ตอนที่ 1 เรื่องคางคาในอดีต

กรงเล็บของลินลี่ยบีบไหลของฮิลแมนแนนจนเสื้อผาของเขาฉีกขาดมี
รอยแผลเลือดไหลออกมาชาๆ ยอมเสื้อผาของเขาเปนสีแดง

แตฮิลแมนไมไดสนใจแมแตนอย

ฮิลแมนมองดูลินลี่ยและพูดดวยนํ้าเสียงเศราสรอย “ลินลี่ยสงบใจไว
กอน”

“บอกขามา” ลินลี่ยจองมองฮิลแมน

ฮิลแมนพูดอยางจริงจัง “กองอัศวินที่ตามเจามา ในตอนนี้อยาได

ปลอยใหมีใครรูเรื่องของตระกูลเจาเปนอันขาด กอนอื่นเจาจงตามขา
มา” ฮิลแมนขยับไหลใหหลุดจากกรงเล็บของลินลี่ย แลวควาแขนที่
เต็มไปดวยเกล็ดของลินลี่ยเพื่อดึงเขาใหตามไปยังหอบรรพบุรุษ…..แต
ไมวาเขาจะทําอยางไรลินลี่ยกลับไมขยับจากจุดที่ยืนอยูเลยแมแตนอย

“ลินลี่ย!” ฮิลแมนหันหนา เผยแววตาเต็มไปดวยโทสะออกมา

“ลุงฮิลแมน ขารูดีวาควรทําอยางไร”

สีหนาของลินลี่ยยังคงโศกเศรา แตเขาสูดลมหายใจเขาลึก คืนสภาพ

เกล็ดบนแขนของเขาใหกลับสูสภาพปกติ และเก็บ ‘ดาบศึกลาสังหาร‘
เขาถุงเก็บของอีกครั้ง ลินลี่ยไดยินเสียงกีบเทามาจากดานนอกไมไกล
มากนัก

ในที่สุดกองทหารอัศวินของอารามเจิดจรัสก็เดินทางมาถึง

ลินลี่ยหันไปกวาดสายตามองพวกเขาอยางเย็นชา แตไมไดสนใจพวก
เขา เขาพูดกับฮิลแมนวา “ลุงฮิลแมน นําไปเลย”

“ก็ได”

เมื่อเห็นวาลินลี่ยสงบใจแลว ฮิลแมนรูสึกดีขึ้นมาบาง เขารีบนําทางลิน

ลี่ยไปยังหอบรรพบุรุษทันที สีหนาของลินลี่ยยังคงสงบนิ่ง ในเวลานี้
นอกจากตัวลินลี่ยเองไมมีใครรูวาภายใตควาสงบนิ่งที่แสดงออกมานี้
จริงๆแลวมีความเจ็บปวดอยางลึกลํ้าซอนอยู

กระทั่งหนูเงาบีบี หรือ เดลิน โคเวิรท ก็ไมสงเสียงแมแตนอย

จิตใจของพวกเขาตางก็เชื่อมโยงอยูกับลินลี่ย เปนธรรมดาที่พวกเขา
จะรับรูถึงความรูสึกเศราโศกและความเจ็บปวดของลินลี่ยในตอนนี้

ลมพัดแรงขึ้นสงผลใหใบไมมากมายที่อยูบนพื้นกระเบื้องหินโบราณ
ปลิววอนไปทั่ว
“ครืดดดด”

ฮิลแมนผลักประตูเปดเขาไปในหอบรรพบุรุษ แลวหันกลับไปมองลินลี่
ย ที่กําลังกอด ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ เอาไว ลินลี่ยเดินกาวเขาไปขางใน
สีหนาของเขาสงบนิ่ง แตเมื่อสายตาของเขามองตรงไปยังแถวของปาย
วิญญาณที่วางอยูกลางหอบรรพบุรุษ ลินลี่ยสามารถอานตัวอักษรบน
ปายวิญญาณปายใหมที่วางอยูดานหนาไดอยางชัดเจนจากจุดที่เขา
ยืนอยู

ตัวอักษรดานหนาเหลานั้นอานวา “ฮ็อก บาลุค”

ลินลี่ยรสู ึกวาจิตใจของเขากําลังเริ่มสับสนมึนงง ราวกับวากําลังเห็น

ภาพหลอน แตเขาก็ยังคงยืนอยูตรงนั้น ไมขยับเขยื้อน และนอกจาก
นั้นยังคงถือ ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ เอาไว ลินลี่ยกาวเดินไปยังแทนหิน
ดานหนาของปายวิญญาณ วาง ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ ดานบนของแทน

ลินลี่ยมองดูปายวิญญาณ ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาบนหนาของเขา ลินลี่ย

กลาวอยางนุมนวลวา “ทานพอ ขากลับมาแลว”

“ขารูวาตลอดชีวิตของทาน ความหวังสูงสุดของทาน คือการนําเอา

มรดกของบรรพบุรุษเราคืนมา พรอมกับการฟนฟูฐานะที่เคยรุงเรือง
ของตระกูลนักรบเลือดมังกรในอดีตกลับคืนมา” ลินลี่ยพูดเสียงเบา
มากราวกับวาเขากลัวจะไปรบกวนคนอื่น เสียงของเขาเต็มไปดวย
ความออนโยนและเอาใจใส
ลินลี่ยยังคงมองดูปายวิญญาณ “ขาไมไดทําใหทานผิดหวัง ขานํามัน
กลับมายังตระกูลบาลุคแลว กลับสูตระกูลนักรบเลือดมังกร มรดก
ของบรรพบุรุษเรา ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ “

“ตอนนี้…ขาไดนํา ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ กลับมาแลว และอีกไมนาน ขา

จะฟนฟูความรุงเรืองของตระกูลนักรบเลือดมังกรกลับมาอีกครั้ง ขา
มั่นใจวาจะทําใหทั่วทั้งทวีปยูลานไดรับรูถึงความยอดเยี่ยมของตระกูล
นักรบเลือดมังกรเรา และจะทําใหชื่อของทานเลื่องลือไปทั่วทั้งทวีปยู
ลาน”

“ขาจะทําทั้งหมดนี้ใหสําเร็จ ขาขอสาบาน”

ทันใด สีหนาของลินลี่ยเปลี่ยนเปนเหี้ยมเกรียม “แตกอนที่ขาจะทําทุก

อยางทั้งหมดนี้ ขาจะตองแกแคนใหทาน”

เขารูดีแกใจวาบิดาของเขา ฮ็อก บาลุคตองถูกฆาตายโดยใครสักคน

ไมอยางนั้น ดวยพื้นฐานพลังของบิดาเขาที่เปนถึงนักรบระดับ 6 และ
เขายังเปนคนที่มีสุขภาพรางกายแข็งแรงดี เขาไมมีทางตายดวยอาการ
ปวยธรรมดาเปนแน ยิ่งกวานั้น หากเขาปวยตายจริงๆ ฮิลแมนยอมไม
ตองปดบังเรื่องราวเชนนี้ ลินลี่ยบอกตัวเองไดอยางมั่นใจวาสาเหตุการ
ตายของบิดาเขานั้นไมธรรมดา!
“ขาจะนําหัวของคนที่ฆาทาน มาเซนไหวดวงวิญญาณทานใหได! “
แววตาของลินลี่ย เปลี่ยนเปนแววตาเย็นชาสีทองเขมของมังกรเกราะ
หนามอีกครั้ง ดวงตาสีทองเขมที่นาสะพรึงกลัวนั่น

ลินลี่ยหันไปมองฮิลแมนอยางดุดัน “ลุงฮิลแมน บอกขามา ทานพอ

ของขาตายไดอยางไร? นอกจากนี้ศพของทานพอฝงอยูที่ไหน? รวม
ถึงที่ทานบอกวาทานพอตายไปเมื่อสามเดือนกอนดวย ทําไมทานไมไป
แจงขาวใหขารู?”

ฮิลแมนเปดปากของเขา แตไมไดตอบคําถาม

“ลินลี่ย ใจเย็นกอน” ฮิลแมนพูดอยางชาๆ

ใจเย็น?

จะใหเขาใจเย็นไดอยางไร?

“ขาหวังเปนอยางยิ่งวาทานพอจะอยูที่นี่ และดู ‘ดาบศึกลาสังหาร‘

เลมนี้ดวยตาของเขาเองเปนการสวนตัว ขารอคอยมานานที่จะบอก
ทานพอวาขาไดกลายเปนนักรบเลือดมังกร ขาหวังเปนอยางยิ่งที่จะได
เห็นรอยยิ้มของทาน ไดยินเสียงหัวเราะปลื้มปติของทาน ไดเห็น
ใบหนาที่เต็มไปดวยความภาคภูมิใจของทานเมื่อไดเห็นรางมังกรของ
ขา! อยางไรก็ตาม … ตอนนี้ทุกอยางที่กลาวมานี้จะไมมีวันเกิดขึ้น”
ลินลี่ยรสู ึกราวกับวาหัวใจของเขาถูกมีดกรีดเฉือนออกเปนชิ้นๆ
แตฮิลแมนกลับขอใหเขาใจเย็น?

ลินลี่ยอยากจะตอวาฮิลแมนอยางโกรธเกรี้ยว แตเขาพยายามอดทน
ไมทําอยางนั้น หลังจากสูดลมหายใจลึกๆ อยางไมเต็มใจ เขากลํ้ากลืน
ความโกรธของเขาลงไป จองเขม็งไปที่ฮิลแมนพูดวา “ลุงฮิลแมน! เลา
ทุกอยางที่เกิดขึ้นใหขาฟง ขาอยากรูเรื่องราวทั้งหมด”

“พอของเจาตายเมื่อสามเดือนกอน แตกอนที่เขาจะตาย เขาไดสั่งขา

เอาไววาใหบอกเรื่องนี้หลังจากที่เจาเลื่อนเปนนักรบระดับ 7 แลว
เทานั้น ไมอยางนั้นหามบอกเรื่องสาเหตุที่พอของเจาตายเปนอันขาด”
ฮิลแมนพูดอยางจริงจัง

“นักรบระดับ 7 งั้นรึ?”

“ใช” ฮิลแมนพยักหนาเล็กนอย “นี่คือเหตุผลวาทําไมขาถึงไปหาเจาที่

สถาบัน แตกลับไมไดแจงเรื่องการตายของบิดาเจาหรือสาเหตุที่เขา
ตาย คําสั่งเสียของบิดาเจากอนตายนั้นคือไมใหเจารูวาเขาตาย เพื่อที่
เจาจะไดมีสมาธิกับการเรียนอยางสงบ”

ฮิลแมนเพงมองลินลี่ย “ลินลี่ย ไมใชวาขาไมเต็มใจบอกเจา แตมันเปน

คําสั่งเสียกอนตายของบิดาเจา ขาไมอาจขัดขืนได ตอเมื่อเจาไดเลื่อน
เปนนักรบระดับ 7 แลวเทานั้น เมื่อนั้นขาถึงจะเลาทุกอยางที่เกิดขึ้นให
เจาฟงอยางเต็มใจ”
ลินลี่ยเขาใจไดทันที

นักรบระดับ 7?

ลินลี่ยดึงหนังสือหอดวยแผนหนังจากอกเสื้อของเขาและสงใหฮิลแมน

“นี่คือ?” ฮิลแมนมองดูดวยความแปลกใจ

“หนังสือบันทึกระดับของจอมเวท” ใบหนาของลินลี่ยผอนคลาย

จอมเวททุกคน นับจากวันที่เขาเริ่มไดรับการประเมินผล จะไดรับ

ใบรับรองกับหลักฐานแสดงระดับของเขา ทุกครั้งที่เขาเลื่อนระดับ
พวกเขาจะบันทึกมันไว

ฮิลแมนเปดหนังสือบันทึกและเห็นวาขางใตชองคุณสมบัติ ‘ธาตุลม‘
และ ‘ธาตุดิน‘ ทั้งสองชองมีดาวเจ็ดดวง
“ระดับ 7… จอมเวทสองธาตุระดับ 7?” ฮิลแมนตะลึง เขาจองมองลิน
ลี่ยอยางไมอยากเชื่อ

ลินลี่ยอายุเทาไหร?
แค 17 ป
จอมเวทสองธาตุระดับ 7 อายุ 17 ป? ฮิลแมนเองก็ไมรรู ายละเอียด
ชัดเจนมากนัก แตเขารูดีวาทั่วอาณาจักรเฟนไล จอมเวทที่ทรงพลัง
ที่สุดในปจจุบันเปนจอมเวทระดับ 8 แตนั่นเปนชายแกที่มีอายุเกินรอย
ป

ฮิลแมนจําไดวา เมื่อตอนที่เขาเขารวมกองทัพมีมีจอมเวทระดับ 7 ที่

เขารวมดวยในเวลาเดียวกัน เขายังจดจําความสงางาม และความ
เกรียงไกรในวันนั้นไดเปนอยางดี

แตตอนนี้ลินลี่ยนอย เด็กที่เขาคอยดูแลจนเติบใหญ แคพริบตาเดียว

เขากลายมาเปนจอมเวทสองธาตุระดับ 7 แลว

“นี่ … นี่เปนเรื่องจริงรึ?” ฮิลถามคําถามที่โงมาก ฮิลแมนรูดีวาใบรับ

รองระดับนี้ไมมีทางปลอมแปลงขึ้นมาไดแนนอน

“ลุงฮิลแมน ตอนนี้ทานคงเลาไดแลววามันเกิดอะไรขึ้นกันแน ใชม้ยั ?”

ลินลี่ยมองฮิลแมน
ฮิลแมนพยักหนาแลวมุงหนาไปยังหองสวนตัวที่อยูดานหลังหอ
บรรพบุรุษ ไมนานนักเขาเดินกลับออกมา มุงหนาไปหาลินลี่ย เขาดึง
ซองจดหมายออกมาจากอกเสื้อของเขา สงใหลินลี่ย แลวกลาวเบาๆ
วา “บิดาของเจาทิ้งจดหมายนี้ไวใหเจา กอนที่เขาจะตาย เมื่อเจาอาน
มัน เจาจะเขาใจทุกอยาง”
มือของเขาสั่นเทิ้ม ลินลี่ยเอื้อมมือออกไปและรับซองจดหมายมา

ไมมีตัวอักษรใดๆบนซองจดหมาย

เขาเปดซองจดหมายและดึงจดหมายออกมา จดหมายมีเนื้อหาเต็ม
สองหนากระดาษ

“ลินลี่ย: เมื่อถึงเวลาที่เจาไดอานจดหมายฉบับนี้ ขาคงจะตายไปนาน

มากแลว”

“หัวใจของขาเต็มไปดวยรูสึกผิดอยางยิ่งตอเจาและวอรตัน แตไมมีสิ่ง
ใดที่ขาสามารถทําใหพวกเจาทั้งไดอีกแลว ขาไดแตหวังวาเจาทั้งสอง
จะใชชีวิตอยางสงบยาวนานมากพอ นั่นคือเหตุผลที่วาทําไมขาถึงสั่ง
ใหลุงฮิลแมนของเจาสงตอจดหมายนี้ใหเจาเมื่อเจาไดเลื่อนเปนนักรบ
ระดับ 7 แลว”

เมื่ออานถึงตรงนี้ หัวใจของลินลี่ยรสู ึกขมขื่น

“ใหขาใชชีวิตอยางสงบอยางยาวนานมากพอยังงั้นรึ? ขาคิดวาทานพอ
คงไมไดคาดวาขาจะกลายเปนจอมเวทระดับ 7 ไดรวดเร็วเชนนี้ จริงๆ
แลว อัตราความกาวหนาของคนปกติทั่วไปนั้น การเลื่อนระดับจาก
ระดับ 6 ขึ้นไปสูระดับ 7 ตองใชเวลายาวนานมาก”
“ลินลี่ย ขาเก็บความลับนี้ไวใจขามานานหลายป แมของเจาจริงๆแลว
ไมไดตายเพราะคลอดวอรตัน”

ขอความจากบิดาของเขาทําใหหัวใจของลินลี่ยสั่นสะทาน

ตั้งแตเขายังเด็ก ลินลี่ยไดรแู ความารดาของเขาเสียชีวิตเมื่อคลอดวอร

ตัน แตเห็นไดชัดวา … นั่นเปนเรื่องโกหก

“ในปน้นั เมื่อมารดาเจากําลังตั้งทองวอรตัน เราสองคนมีความสุข

มาก แตสิ่งอํานวยความสะดวกทางการแพทยที่เมืองเล็กๆอูซันนั้น
ยํ่าแยเกินไป ดั้งนั้นขาจึงพาแมของเจาไปยังเมืองเฟนไล ในเมืองเฟนไล
นั้นแมของเจาไดคลอดวอรตันออกมาอยางปลอดภัย วอรตันนอยนา
รักมาก และเราทั้งคูลวนมีความสุขมาก หลังจากเขาเกิดไดไมนาน
มารดาของเจาและขาพาวอรตันนอยไปยังอารามเจิดจรัสเพื่ออธิษฐาน
ขอพรใหวอรตันสุขภาพแข็งแรง วันที่เต็มไปดวยความสุขวันนั้น ขา
และแมของเจามีความสุขเปนอยางยิ่ง หลังจากนั้นเราออกจากอาราม
เจิดจรัสและพักคางคืนที่โรงแรมในเมืองเฟนไล”
“คืนนั้นเอง มีกลุมโจรลึกลับลอบเขามาที่โรงแรม และใชกําลังลักพา
ตัวแมของเจาไป ดวยจํานวนที่ตางกันอยางสิ้นเชิง ตัวขาทําไดเพียงปก
ปองวอรตันนอยเทานั้น…แตขาไดเห็นปานแดงรูปแมงมุมบนแขนของ
หนึ่งในกลุมโจรนั้น”
ในขณะที่เขาอานขอความนี้ ลินลี่ยรสู ึกราวกับวาตัวเขาไดยอนกลับไป
อยูในคืนนั้นเมื่อสิบปกอน…
ภายใตการโจมตีผสานของศัตรูหลายคน บิดาของเขาทําไดเพียงคุม
ครองวอรตันไมอาจโจมตีศัตรูใหลาถอยออกไปได และทําไดเพียงแค
มองดูภรรยาสุดที่รักของเขาถูกจับตัวไปตอหนาตอตาโดยไมอาจทําสิ่ง
ใดได

“ขารูดีวาโจรกลุมนี้ไมใชกลุมโจรธรรมดาแนนอน คนที่ออนแอที่สุดใน
หมูพวกเขาเปนถึงนักรบระดับ 4 ขณะที่คนที่แกรงที่สุดนั้นแข็งแกรง
กวาขาเสียอีก โชคดีที่เปาหมายของพวกมันมีเพียงแมของเจา ไมอยาง
นั้นขาและวอรตันคงตายไปนานแลว ใครก็ตามที่สามารถรวบรวมทีม
ระดับนี้ไดตองมีอํานาจมากในเมืองเฟนไลแนนอน ขาไมกลาเปดเผย
เรื่องนี้ใหคนอื่นรู ขาพาวอรตันนอยกลับมาบานและบอกทุกคนวา
มารดาของเจาตายเพราะคลอดบุตร มีเพียงลุงของเจาฮิลแมนและพอ
บานแอชลี่ยที่รคู วามลับนี้”

อานมาถึงตรงนี้ ในใจของลินลี่ยพลันเต็มไปดวยคําถามมากมาย

ในกลุมโจรนั้น คนที่แข็งแกรงที่สุดยังแข็งแกรงยิ่งกวาบิดาของเขา แต

พวกมันกลับไมสนใจบิดาของเขาสักนิด พวกมันมีเพียงเปาหมายเดียว
คือลักพาตัวมารดาของเขา แตการลักพาตัวมารดาของเขานั้นคุมคา
กับการเสียเวลารึ?

“ขาไมกลาเลาเรื่องนี้ใหพวกเจาฟง ในชวงเวลาสิบกวาปที่ผาน ขาได

แตเก็บความลับนี้เอาไวในใจใหลึกที่สุด ขาไมกลาพอจะบอกคนอื่น…
และขายังไมกลาเอาตัวเองเขาไปเสี่ยงเพื่อตามหาเบาะแสของแมเจา
แมแตหาวาแมเจายังมีชีวิตอยูหรือไม รวมถึงกลุมโจรพวกนั้นเปนใคร”

เมื่อไดอานสิ่งที่บิดาของเขาเขียน ลินลี่ยรสู ึกราวกับวาหัวใจของเขาถูก

บีบรัดอยางรุนแรง

“ขาเปนผูสืบทอดตําแหนงผูนําตระกูลนักรบเลือดมังกร อยางนอย
ที่สุดขาตองเลี้ยงดูเจาและวอรตันใหเติบโตกอน ขาไมอาจปลอยให
สายเลือดตระกูลบาลุคจบลงในยุคของขา ปแลวปเลา ขาทําไดเพียง
แอบอดทน… แตทุกๆคืน ขาไมอาจขมตาตัวเองใหนอนหลับได ขาได
แตเฝาถามตัวเองวาแมของเจายังมีชีวิตอยูหรือไม ขาอดทน…ขาได
อดทนมายาวนานถึงสิบเอ็ดป!”

“ลินลี่ย เจาเปนความภาคภูมิใจของขา อยางแรกเจาเปนนักเรียนของ

สถาบันจอมเวทอันดับ 1 ของทวีปยูลาน และเจายังเปนหนึ่งใน
อัจฉริยะ ของที่นั่น ที่สถาบันเอินส ขาเต็มไปดวยความเชื่อมั่นในตัวเจา
ยิ่งกวานั้น แมแตวอรตันนอยยังมีสายเลือดนักรบเลือดมังกรเขมขน
มากพอ ขาภูมิใจเปนอยางยิ่ง สําหรับลูกชายที่โดดเดนของขาทั้งสอง
คน…ขารูสึกวาขาไดทําสิ่งที่ถูกตอบรรพบุรุษของตระกูลบาลุค! แตแม
จะทําทั้งหมดแลว ขาก็ยังคงไมกลาที่จะสืบหาเบาะแสที่อยูของแมเจา
เพราะวอรตันยังจําเปนตองใชเงินทองจํานวนมากเพื่อจายคาเลาเรียน
ของเขา”
“เพราะฉะนั้นขาจึงตองอดทนมายาวสิบเอ็ดป แตเมื่อเจากลับมาจาก
เทือกเขาอสูรเวทและมอบถุงใสผลึกเวทใหขาถุงใหญ ขารูไดทันทีวา…
ในที่สุด ขาก็สามารถปลอยวางทุกอยางและเดินทางไปตามหาเบาะแส
ของแมเจา แมวาแมของเจาจะยังไมกลับมาหลังจากผานไปนานกวา
11 ป และเปนไปไดกวา 80% ถึง 90% วานางตายไปแลว ขาก็ไม
เต็มใจที่จะยอมแพ แมวาขาจะตาย ขาจะแกแคนใหนาง”

อานถึงตรงนี้ มือของลินลี่ยเริ่มสั่นอีกครั้งั

ตอนนี้ลินลี่ยเขาใจแลว เพราะเมื่อกอนบิดาของเขาตองคอยดูแลคาใช
จายเรื่องการศึกษาของวอรตัน บิดาของเขาจึงไมกลาเอาชีวิตไปเสี่ยง
เพื่อสืบหาที่อยูของมารดาเขา แตเมื่อเขานําถุงที่เต็มไปผลึกเวทมูลคา
กวา 80,000 เหรียญทองกลับมา บิดาของเขาก็ปลอยวางภาระเหลา
นี้ไปไดอยางวางใจ

“สุดทายก็ไดไปสืบหาเสียที ขาไปทําการปลอมแปลงโฉมและปดบังตัว
ตนลอบเขาไปในเมืองเฟนไล ขาเริ่มตรวจสอบวาอะไรเกิดขึ้นในปน้นั ”

“แตเวลาผานมานานเกินไป สิ่งที่ขารูมีเพียงแคหนึ่งในโจรพวกนั้นมี
ปานแดงรูปแมงมุมอยูบนตนแขน ขาใชเวลาตลอดทั้งปเพื่อคนหา
สุดทายขาก็หามันพบ ชายที่มีปานแดงรูปแมงมุม ดวยการติดตาม
เงื่อนงํานี้ ขาคอยๆสืบหาตอไป …ในที่สุดขาก็พบผูบงการที่อยูเบื้อง
หลังกลุมโจรกลุมนี้”
“โจรกลุมนี้เปนผูใตบังคับบัญชาของคนในราชวงศอาณาจักรเฟนไล
และคนคนนั้นก็ไมใชใครเขา…ก็คือพระอนุชาของราชาแหงเฟนไล ดยุค
แพตเตอรสัน”
ตอนที่ 2 การตัดสินใจ

ในทวีปยูลาน มีเพียงจักรพรรดิของจักรวรรดิที่มีอํานาจใหพี่นองของ
เขาใชบรรดาศักดิ์ ‘เจาชาย’

ตําแหนง ‘เจาชาย‘ แหงจักรวรรดิ อาจเทียบไดกับ ตําแหนงพระราชา

จากหนึ่งในอาณาจักร ซึ่งสวนใหญแลว เหลาบรรดาพี่นองของพระ
ราชา จะไดรับการอวยยศเปนดยุค นั่นคือตําแหนงสูงสุดแลว

‘แกรนดดยุค’ นั้นจะมีอาณาเขตปกครองมากกวาขุนนาง หรือแมแต

ดยุคทั่วไป

จักรวรรดิ อาณาจักร แควน นี่คืออาณาเขตปกครองลดหลั่นลงไป

ตามขนาดพื้นที่
ดยุคแพตเตอรสัน?

อนุชาของพระราชาแหงเฟนไล?
ลินลี่ยรดู ีวาตระกูลโบลีน เปนตระกูลราชวงศของอาณาจักรเฟนไล
เปนตระกูลที่มีความแข็งแกรงเปนอยางยิ่ง พี่นองทั้งสองของตระกูลโบ
ลีน ตางก็เปนนักรบที่แข็งแกรงมาก พระราชาเคลย เปนที่ภาคภูมิใจ
ของเฟนไลอยางยิ่ง เพราะ เขาเปนถึงเปนนักรบระดับเกา
สําหรับแพตเตอรสัน แมวาเขาจะไมสามารถเทียบกับพี่ชายของเขาได
แตอยางนอยที่สุดเขาก็เปนถึงนักรบระดับ 7 นับวาเขาเองก็เปนคนที่
แข็งแกรงคนหนึ่ง

“ดยุคแพตเตอรสัน?” ในใจของลินลี่ยเต็มไปดวยจิตสังหาร

ลินลี่ยอานจดหมายตอ “ขาไดปลอมตัวเปนบาวรับใช แอบหาทาง

ดวยตัวเองจนไดเขาไปในคฤหาสนของดยุคแพตเตอรสัน หลังจากที่
พบเจออันตรายนับไมถวนและใชวิธีพิเศษบางอยาง ขาก็สามารถ
ลักพาตัวผูนําของกลุมลึกลับ ซึ่งเปนนักรบระดับ 7 มาได หลังจากที่
ขาใชวิธีการสอบสวนพิเศษ ในที่สุดเขาก็สารภาพวา … เขาทําไปภาย
ใตคําสั่งของดยุคแพตเตอรสัน แตตามที่ชายคนนี้สารภาพ หลังจากที่
พวกเขาไดลักพาตัวมารดาเจา ลีนาไป นางถูกสงใหกับดยุคแพตเตอร
สัน แลวถูกสงตอไปยังอีกสถานที่หนึ่ง เห็นไดชัดวายังมีผอู ยูเบื้องหลัง
ดยุคแพตเตอรสันที่คอยควบคุมเขาอยู”

“กอนที่ขาจะสอบสวนเสร็จสิ้น การหายตัวไปของนักรบระดับ 7 ก็ไป

กระตุนความสงสัยของดยุคแพตเตอรสัน ถึงแมวาขาไดสังหารยอด
ยุทธตายไปหลายคนและหลบหนีออกจากเมืองเฟนไล ขาก็ไดรับบาด
เจ็บสาหัส ขาแอบกลับเขาบานอยางเงียบๆ นอกจากลุงฮิลแมนของ
เจา ขาก็ไมไดบอกเรื่องนี้กับใครอีก ขารูตัวดีวาขานั้นบาดเจ็บสาหัส
เกินไป และขารูวาตัวเองเหลือเวลาอยูไมมาก นั่นคือเหตุผลที่ขาทิ้ง
จดหมายฉบับนี้ไวใหเจากอนตาย”
“ลินลี่ย บิดาของเจาไมเอาไหน ขามักจะทําตัวเย็นชา และเขมงวดกับ
เจาตลอดเวลา ขาไมขอใหเจาอภัยใหขา ขาไดแตหวังวาเจาจะควบคุม
อารมณของตัวเองได ตอนนี้เจามีพลังอยูในระดับ 7 แลว เจามีความ
สามารถมากพอที่จะสืบเรื่องนี้ไดแลว แตเจาตองดูแลตัวเอง ทําอยาง
รอบคอบ ระมัดระวัง ไมวาขาหรือมารดาเจา ลีนาไมมีใครตองการให
เจาตองตายเพราะเรา”

“ลินลี่ย ตอนนี้ขาตายแลว เจาคือผูนําตระกูลบาลุคของเรา ขาขอสง

ตอภาระหนาที่ทุกอยางในตระกูลใหเจารับชวงตอ”

“ในเวลานี้ ความปรารถนาสูงสุดของขาคือการไดเห็น ‘ดาบศึกลา

สังหาร‘ ดวยตาของตัวเองสักครั้ง แตขารูดีวาตอนนี้มันเปนไดเพียง
ความหวังลมๆแลงๆ ลินลี่ย …จงขยันขันแข็ง ตอนนี้ตระกูลขึ้นอยูกับ
เจาและวอรตันนอยแลว ตลอดชีวิตของขา เจาและวอรตันนอยคือ
ความภาคภูมิใจของขา พวกเจาทั้งคูคือลูกชายที่ยอดเยี่ยม”

บนลายเซ็นมีคราบเลือด
เปลวไฟพวยพุงออกมาจากมือของลินลี่ย

“ฝุบ… ” พริบตาเดียว จดหมายฉบับนี้ถูกเผาจนกลายเปนเถาถาน

ฮิลแมน ที่ยืนอยูดานขางมองลินลี่ย
ลินลี่ยเพิ่งเผาคําสั่งเสียกอนตายของบิดาเขาจนกลายเปนเถาถาน แต
ฮิลแมนไมโกรธ ความจริงแลวเขาแอบพยักหนาเห็นดวยกับเรื่องนี้
แมวาจดหมายฉบับนี้จะเปนเพียงคําสั่งเสีย แตก็มีความลับมากมาย
หากตกไปอยูในมือคนอื่น จะกอใหเกิดหายนะได

ลินลี่ยหันหนาไปมองฮิลแมน “ลุงฮิลแมน ขามีบางเรื่องอยากใหทาน

ชวยจัดการให”

“บอกมาไดเลย” ฮิลแมนมองดูลินลี่ย

ฮิลแมนเตรียมใจไวพรอมที่จะชวยลินลี่ยแกแคนแลว

ลินลี่ยยืดแขนของเขาออกแลวหยิบ ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ ขึ้นมา จาก

นั้นก็หันไปมองฮิลแมน “ลุงฮิลแมน ‘ดาบศึกลาสังหาร’เลมนี้เปน
มรดกตกทอดจากบรรพบุรุษตระกูลบาลุคเรา ขาหวังวาทานจะ
สามารถสง ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ นี้ใหกับนองวอรตันที่จักรวรรดิโอ
เบรียนขาตองการใหทานสงมันใหถึงมือเขาดวยตัวทานเอง!”
“จักรวรรดิโอเบรียน? แลวที่นี่ละ…” ฮิลแมนเริ่มเปนกังวลเรื่องลินลี่ย

ลินลี่ยกลาวอยางจริงจัง “ลุงฮิลแมนไมตองหวง ดวยฐานะจอมเวท

สองสายธาตุระดับ 7 ของขา กระทั่งวิหารเจิดจรัสยังวางตัวขาไวเปน
คนสําคัญระดับสูง แมแตราชาเคลย ผูปกครองของเฟนไลเองยังมี
มารยาทเปนอยางดีตอหนาขา ทานไมตองหวงเรื่องความปลอดภัย
ของขา”

ฮิลแมนเปนเพียงนักรบ เขาไมเขาใจวาความหมายที่แทจริงของการ
เปนจอมเวทสองสายธาตุระดับ 7 ดวยอายุเพียง 17 ปคืออะไร

ความจริงแลว เขาไมไดรเู ลยวาลินลี่ยในตอนนี้ไดกลายเปนนักแกะ

สลักที่มีฝมือระดับเดียวกันกับ พรูกซ และ โฮป เจนเซน ซึ่งถือไดวามี
ฐานะสูงสงไปแลว

“หากเปนเรื่องนั้น แลวที่นี…่ ” ฮิลแมนขมวดคิ้ว

“หลังจากทานสง ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ นี้ ถึงมือนองเล็กแลว ชวยปูแอ

ชลี่ยดูแลและคอยปกปองเขาดวย ขาจะดูแลและจัดการทุกอยางที่นี่
ดวยตัวขาเอง”เสียงของลินลี่ยทมุ หนักและเย็นเยียบดุจนํ้าคางแข็ง

ในอาณาเขตสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้เขาตัวคนเดียวแลว เขาไมมี

ครอบครัวที่นี่เหลืออยูแลว ยังมีอะไรที่เขาจะตองกลัวอีกละ?
ลินลี่ยไดเตรียมใจของเขาไวพรอมที่จะลางแคนใหกับบิดาของเขาแลว
เชนเดียวกันกับการคนหาวาเกิดอะไรขึ้นกับมารดาของเขา มารดาของ
เขายังมีชีวิตอยูหรือไม? ลึกๆในใจของเขานั้น ลินลี่ยยังคงหวังวา
มารดาของเขาจะยังคงมีชีวิตอยู แมวามีโอกาสนอยมากก็ตาม ลินลี่ย
ไมอยากยอมแพเรื่องนี้
“ใหไปอยูที่จักรวรรดิโอเบรียน?” ฮิลแมนเงียบไปครูหนึ่ง อยางไร
ก็ตามครอบครัวของเขานั้นอยูที่นี่ ที่เมืองอูซัน

แตสําหรับเขา ดวยฐานะนักรบระดับ 6 ไมวาเขาจะไปที่ไหนในโลกนี้

เขาก็สามารถเอาตัวรอดได

“ลุงฮิลแมน ทานสามารถพาครอบครัวของทานไปกับทานได
นอกจากนี้เอาบัตรเครดิตเวทนี้ไปกับทานดวย บัตรเครดิตเวทนี้ยังไม
ไดถูกใชงาน และมีเงินลานเหรียญทองอยูในบัตร เก็บบัตรเครดิตเวทนี้
ไวกับตัว ตลอดการเดินทางไปจักรวรรดิโอเบรียน”

ลินลี่ยลวงบัตรเครดิตเวทออกมาหนึ่งใบจากอกเสื้อของเขาและมอบ
ใหกับฮิลแมน

“หนึ่งลานเหรียญทอง?” ฮิลแมนจองมองลินลี่ยอยางแปลกใจ

เงินจํานวนหนึ่งลานเหรียญทองถือเปนวาสนาที่ไมอาจไควควา สมัยที่
ฮ็อกยังมีชีวิตอยู เพื่อเงินแคไมกี่พันเหรียญทอง เขาถึงกับตองขาย
สมบัติในตระกูลเขาแมวาเขาจะขายบานของบรรพบุรุษ เขาอาจจะได
เงินไมมากไปกวาหนึ่งแสนเหรียญทอง แตตอนนี้แคพริบตาเดียว ลินลี่
ยกลับมอบบัตรเครดิตเวทที่มีเงินหนึ่งลานเหรียญทองใหกับเขา
“ลินลี่ย เจา … เจาไปเอาเงินมากขนาดนี้มาจากไหน?” ฮิลแมนถาม
“ลุงฮิลแมน ทานอยาไดถามมากความ ในอนาคตทานจะรูเอง” หัวใจ
ของลินลี่ยในขณะนี้เต็มไปดวยความโศกเศราและโกรธเกรี้ยว เขาไม
ไดมีอารมณมานั่งคุยโมโออวดเกี่ยวกับความสําเร็จในดานงานแกะ
สลักของเขา

ฮิลแมนพยักหนาเล็กนอย

“ลินลี่ยรอเดี๋ยว” อีกครั้งที่ฮิลแมนวิ่งเขาไปในหองลับแลวกลับออกมา
พรอมกับโกศแลวสงใหลินลี่ย

“นี่คือ….?” ลินลี่ยจองเขม็งไปที่โกศ ดูเหมือนวาเขาจะเดาไดอยูแลววา

อะไรอยูในโกศนี้

ฮิลแมนกลาว “ลินลี่ย ในนี้คืออัฐิของบิดาเจา ตอนที่บิดาของเจาตาย

เราไมอาจประกาศใหสาธารณชนไดรับรู เราไมอาจฝงเขาไวในสุสาน
หนทางเดียวคือเผาศพของเขาแลวเก็บอัฐิเอาไวในโกศและเก็บไวใน
หองลับ ระหวางที่รอเจากลับมา”
ลินลี่ยรับโกศอัฐิมาถือไว เขารูสึกวามันหนักมาก หนักเกินไป

……
สายลมเงียบเหงาวังเวงพัดผานมา มีสุสานที่เต็มไปดวยหลุมฝงศพ
มากมายอยูไมหางจากเมืองอูซัน ตอนนี้ไดเพิ่มหลุมฝงศพหรูหรา มัน
เพิ่งจะถูกสรางขึ้นมา ลินลี่ยที่บัดนี้ตัดผมสั้นกําลังนั่งขัดสมาธิเงียบๆ
อยูดานหนาหลุม

ลินลี่ยใชเวลาตลอดคืนสรางหลุมฝงศพนี้ ดวยระดับความสามารถใน
ตอนนี้ของลินลี่ย เขาสามารถสรางมันขึ้นมาไดอยางงายดายราวกับ
ของเด็กเลน และดวยความสามารถของลินลี่ยที่ไดเปนนักแกะสลัก
ระดับอาจารยแลว ยอมเปนเรื่องธรรมดาที่เขาสามารถแกะสลักกอน
หินใหเปนหลุมฝงศพที่สวยงามหรูหราได

สายลมวังเวงพัดผานมาอีกครั้ง ลินลี่ยยังคงเอาแตนั่งเงียบเชนเดิม

“ลินลี่ย” ฮิลแมน สะพาย ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ ไวบนหลังของเขา เขาได

ปรากฏตัวขึ้นตอหนาลินลี่ย

ลินลี่ยไมไดลืมตาของเขาขึ้นมา เขากลาววา “ลุงฮิลแมน ขาไววางใจ

ใหทานดูแล ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ ขาวางใจใหทานดูแลนองวอรตัน
ทานและทานปูแอชลี่ยตองดูแลเขาใหดี อยูที่นั่นทานจะปลอดภัย ขา
ไมอาจไปสงทานได”

ฮิลแมนมองดานหลังของลินลี่ยที่ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู จากนั้นเขาหัน
ไปมองหลุมศพอื่นๆ ในที่สุดเขาพยักหนาแลวจากไปอยางเงียบๆ
ฮิลแมนจากไปแลว
เขาจากไปพรอมกับนํา ‘ดาบศึกลาสังหาร‘ ไปกับเขา

จากวันนี้ไป คฤหาสนเกาแกของบรรพบุรุษตระกูลบาลุคไมมีใครอยู
อีกแลวนอกจากลินลี่ยและบาวรับใช

ทันใดนั้น …ลินลี่ยก็ลืมตาขึ้นมา เขาจองปายหลุมฝงศพ

“ทานพอ ขาขอสาบานตอทาน หนี้ครั้งนี้ขาจะทําใหพวกมันชดใช” ลิน

ลี่ยหันหนาจากไปทันที เจาหนูเงา บีบียังคงยืนอยูบนไหลของลินลี่ย
แตมันดูราวกับกําลังกลัวจึงไมไดสงเสียงใดๆเลย

“ใตเทาฮ็อกไดลวงลับไปแลว? นี่…นี่คือ…”กลุมชาวเมืองในเมืองอูซัน
อยูในระหวางไวทุกขใหกับฮ็อก

“เขาเปนขุนนางที่ยอดเยี่ยม เขาตายเชนนี้ไดอยางไร? อนาคตของ

เมืองอูซันจะเปนอยางไร ตอนนี้แตละปใตเทาฮ็อกเก็บภาษีตํ่า บางครั้ง
เขาก็ใชเงินและทรัพยสินของเขาเองจายใหกับอาณาจักรแทนเรา จะ
หาขุนนางที่มีเกียรติอันยอดเยี่ยมแบบนี้ไดที่ไหนอีก” พลเมืองทุกคน
ของเมืองอูซันลวนจดจําและซาบซึ้งในความเมตตากรุณาของฮ็อก

ตอนนี้ ที่ดานหนาของคฤหาสนบาลุคแถบผาสีขาวถูกแขวนไว ลินลี่ย

อยูในชุดเสื้อผาไวทุกขที่สวมใสอยางดี เขานั่งคุกเขาอยางเงียบสงบอยู
หนาปายวิญญาณที่ต้งั อยูดานหนาของหองโถงใหญ เจาหนูเงานอย
บีบีก็คุกเขาอยูขางลินลี่ย โดยไมสงเสียงใดๆ ราวกับวามันรูสึกเจ็บ
ปวดเสียใจเชนเดียวกับลินลี่ย

พิธีกรรมการไวทุกขใชเวลา 7 วัน

การไวทุกขดําเนินไปจนถึงชวงดึก

นี่เปนการไวทุกขวันแรก

“อาจารยลินลี่ย ตอนนี้ใตเทากิลเยโมกําลังรอทานอยู” หัวหนากอง

อัศวินจากวิหารเจิดจรัสพูดเบาๆ จากดานขางของลินลี่ย

ลินลี่ยหันหนาของเขา เหลือบมองไปอยางเย็นชา หัวหนากองอดรูสึก

วาหัวใจเขาสั่นสะทานไมได

“พิธีกรรมไวทุกขแสดงความกตัญูนี้ใชเวลาเจ็ดวัน ภายในเจ็ดวันนี้
ขาจะไมสนใจผูใดหรือเรื่องใดทั้งนั้น” ลินลี่ยกลาวอยางเย็นชาและแลว
เขาก็เงียบอีกครั้ง
หัวหนากองอดรูสึกจนปญญาไมได

แตเขาก็รดู ีวาตอนนี้ลินลี่ยรสู ึกอยางไร บิดาของเขาเพิ่งจะเสียชีวิต

สําหรับลูกชายที่ตองมารวมพิธีไวทุกขแสดงความกตัญู เปนไปตาม
กฎสวรรคและหลักแหงปฐพี หัวหนากองอัศวินออกจากหองโถงหลัก
ทันที แลวสั่งใหผใู ตบังคับบัญชาของเขามุงหนาไปยังเมืองเฟนไล และ
รายงานสถานการณปจจุบันของลินลี่ยใหวิหารเจิดจรัสทราบ

“คุณชายลินลี่ย อยาไดโศกเศรามากเกินไป”

ชาวเมืองจากเมืองเล็กๆเชนเมืองอูซันตางก็เขามากราบเคารพเบื้อง
หนาปายวิญญาณของฮ็อก พวกเขาทั้งหมดจดจําไดถึงความเมตตา
กรุณาของฮ็อกยามเมื่อเขายังมีชีวิตอยู

ลินลี่ยไมไดพูดแมแตคําเดียว เขาเพียงแคคารวะขอบคุณชาวเมืองทุก
คนที่มาเยี่ยม

…..

ขาวนี้ไดมาถึงวิหารเจิดจรัสอยางรวดเร็ว แตคารดินัลแลมพสันและ
คารดินัลกิลเยโมไมไดตกใจมากนัก

“บิดาของลินลี่ย เสียชีวิตไปแลวงั้นเหรอ?” กิลเยโมพยักหนาเล็กนอย

“มินาเลาในตอนที่ลินลี่ย กลายเปนจอมเวทสองธาตุระดับเจ็ด ขาได
สงคนเพื่อสอบถามขาวคราวเกี่ยวกับบิดาของลินลี่ย ทางเราไม
สามารถที่จะหาอะไรไดเลย ดังนั้นเปนไปไดวาเขาไดเสียชีวิตไปแลว”

วิหารเจิดจรัสมีคารดินัลทั้งหมดหาทาน เรื่องทุกอยางที่เกี่ยวของกับลิ
นลี่ยโดยสวนใหญแลวจะมีคารดินัลกิลเยโมและคารดินัลแลมปสัน
คอยดูแล
“กิลเยโม พวกเราตองเตรียมบางอยางเดี๋ยวนี้ แลวรีบเดินทางไปเยี่ยม
และเคารพบิดาของลินลี่ยดวยตัวเอง” แลมปสันแนะนํา

กิลเยโมพยักหนาเห็นดวย

ที่จริงแลว ดวยฐานะของตัวฮ็อกเอง จะใหคารดินัลของวิหารเจิดจรัส

ไปแสดงความเคารพตอเขาไดอยางไร? แตฮ็อกเปนพอของลินลี่ย
อยางไรก็ตาม อนาคตของลินลี่ยน้นั ไมมีขีดจํากัด เขาจะถูกกําหนดให
เปนคนสําคัญในอนาคตของวิหารเจิดจรัสโดยศาสนจักร

“เอาละ ตอนนี้มืดคํ่าแลว ฉะนั้น …คอยเริ่มออกเดินทางในชวงเชาวัน

พรุงนี้ก็แลวกัน”

ขาวการตายของฮ็อกไดถูกแพรกระจายออกไป เนื่องจากความจริงที่
วาอาณาจักรเฟนไลไดกําหนดใหลินลี่ยเปนบุคคลสําคัญอยางยิ่ง ขาว
การตายของบิดาเขา จึงไดมาถึงวังหลวงแหงเฟนไลอยางรวดเร็ว
ความรวดเร็วดานขาวสารของพวกเขานั้น ชากวาวิหารเจิดจรัสเพียง
เล็กนอยเทานั้น

“บิดาของลินลี่ยเสียชีวิตแลว?”

เคลยพยักหนากับตัวเอง เมื่อลินลี่ยไดกลายเปนจอมเวทสองธาตุ
ระดับเจ็ด เขาก็ไดสงคนเพื่อไปสอบถามขาวคราวเกี่ยวกับบิดาของลิน
ลี่ย และเขาก็ไดบอกขอเท็จจริงนี้กับลินลี่ยวาบิดาของเขาหายตัวไป
แตคาดไมถึงวา บิดาของลินลี่ยจะเสียชีวิตไปแลว

“พรุงนี้เชา ขาจะเดินทางไปแสดงความเคารพดวยตนเอง” เคลยก็ได

ตัดสินใจเชนเดียวกัน

นอกเหนือจากเคลยแลว ก็ยังมีคนสําคัญอีกหลายคนในเมืองเฟนไลที่
ไดรับขาวนี้จากวังหลวง พวกเขาเหลานั้นหลายคน บางก็เทิดทูนอา
จารยลินลี่ย บางก็อยากจะคบหาเขาเปนสหาย พวกเขามีเปาหมาย
เดียวกันคือตัดสินใจที่จะเดินทางในเชาวันรุงขึ้น…..ไปยังเมืองอูซันเพื่อ
แสดงความเคารพบิดาของลินลี่ย

ในขณะที่เรื่องทั้งหมดนี้ไดเกิดขึ้น ลินลี่ยเองยังคงอาศัยอยูในบานของ
บรรพบุรุษที่เมืองอูซัน เมืองเล็กๆ อันเงียบสงบ ซึ่งสังเกตไดถึง
บรรยากาศแหงความโศกเศรา
ตอนที่ 3 ชุมนุมใหญในเมืองนอย

กลางดึกคืนนั้น ณ หองนอนของลินลี่ย

เสียงของกลามเนื้อและกระดูกดังออกมาอยางตอเนื่องจากรางกาย
ของลินลี่ย ในขณะที่ผิวหนังของลินลี่ยสวนใหญพองออกแลวยุบลง
เหงื่อเปนเม็ดผุดออกมาจากรูขุมขนทั่วรางของลินลี่ย แตหนาของลินลี่
ยยังคงนิ่งและสงบเงียบ

ตอนนี้ ลินลี่ยกําลังฝกฝนตามคําภีรลับเลือดมังกร

ตอนที่ลินลี่ยกระตุนเลือดมังกรในสายเลือดของเขาครั้งแรก เขา
กระโดดขามขั้นเลื่อนไปเปนนักรบระดับ 6 ตามบันทึกในคําภีรลับ
เลือดมังกร ผูที่จะฝกฝนไดน้นั จะตองเปนผูที่มีสายเลือดมังกรเขมขน
สูงเปนอยางแรก นั่นเปนสาเหตุใหคนผูน้นั พัฒนาไปไดเร็ว

เสนทางฝกฝนนั้นยังตองมีอีกยาวไกลนัก และจะเริ่มยากขึ้นเรื่อยๆ

โดยเฉพาะอยางยิ่งเมื่อมาถึงจุดสูงสุดของระดับ 9 หากใครก็ตาม
ตองการทะลวงผานไปสูระดับเซียน เขาตองเสียเวลามากกวาเวลาที่
ใชในการทะลวงผานระดับอื่นๆรวมกัน

“ตอนนี้วิหารเจิดจรัสตีคาของตัวขาไวสูง นอกจากนี้ขายังมีฐานะเปน
นักแกะสลักระดับอาจารย ฐานะสวนตัวของขาสูงขึ้นอยางรวดเร็ว แต
ตอนนี้ขากลับไมมีพลังมากพอ แมวาพวกเขาจะเคารพขา แตนั่น
เพราะตัวขามีศักยภาพ หากขาตองการจะแกแคน ตัวขาในตอนนี้ไมมี
พลังมากพอที่จะแกแคนสําเร็จ”

ลินลี่ยรดู ีวาตอนนี้เขาไมมีพลังมากเพียงพอ อยางไรก็ตาม เขายังไม

อาจใชรางมังกรแปลงของนักรบเลือดมังกรไดดั่งใจ เมื่อเขาตองการ
ฆาใครสักคน

เวนแตเมื่อเปนสถานการณวิกฤตจริงๆ หาไมแลวลินลี่ยไมอยากเผย
ตัวตนนักรบเลือดมังกรของเขาออกไป เพราะวาเมื่อมีคนรูวาเขา
สามารถแปลงรางเปนนักรบเลือดมังกรไดเมื่อใด เขาจะตกอยูใน
อันตราย ไมวาอยางไร ชื่อเสียงของนักรบเลือดมังกรนั้นยิ่งใหญเกินไป

เมื่อนักรบเลือดมังกรทะลวงเขาสูระดับเซียนได เขาจะกลายเปนยอด
ยุทธระดับเซียนอยางแนนอน
“นายทาน ทานฝกหนักหนักเกินไปแลว” บีบีนอนดูลินลี่ยฝกอยูบน
เตียง

นอกจากบีบี, เดลิน โคเวิรทเองก็ดูอยูขางๆ เดลิน โคเวิรทสามารถ

บอกไดอยางชัดเจนวาสภาพจิตใจของลินลี่ยตอนนี้เปนอยางไร บิดา
ของเขาเสียชีวิตกะทันหันและเขาก็พบวามารดาเขานั้นก็ไมไดตาย
เพราะการคลอดบุตร นอกจากนั้นยังถูกลักพาตัวไปอีกดวย ขาวที่ได
รับทราบมาอยางกะทันหันทั้งสองขาวนี้ลวนเกี่ยวของกับผูใหกําเนิด
ของลินลี่ย

จิตใจที่แหลกสลายครั้งนี้หนักหนายิ่งกวาตอนที่อกหักจากอลิซเสียอีก

เดลิน โคเวิรทรูสึกไดถึงความเกลียดชังและอาฆาตในหัวใจของลินลี่ย
เดลิน โคเวิรทรูดีวาหากลินลี่ยไมอาจหาทางระบายความเกลียดชังนี้
ออกไป เขาอาจจะกลายเปนปศาจอํามหิต

“ขาหวังวาลินลี่ยจะลางแคนใหไดเร็วๆ มิฉะนั้น หากเขายังคงอยูใน

สภาพนี้นานเกินไป จะทําใหหัวใจของเขามีแตความเกลียดชังมากขึ้น
มากขึ้นและมากขึ้น” เดลิน โคเวิรทเริ่มเปนหวง

…..

เชาวันรุงขึ้น
ในคฤหาสนตระกูลบาลุค บาวรับใชมากมายไดเตรียมอาหารทุก
ประเภทใหพรอม เมื่อลินลี่ยเดินออกมาจากหองนอนของเขา เขามอง
เห็นพวกเขากําลังวุนวายกันอยู

“ลินลี่ย เปนไปไดวาคนที่กําลังจะมาในวันนี้สวนใหญลวนเปนคน
สําคัญ เจาจะตอนรับพวกเขาอยางไร?” เดลิน โคเวิรทปรากฏตัวขึ้น
ขางลินลี่ย
ทั้งลินลี่ยและเดลิน โคเวิรทคาดเดาไดอยางแมนยํา คนสําคัญของ
เมืองเฟนไลและวิหารเจิดจรัส ไดทราบขาวของการเสียชีวิตของบิดา
ของลินลี่ยอยางรวดเร็ว 80% ถึง 90% ของพวกเขาจึงไดมาแสดง
ความเคารพตอบิดาของลินลี่ย ดังนั้นเปนธรรมดาที่ลินลี่ยจะตอง
ตอนรับพวกเขา

วัตถุดิบที่ลินลี่ยไดจัดเตรียมไวอาจจะถือวาไมแย แตฝมือของคนครัว
นั้นออนหัดเกินไป มีพอครัวเพียงสองคนทั้งเมืองอูซัน คนที่มีทักษะ
การทําอาหารพอจะพิจารณาไดวาพอใชได

“เจาจะปลอยใหพอครัวสองคนจากเมืองเล็กๆนี้ ตอนรับบุคคลสําคัญ
เหลานี้หรือ?” เดลิน โคเวิรทหัวเราะ

“ปลอยใหพวกเขาไดลิ้มรสชาติอาหารทองถิ่นบานเกิดของขาบาง นี่
นับวามากพอแลว” หลังจากพูดจบ ลินลี่ยไปกินอาหารเชาทันที หลัง
อาหารเชาลินลี่ยยังคงนั่งคุกเขาอยูดานหนาของปายวิญญาณ คอย
มองดูพิธีกรรมไวทุกขแสดงความกตัญู เจ็ดโมงเชา ไดยินเสียงกีบ
เทามาดังมาจากดานนอกคฤหาสนตระกูลบาลุค

รถมาที่หรูหรามากวิ่งเขามาจอดที่ดานนอกของคฤหาสน

“นองสาม!” เสียงที่คนุ เคยดังขึ้น

ขณะที่ยังคุกเขาอยูในหองโถงใหญ ลินลี่ยหันหนากลับไปและเห็น
เยล,จอรจและเรยโนลดวิ่งเขามาขางใน หลังจากหัวใจไดรับความเจ็บ
ปวดสาหัสจากเรื่องหนักๆสองเรื่อง ลินลี่ยตอนนี้รสู ึกหดหูเปนอยางยิ่ง
แตเมื่อไดเห็นพี่นองทั้งสามของเขา ซึ่งเติบโตขึ้นมาดวยกันกับเขาที่
สถาบันเอินส ก็เริ่มมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหนาของลินลี่ย

เมื่อเขามาในหองโถงใหญ เยล, จอรจ และ เรยโนลดท้งั หมดคุกเขาลง

บนพรมรองเขาที่อยูตรงกลาง

“นองสาม ขาเพิ่งไดขาวเมื่อคืนกอนเรื่องบิดาเจาเสียชีวิต ตลอดทั้งคืน

ขาไดสงขาวเรียกนองรองและนองสี่ ใหมาสมทบกับขา ขาเดาวาวันนี้
นาจะมีขุนนางมากมายมาที่นี่ ดังนั้นขาจึงไดพาพอครัวจากเมือง
เฟนไลมาดวยอีกหลายคน” เยลพูดดวยเสียงนุมนวล

“ขอบคุณ” ลินลี่ยสามารถจินตนาการไดวาพี่นองทั้งสามของเขานั้น
ตองยุงวุนวายเปนอยางยิ่งในชวงเวลาไมกี่ชั่วโมงที่ผานมา

จางพอครัว, เตรียมขบวนคาราวาน สวนเรยโนลดและจอรจก็รีบเดิน

ทางมุงหนามาที่นี่โดยตรงจากสถาบันเอินส และนัดเจอกับเยล
ระหวางทางตอนกลางคืนและจากนั้นเดินทางมาถึงที่นี่ดวยกัน

“นองสาม หักหามใจไวบาง” จอรจตบไหลลินลี่ยเบาๆ

เรยโนลดเองก็อยูขางๆลินลี่ย “ลินลี่ย ไมวาจะเกิดอะไรขึ้น เจายังมี
พวกเราสามพี่นองอยูเสมอ ไมวาจะเกิดอะไรขึ้น อยาปลอยใหตัวเจา
เองหลงทาง เขมแข็งเขาไว”

ลินลี่ยมองเรยโนลดเผยใหเห็นรอยยิ้มบนหนาเขา

ลินลี่ยรสู ึกไดหัวใจของเขาอบอุนขึ้นมาทันทีเมื่อไดยินที่เรยโนลด ผูซึ่ง

ปกติแลวเปนคนที่ซุกซนที่สุดในกลุมพวกเขาทั้งหมด พูดเชนนี้ออกมา

ไมวาเกิดอะไรขึ้นหรือเมื่อใดก็ตาม เขามักจะมีพี่นองทั้งสามอยูดวย
เสมอ

“ขอบคุณพวกทานทุกคน” ลินลี่ยมองเยล “พี่ใหญเยล ขาขอมอบ

หนาที่เจาภาพตอนรับขุนนางทั้งหมดใหทานดูแล ขาไมมีประสบการณ
มากพอทําหนาที่นี้”

เยลพยักหนา “ไมตองหวง ขาพาผูคนมามากพอ พวกเขาจะตอนรับ

ทุกคนและทําหนาที่ใหดีที่สุดแนนอน”
….

ตลอดทั้งวันนี้เมืองเล็กๆคอนขางเงียบสงบอยางอูซันกลับคึกคักจอแจ
วันแลววันเลา ชาวเมืองอูซันจับกลุมพูดคุยและหารือเกี่ยวขุนนางที่
เพิ่งจะผานไป
“กลุมที่มาตอนเชานั้นมีมาอยางนอย 4 ตัวและรถมาคันใหญหรูหรา
ทั้งหมดนั้นเปนอัศวินผูกลา วาว…ขาไมเคยเห็นกองทหารอัศวินชั้นยอด
แบบนี้มากอน” ชายชราคนหนึ่งถอนหายใจอยางยกยองขณะที่เขา
จองมองไปที่กองทหารประจําการนอกคฤหาสนของตระกูลบาลุค

ชาวบานที่อยูใกลเคียงพยักหนาเห็นดวยกับคําชมนั้น

เมืองเล็กๆธรรมดาเชนเมืองนี้ พวกเขาจะมีโอกาสพบกับขุนนางรํ่ารวย
เหลานี้บอยไดอยางไร? กองทหารอัศวินนั่นที่ลินลี่ยพามากับเขาตอนที่
เขากลับมาบาน ดวยตัวมันเอง ก็เปนที่มาของการพูดคุยในหมูชาว
บานไมมีที่สิ้นสุด

“พวกเจาคิดวาอยางไร? คุณชายลินลี่ยเปนขุนนางทรงอํานาจที่โลก
ภายนอกหรือเปลา?” หญิงสาวนางหนึ่งเดา “เมื่อสองวันกอน ขาเห็น
ลินลี่ยนํากองทหารอัศวินนั่นมาพรอมกับเขาตอนกลับมาบาน”

เมืองอูซันเล็กๆตอนนี้เต็มไปดวยการสนทนาอยางตอเนื่องและการ
คาดเดาไปตางๆนาๆ
และแลว ในชวงกลางของวันประมาณ 11 โมงหรือประมาณนั้น…แผน
ดินเริ่มสั่นสะเทือนอีกครั้ง ชาวเมืองอูซันเล็กๆทั้งหมดสามารถรูสึกได
ถึงเสียงควบมาที่เต็มไปดวยความหนักแนนมีระเบียบเรียบรอย
เวลานี้ เสียงกีบเทามาครั้งนี้หนักแนนกวายิ่งกวาตอนที่เยลเดินทางมา
มากมายนัก
กองทหารมาสวมเกราะเงาแวววับทาทางทรงพลังมากควบผานไป
ดานหลังพวกเขาตามมาดวยรถมาคันใหญหรูหราเทียมดวยมาชั้นดี 4
ตัว สารถีเองก็ดูเปนนักรบที่ทรงพลังมากเชนกัน

ดานหลังรถมาทั้งสองมีขบวนรถลากที่บรรจุดวยของขวัญ ภายใตการ
คุมกันของหนวยอัศวิน

ชาวเมืองอูซันทั้งหมดไดแตชะเงอคอมองดู

กองอัศวินชั้นยอดของวิหารเจิดจรัสแผกลิ่นอายนาเกรงขามออกมา
ทําใหชาวเมืองอูซันรูสึกเหมือนถูกภูเขากดทับลงมาใสพวกเขา ชาว
เมืองทุกคนรูสึกสั่นสะทานไปถึงหัวใจ และความหรูหรางดงามของรถ
มาทั้งหมดเปนประกายจับตา มันถึงกับทําใหพวกเขาตองหยีตามอง

“คนพวกนี้เปนใครกันแน?” ชาวเมืองอูซันเต็มไปดวยความตกใจและ
แปลกใจ
ขบวนรถมานี้สุดทายแลวก็มาหยุดอยูหนาคฤหาสนของตระกูลบาลุค

ที่คฤหาสนของตระกูลบาลุค มีผคู นมากมายมาชวยดูแลมาและนํารถ

มาไปจอดที่คอกมา
“ใตเทาคารดินัลกิลเยโมและแลมปสันมาถึงแลว!”
เสียงแหลมสูงดังออกมาจากในคฤหาสนของตระกูลบาลุคสรางความ
แตกตื่นอยางมากใหกับชาวเมืองอูซัน

นั่นเปนคารดินัลทั้งสองจริงๆ!

ในสายตาของชาวเมืองในสังกัดของสหภาพศักดิ์สิทธิ์ คารดินัลของ
วิหารเจิดจรัสเปนบุคคลที่สูงสงมาก ในหัวใจของพวกเขาคารดินัลเปน
เหมือนดวงดาวที่สองสวางบนทองฟายามคํ่าคืน มองดูสวยงาม แตจับ
ตองไมได แตวันนี้คารดินัลจากวิหารเจิดจรัสถึงสองทานเดินทางมาที่
เมืองอูซันจริงๆ

“กุบกับ!” “กุบกับ!” “กุบกับ!” เสียงกีบเทามาดังมาใหไดยินอีกครั้ง

ไมนานนักหลังจากที่กองทหารกับคารดินัลไดเขามาในเขตเมือง กอง
ทหารที่คลายกันอีกกองหนึ่งก็ตามมาเชนกันพรอมกับรถมาหรูหรายิ่ง
กวา นั่นรวมถึงขารับใชสาวงามและมหาดเล็กที่มีผิวขาวราวกับผูหญิง

รถมานั้นหรูหรามากดวยมันเปนทองคําทั้งคัน
กองอัศวินชั้นยอดกําลังแสดงทักษะขี่มาชั้นเยี่ยม เสียงกีบเทามา
กระทบพื้นพรอมกันราวกับเสียงตีกลองชั้นยอดใบนึง กําลังเขยาหัวใจ
ของชาวเมืองเล็กๆอยางอูซัน
ชาวเมืองอูซันตางตกตะลึง
“ผูคนเหลานี้เปน…ใครกันแน ?” ชาวเมืองสวนใหญไมเคยเห็นคนเชน
พวกเขามากอนในชีวิต

เมื่อกองทหารใหมนี้มาถึงนอกคฤหาสนตระกูลบาลุค เสียงเดิมดังขึ้น
อีกครั้งหนึ่งจากภายในคฤหาสน “องคราชาเคลยแหงเฟนไลมาถึง
แลว!”

“องคราชา!”

ชาวเมืองทั้งหมดมองหนากันเอง

สําหรับประชาชนของอาณาจักรแลว ราชาของอาณาจักรเปนดั่งดวง
อาทิตยที่สองแสงอยูบนทองฟา ทั้งมีอํานาจกําหนดชีวิตและความ
ตาย แตกับองคราชา ผูซึ่งควรจะประทับอยูในพระราชวัง ตอนนี้ได
เดินทางมาที่เมืองเล็กๆอยางเมืองอูซันแลวจริงๆ

เสียงกีบเทามาดังอยางตอเนื่อง
กองทหารหนึ่งมาถึงขณะที่กองทหารอื่นๆตามมาติดๆ รถมาคันแลว
คันเลา มาหยุดที่หนาคฤหาสนตระกูลบาลุค

“ดยุคโบนัลทแหงอาณาจักรเฟนไลมาถึงแลว!”
“มารควิสเจบสแหงอาณาจักรเฟนไลมาถึงแลว!”
“เคาทจูโนแหงอาณาจักรเฟนไลมาถึงแลว!”

“คุณหนูเดเลียจากตระกูลเลโอนแหงจักรวรรดิยูลานมาถึงแลว!”

“ใตเทาเบอรนารดจากตระกูลเด็บสแหงอาณาจักรเฟนไลมาถึงแลว!”

เสียงที่ดังออกมาครั้งแลวครั้งเลา เปนเหตุใหชาวเมืองเล็กๆ อยางอูซัน

ถึงกับพูดไมออก เกิดอะไรขึ้น? ทําไมชนชั้นสูงมากมายถึงไดมารวมตัว
กันที่เมืองเล็กๆอยางอูซันนี้? แตชาวเมืองอูซันพอจะคาดเดาเหตุผลได

มีเรื่องใหญเรื่องเดียวเทานั้นที่เกิดขึ้นในเมืองอูซันนั่นคือการเสียชีวิต
ของฮ็อก

แตฮ็อกเปนเพียงขุนนางของเมืองเล็กๆ การเสียชีวิตของเขาเปนเหตุให
องคราชาและคารดินัลทั้งของวิหารเจิดจรัสเดินทางมาที่นี่ไดอยางไร?
ชาวเมืองเหลานี้อดคิดไปถึงภาพความยิ่งใหญของลินลี่ยเมื่อไมกี่วัน
กอนที่กลับมาพรอมกับกองทหารอัศวินของเขาไมได
“ทั้งหมดนี้ตองเกี่ยวของกับบางสิ่งที่คุณชายลินลี่ยทําไวเปนแน”

แมวาชาวเมืองทั่วไปเหลานี้จะไมอาจทราบถึงสถานการณพิเศษของลิ
นลี่ย พวกเขาก็พอจะคาดเดาได
……
ภายในหองโถงหลักของตระกูลบาลุค ลินลี่ยยังคงคุกเขาอยูคนเดียว

คารดินัล, พระราชา, ดยุค, มารควิส และเคาทท้งั หมดลวนแตคารวะ

ไมก็คุกเขาลงดวยความจริงใจ เพื่อแสดงความเคารพของพวกเขา
แมแตคนอยางคารดินัลกิลเยโมยังคารวะโดยไมมีขอแม มีเพียงคน
สําคัญไมกี่คนเทานั้นที่พวกเขาใหความเคารพเชนนี้

แตวันนี้ พวกเขากําลังคารวะแสดงความเคารพตอการจากไปของฮ็อก

“ลินลี่ยอยาไดโศกเศราเกินไป” กิลเยโมพูดเสียงนุมดานขางลินลี่ย

“ขอบคุณ” ลินลี่ยคารวะตอบ

“ลินลี่ย, เราทุกคนเสียใจกับการจากไปของบิดาเจาจริงๆ” ราชาเคลย

ปลอบโยนลินลี่ยดวย

ไมนานหลังจากนั้น
“ลินลี่ย, อยาไดเสียใจมากเกินไป” เสียงดังสดใสดังขึ้น

ลินลี่ยเงยหนาขึ้น และมองเห็นดีเลียอยูในชุดเรียบงาย ใบหนาของเธอ

เต็มไปดวยความหวงใย
“ขอบคุณ” ลินลี่ยตอบดวยเสียงออนโยน
ดีเลียพยักหนาตอบรับกอนที่จะตามบาวรับใชออกไปเชนกัน ขุนนาง
คนแลวคนเลาเขามาเคารพบิดาของลินลี่ย แมแตเบอรนารดคนนั้น
ผูนําของตระกูลเด็บสยังเขามาแสดงความเคารพ

“อาจารยลินลี่ย อยาไดโศกเศรามากเกินไป” เบอรนารดกลาวอยาง

สุภาพ

ลินลี่ยตอบกลับดวยความสุภาพเชนเดียวกัน “ขอบคุณ”

…..

“ดยุคแพตเตอรสันแหงอาณาจักรเฟนไลมาถึงแลว!” ทันใดนั้น เสียง

ประกาศดังเขามาจากดานนอก

ลินลี่ยขมวดคิ้วเล็กนอย

การตายของบิดาเขามีสวนเกี่ยวของกับดยุคแพตเตอรสัน แตลินลี่ยรดู ี
วาบิดาของเขาไดปลอมตัวกอนที่จะเขาไปในคฤหาสนของดยุคแพต
เตอรสัน เปนไปไดมากวา ดยุคแพตเตอรสันไมไดคาดคิดวาบิดาของลิ
นลี่ยจะเปนคนที่ทรมานลูกนองของเขาจนบาดเจ็บหนัก

แพตเตอรสันดูคลายกับเคลยมาก พวกเขาทั้งสองมีผมยาวสีทองกับ
ดวงตาดูคลายเหยี่ยวเหมือนกัน เอวของเขาตั้งตรงดั่งไมบรรทัดและ
เขามีกลิ่นอายของชนชั้นสูง
เมื่อเขามาในหองโถงหลัก แพตเตอรสันโคงคารวะแสดงความเคารพ
ตอหนาปายวิญญาณของฮ็อก

“อาจารยลินลี่ย อยาไดโศกเศรามากเกินไป” แพตเตอรสันเดินเขาไป

หาลินลี่ยและกลาวอยางจริงใจ

ลินลี่ยเงยหนาขึ้นและเหลือบมองไปที่แพตเตอรสัน เห็นความจริงใจ
บนใบหนาของแพตเตอรสัน เขายังคงตอบดวยสุภาพเชนเดียวกัน
“ขอบคุณ” เบื้องหนาแลว ไมมีใครบอกไดวาลินลี่ยรับรองแพตเตอร
สันแตกตางกับรับรองคนอื่นๆ
ตอนที่ 4 สนทนายามราตรี

“แพตเตอรสัน!”

ลินลี่ยแอบพูดชื่อนี้กับตัวเอง 11 ปกอนมารดาของเขาถูกพาตัวไปโดย
คนของแพตเตอรสัน และบัดนี้ 11 ปใหหลังในระหวางสืบหาที่อยูของ
มารดาเขา บิดาของเขาก็ไดรับบาดเจ็บและถูกฆาโดยคนของแพต
เตอรสันอีกเชนกัน ชวงเวลาของการสืบสวนเบาะแสของแมของเขา

รังสีฆาฟนที่ถูกซอนไวเหมือนลาวาใตภูเขาไฟที่รอวันปะทุอยูในสวน
ลึกของจิตใจลินลี่ย แตวันหนึ่งมันจะระเบิดออกมา

“นายทาน ใหขาฆาเจาแพตเตอสันนี่เพื่อทานเถอะ” เจาหนูเงาตัวนอย

พูดทางจิตขณะที่คุกเขาดานขางลินลี่ย
“อยาขยับ” ลินลี่ยตะโกนตอบกลับทางจิต

ลินลี่ยยังคงคุกเขาตอไปภายในหองโถงใหญ ในขณะที่ขุนนางคนแลว
คนเลาเขามาแสดงความเคารพตอบิดาของลินลี่ย
……

งานจัดเลี้ยงในวันนั้น ลินลี่ยไมไดสนใจแมแตนอย เขายังคงคุกเขา

ภายในหองโถง ดําเนินพิธีกรรมกตัญูไวทุกขตอไป

ในที่สุดขุนนางสวนใหญก็เดินทางจากเมืองอูซันไปในชวงบาย รีบเดิน
ทางกลับไปยังเมืองเฟนไล แตยังมีบางคนที่ยังคงรั้งอยูที่เมืองอูซัน

อยางคารดินัลกิลเยโม หรือแมแตดีเลีย

…..

พิธีกรรมกตัญูไวทุกขตองดําเนินไปทั้งหมด 7 วัน

คืนนั้น ลินลี่ยกินอาหารเทาที่มีไปบางสวนแลวกลับไปที่หองนอนของ
เขา เตรียมเริ่มการฝกฝนของเขาตอ

“ลินลี่ย เจาวางแผนจะลางแคนใหบิดาเจาหรือไม?” เดลิน โคเวิรทใน

ชุดคลุมสีขาวปรากฏตัวขึ้นดานขางเขา
ลินลี่ยชําเลืองมองเดลิน โคเวิรท “ทานปูเดลิน ขาตองลางแคนใหทาน
พอแนนอนอยูแลว ถึงแมขาจะรูแลววาดยุคแพตเตอรสันเปนคนสงนัก
ฆามาไลตามฆาทานพอ แตนอกจากลางแคนแลว ขายังจําเปนตอง
สืบหาความจริงที่เกิดขึ้นกับทานแม และหาวานางยังมีชีวิตอยูหรือไม”
ฆาแพตเตอรสันนั้นไมยาก
แตการฆาเขาโดยไมใหผใู ดรูน้นั ยากกวา อยางไรก็ตาม หลังจากฆา
แพตเตอสันแลว ลินลี่ยยังจําเปนตองตามหามารดาของเขา

เดลิน โคเวิรทพยักหนาเล็กนอย “มันเปนปญหาสวนตัวของเจา เจา

ตัดสินใจดวยตัวเองเถอะ ขาแคหวังวาเจาจะไมทําอะไรบุมบาม ไมวา
ยังไง เจาในตอนนี้น้นั ยังออนแออยู เทียบกับจอมยุทธชั้นยอดแลว
อยาวาแตแพตเตอรสันเลย…แคทหารของเขาเจายังไมอาจจัดการได
เลย”

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

แพตเตอรสันเปนนองชายของเคลย ผูใตบังคับบัญชาของเขายอมมีไม
นอย

“ขาคาดวาภายในหนึ่งป ขาควรจะเลื่อนเปนนักรบระดับ 7 ขาไมอาจ

เสียเวลาไปมากกวานี้” ลินลี่ยนั่งขัดสมาธิบนพื้นโคจรลมปราณนักรบ
เลือดมังกรไปทั่วรางอีกครั้ง กระดูกและกลามเนื้อของเขาเริ่มสั่น
ลินลี่ยรสู ึกวากลามเนื้อและกระดูกเขาคอยๆมีพลังเพิ่มขึ้นอยางชาๆ
ขณะเดียวกันเซลนักรบเลือดมังกรเริ่มหลอมรวมเขาดวยกันกับ
กระดูกและกลามเนื้อของเขา ความแข็งแกรงและความอดทนของ
พวกมันกําลังเพิ่มมากขึ้น
เมื่อเริ่มตนการฝกฝนตามคัมภีรลับเลือดมังกรครั้งแรกแลว ความ
กาวหนาของการฝกฝนนั้นเปนไปอยางรวดเร็ว

ในสภาวะที่การฝกฝนดําเนินไปนี้ทําใหลินลี่ยลืมวันเวลาไปเลยทีเดียว

ราวๆ 5 ทุมคืนนั้น

“กอก!” “กอก!” “กอก!”

ในเวลาเดียวกันกับเสียงเคาะประตู, เสียงที่คนุ เคยดังขึ้น “ลินลี่ย นี่ดี

เลียนะ ขาเขาไปไดม้ยั ? “

ลินลี่ยสะดุงตื่นจากสภาวะฝกฝน

“ฟูว” ลินลี่ยปลอยลมหายใจออกมายาว กลามเนื้อทั้งหมดสั่นและ

กลับมาเปนปกติ และรวบรวมลมปราณเลือดมังกรทั่วรางกลับไปรวม
กันที่จุดตันเถียนอีกครั้ง ลินลี่ยมองไปที่ประตู เขาอดคิดในใจไมไดวา
“ดีเลียมีธุระอะไรกับเขากัน ทําไมถึงไดมาที่นี่เพื่อพูดคุยกับขากลางดึก
เชนนี้?”

ในขณะที่เขาตั้งคําถามกับตัวเอง ลินลี่ยตอบกลับไปวา “เขามา”

ดีเลียผลักประตูเปดออก และเดินกาวเขามาขางใน
เมื่อเห็นดีเลียเขา ตาของลินลี่ยพลันเปลงประกายวาบขึ้นมา เวลานี้ผม
สีทองของดีเลียถูกมัดรวบเอาไวงายๆ เปนพูหอยลงมา ทําใหชุดสีมวง
ของนางดูสงางามขึ้นมา ลินลี่ยยอมรับวา… ดีเลียเปนสาวงามที่นา
หลงใหลคนหนึ่ง

โดยเฉพาะอยางยิ่งนางเปนทายาทสายตรงของตระกูลเลโอนแหง
จักรวรรดิยูลาน ดีเลียมีกลิ่นอายของชนชั้นสูงซึ่งอลิซเทียบไมติด

“ลินลี่ย เจาสบายดีม้ยั ?” ดีเลียถามดวยนํ้าเสียงออนโยน ขณะที่นาง

เดินไปหาลินลี่ยที่เตียงและนั่งลง นางสงสายตาที่เต็มไปดวยความ
หวงใยใหกับลินลี่ย

ลินลี่ยอดรูสึกถึงความอบอุนในหัวใจของเขาไมได เขายิ้มแลวกลาววา
“ขาไมเปนไร”

ดีเลียพยักหนา “ขาทราบขาววาบิดาของเจาเสียชีวิตตอนอยูที่เมือง
เฟนไล ขากังวลเล็กนอย แต…เจาเปนคนเขมแข็งเชนที่ขาเคยรูสึกเสมอ
จริงๆ”
“ขอบคุณ”

ลินลี่ยพูดตอวา “ดีเลีย มีเรื่องเรงดวนอันใดที่เจาตองการพูดคุยกับขา

กลางดึกเชนนี้รึ?”
“เจางั่งเอย” เดลิน โคเวิรทแอบกนดาลินลี่ยในใจอยูขางๆเขา
หญิงงามมาหาดึกๆดื่นๆเพื่อมาพูดคุยและปลอบโยนเจา แลวเจายังจะ
โงถามอีกจริงๆหรือวานางตองการอะไร?

ดีเลียหัวเราะอยางหงุดหงิดเล็กนอย แตแลวนางกลับมาเปนปกติเชน
เดิม “อะไรกัน หากขาไมมีธุระอันใด ขาไมอาจมาคุยกับเจาไดง้นั หรือ?
ขารูจักเจาตั้งแตปแรก เราเรียนที่สถาบันเอินสดวยกัน เจาเห็นขาเปน
คนอื่นคนไกลตั้งแตเมื่อไหรกัน?”

“เออไมใช ขาไมไดหมายความวาอยางนั้น” ลินลี่ยตอบอยางลนลาน

ดีเลียอดหัวเราะอยางมีความสุขไมได แตแลวนางก็ถอนหายใจยาว
ออกมา “ลินลี่ย ที่จริงมีบางเรื่องที่ขาอยากคุยกับเจา ซึ่งเปนเหตุใหขา
ตองมาพบเจากลางดึกเชนนี้”

“วามาเลย” ลินลี่ยอดที่จะเริ่มคาดเดาเรื่องที่ดีเลียจะพูดอยูในใจไมได

ดีเลียพูดอยางจนหนทาง “ลินลี่ย เจานาจะรูวาปนี้คือป 9999 ใน

ปฏิทินยูลาน อีกแปดเดือนกวาๆก็จะขึ้นป 10000 ของปฏิทินยูลาน วัน
แรกของแตละปผคู นทั่วทั้งทวีปยูลานจะรวมจัดงานเฉลิมฉลองของ
ทวีปยูลาน งานเฉลิมฉลองครบรอบ 10000 ปของทวีปยูลานจะยิ่ง
ใหญขนาดที่เจาไมอาจจะจินตนาการไดเลยทีเดียว”
ลินลี่ยพยักหนา
แตลินลี่ยยังไมเขาใจวาทําไมดีเลียถึงพูดเรื่องนี้ออกมา

“แมวาทั่วทั้งทวีปยูลานจะใหความสําคัญกับงานเทศกาลยูลานเปน
อยางสูง จักรวรรดิยูลานของเราเองก็ถือวามันเปนที่นิยมเปนอยาง
มาก” ดีเลียพูดตอ

ลินลี่ยเขาใจวาทําไมจึงเปนอยางนั้น จริงๆแลวปแรกของปฏิทินยูลาน
คือปที่ จักรวรรดิยูลานไดรวบรวมแผนดินทั่วทวีปเปนหนึ่งเดียว เปน
เรื่องธรรมดาที่งานเฉลิมฉลองครบรอบ 10000 ปของทวีปยูลานจะ
เปนวันสําคัญอยางยิ่งของจักรวรรดิยูลาน

“ตระกูลของขาสั่งมาวา ขาจะตองกลับบานเพื่อรวมฉลองงานเฉลิม
ฉลองครบรอบ 10000 ปของทวีปยูลาน จักรวรรดิยูลานของเราจะ
ดําเนินการเฉลิมฉลองไปทั่วอาณาจักร เปนเรื่องปกติ ที่เราซึ่งเปน
ทายาทสายตรงของตระกูลเลโอนจะตองกลับไปมีสวนรวม” ดีเลียม
องลินลี่ย “ลินลี่ย จักรวรรดิยูลานนั้นอยูไกลจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์มาก
นัก การเดินทางไป-กลับจะใชเวลาประมาณหนึ่งถึงสองป พรุงนี้ ขา
จะตองออกเดินทางกลับไปยังบานเกิดของขาแลว”

ลินลี่ยเขาใจวาดีเลียพยายามจะบอกอะไร

พูดอีกอยางคือตั้งแตพรุงนี้เปนตนไปเขาจะไมมีโอกาสไดเจอดีเลียอีก
อยางนอย 1-2 ป
ดีเลียกัดริมฝปากของนางจองมองลินลี่ยแลวก็กลาววา “ลินลี่ย กอน
ขาจะไป ขอใหขากอดเจาสักครั้งไดหรือไม?”

“กอดเหรอ?” ลินลี่ยอึ้ง เขาจองมองดีเลียอยางงงงวย

ลินลี่ยรดู ีวาดีเลียรูสึกอยางไรกับเขา แตเพราะพวกเขาทั้งสองทําอะไร

ดวยกันบอยเกินไป นับตั้งแตปแรกที่พวกเขาเขาศึกษาที่เอินสดวยกัน
ในใจของลินลี่ย ดีเลียไดกลายเปนเพื่อนสนิทที่สุด และโดยเฉพาะ
อยางยิ่งหลังจากเรื่องของอลิซ หัวใจของลินลี่ยไดถูกปดตายและ
เฉยชากับเรื่องนี้ไปแลว

มองลึกไปในดวงตาของดีเลีย ลินลี่ยพยักหนา

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหนาของดีเลีย และนางอาแขนของนางกอดคอ
ลินลี่ยแลวดึงตัวเองแนบแนนไปกับรางกายของลินลี่ย ดีเลียแนบแกม
ของนางกับแกมของลินลี่ยเบาๆดวย
ลินลี่ยรสู ึกไดถึงลมหายใจที่สัมพันธกันของพวกเขา…

นอกจากนี้เขายังไดกลิ่นหอมชวนหลงใหลจากดีเลีย โดยเฉพาะอยาง
ยิ่งเมื่อแกมของพวกเขาสัมผัส เขารูสึกไดถึงความอบอุนจากผิวของ
นาง…ทั้งหมดนี้ทําใหลินลี่ยรสู ึกตื่นเตนเปนพิเศษ
“ลินลี่ย ขอบคุณ” ดีเลียกระซิบขางหูลินลี่ย
ลินลี่ยไมสงเสียงใดๆออกมา

ดีเลียปลอยเขาลุกขึ้นยืนชาๆ ตาของนางยังคงถูกลินลี่ยดึงดูดไว แตดี

เลียชะงักการยืนไวกลางคัน ตาของนางและลินลี่ยอยูหางกันเพียงสอง
นิ้ว

ทันใดนั้นดีเลียกมลง

ริมฝปากของดีเลียกดลงบนริมฝปากของลินลี่ย ทําใหลินลี่ยถึงกับแข็ง
เปนหิน

ดีเลียไมปลอยใหลินลี่ยมีโอกาสตอบโตใดๆ นางรีบลุกขึ้นยืน มองลินลี่

ยครั้งสุดทาย และนางรีบวิ่งออกไปจากหองนอนของลินลี่ยทันที

“นายทาน ทานเพิ่งถูกบังคับจูบ!” ดานตรงขามของผาหม บีบีโผลหัว

เล็กๆ ของมันออกมามองลินลี่ยตาแปว
“เจา กลับไปนอนเดี๋ยวนี้เลย” ลินลี่ยตะโกนใสบีบีในใจ

บีบีรองเสียงแหลมอยางไมพอใจเล็กนอยกอนจะมุดกลับไปใตผาหม
สวนลินลี่ยยังคงจองมองไปยังประตูปดสนิทที่ดีเลียเพิ่งผานออกไป
จมูกของเขายังคงอบอวลไปดวยกลิ่นนํ้าหอมของดีเลีย แกมของเขายัง
คงรูสึกไดถึงความอบอุนจากแกมของดีเลีย
ลินลี่ยลูบริมฝปากของเขา เขายังรูสึกไดถึงความนุมนิ่ม ความอบอุน
แผซานเต็มหัวใจของเขา ความรูสึกนี้คลายกับความรูสึกที่เขามีในคืน
นั้น คืนที่เขากับอลิซแอบอยูบนระเบียงของนางและพูดคุยกันตลอด
คืน

“ดีเลีย … “

ลินลี่ยสายหัวไลความคิดเหลานี้ออกไป

“ลินลี่ย”เดลิน โคเวิรท มองลินลี่ยอยางสนใจ “ตอนที่เจายังเด็กและ

ครั้งแรกที่เขาไปในสถาบันเอินสและเปนครั้งแรกที่เห็นสาวนอยดีเลีย
ขาไมไดบอกเจาที่นั่นแลวหรือ วานี่เปนเรื่องดีงาม? ขาบอกใหเจาตาม
จีบนาง ตอนนี้เจารูสึกเสียใจหรือยังที่ไมเชื่อขา?”

ลินลี่ยขมวดคิ้วขณะที่เขามองเดลิน โคเวิรท

“ก็ได ขาจะไมพูดตอนนี้” เดลิน โคเวิรทกับเคราบิดเปนเกลียวของเขา

กลายเปนลําแสงและถอยกลับเขาไปในแหวนมังกรขนด

ลินลี่ยเลิกคิดเรื่องนี้กลับไปนั่งขัดสมาธิอีกครั้ง เขาเขาฌานกลั่นพลัง
เวททันที
เชาวันรุงขึ้นดีเลียนําคณะผูแทนจากตระกูลเลโอนออกเดินทางจาก
เมืองอูซัน แตลินลี่ยไมไดออกมาสงนาง เขายังคงคุกเขาในหองโถง
ใหญและยังคงดําเนินพิธีกรรมกตัญูไวทุกขตอไป

เพียงพริบตาเดียว พิธีกรรมกตัญูไวทุกข 7 วันก็ไดผานพนไป

ในเมืองอูซัน นอกเหนือจากพี่นองของลินลี่ย มีคนสําคัญอื่นๆที่ยังรั้ง

อยูเพียง 2 คน : คารดินัลแลมปสันและคารดินัลกิลเยโม

ในฐานะที่เปนคารดินัลของวิหารเจิดจรัส แลมปสันกับกิลเยโมไมมี
อะไรที่พวกเขาจะตองอยู จริงๆแลว เรื่องเล็กๆสวนใหญจะถูกจัดการ
โดยผูใตบังคับบัญชาของพวกเขาทําใหชีวิตของพวกเขาผอนคลายมาก
ไมกี่วันนี้ พวกเขาใชเวลาหมดไปกับการกินลมชมวิวรอบๆเมืองอูซัน
บางครั้งพวกเขาจะขึ้นไปทองเที่ยวบนภูเขาอูซันตามลําพัง

ตอนเชา ชาวเมืองอูซันทุกคนกําลังยืนมองจากดานขางของถนน

คณะผูแทนจากวิหารเจิดจรัสและจากหอการคาดอวสันกําลังจะเริ่ม
ออกเดินทางจากไป
“พี่ใหญเยล พี่รอง นองสี่ มีเรื่องที่ขาจําเปนตองไปคุยกับคณะของใต
เทากิลเยโม” ลินลี่ยบอกพี่นองของเขา และแลวปลอยรถมาของหอ
การคาดอวสันไว, จากนั้นก็เดินไปที่รถมาของคารดินัลกิลเยโม”
แลมปสันอยูในรถมาเชนกัน สองคารดินัลและลินลี่ยนั่งอยูในรถมาคัน
เดียวกัน
แตรถมาคันนี้ไดรับการออกแบบมาเปนพิเศษสําหรับคารดินัลของ
วิหารเจิดจรัส มันมีเนื้อที่กวางขวางมาก มีพื้นที่มากพอใหพวกเขาทั้ง
สามนอนกลิ้งไปมาหรือนอนหลับไดหากวาพวกเขาตองการ

“ลินลี่ย เจาตัดสินใจไดแลวรึ?” กิลเยโมหัวเราะขณะที่เขามองลินลี่ย

กอนหนานี้ลินลี่ยเคยบอกกิลเยโมวาเขาตองการหารือเกี่ยวกับเรื่อง
รวมงานกับวิหารเจิดจรัสกับบิดาของเขากอน แตบัดนี้บิดาของเขาได
ลวงลับไปแลว เปนธรรมดา ที่ไมมีใครใหลินลี่ยปรึกษาเรื่องนี้ดวยได
อีก ถึงตอนนี้ เขาควรจะมีคําตอบใหพวกเขาไดแลว

“ใตเทากิลเยโม ใตเทาแลมปสัน อายุขายังนอย ขาหวังวา…จะอยูชวย

งานของฝาบาท ราชาเคลยชั่วคราว สําหรับตอนนี้ ขาคิดวามันจะดี
ที่สุด หากขาไมรับตําแหนงอยางเปนทางการในวิหารเจิดจรัส หากใน
อนาคต, วิหารเจิดจรัสยังคงตองการขาอยู ขายินดีรับใชวิหารเจิดจรัส
ทุกเวลา” ลินลี่ยกลาวตอบ
ทั้งกิลเยโมและแลมปสันหัวเราะออกมา

รับใชราชาเคลย? เคลยเปนผูปกครองของอาณาจักรเฟนไล ในขณะที่

เมืองหลวงของเฟนไล ที่ยังเปนเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ของสหภาพ
ศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งกวานั้น ผูปกครองของเฟนไลยังอยูใตอํานาจของวิหาร
เจิดจรัสโดยตรงอีกดวย
สําหรับลินลี่ยการรับใชราชาเคลยก็เทากับการรับใชวิหารเจิดจรัสดีๆ
นี่เอง

“ดีมาก” แลมปสันเปนคนแรกที่เริ่มหัวเราะ “ลินลี่ย เจาตัดสินใจได

หลักแหลมจริงๆ”

แตท้งั แลมปสันหรือกิลเยโมไมรวู าเหตุผลที่ลินลี่ยตัดสินใจครั้งนี้เปน

เพราะเขาตองการที่จะสืบหาเบาะแสที่อยูของมารดาเขา โดยใชเพียง
ตัวเองเขาไปรับตําแหนงของอาณาจักรเฟนไล เขาจะมีโอกาสมากขึ้น
ที่จะตอกรกับดยุคแพตเตอรสันในอนาคต

กิลเยโมหัวเราะเชนกัน “แลวตอไปขางหนา เจาจะตัดสินใจเขารวมกับ

วิหารเจิดจรัสของเรา โอ, ใช เจายังไมไดเรียนเวทดินและเวทลมระดับ
7,8 หรือ 9 หรือแมแตเวทตองหามใชไหม?”

“ถูกตอง”ลินลี่ยพยักหนา “ขาเพียงแตพัฒนาคาถาสําหรับวิชาทะยาน
ฟาผานการวิเคราะหทฤษฎีเวทมนตเทานั้น”
กิลเยโมกลาวดวยความพอใจวา “มันไมใชเรื่องยากที่จะอนุมานบท
รายสําหรับคาถาวิชาทะยานฟา แตยังคงนาประทับใจอยูดีที่เจา
สามารถอนุมานจากบทรายคาถาของวิชาลอยตัว ลินลี่ย! ไมตองหวง
เมื่อเรากลับไปที่วิหาร เราจะสงคนนําคัมภีรของเวทมนตระดับ 7 และ
สูงกวาทุกบทไปใหเจาศึกษา”
ตอนที่ 5 อํานาจของขุนนาง

สถาบันเอินสไมไดเปดสอนเวทมนตที่สูงกวาระดับ 7 ใหนักเรียนทั่วไป

ไมวาผูใดก็ตามหากตองการเรียนรูเวทมนตระดับที่สูงขึ้น คนผูน้นั ตอง

ตัดสินใจเขารวมกลุมใดกลุมหนึ่ง

“ขอบคุณพวกทานมาก ใตเทากิลเยโม ใตเทาแลมปสัน” ลินลี่ยกลาว

ขอบคุณ

ลินลี่ยอดคิดไปถึงพลังของเวทวายุระดับสูงที่อธิบายไวในหนังสือที่เขา
เคยไดอานมาไมได เวทมนตระดับที่สูงกวา ศักยภาพในการโจมตี ที่นา
กลัวกวา โดยเฉพาะอยางยิ่งเวทธาตุวายุ เปนเวทมนตสายโจมตีที่ถูก
ตัดสินใหเปนอันดับ 1 ในบรรดาธาตุท้งั หมด
ยกตัวอยางเชน เวทตองหามอยาง เวท ‘ผามิติ‘ หรือเวทระดับ 9 เวท
“ทลายนภา”

“ลินลี่ย เกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเรากลับไปถึงเมืองเฟนไล ขาจะสงคนไป

แจงใหเคลยทราบถึงการตัดสินใจของเจา ระยะแรกเคลยจะหารือกับ
เหลาขุนนางเพื่ออวยยศและมอบคฤหาสนใหเจา” กิลเยโมหัวเราะ

ลินลี่ยพยักหนา
“ลินลี่ย” แลมปสันเอื้อมมือมาตบไหลลินลี่ยเบาๆ “เจาไมตองหวง
เรื่องงานในตําแหนงที่เจาไดรับ ที่สําคัญสําหรับตอนนี้มีเพียงอยาง
เดียว นั่นคือเจาตองฝกฝนอยางหนัก ขาหวังเปนอยางยิ่งวาจะไดเห็น
ยอดฝมือระดับเซียนถือกําเนิดขึ้นมาในวิหารเจิดจรัสของเราในอีก 50
ปขางหนา”

“หาสิบปง้นั รึ?”

ลินลี่ยมั่นใจวาภายใน50 ป เขาสามารถเปนนักรบเลือดมังกรระดับ
เซียนได แตใหเปนปรจารยจอมเวทระดับเซียนใน 50 ป นั้นยากเย็น
แสนเข็ญนัก

“ขยันฝกใหมาก” กิลเยโมตบไหลใหกําลังใจลินลี่ยเชนกัน

ในฐานะที่เปนรถมางามอรามตาทําใหพวกเขาเดินทางผานถนนของ
หมูบาน ถัดไปเปนแนวตนไมและทะเลสาบหางออกไปไมไกลนัก ดาน
หนาและดานหลังรถมามีขบวนมาของกองอัศวินคอยคุมกันอยู เมื่อ
พวกเขามาถึงเมืองเฟนไลก็เปนเวลาอาหารกลางวันพอดี

เมืองเฟนไล ภายในคฤหาสนของตระกูลเด็บส

“อลิซ เจาจะอภัยใหขาไดไหม?” คาลันกุมมือของอลิซไว, มองเขาไป

ในดวงตาของนาง
นางพยักหนาชาๆ สีหนาของอลิซหมนหมอง

นางจะทําอะไรไดเลา?

“โรวลิ่งใกลจะมาแลว” อลิซพูดเบาๆ “ขาตองขอตัวกลับกอน

แมจะมีทุกอยาง ณ ตอนนี้ อลิซและคาลันยังคงไมไดเปนสามีภรรยา

กันอยางเปนทางการ ถึงแมวาพวกเขาไดหมั้นหมายกันไวแลว แตพวก
เขาก็ยังไมไดเปนสามีภรรยากัน แตหลังจากพิธีแตงงานแลวพวกเขา
จึงจะกลายเปนสามีภรรยากัน กอนที่จะแตงงานอลิซยังคงตองรักษา
จารีต ทุกวันนางจะตองกลับไปอยูที่บานของนาง

“โรวลิ่งรึ?” คาลันอดขมวดคิ้วเมื่อไดยินชื่อนี้ไมได

โรวลิ่งเปนภรรยาหลวงของคาลัน

เพราะชื่อเสียงของรูปแกะสลัก ‘ตื่นจากฝน‘ ซึ่งหญิงสาวที่เปนแรง

บันดาลใจของรูปแกะสลักที่ตราตรึงใจฝงลึกลงไปในใจของทุกคนนั้น
เมื่อคาลันประกาศงานหมั้นระหวางเขากับอลิซอยางเปนทางการออก
ไป ผูคนมากมายจะจดจําไดทันทีวาอลิซคือหญิงสาวที่เปนแรงบันดาล
ใจคนนั้น เพียงระยะเวลาไมนาน ตระกูลเด็บสไดเลือกภรรยาหลวงให
คาลันเรียบรอยแลว
“คาลัน~”
เสียงเรียกอยางมีความสุขดังขึ้น เด็กสาวผมทองถักเปนเปยเรียบรอย
วิ่งมาหาพวกเขาอยางมีความสุข เด็กสาวดูใสซื่อและบริสุทธิ์มาก แต
ยังคงไวซึ่งกลิ่นอายของขุนนาง โดยเฉพาะอยางยิ่งดวงตากลมโต
สดใส คูน้นั ยิ่งทําใหเด็กสาวดูนารักมากขึ้นไปอีก

“โรวลิ่ง เจามาแลว” คาลันเคนรอยยิ้มขึ้นมาบนหนาของเขา

คาลันตองยอมรับวาโรวลิ่งเปนเด็กสาวที่นารักมากคนหนึ่ง คงไมมีใคร
ปฏิเสธที่จะอยูรวมกับโรวลิ่ง เพียงแตในหัวใจของคาลันนั้น, ความรัก
ของเขาทั้งหมดทุมใหเพียงอลิซเทานั้น

“ทานลุงเบอรนารดละ?” โรวลิ่งกวาดตามองไปรอบๆดวยดวงตากลม
โตของนาง

“ทานพอก็ออกไปจัดการปญหาบางอยาง ขาเดาวาอีกไมนานเขา
คงจะกลับมา” คาลันตอบ
คาลันรูวาที่บิดาของเขาไปที่ไหนและเขากําลังทําอะไร ตองขอบคุณ
การกดดันจากหอการคาดอวสัน, ธุรกิจของตระกูลเด็บสในเมือง
เฟนไลตอนนี้ใกลลมละลายเต็มที พวกเขาสูญเสียเงินออกไปทุกวัน
หากพวกเขายังคงอดทนตอการสูญเสียอยางนี้ตอไป พวกเขาอาจจะ
สามารถยืดเวลาออกไปไดอีกครึ่งปหรือบางทีอาจถึง 1 ป แตเมื่อเวลา
ผานไป แมแตกระเปาเงินของพวกเขาก็จะวางเปลาในที่สุด
ยิ่งไปกวานั้น ตระกูลไมอาจเอาแตนั่งๆนอนๆและไมทําอะไรสักอยาง
ที่สุดแลวตระกูลอื่นๆอีกมากมายในเมืองเฟนไลกําลังวนเวียนอยูรอบๆ
ตัวเขาและกําลังจองพวกเขาตาเปนมัน

ดังนั้น … บิดาของเขา เบอรนารดไดเสี่ยงตัดสินใจ เขารวมทําเหมือง

แรผิดกฎหมายและกําลังลักลอบคาหยกวารีเถื่อน

หยกวารีเปนหนึ่งในอัญมณีที่มีราคาแพงมาก โดยทั่วไป มันจะถูก

เลี่ยมไวบนหัวของคทาเวท และชวยเสริมพลังใหกับเวทธาตุน้าํ ใน
อาณาจักรเฟนไลนั้นมีหยกวารีอยูเปนจํานวนมาก และความมั่งคั่งของ
อาณาจักรเฟนไลเองก็มาจากการทําเหมืองหยกวารี

เพราะหยกวารีเปนสมบัติล้าํ คา เปนธรรมดาที่มีคนมากมายพยายาม

เขาไปมีสวนรวมในการลักลอบคาหยกวารีเถื่อน

แตพระราชาเคลยชิงชังการลักลอบคาหยกวารีเถื่อนเปนอยางยิ่ง
พอคาคนใดก็ตามที่ถูกพบวาลักลอบคาหยกวารีเถื่อน จะถูกราชา
เคลยสั่งประหารทันที แตเนื่องจากการลักลอบคาหยกวารีเถื่อนนั้นทํา
กําไรไดมหาศาลมาก บางทีอาจถึง 500-600% เลยทีเดียว นั่นทําให
ยังคงมีพอคาเต็มใจเสี่ยงทําการลักลอบคาหยกวารีเถื่อนอยูเสมอ

กอนหนานี้ ตระกูลเด็บสไมมีความจําเปนใดๆตองเลือกเสนทาง
อันตรายนี้ แตตอนนี้ทุกอยางเปลี่ยนไป
ตั้งแตเสนทางธุรกิจธรรมดาทุกเสนถูกขัดขวางจากหอการคาดอวสัน
ตระกูลเด็บสเหลือทางเดียวนั่นคือการลักลอบคาของเถื่อน!

“ไมนามีปญหาอะไร” คาลันบอกตัวเอง “พันธมิตรทางธุรกิจซึ่งทาน

พอไดเลือกเปนถึงเสนาบดีกระทรวงการคลังของอาณาจักรเฟนไล
พระอนุชาขององคราชา ดยุคแพตเตอรสัน ดวยมีเขาเปนพันธมิตร
ของเรา โอกาสที่จะเกิดปญหายอมลดนอยลงตามไปดวย”

แพตเตอรสันเปนเสนาบดีกระทรวงการคลังของอาณาจักรเฟนไล
ทั้งหมด

เปนธรรมดาที่เคลยจะเลือกคนที่ตัวเขาเองไวใจที่สุดใหรับผิดชอบ
ภาระหนักอยางเชนการดูแลจัดการการเงินการคลังของทั้งอาณาจักร

“ทานลุงเบอรนารดกลับมาแลว” นํ้าเสียงสดใสของโรวลิ่งดังออกมา

คาลันเงยหนาขึ้น
เบอรนารด, เดินผานประตูเขามาดวยใบหนาที่เต็มไปดวยรอยยิ้ม เมื่อ
เห็นโรวลิ่งเขาหัวเราะออกมา “โรวลิ่ง เจาอยูที่นี่เองรึ ทานอาหารเย็น
หรือยัง?”
“ยังไมไดทานคะทานลุง” โรวลิ่งตอบ
เบอรนารดพยักหนา “งั้นคืนนี้อยูทานอาหารคํ่าดวยกันกับพี่คาลันของ
เจาซะที่นี่เถอะ โอ ใช, ขามีเรื่องสําคัญตองคุยกับพี่คาลันของเจา
ทําไมเจากับอลิซไมลองพูดคุยทําความรูจักกันระหวางนี้ละ หลังจาก
นั้น ขาจะปลอยใหเจาและพี่คาลันของเจาใชเวลาที่เหลือดวยกัน” ใน
ขณะที่เขาพูด เบอรนารดหันหนาปรายตามองคาลัน

คาลันเดินประกบดานขางของเบอรนารดและตามเขาไปในหองสวนตัว

ประตูหินปดลง พวกเขาจุดโคมไฟ

“ทานพอ มีอะไรหรือ?” คาลันรีบถาม

หนาของเบอรนารดมีรองรอยของความพอใจ “ขาไดหารือกับดยุค
แพตเตอรสันเรียบรอยแลว เขาตกลงแลว แตเราจะตองแบงกําไรจาก
งานนี้ใหกับเขา 50%”

“50% เชียวเหรอ?” คาลันสะดุง “ทานพอ, ดยุคแพตเตอรสันผูนี้

ละโมบเกินไปแลว ตระกูลของเราดําเนินการลักลอบและใชจายไปล
วงหนาทั้งหมด เราจายแมกระทั่งคามา แตท้งั หมดที่เขาทําก็แคจัด
เสนทางที่ปลอดภัยใหกับเราเทานั้นเอง”

ไมใชวาคาลันนั้นไมเขาใจความสําคัญของเสนทางการลักลอบคาของ
เถื่อน
แตเพื่อแผนงานนี้ตระกูลเด็บสตองใชเงินลงทุนมหาศาล ในขณะที่ดยุค
แพตเตอรสันนั้นไมตองจายเงินแมแตแดงเดียว สิ่งที่เขาตองทําทั้งหมด
ก็แคใชอํานาจเล็กนอยจากตําแหนงของเขา ที่เหลือเขาก็แครอรับเงิน
จํานวนมหาศาล

“50% ยังอยูในเกณฑที่เรารับได” เบอรนารดหัวเราะอยางใจเย็น “ด

ยุคแพตเตอรสันไมไดแคทําใหเรามีเสนทางการลักลอบคาของเถื่อน
อยางปลอดภัย ที่สําคัญกวานั้น เขายังหักหลังอาณาจักรและพระ
เชษฐาของเขา หากวาราชาเคลยรเู ขา แมวาดยุคแพตเตอรสันจะเปน
พระอนุชาของเขาเอง แตเขายอมไมปราณีตอดยุคแพตเตอรสัน
แนนอน”

คาลันพยักหนาเห็นดวย

พันธมิตรของพวกเขามีตําแหนงเปนถึงดยุคและควบตําแหนงเสนาบดี
กระทรวงการคลัง ดวยเขาตองรับความเสี่ยงใหญหลวงอยางการ
จัดหาเสนทางการลักลอบคาของเถื่อนที่ปลอดภัยใหกับตระกูลเด็บส
ดังนั้นการที่เขาขอแบงกําไรไป 50% ก็ถือวายุติธรรมกับทั้งสองฝาย

เบอรนารดและคาลันเดินออกมาจากหองลับและกลับไปยังหองนั่ง
เลน ซึ่งตอนนี้อลิซกับโรวลิ่งกําลังพูดคุยกันอยู
“ออ ใช คาลัน ขาเพิ่งไดยินจากแพตเตอรสันวาในอีกประมาณสามวัน
ฝาบาทจะอวยยศขุนนางใหกับลินลี่ยในพระราชวัง” เบอรนารดสั่งตอ
“เตรียมของขวัญใหขา อีกไมกี่วัน ขาจะนําไปมอบใหกับลินลี่ย”

คาลันพยักหนา

อลิซที่กําลังคุยกับโรวลิ่งอยูหางออกไปไมไกลนัก อดหันหนาและ
ปรายตาไปมองพวกเขาไมได

“พี่ลินลี่ยกําลังจะไดรับพระราชทานยศขุนนางยังงั้นหรือ?” อลิซ
พึมพํากับตัวเอง

ภายในพระราชวังของเมืองเฟนไล

เสนาบดีกระทรวงสําคัญหลายสิบคนยืนเรียงรายกันเปนแถวอยางมี
ระเบียบในตําหนัก ขณะที่ราชาเคลยนั่งอยูสูงขึ้นไปบนบันลังกที่
สามารถมองเห็นทุกคนดานลางไดท้งั หมด

“ทุกทาน วันนี้ขามีเรื่องสําคัญจะประกาศใหทราบ” รอยยิ้มบนใบหนา

ของเคลยเปลงประกายสดใส และเขาพูดดวยนํ้าเสียงสดใส เสนาบดี
กระทรวงใหญๆ ลวนรับทราบขาวมาลวงหนากอนแลว ทุกคนรูวา
เรื่องที่ราชาเคลยจะประกาศคือเรื่องอะไร เคลยเหลือบมองไปยัง
มหาดเล็กดานขางของเขา ทันทีน้นั มหาดเล็กตะโกนเสียงดังวา “ลินลี่
ย บาลุค เขามาได!”
เสียงของเขาดังสะทอนไปทั่วพระราชวัง หลังจากนั้นไมนาน ลินลี่ย
แตงตัวดวยชุดคลุมจอมเวทสีดําขลิบดทองเขามาในตําหนัก ขุนนาง
และเสนาบดีท้งั หมดในตําหนักลวนหันหนาไปมองเขา

ลินลี่ยโคงคารวะและพูดวา “ถวายบังคมฝาบาท”

เคลยมองไปที่ลินลี่ย และรอยยิ้มปรากฏบนใบหนาของเขาเหมือน
ดอกไมบาน “ลินลี่ย เพื่อแสดงความยินดีที่เจายอมรับใชอาณาจักร
ของเราเปนเรื่องที่ทําใหขายินดีเปนอยางยิ่ง ตอนนี้ขาขอมอบตําแหนง
อธิบดีศาลจอมเวทและอวยยศใหเจาเปนมารควิส*”

“มีผใู ดคัดคานหรือไม?” เคลยกวาดสายตามองไปทั่วตําหนัก

สายตาขุนนางและเสนาบดีท้งั หมดมองอยางอิจฉาไปที่ลินลี่ย แตไมมี

เสียงคัดคานใดๆเปลงออกมาจากปากของพวกเขา

“ขอบพระทัยฝาบาท”
อันที่จริง เรื่องนี้คารดินัลกิลเยโมจากวิหารเจิดจรัสเคยพูดเอาไววา
วิหารเจิดจรัสสามารถอวยยศใหลินลี่ยกลายเปนดยุคไดทันที แต ลินลี่
ยรสู ึกวานี่จะสรางความแตกตื่นมากเกินไปและทําใหตัวเขาเปนจุดเดน
มากเกินไปดวย โดยเฉพาะอยางยิ่งกอนหนานี้เขาไมเคยไดรับยศขุน
นางใดๆมากอน หากเขาไดเลื่อนตําแหนงเร็วเกินไป นั่นยอมหลีกเลี่ยง
คําครหาไมไดเปนแน
นั่นเปนสาเหตุใหพวกเขาตัดสินใจมอบยศที่ตํ่าลงมาและเลือกที่จะ
มอบบรรดาศักดิ์มารควิสใหกับเขาแทน

“ลินลี่ย ในฐานะที่เจาเปนอธิบดีศาลจอมเวทและเปนมารควิส เปน

ธรรมดาที่เจาไมอาจอาศัยอยูในฐานะแขกของหอการคาดอวสันตอไป
ได ขาไดจัดที่ดินพรอมดวยคฤหาสนอันเงียบสงบมอบใหกับเจา มันอยู
บนถนนกรีนลีฟไมหางจากพระราชวังมากนัก” เคลยกลาวพรอมกับ
ยิ้มใหลินลี่ย

ลินลี่ยขอบคุณพระราชาอีกครั้งทันทีสําหรับความใจกวางของเขา

ความจริง เคลยไดทําการหารือกับลินลี่ยเรื่องการอวยยศและมอบ
ที่ดินใหลินลี่ยในวันนี้มากอนแลว ดังนั้นพวกเขาจึงเหลือเพียงการ
ประกาศเรื่องนี้ออกไปอยางเปดเผยใหทราบไปทั่วราชสํานักในวันนี้
เทานั้น

เมื่อออกจากตําหนัก ลินลี่ยใชเวลาวางที่เหลือเขารวมการสนทนากับ
เสนาบดีคนอื่นๆ

ตําแหนงที่ครองอํานาจมากในอาณาจักรเฟนไลสวนใหญถูกครอบ
ครองโดยเสนาบดีกระทรวงกลาโหม, อัครมหาเสนาบดีซาย, อัครมหา
เสนาบดีขวา, ผูตรวจการทั่วไปและคนอื่นๆในระดับเดียวกัน คนเหลา
นี้แทบจะควบคุมกิจการทั้งหมดของอาณาจักรเฟนไล
คนเหลานี้สวนใหญมีบรรดาศักดิ์เปนมารควิส แมแตตําแหนงตํ่าสุดใน
หมูพวกเขาอยางผูตรวจการทั่วไปก็ยังเปนมารควิส

บนถนนกรีนลีฟ

ลินลี่ยนั่งอยูภายในรถมาของเขา กําลังปดตาขณะที่กําลังฝกฝนอยาง
เงียบๆ

“ใตเทาลินลี่ย เรามาถึงแลวขอรับ” เสียงของผูรับใชดังมาจากดาน

นอกรถมา

ลินลี่ยเปดตาของเขาแลวผลักมานของรถมาใหเปดออกทิวทัศนดาน
นอกปรากฏในสายตาเขา บีบีกระโดดจากที่นั่งของรถมาขึ้นมาบนไหล
ของลินลี่ย

“วาว คฤหาสนใหญโตโอฬารจังเลย!” ตาของบีบีเปนประกายในขณะ

ที่เขาจองมองไปที่คฤหาสน
ลินลี่ยตรวจสอบคฤหาสนที่ราชาของเฟนไลมอบใหเขาอยางละเอียด
คฤหาสนนี้มาพรอมที่ดินกวางใหญ แคประตูหลักเพียงอยางเดียวก็
กวางกวาสิบเมตร มองผานประตูที่เปดอยู ลินลี่ยมองเห็นบาวรับใช
ชายหญิงหลายคนและยังมีอัศวินจากอารามเจิดจรัสอีกหลายคน
“ไมเลว” ลินลี่ยพยักหนาขณะที่เขากําลังเดินเขาไป
“ใตเทา” เห็นยามคารวะอยางเคารพ บาวรับใชชายหญิงทั้งหมดใน
ลานก็หยุดทุกอยางกําลังทําอยูทันที และคารวะลินลี่ยอยางพรอม
เพรียงกัน

เปนเรื่องสําคัญสําหรับพวกเขาในการสรางความประทับใจแรกพบที่ดี
ตอลินลี่ย บาวรับใชเหลานี้ทุกคนตางรูดีวาเจานายใหมที่นาทึ่งของ
พวกเขาคือใคร

“ทานอาจารย ลินลี่ย ยินดีดวย ยินดีดวย!” ทันใดนั้น เสียงอันคุนหูดัง

ขึ้นมาจากที่ใกลๆ

ลินลี่ยหันหนาของเขา “ทานเบอรนารด”

ผูมาคือผูนําของตระกูลเด็บส เบอรนารด เด็บสนั่นเอง เบอรนารดยิ้ม

ใหลินลี่ย “อาจารยลินลี่ยชางบังเอิญจริงๆ คฤหาสนของตระกูลขาอยู
บนถนนกรีนลีฟเชนกัน เรามีบานตั้งอยูบนถนนสายเดียวกัน ใน
อนาคตเราทั้งสองยอมไปมาหาสูกันไดโดยงาย”
“ออ” คิดยอนกลับไปเมื่อครั้งที่เขาไดชวยชีวิตอลิซเอาไวและพานาง
กับคาลันกลับมาสงที่เมืองเฟนไลเปนครั้งแรก ดูเหมือนวาคฤหาสน
ของคาลันก็อยูไมหางจากที่นี่มากนัก
” แตทานอาจารยลินลี่ย ดูเหมือนคฤหาสนของทานจะใหญกวาของขา
นะ คฤหาสนของทานเคยเปนราชฐานที่ฝาบาทเคยอาศัยอยูมา
กอน”เบอรนารดกลาวชื่นชม

ลินลี่ยเองก็รสู ึกวาคฤหาสนหลังนี้มีขนาดใหญจนนาแปลกใจ มีขนาด

ใหญกวาคฤหาสนของบรรพชนเขาซะอีก เมืองเฟนไลมีอาณาบริเวณ
กวางใหญมาก ที่ดินหนึ่งนิ้วมีมูลคาเปนทองคําหลายเหรียญ และยัง
เปนที่ดินซึ่งมีแคเงินเพียงอยางเดียวไมอาจหาซื้อได ดังนั้นในที่สุดมัน
จึงเปนคฤหาสนเกาของฝาบาท ราชาเคลย ไมแปลกใจเลยวาทําไมมัน
ถึงมีขนาดใหญมาก

“ทานเบอรนารด ตอนนี้ขาตองขอตัวกลับกอน วันขางหนาเรายังมี

โอกาสอีกมากที่จะคุยกัน”ลินลี่ยยิ้มอยางสุภาพ แลวหมุนตัวเดินมุง
หนากลับไปที่คฤหาสนของเขา

ขณะเดียวกันนั้น ตรงประตูคฤหาสนของตระกูลเด็บส คาลัน,โรวลิ่ง

และอลิซกําลังยืนมองอยูหางๆ
ตอนที่ 6 คัมภีรเวท

ในแงของการตกแตงและแผนผัง ที่ดินแหงนี้เปนที่ช้นั หนึ่งแนนอน

ลินลี่ยชอบอุทยานนํ้าพุรอนเปนพิเศษ

อุทยานนํ้าพุรอนที่อยูภายในคฤหาสนซึ่งพระราชาใชในการฝกฝนเมื่อ
ครั้งที่เขายังอาศัยอยูที่นี่ เคลยเปนนักรบระดับ 9 เพื่อที่จะกลายเปน
นักรบที่ทรงพลัง เปนธรรมดาที่เขาไมไดอาศัยเพียงพรสวรรคของเขา
เขายังตองอาศัยแรงกายแรงใจพากเพียรพยายามเนิ่นนานหลายป

ฝงขวาอุทยานนํ้าพุรอนเปนผืนหญากวางเต็มไปดวยอุปกรณที่ใชใน
การออกกําลังกายทุกประเภท

สวนฝงซายของอุทยานนํ้าพุรอน มีภูเขาจําลองติดกับบอนํ้าพุรอน
นํ้าพุรอนภายในบอนี้เปนนํ้าพุรอนตามธรรมชาติจากใตดิน หลังจาก
การฝกฝนอยางหนักหนวงทั้งวัน แนนอนวาการผอนคลายดวยการแช
ในบอรอนเปนความรูสึกที่สุดยอดราวกับไดขึ้นสวรรคเลยทีเดียว
ขณะที่ลินลี่ยกําลังเปลือยภายอาบนํ้าบอนํ้ารอน ฟองนํ้ารอนผุดขึ้นมา
บนผิวหนังของเขา ทําใหลินลี่ยรสู ึกผอนคลายจนหนังตาของเขาเริ่ม
ปดเขาหากัน
“เจานาย เมื่อไหรเราจะไปฆาเจาแพตเตอรสันนั่น? เมื่อคืนกอน ชวง
อาหารเย็นขาอยากจะฆามันแกแคนใหทานจริงๆ” บีบีกระโดดขึ้นมา
จากบอนํ้า ขนของมันเปยกชุมไปทั้งตัว

“ไมตองรีบรอน”

เมื่อขึ้นจากบอนํ้ารอน ลินลี่ยเปลี่ยนเสื้อผาเปนชุดฝกสะอาดเอี่ยม
จากนั้นก็เดินไปที่สนามหญาในขณะที่เริ่มตนพึมพําคํารายคาถา หลัง
จากนั้นสักครู, พื้นดินเริ่มเรืองแสงครอบคลุมพื้นรอบๆตัวของลินลี่ย
ราวกับวาธาตุดินกําลังหมุนรอบๆตัวเขา

เวทธาตุดิน - สนามสุดยอดแรงโนมถวง

ลินลี่ยกระโดดขึ้นไปในอากาศทันที แลวกลับหัวลงเอาเทาชี้ฟา โดยใช

มือทั้งสองขางของเขายันพื้นเอาไว เขาดันตัวเองขึ้นลง ตอมาเขาใช
เพียงนิ้วเดียวของมือทั้งสองขางดันตัวเองไว จากนั้นอาศัยเพียงนิ้ว
เดียวภายใตแรงกดดันของสนามสุดยอดแรงโนมถวง เริ่มดันตัวเองขึ้น
และลง

“หนึ่ง. สอง…”

ลินลี่ยนับไปเงียบๆ ทุกครั้งที่เขานับไปถึงหนึ่งพัน ลินลี่ยจะเปลี่ยนไปใช

นิ้วอื่น
สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับนักสูคือความแข็งแกรงของรางกาย มีเพียง
รางกายที่แข็งแกรงจึงจะสามารถรองรับพลังปราณจํานวนมากได ขอ
เพียงผานการฝกฝนนี้ไปไดรางกายของเขาจะมีความแข็งแกรงเพิ่มขึ้น
อยางรวดเร็ว! ถึงแมวาตอนนี้เขาจะเปนนักรบเลือดมังกรแลว เขาก็ยัง
จําเปนตองรักษาวินัยในการฝกฝนของเขาจนเปนกิจวัตร

“หืม?”

หลังจากฝกฝนไปไดประมาณครึ่งชั่วโมง ลินลี่ยกลับไปยืนตรงตาม
ปกติ ลินลี่ยมองอยางเย็นชาไปที่หญิงรับใชหนาตาหมดจดที่เพิ่งเดิน
ถือถาดใสชาและจานผลไมเขามาในอุทยานนํ้าพุรอน

“นาย … นายทาน ขานอยนําชาและผลไมมาเสิรฟเจาคะ” หญิงรับใช

กลาวดวยเสียงตะกุกตะกักเล็กนอย ภายใตสายตาที่จองมองมาของลิ
นลี่ย

“ใครสั่งใหเจาเขามา?” ลินลี่ยกลาวนํ้าเสียงเย็นชา
หญิงรับใชเริ่มพูดตอบตะกุกตะกักวา “นายทาน…ขานอยคิดวาทาน
อาจจะกระหายนํ้า”

“กระหายนํ้างั้นรึ?” ลินลี่ยกวาดตามองทาทางของนาง
“เขามา!” ลินลี่ยตะโกนเสียงดัง
ทันใดนั้นนักรบรางกายกํายํา 4 คน รีบวิ่งเขามาในอุทยานนํ้าพุรอน
นักรบทั้ง 4 คนมาจากวิหารเจิดจรัส ที่สุดแลววิหารเจิดจรัสไดสง
อัศวินกวา 100 คนมาเพื่อปกปองลินลี่ย

“นายทานโปรดเมตตาดวย!” หญิงรับใชกลัวมาก เขาของนางออน

ยวบจนอยูในทาคุกเขา

ในทวีปยูลาน ขุนนางจะมีฐานะสูงกวาคนธรรมดา โดยเฉพาะขุนนาง

ระดับสูง ผูซึ่งฆาชีวิตคนธรรมดาสามัญโดยไมตองรับโทษ สําหรับลิน
ลี่ย ผูซึ่งแมแตราชาแหงอาณาจักรเฟนไล ยังตองทําตัวสุภาพ บอกได
เลยวาลินลี่ยเปนหนึ่งในขุนนางระดับสูงของอาณาจักรเฟนไล

ลินลี่ยเหลือบมองไปที่หญิงรับใช เขากลาวดวยเสียงเย็นชาวา “จําไว

ตอไปนี้หากขาอยูในอุทยานนํ้าพุรอน หากไมไดรับอนุญาตจากขาหาม
ไมใหใครเขามา ใครก็ตามที่ฝาฝนจะถูกลงโทษโบยดวยไมพลองทหาร
20 ไม”
“โบยดวยไมพลองทหาร 20 ไมเหรอ?” หนาของหญิงรับใชซีดเผือด

ไมพลองทหารหนักมาก แมแตนักรบที่เต็มไปดวยกลามเนื้อยังไมอาจ
เคลื่อนไหวไดนานถึงสิบวันครึ่งเดือนหากโดนโบยถึง 20 ครั้ง แลว
หญิงรับใชรางกายออนแออยางนางอาจจะถูกโบยตายไดทันที
“นายทานโปรดเมตตา นายทานโปรดเมตตา!” หญิงรับใชรีบโขกหัว
ขอความเมตตา

ลินลี่ยพูดตอวา “แตนี่เปนการทําผิดครั้งแรก ขาจะลดโทษใหเหลือ

เพียงโบยดวยแสหวาย 20 ครั้ง แตหากเจายังทําผิดซํ้าซากจะไมมีการ
ปราณีแนนอน”

“ขอบคุณนายทานที่เมตตา! ขอบคุณนายทานที่เมตตา!”หญิงรับใช
รูสึกโลงใจ

ในดานของความเจ็บปวดจากการถูกโบยแลว การถูกโบยดวยแส
หวายอาจจะเจ็บปวดมากกวาไมพลองทหาร แตมันจะเกิดเพียงแผล
ตื้นๆเทานั้น บาดแผลที่ไดรับจะไมกระเทือนถึงกระดูกและอวัยวะ
ภายใน แนนอนวามันเจ็บ แตมันไมถึงตายแนๆ

“นําตัวนางออกไป” ลินลี่ยสั่งนักรบทั้งสี่คน

“ขอรับ ใตเทาลินลี่ย” นักรบสองคนกาวออกมาขางหนาและดึงหญิง

รับใชออกไปและปลดกระดุมเสื้อนางออก สวนชาและผลไมบนถาด
ทั้งหมดนั้นกระจายอยูบนพื้น

ลินลี่ยหันหลังและเดินกลับไปที่สนามหญาอีกครั้งหนึ่ง
กระบี่เทพเลือดมวงเปนหนึ่งในอาวุธลับของลินลี่ย ไมวาเมื่อไหรก็ตาม
ที่เขาใชมันฝกฝน ลินลี่ยมักจะตองแนใจวามันตั้งตรงและแข็งอยูเสมอ
บางครั้งลินลี่ยจะปลอยใหมันมียืดหยุนบางและสบัดมันเหมือนปลา
ไหลเลื้อยไปมา และเพื่อใหแนใจวาความลับของกระบี่เทพโลหิตมวงนี้
ไมมีใครรู

เปนเรื่องปกติ เพราะเขาไมอนุญาตใหใครดูเขาฝกฝน

ลินลี่ยใชมือขวาลูบเอวของเขา ทันใดนั้นรังสีเย็นเยียบก็กระจายออก
มา, แสงสีมวง บางมากใบดาบสีมวงปรากฏอยูบนมือของลินลี่ย

“เพียะ!”

ดานในของสวนนํ้าพุรอน แสงสีมวงสายหนึ่งหลังจากนั้นก็เริ่มปรากฏ
แสงสายอื่นๆตามมาใหเห็น ในขณะที่ลินลี่ยรายรําไปมาในสวนราวกับ
มังกรทอง ดวยการสนับสนุนของคาถาความเร็วเสียง เวทวายุและ
พลังของตัวเขาเอง ไมเพียงแตลินลี่ยเคลื่อนที่ไดอยางรวดเร็ว เขายัง
คลองแคลวมากดวย
ดวยการใชคัมภีรลับเลือดมังกร ลินลี่ยฝกฝนรางกายของเขา เมื่อเขา
ผอนคลาย เขาจะใชการแกะสลักรูปแกะสลักเพื่อเพิ่มพลังจิตของเขา
เขาอยูในระหวางภวังคสมาธิในทามกลางนํ้าพุรอนขณะที่กําลังปรับ
แตงพลังเวทของเขา
การฝกฝนของเขากลายเปนกิจวัตรประจําวันของเขาไปแลว
เพียงแตลินลี่ยยังไมอาจหาเวลาที่ดีที่สุดเพื่อเคลื่อนไหวจัดการกับแพต
เตอรสัน จริงๆแลวเขากับแพตเตอรสันแทบจะไมมีโอกาสเจอกันเลย
หากลินลี่ยมงุ หนาไปคฤหาสนแพตเตอรสัน หรือแพตเตอรสันมาหาลิ
นลี่ยถึงบาน ทันทีที่ลินลี่ยฆาแพตเตอรสันไมเกินครึ่งวันราชาเคลยก็
ทราบแลววาเกิดอะไรขึ้น

ไมสําคัญเลยวาลินลี่ยจะมีพรสวรรคยิ่งใหญเพียงใด แตหากเขาเปน
ฆาตรกรฆาพระอนุชาของราชาเคลย เคลยยอมไมใจกวางอภัยใหกับ
เขาแนนอน

ภายในหองโถงหลัก ลินลี่ยนั่งรับประทานอาหารกลางวันอยาง
สบายใจ

หลังจากที่เขารับประทานอาหารกลางวันเสร็จสิ้น ลินลี่ยเริ่มคิดเรื่อง
แพตเตอรสันอีกครั้ง “แพตเตอรสันยังไมเคยมาเยี่ยมขาที่นี่เลยสักครั้ง
ดูทาขาคงตองไปเยี่ยมเขาแทนแลว” ลินลี่ยตัดสินใจที่จะไมทําตัวเปน
ชาวนาเฝาตอรอกระตาย เขาจะมุงหนาไปยังคฤหาสนแพตเตอรสัน
ดวยตัวเอง

“นายทาน” ขณะนั้นเอง บาวรับใชวิ่งเขามาจากดานนอก “นายทาน

ใตเทาคารดินัลกิลเยโมจากวิหารเจิดจรัสขอเขาพบขอรับ”
“กิลเยโม?”
ลินลี่ยสะดุง และเขาตรงไปที่ประตูเพื่อตอนรับกิลเยโมดวยตัวเองทันที

ภายในหองโถงหลัก

“ลินลี่ย ขาไดยินวาตอนนี้ เจาใชชีวิตสบายๆและไมเปนเดือดเปนรอน

อะไร ทุกๆวัน นอกจากการฝกฝน ผอนคลายในบอนํ้าพุรอนหรือ
ทําการแกะสลักหิน การใชชีวิตแบบนี้ของเจาชางสรางความริษยาใหผู
อื่นจริงๆ” กิลเยโมกลาวกับลินลี่ยพรอมกับหัวเราะไปดวย

ลินลี่ยพยักหนาและหัวเราะเชนกัน

“แตวานะลินลี่ย” กิลเยโมกลาวอยางจริงจังวา “ขาตองเตือนเจาไว

กอนวาแมวารูปแกะสลักของเจามีมูลคาสูงก็จริง แตสิ่งที่กําหนดฐานะ
ของผูคนนั้นแทจริงแลวคืออํานาจ! เจาลองมองดูตระกูลเด็บสที่อยูบน
ถนนเดียวกันกับเจาสิ พวกเขาไมไดมีเงินมากมายหรอกรึ? แตพวกเขา
กลับมีฐานะตอยตํ่ากวาเจา”
เหตุผลนี้ลินลี่ยเองก็ทราบดีเชนกัน

จริงอยูวาเงินนั้นมีประโยชนใชสอยมากมาย

แตเมื่อคนผูหนึ่งมีอํานาจมากถึงระดับหนึ่ง การใชจายเงินก็ยอมนอย
ลง ตัวอยางเชน สําหรับนักสูระดับเซียนแลวเงินทองเปนสิ่งไรคา นี่เอง
ที่เปนเหตุใหหอการคาดอวสันยินดีที่จะจายเงินถึงรอยลานเหรียญ
ทองเพื่อชักชวนใหลินลี่ยเขารวมกับพวกเขา

สําหรับสมาคมการคาเหลานี้ การสนับสนุนจากนักสูช้นั ยอดนั้นเปน

เรื่องสําคัญมาก

“ใตเทากิลเยโม ขอบคุณทานที่ชวยเตือนสติขา” ลินลี่ยกลาวอยางยิ้ม

แยม

แนนอนวาลินลี่ยยอมไมบอกวาแทจริงแลวการที่เขากลายมาเปนจอม
เวทสองธาตุระดับ 7 ดวยอายุเพียง 17 ป ไดเพราะใชการแกะสลักหิน
ในการฝกฝน

“ขาขอแนะนําสั้นๆนะ ที่สุดแลวเมื่อเจาเหนื่อยลาเจาก็ควรพักผอน”
กิลเยโมเหลือบมองหนึ่งในนักบวชดานหลังเขา ผูซึ่งทําการเปดกลองสี
ขาวเงินที่เขากําลังถืออยูทันที ขางในกลองใบนั้นมีหีบศิลาอยูหนึ่งใบ

นักบวชนําหีบศิลามาวางไวตรงกลางโตะระหวางลินลี่ยกับกิลเยโม
“ใตเทากิลเยโม นี่คือ?” ลินลี่ยถามทั้งๆที่รอู ยูแลววาเจาสิ่งนี้คืออะไร

กิลเยโมหัวเราะอยางพึงพอใจ “ลินลี่ย เจาลองเปดดูเองเถอะ”

ลินลี่ยคอยๆเปดฝาหีบศิลาอยางชาๆ ขางในหีบศิลามีคําภีรที่ทําจาก
ไหมสองเลม คําภีรท้งั สองเลมนี้มีสีทองเขม
“นี่คือ… ” ลินลี่ยมองกิลเยโม

“ลินลี่ย กอนหนานี้ขาไมไดบอกเจาแลวรึวา ขาจะมอบคําภีรเวทธาตุ

ลมและธาตุดินแกเจา? นั่นก็คือคําภีรสองเลมนี้” กิลเยโมหัวเราะ

ลินลี่ยอดรูสึกตื่นเตนขึ้นมาไมได

คํารายเวทและวิธีการใชที่เหมาะสมทั้งสองอยางนี้เปนสิ่งที่สําคัญมาก
ตอผูรายเวท มิฉะนั้นแลวแมวาคนผูน้นั จะมีพลังเวทและพลังจิตมาก
พอ คนผูน้นั ก็ยังคงไมอาจรายเวทที่แข็งแกรงออกมาได

ลินลี่ยเลือกหยิบคําภีรออกมาหนึ่งเลมมาเปดดูทันที

“เวทธาตุลม!” เมื่อเปดอานหนาแรก ลินลี่ยพบวาหนาแรกนั้นเปน

หัวขอหลักในคําภีรเลมนี้

นอกจากนี้แตละหัวขอยังมีคําอธิบายเกี่ยวกับคาถาธาตุลมจํานวน
หนึ่ง และในคําภีรเลมนี้ยังมีคําอธิบายอยางละเอียดและอธิบายอยาง
ชัดเจนอีกดวยวาใหมีสมาธิในการรายเวททุกคาถา

ลินลี่ยพลิกขามไปยังหมวดของคาถาระดับ 7 ในคําภีร
ลินลี่ยรสู ึกแปลกใจขณะที่เขาอานรายละเอียดของคาถาที่ทรงพลัง
คาถาหนึ่ง ลินลี่ยตองยอมรับวา คนรุนกอนที่คิดคนคาถาเหลานี้ขึ้นมา
ตองเปนอัจฉริยะอยางแนนอน

“คาถาระดับ 9 - เงาวายุ ถูกสรางขึ้นมาโดยผสานคาถา ความเร็ว

เสียง กับคาถาปกลม เขาดวยกัน ทําใหผลพิเศษที่ไดรับจากคาถาทั้ง
สองนั่นคือเพิ่มทั้งความเร็วและความคลองตัว จากคําอธิบายมันเปน
คาถาที่สมบูรณแบบ…”

ยิ่งอานคําอธิบายที่ลึกซึ้งมากขึ้นไปอีกในคําภีรเลมนี้ของคาถาเงาวายุ
ลินลี่ยยิ่งรูสึกตื่นเตนมากขึ้นไปอีก

คําภีรเลมนี้ไดเปดโลกใหมของเวทมนตใหกับเขา

ในอนาคต ดวยพลังของเวทธาตุดินและธาตุลมของเขา รวมกับพลัง

ของนักรบเลือดมังกร พลังทําลายในอนาคตของเขามีมากพอที่จะ
ทําใหผคู นหวาดกลัวจนตัวสั่น

เมื่อเห็นวา ลินลี่ยกําลังหมกมุนอยูกับคําภีรเวทจนไมสนใจสิ่งใด กิลเย

โมจึงไมรบกวนและเดินทางกลับไปเงียบๆ

….

ในอุทยานนํ้าพุรอน
ลินลี่ยนั่งขัดสมาธิอยูบนพื้นหญา กลามเนื้อและกระดูกทั่วรางของเขา
สั่นรัวเนื่องจากพลังลมปราณเลือดมังกรกําลังโคจรไปยังทุกสวนใน
รางกายของเขา ทําใหรางกายของลินลี่ยกําลังแข็งแกรงขึ้นอยางตอ
เนื่อง

“เจานาย เจาแพตเตอรสันจะมาเยี่ยมทานคืนนี้ ทานยังมีอารมณฝก

อยูอีกรึ?” บีบีที่กําลังนอนอยูขางๆลินลี่ยบนพึมพํา

ลินลี่ยลืมตาขึ้นมามองบีบี

“ยังมีอารมณฝกอยูง้นั รึ?”

หัวใจของลินลี่ยรสู ึกเจ็บแสบขึ้นมา วันนี้ตอนเชาดยุคแพตเตอรสันได

สงสารผานทางผูสงสารมาบอกวาคืนนี้เขาอยากจะมาพูดคุยกับลินลี่ย
ตัวตอตัว ในฐานะที่เปนเสนาบดีกระทรวงการคลัง เปนธรรมดาที่ดยุค
แพตเตอรสันรูสึกวาเขาจําเปนตองสรางความสัมพันธอันดีกับขุนนาง
สําคัญทุกคน แตในชวงไมกี่วันที่ผานมานี้เขาตองรับมือกับปญหาการ
ลักลอบทําเหมืองแรและยังตองกังวลกับการลักลอบคาหยกวารีเถื่อน
ซึ่งนั่นเปนเหตุผลหลักที่ทําใหเขาไมมีเวลามาพูดคุยลินลี่ยเสียที

“ไม ขาไมมีอารมณฝกฝนเลยซักนิด แตขาตองฝกฝนตางหาก ขา

จําเปนตองแข็งแกรงใหมากพอเพื่อสรางความมั่นใจใหกับตัวขาเอง”
ลินลี่ยพูดกับตัวเอง
สวนแผนการของเขาในตอนนี้
ภายในเวลาครึ่งป เขาจะฆาแพตเตอรพรอมกับหาใหไดวาใครบงการ
อยูเบื้องหลังแพตเตอรสัน

หลังจากหาเจอวาใครบงการอยูเบื้องหลังแพตเตอรสัน กอนวันครบ
รอบวันตายของบิดาเขาลินลี่ยจะตองรูใหไดวาเกิดอะไรขึ้นกับมารดา
เขาหรือฆาคนที่บงการอยูเบื้องหลังแพตเตอรสัน

“ควับ! เฟยว!”

“อาาาาาา!” ดานนอกอุทยานนํ้าพุรอน เสียงกรีดรองโหยหวนดังขึ้น

มา

ลินลี่ยพงุ ตัวไปยังยอดของภูเขาจําลองในอุทยานนํ้าพุรอนและกระโดด
ขึ้นไป เมื่อยืนอยูบนยอดของภูเขาจําลอง เขามองเห็นอยางชัดเจนวา
รางของคนสิบกวาคน อัศวินแหงวิหารเจิดจรัสกําลังเริ่มเนาเปอย
พวกเขากรีดรองไมหยุดดวยความเจ็บปวดในขณะที่เลือดของพวกเขา
เริ่มที่ไหลเจิ่งนองไปทั่วพื้นดิน
ในเวลาเดียวกัน หมอกสีดําหนาหนักเริ่มคลื่นที่ดวยความเร็วสูง
ปกคลุมไปทั่วสารทิศมุงหนามาอุทยานนํ้าพุรอน ทั่วทุกที่ที่หมอกดํา
เคลื่อนที่ผานไมวาจะเปนสัตวหรือมนุษย ทุกสิ่งจะเริ่มเปนผุพังแลวก็
ตาย
ลินลี่ยมองขึ้นไปบนทองฟา
ทองฟาดานบน ตอนนี้ถูกหมอกดําหนาหนักปกคลุมไปทั่ว หมอกดํา
กําลังกวาดเขาหาเขาดวยความเร็วสูง

“นั่นใครนะ”

ลินลี่ยรสู ึกไดวาขางในหมอกดําหนาทึบ มีเงาดําพราเลือนหลายเงาพุง

เขามาหาเขาดวยความเร็วสูง

ในขณะนี้ ไมมีทางไหนใหลินลี่ยหลบหนีไดเลย!

“ฮาาาาาาห!”

ลินลี่ยหลบหนีจากภูเขาจําลองอยางรวดเร็วและเขากระโดดพุงลงไป
ในบอนํ้าพุรอนราวกับปลา
ตอนที่ 7 เสียหายหนัก

นํ้าในบอนํ้าพุรอนแตกกระจายเปนฟอง ลินลี่ยในตอนนี้แนบตัวติดกับ
พื้นลางบอนํ้าพุรอน

บอนํ้าพุรอนมีความลึกไมมากนัก ลึกประมาณ 2 เมตรกวาเทานั้น ลิน

ลี่ยในตอนนี้กําลังแนบรางกับพื้นกนบอ นํ้าในบอนํ้าพุรอนใสมากพอให
ลินลี่ยสามารถมองเห็นและประเมินสถานการณดานนอกได

คนเหลานี้เปนใครกัน? เหตุใดนักรบของวิหารเจิดจรัสที่คมุ กันอยูดาน

นอกถึงเสียทาใหกับพวกมันงายดายนัก ในใจของลินลี่ยเต็มไปดวย
คําถาม ไมวายังไงก็ตาม นักรบของวิหารเจิดจรัสอยางนอยก็เปน
นักรบระดับ 5 พวกเขาทุกคนลวนมีความสามารถในการใชพลัง
ลมปราณ
เปนไปไดหรือไมวา เพราะเหตุผลบางอยางทําใหนักรบเหลานี้ไมอาจ
ใชพลังลมปราณเพื่อปองกันตัวเองจากกลุมหมอกสีดําพวกนั้น?

ในตอนนี้ลินลี่ยยังไมเขาใจวาเกิดอะไรขึ้น เขาจึงไมกลาผลีผลามออก
ไปปะทะกับหมอกสีดําตรงๆ!

“ลินลี่ยเจาหมอกสีดํานี่นาจะเปนเวทธาตุมืด เวท’หมอกกรอน
วิญญาณ‘ เจาสามารถใชพลังลมปราณของเจาตานพลังของมันได”
เสียงของเดลิน โคเวิรทดังขึ้นในใจ

“แตนักรบของวิหารเจิดจรัสพวกนั้น….” ลินลี่ยเอยถาม

“พวกเขาถูกโจมตีดวยเวทประเภทสะกดใจกอน เพื่อปองกันไมใหพวก
เขาใชพลังลมปราณเพื่อตานเวทนี้” เดลิน โคเวิรท กลาว

“บุม บุม”

จากตัวของลินลี่ย , รัศมีวายุเริ่มกระจายเปนวงออกไป มันคือเวทธาตุ

ลม ‘ลมสํารวจ‘ ทําใหลินลี่ยสามารถรับรูสถานการณตางๆที่เกิดขึ้น
ดานนอกได

“เร็วเขา เราตองทุมสุดตัว วันนี้ลินลี่ยตองตาย!“ ชายชุดดําทาทาง

เปนหัวหนากลุมกลาวเสียงเย็นชา

ชายชุดดําอีกหาคนพยักหนารับ รีบพุงตัวอยางรวดเร็วไปที่บอนํ้าพุ
รอน

ขณะเดียวกัน…

“ซูม!”
ลินลี่ยพงุ ขึ้นมาจากบอนํ้าพุรอนราวกับลูกธนู นํ้าสาดกระจายไปทั่ว
จากนั้นลินลี่ยพงุ ตัวลงมาจากขางบนราวกับพญาเสือกระโจนลงมา
จากหนาผาใสพวกมัน เล็บมือทั้งหาของเขาเปลี่ยนเปนกรงเล็บมังกร
ตวัดไปยังหัวของหนึ่งในชายชุดดํา

“ฮึ่มมม” รางของชายชุดดําสั่นเล็กนอย เขากําลังจะยกมือซายขึ้นเพื่อ

ตานรับการโจมตีจากกรงเล็บ ขณะที่มือขวาก็เตรียมทิ่มแทงออกไป
ดวยมีดสั้นคมกริบ

ลินลี่ยเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมา

ทันใดนั้นลมปราณเลือดมังกรสีน้าํ เงินดําคลุมแขนขวาของลินลี่ยที่
กําลังใชกรงเล็บโจมตี ชั้นของลมปราณเลือดมังกรนั้นบางมาก ดวย
ชั้นของปราณที่เบาบางราวกับสายลม ในบริเวณที่เต็มไปดวยความมืด
จาก คาถา ‘หมอกกรอนวิญญาณ‘ ทําใหไมอาจมองเห็นไดอยาง
ชัดเจน สําคัญกวานั้นคือ…เล็บมือของลินลี่ยเปลี่ยนเปนกรงเล็บ
คมกริบในชั่วพริบตา
ชิ้ง! มือขวาของลินลี่ยแทงทะลุผานไหลของชายชุดดําอยางงายดาย
ขณะเดียวกันมือขวาของลินลี่ยก็บิดหมุนอยางรุนแรง

“โพละ!!!”
หนาอกซายของชายชุดดําระเบิดกระจาย เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว
ชายชุดดําตายทันที แตกอนตายตาของเขาเบิกกวาง เพราะมีดของเขา
ไมอาจแทงทะลุผานผิวของลินลี่ยได ไมมีกระทั่งรอยขีดขวนดวยซํ้า

” ‘เกราะหยก‘ เวทธาตุดินระดับ 7 สรางดินมาคลุมรางและเปลี่ยนให

เปนหยก เจาคิดหรือวาการโจมตีแคน้นั จะทะลุการปองกันของเกราะ
หยกไดงายๆงั้นรึ” ลินลี่ยคิดในใจ “อยาวาแตเกราะหยกเลย ผิวหนัง
ของขายังสามารถเปลี่ยนเปนเกล็ดมังกรเกราะหนามไดทันที”

ตอนนี้เมื่อลินลี่ยใชรางแปลงมังกรสมบูรณของนักรบเลือดมังกร เขา
จะมีพลังอยูในขั้นตนของนักรบระดับ 8

และเมื่อใช ‘รางแปลงมังกร‘ ลินลี่ยไดรับสืบทอดคุณสมบัติของเกล็ด

จากมังกรเกราะหนามมาดวย ซึ่งพลังปองกันของมันนั้นสูงจนนาทึ่ง
เกล็ดสีดําของลินลี่ยแข็งยิ่งกวาเกราะหยกเสียอีก ดูจากพลังที่ชายชุด
ดําโจมตีเขาดวยมีด เปนไปไดอยางยิ่งวาเขาเปนยอดฝมือระดับ 7

นาเสียดาย ที่พลังปองกันของยอดฝมือระดับ 7 ไมมีทางปองกันการ

โจมตีจากกรงเล็บของลินลี่ยไดแมแตนอย นี่คือกรงเล็บมังกรจากราง
มังกรแปลงของนักรบเลือดมังกร และยิ่งกวานั้นนี่เปนเพียงรางแปลง
กึ่งมังกรเทานั้น

“เปนไปไดอยางไร?” ชายชุดดําอีกสี่คนตกตะลึง
จากขอมูลที่พวกเขาไดรับมาก ลินลี่ยเปนเพียงจอมเวทสองธาตุระดับ
7 และทักษะนักรบของเขานั้นตํ่ากวาระดับ 7 มาก พวกเขาคาดไมถึง
เลยวานักฆาระดับ 7 จะไมอาจทนรับแมแตหมัดของเขาเพียงหมัด
เดียว

“หนวยขาวกรองทํางานพลาด!” ผูนําของชายชุดดําที่ยืนอยูดานหลัง
กนดาในใจ

แตลินลี่ยกลับแอบพยักหนายอมรับในใจ “ดูไปแลว หากใชรางแปลง

กึ่งมังกร ผูใชจะสามารถโจมตีทะลุพลังปองกัน และยังทําใหคตู อสูได
รับบาดเจ็บสาหัส”

“เจาพวกพันธมิตรมืด” เสียงคํารามรุนแรงไดยินเสียงออกมาจากดาน
นอกอุทยานนํ้าพุรอน ลินลี่ยเขาใจวาอัศวินจากวิหารเจิดจรัสอีกกลุม
พุงตรงเขามาพรอมเกราะปองกันของพวกเขา อัศวินสิบกวาคนที่ถูก
ฆาไปกอนหนานี้ เปนเพียงสวนหนึ่งของอัศวินที่มีท้งั หมดกวาหนึ่งรอย
คน

สีหนาของผูนําของชายชุดดําเปลี่ยนเปนบิดเบี้ยว
“ไมวาตองไปสนใจ ฆาลินลี่ยใหได” ผูนําชายชุดดําตะโกน

จากนั้นเขานําชายชุดดําที่เหลืออีกสี่คนลอมโจมตีลินลี่ย มีดสีดําในมือ
เปลงประกายดวยกลิ่นอายของความมืด ดูเหมือนพวกเขาจะทุมพลัง
ทั้งหมดของพวกเขาลงไปกับมีดในมือเรียบรอยแลว
พวกเขาเตรียมตอสูแลกชีวิตแลว!

“นักรบระดับ 7 งั้นรึ?”.

มองเห็นกลุมคนชุดดําโจมตีเขามา ลินลี่ยไมหลบซอนอีกแลว ลินลี่ยใช

มือขวาแตะเอวของเขา ทันใดนั้น…

แสงเย็นเยียบและอํามหิตสีมวงพุงวาบออกมา

ขณะเดียวกัน ลินลี่ยพงุ ถอยหลังอยางรวดเร็ว ในคนทั้งหาที่กําลังโจม

ตีลินลี่ยเหลืออยูเพียงสี่คนที่ยังคงอยูจุดเดิมของพวกเขา ในขณะที่คน
สุดทาย ผูนํากลุมรีบพุงถอยอยางรวดเร็ว

“ฉัวะ!”

หนาทองของชายชุดดําทั้งสี่ถูกเฉือนเปดออก กระเพาะอาหารและ
ลําไสไหลออกมาและกองบนพื้น โลหิตฉีดพุงกระจายไปทั่ว
“รวดเร็วและเฉียบคม” ผูนําของชายชุดดําเบิกตากวางมองลินลี่ย
อยางไมอยากจะเชื่อ

เพียงกระบี่เดียวเดียว ฆานักรบระดับ 7 ได 4 คน นี่มันนากลัวเกินไป

แลว
ลินลี่ยรคู วามคมของกระบี่เทพเลือดมวงดี แตแคความคมของกระบี่
เทพเลือดมวงอยางเดียว ก็ยังยากที่จะเจาะทะลุพลังปองกันสัตวเวท
ระดับ 7 เหมือนกันกับที่นักรบระดับ 7 ใชพลังลมปราณเพื่อปองกัน
รางกายของเขา ลินลี่ยไมอาจฆาพวกเขาได ทําไดอยางมากก็แคทําให
พวกเขาบาดเจ็บสาหัสเทานั้น

แตวาชายชุดดําทั้งสี่ทมุ พลังทั้งหมดไปกับการโจมตีหมดแลว

พวกเขาคาดไมถึงวาลินลี่ยยังมีกระบี่ติดตัวอีกเลมหนึ่ง

“หากขาตองการเพิ่มพลังใหกระบี่เทพเลือดมวง ขาตองถายเทพลัง
ลมปราณเลือดมังกรลงไปในกระบี่ แตหากสถายเทพลังลมปราณ
เลือดมังกรลงไปในกระบี่เทพเลือดมวงความเร็วจะลดลง แตหากขา
ถายเทพลังเวทธาตุลมเขาไปแทนละก็?” ตอนนี้ลินลี่ยกําลังเปรียบ
เทียบขอดีและขอเสียของพลังเวทกับพลังลมปราณ

จริงอยูวา ลินลี่ยตวัดกระบี่เพียงครั้งเดียวก็ฆาไปสี่คน
เขาอาศัยความเร็วที่มองแทบไมทันของเขาโจมตีอยางรวดเร็ว จนศัตรู
ไมอาจตอบสนองไดทัน

แคอาศัยเพียงความเร็วและความคมของกระบี่เทานั้นก็เพียงพอที่จะ
ฆานักรบระดับ 6 หรือทําใหนักรบระดับ 7 บาดเจ็บสาหัสไดอยางไม
ยากเย็น หากนักรบระดับ 7 ทําเชนเดียวกับนักฆาทั้งสี่คนนี้ทมุ เทพลัง
ลมปราณทั้งหมดไปกับการโจมตี แลกชีวิตกับศัตรูและไมสนใจที่จะ
ปองกัน ยิ่งทําใหฆาพวกเขาไดงายขึ้น

“แตผนู ําของพวกมันไมไดรับบาดเจ็บมากนัก” ลินลี่ยมองไปยังผูนํา

ของกลุมชายชุดดํา

เปนไปไดอยางยิ่งวาพลังของชายชุดดําคนนี้ เหนือกวาระดับ 7

การถายเทพลังเวทธาตุลมใหกระบี่เทพเลือดมวง ทําใหกระบี่
เคลื่อนไหวรวดเร็วและราบรื่นยิ่งขึ้นก็จริง แตมันไมไดเพิ่มพลังโจมตีให
ดวย แตหากเขาถายเทพลังลมปราณเลือดมังกรใหกระบี่เทพเลือด
มวงแทน เขาจะสามารถเพิ่มพลังโจมตีได แตความเร็วในการโจมตีจะ
ไมเพิ่มขึ้นเชนกัน

“เจาเศษสวะ”

เสียงคํารามอยางโกรธแคนปะทุขึ้นจากดานขวานอกอุทยานนํ้าพุรอน
เห็นไดชัดเลยวาเหลาอัศวินแหงวิหารเจิดจรัสไดเห็นซากศพเพื่อนๆ
ของพวกเขาแลว และกําลังโกรธแคนจนแทบคลั่ง

“ลินลี่ย พวกเราคาดไมถึงวาเจาจะแข็งแกรงเชนนี้ ชางนาเสียดาย

จริงๆที่เจาไปอยูฝายวิหารเจิดจรัส ดังนั้น… ” ผูนํากลุมชายชุดดําดู
เหมือนจะไมสนใจผูคนดานนอก เขาพูดกับลินลี่ยอยางนุมนวล
นํ้าเสียงของผูนํากลุมชายชุดดําดูเหมือนจะมั่นใจอะไรบางอยาง ตอน
แรกลินลี่ยก็ไมไดสังเกตมากนัก แตในขณะที่ชายชุดดําพูดออกมาใกล
จบ ลินลี่ยพลันรูสึกวาจิตใจของเขาสับสนและสายตาพราเลือน

“เจาจงตายซะ!”

มีดสีดําของชายชุดดํามาพุงตรงมาที่หนาอกของลินลี่ยเกือบจะในทันที

“ลินลี่ย!” เดลิน โคเวิรท สงเสียงตะโกนดังกองในจิตใจของลินลี่ย

ทันใดนั้นเองความรูสึกของลินลี่ยก็กลับมา

“กรวม!”

ผูนํากลุมชายชุดดําเบิกตามองไปที่เอวของเขาอยางเหลือเชื่อ เอวของ
เขาถูกกัดหายเกือบครึ่ง กลามเนื้อของเขายังคงสั่นและโลหิตฉีดพุง
ออกมาเปนสายนํ้าชายชุดดํารูสึกไดอยางชัดเจนวาเรี่ยวแรงของเขา
กําลังหดหายไปพลังชีวิตของเขากําลังไหลออกไปอยางรวดเร็ว
“นี่มันหนูเงา…..”

ผูนํากลุมชายชุดดํามองอยางโงงมไปยังหนูเงาสีดําขางตัวลินลี่ย
หนูเงาสีดํานาจะเปนสัตวเวทที่มีระดับสูงสุดไมเกินระดับ 4 ผูนํากลุม
ชายชุดดําคนนี้เปนถึงนักรบระดับ 8 หนูเงาสีดําไมนาจะทําอะไรเขาได
นี่เปนเหตุผลที่ผนู ํากลุมชายชุดดําไมสนใจมันแมแตนอย

แต…

ตอนนั้นเอง เจาหนูเงาสีดํานอยตัวนั้นพุงเขามาอาปากจนกวางอยาง
รวดเร็ว จากนั้นกัดเขาที่เอวของเขาเต็มคําอยางโหดเหี้ยม

“ฮึ่มมมม! ดูซิวาเจายังจะทําทาอวดดีตอหรือไม? เจาควรจะภูมิใจที่

ขา, บีบีลงมือฆาเจาดวยตัวเองนะ” บีบียืนอยูขางศพของผูนํากลุมชาย
ชุดดําเชิดหัวเล็กๆของมันอยางภาคภูมิใจ

ลินลี่ยอดหัวเราะออกมาไมได

บีบีเปนอสูรเวทที่ไมธรรมดา นอกจากจะสามารถทนการโจมตีกอน
ตายของมังกรแกราะหนามไดแลว บีบียังสามารถกัดทะลุเกล็ดขนาด
ใหญของมังกรลมกรดระดับ 8 ไดดวย! ไมวาจะเปนโจมตีหรือปองกัน
บีบีในตอนนี้ลวนแลวแตทรงพลังสุดยอด
จุดออนเดียวของมันคือ…ตัวของมันเล็กเกินไป

แมวาถาบีบีจะสามารถกัดสัตวเวทตัวใหญยักษได แตบีบีไมอาจเคี้ยว
ทะลุเกล็ดหนาขนาดใหญหรือผิวหนังไดในคําเดียว
“ไอสารเลว”
เหลาอัศวินของวิหารเจิดจรัสสงเสียงโหยหวนออกมาดวยความโกรธ
แคนพุงเขามาอยูขางลินลี่ย พวกเขาพรอมจะตอสูกับศัตรู…แตสิ่งที่
พวกเขาเห็นกลับเปนซากศพนอนเกลื่อนกลาด

“นายทาน ทานไดรับบาดเจ็บหรือไม” ผูนํากลุมอัศวินเอยถามทันที

ขณะนี้ รูปลักษณของลินลี่ยดูนากลัวเปนอยางยิ่ง ทั้งผมเผา หนาตา

และทั่วรางของเขาเต็มไปดวยเลือด

“ขาสบายดี มีแคบาดแผลเล็กนอยเทานั้น” ลินลี่ยกลาว “จัดการเก็บ

กวาดศพทั้งหมดดวย ขาจะไปพักผอน” พูดจบ ลินลี่ยก็เดินออกจาก
อุทยานนํ้าพุรอนทันที และตอนนี้เมื่อเหลาอัศวินกมลงมองศพ พวก
เขาอดขมวดคิ้วไมได

ศพของผูนํากลุมชายชุดดําชวงเอวขาดรุงริ่งราวกับมันไดถูกอะไรบาง
อยางกัดขาดหรืออาจจะถูกตัดดวยกรงเล็บ
นักฆาอีกสี่คน ถูกฟนขาดครึ่งตัว ขณะที่คนสุดทายดูเหมือนวาหนาอก
ดานซายถูกระเบิดออก เผยใหเห็นกระดูกของเขา

“อะไรกัน…ไดยังไง…”
กลุมอัศวินมองอยางเซื่องซึม ปากพวกเขาอาคาง ไมอาจนึกภาพไดวา
ลินลี่ย จอมเวทผูหนึ่ง ทําใหศัตรูตายเยี่ยงนี้ไดยังไง
………

อารามเจิดจรัสชั้นบนสุด

รางผอมสูงของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ถูกคลุมเอาไวดวยเสื้อคลุมยาวสี
เงินขาว เขานั่งบนเกาอี้ทาทางสบายๆ กําลังพลิกหนังสือบางอยาง
อาน ศีรษะลานเลี่ยนสองแสงราวกับดวงอาทิตย

“จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ”์ กิลเยโมในชุดคลุมสีแดงโคงคารวะดานหนาเขา

“หืมมม?” จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กระพริบตาของเขาขึ้นมามองกิลเยโม

การถูกมองโดยจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เชนนี้ใหความรูสึกราวกับถูกกด
ทับดวยหินหนัก 15,000 กิโลกรัม กิลเยโมกลาวอยางนอบนอมวา
“องคจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ วันนี้พันธมิตรมืดพยายามจะลอบสังหารลิน
ลี่ย แตโชคดี ที่ลินลี่ยเปนนักรบที่คอนขางแข็งแกรง เขาจัดการฆานัก
ฆาทั้งหมดทิ้ง และมีเพียงบาดแผลเล็กนอยเทานั้น”
“ฆาพวกมันหมด?”

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์มองกิลเยโมดวยดวงตาหยกสีฟาของเขาพรอมกับ
หัวเราะเบาๆ เขากลาววา “กิลเยโม เปนไปไดวาพันธมิตรมืดรูวาลินลี่
ยเปนจอมเวทสองธาตุระดับ 7 พวกเขาจึงไดสงเพียงแคกลุมนักฆา
ออนแอมางั้นรึ?”
“เรียนองคจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ นักฆากลุมนี้แข็งแกรงมาก ผูนํากลุม
นักฆาเปนยอดฝมือในการใชเวทธาตุมืด” กิลเยโมรีบตอบ

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไมไดพูดตออีก ยิ้มเล็กนอยมองกิลเยโม

“กิลเยโม เจากําลังจะบอกอะไร?…”

กิลเเยโม พยักหนา “ลินลี่ยเปนอัจฉริยะที่ตองไดรับการฝกฝนอยางดี

โดยวิหารเจิดจรัส สําคัญกวานั้น ลินลี่ยไมเพียงมีพรสวรรคสูง เขายัง
ขยันฝกอยางหนัก ขาเชื่อวาในอีกหาสิบปขางหนา มีโอกาสสูงมากที่ลิ
นลี่ยจะกลายเปนนักสูระดับเซียนและในอีกรอยป…ลินลี่ยจะเปนหนึ่ง
ในนักสูระดับเซียนของทวีปยูลาน”

หากคนผูหนึ่งไมไดเตรียมตัวใหพรอมในอนาคต ชีวิตเขาจะเต็มไปดวย
ปญหา

วิหารเจิดจรัสและพันธมิตรมืดดํารงอยูมานานหลายพันปแลว พวก
เขาดํารงอยูมากอนกระทั่งยอนกลับไปเมื่อครั้งจักรวรรดิยูลานยังคง
ปกครองทวีปยูลานอยู

เหตุผลที่พวกเขาสามารถอยูรอดเปนเวลานานมาก เนื่องจากทั้งสอง
ฝายตางเขาใจดีถึงความสําคัญของการฝกฝนเหลาอัจฉริยะ
ขยายอาณาเขตอยางตอเนื่อง เพิ่มจํานวนผูศรัทธาอยางตอเนื่อง
ฝกฝนเหลาอัจฉริยะอยางตอเนื่อง

ตอนนี้ลินลี่ยอาจยังไมแข็งแกรง แตอีกรอยปใหหลังเลา? ไมแนวาเขา

อาจจะกลายเปนผูแข็งแกรงระดับเดียวกับจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ เพื่อ
บรรลุเปนนักรบระดับเซียน เวลาแครอยปถือวาไมนานเลย

“นั่นเปนเหตุผลที่ขาตองการใหลินลี่ยไดรับการแนะนําที่ดีกวา เชน
เดียวกับการปกปองที่ดีกวา อีกนัยหนึ่ง…ขาหวังวาลินลี่ยจะไดรับการ
ฝกฝนจาก ใตเทา ‘ใบไมรวง‘ ขอรับ” กิลเยโมกลาว

“ทานใบไมรวงงั้นรึ?’’

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์สะดุง แตแลวเขาไดพยักหนา “ดี แตกอนอื่น เจา

ตองไปแจงใหเขาทราบและอนุญาตกอน ขาไมอาจตัดสินใจเรื่องนี้
แทนทาน ‘ใบไมรวง‘ ได”

“ทราบแลวครับ จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ”์
กิลเยโม ทําความเคารพและออกไป

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์มองตามหลังกิลเยโมที่เดินออกไปดวยดวงตาหยก
สีฟาของเขาและเหมอมองทองฟานอกหนาตาง “เขาฆากลุมผูบุกรุก
ทั้งหมดเลยงั้นรึ? บาลุค… บาลุค…หืม ดูเหมือนวาตระกูลบาลุคจะเปน
หนึ่งในตระกูลสี่สุดยอดตระกูลนักรบ, ตระกูลนักรบเลือดมังกรสินะ”
ตอนที่ 8 จิตสังหารที่รุนแรง

การลอบสังหารลินลี่ยครั้งนี้ ทางดานลินลี่ยน้นั ตองเสียคนของกอง

อัศวินจากวิหารเจิดจรัส 18 นาย หญิงรับใช 4 คน และบาวรับใช 2
คน ดวยเหตุนี้เอง วิหารเจิดจรัสจึงไดเสริมกําลังปองกันและรักษา
ความปลอดภัยภายในคฤหาสนมากกวาเดิม

ในคืนวันลอบสังหาร ในคฤหาสน

“ลินลี่ย เจาเปนอะไรหรือไม?” ราชาเคลยถามอยางรอนรน

“ขาบาดเจ็บเล็กนอยเทานั้น ฝาบาท” มีผาพันแผลพันอยูบนแขนของลิ

นลี่ย

อันที่จริงลินลี่ยไมไดรับบาดเจ็บใดๆเลยในระหวางที่ตอสูกัน แตเขาไม
ตองการเปดเผยความแข็งแกรงที่แทจริงของเขาใหใครรู ดังนั้น เขาจึง
สรางบาดแผลเล็กนอยขึ้นมาบนแขนดวยการกรีดสิ่วลงไป

สําหรับลินลี่ยที่ผานความเจ็บปวดแสนสาหัสจากกระบวนการแปลง
รางเปนมังกรมากอน บาดแผลแคนี้เล็กนอยกวามดกัดเสียอีก

“ตราบเทาที่เจาสบายดี ลินลี่ย” ดยุคแพตเตอรสันยืนหัวเราะออกมา

ขางๆราชาเคลย
ลินลี่ยมองไปที่ดยุคแพตเตอรสัน

อันที่จริงคืนนี้น้นั ลินลี่ยไดนัดพบปะกับดยุคแพตเตอรสันไว แตเมื่อเกิด

เหตุลอบสังหารครั้งนี้ขึ้นมา พวกเขาก็ไมมีโอกาสสนทนากันเปนการ
สวนตัวในคืนนี้อีกแลว

“นองรอง ใหเขาไปพักผอนเถอะ พวกเราไมควรอยูรบกวนเขานานจะ

ดีที่สุด” ราชาเคลยกลาว

“ขาเองก็เห็นดวย ฝาบาท” แพตเตอรสันชําเลืองมองลินลี่ยและตาม

ราชาเคลยออกไป

ลินลี่ยรสู ึกไดถึงแววตาอับจนหนทางของแพตเตอรสันมองมาที่เขา บง

บอกไดอยางชัดเจนวาตามแผนเดิมของแพตเตอรสันเขาตองมีเรื่องที่
ตองการสนทนาเปนการสวนตัวกับลินลี่ย

แตเห็นไดชัดวา ตอนนี้ไมอาจสนทนาไดอีกตอไป
ผานไปอีกหลายวัน สถานการณที่คฤหาสนก็กลับมาเปนปกติอีกครั้ง

“นายทาน วันนี้ 18 พฤษภาคม ใชไหม?” บีบี ที่กําลังมีความสุขกับ

อาหารกลางวันของมันขางๆลินลี่ยพูดขึ้นในใจ
“ใช, มีอะไรงั้นรึ?” ลินลี่ยมองบีบี
บีบียนจมูกเล็กๆของมันพูดวา “นายทาน ทานลืมไปแลวอยางนั้นรึ?
เบอรนารด ผูนําตระกูลเด็บสกลาวไววาวันที่ 18 มิถุนายน จะมีพิธี
หมั้นของบุตรชายของเขา เขาเชิญทานไปรวมงานดวยนะ วันนี้วันที่ 18
พฤษภาคมแลว? ทานเหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งเดือนเทานั้น”

“พิธีหมั้นงั้นรึ?”

ลินลี่ยสะดุง

อีกหนึ่งเดือนใหหลัง อลิซจะหมั้นกับคาลัน

“นั่นไมใชเรื่องของขา” ลินลี่ยคืนสูความเยือกเย็นอยางรวดเร็ว กม

หนากมตาทานอาหารตอไป

บีบี กรอกดวงตาเล็กๆ อันวาววับเปนวงกลมสามรอบ จากนั้นใช

อุงเทาเล็กของมันลูบคางไปมาเบาๆ สีหนาของมันเปลี่ยนเปนงงงวย
มันพูดออกมาวา “เปนไปไดหรือไมวาขา, บีบีผนู ี้เขาใจผิด? กรณีนี้ไม
นาพลาด ตัวขานั้นสุดยอด ดังนั้น การคาดคะเนของขายอมไมมีทาง
พลาด ในหัวใจของนายทานยังไมอาจตัดใจจากเรื่องนี้ได หากเปนขา
บีบีผนู ี้ละก็ ขาใชแคมือเดียวก็ทุบกะโหลกเล็กๆของเจาคาลันนั่นให
แตกไดในคราเดียว”
“ใตเทาลินลี่ย”
อัศวินองครักษคนนึงเขามายังหองโถงใหญ “ใตเทาลินลี่ย คารดินัล
กิลเยโมขอเขาพบทาน”

“กิลเยโมงั้นเหรอ?” ลินลี่ยลังเลอยูครูหนึ่ง วางมีดกับสอมแลวเดิน

ออกไปที่ประตูทันที

ในบรรดานักบวชทั้งหมดของวิหารเจิดจรัส คนที่ลินลี่ยคนุ เคยและ

สนิทสนมมากที่สุดก็คือคารดินัลกิลเยโม เมื่อผูอื่นสุภาพกับลินลี่ยเชน
ที่กิลเยโมทํา ยอมเปนธรรมดาที่ลินลี่ยจะไมแสดงทาทางสูงสง หยิ่ง
ยโส อยางเชนการคิดวาตัวเองนั้นเหนือกวา

“ลินลี่ย ขามีเรื่องบางอยางตองบอกเจา” เมื่อเห็นลินลี่ย ขณะที่กิลเย

โมพูดเขายิ้มแยมอยางยินดี

ลินลี่ยมองกิลเยโมอยางสงสัย “เรื่องอะไรงั้นรึ?”

กิลเยโมกลาวอยางยิ้มแยม “ลินลี่ย เจาทราบเรื่องที่วิหารเจิดจรัส

ของเรานั้นมีผทู รงพลังอยางโยคีไหม?

“ใชแลว ขาทราบดี” ลินลี่ยพยักหนา

กอนหนานี้ เมื่อตอนที่เขาโดนลักพาตัวไปโดยเหลายอดฝมือจาก
พันธมิตรมืด ก็ไดรองผูคุมกฎและโยคีรวมไปถึงเหลาตุลาการกดดัน
ศัตรูจากไป หลังจากนั้นเขาจึงสามารถกลับสูเมืองเฟนไลได
“ในวิหารเจิดจรัสของเรา มีจอมเวทและนักรบจํานวนมากที่อยูใน
ระดับโยคี ไมวาอัศวินของวิหารเจิดจรัส หรือกลุมผูคุมกฎ ในบรรดา
ยอดฝมือมีหลายคนที่ขึ้นถึงระดับโยคี”

กิลเยโมยิ้มแยมและตบไหลของลินลี่ยเบาๆ “ขาแคอยากจะบอกเจาวา
เจามีโอกาสไดเปนลูกศิษยของ โยคีผเู ปนตํานาน”

“โยคีผเู ปนตํานาน?” ลินลี่ยขมวดคิ้ว

กิลเยโมยิ้มเล็กนอย “โยคีผเู ปนตํานาน ทานนี้อยูในระดับสูงสุด แม

กระทั่งในบรรดาโยคีท้งั หมด นอกจากนี้ทานยังมีฐานะสูงมากภายใน
วิหารเจิดจรัสของเรา สวนพลังของทาน ทั่วทั้งทวีปยูลานคงจะมีแค
‘สามพิสดาร‘ ที่เหนือกวาทาน”

“สามพิสดารยังงั้นรึ” ลินลี่ยสนใจขึ้นมาทันใด “ใตเทากิลเยโม ‘สาม

พิสดาร‘ ที่ทานกลาวถึงคือผูใดกัน?”
ระหวางที่สนทนากันอยูน้นั ทั้งสองเดินกลับไปถึงหองโถงใหญแลว

กิลเยโม ไมไดตอบกลับทันที เขาชําเลืองมองไปที่นักบวชดานขางเขา

และนักบวชเหลานั้นกันทุกคนออกจากหอง และปดประตูทันที
ขางในหองโถงใหญ จึงเหลืออยูแคลินลี่ย กิลเยโม และบีบี
“ลินลี่ยในอนาคต เปนไปไดวาเจาอาจจะไดเจอกับคนเหลานี้ บอกเจา
ใหรเู รื่องพวกเขาไวต้งั แตตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน” กิลเยโมกลาวกอใหเกิด
บรรยากาศลึกลับ

ลินลี่ยมองกิลเยโมดวยสายตาอยากรูอยากเห็น

กิลเยโมถอนหายใจ “ทวีปยูลาน มีคนที่กาวผานจนเหนือกวานักสู

ระดับเซียนไปไดอยูสามคน นั่นก็คือ ‘สามพิสดาร‘ ที่ขาไดกลาวถึง
กอนหนานี้”

“คนเหลานั้นที่ทะลวงผานระดับเซียนไปได? ไมใชวาพวกเขานั้นอยู
ระดับเทพเจาเลยรึ?” ลินลี่ยตกตะลึง

“ใชแลว เจาอาจกลาวไดวาพวกเขาเปนเทพเจาไดเลย” กิลเยโมพยัก

หนา

ลินลี่ยขยับตัวเขาไปใกลกวาเดิมเพื่อจะไดฟงไดชัดเจนขึ้น
กิลเยโมกลาวชาๆ “ทั่วทั้งทวีปยูลาน มีอยูผไู ดรับฉายา ‘พิสดาร‘ อยู
เพียงแค 3 คน อันไดแก พิสดารแรก ‘นักบวชสูงสุดแหงวิหารชีวิต‘
จากจักรวรรดิยูลาน ผูคนมากมายเรียกเขาสั้นๆวา ‘นักบวชสูงสุด‘
แมแตขาเอง ก็ไมอาจคาดเดาไดวาทานนักบวชสูงสุดมีอายุเทาใด?
เขามีชีวิตอยูมานานมากแลว”
ลินลี่ยพยักหนา

กิลเยโมกลาวตอวา “พิสดารสองเองก็มีชีวิตอยูมานานแลวเชนกัน เขา

เปนผูปกครองที่แทจริงของสถานที่ซึ่งอันตรายที่สุดของทวีปยูลานนั่น
ก็คือ ปาแหงความมืด ผูพิสดารคนนี้เปนอสูรเวทในธรรมชาติ แตเขา
ไดบรรลุถึงระดับที่สามารถกลายรางเปนมนุษยไดแลว ลินลี่ย เจานา
จะทราบดีวา เมื่ออสูรเวทบรรลุระดับเซียน จะสามารถพูดคุยดวย
ภาษาของมนุษยได แตจะไมสามารถกลายรางเปนมนุษยได เจาลอง
จินตนาการถึงความนากลัวของอสูรเวท ที่แปลงรางเปนมนุษยไดดูสิ”

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

เขาเคยไดยิน เดลิน โคเวิรท ไดกลาวถึง พิสดารทั้งสองทานนี้ สองคน

นี้เปนผูไรเทียมทานมาตั้งแตตอนที่เดลิน โคเวิรท ยังมีชิวิตอยู

“แลวพิศดารสามละ?” ลินลี่ยถาม
กิลเยโมถอนหายใจ “บุคคลที่สามนี้เปนคนที่แมแตขาเองก็ยังใหความ
เคารพเขาเปนอยางยิ่ง เขาเปนจักรพรรดิผกู อตั้งจักรวรรดิโอเบรียน
จักรวรรดิที่มีกองกําลังทหารแข็งแกรงที่สุดในทวีปยูลาน ผูคนเรียก
เขาวา ‘เทพสงครามโอเบรียน‘ “
“โอเบรียนยังงั้นรึ?” ลินลี่ยจําชื่อนี้ได
จักรวรรดิโอเบรียน ตั้งชื่อตามบุคคลผูนี้ ยอมสามารถจินตนาการถึง
ความมหัศจรรยของเขาได

“เมื่อ 5,000 ปกอน ชื่อเสียงของเทพสงครามผงาดขึ้นมาอยางรวดเร็ว

หลังจากเอาชนะนักสูระดับเซียนคนแลวคนเลา ในยุคนั้นมีนักสูช้นั
ยอดมากมายหลายคน อยางเชน ‘สุดยอดนักรบทั้งสี่‘ ที่สรางชื่อขึ้นมา
ในยุคนั้น” กิลเยโมกลาวพรอมกับยิ้มใหลินลี่ย

ลินลี่ยนึกยอนกลับไปถึงบรรพชนของเขา ‘บาลุค’

ผูนําคนแรกของตระกูลบาลุคเอง ก็สรางชื่อขึ้นมาเมื่อ 5,000 กวาป

กอนเชนเดียวกัน

“ยอนไป ณ ตอนนั้น สุดยอดนักรบทั้งสี่ทรงพลังมาก แตความ

สามารถของพวกเขาลวนถูกความสามารถของเทพสงครามบดบังไป
จนหมดสิ้น เทพสงครามเอาชนะนักสูระดับเซียนที่ทรงพลังคนแลวคน
เลา และสุดทาย แมแตการปะทะกันในสงครามครั้งใหญกับนักบวช
สูงสุด กลางอากาศเหนือแมน้าํ ยูลาน ระหวางการตอสูกันของพวกเขา
เพียงแคคลื่นอัดกระแทกอยางเดียวก็คราชีวิตผูคนไปนับหมื่นคน
สุดทาย ทั้งจักรวรรดิโอเบรียนและจักรวรรดิยูลานตางยอมแพและ
ยอมใหดินแดนขนาดใหญน้นั แยกตัวเปนอิสระกําเนิดเปนอาณาจักร
อิสระใหม 3 อาณาจักรเปนเขตกันชนระหวางจักรวรรดิใหญท้งั สอง”
กิลเยโมถอนหายใจอยางมีอารมณรวม
“ลินลี่ย ในจิตใจของผูคนมากมาย นักบวชสูงสุดนั้นเปนมนุษยที่
แข็งแกรงที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู แตเทพสงครามกลับสามารถตอสูกับ
นักบวชสูงสุดไดอยางสูสี แตเทพสงครามในตอนนั้นมีอายุเทาไหรกัน
ละ? นี่เปนเหตุที่ทําใหคนจํานวนมากหวาดกลัวเขา ใครจะรูละวาผาน
ไป 5,000 ปพลังของเขาจะกาวหนาไปอยูระดับไหน? หลังจากผาน
การฝกฝน 5,000 ป” กิลเยโมถอนหายใจอยางยกยอง

ลินลี่ยลอบพยักหนาเห็นดวย

“เทพสงครามผูนี้ เขาตอสูกับนักบวชสูงสุดไดอยางสูสี?” เสียงของ

เดลิน โคเวิรท ดังขึ้นในใจ “

เปนไปไดอยางไรกัน?”

ยอนกลับไปในยุคของ เดลิน โคเวิรท ความสามารถของนักบวชสูงสุด

บดบังความสามารถของทุกผูคนบนโลก
ในหัวใจของเดลิน โคเวิรท นักบวชสูงสุดไรเทียมมาน

“ทานปูเดลิน สุดยอดนักสูถือกําเนิดในทุกยุคทุกสมัย ตัวทานปูเดลิน

เอง หากวาทานไมตายไปเสียกอน และฝกฝนตอไปเรื่อยๆ ไมแนวา
ทานอาจกลายเปนสุดยอดนักสูเชนเดียวกับนักบวชสูงสุดก็ได” ลินลี่ย
กลาวตอบในใจ
เดลิน โคเวิรท ถอนหายใจออกและไมพูดอะไรอีก

“พูดถึงสามพิสดารมาพอแลว ผูที่ขาจะแนะนําใหเจารูจักนั้น เพียง

ดอยกวาสามพิสดารเทานั้น หากเจาไดเปนลูกศิษยของเขา มันยอม
เปนประโยชนตอการเพิ่มพูนพลังเวทของเจาเปนอยางยิ่ง” กิลเยโม
กลาว

ลินลี่ยหัวเราะอยูในใจ

ดอยกวาเพียงแคสามพิสดาร….ไมใชวาคนผูน้นั สมควรจะเปนทานปู
เดลิน ที่อยูในจุดสูงสุดของระดับเซียนหรอกหรือ?

“โยคีทานนั้นมีนามวาอะไร?” ลินลี่ยถาม

“เขามีนามวา. … ทานใบไมรวง”

เขตสลัมของเมืองเฟนไล ลินลี่ยเพิ่งจะไดรตู อนนี้เองวา แมแตเมือง

ใหญอยางเฟนไล ที่มีความเจริญรุงเรืองอยางมากในทวีปยูลาน มี
สถานที่เปลี่ยวรางเชนนี้ มันเลวรายยิ่งกวาบานเกิดของเขา เมืองอูซัน
เสียอีก

ขณะนี้ ลินลี่ยกับกิลเยโมเดินเคียงคูกันมาในตรอกเหม็นสาบและ
สกปรก
“ใตเทากิลเยโม ทานใบไมรวง ที่ทานพูดถึงอาศัยอยูในสถานที่เชนนี้เห
รอ” ลินลี่ยไมอาจทําใจใหเชื่อได

“ถูกแลว” กิลเยโมพยักหนา”ลินลี่ย จงจําไว ทานใบไมรวง รังเกียจ

เหลาขุนนางที่คิดวาตัวเองสูงสงกวาผูอื่น ดังนั้นเจาตองถอมตัวและ
สุภาพ แมกระทั่งตอผูยากไรเหลานี้”

ลินลี่ยมองไปยังผูคนบนถนนในเขตสลัม

หางออกไปไมไกลนัก เขาเห็นเด็กอายุ 7-8 ขวบเปนโรคขาดสาร

อาหารเหลือเพียงหนังหุมกระดูกและสวมเศษผากระดํากระดางสง
กลิ่นเหม็นสาบ เด็กคนนี้จองมองลินลี่ยดวยความหวาดกลัว

เนื่องจากความผอมแหงของเขาทําใหเฉพาะดวงตาลึกโหลของเขาดู
ใหญขึ้น

ดวงตาบริสุทธิ์ไรเดียงสานั้น ทําใหลินลี่ยหัวใจสั่นไหว
ลินลี่ยไมไดทําสิ่งใด ยังคงเดินตอไปเคียงขางกิลเยโม บนถนนลินลี่ย
เห็นเด็กยากไรคนแลวคนเลา

พวกเขาไมมีแมกระทั่งเสื้อผาที่สมบูรณแมแตชิ้นเดียว และทั้งหมดดู
ยากจนอยางยิ่ง
“เรามาถึงแลว” กิลเยโมพูดขึ้น

ลินลี่ยอดหันหนาไปมองไมได

พวกเขากําลังยืนอยูหนาที่กระทอมที่สรางขึ้นมาอยางงายๆโดยใช
เหล็กเปนโครง ชายชราที่ดูคลายขอทานนั่งอยูกลางอาคาร ชายชรา
นั้นผอมจนทําใหหัวใจของคนผูหนึ่งสั่นไหวและผิวทั่วทั้งรางของเขา
เหี่ยวยน มือของเขาดูราวกับตีนไก ที่มีเพียงหนังและกระดูก

ชายชรามองลินลี่ยดวยความอยากรูอยากเห็น

“ใตเทาใบไมรวง” กิลเยโมกลาวอยางเคารพ

“เขาคือใตเทาใบไมรวงจริงๆ?” ลินลี่ยไมแนใจ แตเห็นกิริยาทาทางขอ

งกิลเยโมแลว เขาจึงจําใจเชื่อ

แตวาชายชราตรงหนาเขาที่ดูคลายขอทานที่ดูไมอาจตานทานแมแต
ลมพัดผานเบาๆคนนี้ เปนนักสูระดับเซียน ใตเทา ‘ใบไมรวง‘ จริงๆ
หรือ?

“กิลเยโม คนผูนี้เด็กหนุมมากพรสวรรคที่เจาเคยบอกขา?” ชายชรา

ถาม
“ใชแลวขอรับ ใตเทาใบไมรวง” กิลเยโมกลาวอยางเคารพ
“ทานปูใบไมรวง ทานปูใบไมรวง รีบไปชวยทานแมของขาดวย มีคนมา
ทุบตีทํารายนาง!” นํ้าเสียงเยาววัยของเด็กสาวดังออกมา เธอแบกแม
ผูผอมบางมาบนหลัง

ชายชราหันกลับไปทันและยื่นแขนขวาออกไป

บาดแผลสาหัสก็เริ่มสมานตัวอยางรวดเร็วดวยความเร็วเหลือเชื่อ
ภายใตแสงศักดิ์สิทธิ์

ชายชราหันกลับมามองลินลี่ย “ขาจะสอนเพียงแตผทู ี่มีหัวใจและจิตวิ

ญญานอันบริสุทธิ์เทานั้น แตเจา…หัวใจของเจา เต็มไปดวยจิตสังหาร
ทวมทน ขาจะไมสอนเจา”

กิลเยโมอดประหลาดใจกับคําพูดนี้ไมได

“จิตสังหารทวมทนอยางงั้นรึ?” ลินลี่ยเผยรอยยิ้มออกมา
ความเจ็บปวดของลินลี่ยที่ยังไมอาจแกแคนใหกับบุพการีไดน้นั ไมอาจ
บรรยายออกมาเปนคําพูดได เขาปรารถนาจะฆาแพตเตอรสันทุกๆ
นาที แตเขายังคงอดทนบังคับใหตัวเองใจเย็นและไมหุนหันพลันแลน
แตเพราะการเก็บกดเชนนี้เอง เปนเหตุใหจิตสังหารของลินลี่ยยิ่งเติบ
ใหญมากขึ้นเรื่อยๆ
“เชนนั้นแลว ใตเทาใบไมรวง ขาขอตัวลากอน” ลินลี่ยคารวะแลวหมุน
ตัวเดินจากไป

อันที่จริงขอทานชราอยากจะใหคําแนะนําเพิ่มอีกเล็กนอย แตเมื่อเห็น
ลินลี่ยเดินจากไปอยางเรียบงายและไมแยแส เขาอดแปลกใจไมได แต
แลว เขาก็เผยรอยยิ้มออกมา
ตอนที่ 9 งานหมั้น

“ใตเทาใบไมรวง” เมื่อเห็นวาลินลี่ยทําตัวเสียมารยาท กิลเยโมรีบเอย

ขอโทษ “ใตเทาใบไมรวง ลินลี่ยยังคงเปนเพียงเด็กหนุมอายุ 17 ป
ใตเทาใบไมรวงไดโปรดอภัยใหกับความกาวราวของเขาดวย”

กิลเยโมทราบดีวาโยคีใบไมรวงนั้นมีอิทธิพลในวิหารเจิดจรัสมากมาย
เพียงใด โยคีใบไมรวงนั้นเปนผูนําทางจิตวิญญาณของฝายโยคีท้งั หมด
แมแตจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เองก็ยังไมอาจบังคับใหเขาทําตามความ
ตองการของเขาได

โยคีใบไมรวงใชมือขวาอันเต็มไปดวยผิวหนังเหี่ยวยนราวกับหนังตีนไก
ของเขาลูบเคราขาวของเขาพรอมกับใชความคิด เขามองแผนหลังที่
กําลังเดินจากไปของลินลี่ย “กาวราวงั้นรึ? ไมหรอก ไมใชเชนนั้นแน
เขาไมไดทําตัวกาวราวแนนอน สมควรกลาววาเด็กคนนี้มีความมุงมั่น
และแนวแนจะถูกตองกวา”

กิลเยโมตระหนกเมื่อไดยิน
เขาคาดไมถึงเลยวาใตเทาใบไมรวง ผูที่ดูเหมือนไมประทับใจในตัวลิน
ลี่ยกลับกําลังกลาวชมเชยเขาเชนนี้

“กิลเยโม” โยคีใบไมรวงมองกิลเยโม
“ใตเทาใบไมรวง ขานอยพรอมรับคําสั่งสอน” กิลเยโมตอบดวยความ
เคารพ

โยคีใบไมรวงเผยรอยยิ้มพรอมกลาววา “ตอนนี้ในหัวใจของลินลี่ยเต็ม
ไปดวยจิตสังหารและเขายังคงมุงมั่นและแนวแน ขาคิดวาคนแบบเขา
ไมวาจะเปนการสังหารหรือจะกระทําการใดๆก็ตามยอมไมมีความ
ลังเล บุคคลเชนนี้เหมาะสมกับการเปนกระบี่อันคมกริบใหกับวิหาร
เจิดจรัสเปนอยางยิ่ง”

กิลเยโมเขาใจดีวาสิ่งที่โยคีใบไมรวงพูดหมายความวาอยางไร

แมวาวิหารเจิดจรัสจะพยายามกระตุนใหผคู นทําแตสิ่งดีๆ แตกับคน

ตางลัทธิแลว วิหารเจิดจรัสจะปฏิบัติตอพวกเขาอยางโหดเหี้ยมและ
ไมมีความปรานีแมแตนอย เปนธรรมดาที่งานแบบนี้ตองการคนโหด
เหี้ยมและเลือดเย็นมาจัดการ นี่คือเหตุผลที่ทําใหฝายคุมกฏของวิหาร
ถูกสรางขึ้น
“บางทีอนาคตของเด็กคนนี้ ลินลี่ยอาจจะกลายมาเปนหัวหนาผูคุมกฏ
ของฝายคุมกฏก็เปนได” โยคีใบไมรวงพูดเสียงเบา

กิลเยโมอดหันไปมองแผนหลังของลินลี่ยที่กําลังเดินจากไปไมได
กลายมาเปนหัวหนาผูคุมกฏยังงั้นรึ?
กิลเยโมทราบดีวาตําแหนงหัวหนาผูคุมกฏของฝายคุมกฏนั้น ผูที่ดํารง
ตําแหนงนี้ถูกจัดใหอยูในระดับสูงสุดของขั้น 2 ของวิหารเจิดจรัส ใน
บางแงมุมของความเปนจริงแลว มันอาจบอกไดวาตําแหนงหัวหนาผูคุ
มกฏของฝายคุมกฏนั้นเทาเทียมกับจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เลยทีเดียว

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เปนผูนําของวิหารเจิดจรัส ผูซึ่งกุมอํานาจสูงสุด
เบื้องหนา

แตหัวหนาผูคุมกฏแหงฝายคุมกฏนั้นเปนผูนําสูงสุดของกองทัพที่
แข็งแกรงที่สุดในวิหารเจิดจรัส ผูซึ่งกุมอํานาจสูงสุดเบื้องหลังของ
วิหาร!

“ใตเทาใบไมรวง ทานยังมีความประสงคจะสั่งสอนเขาหรือไมขอรับ?”
กิลเยโมถามทันที

แตโยคีใบไมรวงยังคงสายหนา
“ทําไมละขอรับ?” กิลเยโมสับสน ในเมื่อโยคีใบไมรวงเล็งเห็นคุณคา
ของลินลี่ย เหตุใดเขาจึงไมเต็มใจฝกฝนเขา?

โยคีใบไมรวงสายหนา “วิธีการฝกฝนของขาไมเหมาะกับเขา วิถีของขา

ตองการจิตใจอันบริสุทธิ์ และเหมาะกับผูที่มีจิตใจอันดีงาม แตกับเขา
แลว… วิถีทางของเขาเปนวิถีแหงการเขนฆา”
กิลเยโมพยักหนารับ

“กิลเยโม เจาไมจําเปนตองหาอาจารยใหกับเขา ผูแข็งแกรงที่แทจริง

จะคนหาหนทางที่เหมาะสมที่สุดกับตัวเขาไดเอง คําสอนของคนอื่นๆ
นั้น สุดทายแลวก็ลวนแตเปนวิถีทางของพวกเขาเอง”

โยคีใบไมรวงมองกิลเยโม “เจาเปนมหาจอมเวทระดับ 9 เจาเคยสงสัย

หรือไมวาทําไมขาจึงไมเคยใหคําแนะนําใดๆแกเจาเลย? นี่คือเหตุผล
แมวาขาจะบอกสิ่งที่ขาเขาใจและการรูแจงของขาตอเจา เจาก็ยังไม
อาจเขาใจมันได เจาตองผานประสบการณมากมายดวยตัวเจาเอง
เทานั้นจึงจะเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณของเจา ชวยใหเจาเขาใจความ
ลึกลับอยางลึกซึ้ง เจาจะประสบความสําเร็จไดดวยหนทางนั้นเทานั้น”

“จดจําไว ตนเปนที่พึ่งแหงตนเอง” โยคีใบไมรวงยิ้ม

กิลเยโมพยักหนารับ
เขายังไมไดเขาสูระดับเซียน ดังนั้นไมมีทางที่เขาจะเขาใจวา ความแตก
ตางระหวางระดับเซียนและระดับ 9 คืออะไร ถึงแมวาเขาจะสงสัยวา
ตอนนั้นโยคีใบไมรวงมีเจตนาไมไดใหคําแนะนําอันลํ้าคาใดๆแกเขา แต
เมื่อมองเห็นสายตาที่จริงใจของโยคีใบไมรวงและไดฟงนํ้าเสียงที่
ซื่อสัตยของเขา เขาก็เชื่อโยคีใบไมรวง
“บางที ขาคงตองพึ่งพาตัวเองจริงๆ เสียที”
กิลเยโมเปนจอมเวทที่ติดอยูในระดับ 9 มานานมากแลว ตอนนี้ เขามี
ความตองการอยางยิ่งที่จะทะลวงผานไปสูระดับเซียนใหจงได

สุดทายแลว ความแตกตางระหวางระดับ 9 และ ระดับเซียน มีชอง

วางหางกันราวทองฟากับผืนดิน

คฤหาสนของลินลี่ย อุทยานบอนํ้าพุรอน

ลินลี่ยนั่งกรรมฐานเงียบๆอยูใกลๆกับบอนํ้าพุรอน

“กึก กึก กึก” ทั่วทั้งรางของลินลี่ย สงเสียงดังแปลกๆออกมาอยางตอ

เนื่อง เชนเดียวกันกับกระดูกและกลามเนื้อของเขาที่ยังคงสั่นอยางตอ
เนื่อง เหงื่อเม็ดโปงไหลออกมาจากรางกายของเขาอยางตอเนื่อง

การฝกฝนลมปราณตามคัมภีรลับเลือดมังกรมีประสิทธิภาพสูงกวา
เปนสิบเทาของวิธีการฝกฝนลมปราณตามปกติ
แตก็เปนเรื่องปกติที่สุดแลว คุณสมบัติของผูที่สามารถฝกฝนตาม
คัมภีรลับเลือดมังกรไดน้นั ตองผานความยากลําบากแสนเข็ญไปใหได
กอน

“ทําไมการฝกฝนนี้ถึงยากสําหรับมนุษย? คัมภีรลับทุกประเภท เจา

จําเปนตองมีรางกายที่แตกตางกันไป” เจาบีบีตัวจอยกําลังนอนกลิ้ง
ไปมาขางๆลินลี่ย หัวเล็กๆของบีบีหันไปมองลินลี่ย ในใจของเขาเต็มไป
ดวยคําถามมากมาย

เขาเปนอสูรเวท และการฝกฝนของเขานั้นงายมาก เขาแคดูดซับแกน

ธาตุความมืดจากโลกภายนอกตรงๆ ดึงดูดมันลงไปในรางกายและ
แกนเวทของเขา

นั่นไมใชความลับใดๆ มันเปนเพียงขั้นตอนการดูดซับที่เปนไปตาม
ธรรมชาติที่สุด

…..

ลินลี่ยยังคงใชชีวิตเงียบสงบนี้ตอไป ใชเวลาสวนใหญของเขาในแตละ
วันไปกับการฝกฝน

ดวยวิธีการฝกฝนดวยเคล็ดลับชั้นยอดมากมายในเวลาเดียวกัน เขาได
ผลักดันศักยภาพรางกายของเขาไปจนถึงขีดสุดเพื่อการลางแคน
แคพริบตาเดียวก็ผานไปสิบกวาวัน

“ฟุบ!”

ลินลี่ยกําลังกวัดแกวงกระบี่เทพเลือดมวงในมือ เขากําลังทดสอบการ
โจมตีครั้งแลวครั้งเลา
เพื่อคนหาแงมุมในการการฟาดฟนกระบี่ใหเร็วที่สุด

ใชวีธีใดในการควบคุมการสั่นของกระบี่เลือดมวงเพื่อลดแรงเสียดทาน
อากาศตามธรรมชาติ และเพื่อใหเขาฟาดฟนกระบี่ไดเร็วมากขึ้น?

เขาฝกฟาดฟนกระบี่ของเขาอยางหนัก ครั้งแลวครั้งเลา

แตละครั้งที่ลินลี่ยขยับประกายแสงสดใสดุดันจะปรากฏขึ้น

ความเร็วของการฟาดฟนเหลานี้มากพอที่จะทําใหหัวใจของคนผูหนึ่ง
สั่นกลัว

แตลินลี่ยยังคงไมพอใจ เขามุงมั่นปรับปรุงอยางไมหยุดพักจนกวามัน
จะสมบูรณแบบ เขากําลังใชเวทธาตุลม จากความเขาใจในธาตุลม
ของเขา เขาฝกฝนอยางหนักเพื่อทําใหกระบี่เลือดมวงขยับเร็วขึ้นและ
ลื่นไหลมากขึ้น
“นายทานเจาคะ!” เสียงเรียกดังเขามาจากดานนอกอุทยานบอนํ้าพุ
รอน

ลินลี่ยหยุดขยับมือของเขาชั่วคราว กระบี่เทพเลือดมวงในมือของเขา
หายไป ไมมีใครสังเกตุวากระบี่เลือดมวงพันอยูรอบเอวของลินลี่ยใน
ตอนนี้
ถึงแมวาคนทั่วไปใหความสนใจกับเข็มขัดของเขา พวกเขาก็จะคิดวา
มันเปนเพียงเข็มขัดสีมวงเทานั้น

“เขามา” ตอนนี้ลินลี่ยพูดเพียงเทานี้

แมบานสาวงามวิ่งเขามาดวยความเร็วสูงทันที สีหนาของนางเต็มไป
ดวยความเคารพ เมื่อนางเห็นลินลี่ย นางจึงโคงศีรษะลงตํ่าพรอมกับ
พูดอยางสุภาพวา “นายทานเจาคะ ตระกูลเด็บสไดสงคนนําบัตรเชิญ
มาเจาคะ” ในขณะที่นางพูด นางยื่นบัตรเชิญใหกับลินลี่ย

ลินลี่ยมองดูบัตรเชิญ

บัตรเชิญมีสีแดงตัดดวยอักษรสีทองเปนคําวา ‘บัตรเชิญ‘ ดวยอักษร

ตัวหนาสองประกายสดใสซึ่งถูกเขียนไวดานบน

“บัตรเชิญงั้นรึ?”
ลินลี่ยรับบัตรเชิญมาแลวเปดดู อันที่จริงเขาพอจะคาดเดาขอความ
ขางในบัตรไดอยูแลว

“ในวันที่ 18 มิถุนายน คาลัน,โรวลิ่ง และอลิซ พวกเขาจะประกอบพิธี

หมั้นหมายกัน โรวลิ่งนี่ใครกัน?” ลินลี่ยขมวดคิ้วจองมองบัตรเชิญ
“เจาไปไดแลว” ลินลี่ยพูดอยางใจเย็น
“เจาคะ นายทาน” หญิงรับใชกลาวอยางนอบนอม แลวนางก็เดินออก
จากอุทยานบอนํ้าพุรอน

“เจานาย นั่นคือกําหนดการพิธีหมั้นของอลิซกับตระกูลเด็บสหรือ?”
บีบีพงุ ขึ้นไปยืนบนไหลของลินลี่ย แลวยืดหัวเล็กจอยของมันไปมอง
ขอความในบัตร

“อือ โรวลิ่ง? โรวลิ่งคือใครกัน?” บีบีมองลินลี่ยอยางสงสัย

เดลิน โคเวิรทเองก็ปรากฏตัวขึ้นดานขางลินลี่ยและกําลังมองบัตรเชิญ
ดวย หนาของเขาเผยรอยยิ้มออกมา

“ปูเดลิน” ลินลี่ยหันไปมองเดลิน โคเวิรท

“เจาสงสัยวาใครคือโรวลิ่งงั้นเหรอ?” เดลิน โคเวิรทนั้นจริงๆแลวก็

เปนจิ้งจอกเฒาเจาเลหผหู นึ่ง เขาเขาใจไดทันที “เรื่องนี้งายมาก รูป
แกะสลัก ‘ตื่นจากฝน‘ ของเจา ทําใหผคู นมากมายคุนเคยกับรูป
ลักษณของอลิซ แมวาพวกเขาจะไมทราบวาใครคืออลิซ แตเมื่อพิธี
หมั้นถูกประกาศออกไป ผูคนมากมายจะเห็นอลิซ จากนั้นพวกเขาจะ
จํานางไดทันทีในฐานะที่เปนแบบของ ‘ตื่นจากฝน‘ ของเจาแนนอน
เรื่องราวความรักที่ถายทอดผานรูปแกะสลักของเจานั้นสามารถมอง
เห็นไดอยางชัดเจนตอทุกคนซึ่งเคยวิเคราะหการแกะสลักหินของเจา
และดวยเหตุนี้เอง ตระกูลเด็บสยอมไมเต็มใจที่จะใหอลิซกลายมาเปน
ภรรยาหลวงของคาลันแนนอน แมนางโรวลิ่งคนนี้มีแนวโนมเปนอยาง
ยิ่งที่จะแตงเขามาเปนภรรยาหลวงของคาลัน”

ลินลี่ยตกตะลึง

อลิซ จะไมไดเปนภรรยาหลวงของคาลันยังงั้นหรือ?

ในทวีปยูลาน ภรรยาหลวงอยูในฐานะที่สูงสงในครอบครัว ขณะที่

ภรรยารองอยูในฐานะที่ตํ่ากวามาก

“เปนเพราะขายังงั้นเหรอ?” อารมณของลินลี่ยเริ่มซับซอนขึ้นทันที

เปนเพราะรูปแกะสลักของเขา อลิซจึงไมอาจเปนภรรยาหลวงของคา
ลันไดอีก

“ลินลี่ย เจาตั้งใจจะไปงานหมั้นหรือไม?” เดลิน โคเวิรทถาม

“ไปสิ ไปแนนอน” แววตาของลินลี่ยแข็งกราว และแลวเขาก็หัวเราะ

ออกมา “เบอรนารดอุตสาหเชิญขาตั้งหลายครา ตอนนี้ เวลานี้ เขา
เจาะจงสงบัตรเชิญมาใหขา ขาจะปฏิเสธไดอยางไร?”

ลินลี่ยจองมองขึ้นไปบนทองฟาสีคราม ที่ซึ่งปุยเมฆราวกับสายไหม
กําลังลองลอยอยูบนนั้น
เมื่อนานมาแลว เขาเคยนั่งอยูบนพื้นหญาเคียงขางอลิซ และจองขึ้นไป
บนทองฟาสีครามแบบเดียวกันนี้

วันที่ 18 มิถุนายน

ตามที่บาทหลวงของวิหารเจิดจรัสไดบอกกลาวไว วันนี้ถือเปนวันมหา
มงคล ดังนั้นตระกูลเด็บสจึงเลือกประกอบพิธีหมั้นขึ้นในวันนี้

วันนี้ หนาคฤหาสนตระกูลเด็บสเต็มไปดวยรถมาและผูคน

เหลาขุนนางสําคัญ เหลาพอคารํ่ารวย เหลาทานผูหญิงหนาตางดงาม

คุณหนูผสู ูงสงเปลงประกายความงามของพวกนาง เหลาคุณชาย
หนาตาหลอเหลา… วันนี้อาจกลาวไดวาคฤหาสนตระกูลเด็บสกลาย
เปนสถานที่ที่ไดตอนรับขุนนางมากมายที่สุดในเมืองเฟนไล

“มารควิส ลินลี่ย มาถึงแลว!”

เสียงคนตอนรับของตระกูลเด็บสดังขึ้นสองครั้ง ลินลี่ยแตงตัวดวยชุด
แตงกายสุภาพบุรุษสีดํายางกาวเขาไปในหองโถงใหญของตระกูล
เด็บส

เหลาแขกเหรื่อเกือบทั้งหมดในหองโถงใหญหยุดการสนทนาของพวก
เขาและหันไปมองลินลี่ย
ลินลี่ยกวาดตามองไปทั่วหอง มีรอยยิ้มเล็กนอยอยูบนริมฝปากของ
เขา การวางตัวของลินลี่ยท้งั หมดนี้เปนการรักษาภาพลักษณของเขา
ในสังคมชั้นสูงเอาไว

“ใตเทาลินลี่ย ยินดีตอนรับ!”

เบอรนารด ผูที่กอนหนานี้กําลังพูดคุยกับแขกคนอื่นๆอยู รีบเดินเขาไป

ทางลินลี่ยอยางรวดเร็ว คาลันซึ่งเปนตัวหลักในวันนี้ เขามาอยูดาน
ขางเบอรนารด

“ทานเบอรนารด” ลินลี่ยยิ้ม “ขาขอแสดงความยินดีกับลูกชายของ

ทานดวย ที่ไดหมั้นกับสาวงามถึงสองคน”

“ขอบคุณ ขอบคุณ” เบอรนารดกลาวตอบอยางอบอุน

คาลันพูดอยางนอบนอมวา “ใตเทาลินลี่ย ยินดีตอนรับสูบานของเรา

ขาหวังวา ทานสนุกกับงานในวันนี้ขอรับ”
ลินลี่ยเบนสายตาไปมองคาลัน แตแคพยักหนาให โดยไมไดพูดอะไร
กับเขา ลินลี่ยกลับมามองที่เบอรนารด “ใตเทาเบอรนารด เชิญตาม
สะดวกไปดูแลแขกคนอื่นๆของทานเถิด ขาจะเดินชมที่นี่ดวยตัวเอง”

…
หองโถงหลักของตระกูลเด็บสมีขนาดใหญมาก สามารถรับรองขุนนาง
และพอคานับรอยๆคนอยูขางใน แตพวกเขากลับไมรสู ึกแออัดแมแต
นอย เหลาทานผูหญิงและคุณหนูผรู ํ่ารวยทั้งหลายลวนแตงกาย
สวยงาม เดินเฉิดฉายอยางงามสงาผานฝูงชนเฉกเชนนกยูง

โดยเฉพาะอยางยิ่งหลังจากที่ลินลี่ยมาถึง คุณหนูรํ่ารวยมากมายหา
ทาง ‘แอบ‘ เขาไปใกลชิดเขา

“ใตเทาลินลี่ย ทานชางมหัศจรรย ถึงตอนนี้ขาเองก็ไดฝกฝนการแกะ

สลักหินมาไดสามปแลว แตขากลับไมอาจแกะสลักไดแมแตรูปแบบ
พื้นฐาน” คุณหนูผมสีน้าํ ตาลสวยงามกลาวอยางตื่นเตนกับลินลี่ย “ใต
เทาลินลี่ย ทานชางสุดยอดจริงๆ ทานอายุมากกวาพวกเราไมมาก แต
ทานกลับใกลบรรลุถึงระดับของปรมาจารยพรูกซและปรมาจารยโฮป
เจนเซนแลว ใตเทาลินลี่ย ทานจะชวยสอนขาบางไดหรือไม?”

คุณหนูคนนี้มองลินลี่ย ดวงตากลมโตงดงามของนางมีความวาดหวัง

“การแกะสลักหินจําเปนตองมีขอมือที่แข็งแรงมากพอ สําหรับคุณหนู
งดงามบอบบางเชนตัวเจาแลว จะเหมาะมากกวาหากวาเจาหันไป
เรียนรูการวาดรูปแทน” ลินลี่ยกลาวดวยรอยยิ้มไมแยแส

ในขณะที่เขาพูด ลินลี่ยรสู ึกจนปญญา

มันอาจจะเปนเพราะ บรรดาคุณหนูท้งั หลายตางรูดีวาลินลี่ยยังไมได
แตงงาน พวกนางจึงเขามาสรางความรําคาญใหกับลินลี่ยคนแลวคน
เลา

และแนนอนวา พอแมของคุณหนูเหลานี้มีความสุขกับการนั่ง และคอย

ดูอยางมีความสุข

เพราะขุนนางเกือบทั้งหมดในอาณาจักรเฟนไลรูดีวาหากใครก็ตามได
ตัวลินลี่ยไปเปนลูกเขย ตระกูลของพวกเขาจะผงาดขึ้นมารุงเรืองอยาง
ไรขีดจํากัด!

ลินลี่ยเปนคนแบบไหน?

เขาเปนอธิบดีศาลจอมเวทแลว แตขุนนางโดยทั่วไปทั้งหมดรูวาเขารับ
ใชราชอาณาจักรเฟนไลแตเพียงในนามเทานั้น ในอนาคต เขาจะตอง
เปนบุคคลสําคัญในวิหารเจิดจรัสแนนอน ในอนาคตตําแหนงของเขา
อาจใหญกวาผูปกครองเฟนไลก็เปนได

“ลินลี่ย” เสียงสดใสดังกองขึ้น
ลินลี่ยหันไปมอง “ฝาบาท”

สุภาพสตรีสาวชั้นสูงที่รุมลอมลินลี่ยไมกลาพัวพันเขาตอไป ลินลี่ย
ลอบถอนหายใจขณะที่เขาเดินไปหาราชาเคลย เมื่อเขายืนอยูขางพระ
ราชา อยางนอยสาวๆ ชนชั้นสูงก็ไมกลารบกวนเขา
 “ลินลี่ย! เจาพบคนถูกใจบางหรือยัง?” เคลยกระซิบหยอกลอลินลี่ย
ขณะลินลี่ยเขามาใกล

ลินลี่ยอดจะชําเลืองไปทางเคลยไมได “ฝาบาท, ไมจําเปนตองหยอก

ลอขาแบบนี้ก็ได”

“ฮาฮา..” เคลยอดหัวเราะไมได

ทันใดนั้นทั่วหองโถงใหญตกอยูในความเงียบ เคลยหันไปจองดูประตู
ทําเขาหองโถงใหญ นัยนตาเขาเปนประกาย “เฮ, มีการนําสตรีมาตอน
กลางคืนดวย”

ลินลี่ยหันไปมองดูเชนกัน

คาลันจับมือสตรีงดงามสองคนขางละคน สตรีท้งั สองคนนี้สวมชุด

งดงามขณะที่เครื่องประดับงดงามที่ผมทองของพวกนางดูสดใส
คนหนึ่งคือโรวลิง อีกคืนคืออลิซ

“อลิซ”

สายตาลินลี่ยมองจับอยูที่อลิซชั่วขณะ อลิซแตงตัวงดงามมากกวาวัน
กอนๆ แตตอนนี้คนที่จับมือเธอก็คือคาลัน
 “โอว แมเทพธิดาของขา, นี่คือแมเทพธิดาที่อาจารยลินลี่ยสลักไวใน
งานตื่นจากฝนไมใชหรือ?” ทันใดนั้นขุนนางคนหนึ่งก็ตะโกนออกมา

ในหองโถงใหญเต็มไปดวยเสียงสนทนาเซ็งแซทันที

นอกจากคนไมกี่คนที่รอู ยูแลววาอลิซนั้นเหมือนอะไร คนสวนใหญไม

ไดคิดถึงลักษณะของอลิซ แตพวกที่เคยเห็นรูปสลักตื่นจากฝน แตก็มี
หลายคนที่ต้งั ชื่อผูหญิงในรูปสลักตื่นจากฝนวาเปนเทพธิดาในฝนของ
พวกเขา

แตในชั่วขณะนี้ เทพธิดาในฝนของพวกเขาจูๆ ก็มาปรากฏตอหนาพวก

เขาในพิธีหมั้นนี้
ตอนที่ 10 ครากุมตัว

หองโถงหลักของตระกูลเด็บสตกอยูในความสับสน

“นี่ … นี่ … “

ขุนนางมากมายลวนตกอยูในความมึนงงเมื่อเห็นอลิซ ชางโชครายที่
ทักษะแกะสลักของลินลี่ยอยูในระดับสูงสุดยอด ไมอาจโทษพวกเขาที่
สามารถจดจําอลิซในฐานะแรงบันดาลใจของ ‘ตื่นจากฝน‘ ไดอยาง
งายดาย

ลินลี่ยไดสงผานระดับของ ‘ทักษะ‘ นั้น ผานรูปแกะสลักของเขาไปแลว

เขาสามารถนําเอาเสนหชวนลุมหลงของหญิงงามนางนี้ออกมาได
อยางสมบูรณแบบ ขุนนางเหลานี้ทุกคนเพียงชําเลืองมองครั้งเดียวก็
สามารถมั่นใจไดเต็มสิบสวนวาอลิซคือ ‘เทพธิดา‘ ในฝนของพวกเขา

ขุนนางมากมายมองไปยังอลิซ แลวก็หันไปจองมองลินลี่ย

เงียบ!
ผูคนทั่วทั้งหองโถงหลักเงียบกริบลงในทันที ราวกับวาขุนนางทั้งหมด
พลันบรรลุความเขาใจบางอยาง ขณะเดียวกับที่กําลังทําความเขาใจ
อยูน้นั เวลานี้กลับไมใชเวลาพูดคุยวิพากษวิจารณเรื่องนี้
แตความเงียบนี้ … ทําใหอลิซคลั่งใจและอับอายมากยิ่งขึ้นไปอีก

อลิซชําเลืองมองลินลี่ยดวยหางตาของนาง เขากําลังยืนอยูทางขวา
มือดานขางราชาแหงเฟนไลอยางสงบนิ่งเหมือนทุกครั้ง เขากําลังมอง
มาที่นางอยางเงียบๆ

สําหรับเรื่องลินลี่ย …

ความรูสึกของอลิซตอลินลี่ยน้นั สับสนเปนอยางยิ่ง มีท้งั ความรูสึก

เสียใจ ทั้งความรูสึกเกลียดชัง เกลียดความจริงที่วารูปแกะสลักของ
เขาทําใหนางไมไดเปนภรรยาหลวงและกําลังทําใหนางรูสึกอับอายใน
เวลานี้อีกดวย แตในเวลาเดียวกัน รูปแกะสลักนั้น … ก็ทําใหนางเขาใจ
ความรูสึกที่ลินลี่ยมีตอนางอยางแทจริง

คาลันเองก็รสู ึกอึดอัดใจเปนอยางมากเชนเดียวกัน

“แขกผูมีเกียรติทุกทาน ขาขอประกาศวา” เสียงของเบอรนารดดัง

ออกมาดวยใบหนายิ้มแยม “บัดนี้ คาลันลูกชายของขาไดหมั้นหมาย
กับคุณหนูโรวลิ่งและคุณหนูอลิซอยางเปนทางการแลว”

ในขณะที่เขากําลังพูดอยูน้นั เบอรนารดเดินเขาไปอยูขางๆคาลัน และ

ผายมือไปยังโรวลิ่ง เขากลาววา “นี่คือคุณหนูโรวลิ่งภรรยาหลวงของ
คาลันลูกชายของขา และคนนี้คือคุณหนูอลิซ”
ทันใดนั้นหองโถงหลักเต็มไปดวยเสียงพึมพําเบาๆ บางคนแอบมองลิน
ลี่ยอยางมีนัยยะบอยๆ

“แขกผูมีเกียรติทุกทาน งานเลี้ยงฉลองเริ่มตนแลว!” เบอรนารดสง

เสียงหัวเราะอยางสําราญออกมา

ขุนนางทุกคนในหองโถงหลักเขาไปยังพื้นที่จัดเลี้ยง ระหวางงานเลี้ยง
ฉลอง สมาชิกของตระกูลเด็บสใหการตอนรับอยางเปนมิตรและอบอุน
ตอทุกคนเปนอยางยิ่ง แตกระนั้นก็ยังคงมีขุนนางอีกหลายคนที่ยัง
ชําเลืองมองอลิซสลับกับลินลี่ยตอไป

ลินลี่ยที่กําลังถือแกวไวนเดินไปยังมุมเงียบๆของหองโถงหลัก ทําตัว
ตามสบายขณะที่เขากําลังนั่งลงบนโซฟา

“เจานาย ขาไดยินเสียงผูคนมากมายกําลังพูดคุยเรื่องของทานอยู”
บีบีกระโดดลงไปอยูบนขาของลินลี่ย
ลินลี่ยจิบไวนในแกวของเขาชาๆ “ปลอยพวกเขาพูดคุยกันไปจนกวา
พวกเขาจะพอใจเถอะ ขาไมเปนไรหรอก เพียงแต… เปนไปไดอยาง
มากที่อลิซกําลังเปนทุกขกับมัน”

ความรูสึกของลินลี่ยที่มีตออลิซในปจจุบันคือความใจเย็นและสงบนิ่ง
เพียงแตตอนนี้เขาเขาใจแลววาอิทธิพลอันมหาศาลของรูปแกะสลัก
‘ตื่นจากฝน‘ มีผลอะไรตอชีวิตของอลิซบาง

ลินลี่ยนั่งดื่มไวนของเขาพรอมกับเฝามอง คาลัน, อลิซและโรวลิ่งที่

กําลังเดินไปทักทายแขกจากโตะหนึ่งไปอีกโตะหนึ่งอยูที่มุมนั้นอยาง
เงียบๆ

“ใตเทาลินลี่ย เหตุใดทานจึงมานั่งดื่มไวนอยูที่นี่เพียงลําพังละ?” สาว

งามผูมีผมสีเขียวราวกับหยกและผิวขาวราวกับหิมะเดินมานั่งลงอยาง
เปนธรรมชาติขางๆลินลี่ย ขณะที่กําลังยื่นแกวไวนของนางไปหาลินลี่ย

ลินลี่ยชนแกวกับนาง

“ขามีนามวาซาชา กอนงานเลี้ยงจะเริ่ม ขาหวังวาจะมีโอกาสไดพูดคุย

กับทาน ใตเทาลินลี่ย แตดูเหมือนวาทานมีเสนหยิ่งนักจึงดึงดูดความ
สนใจจากเด็กสาวพวกนั้น ทําใหขาสิ้นโอกาสนั้นไป” ซาชาหัวเราะ
ออกมา
ลินลี่ยมองซาชา

ซาชาตัวสูง รูปรางสมสวน และนางเต็มไปดวยเสียงหัวเราะและมีชีวิต

ชีวา ดวงตาอันมีเสนหของนางที่กําลังมองมาดวยสายตาที่ทําใหผคู น
เคลิบเคลิ้มมึนเมา เทียบกับเหลาคุณหนูผสู ูงสงเหลานั้นแลว สตรีเชน
นางเต็มไปดวยเสนหของอิสตรีเหนือกวามากนัก
“เด็กสาวพวกนั้นงั้นรึ? ซาชา ตัวทานเองก็ยังเปนเด็กสาวไมใชรึ?” ลิน
ลี่ยถามดวยความ ‘อยากรูอยากเห็น’

ซาชายกไวนขึ้นมาจิบเล็กนอยแลวหัวเราะ “เด็กสาวคนหนึ่งงั้นรึ?
ตอนนี้ขาแตงงานไดแปดปแลว ขายังเปนเด็กสาวอยูอีกหรือไม? “

ฟงแลวลินลี่ยอดแสดงความตกใจออกมาไมได

“อยางไรก็ตาม… สามีของขาก็เสียชีวิตไปในวันที่เรากําลังเขาพิธี
แตงงานกัน” ซาชาชําเลืองมองลินลี่ย ขณะที่นางพูดดวยเสียงกระซิบ

“เออ … .” สายตาของลินลี่ยมองซาชาเต็มไปดวยความพิศวง

ซาชาที่กําลังมองสีหนาของลินลี่ยอยูอดที่จะเริ่มหัวเราะออกมาดวย
เสียงหัวเราะอันมีเสนหไมได และแลวนางก็ยกแกวไวนของนางขึ้นมา
จิบไวนสีแดงอีกครั้ง นางพูดกับลินลี่ยขณะที่กําลังยิ้มแยมวา “ใตเทาลิ
นลี่ย ทานนะ… นารักมากจริงๆ”
ลินลี่ยอดที่จะหัวเราะออกมาไมไดเชนกัน

ซาชาคนนี้ชางเปนสตรีที่นาสนใจจริงๆ
“ซาชา เจามาทําอะไรอยูที่นี?่ ” ดยุคแพตเตอรสันเดินเขามาพรอมกับ
เสียงหัวเราะ
ซาชา ชําเลืองมองกลับมาที่ดยุคแพตเตอรสัน นางแกลงทําเปนโกรธ
กลาววา “ทานดยุค การสนทนาระหวางขากับใตเทาลินลี่ยเพิ่งจะเริ่ม
ดี, ดี เชิญทานกับเขาคุยกันตามสบายเลย” นางขยิบตาใหลินลี่ยขณะ
พูด แลวจากไป

ดยุคแพตเตอรสันจองมองเงาหลังของซาชาที่กําลังเดินจากไปชั่วขณะ
หนึ่ง กอนที่จะนั่งลงขางลินลี่ย

“ลินลี่ย เจาคิดวาไง?” ดยุคแพตเตอรสันพูดกับลินลี่ย

“ขาคิดวายังไงเรื่องอะไรงั้นรึ?”

“แนนอนวาตองเปนเรื่อง ซาชา” ดยุคแพตเตอรสันมองลินลี่ยอยางมี

นัยยะ “ลินลี่ยในแวดวงของขุนนาง ซาชาเปนสาวงาม ที่มีผคู นตามตื้อ
มากมายนัก มองดูเรือนรางของซาชาสิ ดวงตาของนาง ริมฝปาก
จิ้มลิ้มของนาง โอ… “
ลินลี่ยทําไดเพียงสงเสียงหัวเราะออกมา

“ขาขอบอกเจา ซาชาดูจะสนใจในตัวเจาเปนอยางยิ่ง หากเจาฉวย

โอกาสนี้ไว เจาอาจจะควานางเอาไวในมือเจาได”แพตเตอรสันตบไหล
ลินลี่ยเบาๆ
ลินลี่ยเหลือบไปมองแพตเตอรสัน “ขาขอผานละกัน”
แพตเตอรสันจองมองลินลี่ยดวยความแปลกใจ

“ลินลี่ย” แพตเตอรสันลดเสียงของเขาลงขณะที่เขาพูดกับลินลี่ย “คืน

นี้หลังจากจบงานเลี้ยงแลว อยาเพิ่งรีบกลับ ขามีเรื่องบางอยาง
ตองการหารือกับเจา”

ลินลี่ยสะดุงตกใจ

หรือวานี่จะเปนการหารือลับ?

“เจาคงไมหักหนาขาใชหรือไม?” แพตเตอรสันแกลงทําเปนมีโทสะ

ลินลี่ยปรายตามองแพตเตอรสัน พึมพํากับตัวเองวา “ขาเองก็อยากรู

วาเจากําลังทําอะไรอยู” อยางไรก็ตามลินลี่ยเองก็อยากมีโอกาสเขา
ใกลตัวแพตเตอรสันใหมากขึ้น…อีกนิด…เชนกัน

“ไมตองหวง ทานดยุค คืนนี้ ขาจะรอพบทานแนนอน” ลินลี่ยยิ้มใน

ขณะที่เขาตอบรับคําเชิญ

คืนนั้นเวลาสองทุม ขุนนางมากมายกลับไปหมดแลว แตลินลี่ยยังไม

รีบรอนอะไร เขายังจําคําเชิญจากแพตเตอรสันได
“ขาอยากรูวาเจากําลังทําอะไรอยู”
ลินลี่ยรออยูเงียบๆในหองโถงหลัก

“ลินลี่ย, ขาจะกลับแลว” เคลยบอกลินลี่ยวาเขาจะกลับแลว ผูคนใน

หองโถงหลักคอยๆลดนอยลงและนอยลง ลินลี่ยเดินออกไปสูระเบียง
ดานนอกเพื่อคลายอารมณและเพลิดเพลินไปกับลมหนาวยามคํ่าคืน

ขณะนั้นเองบาวรับใชเดินอยางเงียบสงบเขาไปหาเขา

“ใตเทา ลินลี่ย ทานดยุคใหมาเชิญทาน” บาวรับใชพูดเสียงเบา

“การหารือลับใชใหม?” ลินลี่ยแปลกใจเล็กนอย

“นําทางไป” มองอยางผิวเผิน ลินลี่ยดูสงบ บีบียังคงขดตัวอยูภายใน

เสื้อคลุมของลินลี่ย บาวรับใชนําทางลินลี่ยไปตามทางมืดๆของซอย
เปลี่ยว ดูจากลักษณะของเสนทางแลว นี่เปนสถานที่ซึ่งผูคนไมคอยจะ
มากัน
“เรากําลังจะไปที่ใดกัน?” ลินลี่ยถามดวยเสียงเบา

บาวรับใชกลาวอยางเคารพวา “ใตเทาลินลี่ย นี่เปนคําสั่งของทานดยุค

หามมิใหผใู ดเห็นทาน ใตเทาลินลี่ย”
“โอ?”
ลินลี่ย ขมวดคิ้วของเขา แตลินลี่ยไมไดกลัว เขายังคงเดินตามบาวรับ
ใชตอไป ขณะที่พวกเขาทั้งสองกําลังเดินไปตามทางผานความมืด ใน
ซอยเปลี่ยว แลวเดินผานพุมไมเล็กๆ ประตูลับเปดอยู และพวกเขาได
เดินทางมาถึงอาคารขนาดเล็ก

“เชนนั้นตระกูลเด็บสมีสถานที่ลับเชนนี้” ลินลี่ยพูดกับตัวเอง

เวนแตวาจะเปนผูมีประสบการณมากพอ มันเปนเรื่องยากมากที่จะ
พบอาคารเล็กๆที่ซอนอยูที่นี่

บาวรับใชเดินนําลินลี่ยตรงเขาไปยังหองโถงหลัก

“ทานดยุค ใตเทาลินลี่ยมาถึงแลว” บาวรับใชตะโกนบอกวาพวกเขา

มาถึงประตูทางเขาหองโถงหลักแลว

“ฮาๆ ลินลี่ยมาถึงแลวงั้นรึ?” ดยุคแพตเตอรสันอยูในชุดคลุมยาวสีดํา

กาวออกมาจากหองโถงหลัก ดยุคแพตเตอรสันกําลังมองลินลี่ยดวย
ดวงตาเหยี่ยวที่เต็มไปดวยประกายของความตื่นเตน และเขาเดินอยาง
เรงรีบเขามา “เร็วเขา ลินลี่ยเขามาเถอะ”

บาวรับใชกลาวอยางเคารพวา “ทานดยุค เชนนั้นบาวจะออกไปกอน”

“ออ เจาออกไปไดแลว” แพตเตอรสันกลาวอยางไมแยแส
บาวรับใชคารวะแลวหมุนตัวเดินออกไป แตแลว จูๆดยุคแพตเตอรสัน
ก็ปลอยบางสิ่งออกไปจากแขนขวาของเขาดวยความเร็วสูง สิ่งคลาย
มีดเจาะผานแผนหลังทะลุหนาอกของบาวรับใชอยางโหดเหี้ยม

“อั่ก!” บาวรับใชหันหนากลับมาและจองมองดยุคแพตเตอรสันอยาง
ไมอยากเชื่อ เขาไมอาจทําความเขาใจไดวา ทําไมดยุคแพตเตอรสันผู
แข็งแกรงถึงไดลดตัวลงไปฆาคนตอยตํ่าเชนเขา!

ชางโชคราย ดวยหัวใจที่ฉีกขาดเปนเสี่ยงๆของเขา ใชเวลาเพียงไม

วินาที ประกายชีวิตในดวงตาของเขาก็ปลิวหายไป

“ทานดยุค นี่หมายความวายังไง… ?” ลินลี่ย, ขยับตัวหลบออกไปดาน

ขาง ยังพยายามสงบใจเอาไว

ดยุคแพตเตอรสันเปนถึงนักรบระดับ 7 สําหรับเขาแลวการจะฆาบาว
รับใชผซู ึ่งสวนใหญเปนเพียงนักรบระดับ 1 หรือ 2 นั้นยอมงายดาย
ดยุคแพตเตอรสันดึงผาเช็ดหนาออกมาจากอกเสื้อและใชมันเพื่อเช็ด
เลือดออกจากมือของเขา และจากนั้นเขาโยนมันทิ้งอยางไมใสใจไปบน
พื้น

“ลินลี่ย มันไมมีอะไรมาก ขาเพียงไมตองการใหใครรูวาเจามาพบปะ

กับขา” ดยุคแพตเตอรสันหัวเราะเบาๆ
ลินลี่ยมองดยุคแพตเตอรสันดวยความสงสัย “ทานไมอยากใหใครรู
อยางงั้นรึ?”

ดยุคแพตเตอรสันพยักหนาอยางมั่นใจ “ไมตองหวง ที่นี่เปนหอง

ประชุมลับที่สรางโดยเบอรนารดตามคําสั่งของขาเอง มีเพียงเบอร
นารดเทานั้นที่รวู าขาจะใชที่นี่ แตเขาไมทราบวาคนที่ขานัดพบนั้นคือผู
ใด มีเพียงบาวรับใชที่ตายไปแลวคนเดียวเทานั้นที่รวู าเราพบปะกัน ดัง
นั้นไมมีใครรูวาเราพบปะกัน”

ลินลี่ยตัดสินใจกาวเขาไปในหองโถงหลัก

“ดยุคแพตเตอรสัน ดูทาเรื่องนี้นาจะเปนเรื่องสําคัญมากสินะ”ลินลี่ย
ยิ้มใหดยุคแพตเตอรสัน

แพตเตอรสันพยักหนา “ถูกตอง และขาจัดการวางแผนหลอกอีกดวย

ในสายตาของคนอื่นๆ ขาไดกลับไปยังคฤหาสนของขานานแลว
นอกจากเบอรนารดและพอบานของขาแลว ขาเกรงวาเจาเปนผูเดียวที่
รูวาขาอยูที่นี”่

“แผนหลอกงั้นรึ?” ลินลี่ยสงสัยในใจ

“ดยุคแพตเตอรสัน ทานตั้งใจจะทําอะไรกันแน ทานถึงไดนัดพบปะ

ลับๆกับขาที่นี่?” ลินลี่ยถามดวยความสงสัย
ดยุคแพตเตอรสันมองไปรอบๆ กอนจะปดประตูเขาหองโถงหลัก

“มา เขามาคุยกันขางใน” ดยุคแพตเตอรสันใชมือดึงลินลี่ยมงุ หนาไป

ยังหองเล็กภายในหองโถงหลัก หลังจากที่เขามาในหองดยุคแพตเตอร
สันเปดใชงานกลไก ดวยเสียงหินเสียดสีกัน, กําแพงหินเริ่มเคลื่อน
ออกเผยใหเห็นทางเดินหิน

ดังนั้นภายในอาคารลับเล็กๆหลังนี้ยังจะมีหองลับใตดินซอนอยูอีก

“ลินลี่ย เขามา”แพตเตอรสันยิ้มใหลินลี่ย

ลินลี่ยพยักหนาและกาวเขาไปขางใน

ภายในหองใตดินมืดมาก แพตเตอรสันจุดเทียนสามเลมบนเชิงเทียน
สามงามแลวหันไปยิ้มใหลินลี่ย

“ก็ไมมีอะไรมาก ไมวาจะคฤหาสนดยุคของขาหรือคฤหาสนของเจา
เองไมเหมาะกับการพูดคุยเรื่องนี้ มีสายลับมากเกินไปในสถานที่ท้งั
สอง มันไมปลอดภัย”ดยุคแพตเตอรสันปลอยลมหายใจยาวๆออกมา

ลินลี่ยเองก็รวู าคฤหาสนของเขาอยูภายใตการเฝาระวังอยางตอ
เนื่องจากวิหารเจิดจรัสรวมถึงเคลยดวย
เพราะคฤหาสนนี้ถูกมอบใหกับเขาโดยเคลย ขารับใชก็เปนคนของ
เคลยเชนกัน มันคอนขางเปนเรื่องปกติหากสถานที่นี้จะเต็มไปดวย
สายลับของเคลย ในขณะเดียวกันองครักษของเขาเองก็เปนคนของ
วิหารเจิดจรัส พูดตรงๆคือกิจกรรมตางๆของลินลี่ยท้งั หมดภายใน
คฤหาสนของเขานั้นอยูภายใตการจับตามองอยางตอเนื่องจากทั้งสอง
กลุม

“ดยุคแพตเตอรสัน หัวขอของการสนทนาในวันนี้ของเรานาจะเปน
เรื่องสําคัญมาก เอาเลยเลาใหขาฟงสิวาทั้งหมดนี่มันเรื่องอะไรกัน
แน?” ลินลี่ยยิ้ม

แพตเตอรสันดึงเอาการดผลึกเวทออกมาจากอกเสื้อของเขา “ลินลี่ย
การดใบนี้มีเงินอยูสิบลานเหรียญทองอยูขางใน”

“สิบลานเหรียญทองงั้นรึ?” ลินลี่ยรอฟงคําอธิบายจากแพตเตอรสัน

แพตเตอรสันกลาวอยางจนปญญา “ลินลี่ย ขาจะบอกความจริงกับ

เจา หลังจากที่พระเชษฐาของขาไดมอบหมายตําแหนงเสนาบดี
กระทรวงการคลังของอาณาจักรใหกับขานั้น ขาใชอํานาจหนาที่ของ
ขาเพื่อเพิ่มพูนความมั่งคั่งใหกับตัวขาเอง จนถึงตอนนี้กิจการของขา
ถูกปกปดเอาไวไดอยางแนบเนียน แตตอนนี้กิจการลักลอบขนสินคา
หนีภาษีที่ขาเขาไปของเกี่ยวรวมกับตระกูลอื่นนั้นมีขนาดใหญมากเกิน
ไป จากที่แหลงขาวของขาบอกมานั้น, เปนไปไดวาพระเชษฐาของขา…
ไดพบเจอมันเขาแลว”
แพตเตอรสันยังคงปดบังเรื่องบางอยางไว เรื่องที่เขาไมไดเปดเผยคือ
ตระกูลอื่นๆนั้นก็คือตระกูลเด็บส

“การลักลอบขนสินคาหนีภาษีขนาดใหญมากเกินไปงั้นหรือ? แตเรื่อง
นี้มีอะไรที่ขาทําไดยังงั้นรึ?”ลินลี่ยหัวเราะขณะที่เขามองแพตเตอรสัน

แพตเตอรสันรีบกลาววา “มีบางเรื่องที่เจาทําไดแนนอน ถึงแมวาตัวขา

จะเปนอนุชาของราชาเคลย ขารูดีวาเมื่อไหรที่เขาลงมือเอง เขาจะไมมี
ความปราณีใดๆทั้งสิ้น ขาจะตองหาหนทางถอนตัว ไมวาอยางไร
ก็ตาม ตลอดหลายปที่ผานมา ขาไดทําหลายอยางมากเกินไป เมื่อ
เรื่องนี้ถูกเปดเผย กิจการอื่นๆอีกมากมายจะถูกเปดเผยออกมาดวย
เชนกัน”

“ดังนั้น … ขาอยากใหเจาเปนตัวแทนขาพูดกับคุณชายเยลของหอการ
คาดอวสัน ขารูวาเจาเปนเพื่อนสนิทกับเยล” แพตเตอรสันไมอาจซอน
รอยยิ้มบนหนาเขาได
“พี่ใหญเยลงั้นเหรอ?” ลินลี่ยเริ่มจะเขาใจเจตนาของแพตเตอรสัน

แพตเตอรสันกลาวอยางจนปญญา “ในอนาคต เมื่อเหตุการณเหลานี้

มาถึง ไมมีผมู ีอํานาจทองถิ่นคนไหนสามารถชวยขาหนีออกจากเมือง
เฟนไลได แตหอการคาดอวสันนั้นทําไดอยางแนนอน เพราะอาณา
จักรเฟนไลไมกลาบาดหมางกับหอการคาดอวสัน! ในเวลาเดียวกัน,
วิหารเจิดจรัสจะไมทําเรื่องโงๆอยางการไปทะเลาะกับหอการคาดอว
สันเพียงเพื่อลงโทษขุนนางทุจริตฉอฉลอื้อฉาวเล็กๆนี่”

“ตราบเทาที่หอการคาดอวสันเต็มใจที่จะออกหนา พวกเขาสามารถ
ชวยชีวิตของขาไดอยางงายดาย แตขาไดพูดคุยกับหอการคาดอวสัน
แลว และพวกเขาก็ไมเต็มใจที่จะบาดหมางกับราชาเคลยเพราะเรื่อง
ของขา” สายตาของแพตเตอรสันมองไปยังลินลี่ยเต็มไปดวยความหวัง

“ลินลี่ย คุณชายเยลนั้นเปนบุตรชายของประธานหอการคาดอวสัน
คําพูดของเขามีอิทธิพลอยางยิ่ง ยิ่งกวานั้น หอการคาดอวสันตีคาของ
เจาไวคอนขางสูงเชนกัน ตราบเทาที่เจาเต็มใจที่จะชวยขา พวกเขา
ยอมไมปฏิเสธแนนอน” ดยุคแพตเตอรสันขอรอง “หากไมไดเจาชวยมี
โอกาสมากที่ขาจะตาย ไดโปรดขาขอรองเจา ขารับรองวาจะไมมีใครรู
วาเจากับขาเคยสนทนากัน”

“ตราบเทาที่เจาเต็มใจชวยขาเงินสิบลานเหรียญทองนี่จะกลายเปน
ของเจา ลินลี่ย ขาขอรอง” คําพูดของแพตเตอรสันจริงใจ ดวงตาของ
เขาเต็มไปดวยความหวัง!
ลินลี่ยหัวเราะออกมา

“ไมมีใครรูเรื่องนี้?” รอยยิ้มของลินลี่ยเจิดจาขึ้นมา
“ใช จะไมมีใครรูเรื่องนี้” แพตเตอรสันรีบพยักหนารับ ดวงตาของเขาดู
มีความสุข
ทันใดนั้นรางกายของลินลี่ยเริ่มเปลี่ยนแปลงดวยความเร็วสูง เกล็ด
มังกรดําเริ่มออกมาจากรางกายของเขา ในขณะเดียวกันเขาสีดําหนึ่ง
อันไดงอกออกมาจากหนาผากของเขา มือทั้งสองขางของเขาเปลี่ยน
เปนกรงเล็บมังกร นัยนตาทั้งสองขางของเขายังเปลี่ยนไปจากสีเดิม
เเปนสีทองเขมของมังกรเกราะหนาม

“จะ เจา… ” หนาของดยุคแพตเตอรสันเปลี่ยนสี เขารูวามีบางอยาง

ผิดปกติ เขารีบเรงโคจรพลังลมปราณของเขา และเริ่มเกร็งกลามเนื้อ
ทุกมัดทั่วรางของเขา

“ควับ!”

หางเหล็กเหมือนแสของลินลี่ยหวดผานอากาศสงเสียงดังนากลัว ตอ
ใหดยุคแพตเตอรสันมีเวลาตอบโตและหลบหลีก เขาก็ไมอาจหลบมัน
ได และมันกระหนํ่าฟาดลงบนรางของเขาอยางโหดเหี้ยม

“พลั่ก!”
แพตเตอรสันนักรบระดับ 7 ถูกฟาดกระเด็นลอย เลือดสาดกระเซ็นไป
ทั่ว

แตแลวหางกลายเปนแสพันรอบตัวของแพตเตอรสันตอในทันที เสียง
ของกระดูกเสียดสีดังออกมาจากทั่วทั้งรางของแพตเตอรสัน กําลังขัด
ขวางเขาไมใหขยับตัวไดแมแตกระดิกนิ้ว แพตเตอรสันพยายามอยาง
หนักเทาที่เขาสามารถทําได แตแขนทั้งสองขางของเขาไมอาจทําลาย
พันธนาการนี้ได

ลินลี่ยควบคุมหางมังกรของเขาใหดึงตัวแพตเตอรสันใหมาอยูตรงหนา
เขา

ลินลี่ยไดกลายรางเปนมังกรเต็มตัว สายตาที่เย็นชาและเลือดเย็นภาย
ใตดวงตาสีทองเขมมองจองไปยังดวงตาของแพตเตอรสัน ลินยลียผุด
รอยยิ้มที่โหดรายขึ้นที่มุมปาก “ฮา ฮา เจาบอกวา…จะไมมีใครรูเรื่อง
ในวันนี้ มันชางเหมาะอะไรเชนนี้ ขารอคอยโอกาสเชนนี้มานานเหลือ
เกินแลว”

“เจา… เจา” แพตเตอรสันในตอนนี้รสู ึก”เจา… เจา” แพตเตอรสันใน

ตอนนี้รสู ึกหวาดกลัวจนกลายเปนคนโงงมอยางสมบูรณหวาดกลัวจน
กลายเปนคนโงงมอยางสมบูรณ
ตอนที่ 11 จอมบงการหลังมาน

ทั่วรางกายของลินลี่ยถูกปกคลุมไปดวยเกล็ดสีดํา บริเวณขอศอกและ
หัวเขาปรากฏหนามแหลมคมสีดํายื่นออกมา ทั่วแผนหลังของเขาก็มี
หนามแหลมแบบเดียวกันนี้เรียงเปนแถวตามแนวกระดูกสันหลัง
นัยนตาของลินลี่ยเปลี่ยนเปนสีทองเขม ทอประกายความเย็นชาสราง
ความหวาดหวั่นแกดยุคแพตเตอรสันยิ่งนัก

“เจาคือ..เจาคือใครกันแน?” ดยุคแพตเตอรสันกลัวจนหนาซีดเผือด
ขณะกลาวอยางตะกุกตะกัก

ตัวประหลาดเบื้องหนาเขาเปนตัวอะไรกันแน?

“ขาเปนใครงั้นหรือ” ลินลี่ยพูดพรอมจองไปยังดยุคแพตเตอรสัน
อยางเย็นชา

กรอบ กรอบ เสียงกระดูกถูกบดดังออกมาจากรางแพตเตอรสัน เมื่อ

ลินลี่ยเพิ่มแรงที่หางซึ่งกําลังรัดรางแพตเตอรสันอยูใหมากขึ้น ไมวา
แพตเตอรสันจะพยายามดิ้นรนอยางไรก็ดิ้นไมหลุด
ความเจ็บปวดเริ่มแผขยายจากแขนทั้งสองขางลามไปทั่วทั้งรางของ
เขา
 “เจามาจากดินแดนอื่นอยางนั้นหรอ” แววตาของแพตเตอรสันเต็มไป
ดวยความขลาดกลัว จากรูปลักษณของลินลี่ย ณ ตอนนี้ มีเพียงชน
ตางเผาพันธุจากดินแดนอื่นเทานั้นที่จะสามารถทําในสิ่งที่ลินลี่ยเพิ่ง
กระทําได “ลินลี่ย ขาขอรองทาน ไดโปรดไวชีวิตขาเถอะ ขาจะไมเผย
ความลับของทานใหใครรูแนนอน”

แพตเตอรสันสูญเสียความเยือกเย็น ชะงักงันทันที เพียงแคถูกลินลี่ย

จอง

“ไวชีวิตเจา?” รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนหนาลินลี่ย “นั่นคงเปนไปไม

ได แตขามีบางเรื่องอยากถามเจา เมื่อประมาณ 12-13 ปกอน เจาได
สงคนไปลักพาตัวสตรีคนหนึ่งมาใชหรือไม”

แพตเตอรสันสะดุงเฮือก

เขาพยายามนึกถึงเรื่องราวเมื่อ12-13ปกอน แตเวลาก็ผานมาตั้ง 12-

13 ปแลวมันนานมากเกินไป “ลินลี่ย ไมสิ ใตเทาลินลี่ย ขา..ขานึกไม
ออก”

“เวลาผานมานานเหลือเกิน และตลอดเวลาที่ผานมาขามักจะสงคน
ไปนําตัวสตรีที่ขาถูกใจมาที่ปราสาทเสมอ ขาไมแนใจวาทานกําลังพูด
ถึงสตรีคนใด”
รังสีอํามหิตของลินลี่ยเพิ่มสูงขึ้น
นี่เจาแพตเตอรสันลักพาตัวสตรีบอยจนเปนเรื่องธรรมดาไปแลวงั้นรึ?

จากหนาตาของลินลี่ย แพตเตอรสันไมสามารถบอกไดเลยวาลินลี่ย
กําลังคิดอะไรอยู การอยูในรางมังกรแปลงเต็มตัวทําใหลินลี่ยดูเย็นชา
ไรอารมณ และนาเกรงขาม

“สตรีนางนั้นเพิ่งใหกําเนิดบุตรไดไมนาน นางโดนลักพาตัวไปขณะ
เดินกลับโรงแรมหลังจากการอธิษฐานขอพรที่วิหารเจิดจรัสเสร็จ
แลว” ลินลี่ยยังคงจองมองแพตเตอรสันดวยสายตาเย็นชา เขาไมได
เพิ่มเสียงใหดังขึ้นเลยแมแตนอย

ไดยินที่ลินลี่ยกลาว แพตเตอรสันตัวแข็งทื่อ จากนั้นก็มองไปยังลินลี่ย

ดวยความประหลาดใจ

“นึกออกแลวสินะ”

แนนอนเขายอมจําได เพราะตลอดเวลาที่ผานมา เขาเคยลักพาสตรีที่

เพิ่งคลอดบุตรไดไมนานเพียง 2 ครั้งเทานั้น เขาจึงจําไดเปนอยางดี
โดยเฉพาะอยางยิ่งเรื่องเมื่อ 13 ปกอน ครั้งนั้นเขาถูกยํ้าเตือนใหเปด
เผยรองรอยใหนอยที่สุดจากผูที่สั่งใหเขาลงมือ

“ขาจําไมไดแลวจริงๆ” แพตเตอรสันกลาวอยางหวาดกลัว “ใตเทาลิ

นลี่ย ขาขอรองทาน ไดโปรดไวชีวิตขาดวยเถิด ขาไมรเู รื่องที่ทานพูด
มาจริงๆ ตองมีการเขาใจผิดเปนแน”
ตาของลินลี่ยเกิดประกายวาบขึ้นมา

“เจาอยากตายอยางนั้นหรือ” ลินลี่ยกลาวดวยนํ้าเสียงเย็นชากวาเดิม

“อากกกกกกก” แพตเตอรสันรองเมื่อหางของลินลี่ยเพิ่มแรงบีบรัด
มากกวาเดิม เสียงกระดูกใกลจะแตกหักทําใหเขาใจสั่นระรัว แตลินลี่ย
ยังคงมองอยางเย็นชา

“กรอบบบ” “อากกกก” เสียงบดกระดูกจนใกลหักใครไดยินคงใจ

สั่นสะทาน

แตลินลี่ยยังคงจองดูแพตเตอรสันอยางเย็นชา

“กรอบ”

“อาคคค!”
เสียงกระดูกหักผสมกับเสียงรองโหยหวนดวยความทรมานดังออกมา
จากแพตเตอรสัน กระดูกแขนซายของเขาถูกบดละเอียดจากแรง
บีบรัด

“ไมเลว” ริมฝปากลินลี่ยกระตุกเล็กนอย ขณะที่มุมปากของเขายกขึ้น

ราวกับกําลังยิ้ม
แตแพตเตอรสันกลับไมไดมองวานั่นเปนรอยยิ้ม เมื่ออยูในสภาวะราง
มังกรแปลง มุมปากที่กําลังยกขึ้นอยูน้นั กลับทําใหเขายิ่งดูนา
สยดสยองกวาเดิม

“หืม เจาเองก็รนู ี่วาอวัยวะใดที่ตองปกปองไว ลมปราณสวนใหญของ

เจาถูกใชเพื่อปกปองอวัยวะสําคัญเอาไว เหลือเอาไวปกปองแขนเพียง
เล็กนอย มันก็จริงที่วา แขนหักไปสักขางยอมไมทําใหเจาถึงตาย แต
หากอวัยวะสําคัญถูกทําลาย เจายอมไมอาจรักษาชีวิตไวได” ลินลี่ย
พูดอยางใจเย็น

แพตเตอรสันคอแหงผาก

เขาไมคาดคิดมากอนวาลินลี่ยจะมีดานที่นากลัวเชนนี้

“ตอนนี้ เจานึกออกรึยัง” ลินลี่ยถามอีกครั้ง

แพตเตอรสันกําลังจะตอบคําถาม แตเมื่อคิดถึงบทลงโทษที่เขาจะตอง
เผชิญหากเขาตอบก็ไดแตปดปากเงียบขณะที่ใจสั่นกลัว สีหนาของเขา
ชวนสงสาร เขารองออกมาอยางอนาถใจวา “ใตเทาลินลี่ย ขาขอรอง
ทาน ไดโปรดอยาไดทรมานขาอีกเลย ขาไมรเู รื่องนี้จริงๆ ถึงแมทาน
จะฆาขา ขาก็ยังขอยืนยันวาขาไมรเู รื่องนี้”
เขาเชื่อวาในเมื่อเรื่องราวผานมาถึง13 ปแลว ลินลี่ยในสมัยนั้นยังเด็ก
มากเกินไป ไมมีทางเลยที่ลินลี่ยจะลวงรูเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดได
อยางแมนยํา

เขาสันนิษฐานวาตัวลินลี่ยเองนาจะไดยินรายละเอียดมาคราวๆและไม
แนใจในเรื่องราวนัก ตราบใดที่เขายังยืนยันปฏิเสธ ไมแนวาลินลี่ยอาจ
จะเชื่อเขา

“ใตเทาลินลี่ย หากขารู ขาก็คงบอกทานไปนานแลวเพื่อจะไดหลุดพน

จากความทรมานนี้ ใตเทาลินลี่ย ขาขอรองละ ไดโปรดตรวจสอบเรื่อง
ราวนี้ใหมโดยละเอียดอีกครั้งเถอะ” หยาดนํ้าตาไหลรินจากตาแพต
เตอรสัน เขาแสดงสีหนาออนวอนอยางนาสงสาร หากวาลินลี่ยไมได
อานจดหมายของพอเขา เขาคงเกิดความลังเลใจ

เมื่อจองมองไปยังแพตเตอรสัน ริมฝปากลินลี่ยแสยะยิ้มกวางกวาเดิม

แพตเตอรสันเห็นดังนั้น จึงเริ่มมีความหวังและผอนคลายมากขึ้น

“ดี ดีมาก” ทันใดนั้นเองหางของลินลี่ยที่ยังรัดรางของแพตเตอรสันไว

ก็สะบัดขึ้นยกรางแพตเตอรสันขึ้นแลวฟาดลงมากระแทกพื้นหินอยาง
แรง ยังดีที่เอาเทาลง ไมไดเอาหัวลง

ลินลี่ยออกแรงใชหางมังกรของเขาอยางเต็มที่
ฝาเทาของแพตเตอรสันกระแทกพื้นหินเต็มแรง
“กรอบ”

เสียงกระดูกหักผสมผสานกับเสียงรองโหยหวนดวยความเจ็บปวดดัง
ขึ้น

เขาซายของแพตเตอรสันปรากฏใหเห็นแงงกระดูกสีขาวทะลุผิวหนัง
และกางเกงออกมาภายนอก เขาขวาของเขากลับแยยิ่งกวา มันทิ้งตัว
อยูอยางแนนิ่งบนพื้นขณะที่กางเกงบริเวณขอเทาเต็มไปดวยรอยเลือด

“อากกกกกกกกก” แพตเตอรสันรองโหยหวนไมหยุด

ความเจ็บปวดในครั้งนี้กําลังทําใหเขาทรมานราวกับกําลังจะตาย
อยางไรก็ตามลมปราณของเขายังคงปกปองอวัยวะสําคัญจาก
อันตรายเอาไวได เขาจึงยังไมไดรับบาดเจ็บสาหัส

“ปศาจชัดๆ” แพตเตอรสันเอาแตกนดาสาปแชงลินลี่ยอยูในใจ เขา

ตระหนักดีถึงพลังอํานาจที่ลินลี่ยครอบครอง เมื่อเทียบกับตัวเขาที่อยู
ในนักรบขั้น 7 อยางมากเขาทําไดก็แคเพียงปองกันอันตรายเฉพาะ
สวนสําคัญภายในเทานั้น

เขายังไมอยากตาย
ขาพิการงั้นหรอ?
ไมใชปญหา ขอเพียงมีเงินมากพอ เขายอมสามารถเชิญจอมเวทขั้นที่
9 จากวิหารเจิดจรัสมาใหใช ‘บทเพลงแหงชีวิต’เพื่อรักษาเขาได ตราบ
ใดที่เขายังไมพรอมที่จะตาย ไมวาบาดแผลจะรายแรงเพียงใด ก็
สามารถรักษาได!

“จําไดแลวหรือไม? หญิงนางนั้นที่เจาสั่งใหลักพาตัว” นํ้าเสียงของลิน

ลี่ยยังคงสงบอยู

แตกลับยิ่งทําใหแพตเตอรสันกลัว

“ขาจําได ขาจําไดแลว” เม็ดเหงื่อซึมออกมาบนใบหนาแพตเตอรสัน

ไมใชจากความเจ็บปวด แตเปนความกลัว

แพตเตอรสันรูดีวาที่ดานนอกคงไมมีผใู ดไดยินวาเกิดอะไรขึ้นภายใน
หองลับใตดินที่เขาอยูนี้ ไมวาเขาจะกรีดรองดังแคไหน และถึงแมจะมี
คนอยูดานนอก ตอใหยืนอยูใกลจนแนบชิดประตูหินก็ยังอาจไดยิน
เสียงเพียงเล็กนอยเทานั้น
แต..จะมีผใู ดอยูในบริเวณหนาหองลับนี้แลวบังเอิญแนบหูฟงที่ประตู
อยูอยางพอดิบพอดี เขารูดีวา

นั่นเปนไปไมได ไมมีใครสามารถชวยเขาไดตอใหเขารองดังขนาดไหน
“หากเจายอมรับเร็วกวานี้ ก็คงไมตองเจ็บตัวเชนนี้ ทีนี้ จงเลาเรื่องที่
เกิดขึ้นมาทั้งหมด”

แพตเตอรสันพยักหนารับอยางรวดเร็ว “ใตเทาลินลี่ย ในปน้นั หญิง

สาวนางนั้นงดงามเปนอยางมาก ขาถูกสะกดดวยความงามของนาง
จึงคิดแผนรายในการลักพาตัวนางมาที่พักของขาเพื่อรวมหลับนอนกับ
นาง แตผิดคาด นางกลับดื้อรั้นกวาที่ขาคิดไวมาก สุดทายนางฆาตัว
ตายโดยการโขกหัวกับผนังหิน”

เขาพูดอยางตะกุกตะกัก แพตเตอรสันมองดูลินลี่ย

ในความเห็นของแพตเตอรสันนั้น เห็นวามีคนไมกี่คนที่รวู าเกิดอะไรขึ้น

จริงกับสตรีผนู ้นั ลินลี่ยคงไมไดเบาะแสใดๆ

“เจายังคงโกหก!!”

ในที่สุดลินลี่ยก็เริ่มเกิดโทสะ ดวงตาของลินลี่ยคลายกับเปลี่ยนเปนสี
แดง เขาตวัดหางดึงแพตเตอรสันเขามาใกลตัว จองเขาไปยังนัยนตา
ของแพตเตอรสัน

เมื่ออยูตอหนาลินลี่ยที่อยูในรูปลักษณของนักรบมังกรที่เต็มไปดวย
เกล็ดสีดําและเขามังกรบนหนาผาก แพตเตอรสันไดแตหวาดหวั่น
“ขาไมไดโกหกทานนะ” แพตเตอรสันกลาวอยางลนลาน
ฝามือของลินลี่ยที่บัดนี้กลายเปนกรงเล็บ ตวัดเขาที่ใบหนาของแพต
เตอรสันอยางแรง

“แควก!” ชิ้นเนื้อทั้ง 5 ชิ้นฉีกขาดออกจากใบหนา เลือดไหลเปนสาย

แตเนื่องจากลินลี่ยไมตองการจะสังหารแพตเตอรสัน ไมอยางนั้นเขา
คงจะบดขยี้สมองของแพตเตอรสันดวยการโจมตีนี้แลว

“โอย..โอย…โอย” ความเจ็บปวดในครั้งนี้มีมากจนเขาไมอาจบรรยาย
ได

ลินลี่ยจองแพตเตอรสันอยางเย็นชา “ฟงนะ แพตเตอรสัน ขารูเรื่อง

ราวที่เกิดขึ้นเปนอยางดี เจาควรเลิกพูดโกหกกับขาไดแลว ไมเชนนั้น
เจาจะไมไดเจอเพียงแคกรงเล็บเมื่อครูนี้หรอก ขาจะบอกใหรไู ว หญิง
ที่เจาลักพาตัวคนนั้น คือมารดาของขา!”

“…มารดา” แพตเตอรสันไดแตนิ่งงัน ลืมแมกระทั่งความเจ็บปวด

“ขาพยายามสืบคนหาเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาตลอดชีวิตขา จงพูดความ
จริงมาไมอยางนั้น…อยาหวังวาขาจะไวชีวิตเจา” ลินลี่ยกลาวอยาง
เยือกเย็น

อันที่จริง ไมวาแพตเตอรสันจะพูดอะไร ลินลี่ยก็ไมคิดจะไวชีวิตเขาอยู

แลว
เพราะแพตเตอรสันยังไมรวู าชายที่เขาสงลูกนองออกไปไลลาจนเสีย
ชีวิตคือบิดาของลินลี่ย หากเขารูเรื่องนี้ก็คงไมยอมบอกความจริงออก
มางายๆ

“บอกขามา เจาสงตัวมารดาขาใหกับผูใด”

“เจารู?” ใบหนาแพตเตอรสันซีดลงทันที

ลินลี่ยรกู ระทั่งวาเขาสงตัวนางใหกับผูอื่นงั้นหรือ

“บอกชื่อของเขามา แตอยาไดบังอาจพูดโกหกกับขา ถาขารูวาที่เจา

พูดไมใชความจริง ขาจะทําใหชีวิตเจามีชีวิตอยูไมสตู าย” ลินลี่ยกลับ
มาพูดดวยนํ้าเสียงราบเรียบอีกครั้ง

แพตเตอรสันลังเลอยูชั่วขณะ

“ขาบอกไป เจาก็ทําอะไรชายผูน้นั ไมไดหรอก” แพตเตอรสันพูดเสียง

ตํ่า

“เจาคิดอยางนั้นรึ ฟงนะแพตเตอรสัน ที่เจาตองทําคือบอกขามาวา

เขาเปนใคร ขาจะสามารถแกแคนไดหรือไมน้นั ไมเกี่ยวกับเจา เจาคิด
หรือวานี่คือความสามารถทั้งหมดของขาแลว”
ไดยินเชนนั้น แพตเตอรสันก็แอบเห็นดวยในใจ
 ‘ลินลี่ย’ ที่อยูตรงหนาเขานั้นนาหวั่นเกรงจนเกินไป เพียงแคความ
สามารถของลินลี่ยที่คนทั่วไปรูก็นับวาเขาเปนอัจฉริยะคนหนึ่งไดแลว
แตลินลี่ย ณ ตอนนี้ เขามั่นใจวาในดานพละกําลังนั้นเลยนักรบขั้นที่ 7
ไปมากแลว เขาไมอาจขัดขืนตอพละกําลังนั้นไดแมแตนอย

แพตเตอรสันเริ่มไตรตรองในใจ

ลินลี่ยไมไดเรงเขา เพียงแตจับจองไปยังแพตเตอรสัน

หลังจากที่คิดคํานวณอยูนาน แพตเตอรสันขบฟนขณะมองมายังลินลี่
ย “ลินลี่ย ขาจะบอกวาเขาคือใคร แตเจาตองรับปากวาจะไมใหใครรู
วาเจาไดยินเรื่องนี้มาจากขา และเจาตองสัญญาวาจะไวชีวิตขา”

ใบหนาของลินลี่ยยังคงไวดวยความเยือกเย็น “ได ขารับปากเจาวาจะ

ไมบอกใคร และสัญญาจะไมฆาเจา”

สิ้นคําพูดของลินลี่ย แพตเตอรสันลอบถอนหายใจอยางโลงอก
“เมื่อราวๆ 12 ปกอน พวกเราในฐานะสมาชิกของราชวงศเฟนไลไดไป
เยี่ยมชมวิหารเจิดจรัส ตอนนั้นเองที่พวกเราไดพบกับมารดาเจา หลัง
จากนั้นขาไดสงคนไปลักพาตัวนางมา” แพตเตอรกลาวตอทันทีวา
“แตนั่นไมใชความตั้งใจของขาเพียงผูเดียว ขาถูกสั่งมาจากคนอื่นอีก
ที”
“ใคร” ลินลี่ยถาม

แพตเตอรสันเหลือบมองลินลี่ย เขากลาวออกมาอยางชาๆวา “คําสั่ง

นั่นมาจากพี่ชายของขาเอง ราชาองคปจจุบันของอาณาจักรเฟนไล รา
ชาเคลย

“เคลย?” ลินลี่ยตื่นตระหนก

ความภาคภูมิแหงอาณาจักรเฟนไล ราชสีหทองคํา ‘เคลย’ นักรบขั้นที่

9 คนนั้นนะรึ?

“ใช เคลยนั่นแหละ” แพตเตอรสันกลาวอยางมั่นใจ “ขารูแคเคลย

ประเมินคามารดาเจาไวสูงมาก เขากําชับขา ไมวาอยางไรก็หามบอก
ใครเกี่ยวกับเรื่องมารดาของเจาเปนอันขาด ไมอยางนั้น เขาจะฆาขา”

ลินลี่ยมองดูแพตเตอรสัน
“เขานาจะพูดความจริง” เสียงเดลิน โคเวิรทดังขึ้นในหัวของลินลี่ย
“ขาเห็นความสั่นสะเทือนในจิตวิญญาณของเขา

ลินลี่ยไดขอสรุปแลว
แพตเตอรสันมองลินลี่ยดวยสายตาออนวอน “ลินลี่ย เจาจะไวชีวิตขา
ใชหรือไม ขารับปากวาจะไมหลุดปากเรื่องในวันนี้ไมวาจะกับใคร
แมแตคําเดียว”

“แนนอน ขายอมรักษาสัญญา” ลินลี่ยคลายหางมังกรที่รวบตัวแพต

เตอรสัน

รางของแพตเตอรสันรวงหลนลงบนพื้น สีหนายินดีปรากฏบนใบหนา
ของเขา เขามองลินลี่ยดวยแววตาซาบซึ้ง

ในตอนนั้นเอง เงาสีดําผาดผานไปรวดเร็ว

“กรวม “

เจาบีบีพงุ เขาไปกัดลงที่คอของแพตเตอรสัน แพตเตอรสันเบิกตากวาง

ดวยความหวาดกลัวมายังบีบี เขาเพิ่งรูสึกกาวพนจากประตูแหงความ
ตายมาได แตบัดนี้ก็เหมือนกับไดตกลงไปยังประตูบานที่สอง แพต
เตอรสันจําเจาหนูเงาตัวนี้ไดเปนอยางดี มันมักจะอยูบนไหลของลินลี่ย
เสมอ
แพตเตอรสันจองลินลี่ยดวยสายตาคาดไมถึง

“ขาบอกวา ขาจะไมฆาเจาก็จริง แตอสูรเวทของขานั้นไมไดถูกนับ

รวมไปดวย” ลินลี่ยจองแพตเตอรสันที่ตอนนี้กําลังมีเลือดไหลทวม
บริเวณลําคออยางเย็นชา “ขาจะบอกอะไรใหเจาฟงอีกอยาง เมื่อ
หลายเดือนกอนมีชายคนหนึ่งแอบลักลอบเขาไปยังคฤหาสนของเจา
เจาไดสงคนตามลาจนกระทั่งเขาถูกสังหารในที่สุด ชายคนนั้น…คือ
บิดาของขา!”
ตอนที่ 12 การสืบสวน

ในที่สุดแพตเตอรสันก็เขาใจกอนตายวาเพราะอะไร

เขาไดเดินทางไปรวมงานศพบิดาของลินลี่ย เขายอมรูวาบิดาของลินลี่
ยน้นั ตายแลว

เรื่องตลกก็คือตอนนี้เขาหวังแคเพียงวา เขาจะไดไปจากที่นี่อยางมีชีวิต
แตบัดนี้เขาเขาใจอยางถองแทแลววาทําไม ลินลี่ยถึงไดทําเรื่องเหลานี้
ในใจลึกๆของแพตเตอรสันเองก็ไมอยากจะตายจากไปเชนนี้ ความ
จริงแลวดวยพลังของเขาในฐานะนักรบระดับ 7 ไมมีอะไรยากเลยกับ
การมีชีวิตอยูอีก 200 - 300 ป

เขาควรจะไดมีชีวิตอยูอีกนาน
“ขากําลังจะตาย แตเคลย เจาเองก็มีชีวิตอยูอีกไมไดนานนักหรอก”
ในขณะที่วิญญาณของแพตเตอรสันกําลังจะถูกดึงลงไปยังแดนเบื้อง
ลาง เขาปลอยเสนดายแหงความเกลียดชังทิ้งไว ใหกับพี่ชายผูนาชิงชัง
ของเขา เคลย
…..

หลังจากยืนมองแพตเตอรสันตาย ลินลี่ยกลับคืนสูรางปกติของเขา
“เคลย คนที่อยูเบื้องหลังเหตุการณครั้งนี้ท้งั หมดก็คือเคลยสินะ” ลินลี่
ย ขมวดจนคิ้วชนกัน

ตัวเคลยเองนั้นเปนนักสูระดับ 9 แมวาลินลี่ยอยูในรางมังกรแปลงเต็ม
ตัว เขาก็มีพลังมากที่สุดอยูประมาณนักสูระดับ 8 ขั้นตนเทานั้น

พลังของเคลยอยูเหนือกวาเขาอยางสิ้นเชิง แมวาลินลี่ยลอบโจมตีเขา
เขาก็ไมอาจทําอันตรายใดๆตอนักรบระดับ 9 ได ระดับพลังของพวก
เขาหางชั้นกันมากเกินไป

และ เคลยยังมีพลังมหาศาลมากพอจะกําจัดเขาใหหายไปไดอีกดวย

ในฐานะผูปกครองที่ไดรับความเคารพนับถือของเฟนไล เขาจะไมมี
นักรบชั้นแนวหนาจํานวนมากภายใตรมธงของเขาไดอยางไรกัน? และ
การเปนผูปกครองของอาณาจักรเฟนไลมาเปนเวลานานหลายป ใน
บรรดา 6 อาณาจักรชั้นนําของสหภาพศักดิ์สิทธิ์ เขากับวิหารเจิดจรัส
มีความสัมพันธอันดีตอกันและหยั่งรากไวลึกมาก
ในแงของความแข็งแกรงและกองกําลังที่มีอยูตอนนี้ ลินลี่ยไมอาจ
เทียบกับเคลยไดเลย

“บางทีขอไดเปรียบเพียงอยางเดียวของขาในตอนนี้ก็คือขานั้นแอบ
ปฏิบัติการในเงามืดเทานั้น” ลินลี่ยครุนคิดหาวิธีการตอกรกับเคลย
อยางตอเนื่อง
เดลิน โคเวิรท ปรากฏกายออกมาจากแหวนมังกรขนด เขากระตุน
เตือนลินลี่ยทันที “ลินลี่ยอยามัวแตเสียเวลาอยูที่นี่นานกวานี้ ตอนนี้
เจาตองทําลายหลักฐานทุกอยางที่อาจสาวมาถึงตัวเจาไดใหหมดสิ้น
และรีบกลับไปคฤหาสนเจาทันที ไมอยางนั้น หากเจากลับไปถึงชาเกิน
ไปเมื่อพวกเขาเริ่มทําการสืบสวนวาผูใดฆาแพตเตอรสัน พวกเขาอาจ
จะสงสัยเจาได”

ลินลี่ยสะดุงตื่นจากภวังค

ใชแลว!

ขอไดเปรียบเพียงอยางเดียวของเขานั้นคือการที่เขาปฏิบัติการใน
เงามืด ไมวาอยางไรก็ตาม เขาไมอาจปลอยใหเคลยเกิดความสงสัย
ระมัดระวังตอเขาขึ้นมา

“ถึงเวลาเผาหลักฐานใหเปนเถาถานแลว” ลินลี่ยสรางลูกบอลไฟ
หลายสิบลูกขึ้นมารายลอมรางกายของแพตเตอรสันทันที ดวยพลังจิต
ของเขาในตอนนี้ ลูกบอลไฟของเขามีอุณหภูมิคอนขางสูง

รางกายของแพตเตอรสันเริ่มถูกแผดเผาอยางรวดเร็ว ขณะที่ในเวลา
เดียวกันก็มีกลิ่นเหม็นไหมคละคลุงกระจายไปทั่ว ไมนานนัก ที่ยัง
เหลืออยูก็มีเพียงกระดูกที่ถูกเผาจนเปนสีเหลืองไมกี่ทอนและขี้เถา
เทานั้น
กลิ่นเหม็นคละคลุงมากจนทําใหลินลี่ยถึงกับขมวดคิ้ว

“ลินลี่ย เสื้อผาของเจาดวย” เดลิน โคเวิรท เตือน

ลินลี่ยมองดูเสื้อผาของเขา จริงดวย หลังจากเปลี่ยนรางไปใชราง

มังกรแปลง เสื้อผาของเขาฉีกขาดเปนริ้วๆจนไมเหลือสภาพปกติแลว
ลินลี่ยดึงเอาเศษผาออก แลวจากนั้นก็ถอดเสื้อชั้นนอกและกางเกงขา
ยาวของเขาออกมาโดยไมลังเลเลยสักนิด เขาเผาเสื้อผาจนกลายเปน
เถาถานทันที

ลินลี่ยเปดใชงานกลไกทันที

“กึง กึง” ประตูหินเปดขึ้นมาอีกครั้ง ลินลี่ยรีบเดินออกไป แลวปด

ประตูลงทันที

ไมวาอยางไร การที่ประตูหินปดอยูมันยอมที่ดีที่สุด ไมอยางนั้นแลว

ดวยประตูที่เปดอยู กลิ่นเหม็นของเนื้อหนังที่ถูกเผาไหมจะดึงดูดความ
สนใจของผูคนไดอยางรวดเร็ว

“ในหองนี้นาจะมีเสื้อผาใหขาผลัดเปลี่ยนบาง” ลินลี่ยเหลือบมองลงไป
ดูชุดชั้นในของเขา เขาไมอาจเดินออกไปโดยใสเพียงชุดชั้นในที่ขาดวิ่น
ของเขาเชนนี้แนนอน เชนนั้นมันยอมกระตุนความสงสัยของผูคนเปน
แน ลินลยรีบเดินตอไปยังหองอื่นที่แอบซอนอยู เปดลิ้นชักตูเพื่อหาสิ่ง
ที่ตองการ
ในลิ้นชักของตูเต็มไปดวยเสื้อผาหลากหลายรูปแบบ

ลินลี่ยเลือกเสื้อผาสีดํามาหนึ่งชุด มันดูคลายคลึงกับชุดที่เขาสวมใส
มาในงานหมั้น ลินลี่ยสวมเสื้อผาแลวรายเวทธาตุวายุอีกครั้งเพื่อ
ระเบิดความเร็วหนีออกไปจากบริเวณซึ่งเต็มไปดวยกลิ่นคาวเลือด
และกลิ่นเหม็นของเนื้อที่ถูกเผาจนไหมเกรียมนี้

“รีบกลับไปใหถึงคฤหาสนกอนที่จะมีคนระแคะระคายสงสัยตั้งแต
เนิ่นๆยอมดีที่สุด” ลินลี่ยเคลื่อนที่ดวยความเร็วสูง เขาพุงผานลาน
บานมาถึงลานหนาบานในเวลาไมกี่นาที

ณ เวลานี้ ยังมีขุนนางเหลืออยูอีก 2-3 คน กําลังรวมวงสนทนาเรื่อง

ไรสาระกันอยู

“โอ ใตเทาลินลี่ย ทานยังไมกลับอีกหรือ?” เคาทจูโนกําลังมุงหนาออก

ไปดวยเชนกัน กําลังมองดูลินลี่ยไมไกลออกไปมาก เขาทักทายลินลี่ย
อยางเปนกันเอง
ลินลี่ย ยิ้ม “ใชแลว เมื่อสักครู ทองไสของขาปนปวนเล็กนอย ดังนั้นขา
จึงไปทําธุระสวนตัวมา”

เคาทจูโนเดินเขามาเคียงบาเคียงไหลกับลินลี่ย
“ใตเทาลินลี่ย ขาตองขอบอกวา ขานั้นเปนแฟนพันธุแทรูปแกะสลัก
ของทาน ขาคือคนที่ซื้อรูปแกะสลัก 3 รูปแรกของทานซึ่งจัดแสดงที่
หองโถงใหญของหอศิลปพรูกซ” เคาทจูโนกลาวอยางภาคภูมิใจกับลิ
นลี่ย เรื่องที่เคาทจูโนรูสึกภาคภูมิใจที่สุดก็คือ ความจริงที่วาเขาไดซื้อ
รูปแกะสลัก 3 รูปของลินลี่ย ซึ่งเขาไดนําไปจัดแสดงเปนครั้งแรก
นั่นเอง

รูปแกะสลักทั้ง 3 รูปของลินลี่ยน้นั หากใหคนนอกทั่วๆไปตัดสิน อาจ

จะมีมูลคาเพียง 6,000 - 7,000 เหรียญทองตอรูปเทานั้น

อยางไรก็ตาม … ตอนนี้ฐานะของลินลี่ยน้นั แตกตางจากตอนนั้นมาก

เขาเปนนักแกะสลักระดับอาจารยผแู กะสลัก ‘ตื่นจากฝน‘ ดวยฐานะ
ของเขาในตอนนี้ไมไดอยูหางจากระดับของพรูกซและโฮป เจนเซน
มากนัก เชนนั้นแลวราคาของรูปแกะสลัก 3 รูปแรกของลินลี่ยจะมี
ราคาตํ่าไดอยางไร?

จากการคํานวณอยางตรงไปตรงมาของเขา มูลคาของรูปแกะสลักทั้ง
สามที่เคาทจูโนไดครอบครองนั้น อยางนอยก็มีราคาหนึ่งแสนเหรียญ
ทองตอรูป!

บางทีนี้อาจจะเปนของสะสมซึ่งทําใหเคาทจูโนยินดีมากที่สุดตลอด
กาล เคาทจูโนตัดสินใจแลววาทั้งรูปแกะสลักทั้ง 3 รูปตองถูกเก็บ
รักษาเอาไวเปนของสะสมของเขา เขาเชื่อวา … ความสําเร็จในอนาคต
ของลินลี่ยจะมีแตเพิ่มมากขึ้นและมากขึ้น มูลคาของทั้งรูปแกะสลักทั้ง
3 ก็มีแตจะเพิ่มขึ้นดวยเชนกัน
“ใตเทาลินลี่ย, ขอใหทานเดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ” พอบานของ
ตระกูลเด็บสพูดอยางเคารพหนาประตูของคฤหาสนตระกูลเด็บส

ลินลี่ยพยักหนาเชิงอําลาใหกับเคาทจูโน เขาเขาไปนั่งในรถมาของตัว
เอง

“กลับคฤหาสน” ลินลี่ยออกคําสั่งอยางใจเย็นเมื่อเขามานั่งในรถมา

“ขอรับ นายทาน”

นักรบระดับ 7 จากวิหารเจิดจรัส ซึ่งทําหนาที่เปนคนขับรถคารวะ

แสดงวารับคําสั่ง แลวเริ่มบังคับรถมามุงหนาไปยังคฤหาสนของลินลี่ย
ทันที

“ขานาจะเสียเวลาไปกับแพตเตอรสันประมาณสิบหานาทีหรือ
มากกวานั้น” ลินลี่ยเอานาิกาออกมาจากกระเปาของเขาและ
กวาดตามองหนาปดผานๆ
สิ่งนี้เปนหนึ่งในของขวัญอวยพร ซึ่งหนึ่งในผูหวังดีจํานวนมากของเขา
ไดมอบใหกับเขาเมื่อตอนที่เขาไดรับพระราชทานบรรดาศักดิ์มารควิส

“สิบหานาทีหรือมากกวานั้น เคาทจูโนและบรรดาแขกกลุมสุดทายที่
ยังเหลืออยูกําลังกลับ หากพวกเขาไมไดตรวจสอบอยางละเอียดมาก
ก็ยอมเปนไปไดยากที่พวกเขาจะตั้งขอสงสัยตอขา” ลินลี่ยพูดกับตัว
เอง “สวนปญหาอื่นคือ แพตเตอรสันบอกพอบานของเขาใหทราบวา
เขากําลังจะไปพบปะกับใครบางคน แตไมรวู าเปนใคร”

ลินลี่ย ขมวดคิ้ว ” แตขาไมอาจเชื่อคําพูดของเขาไดท้งั หมด บางทีพอ

บานของเขาอาจจะรูความจริงก็ไดวาเขากําลังจะไปพบขา แตแพต
เตอรสันตองการใหขาผอนคลายและไวใจ ดังนั้นเขาจึงกลาวอางวา
ไมมีใครรูเรื่องนี้”

ลินลี่ยพิจารณาถึงความเปนไปไดนี้

พอบานของแพตเตอรสัน!

นี่ตองเปนตําหนิแนนอน

ยิ่งกวานั้น…หากมีการสอบสวนจริงๆ ผูคนอาจพบวาลินลี่ยหายตัวไป
สิบหานาทีกอนกลับ แตในชวงเวลานั้น เหลาขุนนางทั้งหมดตางเขา
รวมวงสนทนาแบบสบายๆ และกําลังออกเดินทางกลับตามอําเภอใจ
มันจึงเปนเรื่องยากเปนอยางยิ่ง หากจะตรวจสอบใครสักคนใหชัดเจน
ในสถานการณแบบนั้น

“อยางนอยก็ไมมีใครเปนพยานรูเห็นเรื่องการประชุมลับของขากับ
แพตเตอรสัน ผูที่รเู ห็นเรื่องนี้เพียงคนเดียวก็ถูกแพตเตอรสันฆาตาย
ไปแลว” ลินลี่ยพูดกับตัวเอง
อยางมาก คนอื่นๆอาจจะสงสัยเขา แตก็ไมมีหลักฐานใดนํามาใช
เอาผิดเขาได

“เจานายทานคิดเรื่องอะไรอยู?” บีบีกําลังนอนเลนอยูบนขาของลินลี่ย
ยกหัวเล็กๆของมันขึ้นมามองลินลี่ย

“ไมมีอะไรหรอก” ลินลี่ยลูบหัวเล็กๆของบีบี อารมณขนุ มัวอันตรธาน

หายไปหมดสิ้น

“นายทาน เรากลับมาถึงคฤหาสนแลว”

ลินลี่ยผลักมานรถมาใหเปดออกแลวเงยหนาขึ้นและจองมองขึ้นไปบน
ทองฟาอันเวิ้งวางไรที่สิ้นสุด ยามนี้ทองฟายามคํ่าคืนนั้นเต็มไปดวย
ดวงดาวมากมาย ลินลี่ยอดรูสึกถึงความสุขจนลนปรี่เต็มหัวใจของเขา
ไมได ขณะเดียวกัน การตัดสินใจในการฆาเคลยของเขามีแตแนวแน
มากยิ่งขึ้น “แพตเตอรสันตายวันนี้ เคลย เจาคือคนตอไป”
หลังจากแพตเตอรสันหายตัวไป 1-2 วัน นอกเหนือจากพอบานของ
แพตเตอรสันแลว ไมมีใครระแคะระคายวามีบางอยางผิดปกติ

ภายในคฤหาสนของตระกูลเด็บสมีเพียงเบอรนารดกับชายผมเขียววัย
กลางคน
“เบอรนารด ในคืนพิธีหมั้นของคาลัน ทานดยุคเดินทางออกจาก
คฤหาสนของทานหรือไม?” ชายผมเขียววัยกลางคนถาม ผูชายคนนี้
เปนพอบานของดยุคแพตเตอรสันชื่อโลดิ

เบอรนารดถูกกดดันใหแบกรับความรูสึกผิดของเขา เขาขมใจแลวพูด
วา “ดยุคของทานหายตัวไป และทานมาถามขาเรื่องนี้อยางนั้นรึ?”
คืนนั้นแพตเตอรสันไมไดบอกแมแตเบอรนารด วาเขาจะไปพบกับใคร
เมื่อเขากลับไปก็ไมไดบอกกลาวอะไรสักคํา แลวเขา, เบอรนารดจะรู
เรื่องนี้ไดอยางไร?

“ทานดยุคกลับไปแลว ทานดยุคไมไดอยูในคฤหาสนของขาแน” เบอร

นารดตอบตามตรง

พิธีหมั้นผานมาหลายวันแลว เบอรนารดไดสงคนไปจัดการศพของขา
รับใช บาวรับใชของเขาไมพบรองรอยใดๆของแพตเตอรสันในอาคาร
ขนาดเล็กเลยแมแตนอย

“โฮ” โลดิเลิกคิ้วแลวจองมองไปยังเบอรนารด “เบอรนารด หากทาน

พบเจอรองรอยทานดยุคของขา รบกวนทานแจงใหขาทราบทันทีดวย
นี่อาจเปนเรื่องเล็กนอย หรือมันอาจจะเปนเรื่องใหญก็ได และหากมัน
กลายเปนเรื่องใหญ แมแตการลักลอบขนของหนีภาษีที่ตระกูลเด็บส
ของเจาทําอยูก็อาจถูกเปดเผยออกมาดวยก็ได”
สีหนาของเบอรนารดเปลี่ยนทันที
“เอาละ ตอนนี้ขาจะกลับไปกอน” โลดิจากไปดวยหัวใจอันหนักอึ้ง

เมื่อมองตามหลังโลดิที่กําลังจากไป, เบอรนารดรูสึกวากําลังจะเกิด
เรื่องยุงเหยิงขึ้น และทําใหเขาตัดสินใจที่จะไปตรวจสอบอาคารที่แพต
เตอรสันเคยใชนัดพบทันที

ภายในอาคารลับซึ่งอยูในพื้นที่ของตระกูลเด็บส

เบอรนารดเขามาตามลําพัง ศพของบาวรับใชถูกกําจัดและนําออกไป
แลวโดยคนที่เบอรนารดสงมา ขณะที่กําลังมองอาคารอยูน้นั เบอร
นารดขมวดคิ้ว “ดยุคแพตเตอรสันบอกวาเขากําลังจะไปพบปะกับแขก
แตสุดทายแลว เขากลับไมถึงบาน หรือวาจะ…”

ทันใดนั้นเบอรนารดคิดถึงความเปนไปไดอยางหนึ่ง

มีคนนอยมากแมแตคนในตระกูลเด็บสเองที่รเู รื่องหองลับชั้นใตดิน มัน

เปนเรื่องธรรมดา ที่คนซึ่งเขาสงมากําจัดศพจะไมทราบทั้ง 2 เรื่องนี้
และพวกเขายอมไมตรวจสอบดวย

แตเบอรนารดบอกดยุคแพตเตอรสันเรื่องหองลับชั้นใตดิน นอกจากนี้
เขายังไดบอกกับดยุควา ไมมีใครสามารถดักฟงการสนทนาใด ๆ
ภายในหองนี้ไดอยางแนนอน
“เปนไปไมได ไมมีทาง เรื่องแบบนี้ไมนาเกิดขึ้นได”เบอรนารดรีบวิ่ง
เขาไปในหองโถงใหญแลวตรงไปเปดกลไกทันที

“ครืน ครืน”

ผนังคลายกับ ‘ประตูหิน‘ เปดออกชาๆ ขณะเดียวกัน, กลิ่นเหม็นเนา

กลิ่นคาวเลือด ผสมกับกลิ่นเนื้อไหมฟงุ กระจายออกมา

ใบหนาของเบอรนารดบิดเบี้ยวจนนาเกลียด

เขารีบเดินเขาไปในหองลับ เขาเห็นวาบนพื้นหินแกรนิตยังคงมีรอย
เลือดและรอยขีดขวน ดานขางมีกองกระดูกมนุษยที่ถูกเผาจนเกรียม
พรอมดวยกองขี้เถา

“มีคนถูกฆาที่นี”่ เบอรนารดมั่นใจมาก

แลวคนที่ถูกฆาซึ่งถูกเผาจนกลายเปนเถาถานคือใครกันละ แมแต
เบอรนารดเองก็ไมอาจบอกไดวาเขาเปนใคร มันไมมีหนทางยืนยันได
เลย

“แหวนนั่น!” ทันใดนั้นเบอรนารดมองเห็นแหวนสีเทาเงินอยูภายใน
กองเถาสกปรก เมื่อมองเห็นแหวนนั้น เบอรนารดรูสึกวามันดูคลาย
กับแหวนที่ดยุคแพตเตอรสันใสอยูเปนประจําเปนอยางมาก
ใบหนาของเบอรนารดซีดขาวลงทันที
“เปนไปไดอยางมากวาผูตายคือแพตเตอรสัน” ความคิดของเบอร
นารดดูสับสนวุนวาย

ตระกูลเด็บสไดทมุ เททรัพยสินมากกวาครึ่งและกําลังคนมหาศาลของ
พวกเขาเพื่อดําเนินการลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีภายใตความชวย
เหลือของดยุคแพตเตอรสัน นี่คือกิจการที่สําคัญที่สุดของตระกูล
เด็บส แตหากการลักลอบขนของหนีภาษีถูกเปดโปง…มันจะไมจบแค
เสียทรัพยสินเงินทอง ตระกูลเด็บสท้งั ตระกูลจะถูกทําลายโดยราชาผู
โกรธเกรี้ยว เคลย!

เปนไปไดวา….ตระกูลเด็บสท้งั ตระกูลจะถูกขุดรากถอนโคน

“ไม เปนไปไมได ดยุคแพตเตอรสันเปนถึงนักรบระดับ 7 เขาจะตาย

งายๆไดอยางไร? ยิ่งเปนคนขี้ระแวงอยางเขาดวยแลว ไมมีทางที่เขาจะ
ตอบรับการนัดพบสวนตัวกับคนที่แข็งแกรงกวาเขาแน” เบอรนารด
ทําใจยอมรับเรื่องนี้ไมได
มันเปนเรื่องจริงที่แพตเตอรสันเปนคนขี้ระแวงมาก แตนาเสียดายที่
แพตเตอรสันประเมินพลังที่แทจริงของลินลี่ยผิดไป

…..
ทั่วทั้งเมืองเฟนไลยังคงสงบสุข ลินลี่ยยังคงขยันฝกฝนอยางเงียบๆอยู
ภายในคฤหาสนของเขาทุกวัน แตแลว หลังจากที่ดยุคแพตเตอรสันได
หายตัวไปครึ่งเดือน ราชาเคลยที่สุขุมและใจเย็นกอนหนานี้ ในที่สุดก็
เริ่มที่จะออกคําสั่ง ขั้นแรกคือจับพอบานของดยุค โลดิ ตอดวยการ
สืบหาเบาะแสของดยุคในวงกวาง

ภายในหองโถงหลักของคฤหาสนลินลี่ย

“ใตเทาลินลี่ย องคราชามีราชโองการ เรียกตัวทานเขาเฝา”

ขณะที่กําลังมองดูราชโองการที่นํามาโดยมหาดเล็ก ลินลี่ยรสู ึกสับสน

เล็กนอย ราชาเคลยเรียกตัวเขาเขาพบทําไม?

“กรุณารอสักครู ขอใหขาผลัดเปลี่ยนเสื้อผากอน แลวหลังจากนั้นขา

จะมุงหนาไปยังพระราชวังทันที” ลินลี่ยยิ้มในขณะที่ตอบรับ
ราชโองการ
ตอนที่ 13 เปดโปงความลับ

เขาสูชวงเวลายามคํ่า

เสียงรถมาเคลื่อนที่ดังชัดบนถนนที่มงุ ตรงไปยังพระราชวัง ลินลี่ยนั่ง

อยูดานในรถมาตามลําพัง มีเพียงเจาบีบีอยูบนตัก บริเวณรอบๆ
ปรากฏรางอัศวินกวา 10 คนบนหลังมาโดยมีมหาดเล็กที่มาเชิญเขาที่
ปราสาทเปนผูนําขบวนนี้

ภายในรถมา

ลินลี่ยกําลังครุนคิด “นี่คอนขางมืดคํ่าแลวแตราชาเคลยกลับเชิญขา
ไปที่วังอยางกะทันหัน จะเปนเพราะเหตุใดกัน” ในชวงเวลาแบบนี้ คงมี
เพียงผูที่ไมไดไปทําความผิดใดมา จึงจะสามารถใจเย็นอยูได
ลินลี่ยแมเพิ่งสังหารดยุคแพตเตอรสันไป แตผบู งการในการลักพาตัว
มารดาของเขาที่แทจริงแลวคือราชาเคลย ถาจะพูดใหถูก ระหวางเขา
กับเคลยนับวามีความเปนปฏิปกษตอกันอยางลึกซึ้งและยาวนาน
เขาเพิ่มการระวังตัวอยางมากในทุกยางกาวที่มีเคลยเขามาเกี่ยวของ

“ขาไดยินมาวาเมื่อ 2 วันที่ผานมา เคลยจับตัวพอบานประจํา

คฤหาสนของดยุคแพตเตอรสัน และเริ่มทําการสืบสวนในวงกวาง
เกี่ยวกับการหายตัวไปของแพตเตอรสัน… แมวาดยุคแพตเตอรสัน
กลาววาไมไดบอกผูใดเรื่องที่นัดพบกันกับขาก็จริงแตคําพูดเหลานั้น
จะเชื่อถือไดหรือ?” ลินลี่ยไมมั่นใจ

ไมแนวาเจาพอบานนั่นอาจรูเรื่องการนัดพบของเขากับตัวดยุคก็เปน
ได

หากพอบานคนนั้นแจงใหเคลยรู ลินลี่ยอาจตกอยูในอันตรายอันนา
หวาดหวั่น

“ลินลี่ย อยาไดกังวลไป”

เสียงเดลินโคเวิรทดังขึ้นขณะกลาวใหความมั่นใจแกเขา “ลินลี่ย ตอให

ดยุคแพตเตอรสันบอกเรื่องการนัดพบกับเจาแกพอบานของเขาจริง
เจาก็ยังสามารถสบายใจได”

“สบายใจไดง้นั หรือ?” ลินลี่ยจองเดลินดวยสีหนาสงสัย

เดลินโคเวิรทพยักหนาอยางมั่นใจ “ตอใหเคลยกําลังสงสัยวาเจาเปน
ผูลงมือสังหารแพตเตอรสัน เขาก็ไมเปดเผยมันออกมาหรอก”

“นั่นก็เพราะ… เคลยยังไมรถู ึงสาเหตุที่ทําใหเจาลงมือสังหารแพต

เตอรสันยังไงละ” เดลินโคเวิรทกลาวอยางมั่นใจ
ลินลี่ยยังคงไมวางใจ แมวาเคลยอาจไมรเู หตุผลที่เขาสังหารแพตเตอร
สันก็จริง แตเขาก็ยังรูวาลินลี่ยเปนผูลงมืออยูดี

“เทาที่ไดยินจากบทสนทนาระหวางเจากับแพตเตอรสันในหองลับ
ใตดิน ความสัมพันธระหวางแพตเตอรสันกับเคลยไมคอยดีนัก ขณะที่
เขายังดํารงตําแหนงเปนเสนาบดีคลัง แพตเตอรสันไดทําการทุจริตใน
หนาที่อยางมากมาย ตัวเคลยเองนาจะไมไดมีความหวงใยอะไรแก
แพตเตอรสันมากนัก ยิ่งไปกวานั้นเคลยไมไดรับรูเรื่องความไมลงรอย
ระหวางเจาทั้ง 2 คน ดังนั้นเขาจะไมทําการตอตานเจาอยางไมมี
สาเหตุ เพราะตอใหเขาตองการลงโทษหรือสังหารเจาก็ตาม เขาจะ
ตองไดรับการอนุมัติจากวิหารเจิดจรัสกอน” สายตาของเดลิน โค
เวิรทเปนประกายขณะจับจองมายังลินลี่ย

“อืมมม, เจาเคลยนี่ยังนับวาเปนราชาไดอีกงั้นหรอ ในเมื่อวิหารเจิด

จรัสมีอํานาจที่จะปลดเขาออกจากบัลลังกได และในเมื่อเจาคือผูที่
วิหารเจิดจรัสประเมินคาไวสูง เคลยจะกลาแสดงตัวเปนปรปกษกับ
เจางั้นหรือ?” เดลิน โคเวิรทกลาวปลอบใจ
ลินลี่ยพยักหนาเห็นดวย

เขาเขาใจแนวคิดขอนี้ดี
อยางไรก็ตาม…
ลินลี่ยไมตองการใหเคลยเกิดความระแวงในตัวเขา ไมเชนนั้นการ
สืบสวนเรื่องการหายตัวไปของมารดาเขา หรือกระทั่งการลางแคน
ครั้งนี้ จะเปนไปอยางยากลําบาก

“เปดประตู! นี่ขาเอง” ผูดูแลประตูวังตะโกนเสียงแหลมดังกังวาน

ไดยินเชนนี้ทําใหลินลี่ยรับรูวาพวกเขาไดเดินทางมาถึงยังทางเขา
พระราชวังแลว ประตูทางเขานี้ใหญโตราวกับอสุรกาย ในเวลาเพียง
แคครึ่งชั่วโมงก็มีรถมาแลนเขา-ออกประตูเปนจํานวนนับไมถวน

หนึ่งในนั้นคือรถมาของลินลี่ย อีกคันเปนของเบอรนารด และยังมีของ

เหลาชนชั้นสูงคนอื่นๆอีกมากมาย

ภายในทองพระโรงที่วาราชการของราชา

นอกเหนือจากทหารอารักขา 2 คนยืนประจําที่ทางเขาออกของทอง
พระโรงแลว ทุกคนในทองพระโรงขณะนี้ตางเปนขุนนางระดับสูงรวม
ทั้งหมด 8 คน เบอรนารดผูนําตระกูลเด็บส ลินลี่ย, ผูพิพากษาสูงสุด,
อัครเสนาบดีซาย, ดยุคโบนัลด. ผูตรวจการ, แฮมปตัน…

“ลินลี่ย เจามาถึงแลว” เบอรนารดกลาวตอนรับเขาอยางอบอุน

เหลาขุนนางคนอื่นๆตางเขามาทักทายเขาทันทีเชนกัน ลินลี่ยเห็นดังนี้
ก็อดที่จะรูสึกโลงใจไมได ดูเหมือนวาไมไดมีเพียงเขาที่ถูกเรียกตัวมา
อยางเจาะจง

“ใตเทา ขาอดสงสัยไมไดวาพวกทานรูหรือไม ทําไมองคราชาถึงเรียก

ตัวเราเขามาในวันนี้?” ลินลี่ยเริ่มตนบทสนทนาทันที

ดยุคโบนัลด อัครมหาเสนาบดีซาย รูถึงเหตุผลการเรียกประชุมครั้งนี้

ดี

“ขาคิดวาที่องคราชาเรียกประชุมในครั้งนี้ นาจะเกี่ยวของกับการ
หายตัวไปของดยุคแพตเตอรสันนะ” ดยุคโบนัลดตอบกลับพรอม
หัวเราะอยางเปนกันเอง

เบอรนารดที่ยืนอยูดานขางถามตอทันทีวา “ทานดยุค ไมทราบทําไม

การหายตัวไปของดยุคแพตเตอรสันถึงเกี่ยวของกับขาดวย ขาหาได
มีหนาที่สําคัญใดๆในราชสํานักเลยนะขอรับ”

“ในวันนี้ องคราชาไมไดเรียกตัวเหลาขุนนาง? เขามาทั้งหมด จึงนาจะ

เปนการสืบสวนนี้มากกวา ไมเชนนั้น ทําไมถึงมีเพียงขา แตไมมีอัคร
มหาเสนาบดีขวา และยังมีผตู รวจการเพียงแคคนเดียวอีกดวย?” ดยุค
โบนัลดมองออกไดคอนขางชัดเจน

เบอรนารดพยักหนารับ
แตวาในใจจะรูสึกกังวล
นับตั้งแตแพตเตอรสันหายตัวไป เบอรนารดไดแตรสู ึกไมวางใจ เขา
เกรงวาการลักลอบขนสงหยกวารีที่ตระกูลของเขาไดรวมมือกับแพต
เตอรสันจะไมเปนความลับอีกตอไป หากเรื่องนี้ถูกเปดโปงขึ้นมา ตระ
กูลเด็บสคงจบสิ้น

“องคราชาเสด็จ!”

เสียงประกาศดังขึ้นจากผูดูแลที่อยูประตูดานขางของทองพระโรง รา
ชาเคลยกาวเขามา ตรงมาประทับยังบัลลังกดานหนา ขารับใชสอง
คนเขามาประจําตําแหนงที่ดานขางบัลลังกอยางนอบนอม

ขอฝาบาททรงพระเจริญ!

เหลาขุนนางตางโคงคํานับอยางพรอมเพรียง

เคลยกวาดสายตามองทุกคนตรงหนา จากนั้นพยักหนาอยางเครงขรึม
“เวลานี้เขาสูยามคํ่าแลว ขาเองก็ไมไดอยากจะรบกวนพวกทานเทาใด
นัก แตปญหานี้เกี่ยวของกับการหายตัวไปของดยุคแพตเตอรสันนั้น
สําคัญมาก ขาจึงตองเรียกตัวพวกทานใหมายังที่นี่ในเวลานี้”

“เชนนั้นแลว ขาขอถามไดหรือไมฝาบาทวาการหายตัวไปของดยุค
แพตเตอรสันเกี่ยวของอะไรกับการเชิญพวกเราในวันนี้”
ในบรรดาคนหนาทั้ง 8 คนตรงหนาเคลย อาจมีเพียงลินลี่ยเพียงคน
เดียวที่กลาพูดกับเขาอยางนี้ เนื่องจากตําแหนงของคนที่เหลือทั้งหม
มดเปนเพียงขุนนางภายใตการบังคับบัญชาของเคลย แตในความเปน
จริงแลวลินลี่ยน้นั ถูกแตงตั้งและขึ้นตรงกับวิหารเจิดจรัส เพียงแตมา
รับใชอาณาจักรเฟนไลแตในนามเทานั้น

“ลินลี่ย ขาเพียงแตอยากจะใหการสืบสวนนี้เปนไปอยางยุติธรรมและ
โปรงใส” เคลยยิ้มจากนั้นกลาวดวยเสียงอันดังวา “นําตัวโลดิ พอบาน
ประจําคฤหาสนของดยุคแพตเตอรสันออกมา”

โลดิ พอบานประจําคฤหาสนของดยุคแพตเตอรสัน?

ลินลี่ยและเบอรนารด ผูนําตระกูลเด็บสตางพากันใจเตนแรงระรัว

ทองพระโรงเต็มไปดวยความเงียบสงัด ทุกคนตางเฝารอพบกับโลดิที่
กําลังจะถูกนําตัวออกมาใหการ ลินลี่ยยังคงยืนอยูที่เดิม โดยมีเจาบีบี
หนูเงาบนบาของเขา
ชั่วครูตอมา

ชายวัยกลางคนผมสีเขียว ถูกคุมตัวมาโดยทหารองครักษ ชายผูนี้ดู

เปราะบาง ผมเผายุงเหยิง ทาทางเลิกลั่กสับสนอยูในที
เบอรนารดจดจําชายคนดังกลาวไดทันทีดวยการกวาดตามองเพียง
รอบเดียว ชายผูนี้คือโลดิ พอบานของดยุคแพตเตอรสันตัวจริง
 “โลดิ เจาจงอธิบายรายละเอียดทุกสิ่งที่รอู อกมา” เคลยกลาวนํ้า
เสียงตะคอก

โลดิไดเลาเรื่องที่ตนรูแกราชาเคลยไปแลวรอบหนึ่ง แตเพื่อใหทุกคนได
รับรูเหมือนกันเขาจึงเลาเหตุการณอีกรอบ โลดิกลาวดวยทาทีจริงจัง
ไมกลับกลอก “ฝาบาท ในวันที่ 18 มิถุนายนที่ผานมา ตระกูลเด็บสได
จัดงานเลี้ยงฉลองพิธีหมั้นขึ้น ดยุคแพตเตอรสันเองก็ไดรับเชิญและ
เขารวมงานดังกลาว เพียงแตหลังงานเลี้ยงฉลองสิ้นสุด ทานไมไดกลับ
มา”

“โลดิ เจาไปยืนดานขางได” เคลยกลาวเสียงเย็น

“พะยะคะ ฝาบาท” เห็นไดชัดวาโลดิหวาดกลัวเคลยเพียงใด เขา

รีบรุดไปยังมุมหองทองพระโรงอยางลนลาน

เคลยกวาดสายตาไปยังขุนนางทั้งแปด
“จากขอมูลที่ขาไดสืบทราบมา พวกเจาทั้งหมดเปนแขกชุดทายที่ออก
จากงานเลี้ยงพิธีหมั้นของตระกูลเด็บส ที่ขาตองการถามคือ มีผใู ดได
พบเจอดยุคแพตเตอรสันหรือไม”

“ในวันงาน หลังจากงานเลี้ยงตอนรับจบลง ดยุคแพตเตอรสันเดิน

ทางกลับทันที” ดยุคโบนัลดกลาวออกมา
ลินลี่ยพยักหนารับเชนกัน “ขาก็ดวย เห็นดยุคแพตเตอรสันเดินทาง
กลับคอนขางเร็ว”

ผูอื่นหากไมตอบวาไมทันไดเห็น ตางก็บอกไปในทํานองเดียวกันวาเห็น
วาดยุคแพตเตอรสันเดินทางกลับจากงานเลี้ยงคอนขางเร็ว

หลังจากไดฟงที่ทุกคนตอบคําถามแลว เคลยยิ้ม ผงกศีรษะเล็กนอย

แลวหันไปกลาวกับโลดิ “โลดิ เจาเลาตอสิ”

“พะยะคะ” โลดิเลาตอวา “ในคืนนั้น กอนที่ทานดยุคจะเดินทางไปยัง

งานเลี้ยง ทานไดบอกกับขานอยวาทานจะไปพบกับแขกคนสําคัญ แต
การนัดคุยครั้งนี้จะตองถูกเก็บเปนความลับ มิใหผใู ดรู ทานจึงใหขา
นอยเตรียมการใหมีผคู นมาสวมบทบาทเปนทานดยุควาไดเดิน
ทางออกจากงานเลี้ยงแลว แตแทจริงทานดยุคแพตเตอรสันยังคงอยู
ในงานเลี้ยงตอ”

“ทานดยุคยังไดกลาวอีกวาฝายตระกูลเด็บสไดจัดเตรียมสถานที่ลับ
และปลอดภัยในการนัดคุยครั้งสําคัญนี้”

เบอรนารดหนาซีดเผือดเมื่อไดยินคําพูดของโลดิ

“ฝาบาท! ฝาบาท!”
เขารีบกาวออกมาและกลาว “เรื่องนี้ไมเกี่ยวของอะไรกับกระหมอม
ทานดยุคไดกลาวกับกระหมอมแควาตองการพบกับใครบางคน ขาไม
อาจปฏิเสธได ที่ขาทํามีเพียงจัดเตรียมสถานที่ให”

“เบอรนารด อยาไดรอนรนไป ขาจะไมรีบดวนตัดสินหากเรื่องราวยัง

ไมกระจาง” เคลยยิ้ม

“ขอบพระทัย ฝาบาท” เบอรนารดรีบกลับไปยืนตําแหนงเดิม แต

ใบหนายังคงซีดขาว

เคลยหันกลับมามองไปยังลินลี่ยและคนที่เหลือ “หากแพตเตอรสัน
กําลังจะนัดพบกับใครสักคน ขาคิดวาคนผูน้นั ควรจะตองเปนกลุมผู
รวมงานที่กลับเปนกลุมสุดทาย จริงหรือไม”

ลินลี่ยใจกระตุก

ดยุคโบนัลด เคาทจูโน มารควิสแฮมปตัน และคนอื่นๆตางจองไปยัง

เคลยดวยความประหลาดใจระคนตกใจ ตอนนี้พวกเขาเขาใจแลววา
ราชาเคลยเรียกพวกเขามาเขาเฝาดวยเหตุใด

องคราชาคิดวาพวกเขาเปนผูตองสงสัย!

“ฝาบาท ขาขอสาบานวาไมไดพบกับดยุคแพตเตอรสันพะยะคะ” เคา

ทจูโน มารควิสแฮมปตัน และคนอื่นๆรีบกลาวออก
เคลยยิ้ม “ขาเพียงแตต้งั ขอสงสัยเทานั้น หากพวกเจาไมไดทําสิ่งใดผิด
เหตุใดจึงรอนรน? ดูสิ ลินลี่ยตรงนี้ดูสงบนิ่งมากที่สุดแลว”

ลินลี่ยเพียงยิ้มรับแตไมไดกลาวอะไร

เคลยจับจองไปยังกลุมคนเบื้องหนา ลอบหัวเราะอยางเย็นชาอยูในใจ
“ อันที่จริง ขาเองไมไดใสใจมากนักหรอกกับการหายตัวไปของแพต
เตอรสัน ขาตองขอขอบคุณคนผูน้นั ดวยที่ใหโอกาสนี้ในการถอนราก
ถอนโคนการกระทําลับๆของแพตเตอรสันที่เขาไดกอไว”

ดวยการดํารงตําแหนงเสนาบดีคลังมาอยางยาวนาน แพตเตอรสันได
ลักลอบสรางเครือขายเสนสายไวมากมาย อิทธิพลของเขากระจาย
ออกในวงกวาง ตัวเคลยเองยังไมอาจสืบสวนเบื้องหลังของแพตเตอร
สันไดอยางงายดายนัก เพราะแพตเตอรสันก็ระวังไมใหกอปญหา
อยางเห็นไดชัดในอาณาจักร

และนี่ก็เปนเหตุผลใหตระกูลเด็บสตัดสินใจรวมมือกับดยุคแพตเตอร
สัน

แตบัดนี้ แพตเตอรสันไดหายตัวไป แมเปนกลุมมังกรแตหากขาดผูนํา

ยอมระสํ่าระสาย
ที่แพตเตอรสันสรางมาอยางยาวนานโดยไมเลือกวิธีการ การลงมือ
ของเคลยครั้งนี้กระทําลงอยางรวดเร็วฉับไวนักราวกับสายฟาฟาด
เมื่อขาดการชี้นําจากแพตเตอรสัน เหลาผูที่ฝกฝายในตัวแพตเตอรสัน
ยอมรูสึกไมมั่นคง ไมอาจตานทานแรงกดดันจากราชาเคลยไดอีกตอ
ไป

เคลยมองมาที่ลินลี่ยและคนอื่นๆ หัวเราะ แลวกลาว “การหายตัวไป

ของนองชายคนรองของขา ดยุคแพตเตอรสัน นี้เปนสิ่งที่ขาตองตรวจ
สอบอยูแลว แตสิ่งที่ทําใหขาประหลาดใจคือ ขากลับคนพบบางสิ่งที่
นาสนใจยิ่งกวานั้น โดยเฉพาะอยางยิ่ง ความลับที่โลดิไดเปดเผยออก
มา”

ลินลี่ยอดไมไดที่จะมองไปยังโลดิ

“โลดิ บอกพวกเขา”เคลยยิ้มใหกับโลดิ

ณ เวลานี้ ราชาเคลยรสู ึกพอใจเปนอยางยิ่ง การตายของนองชาย

สําหรับเขาไมใชเรื่องใหญ และที่สําคัญบัดนี้อํานาจในอาณาจักร
เฟนไลไดกลับสูมือเขาอยางสมบูรณ
โลดิกลาวอยางนอบนอม “ทูลฝาบาท ในวันที่ดยุคแพตเตอรสันเขา
รวมงานเฉลิมฉลองที่ตระกูลเด็บส เหตุผลที่เขาตองการพบกับบุคคล
ปริศนานั้นเปนเพราะวาตองการสรางเครือขายเสนสายกับหอการคา
ดอวสัน ฉะนั้นบุคคลที่ดยุคไดนัดพบควรเปนผูที่มีเสนสายกับหอการ
คาดอวสันอยางแนนอน”
“หอการคาดอวสัน?”

ลินลี่ยรสู ึกไดถึงหัวใจที่กําลังเตนระรัวของเขา

“มีผใู ดตองการทราบบางวาเหตุใดนองชายคนรองของขาจึงประสงค
จะเริ่มตนความสัมพันธกับหอการคาดอวสัน?” เคลยหัวเราะขณะมอง
ไปยังกลุมคนเบื้องหนา “โลดิ พูดตอไป”

“พะยะคะ” เห็นไดชัดวาโลดิเกรงกลัวอํานาจของราชาเคลยเพียงใด
ไดแตพูดตามที่ไดถูกกํากับไว “ตลอดหลายปมานี้ ดยุคแพตเตอรสัน
ไดทรยศตออาณาจักรของเราในหลากหลายทางเพื่อใหไดมาซึ่งผล
ประโยชนและ ทรัพยสินสวนตน โดนเฉพาะอยางยิ่งเมื่อไมกี่เดือนมานี้
เขาไดเริ่มโครงการใหญอยางลักลอบขนสงหยกวารี?โดยรวมมือกับ
ตระกูลเด็บส หากนับดูแลวในประวัติศาสตรอาณาจักรของเรา นี่จะ
เปนโครงการหยกวารีที่ใหญที่สุดเทาที่เคยมีมา”

“ตุบ!”
เบอรนารดผูนําตระกูลเด็บสคุกเขาลงกับพื้นแทบในทันที เขารีบกลาว
“ฝาบาท ขาถูกใสความ! ตระกูลเด็บสเราประกอบธุรกิจอยางโปรงใส
มาโดยตลอด พวกเราไมเคยกระทําในสิ่งใดที่เปนภัยตอประโยชนสุข
ของแผนดิน ตระกูลเด็บสของเราถูกใสความพะยะคะ!”
“ถูกใสความงั้นหรือ?” เคลยตวัดสายตาจองไปยังเบอรนารดอยาง
เย็นชา

“นําตัวพี่นองแลนเซียเขามา!”

เพียงแคไดยินชื่อ ‘พี่นองแลนเซีย’ ใบหนาเบอรนารดก็ขาวซีดแทบไม

เห็นสีเลือด
ตอนที่ 14 จองจํา

เพื่อใหการดําเนินการลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีเปนไปอยางราบรื่น
ตระกูลเด็บสไดจายคาตอบแทนออกไปจํานวนมาก เบอรนารดสั่งการ
ใหนองสามของเขา และพี่นองแลนเซียซึ่งเปรียบเสมือนมือซายและ
มือขวาของนองสามตระกูลเบอรนารดรับผิดชอบในเรื่องนี้

ลินลี่ยกําลังยืนอยูกลางหองประชุมอยางสงบ เจาหนูเงา บีบีก็ยืนอยู

บนไหลของลินลี่ยอยางเงียบไปดวย

ทั้งคนและอสูรเวทเพียงแคยืนอยูที่นั่นราวกับวาไมมีอะไรเกิดขึ้น เฝา
มองเรื่องราวทุกอยางเงียบๆ แมเขาจะไดเห็นทาทางออนวอนของ
เบอรนารดที่พยายามสงมาใหเขา แตลินลี่ยก็ไมตอบสนองใดๆแมแต
นอย
ไมนานหลังจากนั้น……..

ไดยินเสียงโซลากมากับพื้น ชายผมทองสองคนที่ถูกลามไวดวยโซ
ตรวนเดินเขามาในหองประชุมภายใตการคุมกันจากทหารองครักษ
ทั้งสองคนถูกลามไวดวยโซตรวนทั้งมือและเทา เพียงแคดูจากความ
หนาของลูกตุมเหล็กที่ถวงไวที่ตรวนสําหรับลามขา ลูกตุมนั้นตองหนัก
อยางนอย 100-200 ปอนด
โซตรวนหนักเชนนี้มักถูกนํามาใชสําหรับจับกุมนักโทษที่มีพลัง
แข็งแกรงเปนพิเศษ

“ทานประมุขตระกูล”

ขณะที่กําลังเดินเขามาในหองประชุมและเห็นวาเบอรนารดกําลัง
คุกเขาอยูบนพื้น ปรากฏรอยยิ้มพิศวงบนใบหนาของพวกเขา พวกเขา
สงเสียงเรียกเบอรนารดดวยความเคารพอยางแทจริง

ลินลี่ยที่กําลังยืนอยูขางๆเขาใจไดทันที

เปนไปไดอยางมากวาพี่นองแลนเซียสองคนนี้เปนผูนําคนสําคัญใน
ปฏิบัติการลักลอบขนของหนีภาษี ผูซึ่งมีความเปนไปไดอยางยิ่งวามี
ความสัมพันธบางอยางกับตระกูลเด็บสอยางลับๆ

“ตอนนี้ตระกูลเด็บสกําลังจะมีปญหาแลว” ลินลี่ยเพียงเฝาดูอยาง
เงียบเชียบ
เมื่อเห็นชายผมทองทั้งสองที่ถูกลามตรวนเอาไว เบอรนารดมีทาทาง
สับสน “เออ? แลนเซียกับแลงมูร ทําไมเจาสองคนถูกองคราชาจับเขา
คุกไดละ? ไมใชวาขาใหเงินเจาทั้งสองไป 100,000 เหรียญทอง เมื่อ
2-3 เดือนกอนและบอกใหเจาไปใชชีวิตที่เหลืออยางมีความสุขรึ?”
ชายผมทองทั้งสองคนสะดุงเล็กนอย กอนที่พวกเขาจะหัวเราะออกมา
“ทานประมุขตระกูล ทานกําลังลอเลนอยูรึ?” แลนเซียถามพลาง
หัวเราะ

แลงมูรที่อยูขางเขาหลุดขําออกมาเชนเดียวกัน “อะไรกัน ทานประมุข

ตระกูล นี่ทานคิดวายังสามารถปดบังและหลอกลวงไดอยูอีกหรือ?
ลืมมันไปไดเลย ถึงเวลาที่ทานตองยอมรับความผิดที่ทานกอไวแลว”

หนาของเบอรนารดบิดเบี้ยวดวยความโกรธ ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน
และจองมองแลนเซียและแลงมูรดวยความโกรธเกรี้ยว “แลนเซีย แล
งมูร ตระกูลเด็บสของขาไดเลี้ยงดูและฟูมฟกพวกเจามาตั้งแตเด็ก
พวกเจารูดีวาขาเมตตาพวกเจาเพียงใด”

“มันก็จริงอยู ที่ทานดูแลพวกเราพี่นองเปนอยางดี แตพวกเราสองคน

ก็ทํางานเสี่ยงชีวิตใหกับตระกูลเด็บสมาเปนเวลาหลายปจนถึงบัดนี้
ดวย” แลนเซียผูพี่กลาวออกมาอยางเย็นชา

ความโกรธของเบอรนารดเพิ่มขึ้น เขาชี้ไปที่พี่นองแลนเซียดวยมือที่สั่น
เทิ้ม “พวกเจาสองคนมันเนรคุณจริงๆ จริงอยู ที่พวกเจาไดทํางานให
กับตระกูลเด็บสมาหลายปแลว แตตลอดหลายปที่ผานมา เจาแอบ
ยักยอกเงินจากตระกูลมาโดยตลอด หลังจากนั้นเมื่อครึ่งปกอน ดวย
เห็นวาพวกเจาทั้งสองทํางานใหกับเรามายาวนาน ขาไวชีวิตพวกเจา
และยังมอบเงินใหพวกเจา 100,000 เหรียญทอง และบอกใหเจากลับ
บานเกิดและใชชีวิตที่เหลือของพวกเจา แต… แตพวกเจา… ไมเพียงแต
ไมสํานึกบุญคุณ พวกเจายังไปรวมมือกับพวกลักลอบขนสินคาหนี
ภาษีอีก และหลังจากถูกจับ พวกเจายังจะลากตระกูลเด็บสใหลมจม
ไปกับพวกเจาดวยอีกรึ?”

แลนเซียกับแลงมูรที่ถูกลามตรวนอยู พลันจองมองเบอรนารดดวย
ความงุนงงสับสน

“เรา… เรายักยอกเงินงั้นรึ? ทาน… ทานมอบเงินใหเรา 100,000

เหรียญทองงั้นรึ? “แลนเซียกับแลงมูร ตกอยูในความงุนงงสับสน
อยางสิ้นเชิง

ความโกรธเกรี้ยวของเบอรนารดกําลังระเบิดออกมา เขาหันหนากลับ
และคุกเขาตอหนาเคลย นํ้าตาของเขาหยดลงบนพื้นขณะที่เขากลาว
วา “ฝาบาท เจาสองคนนี้เปนเพียงหมาปาตะกละที่ไมรจู ักพอคูหนึ่ง
ตอนที่พวกมันยังเปนเด็ก ขาเห็นวาพวกมันนั้นเปนเด็กกําพราสองคนที่
นาเวทนา ดังนั้นขาจึงเก็บพวกมันมาเลี้ยงดู และตอมาก็มอบหมายให
พวกมันจัดการงานสําคัญใหดูแล แตพวกมันกลับเอาแตยักยอกเอา
เงินทองจากตระกูลของขาเขากระเปาของพวกมันเอง แมกระนั้นดวย
เห็นแกมิตรภาพอันยาวนานระหวางขากับพวกมัน ขาไวชีวิตพวกมัน
และยังไดมอบเงินทองใหพวกมัน 100,000 เหรียญทอง นี่แสดงใหเห็น
ถึงความเมตตาและปราณีจากขา แตตอนนี้เลา? ตอนนี้พวกมันกลับ
มาอยูที่นี่เพื่อใสรายและปายสีตระกูลเด็บสของขา พวกมันปรารถนา
จะทําลายตระกูลเด็บส! ดวยวิธีการอันโหดเหี้ยม! ฝาพระบาท หัวใจ
ของขาแตกสลาย หัวใจของขาแตกสลายหมดสิ้นแลว!”
มองดูเบอรนารดที่กําลังครํ่าครวญทั้งนํ้าตา ขุนนางมากมายในหอง
ประชุมเริ่มลังเลและสงสัยวา แลนเซียกับแลงมูรน้นั แทจริงแลวใส
ความตระกูลเด็บส

“เบอรนารด เจา… เจา… ” แลนเซียกับแลงมูรโกรธจนหนาดําหนาแดง

แตพวกเขาก็ไมอาจพูดอะไรออกมาไดแมแตคําเดียว

สองพี่นองคูนี้ไมทราบวาไดเสียสละเพื่อตระกูลเด็บสไปมากมายเพียง
ใด?

พวกเขายอมแมกระทั่งรวมมือลักลอบขนสินคาหนีภาษีเพื่อตระกูล
แนนอนวาเพราะพวกเขาทั้งสองไมไดกลัวตาย ถาไมใชเพราะความ
จริงที่วาขอเสนอของราชาเคลยน้นั เยายวนมากเกินไปพวกเขายอม
ไมมีทางทรยศตระกูลเด็บสเปนอันขาด

แตทุกเรื่องที่เบอรนารดพูดออกมาตอนนี้ลวนเปนคําโกหกทั้งสิ้น!
“โอ? มีเหตุการณเชนนี้ดวยรึ?” เคลยชําเลืองมองเบอรนารด

เคลยรสู ึกไดวาเบอรนารดนั้นไดเตรียมการมาเปนอยางดี ไมอยางนั้น

เขาคงไมอาจสรางเรื่องโกหกทั้งหมดออกมาเชนนี้ไดในทันที หากวา
เขาจะสืบสวน เปนไปไดอยางยิ่งวาเขาไมอาจหาขอบกพรองใดๆไดเลย
“ฮึ่ม มันชางนาเสียดายที่นองชายคนที่สามของเบอรนารดนั้นกระโดด
แมน้าํ ฆาตัวตายไปแลว เราไมเจอแมกระทั่งศพของเขา มิฉะนั้น หาก
นองชายคนที่สามของเขาอยูตอหนาเขา เบอรนารดยอมไรซึ่งคํา
แกตัว” เคลยเริ่มโกรธ

ลักลอบขนหยกวารีหนีภาษี

เหมืองหยกวารีเปนสถานที่ผลิตสินคาราคาแพงที่มีสวนสรางความ
มั่งคั่งใหกับอาณาจักร ซึ่งบอกไดเลยวาความมั่งคั่งนั้นเปนของเคลย
ดวย

การทําเหมืองแรและการลักลอบขนหยกวารีอยางผิดกฎหมาย หมาย
ถึงการขโมยความมั่งคั่งจากเคลย เปนธรรมดาที่เคลยจะรูสึกโกรธ

แตทวานองชายคนที่สามของเบอรนารดไดกระโดดแมน้าํ ฆาตัวตายไป
แลว ในขณะที่เบอรนารดเองก็ดูเหมือนเตรียมการเผื่อเอาไวแลว
สําหรับการทรยศของแลนเซียกับแลงมูร
“เบอรนารด, ขาจะใหความเปนธรรมหากเจาบริสุทธิ์จริง” เคลยกลาว
อยางจริงจัง

“ขอบพระทัยฝาบาท! ขอบพระทัยฝาบาท!” เบอรนารดกลาวทั้งนํ้าตา

นองเต็มหนา
แตเคลยประกาศเสียงเย็นเยียบวา “แตขาไมอาจใหอภัยตอผูที่ทรยศ
ตอผลประโยชนของอาณาจักรได จากขอมูลของหนวยขาวกรองที่ขา
ไดมา ดูเหมือนวาผูที่รับผิดชอบในปฏิบัติการลักลอบขนของหนีภาษี
ครั้งนี้คือนองชายคนที่สามของเจา”

“นองสามยังงั้นรึ?” เบอรนารดจองมองเคลยดวยความสงสัย

เคลยมองเบอรนารดดวยสายตาเย็นชา “เจายังมีอะไรจะพูดอีกหรือ
ไม?”

สีหนาของเบอรนารดบงบอกถึงความเจ็บปวดกลาววา “แนนอนขา
ทราบดี ฝาบาทขาไมเขาใจจริงๆวาทําไมพระองคถึงไดกลาวออกมา
เชนนี้ แตชวงปกวาๆที่ผานมา นองสามของขานั้นเดินทางออกจาก
อาณาจักรเฟนไลและเริ่มทองเที่ยวฝกฝนที่อาณาจักรอื่น แตเมื่อ 2-3
วันกอนเขาเพิ่งสงจดหมายกลับมาหาเรา”

สายตาของเคลยเย็นชามากขึ้นไปอีก
คนของเขารายงานวาขณะที่พวกเขากําลังเขาจับกุมนองชายคนที่สาม
ของเบอรนารดนั้น ชายคนนั้นไดรับบาดเจ็บสาหัส และเลือกที่จะ
กระโดดลงแมน้าํ ดวยตัวเอง พวกเขาไมสามารถตามรอยของเขาได

“ฝาบาท! ฝาบาท! ทานตองใหความเปนธรรมแกขา!”

เบอรนารดปรายตาจองมองไปยังแลนเซียกับแลงมูรดวยความโกรธ
“ทานไมอาจเชื่อถือวาจาหลอกลวงและคํากลาวหาตอตระกูลซึ่งจงรัก
ภักดีตออาณาจักร ซึ่งคนนารังเกียจทั้งสองนี้กลาวออกมาได”

“เบอรนารด เจา! เจา!” พี่นองแลนเซียพูดอะไรไมออก ในใจของพวก

เขาเต็มไปดวยความโกรธและความกังวล

ทันใดนั้นเองเคลยก็ยืนขึ้นและจองมองเบอรนารดดวยสายตาเย็นชา
“ขาพูดออกไปแลววา ขาจะใหความเปนธรรมกับผูบริสุทธิ์ และไมให
อภัยตอผูที่ทรยศและยักยอกผลประโยชนของอาณาจักร ดวยหลัก
ฐานที่อยูในมือขา ตระกูลเด็บสของเจาเปนผูตองสงสัยวาทรยศตอ
อาณาจักร เหลาองครักษ!”

หนาของเบอรนารดเปลี่ยนสีทันที “ฝาบาท! ฝาบาท! ขาเปนผูจงรัก

ภักดีและซื่อสัตยตออาณาจักร! ฝาบาท!”

ทหารองครักษสองนายวิ่งเขามาในหองประชุม
“เบอรนารด” เคลยยิ้มใหเบอรนารด

เบอรนารดเงยหนาขึ้นมองดวยทาทางขอความเมตตาไปที่เคลย
ราวกับวาเขาเปนเด็กที่กําลังมองไปที่บิดามารดาของเขา
“ตระกูลของเจาจะซื่อสัตยภักดีหรือไมน้นั คําถามนี้ที่จะถูกตัดสินโดย
หลักฐาน ขาจะใหโอกาสกับเจา ขาจะไมถอนรากถอนโคนตระกูลของ
เจาในตอนนี้”

ในหัวใจของเขา เบอรนารดแอบถอนหายใจดวยความโลงอก สิ่งที่เขา

กลัวมากที่สุดคือการที่ตระกูลเด็บสจะถูกถอนรากถอนโคนในทันที
“โชคดีที่ขาพบกองเถากระดูกเหลานั้นกอนและมันยังคงเปนอยูในหอง
ลับ มันทําใหขามีโอกาสไดเตรียมการไวกอน” นับตั้งแตวันที่เบอร
นารดไดเตรียมการเรื่องตางๆไว เขาไดวางแผนและเตรียมการเอาไว
หลายขั้น

“องครักษสงเบอรนารดพรอมดวยทายาทของตระกูลเด็บสไปยังคุก
วารีดํา สวนคดีที่เกี่ยวของกับปฏิบัติการลักลอบขนของหนีภาษีของ
ตระกูลเด็บสน้นั ใหอัครเสนาบดีขวาเมอรริทเปนหัวหนาทีมสืบสวน”
เคลยออกคําสั่ง

องครักษท้งั สองนําตัวเบอรนารดออกไปทันที

“ฝาบาท! ขาเชื่อมั่นในพระปรีชาของพระองค!” เบอรนารดตะโกนบ

อกเคลย แมแตตอนที่กําลังถูกลากตัวออกไป

คืนนั้น ถนนกรีนลีฟกลายเปนสถานที่ที่เต็มไปดวยความคึกคัก

เสียงฝเทามาและเสียงตะโกนดังไมหยุด กองทหารอัศวินหลายรอย
นายลอมคฤหาสนของตระกูลเด็บสเอาไวตอนนี้ ไดสรางความหวาด
กลัวใหกับผูคนของตระกูลเด็บส
“เจากําลังจะทําอะไร? เจากําลังจะทําอะไร? เจารูหรือไมวาที่นี่คือ
ที่ไหน?” ปูรองของคาลัน อารองของเบอรนารด ตะโกนใสเหลาทหาร
องครักษทันที

ผูนําของกองอัศวินกลาวดวยเสียงเย็นชาวา “เจากลาขัดราชโองการ
ขององคราชายังงั้นรึ?”

แตปรู องคนนี้เพียงเงยหนาของเขากลาวอยางภาคภูมิใจวา
“ราชโองการของฝาบาทงั้นรึ? ใครจะรูวาเจานั้นนําราชโองการจากฝา
บาทมาจริงหรือไม? บอกมา! เจาตองการอะไรกันแน?”

“ทานปูรอง ดานนอกเกิดอะไรขึ้นรึขอรับ?”

ตอนนี้น้นั คนของตระกูลเด็บสมากมายวิ่งเขามาอยางเรงรีบ

แมกระทั่งอลิซและโรวลิ่งเองก็รีบแตงตัวและวิ่งมาอยางเรงรอน ใน
ทวีปยูลาน หลังจากพิธีหมั้นแลว โดยทั่วไปคูหมั้นจะเริ่มอาศัยอยูที่
บานฝายชาย แตหากใหพูดรวมๆแลว พวกเขาเขาหองหอก็ตอเมื่อ
หลังจากจบพิธีแตงงานแลวเทานั้น

ตามธรรมดาแลวเปนเชนนั้น …
มีหลายกรณีที่ผคู นใชหองนอนรวมกันกอนแตงงานเชนกัน ตราบใดที่
ทั้งคูตางเต็มใจ
“พี่อลิซ ดานนอกเกิดอะไรขึ้นกันแน?” โรวลิ่งที่กําลังจับมือของอลิซอ
ยูถาม

อลิซเองก็งุนงงเชนเดียวกัน “ขาก็ไมแนใจ”

ผูคนหลายรอยในคฤหาสนตระกูลเด็บสเริ่มหลั่งไหลกันออกมา และ
พวกเขาสวนใหญดูเหมือนกําลังงุนงงสับสน มีเพียงแกนหลักของ
ตระกูลที่รคู วามจริงเกี่ยวกับปฏิบัติการลักลอบขนของหนีภาษีที่เริ่ม
รูสึกหวาดกลัว

ปฏิบัติการลักลอบขนของหนีภาษีเปนหนึ่งในแผนการใหญของตระกูล
เด็บส

เพื่อใหปฏิบัติการนี้ดําเนินการได พวกเขาไดลงทุนไปหลายสิบลาน
เหรียญทอง หากพวกเขาปฏิบัติการสําเร็จผลกําไรที่ไดกลับมาจะเปน
เงินหลายรอยลานเหรียญทอง เหลาผูอาวุโสของตระกูลเด็บสคิดอะไร
งั้นรึ? เพียงแคปฏิบัติการสําเร็จครั้งเดียวก็พอแลว
แตมันเห็นไดชัดวาปฏิบัติการนี้เกิดปญหาแลว

“พี่คาลัน เกิดอะไรขึ้นกันแน?” โรวลิ่งถามคาลันเชนกัน

คาลันสายหนา บงบอกวาตัวเขาเองก็ไมทราบ
กลุมของอัศวินพิทักษตําหนักมาชุมนุมกันนอกคฤหาสน ผูนําของพวก
เขา หัวหนากองอัศวินตอนนี้เมื่อเห็นคนของตระกูลเด็บสออกมา
มากมาย ก็ดึงเอาราชโองการออกมาจากอกเสื้อของเขาตะโกนดวย
เสียงสดใสวา “ราชโองการขององคราชา ดวยตระกูลเด็บสตองสงสัย
วารวมกันลักลอบขนหยกวารีหนีภาษี ประมุขตระกูลเด็บสพรอมดวย
ทายาทของเขาไดถูกตัดสินใหจําคุกวารีดํามีผลทันที”

สีหนาของทุกผูคนในตระกูลเด็บสเปลี่ยนไปทันที

สีหนาของบรรดาแกนหลักของตระกูลเด็บสเปลี่ยนเปนซีดขาว แมแต
อลิซ โรวลิ่งและคนอื่นๆในตระกูลตางก็รสู ึกประหลาดใจและสับสน

องครักษหลายนายเดินเขามาและจับตัวคาลัน

“เอาตัวเขาไป!”

หัวหนากองอัศวินตะโกนสั่ง
ณ เวลานี้คาลันรูสึกราวกับวาแขนขาของเขาไรเรี่ยวแรงขึ้นมา เขา
ปลอยใหเหลาองครักษหิ้วปกเขาไปยังประตู แตเมื่อเขามาถึงประตู
เขาพลันรูสึกตัวตื่นขึ้นมาและหันหนาของเขา ตะโกนออกมาวา “ทาน
ปูรอง อลิซ ทานทั้งสองตองหาทางชวยขา ตองหาทางชวยขาใหได
นะ!”
หลังจากปลอยใหคาลันตะโกนไปจนเขาพอใจ เหลาทหารองครักษ
หนานิ่งไรอารมณใดๆก็พาตัวเขาตรงไปที่คุก

อลิซ โรวลิ่งและคนอื่นๆในตระกูลเด็บสทําไดเพียงแคมองดูคาลันถูก
จับตัวไปโดยไมอาจชวยเหลือใดๆได ตระกูลของพวกเขาทรงพลังก็
จริง แตพวกเขาจะสามารถตอตานองคราชาไดอยางไรกัน?

เชาวันตอมามีขาววาตระกูลเด็บสตองสงสัยวามีสวนรวมในการ
ลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีไดแพรกระจายไปทั่วทั้งแวดวงขุนนางของ
เมืองเฟนไล ขุนนางของเฟนไลหลายคนใหความสนใจกับเรื่องนี้เปน
พิเศษ

ยิ่งกวานั้น คดีนี้ถูกไตสวนโดยอัครเสนาบดีขวาเมอริทแหงราชอาณา
จักรเฟนไลซึ่งเขาจะลงมาคุมการไตสวนดวยตัวเอง

ภายในคฤหาสนของอัครเสนาบดีขวาเมอรริท
อัครเสนาบดีขวาเมอริทนั้นอายุ 70 ปแลว แตในฐานะนักรบทรงพลังผู
เที่ยงธรรม เขาดูราวกับชายวัยกลางคน เขามีผมสีทองสั้นเรียบเปนมัน
วาว

เวลานี้ อัครเสนาบดีขวาเมอรริทนั่งอยูบนเกาอี้ เขากวาดตามองอยาง

สบายๆไปที่แขกผูมาเยือนจากตระกูลเด็บส ทานปูรองของคาลัน นี
มิทซ
“ใตเทาเมอรริทตระกูลของเราไดถูกกลาวหาอยางไมเปนธรรมจริงๆ
ขาหวังวาใตเทา ทานจะใหความเปนธรรมตอตระกูลของเรา”

ในขณะที่เขาพูดนีมิทซดึงหนังสือออกมาจากจากดานขางของเขา
“ใตเทาเมอรริท ขาทราบมาวาทานชื่นชอบสะสมบทสวดศักดิ์สิทธิ์ บท
สวดศักดิ์สิทธิ์นี้ถูกตีพิมพโดยวิหารเจิดจรัสเมื่อสามพันกวาปกอน มัน
เปนของหาไดยากชิ้นหนึ่ง”

“โฮ บทสวดศักดิ์สิทธิ์ง้นั รึ?”

เมอรริทรับมันมางายๆ แตในขณะที่พลิกอานมัน เมอรริทจูๆก็พบวามี

การดใบหนึ่งติดอยูในหนากระดาษ การดที่ผลิตโดยธนาคารทองคํา
ของจักรวรรดิท้งั สี่ การดผลึกเวท!

ใบหนาของเมอรริทเผยรอยยิ้มขึ้นมา

นีมิทซเฝาสังเกตุปฏิกิริยาของเมอรริทอยางระมัดระวัง เมอรริทปดบท
สวดศักดิ์สิทธิ์และวางมันไปดานขางแลวยิ้ม “นีมิทซ ทานควรจะทราบ
วานอกเหนือจากบทสวดศักดิ์สิทธิ์แลว ขายังเปนแฟนตัวยงของงาน
แกะสลัก ไมนานมานี้ เมื่อขาไดเห็น ‘ตื่นจากฝน‘ ขาชอบมันมาก
ระหวางพิธีหมั้นของตระกูลทาน ขาไดเห็นอลิซ โอ นางดูคลายกับผูที่
อยูในรูปแกะสลักยิ่งนัก ขาสงสัยวา… เปนไปไดหรือไมหากขาตองการ
สนทนากับอลิซเปนการสวนตัว”
ตอนที่ 15 ถูกใสราย

ตองการสนทนากับอลิซเปนการสวนตัวงั้นหรือ? ตระกูลเด็บสจะมี
สวนในการลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีหรือไม การสนทนากับอลิซ
เปนการสวนตัวจะถูกใชเปนการตัดสิน? เห็นไดชัดวาเมอรริทคนนี้ไม
ไดคิดแคสนทนากับนางเปนแน นีมิทซน้นั ผานโลกมามาก เปน
ธรรมดาที่เขาจะรูวาจะเกิดอะไรขึ้น

นีมิทซหยีตาขณะที่จองมองเมอรริท

แตเมอรริทเพียงเอนหลังไปบนเกาอี้ของเขาอยางสบายใจ เขาทําแม
กระทั่งหลับตาในขณะที่เขาผอนคลายตัวเอง เขาไมแมกระทั่งมองนี
มิทซดวยซํ้า ทาทางของเมอรริทราวกับกําลังบอกวา : หากเจา
ตองการลาง ‘มลทิน‘ ของตระกูลเจาแลว จงใหอลิซเปนผูมาคุยเรื่องนี้
กับขาโดยตรง

นีมิทซเงียบไปครูหนึ่งแลวหัวเราะออกมา “เชนนั้นใตเทาเมอรริทก็เปน
ผูคลั่งไคล ‘ตื่นจากฝน‘ ของทานอาจารยลินลี่ยเชนนั้นยอมเปนที่เขาใจ
ได หากทานตองการสนทนากับอลิซ ก็ได ขาจะกลับไปคุยกับนางให”
เมื่อไดยินคําพูดเหลานี้ ตาของเมอรริทเปดขึ้น ยิ้มใหนีมิทซ “ฮา ๆ เชน
นั้น นีมิทซ ตอนนี้เจากลับไปไดแลว หากอลิซประสงคจะสนทนากับขา
ขาคิดวา ขาจะไดเขาใจตระกูลเด็บสของเจาไดดีขึ้น”
นีมิทซลุกขึ้นยืนคารวะอยางสุภาพทันที “เชนนั้นใตเทาเมอรริท ขาตอง
ขอตัวลากอน ขาขอฝากเรื่องของตระกูลเด็บสเราไวกับทานดวย”

เมอรริทพยักหนาเล็กนอย

นีมิทซจากไปทันที

ปลอยใหดยุคเมอรริทใหอยูเบื้องหลังไวเพียงลําพังในหองนั่งเลน

เมอรริทที่กําลังคลึงแกวไวนของเขาพึมพําออกมาเบา ๆ “อลิซ…แม
เทพธิดา…ของขา” สีหนาของเขาบงบอกถึงความพึงพอใจและคาด
หวัง

ในฐานะที่เปนอัครมหาเสนาบดีขวาของอาณาจักรเฟนไล และยังเปนด
ยุค เมอรริทอยูในตําแหนงที่สูงสงเปนอยางยิ่ง จํานวนคนอยูเหนือเขา
ในอาณาจักรเฟนไลนั้น สามารถนับจํานวนไดดวยมือขางเดียวเทานั้น
คนอยางเขาผานประสบการณกับสตรีทุกรูปแบบที่เขาปรารถนามา
แลว

แทจริงแลวเมอรริทเปนผูมักมากในกามตัณหา แมวาเขาจะมีอายุ 70
ปแลวก็ตาม นักรบระดับเขาจะมีอายุขัยยาวนานกวาสามรอยป ตอนนี้
อายุของเขาเพิ่งจะ 70 ปเทานั้นและอยูในจุดสุดยอดของชีวิตเขา เปน
ที่รกู ันทั่ววาเมอรริทมีภรรยา 12 คน แตก็เปนมุมมองที่พบไดบอยใน
หมูขุนนาง; ภรรยาที่บานของตัวเองไมนาสนใจเทาคนรักนอกบาน แต
มีคนรักอยูนอกบานก็ไมนาสนใจเทาคนที่ทานไมอาจเอื้อมถึง เหลาผูที่
ทานไมอาจความาเชยชมไดน้นั ยอมดีที่สุด

แตดวยฐานะของเมอรริทมีสตรีนอยคนนักที่เขาไมอาจความาได ขณะ
เดียวกันก็มีสตรีไมมากนักที่สามารถทําใหเขาหวั่นไหว

และแนนอนวาอลิซเปนหนึ่งในนั้น

นับตั้งแตที่รูปแกะสลัก ‘ตื่นจากฝน‘ มีชื่อเสียงขึ้นมา ในหัวใจของ

ผูชายมากมาย สตรีในรูปแกะสลักไดกลายมาเปนเทพธิดาที่ไมอาจ
แตะตองได เทพธิดาผูสูงสง สําหรับคนที่มีฐานะสูงสงเชนเมอรริท เปน
เรื่องธรรมดาที่เขามีความปรารถนาเปนอยางยิ่งที่จะไดเทพธิดาเชนอ
ลิซมาเชยชม แตเรื่องนี้ในความเปนจริงนั้นเปนไปไดยากมาก

แตตอนนี้ อยู ๆ ก็มีคนเสนอโอกาสมาใหถึงที่

“อลิซ แมเทพธิดา?” เมอรริทไมอาจกลั้นยิ้มเอาไวได เขาเงยหนาขึ้น
ดื่มไวนแดงจนหมดแกว

นีมิทซกําลังนั่งอยูภายในรถมามุงหนากลับคฤหาสน คิ้วของเขาขมวด
เขาหากันจนเปนปม
อลิซเปนคูหมั้นของคาลัน!
ถาเขาขอใหอลิซไปพบกับเมอรริทเปนการสวนตัวแลว มันก็เหมือนกับ
เขากําลังผลักไสอลิซใหตกลงไปในปลักโคลนดวยเองแท ๆ ในอนาคต,
เมื่อตองเผชิญหนากับคําถามของคาลัน, มันจะไมใชเรื่องใหญอะไร
แตถาหากเรื่องนี้แพรออกไป, ยอมเกิดผลกระทบใหญหลวงตอจุดยืน
ของตระกูลเด็บส.

“อึ่ก. หากวาตระกูลจบสิ้นแลว เกียรติภูมิจะยังสําคัญอะไรอีกเลา?”

นีมิทซสายหนาพรอมกับถอนหายใจออกมา

ตอนนี้ตระกูลเด็บสกําลังตกอยูในชวงวิกฤตครั้งใหญ หากตระกูล
เด็บสถูกตัดสินวามีความผิดฐานลักลอบขนสินคาหนีภาษี คนทั้ง
ตระกูลจะถูกกําจัดและทรัพยสินทั้งหมดจะถูกริบเขาคลังหลวงของรา
ชาแหงเฟนไล แมวาตระกูลเด็บสจะเหลือทรัพยสินบางสวนไวนอกราช
อาณาจักรเปนการปองกันไมใหถูกริบทรัพยสินทั้งหมด แตสมบัติ
เกือบทั้งหมดลวนแลวแตอยูในอาณาจักรเฟนไลทั้งสิ้น

ถาหากสูญเสียทุกอยาง ใครจะรูวาตองใชเวลาอีกนานเทาใดกวาที่
ตระกูลเด็บสจะกลับสูความรุงเรืองเชนในอดีตไดอีกครั้ง?

เมื่อเทียบกับอนาคตของตระกูลแลว การถูกเยาะเยยและรับความ
อัปยศอดสูเล็ก ๆ นอย ๆ ไมถือเปนเรื่องใหญแตอยางใด ที่สุดแลว ใน
หมูขุนนางเคยขาดแคลนเรื่องราวนาอับอายตั้งแตเมื่อไหรกัน?
” แตเรื่องนี้อยูที่การตัดสินใจของอลิซ” นีมิทซเปนกังวลเล็กนอย
“สุดทายแลว ขาก็ไมอาจบังคับนางแลวสงไปคฤหาสนของเสนาบดี
ขวาได”

นีมิทซไมไดสนใจเรื่องความบริสุทธิ์ของอลิซเลยแมแตนอย สุดทาย
แลว นางก็เปนไดแคสตรีเทานั้น!

แตนีมิทซรดู ีวา…..

“อลิซนั้นมีความเกี่ยวพันธกับลินลี่ยเปนพิเศษ หากขาใชกําลังบีบ
บังคับนาง แลวลินลี่ยรเู ขา … ” แคคิดถึงเรื่องนี้ก็ทําใหนีมิทซกลัวจน
หัวหด ลินลี่ยน้นั มีฐานะสูงสงเปนพิเศษในอาณาจักรเฟนไล

แมวาเขาจะมีตําแหนงมารควิส แตแทจริงแลวลินลี่ยขึ้นตรงกับวิหาร
เจิดจรัส กอนหนานี้ เวลาที่เคลยเชิญลินลี่ยเขารวมประชุมขุนนางใน
อาณาจักรเฟนไล เขาบอกไดวาการสนทนาระหวางทั้งสองคนนั้น ไม
จําเปนตองระมัดระวังคําพูดเชนเดียวกับการสนทนาระหวางราชากับ
ขุนนางเลย
เห็นไดชัดวาเคลยตองการที่จะดึงลินลี่ยมาอยูฝายเขา

และบรรดาขุนนางของอาณาจักรเฟนไลตางรูดีวา หากลินลี่ยตองการ
เขาจะขึ้นเปนนักบวชของวิหารเจิดจรัสไดไมยาก และอีกไมกี่สิบปให
หลังการที่ลินลี่ยจะขึ้นเปนคารดินัลก็จะเปนเรื่องปกติธรรมดา
ฐานะของคารดินัลนั้นอยูเหนือกวาราชา!

“หามบีบบังคับนางเด็ดขาด” นีมิทซรสู ึกไดถึงปญหาชวนปวดหัวขึ้นมา

ทันที เขาเปนกังวลวาอลิซจะบอกปด เขาคิดอานเรื่องจากมุมมองของ
ลินลี่ยดวย

ไมวาอยางไรอลิซก็เปนอดีตรักแรกของลินลี่ย! ถาหากเขา, นีมิทซบีบ

บังคับใหอลิซไปพบปะกับเมอรริท และนางจะตองถูกพราก
พรหมจรรยไป ลินลี่ยจะไมระเบิดความโกรธอันบาคลั่งออกมาได
อยางไร?

ภายในคฤหาสนของตระกูลเด็บส

หองโถงตระกูลเต็มไปดวยคนของตระกูลเด็บสมากมาย อลิซและโรว
ลิ่งก็อยูที่นั่นเชนกัน ทุกคนกําลังรอการกลับมาของนีมิทซ

ทุกคนลวนกําลังเปนกังวลเรื่องอนาคตของตระกูลเด็บส!
“ทานลุงรองกลับมาแลว! ทานลุงรองกลับมาแลว!” ชายวัยกลางคนที่
กําลังยืนอยูหนาประตูเห็นนีมิทซและเริ่มรองบอกทุกคน

คนของตระกูลเด็บสท้งั หมดรีบวิ่งออกไปหานีมิทซทันที อลิซและโรว

ลิ่งสบตากัน จากนั้นก็ลุกขึ้นและตามออกไปตอนรับเขาเชนกัน
“ทานลุงรอง สถานการณตอนนี้เปนอยางไรบาง?”

นีมิทซมองกลุมคนดานหนาเขา แคนยิ้มออกมาแลวกลาววา
“สถานการณตอนนี้ยังไมยํ่าแยเทาไหรนัก พวกเจาทุกคนกลับไปรอฟง
ขาวที่หองพักเถอะ อลิซเจาอยูกอน ขามีเรื่องจําเปนตองปรึกษาเจา”

ในตระกูลตอนนี้ นีมิทซถือวามีอํานาจสูงสุด หลังจากฟงที่เขาพูด ทุก

คนลวนจากไปอยางรวดเร็ว

อลิซรูสึกสับสนงุนงง นางสับสนเพราะไมรวู านีมิทซมีเรื่องอะไรอยาก

จะปรึกษากับนาง

“เชนนั้นพี่อลิซ ขาขอตัวกลับไปรอที่หองนะ” โรวลิ่งโบกมือใหอลิซ

และพูดดวยเสียงคอนขางเบา ไมนานนัก ก็เหลือเพียงอลิซอยูในหอง
โถง

นีมิทซเดินเขามาในหองโถง
“ทานปูรอง กะ…เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?” อลิซถามดวยนํ้าเสียงติด ๆ
ขัด ๆ

นีมิทซมองอลิซ ทันใดนั้นเขาสงรอยยิ้มอันอบอุนใหนาง “อลิซ ไมตอง

เครียดไป นั่งลงกอน มา มานั่งสนทนากันๆดีเถอะ” นีมิทซเองก็นั่งลง
ในขณะที่พูดอยูเชนกัน
นีมิทซ ผูที่ไมเคยญาติดีกับนาง ผูที่ดูเหมือนจะมองนางดวยสายตา
ดูแคลนเสมอ ทําไมอยู ๆ ก็มาทําดีกับนางตอนนี้เลา?

อลิซอดรูสึกสงสัยขึ้นมาไมได

“มา มา นั่งลงเถอะ” รอยยิ้มของนีมิทซดูใจดีและอบอุนมาก

อลิซนั่งลงอยางเปนกังวล

นีมิทซระบายลมหายใจออกมายาว ๆ หวางคิ้วของเขาแฝงไปดวย
ความกังวล “อลิซ เราไมไดคาดคิดวาเรื่องเชนนี้จะเกิดขึ้นทันที หลัง
จากที่เจาและคาลันเสร็จพิธีหมั้น ขาเองก็ไมทราบวาใครเปนคนแอบ
ใสรายตระกูลเด็บสของเรา หากขารู ขาจะฆามันทิ้ง” สีหนาของนีมิทซ
ปลอยกลิ่นอายดุรายออกมา แตแลวมันก็เปลี่ยนเปนทาทางอับจน
ปญญา “แตตอนนี้ เรื่องสําคัญที่สุดคือการลางมลทินใหกับตระกูล
ของเรา และชวยคาลันกับเบอรนารด”
อลิซพยักหนา

แตในหัวใจของนาง อลิซเต็มไปดวยความสงสัย “ทําไมทานปูรองถึงได

เอาเรื่องนี้มาคุยกับขา?”
นีมิทซจองมองอลิซพูดดวยความจริงใจวา “อลิซ มีบางเรื่องที่ขา
จําเปนตองขอรองใหเจาชวย”
“ขอรองใหขาชวย” อลิซตื่นตระหนก นางยืนขึ้นทันที

คนที่มีจุดยืนอยางนีมิทซน้นั กระทั่งผูนําตระกูลยังตองเคารพเขา แต

ตอนนี้นีมิทซกําลังพูดวา มีเรื่องบางอยางที่เขาจําเปนตองขอใหนาง
ชวย อลิซจะไมตื่นตระหนกไดอยางไร?

“อลิซ ใตเทาเมอรริทเปนผูรับผิดชอบในการสืบสวนคดีของตระกูล
เด็บสที่เขาไปเกี่ยวของกับการลักลอบขนหยกวารีหนีภาษี ใตเทาเมอร
ริทสนใจในตัวเจามากและตองการพบปะกับเจาเปนการสวนตัว”

นีมิทซรีบกลาวตอวา “อลิซ นี่นับเปนโอกาสที่หาไดยากที่จะกระชับ

ความสัมพันธระหวางเรากับเขา มีเพียงการสรางความสัมพันธอันดี
กับใตเทาเมอรริทเทานั้น เจาชวยตระกูลของเราไดหรือไม? อลิซ เจา
กับคาลันโตมาดวยกัน เจาเองก็คงไมตองการเห็นเขาจบชีวิตลงในคุก
เชนเดียวกับขาใชหรือเปลา?”

อลิซตกตะลึง
พบปะเปนการสวนตัวยังงั้นหรือ?

อลิซเองก็เติบโตมาในตระกูลขุนนางเชนกัน และรับรูเรื่องนาอับอายที่
เกิดขึ้นในหมูขุนนางเหลานี้ดี นางสามารถคาดเดาไดทันทีวาการ
พบปะกับใตเทาเมอรริทครั้งนี้น้นั ยอมเปนมากกวาการพบปะพูดคุย
ธรรมดา ๆ
“ขา… ขา… ” อลิซตะกุกตะกัก

นีมิทซขอรองอีก “อลิซ ตระกูลเด็บสของเราทั้งตระกูลตองพึ่งพาเจา

แลว ขาขอเอาหัวเปนประกันวาตราบเทาที่เจาสามารถดึงใตเทาเมอรริ
ทมาอยูขางเราได เจาจะไดเปนภรรยาหลวงของคาลันแนนอน”

อลิซรูสึกไดวาจิตใจของนางกําลังเดือดดาล

อลิซยังคงเปนสาวพรหมจรรย

นางปฏิเสธที่จะปลอยใหลินลี่ยและคาลันขามปราการดานสุดทายมา
ได แมหลังจากหมั้นกับคาลันแลว อลิซก็ยังคงยืนกรานที่จะแตงงาน
กอน และนางจะขึ้นเตียงกับเขาในคืนสงตัวเทานั้น

แตตอนนี้นางตองไปทําขอตกลงกับใตเทาเมอรริทอะไรนั่น …

“อลิซ ถือวาขาขอรองเจา” นีมิทซกัดฟน ลุกขึ้นจากเกาอี้และคุกเขา

ลงตอหนานาง “อลิซ ชีวิตของคาลันขึ้นอยูกับเจาแลว”

“ชีวิตของคาลัน?” อลิซตัวสั่นเทิ้ม

คาลันโตมาดวยกันกับนาง ไมกี่วันกอน คนในตระกูลเด็บสตางมีสีหนา

เยาะเยยและดูถูกนาง ก็มีเพียงคาลันที่คอยปกปองนาง
“ตกลง ขายอมรับขอเสนอ” อลิซกัดฟนรับปาก

สีหนาของนีมิทซปรากฏความสุขปนแปลกใจ เขารีบพูดวา “เยี่ยมมาก

เชนนั้น พรุงนี้ตอนเย็น ขาจะสงเจาไปยังคฤหาสนของใตเทาเมอรริท”

แตตอนนี้ สีหนาของอลิซวางเปลา นางไมมีการตอบสนองใด ๆ อีก

เลย

เย็นวันรุงขึ้น รถมาที่ถูกอัศเวินสิบสองคนคุมกันเดินทางออกจาก
คฤหาสนของตระกูลเด็บส มุงหนาไปทางคฤหาสนของเมอรริทอยาง
ชา ๆ ในรถมามีเพียงอลิซเปนผูโดยสารคนเดียวเทานั้น

อลิซกําลังนั่งกัดริมฝปากเงียบ ๆ อยูในรถมา ดวยความเครียดมือของ

นางกําชายกระโปรงเอาไวแนน

รถมายังคงมุงตรงไปขางหนา ไมนานนัก ก็มาถึงประตูทางเขา

คฤหาสนของอัครเสนาบดีขวาเมอรริท
“คุณหนูอลิซ เรามาถึงแลว” เสียงของคนขับรถมาดังขึ้นจากขางนอก

ไดยินคําพูดของเขา หัวใจของอลิซสั่น มือขวาของนางลูบคลําลงไปที่

เอวของนาง กุมดามมีดเหล็กกลาขางเอวไวแนน นั่นชวยใหจิตใจของ
นางสงบลงเล็กนอย
พอสูดลมหายใจเขายาว ๆ แลวอลิซก็ผลักเปดประตูรถมาและกาว
ออกมา

ภายในหองรับแขกของคฤหาสนของเสนาบดีขวาเมอรริท

สวมเสื้อหนังคลุมกระโปรงเอาไวขางใต, ชุดที่อลิซสวมคอนขาง
อนุรักษนิยม กาวทีละกาว สุดทายอลิซก็เดินเขาสูหองรับแขกอยาง
สงบ อลิซมองไปรอบ ๆ ตัวนาง แตไมเห็นผูใดอยูในหองรับแขก

“หืม?” อลิซอดขมวดคิ้วดวยความสงสัยไมได

ขณะเดียวกันนี้เอง สาวใชคนหนึ่งวิ่งเขามา นางกลาวอยางนอบนอม

วา “คุณหนูอลิซ ทานใตเทาอยูในหองหนังสือและอยากจะเชิญทานไป
ที่นั่นคะ”

“หองหนังสือของเขางั้นเหรอ?” อลิซสะดุงเล็กนอย
แตภายใตการมองที่เรงเราของสาวใช อลิซไดแตเริ่มกาวเดินตามหลัง
นางไป

หองหนังสืออยูในความเงียบสงบและเปนพื้นที่แยกออกมาโดดเดี่ยว มี
คนอยูที่นี่เพียงไมกี่คน เมื่อมาถึงประตูหองหนังสือ อลิซเห็นชายผม
ทองวัยกลางคนกําลังยืนอยูหนาโตะหนังสือ กําลังอานเอกสารบาง
อยางอยู
“นี่คือเมอรริทงั้นหรือ?” เมื่อเห็นเมอรริท ความประทับใจครั้งแรกขอ
งอลิซรูสึกวานี่คือชายปาเถื่อนคนหนึ่ง แมวาตอนนี้เขานั่งอยูที่โตะของ
เขา หลังของเขาตั้งตรงและแววตาคูน้นั ของเขาก็คมกริบ

“ทานดยุค คุณหนูอลิซมาถึงแลวคะ” สาวใชคนนั้นกลาวอยาง

นอบนอม

ตอนนี้เมอรริทเพียงเงยหนาขึ้นมา เมื่อเห็นอลิซเขาก็ยืนขึ้นอยางตื่น
เตน “ฮาฮา คุณหนูอลิซ ทานมาแลวจริง ๆ? ขารอทานนานแลว มา
คุณหนูอลิซ เชิญนั่ง” ขณะที่เขาพูดเขาก็ลุกจากเกาอี้และเดินไปหาอ
ลิซ

อลิซกาวเขาไปในหองหนังสือ

อลิซมองไปรอบตัวนาง ดานขวาของหองหนังสือนั้นมีช้นั วางหนังสือ

มากมาย วางเต็มไปดวยหนังสือนับไมถวน ดานซายของหองหนังสือ
นั้น มีเตียงหนึ่งหลัง
“ขาอานหนังสือหรือขอราชการ หากขาหนื่อย ขาจะพักผอนที่นั่น”
ใตเทาเมอรริทกลาวดวยรอยยิ้ม ในเวลาเดียวกันเขาเดินไปที่ประตู
หองหนังสือและปดมันลง
เห็นประตูหองหนังสือถูกปดลง ทิ้งไวเพียงนางและเมอรริทอยูภายใน
หองสองคน อลิซเริ่มเครียด
“ใตเทาเมอรริท มันจะไมดีกวาหรือ หากวาเราปลอยใหประตูหอง
หนังสือเปดไวเชนนั้น ขาไมคนุ เคยกับสถานที่มืด ๆ” อลิซรีบกลาว
ตอนที่ 16 เหลือทน

ในขณะที่เมอรริทปดประตูหองหนังสือนั้น เขายอมไดยินคําที่อลิซกลา
วจึงอดไมไดที่จะหันกลับมายิ้มใหนาง “อลิซ พวกเรากําลังจะหารือ
เกี่ยวกับปญหาภายในของตระกูลเด็บส จึงไมอาจทําไดอยางเปดเผย
นัก เจาวาเชนนั้นไหม หากองคราชาทราบเรื่องเขา ขายอมพบกับ
ปญหารายแรงเปนแน เจารูใชหรือไมวานี่ขากําลังเสี่ยงอยางมากใน
การชวยเหลือตระกูลเด็บสในครั้งนี้ นาจะเปนการดีหากเราปดประตูนี้
ไว”

อลิซนิ่งอึ้ง

ในเรื่องฝปากวาจาแลว อลิซไหนเลยจะสามารถสูกับใตเทาเมอรริทผู
ซึ่งไดชื่อวาเปนเจาแหงการวางอุบายมาอยางยาวนาน
เขาเดินผานนางไปดวยรอยยิ้ม ดานหนาชั้นหนังสือปรากฏเกาอี้ 2 ตัว
ตั้งอยูรอบโตะกลม ดูเหมือนเมอรริทจะใชที่ตรงนี้ในการสนทนากับ
เพื่อนของเขาอยูบอยครั้ง
เขานั่งลงกอน จองมองมายังอลิซ “อลิซ เจานั่งลงเถิด”

“ขอบคุณ ใตเทาเมอรริท” อลิซนั่งลงบนเกาอี้ที่อยูตรงกันขามกับ

ใตเทาเมอรริทพรอมกับลอบถอนหายใจอยางแผวเบาดวยความโลงใจ
ที่นางกังวลที่สุดเห็นจะเปนเตียงหลักที่ต้งั อยูในหองนี้

“เจารอสักครู”

ใตเทาเมอรริทคลี่ยิ้ม กาวไปหยิบขวดไวนแดงและแกวไวน 2 ใบ เทให

ตัวเอง 1 แกว และใหอลิซอีกแกว

“นี่คือไวนหยาดพิรุณครามจากอาณาจักรยูลาน ใชเวลาบมหมัก
มากวา 60 ปแลว รสชาตินับวาไมเลวเลยทีเดียว เจาลองลิ้มรสดูสิ”
เขายิ้มบอกกลาวขณะยื่นแกวไวนให

อลิซแมจะหวาดเกรงวานี่อาจเปนเลหอุบายของใตเทาเมอรริท ภายใน
อาจมียานอนหลับผสม แตดวยการจองมองมาของชายตรงหนา นางก็
ไมมีทางเลือกอื่นนอกจากยกแกวไวนขึ้นจิบเชนกัน เพียงแตวาริม
ฝปากนางแทบไมไดแตะลงแกวไวนดวยซํ้า

เมอรริทแมรับรูแตก็มิไดกลาวสิ่งใดตอ เขาเปลี่ยนหัวขอเรื่องสนทนา
“อลิซ เจากับคาลันเขาพิธีหมั้นหมายกันแลว ขาคิดวาเจาจะรูเรื่อง
กิจการภายในของตระกูลเด็บสมากกวานี้เสียอีก เจารูเรื่องการ
ลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีบางหรือไม”

“ไม ขาไมคิดวาคาลันจะทําเรื่องนี้แน” อลิซรีบกลาวตอบ “ใตเทาเม

อรริท ตระกูลเด็บสเองก็เปนตระกูลใหญ มีชื่อเสียงกวางขวาง ขาไม
คิดวาพวกเขาจะเปนผูกอเหตุลักลอบขนหยกวารีหนีภาษี”
ดวยรอยยิ้มที่ดูไมเหมือนรอยยิ้ม เมอรริทมองมายังอลิซแลวกลาว
“นั่นก็ไมแนเสมอไป”

“อา!”

ใตเทาเมอรริทราวกับไดเห็นบางอยาง ทันใดนั้นเองเขาขยับเขาไปใกล
อลิซ ใกลมากจนกระทั่งใบหนาของเขาและนางหางกันเพียงไมกี่
เซนติเมตร

อลิซถอยหางอยางตื่นตระหนก

“อยาขยับ!” เมอรริทบอกเสียงดังดวยนํ้าเสียงออกคําสั่ง

จากการเปนผูมีอํานาจออกคําสั่งมาเปนเวลาหลายป วาจาอันดุดัน
ของเมอรริททําใหอลิซตัวแข็งเกร็ง ไมกลาขยับตัวแมแตกระดิกนิ้ว เขา
คอย ๆ พินิจดูเสนผมนุมสลวยของนาง จากนั้นมองตํ่าลงมายังใบหนา
ดวยการกมหนาลงนี้เองทําใหใบหนาเขาหางจากนางไมกี่เซนติเมตร นี่
ทําใหอลิซตองผินหนาหลบทันที

เห็นดังนี้ เมอรริทก็หัวเราะ จากนั้นก็กลับไปยังที่นั่งของเขา เขาถอน

หายใจอยางชวยไมได “เมื่อครูนี้ ขาคิดวาเห็นผมขาวเสนหนึ่งบนศีรษะ
เจา แตหลังจากที่เจาขยับ ขาก็ไมเห็นมันอีกตอไปแลว”
ผมขาวเสนหนึ่งอยางนั้นหรือ?

ในใจอลิซอดไมไดที่จะรูสึกขุนเคือง ตอนนี้นางอาศัยอยูดวยกันกับโรว
ลิ่งแลว และในทุก ๆ เชาเมื่อพวกนางเกิดความเบื่อหนาย พวกนางจะ
หวีสางผมใหกันและกัน นางมักจะพบผมขาวของโรวลิ่งอยูเสมอ แต
กลับกันโรวลิ่งมักจะแสดงความอิจฉาแกนาง เนื่องจากโรวลิ่งไมเคย
พบผมขาวบนศีรษะของอลิซเลย

ขนาดผูที่หวีผมของนางทุกวันยังไมอาจพบเสนผมขาวบนศีรษะนางได
แลวเมอรริทจะสามารถพบไดอยางไร?

แตนางก็ไมกลาจะกลาวเชนนั้น

“อลิซ เจาเองยังเยาววัยนัก อยาไดหงุดหงิดกับเรื่องตาง ๆ มากเกิน

ไป มิเชนนั้นเจาจะแกเร็ว และยังอาจมีผมขาวได” เขากลาว

อลิซเพียงแคเงียบฟงในสิ่งเขากลาวเทานั้น
เขาดันเกาอี้ใหหันตรงกับของอลิซ จากนั่นจองมองมานิ่ง “อลิซ เจา
งดงามมากรูหรือไม เสนหและความงดงามของเจาชางจับใจขาเหลือ
เกิน”
อลิซอดไมไดที่จะรูสึกเขินอายและประหมา
เขาโนมตัวมาดานหนา จองมองนางอยางไมอาจละสายตา “อลิซ
เหลาภรรยาของขาตางสนใจก็เพียงแคสิ่งของนอกกายอยางเงินทอง
และชื่อเสียง พวกนางตางหยาบชาและตํ่าตอย แตเจานั้นตางออกไป
เพียงครั้งแรกที่ขาพบกับเจา ขาก็ไดแตตะลึงงัน”

“ขาไดแตนึกเสียใจภายหลังที่ไดแตงงานกับหญิงหยาบชาเหลานั้น”
ทันใดนั้นเมอรริทเอื้อมมือมากอบกุมมือบอบบางของอลิซ ตาของนาง
เบิกกวาง เมอรริทมองมาอลิซแลวกลาว “อลิซ หากวา…หากขาบอก
เจาวาขาตกหลุมรักเจาจากกนบึ้งของหัวใจ หัวใจของขาลวนมอบให
กับเจา เจาจะเชื่อขาหรือไม”

อลิซรีบผุดลุกขึ้น แตเมอรริทกอบกุมมือนางไวอยางแนนหนา

“ใตเทาเมอรริท ขานั้นเปนคูหมั้นของคาลัน!” อลิซครวญ และดวย

ความพยายามครั้งที่ 3 นางก็สามารถสะบัดมือใหหลุดจากการเกาะ
กุมของเมอรริทได
เขามองมาที่นางพลางยิ้ม “ดังที่เจาวา เจาเปนเพียงคูหมั้นเทานั้น นั่น
แปลวาเจายังมิไดแตงงาน ยอมสามารถแตงแกผอู ื่นได สําหรับคาลัน
เจาหนูแบบนั้นจะไปรูอะไรเรื่องการหาความสําราญ”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ขยับเขาใกลอลิซมากขึ้น ขณะที่อลิซเองก็ถดถอย

หลังมากขึ้นเรื่อย ๆ
แตดวยความตระหนกของนางจึงไมอาจสังเกตไดวา เมอรริทกําลัง
กดดันใหนางกาวถอยไปยังทิศทางที่เตียงตั้งอยู

“อลิซ ขาหลงรักเจาจากใจจริง ขาขอสาบาน!” เมอรริทจองมองอลิ

ซดวยความเสนหา

เมอรริทมิไดกลาวคําลวงใด ๆ ทั้งสิ้น ภายหลังจากชื่นชมรูปสลัก ‘ตื่น

ขึ้นจากฝน’ และไดพบกับอลิซเปนครั้งแรก เขาก็ตกหลุมรักนางจริง ๆ
แตในคํา ‘ตกหลุมรัก’ ที่เขาวา นั้นหมายถึง ปรารถนาที่จะครอบครอง

“ใตเทาเมอรริท!” อลิซตื่นตระหนกจนไมอาจนิ่งเฉยไดแลว

ทันใด ตนขาดานหลังของอลิซก็ชนเขากับขอบเตียง จนนางเสียหลัก

ลมหงายหลังลงบนฟูกหนานุม

ใบหนาของเมอรริทผุดรอยยิ้มขึ้น เขาขึ้นครอมบนรางของอลิซทันที
ลงนํ้าหนักกดทับบนรางของนาง “อลิซ แมเทพธิดาของขา ไดโปรด
ตอบรับความปรารถนาที่ขาคนนี้มีตอเจาดวยเถิด หากเจาทําใหขาพึง
พอใจได ขายอมตอบแทนดวยการขจัดปญหาของตระกูลเด็บสใหหมด
ไป”

ขจัดปญหาของตระกูลเด็บสใหหมดไป?
จองมองเมอรริทผูซึ่งกําลังทาบทับรางของนางอยูดานบน อลิซไมอาจ
ไมยอนนึกถึงคืนที่นางและลินลี่ยใชรวมกันในโรงแรมเล็ก ๆ นั้นได ทั้ง
สองตางตกอยูในหวงอารมณปรารถนาอยางลํ้าลึก แตในทายที่สุด
นางก็หยุดลินลี่ยไวได

เชนนั้นแลวนางจะยินยอมใหความบริสุทธิ์ของนางตกเปนของชายตรง
หนาไดอยางไร

“แมเทพธิดา เปนของขาเถิด” เมอรริทกลาวชักนําดวยนํ้าเสียงนุมทุม

อยางออนโยน พยายามกลอมใหอลิซโอนออนตอตัวเขา

“ไม ไม!”

ทันใดนั้นเอง อลิซดึงกริชออกมาจากบริเวณเอวของนางและจวงแทง
ไปยังใตเทาเมอรริท ขณะเดียวกัน หินหลายกอนจากพื้นพุงเขาใสเม
อรริทอยางรวดเร็ว

อยางไรเสีย อลิซก็ยังเปนจอมเวทธาตุดิน!
แตตัวของเมอรริทเองเปนถึงนักรบขั้นสูง ปฏิกิริยาตอบสนองของเขา
เปนไปอยางรวดเร็ว เขารีบเคลื่อนกายหลบไปอีกทาง ขณะเดียวกันก็
ตวัดมือลงไปยังผลใหกริชของอลิซตองหลุดมือ
อลิซรีบหลบไปอีกทาง มุงหนาวิ่งตรงไปยังประตูหอง
แตแลวดวยความวองไวของรางกาย เมอรริทพารางเขาไปยืนคั่น
ระหวางนางและประตู ดวยรอยยิ้มที่ดูอยางไรก็ไมอาจนับเปนรอยยิ้ม
ได “อลิซ จนปานนี้ เจายังจะขัดขืนอีกหรือ ดวยฝมือของเจาในฐานะ
จอมเวท และมีดเลมนอยนั้น เจายังคงตองการจะแข็งขืนตอขางั้น
หรือ?”

“ใตเทาเมอรริท ใหขาออกไปเถิด” อลิซยังคงยืนยัน

“เจาไมปรารถนาจะชวยเหลาตระกูลเด็บสแลว? ไมปรารถนาจะชวย
คาลัน คูหมั้นของเจาแลวอยางนั้นหรือ?” เมอรริทถาม

ดวงตาของอลิซแสดงถึงความมุงมั่นเด็ดเดี่ยว กัดฟนโตกลับ “แมขา

ปรารถนาจะชวยตระกูลเด็บสเพียงใด แตนี่หาใชวิธีที่ถูกตองเหมาะสม
เจามันอสูรราย!”

“อสูรราย?” สีหนาของเมอรริทเปลี่ยนไป เขากลาวอยางเย็นชา

“แทจริงแลวขาตองการใหเรื่องราวเปนไปอยางโรแมนติก แตในเมื่อ
เจาปฏิเสธที่จะใหความรวมมือ เชนนั่นขาจะแสดงใหดูวาอสูรราย
แทจริงแลวเปนเชนไร”

ใบหนาของอลิซซีดเผือด
“ใตเทาเมอรริท อยาเขามานะ” อลิซแมจะหวาดกลัว นางหันไปควา
เกาอี้ดานขางโยนทุมไปยังเมอรริท
เพียงแคกําปนเดียว เขาก็สามารถทําลายเกาอี้ตัวนั้นลงได

“อยาไดขัดขืนอีกเลย ที่แหงนี้…คือคฤหาสนสวนตัวของขา” เมอรริท

หัวเราะอยางสบายใจ

เมอรริทกาวเทาเขาหานางอยางยามใจ ทีละกาว ๆ อลิซไดแตกัดฟน

แลวกลาวอยางลําพองวา “เมอรริท! เจาจงอยาลืมวาครั้งหนึ่งขาเคย
เปนผูหญิงของลินลี่ยมากอน!”

คํากลาวนี้มีอานุภาพนัก ทําเอาเมอรริทถึงกับชะงักงัน นิ่งอึ้ง

อลิซเองไมไดอยากจะกลาวคําเหลานี้ นางรูดีวาการกระทําในอดีตได
ทํารายลินลี่ยอยางฝงลึก และนางก็ไมไดอยากจะมีอะไรเกี่ยวของกับ
เขามากไปกวานี้ แตนอกจากลินลี่ยแลวนางก็ไมเห็นทางใดที่พอจะ
ชวยนางใหรอดพนจากสถานการณนี้ได

“ลินลี่ย?” เมอรริทยืนนิ่งไรความเคลื่อนไหว หนาบึ้งคลํ้า

นางกัดริมฝปากพรอมบอกกลาว “เมอรริท ขาจะแสรงทําเปนวาเรื่อง
ในวันนี้ไมเคยเกิดขึ้น แตหากเจากลาทําอะไรมากไปกวานี้ เชนนั้นแลว
ก็อยาไดแปลกใจหากขาเองก็จะทําอะไรเกินขอบเขตเชนกัน เชื่อวา
ทานคงรูถึงอิทธิพลของลินลี่ยในทุกวันนี้ดี”
เมอรริทมองไปยังอลิซ
แมเขาจะหลงใหลในตัวอลิซเชนไร หากแตรดู ีวาความสัมพันธระหวาง
ลินลี่ยและอลิซเปนไปอยางลึกซึ้งและพิเศษมาก เพียงแคดูจากรูป
สลัก ‘ตื่นขึ้นจากฝน’ ไมวาผูใดก็สามารถบอกไดวาลินลี่ยเคยตกหลุม
รักอลิซมากมายขนาดไหน

‘ความรูสึกที่ลินลี่ยมีใหนางเต็มไปดวยหวงแหงรักแท หากวาลินลี่ย
รับรูวา…’ เมอรริทรูสึกเจ็บปวด

ลินลี่ย!

ชางรับมือไดยากยิ่ง

ลินลี่ยในตอนนี้มีอิทธิพลอยางมาก แมกระทั่งเขาเองที่วาก็มีอํานาจไม
นอย ทายที่สุดเขาก็เปนเพียงอัครเสนาบดีฝายขวาของหนึ่งอาณาจักร
เทานั้น ตอหนาวิหารเจิดจรัส เขานับเปนตัวอะไรได! การเลือกผูครอง
บัลลังกอาจเปนเรื่องที่จะตองพิจารณาอยางจริงจัง แตพวกเขาแทบไม
ตองคิดอะไรกับการถอดถอนอัครเสนาบดีฝายขวาของอาณาจักรหนึ่ง
ที่ลินลี่ยตองทําเพียงแคบอกกลาวแกวิหารเจิดจรัสใหเขาชวยเหลือ
เพียงแคน้นั เขาเองก็ไมอาจตานทานอันใดได

และในอนาคตอันใกล ลินลี่ยมีแตจะนายําเกรงขึ้นเรื่อย ๆ นี่จึงเปน

เหตุผลวาทําไมจึงไมมีขุนนางแมแตผเู ดียวในอาณาจักรเฟนไลกลาที่
จะตอตานหรือมุงพยายามเอาชีวิตของเขา นี่จึงเปนเหตุผลวาทําไมทุก
คนถึงแสดงความสุภาพตอลินลี่ยนัก

“อนิจจา…” เมอรริทถอดถอนหายใจอยางยาวนาน “อลิซ ขาได

ตกหลุมรักเจาเขาอยางแทจริง ชางมากมาย จนขาไดสูญเสียสติครอง
ตน”

เมอรริทยิ้มอยางขอลุแกโทษ “ขาตองขออภัย บัดนี้สติขาไดกลับคืน

แลว ในเมื่อเจาไมอาจตอบรับความรูสึกที่ขามีใหแกเจา แนนอนวาขา
ก็ไมอาจบังคับได”

“ใตเทาเมอรริท เชนนั้นขาคงตองขอตัว” อลิซรีบตรงไปเปดประตู

และกาวเทาออกไปอยางรวดเร็ว

เมื่อเห็นอลิซจากไป ทาทางออนนอมแสดงความเสียใจไดหายไปจาก
สีหนาของเมอรริท เขาจองเขม็งอยางชั่วราย แสดงสีหนาเยยหยัน
และหลุดคําออกมา “นังแพศยา!”
กวาอลิซจะเดินทางกลับมาถึงคฤหาสนตระกูลเด็บส ฟาก็มืดแลว

ในชวงเวลานี้ สมาชิกทุกคนในตระกูลเด็บสมารวมตัวกันอยูในหองโถง
ใหญรวมกันรับประทานมื้อเย็น เพียงแตในวันนี้บรรยากาศไมคอยดี
เทาไรนัก ทุกคนตางเปนกังวลเนื่องจากตระกูลเด็บสจะถูกตัดสินโทษ
เมื่อใดก็ได
“อลิซ เจากลับมาแลว?” โรวลิ่งเห็นอลิซวิ่งเขามาดานในคฤหาสน

นีมิทซและคนอื่นตางลุกขึ้นเชนกัน

‘รวดเร็วถึงเพียงนี้?’ นีมิทซตะลึง อลิซกลับมาเร็วกวาที่เขาคาด

การณไวมากนัก

“พี่หญิงอลิซ มาทานมื้อเย็นกับพวกเราสิ” โรวลิ่งเรียกนางเขาไปทันที

ระหวางทางเขาไปยังโถงหลัก อลิซกวาดตามองผูคนดานในพรอม
กลาวขออภัย “ขารูสึกไมคอยดีเทาใดนัก ขาขอตัวไปพักผอนในหอง
กอน” อลิซกลาวเสียงตํ่าและแหบแหง

โรวลิ่งรูสึกวาอลิซประพฤติตัวแปลกไปจากปกติ

“ขาขอตัวไปดูแลอลิซกอน” โรวลิ่งยิ้มใหกับทุกคนแลวตามอลิซไป
ทิ้งใหนีมิทซที่กําลังตั้งขอสงสัยไวในโถงหลัก
อลิซและโรวลิ่ง อยูภายในหองของพวกนาง

เมื่อเขามาในหองนอน อลิซทิ้งตัวลงบนเตียง นางไมสามารถกลั้น

นํ้าตาไดอีกตอไป นางรูสึกแยตอความไมเปนธรรมที่นางไดรับ
“ขาทําอะไรผิดงั้นหรือ ทําไมสวรรคถึงไดลงโทษขาเชนนี้?”
อลิซไดแตครํ่าครวญอยางโกรธแคน

“ขาไมเคยขออะไรมากไปกวา ขอใหขาไดมีชีวิตที่เรียบงายและสงบ
สุข ขอเพียงบิดามารดาขาไดใชชีวิตอยางผาสุข แลวเหตุใด เหตุใดขา
จึงตองมาเจอกับเรื่องราวเชนนี้?” ภายในจิตใจอลิซเต็มไปดวยความ
เศราโศก จริงอยูที่ตระกูลเด็บสอาจจะตองจบสิ้นลง

แตนั่นเกี่ยวของอะไรกับนาง?

ทําไมพวกเขาตองสงใหนางใหกับเมอรริท?

ทําไมนางตองตกอยูในสถานการณที่ตองเปลงวาจาวา “ขาเคยเปนผู
หญิงของลินลี่ย” ตองเปนเหตุการณวิกฤตถึงเพียงไรจึงสามารถทําให
นางเอยปากพูดประโยคนั้นออกมา นางมิไดตองการจะกลาวประโยค
นี้เลยแมเพียงนิด

“พี่หญิงอลิซ เกิดอะไรขึ้น?” โรวลิ่งที่วิ่งเขามาในหองเห็นอลิซกําลัง

รองไหสะอึกสะอื้น ปรากฏคราบนํ้าตาดวงใหญบนที่นอน ทําใหโรวลิ่
งกังวลอยางมาก

โรวลิ่งเขามานั่งประคอง ลูบหลังของอลิซอยางปลอบโยน “อยารอง

อยาไดรองอีกเลย ไมวาเรื่องรายแรงเพียงใด ทานสามารถเลาใหขา
ฟงได”
อลิซหันไปซบวงแขนของโรวลิ่ง รองออกมาดวยความทุกขใจ แมไมมี
ผูใดปลอบนางก็ไมคิดวาแยเทาใดนัก เพียงแตตอนนี้นางมีผทู ี่อยูเคียง
ขาง ทําใหนางยิ่งรูสึกทุกขใจและรูสึกถึงความอยุติธรรมที่ตนไดรับ
มากกวาเดิม

โรวลิ่งปลอบอลิซยาวนานกวาครึ่งชั่วโมง อลิซถึงคอยสงบลง

“พี่หญิงอลิซ เกิดอะไรขึ้นกันแน? บอกขามา” โรวลิ่งมองตรงมายังอ

ลิซ

อลิซสูดลมหายใจลึก จากนั้นคอย ๆ เลาเรื่องราวอยุติธรรมที่เกิดขึ้น

กับนาง “ นองหญิงโรวลิ่ง เจายอมรูดีถึงสถานการณลอแหลมที่กําลัง
เกิดขึ้นภายในตระกูลเด็บสตอนนี้ เมื่อวานนี้ทานผูอาวุโสรอง มาพบขา
เปนการสวนตัว และขอใหขาไปพบกับ…”

อลิซเลาเรื่องที่เกิดขึ้นมากเทาใด โรวลิ่งก็โมโหมากขึ้นเทานั้น
โรวลิ่งโมโหในการกระทําของนีมิทซ นางโมโหเมื่อนึกถึงสิ่งที่อลิซตอง
เผชิญ และนางรูสึกไดถึงความโกรธแคนที่มีตอการกระทําของเมอร
ริท และในขณะเดียวกัน นางก็สงสารอลิซเหลือเกิน

“ขาไมอยากเขาไปยุงเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีกตอไปแลว ขาเพียงอยาก
ใชชีวิตอยางสงบสุข” อลิซกลาวเสียงสะอื้น
ตลอดชวงไมกี่วันที่ผานมา โรวลิ่งไดแตคิดไตรตรองถึงวิธีที่จะชวย
เหลือตระกูลเด็บส หากแตเมื่อไดฟงเรื่องราวจากอลิซ นางจึงไดเขาใจ
บางอยาง

“พี่หญิงอลิซ อยาไดเศราไปเลย อยางไรเสียก็ไมอาจยอมใหใตเทาเม

อรริททําลายความบริสุทธิ์ของทานได”

อลิซพยักหนา

“แตเราก็ยังตองคิดหาหนทางชวยเหลือพี่คาลันและคนอื่น ๆ” โรวลิ่
งกลาว

อลิซเองก็ตองการที่จะชวยคาลัน แตนางไมรวู าตองทําอยางไร

“พวกเรายังคงมีทางเลือกอยู” โรวลิ่งมองมายังอลิซ “แตขาไมรวู า

ทานจะยินยอมทําหรือไม พี่หญิงอลิซ”
“โรวลิ่ง…” มองมาที่โรวลิ่ง อลิซพอจะคาดเดาไดวาโรวลิ่งนาจะหมาย
ถึงสิ่งใด

โรวลิ่งพยักหนา “ใชแลว ไปขอใหลินลี่ยชวยเปนอยางไร วันนี้เพียงแค

ทานเอยนามของเขา ใตเทาเมอรริทก็ไมกลาทําอะไรทานอีก เห็นไดชัด
วาลินลี่ยมีอิทธิพลมากเพียงใด จากที่ขารูมา เขาไมเพียงแตเกี่ยวของ
กับวิหารเจิดจรัส เขายังมีความสัมพันธกับหอการคาดอวสันอีกดวย
แมกระทั่งราชาเคลยยังปฏิบัติตอเขาราวกับเปนสหาย หากลินลี่ยเปน
ผูเอยปากเขาชวยเหลือ โอกาสที่จะชวยเหลือคาลันไดยอมไมนอยอีก
ตอไป”

มิตองสงสัยเลยเลยวาขณะนี้ในอาณาจักรเฟนไล ผูคนตางสุภาพโอน
ออนตามลินลี่ยกันหมดสิ้น

แมกระทั่งอัครเสนาบดีฝายซายและฝายขวายังไมอาจเทียบเทากับเขา
ได

นั่นเพราะทุกคนรูดีวา ในอนาคตลินลี่ยยอมกลายเปนคนระดับสูงของ
วิหารเจิดจรัส กระทั่งตอนนี้เขาถูกมองวาเปนผูที่มีศักยภาพในระดับ
สูงที่ควรไดรับการฝกอบรมอยางดี เพียงเพื่อลินลี่ย พวกเขากระทั่งสง
คารดินัลถึง 2 คนไปเขารวมเคารพพิธีศพของฮ็อก จากจุดนี้ใครตางรู
ดีวาลินลี่ยถูกมองวาสําคัญมากเพียงใด

“ทานพี่ลินลี่ย?” อลิซเต็มไปดวยความรูสึกที่หลากหลาย
นางรูดีวาเรื่องราวระหวางนางกับเขาผานมาเนิ่นนานแลว แตนางก็ยัง
ไมตองการจะเผชิญหนากับมัน นางไมอยากจะไปขอรองเรื่องใด ๆ ตอ
ลินลี่ย นางรูสึกวาไมมีหนาจะไปพบกับเขาอีกตอไปแลว”
นางรูดีวานางไดทํารายเขาอยางฝงลึก ชวงเวลาที่นางไดเขาชมรูปสลัก
‘ตื่นขึ้นจากฝน’ นางก็เขาใจดีวาลินลี่ยเคยรักนางมากเพียงใด อยาง
นอยเขาก็เคยตกหลุมรักนาง

นางรูสึกละอายใจหากตองพบกับเขา!

“พี่หญิงอลิซ ขาเขาใจดีวาทานรูสึกอยางไร” โรวลิ่งกุมมืออลิซแนน

“แตวาตอนนี้ทานพี่คาลันของพวกเราและทานพอของเขากําลังตกอยู
ในวิกฤตที่อาจสูญเสียกระทั่งชีวิต ขาขอรองทาน ขอใหทานกลั้นใจ
อดทนตอการกระทําที่แลวมาในอดีต อยางไรเสียลินลี่ยก็คงไม
ประพฤติดังเชนเมอรริท”

ในใจอลิซเต็มไปดวยความเจ็บปวด

‘ไมมีหนาจะไปพบ? ความหยิ่งในศักดิ์ศรีที่นางมีน้นั สําคัญกวาชีวิต

ของคูหมั้นและบิดาของเขาอีกหรือ?’ อลิซถามตัวเอง จึงพบวานาง
ไมมีทางเลือกอื่นอีกแลว

“พี่หญิงอลิซ” โรวลิ่งมองอลิซอยางออนวอน
อลิซสูดสมหายใจลึก บังคับใหใจตัวเองสงบลง มองไปยังโรวลิ่ง แลว
พยักหนา “ได ขาจะไปพบกับพี่ลินลี่ยในวันพรุงนี้”
ตอนที่ 17 คําวิงวอน

ณ คฤหาสนของลินลี่ย ผูมีตําแหนงเปนอธิบดีศาลจอมเวท บริเวณ

สวนนํ้าพุรอน

ปรากฏประกายแสงแหงการใชเวทธาตุดิน– สนามสุดยอดแรงโนมถวง
ลินลี่ยในยามฝกฝนขณะนี้สวมเพียงกางเกงขายาว เปลือยกายทอน
บน

มัดกลามเนื้อบนรางกายทอนบนของเขาทั้งหมดดูราวกับเปนริ้ว
ระลอกคลื่น ไมพบไขมันสวนเกินเลย ขณะนี้รางกายทุกสวน อวัยวะ
และเสนเลือดทั่วรางของเขากําลังถูกฝกโดยตานทานแรงโนมถวงที่มา
กกวาปกติถึง 4 เทา

เรื่องนายินดีภายหลังจากเขาไดกลายเปนนักรบมังกร คือดูเหมือนวา
ความสามารถดานพละกําลังก็มีมากขึ้นตามไปดวย

ทายืนของเขาโคงโกงคลายคันธนูที่ถูกดึงรั้ง มือทั้งสองขางถูกยกขึ้น
มาขนานลําตัว แตละขางปรากฏศิลากอนขนาดใหญซึ่งมีน้าํ หนักกวา
รอยปอนดตอกอน เมื่อประกอบกับการฝกในสภาวะที่แรงโนมถวง
มากขึ้น ทําใหน้าํ หนักที่เขากําลังรับอยู ณ ปจจุบัน มีมากถึงเกือบหนึ่ง
พันปอนด
ทอนขาของเขาแข็งแรงราวกับทอนเหล็ก รางกายเหยียดสูงตั้งตรง
กระทั่งสายตาของเขาก็มงุ ตรงไปดานหนา ไมมีแววสั่นไหว

หยาดเหงื่อหยดแลวหยดเลาไหลกลิ้งไปตามลําตัวของเขาจนทั่วทั้งราง
แตลินลี่ยหาไดใสใจไม

นอกเหนือจากภาระงานของอธิบดีศาลจอมเวท ลินลี่ยไดฝกฝนตัวเอง
อยางตอเนื่องทุกวัน บริเวณดานนอกสวนนํ้าพุรอน มีทหารยามยืนเฝา
อยูและมีหญิงรับใช 2 คนที่รอพรอมรับคําสั่งจากเขาอยูตลอดเวลา
แตประตูที่จะเขามายังลานนํ้าพุรอนถูกปดไว ภายในบริเวณลานฝกฝน
มีเพียงเขาผูเดียว

ยามที่ลินลี่ยกําลังฝกฝน ไมอนุญาตใหใครก็ตามเขามา

ครั้งหนึ่งราชาเคลยไดเสด็จมายังคฤหาสนแหงนี้ มหาดเล็กจากในวัง
ไมสนใจคําเตือนจากทหารที่เฝาอยูดานนอก และมุงตรงเขามายังลาน
นํ้าพุรอนเพื่อแจงใหลินลี่ยมาพบกับองคราชา ลินลี่ยสั่งลงโทษชายคน
นั้นทันทีโดยใหโบย 20 ไม รางกายของชายผูน้นั ไมอาจทนทานไดจึง
เสียชีวิตลงในที่สุด

ราชาเคลยหาไดใสใจตอการกระทําของลินลี่ยแมแตนอย ตรงกันขาม
ยังไดย้าํ อีกวา เมื่ออยู ณ ลานนํ้าพุแหงนี้ ทุกคนตองเคารพกฎของลิน
ลี่ย
 “ใตเทาลินลี่ยไดฝกหนักอยูเสมอ เขาใชเวลาทั้งวันอยูในลานนั้น เมื่อ
เขาไมไดฝกฝนศาสตรแหงนักรบ เขาก็ฝกฝนศาสตรแหงจอมเวท ขา
คิดวาชวงเวลาเดียวที่เขาจะพักผอนก็คือยามที่เขาแกะสลักหินเทานั้น”
หญิงรับใชผหู นึ่งกลาวเสียงเบา หญิงรับใชอีกคนผงกหัวรับคํา “ขาไม
เคยพบกับขุนนางที่ขยันมากเทานี้มากอน ขาเคยรับใชใตเทาที่เปน
อาจารยผฝู กสอนศาสตรแหงนักรบ ยังฝกฝนเพียงวันละ 4 ชั่วโมง
เทานั้น”

อัศวินจากวิหารเจิดจรัสที่ยืนอยูไมไกลตางรูสึกนับถือลินลี่ยอยางมาก
อัจฉริยะสวนมากจะมีชื่อเสียงโดงดังในระยะแรก แตภายหลังจะคอย
ๆ ดับหายไป ทุก ๆ ปวิหารเจิดจรัสจะสนับสนุนอัจฉริยะมากมาย
อยางไรก็ตามพวกเขากลับไมเคยเจอใครโดดเดนเทาลินลี่ยมากอน
สวนใหญแลวเมื่อฐานะทางสังคมของพวกเขาพุงสูงขึ้นอยางรวดเร็ว ก็
มักจะไขวเขวไปกับปจจัยภายนอกอื่นๆ พัฒนาการจึงคอย ๆถดถอย
ลง

“หากใตเทาลินลี่ยยังคงฝกฝนตอเนื่องเชนนี้ เขาตองกลายเปนนักรบ
ระดับ 9 ที่อายุนอยที่สุดเทาที่เคยมีมาเปนแน และรวมถึงบรรลุระดับ
เซียนที่อายุนอยที่สุดเชนกัน” หนึ่งในองครักษกลาว

ทหารองครักษคนอื่น ๆ ลวนเห็นดวย
ทุกคนในที่นี้ตางยอมรับในความเพียรพยายามและอุตสาหะที่ลินลี่ยมี
ใหตอการฝกฝน
เพียงแควา… “ใตเทาลินลี่ยออกจะเขมงวดและนากลัวอยูบาง” หญิง
รับใชผหู นึ่งกลาวดวยนํ้าเสียงอมทุกข

ในใจของพวกนาง ลินลี่ยคือชายที่หลอเหลา เยาววัย ทั้งยังแข็งแกรง

เขากําลังจะมีอนาคตที่รงุ โรจน! ทุกสิ่งอยางลวนไรที่ติ เพียงแต
มนุษยสัมพันธที่เขามีตอผูอื่นนั้นแยมาก กระทั่งกับหญิงรับใชอยาง
พวกนาง เขาไมแสดงออกถึงความเปนสุภาพหรือแสดงความออนโยน
แมเพียงนิด

แตสิ่งที่ผอู ื่นไมรู นั่นก็คือกระทั่งตอนเขากําลังแกะสลักหิน เขาไมได

พักแตอยางใด แตกําลังเพิ่มพลังจิต ในอัตราเร็วขั้นสูงสุด! ลินลี่ย
กําลังเพิ่มความแข็งแกรงอยูทุกชั่วขณะ!

ภายในสวนนํ้าพุรอน

“ฟูว”
ตลอดเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มแหงการฝกฝนดานพละกําลังสิ้นสุดลง ลินลี่
ยเริ่มตนเดินลมปราณนักรบเลือดมังกรภายในราง ความเหนื่อยลา
จางหายลง เขาคอย ๆ ชักเหล็กสกัดตรงออกมา จากนั้นเดินตรงไปยัง
ศิลากอนใหญที่เขาวางทิ้งไวบนผืนหญา เขากําลังจะลงมือแกะสลัก
จองมองไปยังศิลาทั้งสองกอน สํารวจดูลายเสนและโครงสรางของหิน
ลินลี่ยเริ่มตนออกแบบการแกะสลักของเขาในใจ พริบตาเดียวภาพ
ใบหนาของนักรบในจินตนาการก็ปรากฏขึ้นในจิตใจ

รอยยิ้มถูกสงออกมาบนใบหนา เหล็กสกัดตรงในมือของลินลี่ยเริ่ม
ขยับอยางเปนจังหวะราวกับกําลังลองลอยอยูและฟาดฟนไปบนหิน
สลัก ทําใหเกิดเศษหินกระเด็นกระดอนไปทั่ว ลินลี่ยลงมืออยางตั้งใจ
ไรซึ่งความลังเล นํ้าหนักที่ถายลงในการแกะสลักก็เหมาะเจาะไมมี
ความผิดพลาดแมแตนอย

ชางเปนความรูสึกที่แสนวิเศษเสียจริง!

จิตวิญญาณของลินลี่ยเริ่มที่จะจมดิ่งไปในกระแสแหงธาตุดินที่สั่นไหว
รายลอมรอบขาง ทําใหเขาสัมผัสถึงทุกเสนสายและรอยแตกของหิน
เบื้องหนาไดอยางชัดเจน ขณะเดียวกันก็ยังทําใหเขาลงมือทุก ๆครั้ง
ของเขาเปนไปไดอยางแมนยําไรที่ติ

ราวกับเปนเรื่องธรรมดา!
ลินลี่ยในตอนนี้หลอมรวมเปนหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ทามกลาง
บรรยากาศแหงธรรมชาติโอบลอมซึ่งเปนเหมือนดั่งพระแมแหงความ
กรุณาปราณี ไดมอบความแข็งแกรงใหกับเขาเติบโตขึ้น

“ฟูว”
เมื่อผอนลมหายใจออกจนหมด ลินลี่ยลดเหล็กสกัดตรงในมือลง
ผานไปสองชั่วโมง ศิลาขนาดใหญไดกลายเปนรูปสลักอยางหยาบ ๆ
เขาตั้งใจจะแกะสลักลงรายละเอียดตอในวันถัดไป เนื่องจากทุก ๆ วัน
เขาไดกําหนดเวลาที่จะใชไปกับการแกะสลักโดยเฉพาะไมใหเกินไป
กวาที่ต้งั ใจไว

เขาจําเปนจะตองจัดสรรองคประกอบในการฝกใหเปนไปอยางเหมาะ
สม เพื่อใหไดมาซึ่งการเพิ่มความแข็งแกรงอยางสูงสุดเทาที่จะเปนไป
ได

การฝกฝนเชนนี้เกิดขึ้นทุกวันตั้งแตตีหา จวบจนขณะนี้เปนเวลาแปด
นาิกา ซึ่งเปนเวลาอาหารเชาแลว

เมื่อลดเหล็กสกัดตรงในมือลง ลินลี่ยถอดกางเกงออก และกาวลงไป

ยังบอนํ้าพุรอน รับรูไดถึงความรอนตามลําตัวไลเรียงไปทั่วทุกมัด
กลามเนื้อ ลินลี่ยปดตาลงอยางผอนคลาย ในที่สุดก็เปนชวงเวลาแหง
การพักผอนที่แทจริง
“เขามาได” ลินลี่ยตะโกนบอก

หญิงรับใชสองคนที่ยืนเฝาอยูดานนอกมาตลอดไดยินดังนั้นก็กาวเขา
มาพรอมถาดในมือสองถาด ภายในเต็มไปดวยอาหารและผลไมอยาง
พรักพรอม
“ใตเทาลินลี่ย” หญิงรับใชท้งั สองวางถาดลงบนโตะที่ต้งั อยูไมไกล
และยืนรอรับคําสั่งตอไปของลินลี่ยอยางนอบนอม

เมื่อตองยืนอยูดานขาง พวกนางตางอดไมไดที่จะชําเลืองตามองไปยัง
ลินลี่ย ลินลี่ยตอนนี้ที่กําลังเปลือยกายอยู รางกายที่เต็มไปดวยกลาม
เนื้อกําลังเอนกายอยูเบื้องหนาชางเปนอะไรที่นาตื่นตาอยางมาก

“พวกเจาไปไดแลว”

ลินลี่ยกลาวดวยนํ้าเสียงสงบนิ่ง

“เจาคะใตเทา” หญิงรับใชท้งั สองออกไปทันทีอยางนอบนอม

ตั้งแตกาวเทาเขามา ลินลี่ยไมไดเหลือบตามองพวกนางแมเพียงสัก
ครั้ง

จากนั้นเขากาวขึ้นจากบอนํ้าพุ สวมชั้นในตามดวยเสื้อผาชุดใหมที่ถูก
จัดเตรียมไว ทิ้งตัวลงบนเกาอี้และเริ่มรับประทานอาหารเชา
“ฟุบ” เงาสีดําตรงมาจากผืนหญาที่อยูหางออกไป หนูเงาบีบีที่งีบ
หลับยามลินลี่ยกําลังฝกฝนการแกะสลักอยูไดพงุ ตัวเขามาอยาง
รวดเร็ว
“เจานาย นี่เปนเวลาอาหารเชาแลวหรือ อา เชนนั้นแลว เนื้อยางชิ้น
ใหญนั่นขาขอก็แลวกัน” บีบีกลาวจองมองเนื้อที่ตนหมายตาไมกระ
พริบ

ลินลี่ยหัวเราะในลําคอ

‘ทานปูเดลิน ทานคิดวาพวกเราพอจะมีวิธีจัดการกับเคลยในตอนนี้
หรือไม?’ ลินลี่ยกลาวกับปูเดลินในใจ

เดลิน โคเวิรท ลอยออกมาจากแหวนมังกรขนด นั่งลงบนเกาอี้อีกตัว

หนึ่ง ยิ้มใหกับลินลี่ย “ลินลี่ย เคลยนะเปนถึงนักรบขั้นที่ 9 ชองวาง
ระหวางเจาทั้งสองยังมากเกินไป ตอใหเจาอยูในสภาวะนักรบมังกร
แบบเต็มรูปแบบแลวก็ยังมีพลังเทียบเทากับนักรบขั้นที่ 8 ระดับตน ๆ
เทานั้น เดี๋ยวนะ ไมสิ ตอนนี้เจาเปนนักรบขั้นที่ 6 ระดับปลายแลวจึง
เทียบไดกับนักรบขั้นที่ 8 ระดับปลายเมื่อเจาอยูในรูปแบบนักรบมังกร
เต็มขั้น แตอยางไรก็ดี เจาก็นับวาหางจากเคลยอยูมาก”

ลินลี่ยแมรสู ึกไมอยากจะยอมรับ แตเขาก็รดู ีวา ณ ตอนนี้ เขายังไม

อาจเปนคูมือใหกับผูที่เปนคนออกคําสั่งใหดยุคแพตเตอรสันลักพาตัว
มารดาของเขาไป หรือก็คือราชาเคลย นั่นเอง

“ขามีเพียงทางเลือกเดียวคือ ตองฝกหนักตอไปเทานั้น” ลินลี่ยกํา

หมัดโดยไมรตู ัว สอมในมือถูกบิดใหงอดวยพละกําลัง
ในระดับขั้นตน ๆ พละกําลังที่ถูกเสริมขึ้นมาจากการเปลี่ยนเปนนักรบ
มังกรนั้นมีผลอยางมาก เมื่อวัดจากปริมาณการฝกฝนของเขาซึ่งตอน
นี้เปนนักรบขั้นที่ 6 ระดับปลายแลว ภายในครึ่งปนี้เขามีโอกาสอยาง
มากที่จะเลื่อนระดับเปนนักรบขั้นที่ 7 หากเมื่อเวลานั้นมาถึง ภายใต
สภาวะแหงนักรบมังกรเขาจะสามารถกาวไปถึงการเปนนักรบขั้นที่ 9
ระดับตนได

“ใตเทาลินลี่ย” เสียงจากหญิงรับใชลอยเขามาจากภายนอกลานนํ้าพุ

“เขามา” ลินลี่ยกลาวอยางสงบ

เพียงแตคราวนี้หญิงรับใชรีบเขามา กลาวอยางนอบนอมวา “ใตเทาลิ

นลี่ย ดานนอกมีหญิงสาวผูหนึ่งนามวาอลิซมาขอเขาพบกับใตเทา
เจาคะ”

“อลิซ?” เปลือกตาของลินลี่ยกระตุก เขามองไปยังหญิงรับใชที่มา

แจงขาว “พานางไปหองรับแขก ขาจะตามไปที่นั่น” ลินลี่ยยืนขึ้นขณะ
พูด
“เจาคะใตเทาลินลี่ย” หญิงรับใชผนู ี้ไมกลาที่จะเหลือบมองลินลี่ย
แมแตนอย นางรูดีวาลินลี่ยเขมงวดตอผูใตบังคับบัญชาของเขาเพียง
ใด

……
อลิซบีบกระชับแกวนํ้าในมือ นางมีทาทีทุกขใจ การที่นางจะมาขอรอง
ใหลินลี่ยเขาชวยเหลือ ชางเปนอะไรที่ลําบากใจสําหรับนาง หากแต
ตอนนี้นางมีเพียงทางเลือกเดียวเทานั้น

เสียงฝเทาใกลเขามา

รางกายของอลิซแข็งทื่อ นางหันหนามองไปยังทิศทางนั้นทันที

ลินลี่ยในชุดลําลองเรียบงาย ยิ้มและกาวเขามาในหองโถงรับแขก เห็น

อลิซกําลังมองมาที่เขา เขาก็ไดแตพยักหนาและยิ้มตอบกลับ “อลิซ
นานแลวที่เราไมไดพบกัน” ลินลี่ยกลาวขณะทิ้งตัวลงนั่งในเกาอี้
ประธาน

อลิซเห็นไดชัดวาอากัปกิริยาของลินลี่ยไดเปลี่ยนไปอยางมากเมื่อ
เทียบกับหนึ่งปกอนหนา หนึ่งปกอนนางยังรูสึกวาเขายังเด็กและไม
ประสีประสาเทาไรนัก

แตตอนนี้ ลินลี่ยเต็มไปดวยกิริยาทาทางที่สงางามของชนชั้นสูง แค

รอยยิ้มบางๆ ที่เขาสงมา ไมวาใครก็สามารถสัมผัสไดถึงราศีที่ไม
ธรรมดาของเขา ราศีที่บงบอกถึงฐานะอันสูงสง

“พี่ลินลี่ย” อลิซพยายามบังคับเสียงของนางใหสงบลง แตพบวามัน

ยังคงสั่นเครืออยูเล็กนอย
“เจาตองการทานผลไมหรือไม ขายังพอจําไดวาผลไมโปรดของเจา
คือผลมะกอก” ลินลี่ยเหลือบตาไปยังหญิงรับใชที่อยูไมไกลเพียงหนึ่ง
ครั้ง

ในเวลาไมนาน หญิงรับใชคนนั้นก็กลับมาพรอมกับจานผลไม

“ขอบคุณ” อลิซหยิบผลมะกอกขึ้นมากัดคําเล็ก ๆ ชวงขณะนั้นเอง

นางอดที่จะคิดถึงชวงเวลาที่นางกับลินลี่ยทานผลมะกอกดวยกันไมได
และตอนนั้นลินลี่ยเปนผูปอนมันใหแกนางดวยตัวเอง

อลิซอดไมไดที่จะเงยหนาขึ้นมองลินลี่ย และพบวาเขาเองก็กําลังยิ้มให
นางอยู

“พี่ลินลี่ย” อลิซลดมือที่ถือผลไมลงมา มองตรงไปยังชายที่นั่งขาง

หนานาง “มีบางเรื่องที่ขาตองขอความชวยเหลือจากทาน”

“เจาตองการความชวยเหลือจากขางั้นหรือ?” ลินลี่ยเองไดคาดเดา
ถึงสาเหตุเบื้องหลังในการมาเขาพบเขาของอลิซไวอยูแลว
“เชิญกลาวออกมาไดเลย” ลินลี่ยกลาวออกมาตรง ๆ

อลิซสูดหายใจเขาลึก มองไปยังลินลี่ยอยางจริงจัง “พี่ลินลี่ย ทานนา

จะรูเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลของคาลันดี ขาคิดวาคาลันกับคนอื่นๆ ใน
ตระกูลเปนผูบริสุทธิ์ พวกเขากําลังถูกใสความ ขาหวังวาทานจะชวย
เหลือพวกเขา ดวยการเจรจากับองคราชาเคลย ขาหวังวาทานจะ
สามารถชวยลางมลทินและชวยกอบกูชื่อเสียงจากคําครหานี้ใหแก
พวกเขาได ขามั่นใจวาองคราชายอมเห็นแกหนาทาน”

ลินลี่ยอดที่จะหัวเราะออกมาอยางจนปญญาไมได

บริสุทธิ์ง้นั หรือ?

ผูอื่นอาจไมรับรู แตยอมไมใชเขาผูซึ่งไดลงมือสังหารแพตเตอรสัน
ยามนั้นแพตเตอรสันไดบอกกลาวแกเขาเองเกี่ยวกับการลักลอบขน
หยกวารีหนีภาษีครั้งนี้ เขามั่นใจวาโอกาสที่ตระกูลเด็บสมีจะสวนรวม
กับการลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีครั้งนี้มีมากกวา 80-90
เปอรเซ็นต

“ลางมลทินอันไมเปนธรรม? เหตุใดเจาจึงคิดวาพวกเขาบริสุทธิ์ละ?
อลิซ เจาคิดหรือวาเจารูจักตระกูลเด็บสดีแลว?” ลินลี่ยมองอลิซ

อลิซตื่นตระหนก
นางตองใชความกลาอยางมากในการกลาวถอยคําเหลานั้นออกมา
แตจากคําพูดที่ลินลี่ยตอบกลับนางดวยคําถามเมื่อครู ทําใหนางรูสึก
ไดวา… ลินลี่ยไมมีความคิดจะชวยเหลือแมแตนอย
นางพลันรูสึกอยากรองไห และทุกขใจอยางมาก
อลิซลุกขึ้นยืน กลาวกับลินลี่ย “พี่ลินลี่ย ขาขออภัย ขาไมควรมาที่นี่
เลย ขารูดีวาในอดีตขาไดทําเรื่องผิดพลาด ไมนาใหอภัย และการที่ขา
มาที่นี่เพื่อขอความชวยเหลือจากทานเพื่อตระกูลเด็บสมันเปนคําขอที่
มากเกินไปสําหรับขา ไมเปนไรหากทานไมคิดชวยเหลือ ขาก็ไมคิดโทษ
ทานแมแตนอย” จากมุมมองของอลิซ ลินลี่ยกับคาลันเปนคูแขงกันใน
ดานความรัก ดีแคไหนแลวที่ลินลี่ยไมไดกระทําสิ่งใดซํ้าเติมตระกูล
เด็บสยามที่พวกเขาตกสูสถานะเชนในปจจุบัน

ลินลี่ยมองดูอลิซ ในยามนี้จิตใจของเขาสงบนิ่งอยางมาก

เรื่องที่รักครั้งแรกของเขาลมเหลวนั้น บัดนี้หลงเหลือเพียงภาพฝนที่ได
ลวงพนมาแลว ลินลี่ยในตอนนี้ไดผานประสบการณเฉียดตายจาก
หุบเขาแหงเมฆหมอก ไดกลายเปนนักรบเลือดมังกร และดวยการจาก
ไปของบิดาเขา ตอนนี้เขากําลังมุงหนาไปสูหนทางแหงการลางแคน!

ดวยจุดมุงหมายในการลางแคนของเขา ลินลี่ยไดแตขัดเกลารางกาย
และจิตใจใหบังเกิดความโหดรายทารุณ ความเย็นชา ไมใหขาดไปแม
เพียงนิด ความพรอมทางดานจิตใจของลินลี่ยในตอนนี้เหนือลํ้ายิ่งกวา
ตัวเขาในปกอนหนาอยางทาบไมติด เขาโตขึ้นมากในชวงเวลาที่ผานมา
ทั้งดานพละกําลัง ความแข็งแกรงและทางดานจิตใจก็ดวยเชนกัน ลิน
ลี่ยเมื่อปกอนไมอาจเทียบเทากับตัวเขาในยามนี้ไดเลย เขาไมใชลินลี่ย
คนเดิมที่อลิซคิดวาเขาเคยเปนอีกตอไป
ดวยประสบการณที่เขาไดสั่งสมมา บัดนี้เขาไดเติบใหญแลว ลินลี่ยได
ผานพนเหตุการณตาง ๆ มาอยางมากมาย

“พี่ลินลี่ย ขาขอตัว” อลิซกลาวและลุกขึ้นเตรียมตัวกลับ นางรูสึกได

ถึงนํ้าตาที่กําลังจะกลั้นไวไมไหว

“อลิซ” ลินลี่ยยืนขึ้นเชนกัน ยืดแขนออกมาวางไวบนบาของอลิซ

อลิซหันกลับมาหาลินลี่ยดวยความประหลาดใจ ลินลี่ยมองนางตรงๆ
กลาวดวยนํ้าเสียงจริงจังวา “อลิซ ยังมีเรื่องอีกมากที่เจาไมรู ตระกูล
เด็บสจะบริสุทธิ์หรือไม นั่นไมใชเรื่องที่เจาจะตัดสินได อยางไรก็ตาม
ในเมื่อเจาตัดสินใจมาพบขาเพื่อขอใหขาชวยเหลือ ขาก็จะไมนิ่งดูดาย
หรือเพิกเฉยตอเรื่องนี้ แต…ขาจะสามารถชวยพวกเขาไวไดสําเร็จหรือ
ไมน้นั นั่นก็เปนอีกเรื่องหนึ่ง”
ตอนที่ 18 เยี่ยมเยือน

อลิซรูสึกวาหัวใจนางสั่นสะทานทันที ความรูสึกอบอุนแลนเขามาใน
ใจนาง เปนความรูสึกสํานึกบุญคุณระคนเสียใจไมมีสิ้นสุด

“พี่ลินลี่ย! ขอบคุณ, ขอบคุณทานจริงๆ” อลิซไดแตพูดยํ้าอยางชวย

ไมได นํ้าตานางเริ่มคลอเบา เปนนํ้าตาแหงความตื่นเตนดีใจ

ลินลี่ยยิ้ม “กลับไปเถอะ บายนี้ ขาจะเขาวังเพื่อเขาเฝาฝาบาท”

ลินลี่ยรสู ึกไดในตอนนี้วาหัวใจเขาสงบมาก ยามเขามองอลิซ เมื่อเห็น

อลิซ ในสายตาเขาก็เหมือนมองดูสหายสตรีที่มีไมตรีที่ดีตอกัน ไมมี
อะไรมากกวานั้น

“คะ, ขอบคุณ” อลิซชายตามองลินลี่ยอีกครั้ง จากนั้นก็หันศีรษะแลว

เดินจากไป ความคิดของนางซับซอนยิ่งขึ้น

แตแรกทีเดียวอลิซเกรงวาเพราะในอดีต นางทํารายจิตใจลินลี่ย ลินลี่

ยคงรูสึกเกลียดคาลัน และนาจะเปนเหตุใหลินลี่ยไมยอมชวยคาลัน
แตทาทีของลินลี่ยผิดจากที่นางคาดสิ้นเชิง ลินลี่ยไมมีอาการตื่นเตน
แมแตนอย เขาสงบนิ่งมาก

เมื่อเห็นอลิซกลับไปแลว ลินลี่ยนั่งลง ควาผลไมมากินตามปกติ ตอน

นี้บีบีโผลออกมาเชนกัน

“เจานาย, ทานจะชวยอลิซนั่นจริงๆ เหรอ? ถาเปนขานะ ขาคงตะเพิด

นางออกไปนานแลว ฮึ, ดีแคไหนแลวที่ทานไมตบนางจนตายในฝามือ
เดียว” บีบีบนอยางไมพอใจ

ลินลี่ยชําเลืองมองบีบี “บีบี! มนุษยไมเหมือนอสูรเวทหรอกนะ”

ขณะนั้นเดลิน โคเวิรทลอยออกมาจากแหวนมังกรขนด มองลินลี่ย

ดวยสายที่เห็นชอบดวย เขาพูด “ลินลี่ย! เจาทําไดดีมาก, ขายังกังวล
ใจอยูบางวา เจาจะใชอารมณแบบเด็กๆ ไลนางออกไปแลวขวางกอน
หินไลตามเสียอีก”

“อารมณแบบเด็กๆ ?” ลินลี่ยสะดุง

ในสายตาของเดลิน โคเวิรท พฤติกรรมอยางนั้นเปนการกระทําของ

เด็กแนนอน
“ถูกแลว พวกผูหญิงมีอยูทั่วทุกที่นั่นแหละ” เดลิน โคเวิรทหัวเราะหึ
หึ

ลินลี่ยพูดไมออกทันที เขาไมคอยเห็นดวยตอมุมมองเรื่องสตรีของ
เดลิน โคเวิรทซึ่งคอนขางจะคลายกับมุมมองของเยลและเรยโนลด
 “เอาละ, คุยกันพอแลว ขาตองฝกตอไป” ลินลี่ยลุกขึ้นทันทีและกลับ
เขาไปที่สวนนํ้าพุรอน

เทาที่ลินลี่ยใครครวญดู อลิซไมมีอะไรมากไปกวาฉากชีวิตฉากหนึ่ง
ที่ไมสงผลตออารมณของเขา ในตอนนี้ สิ่งเดียวที่อยูในใจลินลี่ยก็คือ
ลางแคนใหบิดาของเขา

…..

“ฝาบาทอยูในหองทรงอักษรกําลังตรวจขอราชการอยู ใตเทาลินลี่ย
โปรดตามขามาหองทรงอักษร” มหาดเล็กพูดดวยความเคารพ

ลินลี่ยพยักหนา

บีบียืนอยูบนไหลของเขา ลินลี่ยเดินตามมหาดเล็กตรงเขาไปหอง
หนังสือ ผานไปไมนานพวกเขาก็มาถึง
“ฝาบาท! ใตเทาลินลี่ยมาถึงแลว” มหาดเล็กสงเสียงทูลบอกจาก
นอกหองหนังสือ

เคลยที่หมกมุนกับการอานหนังสือบางเลมก็เงยหนาขึ้น เมื่อสายตาที่
คลายพยัคฆมองเห็นลินลี่ย นัยนตาเขาเปนประกายตื่นเตน เขากลาว
“ลินลี่ย, รีบเขามา ระหวางเราไมจําเปนตองมีพิธีรีตรองอะไรมาก”
 “พะยะคะ, ฝาบาท” ลินลี่ยหัวเราะเบาๆ พลางเดินเขาหองหนังสือ
เคลยในสายตาลินลี่ยเปนคนกลาหาญ, ตรงไปตรงมาและสุภาพเหลือ
เชื่อเมื่อแสดงออกตอลินลี่ย ไมเคยใชสถานะราชาเพื่อขมเหงเขา

“ถาไมใชเพราะความตายของบิดาเรา” ลินลี่ยนึกในใจ “บางทีทานกับ

ขาคงกลายเปนสหายกันได แตไมวันใดวันหนึ่ง ขาตองฆาทาน เพียง
แตตอนนี้ขายังไมมีโอกาส” ลินลี่ยไมเคยลังเลใจเลยในการตัดสินใจฆา
เคลย

ทันทีที่เขามีโอกาส เขาจะฆาเคลยแนนอน

เคลยชนแกวไวนอวยพรกับลินลี่ย พอจิบเสร็จจึงกลาววา “ลินลี่ย,

ยากนักนะที่เจาเปนฝายมาเยี่ยมขาถึงในวัง มีธุระอะไรหรือเปลา,
อธิบดีศาลจอมเวทของขาถึงมีเรื่องมาปรึกษาขาในวันนี้?”

ลินลี่ยหัวเราะเบาๆ
ความจริงตําแหนงอธิบดีศาลจอมเวทมีหนาที่รับผิดชอบไมกี่อยาง
แตลินลี่ยไมเคยมาดําเนินการหนาที่เหลานั้น เขาจะปลอยใหนักเวท
ประจําศาลคนอื่นๆ รับผิดชอบแทน และเคลยก็ไมเคยกดดันอะไร
เขา ที่สําคัญลินลี่ยรับราชการในอาณาจักรแตเพียงในนาม ทั้งหมดที่
เขาทําก็คือ แสดงตัววาเขาเองอยูฝายเดียวกับเคลย
“เปนความจริงที่ขามาวันนี้เพื่อปรึกษาบางอยาง” ลินลี่ยยิ้มขณะมอ
งดูเคลย “เกี่ยวกับเรื่องที่ตระกูลเด็บสตองสงสัยลักลอบคาหยกวารี
ฝาบาทรับสั่งใหครากุมคาลันและเบอรนารดใชไหม?”

“เปนเชนนั้นจริง” เคลยขมวดคิ้วขณะมองดูลินลี่ย “อะไรกัน, เจามา

คุยเรื่องพฤติกรรมของพวกเขาหรอกหรือ?”

ชวงเวลาเชนนี้มีขุนนางนอยมากที่จะมาชวยพูดแกตางใหตระกูลเด็บส
เหตุผลที่พวกเขาทําเชนนี้เพราะตระกูลเด็บสกระทําการมิชอบ

“ถาเจาตองการชวยตระกูลพวกเขาจริงๆ ขายอมเห็นแกหนาเจา
แนนอน” เคลยพูดอยางตรงไปตรงมา

สิ่งเดียวที่เคลยตองการก็คือทําลายโครงสรางอํานาจที่แพตเตอรสัน
นองชายเขาไดสรางไว สําหรับตระกูลเด็บส เขาจะกําจัดพวกเขานั้น
เปนเรื่องปกติ เขายินดีจะอภัยใหตระกูลเด็บสเพื่อแลกกับความพอใจ
ของลินลี่ย ที่สําคัญแมวาเขาจะนิรโทษใหตระกูลเด็บส เขายัง
สามารถบีบพวกเขาไดโดยปรับมูลคาใหหนักตามกระบวนการ
“ไมใช” ลินลี่ยสายศีรษะ “ขาไมไดมาพูดแกตางแทนพวกเขา”

“วาไงนะ?” เคลยมองลินลี่ยดวยความฉงน
ลินลี่ยพูดแบบสบายๆวา “ฝาบาท ขอกลาวหาเรื่องตระกูลเด็บส มี
เอี่ยวกับการลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีน้นั เปนเรื่องปกติที่ตอง
จัดการอยางยุติธรรมและตรงไปตรงมา”

“โฮ?” เคลยมองลินลี่ยดวยความสงสัย “ถายังงั้น ลินลี่ย เหตุที่เจามา

วันนี้เปนเพราะ … “

ลินลี่ยหัวเราะออกมา “ตามความเห็นของขานั้น พระองคเพียงคุมขัง

เบอรนารด ประมุขของตระกูลไวก็นาจะเพียงพอแลว เนื่องจากทาน
สงสัยวาตระกูลเด็บสมีเอี่ยวกับการลักลอบขนหยกวารีหนีภาษี สวน
ลูกชายของเขาไมมีความจําเปนตองคุมขังไว จริง ๆ แลว มีความ
จําเปนอะไรตองคุมขังทายาทเอาไวกันเลา? หากทานคุมขังคนที่หนึ่ง
ไว พวกเขาก็ยังมีคนที่สอง ตราบเทาที่ตระกูลของพวกเขาไมไดถูก
ทําลายจนหมดสิ้น ก็จะมีคนสืบทอดสายเลือดตอไป”

“ลินลี่ย ที่เจาพูดหมายความวา … ” เคลยมองลินลี่ย

ลินลี่ยมองเคลยกลับ “ฝาบาท ขาหวังวาทานสามารถปลอยคาลันได”

“โฮ ปลอยคาลันงั้นรึ ขาไดยินขาวลือมาวาเจากับคาลันนั้น…?” เคลย
นั้นไดทําการตรวจสอบเรื่องของลินลี่ยอยางละเอียด เปนเรื่อง
ธรรมดา ที่เขาจะรูเรื่องราวอันซับซอนในอดีตระหวาง ลินลี่ย,คาลัน
และ อลิซ
ลินลี่ยไดแตหัวเราะอยางจนปญญาออกมา “ฝาบาท, เรื่องนั้นมันผาน
ไปนานแลว”
เคลยกลาวเตือนวา “ลินลี่ย ขาขอเตือนเจาเอาไวกอนวา จากการ
สืบสวนของขา สหายคาลันของเจาคนนี้เปนคนโหดเหี้ยม และจิตใจ
คับแคบ เจาคิดเจาแคน”

“ขาทราบดี” ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

ดวยการเจอกันกับคาลันเพียงไมกี่ครั้ง ลินลี่ยก็สัมผัสไดแลววามุมมอง
ของคาลันที่มีตอเขานั้นเต็มไปดวยความเกลียดชัง และ … ลินลี่ยยังรู
อีกดวยวาในระหวางการจัดแสดงรูปแกะสลัก “ตื่นจากฝน” เปนเวลา
เจ็ดวันนั้น เขาคือใครบางคนที่ปรารถนาจะทําลายมัน

การทําลายรูปแกะสลักทิ้งไมไดกอใหเกิดประโยชนตอผูใด

นอกจากคาลันแลว ลินลี่ยคิดไมออกวาจะยังมีใครที่ตองการจะ
ทําลาย ‘ตื่นจากฝน‘ อีก

“แลว เจาชวยเขาดวยเหตุอันใดเลา?” เคลยถามตอ

“ฝาบาท ทานคิดวาขาตองเปนกังวลกับคนจิตใจคับแคบและไรซึ่งวิสัย
ทัศนเชนเขาจริง ๆ หรือ?” ลินลี่ยยิ้มพลางมองเคลย เคลยกระพริบตา
และหัวเราะออกมาเชนกัน
“ใชแลว. เมื่อกอน อาจกลาวไดวาเจาและคาลันเปนคนคุนเคย แต
ตอนนี้ ไมเพียงแตเขาไมตองการที่จะเปนเพื่อนกับเจา เขากลับจง
เกลียดจงชังเจาแทน มีเพียงบิดาของเขาที่ยังคงพยายามผูกมิตรกับ
เจาตอไป เมื่อเปรียบเทียบกับบิดาของเขาแลว ตัวคาลันนั้นก็นับไดวา
ไรวิสัยทัศนจริง ๆ ” เคลยหัวเราะเสียงดัง

เคลยตบไหลลินลี่ยเบา ๆ “ไมตองหวง ขาจะสั่งใหเมอรริทจัดการคดีนี้

อยางยุติธรรมและตรวจสอบหลักฐานอยางละเอียด ตระกูลเด็บสจะ
ไดรับความยุติธรรมแนนอน แตหากตระกูลเด็บสมีความผิดฐาน
ลักลอบขนหยกวารีหนีภาษีจริง ขาจะลงโทษพวกเขาไมใหหนีรอดไป
ไดแมแตคนเดียวเชนกัน” “ใชแลว ตัดสินคดีอยางยุติธรรม” ลินลี่ย
พยักหนา

ในรถมาระหวางทางกลับบาน บีบีนอนอยูบนตนขาของลินลี่ย

“วาว เจานาย ทานชางรายกาจนัก ประมุขของตระกูลเด็บสมีเอี่ยวใน

การลักลอบขนของหนีภาษีแนนอน อีกไมนาน ตระกูลของเขายอมจบ
สิ้นลง แมวาคาลันจะสามารถหลบหนีไปไดในตอนนี้ แตในอนาคต เขา
จะยังจมอยูในฝนรายจากความคับแคน!” บีบีกลาวอยางตื่นเตน
บีบีปรารถนาจะทําลายคาลันมาตั้งนานแลว ลินลี่ยสายหนาพรอมกับ
เสียงหัวเราะ “ยังยากที่จะพูดวาตระกูลเด็บสจะจบสิ้นหรือไม
ตัวอยางเชน พวกเขาสามารถมอบทรัพยสินสวนใหญของตระกูลให
กับราชาเคลยโดยตรง และบางทีเคลยอาจมอบโอกาสใหแกพวกเขา
แตเรื่องนั้นไมสําคัญเทาตอนนี้พวกเขาตกอยูในกํามือของเคลย แมวา
พวกเขาจะไมตาย พวกเขาจะตองถูกขยํ้าทะลุผิวหนังไปถึงเนื้อจนได”
ลินลี่ยเขาใจดานมืดในโลกของขุนนางดีวาเปนอยางไร แมวาบนเบื้อง
หนา พวกเขาจะพูดคุยการตัดสินคดีอยางยุติธรรม นั่นลวนเปนการ
โปปดหลอกลวงทั้งสิ้น “เทียบกับเคลยแลว ตระกูลเด็บสชางออนแอ
นัก” ลินลี่ยสายหนา

คาลันผูออนแอและตํ่าตอยนั่นไมใชคนที่ลินลี่ยเปนหวง คาลันไมใกล
เคียงแมกระทั่งอยูในระดับเดียวกับลินลี่ยดวยซํ้า หนึ่งเดียวที่ลินลี่ย
ปรารถนาจะตอกรดวยนั้นคือเคลย!

“นายทาน, ถึงแลวขอรับ” คนขับรถพูดอยางนอบนอม

ลินลี่ยเปดประตูรถและเดินออกไป บีบีกระโดดลงบนไหลของลินลี่ย
เชนเคย ขณะที่ลินลี่ยกําลังจะเขาไปในคฤหาสนของเขายามเฝาประตู
กลาวอยางนอบนอมวา “ใตเทามีอาคันตุกะมาขอพบทาน เขากําลังรอ
ทานอยูในหองโถงขอรับ”

“อาคันตุกะ? ในหองโถงงั้นเหรอ?” ลินลี่ยรสู ึกแปลกใจ

เหลาขุนนางมักจะมาเยี่ยมลินลี่ยบอย ๆ แตหากไมไดรับอนุญาตจาก
เขาใหเขามา พวกเขาทั้งหมดจะรออยูขางนอกเงียบ ๆ มีเพียงบุคคลที่
มีสถานะสูงมากเชน ดยุคแพตเตอรสัน, ราชาเคลย หรือ คารดินัล
กิลเยโม เทานั้น ที่จะมุงตรงไปที่หองโถงแทนการรออยูดานนอก
“ผูใดกัน?” ลินลี่ยอดถามออกมาไมได
“ไมทราบขอรับ แตเขาถือครองเหรียญตราของคารดินัลอยูในมือ
ขอรับ” ยามกลาวอยางนอบนอม ในฐานะที่เปนอัศวินแหงวิหารเจิด
จรัส เขายอมคุนเคยกับเหรียญตราประจําตําแหนงของคารดินัลเปน
อยางดี

คารดินัลแตละคนจะไดรับเหรียญตราเพียงหนึ่งเหรียญเทานั้น เปน
เรื่องปกติธรรมดา โยคีบางคนที่ทรงพลังก็มีเหรียญตราเชนกัน การมี
เหรียญอยูในความครอบครองยอมแสดงวาบุคคลผูน้นั มีฐานะไมดอย
ไปกวาคารดินัล

“ตราประจําตําแหนง?” ลินลี่ยสะดุง

ลินลี่ยรีบเดินตรงไปยังหองโถงโดยไมลังเลทันที ขณะที่ลินลี่ยกําลัง
ผานทางเดินกอนถึงหองโถง เขาก็ตกใจเพราะคนที่เขาเห็นนั้น

ในหองโถงมีชายวัยกลางคน ผมดํา สวมเสื้อคลุมหลวมยาว มองเผิน

ๆ เขาดูเหมือนชายวัยสามสิบหรือสี่สิบ เขาปลอยกลิ่นอายเฉื่อยชา
เกียจครานออกมา

ขณะที่ลินลี่ยมองชายวัยกลาง คนผูนี้ดูราวกับวาจะรูสึกถึงเขาเชน
เดียวกัน เขาหันกลับมามองลินลี่ยเชนกัน ตาของเขาเปลงประกายตื่น
เตนออกมา “อาจารยลินลี่ย ทานกลับมาแลว”
“อาจารยลินลี่ย?” จิตใจของลินลี่ยเต็มไปดวยสงสัย แตเขายังรีบเดิน
เขาไปในหองโถง

“ทานคือ … โฮ ขานึกออกแลว ทานคือคนที่เสนอราคาประมูล 10

ลานเหรียญทองคนนั้น” ตอนนี้ลินลี่ยจําไดแลว ในระหวางการประมูล
รูปแกะสลัก ‘ตื่นจากฝน‘ ชายวัยกลางคนผูนี้เปนผูเสนอราคาประมูล
10 ลานเหรียญ

ชายวัยกลางคนพยักหนารัวๆอยางตื่นเตน “ขาคาดไมถึงมากอนเลย
วา อาจารยลินลี่ยจะจดจําขาได มันทําใหขาตื่นเตนยิ่งนัก โอ ใชแลว
ขาลืมแนะนําตัวเองไป เรียกขาวา …ซีซาร”

“ซีซาร?” ลินลี่ยไมเคยไดยินชื่อนี้มากอน

“ซีซารง้นั เรอะ?!” เสียงของ เดลิน โคเวิรท จู ๆ ก็ดังขึ้นมาในใจของลิ

นลี่ย “ขาไมเคยคิดมากอนเลยวา เจาตัวประหลาดนอยซีซาร จะยังคง
อยูในดินแดนของทวีปยูลานนี่”
ลินลี่ยสะดุงตกใจ

ปูเดลิน รูจักซีซารคนนี้ง้นั เหรอ? ปูเดลินมาจากยุคอดีตเมื่อนานมา

แลว! หากเขารูจักชายคนนี้ แลวซีซารคนนี้อายุเทาไรละ?
“ลินลี่ย เจาซีซารคนนี้เปนตัวประหลาดอยางแทจริง ความแข็งแกรง
ของเขาพัฒนาเร็วมากและเขาฆาโดยไมกระพริบตา ตอนที่ขายังมีชีวิต
อยูเขาเลื่อนเปนระดับเซียนแลว แมวาหลังจากนั้น เขาจะเปนเพียง
เซียนขั้นตนเทานั้น หลังจากผานไปหาพันป ดวยความเร็วในการ
พัฒนาของเขาแลว เปนไปไดวาตอนนี้เขาจะแข็งแกรงกวาเดิมมาก
นัก”

หัวใจของลินลี่ยบีบรัดจนอึดอัด

ชายที่อยูเบื้องหนาเขาดูเหมือนจะเพิ่งอายุสามสิบหรือสี่สิบเทานั้น แต
แทจริงแลวกลับเปนนักสูระดับเซียนในยุคของเดลิน โคเวิรท เดลิน โค
เวิรทมีชีวิตอยูแคพันกวาปกอนจะตายไป แตซีซารคนนี้ หากนับดูจริง
ๆ แลว เขามีชีวิตมาจนถึงบัดนี้ยาวนานถึงเกือบหกพันปแลว

เฒาประหลาดอายุหกพันป!

“อาจารยลินลี่ย มันเกิดอะไรขึ้น?” ซีซารกลาวดวยความกังวล “หนา

ของทานดูคอนขางจะไมพอใจ”
“ไมมีอะไรหรอก ทานซีซาร เชิญนั่ง” ลินลี่ยบังคับตัวเองใหใจเย็นลง
แตเมื่อใดก็ตามที่เขาคิดวาคนที่อยูตรงหนาเขาคนนี้เปนใคร เขาก็อดที่
จะตื่นตระหนกไมได

เฒาประหลาดอายุหกพันปเปนสุดยอดนักสูที่รอดชีวิตมาไดจากยุค
สมัยของจักรวรรดิพูเอนทจนถึงยุคสมัยใหม ตอนนั้นเขาก็เปนนักสู
ระดับเซียนแลว แลวตอนนี้ละ?
“อาจารยลินลี่ย ขารูสึกวาทักษะในการแกะสลักของทานนาทึ่งมาก
ถาไมไดเปนเพราะแมหนูดีเลียคนนั้นขอรองขาละก็ วันนั้นขาจะตอง
ประมูลรูปแกะสลักของทานมาครอบครองไดแนนอน” ซีซารจีบปาก
จีบคอพูดออกมา แตแลวตาของเขาก็เปนประกายขึ้นมา “แลวอาจาร
ยลินลี่ย ทานกับแมหนูดีเลียจะแตงงานกันเมื่อไหรหรือ?”

“แตงงานงั้นหรือ?”

ไมวาลินลี่ยจะตกตะลึงกับซีซารอยางไรก็ตาม แตเมื่อไดยินคําพูด
ประโยคนี้ออกมา ตาของลินลี่ยเบิกกวางจนแทบจะหลุดออกจากเบา
เขาไดแตเหมอมองซีซารโดยไมปริปาก
ตอนที่ 19 ราชันยมือสังหาร

ซีซารจองลินลี่ยดวยความสงสัย “อะไรกัน? แมหนูนอยจากตระกูล

เลโอนไมใชคหู มั้นของเจาอยางนั้นหรือ?”

“คูหมั้น?” ลินลี่ยทวนคํา

พอเห็นทาทางของลินลี่ย, ดูเหมือนซีซารเขาใจอะไรบางอยาง เขา

หัวเราะกลาววา “ฮาฮา, นาทึ่ง, นาทึ่งจริงๆ! อาจารยลินลี่ย, อาจาร
ยลินลี่ย ขาตองบอกไวเลยวา แมหนูดีเลียแหงตระกูลเลโอนใชเงินคอน
ขางมากเกี่ยวปญหาของเจาครึ่งหนึ่ง นางใชเวลามาก, ใชความ
พยายามมากและยังใชเงินมากซื้อผลงานแกะสลักนั้นของเจา “ตื่น
จากฝน””

ลินลี่ยจองซีซารดวยความสงสัย “ทานซีซาร ทานบอกขาไดไหม ทาน

ไปฟงมาวาดีเลียเปนคูหมั้นขาจากไหน และเรื่องที่เรากําลังจะแตงงาน
กันดวย?”

ซีซารลูบเคราแพะของตนพลางพูดอยางยินดี “ไมตองพูด, ไมตองพูด

ถึงแลว”

แตในใจเขานั้น ซีซารนึกยอนไปถึงเนื้อความในจดหมายที่ดีเลียให
ผูรับใชของนางสงมาใหเขา เขารําพึงกับตัวเอง “สําหรับเด็กสาวที่มี
ความกลาแสดงออกในวิธีแบบนั้น แสดงวาความรูสึกของนางที่มีตอ
ลินลี่ยน้นั จริงใจ เราไมพูดอะไรเปนดีที่สุด เกรงวาจะทําใหแมหนูดี
เลียอับอายได”

ซีซารรวู าเมื่อเด็กสาวบอกเรื่องบางอยางแกเขา คงจะเปนเรื่องผิด

มโนธรรมหากเขาเอาเรื่องเชนนั้นไปบอกคนอื่น เขา, ซีซารเปนบุรุษ
ยึดมั่นในหลักการ

ลินลี่ยเก็บความสงสัยไว ที่สําคัญ ซีซารบอกวาดีเลียเปนคูหมั้นเขา

นั้นเปนเรื่องเล็ก บุรุษที่อยูตอหนาเขาผูนี้คือตัวประหลาดหกพันป นี่
คือเรื่องสําคัญ

“ทานซีซาร การที่ทานมาที่นี่พรอมกับเหรียญตราของวิหารเจิดจรัส
ก็หมายความวาทานมาหาขาดวยธุระของวิหารเจิดจรัสใชไหม?” ลิน
ลี่ยพยายามตรวจสอบเหตุผลที่บุรุษผูนี้มาหา

ซีซารนั่งลงดวยทาทีเจนโลกจากนั้นสายศีรษะ “วิหารเจิดจรัส? อยา

เอาขาไปพัวพันกับเจาพวกที่มาจากวิหารเจิดจรัสเลย”

“อยางนั้นเหรียญตรานี้ละ?” ลินลี่ยเพงมองซีซารดวยความสงสัย

ซีซารพูดไปตามปกติ “โอว นั่นไดมากจากเมื่อครั้งที่ขาสังหาร

คารดินัลคนนั้น ขาเห็นวาเหรียญตรานี่จะมีประโยชนในที่สุด ก็เลย
หยิบเอามาจากศพ บางโอกาสขาก็เอามันออกมาแสดง ตองขอบอก
เลยวา ใชประโยชนไดดีในหลายปที่ผานมา”

“สังหารคารดินัล แลวฉวยเอาเหรียญตราของเขามานะหรือ?” ลินลี่ย

ใจสั่นสะทาน เขารูสึกหนาวอยางชวยไมได

ซีซารผนู ี้ซึ่งอยูตอหนาเขาเปนผูทรงพลานุภาพเต็มเปยม

เสียงของเดลิน โคเวิรทดังขึ้นมาในใจของลินลี่ยอีกครั้ง “ลินลี่ย! เมื่อ

ครั้งที่ขายังมีชีวิต ซีซารก็เขาสูขอบเขตชั้นเซียนแลว วิหารเจิดจรัสไม
ไดทรงอํานาจมากมายนัก หลังจากหาพันป ซีซารยังคงมีพลังระดับที่
นาหวาดหวั่นอยางแนนอน วิหารเจิดจรัสยังไมสามารถทําอะไรเขาได
เพราะเขาฆาคารดินัลตายไปคนหนึ่ง”

“ที่สําคัญ… ซีซารเปนผูเชี่ยวชาญลอบสังหารระดับเซียน นักรบระดับ

เซียนอยางเขาอันตรายมากกวานักรบระดับเซียนธรรมดาเสียอีก”

หลังจากไดยินคําพูดของเดลิน โคเวิรท ลินลี่ยก็เริ่มเขาใจ

ในอดีต เมื่อเขาอยูในเทือกเขาอสูรเวท เขาก็เคยเผชิญหนากับนักฆา
เชนกัน ลินลี่ยรดู ีวาแมจะอยูในระดับหกเหมือนกัน แตนักฆาระดับ
หกที่ฝกฝนพิเศษยังอันตรายมากกวานักรบอื่นที่อยูในระดับหก
เพราะพวกนักฆาเชี่ยวชาญในการซุมและในการลงมือฆาคราวเดียว
เมื่อพวกเขาฆาใครบางคน พวกเขาจะลงมือโดยไมคํานึงถึงศีลธรรม
หรือเกียรติแมแตนอย

นักรบระดับเซียนทั้งหมดกลับตรงกันขาม เห็นแกเกียรติยศและชื่อ
เสียงสวนตัวเปนอยางมาก

นักรบชั้นเซียนระดับสุดยอดผูไมมีความละอายและที่เปนมือสังหารจะ
มีพลังที่นาหวาดหวั่น

“นั่นคือสาเหตุที่วิหารเจิดจรัสไมเคยพยายามทวงคืนเหรียญตราจากซี
ซาร นอกจากนี้ นี่ยังคงเปนเหตุผลที่ซีซารสามารถใชชีวิตอยางเปด
เผยในนครหลวงศักดิ์สิทธิ์อยางเมืองเฟนไลได” เดลิน โคเวิรทถอน
หายใจ “ซีซารผนู ี้ใชชีวิตอยางสะดวกสบายจริงๆ”

เมื่อไดยินคําพูดเหลานี้จากเดลิน โคเวิรทแลว ลินลี่ยอดรูสึกนับถือซี

ซารไมได

“อะไรกัน, เจากลัวหรือ?” ซีซารเห็นวาลินลี่ยจมอยูกับความเงียบ

เขาอดยิ้มใหลินลี่ยไมได “สบายใจไดนา, นั่นเปนเรื่องที่นานมากแลว
เปนเวลาคอนขางนานมากแลวตั้งแตขาไดฆาคนไปเมื่อลาสุด”

คอนขางนานหรือ? ชวงเวลาขนาดนั้นนานเทาใดกันแน? จําไดวาบุรุษ

ที่อยูตอหนาเขาคือนักฆาอายุหกพันป ลินลี่ยไมแนใจนัก
“ขาไมเปนไร ขาแคทึ่งพลังของทานซีซาร ที่ทานสามารถสังหาร
คารดินัลของวิหารเจิดจรัสไดคนหนึ่ง แตก็ยังใชชีวิตอยางเปดเผยได
ในนครหลวงศักดิ์สิทธิ”์ ลินลี่ยยิ้ม

นัยนตาของซีซารสวางวูบหนึ่ง และเขาตบไหลลินลี่ยพยักหนา “ไม

เลว, ไมเลวเลย เจาเปนยอดฝมือทางแกะสลัก ความอดทนทางใจ
ของเจาแข็งแกรงมากกวาคนอื่นทั้งหมด แมวาเจาจะรูจักพลังของขา
แตเจาก็ไมกลัวแมแตนอย”

“อาจารยลินลี่ย ขามาหาเยี่ยมเยือนทาน เปนเพราะขาตองการขอ

อะไรบางอยางจากทาน” ซีซารมองลินลี่ย กลาวดวยความจริงใจ

ลินลี่ยรีบกลาว “ทานซีซาร โปรดบอก ตราบใดยังอยูในวิสัยที่ขา

สามารถทําได ขาจะชวยแนนอน

แตซีซารมีทาทีจริงจังพูดวา “อาจารยลินลี่ย, ขา,ซีซารมักรังเกียจขอ

ใหคนอื่นชวย เนื่องจากขากําลังขอรองเจา อยางนั้นขาจะชวยบาง
อยางเจาคืนใหเชนกัน”
ลินลี่ยรสู ึกยินดีที่ไดยิน

ความชวยเหลือของมือสังหารที่อยูในขอบเขตชั้นเซียนมาเกินกวาหา
พันปยอมลํ้าคา ในใจของลินลี่ยนึกถึงเรื่องสังหารเคลยแวบขึ้นมา
ตลอดเวลาในชวงนี้ ลินลี่ยพยายามนึกหาวิธีจัดการกับเคลย บางทีก็
เปนวิธีจับเขามาสอบปากคํา ลินลี่ยตองการหาดูวาเกิดอะไรขึ้นกับ
มารดาเขา แตในแงของพลังสวนตัวและกองกําลังโดยรวมของทั้งสอง
คน เคลยมีพลังมากกวาลินลี่ยมาก เขาไมมีวิธีจัดการเคลยไดเลย

แตตอนนี้ ลินลี่ยมีวิธีหนึ่ง

“ถาเราของใหซีซารผนู ี้ไปลักพาตัวเคลย นั่นไมนาจะยากเกินไปนัก”

ลินลี่ยเริ่มตื่นเตนยิ่งขึ้น ปญหานี้สรางความหนักใจใหเขามานานแลว
ดูเหมือนวาตอนนี้เขาแกปญหาไดแลว

“ทานซีซาร โปรดบอกมาเถิด ทานตองการอะไร” ลินลี่ยพูดจริงจัง

ซีซารพูดอยางไมเกรงใจ “ดี งั้นขาจะวาไปตามตรง”

ซีซารลูบเคราแพะตนเองพูดราวกับสนทนากับสหายเกา “ขามีงาน
อดิเรกไมมากนัก, อิสตรี ขาก็ชอบ ในอดีตที่ผานมา การฆาก็เปนงาน
อดิเรกอยางหนึ่ง แตหลังจากขาเบื่อการฆาแลว ขาเริ่มสนใจในศิลปะ
และเปนธรรมดาที่งานซึ่งงานหลงใหลที่สุดก็คืองานสลักหินที่เปนรูป
แบบที่สูงสุดในงานศิลปะ อาจารยลินลี่ย! ครั้งลาสุดขารูสึกเสียใจ
อยางมากที่ไมสามารถประมูลงานสลัก “ตื่นจากฝน” ของทานได
เมื่อขากลับไปแลว ขานอนไมหลับทั้งคืน หลังจากทอดระยะและ
ผัดผอนเวลามาหลายครั้ง ขาจึงตัดสินใจมาเยี่ยมทานเปนการสวนตัว”
“ทานซีซาร ทานพยายามจะบอกอะไร?” ลินลี่ยขมวดคิ้ว
เขาไดขายรูปแกะสลักตื่นจากฝนออกไปแลว ดีเลียเปนคนประมูลไดไป

“ขาอยากจะขอรองทานอาจารยลินลี่ย, ชวยแกะสลักใหขาสักรูป
หนึ่งเถอะ” ซีซารมองลินลี่ยอยางมีความหวัง

“งายมาก” ลินลี่ยรีบรับปาก ทุกๆ วัน เขาจะใชเวลาสองสามชั่วโมง

ฝกฝนการแกะสลักอยูแลว จะกันเวลาบางสวนแกะสลักใหซีซารนับ
วาเปนงานที่งาย

“ขายังมีความตองการรองลงมาอีกเล็กนอยในเรื่องคุณสมบัติของรูป
สลัก” ซีซารยืนขึ้น และมีทาเขินเล็กนอย

เขิน!

ตัวประหลาดเฒาอายุหกพันปดูเหมือนจะเขินเล็กนอย

“ทานซีซาร, เชิญอธิบายตามสบาย” ลินลี่ยมองดูซีซารอยางฉงน

ซีซารหัวเราะหึหึ “อาจารยลินลี่ย, ขาตั้งความหวังไววา… รูปสลักนี้จะ
เปนตัวรูปขาเอง และจะตองกลิ่นอายเฉพาะตัวของขา”

“ใชตัวทานเปนแบบใชไหม, และตองมีกลิ่นอายเฉพาะตัวของทาน” ลิ
นลี่ยสะดุง
พอเห็นหนาลินลี่ยเชนนั้น ซีซารรีบกลาว “เปนยังไง, นั่นยากนัก
หรือ?”

“ไม, ไมใชอยางนั้น” ลินลี่ยสายศีรษะขมวดคิ้ว “ใชทานเปนแบบนั้น

นับวางายมาก เมื่อเห็นทานเพียงครั้งเดียว เปนเรื่องงายที่ขาจะจํา
ลักษณะของทานไวได ขาสามารถแกะสลักไดไมมีปญหาอะไร แตจะ
มีขอเพิ่มเติมขึ้นที่ซับซอนเล็กนอยเกี่ยวกับกลิ่นอายเฉพาะตัวของทาน
ทั้งนี้เพราะทุกคนมีกลิ่นอายที่แตกตางกันไปในแตละชวงเวลา อยาง
เชนกลิ่นอายของคนเรายามที่โกรธ, หรือกลิ่นอายยามที่พวกเขามี
ความสุข, หรือยามที่พวกเขาโศกเศรา หรือเจ็บปวด หรือไมก็ท้งั โกรธ
ทั้งเศรา…”

ซีซารหัวเราะทันที “งายนิดเดียว กลิ่นอายที่ขาตองการ ก็คือกลิ่น

อายที่ขามียามที่ขาเขมแข็งถึงขีดสุด”

“ความเขมแข็งที่สุดของทาน?” ลินลี่ยมองดูซีซารดวยความสงสัย
“ทานซีซาร เมื่อใดกันที่ทานรูสึกวาทานเขมแข็งที่สุด?”
ลินลี่ยเริ่มสงสัยวาตัวประหลาดเฒาหกพันปผนู ี้คงมีปญหาทางจิต

ซีซารพูดอยางมาดมั่น “ขาเชื่อวา ความเขมแข็งที่สุดจะปรากฏตอเมื่อ

ตอนขากําลังจะฆาคน! ฉายาของขาก็คือ “ราชันยมือสังหาร” นั่นคือ
เหตุผลอยางหนึ่ง เจาก็รแู ลวนี”่
ซีซาร ราชันยมือสังหาร!

นี่คือนามที่นาหวาดหวั่นขวัญผวาอยางยิ่งในทวีปยูลาน ไมวาจะเปนสี่
จักรวรรดิใหญ ไมวาจะเปนกลุมสองสหพันธรัฐก็ไมปรารถนาจะขัด
แยงกับคนผูนี้ แมวาสมาคมมือสังหารใหญท้งั สี่กลุม ถูกบังคับให
เสนอคนที่โดดเดนที่สุดภายในระดับของพวกเขา คงไมมีขอสงสัย
พวกเขาจะตองเลือกคนผูนี้ที่สามารถครอบงําทวีปยูลานไดนานถึงหา
พันป ซีซาร ราชันยมือสังหาร!

นักรบผูอยูในจุดสูงสุดของระดับเซียน และเชี่ยวชาญเปนพิเศษในการ
ลอบสังหาร ในแงของจํานวนและความซับซอนของวิธีฆาที่เขามีอยู
นั้น นับวาบรรลุความสุดยอดในศาสตรดานนี้ พวกที่ไดรับการฝกฝน
จากซีซารจะพูดถึงวิธีการฆาของเขาวาบรรลุถึงระดับเหมือนกับเปน
ศิลปะ

มือสังหารที่แข็งแกรงที่สุด ราชันยมือสังหาร
แมวาในทวีปยูลานจะมีคนคอนขางนอยมากที่กลายเปนนักรบชั้นเซียน
ระดับสุดยอด อยางเชนจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แหงวิหารเจิดจรัส หรือ
ปรมาจารยเงาแหงลัทธิเงา หรือวาทานใบไมรวงแหงวิหารเจิดจรัส
และแนนอน สี่จักรวรรดิที่ยิ่งใหญแตละจักรวรรดิลวนมีนักรบชั้น
เซียนระดับสุดยอดเปนของตนเอง
แตไมมีขอสงสัยเลยวา หนึ่งเดียวของนักรบเหลานี้ที่ตองระวังไวก็คือ
ซีซาร ราชันยมือสังหาร

เพราะวาในเรื่องการลอบสังหารแลว ไมมีใครทัดเทียมเขา

พลังของราชันยมือสังหารชั้นเซียนระดับสุดยอดนั้นนากลัวมากเกินไป
แมแตจักรวรรดิใหญท้งั สี่และสหพันธรัฐใหญท้งั สอง ยังรีบยึดถือ
หลักการวา อยาขัดแยงกับเขา ถาเปนไปไดใหหลีกเลี่ยงใหมากยิ่งกวา
ตระกูลใหญของทวีปยูลาน

แตเดิม ในชวงระหวางประมูล คารดินัลแลมพสันและคารดินัลกิลเยโม

เตรียมจะใหราคาประมูลที่สูงมากเพื่อใหลินลี่ยมีความรูสึกที่ดีตอพวก
เขา แตพอเห็นซีซารประมูลดวย พวกเขากลัวมาก พวกเขาไมกลา
รวมประมูลเลย แมแตชอวบาวผูเฒาจากตระกูลเลโอนจะกลัวเมื่อได
เห็นซีซาร ราชันยมือสังหารก็ตาม หลังจากนั้นดีเลียไดเขียนจดหมาย
ถึงซีซารขอใหเขาเห็นดวย ทําใหดีเลียกลารวมประมูลอีกคน

จากเหตุนี้ ใครๆ ก็สามารถบอกไดวาแทจริงแลว ราชันยมือสังหารผูนี้

นากลัวขนาดไหน

แมวาเขาจะมีเหรียญตราของคารดินัลมาหลายป แตวิหารเจิดจรัสไม
เคยพยายามทวงคืน และยอมใหซีซารใชหลอกคนอื่นโดยไมสนใจ
ทักทวง นี่คือการแสดงความปรารถนาดีที่พวกเขามีตอซีซาร สําหรับ
คารดินัลที่ถูกเขาฆานั้น สามารถกลาวไดวา ตายโดยสูญเปลา
“เมื่อจะฆาใครสักคนหรือ?” ลินลี่ยสายหนา “ทานซีซาร, ขาไมเคย
เห็นทานฆาใคร แลวขาจะรูไดไงวาทานเหมือนอะไร ยามเมื่อทานจะ
ฆาคน?”

ขณะปจจุบัน ลินลี่ยรนู อยมากเกี่ยวกับชื่อของนักรบระดับเซียนแหง

ทวีปยูลาน แมวาซีซาร ราชันยมือสังหารจะมีชื่อเสียงในโลกก็ตาม
แตเขาไมเคยไดยินมากอน

“นั่นงายมาก ขาจะแสดงใหเจาดูเดี๋ยวนี้ วามันเหมือนอะไรยามที่ขา

จะฆาคน จงดูใหดี” อารมณของซีซารเปลี่ยนทันที

“ชากอน” ลินลี่ยรีบตะโกนเตือน “ทานซาร, โปรดอยาฆาใครในบาน

ขาเลย”

“ใครบอกกันวาขาจะฆาคน? ขาแคจะแสดงใหดูวาขาดูเหมือนอะไร
เมื่อยามที่ขาจะฆาคนเทานั้น”
ซีซารเหลือบมองลินลี่ยดวยอากาคอนขางไมพอใจ

ลินลี่ยหัวเราะหวาดๆ

ในใจของเขา เขาเต็มไปดวยความกังวลใจอยางมากตอซีซาร ราชันย

มือสังหารผูนี้ เมื่อเขาไดยินซีซารพูดวาเขาจะแสดงวาเขาดูเหมือน
อะไรเมื่อเขาจะฆาคน ลินลี่ยกลัวทันทีและตองการจะหามเขา
“ดูใหดี สมมติวาเปาหมายของขาคือแจกันดอกไมขางหนาเรา” ซี
ซารพูดอยางใจเย็น

อารมณครั้งกอนของซีซารเปลี่ยนไปสิ้นเชิง เขาเปลี่ยนเปนสงบ ใน
พริบตา กลิ่นอายที่เฉื่อยชาของซีซารก็หายไป โดยไมมีรองรอยของ
พลัง ไมมีรองรอยอารมณ

สงบ เยือกเย็น

ลินลี่ยไมเห็นอะไรแมแตนอย เขาเพียงแตรสู ึกวาอากาศสั่นสะเทือน

เบาๆ และจากนั้นแจกันดอกไมที่อยูตอหนาลินลี่ยก็คอยๆ สลายไปที
ละนิ้ว

ใชแลว เห็นไดอยางชัดเจนวา แจกันดอกไมสลายไปทีละนิ้ว

ลินลี่ยรสู ึกตกตะลึงพรึงเพริด
“งั้นนี่ก็คือราชันยมือสังหารสินะ?” ในใจของลินลี่ย เขาไดจดจําความ
เคลื่อนไหวนี้แลว เมื่อเขาขยับ สีหนาของซีซารไมเปลี่ยนไปแมแต
นอย ขณะนั้นเอง ซีซารดูเหมือนจะไรอารมณสิ้นเชิง และเขาจอง
มองทุกอยางในคฤหาสนอยางเย็นชา ราวกับวาในสายตาของเขา
ทุกชีวิตไมมีคาอะไรมากไปกวาใบหญา
การฆาใครสักคน ไมมีอะไรมากไปกวาการตัดหญา
แตลินลี่ยมีความรูสึกวา เมื่อซีซารมีการเคลื่อนไหว ความสนใจของ
เขาทั้งมวลอยูที่แจกันดอกไมน้นั

เหมือนกับวาทั่วทั้งจักรวาลหดแคบลงเหลือขนาดเทาแจกันดอกไม
ไมมีอะไรอื่นคงอยู

นั่นเปนความรูสึกที่แปลกประหลาดทําใหลินลี่ยอยากกระอักเลือด

“เจาเห็นหรือยัง?” ซีซารกลับมาดูมีชีวิตชีวาและเคลื่อนไหวอีกครั้ง
เขานั่งลงขัดสมาธิตามปกติมองดูลินลี่ย “เจาคิดวาไงบาง? ตกลงวา
เจาเห็นความแข็งแกรงที่สุดหรือเปลา? ขาอาศัยเคล็ดนี้เพื่อพิชิตหัวใจ
ของสาวนอยไดไมกี่คนเอง เจาก็รนู ะ”
ตอนที่ 20 ยาพิษ

ลินลี่ยประทับภาพนี้ลงในใจเขา

เมื่อเผชิญกับคําถามของซีซาร ลินลี่ยพยักหนา “มีเสนหมาก ขาได

ประทับภาพนั้นไวในความทรงจําแลว แตขาเกรงวาคงจะคอนขาง
ยากสําหรับขาที่จะแกะสลักออกมาไดในระดับเดียวกับ ตื่นจากฝนได
อีก”

รูปสลักผลงานระดับชิ้นโบวแดงจะปรากฏในโลกนี้ได นับวาเปน
เหตุการณที่เกิดไดยากแนนอน

ในอดีต ลินลี่ยเคยถูกหักอกมาแลว และไดทมุ เทอารมณความรูสึก

ของเขาลงในงานแกะสลักนั้น ทําใหเขาลืมทุกสิ่งทุกอยางในโลกและ
เขาถึงสภาวะที่ลึกลับที่สุด จากนั้นเขาจึงสรางงานประติมากรรมเชน
นั้นไดสมบูรณแบบ สําหรับเขาในสภาวะปจจุบัน จะพยายามแกะ
สลักรูปสลักอีกรูปหนึ่งที่มีระดับขนาดนั้นแทบเปนไปไมได

“ตราบใดที่ทานอาจารยลินลี่ยยังเปนชางแกะสลัก ขาก็จะยังพอใจ
ขาจะไมขอใหมันเหมือนในระดับเดียวกับรูปสลักตื่นจากฝน ขอเพียง
แคเปนรูปสลักระดับเดียวกับอาจารยผชู ํานาญการที่สุดก็พอ” ซีซาร
พูดพลางหัวเราะ
ลินลี่ยพยักหนา

ถาเปนกรณีน้นั ลินลี่ยมั่นใจในฝมือของเขา

“ทานซีซาร, เอาอยางนี้เปนไง ขาจะแกะสลักตามที่ทานขอรอง ตอง

ใชเวลาประมาณเดือนหนึ่ง ทานจะวายังไง?” ความจริง ลินลี่ย
ตองการเวลาเพียงสามวันเทานั้น แตเขาตองการเวลาสําหรับตนเอง
ดวย

ซีซารพยักหนา “ตกลง หนึ่งเดือนถือวาเปนระยะเวลาสั้นมาก ขาไม

รีบ ขามีเวลาในโลกเหลือเฟอ ฮาฮา”

“อาจารยลินลี่ย, ถาทานมีอะไรที่ตองการใหขาชวย บอกขามาไดเต็ม

ที่ ตราบใดที่ขาสามารถทําได ขาจะทําใหทานแนนอน” ซีซารพูด
อยางใจกวาง

ลินลี่ยอดประหมาไมได
เมื่อแพตเตอรสันถูกเขาฆาไปแลว เปาหมายในใจของลินลี่ยตอนนี้ก็
คือเคลย จะฆาหรือจะจับเคลย ไมใชเรื่องที่ลินลี่ยในสภาพปจจุบันนี้
จะสามารถทําได
แตซีซาร ราชันยมือสังหารมีความสามารถทําไดแนนอน
“ทานซีซาร! ถาขาจะขอใหทานจับตัวหนึ่งในผูปกครองราช
อาณาจักรในอาณัติของสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ทานจะเห็นดวยหรือไม?”
ลินลี่ยยับยั้งตนเองไมใหววู าม และตั้งใจหยั่งความเห็นของซีซารกอน

ซีซารสะดุง เขาจองลินลี่ยอยางของใจ “จับพระราชานะหรือ?”

ลินลี่ยพยักหนาหนักแนน “ถูกแลว”

ซีซารขมวดคิ้ว หลังจากชะงักไปชั่วขณะ เขามองดูลินลี่ย “เรื่องอยาง

นี้ ขอใหขาถามอะไรทานกอน ถาขาจะชวยทานจับผูปกครองคนนี้
ทานจะฆาเขาไหม?”

“ก็เปนไปไดมาก” ลินลี่ยตอบตามตรง

โกหกราชันยมือสังหาร เปนเรื่องคอนขางไมฉลาด สําหรับการฆา

เคลย ถามารดาของเขาตายเพราะนํ้ามือเคลยจริงๆ แลวลินลี่ยจะไม
ตามลางแคนไดยังไง?
ลินลี่ยมีลางสังหรณในแงราย ไมมีรองรอยของมารดาเขามานาน
หลายปแลว เปนไปไดมากวา นางคงตายไปแลว หรืออาจถูกกักขังไว
ในที่บางแหง ไมวาจะเปนกรณีเชนใด เขาจะตามลางแคนใหมารดา
ของเขา
“ปลงพระชนมกษัตริย?” ซีซารมองดูลินลี่ย
ลินลี่ยมองกลับ ดวยสายตาที่ต้งั ความหวัง

ในใจของซีซาร เขาเขาใจวา แมในแงของสถานะแลว คารดินัลจะมี

ความสําคัญมากกวากษัตริย แตผลกระทบจากการปลงพระชนม
กษัตริยมากมายกวาการสังหารคารดิมากมายนัก

คารดินัลคนหนึ่งตาย ก็สามารถทดแทนไดโดยการจัดการของวิหาร
เจิดจรัส

แตการสิ้นพระชนมชีพของกษัตริยจะทําใหเกิดการรบพุงกันนับไมถวน
ภายในราชอาณาจักร ขณะเดียวกัน วิหารเจิดจรัสก็คงไมพอใจกับ
เขาอีกครั้ง

“ขอขอรองนี้ของทาน… อภัยใหขาดวยเถอะ ที่มิอาจทําใหสมหวังได”

ซีซารมองดูลินลี่ยอยางจริงจัง “ลินลี่ย! ผลกระทบที่เกิดจากการปลง
พระชนมกษัตริยยิ่งใหญมหาศาลมาก และตลอดเวลาที่ผานมานี้ ทาง
วิหารเจิดจรัสปฏิบัติตอขาเปนอยางดี ขาไมตองการใหวิหารเจิดจรัส
และองคการดาบโคงของขาเปนศัตรูกันเพราะรูปสลักรูปเดียว”

เบื้องหลังของซีซาร ราชันยมือสังหารก็คือ องคการดาบโคง หนึ่งในสี่

สมาคมนักฆาที่ยิ่งใหญที่สุด
ซีซารรวู าอะไรสําคัญ และอะไรไมสําคัญ
รูปสลักเพียงรูปเดียวไมควรจะสรางรอยราวของมิตรภาพความ
สัมพันธระหวางตัวเขากับวิหารเจิดจรัส ตลอดหลายปมานี้ วิหาร
เจิดจรัสปฏิบัติกับเขาอยางมีมารยาท บางเรื่องซีซารก็รดู ีอยูแกใจ
เขามิอาจเปนหมาปาเห็นแกตัวที่รานนํ้าใจของทางวิหารโดยกระทํา
การตอหนึ่งในกษัตริยที่อยูในอาณัติของวิหารเจิดจรัส

“เปลี่ยนคําขอของเจาเถอะ” ซีซารพูดดวยความรูสึกขออภัย

ลินลี่ยรสู ึกอับจนหนทางทันที บางทีเมื่อวาถึงเรื่องพลัง ซีซารคงไม

ใสใจเคลยแมแตนอย แตสถานะของเคลยทําใหซีซารไมกลาแตะตอง

ลินลี่ยพยายามขมใจใหสงบ

“ทานซีซาร! ขาอยากจะถามทาน ทานมีวิธีทําใหขาซึ่งเปนจอมเวท

ระดับเจ็ดสามารถฆานักรบระดับเกาไดไหม?” ลินลี่ยถาม

ซีซารชายตามองลินลี่ย หลังจากเงียบไปชั่วครู เขากลาว “ขามีวิธี

ลอบสังหารไมกี่วิธี แตวิธีที่ทําใหจอมเวทระดับเจ็ดสามารถสังหาร
นักรบระดับเกาได? นี่.. นับวาทาทายดี” ขณะที่พูด ซีซารใครครวญ
ถึงปญหานี้ ในใจของราชันยมือสังหารผูนี้ซึ่งมิไดฆาผูใดมาเปนเวลา
นานแลว วิธีการลอบสังหารวิธีแลววิธีเลาเริ่มผุดขึ้นมาในใจเขาอยาง
รวดเร็ว
ลินลี่ยไมกลารบกวนกระบวนความคิดของซีซาร เขายืนอยูตรงนั้น
อยางเงียบงัน

ทันใดนั้น ซีซารหันมามองลินลี่ย “นักสูระดับเกาผูนี้ เปนนักรบหรือ

เปนจอมเวท? ถาคนผูนี้เปนจอมเวท ขามีอยูวิธีหนึ่ง”

“เปนนักรบ” ลินลี่ยพูดทันที

จัดการนักรบ และจัดการจอมเวทโดยรวมแลวมีวิธีจัดการที่แตกตาง
พอไดยินลินลี่ยอธิบายวานักสูผนู ี้เปนนักรบระดับเกา ซีซารก็เริ่ม
ปวดหัว

ลินลี่ยไดแตรออยูอยางนั้น

“โอว! ขามีความคิดอยางหนึ่งแลว” นัยนตาของซีซารเปนประกาย

เขาหันมาทางลินลี่ย “ฮาฮา, ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแลว ขาคนพบวิธีนี้
โดยบังเอิญ นึกไมถึงเลยวาแปดรอยปตอมา ขาก็ยังจําได”
“วิธีอะไร?” ลินลี่ยตื่นเตนทันที

สวรรค!

ราชันยมือสังหารผูนี้มีวิธีใหจอมเวทระดับเจ็ดฆานักรบระดับเกาได
จริงๆ ดวย
“ราชันยมือสังหารยอมมีวิธีสังหารหลากหลายรูปแบบ แนนอนวา
เขารูมากกวาขาในวงการแบบนี้ แตถาขาอยูมานานมากกวาหาพันป
บางทีขาอาจจะรูมากกวาเขาก็ได” เสียงของเดลิน โคเวิรทดังขึ้นมา
ในใจลินลี่ย

ลินลี่ยอดฝนหัวเราะไมได ปูเดลินไมมีทางยอมรับวาดอยกวาใคร

“วิธีนี้ก็คือ….” ซีซารยิ้มใหลินลี่ย “ใชยาพิษ!”

“ใชยาพิษ?”

ลินลี่ยสะดุง เขาคิดวาตองเปนวิธีที่ดี.. แตพระกระยาหารของกษัตริย

มักจะผานการลิ้มชิมรสทดสอบเสมอ การวางยาพิษจะมีผลไดยังไง?

“อาจารยลินลี่ย! อยาปรามาสพลังของยาพิษ วิชาใชพิษถือวาเปน

ศาสตรที่ลึกซึ้ง เปนวิธีลอบสังหารที่ละเอียดออน โลกนี้มีสวนผสม
มากมายเต็มไปหมด ซึ่งใชสรางพิษนับชนิดไมถวน ในโลกนี้มีใครบาง
กลาพูดวารูจักพิษในโลกนี้ทุกชนิด? หรือวาเขาสามารถทําจัดรายการ
ของยาพิษได?”

ลินลี่ยพยักหนาอยางชวยไมได
เขาเห็นดวยกับเรื่องนี้ ตัวอยางเชน เดลิน โคเวิรทรูเรื่องการใชหญาใจ
ฟาเพื่อรับมือกับผลกระทบของเลือดมังกร
“ยาพิษที่ขาจะบอกตอไปนี้ออกแบบมาเปนพิเศษสําหรับใชกับนักรบ
ตราบใดที่นักรบยังไมเปนระดับเซียน เมื่อไดรับผลกระทบจากยาพิษ
นี้ พลังของเขาจะลดลงมากกวาเกาในสิบสวน ยิ่งกวานั้นในทุกวันนี้
ยังไมมีการคิดคนยาแกพิษชนิดนี้ เพียงใชเวลาหนึ่งป นักรบที่ถูกพิษ
จะคอยๆ ใชพลังปราณยุทธขับสลายพิษออกจากตัวของเขาได” ซี
ซารมีความทรงจําเกี่ยวกับพิษนี้อยางชัดเจน “และพิษนี้ไมมีรสไมมี
กลิ่น ไมมีทางปองกันมันไดเลย หลังจากตองพิษแลว จึงคอยรูตัววา
ตนเองไดรับพิษ”

เหลือพลังเพียงหนึ่งในสิบสวน? ไมมีทางตรวจสอบพบ?

ลินลี่ยนัยนตาเปนประกาย

เคลยไมมีอะไรมากไปกวานักรบระดับเกา เมื่อเขาตองพิษ ดวยพลัง

ระดับปจจุบันของลินลี่ย มีหรือที่เขาไมจะสามารถเหยียบยํ่าเคลยให
จมธรณีได?
“ทานมียาพิษชนิดนี้บางไหมทานซีซาร?” ลินลี่ยรีบถาม

ลินลี่ยเดาไดวายาพิษนี้คงหายากและแพงมาก นั่นไมตองสงสัยเลย
พิษที่มีผลตอนักรบทั้งหมดยกเวนนักรบระดับเซียน เปนพิษที่ไรกลิ่น
ไรรสและตรวจสอบไมเจอ คงจะมีคาและหาไดยากแนนอน ถาไม
อยางนั้น นักรบทุกคนในโลกคงจะพากันตายหมดแลว “อาจารยลินลี่
ย! ทานไมไดฟงสิ่งที่ขาเพิ่งพูดไปหรือ? นี่คือสิ่งที่ขานึกไดวาเรียนรูมา
เมื่อแปดรอยปที่แลว ขาแคชําเลืองมองก็ไดสูตรลับมาแลวในตอนนั้น
ที่สําคัญพิษนี้ไมมีผลตอขา” ซีซารขมวดคิ้ว “ขารูแตเพียงวาพิษนี้
ปรุงมาจากสวนผสมหลักแปดอยาง แตขายังจําสวนผสมที่แนนอน
ชัดเจนไมได”

“ทานจําไมไดหรือ?” ลินลี่ยไมอาจควบคุมอารมณได ยามนี้เขาอาจ

ฆาใครก็ได

ซีซารหัวเราะลินลี่ย “อาจารยลินลี่ย! อยาหวงไปเลย, แมวาขายังไม

แนใจ แตสูตรปรุงพิษนี้เก็บอยูในองคการของขามานานแลว ขาแคสั่ง
ใหคนคัดลอกและนํามาใหขา แตฐานที่ทําการขององคการดาบโคง
ของขาอยูในที่มีคนนอยมาก จากที่นี่ไปและกลับ ใชเวลานานเกือบ
เดือนหรือสองเดือน”

เดือนหรือสองเดือน นั่นพอรับกันได!

ลินลี่ยพยักหนาใหซีซาร “ทานซีซาร! ขอถามหนอยวาองคการของ

ทานมียาพิษชนิดนี้เก็บไวบางไหม?” ลินลี่ยไมตองการเสียเวลามอง
หาสวนผสมของยาพิษ

“เราไมมี” ซีซารสายศีรษะ “ในโลกนี้ บางทีคงมีแตหัตถมัจจุราช

เทานั้นที่เก็บยาชนิดนี้ไว”
“หัตถมัจจุราช?”
ในอดีต ขณะที่สนทนากับเยล หัวขอสนทนาไดพาดพิงถึงองคการนัก
ฆาสี่กลุมใหญ กลุมเหลานี้ไดแก กลุมดาบโคง, กุหลาบโลหิต,
จันทราสีเลือดและหัตถมัจจุราช แตละองคการก็มีความเชี่ยวชาญ
เฉพาะตน กลุมหัตถมัจจุราชจะเชี่ยวชาญในการฆาแปลกๆ ทุกชนิด
ชอบใชวิธีลอบสังหารที่แปลกใหม

“ใชแลว ในอดีต ถาไมใชเพราะความจริงที่วาพวกหัตถมัจจุราชชอบ

ถามขา บางทีพวกเขาคงไมยอมใหคัดลอกสูตรยาพิษที่มีคามอบให
องคการของขาแน” ซีซารพยักหนา

ของที่ใชสังหารนักรบที่ระดับตํ่ากวาขั้นเซียน มูลคาของพิษเชนนั้นมิ
อาจคาดคิดไดเลย

“ถาอยางนั้น เปนไปไดไหมที่ขาจะขอซื้อพิษนี้จากพวกหัตถมัจจุราช?”
ลินลี่ยพูดอยางมีความหวัง

“เปนไปไมได” ซีซารหัวเราะ “สิบสุดยอดยาพิษของพวกหัตถ

มัจจุราชเปนของที่พวกเขาไมมีทางมอบใหองคการอื่น เหตุผลที่พวก
เขามอบสูตรพิษนี้ใหเรา บางทีเปนเพราะพวกเขาคาดวาพวกเราคง
ไมมีทางไดใชมันจริงๆ”

“ไมมีทางไดใชหรือ?” ลินลี่ยมองซีซารอยางคลางแคลงใจ
“เพราะราคามันสูงมาก มันไมคมุ ” ซีซารหัวเราะหึหึ “โดยเฉพาะ
สวนผสมสองอยางถูกกวานซื้อออกจากตลาดทั้งหมดโดยฝมือพวก
หัตถมัจจุราช ราคาของพิษจึงมีแนวโนมมากกวาคาภารกิจลอบ
สังหาร”

ลินลี่ยเขาใจ

แตสําหรับเขา ไมวาตองใชทองมากเพียงใด ก็นับวาคุมคา

“เอาอยางนี้เปนไง ขาจะกลับไปเดี๋ยวนี้ และสงคนไปคัดลอกสูตรปรุง

พิษนี้ใหเจา แตวาอาจารยลินลี่ย หนึ่งเดือนจากนี้ไป ทานตองมีรูป
สลักใหขาแลวนะ” ซีซารหัวเราะขณะที่พูดกับลินลี่ย

“ยอมแนนอน” ลินลี่ยรสู ึกวาปมในใจของเขาคลายตัว

หลังจากสงซีซารกลับไปแลว ลินลี่ยที่กังวลเรื่องจัดการกับเคลยมา
ตลอดเวลา คอยรูสึกผอนคลายในที่สุด คืนนั้น เขาพักผอนอยางสงบ
และฝนดี ซึ่งเปนสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขายากมาก
บายวันตอมา

ลินลี่ยนั่งขัดสมาธิสงบใจอยูบนพื้นหญา ฝกฝนลมปราณเลือดมังกร
สีน้าํ เงินดําในรางของเขาที่กําลังโคจรอยางตอเนื่อง ขณะที่พลังเลือด
มังกรที่พิเศษเฉพาะนี้ถูกดึงลึกเขาไปในกระดูก, กลามเนื้อและเอ็นของ
ลินลี่ยทําใหรางของเขาทรงพลังมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
ลินลี่ยเชื่อวา หากเขาฝกไดในระดับนี้ตอไป คงมีสักวันที่รางของเขา
จะทรงพลังมากเทากับมังกรระดับเซียนไดอยางแทจริง เขาจะฟนคืน
ความรุงเรืองของนักรบเลือดมังกรที่ลมสลายไปแลวกลับคืนมา

“ใตเทาลินลี่ยเจาคะ” เสียงแมบานคนหนึ่งดังมาจากขางนอก

ลินลี่ยสูดลมหายใจลึก ใหพลังปราณเลือดมังกรกลับมาอยูที่จุดตัน
เถียนของเขา

“เขามาได” ลินลี่ยพูดอยางใจเย็น

จากนั้นหญิงรับรับใชก็เดินเขามา นางกลาวอยางนอบนอม “ใตเทาลิน

ลี่ย มีอาคันตุกะจากตระกูลเด็บสหลายคนรออยูขางนอกเจาคะ พวก
เขาบอกวาตองการขอบคุณใตเทาลินลี่ย”

“ขอบคุณขา?” ลินลี่ยตะลึงไปชั่วขณะ
แตหลังจากนั้นลินลี่ยก็เขาใจไดทันที เคลยเห็นแกหนาเขา จึงยอม
ปลอยคาลัน เด็บส

“ขอบคุณขา? เกรงวาจะไมงายอยางนั้น” ลินลี่ยรําพึงกับตัวเอง

มีโอกาสมากถึง 8-9 ในสิบสวนที่ตระกูลเด็บสมาพบลินลี่ยเพื่อขอ
ความชวยเหลืออีกครั้ง พวกเขาบากหนามาขอใหลินลี่ยชวยเหลือตระ
กูลเด็บสอีกครั้ง

“ใหพวกเขาเขามา” พอรูวามีสูตรยาพิษแลว ตอนนี้ลินลี่ยรสู ึกใจเย็น

มากและมั่นใจตนเองมากขึ้น ดวยจิตใจที่ผอนคลาย ตอนนี้เขามีความ
ผอนคลายและอดทนพอจะใหความสนใจกิจการของตระกูลเด็บส

“ตระกูลเด็บส? แมวาพวกเขาจะไมถูกทําลาย แตพวกเขาก็จะถูกเลน

งานอยางหนัก” ลินลี่ยสามารถคาดเดาอนาคตของตระกูลเด็บสได

ภายในหองโถงใหญ

นีมิทซเปนหัวหนาของคณะอาคันตุกะนี้ ลุงสองคนของคาลัน, ตัวคา

ลันเอง, โรวลิ่งและอลิซ ทั้งหกคนนี้เปนคณะตัวแทนของตระกูลเด็บส
ไมมีผใู ดในคณะของนีมิทซกลานั่ง พวกเขายืนดวยความเคารพทุกคน

พอเห็นลินลี่ยเดินเขามาแตไกล นีมิทซและคนอื่นๆ ยิ้มทันที และนี

มิทซประสานมือคารวะ “ใตเทาลินลี่ย!”
“ขาเพิ่งเสร็จการฝกฝนออกกําลัง ถาพวกทานสามารถรอไดอีกสัก
ครู ขาจะรีบอาบนํ้าและเปลี่ยนชุดกอน” ลินลี่ยพูดพลางยิ้มเล็กนอย
แลวจากนั้นไมสนใจแสดงมารยาทตอบตอนีมิทซและคนที่เหลือ เขา
ตรงไปยังอีกหองหนึ่งซึ่งอยูอีกดานของหองโถงใหญ
นีมิทซและคนอื่นตะลึงในชวงเวลาสั้นๆ แตพวกเขาไดแตยิ้มและยืน
อยูตรงนั้น รอคอยลินลี่ยกลับมาดวยความเคารพ
ตอนที่ 21 พิจารณาคดี

นีมิทซ, ลุงทั้งสองของคาลัน, ตัวคาลันเอง, โรวลิ่งและอลิซไมกลานั่ง

เองโดยเจาบานยังมิไดเชิญ พวกเขาไดแตยืนรออยูเงียบๆ ภายในหอง
โถงใหญ

“คาลัน! เมื่อใตเทาลินลี่ยกลับมา เจาตองจําไววาตองออนนอมเพิ่ม

อีกนิด” นีมิทซจองคาลันเย็นชา

คาลันพยักหนา “ปูรอง! ขาทราบ”

ความจริงหัวใจของคาลันยังคงเต็มไปดวยความเปนปฏิปกษตอลินลี่ย
หลังจากรูเหตุผลที่เขาถูกปลอยตัวจากคุก เขายิ่งรูสึกแคนลินลี่ย
มากกวาเดิม
“ขายอมอยูในคุกดีกวายอมใหอลิซไปขอรองเขา” หัวใจคาลันเต็มไป
ดวยเพลิงโทสะ

ในอดีตเมื่อลินลี่ยกับอลิซคบหากัน คาลันเริ่มเกลียดชังลินลี่ยแลว
หลังจากเขาชิงอลิซกลับมาได เขารูสึกกระหยิ่มใจขึ้นบาง ในสายตา
ของเขา แมวาลินลี่ยจะคอนขางนากลัว แตเมื่อเทียบกับตระกูลเด็บส
ลินลี่ยมิไดเขาใกลในระดับเดียวกันกับตระกูลของเขาเลย แตหลัง
จากนั้นแคเพียงไมกี่เดือน สถานะของลินลี่ยเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
 แมแตพระราชาแหงเฟนไล และคารดินัลแหงวิหารเจิดจรัสลวน
ปฏิบัติตอลินลี่ยอยางเปนกันเอง แมแตบิดาของเขาก็ยังนอบนอมให
เกียรติลินลี่ย หัวใจของคาลันในตอนนี้จึงเต็มไปดวยความเกลียดชัง
มากยิ่งขึ้น

พวกเขายังอายุเยาวท้งั คู ทําไมเขาถึงดอยกวามากมายนัก?

โดยเฉพาะเวลานี้!

เขาตองทุกขทรมานอยูในคุก แมวาเขาจะออกมาไดก็ตาม แตก็เปน

เพราะอลิซ ผูหญิงที่เขารักที่สุดไปขอรองลินลี่ยใหชวยปลอยเขา

เรื่องนี้ทําใหคาลันรูสึกอับอายขายหนา เขาไมตองการรับนํ้าใจของลิน
ลี่ยและจะขออยูในคุกนั้นตอไป เขาปรารถนาใหเขามีวิธีสาปแชงดาทอ
หรือฆาลินลี่ยได

แตเพื่อประโยชนของตระกูล เขา คาลันจําตองมายังคฤหาสนของลิน

ลี่ยอยางเจียมตัว และไมอาจจะแสดงอาการไมเคารพแมแตนอยได

เสียงฝเทาที่สามารถไดยินได

คาลันปลอยวางความโกรธของเขาไวทันที และปนยิ้มเต็มหนา เขา

แสดงมารยาทอยางสุภาพและเจียมเนื้อเจียมตัวอยางที่สุด
“ขออภัยที่ทําใหทุกทานตองคอย” ลินลี่ยเอยออกมาดวยนํ้าเสียงดัง
ฟงชัด

นีมิทซและคนอื่นๆ หันมามอง เห็นไดชัดวาลินลี่ยเพิ่งอาบนํ้า ผมของ

เขายังเปยกชุม และเขาสวมชุดคลุมหลวมสบายๆ

“ทุกทาน! เชิญนั่ง” ลินลี่ยนั่งอยางสบายพรอมกับผายมือขางหนึ่ง

นีมิทซและทุกคนกุลีกุจอขอบคุณจากนั้นจึงนั่งลง นีมิทซเปนคนแรกที่
ยิ้มแลวเอยขึ้น “ใตเทาลินลี่ย! จุดประสงคที่เรามาเยี่ยมเยือนครั้งนี้ก็
เพื่อขอบคุณทาน ถาไมใชเพราะทาน คาลันไมนาจะออกมาไดอยาง
รวดเร็วขนาดนี้ คาลัน, รีบขอบคุณใตเทาลินลี่ยซะ”

คาลันถูกบังคับใหลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาขมโทสะในใจ ฝนตนเองทําทา

นอบนอม “ขอบคุณใตเทาลินลี่ย”

ลินลี่ยยิ้มใหคาลัน “คาลัน, ไมจําเปนตองขอบคุณขาเลย”

“ทานนีมิทซ อีกไมนานขาจะตองเขารวมภารกิจสําคัญบางอยาง ขา
ไมรวู าทานมีจุดประสงคอะไรอื่นแฝงอยูเบื้องหลังการมาเยือนขาหรือ
ไม? ถามี ขาหวังวาทานสามารถบอกออกมาตอนนี้ไดเลย” ลินลี่ย
ยิ้มใหนีมิทซ
ความจริงลินลี่ยไมตองการจะเสียเวลากับคนพวกนี้ เวลาของเขา
ตั้งใจสงวนเอาไวสําหรับการฝกฝน

นีมิทซสะดุง แตแลวเขารีบตั้งสติอยางรวดเร็ว เขาลดเสียงลง “ใต

เทาลินลี่ย, ตระกูลเด็บสของเราถูกกลาวหาวาลักลอบขนหยกวารี ณ
ขณะนี้มีความเปนไปไดมากวาตระกูลเด็บสของเราจะถูกกวาดลาง
ทั้งหมด ดังนั้น ตระกูลของเราอยากจะขอรองทาน ใตเทาลินลี่ย ขอ
ใหทานชวยเหลือ เมื่อตระกูลของเราผานวิกฤตคุกคามครั้งนี้ไปได
พวกเราจะไมลืมบุญคุณยิ่งใหญที่ทานมีตอเราเลย”

ขณะที่พูด นีมิทซยกกลองสีดําออกมาจากขางตัวของเขา

“ใตเทาลินลี่ย นี่คือของขวัญเล็กๆ นอยๆจากพวกเราเพื่อเปนการ

ขอบคุณที่ทานชวยคาลัน ถาตระกูลของเราผานความยากลําบากนี้
ไปไดอยางปลอดภัย เราคอยแสดงความกตัญูของเราตอทานอีก
ครั้ง” นีมิทซยกกลองดําใหลินลี่ยดูอยางจริงใจ

“ควั่บ”
ทันใดนั้นหนูเงานอยบีบีพงุ มาอยูตอหนานีมิทซทันทีแลวควากลอง
โดยตรง จากนั้นกระโดดลงมาอยูบนขาของลินลี่ยและตั้งใจจะเปด
กลองดู
“บีบี!” ลินลี่ยตวาดเบาๆ
บีบีชูหัวของมันจองดูลินลี่ยดวยความไมพอใจ มันไมไดเปดกลอง
เพียงแตทําเสียงฮึ่มๆ จากนั้นก็ลงนอนอยางสงบ

“ทานนีมิทซ บีบีคอนขางซุกซน ขาจะรับของขวัญนี้ไว ขอขอบคุณ

ทานดวย” ลินลี่ยหัวเราะและวางกลองไวขางตัวและไมเหลือบมองอีก
เลย

นีมิทซรสู ึกไดวาลินลี่ยกําลังกระวนกระวาย

ทันใดนั้น นีมิทซชําเลืองมาทางพวกพองตนอยางมีความหมาย จาก

นั้นยืนขึ้นกอนและคํานับ “ใตเทาลินลี่ย เราจะไมรบกวนทานมากไป
กวานี้แลว คดีนี้เกี่ยวพันกับตระกูลเด็บสเรา และจะถูกพิจารณาใน
อีกหนึ่งเดือนจากนี้ ขาหวังวาถึงตอนนั้น ทานจะสามารถชวยเราได
นะใตเทา”

ลินลี่ยพยักหนาอยางไมเต็มใจ
นีมิทซและคนอื่นจากไปทันที ตลอดชวงเวลานั้น ไมวาทั้งอลิซทั้งโรว
ลิงตางก็ไมพูดสักคํา นีมิทซจะเปนตัวแทนหลักในการพูด

พอสงอาคันตุกะจากไปแลว ลินลี่ยหัวเราะเย็นชา “นีมิทซ, จิ้งจอก

เฒาเจาเลห คิดวาพาอลิซมาดวยแลว ขาจะเห็นแกหนาเจามากขึ้นใช
ไหม?” ลินลี่ยพลิกเปดดูกลองดํา ภายในนั้นเปนบัตรเครดิตเวทและ
จดหมายฉบับหนึ่ง
“จดหมาย?”

ขณะที่เขาเดาะจดหมายในมือเลน เปลวไฟก็ลุกพรึ่บจากฝามือของเขา
เผาจดหมายจนเหลือแตเถา ลินลี่ยไมสนใจอานขอความในจดหมาย

เวลาผานไปรวดเร็ว ถึงเดือนกันยายน

ตลอดหนึ่งเดือนที่ผานมานี้ ลินลี่ยมงุ อยูกับการฝกฝน ความ

แข็งแกรง ความวองไวและความสามารถของรางกายในดานอื่นๆ ของ
เขาลวนมีความกาวหนา ปราณเลือดมังกรในตันเถียนของเขาก็ยิ่ง
บริสุทธิ์เขมขนมากขึ้น

ลินลี่ยมีความรูสึกวาเขามาอยูชวงปลายๆ ของนักรบระดับหก

ตราบเทาที่พลังจิตของเขาเพิ่มขึ้น แมวาอัตราความกาวหนาของลินลี่
ยจะรวดเร็วมากก็ตาม แมแตอัจฉริยะก็ยังจําเปนตองการเวลาตาม
ปกติราวๆ ยี่สิบปของการฝกฝนเพื่อเลื่อนจากระดับเจ็ดไปสูระดับแปด
แมวาฝมือของเขาจะพัฒนาเร็วเพียงใดก็ตาม แตการเติบโตในชวงไม
กี่เดือน ยังเห็นไดไมชัดมากนัก

เสนทางของจอมเวทนั้นยาวไกลและยากลําบากอยางแนนอน
ภายในสวนนํ้าพุรอน สามารถมองเห็นเงาของสิ่วได และรูปสลัก
เหมือนรูปรางมนุษยไดรับการตกแตงใหชัดมากขึ้นทุกที เศษสะเก็ด
หินปลิวกระเด็นไปทั่วทุกทิศตกลงบนพื้นหญา ทันใดนั้นลินลี่ยหยุด
ชะงักและถอนสิ่วสกัดของเขาออก

“เฮอ, ในที่สุดก็เสร็จจนได” พอมองดูรูปสลักขางหนาเขา ลินลี่ยพยัก

หนาดวยความพึงพอใจ

รูปสลักนี้ ลินลี่ยต้งั ชื่อวา ‘ราชันยมือสังหาร’ ถือเปนคาใชจายที่ลินลี่ย

พยายามอยางสุดฝมือ แตละครั้งลินลี่ยตองบังคับตนเองใหอยูใน
สภาวะที่ถูกตอง เพื่อที่วาจะไดแกะสลักรูปสลักเหมือนซีซารไดดียิ่งขึ้น

รูปสลักที่อยูตอหนาเขาสูงเทาคนจริง

ดวงตาทั้งสองสงบเยือกเย็น โดยเฉพาะอยางยิ่งทําใหผคู นรูสึกเหมือน

ถูกเทพเจามอง กลิ่นอายที่เกิดจากรูปสลักนี้เปนกลิ่นอายของ
มัจจุราช ภายใตสายตาจับจองของรูปสลักนี้ ผูมองจะรูสึกหวาดกลัว
และหนาวสะทานโดยไมรตู ัว
“แมวารูปสลักนี้ยังมิอาจเทียบไดกับรูปสลัก ‘ตื่นจากฝน’ แตก็นับวา
เปนรูปสลักที่สมบูรณที่สุดเทาที่เราเคยทําในสภาวะปกติ” ลินลี่ย
พอใจมากกับรูปสลักนี้ เขาใชเวลาตลอดทั้งเดือนตั้งอกตั้งใจสลัก
อยางระมัดระวัง ในที่สุดก็สําเร็จจนได
พอวางสิ่วสกัดตรงแลว ลินลี่ยแชน้าํ พุรอนชั่วขณะ จากนั้นสวมชุด
ยาวแลวนั่งบนเกาอี้ เขารับประทานอาหารเชาที่บาวรับใชนํามาใหเขา
“ลินลี่ย!” เดลิน โคเวิรทลอยออกมาอยูขางๆ เขา

“ปูเดลิน!” ลินลี่ยมองดูเดลิน โคเวิรท

เดลิน โคเวิรทหัวเราะแลวกลาว “ลินลี่ย! มีเวลาเหลืออีกสองวัน กอ

นพิจารณคดีของตระกูลเด็บส เจาตั้งใจจะไปดูหรือไม?”

“พิจารณาคดีนะหรือ?” ลินลี่ยสะดุง

เดือนนี้ เขาหมกมุนอยูกับการฝกฝน ลินลี่ยลืมเรื่องอื่นๆ ทุกเรื่องโดย

สิ้นเชิง รวมทั้งคดีของตระกูลเด็บสดวย ถาไมใชเพราะเดลิน โคเวิรท
เตือน บางทีลินลี่ยคงจะจําไมไดแมแตนอย

“ถูกแลว, ขาจะไปแนนอน” ลินลี่ยยิ้มเปนนัยๆ

ป 9999 ของปฏิทินยูลาน วันที่เกา กันยายน ภายในคุกวารีดําของ

เมืองเฟนไล
คุกวารีดําขึ้นชื่อที่สุดในอาณาจักรเฟนไล และยังเปนคุกที่มีการรักษา
ความปลอดภัยอยางดีที่สุด คดีที่รอพิจารณาที่คุกวารีดํายังคงเปนคดี
ที่สําคัญที่สุดในเมืองเฟนไล
ภายในลานสนามของคุกวารีดํา วันนี้มีคนชั้นสูงหลายคนมาชุมนุมกัน
แมแตราชาเคลยก็มาถึงแลวและนั่งดูการพิจารณาคดี วันนี้ลินลี่ยก็
มาดวยเชนกัน

“ใตเทาลินลี่ย” ขุนนางคนแลวคนเลาทักทายเขาอยางเปนกันเอง

“ลินลี่ย, มาเถอะ, มานั่งกับขา” ราชาเคลยผนู ั่งอยูดานหนาชี้มาทางลิ

นลี่ย ลินลี่ยยิ้มใหเขา จากนั้นเดินตรงไปทางเขา

ลินลี่ยนั่งลงในที่นั่งขางๆ เคลย

เมอรริทแตงผมเปนมันระยับนั่งอยูบนบัลลังกผพู ิพากษา เอวและหลัง

ของเขาตั้งตรง เขาใหความรูสึกนาประทับใจของความเปนขุนนางผูมี
ใจยุติธรรมและเปนกลาง “ทุกทาน! เชิญนั่ง” เมอรริทพยักหนาและ
ยิ้มใหกับผูชมผูมีเกียรติซึ่งมาชุมนุมกันในที่นี้ โดยเฉพาะอยางยิ่ง เม
อรริทยิ้มอยางถอมตัวไปทางตําแหนงที่ลินลี่ยและเคลยนั่งอยู

ชนชั้นสูงผูรวมชมการพิจารณานั่งลงอยางเงียบงัน วันนี้มีคนมาจาก
ตระกูลเด็บสมากกวาสิบคน พวกเขาทุกคนนั่งรวมกันอยูคอยดูการ
พิจารณาคดีอยางกระวนกระวาย

“เบิกตัวเบอรนารด” เมอรริทออกคําสั่ง

ในไมชา ภายใตการคุมกันของทหารสองนาย เบอรนารดถูกลากตัว

เขามาที่ลานพิจารณาคดี มือและเทาของเขาถูกตีตรวนเอาไว
เมอรริทชําเลืองไปทางเจาหนาที่ผอู ยูใกลๆ คนหนึ่ง เขารีบกาวเทา
ออกมายืนขางหนา ประกาศดวยเสียงดัง “ดยุคแพตเตอรสัน เมื่อ
คราวที่เขาดํารงตําแหนงเสนาบดีคลัง ไดกระทําการเปนอันมากตอ
ผลประโยชนของราชอาณาจักร โดยเฉพาะอยางยิ่งเขาตองสงสัยวา
สมรูรวมคิดกับตระกูลเด็บสลักลอบขนหยกวารีอยางผิดกฎหมาย
ขนาดของปฏิบัติการลักลอบขนหยกครั้งนี้ถือวาใหญกวาครั้งไหนๆ ที่
เคยพบมาในราชอาณาจักรเฟนไลของเรา เราตรวจพบแลววามูลคา
ของการลักลอบขนหยกวารีครั้งนี้มีมากกวาหาสิบลานเหรียญทอง”

ความจริงตระกูลเด็บสเพิ่งเริ่มตนโครงการลักลอบขนของเทานั้น
แมวาจะมีมูลคาหาสิบลานเหรียญทอง แตความจริงจนถึงเวลานี้
ตระกูลเด็บสใชจายเงินไปไมกี่ลานเหรียญทอง จากตรงนี้ใครๆ ก็
สามารถบอกไดถึงกําไรมหาศาลที่รออยูจากการลักลอบขนของครั้งนี้

แตขณะที่ปฏิบัติการลักลอบเพิ่งจะเริ่มขึ้น ดยุคแพตเตอรสันก็มาตาย
เสียกอน เรื่องนี้จึงถูกเปดเผย
เจาหนาที่ยังคงอานรายงานตอไป “เกี่ยวกับการสืบสวนของเรา หนึ่ง
ในผูจัดการใหญของปฏิบัตการลักลอบครั้งนี้กระโดดแมน้าํ ตาย ขณะ
ที่อีกสองคนเปนพี่นองกันคือแลนเซียและแลงมูร”

พออานจบ เจาหนาที่ผนู ้นั จึงนั่งลง

เมอรริทมองดูเบอรนารด “เบอรนารด! เจามีอะไรจะแกตัวไหม?”
เบอรนารดพยักหนา “มีขอรับ,ใตเทา ประการแรกเลย ไมใชตระกูล
เด็บสของเราที่เขารวมในการลักลอบขนหยก ประการที่สอง พี่นอง
แลนเซียถูกขับไลออกจากตระกูลมานานแลว ประการที่สาม ผูมี
อิทธิพลที่อยูเบื้องหลังปฏิบัติการลักลอบ ก็คงจะเปนคนที่ทานบอก
วากระโดดลงแมน้าํ นั้น ไมมีอะไรเกี่ยวของกับตระกูลเด็บสแมแต
นอย”

เมอรริทพยักหนาแลวหัวเราะ “ผูจัดการปฏิบัติการลักลอบขนของครั้ง
นี้เปนนองชายคนที่สามของเจา แลวเจายังบอกวาคนผูนี้ไมมีอะไร
เกี่ยวของกับเจาอีกหรือ?”

“นองสามนะหรือ? นองชายคนที่สามของขายังคงผจญภัยอยูในปา
เขาจะมีโอกาสรวมในการลักลอบครั้งนี้ไดยังไง?” เบอรนารดยังคง
ยืนยันจุดนี้ตอไป

“นองสามของเจายังผจญภัยอยูหรือ?” เมอรริทมีสีหนาเย็นชาขึ้น
“งั้นขาขอถามเจา, ถานองสามของเจาทองเที่ยวผจญภัยอยูขางนอก
ทําไมแมวาขาจะสั่งตระกูลเด็บสของเจาใหเรียกเขากลับมา เขาก็ยัง
ไมกลับมาหลังจากเวลาผานไปนานขนาดนั้น?”

เบอรนารดกลาวอยางมั่นใจ “นองสามของขาเที่ยวผจญภัยอยูใน
อาณาจักรอื่น สวนใหญเขาจะทองเที่ยวไปไกลมาก จึงเปนเรื่องปกติ
ที่เราจําเปนตองใชเวลามากกวาปในการตามหาตัวเขา”
เมอรริทชําเลืองดูเบอรนารด เขาหัวเราะหึหึและพูดอยางเย็นชา
“เบิกตัวคัทสันและพวกอีกสองคนเขามา”

“คัทสัน?” เบอรนารดสงสัย คัทสันเปนใคร และอีกสองคนเปนใคร?

ไมนานนัก เด็กหนุมทาทางหวาดกลัวสามคนก็เขามาในลาน พวกเขา

คุกเขาทันทีและพูดดวยความนอบนอม “คารวะใตเทา”

เด็กวัยรุนเหลานี้เห็นไดชัดวาเปนพวกชาวบานผูเห็นโลกมานอยมาก

เมอรริทพูดอยางใจเย็น “คัทสัน, อธิบายชัดๆ เจาเห็นวาเกิดอะไรขึ้น”

“ขอรับ, ใตเทา” เด็กหัวหนากลุมพูดอยางนอบนอม “วันที่ 28

มิถุนายน เราสามพี่นองตกปลาอยูริมแมน้าํ แตทันใดนั้นเราเห็น
ใตเทาขุนนางอยูในชุดหรูหราเกาะอยูบนซากตนไมลอยนํ้ามาทางเรา
คนชั้นสูงผูนี้มีเลือดเต็มไปหมดและหมดสติไปแลว”
พอไดยินคําพูดเหลานี้ เบอรนารดสีหนาเปลี่ยน

“วันที่เราไลตามหัวหนาที่ทําการลักลอบขนของเถื่อนก็คือวันที่ 28
มิถุนายนเชนกัน แลวก็เชนกัน หัวหนาผูน้นั กระโดดลงแมน้าํ ” เมอรริ
ทมองดูเบอรนารด “เบอรนารด! เจายินดีจะยอมรับผิดหรือยัง?”
“นองสามของขาทองเที่ยวอยูดินแดนอันไกลโพน เขาไมไดจัดการ
ลักลอบขนของใดๆ ทั้งนั้น ตระกูลเด็บสของขาบริสุทธิ์แนนอน”
เบอรนารดยังคงเชิดหนายืนยันความบริสุทธิ์ของตน

เมอรริทหัวเราะเยือกเย็น จากนั้นกลาว “เบิกตัวแคนเทอร เด็บส!”

พอไดยินชื่อแคนเทอร เด็บส เบอรนารดหนาถอดสี เชนกับเดียว

สมาชิกตระกูลเด็บสที่หนาซีดเผือดกันทุกคน
ตอนที่ 22 คาปรับมหาศาล

“นี่คือแคนเทอร เด็บส ซึ่งก็คือนองคนที่สามของตระกูลเด็บส” เคลย

หัวเราะเบาๆมาทางลินลี่ย และลินลี่ยพยักหนา ลินลี่ยและเคลยเพียง
แคดูกระบวนการพิจารณาคดีเหลานี้ ขณะที่สมาชิกตระกูลเด็บสรสู ึก
หวาดผวา

ผูเขารวมดูการพิจารณาคดีจากฝงตระกูลเด็บสในตอนนี้
กระวนกระวายจนตัวสั่นไปหมด

“แครก!”

เสียงของโซตรวนกระทบกันสามารถไดยินได ภายใตการคุมกันของ
ทหารสองคน บุรุษวัยกลางคนรางผอม หนาซีดเผือด ผมทองเดินเขา
มาในโรงพิจารณาคดี สายตาของทุกคนในหองวินิจฉัยมองดูที่เขา
รวมทั้งเบอรนารด, คาลันและนีมีซท

เมื่อเห็นบุรุษผมทองปรากฏตัว เบอรนารดถอนหายใจยาว จากนั้น

หลับตา
“เปนนองสามแหงตระกูลเด็บสจริงๆ แคนเทอร!” มีเสียงซุบซิบกัน
พอไดยินจากระเบียงของผูชม ขุนนางและคนชั้นสูงแสดงวาจําไดและ
รูจักแคนเทอร เด็บส เนื่องจากเขามีสถานะอยูในตระกูลเด็บส
ถึงตอนนี้แลว ตระกูลเด็บสไมหวังจะทําไขสือไดอีกตอไป

เมอรริทนั่งอยูบนบัลลังกผพู ิพากษามองมาทางเคลยซึ่งพยักหนาให
เชนกัน

“เบอรนารด” เมอรริทมองดูเบอรนารด ”เนื่องจากหลายอยางยืนยัน

ชัดแลว เจายังมีอะไรจะแกตางใหตัวเองอีกไหม?”

แตเบอรนารดไมมองเมอรริท เขาหันหนาไปจองตาแคนเทอรนองชาย
คนที่สามของเขาเขม็ง แคนเทอรก็เชนกันกําลังจองเบอรนารดพี่ชาย
ของเขา สองพี่นองตางจองหนากันเอง

“นองสาม! ทําไมเจาทําเชนนี้?” ความรูสึกเหลือเชื่อแฝงอยูในแววตา

เบอรนารด ขณะที่ความเจ็บปวดและความโกรธทําใหรางกายเขาสั่น

“ขาขอโทษ” แคนเทอรพูดแผวเบา
เบอรนารดหัวเราะขมขื่น จากนั้นสายหนา เขาพูดดวยนํ้าเสียงจริงจัง
“ไมใชขาหรอกที่เจาควรจะขอโทษ แตเปนตระกูลเด็บสท้งั หมด ตระ
กูลเด็บสเราดํารงคงอยูมากี่ปแลว? ตองขอบคุณบรรพบุรุษหลายๆ
รุนที่พากเพียรพยายยามอยางหนักทําใหเราไดปลาบปลื้มมีความสุข
กับระดับความสําเร็จในปจจุบัน แตเจา…เจา….” เบอรนารดรูสึกปวด
ใจจนพูดไมออก
“ตุบ!”

แคนเทอรทรุดตัวคุกเขาอยูในลานวินิจฉัยคดี สองตาเริ่มมีน้าํ ตาหลั่ง

ไหลออกมา

“พี่ใหญ, ขาสมควรตาย!”

เขาตบหนาตัวเองอยางรุนแรงทั้งที่มือยังถูกลาม รองไหเสียใจกลาว
“พี่ใหญ, ขาขอโทษ ทั้งหมดนี้เปนความผิดของขา ขาโลภและไมพอใจ
กับอํานาจและความมั่งคั่งที่ขามีอยูในตระกูลเด็บส นั่นคือสาเหตุที่ขา
ใชทองของตระกูลเพื่อดําเนินการลักลอบขายของเถื่อน นี่เปนความ
ผิดของขาคนเดียว พี่ใหญ! นี่เปนความผิดของขาคนเดียว!”

ฉากภาพเชนนี้ ทําใหทุกคนตะลึง

ลินลี่ยและเคลยท้งั สองคนเลิกคิ้ว ขณะที่ผพู ิพากษาเมอรริทก็ขมวด

คิ้วไปดวย
“เนื่องจากหลายเรื่องขยายวงลามมาถึงขนาดนี้….” เบอรนารดเงย
หนาพยายามกลั้นนํ้าตา ดูเหมือนเขาหดหูมาก “นองสาม, ไมวาจะ
เปนปญหาหรือความผิดของใคร การกระทําของเจาทําใหทั่วทั้ง
ตระกูลของเราตกอยูในอันตราย เสี่ยงตอการถูกลางตระกูล ขา,
เบอรนารด เด็บสในฐานะของผูนําตระกูลรุนนี้คงมิอาจสูหนา
บรรพบุรุษไดแมจะตายไปแลวก็ตาม”
ขณะที่เขาพูด นํ้าตาของเบอรนารดยิ่งไหลรินมากกวาเดิม

ทันใดนั้นเบอรนารดหันไปมองเคลยและคุกเขาลง เขารองไหอยางนา
สมเพชกลาววา “ขอเดชะฝาบาท! มันเปนความโชครายอยางที่สุดที่
ตระกูลเด็บสเราใหกําเนิดคนทรยศที่นาอดสูตอราชอาณาจักร ใน
ฐานะผูนําตระกูลเด็บส ขา, เบอรนารด เด็บสไมอาจหลีกเลี่ยงความ
รับผิดชอบได ขาเบอรนารดยินดีใชความตายของขาเพื่อรองขอ
พระองค ฝาบาทโปรดละเวนตระกูลเด็บสดวยเถิด ที่สําคัญ คนสวน
ใหญในตระกูลเด็บสบริสุทธิ์ไมรเู รื่องราวอะไรเลย!”

เคลยมองดูเบอรนารด

จากนั้นเขามองดูเมอรริทและพยักหนาใหครั้งหนึ่ง

เมอรริทเขาใจความตั้งใจของเคลย ทันใดนั้นเขาสงเสียงดัง “พักสิบหา

นาที! อีกสิบหานาที เราจะประกาศคําตัดสินสุดทาย”
……

ขุนนางคนชั้นสูงทั้งหมดออกไปจากโรงพิจารณาคดี และจะกลับมาได
อีกสิบหานาทีตอมา ทิศทางของคดีคอนขางจะชัดเจนมาก เนื่องจาก
ตระกูลเด็บสจะถูกลงโทษดวยความผิดลักลอบคาของเถื่อน นั่นขึ้นอยู
กับพระราชา
กระบวนการลักลอบคาของเถื่อนที่มีขนาดใหญอยางนั้นสงผลกระทบ
ตอทั้งตระกูลแนนอน ตอใหถูกกําจัดทั้งตระกูล ก็ยังพอจะเขาใจได

แตแนนอนวา เคลยจะแสดงความเมตตาลงโทษตระกูลเด็บสก็ได จะ
ปลอยใหรอดชีวิตก็ได

ผลของการตัดสินทั้งหมดขึ้นอยูกับเคลย

….

ที่ดานนอกหองพิจารณา ดยุคโบนัลทกําลังสนทนากับลินลี่ย

“ลินลี่ย, เจาเห็นหรือไม? ลูกหลานวานเครือของตระกูลเด็บสหลัก

เหลานี้คอนขางดีจริงๆ แคนเทอรน้นั ถูกจับกุมเมื่อไมกี่วันกอน แต
แทนที่จะฆาตัวตาย เขารอจนกระทั่งวันนี้ มาปรากฏตัวที่หอง
พิจารณาคดีเพื่อแสดงฉากที่ซาบซึ้งนี้ออกมา” ดยุคโบนัลทหัวเราะ
ลินลี่ยพยักหนายกยองดวยเชนกัน

“ถาแคนเทอรฆาตัวตาย อยางนั้นตระกูลเด็บสจะแยหนัก
สถานการณจะตึงมือเรื่อย” ลินลี่ยหัวเราะเชนกัน
ถาแคนเทอรยอมฆาตัวตาย อยางนั้นศพของเขาจะถูกใชเปนหลักฐาน
พิสูจนความผิดวาตระกูลเด็บสคาของเถื่อน ตระกูลเด็บสจะไมมี
โอกาสดิ้นรนตอสูไดอีก แตตอนนี้ แคนเทอรยอมรับวาเขาไดกระทํา
การตามลําพัง เพื่อใหตระกูลเด็บสมีโอกาสรอดชีวิต

แตแนนอนวา ไมวาผลสุดทายตระกูลเด็บสจะลงเอยเชนไรก็ตาม
ทั้งหมดก็ขึ้นอยูกับฝาบาท

“ฆามัน, ฆามันใหหมด” บีบีอยูบนไหลของลินลี่ย แยกเขี้ยวขณะที่มัน

พูดผานในใจกับลินลี่ย “ตระกูลเด็บสนี้เลนเกมเกงมาก จนขาแทบทน
พวกเขาไมไหวแลว”

เมื่อไดยินเชนนี้ ลินลี่ยอดหัวเราะไมได

“ชวีค..”

ประตูหองพิจารณาคดีเปดออกอีกครั้ง หลังจากสิบหานาทีผานไป
ขุนนางที่ยืนอยูดานนอกทั้งหมดกลับเขามาในหองพิจารณาคดี พวก
เขาทุกคนอยูอยางสงบในตําแหนงเดิม ในตอนนั้นมีคนอยูในหอง
พิจารณาอยูกอนไมกี่คน คือเมอรริท ราชาเคลยและคนอีกสองสาม
คน

“ลินลี่ย! ลองเดาดูซิ เจาคิดวาขาจะตัดสินเขายังไงดี?” เคลยยิ้มใหลิน

ลี่ย
“ไมมีเงื่อนงํา” ลินลี่ยตอบชัดถอยคํา
เคลยยิ้มลี้ลับ

“ทุกคน! ยืนตรง”

เมื่อเมอรริทยืนขึ้นกลาวจริงจัง ขุนนางทุกคนในหองพิจารณาคดีก็ทํา
ตามกันทุกคน เมอรริทเชิดหนากลาวดวยนํ้าเสียงจริงจังชัดเจน ”ตอ
ไปนี้เปนคําตัดสินของศาลแหงนี้ : แคนเทอร เด็บส สมาชิกคนหนึ่ง
ของตระกูลเด็บส มีสวนรวมในการลักลอบขนหยกวารีคุณภาพดีเปน
จํานวนมหาศาล และแนนอนวาเขาถูกตัดสินใหประหารชีวิตดวยการ
แขวนคอ จะมีการดําเนินการตามคําพิพากษาในวันที่ 11 ตุลาคม”

“มูลคารวมของปฏิบัติการลักลอบครั้งนี้เกินกวาสี่สิบลานเหรียญทอง
พิพากษาปรับตระกูลเด็บสปรับเปนจํานวนเงินสองเทา แปดสิบลาน
เหรียญทอง เบอรนารด เด็บสพิพากษาใหปลอยตัว… ปดศาล!” หลัง
จากไดยินคําพูดนี้จากเมอรริทแลว เบอรนารด, คาลันและนีมิทซถอน
หายใจโลงอกกันทุกคน แตในใจเขารูสึกไมสบายใจอยางมาก
แปดสิบลานเหรียญทอง!

เปนจํานวนรวมที่นากลัวนัก!

มูลคาทรัพยสินรวมของตระกูลเด็บสมีอยูเพียงราวๆ รอยลานเหรียญ
ทองและนั่นก็รวมถึงทรัพยสินที่มีสภาพคลองตํ่าของพวกเขา เพราะ
พวกเขาจะสามารถจายคาปรับจํานวนมหาศาลขนาดนั้นก็จําเปนตอง
ขายทรัพยสินสภาพคลองนอยของเขาออกไปดวย การประมูลที่มี
ขนาดใหญอยางนั้นจะสงผลใหตองรับมือจากการกดราคาและมีปาก
เสียงกับผูซื้อขนานใหญอยางแนนอน

แมวาทรัพยสินสภาพคลองตํ่าของพวกเขาจะมีมูลคาถึงแปดสิบลาน
เหรียญทอง แตโอกาสที่พวกเขาจะไดรับทองถึงแปดสิบลานเหรียญ
ทองนั้นนอยจริงๆ

“ลินลี่ย! เจาคิดวาไงบาง?” เคลยมองดูลินลี่ย

ลินลี่ยหัวเราะและพยักหนา “นาชื่นชม, จัดการไดนาชื่นชมจริงๆ”

คาปรับที่เคลยเรียกเก็บจากตระกูลเด็บสเปนการเปรียบเทียบปรับได
อยางแมนยํา เนื่องจากมีการประเมินทรัพยสินที่ขาดสภาพคลองของ
ตระกูลเด็บสแลววามีมูลคาราวๆ แปดสิบลานเหรียญทอง ถาเคลย
ตัดสินใจขุดรากถอนโคนตระกูลเด็บสจริงๆ อยางนั้นมิตองสงสัยเลย
วา เขาจะมิไดรับเงินจากทรัพยสินสภาพคลองตํ่าของพวกเขาแมแต
แดงเดียว

แตถาคาปรับสูงเกินไป บางทีตระกูลเด็บสอาจเสี่ยงตอการสิ้นเนื้อ
ประดาตัวแทนที่จะยอมจายคาปรับ
คาปรับแปดสิบลานเหรียญทองไมนับวาสูง ไมนับวานอยจนเกินไป นั่น
เปนมูลคาที่เหมาะสมดีแลว
“ทานพอ!” คาลันและคนอื่นๆ มาชวยเบอรนารดแทบเทาเขาทันที

แตเบอรนารดเพียงแตจองมองนองสามของเขาแคนเทอร หนาของ
แคนเทอรดูหมนหมองแตสงบ เขาเพียงแตพยักหนาใหเบอรนารด
หลังจากเขาสารภาพวาเปนผูนําในปฏิบัติการคาของเถื่อน แคนเทอร
รูวาเขาจะตองตายโดยมิตองสงสัย แตตอนนี้ที่เขากําลังจะตายเพื่อ
ตระกูล ทางตระกูลจะชวยดูแลบุตรชายและภรรยาของเขาดวยเชนกัน

เบอรนารดพยักหนาใหแคนเทอรเชนกัน..

สองพี่นองแคมองตากัน ก็เขาใจความคิดของกันและกัน

“เรา…กลับกันเถอะ” เบอรนารดพูดพลางถอนหายใจ

หลังจากประสบความยากลําบากครั้งนี้แลว ตระกูลเด็บสไดรับความ
กระทบกระเทือนอยางหนัก ผลสรุปที่แนนอนที่สุดคือ อํานาจทาง
เศรษฐกิจของพวกเขาเหลือเพียงหนึ่งในสิบจากที่เคยมีในกอน และ
จากวันนี้เปนตนไป… ตระกูลเด็บสจะสูญเสียสถานะอํานาจตระกูล
ระดับสูงสุดในอาณาจักรเฟนไลที่เคยมีแตกอนไป ตอนนี้พวกเขาถูก
มองแตเพียงวาเปนตระกูลที่รํ่ารวยอยางเดียวเทานั้น

…..
ภายในสวนนํ้าพุรอน คฤหาสนของลินลี่ย
ลินลี่ยนั่งอยูบนเกาอี้จองมองอยางวางเปลา

“ลินลี่ย! เจากําลังคิดเรื่องอะไรอยู?” เดลิน โคเวิรทลอยออกมาจาก

แหวนมังกรขนด

ลินลี่ยชําเลืองมองเดลิน โคเวิรท เขาถอนหายใจกลาว “วันนี้ เมื่อขา

เห็นตระกูลเด็บสถูกพิพากษา จูๆ ขาก็คิดถึงตระกูลของตัวเองขึ้นมา
ได ครั้งหนึ่งตระกูลขาเคยยิ่งใหญครอบคลุมทวีปยูลาน แตเดี๋ยวนี้
เลา หลังจากผานมาหลายชั่วอายุคน ยังเหลือใครบาง? ทานพอตาย
แลว และทานแม ขาก็ยังไมทราบชะตากรรม นองวอรตันก็อยู
จักรวรรดิโอเบรียน ในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ขาอยูตัวคนเดียวไมมีญาติพี่
นอง”

ลินลี่ยถูกความเดียวดายและความเศราโศกครอบงํา

พอแมเขาเสียชีวิตแลว และเขาดําเนินการแกแคนที่มิอาจเปดเผยได!
บนเสนทางแหงการลางแคนนี้ หัวใจของลินลี่ยเหมือนถูกปนจนเขม็ง
เกลียว และเขาไมกลาคลายมันออก

เมื่อเห็นลินลี่ยแลว เดลิน โคเวิรทก็ยิ่งรูสึกสงสาร แมวามองเผินๆ ลิน

ลี่ยจะดูเปนผูใหญมาก และไมมีปญหากับการรับมือพวกขุนนางคน
สําคัญเหลานั้น แตความจริงเขายังอายุเพียงสิบเจ็ดปเทานั้น เขาเพิ่ง
จบสถาบันจอมเวทมาไดไมนาน
“ลินลี่ย! พักเสียบางเถอะ อยากดดันตัวเองมากเกินไป เจายังมีเวลา
อีกมาก” เดลิน โคเวิรทใหกําลังใจเขา

ลินลี่ยมองดูเดลิน โคเวิรท บนเสนทางเดียวดายที่เขาทองเที่ยวไปสาย

นี้ ยังดีที่มีปเู ดลินอยูกับเขา พรอมกับเจาตัวซุกซนนอย บีบี

“ขอบคุณ, ปูเดลิน!” ลินลี่ยพูดอยางซาบซึ้ง

เดลิน โคเวิรทเริ่มหัวเราะเบาๆ

“ความจริงขาแคตองการจะรูเร็วๆ วาเกิดอะไรขึ้นกับทานแมของขา
ขาตองการฆาเคลยใหเร็วเทาที่เปนไปได” แมวาพวกเขาจะไมคํานึง
ถึงความจริงที่วาเคลยลักพามารดาเขาไป แตความจริงที่วาเขาเปนตน
เหตุใหมารดาของเขาถูกพรากไปจากครอบครัวเกินกวาสิบป ผลที่
ตามมาก็คือทําใหบิดาของลินลี่ยตาย ซึ่งก็มีความหมายแนนอนวา
เคลยจะตองตาย
“ใครจะรูกันวา เมื่อไหรซีซาร ราชันยมือสังหารจะนําสูตรยาพิษมาให”
ลินลี่ยชักจะหมดความอดทน

…..
แตละวัน ลินลี่ยจะจดจอเฝารอการกลับมาของซีซารราชันยมือสังหาร
ทวาในแตละวันที่ผานมาไมมีขาวคราวของซีซาร เวลาผานไป พริบตา
เดียวเขาสูเดือนตุลาคม ระหวางที่เดือนนี้ผานไป อาณาจักรเฟนไล
คอนขางเงียบสงบ มีแตเรื่องสําคัญคือการเปดประมูลใหญโตที่
ดําเนินการโดยตระกูลเด็บส

หลายๆ ตระกูลฉวยโอกาสพยายามตอรองหรือกดราคาตระกูลเด็บส
อยางไรก็ตาม มูลคาทรัพยสินสภาพคลองตํ่าของตระกูลเด็บสสูง
จริงๆ ดังนั้นจึงมีผชู นะการประมูลจากตระกูลอื่นเพียงไมกี่รายเชนกัน
ในที่สุดราคาสินคาประมูลก็ไมถึงกับตํ่าเกินไป ทรัพยสินกอนหนานี้ที่
มีมูลคาราวๆ แปดสิบลานเหรียญทอง ประมูลขายไดหมดราวๆ เจ็บ
สิบลานเหรียญทอง

หลังจากจายคาปรับแปดสิบลานเหรียญทองแลว ตระกูลเด็บสจึงนับ
ไดวารอดพนจากอันตรายไดในที่สุด

แตหลังจากเสร็จสิ้นคดีนี้ ทรัพยสินสุทธิของตระกูลเด็บสหายไปราว
90%
…..

วันที่ 10 ตุลาคมกอนวันประหารแคนเทอรเด็บส วันนี้ลินลี่ยยังคงอยู

ในสวนนํ้าพุรอนฝกฝนเหมือนอยางเคย
“ใตเทาลินลี่ย, ใตเทาซีซารมาแลวเจาคะ!” คนรับใชสตรีสงเสียงดังมา
จากขางนอก
ลินลี่ยไดสั่งกําชับไววา เขาตองไดรับแจงเตือนทันทีเมื่อซีซารมาถึง

“ซีซารมาแลวหรือ?” ลินลี่ยรีบสวมใสเสื้อผาและออกมาจากสวนนํ้าพุ
รอนทันที ความเร็วในปจจุบันของลินลี่ย ใชเวลาสิบวินาทีเขาก็มาถึง
ดานนอกหองโถงใหญ ตอนนี้ซีซารยังคงอยูในชุดยาวรุมรามนั่งไขว
หางอยางเฉื่อยชา เขากําลังจิบชาอยู

“ทานซีซาร!” ลินลี่ยรองเรียกแตไกล แคเพียงสามกาวลินลี่ยก็เขามา

ในหองโถงใหญ

เมื่อเห็นลินลี่ย ตาของซีซารสวางวูบหนึ่ง เขาลุกขึ้นยืนทันที “อาจารย

ลินลี่ย ขาตองขอโทษอยางสุดซึ้งที่มาเอาจนปานนี้” ขณะที่เขาพูด ซี
ซารดึงซองจดหมายออกมาจากชุดของเขา “ลินลี่ย! นี่คือสูตรที่ขาพูด
ถึง มันเปนของเจาทั้งหมดแลว”
ตอนที่ 23 พิษสะบั้นโลหิต

ลินลี่ยมองดูหญิงรับใชสองคนที่นอกหองโถง เขาพูดเสียงเย็นชา
“ออกไปกอน ถาขาไมไดสั่ง ไมวาผูใดก็หามเขามาขางใใน”

“เจาคะ, ใตเทา”

หญิงรับใชท้งั สองคนใจสั่น พวกนางรีบออกไปทันที

“อาจารยลินลี่ย, เจาชางระมัดระวังตัวดีจริงนะ” ซีซารหัวเราะ

ลินลี่ยรสู ึกวาทําอะไรไมถูก

ระมัดระวัง?
เขาจะไมระมัดระวังตัวไดยังไงกัน? เขากําลังใชสูตรยานี้เพื่อฆาเคลย

“บางทีซีซารผนู ี้ลวงรูมาตลอดวาเราตั้งใจจะฆาเคลย” ลินลี่ยเขาใจจุด

นี้ กอนหนานี้เขาไดบอกซีซารวาเขาตองการสังหารหนึ่งในหกผูครอง
ราชอาณาจักรของสหภาพศักดิ์สิทธิ์ และจากนั้น เขาบอกวาเขา
ตองการฆานักรบระดับเกา

ตราบใดที่ซีซารไมใชคนโง เขายอมสามารถเชื่อมโยงจุดทั้งสองตรงนี้
ได ก็จะเขาใจวาลินลี่ยตองการปลงพระชนมกษัตริยจากสหภาพ
ศักดิ์สิทธิ์ที่เปนนักรบระดับเกา ในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ท้งั หมด มีเพียง
คนเดียวที่เขาเกณฑเหลานี้ก็คือเคลย

“ซีซาร, ตัวประหลาดเฒาผูนี้ คงจะไมขายเราเพื่อประจบสอพลอ

เคลยเปนแน” ลินลี่ยรสู ึกมั่นใจมาก

ซีซารเปนคนแบบไหนกันแน? เขาจะจัดการกับคนอยางลินลี่ยโดยใช
ลูกไมเหลานี้เชียวหรือ?

“ลินลี่ย! เจาเองก็ตองระวังตัวไวใหดีดวย คนที่เจาตองการจัดการ

ดวยนั้นเปนคนที่วิหารเจิดจรัสใหความสําคัญ” ซีซารลดเสียงกลาว
อยูขางๆ ลินลี่ย “และเขามีองครักษฝมือดีอยูหลายคนอีกดวย ถาเจา
วางยาพิษเขา ก็ยังจะเปนเรื่องยากอยูดี”

ลินลี่ยจองมองซีซาร “ขอบคุณที่ทานแนะนํา ทานซีซาร”

วางยาพิษเคลย?

ถาลินลี่ยยินดีจะเสี่ยงชีวิตตนเอง, เขาอาจทําไดสําเร็จ ทั้งหมดที่เขา

ตองทําก็คือเชิญเคลยมาที่คฤหาสนของเขา จากนั้นเลี้ยงเหลาเคลย
ในคฤหาสนของเขาการผสมบางอยางในเหลาเปนเรื่องที่ทําไดงาย
มาก แตถาเขาทําเชนนี้ เขาจะเผยตัวเองวาเปนผูกระทําผิด
เขาจะตองหาโอกาสสังหารเคลยโดยไมใหใครรูเรื่องนี้

โอกาสแบบนั้นหาไดยากมาก

“เราไมอาจอาศัยโชคไดเสมอ เหมือนเมื่อตอนเวลาที่แพตเตอรสัน
ยืนยันตองการพบเราในที่ลับ” ลินลี่ยพูดกับตัวเอง การพบปะลับสวน
ตัวกับแพตเตอรสันเปนเรื่องที่คาดไมถึง สรางความประหลาดใจใหลิน
ลี่ยมาก แตเรื่องนาประหลาดใจเชนนั้น ตอใหตองการ แตก็เอา
แนนอนไมได

ขณะที่เขาไตรตรองเรื่องนี้ ลินลี่ยเปดซองจดหมายดู

มีกระดาษชิ้นหนึ่งอยูในซองจดหมาย มีถอยคํานับไมถวนเต็มไปหมด

“ชื่อยา – พิษสะบั้นโลหิต

สวนผสม : ผลแอสทราลากัส, โสมขาว, ขมิ้น, หญาหมอก, เห็ดเมฆา,

ผิวมะระ, เม็ดกระวาน หญาใจฟา

ผลกระทบ : พิษสลายโลหิต เมื่อละลายในเหลาหรือนํ้าจะไมมีกลิ่น

ไมมีรส สําหรับในวันนี้ยังไมมีวิธีตรวจพบมันได ทันทีที่กินเขาไปแลว
มันจะซึมเขากระแสเลือดจากนั้นเขาสูศูนยรวมปราณ ทําใหลมปราณ
คุมกันตัวไมอาจสรางขึ้นไดทําใหนักรบหลงเหลือพลังเพียงหนึ่งในสิบ
นักรบทุกคนที่มีระดับตํ่ากวาชั้นเซียนเมื่อตองพิษนี้จะไมมีทางรักษาได
 ตองใชปราณยุทธเพื่อชะลางพิษออกไปจากกระแสเลือดเปนเวลา
นานจึงจะสามารถรักษาตนเองได

คําแนะนํา : การปรุงพิษสลายโลหิตใหไดสักหนึ่งกรัม ผูปรุงตองใชผล

แอสทราลากัส 30 กรัม, โสมขาว 12 กรัม, ขมิ้น 10 กรัม, หญาหมอก
15 กรัม, เห็ดเมฆา 12 กรัม, ผิวมะระ 1 กรัม, เม็ดกระวาน 12 กรัม
และหญาใจฟา 1 กรัม เริ่มแรกใชโสม 12 กรัม หญาหมอก 15 กรัม
และผิวมะระหนึ่งกรัม ใสของเหลานี้ลงในหมอแปรธาตุและตมจน
กระทั่งหญาหมอกเริ่มพนหมอกขาว จากนั้นจึงหยุด กรองเอาแตน้าํ ที่
เขมขน จากนั้นเอามาปรุงในหมอผสมและเพิ่มหญาใจฟา, ขมิ้นและ
เม็ดกระวาน…

วิธีจัดเก็บ : …..”

เอกสารนี้ระบุรายละเอียดการใชการผลิตยาพิษสลายโลหิตไวชัดเจน
ทุกแงมุม เพียงแคดูจากขั้นตอนการปรุง ลินลี่ยเขาใจไดอยางรวดเร็ว
วาการปรุงพิษนี้ทําไดยากขนาดไหน ถาทําผิดกระบวนการไปแมแต
เล็กนอย พิษทั้งหมดจะสูญคา

วิธีการจัดเก็บรักษาก็มีความซับซอนมาก

ตนทุนของยาพิษสลายโลหิตก็มากกวานํ้าหนักทองเปนลานเทา
“สวนผสมทั้งแปดเพื่อปรุงพิษสลายโลหิตนี้ สวนประกอบหาอยางหา
ไดไมยาก ผลแอสทราลากัส, โสมขาว, ขมิ้น, ผิวมะระและเม็ด
กระวาน ราคาของสวนประกอบทั้งหานี้นับวาราคาไมสูงสําหรับเจา
แตสวนผสมอีกสามชนิดนั้นหาไดยากมาก หญาหมอกโดยทั่วไปจะ
เติบโตในที่ราบตะวันออกไกล ภาคตะวันออกของสี่จักรวรรดิใหญ หา
พบไดยากมาก และยิ่งเปนในตลาดก็ยิ่งหายาก สําหรับสวนผสมอีก
สองอยาง หาไดยากมากยิ่งกวาหญาหมอกเสียอีก” ซีซารอธิบาย
อยางระมัดระวัง

“หญาใจฟาและเห็ดเมฆาแทบจะหาซื้อไมได และในตลาดก็หาไมมี
ดวย ตอใหเจามีเงินก็ตาม คาดวา ในชวงเวลาที่ผานมา มีคนพยายาม
เสนอเงินแสนเหรียญทองเพื่อขอซื้อหญาใจฟา แตก็ยังไมสามารถ
ทําได เห็ดเมฆาก็เหมือนกัน ไมมีการซื้อขายในตลาดมาเปนเวลานาน
แลว”

ซีซารตบไหลลินลี่ยเบาๆ ปลอบใจเขา “ลินลี่ย, เจาคงตองใชความ

สามารถรวบรวมสวนผสมทั้งแปดมากหนอยนะ”
ลินลี่ยยังคงมีความเชื่อมั่น

ในสวนผสมทั้งแปดนี้ สวนผสมทั้งหาไมมีปญหาแตอยางใด สําหรับ

หญาหมอก แมวาจะเปนของหายาก แตไมนาจะหาซื้อยาก สําหรับ
หญาใจฟานั้น.. เขามีอยูแลว ไมจําเปนตองซื้อ เหลือแตเห็ดเมฆาที่ยัง
เปนปญหา!
“เมื่อเราไดเห็ดเมฆาแลว เราจะไดปรุงพิษสลายโลหิตเสียที และวันนั้น
จะเปนวันตายของเคลย” ลินลี่ยรําพึงกับตนเอง

ลินลี่ยไมอาจทนไดอีกตอไป ถาในอนาคต เขายังไมอาจหาโอกาสที่

เหมาะสมได เขาคงจะตองบุมบามออกไปฆาเคลยเปนแน แมวาจะ
หมายถึงการเปดเผยวาตนเองเปนมือสังหารก็ตาม ถาเหตุการณ
ยํ่าแยเลวรายถึงที่สุด เขาจะไปขอใหเยลชวย และมีหอการคาดอวสัน
คอยชวยใหเขาหนีไปจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์

เกี่ยวกับอิทธิพลและอํานาจของหอการคาดอวสัน คงไมใชเรื่อง
ยากจนเกินไปที่พวกเขาจะชวยใหลินลี่ยหลบหนีไปจากสหภาพ
ศักดิ์สิทธิ์

“ตอนนี้ สิ่งที่สําคัญก็คือหาสวนผสมทั้งแปดนี้ใหได” ตอนนี้ลินลี่ยมี

ความสุขมาก

อยางนอยตอนนี้เขามีเปาหมายในการทํางานตอไป
“ลินลี่ย, ลินลี่ย!” ซีซารเรียกเขา “อะแฮม, อาจารยลินลี่ย!”

“หือ?” ตอนนี้ลินลี่ยครุนคิดเสร็จแลวและหันหนามาทางซีซาร “ทานซี

ซาร, ทานตองการอะไรอีกหรือ?”
ซีซารหัวเราะ “ลินลี่ย บางทีเจาลืมอะไรบางอยางไปนะ?”
ลินลี่ยเขาใจไดทันที เขาหัวเราะพลางกลาววา “ฮาฮา, ทานซีซาร ทาน
กําลังพูดถึงรูปแกะสลักที่ทานขอใหแกะสลักเมื่อหนึ่งเดือนที่ผานมาใช
ไหม? มาเถอะ เชิญทางนี้” ลินลี่ยพาซีซารตรงไปที่หองขางๆ ทันที

ที่มุมหองดานนี้ มีรูปแกะสลักรูปมนุษยที่แผรังสีฆาฟนเยือกเย็นออก
มา ดวงตาทั้งสองของรูปสลักนั้นดูแคลนทุกชีวิตและมีความหยิ่งยโส
ทําใหผเู ห็นตองหวาดหวั่นขวัญผวา

เฉพาะในสวนของใบหนา รายละเอียดของใบหนาแกะสลักไดอยางถูก
ตองแมนยํา รูปสลักนั้นดูเหมือนกับซีซาร

“ยอดเยี่ยม, เลิศเลอ!” ซีซารตื่นเตนมาก จนถึงกับอุทานออกมา

“อาจารยลินลี่ย! เจาเปนยอดฝมือดานงานแกะสลักอยางแทจริง ใน
เพียงชั่วเวลาสั้นๆ เจาก็สามารถสรางผลงานแกะสลักไรที่ติเชนนั้น
ออกมาได ในความคิดของขา รูปแกะสลักนี้ดีกวารูปสลักตื่นจากฝน
ของเจานับพันเทา” ขณะจองมองดูรูปแกะสลักของเขา ซีซารยิ้มกวาง
จนแกมปริ

ยิ่งมองรูปแกะสลักนี้ ซีซารก็ยิ่งรูสึกมีความสุข

“ราชันยมือสังหารผูนี้ อาจจะหลงตัวเองไปบาง” เมื่อเห็นรอยยิ้มบน

ใบหนาของซีซาร ลินลี่ยอดคิดถึงตัวเองไมได
…..

“ใตเทาลินลี่ย!” แมบานที่อยูใกลๆ คํานับอยางสุภาพ

ลินลี่ยดึงเศษกระดาษออกมาและยื่นใหแมบาน “ไปหาซื้อสวนผสมทั้ง
สิบสองอยางนี้ใหขา จํานวนเงินที่ขาตองใชจายเขียนไวในกระดาษ
แลว”

“เจาคะ, ใตเทาลินลี่ย” แมบานรับกระดาษใบสั่งมา

สวนผสมทั้งสิบสองอยางในรายการในกระดาษ หกรายการเปนสิ่งที่ลิ
นลี่ยตองการ ขณะที่อีกหกรายการเปนของปกติ เปนสวนผสมที่ลินลี่
ยเขียนขึ้นสงเดช สวนผสมทั้งสิบสอง มีเพียงหญาหมอกราคาแพง
จริงๆ สําหรับหญาใจฟาและเห็ดเมฆาซึ่งเปนสวนที่จําเปนตองใช
สําหรับพิษสลายโลหิต ลินลี่ยไมไดเขียนไวในกระดาษ

ลินลี่ยไมไดกังวลจริงๆ เกี่ยวกับสวนผสมเหลานี้จะปรากฏใหเห็นโดย
ทั่วไป

ที่สําคัญสูตรลับปรุงพิษสลายโลหิตเปนสูตรลับขององคการหัตถ
มัจจุราช นอกจากองคการดาบโคงแลว แทบจะไมมีผใู ดรูสูตรนี้ และ
ยังมีสูตรผสมอยางอื่นอีกมากที่ใชสวนผสมนี้
ที่สําคัญคือ ลินลี่ยไมไดเขียนสวนผสมที่สําคัญที่สุดสองรายการ คือ
หญาใจฟาและเห็ดเมฆา

“ไปหาซื้อสวนผสมเหลานี้ใหขา ใหเร็วเทาที่เปนไปได” ลินลี่ยกําชับ

หลังจากสั่งแมบานแลว ลินลี่ยสงคนไปเชิญเยล, เรยโนลดและจอร

จมาพบเขาที่คฤหาสน เมื่อใดก็ตามที่พวกเขามีโอกาส สี่พี่นองจะตอง
มาทานอาหารรวมกันเสมอ ดังนั้น นี่จึงไมเหลือวิสัยสําหรับลินลี่ย

เดือนตอมา

วันนี้คือวันประหารชีวิตแคนเทอร เด็บสดวยการแขวนคอ แตลินลี่ยไม

สนใจไปดู เขาอยูในคฤหาสหของเขา ดื่มไวนและสนทนากับพี่นองทั้ง
สาม หลังจากดื่มเสร็จแลวลินลี่ยยกเรื่องความตองการของเขาขึ้นมา
ปรึกษา

“พี่ใหญเยล, มีบางเรื่องที่ขาตองการจะขอใหเจาชวยขา” ลินลี่ยพูด

“นองสาม เจาตองการอะไร บอกขามาไดเลย” เยลพูดอยางกลา
หาญ

ลินลี่ยดึงเศษกระดาษออกมา “พี่ใหญเยล ขาตองการสวนผสมสอง

อยางนี้ หนึ่งก็คือหญาหมอก, และอีกอยางหนึ่งก็คือเห็ดเมฆา
สมุนไพรทั้งสองนี้หาไดยากมาก และไมสามารถซื้อหาตามรานตลาด
ได ขาหวังวาเจาจะชวยขาไดนะ..เยล” ที่สําคัญคือเยลไดรับการ
สนับสนุนจากหอการคาดอวสันอยูแลว

ในฐานะหนึ่งในสามสหพันธการคาที่ยิ่งใหญของทวีปยูลาน หอการ
คาดอวสันเปนองคกรขนาดใหญและมีความสามารถที่นาทึ่ง

เปนเรื่องงายกวาที่ใหพวกเขาหาเห็ดเมฆาและหญาหมอกแทนที่ลินลี่ย
จะทําดวยตนเอง

“สมุนไพรสองชนิด? ไมตองหวง ขาจะจัดการใหเจาเอง” หลังจาก

กระดกไวนแลว เยลตบหนาอกรับรอง ขณะที่มองดูรายการสมุนไพร
ทั้งสองที่ลินลี่ยเขียนไวในกระดาษ

“ขาเคยเห็นหญาหมอกที่บาน เมื่อตอนขายังเด็กๆ มันเปนหญาที่ดูนา

สนุก ภายใตพระอาทิตยรอนแรงมันจะปลอยไอหมอกสีขาว” เรยโน
ลดพูดทันที

ตาลินลี่ยเปนประกาย อยางไรก็ตาม ตระกูลของเรยโนลดอยูที่

อาณาจักรโอเบรียน จากตระกูลของเขามาที่อาณาจักรเฟนไลตองใช
เวลาเดินทางอยางนอยหนึ่งป ลินลี่ยไมมีเวลารอนานขนาดนั้น ถาเขา
ไมสามารถหาเจอได เขาคงไดแตฝนใจทนรอ

“เราตองใชเวลานานเทาใด ถาเราตองรอใหเจาเอาหญาหมอกมาจาก
บานเจา นองสี?่ ” เยลหัวเราะคิกคัก “นองสาม ขาจะไปบอกอารองให
ชวยเจาหาสวนผสมทั้งสองใหเอง”
เยลรับมือเรื่องของลินลี่ยไดจริงๆ โดยใหความสําคัญระดับสูง ในวัน
นั้นเอง เขาไปหาอารอง

คืนนั้นในหองหรูสวนตัวไมรอน ดอวสันผูมีผมสีน้าํ ตาลอยูในชุดเสื้อ

คลุมอาบนํ้าที่นงุ อยางลวกๆ เขานอนเปลือยอกอยูบนเกาอี้นอน ขณะ
ที่มีหญิงงามสองคนอยูขางตัวคอยรับใชเขา

“อารอง, อารอง!” เสียงของเยลดังออกมาจากนอกประตู

ไมรอนเมมปากอยางชวยไมได เขาลูบผมหอมของสาวงามทั้งสองคน
แลวหัวเราะ “ทูนหัว, พวกเจาสองคนออกไปรอกอนสักครูนะ” สาว
งามทั้งสองคนออกเดินออกไปจากหองหรูอยางวางาย จากนั้นเยลก็
วิ่งเขามา

“เยล, ตอนนี้เจาโตแลวนะ เจาทําแบบนี้ไดยังไง?” ไมรอน ดอวสันพูด

พลางขมวดคิ้ว
เยลหัวเราะ “อารอง! อยาเพิ่งโกรธกันสิ วันนี้ขามาขอความชวยเหลือ
บางอยางกับทาน บางอยางที่ทําในนามลินลี่ย นองสามของขา”

“นองสามของเจาหรือ? ลินลี่ยคนนั้นใชไหม?” ไมรอนนั่งตัวตรงทันที

“วาไปเลย มีเรื่องอะไร?”
เยลดึงเศษกระดาษออกมาจากชุดของเขา “อารอง นองสามของขา
ตองการสมุนไพรสองอยางนี้เรงดวน นั่นคือสาเหตุที่ขาตองมาขอให
ทานชวย อารอง! ชวยดูทีวาจะหาไดหรือไม” ขณะที่พูด เขาสงกระ
ดาษใหไมรอน

“หญาหมอก, เห็ดเมฆาหรือ?” เมื่อเห็นคําบนกระดาษ ไมรอนพยัก

หนา “ขาจะสงคนไปสืบเสาะหาดูวามีใครขายอยูแถวๆ นี้บาง”

“ฮาฮา, ขอบคุณ อารอง!” เยลตื่นเตน “อยางนั้น ขาคงไมรบกวน

ความสุนทรีของอารองแลว ขาไปละ”

“แก..เจาตัวแสบ” ไมรอนหัวเราะ จากนั้นมองดูกระดาษอีกที “หญา

หมอกและเห็ดเมฆาหรือ? ลินลี่ยตองการสวนผสมทั้งสองนี้ไปทํา
อะไร?”

………

ลินลี่ยตองยอมรับ หอการคาดอวสันเปนเหมือนเครื่องจักรที่ทรง
ประสิทธิภาพนาอัศจรรย

“นองสาม, ภายในสาขาสวนใหญของหอการคาดอวสันในสหภาพ
ศักดิ์สิทธิ์ของเรา เรามีหญาหมอกอยูนอย สําหรับเห็ดเมฆา เรามีอยู
บางสวนแลว แตมันถูกจัดสงไปที่สํานักงานใหญของเราแลว
สํานักงานใหญของหอการคาดอวสันจะเปนสถานที่ๆ เราเก็บสวน
ผสมสมุนไพรไวมากที่สุด เอานี่ ขาขอมอบหญาหมอกใหเจากอน”
เยลมอบถุงกระเปาใบหนึ่งใหลินลี่ย

ตามสูตรการปรุง หญาหมอกจําเปนตองใชอยูหลายกรัม แตภายใน

ถุงที่เยลสงใหลินลี่ยมีหญาหมอกรวมอยูเกากระจุก จํานวนเทานี้ถือวา
เพียงพอแลว

“อยางนั้นก็ยังหาเห็ดเมฆาไมไดใชไหม?” ลินลี่ยรับถุงใบเล็กมา

เยลพยักหนา “นองสาม ถาเจาตองรีบใช ขาสามารถใหอารองสงยอด

ฝมือขี่อสูรเวทบินไปที่สํานักงานใหญใหเร็วเทาที่เปนไปได เมื่อขี่อสูร
บินเดินทาง จะสามารถไปไดเร็ว จากที่นี่ถึงสํานักงานใหญของเรา ใช
เวลาสามเดือนก็เหลือเฟอ”
ตอนที่ 24 บรรลุขอบเขตใหม

ลินลี่ยเงียบอยูชั่วครู จากนั้นจึงยิ้มพยักหนาขอโทษเยล “พี่ใหญเยล

ขาขอโทษดวยที่รบกวนทาน”

“ไมเปนการรบกวนเลย” เยลหัวเราะราเริง “ก็แคสงคนไปเอาของมา

เทานั้นเอง ไมใชเรื่องใหญอะไร หอการคาดอวสันของเรามักใชใหคน
สงขาวไปที่สํานักงานใหญดวยวิธีนี้เสมอ เราทํามาหลายครั้งแลว”

ลินลี่ยพยักหนา

“นองสาม” เสียงของเยลจริงจังขึ้นขณะที่เขามองหนาลินลี่ย “บอกขา

มาตามตรงเถอะ ทําไมเจาถึงรีบรอนตองการสมุนไพรเหลานี้?”

ถาเปนคนอื่นถามเขา ลินลี่ยอาจจะโกหกและอางวาเขาจะใชในการ
ปรุงยาชวยใหเขาเพิ่มความเร็วในการฝกฝนทําใหรางกายของเขาได
ความแข็งแกรงมากขึ้น อยางไรก็ตาม ไมเคยไดยินเลยวาการอาบ
นํ้ายาสมุนไพรจะมีสวนชวยเหลือในการฝกฝน แตเมื่ออยูตอหนาหนึ่ง
ในพี่นองของเขาเอง ลินลี่ยไมตองการจะโกหก
“พี่ใหญเยล, ตอนนี้ ขายังบอกทานไมได เมื่อถึงเวลาแลว ขาจะบอก
ทาน” ลินลี่ยแตะไหลเยลขณะที่เขาบอก
พี่นองในหอพัก 1987 อยูดวยกันมาตั้งแตอายุยังนอย พวกเขากินดวย
กัน, อยูดวยกัน, เลนดวยกัน จึงทําใหสนิทสนมเหมือนเปนพี่นองแทๆ

“เขาใจแลว, นองสาม, แตถาเจาตองการอะไร ขอใหบอกขาใหทราบ

ดวย” เยลไมถามคําถามอื่นตอไป

วันตอมา แมบานของลินลี่ยนําสมุนไพรที่ลินลี่ยขอใหซื้อหามาให
ยกเวนแตเขาไมสามารถหาหญาหมอกไดเลย แมบานบอกในทํานอง
วา ไมมีหญาหมอกขายอยูในตลาดแมแตนอย ถาเขาตองการซื้อ
หญาหมอก เขาจะตองสงคนไปซึ้อมาจากสี่จักรวรรดิใหญ

ที่สําคัญคือ หญาหมอกเพาะปลูกอยูในทุงหญาใหญทาง
ตะวันออกไกล บางสวนของตลาดศูนยกลางของสี่จักรวรรดิใหญ แม
จะอยูใกลกับทุงหญาใหญก็ยังมีหญาสําหรับขายเปนจํานวนนอย

“ตอนนี้ สวนผสมทั้งแปดที่จําเปนตองใชปรุงยาพิษสะบั้นโลหิต มีอยู

เจ็ดอยางแลว ที่ยังขาดเพียงอยางเดียวก็คือเห็ดเมฆา” ในหองเรียน
ลับของเขา ลินลี่ยวางสมุนไพรทั้งหมดลงบนโตะขางหนา เขาไตรตรอง
อยูวาจะทํายังไง สวนผสมทั้งแปดมีอยูสามอยางที่หาไดยาก หญา
หมอกไดมาจากหอการคาดอวสัน ขณะที่หญาใจฟาเขามีมากเพียง
พอแลว
“ถาเราตองรอถึงสามเดือน ตอนนั้นคนจากหอการคาดอวสันก็คงจะ
นําสงเห็ดเมฆามาใหแลว” ลินลี่ยรสู ึกมั่นใจมาก
อยางมากสามเดือน ถึงตอนนั้น เขาคงไดสวนผสมที่เขาตองการ
ทั้งหมด และจากนั้นจะไดเตรียมผสมปรุงพิษสะบั้นโลหิตสักเล็กนอย
ได

แตลินลี่ย ไมใชคนประเภทที่เอาแตนั่งรอเฉยๆ

“ชวยขากระจายขาวที ปลอยขาวออกไปวาขากําลังเตรียมการเริ่ม
ฝกฝนโดยใชการอาบนํ้าสมุนไพร และตองการใชเห็ดเมฆาเปนสวน
ประกอบสําคัญ ขายินดีจายลานเหรียญทองเพื่อซื้อมาใหได” ลินลี่ย
สั่งการแมบานของเขา

แมวาลินลี่ยจะไมไดโกหกพี่นองของเขา แตเขาตองหาขออางดีๆ ใหกับ

ชาวโลกที่เหลือ

เห็ดเมฆา โดยตัวของมันเองไมมีสรรพคุณในทางพิษ มันมีประโยชน

ตอรางกายอยางมาก แตสมุนไพรทั้งหมดมีคุณสมบัติที่มหัศจรรยอยู
ในตนเองอยูแลว เมื่อสมุนไพรทั้งแปดนี้ถูกปรุงแตงผสมเขาดวยกัน ก็
สามารถผลิตสรางผงพิษอยางพิษสะบั้นโลหิตออกมาได

“เจาคะ, ใตเทาลินลี่ย” เมื่อไดยินคําพูดวา “ลานเหรียญทอง” หัวใจ

ของแมบานถึงกับหวั่นไหว
สําหรับลินลี่ย จํานวนลานเหรียญทองไมถือวามาก เมื่อเขาประมูล
ขายงานประติมากรรมตื่นจากฝน ก็ไดราคาถึงสิบสองลานเหรียญ
ทอง หลังจากนั้นแพตเตอรสันแอบพบเขาเปนการลับ เขาไดใหลินลี่
ยตางหากอีกสิบลานเหรียญทอง หลังจากที่ระดับฐานะของลินลี่ยเพิ่ม
ขึ้น เขาไดรับแตงตั้งใหเปนอธิบดีศาลจอมเวท ทั้งวิหารเจิดจรัส, ราชา
เคลยและขุนนางชนชั้นสูงอีกหลายคนลวนสงของขวัญมีคามาใหลินลี่
ยมากมาย

และชวงเวลาสั้นๆ ที่ผานมา ทางตระกูลเด็บสก็มอบของขวัญเปนบัตร

เครดิตเวทเปนจํานวนเงินลานเหรียญทอง

มูลคาทรัพยสินสุทธิของลินลี่ยในปจจุบันนี้มีมากเกินกวายี่สิบลาน
เหรียญทอง

และนี่ยังไมนับแกนเวทของอสูรระดับเซียนที่ลินลี่ยไดมาจากเซียนหมี
ลายมวง แกนเวทที่ลินลี่ยเก็บรักษาไวน้นั ไมอาจประมาณคาได
บางทีอาจมีมูลคาอาจเกินกวารอยลานเหรียญทองก็เปนได

ขาววาลินลี่ยกําลังหาซื้อเห็ดเมฆาดวยมูลคาลานเหรียญทอง เดิมที
กระจายอยูในหมูพอคาสมุนไพรเทานั้น แตหลังจากนั้นไมนานกลุมคน
ชั้นสูงของอาณาจักรเฟนไลก็ไดทราบขาวนั้นเชนกัน ตอนนี้พวกชนชั้น
สูงทราบแลววาอาจารยลินลี่ยตองการเห็ดเมฆา

ถาพวกเขาสามารถหาเห็ดเมฆาใหลินลี่ยได ไมเพียงแตพวกเขาจะได
รับเงินลานเหรียญทองเทานั้น แตพวกเขายังมีโอกาสสรางความ
สัมพันธที่ดีกับลินลี่ยอีกดวย
พวกขุนนางชนชั้นสูงหลายคนเริ่มเคนสมองของพวกเขาหาวิธีที่ชวยให
พวกเขาหาเห็ดเมฆาได

แตเห็ดเมฆา หาไดยากเกินไปและราคาก็แพงสุดกู

หลังจากสั่งใหกระจายขาวนี้ไปแลว ลินลี่ยยังคงใชชีวิตโดดเดี่ยวครํ่า
เครงฝกฝนอยูในคฤหาสนของเขาตอไป ชั่วพริบตาเดียวก็ถึงเดือน
พฤศจิกายน อุณหภูมิในอากาศเริ่มลดลงเชนกัน ใบไมของตนไมใน
สวนนํ้าพุรอนเริ่มเปลี่ยนเปนสีเหลืองแลวรวงลงบนพื้นหญาที่มีใบไม
ทับถมอยูกอนแลว

“ฮาห…!”

ลินลี่ยใชนิ้วมือเดียวยันพื้นและวิดพื้นขึ้นลง เขาใชพลังผานนิ้วมือ จาก

นั้นพลิกตัวในอากาศ ลินลี่ยตีลังกาในอากาศลงสูพื้นไดอยางงายดาย
รางกายทอนบนเต็มไปดวยเหงื่อ
เขาใชเวทสนามแมเหล็กชวยในการฝกฝนมานานมากแลว แมวาราง
ของลินลี่ยจะมีพลังเต็มเปยม แตก็เริ่มเหนื่อยขึ้นบางแลว

“เฮอออ”
ลินลี่ยกลับลงมายืนตามปกติอีกครั้ง เขารูสึกวากลามเนื้อภายในและ
ที่ใกลกับนิ้วมือ, แขนและไหลของเขารูสึกปวดและชาไปหมด เขาพบ
วาความรูสึกนี้สบายมาก เนื่องจากเขารูวาในสถานการณนี้กลามเนื้อ
และกระดูกของเขาจะคอยๆ สรางความแข็งแกรง

วิธีฝกรางกายตนเองเพื่อใหเกินขีดจํากัดครั้งแลวครั้งเลา ตราบใดที่
เขายังไมถึงขีดจํากัด ก็เพียงแตฝกใหมากขึ้นในแตละครั้ง

ลินลี่ยนั่งขัดสมาธิ และเริ่มฝกฝนตามคัมภีรลับเลือดมังกร ปลอยให

ปราณเลือดมังกรในรางของเขาเริ่มโคจรเขาไปในจุดตันเถียนของเขา
ในชวงเวลาสั้นๆ ขนาดนั้น ปราณยุทธเลือดมังกรเริ่มโคจรไปทั่วรางลิ
นลี่ย

การฝกครั้งแลวครั้งเลา ในแตละครั้งปราณเลือดมังกรก็จะบริสุทธิ์ขึ้น
ทีละนิด กระดูกและเลือดเนื้อของลินลี่ยจะแข็งแกรงขึ้นทีละนิดดวย

ปราณเลือดมังกรสีน้าํ เงินเขมโคจรเขาไปในตันเถียนของเขาอีกครั้ง
จากนั้นกระจายออกมาอีก ตันเถียนคือจุดศูนยกลางพลังของนักรบ
เลือดมังกร ลินลี่ยเขาถึงพลังนักรบระดับหกมานานแลว และในเดือน
กันยายนและเดือนตุลาคม เขาอยูในระดับสูงสุดของพลังนักรบระดับ
หก

ตอนนี้ ลินลี่ยมาถึงรอยตอของระดับ เขาสามารถรุดหนาขึ้นสูระดับ

ใหมวันไหนก็ได
“แครก, แครก” เสียงดังแปลกประหลาดเริ่มปลดปลอยออกมาจาก
รางลินลี่ย กลามเนื้อลินลี่ยเหมือนกับมีหนูฝงเอาไวในนั้น ขณะที่
กลามเนื้อนั้นเริ่มกระเพื่อมเปนระลอกขึ้นลงไมหยุด แมแตเสนเลือด
ของเขาก็ปูดออกมาเปนไปทั่วรางกาย หยาดเหงื่อปนเลือดเริ่มผุดออก
มา!

“ในที่สุดขากําลังจะบรรลุเขาสูขอบเขตใหม” ลินลี่ยตกใจระคนยินดี

เขารอวันนี้มานานเหลือเกิน

“ปุด, ปด!”

ปราณเลือดมังกรสีน้าํ เงินเขมโคจรไปอยางแปลกประหลาด ทําใหลิน

ลี่ยรสู ึกเจ็บไปทั่วราง แตภายในตันเถียนของเขา ปราณเลือดมังกรที่
โคจรอยูเริ่มบีบตัวแนนอีกครั้ง เพิ่มความหนาแนนขึ้นอีกหลายระดับ
ปราณเลือดมังกรถูกดึงกลับมาที่จุดตันเถียนไมหยุดหยอน และจาก
นั้นก็ถูกปลดปลอยออกมาจากตันเทียนอีกครั้งวนเวียนไป
เมื่อใดก็ตามที่ปราณเลือดมังกรโคจรเขาไปในตันเถียน ก็จะมีการ
เปลี่ยนแปลง

หลังจากเวลาผานไปราวๆ หนึ่งชั่วโมง ปราณเลือดมังกรทั้งหมดใน

รางลินลี่ยไดรับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด แมวาจะมีมานกั้นที่เบาบาง
ระหวางพลังนักรบระดับหกขั้นสูงสุดกับระดับเจ็ดขั้นแรกเริ่ม แตพลัง
ของลินลี่ยในตอนนี้แข็งแกรงยิ่งกวาอดีตที่ผานมาหลายเทานัก
ลินลี่ยลืมตา มีแววตื่นเตนที่มิอาจระงับไดอยูในดวงตา

“ฮะฮะ ในที่สุดขาก็บรรลุขอบเขตของนักรบระดับเจ็ด” ลินลี่ยตื่นเตน

ยินดี

ตราบใดที่เขายังคอยกระตุนปราณเลือดมังกรในรางของเขา เขาจะ
สามารถรองรับรางมังกรได ความเร็วในการฝกฝนของนักรบเลือด
มังกรอยูในระดับสูงมาก โดยเฉพาะอยางยิ่ง ในขั้นตอนกอนหนานี้ ลิ
นลี่ยใชเวลาประมาณครึ่งปกอนจะกาวหนาจากระดับหกขึ้นสูระดับ
เจ็ด ผลของความกาวหนาเชนนี้นับวานาประหลาดใจมาก

แตลินลี่ยคาดวาการกาวหนาจากระดับเจ็ดไประดับแปดเปนไปไดวา
ตองใชเวลาอีกหลายป

เสนทางที่ไกลออกไปจะยิ่งยากลําบากขึ้นทุกที แตอยางไรก็ตาม
นักรบเลือดมังกรสวนใหญใชเวลาไมกี่สิบปก็มีพลังถึงระดับเซียนได
บีบีที่หลับอยูใกลๆ ตลอดเวลาลืมตาสะลึมสะลือของมัน และมันก็ตา
สวางดวยความตื่นเตนทันที คุยกับลินลี่ยอยางกระตือรือรนตื่นเตน
ทันที “เจานาย, ทานถึงระดับเจ็ดแลวหรือนี?่ ”

“ถูกแลว” ลินลี่ยพยักหนาอยางมีความสุข
“อยางนั้นก็หมายความวา เมื่อทานอยูในรางมังกร พลังก็อยูในระดับ
เกาชั้นตนจริงไหม?” บีบีตื่นเตน “ตอนนี้ดูเหมือนวาพลังของทานจะ
มากกวาขาในตอนนี้มากเลย เจานาย!”

ลินลี่ยเริ่มหัวเราะเชนกัน

ในชวงแรก การเพิ่มพลังในรางมังกรนาทึ่งมาก อยางเชน ในฐานะ

นักรบระดับเจ็ด ในทวีปยูลานระดับของเขาถือวาธรรมดาไมมีอะไรนา
แปลก แตพอยกระดับอยูในรางมังกร เขาจะอยูในระดับเดียวกับ
นักรบระดับเกาขั้นตน จะถูกมองวาเปนผูโดดเดนในโลก

อยางไรก็ตาม ยิ่งนักรบผูน้นั เพิ่มพลังความแข็งแกรงมากขึ้น การเพิ่ม

พลังในรางมังกรจะลดลง

ที่สําคัญคือ รางมังกรไมมีอะไรมากไปกวาดึงเอาเลือดมังกรซึ่งนักรบ
เลือดมังกรที่ออนแอไมสามารถดูดซับไดเต็มที่ออกมา

“ระดับเกาเบื้องตน และรางมังกรของเจาก็ไดรับอิทธิพลจากมังกร
เกราะหนาม มังกรเกราะหนามจะเดนในเรื่องความเร็วและพลัง
ปองกัน ขณะนี้เจายังคงมีพลังปองกันที่แข็งแกรงและความเร็วที่สูง
เหลือเชื่อ” เดลิน โคเวิรทปรากฏตัวออกมาจากแหวนตอนนี้

ลินลี่ยมีความมั่นใจในความเร็วของตัวเองมาก
เพราะหลังจากใชรางมังกร ไมเพียงแตเขามีความเร็วของนักรบเลือด
มังกรตามปกติเทานั้น เขายังสามารถใชเวทธาตุลมและบวกกับเวท
ความเร็วเสียงระดับเจ็ดทําใหความเร็วโดยรวมของเขาเพิ่มขึ้นมาก

ลินลี่ยยินดีมากขณะที่ยืนยิ้มอยางโงงมอยูตรงนั้น

“เจานาย! เลิกหัวเราะเหมือนคนโงเสียที ดูตัวเองบางสิ ไปอาบนํ้า

เถอะ อึ๋ย..” บีบีจงใจทําหนารังเกียจขณะที่มันทําทาอุดจมูกกระโดด
ขึ้นกระโดดลงขณะแยกเขี้ยวใหลินลี่ย

ลินลี่ยมองดูตัวเอง

ตอนนี้ เนื้อตัวของเขาเต็มไปดวยเหงื่อและเลือด เขาดูสกปรกจริงๆ

“ตูม!”

ลินลี่ยกระโดดลงไปในบอนํ้ารอน นํ้าในบอนํ้าพุรอนไหลออกมาตอ
เนื่องตลอด ดังนั้นลินลี่ยไมกังวลวาจะทําใหบอสกปรก หลังจากนั้น
ก็ไดพบวาความรูสึกในรางของเขาเปลี่ยนแปลงไป จากนั้นนํ้าพุรอนก็
ไหลมาชะลางมัน ลินลี่ยรสู ึกปลอดโปรงสบายใจจนเขานอนหลับตาใน
บอนํ้าพุรอน

เขาเผลอหลับ
เขาสบายตัวจัดจนเผลอหลับไปจริงๆ
ขณะที่ลินลี่ยดื่มดํ่ากับฝนหวาน ก็มีเสียงดังออกมาจากดานนอก “ใต
เทาลินลี่ย, ใตเทาลินลี่ย” เสียงของคนใชหญิงดังลั่นดวยความหวงใย

ลินลี่ยลืมตาทันที เมื่อไดยินเสียง เขาอดขมวดคิ้วไมได “เขามา”

หลังจากนั้นหญิงรับใชจึงกลาเขามาในสวน นางยืนอยูดานขางบอนํ้าพุ
รอนลอบมองรางเปลือยของลินลี่ย จากนั้นเรียนดวยความเคารพ “ใต
เทาลินลี่ย ผูสงพระราชสารกําลังรออยูขางนอกเจาคะ เขาบอกวาได
รับบัญชาจากฝาบาทใหมาเชิญใตเทาลินลี่ยเขาวังเจาคะ”

“บัญชาจากฝาบาทหรือ?” ลินลี่ยลังเลเล็กนอย จากนั้นขึ้นจากสระ

โดยตรง

“ตอนนี้เจาไปไดแลว” ลินลี่ยมักสวมเสื้อผาดวยตนเอง เนื่องจากเขา

ไมชอบใหหญิงรับใชชวยเขาแตงตัว

“เจาคะ” นางหนาแดง หญิงรับใชรีบกมหนาและเดินออกมาจากสวน

นํ้าพุรอนโดยเร็ว

…..

เมื่อเขาไปนั่งในรถมาและมุงหนาเขาวังหลวง ขางนอกรถมาโดยสาร
นอกจากทหารจากวังสิบหกคนแลว ก็มีอัศวินจากวิหารเจิดจรัสสิบ
หกคน ลินลี่ยมีขบวนแวดลอมที่ใหญกวามหาเสนาบดีฝายซายและ
ฝายขวาเสียอีก

“ใตเทาลินลี่ย ตอนนี้ฝาบาทประทับอยูในราชอุทยานตะวันออก”
เสียงของมหาดเล็กดังออกมา

“เชิญนําทาง” ลินลี่ยพูดทันที

มหาดเล็กประจําวังแสดงความสุภาพตอลินลี่ย ยิ้มใหเขาตลอดทาง

“ตอนนี้ฝาบาทยังเชิญใครอื่นอีกหรือไม?” ลินลี่ยถาม

“มีแตใตเทาลินลี่ยเทานั้น” มหาดเล็กตอบ

“ขาเทานั้นเองหรือ?” ลินลี่ยเริ่มสงสัย แตเขาไมไดถามอะไรตอ ภาย

ใตการนําทางของมหาดเล็ก ในที่สุดลินลี่ยก็มาถึงราชอุทยานตะวัน
ออก ขณะนี้เขาสูเดือนพฤศจิกายนแลว ยังคงมีดอกไมบานอยูไมกี่
ดอก แตดอกไมนับไมถวนในราชอุทยานตะวันออกยังคงสดใส
สวยงาม

และนั่น ราชสีหทอง ราชาเคลยกําลังสนทนากับราชินีอยูในสวน

“ฮาฮาฮา, ลินลี่ย เจาเขามา” เคลยทักทายลินลี่ยอยางเปนกันเอง “มา

นั่งนี่สิ” ถวายบังคมฝาบาท, องคราชินี” ลินลี่ยแสดงความเคารพ
จากนั้นจึงนั่งลง
เคลยและราชินีตางมองหนากัน จากนั้นจึงยิ้มใหลินลี่ย “ลินลี่ย! ขา
ไดยินวาเจากําลังหาเห็ดเมฆาเพื่อปรุงสมุนไพรสําหรับอาบใชไหม?”

“ถูกแลว ฝาบาท” ลินลี่ยพยักหนา

ทันใดนั้น ลินลี่ยคอยรูเหตุผลที่เคลยขอใหเขามาที่วังเปนพิเศษ แตลิน

ลี่ยไมปกใจเชื่อนัก เขากําลังมองหาเห็ดเมฆาเพื่อใชจัดการเคลย เปน
ไปไดยังไงที่เคลยจะ….

“ฮาฮา, ขารูวาเจากําลังหาเห็ดเมฆานี้ ดังนั้นขาจึงสงคนไปหาดู นับ

วาโชคดีจริงๆ ที่คลังหลวงของขามีเห็ดเมฆาอยูกระจุกหนึ่ง” เคลย
ชําเลืองไปทางนางกํานัลที่อยูใกลๆ นางแสดงกลองหอผาไหมทองที่
นางกําลังถือใหลินลี่ยดู

คราวนี้ลินลี่ยตะลึงจริงๆ

เห็ดเมฆาที่เขาแสวงหาอยางสิ้นหวัง กษัตริยเคลยกลับเปนคนที่มอบ
ใหเขา!
ตอนที่ 25 ผลิตผงพิษ

เห็ดเมฆา เหตุผลที่แทจริงที่ลินลี่ยหามันก็เพื่อใชปรุงผงพิษสะบั้นโลหิต
และเหตุผลที่ตองการผลิตพิษสะบั้นโลหิตก็เพราะเขาก็การเอามาใช
กับเคลย

แตในที่สุดกลับเปนเคลยที่มอบเห็ดเมฆาใหกับเขา

“เปนไปไดหรือวาแมซอนตัวอยูในโลกสวนลึก ก็ยังมีสิ่งที่เรียกวา
กงเกวียนกําเกวียนตามสนองอยางนั้นหรือ?” ทันใดนั้นลินลี่ยคิดถึง
คําสอนของวิหารเจิดจรัส มีสวนหนึ่งที่กลาวถึงชะตากรรม ในอดีตลิ
นลี่ยไมเคยเชื่อในศาสนาใดๆ ทั้งนั้น แตสัจจธรรมนี้มีวิวัฒนาการที่
แปลกประหลาดเหลือเกิน

เมื่อถูกกําหนดวาเห็ดเมฆาถูกสงเขามาอยูในเงื้อมมือของเขา เขาจะไม
รับมันไวไดยังไง?

“ขอบพระทัยฝาบาท” ลินลี่ยยิ้มคํานับขอบคุณ ขณะที่เขารับเห็ดเมฆา

ไว
แตในใจแลว ลินลี่ยกําลังหัวเราะอยางเย็นชา “เพราะทานเปนผูมอบ
มันใหขาเอง นี่ก็หมายความวา สวรรคตองการจะใหทานตายแนนอน
ทานตําหนิขาไมได”
ลินลี่ยแทบไมมีความทรงจําเกี่ยวกับมารดาของเขาเลย แตนั่นไมอาจ
หยุดลินลี่ยจากความโหยหาความรักของมารดาที่อยูลึกในใจเขา
เนื่องจากเขาไมเคยรูเรื่องของมารดา ลินลี่ยจึงรูสึกวาเหวอยูเสมอ
เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นคนอื่นมีมารดา เขามักไมคอยสบายใจ เขามัก
คิดอยูเงียบๆ คิดถึงมารดาของเขาอยางเดียวดาย

เมื่อจับเคลยได เขาคงจะไดพบเบาะแสของมารดาเขาแนนอน!

“ลินลี่ย! ขาไดเชิญมหาเสนาบดีขวามารวมทานอาหารกลางวันในวันนี้
ทําไมเจาไมถือโอกาสอยูที่นี่ตอเพื่อทานอาหารกลางวันกับเราเลา”
เคลยยิ้มใหลินลี่ย

“พะยะคะ, ฝาบาท” ลินลี่ยแสดงความนอบนอมถอมตน

ราชินีพยักหนาใหลินลี่ยอยางสงางาม จากนั้นพูดกับเคลยดวยนํ้า
เสียงสุภาพ “พระองคกับลินลี่ยเชิญอยูตอเถิด, หมอมฉันขอตัวกลับ
กอน” เคลยพยักหนาใหอยางสงบเชนกัน ในอาณาจักรเฟนไล อํานาจ
ของกษัตริยมีมากมายเหนือกวาราชินี

อากาศในเดือนพฤศจิกายนเริ่มหนาวเย็น

แตลินลี่ยและเคลยท้งั สองคนอยูในชุดเบา ไมกลัวความหนาวเย็น

แมแตนอย ตอนนี้ลินลี่ยเปนนักรบระดับเจ็ด ขณะที่เคลยก็เปนนักรบ
ระดับเกาที่มีพลังยิ่งใหญกวา
“ฝาบาท, ทําไมพระองคถึงเชิญเมอรริทมารวมทานขาวกับพระองค
ดวย?” ลินลี่ยสนทนากับเคลยอยางเปนธรรมชาติและปกติ

เมื่อไดยินคําพูดของลินลี่ย เคลยมีใบหนายิ้มพอใจ เขาชําเลืองมอง

นางกํานัลที่เพิ่งเดินออกไปอยางวางาย จากนั้นเคลยจึงพูดเสียงเบาๆ
“ลินลีย! เจารูไหมวาเมื่อเร็วๆ นี้เมอรริทเพิ่งแตงกับภรรยาคนที่สิบ
สาม?”

“คนที่สิบสาม?” ลินลี่ยตะลึง

เขาไมรวู าผูพิพากษาที่เครงครัดจริงจังอยางเห็นไดชัด อยางมหา

เสนาบดีขวาจะมากรักไมแนนอน

“ภรรยาคนใหมของเขาเปนสตรีที่มีสีสันมาก” เคลยเผยอยิ้มใหกับลิน
ลี่ย เปนรอยยิ้มที่บุรุษทุกคนเขาใจกันไดเอง

เมื่อเห็นสีหนาของเคลยแลว ลินลี่ยอดสะดุงไมได
“ฮาฮา…” เคลยตบไหลลินลี่ย “ลินลี่ย ปหนาเจาจะอายุสิบแปดปแลว
อยาบอกนะวาเจาไมเคยมีสัมพันธกับสตรีมากอน”

ลินลี่ยไดแตอึดอัดอยางชวยไมได
เคลยถอนหายใจ “เมอรริท เจาเด็กคนนั้นสามารถไดตัวนางจิ้งจอก
นอยเจาเสนหอยางนั้น ชางนาอิจฉาเสียจริง แตเนื่องจากขาคิดจะ
ครอบครองนาง จิ้งจอกนอยเจาเสนหน้นั ก็จะตกเปนของขา เมอรริท
จะไมกลาแตะตองนาง นับตั้งแตนี้ไป”

เคลยพูดเรื่องเชนนี้กับลินลี่ยอยางไมปดบัง

“ฝาบาท? ทําอยางนั้น…จะดีหรือ?” ลินลี่ยประหลาดใจเล็กนอย

ที่สําคัญคือ นางเปนภรรยาของมหาเสนาบดีขวา แตจากที่ไดยิน

เคลยต้งั ใจจะยึดนางไวเพื่อตัวเขาเองโดยตรง

“เรื่องนี้มีอะไรไมเหมาะสมเลา? เมอรริทไตฐานะมาจนอยูในตําแหนง
ปจจุบันก็ผานภรรยามาหลายคนแลว เขาควรจะรูสถานะของตนเอง
ดี แตลินลี่ย วันนั้นที่เมอรริทแตงงานและมีงานเลี้ยง ขาคิดวาเจาไม
ไดไปรวมดวยนะ “เคลยพูดอยางสงสัย

ในชวงเวลานี้ ลินลี่ยกําลังขบคิดปญหาเรื่องสวนผสมสมุนไพร เขาไมมี

ความคิดไปรวมงานแตงงานเลยแมแตนอย กลาวโดยทั่วไปก็คือ ลินลี่
ยปฏิเสธคําเชิญเขารวมงานเลี้ยงจากบรรดาขุนนางทั้งหลาย

งานเลี้ยงฉลองแตงงานของมหาเสนาบดีขวาหรือ?
ปฏิเสธเหมือนๆ กันทั้งหมด
“ลินลี่ย! วันนี้เปนยังไง, ระหวางชวงเวลาอาหารกลางวัน เจาลอง
มองดูวินดเซอรภรรยาใหมของเมอรริท ถาเจาชอบนาง ขาก็ไม
รังเกียจที่จะยกนางใหเจา ขารับรองไดวา ไมวาเมอรริทจะกลาและ
หาวเพียงไหน เขาจะไมกลาแตะตองวินดเซอรแมแตครั้งเดียว” เคลย
พูดอยางมั่นใจ

เคลยครองอํานาจในราชอาณาจักรเฟนไลแบบเบ็ดเสร็จ

วันแตงงานของเมอรริท เคลยฉวยโอกาสชิงตัววินดเซอร คืนนั้นเคลย

สงคนมารับตัววินดเซอรไปที่ตําหนักชั้นนอก และเขา เคลยรวม
อภิรมยท้งั คืน

สําหรับเมอรริท เขาไมกลาแสดงความไมพอใจแมแตนอย

ยิ่งกวานั้น ตั้งแตคืนนั้นมา เมอรริทก็ไมกลาแตะตองวินดเซอรอีกเลย

เสนาบดีบางคนที่รับตําแหนงสําคัญในราชอาณาจักรเฟนไล บางคน
ก็ไดเลื่อนตําแหนงผานความสามารถของตนเอง พวกเหลานั้นนับวา
เปนเสนาบดีที่มีฝมือแนนอน แตเสนาบดีบางคนก็ไดยศตําแหนงผาน
การกระทําที่นาเกลียด

ลินลี่ยลอบประหลาดใจตอความเอาแตใจของเคลย
แตครั้งหนึ่ง เคลยมีสมญานามวา “ราชสีหทอง” เต็มไปดวยพละกําลัง
ของพญาราชสีห ใครจะคาดคิดถึงวิธีที่เขาดําเนินการไดเลา หากเขา
พอใจที่จะทํา

“ทูลฝาบาท, ดยุคเมอรริทและดัชเชสเดินทางมาถึงแลว” มหาดเล็กวิ่ง

เขามารายงานดวยความเคารพ

“ฮาฮา, มาเถอะ, ลินลี่ย” เคลยยืนขึ้นทันที

ลินลี่ยไดแตควาหอเห็ดเมฆาและเดินตามออกไป หลังจากนั้นไมนาน
พวกเขาก็มาถึงลานสีแดงสดใสสวยงามภายในวัง

เมอรริทและมาดามวินดเซอรรออยูตรงนั้น ที่ประตูทางเขาลานวัง

ลินลี่ยอดเหลือบมองมาดามวินดเซอรไมได นางไดรับความสนใจจาก
เคลย

รูปรางของมาดามวินดเซอรเพรียวบางมาก แมวานางจะแตงกาย
มิดชิดตามรูปแบบจารีตอนุรักษนิยม แตชุดนั้นก็ขับเนนสวนเวาโคงรูป
รางที่โปรงบางของนาง เอวของนางบอบบางมากขับเนนหนาอกใหดู
อวบเต็ม

ผมแดงเขมของนางมีเสนหนาดู
โดยเฉพาะนัยนตาของมาดามวินดเซอรนี้ดึงดูดใจนัก ทุกคนที่เห็นนาง
คงไดคิดฟุงซานอยางควบคุมสติไวไมได

“ถวายบังคมฝาบาท, ใตเทาลินลี่ย” เมอรริทพูดเสียงกองพรอมกับ

เสียงเบานุมนวลของมาดามวินดเซอร

“นางเปนจิ้งจอกสาวพราวเสนหจริงๆ” ลินลี่ยพูดกับตนเอง

เคลยเหลือบมองลินลี่ยอยางยินดี และกระซิบใกลหูลินลี่ย “เจาคิดวา

ไงบาง? รูสึกมีแรงกระตุนที่จะ…?”

“ฝาบาท! เชิญเสวยกระยาหารกลางวันเถิด” ลินลี่ยกระซิบตอบ

“ฮาฮา…” เคลยเริ่มหัวเราะลั่น

วินดเซอรอดไมไดที่จะเพงมองลินลี่ยดวยนัยนตาหยาดเยิ้ม ดูเหมือน
นางจะใหความสนใจลินลี่ย ถาเมอรริทกับเคลยไมอยูตรงนั้น บางที
นางอาจจะตรงเขาไปสนทนากับเขาก็เปนได
“วาว, ชางเปนสาวงามหยาดเยิ้มเสียจริง” บีบีอยูบนไหลของลินลี่ย
ตลอด เวลากลาว นัยนตาของมันกลมเปนประกาย

“ควิช.”
บีบีกระโจนออกจากไหลของลินลี่ยลงบนอกของวินดเซอรโดยตรง
“เบอเริ่มเลย….” เสียงของบีบีดังขึ้นในใจลินลี่ย

ลินลี่ยงุนงง

“ชางเปนหนูที่นารักจริงๆ!” วินดเซอรกอดบีบีดวยความตื่นเตน มัน

ใชศีรษะถูบนอกที่อวบอูมของนาง ดูเหมือนมันจะมีความสุขมาก

….

“ฟว”

ลินลี่ยควาตัวบีบีไดในที่สุดก็รีบออกจากวัง ตลอดเวลาที่อยูในวัง วิน

ดเซอรพยายามใชสายตาที่หยาดเยิ้มมองดูเขา แมแตลินลี่ยเองก็ยัง
รูสึกวายากจะรับได

เขาเขาไปนั่งในรถมาโดยสาร
“กลับ” ลินลี่ยออกคําสั่งใหยามคุมกันเขาใหเริ่มออกรถทันที

“เฮ! เจานาย จะรีบไปถึงไหน? ก็เคลยผนู ้นั บอกเองวายินดีจะยกวินด

เซอรใหทานไมใชหรือ? ทานนาจะรับไวนะ” บีบีใชตานอยๆ ของมัน
จองมองลินลี่ย
ลินลี่ยอดไมไดที่จะตบหัวมันเบาๆ “เจาหนูนอยลามก”
“ฮื่ม.. ขากําลังจะเปนหนุมแลว เจานายก็ร”ู บีบีพูดอยางไมพอใจ

ลินลี่ยตะลึง ไมรวู าจะหัวเราะหรือรองไหดี

แตเมื่อคิดยอนไปถึงสิ่งที่เขาไดรับจากการเขาวัง ลินลี่ยอดยิ้มเต็มหนา
มิได เขาเอากลองออกมาไวขางตัวเขา

ภายในกลองนี้ก็คือเห็ดเมฆากอหนึ่ง

“ตอนนี้ขามีเห็ดเมฆาอยูในมือแลว สวนผสมทั้งแปดเตรียมพรอมแลว
ขามีสิ่งที่จําเปนตองใชในการปรุงผงพิษสลายโลหิตแลว” ลินลี่ย
ตัดสินใจแลววาเขาจะเริ่มปรุงผงพิษทันทีเมื่อเขากลับไปถึงบาน

“เจานาย! ขารูสึกเหมือนวาเคลยคลายกับพี่นองที่ยืนเคียงขางทาน
ทานจะฆาเขาจริงๆ หรือ?” บีบีกระซิบ

ลินลี่ยขมวดคิ้วมองดูบีบี
“บีบี! เคลยเปนกษัตริยปกครองราชอาณาจักร ตราบใดที่เขายังมี
สมองอยูบาง เขาจะสรางสัมพันธที่ดีกับขาเปนธรรมดา เขาแสดง
ความเปนมิตรและทําดีกับขา ก็เพราะสถานะและศักยภาพของขา ถา
ขาไมมีศักยภาพ อยางนั้นเคลยอาจจะไมใหความสนใจขาเลยดวยซํ้า
บางทีถาขามีภรรยาที่งดงาม เขาอาจจะชิงไปเปนสมบัติตนเองก็ได
เหมือนที่ทํากับเมอรริท”
ลินลี่ยเขาใจเคลยอยางเห็นไดชัด

ความจริง คนอยางเคลยอํามหิตไรความปราณี แตเขาก็นับไดวาเปน

กษัตริยที่ประสบความสําเร็จ อยางนอย เขาสามารถแยกแยะระหวาง
เสนาบดีผมู ีความสามารถและไรความสามารถออกจากกันได

“ความจริง ขายังเริ่มสงสัยวาในอดีต เคลยเห็นทานแมขางดงามจึง

ตองการลักพาตัวไปเพื่อตัวเอง” เมื่อเห็นวินดเซอร ลินลี่ยคิดถึงความ
เปนไปไดนี้

เกี่ยวกับนิสัยของเคลย เรื่องนี้มิใชวาเปนไปไมได

“บีบี! บอกขาซิวา ขาจะยอมไวชีวิตเคลยไดอยางไร?” ลินลี่ยจองบีบี

แคคิดถึงความเปนไปไดเชนนั้นก็ทําใหความตองการฆาของลินลี่ยพรั่ง
พรูเต็มหัวใจ

บางทีเพราะมันรูสึกไดถึงความตองการฆาเคลยของลินลี่ย บีบีพูด
ทันที “ฆาเขา, ฆาเขา ขาบีบีจะเปนคนแรกที่จัดการเขา” บีบียก
อุงเทาหนาตะกุยลมไปมาพรอมกับแยกเขี้ยว เพื่อแสดงใหลินลี่ยเห็น
วามันก็รสู ึกเกลียดชังเคลยเหมือนกัน

“เจาไมจําเปนตองออกตัวหรอก หลังจากพบเบาะแสเกี่ยวกับทานแม
แลว ขาจะเปนคนแรกที่ลงมือ” ลินลี่ยกลาวเย็นชา
ภายในหองลับคฤหาสนของลินลี่ย ภายใตโคมสิบแปดดวงสอง
สวางไสวไปทั้งหอง ลินลี่ยปรุงผงพิษสลายโลหิตอยางระมัดระวัง

ขั้นตอนในการปรุงพิษมีความซับซอนมาก แตละขั้นตอนตอง
ระมัดระวังรอบคอบเปนพิเศษ

หากมีขอผิดพลาดแมแตเพียงเล็กนอย สวนผสมก็อาจสูญเสียเปลาก็
เปนได

ตอนนี้ บนโตะภายในหองลับ มีอุปกรณเครื่องมือของนักเลนแรแปร

ธาตุและสวนผสมทั้งแปด ทั้งหมดถูกหั่นเปนชิ้นเล็กนอยจํานวนมาก

“ฉับ ฉับ”

ลินลี่ยกรองนํ้าสมุนไพรออกจากหมอกรอง จากนั้นใสน้าํ ที่ค้นั ไวใน

หมอตมใบใหมและเริ่มตม ขณะเดียวกันลินลี่ยก็เริ่มเพิ่มสวนผสมที่
เหลืออีกสามอยางเพื่อผสมเขาดวยกัน
“เพื่อไมใหเก็บของผิด ขาควรใสหญาใจฟา จากนั้นก็ขมิ้นแลวตาม
ดวยเม็ดกระวาน”

เมื่อลินลี่ยจองมองหมอปรุงยา เขาทุมเทสมาธิท้งั หมดไปกับการนี้

มองดูวาจะมีผลตอบสนองเชนไร แตละขั้นตอนจะตองแมนยําไมผิด
พลาด
ผานไปตลอดทั้งคืน

“ในที่สุดก็ไดน้าํ ยาที่สมบูรณจนได” ลินลี่ยจองเขม็งดูของเหลวใส

ปริมาณนอยในหมอตมยา ที่ไหลลงในถาดสีขาว

“ของเหลวโปรงใสนี้ใสเหมือนกับนํ้าแยกความแตกตางไมออกเลย
จริงๆ” ลินลี่ยถอนหายใจอยางตื่นเตน

ตามพื้นฐานคําแนะนําในการปรุงผงพิษสลายโลหิต ของเหลวขั้นตอน
สุดทายนับไดวาเปนพิษสลายโลหิตรูปแบบหนึ่ง อยางไรก็ตามขอ
เพียงทําใหมันเหือดแหงจนเหลือแตผง ถึงจะนับไดวาเปนพิษระดับสุด
ยอด

ตอนนี้ ของเหลวชุดนี้ผานการตมมาครั้งหนึ่งแลว และมีน้าํ เหลืออยู

ภายในไมมากนัก สวนใหญภายในเวลาสิบวันก็จะเหือดแหงไปหมด
เหลือแตผงพิษสลายโลหิต
“นํ้ายานี้ถือวาเปนความสําเร็จชุดแรก พรุงนี้ขาจะปรุงชุดที่สอง” ลิน
ลี่ยระมัดระวังมาก

เขาไมกลาใชวัสดุท้งั หมดในการปรุงรวดเดียว ที่สําคัญคือ ถาเขาลม

เหลว ก็นับวาเปนหายนะ แตโดยวิธีแบงวัสดุและใชความพยายามทํา
หลายครั้ง อยางนอยผิดพลาดครั้งเดียวก็ไมถึงกับเสียหาย
ความจริงผงพิษที่ปรุงออกมาก็นาจะพอแลว แตเพื่อความระมัดระวัง
ลินลี่ยตัดสินใจเตรียมยาไวหลายชุด

สิ้นเดือนพฤศจิกายน ป 9999 ตามปฏิทินยูลาน

ลินลี่ยปรุงพิษสลายโลหิตไวหกชุด โดยลินลี่ยปรุงไดสําเร็จและผลิต
ออกมาในสภาพผงพิษ แคมองดูเฉยๆ จะเห็นเปนผลึกโปรงแสง ยาก
จะนึกภาพออกวามันมีพลังอํานาจทําลายนักรบระดับเกาได

“เฮอ, แมวาเราตองใชสวนผสมของเราจนหมดสิ้น ผงพิษหกชุดนี้ก็นา

จะเพียงพอแลว” เมื่อมองดูผงพิษทั้งหกชุดบนโตะของเขา ลินลี่ยถอน
หายใจเฮือก

เพื่อใหไดผงพิษสลายโลหิตมา ลินลี่ยตองใชความพยายามอยางหนัก
หนวง และตอนนี้ เขาทําไดสําเร็จแลว

“ตอนนี้ สิ่งเดียวที่เรายังขาดก็คือโอกาสที่เราจะใชกับเคลย” ลินลี่ย

อดไมไดที่จะเริ่มไตรตรองหาวิธีใชยาพิษกับเคลยและจับเขาโดยไมมีผู
ใดสงสัยวาลินลี่ยเปนคนทํา
ตอนที่ 26 วางแผน

นี่คงเปนเรื่องยาก!

ถาอยูภายในวัง ลินลี่ยคงตองหาโอกาสใชยาพิษกอน แลวจึงคอยฆา

เคลยในเขตราชวัง

“แมวาเราจะไมกังวลปญหาจะถูกพบวาเปนคนลงมือฆา เมื่อจะ
สังหารเคลย การหลบหนีออกจากวังเปนเรื่องที่ทําใหยากมาก”
ความเปนไปไดประการเดียวปรากฏขึ้นมาวูบหนึ่งในใจของลินลี่ยแลว
ก็หายไป

ในที่สุดลินลี่ยก็ไดบทสรุป

“หากใชพิษในวังและจากนั้นคอยหลบหนีออกมา นั่นแทบเปนไปไมได”
ลินลี่ยปฏิเสธวิธีการนี้ ที่สําคัญ มียอดฝมืออยูมากมายภายในวัง ถา
เขาเพียงใชรางมังกร เขาจะหาทางหนีออกมาได

แตลินลี่ยไมอยากเปดเผยความลับเรื่องที่เขากลายรางเปนมังกรได
“ก็ตองเปนนอกวัง” ลินลี่ยรสู ึกปวดศีรษะ

สถานที่นอกวัง ที่เคลยยินดีจะมากับเขาตามลําพังหรือ และยังตอง

เปนที่โดดเดี่ยวดวย นี่ยากมาก ที่สําคัญเคลยเปนกษัตริย ถาใคร
ตองการพบเขา พวกเขาจะตองเขาไปพบในวังเปนการสวนตัว

ลินลี่ยไมสามารถสงคนไปที่วังและขอใหพระราชาเคลยมาพบเขา

ลินลี่ยไมเคยไดยินสถานการณขนาดที่ทําใหผคู รองอาณาจักรจะมา
เยี่ยมพวกเขา เรื่องนี้ชัดเจนแลววาทําไมได แมวาเคลยจะเห็นแกหนา
เขาและรับคํายอมมาก็ตาม แตเปนไปไดวานาสงสัยและตองมีการคุม
กัน

ทันทีที่เคลยไดรับการคุมกัน โอกาสสําเร็จจะลดนอยลง

“ขาตองหาโอกาสอยูกับเขาตามลําพังในที่ๆ อยูนอกวังใหได” แมจะ

อยูในเมืองเฟนไลมานาน แตลินลี่ยไมเคยไดมีโอกาสอยูกับเคลยตามา
ลําพังมากอน

วาโดยทั่วไปแลว พวกเขาพบกันแตในเฉพาะงานเลี้ยงเทานั้น
แตลินลี่ยไมสามารถเคลื่อนไหวในงานเลี้ยงได อยูตอหนาผูคนนับไม
ถวนเขาจะทําไดหรือ?

“จะทํายังไงดี?”
ลินลี่ยเริ่มรูสึกหงุดหงิด
ตนเดือนธันวาคม อุณหภูมิในเมืองเฟนไลลดลงฮวบฮาบและหิมะแรก
ของฤดูหนาวนี้ก็มาถึงเชนกัน ทั่วทั้งเมืองเฟนไลปกคลุมไปดวยหิมะ
ขาวโพลน อากาศหนาวเย็นเสียดผิวทําใหชนชั้นสูงมากมายพอใจหลบ
อยูแตในบานพวกเขา ไมยินดีจะออกมาขางนอก

ลินลี่ยอยูในชุดคลุมหลวมกําลังเดินเลนไปตามถนนที่ปกคลุมไปดวย
หิมะโดยมีองครักษสองคนติดตามมาดวย

“ซวบ, ซวบ” เสียงฝเทายํ่าลงบนหิมะ

เมืองเฟนไลที่มีหิมะปกคลุมดูมีเสนหเปนพิเศษ บนประตูของคฤหาสน
ชนชั้นสูงแตละดานของถนนกรีนลีฟมีหยาดนํ้าแข็งคางนับไมถวน
แสงจากดวงอาทิตยสะทอนหยาดนํ้าคางแข็งแวววาวทําใหท้งั หมดดู
งดงามมากยิ่งขึ้น

ตนสนสูงตระหงานมีหิมะปกคลุมดานหนาคฤหาสนดูเหมือนงดงาม
เปนพิเศษ
เปนภาพที่ดูงดงาม

แตอารมณของลินลี่ยกลับไมดี
“เคลยน้นั เปนนักรบระดับเกาแลว แมวาความกาวหนาจากระดับเกา
ไปเปนระดับเซียนจะยากมาก แตบางทีสักวันเขาอาจบรรลุเขา
ขอบเขตใหมไดทันทีก็เปนได ถึงตอนนั้นจะนาสิ้นหวังยิ่งขึ้น” ลินลี่ยไม
ตองการจะรอคอยอีกตอไป

ถาเขาเคลื่อนไหวลงมือกับเคลยไดเร็ว โอกาสสําเร็จจะมีมากขึ้น

แตเขาตองการโอกาส

“เจานายดูสิ! คฤหาสนรอบๆ มีอยูหลายหลังที่มีการประดับและ

ตกแตง” เสียงของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย

ขณะที่เดินไปตามถนน ความคิดของลินลี่ยไมอยูกับตัว ดังนั้นจึงเปน

ธรรมดาที่เขาไมทันสังเกต แตเมื่อไดยินคําพูดของบีบี ลินลี่ยสังเกตได
วาคฤหาสนสองฝงถนนกรีนลีฟในตอนนี้แตกตางจากแตกอน

“นี่คือ…” ลินลี่ยพูดอยางสงสัย

“แขวนขึ้นไป ดีแลว ตอนนี้เลื่อนไปทางซายนิดนึง” บาวรับใชของ

คฤหาสนที่อยูใกลที่สุดกําลังงวนกับการประดับตกแตงภายใตคํา
แนะนําของคนใกลเคียง

“นั่นคือ…ดอกยูลานนี่!” ลินลี่ยสังเกตเห็นเครื่องตกแตงที่หอยระยาอยู
ขางประตู ตามรูปแบบที่เห็นดูเหมือนกับเปนดอกยูลาน
ทันใดนั้น ลินลี่ยก็เขาใจวาเกิดอะไรขึ้น
“จริงสิ! เขาเดือนธันวาคมแลว เทศกาลยูลานจะมาถึงในอีกไมชา
และจะมีเทศกาลฉลองศักราชปที่ 10,000” ลินลี่ยรคู วามสําคัญของ
เทศกาลยูลานโดยเฉพาะ

วันที่ 1 มกราคม ปที่ 10,000 ตามปฏิทินยูลาน บางทีนั่นจะเปนวัน

เฉลิมฉลองมากที่สุดในประวัติศาสตรทวีปยูลาน มินาเลาตระกูล
ชนชั้นสูงแตละตระกูลถึงไดพากันตกแตงประดับประดากันอยาง
มากมาย

“เปาะ!”

ซี่กระไดขั้นหนึ่งซึ่งบาวทาสยืนอยูขณะกําลังประดับประดาจูๆ ก็หักลง
ทันที บาวทาสผูน้นั เสียหลักรวงลงมา ตอนแรกศีรษะกระแทกกะได
กอนจากนั้นจึงกระแทกหินบนพื้น เลือดของเขาไหลยอมพื้นจนแดง
ฉาน

บาวทาสที่อยูใกลๆ พากันตกใจ
“เปนอะไรหรือเปลา?” ทุกคนวิ่งตรงมาชวยพยุงเขา

“มึน…มึนนิดหนอย..” บุรุษที่ไดรับบาดเจ็บนั้นพูดเสียงออย โชคดีที่

บันไดไมสูงนักจึงทําใหเขาหลนกระแทกไมรุนแรงมาก นั่นเปนเหตุผล
เดียวที่ทําใหเขารอดชีวิต
“เอาละ, วันนี้เจาพอแคนี้แหละ กลับไปบานและพักซะ โคล เจาไป
ดูแลเขาดวย โธเอย..ไมเคยขึ้นสูงอยางนั้นจนตัวเองตกกระแทกบาด
เจ็บอยางนั้น” หัวหนางานอดสายหนาไมได

บาวรับใชชื่อโคลชวยประคองบาวที่ไดรับาดเจ็บทันทีและพาเขากลับ
ไปที่พัก

เมื่อเห็นเชนนี้ ลินลี่ยตะลึง

“ใตเทา… ใตเทาลินลี่ยหรือขอรับ?” ถึงตอนนี้พอบานผูดูแลคอย

สังเกตเห็นลินลี่ยและรีบเขามาแสดงความเคารพลินลี่ย นี่คือ
คฤหาสนของดยุคโบนัลทและลินลี่ยเคยมาที่นี่กอนนั้น ผูดูแลคนนี้จึง
จําลินลี่ยได

“อรุณสวัสดิ์ขอรับ ใตเทาลินลี่ย” ผูดูแลพูดพรอมกับคํานับ

ถึงตอนนี้ลินลี่ยคอยไดสติจากอาการมึนงง รอยยิ้มตื่นเตนปรากฏบน
ใบหนาของเขา เขามองดูบุรุษผูน้นั และหัวเราะเบาๆ “ฮะฮะ อรุณ
สวัสดิ์เชนกัน ฮะฮะ เอาละ, ไดเวลากลับบานแลว”

ลินลี่ยตื่นเตน หมุนตัวพาองครักษของเขากลับทันที
“เฮ, ทําไมใตเทาของเราถึงมีความสุขนักเลา?” นักรบทั้งสองคนเริ่ม
ซุบซิบสนทนากัน
พวกเขาเห็นอยูวาเชานี้ลินลี่ยอารมณไมดี แลวอะไรทําใหเขาตื่นเตน
มากขนาดนั้นได?

“วิธีนี้งายมาก ทําไมขาถึงไมทันไดคิดนะ? ฮะฮะ!” ลินลี่ยอดตบศีรษะ

ตนเองไมได เขาหมกมุนมากเกินไปจนสมองเขายํ่าแยเสียแลว

ลินลี่ยหาวิธีที่จะทําใหเคลยมาเยี่ยมเขาไดอยางแนนอน วิธีนี้ก็คือ ได

รับบาดเจ็บ!

“เราจะแกลงทําเปนฝกเดินลมปราณ และไดรับบาดเจ็บภายในดวย
อุบัติเหตุบางอยาง จากสิ่งที่เราเห็น มีทางเปนไปไดวาเคลยจะมาเยี่ยม
เราเอง”

ลินลี่ยรสู ึกมีความสุขอยางเหลือเชื่อ ตราบใดที่เขากอการเคลื่อนไหว

ในคฤหาสนของเขาเอง จะทําใหเขาวางแผนกับเคลยไดงาย

“สําหรับสถานะและความมั่งคั่งที่สหภาพศักดิ์สิทธิ์มอบให เราไม
สนใจมากนักหรอก หลังจากเราพบเหตุที่เกิดขึ้นกับทานแมและฆา
เคลยแลว เราจะอาศัยความชวยเหลือจากหอการคาดอวสันและหนี
ไปจากอาณาเขตของสหภาพศักดิ์สิทธิ์” ลินลี่ยตัดสินใจแนนอนแลว

สหภาพศักดิ์สิทธิ์ ไมมีความสําคัญตอลินลี่ย
ตอนนี้คนของเขาและเปนสมาชิกตระกูลเพียงคนเดียวก็คือวอรตัน เขา
อยูที่จักรวรรดิโอเบรียน ไมมีสิ่งใดในสหภาพศักดิ์ที่จะเหนี่ยวรั้งลินลี่ย
มิใหจากไปได

จะฆาเคลยโดยไมใหเกิดความสงสัยใดๆ เปนเรื่องที่เปนไปไมไดอยาง
แทจริง เนื่องจากเปนไปไมได ทางเลือกที่เหลือประการเดียวของลินลี่
ยก็คือ ตองยอมรับวาเขาตองเสียสละเรื่องเล็กนอยนี้ สําหรับลินลี่ย
สหภาพศักดิ์สิทธิ์ไมมีความสําคัญตอไปอยูแลว

ในสวนนํ้าพุรอน ภายในคฤหาสนของลินลี่ย

ลินลี่ยนั่งขัดสมาธิอยูภายในบริเวณพื้นหญาฝกฝนเดินปราณเลือด
มังกร ปราณเลือดมังกรเหมือนกับคลื่นลมคลั่งในมหาสมุทรที่ปะทุ
ออกมา กระแทกกระทั้นใสเสนเลือดในรางของเขา

ความจริงนักรบระดับเจ็ดโดยทั่วไปจะไมสามารถทนตอการฝกฝน
ระดับนั้นได แตลินลี่ยน้นั แตกตาง เขาดื่มเลือดจากมังกรที่ยังมีชีวิต
กลาวโดยทั่วไป เมื่อเลือดมังกรถูกประยุกตใชนอกรางกาย จะทําให
เกิดความทนทานที่นาอัศจรรย แตลินลี่ยไดดื่มเลือดมังกรลงไปในตัว
ทําใหเสนเลือดของเขามีระดับความยืดหยุนทนทานที่นาทึ่ง

“อาค!”
ลินลี่ยกระอักโลหิตออกมาเต็มปากทันทีและหนาของเขาขาวซีด
“อาคคคคค! เสียงแผดรองดวยความเจ็บปวดดังออกมาจากปากของ
ลินลี่ย

ตอนนี้ หญิงรับใชทุกคนที่อยูนอกสวนนํ้าพุรอนไดยินเสียงแผดรองตํ่า
ของลินลี่ยอยางเลือนราง พวกนางรีบวิ่งมาที่ประตูและแนบหูฟงอยาง
ระมัดระวัง

“ใตเทาลินลี่ย… ดูเหมือนจะเจ็บปวดมากหรือเปลา?” หนึ่งในหญิงรับ

ใชรางผอมเอยขึ้นดวยความสงสัย

“ดูเหมือนจะเปนเชนนั้น” สาวใชอีกคนที่ดูทวมกวาพยักหนา

แตไมมีผใู ดกลาเขามาขางใน

“ใตเทาลินลี่ยเจาคะ?” สาวใชรางผอมรองเรียก

“มา…เขามา…” เสียงของลินลี่ยดังขึ้น
สาวใชท้งั สองคนนั้นมองหนากันเอง จากนั้นผลักเปดประตูแลววิ่ง
เขาไปขางใน แตเมื่อเขาไปถึงพื้นสนามหญา ทั้งสองคนก็ตกใจ มีเลือด
กองใหญอยูบนพื้น และลินลี่ยลมอยูบนพื้น ใบหนาซีดขาว
“พยุงขากลับไปที่หองพัก” ลินลี่ยพูดดวยเสียงแผวเบา
“เจาคะ, เจาคะ”

สาวใชท้งั สองคนลุกลนอยูบาง พวกนางแตละคนชวยประคองแขนลิน

ลี่ย และพยุงพาลินลี่ยไปจนถึงหองนอนของเขา

“ใตเทาเจาคะ, เราจะไปขอใหนักเวทสายธาตุแสงมาชวยไหมเจาคะ?”
สาวใชรางผอมถาม

“ไมตอง, ขาบาดเจ็บภายใน พลังเวทชวยไมได ขาตองการฟนฟู

เงียบๆ” ลินลี่ยสูดลมหายใจลึก จากนั้นนั่งขัดสมาธิบนเตียงและ
หลับตา “ตอนนี้พวกเจาทั้งสองคนไปไดแลว”

“เจาคะ, ใตเทา” หญิงรับใชท้งั สองคํานับแลวจากไป

เวทฟนฟูสายธาตุสวางและธาตุน้าํ ทั้งสองเปนเวทใชฟนฟูไดตาม
ธรรมชาติ มีผลชวยรักษาบาดแผลทางกาย แตอาการบาดเจ็บอวัยวะ
ภายใน เวททั้งสองสายนี้ชวยไดไมมาก
……

ภายในหองของลินลี่ย มีเพียงเขากับเยลเทานั้น
“นองสาม, เจาไมไดบาดเจ็บใชไหม?” เยลสับสน “ถาเจาไมไดรับบาด
เจ็บ ทําไมเจาถึงทําเปนบาดเจ็บเลา? และยังขอพบขาอยางเรงดวน
อีกดวย” แมกอนที่เขาจะแกลงไดรับบาดเจ็บ ลินลี่ยสงคนไปหาเยล

ลินลี่ยลดเสียง “พี่ใหญเยล เรื่องนี้เกี่ยวกับการลางแคนของขา พี่

ใหญเยล ตอนนี้ขาบอกทานไดวา มีความเปนไปไดมากที่เคลยคือคนที่
ฆาทานแมของขา”

“คนที่ฆาทานแมเจาหรือ?” เยลจอง “นองสาม เจากําลังวางแผน

จะ..”

“ถูกแลว ลางแคน” ลินลี่ยไมปดบังพี่นองของเขาอีกตอไป

“เคลยน้นั เปนนักรบระดับเกา เจาจะลางแคนกับเขาไดอยางไร? และ

เขายังเปนกษัตริยปกครองราชอาณาจักรเฟนไลอีกดวย” เยลยิ่งหวง
ใยลินลี่ยแทบคลั่ง

ลินลี่ยพูดอยางจริงจัง “อยาหวงเลย ขามีความมั่นใจแลววาความ

สามารถของขาสามารถจัดการกับเขาได อยางไรก็ตาม หลังจากขา
สังหารเคลยได ตอใหวิหารเจิดจรัสไวชีวิตขาและไมฆาขา แตชีวิตของ
ขาคงถูกจัดการอยางนาอนาถ ดังนั้นขาตัดสินใจวาหลังจากที่ขา
สังหารเคลยแลว ขาจะออกจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์ทันที”

“ออกจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์?” เยลสะดุง แตหลังจากนั้นก็เขาใจได

โดยเร็ว “ถาเชนนั้นเจาตองการจากไปสินะ ปลอยเรื่องนี้ใหขาจัดการ
เอง พลังอํานาจการคาของหอการคาดอวสันของเราขยายครอบคลุม
เมืองใหญในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ เปนเรื่องงายมากสําหรับเราที่จะ
ลักลอบพาคนออกไปจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ไมมีใครทําไดดีกวาเรา
แลว”

“ยิ่งกวานั้นหอการคาดอวสันของเรามีผเู ชี่ยวชาญในการแปลงโฉม
ดวย” เยลพูดดวยความมั่นใจ

ลินลี่ยรดู ีอยูเต็มอกวาหอการคาดอวสันมีอํานาจเพียงไหน หนึ่งในสาม

องคกรการคาใหญที่สุดแหงทวีปยูลานจะลอเลนไดอยางไร?

“ขารู เหตุผลเรื่องนั้น พี่ใหญเยล ขาตองการใหทานจัดคนไปรอคอย

ขาที่โรงแรมทายถนนกรีนลีฟ ตอเมื่อขาไปถึงที่นั่นภายหลัง ทานคอย
ลอบชวยพาขาออกนอกสหภาพศักดิ์สิทธิ”์

ลินลี่ยมั่นใจมากวาหลังจากฆาเคลยแลว เขาจะสามารถหาทางหนีไป
ที่โรงแรมแหงนี้ไดงาย
“อยาหวง” เยลพยักหนา

“นองสาม” เยลขมวดคิ้วมองดูลินลี่ย “เจาตองระวังตัวใหดี”

ลินลี่ยยิ้มใหเยล “พี่ใหญเยล, ทานตองเชื่อมั่นขา”

ขาวที่วาลินลี่ยไดรับบาดเจ็บแพรสะพัดไปอยางรวดเร็ว กลุมแรกที่ได
รับขาวนี้ไมใชกษัตริยผปู กครองอาณาจักรเฟนไล แตเปนคารดินัล
กิลเยโมแหงวิหารเจิดจรัส

แตภายในเวลาอันรวดเร็ว ราชาเคลยและขุนนางตางๆ ในเฟนไลตาง

ก็ไดทราบขาววาลินลี่ยไดรับบาดเจ็บขณะฝกฝน แมวาการบาดเจ็บ
จากการฝกฝนจะเกิดขึ้นคอนขางยาก พวกเขาไมเคยไดยินมากอน
แตกลาวโดยทั่วไปก็คือ มีแตคนฝกหนักเกินขีดจํากัดสูงสุดของ
รางกายถึงจะไดรับบาดเจ็บดังกลาว และบางครั้งก็กระทบกระเทือน
ถึงอวัยวะภายใน “มีเรื่องเดียวที่ตองทําในตอนนี้ก็คือ รอพระราชา
เคลย” ลินลี่ยอยูในชุดหลวมยาวนั่งอยูบนเกาอี้ในหองนอนของเขา
หนาของเขายังซีดขาวอยู

บีบีกําลังยืนอยูบนเกาอี้ใกลๆ ดวยเชนกัน

“ใตเทาลินลี่ย” หญิงรับใชวิ่งเขามาจากขางนอก
ตอนที่ 27 ไวน

ลินลี่ยอดเหลียวมองไปที่ประตูไมได

กิลเยโมอยูตรงนั้น เขาสวมชุดยาวสีแดงใบหนามีรอยยิ้มจริงใจ เอวตั้ง

ตรง อยางไรก็ตามดวงตาของเขามีความมุงมั่นรุนแรง ภายใตการ
พิทักษของไวการ (บาทหลวง) สองคน กิลเยโมตรงดิ่งเขามาในหอง

“กิลเยโมมาถึงแลว หวังวาเคลยจะมาชาสักเล็กนอย” ลินลี่ยคาด

หวังอยูเต็มเปยม

จุดออนในแผนการนี้ของเขาก็คือความเปนไปไดวาเคลยและจอมเวท
ระดับเกาผูนี้จะมาในเวลาเดียวกัน ที่สําคัญพิษสลายโลหิตไมมีผลตอ
จอมเวท
ลินลี่ยเริ่มลุกขึ้นยืน “ใตเทากิลเยโม”

“ลินลี่ย, ดูตัวเจาสิ, หนาของเจาซีดมาก นั่งลง นั่งลง” กิลเยโมสาว

เทายาวเขามาอยางรวดเร็วเพื่อหามไมใหลินลี่ยลุกขึ้น
“ใตเทากิลเยโม, ขาสบายดี แมวาขาจะไดรับบาดเจ็บภายในขณะฝก
เดินลมปราณ แตขายังสามารถเดินและทํางานไดตามปกติ นา
เสียดายที่ในชวงเวลานี้ ขาไมสามารถฝกเดินลมปราณไดมากกวานี้”
ลินลี่ยพูดพลางถอนหายใจยาว

“ในเวลาอยางนี้ เจายังจะคิดเรื่องการฝกลมปราณอีกหรือ?” กิลเย

โมพูดดวยความโมโห “อาการบาดเจ็บภายนอกรักษาไดงาย แตบาด
เจ็บภายในนั้นอันตรายมาก ถาเจาไมรักษาใหดี เปนไปไดวาอาการ
บาดเจ็บเหลานั้นจะทํารายเจาไปทั้งชีวิต”

“ขอบคุณใตเทากิลเยโมที่กังวลหวงใย”

ความจริงลินลี่ยมีความประทับใจที่ดีตอกิลเยโม เขาอดชําเลืองไปที่
ประตูทางเขาอยางชวยไมได “หวังวาเคลยคงจะมาถึงชาสักนิดนะ”

หิมะที่ตกเมื่อวานนี้ทําใหเมืองเฟนไลหนาวจัด และมีผคู นนอยมากบน

ถนนจากพระราชวัง แตตอนนี้ ราชองครักษที่แข็งแกรงรอยคนเตรียม
การปองกันพรอมสรรพนําหนารถมาทองงดงามออกมาจาก
พระราชวัง
“กุบกับ, กุบกับ”

ลอรถมาโดยสารบดหิมะไปตามถนน

“แรนซัม, เปดประตู” เคลยสั่ง

รถมาโดยสารมีขนาดใหญมากและสามารถรับโดยสารคนไดหาหรือ
หกคนไดอยางสบายๆ แรนซัมผูนี้เปนหนึ่งในราชองครักษประจําตัว
ของเคลย เขารีบพูดทันที “พระเจาคะ, ฝาบาท” เขารีบเปดมาน
ประตู ปลอยใหอากาศเย็นไหลผานเขาไป

ไมวาจะเปนแรนซัมหรือเคลยท้งั สองคนไมรสู ึกหนาว แมจะวาความ

จริงเคลยจะสวมแคเสื้อแจ็คเก็ตทับไวบางๆ เทานั้น ขณะที่แรนซัม
สวมเครื่องแบบเจาพนักงานประจําวังตามปกติ

“ลินลี่ยนี้ความจริงเขาไดรับบาดเจ็บหนักจากการโหมฝกลมปราณ
มากเกินไป โธเอย” เคลยอดหัวเราะเบาๆ ไมไดขณะถอนหายใจ

แรนซัมพูดเบาๆ “ใตเทาลินลี่ยยังอายุนอยมาก แตก็ยังมีความสําเร็จ

ไดขนาดนั้น แตไมวาคนเราจะมีพรสวรรคมากเพียงไหนก็ตาม ก็ยังคง
ตองฝกฝนหนัก สําหรับนักรบที่สามารถทําตัวเองใหบาดเจ็บภายในได
เนื่องจากฝกลมปราณมากเกินไป แสดงวาเขาพยายามจะขยาย
ขอบเขตพลังในขณะฝกฝน”
ขีดจํากัดความอดทนของรางกายมนุษยบางทีอาจสูงมากก็ได

แตทุกครั้งที่พยายามกระตุนศักยภาพของทุกคน ก็ไมควรจะทํามาก
เกินไป แมจะเปนเรื่องจริงที่วา ความเพียรอยางหนักเปนประโยชนตอ
นักรบในการฝกฝน แตถาฝนเกินกําลังมากเกินไป รางกายก็ไมอาจ
รับไดเชนกัน
“ใชแลว ลินลี่ยนี้ยังมีความสําเร็จในอนาคตที่ไรขีดจํากัดรออยู” เคลย
พยักหนาเห็นดวยเชนกัน

เมื่อมองดูใบหนาเคลย แรนซัมแอบถอนหายใจ

ในฐานะที่เปนองครักษประจําตัวของเคลย ปกติเขาจะเขาใจเจานาย
เขาอยางลึกซึ้ง ดวยบุคลิกเปยมดวยพลังที่เคลยมี ยากนักที่เคลยจะมี
มารยาทมากกับใครบางคน แตสําหรับลินลี่ย เคลยไมเคยเสียมารยาท
ตอเขาเลยแมแตครั้งเดียว

“นาเสียดายที่ในปน้นั ฝาบาท…อนิจจา.. ฝาบาทรูตัววาเขาไมมีหวัง

จะเขาถึงขอบเขตระดับเซียนได ซึ่งเปนเหตุผลที่เขาใหความสําคัญตอ
ลินลี่ยอยางนั้น” แรนซัมรูความลับของเคลย

แมวาเคลยจะเปนนักรบระดับเกา เวนแตราชันยเจิดจรัสจะมอบพลัง
ศักดิ์สิทธิ์ใหเคลย เคลยจะไมมีทางเขาถึงระดับเซียนได ไมวายังไง
ก็ตาม
“ฝาบาท, เรามาถึงคฤหาสนของใตเทาลินลี่ยแลว” แรนซัมพูดเบาๆ

จากประตูเขาสูคฤหาสนของลินลี่ยสามารถมองเห็นไดชัด ชวงเวลานี้
มีนักรบผูลํ่าสันแข็งแรงยืนเฝาอยูที่ประตูช้นั นอก นักรบทั้งสองคนนี้
เปนสมาชิกฝมือดีของหนวยอัศวินชั้นยอดจากวิหารเจิดจรัศ
“ครึก” รถมามาถึงที่จอด

แรนซัมเปนคนแรกที่ออกมาจากรถมา และรออยางนอบนอมใหเคลย
กาวออกมา

“ถวายบังคมฝาบาท!” องครักษท้งั สองคนคํานับอยางนอบนอม

“โอว, มีคนมาถึงกอนขาหรือนี?่ ” เคลยสังเกตวายังมีรถมาหรูอีกคัน

หนึ่งจอดอยูดานนอก พรอมกับกลุมอัศวินของโบสถเจิดจรัสกําลังยืน
รอดานนอก

“ทูลฝาบาท… เปนใตเทากิลเยโมเดินทางมาถึงแลว” หนึ่งในสอง

นักรบที่เฝาประตูทูลดวยความเคารพ

“ใตเทากิลเยโมมาถึงเหรอ? ไมเปนไร” เคลยเหลือบมองกลับมาที่

คนของเขา “พวกเจาทุกคนรออยูตรงนี้ แรนซัม, มากับขา” หลังจาก
ออกคําสั่งนี้แลว เคลยเดินผานประตูเขาไปเอง ราชองครักษสวนตัว
เดินตามหลังเขา

……

ตอนนี้ ลินลี่ยยังคงสนทนาอยูกับกิลเยโม ไมมีใครรูวาเคลยมาถึงที่

ประตูหนาแลว
“นี่กิลเยโมยังไมจากไปอีกหรือนี่?” ลินลี่ยเริ่มรอนใจ

ถากิลเยโมยังคงตั้งใจคุยกับเขาตอไปอยางนี้ ใครจะรูกันวาการ
สนทนานี้ยังคงดําเนินไปอีกนานเพียงใด? หลายๆ อยางจะซับซอนยิ่ง
ขึ้น เมื่อความกังวลใจเพิ่มมากขึ้น จูๆลินลี่ยก็เอามือปดปาก

“แคก, แคก!” ลินลี่ยไออยูสองสามครั้ง ไอหนักจนกระทั่งหนา

เปลี่ยนเปนสีแดง

“ลินลี่ย” กิลเยโมประหลาดใจมาก

เขาคาดไมถึงเลยวาลินลี่ยจะไดรับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้

“ลินลี่ย เจาตองใชยาที่ขานํามาใหเจานี้นะ ยานี้จะสงผลชวยให

รางกายเจาฟนจากอาการบอบชํ้าภายในได” กิลเยโมรีบกลาว “สภาพ
รางกายของเจาตอนนี้ยังไมคอยดี พักเสียกอนเถอะ ขาจะไมรบกวน
การพักผอนของเจาตอไปแลว” กิลเยโมยืนขึ้น
หลังจากไอแลว หนาของลินลี่ยยิ่งซีดขาวมากกวาแตกอน ดูแทบ
ปราศจากสีเลือด

“ใตเทากิลเยโม ขาตองขออภัยจริงๆ” ลินลี่ยขอโทษ

“ไมเปนไร พักเสียเถอะ รางกายของเจาเปนเรื่องสําคัญ” กิลเยโม
เตือนเขาอีกครั้งกอนจะเดินออกไปจากหองพรอมกับบาทหลวงที่มา
กับเขา

ขณะที่เคลยและแรนซัมเดินตรงไปที่ประตูคฤหาสนของลินลี่ย พวก
เขาไดยินเสียงเรียกดังมาจากขางหลัง

“ฝาบาท, ฝาบาท”

เคลยหันมาดูดวยความสงสัย เห็นแตเพียงเมอรริทที่รีบโดดลงมาจาก
รถมา “ฝาบาท”

“เมอรริท, เจาก็มาดวยหรือ?” เคลยหัวเราะเบาๆ ขณะที่เขาหยุดมอง

ดูเมอรริท

เมอรริทวิ่งเขามาหาเคลย เขาทูลดวยความเคารพ “ใตเทาลินลี่ยไดรับ

บาดเจ็บ ขาพระบาทจะไมมาไดยังไง? ฝาบาท, พระองคเขาไปขางใน
กับแคแรนซัมไดยังไง? มันไมปลอดภัยนะ!” เมอรริทรีบกลาว
เมื่อกษัตริยตองเขาไปเยี่ยมเยือนขาราชบริพาร ปกติเขาจะตองนํา
ราชองครักษเขาไปไดโดยตรง

เหตุผลประการแรกก็เพื่อคุมกันความปลอดภัยของผูปกครอง
อาณาจักร ประการที่สอง เพื่อแสดงสถานะอํานาจของกษัตริย
 “ไมจําเปน, ขาแคมาเยี่ยมไขลินลี่ย ไมจําเปนตองยกขบวนแหแหน
อะไรอยางนั้น” เคลยหัวเราะเบาๆ ภายในเมืองเฟนไล ใครจะมา
คุกคามทําอันตรายกับขาได หืม?”

เคลยมั่นใจตนเองวาคงไมโชครายขนาดนั้น

ที่สําคัญที่สุด เคลยไมกลัวนักสูระดับเกาเปนสวนใหญ มีเพียงคน

ประเภทเดียวที่เคลยกลัวก็คือนักสูระดับเซียนที่มงุ หมายมาฆาเขาผู
เปนราชา? ยิ่งกวานั้น ที่นี่คือเมืองเฟนไลเปนเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ของ
วิหารเจิดจรัส

ใครจะกลาผลีผลามเขามาในอาณาเขตสํานักใหญของวิหารเจิดจรัส
ไดเลา?

“ใชแลว ใชแลว ขาพระบาทเองกังวลเกินไปเอง” เมอรริทรีบกลาว

“มาเถอะ, เราเขาไปขางในพรอมกัน” เคลยเขาไปพรอมกับเมอรริ

ทกับแรนซัม

“ฝาบาท, ขณะนี้ลินลี่ยพักรักษาตัวอยูในลานสวนตัวปกตะวันออก
ขาพระบาทขอนําทางเอง” หญิงรับใชสาวสวยคอยนําทาง เคลย, เม
อรริทและแรนซัมจึงมุงหนาไปยังบริเวณที่พักของลินลี่ย แตเมื่อไปได
ครึ่งทาง…
เคลยและบริวารอีกสองคนก็เห็นกิลเยโมและบาทหลวงของเขาอีก
สองคน

“ใตเทากิลเยโม” เคลย, เมอรริทและแรนซัมแสดงความเคารพพรอม

กัน

“เคลย, ทานก็มาเหมือนกัน” กิลเยโมพยักหนา “อาการบาดเจ็บ

ภายในของลินลี่ยครั้งนี้ ดูเหมือนจะหนักเอาการ เมื่อครูเขายังไออยู
เลย เมื่อทานไปเยี่ยมเขา อยาเสียเวลามากเกินไป เอาแคดูวาเขาเปน
ยังไงบางก็พอ จากนั้นก็ปลอยใหเขาไดพักเถอะ”

“ขาเขาใจแลว” เคลยพยักหนา

“อยางนั้นขาขอตัวกอนนะ” กิลเยโมพยักหนาใหเชนกัน จากนั้นพา

บาทหลวงทั้งสองคนออกไป

เคลยเขาไปในหองของลินลี่ยพรอมกับเมอรริทและแรนซัม
กิลเยโมออกไปทําใหลินลี่ยไดถอนหายใจโลงอก แตกอนที่เขาจะไดสูด
หายใจ หญิงรับใชคนหนึ่งก็วิ่งเขามารายงาน

“ใตเทาลินลี่ยเจาคะ, ฝาบาทและอัครเสนาบดีขวามาถึงแลวเจาคะ”
หญิงรับใชรีบรายงาน
“มาถึงนี่แลวหรือ?”

ลินลี่ยตาเปนประกาย

ขารอมานานมากแลว ในที่สุดเขาก็มา” ลินลี่ยแทบไมอาจระงับความ

ตื่นเตนในใจได “ตอนนี้เจาไปไดแลว” ลินลี่ยสั่งหญิงรับใชใหออกไป
ทันที และจากนั้นเขายืนอยางสงบรอการมาถึงของเคลยอยางเงียบๆ

ไมกี่วินาทีตอมา ลินลี่ยก็ไดยินเสียงฝเทา

“ลินลี่ย” เสียงของเคลยดังแทบจะทันทีที่เขาเขามาในหอง เพียงสาม

กาวเขาก็เขามาถึงขางตัวลินลี่ย เขาพูดขึ้นดวยนํ้าเสียงกังวล “ลินลี่ย
หนาของเจาดูนากลัวจริงๆ เร็วเขา นั่งพักกอน พักกอนเถอะ”

ลินลี่ยถูกเคลยกดตัวใหนั่งลง

“ใตเทาลินลี่ย” เมอรริททักทายลินลี่ยตามมารยาท
“ขอบพระทัยฝาบาท, ขอบคุณใตเทาเมอรริท” ลินลี่ยพูดดวยเสียงที่
ออนลา

แตความตื่นเตนในใจลินลี่ยเริ่มเออทน ในอดีตหลังจากไดรับรูความ
ตายของบิดาเขาแลว ลินลี่ยไดสั่งใหฮิลแมนนําสมบัติตกทอดของ
ตระกูล “ดาบศึกลาสังหาร” ไปที่จักรวรรดิโอเบรียน ในเวลานั้น เขา
ทําใจไวแลววาการเสี่ยงตายไมเพียงพอโยกคลอนความตั้งใจลางแคน
ของเขาได

ทานพอ, ทานแม!

ความตายของบิดาเขาเกี่ยวของกับเคลยดวยเชนกัน ถาไมใชเพ
ราะเคลยสั่งแพตเตอรสันใหไปลักพาตัวมารดาของเขา บิดาเขาจะตาย
เพราะพยายามลางแคนไดอยางไร? และแนนอนวามารดาของเขา
หายไปเพราะการกระทําของเคลย

“ฝาบาท, ขาพระบาทไมเปนไร, แคลําบากจากอาการบาดเจ็บภายใน

และไมสามารถฝกพลังปราณไดชั่วระยะหนึ่ง แตขาพระบาทยัง
สามารถทํากิจวัตรตามปกติไดไมมีปญหาอะไร” ลินลี่ยพูดพลางยิ้ม
พลาง

“ดีแลว นั่นนับวาดีแลว” เคลยก็ยิ้มเชนกัน

“ใตเทาเมอรริทก็มาเยี่ยมดวยเชนกัน” จูๆ เหมือนกับลินลี่ยจะนึก
อะไรบางอยางไดและรูสึกตื่นเตนยินดี “จริงสิ! ขายังไมมีโอกาสดื่ม
เหลาอวยพรทานเมื่อครั้งลาสุดเลย ใตเทาเมอรริท ไหนๆ วันนี้ท้งั ทาน
และฝาบาทก็มาถึงแลว มาดื่มกันสักหนอยเปนไร”
ขณะที่พูดลินลี่ยเดินไปที่ตสู ุราที่อยูใกลๆ เขา
 “ไมตองก็ได, ลินลี่ย เจายังบาดเจ็บอยู เจาไมควรดื่มสุรานะ” เคลย
แนะนําเขา

“ไมเปนไร, บาดแผลของขาพระบาทแคเพียงเล็กนอย และดื่มสุรา

เล็กนอยจะชวยกระตุนการไหลเวียนของโลหิตดวย” ขณะที่พูด ลินลี่
ยดึงแกวเหลาออกมาพรอมกับไวนแดง “แรนซัม, ทานควรจะนั่งดวย
เชนกัน ไมจําเปนตองยืนกรานมีพิธีรีตองเกินไป”

ลินลี่ยรคู วามสามารถแรนซัมดี

ในฐานะเปนองครักษสวนตัวของเคลย แรนซัมแข็งแกรงทรงพลังมาก
แมวาลินลี่ยจะยังไมแนใจชัดเจนถึงพลังของเขา แตลินลี่ยแนใจวาเขา
จะตองเปนนักสูระดับเจ็ดเปนอยางนอย หรืออาจเปนระดับแปดก็ได

“ไมตองหรอก, ขาไมดื่มสุรา” แรนซัมสายหนาปฏิเสธ

ในฐานะทหารคนสนิทของฝาบาท เขาตองมีสติอยูตลอดเวลา
“ลินลี่ย, แรนซัมไมเคยดื่มเหลา ไมจําเปนตองชวนเขาดื่มหรอก”
เคลยสั่นศีรษะใหลินลี่ย “ลินลี่ย เมื่อใตเทากิลเยโมพบขาเมื่อครู เขา
บอกวาเจาไออยางหนัก เขาตองการใหเจาพักผอนใหดี จะใหดีที่สุด
เราไมตองดื่มก็ได”
ไมตองดื่มหรือ?
ไมมีใครอื่นนอกจากลินลี่ยที่รเู รื่องนี้ แตพิษสลายโลหิตถูกผสมไวใน
เหลานี้ ถาเคลยไมดื่มแลวเขาจะวางยาพิษไดอยางไร?

“ไมมีอะไรตองเปนหวง ใตเทากิลเยโมกังวลหวงใยขาพระบาทมาก
เกินไปก็เลยพูดเชนนั้น” ลินลี่ยยิ้มและรินเหลาใสแกวใหทุกคน “เหลา
นี้ เปนเหลาฉลองที่พิเศษ ใตเทาเมอรริท มาเถอะมาดื่มฉลองกัน” ลิน
ลี่ยชูแกวของเขาขึ้น

เคลยและเมอรริทไมมีทางเลือก ไดแตชูแกวขึ้นเหมือนกัน

เสียงกระทบแกวพวกเขาดังเบาๆ จากนั้นเคลย, เมอรริทและลินลี่ยก็

ดื่มเหลา

“แคก..”

จูๆ ลินลี่ยก็เริ่มไออยางรุนแรงอีกครั้งจนเหลาหกออกจากปาก ลินลี่ย

ไอจนหนาแดงกํ่าอีกครั้ง
“ลินลี่ย, ขาบอกเจาแลววาไมใหดื่ม เจาก็ยังจะดื่มอีก” เคลยพูดอยาง
ไมพอใจ เขารีบเขามาชวยประคองลินลี่ย

“ขาพระบาทไมเปนไร” ลินลี่ยยิ้มและยื่นมือออกมาหามเคลยไว
ทันใดนั้น ลินลี่ยจองมองเคลย และพูดดวยนํ้าเสียงจริงจัง “ฝาบาท มี
เรื่องที่สําคัญมากที่ขาพระบาทอยากจะปรึกษากับทาน”

“เรื่องที่สําคัญหรือ?” เมื่อสีหนาของลินลี่ย เคลยรสู ึกสับสน

ตอนที่ 28 มารดายังอยูหรือตายแลว

ลินลี่ยชําเลืองมองรอบๆ หองอยางระมัดระวัง พูดดวยเสียงเบา “ฝา

บาท โปรดรอสักเดี๋ยว ใหขาพระบาทไปสั่งคนที่อยูขางนอกกอน”
ขณะที่พูดลินลี่ยเดินออกไปนอกประตู จากนั้นตะโกนบอกยามที่ยืน
เฝาขางนอก “พวกเจาทั้งสองคนไปยืนเฝาขางลาง ถาขาไมสั่ง
โดยตรงอยาใหใครเขามาในลานแหงนี้”

“ขอรับ, ใตเทาลินลี่ย”

ยามทั้งสองคนรับคําดวยความเคารพแลวเดินออกไป ตอนนี้กลุมคน
ที่เหลืออยูในลานพักฟนแหงนี้ก็มีเพียงลินลี่ย, เคลย, เมอรริทและแรน
ซัม

“แอดดดด” ลินลี่ยปดประตูอยางเบาๆ

“ลินลี่ย, มีความลับอะไรอยูที่นี่หรือ, เจาถึงตองปดประตูดวย?” เคลย

หัวเราะเบาๆ
ลินลี่ยเหลือบมองเคลย พลางหัวเราะเยือกเย็นในใจ เขารูดีวาเคลย
ถูกพิษสลายโลหิตไปแลว เนื่องจากจริงๆ แลวพิษสลายโลหิตไมกอให
เกิดความเสียหายกับรางกาย แตจะขัดขวางการโคจรพลังปราณ
เทานั้น มีแตตอนที่เขาพยายามกระตุนการใชปราณเทานั้นพวกเขาจึง
จะพบวาถูกวางยาพิษไปแลว

“เรื่องนี้ เปนเรื่องที่สําคัญมากจริงๆ” สีหนาของลินลี่ยเครงเครียด

ถึงตอนนี้ แรนซัมขยับเขามาใกลเคลย ในฐานะของราชองครักษของ

กษัตริย เริ่มรูสึกวาสภาพแวดลอมเชนนี้อันตราย ขณะเดียวกัน แรน
ซัมรูสึกเหมือนกับวา เคลยเปนนักรบระดับเกา และเขาแรนซัมเปน
นักรบระดับแปด ทั้งหมดก็ไมนามีปญหา ไมมีใครสามารถคุกคาม
พวกเขาได

แตก็ตองระมัดระวังไมใหเกิดความผิดพลาด

“ฝาบาท” ลินลี่ยจองเคลยอยางเครงขรึม “มารดาขาจากโลกนี้ไปเมื่อ

ตอนขายังเล็ก”

เคลยพยักหนา เขาสืบประวัติเบื้องหลังของลินลี่ยมาแลว และพบวา

มารดาของลินลี่ยเสียชีวิตจากการคลอดบุตร ขณะใหกําเนิดวอรตัน
นองชายของลินลี่ย

“ขาไมมีความทรงจําเกี่ยวกับความรักของมารดาเลย มีแตบิดาผูเขม
งวดกวดขัน บิดาของขาอบรมขาอยางเขมงวดทั้งในเรื่องการฝกฝน
เปนนักรบและในเรื่องการศึกษาที่ตระกูลขุนนางจะพึงมี ความหวังที่
บิดาตั้งไวกับขาสูงลํ้าและเขมงวดนัก”
ลินลี่ยมองดูเคลย ขณะที่เขาพูดเนิบชา

เคลยเริ่มจะสับสน เขาไมเขาใจวาเรื่องที่ลินลี่ยพูดถึงนี้จะเกี่ยวของ
อะไรกับเรื่องสําคัญ แตในฐานะผูปกครองราชอาอาณาจักร เคลย
แสดงทาทีวาไมขัดจังหวะอยางเห็นไดชัด

“ฝาบาท! ขาคาดวาทานรูจักตระกูลบาลุคของขาดีวาเปนตระกูล
นักรบเลือดมังกร” ทาทีภูมิใจเลือนลางปรากฏอยูบนใบหนาของลินลี่ย

“ใชแลว หนึ่งในสี่สุดยอดตระกูลนักรบ ตระกูลนักรบเลือดมังกร นี่คือ

วงศตระกูลที่เกาแกและมีชื่อเสียง” เคลยถอนหายใจชมเชย

ลินลี่ยสายหนา “เรามีแตชื่อเสียงในอดีตเทานั้น ตระกูลเราลมลุกคลุก

คลานอยูเปนเวลานานจนแมแตมรดกตกทอดของตระกูลก็หายไป
หลายรอยป ประมุขตระกูลบาลุคแตละรุนตองการจะเอาสมบัติ
ตกทอดของตระกูลกลับคืนมาหลายรอยปแลว แตเรื่องนี้ไมเคยเกิด
ขึ้น ฝาบาท เมื่อสถาบันเอินสรับขาเขาศึกษาและขาจากบานไป
พระองคทราบไหมวาบิดาขาพูดอะไรกับขาในวันที่ขาจากไป?”

“เขาพูดวายังไง?” เคลยมองดูลินลี่ย

“บิดาขาพูดวา ถาในอนาคตขาไมสามารถนํามรดกตกทอดของบรรพ
ชนกลับคืนตระกูลเราได ตอใหเขาตาย เขาจะไมยกโทษใหขา” ราง
ของลินลี่ยกําลังสั่นเล็กนอย
เคลย เมอรริทและแมแตแรนซัมจองมองดวยความทึ่งกันทุกคน บิดา
คนหนึ่งจะพูดเรื่องเชนนั้นกับบุตรชายของเขาไดจริงๆ นะหรือ? ”บิดา
ของเจาก็พูดเกินเลยไปหนอย” เคลยพูด

“ไม”

ลินลี่ยสายหนาเครงขรึม “ขาเขาใจความตองการของบิดาขา ตระกูล

นักรบเลือดมังกรของขาถูกกดดันตกตํ่ามานานหลายศตวรรษแลว
ไมมีผทู รงพลังอยางแทจริงแมแตคนเดียวมาเกิดในชวงตลอดเวลาที่
ผานมา บิดาขาเขาใจวาขาจะเปนคนที่แข็งแกรงที่สุดที่เกิดมาในรอบ
หลายรอยปนี้ ความหวังและความปรารถนาหลายรอยปถูกผลักเปน
ภาระบนบาของขา บอกขาที บิดาขาจะยอมใหขาลมเหลวได
อยางไร?” เคลยเริ่มเขาใจ

“ความปรารถนามาตลอดชีวิตของบิดาขาก็คือนําดาบศึกลาสังหาร
กลับคืนตระกูล” เสียงของลินลี่ยเริ่มมีอารมณรุนแรงมากขึ้น “ที่
สถาบันเอินส ขาไมกลาผอนปรนตัวเอง ขาฝกฝนเปนบาเปนหลัง ขา
ยังจดจําถึงปณิธานของบิดาขาและคําแนะนําของบิดาขา!”

เคลยและคนอื่นๆ เริ่มเขาใจถึงแรงบันดาลใจของลินลี่ย

“ครึ่งปที่แลว หลังจากขาประมูลรูปสลักตื่นจากฝนออกไป ขากลับไป

บาน และเวลานั้นขานําดาบศึกลาสังหารติดตัวไปกับขาดวย” นํ้าเสียง
ของลินลี่ยเริ่มสูงขึ้นทุกที
เคลย, แรนซัมและเมอรริทตะลึง

เพราะพวกเขาทุกคนรูวาการเดินทางครั้งนั้น ลินลี่ยไดพบวาบิดาของ
เขาเสียชีวิตไปแลว

“แตเมื่อขากลับไปบานดวยความตื่นเตน ขากลับไดรับการตอนรับ
ดวยขาวการเสียชีวิตของบิดาขา กอนเขาตาย เขาไมมีโอกาสไดเห็น
ดาบศึก และขาก็ไมมีโอกาสไดพบบิดาขาเปนครั้งสุดทายเชนกัน
ตลอดหลายปที่ฝกฝนอยางหนัก ขาฝนวาจะทําใหบิดาขามีความ
สุข….แตโชคราย…” กลามเนื้อทุกสวนบนใบหนาลินลี่ยกระตุก และ
สีหนาของเขามองดูนากลัว

เคลยและคนอื่นสามารถเขาใจไดทุกคนวาลินลี่ยรสู ึกเชนไร

“ลินลี่ย, อยาเสียใจมากนักเลย” เคลยถอนหายใจ

ลินลี่ยแคนเสียง “แตทานทราบไหมวาบิดาขาตายเพราะอะไร และ

ตายยังไง?”

เคลย, เมอรริทและแรนซัมสะดุงกันทุกคน

“บิดาของขาถูกฆาตาย ฝาบาท! ดวยฝมือพระอนุชาของพระองค ด

ยุคแพตเตอสัน!!!” นัยนตาลินลี่ยเริ่มเปลี่ยนเปนสีแดง
“วาไงนะ?” เคลยลุกขึ้นยืนดวยความตกใจ ขางๆ เขาเมอรริทและ
แรนซัมพลอยตะลึงกันไปทั้งคู

“ดังนั้น… ขาจึงฆาแพตเตอสัน!” เสียงของลินลี่ยนากลัวมาก

ถึงตอนนี้แรนซัมเปนคนแรกที่รสู ึกวาในหองนี้มีความผิดปกติอยาง
มาก เขาเฝาคอยระวังเคลยอยางใกลชิด ปองกันไมใหลินลี่ยทําอะไร
ได แตทันใดนั้น แรนซัมรูสึกมีสายลมรุนแรงมาจากดานหลัง แรนซัม
เปนนักรบระดับแปดรูตัววาเขาไมมีเวลาหันศีรษะไปดู ดังนั้นเขาจึง
ทําไดแตเพียงเหวี่ยงแขนกลับไปปองกันดานหลัง

“กรวม!”

แรนซัมรูสึกเจ็บปวดเหลือประมาณ..จากนั้นเขาก็ไมรสู ึกวามีแขนอีก
ตอไป ตอนนี้แรนซัมเพิ่งจะสังเกตไดจากหางตาเขา

อสูรเวทที่ดูคลายหนูยาวเกือบครึ่งเมตรกําลังยืนอยูขางเขา นอกจาก
สังเกตเห็นวาลําคอของหนูเปอนเลือดเต็มไปหมด แรนซัมยังสังเกต
เห็นกรงเล็บที่แหลมคมของมันเคลื่อนไหวมาหาเขาอยางรวดเร็วมาก
ระยะใกลขนาดนั้นแรนซัมไมมีโอกาสหลบไดแมแตนอย

ไวเหลือเกิน!
“ฉัวะ!”
กรงเล็บคมกริบฟนใสลําคอแรนซัม แรนซัมจองมองอยางประหลาด
ใจ แตสัญญาณชีวิตคอยๆ จางหายไปจากนัยนตาของเขา

เขาไมเขาใจเลยวาอสูรเวทประเภทหนูยาวครึ่งเมตรโผลออกมาจาก
ตรงไหน สิ่งแรกที่เขาทําเมื่อเขาตอนที่เขามาในหองก็คือตรวจดูอยาง
ระมัดระวัง เขาแคสังเกตเห็นแตเพียงหนูเงาตัวเล็กบนพื้นซึ่งมีขนาด
เทาฝามือของมนุษย

หนูเงาขนาดเทาฝามือจะเปนภัยคุกคามไดหรือ?

สําหรับนักรบระดับแปดแลว ถือวาไมมีอะไรเลย แรนซัมจึงไมไดระวัง

ปองกันมันแมแตนอย

และเพราะไมระวังปองกันแมแตนอย แรนซัมนักรบระดับแปดผูนี้จึง
ถูกหนูเงาบีบีสังหารไดอยางงายดาย ความจริงความตายของเขานับ
วาไมยุติธรรมนัก ดวยพลังในปจจุบันของบีบี ตอใหแรนซัมสามารถสู
กับมันไดอยางเปดเผยและยุติธรรม บางทีเขาคงไมสามารถตานรับได
นานเทาใดนักก็เปนได

“แรนซัม” เคลยและเมอรริทตกใจกันทั้งคู

นักรบผูมีพลังระดับแปดตายจากการลงมือเพียงครั้งเดียว ทั้งสองคน
ตกตะลึงจองมองหนูเงาตัวนั้น กอนที่พวกเขาจะทันไดทําอะไร รางขอ
งบีบีก็หดเล็กลงกลับไปเปนขนาดเทากําปน จากนั้นกระโจนกลับขึ้นไป
อยูบนไหลของลินลี่ย

“บีบี ทําไดดีมาก” ลินลี่ยลูบหัวนอยๆ ของบีบี

บีบีหลับตาดวยความรูสึกเคลิบเคลิ้ม

ลินลี่ยหันหนาไปจองดูเคลยอีกครั้ง ดวงตาที่เย็นชานั้นทําใหเคลยรสู ึก
ไมสบายใจ

“ลินลี่ย! เจาคิดวาเจากําลังทําอะไร?” เคลยกระชากเสียงเย็นชา

ขณะเดียวกันเขาเริ่มกระตุนเดินลมปราณในรางกาย แตทันใดนั้น
เคลยรสู ึกไดทันทีวาเสนเลือดในตัวเขาบางทีขยายตัวบางทีก็หยุดนิ่ง

เกี่ยวกับความเขมขนของปราณยุทธที่เคลยมีในฐานะที่เปนนักรบ
ระดับเกา ในอดีตการโคจรลมปราณของเขาจะทรงพลังและรุนแรง
เหมือนระลอกคลื่นหนุนเนื่องในทะเล แตเดี๋ยวนี้ เขาสามารถกระตุน
ลมปราณไดในปริมาณนอย และบางครั้งก็กระจายหายไป ในตอนนี้
ปริมาณของพลังปราณที่เคลยใชไดนาจะมีแคเพียงหนึ่งเปอรเซ็นต
จากระดับที่เขาเคยใชไดตามปกติ

“ฝาบาท! อยาตะโกนและอยาขัดขืนเลย ถาพระองคขัดขืน พระองค

จะตองตาย” ลินลี่ยตอบอยางใจเย็น
เคลยตระหนักไดทันทีวาตอนนี้เขาตกอยูในสถานการณเชนไร
ตอนนี้ถาวากันถึงพลังกลามเนื้อของเขา บางทีอาจจะพอเทียบไดกับ
นักรบระดับเจ็ด แตหนูเงาที่อยูบนไหลของลินลี่ยตัวนั้นสามารถฆาแม
กระทั่งนักรบระดับแปดอยางแรนซัมไดในพริบตา

เคลยไมสงสัยแมแตนิดเดียวเลยวาลินลี่ยและหนูเงานอยของเขามีพลัง
พอจะฆาเขาไดทันที

“ลินลี่ย! เจากลาดียังไง! เจากลาลอบปลงพระชนมฝาบาทหรือ?” เม

อรริทตะโกนออกมาอยางขมกลั้นไมอยู

“หุบปากเจาซะ” ลินลี่ยจองมองเมอรริทเขม็ง

ความแข็งแกรงของกลามเนื้อเมอรริทไมไดมีพลังมากขนาดนั้น ตอนนี้
เขาไมอาจกระตุนลมปราณได มีพลังเทียบไดกับนักรบระดับสี่ธรรมดา
เทานั้น

เมอรริทเขาใจสถานการณไดอยางรวดเร็วเชนกัน ไมกลาตะโกนใสลิ
นลี่ยอีก เขายังคงพยายามโนมนาวลินลี่ย “ลินลี่ย, เจายังมีอนาคตที่
รุงเรืองและมีศักยภาพที่ยิ่งใหญ ในอนาคต เจาจะไดเปนบุคคลระดับ
สูงในวิหารเจิดจรัส และบางทีสักวันเจาอาจเปนจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์
คนตอไปก็ได ทําถึงตองทําลายอนาคตของตัวเจาเองดวย? ลินลี่ย
ขาเชื่อวาฝาบาทจะไมทรงตําหนิที่เจาฆาแพตเตอสัน เขานําหายนะมา
สูตัวเองเมื่อเขากระทํากับบิดาของเจา” ขณะที่เขาพูด เมอรริทมองดู
เคลย
เคลยพยักหนาเชนกัน “ลินลี่ย, ขายินดีจะทําเปนเหมือนวาไมมีอะไร
เกิดขึ้นในวันนี้ สําหรับแพตเตอสัน ยังไงเขาก็ตายไปแลว”

“ลินลี่ย! ฝาบาทบอกไปแลว อยาเหิมเกริมนักสิ” เมอรริทรีบกลาว

“บอกวาใหหุบปาก!” ลินลี่ยยื่นแขนออกทันที

กรงเล็บเหมือนเหล็กที่มือขวาลินลี่ยควาคอหอยของเมอรริทและยก
ขึ้นในอากาศทันที

“อา! อา! อา!” เมอรริทจองลินลี่ยดวยสายตาหวาดกลัวและออนวอน

“ลินลี่ย” เคลยเรียกทันที

แตดวยเสียงหัวเราะที่เยือกเย็น ลินลี่ยเกร็งนิ้วมือเขาจากนั้นก็คลาย
มือออก
“กรอบ” เสียงแตกหักเบาๆ เมอรริทรวงลงบนพื้น เขาจับคอ พยายาม
จะเปลงเสียงรองออกมาอยางยากลําบาก ชั่วขณะกอนที่เขาจะตาย
เขายังไมอยากเชื่อถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เขามาเยี่ยมเยือนพรอมราชาเคลย
ในวันนี้ กลับไดรับผลเชนนี้
ขณะที่เขากําลังจะตาย ประกายชีวิตวูบสุดทายปรากฏในดวงตาเขา
สิ่งสุดทายที่เขาคิดก็คือสตรีคนหนึ่ง
“ถาขารูวา ขาจะตองตายในเงื้อมมือของลินลี่ย อยางนั้น…วันนั้น.. ขา
คงไมยอมปลอยใหอลิซหลุดมือไปได” นี่คือความคิดสุดทายที่เมอรริ
ทมี

ลินลี่ยยิ้มเย็นชาใหเคลย

“ลินลี่ย, ทําไมเจาถึงทํากับขาอยางนี้? ทั้งที่ขาปฏิบัติกับเจาเปนอยาง

ดีไมใชหรือ” เคลยจองมองลินลี่ย แตชวงเวลานี้ เคลยกําลังรําพึงในใจ
ตนเอง “ราชสีหหิมะ จงพาคนมา เร็วๆ เขา” ในฐานะนักรบระดับเกา
เคลยมีอสูรศักดิ์สิทธิ์เปนสหายคูใจของเขา

ราชสีหหิมะก็คือราชสีหหิมะนํ้าแข็ง เปนอสูรเวทระดับแปดที่มาจาก
ดินแดนไกลโพนทางเหนือ พูดงายๆ ก็คือตอนนี้มันจะรั้งอยูในวัง

เนื่องจากสัญญาเชื่อมวิญญาณไดผูกใจของราชสีหหิมะกับเคลยไว
ดวยกัน ดังนั้น ราชสีหหิมะจึงรูวาเคลยถูกลอบทําราย เคลยรดู ีใน
ตอนนี้วา สิ่งสําคัญที่เขาควรทําในตอนนี้ก็คือถวงเวลาใหนานเทาที่จะ
ทําได

“ความจริง ทานก็ปฏิบัติตอขาเปนอยางดี แตเรื่องเกี่ยวกับมารดาขา

เลา?” ลินลี่ยจองเคลยเขม็ง
ถาไมใชเพราะขอเท็จจริงที่วาในอดีต เคลยสั่งใหลักพาตัวมารดาของลิ
นลี่ย บิดาของลินลี่ยก็ยังคงมีชีวิตอยู และมารดาของเขาคงจะไดอยู
บานดวยเชนกัน บิดามารดาของเขาก็ยังจะคงมีชีวิตทั้งคู แตเพราะ
การกระทําของเคลย เขาจึงสูญเสียบุพการีท้งั สอง

“มารดาเจา? มารดาเจาเสียชีวิตจากการคลอดบุตรไมใชหรือ?” เคลย

ไมเขาใจ

“ตายในการคลอดบุตร?” ลินลี่ยหัวเราะลั่น เสียงเขาดุดัน จากนั้นเขา

จองมองเคลยอยางเย็นชา “นั่นเปนเรื่องที่เรากุสรางขึ้นมา เคลย,
หลังจากมารดาขาใหกําเนิดนองชายของขา บิดาของขาและนางก็ไป
สวดขอพรที่โบสถเจิดจรัส แตคืนนั้นเมื่อพวกเขากลับมายังโรงแรม
ที่พัก พวกเขาถูกจูโจมทําราย และมารดาขาถูกลักพาตัวไป”

“เคลย! อาจเปนไปไดที่ทานลืมเหตุการณเมื่อสิบสองปที่แลว ทานสั่ง

ใหแพตเตอสันไปลักพาตัวทานแมขาใชไหม?” ลินลี่ยจองมองเคลย
อยางเย็นชา “อยาปฏิเสธเลย แพตเตอสันบอกขาหมดทุกอยางแลว”

“นั่น…นั่นคือมารดาของเจาเหรอ?” เคลยตกตะลึงเชนกัน
“อะไรกัน ทานเพิ่งจําไดตอนนี้เองเหรอ?” นัยนตาลินลี่ยมีแวว
เดือดดาล “บอกขามา, เกิดอะไรขึ้นกับทานแมขา? บอกมา นางยังมี
ชีวิต หรือวาตายแลว?”
เคลยกลาวอยางใจเย็น “มารดาของเจา ขาสงมอบใหคนอื่นไปแลว
เจาไมสามารถระรานคนผูน้นั ได แมแตขาก็ทําไมไดดวย”
“อีกคนนะหรือ?” ลินลี่ยไมเขาใจแมแตนอย

แตในเวลาเดียวกัน ลินลี่ยรสู ึกวายังมีเสนดายความหวังในหัวใจเขา

บุคคลที่แมแตเคลยก็ไมสามารถระรานเขาได ไดลักพาตัวมารดาของ
เขาไป ตองเปนคนสําคัญที่อยูเบื้องหลังเรื่องนี้ บางที… มารดาของ
เขาอาจจะมีชีวิตอยูก็เปนได

เคลยหัวเราะอยางเย็นชา “แตขาสามารถบอกเจาไดอยางหนึ่ง
มารดาเจาตายแลว นางตายแลวอยางไมตองสงสัย”

“ไม…” ลินลี่ยจองมอง

“เจาไมเชื่อขาเหรอ?” ทั้งที่ตกอยูในสถานการณเชนนั้น เคลยก็เริ่ม

หัวเราะ
ตอนที่ 29 ฆาอีกหลายคน

ราชสีหหิมะนํ้าแข็งที่เคลยฝกฝนจนเชื่องมีพนักงานคอยดูแลเพียงสิบ
คน หลังจากเฝาดูแลมันมานาน พวกพนักงานดูแลก็สามารถคาดเดา
ไดวาราชสีหหิมะนํ้าแข็งกําลังสื่อความหมายเชนใดในยามที่มันคําราม

“ราชสีหหิมะอยูไหน?” ทหารวังชุดขาวขึ้นเสียงสูง

“ใตเทา, ตอนนี้ราชสีหหิมะหลับอยูขอรับ” พนักงานอภิบาลราชสีห

หิมะคนหนึ่งพูดดวยความเคารพ

“อืม..” ทหารวังพยักหนาอยางถือดี

“โฮกกก! โฮกกกก!” มีเสียงคํารามอยางดุรายดังขึ้น เสียงคํารามนั้น

แฝงไปดวยอารมณดุรายและกังวล

เมื่อไดยินเสียงนี้ สีหนาของพนักงานอภิบาลราชสีหหิมะนํ้าแข็งเปลี่ยน
ไปทันที ทหารวังชุดขาวยิ่งกังวลมากขึ้น เขาถาม “เกิดอะไรขึ้น? มี
อะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับราชสีหหิมะนํ้าแข็ง?”
ราชสีหหิมะนํ้าแข็งยังคงคํารามอยางดุรายและพุงเขาใสพวกเขาอยาง
รวดเร็ว
 “ฝาบาท, ฝาบาทตกอยูในอันตราย!” พนักงานอภิบาลราชสีหหิมะ
แตกตื่น “เร็วเขา! เมื่อสิบปที่แลว เหตุเชนนี้เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งเชน
กัน ฝาบาทตองตกอยูในอันตรายเปนแน! เร็วเขา, เร็ว รีบไป
คุมครองฝาบาท! ใตเทา, ตอนนี้ฝาบาทอยูที่ไหน?”

สีหนาของทหารวังชุดขาวเปลี่ยนไปเชนกัน “ฝาบาท, ฝาบาทเพิ่งเสด็จ

ออกจากวัง พระองคไปยังคฤหาสนของใตเทาลินลี่ย”

“เร็วเขา, เร็วๆ, ไปคุมครองฝาบาท!” พนักงานอภิบาลตะโกน

ขณะเดียวกัน พนักงานดูแลก็กระโดดขึ้นหลังราชสีหหิมะโดยตรง
หลังจากที่เขาใชเวลาทุกวันใหอาหารราชสีหหิมะ ราชสีหตัวนี้แสดง
ความเปนปฏิปกษกับเขานอยมากและมันยอมใหเขาไดขึ้นหลังของมัน
เพียงชั่วเวลานี้ เงารางหาสายก็พงุ ติดตามไปดวยเชนกัน ทั้งหาคนนี้
เปนสุดยอดฝมือประจําอยูในวังหลวง

“ราชสีหหิมะ, ฝาบาทตกอยูในอันตรายใชไหม?” บุรุษผมทองวัย

กลางคนตะโกนมายังราชสีหหิมะนํ้าแข็ง

ราชสีหหิมยังคงคํารามตอเนื่องขณะที่มันผงกหัวไปพรอมกัน

“เร็วเขา, ไปที่คฤหาสนของใตเทาลินลี่ย ฝาบาทอยูที่นั่น” ยอดฝมือ

ผมสีหยกพูดขึ้นโดยเร็ว
 “นองสี,่ เจาไปตามใตเทาไกเซอรมาดวย” บุรุษผมทองวัยกลางคน
ตะโกนบอก

ใตเทาไกเซอรเปนผูนําของยอดฝมือเหลานี้และเปนหนึ่งในนักสูที่ทรง
พลังแข็งแกรงที่สุดในอาณาจักรเฟนไล มีนักสูระดับเกาเพียงสองคน
ที่ปฏิญาณวาจะจงรักภักดีตออาณาจักรเฟนไล ก็คือราชาเคลยและ
อีกคนหนึ่งก็คือลอรดไกเซอรผนู ี้

เพราะสถานะของลอรดไกเซอรสูงสง จึงไมมีความจําเปนที่เขาจะ
ตองอยูในวังเปนเวลานาน

“ไดสิ, พี่รอง! ทานไปคุมกันฝาบาท ขาจะไปตามใตเทาไกเซอร”

บุรุษผมสีหยกวิ่งออกไปทันที

“ราชสีหหิมะ, ไปกันไดแลว”

ทั้งสี่คนรีบเรงไปพรอมกับราชสีหหิมะทันทีและมุงหนาไปยังคฤหาสน
ของลินลี่ย

ภายในคฤหาสนลินลี่ย ในตอนนี้ ในสถานที่พักฟนของลินลี่ยนอกจาก

ศพสองซากแลว ก็มีเพียงลินลี่ยกับเคลยเทานั้น
“ไม…ทานรูไดยังไงวาทานแมขาตายแลว? ทานเปนคนบอกวาไดมอบ
ทานแมขาใหกับคนอื่น ที่แมแตทานยังไมกลาลวงเกินไมใชหรือ? ขา
ไมเชื่อวาคนอยางนั้นจะลักพาตัวทานแมของขาไปเพียงเพื่อ
วัตถุประสงคฆานาง” ลินลี่ยปฏิเสธที่จะยอมเชื่อ

บิดาของเขาตายไปแลว ลินลี่ยไมตองการใหมารดาของเขาตายดวย
เชนกัน

ลึกลงไปในใจลินลี่ย เขาตองการใหครอบครัวของเขายังมีชีวิตอยู!

“ฮาฮาฮา…” เคลยหัวเราะขณะที่มองดูลินลี่ยดวยสายตาสมเพช “ลิน

ลี่ย! ขาสามารถบอกเจาใหชัดๆ ตอนนี้เลยก็ไดวา ทานผูน้นั ไมไดสั่ง
บังคับขาใหลักพาตัวแมเจาไปใหเขา เปนแตขาเริ่มทําของขาเอง ขา
ลักพาตัวแมของเจาไปใหเขา เพราะขารู… เขาตองการสตรีอยางนาง
จริงๆ”

“และขายังรูดีอีกวาในอดีต ทานผูนี้ก็ยังตองการสตรีอยางแมของเจา
อีกสองสามคน และทั้งหมดนั้นไมมีการยกเวน ตายกันหมดแลว”
นัยนตาเคลยมีแววยิ้มปนบาคลั่ง
ลินลี่ยรสู ึกเหมือนถูกสายฟาฟาด รางกายซวนเซ

“ไมมียกเวนเชียวหรือ?” ลินลี่ยจองมองเคลย
เคลยจองมองลินลี่ยดวยสายตาสมเพช “ลินลี่ย! เจาควรจะมีอนาคต
ที่สดใสมากยิ่งขึ้น แตเจากลับเลือกเสนทางสายนี้ นับตั้งแตเจาเลือก
เสนทางสายนี้แลว อนาคตของเจาก็ถูกตัดสินไปดวยเชนกัน”

“ฮาฮา….ฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮา!” ลินลี่ยเริ่มหัวเราะลั่นทันที กลามเนื้อ

บนใบหนาของเขากระตุกไปทั้งหนา

ลินลี่ยจองมองเคลยดวยดวงตาเหมือนคนตายแลว “เคลย เปนเพราะ

ทาน ทานเปนคนทํารายทานแมขา และสุดทายยังเปนเหตุใหทานพอ
ของขาตองตาย ถาไมใชเพราะทาน ขาอาจจะมีชีวิตที่มีความสุขอยู
กับพอแมในตอนนี้แลว เปนเพราะเจา เปนความผิดของเจาคนเดียว
เจาเปนคนทําลายมันทั้งหมด”

ลินลี่ยยื่นมือหยิบเหล็กสกัดตรงขางตัวเขา

“เจาตั้งใจจะทําอะไร?” เคลยจองดูลินลี่ยดวยนัยนตาเหมือนเสือราย

“ขาจะทําอะไรนะหรือ?” ลินลี่ยจองมองสิ่วตรงในมือของเขา “ใน

อดีต ขาเคยแกะสลักจากหิน แตวันนี้ .. ขาจะลองแกะสลักจากเลือด
เนื้อดูบาง” นัยนตาของลินลี่ยเริ่มกลับเปนสีทองหมน เหมือนกับ
นัยนตาของมังกรเกราะหนาม เยือกเย็นและไรหัวใจ!

เดลิน โคเวิรทที่ยังอยูในแหวนมังกรขนด ยังคงเงียบอยูตอไป

ยิ่งไดเห็นลินลี่ยเติบโตขึ้น เดลิน โคเวิรทยิ่งเขาใจลินลี่ยไดเปนอยางดี
ลินลี่ยใหความสําคัญกับครอบครัวและพี่นองเขาอยางลึกซึ้ง เพื่อ
ประโยชนของครอบครัวและพี่นองของเขา ลินลี่ยไมกลัวตาย ตอนนี้
บุรุษผูตองรับผิดชอบความตายของมารดาและบิดาของเขาอยูตอหนา
เขาแลว เปนไปไมไดที่ลินลี่ยจะยังสงบจิตใจอยูไดในเวลาอยางนี้

“สลักเลือดเนื้อนะหรือ?” เคลยสะดุง ลินลี่ยจองมองเคลยอยาง

ดุรายและสํารวจทั่วตัวเคลยอยางระมัดระวัง “ไมตองกังวล ทานมี
รางกายแข็งแรงทรงพลังขนาดนั้น ขามั่นใจวาขาสามารถสลักทานได
เปนพันครั้ง คอยปลอยใหทานตายในรูปลักษณของสตรี” เสียงของลิน
ลี่ยเย็นชา คลื่นรังสีอํามหิตหลั่งไหลออกมาจากตัวเขา

“เจา!” หนาของเคลยเปลี่ยนเปนเย็นชาเชนกัน เขาคํารามอยาง

ดุราย “ลินลี่ย! ขาก็จะฆาเจาใหได เจาจะไดไปพบพอแมเจาในปร
ภพ”

“ไปพบนะหรือ?”
เมื่อคิดถึงบิดามารดาของเขา รังสีฆาฟนของลินลี่ยยิ่งเพิ่มขึ้นทันที

“งั้นชิมรสชาติจากวิชาสิ่วสกัดตรงของขากอน” หนาของลินลี่ย
เหมือนคลุมไปดวยชั้นนํ้าแข็งบางๆ ดวยการสะบัดขอมือ เขาสงสิ่ว
ตรงเขาที่เอวของเคลยโดยตรง แตเมื่อสิ่วสกัดตรงเขาใกลเคลยระยะ
ประมาณสิบเซ็นติเมตร ก็ถูกขัดขวางดวยพลังประหลาดชนิดหนึ่ง
วงเวทโปรงแสงปรากฏขึ้นในกลางอากาศทันที ไดขัดขวางสิ่วสกัดตรง
ไวไดอยางงายดาย “อะไรกันนี?่ ” ลินลี่ยตกตะลึงเชนกัน

“ขาบอกเจาแลว, ขาจะตองฆาเจาแนๆ” เคลยลุกขึ้นยืน จองมองลิน

ลี่ยดวยสายตาหยิ่งลําพอง รางกายที่ทรงพลังของเขา ทําใหเขาดู
เหมือนราชสีหพิโรธ

“เปนไปไมได”

รางของลินลี่ยปลดปลอยปราณเลือดมังกร และสะบัดสิ่วตรงในมือ
ของเขาใสรางของเคลยอยางดุราย

“ควั่บ! ควั่บ!” เขาสะบัดสิ่วรวดเดียวเจ็ดครั้ง ในตําแหนงตางๆ ของ

รางกายเคลย แตไมวาจะสะบัดสิ่วลงไปตรงที่ใดก็ตามก็จะถูกปองกัน
ดวยพลังโปรงใสที่เปลงออกมาในระยะสิบเซ็นติเมตรรอบๆ ตัวเคลย

“เจาไมมีความสามารถพอจะฆาขาได” เคลยพูดอยางลําพอง
“กรรรรร” บนไหลของลินลี่ย บีบีอาปากกวางทันทีและพุงไปกัด
เคลยอยางดุราย เมื่อเผชิญหนากับการโจมโตของบีบี ดูเหมือนเคลย
จะไมกลัวแมแตนอย อาจเปนเพราะเขามั่นใจพลังปองกันนี้มาก จน
เขาไมไดพยายามแมแตจะหลบหนี
เมื่อเขี้ยวบีบีขยํ้าลงใสพลังปองกันที่โปรงแสงนั้น มานพลังโปรงแสงก็
เปลงแสงสีรงุ เจ็ดสีอยูชั่วครู จากนั้นสีก็หายไป

“หืมม?”

สีหนาของเคลยเปลี่ยนไป “เปนการโจมตีที่ทรงพลังนัก” เคลยไม

กลาปลอยใหบีบีกัดเขาอีก เขารีบพุงออกไปขางนอกทันที

“เจานาย! โจมตีเขา โจมตีเขาเลย! มานพลังปองกันบนรางของเขา

ไมใดเกิดจากพลังธรรมชาติของเขา นั่นตองเปนพลังเวทจากมวนเวท
หรือของทํานองนั้นแนนอน มีขีดจํากัดเรื่องจํานวนครั้งที่มันสามารถ
ทนได! การโจมตีของเจานายจะลดทอนพลังของมันออกไป และ
ทันทีที่พลังหายไป เขาจะตองตายแนนอน!” บีบีลนลานกระตุนเตือน
ลินลี่ย

ลินลี่ยเขาใจความเปนจริงนี้ไดทันที

“เจาตองการหนี?”
ผิวของลินลี่ยเริ่มปกคลุมดวยเกล็ดดําทันที และหนามแหลมเริ่มงอก
ออกมาจากศอกและเขา หางเหล็กยาวเหมือนแสงอกออกมาจาก
ดานหลัง และบนหลังของลินลี่ยมีหนามแหลมงอกออกมาจากแนว
กระดูกสันหลัง
รางมังกร เปนรางมังกรอยางสมบูรณ
แมในสภาพธรรมดาของเขา ลินลี่ยก็เปนนักรบระดับเจ็ดอยูแลว
หลังจากอยูในรางมังกรเขาก็อยูในสภาพนักรบระดับเกาขั้นตน

“ควั่บ” ลินลี่ยพงุ ออกไปจากพื้น และพื้นที่เขายืนอยูเมื่อครูเปนรอย

แตกราว ลินลี่ยกลายเปนรางเลือนลางพุงเขาหาเคลย ตอนนี้เคลย
ทําไดแตเพียงอาศัยกําลังกลามเนื้อที่มีพลังนอยนิดเตลิดหนีเทานั้น
ทําใหเขาไมสามารถเคลื่อนไหวไดเร็ว

แขนขวาของลินลี่ยทรงพลังและมีเกล็ดปกคลุมตวัดกรงเล็บใสเคลย
อยางเกรี้ยวกราด

“ผัวะ!” พลังรุนแรงนากลัวหวดกระแทกใสมานพลังปองกันของ
เคลย แมวามานพลังนี้จะปองกันเคลยไวได แตก็ยังไดรับผลกระทบ
จากแรงเฉื่อยที่แฝงมาดวย ดูคลายกับวาเคลยอยูภายในรถโดยสารที่
มีความแข็งแรงเหลือเชื่อ เมื่อมีสิ่งอื่นกระแทกโจมตีใสรถโดยสาร
แมวาเคลยจะไมไดรับอันตราย แตรถโดยสารก็ตองปลิวกระเด็นไปใน
ทิศทางหนึ่งแนนอน จึงเปนธรรมดาที่เคลยก็ถูกหวดกระเด็นไปดวย
เชนกัน

นี่คือสถานการณที่มีลักษณะเดียวกัน

รางของเคลยกระเด็นมาขางหนาจากนั้นกระแทกเขากับแผงไม แผง
ไมแตกกระจายจากพลังชนกระแทกนี้ แตเคลยไมเปนอันตรายแมแต
นอย เขากลิ้งอยูแทบเทาลินลี่ย
 “นักรบเลือดมังกร ความจริง เจาแปลงเปนนักรบเลือดมังกรได
จริงๆ” เมื่อเห็นลินลี่ยอยูในรางมังกรทั้งตัว เคลยถึงกับตะลึง

กอนนี้ พลังของลินลี่ยยังไมแข็งแกรงนากลัวเทาใดนัก แตหลังใชราง

มังกรแลว เขามีพลังของนักรบระดับเกา ชื่อเสียงของสุดยอดนักรบ
ไมใชเรื่องหลอกลวงเหลวไหล

“ขาจะไมปลอยใหเรื่องนี้ดําเนินตอไป โลชะตานี้จะตองพังทลาย”
สิ่งที่เคลยพึ่งพาอาศัยมากที่สุดในขณะนี้ก็คือ โลชะตา ในอดีต
จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไดมอบใหเคลยดวยตนเอง โลชะตานี้มาจากมวน
เวทปองกันที่ดีที่สุดที่มีอยู และมีพลังมากพอทําใหเคลยสามารถทน
ตอพลังโจมตีของนักสูระดับเซียนได!

เมื่อสามารถปองกันการโจมตีเต็มกําลังจากนักสูระดับเซียนได
สําหรับนักสูระดับเกา อาจตองโจมตีหลายสิบครั้งกอนโลพลังจะแตก
สลายไป
“เคลย, ขาไมขอเชื่อวาพลังของเกราะเวทของเจาจะคงอยูไดตลอด
ไป” ลินลี่ยในรางมังกรเดินเขาหาเคลยทีละกาวๆ

เมื่อเห็นลินลี่ยมีหนามแหลมงอกออกมาจากหลังของเขา, ทั่วทั้งราง
ปกคลุมไปดวยเกล็ด และโดยเฉพาะอยางยิ่ง หางที่ยาวเหมือนแส
เคลยรสู ึกวาเขาไดเผชิญหนากับอสูรเวทรางมนุษย ในอดีตที่ผานมา
เขาไมเคยกลัวเลยแมแตนอย แตในตอนนี้ เขาเหลือพลังไมถึงหนึ่งใน
สิบของพลังปกติ

“ควั่บ” เคลยรีบพุงตรงไปที่หนาตางทันที

“ผัวะ!”

หางมังกรของลินลี่ยหวดใสอยางไมปราณี แมจะเคลื่อนไหวทีหลัง แต

ไปถึงกอนและกระทบเขาที่รางของเคลย รางของเคลยปลิวกระแทก
ที่มุมหนาตางทะลุตกมวนกลิ้งในลานบาน ลินลี่ยกระโจนพุงตัวลงมา
เชนกัน พื้นที่ใตเทาของเขาแตกจากแรงกระโดด

“เจายังตองการจะหลบหนีอีกหรือ?”

กรงเล็บมังกรและขาของลินลี่ยโจมตีใสเคลยอยางดุเดือด ขณะเดียว
กันบีบีท้งั กัดทั้งตะปบใสเคลย พยายามสลายมานพลังของเคลยใหเร็ว
ที่สุดเทาที่เปนไปได
เขาอาศัยประสบการณตอสูของเขาเปนหลัก ขณะที่กําลังตาม
ธรรมชาติของเขาเทากับนักรบระดับเจ็ด กอปรกับพลังปองกันของ
เวทโลชะตา เคลยจึงทําอยางดีที่สุดเพื่อหลบหลีกการโจมตีของลินลี่
ย และถวงเวลาเทาที่เขาจะทําได
“ปกปองฝาบาท! คุมกันฝาบาท!”
“โฮกกกก!”

เสียงของคนมากมายจากภายนอกตะโกนจนสามารถไดยินได
พรอมๆ กับเสียงคํารามของอสูรเวท

“ลินลี่ย วันนี้ถึงคราวตายของเจาแลว” เคลยดีใจ ถึงตอนนี้เขารูสึก

ไดวาโลชะตาของเขาใชพลังไปเพียงครึ่งเดียว ยังมีพลังเพียงพอจะ
ปองกันการโจมตีของลินลี่ยไดตอไป สายตาของลินลี่ยเย็นชาขึ้น

“ถาเขามาหนึ่งคน ขาจะฆาหนึ่งคน เขามาสองคน ขาจะฆาทั้งคู

เขามาเทาใด ขาจะฆาเทานั้น!” รังสีฆาฟนของลินลี่ยรุนแรงขึ้นทุกที

“ผัวะ!” หางมังกรของลินลี่ยหวดใสเคลยอยางโหดราย สงผลใหเขา

กระเด็นไปกระแทกกําแพงในลานบาน ทําใหกําแพงบานเริ่มราว
ทันที ขณะเดียวกันกรงเล็บที่แหลมคมเลือนลางสีดําตวัดใสรางของ
เคลย ทําใหรางเคลยกระแทกพื้นอีกครั้ง
“ตูม!”

ประตูที่ลานซึ่งปดสนิทแตกกระจายเปนเสี่ยงๆ ทันที เศษชิ้นสวนประตู

กระจายไปทุกที่ ราชสีหสูงหาเมตร หางยาวสามเมตรขนขาวบริสุทธิ์
พุงเขามาขางใน มันอาปากพนหลาว ขนาดเทาแหลนปกติออกมาเปน
รอยเลม กลุมยอดฝมือที่ตามหลังมันมาก็บุกเขามาดวยเชนกัน!
ตอนที่ 30 ตอใหขาตายก็ตองฆาเจา!

กลุมนักรบที่บุกเขามาซอนตัวอยูดานหลังราชสีหหิมะนํ้าแข็งลวนตก
ตะลึงกับภาพที่เห็นในลานคฤหาสน

“นี่มันตัวประหลาดอะไรกัน?”

สิ่งมีชีวิตที่อยูภายในลานบานมีตัวปกคลุมไปดวยเกล็ดดํา และแถว
หนามแหลนแหลมคมที่สองประกายเยือกเย็นสีทองและหางมังกรที่
เหมือนแสเหล็กตวัดกลับไปมาได โดยเฉพาะอยางยิ่ง เมื่อสัตว
ประหลาดตัวนี้จองมาที่พวกเขา พวกเขาสังเกตไดวานัยนตาของมันมี
สีทองเขมอยางประหลาด

นัยนตาสีทองเขมเหลานี้เต็มไปดวยความไรน้าํ ใจ เยือกเย็นและ
อํามหิต

“โฮกกกก!” ราชสีหหิมะนํ้าแข็งไมกลัวแมแตนอย มันเปนตัวแรกที่พงุ

เขาหาสัตวประหลาดนี้
ราชสีหหิมะนํ้าแข็งพนแหลนหยกฟาออกมาจากปากของมันเปน
จํานวนมาก แตสัตวประหลาดนั้นไมหลบแมแตนอย กลับปลอยให
แหลนเหลานั้นกระแทกใสเกล็ดของเขา เกิดเสียงดังสนั่น อากาศเต็ม
ไปดวยเสียงจากแรงปะทะกัน การโจมตีน้นั ไมสามารถทําอันตราย
สัตวประหลาดนั้นไดเลยแมแตนอย!

“บัดซบ!” เสียงสบถดาดังออกมาจากปากของสัตวประหลาดนั้น

ขาขวาของมันกลายเปนรูปเลือนลางทันทีและกระแทกใสรางของ
ราชสีหหิมะนํ้าแข็งอยางรุนแรง ความจริงก็คือราชสีหหิมะนํ้าแข็งถูก
เตะกระเด็น! นี่คืออสูรเวทระดับแปด แตมันกลับกระเด็นออกไปดวย
พลังเตะครั้งเดียว

แตราชองครักษเหลานี้จะรูไดยังไงวานี่คือรางแปลงมังกรเต็มราง ลิน
ลี่ยกาวเขาสูขอบเขตนักสูระดับเกา!

“ฆาเขา, ฆาเขาซะ!” เคลยกรู องดวยความโกรธกริ้ว

มาถึงตอนนี้พวกยอดฝมือที่ตกตะลึงกับภาพเหตุการณนี้ก็รสู ึกตัว
ทันใดนั้นทุกคนรองเกรี้ยวกราดชักอาวุธออกมาและพุงเขาหาลินลี่ย
ขณะเดียวกันอสูรเวทของยอดฝมือเหลานั้นก็เริ่มบุกโจมตีใสลินลี่ย
อสูรเวทหมาปานํ้าแข็ง อสูรเวทมาเขี้ยวใหญ อสูรเวทแมสโทดอน
(คลายชาง) อสูรเวทวิหคศึกสีน้าํ เงิน

อสูรเวทแตละตัวผลัดกันจูโจมใสลินลี่ยจากอากาศและภาคพื้น ลินลี่
ยเปนเหมือนแองนํ้าวนที่ดึงดูดนักรบและอสูรเวทที่อยูใกลใหเขามา
โจมตีใสเขา การโจมตีที่มีขนาดใหญนี้นากลัวอยางแทจริง
สายตาประสงครายถึงตายของลินลี่ยจับจองอยูแตเคลยเทานั้น บีบี
ยังคงโจมตีใสเคลยไมหยุดเพื่อลดทอนพลังงานของเกราะชะตาของ
เคลย

“เคลย! วันนี้ขาตองฆาเจาใหได” ลินลี่ยไมสนใจนักรบที่รุมลอมเขา

มาแมแตนอย ตอนนี้นักรบที่แข็งแกรงที่สุดก็คือนักรบระดับแปดคน
หนึ่ง แมในรางมังกรของเขาลินลี่ยก็เปนนักรบระดับเกาขั้นตน ลินลี่ย
ยังไดรับตกทอดหนึ่งในคุณสมบัติที่แข็งแกรงที่สุดของมังกรเกราะ
หนาม นั่นคือพลังปองกันที่แข็งแกรงอยางไมนาเชื่อ!

การโจมตีของนักรบระดับแปดเมื่อกระทบเขากับเกล็ดของลินลี่ย ไม
สามารถทําอันตรายลินลี่ยไดแมแตนอย

มีเพียงบุรุษรางใหญในกลุมนักรบเหลานี้ สูงประมาณสองเมตรมี
กลามเนื้อลํ่าสันเอวใหญเหมือนหมีกวัดแกวงขวานศึกขนาดใหญใสลิน
ลี่ย ดานบนของขวานมีเพลิงแดงลุกโชนทําใหอุณหภูมิในอากาศสูง
“ตายซะเถอะ!”

ลินลี่ยไมไดหลบแมแตนอย เขารวบหมัดตอยใสขวานดวยความเร็วที่
นาทึ่ง พลังหมัดของเขาแหวกอากาศหวีดหวิว
“บึ้ม!”
ขวานศึกใหญและหนาถูกกระแทกแตกเปนชิ้นๆ หมัดของลินลี่ยไมได
ชะลอลงแมแตนอย ขณะที่มันทะลุอกของนักรบผูน้นั และแมวาหมัด
ของเขาตอยทะลุอกของบุรุษผูน้นั มืออีกขางหนึ่งของลินลี่ยก็แทงใส
ดวยเชนกัน…

ดวยพลังฉีกของแขนที่ทรงพลังทั้งสองขาง ลินลี่ยฉีกรางของนักรบผู
นั้นเปนสองเสี่ยงจากภายใน โลหิตชโลมไปทั่วเกล็ดของลินลี่ย ทําให
ลินลี่ยเหมือนกับปศาจที่ผุดขึ้นมาจากนรกมากกวา

“พี่รอง!”

นักรบอีกสามคนกรีดรองดวยความโกรธ คนที่ลินลี่ยฆาเปนหนึ่งในสี่
นักรบระดับแปด ดวงตาของนักรบอีกสามคนที่เหลือกลายเปนสีแดง
และอสูรเวทที่อยูขางๆ พวกเขาก็พงุ เขาหาลินลี่ยพรอมกันทั้งหมด

“ผัวะ!” หางมังกรของลินลี่ยหวดใสพวกมันจากดานขางในทันที
หนึ่งในนักรบที่มีผมทอง ผอมสูง ตั้งใจลอบโจมตีลินลี่ยจากดานหลัง
กลับโดนหางมังกรหวดใสศีรษะ ศีรษะเขาแตกเปนเสี่ยง เลือดกระจาย
ไปทุกที่

“เขาเปนปศาจ, ปศาจ! ทุกคน! ฆาเขา!” ลินลี่ยสําแดงพลังที่นา

หวาดหวั่นออกมา ทุกคนกรีดรองและบุกเขาโจมตี
ผูคนเริ่มหลั่งไหลเขามาเพิ่มมากขึ้น แมแตพวกที่อยูหางไกลจากลาน
บาน แมแตองครักษที่ไดรับหนาที่มาประจําการคอยคุมครองลินลี่ยก็
เขามาโจมตีลินลี่ยดวยเชนกัน เพราะเกล็ดดําที่คลุมทั่วทั้งตัวของลินลี่
ย แมแตใบหนาของเขาก็ไมมีใครจําไดวา สัตวประหลาดตนนี้คือลินลี่
ย!

ในใจของทุกคนรูแตวา นี่คือปศาจรายที่นากลัว!

ฆามัน!

“ฝาบาท! รีบเสด็จหนีกอน!” นักรบระดับแปดสองคนกระโดดมาอยู

ขางๆ เคลย แตขณะที่เขาพูดจบ เงาดําก็พงุ เขาหาพวกเขา นักรบทั้ง
สองนี้มีปฏิกิริยาสนองตอบที่รวดเร็วจากแรงสั่นสะเทือน รางของ
พวกเขาเลือนลางดวยเชนกัน

“อา!”
เนื้อกอนหนึ่งจากไหลของนักรบคนหนึ่งถูกกัดขาด และเงาดํายังคง
โจมตีใสนักรบนั้นอยางตอเนื่อง อาศัยพลังกรงเล็บที่รุนแรงและฟนที่
แหลมคม ในชวงเวลาสั้นๆ นักรบก็ถูกกัดจนเนื้อหลุดไปสิบชิ้น เลือด
ของเขาไหลโทรมทั่วทั้งตัว
การสูญเสียเลือดและเนื้อมากเกินไป ทําใหนักรบผูน้นั เริ่มชาและ
สะดุด
“ฉัวะ!”

อุงเล็บที่แหลมคมตะปบใสกะโหลกของเขา บดขยี้และสังหารเขาคาที่

“บีบี, ตั้งใจโจมตีเฉพาะเคลยเทานั้น!” เสียงของลินลี่ยดังขึ้นในใจขอ

งบีบี

“เขาใจแลว เจานาย!”

“ควั่บ!” เคลยฉวยโอกาสนี้กระโดดออกไปที่นอกลานบาน

“จี๊ดดดด” บีบีสงเสียงรองแหลมสูงแหวกอากาศอีกครั้งแลวกลายเปน
รางเลือนลาง บีบีพงุ ตรงใสกําแพงดวยความเร็วสูง กําแพงที่มีรอย
ราวอยูแลวแตกพังทันทีและบีบีพงุ ทะลุออกมาแลวโจมตีใสเคลยอยาง
บาคลั่ง

“ฆาเจาปศาจนี่ซะ! ทุกคน ฆามันซะ!” เคลยประกาศิตเสียงดังลั่น

“ฝาบาท!”

ผูคนที่อยูในลานบานลินลี่ยเพิ่มจํานวนขึ้นมากทุกทีและทหารจากวัง
จํานวนนับพันก็พงุ เขามาเพื่อปกปองกษัตริยเชนกัน ขุนนางหลายคน
มารวมตัวกันดวย สังเกตไดทันทีที่มีคําสั่งคนของเขาก็เขามาปกปอง
พระราชา จํานวนคนในคฤหาสนของลินลี่ยตองเรียกวาเปนคลื่นมนุษย
ผูคนมีอยูทั่วทุกที!่

“เพื่อเกียรติศักดิ!์ ”

“เพื่อศักดิ์ศรี!”

หนวยอัศวินแหงวิหารเจิดจรัสวิ่งเขามาขวางหนาเคลยทันทีและทุกคน
เตรียมพรอมจูโจมใสรางดําเลือนลางแตรวดเร็วดุจสายฟานั้น เพื่อ
ปกปองพระราชาของพวกเขา ทหารทุกคนพรอมจะสละความ
ปลอดภัยในชีวิตของตน

“ชรีคคคค!”

เสียงหวีดแหลมสูงของบีบีดังฝาอากาศ และความเร็วของมันเพิ่มขึ้น
เรื่อยๆ รางของบีบีเลือนลางอยางแปลกประหลาด กรงเล็บแหลมคม,
เขี้ยวที่นากลัวและความเร็วที่นาทึ่งทําใหมันกลายเปนยมทูต และนัก
รบคอยๆ ลมลงทีละคนๆ
บีบีทะลวงอกของบางคน บางคนก็ถูกตัดศีรษะ และศีรษะของพวก
เขาปลิวกระเด็น กะโหลกของบางคนแตกเปนเสี่ยง…

มันวิ่งวนรอบแลวรอบเลา และเขาโจมตีเคลย เคลยรสู ึกไดชัดเจนวา

พลังรอบๆ ตัวของเขาลดลงอยางตอเนื่อง
“สัตวเลี้ยงของลินลี่ยนากลัวเกินไปแลว” มาถึงตอนนี้เคลยถึงไดเขาใจ
วาลินลี่ยมีพลังมากมายเพียงไหน

ตอนนี้ ลินลี่ยถูกโอบลอมและตรึงไวโดยคลื่นมนุษยนักรบ เขาทรง

พลังอยางแทจริง แตภายใตการโจมตีขนานใหญของอสูรเวทและ
นักรบจํานวนมาก แมวาเขาจะสามารถฆาคนไดคนหนึ่งทุกครั้งที่
ลงมือ แตเขาจะตองใชเวลานาน

“ขาไมสามารถชาตอไปไดอีกแลว ทันทีที่นักสูระดับเซียนของวิหาร
เจิดจรัสมาถึง ขาจะไมมีโอกาสแมแตนอย”

เมื่อเห็นฝูงชนบาคลั่งตอตานเขา และนักรบโหรองเปลงคําพูดเชน
“เพื่อเกียรติศักดิ”์ และ “เพื่อฝาบาท” และ “ปศาจ” ลินลี่ยยิ่งคลั่ง
กวาเดิม ที่ยิ่งกวานั้นนักเวทหลายคนรายเวทใสลินลี่ยจากในระยะไกล
เชนกัน

“ผัวะ!”
“บึ้ม!”

รางของลินลี่ยดูเหมือนจะเปลี่ยนเปนสายรุง ขณะที่พลังเวทนับไม
ถวนพุงใสรางของเขา แตความสามารถในการปองกันของลินลี่ยนา
กลัวเกินไป มังกรเกราะหนามไดรับการยกยองวาเปนอสูรประเภท
มังกรที่มีพลังปองกันสูงสุด เรื่องนี้ไมมีอะไรตองสงสัย
“ชรีคคคคค!” ไกลออกไป เสียงกรีดรองของบีบีรองดังจนไดยิน แตลิ
นลี่ยถูกคลื่นทหารและนักรบโอบลอมไวอยู ทําใหเขารูสึกคลั่งอยาง
ชวยไมได

“เคลย!”

“ทานพอ! ทานแม! วันนี้ ตอใหขาตาย ขาจะฆาเขาใหได ถาความ

โชครายมาเยือน อยางนั้นเราคงจะไดพบกันในปรภพ! นองวอรตัน
ขาขอฝากตระกูลบาลุคไวใหเจาดวย” ลินลี่ยรําพึงกับตนเอง ในชวง
เวลานี้ ลินลี่ยไมหวงเรื่องควมเปนความตายของตนอีกตอไป

“เคลย!!!”

ลินลี่ยคํารามดวยความเดือดดาล และแขนขวาที่มีเกล็ดปกคลุมแตะ
เขาที่เอว ทันใดนั้นประกายแสงสีมวงวาบขึ้นในอากาศ

“ตาย, พวกเจาตองตายกันทุกคน!”
ลินลี่ยเริ่มลงมือสังหาร

ลินลี่ยกลายเปนพายุหมุน และแสงสีมวงกระพริบรอบๆ ตัวอยาง

งดงาม ประกายรังสีมวงที่ประหลาดปรากฏไปทั่ว ทุกที่ซึ่งลินลี่ยผาน
ไป นักรบจะลมลง รางถูกตัดขาดครึ่งกลายเปนเพียงกอนเนื้อ
เทพกระบี่เลือดมวง!

เทพกระบี่เลือดมวงมีความคมกลา โดยเฉพาะอยางยิ่งเมื่อถูกสะบัดใช
โดยลินลี่ยในรางมังกร แมแตนักรบระดับเจ็ดก็ถูกฟนจนรางขาดครึ่ง

นี่คือการสังหารหมู!

การควงสะบัดกระบี่เลือดมวงทําใหระดับความสามารถในการสังหาร
ของลินลี่ยเพิ่มขึ้นถึงสิบเทา ที่ใดก็ตามที่แสงสีมวงกวาดผานไป กลุม
นักรบจะลมลงกับพื้น ลินลี่ยพงุ ตรงเขาหาเคลยดวยความเร็วสูง ทุก
ยางกาว เขาตองใชพลังสังหารคนถึงสิบคน

ฆา!

ฆา!

ฆา!
เลือดมนุษยสาดกระจายทุกที่เหมือนกับนํ้าพุและเศษกระดูกกระจาย
อยูทุกแหงเหมือนกับดินโคลน ลินลี่ยรางมังกรที่มีเกล็ดดําปกคลุมดู
เหมือนจะกลายเปนมังกรปศาจจากนรกอยางแทจริง เมื่อเผชิญการ
สังหารหมูของเขา นักรบก็รวงลมลงคนแลวคนเลา
ไมมีใครหยุดเขาได
“บึ้ม!” แตละยางกาว ลินลี่ยทําใหพื้นดินสั่นสะเทือน เทพกระบี่เลือด
มวงที่สะบัดอยูในมือของเขา ทําใหมีคนลมลงคนแลวคนเลา พุมไมที่
อยูใกลเนินเขาจําลองถูกกวาดเรียบไปนานแลวและกําแพงของ
คฤหาสนท้งั หมดก็พังดวยเชนกัน

ในที่สุดลินลี่ยก็มาถึงขางตัวเคลย เพราะบีบีโจมตีอยางตอเนื่อง
เคลยจึงไมสามารถหนีไปที่ใดได

“ลินลี่ย, เจาตองฆาขาใหไดใชไหม?” เคลยจองลินลี่ย

ลินลี่ยแสยะยิ้ม เหมือนอยางเคย

ตองทําหรือ?

นับตั้งแตบิดาของเขาตาย ลินลี่ยสั่งใหฮิลแมนนําดาบศึกประหารหมู
ออกไปจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ลินลี่ยก็ทําใจแลว ไมวายังไงก็ตาม เขา
จะตองลางแคนใหบิดา
“ฮาห!”

ปราณมังกรของเขาระเบิดออก แขนของลินลี่ยขยายขนาดอีกหนึ่งนิ้ว
ขณะที่ความแข็งแรงทางกายภาพของเขาถูกผลักดันจนถึงขีดสุด
เหมือนกับอากาศแตกระเบิดถูกตัดออก กระบี่เลือดมวงในมือของเขา
ฟนใสรางอยางรุนแรง
“บึ้ม!” เคลยถูกหวดกระเด็นและรางของเขากระแทกกับภูเขาจําลอง
กอนหินบนภูเขาจําลองปลิวกระเด็นไปทั่ว

รางของเขากลายเปนสภาพเลือนลางและลินลี่ยมาปรากฏตัวอยูตอ
หนาเขาอีกครง

ดูเหมือนลินลี่ยจะเปลี่ยนไปเปนพายุหมุน และเขาหมุนตัวเตะใสคอ
ของเคลยอยางรุนแรง แมวาแรงฟาดใสครั้งนี้จะถูกปองกันไวไดดวย
โลชะตา แตรางของเคลยก็ยังกระแทกยุบลงไปในพื้นเพราะแรงหวด
นั้น

“ผัวะ!” จากนั้นลินลี่ยใชหางมังกรหวดซํ้าอีกครา

หางที่เหมือนแสหวดใสรางเคลยครั้งแลวครั้งเลา พลังที่กระหนํ่าใส
รางของเคลยไดถูกสลายลงไปบนพื้นคลายกับดาวตกพุงชนพื้น รอย
แตกราวใหญสิบรอยปรากฏอยูบนพื้น และรางของเคลยจมลงไปใน
รอยแตกที่เกิดขึ้นใหม
มานพลังโปรงใสที่ปกปองรางของเคลยเริ่มสั่นและแสงรุงเจ็ดสีแผ
กวางขึ้น มันกําลังจะแตกสลาย

“มันกําลังจะแตกสลาย” ลินลี่ยอาละวาดอยางหนัก
“ปกปองฝาบาท!” เสียงแหลมสูงตะโกนออกมา
“ใตเทาไกเซอร!”

นักรบที่หวาดกลัวจากวิธีสังหารของลินลี่ยและบีบีพากันดีใจ บุรุษ
รางสูงใหญทรงพลังมีผมสีเขียวยาวกําลังพุงเขามา ดาบยักษเลมหนึ่ง
อยูในมือของเขา ความเร็วในการเคลื่อนไหวของเขาไมดอยไปกวาลิน
ลี่ยเลยแมแตนอย

ลินลี่ยหัวใจสั่น “นักรบระดับเกาคนที่สองของอาณาจักรเฟนไล ไก
เซอร ไมดีแน”

“ชางมันเถอะ” ลินลี่ยไมหันไปมองไกเซอร เขารีบไลกวดตามเคลยที่

ฉวยโอกาสหนีออกมาจากรอยแตกที่เขาถูกกระแทกอัดลงไป เกราะ
ชะตาของเคลยใกลจะถึงขีดจํากัดแลว และสามารถแตกสลายไดทุก
เมื่อ เขาตองฉวยโอกาสสุดทายนี้ฆาเคลย

“หยุดนะ!” ไกเซอรตวาดดวยความโกรธ
“ปง!”

ลินลี่ยกระแทกหมัดใสเคลยอีก ครั้งนี้ถูกขากรรไกรของเคลยสงผลให
เขาลอยขึ้นในอากาศ ลินลี่ยลอยตัวในอากาศและหมุนตัวดวย
ความเร็วสูงเหมือนกังหัน ขาขวาและหางแสเหล็กหวดใสรางของเคลย
“วืดดดด” เสียงประหลาดดังออกมาจากรางของเคลย
รางของเคลยลอยอยูในกลางอากาศ และมานพลังปกปองรอบตัวเขา
สั่นไมหยุด แสงสีรงุ เปลงประกาย แตจากนั้นในกลางอากาศมีเงาราง
เลือนลางพุงเขาหาเขาใชกรงเล็บตะปบใสรงุ เจ็ดสีน้นั

“เปรี๊ยะ..เพลง!”

เสียงไดยินชัดเจน และมานพลังรอบๆ ตัวเคลยแตกสลายไป

“มันแตกแลว” เมื่อเห็นเชนนี้ลินลี่ยดีใจยิ่งนัก เขาพุงตรงเขาหาเคลย

ทันที แตชวงขณะเวลานี้ ไกเซอรมาถึงมาพอดีและใชดาบยักษฟนใสลิ
นลียอยางดุเดือด แตลินลี่ยไมสนใจแมแตนอย ยังคงพุงเขาหาเคลย
ตอไป

แตในชวงเวลานี้เอง…

นักรบนับพันที่กําลังตอสูอยูในคฤหาสนลินลี่ย ไมมีใครสักคนที่สังเกต
เห็นวายังมีบุรุษคนหนึ่งลอยตัวอยูกลางอากาศมองดูจากเบื้องบน
แมวาบุรุษผูนี้จะยืนอยูในกลางอากาศ คนที่มองเขาโดยตรงจากดาน
ลางไมอาจเห็นเขาไดเลย พวกเขาไมเห็นอะไรตรงนั้น

เขาตัวผอมบาง ศีรษะลานและสวมชุดขาวยาว หนาของเขาสงบและ

เขาจองมองเหตุการณขางลางทั้งหมดดวยสายตาเยือกเย็นดุจเทพเจา
เปนจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แหงวิหารเจิดจรัสถึงกับมาถึงดวยตนเอง!
ตอนที่ 31 ยอมรับไมได

“เปนอยางที่ขาสงสัยจริงๆ อัจฉริยะของตระกูลบาลุคสามารถแปลง
รางเปนมังกรได แมวาจะยังไมใชระดับเดียวกับนักรบเลือดมังกรตาม
บันทึก ถึงอายุเขายังนอย แตพลังของเขาก็เทียบเทากับนักรบระดับ
เกาแลว นักรบเลือดมังกรมีชื่อเสียงในฐานะที่เปนหนึ่งในสี่สุดยอดนัก
รบจริงๆ”

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แหงวิหารเจิดจรัส ไฮเดนสมีรอยยิ้มปรากฏอยูบน
ใบหนาของเขา ขณะที่เขาเฝามองความเปนไปเบื้องลาง

ผูบาดเจ็บลมตายเกินกวาพันและสภาพนองเลือดขางลางยังไมเพียง
พอทําใหหัวใจของจักรพรรดิศักดิ์สั่นไหวไดเลยแมแตนอย

“ไกเซอร, หยุดเขาไว!” เคลยตะโกนอยางบาคลั่ง

เคลยไมเคยคาดคิดเลยวาแมวาเขาจะครอบครองเกราะชะตา แตเขา
ยังตองอยูในสภาพทุลักทุเลขนาดนี้ ยิ่งกวานั้นเรื่องนี้ยังเกิดขึ้นในเมือง
หลวงศักดิ์สิทธิ์อยางเฟนไลอีกดวย
“พะยะคะ, ฝาบาท!” ไกเซอรขานรับ ขณะที่เขาควงดาบยักษเขาใส
ลินลี่ย
ลินลี่ยไมพยายามปองกันการโจมตีนี้แมแตนอย “ตอใหขาตองเผชิญ
กับพลังโจมตีนี้ ขาจะฆาเคลยใหไดเสียกอน” ความตายของบิดา
มารดาเขาทําใหลินลี่ยเต็มไปดวยความเกลียดชังตอเคลย ขอเพียงฆา
เคลยเทานั้น เขาจึงจะพอใจ มิฉะนั้น ตอใหเขาตายเขาก็คงไมพอใจ

“ตุบ!” ดาบยักษกระแทกใสรางของลินลี่ย

ลินลี่ยกําลังวางแผนรับพลังโจมตีนี้ แตทันใดนั้นเขาก็ตระหนักวาคนผู
นี้ไมไดโจมตีเขาเลยแมแตนอย พลังฟนครั้งนี้ใชปองกันการบุกเขา
ทํารายของลินลี่ย ขณะเดียวกัน ไกเซอรใชความไดเปรียบพลังตอบโต
เขาขณะที่พงุ เขาหาเคลยดวยความเร็วนาพิศวง

“ควั่บ!” บีบีพงุ โจมตีใสเคลยอีกครั้ง

“ปง!” ดาบยักษตัดฝาอากาศ สกัดทางบีบีไว บีบีใชกรงเล็บของมัน

เขาปะทะกับดาบยักษ
“แคลง!”

บีบีรสู ึกถึงกลิ่นอายที่รอนแรงระเหยออกมาจากผิวดาบยักษ ขณะ

เดียวกันพลังปราณรุนแรงโถมเขาใสมัน บีบีหลบหนีอยางรวดเร็ว
ทันที แตถึงกระนั้นปราณยุทธที่รุนแรงก็กระแทกใสมัน อยางไร
ก็ตามอาศัยพลังปองกันที่นาทึ่งของมัน บีบีแคตีลังกาก็ลงมายืนอยูบน
พื้นได
ไกเซอรยืนอยูหนาเคลยจองมองลินลี่ยและบีบีดวยสายตาเย็นชา

“เจานาย, คนผูนี้จัดการไดยากจริงๆ!” ขนบีบีต้งั ชันและมันจองไก

เซอรไมวางตา

ลินลี่ยสามารถรูสึกถึงพลังของไกเซอรได วาในเรื่องความเร็ว ไกเซอร

ไมไดเร็วกวาเขาเลยแมแตนอย เมื่อโจมตีดวยดาบของเขา ความเร็ว
ของเขาเพิ่มขึ้นอยางนาประหลาด ไกเซอรผนู ี้เปนนักรบระดับเกาโดย
แท ทั้งยังมากประสบการณดวยเชนกัน

“เจาเปนใคร? ทําไมเจาถึงพยายามปลงพระชนมฝาบาท?” ดาบใน

มือของไกเซอรชี้มาที่ลินลี่ยอยางเย็นชา

ลินลี่ยไมพูด เมื่อเขาแตะที่เอว เทพกระบี่เลือดมวงก็ปรากฏอยูในมือ

ของเขาอีกครั้ง ขณะเดียวกัน ลินลี่ยเสริมเวทสายลมความเร็วเสียง
เพิ่มไปดวย เวทความเร็วเสียงระดับเจ็ดยังสามารถเพิ่มความเร็วใหลิ
นลี่ยไดอีกเล็กนอย
“ยอดฝมือสองสาย เปนทั้งจอมเวทและนักรบ” สีหนาของไกเซอร
เปลี่ยน

“เคลย” เสียงตะโกนเรียกของลินลี่ยดังขึ้น
ในตอนนี้มีนักรบกลุมหนึ่งรายลอมเคลยไว แตก็ยังไมนากังวลมาก
เพราะนอกจากไกเซอรแลว ในคนพวกนี้ไมมีใครสามารถตอตานเขา
ได

“ตุบ! ลินลี่ยกระทืบเทาอยางรุนแรงจนพื้นแตกราว อาศัยพลังสงที่

รุนแรง ลินลี่ยกลายเปนภาพเงาดําเลือนลางและพุงเขาหาเคลย

“ควั่บ” บีบีที่เชื่อมโยงทางจิตกับลินลี่ยพงุ เขามาพรอมกัน

“ชี!่ ชี่!” เทพกระบี่เลือดมวงเปลี่ยนสภาพเปนเงามวงเลือนลางแทงใส

ไกเซอร ไกเซอรพลิกขอมือดาบยักษของเขาขยับอยางคลองแคลวนา
อัศจรรยปองกันเทพกระบี่เลือดมวงของลินลี่ยไวได แตชวงเวลาขณะ
นั้น

เทพกระบี่เลือดมวงพลันโคงงอหลบหลีกดาบยักษของไกเซอรและฉก
เขาหาไกเซอรโดยตรง

มันใกลเกินไป!
ไกเซอรไมมีโอกาสหลบไดเลยแมแตนอย

“ปง!”
เทพกระบี่เลือดมวงชะงักคางชวงระยะหางจากรางของไกเซอรสาม
เซนติเมตร ชั้นพลังปราณคุมครองกายสีแดงรอนแรงกําลังปกปอง
รางใหไกเซอร ในฐานะนักรบระดับเกา ไกเซอรถือวาแข็งแกรงเหลือ
เชื่อ มากกวาลินลี่ยเล็กนอย

การรุกโจมตีครั้งนี้ลมเหลว แตลินลี่ยไมลังเลแมแตนอย พุงเขาไปใกล

เคลยโดยตรง

“หยุดนะ!” ไกเซอรตวาดเสียงทุม เตรียมเขามาปองกันลินลี่ย

แตจากหางตาของเขา ไกเซอรสังเกตเห็นเงาดําเลือนลางพุงเขามาที่
ดานหลังคอของเขาทันที ไกเซอรรแู นชัดวาอสูรเวทประหลาดที่นา
กลัวตัวนี้นากลัวขนาดไหน และเขาไมกลาใชลมปราณปองกันกรงเล็บ
ที่รายกาจนั้น

ไกเซอรรีบฉากหลบอยางคลองแคลวทิ้งระยะหางระหวางเขากับบีบี
เขาพลิกดาบยักษในมืออีกครั้งแลวฟนใสบีบีโดยตรง

“ไกเซอร, มาชวยขาดวย! เคลยรองเรียกอยางรอนรน

ไกเซอรอดกังวลเพิ่มขึ้นไมได ทั้งลินลี่ยและอสูรเวทที่นากลัวนี้ ไม
ตองสงสัยเลยวามีพลังของนักสูระดับเกา ยิ่งกวานั้น อสูรเวทที่ลินลี่ย
ครอบครองมีท้งั พลังความคลองแคลวและพลังปองกันตัวที่นากลัว
เหลือเชื่อ ไกเซอรมั่นใจในความสามารถตนเองวาสามารถรับมือหนึ่ง
ในสองคนสัตวนี้ได แตเมื่อตองรับมือทั้งสองพรอมกัน กลับเปนสราง
ความปวดเศียรเวียนเกลาใหเขามาก
“ฉัวะ!”

เมื่อเทพกระบี่เลือดมวงตัดฝาอากาศ มันทิ้งรองรอยความเสียหาย
จากการตัดแขนขา และเลือดที่ฉีดพุงกระจาย

ดวงตาสีทองเขมของลินลี่ยจองมองแตเคลย เขาพุงเขาหาเคลยดวย
ความเร็วสูง ทุกคนพยายามเขามาขวางปองกันเขาไวแตก็ถูกตัดฟน
ดวยเทพกระบี่เลือดมวงในมือของลินลี่ย โลหิตยอมเกล็ดสีดําของลิน
ลี่ยไปทุกตารางนิ้ว!

และในแตละยางกาวลินลี่ยจะฆาคนไปถึงสิบคน!

“ฉัวะ!” หลังจากฟนนักรบที่ปกปองเคลยสองคนสุดทาย ลินลี่ยก็พงุ

เขาหาเคลยทันที

“อยาฆาขาเลย!” ตอนนี้เคลยกลัวจริงๆ แลว

ไกเซอรยังคงตอสูติดพันกับบีบีที่มีพลังทนทานเหลือเชื่อ และไมอาจ
ปลีกตัวไปชวยเคลยได ขณะที่นักรบคนอื่น ไมมีแมแตคนเดียวที่จะไล
ตามลินลี่ย พลังของลินลี่ยในรางมังกรแปลงเพียงพอที่จะทําใหเขานา
กลัวเหมือนนักสูระดับเซียน ตอใหสวนใหญเปนนักรบระดับเกา ก็คง
ไมพอทําใหลินลี่ยกลัว
“ตายซะเถอะ เคลย!”
คราวนี้ ลินลี่ยไมไดใชกระบี่ของเขา เขาตวัดกรงเล็บมือขวาใสคอของ
เคลยอยางรุนแรง เขาตองการประหารเคลยใหตายดวยนํ้ามือของเขา
เอง

“อาา!” เคลยรีบถอยหลังสุดแรง ทําใหเขาตกลงไปบนเขาจําลอง

แตดวยการกระตุกครั้งเดียว ลินลี่ยก็มาปรากฏตัวตอหนาเขาทันที
กรงเล็บที่รายกาจยื่นตรงมาถึงดวงตาของเคลยแลว

“ทานพอ ทานแม ในที่สุดขาก็ลางแคนใหทานไดเสียที” หัวใจของลิน

ลี่ยสั่นไหว เขาตวัดกรงเล็บมือขวาฟนลงไปตรงๆ เคลยไรการปองกัน
สิ้นเชิง ยามอยูตอหนาลินลี่ยเขาเปนเหมือนสัตวที่ไมมีเขี้ยวเล็บ

ดวงตาของเคลยเต็มไปดวยแววหวาดผวาและความรูสึกเหลือเชื่อ

“ครืนนนนน”
พลังสั่นสะเทือนที่แปลกประหลาดดังมาจากทองฟาทันที ในชั่วพริบ
ตา ก็ลอมลินลี่ยไวสิ้นเชิงทําใหเขารูสึกเหมือนจมลงไปในทรายดูด
อยางรวดเร็ว ทั่วทั้งรางของเขาถูกตรึง เขาไมสามารถใชพลังในกรง
เล็บขวาไดอีกตอไป
ถาลินลี่ยใชพลังเพียงแคเล็กนอย เขาจะสามารถตัดคอเคลยได แตลิ
นลี่ยไมสามารถเคลื่อนไหวไดเลยแมแตนอย
เคลยตะลึงจองมอง จากนั้น เขาหัวเราะอยางบาคลั่ง

“ฮะฮะ…ฮาฮาฮาฮาฮา!”

เคลยเริ่มหัวเราะลั่น และจากนั้นเขาคอยๆ ถอยหลังออกไปหลายกาว

กอนที่จะเงยหนามองดูทองฟา ถึงตอนนี้รางที่อยูในชุดขาวยาวคอยๆ
ลอยละลองลงมาจากทองฟา เปนทานผูทรงฤทธิ์ จักรพรรดิศักดิ์สิ
ทธิ์ไฮเดนสนั่นเอง

“ถวายบังคมองคจักรพรรดิ” เคลยนอมคารวะทันที

นักรบทุกคนที่อยูใกลๆ รวมทั้งไกเซอรตะลึง แตในทันใด พวกเขาทุก

คนนอมคํานับคารวะ “ถวายบังคมองคจักรพรรดิ!”

ผูทรงอํานาจสูงสุดในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ บุรุษผูทรงอํานาจพอจะปลดผู
ปกครองประเทศที่อยูในอํานาจของเขา จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส
ปรากฏตัวแลว
จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เดินเพียงกาวเดียวก็มาอยูตอหนาลินลี่ย ขณะที่
เขาทําเชนนี้ ลินลี่ยรสู ึกไดทันทีวาเขาสามารถหลบพนจากสภาพทราย
ดูดนี้และขยับเคลื่อนไหวไดแลว แตเมื่อเผชิญกับสายตาของ
จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ลินลี่ยรสู ึกหัวใจสั่นไหว
“ฝาบาท!” ขณะเดียวกันอีกหนวยงานหนึ่งก็วิ่งเขามาทันที นําโดย
คารดินัลสองคน และมือปราบอีกหลายคนจากศาลของโบสถเจิดจรัส

“เจาเดียรถีย!” กิลเยโมเมื่อเห็นลินลี่ยรางมังกรเต็มตัว หลังจากพูด

ไปคําแรก ถึงกับสีหนาเปลี่ยน

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนสมองกิลเยโมอยางสงบ กิลเยโมไดแตเงียบ
ไมกลาสงเสียงอะไรอีก

“ออกไป!”

เสียงของลินลี่ยดังออกมาทําใหจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์มองดูลินลี่ยดวย
ความประหลาดใจ แมวาจะไดรับผลจากการปรากฏตัวของเขา แต
บุรุษผูนี้ยังตอตานอยูไดอีกหรือ? ไฮเดนสรดู ีวาพลังกดดันของเขาทรง
พลังยิ่งกวานักสูช้นั เซียนทั้งหมด เพราะไฮเดนสพกสมบัติศักดิ์สิทธิ์
ลํ้าคาของวิหารเจิดจรัสไวกับตัวมากมาย

“จงยอมจํานนซะ” ไฮเดนสกลาว
“ควั่บ!”

ลินลี่ยเคลื่อนไหวทันที กลายเปนเงาเลือนลางพุงเขาหาเคลยแลวใช
หางแสมังกรหวดใสอยางดุราย ไมตองสงสัยเลยวาพลังที่นากลัวของ
หางลินลี่ยเพียงพอจะฆาเคลยดวยการหวดเพียงครั้งเดียวได
ทันใดนั้นไฮเดนสทําทาโบกมือขางขวาของเขา “ควั่บ” รางของลินลี่ย
กระเด็นหางออกไปแลวกระแทกเขากับภูเขาจําลอง หินแตกกระจาย
และเลือดซึมออกทั่วรางลินลี่ย จากพลังโจมตีครั้งนี้เกล็ดที่ทนทาน
ของเขาถึงกับแตกทําลายจนเลือดไหลซึมออกมา

ไฮเดนสชําเลืองมองกิลเยโม

กิลเยโมเขาใจสิ่งที่ไฮเดนสตองการ เขาตะโกนสั่งมือปราบจากศาล
ศาสนจักร “ครากุมปศาจนี่ไป!”

ทันใดนั้นมือปราบสี่คนพุงเขาหาลินลี่ยทันที

“เจานาย!” เสียงของบีบีดังขึ้นในใจลินลี่ย

ลินลี่ยคุกเขาอยูที่เขาจําลองเลือดหยดออกจากปากเขา “บีบี! หนี

ไป, หนีไปเดี๋ยวนี้ ขณะที่พวกเขายังไมทันสังเกตเห็นเจา!”
“ขาไมไป” บีบีกระโจนมาอยูที่มุมกําแพงระยะหางออกไป แตยังคุย
กับลินลี่ยทางจิตตอไป

“ไมได, ดวยพลังกดดันของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ เราไมมีโอกาสสูตอ

ไปแมแตนอย เขาไมทันสังเกตเห็นเจา ดังนั้นเจายังมีโอกาสหนีได
บีบี…. หนีไปเดี๋ยวนี้ ขาตองฆาเจาเคลยใหได ตอใหขาตองตาย
ก็ตาม ขาตองการใหเจาชวยขาฆาเขา แตถาเจาถูกจับ โอกาสใน
อนาคตของเราจะไมเหลือแมแตนอย”

“เจานาย…”

“ไปซะ! ไมอยางนั้น ตอใหขาตาย ขาจะไมมีวันยกโทษใหเจา!” ลินลี่

ยคํารามในใจ

ในมุมหนึ่งของกําแพง, บีบีจองมองลินลี่ย นัยนตานอยๆ ของมันเต็ม

ไปดวยความโกรธแคน เศราโศกและไมยินดีจะแยกจากลินลี่ย

“ไปเดี๋ยวนี้!”

ลินลี่ยกระชากเสียงในใจกับมัน ถึงตอนนี้มือปราบทั้งสี่ก็เดินมาอยู
ขางลินลี่ยและเอื้อมมือออกเตรียมครากุมตัวลินลี่ย แตลินลี่ยที่อยูใน
ทาคุกเขายืดขาทันทีเหมือนตั๊กแตนตําขาวลอบทํารายเหยื่อของมัน

“ควั่บ!” แสงสีมวงปรากฏวูบขึ้น ทั้งสี่คนถูกตัดที่เอวจนขาดสองทอน

“ตาย!” ลินลี่ยพงุ เขาหาเคลยอีกครั้ง

สีหนาของเคลยเปลี่ยนไปทันที
“ตอใหขาตาย, ขาจะตองฆาเจากอน!” ลินลี่ยกรู องดวยความโกรธ
“ฮึ่ม!”

ดวงตาของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนสมีประกายเย็นชา เขาแคนเสียง
และใชมือขวาตบไปที่ลินลี่ยโดยตรง พลังที่นากลัวปรากฏออกมา
อยางไมมีปมีขลุยรุมลอมกดดันลินลี่ยอยูทุกดาน ลินลี่ยรสู ึกเหมือน
ภูเขาใหญมหึมากดทับใสรางของเขา

“บึ้ม!” ลินลี่ยถูกอัดกระแทกลงพื้น

“กรอบ!” ลินลี่ยรสู ึกวากระดูกในตัวของเขาหักไมตํ่ากวาสิบแหง

เขาเปนอัมพาตโดยสิ้นเชิงไดแตนอนอยูบนพื้นไมสามารถขยับไดอีก
ครั้ง ไมวาใครจะแข็งแกรงเพียงไหน ก็ไมสามารถเคลื่อนไหวทั้งที่
กระดูกหักหลายที่ได

“เอาตัวเขาไป” กิลเยโมออกคําสั่งอีกครั้ง

“เจานาย…..” เมื่อเห็นลินลี่ยอยูในสภาพที่นาอนาถ บีบีน้าํ ตาไหลนอง

หนา

ลินลี่ยนอนอยูบนพื้นเปนอัมพาต กระดูกแขน ขา ซี่โครงแตกหัก

ทั้งหมด เขาไมสามารถขยับไดแมแตนอย เกล็ดดําที่ปกคลุมราง
แตกหักผิดรูปและเลือดไหลออกมาจากเนื้อตรงเกล็ดยอมผิวจนแดง
ไปทั้งตัว
“เจานาย”

“ไปซะ! บีบี หนีไป!” ลินลี่ยคํารามอยางโกรธเกรี้ยวในใจ

มือปราบของศาลศาสนจักรหลายคนกรูเขามากระชากตัวลินลี่ยใหลุก
ขึ้นอยางไมปราณี อาจเปนเพราะพวกเขาเพิ่งเห็นลินลี่ยสังหารสหาย
รวมงานทั้งสี่ของพวกเขา แตมือของพวกเขาไมมีความออนโยนขณะ
ลากตัวเขาไป พวกเขาไมสนใจบาดแผลของลินลี่ยแมแตนอย การ
ลากไปเชนนี้ทําใหรางกายของลินลี่ยเจ็บปวดทรมานยิ่งขึ้น

ขณะที่เขาถูกยกครากุมตัวออกไป ลินลี่ยยังคงจองมองเคลยตาไมกระ
พริบ

“ฮาฮา, ฮาฮาฮา…” เคลยเริ่มหัวเราะอีกครั้ง

เมื่อจองมองเคลยดวยดวงตาสีทองเขม ลินลี่ยคํารามดวยความ
โกรธ “ถาขายังฆาเจาไมได ขาจะไมยอมหยุด! ตอใหตายขาก็ไม
ยอมรับ!” เสียงของลินลี่ยทําใหหัวใจของบีบีที่อยูไกลออกไปสั่นไหว

เมื่อไดยินคําพูดเหลานี้ หัวใจเคลยถึงกับสะทานอยางชวยไมไดเชนกัน

“ขา, ยอมรับมันไมได!” นํ้าตาสองสายไหลพรากจากดวงตาลินลี่ย

เขาเกือบจะควาชัยชนะอยูแลว แตในที่สุด เขาก็ยังพลาดลมเหลวใน
การสังหารเคลย
ตอนที่ 32 จนปญญา

ภายในโรงแรมสุดถนนกรีนลีฟ เยลและพวกกําลังรอคอย

“คุณชาย! ฝาบาทไดรับบาดเจ็บจากการโจมตีของอสูรรายที่
คฤหาสนของใตเทาลินลี่ย ตอนนี้ราชองครักษและนักรบของตระกูล
ขุนนางหลายคนไปปกปองฝาบาทกันแลว” บุรุษผมทองที่อยูตอหนา
เยลรายงานดวยความเคารพ

เยลตกใจ

เขารูวาลินลี่ยตองการฆาเคลย และตอนนี้เคลยตกเปนเปาหมายการ
ลอบสังหาร เรื่องนี้ตองเกี่ยวของกับลินลี่ยถึงเกาในสิบสวน

“ขาสงสัยจริงวาเจาอสูรรายนี้ความจริงก็คือนองสาม” เยลเริ่มวิตก

แตเยลทําไดแตเพียงรออยางเงียบๆ เขาไมมีทางเลือกอื่น หลังจาก

นั้นไมนาน รายงานอื่นก็มาถึงอีก “คุณชายเยล อสูรรายนั้นเริ่มฆาคน
อยางบาคลั่ง มีคนตายมากมายเหลือเกิน คฤหาสนใตเทาลินลี่ยมี
เลือดนองเปนสายธาร และมีซากศพกระจัดกระจาย”

เยลลอบตกใจ
“นองสามนากลัวจริงๆ แตขาไมรวู านองสามจะหลบหนีไดในทาย
ที่สุดหรือไม”

ยังคงมีรายงานตามมาอยางตอเนื่อง

“คุณชายเยล! กระบี่มวงของอสูรรายนั่นทรงพลังเหลือเกิน ไมวา

กระบี่มวงปรากฏวาบในที่ใด ก็จะมีคนตายตามมา ในคฤหาสนมีคน
ตายนับไมถวน พวกราชองครักษ ทหารอีกหลายคนรวมทั้งกลุมคน
อีกมากลวนถูกกวาดลาง

เมื่อไดยินเชนนี้ เยลยิ่งมั่นใจเพิ่มขึ้น

“กระบี่มวง? อาจเปนไดวานั่นคือเทพกระบี่เลือดมวงกระมัง?” เยล,

เรยโนลดและจอรจรูดีวาลินลี่ยครอบครองเทพกระบี่เลือดมวง โดย
เฉพาะอยางยิ่งจูๆ เยลก็นึกอะไรบางอยางขึ้นมาไดเกี่ยวกับตระกูลของ
ลินลี่ย “ตระกูลบาลุคคือตระกูลของนักรบเลือดมังกร เปนไปไดไหม
วาลินลี่ยแปลงรางเปนนักรบเลือดมังกรแลว?”
สิ่งที่เรียกกันวาอสูรราย ความจริงก็คือลินลี่ยหลังจากแปลงรางเปน
นักรบเลือดมังกรแลว

เมื่อคิดถึงเรื่องที่นองรักรวมสาบานตองถูกคนนับพันและอสูรรุมตอสู
ทําราย และยังตองตอสูอยางดุเดือดอีกดวย เยลก็ยิ่งหวงมากขึ้นอยาง
ชวยไมได
“นองสาม!”

เยลเดี๋ยวก็กําหมัด เดี๋ยวก็คลายสลับไปมา ทุกคนที่อยูในที่น้นั สามารถ

รับรูไดถึงความกระวนกระวายของเขา

“คุณชายเยล, จักรพรรดิ, จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัว เขาทําราย

อสูรรายนั่นจนบาดเจ็บสาหัส และมันถูกลากตัวไปยังโบสถเจิดจรัส
ดวย” รายงานสุดทายที่สงมาถึงทําใหเยลหนาซีดไมมีสีเลือด

เมื่อไดยินคําพูดวา “จักรพรรดิ, จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัว”

หลายอยางกลับกลายเปนเลวราย

“ชรีค ชรีค!” ทันใดนั้นรางเงาเลือนลางปรากฏขึ้นในโรงแรม

“บีบี” เมื่อเห็นหนูเงาตัวนี้ เยลวิ่งออกมาหามันทันที

“บีบี! นองสามอยูไหน?” เยลมองดูบีบีทันที และถามอยางสิ้นหวัง

หนูเงานอยบีบี ไมไดราเริงเหมือนตามปกติ มันจองเยลจากนั้นกม
หนาสงเสียงจี๊ดๆ เบาๆ เยลสามารถรูสึกไดถึงความเศราและเจ็บ
ปวดที่ซอนอยูในดวงตาของบีบี แมวาบีบีจะเปนอสูรเวทตัวหนึ่ง แต
ปญญาของมันไมตํ่าทรามกวามนุษย
“ฟุบ” รางของบีบีเหมือนกับกระพริบและจากนั้นมันหายไปตอหนา
ตอตาเยลทันที

เยลตกใจ

“คุณชายเยล” บริวารที่อยูใกลพูดเบาๆ

“กลับกันเถอะ ไปพบลุงรองของขา” เยลลุกขึ้นยืนทันทีและสั่งคน

ของเขา

ภายในหองสวนตัวที่เงียบสงัดบนชั้นเกาของโบสถเจิดจรัส ลินลี่ยถูก
จับโยนเขาไปขางในหองเหมือนกับสุนัขตาย การที่ลินลี่ยถูกจองจําอยู
ภายในโบสถเจิดจรัสเปนขอพิสูจนวา ศาสนจักรเจิดจรัสเห็นคุณคา
ความสําคัญลินลี่ยมากขนาดไหน

โบสถเจิดจรัสคือหัวใจของศาสนจักรเจิดจรัส

นี่คือสถานที่ซึ่งแมแตนักสูระดับเซียนก็ยังไมกลาบุกรุกเขามา
“อา..” เกล็ดบนตัวของลินลี่ยท้งั หมดไดหดกลับเขาไปในตัวแลว
สภาพรางกายปจจุบันของลินลี่ยนี้ เปรอะไปดวยเลือด และตามตัวเขา
มีบาดแผลหนักถึงสิบแหง บาดแผลทั้งหมดนี้เปนฝมือของจักรพรรดิ
ศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนส บาดแผลที่มองเห็นนี้นับวาสาหัสมาก แตบาดแผล
ภายในของเขายังหนักหนาสาหัสมากกวานั้น
กระดูกแขนขาของเขาหักทั้งหมด ลินลี่ยไดแตกัดฟนพยายาม
ขยับเขยื้อนรางกาย แตท้งั หมดที่เขาทําไดก็คือพิงศีรษะเขากับผนัง

“ลินลี่ย”

เดลิน โคเวิรทลอยออกมาจากแหวนมังกรขนด เขามองดูลินลี่ย และ

สายตาเขาเต็มไปดวยความรักเวทนา แตก็ชวยอะไรไมได

“ปูเดลิน” ลินลี่ยมองดูเดลิน โคเวิรท

เดลิน โคเวิรทลอบถอนหายใจตรงมาหาลินลี่ย “ลินลี่ย เจารูสึก

สํานึกเสียใจบางหรือไม?”

“เสียใจนะหรือ?”

ลินลี่ยสายหัว “ไมเลย ความจริงในชีวิตนี้ขามีความปรารถนาอยูสอง

อยาง ประการแรก ฟนฟูความรุงเรืองของตระกูลขาใหกลับคืนมา
ประการที่สอง เขาถึงพลังที่สูงสุดและฝกฝนจนขาสามารถไปถึงระดับ
นั้นได แตถาไมลางแคนเสียกอน ขาอาจจะหลับตาไมลง ขาคง
ทรมานไปทั้งชีวิต”

เดลิน โคเวิรทพยักหนา เขาเขาใจสภาพจิตใจลินลี่ยเปนอยางดี

“ขาแพ หึหึ ขาแพ”
ลินลี่ยหัวเราะเบาๆ เขาเจ็บไปทั้งตัว ในตอนนี้ คนสวนใหญสามารถ
เหยียบยํ่าเขาไดอยางงายดาย

เขาแพ!

เมื่อจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัว ลินลี่ยรตู ัวทันที

เขาแพ และความพายแพก็หมายถึงความตาย

ลินลี่ยรเู รื่องนี้มานานแลว ในโลกนี้มีคนตายมากมายทุกวัน ลินลี่ยไม

เคยเชื่อวาเปนไปไมไดที่เขาจะไมตาย

“ลินลี่ย! เจาอาจไมตายก็ได” เดลิน โคเวิรทกลาว

“หือ?” ลินลี่ยมองดูเดลิน โคเวิรทดวยความสงสัย

เดลิน โคเวิรทหัวเราะอยางใจเย็น “ถาจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ตองการฆา

เจา ก็คงฆาเจาไปนานแลว เปนไปไดยังไงที่เขาตองลงมือกับเจา
หลายครั้งครา และยังไวชีวิตเจาอีกดวย?… นอกจากนี้ เจาไมได
ใครครวญถึงความจริงที่วา ผูครองอาณาจักรเกือบทั้งหมดเรียกความ
สนใจไดนอยกวาเจา”
ทันใดนั้นลินลี่ยเริ่มเขาใจขึ้นมาบาง
 “จอมเวทอัจฉริยะผูยิ่งใหญที่สุดคนที่สองในประวัติศาสตร คนที่มี
แนวโนมจะไดเปนมหาจอมเวทระดับเซียนได และตอนนี้จักรพรรดิ
ศักดิ์สิทธิ์ยังพบวาเจาเปนนักรบเลือดมังกรอีกดวย ก็ยิ่งมีแนวโนมวา
เขาคงไมอาจตัดใจฆาเจาไดในตอนนี้ นักรบเลือดมังกรเปนหนึ่งในสุด
ยอดนักรบ เมื่อยางเขาสูขอบเขตระดับเซียน เจาจะเปนนักสูระดับ
เซียนที่ทรงพลังที่สุด วากันเฉพาะเรื่องพลังโจมตีแลวเจามิไดดอยไป
กวาตัวจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แตอยางใด!” เดลิน โคเวิรทกลาวดวย
ความมั่นใจ

สุดยอดนักรบที่นากลัวมาก

ผูคนสวนใหญ เมื่อเขาสูขอบเขตระดับเซียนจะตองกาวหนาผานระดับ
ขั้นตน ขั้นกลางและขั้นสูง

แตเมื่อเขาสูขอบเขตระดับเซียน สุดยอดนักสูโดยเฉพาะอยางยิ่งใน
รางมังกรจะเปนนักสูช้นั เซียนระดับสูงที่กอปรไปดวยพลังรับและรุก
อยางนาเหลือเชื่อ แมแตในหมูนักสูระดับเซียนชั้นสูง สุดยอดนักรบ
อาจทรงพลังที่สุดในหมูนักสูเหลานั้น

“อัจฉริยะอยางเจา ไฮเดนสจะไมยินยอมฆาเจา เวนเสียแตไมมีตัว

เลือกพรอมไวใชงาน” หลังจากพูดจบเดลิน โคเวิรทก็กลับเขาไปอยู
ในแหวนมังกรขนด
หัวใจของลินลี่ยสงบมาก
เปน หรือตาย?

สิ่งที่ลินลี่ยกังวลอยางแทจริงก็คือการแกแคน

“ขาเกรงวาแมเขาจะไวชีวิตขา ไฮเดนสก็คงไมยอมใหขาสังหารเคลย
เปนแน” ลินลี่ยรดู ีวาการสังหารเคลยพลาดในวันนี้ ทําใหในอนาคต
คงเปนเรื่องยากมากที่เขาจะฆาเคลยได ถาลินลี่ยไมสามารถฆาเคลย
ได ใจของลินลี่ยคงไมมีวันยอมรับได

“ใครจะรูวาเมื่อไหรขาจะลางแคนไดสําเร็จ”

ลินลี่ยรสู ึกจนใจ

ในชั้นบนสุดของโบสถเจิดจรัส จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนสนั่งอยูบนที่
นั่งอยางสงบ

กิลเยโมจองมองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ดวยความตกใจ “ขาแตองค
จักรพรรดิ ปศาจนั่นคือลินลี่ยหรือ? แต… แตวา…”

ในตอนแรก กิลเยโมไมรวู าคนผูน้นั คือลินลี่ย แตหลังจากเกล็ดมังกร

หดกลับเขาไปในตัว กิลเยโมจึงพบสถานะของเขา นั่นจึงทําใหเขาตก
ตะลึงไปหมด
“นั่นไมใชปศาจ นั่นคือนักรบเลือดมังกร!” ไฮเดนสจองมองกิลเยโม
อยางสงบ

กิลเยโมสะดุง แตจากนั้นก็เขาใจอยางรวดเร็ว “จริงสินะ… ตระกูลบา

ลุคก็คือตระกูลนักรบเลือดมังกร แตวาเปนเวลาเกินกวาพันปแลวที่
ตระกูลนักรบเลือดมังกรไดสรางนักรบเลือดมังกรออกมา คิดไมถึง
เลยวา วา…วา ลินลี่ย… ขาแตองคจักรพรรดิ.. นั่นคือนักรบเลือดมังกร
จริงๆ หรือ?”

เมื่อนึกถึงวาลักษณะของลินลี่ยน้นั นากลัวเพียงไหน กิลเยโมรูสึกวาใจ

ของเขาสั่นสะทานเล็กนอย

“อาจจะเปนรุนกลายพันธุก็ได แตนาจะเปนรางแปลงของนักรบ
เลือดมังกรแนนอน ไมอยางนั้นระดับพลังจะเพิ่มขึ้นอยางรวดเร็วได
ยังไง?” ไฮเดนสพูดอยางสงบ “ศักยภาพของเจาลินลี่ยนี้ยิ่งใหญ
จริงๆ แมในตอนนี้เขาจะมีความผิดขั้นอุกฉกรรจก็ตาม แตวามีคน
ภายนอกจํานวนนอยนักที่รวู าปศาจนั่นความจริงก็คือลินลี่ย”
กิลเยโมเขาใจความหมายของไฮเดนสทันที

ศักยภาพของลินลี่ยยิ่งใหญเกินไป?

กิลเยโมถอนหายใจใหกับตนเอง ศักยภาพของลินลี่ยนากลัวมาก ไม

เพียงแตศักยภาพของเขาในฐานะจอมเวทที่เหลือเชื่อเทานั้น เขายัง
เปนสุดยอดนักรบอีกดวย ไมวาจะเปนดานไหน นับไดวาเปนคนที่นา
หวาดหวั่นมาก ถาคนอยางนั้นรั้งอยูในศาสนจักรเจิดจรัสหลายสิบ
ป ศาสนจักรเจิดจรัสก็แทบจะมั่นใจไดเลยวาจะไดสุดยอดนักรบเพิ่ม
มาอีกคน

“ขาแตองคจักรพรรดิผศู ักดิ์สิทธิ์ คนอื่นๆทุกคน พูดวามันเปนปศาจ

นอกจากพวกมือปราบที่ลากตัวลินลี่ยกลับมาแลว ไมมีใครรูวาปศาจ
ตนนี้คือลินลี่ย” กิลเยโมรายงานดวยความเคารพ

“โอว..สี่คนนั้นนะหรือ จัดการพวกเขาดวย” ไฮเดนสพูดเย็นชา

“พะยะคะ ฝาบาท” กิลเยโมพูดอยางนอบนอม “นับเปนความโชคดี

ของพวกเขาไดสามารถกลับสูออมกอดของพระผูเปนเจาได”

จากนั้นกิลเยโมพูดเบาๆ “จริงสิ, ฝาบาท ยังมีอีกคนที่รวู าปศาจนั่น

ความจริงคือลินลี่ย”

“เจาหมายถึง..เคลยสินะ?” ไฮเดนสพูดนุมนวล
“พะยะคะ, ฝาบาท” กิลเยโมกลาวและพูดดวยความสงสัย “เห็นได
ชัดวา ลินลี่ยนี้มีความแคนกับเคลยอยางลึกซึ้ง มิฉะนั้นเขาคงไมลงมือ
ฆาคนขนาดนี้เปนแน ฝาบาท! เคลยเปนผูครองอาณาจักรเฟนไล ถา
เราตองการรักษาลินลี่ยไว เราอาจตองคุยกับเคลยกอน”
“ถูกแลว, เราควรจะไดคุยกันกอน”
รอยยิ้มปรากฏอยูบนใบหนาของไฮเดนส “ขาสงสัยมากจริงๆ มี
ความแคนลึกซึ้งอะไรกันนักหนา ถึงไดทําใหลินลี่ยเปนปฏิปกษกับ
เคลย?”

ในเวลาเย็น เคลยเดินทางมาถึงชั้นบนของโบสถเจิดจรัส

“ถวายบังคม องคจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์” เคลยคอมตัวคํานับ

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไฮเดนสนั่งอยูบนเกาอี้อยูแลวกําลังเจาะคัมภีรหนา
สองสามเลม เขาเอยขึ้นโดยไมเงยหนามอง “เคลย ในความคิดเห็น
ของเจา ใครสําคัญมากตอสหภาพศักดิ์สิทธิ์มากกวากัน ระหวางเจา
กับลินลี่ย?”

หัวใจของเคลยเตนแรง

“องคจักรพรรดิหมายความวาจะเก็บลินลี่ยไวหรือ?” หัวใจของเคลย
เริ่มเดือดดาล
หลังจากประสบกับเหตุการณนี้ เขารูแลววาบิดาและมารดาของลินลี่ย
ถูกฆาตาย ซึ่งตนเหตุก็มาจากเขา แมวาเขาจะไมไดเปนคนลงมือดวย
ตนเอง แตวาถึงเรื่องความรับผิดชอบตอความตายของบิดามารดา
ของลินลี่ย บางทีเคลยอาจตองรับผิดถึงเกาในสิบสวน
ปน้นั ในอดีต ถาไมใชเพราะเคลยตัดสินใจลักพาตัวมารดาของลินลี่ย
และเสนอนางขึ้นไป แลวนางจะพบจุดจบถึงตายไดอยางไร? บิดาของ
ลินลี่ยจะตายไดอยางไร?

เคลยจําไดชัดเจนวาทาทีเกลียดชังปรากฏในดวงตาลินลี่ยที่ไมลดทอน
ลงเลย แมวาลินลี่ยจะถูกลากตัวออกไปหลังจากถูกจักรพรรดิ
ศักดิ์สิทธิ์เลนงานบาดเจ็บหนัก

“ลินลี่ยนี้จะตองสูกับขาจนกวาเราจะตายกันไปขางหนึ่ง เขาจะไม
ยอมใหขามีชีวิตตอไป” เคลยรําพึงกับตนเอง

“เคลย, โลกภายนอกเชื่อกันหมดวามันเปนปศาจตัวหนึ่ง ไมมีใครรู

วามันคือลินลี่ยใชไหม?” ไฮเดนสมองดูเคลย

เมื่อไดยินคําพูดเชนนี้ เคลยยิ่งมั่นใจในความตั้งใจของของจักรพรรดิ
ศักดิ์สิทธิ์ เขารีบกลาววา “ขาแตองคจักรพรรดิ ลินลี่ยน้นั มี
พรสวรรคที่เหลือเชื่ออยางแทจริง เปนไปไดวาเขาคืออัจฉริยะที่ยิ่ง
ใหญที่สุดที่หลายพันปจึงจะปรากฏมีครั้งหนึ่ง เปนทั้งจอมเวทและ
นักรบทั้งสองอยาง เขาจึงเปนอัจฉริยะอยางแทจริง นับเปนเรื่องที่
เขาใจกันไดดีวาพระองคปรารถนาจะไดเขาไวใชงานในศาสนจักรเจิด
จรัส แต… เหมือนกับถูกกําหนดไวแลววาเขาจะไมยอมรับใช
ศาสนจักรของเรา”
คําพูดจากปากของเคลยทําใหไฮเดนสขมวดคิ้ว เขาจองมองเคลย
อยางเย็นชา
หัวใจเคลยสะทานดวยความกลัว

แตเขารูวาถาลินลี่ยไมตาย อยางนั้นเขาคงไมมีวันไดอยูอยางสงบสุข
อีกเลย

“ฝาบาท พระองคทราบสาเหตุที่ลินลี่ยตองการสังหารขาพระบาท
ไหมพระเจาคะ?” เคลยรีบกลาว

“จงสรุปมา” ไฮเดนสกลาวเย็นชา

เคลยพูดทันที “ฝาบาท เหตุที่ลินลี่ยตองการสังหารขาพระบาทเปน

เพราะเรื่องเมื่อสิบสองปกอน ขาพระบาทสงคนไปลักพาตัวมารดา
ของลินลี่ย และจากนั้นบิดาของเขาก็ตามสืบสาวสาเหตุการหายตัวไป
ของมารดาเขาและถูกฆา มารดาและบิดาของเขาตาย อาจกลาวได
วาตายเพราะขาพระบาท”

“ความเกลียดชังที่เกิดขึ้นเพราะความตายของบิดามารดาเปนสิ่งที่
ยอดเยี่ยมแนนอน” ไฮเดนสพยักหนา

“แตฝาบาท! พระองคจําสตรีเมื่อสิบสองปกอนไดไหม? สตรีผนู ้นั ขา

พระบาทสงมอบใหพระองค จริงไหมพระเจาคะ?” เคลยมองดูไฮเดน
ส
ไฮเดนสอึ้ง
“เจากําลังบอกวา…” ทาทางสีหนาของไฮเดนสเปลี่ยนไป

“ถูกแลว สตรีผนู ้นั คือมารดาของลินลี่ย!” เคลยพูดดวยเสียงดังกอง

“ฝาบาท ถาลินลี่ยยังคงอยูในศาสนจักรเจิดจรัส อยางนั้นสถานะ

ของเขาจะสูงสงยิ่งขึ้น เขาจะเริ่มไดรับรูความลับของศาสนจักรเจิด
จรัส เขาจะพบเหตุผลวามารดาเขาตายยังไง ถึงตอนนั้น ยังเปนไปได
อีกหรือที่เขาจะยังจงรักภักดีตอศาสนจักร?” เคลยระบายลมหายใจ
ดวยความสบายใจ

เขาเชื่อวาเมื่อบงบอกสถานการณออกไป ไฮเดนสจะตัดสินใจดําเนิน
การอยางเหมาะสม ใชแลว ลินลี่ยมีศักยภาพสูง แตยิ่งมีพลังมาก ลิ
นลี่ยจะกลายเปนภัยคุกคามใหญตอศาสนจักรเจิดจรัสเมื่อเขาคนพบ
ความจริงแลว

“ถาเปนเชนนี้ก็..นาเสียดาย ที่ตองสูญเสียอัจฉริยะผูมีพรสวรรคไป
จนได” ไฮเดนสถอนหายใจคราหนึ่ง
 Credits

Translator: ispoil.blogspot (สปอยลนิยายแปล)

Epub: oyr@siambit