ถลอกปอกเปิ กตลอดเวลา.....เจ้ ามักบาดเจ็บเพราะ ข้ าเสมอตังแต่ ้ เมื่อก่อน จน
ข้ าเปลี่ยนเป็ นเคยชินและเริ่ มชมชอบความรู้สกึ ที่ถกู ปกป้องโดยเช่อน้ อย ข้ าเชื่อ
มาตลอดว่าเจ้ าจะสามารถปกป้องข้ าเช่นนี ้เรื่ อยไป.....”

คํา พูดของเซี่ยวหลิงซีเตือนให้ เซี่ยวเช่อหวนรํ าลึกถึงเซี่ยวหลิงซีตวั น้ อย ณ เวลา

นัน้ นางทังผอมแห้
้ ง ผิวคลํ ้า และเตี ้ยเล็กอย่างที่นางบรรยายจริ งๆ เรี ยกได้ ว่า
สมญานาม “ลูกเป็ ดขี ้เหร่ ” ไม่ผิดแม้ แต่น้อย แต่เนื่องจากนางคืออาหญิงเล็กของ
เขา ในฐานะบุรุษ ทังยั ้ งอายุมากกว่านางถึงหนึง่ ปี เซี่ยวเช่อในวัยเด็กมักจะ
ปกป้องนางอย่างสุดกําลัง ประหนึ่งว่านัน่ เป็ นภาระหน้ าที่สําคัญยิ่ง........ไม่มี
ผู้ใดคาดคิดว่าหญิง สาวจะเติบโตมีรูปลักษณ์แตกต่างจากจากสมัยเด็กถึงเพียง
นี ้ ลูกเป็ ดขี ้เหร่ได้ กลายร่ างมาเป็ นสาวงามในปั จจุบนั ใครจะรู้ว่ามีเด็กหนุ่ม
ตระกูลเซี่ยวมากน้ อยเท่าใด ล้ วนต้ องนํ ้าลายไหลย้ อยขณะที่พวกมันคะนึงหา
เซี่ยวหลิงซี

“หลัง จากนัน้ เช่อน้ อยถูกพบว่าเส้ นชีพจรลมปราณไม่สมประกอบ ข้ าเริ่ ม

ฝึ กฝนวรยุทธ์อย่างหนักในทันที.....เพราะนี่คือโอกาสของข้ าที่จะปก ป้องเช่อ
น้ อย ณ ตอนนัน้ ข้ าคิดว่าไม่ว่าจะเป็ นเช่อน้ อยปกป้องข้ า หรื อข้ าปกป้องเช่อ
น้ อยล้ วนไม่มีใดแตกต่าง ไม่ว่าอย่างไรพวกเราล้ วนสามารถอยู่ด้วยกันไปตลอด
.......กระทัง่ ข้ าค่อยๆเติบ โตขึ ้นและทําความเข้ าใจว่า เช่อน้ อยต้ องตบแต่ง
ภรรยา ข้ าเองก็ต้องแต่งออกไปสักวันหนึ่ง เมื่อวันนันมาถึ ้ ง เราสองคนคงไม่
สามารถเป็ นดังเช่นสมัยก่อนได้ ....นอกจากนี ้ ในบรรดาสตรี ทงหลายในโลก
ั้
หล้ า สตรี เพียงคนเดียวที่เช่อน้ อยไม่อาจตบแต่งได้ เพียรเป็ นข้ า.......ในบรรดา
บุรุษทังหลายแหล่
้ ในโลกนี ้ บุรุษเพียงคนเดียวที่ข้าไม่อาจแต่งให้ ได้ พาลเป็ นเช่อ
น้ อยแต่เพียงผู้ เดียว..... ”

เซี่ยวเช่อ “..............”

“เมื่อ เวลาผ่านไประยะหนึ่ง ข้ าคิดว่าข้ าสมควรทําใจยอมรับได้ ทงหมดแล้

ั้ ว วัน
นี ้เช่อน้ อยตบแต่งภรรยา ข้ าสมควรยินดี ทว่าตังแต่
้ เช้ าจรดเย็น ข้ ารู้สกึ เหมือนมี
บางสิ่งทิ่มแทงใจตลอดเวลา ข้ าเจ็บปวดใจจนไม่อาจบรรยายได้ เมื่อข้ าล้ มตัว
ลงบนเตียง ไม่ว่าจะทําเช่นไร ข้ าล้ วนไม่อาจข่มตาหลับลงได้ ......เช่อน้ อย เมื่อ
ได้ ฟังคําพูดที่ท่านพูดเมื่อครู่ ใจข้ ารู้สกึ ยินดี ทว่าขณะเดียวกันก็ร้ ูสกึ เศร้ าเสียใจ
.....มันเกิดอะไรขึ ้นกับข้ ากันแน่? ”

เซี่ยวเช่อรู้สกึ ว่างกลวงโหวงวูบในอก ชายหนุ่มไม่ได้ กล่าวโต้ ตอบอันใด เขาเอง

ไม่ทราบว่าตนเองควรพูดสิ่งใดเช่นกัน

ความ รู้สกึ ถึงแรงดึงดูดอันแสนอันตรายระหว่างเขาและเซี่ยวหลิงซีได้ พฒ ั นามา

เป็ น ระยะเวลายาวนาน เมื่อทังสองล้ ้ วนตระหนักถึงความรู้สกึ อันตรายเยี่ยง
นี ้ ความรู้สกึ อันต้ องห้ ามระหว่างกัน พวกเขายังคงใช้ เวลาร่ วมกันทังวั
้ นและ
คืน หากทว่าไม่เคยสนทนาเปิ ดอกอย่างจริ งใจเกี่ยวกับความรู้สกึ นี ้ ในใจของ
พวกเขาล้ วนหลอกตัวเองว่ามันเป็ นเพียงความห่วงหาอาทรของครอบครัวเท่า นัน้

ตัวตน ของเซี่ยวเช่อคนก่อนหน้ าที่จะได้ รับความทรงจําของชาติที่แล้ วในดินแดน

เมฆคราม นันมี
้ บคุ ลิกที่ขลาดกลัวและดูถกู ตนเองอยู่เสมอ แม้ ว่าจะต้ อง
ตาย เขาจะพยายามอย่างที่สดุ ในการหลีกเลี่ยงการพูดความรู้สกึ นัน้
ออกมา กระทัง่ ความรู้สกึ ทังหมดทั
้ งมวลเหล่
้ านันล้
้ วนถูกกลบฝังจน
มิดชิด ส่วนเซี่ยวหลิงซีเอง......ล้ วนไม่เคยเปิ ดเผยความรู้สกึ ของตนแม้ แต่ครัง้
เดียว

ทว่าเซี่ยวเช่อในวันนี ้ไม่ใช่เซี่ยวเช่อเมื่อวันวาน ชายหนุ่มกล้ าพูดถ้ อยคําต้ องห้ าม

ที่สามารถสัน่ สะท้ านจิตใจทุกผู้คนเหล่านันออกไป้ กระตุ้นปฏิกิริยาของเซี่ยวห
ลิงซีผ้ อู อ่ นไหว ภายใต้ บรรยากาศยามคํ่าคืนบนยอดภูในเขตหุบเขาหลังอันร้ าง
ไกลผู้คน นางจึงเปิ ดเผยความรู้สกึ อันไม่อาจหักห้ ามใจ และกล่าวคําพูด
ต้ องห้ ามเหล่านันออกมา
้

หัวใจ ของเซี่ยวเช่อเต้ นผิดจังหวะ จมูกที่สดู ลมหายใจเข้ าอย่างยินดีได้ กลิ่นกาย

หอมกรุ่ นของหญิงสาว เขาเหยียดแขนข้ างขวาออกไปและโอบกระชับร่างกาย
ของเซี่ยวหลิงซีเข้ ามา เซี่ยวหลิงซีร่างกายสัน่ สะท้ านเล็กน้ อยทว่ามิได้ ขดั ขืน
ต่อต้ าน นางพริ ม้ ตาลง ทิ ้งร่างลงพักพิงอยู่กบั อกของเซี่ยวเช่อ

ร่าง กายงดงามของหญิงสาวอ่อนนุ่มราวไร้ กระดูก ให้ ความรู้ สกึ สัมผัสหอมกรุ่ น

นุ่มนิ่ม และอบอุน่ ดังหยกเนื ้อดี ผิวหนังเรี ยบลื่นนุ่มนวล แม้ จะถูกกันด้
้ วย
เนื ้อผ้ าหลายชิ ้น ยังคงสามารถเขย่าจิตวิญญาณผู้คน เซี่ยวเช่อไม่กล้ าโอบรัด
นางแรงเกินไป ด้ วยเกรงว่าจะสร้ างความเจ็บปวด หรื ออาจสร้ างความตื่น
ตระหนกแก่หญิงสาว อย่างไรก็ตาม เขาพลันรู้สกึ ได้ ถงึ สัมผัสของแขนเรี ยวงาม
ทังสองข้
้ างที่คอ่ ยๆโอบรอบแผ่นหลัง ของตนอย่างแผ่วเบา รัดรึงตัวเขาให้ เข้ า
ใกล้ มากขึ ้นเรื่ อยๆ ไม่ทราบมีกลิ่นหอมจางๆรวยริ นจากที่ใดโชยพัดเข้ าสูร่ ูจมูก
ของเขาและแทรกซึม ลึกลงไปถึงจิตใจ

ความ เต็มอกเต็มใจของเซี่ยวหลิงซีเจือจางความลังเลไม่แน่ใจของเซี่ยวเช่อออก
ไป เขายืดเหยียดแขนข้ างซ้ ายเพื่อโอบรัดไปที่สะโพกของหญิงสาว ทว่าจิตใจ
ของเขาพลันรู้สกึ เหมือนถูกแช่แข็ง เมื่อเซี่ยวหลิงซีบิดตัวโดยบังเอิญ แขนของ
เซี่ยวเช่อที่วางลงไปพลันรู้สกึ ได้ ถงึ ความรู้สกึ ของก้ อนเนื ้ออัน แสนอบอุ่นนุ่มนิ่ม
ถ่ายทอดมายังฝ่ ามือของชายหนุ่ม

“อ๊ า....”

ริ ม ฝี ปากของเซี่ยวหลิงซีเปล่งเสียงออกมา เซี่ยวเช่อจิตใจสับสนยุ่งเหยิง ชาย

หนุ่มต้ องการยกมือออก ทว่าช่วงแขนอันงดงามอ่อนนุ่มของเซี่ยวหลิงซีพลันวาง
ทาบลงบนฝ่ ามือที่เกาะกุม ส่วนนันของนาง
้ เซี่ยวเช่อคาดว่านางจะปั ดมือที่
ซุกซนโดยไม่ตงใจของเขา...หากมื
ั้ องามประดุจ หยกของนางกลับยึดเกาะลงบน
ฝ่ ามือของเขาทังอย่
้ างนัน้ ไม่ปัดป้อง หากก็ไม่อนุญาตให้ ฝ่ามือข้ างนัน้
เคลื่อนไหวไปทางอื่น เซี่ยวเช่อรู้ สกึ ได้ อย่างชัดเจนถึงเสียงหัวใจเต้ นอย่างรุ นแรง
ของเซี่ยวหลิง ซีผ่านสัมผัสทางฝ่ ามือ

เสียง หอบหายใจของเซี่ยวหลิงซีทงกระชั
ั้ นถี
้ ่ทงหนั
ั ้ กหน่วง ใบหน้ าจรดลําคอล้ วน
แดงกํ่าเนื่องจากเลือดลมสูบฉีด นางหลับตาลงแนบแน่นพร้ อมทังซุ ้ กหน้ าลงบน
อกของเซี่ยวเช่อ นิ่งแข็งเงียบงัน คล้ ายความพยายามอย่างหนักเพื่อพิสจู น์ว่า
นางกําลังหลับใหลอยู่ในความฝั น

เซี่ยว เช่อปิ ดตาลงและชะงักนิ่งไปเช่นกัน ทังสองโอบประคองกั

้ นและกันอยู่
เช่นนันอย่
้ างสงบเงียบ ชัว่ ขณะนัน้ ทังสองล้
้ วนไม่ต้องการกล่าวสิ่งใด.....เพราะ
นัน่ อาจทําลายความฝันอันแสนงดงาม ในช่วงเวลานี ้ลงไป

...........................................
วิกาลยาวนานลึกลํ ้า เมื่อเซี่ยฉิงเยว่พบเห็นทังสอง
้ พวกเขายังคงอยู่ในท่าเดิม
ทว่ากําลังหลับใหลอยู่ในห้ วงความฝั นอันลึกซึ ้ง

เซี่ย ฉิงเยว่ออกมาตามหาเซี่ยวเช่อ นางเพียงคาดคํานวณว่าชายหนุ่มออกมาสูด

อากาศบริ สทุ ธิ์ยามคํ่าคืน ขณะที่เซี่ยวเช่อนัน้ “ออกมาสูดอากาศบริ สทุ ธิ์” นาง
ได้ ลกุ ขึ ้นจากเตียงและปูผ้าห่มไว้ ที่มมุ ห้ องเตรี ยมไว้ ให้ ชายหนุ่มเพื่อ ให้ เขา
สามารถนอนหลับได้ อย่างสบายตัวเมื่อเขากลับเข้ าไป ทว่าหลังจากนางรอคอย
เป็ นเวลานาน เซี่ยวเช่อยังคงไม่กลับไปที่ห้อง

กลับกัน จากทิศทางของเสียงที่ได้ ยินก่อนหน้ า คล้ ายกับว่าชายหนุ่มได้ ปีนข้ าม

กําแพงตึกตระกูลเซี่ยวเข้ าสูเ่ ขตภูเขาหลัง

ด้ วย พลังยุทธ์อนั น้ อยนิดเพียงขันแรกของขอบเขตลมปราณแรกเริ
้ ่ ม ชายหนุ่ม
กลับมุง่ สูเ่ ขตภูเขาหลังเป็ นระยะเวลานานโดยไม่มีวี่แวว ท่ามกลางคํ่าคืนอันมืด
มิด....ท้ ายที่สดุ เซี่ยฉิงเยว่ไม่สามารถอดรนทนรอได้ นางออกมาเพื่อตามหา
เซี่ยวเช่อ แน่นอนว่า เมื่อนางได้ พบเห็นฉากนี ้ด้ วยตาของตนเอง ล้ วนส่งผลให้
นางต้ องเหม่อมองอย่างสับสนโง่งม

วันนี ้ คือวันแรกของเซี่ยวเช่อและนางในฐานะสามีภรรยา เมื่อชายหนุ่มเดินทาง

ไปรับนาง ระหว่างทางกลับมาบ้ านตระกูลเซี่ยว ชายหนุ่มแสดงออกอย่างเงียบๆ
ถึงความภาคภูมิทระนง ภายในห้ องโถงพิธี เขาข่มกลันอารมณ์
้ ความโกรธแค้ น
ทังมวล
้ ในห้ องหอ แม้ ชายหนุ่มจะพูดจาล่วงเกินและปากพล่อยไปบ้ าง สีหน้ า
ท่าทางและแววตาของชายหนุ่มแปรเปลี่ยนไม่หยุดยังระหว่้ างความสับสนไม่
แน่ใจ ความไม่ยินยอมพร้ อมใจ และความท้ อแท้ สิ ้นหวัง ทังยั
้ งเต็มไปด้ วยความ
อ้ างว้ างโดดเดี่ยวที่นางเองก็ไม่อาจเข้ าใจได้

ทว่า ณ ขณะนี ้ เซี่ยวเช่อผู้ซงึ่ แอบอิงอยู่กบั เซี่ยวหลิงซีกําลังหลับใหลอย่างมัน่ คง

ไม่ หวัน่ ไหว มุมปากของชายหนุ่มหยักยิ ้มเล็กน้ อย เปิ ดเผยชัดเจนถึงรอยยิ ้มอัน
อบอุน่ ประสาทสัมผัสทังห้ ้ าล้ วนผ่อนคลาย สีหน้ าท่าทางปล่อยตัวตาม
สบาย เรี ยบนิ่งและสงบสุขประดุจดังทารกหลับใหลในอ้ อมอกของมารดา

ทัน ใดนันเอง้ ความรู้สกึ อึดอัดใจอย่างหนึง่ พลันท่วมท้ นขึ ้นในใจของเซี่ยฉิงเยว่

....แน่ นอน นี่ไม่ได้ หมายความว่านางมีความรู้สกึ บางอย่างให้ แก่เซี่ยวเช่อ ทว่า
นางและเซี่ยวเช่อขณะนี ้เป็ นคู่สามีภรรยากัน นางยึดถือมาตลอดว่าการแต่งงาน
นี ้เป็ นเพียงพิธีการเท่านัน้ เชื่อมัน่ ว่าฐานะสามีภรรยาอันใดล้ วนเป็ นเพียงคํา
เรี ยกขาน และยังมัน่ ใจว่าไม่มีสิ่งใดที่สามารถสร้ างความหวัน่ ไหวในใจของนาง
ได้ อย่างไรก็ตาม ในบางครัง้ หัวใจของท่านมิได้ เชื่อฟั งคําสัง่ ท่านเสมอไป นี่
เป็ นความจริ งอย่างยิ่งโดยเฉพาะกับสตรี หากพวกนางมิได้ ไร้ หวั ใจอย่างแท้ จริ ง
แล้ ว พวกนางล้ วนมีอารมณ์ความรู้สกึ อันอ่อนแอหวัน่ ไหวได้ อย่างง่ายดาย

ทัง้ หมดทังมวลเหล่
้ านี ้ นางและเซี่ยวเช่อกราบไหว้ ฟ้าดินเป็ นสามีภรรยา แม้ ว่า
ในความคิดคํานึงของนางเอง นางไม่ได้ ใส่ใจแม้ แต่น้อยในความสัมพันธ์นี ้ หาก
ทว่าความจริ งที่เซี่ยวเช่อเป็ นสามียงั คงประทับลงในจิตใต้ สํานึกของ นางอย่าง
เด่นชัด และในเมื่อเขาคือสามี เขาสมควรเป็ นของนางแต่เพียงผู้
เดียว กลับกัน ในคืนแรกของการแต่งงาน เซี่ยวเช่อกลับซบพิงอิงแอบกับสตรี
อื่นกระทัง่ หลับใหลไปด้ วยกัน ด้ วยสีหน้ าท่าทางที่เต็มไปด้ วยความอบอุน่ อิ่มใจ
บนใบหน้ า.....จิตใต้ สํานึกของ นางจึงก่อเกิดซึง่ ปฏิกิริยาอันไม่ค้ นุ เคยเช่นนี ้ตาม
ธรรมชาติ

แม้ว่าสตรี นางนีจ้ ะเป็ นอาหญิ งเล็กของเขาก็ตามที

ความรู้ สกึ อันน่าอึดอัดใจนี่ส่งผลให้ จิตใจที่ปกติราบเรี ยบเยือกเย็นประดุจจิต
เซียนของนางพลันรู้ สกึ เจ็บแปลบเล็กน้ อย ความรู้สกึ รบกวน จิตใจนี ้กระตุ้น
เตือนนางให้ ถอนตัวจากภวังค์และชักนําจิตสมาธิจดจ่อไปที่สภาพ จิตใจของ
ตนเอง หลังจากผ่านไปชัว่ เวลาหนึ่ง ความรู้สกึ ประดุจหนามเล็กทิ่มแทงใจค่อย
เลือนหายไป จิตใจของนางกลับสูค่ วามใสกระจ่างอีกครัง้

นางไม่ได้ รบกวนเซี่ยวเช่อและเซี่ยวหลิงซี เซี่ยฉิงเยว่เดินจากไปด้ วยฝี เท้ าที่แผ่ว

เบา

ผ่าน ไปสักพักใหญ่ เซี่ยฉิงเยว่ค่อยเดินกลับมาอย่างไม่เร่ งรี บ นางโอบอุ้มผ้ าห่ม

สีแดงเข้ มในอ้ อมแขน หญิงสาวค่อยๆคลี่คลุมผ้ าห่มผืนนันลงบนตั
้ วของเซี่ยว
เช่อและเซี่ยวหลิงซี และเดินจากไปโดยปราศจากสุ้มเสียงใด

....................................................

เซี่ยว เช่อรู้สกึ ตัวตื่นขึ ้นเมื่อเวลาเช้ าตรู่ เซี่ยวหลิงซียงั คงหลับใหลแอบอิงไปกับ

อ้ อมอกของเขาพร้ อมเสียงกรนน้ อยๆ ท่วงท่าหลับใหลของนางอ่อนหวานน่ารัก
.......หากท่านมองข้ามคราบนํ้าลายดวงใหญ่บนบ่าของท่านไป
เมื่อ เมฆหมอกแห่งความง่วงงุนในจิตใจของเขาค่อยสลายไป ทีละเล็กทีละ
น้ อย ฉากเหตุการณ์เมื่อคืนหวนกลับมาในหัวของเซี่ยวเช่อ แม้ ว่าบ่าของเซี่ยว
เช่อจะด้ านชาและเมื่อยขบหลังจากผ่านไปทังคื ้ น ชายหนุ่มยังคงไม่กล้ ารบกวน
การนอนอันแสนสงบสุขของเซี่ยวหลิงซีแม้ แต่น้อย ทันใดนัน้ ชายหนุ่มพลันได้
สังเกตถึงผ้ าห่มผืนสีแดงเข้ มที่คลุมกายของตนอยู่

“นี่มัน.....ชิบ(lost)! ”

เขายกมือขึ ้นจับปลายผ้ าห่ม สุ้มเสียงครางตํ่าแผ่วเบาอันไม่อาจควบคุมพลันดัง

ออกมาจากปากเซี่ยวหลิงซี

.......ผ้าห่มผืนนีเ้ ป็ นผืนเดียวกันกับทีถ่ ูกเตรี ยมไว้เมื อ่ คืนวาน ผืนทีถ่ ูกปูลาดลง

บนเตียงคู่บ่าวสาวเมื อ่ วานนี ้

เซี่ยว เช่อจับจ้ องไปยังทิศทางที่ตงของเขตตึ

ั้ กพักอาศัยของตนเอง ภายในใจครํ่ า
ครวญอย่างหวนโหย......ในคืนแต่งงาน เขาไม่เพียงแต่ไม่อยู่ในหอห้ องของ
ตนเอง หากทว่ายังออกมานอนยังภายนอกกับสตรี อีกนางหนึง่ ตลอดทังคื ้ น ทัง้
เจ้ าสาวแรกวิวาห์ของเขา ยังเป็ นคนนําส่งผ้ าห่มมาให้ ด้วยตนเองอีกด้ วย!
นี่คือสถานการณ์ อันน่ าหวาดหวั่นพรั่ นพรึงอย่ างแท้ จริง!
....................................................
ไม่ร้ ูรีดเดอร์ โอเคมัยกั
้ บสํานวนการแปลในปั จจุบนั
รู้ตวั เหมือนกันว่าตอนนี ้คุณภาพลดลง ความใส่ใจลดลง ยังไงก็ต้องขออภัย
จริ ง ถ้ าไม่พอใจติชมได้ นะ(จะดีใจมาก)

สองตอนล่าสุดนี ้ ช่วงฉากเข้ าด้ ายเข้ าเข็มปรับไปบ้ างพอควร เท่าที่มีอยู่

ปั จจุบนั ยังไม่น่ามี 18+

เดี๋ยวเราต้ องเดินทางเล็กน้ อย อาจหายไปซักสามสี่วนั น่าจะได้ เจอกันวันพุธเลย

ทีเดียว

ถ้ าไงตอนนันจะมาลงเบิ
้ ้ลให้ หลายๆตอนทีเดียวเป็ นการชดเชย

บอกไว้ ก่อนจะได้ ไม่ต้องมารอกันนะจ๊ ะ

มันเป็ นช่วงเวลาเช้ าตรู่ ท้ องฟ้าทิศตะวันออกเพิ่งเริ่ มสางเมื่อท่านผู้นําตระกูล

เซี่ยว เซี่ยวหยุนไห่ ตื่นจากการหลับใหล เนื่องจากเสียงเคาะประตูอย่างเร่ งร้ อน
“ท่านผู้นํา! ท่านผู้นํา ท่านตื่นแล้ วหรื อไม่? ”

เซี่ยวหยุนไห่เปิ ดเปลือกตา เหลือบมองไปยังสีสนั ของท้ องฟ้าภายนอก

ห้ องนอน มันขมวดคิ ้วแนบแน่นพร้ อมกล่าวว่า “ยังเช้ าตรู่ ถงึ เพียงนี ้ เกิดเรื่ องอัน
ใด?”

“ท่านผู้นํา มี...มี....จดหมายจากพรรคตระกูลเซี่ยว! ” เสียงสัน่ สะท้ านด้ วยความ

ตื่นเต้ นดังมาจากทางด้ านนอกประตู
“อะไรนะ? พรรคตระกูลเซี่ยว?!”

ท่านผู้นําตระกูลเซี่ยวผู้ซงึ่ นับได้ ว่าทรงอิทธิพลอํานาจที่สดุ ในเมืองเมฆาล่องผู้

นี ้ ผวาลุกขึ ้นจากเตียงประดุจถูกแทงด้ วยด้ ามกริ ชเข้ าที่แก้ มก้ นของมัน เขาสวม
ใส่เสื ้อผ้ าอย่างลวกๆ ไม่แม้ แต่จะเสียเวลาจัดแจงทรงผม มันเปิ ดประตูอย่าง
รวดเร็ ว ยึดตัวศิษย์ตระกูลผู้มาส่งข่าวอยู่เบื ้องนอกผู้นนั ้ เขาเบิกตากลมกว้ าง
พร้ อมคํารามเสียงดัง “เจ้ าพูดว่าพรรคตระกูลเซี่ยว? พรรคตระกูลเซี่ยวเช่นนัน้
รึ?!”

“ถูกแล้ ว! เป็ นพรรคตระกูลเซี่ยวแน่นอน!” ศิษญ์ตระกูลเซ่ยวผู้นนกลํ

ั ้ ้ากลืน
นํ ้าลายลงคออย่างยากลําบาก พร้ อมทังผงกศี
้ รษะรับอย่างแข็งขันหนัก
แน่น จากนันจึ ้ งเสนอจดหมายในมือของมันให้ แก่เซี่ยวหยุนไห่ “จดหมายฉบับนี ้
มีตราประทับนกอินทรี ของพรรคตระกูลเซี่ยว! ในอาณาจักรวายุครามแห่งนี ้ ไม่มี
ผู้ใดอาจหาญปลอมแปลงตราประทับพรรคตระกูลเซี่ยวนี ้”

ทันทีที่เขามองเห็นตราประทับเหยี่ยวฟ้าทาบทับอยู่บนจดหมาย เซี่ยวหยุนไห่
ถึงกับสัน่ สะท้ านไปทังร่้ าง มันกระชากคว้ าจดหมายอย่างรุ นแรง จากนัน้ ด้ วย
สองมือที่สนั่ สะท้ าน มันฉีกเปิ ดจดหมายออกอ่านอย่างรวดเร็ วและระมัดระวัง

แม้ ว่าชื่อเรี ยกพรรคตระกูลเซี่ยวจะมีเพียงคําเดียวที่เรี ยกต่างไปจากตระกูลเซี่ยว

ของมัน ทว่าคําหนึ่งคํานี ้บ่งบอกถึงความแตกต่างราวฟ้ากับเหว! ตระกูลเซี่ยว
นันเพี
้ ยงสามารถนับได้ ว่าเป็ นตระกูลชันนํ ้ าภายในเมืองเมฆาล่อง แต่หากนับ
รวมทัว่ ทังทวี
้ ปลมปราณฟ้าแล้ วนัน้ ถือได้ ว่าเป็ นกลุม่ ก้ อนที่ไร้ ชื่อเสียงเรี ยง
นาม ในทางกลับกัน พรรคตระกูลเซี่ยวนันถื ้ อว่าเป็ นหนึ่งในสี่พรรคที่ทรงอํานาจ
ที่สดุ ในอาณาจักรวายุคราม! พรรคตระกูลเซี่ยวมีชื่อเสียงอยู่ในระดับเดียวกับ
หมูบ่ ้ านดาบสวรรค์ แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง และตระกูลอัคคีผลาญ
ฟ้า ทังสี ้ ่พรรคใหญ่ล้วนเป็ นสิ่งมีชีวิตที่คนตระกูลเซี่ยวได้ แต่แหงนคอมองจ้ อง
เท่านัน้

ทว่า ไม่ว่าอย่างไร พรรคตระกูลเซี่ยวและตระกูลเซี่ยวนัน้ ยังถือว่ามี

ความสัมพันธ์อยู่บ้าง นี่สืบเนื่องจาก เซี่ยวเป่ ยลี่ บุคคลผู้ซงึ่ เป็ นผู้ก่อตังเมื
้ อง
เมฆาล่องเมื่อหนึ่งหกสิบปี ที่แล้ ว ในเวลานันนั้ บเป็ นคนของพรรคตระกูลเซี่ยวเอง
.....หากกล่าวอย่างละเอียดแล้ ว เซี่ยวเป่ ยลี่คือศิษย์ที่ถกู อัปเปหิออกจาก
พรรค และมีข่าวลือหนาหูว่าเขาคือบุตรชายของหนึง่ ในผู้อาวุโสพรรคตระกูล
เซี่ยวในสมัยนัน้ ทว่า เซี่ยวเป่ ยลี่เป็ นเพียงผลจากการกระทําชําเราของผู้อาวุโส
ท่านนันต่
้ อหญิงรับใช้ นางหนึง่ ขณะมึนเมา

ตังแต่
้ ยงั เยาว์ รูปโฉมของมันถือว่าธรรมดา ทังยั ้ งปราศจากพรสวรรค์อนั
ใด นอกจากนี ้ การคงอยู่ของเขานําพาซึง่ เสียงซุบซิบนินทามากมาย สร้ างความ
ขุ่นเคืองใจต่อผู้อาวุโสท่านนันอย่
้ างมาก เมื่อเขาเติบใหญ่ พลังยุทธ์ของเขาเพียง
อยู่ในชันตํ
้ ่าสุดในบรรดาผู้เยาว์รุ่นเดียวกัน การปล่อยให้ เขายังคงอาศัยอยู่
ภายในพรรคเพียงสามารถนําพาความอับอายขายหน้ ามาสู่ผ้ อู าวุโสมากขึ ้น
เท่านัน้ ดังนัน้ ท่านผู้อาวุโสจึงหาโอกาสส่งเซี่ยวเป่ ยลี่มายังดินแดนเปลี่ยว
ร้ าง คือเมืองเมฆาล่องแห่งนี ้ เพื่อช่วยเขาก่อตังสาขาพรรคตระกู
้ ล
เซี่ยว หลังจากนันเป็
้ นต้ นมา เขาไม่เคยสนใจไยดีเซี่ยวเป่ ยลี่และตัดขาดการ
ติดต่อทุกอย่างระหว่างตระกูลเซี่ยวและพรรคตระกูลเซี่ยว

อย่างไรก็ดี เซี่ยวเป่ ยลี่นบั ว่าถือกําเนิดมาจากพรรคตระกูลเซี่ยว เขา ใช้ เวลา

ทังชี
้ วิตฝึ กฝนวรยุทธ์ อย่างยากลําบากด้ วยความหวังเพื่อให้ เป็ นที่ยอม รับนับถือ
จากผู้คนในพรรคและได้ รับอนุญาตให้ กลับสูแ่ ดนเกิด หลังจากเซี่ยวเป่ ยลี่
เสียชีวิตลง ความปรารถนานี ้ย่อมถูกถ่ายทอดลงมายังทายาทตระกูลเซี่ยวรุ่ นต่อ
รุ่น และกลายเป็ นจุดมุง่ หมายสูงสุดของสมาชิกตระกูลเซี่ยวแห่งเมืองเมฆา
ล่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภายในกลุม่ ผู้นําตระกูลทังหลาย ้ ผู้นําทุกรุ่ นต่าง
คาดหวังในสายเลือดพรรคตระกูลเซี่ยวอันแสนเจือจางเพื่อสานสัมพันธ์อนั แสน
เปราะบางกับพรรคต้ นกําเนิดของตน หากทว่าแม้ จะผ่านช่วงเวลาอัน
ยาวนาน ตระกูลเซี่ยวแห่งเมืองเมฆาล่องกลับไม่เคยปรากฏสมาชิกคนใดที่
สามารถเติมเต็มความคาดหวังนี ้ได้ การเอ่ยถึงพรรคตระกูลเซี่ยวสําหรับพวกมัน
ล้ วนเปรี ยบประดุจแดนสวรรค์อนั ศักดิ์สิทธิ์ เป็ นสิ่งที่พวกมันไม่อาจคาดหวังจะ
บรรลุได้

ทว่า วันนี ้พรรคตระกูลเซี่ยวถึงกับส่งจดหมายมาถึง! ความยินดีแทบบ้ าคลัง่ ที่

เซี่ยวหยุนไห่ได้ รับนันเปรี
้ ยบประดุจลอยล่องสูส่ รวงสวรรค์

หลังจากได้ อา่ นจดหมายอย่างละเอียดถี่ถ้วน ใบหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่พลัน

เปลี่ยนเป็ นสีแดง ลมหายใจกระชันติ
้ ดขัด มันชี ้นิ ้วที่สนั่ สะท้ านออกไปยังเบื ้อง
นอกพร้ อมกล่าวเสียงแหบห้ าวว่า “เร็ว....เร็วเข้ า รี บไปแจ้ งข่าวแก่ผ้ อู าวุโส
ทังหมดให้
้ มารวมกันที่ห้องโถงใหญ่! บอกพวกมันว่านี่เป็ นเรื่ องคอขาดบาดตาบ
เกี่ยงพันอนาคตตระกูลเซี่ยวเรา...ไปเร็ว!”

“โอ้ ...ขอรับ!” ศิษย์ตระกูลเซี่ยวผู้นนรั

ั ้ บคําและวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ ว

………………………………………………

เซี่ยวเช่อเปิ ดประตูห้องอย่างระมัดระวังโดยมีผ้าห่มผืนสีแดงเข้ มในอ้ อม

กอด ชายหนุ่มเพียงเห็นเซี่ยฉิงเยว่นงั่ อยู่ข้างตัง่ เตียง ตื่นนอนและแต่งกายอย่าง
เรี ยบร้ อย ดวงตาที่กระจ่างใสดุจผืนนํ ้าของนางมองมาที่เซี่ยวเช่อนิ่งอย่าง
ปราศจากระลอกรบกวนใดๆ

เซี่ยวเช่อพลันวางผ้ าห่มลงบนโต๊ ะ หน้ าไม่แดง จังหวะเต้ นของหัวใจล้ วนเป็ น

ปกติ เขากล่าวอย่างใจเย็นว่า “ภรรยาข้ า ท่านตื่นเช้ าจริ ง เมื่อคืนนอนหลับ
สบายดีหรื อไม่?”

“ท่านจะไม่บอกข้ าก่อนหรื อว่าเมื่อคืนท่านไปไหนมา?” เซี่ยฉิงเยว่ถามอย่างแผ่ว

เบา ดวงตางดงามหรี่ เล็กลง

“ไม่จําเป็ น” เซี่ยวเช่อบิดขี ้เกียจและเริ่ มสางผมเผ้ าของตนที่หน้ ากระจก “เพราะ

ข้ ารู้ว่าท่านต้ องไม่สนใจอย่างแน่นอน”

เซี่ยฉิงเยว่ “................”
แม้ ว่าเขาจะผล็อยหลับไปพร้ อมกับเซี่ยวหลิงซีบนยอดเขาเมื่อคืนวานนี ้ เมื่อเซี่ยว
เช่อตื่นขึ ้นมา เขากลับอารมณ์ดีอย่างน่าประหลาดใจ หลังจากชายหนุ่มจัดแจง
ผมเผ้ าและเสื ้อผ้ าของตนเรี ยบร้ อย กลับสูส่ ภาพของชายหนุ่มรูปงามอีก
ครัง้ เซี่ยวเช่อยืนขึ ้นและกล่าวว่า “ไปกันเถอะ วันนี ้เป็ นเช้ าวันแรกของการ
แต่งงาน เราต้ องไปคารวะท่านปู่ ......ท่านคงไม่ปฏิเสธใช่มย? ั้

เซี่ยฉิงเยว่ยืดกายขึ ้นโดยไม่กล่าวอันใด นางเดินนําเซี่ยวเช่ออกจากประตู เซี่ยว

เช่อยักไหล่ก่อนจะรี บตามนางออกไป

เซี่ยวเหล่ยตื่นเช้ าเป็ นกิจวัตร และวันนี ้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้ น เมื่อเข้ าสูเ่ ขตตัวตึกของ

เซี่ยวเหล่ย สิ่งที่เซี่ยวเช่อและเซี่ยวฉิงเยว่เห็นคือเซี่ยวเหล่ยผู้ซงึ่ กําลังรดนํ ้า
ต้ นไม้ เมื่อเซี่ยวเหล่ยเห็นทังสองเข้
้ ามา ชายชรายิ ้มแย้ มกล่าวว่า “พวกเจ้ า
มาแล้ ว”

ภายใต้ สายตาจับจ้ องของเซี่ยวเหล่ย เซี่ยวเช่อยื่นมือของตนออกไปกุมมือของ

เซี่ยฉิงเยว่อย่างรวดเร็ว มือของเซี่ยฉิงเยว่ทงอ่ ั ้ อนนุ่มทังเรี
้ ยบลื่น ทว่ายังคงให้
ความรู้ สกึ สัมผัสเย็นเยียบ อาจเป็ นเพราะนางฝึ กฝนวิชาของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา
เยือกแข็งก็เป็ นได้ ทันทีที่ถกู สัมผัส เซี่ยฉิงเยว่พลันตัวแข็ง ทว่าก่อนที่นางจะ
สะบัดมือของเซี่ยวเช่อหลุดออก นางพลันสังเกตได้ ถงึ สายตาของเซี่ยว
เหล่ย นางจึงจําต้ องยินยอมอย่างไร้ ทางเลือก เซี่ยฉิงเยว่จําต้ องปล่อยให้ เซี่ยว
เช่อจับจูงนางเข้ าไปหาเซี่ยวเหล่ย สองมือกุมกระชับ
บิดาของนางให้ ความเคารพเซี่ยวเหล่ยเสมอมา นางเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้ น ต่อ
หน้ าเซี่ยวเช่อ นางสามารถไม่ใส่ใจแสดงออกถึงความรักอันใด ทว่าต่อหน้ าเซี่ยว
เหล่ยแล้ ว หากนางสะบัดมือของเซี่ยวเช่อออก นางสามารถจินตนาการสีหน้ า
ของเซี่ยวเหล่ยได้ ในทันที

.เจ้าตัวเลวร้ายผูน้ ี.้ ....

“ท่านปู่ ท่านตื่นแต่เช้ าอีกแล้ ววันนี ้” เซี่ยวเช่อประคองเซี่ยฉิงเยว่และทักทาย

เซี่ยวเหล่ยก่อนตามมารยาทผู้เยาว์

“ฉิงเยว่ขอคารวะท่านปู่ ” ฉิงเยว่น้อมตัวคารวะเล็กน้ อย ท่าทางการเคลื่อนไหว

ล้ วนสุภาพสูงส่ง สภาพความจริ งที่นางถูกจับจูงเป็ นครัง้ แรกและถูกฉวยโอกาส
อย่างลับๆสร้ างความโกรธเคืองระคนอ่อนใจแก่นาง หากมิใช่นางเกรงว่าพลัง
ยุทธ์ที่แท้ จริ งจะถูกตรวจพบโดยเซี่ยวเหล่ยผู้ซงึ่ อยู่ในขอบเขตลมปราณฟ้า นาง
คงใช้ วิชาฝี มือลับของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งแช่แข็งเซี่ยวเช่อไปแล้ วอย่าง
แน่นอน

“ฮ่าฮ่า เจ้ าทังสองเองก็

้ ตื่นเช้ ามิใช่น้อย” เมื่อเห็นความใกล้ ชิดสนิทสนมของทัง้
เซี่ยวเช่อและเซี่ยฉิงเยว่ ใบหน้ าของเซี่ยวเหล่ยล้ วนเปี่ ยมไปได้ วยความมี
ชีวิตชีวา “ลูกเช่อ, ฉิงเยว่ ถึงแม้ ว่าอายุสิบหกปี จะนับว่ายังเยาว์วยั อยู่บ้างที่จะ
แต่งงาน ทวามันก็ช่วยให้ ข้าวางใจ ฉิงเยว่ เจ้ าคงกระจ่างแก่ใจถึงสถานะของ
ลูกเช่อ พูดตามจริ งแล้ ว การแต่งงานนี ้นับว่าสร้ างความลําบากแก่เจ้ า ทว่า
ครอบครัวของเราจะชดเชยให้ แก่เจ้ าอย่างแน่นอน ตอนนี ้ ความหวังเพียงหนึ่ง
เดียวของข้ าคือได้ เฝ้าดูเจาทังสองครองคู
้ ่กนั อย่างมีความสุข ”

เซี่ยวเช่อชิงรับคําอย่างรวดเร็ วก่อนที่เซี่ยฉิงเยว่จะทันเอ่ยปากอันใด ชายหนุ่ม

กล่าวว่า “ท่านปู่ อย่าพูดเช่นนัน!้ ข้ า,เซี่ยวเช่อ หลานชายของท่าน ไม่มีสตรี ใด
ในโลกหล้ าที่ข้าไม่ค่คู วร พวกเราทําผิดต่อนางที่ใด? หลังจากเป็ นส่วนหนึ่งของ
ครอบครัวเรา แน่นอนว่านางต้ องคารวะต่อท่านและดูแลผู้หลานเป็ นอย่างดีตอ่
จากนี ้ไป หากนางทําไม่ถกู ต้ อง แน่นอนว่าข้ าจะหย่าขาดจากนางและหาภรรยา
ใหม่ที่ดีกว่า ท่านเห็นด้ วยกับข้ าใช่หรื อไม่ ฉิงเยว่ภรรยาข้ า? ”
“.........”

หากนี่มิใช่ว่าอยู่ตอ่ หน้ าเซี่ยวเหล่ย เซี่ยฉิงเยว่บอกตนเองว่านางต้ องเยือกแข็ง

ปากพล่อยๆของเซี่ยวเช่ออย่างถาวรด้ วยวิชาลับเซียนเมฆาเยือกแข็งแน่นอน

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เซี่ยวเหล่ยพลันหัวเราะเสียงดังพลางส่ายศีรษะอย่างจน
ปั ญญา แววตาที่มองเซี่ยวเช่อเต็มไปด้ วยความรักอาทร “นี่....เจ้ า ฉิงเยว่เพียง
เพิ่งเข้ ามาเป็ นครอบครัว เจ้ ากลับรังแกนางถึงเพียงนี ้ ฉิงเยว่ อย่าไปฟั งคําพูด
เหลวไหล ลูกเช่อ เด็กน้ อยผู้นี ้ล้ วนปากไม่ตรงกับใจแต่ไหนแต่ไรมา เจ้ าทังสอง้
คงยังไม่ได้ ทานอะไรตังแต่
้ เช้ า ใช่หรื อไม่? อาหงรู้ว่าพวกเจ้ าจะมาจึงได้
ตระเตรี ยมให้ ห้องอาหารตังโต๊
้ ะไว้ แล้ ว มามา มาทานข้ าวด้ วยกัน”

“ขอรับ..ท่านปู่ จริ งสิ เราน่าจะไปเรี ยกอาหญิงเล็กมาร่ วมโต๊ ะด้ วยกันนะ?”

“นางชมชอบนอนมาแต่ยงั เยาว์ ตอนนี ้ยังเช้ าอยู่มาก อย่าเพิ่งรบกวนนางเลย”

โต๊ ะอาหารที่จดั เตรี ยมไว้ ภายในบ้ านตังไว้

้ ด้วยอาหารที่เพิ่งถูกปรุงสุกไว้ สาม
อย่าง เซี่ยวเช่อเกาะกุมมือเซี่ยฉิงเยว่ไม่ยอมปล่อยและประคับประคองนางเข้ า
ไปภายใน เซี่ยฉิงเยว่ผ้ ซู งึ่ พยายามอย่างหนักในการแสดงออกอย่างเป็ น
ธรรมชาตินงั่ ลงเคียงข้ างเซี่ยวเช่อในอีกฟากฝั่ งของโต๊ ะรับประทานอาหาร เซี่ยว
เหล่ยนัง่ ลงตรงข้ ามกับพวกเขา ชายชราเพิ่งลงนัง่ บนเก้ าอี ้เมื่อเขาได้ ยินเสียง
ฝี เท้ ารี บเร่งจากภายนอก ที่มาพร้ อมกับนํ ้าเสียงเร่ งรี บว่า

“ท่านผู้อาวุโสที่ห้า! ท่านผู้อาวุโสที่ห้าอยู่หรื อม?”

“เกิดอะไรขึ ้น?” เซี่ยวเหล่ยยืนขึ ้นพร้ อมทังขมวดคิ

้ ้ว

“ท่าน....ท่านผู้นําตระกูลมีคําสัง่ ผู้อาวุโสทุกท่านไปรวมกันที่ห้องโถงใหญ่เพื่อ
ปรึกษาเรื่ องความเป็ นตายของอนาคตตระกูลเซี่ยว ท่านต้ องไปในทันที”

“.....” เซี่ยวเหล่ยลุกขึ ้นยืนหยัด รับเสื ้อนอกที่ถกู เสนอให้ โดยเซี่ยวหงมาสวมใส่

พร้ อมทังพู
้ ดกับเซี่ยวเช่อและเซี่ยฉิงเยว่ว่า “ดูท่าว่าจะมีเรื่ องเร่ งด่วน เจ้ าสองคน
ทานไปก่อน ไม่จําเป็ นต้ องรอข้ า”

ไม่เคยมีครัง้ ใด เท่าที่เซี่ยวเหล่ยจดจําได้ ที่จะปรากฏเรื่ องเร่ งด่วนในเวลาเช้ าตรู่

เช่นนี ้ เซี่ยวเหล่ยสวมใส่เสื ้อคลุมตัวนอกพร้ อมทังจากไปอย่
้ างรวดเร็ว

เซี่ยวเหล่ยเพิ่งพ้ นไป มือของเซี่ยวเช่อปล่อยออกจากมือของเซี่ยฉิงเยว่อย่าง

รวดเร็ วประดุจสายฟ้า ชายหนุ่มยังกระโดดถอยหลังวูบพร้ อมเลิกคิ ้ว
เล็กน้ อย เขาพูดด้ วยใบหน้ าเจ้ าเล่ห์ “ฉิงเยว่ภรรยาข้ า ท่านเป็ นบุคคลที่ชาญ
ฉลาด ฉะนัน้ ท่านคงรู้ดีว่าเหตุผลที่ข้ากุมมือท่านล้ วนเพื่อให้ ท่านปู่ วางใจ ข้ าไม่
มีจดุ ประสงค์อื่นอีก แม้ ว่าข้ าจะไม่ได้ ของอนุญาตท่านก่อน ทว่าท่านคงไม่มี
โทสะต่อข้ า ใช่หรื อไม่?”

สีหน้ าท่าทางของเซี่ยฉิงเยว่แปรเปลี่ยนเป็ นเย็นชาเล็กน้ อย นางกล่าวอย่างเยือก

เย็นว่า “หากท่านกล้ าแตะต้ องร่ างกายข้ าโดยพละการอีก ข้ าจะไม่เกรงใจอีก
แล้ ว”

“นี่! ท่านคงไม่ทําถึงขันนั
้ นจริ
้ งๆใช่มย!?” ั ้ เซี่ยวเช่อจ้ องมองนาง ชายหนุ่มเบิกตา
กว้ างพร้ อมทังแสดงสี
้ หน้ าผิดหวัง “ข้ าเพียงจับมือของท่าน ท่านต้ องโกรธเคือง
ถึงเพียงนี ้...อย่างไรเราก็เป็ นคูส่ ามีภรรยาที่แท้ จริ ง แม้ ว่าท่านเพียงตังใจแต่
้ งงาน
เพื่อทดแทนบุญคุณ เรายังคงนับเป็ นสามีภรรยา ในเมื่อเราต่างเป็ นคู่
แต่งงาน เป็ นเรื่ องธรรมดาที่ข้าจะแตะต้ องตรงไหนก็ได้ ไม่ต้องพูดถึงเพียงมือ
ของท่าน....ไม่สิ ที่ยิ่งกว่านัน้ นี่คือสิ่งที่สมควรจะเป็ นต่างหาก! ท่านแต่งงานกับ
ข้ าไม่ถึงวัน ท่านทังเย็
้ นชากับข้ า ท่านไม่อนุญาตข้ านอนบนเตียงเดียวกันในคืน
แต่งงาน ตอนนี ้ แม้ แต่จบั มือ ท่านยังไม่พอใจข้ า......ฮึก..นี่ข้าแต่งงานกับสตรี
เยี่ยงไรกัน? นี่มนั แย่ยิ่งกว่าการแต่งงานกับจักรพรรดินีด้วยซํ ้า....” เซี่ยวเช่อ
สะอึกสะอื ้น
“......”
การแสดงออกของเซี่ยวเช่อทําให้ เซี่ยฉิงเยว่ยิ่งมายิ่งรู้ สกึ จนปั ญญา ครัง้ แรกที่
นางพบเห็นเซี่ยวเช่อ นางรู้สกึ ว่าชายหนุ่มทังเย็้ นชาทังหนิ
้ ่งทระนง ไม่นานหลัง
จากนัน้ นางพบว่าการแสดงออกของเขาล้ วนไม่ธรรมดา กระทัง่ ให้ ความรู้สกึ
ลึกลับอยู่บ้าง หลายต่อหลายครัง้ ที่นางรู้ สกึ ว่าเขาไม่ใช่เพียงเด็กหนุ่มอายุสิบหก
ปี โดยทัว่ ไป หากทว่าเป็ นชายหนุ่มผู้เปี่ ยมด้ วยประสบการณ์......เมื่อใดก็ตามที่
เขาไม่ทนั ระวัง เขาจะแสดงออกถึงตัวตนแท้ จริ งที่ไม่ได้ แสดงต่อหน้ าผู้คน

แม้ แต่ในขณะนี ้ ที่ชายหนุ่มฉวยโอกาสนางอย่างไร้ ยางอาย เขายังคงแสดงออก

ว่าเขาไม่ได้ ทําสิ่งใดผิด กลับกัน เขากลับบ่นว่าอย่างหน้ าไม่อายประดุจ
อันธพาลน้ อย เปลี่ยนสถานะของนางจากเหยื่อให้ กลายเป็ นผู้กระทํา สร้ าง
ความงุนงงให้ แก่เซี่ยฉิงเยว่กระทัง่ ไม่ร้ ู ว่าควรหัวเราะหรื อร้ องไห้ แม้ กระทัง่ ความ
โกรธเคืองส่วนใหญ่ในอกนางล้ วนมลายหายไปหลายส่วน

“ช่างมัน นัง่ ลงทานข้ าวเถอะ” เซี่ยฉิงเยว่พดู อย่างอ่อนแรง

“นี่มิใช่แสดงว่า ฉิงเยว่ภรรยาข้ าหายโกรธแล้ วใช่หรื อไม่? ฮี่ฮี่...นี่จงึ เป็ นศรี

ภรรยาที่เชื่อฟั ง มา! ทานข้ าวให้ เยอะๆ!” เซี่ยวเช่อพลันปี นป่ ายข้ ามโต๊ ะกลับมา
นัง่ เคียงคูก่ บั เซี่ยฉิงเยว่อีกครัง้ ชายหนุ่มตักขนมถัว่ เขียวบนจานของตนแก่นาง

“..........” เซี่ย ฉิงเยว่เริ่ มรู้สกึ ว่าคําขอร้ องของนางต่อท่านอาจารย์เพื่ออยู่ข้าง

กายเซี่ยว เช่อเป็ นคําขอร้ องที่ผิดพลาดอย่างร้ ายแรงทังยั ้ งเป็ นการตัดสินใจที่แสน
อันตราย
เซี่ยวเหล่ยเดินทางกลับมาเมื่อเซี่ยวเช่อและเซี่ยฉิงเยว่รับประทานอาหารเสร็จ สี
หน้ าท่าทางล้ วนเต็มไปด้ วยความหนักอกหนักใจอย่างไม่เคยมีมาก่อน รวมถึง
ความตระหนกตกใจบางประการรั่งไหลออกมาด้ วย

“ท่านปู่ เกิดอะไรขึ ้น?” เซี่ยวเช่อยืนขึ ้นทันทีและถามออกมา

“เกิดเรื่ องใหญ่ สําหรับตระกูลเซี่ยวเรานี่นบั ว่าเป็ นเรื่ องราวใหญ่โต” เซี่ยวเหล่ยก

ล่าว หัวคิ ้วขมวดแน่นคลายปมลง “ทว่า เหล่านี ้ล้ วนไม่น่าเกี่ยวข้ องใดกับพวก
เรามากนัก”

“เรื่ องใหญ่? เรื่ องใหญ่อนั ใด?” เซี่ยวเช่อตื่นตระหนก

“พรรคตระกูลเซี่ยว”

“พรรคตระกูลเซี่ยว?” ครัง้ นี ้ ไม่เพียงเซี่ยวเช่อ แม้ แต่เซี่ยฉิงเยว่ยงั ต้ องเลิกคิ ้ว

“ประมาณครึ่งชัว่ โมงก่อนหน้ า ท่านผู้นําตระกูลได้ รับจดหมายจากพรรคตระกูล

เซี่ยว ในจดหมายระบุว่าพรรคจะส่งคนมากลุ่มหนึง่ ไม่เพียงเท่านัน้ ผู้นําใน
กลุม่ นันคื
้ อบุตรชายคนสุดท้ องของผู้นําพรรคตระกูลเซี่ยวคนปั จจุบนั เซี่ยวเจว๋
เทียน!” เซี่ยวเหล่ยกล่าวอย่างช้ าๆ

“.........”
ข่าวนี ้ทําให้ เซี่ยวเช่อนิ่งเงียบไปเป็ นเวลานานก่อนกล่าวว่า “หากเป็ นจริ ง นี่แสดง
ว่ามีบางอย่างไม่ถกู ต้ อง ขณะที่ตระกูลเซี่ยวเราแยกออกมาจากพรรคตระกูล
เซี่ยวตังแต่
้ หนึง่ ร้ อยหกสิบปี ก่อน พรรคตระกูลเซี่ยวล้ วนปฏิบตั ิตอ่ พวกเราประดุจ
คนแปลกหน้ า ด้ วนระยะเวลากว่าร้ อยปี ไม่ควรมีใครในพรรคตระกูลเซี่ยวจะ
หวนกลับมาใส่ใจต่อตระกูลเซี่ยวเล็กๆในเมืองนี ้ เหตุใดพวกมันพลันส่งคนมา
ที่นี่? แต่ถ้าจะบอกว่าพวกมันมีแผนบางอย่าง......อิทธิพลพรรคตระกูลเซี่ยว
ครอบคลุมฟ้าดิน พวกมันจะวางแผนไปเพื่ออะไร? หากจะบอกว่าพวกมันมา
เพื่อให้ รางวัลแก่เรา ยิ่งเป็ นไปไม่ได้ ”

เซี่ยวเหล่ยส่ายศีรษะ “แน่นอนว่าความนี ้ต้ องมีเหตุผล ผู้ก่อตังตระกู

้ ลเซี่ยวเรา
เซี่ยวเป่ ยลี่, ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเซี่ยวอย่างลับๆเนื่องเพราะด้ อย
พรสวรรค์ หากทว่า บิดาของเขาคือผู้อาวุโสฝ่ ายบังคับกฎของตระกูลเซี่ยว,เซี่ยว
เจิ ้ง ไม่นานก่อนหน้ านี ้ เซี่ยวเจิ ้งเสียชีวิต ก่อนการเสียชีวิต ความคิดของเซี่ยว
เจิ ้งแปรเปลี่ยนเป็ ฯไม่สนใจพลังและชื่อเสียงอันใด มันยังคงมีบตุ รชายคือเซี่ยว
เป่ ยลี่ หลังจากไร้ การติดต่อกว่าร้ อยปี ในใจรู้สกึ ละอาย เขาทิ ้งคําสัง่ เสีย
ไว้ หวังว่าพรรคตระกูลเซี่ยวจะตามหาผู้สืบทอดของเซี่ยวเป่ ยลี่และคัดสรร
ทายาทผู้มีพรสวรรค์กลับสูพ่ รรคตระกูลเซี่ยวเพื่อฝึ กฝนวรยุทธ์ นี่ถือเป็ นการไถ่
โทษที่มนั ละเลยต่อเซี่ยวเป่ ยลี่เป็ นเวลานาน”

ปกติแล้ ว มนุษย์ธรรมดาไม่สามารถอยู่ได้ เกินร้ อยปี ทว่า หากท่านฝึ กฝนวรยุทธ์

จนถึงจุดหนึ่ง การมีชีวิตอยู่หลายร้ อยปี ไม่ใช่เรื่ องยาก ว่ากันว่าหากท่าน
สามารถบรรลุถึงขอบเขตลมปราณจักรพรรดิ อายุขยั ของท่านสามารถยืนยาว
หลายพันปี เมื่อฟั งคําพูดของเซี่ยวเหล่ย เซี่ยวเช่อครุ่ นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อน
วางใจ ไม่แปลกที่พรรคตระกูลเซี่ยวจะส่งคนมาเยี่ยมเยือนกะทันหัน ล้ วน
สืบเนื่องจากเรื่ องราวนี ้ ดูเหมือนเซี่ยวเจิ ้งผู้ลว่ งลับยังคงมีสถานะอยู่ในพรรค
ตระกูลเซี่ยว พรรคจึงส่งคนมาเพื่อทําตามคําสัง่ เสีย เซี่ยวเช่อยังตระหนักได้ อีก
ว่าเหตุใดเซี่ยวเหล่ยจึงกล่าวว่านี่ไม่มีใดเกี่ยงข้ องกับพวกเขา “คัด สรรทายาทผู้มี
พรสวรรค์ที่สดุ เพื่อกลับสูพ่ รรคตระกูลเซี่ยวเพื่อฝึ กฝน วรยุทธ์ ”.....ผู้มีพรสวรรค์
ที่สดุ เพื่อฝึ กฝนวรยุทธ์ล้วนไม่มีใดเกี่ยวข้ อง กับเซี่ยวเช่อแน่นอน

อย่างไรก็ตาม แน่นอนว่าเหล่าผู้อาวุโสท่านอื่นล้ วนต้ องกระโดดโลดเต้ นเมื่อได้

ยินข่าวนี ้ ถูกนําตัวกลับพรรคตระกูลเซี่ยวเพื่อฝึ กวรยุทธ์ ? จะเป็ นความคิดที่ดี
เพียงใด? หากหนึง่ ในเหล่าลูกหลานของพวกมันถูกคัดเลือกและเดินทางกลับไป
พรรคตระกูลเซี่ยว นัน่ เปรี ยบดัง่ ไส้ เดือนในโคลนตมพลันเปลี่ยนเป็ นมังกรท่อง
เมฆาในชัว่ ข้ ามคืน! เหล่าญาติพี่น้องของพวกมันเองล้ วนได้ รับ
ผลประโยชน์ พวกมันสามารถกระทําการโดยไม่ต้องหวาดกลัวสิ่งใด ไม่เพียงใน
ตระกูลเซี่ยวเท่านัน้ รวมถึงในเมืองเมฆาล่องเช่นกัน ใครก็ตามที่กล้ า “ไม่เห็น
ด้ วย” เมื่อได้ ยินคํา “พรรคตระกูลเซี่ยว” แม้ แต่เจ้ าเมืองเมฆาล่องยังไม่กล้ าต่อ
ปากต่อคํา

สีหน้ าของเซี่ยวเหล่ยแสดงออกถึงความรู้ สกึ สบายใจ ทว่าความผิดหวังลึกซึ ้งที่

ถูกซ่อนอยู่อย่างสุดความสามารถล้ วนไม่อาจรอดพ้ นสายตาของเซี่ยว
เช่อ ภายในตระกูลเซี่ยว ไม่มีผ้ ใู ดไม่ต้องการไปยังพรรคตระกูลเซี่ยว แม้ จะ
แสดงท่าทางเช่นนี ้ ทว่า เมื่อเหล่าสมาชิกพรรคตระกูลเซี่ยวมาถึง นี่คือโอกาสที่
ดีที่สดุ ในการสานสัมพันธ์ตอ่ พรรค สมาชิดคนอื่นๆของตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆา
ล่องล้ วนมีความหวังอันน้ อยนิดอยู่ภายในใจ เพียงเซี่ยวเหล่ยผู้เดียวที่ไม่อาจ
แม้ แต่จะคาดหวัง เนื่องเพราะมันไม่มีทางเป็ นไปได้ ที่เซี่ยวเช่อจะถูกคัดเลือกโดย
พรรคตระกูลเซี่ยว

เซี่ยวเช่ออ้ าปากด้ วยอยากพูดปลอบใจท่านปู่ ของเขา ทว่าหลังจากครุ่นคิดอยู่

เป็ นนาน เขากลับไม่ร้ ูว่าจะพูดอันใด สภาพเส้ นชีพจรลมปราณของเขาล้ วน
กระจ่างแก่ใจ แม้ เขาจะพูดให้ รื่นหู ทว่าจะมีประโยชน์ใด?

“แม้ นี่จะไม่เกี่ยวกับพวกเรา ทว่านี่อาจเป็ นเรื่ องดี พรรคตระกูลเซี่ยวยิ่งใหญ่

กว้ างขวาง แม้ ว่าพวกเราจะมีโอกาสไปที่นนั่ พวกเราเพียงอยู่ในระดับตํ่าสุด จะ
เทียบได้ อย่างไรกับการอยู่อย่างอิสระสงบสุขเช่นเมืองเมฆาล่อง?” เซี่ยวเหล่ย
หัวเราะ นัง่ ลงที่โต๊ ะอาหาร “มามา ช่วยปู่ ของเจ้ าทานมื ้อเช้ าให้ หมด”

……………………………………

เมื่ออกจากเขตพักอาศัยของเซี่ยวเหล่ย เซี่ยวเช่อพลันพบว่าบรรยากาศทุกที่ทาง
ภายในตระกูลล้ วนเปลี่ยนไป ปกติแล้ ว ในเวลานี ้ จะมีศิษย์บางคนมาฝึ กฝนใน
ตอนเช้ า ทว่า เท่าที่เห็นในขณะนี ้ เพียงเห็นเงาร่างรางๆเท่านัน้ พวกมันล้ วน
เคลื่อนไหวด้ วยฝี เท้ าอันรวดเร็ วและสีหน้ าที่เปี่ ยมไปด้ วยความตื่นเต้ น
“ดูเหมือนว่าทุกคนคิดว่าพวกมันสามารถปี นป่ ายไปสูส่ าขาใหญ่ของพรรคตระกูล
เซี่ยว แต่ว่าการก้ าวกระโดดทีเดียวสูส่ วรรค์เป็ นสิ่งที่ดีจริ งหรื อ? ไม่มีใครคิดถึงว่า
จะเกิดอะไรขึ ้นหลังจากที่พวกมันเข้ าสู้พรรคตระกูลเซี่ยวอย่างแท้ จริ ง ข้ าคาดว่า
พวกมันคงเป็ นได้ เพียงผู้ส่งสาส์นระดับตํ่าสุดเพียงเท่านัน” ้ เซี่ยวเช่อกล่าว

“อิจฉา?” เซี่ยฉิงเยว่ถามอย่างเฉื่อยชา

“ไม่แน่นอน!” เมื่อเซี่ยวเช่อพูดจบ เขา พลันคิดได้ ว่าเซี่ยวฉิงเยว่ที่ข้างกายเอง

เป็ นหนึง่ ในศิษย์ของแดน ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งซึง่ ไม่ด้อยไปกว่าพรรคตระกูล
เซี่ยวแม้ แต่น้อย ชายหนุ่มเพียงเม้ มปากกล่าวว่า “ท่านไม่เหมือนพวกมัน...ช่าง
เถอะ ถือว่าข้ าไม่ได้ พดู อะไรแล้ วกัน”

เซี่ยฉิงเยว่เลิกสนใจเซี่ยวเช่อและเดินไปข้ างหน้ า แม้ ว่าจะเป็ นย่างก้ าวอันแสน

เชื่องช้ า ทว่าร่ างของนางกลับนําไปเจ็ดถึงแปดช่วงตัว เมื่อนางก้ าวเดินอีกก้ าว
หนึ่ง ร่างของนางเคลื่อนไปด้ านหน้ าอย่างรวดเร็ ว ทิ ้งเพียงเซี่ยวเช่อไว้
เบื ้องหลัง เซี่ยวเช่อหยุดเท้ าไว้ เพ่งสมาธิไปยังย่างก้ าวที่แลดูสง่างามทว่าเลือน
รางประดุจปี ศาจของเซี่ยฉิงเยว่ ชายหนุ่มพึมพํา “อย่าบอกนะว่านี่คือ ย่างก้ าว
ระบําหิมะของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง นี่แสดงว่าพลังยุทธ์ของนางต้ องไม่
ธรรมดา ไม่เพียงอยู่ในระดับสิบขอบเขตยุทธ์แรกเริ่ มอย่างแน่นอน”

“โอ้ ! นัน่ น้ องเซี่ยวเช่อใช่หรื อไม่!”

เสียงเรี ยกดังมาจากทางขวามือ เซี่ยวเช่อหันตัวไปเผชิญพบกับเซี่ยวห
ยาง เซี่ยวหยางผู้นี ้ปกติหยิ่งยะโสโอหัง ทังยั
้ งปฏิบตั ิตอ่ เซี่ยวเช่อด้ วยความ
เหยียดหยาม สําหรับการทักทายเซี่ยวเช่อก่อนด้ วยตนเองเช่นนี ้นับว่าเป็ นเรื่ องไม่
ปกติอย่างยิ่ง

“พี่เซี่ยวหยาง ท่านตื่นเช้ า” เซี่ยวเช่อหมุนตัวไปและทักทายตอบอย่างเป็ น

ธรรมชาติ

“ช่างบังเอิญจริ ง ข้ ากําลังจะไปหาเจ้ าอยู่พอดี ไม่คิดว่าจะได้ เจอเจ้ าที่นี่” เซี่ยวห

ยางก้ าวเข้ าหาพร้ อมทังหั
้ วเราะ

“พี่เซี่ยวหยางต้ องการพบข้ ามีเรื่ องอันใด?” เซี่ยวเช่อถามไถ่ สีหน้ าประหลาดใจ

“อืมมมมมม” เซี่ยวหยางผงกศีรษะ “ที่จริ งคือพี่ย่หู ลงเรี ยกข้ ามาหาเจ้ า เขา

กล่าวว่าเจ้ าอายุน้อยที่สดุ ในพวกเรา แต่แต่งงานคนแรกสุด ในฐานะสมาชิกใน
ตระกูล พี่ย่หู ลงต้ องการจัดงานเลี ้ยงฉลองให้ เจ้ า นอกจากนี ้ เมื่อวานมีคนมา
ร่วมงานเยอะเกินไป ไม่สะดวกกับการดื่มกินอย่างเต็มที่ เปลี่ยนเป็ นมาเลี ้ง
ฉลองในวันนี ้น่าจะดีกว่า ว่าอย่างไร? เจ้ าพอมีเวลาหรื อไม่?”

เชื ้อเชิญไปดื่มกินในเวลาเช้ าเช่นนี ้ นี่แสดงว่าความอดทนของเซี่ยวยู่หลงมีอย่าง

จํากัด เซี่ยวเช่อยิ ้มเยาะในใจ เขารู้อย่างชัดแจ้ งถึงเหตุผลที่เซี่ยวยู่หลงตามหาตัว
เขาแต่เช้ า ขณะนัน้ เซี่ยวเช่อแสดงสีหน้ าปลื ้มอกปลื ้มใจ เขาตอบรับอย่างเต็ม
อกเต็มใจว่า “ท่านพี่ย่หู ลงเรี ยกหาข้ า? แน่นอน! ข้ ามีเวลาแน่นอน! สําหรับท่าน
พี่ย่หู ลงแล้ ว ข้ าจะไม่มีเวลาได้ อย่างไร? เช่นนัน้.....พวกเราไปด้ วยกันเลย
หรื อไม่?”

สีหน้ าท่าทางของเซี่ยวเช่อทําให้ เซี่ยวหยางต้ องยิ ้มเยาะในใจ เขาผงกศีรษะ

รับ “แน่นอน ไปกันเถอะ”

เขตตึกของเซี่ยวยู่หลงใหญ่โตกว่าของเซี่ยวเช่อประมาณห้ าเท่า ไม่เพียงแต่

หรูหราโอ่อ่าถึงที่สดุ ทังยั
้ งเต็มไปด้ วยหญิงรับใช้ อ้อนแอ้ นแน่งน้ อย

ด้ านเหนือของเขตที่พกั สร้ างไว้ ด้วยศาลาหลังหนึง่ โต๊ ะภายในล้ วนจัดวางไว้ ด้วย

อาหารและสุรานานาชนิด เซี่ยวยู่หลงยกแก้ วสุราขึ ้นพร้ อมทังยิ้ ้มอย่าง
อบอุน่ “น้ องเซี่ยวเช่อ ท่านตบแต่งหยกงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆาล่องเป็ น
ภรรยา ข้ าขอแสดงความยินดีกบั เจ้ าอีกครัง้ หนึง่ ในฐานะพี่ชาย ข้ าเองต้ อง
พยายามให้ หนักขึ ้นต่อจากนี ้ไป”

“ขอบคุณท่านพี่ย่หู ลง” เซี่ยวเช่อยกแก้ วสุราขึ ้นอย่างรวดเร็ ว หน้ าของเขาแดง

ด้ วยความตื่นเต้ นดีใจ “ที่จริ ง.....เกี่ยวกับเรื่ องนี ้ การแต่งงานของข้ าเป็ นเพียง
เรื่ องเล็กน้ อย ซึง่ ความจริ ง ควรเป็ นข้ าที่ต้องแสดงความยินดีตอ่ ท่านพี่ย่หู ลงเสีย
มากกว่า”

“โอ้ ?” ใบหน้ าของเซี่ยวยู่หลงแสดงออกถึงความสงสัยใคร่ร้ ู เขายิ ้มพลางถามว่า

“แสดงความยินดีกบั ข้ า? ข้ าไม่เข้ าใจ”
เซี่ยวเช่อตอบด้ วยสีหน้ าเคร่งเครี ยดจริ งจัง “นี่ เป็ นไปไม่ได้ ที่พี่ยหู ลงไม่ทราบ
เกี่ยวกับพรรคตระกูลเซี่ยวซึง่ กําลังเดินทาง มาที่นี่เพื่อคัดเลือกเหล่าผู้เยาว์
กลับไปยังพรรคพร้ อมพวกมัน? ในผู้เยาว์รุ่นหลังของตระกูลเซี่ยวเรา ไม่ว่านับ
เรื่ องพรสวรรค์ ศักดิ์ฐานะ รูปร่างหน้ าตา และบุคลิกภาพ ไม่มใี ครสามารถ
เทียบเคียงกับพี่ย่หู ลงได้ ? ครัง้ นี ้ พี่ย่หู ลงต้ องเป็ นผู้ได้ รับคัดเลือกไปยังพรรค
ตระกูลเซี่ยวอย่างแน่นอน ช่างเป็ นข่าวใหญ่ที่น่ายินดีอย่างแท้ จริ ง”

“ใช่แล้ ว! ถูกต้ อง พี่ย่หู ลงต้ องได้ รับคัดเลือกเพื่อไปพรรคตระกูลเซี่ยวเป็ นแน่

แท้ ! มีพี่ย่หู ลงอยู่ ใครก็อย่าหวัง” เซี่ยวหยางพูดเสริ มขึ ้นในทันที ศักดิ์ฐานะของ
มันในตระกูลเซี่ยวเพียงจัดว่าอยู่ขนสู ั ้ งในระดับหนึ่ง ในเรื่ องการคัดเลือกนี ้ มัน
ตระหนักดีถึงโอกาสอันน้ อยนิดของตนเอง บุคคลที่มีโอกาสมากที่สดุ ในตระกูล
เซี่ยวขณะนี ้คือเซี่ยวยู่หลง ในเมื่อมันใช้ เวลาส่วนใหญ่ติดตามเซี่ยวยู่หลงมา
นาน หากเซี่ยวยู่หลงเข้ าสูพ่ รรคตระกูลเซี่ยว มีแต่จะเป็ นผลดีตอ่ มัน มันเริ่ มคิด
ว่าการใช้ เวลาช่วงปี หลังๆติดตามเซี่ยวยู่หลงเป็ นการตัดสินใจที่ไม่ผิดพลาดเลย
จริ งๆ

ด้ วยสีหน้ าท่าทางอันถ่อมตัว เซี่ยวยู่หลงสัน่ ศีรษะ “พวกเจ้ ายกยอข้ าเกินไป

ตระกูลเซี่ยวเรามีพี่น้องชายหญิงอันโดดเด่นมากมาย แม้ ว่าข้ าจะนับได้ ว่าโดด
เด่นที่สดุ ในเรื่ องระดับพลังลมปราณ เมื่อคํานวณคุณสมบัติอื่นๆแล้ ว ยังไม่
สามารถมัน่ ใจได้ ถึงเพียงนัน้ ทว่าข้ าจะพยายามให้ ดีที่สดุ มา น้ องเซี่ยว
เช่อ แก้ วนี ้เพื่อความสุขของเมื่อวาน”
ด้ วยคําพูดประดุจดังไม่ใส่ใจผลได้ ผลเสีย ที่ซอ่ นอยู่ลกึ ๆในแววตาของเซี่ยวยู่หลง
ล้ วนเต็มเปี่ ยมด้ วยความคาดหวังเลิศลอยยิ่งกว่าผู้อื่น

หลังจากดื่มสุราไปแก้ วหนึ่ง ใบหน้ าเซี่ยวเช่อเปลี่ยนเป็ นแดงกํ่า เวลานี ้ เซี่ยวห

ยางโน้ มใบหน้ าเข้ าใกล้ และถามด้ วยสีหน้ ายิ ้มแย้ มว่า “น้ องเซี่ยวเช่อ สตรี ที่เจ้ า
ตบแต่งเมื่อวานคือโฉมงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆาล่องอย่างแท้ จริ ง โชคด้ าน
สตรี ของเจ้ าล้ วนเป็ นที่อิจฉาริ ษยาโดยพี่น้องทังหลาย
้ รสชาติที่ได้ สมั ผัสในหอ
ห้ องเมื่อคืนวาน....ฮี่ฮี่ ต้ องน่าพึงพอใจอย่างแน่นอน ใช่หรื อไม่?”

เซี่ยวยู่หลงยกแก้ วสุราขึ ้น ใบหน้ าเปื น้ รอยยิ ้มทว่าสายตาจับจ้ องไม่คลาดคลาไป

ยังสีหน้ าและแววตาเซี่ยวเช่อ เตรี ยมพร้ อมในการจับผิดสีหน้ าของเซี่ยว
เช่อ ทว่า เมื่อเซี่ยวหยางจบคําถาม ดวงตาของเซี่ยวเช่อพลันโชนประกาย
กล้ า ใบหน้ าปลดปล่อยรอยยิ ้มกว้ างขวางอันเป็ นที่เข้ าใจได้ โดยผู้ชายทุกคน เขา
โน้ มใบหน้ าเข้ าใกล้ เซี่ยวหยาง พูดเสียงเบาพลางยิ ้มแย้ ม “แน่นอนที่สดุ ! ฮี่ฮี่ฮี่ฮี่
.....พี่เซี่ยวหยาง ข้ าจะบอกให้ ท่านรู้ สตรี ทกุ นางล้ วนไม่มีใดแตกต่าง เซี่ยฉิงเยว่
ปกติคล้ ายนกยูงอันแสนเย่อหยิ่ง ทว่าบนเตียงแล้ ว นางเปรี ยบดังสตรี ร่าน
สวาท โอ, เสียงครวญครางของนาง รสชาติของนาง แน่นอนว่าน่าพึงพอใจ
อย่างที่สดุ ! ฮี่ฮี่ฮี่ฮี่.....”

เซี่ยวเช่อหรี่ ตาลงขณะพูด ใบหน้ าล้ วนแดงกํ่าด้ วยฤทธิ์สรุ า

*เพล้ ง*……
แก้ วสุราในมือของเซี่ยวยู่หลงพลันแตกเป็ นเสี่ยงๆ กระจัดกระจายเต็มพื ้นโต๊ ะ
“เอ๋? ท่านพี่ย่หู ลง? เกิดอะไรขึ ้น?” เซี่ยวเช่อพลันลุกขึ ้นยืนด้ วยท่าทางแตกตื่น

เซี่ยวยู่หลงฉีกยิ ้มที่ทงแสนอั
ั้ ปลักษณ์และแข็งทื่อขณะที่มนั สะบัดเศษแก้ วบนฝ่ า
มืออก

“ไม่มีใด ข้ าเพียงไม่ระวังและผิดพลาดในการควบคุมพลังเท่านัน”
้

สีหน้ าของเซี่ยวหยางเองไม่ได้ ดีไปกว่าเซี่ยวยู่หลง หน้ าของมันดูคล้ ายคนที่กิน

แมลงตายเข้ าปากไป เมื่อได้ ยินคําตอบของเซี่ยวยู่หลง มันพลันแทรกขึ ้น “ข้ า
รู้ ต้ องเป็ นที่พี่ย่หู ลงทะลวงลมปราณสําเร็จไปอีกขัน้ หลังจากการเลื่อนชัน้
ลมปราณใหม่ๆ พลังลมปราณบางทีสามารถหลุดจากการควบคุมได้ โดยง่าย”

“เป็ นเช่นนี ้เอง!” เซี่ยวเช่อแสดงท่าทางคล้ ายเพิ่งเข้ าใจ จากนันจึ

้ งกล่าวต่ออย่าง
รวดเร็ วว่า “พี่ใหญ่ย่หู ลงสามารถทะลวงชันลมปราณได้้ อย่างกะทันหัน ยินดี
ด้ วย! ข้ าทราบมาว่าพี่ย่หู ลงเลื่อนขึ ้นสูข่ นที
ั ้ ่สามขอบเขตปราณแท้ จริ งเมื่อหลาย
เดือนก่อน นี่เพียงผ่านมาสามเดือน ท่านก็ทะลวงลมปราณไปอีกขัน! ้ นี่จงึ สม
กับเป็ นผู้โดดเด่นในรุ่ นเรา ดูท่าว่านอกจากพี่ย่หู ลงแล้ ว ไม่มีทางที่พรรคตระกูล
เซี่ยวจะเลือกคนอื่นไปได้ ”

ใบหน้ าของเซี่ยวยู่หลงบิดเบี ้ยว มันพลันลุกขึ ้นยืน พยายามสงบจิตใจอันสับสน

ว้ าวุน่ แล้ วจึงกล่าวด้ วยรอยยิ ้มที่ฝืดฝื นว่า “น้ องเซี่ยวเช่อชมเชยเกินไป ทว่าข้ าเพิ่ง
ทะลวงลมปราณ และพลังปราณยังคงพลุ่งพล่าน ข้ าจําเป็ นต้ องสงบระงับและ
คงไม่สามารถอยู่เป็ นเพื่อนเจ้ าได้ ...”
“ไม่เป็ นไร! ไม่มีปัญหา!” เซี่ยวเช่อโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ วพร้ อมผงกศีรษะ
อย่างเข้ าอกเข้ าใจ “แน่นอนว่าการทําให้ ลมปราณสงบของพี่ย่หู ลงสําคัญเหนือสิ่ง
อื่นใด...เช่นนัน้ ข้ าคงไม่รบกวนท่านพี่ย่หู ลงอีกต่อไป ขอขอบคุณท่านในคําเชื ้อ
เชิญและการต้ อนรับในวันนี ้ หลังจากนี ้ เมื่อพี่ยหู ลงได้ รับการคัดเลือกจากพรรค
ตระกูลเซี่ยวเมื่อใด ข้ าจะเป็ นคนแรกที่มาแสดงความยินดีกบั ท่าน”

หลังจากพูดจบ เซี่ยวเช่อจากไปอย่างสุภาพเรี ยบร้ อย เซี่ยวหยางเองทําทีอําลา

พร้ อมเซี่ยวเช่อ ทว่าเมื่อเซี่ยวเช่อจากไปไกลแล้ ว มันพลันย้ อนกลับมาอย่าง
รี บเร่ง เมื่อมันเข้ าประตูไป มันจึงพบใบหน้ าอันน่าเกลียดน่ากลัวและมืดทะมึน
ของเซี่ยวยู่หลง

“พี่ใหญ่....เรื่ องนี ้.....” เมื่อเห็นท่าทางของเซี่ยวยู่หลง เซี่ยวหยางกลืนนํ ้าลาย

อย่างยากลําบากและเดินเข้ าใกล้ อย่างหวาดหวัน่
“อ๊ ากกกกกกกกกก!!”

เซี่ยวยู่หลงคํารามด้ วยความคลัง่ แค้ นเต็มเปี่ ยมประดุจบ้ าคลัง่ มันกวาดขวดสุรา

และแก้ วนํ ้าชาทังหลายลงจากโต๊
้ ะ เมื่อทุกอย่างแตกกระจายเป็ นชิ ้นเล็กชิ ้น
น้ อย มันพลันเตะเท้ าออกอย่างรุ นแรงใส่โต๊ ะหิน หมัดทังสองข้
้ างกําแนบ
แน่น หอบหายใจหนักหน่วง ดวงตาทังสองเต็ ้ มไปด้ วยไฟริ ษยาและความ
อาฆาตแค้ น เสียงตํ่าน่ากลัวลอดเร้ นออกจากปาก
“ไม่ ใช่ ว่าแกบอกข้ า.......เซี่ยฉิงเยว่ ......ไม่ มีทางให้ เจ้ าขยะเซี่ยวเช่ อแตะ
ต้ องนางหรอกหรือ?!!”
เซี่ยวยู่หลงน้ อยครัง้ จะบ้ าคลัง่ ถึงเพียงนี ้ ลักษณะของมันในตอนนี ้ทําให้ เซี่ยวห
ยางรู้สกึ หนังศีรษะด้ านชาและแผ่นหลังเย็นยะเยียบ เขากล่าวอย่างหวาดหวัน่ ว่า
“..นี่ต้องเป็ น...ต้ องเป็ นเด็กน้ อยเซี่ยวเช่อกุเรื่ องขึ ้น....กุเรื่ องขึ ้นมา! เซี่ยฉิงเยว่....
ไม่มีทางยินยอมพร้ อมใจต่อเจ้ าเด็กน้ อยนัน่ !”

“บัดซบ !!” เซี่ยวยู่หลงคํารามเสียงตํ่า “มีสิ่งใดบ้ างเดี่ยวกับเจ้ าสวะเซี่ยวเช่อที่ข้า

จะไม่ร้ ู? เจ้ าคิดว่ามันสามารถโกหกข้ าได้ หรื อ? เจ้ าคิดว่าข้ าเป็ นใครกัน?”

เซี่ยวยู่หลงมีทงความฉลาดเฉลี
ั้ ยวและสายตาแม่นยํา มันรู้จกั เซี่ยวเช่อมาเป็ น
เวลาสิบหกปี และเชื่อว่ามันรู้จกั เซี่ยวเช่อประดุจหลังมือของตนเอง มันเชื่อมัน่ ว่า
เมื่อเป็ นเรื่ องของเซี่ยวเช่อ ผู้ซงึ่ ไร้ วรยุทธ์ ขี ้ขลาด ทังยั
้ งไร้ ความมัน่ ใจ หากมี
ความเปลี่ยนแปลงใดๆล้ วนไม่อาจรอดพ้ นสายตาของมันได้ ขณะที่เซี่ยวหยาง
ถามคําถามเมื่อครู่ ไม่ว่าสายตา ท่าทาง แม้ กระทัง่ ปฏิกิริยาจากจิตใต้ สํานึก....
ล้ วนไม่มีสญ ั ญาณของการโกหก

เซี่ยฉิงเยว่คือสตรี ที่มนั สาบานไว้ ว่าต้ องได้ มาเป็ นของตน เหตุผลที่มนั ปล่อยให้

ทังสองแต่
้ งงานกัน หนึ่งนันเนื
้ ่องจากหมดปั ญญาขัดขวาง อีกเหตุผลหนึง่
เนื่องจากมันเชื่อว่าแม้ เซี่ยฉิงเยว่จะแต่งให้ แก่เซี่ยวเช่อ นางก็ไม่มีทางมอบกาย
ให้ กลับกัน นี่อาจเปิ ดทางสะดวกให้ แก่ตนเอง เซี่ยวยู่หลงไม่เคยคาดคิดเลยว่า
ในวันที่สองของการแต่งงาน ผลลัพธ์คือเซี่ยฉิงเยว่ได้ ถกู ลิ ้มลองโดยเซี่ยวเช่อไป
แล้ ว!!

ภายในใจของเซี่ยวยู่หลงเต็มไปด้ วยความโกรธ ความริ ษยาอาฆาต

แค้ น เพียงพอให้ อกของมันระเบิดออก

เซี่ยวหยางยืนหดคอไปด้ านหลัง ไม่กล้ าแม้ แต่จะหายใจแรง ในอดีต เซี่ยวยู่หลง

ได้ รับการคาดการณ์ว่าจะเป็ นผู้นําตระกูลในอนาคต เซี่ยวหยางยังแสดงออกถึง
ความภักดีอย่างสูง ตอนนี ้ เซี่ยวยู่หลงเป็ นไปได้ ว่าอาจได้ เป็ นหนึ่งในสมาชิก
พรรคตระกูลเซี่ยว มันยิ่งไม่กล้ าขัดคําสัง่

ผ่านไปครู่ใหญ่ เซี่ยวยู่หลงยังคงหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เห็นได้ ชดั ว่าการ

ระเบิดอารมณ์ของเขารุนแรงเพียงใด ทันใดนันเขากล่
้ าวเสียงตํ่าว่า “เซี่ยวเช่อไป
ที่ไหนหลังจากมันออกไปจากที่นี่?”

“...มัน....มันไปยังสวนตะวันออก ....มันอาจจะ...อาจจะไปส่วน
ห้ องครัว” เซี่ยวหยางตอบอย่างระมัดระวัง

เซี่ยวยู่หลงเลิกคิ ้วขึ ้นสูง ใบหน้ าประดุจเคลือบคลุมด้ วยเมฆหมอกมืดมัว เขาพูด

พึมพํา “ข้ าคิดมาตลอดว่าเซี่ยฉิงเยว่มีพรสวรรค์และบุคลิกภาพสง่างาม ทังเปี ้ ่ ยม
ด้ วยศักดิ์ศรี สงู ส่งสุดเอื ้อมที่สตรี ใดล้ วนไม่อาจเทียบเคียง ข้ าคาดไม่ถงึ จริ งๆว่า
แม้ แต่สมาชิกตระกูลเซี่ยวซึง่ ไร้ คา่ ที่สดุ จะสามารถดึงดูดนางได้ !”
เซี่ยวยู่หลงพ่นเสียงเย็นชาออกทางจมูกและสะบัดแขนอย่างรุ นแรง มันเดินไป
ทางด้ านนอกสวน เมื่อเซี่ยวหยางกําลังจะเดินตาม มันพลันเดาออกว่าเซี่ยวยู่
หลงกําลังจะไปที่ใดและหยุดเท้ าลงพร้ อมทังปาดเหงื
้ ่อเย็นเยียบบนหน้ าผาก

...........................................................

เซี่ยวเช่อออกมาจากเขตตึกของเซี่ยวยู่หลงและเดินไปยังทิศทางของห้ องครัวเพื่อ
หาอาหารเช้ า หลังจากนัน้ ชายหนุ่มเดินทอดน่องอย่างสบายผ่านเขตตึกพักของ
เซี่ยวหลิงซี หากมีใครเดินเข้ าใกล้ จะได้ ยินเสียงเซี่ยวเช่อพึมพํากับตนเองว่า
“เซี่ยวยู่หลงสมควรกําลังเดินทางไปเขตตึกพักของข้ าอย่างเร่ งรี บสินะ? โอ้ ....ข้ า
สงสัยว่าภรรยาข้ าฉิงเยว่จะหักขาข้ างนึงของมัน? หรื อทังสองข้
้ าง?....อืมมม...
หรื อไม่ก็ทงสามข้
ั้ าง?”

ชายหนุ่มเดินมาถึงเขตตึกพักอาศัยของเซี่ยวหลิงซี ประตูถกู ปิ ดอยู่อย่างแน่น

หนา เซี่ยวเช่อเคาะลงบนประตู “อาหญิงเล็ก ข้ านําอาหารเช้ ามาให้ ”

ประตูเปิ ดออก เซี่ยวเช่อเดินเข้ าไปด้ านใน ปิ ดประตูดงั *ปัง*

เซี่ยวหลิงซีเหยียดกายอย่บนโต๊ ะ แขนทังสองรองอยู
้ ่ใต้ คาง เปลือกตา
หรุบหรู่ ให้ ความรู้ สกึ อ่อนแอและปราศจากชีวิตชีวา เซี่ยวเช่อวางอาหารเช้ าลง
บนโต๊ ะแล้ งโบกมือไปมาต่อหน้ าเซี่ยวหลิงซี “เมื่อคืนหลับไม่สนิทหรื อ?”
“อืมมม์....” เมื่อได้ ยินคําว่า “เมื่อคืน” เซี่ยว หลิงซีเปล่งเสียงครางแผ่วเบาและ
ฝังหน้ าของนางลงบนฝ่ ามือ “เจ้ ายังสามารถพูดถึงเรื่ องเมื่อคืนได้ อีกเหรอ....เซี่ย
ฉิงเยว่นําส่งผ้ าห่ม มาให้ นางต้ องเห็นหมดแล้ วแน่ๆ...ทํายังไงดี ทํายังไงดี.....ข้ า
อับอายเกินกว่าจะสู้หน้ าใครได้ ฮึก..ฮือ..ฮือ...”

“มันก็ไม่ได้ เลวร้ ายอะไรไม่ใช่รึ?” เซี่ยวเช่อถูหน้ าผากและนัง่ ลงข้ างๆหญิง

สาว เขาพูดพร้ อมรอยยิ ้ม “ทําตัวตามสบาย ท่านคืออาหญิงเล็กของข้ า พวก
เราผล็อยหลับไปด้ วยกันมีอะไรไม่ดี?”

“ก็เพราะข้ าเป็ นอาหญิงเล็กของเจ้ าน่ะสิ...” เซี่ยวหลิงซีสนั่ ศรี ษะอย่างเอาเป็ นเอา

ตาย “อีกอย่าง....เมื่อคืนทังคื
้ น มือของเจ้ าอยู่ที่..ที่....ฮึก......นางต้ องเห็น
หมดแล้ วแน่ๆ! ข้ าจะทํายังไงถ้ านางบอกคนอื่น...ข้ าควรทํายังไงดี...”

“อย่ากังวลไปเลย นางไม่มีทางบอกใครแน่นอน นอกจากนี ้ ท่านคืออาหญิงของ

ข้ า จะเป็ นอะไรไปถ้ าระหว่างหลับ มือของข้ าบังเอิญไปโดนหน้ าอกของ
ท่าน?” เซี่ยวเช่อพูดอย่างใจเย็น

“เจ้ า...เจ้ า....ไม่ต้องพูดแล้ ว!” เซี่ยวหลิงซีสนั่ ศีรษะแรงขึ ้นกว่าเก่า แก้ มทังสอง

้
ข้ างแดงกํ่า ที่นางสามารถแสดงออกอย่างเมื่อคืนล้ วนเนื่องจากพวกเขาต่างอยู่
ในความมืดมิดตามลําพังสองคน จิตใจของนางสับสนว้ าวุ่น เมื่อทบทวนหวน
นึก นางเกือบจะเชื่อว่านางกลายเป็ นเสียสติไปเมื่อตอนนัน้
“ข้ ามัน่ ใจร้ อยเปอร์ เซ็นต์ แม้ ว่านางจะเห็น นางต้ องไม่บอกใครแน่นอน อันที่
จริ ง นางไม่ได้ คิดในแง่.....ในแง่ที่ทา่ นคิดอย่างแน่นอน เอาล่ะ มากินข้ าวเช้ าได้
แล้ วก่อนที่จะเย็นหมด” เซี่ยวเช่อปลอบนางพร้ อมหัวเราะน้ อยๆ เมื่อคิดถึงเรื่ อง
เดียวกัน แน่นอนว่าจิตใจของผู้หญิงคิดต่างกับผู้ชายอย่างสิ ้นเชิง

“โอ้ ...” เซี่ยวหลิงซีเปิ ดหน้ าของนางออกมาในที่สดุ นางทานข้ าวเช้ าที่เชี่ยวเช่

อนํามาให้ พร้ อมคราบนํ ้าตา

ดังที่เซี่ยวเช่อคาดการณ์ไว้ เซี่ยวยู่หลงมุง่ หน้ าไปยังเขตตึกของเขาทันทีที่ชาย

หนุ่มจากไป เมื่อเซี่ยวยู่หลงเข้ าไปในสวน มันพบเห็นเซี่ยฉิงเยว่ยืนอยู่กลางสวน
พอดิบพอดี

..............................................งง

เซี่ยฉิงเยว่ยืนอย่างสงบอยู่ใต้ ต้นทับทิมกึ่งกลางสวน แขนทังสองของนางยก

้
สูงขึ ้น สีหน้ าท่าทางสงบเคร่งขรึม นางกําลังฝึ กฝนพลังลมปราณอยู่อย่าง
แน่นอน เส้ นผมยาวสลวยของนางทิ ้งตัวลงบนไหล่ ดูน่มุ นิ่มเปล่งประกาย
ภายใต้ แสงอรุ ณ ดวงหน้ างดงามแต่งแต้ มด้ วยคิ ้วเรี ยวโค้ งสีดํา เรี ยวงามประดุจ
จันทร์ เสี ้ยว ดวงตานิ่งสงบกระจ่างใสประดุจแก้ วเปล่งประกายงดงามดังอยู่ใน
ความฝัน ร่างกายปกคลุมไปด้ วยชุดยาวสีแดงล้ วน เปิ ดเผยเส้ นสายรูปร่ างแบบ
บางโค้ งเว้ า ตัดกับผิวขาวนวลประดุจหยก
นี่เป็ นครัง้ แรกที่เซี่ยวยู่หลงพบเห็นเซี่ยฉิงเยว่ที่งดงามหาใดเปรี ยบในระยะใกล้
แบบตัวต่อตัวเช่นนี ้ ชัว่ ขณะนันเอง้ ชายหนุ่มนิ่งตะลึงลานอยู่กบั ที่ จิตสมาธิทงั ้
มวลถูกดึงไปยังภาพงดงามเบื ้องหน้ า โลกหล้ าแปรเปลี่ยนเป็ นไร้ สีสนั อันใด

เมื่อพบเห็นการมาถึงของเซี่ยวยู่หลง เซี่ยฉิงเยว่มิได้ เปลี่ยนแปรท่ายืน ดวงตาทัง้

สองยังคงมุง่ ตรงไปเบื ้องบนขณะที่เสียงเย็นชาหลุดออกจากปาก “เซี่ยวเช่อมิได้
อยู่ที่นี่”

สุ้มเสียงของนางทังเย็ ้ นชาทังเฉยเมย
้ ทว่ายังคงหวานนุ่มนวลประดุจนาง
สวรรค์ เซี่ยวยู่หลงเมื่อได้ ยินค่อยกลับเป็ นปกติ หากมันยังคงไม่อาจลบร่ องรอย
ความตกตะลึงและความหลงใหลไปจากสายตาได้ มันพลันปรับท่าทีให้ ดดู ีที่สดุ
พร้ อมค้ อมตัวลงทักทายเซี่ยฉิงเยว่ กล่าวด้ วยรอยยิ ้มว่า “อรุณสวัสดิ์แม่นาง
เซี่ย ข้ าคือเซี่ยวยู่หลง พี่ชายของเซี่ยวเช่อ”

เซี่ยฉิงเยว่เองมิใช่บุคคลซึง่ เย็นชาและหยิ่งยะโสจนเกินไป เมื่อผู้อื่นพูดจาสุภาพ

ทังประกอบด้
้ วยนํ ้าเสียงให้ ความเคารพทําให้ นางต้ องชําเลืองมอง ทังนี
้ ้ มิใช่ว่า
นางไม่เคยได้ ยินชื่อเซี่ยวยู่หลง อย่างไรก็ดี เขาคือบุตรชายของผู้นําตระกูลเซี่ยว
คนปั จจุบนั เมื่อนางจับจ้ องไปยังเซี่ยวยู่หลงเพื่อเตรี ยมคารวะทักทายตอบ นาง
พบกับสายตาหลงใหลคลัง่ ไคล้ ของเซี่ยวยู่หลง....รวมทังความใคร่
้ !!

ทันใดนันเอง
้ นางขมวดคิ ้วเรี ยวงาม ความรู้ สกึ ดีเรื่ องมารยาทและบุคลิกอันสง่า
งามของบุคคลตรงหน้ าพลันแปรเปลี่ยนเป็ นความเดียดฉันท์ในพริ บตา แม้ ว่า
เซี่ยวเช่อมักจะทําให้ นางโกรธเคืองอยู่บ่อยครัง้ จากความปากพล่อยและมือ
ไว ทว่าอย่างน้ อยที่สดุ นางไม่เคยพบเห็นร่องรอยความปรารถนาหรื อความใคร่
ใดๆในแววตาของเซี่ยวเช่อ ทว่า เซี ่ยวยู่หลงผูน้ ี.้ .....

สุ้มเสียงเฉื่อยชาของเซี่ยฉิงเยว่เจือปนไปด้ วยความเย็นเยียบ คําพูดของนาง

เปลี่ยนเป็ นเน้ นยํ ้าอีกครัง้ “เซี่ยวเช่อไม่อยู่ที่นี่”

ภายใต้ ใบหน้ าชาเย็นของเซี่ยฉิงเยว่ เซี่ยวยู่หลงแสดงออกว่าเหนือความ

คาดหมาย เขาผงกศีรษะพร้ อมกล่าวว่า “นัน่ น่าเสียดายนัก ทว่า ข้ าพเจ้ าเคยได้
ยินเรื่ องราวมากมายเกี่ยวกับแม่นางเซี่ย ได้ พบกับแม่นางเซี่ยครานี ้นับว่าไม่เสีย
เที่ยวเปล่า”

เมื่อชายหนุ่มกล่าวคํา การเคลื่อนไหว สีหน้ าแววตา รวมทังสุ ้ ้ มเสียงล้ วน

แปรเปลี่ยนเป็ นสมบูรณ์แบบ แสดงออกถึงเสน่ห์ของตนอย่างเต็มที่ มันมัน่ ใจว่า
มันมีข้อดีกว่าเซี่ยวเช่อเป็ นพันเท่า หากเซี่ยฉิงเยว่หลงรักแม้ กระทัง่ เซี่ยวเช่อ นาง
จะต่อต้ านมันเมื่อมันแสดงออกได้ อย่างไร?

“ข้ ากําลังฝึ กฝนวรยุทธ์ ขออภัยที่ไม่อาจต้ อนรับแขกได้ ในเวลานี ้” ดวงตาของ

เซี่ยฉิงเยว่นิ่งสงบ ทว่าหางเสียงของนางเริ่ มแสดงออกถึงความรํ าคาญ

สตรี งดงามล้ วนสามารถทําให้ ใจท่านอบอุน่ ทังสามารถบั

้ นเทิงสายตาไม่ว่านาง
จะแสดงสีหน้ าท่าทางเยี่ยงไร เมื่อจับจ้ องไปที่เซี่ยฉิงเยว่ผ้ งู ดงามประดุจนาง
สวรรค์แปลง ดวงตาของเซี่ยวยู่หลงแปรเปลี่ยนเป็ นยิ่งมายิ่งปรารถนาในตัว
นาง ความริ ษยาในจิตใจของมันยิ่งมายิ่งรุ่มร้ อน......นางสวรรค์เช่นนีก้ ลับ
กลายเป็ นสตรี ของเจ้าสวะเซี ่ยวเช่อ ช่างเป็ นทีน่ ่าเสียดายนัก...เป็ นสิ่งที่มนั ไม่
อาจยอมรับ ทังไม่
้ อาจปล่อยผ่านไปได้ !

“ได้ ยินว่าแม่นางเซี่ยเพียงอายุครบสิบหกปี หากสามารถบรรลุถงึ ขันสิ ้ บขอบเขต

ลมปราณแรกเริ่ ม ยู่หลงนับถือเลื่อมใสเสมอมา ข้ าเชื่อว่าเมื่อแม่นางเซี่ยอายุ
เท่ากับข้ า ท่านต้ องแข็งแกร่งกว่าข้ าอย่างแน่นอน” เซี่ยวยู่หลงควบคุม
อารมณ์ ใบ หน้ าสุภาพอ่อนโยน กล่าวว่า “แม้ ว่าจะเป็ นความแตกต่างเพียงขัน้
เดียวระหว่างขอบเขตลมปราณแรกเริ่ มระดับ สิบกับขอบเขตลมปราณแท้ จริ ง
ระดับหนึ่ง ทว่า หากไม่ได้ รับการชี ้แนะ นับว่ายากเย็นแสนเข็ญในการก้ าว
ผ่าน แม้ ว่าข้ าจะไม่อาจเทียบเคียงแม่นางได้ ในด้ านพรสวรรค์ ทว่าประสบการณ์
ของข้ าพเจ้ าในด้ านการฝึ กฝนก้ าวข้ ามระดับลมปราณแรกเริ่ มนันยั
้ งพอมี พวก
เรามาแลกเปลี่ยนพลังฝี มือระหว่างกัน เป็ นอย่างไร?”

เมื่อเขาพูดจบ เซี่ยวยู่หลงเดินเข้ าหาพร้ อมใบหน้ ายิ ้มแย้ ม สองมือรวบรวมพลัง

ลมปราณก่อนยื่นเหยียดเข้ าหาสองมือขาวผ่องของเซี่ยฉิงเยว่

เซี่ยฉิงเยว่อาจเปี่ ยมพรสวรรค์เชิงยุทธ์ ทว่านางเพียงบรรลุขนสิั ้ บขอบเขต

ลมปราณแรกเริ่ ม ขณะที่เซี่ยวยู่หลงมีพลังฝี มือในระดับสามขอบเขตลมปราณ
แท้ จริ ง และแน่นอนว่ามีคณ ุ สมบัติมากพอที่จะสัง่ สอนเซี่ยฉิงเยว่...อย่างน้ อยนี่
คือสิ่งที่เซี่ยวยู่หลงคาดคิด
เมื่อเห็นว่าเซี่ยวยู่หลงมิเพียงมีความปรารถนาลามกในแววตา ทังยั
้ งบังอาจลง
มือ ดวงตางดงามของเซี่ยฉิงเยว่พลันทอประกายสีนํ ้าเงินวูบหนึ่ง นางวาดมือไป
เบื ้องหน้ า ผลักมือเปล่าไปยังทิศทางของเซี่ยวยู่หลง

เมื่อเห็นว่าเซี่ยฉิงเยว่พลันยื่นเหยียดมืองามราวสลักจากหยกออกมาอย่างเหนือ
ความคาดหมาย ดวงตาของเซี่ยวยู่หลงพลันแสดงออกถึงความยินดีปรี ดา เมื่อ
ชายหนุ่มกําลังจะยึดกุมมือของนาง มันพลันรู้สกึ ถึงพลังอันไม่อาจต่อต้ ายชนิด
หนึ่งกระแทกเข้ าที่ท้อง ไร้ โอกาสแม้ แต่จะเปล่งเสียงร้ อง ร่ างกายของเซี่ยวยู่หลง
ถูกกระแทกลอยคว้ างไปด้ านหลัง หมุนตัวหนึ่งตลบ ก่อนจะตกลงสูพ่ ื ้นโดยมี
ศีรษะอยู่ล่างเท้ าอยู่บน ขณะเดียวกัน ฟั นหน้ าทังสองซี
้ ่ของมันล้ วนถูกกระแทก
กระเด็นออกมา

ศักดิ์ฐานะของเซี่ยวยู่หลงในตระกูลเซี่ยวสูงส่ง หากสตรี ผ้ ซู งึ่ เพิ่งตบแต่งเข้ าสู่

ตระกูลเซี่ยวถูกกระทําชําเราโดยเซี่ยวยู่หลง แม้ นางจะมีพลังยุทธ์มากกว่า นาง
อาจไม่กล้ าทําร้ ายมัน ทว่า เบื ้องหลังเซี่ยฉิงเยว่คือผู้ใด? ที่หนุนหลังนางคือแดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง หากนางตบตีมนั จนใบหน้ าบี ้แบน หรื อแม้ แต่ร้องขอ
ชีวิตของมัน เมื่อศักดิ์ฐานะของนางในฐานะศิษย์ของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก
แข็งถูกเปิ ดเผย เซี่ยวหยุนไห่ล้วนไม่กล้ ามีปากเสียง หากกลับกัน ยังคงต้ องขอ
อภัยต่อนางด้ วยใบหน้ าเปื อ้ นยิ ้มด้ วยซํ ้า
เซี่ยวเช่อแน่ใจอย่างที่สดุ ว่าระดับพลังยุทธ์ของเซี่ยฉิงเยว่ไม่เพียงอยู่ในขันสิ
้ บของ
ขอบเขตปราณเริ่ มต้ นแน่นอน ทว่าเซี่ยวยู่หลงไม่ร้ ู เซี่ยฉิงเยว่โกรธเคืองอย่าง
รุนแรง นางใช้ พลังลมปราณเจ็ดในสิบของพลังที่แท้ จริ ง เมื่อมองไปที่เซี่ยวยู่หลง
ที่หมอบเหยียดยาวอยู่ที่พื ้น นาง เก็บมือที่ยืดเหยียดออกไปพร้ อมทังพู ้ ดด้ วย
นํ ้าเสียงเฉยชา “ดูเหมือนว่านายน้ อยเซี่ยวไม่ได้ ยอดเยี่ยมทางด้ านการ
แลกเปลี่ยนฝี มือสักเท่า ไหร่ เชิญท่านกลับไปเถอะ”

เซี่ยวยู่หลงนอนเหยียดยาวอยู่บนพื ้นดินอย่างงุนงง......มันเชื่อมัน่ ว่าด้ วยระดับ

พลังยุทธ์ขนสามขอบเขตปราณแท้
ั้ จริ ง การเอารัดเอาเปรี ยบต่อเซี่ยฉิงเยว่คง
ง่ายดายประดุจหยิบส้ มในลัง ไม่ว่าอย่างไร มันล้ วนคาดคิดไม่ถงึ ว่าหลังจากพบ
หน้ านาง มันกลับจบลงที่การนอนทอดกายอยู่บนพื ้นพร้ อมทังบาดแผลเต็
้ มตัว
โดยไม่มีแม้ แต่โอกาสประมือ เซี่ยวยู่หลงจ้ องมองไปยังซี่ฟันเปื อ้ นเลือดสองซี่ที่
ตกอยู่บนพื ้นดินตรงหน้ ามันด้ วยความตื่นตะลึง

เซี่ยวยู่หลงลุกขึ ้นยืนทันที ใบหน้ าบิดเบี ้ยว มันตระหนักดีถึงสภาพยับเยินและ

หมดเรี่ ยวแรงของตนเอง มันสามารถพูดได้ ว่าตลอดชัว่ ชีวิตในฐานะนายน้ อย
แห่งตระกูลเซี่ยว .....มันไม่เคยตกอยู่ในสภาพอนาถถึงเพียงนี ้มาก่อน ทังยั ้ งเป็ น
ต่อหน้ าสตรี ที่มนั ชื่นชมและหมายปองที่สดุ ในชีวิต ทว่า นายน้ อยตระกูลเซี่ยว
ยังคงเป็ นนายน้ อยตระกูลเซี่ยว ชายหนุ่มกลํ ้ากลืนเลือดเต็มปากลงสู่
ลําคอ ใบหน้ าเปิ ดเผยรอยยิ ้มที่ดคู ล้ ายอบอุน่ สง่างาม “พลังยุทธ์ขนสิ
ั ้ บขอบเขต
ปราณเริ่ มต้ นของแม่นางเซี่ยช่างร้ ายกาจสมคํารํ่ าลือ เมื่อครู่ข้าพเจ้ าเพียง
ทดลองดูและประมาทไปหน่อย ฉะนัน้ ครัง้ นี ้ แม่นางเซี่ยสมควรระมัดระวังให้ ดี
”

คําพูดของเซี่ยวยู่หลงล้ วนแทรกไปด้ วยเสียงลมเล็ดลอดจากฟั นสองซี่ที่หกั

ออกไป หลังจบคําพูด ชาย หนุ่มยกสองมือขึ ้นเพื่อรวบรวมพลังลมปราณ
ทังหมด....มั
้ นเชื่ออย่างงมงายว่า สาเหตุที่มนั ลงเอยด้ วยการพ่ายแพ้ เมื่อครู่ล้วน
สืบเนื่องจากความไม่ระมัด ระวังของมันเอง ขณะที่เซี่ยฉิงเยว่กลับโจมตีใส่มนั
อย่างรุนแรงด้ วยกําลังทังหมด
้ ด้ วยระดับพลังยุทธ์ขนสามขอบเขตลมปราณ
ั้
แท้ จริ งเช่นมัน เป็ นไปได้ อย่างไรที่จะพ่ายแพ้ แก่ขนสิ
ั ้ บของขอบเขตยุทธ์ปราณ
แรกเริ่ ม!?

เซี่ยวยู่หลงสืบเท้ าไปเบื ้องหน้ าสามก้ าว สองมือพุ่งตรงออกมาพร้ อมกัน เพื่อยึด

จับแขนทังสองข้
้ างของเซี่ยฉิงเยว่ การกระทํานี ้ของมันยิ่งสร้ างความรังเกียจ
ให้ แก่เซี่ยฉิงเยว่ นางหมดความอดทนอีกต่อไป เซี่ยฉิงเยว่กวัดแกว่งแขนขวา
ของนางออก ชายเสื ้อสีแดงปลิวไสว คลื่นลมปราณที่แฝงพลังความเยือกเย็นดุจ
นํ ้าแข็งพัดผ่านใบหน้ าของเซี่ยวยู่หลง

คลื่นพลังลมปราณนี ้ไม่ได้ ใช้ ออกโดยวิชาฝี มือของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก

แข็ง ทว่ายังคงเกินกว่าที่เซี่ยวยู่หลงจะรับมือได้

เสียงเผียะดังสนัน่ แก้ มซีกขวาของเซี่ยวยู่หลงสะบัดลงพร้ อมทังส่

้ งร่ างทังร่้ างของ
มันปลิวไปทางด้ านหลัง ร่างของมันหมุนคว้ างกลาง
อากาศเจ็ดถึงแปดรอบก่อนจะตกกระแทกลงอย่างรุ นแรงภายนอกเขตตึก ฟั น
อาบเลือดสามซี่กระเด็นออกมา สองในสามซี่ทิ่มลงบนใบหน้ าของเซี่ยวยู่หลงเอง

“การแลกเปลี่ยนกระบวนท่าจบลงแล้ ว ข้ าขอไม่ส่งแขก”

เซี่ยฉิงเยว่ไม่แม้ แต่จะชายตามองไปที่มนั สุ้มเสียงประดุจนางฟ้าของนางเย็น

เยียบดุจนํ ้าแข็ง

ใบหน้ าซีกขวาของเซี่ยวยู่หลงเปลี่ยนเป็ นแดงเถือกประดุจอาบย้ อมด้ วย

โลหิต ตอนนี ้ แม้ ว่ามันจะเป็ นคนปั ญญาอ่อน มันย่อมต้ องเข้ าใจอย่างแจ่มแจ้ ง
ว่าขันสามแห่
้ งลมปราณแท้ จริ งของมันนัน้ อันที่จริ งไม่ใช่คมู่ ือของเซี่ยฉิงเยว่เลย
แม้ แต่น้อย มันประคับประคองใบหน้ าซีกขวาอันด้ านชาและจับจ้ องไปยังเซี่ยฉิง
เยว่ด้วยความหวาดหวัน่ มันสูดโลมหายใจลึก และเคลื่อนย้ ายตัวเองออกไป
โดยไม่มีคําพูดใดอีก

........................................................................

เซี่ยวยู่หลงเพิ่งจะไปถึงห้ องพยาบาลและกําลังจะก้ าวเท้ าเข้ าไปเมื่อมันพบเห็น

เซี่ยวเช่อกําลังเตรี ยมตัวออกจากห้ อง มือซ้ ายของชายหนุ่มถือกล่องยาหนึ่ง
ชุด เมื่อมองเห็นยู่หลง เซี่ยวเช่อทักทายอย่างยินดี
“พี่ย่หู ลง เหตุใดท่านจึงมาที่นี่? ไอ้ หยา! พี่ย่หู ลง หน้ าของท่าน....เกิด..เกิดอะไร
ขึ ้น!?”

เซี่ยวยู่หลงมองจ้ องเซี่ยวเช่อพร้ อมทังกั

้ ดฟั น มันพ่นลมออกทางจมูกอย่างเย็นชา
และรี บร้ อนเข้ าห้ องพยาบาลไป ไม่ นานก็พลันมีเสียงของท่านหมอเซี่ยวกู่
หัวหน้ าแพทย์ประจําตระกูลเซี่ยวอุทานอย่างแตกตื่นว่า “นายน้ อย....ใคร..ใคร..
ใคร...ใครมันอาจหาญกระทัง่ ลงมือต่อท่านอย่างร้ ายกาจ เช่นนี ้?!”

“ไม่ได้ บาดเจ็บอะไร...ขณะที่ข้าอยู่ที่ภเู ขาหลังเพื่อฝึ กฝน ข้ าไม่ทนั ระวังและตก

ลงมา...” เสียงของเซี่ยวยู่หลงที่สนั่ สะท้ านด้ วยความเจ็บปวดดังมาอย่าง
ชัดเจน แน่ นอนว่ามันไม่สามารถยอมรับได้ ว่าสภาพปั จจุบนั ของมันล้ วนสืบ
เนื่องมาจากการ เสนอหน้ าสัง่ สอนวิชาฝี มือขณะเดียวกันก็ต้องการฉวยโอกาสต่อ
เซี่ยฉิงเยว่

“จะไม่บาดเจ็บได้ อย่างไร?! กระดูกแก้ มของท่านแตกละเอียด ฟั นหักไปห้ าซี่ อีก

สามซี่แตกไปครึ่งหนึ่ง ฟั นทังหมดล้
้ วนไม่สามารถงอกเงยขึ ้นมาใหม่ได้ .... ”

เซี่ยวเช่อยังคงเดินไปไม่ไกลเท่าใด สุ้มเสียงที่ลอยเข้ าหูมาสร้ างความหนาวเย็น

ไปจนถึงกระดูกสันหลังของมัน

...สตรี นางนี.้ ..การลงมือของนางช่างอํามหิ ตนัก!

ผงสังหารใจที่มงุ่ สังหารเซี่ยวเช่อก่อนหน้ านี ้สมควรมาจากเซี่ยวยู่หลง แท้ ที่จริ ง
แล้ ว เซี่ยวเช่อเพียงหวังต้ องการยืมมือของเซี่ยฉิงเยว่สงั่ สอนมันสักเล็กน้ อย......
ทว่านี่จะเรี ยกว่าการสัง่ สอนได้ อย่างไร?! นี่เรี ยกว่าตบตีมนั จนแทบตายมากกว่า!

เมื่อหวนคิดไปถึงขณะที่ตนเองเคยฉวยโอกาสกับนางเมื่อเช้ าโดยใช้ ท่านปู่ เป็ นโล่

กําบัง เซี่ยวเช่อพลันหลัง่ เหงื่อชุ่มโชกขึ ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเซี่ยวเช่อกลับมายังเขตตึก เซี่ยฉิงเยว่ยงั คงยืนอย่างสงบอยู่กงึ่ กลาง

สวน เมื่อพบเห็นว่าเซี่ยวเช่อกลับเข้ ามา นางพูดอย่างเฉื่อยชาว่า “เซี่ยวยู่หลงมา
ที่นี่”

“อา..ใช่ ข้ ารู้แล้ ว ข้ าเพิ่งพบเขาที่ห้องพยาบาล” เซี่ยวเช่อจ้ องมองไปที่สีหน้ า

ท่าทางของเซี่ยฉิงเยว่อย่างระแวงระวังก่อนจะตอบคําถาม

เซี่ยฉิงเยว่ไม่สนใจเซี่ยวเช่อ นางปิ ดเปลือกตาลงอย่างช้ าๆ ทันใด ปรากฏคลื่น

พลังความเย็นปกคลุมไปทัว่ ร่ างนางเป็ นชันๆ้

“ฉิงเยว่ภรรยาข้ า ข้ าถามอะไรท่านได้ หรื อไม่?” เซี่ยวเช่อเปิ ดปากถามเมื่อเขา

เดินเข้ าหานางก้ าวหนึง่

“?” เซี่ยฉิงเยว่ไม่มีปฏิกิริยาใดแม้ แต่น้อย

“พลังลมปราณของท่านอยู่ในระดับใดกันแน่?” หากนางสามารถบีบคันจนเซี้ ่ยว

ยู่หลงอยู่ในสภาพน่าเวทนาเช่นนันได้
้ นางสมควรมีระดับลมปราณอยู่ที่ระดับห้ า
ชันยุ
้ ทธ์ลมปราณแท้ จริ งเป็ นอย่างน้ อย ! ระดับห้ าในขอบเขตลมปราณแท้ จริ ง
ด้ วยอายุเพียงสิบหกปี ....หากเปิ ดเผยออกไป เมืองเมฆาล่องต้ องแตกตื่นอย่าง
แน่นอน

เซี่ยฉิงเยว่ยงั คงไม่มีปฏิกิริยาใด นางดูคล้ ายไม่มีความตังใจที

้ ่จะตอบคําถามนี ้
แน่นอน

เซี่ยวเช่อผู้ถกู หมางเมินมีสีหน้ าเคร่งขรึม ดูจากภายนอกแล้ ว เซี่ยฉิงเยว่ควร

กําลังฝึ กฝนทักษะลมปราณขันสู ้ งของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง, เคล็ดวิชา
เมฆาเยือกแข็ง (Frozen Cloud Secret Arts) ชายหนุ่มไม่พดู อันใดต่อ หลังจาก
วางสิ่งของบนมือลงบนพื ้นหญ้ า ชายหนุ่มเอนร่างไปด้ านหลัง สองมือ
กอดอก เฝ้ามองเซี่ยฉิงเยว่ฝึกฝนอย่างสงบ

เขาเฝ้าดูนางกระทัง่ ผ่านไปประมาณสิบห้ านาที

เซี่ยฉิงเยว่มกั ใช้ เวลาฝึ กฝนภายในห้ องของตนเองเป็ นส่วนใหญ่เมื่อฝึ กวิชาลับ

เมฆาเยือกแข็ง ด้ านข้ างเพียงมีท่านอาจารย์ของนางคอยให้ คําแนะนํา ส่วน
ใหญ่แล้ วนางล้ วนฝึ กฝนด้ วยตนเอง แน่นอนว่าไม่มีใครรบกวนการฝึ กของนาง...
ไม่ต้องพูดถึงผู้ชายที่จบั จ้ องมองนางอย่างไม่คลาดสายตา

แม้ นางจะจะยืนหลับตาอย่างเยือกเย็น จิตสมาธิม่งุ มัน่ ในการฝึ กวิชาลับเมฆา

เยือกแข็งที่ไหลเวียนไปทัว่ ร่ างกาย นางยังคงสัมผัสได้ ถงึ เซี่ยวเช่อผู้ซงึ่ ยืนหยัดจับ
จ้ องมองมายังนาง ยิ่งกว่านัน...มั
้ นคือการจ้ องมองนิ่งๆ สายตาของเซี่ยวเช่อไม่
คลาดจากนางเลยแม้ แต่เสี ้ยววินาที สายตาคมกล้ าคู่นนมองสํ
ั้ ารวจไปทัว่ ร่ าง
นางหลายต่อหลายครัง้ สร้ างความสับสนว้ าวุน่ ใจแก่นาง ทัง่ ทังร่้ างรู้สกึ อึดอัด
ไม่สบายขึ ้นมา....อย่างไรก็ดี นางยังคงเป็ นเพียงหญิงสาวอายุสิบหกปี การ
คาดหวังให้ จิตใจของนางนิ่งสงบประดุจนํ ้านิ่งนันล้
้ วนนับว่าเป็ นการร้ องขอที่มาก
เกินไป

หลังผ่านไปร่วมสิบห้ านาที เซี่ยวเช่อยังคงยืนอยู่เช่นเดิม สายตาจ้ องจับไป

ยังเซี่ยฉิงเยว่ เซี่ยฉิงเยว่อดรนทนไม่ไหวในที่สดุ และเปิ ดเปลือกตาของนางขึ ้น
มองกลับไปยังชายหนุ่ม กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ท่านทําอะไร จ้ องมองข้ าเช่นนี ้?”

“รอคอยให้ ท่านสมัครใจพูดกับข้ าพเจ้ า” เซี่ยวเช่อตอบอย่างไร้ เดียงสา

“........” เซี่ยฉิงเยว่พลันรู้สกึ อยากฆ่าคน

“แฮ่ม..อะแฮ่ม อันที่จริ ง ข้ ามีบางอย่างที่สําคัญมากอยากพูดกับท่าน ทว่าข้ า

เกรงว่าจะเป็ นการรบกวนการฝึ ก ดังนันข้ ้ าจึงไม่มีทางเลือกนอกจากรอ
คอย” เซี่ยวเช่อลุกขึ ้นยืน สีหน้ าท่าทางจริ งจัง

“....เรื่ องอันใด?” เซี่ยฉิงเยว่ถามไถ่ พยายามเก็บกดความขุ่นเคืองของนางไว้

“อืมมม เป็ นเช่นนี ้” สีหน้ าของเซี่ยวเช่อพลันแปรเปลี่ยนเป็ นเคร่งขรึม

จริ งจัง ชายหนุ่มก้ าวเท้ ามาเบื ้องหน้ ากระทัง่ หยุดยืนอยู่หน้ าเซี่ยฉิงเยว่ จากนัน้
กล่าวด้ วยความัน่ ใจว่า “เมื่อเช้ านี ้ ขณะที่ข้าจับมือของท่าน....อ๊ะ! อ๊ะ! อย่าเพิ่ ง
ลงมือ! ข้ ากําลังพูดเรื่ องสําคัญอยู่ เรื ่องสําคัญ!” เมื่อพบเห็นว่าเซี่ยฉิงเยว่พลัน
ปลดปล่อยรังสีฆ่าฟั น เซี่ยว เช่อพลันถดถอยกายไปหลายก้ าว สีหน้ าท่าทาง
ระมัดระวังอย่างเต็มเปี่ ยม...ภาพของเซี่ยวยู่หลงผู้ได้ รับบท เรี ยนนองเลือดยังแจ่ม
ชัดอยู่ในสายตา...เมื่อเห็นว่าเซี่ยฉิงเยว่ไม่ได้ มีท่า ทีลงมือ เซี่ยวเช่อปลดปล่อย
ลมหายใจอย่างโล่งอก “ขณะที่ข้าจับมือท่าน ข้ าจับถูกชีพจรของท่านและพบ
ปั ญหาใหญ่ ปั ญหาที่ร้ายแรงมาก”

คําพูดของชายหนุ่มไม่สามารถสัน่ คลอนแววตาของเซี่ยฉิงเยว่ได้ แม้ แต่น้อย...นาง

ไม่ได้ เชื่อถือเขาตังแต่
้ แรก

แม้ ว่านางจะรู้ สกึ ได้ ว่าชายหนุ่มแอบตรวจวัดชีพจรของนางขณะที่จบั จูงมือนาง

เมื่อตอนเช้ า ชายหนุ่มตระกูลเซี่ยวที่เป็ นที่ร้ ูกนั ทัว่ ถึงความอ่อนแอในเมืองเมฆา
ล่องจะรู้จกั อะไรเรื่ องการจับชีพจร?

ทว่าคําพูดต่อมาของเซี่ยวเช่อกลับสร้ างความหวัน่ ไหวให้ แก่นาง

“ท่านตื่นขึ ้นทุกวันในเวลายามสามใช่หรื อไม่? ไม่เพียงเท่านัน้ หลังจากนันเป็

้ น
เวลาครึ่งชัว่ โมง ร่ างกายของท่านจะเย็นเยียบประดุจนํ ้าแข็ง แขนขาทังสี
้ ่ล้วน
เจ็บปวดรวดร้ าว”

สายตาของเซี่ยฉิงเยว่พลันปรากฏระลอกคลื่น นางเอ่ยปากถามอย่างไม่ได้ ตงใจ

ั้
“ท่านรู้ได้ อย่างไร?”

เซี่ยวเช่อพูดต่อว่า “นอกจากนี ้ หลังจากท่านฝึ กฝนเคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็ง ทุก

ครัง้ ที่ลมปราณของท่านเกิดการทะลุทะลวง หลังจากนันสองถึ
้ งสามวัน ร่ างกาย
ของท่านจะกลับกลายเป็ นเยือกแข็งทัว่ ทังร่้ าง แขนขาเจ็บปวดและท่านไม่
สามารถกินหรื อนอนได้ อย่างปกติใช่หรื อไม่?”

แววตาของเซี่ยฉิงเยว่พลันสัน่ สะท้ านอย่างรุนแรง....เนื่องจากทุกคําพูดของเซี่ยว

เช่อล้ วนไม่ผิดพลาดแม้ แต่น้อย!

“ทังนี
้ ้...” เซี่ยวเช่อสาวเท้ าตรงไปยังทิศทางของประตูตกึ กระทัง่ ร่ างของเขาผ่าน
ไปยังประตูได้ ครึ่งหนึ่งจึงหันกลับมาพูดด้ วยสีหน้ าเคร่ งขรึมจริ งจังว่า “.เอ่อ....
ประจําเดือน....อืมม์..ของท่าน ล้ วนมาช้ าไปเจ็ดถึงแปดวัน ถูกต้ องหรื อไม่?”

เซี่ยฉิงเยว่ “！@#￥%……”

เซี่ยวเช่อรอกระทัง่ แน่ใจว่าไม่มีรังสีฆา่ ฟั นใดๆปลดปล่อยออกมาจากเซี่ยฉิง

เยว่ ชายหนุ่มจึงเดินกลับเข้ ามาด้ วยความระมัดระวัง “ท่านเชื่อข้ าแล้ วหรื อไม่?”

“ท่านรู้เรื่ องทังหมดนี
้ ้ได้ อย่างไร?” เซี่ยฉิงเยว่ขมวดคิ ้วก่อนถาม
“จากชีพจรของท่ าน!”
“ท่านจะเชื่อมัย้ หากข้ าบอกข้ าข้ าคือแพทย์แห่งปาฏิหาริ ย์?” เซี่ยวเช่อถามด้ วยสี
หน้ าจริ งใจ

“ถ้ าท่านต้ องการล้ อเล่นละก็ ไปหาท่านอาหญิงของท่านเถอะ” เซี่ยฉิงเยว่จ้อง

มองเซี่ยวเช่ออย่างไร้ อารมณ์
แน่นอนว่าเซี่ยวเช่อไม่ได้ คาดหวังว่านางจะเชื่อถือตนเอง มันคงเป็ นเรื่ องแปลก
ประหลาดยิ่งกว่าหากนางเชื่อถือเขาขึ ้นมาจริ งๆ “ทังหมดทั
้ งมวลนี
้ ้ล้ วนเป็ น
สัญญาณอันตราย ท่านไม่ต้องการรู้วิธีรักษาหรอกหรื อ?”

“ไม่จําเป็ น” เซี่ยฉิงเยว่ตอบอย่างเย็นชา “เคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็งเป็ นทักษะ

ลมปราณขันสู ้ งของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง ทังลึ
้ กซึ ้งไม่มีที่สิ ้นสุด เมื่อท่าน
เริ่ มฝึ กฝนเคล็ดเมฆาเยือกแข็ง ร่างกายของท่านจะเผชิญพบความยากลําบาก
ในการปรับตัวต่อความเยือกเย็นและแน่นอนว่าต้ องมีอาการข้ างเคียงมากบ้ าง
น้ อยบ้ าง ในแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งเอง นี่เป็ นสิ่งที่ศิษย์ทกุ คนล้ วนเข้ าใจ
ดี แม้ แต่ท่านอาจารย์ รวมทังท่้ านอาจารย์ของอาจารย์ทงหลายต่
ั้ างต้ องประสบ
พบเจอ เมื่อท่านฝึ กฝนเคล็ดวิชาจนบรรลุถงึ จุดจุดหนึ่ง ผลข้ างเคียงเล่านี ้ล้ วน
มลายหายไปเอง ”

“ถูกแล้ ว ถูกแล้ ว ที่ท่านพูดมาทังหมดล้

้ วนไม่ผิดพลาด” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะ
อย่างครุ่ นคิดและพูดกลัวหั้ วเราะว่า “ทว่า ใน ที่สดุ ข้ าก็เข้ าใจว่าเหตุใดแดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งจึงสัง่ สอนให้ งด เว้ นจากอารมณ์ความรู้สกึ และกดข่ม
ความปรารถนาทังมวล....นี
้ ่สืบเนื่องจากแม้ ว่าสตรี จากแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก
แข็งจะมีคนรัก พวกนางยังคงไม่สามารถมีทายาทสืบสกุลได้ หากความลับนี ้
รั่วไหลออกไป คงเป็ นเรื่ องเสื่อมเสียอย่างยิ่งต่อเกียรติของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา
เยือกแข็ง มันง่ายกว่าที่จะห้ ามไม่ให้ เหล่าศิษย์ทงหลายของแดนศั
ั้ กดิ์สิทธิ์มี
ปฏิสมั พันธ์กบั บุรุษเพศ ขณะเดียวกันก็สามารถปกป้องความลับที่น่าอายเหล่านี ้
ได้ ”
คิ ้วโค้ งเรี ยวของเซี่ยฉิงเยว่พลันเลิกสูงขึ ้น แววตาแปรเปลี่ยนเป็ นเยือกเย็น นี่เป็ น
ครัง้ แรกที่นางโกรธเคืองเซี่ยวเช่ออย่างจริ งจัง

“หุบปาก ! ข้ าสามารถทนได้ กบั ความไร้ สาระของท่าน...ทว่าข้ าจะไม่ยอมให้ ท่าน

ดูถกู สํานักอาจารย์ของข้ า! หากท่านยังคงพูดแบบนี ้อีกแม้ เพียงครึ่งประโยค ข้ า
ไม่มีทางปล่อยท่านไว้ แน่!”

ชัว่ ขณะนี ้ ตัวตนของเซี่ยวเช่อผู้ซงึ่ ระมัดระวังและหวาดหวัน่ ต่อนางไม่มีแม้ แต่

ร่องรอยของความหวาดกลัว กลับกัน ชายหนุ่มยิ ้มจางพร้ อมทังพู ้ ดอย่างไม่ใส่ใจ
ว่า “ไม่ว่าข้ าจะถูกหรื อผิด ข้ ารู้ดีว่า ข้ าสามารถบอกท่านได้ .....ยิ่งผู้คนฝึ กฝน
ลมปราณแข็งแกร่งขึ ้นเท่าไร ช่วงอายุขยั ของมันย่อมยืดยาวขึ ้นเท่านัน้ ทว่า วัด
จากชีพจรของท่าน ข้ า สามารถรับประกันได้ อย่างแน่นอนว่าอายุขยั ของเหล่า
ศิษย์แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา เยือกแข็งล้ วนสันกว่ ้ าบุคคลที่มีฝึกฝนพลังลมปราณใน
ระดับเดียวกัน ไม่น้อยกว่าหนึ่งในสาม !”

“ข้าพูดผิ ดไปหรื อไม่?”

คําพูดของเซี่ยวเช่อล้ วนเปรี ยบดังสายฟ้าฟาดผ่านข้ างใบหูของเซี่ยฉิงเยว่ ส่งผล
ให้ แก้ วตางดงามทังคู
้ ่ของนางหดตัวเล็กลง

“ท่านไปได้ ยินเรื่ องเหล่านี ้มาจากที่ใด?” เซี่ยฉิงเยว่ถามอย่างเย็นชาทว่าภายใน

ใจล้ วนตื่นตระหนก ในระดับพลังลมปราณเดียวกัน อายุขยั ของศิษย์แดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งล้ วนหดสันกว่
้ าผู้อื่นเป็ นระยะเวลาไม่น้อยจริ ง นี่ล้วน
เป็ นความจริ งอันโหดร้ าย แม้ แต่ในแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งเอง นี่เป็ น
ความลับที่ถกู ปกปิ ดไว้ โดยเหล่าผู้นําของสํานัก

สา เหตุที่เซี่ยฉิงเยว่รับรู้ความลับเหล่านี ้ล้ วนสืบเนื่องจากท่านอาจารย์ของ นางไม่

ทันระวัง เปิ ดเผยถึงความลับนี ้หลังจากการทะลวงลมปราณของ
นาง ยิ่งกว่านัน้ นางบ่งบอกว่านี่เป็ นความลับสูงสุดของสํานักและห้ ามนางบ่ง
บอกต่อผู้ใดเป็ นอันขาด แม้ แต่ศิษย์ของนางเอง ทว่า ที่นี่ ในตอนนี ้ เซี่ยวเช่อได้
พูดมันออกมาอย่างโจ่งแจ้ ง

“หากข้ าเป็ นผู้นําของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง ข้ าต้ องใช้ ทกุ วิถีทางในการ

ปิ ดบัง “จุดอ่อน” นี ้จากบุคคลภายนอก ท่านคิดว่าข้ าจะได้ ยินเรื่ องเหล่านี ้มาจาก
ผู้ใดได้ ?” เซี่ยวเช่อกล่าวพร้ อมเม้ มปาก “ข้ าสรุปผลเหล่านี ้ออกมาหลังจาก
คํานวณนับจากชีพจรของท่านเท่านันเอง ้ และจากปฏิกิริยาของท่าน แสดงว่าสิ่ง
ที่ข้ากล่าวมาล้ วนถูกต้ องใช่หรื อไม่?”

“ข้ าไม่มีทางเชื่อท่าน!” เซี่ยฉิงเยว่สนั่ ศีรษะปฏิเสธอย่างเอาเป็ นเอา

ตาย ความสามารถในการบ่งบอกความลับสําคัญของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือก
แข็งได้ เพียงแค่จบั ต้ องชีพจร? ช่างน่าขัน หากมันง่ายดายเช่นนัน้ ด้ วยแพทย์
ทรงภูมิจํานวนนับไม่ถ้วนในอาณาจักรวายุครามนี ้ ความลับของแดนศักดิ์สิทธิ์
เมฆาเยือกแข็งล้ วนต้ องถูกเปิ ดโปงไปเป็ นเวลานานแล้ ว
อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งที่เซี่ยวเช่อบ่งบอกล้ วนตรงจุดสําคัญ โดยไม่มีข้อผิดพลาด
แม้ แต่น้อย เป็ นไปไม่ได้ ที่เซี่ยฉิงเยว่จะไม่ตกตะลึง

“ข้ ารู้ว่าท่านไม่มีทางเชื่อข้ า” เซี่ยวเช่อยกกล่องยาและชุดพยาบาลขึ ้นจาก

พื ้น และเดินนําไปที่ประตูบ้าน “ตามข้ ามา”

สายตาของเซี่ยฉิงเยว่ตวัดผ่านสิ่งของที่ชายหนุ่มถืออยู่ หลังจากลังเลใจอยู่ครู่
หนึ่ง นางติดตามเซี่ยวเช่อเข้ าห้ องหับและปิ ดประตูลง

หลังจากจัดเรี ยงกล่องยาและเครื่ องมือแพทย์ เซี่ยวเช่อออกคําสัง่ ต่อเซี่ยฉิง

เยว่ “นัง่ ลง”

“ท่านจะทําอะไร?” เซี่ยฉิงเยว่จ้องมองชายหนุ่มอย่างสงสัย

“แน่นอนอยู่แล้ ว ข้ ากําลังจะรักษาให้ ท่าน”

“นัน่ ไม่จําเป็ น” เซี่ยฉิงเยว่สนั่ ศีรษะปฏิเสธอย่างทันที

“ไม่ว่ามันจะจําเป็ นหรื อไม่ ข้ าว่าท่านรอจนข้ ารักษาเสร็จแล้ วค่อยตัดสินใจจะ

ดีกว่า.....นี่! ท่านคงไม่แม้ แต่จะลองดูหรอกนะ ใช่มย?” ั้

เซี่ยวเช่อเปิ ดกระเป๋ ายาและดึงกล่องเงินออกมา ชายหนุ่มทอดถอนใจ สีหน้ า

แววตาแสดงออกถึงความสับสนว้ าวุ่นและความผิดหวังเสียใจ “ข้ ารู้ว่าท่านคงไม่
เชื่อในสิ่งที่ข้าพูดทังหมด
้ ทว่าอย่างน้ อย ข้ าไม่มีทงความสามารถ
ั้ ทังไม่
้ มีเหตุผล
ใดที่จะทําร้ ายท่าน เหตุผลเดียวที่ข้าไปยังห้ องพยาบาลในตอนเช้ าเพื่อนําของสิ่ง
นี ้ออกมาก็คือเพื่อทําการรักษาท่านเท่านันเอง
้ หากมันได้ ผล นัน่ ย่อมเป็ นเรื่ อง
ดี หากไม่ได้ ผล ท่านเองยังคงไม่สญ ู เสียอันใด....ในเมื่อท่านไม่ต้องการเชื่อถือ
ข้ าพเจ้ า ทังยั
้ งไม่ต้องการทดลองดู เช่นนันก็
้ ช่างมันเถอะ ให้ ท่านถือว่านี่เป็ น
ความปรารถนาดีที่ไม่อาจสมหวังของข้ าเถอะ”

คําพูดของเซี่ยวเช่อสร้ างความตกตะลึงแก่เซี่ยฉิงเยว่ นางเริ่ มรู้สกึ ผิดภายใน

จิตใจ....ทุกสิ่งที่ชายหนุ่มบ่งบอกก่อนหน้ านี ้ล้ วนเป็ นความจริ ง และสิ่งที่ชาย
หนุ่มต้ องการตอนนี ้ล้ วนเพียงเพื่อรักษานาง เขาไม่ได้ ตงเงื
ั ้ ่อนไขข้ อเรี ยกร้ องใดๆ
ต่อนางทังสิ
้ ้น ทังเซี
้ ่ยวเช่อเอง ล้ วนบ่งบอกว่าไม่มีเหตุผลและความสามารถที่จะ
ทําร้ ายนางได้ ....ไม่ว่าผลจะเป็ นเช่นไร การปฏิเสธโดยทันทีล้วนไร้ นํ ้าใจเกินไป

เซี่ยฉิงเยว่ทอดถอนหายใจ นางเคลื่อนกายลงนัง่ ข้ างเซี่ยวเช่อ “ท่านจะรักษาข้ า

อย่างไร?”

“....ท่านยินดีรับการรักษาแล้ ว?” เซี่ยวเช่อเหลือบสายตามองนางแล้ วเบือนหน้ า

หนีพร้ อมพ่นลมออกทางจมูก
ท่าทางประดุจเด็กน้ อยเอาแต่ใจของชายหนุ่มทําให้ เซี่ยฉิงเยว่ไม่ทราบควร
หัวเราะหรื อร้ องไห้ นางพูดอย่างปลอบโยนว่า “ข้ าอยากเห็นว่าท่านจะทําการ
รักษาอย่างไร?”

“อืมม นี่จงึ ค่อยว่าง่าย” เซี่ยวเช่อหันใบหน้ าที่เกลื่อนกลาดด้ วยรอยยิ ้ม

กลับมา นี่ทําให้ เซี่ยฉิงเยว่ถงึ กับจ้ องมองอย่างฉงนไปที่เซี่ยวเช่อ.....ผู้ชายคนนี ้
ช่างอารมณ์แปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็ วนัก!

“ยื่นมือของท่านออกมา”

เซี่ยวเช่อนัง่ อยู่เบื ้องหน้ าเซี่ยฉิงเยว่ เซี่ยฉิงเยว่ยืดเหยียดมือทังสองวางลงบนโต๊

้ ะ
ในแนวขวาง ชายเสื ้อสีแดงทังสองข้ ้ างล้ วนถูกรวบมาไว้ ที่ข้อศอก เปิ ดเผยข้ อ
แขนขาวผ่องนวลใยทังสองข้ ้ าง

เซี่ยวเช่อเปิ ดกล่องเงินออก ที่จดั เรี ยงอยู่ภายในกล่องล้ วนแล้ วแต่เต็มไปด้ วยเข็ม

เงินนับสิบชุด

“เข็มเงิน.....อย่าบอกนะว่าท่านจะใช้ การฝั งเข็ม?” คิ ้งโค้ งดุจจันทร์ เสี ้ยวของเซี่ย

ฉิงเยว่ยกขึ ้นสูง

“เอ๊ ะ? นี่ท่านก็ร้ ูจกั การฝังเข็มเช่นนันรึ

้ ?” เซี่ยวเช่อมองไปที่นางอย่างประหลาด
ใจ ในดินแดนเมฆคราม มีเพียงไม่ถงึ สิบคนที่สามารถฝังเข็มได้ แม้ จะนับรวมตัว
ของเขาและท่านอาจารย์แล้ วก็ตามที อย่างไรก็ตาม ในทวีปลมปราณฟ้า
นี ้ ปรากฏว่าการฝังเข็มกลับเป็ นการแพทย์แขนงหนึง่ ที่เป็ นที่นิยม ถึงขนาดที่
สามารถหาชุดฝังเข็มได้ จากห้ องพยาบาลของตระกูลเซี่ยว

“แน่นอนว่าข้ ารู้จกั ข้ ายังรู้อีกว่าการจะเป็ นผู้เชี่ยวชาญการฝั งเข็มนันต้

้ องใช้ เวลา
ในการฝึ กฝนอย่างยาวนาน ท่านจําเป้นต้ องใช้ เวลานับสิบๆปี เพื่อความสําเร็จ
เพียงน้ อยนิด ข้ าไม่เคยได้ ยินข่าวว่าท่านกําลังศึกษาศาสตร์ การรักษาใดๆ ไม่
ต้ องพูดถึงการฝังเข็ม ยังมี ห้ องของท่านไม่มีแม้ แต่กลิ่นหรื อร่องรอยของการ
การแพทย์แผนโบราณ ท่านตังใจจะทํ ้ าอะไรกันแน่? ” ดวงตาของเซี่ยฉิงเยว่ทงั ้
สงสัยทังระแวดระวั
้ ง

เซี่ยวเช่อดึงเข็มเงินออกมาหนึ่งเล่ม คีบด้ วยสองนิ ้วจากทางปลายเข็ม...เมื่อเซี่ยว

เช่อคีบเข็มขึ ้นมา แก้ วตาของเซ่ยฉิงเยว่พลันหดเล็กลง นี่สืบเนื่องจากเมื่ออยู่ใน
มือของเซี่ยวเช่อแล้ ว เข็มเงินเล่มนันคล้
้ ายถ่ายทอดความรู้ สกึ กลมกลืนอันไม่
อาจบรรยายได้ บางอย่างออกมา คล้ ายกับว่ามันเป็ นส่วนหนึ่งของฝ่ ามือเซี่ยวเช่อ
แต่แรก ความรู้สกึ นี ้สัมผัสได้ อย่างเจือจางเบาบางและไม่อาจระบุแน่ชดั ทว่าทัง้
ชัดเจนและคงอยู่อย่างแน่นอน

เซี่ยวเช่อเปิ ดขวดเล็กๆขวดหนึ่งและค่อยจุ่มปลายเข็มเงินลงไปภายใน “ไม่ว่าข้ า

จะรู้จกั การฝังเข็มหรื อไม่ ท่านจะได้ ร้ ูในไม่ช้า แน่นอน หากท่านรู้ สกึ ผิดปกติอนั
ใด หรื อท่านรู้ สกึ ว่าข้ ากําลังล้ อท่านเล่น ท่านสามารถบอกให้ ข้าหยุดได้ ทนั ที”

“ข้ างในขวดนัน่ คือวัตถุใด?” เซี่ยฉิงเยว่เพ่งสายตาไปยังขวดเล็กๆนัน่

“นํ ้าคันจากดอกทานตะวั
้ นธรรมดาๆ” เซี่ยวเช่อพูดตอบโดยทันที สายตาของเขา
เพ่งมองไปยังแขนขาวราวหิมะของเซี่ยฉิงเยว่ มือซ้ ายที่คีบจับเข็มเงินเคลื่อนไหว
วูบวาบ

การเคลื่อนไหวของเซี่ยวเช่อรวดเร็วเกินจะกล่าว รวดเร็วถึงขันที
้ ่แม้ แต่เซี่ยฉิงเยว่
เองยังไม่ทนั มีปฏิกิริยาใด เมื่อชายหนุ่มถอนมือออกมา เข็มเงินกลับไม่ปรากฏ
อยู่ระหว่างนิ ้วมืออีกต่อไป กลับกัน ที่ข้อมือขวาของนางกลับปั กตรึงไปด้ วยเข็ม
เงินหนึ่งเล่ม....แทงลงบนจุดพลังหยางบนข้ อมืออย่างแม่นยํา

การฝั งเข็มของชายหนุ่ม ไม่ก่อความรู้สกึ เจ็บปวดใดๆขึ ้น ถึงกับไม่สามารถสัมผัส

ความรู้ สกึ ใดๆได้ เลยแม้ แต่น้อย หากมิใช้ ว่านางกําลังนัง่ จ้ องเข็มเงินที่ปักตรึงอยู่
บนข้ อแขนของตนเอง นางคงไม่อาจรับรู้ ได้ เลยว่ามีเข็มเงินแทรกลงบนจุดตาม
ข้ อแขนของนาง เซี่ยฉิงเยว่หวัน่ ไหวใจ.....รวดเร็ ว? ไม่! นี่คือความรวดเร็วทว่า
เปี่ ยมด้ วยทักษะยิ่งกว่า! ทักษะที่ได้ พฒ
ั นาสูข่ นที
ั ้ ่น่าแตกตื่น ถึงขันที
้ ่สามารถ
เรี ยกได้ ว่าคือรวดเร็ วอย่างที่สดุ !

เข็มเงินเล่มที่สองถูกหยิบจับขึ ้นมาโดยเซี่ยวเช่อและจุ่มมันลงในขวดแก้ วอีก

ครัง้ เมื่อเขาโน้ มตัวลงใกล้ ข้อแขนขวาของเซี่ยฉิงเยว่ ข้ อมือของชายหนุ่ม
เคลื่อนไหวรวดเร็ ว เข็มเงินเล่มนันปั
้ กลงไปตรงจุดหยางกู่ที่ข้อมือของหญิง
สาว เข็มที่สามและสี่ล้วนปั กลงบนจุดจงจู่และและเหอกู่ตามลําดับ

หลังจากปั กเข็มทังสี้ ่เล่มลงบนข้ อมือขวา ชายหนุ่มฝั งเข็มทังสี ้ ่เล่มลงบนจุด

เดียวกันที่ข้อมือซ้ ายของเซี่ยฉิงเยว่ ทุกครัง้ ที่ตวัดมือ เซี่ยฉิงเยว่เพียงสามารถ
มองเห็นเป็ นเงาเลือนรางพาดผ่าน ความตื่นเต้ นประหลาดใจของนางเพิ่มสูงขึ ้น
ทุกครัง้ ของการลงเข็ม

นางไม่สามารถรู้ได้ ว่าการรักษาของเซี่ยวเช่อจะได้ ผลหรื อไม่ ทว่าเซี่ยฉิงเยว่มิ

อาจทําใจยอมรับได้ ว่าทักษะและเคล็ดวิชาการรักษาอันน่าตกตะลึงประดุจเวท
มนตร์ นี ้ จะมาจากเด็กหนุ่มวัยเพียงสิบหกปี เท่านัน้

“ปล่อยแขนของท่านตามสบายและสูดลมหายใจเข้ าออกอย่างสมํ่าเสมอ ท่านไม่

จําเป็ นต้ องใช้ พลังลมปราณใดๆในขณะนี ้”

สุ้มเสียงของเซี่ยวเช่อสะท้ อนก้ องในหูของเซี่ยฉิงเยว่ นางให้ ความร่ วมมือแต่โดย

ดี นางปล่อยแขนตามสบายและผ่อนคลายลมหายใจ ชัว่ ขณะนี ้ นางพลันรู้สกึ
ถึงคลื่นพลังความเย็นควบแน่นอยู่ระหว่างสองมือของนาง จากนัน้ ประดุจดัง่
ค้ นพบรูระบายออก คลื่นความเย็นพลันรั่วไหลออกทางจุดหยางชี่ หยางกู่ จงจู่
และเหอกู่ที่ถกู ปั กไปด้ วยเข็มเงินอย่างรวดเร็ว

ทันใดนันเอง
้ ละอองหมอกสีขาวพลันลอยขึ ้นมาเหนือเข็มเงินทังแปดเล่
้ ม คลื่น
อากาศเย็นเยียบทําให้ อณ
ุ หภูมิโดยรอบลดตํ่าลง เมื่อนางสัมผัสได้ ว่าคลื่นความ
เย็นไหลออกจากจุดชีพจรและก่อให้ เกิดไอหมอกสีขาว ใบหน้ าขาวนวลดุจหิมะ
ของเซ่ยฉิงเยว่พลันแปรเปลี่ยนเป็ นปั น้ ยาก

ใช้ เวลาชัว่ ระยะหนึ่งกว่าหมอกขาวจะหยุดยังลง

้ ขณะนี ้ เซี่ยวเช่อพลันยื่น
เหยียดและสะบัดมือทังสองข้
้ างของตน นิ ้วทังสิ
้ บเคลื่อนไหวรวดเร็ วจนเป็ นภาพ
มายา ภายในเวลาไม่กี่วินาที เข็มเงินทังแปดเล่
้ มซึง่ เคยอยู่บนข้ อมือของเซี่ยฉิง
เยว่พลันกลับสู่มือของชายหนุ่มและถูกจัดวางลงยังกล่องอีกกล่องแยกต่างหาก

“คลื่นความเย็นนี ้หนักหนากว่าที่ข้าพเจ้ าคาดการณ์ไว้ โชคยังดีที่ท่านมาพบ

ข้ าพเจ้ าเสียก่อน” เซี่ยวเช่อพึมพําแผ่วเบา ชายหนุ่มปิ ดกล่องเข็มเงินและกล่าว
ว่า “ฉิงเยว่ภรรยาข้ า มือของท่านรู้ สกึ เป็ นอย่างไรบ้ าง?”

เซี่ยฉิงเยว่ยกฝ่ ามือทังสองขึ
้ ้น ดวงตาของนางสัน่ สะท้ าน นางรู้สกึ สองมือเบา
สบายและอบอุ่น....นี่คือสิ่งที่นางรู้สกึ ในขณะนี ้ คล้ ายกับนางได้ หลุดพ้ นจาก
พันธนาการบางอย่างในที่สดุ นี่นบั เป็ นครัง้ แรกตังแต่
้ นางเริ่ มฝึ กฝนเคล็ดวิชา
เมฆาเยือกแข็งที่นางได้ สมั ผัสความรู้สกึ อบอุน่ บนข้ อแขนและสองมือ นางช้ อน
สายตาขึ ้นมองสบกับเซี่ยวเช่อก่อนเอ่ยถามว่า “นี่คืออะไรกันแน่?”

“มันง่ายดายมาก ข้ าเพียงปลดปล่อยคลื่นความเย็นจากทังสองมื ้ อและจุดเส้ น

ชีพจรบนข้ อแขนทังสองของท่
้ าน ขณะเดียวกัน ข้ าได้ ช่วยทะลวงจุดเส้ นที่ตีบตัน
ให้ แก่ท่าน เพียงเท่านี ้เอง” เซี่ยวเช่อพูดอย่างอารมณ์ดี “เคล็ดวิชาเมฆาเยือก
แข็งของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งทําให้ ลมปราณของท่านแปรเปลี่ยนเป็ น
เยือกเย็นและเพิ่มพูนกําลังภายในอย่างมหาศาล สาเหตุที่พลังปราณนํ ้าแข็งทรง
พลังกว่าล้ วนสืบเนื่องจากความเย็นเป็ นอันตรายต่อผู้คน.....ศัตรูของท่านก็เป็ น
คน ท่านเองก็เป็ นคน ก่อนที่ท่านจะสามารถทําร้ ายผู้อื่น ท่านจําต้ องทําร้ าย
ตนเองก่อน นี่คือความเป็ นจริ งอันแน่ชดั ”
“เช้ าวันนี ้ ขณะที่ข้าจับจูงมือของท่าน ข้ าพบว่าอุณหภูมิบนฝ่ ามือของท่านเยียบ
เย็นเกินกว่าคนธรรมดา อาจบางที ศิษย์ของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งล้ วน
เชื่อว่านี่เป็ นผลมาจากการฝึ กฝนเคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็ง ทว่าในมุมมองทาง
การแพทย์แล้ ว คงเป็ นเรื่ องแปลกประหลาดอย่างที่สดุ หากนับว่าอุณหภูมิ
ร่างกายเช่นนันว่ ้ าเป็ นมนุษย์ปกติ!! แท้ จริ งแล้ ว ขณะที่ท่านมิได้ ใช้ พลัง
ลมปราณ ลมปราณของท่านล้ วนถูกกักเก็บภายในร่างกายและไม่สามารถส่งผล
ต่อสุขภาพร่ างกายของท่านได้ ทว่า เมื่อท่านใช้ พลังลมปราณเมื่อใด พลังปราณ
นํ ้าแข็งล้ วนเชื่อมต่อทัว่ ทังร่้ าง ส่งผลร้ ายแรงขณะที่ท่านปลดปล่อยพลัง แม้
ขณะที่ลมปราณหมุนเวียนอยู่ภายใน มันยังคงทําร้ ายท่าน! ท่านสมควรฝึ กฝน
เคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็งได้ เพียงไม่กี่ปี ทว่าคลื่นพลังความเย็นที่แทรกซึมอยู่ใน
อวัยวะภายในทังห้ ้ า ลําไส้ เลือด ไขกระดูกและจุดตันเถียนของท่านล้ วนสะสม
เพิ่มพูน เมื่อเวลาผ่านไป มันล้ วนสามารถสร้ างความเสียหายร้ ายแรงต่ออวัยวะ
ภายในของท่าน คงแปลกไปแล้ วหากนี่ไม่ทําให้ ท่านกลับกลายเป็ นอายุสนั ้
ลง! ผลรับอันเลวร้ ายนี ้เป็ นสิ่งที่ท่านไม่สามารถก้ าวข้ ามผ่านได้ โดยง่ายดาย”

เซี่ยฉิงเยว่ “........”

“นอกจากนี ้ ภายใต้ อิทธิพลความเย็น จุดเส้ นชีพจรทังหลายบนร่

้ างกายกลับจะ
หดลงและปิ ดตัว ส่งผลต่อความสามารถในการใช้ ลมปราณของท่านอย่างใหญ่
หลวง ท่านสามารถทดลองเคลื่อนย้ ายลมปราณไปยังแขนทังสองของท่ ้ านและ
สังเกตถึงความแตกต่างจากก่อนหน้ านี ้” เซี่ยวเช่อพูดด้ วยใบหน้ าเคร่งขรึม
ข้ อสันนิษฐานอันเปี่ ยมไปด้ วยความมัน่ อกมัน่ ใจของเซี่ยวเช่อล้ วนถูกสนับสนุน
อย่างเป็ นเหตุเป็ นผลตังแต่
้ ต้นจนจบ ทังเหตุ ้ ผลที่ยกมาอธิบายล้ วนง่ายดายจน
แม้ แต่ตวั โง่งมที่ไหนก็สามารถเข้ าใจได้ เมื่อรวมไปถึงท่าทางกระตือรื อร้ นของ
เซี่ยวเช่อ ล้ วนเป็ นไปไม่ได้ เลยที่จะตังคํ
้ าถามหรื อปฏิเสธชายหนุ่ม

อย่าได้ เห็นเซี่ยวเช่อพูดอย่างเคร่งเครี ยดจริ งจัง ทว่าภายในใจของชายหนุ่มกลับ

กําลังยิ ้มแสยะอย่างชัว่ ร้ าย แน่นอนว่าทุกสิ่งที่ชายหนุ่มพูดล้ วนเป็ นเรื่ อง
จริ ง ทว่ามันทังเป็
้ นเรื่ องจริ ง.....ทังยั
้ งคงเป็ นเรื่ องหลอกลวงอีกด้ วย!

ที่ว่าคลื่นความเย็นภายในร่างนันสามารถส่
้ งผลร้ ายต่อร่ างกายล้ วนเป็ นความ
จริ ง ข้ อ เท็จจริ งที่มนั สามารถปิ ดจุดเส้ นชีพจรได้ ล้วนเป็ นความจริ งเช่นกัน....ทว่า
หาก เคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็งนันเลวร้ ้ ายดังเช่นที่ชายหนุ่มบ่งบอก แดนศักดิ์สิทธิ์
เมฆาเยือกแข็งนับเป็ นตัวอะไร? ไม่ต้องพูดถึงการเป็ นหนึ่งในสี่พรรคใหญ่แห่ง
จักรวรรดิวายุคราม แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งล้ วนไม่สามารถยืนยาวมาได้ ถึง
แปดร้ อยปี ด้วยซํ ้า หลังจากการฝึ กฝนเคล็ดเมฆาเยือกแข็งไปช่วงระยะเวลา
หนึ่ง ร่างกายจะเกิดความเคยชิน จากนันพลั ้ งความเย็นภายในร่างกายไม่เพียง
หยุดส่งผลร้ าย กลับกันช่วยส่งเสริ มพลังฝี มือของพวกมันยิ่งขึ ้นไปอีก จุดเส้ นชีพ
จรที่อดุ ตันทังหลายล้
้ วนกลายเป็ นเปิ ดโล่งเองโดยธรรมชาติ

ทว่า เซี่ยฉิงเยว่เพียงฝึ กฝนเคล็ดวิชาของแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งได้ เพียง

สามถึงสี่ปี นางยังไม่สามารถบรรลุถงึ ขัน้ “ปรับตัวอย่างสมบูรณ์” ด้ วยคําพูด
ของเซี่ยวเช่อรวมกับประสบการณ์ของนางจนถึงปั จจุบนั นี ้ รวมทังความรู
้ ้ สกึ หลัง
การ “รักษาเยียวยา” คําพูดของเซี่ยวเช่อกลับกลายเป็ นฟั งดูมีนํ ้าหนักขึ ้นมาทันที

การ “รักษาเยียวยา” ล้ วนเป็ นเพียงข้ ออ้ าง “จุดอ่อน” ของเคล็ดวิชาเมฆาเยือก

แข็งอันใดล้ วนเป็ นข้ ออ้ าง สิ่งที่เซี่ยวเช่อต้ องการนัน้ มีเพียงตัวชายหนุ่มเองคน
เดียวที่ร้ ู

หลังจากได้ ฟังคําพูดของเซี่ยวเช่อ เซี่ยฉิงเยว่พลันตังสมาธิ

้ ขบั เคลื่อนลมปราณ
ของนางสูแ่ ขนทังสองข้
้ าง ทันใดนันเอง
้ หัวใจของนางต้ องเต้ นผิดจังหวะ เนื่อง
เพราะหากเปรี ยบเทียบกับก่อนหน้ านี ้ คลื่นพลังลมปราณของนางสามารถ
เคลื่อนย้ ายไปสูแ่ ขนทังสองข้
้ างอย่างง่ายดายไร้ สิ่งกีดขวางใดๆ ความเร็ วในการ
โคจรลมปราณล้ วนเพิ่มพูนขึ ้นกว่ายี่สิบถึงสามสิบเปอร์ เซ็นต์

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเซี่ยฉิงเยว่ เซี่ยวเช่อผงกศีรษะอย่างพึงพอใจ “ท่านรู้สกึ ว่า

การโคจรลมปราณทังราบลื้ ่นทังรวดเร็
้ วยิ่งกว่าเดิมใช่หรื อไม่? หากเราสามารถ
ปลดปล่อยพลังความเย็นที่สะสมในเส้ นชีพจรทังหลายออกมาได้
้ หมด อุณหภูมิ
ร่างกายท่านจะกลับสูส่ ภาพปกติเมื่อไม่ได้ ใช้ เคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็ง ผลกระทบ
เลวร้ ายจากการฝึ กฝนจะถูกกําจัดออก อีกทังเพิ ้ ่มพูนความเร็วในการโคจรพลัง
ลมปราณของท่านขึ ้นอีกอย่างน้ อยหนึ่งเท่า ไม่เพียงแค่นนั ้ จากนี ้ไป ความเร็ ว
ในการฝึ กฝนเคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็งของท่านจะเพิ่มสูงขึ ้นอย่างน้ อยสามสิบ
เปอร์ เซ็นต์ โอ้ ! ข้ าเพียงลองพูดดูเท่านัน้ หากท่านเองเพียงฟั งผ่านหูไปก็ไม่
เป็ นไร เพราะท่านคงไม่อนุญาตข้ าทําสิ่งเหล่านี ้อีก”

ขณะที่ชายหนุ่มพูด เขาเริ่ มต้ นจัดแจงเก็บข้ าวของเครื่ องมือต่างๆที่นํามาจาก

แผนกพยาบาล

“ท่านใช่บ่งบ่อกว่า....ความเร็ วในการฝึ กฝนเคล็ดเมฆาเยือกแข็งของข้ าสามารถ

เพิ่มขึ ้นถึงสามสิบเปอร์ เซ็นต์?” เซี่ยฉิงเยว่ผินใบหน้ ากลับมาทันใด คําพูดของ
เซี่ยวเช่อสร้ างความตื่นตะลึงแก่นางอย่างใหญ่หลวง ถึงขันที ้ ่นางอยากจะเชื่อ
คําพูดของเขา ทว่าไม่อาจทําใจยอมรับได้

ยาเม็ดที่สามารถทําให้ บคุ คลเร่งเร้ าความสามารถในการฝึ กฝนได้ สิบถึงยี่สิบ

เปอร์ เซ็นต์เป็ นเวลาสองถึงสามปี สามารถนับได้ ว่าเป็ นยาเม็ดอันลํ ้าค่า ถึง
ขนาดที่สามารถสร้ างความปั่ นป่ วนวุน่ วายและก่อเกิดสนามประลองเลือดเพื่อ
แย่งชิงสมบัติชิ ้นนี ้ ทว่า ความหมายในคําพูดของเซี่ยวเช่อ.....คือการเพิ่ม
ความสามารถขึ ้นอย่างถาวรถึงสามสิบเปอร์ เซ็นต์！！

คําพูดประโยคนี ้สามารถนําพามายิ่งกว่าความแตกตื่นตระหนก! หากมีสิ่ง

ใด หรื อสถานการณ์อนั ใด ที่สามารถส่งผลให้ บคุ คลเร่ งเร้ าความสามารถการ
ฝึ กฝนวรยุทธ์ได้ ถงึ สามสิบเปอร์ เซ็นต์ เซี่ยฉิงเยว่เชื่ออย่างสนิทใจว่าเหล่าผู้กล้ า
ยอดฝี มือทังหลายล้
้ วนต้ องทุ่มเททุกอย่างเพื่อแย่งชิงมันมา

“ถูกต้ อง” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะรับ “นี่ขึ ้นอยู่กบั ท่านว่าเชื่อถือข้ าพเจ้ าหรื อไม่?”

ในทางกลับกัน การแสดงออกของเซี่ยวเช่อที่วา่ “เชื่อหรื อไม่ล้วนแล้ วแต่ท่าน”
นี ้ สร้ างความเชื่อถือของนางต่อเซี่ยวเช่อมากกว่าเดิม รวมถึงความสามารถใน
การรักษาเยียวยาของเซี่ยวเช่อที่นางได้ ประสบด้ วยตนเองก่อนหน้ านี ้ แสดงว่า
นางไม่สมควรสงสัยในความสามารถอันน่าตื่นตะลึงอันใดที่เซี่ยวเช่อพูด
ออกมา ความรู้ สกึ นี ้สร้ างความแปลกประหลาดใจแม้ แต่ตวั นางเอง แดน
ศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็งดํารงอยู่คจู่ กั รวรรดิวายุครามมายาวนานหลายพัน
ปี ทว่ากลับไม่เคยได้ ยินว่ามีวิธีการอันใดที่ให้ ผลลัพธ์อนั น่าตื่นตะลึงถึงเพียงนี ม้ า
ก่อน ทว่า ภายในเมืองเมฆาล่องเล็กๆแห่งนี ้ เด็ก หนุ่มอายุสิบหกปี พร้ อมทัง้
เส้ นชีพจรลมปราณพิกลพิการกลับสามารถพูดประโยคนี ้ ออกมาอย่างมัน่ อก
มัน่ ใจ....นางประหลาดใจที่แม้ แต่ตวั นางเองก็ไม่อาจหยุดความ คิดของตนที่มี
แนวโน้ มว่าจะเชื่อคําพูดของมันได้

“หากมันมีผลลัพธ์อย่างที่ท่านว่าจริ ง....เช่นนัน้ เหตุใดท่านพูดว่าข้ าจะไม่มีทาง

ยอมให้ ท่านลงมืออย่างแน่นอน?” เซี่ยฉิงเยว่ถามไถ่

“...นี่...” เซี่ยวเช่อยกยิ ้มที่มมุ ปากเล็กน้ อยก่อนพูดอย่างหน้ าตาเฉยว่า “เหตุผล

ล้ วนเรี ยบง่าย หากท่านทบทวนให้ ดี ท่านก็จะเข้ าใจ การสกัดพลังความเย็น
ออกจากร่ างกายและจุดเส้ นชีพจรทังหลายทั ้ ว่ ร่างของท่าน ท่านจําเป็ นต้ องปั ก
เข็มลงทัว่ ทุกจุดบนร่ างกาย ในเมื่อท่านจําเป็ นต้ องฝั งเข็มทัว่ ทังร่้ าง แน่นอนว่า
ท่านจําเป็ นต้ องเปลื ้องผ้ า อย่าง น้ อยที่สดุ ท่านจําเป็ นต้ องให้ ข้าได้ มองเห็นแผ่น
หลังเปล่าเปลือยของ ท่าน.......ท่านไม่ให้ ข้าพเจ้ าจับแม้ แต่ฝ่ามือของท่าน ท่าน
จะยอมเปลื ้องผ้ าต่อหน้ าข้ าพเจ้ างันรึ้ ?”
เซี่ยฉิงเยว่ “...............”

“เอาล่ะ ในเมื่อเข็มเงินล้ วนใช้ ไปแล้ ว ข้ าควรนํามันกลับไปคืนที่ห้อง

พยาบาล” เซี่ยวเช่อยิ ้มบางๆให้ เซี่ยฉิงเยว่ “ท่านไม่จําเป็ นต้ องขอบคุณ
ข้ าพเจ้ า อย่างไรเสียท่านก็เป็ นภรรยาของข้ า เมื่อวาน แม้ จะเป็ นเวลาดึก
ดื่น ท่านกลับไปยังเบื ้องนอกเพื่อนําส่งผ้ าห่มให้ แก่ข้า ดังนัน้ สิ่งใดที่ข้าทําให้ แก่
ท่านล้ วนเป็ นหน้ าที่อนั สมควรทํา ”

เมื่อมองไปยังแผ่นหลังของเซี่ยวเช่อขณะที่ชายหนุ่มเก็บเครื่ องมือ ความรู้สกึ ของ

เซี่ยฉิงเยว่แปรเปลี่ยนไปมาไม่หยุดนิ่ง สุดท้ าย นางพูดขึ ้นมาอย่างเต็มใจ
ว่า “ข้ าตระหนักมาตลอดถึงการสะสมคัง่ ค้ างของพลังความเย็นในร่ างกายของ
ข้ า ข้ ายังกระจ่างแก่ใจดีว่าเคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็งปิ ดกันจุ
้ ดชีพจรของ
ข้ าพเจ้ า หากการกําจัดพิษความเย็นสะสมและเปิ ดจุดเส้ นชีพจรสามารถลด
อาการเจ็บปวดของร่ างกายข้ าได้ จริ ง ทังสามารถเพิ
้ ่มพูนความสามารถในการ
เดินลมปราณได้ แล้ ว....อย่างนันมั
้ นจะช่วยเพิ่มความเร็ วในการฝึ กฝนวรยุทธ์ของ
ข้ าได้ อย่างไร?”

“นี่ล้วนเกี่ยวเนื่องกับความรู้ ทางการแพทย์อนั ซับซ้ อน เอ่อ..ซับซ้ อน

มากๆ ดังนันข้ ้ าไม่คิดว่าควรอธิบายให้ ท่านฟั ง นอกจากนี ้ ข้ าคาดว่าแม้ ข้าจะ
อธิบายให้ ท่านฟั งอย่างละเอียด ท่านยังคงไม่เข้ าใจอยู่ดี” เซี่ยวเช่อตอบอย่าง
กํากวม หน้ า ผากของชายหนุ่มเกือบหลัง่ เหงื่อเย็นเยียบ....ก่อนหน้ านี ้เขาเชื่อว่า
เพียงคํา พูดของเขาพร้ อมทังการรั
้ กษาโดยการฝังเข็มสามารถโน้ มน้ าวให้ เซี่ยฉิง
เย ว่เชื่อถือได้ ใครจะคาดว่านางกลับสงสัยและซักถามขึ ้นมา ทัง้ ยังซักถามได้
อย่างตรงจุด.....เนื่องเพราะมันไม่มีความสัมพันธ์อนั ใดเลย ระหว่างการเร่งเร้ า
ความสามารถในการฝึ กฝนพลังลมปราณและคลื่นพลังความเย็นใน จุดเส้ นชีพ
จร

โชคยังดีที่เซี่ยฉิงเยว่มิได้ ซกั ถามอันใดอีก เมื่อเซี่ยวเช่อกําลังจะเสร็จสิ ้นการ

จัดเก็บข้ าวของทังหมด
้ หญิงสาวจึงกล่าวออกมาอีกว่า “สิ่งเหล่านี ้ ท่านรํ่ าเรี ยน
มาจากที่ใด? จากทักษะการฝังเข็มที่ท่านเพิ่งแสดงออกมาเมื่อครู่ ท่านมี
ความสามารถและคุณสมบัติที่จะเข้ าร่วมในโรงเรี ยนแพทย์ชนนํ ั ้ าได้ เลย
ทีเดียว! หากท่านมีความสามารถในการทําสิ่งที่ท่านเพิ่งพูดออกมาได้
จริ งๆ เช่นนันแล้
้ ว ไม่เพียงแต่เมืองเมฆาล่องเล็กๆนี่เท่านัน้ ทัว่ ทังอาณาจั
้ กร
วายุครามล้ วนต้ องรู้จกั นามของท่าน เป็ นไปได้ อย่างไรที่ท่านยังคงไม่เป็ นที่ร้ ู จกั
ทังยั
้ งถูกเรี ยกขานเป็ นคนพิการเช่นนี?้ ”

“เข้ าร่วมโรงเรี ยนการแพทย์?” เซี่ยวเช่อเบ้ ปากเย้ ยหยัน ชายหนุ่มหมุนตัว

กลับมาพร้ อมทังกล่้ าวอย่างเยือกเย็นว่า “ทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านเห็นล้ วนถูกสอน
โดยท่านอาจารย์ของข้ า”

“อาจารย์...ของท่าน?” คิ ้วโค้ งดุจจันทร์ เสี ้ยวของเซี่ยฉิงเยว่พลันขมวดมุ่นเป็ น

ปม นางไม่เคยได้ ยินข่าวว่าเซี่ยวเช่อกราบอาจารย์อนั ใด

“อาจารย์ของข้ าคือหมอเทวดาที่ยิ่งใหญ่ที่สดุ ทังชี

้ วิตของท่านล้ วนใช้ ไปเพื่ออุทิศ
ความรู้ ความสามารถในการช่วยเหลือมวลมนุษย์ ท่านอาจารย์เคยช่วยเหลือ
ผู้คนซึง่ บาดเจ็บล้ มตายนับไม่ถ้วน ข้ าพบกับท่านเมื่อสมัยข้ ายังเยาว์วยั ท่านสัง่
สอนข้ าถึงวิธีทงสี
ั ้ ่ในการตรวจรักษาโรค สอนข้ าเรื่ องการใช้ เข็ม รวมทังพื ้ ้นฐาน
การปรุงยาและพิษ ท่านอาจารย์สอนข้ าว่า ในใต้ หล้ านี ้ ล้ วนเต็มไปด้ วยยารักษา
และพิษมากมายนับไม่ถ้วน รวมทังวั ้ ชพืชและสมุนไพรต่างๆ ข้ าคือผู้สืบทอด
เพียงคนเดียวของท่าน พระคุณของท่านอาจารย์หนักแน่นดังขุนเขาจนข้ าไม่อาจ
ชดใช้ ได้ หมดในชาตินี ้.......นี่คือสาเหตุที่ข้ารู้จกั ทักษะการรักษาอยู่บ้าง ส่วนที่
เหลือนัน้ ท่านไม่ควรถามให้ มากความ นอกจากนี ้ อย่าบอกใครว่าข้ าเรี ยนรู้
ศาสตร์ การแพทย์ แม้ แต่ท่านปู่ ของข้ าหรื ออาหญิงเล็กก็ตาม นอกจากตัวข้ าเอง
แล้ ว ท่านเป็ นเพียงบุคคลเพียงคนเดียวที่ร้ ูเรื่ องนี”้

เมื่อหวนรํ าลึกถึงท่านอาจารย์ผ้ ลู ่วงลับ เซี่ยวเช่อไม่สามารถบังคับกล้ ามเนื ้อบน

ใบหน้ าไม่ให้ แสดงออกถึงความรู้สกึ เศร้ าโศกระคนอาลัยได้ นี่เป็ นความรู้สกึ อัน
แท้ จริ งของชายหนุ่ม ปราศจากความเสแสร้ งหรื อกลอุบายใดๆ ความรู้สกึ อัน
จริ งแท้ นี ้ส่งผลกระทบต่อเซี่ยฉิงเยว่ นางกล่าวกับเซี่ยวเช่ออย่างอ่อนโยนด้ วย
ความรู้ สกึ เชื่อมัน่ ในตัวชายหนุ่มอย่างเต็มที่ “จากการที่ท่านสามารถแสดงออก
ถึงทักษะความสามารถการฝั งเข็มที่น่าแตกตื่นถึงเพียงนี ้ นี่ล้วนบ่งบอกว่าท่าน
อาจารย์ของท่านต้ องเป็ นแพทย์ที่เก่งกาจที่สดุ ”

“ท่านอาจารย์คือหมอเทวดาที่เก่งที่สดุ ในใต้ หล้ า ไม่มีใครเทียบได้ !” เซี่ยวเช่อพูด

อย่างมัน่ ใจ
การแสดงออกของเซี่ยวเช่อช่วยลบเลือนความไม่เชื่อมัน่ ในใจลึกๆของเซี่ยฉิงเยว่
ได้ ไม่น้อย หลังจากรี รอลังเลอยู่ครู่หนึง่ นางพลันตัดสินใจได้ “...ถ้ า
เช่นนัน้ ท่านแน่ใจเรื่ องที่สามารถทําให้ ข้าฝึ กฝนได้ รวดเร็ วขึ ้นสามสิบเปอร์ เซ็นต์
นัน....เป็
้ นความจริ ง?”

“เมื่อข้ าพูดออกไปแล้ ว ข้ าไม่มีทางทําให้ ชื่อเสียงของท่านอาจารย์ต้องมัว

หมอง เอ๊ ะ? คงไม่ใช่วา่ ท่าน....ต้ องการทดลองดูหรอกนะ? ” เซี่ยวเช่อหมุนตัวก
ลับมาและจ้ องมองนางด้ วยใบหน้ าที่เต็มไปด้ วยความประหลาดใจ

เซี่ยฉิงเยว่ถอนหายใจเล็กน้ อยก่อนสบตากับเซี่ยวเช่อ “ท่านแน่ใจหรื อไม่ว่าท่าน

เพียงจําเป็ นต้ องเห็นเพียงแผ่นหลัง”

ดวงตาของเซี่ยวเช่อพลันทอประกาย ชายหนุ่มเคลื่อนใบหน้ าเข้ าใกล้ พร้ อมพูด

อย่างยิ ้มแย้ มว่า “หากท่านต้ องการเปิ ดเผยทุกสิ่งทุกอย่างต่อหน้ าข้ า ข้ าเองก็ไม่
รังเกียจ.....”

เซี่ยฉิงเยว่ขมวดคิ ้วตํ่าลง ชายเสื ้อสีแดงของนางโบกสะบัด คลื่นพลังความเย็น

พัดผ่านใส่ร่างของเซี่ยวเช่อ สร้ างความหนาวเย็นจนสัน่ สะท้ าน นางเดินไปที่
เตียงพร้ อมกล่าววาจาแผ่วเบาว่า “มาเริ่ มกันเถอะ ให้ ข้าได้ ดวู ่าฝี มือการรักษา
ของท่านจะยอดเยี่ยมดังคํากล่าวหรื อไม่...แต่ทว่า หากท่านริ อาจมีความคิด
ลามกอันใด ข้ าจะไม่ปล่อยท่านไปแน่”
เซี่ยวเช่อยิ ้มอย่างเจ้ าเล่ห์ “ท่านสามารถฆ่าข้ าพเจ้ าได้ เพียงสะบัดมือครัง้
เดียว ถึงแม้ ข้าพเจ้ าจะมีความคิดบังอาจใด ล้ วนไม่กล้ าทดลองแน่นอน”

เซี่ยวเช่อนํากล่องเข็มเงินและขวดนํ ้าสกัดจากดอกทานตะวันที่เพิ่งเก็บไปออกมา
จากกระเป๋ า จากนัน้ ชายหนุ่มเดินไปที่ข้างเตียงพร้ อมทังกล่ ้ าวด้ วยสีหน้ าที่
เคร่งขรึมจริ งจังต่อเซี่ยฉิงเยว่ซงึ่ นอนอยูบนเตียงว่า “ถอดเสื ้อ!”

นี่เป็ นเพียงคําพูดตรงๆธรรมดา ทว่าเมื่อถูกพูดออกมาโดยเซี่ยวเช่อแล้ วกลับให้

ความรู้ สกึ ประหนึ่งปี ศาจเผด็จการตนหนึ่งบังคับขืนใจหญิงสาวพรหมจรรย์ขึน้ มา

เมื่อทบทวนหวนนึก ส่วนลึกในใจของเซี่ยฉิงเยว่ผ้ ทู งซื ้ สทุ ธิ์ดจุ ดัง

ั ้ ่อตรงทังบริ
ดอกบัว พอได้ ฟังคําพูดเหล่านี ้ ล้ วนบังเกิดปฏิกิริยาอยู่บ้าง....ทว่า ความเย้ า
ยวนของการเพิ่มความสามารถในการฝึ กฝนขึ ้นสามสิบเปอร์ เซ็นต์อย่างถาวรช่าง
ยากจะต้ านทาน ยากถึงขนาดที่สามารถบอกได้ ว่าไม่มีผ้ ฝู ึ กยุทธ์คนใดที่จะ
ต่อต้ านมันได้ ! นี่ล้วนเนื่องจากหากการกระทํานี ้สําเร็จขึ ้นมาจริ งๆ เปรี ยบ
ประดุจผู้ซงึ่ มีความสามารถและพรสวรรค์ระดับเดียวกัน ด้ วยวิชาฝี มือและทักษะ
ยุทธ์เดียวกัน ทังยั้ งแวดล้ อมไปด้ วยสภาวะการเรี ยนรู้และทรัพยากรที่เท่าเทียม
กัน ความก้ าวหน้ าของระดับการฝึ กวิชาฝี มือสามปี จะเท่ากับผู้อื่นฝึ กถึงสี่
ปี ! หากฝึ กร้ อยปี ท่านก็จะมีความก้ าวหน้ ามากกว่าผู้อื่นถึงสามสิบปี !

เซี่ยวเช่อถึงกับมัน่ ใจว่าแม้ เซี่ยฉิงเยว่จะต้ องเปลือยกายทังหมด

้ นางล้ วน
ยินยอมแน่นอน เนื่องจากเซี่ยฉิงเยว่เป็ นสตรี ที่อทุ ิศตนและต้ องการปี นป่ ายไปสู่
จุดสูงสุดของการฝึ กวรยุทธ์ หาไม่แล้ ว นางคงไม่เข้ าร่ วมแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา
เยือกแข็งโดยไม่สนใจว่าต้ องตัดขาดอารมณ์ความรู้ สกึ ทังหมด
้

หากทุกสิ่งสําเร็จตามที่ชายหนุ่มได้ บ่งบอก การเปลือยกายล้ วนไม่นบั เป็ น

อย่างไรได้ ....ไม่ต้องพูดว่าเขาแค่ต้องการให้ นางเปลือยแผ่นหลังเท่านัน้ เซี่ยฉิง
เยว่มีความคิดเยี่ยงนี ้ขณะที่นางยอมทําตามคําพูดของเซี่ยวเช่อ นางค่อยเอนตัว
ลงนอนควํ่าบนเตียง จิตใจใสกระจ่างดุจกระจก หญิงสาวหลับตาลงและเปิ ด
เปลือยแผ่นหลังของตน ชุดยาวสีแดงสดของนางค่อยๆไหลร่ วงลงมาบนลาด
ไหล่ที่แสนบอบบางและเลื่อนลงไปที่แขนขาวทังสองข้ ้ าง ทันใดนันเอง
้ ที่
ปรากฏต่อหน้ าเซี่ยวเช่อ คือแผ่นหลังขาวผ่องเป็ นยองใยของหญิงสาวงดงามอัน
ปราศจากรอยตําหนิใด

หญิงสาวดึงผ้ าบนที่นอนมาเพื่อปกปิ ดไว้ ชุดสีแดงยาวของนางยังคงไหลเลื่อน

ลงด้ านล่าง ที่โผล่พ้นมาคือสะโพกกลมกลึงเย้ ายวน แสดงให้ เห็นถึงแผ่นหลัง
ขาวราวกับหยกอันโค้ งเว้ ายวนตา แผ่นหลังของนางเล็กบางทว่าอวบอิ่ม ผิว
ขาวใสส่องประกาย ผิวพรรณตามลาดไหล่และช่วงคอระหงทังนุ ้ ่มนวลทังขาว ้
ผ่องอมชมพู เรี ยบลื่นไร้ ตําหนิ เซี่ยวเช่อจับจ้ องอย่างจดจ่อ นิ่งอึ ้งตะลึงงัน

“ลงมือได้ แล้ ว! ห้ ามท่านมีความคิดอกุศลใดๆ” เซี่ยฉิงเยว่ปิดเปลือก

ตา นํ ้าเสียงเย็นชายะเยียบ
“ร่างกายของภรรยาก็สมควรให้ สามีได้ เห็นถูกแล้ วนี่?” เซี่ยวเช่อพึมพําอย่าง
ระมัดระวัง แล้ วหุบปากเงียบและคีบเข็มเงินออกมา เมื่อเข็มเงินอยู่ในมือ สี
หน้ าท่าทางกลับกลายเป็ นเคร่ งเครี ยดจดจ่อ

เมื่อเซี่ยฉิงเยว่รับรู้ถึงลมหายใจอันสงบมัน่ คงของเซี่ยวเช่อ นางกลํ ้ากลืนความ

โกรธกรุ่ นในใจและเงียบงันลง ค่อยๆปิ ดเปลือกตา แม้ แต่ในขณะนี ้ นางยังคง
ไม่เชื่อมัน่ ถึงคําพูดของเซี่ยวเช่ออย่างเต็มที่...ทว่า นางยังไม่สามารถต้ านทาน
ความเย้ ายวนของการเพิ่มความสามารถการฝึ กฝนถึงสามสิบเปอร์ เซ็นต์ได้ ไม่
ว่าโอกาสนันจะน้้ อยเพียงใด

เสียงลมเคลื่อนไหวจากการขยับข้ อมือของเซี่ยวเช่อดังมาให้ ได้ ยิน เข็มเงินถูก

แทงลงอย่างแผ่วเบาแม่นยําลงบนจุดเทียนซ่งบนแผ่นหลังขาวผ่องของเซี่ยฉิง
เยว่ นิ ้วของเซี่ยวเช่อไม่ได้ สมั ผัสถูกผิวหนังของนางแม้ แต่น้อย

เซี่ยวเช่อเริ่ มขยับปลายนิ ้วพร่ าพรายประดุจโบยบิน เข็มเงินถูกคีบจับขึ ้นมาทีละ

เล่ม ทังคล่
้ องแคล่วทังแม่
้ นยําเมื่อปั กลงบนแผ่นหลังของเซี่ยฉิงเยว่ รวดเร็ วจน
แทบสามารถมองเห็นเป็ นเพียงเงารางๆ

เซี่ยฉิงเยว่ปิดตาลง จดจ่อสมาธิไปที่แผ่นหลัง หญิงสาวเริ่ มสังเกตพบว่าทุกครัง้

คราที่เข็มเงินปั กลงบนแผ่นหลัง ภายในเข็มเงินล้ วนมีพลังลมปราณแฝงอยู่
ภายใน การพบเห็นนี ้สร้ างความตื่นตะลึงขึ ้นในใจของเซี่ยฉิงเยว่ขึ ้นมาทันที
หญิงสาวรู้ ดีถึงสภาพร่างกายของเซี่ยวเช่อ ด้ วยสภาพเส้ นชีพจรลมปราณที่
พิการ เขาเพียงสามารถฝึ กฝี มือถึงขันที้ ่หนึง่ ระดับลมปราณแรกเริ่ มเท่านัน้ พลัง
ลมปราณที่ชายหนุ่มสามารถใช้ ได้ เป็ นเพียงระดับพื ้นฐานที่สดุ และมีปริ มาณ
เล็กน้ อยที่สดุ ทว่า แต่ละเข็มที่ทิ่มแทงลงบนหลังของนางแม้ จะสอดแทรกพลัง
ลมปราณเพียงน้ อยนิด กลับสามารถนับว่าสูงส่งกว่าขันแรกของลมปราณ
้
แรกเริ่ มอย่างแน่นอน!

นางไม่สามารถรู้ได้ ว่าทําไมเซี่ยวเช่อต้ องแฝงพลังลมปราณเข้ าไปในหัว

เข็ม ทว่า นี่แสดงว่าทุกๆเข็มที่ถกู ใช้ ล้วนแฝงไปด้ วยพลังทังหมดของเซี
้ ่ยวเช่อ

นางสัมผัสไม่ได้ ในแปดเข็มแรกเนื่องจากเข็มทังหมดถู
้ กปั กลงอย่างรวดเร็ วและ
นางเพ่งสมาธิจดจ่อไปยังวิธีการฝั งเข็มของเซี่ยวเช่อ เมื่อนางตระหนักถึงวิธีการ
ฝังเข็มนี ้ถึงกับทําให้ จิตใจของนางบังเกิดความรู้ สกึ แปลกประหลาดเป็ นระลอก
ขึ ้นอย่างสุดระงับ

ณ ตอนนี ้ แผ่นหลังของนางถูกปั กไปด้ วยเข็มทังยี

้ ่สิบสามเล่ม ความเร็ วเซี่ยว
เช่อลดลงอย่างมากจนสังเกตได้ หากเซี่ยฉิงเยว่มองไปด้ านหลังในตอนนี ้ นาง
จะพบว่าใบหน้ าของเซี่ยวเช่อล้ วนแปรเปลี่ยนเป็ นสีแดง หัวคิ ้วหางคิ ้วล้ วนเต็มไป
ด้ วยเม็ดเหงื่อเกาะพร่างพราว

ภายในจํานวนยี่สิบเข็มแรก เซี่ยวเช่อฝังเข็มได้ อย่างง่ายดาย ทว่า เมื่อชาย

หนุ่มเริ่ มปรากฏเม็ดเหงื่อบนหน้ าผาก มือซ้ ายที่ใช้ คีบจับเข็มเงินก็เริ่ มสัน่
สะท้ าน ยังมี การเคลื่อนไหวล้ วนแต่ชะลอเชื่องช้ าลง ช่วงแรกในการฝัง ชาย
หนุ่มสามารถฝังเข็มหนึ่งเล่มต่อการหายใจหนึ่งครัง้ และค่อยใช้ เวลาเพื่อมากขึ ้น
เรื่ อยๆในแต่ละเข็ม....หลังผ่านไปสามสิบเข็ม ความเคลื่อนไหวของร่ างกายยิ่ง
มายิ่งเชื่องช้ าลง

หากเซี่ยฉิงเยว่หนั กลับมา นางอาจสังเกตออกว่าเซี่ยวเช่อใช้ มือซ้ ายในการ

ฝังเข็ม ชายหนุ่มใช้ มือซ้ ายตลอดเวลาทังที้ ่มือซ้ ายของชายหนุ่มมิได้ เชี่ยวชาญ
ต่อการฝังเข็มกว่ามือขวาแม้ แต่น้อย อันที่จริ ง มือข้ างที่เซี่ยวเช่อถนัดคือมือ
ขวา ทังนี
้ ้ สืบเนื่องจากไข่มกุ พิษสวรรค์ในมือซ้ ายนัน่ เอง

เมื่อใดก็ตามที่เข็มเงินถูกแทรกลงไป ไข่มกุ พิษสวรรค์บนฝ่ ามือซ้ ายจะเปล่ง

ประกายเล็กน้ อย สิ่งที่สอดแทรกเข้ ามาอย่างเร้ นลับใต้ ผิวหนังของเซี่ยฉิงเยว่
พร้ อมกับเข็มเงิน คือพลังของไข่มกุ พิษสวรรค์ แน่นอน พลังที่แทรกเข้ ามานี ้
มิใช่พิษ ทว่าเป็ นคลื่นพลังบริ สทุ ธิ์ ไข่มกุ พิษสวรรค์มีความสามารถขจัดพิษนับ
ร้ อยนับพันชนิดบนโลก นอกจากนี ้ “พิษ” มิได้ หมายความถึงพิษฆ่าคน
เท่านัน้ ยังรวมไปถึงพิษที่ทําลายภายในร่างกายผู้คน และสิ่งแปดเปื อ้ น
ทังหลายแหล่
้ อย่างไรก็ดี ทังหมดนี
้ ้มิใช่เรื่ องง่ายดายดุจดังเช่นการเชือดเอ็นตัด
กระดูก การ ที่เซี่ยวเช่อสิ ้นเปลืองคารมและสมองมากมายในวันนี ้หลอกลวงเซี่ย
ฉิงเยว่เพื่อ ฝั งเข็มล้ วนเนื่องจากต้ องการใช้ พลังของไข่มกุ พิษสวรรค์ตอ่ นาง

การขับคลื่นพลังความเย็นและเปิ ดจุดเส้ นชีพจรล้ วนเป็ นเพียงผลข้ างเคียงและคํา

ลวง สิ่งที่ชายหนุ่มต้ องการทําจริ งๆก็คือการ “เปิ ดช่องลมปราณ” ให้ แก่เซี่ยฉิง
เยว่
หนึ่งนาทีผ่านไป.....สิบนาที.....สิบห้ านาที

คลื่นพลังความเย็นค่อยๆลอยออกมาจากเข็มแต่ละเล่ม หลังผ่านไปครึ่งชัวโมง
เต็ม แผ่นหลังของเซี่ยฉิงเยว่ล้วนปั กเต็มไปด้ วยเข็มเงินทังหมดห้
้ าสิบสี่เล่ม มือ
ของเซี่ยวเช่อจึงได้ หยุดเคลื่อนไหว หลังจากนันไม่
้ ถงึ ครึ่งนาที เขายื่นเหยียด
แขนออกไปอีกครัง้ เพื่อถอนเข็มเงินออกจากแผ่นหลังของเซี่ยฉิงเยว่อย่าง
รวดเร็ ว สองมือเคลื่อนไหวรวดเร็ วประดุจร่ายรํ า ในชัว่ พริ บตา เข็มเงินทังห้
้ า
สิบสี่ล้วนอันตรธานจากแผ่นหลังของหญิงสาว

แผ่นหลังขาวนวลเนียนประดุจหยกของเซี่ยฉิงเยว่ยงั คงส่องประกายบริ สทุ ธิ์

สูงส่ง ภายใต้ ทกั ษะการฝั งเข็มที่เลิศลํ ้าของเซี่ยวเช่อ การฝังเข็มไม่หลงเหลือ
รอยตําหนิแม้ เพียงนิด

“เรี ยบร้ อยแล้ ว...” เซี่ยวเช่อจัดเก็บเข็มเงินและถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เมื่อเข็มเงินถูกถอดออกจนหมดสิ ้น ชัว่ ขณะนัน้ เซี่ยฉิงเยว่ร้ ูสกึ ประดุจดัง่ ลอย

ล่องขึ ้นสูสวรรค์ ทัว่ ทังร่้ างกายให้ ความรู้ สกึ อบอุ่นนุ่มนวล ทําให้ นางแทบมึนงง
ด้ วยไม่อยากเชื่อว่า นี่คือร่างกายของนางจริ งๆ

หญิงสาวสวมใส่เสื ้อผ้ าอย่างรวดเร็ วพร้ อมทังทดลองเดิ

้ นลมปราณในทันที เมื่อ
เคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็งโคจรโลดแล่น แทบทําให้ นางกระโดดลุกขึ ้นด้ วยความ
ตระหนก เนื่องจากพลังลมปราณเคลื่อนไหวตามความคิด ความเร็ วในการ
โคจรลมปราณที่รวดเร็วกว่าเดิมหลายเท่าคือสาเหตุที่นางยินดีถงึ เพียงนี ้
แม้ จะฝึ กฝนเคล็ดวิชาเมฆาเยือกแข็งมากว่าสี่ปี หญิงสาวยังคงมีบางเวลาที่ไม่
สามารถควบคุมลมปราณได้ ดงั ใจปรารถนา ทว่า ณ ขณะนี ้ ความรู้สกึ ที่
ลมปราณเมฆาเยือกแข็งโคจรไหลเวียนไปทัว่ ทังร่้ างบ่งบอกว่า ด้ วยสภาพ
ร่างกายของนางในปั จจุบนั นี ้ นางสามารถควบคุมลมปราณได้ ดงั ใจ
ปรารถนา ระดับความเร็ วของการโคจรลมปราณเมฆาเยือกแข็งเองถึงกับ
เพิ่มพูนขึ ้นไปอีกขอบเขต!

เซี่ยฉิงเยว่มิได้ ตงความหวั
ั้ งไว้ สงู ในชันต้
้ น ดังนันนางจึ
้ งค่อนข้ างตื่นเต้ นยินดีจาก
ก้ นบึ ้งของจิตใจต่อผลลัพธ์เช่นนี ้ ในขณะเดียวกัน นางถึงกับแตกตื่นตระหนก
อย่างใหญ่หลวง....ความแตกตื่นตระหนกจากการรับรู้ ว่าทุกสิ่งที่เซี่ยวเช่อได้ บ่ง
บอกไว้ ล้วนบรรลุผลสําเร็จตามคําพูด! ยิ่งกว่านัน้ ผลลัพธ์ที่ได้ ยงั เหนือกว่าที่
ชายหนุ่มได้ พดู ไว้ อย่างมาก!

นางถึงกับเชื่อมัน่ ว่าสภาพร่างกายของนางในขณะนี ้สามารถสร้ างความตื่น

ตระหนกให้ ได้ แม้ แต่กบั ท่านอาจารย์ของนางเอง!

“ตอนนี ้.....ท่านเชื่อข้ าแล้ วหรื อไม่?”

สุ้มเสียงของเซี่ยวเช่อดังสะท้ อนอยู่ข้างใบหูของนาง ทว่าฟั งดูทงแหบพร่

ั้ าทัง้
อ่อนแรง เซี่ยฉิงเยว่พลันได้ สติ เมื่อมองไปที่เซี่ยวเช่อ นางพบว่าชายหนุ่มกลับ
เอนพิงอยู่กบั พนักหัวเตียงอย่างหมดสิ ้นเรี่ ยวแรง ทังหน้
้ าผากและเสื ้อผ้ าล้ วนชุ่ม
โชกไปด้ วยเหงื่อ สีหน้ าซีดเซียวจนแทบสัน่ ขวัญผู้คน ประดุจดังผู้ป่วยตรี ฑตู ผู้
ซึง่ รอดผ่านการตายมาได้ อย่างหวุดหวิด
เมื่อหวนคิดว่าทุกการลงเข็มล้ วนต้ องสอดแทรกพลังลมปราณ หัวใจของเซี่ยฉิง
เยว่พลันรู้สกึ เหมือนถูกบีบรัด....ความรู้สกึ ประดุจดวงใจถูกแทงทะลุสร้ างความ
สับสนว้ าวุน่ แก่นางอย่างใหญ่หลวง เนื่องจากนางไม่สมควรมีความรู้ สกึ
เจ็บปวดใจใดๆต่อคนผู้นี ้ ผู้ซงึ่ นางเพียงผ่านพิธีแต่งงานแต่เพียงในนาม ไม่มี
อย่างอื่นแอบแฝง

“ข้ าเชื่อท่าน....ข้ าเชื่อว่าท่านเป็ นแพทย์แห่งปาฏิหาริ ย์จริ งๆ” เซี่ยฉิงเยว่จบั จ้ อง

ไปที่เซี่ยวเช่อด้ วยแววตาแฝงความรู้สกึ อันซับซ้ อน “นี่กลับกลายเป็ นว่าท่าน...ผู้
ซึง่ ถูกผู้คนทุกผู้ในเมืองเมฆาล่องดูแคลน กลับมีความสามารถซ่อนเร้ นอันใหญ่
หลวง...ทว่า ท่านเองก็ร้ ูดีว่าข้ าไม่มีความรู้สกึ ฉันท์ช้ สู าวกับท่าน หลังจากนี ้เป็ น
เวลาหนึ่งเดือน ข้ ายังคงต้ องจากท่านไปตลอดกาล...เหตุใดท่านจึงเปิ ดเผยเรื่ อง
นี ้ต่อข้ าพเจ้ า? เหตุใดท่านจึงสร้ างหนี ้นํ ้าใจแก่ข้าพเจ้ าถึงเพียงนี?้ ....เหตุใดท่าน
จึงต้ องทุ่มเทขนาดนี ้....เพื่อข้ า?”

หนี ้นํ ้าใจ....นี่จงึ เป็ นหนี ้นํ ้าใจอันยิ่งใหญ่อย่างมิอาจเทียบเปรี ยบได้

“สามเหตุผล” เซี่ยวเช่ออ้ าปากหอบหายใจเพื่อสูดอากาศอย่างไร้ เรี่ ยวแรง ทว่า

ชายหนุ่มยังคงแย้ มยิ ้มเต็มใบหน้ า “แทบทุกผู้คนล้ วนดูถกู ข้ าพเจ้ า ทังยั ้ งมี
เหตุผลที่ดหู มิ่นข้ าพเจ้ า แต่ท่านไม่ กลับกันท่านยังพยายามปกป้องศักดิ์ศรี น่า
สมเพชของข้ าอย่างเต็มกําลัง....เมื่อคืน ท่านออกไปตามหาข้ าพเจ้ าเนื่องเพราะ
ท่านเป็ นห่วงเป็ นใยข้ าพเจ้ า ทังยั้ งนําผ้ าห่มไปให้ แก่ข้าพเจ้ า.....ใครก็ตามที่
ปฏิบตั ิตอ่ ข้ าพเจ้ าด้ วยดี ข้ าจะตอบแทนคนผู้นนให้
ั ้ ดียิ่งกว่า!”
เซี่ยฉิงเยว่ “............”

“เหตุผลประการสอง....เหนือสิ่งอื่นใด...ท่าน...ยังคงเป็ นภรรยาของข้ าพเจ้ า”

เซี่ยฉิงเยว่คิดเปิ ดปากพูดสองสามครัง้ ทว่านางยังคงไม่สามารถหาคําพูดใดมา

โต้ ตอบได้

“เหตุผลประการที่สามเป็ นเหตุผลที่สําคัญที่สดุ ...” สีหน้ ายิ ้มแย้ มของเซี่ยวเช่อพ

ลันแปรเปลี่ยนเป็ นเครี ยงเครี ยดจริ งจัง

“ข้าคาดว่าสภาพเปล่าเปลือยของท่านต้องน่าดูเป็ นอย่างยิ่ ง”

“.........” เมื่อใดก็ตามที่เซี่ยวเช่อรุ กรานนางด้ วยปากอันไม่อยู่สขุ ของเขา นาง

ตอบโต้ ด้วยความเย็นชาเสมอมา หากทว่าในครัง้ นี ้ เมื่อมองเห็นรอยยิ ้มอ่อน
แรงบนใบหน้ าซีดขาวไร้ สีเลือด นางกลับไม่สามารถบังเกิดความขุ่นเคืองขึ ้นได้

“การอธิบายจบแล้ ว” เซี่ยวเช่อยื่นมือไปยังหม้ อต้ มยาที่ตนเองนํามา “ฉิงเยว่

ภรรยาข้ า ท่านเทยาในหม้ อยาออกมาดื่มเถอะ”

เซี่ยฉิงเยว่จ้องมองไปยังเซี่ยวเช่อด้ วยแววตาลุ่มลึก นางเดินไปที่โถบรรจุยาโดย

มิได้ เอ่ยปากถามถึงคุณสมบัติของยา หญิงสาวเทยาจากโถแล้ วดื่มลงไปภายใน
คําเดียว

“นี่เพียงเป็ นการรักษาขันแรก
้ หากท่านต้ องการคงสภาวะร่างกายในปั จจุบนั นี ้ไว้
ตลอดไปแล้ วละก็ ท่านต้ องทําการรักษาทังหมดเจ็
้ ดครัง้ ช่วงเวลาที่ดีที่สดุ คือ
ทุกๆวันเวลาตีสาม ซึง่ เป็ นเวลาที่พลังหยินในกายรุนแรงที่สดุ และให้ ผลลัพธ์ทาง
การักษาที่ดีที่สดุ เช่นกัน แน่นอนว่า การดําเนินการรักษาต่อหรื อไม่นนั ้ การ
ตัดสินใจล้ วนขึ ้นอยู่กบั ท่าน”

หลังจากจบคําพูดทังหมด
้ เซี่ยวเช่อปิ ดเปลือกตาลงด้ วยความอ่อนเพลีย นี่ล้วน
ไม่ใช่การแสร้ งแสดง เซี่ยวเช่อใช้ พลังแรงกายจนเกินขีดจํากัดเพื่อการรักษานี ้

“ท่านพักผ่อนเถอะ” สายตาของเซี่ยฉิงเยว่กลับกลายเป็ นสลับซับซ้ อน

ยิ่งขึ ้น เมื่อนางพูดจบ นางก้ าวเดินไปทางเบื ้องนอกพร้ อมปิ ดประตูอย่างแผ่ว
เบา

เมื่อเดินไปถึงกึ่งกลางสวน เซี่ยฉิงเยว่ยกฝ่ ามือของนางขึ ้นจดจ้ อง แววตาแปร

เลี่ยนเป็ นพร่าเลือน

...เขาเป็ นคนเยีย่ งไรกันแน่?

อย่างน้อยทีส่ ดุ ข้าดูเขาผิ ดไปตลอดมา...ผูค้ นทัว่ ทัง้ เมืองเมฆาล่องต่างมองเขา
ผิ ดไป....
เมื่อเซี่ยฉิงเยว่จากไป เซี่ยวเช่อที่เอนพิงอยู่กบั หัวเตียงพลันทรุ ดร่างลงนอนขดลง
บนเตียงอย่างเต็มตัว ชายหนุ่มนอนแน่นิ่ง ไม่ต้องการเคลื่อนไหวใดๆ
ทังสิ
้ ้น ริ มฝี ปากบางครัง้ คราวล้ วนพึมพําออกมาอย่างคลุมเครื อว่า

“ฮึฮ.ึ ...ความแข็งแรงของร่างกายข้ ายังจํากัด ข้ าแทบต้ องหมดสติเพียงเพราะ

การเปิ ดจุดชีพจร.....”
“หากท่านอาจารย์รบั รู้ว่าข้าให้ผอู้ ื น่ ถอดเสือ้ ผ้าเกื อบหมดสิ้ น ท่าน อาจารย์ คง
ต้องโกรธเคืองถึงขัน้ โดดลงมาจากสวรรค์เพือ่ สัง่ สอนข้าแน่นอน..... ยังไงซะ...ข้า
ก็สําเร็ จวิ ชาการฝังเข็มผ่านชัน้ เสือ้ ผ้าได้ตงั้ แต่อายุสิบสาม ปี .....บรรลุขนั้ ปิ ดตา
ฝังเข็มผ่านเสือ้ ได้ตอนอายุสิบห้าปี ....ฮุฮ.ุ ...ง่วง นอนจริ ง.... ”
……………………

บรรยากาศภายในตระกูลเซี่ยวที่แปรเปลี่ยนจากหน้ ามือเป็ นหลังมือล้ วน

ครอบคลุมไปทัง่ ทุกบริ เวณ นับตังแต่
้ การได้ รับสาส์นจากพรรคตระกูเซี่ยว ทัง้
ผู้นําตระกูลและเหล่าผู้อาวุโสล้ วนปฏิบตั ิหน้ าที่ของตนอย่างขยันขันแข็ง จากเช้ า
จรดเย็น พวกมันต่างเตรี ยมพร้ อมในการต้ อนรับคณะผู้มาเยือนตลอดเวลาด้ วย
กลัวจะขาดตกบกพร่ องอันใด เหล่าผู้เยาว์เองล้ วนฝึ กฝนวิชาอย่างหนัก พวก
มันล้ วนแต่เพ้ อฝันว่าจะสามารถมีการทะลุทะลวงลมปราณได้ ในเร็ว
วันนี ้ เพื่อที่จะเพิ่มโอกาสในการถูกเลือกตัวจากพรรคตระกูลเซี่ยว

อย่างไรก็ตาม ทังหมดทั
้ งมวลเหล่
้ านี ้ล้ วนไม่เกี่ยวข้ องอันใดต่อเซี่ยวเช่อ

วันนี ้ ณ ภูเขาหลังบ้ านตระกูลเซี่ยว

นี่คือบริ เวณสุสานตระกูลเซี่ยวที่ตงอยู
ั ้ ่ในเขตภูเขาหลัง หลังจากสมาชิกใดใน
ตระกูลตกตาย พวกมันล้ วนต้ องถูกนํามาฝังไว้ ในที่นี ้
เซี่ยวเหล่ยยืนอย่างเงียบงันต่อหน้ าป้ายหลุมศพ เส้ นผมขาวโพลนอันเป็ น
เครื่ องหมายบ่งชี ้ถึงประสบการณ์ความเปลี่ยนแปลงทังหลายทั
้ งมวลในชี
้ วิตโบก
ปลิวไปตามแรงลม เสียงลมครวญหวีดหวิว ทุกสิ่งแลดูรกร้ างว่างเปล่า

บนป้ายสุสานนี ้ ตัวอักษร “เซี่ยวหยิง” ถูกสลักไว้

“....ลูกหยิง ข้ ารู้ ดีว่าตังแต่

้ เจ้ ายังเล็ก เจ้ าใฝ่ ฝันบรรลุความตังใจของท่
้ านบรรพ
ชนและกลับสูพ่ รรคตระกูลเซี่ยว เพื่อลบล้ างสายเลือดที่ถกู เนรเทศนี ้ของพวก
เรา ตอนนี ้ โอกาสมาถึงแล้ ว เพียงแต่....โอกาสนี ้ล้ วนมาช้ าไปสิบหกปี เต็ม”

ในดวงตาของเซี่ยวเหล่ยเต็มไปด้ วยประกายนํ ้าตา ชายชรายืนแน่วนิ่ง ริ มฝี ปาก

เปล่งเสียงพึมพําอันไม่ยินยอมพร้ อมใจ

“ข้ ารู้ว่าแม้ จะผ่านมาเป็ นเวลานาน เจ้ ายังคงเป็ นห่วง...เส้ นชีพจรของลูกเช่

อล้ วนพิการแต่เล็ก....นี่ไม่ใช่ปัญหาใด แม้ ว่าลูกเช่อจะถูกลิขิตให้ ต้องมีชีวิต
อย่างคนธรรมดา ทว่าหากไม่มีการกระทํา ย่อมไม่มีข้อขัดแย้ งหรื อความแค้ นอัน
ใด ตอนนี ้ลูกเช่อล้ วนแต่งงานแล้ ว ข้ าหวังว่าเขาจะมีชีวิตสุขสงบนับจากนี ้ไป...
แม้ ว่าเขาจะไม่ใช่เลือดเนื ้อเชื ้อไขของเจ้ า เขายังคงเป็ นเด็กที่เจ้ าสองคนเสี่ยง
ชีวิต ทังยั ้ งใช้ ชีวิตของบุตรชายของเจ้ าแลกมา ข้ าจะปกป้องลูกเช่ออย่างสุด
ความสามารถ....”

*แกร่ก*
เสียงแกรกดังแผ่วเบาแทรกเข้ ามาในหูของเซี่ยวเหล่ย สร้ างความตระหนกแก่
เขา เซี่ยวเหล่ยรวบรวมสมาธิกลับมาในฉับพลันและหันหน้ าไป ตะโกนเสียง
ตํ่า “นัน่ ใคร”

หลังจากเสียงตะโกน เซี่ยวยู่หลงพลันปรากฏกายเดินออกมาจากหลังต้ นไม้ สงู

ใหญ่ที่มมุ ของสุสานต้ นหนึ่ง ชายหนุ่มมองไปที่เซี่ยวเหล่ยอย่างยุ่งยากใจ สาว
เท้ าก้ าวไปข้ างหน้ าสองสามก้ าวพร้ อมค้ อมคํานับตามหลักอาวุโสก่อนกล่าวว่า
“ยู่หลงคารวะผู้อาวุโสห้ า...ข้ าคาดไม่ถึงจริ งๆว่าผู้อาวุโสห้ าเองก็มาที่นี่ ? ข้ ามา
รบกวนท่านหรื อไม่?”

จิตใจของเซี่ยวเหล่ยวุน่ วายสับสน.. เขาพลันมีความรู้สกึ สํานึกเสียใจและท้ อแท้

สิ ้นหวังขึ ้นมาครู่ หนึ่ง นี่เป็ นเรื่ องเหนือความคาดหมายที่เขาไม่สามารถสังเกต
พบเมื่อมีคนเข้ ามาในรัศมีของสุสานนี ้ เซี่ยวเห่ลยไม่ทราบว่าเซี่ยวยู่หลงอาจได้
ยินคําพูดอะไรไปบ้ าง เขาขมวดคิ ้วและถามว่า “ยู่หลง เจ้ ามาทําอะไรที่นี่?”

เซี่ยวยู่หลงตอบในทันทีว่า “ทูตจากพรรคตระกูลเซี่ยวอาจมาถึงในวัน
พรุ่งนี ้ ท่านพ่อคาดการณ์ว่านี ้อาจเป็ นเหตุการณ์สําคัญที่จะชี ้ชะตาตระกูลเซี่ยว
เรา และเชื่อว่าท่านสมควรมาบอกต่อท่านปู่ ดังนันท่ ้ านจึงให้ ข้ามาที่นี่....ต้ อง
มารบกวนท่านผู้อาวุโสห้ าโดยไม่ตงใจ....ยู
ั้ ่หลงผิดไปแล้ ว”

“เช่นนันเจ้
้ าได้ ยินที่ข้าเพิ่งพูดออกไปหรื อไม่?” ซุม่ เสียงของเซี่ยวเหล่ยพลัน
แปรเปลี่ยนเป็ นเย็นชายะเยือก ส่งรังสีอํามหิตไปทางเซี่ยวยู่หลง
ความแข็งแกร่งของบุคคลระดับสูงสุดในขอบเขตลมปราณจิตมากมายเกินกว่า
สภาพร่างกายในปั จจุบนั ของเซี่ยวยู่หลงจะทนทานรับได้ ด้ วยสีหน้ าที่แปร
เปลี่ยนเป็ นซีดเซียว ชายหนุ่มสัน่ ศีรษะปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “ยู่หลงเพียงเพิ่ง
มาถึง หากมิใช่ผ้ อู าวุโสห้ าเอ่ยปากทัก ยู่หลงคงไม่ทนั พบเห็นผู้อาวุโส แน่นอน
ว่ายิ่งไม่อาจได้ ยินข้ อความใด....หากผู้อาวุโสห้ าไม่ต้องการถูกรบกวน ยู่หลงจะ
จากไปในบัดดล! ”

เซี่ยวเหล่ยไม่สามารถหาข้ อพิรุธใดๆจากท่าทางของเซี่ยวยู่หลงได้ เขาวางใจลง

เล็กน้ อยและถอนพลังกดดันกลับมา ชายชราผ่อนคลายสีหน้ าพร้ อมกล่าว
ว่า “ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก ทูตจากพรรคตระกูลเซี่ยวกําลังจะมาถึง
พรุ่งนี ้ บุคคลที่มีโอกาสถูกคัดเลือกมากที่สดุ สมควรเป็ นเจ้ า เมื่อถึงเวลา
นัน้ เจ้ าจะกลายเป็ นความหวังสูงสุดของตระกูลเรา”

“ผู้อาวุโสห้ าพูดหนักเกินไป ยู่หลงไม่คคู่ วรถึงเพียงนัน”

้ เซี่ยวยู่หลงกล่าวด้ วย
ความถ่อมตัว

เซี่ยวเหล่ยผงกศีรษะรับและหมุนตัวจากไป

เมือ่ เซี ่ยวเหล่ยลับตาไป สีหน้าของเซี ่ยวยู่หลงค่อยๆแปรเปลี ย่ น ชายหนุ่มยก

มือขวาขึ้นลูบคางพร้อมขมวดคิ้ วพึมพําว่า “อย่าบอกนะว่านีเ่ ป็ นเรื ่องจริ ง....ถ้า
เป็ นความจริ งละก็...ช่างน่าสนใจจริ งๆ”

ความเคยชินเป็ นสิ่งที่น่ากลัว มันซุกซ่อนตัวอย่างเงียบเชียบและส่งผลกระทบ

ต่อจิตใจของผู้คน
ในระหว่างพิธีแต่งงาน เซี่ยวเช่อยื่นมือออกไปเพื่อช่วยเหลือเซี่ยฉิงเยว่หากทว่า
ถูกนางแช่แข็งมือทังข้
้ างอย่างเลือดเย็น ครัง้ แรกที่ชายหนุ่มเรี ยกหานางด้ วยคํา
ว่า “ภรรยา” แทบทําให้ นางขุ่นแค้ นแทบกระอักเลือด เมื่อชายหนุ่มจับจูงมือ
นาง เซี่ยวเช่อถึงกับสามารถสัมผัสได้ ถึงรังสีฆ่าฟั นอันเย็นเยือกแผ่ออกมาจาก
ร่างของเซี่ยฉิงเยว่

ทว่า ในระยะเวลาสองสามวันที่ผ่านมา คําว่า “ฉิงเยว่ภรรยาข้ า” ที่ถกู เรี ยกออก

จากปากของเซี่ยวเช่อกลายเป็ นยิ่งมายิ่งคุ้นชิน ไม่ว่าภายในใจนางมีความคิด
เยี่ยงไร ภายนอกของนางดูคล้ ายยอมรับได้ ตอ่ การถูกเรี ยกขานเช่นนี ้ แม้ แต่การ
เปลือยหลังต่อหน้ าชายหนุ่มเองยังไม่ร้ ูสกึ กระอักกระอ่วนใจสักเท่าไร ไม่ต้องพูด
ถึงเพียงแค่การจูงมือก่อนหน้ านี ้

หลายวันมานี ้ แน่นอนว่าเซี่ยวเช่อต้ องนอนตรงมุมห้ อง ทว่ากลับไม่ถือเป็ นการ

ทารุ ณนักเมื่อมีผ้าห่มผืนหนาปูแผ่อยู่บนพื ้น เมื่อได้ เวลาตีสามของทุกวัน ชาย
หนุ่มจะตื่นขึ ้นด้ วยตนเองและทําการรักษานางด้ วยเข็มเงิน ในช่วงหลายวันมา
นี ้ เซี่ยฉิงเยว่เองรู้ สกึ ความเปลี่ยนแปลงของสภาพร่ างกายนางที่ยิ่งมายิ่งน่า
ตระหนก

แสงเทียนสลัวเลือนราง ทว่าแผ่นหลังเปล่าเปลือยของเซ่ยฉิงเยว่กลับสว่างขาว
โพลน ถึงกับขาวผ่องกว่าหิมะ เซี่ยวเช่อถือเข็มเงินบนฝ่ ามือ นิ ้วทังสิ
้ บพลิ ้ง
ไหว ก่อนหน้ านี ้ ชายหนุ่มล้ วนหลัง่ เหงื่อโซมกาย เมื่อผ่านไปครึ่งชัว่ โมง “การ
เปิ ดช่องลมปราณ” ได้ ผ่านพ้ นไปอีกขัน้ เซี่ยวเช่อคีบถอนเข็มเงินทังหมดพร้
้ อม
ปล่อยลมหายใจอย่างโล่งอก ด้ วยความเหนื่อยล้ า ชายหนุ่มรู้ สกึ สมองมึนงง
พร่าเลือน ร่างกายไหวโอนเอนก่อนจะล้ มสลบลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของ
เซี่ยฉิงเยว่ ชายหนุ่มพลันสัมผัสได้ ถึงความรู้ สกึ อบอุ่นนุ่มนิ่มอันยากบรรยายได้
ชนิดหนึ่งทัว่ ทังแผ่
้ นอกของตน

เซี่ยฉิงเยว่พลันเบิกตากลมกว้ าง สองตาแฝงแววขุ่นเคือง นาง กําลังจะใช้ พลัง

ลมปราณผลักดันเซี่ยวเช่ออกโดยแรงก่อนที่นางจะพบว่าจังหวะลม หายใจของ
ชายหนุ่มล้ วนอ่อนล้ าจนน่าตกใจ....เป็ นลมหายใจอันแผ่วล้ าจนไม่อาจ เทียบได้
กับการฝั งเข็มก่อนหน้ านี ้

เซี่ยฉิงเยว่หยุดการโคจรพลังลมปราณและใช้ กําลังเพียงเล็กน้ อยเพื่อยกเซี่ยวเช่

อออกจากตัว นางสวมใส่เสื ้อผ้ าลงบนร่ างกายเพียงชัว่ พริ บตาก่อนจะยื่นสองมือ
ไปพยุงเซี่ยวเช่อ นางจับจ้ องไปยังเซี่ยวเช่อพร้ อมกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ ้น?”

สีหน้ าของเซี่ยวเช่อขาวซีดไร้ สีเลือด ดวงตาครึ่งหลับครึ่งลืมคล้ ายไม่มีแม้

เรี่ ยวแรงจะเปิ ดเปลือกตา ชาย หนุ่มผงกศีรษะอย่างเชื่องช้ าและพูดอย่างอ่อน
แรงว่า “ไม่มีอะไร...ข้ าเพียงแค่...ใช้ พลังลมปราณจนเกินขอบเขต....ให้ ข้าได้ พกั
สัก หน่อย....ก็ไม่เป็ นไรแล้ ว”

ภายในดวงตาของเซี่ยฉิงเยว่สนั่ ประกายดุจระลอกคลื่น ความรู้สกึ ปวดแปลบ

ปลาบใจที่นางไม่สมควรมีกลับปรากฏขึ ้นอีกครัง้ หลังการฝังเข็มครัง้
แรก ร่างกายของเซี่ยวเช่อล้ วนสูญเสียพลังไปมากมาย ทุกครัง้ ที่บงั เกิด
เหตุการณ์เช่นนี ้ ชายหนุ่มล้ วนสามารถฟื น้ ฟูด้วยตนเองได้ อย่าง
ง่ายดาย ทว่า ช่วงหลังมานี ้ ชายหนุ่มให้ การฝั งเข็มแก่นางทุกวี่วนั ทุกเข็มล้ วน
ต้ องสิ ้นเปลืองกําลังภายใน ร่างกายเซี่ยวเช่อไม่แข็งแรงอยู่ก่อน เมื่อต้ อง
สูญเสียกําลังอย่างต่อเนื่องเช่นนี ้...ชายหนุ่มจะทนทานได้ อย่างไร? อาจเป็ นด้ วย
เหตุนี ้ที่สง่ ผลให้ ร่างกายของเซี่ยวเช่ออ่อนแรงถึงเพียงนี ้

“ท่านไม่จําเป็ นต้ องสิ ้นเปลืองเรี่ ยวแรงเพื่อข้ าถึงเพียงนี”้ เซี่ยฉิงเยว่กล่าว สองตา

ทอประกายลึกลํ ้า

เซี่ยวเช่อยิงฟั นหัวเราะ “ไม่ ท่านล้ วนคู่ควร...เนื่องเพราะท่านคือ...ภรรยาที่

ถูกต้ องของข้ า!”

เซี่ยฉิงเยว่ “.........”

เซี่ยวเช่อปิ ดเปลือกตาลงพร้ อมฟื น้ ฟูพลังอย่างช้ าๆ ชายหนุ่มกล่าวอย่างแผ่วเบา

ว่า “แม้ ท่านจะตบแต่งเข้ ามาเพื่อทดแทนบุญคุณ ท่านไม่เคยนับข้ าเป็ น
สามี ทว่า มันเป็ นไปไม่ได้ ที่ข้าจะคิดเช่นนันกั ้ บท่าน นอกเสียจากเมื่อข้ าหย่า
ขาดจากท่านแล้ ว การปกป้องดูแลสตรี ของตนอย่างดี ล้ วนเป็ นทังหน้ ้ าที่และ
ศักดิ์ศรี ที่สําคัญที่สดุ ที่บรุ ุษพึงกระทํา....”

เมื่อพูดถึงตรงนี ้ จิตใจของเซี่ยวเช่อพลันรู้สกึ รุ่ มร้ อน

....ข้าบอกได้เลยว่า! ขนาดข้ายังหวัน่ ไหวกับคําพูดเหล่านี ้ ข้าไม่เชื อ่ ว่าหัวอก
ลูกผูห้ ญิ งเช่นท่านจะไม่รู้สึกอะไรเลย!
ผ่านไปชัว่ ระยะ เซี่ยวเช่อล้ วนไม่ได้ ยินเสียงกล่าวอันใดจากเซี่ยฉิงเยว่ ชายหนุ่ม
ลืมตาขึ ้น สูดลมหายใจแผ่วเบา และกล่าวด้ วยเสียงอันน่าสงสารว่า “ฉิงเยว่
ภรรยาข้ า ข้ าไม่อาจเดินอย่างสะดวกได้ เจ้ าช่วย....ช่วยพยุงข้ าไปตรงนันหน่
้ อย
ได้ ไหม?”

ดวงตาของชายหนุ่มเขม้ นมองไปยังมุมห้ อง....สถานที่ที่ชายหนุ่มนอนเป็ นประจํา

เซี่ยฉิงเยว่เหลือบมองไปทางผ้ าห่มที่ปลู าดอยู่บนพื ้นครัง้ หนึ่ง ความรู้ สกึ เจ็บปวด

ที่นางไม่ควรรู้สกึ พลันทิ่มแทงจิตใจ นางสัน่ ศีรษะคราหนึ่ง เคลื่อนร่างของนางไป
ยังข้ างเตียง “ท่านนอนบนเตียง ข้ าจะไปนอนที่พื ้นเอง”

เมื่อได้ ยินคําพูดนี ้ เซี่ยวเช่อพลันตื่นตัว กําลังที่ไม่ทราบหยิบยืมจากที่ใดพลัน

กลับคืนมา ชายหนุ่มยื่นเหยียดมือออกอย่างรวดเร็วเพื่อฉุดดึงมือของเซี่ยฉิงเยว่
ไว้ “ไม่มีทางเด็ดขาด! ไม่มีข้อแม้ และข้ อต่อรองใดๆทังสิ ้ ้น แม้ ว่าท่านจะ
แข็งแกร่งกว่าข้ าพเจ้ าในทุกๆทาง....แต่ข้าเป็ นผู้ชาย ท่านเป็ นผู้หญิง! ในฐานะ
ผู้ชายแล้ ว ข้ าจะนอนบนเตียงแล้ วให้ ผ้ หู ญิงนอนบนพื ้นได้ อย่างไร! หากท่านจะ
นอนตรงนัน้ งันข้ ้ าจะไปนอนในสวน!”

สุ้มเสียงของเซี่ยวเช่อเร่งร้ อน ทังยั
้ งแฝงแววไม่ยอมรับคําปฏิเสธใด เมื่อกล่าว
จบ ชายหนุ่มพยายามดิ ้นรนลุกขึ ้นจากเตียงทว่ากลับไม่สามารถลุกขึ ้นได้
เซี่ยฉิงเยว่พลันแสดงสีหน้ าสลับซับซ้ อน นางกัดริ มฝี ปากอย่างแผ่ว
เบา หลังจากชัง่ ใจอยู่ครู่ หนึ่ง นางจึงตัดสินใจ นางยื่นมือไปเบื ้องหน้ าเพื่อผลัก
เซี่ยวเช่อลงบนเตียง หยิบผ้ าห่มสีแดง และคลี่คลุมผ้ าห่มลงบนร่างของนาง
และเซี่ยวเช่อ

“ห้ ามท่านแตะต้ องร่ างกายข้ า” เซี่ยฉิงเยว่นอนลงอีกด้ านหนึ่งของเตียง หันหลัง

ให้ แก่เซี่ยวเช่อ ซุกซ่อนสีหน้ าของนางจากสายตาชายหนุ่ม

เซี่ยวเช่อยิ ้มอย่างเงียบงัน ชายหนุ่มเปลี่ยนเป็ นลงนอนอย่างรวดเร็วพihอมทัง้

หลับตาอย่างมีความสุข “ทําตัวตามสบาย ด้ วยระดับพลังลมปราณของ
ท่าน แม้ ว่าข้ าจะอยากทําอะไร ข้ าก็คงทําไม่ได้ อยู่ดี...อืมม์..ร่ วมเรี ยงเคียงหมอน
...แบบนี ้จึงจะสามารถเรี ยกได้ ว่าเป็ นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์...”

เซี่ยฉิงเยว่ “.......”

“เอาล่ะ...ฉิงเยว่ภรรยาข้ า...ข้ าจะนอนก่อนละนะ...ฮู่...พรุ่งนี ้ข้ าจะให้ อาหญิงเล็ก

ปรุงนํ ้าซุปขิงไก่ให้ ข้าเพื่อฟื น้ ฟูร่างกาย...อืมม์”

สุ้มเสียงของเซี่ยวเช่อแปรเปลี่ยนเป็ นยิ่งมายิ่งแผ่วเบา เมื่อชายหนุ่มเงียบเสียง

ไป ลมหายใจของเขากลับกลายเป็ นสมํ่าเสมอ...ชายหนุ่มหลับสนิทลงอย่าง
รวดเร็ วเนื่องจากความเหนื่อยล้ า
เซี่ยฉิงเยว่พลิกกายหันมาทางเซี่ยวเช่ออย่างเงียบงัน จับจ้ องมองไปที่ใบหน้ าใกล้
เพียงฝ่ ามือกันของชายหนุ
้ ่ม แววตาทังคู้ ่สนั่ สะท้ านด้ วยความรู้สกึ สับสนว้ าวุน่ ใจ
...

้ นางเข้ าร่ วมกับแดนศักดิ์สิทธิ์เมฆาเยือกแข็ง นางได้ ตดั สินใจที่จะสงบ

นับตังแต่
ระงับอารมณ์ความรู้ สกึ และความปรารถนาทังมวลตลอดชี
้ วิต นางไม่เคยคาดว่า
จะมีวนั ที่นางได้ นอนร่วมเตียงเดียวกันกับบุรุษเพศ ก่อนการแต่งงาน นางไม่เคย
แม้ แต่จะคิดว่านางจะอนุญาตให้ ชายหนุ่มแตะต้ องนาง...

ทว่า ณ ขณะนี ้ หญิงสาวกําลังนอนบนเตียงเดียวกันกับชายหนุ่ม ที่ยิ่งกว่านัน้

คือ ในใจของนางไม่ได้ มีความรู้สกึ ต่อต้ านอย่างรุ นแรงอันใด...

....เกิ ดอะไรขึ้นกับข้า? ความรู้สึกนีเ้ ป็ นเพราะข้ารู้สึกผิ ดต่อเขางัน้ หรื อ?

...อาจบางที...

ความคิดของนางสับสนวนเวียน หญิงสาวดิ่งลึกลงไปในความฝันโดยไม่
รู้ตวั เซี่ยฉิงเยว่มิได้ เฉลียวใจว่า การผล็อยหลับอย่างรวดเร็ วเมื่อท่านนอนเคียงคู่
อยู่กบั บุรุษเพศผู้หนึง่ นี่หมายความว่าในใจของนาง ใต้ จิตสํานึกที่ซอ่ นอยู่ นาง
ปราศจากความรู้ สกึ หวาดระแวงหรื อต่อต้ านใดๆต่อบุรุษนัน้

............................................................................................
การหลับใหลไปครัง้ นี ้ เซี่ยวเช่อหลับไปจนกระทัง่ สามชัว่ โมงหลังดวงอาทิตย์
ขึ ้น เมื่อชายหนุ่มลืมตา เซี่ยฉิงเยว่ไม่ได้ อยู่ข้างกายอีกต่อไป นางไม่ได้ อยู่
ภายในห้ องนอนเช่นกัน

แม้ เขาจะดีรับการพักผ่อนเกือบทังคื ้ น ร่างกายของเขายังคงความตึงเครี ยด ชาย

หนุ่มรู้สกึ ดังตนเองเพิ่งฟื น้ ตื่นจากการบาดเจ็บร้ ายแรง เซี่ยวเช่อลุกขึ ้นยืน ถอน
หายใจยาวและพูดความคิดของตนออกมา “หากเป็ นเช่นนี ้ต่อไป นี่มีโอกาสที่
ร่างกายของข้ าจะทนทานไม่ไหวเข้ าสักวัน ดูท่าว่าข้ าจะใช้ พลังเยอะเกินไปไม่
น้ อยเลยทีเดียว”

“แต่ว่า นี่เป็ นทางเดียวที่นางจะยินยอมพร้ อมใจในการตามหาของสามสิ่งนันให้

้
ข้ า”

เซี่ยวเช่อลงจากเตียงและเปลี่ยนเสื ้อผ้ า เมื่อถอดเสื ้อผ้ าชันนอกออก

้ ชายหนุ่ม
ยึดกุมจี ้ที่ห้อยคอของตน นิ่งขึงไปครู่ใหญ่....ในวันแรกของการเกิดใหม่ ความ
ทรงจําที่ทบั ซ้ อนกัน สะกิดความสงสัยของเซี่ยวเช่อเกี่ยวกับจี ้ห้ อยคออันนี ้ นี่สืบ
เนื่องจากชีวิตของเขาในทวีปเมฆคราม ชายหนุ่มเองก็มีจี ้ห้ อยคอทําจากเงิน
เช่นกัน ภายในยังสามารถเปิ ดออกเพื่อส่องดูกระจกภายในจี ้ทังสองด้ ้ าน ทว่า ก็
แค่นนั ้ ไม่มีอะไรนอกจากนี ้ ไม่มีอะไรพิเศษภายในจี ้ห้ อยคออันนัน้

บนดินแดนเมฆคราม ท่านอาจารย์บอกกับเขาว่าจี ้เงินเส้ นนี ้คล้ องคอตนเองขณะ

ยังเป็ นทารกอยู่ ในตอนที่ท่านอาจารย์มาพบ จี ้เงินเส้ นนี ้ของเซี่ยวเช่อเอง ก็อยู่
บนคอของเขามาตังแต่ ้ เขาเริ่ มจําความได้ ท่านปู่ เป็ นคนบอกเขาว่าจี ้ห้ อยคอนีค้ ือ
สิ่งที่บิดาของเขา, เซี่ยวหยิง, ได้ รับมาจากใครบางคน เมื่อเขาถือกําเนิด จี ้เส้ นนี ้
ก็ประดับอยู่บนคอของเขาและยังเป็ นตัวแทนความทรงจําของบิดาของเซี่ยวเช่
ออีกด้ วย

สองชาติ ภพ....จี ้หอ้ ยคอทีช่ ่างละม้ายเหมื อน...นีม่ นั เกิ ดอะไรขึ้นกันแน่?

หลังจากผลัดเปลี่ยนเสื ้อผ้ า เซี่ยวเช่อเข้ าไปในไข่มกุ พิษสวรรค์โดยทันที ภายใน
มิติสีเขียวมรกต เด็กสาวผมสีเพลิงยังคงล่องลอยอย่างสงบ ไม่มีสญ ั ญาณบ่ง
บอกการตื่นขึ ้นมา

สองวันนี ้ ชายหนุ่มสอบถามอย่างอ้ อมๆต่อทังท่ ้ านปู่ ของตนและเซี่ยฉิงเยว่ถงึ

สถานที่ใดบนโลกนี ้ที่มีกลุ่มชนเผ่าผมสีแดงเพลิง คําตอบที่ได้ ล้วนเป็ นคํา “นี่
เป็ นครัง้ แรกที่ข้าได้ ยินเรื่ องแบบนี ้” ส่งผลให้ เซี่ยวเช่อเพิ่มพูนความสนใจและ
ระแวงสงสัยถึงตัวตนของเด็กสาวยิ่งขึ ้น อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มมิได้ บอกผู้ใดถึง
เรื่ องของเด็กสาวนางนี ้

เมื่อเปลี่ยนเสื ้อผ้ าเป็ นชุดลําลอง เซี่ยวเช่อบิดขี ้เกียจรอบหนึ่ง ทันใดนันเอง

้ เขา
พลันได้ กลิ่นอาหารหอมหวนเตะจมูก ทําให้ ชายหนุ่มแทบนํ ้าลายไหล เซี่ยวเช่อ
เดินตามกลิ่นอาหาร เมื่อชายหนุ่มเห็นหม้ อซุปบนโต๊ ะอาหาร เขาพุ่งไปที่โต๊ ะ
อย่างรี บร้ อนและเปิ ดฝาซุปทันที คลื่นไอร้ อนหอมกรุ่ นของซุปที่ชวนให้ นําลายสอ
พลันพวยพุ่งออกจากหม้ อซุป
“ซุปไก่ใส่ขิง....อ้ า! อาหญิงเล็กรู้ใจข้ าที่สดุ !” กระเพาะของเซี่ยวเช่อส่งเสียงร้ อง
ในทันที ชายหนุ่มหยิบจับตะเกียบขึ ้นมาและเริ่ มสวาปาม หลังจากเขาทานไป
ได้ ซกั ครู่ ประตูหน้ าถูกผลักเปิ ดออก เผยให้ เห็นเซี่ยวหลิงซีผ้ ซู งึ่ สวมใส่ชดุ สี
เหลืองอ่อน เดินเข้ ามาอย่างสดใสร่ าเริ ง เมื่อเห็นท่าทางของเซี่ยวเช่อบนโต๊ ะ
อาหาร นางเปิ ดปากกล่าวว่า “เอ๋? ซุปไก่? กลิ่นหอมน่าทานจริ งๆ! ทังยั ้ งมี
กลิ่นของขิงอีกด้ วย เช่อน้ อย ใครปรุ งนํ ้าซุปนี ้แก่เจ้ า? ฮิฮิ..และเจ้ าไม่ได้ ชวน
ข้ า มาแอบกินที่นี่คนเดียวงันรึ
้ ?!”

คําพูดของเซี่ยวหลิงซีทําให้ เซี่ยวเช่อชะงักไปครู่หนึง่ “อาหญิงเล็ก นี่ไม่ใช่ท่าน

เป็ นคนทําหรอกหรื อ?”

“ไม่ใช่ข้าแน่นอน!” เมื่อเซี่ยวหลิงซีพดู จบ แววตาของนางพลันแปรเปลี่ยนเป็ น

ซับซ้ อน “จะมีใครในตระกูลเซี่ยวที่จะทําซุปไก่ใส่ขิงให้ แก่เจ้ า? หืมม์ มีเพียง
ภรรยาของเจ้ าเท่านัน้ ต้ องเป็ นฉิงเยว่แน่นอน! ดูท่าความสัมพันธ์ของเจ้ าสองคน
สามีภรรยาจะราบรื่ นไม่ใช่น้อย”

คําพูดของเซี่ยวหลิงซีแอบแฝงไว้ ด้วยความเจ็บปวด เซี่ยวเช่อวางตะเกียบลง

และพึมพําว่า “นาง....เป็ นนางทําซุปไก่ใส่ขิงให้ ข้า....จะเป็ นไปได้ อย่างไร...”

นี่เป็ นเรื่ องที่เป็ นไปไม่ได้ แน่นอน!

“
ฮึม่ มม...ไม่ต้องสนใจว่าใครปรุงซุปนี ้ให้ เจ้ า ในเมื่อเจ้ าชอบดื่มนํ ้าซุปไก่ ก็ดื่มให้
หมดซะ...ที่ข้ามานี่เพื่อจะบอกเจ้ าว่าคนจากพรรคตระกูลเซี่ยวจะมาถึงตอน
บ่าย ตอนนี ้ ทุกคนล้ วนเตรี ยมการพร้ อมพรัก เมื่อถึงเวลา เจ้ าต้ องระมัดระวังไว้
บ้ าง เจ้ าต้ องไม่ท้าทายคนจากพรรคตระกูลเซี่ยวซึง่ หน้ า” เซี่ยวหลิงซีกล่าวอย่าง
เคร่งขรึมจริ งจัง

“ข้ ารู้ หากมันแย่ถงึ ที่สดุ จริ งๆ ข้ าเพียงอยู่แต่ในบ้ านก็พอแล้ ว ยังไงพวกมันก็ไม่

คัดเลือกข้ าไปอยู่ดี” เซี่ยวเช่อตอบอย่างเฉื่อยชา

“เจ้ าอยู่แต่ในบ้ านไม่ได้ นะ” เซี่ยวหลิงซีส่ายนิ ้วเรี ยวยาวขาวเนียนเบื ้องหน้ าเซี่ยว

เช่อ พูดเสียงเข้ มว่า “จากที่ท่านผู้นําตระกูลบอกกล่าว นายน้ อยพรรคตระกูล
เซี่ยวต้ องการเห็นทุกผู้คนในตระกูลเซี่ยว...ขาดไปแม้ คนเดียวก็ไม่ได้ ! ถึงตอน
นัน้ เจ้ าต้ องระวังมารยาทให้ ดี”

“งันท่
้ านยิ่งไม่ต้องกังวลใจ อย่างกับอาหญิงเล็กท่านไม่ร้ ู ว่าข้ าประพฤติตวั ดีมี
มารยาทตลอดมา” เซี่ยวเช่อตอบคําอย่างยิ ้มแย้ ม ชายหนุ่มเริ่ มต้ นกลืนอาหาร
ลงคออีกครัง้

“ดีมาก เช่นนันข้
้ าจะไปหาท่านพ่อก่อนเพื่อช่วยงาน จะดีมากหากเจ้ าไปร่ วมกับ
เราหลังทานอาหารเสร็จ” เซี่ยวหลิงซีหมุนตัวพร้ อมจากไปอย่างรวดเร็ ว

ไม่นานหลังจากเซี่ยวหลิงซีออกไป เซี่ยฉิงเยว่กลับเข้ าห้ องมา วันนี ้หญิงสาว

เปลี่ยนจากเสื ้อชุดยาวสีแดงเป็ นชุดสีฟ้านํ ้าทะเลปั กลวดลายหงส์ บนผมเผ้ า
ประดับด้ วยปิ่ นหัวไพลิน ใบหูทงสองตกแต่
ั้ งด้ วยต่างหูมกุ หนึง่ คู่ รอบคองาม
ระหงคล้ องไว้ ด้วยสร้ อยมุกประดับด้ วยไพลินสีนํ ้าทะเล ขับเน้ นผิวพรรณตรง
ลําคอที่โผล่พ้นชายเสื ้อให้ ดขู าวนวลเนียนราวหิมะ ทังยั
้ งเนียนใสแทบจะเผยให้
เห็นใต้ ชนผิ
ั ้ ว ผิวกายเรี ยบลื่นสะท้ อนประกายสวยงามอย่างถึงที่สดุ

เซี่ยวเช่อจ้ องมองไปที่เซี่ยฉิงเยว่ด้วยความรู้สกึ เหนือความคาดหมาย ดวงตาสอง

ข้ างทอประกายเข้ ม ภาพที่งดงามเป็ นเอกเช่นนี ้ มิใช่เทพธิดาล่องลอยจากสรวง
สรรค์ลงสู่โลกมนุษย์เป็ นอะไร?

เซี่ยฉิงเยว่ก้าวข้ ามประตู ทุกย่างก้ าวแผ่วพลิ ้วสวยงามประดุจก้ าวผ่านยอด

เมฆ ใบหน้ าขาวราวหิมะ ลําคองามระหงมิเพียงแสดงออกถึงความงดงามอย่าง
ถึงที่สดุ ทัง้ ยังให้ ความรู้สกึ ถึงความสูงศักดิ์และความเย่อหยิ่งเย็นชาที่สร้ าง
ความละอาย แก่ผ้ คู น....ไม่มีผ้ ใู ดที่ได้ เห็นนางทําใจเชื่อว่านางเป็ นเพียงบุตรสาว
ของพ่อ ค้ าในเมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง หากยินดีเชื่อว่านางเป็ นถึงจักรพรรดินีผ้ สู งู ส่ง
สุดอาจเอื ้อม

เซี่ยวเช่อเหม่อจ้ องมองนาง ภายในใจทอดถอนใจเป็ นร้ อยเป็ นพันครัง้ ...ห้ องนี ้

เป็ นเพียงห้ องเดียวที่นางจะผลัดเปลี่ยนเสื ้อผ้ า! เขาต้ องกําลังหลับเป็ นตายและ
พลาดโอกาสได้ เห็นฉากวาบหวามตอนที่นางเปลี่ยนชุด! อ๊ ากกกกกกก ช่างไม่
น่าให้ อภัยเลยจริ งๆ!

“เสื ้อสีฟ้าเหมาะกับท่านมากกว่าสีแดง” เซี่ยวเช่อชื่นชมนางจากใจ แสดงออก

ถึงความพึงพอใจอย่างที่สดุ
เซี่ยฉิงเยว่มิได้ หวัน่ ไหวใจต่อคําชมเชยของชายหนุ่ม เมื่อนางเหลือบไปเห็นหม้ อ
ซุปที่ว่าเปล่า หญิงสาวเดินเข้ ามาเก็บกวาดจานชามพร้ อมยกออกไปด้ านนอก

“ท่านเป็ นคนทําซุปหม้ อนี ้?” เซี่ยวเช่อถามออกมา

“รสชาติพอใช้ ได้ หรื อไม่?” เซี่ยฉิงเยว่ถามกลับด้ วยนํ ้าเสียงเยือกเย็นดุจ

นํ ้าแข็ง อย่างไรก็ตาม ภายในแววตาส่วนลึกแฝงเร้ นความรู้สกึ ละเอียดลึกซึ ้ง
บางเบา ที่แม้ แต่นางเอง ยังไม่คอ่ ยเข้ าใจมากนัก

“รสชาติยอดเยี่ยมมาก นี่ทําให้ ข้ารู้ ว่าท่านช่างไร้ ที่ติ แม้ แต่เรื่ องทําอาหาร” เซี่ยว

เช่อพูดด้ วยรอยยิ ้ม ชายหนุ่มยืดตัวลุกขึ ้นยืนและพูดต่ออย่างกระตือรื อร้ นว่า

“เพือ่ ตอบแทนซุปไก่ของฉิ งเยว่ภรรยาข้า บนเตียงในคํ่าคืนนี.้ ...ข้าจะใช้ความ

พยายามให้มากยิ่ งขึ้น”

“..........” เซี่ยฉิงเยว่ล้วนเคยชินต่อการพูดจาเกี ้ยวพาราสีของชายหนุ่มมานาน

แล้ ว นางพูดอย่างเฉยเมยว่า “คนจากพรรคตระกูลเซี่ยวจะมาถึงในตอน
บ่าย ผู้นํากลุม่ คือนายน้ อยพรรคตระกูลเซี่ยว บุตรชายคนสุดท้ องของหัวหน้ า
พรรคคนปั จจุบนั เรี ยกว่า เซี่ยวกวงหยุน ข้ าเคยได้ ยินท่านอาจารย์กล่าวว่า
ระดับพลังลมปราณของเซี่ยวกวงหยุนผู้นี ้เพียงอยู่ในระดับปานกลางเมื่อเทียบกับ
รุ่นเยาว์ทงหลายในพรรค
ั้ ชื่อเสียงของมันยิ่งไม่มีความหมายใด อย่างไรก็
ตาม มันได้ รับการตามใจอย่างมากเนื่องจากมันเป็ นบุตรชายคนสุดท้ อง ไม่มี
ใครในเมืองเมฆาล่องสามารถต่อต้ านมันได้ ทางที่ดีให้ หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ า
กับมันตามลําพัง”

“เซี่ยวกวงหยุน? ตกลง ข้ าเข้ าใจแล้ ว ขอบคุณฉิงเยว่ภรรยาข้ าที่

ตักเตือน” เซี่ยวเช่อกล่าวพร้ อมยิ ้มพราย

.........................................................

วันนี ้เป็ นวันที่ทตู จากพรรคตระกูลเซี่ยวมาเยือน

ข่าวการมาของพรรคตระกูลเซี่ยวไม่เพียงส่งผลต่อคนในตระกูลเซี่ยว ยังส่งผล
กระทบต่อผู้คนในเมืองเมฆาล่องด้ วย

เมืองเมฆาล่องมีสถานะตํ่าสุดในทุกๆด้ านในอาณาจักวายุคราม ในทาง

กลับกัน พรรคตระกูลเซี่ยวกลับอยู่บนจุดสูงสุดของยอดที่สดุ ของอาณาจักร
นี ้ ระดับความแตกต่างของทังสองมากมายเกิ
้ นไป คนจากพรรคตระกูลเซี่ยว....
รวมถึงบุตรคนสุดท้ องของหัวหน้ าพรรคคนปั จจุบนั มาเยือนเมืองเมฆาล่อง ล้ วน
เปรี ยบดัง่ พระจักรพรรดิเสด็จประพาสเยี่ยมเยือนครอบครัวสามัญชน ทัง่ ทังเมื ้ อง
เมฆาล่องต่างปกคลุมไปด้ วยบรรยากาศตึงเครี ยดชนิดหนึง่ บางคนคาดหวังรอ
คอย เพื่อจะใช้ วิธีการต่างๆในการสร้ างความสัมพันธ์แม้ เพียงเล็กน้ อยกับพรรค
ตระกูลเซี่ยว ผู้คนบางส่วนล้ วนบังเกิดความตื่นตัว เมื่อทราบว่าบ่ายวันนี ้คือ
วันที่คณะทูตจะมาเยือน พวกมันต่างขังตัวเองไว้ ในบ้ านด้ วยกลัวว่าอาจจะ
บังเอิญสร้ างความขัดแย้ งโดยไม่ตงใจ.....หากคนของพรรคตระกู
ั้ ลเซี่ยวต้ องการ
กําจัดพวกมัน ล้ วนไม่ต่างอะไรกับการเหยียบยํ่ามดปลวก กฎหมายบ้ านเมือง
อันใดล้ วนเป็ นเพียงเรื่ องชวนหัวเท่านัน้

สวนหน้ าบ้ านตระกูลเซี่ยวล้ วนถูกจัดระเบียบอย่างเรี ยบร้ อย ไม่มีแม้ แต่ละออง

ฝุ่น เมื่อสองวันก่อน เขตตึกที่ใหญ่และหรูหราที่สดุ ที่พํานักอาศัยโดยเซี่ยวหยุน
ไห่ล้วนถูกปั ดกวาดเช็ดถูประดับประดาใหม่ แม้ แต่ผ้าปูที่นอนและเครื่ องตกแต่ง
ห้ องทังหลายล้
้ วนเปลี่ยนใหม่ทงสิ
ั ้ ้น

นอกจากนี ้ เซี่ยวหยุนไห่ยงั ย้ ายตนเองออกไปอยู่เขตตึกที่เล็กลง

ด้ านข้ าง เมนูอาหารในอีกสองสามวันต่อจากนี ้ล้ วนถูกปรับแต่งใหม่...แม้ ว่ามัน
จะกังวลจนแทบตาย ทว่าภายในใจล้ วนลิงโลดยินดี! เนื่องจากมันมัน่ ใจร้ อย
เปอร์ เซ็นต์ว่าบุตรชายของมันเซี่ยวยู่หลงต้ องได้ รับเลือกอย่างแน่นอน! เมื่อถึง
ตอนนัน้ บุตรชายของมันก็โบยบินขึ ้นสูส่ วรรค์! ตัวมันเอง จะกลายเป็ นบุคคลผู้
ซึง่ ไม่มีใครในเมืองนี ้กล้ าต่อต้ าน....ไม่ใช่สิ ผู้คนภายในรัศมีร้อยลี ้ต่างไม่กล้ า
ต่อต้ านมัน!

เวลาสิบเอ็ดโมง เซี่ยวหยุนไห่นําเหล่าผู้อาวุโสตระกูลเซี่ยวรอคอยที่ประตูทางเข้ า
ใหญ่ของตระกูลเซี่ยว เตรี ยมพร้ อมอย่างเต็มที่เพื่อต้ อนรับแขกเหรื่ อ พวกมัน
ล้ วนรอคอยจนเวลาเที่ยง....มาถึงตอนบ่าย...จนกระทัง่ ถึงตอนห้ าโมงเย็นที่ศิษย์
คนหนึ่งของตระกูลวิ่งมารายงาน “ท่านผู้นํา! พวกมัน...พวกมันมาถึงแล้ ว! คน
จากพรรคตระกูลเซี่ยวมาแล้ ว...”
ทุกผู้คนล้ วนสะท้ านขึ ้นคราหนึ่ง เซี่ยวหยุนไห่ก้าวเท้ าไปเบื ้องหน้ าอย่าง
รวดเร็ ว คํารามเสียงตํ่าว่า “เร็วเข้ า! ไปแจ้ งทุกคนให้ เตรี ยมพร้ อม ใครก็ตามที่
สร้ างความวุ่นวายหรื อต่อต้ านแขกผู้ทรงเกียรติ ข้ าจะไม่ไว้ หน้ า! ผู้อาวุโส
ทังหลาย
้ ตามข้ ามาไปต้ อนรับพวกเขากัน!”

เซี่ยวหยุนไห่รีบร้ อนดุจไฟลน เมื่อเขาเร่งร้ อนเดินทางไปกว่าหนึ่งลี ้จึงได้ พบเห็น

ผู้คนสี่คนเดินทอดน่องมาทางพวกเขาอย่างสบายใจ

ในผู้คนทังสี
้ ่ ผู้นําขบวนคือชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบปี สวมใส่เสื ้อผ้ า
หรูหรา รูปร่างปานกลาง องค์ประกอบบนใบหน้ าไม่โดดเด่น ดวงหน้ าขาวติด
จะซีดเซียว แสดงว่าเป็ นบุคคลเจ้ าสําราญจนเกินพอดี จากภาพรวม ดูเป็ น
บุคคลธรรมดาในหมู่คนทัว่ ๆไป อย่างไรก็ตาม ด้ วยใบหน้ าราบเรี ยบไม่สะดุดตา
ล้ วนเต็มไปด้ วยความโอหังเย่อหยิ่ง ทังประกอบด้
้ วยความจองหองถือดี สองมือ
พาดอยู่ทางด้ านหลังยามก้ าวเดิน สายตามองสูง ไม่แม้ แต่จะมองดูผ้ คู นที่เดิน
ผ่านไปมา ประดุจดังการทอดสายตามองจะทําให้ มนั แปดเปื อ้ นมลทิน

ตามหลังชายหนุ่มผู้นนคื
ั ้ อผู้อาวุโสในชุดสีดํา อารมณ์ความรู้ สกึ สงบราบเรี ยบดุจ
นํ ้านิ่ง จากนันจึ
้ งตามมาด้ วยผู้เยาว์ในชุดสีดําสองคน ตราประทับอินทรี เงินล้ วน
ปั กลงบนไหล่ของพวกมัน

เซี่ยวหยุนไห่สดู ลมหายใจลึกก่อนจะก้ าวเท้ าไปด้ านหน้ าเพื่อต้ อนรับพวก

มัน สองมือประสานมาเบื ้องหน้ า ค้ อมกายลงกล่าวด้ วยความระมัดระวังและ
ความเคารพนบนอบว่า “ขออภัย ท่านทังสี
้ ่ล้วนเป็ นแขกผู้ทรงเกียรติจากพรรค
ตระกูลเซี่ยวใช่หรื อไม่?”

ชายหนุ่มเบื ้องหน้ าหยุดเท้ าลง เหลือบตามองมายังเหล่าผู้คนเบื ้องหน้ าอย่าง

เกียจคร้ าน ชายหนุ่มตอบกลับด้ วยดวงตาครึ่งหลับครึ่งลืมว่า “ถูกแล้ ว ข้ าผู้ทรง
ศักดิ์มาจากพรรคตระกูลเซี่ยว เรี ยกว่าเซี่ยวกวงหยุน”

เซี่ยวหยุนไห่พลันเปลี่ยนเป็ นยิ่งเคารพนบนอบ เขากล่าวด้ วยความเคารพ

ว่า “เช่นนี ้แปลว่าท่านผู้ทรงเกียรติมาเยือนถึงสี่คน ช่างดีจริ งๆ! พวกเราล้ วนรอ
คอยการมาของท่านอย่างยาวนาน ผู้ตํ่าต้ อยคือผู้นําตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆาล่อง
คนปั จจุบนั ผู้คนทางด้ านหลังทังห้ ้ าคือผู้อาวุโสของตระกูล พวกเราล้ วนซาบซึ ้ง
ยินดีที่ได้ ต้อนรับท่านผู้ทรงเกียรติทงสี
ั ้ ่ที่ให้ เกียรติมาเยือนตระกูลเซี่ยวเราในครัง้ นี ้
ด้ วยตนเอง”

“ไม่จําเป็ นต้ องเสียเวลาไร้ สาระ” สายตาของเซี่ยวกวงหยุนเหลือบมองเหล่าผู้

อาวุโสทังห้
้ า จากนันจึ ้ งสะบัดมืออย่างเกียจคร้ าน “นําทาง”

“แน่นอน แน่นอน! ตามข้ าพเจ้ ามา” เซี่ยวหยุนไห่ค้อมหัวลงรับคําในทันทีพร้ อม

ทังหมุ
้ นตัวเดินนําทางเหล่าผู้มาเยือนด้ วยตนเอง

“ผู้อาวุโสท่านนี ้คือ...”

“เซี่ยวม่อชาน” ชายชราในชุดดําตอบคําอย่างเฉื่อยชา ใบหน้ าไร้ ความรู้สกึ

ใด ดุจดังสีหน้ าคนตายก็มิปาน
เซี่ยวหยุนไห่ไม่กล้ าพูดมากความ ภายในใจเต็มไปด้ วยความหวาดหวัน่ เขา
สามารถสัมผัสได้ ถึงระดับพลังลมปราณของเซี่ยวกวงหยุน ทว่าไม่สามารถ
สัมผัสได้ แม้ แต่น้อยถึงพลังลมปราณอันใดจากร่ างของเซี่ยวม่อชาน นี ้มี
คําอธิบายสองประการคือ หนึ่ง เซี่ยวม่อชานไม่เป็ นวรยุทธ์ ซึง่ เป็ นไปไม่ได้
แน่นอน และสองระดับพลังวรยุทธ์ของผู้อาวุโสท่านนี ้สูงส่งเกินกว่าที่มนั จะ
สามารถรับรู้ได้

เมื่อพวกมันมาถึงตึกตระกูลเซี่ยว กลุม่ คนมากมายล้ วนยืนรอต้ อนรับอยู่

ภายนอกประตูตกึ เมื่อเห็นท่าทางเคารพนอบน้ อมของเซี่ยวหยุนไห่ผ้ นู ํา
ทาง จิตใจพวกมันกระตุกคราหนึ่ง สายตาพวกมันจับจ้ องไปยังชายหนุ่มท่าทาง
เย่อหยิ่งพร้ อมเบียดเสียดไปเบื ้องหน้ าเพื่อทักทายแขกเหรื่ อ

“ขอรบกวนถาม ท่านคือนายน้ อยแห่งพรรคตระกูลเซี่ยวใช่หรื อไม่?” ชายวัย

กลางคนรูปร่างท้ วมทางเบื ้องหน้ าถามด้ วยความเคารพ

“เจ้ าเป็ นใคร” เซี่ยวกวงหยุนเบิกตาครึ่งหลับครึ่งลืมขึ ้นมอง

“ข้ าน้ อย..ข้ าน้ อยคือผู้ว่าเมืองเมฆาล่อง ชื่อของข้ าคือซีถหู นาน เมื่อข้ าได้ ยินข่าว
ว่าท่านผู้ทรงเกียรติจากพรรคตระกูลเซี่ยวมาเยือน...ข้ าน้ อยจึงมาเพื่อต้ อนรับ
ท่าน” สุ้มเสียงของซีถหู นานเริ่ มสัน่ พร่า เหงื่อเย็นไหลท่วมหน้ าผาก ในฐานะ
ผู้ว่าแห่งเมืองเมฆาล่อง มันล้ วนเคยพบบุคคลสําคัญมาบ้ าง ทว่าบุคคลสําคัญที่
มันเคยพบเห็นล้ วนไม่อาจนับเป็ นตัวอะไรได้ ตอ่ หน้ านายน้ อยตระกูลเซี่ยวนี ้ ชาย
หนุ่มผู้แสนเย่อหยิ่งเบื ้องหน้ าของมันในขณะนี ้เพียงธรรมดาสามัญแค่
ภายนอก ทว่าเพียงแค่พดู ออกมาคําเดียวก็สามารถตัดสินเป็ นตายของมันได้

“ผู้ตํ่าต้ อยคือยู่เหวินป้า ข้ าเป็ นสหายที่ใกล้ ชิดของผู้นําตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆา

ล่องเป็ นเวลานาน ข้ ามา...ข้ ามาเนื่องจากเลื่อมใสในชื่อเสียงของนายน้ อยพรรค
ตระกูลเซี่ยว ข้ าน้ อยยังมีของขวัญแรกพบเล็กน้ อย หวังว่านายน้ อยคงไม่
รังเกียจ” ผู้นําตระกูลยู่หลง ผู้ซงึ่ มีชื่อเสียงไม่น้อยกว่าท่านผู้ว่าหรื อผู้นําตระกูล
เซี่ยวแห่งเมืองเมฆาล่องรี บเร่งมาเบื ้องหน้ าด้ วยความคารวะ สองมือประคอง
กล่องหยกเนื ้อดีกล่องเล็กหนึ่งกล่อง

เซี่ยวกวงหยุนทอดตามองกล่องหยกเบื ้องหน้ าและปรายตาไปยังชายหนุ่มชุดดํา

สองคนเบื ้องหลังพร้ อมสะบัดมือ “รับสิ่งของ”

ชายหนุ่มทางเบื ้องหลังสาวเท้ ามาเบื ้องหน้ าในทันทีพร้ อมทังรั้ บกล่องหยกไปด้ วย

สีหน้ าไร้ อารมณ์ความรู้สกึ ใด

เมื่อเห็นว่านายน้ อยพรรคตระกูลเซี่ยวรับของขวัญของมัน สีหน้ าของยู่เหวินป้า

เต็มไปด้ วยความยินดี ผู้ คนที่ต้องการสานสัมพันธ์แม้ เพียงน้ อยนิดต่อคนจาก
พรรคตระกูลเซี่ยวต่างเบียด เสียดมาเบื ้องหน้ าเพื่อเสนอของขวัญ....เซี่ยวกวง
หยุนมิได้ ปฏิเสธผู้ใดและรับ ของขวัญทังหมดไว้
้ โดยปราศจากข้ อโต้ แย้ ง จากนัน้
เหล่สายตากล่าวว่า “เจ้ าทังหมดถอยไป
้ วันนี ้สายมากแล้ ว หากมีเรื่ องอื่น
ใด ค่อยมาพูดกันพรุ่ งนี ้”
“ใช่แล้ ว ! นายน้ อยเซี่ยวเดินทางข้ ามนํ ้าข้ ามทะเลมาที่นี่ ท่านคงเหน็ดเหนื่อย
เมื่อยล้ า ควรให้ ท่านได้ พกั ผ่อน พวกเราจะมาใหม่ในวันพรุ่ งนี ้ ” ผู้ว่าซีถพู ดู
พร้ อมผงกศีรษะ

จากนันฝู
้ งคนจึงได้ สลายตัวไป

เซี่ยวหยุนไห่และเหล่าผู้อาวุโสจึงได้ แนะนําตระกูลเซี่ยวต่อเซี่ยวกวงหยุน เซี่ยว

หยุนไห่กล่าวว่า “ท่านผู้ทรงเกียรติจากพรรคตระกูลเซี่ยวเดินทางรอนแรมมา
ที่นี่ คงต้ องเหน็ดเหนื่อยอย่างมาก พวกท่านต้ องการพักผ่อนก่อนสักครู่ หรื อไม่?
เราได้ จดั เตรี ยมที่พกั อันสะดวกสบายไว้ หลังหนึง่ ”

“ไม่จําเป็ น ข้ าไม่ได้ ออ่ นแอถึงขนาดนัน” ้ เซี่ยวกวงหยุนกวาดสายตามองไปยัง

ตระกูลเซี่ยวพร้ อมเหยียดปาก แสดงออกถึงความดูหมิ่นที่ยากจะกักเก็บ
ไว้ จากนันจึ ้ งพูดเนือยๆว่า “หากมิใช่เป็ นเพราะการตายของผู้อาวุโสเซี่ยว
เจิ ้ง ข้ าคงไม่ร้ ู ด้วยซํ ้าว่ามีสถานที่แห่งนี ้อยู่ ข้ าได้ ยินว่าบรรพชนของพวกเจ้ าคือ
สวะชิ ้นหนึ่งที่ถกู พรรคเราเนรเทศออกมา ทว่า แม้ ว่าจะเป็ นสวะ ยังคงเป็ นสวะ
จากพรรคตระกูลเซี่ยว แม้ มนั จะเป็ นสวะที่พรรคเราไม่ต้องการ มันยังคง
สามารถเป็ นได้ ถึงผู้นําในที่นี ้ การที่สามารถเติบโตขึ ้นมาได้ ในเวลาหลายปี นี ้ ยัง
ถือว่าไม่เลวนัก”

“ถูกแล้ ว ถูกแล้ ว ขอบคุณสําหรับคําชมเชย นายน้ อยเซี่ยว”

เมื่อต้ องรับการเหยียดหยามดูแคลนจากเซี่ยวกวงหยุนซึง่ หน้ า เซี่ยวหยุนไห่ยงั คง
ผงกศีรษะรับทังขอบพระคุ
้ ณไม่ขาดปาก มันจะกล้ าไม่พอใจได้ อย่างไร?

“การตายเป็ นเรื่ องสําคัญ สาเหตุที่ข้ามาที่นี่ด้วยตนเองก็เพื่อทําตามคําสัง่ เสีย

ของผู้อาวุโสเซี่ยวเจิ ้ง พวกข้ าได้ แจ้ งอย่างชัดเจนถึงจุดมุง่ หมายในการ
มาแล้ ว พรุ่งนี ้เช้ า จงให้ ทกุ ผู้คนในตระกูลรวมตัวกันที่สวน ไม่อนุญาตให้ ขาด
ใครไปทังสิ
้ ้น ข้ าจะคัดเลือกหนึ่งในนันกลั ้ บสูพ่ รรคด้ วยตนเอง” เมื่อพูดจบ
ประโยคสุดท้ าย เซี่ยวกวงหยุนเชิดหน้ าขึ ้นสูงคล้ ายดัง่ การประกาศโองการแห่ง
สวรรค์

“ใช่แล้ ว! พรุ่งนี ้เช้ า ทุกคนในตระกูลเซี่ยวล้ วนมารวมตัวกันที่นี่ ข้ ารับรองว่าจะ

ไม่ให้ ขาดไปแม้ แต่คนเดียว” เซี่ยวหยุนไห่รับคําในทันใด

“ดีมาก เวลาของพวกเรามีค่า เราเพียงมีเวลาพรุ่งนี ้เท่านัน้ ข้ าไม่ต้องการให้ มี

เหตุแทรกซ้ อนอันใด” เซี่ยวกวงหยุนพูดอย่างเฉื่อยชา จากนันจึ ้ งผงก
ศีรษะ “พวกเจ้ าคือสายเลือดของผู้อาวุโสเซี่ยวเจิ ้ง ถูกแล้ วที่จะได้ รับมอบ
ของขวัญนี ้ เซี่ยวป้า นําของขวัญมา ”
ชายที่เรี ยกว่าเซี่ยวป้าเดินออกมาเบื ้องหน้ าและวางกล่องไม้ ลงอย่างเฉยชาต่อ
หน้ าเซี่ยวหยุนไห่ มือของเซี่ยวหยุนไห่สนั่ สะท้ านและมีแววตระหนกในแวว
ตา “ข้ าน้ อย...ขอขอบพระคุณพรรคตระกูลเซี่ยวต่อของขวัญชิ ้นนี”้

“ของที่อยู่ข้างในคือ “ผงชี พจรลมปราณ” มันสามารถเปิ ดจุดชีพจร ทําให้ ผ้ ไู ด้ รับ

สามารถฝึ กฝนได้ รวดเร็วยิ่งขึ ้นภายในชัว่ ระยะเวลาหนึง่ ทังยั
้ งมีคณุ สมบัติในการ
ฟื น้ ฟูเส้ นชีพจรลมปราณที่ถกู ทําลายไม่ว่าด้ วยวิธีใดก็ตาม แม้ แต่ในพรรค
เอง ยานี ้ถือว่ามีประสิทธิภาพอย่างสูง ”

ที่ต้องการสื่อออกมาคือ....เมื่อนี่นบั เป็ นยาประสิทธิภาพสูงในพรรคตระกูล

เซี่ยว เช่นนันต่
้ อคนในเมืองเมฆาล่อง ย่อมถือเป็ นยาวิเศษอันดับหนึ่ง

“ทั้งยังมีประสิทธิภาพในการฟื้ นฟูชีพจรลมปราณทีถ่ ูกทาลายไม่ ว่าด้ วย

เหตุใด...” ประโยคนี ้ส่งผลให้ เซี่ยวเหล่ยผู้ซงึ่ เงียบขรึมมาตลอดต้ องกระตุกขึ ้น
คราหนึ่ง แววตาส่องประกายประหลาดพิกล ทว่าเขากลับทอดถอนหายใจลึก
พร้ อมทังมี
้ สีหน้ ามืดหม่นลง

เซี่ยวหยุนไห่วางกล่องไม้ ลงด้ านข้ าง จากนันพู

้ ดด้ วยนํ ้าเสียงสํานึกในบุญคุณว่า
“เมื่อเป็ นยาของพรรคตระกูลเซี่ยว เช่นนันประสิ
้ ทธิผลของมันล้ วนต้ องเหนือ
ความคาดหมายผู้คน ข้ าน้ อยไม่ทราบจะตอบแทนอันใดต่อบุญคุณนี ้ของนาย
น้ อยและพรรคตระกูลเซี่ยวได้ ...เมื่อนายน้ อยเซี่ยวไม่ต้องการการพักผ่อน อย่าง
นันให้
้ เด็กน้ อยสองสามคนพาท่านชมเมืองเป็ นอย่างไร? แม้ นี่จะเป็ นเมือง
เล็กๆ เรายังคงมีสถานที่สวยงามที่อาจสามารถสร้ างความเจริ ญหูเจริ ญตาแก่
ท่านได้ ”

เมื่อเห็นว่าเซี่ยวกวงหยุนไม่ปฏิเสธ เซี่ยวหยุนไห่พลันยื่นมือออกไปพร้ อมดึงตัว

เซี่ยวยู่หลงเข้ ามา “นี่คือบุตรชายของข้ าพเจ้ า เซี่ยวยู่หลง เขาอายุเท่ากันกับ
ท่านพอดี เช่นนันก็ ้ ให้ เขานําทางพวกท่านท่องเที่ยวเถอะ”

จุดมุง่ หมายของเซี่ยวหยุนไห่ชดั เจนนัก เขาต้ องการให้ เซี่ยวยู่หลงได้ สร้ าง

ความคุ้นเคยสนิทสนมกับเซี่ยวกวงหยุนให้ มากที่สดุ เท่าที่จะมากได้ ด้ วยวิธี
นี ้ โอกาสที่เซี่ยวยู่หลงจะได้ รับเลือกจากพรรคตระกูลเซี่ยวยิ่งสูงขึ ้น หากเซี่ยวยู่
หลงสามารถสร้ างความประทับใจแก่เซี่ยวกวงหยุน เช่นนันเมื ้ ่อได้ รับคัดเลือก
กลับไป ชายหนุ่มอาจได้ รับการปกป้องจากเซี่ยวกวงหยุนเมื่ออยู่ภายใน
พรรค ยิ่งเพิ่มโอกาสก้ าวหน้ ามากขึ ้น...

“ผู้ตํ่าต้ อยเซี่ยวยู่หลง มีโอกาสได้ รับใช้ แขกจากพรรคตระกูลเซี่ยวที่ทงทรงเกี

ั้ ยรติ
และสง่างามล้ วนนับเป็ นโชควาสนาชัว่ ชีวิต” เซี่ยวยู่หลงสาวเท้ าไปเบื ้องหน้ า สี
หน้ าสุภาพนอบน้ อม

“ดี! ดี!” เซี่ยวหยุนไห่ตอบรับพร้ อมผงกศีรษะ “หากคุณชายทังหลายต้ ้ องการสิ่ง

ใด ให้ แจ้ งต่อทุกผู้คนในที่นี ้ได้ ในทันที ยู่หลง ดูแลแขกเหรื่ อให้ ดีด้วย”

“ขอรับ ท่านพ่อ”
เซี่ยวหยุนไห่และเหล่าผู้อาวุโสทยอยเดินจากไป คนจากพรรคตระกูลเซี่ยวล้ วน
มาสาย ดังนันกิ้ จธุระอันใดล้ วนถูกเลื่อนไปเป็ นวันพรุ่งนี ้

เซี่ยวยู่หลงยืนอยู่ข้างกายเซี่ยวกวงหยุนพร้ อมน้ อมคํานับ แสดงออกถึงความ

อ่อนน้ อม สีหน้ าเผยรอยยิ ้ม “นายน้ อยเซี่ยว แม้ เมืองเมฆาล่องจะเล็ก ทว่ามี
พร้ อมทุกอย่างที่ทา่ นจะจินตนาการได้ ไม่ทราบว่านายน้ อยต้ องการชื่นชม
ทิวทัศน์งดงาม อาหารรสเลิศ หรื อว่า....สตรี ?”

เมื่อเห็นรอยยิ ้มลึกลับบนใบหน้ าเซี่ยวยู่หลง ดวงตาของเซี่ยวกวงหยุนพลันทอ

ประกายกล้ า ใบหน้ าเผยรอยยิ ้มเสเพล

“ในฐานะบุรุษ เจ้ าว่าเราควรไปที่ใดก่อนดี ”

เซี่ยวยู่หลงจะเดาไม่ออกได้ อย่างไรจากรอยยิ ้มบนใบหน้ าที่ซีดเซียวนี?้ ชายหนุ่ม

พลันหัวร่อฮิฮะก่อนกล่าวว่า “ข้ าน้ อยทราบว่านายน้ อยเป็ นบุรุษที่แท้ จริ งเพียงแค่
แรกเห็น! บุรุษที่แท้ จริ ง ย่อมต้ องแสวงหาสิ่งที่มีเพียงชายหนุ่มเต็มตัวเท่านันจะ
้
เสพรับ! แม้ เมืองเมฆาล่องจะเป็ นเมืองเล็กๆ ทว่า เรื อนฟ้าหอมของเรามีชื่อเสียง
ขจรขจาย ผู้คนล้ วนเดินทางหลายร้ อยลี ้เพื่อมาเยือนยังเรื อนฟ้าหอม พวกเราไป
สนุกที่นี่ก่อนเป็ นอย่างไร?”

“เด็กน้ อยเจ้ า ช่างละเอียดรอบคอบนัก” เซี่ยวกวงหยุนเม้ มปาก จ้ องไปยังเซี่ยวยู่

หลงครู่ หนึ่ง ก่อนจะกล่าวว่า “ไปกันเถอะ”
ฝี เท้ าของเซี่ยวยู่หลงนําพาพวกมันออกไปอย่างรวดเร็ ว ขณะที่พวกมันกําลังจะ
ออกไป เงาร่ างของหญิงสาวงดงามนางหนึ่งกลับปรากฏขึ ้นในกรอบสายตาของ
เซี่ยวกวงหยุน

รูปร่างบอบบางของหญิงสาวเคลื่อนไหวอย่างชดช้ อย เมื่อมองจากที่ไกล เงา

ร่างของนางช่างงามสง่าจนยากบ่งบอกบรรยายได้ ภายใต้ ชดุ กระโปรงยาวสี
คราม ท่านสามารถมองเห็นเงารางเลือนของขาเรี ยวยาวคู่หนึ่ง ชุดยาวโบกพลิ ้ว
ตามจังหวะก้ าวเดินที่เคลื่อนไหวอย่างช้ าๆ เครื่ องประดับตกแต่งส่องประกาย
เป็ นระยะจากร่างกายอ้ อนแอ้ นของนาง เส้ นสายโค้ งเว้ าจากสะโพก เอว และ
หน้ าอก ล้ วนน่าหลงใหลอย่างสุดพรรณนา นางปลดปล่อยเสน่ห์ความงามอันสัน่
ขวัญสะท้ านวิญญาณจนแทบมิอาจเทียบเปรี ยบ บุคลิกลักษณะภาคภูมิ
เย่อหยิ่งเหนือโลก

เซี่ยวกวงหยุนปากอ้ าค้ างตัวแข็งทื่อ สองตาจดจ้ องเขม้ นมองเงาร่ างแสนงดงาม

ในที่ไกลตา ภายในใจสะท้ านหวัน่ ไหว มันเกือบจะปั กใจเชื่อว่ามันเห็นเทพธิดา
แห่งวารี จากในตํานาน เมื่อรู้ สกึ ถึงสายตาที่จบั จ้ องของเซี่ยวกวงหยุน หญิงสาว
ผินหน้ ามาทางมันพร้ อมจับจ้ องด้ วยสายตาชาเย็น จากนันจึ ้ งหมุนตัวกลับและ
เดินเข้ าไปในสวน แม้ เพียงได้ เห็นสีหน้ าของนางเพียงนิดจากการที่นางผินหน้ า
กลับมามอง เซี่ยวกวงหยุนถึงกับร่างกายสัน่ สะท้ าน ประดุจดัง่ กระดูกทัว่
ร่างกายล้ วนถูกหลอมละลายจนอ่อนตัวลง
มันยังคงไม่ได้ สติแม้ เซี่ยฉิงเยว่จะลับตาไปเป็ นเวลานานแล้ ว

ขณะที่พบเห็นการปรากฏตัวอย่างไม่คาดหมายของเซี่ยฉิงเยว่ ภายในใจของ
เซี่ยวยู่หลงพลันเต้ นระทึกดัง “ตึง” ชายหนุ่มภาวนาให้ นางไม่ได้ รับความสนใจ
จากเซี่ยวกวงหยุน ทว่าไม่เป็ นผล เซี่ยว กวงหยุนพบเห็นนางทังยั ้ งมีปฏิกิริยา
เช่นเดียวกับชายหนุ่มทังหลายเมื
้ ่อได้ เห็นโฉมหน้ าของเซี่ยฉิงเยว่ในครัง้ แรก...
ไม่ใช่เพียงแค่นนั ้ ปฏิกิริยาของเซี่ยวกวงหยุนถึงกับรุนแรงยิ่งกว่า เซี่ยวยู่หลง
พลันรู้สกึ ภายในใจบิดรัดตัว...ในเมืองเล็กเมืองนี ้ สตรี ทเี่ ซี่ยวกวงหยุนหมายตาไว้
จะหลบหนีได้ อย่างไร? และเมื่อเซี่ยวกวงหยุนหมายปองนางขึ ้นมา นี่
หมายความว่ามันเองย่อมหมดโอกาสในการได้ นางมาไว้ ในครอบครองเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม มันพลันขบฟั นเบาๆครัง้ หนึง่ มันยืนอยู่ด้านข้ าง โบกมือไปเบื ้อง

หน้ าของเซี่ยวกวงหยุนพร้ อมกระซิบเรี ยกเบาๆว่า “นายน้ อยเซี่ยว?”

“ผู้หญิงคนนัน...ผู
้ ้ หญิงคนนันเป็้ นใครกัน? นางเป็ นใคร?” สีหน้ าของเซี่ยวกวง
หยุนสับสนวุ่นวาย สุ้มเสียงแปรเปลี่ยนเป็ นสัน่ พร่าด้ วยความตื่นตระหนก “ใน
โลกนี ้...ยังมีสตรี งดงามถึงขนาดนี!้ ภรรยา นางบําเรอทังหมดของข้
้ า...สตรี ที่ข้า
เคยผ่านมาทังชี ้ วิต...แม้ รวมกันทังหมด
้ ยังไม่อาจเทียบความงามของนางได้ ...
เทพธิดา...เป็ นต้ องเป็ นเทพธิดาแน่ๆ..”
เซี่ยวกวงหยุนถูกทําให้ หวัน่ ไหวใจ กระทัง่ คําพูดก็กลับกลายเป็ นตะกุกตะกักด้ วย
ความตื่นเต้ น ประกายความรุ่ มร้ อนโชนออกมาทางสายตาจนแทบเผา
ไหม้ เซี่ยวยู่หลงพลันปรับอารมณ์สีหน้ าเป็ นแสดงออกถึงเจตนาดีแล้ วกล่าวด้ วย
รอยยิ ้มว่า “นางเรี ยกว่าเซี่ยฉิงเยว่ เป็ นโฉมงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเมฆาล่อง
เรา นางเปรี ยบประดุจเทพธิดาแปลงอย่างแท้ จริ ง”

“เซี่ย...ฉิงเยว่? แซ่เซี่ย? เช่นนันนางก็

้ ไม่ใช่คนของตระกูลเซี่ยว?”

“ถูกต้ อง!” เซี่ยวยู่หลงผงกศีรษะรับ สองตาหรี่ เล็กลง ชายหนุ่มกล่าวชี ้แจง “นาง

ไม่ใช่คนของตระกูลเซี่ยวเรา ทว่า เป็ นบุตรี ของพ่อค้ าที่รํ่ารวยที่สดุ ในเมืองเมฆา
ล่องนี ้ นางเพียงตบแต่งเข้ ามาในตระกูลเซี่ยวเมื่อสามวันก่อน นางแต่งให้ กบั
หลานชายเพียงคนเดียวของท่านผู้อาวุโสที่ห้า เรี ยกว่าเซี่ยวเช่อ”

“อะไรนะ? นางแต่งงานแล้ ว?” สีหน้ าเซี่ยวกวงหยุนแสดงออกอย่างชัดเจนถึง

ความผิดหวัง แล้ วแปรเปลี่ยนเป็ นความริ ษยาและความใคร่ปรารถนาอันรุนแรง
ในทันที “นางถึงกับแต่งงานแล้ ว! ทังยั้ งตบแต่งให้ แก่ตระกูลเซี่ยวของเจ้ า...นี่
เป็ นเรื่ องน่าขันที่สดุ ! หลานชายของผู้อาวโสห้ าในตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆาล่องอัน
กระจ้ อยร่อยจะคูค่ วรกับนางฟ้าเช่นนี ้ได้ อย่างไร!?”

“ถูกแล้ ว! คําพูดของนายน้ อยเซี่ยวล้ วนเป็ นความจริ งอย่างที่สดุ !” เซี่ยวยู่หลง

รับคําในทันที “มีเพียงบุคคลที่เปี่ ยมด้ วยพรสวรรค์ดงั่ มังกรเช่นนายน้ อยเซี่ยวจึง
คูค่ วรกับเทพธิดาเช่นนี ้ นายน้ อยเซี่ยวท่านยังไม่ทราบว่า แม้ บคุ คลที่นางตบ
แต่งให้ จะเป็ นหลานชายของผู้อาวุโส ทว่ามันกลับเป็ นสวะไร้ คา่ ที่สดุ ในตระกูล
เซี่ยวเรา...เส้ นชีพจรลมปราณของมันล้ วนพิการตังแต่
้ เล็ก แม้ กระทัง่ ตอนนี ้ มัน
ยังคงมีพลังฝี มือเพียงระดับลมปราณแรกเริ่ มขันที
้ ่หนึ่งเท่านัน้ มันเป็ นความอับ
อายเพียงหนึง่ เดียวของตระกูลเซี่ยวเรา”

“อะ..อะไรนะ!?” สีหน้ าของเซี่ยวกวงหยุนซีดขาว สองมือสัน่ สะท้ าน “ช่างน่า

เสียดายที่หญิงงามเช่นนี ้กลับต้ องแต่งให้ แก่ขยะชิ ้นหนึ่ง! นี่เป็ นเรื่ องที่น่าอดสู..
น่าอดสูยิ่งนัก!”

“หญิงงามเช่นนี ้สมควรเป็ นของข้ าเซี่ยวกวงหยุน! เศษสวะจากตระกูลเซี่ยวจะ

คูค่ วรกับนางได้ อย่างไร!?” เซี่ยวกวงหยุนคํารามเสียงตํ่า ไฟริ ษยาในอกเผา
ผลาญโชติช่วง ชายหนุ่มเปลี่ยนทิศทางเดินไปสูเ่ ขตตึกของเซี่ยฉิงเยว่ในทันที

ชายหนุ่มเพียงสามารถเดินออกไปได้ เพียงสองก้ าวเมื่อซุม่ เสียงเด็ดขาดทรง

อํานาจดังออกมาจากทางเบื ้องหลัง “นายน้ อย ที่ท่านผู้นํามอบหมายให้ ท่าน
ออกมาที่นี่ล้วนเพื่อเรี ยนรู้สงั่ สมประสบการณ์ ท่านผู้นําได้ ตกั เตือนท่านเป็ น
พิเศษถึงพฤติกรรมที่อาจนําความเสื่อมเสียมาสูพ่ รรค! โดยเฉพาะอย่างยิ่งการ
แย่งชิงภรรยาของผู้อื่น”

เซี่ยวกวงหยุนพลันหยุดยังลง
้ ทังใบหน้
้ าเต็มไปด้ วยความกระหายใคร่อยากและ
ความไม่ยินยอมพร้ อมใจ ทว่า เขายังคงหยุดเท้ าลงอย่างเชื่อฟั ง

เซี่ยวยู่หลงเหลือบสายตาไปยังผู้อาวุโสเซี่ยวม่อชาน สองตาเหลือกกว้ าง...ดูท่า

ชายชรามาที่นี่ไม่เพียงเพื่อพิทกั ษ์ ค้ มุ ครองเซี่ยวกวงหยุน ทว่ายังคงมีหน้ าที่
ควบคุมความประพฤติ เพียงประโยคเดียวกลับสามารถขู่ขวัญเซี่ยวกวงหยุนจน
หยุดเคลื่อนไหว ยิ่งกว่านัน้ จากคําพูดของมัน แสดงว่าเซี่ยวกวงหยุนเคยแย่งชิง
ภรรยาของผู้อื่นมาแล้ วหลายครัง้ ครา

ดวงตาทังสองของเซี
้ ่ยวยู่หลงทอประกายหวัน่ ไหวเป็ นระลอก ชายหนุ่มรี บเร่ง
เดินเคียงข้ างเซี่ยวกวงหยุนพร้ อมกล่าวอย่างแผ่วเบา “นายน้ อยเซี่ยว...หากท่าน
หมายปองแม่นางเซี่ยฉิงเยว่ ท่านไม่สามารถใช้ กําลังต่อนางได้ อันที่จริ งมีหลาย
วิธีการในการบรรลุจดุ ประสงค์นี ้”

“วิธีการ? วิธีอนั ใด?” เซี่ยวกวงหยุนหันหน้ ามาและจ้ องมองมายังเซี่ยวยู่หลงด้ วย

แววตาทอประกายกล้ า

เซี่ยวยู่หลงพลันโน้ มตัวเข้ าใกล้ ข้างใบหูและกระซิบกระซาบต่อเซี่ยวกวง

หยุน เมื่อมันพูดจบ สองตาของเซี่ยวกวงหยุนทอประกายวูบหนึง่ มุมปากเผย
รอยยิ ้มอันไม่อาจอดรนทนรอและชัว่ ช้ าลามก

“นี่เป็ นเรื่ องที่ข้าพเจ้ าเองก็เพิ่งได้ ร้ ู ข้ ายังไม่ได้ บอกต่อผู้ใดทังสิ

้ ้น ข้ าเองไม่
คาดคิดว่าจะเป็ นประโยชน์ตอ่ นายน้ อยเซี่ยวได้ ในตอนนี ้ นี่คือวิธีการที่ดี
ที่สดุ ” เมื่อเห็นรอยยิ ้มอันลามกบนใบหน้ าของเซี่ยวกวงหยุน ภายในใจของเซี่ยว
ยู่หลงลอบครํ่ าครวญ ทว่าภายนอกยังคงยิ ้มแย้ มยินดี

“ดีมาก ดีจริ งๆ” เซี่ยวกวงหยุนผงกศีรษะอย่างช้ าๆ

“ดูคล้ ายนายน้ อยเซี่ยวมีรสนิยมทางสตรี คล้ ายคลึงกับผู้น้อย อันที่จริ ง ใน
ตระกูลเซี่ยวเรา ยังมีหญิงงามอีกมากนอกเหนือจากเซี่ยฉิงเยว่ ” เซี่ยวยู่หลง
กล่าวอย่างแผ่วเบา “ผู้อาวุโสห้ าเซี่ยวเหล่ยมีบตุ รสาวผู้ซงึ่ อายุครบสิบห้ าในปี
นี ้ ทว่านับว่าเป็ นโฉมงามนางหนึ่ง นางมิได้ ด้อยกว่าเซี่ยฉิงเยว่มากมาย...ไม่
ทราบว่านายน้ อยเซี่ยวมีความสนใจหรื อไม่?”

“เพิ่งอายุได้ สิบห้ าปี ทว่ามีความงามแทบเทียบเทียมกับนางฟ้าเช่นเซี่ยฉิงเยว่?”

ดวงตาของเซี่ยวกวงหยุนพลันเบิกกว้ าง เผยให้ เห็นแววตาชัว่ ร้ ายดุจสุนขั ป่ า

เมื่อเห็นแววตาเช่นนันจากเซี
้ ่ยวกวงหยุน เซี่ยวยู่หลงรู้ว่าควรทําอย่างไร
ต่อไป มันโน้ มตัวเข้ าหาเซี่ยวกวงหยุนพร้ อมกล่าวเสียงแผ่วเบาอีกครัง้ ว่า “หาก
นายน้ อยเซี่ยวบังเกิดความสนใจ นี่ยิ่งไม่ใช่เรื่ องยาก วิธีการช่างแสน
ง่ายดาย พวกเราเพียง...”

เซี่ยวยู่หลงเคลื่อนเข้ าใกล้ ใบหูของเซี่ยวกวงหยุนยิ่งกว่าเดิมพร้ อมลดเสียงเป็ น

กระซิบกระซาบ
“ฮ่ าฮ่ าฮ่ าฮ่ าฮ่ า!...”
เซี่ยวกวงหยุนหัวเราะอย่างบ้ าคลัง่ แววตาที่แฝงประกายลามกอนาจารยิ่งทวี
ความเข้ มข้ น “เมื่อข้ ากลับไป ข้ าควรต้ องขอบคุณท่านพ่อยกใหญ่ที่ทําให้ ข้าได้ มี
โอกาสพบสาวงามมากมาย...ข้ าไม่ได้ มาที่นี่อย่างเสียเปล่าจริ งๆ”

สายตาของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็ นจ้ องมองเซี่ยวยู่หลง จากนันผงกศี

้ รษะอย่างช้ าๆ
“เจ้ าเรี ยกว่า...เซี่ยวยู่หลงใช่มย?”
ั้

“ใช่แล้ ว! ผู้ตํ่าต้ อยเรี ยกว่าเซี่ยวยู่หลง” เซี่ยวยู่หลงแสดงสีหน้ าตื่นเต้ น

ยินดี สําหรับเซี่ยวกวงหยุน สามารถจดจําชื่อของมันได้ ล้วนนับเป็ นเกียรติมาก
แล้ ว

“เจ้ าไม่เลวเลย ใช้ ได้ เลยทีเดียว หากทังสองอย่

้ างนี ้ล้ วนสามารถจัดการ
เรี ยบร้ อย เมื่อเรากลับสูพ่ รรคตระกูลเซี่ยวเมื่อใด เจ้ าจะได้ อยู่ข้างกายข้ า” เซี่ยว
กวงหยุนพูดพร้ อมหรี่ ตาเล็กลง

“โอ้ !” เซี่ยวยู่หลงพลันสะท้ านทังร่้ าง มันหวัน่ ไหวใจถึงขนาดสองตาโปนโต เมื่อ

มันได้ สติ มันคุกเขาลงต่อหน้ าเซี่ยวกวงหยุนพร้ อมเสียงโขกศีรษะดัง *โป๊ ก* “ยู่
หลงขอบพระคุณนายน้ อยเซี่ยวที่เมตตา! หากข้ าสามารถติดตามรับใช้ นายน้ อย
เซี่ยว ยู่หลงจะจงรักภักดีตอ่ ท่าน ทุ่มเทจิตใจปกปั กพิทกั ษ์ นายน้ อยเซี่ยว!”

ผลลัพธ์ เช่นนี ้สร้ างความปี ติยินดีแก่เซี่ยวยู่หลงจนแทบกระโดดโลดเต้ น....การ

สามารถ เข้ าร่วมพรรคตระกูลเซี่ยวเปรี ยบประดุจก้ าวกระโดดขึ ้นสูส่ วรรค์ ทว่า
การสามารถติดตามรับใช้ นายน้ อยตระกูลเซี่ยวนันแตกต่
้ างอย่างสิ ้นเชิง นี่ล้วน
เป็ นสิ่งที่เซี่ยวยู่หลงไม่บงั อาจคาดหวังมาก่อน

เซี่ยวเหล่ยมีความยอมรับนับถือต่อคนจากตระกูลเซี่ยวอยู่ไม่น้อย บุตรชายของ
ผู้นําพรรคตระกูลเซี่ยวสมควรเปรี ยบประดุจเทพเจ้ ามังกรจําแลงกาย

ทว่า เพียงผ่านตา ชายชรากลับผิดหวังอย่างรุนแรง เขาไม่อาจเห็นรัศมี ความ

สูงส่ง วุฒิภาวะ รวมถึงมารยาทอันเหมาะสมที่ศิษย์พรรคใหญ่สมควร
มี กลับกัน เขาเพียงสังเกตเห็นถึงท่าทางวางตัวที่หยิ่งผยอง รวมถึงความเผด็จ
การในดวงตาซึง่ ให้ ความรู้สกึ ไม่สบายใจแก่ผ้ คู น ไม่ต่างอะไรกับเด็กน้ อยและ
คุณชายเสเพลผู้ได้ รับการตามใจและเติบโตมาท่ามกลางคําประจบสอพลอจน
เคยชิน ทว่าเมื่อคิดทบทวนอย่างละเอียด เซี่ยวเหล่ยรู้สกึ วางใจ....นี่แสดง
ว่า พรรคตระกูลเซี่ยวมิได้ ใส่ใจอันใดต่อตระกูลเซี่ยวเล็กๆในที่แห่งนี ้ พวกมันคง
ไม่สง่ คนที่ “ยิ่งใหญ่น่านับถือ” มาอย่างแน่นอน ศักดิ์ฐานะของบุตรชายท่าน
ผู้นําพรรคล้ วนเพียงเพื่อแสดงความเคารพต่อเซี่ยวเจิ ้งผู้อาวุโสผู้ลว่ งลับเท่านัน้

“ท่านพ่อ ข้ าเพิ่งได้ ยินว่าท่านและท่านผู้นําเพิ่งออกไปต้ อนรับคนจากพรรค

ตระกูลเซี่ยว เหตุใดท่านกลับมาไวนักเล่า?” เซี่ยวหลิงซีเพียงแวะมาเพื่อ
จัดเตรี ยมอาหารให้ เซี่ยวเหล่ย นางกล่าวถามด้ วยสีหน้ าอย่างรู้อยากเห็น “พวก
คนจากพรรคตระกูลเซี่ยวล้ วนมาถึงแล้ วหรื อไม่? พวกมันเป็ นคนเยี่ยงไรกัน
บ้ าง? พวกมันล้ วนมีรัศมีอนั น่ากลัวใช่หรื อไม่?”
คําถามของเซี่ยวหลิงซีเตือนให้ เซี่ยวเหล่ยนึกถึงผู้อาวุโสชุดดําที่ยืนอยู่เบื ้องหลัง
เซี่ยวกวงหยุน เขาผงกศีรษะรับ “แน่นอน ผู้คนจากพรรคตระกูลเซี่ยวล้ วนไม่
อาจดูแคลนได้ อย่างไรก็ตาม ลูกซี เจ้ าต้ องหลีกเลี่ยงคนจากพรรคตระกูลเซี่ยว
ให้ มากที่สดุ เท่าที่จะทําได้ ในระหว่างที่พวกมันยังพํานักอยู่ที่นี่ เด็กหนุ่มที่นํา
คณะเดินทางมาท่าทางไม่น่าไว้ วางใจ หากเจ้ าสามารถหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ า
กับพวกมันได้ ก็จะเป็ นการดี”

“เอ๋?” เซี่ยวหลิงซีกระพริ บตาอย่างไม่อยากเชื่อและผงกศีรษะเล็กน้ อย “ทราบ

แล้ ว ท่านพ่อ ข้ ารู้สกึ หวาดกลัวพวกมันอยู่บ้าง ถึงยังไง พวกมันล้ วนมาจาก
พรรคตระกูลเซี่ยว ย่อมต้ องมีพลังที่มากมายมหาศาลอย่างแน่นอน”

“แม้ ว่าเจ้ าจะอยากรู้ เจ้ าก็ต้องห้ ามเข้ าใกล้ พวกมันเด็ดขาด” เซี่ยวเหล่ยตักเตือน

อีกครัง้ เขาสูดลมหายใจเข้ าช้ าๆ ด้ วยความในใจอันหนักอึ ้ง ชายชราเดินออกไป
ยังสวนด้ านนอก

“ท่านพ่อ เหตุใดท่านดูเหมือนมีความในใจอันใด? มีเรื่ องร้ ายแรงอะไรเกิดขึ ้นงัน้

หรื อ?” เซี่ยวหลิงซีถามอย่างเป็ นกังวล นางเป็ นบุตรสาวที่ร้ ูใจบิดาดี เพียงมอง
ผ่าน เซี่ยวหลิงซีก็รับรู้ความในใจของเซี่ยวเหล่ยทังหมดจาดสี
้ หน้ าท่าทาง

เซี่ยวเหล่ยชะงักไปวูบหนึง่ จากนันสั
้ น่ ศีรษะ “ไม่มีอะไร...” เขาชะงักไปเล็กน้ อย
เมื่อคิดได้ ว่าหากไม่พดู ออกไป บุตรสาวอันชาญฉลาดผู้นี ้คงไม่อาจสงบจิตใจได้
ตลอดทังวั้ น เซี่ยวเหล่ยจึงพูดอย่างช้ าๆว่า “พรรคตระกูลเซี่ยวมอบของขวัญที่
เรี ยกว่า “ผงชีพจรลมปราณ” จากที่เซี่ยวกวงหยุนบ่งบอก ผงชีพจรลมปราณนี ้มี
ประสิทธิภาพสูงส่งในการฟื น้ ฟูชีพจรลมปราณที่ถกู ทําลาย...”

“โอ! มันสามารถซ่อมแซมเส้ นชีพจรลมปราณที่เสียหายได้ ? เป็ นความ

จริ ง?” เซี่ยวเหล่ยพูดไม่ทนั ขาดคํา เซี่ยวหลิงซีพลันรํ่ าร้ องออกมาอย่างตื่นเต้ นดี
ใจ ทันใดนันเอง้ มือน้ อยๆของนางดึงทึ ้งชายเสื ้อของตนเอง การฟื น้ ฟูชีพจร
ลมปราณของเซี่ยวเช่อเป็ นความหวังยิ่งใหญ่ในใจของนางตลอดมา สองสามปี ที่
ผ่านมานี ้ นางและเซี่ยวเหล่ยล้ วนสืบหาทุกวิธีการอย่างไม่หยุดยังเพื ้ ่อรักษาเซี่ยว
เช่อ คําพูดนี ้ของเซี่ยวเหล่ยเปรี ยบประดุจเสียงสวรรค์ที่มอบความหวังให้ แก่นาง

“ประสิทธิภาพของยาจากพรรคตระกูลเซี่ยวล้ วนยอดเยี่ยมหาใดเปรี ยบ มันอาจ

สามารถให้ ผลลัพธ์ที่น่าแตกตื่นได้ จริ ง” เมื่อพูดถึงประโยคนี ้ สีหน้ าของเซี่ยว
เหล่ยพลันแปรเปลี่ยนเป็ นมืดมน “แต่ทว่า คุณสมบัติที่สําคัญที่สดุ ของผงชีพจร
ลมปราณล้ วนเพื่อเร่ งเร้ าความก้ าวหน้ าในการฝึ กฝนวรยุทธ์ของผู้คนในช่วงเวลา
อันจํากัด ตอนนี ้ ท่านผู้นําตระกูลรวมทังเหล่
้ าผู้อาวุโสต่างตัดสินแล้ วว่าผงชีพจร
ลมปราณนี ้คือสมบัติประจําตระกูล การ จะโน้ มน้ าวให้ พวกมันใช้ ผงชีพจร
ลมปราณกับลูกเช่อผู้ถือว่าเป็ นเพียงคนไร้ คา่ คนหนึ่งในสายตาพวกมัน....เป็ น
เรื่ องที่แทบไม่มีความหวังอันใด”

สีหน้ าท่าทางของเซี่ยวหลิงซีกลับกลายเป็ นเงื่องหงอย คําพูดของเซี่ยวเหล่ย

เปรี ยบประดุจราดรดนํ ้าเย็นลงดับความหวังทังมวลของนาง
้ หญิงสาวขบริ ม
ฝี ปากพร้ อมทังกล่
้ าวอย่างชัดเจนว่า “ไม่ว่าอย่างไร พวกเราต้ องได้ ผงชีพจร
ลมปราณมา เช่อน้ อยมิใช่คนไร้ ค่า! เขาเป็ นคนที่จําเป็ นต้ องใช้ ผงชีพจร
ลมปราณที่สดุ ในที่นี ้!”

“ข้ าจะพยายามให้ ถึงที่สดุ เพื่อโน้ มน้ าวพวกมัน” เมื่อเห็นท่าทางของ

บุตรสาว เซี่ยวเหล่ยทอดถอนลมหายใจยาว อย่างไรก็ตาม ในใจของเขา เขารู้
ดีว่าความหวังในการได้ รับผงชีพจรลมปราณมาให้ เซี่ยวเช่อนันน้ ้ อยนิดเพียงใด....
อันที่จริ ง มันเป็ นไปไม่ได้ อย่างแน่นอน

…………………………

ความมืดคลี่คลุมท้ องฟ้า

“ข้ าเห็นเซี่ยวกวงหยุนแห่งพรรคตระกูลเซี่ยววันนี ้”

แสงเทียนเปล่งแสงหรุบหรู่ภายในห้ องหับ เซี่ยฉิงเยว่นงั่ ลงข้ างเตียงพร้ อมเอ่ย

ปากแผ่วเบา

“อ้ อ...มันเป็ นคนเยี่ยงไร?” เซี่ยวเช่ออ้ าปากหาวก่อนเอ่ยปากถามไถ่อย่างเฉื่อย

ชา

“มันเป็ นดุจเดียวกับชื่อของมัน” เซี่ยฉิงเยว่ขมวดคิ ้วเมื่อนางหวนนึกถึงสายตา

ของเซี่ยวกวงหยุนที่มองมาที่นาง ความรู้สกึ สะอิดสะเอียนพลันสะท้ อนประกาย
ออกจากนัยน์ตาของนาง ท่านอาจารย์เคยกล่าวถึงบุตรชายทังสี ้ ่ของผู้นําพรรค
ตระกูลเซี่ยวแก่นาง สามคนแรกล้ วนสามารถกล่าวได้ ว่าเปี่ ยมพรสวรรค์ประดุจ
มังกรแปลง เพียงบุตรชายคนที่สี่ซงึ่ สามารถนับเป็ นตัวโง่งมอันแท้ จริ ง ทว่า มัน
กลับได้ รับความรักความทะนุถนอมที่สดุ โดยผู้นําพรรค เนื่องจากมันคือบุตรคน
สุดท้ อง ทังยั
้ งเป็ นบุตรชายเพียงคนเดียวที่เกิดกับภรรยาหลวงของมัน

*( 狂云 กวงหยุน = เมฆคลัง่ )
“นี่เป็ นเรื่ องธรรมดา ถ้ าท่านลองคิดให้ ดีๆ บุคคลที่พรรคตระกูลเซี่ยวจะส่งมายัง
ที่แห่งนี ้สมควรเป็ นบุคคลประเภทใดกัน ช่างมันเถอะ อย่างไรเสียนี่ล้วนไม่
เกี่ยวข้ องกับข้ าพเจ้ า อย่างมาก ข้ าเพียงต้ องไปเข้ าร่ วมงานในวันพรุ่งนี ้ตามพิธี
การเท่านัน” ้ เซี่ยวเช่อยักไหล่พร้ อมกล่าว ทันใดนันเอง
้ ชายหนุ่มหน้ านิ่วคิ ้ว
ขมวด สีหน้ าแปรเปลี่ยนเป็ นเคร่ งขรึม เขาเงยหน้ าขึ ้นพร้ อมถามว่า “ฉิงเยว่
ภรรยาข้ า ท่านบอกว่าท่านเห็นมัน? อย่างนัน้ มันพบเห็นท่านด้ วยหรื อไม่?”

“ใช่แล้ ว....มีอะไร?” เซี่ยฉิงเยว่เลิกคิ ้วสูงชัน

เซี่ยวเช่อยกมือขึ ้นถูปลายคางพร้ อมกล่าวออกมาทันที “ท่านเคยบอกว่ามันเป็ น

เพียงขยะชิ ้นหนึ่งทังยั
้ งมีชื่อเสียงเลวร้ ายอย่างมาก ขยะเช่นนี ้....*เฮ้ อ* ฉิงเยว่
ภรรยาข้ า หากข้ าเดาไม่ผิด อาจารย์ของท่านสมควรอยู่ไม่ไกลจากเมืองเมฆา
ล่อง ใช่หรื อไม่?”

“ท่านรู้ได้ อย่างไร?” แววแห่งความตื่นตระหนกปรากฏขึ ้นบนใบหน้ าของนางแวบ

หนึ่ง

เซี่ยวเช่อมิได้ ตอบคํา ชายหนุ่มพูดด้ วยสีหน้ าเคร่งเครี ยดจริ งจังว่า “เมื่อเป็ น

เช่นนัน้ ท่านติดต่อกับอาจารย์ของท่านให้ ได้ จะดีที่สดุ หากนางสามารถมาถึง
ที่นี่ได้ ในวันพรุ่ งนี ้....” เมื่อหยุดคิดครู่หนึง่ สีหน้ าของชายหนุ่มค่อยแปรเปลี่ยน
เป็ นผ่อนคลายลง “เมื่อมีท่านอาจารย์ของท่านอยู่ไม่ไกล เช่นนันข้ ้ าคิดว่าคงไม่
อาจมีเหตุการณ์ร้ายแรงอันใด นอนเถอะ”

คิ ้วโค้ งละเอียดอ่อนของเซี่ยฉิงเยว่เลิกขึ ้นเล็กน้ อย หญิงสาวครุ่ นคิดอย่างเงียบงัน

ครู่หนึง่ เมื่อนางทบทวนหวนนึกถึงแววตาที่เซี่ยวกวงหยุนมีต่อนางเมื่อตอน
บ่าย นางพลันเข้ าใจความหมายในวาจาของเซี่ยวเช่อ ใบหน้ าของนางพลัน
กระตุกคราหนึ่ง นางยื่นมือไปยังข้ างเอวเพื่อลูบคลําลูกแก้ วสื่อสารโดยอัตโนมัติ

เมื่อเห็นเซี่ยวเช่อตระเตรี ยมปูผ้าห่มยังมุมห้ อง สายตาของนางสัน่ สะท้ าน

เล็กน้ อย ริ มฝี ปากของนางเปิ ดขึ ้นแล้ วหุบลงอยู่หลายรอบก่อนที่นางจะสามารถ
เปล่งเสียงออกมาในที่สดุ

“มานอนบนเตียงเถอะ”

“เอ๋?” เซี่ยวเช่อหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ ากับนางพร้ อมเบิกตาโตกล่าวว่า “ฉิง

เยว่ภรรยาข้ า ท่านว่าอะไรนะ?”

เซี่ยฉิงเยว่พลันหันหน้ าหนีเพื่อซ่อนความรู้สกึ ตนเอง นางตอบกลับด้ วยเสียงเย็น

ชาว่า “ถ้ าท่านไม่ทนั ได้ ยิน ก็ลืมมันซะเถอะ!”
“ได้ ยินสิ! ข้ าจะไม่ได้ ยินได้ อย่างไร!?” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะติดต่อกันประดุจแม่ไก่
จิกคุ้ยหาข้ าว ชายหนุ่มโยนผ้ าห่มในมือทิ ้งในทันทีพร้ อมทังโดดขึ
้ ้นบนเตียงอย่าง
รวดเร็ ว เขาจับจ้ องมองเซี่ยฉิงเยว่ด้วยรอยยิ ้มยินดีปรี ดาพร้ อมกล่าวว่า “ฉิงเยว่
ภรรยาข้ า คืนนี ้ท่านจะนอนด้ านนอกหรื อด้ านใน?”

“.........” เซี่ยฉิงเยว่ไม่ตอบคํา เพียงโบกสะบัดมือขาวนวลเรี ยวงาม นางดับ

เทียนสีแดงทังหมดในห้
้ องนอนภายในเวลาชัว่ พริ บตา ทัว่ ทังห้
้ องพลันกลับ
กลายเป็ นมืดมิด ภายในใจของนางกลับทอดถอนใจอย่างโล่งอก นางยื่นมือ
ออกไปพร้ อมผลักไสเซี่ยวเช่อเข้ าไปด้ านใน หยิบผ้ าห่มขึ ้นมา พร้ อมคลี่คลุมไปยัง
ร่างของตนเองและชายหนุ่ม นางนอนตะแคงข้ างหันหลังแก่เซี่ยวเช่อ พร้ อม
กล่าวขึ ้นด้ วยเสียงเย็นชาแผ่วเบาว่า “ท่านไม่ต้องคิดฟุ้งซ่านวุ่นวาย ข้ าทําเช่นนี ้
ล้ วนเพื่ออํานวยความสะดวกเมื่อท่านต้ องฝังเข็มแก่ข้าพเจ้ าในตอนตีสาม...ห้ าม
ไม่ให้ ท่านทําสิ่งใดโดยไม่ได้ รับอนุญาต! มิเช่นนันข้
้ าจะไม่ให้ ท่านนอนบนเตียง
อีกต่อไป! ”

“ตามที่ทา่ นต้ องการ ภรรยาที่รัก!” เซี่ยวเช่อพูดอย่างอิ่มเอมใจขณะที่เขาดึงผ้ า

ห่มมากอดและสูดดมกลิ่นอายหอมกรุ่ นของหญิงสาวที่แฝงอยู่ภายใน

จนถึงบัดนี ้ หญิงสาวถูกเรี ยกหาเป็ น “ภรรยา” โดยเซี่ยวเช่อนับครัง้ ไม่ถ้วนในแต่

ละวัน เริ่ มแรกล้ วนรู้ สกึ ขัดเคืองใจ จนกระทัง่ บัดนี ้ ไม่เพียงการได้ ฟังคําพูดนี ้จะ
ให้ ความรู้สกึ เป็ นธรรมชาติ ทว่าในขณะเดียวกันกลับสร้ างความรู้ สกึ แปลก
ประหลาดที่ว่า “ข้ าคือภรรยาของเขา” แก่นาง การเรี ยกขานเช่นนี ้สร้ างความ
ตะขิดตะขวงใจและจนปั ญญาแก่นาง หญิงสาวปิ ดตาลงและพยายามอย่างหนัก
เพื่อไม่ให้ คิดถึงเรื่ องที่สร้ างความว้ าวุ่นใจแก่นางทังหลายเหล่
้ านี ้ ไม่นานหลัง
จากนัน้ นางหลับใหลไปอย่างง่ายดาย

...................................................................

เมื่อถึงเวลาตีสาม นี่คือช่วงเวลาที่มืดมิดที่สดุ ก่อนดวงอาทิตย์ขึ ้น ทัว่ ทังตั

้ วตึก
เขตตระกูลเซี่ยวล้ วนเงียบสงบ มีเพียงเสียงรํ่ าร้ องของแมลงดังมาให้ ได้ ยินเป็ น
ระยะ

ในความมืดมิด เขตตัวตึกของเซี่ยวหลิงซีพลันปรากฏเสียง *แกร่ก* อย่างแผ่ว

เบา จากนัน้ ประตูที่ถกู ปิ ดล็อกอย่างแน่นหนาของตึกกลับเปิ ดออก เงาร่ างเล็ก
กะทัดรัดลักลอบออกมา หลังจากสํารวจภายนอกอยู่ครู่ หนึ่ง จึงวิ่งหนีเล็ดลอด
ออกไปอย่างรวดเร็ ว

เงาร่ างนันยั
้ งมิทนั ออกจากเขตตัวตึก ปรากฏเงาร่ างสูงสีเทาร่อนลงมาจาก
ฟากฟ้า ยืนอยู่เบื ้องหน้ าของนาง เสียงร้ องอย่างตกใจของหญิงสาวพลันดังมา
ให้ ได้ ยิน จากนันจึ
้ งมีเสียงเคร่ งขรึมที่ถกู สะกดข่มให้ แผ่วเบาด้ วยความพยายาม
อย่างที่สดุ ดังออกมา “ลูกซี ดึกดื่นปานนี ้เจ้ าจะไปไหน?”

“อ๊ ะ! ท่าน..ท่านพ่อ” เงาร่ างที่ถกู ขู่ขวัญจนหวาดกลัวดึงผ้ าปิ ดหน้ าลงมา เผยให้

เห็นใบหน้ าของหญิงสาวที่น่ารักจิ ้มลิ ้ม เป็ นเซี่ยวหลิงซีเอง เมื่อเห็นเซี่ยวเหล่ย
พลันปรากฏตัวยืนอยู่เบื ้องหน้ าของตน ขวัญวิญญาณของนางล้ วนสัน่
สะท้ าน “ข้ า...ข้ า....ข้ า...ข้ า”

“เฮ้ อ!” เซี่ยวเหล่ยถอนหายใจยาว จากนันพู

้ ดอย่างแผ่วเบาว่า “ลูกซี เจ้ าจะไป
ขโมยผงชีพจรลมปราณ ใช่หรื อไม่?”

“ข้ า...ข้ า...” เซี่ยวหลิงซีก้มศีรษะตํ่าลงพร้ อมละลํ่าละลัก

“เจ้ าคือบุตรสาวของข้ า ข้ าจะไม่ร้ ูได้ อย่างไรว่าเจ้ าคิดอะไรอยู่?” เซี่ยวเหล่ยทอด

ถอนใจยาวนาน จากนันตบลงบนไหล่
้ ของเซี่ยวหลิงซี “หลังแยกจากเจ้ าเมื่อ
ตอนบ่าย ข้ าเห็นว่าแววตาเจ้ าแปลกประหลาด รู้สกึ ไม่สบายใจ ข้ าจึงมาเฝ้าที่นี่
...แล้ วก็เป็ นความจริ ง เจ้ าคิดจะไปขโมยผงชีพจรลมปราณ...ลูกซี เจ้ ามุทะลุ
เกินไปแล้ ว เจ้ ารู้มยว่
ั ้ านี่อนั ตรายเพียงไหน? ผงชีพจรลมปราณไม่ใช่ของ
ธรรมดา มันเป็ นของขวัญจากพรรคตระกูลเซี่ยว หากเจ้ าถูกจับได้ เช่นนันเจ้ ้ า
จะกลายเป็ นนักโทษของพรรคตระกูลเซี่ยว ถึงตอนนัน้ หากพวกมันทังสี ้ ่จาก
พรรคตระกูลเซี่ยวตัดสินว่าเจ้ ามีความผิด ไม่ต้องพูดถึงข้ า ไม่มีใครในเมือง
เมฆาล่องนี ้ที่จะช่วยเจ้ าได้ ”

เซี่ยวหลิงซีก้มศีรษะลงพร้ อมขบริ มฝี ปาก “ข้ า..ข้ าทราบดีท่านพ่อ...แต่..แต่ว่า..

เช่อน้ อยช่างน่าสงสาร เขาเป็ นคนดี แต่กลับถูกผู้คนหัวเราะเยาะ ถูกดูหมิ่นดู
แคลน ทังถู ้ กทําเสมือนว่าเป็ นขยะชิ ้นหนึ่งอยู่ตลอดมา หากเขาสามารถฟื น้ ฟูชีพ
จรลมปราณได้ อย่างนันก็ ้ จะไม่ต้องถูกหัวเราะเยาะอีกต่อไป ไม่ต้องเป็ นปม
ด้ อยอีก.....”
เซี่ยวเหล่ยอ้ าปากแล้ วปิ ดปากลง ใบหน้ าแสดงสีหน้ าสํานึกผิดวูบหนึ่ง

“ข้ าข้ องใจตลอดมา เหตุใดเซี่ยวเช่อต้ องเกิดมามีชีพจรพิการเพียงคน

เดียว ทําไมไม่เป็ นข้ า...โลกนี ้ช่างอยุติธรรมต่อเขาเหลือเกิน...ท่านพ่อ ท่าน
รู้มย?
ั ้ ทุกครัง้ ที่ข้ามองเขาถูกผู้คนหัวเราะเยาะ ทว่าเช่อน้ อยกลับทําเป็ นไม่
สนใจ กลับกันเขากลับพยายามปลอบโยนข้ า จิตใจของข้ าล้ วนเต็มไปด้ วยความ
เศร้ าเสียใจ...ถ้ าข้ าสามารถรักษาเส้ นชีพจรของเขาได้ แม้ ว่าข้ าต้ องประพฤติเป็ น
โจร...หรื อแม้ ว่าข้ าต้ องรับโทษประหาร ข้ ายังคงยินดีกระทํา เป็ นร้ อยครัง้ ก็ยอม
...”

ขณะที่เซี่ยวหลิงซีพดู ดวงตาของนางเอ่อคลอไปด้ วยนํ ้าตา หญิงสาวยกสองมือ

ปิ ดหน้ าพร้ อมทังรํ้ ่ าไห้ อย่างอับจนปั ญญา

ใบหน้ าของเซี่ยวเหล่ยสัน่ กระตุกอย่างรุ นแรง ชายชรามองจ้ องไปยังบุตรสาวที่

กําลังสะอึกสะอื ้นของตนเอง หัวใจของเซี่ยวเหล่ยโศกเศร้ าอาดูร เขาปลอบนาง
อย่างเงียบงัน “ลูกซี ข้ ารู้ ว่าเจ้ าทุม่ เททําไปทังหมดเพราะเพื
้ ่อลูกเช่อ ทว่า หาก
เจ้ าทํา ไม่ต้องพูดถึงผลที่ตามมา เซี่ยวหยุนไห่เก็บกล่องไม้ ไว้ กบั ตัว
ตลอดเวลา มันต้ องซุกซ่อนไว้ ติดตัวอย่างแน่นอน ด้ วยความสามารถของ
เจ้ า เจ้ าจะขโมยสิ่งของจากเซี่ยวหยุนไห่ได้ อย่างไร? ฟั งข้ านะ กลับเข้ าไปนอน
ซะ เรื่ องผงชีพจรลมปราณ ข้ าจะพยายามคิดหาวิธี แม้ ข้าจะไม่เคยต่อรองอะไร
ในเวลาหลายปี ที่ผ่านมานี ้ ในตระกูลเซี่ยวนี ้ ข้ าเอง ยังคงมีสิทธิ์มีเสียงอยู่
บ้ าง การร้ องขอผงชีพจรลมปราณไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางเป็ นไปได้ เสียทีเดียว ข้ าขอ
ห้ ามไม่ให้ เจ้ าทําอะไรโง่ๆแบบนี ้อีกในอนาคต หากเกิดอะไรขึ ้นกับเจ้ า....ใครจะ
เป็ นคนดูแลและปกป้องลูกเช่อจากนี ้ไป? ”

ประโยคสุดท้ ายของเซี่ยวเหล่ยฟาดโบยลงบนจิตใจที่อ่อนโยนบอบบางของ
เซี่ยวหลิงซี สร้ างความรู้ สกึ หวาดกลัวขึ ้นมาทันที

...ใช่แล้ว! หากข้าทําไม่สําเร็ จแล้วถูกจับได้ หากข้าต้องรับโทษหนัก จะเกิ ด

อะไรขึ้นกับเช่อน้อย....

“ข้ า...เข้ าใจแล้ ว” เซี่ยวหลิงซีถอดผ้ าคลุมสีดําออกและทิ ้งลงด้ านข้ าง นางปาด

นํ ้าตาบนใบหน้ าพร้ อมทังกล่ ้ าวด้ วยเสียงรู้ สกึ ผิดอย่างเต็มเปี่ ยม “ท่านพ่อ ข้ าขอ
โทษ ข้ าทําเรื่ องโง่ๆ และทําให้ ท่านต้ องกังวลอีกแล้ ว ข้ าจะไปนอนอย่างเชื่อฟั ง
และจะไม่ทําเช่นนี ้อีกแล้ ว...ท่านพ่อ ท่านเองก็ควรกลับไปพักผ่อนเสีย...ข้ า
สัญญาว่าข้ าจะไม่ไปหยิบฉวยผงชีพจรลมปราณแน่นอน”

“หึๆ เมื่อเจ้ าเชื่อฟั งก็ดีแล้ ว” เซี่ยวเหล่ยผงกศีรษะและแย้ มรอยยิ ้มอบอุ่น ทว่า

ก่อนจากไป ชายชราเก็บเสื ้อชุดสีดําจากพื ้นขึ ้นมาด้ วยความกังวลและนําไป
พร้ อมกัน

วันนี ้นับว่าเป็ นวันที่ย่งุ เหยิงวุ่นวายที่สดุ ของตระกูลเซี่ยว....

เวลาเช้ าตรู่ ทางเข้ าของตระกูลเซี่ยวล้ วนออเต็มไปด้ วยผู้คน ตระกูลที่

ทรงอิทธิพลทังหลายแหล่
้ ในเมืองเมฆาล่องล้ วนมาอยู่ในที่นี ้ ยิ่งกว่านัน้ ที่มาถึง
ล้ วนเป็ นชนชันผู
้ ้ นําของตระกูล แม้ จะมีคนเป็ นจํานวนมาก ไม่มีผ้ ใู ดกล้ าส่งเสียง
ดัง พวกมันล้ วนกระซิบกระซาบต่อกันด้ วยเสียงที่เบาที่สดุ ด้ วยเกรงว่าจะเป็ นการ
รบกวนแขกเหรื่ อผู้ทรงเกียรติจากพรรคตระกูลเซี่ยว

“ข้ าได้ ยินมานานแล้ วว่าผู้ก่อตังตระกู

้ ลเซี่ยวมาจากพรรคตระกูล
เซี่ยว ทังหมดล้
้ วนเป็ นเรื่ องจริ ง”

“ตระกูลเซี่ยวจะพุ่งทะยานขึ ้นสูงกว่าเดิม พวกเราต้ องรักษาความสัมพันธ์

กับพวกมันให้ ดีจากนี ้ไป ”

“ยังดีทเี่ ราไม่เคยขัดแย้ งกับตระกูลเซี่ยว ไม่อย่างนัน้ ข้ าคงกินไม่ได้ นอน

ไม่หลับ”

“เฒ่ามู่ ท่านก็มารึ?”

“โฮ่ ใครก็รีบร้ อนมาก่อน ข้ าจะไม่มาได้ อย่างไร พวกมันมาเพื่อสาน

สัมพันธ์ แต่ข้ามาเพียงเพื่อกันไว้ ก่อนเท่านัน้ เกิด เจ้ าเด็กพรรคเซี่ยวนัน่ ไล่เลียง
ขึ ้นมาว่ามีตระกูลใหญ่ตระกูลไหนในเมืองเมฆา ล่องไม่ได้ มาที่นี่เพื่อต้ อนรับแล้ ว
พบว่ามีเพียงตระกูลมูข่ องข้ าจะทําอย่าง ไร? หากพวกมันคาดโทษขึ ้นมา เช่นนัน้
ทังตระกู
้ ลของข้ าคงทนทานรับไม่ได้ ”

ประตูทางเข้ าตระกูลเซี่ยวยังคงปิ ด ทุกผู้คนที่รออยู่ภายนอกล้ วนรอคอย

อย่างระมัดระวัง ไม่มีผ้ ใู ดกล้ าเดินไปไหน

พวกมันรอคอยจนกระทัง่ เวลาเก้ าโมงเช้ า

 ก่อนฟ้าสาง เวทีได้ ถกู จัดตังขึ
้ ้นที่พื ้นราบเรี ยบกลางลานตึกตระกูล
เซี่ยว รวมทังเก้
้ าอี ้ โต๊ ะ และเครื่ องมือต่างๆวางไว้ รอบด้ าน เวลาแปดโมง
เช้ า เสียงออกคําสัง่ เรี ยกตัวสมาชิกทังหมดในตระกู
้ ลเพื่อมาประชุมกันล้ วนดังไป
ทัว่ ทันใด สมาชิกทังหมดของตระกู
้ ลเซี่ยวล้ วนรวมตัวกันที่จดุ รวมพล เพียงไม่
ถึงสิบห้ านาที ทุกผู้คนในตระกูล ผู้เยาว์และอาวุโส ต่างประจําที่ของตน ไม่
ขาดไปแม้ แต่คนเดียว

วันนี ้เป็ นวันที่สําคัญของตระกูลเซี่ยว พวกมันต่างทราบกระจ่างแก่ใจว่า

จะเกิดอะไรขึ ้นในวันนี ้ ผู้คนส่วนใหญ่ล้วนตื่นเต้ นยินดีและเปี่ ยมไปด้ วยความ
คาดหวัง กระทัง่ คนที่มีพรสวรรค์ปานกลางล้ วนมีความหวังว่าจะได้ รับการ
คัดเลือกจากพรรคเช่นกัน

เซี่ยวเช่อเป็ นคนสุดท้ ายที่มาถึง เมื่อชายหนุ่มเดินจับจูงมือนําเซี่ยฉิงเยว่

มาโดยฝี เท้ าไม่ช้าไม่เร็ว ชายหนุ่มกลับกลายเป็ นจุดสนใจในทันที ....แน่นอน นี่
ไม่ใช่พวกมันสนใจในตัวเซี่ยวเช่อเท่านัน้ ที่จริ งคงไม่มีใครอยากสนใจมองเซี่ยว
เช่อเป็ นครัง้ ที่สอง ที่น่าสนใจคือเซี่ยฉิงเยว่ที่ข้างกายมันต่างหาก!

หญิงสาวมีท่าทางเรี ยบร้ อยสง่างาม ประกอบด้ วยสีหน้ าแววตาที่สามารถ

สร้ างความงมงายไม่เพียงแค่เมืองๆหนึ่ง ทว่าสามารถสร้ างความงมงายให้ ทวั่
หล้ า ผู้คนที่พบเห็นล้ วนมีท่าทางประดุจได้ เห็นเทพธิดาแห่งสายนํ ้าล่องลอยเข้ า
มาหาพวกมันอย่างช้ าๆ นี่เป็ นความจริ งอย่างยิ่งโดยเฉพาะกับเหล่าบุรุษรุ่นเยาว์
ทังหลาย
้ พวกมันล้ วนยืนตะลึงงัน หัวใจเต้ นรัวอย่างบ้ าคลัง่ บางคนถึงกับมี
นํ ้าลายไหลย้ อยออกจากมุมปาก.

กลับกันกับเซี่ยวเช่อที่ยืนข้ างกายนาง...สีหน้ าท่าทางซีดเซียว เปลือกตา

หนักอึ ้ง แววตาเลื่อนลอยไร้ ประกาย ฝี เท้ าอ่อนแรง มันก้ าวเดินไม่ถงึ สิบก้ าว
ล้ วนต้ องหาวออกมาถึงสามครัง้ ครา ดูคล้ ายผู้คนที่หมกมุ่นกับเรื่ องบนเตียงจน
เกินพอดีที่ต้องการการพักผ่อนหลับนอนบ้ าง

...เอ๋? หมกมุ่นเรื ่องบนเตียงจนเกิ นพอดี...

เมื่อคิดถึงตอนนี ้ และมองเห็นสองสามีภรรยากุมมือกันและกัน ผู้คนสอง

สามคนล้ วนขบเขี ้ยวเคี ้ยวฟั น ร่างกายสัน่ สะท้ าน สองตาทอประกายเคียดแค้ น
พร้ อมทังไฟริ
้ ษยาที่ลกุ โชน เมื่อคิดว่าสตรี งดงามปานนางฟ้า เทพธิดาที่พวกมัน
ล้ วนเฝ้าฝันถึงต้ องถูกกดอยู่ภายใต้ ร่างของเจ้ าเศษสวะที่พวกมันล้ วนดูถกู ดู
แคลน พวกมันล้ วนแทบกระอักเลือดด้ วยความริ ษยาอาฆาต

ท่าทางครึ่งหลับครึ่งตื่นและอ่อนระโหยโรยแรงของเซี่ยวเช่อมิได้ เป็ นการเส

แสร้ งแสดงขึ ้น ที่แน่นอนคือล้ วนมิได้ เกิดจากการเสพสมจนเกินพอดี คงจะเป็ น
เรื่ องประหลาดอย่างที่สดุ หากเขาจะยังมีชีวิตชีวาอยู่เมื่อต้ องตื่นนอนตอนตีสาม
เพื่อฝังเข็มให้ แก่เซี่ยฉิงเยว่ สร้ างความเหน็ดเหนื่อยแก่ชายหนุ่มจนแทบตาย ทัง้
ยังต้ องตื่นนอนตอนตีสามในอีกวันถัดมาติดต่อกัน สําหรับสองมือที่ยึดกุมกัน
และกันนัน้ แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ความต้ องการของเซี่ยฉิงเยว่ กลับกัน เมื่อพวกเขา
เดินมาด้ วยกัน เซี่ยวเช่อพลันยึดกุมมือนางท่ามกลางสายตาของผู้คน เมื่อเซี่ย
ฉิงเยว่มิอาจดึงมือออกอย่างไร้ มารยาท รวมทังนางเริ
้ ่ มเกิดความคุ้นชินต่อการที่
เซี่ยวเช่อกุมมือนางสองสามวันมานี ้ นางจึงทําได้ แต่ปล่อยไป

“ทุกอย่างในตระกูลเซี ่ยวล้วนเยี ย่ มยอด ยกเว้นแต่ว่าพวกเรากลับมีขยะที ่

ไม่จําเป็ นและไม่น่าดูอยู่ชิ้นหนึ่ง!”
เมื่อเซี่ยวเช่อเดินผ่านเหล่าผู้เยาว์ทงหลาย
ั้ เสียงดูหมิ่นที่ดงั พอให้ ได้ ยิน
พลันลอยมาจากทางด้ านข้ าง เซี่ยวเช่อค่อยๆเลิกคิ ้วขึ ้นสูงและพบว่านัน่ คือ
หลานชายของผู้อาวุโสที่สามเซี่ยวเจ๋อ เรี ยกว่าเซี่ยวเฉิงจือ สองตาเขม้ นมองไป
เบื ้องหน้ า เสียงพ่นลมออกจากจมูกพร้ อมยกยิ ้มอย่างเย้ ยหยันที่มมุ ปาก บน
ใบหน้ าแสดงออกถึงความอิจฉาริ ษยาที่พยายามข่มกลันอย่ ้ างถึงที่สดุ

ชายหนุ่มกล่าวถ้ อยคําเหล่านันต่
้ อคนที่ยืนอยู่ด้านหน้ า ทว่าแม้ แต่คน
ปั ญญาอ่อนล้ วนล่วงรู้ได้ ว่ามันหมายถึงเซี่ยวเช่อ ทันใดนัน้ เสียงหัวเราะดังมา
จากทุกทิศทางรอบตัว ศิษย์รุ่นเยาว์ทกุ คนต่างจับจ้ องเซี่ยวเช่อด้ วยสีหน้ าแววตา
เยาะเย้ ยถากถาง

“พี่เฉิงจือ ท่านพูดกับข้ าอย่างนันหรื

้ อ?” เซี่ยวเช่อหยุดเท้ าลงเมื่อเอ่ยปาก
ถามเซี่ยวเฉิงจือด้ วยรอยยิ ้มไร้ เดียงสาบนใบหน้ า

“อ้ อ น้ องเซี่ยวเช่อ เจ้ าเข้ าใจผิดแล้ ว ข้ าเพิ่งพูดกับเศษสวะชิ ้นหนึ่งไปเมื่อ

ครู่ สําหรับน้ องเซี่ยวเช่อที่ถาม มิใช่ว่าเจ้ าคิดว่าเจ้ าเป็ นเศษสวะชิ ้นนันหรอก
้
หรื อ?” เซี่ยวเฉิงจือหมุนตัวมาพร้ อมเอ่ยด้ วยรอยยิ ้ม สายตาจ้ องจับไปยังใบหน้ า
งดงามขาวเนียนราวหิมะของเซี่ยฉิงเยว่ แววตากระตือรื อร้ นจนยากที่จะปกปิ ด
สะท้ อนออกมาวูบหนึง่

“อ้ อ! เป็ นเช่นนี ้นี่เอง!” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะอย่างนึกขึ ้นได้ ชายหนุ่มดึงมือ

เซี่ยฉิงเยว่มาข้ างกาย “ดูท่าว่าเขาไม่ได้ พดู ถึงข้ า ฉิงเยว่ภรรยาข้ า รี บไปที่ที่นงั่
ของเรากันเถอะ...จุ๊จ๊ ุ พอข้ าเห็นคางคกริ กินเนื ้อห่านฟ้า ข้ ายินยอมเป็ นเศษสวะ
ที่โอบกอดห่านฟ้าเข้ านอนยังดีเสียกว่า...ฉิงเยว่ภรรยาข้ า ท่านว่าอย่างไร?”

“เจ้ า...เจ้ าพูดอะไร!!” เซี่ยวเฉิงจือหันหลังกลับมาในทันที สีหน้ า

เปลี่ยนเป็ นมืดทะมื่น

“หืมม์” เซี่ยวเช่อหยุดยังลงและมองไปที
้ ่เซี่ยวเฉิงจืออย่างประหลาด
ใจ “พี่เฉิงจือ เป็ นอะไรไป? ข้ ากําลังพูดถึงคางคก เหตุใดท่านจึงมีท่าทาง
เช่นนัน?
้ อย่าบอกนะว่าท่านพี่เฉิงจือมีความสัมพันธ์เป็ นพิเศษกับคางคกที่ข้าพูด
ถึง?”

“เจ้ า!” ริ มฝี ปากที่สนั่ ระริ กของเซี่ยวเฉิงจือแสดงออกถึงความโกรธแค้ น

อย่างที่สดุ ทว่ามันไม่อาจนึกคําพูดโต้ ตอบได้

“ฉิงเยว่ภรรยาข้ า พวกเรารี บไปกันเถอะ คางคกมักขบกัดผู้คนเวลาโกรธ

แค้ น หากเราถูกมันกัดขึ ้นมา มิใช่ต้องอับอายจนตายหรอกรึ ?” เซี่ยวเช่อพูดไป
ก็ดงึ มือเซี่ยฉิงเยว่จากไปจนไกล
 หนวดบนใบหน้ าของเซี่ยวเฉิงจือกระตุกเมื่อชายหนุ่มขุ่นแค้ นแทบกระอัก
เลือด

“ลูกเช่อ ฉิ งเยว่ ทางด้านนี ”้

ท่ามกลางผู้คนเซี่ยวเช่อสังเกตุเห็นเซี่ยวเหล่ยที่ร้องเรี ยกพวกตนได้ อย่าง

รวดเร็ ว ข้ างกายเซี่ยวเหล่ยยืนไว้ ด้วยเซี่ยวหลิงซี ชายหนุ่มและเซี่ยฉิงเยว่เดินเข้ า
ไปสมทบอย่างรวดเร็ ว

หลังจากเซี่ยฉิงเยว่ได้ รับการฝังเข็มจากเซี่ยวเช่อ ไม่เพียงแค่สภาพ

ร่างกาย แม้ แต่ใบหน้ าของนางล้ วนเกิดความเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง ผิวพรรณ
ของนางกลายเป็ นละเอียดอ่อนอมชมพูเปล่งประกาย อย่างไรก็ดี ความ
เปลี่ยนแปลงนี ้ในสายตาของเซี่ยวเหล่ยกลับหมายความถึงสิ่งอื่น เมื่อเห็นเซี่ยว
เช่อแสดงออกถึงท่าทางไร้ เรี่ ยวแรง เซี่ยวเหล่ยลดเสียงลงพร้ อมพูดกลัว้
หัวเราะ “ลูกเช่อ เจ้ ายังเยาว์วยั ยังไม่เติบโตเต็มตัว ร่างกายยังสามารถเติบโต
ได้ อีก เกี่ยวกับเรื่ องระหว่างบุรุษสตรี เจ้ าควรพยายามควบคุมตนเองให้ มาก มิ
เช่นนันจะส่
้ งผลร้ ายต่อร่ างกายของเจ้ าได้ ”

“เอ๋?” เซี่ยวเช่อจับจ้ องไปยังเซี่ยวเหล่ย เมื่อได้ สติ เขาเพียงสามารถผงก

ศีรษะอย่างเขินอาย “นี่...ผู้หลานทราบแล้ ว ต่อไปนี ้ ผู้หลานจะพยายาม
ควบคุม...ควบคุม...โอ๊ ย!”
 ชายหนุ่มร้ องออกมาด้ วยความเจ็บปวด มือเล็กๆที่ชายหนุ่มกุมเอาไว้
พลันจิกเล็บลงบนมือของเขาอย่างไร้ ปราณี เซี่ยฉิงเยว่หนั หน้ าหนีไปอีก
ทาง ทว่าท่านสามารถมองเห็นรอยแต้ มสีชมพูจางๆแผ่ขยายจนทัว่ ใบหน้ าของ
นาง
...เอ๊ ะเอ๊ ะเอ๋ ??? นางถึงกับหน้ าแดงด้ วย....
เซี่ยวเช่อกําลังจะอธิบายตนเองแต่กลับต้ องเบ้ หน้ าด้ วยความเจ็บปวดอีก
ครัง้ ...ครัง้ นี ้คือมือน้ อยๆของเซี่ยวหลิงซีบิดลงมาที่แขนของเขาอย่างดุดนั

“อาหญิงเล็ก ท่านหยิกข้ าทําไม?” เซี่ยวเช่อกล่าวพร้ อมมองไปที่เซี่ยวหลิง

ซี สีหน้ าดุจดังคนถูกให้ ร้ายโดยไร้ ความผิด

“ฮึม่ มมม!” เซี่ยวหลิงซีบ้ ยุ หน้ าพร้ อมเมินมองไปทางอื่น ไม่สนใจชาย

หนุ่มเพราะความโกรธเคือง
“นายน้ อยเซี่ยวมาถึง!!”
ตอนนันเอง
้ เสียงตะโกนแจ่มชัดดังออกมาจากเบื ้องหน้ าของฝูง
ชน ผู้คนทังหลายล้
้ วนสงบปากคําในทันทีเมื่อสายตาของพวกมันล้ วนจับจ้ องไป
ยังทิศทางต้ นเสียง ด้ วยต้ องการยลโฉมความสง่างามของสมาชิกพรรคตระกูล
เซี่ยว ไม่นานหลังจากนัน้ ชายหนุ่มผู้แต่งตัวด้ วยเสื ้อผ้ าอันหรู หราเดินผ่านฝูงชน
เข้ ามาด้ วยท่าทางภาคภูมิผยอง เซี่ยวม่อชานตามติดมาเบื ้องหลังไม่ห่าง
กาย เซี่ยวหยุนไห่เดินนําเบื ้องหน้ าเพื่อนําทาง สีหน้ าท่าทางไม่
เปลี่ยนแปลง ยังคงเต็มไปด้ วยความเคารพนอบน้ อมเช่นเดิม

ภายใต้ การนําทางของเซี่ยวหยุนไห่ เซี่ยวกวงหยุนเดินขึ ้นสูเ่ วทียกพื ้น

แล้ วนัง่ ลงตรงเก้ าอี ้ประธานตรงกึ่งกลางเวที ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปยัง
สมาชิกตระกูลเซี่ยวอย่างหยิ่งผยอง ดุจดังจักรพรรดิทอดตาลงมองไพร่
ฟ้า จากนันครู้ ่ หนึ่ง ชายหนุ่มผงกศีรษะต่อเซี่ยวหยุนไห่เป็ นสัญญาณการเริ่ ม
การคัดเลือก

“นี่คือคนจากพรรคตระกูลเซี่ยว? ไม่ต้องพูดถึงด้ านอื่น เพียงรูปร่าง

หน้ าตาของมันก็ไม่มีความน่าดูอนั ใด มิใช่วา่ ยีนส์ของพรรคตระกูลเซี่ยวผู้
ยิ่งใหญ่สมควรไร้ ผ้ เู ปรี ยบเทียบหรอกหรื อ?...เอ๊ ะ? คงมิใช่ว่าเขาถูกรับมาเลี ้ยง
หรอกนะ ใช่มย?” ั ้ เซี่ยวเช่อพึมพําอย่างแผ่วเบา

“เซี่ยวกวงหยุนร้ อยคนล้ วนไม่อาจเทียบได้ กบั เช่อน้ อยเพียงคน

เดียว!” เซี่ยวหลิงซีตอบคํา เมื่อนางหลุดปากออกไป นางพลันคิดได้ ว่านาง
กําลังโกรธเคืองชายหนุ่ม นางพลันเปล่งเสียง *ฮึม่ ม* ออกมาอีกครัง้ และเบือน
หน้ าหนีเซี่ยวเช่ออีกรอบ

“ลูกเช่อ ลูกซี ห้ ามพูดไร้ สาระ” เซี่ยวเหล่ยพูดเสียงเบา

“ขอรับ” เซี่ยวเช่อตอบคําพร้ อมหุบปากลง

 “ทุกคนในตระกูลล้ วนอยู่ในที่นี ้ ใช่หรื อไม่?” เซี่ยวกวงหยุนเอ่ยปากช้ าๆ
ด้ วยดวงตาหรี่ ปรื อ ซุม่ เสียงเบื่อหน่ายเกียจคร้ าน ทว่า สองตาของกลอกไปมา
อย่างรวดเร็ วเพื่อมองหาเทพธิดาที่มนั เห็นเมื่อวานนี ้ รวมถึงเด็กสาวที่เซี่ยวยู่หลง
กล่าวว่าไม่ด้อยกว่าเซี่ยฉิงเยว่เท่าใด

“ได้ รับการยืนยันแล้ ว ทุกคนล้ วนอยู่ที่นี่” เซี่ยวหยุนไห่พดู ด้ วยสีหน้ าเคร่ง

ขรึม

“ดีมาก!!” เซี่ยวกวงหยุนผงกศีรษะ สายตาเปลี่ยนเป็ นจ้ องจับไปที่

ประตู “คนเหล่านันมาทํ
้ าอะไรที่หน้ าประตู?”

“ขอรายงาน พวกมันเป็ นคนจากเหล่าตระกูลใหญ่ในเมืองเมฆาล่อง พวก

มันล้ วนมาที่นี่ตงแต่
ั ้ เช้ าเพื่อชมความสง่างามของนายน้ อยเซี่ยว” เซี่ยวหยุนไห่
ตอบคําถามด้ วยท่าทางกึ่งนัง่ กึ่งยืนจากเก้ าอี ้ของตน

“อืมม์ เช่นนี ้เอง” เซี่ยวกวงหยุนรับคํา พร้ อมทังโบกมื

้ อคราหนึง่ “ในเมื่พ
วกมันล้ วนเป็ นแขก เราไม่ควรให้ พวกมันยืนรออยู่ด้านนอกเช่นนี ้ ให้ พวกมันเข้ า
มา ให้ คนนอกได้ ร่วมเป็ นพยานเรื่ องในวันนี ้ก็ไม่เลว ไม่อย่างนัน้ อาจมีการครหา
ได้ ว่าข้ าไม่ยตุ ิธรรม”

เซี่ยวหยุนไห่ประจบประแจงในทันที “นายน้ อยเซี่ยวสมกับเป็ นทายาทของ

ท่านผู้นําพรรค ท่านอายุยงั น้ อยกลับมีจิตใจกว้ างขวางถึงเพียงนี ้ ถึงกับทําให้ ข้า
ต้ องหน้ าแดงด้ วยความละอายใจ...เซี่ยวเต๋อ เชิญแขกเหรื่ อเข้ ามาเร็ ว”
 ประตูใหญ่ถกู เปิ ดออก เหล่าผู้ทรงอิทธิพลแห่งเมืองเมฆาล่องทังหลาย
้
ต่างเดินเรี ยงรายเข้ ามาภายใน ทุกผู้คนล้ วนประพฤติเรี ยบๆร้ อยๆ ไม่มีคนใดไม่
นําของขวัญลํ ้าค่ามาด้ วย ภายในกลุ่มคน เซี่ยวเช่อยังสามารถมองเห็นเซี่ยหง
อี ้ บิดาของเซี่ยฉิงเยว่

“ดีมาก เริ่ มงานได้ ” เซี่ยวกวงหยุนยืดตัวตรงบนม้ านัง่ สูท่ ่าปกติและพูด

ว่า “ข้ าคือเซี่ยวกวงหยุน จากพรรคตระกูลเซี่ยว เกี่ยวกับพรรคตระกูลเซี่ยวอัน
แสนยิ่งใหญ่ พวกเจ้ าล้ วนกระจ่างแก่ใจ ในจักรวรรดิวายุครามนี ้ ไม่มีเรื่ องใดที่
พรรคของข้ าจัดการไม่ได้ พวกเจ้ าสมควรภาคภูมิใจแล้ ว เพราะแม้ ว่าพวกเจ้ าจะ
อ่อนแออยู่บ้าง หากยังนับว่าเป็ นกิ่งก้ านของตระกูลเรา บรรพชนตระกูลเซี่ยว
เมืองเมฆาล่องเป็ นทายาทผู้อาวุโสพรรคเราก็จริ ง ทว่ามันกลับเป็ นบุตรที่เกิดจาก
สตรี รับใช้ ศักดิ์ฐานะอันตํ่าต้ อยล้ วนไม่ต้องพูดถึง ระดับวรยุทธ์ของมันเองก็ตํ่า
เตี ้ยเรี่ ยดิน เปรี ยบประดุจขยะชิ ้นหนึ่ง ไม่คคู่ วรอยู่ในพรรคตระกูลเซี่ยว บรรพ
ชนของเจ้ าจึงถูกขับไล่มายังที่นี ้ นี่คือรากเหง้ าของตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆาล่อง”

คําพูดที่รุนแรงของเซี่ยวกวงหยุนมิได้ เก็บซ่อนความเหยียดหยามอันใดต่อ
ทังตระกู
้ ลเซี่ยวและบรรพชนของพวกมัน สมาชิกตระกูลเซี่ยวจํานวนหนึง่ ถึงกับ
หน้ านิ่วคิ ้วขมวด ทว่าไม่มีใครกล้ าก่อความวุ่นวาย

เซี่ยวกวงหยุนบ้ าคลัง่ ป่ าเถื่อน ทว่าภายในตระกูลเซี่ยว มันล้ วนมีสิทธิ์

กระทํา ไม่ต้องพูดถึงคําประกาศบาดหูเมื่อครู่ แม้ จะเรี ยกทังตระกู
้ ลเซี่ยวว่า
สุนขั ทุกผู้คนในตระกูลล้ วนต้ องยอมรับ ไม่มีผ้ ใู ดต่อต้ านขัดขืน อาจถึงกับมี
บางคนที่เตรี ยมพร้ อมกระดิกหางของตนเพื่อรับคําซะอีก

“ก่อนอาวุโสเซี่ยวเจิ ้งจะถึงแก่ชีวิต ท่านรํ าลึกได้ ถงึ ทายาทคนนี ้ ดังนันทิ้ ้งคําสัง่

เสียไว้ ท่านหวังว่าเราสามารถค้ นหาสายเลือดที่มีคณ ุ สมบัติดีที่สดุ เพื่อกลับไปยัง
พรรคตระกูลเซี่ยว”

เซี่ยวกวงหยุนหยิบม้ วนกระดาษที่เซี่ยวหยุนไห่ใช้ เวลาทังคื ้ นจัดเตรี ยมไว้ ให้ มอง

สํารวจทุกผู้คน แล้ วพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “วันนี ้ ข้ าจะเป็ นคน
ตรวจสอบ หลังจากนี ้ ใครก็ตามที่ข้าเรี ยกชื่อให้ ก้าวออกมาและแสดงวรยุทธ์
ของตน อย่างไรก็ตาม ความสามารถของคนที่ถกู เลือกมิใช่เพียงระดับพลัง
ลมปราณเท่านัน้ ยังรวมถึงพื ้นฐานและพรสวรรค์!”

“ก่อนมาที่นี่ บิดาของข้ าได้ ให้ ผงชีพจรลมปราณแก่ข้า คนที่ถกู คัดเลือกไม่เพียง

ได้ กลับไปยังพรรคตระกูลเซี่ยว หากยังจะได้ รับผงชีพจรลมปราณเป็ น
รางวัล! ยาลํ ้าเลิศเพียงคู่ควรถูกใช้ โดยผู้มีความสามารถ หากใช้ กบั เศษสวะก็จะ
ไม่มีค่าอะไรเลย!” กล่าวถึงตอนนี ้ สายตาของเซี่ยวกวงหยุนจับจ้ องไปที่เซี่ยว
หยุนไห่ “ท่านผู้นํา ท่านนําผงชีพจรลมปราณออกมา ถึงนี่จะเป็ นของขวัญที่
มอบให้ แก่ตระกูลเซี่ยว แต่ท่านคงไม่ว่าอะไรหากข้ าจะให้ เป็ นรางวัลต่อผู้ที่มี
ความสามารถที่สดุ ใช่หรื อไม่?”

ไม่ว่าคําพูดของเซี่ยวกวงหยุนจะไร้ เหตุผลปานใด เซี่ยวหยุนไห่ล้วนไม่กล้ า

โต้ แย้ ง ทว่า เมื่อได้ ยินคําพูดนี ้ สีหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่พลันกลับกลายเป็ นซีด
ขาว หน้ าผากหลัง่ เหงื่อเย็นเยียบ เขาไม่มีความเคลื่อนไหวใดเพื่อนําผงชีพจร
ลมปราณออกมา ทว่ากลับยืนนิ่งอึกอัก

“เป็ นอะไรไป?” สีหน้ าของเซี่ยวกวงหยุนเปลี่ยนเป็ นเคร่ งขรึม “ท่านผู้นําตระกูล

เซี่ยว คงมิใช่ท่านไม่เต็มใจมอบผงชีพจรลมปราณออกมาหรอกนะ ใช่มย?” ั้

“ไม่..ไม่...ไม่แน่นอน” เซี่ยวหยุนไห่สนั่ ศีรษะปฏิเสธอย่างรวดเร็ว สีหน้ าท่าทาง

หวาดหวัน่ “นี่เพียงแต่..เพียงแต่...”

“เพียงแต่อะไร?”

ด้ วยเสียง *ตึง* เข้ าสองข้ างของเซี่ยวหยุนไห่ทิ ้งลงคุกเข่าบนพื ้น สองมือสัน่

สะท้ าน เขากล่าวด้ วยสีหน้ าหวาดผวา “ข้ า...ข้ าน้ อยสมควรตาย...ผงชีพจร
ลมปราณที่นายน้ อยเซี่ยวมอบเป็ นของขวัญแก่พวกเราเมื่อวานนี ้ ข้ านําไปเก็บไว้
ในห้ องพยาบาลและสัง่ ให้ คนเฝ้าระวังรักษา ทว่า...เมื่อเช้ านี ้ คนจากห้ อง
พยาบาลกลับมารายงานว่าผงชีพจรลมปราณนัน...หาย...หายไปแล้
้ ว”

--------ฮือฮา------ฝูงชนทางเบื ้องล่างสับสนวุ่นวายขึ ้นทันที

ใครมันอาจหาญถึงขนาดขโมยสิ่งของที่รับมอบมาจากพรรคตระกูลเซี่ยว?!

“หือม์ ?” เซี่ยวเช่อขมวดคิ ้วช้ าๆเมื่อคลื่นความรู้ สกึ ระแวงสงสัยค่อยๆ

แพร่กระจายอยู่ภายในใจ...ด้ วยการทําความรู้จกั ต่อเซี่ยวหยุนไห่มากว่าสิบ
ปี ชายหนุ่มลงความเห็นว่าเซี่ยวหยุนไห่ผ้ นู ี ้เป็ นคนระมัดระวัง ด้ วยคุ้นเคยนิสยั
ของมันดี การ ที่มนั นําของขวัญที่ได้ รับไปเก็บไว้ ที่ห้องพยาบาลแทนที่จะเก็บไว้
กับตัวเองดู ปราศจากเหตุผลเพียงพอ...เนื่องจากห้ องพยาบาลมีเพียงเซี่ยวกู่ ผู้
ทังชี
้ วิตอุทิศให้ แก่การแพทย์ ทังไม่
้ เป็ นวรยุทธ์ แผนกพยาบาลของตระกูลเซี่ยว
ล้ วนสามารถนับเป็ นสถานที่ที่ไร้ การป้องกันที่สดุ ในเขตตึกแล้ ว

ไม่เพียงเท่านัน้ ผงชีพจรลมปราณถูกมอบให้ โดยพรรคตระกูลเซี่ยว หากจะมี

คนต้ องการมัน อย่างน้ อยย่อมต้ องรอจนกระทัง่ คนของพรรคจากไปก่อนจึงจะ
ลงมือ พวกมันจะลงมือในช่วงเวลาที่เสี่ยงที่สดุ เพื่ออะไร...ถึงขโมยไปได้ แต่ถ้า
ไม่มีโอกาสอยู่ใช้ มนั จะมีประโยชน์อะไร?

เซี่ยวเหล่ยพลันสะท้ านขี ้นทังร่้ าง ชายชรามองไปทางเซี่ยวหลิงซีในทันที ทว่า

กลับพบเห็นใบหน้ าตื่นตกใจของเซี่ยวหลิงซีเช่นเดียวกัน เมื่อเห็นเซี่ยวเหล่ยมอง
มา เซี่ยวหลิงซีพลันสัน่ ศีรษะอย่างแข็งขันเป็ นเชิงปฏิเสธว่านางไม่เกี่ยวข้ องใดๆ
กับเรื่ องนี ้ เซี่ยวเหล่ยจึงถอนสายตากลับมาพร้ อมถอนหายใจลึก ๆ อย่างโล่งอก

“อะ...อะไรนะ!!”
เซี่ยวกวงหยุนยืนขึ ้นอย่างรวดเร็ ว สีหน้ าแปรเปลี่ยนเป็ นมืดทะมื่นสุดเปรี ยบ
ปาน ร่างกายปลดปล่อยรังสีอํามหิต ชายหนุ่มจ้ องมองไปยังเซี่ยวหยุนไห่
พร้ อมกล่าวอย่างดุร้ายว่า “เจ้ าจะบอกว่า...มีคน..กล้ าขโมยผงชีพจรลมปราณงัน้
รึ?”
“ผู้ตํ่าต้ อยมิอาจรักษาสิ่งของไว้ ขอนายน้ อยเซี่ยวลงโทษทัณฑ์” เซี่ยวหยุนไห่
ค้ อมศีรษะกราบกราน สีหน้ าท่าทางทังละอายทั
้ งหวาดหวั
้ น่

“ช่างน่าขัน!” เซี่ยวกวงหยุนสูดลมหายใจแรง หน้ าอกสะท้ อนขึ ้น สีหน้ ายิ่งมา

ยิ่งมืดทะมึน ท่าทางแสดงถึงความโกรธแค้ นอย่างชัดแจ้ ง “”มีคนกล้ าขโมย
ของขวัญของพรรคตระกูลเซี่ยวเรา ดี! ดีมาก! ข้ าดูถกู ผู้คนในเมืองเมฆาล่อง
ของเจ้ ามากเกินไป! พวกเจ้ าช่าง...กล้ าดีจริ งๆ”

ความโกรธและรังสีฆ่าฟั นของซี่ยวกวงหยุนแผ่ปกคลุมทัว่ ทังบริ

้ เวณ ทุกผู้คน
กระดูกสันหลังสัน่ สะเทือนดวงใจสัน่ สะท้ าน พวกมันล้ วนไม่กล้ าแม้ แต่จะปล่อย
ลมหายใจแรงเกินไป ต่างพากันก้ มศีรษะตํ่าอย่างหวาดกลัวด้ วยเกรงว่าเซี่ยวกวง
หยุนจะมองสบตาพวกมัน

เซี่ยวเช่อหรี่ ตาลงครึ่งหนึ่ง สายตาจับจ้ องไปที่นยั น์ตาของเซี่ยวกวงหยุน ชัว่

ครู่ ชายหนุ่มสะกิดเซี่ยวเหล่ยพร้ อมถามเสียงเบาว่า “ท่านปู่ เมื่อวานท่านผู้นํา
ตระกูลได้ ล่วงเกินอันใดเซี่ยวกวงหยุนหรื อไม่?”

เซี่ยวเหล่ยสะดุ้งตกใจ จากนันส่
้ ายศีรษะ “เซี่ยวหยุนไห่ฉลาดรอบคอบเสมอ
มา มันไม่สมควรล่วงเกินอันใด ”

“งันก็
้ แปลกมาก” เซี่ยวเช่อถูปลายคางพร้ อมพูดอย่างแผ่วเบา “ท่าทางโกรธ
แค้ นของเซี่ยวกวงหยุนล้ วนแสร้ งแสดงขึ ้นมา หากท่านผู้นําตระกูลล่วงเกิน
เขา และเขาขโมยมันมาเองเพื่อกล่าวโทษท่านผู้นํา นัน่ ย่อมเป็ นไปได้ แต่หาก
ไม่ใช่เหตุนี ้...อย่าบอกข้ านะว่าเซี่ยวกวงหยุนผู้นี ้เล่นละครลิงเอาเอง?”

“.....ระวังปากเจ้ าด้ วย” เซี่ยวเหล่ยไม่ทนั ขบคิดเข้ าใจความหมายของคําพูดเซี่ยว

เช่อและรี บห้ ามปรามชายหนุ่ม

ดวงตาเซี่ยวกวงหยุนมุง่ ร้ ายหมายขวัญ สีหน้ ามืดดําดุจพายุเมฆ “เมื่อ

วาน เมื่อข้ านําผงชีพจรลมปราณออกมา มีเพียงสมาชิกตระกูลเซี่ยวอยู่
โดยรอบ ข้ าไม่คิดว่าคนตระกูลเซี่ยวของเจ้ าจะโง่พอที่จะปล่อยให้ ข่าวที่ข้ามอบ
ยาวิเศษให้ รั่วไหลออกไปภายนอก ยังมี การป้องกันของตระกูลเซี่ยวในเมือง
เมฆาล่องไม่นบั ว่าอ่อนแอ หากมีคนฝ่ าเข้ ามา คงไม่ง่ายดาย....
เช่นนัน้ หัวขโมยต้ องเป็ นคนในตระกูลเจ้ า!”

คํากล่าวของเซี่ยวกวงหยุนส่งผลให้ สีหน้ าของสมาชิกตระกูลทุกคนต้ อง

แปรเปลี่ยน เสียงกระซิบกระซาบยิ่งมายิ่งดัง เซี่ยวหยุนไห่ผงกศีรษะรับพร้ อม
กล่าวว่า “ใช่แล้ ว! นายน้ อยเซี่ยวสายตาเฉียบแหลม หลังจากข้ ารู้ว่าผงชีพจร
ลมปราณถูกขโมย ข้ าเองคาดว่าต้ องเป็ นการลงมือของคนใน เซี่ยวกู่ผ้ ดู แู ลห้ อง
พยาบาลอายุร่วมหกสิบปี ทังไม่้ ใส่ใจเรื่ องทางโลก ไม่มีความสนใจผงชีพจร
ลมปราณ คนที่เป็ นขโมย นอกจากเซี่ยวกู่ ทุกคนล้ วนต้ องสงสัย”

“ฮึม่ ม! ตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆาล่องอันกระจ้ อยร่อยล้ วนไม่มีความหมายใน

สายตาพวกเราพรรคตระกูลเซี่ยว! แค่ชนชันตํ ้ ่าในพรรคเราก็สามารถถล่มตระกูล
เซี่ยวของเจ้ าจนราบเรี ยบ! ครัง้ นี ้ เรามอบของขวัญมีค่าให้ แก่พวกเจ้ าทังยั
้ ง
เดินทางมาเป็ นพันลี ้ถึงที่นี่ นับ ว่าเป็ นเกียรติอย่างสูง ทังยั
้ งแสดงออกถึงความมี
นํ ้าใจของเราต่อตระกูลเซี่ยว...ทว่า พวกเจ้ ากลับสร้ างเรื่ องประหลาดใจให้ ข้า
อย่างใหญ่หลวง! นี่ล้วนไม่ต่างอะไรกับการตบหน้ าพรรคตระกูลเซี่ยวเรา!

...การตบหน้ าพรรคตระกูลเซี่ยว...ข้ อกล่าวหาที่แปลกประหลาดและใหญ่โตเช่นนี ้

ส่งผลให้ เซี่ยวหยุนไห่สีหน้ าแปรเปลี่ยนเป็ นขาวซีด

ดวงตาเซี่ยวกวงหยุนทอประกายคล้ ายอสรพิษ กวาดกราดสายตาไปทุก

ผู้คน ใครก็ตามที่ถกู จ้ องมองล้ วนก้ มศีรษะตํ่าลงคล้ ายผู้คนหวาดกลัวสายฟ้า
ฟาด ไม่มีผ้ ใู ดอาจหาญสบตา...ทว่า นี่มิได้ หมายความว่าเซี่ยวกวงหยุนมี
สายตาทิ่มแทงหรื อรังสีดรุ ้ ายอันใด นี่ล้วนเป็ นอิทธิพลพรรคตระกูลเซี่ยวที่อยู่
เบื ้องหลังทังสิ
้ ้น

สายตาของเซี่ยวเช่อเปลี่ยนไปจับจ้ องมองสีหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่ที่เปลี่ยนเป็ นยิ่ง

หดหูเ่ ศร้ าซึม ชายหนุ่มพูดพึมพําแผ่วเบากับตนเองว่า “สีหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่ผ้ ู
นี ้ยิ่งหลอกลวงผู้คน...พวกมันคิดทําอะไรกันแน่?”

ในบรรดาประสบการณ์ทงสองชาติ
ั้ ของเซี่ยวเช่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ประสบการณ์จากดินแดนเมฆคราม ชายหนุ่มได้ พบเจอกับภูตผีปีศาจมา
มากมาย ทังยั ้ งผ่านความเป็ นความตายมานับครัง้ ไม่ถ้วน ผู้คนที่ได้ ประสบพบ
หน้ ายิ่งมีจํานวนเกินกว่าจะนับได้ ตังแต่
้ คนธรรมดาที่สดุ จนกระทัง่ เหล่าชนชัน้
ผู้นําของโลก ความเฉียบคมในสายตาของชายหนุ่มนับว่าไม่ด้อยไปกว่าผู้ฝึกวร
ยุทธ์ที่มีอายุยาวนานหลายร้ อยปี แม้ แต่น้อย

เซี่ยวกวงหยุนกวาดสายตาไปโดยรอบอีกครัง้ ซุม่ เสียงพลันเปลี่ยนเป็ น

อ่อนโยน “ช่างเถอะ แม้ นี่จะเป็ นเรื่ องน่าผิดหวัง ข้ าไม่มีเวลาเศร้ าเสียใจกับคน
ชนบทอย่างพวกเจ้ า ใครที่หยิบฉวยผงชีพจรลมปราณไป ข้ าให้ เวลาสิบห้ า
วินาที ให้ เจ้ าส่งมอบของออกมาด้ วยตนเอง ข้ าอาจจะเมตตาหากเจ้ ายินยอมรับ
ผิด! แต่หากเจ้ ายังดื ้อรัน้ เช่นนันจงอย่
้ าได้ หาว่าข้ าไม่เกรงใจ”

“เซี่ยวป้า เริ่ มนับได้ !”

เซี่ยวหยุนไห่พลันหมุนกายไปรอบๆพร้ อมกล่าวเสียงดังว่า “เจ้ าคนตํ่าช้ าน่า

รังเกียจที่ขโมยผงชีพจรลมปราณไป ได้ ยินแล้ วหรื อไม่!? นายน้ อยเซี่ยวอดทนใจ
กว้ างให้ ทางออกแก่เจ้ า จงกลับตัวกลับใจเสียโดยเร็ วแล้ วออกมาขออภัย
โทษ! ถ้ ายังดื ้อดึง ไม่ต้องพูดถึงนายน้ อยเซี่ยว ตระกูลเซี่ยวทังตระกู
้ ลล้ วนไม่
อภัยให้ เจ้ า!”
“..สิบสอง...สิบเอ็ด...สิบ...เก้ า...” ชายหนุ่มชุดดําที่เรี ยกว่าเซี่ยวป้าเริ่ มนับถอย
หลัง

ทุกผู้คนในตระกูลเซี่ยวเริ่ มหันมองไปยังคนที่ยืนข้ างๆตนเอง ล้ วนคาดเดาไม่ได้

ว่ามีใครสิ ้นคิดถึงขันกล้
้ าไปขโมยสิ่งของที่พรรคตระกูลเซี่ยวนํามา แม้ ปากของ
เซี่ยวกวงหยุนจะแสดงว่า “เมตตา” แต่จากท่าทางการแสดงออก ไม่มีใครทํา
ใจเชื่อว่าพวกมันจะได้ รับ “เมตตา” หากยอมรับผิดออกมา

“...สี่...สาม...สอง....หนึ่ง...หมดเวลา!”

เซี่ยวป้าหยุดนับและเดินก้ าวถอยหลัง เซี่ยวกวงหยุนยืดกายขึ ้นอีกครัง้ สายตา

ดํามืดดูดรุ ้ ายพร้ อมทําเสียงเย้ ยหยัน “ข้ าให้ โอกาสเจ้ าแล้ ว เมื่อเจ้ าไม่ร้ ูจกั ฟ้าสูง
แผ่นดินตํ่า จงอย่าได้ โทษว่าข้ าโหดเหี ้ยมหากข้ าจับเจ้ าได้ ! เซี่ยวจิ่ว!”

“ขอรับ”

เซี่ยวจิ่วก้ าวมายังเบื ้องหน้ าตามคําเรี ยกขานของเซี่ยวกวงหยุน ชายชุดดํายกฝ่ า

มือขึ ้น คลื่นพลังลมปราณหมุนวนรวมตัวอยู่ตรงฝ่ ามือ

“ท่านผู้นําตระกูล ผงชีพจรลมปราณถูกหยิบฉวยไปในกล่องสีดํา ใช่หรื อไม่?”

“ถูกต้ อง พวกมันล้ วนถูกหยิบฉวยไปด้ วยกัน” เซี่ยวหยุนไห่ผงกศีรษะรับคํา สี

หน้ าท่าทีประหลาดใจ แสดงออกถึงความสงสัยว่าเหตุใดเซี่ยวกวงหยุนจึงถาม
คําถามนี ้
“ดีมาก...บนกล่องสีดําที่บรรจุผงชีพจรลมปราณมีตราประทับลมปราณของพรรค
ตระกูลเซี่ยว-คือสัญลักษณ์อินทรี ! เมื่อเราใช้ พลังลมปราณของพรรคเรา พวก
เราสามารถรู้ได้ ว่าตราอินทรี นนอยู
ั ้ ่ที่ไหนในบริ เวณใกล้ เคียงนี”้

เมื่อเซี่ยวกวงหยุนพูดจบคํา เซี่ยวจิ่วพลันเอ่ยเสียงคํารามตํ่าจากริ มฝี ปาก

ว่า “อยู่ที่นนั่ ” มันหมุนตัวรวดเร็วประดุจพายุหมุนและพุ่งไปทางขวามือดัง
ประกายสายฟ้า ความเร็ วของมันรวดเร็ วเกินบรรยาย มันหายไปจากสายตา
ของทุกผู้คนในพริ บตา

“หึๆ ดูเหมือนว่าเราจะพบมันแล้ ว” เซี่ยวกวงหยุนเปล่งเสียงเย้ ยหยัน ความรู้ สกึ

ภาคภูมิลําพองอย่างยิ่งสาดประกายออกมาจากส่วนลึกในดวงตา...ดุจดังว่าชาย
หนุ่มรู้สกึ พึงพอใจอย่างยิ่งจากการกระทําของตน

“ยอดเยี่ยมสมคํารํ่ าลือ พรรคตระกูลเซี่ยวไม่เคยปล่อยให้ สิ่งใดเล็ดรอดไปได้

แม้ แต่นํ ้าหยดเดียว” สีหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่เองแสดงถึงความยินดี จากนันแปร ้
เปลี่ยนเป็ นดํามืดอีกครัง้ แล้ วกล่าวเสียงหนักว่า “นายน้ อยเซี่ยว นี่เป็ นพฤติกรรม
อันตํ่าช้ า ไม่เพียงสร้ างความโกรธแค้ นให้ นายน้ อยเซี่ยว ทังตระกู
้ ลเซี่ยวเราเอง
ก็อบั อายขายหน้ ามิใช่น้อย ฉะนัน้ ไม่ว่าขโมยจะเป็ นใคร แม้ ว่าจะเป็ นบุตรของ
ข้ าน้ อย ขอนายน้ อยเซี่ยวอย่าได้ ปราณี ท่านต้ องลงโทษพวกมันอย่างสาสม!”

“ฮึม่ ม! แน่นอน ไม่มีใครที่ต่อต้ านพรรคตระกูลเซี่ยวเราจะมีจดุ จบที่ดี!”

ถึงตอนนี ้ เกิดกระแสลมแรงพุ่งผ่าน เซี่ยวจิ่วกลับมาอย่างรวดเร็ ว สองมือ
ประคองกล่องไม้ ตราประทับอินทรี บนกล่องยังเรื องแสงอยู่จางๆ กล่องไม้ กล่อง
นี ้คือกล่องบรรจุผงชีพจรลมปราณที่เซี่ยวกวงหยุนมอบให้ แก่เซี่ยวหยุนไห่เมื่อวาน
นี ้

“นายน้ อย ข้ าเจอแล้ ว” เซี่ยวจิ่วส่งมอบกล่องไม้ ใบนันแก่

้ เซี่ยวกวงหยุนและก้ าว
ถอยหลังไปโดยไม่เอ่ยอันใดอีก

เสียงกระซิบกระซาบทังหมดหยุ
้ ดลงโดยทันที บรรยากาศโดยรอบกลายเป็ น
เงียบสงัดแม้ กระทัง่ เข็มตกสักเล่มยังสามารถได้ ยิน อากาศแปรเปลี่ยนเป็ นเย็น
เยียบขึ ้นมา ทุกผู้คนเบิกตากลมกว้ างพร้ อมกลันหายใจ
้ ต้ อง การรู้ ว่าใครคือ
ตัวการอาจหาญหยิบฉวยผงชีพจรลมปราณไป...พวกมันต่างสามารถคาด เดาถึง
ชะตากรรมอันแสนเลวร้ ายที่บุคคลผู้นนต้ ั ้ องประสบได้

“เซี่ยวจิ่ว เจ้ าไปพบกล่องใบนี ้ที่ใด?” เซี่ยวกวงหยุนถามด้ วยนํ ้าเสียงเหยียดเยาะ

“เขตตึกที่ 66 - ภายใต้ หมอนหนุนของเจ้ าของที่พกั ” เซี่ยวจิ่วตอบกลับด้ วยสีหน้ า

เฉื่อยชาไร้ อารมณ์

...เขตตึกที ่ 66....
สายตาจ้ องจับของทุกผู้คนเปลี่ยนทิศทางมาในทางเดียวกัน สายตา
เหนือความคาดหมายจ้ องมองไปทางหญิงสาวเจ้ าของตึกผู้ซ่ งึ ดูคล้ าย
กลายเป็ นหินไปแล้ ว
เมื่อได้ ยนิ คาว่ า “เขตตึกที่ 66” เซี่ยวหลิงซีต่ ืนตะลึงจังงัง เมื่อเห็นสายตา
ของทุกผู้คนล้ วนเปลี่ยนมาจับจ้ องมองนางทีละคู่ทีละคู่ นางก้ าวถอยหลัง
พร้ อมสั่นศีรษะปฏิเสธอย่ างเอาเป็ นเอาตาย ร้ องเสียงสั่นเครืออย่ างไม่
ยินยอมพร้ อมใจ

“ไม่ ใช่ ข้า...ข้ าไม่ ได้ ทา!”

เขตตึกที่66 ซึง่ เซี่ยวหลิงซีพกั อาศัยอยู่ ทุกผู้คนในตระกูลเซี่ยวล้ วนจดจําได้

เนื่องจากความง่ายดายในการจดจํา เมื่อได้ ยินเซี่ยวจิ่วเอ่ยคําว่า “” เขตตึกที่
66” อย่างแรกที่ผ้ คู นล้ วนนึกถึงคือเจ้ าของตึก

ฝูงชนแยกตัวออกและโดดเดี่ยวเซี่ยวหลิงซีอยู่ตรงกลาง ส่งผลให้ นางไม่มีที่ใดใน

การหลบซ่อนกายอีกต่อไป สีหน้ าของเซี่ยวเหล่ยแปรเปลี่ยนอย่างรุ นแรงขณะที่
เซี่ยวเช่อพลันคิ ้วขมวด จากนัน้ สีหน้ าของเขาพลันแปรเปลี่ยนเป็ นดํามืดทะมึน
สุดเปรี ยบปานเมื่อชายหนุ่มก้ าวเดินออกมาเบื ้องหน้ าและบดบังเซี่ยวหลิงซี
ไว้ คลื่นความโกรธแค้ นพุ่งทะยานอย่างบ้ าคลัง่ ภายในอกของชายหนุ่ม รอคอย
การระเบิดออก

กระทัง่ เซี่ยวเช่อได้ ยินเซี่ยวจิ่วเอ่ยคําว่า “เขตตึกที่ 66” ออกมา ชายหนุ่มจึงได้

เข้ าใจว่าความรู้ สกึ ขัดข้ องในอกของตนที่มีมาตลอดในเช้ าวันนี ้หมายถึงอะไร!

ก่อนหน้ านี ้มีผ้ คู นมากเกินไป ทังยั

้ งยืนรวมเบียดเสียดกัน ด้ วยเหตุนนั ้ เซี่ยวกวง
หยุนจึงไม่สามารถหาจุดที่เซี่ยวหลิงซียืนอยู่ได้ ทว่า ขณะนี ้ มันสามารถมองเห็น
นางได้ อย่างชัดเจน ทันทีที่เห็น สายตาของมันพลันเปล่งประกายวาบวับประดุจ
หมาป่ าล่าเหยื่อ สตรี นางนี ้มิได้ งดงามเช่นเซี่ยฉิงเยว่ ทว่า นางเป็ นนางงามน้ อย
อย่างแท้ จริ ง หญิงสาวมีดวงตากระจ่างสุกใสโดยกําเนิด ซี่ฟันขาวเรี ยงตัว
สวยงาม ใบหน้ าให้ ความรู้ สกึ อ่อนโยนสง่างาม น่ารักเปี่ ยมเสน่ห์ โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งดวงตาของนาง ซึง่ ขณะนี ้เต็มไปด้ วยความรู้สกึ วิตกระคน
หวาดหวัน่ ทว่าในแววตายังคงสะท้ อนเปล่งประกายคล้ ายบึงนํ ้าแร่ สะอาดสดใส
เปี่ ยมด้ วยระลอกคลื่น

เซี่ยวกวงหยุนกลืนนํ ้าลายลงคออย่างยากลําบาก จิตใจสะท้ านพลิกควํ่า

...เจ้าเซี ่ยวยู่หลงผูน้ นั้ มิ ได้โกหกข้าจริ งๆ!..

แม้ เซี่ยวหลิงซีจะด้ อยกว่าเซี่ยฉิงเยว่ทางด้ านรูปลักษณ์ ทว่านางเพียงด้ อยกว่า
เล็กน้ อยเท่านัน้ ไม่ว่าอย่างไร รสชาติของนางย่อมน่าพึงพอใจไม่ตา่ งกัน หาก
นางเติบโตขึ ้นกว่านี ้ ไม่แน่ว่าความงามของนางอาจทัดเทียมกับเซี่ยฉิงเยว่

....ไม่นึกว่าเมือ่ ข้ามาถึงสถานทีช่ นบทเช่นนี ้ ข้ากลับสามารถพบเจอกับสิ่ งที ่

สามารถเรี ยกได้ว่าเป็ นความงามระดับโลก นีย่ ่อมต้องเป็ นของขวัญทีฟ่ ้า
ประทานมาให้ขา้ ในการเดิ นทางอันยาวนานและยากลําบากขนาดนี ้!

เซี่ยว กวงหยุนเริ่ มจะรู้สกึ ขึ ้นมาว่าการปฏิเสธการมาเยือนยังตระกูลเซี่ยวเมือง

เมฆา ล่องของตนในตอนแรกนันช่ ้ างเป็ นความคิดที่โง่เขลาอย่างที่สดุ ...โชคยังดีที่
มันไม่สามารถปฏิสธคําสัง่ ของบิดาได้ ในที่สดุ และจํายอมต้ องเดินทางมานี่ที่

“เซี่ยวหลิงซี...เป็ นเจ้ าได้ ยงั ไง?!”

เมื่อเห็นว่าเป็ นเซี่ยวหลิงซี สีหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่พลันแสดงออกถึงความ

ตกใจ จากนันตื ้ ่นตระหนก จากนันกลายเป็
้ นเหนือความคาดหมาย

“ไม่ใช่ข้า...ท่านผู้นํา..ข้ าไม่ได้ ทําจริ งๆ!” เซี่ยวหลิงซีสนั่ ศีรษะปฏิเสธอย่าง

แรง ใบหน้ าของนางเต็มไปด้ วยความหวาดหวัน่ นางเคยมีความคิดที่จะขโมย
ผงชีพจรลมปราณจริ ง ทว่าหลังจากถูกเซี่ยวเหล่ยจับได้ นางกลับเข้ าห้ องนอน
อย่างเชื่อฟั งและหลับใหลตลอดคืน....นางไม่ร้ ูอะไรเรื่ องการขโมยผงชีพจร
ลมปราณแม้ แต่น้อย
“โอ้ ไม่น่าเชื่อ ข้ าคาดไม่ถงึ จริ งๆว่าขโมยที่แสนใจกล้ าจะเป็ นเพียงเด็กสาวคน
หนึง่ ” เซี่ยวกวงหยุนกล่าวด้ วยเสียงประหลาดใจ “แต่ข้าได้ ลนั่ ปากไปแล้ วว่าไม่
ว่าโจรจะเป็ นใคร ข้ าจะไม่ปล่อยมันไปง่ายๆ!”

“ฮึย่ ย! เซี่ยวหลิงซี ทําไมเจ้ า...ทําเรื่ องมุทะลุและบ้ าบิ่นเช่นนี?้ ! ผงชีพจร

ลมปราณในกล่องใบนี ้เป็ นสมบัติที่พรรคตระกูลเซี่ยวนําส่งผ่านระยะทางหลาย
พันลี ้เพื่อมอบเป็ นของขวัญแก่ตระกูลเรา! เรื่ องนี ้ เจ้ า...ข้ าควรทํายังไงดี?” เซี่ยว
หยุนไห่ถอนหายใจโดยแรงด้ วยสีหน้ าเปี่ ยมความเศร้ าเสียใจ

“ท่านผู้นํา! ไม่ใช่ข้านะ ข้ าไม่ได้ ขโมยมันจริ งๆ! นี่ต้องเป็ น...เป็ นความเข้ าใจผิด

อะไรบางอย่าง! ข้ าไม่ได้ ขโมยมันไปจริ งๆ!” เซี่ยวหลิงซีสนั่ ศีรษะหลายครัง้
ครา ใบหน้ าทังดวงซี
้ ดขาวราวกระดาษ

เซี่ยวกวงหยุนกล่าวด้ วยเสียงที่เต็มไปด้ วยความโกรธแค้ นดุดนั “ผงชีพจร

ลมปราณกล่องนี ้ถูกพบอยู่ภายใต้ หมอนหนุนของเจ้ า หากไม่ใช่เจ้ าขโมยมัน
ไป เช่นนันเจ้
้ าหมายความว่ามันสามารถงอกปี กออกมาและบินไปที่นนั่ ได้ เองงัน้
รึ!? แม่นางน้ อย ข้ าให้ โอกาสให้ เจ้ ารับผิดซะแต่แรก เป็ นเจ้ าไม่รับโอกาส
นันเอง
้ ตอนนี ้ข้ ามีหลักฐานพร้ อมมูล รวมทังพยานนั
้ บไม่ถ้วนที่เป็ น
บุคคลภายนอก เจ้ ายังจะปฏิเสธอีกรึ ? ดูท่าว่าเจ้ าคงจะไม่ยอมรับง่ายๆถ้ าข้ าไม่
ลงทัณฑ์สถานหนักแก่เจ้ าสินะ!”

“ลงทัณฑ์สถานหนัก” ห้ าคํานี ้ส่งผลให้ เซี่ยวหลิงซีสนั่ สะท้ านไปทังร่้ าง หากไม่ใช่

ว่ามีเซี่ยวเช่อช่วยพยุงกายนาง หญิงสาวคงล้ มหมดสติลงไปบนพื ้นแล้ ว มือของ
เซี่ยวเช่อกําหมัดแนบแน่นจนบังเกิดเสียงดัง “กรอบ” ดังต่อเนื่องจากข้ อนิ ้วของ
ชายหนุ่ม ชายหนุ่มจับจ้ องมองเซี่ยวกวงหยุนอย่างระมัดระวัง ทัว่ ร่ างกายของ
ชายหนุ่มพลันปลดปล่อยคลื่นพลังออกมาเป็ นครัง้ แรกในชีวิต....มันคือรังสีฆ่าฟั น
ที่แท้ จริ ง!

“นายน้ อยเซี่ยว โปรดอย่าเพิ่งวูว่ าม!” เซี่ยวหยุนไห่ก้าวเท้ ามาเบื ้องหน้ าทันที

พร้ อมคุกสองเข่าลงบนพื ้น มันกล่าวด้ วยนํ ้าเสียงวิงวอนขอร้ อง “เซี่ยวหลิงซี
หยิบฉวยสิ่งของของพรรคไปนับเป็ นความผิดที่มิอาจอภัยได้ ...ทว่า นางมิใช่คน
เลวร้ าย ในตระกูลเซี่ยวนางล้ วนเป็ นที่ชื่นชอบ สาเหตุที่นางทําการขโมยผงชีพ
จรลมปราณล้ วนมีเหตุผลอันซับซ้ อน...”

“เหตุผลซับซ้ อน? เหตุอนั ใด?” เซี่ยวกวงหยุนถามด้ วยสีหน้ าทะมึน

เซี่ยวหยุนไห่ปรายตามายังเซี่ยวหลิงซีและเซี่ยวเช่อที่ยืนเคียงคู่กนั มันพูดด้ วยสี

หน้ าแววตาสํานึกเสียใจ “เซี่ยวหลิงซีเป็ นบุตรี คนเดียวของผู้อาวุโสห้ าของตระกูล
เซี่ยวเรา ทว่านางมีหลานชายนามเซี่ยวเช่อผู้ซงึ่ เกิดมาพร้ อมเส้ นชีพจรลมปราณ
ที่พิการ...ด้ วยเส้ นชีพจรที่ผิดปกติ ไม่ว่าเซี่ยวเช่อจะโตขึ ้นเพียงไหน ยังคงเปรี ยบ
ประดุจชีวิตทังชี้ วิตถูกทําลาย เซี่ยวหลิงซีรักถนอมเซี่ยวเช่ออย่างมาก ทังยั ้ ง
พยายามค้ นพบวิธีการในการฟื น้ ฟูเส้ นชีพจรลมปราณมาโดยตลอด...นี่เป็ นสิ่งที่
ทุกผู้คนในตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆาล่องเราทราบกระจ่าง ทุกคนในที่นี ้ล้ วน
สามารถเป็ นพยานได้ ในข้ อนี ้ สาเหตุ ที่เซี่ยวหลิงซีมีความกล้ าที่จะขโมยผงชีพจร
ลมปราณสมควรสืบเนื่องมาจากนางได้ ยินว่าผงชีพจรลมปราณสามารถฟื น้ ฟู
เส้ นชีพจรที่ถกู ทําลาย ดังนัน้ ด้ วยความตังใจในการรั
้ กษาหลานชายของ
ตน นางจึงกระทําการเลวทรามลงไปโดยไม่ยงคิ ั ้ ด”

“แม้ นางจะทําผิด ทังยั

้ งมีหลักฐานชัดแจ้ ง ข้ าขอร้ องนายน้ อยเซี่ยวให้ ผ่อนผันต่อ
นางเนื่องจากนางยังคงอายุน้อยและมีจิตใจดีงาม ตระกูลเซี่ยวแห่งเมืองเมฆา
ล่องย่อมต้ องสํานึกในบุญคุณนี ้ไม่ลืมเลือน”

แม้ ว่าเซีย่วหยุนไห่จะแสดงท่าทางตํ่าต้ อย ทว่าทุกคําพูดที่ออกจากปากล้ วน

แสดงออกถึงความจริ งใจ พุ่งตรงเข้ าสูห่ วั ใจของผู้คน สร้ างความตื ้นตันให้ แก่
บุคคลที่ได้ ยิน คําพูดของเซี่ยวหยุนไห่ยงั บ่งบอกถึงสาเหตุที่เซี่ยวหลิงซีอาจหาญ
กระทําการขโมยผงชีพจรลมปราณของพรรคตระกูลเซี่ยวให้ บุคคลภายนอกได้
เข้ าใจ...กลับกลายเป็ นว่าผงชี พจรลมปราณนัน้ มี ความสามารถรักษาฟื ้ นฟูเส้น
ชี พจรทีถ่ ูกทําลาย มิ น่าเล่า....

ทุกผู้คนในเมืองเมฆาล่องต่างทราบกระจ่างถึงเส้ นชีพจรลมปราณที่พิกลพิการแต่
กําเนิดของเซี่ยวเช่อ ข้ อ เท็จจริ งที่บ่งชี ้ว่าเซี่ยวหลิงซีรักถนอมและวิตกกังวล
อย่างมากต่อสภาพเส้ น ชีพจรของเซี่ยวเช่อเองล้ วนเป็ นสิ่งที่สมาชิกตระกูลเซี่ยว
เมืองเมฆาล่องต่าง ล่วงรู้ ด้ วยเหตุผลเหล่านี ้ หากเซี่ยวหลิงซีจะทําการหยิบ
ฉวยผงชีพจรลมปราณล้ วนไม่ใช่เรื่ องไร้ สาระ ทว่ามีเหตุผลสนับสนุนอย่างยิ่ง

ผู้คนหลายคนล้ วนลอบดูแคลนท่าทีประจบประแจงต่อเซี่ยวกวงหยุนของเซี่ยว
หยุนไห่ แต่ทว่า ในขณะนี ้ การแสดงออกของมันสร้ างความประทับใจอย่างยิ่ง
ต่อทุกคน...เพราะเพื่อปกป้องสมาชิกของตระกูลเซี่ยวเรา ผู้นําตระกูลเซี่ยวกลับ
กล้ าร้ องของความเมตตาด้ วยกําลังทังหมดที
้ ่มีตอ่ หน้ าสมาชิกพรรคตระกูลเซี่ยวผู้
คัง่ แค้ น คําพูดของมันที่กล่าวออกมาล้ วนกระทบจิตใจผู้ฟัง มันยังถึงกับคุกเข่า
ขอร้ องอีกด้ วย

มีเพียงเซี่ยวเช่อที่ลอบหัวเราะขึ ้นจมูกอย่างเจ็บแค้ น

...ช่างแสดงได้อย่างแนบเนียนนัก!...

ภายนอก มันเป็ นบุคคลที่คกุ เข่าร้ องขอความเมตตาเพื่อเซี่ยวหลิงซี ทว่าใน

ความเป็ นจริ ง กลับเป็ นการรับรองข้ อกล่าวหาของเซี่ยวหลิงซีว่าเป็ นความ
จริ ง! หากเซี่ยวเช่อเป็ นเพียงคนนอก อาจเป็ นไปได้ ว่าแม้ แต่เขาก็คงปั กใจเชื่อว่า
เซี่ยวหลิงซีเป็ นคนลงมือเองทุกสิ่ง

“กลับกลายเป็ นว่าเรื่ องนี ้มีที่มาเช่นนี ้” หลังจากฟั งคําเซี่ยวหยุนไห่ สีหน้ าของ

เซี่ยวกวงหยุนอ่อนโยนลงเล็กน้ อย มันกล่าวด้ วยถ้ อยคําอ่อนลงว่า “อืมม์.. ข้ าผู้
สูงศักดิ์มิใช่คนโหดร้ ายและไร้ เมตตา ในเมื่อที่นางกระทําการทังหมดล้ ้ วนเพื่อ
ประโยชน์ของหลานชาย ด้ วยความรู้สกึ เช่นนี ้ หากนางยอมรับผิดแต่โดยดีและ
ขอขมาต่อข้ า ข้ าคงไม่ใจไม้ ไส้ ระกําตัดสินความ....”

“ข้ าไม่ได้ ทํา! ข้ าไม่ได้ เป็ นคนทําจริ งๆ!” เซี่ยวหลิงซีสนั่ ศีรษะปฏิเสธอย่างหนัก

แน่น หญิงสาวกัดฟั นแนบแน่นพร้ อมทังตะโกนเสี ้ ยงแหบแห้ งว่า “ถ้ าข้ าเป็ นคน
ทํา ข้ าจะยอมรับอย่างแน่นอน...แต่ข้าไม่ได้ เป็ นคนขโมยผงชีพจรลมปราณ
จริ งๆ! ข้ าไม่ร้ ูจริ งๆว่ามันมาอยู่ในห้ องของข้ าได้ อย่างไร...นี่ต้องเป็ นความเข้ าใจ
ผิดอะไรบางอย่างแน่ๆ! ท่านผู้นําตระกูล เชื่อข้ าเถอะ ข้ าไม่ได้ ทําจริ งๆ!”

การที่หญิงสาวตะโกนโต้ ตอบเช่นนี ้ล้ วนไม่สามารถสัน่ คลอนผู้ใดได้ ทว่ากลับมี

ท่าทีตรงข้ ามต่อการไม่ยอมรับผิดของเซี่ยวหลิงซี....นางเป็ นบุคคลเพียงคนเดียว
ที่เปี่ ยมด้ วยเหตุผลในการขโมยผงชีพจรลมปราณ ทังยั ้ งถูกค้ นพบหลักฐาน
ภายในห้ องนอนของตน ข้ อเท็จจริ งเหล่านี ้ล้ วนสามารถยืนยันความผิดที่นาง
กระทํา เซี่ยวหยุนไห่ถงึ กับยอมคุกเข่าขอร้ องโดยไม่สนใจอันตรายหรื อเกียรติ
ศักดิ์ศรี อนั ใดเพราะเพื่อนาง การกระทํานี ้ทังแสดงออกถึ
้ งความกรุณาอย่าง
ยิ่ง ทังสามารถสั
้ น่ คลอนจิตใจผู้คน ทว่านางยังคงไม่ยอมรับผิด!

สีหน้ าของเซี่ยวกวงหยุนที่เพิ่งอ่อนโยนเมื่อครู่กลับกลายเป็ นมืดครึม้ อีกครัง้ มัน

พูดพร้ อมหัวเราะเยาะว่า “จะมีความเข้ าใจผิดได้ อย่างไร? พรรคตระกูลเซี่ยวเรา
ค้ นพบผงชีพจรลมปราณนี ้ในห้ องของเจ้ าด้ วยตนเอง เจ้ าจะบอกว่าพรรคตระกูล
เซี่ยวเราจัดฉากให้ ร้ายเจ้ า แม่นางน้ อยจากตระกูลเซี่ยวเล็กกระจ้ อยร่อย
เช่นนี ้? ฮึ?”

เซี่ยว กวงหยุนกล่าวคําพูดเหล่านี ้ออกมาด้ วยความโกรธแค้ นและมัน่ ใจอย่างยิ่ง

...พรรค ตระกูลเซี่ยวที่แสนยิ่งใหญ่จะจงใจจัดฉากเพื่อให้ ร้ายคนจากตระกูล
เซี่ยว ที่ไม่มีคา่ อันใดในสายตาของพวกมันแม้ แต่น้อย? นี่คงกลายเป็ นเรื่ องตลก
ต่อทุกผู้คนที่ได้ ยินคําพูดเหล่านี ้
ถึงตอนนี ้ เซี่ยวหลี่ผ้ อู าวุโสลําดับที่หนึ่งแห่งตระกูลซี่ยวลุกขึ ้นยืน ชายชราชี ้นิ ้ว
ไปยังเซี่ยวหลิงซีพร้ อมกล่าวด้ วยนํ ้าเสียงดุดนั “เซี่ยวหลิงซี! เจ้ าทําความผิด
ใหญ่หลวง ทังยั ้ งสร้ างความอับอายให้ แก่ตระกูลเซี่ยวเราทังตระกู้ ล ท่านผุ้นํา
ตระกูลขอความเมตตาให้ แก่เจ้ าด้ วยตนเอง แม้ แต่นายน้ อยเซี่ยวเองยังให้ ความ
เมตตาแก่เจ้ า แต่เจ้ ายังคงไม่ยอมรับนํ ้าใจ มีตาหามีแววไม่!...เจ้ าทําให้ พวกข้ า
ผิดหวังนัก!”

“เฮ้ อ ที่ยิ่งกว่าผิดหวัง คือพวกข้ าล้ วนเศร้ าเสียใจนัก” ผู้อาวุโสลําดับสองเซี่ยว

ป๋ อสัน่ ศีรษะพร้ อมกล่าวด้ วยนํ ้าเสียงโศกเศร้ าว่า “นางไปไกลถึงขันไม่
้ เห็นการยืน
กรานร้ องขอความเมตตาแก่นางของท่านผู้นําอยู่ในสายตา...เฮ้ อ!เซี่ยวหลิง
ซี พรรคตระกูลเซี่ยวเป็ นชนชันเยี ้ ่ยงไร จึงจะจงใจหรื อกระทําการผิดพลาดใดใน
การกล่าวหาใส่ความเจ้ า? หากเจ้ าสามารถกลับตัวได้ เมื่อทําผิด นัน่ เป็ นการ
ดี แต่เจ้ ากลับยังแสดงท่าทางเช่นนี ้ต่อหน้ าสหายทังหลายในเมื
้ องเมฆาล่องแห่ง
นี ้ นี่ทําให้ ตระกูลเซี่ยวเราเสื่อมเสียหน้ ายิ่งนัก”

“..ข้ า..ท่าน..ท่าน...” เมื่อเห็นสายตาสมเพชเวทนารวมทังสายตาเย็

้ นชาจากทุก
ผู้คนจับจ้ องมา ทัง่ ทังร่้ างกายอันบอบบางน่ารักของเซี่ยวหลิงซีพลันสัน่
สะท้ าน หยดนํ ้าตาหลัง่ ลงมาจากดวงตาของนาง ภายในใจกลับกลายเป็ นว่าง
เปล่า นางไม่สามารถแม้ แต่จะเปล่งเสียงออกมาเป็ นประโยคได้

ชัว่ ขณะนี ้เอง เซี่ยวเช่อบีบมือเล็กของหญิงสาวเบาๆ ชายหนุ่มยืนเคียงข้ าง

นาง พร้ อมกล่าวด้ วยเสียงอันอบอุ่นที่มีเพียงนางสามารถได้ ยินว่า “อาหญิงเล็ก
อย่ากลัวไปเลย...จากนี ้ไป ห้ ามท่านพูดอะไรทังสิ ้ ้น เพราะตอนนี ้ไม่ว่าท่านพูด
อะไรล้ วนไม่มีความหมาย ไม่ต้องสนใจว่าพวกมันเชื่อถือท่านหรื อไม่ ข้ าล้ วน
เชื่อมัน่ ในตัวท่านเสมอมา...ปล่อยให้ เป็ นหน้ าที่ของข้ าเอง”

..ปล่อยให้เป็ นหน้าที.่ .ของข้า...

พลังวรยุทธ์ของชายหนุ่มล้ วนอ่อนด้ อย ร่ างกายอ่อนแอ ชายหนุ่มเติบโตมา
ท่ามกลางการปกป้องคุ้มครองของนาง ทว่าเป็ นร่างกายอันอ่อนแอนี ้ที่ยืนอยู่
เบื ้องหน้ านาง เมื่อชายหนุ่มกล่าวคําพูดเหล่านัน้ ความคิดคํานึงอันฟุ้งซ่าน ไร้
ทางต่อต้ าน รวมทังความเย็
้ นชาทังหลายแหล่
้ ที่ได้ รับ ล้ วนกลับกลายเป็ นสงบ
เย็นและอบอุ่นขึ ้นมาอย่ารวดเร็วและไม่น่าเชื่อ...นี่คล้ ายกับเมื่อพวกมันกลับ
กลายเป็ นเด็ก ตอนที่ไม่ว่านางถูกรังแกเมื่อไร ชายหนุ่มต้ องเข้ ามาสอดแทรก
เพื่อป้องกันนางอยู่เบื ้องหน้ า และใช้ ทงสองมื
ั้ อ สองเท้ า รวมถึงฟั นในปากเป็ น
อาวุธที่ทรงประสิทธิภาพ เพื่อปกป้องนางจากการได้ รับบาดแผลแม้ เพียงนิด...

...เซี ่ยวเช่อ...หญิงสาวพึมพําแผ่วเบาภายในใจ

“อะแฮ่ม..อะแฮ่ม..” เซี่ยวเช่อก้ าวเท้ ามาเบื ้องหน้ าสองสามก้ าวพร้ อมทําเสียง

กระแอมสองสามครัง้ เพื่อดึงความสนใจจากฝูงชน ชายหนุ่มก้ มศีรษะลงเล็กน้ อย
พร้ อมทังกล่
้ าวด้ วยรอยยิ ้ม “นายน้ อยเซี่ยวและสหายทังสามผู ้ ้ เดินทางไกลมาที่นี่
จากพรรคตระกูลเซี่ยว ขอให้ ข้าได้ แนะนําตัว...ข้ าคือหลานชายของเซี่ยวหลิง
ซี คือเซี่ยวเช่อผู้ซงึ่ ทุกคนตัดสินว่าไม่มีคณ
ุ สมบัติดีเด่นอันใด ข้ ามีข้อสงสัย
อยากไต่ถามท่านผู้นําตระกูลเกี่ยวกับการขโมยและการค้ นหาผงชีพจร
ลมปราณ นี่คงไม่ถือว่าเป็ นการสร้ างปั ญหามากมาย ใช่หรื อไม่?”

“อ้ อ...เจ้ านี่เองคือขยะที่น่ารังเกียจของเมืองเมฆาล่องนี?้ ” เซี่ยวกวงหยุนเหลือบ

ตามองเซี่ยวเช่ออย่างเย็นชาพร้ อมทังเปล่ ้ งเสียงหัวเราะเย้ ยหยัน “เจ้ าคงไม่ได้ คิด
จะหาข้ อแก้ ตวั ให้ กบั ท่านอาของเจ้ าหรอกใช่มย? ั ้ หึหึ ก็ได้ ข้ าเองก็อยากรู้ว่าเจ้ า
จะค้ นพบพิรุธอันใดจากคําถามของเจ้ า”

“ลูกเช่อ...” เซี่ยวเหล่ยผู้ซงึ่ ยืนใบหน้ าซีดขาวมานานเปล่งเสียงแผ่วเบา สิ่งที่

ชายชราได้ รับคือสัญญาณมือจากหลานชายที่ทําท่าทางให้ ชายชราเงียบลงก่อน
จากทางด้ านหลัง

“ดีมาก!” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะพร้ อมทังเคลื

้ ่อนสายตาไปจับจ้ องยังเซี่ยวหยุน
ไห่ “ท่านผู้นําตระกูล ข้ ามีคําถามเล็กน้ อยที่ต้องการถามเกี่ยวเนื่องกับผงชีพจร
ลมปราณ...”

ไม่รอให้ เซี่ยวหยุนไห่ตอบคํา เซี่ยวเช่อถามต่อในทันทีว่า “คําถามแรก...ท่าน

ผู้นํา ท่านเอง ด้ วยระดับการฝึ กฝนทังวรยุ
้ ทธ์และความสุขมุ เยือกเย็นของ
จิตใจ ล้ วนโดดเด่นกว่าผู้คนทังหลายในตระกู
้ ลเซี่ยว ที่ยิ่งกว่านัน้ ท่านยังคงเป็ น
บุคคลที่เยือกเย็นและรอบคอบ หากไม่เช่นนัน้ ท่านคงไม่สามารถเป็ นผู้นํา
ตระกูลของตระกูลเซี่ยวได้ เรื่ องนี ้ ทุกผู้คนในตระกูลเซี่ยว รวมทังทุ ้ กคนในเมือง
เมฆาล่องล้ วนทราบดี เช่นนันคํ ้ าถามคือ... ด้ วยความสุขมุ รอบคอบของท่าน
ผู้นํา เมื่อได้ รับของขวัญจากพรรคตระกูลเซี่ยว การตัดสินใจที่ดีที่สดุ คือเก็บของ
สิ่งนันไว้
้ กบั ตัว เนื่องเพราะมีเพียงการเก็บไว้ กบั ตัวท่านเท่านันจึ
้ งถือว่าปลอดภัย
ที่สดุ ...ทว่าท่านผู้นํากลับนํามันไปไว้ ยงั ห้ องพยาบาล ซึง่ สามารถพูดได้ ว่าเป็ น
สถานที่ซงึ่ ไร้ การป้องกันอย่างที่สดุ ภายในตระกูลเซี่ยว ท่านผู้นําสามารถอธิบาย
การกระทํานี ้ได้ หรื อไม่?”

“เซี่ยวเช่อ! นี่เจ้ าหมายความว่ายังไง?” เซี่ยวหลี่ผ้ อู าวุโสที่หนึง่ คํารามออกมา

ทันที “อย่าบอกนะว่าเจ้ าคิดว่าท่านผู้นําตระกูลจะขโมยผงชีพจรลมปราณของ
ตัวเอง แล้ วนําไปไว้ ที่เซี่ยวหลิงซีเพื่อกล่าวหานาง! เจ้ าคือต้ นเหตุที่ทําให้ เซี่ยวห
ลิงซ๊ ต้องลงมือขโมยผงชีพจรลมปราณแท้ ๆ หากเจ้ ายังคิดพ่นลมปากเพ้ อเจ้
อแบบนี ้ ระวังไว้ เถอะ เจ้ าเองจะถูกลงโทษไปด้ วยกันหากเจ้ ายังคงไม่กลับไปใน
ที่ของตัวเอง!”

“อย่าได้ ร้อนรนไปเลยท่านผู้อาวุโสที่หนึง่ ” เซี่ยวเช่อสัน่ ศีรษะพร้ อมแย้ ม

รอยยิ ้ม ท่าทางดูคล้ ายไร้ พิษสงใด “ข้ าจะเอาความกล้ าที่ไหนมาสอบสวนท่าน
ผู้นําตระกูล ข้ าเพียงพูดถึงความสงสัยภายในใจของข้ าเท่านัน้ และข้ าเชื่อ
ว่า ทุกผู้คนในที่นี ้ล้ วนสงสัยเช่นเดียวกับข้ า พวกเราทุกคนต่างคุ้นเคยในตัว
ท่านผู้นําตระกูลเป็ นอย่างดีและคงเกิดความงุนงงอยู่บ้างว่าเหตุใดท่านผู้นําจึง
ตัดสินใจเช่นนัน้ แน่นอนว่าท่านผู้นําเป็ นผู้บริ สทุ ธิ์ ท่านคงไม่ทําเรื่ องตํ่าช้ ากว่า
สุกรสุนขั ที่แม้ แต่โลกหล้ ายังรังเกียจเช่นนี ้แน่นอน ข้ าเชื่อมัน่ ว่าท่านผู้นําจะให้
คําอธิบายเรื่ องนี ้ได้ อย่างกระจ่าง ใช่หรื อไม่ ท่านผู้นําตระกูล”
เหล่า สมาชิกตระกูลเซี่ยวรวมทังชนชั ้ นสู ้ งใน เมืองเมฆาล่องต่างลอบจ้ องมองไป
ที่เซี่ยวเช่อ...เซี่ยวเช่อคนที่พวกมันรู้จกั ล้ วนเป็ นบุคคลที่ทงอ่
ั ้ อนแอทังเหนี
้ ยม
อาย บุคคลที่หวาดกลัวกระทัง่ การมีปฏิสมั พันธ์กบั บุคคลภายนอก ทว่า เซี่ยว
เช่อในวันนี ้ไม่เพียงสามารถพูดจาฉาดฉานต่อหน้ าสายตาจับจ้ องของผู้คน
มากมายท่ามกลางบรรยากาศและสถานการณ์อนั แสนน่าอึดอัด สีหน้ าท่าทาง
ของมันไม่เปลี่ยนไปแม้ เพียงนิดยามเผชิญกับการขู่ตะคอก จากผู้อาวุโสที่หนึ่ง...
เซี่ยวเช่อคนนี ้กับเซี่ยวเช่อที่พวกมันคุ้นเคยดู คล้ ายกับว่าเป็ นคนละคนกัน

คํา “ตํ่าช้ ากว่าสุกรสุนขั จนแม้ โลกหล้ ายังรังเกียจ” นี ้ส่งผลให้ ใบหน้ าของเซี่ยว

หยุนไห่แข็งค้ างไปชัว่ ขณะ มันเงยหน้ าขึ ้นมองมายังเซี่ยวเช่อ แย้ มรอยยิ ้มจาง
พร้ อมกล่าวว่า “ท่านไม่จําเป็ นต้ องแตกตื่นไปท่านผู้อาวุโสที่หนึ่ง นี่เป็ นเรื่ อง
ธรรมดาที่เซี่ยวเช่อจะสงสัยแบบนัน้ สหายทังหลายในที ้ ่นี ้คงมีคําถามเดียวกัน
เช่นกัน อันที่จริ ง เมื่อข้ าได้ รับมอบผงชีพจรลมปราณจากนายน้ อยเซี่ยวมาเมื่อ
วาน เดิมทีข้าคิดว่าจะเก็บไว้ กบั ตัวจริ งๆ ทว่า ผงชีพจรลมปราณเป็ นยาวิเศษ
สูงค่าจากพรรคตระกูลเซี่ยว ตัวยายิ่งลํ ้าค่า ยิ่งสามารถเสื่อมสภาพได้ อย่าง
ง่ายดาย ยิ่งกับของวิเศษหายากยิ่งเช่นนี ้แล้ ว หากคุณสมบัติของยาต้ องด้ อย
ลงแม้ เพียงนิด ยังนับว่าเป็ นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ หากข้ าพกนํายาติดตัว มัน
ย่อมต้ องถูกสัมผัสโดยคลื่นพลังที่ไม่บริ สทุ ธิ์ทงหลาย
ั้ ถึงแม้ มนั จะถูกบรรจุไว้ ใน
กล่องไม้ มะเกลือดําผนึกลมปราณ สรรพคุณของยายังคงสามารถลดทอนลงได้
โดยง่าย นี่คือสาเหตุที่ข้านํามันไปเก็บไว้ ในห้ องพยาบาล ยังไงซะ ในห้ อง
พยาบาล ก็เป็ นที่เก็บสมุนไพรมากมายนับไม่ถ้วนเป็ นเวลาหลายปี ก่อ
เกิด “พลังโอสถ” ขึ ้นมา ในสถานที่ที่มีพลังโอสถนี ้ พลังวิเศษของยาตัวนี ้จะไม่
เสื่อมถอยลงโดยง่าย...นี่ก็คือสาเหตุ”

“เหตุผลอีกข้ อหนึ่งคือพวกเราเหล่าสมาชิกตระกูลเซี่ยวล้ วนเคร่งครัด

กฎระเบียบ ข้ าไม่คาดจริ งๆว่าจะเกิด “ขโมยในบ้ าน” ขึ ้นมา ยิ่งไม่เคยคาดว่า
นางจะมีความกล้ าขโมยสิ่งของที่รับมอบมาจากพรรคตระกูลเซี่ยวได้ ...แต่ไม่ว่า
จะเพราะเหตุใด อย่างไรนี่ก็เป็ นความผิดของข้ าที่ผงชีพจรลมปราณถูกขโมย
ไป เกี่ยวกับข้ อนี ้ ข้ าไม่อาจปั ดความรับผิดชอบได้ ข้ าล้ วนไม่มีข้อโต้ แย้ งหกา
นายน้ อยเซี่ยวจะลงทัณฑ์ข้าเช่นกัน”

เซี่ยวหยุนไห่ทอดถอนหายใจลึกหลังจบคําพูด

คําอธิบายของเซี่ยวหยุนไห่ล้วนสมบูรณ์ไร้ ช่องโหว่ ผู้อาวุโสที่หนึ่งพลันตะโกน

ขึ ้นมาอีกว่า “เซี่ยวเช่อ! เจ้ าได้ ยินชัดเจนรึไม่? ท่านผู้นําตระกูลได้ นําผงชีพจร
ลมปราณไปเก็บไว้ ที่ห้องพยาบาลเนื่องเพราะเหตุเช่นนี ้ ทังยั ้ งต้ องการปกป้อง
ประสิทธิภาพของตัวยา! ใครจะคิดว่าจะมีโจรภายในเกิดขึ ้น! เจ้ าจะว่าอย่างไร
อีก?”

“อ้ อ! อ้ อ! เป็ นเช่นนี ้เอง!” เซี่ยวเช่อผงกศีรษะคล้ ายพึงพอใจต่อคําอธิบายของ

เซี่ยวหยุนไห่ “ถึงกับรับรู้ได้ ถงึ “พลังโอสถ” ท่านผู้นําตระกูลช่างทรงความรู้
จริ งๆ เช่นนัน้ คําถามที่สองที่ข้าอยากถามก็บงั เอิญเกี่ยวข้ องกับ “พลังโอสถ” นี ้
เอง”
เซี่ยวเช่อหรี่ ตาเล็กลง หัวเราะน้ อยๆพร้ อมเอ่ยต่อ “เกี่ยวกับ “พลังโอสถ” ตระกูล
เซี่ยวของเราได้ เก็บสะสมสมุนไพรหลากหลายชนิดมาเป็ นเวลานานอย่าง
เหลือเฟื อ ยิ่งกว่านัน้ สมุนไพรที่ตระกูลเราเก็บสะสมไว้ มากที่สดุ ในห้ อง
พยาบาลก็คือ “หญ้ าตาข่ายบาง” ดังนัน้ กลิ่นของพลังโอสถที่ปะปนอยู่ในห้ อง
พยาบาลควรเป็ นกลิ่นหวานปนคาวของหญ้ าตาข่ายบาง”

“ท่านผู้นําตระกูลยังทราบอีกว่ากล่องใส่ผงชีพจรลมปราณถูกสร้ างขึ ้นมาจากไม้

มะเกลือ และไม้ มะเกลือดําผนึกลมปราณมีประสิทธิภาพสูงมากในการป้องกัน
ยาวิเศษจากการรั่วไหลสูภ่ ายนอก เช่นนัน้ ท่านผู้นําทราบหรื อไม่ว่าเหตุใดไม้
มะเกลือผนึกลมปราณจึงสามารถปกป้องยาวิเศษได้ ....อันที่จริ ง เหตุผลล้ วน
เรี ยบง่าย ไม้ มะเกลือผนึกลมปราณมีความสามารถดูดซับอนุภาคต่างๆได้ อย่าง
ดีเยี่ยม ดังนันเมื
้ ่อตัวยาในสภาพแวดล้ มรอบๆถูกใส่เข้ าไป และสัมผัสกับไม้
มะเกลือผนึกลมปราณ มันจะดูดซับเข้ าไปอย่างแน่นหนาและไม่สามารถ
แพร่กระจายได้ ง่ายๆ เมื่อผิวไม้ ดดู ซับจนเต็มความจุแล้ ว ตัวยาที่อยู่ภายในจะ
ไม่สามารถกระจายออกไปไหนได้ ข้ าเชื่อว่าทุกท่านที่มีความรู้ เกี่ยวกับการแพทย์
อยู่บ้างล้ วนเข้ าใจหลักการนี ้ดี”

ท่ามกลางฝูงชนปรากฏผู้คนจํานวนหนึ่งผงกศีรษะอย่างเห็นด้ วย

“เช่นนัน้ หากกล่องไม้ มะเกลือผนึกลมปราณที่บรรจุผงชีพจรลมปราณถูกนําไป

ไว้ ที่ห้องพยาบาลเป็ นระยะเวลาหนึ่ง บนผิวไม้ สมควรได้ ซมึ ซับ “พลังโอสถ”
จํานวนมากจากในห้ องพยาบาลอย่างแน่นอน โดยธรรมชาติของไม้ มะเกลือ
ผนึกลมปราณนี ้ มันซึมซับรวดเร็วแพร่ กระจายเชื่องช้ า ดังนันแม้
้ มนั จะถูกนํา
ออกจากห้ องพยาบาลมาแล้ ว ท่านสมควรสามารถได้ กลิ่น “พลังโอสถ” ได้ แม้
จะผ่านไปสองถึงสามวันก็ตาม...กลิ่นหวานปนคาวของหญ้ าตาข่ายบาง”

เมื่อเซี่ยวเช่อกล่าวคําพูดเหล่านี ้ออกมา สีหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่พลันแปรเปลี่ยน

เล็กน้ อย

เซี่ยวเช่อคาดคํานวณแล้ วว่า เซี่ยวหยุนไห่ต้องไม่ได้ นําผงชีพจรลมปราณไปวาง

ไว้ ในห้ องพยาบาล เนื่องจากหากผงชีพจรลมปราณถูกหยิบฉวยไปจริ งๆ มันคง
ต้ องรํ่ าไห้ จนตาหลุดออกนอกเบ้ า...และอันที่จริ ง เซี่ยวหยุนไห่ล้วนไม่ได้ นําผงชีพ
จรลมปราณไปวางในห้ องพยาบาล สําหรับหัวหน้ าห้ องพยาบาลเซี่ยวกู่ มัน
ล้ วนได้ รับการนัดแนะในเรื่ องนี ้มาก่อนหน้ า ภายใต้ การสัง่ การของพรรคตระกูล
เซี่ยว เซี่ยวกู่ล้วนไม่กล้ าปฏิเสธ

“ข้าอยากทราบว่าท่านผูน้ ําจะสามารถนํากล่องไม้ออกมา เพือ่ ให้พวกเราได้สูด

ดมว่ามีกลิ่ นทีส่ มควรมีติดอยู่บนกล่องหรื อไม่?” เซี่ยวเช่อกล่าวพร้ อมหัวเราะขึ ้น
จมูก

.........ต่อตรงนี ้จ้ า.......................

“เซี่ยวเช่อ! อย่างที่คาดจริ งๆ เจ้ ายังคงสงสัยในตัวท่านผู้นําตระกูล ช่างน่าขัน

จริ งๆ!” ก่อนการพูดตอบโต้ ของเซี่ยวหยุนไห่ เซี่ยวหลี่พลันสอดแทรกเข้ ามาอีก
ครัง้ “เพียงเพื่อปกป้องอาหญิงของเจ้ า เจ้ าถึงกลับกล้ าตังคํ ้ าถามซักไซ้ ท่านผู้นํา
ตระกูล ช่างน่าขันจริ งๆ! ไร้ เหตุผลสิ ้นดี! ตระกูลเซี่ยวของเราล้ วนดูแลเจ้ ามา
อย่างยากลําบากในหลายปี มานี่ ทําไมเจ้ าไม่ถอยไปซะ!”

“เฮอะเฮอะ ท่านไม่จําเป็ นต้ องวุน่ วายใจ ท่านผู้อาวุโสที่หนึ่ง พวกมันอาหลาน

ล้ วนผูกพันมานานปี ความพยายามอย่างถึงที่สดุ เพื่อให้ พ้นมลทินของมันล้ วน
สามารถเข้ าใจได้ ยิ่งกว่านัน้ ที่มนั พูดออกมาทังยุ
้ ติธรรมทังเปี
้ ่ ยมด้ วย
เหตุผล ในเมื่อมันต้ องการพิสจู น์หลักฐานบนกล่องไม้ เราเพียงพิสจู น์ให้ เห็นก็
เพียงพอแล้ ว ทว่า ทังผงชี
้ พจรลมปราณและกล่องไม้ มะเกลือผนึกลมปราณเป็ น
ของวิเศษลํ ้าค่า เราจะให้ ใครต่อใครจับต้ องอย่างไรก็ได้ เช่นนันหรื
้ อ” เซี่ยวหยุน
ไห่หนั หน้ าไปทางเซี่ยวกวงหยุนหลังจากจบคําพูดแล้ วกล่าวต่อด้ วยความเคารพ
ว่า “เช่นนัน้ พวกเราขอรบกวนนายน้ อยเซี่ยวเป็ นพยาน ข้ าเชื่อว่าหากเป็ นนาย
น้ อยเซี่ยว คํายืนยันของท่านย่อมสามารถเป็ นประกันได้ ดีกว่าทุกผู้คนในที่นี”้

เซี่ยวเช่อเย้ ยหยันภายในใจทว่าใบหน้ าไม่มีความเปลี่ยนแปลงอันใด ชายหนุ่ม

ผงกศีรษะ “แน่นอน หากเป็ นท่านนายน้ อยเซี่ยว สมควรเป็ นบุคคลที่น่าเชื่อถือ
ที่สดุ นายน้ อยเซี่ยวสามารถให้ เกียรติพวกเราสูดดมกลิ่นบนกล่องไม้ ได้
หรื อไม่ เพื่อขจัดความคลางแคลงใจของข้ าน้ อย”

สายตาของเซี่ยวกวงหยุนและเซี่ยวหยุนไห่เบนมาสบกัน ในขณะเดียวกัน พวก

มันล้ วนมีความคิดว่านี่ล้วนเป็ นไปไม่ได้ ที่เซี่ยวเช่อผู้แสนโง่เขลาจะทราบว่าพวก
มันล้ วนสุมหัวรวมกันตังแต่
้ แรกเริ่ ม เซี่ยวกวงหยุนยกกล่องขึ ้นด้ วยสองมือ แย้ ม
ยิ ้มเย้ ยหยัน พร้ อมทังกล่
้ าวอย่างยินดี “ข้ อสงสัยนี ้ช่างน่าสนใจ เมื่อเป็ น
เช่นนี ้ ข้ าจะสูดดมให้ แก่เจ้ าแล้ วกัน”

เมื่อจบคํา เซี่ยวกวงหยุนยกกล่องบรรจุผงชีพจรลมปราณขึ ้น จ่อเข้ าใกล้ จมูก

ของตน และสูดลมหายใจเข้ าไปอย่างกระตือรื อร้ น มันพลันขมวดคิ ้วพร้ อม
กล่าวว่า “แม้ กลิ่นจะไม่รุนแรงนัก ทว่าเป็ นกลิ่นหวานปนคาวอย่างชัดเจน”

มันหรี่ ตาเล็กลงพร้ อมกล่าวอย่างเฉื่อยชา “ท่านผู้อาวุโสที่หนึง่ ท่านก็มาสูดดม

ด้ วยกัน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ ผ้ คู นครหาว่าข้ าร่วมมือกับท่านผู้นําตระกูล”

“จะเป็ นไปได้ อย่างไรที่บคุ คลเช่นนายน้ อยเซี่ยวจะโป้ปดต่อพวกเรา” เซี่ยวหลี่ผ้ ู

อาวุโสที่หนึ่งกล่าวประจบประแจงในทันทีพร้ อมก้ าวออกมาอย่างนอบน้ อม มัน
สูดจมูกเพื่อดมกลิ่น จากนันผงกศี
้ รษะอย่างเชื่องช้ า “ถูกต้ อง มันมีกลิ่นหวาน
ปนคาวจริ งๆ” มันกราดสายตาข้ ามฝูงชนไปพร้ อมทังกล่ ้ าวเสียงดังว่า “เจ้ ายังมี
อะไรจะพูดหรื อไม่ เซี่ยวเช่อ? นายน้ อยเซี่ยวและท่านผู้นําตระกูลล้ วนไว้ หน้ าเจ้ า
อย่างมากแล้ ว หากเจ้ ายังก่อกวนไม่เลิกรา ข้ าจะเป็ นคนจัดการเจ้ าด้ วยตนเอง”

“หวา! ใจเย็นก่อนท่านผู้อาวุโสที่หนึ่ง” เซี่ยวเช่อโบกไม้ โบกมือแสดงสีหน้ า

ประหลาดพิกล “ทังนายน้้ อยเซี่ยวและท่านผู้อาวุโสที่หนึ่งสามารถสูดดมกลิ่น
หวานปนคาวได้ อย่างไม่น่าเชื่อ นี่ นี่ นี่...*อะแฮ่ม* ที่จริ ง ข้ าไม่ทนั ระวังเมื่อครู่
จึงได้ พดู ผิดไป...นายน้ อยเซี่ยวมีศกั ดิ์ฐานะสูงส่ง แน่นอนว่าเพียงมีประสบการณ์
ในการสัมผัสกับตัวยาลํ ้าค่า สําหรับหญ้ าธรรมดาๆอย่างหญ้ าตาข่ายบาง ท่าน
คงไม่แม้ แต่จะชายตามอง ท่านผู้นําตระกูลและผู้อาวุโสที่หนึ่งล้ วนอุทิศตนแก่
การฝึ กฝนวรยุทธ์ ทังไม่้ ค้ นุ เคยต่อความรู้ ทางการแพทย์ และแน่นอนว่าคงไม่มี
เวลาไปเยี่ยมเยียนยังห้ องพยาบาล ดังนันท่ ้ านอาจไม่ทราบว่าแท้ ที่จริ งแล้ วกลิ่น
ของหญ้ าตาข่ายบางนัน้ มิใช่กลิ่นหวานปนคาว ทว่าเป็ นกลิ่นหวานปนขม ทุก
ท่านในที่นี ้ล้ วนทราบว่าหากท่านไปยังห้ องพยาบาลพร้ อมสูดดมกลิ่นดู...
เอ๋? ทว่า ทังนายน้
้ อยเซี่ยวและผู้อาวุโสหนึง่ ล้ วนสามารถได้ กลิ่นหวานปนคาว นี่
สร้ างความงุนงงให้ แก่ข้าพเจ้ า ข้ าอยากทราบว่ามีใครในที่นี ้สามารถอธิบายสิ่งนี ้
ให้ แก่ข้าได้ บ้าง?”

เมื่อคําพูดเหล่านี ้ล้ วนถูกพูดออกมา สีหน้ าของทุกผู้คนที่ได้ ยินล้ วนแปรเปลี่ยน

ไป พวกมันกลายเป็ นฉลาดหลักแหลมขึ ้นมา ในทางกลับกัน สีหน้ าของเซี่ยว
กวงหยุน เซี่ยวหยุนไห่ และอาวุโสที่หนึ่งเซี่ยวหลี่ล้วนแปรเปลี่ยนเป็ นแข็งค้ างไป
ในทันที...แม้ จะเป็ นเพียงชัว่ ครู่ ล้ วนมีคนหลายคนมองเห็นความเปลี่ยนแปลง
นัน้ ขณะเดียวกัน เหล่าศิษย์ตระกูลเซี่ยวผู้ค้ นุ เคยกับห้ องพยาบาลและกลิ่นของ
หญ้ าตาข่ายบางล้ วนแตกตื่นตะลึงลาน...

หัวใจของทุกผู้คนล้ วนเปลี่ยนเป็ นเต้ นรัวแรงขึ ้นมา...

พวกมันล้ วนสามารถสัมผัสได้ ถงึ บรรยากาศบางอย่างที่แตกต่างจากก่อนหน้ านี ้

...

“เซี่ยวเช่อ! เจ้ ายังไม่ยอมหุบปากอีกรึ เด็กน้ อย...เจ้ าไม่เพียงต้ องการสร้ างความ

ลําบากให้ แก่เซี่ยวหลิงซี เจ้ ายังอาจหาญตังข้้ อสงสัยต่อท่านผู้นําตระกูล ทังยั ้ ง
ข้ องใจต่อนายน้ อยเซี่ยว! เจ้ าจงใจล้ อเล่นกับพวกเราเพื่อจะกระจายคําพูดไร้
สาระของเจ้ าออกมา!” ใบหน้ าของเซี่ยวหลี่แปรเปลี่ยนเป็ นซีดขาว สองตาเผย
ให้ เห็นเจตนาร้ ายซุกซ่อน “นายน้ อยเซี่ยว ท่านผู้นํา อย่าได้ สนใจเรื่ องไร้ สาระ!
จะอย่างไรความจริ งเรื่ องหัวขโมยผงชีพจรลมปราณล้ วนถูกเปิ ดเผยแล้ ว เจ้ าเด็ก
น้ อยเซี่ยวเช่อนี ้ ไม่เพียงต้ องการสร้ างความวุน่ วาย ยังมีเจตนาปกป้องคน
ผิด ล่วงเกินท่านผู้นําตระกูลและนายน้ อยเซี่ยว มันสมควรได้ รับโทษ!”

หากท่านมิใช่คนหูหนวก ผู้คนที่ได้ ยินคําพูดของเซี่ยวหลี่ล้วนรู้สกึ ได้ ชดั เจนถึง

ความอับอายจนกลายเป็ นโทสะจากคําพูดของมัน สําหรับเรื่ องการ “พิสจู น์
กลิ่นผิดพลาด” มันหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงและไม่อธิบายสิ่งใดเลยแม้ แต่น้อย

“ในเมื่อผู้อาวุโสไม่อยากได้ ยินข้ าพล่ามไร้ สาระ เช่นนันข้

้ าจะหยุดแต่เพียงนี ้ ทว่า
ข้ ามีคําถามสุดท้ าย ต้ องการถามสหายจากพรรคตระกูลเซี่ยวนามเซี่ยวจิ่ว นี่
สมควรเป็ นคําถามเรี ยบง่ายธรรมดาที่สดุ และข้ าคาดว่าท่านจะตอบคําถาม
นี ้ หากท่านสามารถตอบได้ ข้ าจะยอมรับว่าอาหญิงของข้ าได้ หยิบฉวยผงชีพ
จรลมปราณไปจริ งและข้ าจะไม่รํ่าร้ องอันใดอีก แม้ ว่าท่านจะลงทัณฑ์ท่านอา
หญิง หรื อแม้ แต่ลงทัณฑ์ข้าด้ วยก็ตาม!”

โดยไม่รอให้ เซี่ยวหยุนไห่หรื อบุคคลอื่นมีปฏิกิริยาใด สายตาของเซี่ยวเช่อจับจ้ อง

ไปยังใบหน้ าตายด้ านดุจคนตายของเซี่ยวจิ่ว สีหน้ าของชายหนุ่มอ่อนลงทว่า
สายตาของมันพลันแปรเปลี่ยนเป็ นคมกล้ าสุดเปรี ยบปาน ทุกคําพูดฟั งคล้ าย
เสียงฆ้ องก้ องกังวาน “เซี่ยวจิ่ว เจ้ าบอกว่าผงชีพจรลมปราณถูกพบอยู่ใต้ หมอน
ภายในห้ องของท่านอาหญิง เช่นนัน้ เจ้ าสามารถตอบข้ าได้ ไหมว่าเตียงของท่าน
อาหญิงหันไปทางทิศตะวันออกหรื อทิศตะวันตก? หมอนของนางสีอะไร? และ
หมอนถูกวางไว้ ทางทิศเหนือหรื อทิศใต้ ของเตียง?”

สีหน้ าของเซี่ยวจิ่วพลันเปลี่ยนเป็ นแข็งทื่อ ขณะเดียวกันสีหน้ าของเซี่ยวหยุนไห่

และเซี่ยวกวงหยุนล้ วนแปรเปลี่ยนเป็ นปั น้ ยากอย่างถึงที่สดุ

ไม่ว่าเขตตึกที่พกั จะมีอาณาเขตเล็กหรื อใหญ่ ตระกูลเซี่ยวยังคงมีตกึ ที่พกั อาศัย

อยู่ถงึ 233 ตึก เขตตึกทังหมดตั
้ งคละกั
้ นไปและทุกเขตล้ วนดูคล้ ายคลึงกัน หาก
ไม่นบั สมาชิกพรรคตระกูลเซี่ยวที่เพิ่งมาถึง เพียงนับสมาชิกตระกูลเซี่ยวเมือง
เมฆาล่องที่อาศัยอยู่ที่นี่มาชัว่ เวลาหนึ่ง แม้ แต่พวกมันเองยังประสบความ
ยากลําบากในการแยกแยะตําแหน่งของตึกทังหมด ้ ไม่ต้องพูดถึงว่าจะสามารถ
บ่งบอกเจ้ าของตึกแต่ละตึกได้ อย่างแม่นยํา นี่คือสิ่งที่ทําให้ เซี่ยวเช่อมัน่ ใจว่า
เซี่ยวจิ่วมิได้ ไปยังห้ องนอนของเซี่ยวหลิงซี....แม้ ว่ามันอาจได้ ไปสํารวจเขตตึกของ
นางเมื่อวันวาน มันยังคงไม่สามารถหาพบได้ อีกในเวลาอันรวดเร็ ว
แน่นอน เซี่ยวจิ่วสมควรแสร้ งเป็ นออกไปหากล่องบรรจุยาและวิ่งวนไปโดยรอบ
แทนที่ จากนันจึ ้ งกลับมากับกล่องบรรจุชีพจรลมปราณ

ความ เงียบของเซี่ยวจิ่วและสีหน้ าที่ยิ่งมายิ่งเลวร้ ายลงของเซี่ยวกวงหยุนและ

เซี่ยวหยุนไห่สามารถทําให้ แม้ แต่คนปั ญญาอ่อนยังเข้ าใจได้ ว่าเกิดอะไรขึ ้น

เซี่ยวหยุนไห่ตอบคําถามแรกของเซี่ยวเช่อได้ อย่างคล่องแคล่ว...แน่นอนว่ามันไม่
รู้ว่าเป็ นกลลวง ทว่าคําถามที่สองที่ตามมาในทันทีกลับผลักพวกมันตกลงไปใน
หลุมลึก สําหรับคําถามที่สาม....ล้ วนเปรี ยบประดุจการตบหน้ าพวกมันเสียงดัง
ฉาด

“...เช่อน้ อย...” เซี่ยวหลิงซีฝังใบหน้ าของนางลงบนฝ่ ามือเมื่อสองตาของนาง

ล้ วนเอ่อคลอด้ วยประกายนําั้ตา ในสถานการณ์อนั เลวร้ าย ทุกผู้คนล้ วนปลีก
ตัวออกห่างจากนาง สงสัยนาง ทังเข้ ้ าใจผิดในตัวนางชัว่ ระยะเวลาหนึ่ง มี
เพียงเซี่ยวเช่อที่ยงั คงเป็ นเหมือนเดิม ชาย หนุ่มยืนบดบังอยู่เบื ้องหน้ านางเพื่อ
ปกป้องโดยปราศจากความกลัว....รวมทัง้ เผชิญหน้ ากับผู้คนที่แม้ แต่ตระกูล
เซี่ยวทังตระกู
้ ลยังไม่กล้ าต่อต้ าน

เงาร่ างนี ้ได้ ถกู ประทับไว้ อย่างลึกลํ ้าภายในใจของนาง และความทรงจํานี ้จะคง

อยู่ชวั่ ชีวิต โดยไม่มีทางที่จะเลือนหายไปหรื อถูกลืมเลือน

สีหน้ าของเซี่ยฉิงเยว่เปลี่ยนเป็ นกระจ่างสดใสขึ ้นอีกครัง้ เมื่อเกิดข้ อสงสัยและ

ทุกผู้คนล้ วนเข้ าใจผิดในตัวพวกมัน ทว่า โดยไม่คาดหมาย เซี่ยวเช่อกลับ
สามารถพลิกสถานการณ์จากหน้ ามือเป็ นหลังมือด้ วยคําถามเพียงไม่กี่
คําถาม ทังยั ้ งสามารถเปิ ดเผยคําโกหกของพวกมันอีกด้ วย นางพลันรู้สกึ อีก
ครัง้ ว่านางไม่เข้ าใจชายหนุ่มเลยแม้ แต่น้อย....ไม่ นี่ สมควรบอกว่าชายหนุ่มซุก
ซ่อนตัวตนจากทุกผู้คน...จากการที่ไม่มีผ้ ใู ดสามารถ รับรู้ถงึ ความสามารถทาง
การแพทย์ที่สามารถสร้ างความตื่นตระหนกให้ แก่โลกหล้ า ของชายหนุ่ม ชัว่
ขณะนี ้ ชายหนุ่มเพียงเปิ ดเผยแผนอุบายที่ทําให้ ทกุ ผู้คนล้ วนไม่อาจขยับ
เคลื่อนไหว
...ทุกผูค้ นล้วนลอบเปลีย่ นแปลงสีหน้า...
อย่างไรก็ตาม สีหน้ าของเซี่ยวเหล่ยล้ วนไม่มีร่องรอยของความเปลี่ยนแปลงอัน
ใด กลับกัน ใบหน้ าของมันกลับกลายเป็ นยิ่งซีดขาว สองมือยิ่งสัน่ ระริ กอย่าง
เงียบงัน

มันล้ วนล่วงรู้ ตงแต่

ั ้ ต้นว่าทุกสิ่งล้ วนถูกจัดฉากเพื่อใส่ร้ายใครบางคน ยก เว้ น
เพียงแต่การที่เซี่ยวหลิงซีกลับกลายเป็ นแพะรับบาปในที่สดุ ...เมื่อมัน สังเกตออ
กว่าสายตาของเซี่ยวกวงหยุนเปลี่ยนทิศทางมายังเซี่ยวหลิงซี มันพลันบังเกิด
เพลิงอํามหิตขึ ้น ทว่า มันไม่อาจเปิ ดปากพูด ทังเป็ ้ นไปไม่ได้ ที่มนั จะเปิ ดปาก
พูด ครัง้ นี ้ เพียงคําพูดไม่กี่ประโยคของเซี่ยวเช่อล้ วนเปิ ดโปงเจตนาที่อปั ลักษณ์
ชัว่ ร้ ายต่อหน้ าทุกผู้คนที่อยู่ในที่นี ้

ทว่าหลังจากนันล่
้ ะ?

พวกมันจะรู้สกึ ละอายเช่นนันหรื้ อ? ความอัปยศจะเกลื่อนกล่นบน

ใบหน้ า? พวกมันจะขออภัย? หรื ออาจเป็ นได้ ว่าพวกมันจะร้ องตะโกนออกมาว่า
ทุกสิ่งเป็ นเพียงการเข้ าใจผิด?
ฮ่ าฮ่ า.....นี่ล้วนเป็ นเรื่องเป็ นไปไม่ ได้ !
ทุกสิ่งเพียงสามารถสร้ างความโกรธแค้ นให้ แก่พวกมันมากยิ่งขึ ้น ทังยิ ้ ่งทําให้ ทกุ
อย่างหลุดออกจากการควบคุมทังมวล ้ ซึง่ อาจสามารถทําให้ สถานการณ์กลับ
กลายเป็ นเลวร้ ายยิ่งขึ ้น ผู้คนที่อยู่ในที่นี ้ทุกผู้คนล้ วนตระหนักถึงเรื่ องขบขันอัน
เลวร้ ายนี ้ ทว่าไม่มีผ้ ใู ดอาจหาญประกาศยอมรับว่ามันกําลังเกิดขึ ้น กลับกัน
คลื่นความโกรธแค้ นจากฝ่ ายตรงข้ ามประดุจคมมีดใบหญ้ าโหมพัดกระจัด
กระจายครอบคลุมไปทัว่ …

นี่ล้วนสืบเนื่องจากฝ่ ายตรงข้ ามคือบุตรชายของหัวหน้ าพรรคตระกูลเซี่ยว! มัน

สามารถถล่มทังตระกู
้ ลเซี่ยวได้ เพียงยกมือ! หากไม่มีความสามารถใดหนุน
หลัง การมีคารมที่ยอดเยี่ยมพร้ อมทังจิ ้ ตใจที่ละเอียดรอบคอบ? ต่อหน้ าพลัง
อํานาจอันยิ่งใหญ่ ความจริ งที่เห็นอยู่ตรงหน้ าเพียงสามารถเป็ นได้ แค่เรื่ องชวน
หัวเท่านัน้

“เซี่ยวเช่อ!! เจ้ าคนอกตัญํู ยังไม่ยอมหุบปากอีก! !” ผู้อาวุโสที่หนึ่งชี ้นิ ้วมายัง

เซี่ยวเช่อพร้ อมทังตะโกนอย่
้ างจนมุมด้ วยความคัง่ แค้ น “เจ้ าแสวงหาเหตุผลน่า
ขันอย่างไม่จบสิ ้นเพื่อลดความน่าเชื่อถือของท่านผู้นําตระกูลและแขกผู้มีเกียรติ
จากพรรคตระกูลเซี่ยว! เจ้ ามีเจตนาเยี่ยงไรกันแน่! พรรคตระกูลเซี่ยวจะจัดฉาก
ต่อเซี่ยวหลิงซีเพื่ออะไร? ทุกผู้คนล้ วนทราบดีถึงพรรคตระกูลเซี่ยวและคําพูดอัน
หนักแน่น หากพวกมันกล่าวว่าผงชีพจรลมปราณถูกพบในห้ องของเซี่ยวหลิง
ซี เช่นนันมั
้ นย่อมถูกพบในห้ องของเซี่ยวหลิงซีอย่างแน่นอน! ไม่มีผ้ ใู ดในเมือง
เมฆาล่องนี ้มีคณ ุ สมบัติในการตังคํ
้ าถามต่อพรรคตระกูลเซี่ยว”

“นี่นบั เป็ นการกระทําที่แสนอุกอาจ ในการตังข้้ อสงสัยต่อผู้ทรงเกียรติจากพรรค

ตระกูลเซี่ยว ท่านผู้นําตระกูลและนายน้ อยเซี่ยวได้ แสดงให้ เห็นถึงความอดทน
ต่อเจ้ าอย่างที่สดุ ทว่า ช่างไม่คาดคิดจริ งๆ เมื่อเราถอยให้ เจ้ าหนึ่งนิ ้ว เจ้ ากลับ
ต้ องการหนึง่ ลี ้ นี่นบั ว่าไม่อาจทนทานได้ ...นายน้ อยเซี่ยว ท่านผู้นํา เราผู้เฒ่า
ขอร้ องให้ จบั กุมหัวขโมยเซี่ยวหลิงซีและเจ้ าตัวก่อหวอดเซี่ยวเช่อนี ้
ในทันที!” เซี่ยวป๋ อผู้อาวุโสที่สองคํารามด้ วยความเคียดแค้ น

อันที่จริ ง ทุกผู้คนในที่นี ้ล้ วนตะหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี ้เป็ นอย่างดี ทว่าไม่

มีผ้ ใู ดกล้ าแสดงออก ผู้อาวุโสที่หนึ่งและสองขู่คํารามอย่างไร้ ยางอาย และไม่มี
ผู้ใดอาจหาญออกหน้ าพูดจาให้ กบั พวกมัน ทว่าบรรดาฝูงชนล้ วนมีแววตา
สมเพชเวทนา.....ฝ่ ายตรงข้ ามคือพรรคตระกูลเซี่ยว แม้ ว่าท่านจะสามารถเปิ ด
โปงความจริ งทังหมด ้ จะมีประโยชน์อนั ใด?

สีหน้ าของเซี่ยวกวงหยุนกลับกลายเป็ นดํามืดประดุจเถ้ าถ่าน มัน ไม่คาดว่า

แผนการที่ “สมบูรณ์แบบ” ของมันกลับถูกย้ อนศรกลับมาใส่หน้ าของมันต่อหน้ า
ผู้คน...แม้ ว่าคนเหล่านี ้จะ มองมาที่มนั ด้ วยสายตาหวาดหวัน่ ทังยั
้ งไม่มีความ
กล้ าที่จะเปล่งเสียงแม้ เพียงนิด มันสามารถพนันด้ วยนิ ้วเท้ าของมันได้ ว่าภายใน
ใจของมัน ล้ วนกําลังหัวเราะเยาะเย้ ยอย่างบ้ าคลัง่ พร้ อมทังเปรี
้ ยบมันกับสุนขั !
และทัง้ หมดนีล้ ้ วนสืบเนื่องจากเซี่ยวเช่ อ!
เซี่ยวกวงหยุนยิ่งมายิ่งคัง่ แค้ น มันส่งรังสีฆา่ ฟั นไปยังบุคคลที่ไม่เห็นความสําคัญ
ของมัน เซี่ยวกวงหยุนกล่าวเสียงตํ่าว่า “ข้ า จากพรรคตระกูลเซี่ยวอันทรง
เกียรติ ไม่มีความจําเป็ นอันใดที่จะต้ องตอบคําถามของเศษขยะไร้ คา่ จากตระกูล
เซี่ยว ยิ่งกว่านัน้ ข้ ายิ่งไม่มีความจําเป็ นอันใดที่ต้องอธิบายเรื่ องราวในพรรค
ตระกูลเซี่ยวเรา! ผู้อาวุโสท่านใดในตระกูลเซี่ยวเป็ นผู้รับผิดชอบการลงทัณฑ์ จง
จับกุมตัวนางโจรและเจ้ าเศษขยะที่พยายามปกป้องนางอย่างบ้ าคลัง่ ผู้นี ้ไปคุมขัง
เดี๋ยวนี ้!”

“เราจะทําตามคําสัง่ ของนายน้ อยเซี่ยวอย่างเคร่งครัด!!” เสียงคํารามจากผู้

อาวุโสที่สี่เซี่ยวเฉิง หัวหน้ าฝ่ ายบังคับกฏในตระกูลเซี่ยวผู้มองเห็นโอกาสในการ
ปรากฏกาย มันพลันหันศีรษะ สายตาเปิ ดเผยแววที่แฝงไว้ ด้วยลางร้ ายไปยัง
เหยื่อเช่นเซี่ยวหลิงซีพร้ อมทังตะโกนด้
้ วยเสียงอันดังว่า “เซี่ยวหลิงซี เซี่ยว
เช่อ! เจ้ าทังสองทํ
้ าความผิดร้ ายแรง จงติดตามข้ าไปยังโถงบังคับกฎเพื่อรับบท
ลงทัณฑ์!!”

สถานการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ ว ช่างน่าแปลกประหลาดที่แม้ ว่าพวกมัน

ล้ วนถูกเปิ ดโปง ทว่าฝ่ ายตรงข้ ามกลับแสดงออกอย่างไม่สนใจในเกียรติศกั ดิ์ศรี
และจู่โจมอย่างรวดเร็ว เซี่ยวเช่อพลันบังเกิดความตื่นตัวพร้ อมทังก้้ าวถอย
หลัง ชายหนุ่มกระซิบต่อเซี่ยฉิงเยว่ว่า “เฮ้ ! ฉิงเยว่ภรรยาข้ า ท่านอาจารย์ของ
ท่านเล่า!!”

“ไม่ทราบได้ ” เซี่ยฉิงเยว่ตอบเรี ยบๆ

“I~! @#￥%……” สาเหตุที่เซี่ยวเช่อใจกล้ าบังอาจกระทําการประดุจการตบ

หน้ าพรรคตระกูลเซี่ยวเช่นนี ้มิใช่ความแค้ นบดบังนัยน์ตา ทว่าสืบเนื่องจากชาย
หนุ่มทราบว่าอาจารย์ของเซี่ยฉิงเยว่อยู่ในละแวกใกล้ เคียง...เมื่อคืน ชายหนุ่มจึง
ได้ กระตุ้นเตือนเซี่ยฉิงเยว่ให้ ติดต่อกับอาจารย์ของนาง
ทว่า ในท้ ายที่สดุ เซี่ยฉิงเยว่เพียงสามารถตอบคํา “ไม่ทราบได้ ” ...Yes, Mom
เอ๊ ย....(ขออภัยทีห่ ยาบคาย)

ระดับพลังวรยุทธ์ของเซี่ยวเฉิงอยู่หนึง่ ในห้ าภายในตระกูลเซี่ยว นี่ล้วนเป็ นไป

ไม่ได้ ที่เซี่ยวเช่อและเซี่ยวหลิงซีจะสามารถต่อต้ านมันได้ ทว่า ทันใดนัน้ เงาร่าง
สูงพลันปรากฏออกมายืนหยัดอยู่เบื ้องหน้ าเซี่ยวเช่อและเซี่ยวหลิงซีใน
พริ บตา ด้ วยพลังลมปราณที่แผ่ครอบคลุมทัว่ ทังร่้ าง เซี่ยวเหล่ยพลันปรากฏ
ออกมาด้ านหน้ า...

เสียงสัน่ สะเทือนพร้ อมทังฝุ

้ ่ นทรายคละคลุ้งบดบังสายทุกผู้คน เซี่ยวเฉิงผู้เพิ่งจะ
พุ่งตัวเข้ าหาเป้าหมายถูกตีกลับและปลิวถอยไปด้ านหลัง หลังจากร่อนลงยืน
หยัด มันยังคงต้ องถอยกายไปอีกเจ็ดถึงแปดก้ าวก่อนจะสามารถตังหลั ้ กได้ อย่าง
มัน่ คง

ภายในตระกูลเซี่ยว...สมควรบอกว่าในเมืองเมฆาล่องแห่งนี ้ บุคคลเพียงคน
เดียวผู้ซงึ่ สามารถยันเสมอกับมันได้ ในกระบวนท่าเดียว มีเพียงบุคคลซึง่ บรรลุ
ขันสิ
้ บของขอบเขตระดับลมปราณจิต-เซี่ยวเหล่ย

“เซี่ยวเหล่ย! นี่มนั หมายความว่ายังไง! เจ้ าจะปกป้องพวกมันอย่างโจ่งแจ้ งเช่นนี ้

หรื อ?” หากเป็ นในอดีต เซี่ยวเฉิงคงต้ องหดหัวต่อการปรากฏตัวของเซี่ยวเหล่ยอ
ย่างไม่ต้องสงสัย ทว่า ณ ขณะนี ้ มันกระทัง่ สามารถตะโกนใส่เซี่ยวเหล่ยด้ วยค
วามัน่ ใจเหลือล้ น
แม้ ว่าชายชราจะทราบกระจ่างถึงสิ่งที่เกิดขึ ้น ทังยั
้ งรู้ซึ ้งยิ่งกว่าว่าการขัดขวาง
พวกมันล้ วนไม่มีประโยชน์ ทว่าจะให้ เซี่ยวเหล่ยยืนดูเซี่ยวเช่อและเซี่ยวหลิงซีถกู
นําตัวไปเผชิญกับความอยุติธรรมอย่างเงียบๆได้ อย่างไร? ชายชราเมินเฉยต่อ
เซี่ยวเฉิง หันกายไปทางเวทีพร้ อมกล่าวว่า “ท่านผู้นํา เรื่ องในวันนี ้ ข้ ามี
บางอย่างอยากจะพูดตลอดมา! การที่บตุ รสาวของข้ าเซี่ยวหลิงซีจะทําการขโมย
ผงชีพจรลมปราณ ล้ วนเป็ นเรื่ องที่เป็ นไปไม่ได้ แน่นอน!”

“ฮ่าฮ่า เซี่ยวหลิงซีเป็ นบุตรสาวของเจ้ า แน่นอนว่าเจ้ าต้ องพูดแบบนัน!”

้ เซี่ยวห
ลี่หวั เราะอย่างเย็นชา “อย่างไรก็ตาม ความจริ งล้ วนถูกเปิ ดเผยแล้ ว ไม่ว่าเจ้ า
จะพูดอะไรล้ วนไม่มีประโยชน์! หากเจ้ ายังกล้ าปกป้องและขัดขวางการจับกุม
ผู้กระทําผิดอีกละก็ อย่าได้ โทษข้ าหากข้ าจะไม่เห็ฯแก่ความสัมพันธ์ของเราและ
จับกุมเจ้ าไปพร้ อมกัน!”

เมื่อมันยืนอยู่ข้างเซี่ยวกวงหยุน เซี่ยวหลี่มีความมัน่ ใจที่จะยืนหยัดท้ าฟ้าดินและ

กล่าวคําพูดเหล่านันออกมาประดุ
้ จดังทุกสิ่งล้ วนเป็ นความจริ ง ด้ วยสีหน้ า
ท่าทางอันน่าเหลือเชื่อ

เซี่ยวเหล่ยยืนอย่างหนักแน่นไม่คลอนแคลน ชายชรามองไปยังเซี่ยวหยุนไห่
พร้ อมกล่าวว่า “ถูกต้ อง มันเป็ นความจริ งที่ข้าบอกต่อลูกซีเรื่ องผงชีพจร
ลมปราณมีความสามารถฟื น้ ฟูเส้ นชีพจร ข้ าบังเกิดความเสียใจขึ ้นทันทีที่ข้า
กล่าวเรื่ องนี ้ต่อนาง เนื่องจากข้ ารู้ ว่าด้ วยลักษณะนิสยั ของนางแล้ ว ข้ าเกรงว่า
นางจะหุนหันพลันแล่นถึงขันออกไปขโมยผงชี
้ พจรลมปราณ ด้ วยเหตุนี ้ ข้ ายืน
เฝ้าอยู่ที่ประตูตกึ ของนางตลอดทังคื
้ นจนกระทัง่ เช้ า! นางไม่ได้ ก้าวขาแม้ แต่ครึ่ง
ก้ าวออกจากประตูตกึ ของนาง!”

“เฮอะ! เพื่อแก้ ตา่ งให้ แก่ลกู สาวเจ้ า เจ้ าถึงกับสามารถปั น้ เรื่ องราวที่ไร้ สาระ
เช่นนี ้ออกมาได้ ! คิดดูสิ จะมีใครเชื่อคําพูดของเจ้ า? สหายทังหลายในที้ ่นี่ พวก
ท่านมีใครเชื่อคําพูดของมันบ้ าง?”

สีหน้ าของเซี่ยวเหล่ยแปรเปลี่ยนยะเยียบเย็นชาอย่างที่สดุ ชายชรากล่าวด้ วย

เสียงอันดังว่า “ข้ า...เซี่ยวเหล่ย..ใช้ ชีวิตมาด้ วยยึดถือความซื่อตรงและ
คุณธรรม! แม้ ไม่ใช่สภุ าพบุรุษที่แท้ จริ ง แต่ข้าไม่เคยดูถกู บุคคลที่ต้อยตํ่า
กว่า! ข้ าไม่เคยทําร้ ายใคร ทังไม่
้ เคยหลอกลวงผู้ใด! หากสิ่งที่ข้าพูดก่อนหน้ านี ้
มีคําเท็จแม้ เพียงครึ่งคํา ขอให้ ฟ้าดินลงทัณฑ์ สาปแช่งให้ ข้าไม่ได้ ตายดี!”

คําพูดของเซี่ยวเหล่ยดังสะท้ านจิตใจผู้ฟัง ทุกคําพูดเต็มเปี่ ยมไปด้ วยพลัง

ลมปราณอันเที่ยงแท้ และจิตใจอันเที่ยงตรง เซี่ยวเหล่ยมิใช่เพียงผู้เข้ มแข็งที่สดุ
ในเมืองเมฆาล่อง ทว่าคุณธรรมจริ ยธรรมของมันล้ วนเป็ นที่กล่าวขาน! อันที่จริ ง
มันไม่จําเป็ นต้ องกล่าวคํา “ขอให้ ฟ้าดินลงทัณฑ์ สาปแช่งให้ ข้าไม่ได้ ตายดี”
เพื่อให้ ผ้ คู นเชื่อคําพูดของมันด้ วยซํ ้า...ทว่า แม้ จะไม่กล่าวคําพูดเหล่านี ้ ด้ วย
คําพูดก่อนหน้ าของเซี่ยวเช่อ ทุกผู้คนในที่นี ้ล้ วนทราบข้ อเท็จจริ งที่
เกิดขึ ้น อย่างไรก็ตาม ภายใต้ เมฆหมอกแห่งอํานาจจากพรรคตระกูลเซี่ยว
ครอบคลุมอยู่ ล้ วนเป็ นไปไม่ได้ ที่จะเปลี่ยนแปลงข้ อกล่าวหาอันไร้ ยางอายที่สมุ
ใส่เซี่ยวหลิงซี แม้ ว่าเซี่ยวเหล่ยจะนําหลักฐานออกมามากกว่านี ้ ล้ วนไม่อาจทํา
สิ่งใดได้ ทังอาจยิ
้ ่งทําให้ เซี่ยวกวงหยุนอับอายจนกลายเป็ นโทสะมากยิ่งขึ ้น
“ฮ่ าฮ่ าฮ่ าฮ่ าฮ่ า....”
เสียงหัวเราะเย้ ยหยันพลันระเบิดออกมาอย่างรุนแรงท่ามกลางผู้คนภายใน
ตระกูลเซี่ยว เซี่ยวยู่หลงผู้ยืนอยู่เหนือสถานการณ์ตลอดมา พลันก้ าวออกมา
ด้ านหน้ า มันหันหน้ าไปทางเซี่ยวเหล่ย หัวเราะพร้ อมทังจ้ ้ องมองไปยังชาย
ชรา “ในเรื่ องนี ้ เซี่ยวยู่หลงไม่มีสิทธิอนั ใดที่จะพูดหรื อสอดแทรก ทว่าทันทีที่ข้า
ได้ ยินคําประกาศของท่านผู้อาวุโสที่ห้า ข้ าไม่สามารถอดทนได้ อีกต่อไป...บุคคล
ผู้ซงึ่ หลอกลวงตระกูลเซี่ยวเมืองเมฆาล่องเราทังตระกู ้ ลมาเป็ นเวลากว่าสิบ
ปี กลับสบถสาบานว่าตนเองเป็ นบุคคลซึง่ “ยึดถือความซื่อตรงและ
คุณธรรม ทังไม่้ เคยหลอกลวงผู้ใด!” นี่กลับเป็ นเรื่ องตลกร้ ายที่สดุ ที่ข้าเคยได้ ยิน
มา!”

...หลอกลวงตระกูลเซี ่ยวเมืองเมฆาล่องเราทัง้ ตระกูลมาเป็ นเวลากว่าสิ บปี ....

คําพูดนี ้สร้ างความตะลึงลานแก่ทกุ ผู้คน

เมื่อได้ ยินคําพูดของเซี่ยวยู่หลงและเห็นสีหน้ าท่าทางที่แสดงออก เซี่ยวเช่อพลัน

หน้ านิ่วคิ ้วขมวด ลางสังหรณ์อปั มงคลร้ ายกาจแพร่ กระจายภายในอกของชาย
หนุ่ม

“เซี่ยวยู่หลง เจ้ าหมายความว่าอย่างไร!” เซี่ยวเหล่ยพลันขมวดคิ ้วพร้ อมกล่าว

ถามเสียงตํ่า
เซี่ยวหยุนไห่เองกล่าวคําพูดด้ วยสีหน้ าเคร่งเครี ยดว่า “ยู่หลง! ผู้อาวุโสห้ าเป็ น
บุคคลซึง่ เที่ยงธรรมและมีเกียรติ ต่อหน้ าแขกผู้สงู ศักดิ์จากพรรคตระกูล
เซี่ยว ต่อหน้ าสมาชิกตระกูลเซี่ยวเราทังหมด้ และต่อหน้ าสหายทังหลายใน
้
เมืองเมฆาล่องนี ้ เจ้ าล้ วนไม่อาจพูดเพ้ อเจ้ อเหลวไหลอันใด!”

เซี่ยวยู่หลงค้ อมศีรษะลงอย่างนอบน้ อมพร้ อมกล่าวว่า “ขอให้ ท่านพ่อ

วางใจ บุตรชายของท่านล้ วนไม่อาจพูดเพ้ อเจ้ อเหลวไหลกลางวันแสกๆ” เมื่อ
มันหันมามองเซี่ยวเหล่ย เซี่ยวยู่หลงหรี่ ตาเล็กลงพร้ อมแย้ มรอยยิ ้มจางๆ “ผู้
อาวุโสห้ า ท่านกล่าวว่าท่าน “ยึดถือความซื่อตรงและคุณธรรม ทังไม่ ้ เคย
้ านกล้ าเดิมพันด้ วยเกียรติและศักดิ์ศรี ทงชี
หลอกลวงผู้ใด” เช่นนันท่ ั ้ วิตของ
บุตรชายท่านเซี่ยวยิงหรื อไม่...ว่าเซี่ยวเช่อ...เป็ นหลานชายตามสายเลือดที่
แท้ จริงของท่ าน!!”
จบเล่ ม 1