ตอนที่ 1 พิภพจองจํา

สรางหายนะรุนแรง!!!

ลินลี่ย, โอลิเวอรและเดลี่เพิ่งจะทุมสุดพลังตัวเองฆาโบมอนตได และ

หลังจากนั้น ฝูงยอดฝมือปรากฏออกมาจากภายใตเขื่อนเกรทโบธา
ทันที รัศมีของยอดฝมือเหลานี้หลายคนทําใหพวกเขาใจสั่นสะทาน

และตอมาเบรุตปรากฏตัวขึ้นทันที

ดวยพลังฝามือเดียว เขาผนึกปดรูซึ่งมีพวกยอดฝมือนับไมถวนหลุด
ออกมา

จากสีหนาที่ซีดของเบรุต ลินลี่ยและพวกรูสึกไดถึงความสับสนและตื่น
ตระหนก

“เกิด… เกิดอะไรขึ้น?” เหตุการณที่เกิดขึ้นตามลําดับทําใหลินลี่ยและ

อีกสองคนรูสึกตื่นตระหนก
“ขาจะจัดการกับพวกเจาทีหลัง” เบรุตแคนเสียงเย็นชาใสพวกเขา
และจากนั้นบินลงมา นํ้าในแมน้าํ ยูลานแยกเปดทางใหเขา ตอนนี้ลิน
ลี่ยกับพวกพองพบวาใตเขื่อนเกรทโบธามีทางเขาประตูมิติ
ทางเขาประตูมิติถูกผนึกดวยพลังงานสีดํา

“ใตเขื่อนเกรทโบธาเปนทางเดินไปอีกมิติหนึ่ง” ลินลี่ยและอีกสองคน
เขาใจไดทันที

เดลี่พูดทางใจ “โอลิเวอร, กระบี่ของเจานั้นเพิ่งจะไปรบกวนการ

ทํางานของวงเวทขนาดใหญ ดูสิ, ความเสียหายจากเศษวงเวทที่
เหลือยังมองเห็นไดจากพื้นที่โดยรอบ” ความจริงภายใตเขื่อนเกรทโบ
ธามีวงเวทที่ซับซอนมาก

เพราะวงเวทที่ใหญและซับซอนนี้จึงทําใหประตูมิติถูกผนึกอยางสิ้นเชิง

รางของเบรุตเริ่มปลอยรัศมีดํา และวงเวทที่ซับซอนดานลางเริ่มกอตัว
ขึ้นอีกครั้ง วงเวทนี้ซับซอนมากกวาที่ลินลี่ยเคยเห็นมาในที่ไหนๆ
แมแตวงเวทใจกลางรอบกระบี่เลือดมวงในหุบเขาหมอกของเทือกเขา
อสูรวิเศษก็ยังดอยกวาวงเวทที่ซับซอนนี้มาก
“วงเวทนี…่ .”

ลินลี่ยจองมองหลุมที่มองไมเห็นที่ถูกตัดลึกเขาไปในรูปวงเวท มันเปลง
รัศมีกลิ่นอายดึกดําบรรพและลึกลับมีแนวเสนอักษรรูนที่ซับซอน ลิน
ลี่ยสามารถเขาใจวงเวทธรรมดาของนักเวทระดับเจ็ดและแปดได แต
วงเวทนี้ ลินลี่ยไมเขาใจเลยแมแตนอย
ซับซอน!

ลึกลับ!

ผานไปเกือบชั่วโมงในที่สุดเบรุตก็สามารถซอมวงเวทเสียหายไดสําเร็จ

“แครก…” เบรุตเหยียดมือทั้งสองออก และในทันใดนั้นหินดําของ

เขื่อนเกรทโบธาที่แตกถูกไฟหลอมและเริ่มไหลมารวมกันกลายเปน
เขื่อนเกรทโบธาอีกครั้ง เขื่อนเกรธโบธาใหมที่อยูตอหนาเบรุตเริ่ม
ลอยลงมาชาๆและครอบวงเวทที่สรางสําเร็จไวอีกครั้ง

“บึ้ม!”

เขื่อนเกรทโบธาจมลงในใตแมน้าํ ขณะเดียวกันนํ้าทะลักใสเขื่อนเกรท
โบธาอีกครั้ง จากนั้นเบี่ยงเบนไหลไปรอบเขื่อนเหมือนอยางที่เคยเปน
มา
“กระบี่ของโอลิเวอรคงตัดผานเขื่อนเกรทโบธาและสรางความเสีย
หายใหกับวงเวทขนาดมหึมา ซึ่งเปนเหตุผลใหยอดฝมือมากมายในอีก
ฟากมิติหนึ่งสามารถเขามาได” ลินลี่ยไดขอสรุปนี้เปนธรรมดา

ขณะเดียวกันลินลี่ยเริ่มถอนหายใจอัศจรรยอยูในใจ “พลังของวงเวท
นี้เหลือเชื่อจริงๆ สามารถผนึกยอดฝมือไวไดมากมายขนาดนั้น”
วิชาจัดการวงเวทรูปแบบตางๆ เปนศิลปะที่ลึกซึ้งมาก

นาเสียดายที่ลินลี่ยไมเคยศึกษาในเรื่องนี้ ทั้งเขาไมมีพลังและเวลาจะ
ศึกษาอีกดวย

เบรุตมองดูจากในระยะไกล ความวุนวายที่เกิดขึ้นฉับพลันนี้ดึงดูด
ความสนใจของผูชมที่อยูหางๆ ออกไปดวยเชนกัน

“พวกเจาทั้งสามคน มากับขา” เบรุตมองดูลินลี่ย, โอลิเวอรและเดลี่

อยางเย็นชา จากนั้นบินขึ้นไปทางเหนือ ลินลี่ย โอลิเวอรและเดลี่ไม
กลาสงเสียงแมแตนอย ติดตามดานหลังเบรุตอยางวางาย

ระหวางทางเดลี่ลอบสนทนาทางใจกับอีกสองคน “ลินลี่ย, โอลิเวอร,

มียอดฝมือกี่คนที่เราเพิ่งปลอยออกไปโดยไมไดต้งั ใจ

โอลิเวอรไมกลาสงเสียง
ที่สําคัญ โอลิเวอรเปนผูที่พลั้งมือพลิกควํ่าตะกรานี้

“แมวาจะเปนชวงเวลาสั้นๆ แตขาคิดวา..” ลินลี่ยนึกยอนไปถึงฉากที่

นากลัวซึ่งกลุมยอดฝมือนับไมถวนทะลักออกมา “ในชวงเวลาสั้นๆ
นั้น นาจะมียอดฝมือมากกวาพันคนที่ทะลักออกมาได” ลินลี่ยไม
แนใจเชนกันวามียอดฝมือทะลักเขามาในทวีปยูลานเทาใด
 “ขาเปนตนเหตุความยุงเหยิงครั้งนี้ ขาควรจะตองแบกรับผิดชอบ”
เสียงโอลิเวอรดังขึ้นในใจลินลี่ยและเดลี่

“ฮึ่ม! ควรจะแบกรับหรือ? เจาจะแบกรับไวไดยังไง?” เสียงเยือก

เย็นของเบรุตดังขึ้น ขณะเดียวกันรางที่บินดวยความเร็วสูงของเขา
ชะงักลงทันที

ขางลางใตพวกเขาเปนแนวเทือกเขา ลินลี่ย โอลิเวอรและเดลี่ที่รีบ

ตามมาชะงักทันที และยืนอยูตอหนาเบรุตดวยความเคารพ เพียงแต
ในใจพวกเขารูสึกตกใจอยางหนัก ตอนนั้นโอลิเวอรคุยกับเดลี่และลิน
ลี่ยทางใจ

อยางไรก็ตาม, เบรุตกลับไดยิน

“โอลิเวอร! เจารูตัวหรือไมวาเจาเปนเหตุใหเกิดหายนะมากมายขนาด
ไหน?” เบรุตแคนเสียงเย็นชา
โอลิเวอรขบกรามฝนใจเชิดหนามองดูเบรุต “ลอรดเบรุต ขายินดี
ทํางานหนักเพื่อแบกรับผลที่ตามมาทั้งหมด”

“แบกรับผลที่ตามมาอยางนั้นหรือ? เจาไมสามารถแมแตจะซอม
มหาวงเวทผนึกไดเลย วงเวทนั่นเปนจอมเทพสรางเอาไว และเจายัง
คิดวาเจาจะแบกความรับผิดชอบไวไดหรือ?” เบรุตแคนเสียงเย็นชา
จอมเทพสรางขึ้น?

ลินลี่ยและพวกตะลึงอยางสิ้นเชิง, ปากอาคาง จอมเทพอยูไกลเกิน

พวกเขาจะคิดถึง พวกเขาเปนสวนหนึ่งของกฎจักรวาลเอง!

“ครั้งนี้.. ดูเหมือนเราสรางอันตรายรายแรงเสียแลว” ลินลี่ยรสู ึกวา

ครั้งนี้เปนตนเหตุหายนะจริงๆ

“แคซอมมหาวงเวทผนึกจําเปนตองมีพลังระดับเทพชั้นสูง โอลิ
เวอร! เจาสามารถซอมแซมวงเวทนั่นไดหรือ?” เบรุตมองเขาอยาง
เย็นชา แมแตโอลิเวอร, เมื่อมาถึงจุดนี้ก็ไมกลาสงเสียงตอไปอีกแลว
เขาเพิ่งรูเชนกันวาครั้งนี้สถานการณรายแรงจริงๆ

แตลินลี่ยมีความคิดอีกอยางหนึ่ง

ชัดเจนแลว…
“เบรุตเปนเทพชั้นสูง” ลินลี่ยไดขอสรุปเชนนี้

“ลอรดเบรุต” ลินลี่ยพูดพลางมองดูเบรุต

“วาไป” เบรุตพยักหนาเล็กนอย
“ลอรดเบรุต ขาสงสัยจริงวาพิภพที่ประตูมิติเชื่อมอยูจะไปยังที่ใด”
ลินลี่ยถามดวยความสงสัย “ทําไมถึงมีเทพมากมายออกมาจากในนั้น
และนอกจากนี้… ตลอดหลายปมานี้ทําไมถึงมียอดฝมือภายนอกพิภพ
ปรากฏออกมามากมาย?”

ลินลี่ยและอีกสองคนมีความสงสัยอยูเต็มหัวใจ

เบรุตมองดูพวกเขา “ความจริง, นี่ไมใชความลับใหญอะไรเลย พวก

เทพที่โผลออกมาในชวงไมกี่ปมานี้และพวกที่เพิ่งหลุดออกมาทั้งหมดนี้
มาจากพิภพจองจําเกบาโดส”

พิภพจองจําเกบาโดส?

ลินลี่ยเคยไดยินชื่อนี้อยูหลายครั้งแลว ไดลินก็มาจากสถานที่นี้ดวย
เชนกัน

“ขาขอถามไดไหมวาสถานที่อยางพิภพจองจําเกบาโดสเปนที่แบบ
ไหน? ทําไมถึงมียอดฝมือที่มายังทวีปยูลานมากมายอยูที่นั่น?” ลินลี่
ยถาม ขณะที่โอลิเวอรและเดลี่ไมกลาสงเสียง

หัวใจของเดลี่สั่นสะทานเมื่อเขามองดูเบรุต ขณะที่โอลิเวอรรวู าเวลา

นี้ เขาเปนคนที่กอใหเกิดหายนะ ดังนั้นทั้งสามคนจึงมีแตเพียงลินลี่ยที่
กลาพูดในครั้งนี้
“พิภพจองจําเกบาโดสนี้ วากันตามความเปนจริง…” เบรุตสาย
ศีรษะขณะยิ้ม “ความจริงมันคือสวนหนึ่งของพิภพยูลาน”

“สวนหนึ่ง?” ลินลี่ยและพวกพองประหลาดใจ

เบรุตจองมองไปในที่ไกล เหมือนกับกําลังรําพึงกับตนเอง “ภายใน

จักรวาลกวางใหญไรขอบเขตนี้ มีพิภพทั่วไปนับไมถวน ทุกๆ พิภพดิน
แดนจะมีการเชื่อมโยงกับพิภพจองจําทั้งนั้น แผนดินที่หยาบและพิภพ
จองจําอยูรวมกันแตแยกเปนสองดาน

ลินลี่ย เดลี่และโอลิเวอรยากจะเชื่อไดจริงๆ

เดิมทีพวกเขาเชื่อวาพิภพเกบาโดสตองเปนพิภพที่ต้งั อยูในจักรวาลที่มี
วัตถุประสงคเพื่อจองจํายอดฝมือ แตจากที่ฟงมานี้ ทุกพิภพธาตุ
หยาบจะมีพื้นที่พิภพจองจํา พื้นที่น้นั มีสองดานรวมกันอยู

“ลินลี่ย, พวกเจาทั้งสามคนคิดวาทวีปยูลานคงอยูมานานเทาใด
แลว?” เบรุตมองดูลินลี่ยและพวกพอง
ลินลี่ย โอลิเวอร และเดลี่มองหนากันเอง คอนขางจะมึนงง

พวกเขาจะรูไดยังไงวาทวีปยูลานนั้นอยูมานานเทาใดแลว?
แมแตบันทึกในประวัติศาสตรดึกดําบรรพยอนหลังไปหลายแสนปก็ยัง
ไมสมบูรณ
 “ขาจะบอกพวกเจาให ขาเองก็มีชีวิตอยูในพิภพยูลานมาหลายลานป
แลว” เบรุตกลาว “สําหรับเรื่องพิภพยูลานคงอยูมาไดนานเทาใด คํา
ตอบนั้นพวกเจาคาดไมถึงแนนอน”

“รอยลานป?” ลินลี่ยระบุจํานวนที่เขาคิดวามากพอแลว

รอยลานปนับวายาวนานจริงๆ

“รอยลานป?” เบรุตสายศีรษะอยางเหยียดหยาม “ขาบอกเจาก็ได

ทวีปหยาบยูลานนี้ผานเรื่องราวยุงยากมานับไมถวน นาน นานมาก
แลว โลกนี้มีแผนดินถึง 90%”

แผนดิน 90%?

แตตอนนี้มหาสมุทรอยางเดียวก็มีพื้นที่มากกวา 90% เปลี่ยนไปเปน

โลกมหาสมุทรไดยังไง?
“แผนดินนี้ผานกาลเวลานับยุคไมถวน ยุคที่ขารูจักไดแก ‘ยุคมนุษย
อสูร’ ยุคปาเถื่อน.. ยุคแลวยุคเลา แมแตมนุษยก็ปรากฏออกมาใน
เวลาที่นานมากแลว แตในความเปนจริงมนุษยกลายพันธุปรากฏใน
ทวีปยูลานไมเกินรอยลานปมานี้!”
ลินลี่ยและพวกพากันเงียบทุกคน ไมกลาพูดอะไรตอ
 “ขาจะบอกพวกเจาให แผนดินยูลานนี้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ไมไดถูก
มหาเทพหรือจอมเทพสรางขึ้นเลย แผนดินพื้นพิภพนับไมถวยซึ่งเกิด
ขึ้นตามธรรมชาติมีอยูมานาน และนานยิ่งกวาพิภพศักดิ์สิทธิ์ของเจ็ด
มหาเทพ และพิภพชั้นสูงของสี่จอมเทพ” เบรุตพูดอยางเครงขรึม

ลินลี่ยลอบพยักหนา

ถาเปนการกอตั้งขึ้นเองโดยธรรมชาติ อยางนั้นจึงแนนอนวามันเกิด
ขึ้นมานานแลวตั้งแตเริ่มตนจักรวาล

“จํานวนที่แนนอนขามิอาจระบุแนนอนได แตขารูแนนอนวาพิภพยู
ลานนี้อยางนอยก็เปนลานๆ ป!!!” เบรุตอดพูดอยางตื่นเตนไมได

ลินลี่ยและพวกตะลึงสุดขีด

เปนลานๆ ปเชียวหรือ?
การพูดถึงจํานวนนั้นงาย แตในความเปนจริง เปนเรื่องที่เหลือเชื่อ

พูดอยางเจาะจงคือ ตอใหทวีปยูลานมีเทพเกิดขึ้นทุกๆ หมื่นปตอตน ..

ในชวงลานๆๆ ปนี้ จะมีเทพมากถึงลานๆ ตน
และนี่แคเฉพาะทวีปยูลาน
 “ในชวงเวลาเปนลานๆ ปคือสิ่งที่ขารู ถาเจาตองการรูจํานวนที่
แนนอนของป พวกเจาตองไปถามจอมเทพเอาเอง” เบรุตมั่นใจเรื่องนี้
ที่สําคัญ แมแตมหาเทพก็ยังคอยๆ ปรากฏขึ้นมาหลังจากนั้น สําหรับ
สี่จอมเทพ พวกเขาเหมือนกับผูคุมกฎใหญแหงจักรวาล เมื่อจักรวาล
กอตัวขึ้น จอมเทพก็จะปรากฏเชนกัน

มีเพียงแตพวกเขาที่รวู าแผนดินตางๆ เกิดขึ้นมานานเพียงไหน

ลินลี่ยฝนตนเองใหหายใจลึกและสงบหัวใจที่เตนแรง เดลี่และโอลิ
เวอรก็ทําอยางเดียวกัน

พวกเขาเปนผูกลาแหงยุคนี้ แตเมื่ออยูตอหนายอดฝมือนับไมถวนที่
ปรากฏออกมาในชวงเวลาหลายลานๆ ปที่ผานมา พวกเขาก็เปน
เหมือนเพียงคนธรรมดา

“นาประหลาดไหมเลา?” เบรุตหัวเราะอยางเยือกเย็น “เพราะทุกๆ

ดินแดน ก็มีพิภพจองจําทั้งนั้น พิภพจองจําเกบาโดสติดตอกับพิภพยู
ลานของเรา ในประวัติศาสตรทวีปยูลาน ถาพวกเซียนหรือเทพทําให
ผูดูแลพิภพโกรธ ผูดูแลพิภพจะจองจําพวกเขาไวในพิภพจองจํา”

“ผูดูแลพิภพ?” ลินลี่ยอดคิดถึงฮ็อดเดิลไมได
เบรุตกลาวอยางใจเย็น “แตแนนอน บางครั้งก็มีสถานการณพิเศษ ผู
ดูแลพิภพยูลานก็คือฮ็อดเดิล แตนี้คือบานเกิดของขา ปกติเรื่องราว
ของพิภพยูลานจะเปนขาที่ควบคุมอยู พวกนั้นจึงไมขึ้นอยูกับการ
ตัดสินใจของฮ็อดเดิลผูน้นั ”

“จะโดยเจตนาหรือไมก็ตาม ยอดฝมือที่ลวงเกินผูดูแลพิภพจะตองถูก
จองจําไวที่นั่น แมวาจะไมใชเรื่องที่เกิดขึ้นถี่นัก แตก็คอยๆ สะสมกัน
ไปจนเปนจํานวนที่นากลัว”

เบรุตถอนหายใจ “เอาแคจํานวนยอดฝมือที่ขาจับยัดเขาไปในพิภพเก
บาโดสระหวางชวงเวลาหมื่นปที่ผานมานี้ เมื่อขาเขาดูแลพิภพยูลาน ก็
มีมากเกินกวาพันคนแลว แตแนนอน ยังมีสถานการณพิเศษและ
เหตุผลสําหรับเรื่องนั้น พูดกันตามปกติ มีเพียงไมกี่คนที่จะถูก
จองจําในชวงทุกๆ หมื่นป”

“พวกที่ถูกจองจําทั้งหมดอยางนอยก็เปนเซียน พวกเขาจะไม
อดอยากตาย แมวาพวกเขาจะไมกาวหนา แตพวกเขาก็มีพลังชีวิตไร
ขีดจํากัด” เบรุตมองดูลินลี่ยและคนอื่น “ลินลี่ยเจาคิดดูใหดีถามีสาม
คนถูกคุมขังทุกๆ หมื่นป ในชวงเวลาเกินลานๆ ปจะมีคนถูกคุมขังอยูที่
นั่นรวมแลวเทาใด?”

ลินลี่ยและพวกรีบคํานวณในใจอยางรวดเร็ว และก็ตองตกตะลึง

จํานวนนี้มากมายนาประหลาดใจ
ตอนที่ 2 เรื่องใหม

เบรุตยังคงพูดตอ “ในพิภพจองจําเกบาโดส 99% ของยอดฝมือจะ

ตายจากสภาพแวดลอมหรือไมก็ถูกคนอื่นฆา แตถึงจะเปนเชนนั้น
จํานวนของยอดฝมือในพิภพจองจําเกบาโดสก็ยังนาทึ่ง ยอดฝมือทุก
คนมีความปรารถนารวมกัน!”

“ออกไปจากพิภพจองจํา!”

“ในพิภพหยาบอื่นๆ เมื่อเขาถึงระดับเซียนแลว นักสูจะมีคุณสมบัติ

ออกไปจากพิภพหยาบเพื่อมุงสูพิภพเทพและพิภพชั้นสูง อยางไร
ก็ตาม ในดินแดนจองจํา ตอใหนักสูกลายเปนเทพชั้นสูง ก็ยังไมมี
คุณสมบัติไดออกไป” เบรุตถอนหายใจ

ลินลี่ย, เดลี่และโอลิเวอรนึกยอนกลับไปที่ฉากภาพเมื่อเขื่อนเกรทโบ
ธาแตกระเบิดอีกครั้งหนึ่ง

“กลับมาแลว!”
“เรากลับมาแลว!!!”

เสียงรองดีใจแทบบาคลั่งเหลานั้นยังดังกองอยูในหูพวกเขา จากเสียง
ของพวกนั้นลินลี่ยรสู ึกไดถึงความตื่นเตนและดีใจของยอดฝมือเหลา
นั้นที่เพิ่งหนีออกมาจากดินแดนจองจําได

“ดังนั้นถาใครถูกจองจํา เขาจะไมมีทางออกมาไดเลยใชไหม?” ลินลี่

ยถาม

“แนนอนวาไม” เบรุตสายศีรษะ “หลังจากถูกจองจําอยูในพิภพ

จองจําเกบาโดส มีสามวิธีที่ผถู ูกจองจําสามารถหนีออกมาได
นอกจากนี้ตามกฎแลว เมื่อนักสูหลบหนีออกมาได แมแตผดู ูแลพิภพก็
ยังไมมีคุณสมบัติคุมขังพวกเขากลับไปอีกครั้ง”

“สามวิธี?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ

ดังนั้นไมมีทางเปนไปไดที่จะหลบหนี, แตวามีสามวิธีสําหรับการทําเชน
นั้นได!

“วิธีแรกก็คือเขาถึงระดับเทพชั้นสูงและจากฟนชองมิติใหเกิดชองโหว
ในพิภพจองจํา จากนั้นเขาสูมิติที่ยงุ เหยิงระหวางพิภพ เปนเรื่องที่ขึ้น
กับโชค เทพชั้นสูงสามารถมีชีวิตอยูเปนเวลานานไดในมิติที่ยงุ เหยิง
ถาพวกเขาโชคดี พวกเขาอาจจะหนีเขาไปในพิภพอื่นได แตถาพวก
เขาโชคราย พวกเขาจะตายอยูภายในมิติที่ยงุ เหยิง

ลินลี่ยใจสั่นสะทาน
หลังจากฝกจนถึงระดับเทพชั้นสูงแลว นักสูยังตองเสี่ยงโชคอยูในมิติ
ยุงเหยิงอีกหรือ?

มิติยงุ เหยิงคือสถานที่อันตรายที่สุด การไปที่นั่นไมตางอะไรกับการ

เอาชีวิตไปทิ้ง

“แตแนนอน แมวาวิธีนี้จะงายที่สุด แตมีคนไมมากที่กลาลองทํา”

เบรุตพูดตอ “วิธีที่สอง เพราะพิภพยูลานและพิภพจองจําคือสองดาน
ของโลกเดียวกัน นอกจากประตูมิติที่เชื่อมโยงโลกทั้งสองเขาดวยกัน
ยังมีอีกสองสามที่ซึ่งทําใหสองพิภพสัมผัสโยงกันได”

“สถานที่ซึ่งทําใหสองพิภพนี้สัมผัสโยงกันไดรจู ักกันในฐานะวาเปน
ผนังกั้นเบาบาง”

เบรุตหัวเราะ “บางมากเหมือนกับกระดาษสองแผนที่มีชองวางกันและ
ถายอดฝมือในพิภพจองจําสามารถฉีกสรางชองออกมาได เขาจะ
สามารถผานรูชั่วคราวนั้นออกมาได พวกเขาจะพุงผานรูน้นั ไดทันที
และมันจะซอมแซมตัวเองทันทีหลังจากนั้น”
“ไดลิน โบมอนตน้นั และยอดฝมืออื่นที่มายังพิภพยูลานเมื่อไมกี่ปที่
ผานมาลวนแตใชวิธีนี้ออกมายังพิภพยูลาน

ตอนนี้ลินลี่ยเขาใจแลว
“ความจริงทุกๆ พื้นที่ซึ่งผนังพิภพออนแอจะมีการผนึกเอาไว พวก
เขาไมสามารถทําลายออกมาไดงายนัก” เบรุตถอนหายใจ “พิภพ
จองจําเกบาโดสและพิภพยูลานของเราก็มี โดยรวมก็มีอยูเกาแหง เกา
แหงที่ผนังพิภพออนแอ ทั้งเกาแหงนั้นถูกผนึกเอาไว แตลินลี่ย…”

เบรุตมองดูลินลี่ย “เมื่อเจายังเด็กและไดเขาไปเทือกเขาอสูรวิเศษ
เจาถอนกระบี่ออกมาเลมหนึ่งไมใชหรือ?”

ลินลี่ยนึกยอนกลับไปถึงฉากภาพที่เขาเดินทางไปที่หุบเขาสายหมอก
ทันที ในที่น้นั เขาปลุกเลือดมังกรในสายเลือดของเขา นอกจากนี้เขา
ยังไดพบกับกระบี่เลือดมวง เวลานั้นเมื่อปูเดลินเห็นวงเวทขนาดใหญ
ซึ่งมีกระบี่เลือดมวงปกอยูขางใน เขาก็ตกใจเชนกัน

วงเวทนั้นทรงพลังมากยิ่งกวาวงเวทระดับเซียน

“ลอรดเบรุต ทานกําลังจะบอกวา..?” ลินลี่ยตกใจอยางหนักจองมอง

ตาแทบถลน
เบรุตพยักหนา “ถูกแลว เมื่อเจาถอนกระบี่ออกมา วงเวทซึ่งลอมอยู
รอบกระบี่เลือดมวงยอมไดรับความเสียหายเปนธรรมดา มีหลาย
คนในพิภพจองจํา และมีคนที่อยูในพื้นที่ใกลจุดผนังพิภพออนแอ ไดลิ
นก็อยูที่นั่นเชนกัน เขาเปนเพียงเทพคนเดียวที่อยูใกลผนังนั้นมากที่สุด
เขาจึงเปนคนแรกที่พบจุดนี้ ดังนั้นเขาจึงกลับมายังทวีปยูลานได
“เปนขา.. เปนขาจริงๆ!!!”
ใจของลินลี่ยอยูในสภาพสับสนอยางหนัก

ดังนั้นสาเหตุทําใหใหเกิดวันหายนะโลกเปนเพราะเขาถอนกระบี่เลือด
มวงออกมา การมาถึงของยอดฝมือภายนอกก็ตองเปนเพราะเขาดวย
เชนกัน

ตอนนี้เขาเริ่มเขาใจถึงสาเหตุที่ลูกทั้งสามของไดลิน ราชสีหทองหกตา
ขอบคุณเขา

“พื้นที่ซึ่งมีผนังพิภพเบาบางเหลานี้คนหาไดยากมาก ดังนั้นตอมาคน
ที่เริ่มหนีเขามาในทวีปยูลานจึงยังนอย” เบรุตถอนหายใจ “เวลานั้น
ขาไมไดรีบเขามาปดซอมแซม ขารูสึกวาคนที่ถูกจองจําอยูในพิภพเก
บาโดสนาสมเพช จะเปนเรื่องดีถามีคนไดหลบหนีออกมาไดบาง”

เรื่องที่สําคัญที่สุด

ในสถานที่อยางพิภพยูลาน ใครจะคูควรเปนคูตอสูเขาได? หลังจาก

พบวาลินลี่ยสรางความเสียหายใหญตอวงเวทนั้นโดยบังเอิญ เบรุต
ทําตัวเหมือนกับวากําลังมองดูเกมสนุกสนาน เขาตองการเห็นหลาย
คนไดหลบหนี

“วิธีแรกเสี่ยงเอาชีวิตไปทิ้ง วิธีที่สองก็คือโชค” ลินลี่ยและคนอื่น

รูสึกเศรากับคนที่ถูกขังอยูในพิภพเกบาโดส
“วิธีที่สามละ?” ลินลี่ยถาม

เบรุตมองดูโอลิเวอร “วิธีที่สามก็คือ เมื่อประชากรของพิภพจองจํา

อยูในระดับสูงมากเกินไป อยาบางครั้งวงเวทผนึกจะหยุดชะงักการ
ทํางานชั่วคราวและเปดประตูมิติในชวงสั้นๆ ปลอยใหคนสองสามคน
ไดหลบหนีไป กอนที่ประตูมิติจะผนึกปดอีกครั้ง จากนั้นก็ซอมแซม
ผนึกวงเวทเหมือนอยางที่ขาเพิ่งทํา แตบางครั้งเรื่องอยางนี้ก็เกิดขึ้น
เพียงรอยลานปตอครั้ง”

ลินลี่ย โอลิเวอร และเดลี่รสู ึกผอนคลายกันทุกคน

เนื่องจากคนระดับสูงคงจะเปดประตูมิติได ดูเหมือนวาโอลิเวอรไมได
กอบาปกรรมที่รายแรงเกินไป

นี่เปนแคการเปดกอนเวลาอันควรไมใชหรือ?

“คนที่หนีไปไดน้นั ตองขอบคุณเจา” เบรุตแคนเสียงขณะมองดูโอลิ

เวอร

โอลิเวอรยังคงเงียบ

“ถาขาตองเปดประตูมิติเอง ขาจะตองลอมประตูนั่นไว อยางนอยขา

คงไดรรู ายละเอียดของทุกคนที่ออกมา และจะไมมีใครในพวกนั้นหลบ
หนีไปไดเลย” เบรุตมองดูโอลิเวอร “เทพชั้นตนและเทพอื่นๆ ไมเปน
ปญหาแน ขาสามารถหาพวกเขาดวยสัมผัสเทพของขา นั่นไมใช
ปญหา แตถาเปนเทพชั้นระดับสูงที่ทรงพลังอยางนาประหลาดที่
สามารถหลบซอนตัวไมใหขาหาพวกเขาพบเจอไดดวยสัมผัสเทพของ
ขา อยางนั้นหลายอยางจะกลายเปนปญหา”

เบรุตไมกังวลเรื่องเทพชั้นตนและเทพชั้นกลางอื่นๆ จะกอเรื่องยุงยาก

สิ่งที่เขากังวลก็คือเทพชั้นสูงจะกอความยุงยากให

“ในชวงเวลาสั้นๆ บางที อาจไมมีเทพชั้นสูงปรากฏอยูที่ประตูมิติก็

เปนได ไมนาจะบังเอิญขนาดนั้นก็ไดใชไหม?” ลินลี่ยกลาว

“อยางไรก็ตาม ขาจะไมปลอยใหเรื่องนี้กวนใจ” เบรุตแคนเสียงเย็น

ชา “เมื่อโอเบรียน แคทเธอรีนและเทพอื่นๆ กลับมา ขาจะดูวาพวก
เขาจะจัดการกับความยุงเหยิงนี้ไดยังไง พวกเจาทั้งสามฟงใหดี พวก
เจาเปนเทพชั้นตนเทานั้น ในชวงไมกี่วันนี้ในทวีปจะมีคนสองสามคนที่
มีพลังฆาพวกเจาได!”
ลินลี่ยและคนอื่นทําอะไรไมได นอกจากฟง

“กลับไปซะ” รางของเบรุตกระพริบจากนั้นหายไป
เหลือแตลินลี่ย เดลี่และโอลิเวอร ทั้งสามคนยืนอยูในกลางอากาศ
 “โอลิเวอร, กระบี่น้นั ของเจาทรงพลังจริงๆ เจาปลอยยอดฝมือออก
ไปมากมายทันทีดวยกระบี่น้นั เชียวนะ” เดลี่ฝนยิ้ม เขาไมรสู ึกกดดัน
มากนัก เขาซอนตัวอยูหมูบานภายในหุบเขาเล็กๆ ตราบใดที่ไมลวง
เกินคนอื่น เขาก็ยังปลอดภัย

โอลิเวอรมีสีหนาหมนหมอง “ลินลี่ย, ขาขอโทษ”

ลินลี่ยฝนหัวเราะ

ในสามคนนั้นเขาแยที่สุด โอลิเวอรปลดปลอยเทพออกมามากมาย ถา

บางตนที่มีความตองการเพลิดเพลินกับอํานาจทางโลก จะมีปญหา
มากมายเพียงไหนที่จักรวรรดิบาลุคจะตองเผชิญ?

ลินลี่ยเองไมกลาจะนึกถึง

“ทั้งหมดที่ขาสามารถทําไดก็คือไปทีละขั้นตอน” ลินลี่ยกลาว
“สุภาพบุรุษทั้งหลาย ขาจะกลับไปปราสาทเลือดมังกรกอน”
“ขาก็จะไปดวยเชนกัน” โอลิเวอรกลาว “ขาสรางปญหานี้ขึ้นมา ถา
มีอะไรเกิดขึ้นในจักรวรรดิบาลุค ขาคงไมอาจปดความรับผิดชอบได”

“ถามีพวกเราอยูดวยกัน เราก็พอจะคุกคามฝายอื่นไดมากขึ้น” เดลี่

พูดพลางหัวเราะ
ลินลี่ยไมปฏิเสธ ตอนนี้ในทวีปยูลานพวกเขาสามคนถือวายังเปน
กําลังที่นอยนิด มีคนอีกมากมายที่ทรงพลังมากกวาพวกเขา เพียง
แตถาพวกเขาอยูดวยกันเปนกลุมก็อาจยืนหยัดไดมากขึ้น ทั้งสามคน
บินตรงไปที่ปราสาทเลือดมังกร

…………….

ในปราสาทเลือดมังกร กลุมผูคนรวมกันอยูที่นั่นรวมทั้งเดเลียที่อยูใน
กลุมพวกเขากําลังกังวล เดเลียตําหนิตัวนางเองเชนกัน “ขาหลอม
รวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์มาเกินสิบปแลว แตขาก็ยังทําไดไมสําเร็จ
เมื่อใดก็ตามที่มีเรื่องเกิดขึ้น มักจะเปนลินลี่ยที่ไปจัดการดวยตัวเองอยู
เสมอ”

เดเลียตองการชวยลินลี่ยเหมือนกัน!

“หวังวาลินลี่ยจะปลอดภัย” เดเลียภาวนา
“ลอรดลินลี่ยกลับมาแลว” เกทสเปนคนแรกที่ตะโกนออกมา ตา
ของเดเลียเปนประกายทันที วอรตัน, เทยเลอรและคนอื่นออกมา
ตอนรับเขา ลินลี่ย เดลี่ และโอลิเวอรลงมาอยูที่ปราสาท

“ลินลี่ย, เจาทําสําเร็จไหม?” เดเลียเรียกทันที และทุกคนพากันเงียบ

ลินลี่ยพยักหนาพรอมกับยิ้ม
 “ฮะฮะ, ขารูวาทานพอจะตองทําสําเร็จไดอยางแนนอน” เทเลอร
ตะโกนอยางตื่นเตน

“แต…” เสียงของลินลี่ยดังขึ้นอีกครั้ง

“ทานพอ, มีขาวดีเพิ่มอีกดวยหรือ?” หนาของเทยเลอรเต็มไปดวย

รอยยิ้ม แตลินลี่ยพูดอยางเครงเครียด “การเดินทางครั้งนี้ แมวาเรา
จะฆาโบมอนตได แตหลังจากนั้นไมนาน… ยอดฝมือมากมายก็เขาสู
ทวีปยูลาน ในบรรดายอดฝมือเหลานั้น มีเทพหลายคนที่สามารถฆา
โบมอนตไดดวยนิ้วมือเดียว”

เงียบสนิท!

เทยเลอร, เดเลียและคนอื่นๆ ตกตะลึงมองหนาพวกเขา ไมสําคัญวา

โบมอนตจะออนแอแคไหน แตยังไงเขาก็ยังเปนเทพตนหนึ่ง ฆาโบ
มอนตดวยนิ้วมือขางเดียว?
“สําหรับตอนนี้ ไมมีใครออกไปไหนเลยจะดีที่สุด ทุกคนจงอยูที่นี่
ภายในปราสาทนี้” ลินลี่ยสั่ง

“ขอรับ”
คนของปราสาทเลือดมังกรตอนนี้รสู ึกไดวาทวีปยูลานในปจจุบันนี้เพิ่ง
ผานพายุรายลมฝนมา จึงเปนเรื่องยากที่พวกเขาจะปกปองตัวเองได
…………..

แดนนํ้าแข็งขั้วโลก

ชายชราผมขาวสวมชุดสีฟากําลังบินฉวัดเฉวียนอยูเหนือภูเขานํ้าแข็ง
เปนผูดูแลพิภพฮอดเดิลนั่นเอง

“ฮาฮา ยอดฝมือออกมากันอยางพรอมเพรียงมากมายหรือนี?่ ” หนา

ของฮอดเดิลเต็มไปดวยรอยยิ้ม

“เซียนและเทพทั้งหลาย ขาคือฮอดเดิลผูดูแลการเขาออกในพิภพ
ทุกคนปรารถนาจะไปยังสี่พิภพชั้นสูงหรือพิภพมหาเทพกันบางไหม
รีบมาที่ดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลกเร็วเขา!” เสียงของฮ็อดเดิลดังขึ้นในใจ
ของเซียนและเทพในทวีปยูลานทุกคน

พวกเขาหลายๆ คนที่หนีออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดสเขาสูทวีปยู
ลานตองการจะไปยังพิภพจอมเทพ
พวกเขาติดอยูในสถานจองจําที่นารังเกียจมานานเกินไป

…………..
“พี่รอง, เจาจะจากไปจริงๆ นะหรือ?” ยอดฝมือผมทองสองคนบิน
อยูในอากาศ อีกคนที่ผอมกวาเล็กนอยคอนขางตื่นเตน “พี่รอง แมวา
เราจะติดอยูในพิภพจองจํานั้นมาถึงรอยลานป เจายังตองการไปยัง
พิภพอื่นอีกหรือ? หมื่นปที่แลว มีเหตุการณใหญเกิดขึ้นที่บานเกิดของ
เรา สุสานเทพเจานั้นยึดเอาสมบัติภายในนั้น รวมทั้งสมบัติเทพเจา
มากมายและแมกระทั่งประกายศักดิ์สิทธิ์ไป! ถาเราไปยังพิภพอื่น
เราจะไมมีทางเชื่อมโยงได และแมวาที่นั่นจะมีสมบัติ แตเราก็ไมมี
โอกาสเก็บมาได”

ยอดฝมือผมทองรางกํายําสายหนา “นองสาม, เราโชคดีแลวที่มี

โอกาสหนีออกมาจากเกบาโดส และเจายังตองการไปสุสานเทพเจา
อีกหรือ? มันไมใชสมบัติที่จะไดรับกันงายๆ พอเถอะนองสาม ขา
เตรียมตัวจะไปยังพิภพนรก เมื่อใดก็ตามที่เจาเสร็จเรื่องแลว ถาเจา
ตองการไปหาขา ก็ใหมาหาขาที่พิภพนรก”

ยอดฝมือผมทองไมพูดอะไรอื่น เขาบินขึ้นเหนือโดยตรง

คนผมทองที่ผอมกวามองดูพี่รองจากไป เขาพึมพํา “พี่รอง คอย

ดูเถอะ ครั้งตอไปที่เราพบกัน ขาจะกลายเปนเทพชั้นสูงแนนอน
…………..

อีกรางหนึ่งบินอยูเหนืออากาศมุงสูทะเลเหนือ พวกเขารวมทั้งเทพชั้น
กลางและเทพชั้นตน แตสวนใหญแนนอนวาเปนพวกเซียน
“มีมากมายขนาดไหนกันนี?่ ” ในบรรดากลุมยอดฝมือ มีบุรุษวัย
กลางคนผมทองมีสีหนาเครงเครียดสวมชุดยาว จากลักษณะของเขา
เห็นไดชัดวาเขามาจากตระกูลชั้นสูง เขาฝกฝมือมาเปนเวลารอยป
และเพิ่งจะถึงระดับเซียนเมื่อไมนานมานี้

“ทวีปยูลานของเรามียอดฝมือหลายคนหรือนี?่ ” บุรุษวัยกลางคน
รูสึกใจสั่นสะทาน

จํานวนยอดฝมือที่เขาเห็นดวยตาตนเองเกินสองรอยคนแลว ในระยะ
ไกลยังมีรางปรากฏใหเห็นอีก นอกจากนี้รัศมีที่เปลงออกมาจากยอด
ฝมือเหลานั้นแคฉายผานเขาในพริบตา ก็ทําใหเขาใจสั่นสะทาน

“ความเร็วขนาดนี้…” บุรุษวัยกลางคนตะลึง

ยอดฝมือหลายคนกระพริบวาบผานเขาไป และหายลับไปในขอบฟา
เหนือ เกือบทั้งหมดจะเร็วกวาเขาถึงสิบเทา หลายคนเปนเทพ บุรุษ
วัยกลางคนรูสึกไดถึงรูปแบบการผานไปของพวกเขา
“ฮาฮา, เปนเวลาลานป, ในที่สุดขาก็ไดไปพิภพจอมเทพ”

“เปนเวลากี่ปกันแลว? ฮาฮา ในที่สุดขาก็ทําไดสําเร็จสมใจเสียที

………….
ทองฟาเต็มไปดวยเสียงสนทนาอยางตื่นเตนตอเนื่อง
 “ลานป?” บุรุษวัยกลางคนที่ฝกฝมือมารอยปและเพิ่งกลายเปนเทพ
กลืนนํ้าลาย ขณะจองมองรางเหลานั้นที่ไวกวาเขาถึงสิบเทา เขาคิด
วา “ขา..ขา..ขาอยูฝกฝนในทวีปยูลานตอเปนดีที่สุด ดินแดนจอมเทพ
และแผนดินศักดิ์สิทธิ์นากลัวเกินไป”

บุรุษวัยกลางคนผูนี้ตกใจมาก เขาหมุนตัวและกลับไปบานเกิดทันที

ไมนานจากนี้ บุรุษวัยกลางคนนี้เพิ่งจะรํ่าลาครอบครัวและญาติสนิท
มิตรสหาย และสั่งคนอื่นๆ ใหพยายามอยางหนัก
ตอนที่ 3 โลกเปลี่ยนแปลง

ภูเขาเทพสงคราม จักรวรรดิโอเบรียน

เฟนยังอยูในระดับสุดยอดเซียน ไมสามารถบรรลุระดับเทพได เฟน

ไมรรู ายละเอียดเหตุการณที่เกิดขึ้นที่เขื่อนเกรทโบธา แตเมื่อมียอด
ฝมือบุกโจมตี เฟนรูสึกไดถึงรัศมีของพวกเขา แมจะอยูไกลถึงภูเขา
เทพสงคราม

“รัศมีชางนากลัวจริงๆ” เฟนจองมองทางทิศใตดวยความตกใจ
“ทางทิศใต เกิดอะไรขึ้นที่นั่น?”

“โธเวย” เฟนลอบสบถ

ทวีปยูลานกลับกลายเปนยุงเหยิงมากขึ้นทุกที แมแตเฟนก็เริ่มรูสึก
เหนื่อยหนายจากการพยายามปองกันจักรวรรดิไวตามลําพัง

“อาจารย, กลับมาเร็วๆ เถอะ…”

เทพสงครามยังไมกลับจากสุสานเทพเจาในอีกสามเดือน

ในเวลาตอมา
“ควั่บ!” รางมนุษยคนหนึ่งกระพริบวาบมาจากที่ไกล

“ศิษยพี่ใหญ” เปนคาสโตร คาสโตรลงพื้นที่ดานหนาของเฟนกลาว

รายงานดวยความเคารพ “ศิษยพี่ใหญ, ขามีขาว, ลินลี่ย, โอลิเวอร
และบุรุษวัยกลางคนสูกันกับคนศีรษะโลนที่เขื่อนเกรทโบธา”

คนรวบรวมขาวกรองของจักรวรรดิโอเบรียนจําลินลี่ยกับโอลิเวอรได
แตพวกเขาไมรจู ักเดลี่ รายงานขาวกรองนี้รวดเร็วทําใหไดทางออก

“สามตอหนึ่งหรือ?” เฟนตกใจ

เฟนรูวาลินลี่ยกลายเปนเทพ “มินาเลาถึงมีรัศมีที่ประหลาดทรงพลัง
ขนาดนั้นเมื่อไมนานมานี้จากทิศใต”

“แตตามรายงานบอกวาเขื่อนเกรทโบธาไดรับความเสียหาย และจาก
นั้นมีผคู นจํานวนมากไมทราบวาปรากฏออกมาจากที่ใด รางคนเหลา
นี้ปรากฏอยูในอากาศอยางหนาแนน และจากนั้นก็หายไปกะทันหัน…
จากนั้นเขื่อนเกรทโบธาก็ไดรับการซอมแซม” คาสโตรกลาว เขา
รูสึกประหลาดใจกับเรื่องนี้เชนกัน

แตนั่นรายงานนั้นจะอธิบายไดยังไง
“คนกลุมใหญที่หายตัวไปในทันทีนะหรือ?” เฟนเขาใจ เปนยอดฝมือ
ที่มีความเร็วในการบินแนนอน ไวมากจนเหมือนกับหายตัวไดตอหนา
คนธรรมดา “ตัดสินจากเสียงแลว ดูเหมือนวามีเซียนหลายคน
ปรากฏตัวอยูในพื้นที่ของเขื่อนเกรทโบธา!” เฟนไมกลาคิด
จินตนาการวาคนกลุมนั้นจะเปนเทพ

ที่สําคัญการเขาถึงระดับเทพเปนเรื่องที่ยากมาก

“สถานการณยากจะเขาใจมากขึ้นทุกที” เฟนหงุดหงิด “อยางไร

ก็ตาม ขาคิดวาจะไมเขาไปยุงเกี่ยวกับเรื่องเหลานี้ ขาจะรอให
อาจารยกลับมา

ในอากาศเหนือเมืองหลวงของจักรวรรดิโอเบรียน มีผคู นหนาแนน

ปรากฏตัวขึ้น

มีคนเกือบพันคนบินอยูในกลางอากาศ

“พวกนั้น พวกนั้นคือ..” พลเมืองชาวเมืองหลวงมากมายเงยหนาขึ้น

จองมองอยางเหลือเชื่อ เทาที่พวกเขารู นอกจากจอมเวทธาตุลม คน
ที่สามารถบินไดโดยทั่วไปจะเปนพวกเซียนทั้งนั้น แตตอนนี้ คน
จํานวนมากมายปรากฏอยูในกลางอากาศ

“พวกเขาไมไดเปนเซียนกันหมดหรือ มีมากมายขนาดนั้นไดยังไง?”
พลเมืองหลายคนของเมืองหลวงสายศีรษะเหลือเชื่อ พวกเขาชื่อวา
ตองเปนจอมเวทธาตุลม
ในกลางอากาศทามกลางกลุมยอดฝมือที่กําลังบิน ผูนําเปนบุรุษหนุม
รูปงามสวมชุดยาวเปนประกายแสงสีทอง ดานหลังของเขามียอดฝมือ
สามแถว ขณะที่ดานหลังทั้งสามมียอดฝมือกลุมใหญที่เขาแถวอยาง
เปนระเบียบ ที่ดานหลังสุดมียอดฝมืออีกหลายรอยคน กลุมเหลานั้น
เปนกลุมที่ออนแอที่สุด และเปนเซียนสุดยอด

“นี่คือจักรวรรดิที่ใหญที่สุดในทวีปยูลานใชไหม?” บุรุษหนุมรูปงาม
หัวเราะอยางชั่วราย “และพวกเขาเทิดทูนคนที่ชื่อโอเบรียน?”

“ใชขอรับ ลอรดแอดกินส” ชายชราผมเงินที่อยูดานหลังเขาพูดดวย

ความเคารพ “โอเบรียนผูนี้นาจะฝกฝนมาแคหาพันป ตามที่เราคาด
เอาไว พลังของเขานาจะเปนที่ระดับเทพชั้นตน” นํ้าเสียงของชายชรา
ผมหงอกเต็มไปดวยความเหยียดหยามโอเบรียน

“อยางนั้น ภูเขาเทพสงครามก็อยูที่ขางหนาเรา” บุรุษหนุมรูปงาม

มองดูภูเขาเทพสงครามที่อยูใกลๆ ซึ่งมีคนจํานวนมากที่ฐานภูเขา
กําลังจองมองมาที่พวกเขา บุรุษหนุมรูปงามสายหนา “เทพชั้นตน
เรียกตัวเองเปนเทพสงคราม ชางโออวดตัวเองจริงๆ ขาไมชอบทาทาง
ของภูเขาเทพสงครามเลย”

“โอว..ลอรดแอดกินสผทู รงอํานาจ โปรดอนุญาตใหขานอยไดทําลาย

ภูเขาเล็กๆ ที่ขัดหูขัดตานี้เสียเถิด” ดานหลังบุรุษหนุมรูปงาม ปรากฏ
รางของบุรุษหนุมผมเงินอีกคนหนึ่ง บุรุษหนุมผมเงินเมื่อเห็นวาเจานาย
ของเขาไมสั่งเปนอยางอื่น เขากวาดแขนออกทันที
ทันใดนั้นแกนธาตุนับไมถวนเริ่มรวมตัวกัน และเหนือภูเขาเทพ
สงครามขนาดใหญเกิดเสียงครืนครันสามารถไดยินชัด

“เกิดอะไรขึ้น” ศิษยกิตติมศักดิ์และศิษยสายตรงของเทพสงคราม
รูสึกประหลาดใจตอเหตุเปลี่ยนแปลงของแกนธาตุโดยรอบ

“ฮึ่ม” บุรุษหนุมผมเงินหัวเราะเย็นชา จากนั้นกวาดมือของเขา “บึ้ม!”

ในอากาศเหนือภูเขาเทพสงคราม เกิดพายุดาบนับไมถวนปรากฏขึ้น
เปนการกอตัวโดยตรงของเวทตองหาม ‘พายุลางโลก’ แตหากจะพูด
โดยตรง.. เทียบกับพายุ ‘ลางโลก’ ดาบสายลมทุกเลมลวนทรงพลัง
มากกวาเปนรอยเทาหรือพันเทา ดาบสายลมทุกเลมกระพริบเปนแสง
สีทอง ปรากฏดาบสายลมนับไมถวนฟนลงมา

“หนี, เร็วเขา!!!” เสียงตะโกนเรงรอนดังมาจากภายในภูเขาเทพ

สงคราม
แตดาบสายลมเหลานี้รวดเร็วเกินไป แมแตพวกเซียนก็ยังไมมีโอกาส
หนีไปไดไกลกอนที่จะถูกใบมีดนับไมถวนเหลานี้ฟนใส

“ครืนนน…” ภูเขาเทพสงครามขนาดมหึมา รวมทั้งกอนหิน ตนไม

พืชและภูเขาเอง.. ภายใตการโจมตีของดาบสายลมนับไมถวนซึ่งแฝง
แสงกระพริบสีทองถูกฟนขาดเปนชิ้นๆพังทลาย แมแตเซียนอยาง
คาสโตรและบลูเมอร….
พวกเขาไมสามารถทนรับไดแมแตดาบเดียวหรือสองดาบ

“อาคคคค!” เสียงกรีดรองโหยหวน พวกเซียนถูกสับจนเหลือแตเศษ

เนื้อ

แคเพียงผานไปไมกี่วินาที

ภูเขาเทพสงคราม ถูกดาบสายลมเหลานั้นฟนใสและหายไปไมเหลือ
ในพื้นที่ซึ่งภูเขาเทพสงครามเคยตั้งอยู เกิดเปนหลุมอุกกาบาตลึกนา
สยดสยอง

“อืม..ไมเลว” บุรุษหนุมมีสีหนายิ้มพอใจ

นัยนตาของบุรุษหนุมผมเงินมีแววยินดีทันที เขาคํานับดวยความ
เคารพจากนั้นถอยกลับเขาไปในแถว

“หือ?” บุรุษหนุมขมวดคิ้วทันที ดวยพลังของเขา เขาสามารถพบได

วาภายในหลุมอุกกาบาตลึก เฟนรอดชีวิตจากดาบสายลมลางโลกได
เขาพยายามปองกันศีรษะของเขาไว และสวนรางกายที่เหลือฟนฟู
ซอมแซมดวยความเร็วสูง

ขณะเดียวกัน เฟนที่อยูในสภาพยํ่าแยตอนนี้กําลังดําดินไปทางทิศ
ตะวันออกดวยความเร็วสูง
แววไมพอใจฉายผานในดวงตาของบุรุษหนุมผมเงิน ในพริบตานั้น เขา
เตรียมจะดําดินลงไป แตบุรุษหนุมมองเขาอยางเยือกเย็น “กลับมา”
รางของบุรุษหนุมผมเงินดูเหมือนจะควบคุมไดดังใจ เนื่องจากเขาโฉบ
กลับขึ้นมาในกลางอากาศ เขาไมสามารถบินลงไปไดอีก

“วันนี้ขา แอดกินสกําลังอารมณดี ในเมื่อเจาเด็กนอยสามารถรอด

อยูได อยางนั้นขาจะใหชีวิตมันในวันนี้” บุรุษหนุมรูปงามหัวเราะทันที

“ขอรับ ขอรับ” บุรุษหนุมผมเงินบินกลับมาอยางหวาดผวา

“สหายนอย ในอนาคตขางหนา เมื่อเจาพบกับสหายโอเบรียน บอก

เขาดวยวาขา แอดกินสยึดครอบครองจักรวรรดิโอเบรียนไวแลว
นอกจากนี้บอกเขาดวยวาจะใหดีที่สุดอยาเรียกตัวเองวา ‘เทพ
สงคราม’ อีกในอนาคต ขารูสึกอึดอัดเมื่อไดยินชื่ออยางนั้น” เสียง
ของบุรุษหนุมรูปงามกองอยูในใจของเฟนที่กําลังหนีอยูใตดิน

ลึกลงไปใตดิน รางของเฟนฟนคืนสภาพจนถึงเอวแลว
“มันจบแลว จบสิ้นแลว” ใจของเฟนอยูในสภาพสับสน

เมื่อเขาคิดยอนไปถึงฉากภาพในตอนนั้นหัวใจของเฟนสั่นสะทาน
ดาบสายลมนับไมถวนโจมตีใสเซียนชั้นสูงสุดอยางเขา เขาสามารถ
รอดชีวิตอยูไดโดยใชสมบัติเทพคุมครองศีรษะของเขา เหตุผลเดียวที่
เขาสามารถปกปองศีรษะของเขาไดก็แคเพราะศีรษะของเขามีพื้นที่
กวางเทาชองวางพื้นที่โจมตีพอดี

ถาศัตรูใหความสนใจระมัดระวังเฟนเปนพิเศษ เฟนอาจจะตายไปแลว

ถาเฟนไมมีมุกชีวิต เขาอาจตายไดเชนกัน

“ชางนากลัวจริงๆ” เฟนไมสามารถคลายใจได “แอดกินส? และเขา

ตองการสงสารใหอาจารยอยางนั้นหรือ?”

เฟนรูสึกในทันทีวา…

เหลายอดฝมือที่ปรากฏตัวกะทันหันมีพลังเหนือกวาเทพสงครามโอ
เบรียนอาจารยของเขามากมาย

“ทั้งหมดที่ขาทําไดคือไปพบกับลินลี่ย” เฟนรูสึกขมขื่นใจ ภูเขาเทพ

สงครามขนาดมหึมาและศิษยกิตติมศักดิ์และศิษยสายตรงถูกทําลาย
ทั้งหมด นอกจากเฟนแลว มีศิษยเพียงสองสามคนที่รอดชีวิตจาก
ภูเขาเทพสงคราม

ทั้งสองสามคนนั้นตอนนี้อยูในพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์ และรับผิดชอบใน
การทําสงคราม
“แมแตบลูเมอรก็ตาย ถาโอลิเวอรรเู ขา..อนิจา..” เฟนรูสึกปวดหัว
อยางหนัก
ในอากาศเหนือภูเขาเทพสงคราม

“จงบอกรายละเอียดเกี่ยวกับเบรุตออกมา เบรุตผูนี้ควบคุมทวีปยู
ลานนี้ไวไดต้งั แตเมื่อใด?” บุรุษหนุมรูปงามขมวดคิ้วขณะที่เขาพูด
อยางไมพอใจ

ชายชราผมหงอกที่อยูดานหลังเขาพูดดวยความเคารพทันที “ลอรด
แอดกินส! ในอดีต..ขานอยเองก็อยูในทวีปยูลาน ในเวลานั้นขาไดรจู ัก
เบรุต เบรุตผูนี้เปนอสูรระดับเทพ เมื่อเขาโตเต็มวัย เขาจะกลายเปน
เทพชั้นตนตามปกติ อยางไรก็ตามเบรุตเองก็มีพลังที่นากลัวตาม
ธรรมชาติ และเทพชั้นตนธรรมดาก็ไมใชคตู อสูของเขาแมแตนอย ที่
สําคัญ ขาถูกจองจําในพิภพเกบาโดส สําหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเบรุตหลัง
จากนั้นมาขาไมอาจทราบได”

“โอว ยุคของเจาหรือ? ดูเหมือนวาเบรุตผูนี้อยูมาเพียงไมกี่แสนป

สินะ” บุรุษหนุมรูปงามคอนขางจะเหยียดหยาม
“ลอรดแอดกินส เบรุตผูนี้เปนเทพชั้นสูงขอรับ” ชายชราผมเงินรีบ
กลาว “แมวาขาจะไมแนใจในรายละเอียดกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น
ในพิภพจองจําของเรา ขาไดยินขาวมาบางอยาง ระหวางที่มีสงคราม
ลางโลกเมื่อหมื่นปที่แลว เขาสามารถฆาเทพชั้นสูงไดดวย”
“ฮึ่ม..”
บุรุษหนุมรูปงามแคนเสียงเย็นชา “ฆาเทพชั้นสูง? คําถามก็คือ เทพ
ชั้นสูงแบบไหนที่เขาฆา! เทพชั้นสูงที่ผานการกลั่นรวมกับประกาย
ศักดิ์สิทธิ์และเทพชั้นสูงที่ผานการรูแจงดวยตนเอง พวกเขาเทียบกัน
ไดหรือ? นอกจากนี้.. ในพิภพเกบาโดสก็มีเทพชั้นสูงอยูไมนอยเชนกัน
แลวทําไมพิภพจองจําเกบาโดสถึงมีเพียงหาราชันยไดเลา? แมวาจะ
ผานไปนานหลายปแลว ไมมีใครเลยที่ทําอันตรายตอตําแหนงนั้นได
เทพชั้นสูงเหลานั้นเพียงแตรจู ักกฎ แตไมมีความรูวาจะเอากฎ
ธรรมชาติเหลานั้นมาใชอยางไรใหเกิดประสิทธิภาพการโจมตี .. ไมวา
หาราชันยคนไหนก็สามารถฆาเทพชั้นสูงเหลานั้นไดอยางงายดายทั้ง
นั้น!”

“ตอใหขาไมใชหนึ่งในราชันย ก็ไมใชเรื่องยากเกินไปที่ขาจะฆาเทพชั้น
สูงธรรมดาหลายคนในรวดเดียว” บุรุษหนุมรูปงามมีความมั่นใจมาก

ชายชราผมขาวเขาใจความตั้งใจของเจานายของเขาดี เห็นไดชัดวาแอ็
ดกินสผนู ี้ตองการกําจัดเบรุต
“ลอรดแอดกินส อยาประมาทเกินไป สมมติวาเบรุตผูนี้เปนทูตของ
มหาเทพ! เขาเปนคนที่ควบคุมสุสานเทพเจา!” ชายชราผมหงอกรีบ
โนมนาว

“ทูตของมหาเทพ?” แอดกินสขมวดคิ้ว
“ถูกแลว เปนไปไดมากวาเขาจะครอบครองสมบัติมหาเทพซึ่ง
มหาเทพมอบหมายใหเขาไว” ชายชราผมขาวตั้งใจสรางเรื่องโกหก
ไมมีใครไดเบาะแสวาเบรุตมีสมบัติมหาเทพหรือไม อยางไรก็ตาม
ชายชราผมหงอกไมตองการใหเจานายเขาที่เพิ่งจะหลบหนีออกมาได
ตองสูเสี่ยงชีวิตกับยอดฝมือระดับเดียวกัน

ถาเขาชนะก็ดีไป แตถาเขาแพ?

“ฮึ่ม.. ก็ได ตอนนี้ ขาจะไมไปจัดการเบรุตกอน” แอดกินสหันไปมอง

ทวีปกวางใหญ เหมือนกับกําลังคิดยอนกลับไปชวงเวลาที่ผานมานับป
ไมถวนและกิจการของเขาในทวีปยูลาน

“นาเสียดาย ในอดีตนั้นทวีปชิงหยาใหญกวาทวีปนี้เปนพันเทา แมวา

หลังจากทวีปชิงหยาแตกออกเปนหาทวีปเนื่องจากสงครามใหญ แตก็
ยังใหญกวาทวีปนี้ แตบัดนี้ ทวีปอื่นอีกสี่ทวีปถูกทําลายไปหมด มีแต
เพียงทวีปเดียวที่เหลืออยู และมีชื่อวาทวีปยูลาน

ปราสาทเลือดมังกร วันนี้เปนวันที่คึกคักเปนพิเศษ
เฟนดําดินมาตลอดทางจากจักรวรรดิโอเบรียน เพียงแตเมื่อออกจาก
ชายแดนจักรวรรดิเทานั้น เขาจึงผุดขึ้นมาบนผิวดินและจากนั้นบินดวย
ความเร็วสูงจนกระทั่งถึงปราสาทเลือดมังกรในที่สุด
“ลินลี่ย” เฟนบินตรงเขาไปในหองโถงใหญปราสาท
 “ทานพอ, ใตเทาเฟนมาเยือนขอรับ” ที่ประตูทางเขา เทยเลอรตะโกน
ทันทีและคนกลุมใหญเดินออกมาจากหองโถงใหญ ที่อยูดานหนาที่สุด
คือลินลี่ย เดเลีย เดลี่และโอลิเวอร ดานหลังพวกเขาเปนเซียนอีก
หลายคน

“เฟน, ทําไมทานมาในสภาพยํ่าแยขนาดนั้น? เกิดอะไรขึ้น?” ลินลี่ย

ถามทันที

แมวาเฟนจะเปลี่ยนชุดใหมๆ ขณะที่เขามาถึง แตหนาของเขายัง

มอมแมมไปดวยฝุน และใจของเขาตอนนี้อยูในสภาพแตกตื่น คอน
ขางนาประทับใจวาเขายังจําวิธีเปลี่ยนเสื้อผา และเขายังจําไดหลังจาก
การปรากฏตัวของเฟนอยางนั้นหรือ?

“จบสิ้นแลว ภูเขาเทพสงคราม จบสิ้นแลว จักรวรรดิโอเบรียน.. ไม

ไดเปนของอาจารยอีกตอไปแลว” เฟนสายศีรษะพูดอยางขมขื่น

เฟนอยูที่ยอดเขาและเห็นประจักษถึงพลังของศัตรู เขาสามารถบอก
ไดวาจํานวนกองกําลังของศัตรูมียอดฝมือเกือบพัน

“ภูเขาเทพสงครามของพวกทานถูกทําลายดวยหรือ?” ขณะนั้นเอง
มีเสียงดังขึ้นจากดานหลังลินลี่ย เปนดิ๊กซี่ กับเซียนจอมเวทอีกหลาย
คน
“ทําไมพวกเจา…” เฟนคอนขางประหลาดใจ
ดิ๊กซี่หลังจากฝกอยูหลายสิบปก็เขาถึงระดับเซียนจอมเวทเชนกัน
สีหนาของดิ๊กซี่มีอาการฝนยิ้ม “เราคอนขางจะดีกวาทานเล็กนอย
อยางไรก็ตามศัตรูทําลายพระราชวังหลวงจักรวรรดิยูลานดวยเชนกัน
แคเพียงโจมตีครั้งเดียว ศิษยผเู ปนสหายสองคนของขาที่ประจําการ
อยูในวังตายทันที พวกเราที่เหลือหนีมาที่นี่ จักรวรรดิยูลานของเรา
กําลังจะมีเจาครองใหมเชนกัน!”

“เฟน ทําไมทานหนีมาที่นี่คนเดียว? นองชายขาอยูที่ไหน?” โอลิเวอร

ถามทันที

บลูเมอร?

เฟนไดแตอึ้ง เขาไมรจู ะพูดอะไร

“แยแลว!” ลินลี่ยสีหนาเปลี่ยน และจองไปทางทิศเหนือ “ขาเกรงวา

จะมีเรื่องอยางเดียวกันเกิดขึ้นในเมืองหลวงจักรวรรดิบาลุคของเรา!”
“พี่ใหญ, อยางนั้นซีนา…” วอรตันกังวลใจทันที

“รออยูที่นี่ ขาจะเดินทางไปเอง” ลินลี่ยไมมีเวลาจะเสีย เขาเรง

ความเร็วจนถึงขีดจํากัดหายลับขอบฟาดานเหนือทันที
แมแตจักรวรรดิโอเบรียนและจักรวรรดิยูลานก็อยูในสภาพลมสลาย
ลินลี่ยอดหวงถึงจักรวรรดิบาลุคของเขาวาจะถูกโจมตีอยางเดียวกัน
ตอนที่ 4 โหดรายทารุณ

“ครืนนน..” เมฆดําครอบคลุมทองฟา และสายฟาคํารามรุนแรง

รางมนุษยเลือนรางรางหนึ่งพุงฝาอากาศทะลุผานเมฆหนาครึ้มขณะที่
บินขึ้นเหนือดวยความเร็วสูง เปนลินลี่ยที่อยูในสภาพเรงรอน ทั้งจัก
วรรดิยูลานและจักรวรรดิโอเบรียนถูกโจมตีอยางหนัก ลินลี่ยยอม
กังวลถึงจักรวรรดิบาลุคของเขาเปนธรรมดาเชนกัน

“หวังวา… หวังวาซีนาจะปลอดภัย” ลินลี่ยพึมพํา

ราชวังบาลุคของจักรวรรดิบาลุคเปนที่พํานักของจักรพรรดิซีนา,
ราชินีและคนอื่นๆ แนนอน วังหลวงของจักรวรรดิไดรับการปกปอง
โดยเซียน และเซียนที่ปกปองรักษาก็คืออังเกพี่รองของพี่นองบาร
เกอร

รางที่เคลื่อนไหวอยางรวดเร็วของลินลี่ยชะงัก สายตาของเขาเพงมอง
รางสองรางที่ขอบฟาเหนือ
หนึ่งในนั้นเปนรางสูงใหญ ขณะที่อีกรางหนึ่งเปนรางที่มีขนาดใหญกวา
คนธรรมดามาก

“แยแลว” ลินลี่ยจําพวกเขาไดทันที สองคนนี้คือรางแปลงของสุด

ยอดนักรบ อังเกและซีนา ซีนาในตอนนี้เปนนักรบระดับเกาชั้นสูง
หลังจากแปลงรางแลวเขาเปนนักรบระดับเซียน ขณะที่อังเกเขาถึง
ระดับเซียนมานานแลว

“ลอรดลินลี่ย!” อังเกและซีนาหนีท้งั ที่อยูในสภาพเศราโศก รอง

เรียกทันทีเมื่อเห็นลินลี่ย

ลินลี่ยสามารถบอกไดวาเกล็ดรางมังกรแปลงของซีนานักรบเลือด
มังกรฉีกขาดไปมากมีเลือดหลั่งออกทั่วตัว ขณะที่รางแปลงของนักรบ
อมตะระดับเซียนอังเก แมวาจะไดรับบาดเจ็บหนัก แตเห็นไดชัดวา
เขาอยูในสภาพเศราโศกเชนกัน

“ทานลุง!” ทันทีที่ซีนาเห็นลินลี่ย เขาเริ่มหลั่งนํ้าตาทันที

ลินลี่ยรสู ึกกระวนกระวายใจมาก

ซีนาเปนคนที่ใจเย็นมั่นคง เพราะเห็นเขารองไห แสดงวาสถานการณ

จะตองเลวรายอยางมาก

ซีนาที่ไดรับบาดเจ็บสาหัสสงบใจไดเล็กนอย ตอนนี้ที่เขาเห็นลินลี่ย
เขาคืนรางเปนมนุษยกางเกงเขาฉีกขาด และรางของเขาเต็มไปดวย
เลือดและบาดแผล ลินลี่ยเขาไปถึงและใชมือกดทาบไหลซีนา ใชพลัง
ของมุกชีวิตถายเทเขารางของซีนา
บาดแผลของซีนาสมานตัวอยางรวดเร็ว

“ทุกคนตายหมดแลว พวกเขาตายกันหมด” ซีนาสะอื้นจนสั่นไปทั้ง

ตัว “ทุกคนในวังหลวงนอกจากขากับลุงอังเก พวกเขาลวนตายหมด
สิ้น ภรรยาขา, ลูกชายขา ตายหมดทุกคน!!!”

“ตายหมด?” ลินลี่ยไดแตโกรธมาก

เขาคาดวาสถานการณจะแย แตกลับแยยิ่งกวาที่เขากลัว

“เทพพวกนั้น, ทําไมพวกเขาตองสังหารคนทั่วไปดวย? หรือวาพวก

เขาเพียงแตอวดพลังพวกเขาดวยการฆาคนที่ไมรอู ิโหนอิเหน? ลูก
ของซีนาชื่อคาส…” ลินลี่ยจําภาพเมื่อสิบวันกอนได

เปนงานฉลองศักราชใหมยูลาน ซีนาพาภรรยาและลูกชายมาที่
ปราสาทเลือดมังกรฉลองวันหยุดรวมกัน
คาสอายุเพียงเจ็ดปในตอนนั้น ลินลี่ยต้งั ใจรอใหคาสเติบโตมากกวานี้
จากนั้นจะพาเขากับอารโนลดไปกระตุนเลือดนักรบเลือดมังกรในสาย
เลือดพวกเขา แต.. ใครจะคิดกันเลาอนาคตของคาสจบกอนที่พวก
เขาจะเริ่มตน
“บัดซบ!!!” ลินลี่ยอดลอบสบถดาไมได
ซีนาขบฟนเชนกัน “ขาจะตองฆาคนพวกนั้นใหได”

นักรบเลือดมังกรมีระดับการขยายพันธุที่ตํ่ามากอยูแลว

ตัวอยางเชน ลินลี่ยมีเพียงเทยเลอรกับชาชาสองฝาแฝดเทานั้น วอร

ตันมีบุตรเพียงคนเดียว ก็คือซีนา ซีนาเองก็มีลูกเพียงคนเดียว แมวา
ในฐานะจักรพรรดิปกครองจักรวรรดิ เขาจะมีภรรยาไดสองสามคน
แตเขาก็มีลูกชายคนนี้เพียงคนเดียว”

“ทานลุง, ทานตองชวยขาลางแคน ทานตองชวย!” หนาของซีนาน

องดวยนํ้าตา

ลินลี่ยพยักหนาหนักแนน

“อังเก, สถานการณเปนยังไง? เลารายละเอียดใหขาฟงดวย” ลินลี่ย

มองอังเกอยางเครงขรึม
อังเกพยักหนาและกลาว “ลอรดลินลี่ย ไมนานมานี้ ขายังอยูในวัง
หลวง แตจๆู ขารูสึกถึงพลังที่นากลัวมาจากเหนือวังหลวง ดังนั้นขา
จึงวิ่งออกจากหองทันที เมื่อขามองดูดานบน ขาเห็น.. ยอดฝมือเปน
รอยบินอยูในกลางอากาศ”
“เกือบรอย?” หัวใจของลินลี่ยสั่นสะทานเล็กนอย
กอนนั้นเมื่อโอลิเวอรฟนเปดเขื่อนเกรทโบธาดวยกระบี่ของเขา เขา
ปลอยยอดฝมือออกมาหลายพัน มีหลายคนที่มีฝมือทรงพลังกวาลิน
ลี่ยมาก แนนอนยอดฝมือทั้งหมดเปนเซียน แตก็มีที่เปนเทพอยูดวย
และเทพที่อยูในจํานวนนั้นอาจจะมีเทพชั้นสูงก็ได

เมื่อไดยินวามียอดฝมือเกือบรอยคนปรากฏอยูในอากาศเหนือวังหลวง
ในเมืองหลวงจักรวรรดิบาลุค เขารูวาผูนําที่รวบรวมยอดฝมือนี้ไวได
อยางนอยตองเปนเทพชั้นตน หรือบางทีอาจเปนเทพชั้นกลาง!

“เวลานั้น กอนที่ขาจะมีโอกาสไดพูดอะไร ผูนําของพวกนั้นยิ้มและ

จองมาที่ขา เขาพูดกับขาโดยใชสัมผัสเทพ เขาบอกวา ‘สหายนอย..
กลับไปบอกลินลี่ยวา ตั้งแตวันนี้เปนตนไปจักรวรรดิบาลุคนี้เปนของขา
โอ-จวิน” อังเกหยุดชะงัก

ลินลี่ยหนาหมนหมอง

“โอจวินหรือ?” ลินลี่ยไมเคยไดยินชื่อนั้นมากอน แตลินลี่ยสามารถ

บอกไดวาคนผูนี้เรื่องของเขาเปนอยางดี

“แลวจากนั้นละ?” ลินลี่ยถาม

ตาของอังเกมีแววสยดสยองขณะที่เขาพูด “และจากนั้น, โอจวินแค

ยิ้ม ทั่วทั้งรางของเขาสวางไสวดวยแสงสีขาว เหมือนกับแสงศักดิ์สิทธิ์
ของศาสนจักรเจิดจรัส พื้นที่ของวังหลวงที่สัมผัสกับแสงศักดิ์สิทธิ์จะ
สลายกลายเปนผุยผง นางกํานัล มหาดเล็กและราชองครักษถูกแสง
นั่นทําลายเหลือแตเถาถาน ขาแปลงกายทันที ขณะที่ซีนาก็แปลงกาย
เชนกัน ภายใตแสงนั้นพลังของขาปองกันได แตซีนาบาดเจ็บสาหัส”

ลินลี่ยอดหนักใจไมได

“แสงที่รางของเขาปลอยออกมาเพียงพอทําใหซีนาในรางแปลงมังกร
ตองบาดเจ็บสาหัส?” ลินลี่ยแนใจวาเทพชั้นตนทั่วไปคงไมมีพลังเชน
นั้นแน

สําหรับเทพชั้นตนจะฆาเซียนคนหนึ่งนั้น โดยทั่วไปเขาจะใชสนามพลัง
เทพกอน หรือไมก็อาศัยความสามารถอยางอื่นของเขา ที่เขา
สามารถปลอยแสงรัศมีไดคลุมทั่ววังทั้งหมด แตก็ยังมีพลังยิ่งใหญ
อยางนั้น… มีแนวโนมวาศัตรูจะเปนเทพชั้นกลาง ตอใหเขาเปนเทพชั้น
ตน ก็ตองเปนเทพชั้นตนระดับสูงแนนอน”

“กลับกันกอนเถอะ” ลินลี่ยขมวดคิ้ว
ซีนาและอังเกพยักหนาเล็กนอย บินตามหลังลินลี่ย ขณะที่พวกเขา
กลับมายังปราสาทเลือดมังกร

ณ ปราสาทเลือดมังกร
ลินลี่ย ซีนาและอังเกลงมายืนที่หนาประตูปราสาทเลือดมังกร ตอนนี้
คนที่อยูที่หองโถงใหญไมกี่คน ทุกคนคุยกันเบาๆ ดิ๊กซี่ เฟนและคน
อื่นๆ รูสึกอนาถใจกันทุกคน.. แตคนที่สีหนายํ่าแยที่สุดคือโอลิเวอร

โอลิเวอรไดทราบจากเฟนวาบลูเมอรนองชายของเขาตายแลว!

นองชายของเขา!

พอแมของพวกเขาเสียชีวิตเร็ว โอลิเวอรจึงดูแลนองชายดวยตัวเอง
นองชายของเขาเปนเพียงสมาชิกครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู! เมื่อ
บลูเมอรเขาวิทยาลัยเทพสงครามได ในที่สุดโอลิเวอรก็หมดหวงและ
เริ่มอุทิศตัวใหกับการฝกฝนของเขา ใครจะคาดคิดกันวา… ขาวรายที่
นากลัวจะมาถึงวันนี้ได!

บลูเมอรสําหรับโอลิเวอรแลว ก็เหมือนกับวอรตันที่มีความสําคัญตอลิ
นลี่ย!

นองชายของเขาตาย เขาจะไมโกรธไดอยางไร?
“ลินลี่ย, สถานการณเปนยังไงบาง?” เดเลียเขามารับหนาพวกเขา
ทันที เมื่อเห็นลินลี่ย ซีนาและอังเก ทุกคนออกมาตอนรับพวกเขาดวย
เชนกัน
ลินลี่ยมีสีหนาปนยาก เขาไดแตสายหัว
 “ซีนา, เกิดอะไรขึ้น?” วอรตันมีสีหนากังวล และเขาตะโกนถามดวย
ความสงสัย

“ปง!”

ซีนาคุกเขาตอหนาวอรตันทันทีพลางสะอื้น “ทานพอ, ทุกคนในวัง

หลวง นอกจากขากับลุงอังเก ลวนตายหมด ภรรยาขาก็ตาย แมแตลูก
คาสก็พลอยตายไปดวย! ทุกคนตายหมด!” ซีนารักลูกชายของเขา
มาก

ลูกชายคนเดียวของเขา

“ลูกคาสก็ตายดวยหรือ?” วอรตันสะทานเหมือนถูกฟาผา หนาของ

เขาซีดขาว นีนาที่อยูขางวอรตันยังไมอาจเชื่อไดเลย

รุนผูเยาวของตระกูลบาลุคประกอบดวยอารโนลดและคาส เด็กทั้ง
สองคน ทั้งลินลี่ยและวอรตันเอ็นดูรักใครหลานทั้งสองมาก อารโน
ลดปกติจะอยูกับเทยเลอรบิดาของเขา ในปราสาทเลือดมังกร
สําหรับคาส เขาจะใชชีวิตอยูกับบิดามารดาในวังหลวงตามปกติ

“พี่ใหญ, เราตองลางแคน” วอรตันมองดูลินลี่ย

แตลินลี่ยยังคงเงียบ
 “ทานพอ, ทานลุง” ซีนาเริ่มคลายใจจากความโกรธและและเกลียด
ชัง, กลับคืนสูสภาพความคิดแจมชัดตามปกติของเขา “ศัตรูที่ปรากฏ
ออกมาอยางฉับพลัน… มีจํานวนเกือบรอยคนบินอยูเหนืออากาศ โอจ
วินเปนผูนําที่มีพลังอยางนาทึ่ง เรายังไมมีโอกาสที่ดีในตอนนี้ สําหรับ
ตอนนี้ เราตองอดทน”

อดทน!

ลินลี่ยอดชําเลืองมองซีนาไมได หลังจากไดรซู ึ้งถึงพลังของโอจวิน ลิน

ลี่ยไมกลาเขาสูกับเขาอยางบุมบามอีกตอไป

ที่สําคัญ…

ใครจะรูกันวายอดฝมือที่หนีออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดสจะทรง
พลังมากขนาดไหน? ยังไมแยนักถาพวกเขาเปนแคเทพชั้นตน แตถา
พวกเขาเปนเทพชั้น… จากระดับพลังปจจุบันของเขา ถาเขาจําเปน
ตองสู มีแนวโนมวาไมตางอะไรกับการหาที่ตาย เขาสูญเสียเด็กไปคน
หนึ่งแลว แตสมาชิกครอบครัวคนอื่นยังมีชีวิต!

เมื่อดูเดเลียที่อยูเคียงขาง จากนั้นลินลี่ยมองดูลูกชายของเขา เทยเลอ

ร รวมทั้งครอบครัวหางๆ ของฮิลแมน ลูกๆ ของหาพี่นองบารเกอร
และที่ยิ่งกวานั้น.. ในหองโถงใหญ คนที่รวมตัวกันอยูนี้ ทุกคนเปน
ครอบครัวและญาติสนิทมิตรสหายของลินลี่ยท้งั นั้น
“ขาไมอาจเสี่ยงได” ลินลี่ยเตือนตนเอง

เฟนที่นั่งอยูใกลๆ ลุกขึ้นยืนเชนกัน เขาพูดอยางจริงจัง “ยอดฝมือ

มากเกินไปจูๆ ก็โผลมาอยางไมมีปมีขลุย คนจํานวนเกือบพันคนโจมตี
ภูเขาเทพสงครามของเขา แตมีเพียงหนึ่งในพวกเขาเทานั้นที่เปนคน
โจมตี ดวยการพลิกฝามือ เขาเปลี่ยนภูเขาเทพสงครามจนพังทลาย
เหลืออยูแตซาก! ความแตกตางในเรื่องพลังระหวางเรามีมากเกิน
ไป! ลินลี่ย! เจาตองระมัดระวังดวย”

“ลินลี่ย” โอลิเวอรมองดูลินลี่ยเชนกัน “อดกลั้นไว!”

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

ตอนนี้, โอลิเวอรกําลังอดกลั้นเชนกัน เขาตองการลางแคนใหบลูเม

อร บางทีสําหรับคนอื่นๆ บลูเมอรไมมีความสําคัญมาก แตสําหรับ
โอลิเวอร, บลูเมอรคือครอบครัวคนเดียวในโลกของเขา แตจากคําอธิ
บายของเฟน โอลิเวอรเขาใจ…
เขาไมสามารถลางแคนได อยางนอย ตอนนี้ยังไมสามารถทําได

“ในวันขางหนา, ทุกคนจําเปนตองพักอยูที่ปราสาทเลือดมังกร พวก

เจาไมตองออกไปขางนอก” ลินลี่ยมองดูทุกคนขณะที่ออกคําสั่ง
“อีกสองสามเดือน เมื่อเทพสงครามและคนอื่นๆ กลับมาเราจะคุยกัน
ในรายละเอียดหลายๆ อยาง”
พวกเขาไมมีความเห็นเปนอยางอื่น พวกเขาตองทน

ยอดฝมือเปนพันๆ คนหนีออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดส และมี

เพียงสวนนอยที่มงุ หนาไปยังดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลกและออกไปจาก
ทวีปยูลานเพื่อไปยังพิภพสี่จอมเทพและพิภพเจ็ดธาตุศักดิ์สิทธิ์ มีอีก
หลายคนที่แยงชิงที่อยูในทวีปยูลาน

บานเกิดของยอดฝมือที่ทรงพลังทั้งหมดที่ถูกจองจําอยูในพิภพเกบาโด
สก็คือพิภพยูลาน

แนนอนวาในอดีตกาลนานมากแลวของพิภพยูลาน ยังมีสิ่งมีชีวิต
ประจําธาตุ, มนุษยอสูร ฯลฯ.. ที่สําคัญ ความเปนจริงในเร็ววันนี้ ที่
ทําใหทวีปยูลานเปนเหมือนปจจุบัน พวกยอดฝมือหลายคนเหลานี้
กลับมายังแผนดินเกิดของพวกเขา ทุกคนมีความตั้งใจเปนของตนเอง

กลุมที่ออนแออาจจะแยงชิงพื้นที่ไดเล็กนอย และกลายเปนเจา
ปกครองทองถิ่น
กลุมที่ทรงพลังจะกวาดทําลายลางราชตระกูลที่ยังคงอยู และดวย
พลังของพวกเขา พวกเขาสามารถชิงครอบครองไดท้งั จักรวรรดิ

สําหรับยอดฝมือที่หนีมาจากพิภพจองจําเกบาโดส พวกยอดฝมือเดิม
ของทวีปยูลานถือวาไมมีอะไร พวกเขาไมสามารถสูตอบโตไดเลย
แมแตนอย ความแตกตางระหวางพลังมีมากเกินไป แมแตคนที่ทรง
พลังที่สุดในฝายพวกเขา อยางลินลี่ยและโอลิเวอรก็ยังถูกบังคับให
ตองอดทนไมตางไปจากเซียนธรรมดา

สิบแปดแควนอิสระภาคเหนือ

ยอดฝมือนับสิบๆ บินมาในอากาศเหนือสิบแปดแควนอิสระภาคเหนือ
ผูนําของกลุมเปนพี่นองฝาแฝด แมวาพวกเขาจะเปนแฝดกัน แตก็ยังมี
ความแตกตางกันเล็กนอย คนหนึ่งมีผิวคลํ้ามากกวา ขณะที่อีกคน
หนึ่งมีผิวขาวกวา

“พี่ใหญ, จักรวรรดิยูลานและจักรวรรดิบาลุคถูกยึดไปแลว แมแตคน

ที่ทรงพลังอยางลอรดแอดกินสก็ไดไปเพียงจักรวรรดิโอเบรียน ดู
เหมือนเราสองพี่นองตองหาที่อื่นลงหลักปกฐานกันแลว พื้นที่สิบแปด
แควนอิสระภาคเหนือคอนขางจะไกลไปเล็กนอย แตอยางนอยก็เปน
ที่ใหเราสองพี่นองปกหลักได” คนนองที่มีผิวขาวกวาพูดขึ้น

แฝดคนพี่พยักหนา “ไดเรียนรูมาจากลอรดแอดกินสมาแลว กอนอื่น

เราจะทําลายตําหนักเจาแมหิมะนํ้าแข็ง หลังจากนั้นเจาครองแควน
ทั้งหมดเหลานี้มีหรือจะไมเชื่อฟงนอบนอมเรา?”

“ถาพวกเขาไมเชื่อ เราจะฆาพวกเขา” แฝดผูนองพูด

สองพี่นองมองหนากัน จากนั้นหัวเราะลั่น
 “สิบแปดแควนแดนเหนือคือเขตแดนของเรา!” เงาสีมวงทองปรากฏ
ขึ้นในทันที กลายรางเปนจาวมุสิกมวงทอง “และพวกเจายังตองการ
จะทําลายตําหนักเจาแมหิมะนํ้าแข็งเพื่อขูขวัญคนอื่นอีกดวยหรือ?”
จาวมุสิกมวงทองนี้จองมองกลุมยอดฝมือดวยดวงตาเทาลูกปดของ
มัน

สองพี่นองตกใจ กลุมยอดฝมือดานหลังพวกเขาเริ่มหัวเราะ

อสูรเวทระดับเซียนกลามาขัดขวางพวกเขา?

“นาตลก, ตายซะเถอะ” แฝดคนพี่พูดพรอมกับหัวเราะอยางเหยียด

หยาม ดวยการกวาดแขนเพียงครั้งเดียว..

“บึ้ม!”

ในอากาศเหนือยอดฝมือนับสิบเหลานั้น ดูเหมือนมีเงาฝามือสีดํา
ขนาดยักษปรากฏขึ้นในทันที ฝามือสีดําขนาดยักษนี้คลุมเต็มพื้นที่
และยอดฝมือหลายสิบเหลานั้นไมสามารถขยับไดแมแตนอย ยอด
ฝมือนับสิบเหลานั้นเงยหนาขึ้นมอง จองมองฝามือสีดําอยางหวาด
ผวา

แตฝามือสีดํามหึมายังคงกดลงมาที่พวกเขาอยางไรความปราณี
“บึ้ม!” เหมือนกับกดใสเตาหู
ยอดฝมือทั้งหลายสิบรวมทั้งสองพี่นองที่ถึงระดับเทพชั้นตนถูกขยี้เปน
เลือดเนื้อเลอะเลือนโดยไมสามารถตอตานไดเลย

“เซียนและเทพที่เลือกจะรั้งอยูในทวีปยูลาน พวกเจาทั้งหมดฟงใหดี
ถาใครบังอาจรบกวนหรือฆาคนในพื้นที่สิบแปดแควนอิสระเหนือหรือ
ไพรทมิฬ ขาจะบดขยี้และสลายวิญญาณพวกมันซะ! ฮึ่ม.. พวกเจา
ทุกคนควรจะรูวาอะไรดีสําหรับตนดีกวา”

สัมผัสเทพที่เยือกเย็นสงขามไปทั่วทวีปยูลานทันทีและสะทอนกองอยู
ในใจของเซียนและเทพทุกคน

เทพหลายคนที่อยูในอาการราเริงดีใจ ถึงกับยิ้มไมออกทันที

สายตาของยอดฝมือทั้งหมดในทวีปยูลานมองไปที่ตําแหนงสิบแปด
แควนอิสระแดนเหนือทันที
ตอนที่ 5 เสียง

วังหลวง จักรวรรดิโอเบรียน

บุรุษหนุมรูปงามแอดกินสนั่งอยูในหองพักอยางสบายใจ คุยพลาง
หัวเราะพลาง แตจๆู ก็หยุดยิ้ม เขาจองมองไปทางทิศเหนืออยางเย็น
ชา แคนเสียงเยือกเย็น “เบรุตผูนี้มีพลังอํานาจระดับเทพชั้นสูงจริงๆ
อยางไรก็ตาม เขาดุรายเกินไปหนอย”

“ลอรดแอดกินส” ชายชราผมหงอกที่ดานหลังเขาพูดดวยความ
เคารพ “เบรุตผูนี้กระทําการอยางดุราย แตเขามีความสามารถใน
การหนุนสงการกระทําเชนนั้น”

“เขาแคอาศัยมหาเทพคอยหนุนหลังเขา” คิ้วที่บางของแอดกินส
เรียวลง ตาของเขาคมเหมือนมีด

แตแอดกินสรดู ีวาแมวาเทพชั้นสูงจะเชี่ยวชาญในกฎธรรมชาติของ
ตนเอง แตตอหนามหาเทพ… แคความคิดจากมหาเทพก็สามารถฆา
เทพชั้นสูงได มหาเทพอยูเหนือกวาพวกเขามาก เปนผูที่ไดแตเคารพ
เทานั้นโดยเขาไดแตมองดวยความกลัว

“ถา..ถาขาสามารถ…” แอดกินสมีความปรารถนาในใจของเขา
ในพิภพจองจําเกบาโดส เขาเคยไดยินเรื่องสุสานเทพเจามาบาง
แมแตคนอยางเขาผูยกระดับจนถึงเทพชั้นสูง ก็ยังเต็มไปดวยความ
ปรารถนาจะไดสมบัติที่ซอนอยูในชั้นที่สิบแปดของสุสานเทพเจา แต
แอดกินสรู…

สุสานเทพเจาคือการละเลนที่ออกแบบโดยมหาเทพ

ถาเขาตองการเขาไปในสุสานเทพเจา เขาตองเชื่อฟงทําตามกฎของ
มหาเทพ การขัดขืนกฎ… จะเปนการขัดขืนตอประสงคของมหาเทพ
การขัดขืนพระประสงคของมหาเทพ ผลที่ตามมาไมจําเปนตองสงสัย
เลย

“บารนาสเจาสืบมาเสร็จสิ้นหรือยัง?” แอดกินสถามเย็นชา

ชายชราผมเงินดานหลังเขาพูดดวยความเคารพ “ลอรดแอดกินส, ขา

นอยสืบมาเสร็จสิ้นแลว เทพโอเบรียนและแคทเธอรีนเขาสุสาน
เทพเจาไปเมื่อเกาปที่แลว อีกสองเดือนก็จะครบสิบป และพวกเขานา
จะกลับมา”

“ดี”

แอดกินสเผยรอยยิ้มที่ยากจะปรากฏบนใบหนาของเขา “ขาจะทนรอ
อีกสองเดือน”
 “ไมมีใครไดรับอนุญาตใหแขงกับขา!” แอดกินสพึมพํากับตนเอง
จากนั้นเขาควาแกวเหลาและดื่มรวดเดียว

ปราสาทเลือดมังกร

ลินลี่ยแจงใหเดลี่และโอลิเวอรทราบถึงความมีอยูของหองมิติสําหรับ
ฝก ถึงเวลานี้ลินลี่ยหวังวาเดลี่และโอลิเวอรจะสามารถพัฒนาฝมือ
ตนเองไดเร็วขึ้น รางหลักของโอลิเวอร เดลี่และลินลี่ยรวมกันฝกอยูที่
นั่น

ขณะที่เดเลียอยูในหองปกติของนาง

ที่สําคัญ ไมมีความแตกตางกันมากนักถานางกําลังหลอมรวม
ประกายศักดิ์สิทธิ์ในหองมิติหรือในที่ธรรมดา รางหลักของลินลี่ยอยู
ในหองมิติ กําลังเพงสมาธิกับการฝกสัจธรรมแหงธาตุดิน ขณะที่ราง
แยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุลม อยูในปราสาทเลือดมังกรนั่งสมาธิฝกสัจธรรม
แหงความเร็วและกระบี่เลือดมวงอยูเงียบๆ
ในสวนตะวันตกของปราสาทเลือดมังกร มีตนไมแคระอยูสองสามตน
เปนที่เงียบสงบมาก

ลินลี่ยอยูในชุดยาวสีเขียวออนกลมกลืนอยูในสมาธิวิชาสัจธรรมแหง
ธาตุลมและกระบี่เลือดมวง
 “ตามสิ่งที่มูบาบอก สมบัติเทพถูกแบงออกเปนสามระดับ สมบัติเทพ
ระดับสูงสามารถอธิบายไดเหมือนกับเปนสมบัติของเทพชั้นสูง เหนือ
กวานั้นขึ้นไปเปนสมบัติมหาเทพ กระบี่เลือดมวงของขา.. นาจะเปน
สมบัติเทพระดับสูง” ลินลี่ยใชพลังวิญญาณของเขากับกระบี่เลือด
มวง เขาสามารถรูสึกไดถึงวิญญาณของกระบี่เลือดมวง

ตอนนี้ลินลี่ยเห็นสมบัติเทพมามาก

แตไมมีสมบัติเทพใดที่จะเทียบเคียงไดใกลกับกระบี่เลือดมวง

“พลังของเทพขึ้นอยูกับความเขาใจรูแจงกฎธรรมชาติและการ
ประยุกตใชของพวกเขา เปนอีกสวนหนึ่งที่เขาจะใชสมบัติเทพไดดี
แมวาขาจะเปนเทพชั้นตน ถาขาสามารถนําพลังของกระบี่เลือดมวง
ออกมาใชไดท้งั หมด…” ลินลี่ยนึกยอนไปถึงพลังโจมตีที่เขาพัฒนาขึ้น
มาลาสุด ‘ลํานําแหงสายลม’

ลํานําแหงสายลําผสานเขากับการโจมตีวิญญาณ คุณสมบัติพิเศษ
ของกระบี่เลือดมวงและสัจธรรมแหงสายลม

ไมมีความจําเปนตองใชเวลาอธิบายมากถึงพลังของมัน สําหรับเขา
สามารถฆาโบมอนตดวยกระบี่ไดเปนเรื่องที่ลินลี่ยรสู ึกพอใจมากอยู
แลว
“ลํานําแหงสายลมนี้ ดูเหมือนจะ…” ลินลี่ยขมวดคิ้ว
ในใจของลินลี่ยเขากระตุนใชงานลํานําแหงสายลม พลังวิญญาณของ
เขาและกระบี่เลือดมวงจับคูกับสัจธรรมแหงความเร็ว…

แมวาลินลี่ยจะสามารถใชงานลํานําแหงสายลมได แตในความเปน
จริง เขาไมเขาใจหลักการเบื้องหลังเต็มที่

“เดิมที, เดเลียพูดวาเสียงของกระบี่เลือดมวงอยางเดียวก็ทําให
วิญญาณของนางสั่นสะทาน และรางของนางรูสึกออนแอ แมแตโบ
มอนตน้นั .. เมื่อขาใชวิชา ‘ลํานําแหงสายลม’ โบมอนตก็ไมสามารถ
ควบคุมวิญญาณของตัวเองใหปองกันได

ลินลี่ยพบวา…เปนพลังของเสียง!

“เสียง!”

ลินลี่ยจําไดถึงแพนดาแมวหิมะที่เขาพบในสุสานเทพเจาตัวนั้น
แพนดาแมวหิมะนั้นกวัดแกวงขลุยขณะที่คุกคามใสเขา
“เสียงก็สามารถสรางอิทธิพลและพลังโจมตีวิญญาณที่ลึกลับได!” ลิ
นลี่ยไดขอสรุป “เพราะกฎแหงธาตุลมของขา ดูเหมือนจะบรรจุ
สัจธรรมลึกลับแหงเสียงไปดวย”
ลินลี่ยไมเขาใจสัจธรรมลึกลับแหงเสียงเทาใดนัก
เมื่อเขาพัฒนาลํานําแหงสายลมแตเดิม เปนเพราะกระบี่เลือดมวงแฝง
ดวยพลังดานนี้อยูแลว ลินลี่ยเพิ่งใชสัจธรรมแหงสายลมกระตุนเสียง
เพลงในกระบี่เลือดมวงสงผลใหเกิดผลกระทบพิเศษ แตตอนนี้ ลินลี่ย
ตองการใสใจกับการคนควาสัจธรรมลึกลับแหงเสียง

“ครืนนนน..”

ลินลี่ยถายเทพลังเทพลังในกระบี่เลือดมวง และกระบี่เลือดมวงเริ่ม
สั่นและเปลงเสียงเพลงกระหึ่ม

“ลอรดลินลี่ยอยูไหน? ขางในหรือเปลา?” เกทสเดินเขามาในสวน

ตะวันตกของปราสาทเลือดมังกร

แมบานรับใชพูดพลางหัวเราะ “ใตเทาเกทส, ลอรดลินลี่ยบอกวาเขา

ตองการใชสมาธิฝกฝน ไมวาเปนใคร หากไมไดรับอนุญาตจากเขา
ไมมีใครไดรับอนุญาตใหเขาไปที่สวนตะวันตก ตอนนี้มีแตเพียงคน
เดียวที่อยูในสวนตะวันตก ก็คือลอรดลินลี่ยเอง”
“ไมมีคนไดรับอนุญาตใหเขาไปหรือ?” เกทสคอนขางประหลาดใจ

ดังนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถามีคนเขาไปในขณะที่กําลังฝก?
อยางไรก็ตามพวกเขาจะรูไดยังไงวาลินลี่ยในตอนนี้กําลังคนควา
สัจธรรมลึกลับแหงเสียง ซึ่งเปนสวนหนึ่งของกฎธรรมชาติธาตุลม?
พลังเสียงโจมตีที่เขาสรางขึ้นจะไมทําอันตรายตนเองหรือ แนนอน แต
ถาเปนคนอื่นเขาไป มันจะทําอันตรายพวกเขาไดงาย สําหรับลินลี่ย
เขาไมใชวาจะคอยๆ คนควาสัจธรรมลึกลับแหงเสียงนี้ไปตามลําดับที่
กําหนด

เขาเพียงแตเริ่มจากสิ่งที่เขารูเกี่ยวกับกระบี่เลือดมวง เนื่องจากเปน
ฐานเพิ่มพลังของกระบี่เลือดมวงของเขา

ถามีคนตองการกาวหนาในชวงเวลาสั้น ๆ เขาจะตองเพงความสําคัญ
ไปที่อาวุธ

“ทุกคนกําลังทําสมาธิและฝกฝน บรรยากาศของปราสาทเลือดมังกร
เปลี่ยนไป” เกทสหันหนาแลวเดินออกมา ชวงระหวางนี้ ลินลี่ย เดลี่
และโอลิเวอร เทพทั้งสามฝกฝนไมหยุดหวังจะยกระดับพลังของพวก
เขาอีกครั้ง

ขณะที่บารเกอร ซาสเลอร เดเลียและแฮรุ พวกเขาหลอมรวมกับ

ประกายศักดิ์สิทธิ์อยางตอเนื่อง

แตใครจะคิดกันวาลินลี่ยยังคงฝกในสวนตะวันตกโดยไมมีการหยุด
เปนเวลาเกินกวาหนึ่งเดือนแลว ลินลี่ยไมไดออกมาจากสวนตะวันตก
แมแตครั้งเดียว ขณะที่คนอื่นๆ ในปราสาทเลือดมังกร พวกเขาไมกลา
ขัดคําสั่งของลินลี่ย พวกเขาตองรอ
วอรตัน เกทส อังเก บูนและคนอื่นเดินเคียงไหลขณะที่พวกเขาออก
จากพื้นที่ฝกฝน

“พลังโจมตีของกระบี่เดียวงายๆ ของโอลิเวอรที่ปลอยใสกลุมยอด
ฝมือ นี่สรางความปวดหัวขนานใหญไดจริงๆ” เกทสกลาว

วอรตันพยักหนาเชนกัน

แรงฟนกระบี่เดียวของโอลิเวอรถึงกับทําใหทวีปยูลานเปลี่ยนโฉมไป
เลย

“เมื่อเทพสงครามและมหาพรตกลับมา พวกเขาคงตองตะลึงเปน
แน” เกทสยิ้ม

“เจาก็รวู าเปนเชนนั้นจริง สองจักรวรรดิของพวกเขาหายไปแลว” เฮ

เซอรหัวเราะเชนกัน
“เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาจะตองประชุมกับพี่ใหญขาถึงวิธี
จัดการกับภัยพิบัตินี้” วอรตันพูดดวยความคาดหวัง

ยิ่งพวกเขามีคนมาก ก็ยิ่งจัดการเรื่องราวไดงายขึ้น แมวาเทพ

สงครามและมหาพรตจะยังเปนเทพชั้นตน แตพวกเขาก็ถึงระดับนั้น
มานานแลว นอกจากนี้, ไดลินเองก็เปนอสูรเทพอยูแลว ถากลุมของ
เทพชั้นตนรวมมือกัน พวกเขาจะสามารถหาที่ต้งั หลักไดบาง
 “ทั้งหมดที่พวกเราทําไดก็คือรอ อีกเดือนหนึ่งเทพสงครามและคน
อื่นจะกลับอยูแลว” วอรตันกลาว

“ขาหวังวาเทพสงครามและคนอื่นจะสามารถผานสุสานเทพเจามา
ได” อังเกพูดอยางจริงจัง “ถาพวกเขาผานไมได ตอใหเทพสงคราม
กลับมา ก็ยากจะบอกไดวาพวกเขาจะสามารถเอาชนะโอจวินไดหรือ
ไม”

คนในกลุมชะงักการพูดคุยทันที

ที่อยูตอหนาพวกเขาเปนบุรุษวัยกลางคน สวมชุดยาวเรียบงายมีรอย
ยิ้มอยูบนใบหนาของเขา

“เจาเปนใคร?” อังเกตะโกนถามอยางสงสัย

“มูบา?” วอรตันขมวดคิ้ว ครั้งลาสุด เมื่อมูบามาเยือน วอรตันเคย

เห็นเขา
“เขาคือเทพมูบาผูน้นั นะหรือ?” อังเกและคนอื่นประหลาดใจเล็ก
นอย วันนั้นเมื่อมูบามาถึง อังเกและคนอื่นไมพบเห็นพวกเขา หลัง
จากนั้นเมื่อพวกเขาไดยินชื่อมูบา พวกเขาทุกคนรูแตวามูบาเปนยอด
ฝมือระดับเทพ”
“วอรตัน” หนาของมูบายังคงมีรอยยิ้มเล็กนอย “ขามาที่นี่เพื่อพบกับ
ลินลี่ย”

“พี่ใหญขาตอนนี้กําลังฝก เพียงแต…” วอรตันสายศีรษะ “พี่ใหญขา

สั่งเอาไววาหากไมไดรับอนุญาตจากเขา ไมมีใครไดรับอนุญาตให
รบกวนเขา ทานมาในเวลาไมประจวบเหมาะ”

“เหรอ?” มูบาสงสัมผัสเทพออกไป

ทันใดนั้นเขาจับตําแหนงลินลี่ยวาอยูในสวนตะวันตกไดทันที เมื่อ
สัมผัสเทพสัมผัสได ลินลี่ยก็พบมูบาไดเชนกัน “โอว, เปนมูบา, ถามี
อะไรจะคุยดวย ก็เขามาเลย”

รางของมูบากระพริบวาบและเขาไปที่สวนตะวันตก

“มูบาผูนี้” วอรตันชักจะโกรธ “พี่ใหญขาหามไมใหผใู ดเขาไปรบกวน

เขา แตเขายังดันทุรังเขาไปอีก” วอรตันวิ่งไปที่สวนตะวันตกทันที
วอรตันไมรวู าลินลี่ยพูดกับมูบาผานสัมผัสเทพ ในไมชาวอรตันก็มา
ถึงที่ประตูสวนตะวันตก

หญิงรับใชที่ประจําอยูประตูสวนตะวันตกรีบออกมาทันที

“ทําไมพวกเจาถึงวิ่งวุนออกมาอยางนั้นเลา?” วอรตันตวาดถามพวก
นาง
 “ลอรดวอรตัน” สาวรับใชอึกอัก “ทานลอรดลินลี่ยสั่งขาใหไปเตรียม
เหลาอยางดีและอาหารมาตอนรับอาคันตุกะเจาคะ”

ภายในสวนตะวันตกของปราสาทเลือดมังกร

“ทานลินลี่ย, ขาขอชื่นชมจริงๆ ในชวงเวลาสั้นๆ พวกเจาสามคนรวม

กําลังกันสามารถฆาโบมอนตได” มูบาถอนหายใจชื่นชม “โบมอนตผู
นั้นเปนเทพชั้นตนที่ทรงพลังมาก เขาแข็งแกรงมากทั้งในเรื่องพลังจิต
และพลังโจมตีตามปกติ”

ลินลี่ยหัวเราะขณะมองดูมูบา

“ทานมูบา, ขาไมแนใจวาทําไมทานถึงเดินทางมาในครั้งนี้ โปรดบอก

ขาได” ลินลี่ยพูดตามตรง

มูบายิ้ม “ขามาชวยเจา, ลินลี่ย”

“ชวยขา?” ลินลี่ยอดประหลาดใจกับมูบาไมได

ความจริงเขากับมูบาไมมีสัมพันธที่ลึกซึ้งเทาใดนัก ครั้งลาสุดมูบาได
บอกเขาเรื่องขอมูลเกี่ยวกับสมบัติเทพบางสวน และเปนผลทําใหลินลี่
ยเนนกับการปรับตัวใหเขากับกระบี่เลือดมวงและทุมสมาธิหลอมรวม
กระบี่เลือดมวง พลังจิตของเขาและสัจธรรมแหงธาตุลม ในที่สุดจึง
พัฒนาเปนลํานําแหงสายลม
อาจกลาวไดวาเมื่อไมมีขอมูลของมูบา เขาคงไมสามารถพัฒนา
‘ลํานําแหงสายลมได’

“สถานการณของขา ตอนนี้คอนขางลําบากจริงๆ เปนไปไดไหมวาทา

นมูบาจะมาอยูฝายขาสูกับศัตรู?” ลินลี่ยถาม

“ขาไมมีความสามารถทํานองนั้น” มูบาหัวเราะ “ขามาใหขอมูลบาง

อยางเกี่ยวกับเทพเหลานั้นที่เพิ่งปรากฏตัวในทวีปยูลาน, ลินลี่ย!”

ลินลี่ยอดรูสึกดีใจไมได

ลินลี่ยไมรวู าโอจวินผูทําลายวังหลวงนั้นทรงพลังเพียงไหน ซึ่งเปน

เหตุผลที่เขาไมกลาลงมือใดๆ

“อยางนั้นขาตองขอบคุณทานลวงหนา ทานมูบา, ทานมูบา เชิญ

บอกรายละเอียดขอมูลไดเลย ขารูสึกยินดีเปนอยางยิ่งจริงๆ” ลินลี่ย
พูดอยางจริงจัง
มูบาหัวเราะ “ทานลินลี่ย, ไมจําเปนตองซาบซึ้งขอบคุณอะไรนัก ขา
ทําอยางนี้ก็เพื่อผูกมิตรกับเจา ตราบใดที่เจาถือเสียวาขาเปนสหาย
ทานลินลี่ย อยางนั้นทุกอยางที่ขาทําไปก็คมุ แลว” มูบายิ้มจริงใจ
ลินลี่ยไมไดใชเวลาคิดถึงวัตถุประสงคของมูบามากเลย อยางนอยเขา
ก็ยังยินดีชวย
 “ทานมูบา, ทานคือสหายของขา แนนอน ทานมูบาเชิญพูดเรื่องเกี่ยว
กับโอจวินนั้นโดยเฉพาะไดเลย” ลินลี่ยกลาว

มูบาพยักหนาขณะพูด “กอนอื่นนั้น, ลินลี่ย, ขาขอเลาใหเจาฟงกอนวา

มีเมืองๆ หนึ่งอยูในพิภพจองจําเกบาโดส รูจักกันในชื่อวาเมืองบลูไฟร
ภายในเมืองบลูไฟรโอจวินคอนขางเปนยอดฝมือที่มีชื่อเสียง และ
อํานาจของเขาในเมืองบลูไฟรคอนขางสูงเชนกัน เขาเขาถึงระดับเทพ
ชั้นกลางแลว” เมื่อไดยินคําพูดของมูบา ลินลี่ยอดกัดฟนไมได

เทพชั้นกลาง!

สําหรับตอนนี้อยางนอย เขาไมสามารถกระทําการตอตานโอจวินได
ตอนที่ 6 ตํานาน

“มูบา, เชิญพูดตอ” ลินลี่ยฟงอยางระมัดระวัง

มูบาพูดทั้งที่ยิ้ม “เจาเมืองปกครองเมืองบลูไฟรก็คือลอรดบลูไฟร
หนึ่งในหาราชันย! ลอรดบลูไฟรเปนคนที่ลึกลับมาก พลังของเขา
มากมายมหาศาลอยางไมตองสงสัย และเขาแทบไมเคยปรากฏตัวขึ้น
มา ในความเปนจริง ไมมีใครแนใจวาเขายังอยูในเมืองบลูไฟรหรือไม
ในเมืองบลูไฟร คนที่มีสถานะและพลังรองจากลอรดบลูไฟรก็คือ
ลอรดแอดกินส มีพลังระดับเทพชั้นสูง!”

“เทพชั้นสูง?”

ลินลี่ยใจสั่นสะทาน เขาอดลอบถอนหายใจไมได “โอลิเวอร เจา

ตองการจะลางแคนใหนองชายเจา แตดูเหมือนจะยากเสียเหลือเกิน”

ยอดฝมือที่ทําลายภูเขาเทพสงครามนําโดยแอดกินสผนู ี้

โอลิเวอรจะฆาแอดกินส? ยังไงเลา?
“ลินลี่ย, ยังมีความแตกตางในระหวางเทพชั้นสูงดวยเหมือนกัน มี
ความแตกตางใหญในเรื่อพลังระหวางคนที่กลายเปนเทพชั้นสูงผาน
การหลอมรวมประกายศักดิ์สิทธิ์และผูที่รกู ฎธรรมชาติแตไมรวู ิธีใชกฎ
ธรรมชาติ และคนที่กลายเปนเทพชั้นสูงดวยความเพียรพยายามของ
ตนเอง ในพิภพจองจําเกบาโดส คนที่ออนแอในทุกระดับจะถูก
ทําลาย”

มูบากลาว “ลอรดแอดกินสมีชื่อเสียงมาเปนหมื่นลานปแลว แมแต

ในพิภพจองจําเกบาโดส เขาเปนเทพชั้นสูงที่ทรงพลังอํานาจมาก

“ขาเขาใจ เราไมกลาไปตอแยแอดกินสผนู ้นั แน” ลินลี่ยพูดเยาะเยย

ตนเอง

เมื่อรูวาศัตรูทรงพลังเพียงไหน ตอนนี้ลินลี่ยรวู าเขาควรจะทํายังไงตอ

พวกเขา

“มีอะไรอื่นอีก? ทวีปยูลานคงเปนไปไมไดที่มียอดฝมืออยูไมกี่คนใช
ไหม?” ลินลี่ยถาม

มูบาพยักหนา “จักรวรรดิโรฮอลท หลังจากประสบภัยพิบัติคน

สาบสูญไปถึงรอยลานคน และพลเมืองหนีออกไปเกือบหมดแลว ตอน
นี้ไมเหลือใครในจักรวรรดิแลว ยอมไมนับดวยเปนธรรมดา ปจจุบันนี้
จักรวรรดิไรน ยูลาน และบาลุคทั้งหมดถูกเทพชั้นกลางชิงไปหมด
ขณะที่จักรวรรดิโอเบรียนถูกยึดครองโดยลอรดแอนกินส”
“เทพทั้งนั้นหรือ?” โอลิเวอรรสู ึกระทมใจ
โอลิเวอรปลดปลอยยอดฝมือไมกี่คนดวยพลังกระบี่น้นั ของเขา แตก็มี
เทพหลายคนรวมอยูในนั้น

“ขารูจักเทพที่ควบคุมจักรวรรดิยูลาน เขาชื่อเอิรฟ สําหรับคนที่

ควบคุมจักรวรรดิไรน ขาไมแนใจเชนกัน ขณะที่สหภาพศักดิ์สิทธิ์และ
พันธมิตรมืด ขาไมคนุ เคยกับพื้นที่น้นั ดังนั้นขาไมแนใจเชนกัน” มูบา
กลาว

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

ไมตองพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับสองพันธมิตรดานตะวันตกของเทือกเขา
อสูรวิเศษเทานั้น สี่จักรวรรดิดานตะวันออกของเทือกเขาอสูรวิเศษก็
ถูกยึดครองไปดวย

“มูบา” จูๆ ลินลี่ยมีความคิดประหลาดใจ

“What?” Muba, seeing the look on Linley’s face, couldn’t help but
feel puzzled.

ลินลี่ยรีบถามทันที “ทานบอกวาเจาเมืองบลูไฟรก็คือบลูไฟรใชไหม
หนึ่งในหาราชันยพิภพจองจําเกบาโดส เมื่อประตูมิติเปดในครั้งนี้
ทานคิดวาลอรดบลูไฟรจะหนีเขามาในพิภพยูลานดวยหรือไม?”
มูบาตะลึง
 “นี…่ ขาก็ไมร”ู มูบาถอนหายใจชื่นชม “ถาลอรดบลูไฟรมาถึงในพิภพ
ยูลาน อยางนั้นก็คงจะเหลือเชื่อจริงๆ มีแนวโนมวาแมแตคนอยาง
ลอรดเบรุตที่เปนทูตของมหาเทพอาจจะไมไดเหนือกวาลอรดบลูไฟรก็
เปนได

เมื่อรูประวัติศาสตรของพิภพจองจําเกบาโดส ลินลี่ยลอบพยักหนา
เหมือนกัน

“หาราชันย…”

ลินลี่ยรสู ึกทึ่งอยูในใจ

ราชันย!

พิภพจองจําเกบาโดสถูกสรางเมื่อจักรวาลกอตัวขึ้น จํานวนยอดฝมือ
ที่ถูกจองจําภายในนั้นมีมากมาย สําหรับคนที่สามารถถึงระดับพลังชั้น
สูงในหมูยอดฝมือนับไมถวนและกลายเปนหาราชันยของทั่วพิภพเกบา
โดสได.. อยางนี้จะเปนหนึ่งในเทพชั้นสูงที่ทรงพลังอํานาจสูงแนนอน

“แตลอรดบลูไฟรยากจะปรากฏตัวเองในเมืองบลูไฟร มีความเปนไป
ไดวาเขาอาจไมอยูในเมืองบลูไฟรตอนนั้นก็ได” มูบากลาว
“มูบา, ขาสับสนเรื่องบางอยางมากจริงๆ” ลินลี่ยขมวดคิ้ว
“เชิญบอกได” ความคิดของมูบาเปนมิตรมาก

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย “ขามักสงสัยวา ขาสามารถเขาใจเหตุผลที่

เทพชั้นตนและเทพอื่นๆ รั้งอยูในทวีปยูลาน ที่สําคัญพวกเขาตองการ
ไดประกายศักดิ์สิทธิ์ในสุสานเทพเจา แต.. ลอรดแอดกินสน้นั เปนเทพ
ชั้นสูง ทําไมเขายังรั้งอยูในพิภพยูลานดวยเลา? เขาเปนเทพชั้นสูงไป
แลว หรือวาสุสานเทพเจาจะมีประกายมหาเทพอยู?” ลินลี่ยกลาว
แฝงอารมณขัน

ลินลี่ยรดู ีวาจํานวนของมหาเทพถูกจํากัดไวแลว ดิน ไฟ นํ้า ลม

สายฟา แสง ความมืด เจ็ดธาตุใหญก็มีมหาเทพทั้งเจ็ด ในพิภพนับไม
ถวน จํานวนของเทพผูเพิ่มขึ้นมาในชวงเวลานับไมถวน นับวานาทึ่ง
จริงๆ

แคมองไปที่พิภพจองจําเกบาโดส และนั่นแคพิภพเดียวเทานั้น

ถาเพิ่มพิภพนับไมถวนละ?
โดยเฉพาะอยางยิ่งพิภพสูงของจอมเทพทั้งสี่ และพิภพมหาเทพ…
จํานวนนาประหลาดใจ เกินกวาจะคิดคํานวณได

แตมหาเทพ?
สายธาตุดินเปนเพียงหนึ่งในเจ็ดนั้น! เพียงแตเมื่อหนึ่งในนั้นลดลง
เทพชั้นสูงอื่นจะสามารถไดรับประกายมหาเทพและรับตําแหนง
มหาเทพได แตเทพนั้นจะทรงพลังอํานาจมากเทากับมหาเทพที่ตายไป
ไดยังไง? ยิ่งกวานั้น สุสานเทพเจาไมมีอะไรมากไปกวาการละเลน
ของมหาเทพ

แลวมหาเทพจะวางประกายมหาเทพไวภายในหรือ?

ตอใหมหาเทพตองการทํา มหาเทพนั่นแหละคงตองการไดประกาย
มหาเทพกอน

“ไมเลย”

มูบาสายศีรษะ “ลินลี่ย, เจาไมรเู รื่องนี้ แตสุสานเทพเจามีสมบัติ

มหาเทพอยูขางใน”

“สมบัติมหาเทพ?” ลินลี่ยประหลาดใจเชนกัน “แมแตมหาเทพก็ยัง

มีสมบัติศักดิ์สิทธิ์ไวมาเปนเวลานับปไมถวน กอนจะสามารถสราง
สมบัติมหาเทพได เปนไปไดวามหาเทพผูสรางสุสานเทพเจายินดีจะ
เก็บสมบัติมหาเทพไวภายในสุสานหรือเปลา?”

“ไมใชแคสมบัติมหาเทพ…”
มูบาพูดอยางลึกลับ “ตามตํานานบอกวาในชั้นที่สิบแปดของสุสาน
เทพเจา มีประกายมหาเทพ!”
“ตลกเปนบา ตลกจริงๆ” ลินลี่ยหัวเราะลั่น

“ไมจําเปน” มูบาพูดอยางเครงขรึม “ลินลี่ย เจาไมรเู รื่องนี้ แตคน

เกือบทั้งหมดที่ติดอยูในพิภพจองจําเกบาโดสเปนยอดฝมือที่ผาน
ประวัติศาสตรพิภพยูลานมาแลว เมื่อหมื่นปที่แลวและหาพันปที่แลว
พวกที่ถูกจองจํารุนใหมท้งั หมดเปนพวกยอดฝมือจากภายนอก และ
อะไรเปนสาเหตุใหยอดฝมือหลายคนจากพิภพอื่นเดินทางมาที่นี่?”

“สุสานเทพเจา?” ลินลี่ยถาม

มูบาหัวเราะและกลาว “ที่สําคัญยิ่งกวา ไมใชแคเทพธรรมดาที่ลง

มายังพิภพยูลาน ยังมีเทพระดับสูงดวยเชนกัน! เทพระดับสูงที่ทรง
พลังมาก, พวกระดับตํานานจากพิภพนรก อสูรเลือดมวง และเวลา
นั้น อสูรเลือดมวงไมใชเปนเพียงเทพชั้นสูงที่ลงมา

ลินลี่ยใจสั่นสะทานทันที
เขาคิดถึงกระบี่เลือดมวงของเขา

“บอกขาหนอยไดไหม ทําไมเทพชั้นสูงที่ทรงพลังมากเหลานั้นจึงตอง
มา? แคเพื่อสมบัติเทพธรรมดาและประกายศักดิ์สิทธิ์หรือ? คิดดูสิ
มันเปนไปไมได” มูบาหัวเราะ “นั่นคือเหตุผลที่ขาแนใจวาสุสาน
มหาเทพตองมีสมบัติมหาเทพอยูภายใน ไมวาจะมีประกายมหาเทพ
อยูหรือไม ขาไมแนใจ อยางไรก็ตามในพิภพจองจําเกบาโดสมีขาว
ลือเรื่องประกายมหาเทพในสุสานเทพเจาอยางตอเนื่อง”

ลินลี่ยถอนหายใจไมหยุดหยอน

มินาเลาแอดกินสถึงยังรั้งอยูในพิภพยูลาน

ลินลี่ยกับมูบาคุยกันเปนเวลานาน จากนั้นหลังจากพวกเขารวมทาน
อาหารมื้อกลางวันดวยกัน มูบาก็ลาจากมา สวนลินลี่ยกลับเขาไปฝก
ตอมากกวาเดิม เวลาผานไป ในพริบตาผานไปอีกเดือน อีกเพียงไมกี่
วันกอนที่เทพสงครามและมหาพรตจะกลับมา

ภายในคฤหาสนที่งดงาม จักรวรรดิบาลุค

บุรุษวัยกลางคนชุดขาวหยิ่งยโสนั่งอยูภายในศาลาดื่มเหลาเพลิดเพลิน
กับความงามในสวน เขาคือโอจวินเทพผูทําลายวังหลวงนั่นเอง

“ทานพอ” บุรุษหนุมผมทองเดินเขามาหา
“หืม?” โอจวินชําเลืองมองเด็กหนุม ในอดีต เมื่อเขาเริ่มถูกขังอยูใน
พิภพจองจําเกบาโดส เขาเปนแคเซียนชั้นสูง ขณะที่บุตรชายของเขา
เพิ่งถึงระดับเซียน
ชวงเวลาหลายปนับไมถวนภายในพิภพจองจําเกบาโดส โอจวิน
พยายามอยางหนักเพื่อปกปองลูกชายของเขา หลังจากผานการ
ฝกฝนอยางขมขื่น เขาเขาถึงระดับเทพได ขณะที่ลูกชายของเขาถึง
ระดับเทียมเทพ (เทพชั้นตน)

ในที่สุดสองพอลูกก็หลบหนีออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดสออกมา
ได

“ทานพอ, แมวาเขตตางๆ ของจักรวรรดิบาลุคจะจํานนไดโดยงาย

แตพลเมืองของจักรวรรดิยังศรัทธาตอลินลี่ยอยางเต็มที่ มันนา
หงุดหงิดนัก” บุรุษผมทองขุนเคือง “เปลี่ยนศรัทธาของผูคนไมใชเรื่อง
งายๆ เลย”

จะฆาพลเมืองหรือ? นั่นเปนการกระทําของคนโง

แผนดินเกิดของโอจวินก็คือพิภพยูลานเชนกัน เขาไมใจรอนทําเรื่อง
เชนนั้น

“นั่นงายมาก” โอวจวินยิ้มมุมปาก
“โอว?” บุรุษหนุมผมทองมองหนาบิดาของเขาดวยความสงสัย

“พวกเขาเทิดทูนลินลี่ยใชไหม? ขาไดยินวาปราสาทเลือดมังกรเปน
ตําแหนงที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในจักรวรรดิบาลุคทั้งหมด อยางนั้น….พรุงนี้
เราจะออกไปทําลายปราสาทเลือดมังกรใหราบเปนหนากลอง ขณะ
เดียวกันเราจะฆาลินลี่ยผนู ้นั ดวย เมื่อเวลามาถึง เราจะแขวนศพลินลี่
ยประจานที่กําแพงเมืองหลวง”

“และในเวลาเดียวกัน เราจะสรางเรื่องใหตื่นเตนขึ้นอีกนิด”

โอจวินมองดูลูกชายของเขา “การจัดการเรื่องนี้ทําไดงาย ทั้งหมดที่

เราตองทําก็คือทําใหเขาดูแย จากนั้นคอยฆาเขา ขณะที่หลังจา
กนั้นคอสรางปาฏิหาริยดวยตัวเราเอง จากนั้นไมนานคนทั่วไปก็จะ
เปลี่ยนศรัทธาของพวกเขาเอง”

ภายในปราสาทเลือดมังกร

“พี,่ อีกสองสามวันลอรดไดลินและคนอื่นๆ ก็จะกลับมา ถึงตอนนั้น

สถานการณคงจะดีขึ้นบาง” รีเบ็คกาและลีนาพี่สาวของนางเดินคูกัน
ในสวนดานหลัง พวกนางชะเงอมอง “ขาหวังจริงๆ วาเทพสงคราม
และมหาพรตจะมาถึงตอนนี้ไดก็ยิ่งดี”

ลีนาหัวเราะ “อยาเพิ่งเรงรอน อีกไมนานเลย”

“เจาก็เรงรัดเองดวยไมใชหรือ?” ทันใดนั้นรีเบ็คกาถลึงตามอง “เฮ,
ใครบางคนกําลังบินเขามา! หรือวาจะเปนเทพสงครามและคนอื่น?
เอะ.. ทําไมพวกเขามาจากทิศเหนือ?”
ลีนาเงยหนาขึ้นเชนกัน
ขอบฟาทิศเหนือมีคนมากมายบินเขามาในตําแหนงพวกนาง แตในไม
ชาพวกนางสามารถบอกไดวาไมใชแคคนหลายคน แตเปนคนกลุม
ใหญอยางนอยเปนยอดฝมือ 50 – 60 คน

“แยแลว” ลีนาสีหนาเปลี่ยนไปทันที

มีเพียงฝายเดียวจากทิศเหนือที่สามารถสงยอดฝมือมนุษยมาหลาย
คนได!

“เร็วเขา รีบไปแจงลอรดลินลี่ยทันที”

ลีนาและรีเบ็คกาวิ่งไปยังที่ฝกฝนของลินลี่ยทันที

อยางไรก็ตาม กอนที่พวกนางจะมาถึง ลินลี่ยเองสังเกตเห็นรางมนุษย

หลายคนในอากาศไดแลว เขาอดเปลี่ยนสีหนาไมได และสงสัมผัส
เทพออกไปทันที “วอรตัน เร็วเขา พาอารโนลดและคนอื่นๆ เขาไปใน
หองมิติเดี๋ยวนี้”
แมวาประตูหองมิติจะโจมตีคนอื่น แตตราบใดที่มีเซียนใชรัศมีคมุ กัน
ให พวกเขาจะชวยปองกันการโจมตีชวงเวลาสั้นๆ ได นอกจากนี้..
รางหลังของลินลี่ยอยูในหองมิติเชนกัน
“เขาใจแลว พี่ใหญ” วอรตันเห็นทองฟาดานเหนือเต็มไปดวยผูคน ก็
รูวาสถานการณเลวราย
 “เร็วเขา นีนา ไมตองหวงเรื่องอื่น” วอรตันอุมอารโนลดและรีบเขาไป
ในหองมิติทันที

พวกเขาไมมีเวลาหนี พวกเขาจึงตองหนีเขาไปในหองมิติทันที แมวา

คนอื่นจะทําลายปราสาทเลือดมังกรเหมือนที่ทํากับภูเขาเทพสงคราม
และวังหลวง อยางนอยวอรตัน เดเลียและคนอื่นจะไมไดรับอันตราย

รางเดิมของลินลี่ยเรียกโอลิเวอรและเดลี่ใหตื่นขึ้นทันที “เร็วเขา คน
ของโอจวินมาแลว!” โอลิเวอรและเดลี่ตกใจอยางหนัก พวกเขารีบ
ออกจากหองมิติเขาไปในชั้นลางทันที

“ลินลี่ย, ออกมา!!!”

เสียงทุมลึกสั่นสะเทือนไปทั้งปราสาทเลือดมังกร

“เขามาหาขาจริงๆ” ลินลี่ยเงยหนา จองมองคนกลุมใหญที่ชะงักอยู

ในกลางอากาศ มีคนเกือบหกสิบ ผูนําเปนบุรุษวัยกลางคนสวมชุด
ยาวสีน้าํ เงิน ผมทองของเขาเปนประกายอยูภายใตแสงดูแพรวพราว

ลินลี่ย โอลิเวอรและเดลี่ชําเลืองมองกันเอง จากนั้นบินขึ้นไปในอากาศ

ดวยกัน
“ฮาฮา นับวาเจายังมีความกลาจริงๆ” ผูนําวัยกลางคนหัวเราะ และ
จากนั้นกวาดสายตามองดูกลุมลินลี่ย “คนไหนคือลินลี่ย?”
“โอจวิน, เจาไมรจู ักขา แตยังอุตสาหตามหาขางั้นหรือ?” ลินลี่ยพูด
พลางหัวเราะอยางสงบขณะมองดูเขา

“โอว, เจารูสึกชื่อขาดวย, ไมเลว” บุรุษวัยกลางคนมองดูเขาและพยัก

หนาเล็กนอย “ขาไดยินเรื่องของเจามาบาง เจานับไดวามีพรสวรรค
มาก ขาไมตองการฆาเจา แตพลเมืองของเจาบูชาเทิดทูนเจา วิธีดี
ที่สุดเพื่อเปลี่ยนศรัทธาของประชาชนก็คือทําลายเทพเจาที่พวกเขา
บูชา”

“เจาควรจะรูวาขามาที่นี่ในตอนนี้เพราะเรื่องอะไรใชไหม?” โอจวิน
ยิ้มขณะที่เขามองดูลินลี่ย และพูดอยางสุภาพ

กอนจะฆาคน เขาเต็มไปดวยอารมณราเริงขณะพูดกับผูน้นั วา “ขาจะ

ฆาเจา!”

นี่เปนเรื่องที่นารังเกียจมากจริงๆ
“แนนอน อีกสองคน ขาไมตองจะฆา เขาแคตองการฆาเจาเทานั้น ลิ
นลี่ย” โอจวินมองดูเดลี่ยและโอลิเวอร “เจาทั้งสองคนไปได”
ตอนที่ 7 เต็มใจยอมแพ

โอจวินผูนี้อํามหิตจริงๆ แคคําพูดงายๆ เขาก็สรางรอยราวความ

แตกแยกกับการรวมมือภายในกลุมของลินลี่ย โอจวินยิ้มอยาง
อารมณดีขณะที่มองดูโอลิเวอรและเดลี่รอใหพวกเขาตอบ

ขณะจองมองดูโอจวินในระยะไกล ลินลี่ยกังวลเรื่องครอบครัวของเขา
มากกวา

“โอจวินผูนี้เปนเทพชั้นกลาง พลังของเขาเหนือกวาขา เดลี่และโอลิ

เวอรมาก นอกจากนี้โอจวินยังมีกลุมบริวารของเขา ยอดฝมือสี่คน
ดานหลังเขานาจะเปนเทพทั้งหมด เปนเรื่องยากมากที่เราจะหนีไปได”

สถานการณมาถึงจุดวิกฤติรุนแรงมาก
ชีวิตของเขาเทียบกับชีวิตของครอบครัวและสหาย..ถาเขาสามารถ
ปกปองครอบครัวและสหายได ลินลี่ยไมใสใจแมวาจะตายก็ตาม

“โอจวินทําลายปราสาทเลือดมังกรจากนั้นจากไปทันที นั่นก็ดีไป แต

ถาเขาหาหองมิติพบ อยางนั้น..” ลินลี่ยเกรงวาเดเลีย วอรตัน และคน
อื่นจะถูกฆาไปดวยเชนกัน ลินลี่ยยังคงแนใจแนนอน

เมื่อโอจวินเห็นเดเลียและคนอื่น เขาจะตองลงมือแนนอน
เพราะโอจวินคงตระหนักไดวาเดเลีย บารเกอรและซาสเลอรมี
ประกายศักดิ์สิทธิ์อยูในรางทุกคน

“ทํายังไงดี?” ลินลี่ยคอนขางตื่นตระหนก

“เฮ? เมื่อครูนี้ เมื่อขามาถึง ขาสังเกตวายังมีคนสองสามคนใน

ปราสาทเลือดมังกร มีเซียนอยูจํานวนหนึ่งนี่ พวกเขาหายไปไหนกัน
หมด?” โอจวินพึมพํากับตนเองทําทาสงสัยจองมองลินลี่ย

ลินลี่ยใจสั่นสะทาน

เมื่อวอรตันและเดเลียซอนตัว โอจวินอาจใชสัมผัสเทพตรวจสอบทั่ว
ปราสาทเลือดมังกรก็ได

“สัมผัสเทพของขาเพียงแตสังเกตไดวาพวกเขาเขาไปในพื้นที่ใตดิน
และจากนั้นรัศมีพวกเขาก็หายไป” โอจวินยิ้มที่มุมปาก เขาจองมองลิ
นลี่ยขณะพูดชาๆ “เปนไปไดไหมวามีวงเวทพิเศษบางอยางอยูใตดิน
ปราสาทเลือดมังกร ถึงไดซอนรัศมีน้นั ได? หลังจากจัดการกับเจา
แลว ขาจะไปดูดวยตัวเองแนนอน”

หนาผากของลินลี่ยมีเหงื่อเต็มทันที
เดลี่ที่อยูใกลๆ ก็คอนขางกังวลเชนกัน
เดลี่ในโลกดานนอกเปนรางแยกแสงศักดิ์สิทธิ์ รางเดิมของเดลี่ยังคง
อยูภายในหองมิติ ที่สําคัญคือรางเดิมของเขาไมมีประกายศักดิ์สิทธิ์
จึงไมคอยมีผลในการใชรางเดิมของเขาโจมตี

“ลินลี่ย, เราควรจะทํายังไงดี?” เดลี่ใชสัมผัสเทพคุยกับลินลี่ย

ลินลี่ยก็รอนรนเชนกัน

ลินลี่ยไมคอยสนใจมากนักถารางแยกธาตุลมศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูก
ทําลาย แตถา… หองมิติถูกโอจวินคนพบ อยางนั้นจะไมมีใครที่
สามารถรอดชีวิตอยูได

“บีบี!” ลินลี่ยคิดอะไรอื่นไมออกอีกตอไป ลินลี่ยพูดกับบีบีทาง

วิญญาณในระยะไกล ตอนนี้บีบีอยูในไพรทมิฬ

“พี่ใหญ!” บีบีตอบทันที “ในที่สุดทานก็คิดถึงขา! ขาคิดถึงทานนัก,

พี่ใหญ! เมื่อไหรจะมาเยี่ยมขา?”
ปราสาทโลหะ ไพรทมิฬ

บีบีอยูภายในปราสาท, เหยียดยาวอยูบนพื้นอาบแสงอาทิตยอยาง
เฉื่อยชา แตเมื่อไดยินเสียงติดตอทางวิญญาณของลินลี่ย เขากระโดด
ตื่นเตนทันที
 “บีบี, ขาตองการขอบางอยางกับเจา มีเทพชั้นกลางที่ชื่อโอจวินมา
ถึงปราสาทเลือดมังกรและเตรียมจะสูรบ ขาไมรวู าผลจะเปนยังไง
แตบีบี ไมวายังไง เจาชวยขอใหลอรดเบรุตปกปองกลุมคนที่ซอนอยู
หองมิติในตอนนี้ดวย”

มาถึงจุดนี้ ลินลี่ยทําไดแตเพียงฝากความหวังไวกับบีบี

“วาไงนะ? พี่ใหญ, หนีสิ!” บีบีกังวลมากทันที เทพ.. บีบีรคู วามแตก

ตางระหวางเทพชั้นตนกับเทพชั้นกลาง

หัวใจของลินลี่ยรสู ึกหดหู

หนี?

นอกจากสงสัยวาจะหนีไดสําเร็จหรือไม ตอนนี้เขาไมสามารถหนีได
เมื่อเขาพยายามหนี การตอสูจะเริ่มขึ้นทันทีและจะจบลงอยาง
รวดเร็ว เวลานั้นโอจวินจะพบประตูเขาหองมิติแนนอน และนั่นจะ
กลายเปนหายนะ

“บีบี, รางหลักของขาอยูภายในหองมิติ ไมตองหวง ตอใหรางแยก

ศักดิ์สิทธิ์ของขาถูกทําลาย ขาจะยังไมตาย” นี่คือวิธีการที่ลินลี่ย
อธิบาย
แตเมื่อรางแยกศักดิ์สิทธิ์ถูกทําลาย อยางนั้น..ลินลี่ยจะสูญเสียความ
สามารถฝกกฎธาตุลมไปตลอดกาล คุณคาเชนนี้ไมสามารถอธิบาย
ดวยคําแคเล็กนอยได แตเมื่อเทียบกับชีวิตของครอบครัวเขา ลินลี่ยไม
อาจใสใจได

“พี่ใหญไมตองหวง ขา ขาจะมาเดี๋ยวนี้” บีบีลนลาน

“บีบี, จําเอาไว, ไปหาลอรดเบรุต” ลินลี่ยสั่ง

โลหะปราสาท ไพรทมิฬ

“ปูเบรุต, เขาไมอยูที่นี่ เขาไปสุสานเทพเจา จะทําไงดี จะทําไงดี แตพี่

ใหญอยูในสถานการณที่แย ศัตรูเปนเทพชั้นกลาง ขณะที่ ขา ขา ขายัง
ไมเปนระดับเทพเลย” บีบีแตกตื่น ไมรจู ะทําเชนใด

“พี่ใหญ พี่ใหญ ถาทานตาย..” ตาของบีบีเริ่มแดง

“ชรีคคคคค!” เมื่อแตกตื่นจนถึงจุดแทบบา บีบีเชิดหัวกรีดรองเสียง

แหลมเสียดแกวหู

“บีบี, เปนอะไรไป?” ในไมชา ภายในโลหะปราสาท จาวมุสิกทองมวง

ทั้งสามบินออกมา เปนแฮรี่และนองๆ
บีบีพูดอยางลนลาน “เทพชั้นกลางตนหนึ่งมาที่ปราสาทเลือดมังกร
เพื่อสูรบ แตปเู บรุตไปสุสานเทพเจา ขาจะทํายังไงดี? ตอนนี้ขาจะทํา
ยังไง? ถาขาเสียเวลามากไปกวานี้ อยางนั้นอาจเปนไปไดวา…” บีบี
เริ่มหลั่งนํ้าตา

จาวมุสิกมวงทองทั้งสองมองหนากันเอง แววกังวลแฝงอยูในตาของ
พวกเขา

แมวานี่ตองใชเวลาอธิบาย แตในความเปนจริงลินลี่ยและบีบีสื่อสาร
กันในทันที การสื่อสารกันระหวางอสูรเวทคูหูกับเจานาย โดยเฉพาะ
อยางยิ่งลินลี่ยไมจําเปนตองใชสัมผัสเทพแมแตนอย.. ทําใหโอจวินไม
อาจคนพบได โอจวินกําลังจองมองเดลี่และโอลิเวอร

“เดลี่ โอลิเวอร ตอนนี้เจาทั้งสองไปไดแลว” ลินลี่ยติดตอกับพวกเขา

ทางใจ

ไปเดี๋ยวนี้?

โอลิเวอรกับเดลี่ไมยอมจากไป
“ลินลี่ย ใหคนที่อยูในหองมิติแยกยายกันไปในทุกทิศเถอะ” เดลี่พูด
ทางใจ

“ทําไมได พวกทานไมเห็นดานหลังโอจวินหรือ มีเทพชั้นตนกับเซียน

ชั้นสูงหาสิบกวาคนไมใชหรือ? เมื่อวอรตันและคนอื่นๆ หนีไป พวก
เขาจะถูกจัดการไดแนนอน” ลินลี่ยรดู ีพวกเขาสามคน กับเทพชั้น
กลางอยางโอจวิน ก็เพียงพอเหลือเฟอ

“โอว.. พวกเจาชางซื่อสัตยดีแท” โอจวินยิ้ม ขณะที่เขาจองมองคน

ทั้งสามที่ยืนเคียงขางกันในกลางอากาศ

“อยางไรก็ตาม คุณคาของความซื่อสัตยก็คือ..ตาย”

มาถึงจุดนี้ มีความแตกตางรอยเมตรระหวางทั้งสองฝาย สําหรับพวก

เทพ ที่ระยะใกลมาก ถาฝายหนึ่งลงมือโจมตีทันที อีกฝายอาจไมมี
โอกาสตั้งตัวได ระยะรอยเมตร.. เมื่อตั้งหลักไดทันและความเร็วของ
เทพ นั่นยังเพียงพอใหต้งั หลักและตอบโตกลับได

“บึ้ม!”

ภายในพันเมตร พื้นที่ถูกแชแข็งทันที หรือพูดใหถูก ประกายศักดิ์สิทธิ์

ของเทพธาตุแสงภายในระยะพื้นที่พันเมตรถูกควบคุมไวอยางสิ้นเชิง
และเริ่มบีบคั้นฝายลินลี่ย ประกายศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงก็คือเครื่องมือ
ควบคุมที่ทรงพลัง

สนามพลังเทพ!

สนามพลังเทพของเทพชั้นกลาง!
ลินลี่ยและพวกตองกระตุนสนามพลังเทพของตนเองตอตานทันที
แมวาพวกเขาแทบไมสามารถควบคุมพลังธาตุที่ตนเองถนัดได พวก
เขายังรูสึกเหมือนกับวาจมลงในบอโคลน

“แยแลว” ลินลี่ยสามารถบอกไดจากสถานการณ เพราะความเร็ว

ของพวกเขาจะตกลงไปมาก ขณะที่คตู อสูเปนเทพชั้นกลางมีพลัง
ความเขาใจเรื่องกฎธรรมชาติและมีพลังโจมตีที่เหนือกวา ผลของการ
ตอสูถูกกําหนดไวต้งั แตกอนจะเริ่มขึ้นเสียอีก

“ทานโอจวิน” ลินลี่ยโพลงออกมาทันที

“วายังไง?” โอจวินมองลินลี่ย

ลินลี่ยกัดฟน จากนั้นพูดอยางเครงเครียด “ถาขายินดียอมแพทาน

และกลับไปเมืองหลวงกับทาน ทานยินดีจะไวชีวิตคนในปราสาทเลือด
มังกรหรือไม รวมทั้งเดลี่และโอลิเวอรดวย? ขาเชื่อวาความสมัครใจ
ยอมแพของขาจะสงผลตอทานมากกวาเอาศพขาไปเมืองหลวง”
“เมื่อคนทั่วไปเห็นศพขา มีแนวโนมวาหลายๆ คนจะคิดวาทานตั้งใจ
จะหาคนที่ดูเหมือนขามาหลอกลวงพวกเขา พวกเขาจะไมเชื่อวาขา
ตาย”

“แตถาขาไปดวยตัวเอง จะเปนเรื่องที่แตกตางออกไป” ลินลี่ยมองดู

โอจวิน “เปาหมายของทานคือพลังศรัทธาของพวกเขาไมใชหรือ?”
โอจวินตาเปนประกาย เขาหัวเราะและกลาว “เปนวิธีที่ยอดเยี่ยม!”

“ลินลี่ย….” เดลี่และโอลิเวอรจองมองลินลี่ยอยางประหลาดใจ

ยินดียอมแพ?

หัวใจลินลี่ยสั่นสะทาน แลวจะเปนยังไงถาเขายอมแพ? แลวจะเปน

ยังไงถารางแยกศักดิ์สิทิ์ของเขาถูกทําลาย? อยางแย เขาก็ไมมีทางได
ฝกกฎธรรมชาติธาตุลมไดอีก แตเขายังมีเดเลีย วอรตันนองชายเขา
เทยเลอร ชาชา…

ลินลี่ยไมตองการใหพวกเขาตาย

พวกเขาคือสิ่งที่ลินลี่ยตองปกปองในโลกนี้อยางแทจริง

ลินลี่ยจองมองโอจวินรอคําตอบของโอจวิน โอจวินยิ้มกวางมากกวา
เดิม ขณะเดียวกัน ฝายลินลี่ยสามารถรูสึกไดวาสนามพลังเทพที่บีบ
คั้นออนลงมาก ใจของลินลี่ยสงบลงทันที

พลังที่ออนลงของสนามพลังเทพทําใหเห็นภาพชัดวาโอจวินรูสึก
อยางไร
“เปนขอเสนอที่ยอดเยี่ยม แตขาไมตองการปลอยใหเจามีชีวิต” โอจ
วินพูดพลางหัวเราะอยางใจเย็น
ลินลี่ยสีหนาเปลี่ยนไปทันที “โอจวิน, เจา…”

“ควั่บ!” สี่เทพที่อยูดานหลังโอจวินบินเขามาลอมลินลี่ย เดลี่และโอลิ

เวอรทันที

“ดูจากพวกเจาแลว ขาสามารถรูสึกไดถึงการคุกคาม” โอจวิน

หัวเราะเยาะเยย “เจาฝกใชเวลาไมถึงรอยป แตสามารถฆาเทพชั้นตน
ฝมือสูงอยางโบมอนตได มีอัจฉริยะอยางเจาเปนศัตรู.. คงจะดีกวาถา
จะทําใหภัยคุกคามนี้เปนหมันซะ”

โอจวินฝกในคุกเกบาโดสมานานนับปไมถวน จะไมรไู ดยังไงวาอะไร

สําคัญ อะไรไมสําคัญ?

เนื่องจากเขาจะเปนศัตรูกับลินลี่ย เขาจะตองฆาลินลี่ยในทันที

“ใตเทา กับคนพวกนี้ ไมจําเปนตองใหทานลงมือเองเลย แคเราก็

เพียงพอเหลือเฟอ” บุรุษวัยกลางคนชุดดําพูดดวยความเคารพ
“จัดการมันใหเร็วๆ” โอจวินพูดพลางหัวเราะอยางใจเย็น “เจาสอง
คนจัดการกับลินลี่ย” โอจวินมีเทพชั้นตนสี่คนเปนบริวาร สองคน
จัดการกับลินลี่ย ขณะที่อีกสองจะจัดการกับเดลี่และโอลิเวอร
ที่สําคัญ ตามขอมูลของโอจวิน พลังของลินลี่ยเหนือกวาโอลิเวอรมาก
แมวาเขารูสึกมั่นใจมาก แตโอลิเวอรก็ยังสงสัมผัสเทพกระจายออกไป

เขาเตรียมพรอมลงมือทันทีเมื่อสังเกตเหตุเปลี่ยนแปลงในสถานการณ

แตความตั้งใจแรกของลินลี่ยถูกโอจวินสังเกตออก เขากังวลวาโอจ
วินจะลงมือโจมตีทันที เมื่อเห็นวาสี่เทพชั้นตนแบงแยกกําลังอยาง
รวดเร็ว ลินลี่ยรสู ึกขุนเคืองในใจ “เดลี่ โอลิเวอร, ไมวาจะเปนหรือ
ตาย ตอนนี้ขึ้นอยูกับสวรรคแลว!!”

“ฆา” ตาของโอลิเวอรเต็มไปดวยแววดุรายเชนกัน

เดลี่ชักกระบี่บางยาวมาถือไว

“ขาหวังวาลอรดเบรุตจะสามารถมาไดทันเวลา” ลินลี่ยพึมพําเงียบๆ
ในใจ

ขณะนี้สิ่งเดียวที่เขาทําไดก็คือหวัง
แตลินลี่ยจะรูไดยังไงวาความจริง ตั้งแตชวงสองวันมานี้สุสานเทพเจา
ถูกเปดอีกครั้ง เบรุตไปที่สุสานเทพเจา ยากจะบอกไดวาเขาจะกลับ
มาทันเวลาหรือไม
“สองเราตานทานเขาหรือ?” บุรุษชุดดําทั้งสองคนมองหนากันเอง
และหัวเราะ
เทพชั้นตนทั้งสี่ฝายโอจวินมีประสบการณเหลือเฟอในพิภพจองจําเก
บาโดส พวกเขาไมออนแอเหมือนกับพวกเทพชั้นตนมือใหมแนนอน
สองคนรวมมือกันตอสูกับลินลี่ย ลินลี่ยจะตานรับพวกเขาไดยังไง?”

“ควั่บ!”

ทันใดนั้นดาบศึกปรากฏอยูในมือของบุรุษชุดดําทั้งสอง พวกเขา
เปลี่ยนเปนเงาดําเลือนรางสองรางเหมือนกับใบไมรวงแผวเบาขณะที่
พวกเขาพุงเขาหาลินลี่ยที่กําลังกวัดแกวงกระบี่เลือดมวง รางของลิน
ลี่ยเคลื่อนไหวเหมือนกับสายลม

ประกายแสงสีมวงนับไมถวนเต็มอยูในทองฟาเหมือนกับอสรพิษสีมวง
นับไมถวนฉกออกมาจากทุกตําแหนง

ระลอกลม – ดาบมิติบั่นเศียร!

เสียงปะทะนับไมถวนไดยินชัดและมิติถูกทําลาย
“บึ้ม” รางของลินลี่ยถอยดวยความเร็วสูง เขากระอักโลหิตคําหนึ่ง
กระจายอยูในอากาศ

ไมไกลจากลินลี่ย โอลิเวอรยังถูกกระบี่กระแทกกระเด็น
“อา!!!” เดลี่สงเสียงรองโหยหวน
จากมุมสายตาของเขา ลินลี่ยพบดวยความประหลาดใจวารางของเดลี่
ถูกฟนขาดครึ่งดวยดาบคลายภาพลวงตา เดลี่เหลือเพียงรางกายครึ่ง
บนและมือขางเดียว แมแตมือขวาของเขาซึ่งถืออาวุธเทพก็ยังสั่น
พรอมกับรางสวนที่ยังเหลือ

แตในการสูรบศึกแรก ฝายลินลี่ยไดรับบาดเจ็บสาหัส

“เร็วเขา” คนที่ควบคุมสถานการณ โอจวินขมวดคิ้วไมพอใจ

ตอนที่ 8 หายนะ

สี่เทพชั้นตนภายใตการนําของของโอจวินรวมทั้งบุตรของโอจวิน เมื่อ
ผานประสบการณฝกฝนอยูในดินแดนเกบาโดสมาอยางยาวนาน
แตละคนมีพลังเทียบเทากับโบมอนต การรวมมือในกลุมลินลี่ยสาม
คนจะปองกันการโจมตีของทั้งสี่คนรวมกันไดยังไง

“ทั้งสองคนรวมมือดวยกัน ขณะที่ลํานําของสายลมของขาสามารถ
โจมตีไดครั้งละหนึ่ง อีกคนหนึ่งจะมีโอกาสโจมตีขาได”

ลินลี่ยเขาใจเรื่องนี้

ถาเขาทุมเทกําลัง เขาอาจจะฆาไดหนึ่ง แต…

ถาเขาทําเชนนั้น ผลลัพธสุดทายจะกลายเปนภัยพิบัติทันที

“สิ่งที่สําคัญที่สุดตอนนี้ก็คือเวลา ถาเวลาตอมาโอจวินพบความคง
อยูของหองมิติ.. คงจะดีถาลอรดเบรุตมาไดทันเวลา ตอนนี้สิ่งที่ขา
ตองทําคือถวงเวลาใหยาวนานออกไปใหมากเทาที่ทําได” ลินลี่ยเรง
ความเร็วจะถึงระดับสูงสุด

ถวงเวลา!
ลินลี่ยผอู าศัยสัจธรรมแหงความเร็วจนกลายเปนเทพ มีความเร็วที่
เหนือกวาอีกสองคน

ลินลี่ยเปนเหมือนสายลมที่ไรลักษณเปลี่ยนแปลงตําแหนงอยางตอ
เนื่อง หลบเลี่ยงการโจมตีของเทพทั้งสองไดครั้งแลวครั้งเลา บุรุษชุด
ดําทั้สองคนไมคอยจะอดทน พวกเขามีทักษณะในการโจมตี แตในแง
ความเร็ว พวกเขาดอยกวาลินลี่ย

“เขาคอนขางเร็ว” โอจวินพูดและหัวเราะอยางใจเย็น

ลินลี่ยรสู ึกทันทีวาพลังจํากัดพื้นที่รอบตัวเขาเพิ่มขึ้นมาก เห็นไดชัดวา

โอจวินใชสนามพลังของเทพชั้นกลางผูกรัดลินลี่ย แมวาลินลี่ยจะมี
ทักษะดานความเร็ว แตตอนนี้… เขาถูกจํากัดโดยสนามพลังเทพ
ทั้งหมดที่เขาทําไดคืออาศัยสนามพลังตนเอง แตถึงอยางนั้น
ความเร็วของเขาก็ลดลงจนตํ่ากวาบุรุษชุดดําทั้งสองอยางเห็นไดชัด

“ฮาฮา, ขาอยากดูนักวาเจาจะหลบหนีตอไปไดยังไง!!!” เสียงดังขึ้น

ในใจของลินลี่ย มันมาจากหนึ่งในสองของบุรุษชุดดํา จากนั้นพวกเขา
โกรธเปนธรรมดาที่ลินลี่ยฉวยโอกาสจากความเร็วที่เหนือกวามาก
แตตอนนี้ลินลี่ยถูกจํากัดดวยสนามพลังเทพ แตพวกเขาไมเปนเชนนั้น

ความเร็วของพวกเขาในตอนนี้เร็วกวาลินลี่ย
รางเลือนรางโจมตีขนาบใสลินลี่ย
 “ลอรดเบรุต ทําไมทานยังมาไมถึง!!!” หัวใจของลินลี่ยเต็มไปดวย
ความเศราและความโกรธ แตจากนั้นลินลี่ยสังเกตเห็นบางอยางที่
ทําใหเขาประหลาดใจ

รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเดลี่อาการบาดเจ็บหนักรักษาตนเองอยาง
รวดเร็ว แตพลังของบุรุษชุดเงินที่ถือดาบยาวเหนือเขามากสามารถ
รับพลังโจมตีวิญญาณของเดลี่ไดโดยตรง ทั้งในเรื่องความเร็วเขาก็ยัง
เหนือกวาเดลี่เล็กนอย

“อาคคค!”

เสียงกรีดรองโหยหวนดังขึ้น เดลี่ถูกโจมตีตอเนื่องสามดาบ

ดาบแรกฟนผารางเดลี่ขาดครึ่ง ดาบที่สองเดลี่ยังรับไดโดยไมตาย
แตดาบที่สามนี้..

“แคลง!” ดาบยาวดําอํามหิตฟนใสสมองของเดลี่โดยตรง บดขยี้

ประกายศักดิ์สิทธิ์ของเดลี่ซึ่งกระพริบแสงสีขาว พลังที่ดาบยาวใชกับ
ประกายศักดิ์สิทธิ์รุนแรงมากจนประกายศักดิ์สิทธิ์สั่นสะทาน.. และ
วิญญาณของเดลี่แตกสลาย

วิญญาณของเขาแตกสลาย จิตวิญญาณกระจัดกระจายไป
“ตาย!”
ทั้งลินลี่ยและโอลิเวอรรสู ึกถึงความโศกที่ทวมทับในใจ

แมวารางเดิมของเดลี่จะอยูในหองมิติ แตความตายของรางแยก
ศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็หมายความวา… เดลี่น้นั ไมมีทางฝกกฎธรรมชาติ
ธาตุแสงไดอีก ขณะเดียวกันการฝกฝนหนักตลอดหาพันปของเดลี่ก็
ถูกทําลายไปเชนกัน

ถาเขาตองการกลายเปนเทพดวยตัวเองอีกครั้งเขาจะตองฝกฝนกฎ
ธาตุที่แตกตาง

“ภาพนี้จะเปนจุดจบของขาดวยหรือเปลา?” ลินลี่ยรสู ึกเศราใจ

เสียงรองโหยหวนของเดลี่ยังคงกึกกองอยูในหูของเขา

“อาคคค!”

ลินลี่ยระเบิดเสียงกูรองจากปากที่โกรธเกรี้ยวดุราย กระบี่เลือดมวง
สงเสียงสําเนียงเพลงกระหึ่มทั้งโลก และภายในตาของลินลี่ยมีแววปา
เถื่อนปรากฏ ขณะนี้เอง เขาไมสนใจอะไรอื่นอีกตอไป ตอใหเขาตาย
เขาก็จะฆาใหไดสักคนหรือสองคนเชนกัน

ลํานําแหงสายลมถูกปลดปลอย!!
“ตาย!!!” โอลิเวอรปลดปลอยเสียงกูรองที่คลายกันดังกองมาจาก
หัวใจของเขาดวย
ในขณะนั้นทั้งลินลี่ยและโอลิเวอรคลั่งไปแลว

………………..

ในขณะเดียวกัน ภายในหองมิติ

มีคนอยูหลายคนรวมทั้งหาพี่นองบารเกอรและครอบครัวของพวกเขา
เดเลีย วอรตัน ฮิลแมนและคนอื่นๆ อีกเปนสิบ รางเดิมของลินลี่ยและ
เดลี่ก็อยูในที่น้นั ดวย

ใบหนารางหลักของเดลี่ซีดเผือด และตาของเขาเต็มไปดวยความ
เสียใจอยางยิ่ง

“ฮะฮะ..” เดลี่สงเสียงหัวเราะเบาๆ

หาพันปของความพากเพียรฝกฝน แตในขณะนี้, ตอนนี้รับประกันได

วาเขาจะไมมีทางกลายเปนเทพสายกฎธาตุแสงไดอีกเลย
“ทุกคน! เร็วเขา” รางในชุดสีฟาของลินลี่ยตะโกนบอกทุกคน “เร็ว
เขา, ทุกคนแยกยายกันไป ทุกคนจงหนีไปในทิศตางๆ กัน โอจวินนั้น
ไมสามารถใชสัมผัสเทพเพื่อใหความสนใจในใตดินทันทีได” ลินลี่ยไมมี
ทางเลือก
เบรุตยังไมมา
ลินลี่ยไมอาจฝากความหวังทั้งมวลไวบนบาของเบรุตได

“เดลี่ตราบใดที่รางเดิมของทานยังคงอยู อยางนอยทานจะสามารถ
ฝกกฎธาตุอื่นได รีบไปเถอะ” ลินลี่ยพงุ ตรงไปที่ประตูหองมิติและใช
พลังศักดิ์สิทธิ์ปองกันการโจมตีของกระแสมิติที่ประตูไว

คนนับสิบที่เบียดตัวอยูในหองมิติกังวลกันทุกคน

“ลินลี่ย” เดเลียรีบกลาว

“รีบไปเร็วๆ เขา อยามัวลังเล” ลินลี่ยควาลูกชายของเกทสและฉุด

ดึงเขาออกมาจากหองมิติ ทุกคนรูวาสถานการณกลับกลายเปนราย
แรงเพียงไหน ตองรีบหนีไปจากหองมิติโดยเร็ว และจากนั้นเริ่มขุด
อุโมงคออกไปในทุกทาง

………………..
กระบี่เลือดมวงสั่นสะทานปลอยเสียงครางกระหึ่ม ขณะที่เสียงขลุยที่
นุมนวลไพเราะดังขึ้น เพลงขลุยภายใตการควบคุมของลินลี่ยสงผาน
ไปถึงบุรุษชุดดําทั้งสองคน ขณะที่บุรุษหนุมผมทองที่สกู ับโอลิเวอรก็ได
รับผลกระทบเชนกัน
ทั้งบุรุษหนุมผมทองและบุรุษชุดดําอีกสองคนในชวงเวลานี้รสู ึกเหมือน
กับวาทั้งโลกตกอยูในความเงียบ นอกจากเสียงขลุยที่ออนโยนนุม
นวลเทานั้นที่ดัง และฟงระรื่นไพเราะหู

“แคลง!”

ภาพลวงตากระบี่สีเลือดยิงออกมาจากกระบี่เลือดมวงยิงตรงเขาในใจ
ของคนชุดดําทั้สอง พลังวิญญาณของคนชุดดําคนหนึ่งอยูในสภาวะที่
ผอนคลายและเมื่อภาพลวงตากระบี่แดงยิงใสพลังวิญญาณของเขา
ทําใหเขารูสึกตัวทันที

อยางไรก็ตาม สายเกินไปแลว

ภาพหลอนกระบี่แดงแทงเขาไปในประกายศักดิ์สิทธิ์ของเขา พลังแทง
ระเบิดวิญญาณของเขาและสลายจิตวิญญาณของเขาออกไป

สัจธรรมแหงธาตุลม – ลํานําแหงสายลม!

แมวาจะอธิบายคอนขางชา แตวิชาลํานําแหงสายลมใชในการประหัต
ประหารไดในทันที แตสําหรับโอจวิน กลับกลายเปนหายนะในทันที

“ไม!!!” ตาของโอจวินเหลือกทันที

ลินลี่ยระเบิดพลังใสเขาเต็มที่ ขณะที่โอลิเวอรก็ทําเชนเดียวกัน! ลินลี่

ยใชวิชาลํานําแหงสายลม ขณะที่ที่โอลิเวอรแมตัวเขาเองจะไดรับบาด
เจ็บสาหัส แตก็ปลดปลอยประหลาดกระบี่ดําและขาวที่ใชผาเขื่อน
เกรทโบธาอีกครั้งหนึ่ง สําหรับบุรุษผมทอง สวนที่แยที่สุดก็คือ….

เพียงแตกอนที่โอลิเวอรจะโจมตี เขาไดรับผลจากเพลงกระบี่ของ
กระบี่เลือดมวง

“บึ้ม!”

พลังตัดเต็มกําลังของโลกนํ้าแข็งสับลงที่ดาบศึกของบุรุษหนุมผมทอง
ครั้งเดียว แตพลังโจมตีนี้ของโอลิเวอรเหลือเชื่อมาก มันทําใหดาบศึก
ของบุรุษหนุมผมทองถูกกระแทกกลับไปที่ตัวบุรุษหนุมผมทอง ขณะ
เดียวกันประกายกระบี่ดําขาวยังฟนลงตอเนื่องจนถึงศีรษะของบุรุษ
หนุมผมทอง

“อา…” เสียงรองโหยหวนดุรายดังขึ้น

ศีรษะของเขาถูกผาครึ่ง ทําใหประกายศักดิ์สิทธิ์กระบี่ดําขาวตัด
โดยตรง วิญญาณภายในประกายศักดิ์สิทธิ์สั่นสะทาน จากนั้นแตก
สลาย

“ไม, คิงสลี่ย ไม!” ความตายของบุรุษชุดดํา โอจวินไมสนใจเลย แต

บุรุษหนุมผมทองนี้ คือคิงสลี่ย ลูกชายคนเดียวของโอจวิน กลาว
โดยตรงก็คือเมื่อลูกชายเขาฝกโอจวินจะใหลูกชายเขารวมการตอสู
เสี่ยงเปนตายอยูเรื่อย เพียงแตเมื่อผานการฝกครั้งนี้ไปได ลูกชายของ
เขาจะสามารถเติบโตและกาวหนาได
ในศึกนี้ ลูกชายของเขาเพียงแตจัดการกับคนที่เพิ่งถึงระดับเทพ โอจ
วินไมรวู าโอลิเวอรทรงพลังเพียงไหน เขาเพียงแตกังวลถึงลินลี่ย
เทานั้น แตไมไดใหความสนใจโอลิเวอรอยูในใจเลย

โอจวินไมใหความสนใจเขาแมแตนอย แตใครจะคิดกันเลา…

โอจวินใหความรักลูกชายเขามากที่สุด เขารักลูกชายมากพอๆ กับชีวิต

ตัวเองในชวงเวลาหลายปนับไมถวน เขาตายแลวดวยอาการอยาง
นั้น!

“ตาย!!!” ไมวาเขาจะสงบไมหวั่นไหวเพียงไหน แตเขาก็ยังมีอารมณ

ปุถุชน ขณะนั้นเองแมแตโอจวินถึงกับบาทันที รางของโอจวินมี
ใบหนาดุรายพรอมกับพลังเทพของเขา สนามพลังเทพของเขาเพิ่ม
พลังจนถึงระดับสูงสุดทันที เหมือนกับวามีคลื่นนับไมถวนรายรอบทุก
คนไว

ขณะเดียวกันนั้น โอจวินเปลี่ยนไปแสงรังสีขาวพุงเขาหาโอลิเวอร ดาบ

ใหญปรากฏในมือของเขา

โอลิเวอรบาดเจ็บสาหัสอยูแลว ยอมไมมีแรงตอตานแมแตนอย

โอลิเวอรแบงรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาเปนสองราง รางแยกศักดิ์สิทธิ์
แสงและรางแยกศักดิ์สิทธิ์มืด แตรางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองไดรับบาด
เจ็บหนักไมมีโอกาสหลบไดแมแตนอย
“ฮากกกกกก!” โอจวินกูรองอยางดุราย ดาบใหญของเขาฟนลงดวย
พลังลึกซึ้งนับไมถวน!

ประกายแสงสีมวงวาบขึ้น…

“แคลง!”

รางที่บาดเจ็บสาหัสของลินลี่ยถูกกระแทกกระเด็นกลับไป แตจากนั้น
เขาก็ชะงักแข็งอยูในกลางอากาศจากสนามพลังเทพ

ตอนนั้น เขาไดฆาบุรุษชุดดําคนหนึ่งได แตแขนขางหนึ่งของเขาถูก

บุรุษชุดดําอีกคนหนึ่งตัด บุรุษชุดดําผูดุราย เมื่อตระหนักไดถึงเรื่อง
อันตรายที่โอลิเวอรกอขึ้น ลินลี่ยรีบเขามาชวยโอลิเวอรรับทาฟน
อยางสุดกําลังทันที แผลขนาดใหญปรากฏอยูในหนาอกของเขา
อยางไรก็ตามเลือดของเขากระเด็นไปทั่วทุกที่ ลินลี่ยเรียกพลัง
ศักดิ์สิทธิ์ใชรักษาตัวเองทันที
“ขอบคุณ” รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของโอลิเวอรมองลินลี่ย

“ขอบคุณขาทําไม? ทั้งหมดที่ขาทําก็คือยืดเวลาตายของเราออกไป
อีกเล็กนอย” ดวงตาของลินลี่ยและโอลิเวอรเต็มไปดวยรอยยิ้มสุดฝน
และทุกขทนปนเปกันไป
พวกเขาไมสามารถตานทานไดอีกตอไป!
ในการเผชิญหนากับโอจวินผูโกรธเกรี้ยวบาระหํ่า ทั้งลินลี่ยและโอลิ
เวอรมีแตเดือดรอนและสิ้นหวัง

แรงฟนของดาบนั้นแฝงดวยพลังโจมตีวิญญาณ ลินลี่ยอาศัยสมบัติ
มหาเทพที่เสียหายนั้นและพลังชีพจรปองกันตานรับพลังโจมตีน้นั ไว
อยางยากลําบาก แตแมกระนั้น พลังจิตวิญญาณของลินลี่ยก็แทบจะ
ใชไปเกือบหมด

เขาคงไมสามารถใชลํานําแหงสายลมโจมตีอีกครั้งไดแน

“ขาจะทําลายและสลายวิญญาณของพวกเจา” โอจวินเต็มไปดวย
ความโศกเศราเปนที่สุด เขาคํารามดวยความโกรธขณะกวาดฟนดาบ
ใหญในมือของเขา

“โฮกกกกกกก!”

เสียงคํารามสะเทือนดินดวยความโกรธเกรี้ยว และระลอกพลังที่มอง
ไมเห็นยิงใสโอจวินเหมือนกับกระสุนปน โอจวินตกใจหนักรูสึกไดถึง
พลังที่โจมตีกะทันหัน “พลังโจมตีนี้มาจากไหนกัน?” ขณะเดียวกันโอ
จวินรีบควงดาบและโจมตีตอบโต

“บึ้ม!” รางของโอจวินกระเด็นถอยหลัง และเขายังถลาถอยหลังตอ

ไปอีก
ในกลางอากาศสิ่งมีชีวิตคลายราชสีหสีรงุ ขนาดมหึมาโฉบลงมาจากที่
นั้น ในกลางหนาผากของราชสีห มีตาที่สาม ราชสีหขนาดมหึมา
แปลงรางกลับเปนบุรุษหนุมที่แฝงกลิ่นอายดุรายในชุดยาวสีทอง

เปนไดลิน!

“ไดลิน!” ตาของลินลี่ยและโอลิเวอรเต็มไปดวยแววประหลาดใจและ
ดีใจ

โอจวินเจ็บตัวจากพลังจิตโจมตีน้นั สนามพลังเทพของเขาแตกสลาย
โอลิเวอรผสานรางแยกเขาดวยกันอีกครั้งหนึ่ง และลินลี่ยกับโอลิเวอร
บินเขาไปหาไดลินดวยความเร็วสูง

“อยาคิดวาจะหนีพน” ตอนนี้สายตาของโอจวินเพงมองโอลิเวอร ตา
ของเขาเต็มไปดวยรังสีฆาฟนไมมีขีดจํากัด ขณะเดียวกันเขาพุงเขาหา
โอลิเวอร โดยไมสนใจอะไรอื่น หนาของไดลินเย็นชาขึ้นอีกเล็กนอย
และตาที่สามของเขาเปดขึ้น….
ระลอกพลังที่มองไมเห็นทะลักออกอีกครั้ง

โอจวินเปลงเสียงคํารามตํ่า ปลอยใหระลอกพลังที่มองไมเห็นปะทะใส
รางของเขา เขาเพียงแตชะงักเล็กนอย กอนที่ความเร็วของเขาจะ
เพิ่มกลับมาอีกครั้ง
ไดลินเพิ่มบรรลุถึงระดับเทพชั้นกลาง แตก็เปนเทพชั้นกลางระดับตน
เทียบกับโอจวินยังมีความแตกตางในเรื่องพลังของทั้งสอง ถาไมใช
เพราะเขาอาศัยพรสวรรคในตอนแรกของเขาโจมตีกอนนั้นก็คงยากที่
จะบังคับใหโอจวินถอยไปได

“หือ?” โอจวินหันไปมองอีกดานหนึ่งดวยความประหลาดใจ

รังสีดํานับสิบๆ สายยิงมาทางโอจวินจากตําแหนงในระยะไกล ครั้งนี้

โอจวินไมกลารับโดยตรง และพยายามหลบหลีกดวยความเร็วสูง
ทันที อยางไรก็ตามแสงสีดํานับสิบๆ สายโคงไลตามเขา จนโอจวิน
ตองใชดาบยักษของเขาปองกันแสงดําสายหนึ่งเอาไว

รางมนุษยคนหนึ่งปรากฏขางตัวไดลิน

บุรุษหนุมกลิ่นอายดุรายผมยาวสีเขียว

“ไดลิน เจาคืออสูรกลืนสวรรค และเลื่อนระดับไดรับคําวาเทพอสูรได

จริงๆ รางแทจริงของเจา และความเร็วของเจานาทึ่งจริงๆ แมแตขายัง
ไลตามเจาไมทัน” บุรุษหนุมผมเขียวหัวเราะ

“ทารอส, คุยกันพอแลว พลังของเจาผูนี้คอนขางสูง ตอนนี้เราจะ

พึ่งพาพลังของเจา” ไดลินพูดดวยสีหนาเย็นชา “อยาโดนไลทุบตีจน
เสียหนาเลา”
“จะเปนแบบนั้นไดยังไง?” ทารอสมองดูโอจวิน

โอจวินจองมองทั้งสองอยางเย็นชา “สุภาพบุรุษ, ขาแคตองการฆา

เจาเด็กหัวขาวดํา สําหรับลินลี่ยขาสามารถไวชีวิตได สุภาพบุรุษ,
โปรดอยาขัดขวาง” โอจวินรูสึกถึงพลังคุกคามซึ่งยอดฝมือทั้งสองนี้
แสดงออก
ตอนที่ 9 ทันเวลา

เมื่อไดยินโอจวินพูดถึงตัวเขาเอง ลินลี่ยอดแคนเสียงหยันตัวเองไมได

ขณะนั้น เมื่อเขาตองการฆาพวกเขา โอจวินไมไดแสดงความปราณี

แมแตรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเดลี่ก็ยังถูกทําลาย! แตตอนนี้ เขาบอกวา
เขาไมตองการฆาลินลี่ย, แตตองการฆาโอลิเวอรเทานั้นหรือ? เห็นได
ชัดวาเขาคอนขางกลัวทารอสกับไดลิน

“เจาตองการฆาโอลิเวอร แตไมฆาลินลี่ยหรือ?” ไดลินจงใจชะงักชั่ว

ขณะ

สําหรับโอลิเวอร ไดลินไมมีความรูสึกมีปฏิสัมพันธมากนัก แตลินลี่ย

ตางออกไป เดิมทีเขากับราชสีหทองหกตาหลบหนีออกมาจากพิภพ
เกบาโดสไดสวนหนึ่งเปนเพราะลินลี่ย ในสุสานเทพเจาลินลี่ยก็ยังชวย
ลูกชายของเขาอีกครั้ง ที่สําคัญที่สุดลินลี่ยมอบประกายศักดิ์สิทธิ์ให
เขาโดยไมขออะไรตอบแทน

ไดลินจึงตองปกปองลินลี่ยเปนธรรมดา
“โอลิเวอรผนู ี้ไมมีอะไรเกี่ยวกับขา” ทารอสหัวเราะอยางอารมณดี
ขณะที่เขามองโอจวิน
โอจวินผอนคลาย

“แตอะไรทําใหขาตองตัดสินใจเลา ไมวาขาจะแทรกแซงหรือไม
ก็ตาม?” ทารอสพูดอยางดุราย “เจาขอใหขาอยาเขามาแทรก ดัง
นั้นขาก็ไมตองแทรกอยางนั้นหรือ? ถาคนอื่นไดยินเรื่องนี้เขา พวกเขา
คงคิดวาขา..ทารอสกลัวเจา ถาเจารูวาอะไรดีสําหรับเจา เจาจงรีบ
ไสหัวเปนดีที่สุด ขาจะไวชีวิตเจาครั้งนี้ มิฉะนั้น…”

ทารอสเหยียดมือ ภายในมือมีแสเขียวยาวปรากฏ แสเขียวยาวดู

เหมือนอสรพิษสีเขียว และปลอยกลิ่นอายที่หนาวเหน็บออกมา แม
อากาศรอบขางดูเหมือนจะถูกแชแข็ง ทารอสสะบัดแสยาว ไดยิน
เสียงอากาศแตกอยางชัดเจน

“เจาจะออกไปหรือไม? หรือตองการใหขาไลเจาออกไป?” ทารอส

ไมมองโอจวินอยางใหเกียรติแมแตนอย

โอจวินกวาดสายตาไปที่ทารอสและไดลิน กอนจะจองมองโอลิเวอร
สายตาของเขาดูเหมือนตองการจะกลืนกินโอลิเวอรท้งั เปน

โอจวินชะงักชั่วครู

“ก็ได เมื่อเปนเชนนั้น ขาจะเห็นแกหนาของเจาทั้งสอง ขา…” โอจวิน

พูด แตทันใดนั้นนิ้วมือขวาของเขากวาดใสโอลิเวอร และยิงลําแสงสี
ขาวแหวกอากาศทันที ทําใหมิติเริ่มยน ขณะที่แสงสีขาวยิงเขามาใกล
โอลิเวอร

“แครกกก…” ไมวาที่ใดที่แสงจากนิ้วมือของเขาผานไป มิติจะเริ่ม

กึกกองและมีเสียงแตก

ความเร็วของแสงนี้นับวาเร็วมาก

“ฮึ่ม..” ทารอสหรี่ตาแคบ, แคนเสียงเย็นชา

“ควั่บ!” แสยาวเขียวฉกออกเหมือนอสรพิษ ขณะเดียวกันก็ยืดออก

จากเดิมยาว 3-4 เมตร เปน 30-40 เมตร ความหนาของแสเหมือน
กับหางงูยักษ และกระทบโดยตรงเขากับลําแสง แสงสีเขียวออนพัน
ลอมแสงสีขาวและสลายไป

“ทานทารอส, ขอบคุณ” โอลิเวอรพูดเสียงเบา โอลิเวอรรเู มื่อถึง

เวลาที่เขาตองขอบคุณใครบางคน
อยางไรก็ตาม โอลิเวอรก็รดู ีวาเขาไมมีความสัมพันธกับทารอสและได
ลิน เหตุผลที่พวกเขายินดีชวยเหลือเปนเพราะเพื่อประโยชนของลินลี่
ย

โอลิเวอรมองดูลินลี่ยที่อยูใกลๆ
ลินลี่ยยิ้มใหเขา “โอลิเวอร, เนื่องจากทานทารอสยินดีออกหนาให
วันนี้เราจะไมมีปญหาอีกตอไปแลว”

“แตแนนอนวา ขาคือลอรดทารอส, พวกเจาก็ร”ู ลอรดทารอสหัว

เราะลั่นและอารมณดี ขณะเดียวกันเขายังคงสะบัดแสเขียวยาวของ
เขาตอไป รางของเขาลอยตัวและกระพริบวาบเหมือนเงาและโจมตี
ตอบโตใสโอจวิน

โอจวินหลังจากทดสอบชวงเวลาสั้นๆ ก็แนใจวาทารอสผูนี้เปนนักสูที่
แข็งแกรงในหมูเทพ

เนื่องจากนิสัยระมัดระวังของโอจวิน จะไมเขายุงกับสิ่งที่เขาไมมั่นใจวา
จะทําไดสําเร็จ โดยปกติเขาจะไมมีทางสูกับทารอสในลักษณะนี้
อยางไรก็ตาม.. บุตรของเขาตาย ชวงเวลาหลายปนับไมถวนมานี้
นอกจากเปาหมายไปใหถึงจุดสุดยอดของการฝกฝนและเพิ่มพลังของ
เขา สิ่งที่เขาใหความสําคัญสูงสุดก็คือยกระดับลูกชายของเขา

ลูกชายของโอจวินคือเหตุผลใหเขารั้งอยู
“ทารอส, เจากําลังบังคับใหขาทําเชนนี้!!!” หนาของโอจวินดุราย
มากขึ้น

“แลวยังไง? ถาเจามีวิชาแข็งแกรงอะไร เชิญระดมออกมาได!” ทา

รอสบินขึ้นไปในอากาศ ขณะที่โอจวินไลตามหลังเขา เมื่อเทพชั้น
กลางทั้งสองทุมพลังสู คลื่นระเบิดจากพลังโจมตีของพวกเขาถึงระดับ
ที่อันตรายตอลินลี่ยและคนอื่นๆ มันมีพลังมากพอจะทําใหลินลี่ยบาด
เจ็บสาหัสหรือตายได

บริวารของโอจวิน

“ตอนนี้พวกเจาไปไดแลว” เสียงของโอจวินดังขึ้นในใจของยอดฝมือ
ที่รอดชีวิตสองคน เทพชั้นตนสี่คน ลูกชายของโอจวินและบุรุษชุดดํา
ตายไปสองคน เพราะลินลี่ยและโอลิเวอร ตอนนี้เหลือเพียงสองคน
เทานั้น

“สถานการณเลวราย จากไปเร็วๆ” เทพชั้นตนผูโชคดีท้งั สองคนมอง

หนากันเอง จากนั้นหนีไปดวยความเร็วสูงตามคําสั่งโอจวินทันที

ลินลี่ย โอลิเวอรและไดลินใหความสนใจกับการตอสูระหวางยอดฝมือ
เทพชั้นกลางในกลางอากาศ

“เฮ, พวกเขาหนีไปแลว” ไดลินสังเกตไดเปนคนแรก

“พวกเขาจะหนีไปไหนได?” ถึงตอนนี้ลินลี่ยตระหนักวาเทพชั้นตนทั้ง
สองนั้นหายลับขอบฟาไปแลว

หนาของลินลี่ยบิดเบี้ยวนาเกลียด เขาพูดอยางแตกตื่น “ประกาย

ศักดิ์สิทธิ์ของเดลี่! ประกายศักดิ์สิทธิ์ของเดลี่ถูกคนชุดเงินยึดไป”
เมื่อรางแยกศักดิ์สิทธิ์ถูกทําลายรางหลักจะไมสามารถไดรับพรจาก
สวรรคดวยการรับประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุแสงอื่นได

อยางไรก็ตาม…

รางเดิมสามารถยังสามารถหลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุแสง
ของตนไดอีกครั้ง

รางหลักสามารถหลอมรวมไดอยางรวดเร็ว ทําใหเขากับฟนคืนระดับ
ไดแข็งแรงเต็มที่อยางรวดเร็ว แต..ถาเขาทําอยางนี้ เดลี่จะไมมีทาง
ฝกกฎธรรมชาติอื่นไดอีกครั้ง

“โอว? ไมตองเรง” ไดลินเคลื่อนไหวทันที และไลตามบุรุษชุดเงินผู

นั้น

“ควั่บ!”

ในกลางอากาศรางมนุษยสีแดงปรากฏออกมาจากรางของโอจวิน
ทันที รางสีแดงเพลิงนี้กวัดแกวงทวนสีแดง และแทงใสไดลิน ไดลิน
ถูกรางสีแดงเพลิงพัวพันไวและไมสามารถหลีกเลี่ยงไดทันที

“โอจวินผูนี้มีสองราง!” ลินลี่ยประหลาดใจอยางหนัก
ลินลี่ยและโอลิเวอรชําเลืองมองดูกัน ตาของพวกเขาเต็มไปดวย
อาการตกใจ โอจวินไมไดมีแครางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุแสง เขายังมีราง
แยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟ รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองรางสูกับไดลินและทา
รอส และตอนนี้พวกเขาตอสูติดพัน

พลังของโอจวินประหลาดอยางแทจริง

แมวาลินลี่ยตองการจะไลตามบุรุษชุดเงิน แตหลังจากใชวิชาลํานําแหง
สายลมไปแลว จากนั้นชวยโอลิเวอรปองกันทาสังหารของโอจวิน
พลังจิตของลินลี่ยแทบจะถูกใชไปหมด แมแตวิญญาณของเขาก็ยัง
สั่นสะทาน

ความจริงลินลี่ยมีพลังจิตเหลือพอจะใชลํานําของสายลมเปนครั้งที่
สองดวยพลังที่ยังเหลืออยู

แตเรื่องสําคัญก็คือ โอลิเวอรฆาบุตรของโอจวิน และโอจวินจะตองบา

เปนธรรมดา

พลังโจมตีที่เขาใชน้นั รุนแรงอยางแทจริง โชคดีที่ลินลี่ยมีสมบัติ

มหาเทพชํารุดอยูดวย ซึ่งทําใหเขาทนรับพลังโจมตีไดโดยไมตาย

“ประกายศักดิ์สิทธิ์ของเดลี”่ ลินลี่ยรสู ึกจนใจ เขาตองการไลตาม

แตเขาไมมีความมั่นใจวาจะเอาชนะบุรุษชุดเงินได
ลินลี่ยยังจําไดชัดถึงฉากภาพที่บุรุษชุดเงินฆาเดลี่ นั่นเปนรังสีดาบที่
ฟนออกไปอยางทรงพลัง ลินลี่ยมีความรูสึกวาบุรุษชุดเงินจะเปนคนที่
ทรงพลังมากที่สุดในยอดฝมือชั้นเทพสี่คนที่รับคําสั่งจากโอจวิน

“ดวยพลังของทารอสและไดลินรวมมือกัน อาจไมเปนปญหามากนัก
ที่เขาจะรับมือกับโอจวิน”

เกี่ยวกับพลังวิญญาณ รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของลินลี่ยยังดอยกวาราง
หลักของเขามาก ที่สําคัญรางหลักของเขาหลอมรวมกับแกน
วิญญาณยี่สิบลานดวง

รางหลักของลินลี่ยหยุดหนีแลว

รางหลักของลินลี่ยแผขยายสํานึกเทพออกไป ระหวางชวงเวลาสั้นๆ
นี้ แมแตเซียนก็ยังบินไปไดไมเกินพันกิโลเมตร สํานึกเทพของลินลี่ย
กําหนดตําแหนงหนีของสมาชิกครอบครัวและสหายแตละคนได “ทุก
คน! อันตรายผานไปแลว กลับมาปราสาทเลือดมังกรไดแลวทุกคน”

สมาชิกของปราสาทเลือดมังกรที่กําลังหนีรสู ึกทรมานใจ กลับรูสึก

ยินดีทันทีเมื่อไดยินลินลี่ยสงขาวทางสํานึกเทพ

ทั้งหมดรีบกลับทันที

ในอากาศเหนือปราสาทเลือดมังกร ทารอสและโอจวินเริ่มสูกันสุด
ฝมือ
“เจามีพลังเล็กนอยแคนี้เอง, ฮาฮา…” ทารอสหัวเราะลั่น

“วืดดดด” แสเขียวยาวของทารอสมวนตัวเหมือนกับอสรพิษขณะ
เดียวกัน อุณหภูมิรายรอบพื้นที่ลดลงอยางมากมาย และแกวผลึกสี
ฟาลูกแลวลูกเลาปรากฏออกมาอยางไมมีปมีขลุย ผลึกเหลานี้โฉบไป
มาอยูในกลางอากาศหลายตารางกิโลเมตร ภายใตแสงอาทิตย ทําให
ดูงดงามมาก

ภายในพื้นที่หลายตารางกิโลเมตร แกนธาตุน้าํ รายรอบและอยูใน

ความควบคุมของทารอส

โอจวินสีหนาเปลี่ยน

ตลอดทั้งรางของเขาเริ่มเปลงแสงศักดิ์สิทธิ์แพรวพราว และดาบใหญ
ในมือของเขาคลุมเต็มไปดวยแสงศักดิ์สิทธิ์เริ่มจะสั่นสะเทือนเล็กนอย

ในพื้นที่รอบดาบใหญเบาบาง มีรอยราวมิติเหมือนกับดายเบาบางเห็น
ได

“ฮึ่ม” ทารอสแคนเสียงเย็นชา ระลอกพลังที่มองไมเห็นทะลักมาจาก

ศีรษะของเขาและถูกผลึกนํ้าแข็งฟาดูดซับไวโดยตรง
“แครก…” ผลึกนํ้าแข็งฟาที่ลอยอยูทุกคนลูกจะเปลงแสงสีฟา รัศมี
แสงสีฟาที่ปลอยออกมาจากผลึกนํ้าแข็งฟาเชื่อมโยงกันและกัน และ
แตละครั้งรัศมีของแสงก็เพิ่มขึ้น พลังเพิ่มมากขึ้นทุกที จนกระทั่งใน
ที่สุดทั้งหมดเชื่อมโยงเปนจุดเดียว

“สลายไป!” โอจวินสามารถบอกไดวาสถานการณเลวราย เขาใช

ดาบใหญฟนใสผลึกนํ้าแข็งลูกหนึ่งทันที

“ปง!” ผลึกนํ้าแข็งแตกกระจาย แตจากนั้นในพริบตาผลึกนํ้าแข็งอื่น

กอตัวขึ้น นี่คือพยุหะที่นาทึ่งไมไดรับผลกระทบแตอยางใด

“ฉับ!” ที่ใจกลางของสวนกระแสพลังงานที่ตัดกัน หนึ่งในผลึกนํ้า

แข็งฟาปลอยแสงสีดําทันที

เปาหมายคือโอจวิน

โอจวินปลอยเสียงคํารามตํ่า เขาสีขาวเริ่มงอกจากหนาผากของเขา
ขณะเดียวกัน โอจวินถายเทพลังเขาไปในดาบฟนใสลําแสงสีดําที่ยิง
เขาหาเขา ดาบใหญและลําแสงดําปะทะกันโดยตรง
ลําแสงดําจางลงและสลายไป

“ปง!” โอจวินกระอักโลหิตเต็มปาก พรอมกับเสียงแตกหัก แมแต

กระดูกในแขนของเขาแตกหัก
โอจวินจองมองทารอสอยางดุราย จากนั้นแปลงเปนแสงสีขาวพุงตรง
ไปที่ขอบฟาตะวันตก แมแตรางแดงเพลิงที่พัวพันอยูกับไดลินก็ยัง
ผสานกลับเขาไปที่รางโอจวินที่หายลับไปในทางขอบฟาตะวันตก

“โอลิเวอร, ขา..โอจวินขอสาบานวาขาจะตองฆาเจาใหได!!!” เสียง

คํารามดวยความโกรธของโอจวินสั่นสะเทือนอยูเหนือปราสาทเลือด
มังกร

เมื่อเห็นโอจวินถอนตัวกลับไป ลินลี่ยและโอลิเวอรถอนหายใจโลงอก
ทั้งคู

ทารอสและไดลินบินเขามาหา

“โอจวินผูนี้มาจากไหนกัน? เขาแข็งแกรงมากจริงๆ ถาเขาสูกับขา

อยางเต็มกําลัง บางทีขาคงจะเสมอกับเขาไดเปนอยางมาก” ทารอส
ถอนหายใจแสดงความคิดเห็น ทารอสตระหนักไดวาโอจวินผูนี้มีราง
แยกศักดิ์สิทธิ์ที่สอง
ไดลินพยักหนาเล็กนอยเชนกัน

“รางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟยังไมแข็งแกรงเทากับรางแยกศักดิ์สิทธิ์
ธาตุแสงอยางเห็นไดชัด” ไดลินถอนหายใจ “เมื่อตอนเขาสูกับขา
รางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟนั้นถูกใชมาพัวพันขาไวเทานั้น นาเสียดาย
ขาเพิ่งจะเขาถึงระดับเทพชั้นกลาง ขายังไมสามารถใชงานกฎระดับ
เทพชั้นกลางใหไดประสิทธิภาพเต็มที”่
เมื่อเขาถึงการรูแจงระดับที่แนนอน นักสูจะเปนเทพเต็มตัว (เทพชั้น
กลาง)

แตยิ่งรูลึกซึ้งมากอยางเดียวไมไดหมายความวานักสูจะใชออกมาไดดี

“สําหรับรางแยกศักดิ์สิทธิ์สองราง เปนระดับเทพแท โอจวินผูนี้ยาก

จะรับมือไดจริงๆ” ลินลี่ยรสู ึกวาเรื่องนี้เปนปญหายุงยากมากเชนกัน

(ตอไปนี้เทพชั้นตน ผมจะเรียกวา ‘เทียมเทพ’, เทพชั้นกลางจะเรียกวา

‘เทพแท’ และเทพชั้นสูงเรียกเหมือนเดิมครับ)

“รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองเปนระดับเทพแท ไมไดมีอะไรพิเศษแมแต

นอย” ทารอสสายศีรษะ “เมื่อกลายเปนเทพแมวาจะมีพลังของ
ตนเอง แตรางแยกศักดิ์สิทธิ์แรกสามารถไปถึงระดับเทพแทไดตาม
ธรรมชาติ ขณะที่รางเดิม.. สามารถหาประกายศักดิ์สิทธิ์และหลอม
รวมเขากับมันก็ได โอจวินผูนี้อยูในพิภพเกบาโดสมายาวนาน
ประการแรกเขาคงจะใหรางหลักของเขาฝกจนถึงระดับเทียมเทพ และ
มีแนวโนมวาเขาโชคดีและสามารถไดรับประกายศักดิ์สิทธิ์เทพแท นั่น
ทําใหเขามีรางแยกศักดิ์สิทธิ์ระดับเทพแทถึงสองรางอยางงายๆ”

ขณะที่สนทนากันนั้นมีหลายรางบินเขามาหาทันที เปนเทพสงคราม
โอเบรียนผูเย็นชา มหาพรตแคทเธอรีนและซีซาร
“ลินลี่ย, ขอแสดงความยินดีดวย” ใบหนาที่จริงจังและกระดางของ
เทพสงครามเคนรอยยิ้มออกมาได

เมื่อเห็นเทพสงคราม ลินลี่ยรสู ึกโลงใจ

“เทพสงคราม, ทานรูเรื่องที่เกิดขึ้นในจักรวรรดิโอเบรียนแลวใช
ไหม?” ลินลี่ยถาม

“ขารูอยูบาง, แตไมรรู ายละเอียด” เทพสงครามสายศีรษะ “ขาคาด

ไมถึงเลยวา หลังจากออกมาจากสุสานเทพเจาไมนาน ขาจะไดรับขาว
ที่นากลัวอยางนั้น”

“โอว, จริงสิ, ขายังไมมีโอกาสถาม ยอดฝมือมากมายขนาดนี้หลบหนี

ออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดสไดยังไง?” ไดลินถามดวยความ
งงงวย “แมวาพื้นที่ซึ่งขาหนีออกมาจะอยูในเทือกเขาอสูรวิเศษ แตก็
เปนแคจุดที่มีผนังเบาบางจริงๆ และยากจะหาพบดวย”

“เปนเพราะขา”
โอลิเวอรพูดขึ้น “ขาเปดทางออกเขามิติภายในเพราะอุบัติเหตุ”

“เจาเปดทางเขาออกมิติหรือ?” ไดลิน เทพสงครามและคนที่เหลือ

ตกใจหนัก
จุดออนในผนังเปนเรื่องที่นานมาแลว รอยแยกซึ่งความจริงอาจจะ
ปลอยนํ้าออกมาไดไมกี่หยด แตการเปดประตูทางเขาออกมิติ คลาย
กับแผนดินถลมที่ปลดปลอยกระแสนํ้าเชี่ยวกราก ถึงไดมียอดฝมือ
หลุดออกมาในจํานวนที่มากมายอยางนาประหลาดใจ

“เฮ?” ลินลี่ยมองไดลินอยางสับสน “ลอรดไดลิน ทานรูวาเราอยูใน

อันตรายไดยังไง?”

ลินลี่ยสามารถบอกไดวาไดลินแปลงกายอยูในรางแทจริงเพื่อเรงรีบมา
ที่นี่ แมแตทารอสเองยังชากวาไดลินเล็กนอย ขณะที่ระดับเทียมเทพ
อยางเทพสงคราม, มหาพรตและซีซารยังชากวามาก พวกเขาเพิ่งมา
ถึงหลังจากการตอสูจบลง
ตอนที่ 10 รากฐาน

“เปนลอรดเบรุตแจงเรา” ไดลินตอบ

เทพสงครามพูดบาง “เมื่อเรากลับจากสุสานเทพเจามายังทวีปยูลาน
ทันทีที่เขาทวีปยูลาน, ลอรดเบรุตก็บอกทันทีวา..ลินลี่ยเจาอยูใน
อันตราย เขาบอกวาถาไดลินและทารอสรีบไปกอน พวกเขาจะชวย
เจาไดทันเวลา”

ไดลินและทารอสพยักหนาเล็กนอยทั้งคู

“ถาเจาชาไปอีกเล็กนอย, ไดลิน, หลายอยางจะตกอยูในอันตราย

มาก” ทารอสถอนหายใจ

ไดลินหัวเราะ “อันตรายยังไง? ขาคาดวาลอรดเบรุตมาถึงที่นี่กอน

เรานานแลว มีแนวโนมวาในชวงวิกฤติและอันตรายที่สุด ถาเรายังมา
ไมถึง, ลอรดเบรุตก็ตองมาชวยลินลี่ย”

“ลอรดเบรุต?” ทารอสขมวดคิ้ว “เปนไปไดวาลอรดเบรุตคงจะไม

สนใจ ถามนุษยในทวีปยูลานทุกคนตายหมด เขายังจําเปนตองชวยลิ
นลี่ยดวยหรือ? ขาพบวามันนาแปลกใจมากที่เขายังมาชวยเตือนเรา”

ทารอสมีความทรงจําถึงความโหดเหี้ยมอํามหิตของลอรดเบรุต
 “ไมจําเปนขนาดนั้นก็ได” ไดลินไมไดแสดงความคิดเห็นทํานอง
เดียวกัน

“อยางนั้นจะเปนยังไงถาทุกอยางพังทลาย” ลินลี่ยลอบถอนหายใจ
มินาเลาหลังจากเขาติดตอทางใจกับบีบีแลว บีบีไมไดบอกเขา ถา
เบรุตสามารถมาทัน.. เบรุตไปที่สุสานเทพเจา และไมไดอยูในไพรทมิฬ

ไมมีใครสังเกต…

หางออกไปจากปราสาทเลือดมังกรสองสามกิโลเมตร รางโปรงแสง
ของมนุษยคนหนึ่งลอยตัวอยูในกลางอากาศ กลมกลืนแสงอาทิตยซึ่ง
ฉายลงบนตัวเขา เมื่อมีบางอยางกลมกลืนแสงไดท้งั หมดได ก็ทําให
สิ่งนั้นกลายเปนลองหนได

“เจาเด็กทารอสนั่น”

มนุษยลองหนแคนเสียงเยาะเยยตนเอง “ดูเหมือนวาการกระทําที่ขา
ทํามาระหวางสงครามลางโลกตลอดหลายปที่ผานมาจะทําใหเขากลัว
อยางแทจริง เขาคิดวาขาอํามหิตโหดรายขนาดนั้นเชียวหรือ?” และ
จากนั้นรางมนุษยลองหนก็หายไป

ที่ชายแดนไพรทมิฬ
“บีบี, อยาไป เจาไมสามารถใชประโยชนจากปราสาทเลือดมังกรได
เจาจะเอาชนะเทพแทไดหรือ?” จาวมุสิกมวงทองทั้งสามไลตามบีบี
แตบีบีทําใจแลว เขารีบบินลงไปในทิศใต ใจของเขาเต็มไปดวยความ
ตื่นเตน

แตขณะนั้นเอง

“บีบี, ขาปลอดภัยแลว” เสียงของลินลี่ยดังขึ้นในใจของบีบี

“พี่ใหญ” บีบีชะงักทันที และดีใจ

จาวมุสิกมวงทองทั้งสามที่อยูใกลๆ ตางพากันประหลาดใจงงงวย
เนื่องจากบีบีชะงักอยูในกลางอากาศและสนทนาทางใจกับลินลี่ย
เพียงแตหลังจากนั้นเปนเวลานาน พวกเขาก็สนทนาจบ “พี่ใหญ ขา
จะไปยังที่อยูทานเดี๋ยวนี้”

บีบีตองการพบลินลี่ยตอนนี้ ไมมีใครหยุดเขาได
“บีบี…” เสียงเขมงวดดังขึ้น

บีบีเงยหนาขึ้น ตานอยๆ ของเขาเต็มไปดวยความรูสึกไมสบายใจทันที

“ปูเบรุต, ปูกลับมาแลว”
“ทานพอ” จาวมุสิกมวงทองทั้งสามแสดงมารยาททันที
เบรุตยิ้มขณะที่ยื่นมือออกตองการจะกอดบีบี “บีบีมานี่เถอะ” แตบีบี
หลบ “ฮึ่ม..ปูเบรุต, ขารูจากพี่ใหญวาปูรวู าพี่ใหญตกอยูในความยุง
ยาก ทําไมปูไมขัดขวางดวยตนเอง? ถาปูขัดขวางเอง เจาบัดซบโอจ
วินจะตองตายอยางไมตองสงสัย”

บีบีไมพอใจอยางมาก

โอจวินเกือบจะฆาลินลี่ยอยูแลว

ในใจของบีบี แมวาเบรุตจะทําใหเขารูสึกภูมิใจอยางมาก และเขาก็

ชอบปูเบรุตมากจริงๆ แตสําหรับบีบีไมมีใครสําคัญมากกวาลินลี่ยที่
เติบโตมาพรอมกับเขา ตั้งแตเขายังเล็กในทํานองเดียวกัน ในใจลินลี่ย
บีบีก็มีความสําคัญมากเชนกัน

ลินลี่ยกับบีบีเที่ยวเดินทางดวยกันมากี่ปแลว เฉพาะสองคนนี้เทานั้น?

มนุษยผไู รบิดามารดาและอสูรเวทผูไรบิดามารดา พวกเขาสนุกดวย

กัน ผจญภัยดวยกันและคอยๆ เติบโตมาพรอมกัน ความผูกพันของทั้ง
สองแนนหนาไมอาจทําลายได

“บีบี, ขา, ตองฆาโอจวินดวยมือตนเองเชียวหรือ?” เบรุตหัวเราะ

พลางถอนหายใจ “ขาไมสามารถเขาไปพัวพันทุกอยางไดไมใชหรือ?
การฆาโอจวินและการลางแคน จะดีที่สุดปลอยใหลินลี่ยรับมือเรื่อง
นั้นเถอะ ขาแคชวยชีวิตเขาไวก็พอ”
 “เปนทารอสและไดลินที่ชวยชีวิตพี่ใหญขา” บีบีหันหนาเมินเบรุต
อยางไมสบายใจ

เบรุตมองดูบีบีไมรวู าจะพูดยังไงดี

เขา, เบรุตเปนคนมีชื่อเสียงโดงดัง แมแตในบรรดาคนระดับสูงในพิภพ

ในจักรวาลนับไมถวน การไรความปราณีและเหี้ยมโหดของเขาเปน
เรื่องของตํานานเลาขาน แมแตลูกๆ เขาเองเบรุตก็อาจอํามหิตได
แต..สําหรับบีบีแลว เบรุตมีแตความรักในใจ

ก็เหมือนกับบิดามารดาเขมงวดกับลูกๆ ของตน แตกลับตามใจ

หลานๆ ของเขา

เบรุตเขมงวดกับลูกๆ ของเขามาก แตเมื่อพบวาบีบีคือเชื้อสายของ

ตระกูลเบรุตของเขา บีบีเปนหนูกินเทพตัวที่สองที่มีอยูในพิภพ
จักรวาลนับไมถวนทั้งหมด เขาจึงไมอาจเขมงวดได
“ทารอสกับไดลิน?” เบรุตสายศีรษะ “บีบี, ความจริง, ขามาถึง
ปราสาทเลือดมังกรกอนพวกเขานานแลว ดวยการเดินทางดวย
ความเร็วสูง ถาพวกเขาไมสามารถทําไดทันเวลา ขาก็จะตองเขาไป
แทรกแซงอยูแลว” เบรุตปลอบบีบีเหมือนกับวาเขากําลังปลอบเด็ก
นอย
บีบีมองดูเบรุตดวยความคลางแคลงใจ “จริงหรือ?”
“จริงแทแนนอน ปูเคยโกหกเจาตั้งแตเมื่อไหร?” เบรุตยิ้มอยางใจดี

บีบีเริ่มยิ้มออกทันที

“ก็ได ปูเบรุต, ขาอยากไปเยี่ยมที่ปราสาทเลือดมังกร” บีบีพูดทันที

“ไดสิ” เบรุตชําเลืองมองเขา “เจาสมควรไปเยี่ยมดู แตบีบี เจาตอง

จําไววาเจาใกลจะถึงชวงเวลาเปลี่ยนแปลงสุดทายกอนเขาสูชวงโต
เต็มวัย หลังจากเยี่ยมเยียนแลวจงรีบกลับมาโดยเร็ว” เบรุตกําชับเขา
อยางเขมงวด

“เขาใจแลว, ปูเบรุต” บีบีตอบ

“แฮรี,่ เจาไปกับบีบี” เบรุตสั่งอยางขึงขัง

“ขอรับ, ทานพอ” จาวมุสิกมวงทองแฮรี่รับคํา

“ปูเบรุต แฮรี่ไมตองมาก็ได ถาขาพบกับพวกเทพที่มาลงมือกับขา แฮ
รี่จะปกปองขาไมได” นี่คือสิ่งที่บีบีพูดเพราะขณะที่บีบีเห็นนั้น จาว
มุสิกมวงทองแฮรี่ไมมีอะไรมากไปกวาอสูรเวทระดับเซียน

เมื่อไดยินเชนนี้ แฮรี่อดมองกับพี่ชายทั้งสองไมได ซึ่งก็คือจาวมุสิก

มวงทองฮารทและฮารวี่ย
“แฮรี,่ ไปกับเขาเถอะ” เบรุตไมใสใจพูดอะไรตอ

จากนั้นบีบีและแฮรี่มงุ หนาไปปราสาทเลือดมังกรพรอมกัน

สําหรับเทพสงครามและมหาพรต การปรากฏตัวมากมายของยอด
ฝมือในทวีปยูลานเปนขาวรายแรงอยางยิ่ง นอกจากนี้พวกเขาจําใจ
ตองยอมรับ ลินลี่ย โอลิเวอร ไดลิน ทารอส ซีซาร เทพสงคราม มหา
พรต… คนทั้งหมดนี้รวมประชุมกันอยูในหองโถงใหญของปราสาท
เลือดมังกร

ขณะที่พวกเขากําลังคุยกันเองนั้น…

“ควั่บ!” รางมนุษยคนหนึ่งบินเขามาดวยความเร็วสูง เปนเฟน

นั่นเอง

เร็วๆนี้ เพราะการมาถึงของโอจวิน, ลินลี่ยสั่งครอบครัวและสหายของ

เขาใหหนีไปทุกทิศในทันที ตอนนี้พวกเขาทยอยกันกลับมา คนแรก
ที่มาถึงคือเฟน เมื่อเฟนเขามาถึงในหองโถง เขาเห็นเทพสงครามโอ
เบรียนก็ตะลึงทันที

“ปง!” เฟนคุกเขาลงกับพื้น
“อาจารย!” เฟนหลั่งนํ้าตาอยูแลว “สหายศิษยของขาตายกันหมด
รวมทั้งศิษยกิตติมศักดิ์ก็ตายดวยเชนกัน ภูเขาเทพสงครามทั้งหมด
ถูกทําลาย! ศิษยรานความไววางใจของอาจารย!” เฟนสะอื้นเสียใจ
เขารูสึกเจ็บปวดใจเมื่อเห็นอาจารยของเขา เทพสงครามลุกขึ้นทันที

เทพสงครามรีบเขาไปหาเขาและประคองศิษยคนแรกใหยืนขึ้น

“เฟน, นี่ไมมีอะไรเกี่ยวกับเจา ไมใชความผิดของเจา” เทพสงคราม

ถอนหายใจ

เทพสงครามฝกฝนมาตลอดชีวิต แตดวยเหตุที่เทพมาเปนจํานวน
มาก เขาเขาใจวา….ศิษยของเขา, เฟน, ยังเปนเซียนสุดยอดอยู ยอม
ไมมีโอกาสปองกันไดแมแตนอย

“อาจารย!!!” มีรางมนุษยหลายคนกระพริบวาบเขามา เปนดิ๊กซี่และ

คนอื่นๆ

ดิ๊กซี่และคนอื่นยังคงคุกเขาตอหนามหาพรต
“ลุกขึ้นเถอะ พวกเจาทุกคน” มหาพรตพูดพลางถอนหายใจ
สถานการณของนางยังดีกวาเทพสงครามมาก, เพราะคนที่ยึด
จักรวรรดิยูลานโจมตีแตวังหลวง นอกจากนี้ ศิษยของมหาพรตไมได
รวมกันอยูที่ใดที่หนึ่งมากเกินไป ดังนั้นจึงมีเพียงสองคนที่อยูใน
พระราชวังที่เสียชีวิต
ศิษยของมหาพรตสวนใหญยังรอดชีวิตอยู
อยางไรก็ตามตาม ทวีปยูลานซึ่งมหาพรตคุมครองปกปองมาโดย
ตลอดหมื่นปถูกยึดครอง

หลายคนรีบตามมาสมทบ ทีละคนๆ รวมทั้งรางหลักของลินลี่ยดวย

ซึ่งตอนนี้ผสานเขากับรางแยกศักดิ์สิทธิ์แลว

“ลินลี่ย” ทันทีที่เดเลียกลับมานางสวมกอดลินลี่ย เพราะรูสึกกังวล

ถึงเขา “เจาปลอดภัย นั่นยอดเยี่ยมจริงๆ” ตาของเดเลียยังมีน้าํ ตา
คลอเบา เมื่อโอจวินมาถึง ทุกคนถูกบังคับใหซอนในหองมิติ

หลังจากนั้นพวกเขาก็หนีไปในทุกตําแหนงทิศ

รางหลักของลินลี่ยกังวลวาศัตรูจะเพงหาจากรัศมีของเขาและมุง
จับกุมเขา ดังนั้นเขาไมยอมใหคนอื่นหนีไปในตําแหนงเดียวกับเขา

ในเวลานั้นหัวใจของทุกคนเต็มไปดวยความหวาดผวา แตตอนนี้ทุก
คนทําใจใหสงบไดแลว
“ทุกอยางปลอดภัยแลวในตอนนี้” ลินลี่ยรสู ึกผอนคลายเชนกัน

กอนหนานี้ภาระหนักหนวงกดทับลินลี่ยใหจําตองทนแบกรับอยูเพียง
คนเดียว แตตอนนี้ไดลินและทารอสมาถึงแลว ดวยกําลังของทั้งสอง
คน.. เวนแตลอรดแอดกินสลงมือดวยตนเอง ฝายลินลี่ยอยางนอยก็มี
ความสามารถปกปองตนเองได
 “ลินลี่ย, เจารูไหมใครเปนคนทําลายภูเขาเทพสงครามของขา?” เทพ
สงครามมองดูลินลี่ย

ตาของเทพสงครามมีแววไมยอมรับเรื่องนี้

ลินลี่ยถอนหายใจขณะกลาว “ทานเทพสงคราม, ลืมเสียเถอะ, กลุม

คนที่ทําลายภูเขาเทพสงครามของทานและยึดครองจักรวรรดิโอ
เบรียนคือคนที่มีพลังมากมายเหลือลน ผูนําของพวกเขาคือเทพชั้นสูง
นามวาแอดกินส” ตั้งแตรวู าแอดกินสเปนเทพชั้นสูงเขาไมเคยให
ความใสใจเสนอใหเทพสงครามยึดจักรวรรดิโอเบรียนกลับมา

“แอดกินส!!!” ไดลินรองขึ้นดวยความตกใจ

ไดลินเคยอยูในดินแดนเกบาโดสมากอน ไดลินรูวาแอดกินสนากลัว
ขนาดไหน

“เทพชั้นสูง?” ทารอส ซีซาร เทพสงคราม มหาพรตและคนอื่นๆ

สีหนาเปลี่ยนไป เปนเรื่องยากมากจากการเลื่อนจากระดับเทียมเทพ
เปนเปนเทพแท แตระดับความยากของการกาวหนาจากระดับเทพ
แทไปเปนเทพชั้นสูงเปนเรื่องเหลือเชื่อมาก สําหรับพวกเขาเทพชั้นสูง
เปนผูไรเทียมทาน
ที่สําคัญ….
มหาเทพจะไมใหความสนใจเทพธรรมดา มหาเทพจะไมใสใจลงมือ
ตอคนพวกเขา ดังนั้นเทพชั้นสูงจึงกลายเปนเหมือนยอดเขา

“อยางนั้นแอดกินสก็ออกมาไดเชนกัน นั่นคอยสมเหตุผล เขาเปน

ชาวเมืองบลูไฟร” ไดลินถอนหายใจ “ใครจะรูกันวาลอรดบลูไฟร
สามารถหนีออกมาไดดวยหรือไม” ไดลินยังรูถึงพลังที่นากลัวของบลู
ไฟร หนึ่งในหาราชันย

ราชันยในบรรดาเทพชั้นสูงที่ทรงพลังทั้งหมด

แมวาแอดกินสจะทรงพลัง แตเมื่ออยูตอหนาบลูไฟร เขาตองกมหัวผู

เยอหยิ่งอยางเขายอมรับบลูไฟร

“ฮาฮา…” เทพสงครามหัวเราะหยันชะตาตนเอง “งั้นเทพชั้นสูงก็

สนใจยึดจักรวรรดิโอเบรียนของขาจริงๆ” เสียงหัวเราะของเทพ
สงครามแฝงไปดวยแววจนใจ แมวาเทพสงครามจะมีความกาวหนา
ในสุสานเทพเจา แตเขาก็ยังเปนระดับเทียมเทพ
“ลินลี่ย! เจารูไหมใครยึดจักรวรรดิยูลานของขาไป?” เสียงออนโยน
ของมหาพรตดังขึ้น

ลินลี่ยยังจําสิ่งที่มูบาบอกเขา เขาตอบทันที “เรียนมหาพรต! คนที่

ทําลายพระราชวังยูลานและยึดครองจักรวรรดิเปนเทพนามวาเอิรฟ”
“เทพแท?” มหาพรตขมวดคิ้ว

ทุกคนในปจจุบันนี้มีความกาวหนาในการเดินทางเขาสุสานเทพเจา
และไดลินกาวหนาจากระดับเทียมเทพขั้นสูงไปเปนระดับเทพแท มหา
พรตโชคดีพอไดรับประกายเทพแท สําหรับซีซารและเทพสงคราม
แมวาจะไมไดประกายศักดิ์สิทธิ์ แตพวกเขาก็ยังไดรับสมบัติเทพ

“เทพผูสามารถรอดอยูในพิภพเกบาโดสยอมไมใชเทพธรรมดา” ไดลิ
นพูดพลางขมวดคิ้ว “ขานึกภาพออกแลวตอนนี้ ดีที่สุดสําหรับเรา ไม
ควรจะสรางศัตรูมากเกินไป สําหรับตอนนี้ คงตองทําใหจักรวรรดิบา
ลุคเปนฐานของเรา อยางนอยเราอยูดวยกันอยางนี้จะชวยปกปอง
รากฐานจักรวรรดิบาลุคของเราได”

เทพสงครามและมหาพรตลังเลเล็กนอย จากนั้นพยักหนาเชนกัน
ตอนที่ 11 ประกายศักดิ์สิทธิ์ของเดลี่

ลินลี่ยและคนอื่นๆ เขาใจจุดหนึ่ง ถาใครตองการครอบครองพื้นที่

กวางใหญ เขาจะตองมีพลังอํานาจมากพอดวย

ฝายที่ยึดครองจักรวรรดิยูลานนําโดยระดับเทพแทเอิรฟ อยางไร
ก็ตาม ฝายของเอิรฟมีเทพอยูเทาใด? มีแคเอิรฟ? สําหรับตอนนี้พวก
เขายังไมแนใจ

ตองทราบไวกอนวาจักรวรรดิยูลานในเรื่องขนาดและประชากรมีเหนือ
กวาจักรวรรดิบาลุคมาก

จักรวรรดิยูลานและโอเบียนยังคงเปนสองจักรวรรดิที่ใหญที่สุดของ
ทวีปยูลาน
ฝายของเอิรฟไมออนแอกวาโอจวินแนนอน การที่พวกเขากลายึด
ครองจักรวรรดิยูลาน แมแตโอจวินจะมีรางแยกศักดิ์สิทธิ์สองรางและ
สามารถสูกับทารอสไดเทาเทียมกัน ฝายของลินลี่ยจะกลารุกราน
เอิรฟผูน้นั ไดยังไง?
“แคทเธอรีน สําหรับตอนนี้ เจารีบหลอมรวมกับประกายเทพแทเสีย
กอนเถอะ” ทารอสสั่ง “ไดลิน! เจาตองฝกหนักเชนกัน เพื่อจะไดรู
แจงวิธีประยุกตใชกฎธรรมชาติของเจาโจมตีได นี่จะชวยเพิ่มระดับ
ความสามารถในการสูรบระยะสั้นได”

มหาพรตและไดลินพยักหนาทั้งคู

“ลอรดเบรุตเพิ่งเปดสุสานเทพเจา เขาคงไมเปดอีกในอนาคต,
แนนอน… สถานการณปจจุบันมีเทพหลายตนจะกอความยุงยากตอ
เนื่องที่นี่ในทวีปยูลานตอไปเปนเวลานานแน” ทารอสกลาว “สําหรับ
เรา สิ่งที่เราตองทําก็คือฝกฝนอยางเงียบๆ ถาคนอื่นไมกวนใจเรา
เราจะไมตอแยพวกเขา ถาคนอื่นตองการจัดการกับเรา อยางนั้นเรา
ไมจําเปนตองปราณีพวกเขาแตอยางใด”

ตาของทารอสเปนประกายเย็นชากวาดผานพวกเขาไป

“พอแคนี้กอน ขาจะไปเยือนเมืองหลวงของจักรวรรดิบาลุค ถาโอจ

วินยังอยูที่นั่น ขาจะขับไลเขาออกไป” ทารอสกลาว ความจริง
ระหวางตอสูทารอสยังไมไดใชพลังเต็มที่
ที่สําคัญ สําหรับทารอสที่กลายเปนผูควบคุมสุสานเทพเจาสิบเอ็ดชั้น
แรกไดก็หมายความวาทารอสมีความสามารถของตนเองไมธรรมดา

“ลอรดทารอส ขากังวลอยูเรื่องเดียว” ลินลี่ยกลาว

“พูดมา” ทารอสหัวเราะขณะที่เขามองลินลี่ย
ลินลี่ยขมวดคิ้ว “แอดกินสผนู ้นั จะบุกเขามาฆาเราในที่นี้หรือไม?”
หลังจากพบกับการโจมตีของโอจวิน ลินลี่ยเริ่มกังวล เดิมทีเขาคิดวา
โอจวินจะยึดทั้งจักรวรรดิของเขา คงไมโจมตีปราสาทเลือดมังกร

ที่สําคัญคือลินลี่ยยังไมเคยโจมตีพวกเขา

ใครจะคาดคิดกันวาโอจวินกลับโจมตีจริงๆ นี่ทําใหลินลี่ยกังวลวาสัก
วัน ถาแอดกินสมีความตองการ เขาจะมาจัดการกับพวกเขาเชนกัน
นั่นเปนเรื่องนาหวาดหวั่นขวัญผวา

“อยาหวง” ไดลินหัวเราะ

“ลินลี่ย, เทพชั้นสูงมีความหยิ่งในตนเอง ถาเจาไมตอแยเทพชั้นสูง

ปกติเทพชั้นสูงจะไมลดตัวลงมาจัดการกับเจา กลาวโดยทั่วไป เทพ
แทก็ยังไมลดตัวมาจัดการกับเจาไมตางจากเทพชั้นสูง”

ในโลกของเทพ มีประเพณีแบบนี้ มีแตเทพระดับเดียวกันและสถานะ

เทากันจึงจะสูกันเองได

ตัวอยางเชน ตราบใดที่นักสูระดับเทียมเทพไมดึงดันลวงเกินเทพแท
เทพแทจะไมฆาเจา แตแนนอนถานักสูเทียมเทพรุกรานความ
ประสงคของเทพแทหรือรุกรานเขา เทพแทก็จะไมปราณีเชนกัน
ยกตัวอยาง ทานเบรุตออกคําสั่งใหเทพและเซียนไมอนุญาตใหมีการ
ฆาหรือทําลายลางในสิบแปดแควนอิสระเหนือ ถาพวกเขาฝาฝนขอ
หามนั้น เบรุตจะแสดงพลังบางสวนของเขาทันที เหมือนอยางที่เขา
ฆาพวกเทียมเทพโดยใชเพียงฝามือเดียว!

เทพชั้นสูงสามารถฆาเทียมเทพไดแคใชฝาเดียวตบเทานั้น

ที่สําคัญที่สุดคือ ความแตกตางในเรื่องพลังมีมากเกินไป

“อยางนั้นก็ดี” ลินลี่ยรสู ึกโลงใจเชนกัน

ขณะเดียวกัน เขาคิดยอนไปถึงฉากภาพ เมื่อโอจวินมาถึง โอจวินไมได

ลงมือโจมตีดวยตนเอง เห็นไดชัดวาเขาหยิ่งเกินกวาจะทําเชนนั้น
และใชบริวารของเขาโจมตี.. นี่คือสถานการณที่ยอดฝมือมีอยูทั่วไป
ตัวอยางเชนถาสองฝายสูกัน ผูนําจะตองสูกับผูนํา ขณะที่ทหารสูกับ
ทหาร

“ทารอส, ระวังใหดีเมื่อรับมือกับโอจวินนั้น” ไดลินยิ้ม “อยาพายแพ

เจาโอจวินนั้นกลับมาเลา”

“นาขัน!”

ทารอสแคนเสียงทันที “เจาจะลอขาไปเพื่ออะไร? เทพแทใหมอยาง

เจาทําไดงายๆ นักหรือ?” หลังจากพูดแลว ทารอสไมมองหนาไดลิน
และบินออกไปจากหองโถงใหญปราสาทเลือดมังกรมุงหนาสูเมือง
หลวงดวยความเร็วสูง

“งี่เงา” ไดลินสบถเบาๆ

ลินลี่ยมองดูยอดฝมือใกลๆ รอยยิ้มปรากฏบนใบหนาเขา ตอนนี้ทุก

คนปลอดภัยและปราสาทเลือดมังกรกลับคืนความเงียบตามปกติ ลิน
ลี่ยรสู ึกพึงพอใจ เขาเงยหนาขึ้นมองทองฟา จองมองดูไปทางประตู
หองโถงใหญ “บีบีกําลังจะมาถึง!”

…………..

“พี่ใหญ, เอาอยางนี้เปนไง มาอยูกับขาที่ไพรทมิฬเถอะ?” บีบีเสนอ

“ไมตองหวง ปูเบรุตไมหามขาพาทานทั้งหมดไปแน เมื่อถึงเวลา..
ทาน ขาและเทยเลอร คนอื่นจะไดมาอยูที่ไพรทมิฬรวมกันทั้งหมด ขา
ไมคิดวาใครจะกลาบุกไพรทมิฬ”

นี่คือความคิดของบีบี!
หลังจากโอจวินโจมตี บีบีก็เริ่มกังวลเชนกัน

“ไมตองหวง ไมมีปญหาอีกตอไปแลว” ลินลี่ยหัวเราะ “ทานทารอส

และทานไดลินมาถึงแลว และพวกเขาเปนเทพแทกันทั้งหมด เพียง
พวกเขาปรากฏตัว.. อยางนอยพวกเทพแทไมสามารถมาคุกคามเรา
ไดแลวในตอนนี้ สําหรับแอดกินสผนู ้นั เทาที่ขาเห็น เขาไมมีเหตุผลจะ
มาทําอะไรกับขาที่เปนระดับเทียมเทพ”

บีบีคิดเล็กนอยจากนั้นเห็นดวยวาลินลี่ยกลาวมีเหตุผล

ถาแอดกินสตองการฆาลินลี่ย ตอใหลินลี่ยตัดสินใจอยูในไพรทมิฬ
แอดกินสก็สามารถรอใหเบรุตไมปรากฏตัวจากนั้นก็เขามาจัดการ …
นอกจากนี้ เขาเปนเทพชั้นสูงจะลดตัวมาจัดการกับระดับเทียมเทพ
หรือ?

“แตขาตองบอกไว ครั้งนี้หลายๆ อยางอันตรายมากจริงๆ นับวา

เกือบไปแลว” ลินลี่ยถอนหายใจอยางมีความรูสึก

ถาไมใชเพราะไดลินลงมือในเวลาวิกฤติอยางนั้น เขากับโอลิเวอรบางที
อาจจะเสร็จไปแลวก็ได

“จะมีอันตรายไดยังไง?” บีบีโตแยง “ความจริง, ปูเบรุตมาถึง

ปราสาทเลือดมังกรกอนพวกเขาเสียอีก เพียงแตปเู บรุตของขาจะไม
ลงมือโดยไมจําเปนเทานั้น ถาไดลินและคนอื่นๆ ลงมือไมทันเวลา คิด
วาปูเบรุตคงตองแทรกแซงเปนแน

ลินลี่ยอดรูสึกประหลาดใจไมได
“ถาปูไมแทรกแซงในชวงเวลาวิกฤติ ตอใหตายขาจะไมรับเขาเปนปู
อีกตอไป” บีบีพูดอยางคอนขางโมโห
 “ที่สําคัญปูเบรุตของเจาเปนเทพชั้นสูง และขาไดยินมาวาเขายังเปน
ทูตของมหาเทพ เนื่องจากสถานะของเขา… เขาจะเขามาแทรกแซงได
ยังไง? ลินลี่ยพูดในนามเบรุต บีบีแคนเสียงสองคราและไมพูดอะไร
ตอ ที่สําคัญบีบีชอบปูเบรุตมาก

เขารูสึกไดถึงความรักที่ปเู บรุตมีตอเขา

แตบีบีไมเคยพบกับพอแมของเขา จึงเปนเรื่องธรรมดาที่ยอมจะรูสึก
สนิทกับลินลี่ยมากที่สุด

ลินลี่ยลอบบอกตัวเอง “อยางนั้นลอรดเบรุตก็มาถึงกอนแลวจริงๆ
เพียงแต เขาไมแทรกแซง… ดูเหมือนวาลอรดเบรุตจะยอมทนดูขณะที่
รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเดลี่ตาย” ลินลี่ยเริ่มเขาใจ

เบรุตมีความหยิ่งในศักดิ์ศรีมาก

ไมวาเดลี่และโอลิเวอรจะเปนจะตายก็ตาม เบรุตไมสนใจแมแตนอย
คนเปนเพราะเห็นแกบีบีเบรุตจึงยินดีที่จะดูแลลินลี่ยให

ภายในไพรทมิฬ
“ขาบอกพวกเจาแลวใหฝกกฎธรรมชาติธาตุดิน กฎธรรมชาติธาตุไฟ
กฎธรรมชาติธาตุน้าํ ทั้งสามกฎธาตุเหลานี้ใหดี แตพวกเจา… ถาพวก
เขายังทําตัวแบบนี้ ตอใหผานไปเปนรอยลานป เจาก็จะกลายเปนเทพ
ชั้นสูงไมได!” เบรุตจองมองจาวมุสิกมวงทองขางหนาเขา

จาวมุสิกมวงทองทั้งสองที่อยูขางหนา ไมกลาสงเสียง

“เฮออ.. ขาเองก็ไมสามารถตําหนิพวกเจาได” เบรุตสายศีรษะถอน

หายใจ “พวกเจาเชี่ยวชาญทางกฎธาตุลมและธาตุมืดมากกวา การ
ฝกในกฎธาตุอื่นอีกสามธาตุนี้ จะทําใหพวกเจาชามาก ชาจริงๆ!”

“ทานพอ” หนึ่งในสองจาวมุสิกมวงทอง ฮารวี่ยพูดขึ้น “เราฝกมา

เกินลานปแลว แต… เรายังไมถึงระเทพในธาตุดิน ไฟหรือธาตุน้าํ เลย
บอกตามตรง ขารูสึกเบื่อมากเมื่อตองฝกธาตุเหลานี้ มันแตกตางจาก
ที่ขาไดฝกธาตุมืดหรือธาตุลม ที่ทําใหรสู ึกผอนคลายเมื่อขาไดฝกธาตุ
เหลานี้”

“ชางเถอะ.. จะทําอะไรก็ตามใจพวกเจา”
เบรุตสายศีรษะ “ความจริงขามีอะไรมากพออยูแลว ขาไมควรจะ
โลภเกินไป”

“บีบี เด็กคนนั้น” แววยิ้มพอใจปรากฏอยูบนใบหนาของเบรุต “ในใจ

ของเขาขาไมมีความสําคัญตอเขาเทากับลินลี่ยผนู ้นั หึหึ.. เขาไมรเู ลย
วา ตอใหเขาไมขอใหขาชวย เนื่องจากลินลี่ยดูแลเขามาเปนเวลานาน
แลว ขาคงไมยืนเฉยดูลินลี่ยตายเปนแน อยางไรก็ตาม ขาเองก็มีขอ
จํากัดอยูมากกับวิธีชวยเขา”

แมคนที่ทรงพลังอยางเทพชั้นสูงก็ไมสามารถเคลื่อนไหวพลการได

ตัวอยางเชน เบรุต แมวาสัมผัสเทพของเขาอาจบอกไดวาครอบคลุม

เปนหมื่นๆ กิโลเมตร บางคนที่กําลังพยายามฆาลินลี่ย ในระยะไกล
ถึงเพียงนั้น ตอใหไวเพียงไหนก็ตาม เขาก็ตองใชเวลากวาจะไปถึงที่
นั่น ถาเบรุตไมสามารถไปไดทันเวลา.. เขาก็ทําอะไรไมไดหากลินลี่ย
ถูกฆา

“ฮารท, ฮารวี่ย เจาทั้งสองก็เปนพี่ใหญกวาแฮรรี่ ขาไมตองการพูด

อะไรอีกแลว เจาเลือกเสนทางของเจาเองเถอะ ถาเจาไมสามารถใช
วิธีการที่ขาจัดการใหพวกเจาได อยางนั้นเจาก็ทําตามที่พอใจเถอะ
เพียงแตอยามาเสียใจในอนาคตก็แลวกัน”

“ขอรับ ทานพอ”
ฮารทและฮารวี่ยมองกันเอง และมีแววดีใจในสายตาพวกเขา

เมื่อเห็นเชนนี้เบรุตอดถอนหายใจไมได

บางครั้งเสนทางที่ผใู หญจัดการใหเปนทางที่ถูกตองอยูชัดๆ แตถา

ลูกๆ อยางฮารทและฮารวี่ยไมทําเชนนั้น เขาจะทําอะไรได?
ปราสาทเลือดมังกร

รางมนุษยคนหนึ่งบินเขาผานอากาศดวยความเร็วสูงและลงภายใน
ปราสาทเลือดมังกร ไมชาภายใตการนําทางของหญิงรับใช นางพาไป
ยังที่ฝกของลินลี่ย

“โอว, มิลเลอร เชิญเขามา” เสียงของลินลี่ยดังขึ้นจากภายในสวน

ตะวันตก

สองสามวันกอนทารอสขับไลโอจวินจนตองถอยหนีออกไป โอจวินนํา
บริวารของตนหนีออกไปจากเขตแดนจักรวรรดิบาลุค

ทารอส ไดลิน เทพสงครามและคนอื่นทุกคนอาศัยอยูในสวนตะวันตก

ปราสาทเลือดมังกรเปนสถานที่ใหญโตมากอยูแลว ไมมีปญหากับ
การหาสถานที่ใหผคู นอยู มียอดฝมือมากมายรวมกันอยูในที่เดียวกัน
ทั้งหมด แมแตโอจวินก็ยังไมกลามาอีก และแมแตโอลิเวอรก็มั่นใจ
ตนเองมาก เขารูวาเมื่อใดควรรุก เมื่อใดควรถอย
ตอนที่โอจวินสาบานจะฆาเขา โอลิเวอรยังคงอยูในปราสาทเลือด
มังกร

อยางไรก็ตาม…
เดลี่ไมเปนเชนนั้น วันที่สกู ัน.. รางหลักของเดลี่หนีไปกับคนอื่นๆ ลินลี่
ยบอกใหเขากลับมา แตใครจะคิดกันวาแมคนอื่นจะกลับมาแลว แต
เดลี่ไมกลับมาปราสาทเลือดมังกร เขากลับไปที่ภูเขาในหมูบานลับ
แทน

“ลอรดลินลี่ย” มิลเลอรคํานับเมื่อเขามาจากนั้นรีบพูดอยางเรงดวน
“ลอรดลินลี่ย โปรดเดินทางมากับขาเถิด ตอนนี้ทานเดลี่สภาพแย
มาก”

“เกิดอะไรขึ้น?” ลินลี่ยขมวดคิ้ว

มิลเลอรฝนหัวเราะ “ตั้งแตสองสามวันที่แลว ทานเดลี่กลับมา จาก

นั้นเขาขังตัวเองอยูในหองหนังสือไมยอมใหใครรบกวนเขาเลย ขณะ
นั้นเราทุกคนรูสึกวาทานเดลี่หลบหนา นายหญิงเพนสลีนก็ไปคุยกับ
เขาดวยเชนกัน แตนางถูกทานเดลี่ดุใสและไลออกมา”

“ดุใส?” ลินลี่ยตกใจ
“ใชแลว, ทานเดลี่เปนคนอารมณดีมาก เขาไมเคยดุดานายหญิงมา
กอน นอกจากนี้นายหญิงยังรูสึกวาทานเดลี่ดูเหมือนจะมีทาทีไมดี
และหงุดหงิดมาก” มิลเลอรรีบกลาว

“ไปกันเถอะ ขาจะเดินทางไปกับทาน” ลินลี่ยไมลังเลใจ

ลินลี่ยไมคาดเลยวาความพายแพครั้งนี้จะทําใหเดลี่เปลี่ยนไปมาก
จากมุมมองของเขาเอง ถาลินลี่ยสูญเสียรางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุลมไป
ก็คงไมระเบิดอารมณสบถดาใคร เขาคงแคกัดฟน จากนั้นเริ่มฝกกฎ
ธาตุอื่น ที่สําคัญอยางนอยเขายังมีชีวิตอยู

ภายในภูเขา ที่พักในภูเขา ลินลี่ยและมิลเลอรเดินเคียงขางกัน

“พี่สาม, ทานมาแลว” เมื่อเห็นลินลี่ย เรยโนลดยิ้มทันที

เรยโนลดเปนผูใหญมากกวาในอดีตเชนกัน อยางไรก็ตามปจจุบันนี้
เรยโนลดยังเปนจอมเวทระดับเกาอยู เขายังไมสามารถเขาถึงระดับ
เซียน

“ลินลี่ย, ชวยไปดูเถอะ ตอนนี้เดลี่ไมยินดีจะพบใครเลย จากที่เห็นดู

เหมือนเขาไมฝกอะไรดวย ขาไมรวู าเขาคิดยังไง” เพนสลีนเดินเขามา
หาและฝนยิ้ม

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย
ลินลี่ยเขาใจบางเรื่อง “ดูเหมือนเดลี่ไมไดบอกสหายและครอบครัว
เรื่องที่รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูกทําลาย” ภายใตการนําทางของ
เพนสลีน ลินลี่ยมาถึงขางหนาใกลกับหองหนังทันที ประตูถูกผลักเปด
ออก เมื่อเห็นเดลี่นั่งขัดสมาธิอยูกับที่ ลินลี่ยตกใจมาก
นี่คือเดลี่ผสู งางามอยางที่เขารูจักหรือ?
ตอนที่ 12 การตัดสินใจของเดลี่

อารมณที่สุภาพ กับใบหนาที่มีรอยยิ้มของเขา นี่คือภาพพจนของเดลี่

ที่ประทับอยูในใจของลินลี่ย แตตอนนี้เดลี่มีผมกระเซิง และทั่วทั้งตัว
เปลงรังสีอํามหิต แมเดลี่จะสังเกตไดวาลินลี่ยมาถึงแลว แตเขาก็ไม
เปลี่ยนกลิ่นอายแมแตนอย

“เจามาแลว” เดลี่พูดอยางสงบ

ลินลี่ยลอบถอนใจ

การถูกทําลายรางแยกศักดิ์สิทธิ์สงผลกระทบใหญตอจิตใจของเดลี่
อยางเห็นไดชัดจริงๆ

“เดลี่, ไมมีประโยชนเลยกับการรูสึกเสียใจที่รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของ
ทานถูกทําลาย ตอนนี้สิ่งที่ทานตองทําคือฝกฝนอยางหนักและคิดถึง
เสนทางอนาคต ทางที่เปนอยูในตอนนี้ทําใหทานหงุดหงิดไมยอมคุย
กับครอบครัวและสหาย เก็บงําทุกสิ่งไวในใจ นั่นจะทําใหครอบครัว
และสหายของทานรูสึกกังวลถึงทาน” ลินลี่ยเตือน
เดลี่เงียบอยูชั่วขณะ

“เมื่อขากลับมา จิตใจของขาอยูในสภาพวาวุน ขาไมตองการคุยกับ

พวกเขา” เดลี่กลาว

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

เดลี่และลินลี่ยแตกตางกัน ที่สําคัญเดลี่ฝกฝนมาอยางหนักเกินหา
พันปจึงไดกลายเปนเทพ ผลลัพธของความพยายามหาพันปหายไป
หมดสิ้นในวันเดียว ในตอนแรกไมมีใครสามารถรับผลเชนนั้นดวย
ความสงบใจเย็น

“เดลี่, แลวทานตัดสินใจยังไง?” ลินลี่ยถอนหายใจขณะถาม “ทาน

จะฝกในสายธาตุอื่นเพื่อกลายเปนเทพดวยตัวเอง หรือจะหาประกาย
ศักดิ์สิทธิ์และหลอมรวมเพื่อกลายเปนเทพ?” เมื่อถึงจุดนี้เดลี่ไมมีทาง
เลือกอื่น

เดลี่หัวเราะหยันชะตาตนเอง

“ฝกในสายธาตุอื่นนะหรือ?” เดลี่มองดูลินลี่ย “ลินลี่ย! ขา

เชี่ยวชาญกฎธรรมชาติธาตุแสงที่สุด แตถึงอยางนั้นตัวขาเองยังตองใช
เวลานานกวาจะกลายเปนเทพได ถาขาเปลี่ยนไปฝกกฎธรรมชาติ
ธาตุอื่น คงตองใชเวลาเกินกวาหมื่นป บอกขาที, เปนไปไดยังไงที่ขา
จะกลายเปนเทพดวยตัวเองอีกครั้ง?”
ลินลี่ยเงียบไปครูหนึ่ง
ลินลี่ยเขาใจวาทุกคนมีจุดแข็งและความเชี่ยวชาญเปนของตนเอง
ตัวอยางเชนถาใหลินลี่ยฝนฝกในกฎธรรมชาติธาตุมืดซึ่งเขาไมรอู ะไร
เลย แตใหเขาใชความพยายามสิบเทาหรือรอยเทา ความสําเร็จของ
เขาในกฎธรรมชาติธาตุมืดก็จะไมมีทางถึงระดับของกฎธรรมชาติธาตุ
ลมของเขา

ความพยายามครึ่งหนึ่งเพื่อใหไดรับผลเปนสองเทา กับความพยายาม
สองเทาเพื่อใหไดรับผลครึ่งเดียว มีระยะหางกันทั้งสองเงื่อนไข

“เดลี่, ขารูวาทานมีความชํานาญที่สุดในกฎธาตุแสง..” ลินลี่ยกลาว

จริงจัง “ประกายศักดิ์สิทธิ์ของทานถูกบุรุษชุดเงินที่รับใชโอจวินยึด
ไป ไมตองหวง ขาจะตองหาทางชิงประกายศักดิ์สิทธิ์น้นั กลับมาให
ทานจงได”

ถารางหลักของเดลี่หลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์ของตน อยางนั้น
เขาจะสามารถประสบความสําเร็จในชวงเวลาที่ส้นั
แตลินลี่ยเขาใจวาเปนเรื่องยากจะพูดไดวาบุรุษชุดเงินนั้นจะปรากฏตัว
อีกหรือไม

“ถาขาไมสามารถหาประกายศักดิ์สิทธิ์ใหทานได อยางนั้นขาจะหา
ทางหาประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุแสงอื่นมาให” ลินลี่ยกลาว
เดิมทีขณะที่ลินลี่ยเห็นนั้น..เมื่อโอจวินโจมตี เดลี่เผชิญหนากับเขา
โดยตรงไมไดถอยทันที ซึ่งเปนผลใหรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูก
ทําลาย รางหลักของเดลี่ฝากอนาคตไวกับกฎธรรมชาติธาตุแสง แต
ตอนนี้ ทางเลือกประการเดียวของเขาคือหลอมรวมกับประกาย
ศักดิ์สิทธิ์กลายเปนเทพอีกครั้ง

ลินลี่ยตองชวยเขาใหได

“ไมตอง” เดลี่กลาวดวยความตั้งใจแนวแนไมหวั่นไหว

ลินลี่ยอดรูสึกตกใจไมได

เดลี่ตองการอะไรกันแน? หรือวาตัวของเขาเอง จะอาศัยพลังเซียนชั้น

สูงสุดของเขาชิงประกายศักดิ์สิทธิ์เอง?

“ขาไมตองการฝกในกฎธรรมชาติธาตุแสงอีกตอไปแลว” เดลี่มองลิ
นลี่ยและถอนหายใจ “ลินลี่ย! หลังจากสูรบมาหลายครั้ง ขาพบ
วาการฝกพลังโจมตีวิญญาณคอนขางเสียเปรียบในการสูรบ ขา
ตองการฝกสัจธรรมธาตุลึกลับที่ใชสรู ะยะประชิดได”

“ระยะใกล?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ

เขาคาดไมถึงวาเดลี่จะตัดสินใจเปลี่ยนแนวทางการฝกของเขาจริงๆ
แตก็เปนเรื่องสมเหตุผล หลังจากกลายเปนเทพ เดลี่รวมสูครั้งใหญ
สองครั้ง ครั้งแรกสูกับโบมอนต ครั้งที่สองสูกับบุรุษชุดเงินบริวาร
ของโอจวิน เดลี่ตระหนักวา… การพึ่งพาอาศัยพลังโจมตีวิญญาณ
เปนขอเสียเปรียบในการสูรบเปนอยางมาก

แมวาวิญญาณจะเปนสิ่งที่สําคัญมากก็จริง แตการโจมตีทาง
กายภาพก็มีผลมากดวย

“ถาเปนอยางนี้เลา?” ลินลี่ยตัดสินใจ แคเพียงพลิกมือ ไมทราบลิน

ลี่ยดึงประกายศักดิ์สิทธิ์สีดําออกมาจากที่ใด เปนประกายศักดิ์สิทธิ์ที่
ปลอยกลิ่นอายความตาย

เดลี่อดมองดูประกายศักดิ์สิทธิ์น้นั ไมได “ลินลี่ย! หมายความวายัง

ไง?” แตเดลี่สามารถบอกไดวามันคืออะไร

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย “ถูกแลว นี่คือประกายศักดิ์สิทธิ์ที่ขาไดมา

เมื่อตอนฆาโบมอนต ธรรมชาติของประกายศักดิ์สิทธิ์นี้ก็คือ วิถี
มรณะ ในการฝกฝนนอกจากกฎธาตุธรรมชาติท้งั เจ็ด ยังคงมีอีกสี่
วิถี วิถีมรณะรวมเอาไวท้งั พลังวิญญาณโจมตีที่แข็งแกรง และความ
สามารถสูระยะประชิดที่แข็งแกรง หลอมรวมกับมัน และคนควา
หาความกาวหนาเอาเองไดเลย ทานนาจะไดรับความสําเร็จบาง
อยาง”
เดลี่ลังเลใจเล็กนอย
ความจริงตอนนี้ เดลี่ตองการประกายเทพนี้มาก เพียงแต ประกาย
เทพเปนสิ่งที่ทรงคุณคามากเกินไป

ลินลี่ยเปนคนฆาโบมอนต ดังนั้นประกายศักดิ์สิทธิ์จึงตกเปนของเขา
เปนธรรมดา

“รับเอาไป” ลินลี่ยเองก็บอกไดวาเดลี่กําลังคิดอะไร เขาโยน

ประกายศักดิ์สิทธิ์ใหเดลี่โดยตรง และเดลี่รับไวโดยไมรตู ัว ขณะที่มือ
ของเขาจับรอบประกายศักดิ์สิทธิ์ ดวงตาของเดลี่ฉายประกาย

ตอนนี้เขาไดประกายศักดิ์สิทธิ์มาแลว การกลายเปนเทพไดอีกครั้ง
เปนเรื่องของเวลา

“ขอบคุณ” เดลี่พูดกับลินลี่ยไดสองคําเทานั้น

ลินลี่ยยิ้ม “เดลี่, อยางที่ทานเห็น จะดีที่สุดถาทานมาฝกที่ปราสาท

เลือดมังกร ปจจุบันนี้ทารอสและไดลินก็อยูที่นี่ดวยทั้งคู ที่นั่นจะ
ปลอดภัยแนนอน..สําหรับที่นี้ ขากังวลวาพวกเทพอาจพบวาทาน
กําลังหลอมรวมประกายศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาอาจมาชิงเอาไปจากทาน
ได”

เดลี่พยักหนาเห็นดวย
ทวีปยูลานในปจจุบันนี้ มีเทพปรากฏอยูหลายตน
แมวาเขากําลังฝกอยูในภูเขา เดลี่ก็ไมสามารถหลบเลี่ยงสัมผัสเทพ
ได มีแนวโนมวาเทพสวนใหญอาจจะมาฆาเดลี่เซียนชั้นสูงสุดได เพื่อ
จะชิงเอาประกายศักดิ์สิทธิ์

เมื่อเดลี่ออกมา เพนสลีน เรยโนลดและคนอื่นๆ ถอนหายใจโลงอก

เวลานี้เดลี่อธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นใหกับเพนสลีน ตอนนี้เพนสลีนจึงไดรู
วา…สามีนางสูญเสียประกายศักดิ์สิทธิ์ไปจริงๆ

มินาเลาเขาถึงเปนอยางนั้น

เพื่อความปลอดภัย เพนสลีนและคนอื่นๆ ตัดสินใจไปปราสาทเลือด

มังกรพรอมกับเดลี่เชนกัน

ภายในปราสาทเลือดมังกรมีพื้นที่กวางขวางมาก ไมมีปญหากับการ
รองรับคนที่มาเปนพัน ลินลี่ยก็มีความสุขเชนกัน.. เพราะนี่หมาย
ความวาเรยโนลดจะอยูที่ปราสาทเลือดมังกรดวย สองพี่นองจะมี
โอกาสดื่มกินและพูดคุยกันได
ขณะเดียวกัน หลังจากกองกําลังของโอจวินถูกผลักดันออกนอก
จักรวรรดิบาลุค เทพอื่นๆ ตางซอนตัวอยูในทวีปยูลาน เมื่อเห็นโอจวิน
ที่เปนชั้นเทพแทก็ยังตองเผนหนี จึงไมมีใครกลาคิดฝนยึดจักรวรรดิ
บาลุคเปนของพวกเขาอีก
จักรวรรดิบาลุคคอยๆ กลับคืนสูสภาพปกติ
ฝายลินลี่ยยังคงรั้งอยูในปราสาทเลือดมังกรฝกฝนตอดวยความพอใจ
แตกองกําลังของโอจวินที่ถูกขับไลหนีไป ยังไมอาจวางใจได

ในเมืองเล็กชายแดนจักรวรรดิโอเบรียน ตอนนี้โอจวินเทพผูสูงสงซอน
ตัวอยูที่นี่ จักรวรรดิโอเบรียนเปนดินแดนของลอรดแอดกินส ไมวาโอ
จวินจะกลาเพียงไหนก็ตาม เขาไมกลาลองยึดดินแดนของแอดกินส

“ชวงเวลานี้ ใตเทาอารมณไมแนนอนเลย”

“คิงสลี่ยตาย ไมตองแปลกใจที่ใตเทาจะเปนอยางนี้”

บุรุษชุดเงินกําลังคุยกับบุรุษชุดดํา ในชวงไมกี่วันกอน แทบไมมีใคร

กลารบกวนโอจวิน พวกเขารอใหโอจวินออกคําสั่งพวกเขา จากนั้นจึง
คอยดําเนินการ

โอจวินในตอนนี้นั่งอยูหนาโตะ ดื่มเหลาแกวแลวแกวเลา สายตาของ

เขาลอกแลก เห็นไดชัดวาเขากําลังคิดเรื่องบางอยาง
“โอลิเวอร…”

ยิ่งโอจวินคิดถึงเรื่องนี้ รางของเขาก็ยิ่งเปลงกลิ่นอายอํามหิตนากลัว
เขาตองการฆาโอลิเวอร!
“ถาขาไมฆาโอลิเวอร ขาไมมีทางสบายใจได” ความโกรธของโอจ
วินยังคงคุกรุน “แตพลังของเจาทารอสนั่นนาประหลาดเกินไป ตอให
ขาสูกับเขาเต็มกําลัง บางทีขาก็ยังเสียเปรียบอยูดี ทั้งสองคนฝายเขา
และไดลินและทั้งสองยังรั้งอยูในปราสาทเลือดมังกร ขาจะฆาโอลิ
เวอรไดยังไง?”

โอจวินเปนคนที่มีความทะเยอทะยานมาก

เขาสามารถทนได ขณะเดียวกันเขาไมยินดีใหตนเองตองกลายเปน
บริวารของผูอื่น

แมวาจะผานเวลามานานนับปไมถวน เขาใชชีวิตอยูในพิภพเกบาโดส
โอจวินมีเปาหมายสองอยางที่เขาไลตาม คือถึงระดับสูงสุดของพลัง
และอํานาจ และปกปองลูกชายของเขา

ปกติเขาจะไมตัดสินใจรุกรานคนอื่นๆ ในพิภพเกบาโดสเขารูจักยอด
ฝมือคอนขางนอย เกือบทั้งหมดคอนขางจะมีความสัมพันธที่ดี เขา
สามารถสรางชื่อไดเล็กนอยในเมืองบลูไฟร ขณะเดียวกันโอจวินก็ไล
ลาเปาหมายเพื่อการกลายเปนเทพชั้นสูง!

เทพชั้นสูงทรงพลังหางไกลยิ่งกวาเทพแท

ตอนนี้ลูกชายของเขาตาย โอจวินตองการแกแคน ขณะเดียวกันเขา

ยังมีเปาหมายกลายเปนเทพชั้นสูง
 “ประการแรก, ลางแคน” โอจวินจองมองไปทางทิศตะวันตกเฉียง
ใต “แตโดยตัวขาเอง เปนไปไมไดที่ขาจะไปปราสาทเลือดมังกรและ
ฆาโอลิเวอร เมื่อเขาอยูในการปกปองของทารอสและไดลิน ดูเหมือน
วา ขาตองเลือกทางนี้เสียแลว…”

โอจวินไมชอบใหตนเองเปนบริวารคนอื่น

แตตอนนี้ เขาตัดสินใจทําเชนนั้น

“เอิรฟมีเรื่องแคนเคืองกับขา ถาขาไปรับใชลอรดแอดกินส อยาง

นอยฮันบริทที่รับใชเขาก็ยังมีสัมพันธที่ดีกับขา ในที่น้นั ขาจะสรางตัว
ไดอยางรวดเร็ว ไมใชเรื่องยากเกินไปที่ขาจะลางแคนไดโดยอาศัย
ลอรดแอดกินส”

สายตาของโอจวินกลายเปนเย็นชาคมเหมือนมีด

“โอลิเวอร ขาจะตองฆาเจาไดแนนอน! ขาจะทําลายวิญญาณและ

สลายวิญญาณของเขาซะ!!!” โอจวินเคนเสียงรอดไรฟน

วังหลวง เมืองหลวงของจักรวรรดิโอเบรียน

ราชตระกูลที่อยูในวังหลวงถูกกําจัดไปนานแลว นี่คือสถานที่ซึ่งลอรด
แอดกินสใชชีวิตอยู แอดกินสมีงานอดิเรกสองสามอยาง เขาชอบ
สวมชุดหรูหรางดงาม ชอบลิ้มอาหารเลิศรสและชอบดูหญิงงามเริง
ระบํา…

เขาถือแกวเหลาในมือขวาซึ่งขาวหยกราวกับผิวสตรี เขาจิบเหลา
อยางนุมนวล ยิ้มอยางสงบขณะดูสตรีผงู ดงามรายรําภายในอุทยาน
ขางหนาเขา

ตอนนี้ในอุทยานดอกไมดานหลัง มีบุรุษหนุมผมสั้นสีเงินนําทางโอจวิน
เขามาหา

“ไมตองรีบรอน ลอรดแอนกินสตอนนี้กําลังมีอารมณสําราญอยู ใน
เวลาอยางนี้ลอรดแอดกินสไมชอบใจเมื่อมีคนรบกวนเขา” บุรุษหนุม
ผมเงินสั้นอธิบาย

โอจวินพยักหนาและหัวเราะ “ขาไดยินมาเชนกันเมื่อลอรดแอดกินส
อยูในเมืองบลูไฟร เขามีอารมณสุนทรีย มีแตคนที่นายกยองอยาง
ลอรดแอดกินสเทานั้นที่ยังสําราญอยูไดแมในพิภพเกบาโดส”
บุรุษผมเงินหัวเราะเชนกัน

คนอื่นๆ ถูกทรมานอยูในพิภพเกบาโดส แตคนที่มีพลังอํานาจอยาง

แอดกินสกลับสําราญในชวงเวลาของเขาได
“เขามา” เสียงหนึ่งดังขึ้นในใจของพวกเขา
บุรุษผมเงินนําโอจวินเขาไปที่อุทยานดอกไมดานหลังทันที เมื่อมาอยู
ตอหนาแอดกินสแลว โอจวินคุกเขาแสดงความเคารพทันที “ขาขอ
คารวะลอรดแอดกินสผทู รงอํานาจยิ่งใหญ!” โอจวินคอมศีรษะ

แอดกินสนั่งอยูบนเกาอี้ชําเลืองมองดานขางเขา

“โอจวิน? จริงสิ ขาไดยินชื่อนั้นมานานแลว เจาอยูในจักรวรรดิบา

ลุค” แอดกินสพูดพลางยิ้ม

“พลังของขาดอยกวาผูอื่น ดังนั้นขาจึงตองจากจักรวรรดิบาลุคมา”
โอจวินยังไมกลาเงยหนา

แมวาตอนนี้เขาจะเขารวมกับฝายแอดกินส โอจวินก็ยังไมกลาขอ
ความชวยเหลือจากแอดกินส เขารู..วาเทพชั้นสูงไมวาจะยอมรับ
ระดับเทพแทเขารวมกับเขาหรือไม ก็ไมไดทําอะไรใหตางกันมาก

“เจาลุกขึ้นได” แอดกินสพูดอยางสงบ “จากวันนี้เปนตนไป เจา

สามารถอยูในวังหลวงนี้ไดเชนกัน ถามีอะไรที่ขาตองการใช ขาจะสง
คําสั่งไปใหเจา

“ขอรับ, ลอรดแอดกินส”
โอจวินรูสึกโลงใจ
เขารู..วาตอนนี้เขากําลังรับใชแอดกินส อยางนอยแอดกินสจะปกปอง
เขา

“โอจวิน, เจาไปไดแลว” แอดกินสพูด

“ขอรับ, ทาน” โอจวินออกมาดวยความเคารพ

แอดกินสเหลือบมองบุรุษหนุมผมเงินที่อยูใกลๆ “ฮันบริท, เทาที่ขารู

เมื่อคนที่เขาไปในสุสานเทพเจากลับมา เบรุตนั่นนาจะกลับมาที่ไพร
ทมิฬแลว เอาอยางนี้เปนไง.. เจาสงบริวารคนหนึ่งใหเดินทางไปที่ไพร
ทมิฬ เจาไมตองใหขาบอกหรอกนะวาขาตองการอะไร ใชไหม?”

“ขอรับ..ทาน” ฮันบริทรับคําโดยเคารพ

แอดกินสจองไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จากนั้นหัวเราะ เขา

กรอกเหลาเขาปากรวดเดียว
ตอนที่ 13 วัฏจักรพันป

ตนไมใหญโตมหึมาสูงเสียดฟาและไมพมุ ไมเถาสามารถพบเห็นไดทุก
ที่ บางทีก็มีเถาขนาดใหญแขวนอยูบนกิ่งไมใหญและอสูรเวทที่ดุราย
ซอนตัวอยูทุกที่ภายในปาดิบนี้ ไพรทมิฬคงอยูมายาวนาน พื้นที่
ปกคลุมไปดวยชั้นใบไมทับถม

บุรุษคนหนึ่งผมสีทองเปนประกายกําลังเดินอยูบนใบไมทับถมเกิด
เสียงแครกในทุกยางกาว

“เฮอ!”

บุรุษผมทองรูสึกหนักใจขณะที่เขาระบายลมหายใจยาว

“ภารกิจนี้มัน.. โธเวย..” บุรุษผมทองรูสึกจนใจ เขารับคําสั่งของฮัน

บริทใหมาที่ไพรทมิฬนี้ เพื่อเยี่ยมเยือนลอรดเบรุต

จากที่ฮันบริท เขายังไดรวู า…

เบรุตนี้เปนเทพชั้นสูง!

“ขาเปนระดับเทียมเทพ ลอรดเบรุตสามารถฆาขาไดแคเพียงพลิก
ฝามือ” บุรุษผมทองรูสึกคอนขางกังวลใจ “ขาไมรวู าลอรดเบรุตมี
ความเปนปฏิปกษใดๆ กับลอรดแอดกินสไหม ตอใหเปนขาขอภาวนา
วาขออยาใหเขาระบายความขุนเคืองลงกับผูนอยอยางขาเลย”

เขาออกจากปาทึบมาถึงที่โลงกวางเปนทุงหญาวางเปลา

ในใจกลางพื้นที่ทงุ หญามีปราสาทโลหะหลังหนึ่ง

“ขาคุชชี่ขอคารวะลอรดเบรุต! บุรุษผมทองพูดเสียงดัง เมื่อยืนอยูตอ

หนาปราสาทโลหะขณะคารวะดวยความเคารพ

“เจาตองการอะไร?” เสียงแหบหาวดังขึ้นในใจของบุรุษหนุมผมทอง
โดยตรง

คุชชี่เงยหนาทันที แตเขาไมเห็นใครอยูใกลๆ มีแตปราสาทโลหะเยือก

เย็นอยูตอหนาเขา คุชชี่เขาใจวาลอรดเบรุตรังเกียจจะพบกับเขา ดัง
นั้นไดแตสงสัมผัสเทพออกไป คุชชี่รีบคารวะและตอบ “ลอรดเบรุต
ขาโชคดีพอที่หลบหนีออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดสได และขา
ไดยินเรื่องสุสานเทพเจา ขาไมทราบวาขาจะเขาสุสานเทพเจาไดบาง
หรือไม?”

ถูกแลว
สิ่งที่แอดกิสนสั่งใหเขาทําให คือ ใหเทียมเทพอยางเขาไปตรวจสอบวา
เบรุตคิดเห็นยังไงตอการเปดสุสานเทพเจา
 “จะเขาสุสานเทพเจาหรือ? ได เจาสามารถเขาได!” เสียงแหบหาว
ของเบรุตดังขึ้น

ตาของบุรุษหนุมผมทองเปนประกายดีใจทันที

“เพียงแต สุสานเทพเจาเปดเพียงพันปตอครั้ง ถาเจาตองการเขาไป

ก็ใหมาใหมหลังจากรออีกหนึ่งพันป” คําตอบของเบรุตทําใหคุชชี่คอน
ขางประหมา

“พอเถอะ ตอนนี้เจาไปไดแลว” เบรุตพูดอยางใจเย็น

“ลอรดเบรุต, ทานเปดใหเร็วกวานั้นไดไหม?” คุชชี่พูดดวยความ

เคารพ

“ขาบอกใหเจาไปไดแลว!” เสียงของเบรุตดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

หัวใจของคุชชี่สั่นสะทาน เขารูวาผลของการลวงเกินเทพระดับสูงนั้น
นาอนาถ จึงไมกลาพูดอีกตอไป เขาแสดงความเคารพทันที
“ขอบคุณ ทานลอรดเบรุต” และจากนั้น คุชชี่ออกหางจากโลหะ
ปราสาททันที

ภายในโลหะปราสาท
เบรุตลูบเคราดํา และแคนเสียง “แอดกินสผนู ี้ เขาสงพวกเทียมเทพมา
ตรวจสอบ เปนไปไดวาเขาคิดวาการมาดวยตนเองจะสรางความ
ลําบากมากนักหรือ? ฮึ่ม.. ก็ได อยางนั้น แอดกินส ขาจะเลนกับเจา
สักเล็กนอย” ตาของเบรุตมีแววเยยหยัน

และจากนั้น เบรุตสงขอความผานสํานึกเทพไปในทุกทิศเหมือนกับ
คลื่น

“เทพทั้งหลายที่ยังอยูในทวีปยูลานนี้ สุสานเทพเจาจะเปดเพียงครั้ง
ละทุกพันป และนี่ก็เพิ่งเปดมาไมนานนี้เชนกัน พวกเจาที่ปรารถนา
จะเขาสุสานเทพเจาตองรอไปอีกพันป นอกจากนี้ยังจํากัดจํานวนคน
ที่จะเขาได มีแตผแู ข็งแกรงเทานั้นจะไดรับอนุญาตใหเขา”

แววยิ้มเยาะหยันปรากฏบนใบหนาของเขา เบรุตสงขอความของเขา
ไปใหเทพทุกตนในทวีปยูลาน

“ดูเหมือนวาวันเวลาที่จะมาถึงคงสนุกแน” เบรุตยิ้มกวาง
ขอความของเบรุตสงไปถึงในใจของแอดกินส พรอมกับเทพอื่น แอ
ดกินสผอู ยูในทองพระโรงวังหลวงกําลังหยอกลอกับสาวงามนาลุม
หลง ถึงกับหยุดทันที “ยาหยี! เจากลับไปกอน คืนนี้ขาคอยตามหาเจา
อีกครั้ง”
“เจาคะ, ใตเทา” หญิงงามผมทองยิ้ม จากนั้นถอยออกมา
แอดกินสเริ่มไตรตรองขอความที่สงผานสํานึกเทพของเบรุต

“ลอรดแอดกินส” ชายชราผมเงินเขามาจากดานขางทองพระโรงเชน
กัน

“บารนาส, เจาเขามา” แอดกินสยิ้มและพยักหนา “เจานาจะไดยิน

ขอความจากเบรุตเชนกันสินะ”

เดิมทีแอดกินสมีสามเทพแทอยูภายใตบังคับบัญชาของเขา แตตอนนี้
แนนอนมีโอจวินอยูฝายเขา เขามีเทพแทถึงสี่คน แตคนที่แอดกินสเชื่อ
ใจก็คือบุรุษที่อยูขางหนาเขา บารนาส เหมือนกับวาบุรุษหนุมผมเงิน
ฮันบริทกังวลมากเมื่ออยูตอหนาแอดกินส

แตเมื่อบารนาสและแอดกินสคุยกัน กลับเหมือนกับวาพวกเขาเปน
สหายกัน

“ตามสิ่งที่เบรุตพูด และเรื่องที่เรารู กฎหนึ่งพันปตอครั้งก็นาจะจริง

สําหรับพวกเราหนึ่งพันปไมมีอะไรมาก.. ลอรดแอดกินส ก็แครออีก
พันป หลังจากพันปแลวเราจะเขาสุสานเทพเจากัน” ชายชราผม
หงอกกลาว

แอดกินสไมพอใจ เขายนจมูกที่เรียวบาง “พันป…”

“ถาขาตองรอ ขาก็จะรอ ขากําลังเพลิดเพลินกับการอยูในโลกมนุษย
อยูแลว” แอดกินสพูดดวยรอยยิ้มสงบ “เพียงแต เจาเบรุตนั่นกวน
โมโหจริงๆ เขาอาศัยพลังหนุนหลังของมหาเทพ และพูดเกินไปวามี
การจํากัดจํานวนคนที่จะเขาสุสานเทพเจาดวย ฮึ่ม…”

แอดกินสแคนเสียงเหยียดหยามเย็นชา

เขามีมุมมองที่ไมดีตอเบรุต แตแอดกินสไมมั่นใจเต็มที่วาเขามีความ
สามารถฆาเบรุตได ที่สําคัญเบรุตอาจมีสมบัติมหาเทพ

“ฮาฮา…” ชายชราผมขาวหัวเราะ “ทานลอรดแอดกินส มีความ

ปรารถนาจะเขาไปใชไหม? ตราบใดที่เขายอมใหมีคนเขาไป ใครในทั่ว
ทวีปยูลานคนไหนเลาจะมีคุณสมบัติมากไปกวาทานเลา, ใตเทา?
การจํากัดรายชื่อไมมีผลตอทานอยูแลว ใตเทา”

แอดกินสหัวเราะและพยักหนา

เขาเปนเทพชั้นสูง
เบรุตเปนผูดูแลสุสานเทพเจาและปกติจะไมเขาไปในนั้นเอง นอกจาก
เบรุตแลวใครทั่วทั้งทวีปยูลานจะทรงพลังเทาแอดกินสเลา?

ภายในวังหลวงของจักรวรรดิยูลาน ภายในอางนํ้ารอนขนาดมหึมายาว
หลายสิบเมตร
บุรุษหนุมผมนํ้าตาลรางสูงโปรงกําลังนอนเปลือยกายอยูในอางนํ้า
รอน นํ้ารอนแบบนี้เปนสิ่งที่มีแตขุนนางระดับสูงสามารถเพลิดเพลิน
ได ในอีกดานหนึ่งของอางนํ้ารอนมีคนหลายคนสุมเชื้อเพลิงจากขาง
ลางเพิ่มอยางตอเนื่อง เพื่อรักษาอุณหภูมิไว

อากาศรอนอบอาว

บุรุษหนุมผมนํ้าตาลเหมือนกับวิญญาณในหมอกควัน

“พันปเชียวหรือ? งั้นขาจะรอ สภาพแวดลอมของทวีปยูลานนับวา

ไมเลว ดีกวาพิภพจองจําเกบาโดสมากมายนัก อยางนอยก็ไมถึงขั้นที่
ไมมีทางรูวาอันตรายคุกคามชีวิตจะเกิดขึ้นเมื่อใด” บุรุษหนุมผม
นํ้าตาลถอนหายใจ

ภายในทวีปยูลลาน เทพชั้นสูงอยางแอดกินส เทพแทที่ยึดพันธมิตร

ตางๆ และจักรวรรดิตางๆ เทพแทซอนตนเองอยูที่อื่นทั่วไป และพวก
ระดับเทียมเทพที่รับใชพวกเทพแทยังยินดีจะรั้งอยูในทวีปยูลานตอไป
เนื่องจากพวกเขาปรารถนาสมบัติที่เก็บไวภายในทวีปยูลานนั้น

ภายในปราสาทเลือดมังกร

ลินลี่ยยังคงใชชีวิตฝกฝนอยางเงียบงัน โดยทั่วไปลินลี่ยจะพักหนึ่งวัน
ตอเจ็ดวัน และใหเวลากับอารโนลดนอยหรือไมก็ไปพูดคุยกับเรยโนลด
ไดลินและคนอื่นๆ แตแนนอนวาเวลาที่เหลือลินลี่ยจะฝกฝนอยาง
หนัก

รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาอยูในปราสาทเลือดมังกร ขณะที่รางหลัก
ของลินลี่ยยังคงอยูในหองมิติ และเพงกับการฝกพลังชีพจรโลก

ความจริง ไมมีความแตกตางกันเลยไมวารางไหนจะอยูที่ใด ที่สําคัญ

วิญญาณทั้งสองเปนวิญญาณดวงเดียวกัน

ภายในหองมิติ

“สิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือเสริมวิญญาณของรางหลัก เนื่องจากรางแยก
ศักดิ์สิทธิ์ท้งั หมดที่ตองการจริงๆ ก็คือกลั่นมุกวิญญาณทองนั้น” มุก
วิญญาณทองซึ่งลินลี่ยไดรับมาจากพอมดผูวิเศษสรางขึ้นมาจากดวง
วิญญาณยี่สิบลานดวง

ลินลี่ยยอมใหรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาดูดซับแกนวิญญาณยี่สิบลาน
ดวง
และ…

ภายในแหวนของโบมอนต มีแกนวิญญาณที่กลั่นแลวอยูหลายลาน
ดวง ขณะที่อีกเกือบรอยลานดวงไมไดกลั่น ลินลี่ยต้งั ใจใชแหวนมังกร
ขนดเพื่อซึมซับแกนวิญญาณเหลานั้นไวในรางหลัก
โบมอนตก็มีความตั้งใจจะใหชิกิตาชวยเขากลั่นดวงวิญญาณเหลานั้น
แมวาชิกิตาจะตั้งใจกลั่นดวงวิญญาณ แตพลังของเขายังตํ่ากวาพอ
มดจอมเวทมากมายนัก ไมวาเขาจะมีพรสวรรคมากเพียงใด แต
ความเร็วในการกลั่นดวงวิญญาณเหลานี้อยางมากก็เทียบเทาพอมด
จอมเวท

ในชวงเวลาสั้นๆ ไมกี่เดือนชิกิตาสามารถกลั่นดวงวิญญาณไดสอง
สามลานดวง

ปกติโบมอนตจะแบงวิญญาณใหชิกิตาแคเพียงสวนหนึ่ง หลังจา
กชิกิตากลั่นวิญญาณเสร็จ เขาจึงจะใหวิญญาณสวนอื่น ดวง
วิญญาณสวนใหญเก็บไวในแหวนมิติเก็บสมบัติของโบมอนต

แหวนมังกรขนดกลืนวิญญาณทั้งหมดดวยตัวเองเมื่อครั้งที่ผานมา
รวมทั้งแกนวิญญาณ ทันใดนั้น…

แกนวิญญาณนับไมถวนในตอนนี้ลอยเขาไปในแหวนมังกรขนดและ
สายใยสีทองนับไมถวนถูกซึมซับเขาไปในวิญญาณของลินลี่ย
วิญญาณของรางหลักลินลี่ยเติบโตแข็งแกรงในระดับที่นาประหลาด
ยิ่งวิญญาณทรงพลังมาก ความเร็วในการซึมซับก็มากขึ้นเชนกัน

ในลําดับตอมา วิญญาณลินลี่ยมีความกาวหนาไดเร็วอยางนา
ประหลาด
เพียงแตแกนวิญญาณปริมาณมหาศาลที่ซึมซับเขาไวก็มากจนนา
ประหลาดใจ

แกนดวงวิญญาณเกือบรอยลานดวง!

“แกนวิญญาณยี่สิบลานดวง ทําใหวิญญาณขาเติบโตทรงพลัง
มากกวาสิบเทาเมื่อเทียบกับแตกอน แกนดวงวิญญาณรอยดวง…”
ลินลี่ยอดถอนหายใจทึ่งมิได ความจริง ลินลี่ยสามารถบอกไดวา
วิญญาณของเขาทรงพลังมากมายแคไหน จากแคการมองเห็น
ความเร็วของชีพจรโลก

เดิมทีเมื่อเขากลายเปนเทพ กฎธรรมชาติของจักรวาลก็ชะลอตัวลง
มา

วิญญาณของลินลี่ยถูกอาบอยูภายในกฎธรรมชาติของโลก และมี
การ…เปลี่ยนแปลงวิญญาณลินลี่ยอยางฉับพลันทันที นี่เปนผล
ประโยชนที่คนผูจะกลายเปนเทพจะประสบดวยตัวเอง
การเปลี่ยนแปลงทําใหความสามารถในการมองภาพภายในของลินลี่ย
เพิ่มขึ้นกวาเดิมสิบเทา หลังจากยอยดวงวิญญาณทั้งยี่สิบลาน
ความเร็วในการเห็นภาพของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง การเปลี่ยนแปลงทั้ง
สองทําใหความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเปนรอยเทา และทําใหเขาใชเวลา
สั้นๆ สามเดือนกาวหนาจากผสานคลื่น 64 ชั้นกลายเปนคลื่น 32 ชั้น
จากการผสานคลื่น 32 ชั้นเปนคลื่น 16 ชั้น เขาใชเวลาหนึ่งปกับสาม
เดือน

ในชวงเวลาที่ลินลี่ยดูดซับวิญญาณรอยลานดวงเหลานั้น ความเร็วใน
การเห็นภาพของเขาเพิ่มขึ้นอยางตอเนื่อง

“ความสามารถในการเห็นภาพภายในของขาเพิ่มขึ้นอยางมากมาย
เวลาทั้งหมดที่ขาจําเปนตองใชเพื่อบรรลุผานการผสานคลื่น 8 ชั้นก็คง
ไมมากเชนกัน”

วิญญาณในรางเดิมของลินลี่ยมีพลังมากกวาวิญญาณของรางแยก
อยางเห็นไดชัด แมวาหลังจากรางแยกศักดิ์สิทธิ์จะดูดซับมุกวิญญาณ
ทองไปแลวก็ตาม ความจริง..เหตุผลที่เองทําใหลินลี่ยตองการสําเร็จ
รูแจงวิชาชีพจรโลก เนื่องจากเปนไปไดเร็ว และเหตุผลที่สองก็คือราง
หลักของเขา เมื่อเขาถึงระดับเทพ ก็สามารถแบงวิญญาณออกเปน
สองไดอีกครั้ง
ดังนั้น วิญญาณของรางหลังของเขาแข็งแกรงกวายอมเปนเรื่องที่ดี
กวา

ภายในสวนของปราสาทเลือดมังกร
ลินลี่ย ไดลิน ทารอส เทพสงครามและคนอื่นๆ รวมตัวกันหมด ไม
นานมานี้ พวกเขาไดยินคําสั่งของเบรุตเชนกัน
 “พันป?” ทารอสถอนหายใจ “แมวาแอดกินสจะอยูในทวีปยูลาน
แตเห็นไดชัดวาเปาหมายของเขาอยูที่สุสานเทพเจา มียอดฝมืออีก
หลายคนเชนกันที่จะมีสวนรวมในการเปดสุสานในอีกพันปขางหนา
ทุกคนวางแผนจะเขาไปในอีกพันปขางหนาดวยหรือ?”

“แนนอน” เทพสงครามพูดเปนคนแรก

การเดินทางไปสุสานเทพเจาของเขาในครั้งนี้ เทพสงครามไมไดรับ
ประกายศักดิ์สิทธิ์ นี่ทําใหเทพสงครามรูสึกผิดหวัง ที่สําคัญศัตรูเกา
ของเขา มหาพรตแคทเธอรีนกลับประสบความสําเร็จไดรับประกาย
ศักดิ์สิทธิ์เทพแท

“ลินลี่ย โอลิเวอร แลวเจาทั้งสองคนเลา?” ทารอสมองดูโอลิเวอร

และลินลี่ย

“อีกพันปขางหนา?” ลินลี่ยหัวเราะ แตไมตอบ

“อาจไป หรืออาจไมไปก็ได” นี่คือคําตอบของโอลิเวอร

ทารอสจอง “โอลิเวอร! นี่เปนคําตอบแบบไหนกัน? ‘อาจไป หรือ

อาจไมไปก็ได’ นั่นเปนเพียงเงื่อนไขเริ่มตนหรือ เจาอาจยังไมใหคํา
ตอบเชนกัน”
“สิ่งที่ขาหมายถึงก็คือ…” โอลิเวอรพูดอยางจริงจัง “ถาภายในพันป
ขายังคงอยูในพิภพยูลาน ขาจะไปสุสานเทพเจา หรือไมก็ ถาขาไป
พิภพดินแดนอื่นแลว อยางนั้นก็เปนธรรมดาที่ขาคงไมสามารถเขา
สุสานเทพเจาไดอีก”

“ไปพิภพอื่น?” เทพสงครามคอนขางงง “ในพิภพอื่น เจาจะไมมี

อะไรมากไปกวาเทียมเทพที่ไมมีคนหนุนหลัง เจาคิดหรือวาเจาจะ
สามารถใชชีวิตดีๆ ดวยตัวเองในพิภพจอมเทพ หรือพิภพมหาเทพ
ได?”

ดินแดนโลกธาตุนับไมถวนและดินแดนจอมเทพทั้งหมดนั้นคงอยูมาชา
นาน

พิภพจอมเทพมีกองทัพ ตระกูลและแมแตจักรวรรดิที่ทรงพลังอํานาจ
เมื่อไมมีการเชื่อมโยงติดตอหรือคนหนุนหลังที่นั่น เจาอยูทวีปยูลานจะ
ดีกวา ตัวอยางเชน ทวีปยูลานยังมีสุสานเทพเจา เปนสิ่งที่ยอดฝมือ
หลายคนปรารถนาจะเขาไป
“ลินลี่ย, ทําไมเจาไมพูดอะไรวาเจาจะเขาไปหรือไม?” ไดลินมองดูลิน
ลี่ย

“พูดไปตอนนี้จะมีประโยชนอะไร? พันปยังเปนเวลาที่ยาวนาน..” ลิ
นลี่ยถอนหายใจ เขาฝกมายังไมถึงรอยป? แลวพันปเลา นั่นยาวนาน
เกินไปหรือเปลา
ไดลิน ทารอสและเทพสงครามพูดไมออกทันที

ถึงตอนนี้พวกเขาจําไดวาลินลี่ยใชเวลาเพียงไมกี่สิบปก็เขาถึงระดับ
เทียมเทพแลว พูดโดยเปรียบเทียบ.. พันปตอไป.. ใครจะรูวาลินลี่ยจะ
อยูในระดับใด?
ตอนที่ 14 ผนึกพลังสองผูยิ่งใหญ

ภายในคฤหาสนหลังหนึ่ง จักรวรรดิโอเบรียน

นี่คือสถานที่ซึ่งโอจวินใชพักอาศัยอยู วันนี้โอจวินสั่งเตรียมงานจัด
เลี้ยงที่นาทึ่ง โดยเฉพาะอยางยิ่งเพื่อฮันบริทสหายเกาของเขา โอจวิน
และฮันบริทนั่งหันหนาเขาหากันดื่มกินพูดคุยกัน

“โอจวิน, ขามีความรูสึกวาวันนี้ เจามีบางอยางคางคาใจ พูดออกมา

ใหชัด มีอะไรกันแน?”

โอจวินหัวเราะเชนกัน

“ขาไมเคยปดบังเจาไดเลย สหายเกา” โอจวินถอนหายใจขณะพูด มี

แววเศราโศกในดวงตาเขา “ฮันบริท, เจานาจะรูวาลูกชายของขาตาย
ไป ขาไมเคยลืมเรื่องนี้เลย”

โอจวินหัวเราะขมขื่น “บอกตามตรง นี่คือเรื่องทรมานใจจนขา ขา

กําลังจะเปนบา”
ฮันบริทรูวาโอจวินรักลูกของเขามากมายเพียงไหน

“นั่นก็ถูก ขาไมมีโอกาสไดถามเจา คิงสลี่ยลูกชายของเจาตายไดยัง

ไง?” ฮันบริทถามอยางสงสัย “เขาตายในเงื้อมมือยอดฝมือผูบังคับ
ใหเจาออกจากจักรวรรดิบาลุคหรือ?”

“ไม”

โอจวินสายศีรษะ “ถาเขาตายในมือของยอดฝมือชื่อทารอส ขาคงอด

กลั้นอารมณของขาได ที่สําคัญขาเพียงออนแอกวาเขาเล็กนอย ขา
ยังสามารถทําใหตัวเองอารมณสงบลงและฝกฝนตอไปจนกวาสักวัน
เมื่อพลังของขายิ่งใหญกวาทารอส ขาคงจะลางแคนแน”

“แต, คนที่ฆาลูกชายขาคือระดับเทียมเทพ!”

“เทียมเทพ?” ฮันบริทประหลาดใจมาก

โอจวินอดสบถไมไดและพยักหนา “ใชแลว, ไมมีอะไร แตเปนเทียม

เทพ มันจะทําใหขาเปนบาจริงๆ แคเทียมเทพที่ขาสามารถฆาไดโดย
พลิกฝามือขา แตขาไมมีโอกาสฆาเขาในตอนนี้”
“โอจวินเจากําลังบอกวาเจาตองการใหขา…” ฮันบริทสามารถเดาได
ถึงสิ่งที่จะตามมา

โอจวินมองดูฮันบริทอยางจริงใจ “ฮันบริท เราเปนสหายกันมานาน

แลว ขามีความแคนที่ลูกชายตาย แตฝายตรงขามแข็งแกรงมากกวา
ขาเล็กนอย ขาคิดวา …. ถาเจาชวยขา และถาสองเรารวมกําลังกัน
แมวาเขาจะมีทารอสคอยปกปอง เราจะสามารถฆาโอลิเวอรไดงาย
แนนอน”

ฮันบริทอดลังเลไมได

“ฝายศัตรูมีเทพแทอยูเทาใด?” ฮันบริทถาม

“มีสอง คนหนึ่งก็คือทารอสผูน้นั อีกคนหนึ่ง..ดูเหมือนจะเรียกวาได

ลินนี่แหละ แตดูเหมือนจะเพิ่งเปนเทพแทไดไมนาน พลังของเขาตํ่า
กวาเจาแนนอน” โอจวินอธิบาย

ฮันบริทพยักหนาเล็กนอย

แตฮันบริทมีความรูสึกวาเนื่องจากโอจวินออนแอกวาทารอส ขณะที่
ไดลินออนแอกวาตัวฮันบริทเอง ทั้งสองฝาย… นาจะมีพลังเสมอกัน

“เจาไมสามารถขอบารนาสหรือเกเทนบีใหชวยหรือ?” ฮันบริทเสนอ
“ถาเจาสามารถพาพวกเขาคนใดคนหนึ่งไปดวย ดวยกําลังเราสามคน
รวมมือกัน ชัยชนะจะตองมีอยางแนนอน และนั่นจะงายกวามาก”

เดิมทีแอดกินสมีเทพแทอยูใตบัญชาอยูสามคน เขาเชื่อถือบารนาสมา
กที่สุด เกเทนบีผเู งียบขรึม และฮันบริท ในแงพลัง, ฮันบริทออนแอ
ที่สุด ขณะที่บารนาสและเกเทนบีมีพลังอยางนาประหลาด
 “บารนาสจะมองขาอยางดูถูกแนนอน” โอจวินพูดอยางโกรธเคือง
“ขณะที่เกเทนบี ใครๆ ก็รวู าตองใชเวลาโนมนาวนานอยางกะหีบไม

ฮันบริทเขาใจคนทั้งสองนี้ดี เขาพยักหนา

“ฮันบริท, ไมตองกังวล ขาจะไมขอใหเจาไปสูกับเจาทารอสนั่นจน

ตาย วัตถุประสงคก็คือไปฆาเจาเทียมเทพอยางโอลิเวอร เอาอยางนี้
เปนไง เมื่อเราไปถึงที่นั่น ขาจะใชรางที่สองของขาพัวพันไดลินกับทา
รอสไว ขณะที่หนาที่ของเจาใชเวลาสั้นๆ ฆาโอลิเวอรใหได เจาจะวา
ยังไง?” โอจวินยื่นขอเสนอ

ฮันบริทฟงขอเสนอนี้แลวรูสึกวาไมมีความเสี่ยงมากอยางแนนอน

“โอจวิน, แมวาเปาหมายของเจาจะงาย แตในความเปนจริงการ

ดําเนินการดังกลาวยังเปนเรื่องยากอยูดี เรื่องอยางนี้.. ขายังตอง
พิจารณาวาจะคุมกับขาหรือไม” ฮันบริทพูดถึงความตั้งใจ
โอจวินหัวเราะอยางเยือกเย็นในใจ

เขาเขาใจวาถาเขาไมจายราคาออกไป ฮันบริทจะไมชวยแนนอน

และแนนอน
เมื่อเขาเอาสมบัติเทพดีๆ ออกมา ฮันบริทจึงตกลงยอมชวย โอจวิน
และฮันบริทตกลงกัน คืนนั้นพวกเขามุงหนาตรงไปที่ปราสาทเลือด
มังกร เตรียมฆาโอลิเวอรทันที โดยใชเวลาใหนอยที่สุดเทาที่ทําได

ปราสาทเลือดมังกร

อาทิตยลับขอบฟาไปแลว ความมืดกําลังคืบคลานเขามา

ลินลี่ย ไดลิน และทารอสกําลังเดินเคียงไหลไปที่หอโถงใหญ ขณะ

เดียวกันก็พูดคุยถึงการฝกของพวกเขาดวย

“ลินลี่ย, ขาเชื่อวาวิธีการฝกของเจานั้นคอนขางผิดพลาด” ไดลินพูด

พลางขมวดคิ้ว

“ผิดพลาด?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ

นี่คือวิธีที่ลินลี่ยฝกเพื่อเปาหมายพัฒนา ‘ลํานําแหงสายลม’
“ขาสามารถบอกไดวาเจากําลังไตรตรองหาวิธีใชงานสัจธรรมลึกลับ
แหงสําเนียง ของกฎธาตุลมควบคูกับกระบี่เลือดมวงของเจา เพื่อที่วา
จะทําใหพลังโจมตีทรงพลังรุนแรงขึ้นใชไหม? ไดลินพูด และลินลี่ย
พยักหนา
ไดลินพูดตอ “โดยการกระทําอยางนี้ เปนเรื่องจริงที่วาเจาสามารถ
ยกระดับพลังโจมตีไดในชวงเวลาสั้นๆ แตจากจุดยืนการฝกอยางนี้
เจากําลังจะเสียเวลา”

“แตโดยการกระทําเชนนั้น เจาแคเพียงเนนจุดรอง เจาใหความ

สําคัญกับกระบี่เลือดมวง และวัตถุประสงคของการทําความเขาใจ
สัจธรรมลึกลับของสําเนียงก็คือใชมันรวมกับกระบี่เลือดมวง เมื่อเจา
ไมมีกระบี่เลือดมวง เจาจะไมสามารถใชความรูแจงกับอาวุธอื่นๆ ได
นั่นถือวาไมดีเลย นอกจากนี้ โดยการกระทําเชนนี้ จะเปนเรื่องยากที่
เจาจะเชี่ยวชาญและเขาใจสัจธรรมลึกลับแหงสําเนียงไดอยาง
สมบูรณ” ไดลินพูดอยางจริงจัง “ขาอยากใหเจาเริ่มตนจากพื้นฐาน”

“การฝกในกฎธาตุธรรมชาติ เราตองเริ่มจากพื้นฐาน จากนั้นจึง

คอยเพิ่มระดับลึกซึ้งไปทีละกาว ดวยวิธีน้นั ไมวาเจาจะใชอาวุธอะไร
เจาจะสามารถใชพลังโจมตีของสัจธรรมลึกลับแหงสําเนียงไดเต็ม
กําลัง”

ลินลี่ยตกใจ จากนั้นเขาหัวเราะ
“ลอรดไดลิน, ขาเขาใจแลว” ลินลี่ยถอนหายใจ “เพียงแต ในชวงไม
นานมานี้มียอดฝมือมากคนลงมายังพิภพยูลาน ขารูสึกมีแรงกดดัน
มหาศาล ซึ่งเปนเหตุผลใหขาเริ่มฝกวิธีเพิ่มพลังในระยะสั้นแบบนี้
ตอนนี้พวกทานกลับมาแลว ขาคงไมตองพิจารณาและฝกแบบนั้นตอ
ไปแลว”
“ดูเหมือนวาขาจําเปนตองเปลี่ยนและเริ่มจากพื้นฐาน เพื่อใหไดรแู จง
ไปเปนลําดับ

ลินลี่ยพยักหนา

“ดีแลวที่เจาเขาใจ” ไดลินหัวเราะเชนกัน ขณะที่พวกเขาสนทนากัน

พวกเขาเขามาถึงที่ทางเขาโถงใหญ

“เฮ?” ลินลี่ยชําเลืองมองเขาไปในหองโถงใหญ “โอลิเวอรไมอยูที่นี่

ลอรดไดลิน, ลอรดทารอสรออยูที่นี่ ขาจะไปเรียกโอลิเวอรออกมา
เอง คืนนี้เราจะประชุมพรอมกัน”

ขณะที่ลินลี่ยพูด เขาเขาไปในสวนตะวันออก มุงหนาไปที่คฤหาสน

สันโดษ

ทองฟามืดมิดรางมนุษยสองรางพุงฝาอากาศอยางเรงรีบมุงสูปราสาท
เลือดมังกร เปนโอจวินและฮันบริท หัวใจของโอจวินเต็มไปดวย
ความตั้งใจคิดจะฆา เขาตองการฆาโอลิเวอรใหไดทันทีที่เขาไปถึงที่
นั่น เขาไมอาจระงับความตื่นเตนได

“ฮันบริท, ขาอธิบายถึงลักษณะของโอลิเวอรใหเจาแลว เมื่อเวลามา

ถึง เราจะใชสัมผัสเทพเราครอบคลุมปราสาทเลือดมังกรทั้งหมด
ทันทีที่เราหาโอลิเวอรพบ ทานจะตองโจมตีทันที ขณะที่ขาจะบินไปกับ
ทานดวย ในกรณีที่ทารอสขัดขวางเรา” โอจวินพูดกับเขาดวยสํานึก
เทพ
ฮันบริทพยักหนา ซอนรังสีฆาฟนในดวงตา “ไมตองกังวล เขาเปนแค
ระดับเทียมเทพ ครั้งนี้ขาจะใชกําลังเต็มที่เขาโจมตี ขาจะฆาคนที่ชื่อ
โอลิเวอรไดทันทีแนนอน”

“เรามาถึงปราสาทเลือดมังกรแลว แคไปตอ” ลมหายใจของโอจวิน

เริ่มแนนขึ้น

“ตอไปนี้ เมื่อใหสัญญาณ เราจะขยายสัมผัสเทพพรอมกันและบุกลง

ไปพรอมกัน เราตองทําใหเร็ว” โอจวินกลาว

ฮันบริทไมตอลอตอเถียง

เขาตองการฆาโอลิเวอรใหไดแนนอนในชวงเวลาสั้นๆ เทาที่เปนไปได
ยิ่งใชเวลานอย โอกาสที่พวกเขาตองเผชิญกับทารอสก็นอย

ภายในคฤหาสน
โอลิเวอรเพิ่งจะหยุดการฝก

“ไปกันเถอะ ทุกคนกําลังรอเจา” ลินลี่ยพูดพลางหัวเราะ

ทั้งสองเดินออกมาดวยกันพลางสนทนา
“ขาไมรวู าทําไม แตเพราะเหตุผลบางประการ วันนี้ขาไมสบายใจ
เลย แมแตเมื่อตอนขาฝกฝน ขาตองใชเวลามากกวาเมื่อกอน ที่ขา
สามารถสงบใจไดและซึมซับกับการฝกฝนของตนเอง” โอลิเวอร
ขมวดคิ้วขณะถอนหายใจ “ขาไมเขาใจวาทําไมขารูสึกกังวล”

ลินลี่ยหัวเราะ “ไมตองคิดวุนวายเกินไป ถาเจากังวลจริงๆ อยางนั้น

ก็แคเขาไปฝกในหองมิติก็ได”

“ที่นั่นแออัดพอแลว ขาไมตองการจะเพิ่มเขาไปอีก” โอลิเวอร

หัวเราะ

ทั้งสองคนเดินไปตามทางภายในสวนตะวันออก ขณะนั้นเอง สัมผัส

เทพสองสายหุมปราสาทเลือดมังกรทั้งหมด นี่คือสํานึกของเทพแท
ลินลี่ยและโอลิเวอรไมสามารถรูสึกไดแมแตนอย และทั้งสองยังคงพูด
คุยหัวเราะขณะคุยกันตอไป

ในขณะเดียวกันสํานึกเทพกวาดออก
รางทั้งสองดิ่งลงมาจากทองฟา พุงหาเปาหมายก็คือโอลิเวอรดวย
ความเร็วสูง

“แยแลว!!!” ทารอสและไดลินทั้งสองเปนเทพแท พวกเขารูสึกไดถึง

สํานึกเทพของฝายตรงขาม พวกเขาขยายสํานึกเทพของตนเองบาง
และตระหนักไดวาจากกลางอากาศมีเทพแทสองตนกําลังพุงตรงเขา
หาลินลี่ยและโอลิเวอร
เทพแทสองตน!

ทารอสและไดลินรูสึกตกใจหนักทั้งคู

“ควั่บ!” “ควั่บ!”

ทารอสและไดลินเรงความเร็วจนถึงขีดสุดทั้งคู รีบตรงไปหาลินลี่ยและ
โอลิเวอร ขณะเดียวกันก็ใชสัมผัสเทพติดตอทั้งสอง “เร็วเขา, รีบมาที่
หองประชุมใหญ เร็วเขา!!! โอจวินกําลังไปหาพวกเจา!” เสียงดังขึ้น
ในใจของลินลี่ยและโอลิเวอร

ลินลี่ยและโอลิเวอรรไู ดอยางรวดเร็ว พุงไปที่หองประชุมใหญ

อยางไรก็ตาม…

โอจวินและฮันบริทอยูหางไปในอากาศแคพันเมตร และพวกเขากําลัง
พุงลงมาดวยความเร็วสูง ปราสาทเลือดมังกรคอนขางใหญโตเชนกัน
จากหอประชุมทางสวนตะวันออก ระยะหางเกือบพันเมตร

“พวกเขามาฆาโอลิเวอร” ขณะที่บินดวยความเร็วสูง ลินลี่ยสามารถ

เดาไดวาเกิดอะไรขึ้น
ในแงความเร็ว ลินลี่ยเร็วกวาโอลิเวอรเล็กนอย
 “บึ้ม!” ทันใดนั้น จากดานหลังลินลี่ย เสียงดังสนั่นแกวหูแทบแตกดัง
ขึ้น พลังคลื่นสั่นสะเทือนอยางเดียวก็ทําใหพื้นดินใกลๆ ถลมทลาย
และแมแตกําแพงที่อยูใกลก็แตกทําลายเปนชิ้นๆ ทันที โชคดีไมมีหญิง
รับใชหรือคนธรรมดาอยูในเสนทางนั้น

“โอลิเวอร!” ลินลี่ยหันไปดู

เสียงคํารามที่นากลัวดังขึ้น และลินลี่ยรสู ึกวาทั่วทั้งโลกเริ่มสั่น

สะเทือนเลือนราง

“ไดลิน….” ลินลี่ยเห็นวาไดลินอาปาก โอจวินและนักสูอีกคนหนึ่ง

เริ่มรวงลงหาเขา เพราะพลังสูบที่ทรงพลัง

“โอจวิน นี่นะหรือ เทพแทใหมออนแอที่เจาพูดถึง?” ฮันบริทใชสัมผัส

เทพของเขาสบถใสโอจวิน

“ขาไมรเู รื่องเหมือนกัน!” โอจวินก็ทรมานใจสั่นสะทานเชนกัน

เขาไมเคยคาดคิดวาไดลินจะนากลัวขนาดนี้ ขณะนั้นเมื่อทั้งสองพุงลง
มา แผนของโอจวินก็คือ..แมวาทารอสและไดลินจะมาชวยปองกัน
พวกเขา เขาเองจะแยกรางศักดิ์สิทธิ์และสูพัวพันระยะสั้นๆ
แตขณะที่พวกเขาเตรียมจะฆาโอลิเวอร พลังสูบกินที่นากลัวไมทราบ
วาปรากฏออกมาจากที่ใด
แมแตตัวเขาเองและฮันบริทก็ยังไมสามารถตานทานพลังกลืนกินของ
ไดลินได

โอจวินแปลงเปนสองราง รางแยกแสงศักดิ์สิทธิ์ และรางแยกเพลิง

ศักดิ์สิทธิ์ รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของโอจวินกับฮันบริท ทําใหมีเทพ
ถึงสามตน พวกเขาผสานพลังกันจึงสามารถตานทานพลังสูบกลืน
ของไดลินได

“เขาสมกับเปนอสูรกลืนฟาจริงๆ!” ลินลี่ยลอบถอนหายใจชมเชย

เทพอสูรนั้นทรงพลังอยางมาก ทันทีที่โตเต็มวัย พวกเขาก็กลายเปน

เทียมเทพไดโดยธรรมชาติ ใครๆ ก็สามารถนึกภาพไดวาพรสวรรค
ของพวกเขาแขงแกรงมากเพียงไหน

สําหรับเขากลาเรียกตนเองเปน ‘อสูรกลืนฟา’ ได พลังสูบกินของไดลิ

นมากกวาลูกทั้งสามของเขาเปนรอยเทา และตอนนี้เขาเปนระดับเทพ
แท พูดโดยทั่วไป เทพใดๆ ก็ตามที่ถูกเขากลืนจะตองตายแนนอน
“แตขาไดพวกเขาชวยชีวิตไวอีกครั้ง” โอลิเวอรมาอยูขางลินลี่ยยังมี
คงมีความรูสึกหวาดผวา ขณะเดียวกันเขามองดูไดลินดวยความทึ่ง
“ลินลี่ย, พลังของไดลินผูนี้อาจจะนากลัวไปบาง นี่เปนความสามารถ
แบบไหน? เปนของสายธาตุใดกันแน?”
ลินลี่ยไมรวู าจะพูดยังไง
นี่คือกฎธาตุชนิดใด? ใครเลาจะรู?

“บีบีเปนเทพอสูรเชนกัน สําหรับเขามีชื่อวา ‘หนูกินเทพ’ อยางนั้น..

ความสามารถของเขาจะเปนเชนไร?” ลินลี่ยรสู ึกสงสัย
ตอนที่ 15 ไมยอมรับความพายแพ

เสียงระเบิดตามมาดวยพลังคํารามของไดลิน สั่นสะเทือนไปทั้ง
ปราสาทเลือดมังกร

“เกิดอะไรขึ้น?” เทพสงคราม มหาพรต ซีซาร เดเลีย วอรตัน เกทส

และคนอื่นรีบเรงเขามาทันที พวกเขาเห็นไดลิน โอจวินและฮันบริท
เผชิญหนากัน ทันใดนั้นพวกเขาเคลื่อนไหวอยางระมัดระวังไปยืนใกล
กับลินลี่ย

เดเลียกุมมือลินลี่ยแนบแนนกลาวเสียงนุมนวล “ลินลี่ย! โอจวินผูน้นั

กลับมาอีกแลวหรือ? เดเลียกังวลเล็กนอย

ครั้งลาสุดเมื่อโอจวินโจมตี ลินลี่ยสั่งใหเดเลีย วอรตันและคนอื่นๆ

ซอนตัวอยูในหองมิติ ดังนั้นเดเลียและคนอื่นไมเคยพบเห็นโอจวิน แต
ขณะที่เดเลียมองดู พลังโจมตีเทพแทตองมาจากฝายโอจวิน

“เปนเขานั่นเอง เขาพาผูชวยมาดวย อยางไรก็ตามทานไดลินและ

ทานทารอสก็เพียงพอจะรับมือกับพวกเขาแลว” ลินลี่ยปลอบเสียง
ออนโยน

เดเลียพยักหนา
ทั้งสองคนเงยหนามอง

“ฮาฮา…” ทารอสบินเขามาหาหัวเราะเสียงดัง “โอจวิน! ขานึกไม

ถึงเลยวาเจาจะกลามาอีกครั้ง ดูเหมือนวาคําพูดที่ขาบอกเจาครั้ง
ลาสุดที่เมืองหลวงจะไมเขาไปอยูในใจของเจาเลยสินะ”

แสสีเขียวปรากฏอยูในมือของทารอส

“แครก แครก” แสปลอยรัศมีที่แชแข็งได

รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของโอจวิน และฮันบริทรูสึกหวาดกลัวอยูใน

ใจ

“โอจวิน!!!” ฮันบริทคํารามและสงสํานึกเทพอยางไมพอใจ ครั้งนี้

ฮันบริทโกรธอยางแทจริง สถานการณนี้มีพัฒนาการไปในทางที่แตก
ตางไปจากการคาดการณของโอจวินอยางสิ้นเชิง
โอจวินมีความรูสึกแยเชนกัน

ทั้งสองคนเพิ่งจะเริ่มตอตานพลังสูบกินของไดลินได ขอเพียงรวม
กําลังกันกับรางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั ของโอจวิน ทั้งสองทําไดแคเพียง
ตานทานเทานั้น พวกเขาไมสามารถขยับเขยื้อนไดเลยในตอนนี้ ถา
สถานการณเปนแบบนี้ตอไป… ถาทารอสโจมตี ทั้งสองคนจะตกเปน
เปาหมาย!
 “ฮาฮา, ลองโดนแสหวดสักสองสามรอยทีกอนเปนไง” ทารอสหัว
เราะลั่นขณะที่เขาเริ่มควงแส

สองสามรอยแส?

สีหนาของโอจวินและฮันบริทที่รวมมือกันอยางหนักตอตานพลังสูบกิน
เปลี่ยนไปทันที เปนไปไดยังไงที่พวกเขาจะรับการโจมตีของเทพนี้ได
โดยตรง?

“ควั่บ”

แสยาวรายรําเหมือนกับอสรพิษขนาดยักษเปลี่ยนเปนเงาสีขาวเจิด
จา อุณหภูมิในพื้นที่ใกลลดลงถึงจุดเยือกแข็ง และชั้นนํ้าแข็งปรากฏ
อยูบนพื้น แสยาวรายรําเหมือนกับหางอสรพิษตวัดใสโอจวินและฮัน
บริทอยางดุดัน

“ถอย!”
โอจวินและฮันบริทกัดฟนพรอมกันและระเบิดพลังงานภายในราง
ยอมเสี่ยงใหตนเองบาดเจ็บขณะฝนกําลังฝาสนามพลังสูบกินของไดลิ
นออกมา
“บึ้ม!” เกิดแรงระเบิดขึ้นในกลางอากาศ และเกิดพายุทําลายลางลาง
ขึ้นมาอยางไมมีปมีขลุย แมแตไมประดับและตนไมในปราสาทเลือด
มังกรก็ถูกทําลาย รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของโอจวินกับฮันบริทยืน
อยูกับที่เหนืออากาศ หนาของพวกเขาซีดขาว

ไดลินสบถเบาๆ “ฮึ่ม, ถาไมใชเพราะขอเท็จจริงที่วาพลังเทพของขา

ยังไมบริสุทธิ์และทรงพลังมากพอ พวกเจาสองคนยังจะหลบหนีออก
ไปไดยังไง?”

ในอากาศเหนือปราสาทเลือดมังกร รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของโอจวินทั้ง
สองรางและฮันบริทโฉบอยูในอากาศ

“พวกเจาทั้งสองคนไปอยูหางๆ เลยดีกวา มิฉะนั้นครั้งนี้ขาไมปราณี

แน” ทารอสสยังคงพูดดังลั่นขณะที่มองดูรางทั้งสองที่อยูในสภาพ
ทุลักทุเลกลางอากาศ

ฮันบริทหันกลับไปมองโอจวิน เขาสงสํานึกเทพสนทนา “โอจวิน, เจา

ไดลินนั่นออนแออยางที่เจาพูดหรือเปลา? ฮึ่ม… ขาคิดวาเราไปดี
กวา” ฮันบริทยอมรับสมบัติเทพจากโอจวิน และไมรสู ึกอึดอัดกับ
การกลับมาดวยตัวเอง

โอจวินจองมองขางลางอยางเย็นชา ใจของเขาเต็มไปดวยเพลิงโกรธ

ขณะที่เขาจองมองโอลิเวอรที่ยืนอยูขางลินลี่ย ความโกรธของโอจวิน
ทําใหเขาสั่นไปทั้งตัว เขาพูดดวยสํานึกเทพ “ฮันบริท, นี่เปนความผิด
พลาดของขา ขาไมสืบใหชัดเจนถึงพลังของคูตอสู.. แต… ขาตองฆา
โอลิเวอรผนู ี้ใหไดแนนอน ถาขาไมทําเชนนั้น ขาคงไมสงบ”

“เจาบาไปแลวหรือ?” ฮันบริทจองมองโอจวินอยางไมสบายใจ

สายตาของโอจวินจับนิ่งอยูที่พื้นขางลาง เขาตอบผานสํานึกเทพ
“ฮันบริท! ไมตองกังวล… พลังสูบกินของไดลินสามารถสงผลตอเปา
หมายเดียวเทานั้น เอาอยางนี้เปนไง เราทั้งสองจะโจมตีจากตําแหนง
ตางๆ พรอมกัน ครั้งนี้ขาจะพัวพันไดลินกับทารอสไว ขณะที่เจาฆาโอ
ลิเวอร ฮันบริท, ขาขอรองเจา”

หลังจากพูดแลว โอจวินมองดูฮันบริทอยางจริงจัง

ฮันบริทลังเลเล็กนอย จากนั้นถอนหายใจ

“ก็ได, ขาจะยอมตกลงดวย” ฮันบริทพูดตอ “แตถาเผชิญกับอันต

รายใดๆ ก็ตาม ขาจะเผนกอน ถึงตอนนั้นอยามาโทษขาก็แลวกัน”
“แนนอน ขาไมตําหนิเจา” โอจวินมองดูฮันบริทอยางขอบคุณ
“ขอบคุณ”

“เตรียมพรอม” ฮันบริทกลาว
รางแยกแสงศักดิ์สิทธิ์และรางแยกธาตุไฟแสดงพลังของพวกเขาทันที
แสงศักดิ์สิทธิ์กวาดลงมายิงใสพื้นที่ทั่วไปของลินลี่ย แสงศักดิ์สิทธิ์นี้
คือแสงที่บริสุทธิ์จริงๆ กลาวโดยทั่วไป แมแตเซียนที่กระทบถูกแสงนี้ก็
ยังไดรับบาดเจ็บ

นี่คือวิชาเดียวกับที่โอจวินใชทําลายเมืองหลวงในจักรวรรดิบาลุค

พลังโจมตีนี้ทําใหทุกคนที่อยูในวังตาย เหลือแตเพียงอังเกและซีนาที่
โชคดีรอดชีวิต โดยซีนาไดรับบาดเจ็บสาหัส

“แยแลว” เมื่อเห็นเชนนี้ ลินลี่ยืไมลังเลใจแมแตนอย เขากระแทก

หมัดลงกับพื้นและพลังแปลกประหลาดกระจายขึ้นไปเหนืออากาศ
เหนือคนหลายสิบคนนั้นทันที นั่นเปนเหมือนกับมานพลังโปรงแสง ได
ครอบคลุมลินลี่ย วอรตันและคนอื่นๆ ไวในเยื่อพลังนั้น

เวทตองหามสายธาตุดิน – พลังปองกันสะทานดิน

เวทปองกันสะทานดินเปนเวทปองกันขนาดใหญ โดยทั่วไปสามารถใช
ปองกันไดท้งั เมือง ตัวอยางเชน ถาศัตรูใชดาวตกถลมฟาสรางหิน
ขนาดใหญพงุ กระแทกใสเมือง จอมเวทสามารถใชพลังปองกันสะทาน
ดินได

เมื่อถึงระดับเทพแลว เวทตองหามสามารถรายใชไดทันที
และในแงพลัง เวทนี้ในตอนนี้ทรงพลังมากกวาที่พวกเซียนใช เวท
ปองกันสะทานดินถูกควบคุมในระยะเพียงไมกี่สิบเมตร แสงศักดิ์สิทธิ์
จึงถูกเวทนี้ปองกันเอาไวได

“ควั่บ” “ควั่บ” แสงหนึ่งขาว หนึ่งแดงสองสายพุงลงมาพรอมกัน โอ

จวินไมไดต้งั ใจจะใชแสงศักดิ์สิทธิ์ฆาผูใดผูหนึ่ง นั่นคือสิ่งที่เขาใชเพื่อ
สรางความสับสน รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของเขาพุงลงมาดวย
ความเร็วแสง…

และขณะเดียวกันฮันบริทก็เคลื่อนไหวและพุงลงมาทางลินลี่ย

“ขาจะขวางเขาเอง! ทารอส ขาจะใหเจารับมือกับรางแยกศักดิ์สิทธิ์

ทั้งสองของโอจวิน อยาปลอยเขามา” ไดลินใชสัมผัสเทพคุยกับทา
รอส

“ไมตองหวง” ทารอสยังคงหัวเราะอยางราเริง

ไดลินเรงความเร็วเต็มที่จนกลายเปนรางเลือนรางขณะที่เขาไปสกัดฮัน
บริทไว ขณะเดียวกัน แสงรังสีแดงแฝงดวยรังสีทําลายลางโจมตีใสได
ลินอยางบาคลั่ง และทวนที่โอจวินใชยิงแสงออกมาเปนรูปมังกรไฟที่มี
พลังทําลายลาง

ไดลินตกใจอยางหนักทันที “โอจวินเปนบาไปแลวหรือ?”
ไดลินสามารถบอกไดวารางแยกศักดิ์สิทธิ์ของโอจวินใชพลังศักดิ์สิทธิ์
อยางบาคลั่งโดยไมคํานึงถึงอะไรทั้งนั้น ตองเขาใจไวกอนวา… พลัง
ศักดิ์สิทธิ์ของเทพสะสมไดชามาก กลาวโดยทั่วไปคือในการสูรบ
พวกเขาไมยินดีจะกระตุนพลังออกมาอยางบาคลั่งเชนนี้ ถาพวกเขา
ทําเชนนั้น พวกเขาจะไมสามารถคงสภาพรักษาพลังไดนานกอนที่พลัง
ศักดิ์สิทธิ์จะถูกใชหมดไป ในจุดหนึ่งศัตรูจะสามารถทําลายลางพวก
เขาไดอยางงายดาย

“ควั่บ!” ตาที่สามของไดลินยิงระลอกพลังที่มองไมเห็น

รางแยกธาตุไฟศักดิ์สิทธิ์ของโอจวิน ถาวากันในแงพลังแลวยังดอย
กวารางแยกธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์ เมื่อกระทบกับระลอกพลังที่มองไม
เห็น รางแยกธาตุไฟศักดิ์สิทธิ์ของโอจวินชะงักทันที จากนั้นไดลินสราง
พลังกรงเล็บสองสาย มือของเขาสวมถุงมือสมบัติช้นั เทพเขาตวัดกรง
เล็บใสศีรษะของโอจวิน

“แคลง!”

ไดลินและรางแยกธาตุเพลิงศักดิ์สิทธิ์ปะทะกันอยางรุนแรง
ไดลินถูกรางแยกธาตุเพลิงศักดิ์สิทธิ์พัวพัน ดังนั้นฮันบริทจึงบุกเขาใส
โอลิเวอรได โอลิเวอรไมมีโอกาสไดหนี ความเร็วของเขาดอยกวาฮัน
บริทหางไกล
“ฮาฮา…” ตาของฮันบริทมีแววประกายตื่นเตนขณะที่เขาพุงลงมา
 “ดีใจเร็วเกินไปแลว” เสียงเกียจครานดังขึ้นในใจฮันบริท และทันใด
นั้นบุรุษชุดดํารางหนึ่งปรากฏอยูหนาฮันบริท บุรุษชุดดํานี้ใชดาบบาง
ยาวโคงฟนใสเขา

ไมวาดาบยาวกวาดผานไปที่ใด มิติจะสลายตัว

“ปง!” มือขวาของฮันบริทกระพริบแสงนํ้าเงิน กระแทกกับคมดาบ

ทันที เขากระเด็นถอยหลัง มือของฮันบริทยังคลุมไปดวยสมบัติเทพ
เขาก็ใชเมือของตนเองเปนอาวุธเชนกัน

ฮันบริทตกใจอยางหนัก “ทารอสผูนี้มีรางแยกศักดิ์สิทธิ์ในสายวิถี
ทําลายลาง!”

ตอนนี้ ทารอสชุดเขียวกําลังควงแสวนุ วายกับการรับมือโอจวิน

อยางไรก็ตาม ทารอสนี้ถือดาบบางยาวสามารถบังคับใหฮันบริทตอง
ถอยหลังดวยการฟนเพียงครั้งเดียว
“โอจวิน! รีบไปเร็ว!” ฮันบริทสงขอความทางสัมผัสเทพใหโอจวิน
และจากนั้นหนีไปทางทองฟาทิศเหนือโดยไมสรู บอีกตอไป

“อาคคคค!”
รางแยกธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์ของโอจวินและรางแยกธาตุไฟศักดิ์สิทธิ์ท้งั
สองมีสีหนาดุดัน ทั้งสองรางนั้นคํารามโกรธเกรี้ยวโหยหวนไมยินดีจะ
ยอมรับผลเชนนี้ พวกเขาไมยินดีจะยอมรับความพายแพ โอจวินมี
รางแยกธาตุไฟศักดิ์สิทธิ์ใชรับมือไดลิน และยอมรับแลววา เขาอาจ
สูญเสียหนึ่งในรางแยกศักดิ์สิทธิ์ก็ได

แมวาราคาที่สูญเสียไปจะเปนหนึ่งในรางแยกศักดิ์สิทธิ์ แตเขาก็ยัง
ตองการฆาโอลิเวอร! นี่เปนเพราะ… เขาตองการลางแคนใหกับ
ลูกชายที่ตายไปของเขา!

แตทารอสผูนี้มีรางแยกศักดิ์สิทธิ์เชนกัน และในแงพลัง… สถานการณ

แตกตางจากของโอจวิน รางแยกศักดิ์สิทธิ์วิถีทําลายลางที่ทารอส
ซอนไว ในแงพลังไมดอยไปกวารางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุน้าํ ของทารอส
เลย

เมื่อรองโหยหวนระบายความโกรธดวยความไมยินดีแลว รางแยก
ศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของโอจวินเปลี่ยนรังสีแดงและขาวสองสายหนีไปทาง
ขอบฟาทิศเหนือพรอมกัน
“ในที่สุดก็จบเสียที” คนสวนใหญในปราสาทเลือดมังกรถอนหายใจ
โลงอก

ทหารและบาวทาสที่หลบซอนตัวหวาดผวากับการตอสูครั้งนี้ การสู
รบระดับนี้..คนธรรมดาอยางพวกเขาอาจถูกฆาไดพรอมกับความเสีย
หายพังทลาย แมแตวิญญาณของพวกเขาอาจถูกทําลาย
 “ทารอส ทําไมเจาถึงซอนพลังที่แทจริงเอาไวตลอดเวลา? ในเวลา
อยางนี้ อยางนอยเจานาจะรั้งพวกเขาคนใดคนหนึ่งไวไดไมใชหรือ?”
ไดลินกลาวอยางไมสบายใจ “อยาบอกขานะวาเจาไมมีความสามารถ
ทําเชนนั้น เจามีความสามารถมากที่ขายังไมรู!”

ไดลินและทารอสอยูดวยกันในทวีปยูลานมาเปนหมื่นปแลว ครั้งหนึ่ง
พวกเขาเคยเปนสหายกัน

ความสามารถโดยธรรมชาติของไดลิน ความสามารถโดยธรรมชาติ
ของทารอส พวกเขาตางรูจักกันดี

“ฮาฮา, อยาเพิ่งโทษวาขานักเลย” รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของทา

รอสผสานกันเปนหนึ่งอีกครั้ง และเขาหัวเราะขณะมองดูไดลิน “ได
ลิน, ทําไมเจาใชพลังสูบกินของเจาเพียงครั้งเดียวเลา? ถาเจาใชพลัง
สูบกินเปนครั้งที่สอง บางทีเจาอาจกลืนกินรางแยกธาตุไฟศักดิ์สิทธิ์
ของโอจวินก็ได”
ไดลินเหลือบมองทารอส “ใชอีกครั้งนะหรือ? เจาพูดงายนักนะ ถาขา
ใชไดอีกครั้ง พลังเทพของขาคงหมดกัน! นั่นแหละเปนเรื่องนาอาย
ตอนนั้นเมื่อขาใชครั้งแรก ขาก็ยังทําไมสําเร็จ เดิมทีขาตองการจะฆา
สองคนนั่นพรอมกันในตอนนั้น”
ความสามารถตามธรรมชาตินี้นากลัวและรายกาจเกินไป
ขณะเดียวกันยังตองใชปริมาณพลังมหาศาล จํานวนครั้งที่ใชตองไม
มากซึ่งจะสงผลตอประสิทธิภาพดวย

แมแตใชกับพวกออนแอก็สามารถใชไดสองหรือสามครั้ง เพียงแตละ
ครั้งที่ใช พลังที่ใชจะตองออนตามไปดวย สําหรับพวกแข็งแกรง ก็ยัง
ใชไดเพียงสองหรือสามครั้ง แตละครั้งพลังที่ใชจะมากอยางนา
ประหลาด

“เจามักจะโลภอยูตลอด ถาไมใชเพราะความจริงที่วาหาพันปที่แลว
เจาโลภและใชความสามารถสูบกินของเจาพยายามจะชิงประกาย
ศักดิ์สิทธิ์ใหลูกของเจา.. เจาคงไมทําใหลอรดเบรุตโกรธ จนถูกจับโยน
เขาคุกแน” ทารอสพูดพลางหัวเราะ

ไดลินแคนเสียงเย็นชา ไมพูดอะไรอีกตอไป

เปนธรรมดาที่เขารูสึกไมพอใจเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อหาพันปที่แลว
ขณะที่ไดลินและทารอสคุยกัน พวกเขาเดินมาหาลินลี่ยและคนอื่น ลิ
นลี่ย เทพสงคราม และคนอื่นๆ จากการสูรบครั้งนี้มีความชื่นชมมาก
กับความแตกตางระหวางพลังของพวกเขากับเทพแท เนื่องจากระดับ
พลังปจจุบันของพวกเขา ถาพวกเขาตองเผชิญหนากับเทพแทเอง
พวกเขาคงจะแย
“ทานทารอส ทานไดลิน, ขอบคุณทาน!” โอลิเวอรเดินเขามาหาและ
พูดจริงจัง

“ไมเปนไร, แตวาเจาตัวกอกวนนอย ตอไปขางหนา อยาสรางปญหา

มากมายอยางนี้อีก” ทารอสพูดพลางหัวเราะ
ตอนที่ 16 กลับมาอีก

เนื่องจากโอจวินและฮันบริทถูกขับไลออกไป คนภายในปราสาทเลือด
มังกรรูสึกโลงใจมากขึ้น ลินลี่ย ไดลินและทารอสทุกคนมารวมตัวอยู
หองโถงใหญพูดคุย หัวเราะและเพลิดเพลินกับมื้อคํ่าแสนอรอย

กลุมของลินลี่ยอารมณดีกันทุกคน

แตโอจวินอารมณยํ่าแย!

ในทองฟาที่เต็มไปดวยเมฆสีเทา

โอจวินและฮันบริทกําลังบินเคียงไหลกันกลับไปที่จักรวรรดิโอเบรียน

ฮันบริทชําเลืองมองโอจวิน “โอจวิน, อยาเพิ่งทุกขใจนักเลย ทั้งทารอ

สและไดลินทั้งสองมีพลังมากกวาที่เจาคาดไว มีแคเราสองคนจะไป
ฆาโอลิเวอรที่อยูภายใตการจับมองของพวกเขานะหรือ? เปนไปไมได
เลย”
โอจวินเงียบ

“ฆาโอลิเวอร เปนเพียงตัวเลือกเดียวที่ตองทําเมื่อโอลิเวอรออกมา
จากปราสาทเลือดมังกร หรือ.. เมื่อทารอสและไดลินออกไปจาก
ปราสาทเลือดมังกร” ฮันบริทแนะนํา “โอจวิน! สําหรับตอนนี้
ยกเลิกไปกอน เมื่อไดเวลาเหมาะสม ถาเราสามารถขอใหลอรดแอ
ดกินสลงมือได หรืออาจเปนบารนาสหรือเกเทนบีชวยเรา เรามั่นใจ
วาจะชนะไดแน”

ไมวาจะเปนลอรดแอดกินลงมือ หรือความรวมมือของบารนาส เกเท

นบี ฮันบริทและโอจวินจะทําใหผลของการโจมตีปราสาทเลือดมังกร
ทําไดงายและฆาโอลิเวอรได

อยางไรก็ตาม… จะโนมนาวลอรดแอดกินสไดหรือ?

“ลอรดแอดกินสเปนคนยังไง? ขาเกรงใจแมแตจะพูดตอหนาเขา”
โอจวินหัวเราะหยันตัวเอง “สําหรับบารนาสและเกเทนบี ทั้งสองคนนี้
ยากจะผูกมิตรดวย เวนแตขาตองใชเวลาและพลังงานกับพวกเขา
อยางเพียงพอ เปนไปไมไดเลยที่จะใหพวกเขามาชวย”

“เจาเขาใจไดแบบนั้นก็ดีแลว ดังนั้นในตอนนี้ อดทนไปกอน” ฮันบริ

ทกลาว

โอจวินเงียบ

อดทน?
เขาจะอดทนและไมใสใจศัตรูผฆู าลูกชายของเขาไดยังไง? โอจวินคิด
หาวิธีฆาโอลิเวอรอยางตอเนื่อง

ฮันบริทชําเลืองมองโอจวิน เขาอดถอนหายใจไมได “โอจวินผูนี้ดู

เหมือนจะหมกมุนยิ่งนัก จะดีที่สุดที่ขาควรทําลายความหวังหรือ
จินตนาการที่อาจทําใหเขาสนุกได” ฮันบริทพูดขึ้น “โอจวิน จะโอลิ
เวอรผนู ้นั ได เราตองกําหนดทิศตําแหนงของเขากอน แลวตองใช
สัมผัสเทพของเราสงไปคนหาเขา แตขณะเดียวกันกับที่เราทําเชนนั้น
เราอาจจะถูกตรวจพบ เปนไปไมไดเลยสําหรับเราหากจะฆาโอลิเวอร
ภายใตการจับตาของทารอสและไดลิน ดังนั้นเจานาจะลมเลิกเสียดี
กวา”

“เจาเพิ่งพูดอะไรไปนะ!!!” ตาของโอจวินเบิกกวาง และเขาจองมอง

ฮันบริทอยางตกใจและยินดี

ฮันบริทตกใจ “ขา..ขาไมไดพูดอะไร?”

“ก็ที่เจาเพิ่งพูดนี้ไง ใชสัมผัสเทพคนหา…” โอจวินตื่นเตนมากจน

นัยนตาฉายประกาย

ฮันบริทสับสนอยางหนัก “แลวไง ถาเราใชสัมผัสเทพคนหาโอลิเวอร

ไดลินและทารอสจะตองตรวจพบเรา การลอบทํารายของเราก็จะไม
สําเร็จ แลวยังไงกัน?” ฮันบริทไมเขาใจเหตุผลที่โอจวินจูๆ ก็ดีใจ
“ฮาฮา…”
โอจวินหัวเราะลั่น

“หือ?” ฮันบริทคอนขางสับสน

โอจวินสูดหายใจลึก ตาของเขามีแววตื่นเตน เขาพยายามขมเอาไว

“ฮันบริท เมื่อเราใชสัมผัสเทพคนหาโอลิเวอร ทารอสก็สามารถจับ
ตําแหนงเราได อยางนั้น… จะเปนยังไงถาเราไมใชสัมผัสเทพ? ฮาฮา
ขาไมทันคิดถึงวิธีนี้ ขานี่โงจริงๆ… ฮาฮา…”

โอจวินหัวเราะลั่นดวยความตื่นเตน

ฮันบริทเริ่มเขาใจขึ้นมาบาง “โอจวิน, ถาเราไมใชสัมผัสเทพ ก็ไมมี

ทางที่เราจะคนหาโอลิเวอรในชวงเวลาสั้นๆ ได”

“ไมตองหวง” ตาของโอจวินเปนประกายเย็นชา “งายมาก, ขาแค

จําเปนตองแทรกซึมเขาไปในปราสาทเลือดมังกร ไดลินกับทารอสคง
ไมกระจายสัมผัสเทพของพวกเขาตลอดเวลาหรอก ใชไหม? ภายใน
ปราสาทเลือดมังกร ตราบใดที่ขาใชเวลาแคเพียงเล็กนอย ขาจะหา
ตัวโอลิเวอรไดพบ”

โอจวินมั่นใจอยางไมเคยมีมากอน
“ระวังดวย อยาไดลงเอยดวยการวิ่งไปเจอทารอสหรือไดลินกอนเจอ
ตัวโอลิเวอรเสียเลา!” ฮันบริทพูดพลางหัวเราะ
“ไมตองหวง ขาคงไมโชครายขนาดนั้นหรอก” โอจวินพูดทันที

อันตรายเพียงอยางเดียวของเขาตอการแทรกซึมเขาปราสาทเลือด
มังกรก็คือเขาอาจไปเจอไดลินหรือทารอสกอนจะพบกับโอลิเวอร ถา
เรื่องนั้นเกิดขึ้น ก็คงไมมีทางที่เขาจะฆาโอลิเวอรไดเลย

“วิธีนี้ของเจามีโอกาสสําเร็จไดแนนอน และโอกาสก็มีคอนขางสูง
เสียดวย” ฮันบริทพยักหนา “เพียงแต, วิธีนี้ก็อันตรายดวยเชนกัน โอ
จวิน, ทั้งหมดที่ขาทําไดก็คือรออยูที่นี่และหวังวาเจาจะประสบความ
สําเร็จ ขาไมอาจรวมทางกับเจาได”

“ไมจําเปน” โอจวินเขาใจปฏิบัติการที่เกี่ยวของ “ขาคนเดียวก็คง

พอ”

หลังจากพูดจบโอจวินยิ้มใหฮันบริท จากนั้นบินกลับไปที่ปราสาทเลือด
มังกร
เมื่อเห็นโอจวินหายลับตาไป ฮันบริทลอบถอนใจ “จุดออนอยางเดียว
ของโอจวินก็คือเขาใสใจลูกชายของเขามากเกินไป” ทั้งฮันบริทและโอ
จวินตางก็รายกาจอยางไมมีใครเทียบได ตัวอยางเชน ฮันบริทคือคนที่
ทําลายภูเขาเทพสงคราม
โอจวินกลับเปนคนทําลายวังหลวงของจักรวรรดิบาลุค
ปราสาทเลือดมังกร ลินลี่ยกับเดเลียอยูในที่พัก

ลินลี่ยกับเดเลียเพลิดเพลินอยูในโลกเล็กๆ สวนตัวของพวกเขา ลินลี่ย

นอนอยูบนเตียงมีเดเลียอยูในออมแขน นางแนบหูกับออมอกลินลี่ย
ฟงเสียงเตนของหัวใจลินลี่ย

ลินลี่ยลูบไลผมที่หอมจรุงของนาง เมื่อสูดกลิ่นผมของนาง เขารูสึกใจ

สงบ

“ลินลี่ย” เดเลียเอยขึ้นทันที

“หืม?” ลินลี่ยตอบ

เดเลียกลาว “ลินลี่ย, ในเร็ววันนี้ ทุกๆ วันขาเกรงวาจะเกิดสงคราม

ชีวิตแบบนี้….” เดเลียเงยหนามองลินลี่ย “เมื่อไหรเรื่องนี้จะจบ
เสียที?”
ความจริงลินลี่ยก็รสู ึกไดวาหลายคนในปราสาทเลือดมังกรกังวลกัน
มาก

“เจากําลังกังวลเรื่องอะไร?” ลินลี่ยถอนหายใจ “ในอดีต เมื่อขายัง

อายุนอย เจายังเปนแคจอมเวทธรรมดา และขายังไมเปนเซียนดวย
ซํ้า เราก็ยังประสบความสําเร็จผานคืนวันเหลานั้นมาไดไมใชหรือ?
เสนทางที่เต็มไปดวยการดิ้นรนตอสู และตอนนี้, ขาก็เขาถึงระดับเทพ
ขณะที่เจาในอีกไมกี่ปนี้ก็จะหลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์ของเจา
กลายเปนเทพเชนกัน ตอนนั้นเรายังไมกลัว แลวตอนนี้มีอะไรจะตอง
กลัวอีก?”

เดเลียนึกยอนถึงวันในอดีต เมื่อนางยังพึ่งพาตัวเองทั้งหมด เวลานั้น

ลินลี่ยและอลิซคบหากัน และตอนนั้นเขาหายสาบสูญไปเกือบสิบป

และตอนนั้นเดเลียคิดถึงวานางกับลินลี่ยมาอยูดวยกันไดยังไงในตอนนี้

เดเลียหัวเราะ ใชแลว มีอะไรที่นางตองกังวลดวย?

นางมีความเพลิดเพลินกับชีวิตที่สงบสุขเชนนั้นมาก ลินลี่ยและเดเลีย
แมวาทั้งสองตอง ตองใชเวลารวมกันบอยๆ แตนี่ก็มีความอบอุนใจ

“ลินลี่ย, เจาไดพบอลิซบางหรือยัง?” เดเลียถามทันที

“เจาเพิ่งพูดถึงอลิซ?” ลินลี่ยไมรสู ึกตื่นเตนเมื่อเรื่องของอลิซถูก

หยิบยกมาพูด เขาเพียงแตมีความรูสึกในใจ รูสึกวามีความ
เปลี่ยนแปลงไปมาก ทะเลสีครามยังกลายเปนทุงเบอรี่ไปเสียได “ขา
ไมเคยไดพบนางเลย เจามีอะไรหรือ?” ผานมาหลายสิบปแลวตั้งแต
ลินลี่ยพบอลิซครั้งสุดทายชวงงานแตงงานของนาง
“ขาพบนาง” เดเลียกลาว “และนางอยูในเมืองหลวงบาลุคนี่เอง”
“เมืองหลวงบาลุค? อลิซอยูในเมืองหลวงบาลุค?” ลินลี่ยคอนขาง
ประหลาดใจ

เดเลียพยักหนา “ถูกแลว เดี๋ยวนี้เรามีหอศิลปพรูกซในเมืองหลวง

ดวย และอลิซก็เปนผูจัดการอยูที่หอศิลปพรูกซน้นั แตแนนอน นาง
เปนแคผจู ัดการสาขา อลิซเปลี่ยนไปไมมากเมื่อเทียบกับอดีต เจาก็รู
นางยังคงงดงามมาก” เดเลียมองลินลี่ยอยางลอเลียน

ลินลี่ยไดแตหัวเราะ

เขายังจําไดชวงเหตุการณวันมหาวินาศ เขามอบอลิซและโรวลิ่งใหผู
อํานวยการไมอาดูแล

“นอกจากนี้ อลิซไมไดแตงงานดวย” เดเลียจองมองลินลี่ย มองดู

ความเปลี่ยนแปลงในอารมณของเขาอยางระมัดระวัง

“อะไรนะ?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ
ที่สําคัญเปนเวลาหลายสิบปแลว ความรักแรกรุนที่พวกเขามีตอกันใน
อดีตไมคอยเดนชัด เปนเหมือนความฝน และวันมหาวินาศ คาลันก็
ตายลงเชนกัน ลินลี่ยคิดวาอลิซคงแตงงานไปนานแลว
“อะไร, เจายังมีความคิดเห็นพิเศษอะไรดวยหรือ?” เดเลียหัวเราะ
อยางเจาเลห
“ไมมีจริงๆ ก็แค ขาตื่นเตนนิดหนอย” ลินลี่ยพูดพลางหัวเราะ

เดเลียไมลอลินลี่ยตอไป นางพยักหนาและกลาว “บอกตามตรงนะ

เปนเจนนที่เลาใหขาฟงเรื่องอลิซมายังเมืองหลวง เจนนเคยใชเวลา
มากมายอยูในเมืองหลวงใชไหม? นางมีชื่อเสียงมากในแวดวงคนชั้น
สูงในเมืองหลวงเดี๋ยวนี้ เปนธรรมดาอยูนั่นเองที่นางไดพบกับอลิซใน
งานเลี้ยงที่นั่น”

เนื่องจากลินลี่ยและเดเลียสนทนากันสวนตัวเปนเรื่องระหวางสามี
ภรรยากัน ทันใดนั้นมีรางหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากใตพื้นดินของสวนดาน
หลังปราสาทเลือดมังกร เปนโอจวินนั่นเอง เขาลอบเขามา

“ไดเวลาแลว” โอจวินพูดกับตัวเอง

ความจริง โอจวินรออยูหางออกไป สองสามรอยกิโลเมตรจาก

ปราสาทเลือดมังกร หลังจากผานไปสามหรือสี่ชั่วโมง เขาจึงเขามา
ตามการคํานวณของโอจวิน.. นาจะเปนเวลามื้อคํ่าหลังจากการตอสู
เพิ่งผานไป เขาคาดวาตอนนี้ควรจะเปนเวลาเที่ยงคืน

“ตอนนี้ทุกคนนาจะกลับไปที่หองของตนเองแลว มีเพียงยามจํานวน
เล็กนอยลาดตระเวนอยูรอบๆ” โอจวินขมความตื่นเตนในใจ
เขาเริ่มพรางตัวลอบเขาไปในภายในปราสาทเลือดมังกร
ปราสาทเลือดมังกรใหญโตมาก เทียบไดกับเมืองเล็กๆ มีคนทั่วไป
อาศัยอยูเปนพันคนที่นี่ และในแตละคืนจะมีเวรยามคอยลาดตระเวณ
แตแนนอนสําหรับพลังเทพแทอยางโอจวิน เขาสามารถหลบหลีกเวร
ยามเขามาไดเปนธรรมดา

“เฮพวก.. พวกเจาทํางานตอไปนะ เราจะไปพักกอน”

เวรยามผลัดกลางคืนเตรียมเขามาเปลี่ยนผลัด หนึ่งในเจาหนาที่มงุ
หนากลับที่พักของตนเองพลางทักทายกับคนอื่น เมื่อพวกเขามาถึง
สวนดานเหนือที่ซึ่งพวกยามและบาวบริวารพักอาศัย พวกเขาแยก
ยายตางคนตางไปหองพักของตนเอง

ทันใดนั้นหนึ่งในยามลาดตระเวนที่เดินกลับที่พักรูมึนศีรษะและสติของ
เขาเลือนรางลง รางมนุษยคนหนึ่งปรากฏอยูดานหลังของเขา โอจวิน
นั่นเอง

“บอกขามา โอลิเวอรพักอยูที่ไหน” โอจวินพูด

แมวาโอจวินจะไมเชี่ยวชาญวิชาควบคุมคนอื่น แตแคอาศัยพลังจิต
ของตนในฐานะเปนเทพ เขาสามารถควบคุมคนธรรมดาไดอยางงายๆ

“ไมร”ู ยามผูน้นั พูดอยางแข็งทื่อ

โอจวินอดขุนเคืองไมได “อยางนั้นทารอสกับไดลินเลา?”
“ไมร”ู ยามยังคงพูดเหมือนเดิม

โอจวินอดรูสึกโกรธไมได แตจากนั้นเขาก็เขาใจไดโดยเร็ว “ดูเหมือน

วาคนธรรมดาในปราสาทเลือดมังกรจะไมคนุ เคยกับเทพแมแตนอย
มีแตผรู ับใชสวนตัวจึงจะรูจักพวกเขา” โอจวินไตรตรองถึงขั้นตอนตอ
ไป

“งั้นขาจะถามอยางนี้ เจาเคยเห็นบุรุษหนุมผมขาวดําบางไหม? เขา

อยูกับลินลี่ยบอยๆ” โอจวินกลาว

“ขาเคยเห็น” ยามผูน้นั พูดเหมือนเครื่องจักร

“เจารูไหมวาเขาพักอยูที่ไหน?” โอจวินรูสึกยินดีในใจ และรีบถาม

คําถามยาวเปนพรวน

“สวนตะวันออก เมื่อเราลาดตระเวนไป ขาเห็นทานผูน้นั อยู เขาอยู

กับใตเทาหลายคนในสวนตะวันออก ลอรดลินลี่ยมักจะไปพบกับเขา
บอย” ทหารยามกลาว โอจวินยินดีแทบคลั่ง “ดูเหมือนโอลิเวอร ทา
รอสและไดลินจะรวมกันอยูในสวนตะวันออกกันหมด”

“พาขาไปที่นั่น” โอจวินกลาว
“ขอรับ” ทหารยามไมอาจตอตานไดแมแตนอย
ทหารยามพาโอจวินออกจากสวนทิศเหนือตรงไปที่สวนตะวันออก
ทันที

“เฮ, วิล เจาเพิ่งจะกลับไปพักไมใชหรือ? เจามาทําอะไรที่สวนตะวัน

ออกนี?่ ” หนวยลาดตระเวนหลายคนเดินออกมาจากสวนตะวันออก
เห็นไดชัดวาพวกเขารูจักทหารยามผูนี้ และพวกเขาถามเขาทันที

โอจวินซอนอยูบริเวณใกลๆ

“บอกพวกเขาไปวาเมื่อตอนเจาลาดตระเวนเจาทําของหายในสวน
ตะวันออก ดังนั้นเจามาตามหาของ” โอจวินกลาวทันที

ทหารยามกลาว “เมื่อตอนขาลาดตระเวน ขาลืมของไวในสวนตะวัน

ออก ขากลับมาคนหาดู

พวกทหารยามอื่นเริ่มหัวเราะ “วิล, เจาเลินเลอจริงๆ ตอนนี้มืดแลว

หาใหดีเลา ถาหาไมเจอ คอยกลับมาหาใหมตอนกลางวันก็ได” หลัง
จากพูดจบกลุมทหารยามเดินกลับไปลาดตระเวนตอ

แมวาพวกเขาจะรูสึกวาทาทางการพูดของวิลจะแตกตางจากเมื่อกอน
ไปบาง แตพวกเขาก็ไมไดเอะใจแตประการใด
ที่สําคัญ พวกเขาสามารถบอกไดแคเพียงเหลียวมองวาเปนวิลเพื่อน
เกาพวกเขาแนนอน
 “เดินตอไป” โอจวินสั่ง และทหารยามเดินลึกเขาไปในสวนดานตะวัน
ออกของปราสาทเลือดมังกรทันที…
ตอนที่ 17 ขอความทางใจ

ทหารยามนําโอจวินเดินไปขางหนา หลังจากเดินไปไดชั่วขณะ ทหาร

ยามผูน้นั หยุดทันที

“เจาหยุดทําไม?” โอจวินรีบถาม ตอนนี้โอจวินใชสนามพลังเทพ

ขนาดเล็ก ทําใหไมมีเสียงลอดออกไปนอกขอบเขต

ทหารยามตอบแข็งๆ “ขาเพียงแตรวู าใตเทาเหลานั้นอยูในหอง

ภายใน ปกติขาไมไดรับอนุญาตใหเขาไป ขาไมรวู าใตเทานั้นอยูหอง
ใด” คําตอบของทหารยามผูน้นั ทําใหโอจวินประหลาดใจ

อยางไรก็ตาม เขาเขาใจเหตุผลนี้จนได

หองพักที่โอลิเวอรพักอาศัยพวกทหารยามถูกกันไวไมรจู ักเปนเรื่อง
ธรรมดา

“หนึ่งในหองขางใน…” โอจวินสามารถบอกไดวามีอาคารนอยหก
หรือเจ็ดหลังอยูภายใน แตละอาคารจะมีลานวาง “นั่นทําใหที่นี้ซับ
ซอน ขาไมรวู าหลังไหนโอลิเวอรอยูขางใน” โอจวินขมวดคิ้ว
ไตรตรอง

เทพสงคราม มหาพรต ทารอส ไดลิน ซีซาร โอลิเวอร พวกเขาอยูที่นี่

กันทั้งหมด ภายในอาคารสองชั้นที่ซีซารพักอาศัย, ซีซารตอนนี้กําลัง
นั่งขัดสมาธิหลับตา

กฎธรรมชาติธาตุสายมืดที่ซีซารฝกในประเภทสัจจธรรมลึกลับมีการ
พรางตัว

สําหรับซีซารความมืดคือสิ่งที่สะดวกสบายสําหรับเขาเหมือนกับออม
กอดมารดา ซีซารสามารถหลอมรวมตัวกับความมืดไดงายและ
สมบูรณ ทําใหคนอื่นไมสามารถตรวจสอบเขาได ขณะเดียวกัน…ซี
ซารก็สามารถรูสึกถึงบางสิ่งที่ไมใชสวนหนึ่งของความมืดได

ตัวอยางเชน, ซีซารสามารถรูสึกไดวาในอาคารถัดไปขางๆ เขามีรัศมี

ไฟที่รอนแรง

เห็นไดชัดวาเปนดาวหางที่ลุกโชนอยูในความมืด

“หืม?” ซีซารขมวดคิ้ว “ทําไมมีคนลอบเขามาใกลจนดึกดื่นปานนี้?”

ในฐานะราชันยมือสังหาร ซีซารเชี่ยวชาญการหลบหลีกเปนคนแรกที่
รูสึกไดวาบางคนกําลังเขามาใกลที่พักของพวกเขา นอกจากนี้ซีซาร
สามารถรูสึกไดวามีการปรากฏตัวของคนมากกวาคนหนึ่ง “รัศมี
ออนขนาดนั้น แตเจาโชคไมดีเลย เพราะเจาไมสามารถหลบเลี่ยง
การตรวจสอบของขา”
ซีซารไมใชสัมผัสเทพ

สําหรับซีซารการใชสัมผัสเทพเปนพฤติกรรมที่โงเขลาที่สุด เมื่อทาน
ใชสัมผัสเทพ ก็เทากับวาทานยอมใหคนอื่นสามารถหาทานพบดวย
เชนกัน

ซีซารหายตัวไปในอากาศ ถาระดับเทพตรวจสอบพื้นที่อยาง
รอบคอบ เขาอาจสังเกตเห็นวาความมืดภายในหองมีการ
เปลี่ยนแปลงเล็กนอย ซีซารผซู อนตัวอยูในความมืดรีบออกจากหอง
เขาอยางรวดเร็วและรีบออกไปขางนอก

ถึงตอนนี้…โอจวินและทหารยามนั้นยืนอยูในที่ไมไกล

“เขานั่นเอง!” จากระยะไกลราวรอยเมตร ซีซารสามารถบอกไดวา

คนผูนี้เปนใคร

ซีซารตกใจ แตจากนั้นเขาหัวเราะกับตัวเองอยางเยือกเย็น “โอจวินผู

นี้กลาจริงๆ เขากลามาที่นี่ตอนกลางคืนจริงๆ” ตองบอกวาความ
สามารถในการพรางตัวของซีซารนาประหลาดอยางแทจริง เขาซอน
ตัวอยูหางโอจวินออกไปรอยเมตร แตโอจวินไมรสู ึกถึงการมีอยูของซี
ซาร
ซีซารใชสํานึกเทพของเขาสงไปยังที่อยูของทารอสโดยตรง
ทารอสไมมีความสามารถในการซอนพรางตัวแตอยางใด ดังนั้นซีซาร
จึงกําหนดตําแหนงของเขาไดงาย “ลอรดทารอส, โอจวินมาแลว ตอน
นี้เขาอยูขางนอก”

ทารอสตกใจอยางหนัก แตจากนั้นใจของเขาเต็มไปดวยความโกรธ
“โอจวินผูนี้, มาถึงสองครั้งครา ขาอุตสาหยับยั้งไมทมุ กําลังจัดการเขา
นี่เขาคิดวาขากลัวที่จะฆาเขาหรือ?” ทารอสเหาะออกมานอกที่พัก
ของเขาทันที

ทักษะการพรางตัวของทารอสดอยกวาซีซารอยางชัดเจน แตทารอส
รวดเร็วมาก! ที่พักของเขาอยูหางจากโอจวินราวรอยเมตร ระยะใกล
ขนาดนั้นทันทีที่ทารอสเหาะออกมาจากหองของเขา เขาก็พบเห็นโอจ
วินทันที เขาพุงหาโอจวินดวยความเร็วสูง

“ตอนนี้ ทั้งหมดที่ขาทําไดก็คือหาบาวไพรคนหนึ่งที่รับใชเทพเหลานี้
เปนพิเศษ จากนั้นสืบดูตอไป” โอจวินวางแผนหาคนใชอื่นมาสอบ
ถามตอไป
“หือ?” โอจวินหันศีรษะไปดูดวยความตกใจ

รางหนึ่งพุงตรงมาหาเขาดวยความเร็วสูง หนาของโอจวินเปลี่ยนไป
ทันที และเขาสบถดาในใจดวยความโกรธ “บัดซบเอย, เปนเขาอีก
แลว!!!” เมื่อเห็นทารอสเขามา โอจวินรูวาเขาลมเหลวอีกครั้ง แมวา
เขาไมยินดีจะยอมรับความพายแพ แตตอนนี้เขาทําอะไรอยางอื่นไม
ไดนอกจากพุงขึ้นไปในอากาศดวยความเร็วสูง

“แมมันเถอะ… เจายังคิดหนีอีกหรือ?!” เสียงตวาดของทารอสดัง

สะเทือนไปทั้งปราสาทเลือดมังกร

ทันใดนั้น หลายคนในปราสาทเลือดมังกรตกใจสะดุงตื่น

“ฟออออ…” เสียงขูคลายงูแสบแกวหูดังสะเทือนไปทั้งโลก เสียงนี้

ดังยิ่งกวาโลกระเบิดและกรีดฝาอากาศไปไกลเชนกัน

“นั่นอะไร?!”

วอรตัน เกทสและคนอื่นทุกคนออกมาจากหองเมื่อไดยินเสียงตวาด
พวกเขาทุกคนตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น ในอากาศเหนือปราสาท
เลือดมังกร งูขนาดมหึมานาตกใจกําลังขดตัว มีขนาดยาวราวสิบ
กิโลเมตรปรากฏขึ้น เสนรอบตัวของมันอยางนอยก็หนากวาบาน
หลายหลัง ทําใหหัวใจของคนที่เห็นเย็นเฉียบอยางแทจริง
อสรพิษสีเขียวขนาดมหึมาขดตัวนิ่งอยูในกลางอากาศชูคอสงเสียงขู
แสบแกวหู

“ไม!” รางมนุษยรางหนึ่งถูกตรึงไวกลางอากาศ เขารองอยางสิ้นคิด

และสิ้นหวัง
ปากของอสรพิษยักษอาขึ้น และพื้นที่มิติที่รสู ึกไดเริ่มสั่นสะเทือน ราง
มนุษยน้นั สามารถตานทานไดชั่วระยะเวลาสั้นๆ กอนที่เขาไมสามารถ
ทนพลังสูบกลืนนั้นไดตอไป ทันใดนั้นเขาถูกดูดเขาไปในปากอสรพิษ
ยักษและถูกกลืนลงทอง

จากนั้นอสรพิษสีเขียวมหึมายาวสิบกิโลเมตรเปลี่ยนเปนรางมนุษย
เปนบุรุษหนุมผมเขียวทารอสนั่นเอง

ทารอสบินลงมาขณะที่สบถดา “เจาโอจวินผูน้นั เขาใจจริงๆ วาขาใจดี

จนกลัวที่จะฆาเขา ฮึ่ม.. ตั้งแตขาออกมาจากสุสานเทพเจา ขาไมเคย
ฆาใครเลย เจาผูนี้ไมใหความสนใจในสิ่งที่ขาพูดเลย”

กลุมผูคนมารวมตัวอยูดานลาง แมแตลินลี่ยและเดเลียก็รีบเขามา

“เปนโอจวินอีกแลวหรือ?” ลินลี่ยเห็นไมชัดจนบัดนี้ เขาเพียงแตเห็น

รางมนุษยเลือนรางถูกทารอสกลืนลงทอง
ลินลี่ยเคยเห็นรางจริงของทารอสมาครั้งหนึ่งแลวที่ช้นั สามของสุสาน
เทพเจา

“เปนโอจวิน” ซีซารหัวเราะ “เจาโอจวินนั้นลอบเขามาในปราสาท

เลือดมังกรจริงๆ เขาคิดวาเราจะสังเกตไมเห็นเขา อยางไรก็ตาม…
กอนที่เขาจะเขามาใกลขา, ขาสังเกตถึงการปรากฏตัวของเขาแลว”
เปนไปไดยังไงที่โอจวินจะซอนตัวเองจากซีซารผมู ีฝมือยอดเยี่ยมใน
การพรางตัว?

คิดฝนโงๆ

แมวาอีกฝายหนึ่งจะเปนเทพแทและอีกฝายหนึ่งเปนเทียมเทพ แตที่
สําคัญนั่นคือสิ่งที่ซีซารเชี่ยวชาญเปนพิเศษ

“ฮาฮา, ทารอส เจาก็แสดงพลังสูบกลืนไดเหมือนกันนี่” ไดลิน

หัวเราะ

รางแทของไดลินก็คือพระยาราชสีหที่รจู ักกันในชื่อ อสูรกลืนฟา เขามี

ทองที่มีขนาดใหญโตกวางขวาง สําหรับทารอสในฐานะอสูรชั้นเทพ
‘นาคราช’ เขามีความสามารถธรรมชาติที่เรียกวา ‘กลืนสมุทร’
นาคราชมีพื้นที่ในทองใหญโต และที่ยิ่งกวานั้นรางของนาคราชมีขนาด
ใหญโตเปนปกติ

ความจริงพลังสูบกลืนของเขาเทียบกับไดลินจะทรงพลังกวาเล็กนอย
แสดงวาพลังจิตของทารอส วากันในแงความบริสุทธิ์และคุณภาพจะ
เหนือกวาพลังสูบกินของไดลิน เขาจึงแข็งแกรงมากกวาเปนธรรมดา

“โอจวินผูนี้กลับมาอีกแลว” โอลิเวอรหัวเราะอยางหงุดหงิด ตอนนี้

เขาตกใจกลัวจริงๆ
ลินลี่ยหัวเราะ “โอลิเวอร, ตอนนี้เจาเบาใจไดแลว ตอนนี้โอจวินผูน้นั
ก็ตายแลว ตอไปในอนาคต เขาไมสามารถตามรังควานเจาไดแลว”
ความตายของโอจวินทําใหลินลี่ยรสู ึกโลงใจเชนกัน ความจริงหลาย
คนในปราสาทเลือดมังกรจะฉลองกันคืนนี้

“อยาเพิ่งดีใจเร็วเกินไป”

ทารอสแคนเสียงขณะที่เขาพูด เขาอาปาก ประกายศักดิ์สิทธิ์ที่มีแสง

สีแดงเลือนรางลอยออกมา “โอจวินตายในรางขา นี่คือประกาย
ศักดิ์สิทธิ์ของเขา”

“ประกายศักดิ์สิทธิ์สายธาตุไฟ?” ลินลี่ยตกใจ โอจวินไมไดมีแคราง

เดียว ถาโอจวินที่ถูกกลืนลงไปเปนโอจวินรางผสานแลว ก็ควรจะมี
ประกายศักดิ์สิทธิ์สองสองชุด

“ถูกแลว มีเพียงประกายศักดิ์สิทธิ์สายธาตุไฟ” ทารอสกลาว “พวก

เจาทุกคนตางก็รวู าเขามีสองราง และตอนนี้รางที่ถูกขากลืนและฆา
เปนเพียงรางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟ รางแสงศักดิ์สิทธิ์ของเขาไมไดมาที่
นี้ดวย!”

ลินลี่ยลอบถอนหายใจ
เหมือนกับการโจมตีครั้งแรกของโอจวิน ลินลี่ยกับเดลี่เก็บรางหลักไว
ในหองมิติ พวกเขาปกปองโอกาสที่รางแยกศักดิ์สิทธิ์จะถูกทําลาย
ซึ่งถาเกิดขึ้นจริงพวกเขาก็จบ

“ดูเหมือนวาโอจวินยังคาใจเรื่องฆาโอลิเวอร ดังนั้นเขาถึงไดวางแผน
มาแบบนี้” ลินลี่ยอดมองโอลิเวอรไมได ทาทีกังวลปรากฏที่ระหวาง
คิ้วของโอลิเวอรมากขึ้น ถาโอจวินไมตาย อยางนั้นโอลิเวอรไมอาจ
วางใจได

“โอลิเวอร” ลินลี่ยมองดูโอลิเวอร

โอลิเวอรอดมองลินลี่ยและฝนยิ้มไมได ลินลี่ยกลาว “โอลิเวอร ตอน

นี้ไมมีใครรูวาโอจวินยังสามารถทําอะไรไดอีก เอาอยางนี้เปนไง เจา
เขามาฝกในหองมิติก็แลวกัน ในที่น้นั ตอใหโอจวินใชสัมผัสเทพตรวจ
หา เขาไมสามารถหาตําแหนงเจาไดพบแน”

บอกตามตรง ตอนนี้มีคนนอยมากที่ฝกอยูในหองมิติตอนนี้

“เอาอยางนั้นก็ได” ครั้งนี้โอลิเวอรไมปฏิเสธ
มีหองมิติที่เดียวเปนสวรรคที่ปลอดภัยที่สุดในปราสาทเลือดมังกร

“ทุกทานไมตองกังวล” ลินลี่ยหันไปมองวอรตันและคนอื่น “ครั้งนี้

โอจวินสูญเสียประกายศักดิ์สิทธิ์ซึ่งหมายความวาเขาสูญเสียไปหนึ่ง
ชีวิต เขามีเพียงรางแยกแสงศักดิ์สิทธิ์ที่เหลืออยู เขากลาเสี่ยงมา
ครั้งนี้ แตในอนาคต เขาคงไมกลาแน เขาไมมีรางแยกศักดิ์สิทธิ์อื่น
อีกแลว”

ทุกคนเริ่มหัวเราะ

มีเพียงเทพสงครามโอเบรียนที่จองมองประกายศักดิ์สิทธิ์ในมือของทา
รอส ตาของเขาเปนประกาย

นั่นคือประกายศักดิ์สิทธาตุไฟของเทพแท โอเบรียนฝกในกฎธาตุไฟ
ประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟของเทพแทคือสิ่งที่โอเบรียนตองการโดย
เฉพาะ เพียงแตประกายเทพแทน้นั มีคามากมาย เขาไมกลาขอ
โดยตรง

“อาคคคค!!!”

ลึกลงไปในทามกลางความมืดยามราตรีเหนือพื้นที่กวางใหญ โอจวิน
กระแทกหมัดใสพื้นอยางโกรธเกรี้ยว ทั้งคํารามระบายความโกรธ
ออกมาปาก
“ปง” “ปง!” …..

พื้นดินแตกแยกกระจาย แตโอจวินยังไมสามารถระบายอารมณโกรธ
ในใจของเขาได
“ครั้งแรกก็แลว ครั้งที่สองก็แลว ลมเหลวทั้งหมด! รางแยก
ศักดิ์สิทธิ์ของขา.. กฎธรรมชาติธาตุไฟ?” โอจวินเต็มไปดวยความ
โกรธ เขารูวาจะไมสามารถฝกฝนกฎธรรมชาติธาตุไฟไดอีก เขา
เหลืออยูเพียงรางเดียวเทานั้นในตอนนี้ นั่นคือรางแยกธาตุแสง

จากนี้ไป เขาฝกไดแตเพียงกฎธรรมชาติธาตุแสงเทานั้น

“เจาทารอสกับไดลิน นั่นมันคือความสามารถอะไรกัน?” โอจวินอด

รูสึกสั่นสะทานใจไมได เมื่อนึกถึงฉากภาพที่นากลัวนั้น

เมื่อทารอสเริ่มกลืนกินเขา มันเปความรูสึกที่ตางไปจากเมื่อตอนไดลิน
ใชความสามารถของเขา ทารอสแปลงกลับมาอยูในรางที่แทจริง นั่น
คือรางของนาคราช เมื่อเขาใชพลังสูบกิน โอจวินมีความรูสึกวาเขา
เหมือนถูกแยกออกจากมิติอื่นอยางสิ้นเชิง และพลังที่ไมอาจตานทาน
ไดลอมรอบตัวเขาไว

และตอนนั้น เขาก็ถูกกลืนลงไปอยูในทองของนาคราชทั้งตัว
ตอนแรกโอจวินคิดวาเมื่อเขาไปในทองของนาคราช เขาจะสามารถ
ตัดทําลายอวัยวะภายในและหนีออกมาได แตใครจะคิดกันวา… ทอง
ของนาคราชไมใชวัสดุประจํามิติแมแตนอย ดังนั้นเขาจึงกลายเปนคน
ที่ไรพลังและถูกฆา
นี่คือความสามารถธรรมชาติที่มีแตเทพอสูรเทานั้นที่มี! แมคนสวน
ใหญจะฝกฝนถึงระดับเทพชั้นสูงก็ไมอาจสรางมิติภายในกระเพาะ
ตนเองได

นี่คือเหตุผลที่เหมือนกับอสูรกลืนฟาและนาคราชก็มีชื่อเสียงดานกลืน
ภูเขากลืนมหาสมุทรอยูแลว

“จะตองมี จะตองมีสักวัน!” โอจวินกัดฟน “จะตองมีวันที่ขาฆาโอลิ

เวอรไดอยางแนนอน และคงจะมีสักวันที่ขากลายเปนเทพระดับสูง
และจะตองฆาเจาทารอสนั่น!” หัวใจของโอจวินเต็มไปดวยความ
เกลียดชังตอทารอส

แตเมื่อถึงระดับเทพชั้นสูง โอจวินคงไมกลาตอแยทารอสอีก

และแลวโอจวินกลายเปนแสงรังสียาวพุงไปทางทองฟาตะวันตก

รางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟของโอจวินถูกทําลาย แนนอนวาตอนนี้เขา
ไมกลาหาเรื่องลําบากอีกตอไป ปราสาทเลือดมังกรกลับคืนสูสภาวะ
ปกติอีกครั้ง และลินลี่ยเริ่มฝกฝนอยางเงียบงันเชนกัน หลังจากผาน
ไปหลายเดือน เมื่อฤดูหนาวมาเยือน ลินลี่ยเริ่มไดรับขาวดีบาง

วันนี้ลินลี่ยมีความเขาใจซึมซับเขากับกฎธรรมชาติธาตุลมเพิ่ม

ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้นในใจของเขา “ลินลี่ย! ขาตองการฝากฝงบาง

เรื่องกับเจา”
“ลอรดเบรุต?” ลินลี่ยหยุดฝกทันที

“บีบีมาถึงชวงสําคัญในการเปลี่ยนเปนเทพแลว สภาวะเปลี่ยนแปลง
ขั้นสุดทายนี้สําคัญมาก จําไวใหดี เริ่มตนตั้งแตวันนี้ ไมวายังไงอยา
ติดตอทางใจกับบีบี อยารบกวนเขา” เบรุตสงขอความทางใจใหลินลี่
ย

เบรุตสามารถปองกันคนอื่นไมใหใชสัมผัสเทพมาพูดคุย แตแมแต
เบรุตเองก็ไมสามารถขัดขวางลินลี่ยกับบีบีจากการติดตอกัน
เนื่องจากทั้งสองผูกวิญญาณเขาดวยกัน ดังนั้น เขาตองสงขอความ
บอกกลาว

“เปลี่ยนแปลงเปนเทพ? ไดเลย, ขาเขาใจแลว ในชวงเวลานี้ขาจะไม

สื่อสารทางใจและรบกวนบีบี” ลินลี่ยรสู ึกดีใจกับบีบีเชนกัน
ตอนที่ 18 บีบีกลายเปนเทพ

ศักราชยูลานที่ 10045 เปนปที่ทั่วทั้งทวีปยูลานสงบ

รางหลักของลินลี่ยอยูหองมิติ เพงกับการฝกการเตนของชีพจรโลก
รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขายังคงรั้งอยูในปราสาทเลือดมังกร ใชเวลา
ทั้งหมดฝกสัจธรรมแหงความเร็ว ขณะที่วิเคราะหถึงสัจธรรมลึกลับ
แหงเสียงเปนครั้งคราว

ดวยความนับถือที่มีตอสัจธรรมแหงความเร็ว ลินลี่ยยังหางจากระดับ
การเรียนรูอยูมาก

ฤดูรอน ศักราชยูลานที่ 10045 แสงแดดเจิดจาแผดเผาพื้นดิน และ

ขา’สระนํ้าในสวนตะวันออกของปราสาทเลือดมังกร ลินลี่ยกับซีซาร
นั่งอยูในศาลาชื่นชมบรรยากาศ

“ขาตองบอกวาเทพสงครามมีโชคดีเปนพิเศษจริงๆ” ซีซารถอน
หายใจ
“ทานหมายถึงประกายเทพแทนะหรือ?” ลินลี่ยเขาใจที่ซีซารถอน
หายใจพูดถึงไดทันที ปที่แลวเมื่อโอจวินลอบโจมตีตอนดึก เขาถูกทา
รอสสังหาร และทารอสไดรับประกายเทพแท ในที่สุดเทพสงคราม
เขาไปขอประกายเทพแทกับทารอส
ผลก็คือ…ทารอสยอมตกลงดวย

“ประกายเทพแท! ถาใครบางคนมีประกายเทพแทสายธาตุมืด ขาจะ

ไดกับเขาบางไหม, ไดโปรด?” ซีซารถอนหายใจ ตาของเขาเต็มไป
ดวยแววอิจฉา “ถาขายังคงฝกตอไปดวยตัวเองอยางนี้ ใครจะรูตอง
ใชเวลานานขนาดไหนกวาขาจะไปถึงระดับเทพแท”

ยิ่งเขาฝกยาวนานขึ้น ก็ยิ่งยากกวาจะไปถึงที่สุดได

“ขาไดยินมาวาเทพสงครามก็จายราคาหนักจึงจะไดรับประกายเทพ
แท” ลินลี่ยกลาว

“เจาเรียกวาราคาหรือนั่น?” ซีซารมองดูลินลี่ย

ลินลี่ยพยักหนา “จะไมใชราคาไดยังไง? ทารอสบอกวาหลังจากที่

เหตุการณ ‘เทพมาเยือน’นี้จบและคลี่คลาย เทพสงครามจะตองไป
แดนนรกกับเขาและอยูภายใตคําสั่งของเขาไปอีกแสนป หลังจากแสน
ปจึงจะไดรับอิสรภาพ”

“ฮึ” ซีซารแคนเสียงหัวเราะเยาะ “ลินลี่ย, หลังจากไดยินคําเรียกรอง

ของทารอส โอเบรียนไมคิดวาแคไมกี่วันใชไหมเลา?”
“ไม”
ลินลี่ยมั่นใจเรื่องนี้ “เทพสงครามเปนคนซื่อตรง เขาเห็นดวยทันที”

“ขาก็เห็นดวยกับขอเรียกรองนี้เชนกัน” ซีซารยนจมูก “ประการแรก

เลื่อนจากเทียมเทพไปเปนเทพแท เนื่องจากระดับพรสวรรคของโอ
เบรียน ยากจะบอกไดวาเขาจะทําสําเร็จไดในแสนป เจาตองเขาใจ
นะวาโอเบรียนกลายเปนเทพผานการหลอมรวมประกายศักดิ์สิทธิ!์ ”

ลินลี่ยพยักหนาเห็นดวย

ความจริงเขาหลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์กลายเปนเทพ แต
ประกายศักดิ์สิทธิ์เหลานั้นถูกสรางโดยจักรวาลเมื่อมีผอู ื่นกลายเปน
เทพ และจะไมหลอมรวมเขากับวิญญาณโอเบรียนอยางสมบูรณ มี
อุปสรรคในการฝกเชนกัน จะเขาถึงระดับเทพแทจํานวนเวลาที่ใชอาจ
ยาวนานกวาจํานวนเวลาที่ยอดฝมือตองใชในการฝกฝนตนเองจน
กลายเปนเทพก็ได

“ประการแรกเลย จะเปนเรื่องที่ยากสําหรับในการกลายเปนเทพแท
ดวยพลังของเขาเอง นอกจากนี้นอกจากสุสานเทพเจา สถานที่อื่นที่
เขาในฐานะเทียมเทพจะไดรับประกายเทพแทยังมีอยูอีกหรือ?” ซีซาร
พูดตอไป “เพื่อใหไดประกายเทพแท ทั้งหมดที่เขาทําคือเชื่อฟงคําสั่ง
คนอื่นเปนเวลาแสนป”
“ที่สําคัญยิ่งกวา….”
ตาของซีซารจองมองดวยความคาดหวัง “เขากําลังจะไปพิภพนรก
ทั้งหมดที่เขาตองทําก็คือเชื่อฟงคําสั่งทารอสในพิภพนรก เมื่อคน
ใหมๆ เขาพิภพนรก เขาจะไมคนุ เคยกับสถานที่ มีแตการอยูภายใต
การแนะนําของยอดฝมือจึงทําใหเขามีโอกาสดีที่จะอยูรอดได และ
สามารถปรับตัวเขากับพิภพชั้นสูงไดอยางรวดเร็ว พิภพนรก! คน
อื่นๆ ตองการหาผูนําอยางนั้นสักคนก็หาไดยาก และโอเบรียนทันทีที่
เขาพิภพนรก จะอยูในความคุมกันของทารอสทันที นั่นมีแตเขาที่ได
เปรียบใหญ”

ลินลี่ยอดรูสึกตกใจไมได เมื่อไดยินคําพูดของซีซาร เขารูสึกวาสม

เหตุผล

“การไปพิภพนรกก็หมายความวาตองออกจากถิ่นดินแดนเกิด” ลินลี่
ยถอนหายใจ

ลินลี่ยในปจจุบันนี้ยังคงมีความผูกพันตอทวีปยูลานอยูบาง
“ฮึ” ซีซารกลาวตอ “ตลกจริงๆ มีแตชีวิตที่ตื่นเตนจึงจะนาสนใจ
เมื่อเขาถึงระดับเทพการอยูในพิภพดั้งเดิมไมมีประโยชนตอพวกเรา
มากตอไป ความจริงตั้งแตกลับมาจากสุสานเทพเจา ขาตั้งใจวาจะไป
ดินแดนพิภพระดับสูงขึ้นไป”
“ทานจะไปดวยหรือ?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ
 “ตอนนี้ เมื่อขากลับมา ขาพบวามีเทพหลายตนมายังพิภพนี้” ซีซาร
หัวเราะ “ดูเหมือนวาชีวิตที่นี่นาสนใจขึ้นบาง ดังนั้นเปนธรรมดาที่ขา
ตัดสินใจอยูตออีกระยะหนึ่ง ถาไมใชเพราะเทพเหลานี้ ขาคงจะไปดิน
แดนพิภพระดับสูงนานแลว”

“ที่สําคัญ การยืนอยูบนจุดสุดยอดมันชางเดียวดาย ลินลี่ย! ชีวิตจะ

มีความหมายเมื่อมีสีสันและนาสนใจ” ซีซารถอนหายใจ “ลินลี่ย!
เจาเองยังมีชีวิตมาไดไมนานนัก ถาเจาอยูตอไปสักอีกรอยป เจาจะ
เริ่มมีความรูสึกแบบนี้เชนกัน คิดดูสิ, ลินลี่ย ถาในทวีปยูลานเจาอยู
ยงคงกระพัน เจาก็คงจะเบื่อหนายกับชีวิตที่เงียบอยางนั้นไมใชหรือ?”

ลินลี่ยคิดอยูชั่วขณะ และใจของเขาสั่นสะทาน

เมื่อยืนอยูบนจุดสุดยอดของทวีปยูลานตามลําพัง เปนชีวิตที่เปลี่ยว
เหงาเกินไป… แคคิดเรื่องนี้ก็ทําใหเขารูสึกรังเกียจอยูบาง ในใจของ
เขา เขาเริ่มคิดถึงทุกสิ่งทุกอยางที่เขาประสบมา
“ชีวิตที่นาสนใจ มีสีสันเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เพียงแคน้นั ก็มีความหมาย
แลว” ลินลี่ยยอมรับวาเรื่องนี้จริง

เขาเองไมยินดีจะอยูแบบคนธรรมดา ใชชีวิตทั่วไป แมวาเขารูวาสี่

พิภพระดับสูงและเจ็ดพิภพมหาธาตุจะมียอดฝมืออยูที่นั่นนับไมถวน
เหมือนกับวาเขาตัดสินใจใชชีวิตธรรมดาและเก็บตัวอยูในพิภพยูลาน
กลายเปนกบกนบอ นี่ชางนาขันจริงๆ
 “หลังจากเรื่องนี้จบลง ขาจะจากไปพิภพนรก ลินลี่ย, มากับขา
เถอะ” ซีซารกระตุน “ในพิภพนรกมียอดฝมืออยูนับไมถวน เผา
พันธุทุกเผาพันธุ อาทิสี่สุดยอดตระกูลนักรบก็ลวนแตไปพิภพนรก
เจาไมตองการไปเยี่ยมบรรพบุรุษของเจาหรือ?”

สี่สุดยอดตระกูลนักรบ? บรรพบุรุษของเขา?

นักรบเลือดมังกรคนแรกสุดของตระกูลบาลุค, บาลุค! และคนที,่ คน

ที่สาม… บรรพบุรุษของเขาทั้งหมดตางไปยังพิภพนรกแลว

ลินลี่ยอดรูสึกคาดหวังไมไดขณะที่พวกเขาพูดคุยกันเรื่องนี้ จากนั้น
เขาพูดพลางหัวเราะทันที “ทานซีซาร! เลิกหลอกลอขาเถอะ ขาไม
รีบ ขาจะอยูที่นี่กับเดเลียสักระยะ เมื่อถึงเวลาที่เราสามีภรรยารูสึก
เบื่อ บางทีเราจะเดินทางทองเที่ยวพิภพนรกก็ได”

“ทองเที่ยว?” ซีซารไมรจู ะหัวเราะหรือรองไหดี “เจาจะไปทําอะไรใน

พิภพนรก?”
ตนฤดูหนาว ปศักราชยูลานที่ 10045 หิมะตกกระจายทุกที่

ภายในหองมิติ
หองมิติแบงออกเปนสองชั้น ชั้นลางมีโอลิเวอรและเดลี่ฝกอยูที่นั่น
ขณะที่ช้นั บนมีบารเกอร แฮรุและสองพี่นองราชสีหทองหกตา ลินลี่ย
เองนั่นสมาธิอยูบนเตียงชั้นบนฝกพลังชีพจรโลก

สัจธรรมลึกลับของกฎธาตุมีความเชื่อมโยงกันตั้งแตงายไปจนถึงลึก
ซึ้ง

เพื่อใหการฝกนี้มีความแมนยําขึ้น ลินลี่ยใชเคล็ดการจัดภาพนี้เพื่อการ
ฝกฝน แตแนนอนลินลี่ยไมนึกสรางภาพอยางรื่อยเปอย แตทําตาม
ความเขาใจรูแจงในกฎแหงธาตุเอง บางครั้งเขาก็ไดประกายความคิด
ใหมขึ้นมาทําใหเขาเกิดภาพความคิดกาวหนาใหมๆ

รางเดิมลินลี่ยดูดซับแกนวิญญาณรอยลานดวงไดสิ้นเชิง

ครั้งสุดทาย เมื่อเขาซึมซับวิญญาณยี่สิบลานดวง การเห็นภาพในใจ

ของลินลี่ยทําไดเร็วขึ้นอยางมากมาย จากผสานพลังคลื่น 32 ชั้นเปน
16 ชั้น เขาใชเวลาเพียงหนึ่งปสามเดือน หลังจากซึมซับดวงวิญญาณ
รอยลานดวง ความเร็วในการนึกภาพในใจยิ่งเพิ่มขึ้นหลายเทาตัว
จํานวนเวลาที่เขาใชจึงลดลงมาอีกหลายเทาตัว

นอกจากนี้ ลินลี่ยยังฝกผสานพลังคลื่น 16 ชั้นไปเปน 8 ชั้นใชเวลา

เพียงสองปหลังจากโบมอนตตาย
ตอนนี้เวลาผานไปอีกหนึ่งป
เปนเวลาสามป

ขณะที่นั่งขัดสมาธิบนเตียงศิลาภายในหองมิติ ลินลี่ยลืมตาขึ้นมีรอย
ยิ้มอยูบนใบหนา “พลังชีพจรโลกมีความซับซอนมากมายจริงๆ
อยางนอยขาก็บรรลุถึงระดับคลื่น 8 ชั้นไดแลว” ลินลี่ยตอนนี้รสู ึก
ดีใจมาก

“เพียงแต, ทําไมขารูสึกเหมือนกับวายังมีระดับที่ลึกลํ้าที่สําคัญกวา
อยูอีก พลังชีพจรโลกมีความซับซอนและกวางขวางมากกวาความรู
แจงที่ขาไดรับจากพลังสัจธรรมแหงความเร็วเปนรอยเทาเชียวหรือ?”
ลินลี่ยไมอาจเขาใจได

เทาที่ลินลี่ยทราบ

การฝกสัจธรรมลึกลับแหงกฎธาตุจนถึงระดับที่ลึกซึ้งจะทําใหผฝู กฝน
กลายเปนเทพ
สําหรับสัจธรรมแหงความเร็ว ความจริงสัจธรรมแหงความเร็วไมใช
แคเปนความเชี่ยวชาญอยูอยางเดียว แตยังมีผลตอการฝสานดานเร็ว
และชาแฝงอยูดวย เมื่อเขาถึงระดับเชี่ยวชาญในสัจธรรมแหงควมเร็ว
ก็เทากับเชี่ยวชาญในสองดานทั้งในดานเร็วและชา ปกติจะแตกตาง
จากการเขาถึงระดับเชี่ยวชาญอยางเดียว
“ขาจะไมคิดใหมากเกินไป” ลินลี่ยหลับตาทันทีและฝกตอ
แตเวลานี้สิบวันตอมา กอนที่เขาจะมีโอกาสฝกระยะยาว…

“พี่ใหญ, พี่ใหญ!” เสียงคุนเคยดังขึ้นในใจของลินลี่ย ลินลี่ยหยุดฝก

ทันที และสื่อสารทางจิตกลับไปอยางประหลาดใจและมีความสุข
“บีบี, เจา, เจาทําสําเร็จแลวใชไหม?”

“ใชแลว, ขาสําเร็จแลว, พี่ใหญ, ขากลายเปนเทพแลว!” เสียงดีใจขอ

งบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย

ลินลี่ยรสู ึกตื่นเตนและดีใจเต็มหัวใจ บีบีที่เติบโตอยูขางเขากลายเปน

เทพจนไดเหมือนกัน

“ยอดเยี่ยมมาก” ลินลี่ยไมรวู าจะพูดอะไรดี

“พี่ใหญ, ขาจะออกจากไพรทมิฬแลวนะ รอขากอน” ในที่สุดบีบีก็โต

เต็มวัยเปนหนูกินเทพ การไดเปนเทพทําใหบีบีตื่นเตนทันทีบินออกจาก
ปราสาทโลหะในไพรทมิฬมาที่ปราสาทเลือดมังกร
ภายใตพระอาทิตยสาดสอง ปราสาทเลือดมังกรดูเหมือนจะปกคลุม
ไปดวยแดดสีแดงเขม

ภายในสวนหลังปราสาทเลือดมังกร เทพสงครามและมหาพรตอยู
ตรงกันขามกันมีโตะหินคั่นอยูขางหนาพวกเขา เทพสงครามและมหา
พรตหลอมรวมกับประกายเทพทั้งคู เพียงแตไมวาจะเปนเทพ
สงคราม ไมวาจะเปนมหาพรตตางก็ตองใชเวลาในการหลอมรวมกับ
ประกายเทพนั้น

“หลังจากจบเหตุการณเทพเขามาในยูลานแลว ขาจะรวมทางกับ
ทานทารอสไปพิภพนรก และเจาละ?” เทพสงครามถาม

มหาพรตรูสึกคอนขางตื่นเตน

ความจริงนางกับเทพสงครามตอสูกันมาหลายปแลว ไมนานมานี้
นางประสบความสําเร็จในสุสานเทพเจาและไดรับประกายศักดิ์สิทธิ์
ตอนนี้เทพสงครามก็ไดรับประกายศักดิ์สิทธิ์มาดวยเชนกัน

“เจาสามารถไปได สําหรับขา..” มหาพรตหัวเราะ “สุสานเทพเจา

ยิ่งมีอันตรายมาก ความกาวหนาก็มาก มันมีอันตรายมากกวาจะไดรับ
ประกายเทพแทมาได ถาขาตองการไดประกายเทพชั้นสูง ใครจะรูจะ
ตองใชเวลาเทาใด แสนป? ลานป?”
มหาพรตถอนหายใจ “หลังจากเหตุการณนี้จบลง เปนไปไดมากวา
เทพหลายตนคงจะออกจากทวีปยูลานกันหมด ขาไมตองการอยูที่นี่
เหมือนกัน เมื่อถึงเวลาขาคงจะไปยังพิภพแหงชีวิต”

สี่ดินแดนชั้นสูงก็คือพิภพนรก, พิภพสวรรค, ยมโลกและพิภพแหงชีวิต

พิภพนรกสรางขึ้นโดยจอมเทพทําลายลาง พิภพสวรรคสรางขึ้นโดย
จอมเทพแหงโชคชะตา ยมโลกสรางขึ้นโดยจอมเทพแหงความตาย
ขณะที่พิภพแหงชีวิตสรางขึ้นโดยจอมเทพแหงชีวิต

“เจาจะไปพิภพแหงชีวิตหรือ?” เทพสงครามคอนขางประหลาดใจ
จากนั้นเขาหัวเราะเต็มไปดวยอารมณความรูสึก “ถาเปนอยางนั้น
ใครจะรูวาอีกนานแคไหนเราจึงจะไดพบกันอีก”

“ถาเรามีโอกาส เราจะไดพบเจอกัน” มหาพรตแคทเธอรีนพูดอยาง

สงบ หนาของซอนอยูหลังหนากาก ยากจะบอกกลาวไดวาสีหนา
อารมณของมหาพรตเปนเชนไร

เทพทั้งสองนี้เปนคูตอสูกันมาหลายพันปแลว ตอนนี้ท้งั คูตางเงียบงัน

“โอว, โอเบรียน, แคทเธอรีน พวกเจามาทําอะไรอยูตรงนี้? อา หรือ

วามีรายการนัดบอด” ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้นจากสวนดานหลัง ทั้งเทพ
สงครามและมหาพรตสะดุงตกใจทั้งคู
โดยเฉพาะอยางยิ่งเพราะคําพูดเหลานั้นทําใหพวกเขารูสึกอึดอัดมาก

เด็กหนุมรางโปรงผมสั้นหนึ่งนิ้วและสวมเสื้อไรแขนโผลออกมาทันที
เด็กหนุมนี้มีผิวใสเปนประกาย ดวงตาที่สวางสดใสเปนประกายสีดํามี
ชีวิตชีวา ดวงตาเหลานั้นเหมือนกับจะพูดได และดวงตานั้นกําลังจอง
มองเทพสงครามและมหาพรตอยางมีความนัย
เด็กหนุมชี้ไปที่มหาพรตและมีทาทีดีใจ “ฮา.. แคทเธอรีน เจากําลัง
อาย!”

มหาพรตไมรจู ะหัวเราะหรือรองไหดี นางสวมหนากากอยู ไมมีใคร

สามารถเห็นสีหนานางได เนื่องจากไมเคยมีใครเห็นสีหนา แนนอนวา
เปนไปไดที่นางกําลังหนาแดงอยูจริงๆ

“บีบี, เลิกกอกวนไดแลว” ลินลี่ยเดินเขามาที่สวนดานหลังทันที

“วาว..พี่ใหญ!” บีบีวิ่งไปหาเขาอยางตื่นเตน
ตอนที่ 19 วิชาเรนลับขั้นสูงและตํ่า

“โอะ…” บีบีชะงักทันที จองมองไหลของลินลี่ยดวยความสับสน

ลินลี่ยเริ่มหัวเราะเชนกัน “เจายังตองการขึ้นมายืนบนไหลขาอีก
หรือ?” ในอดีต บีบีมักจะชอบขึ้นไปยืนบนไหลของลินลี่ยเสมอ แต
ตอนนี้บีบีอยูในรางของมนุษย สูง 1.7 เมตร เขายังไมถือวาสูงนัก

แมวาจะคอนขางตํ่า แตเขาก็ไมสามารถขึ้นไปยืนอยูบนไหลลินลี่ย
เหมือนเมื่อกอนได

ลินลี่ยจองมองบีบีรางมนุษยอยางระมัดระวัง บีบีมีดูหนุ เพรียวบาง

ละเอียด เพียงแตตาของเขามีชีวิตชีวาและซุกซนเหมือนเคย บีบี
หัวเราะและจากนั้นลูบผมเกรียนของเขาและเงยหนาพูด “พี่ใหญ, ทรง
ผมขาเปนไงบาง? ขาใชเวลาคิดอยูนานกอนจะกลายเปนเทพ”

ลินลี่ยไมรจู ะหัวเราะหรือรองไหดี

“ขณะบินออกมาจากไพรทมิฬ ความจริงขาทําอะไรบางอยางไว
แลว” บีบีต้งั ใจกลาวเปนนัย

“โอว?” ลินลี่ยมองดูบีบี พอพลิกมือบีบีดึงหมวกฟางออกมาและจาก

นั้นดวยทาทางที่ฝกมาอยางดี เขาหันหนากลับมายิ้มกวาง “พี่ใหญ,
หมวกฟางนี้เหมาะกับขาไหม?”

เมื่อเห็นสภาพบีบีในปจจุบันแลว ลินลี่ยเริ่มหัวเราะ “เหมาะแลว นี่

เหมาะกับเจาแลว!”

บีบีมองดูลินลี่ยอยางจริงจัง “พี่ใหญ! ไปคุยกันที่อื่นเถอะ เราอยา

รบกวนพวกเขาเลย”

“อยารบกวนพวกเขา?” ลินลี่ยคอนขางตกใจ แตจากนั้นก็เขาใจและ

หันไปมองเทพสงครามและมหาพรตที่อยูใกลๆ ทั้งสองคนทําตัวไมถูก
ไมรจู ะหัวเราะหรือรองไหดี พวกเขาตองการดุดาบีบี แตเมื่อเห็นเขา
ทําทาอยางนั้น พวกเขาไมรจู ะพูดอะไร

“ขออภัย” ลินลี่ยรีบโบกมือใหพวกเขา

“รีบพาเจาตัวเล็กนี่ไปเลย” มหาพรตกึ่งจะหัวเราะและดุวากลาว
“ไดเลย, ไปเดี๋ยวนี้แหละ” ลินลี่ยรีบกลาว “อยางนั้น.. เชิญพวกทาน
สนทนากันตอ” ขณะกลาวลินลี่ยพาบีบีไปที่สวนดานหลัง แตขณะ
ตามหลังลินลี่ยไป บีบีหันกลับมาจองมหาพรตกับเทพสงครามแลวสง
เสียงโวยวาย “พี่ใหญบอกใหพวกทานคุยกันตอไปไงเลา!”
ลินลี่ยไดแตมองบีบีอยางออนใจ
ทั้งสองเดินเขาไปในปราสาทเลือดมังกรพรอมกัน”

“พี่ใหญ, ตอนนี้ขาเปนเทพแลว ทานไมจําเปนตองแขงกับขาอีกตอไป

แลว” บีบีพูดดวยความดีใจ

ลินลี่ยหัวเราะ “บีบี เจายิ่งแข็งแกรงขึ้นมากก็ยิ่งดี ถาเจาแข็งแกรง

ทรงพลังยิ่งกวาขา นั่นยิ่งดีใหญ” ทันใดนั้นลินลี่ยคิดเกี่ยวกับเรื่อง
ความสามารถแรกเริ่มของเทพอสูร เขาถาม “บีบี เจาเปนเพียงหนู
กินเทพตนที่สองในพิภพนับไมถวนในจักรวาล อยางนั้น… เจามีความ
สามารถแรกเริ่มยังไงบาง?”

“ถาคนอื่นถามขา ขาจะไมบอกพวกเขาแนนอน” บีบีกลาว “แตเมื่อ

เปนพี่ใหญถาม ขาจะใบใหก็ได เนนที่คําวา ‘กินเทพ’”

หลังจากพูดคําเหลานี้ออกมา บีบีก็ไมพูดตอไป

“กินเทพ?” ลินลี่ยงง หรือวาเขาสามารถกลืนกินพวกเทพได? ไมนา

จะงายอยางนั้น

“โอว, จริงสิ..พี่ใหญ, ปูเบรุต, แฮรี่และพี่นองกําลังจะมาถึงในไมชา

ขาใจรอนกวาเล็กนอยก็เลยรีบมากอน” บีบีกลาว ลินลี่ยคอนขางจะ
แปลกใจ “ลอรดเบรุตและพี่นองแฮรี่กําลังมาดวยหรือนี่?”
แนนอนในคืนนั้นเบรุตพาลูกๆ ทั้งสามมาที่ปราสาทเลือดมังกร
ในหองหนังสือ

“บีบี! เจา แฮรี่และนองๆ อีกสอง ตอนนี้ออกไปไดแลว” เบรุต

กลาวพลางยิ้มอยางใจเย็น บีบีและคนอื่นออกไปอยางวางาย ปลอย
ใหเบรุตและลินลี่ยอยูตามลําพังในหองหนังสือ ลินลี่ยมองดูเบรุตดวย
ความรูสึกคอนขางงุนงง “เบรุตมีเรื่องอะไรที่ตองคุยกับขาเปนการ
สวนตัว?”

แมวาจะคอนขางสับสน แตทาทางมารยาทของลินลี่ยยังคงออนนอม

“นั่งกอน” เบรุตนั่งลงและชี้ไปที่เกาอี้ที่อยูใกลๆ ลินลี่ยลงแตโดยดี

เบรุตลูบเคราหัวเราะขณะถอนหายใจ “ในที่สุดบีบีก็กลายเปนเทพ ขา

รูสึกเบาใจขึ้นมาบาง ลินลี่ย! บีบีติดเจารักเจาจริงๆ ขาขอใหเขาพัก
อยูกับขา แตเขาปฏิเสธ ในอนาคตขาหวังวาเจาจะดูแลเขาเปนอยาง
ดี”
“แนนอนอยูแลว” ลินลี่ยพยักหนา

แมวาเบรุตจะไมเตือน แตลินลี่ยก็ดูแลบีบีเปนอยางดีอยูแลว ลินลี่ย

จะไมมีวันลืมตอนที่บีบีเขามาขัดขวางทาไมตายของมังกรเกราะหนาม
ในหุบเขาหมอก บีบีชวยเขาไวหลายครั้ง ลินลี่ยไมเคยลืมเหตุการณ
เหลานี้เลย
 “ลินลี่ย! เจาเองก็ถึงระดับเทพแลว แตเจาคงมีขอสงสัยหลายอยาง
เกี่ยวกับโลกของเทพสินะ” เบรุตหัวเราะ “แมแตโอเบรียนกับแคท
เธอรีน… จะมีเทพสักกี่ตนที่พวกเขาสูได?”

ลินลี่ยยินดีในใจ

เขามีความรูนอยมากเกี่ยวกับโลกของเทพ เขาไมรมู ากนักเกี่ยวกับ

การสูรบและวิธีการฝก เขารูสึกเหมือนคนตาบอดไมมีคนนําทางที่
ชวยตัวเองไมได

“ขารูวาเจาฝกในกฎธรรมชาติธาตุลมและธาตุดิน” เบรุตหัวเราะ
อยางใจเย็น “ดังนั้นขาจะเริ่มใหคําแนะนําเบื้องตนเกี่ยวกับการฝก
ของเจากอน กอนอื่นเลยเจาควรจะรูวากฎธาตุแตละแบบจะแฝงไป
ดวยความรูลึกลับหลายรูปแบบ”

นี่คือความรูทั่วไป แนนอนลินลี่ยก็รเู รื่องนั้น

“อยางไรก็ตามความรูลึกลับมีแฝงอยูในกฎธาตุแตละอยางไมเทากัน
ในแงของพลัง” เบรุตถอนหายใจ “กฎธาตุแบงเปนความลึกลับระดับ
ตํ่า ความรูลึกลับระดับกลางและความลึกลับระดับสูง! อยางไรก็ตาม
ความรูลึกลับทั้งหมด ไมวาสูงหรือตํ่า ลวนทําใหผฝู กกลายเปนเทพ
ลินลี่ยพยักหนา
 “ลินลี่ย, กฎแหงธาตุดินที่เจาฝกฝนอยูนาจะเปนของวิชาชีพจรโลก
เปนรูปแบบหนึ่งขอความรูลึกลับ ถูกไหม?” เบรุตมองลินลี่ย

“ถูกแลว” ลินลี่ยไมประหลาดใจแมแตนอย ถาเบรุตไมรเู รื่องนี้ นั่น

คงจะเปนเรื่องแปลก

เบรุตหัวเราะและกลาว “พูดกันแบบทั่วไป คนผูหนึ่งจะไดรับเพียงการ

รูแจงในความรูลึกลับระดับสูงเมื่อบรรลุก็จะกลายเปนเทพแท หรือ
บางทีอาจกลายเปนเทพชั้นสูง พวกเทพสายธาตุดินหลายคนก็ไดรับ
การรูแจงชีพจรโลก แตเจาในฐานะเทียมเทพก็ทําเชนนั้นได”

ลินลี่ยขมวดคิ้ว

เบรุตพูดพลางหัวเราะ “ขาจะอธิบายใหเจาฟงแบบนี้ เมื่อเราพูดกัน

ถึงกฎธรรมชาติธาตุดินจะมีรูปแบบความรูที่ลึกลับถึงเกาแบบ
แนนอนนั่นเปนเพียงสมมติฐาน ที่สําคัญคือขาไมไดฝกมาทางสายธาตุ
ดิน
“เกาแบบ?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ

เทาที่เขารู กฎธาตุธรรมชาติกวางไกลไมสิ้นสุด นาจะมีรูปแบบความ

รูลึกลับตางๆ มากมายรวมอยูในนั้น….. แตเบรุตใชคําวา ‘เกาแบบ’
ยกเปนสมมติฐาน เมื่อเปนแบบนั้น อยางนั้นก็เห็นไดชัดวาจํานวน
ความรูลึกลับไมนาจะมากไปกวาเกาแบบ
“อยานึกวาความรูลึกลับเกาอยางนั้นเปนจํานวนที่นอย

เบรุตสังเกตความสับสนของลินลี่ย เขาหัวเราะและกลาว “ความ

เติบโต ความสามารถและประสบการณของทุกคนจะเปนตัวกําหนด
สิ่งที่พวกเขาจะเชี่ยวชาญ ตัวอยางเชนลินลี่ยเจา ในเรื่องกฎ
ธรรมชาติธาตุดิน เจามีความรูสึกไวตอชีพจรโลกมากและรูสึกได
ชัดเจน”

“ดังนั้นชีพจรโลกจึงเปนความรูลึกลับของกฎธรรมชาติธาตุดินที่เจา
ฝก และเจาจะฝกฝนไดอยางรวดเร็ว อยางไรก็ตาม ถาขาจะขอให
เจาฝกดานสนามพลังโนมถวง ที่เปนความรูลึกลับของกฎธรรมชาติ
ธาตุดินเลา เจาจะทําไดไหม?”

ลินลี่ยถึงกับงง

สนามพลังโนมถวง? เมื่อเขาพบกับกฎธรรมชาติธาตุดิน เขาไมเคย

รูสึกถึงสิ่งนั้น แลวเปนไปไดยังไงที่เขาจะฝกฝน?
“นี่คือคําถามของผลกระทบ มันเปนเรื่องงายมากสําหรับเจาในการ
ฝกหนึ่งในรูปแบบของกฎธรรมชาติธาตุดิน แตความสําเร็จความรู
ลึกลับไมใชวาจะเรียนรูกันไดงาย ตัวอยางเชน ในบรรดาสัจธรรม
ลึกลับเกาอยางของเรา บางทีเจาตองการเวลาเพียงพันปก็จะ
เชี่ยวชาญไดกอน ประการที่สอง เจาอาจตองใชเวลาอีกแสนป
ประการที่สาม เจาอาจตองใชเวลาลานปหรือสิบลานป.. และเมื่อเจา
รวบรวมความรูท้งั หมด ก็ยากที่เจาจะเชี่ยวชาญความรูลึกลับทั้งเกา
อยูดี มิฉะนั้น เทพชั้นสูงก็คงเปนกันไมยาก”

ตอนนี้ลินลี่ยเขาใจแลว

ก็เหมือนอยางที่โลกมนุษยเปนไป คนผูหนึ่งอาจจะเชี่ยวชาญในเรื่อง
การเงิน และแยในเรื่องมนุษยสัมพันธ จะใหคนที่เชี่ยวชาญ
มนุษยสัมพันธมาเรียนรูการเงินก็คงจะยาก

ลินลี่ยพบวามันงายมากกับการฝกชีพจรโลก

อยางไรก็ตาม นอกจากความรูที่ลึกซึ้งแลว ในกฎธรรมชาติธาตุดินไม

งายนักที่ลินลี่ยจะเขาใจ ก็เหมือนกับที่เปนมาในอดีต เฮนดเซนแคกาว
ยางงายๆ ก็สามารถเคลื่อนที่ไปไดหลายสิบเมตรเหมือนกับวาเปนการ
เทเลพอรต

ลินลี่ยรวู าเปนไปไมไดที่จะเทเลพอรต
อยางไรก็ตามทุกวันนี้ลินลี่ยก็ยังไมรวู าเฮนดเซนทําแบบนั้นสําเร็จไดยัง
ไง กับการเคลื่อนไหวไดกาวละหลายสิบเมตร

“เฮนเซนสามารถเขาใจเรื่องนั้นได แตขายังไมเขาใจ ขาสามารถ

เขาใจชีพจรโลกได แตเขาไมเขาใจ” ลินลี่ยเขาใจความหมายของ
เบรุต เมื่อเขาใจกฎธรรมชาติไดก็ตองพึ่งพาพรสวรรคสวนหนึ่ง
ประสบการณชีวิตอีกสวนหนึ่ง จึงจะเกิดประกายรูแจง

ตัวแปรในการกําหนดทิศทางของตนมีหลายอยาง

“สวนกฎธรรมชาติที่ชวยใหเปนระดับเทพ…”

เบรุตหัวเราะ “ขาจะใชการฝกกฎธาตุธรรมชาติธาตุลมของเจาในการ
ยกตัวอยางของขาตอไป กลาวกันวากฎธรรมชาติธาตุลมก็มีสัจธรรม
ลึกซึ้งถึงเกาแบบ ถาเจาสามารถถึงความเชี่ยวชาญในหนึ่งของ
สัจธรรมที่ลึกลับนั้นไดสักอยางหนึ่ง อยางนั้นเจาจะกลายเปนระดับ
เทียมเทพ” ลินลี่ยรตู รงสวนนี้

“แตการกลายเปนเทพแทเลา? ตัวอยางเชน กฎลึกลับดาน ‘เร็ว’

และดาน ‘ชา’ ที่เจาฝกอยูนี้ถาเจาสามารถเขาถึงระดับลึกลับของทั้ง
สองดาน ก็ยังจะไมไดเปนเทพแท ตรงจุดนี้เจามีสองวิธีในการเปน
เทพแท”
“วิธีแรกฝกในความรูลึกลับอื่นเพิ่มอีก กลาวอีกอยางคือ ถาเจาถึง
จุดความเชี่ยวชาญในสามความรูลึกลับ เจาจึงจะกลายเปนเทพแท

“วิธีที่สองเจาตองผสานดานเร็วและดานชาของพลังลึกลับใหเปนหนึ่ง
เมื่อประสบความสําเร็จ เจาจะกลายเปนเทพแท” เบรุตอธิบาย ถึง
จุดนี้เบรุตชะงัก เพราะรูวาลินลี่ยจะไมสามารถเขาใจได
 “กฎธรรมชาติของจักรวาลไมวาจะตอบสนองการกลายเปนเทพหรือ
ไม เจาก็ตองถึงระดับรูแจงในในกฎธรรมชาติอยางแนนอน

เบรุตถอนหายใจ “ความจริง กลาวกันวาเจาไดรับการรูแจงเต็มในกฎ

ทั้งเกา นั่นจะถือวาเชี่ยวชาญไดหรือไม?”

“ถาขาเชี่ยวชาญหมดทั้งเกา ขาคงจะกลายเปนเทพชั้นสูงใชไหม?” ลิ
นลี่ยถาม

“ถูกตอง เปนเรื่องจริงที่เจาจะกลายเปเทพชั้นสูง เบรุตพยักหนา

“อยางไรก็ตามเจาไมควรเชี่ยวชาญที่ระดับนั้น ชางเถอะ ตอนนี้ไมมี
ความจําเปนตองคุยเรื่องนี้ในตอนนี้ มันยังเร็วเกินไป”

ลินลี่ยหัวเราะและพยักหนา

“เมื่อพวกเทพทําการสูรบ จะมีความแตกตางกันอยางมากระหวาง
ระดับเทพ กลาวโดยทั่วไปพวกเทพแทสามารถฆาเทียมเทพได แต
แนนอนวายอมมีขอยกเวนเสมอ” เมื่อไดยินเบรุตพูดเชนนี้ ลินลี่ยตา
เปนประกาย

เบรุตอธิบาย “ประกายศักดิ์สิทธิ์ของเทพสามารถเรียกสนามพลังเทพ
แทที่ขมเทียมเทพได ภายใตสนามพลังของเขา ความเร็วของเจาจะชา
ลงอยางมากมาย นอกจากนี้พลังเทพของประกายเทพจะบริสุทธิ์ขึ้น
มาก แคสองอยางนี้เทานั้นก็กําหนดผลของการตอสูที่แทจริงได”
ลินลี่ยพยักหนา

ภายในสนามพลังของโอจวิน เขามีความรูสึกวาความเร็วของเขาตกลง
ไปอยางไมรตู ัว เดิมทีความเร็วของลินลี่ยเร็วกวาบุรุษชุดดําทั้งสองคน
นั้นมาก แตภายในสนามพลังเทพ จึงทําใหเขาชากวาทั้งสองคนนั้น

“ดังนั้น เมื่อเทียมเทพสูกับเทพแท” เบรุตอธิบายพรอมกับหัวเราะ

“เงื่อนไขแรกก็คือลอบจูโจม พลังโจมตีที่ทรงพลังมากที่สุดที่เจามี
กอนที่ศัตรูจะกระตุนสนามพลังเทพได ตองฆาเขาใหไดกอน”

“ฆาโดยลอบโจมตี?” ลินลี่ยกลาวอยางมึนงง “เทพแทไมนาจะฆา

กันไดงายๆ”

“ถูกแลว” เบรุตกลาว “แมวาจะใชวิธีซมุ โจมตี เจาก็ตองเขาใกลตัว

เขาใหไดทันที เขาจะตองรูตัวแนนอน ถาเจาตองการฆาเขาใหไดใน
สถานการณอยางนั้น อยางนั้นเจาตองมี..สัจธรรมลึกลับที่ทรงพลัง
มากกวาเขา
“เพราะพลังเทพของเจาไมบริสุทธิ์เทาเขา ดังนั้นเจาตองเอาชนะเขา
ใหไดดวยอาวุธและกฎธรรมชาติที่ดีกวา!” เบรุตอธิบาย

ลินลี่ยเขาใจ
แลวจะเปนยังไงถาอีกฝายเปนเทพแท?
เทพแทอาจมี..ตัวอยางเชนวิชาลึกลับสักสามกฎก็ได แตถาความรู
ลึกลับทั้งสามนั้นยังเปนระดับตํ่า อยางนั้นเทพนั้นก็จะไมทรงพลัง
อํานาจมากเทาใดนั้น เมื่อใชหนึ่งในสามความรูลึกลับนั้น ดังนั้นเทพ
เหลานั้นจึงตองอาศัยสนามพลังเทพและพลังเทพที่บริสุทธิ์ของตนเพื่อ
ฆาเทียมเทพ

“แตแนนอน แมวาเทพนั้นจะฝกสัจธรรมลึกลับมาไดในระดับตํ่า
เมื่อพวกเขาหลอมรวมสัจธรรมลึกลับระดับตํ่าเหลานั้นได อยางนั้น
เจาก็ไมมีโอกาส” เบรุตถอนหายใจ “การหลอมรวมความรูลึกลับ
ระดับตํ่าทั้งสองไดจะทําใหมีพลังไมออนแอกวาความรูลึกลับระดับสูง
แมแตนอย!”

ลินลี่ยพยักหนา

ตัวอยางเชน เคล็ดลับดาน ‘เร็ว’ และดาน ‘ชา’ ซึ่งหลอมรวมเปน

สัจธรรมแหงความเร็วไมดอยไปกวาพลังชีพจรโลก
“กลาวอีกอยางหนึ่ง มีแตเทียมเทพที่โดดเดนที่สุดจึงสามารถเอาชนะ
เทพแทที่ออนแอได!” เบรุตสรุป “แตแนนอน ถาคนผูน้นั มีสมบัติเทพ
ที่โดดเดนมากกวา หรือมีปจจัยพิเศษในการลงมือ ชัยชนะก็ยังจะพอ
เปนไปได”
ตอนที่ 20 เทพชั้นสูงไรเทียมทาน

“อาจจะเอาชนะไดนะหรือ?” ลินลี่ยปน ปวนใจ

หลังจากพูดแลวเบรุตนั่งอยูกับที่มองดูลินลี่ยพรอมกับมีรอยยิ้ม เมื่อลิ
นลี่ยสังเกตถึงสีหนาอารมณของเบรุต ลินลี่ยก็เขาใจไดทันที เขา
หัวเราะเยาะตนเอง “ทานลอรดเบรุต ทานพยายามจะบอกขาวาขา
ควรจะหลีกเลี่ยงการสูกับเทพที่มีระดับที่สูงกวาขาใชไหม?”

เบรุตลูบเคราเริ่มหัวเราะ “ถูกแลว”

ลินลี่ยคอยรูสึกโลงใจ

เขาคือระดับเทียมเทพผูโดดเดนหรือ? ลินลี่ยไมรสู ึกมั่นใจที่จะพูด

อยางนั้น

คูตอสูของเขาคือเทพแทที่ออนแอ? นั่นก็ยากจะระบุได

ดังนั้นแมวาในทฤษฎี ระดับเทียมเทพจะสามารถฆาเทพแทได แตใน

ความเปนจริงโอกาสสําเร็จตํ่ามาก เวนแตวาเทพแทจะบาดเจ็บหนัก
และในชวงพริบตาที่จะตาย เทพแทที่อยูในสถานการณปกติจะไมมี
ทางพายแพเทียมเทพ
เบรุตลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตูหองหนังสือ

“แอดดด!” ประตูหองหนังสือเปดออกเอง ทําใหลมราตรีพัดเขามา

ชุดยาวดําของเบรุตโบกสะบัด

เบรุตลังเลเล็กนอย จากนั้นหันมามองลินลี่ย “ลินลี่ย, มีบางเรื่องที่

เดิมทีขาตั้งใจจะบอกเจาหลังจากที่เจาแข็งแกรงมากขึ้นกวานี้
อยางไรก็ตามเปนการยากจะบอกไดวาเจากับบีบียังจะรั้งอยูในทวีปยู
ลานในอนาคตหรือไม ดังนั้นขาจะบอกเจาในวันนี้ไปเลย แมวานี่อาจ
จะทําใหเจาทอแทอยูบาง แตอยางนอย เจาไดไมเดินผิดเสนทาง”

ลินลี่ยยืนขึ้นทันที

ทอใจ? ดําเนินผิดทาง? เขาไมเคยกลัวความยากในการฝกฝน ตั้งแต

เขายังเปนเด็กหนุมธรรมดาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ เขาเคยกลัวความ
ทอแทเมื่อใดกัน?
“ทานเบรุต! เชิญกลาว” ลินลี่ยพูดดวยความเคารพ

เบรุตยิ้มและพยักหนา “เจาควรจะรูขอกําหนดในการไดเปนเทพชั้น
สูง”
“ขอรับ, รูแจงกฎความรูลึกลํ้าทั้งหมด” ลินลี่ยพยักหนาขณะตอบรับ
เบรุตถอนหายใจ “ถูกแลว! เมื่อเจารูแจงความรูลึกลับทั้งหมด เจา
จะกลายเปนเทพชั้นสูง ในแตละกฎธาตุเปนกฎธาตุที่สมบูรณแบบ
อยางเชนความรูวิชาลึกลับเรื่องความเร็วและความชาที่ผสานกันเปน
หนึ่ง ถาหนึ่งในกฎธาตุมีอยูเกาประเภท, อยางนั้น…”

ตาของเบรุตเริ่มฉายเปนประกายขณะจองมองลินลี่ย “และสองของ
เกาความรูวิชาลึกลับสามารถผสานกันเปนหนึ่งได สามความรูลึกลับ
ผสานกันเปนหนึ่งได และในความจริง เกาวิชาความรูลึกลับทั้งหมดก็
สามารถผสานกันเปนหนึ่งได!”

ลินลี่ยตกใจอยางหนัก

ทั้งหมดนี้สามารถหลอมรวมไดหรือ?

“มันเปนการยากมากที่จะมีผไู ดรับความรูแจงสายความรูลึกลับทั้ง
เกาอยาง การหลอมรวมแคสองหรือสามใหเปนหนึ่งยิ่งเปนเรื่องยาก
กวา”
เบรุตถอนหายใจ “ลินลี่ย เสนทางการฝกที่แทจริงไมจําเปนจะตองยิ่ง
มากก็ยิ่งดี เมื่อไดรับการรูแจงใจกฎธรรมชาติ มันจะหลอมรวมกับ
วิชาลึกลับไดดีขึ้น ตัวอยางเชน ความรูลึกลับดาน ‘เร็ว’ และ ‘ชา’ ยัง
เปนความรูลึกลับในระดับตํ่า แตเมื่อทั้งสองหลอมรวมเปน ‘สัจธรรม
แหงความเร็ว’ มันเปรียบไดกับความรูระดับสูง ถาเจาสามารถหลอม
รวมความรูลึกลับระดับตํ่าใหเปนหนึ่งได พลังก็จะเหนือกวาความรู
ลึกลับระดับสูงมากมาย”

ลินลี่ยตาเปนประกาย

“ถาเจาสามารถหลอมรวมความรูลึกลับทั้งเกาใหเปนหนึ่งเดียวได
นั่นเจาจะตองมีความเขาใจในกฎธาตุอยางแทจริง! นั่นคือระดับสูงสุด
ในการบรรลุเปาหมายของเทพชั้นสูง” เมื่อพูดอยางนี้แลว ทัศนคติ
ของเบรุตก็แตกตางออกไป

ลินลี่ยลอบถอนหายใจไมหยุดหยอน

ไดรับการรูแจงในความรูลึกลับเกาอยางและกลายเปนเทพชั้นสูง?
ความสําเร็จนั้นเหนือจากจุดสูงสุดที่แทจริง หลอมรวมความรูลึกลับ
ทั้งเกาแบบเขาดวยกันหมด นั่นจึงคือสุดยอดที่แทจริง

“ความรูลึกลับทั้งเกาอยางทําใหเปนหนึ่งเดียว?” ลินลี่ยอดเปลง
เสียงแผวเบาไมได “ทานลอรดเบรุต มียอดฝมือระดับนี้กี่คนในพิภพ
จักรวาล?”

“กี่คน?”

เบรุตหัวเราะขณะมองดูลินลี่ย
“ในบรรดาเทพสิบลานลาน จะมีเพียงหนึ่งเดียวที่กลายเปนเทพชั้น
สูง! แตเทพชั้นสูงผูเทียมทานสามารถหลอมรวมความรูลึกลับในกฎ
ธาตุธรรมชาติใหเปนหนึ่ง… แมแตขาก็ไมรวู ามีเทพชั้นสูงเทาใดเกิดขึ้น
มาในแตละพิภพเชนนั้น” เปนเรื่องยากที่เบรุตจะพูดออกมา
“ทั้งหมดที่ขาสามารถบอกเจาไดก็คือในอนันตจักรวาล จํานวนยอด
ฝมือที่มาถึงระดับนี้ไดสามารถนับไดดวยมือขางเดียว!”

“นับดวยมือขางเดียว?”

ลินลี่ยใจสั่นสะทาน

จักรวาลคงอยูมาเปนเวลายาวนานมาก สงผลใหจํานวนเทพในแตละ
พิภพสรางเทพขึ้นมาเปนจํานวนที่นาทึ่ง ในพิภพใหญนอยนับไมถวน
และโดยเฉพาะพิภพระดับสูง เปนเรื่องยากจะคํานวณไดวามีเทพอยู
เทาใด แตแมในพิภพระดับสูง จํานวนของเทพชั้นสูงสุดยอดก็ยัง
สามารถนับไดดวยมือขางเดียว

“ลอรดเบรุต ภายในพิภพจองจําเกบาโดสมียอดฝมือที่หลอมรวมกฎ
วิชาลึกลับไดท้งั หมดบางไหม?” ลินลี่ยพูดดวยความสงสัย “ขาไดยิน
มาวามีราชันยผทู รงพลังถึงหาคน”

เบรุตแคนเสียง “ไมมี, ไมมีอยางแนนอน! อยาวาแตหาราชันยแหง

พิภพจองจําเกบาโดสแคหลอมรวมกฎความรูลึกลับไดเพียงไมกี่แบบ
เทานั้น จะหลอมรวมกฎธาตุและกลายเปนสุดยอดเทพไดนะหรือ?
ใครๆ ก็ประเมินไดวาโอกาสที่พิภพนั้นจะสรางเทพชั้นสูงขึ้นมาไดน้นั
ยากเย็นเพียงไหน?”

“ลอรดเบรุต, ทานมั่นใจขนาดนั้นเชียวหรือ?” ลินลี่ยคอนขาง

ประหลาดใจ

หาราชันยยังไมถึงแมแตระดับที่สมบูรณ ลินลี่ยไมประหลาดใจเรื่อง
นั้น สิ่งที่เขาประหลาดใจก็คือเบรุตมั่นใจถึงขนาดนั้น หรือวาเบรุต
สามารถตรวจสอบความแข็งแกรงของผูอื่นได?

“แนนอน ขามั่นใจ” เบรุตพยักหนาและหัวเราะ “ทั้งนี้เปนเพราะ

เมื่อเทพชั้นสูงสามารถหลอมรวมความรูลึกลับในกฎธาตุธรรมชาติ
ปรากฏตัวขึ้น แมแตมหาเทพ.. ก็ยังทะเลาะกันเพื่อใหไดโอกาสควาตัว
อัจฉริยะนั้นไปทํางานใหพวกเขา” เบรุตถอนหายใจชื่นชม

“ที่สําคัญ มีแตคนอยางนั้นจึงจะคุมเทพอยูได… เพราะพวกเขาเปน

เทพชั้นสูงสุดยอดที่แทจริง! ยอดฝมืออยางพวกเขา ตอใหมีเทพชั้นสูง
เปนรอยหรือเปนพันมาสูกับเขา พวกเทพชั้นสูงเหลานั้นมีแตจะตายกัน
หมด”

หัวใจลินลี่ยสั่นสะทาน

ยืนอยูในจุดสูงสุดของเทพชั้นสูง นับวาเปนเทพไรเทียมทาน
“มหาเทพถึงกับเชิญตัวเชียวหรือ?” ลินลี่ยพูดดวยความประหลาด
ใจ “ทําไมมหาเทพตองเชิญตัวพวกเขาดวยเลา? เปนไปไดไหมวา
พลังของพวกเขาอาจคุกคามแมแตมหาเทพได?”

เบรุตหัวเราะ “ลินลี่ย! เจาไมเขาใจ มหาเทพทรงพลังจริงแทแนนอน

เหนือกวาเทพชั้นสูงในแงพลัง อยางไรก็ตาม…ลินลี่ย, เจาตองเขาใจ
ไว ในอนันตจักรวาล พิภพดินแดนที่กวางขวางมากมาย สวนใหญเปน
พิภพหยาบจับตองได ตัวอยางเชนทวีปยูลานของเรา ก็ถือวาเปน
พิภพธาตุหยาบ

ลินลี่ยพยักหนา

พิภพธาตุหยาบเปนรากฐานของจักรวาล

“กลาวอีกอยางหนึ่งคือ มหาเทพไมสามารถเขาไปในพิภพธาตุหยาบ
ได มหาเทพมีพลังเทพมากมายมหาศาล เพียงพอจะทําใหพิภพธาตุ
หยาบลมสลายได!” เบรุตพูดจริงจัง
ลินลี่ยใจสั่นสะทาน มหาเทพทรงพลังอํานาจมากมายเกินไปแนนอน

“ลินลี่ย, พิภพธาตุหยาบถูกสรางขึ้นโดยกฎธรรมชาติของจักรวาล
พิภพเหลานี้ไมไดรับอนุญาตใหมีการทําลาย” เบรุตพูดเครงขรึม “สี่
จอมเทพออกคําสั่งอยางเขมงวด ถาอะไรก็ตามเปนเหตุใหพิภพธาตุ
หยาบตองลมสลาย อยางนั้นผูน้นั ตองมีความผิด ตอใหเปนมหาเทพ
ก็ตามจะตองโทษเหลือแตเถาถาน!”
ลินลี่ยลอบประหลาดใจ

“ดังนั้นมหาเทพไมกลาเขาพิภพธาตุหยาบ และพวกเขาไมสามารถ
เขาพิภพธาตุหยาบดวยเชนกัน!” เบรุตกลาว

ลินลี่ยพยักหนา

“ดังนั้น…เทพชั้นสูงผูผสานความรูลึกลับในกฎธาตุไดท้งั หมดก็ตอง
บอกวาไรเทียมทานกวาเทพทั้งหมดรองลงมาจากระดับมหาเทพ! ถา
พวกเขาหนีมายังพิภพธาตุหยาบ แมแตมหาเทพก็ไมสามารถทําอะไร
พวกเขาได ถามหาเทพรับพวกเขาใหทํางานใหก็จะทําใหเกิดความ
สําเร็จในเรื่องตางๆ กับมหาเทพ สิ่งที่มหาเทพไมสามารถทําได”

ลินลี่ยพยักหนาและเริ่มจะเขาใจ

เทพชั้นสูงสามารถเขาพิภพธาตุหยาบ แตมหาเทพทําไมได!
“แตแนนอนวา นั่นเกินระดับของเจาไปมาก” เบรุตหัวเราะ

ลินลี่ยก็หัวเราะดวยเชนกัน

“ขาบอกเจาเพราะขาหวังกับตัวเจามาก ลินลี่ย, เมื่อจะฝก ควรจะ

เริ่มทําความรูสึกคลายคลึงและหลอมรวมความรูซึ้งลึกลับทั้งสองให
ได หลังจากหลอมรวมความรูสองอยางได ก็จงหลอมรวมความรูที่
สาม แคเพียงฝกไปตามทํานองนั้นเจาจึงจะมีความหวัง นอกจากนี้
ถาเจาสําเร็จไดรับการรูแจงสัจธรรมลึกลับในธาตุหมดแลว อยางนั้น
เจาลองผสานสัจธรรมความรูลึกลับทั้งเกาแบบใหเปนหนึ่งพรอมกัน
ตอนนั้นจะยากมากเกินไป” เบรุตพูดจริงจัง

จะตมกบทั้งเปน ทั้งหมดที่เจาตองทําก็คือคอยๆ เพิ่มอุณหภูมิ

ลินลี่ยพยักหนา ถอนหายใจชื่นชม “แคความรูดาน ‘เร็ว’ และ ‘ชา’

หลอมรวมกันก็กลายเปนสัจธรรมแหงความเร็วไปได จําเปนตองให
เราสามารถรูสึกไดวามีความคุนเคยอยูกอน เปนเรื่องยากมากที่จะ
หลอมรวมความรูลึกลับทั้งสองรูปแบบ การหลอมรวมความรูลึกลับ
สามหรือสี่ชนิด…” ใจของลินลี่ยเพียงคิดอยูเทานั้น

หลอมรวมความรูลึกลับทั้งหมดในกฎธาตุ?

แนนอนวานี่ยากเย็นกวาขึ้นสวรรคเสียอีก
“พวกอัจฉริยะอยางนี้ก็เปนที่ตองการของมหาเทพ” เบรุตถอน
หายใจ “เพียงแตอัจฉริยะแบบนี้หาไดยากมาก ขณะที่มหาเทพมีอยู
ถึงเจ็ดในทุกสายธาตุ ก็คือมีถึง 49 ในเจ็ดกฎสายธาตุ เพื่อจะไดสุด
ยอดเทพชั้นสูงมารับใช พวกเขาถึงกับตอสูกันเองดวยซํ้า”
เบรุตเองก็อยูในฐานะทูตของมหาเทพ ยอมรูความลับหลายอยางเปน
ธรรมดา
ลินลี่ยจองมองพูดไมออก

แมแตมหาเทพก็ยังตอสูกันเองเพื่อใหไดอัจฉริยะอยางนั้น

“ถามีเทพสามารถบรรลุถึงระดับนั้น พวกเขาก็คงรูสึกภูมิใจในตัวเอง
อยางแทจริง” ลินลี่ยรสู ึกอิจฉายอดฝมือเหลานั้น ขอเพียงพวกเขา
เปนสุดยอดในสุดยอดฝมือ

“การเริ่มตนดวยการรูสึกถึงการหลอมรวมตั้งแตแรก เพียงแคน้นั
อนาคตของเจาก็มีความสําเร็จที่ยิ่งใหญแลว” เบรุตหัวเราะปลงตัว
เอง “ตัวอยางเชน ขาเองในอดีต ขาไมรเู รื่องเหลานี้ เมื่อเวลาผานไป
จนขาถึงชั้นเทพระดับสูงและตองการจะหลอมรวมความรูเหลานั้น ก็
สายเกินไปเสียแลว การหลอมรวมความรูแจงลึกลับของกฎ
ธรรมชาติใหเปนหนึ่งพรอมกัน? เปนเรื่องที่ยากเกินไป”

ลินลี่ยอดรูสึกขอบคุณเบรุตไมได
แมวาเบรุตจะเพียงแตใหคําแนะนําเขาเพียงเล็กนอยก็ตาม แตสําหรับ
เขานี่คือเปาหมายใหมในเสนทางใหมสําหรับเขา

ทางสองแพรง ถาใครหลงเดินผิดทางตั้งแตแรก ในที่สุดความแตก

ตางระหวางทางทั้งสองจะมากมายยิ่งขึ้น
มีแนวโนมวา หลังจากถึงระดับเทพชั้นสูง เขาอาจกลายเปนเหมือน
เบรุต ไมสามารถหลอมรวมอะไรไดเลย

“พอเทานี้แหละ ขาจะกลับเดี๋ยวนี้แลว เสนทางในอนาคตของเจา

เจาจะตองเดินดวยตัวเอง” เบรุตหัวเราะ

“ขอบคุณ, ลอรดเบรุต” ลินลี่ยคํานับอยางซาบซึ้ง

เมื่อเห็นเบรุตจากไป ใจของลินลี่ยเริ่มมีไฟลุกโชน ก็เหมือนวิธีที่เมื่อ

ตอนเขาอายุยังนอย เทพสงครามเปนบุรุษสุดยอดไรเทียมทานในใจ
ของลินลี่ย แตตอนนี้… ความสุดยอดในใจของลินลี่ยกลายเปนเทพชั้น
สูงสุดยอดที่ไรเทียมทานผูสามารถหลอมรวมความรูแจงลึกลับในกฎ
ธาตุใหเปนหนึ่งได!

นี่คือเปาหมายใหมของลินลี่ย!

เวลาผานไปอยางสงบและรวดเร็ว ในพริบตาก็ถึงปยูลานที่ 10046

ปนี้เปนปที่เติมเต็มความหวังสําหรับลินลี่ย การมีเปาหมายใหม เขา
เริ่มฝกฝนจริงจัง ทั่วทั้งปราสาทเลือดมังกรอยูในสภาพมีพลังงาน
คงที่ เต็มไปดวยเทพตางๆ มารวมตัวอยูดวยกัน ลอรดเบรุตกลับไปที่
ไพรทมิฬนานแลว
แฮรี่พี่คนโตของสามพี่นองจาวมุสิกมวงทองกลับไปไพรทมิฬเชนกัน
สําหรับฮารทกับฮารวียร้งั อยูในปราสาทเลือดมังกร
ตามสิ่งที่ฮารทและฮารวี่ยพูด พวกเขาชอบสถานที่ครึกครื้นมีชีวิตชีวา
ดังนั้นลินลี่ยตอนรับสองพี่นองอยางอบอุน

ทายฤดูใบไมรวง ศักราชยูลานที่ 10046

วังหลวงของจักรวรรดิโอเบรียนมีพื้นที่กวางขวาง นอกจากวังของแอ
ดกินสแลว สี่เทพบริวารของเขาก็มีพื้นที่อยูในวังหลวงดวย แต
แนนอนวา โอจวินและเทพคนอื่นก็มีพื้นที่อยูของตนเองดวยเชนกัน

เทพแทหมายเลขหนึ่งที่รับคําสั่งของแอดกินสก็คือบารนาส มีพลัง
แข็งแกรงที่สุดและไดรับความไววางใจมากที่สุด

ภายในวังหลวง ที่พักของบารนาส บารนาสในตอนนี้กําลังวาดภาพบน

แผนกระดาษยาว ขณะที่โอจวิน ฮันบริทและบุรุษหนุมผมทองยืนอยู
ขางเขามีสีหนาออนโยน

ที่สําคัญ บารนาสแข็งแกรงทรงพลังมาก และบารนาสมีสมบัติเทพ

ระดับสูง! แอดกินสมอบใหบารนาสเปนการสวนตัว มีแนวโนมวาแม
เมื่อรวมพลังกันโอจวินและเทพแทอีกสองคนก็ยังไมสามารถเอาชนะ
บารนาสได

“พูดไปสิ, มีอะไร?” บารนาสยังคงวาดตอไป โดยไมเหลือบมองทั้ง

สองคนแมแตนอย
ฮันบริทและโอจวินไมกลาสงเสียง แตเปนบุรุษผมทองกลาวขึ้นแทน
“ทานบารนาส, โอจวินรักลูกชายของเขาที่ถูกฆาตายไปมาก
นอกจากนี้รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของโอจวินยังถูกศัตรูทําลายเชนกัน มัน
เปนเรื่องยากที่โอจวินจะยอมรับความอัปยศเชนนั้นได เพียงแตเขาไม
ตองการรบกวนลอรดแอดกินส ซึ่งเปนเหตุผลที่เขาไมเคยพูดกับ
ลอรดแอดกินส ในชวงเวลาที่ผานมาขาตัดสินใจแลววาจะไปเปน
เพื่อนกับพี่โอจวิน วันพรุงนี้ขาจะเดินทางไปกับเขา ชวยใหเขาไดลาง
แคน”

“เกเทนบี…” บารนาสวางพูกันของเขาลง และชําเลืองมองดูบุรุษ

หนุมผมทองและถอนหายใจ

ความจริงบารนาสใหความสําคัญกับเกเทนบี สําหรับฮันบริท เขาจะ

ดูถูก เนื่องจากโอจวิน… บารนาสรูสึกวาโอจวินเจาเลหเจาแผนการ
ดังนั้นจึงไมชอบเขา

“โอจวิน” บารนาสมองโอจวิน
“ทานบารนาส” ทาทีของโอจวินนอบนอม เพื่อใหเกเทนบีชวย
ระหวางสองปมานี้ เขาใชความพยายามไปมาก ในที่สุดเกเทนบีตอบ
ตกลงจะชวย
บารนาสหัวเราะอยางใจเย็น “ขารูดีถึงความตั้งใจของเจา ถาพวก
เจาทั้งสามคนยังจะแพ เจาคงจะทําใหลอรดแอดกินสเสียหนา เอา
อยางนี้ ขาจะไปพรอมกับพวกเจา เราจะขุดรากถอนโคนปราสาท
เลือดมังกร”

โอจวินดีใจแทบคลั่งทันที

พลังของบารนาสยิ่งใหญไมมีใครเทียบได ตอใหโอจวินลิ้มรสพลังของ
ทารอสมาแลว เขาก็ยังรูสึกแนใจวาบารนาสไมออนแอกวาทารอส ที่
สําคัญ บารนาสมีสมบัติเทพชั้นสูง

บารนาสพูดอยางใจเย็น “ขาก็เหมือนกัน อยากจะทดสอบวาเทพแท

ทารอสจะมีพลังมากมายเพียงไหน”
ตอนที่ 21 สี่เทพรวมพลัง

เหนืออากาศจักรวรรดิโอเบรียน

“บึ้ม!”

คลื่นระเบิดกําแพงเสียงสามารถไดยินชัด และพลังงานกระจายไปทั่ว
ทุกทิศ รางมนุษยสี่คนที่มองไมชัดกําลังบินเคียงไหลดวยความเร็วสูง
ไปทางทิศตะวันออก รางทั้งสี่น้นั ใชระดับความเร็วที่นากลัว และพวก
เขาไมพยายามจะปกปดซอนตนแตอยางใด คลื่นระเบิดกําแพงเสียง
ระเบิดอยูตลอดเวลา รัศมีระเบิดที่รุนแรงแผออกจากรางพวกเขา

ในพื้นเบื้องลาง มีพลเรือนผูมีชีวิตนับไมถวนพากันหลบซอนตัว ยอด

ฝมือเชนกัน
บุรุษวัยกลางคนที่กําลังหัวเราะขณะที่กําลังใหคําแนะนําแกพวกเด็กๆ
บางคนเงยหนาขึ้นมองทองฟา สีหนาของเขาเปลี่ยนไป “นี่คือ.. สี่
เทพ? หรือวาจะมาจากฝงแอดกินส?”
“อาจารย, อาจารย”

เด็กทั้งสี่น้นั เรียกดวยความสับสน
 “พวกเจาทุกคนฝกกันตอไป” บุรุษวัยกลางคนสั่งแลวออกมา ขณะที่
เดินออกมา เขามีวี่แววสับสน “สี่เทพแทกําลังเดินทางไปดวยกัน และ
ไมพยายามจะปดบังความเคลื่อนไหวของตนเอง ดูเหมือนวาพวกเขา
เตรียมจะกอเรื่องใหญเปนแน” บุรุษวัยกลางคนอดสงสัยไมได

จากนั้นรางของเขาหายวับไปจากถนน

บารนาส เกเทนบี ฮันบริทและโอจวินบินเคียงไหลเปนเสนตรง ชุดยาว

ของพวกเขาโบกสะบัด ขณะเสียงระเบิดกําแพงเสียงดังกึกกองใน
อากาศ บารนาสพูดขึ้น “เมื่อลงมือ เราตองลงมืออยางสงางาม ไมมี
ความจําเปนตองทําเหมือนกับวาเรามาลอบโจมตีพวกเขา นี่จะทําให
ลอรดแอดกินสของเราไมเสียหนา”

โอจวินและคนอื่นจะปฏิเสธบารนาสที่กําลังพูดขึ้นนี้ไดยังไง?

เปนเรื่องปกติเมื่อทั้งสี่คนบินไปที่ปราสาทเลือดมังกรอยางอาจหาญ
ไมวาพวกเขาผานไปที่ใด เซียนและเทพที่ซอนตัวอยูจะสังเกตเห็นพวก
เขาไดหมด พวกเขาสงสัมผัสเทพติดตอสหายจนยอดฝมือติดตามดู
อยูเงียบๆ

โชคดีที่บารนาสและเทพแทอีกสามคนใชรัศมีพลังคุกคาม มิฉะนั้น
ไมมีทางที่เทพและเซียนเหลานั้นจะติดตามดูพวกเขา
ภายในปราสาทเลือดมังกร
ในพื้นที่วางสวนตะวันตก เงากระบี่สีมวงสะบัดเหมือนภาพฝน รางลิน
ลี่ยเคลื่อนดวยความเร็วสูงพรอมกันกับกระบี่ของเขา และบางครั้งก็ได
ยินเสียงครางของกระบี่ เมื่อใดก็ตามที่กระบี่เลือดมวงฟนผานพื้นที่จะ
เกิดรอยยนมิติเห็นไดชัดตามมาดวยมิติพังทลายเปนครั้งคราว บาง
ครั้งก็เพียงแตทิ้งรอยแตกเบาบางในมิติ

ขณะที่ยังคงฝกฝนตอเนื่อง ความเขาใจสัจธรรมแหงความเร็วของลินลี่
ยก็เพิ่มขึ้นลึกซึ้งยิ่งขึ้น ขณะที่พลังของกระบี่เลือดมวงคอยๆ ถูกดึง
ออกมาใชดวยเชนกัน

ลินลี่ยพบวาเสียงเพลงของกระบี่เลือดมวงเปนเรื่องรองจริงๆ พลัง
ที่แทจริงของกระบี่เลือดมวงยังคงอยูที่ความดุดันและความคมกลา
ขณะที่ลินลี่ยและกระบี่เลือดมวงปรับเขาหากันมากขึ้น แมวาความ
เขาใจของลินลี่ยจะไมไดเพิ่มขึ้นมาก พลังของดาบมิติบั่นเศียรของเขา
เพิ่มขึ้นอยางเห็นไดชัด

“หือ?”
ลินลี่ยที่จมอยูกับการฝกของเขาหยุดฝกทันทีและมองไปทางทิศเหนือ
ดวยความประหลาดใจ “รัศมีที่นากลัวและไมมีความพยายามจะ
ปกปดแมแตนอย” ลินลี่ยสามารถรูสึกไดชัดวาในทิศเหนือ รัศมีที่ทรง
พลังกําลังเคลื่อนที่มาทางปราสาทเลือดมังกรดวยความเร็วสูง”
ไมใชแคลินลี่ยเทานั้น
แมแตเทพสงครามและมหาพรตผูกําลังหลอมรวมกับประกายเทพ
และทารอส ไดลิน ซีซาร บีบีและยอดฝมือระดับเทพทั้งหมดตางรูสึก
ถึงได

“ทานบารนาส ปราสาทเลือดมังกรอยูขางหนา” โอจวินรูสึกตื่นเตน

ในตอนนี้

ในที่สุดเขาก็ไดโอกาสลางแคน

“เพราะวันนี้ ขารอมาถึงสองป” หนาของโอจวินคอนขางแดง และตา

ของเขาจองมองยอดปราสาทเลือดมังกรที่แหลมเหมือนมีด

บารนาสผมขาวจองมองปราสาทเลือดมังกรที่อยูไกลอยางใจเย็น
“โอว, นั่นคือปราสาทเลือดมังกร? ใชวิธีเดียวกัน พวกเราทั้งสี่คน
เปลงรัศมีของเรารวมกัน มีนอยคนนักที่จะเห็นหลังเรา” บารนาส
คอนขางมั่นใจกับเรื่องนี้
โอจวิน ฮันบริทและเกเทนบีรอคําสั่งจากบารนาสทุกคน

“เราจะไมยอมใหลอรดแอดกินสเสียหนาแนนอน เวลานี้ เราตอง

จัดการกับพวกเขาอยางสงางาม” บารนาสกลาวอยางใจเย็น
“ทานบารนาส” ฮันบริทรอคําสั่งดวยความเคารพ
 “เจาลงมือทําลายปราสาทเลือดมังกรโดยตรง คนธรรมดาพวกนั้น
ไมมีคุณสมบัติรวมรบ” บารนาสออกคําสั่งอํามหิต และตาฮันบริท
เปนประกาย เขาเหาะขึ้นไปขางหนา และยิ้มเย็นชาเหยียดมือทั้งสอง
ออก

“ครืน…” ทันใดนั้นโลกเริ่มสั่นสะเทือน

คลื่นของแกนธาตุลมทะลักเขาหาปราสาทเลือดมังกรจากทุกทิศ เกิด
เปนวังวนใบพัดสีเขียวอยูเหนือปราสาทเลือดมังกร วังวนขนาดใหญสี
เขียวนี้เต็มไปดวยมีดสายลมสีทองเลือนราง บดบังแสงอาทิตยไมให
ผาน

ทั่วทั้งปราสาทเลือดมังกรถูกคลุมไปดวยแสงสีเขียวเย็นยะเยือกดุจนํ้า
แข็ง

“ควั่บ!” “ควั่บ!” ในอากาศเหนือปราสาทเลือดมังกร มีรางมนุษย

หลายคนปรากฏตัวทันที เปนทารอส ไดลิน เทพสงคราม มหาพรต
และที่เหลือลวนเปนเทพ การกระทําของศัตรูลงมือในพื้นที่ขนาดใหญ
ทุกคนในปราสาทเลือดมังกรรูสึกไดถึงกลิ่นอายนี้

ลินลี่ย เทพสงครามและคนอื่นเงยหนาจองมองทองฟา
ในอากาศมีวังวนสีเขียวมหึมาเต็มไปดวยพลังเหลือเชื่ออยางเห็นไดชัด
ถาพลังนี้ยิงลงมา แมแตเซียนระดับสูงก็มีแนวโนมวาจะตายได จะมี
แตเพียงเทพเทานั้นที่รอดได

“พวกเขาตั้งใจจะทําลายปราสาทเลือดมังกรและฆาคนธรรมดาทุก
คนในปราสาท” ลินลี่ยหนาซีดขาว

ปราสาทเลือดมังกรขางลางพวกเขา มีครอบครัวและสหายหลายคน
ลินลี่ยไมยอมใหเรื่องนี้เกิดขึ้นแนนอน

“โอจวินอีกแลว และครั้งนี้เขานําคนมาเพิ่มอีกสองคน” ทารอสแคน

เสียงขณะที่เขามองดูรางทั้งสี่ และไดลินแคนเสียงหัวเราะเยยหยัน
“ทารอส ดูเหมือนครั้งนี้โอจวินไมไดสนใจความเจ็บปวดที่ไดรับครั้ง
กอนแมแตนอย เขายังกลามาใหเห็นหนาอีก”

“งั้นก็ทําลายรางที่เหลือของเขาดวยเลยเปนไง” ทารอสหัวเราะอยาง
ใจเย็น

ตอนนี้บางทีอาจมีเพียงทารอสและไดลินที่ยังสามารถหัวเราะอยาง
อารมณดีได

ภายในปราสาทเลือดมังกร วอรตัน เทยเลอร เกทส เดเลียและคน

อื่นๆ เงยหนามองจองดูคนทั้งสี่ หัวใจพวกเขาสั่นไหว ในสายตาของ
เขาเทพแทท้งั สี่ที่กําลังเปลงประกายอยูน้นั เหมือนกับปศาจรายที่ยาก
จะเอาชนะได
ทรงพลังไมอาจตานทานได!

“สลายเปนธุลีซะ”

“ฮันบริทยิ้ม จากนั้นกดมือขวาของเขาลง

วังวนพลังสีเขียวขนาดใหญที่อยูเหนือปราสาทเลือดมังกรยุบลงมา
ทันที ขณะเดียวกันมีดสายลมสีทองเลือนรางเริ่มเลื่อนลงมาเหมือนฝูง
ตั๊กแตน ในสายตาของลินลี่ยและคนอื่น มองไมเห็นอะไรนอกจากมี
สายลมสีทองที่มากมายไมมีที่สุด

“แคลง!” “แคลง!” “แคลง!” …..

เสียงโลหะปะทะไดยินชัดเจน ในพื้นผิวของปราสาทเลือดมังกรมาน
พลังสีเขียวออนปรากฏขึ้น ดาบสายลมสีทองนับไมถวนฟนใสมานพลัง
โปรงแสง แตมานพลังไมเสียหายแมแตนอย
“สวรรคโปรด” คนเปนพันในปราสาทเลือดมังกรจองมองมานพลังที่
ครอบคลุมเหนือทองฟา

พวกเขาสามารถเห็นไดชัดวาดาบสายลมสีทองยิงลงมาบนมานพลัง
โปรงใส ทหารและนางกํานัลประจําปราสาทเลือดมังกรเริ่มหลั่งเหงื่อ
นักสูระดับเทพขึ้นชื่อในเรื่อทําลายสวรรคและโลก นี่ไมไดเปนเพียง
ตํานานเทานั้น
 “ฮาฮา, ลอรดแอดกินสเปนเทพชั้นสูงที่นานับถือคนหนึ่ง เปนไปได
หรือวาเจาถึงกับคิดฆาคนธรรมดาเหลานี้จะเปนการรักษาหนาให
ลอรดแอดกินสได?” เสียงของทารอสดังลั่น สั่นสะทานพื้นที่โดยรอบ
หลายสิบตารางกิโลเมตร

ดาบสายลมนับไมถวนชะงักทันที

ฮันบริทหนาซีดถอยมาอยูขางตัวบารนาส เขาตองเรียกพลังของเขา
อยูนาน แตทารอสกลับใชเวลาเพียงนอยนิดสรางมานพลังกึ่งโปรงใส
ตานทานเขาได พลังของเขาดอยกวาทารอสอยางเห็นไดชัด

บารนาสจองดูทารอส “ทารอส? พลังของเจาไมเลว ขาจะใหโอกาส

เจา เจาสามารถจากไปตอนนี้ได และขาจะไวชีวิตเจา”

ทารอสและไดลินตกใจทั้งคู

“คนแกผมหงอกนี่บาไปแลวหรือ?” ทารอสโกรธจนหัวเราะ
บารนาสหัวเราะอยางใจเย็น จากนั้นพลิกมือดึงหอกโบราณออกมา
หอกนี้มีสีบรอนซและสลักอักษรรูนสีแดงไวดานบน แตหอกที่อยูใน
มือของบารนาสนี้ ดูเหมือนจะเปลี่ยนใหชายชราผมสีเงินที่กําลังยิ้ม
กลายเปนมีพลังเทพไรผตู อตานได
พลัง!
“ครืนนน…” ลําพังแคหอกนั้นเปลงรัศมีเปนระลอกครอบคลุมพื้นที่

“สมบัติเทพชั้นสูง” หนาของทารอสและไดลินเปลี่ยนไปทั้งคู

“ในเมื่อพวกเจาไมต้งั ใจยอมรับความปรารถนาดีของขา อยางนั้น…”

บารนาสมองทารอสอยางใจเย็น “จงรับความตายไปซะ” ทันใดนั้น
บารนาสเคลื่อนไหวทันที รางของเขากลายเปนรางเลือนรางพุงแหวก
อากาศทันที หอกโบราณในมือแทงใสทารอสโดยตรง

มิติพื้นที่ดูเหมือนถูกแชแข็งเหลือแตเพียงหอกเทานั้น!

พลังที่เฉียบขาด!

หนาของทารอสเปลี่ยนไปมาก เขากัดฟนแยกรางออกเปนสอง ทา
รอสชุดเขียวกับทารอสชุดดําปองกันการโจมตีนี้พรอมกัน แสเขียวที่
รายกาจรวบรัดหอกเหมือนกับอสรพิษ ขณะที่ดาบยาวบางสีดําเยือก
เย็นแฝงดวยรังสีทําลายลางฟนใสหอก
“บึ้ม!”

รางของบารนาสสั่นสะทานเล็กนอย แตทารอสชุดเขียวและทารอส
ชุดดํารวงลงพื้น
แรงปะทะที่นากลัวสรางระลอกพลังระเบิดกวาดออกไปทุกทิศทาง
ลินลี่ย เทพสงคราม มหาพรต บีบีและซีซาร พวกระดับเทียมเทพรูสึก
ไดชัดถึงพลังทําลายลางจากระลอกคลื่นนี้ซึ่งกดรางพวกเขาไวกับพื้น
หนาของลินลี่ยเปลี่ยนไปอยางมาก “แยแลว!” ถาระลอกพลังนี้
กวาดใสปราสาทเลือดมังกร จะตองพังทลายกลายเปนซากหักพังและ
อีกหลายจะตองตายแนนอน

“ฮึ่ม!” ดวยการพลิกมือ ไดลินผลักฝามือทั้งสองออกสงพลังทําลาย

ลางออกไปเพื่อสลายพลังที่กําลังกวาดเขามา

“วืดดด” รางทั้งสองของทารอสบินขึ้นไปในอากาศอีกครั้งและยืน
เคียงไหลกับไดลิน

ทารอสรางดําสนทนาทางใจ “ไดลินเฒาผูนี้ทรงพลังมาก เฉพาะพลัง

ของเขาเพียงอยางเดียวก็เทากับขา แตเขามีสมบัติเทพระดับสูงอยู
ดวย ไมใชแคเขาเทานั้น แตเขายังมีเทพแทสามคนยูดานหลังของเขา
อีกเชนกัน ครั้งนี้เราคงตึงมือแน”
หนาของไดลินบึ้งและพูดทํานองเดียวกัน “เราทุกคนไดแตทมุ เทกําลัง
ทั้งหมด”

ลินลี่ยและคนอื่นที่อยูบนพื้น วอรตัน เดเลียและคนอื่นๆ วิ่งเขามา

ทันที วอรตันกลาวอยางกังวล “พี่ใหญ, สถานการณดูเหมือนจะนา
กลัว”
ลินลี่ยรสู ึกกังวลเชนกัน ทั้งหมดที่เขาทําไดก็แคพูดเบาๆ “อยาหวง!
ลอรดทารอสและคนอื่นๆ นาจะยังมีวิธีการบางอยาง” บีบีที่อยูขางลิ
นลี่ยไมสามารถทําอะไรได ที่สําคัญบีบีเปนเทียมเทพมาหมาดๆ ไมมี
อะไรที่เขาทําไดในการสูรบครั้งนี้

“ลินลี่ย ตอนนี้รีบนําทุกคนหนีไปเร็ว” เสียงของทารอสดังขึ้นในใจลิน

ลี่ย

ลินลี่ยใจสั่นสะทาน

“ครั้งนี้ศัตรูแข็งแกรงทรงพลังมากเหลือเกิน” ทารอสไมรสู ึกมั่นใจแต

อยางใด

“พี่ใหญ, สถานการณไมดีแลว” บีบีกังวลเชนกัน

“วันนี้!” เสียงดังกึกกองมาจากดานบน ขณะที่บารนาสจองมอง

คนในปราสาทเลือดมังกร “จะไมมีใครหลบหนีไปได เตรียมตัวรับ
การลงทัณฑจากหอกแหงคอรเตสใหดี” เงาหอกนับไมถวนปรากฏขึ้น
ในอากาศ บารนาสควงหอกในมือจองมองคนขางลางในปราสาท
เลือดมังกรราวกับเทพอสูรไรตอตาน

“ครืนนนน!” เงาหอกนับไมถวนถลมลงมาเหมือนสายฝน
บารนาสแยกรางออกเปนสอง ขณะที่โอจวิน เกเทนบีและฮันบริทมี
เพียงรางเดียว รางทั้งหาพุงลงมาจากอากาศดวยความเร็วสูง โอจวิน
หัวเราะลั่นคํารามอยางปาเถื่อน “พวกเจาทุกคนตองตาย!!!”

ทุกคนในปราสาทเลือดมังกรรูสึกสิ้นหวัง

“หนีไป!” หนาของลินลี่ยดุราย เขาตะโกนดวยสัมผัสเทพเตือนทุก

คน!

ทันใดนั้นเทพสงคราม มหาพรต ลินลี่ย เดเลีย บีบี…ทุกคนเริ่มหนีไปใน

ทุกทาง พวกเขาทุกคนตองการหนีออกไปจากสนามรบในเวลาสั้นๆ
เทาที่เปนไปได มีแตทําอยางนั้นอาจจะทําใหพวกเขาบางคนรอดชีวิต
อยูไดชั่วขณะ

“ฮาฮา..ทําไมพวกเจาตองหนีกันหมดดวยเลา? ไมตองรีบ!” เสียง

หัวเราะดังจนไดยิน

ทันใดนั้นรางเลือนรางสี่เงารางพุงออกมาจากปราสาทเลือดมังกรอยู
ในกลางอากาศ ไดลินกับทารอสที่ตกใจอยูอยูถึงกับดีใจ และพวกเขา
เริ่มไปอยูขางรวมกับรางทั้งสี่

ฝายบารนาสมีรางแยกบารนาสสองราง เกเทนบี โอจวินและฮันบริท

ทั้งสามคนนี้มีเพียงรางเดียว
ฝายปราสาทเลือดมังกรมีรางเงาสี่รางที่เพิ่งปรากฏมาสมทบ ทารอส
ไดลิน

รางทั้งหกโจมตีใสรางทั้งหา โดยสามรางโจมตีใสรางแยกของบารนาส
สองราง… การสูรบเริ่มขึ้นอยางฉับพลันแลวจบลงอยางฉับพลัน ลินลี่
ยและคนอื่นๆ ที่จะหนีดวยความสิ้นหวัง ตอนนี้เงยหนามองดูทองฟา
ดวยความสับสน.. เพียงเทานั้นการตอสูก็จบลงแลว

บารนาส เกเทนบี ฮันบริทและโอจวิน ทั้งสี่คนเต็มไปดวยเลือด

“สมบัติเทพระดับสูง, ทั้งสี่คนมีสมบัติเทพระดับสูงทุกคน!” หนาของ

บารนาสซีดขาว แตตาของเขาเต็มไปดวยความอัศจรรยขณะที่เขาจอง
มองรางทั้งสี่ที่โผลออกมาอยางไมมีปมีขลุย ดูจากลักษณะของพวก
เขา รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สี่เปนของคนแตกตางกันสองคน บรรดาทั้งสี่
นั้น สองรางสวมชุดมวง ขณะที่อีกสองรางสวมชุดทอง ลักษณะหนา
ของพวกเขาคลายกัน

เพียงแคน้นั เปนการสูหกตอหา รางมวงทองทั้งสองผสานกันโจมตีใส

รางแยกของบารนาสจัดการทําลายและยึดประกายเทพแทไวได

“บารนาส, วันนี้เราจะทําลายรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเจาไปรางหนึ่ง
กอน เจาไสหัวไปไดแลว” หนึ่งในรางชุดมวงพลิกเก็บประกาย
ศักดิ์สิทธิ์ในมือขณะที่หัวเราะอยางใจเย็น
“นี่..ไม…” โอจวินเห็นเหตุนี้ ถึงกับตะลึงสิ้นเชิง
ขณะนั้นชัยชนะจะอยูในกํามือของเขาอยูแลว ทารอสไมใชคตู อสู
สําหรับบารนาส แตใครจะคิดกันเลาวาการสูรบจะเปลี่ยนแปลงไปฉับ
พลัน รางแยกศักดิ์สิทธิ์สี่รางนี้ปรากฏออกมาอยางไมมีปมีขลุยพรอม
กับใชอาวุธเทพระดับสูงทั้งหมด

“ปราสาทเลือดมังกรเปนสถานที่อยูในความคุมครองของลอรดเบรุต
ไปบอกแอดกินสวาทางที่ดีอยาปลอยใหคนของเขามาเพนพานที่นี่อีก
ตอไป มิฉะนั้นครั้งตอไป จะไมเพียงแตลงโทษทําลายแครางแยก
ศักดิ์สิทธิ์ของเจาเทานั้น” บุรุษหนุมชุดมวงหัวเราะขณะที่พูดอยาง
ใจเย็น

โอจวิน ฮันบริทและเกเทนบีมองบารนาสทันที

หนาของบารนาสซีดขาว เมื่อจองมองรางทั้งสี่ที่กําลังกวัดแกวงควง
อาวุธเทพชั้นสูง หัวใจเขายิ่งหนาวสะทาน จากนั้นเขาพูดเสียงพึมพํา
เบาๆ “กลับกันไดแลว” โอจวินแมวาจะไมยินดี แตก็ทําไดแตเพียง
จองมองรางเด็กหนุมทั้งสี่กอนจะติดตามบารนาสและแยกออกมา
“พวกเขาก็แคเอาประกายเทพมาใหเรา” รางทั้งสี่หันกับมา

ทารอส ไดลิน ลินลี่ย เทพสงครามและคนอื่นๆ มาตอนรับพวกเขาทุก

คน
พวกเขาสามารถบอกไดทันทีวารางทั้งสี่น้นั เปนรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของ
คนสองคน เพราะสองในสี่น้นั มีลักษณะเหมือนกัน

“บีบี, เจาตัดสินใจจัดการกับประกายเทพนี้เอาเอง” บุรุษหนุมชุด

มวงโยนประกายเทพแทในมือใหบีบี บีบีรับเอาไว ขณะเดียวกันจอง
มองรางทั้งสี่อยางตกใจ

เขาสามารถรูสึกไดถึงกลิ่นอายของพวกเขา มันคุนเคยมาก บีบีจอง

มองปากอาคาง “พวกเจาคือฮารทกะฮารวี่ยเหรอ?”

“โปะเชะ!”

ทั้งสี่รางผสานกันเปนบุรุษหนุมสองคน ขณะเดียวกัน รางในชุดมวง

ทองบินเขามาหาพวกเขา

“แต..พวกเจา..พวกเจา…?” บีบีตะกุกตะกักไมสามารถพูดออกมาได

“รางเหลานั้นเปนรางดั้งเดิมของเรา รางดั้งเดิมของเรายังเปนระดับ
เซียนอยู เด็กหนุมชุดมวงชื่อวาฮารทกลาว “ทานพอหวงเจา ดังนั้น
ทานจึงอนุญาตใหเราอยูที่นี่”

ลินลี่ย เทพสงคราม มหาพรตและคนอื่นๆ ทุกคนรูสึกวาจิตใจปนปวน

อะไรกัน?
จาวมุสิกทองมวงความจริงเปนระดับเทพแทแลว
ตอนที่ 22 ขมขูคุกคาม

ขณะที่บารนาสและพวกถอยกลับเมฆแยกสลายเปดชองใหดวง
อาทิตยสาดแสงลงมาที่ปราสาทเลือดมังกรอีกครั้ง

กลุมคนที่อยูในปราสาทเลือดมังกรทุกคนตางจองมองเด็กหนุมสอง
คนนี้อยางเหลือเชื่อ ตอนนั้นบารนาสเพิ่งจะไลตอนทารอสลงไปอยู
บนพื้นและตองการฆาทุกคน แตรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขากลับถูกเด็ก
หนุมสองคนนี้ทําลายแทน สิ่งที่นาประหลาดที่สุดก็คือ…

เด็กหนุมทั้งสองที่อยูตอหนาพวกเขาก็คือจาวมุสิกมวงทองทั้งคู!

“ฮารท, ฮารวี่ย?” ลินลี่ยพูดอยางคอนขางจะลังเล

“ฮาฮา..” เสียงหัวเราะดังลั่นสามารถไดยินได เปนเสียงหัวเราะของ

ทารอสขณะกําลังเดินเขามาหา “ขาไมเคยเขาใจเลยวาลูกชายของ
ลอรดเบรุตที่อายุก็ไมไดนอยกวาขาและอยูมาเปนลานปจะทรงพลัง
มากมายขนาดไหน เปนไปไดยังไงที่เปนระดับเซียนอยูไดตลอดเวลา
ขามักจะสงสัยวาพวกเจาสามพี่นองตองซอนพลังที่แทจริงไวแน ตอน
นี้ดูเหมือนวาเปนที่แนนอนแลว!

ฮารทกับฮารวี่ยสองพี่นองหัวเราะ
ลินลี่ยเมื่อไดยินเชนนี้ก็เขาใจทันที ในอดีต เขาไมรวู าฮารกับฮารวี่ยมี
ชีวิตอยูมานานเทาใดแลว

ตอนนี้เที่ฟงดู พวกเขามีชีวิตอยูมานานเปนลานป ดวยการใชชีวิตที่

ยาวนานแบบนั้นและบิดาของเขาคือลอรดเบรุตเทพชั้นสูงและเปนทูต
มหาเทพ.. ถาแฮรี่, ฮารทและฮารวี่ยยังคงเปนเซียนอยูจริงๆ นั่นคง
เปนเรื่องประหลาด

“ขารูสึกอิจฉาจริงๆ” ไดลินถอนหายใจ “ฮารท, รางแยกศักดิ์สิทธิ์

ของเจาสองพี่นองถือสมบัติเทพชั้นสูงดวยหรือ?

“ถูกตอง” ฮารทที่อยูในชุดมวงพยักหนา

“ทานพอของเราใหสมบัติเหลานี้กับเราไวเมื่อเรากลายเปนเทพตอน
แรก” ฮารวี่ยในชุดทองพูดขึ้น

ทารอส ไดลิน เทพสงคราม ซีซารและคนอื่นๆ ถอนหายใจและคิดใน

เรื่องเดียวกัน ไมมีทางจะเทียบไดกับพวกเขา

สําหรับพวกเขา การไดรับสมบัติเทพชั้นสูงเปนเรื่องเหมือนฝน

แตฮารทกับฮารวี่ยไมเพียงแตไดรับสมบัติเทพชั้นสูงเทานั้น พวกเขามี
สมบัติเทพชั้นสูงใหกับรางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองดวย
“ออยจับขโมย!” ลินลี่ยนึกถึงคําพูดนี้ทันที

เนื่องจากลินลี่ยเห็นดังนั้น ลอรดเบรุตคงใชอํานาจของเขาเพื่อสราง
สมบัติเทพชั้นสูงใหลูกๆ เขา นั่นสมเหตุผลแลว, ลอรดเบรุตเปนผู
จัดการสุสานเทพเจา คงไมใชเรื่องยากในการจัดหาสมบัติเทพชั้นสูง
ใหลูกๆ เขาแทน

“มินาเลา, กระบี่เลือดมวงของขาถึงถูกเอาไปใชชวงปดผนึกวงเวท
“ลินลี่ยเขาใจตอนนี้แลว

สําหรับลอรดเบรุต อาวุธเทพชั้นสูงไมใชเรื่องใหญ

มินาเลา ในวันแตงงานของเขา เบรุตจึงใหประกายศักดิ์สิทธิ์เปนของ

ขวัญเขา

เดเลียหัวเราะ “ทุกทาน, อยาเอาแตยืนเฉยอยูตรงนั้นเลย เมื่อฮาร

ทกับฮารวี่ยมารวมกําลังดวย พวกเขาจึงไดขมขูศัตรูจนหวาดกลัวหนี
ไป เทาที่ขาเห็น จากวันนี้ไป ปราสาทเลือดมังกรคงจะอยูอยางสงบ
ไปสักระยะหนึ่ง นี่คือเรื่องที่ยอดเยี่ยม เราคงตองฉลองกันแลว!”

พอบานแอชลี่ยหัวเราะเบาๆ “ขาจะสั่งใหเตรียมงานจัดเลี้ยงทันที!”
ทุกคนในปราสาทเลือดมังกรอยูในสภาพอารมณที่ดี ทุกคนเขาใจวา
เพื่อจะปกปองบีบี ลอรดเบรุตจะไมยอมปลอยใหอะไรก็ตามคุกคาม
ปราสาทเลือดมังกร ครั้งนี้แคฮารทกับฮารวี่ยเทานั้นที่เคลื่อนไหว…

กองกําลังของศัตรูถูกขมขูคุกคาม!

ไมมีขอสงสัยในเรื่องนี้แมแตนอย

ฝายบารนาสมาอยางอาจหาญ กระจายรัศมีครอบคลุมทุกที่ขณะที่
พวกเขาโจมตีปราสาทเลือดมังกร ไดดึงดูดยอดฝมือตามรายทาง
ยอดฝมือเหลานั้นใชสัมผัสเทพของตนเรียกสหายของพวกเขา เพื่อที่
วาเมื่อสงครามเกิดขึ้น จะไดมีเทพและเซียนที่ซอนตัวอยูหางออกไป
จากปราสาทเลือดมังกรจะไดเห็นการสูรบ

เปนธรรมดาที่ยอดฝมือเหลานี้ไดเห็นเหตุการณที่เกิดขึ้นระหวางสูรบนี้

ลักษณะที่ฮันบริทใชโจมตีทําใหโลกเปลี่ยนสีเองทําใหโลกเปลี่ยนสีสัน
ไป ทําใหยอดฝมือหลายคนกลั้นหายใจดวยความตกใจ
ทารอสใชพลังปองกันการโจมตีจากฮันบริททําใหพวกเขาถึงกับบอก
ตัวเองวาพลังของเทพแทผนู ี้นากลัวอยางแทจริง

โดยเฉพาะอยางยิ่งเมื่อบารนาสโจมตี ยอดฝมือทุกคนถึงกับตกตะลึง
แมแตเทพแทท้งั สองที่ซอนอยูใกลๆ ก็ยังตกใจทึ่งอยางหนัก ใจของ
พวกเขาสั่นสะทานกับพลังของสมบัติเทพชั้นสูงในมือของบารนาส
เพียงแต…ใครจะคาดคิดกันเลาวาฮารทกับฮารวี่ยจะลงมือโจมตีทันที?
ยอดฝมือทุกคนรูสึกหงุดหงิด

ในพริบตาเดียวฝายของบารนาสบาดเจ็บสาหัส ขณะที่บารนาสสูญ
เสียรางแยกศักดิ์สิทธิ!์

พลังของฮารทกับฮารวี่ยทําใหทุกคนในที่น้นั ประหลาดใจ

โดยเฉพาะอยางยิ่ง คําพูดที่พวกเขากลาว “ปราสาทเลือดมังกรเปน

สถานที่อยูภายใตการคุมครองของลอรดเบรุต ไปบอกแอดกินสเลย
วาเขาอยาไดปลอยคนของเขามาเพนพานที่นี่อีกในอนาคต มิฉะนั้น
ครั้งตอไป จะไมใชลงโทษแคเพียงทําลายหนึ่งในรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของ
เจาเทานั้น”

ขณะนั้น เด็กหนุมชุดมวงนามวาฮารทกระจายเสียงดังออกไปในระยะ
ไกล

ยอดฝมือเหลานั้นเขาใจไดทันทีวาปราสาทเลือดมังกรตอนนี้อยูภายใต
การปกปองของลอรดเบรุต และลอรดเบรุตจะไมสนใจวาแอดกินส
เปนเทพชั้นสูงที่ทรงพลังเพียงไหนก็ตาม แลวอยางนั้นจะใหระดับเทียม
เทพ และระดับเทพแทเหลานั้นกลาลวงเกินปราสาทเลือดมังกรไดยัง
ไง?
ยอดฝมือเหลานี้ชวยกันแพรกระจายขาวออกไปกวางไกล
ยอดฝมือหลายคนซอนตัวอยูในทวีปยูลานไดรับรูอยางรวดเร็ววา
ปราสาทเลือดมังกรไมใชที่ๆ มีแตเพียงเทพทั้งหลายปกปอง แตยังอยู
ในความคุมครองของลอรดเบรุต ไมตองสงสัยกันแลว.. ไมมีใครใน
ระดับตํ่ากวาเทพชั้นสูงกลาลวงเกินทาทายลอดรดเบรุต!

ชื่อเสียงของปราสาทเลือดมังกร รวมทั้งขอมูลเกี่ยวกับลินลี่ยเจาของ
สถานที่น้นั กลายเปนที่รจู ักกันโดยทั่วไปในหมูยอดฝมืออยางรวดเร็ว

วังหลวง จักรวรรดิโอเบรียน

ลมหนาวพัดแรงผานชุดยาวที่โบกสะบัดของบารนาสและคนอื่นๆ

บารนาส เกเทนบี โอจวินและฮันบริท ทั้งหมดยืนเขาแถวดวยกัน

ทําความเคารพแอดกินส หนาของแอดกินสบึ้ง ตอนนี้ที่มือขวาของ
เขาถือแกวเหลาองุนแดง เขากวาดสายตาราวกับมีดมองดูบริวารทั้ง
สี่
“บารนาส, รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเจาถูกทําลายหรือ?” แอดกินส
สามารถบอกไดทันทีวาบารนาสบาดเจ็บสาหัส

“ถูกแลว” บารนาสพยักหนาเบาๆ
“บัดซบ!” แอดกินสสงเสียดุราย ขวางแกวเหลาลงกับพื้น “เพลง”
แกวเหลาแตกกระจาย เสียงแกวแตกดูเหมือนมีผลกระทบตอจิตใจ
บารนาส โอจวินและคนอื่น แอดกินสที่หนาตาหลอตอนนี้ดูดุราย
เหมือนเสือดํา

“มากับขา!”

หนาของแอดกินสดุดันและโหดเหี้ยม “เราจะตรงไปยังปราสาทเลือด
มังกร เราจะทําลายพวกมันใหหมด!!!”

บารนาส โอจวิน เกเทนบีและฮันบริทตกใจอยางหนัก มีแตโอจวินที่มี

แววดีใจอยูในสายตา ถาแอดกินสลงมือโจมตีดวยตนเอง อยางนั้น
เขาคงมีโอกาสลางแคนใหลูกชาย

“ลอรดแอดกินส!” บารนาสรีบกลาว “ลอรดแอดกินส ทานจะทํา

อยางนั้นไมได!”

แอดกินสหันมาจองเขาดวยความโกรธ และพูดอยางฉุนเฉียว “ปูบาร

นาส, รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของทานถูกทําลาย นั่นหมายความวาทาน
เสียไปหนึ่งชีวิต เราจะไมชําระแคนนี้ไดยังไง?”

ฮันบริทและโอจวินที่อยูใกลตะลึง

ปูบารนาส?
อยางไรก็ตามเกเทนบีที่อยูใกลๆ ไมแปลกใจแมแตนอย เขาติดตาม
ลอรดแอดกินสมาเปนเวลานาน เขารูสัมพันธระหวางบารนาสกับแอ
ดกินส

กอนที่แอดกินสกับบารนาสจะถึงระดับเทพ ความสัมพันธระหวางทั้ง
สองคนก็คือนายนอยกับพอบาน

บารนาสมักจะตามดูแลแอดกินสเสมอ ความจริงพูดกันตามตรงบาร
นาสเขาถึงระดับเทพกอน และหลังจากนั้นเขาจึงตามดูแลแอดกินส
แอดกินสคอนขางจะมีอารมณรอน แมวาเขาจะมีพรสวรรคในการ
ฝกฝนมาก เพราะเขาเองจึงเปนตนเหตุใหผดู ูแลประตูทางพิภพโกรธ

พิภพยูลานในยุคของเขา บารนาสกับแอดกินสท้งั สองคนถูกจองจําใน

พิภพเกบาโดส

ในพิภพจองจําเกบาโดส บารนาสจะคอยดูแลแอดกินสตลอดเวลา ใน
ที่สุดพลังของแอดกินสก็เหนือลํ้ากวาบารนาสและเขาเขาถึงระดับเทพ
ชั้นสูง
อยางไรก็ตาม ในใจของเขา บารนาสเปนคนที่สนิทที่สุด เชื่อใจที่สุด
เทาที่แอดกินสรจู ัก

บารนาสมีทาทีขมขื่นใจอยูในสีหนา “แอดกินส, อยาเพิ่งหัวเสียเลย!”

หัวเสีย? ถาใครอื่นพูดคํานี้กับแอดกินส แอดกินสจะฆาเขาทันที แต
คนที่พูดคํานี้คือบารนาส

“ลอรดแอดกินส ทานอยาปลอยใหขาตองพบจุดจบเลย รางแยก

ศักดิ์สิทธิ์ของขาถูกทําลายจริง แตมันถูกทําลายดวยพลังของเบรุต
ปราสาทเลือดมังกรอยูในความคุมครองของเบรุต ถาเราไปที่นั่นอีก
ก็หมายความวาเราจะเปนศัตรูกับเบรุตอยางเปดเผย”

“ฮึ่ม.. เด็กหนุมที่ฝกมาเพียงไมกี่ลานป!” ตาของแอดกินสเปลง

ประกายเย็นชา “แลวไงเลา ถาเขาจะเปนทูตของมหาเทพ? ขาไมเชื่อ
วาขาฆาเขาไมได!”

แอดกินสนับไดวาเปนอัจฉริยะ แมแตในพิภพเกบาโดส ที่ซึ่งยอดฝมือ

ธรรมดามีทั่วไปดาษดื่น มีอยูกลุมเดียวที่ทําใหเขายอมรับก็คือ หา
ราชันย สําหรับเบรุต ก็แคมีความจริงที่วาเบรุตฝกฝนมาไมกี่ลานป
เทานั้น แอดกินสรสู ึกดูถูกเหยียดหยามเขา

เพียงแตสถานะของเบรุตก็คือทูตของมหาเทพ ทําใหแอดกินสลังเล
เล็กนอย

บารนาสกระตุนเตือนเขาอยางจริงจัง “ลอรดแอดกินส ทานรูไหมวา

รางทั้งสี่น้นั ใชอาวุธอะไร?”
“อาวุธอะไร?” แอดกินสหัวเราะเยือกเย็น
“ทั้งหมดนั้นใชอาวุธเทพระดับสูง!” บารนาสพูดเครงขรึม

แอดกินสอดสะดุงไมได สมบัติเทพระดับสูง นั่นคือสิ่งที่เทพระดับสูง

สรางขึ้นหลังจากฝกฝนใชสิ่งนั้นมานานนับปไมถวน พูดโดยทั่วไป
ยอดฝมือผูเขาถึงชั้นเทพระดับสูงไมนานจะไมมีอาวุธเทพระดับสูง

แมวาแอดกินสเองจะทรงพลังมาก แมวาจะผานมานานหลายป เขา

ก็มีอาวุธเทพชั้นสูงเพียงไมกี่ชิ้น ใหบารนาสชิ้นหนึ่ง เขาเก็บไวใชเอง
สองชิ้น

แตคนทั้งสี่นี้ใชอาวุธเทพชั้นสูงกันทั้งหมด

“ฮึ่ม.. ไมมีอะไรมากไปกวาของขวัญจากมหาเทพ” แอดกินแคนเสียง

บารนาสฝนใจกระตุนเตือน “ลอรดแอดกินส นั่นไมใชตัวเบรุตเอง

แคบริวารของเขา สี่รางนั้นความจริงคือคนสองคน แตละคนมีสอง
รางแยกศักดิ์สิทธิ์ แมแตคนทั้งสองก็มีสมบัติเทพชั้นสูงคนละสองชิ้น
ลอรดแอดกินส ทานคิดดู แลวตัวเบรุตจะเปนยังไง?”

ตอนนี้ในใจของแอดกินสเริ่มลังเลแลว

“ทั้งหมดที่เขาทําก็คืออาศัยมหาเทพหนุนหลังเขา” ใจของแอดกินส
เต็มไปดวยความโกรธที่ไมอาจดับลงได
สิ่งที่นากลัวก็คือ

เบรุตอาจจะครอบครองสมบัติเทพชั้นสูงที่มีคาหลายชิ้น บางทีก็เปน
สมบัติที่ปกปองวิญญาณของเทพระดับสูงก็ได หรือ ถาเบรุตครอบ
ครองสมบัติมหาเทพ… แมแตเทพชั้นสูงธรรมดาผูครอบครองสมบัติ
มหาเทพที่แทจริงคงจะตองมีพลังที่นากลัวเมื่อใชออกมา

“ในเมื่อลอรดเบรุตกลาลงมืออยางนั้น เห็นไดชัดวาเขามั่นใจในตัว
เองมาก” บารนาสมองดูเขา “ลอรดแอดกินส, ขาเพียงสูญเสียราง
แยกศักดิ์สิทธิ์ไปเพียงรางเดียว ที่สําคัญคือขายังไมตาย ลอรดแอ
ดกินส สิ่งที่สําคัญจริงๆ ก็คือทานตองสามารถไดรับสมบัติภายใน
สุสานเทพเจาตางหาก นั่นคือสิ่งที่สําคัญ ตอนนี้ดีที่สุดก็คือ อยาเปน
ศัตรูกับเบรุต”

แอดกินสเงียบไปชั่วขณะ

“ก็ได.. ขาจะอดทนอีกสักพันป” แอดกินสกัดฟน “หลังจากขาไดรับ

สิ่งที่ตองการจากสุสานเทพเจาแลว…. ถึงเวลานั้น ขาจะทําใหเบรุต
เสียใจที่บังอาจทําหยิ่งผยองกับขาในวันนี้!”

บารนาสถอนหายใจโลงอก
เขารูวาแอดกินสหยิ่งเกินไป และมีความอดทนนอย อยางไรก็ตามแอ
ดกินสยังคงฟงคําแนะนําของบารนาส
ดังนั้นแอดกินสจึงไมไปปราสาทเลือดมังกรเพื่อแกแคน เขายังคง
เงียบอยู ความเงียบของแอดกินสทําใหยอดฝมือหลายคนที่ออกจาก
เกบาโดสมาพิภพยูลานเชื่อวา…

แอดกินสกลัวเบรุต!

ไพรทมิฬ ปราสาทโลหะ

“แอดกินสผนู ี้ยังคงขมกลั้นตัวเองได” เบรุตเอนกายดื่มนํ้าชาอยาง

สบายอารมณ หนาของเขามีรอยยิ้ม “ดูเหมือนพิภพยูลานคงจะเงียบ
สงบไปสักระยะหนึ่ง เพียงแต..ฮ็อดเดิลที่อยูทางเหนือ คงไมเปลี่ยว
เหงาแน”

เบรุตหันหนาไปมองทางทิศเหนือ

สายตาของเขาดูเหมือนจะทะลุผานมานหมอกความเปนจริง เมื่อเห็นผู
ดูแลทางเขาพิภพ ฮ็อดเดิลในดินแดนขั้วโลก
“พวกยอดฝมือนั่นทุกคนคิดวาสุสานเทพเจาคือหองสมบัติที่พวกเขา
จะมาเอาประกายเทพชั้นสูง สมบัติเทพชั้นสูงและแมแตสมบัติ
มหาเทพไดตามชอบใจอยางนั้นหรือ?… ฮาฮานาเสียดาย ผูพิทักษ
สุสานเทพเจาก็คือขาเอง!”
เบรุตตาเปนประกายเหมือนกับจิ้งจอก แตดวงตาของเขามีแววมุงหวัง
ที่สําคัญการอยูในทวีปยูลานมานานมากทําใหเบรุตรูสึกเบื่อ

มีเรื่องบันเทิงเขามาเปนครั้งคราวบาง ก็ดีเหมือนกัน
ตอนที่ 23 ซาดิสต

ดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลก พิภพยูลาน ลึกลงไปในภูเขานํ้าแข็งที่สูงทะลุ

เสียดเมฆ นี่คือที่อยูของผูดูแลทางเขาพิภพ ฮ็อดเดิล

ยอดเขานํ้าแข็งนี้มีรูปวงเวทดาวหกเหลี่ยมสิบเอ็ดรูปลอมรอบ

เนื่องจากเบรุตที่อยูในไพรทมิฬมองมาทางนี้ ฮ็อดเดิลกําลังนั่งอยูที่
หนาวงเวทวงหนึ่ง วงเวทที่ซับซอนกําลังเรืองแสงยิงรัศมีขึ้นไปใน
ทองฟา ทําใหใจกลางวงมองดูเลือนรางเหมือนฝน

หนาของฮ็อดเดิลมีแววตื่นเตนดีใจเชนกัน

“จงมา” ตาของฮ็อดเดิลเปนประกาย จากภายในใจกลางวงเวทมี

กลุมรางมนุษยปรากฏใหเห็น และแสงของวงเวทเริ่มจางลงชาๆ
ปรากฏรางของของคนไมกี่สิบคนภายในวงเวท รัศมีของคน 20-30
คนที่ปลอยออกมานี้เพียงพอทําใหผคู นหัวใจสั่นไหว

ทั้งหมดนั้นเปนเทพ!
ผูนําสวมอยูในชุดดําฉูดฉาดตัดกับสีทองดูเหมือนสุภาพบุรุษกําลังไป
งานเลี้ยง ผูนํานั้นเปนคนแรกที่เห็นฮ็อดเดิล เขายิ้มใหทันที “ฮ็อด
เดิล! ไมเจอกันหลายพันปเลยนะ เจายังทํางานหนักเหมือนเดิม”
ฮ็อดเดิลคํานับดวยความเคารพ “ทานซาดิสต, ขารูสึกเปนเกียรติที่
สามารถทํางานในนามตระกูลได!”

ซาดิสตกอดอกและคอยลูบแหวนที่นิ้วซึ่งสองประกายสีแดงเบา เขา
หัวเราะอยางใจเย็นและกลาว “ฮ็อดเดิล เจาเพียงสรุปขอมูลสั้นๆ ให
กับตระกูล จงอธิบายสถานการณในทวีปยูลานใหชัด”

“ขอรับ” อยูตอหนาซาดิสตผนู ี้ ฮ็อดเดิลทําตัวเหมือนกับเปนคนใชที่

ซื่อสัตย

“ทานซาดิสต, เมื่อไมนานมานี้มีปญหาเกิดขึ้นในอุโมงคเชื่อมระหวาง
พิภพยูลานและพิภพจองจําทําใหยอดฝมือบางคนหนีออกมาได แมวา
ลอรดเบรุตจะไปผนึกอุโมงคได แตก็ยังมีเทพหลุดออกมาไดหลาย
ราย”

“นอกจากสวนนอยที่ออกไปพิภพชั้นสูงและพิภพศักดิ์สิทธิ์ สวนใหญ
ยังรั้งอยูในทวีปยูลาน ขาเกรงวาพวกเขามีแนวโนมตั้งใจจะเขาไปใน
สุสานเทพเจา!”

ซาดิสตพยักหนาเล็กนอย

“ฮ็อดเดิล, มียอดฝมือระดับเทพชั้นสูงบางไหม?” ซาดิสตถาม

“มีอยูคนหนึ่ง! เขาชื่อแอดกินส ลอรดแอดกินสอาศัยอยูใน
จักรวรรดิโอเบรียน ลอรดแอดกินสผนู ี้แสดงออกชัดเจนวาตองการเขา
สุสานเทพเจา” ฮ็อดเดิลกลาวดวยความเคารพ

“แอ็ดกินส?” ซาดิสตขมวดคิ้ว

เขาไมสนใจเกี่ยวกับยอดฝมืออื่น แตเนื่องจากแอ็ดกินสเปนเทพระดับ
สูง ซาดิสตตองระมัดระวังเขา แมวาซาดิสตจะเคยสูรบในพิภพนรก
ดินแดนจอมเทพมาหลายครั้งครา แตซาดิสตรวู าคนที่สามารถเอาตัว
รอดไดในพิภพจองและยังฝกจนถึงระดับเทพชั้นสูงได ก็หมายความ
วาแอดกินสไมใชคนที่สมาชิกที่ทรงพลังแข็งแกรงและสํานักตางๆ ใน
พิภพนรกซึ่งไดรับประกายเทพชั้นสูง แตไมมีประสบการณใชประกาย
เหลานั้น

บริวารคนหนึ่งของซาดิสตพูดขึ้นทันที “ลอรดซาดิสต ทานไมตอง

หวง แอดกินสผนู ้นั ไมใชคตู อกรของใตเทาเปนแน”

“หุบปากเจาซะ” ซาดิสตขมวดคิ้ว
บริวารผูน้นั ไมกลาสงเสียงตอทันที

ฮ็อดเดิลเรียนดวยความเคารพ “ทานซาดิสต เมื่อไมนานมานี้มีเทพ

แทสี่คนบริวารของแอดกินสไดนํากําลังไปที่ปราสาทเลือดมังกรแหง
จักรวรรดิบาลุคและมีการสูรบกันขึ้น”
“เหรอ?” ซาดิสตมองดูฮ็อดเดิลอยางสงสัย

เขาไมเขาใจทําไมฮ็อดเดิลถึงพูดเทพแท อยางไรก็ตามซาดิสตเขาใจ
วาฮ็อดเดิลไมไดยกเรื่องนี้ขึ้นพูดลอยๆ

“อยางไรก็ตาม กองกําลังของลอรดแอ็ดกินสพายแพอยางหนักและ
ถอนกําลังกลับ!” ฮ็อดเดิลหัวเราะ เขาสามารถบอกไดวาซาดิสตน้นั
สงสัย เขาจึงพูดตอ “ปราสาทเลือดมังกรก็มีเทพแทอยูดวยเชนกัน
และที่สําคัญยิ่งกวา เปนสถานที่อยูภายใตการคุมครองของลอรด
เบรุต!”

“ครั้งนี้ ฝายแอ็ดกินสพายแพเสียหายหนัก แตแอ็ดกินสคงไมกลาไป

กอความลําบากใหลอรดเบรุต” ฮ็อดเดิลกลาว

ซาดิสตพยักหนาเล็กนอย “แอดกินสผนู ี้นับไดวาฉลาด เนื่องจากเขา

ไมไปตอแยเบรุต เพียงแตตอนนี้นั่นทําใหหลายอยางยุงยากสําหรับ
เรา ถาแอดกินสมีความผยองในตัวเองจนตอแยโทสะเบรุต คงเปน
เรื่องยอดเยี่ยมถาเบรุตปรับเปลี่ยนทาทีตอเรา เพียงแตตอนนี้หลาย
อยางยุงยาก”

“ทานลุง! เบรุตมีความสามารถฆาแอดกินสไดหรือเปลา?” บุรุษ

หนุมดานหลังซาดิสตพูดขึ้น
ซาดิสตรวู าเบรุตแข็งแกรงทรงพลังเพียงไหน เขาหัวเราะอยางใจเย็น
และกลาว “พลังของเบรุตเหนือกวาที่เจาคาดคิดไวมาก เจารูไหมวา
เมื่อหมื่นปที่แลว ระหวางที่มีสงครามลางโลกของทวีปยูลาน แมแต
อสูรเลือดมวงผูปกครองแดนนรก และเทวทูตสิบสองปกจากพิภพแสง
ก็เขารวมศึกนั้นดวย ทั้งหมดนั้นถือไดวาเปนเทพชั้นสูงที่ทรงพลังที่สุด
ในแดนดิน”

“อสูรเลือดมวง?” บุรุษหนุมสูดหายใจลึกตกใจ

ในพิภพชั้นสูงอยางดินแดนนรก อสูรเลือดมวงกลายเปนตํานานไป
แลว ความจริงยอดฝมือในแดนนรกมากมายหลายคนจากแดนนรก
เชื่อวาอสูรเลือดมวงทรงพลังพอจะรับคําขนานนามวาเทพอสูร

เทพอสูร!

นี่คือคําขนามนามที่ไดรับความเคารพภายในดินแดนนรกเปนอยาง
มาก มีแตเทพชั้นสูงที่ทรงพลังที่สุดจึงจะคูควรไดรับชื่อนี้
“ผลลัพธของการสูรบครั้ง เทพชั้นสูงที่ทรงพลังทั้งหมดพลาดทา!
ไมมีแมแตคนเดียวที่รอดชีวิต มีเพียงคนเดียวที่รอดชีวิตจากบรรดา
คนเหลานั้นก็คือเบรุต!” ซาดิสตถอนหายใจอยางมีอารมณ “แมวา
ขาจะไมแนใจเกี่ยวกับรายละเอียดในการสูรบนั้น แตแคเฉพาะเรื่อง
นั้นเรื่องเดียว ก็หมายความวาเบรุตยังจะนากลัวยิ่งกวาอสูรเลือด
มวง! บอกขาที, เจาคิดวามีโอกาสใดบางที่คนทรงพลังอยางเขาจะไม
สามารถฆาแอดกินสผนู ี้ได?”
คําพูดของซาดิสตทําใหทุกคนที่อยูดานหลังของเขาตกตะลึง

พวกเขาทั้งหมดเปนเพียงชั้นเทียมเทพ ในสํานัก พวกเขาไมมี

คุณสมบัติไดเรียนรูความลับและความจริงที่เรนลับของจักรวาล

“จริงสิ, ฮ็อดเดิล พิภพยูลานนี้นาจะเปนหนึ่งในดินแดนที่สี่ตระกูล

อสูรศักดิ์สิทธิ์มีสาขาอยูที่นี่ใชไหม?” จูๆ ซาดิสตก็ถามขึ้น “มีพวก
ลูกหลานทายาทของตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ในดินแดนยูลานเหลือบาง
ไหม?”

“มีอยู แตวานอยมาก” ฮ็อดเดิลตอบ

ซาดิสตสีหนาเปลี่ยน

“หืม… อยางนั้นก็ยังมีเหลืออยู!” หนาของซาดิสตเปลี่ยนเปนดุราย

และหนาของเขาดูเหมือนเคลือบไวดวยชั้นนํ้าแข็งชั้นหนึ่ง “อยางไร
ก็ตาม มีมากเทาใดก็ตองฆาใหหมด! อยาใหเหลือรอดแมแตคน
เดียว!”

ฮ็อดเดิลสายศีรษะ “ทานซาดิสต ขาเพิ่งจะพูดเรื่องปราสาทเลือด

มังกร นี่คือฐานใหญของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ มีนักรบอมตะและ
นักรบเลือดมังกรอยูหลายคนรวมตัวกันอยูที่นี่ และโดยเฉพาะอยางยิ่ง
คนที่มีชื่อวาลินลี่ย เขามีสายสัมพันธที่ไมธรรมดากับลอรดเบรุต”
“ลินลี่ย?” ซาดิสตขมวดคิ้ว

“ลินลี่ยคือลูกหลานของตระกูลนักรบเลือดมังกร แตเขามีอสูรเวท
คูหู สิ่งที่สําคัญก็คือ อสูรเวทนั้นก็คือหนูกินเทพตามตํานาน
นอกจากลอรดเบรุตแลว เขาเปนเพียงหนูกินเทพเพียงตัวเดียวในดิน
แดนจักรวาลทั้งสิ้น! ลอรดเบรุตทั้งรักและหลงใหลหนูกินเทพตัวนั้น
ถาทานลงมือกับลินลี่ย ใตเทา, อยางนั้นทานก็เปนศัตรูกับเบรุตโดย
เปดเผย” ฮ็อดเดิลรีบกลาว “ใตเทาเราตองพิจารณาถึงภาพรวมที่นี่
กอน”

หนาของซาดิสตเย็นชาและบูดบึ้ง

ฮ็อดเดิลรูดีวาซาดิสตปรารถนาลึกๆ จะฆาลูกหลานของตระกูลสี่อสูร
ศักดิ์สิทธิ์

“ใตเทา, นี่ไมมีอะไรมากไปกวาสาขา ไมมีผลกระทบตอภาพใหญ ที่

สําคัญที่สุดอยูที่สุสานเทพเจาตางหาก” ฮ็อดเดิลรีบกลาว
แนนอนวาซาดิสตรวู านั่นเปนเรื่องจริง ซาดิสตรเู บื้องหลังและประวัติ
ของเบรุตมาบางเทานั้น ถาเขาสรางศัตรูอยางเบรุต… นั่นคือสิ่งที่เขา
ไมตองการทํา ซาดิสตระบายลมหายใจยาว “อยางนั้นตอนนี้ เราจะ
ไมลงมือกับคนเหลานั้น ลินลี่ยกลายเปนสหายกับหนูกินเทพ นับวา
โชคดีจริงๆ”
ซาดิสตมองฮ็อดเดิล จากนั้นกลาว “อีกนานเทาใดสุสานเทพเจาถึง
จะเปดในครั้งตอไป?”

“อีกพันปเต็ม” ฮ็อดเดิลตอบ

“ดี” ซาดิสตพยักหนา “ฮ็อดเดิล จงอยูที่นี่ คนอื่นๆ มากับขา”

ขณะที่เขากลาวซาดิสตเปลี่ยนเปนรางเลือนรางบินหางออกไปจาก
ภูเขานํ้าแข็ง ยอดฝมือดานหลังอีกหลายสิบบินตามซาดิสตไปติดๆ

ซาดิสตนํากลุมยอดฝมือออกจากทะเลเหนือและเขาสูทวีปยูลาน

แมวาซาดิสตจะนํากลุมยอดฝมือมายังทวีปยูลาน แตเขาไมไดสราง
ความยุงยากใดๆ ทวีปยูลานยังคงเงียบสงบเหมือนอยางที่เคยเปน
ในความสงบเงียบแบบนั้นเวลาไหลเอื่อยไปเหมือนสายนํ้า ผานไปป
แลวปเลา

ปราสาทเลือดมังกร
เปนเวลายี่สิบเต็มนับแตบารนาสและยอดฝมืออื่นโจมตี ในชวงยี่สิบป
ที่ผานมา รางหลักของลินลี่ยยังคงฝกชีพจรโลกอยางตอเนื่อง หลัง
จากใชเลาหกปเต็ม ในที่สุดลินลี่ยก็ผสานพลังคลื่นชีพจรโลกแปดชั้น
เปนสี่ช้นั ได
หลังจากผานไปอีกสิบสองป เขายังคงเปลี่ยนจากคลื่นสี่ช้นั ไปเปน
คลื่นสองชั้นได

แตหลังจากนั้นลินลี่ยก็ไมสามารถกาวหนาไดแมแตนอย ตองเขาใจไว
กอนวาเมื่อถึงระดับทุกอยางกลายเปนขั้นตอนเดียว ความรูแจงกอนๆ
ขอพิสูจนและการเห็นภาพซึ่งลินลี่ยเคยใชมาทั้งหมดกลับไมไดผล นี่
คืออุปสรรคสุดทาย

หรือจะกลาวอีกอยางหนึ่งก็คือสภาวะคอขวดนั่นเอง

จากการผสานคลื่นสองชั้นใหเปนคลื่นชั้นเดียว ผูฝกสามารถบรรลุได
ในทันทีหรืออาจตองใชเวลาเปนพันป หรือหมื่นปโดยไมมีกระบวนการ
อะไร ลินลี่ยมั่นใจในตนเองมาก และเขาไมเรง แตเขากลับผอนคลาย
และเริ่มใชเวลากับเดเลียภรรยาของเขามากขึ้น

นอกจากความกาวหนาในวิชาชีพจรโลก ลําดับความกาวหนาใน
สัจธรรมแหงความเร็วก็นับไดวามีความกาวหนาดวย
อยางไรก็ตามสิ่งที่ทําใหลินลี่ยมีสุขที่สุดไมใชความกาวหนาของเขา
แตกลับเปนความกาวหนาซึ่งครอบครัวและสหายของเขาทําได

“เดเลียเปนคนแรกที่ถึงระดับเทพและตอมาก็เปนบารเกอร จากนั้น
เปนเดลี่ จากนั้นเปนซาสเลอร… แฮรุชาที่สุด” ลินลี่ยมองดูเด็กหนุม
ผมดําที่นั่งอยูขางหนาเขาและหัวเราะ “แฮรุ… ยินดีดวย”
และแลว แฮรุก็กลายเปนเทพไดในที่สุด

หลายคนในปราสาทเลือดมังกรประสบความสําเร็จกลายเปนเทพ
นอกจากนี้ เทพสงครามและมหาพรตก็ยังผสานหลอมรวมเขากับ
ประกายเทพและกลายเปนชั้นเทพแท พลังของทุกคนกาวหนา จึง
เปนธรรมดาที่ทุกคนดีใจ

“ทุกอยางตองขอบคุณความเมตตาของนายทาน” แฮรุในรางมนุษย
ยังคงเคารพนอบนอมเหมือนเคย

ลินลี่ยหัวเราะ “แฮรุ, ไมตองคอยติดตามอยูใกลๆ ขาตลอดก็ได

ตอนนี้เจาสามารถไปไดทุกที่ๆ เจาชอบใจ” เดเลียอยูใกลๆ พลอย
หัวเราะไปดวย “ขาคิดวาแฮรุตองการไปอวดกับสามมังกรแนนอน
ใชหรือเปลา แฮรุ?”

แฮรุไดแตหัวเราะตรงๆ
เมื่อใดก็ตามที่แฮรุคิดถึงอนาคต เขาอดรูสึกดีใจไมได ใครจะคิดกัน
วาเขา เสือดําเมฆาอสูรเวทระดับเกา จะกลายเปนเทพกับเขาได

หลังจากแฮรุออกไปแลว ลินลี่ยเงียบอยูครูหนึ่ง จากนั้นพูดกับเดเลีย

“ขาตั้งใจจะไปจากปราสาทเลือดมังกรสักระยะ”
“หือ?” เดเลียคอนขางประหลาดใจ
ลินลี่ยอธิบาย “ขามาถึงสภาพคอขวดในการฝกชีพจรโลก ขา
ตองการออกไปหาประสบการณรอบโลกสักเล็กนอย บางทีดวยวิธี
นั้นขาอาจจะบรรลุรแู จงไดงายขึ้น” ชีพจรโลกนี้เปนความรูลึกลับ
ระดับสูงในกฎธาตุดิน

จะบรรลุผานใหไดเปนเรื่องที่ยากจริงๆ

“อยางนั้นขาจะไปกับเจาดวย” เดเลียไมตองการแยกจากเขา

“ฮะฮะ, ขาไมไดไปพิภพอื่น แคเดินทางไปทั่วพิภพยูลาน ขายังติดตอ

สื่อสารผานสัมผัสเทพกับเจาไดทุกเมื่อ” ลินลี่ยหัวเราะ เดเลียก็
หัวเราะเชนกัน ตอนนี้เดเลียเปนระดับเทพเชนกัน แมวาทวีปยูลานจะ
ใหญโตมาก แตสํานึกเทพของเดเลียยังเพียงพอจะหาตัวลินลี่ยได

“ก็ได” เดเลียพยักหนาและหัวเราะ “เจาตั้งใจจะออกเดินทางเมื่อ

ไหร?”
“พรุงนี้” ลินลี่ยกลาว

“แลวบีบีเลา?” เดเลียถาม

“เขาจะมากับขาดวย” ลินลี่ยหัวเราะ “ในอดีต บีบีกับขาใชเวลาอยู

ดวยกันสามปในเทือกเขาอสูรวิเศษ นั่นเปนที่แรกที่ทําใหขารูสึกถึง
ชีพจรโลก”
เชาตรูวันรุงขึ้น ขณะที่พระอาทิตยขึ้น

ลินลี่ยไมไดบอกใครอื่นเกี่ยวกับการเดินทาง มีเพียงเดเลียที่รู หลัง

จากกอดอําลาเดเลียแลว ลินลี่ยกับบีบีลอบบินออกมาจากปราสาท
เลือดมังกร เริ่มตนชีวิตพเนจรและทองเที่ยวไปในทวีปยูลาน

“พี่ใหญ, เราจะไปไหนกัน?” บีบีเงยหนารับลมและถามเขา

“ขายังไมเคยสนใจไปเยี่ยมทุงใหญตะวันออกไกลเลย เราไปที่นั่นกัน
กอน” ลินลี่ยพูดพลางหัวเราะ

ลินลี่ยและบีบีกลายเปนแสงรุงยาวหายลับไปในขอบฟาทิศตะวันออก
เฉียงใต
ตอนที่ 24 เทือกเขามรณะ

ลินลี่ยกับบีบีลอบออกจากปราสาทเลือดมังกร ไมมีใครรูวาพวกเขา
ออกมาแลว ตอนแรกวอรตัน เทยเลอรและคนอื่นไมรสู ึกแปลกเมื่อ
พบวาลินลี่ยไมอยูในปราสาทเลือดมังกร พวกเขาคิดวาลินลี่ยกําลัง
ฝกอยูในหองมิติ

เพียงแตหลังจากผานไปครึ่งเดือนพวกเขาจึงไดทราบจากเดเลียวาลิน
ลี่ยกับบีบีออกไปแลว

สําหรับพวกทหารและบาวไพรประจําปราสาทเลือดมังกร พวกเขารู
เรื่องนี้เมื่อเวลาผานไปนานแลว

แมวาหลังจากเหตุการณเมืองมรณะผานไปแลว พลเมืองของ
จักรวรรดิโรฮอลทถึงกับลมสลายและไมสามารถเรียกไดวาเปน
จักรวรรดิ แตก็ยังมีคนจํานวนมากที่อาศัยอยูตามชายแดน โดย
เฉพาะอยางยิ่งในชวงเวลายี่สิบปที่ผานมา พลเมืองของจักรวรรดิโร
ฮอลทเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
ภายในเมืองนอยที่เงียบสงบ จักรวรรดิโรฮอลท ในกลางเมืองมี
คฤหาสนขนาดใหญมากซึ่งมียามยืนตัวตรงรักษาการณ แมแตสาวใช
ก็ยังไมกลาหัวเราะลอเลนกัน
บุรุษวัยกลางคนสวมชุดหรูทาทางดุรายเดินเขาไปในคฤหาสน

“ทานแอนราส!” ยามที่เฝาคฤหาสนเรียกขานดวยความเคารพ

แอนราสพยักหนาเล็กนอยและเดินหนาตอ ในไมชาเขาก็มาถึงขาง
หนาลานนอยที่เงียบสงบ มีบุรุษคนหนึ่งอยูในชุดยาวดิ้นทองนั่งอยูบน
เกาอี้มือถือหนังสือหนาขนาดหาเซนติเมตร

“ลอรดซาดิสต!” แอนราสคํานับแสดงความเคารพ

บุรุษที่กําลังอานหนังสือคือซาดิสตนั่นเอง ซาดิสตใชเวลาผานไปยี่สิบ
ปในทวีปยูลานในเมืองนอยที่เงียบสงบ อยางไรก็ตามไมมีอะไรเกิดขึ้น
ภายในทวีปยูลานที่จะหลุดรอดพนไปจากการสังเกตของซาดิสต
สําหรับแอนราส เขาคือหนึ่งในสามเทพแทที่อยูในบังคับบัญชาของ
ซาดิสต

“แอนราส มีอะไรหรือ?” ซาดิสตยังคงอานตอขณะที่เขาพูดอยาง

ใจเย็น

แอนราสกลาวดวยความเคารพ “ลอรดซาดิสต ตามขาวที่เราไดรับ

จากปราสาทเลือดมังกร ลินลี่ยออกจากปราสาทเลือดมังกรไปนาน
แลว” ซาดิสตไมพบวาเปนเรื่องยากที่จะสงคนเขาไปในปราสาทเลือด
มังกร
ซาดิสตใหความสนใจอยูสองแหงคือ วังหลวงของของจักรวรรดิโอ
เบรียนและปราสาทเลือดมังกร

เขาสงคนเขาไปในวังหลวงจักรวรรดิโอเบรียนเพื่อจับตาดูกิจกรรมของ
แอดกินส ที่สําคัญในทั่วทั้งทวีปยูลาน ซาดิสตกังวลอยูเพียงสองคน
คนหนึ่งคือแอดกินส ขณะที่อีกคนหนึ่งคือเบรุต แตปราสาทโลหะของ
เบรุตไมอนุญาตใหคนอื่นเขา

ดังนั้นซาดิสตไมสามารถสงคนเขาไปสอดแนมได ทั้งหมดที่เขา
สามารถทําไดก็คือถอยกลับมาและสงคนเขาไปในปราสาทเลือดมังกร
แทน

การสงคนเขาไปในปราสาทเลือดมังกร สวนหนึ่งเปนเพราะเบรุต
ขณะที่สวนหนึ่งเพราะนักรบเลือดมังกรและนักรบอมตะ

“พรึ่บ!” เขาปดหนังสือทันที และเงยหนาขึ้นมองแอนราส

“ลินลี่ยออกจากปราสาทเลือดมังกร ดวยตนเองหรือ?”

“ไม, หนูกินเทพที่ชื่อบีบีออกไปกับเขาดวย” แอนราสเรียนดวยความ

เคารพ
“ฮึ่ม…” ซาดิสตแคเสียงอยางไมพอใจ “ลินลี่ยผนู ี้มักอยูดวยกันกับ
หนูกินเทพนั้น การฆาเขาคอนขางเปนเรื่องยาก” ซาดิสตไมเคยตั้งใจ
ยกเลิกเรื่องฆาลูกหลานของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์

“ลินลี่ยผนู ี้อายุยังไมถึงรอยป แตก็ยังมีความสําเร็จระดับนี้แลว

แมแตในตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ เขาสามารถนับไดวาเปนกลุมผูมี
พรสวรรคสุดยอด นอกจากนี้ นี่ยังเปนกอนที่เขาจะกลับไปยังหอ
บรรพบุรุษของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์เพื่อชําระธาตุพวกเขา ถาเขาดําเนิน
การชําระธาตุในหอบรรพบุรุษของพวกเขาได ในชวงเวลาสั้นๆ ดวย
พรสวรรคอยางเขาจะกลายเปนกําลังสําคัญใหกับมณฑลฟาคราม
และกลายเปนศัตรูสําคัญอีกคนหนึ่งของตระกูลเรา” หนาของซาดิสต
เครงเครียด

ซาดิสตรเู รื่องตํานานของตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์

“ลินลี่ยทรงพลังมากอยางแทจริง แมวาจะไมกลับไปยังหอ
บรรพบุรุษของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม เมื่อเขากลับไป ก็จะเปน
ตัวยุงยากแนนอน” แอนราสพยักหนาเชนกัน
“ถามณฑลฟาครามรูวาตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์มีอัจฉริยะอยางเขาอยู
ในทวีปยูลาน พวกเขาจะตองทุมเทเพื่อเอาตัวลินลี่ยกลับไปกับพวก
เขาใหไดแนนอน” ซาดิสตพูดอยางเยือกเย็น “คนอื่นในปราสาท
เลือดมังกรอยางวอรตันและบารเกอร ไมวาเปนใครก็ยังเปนพวกรองๆ
ลงไป ตอใหพวกเขากลับไปยังสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาก็เพิ่ม
ประชากรไดอีกเล็กนอยเทานั้น พวกเขาไมมีผลอะไรที่นาทึ่ง แตลินลี่
ยน้นั ….”
แอนราสลอบพยักหนา

กลาวโดยทั่วไป ขอเพียงหลังจากดําเนินการชําระธาตุของบรรพบุรุษก็
จะทําใหเชื้อสายของตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์มีความกาวหนารวดเร็ว
ขึ้น สําหรับลินลี่ยทรงพลังมากกอนจะดําเนินการชําระธาตุเสียอีก
ซึ่งก็หมายความวาทันทีที่เขาดําเนินการอยางถูกตอง ความสามารถ
ในอนาคตของเขาเพียงพอจะทําใหซาดิสตตองกังวลแนนอน

ที่สําคัญคือ เขากลายเปนเทพภายในรอยปดวยตนเอง นี่พูดไดวาเปน

ศักยภาพของลินลี่ยเอง

“อยางไรก็ตาม วัตถุประสงคอันดับหนึ่งของเราในครั้งนี้ยังคงเปน
สุสานเทพเจา” ซาดิสตพูดพลางขมวดคิ้ว

ถาพวกเขาตองการเขาสุสานเทพเจา อยางนั้นพวกเขาไมควรลวงเกิน
เบรุต
ถาเขาฆาลินลี่ยเมื่อเขายังอยูกับบีบี บีบีจะจดจํารัศมีของผูฆาลินลี่ย
ได เมื่อเวลามาถึง… เขาจะสามารถหากลุมของซาดิสตไดพบแน

“ไมวายังไง เราไมอาจฆาหนูกินเทพที่ชื่อบีบีน้นั ” ซาดิสตรดู ีวานี่เปน

ลูกหลานเพียงหนึ่งเดียวของเบรุตที่จะกลายเปนหนูกินเทพได เบรุต
ยังสงลูกชายทั้งสองไปปราสาทเลือดมังกรเพื่อปกปองบีบี
จากตรงนี้ ก็พอจะบอกไดวาเบรุตใหความสําคัญตอบีบีมากเพียงไหน

ถาพวกเขาฆาบีบี, อยางนั้น…

ความโกรธเกรี้ยวของเบรุตเปนเรื่องที่เขา ซาดิสตไมสามารถทนรับได

“นอกจากนี้ ผูหนุนหลังเบรุตไมใชคนธรรมดา ถาเราทําลายความ

สัมพันธกับเบรุต ก็มีแนวโนมวาทั้งตระกูลของเราคงประสบหายนะ
ครั้งใหญ” ซาดิสตรมู าคราวๆ วาผูหนุนหลังของเบรุตทรงพลังนากลัว
เพียงไหน

“จะฆาลินลี่ย, เราจะตองหาชวงเวลาที่ลินลี่ยกับหนูกินเทพ บีบีแยก

จากกันไมใชอยูดวยกัน ถึงเวลานั้นเราจะปลอมตัวเปลี่ยนลักษณะ
ของเขา จากนั้นฉวยโอกาสฆาลินลี่ย!” ตาของซาดิสตฉายแวว
อํามหิต “ฮึ่ม… ตอใหลินลี่ยกับบีบีเชื่อมโยงวิญญาณกัน อยางมากเขา
ก็แคสงขอความทางใจบงบอกถึงลักษณะผูโจมตี ไมมีทางสงกลิ่น
อายรัศมีไดแน”
ซาดิสตไมกังวลวาจะถูกเบรุตคนพบแมแตนอย

เพราะ…
ตอใหมีคนทรงพลังเทากับมหาเทพก็ไมสามารถคนพบไดวาเกิดอะไร
ขึ้นในอดีตหรือสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ตราบใดที่เบรุตไมสามารถ
คนหาฆาตกรได ยังมีอะไรที่ซาดิสตจะตองกลัว

“ขาตองดูวาลินลี่ยอยูที่ไหน!” ซาดิสตสงสัมผัสเทพออกไปคนหาทั่ว
ทวีปยูลานทันที แตแนนอนวาเขาจงใจใชสัมผัสเทพหลีกเลี่ยงไพร
ทมิฬและเมืองหลวงของจักรวรรดิโอเบรียน

“ทุงราบใหญตะวันออกไกล!” ซาดิสตสงเสียงหัวเราะเย็นชา และ

จากนั้นหันไปทางแอนราส “แอนราส”

แอนราสคํานับทันที

“แอนราส, จงไปทุงราบใหญตะวันออกไกลเดี๋ยวนี้” ซาดิสตสั่งการ

“ขอรับ, ลอรดซาดิสต” แอนราสรับคํา

ซาดิสตพยักหนาอยางสงบ “เมื่อไปทุงราบใหญตะวันออกไกล อยา

จงใจคนหาลินลี่ย ขาจะคนหาตําแหนงของลินลี่ยเปนครั้งคราว และ
เมื่อขาสังเกตไดวาเขาและบีบีแยกกัน ขาจะแจงบอกเจาผานสัมผัส
เทพใหเจาฆาลินลี่ยทันที จําไวปลอมตัวเจากอน”

“ขอรับ” แอนราสเปลี่ยนแปลงลักษณะเล็กนอยทันที
คนที่ทรงพลังระดับเทพสามารถใชพลังเทพปรับเปลี่ยนรางกายได
เปนธรรมดาที่พวกเขาสามารถใชพลังเทพปลอมลักษณะขึ้นมาได
 “ลินลี่ยออกจากปราสาทเลือดมังกรอยางไมมีเหตุผล เขากําลังหา
เรื่องถูกฆา ขากังวลอยูวาเขาจะใชเวลาทั้งหมดอยูในปราสาทเลือด
มังกรและไมมีโอกาสจะเลนงานเขา” ซาดิสตแคนเสียงเย็นชา

ลินลี่ยกับบีบีมาถึงทุงราบตะวันออกไกลไดสามเดือนเต็ม ระหวาง
สามเดือนนี้ลินลี่ยกับบีบีเพียงแตใชกําลังเทาเดินทางทองเที่ยว ตลอด
ทางตั้งแตผานชายแดนจักรวรรดิบาลุคผานเขาไปในดินแดนทุงราบ
ตะวันออกไกล พวกเขาเดินทางลงใตตลอดเวลา ผานภูเขา แมน้าํ และ
ทุงหญา

สามเดือนตอมา ลินลี่ยพบกับชาวบานเปนจํานวนมากแลว ลินลี่ย

แสดงตัวเหมือนกับเปนคนธรรมดาและใชชีวิตธรรมดา

ในพื้นที่ทางดานใตของทุงราบใหญตะวันออกไกล พวกเขาเขาใกล
ทะเลทรายสันดาป มีเทือกเขาอยูใกลๆ เชนกัน ลินลี่ยกับบีบีตอนนี้
อยูในหนึ่งของเทือกเขารกรางเหลานั้น
“อยางนั้นนี่ก็คือเทือกเขามรณะในตํานานที่คนธรรมดาพูดถึงกัน “ลิ
นลี่ยจองมองดูรอบๆ และระบายลมหายใจ “อยางไรก็ตาม ขาไมพบ
เหตุผลอะไรที่ทําใหเทือกเขานี้ไดชื่อวา ‘เทือกเขามรณะ’” ลินลี่ยสวม
เสื้อไมมีแขนและกลามเนื้อที่แข็งแรงของเขาทําใหเสื้อดูรัดรูปเปนลอน
หลังจากสามเดือนของการเดินทางทองเที่ยว ลินลี่ยจึงไดพบความ
รูสึกตื่นเตนที่เขาเคยมีในอดีต
เขาชอบเรื่องที่นาสนใจนี้ ประสบการณเฉพาะแบบที่ไมเหมือนใคร

บีบีสวมหมวกฟางและเคี้ยวฟางชิ้นหนึ่งเลน ขณะจองมองดูรอบๆ เขา

กลาว “พี่ใหญ, คนธรรมดาเรียกที่นี่วาเทือกเขามรณะ แตสําหรับ
เรา แนนอนวาไมมีอันตรายอะไร”

“มันไมมีอันตรายอะไรสําหรับเรา แตอยางนอยก็ควรมีอะไรพิเศษ
บางอยาง” ลินลี่ยเริ่มเดินหนาอีกครั้ง “มาเถอะ, เขาไปใหลึกในภูเขา
อีกและไปดูใกลๆ” บีบีกระโจนไดครั้งละยี่สิบถึงสามสิบเมตรก็ไปทัน
ลินลี่ยทันที

ทั้งสองเดินเคียงขางกัน

เทือกเขามรณะตามตํานานของคนทั่วไปเปนสถานที่อันตรายมาก
เทือกเขามรณะนี้อยูทางดานใตของทุงราบใหญตะวันออกไกล พื้นที่
แคชเชอรมีชื่อเสียงมาก คนหลายคนไมกลาเขาไปในเทือกเขาแมแต
นอย
“ลูก!” “ลูก!”…..

เสียงรอยไหโหยหาไดยินลึกอยูภายในภูเขา
“เอ?” ลินลี่ยและบีบีมองหนากันเอง พวกเขาไมลังเลใจแมแตนอย
รีบไปขางหนาโดยเร็วราวกับควันตรงไปยังตําแหนงเสียงระยะหาง
พวกเขาผานโขดหินที่ขวางกั้นทางไปอยางงายดาย

ในไมชาลินลี่ยและบีบีก็มาอยูตอหนาคนที่กําลังสงเสียงรอง

“ใครกันนะที่กลาเขามาในเทือกเขามรณะ?” ลินลี่ยและบีบี
ประหลาดใจกันทั้งคู

คนที่รองเปนชาวทุงราบ ตอนนี้บุรุษนั้นกําลังรองไห เสื้อผาของเขา

ถูกฉีกเปนชิ้น และเขาปรากฏตัวในชองแคบที่นากลัว ลินลี่ยกับบีบี
ไดยินเสียงรองครํ่าครวญของเขา รูสึกไดถึงความเจ็บปวดและหวาด
กลัวของคนผูนี้

“เฮ! เกิดอะไรขึ้น?” บีบีกระโดดไปอยูขางหนาของชาวทุงราบนั้น

ชาวทุงราบเมื่อเห็นบีบีปรากฏตัวขึ้นกะทันหันก็ตกใจหนัก แตแลวเขา
กลาวอยางหวาดกลัววา “เจาเด็กนอย มาทําอะไรในที่อันตรายแหง
นี้” ชาวทุงราบเมื่อเห็นบีบี เห็นไดชัดวาเขาเขาใจวายังเปนเด็ก
“บึ้ม” แคเพียงแขนบอบบางของบีบีพลิกใส ตนไมใหญสองคนโอบ
รอบไดก็ระเบิดขาดกระจุย พอตบอีกครั้งหนึ่ง ลําตนไมก็ขาด
กระจาย บีบีแปรรูปจนเปนไมตรงปลิวกระเด็นไปเปนรอยๆ เมตรใน
สวนไหนของภูเขามิทราบได
“เจายังหวงเราอีกหรือเปลา?”
ชาวทุงราบหวาดกลัว ตนไมใหญน้นั แข็งแรงไมธรรมดา แมแตยอด
ฝมือที่เขารูจัก หรือแมแตหัวหนาตระกูลของเขาก็ยังไมสามารถใชพลัง
โจมตีที่หนักหนวงนั้นได สงผลใหตนไมใหญปลิวจนหายลับตาไป แค
เพียงตบครั้งเดียว

“ขอถามไดไหม เกิดอะไรขึ้น? ทําไมเจาอยูในเทือกเขามรณะ? เจา

ไมกลัวหรือ?” ลินลี่ยเดินเขามาหาเชนกัน

ชาวทุงราบมองดูลินลี่ย จากนั้นมองดูเด็กหนุมที่สวมหมวกฟางขาง
หนาเขา เขาคอนขางเขาใจแลววาเขาพบกับยอดฝมือที่แทจริง บุรุษ
ผูน้นั คุกเขากับพื้น “ใตเทา, ขาขอรองทาน ชวยลูกขาดวย”

“วาไป, เกิดอะไรขึ้น?” ลินลี่ยถาม

“ลูกขาหายไปในภูเขานี้” ชาวทุงราบรีบกลาวทันที

“ถาเจารูวาอันตราย ทําไมถึงพาลูกมาดวย?” บีบีพูดอยางไมพอใจ

ชาวทุงราบรีบอธิบาย “ใตเทา! ทานยังไมเขาใจ แมวาคนอื่นจะเชื่อ
วาภูเขามรณะเปนดินแดนแหงความตาย แตในความเปนจริงมันไมนา
กลัว มีเพียงพื้นที่เดียวภายในภูเขามรณะเทานั้นที่นับวาอันตราย
พื้นที่อื่นปลอดภัยมาก คนอยางเราอาศัยอยูที่นี่รกู ันทั้งนั้น ดังนั้นเมื่อ
เราเขาไปที่ภูเขาเพื่อตัดไม เราจะตองเขาไปในภูเขา ตราบใดที่เราไม
เขาไปใกลพื้นที่อันตราย ก็ยังจะปลอดภัย ในอดีต เมื่อขาไปตัดไม ขา
จะมีลูกชายอยูขางๆ แตเวลานี้เมื่อขาหันกลับไปดู ลูกชายขาหายไป
ขาไมรวู าเขาวิ่งไปที่ใด”

“ขาขอรองทาน ใตเทา, ชวยขาหาลูกดวย” ชาวทุงราบสะอื้น

ลินลี่ยพยักหนา

“ลูกชายเจาอายุ 7-8 ขวบใสชุดฝายสีแดงใชไหม?” บีบีถาม

“ทาน…ทานรูไดยังไง?” ชาวทุงราบจองมองอยางตกตะลึง

ลินลี่ยและบีบีมองหนากันเองและหัวเราะ สัมผัสเทพของพวกเขาแผ
ไปทั่วภูเขาทันที พวกเขายอมหาเด็กนั่นพบไดทันที
ตอนที่ 25 ความตายแฝงลึกลับ?

ลินลี่ยหัวเราะและกลาว “ลูกของเจาตอนนี้อยูหางเราออกไปทางใต
ราวๆ สามกิโลเมตร”

“ราวสามกิโลเมตรไปทางใต?” ชาวทุงราบผูน้นั สีหนาเปลี่ยนไปมาก

“นั่นคือยอดเขาเขาคูไมใชหรือ?”

“ยอดเขาเขาคู?” ลินลี่ยงงเล็กนอย แตสัมผัสเทพของเขาพบวาใน

สถานที่น้นั อยูใกลกับเด็ก มีภูเขาซึ่งมียอดดูแปลกประหลาดมาก บน
ยอดเขาแยกเปนสองสวนบางอาจถูกลมกัดกรอนมาหลายป และมี
รัศมีอยูเพียงลําพังที่นั่นเทานั้น มียอดเขาสองยอดมองดูเหมือนกับ
เขาของแพะ

บีบีกลาว “ใชแลว ไมไกลจากเด็กมีภูเขาที่มียอดเหมือนกับเขาแพะ

สองลูก”

ชาวทุงราบคุกเขาทันทีและโขกหัวกับพื้น “ใตเทา, ไดโปรดชวยลูกขา

ดวย ยอดเขาเขาคูคือพื้นที่อันตรายของเทือกเขามรณะ” บิดาผูนี้
กังวลเรื่องลูกชายของเขาอยางเห็นไดชัด เขาโขกศีรษะจนกระทั่งหนา
ผากของเขาเปนแผล พื้นดินเปรอะไปดวยเลือดของเขา

พลังเทพรอบตัวลินลี่ยแผออกไปทําใหชายชาวทุงราบนั้นไมสามารถ
โขกศีรษะไดอีกตอไป

“เราจะชวยลูกเจา” ลินลี่ยเอามือแตะไหลบุรุษชาวทุงราบและแผ
พลังงานมุกชีวิตไปที่บุรุษชาวทุงราบรักษาบาดแผลเล็กๆ ที่หนาผาก
ของเขาทันที

ชาวทุงราบผูน้นั ตระหนักวาแผลบนหนาผากของเขาไดรับการรักษาก็
ยิ่งมั่นใจวาสองคนนี้ที่อยูตอหนาเขาเปนยอดฝมือทีเหลือเชื่อ พวกเขา
อาจเปนเซียนในตํานานก็ได ชายชาวทุงราบมองดูลินลี่ยและบีบี ตา
ของเขาเปยมไปดวยควาหวัง

“รอสักเดี๋ยว” ลินลี่ยกลาวและจากนั้นเขากับบีบีก็เคลื่อนไหวและหาย
วับไปตอหนาตอตาบุรุษชาวทุงราบ

บุรุษชาวทุงราบกอดแขนแนบอก ดวงตาเต็มไปดวยนํ้าตา “ลูกขาจะ

ไดรับการชวยเหลือแลว”
ยอดเขาเขาคู เทือกเขามรณะ

“ลมที่ยอดเขาเขาคูรุนแรงและแปลกประหลาดมาก” บีบีระบายลม
หายใจ
ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย แมวาจะไมใชเรื่องแปลกที่ลมภูเขาจะพัด
รุนแรง แตลมภูเขาที่นี่ดูไมธรรมดาอยางมาก ลมพัดแรงสงเสียง
โหยหวนเต็มยอดเขาเขาแพะ แตหลังจากเขามาในพื้นที่ มันไมเกิด
เสียงอีกตอไป เหมือนกับวายอดเขาเขาแพะสามารถกลืนซับลมได

โชคดีที่เด็กยังคงอยูในระยะหางจากยอดเขาเขาแพะ

“บิดาของเขากําลังแตกตื่นหวงใยตามหาเขา แตเจาหนูนี่กลับแอบ
เขามาที่นี่” บีบีและลินลี่ยยืนอยูใกลเด็กสวมชุดแดง หนาของเด็กชาว
ทุงราบนี้แดงและเขาสวมหมวกออน เด็กนอยรองไหน้าํ ตานอง

ดูเหมือนวาหลังจากหลงทาง เด็กนอยหวาดกลัวและเตลิดวิ่งหาบิดา
ของเขา

แตในพื้นที่ภูเขา ยากจะระบุตําแหนงได แมแตผใู หญผไู มคนุ เคยกับที่

นี้ก็ยังหลงไดงายอยาวาแตเด็ก

“เฮ” บีบีบีบจมูกเขาแผวเบา
“อืมมม…” เด็กที่กําลังหลับยนจมูกของตน เพราะเขาหายใจไมออก
จึงตื่นขึ้น ตอนนี้ บีบีจึงปลอยเขา เมื่อเห็นลินลี่ยกับบีบี ดวงตาของ
เด็กเปยมแววดีใจทันที

“พี่ชาย, ชวยขาตามหาพอที ขาหาพอไมเจอ” เด็กเริ่มรองไหทันที

“เจาเด็กรายกาจ ตอไปอยาไดเที่ยววิ่งซนวุนวายอีก เขาใจไหม?”
บีบียิ้ม

“ขาแควิ่งไลกระตายปา ขาจําถนนได เพียงแตหลังจากนั้นเพราะ

อะไรไมรขู าหาพอไมเจอเลย ไมวาจะพยายามยังไงก็ตาม ขาวิ่งหาทุก
ที่ แตจากนั้นก็มืดคํ่า ขาหามานานและตอนกลางคืนมันมืดจริงๆ และ
ขาก็เริ่มหิว ก็เลยเผลอหลับ” เด็กนอยจองมองบีบีดวยตากลมโต
พลางสะอื้น

“มาเถอะ, เดี๋ยวพี่จะเจาไปพบกับพอ” บีบีกอดเขาไวในออมแขน

ลินลี่ยและบีบีเหาะขึ้นไปในอากาศ แมวาระยะสามกิโลเมตรจะมี
ระยะหางจากจุดที่บิดาของเด็กอยู ถาพวกเขาเดินจริงๆ ไปตามเสน
ทางในภูเขา พวกเขาจะตองเดินอยางนอยสิบกิโลเมตรจึงจะไปถึงจุด
ที่บิดาของเด็กอยู

“ขาสงสัยจริงๆ วาเด็กคนนี้ตองอดทนมากเพียงไหน” ลินลี่ยลอบ

ถอนหายใจ
“โหว…” เด็กนอยตาโตทันที

เด็กอยูในออมแขนของบีบีและบินอยูในอากาศ เห็นไดชัดวาเจาเด็ก
นอยนี่ไมเคยบินในอากาศมากอน ตอนนี้เขาตื่นเตนจนควบคุมตัวเอง
ไมไดและลืมไปวาเขานาสงสารเพียงไหน “ขากําลังบิน โอว.. พี่ชาย,
ทานสุดยอดจริงๆ”
บีบียิ้มกวาง ตาของเขามีแววออนโยนเล็กนอย

“พอ, ขาเห็นพอแลว” เด็กชี้ไปที่รางหนึ่งขางลางทันที เห็นไดชัดวา

ชายชาวทุงราบก็เห็นลินลี่ย บีบีและลูกของเขาเชนกัน ชาวทุงราบนั้น
โบกมือใหพวกเขาดวยความซาบซึ้งขอบคุณทันที

ลินลี่ยและบีบีลงมายืนบนพื้น

“ไปหาพอเจาซะ” บีบีปลอยเด็กลงกับพื้น

“พอ” เด็กนอยวิ่งไปหาบิดาทันที

ชาวทุงราบเริ่มรองไหดวยความโลงอกและดีใจ เขากอดลูกชายพลาง
พูดขึ้น “เจาหนู, เจาทําใหพอกลัวแทบตาย ขาบอกเจาแลววาอยาวิ่ง
ซุกซน แตเจาก็ยังวิ่งพลานไปทั่ว” ขณะที่เขาพูดชายชาวทุงราบก็ยัง
รองไหตอ เพราะลูกคนเดียวเขาตองตามหาลูกตั้งแตเมื่อวานจน
กระทั่งวันนี้ใชเวลาทั้งคืนกับอีกครึ่งวัน
“ขาจะไมวิ่งซุกซนอีกแลว” เด็กกลาวทันที

“เร็วเขา ไปที่นั่นและขอบคุณใตเทาทั้งสอง” ชายชาวทุงราบไดยินมา

วาเซียนสามารถเหาะได ทั้งสองคนที่อยูตอหนาเขาสามารถบินได
เปนไปไดมากวาพวกเขาจะตองเปนเซียน ชายชาวทุงราบฉุดดึงลูกชาย
มาดวยทันที คุกเขาและพูดขอบคุณ
“ขอบคุณพี่ชายทั้งสอง” เด็กนอยพูดขึ้นทันที

ลินลี่ยและบีบีหัวเราะทั้งคู ความจริงการเดินทางครั้งนี้ พวกเขาชวย

คนไมกี่คน

“ตอไปตองเชื่อฟงพอเจานะ แลวทุกอยางจะดีเอง” ลินลี่ยหัวเราะ

“เอาเถอะ เราจะเดินทางตอเหมือนกัน”

เด็กคนนั้นรีบกลาว “พี่ชายทั้งสอง ขาชื่อวอลช ตอไปในอนาคต ขา

จะตองตามหาทานทั้งสอง ขาจะตองเหาะเพื่อตามหาทานทั้งใหได” ลิ
นลี่ยและบีบีหัวเราะทั้งคู และจากนั้นทั้งสองฝายลํ่าลากัน ลินลี่ยและ
บีบีจึงแยกจากมา

ลินลี่ยกับบีบีมงุ หนาไปที่ภูเขาเขาแพะคูน้นั ภูเขาเขาแพะคูมองเห็น

ไดชัดวามีความลับอยูในนั้น ลินลี่ยกับบีบีจะตองไปสืบดูเปนธรรมดา

“เด็กคนนั้นตอนนี้ยังนารักมาก” บีบีกลาวและลินลี่ยถอนหายใจ
“เมื่อเห็นบิดาและลูกชายเขาทําใหขาคิดถึงซีนา”

“ซีนา?” บีบีคอนขางประหลาดใจ

ลินลี่ยพยักหนาและกลาว “เมื่อตอนที่ผนึกของเขื่อนเกรทโบธาเปด
ออก โอจวินมาถึงทวีปยูลานและทําลายวังหลวงของจักรวรรดิบาลุค
เรา เวลานั้นมีคนในวังหลวงรอดชีวิตอยูสองคนคือซีนาและอังเก คน
อื่นตายหมด คาสลูกของซีนาก็ตายเชนกัน แมวาเวลาจะผานไปนานซี
นาก็ยังรูสึกเจ็บปวดใจอยางหนักกับเรื่องนี้”

นักรบเลือดมังกรมีผสู ืบเชื้อสายนอยอยูแลว แมวาจะผานไปยี่สิบป

แลว ซีนามีภรรยาใหม แตเขายังไมมีลูก

ในใจของเขา ซีนายังคงมีความเกลียดตอโอจวิน

เดิมทีเมื่อโอจวินโจมตีและสองพี่นองจาวมุสิกมวงทองตอบโตท้งั สอง
คนมีโอกาสฆาโอจวิน อยางไรก็ตามเวลานั้นลินลี่ยกับซีนายังตก
ตะลึงกับการปรากฏตัวของยอดฝมือลึกลับทั้งคู

พวกเขาจะกลาขอรองใหยอดฝมือนั้นฆาโอจวินไดยังไง?

หลังจากกลุมของโอจวินจากไปแลว โอจวินยังคงหลบซอนอยูภายใน
เมืองหลวงของจักรวรรดิโอเบรียนทําใหฝายของลินลี่ยไมมีโอกาสลาง
แคน
“ความแคนนั้นจะตองชําระ” บีบีพยักหนา “ในอนาคต เมื่อเรามี
โอกาส, เราจะไมยอมปลอยใหโอจวินหลบลี้แน”

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย
เพียงแตตอนนี้ เขายังไมมีพลังพอฆาโอจวิน
“เรามาถึงแลว ยอดเขาเขาแพะคู” บีบีกลาว

มีหุบเขาอยูใตยอดเขาเขาแพะคู สายลมพัดเหมือนกับเสียงคําราม
ของสัตวราย แตเมื่อเขาไปในหุบเขา กลับแปลกประหลาดมาก ไมมี
เสียงที่สามารถไดยินไดจากลมภูเขาที่ทรงพลังเลย

ลินลี่ยกับบีบีเปนยอดฝมือ ไมมีอะไรตองกลัว พวกเขามุงหนาตรงไป

ที่หุบเขา สายลมไมพัดใสเขาเลยสักนิด

“มีโครงกระดูกอยูไมกี่กองอยูในหุบเขานี้” บีบีพูดพลางขมวดคิ้ว

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย ผนังหุบเขาของที่นี้ไมคอยเรียบนัก บางสวน

ยื่นออก บางสวนมีรอยแยก…ทั่วทั้งหุบเขาแปลกประหลาดไปหมด
และเสียงโหยหวนของสายลมไดยินมาจากทางเขา อยางไรก็ตาม เมื่อ
ลินลี่ยและบีบีเดินลึกเขาไปในหุบเขา พวกเขาไมสามารถไดยินเสียง
อะไรแมแตนอย
“แปลก แปลกจริงๆ” บีบีเมมปาก

ลินลี่ยขมวดหนาผาก และเขาเดินตรงเขาไปอยางระมัดระวัง

“มีศพอยูมากมาย ใครจะรูกันวาที่นี่มีคนตายอยูเทาใด” ลินลี่ยจอง

มองซากกระดูกที่อยูหางออกไปสิบกวาเมตร เห็นไดชัดวามีอยูตรง
นั้นมาเปนเวลานานแลว
 “หือ?” ทันใดนั้นลินลี่ยรสู ึกวาใจของเขาสั่นและเกิดอาการวิงเวียน
ศีรษะ

“ใครบางคนกําลังลอบทํารายเรา?” ลินลี่ยฟนคืนสติทันที เขาตกใจ

อยางหนักและแผพลังเทพไปในรางของเขาทันที

“บีบี, ระวังใหดี” ลินลี่ยเตือนทันที

ตอนนี้เขาเดินทางดวยรางหลักของเขา แมวาตั้งแตรางหลักของเขา
จะดูดซับมุกวิญญาณทอง พลังของรางหลักของเขาเพิ่มขึ้นมากกวา
รางแยกศักดิ์สิทธิ์มากมาย ขนาดที่รางหลักลินลี่ยทรงพลังมากขนาด
นั้น แตลินลี่ยในตอนนี้รสู ึกวาหัวใจของเขาบีบ ศีรษะมึนงง นี่เปนพลัง
โจมตีจากภายนอกแนนอน

บีบีมองดูรอบๆ ดวยความระมัดระวังเชนกัน “พี่ใหญ, ไมมีใครอยูที่

นี่” บีบีพูดทางใจทันที
“ขาเพิ่งถูกลอบโจมตี” ลินลี่ยมั่นใจมาก “เปนพลังโจมตีที่มองไม
เห็น”

“แลวขาไมถูกโจมตีไดยังไง?” บีบีคอนขางกังวลเชนกัน นี่เปนรูป

แบบพลังโจมตีที่มองไมเห็นและแปลกประหลาดมาก
ลินลี่ยกับบีบีตื่นตัวสูงอยูเปนเวลานาน แตคนไมพบอะไร
 “หืม? นั่นไมถูกตอง” ลินลี่ยทดลองรั้งพลังเทพของเขาออกมาจาก
อวัยวะภายในของเขา ความจริงความรูสึกนั้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ทําใหหัวใจของเขาบีบตัว และศีรษะของเขาเพิ่มอาการมึนงง อยางไร
ก็ตามลินลี่ยสามารถทําใหสมองของเขาปลอดโปรงโลง ลินลี่ยขยาย
พลังจิตออกไป และคนหาอยางระมัดระวัง

ลินลี่ยในตอนนี้รสู ึกไดชัดเจน…

หลังจากเสียงลมพัดหวีดหวิวเขามาในหุบเขา เพราะรูปลักษณที่
แปลกประหลาดไมเหมือนใครของหุบเขา ลมจึงมีการเปลี่ยนแปลง
แกนธาตุลมในพื้นที่นี้ปะทะกันเองสรางเปนคลื่นเสียงสั่นสะเทือนที่
แปลกประหลาดมาก พลังคลื่นสั่นสะเทือนนี้แผกระจายไปทุกทิศ

ลินลี่ยสามารถรูสึกไดวาหัวใจของเขาบีบรัดและรางกายของเขา
อึดอัด แมแตศีรษะของเขาก็เริ่มวิงเวียน ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากเสียง
เขามาในรางกายของเขา
เมื่อลินลี่ยฝกวิชาสัจธรรมแหงความเร็วตามปกติ เขาวิเคราะหความรู
ลึกลับแหงเสียงเปนครั้งคราว หลังจากผานไปยี่สิบป แมวาเขาจะไม
ไดรับแนวคิดเรื่องความรูลึกลับเหลานี้ แตลินลี่ยก็มั่นใจวา.. เสียงนั่น
ไมมีอะไรมากไปกวาคลื่นเสียนเสียงที่เขามาในหูของผูคน ซึ่งพวกเขา
ไดยินเปนธรรมดา
แตคลื่นเสียงแปลกแหงหุบเขานี้ไมสามารถไดยินได แตทําอันตราย
รางกายได

แมแตคนที่ทรงพลังอยางลินลี่ยก็ยังไดรับผลกระทบ ถาเปนคน
ธรรมดาเขามาในที่นี้ ปกติพวกเขาจะตายไปแลว

“หืม? นี่คือ…”

ทันใดนั้นมีแสงผุดขึ้นในใจของลินลี่ย

“อยางนั้นคลื่นเสียงนั่นก็มีความรูลึกลับแฝงอยูดวย…” ลินลี่ยลอบ
ยินดีในใจ

“บีบี, ขาตั้งใจจะเริ่มฝกฝนสักระยะหนึ่งในทันที” ลินลี่ยพูดทางใจกับ

บีบี จากนั้นไมสนใจทําอะไรอยางอื่น รางแยกศักดิ์สิทธิ์บินออกมา
จากรางหลักเขาโดยตรง และนั่งสมาธิอยูภายในหุบเขา เริ่มตนปรับตัว
ใหเขากับคลื่นเสียงประหลาด
ไมใชแครางแยกศักดิ์สิทธิ์ แมแตรางหลักของลินลี่ยก็นั่งพรอมกัน
วิเคราะหถึงความรูลึกลับที่บรรจุอยูในคลื่นเสียง

บีบีคอนขางประหลาดใจ “พี่ใหญไดรับความรูแจงอะไรหรือนี?่ ”
“ยิ่งพี่ใหญไดรับการรูแจงก็ยิ่งดี” บีบีคอนขางมีความสุข จากนั้นเขา
นั่งลงดวยเชนกัน ขณะที่ลินลี่ยฝก บีบีตัดสินใจอยูที่นี่และปกปองลินลี่
ย

ประกายความรูแจงฉับพลันของลินลี่ยและการตัดสินใจฝกเปนเรื่องที่
ซาดิสตคาดไว ซาดิสตมองหาโอกาสใหลินลี่ยกับบีบีแยกกัน ก็จะ
ทําใหเขามีโอกาสสั่งใหบริวารของเขาฆาลินลี่ย แตกลับกลายเปนวา
เขาไมมีโอกาสแมแตนอย

ในขณะที่เขาฝก ลินลี่ยสูญเสียรองรอยใหติดตาม

รางแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาและรางหลักของเขาปรับตัวใหเขากับคลื่น
เสียง ทั้งสองเริ่มฝกและวิเคราะห สําหรับรางแยกศักดิ์สิทธิ์ จะ
จดจออยูกับเรื่องเสียง ขณะที่รางหลักจดจอกับการปรับตัวเขากับ
เสียง จากนั้นรางทั้งสองก็เทียบกันไปมา ความรูแจงของลินลี่ยใน
เรื่องเสียงเริ่มเพิ่มระดับขึ้นอยางรวดเร็ว

เวลาภายในหุบเขาผานไปสองป ในเวลาอันรวดเร็วรางทั้งสองของลิน
ลี่ยปกคลุมไปดวยชั้นฝุนและสิ่งสกปรก
บีบีก็ฝกอยูเงียบๆ เชนกัน

ในพริบตาเดียวผานไปอีกสองป
ไมมีใครกลามาที่ยอดเขาเขาคู รางทั้งสองของลินลี่ยและรางของบีบี
ยังคงนั่งขัดสมาธิอยูภายในยอดเขาคู มีคลื่นเสียงที่ไมปรากฏชัดแผ
ออกมาตลอด

“ฮาฮา…” ฝุนที่ปกคลุมตัวเขาปลิวกระจายหายไป

รางทั้งสองของลินลี่ยรวมกันเปนหนึ่ง รอยยิ้มประดับอยูบนใบหนา
เขา “ฮาฮา, ขาเขาใจผิดไปแลว ขาเขาใจผิดไป ในกฎธาตุของ
สายลมเสียงสามารถแบงแยกออกเปนสองดาน อยางแรกคือความรู
ลึกลับแหงคลื่นเสียง ขณะที่อีกสายหนึ่งเปนความรูลึกลับแหงดนตรี
มีแตเมื่อความรูลึกลับแหงดนตรีและความรูสึกลับแหงคลื่นเสียงผสาน
กันเปนหนึ่งก็สามารถยกระดับเปนสัจธรรมแหงเสียง!”
ตอนที่ 26 บานเกิด

“ครืนน…” ฝุนปลิวกระเด็นออกมาจากรางของบีบีดวยเหมือนกัน ทั้ง

ฝุนทั้งสิ่งสกปรกถูกควบคุมไดดวยพลังที่มองไมเห็นจากนั้นถูกบีบอัด
เขาไปในหิน

บีบีกดปกหมวกฟางของเขามองดูลินลี่ยอยางตื่นเตน “พี่ใหญ! ตอน

นั้นทานพูดถึงเรื่องเคล็ดลึกลับของดนตรี และเกี่ยวกับเคล็ดลึกลับของ
คลื่นเสียง และวิธีผสานเขาดวยกันเปนสัจธรรมแหงเสียงใชไหม? แลว
นี่คืออะไร?” บีบีสับสนมาก

ลินลี่ยยิ้มเล็กนอย

แมวาเขาจะฝกมาเพียงสองป แตการมองเห็นทางจิตและความ
สามารถในการหยั่งรูของลินลี่ยก็ไวกวาตอนกอนที่เขาจะเปนเทพ
หลายรอยเทา ระหวางชวงเวลานี้ เขามีวิญญาณสองดวงที่ปรับตัว
และสงเสริมกันและกันตอเนื่อง การฝกเพียงสองปที่เขาทํานั้นเทียบ
ไดกับการฝกถึงสองรอยหรือสามรอยปในชวงกอนเปนเทพ
เกี่ยวกับเคล็ดความรูลึกลับแหงดนตรีและคลื่นเสียง ลินลี่ยบรรลุถึง
ระดับหนึ่งแลว

แตแนนอนวา เขายังหางไกลจากระดับเชี่ยวชาญที่แทจริงอยูมาก
 “บีบี, เมื่อเสียงถูกสรางขึ้น, ก็แคสรางขึ้นมาจากคลื่นเสียงจริงๆ” ลิน
ลี่ยอธิบาย “เนื่องจากเสียงคือสิ่งที่เกิดจากคลื่น จึงมีการสั่นสะเทือน
เปนของตนเอง ทุกวินาทีมันสั่นสะเทือนหลายครั้งกําหนดใหหูไดยิน
มัน”

นี่คือความรูบางอยางซึ่งลินลี่ยไดมาจากความเขาใจเกี่ยวกับเสียง
ขณะที่กลับไปปราสาทเลือดมังกร

บีบีพยักหนา

“แตเสียงที่เราไมสามารถไดยินก็สรางผลกระทบที่นาสนใจ “ลินลี่ย
ควบคุมแกนธาตุลมจากนั้นเริ่มปน แกนธาตุตางๆ เริ่มปะทะกันเอง
เกิดเปนคลื่นเสียง ทันใดนั้นเสียงเริ่มดังออกมา

เสียงไพเราะเหมือนกับเสียงรําพันของคนรัก ทําใหผคู นหลงใหลขาด

สติ
บีบีเริ่มรูสึกถึงผลของมันอยางเลือนรางเชนกัน

“นี่คือเคล็ดความลึกลับของดนตรี!” ลินลี่ยหัวเราะ “ขาแคควบคุม

แกนธาตุเพื่อกระตุนใหทํางาน ถาขาใชพลังเทพไปดวยพลังจะมากขึ้น
แมแตเทพจะตองไดรับผลไปดวย ตัวอยางเชน ‘ลํานําแหงสายลม’
ของขาจะปลอยเสียงที่ไพเราะลอลวงวิญญาณของศัตรู ทําใหพวก
เขาสูญเสียการปองกันไปชั่วคราว และขามีโอกาสฆาพวกเขา”
บีบีพยักหนาหงึกๆ “วาววว, ทรงพลังมาก, อยางนั้นเคล็ดความ
ลึกลับแหงคลื่นเสียงเลา?”

“ขาแคบอกไดวาคลื่นเสียง ก็เปนคลื่น เปนความสั่นสะเทือนอยูใน

ธรรมชาติ ถาพวกมันสั่นสะเทือนเปนจํานวนครั้งที่แนนอนภายในชวง
แตละวินาที เราจะไดยินมัน แต..เมื่อการสั่นสะเทือนเกินไปกวา
ระดับนั้น ก็จะแตกตางออกไป” ลินลี่ยถอนหายใจ “ในอดีต ขาไม
เขาใจเรื่องนี้ แตเมื่อเห็นคลื่นเสียงที่ถูกสรางโดยหุบเขา ขาจึงได
เขาใจ”

“เหรอ?” บีบีคอนขางประหลาดใจ

“ดูนะ” พลังจิตที่ทรงพลังของลินลี่ยควบคุมแกนธาตุลมในพื้นที่อีก
ครั้งหนึ่ง

คลื่นเสียงพิเศษปรากฏขึ้นมากกวาครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ถูกสงตรงไปที่ผนัง
ภูเขารอบดาน ทันใดนั้น… ผนังของภูเขาในหุบเขาดูเหมือนจะเริ่มสั่น
สะเทือนเหมือนสัตวมีชีวิต ดวยเสียงสั่นสะเทือนนั้น หินเริ่มแตกและ
รวงลงมาจากผนัง

“เอ?” บีบีประหลาดใจมาก
ลินลี่ยเสริมพลังจิตเขาไปอีกและคลื่นสั่นสะเทือนของแกนธาตุลมเพิ่ม
ความรุนแรงขึ้นทันที
 “ปง!” “ปง!” ทั่วทั้งหุบเขาเริ่มสั่นสะเทือนเสียงหินกระแทกกันดัง
ชัดเจน จากนั้นตามมาดวยเสียงระเบิดบึ้ม หินนับไมถวนในแตละดาน
ของหุบเขาระเบิดออกกลายเปนกอนกรวดนับไมถวน

“วาว” ตาของบีบีเบิกกวาง

เดิมทีเพราะลักษณะโครงสรางที่พิเศษของหุบเขานี้ เมื่อสายลมพัด
ผานจึงสรางคลื่นเสียงเชนนั้นได

แตตอนนี้ดวยการแสดงพลังของลินลี่ย โครงสรางของหุบเขาเปลี่ยน
ไปอยางมาก มันไมสามารถสรางคลื่นเสียงเชนนั้นไดอีกตอไป ทันใด
นั้นเสียงลมโหยหวนสามารถฟงไดยินชัด และซัดใสหินนับไมถวน
กระเด็นกระจายไปทุกที่ อากาศเต็มไปดวยฝุนทันที ในเวลาตอมา
อากาศจึงกลับเขาสูสภาพปกติ

เพียงแตหุบเขานี้ในตอนนี้เต็มไปดวยเสียงลมโหยหวน
“เทือกเขามรณะจะไมมีทางเปนเทือกเขามรณะเหมือนเดิมไดอีก
แลว” ลินลี่ยถอนหายใจสะทอนใจ

“พี่ใหญ, พลังโจมตีแบบนี้ ทรงพลังมาก” บีบีถอนหายใจทึ่ง

ลินลี่ยหัวเราะอยางสงบ “เปนเรื่องคอนขางธรรมดา ขาเพียงแตได
รับทักษะเพียงเล็กนอยจากเคล็ดความลึกลับแหงคลื่นเสียง ตอนนี้
เมื่อวาถึงในสิ่งที่ขาเรียน เคล็ดความลึกลับแหงคลื่นเสียงก็ยังแค
โจมตีในสวนธาตุหยาบ ขณะที่เคล็ดความลึกลับแหงดนตรีสามารถ
สงผลถึงวิญญาณ อยางไรก็ตามถาศัตรูไมเขาใจ อยางนั้นตอใหเปน
ยอดฝมือระดับเทพก็อาจจะตองประสบปญหาเจ็บตัวกันบาง”

คลื่นเสียง, สําเนียงเพลง นี่คือสองดานของเสียงที่แตกตางกัน

อยางหนึ่งใชโจมตีกาย อีกอยางหนึ่งสงผลถึงวิญญาณ

“ขาไมแนใจถึงพลังที่แทจริง ที่สําคัญขาไดรับทักษะมาเพียงเล็ก
นอย” ลินลี่ยคงยิ้มเต็มหนา

นี่คือเหตุผลที่ทําใหเขารักการฝก

ลินลี่ยรสู ึกเหมือนกับวาความรูแจงแตละอยางก็คือความเขาใจใหม
เกี่ยวกับจักรวาลสําหรับเขา เมื่อไดรับการรูแจงและการทําสมาธิ
แสดงใหเห็นวันหนึ่ง โดยไมตองมีการเคลื่อนไหวเลยเขาจะสามารถ
ทําใหฟาถลมได เพียงแต ใครก็รกู วาจะถึงวันนั้นตองใชเวลานาน
เทาใด

“บีบี, เคล็ดความลึกลับอะไรที่เจาไดรแู จงในการกลายเปนเทพ?” ลิ

นลี่ยถามดวยสงสัย
บีบีเมมปาก เขาถอนหายใจกลาว “ก็ไมถึงกับทรงพลังเทาทานหรอก
พี่ใหญ ก็แคเอาไวรักษาชีวิต ก็คลายๆ กับราชันยมือสังหารซีซาร ถา
ขาสูกับใครขายังตองอาศัยความสามารถตามธรรมชาติของขา”

ลินลี่ยคอนขางเขาใจ

ทันใดนั้น…

“ครืนนน!” โลกสั่นสะเทือนเบาๆ คลื่นสั่นสะเทือนนี้สงผานเขามาใน

ทวีปยูลาน และตาของเทพนับไมถวนหันไปทางทิศตะวันตก บีบีกับลิ
นลี่ยจองไปทางทิศเหนือเปนธรรมดา

“มีคนกลายเปนเทพงั้นหรือ?” บีบีกลาวอยางประหลาดใจ

การชะลอลงมาของกฎธรรมชาติคือขอพิสูจนวามีบางคนกลายเปน
เทพดวยความสามารถของตัวเอง ที่สําคัญการผสานกับประกาย
ศักดิ์สิทธิ์ไมทําใหกฎธรรมชาติชะลอลงมา
“นี่ไมใชครั้งแรกเลย เหมือนกับวาชวงสองสามปมานี้ มีบางคนในทิศ
ตะวันตกกลายเปนเทพดวยกําลังของตนเอง” ลินลี่ยจองมองดานลาง
ดวยความสับสน และขยายสัมผัสเทพออกไป “นาจะอยูในพื้นที่
สหภาพศักดิ์สิทธิ์ เกิดอะไรขึ้นนี?่ ในชวงไมกี่ปมานี้มีสองคนที่กลาย
เปนเทพดวยตนเอง?”
การกลายเปนเทพดวยความสามารถของตนเองนั้นยากมาก
เพราะเปนเรื่องยากนี่เอง จึงมีคามาก ชวงไมกี่ปมานี้ มีคนหนึ่งที่กลาย
เปนเทพดวยตนเอง ทําใหลินลี่ยคนอื่นถอนหายใจดวยความทึ่ง แต
ตอนนี้ยังมีอีกคนหนึ่งกลายเปนเทพไดเอง เห็นไดชัดวานี่เปนเรื่อง
ประจวบเหมาะเกินไป

“พี่ใหญ, เราไปดูกันเถอะ” บีบีรีบกลาว

“สหภาพศักดิ์สิทธิ์นะหรือ?” ลินลี่ยตกใจเล็กนอย เนื่องจากเขาคิด

บางอยางได “อาจจะดีก็ได ไดเวลากลับไปดูกัน ขาไมไดกลับไป
เยี่ยมบานเกิดขามานานแลว”

ลินลี่ยและบีบีบินเคียงคูกันเปนแนวเสนยาวตรงไปทางตะวันตก

การชะลอลงมาของกฎธรรมชาติเมื่อมีคนกลายเปนเทพเปนเรื่อง
ดึงดูดความสนใจของซาดิสตเปนธรรมดา ขณะที่เขาขยายสัมผัสเทพ
ออกไปคนหาลินลี่ยดวย “เอ.. ลินลี่ยนี้ตื่นขึ้นแลว โอว.. เขากําลังบิน
ไปที่แหงหนึ่ง?”
ลินลี่ยกับบีบีกําลังบินดวยความเร็วสูง ในเวลาตอมาหลังจากซาดิสต
คนหาอีกครั้งก็พบลินลี่ยกับบีบี พวกเขาไปถึงจุดหมายปลายทางของ
พวกเขาแลว”
“พวกเขาไปสหภาพศักดิ์สิทธิ์จริงๆ..แอนราส!” ซาดิสตสงสัมผัสเทพ
ออกไปหาแอนราสที่ยังรอโอกาสอยูในทุงราบใหญตะวันออก
แอนราสนั่งสมาธิเงียบอยูในหุบเขา รางของเขาเต็มไปดวยฝุน แคเห็น
วูบแรก ใครอาจคิดวาเปนรูปปนมนุษยก็ได

สําหรับเขา การรอเพียงสองปไมมีอะไรแมแตนอย เมื่อไดยินจาก

สัมผัสเทพของซาดิสตเรียกหาเขา แอนราสลืมตาทันที และฝุนบน
รางของเขาหายไปเหมือนไมมีอะไร คําสั่งของซาดิสตมาถึง “แอนรา
ส! ลินลี่ยกับหนูกินเทพไปที่สหภาพศักดิ์สิทธิ์ จงไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”

“ขอรับ, ลอรดซาดิสต” แอนราสกลาวดวยความเคารพ

และจากนั้นเสียง บึ้ม ดังขึ้น ทั่วทั้งหุบเขามีไฟกระจายพุงขึ้นทองฟา

รางของแอนราสรายลอมไปดวยเพลิง และเหมือนกับเทพอัคคี เขาพุง
ตัดผานทองฟาอยางรวดเร็วบินตรงไปทิศตะวันตกและหายลับไปใน
ขอบฟา

เมืองนอยอูซัน บานเกิดของลินลี่ย
“เมืองอูซัน…”ลินลี่ยยืนอยูใจกลางเมืองอูซัน จองมองพื้นที่โดยรอบ
เขาอดทอดถอนใจไมได

ภูเขาอูซันอยูถัดจากเมืองนอยอูซันเปลี่นไปไมมากนักเมื่อเทียบกับ
ตอนที่เขายังเด็ก แตเมืองอูซันเปลี่ยนไปมากมาย เมืองอูซันสวนใหญ
กลายเปนรกราง นี่ไมใชที่ใหคนอาศัยอีกตอไป มันคือรังที่อาศัยของ
อสูรเวท ตัวอยางเชนหอบรรพบุรุษของตระกูลลินลี่ยกลายเปนรังของ
หมาปาวายุ

“เพื่อนวัยเด็กและลุงๆ ปาๆ ในอดีตเหลานั้น…” ใจของลินลี่ยหวน

กลับไปตอนงานเทศกาลที่ยงุ เหยิงของเมืองอูซัน ทุกๆ เชาตรูเด็กๆ ใน
เมืองอูซันจะยืนเขาแถวในสนามพื้นที่วางใกลเมืองอูซันแลวเริ่มฝกฝน
ขณะที่ผใู หญจะเริ่มทํางานกัน

แตตอนนี้….

จะไมมีภาพแบบนี้เกิดขึ้นอีก ผูคนสวนใหญตายไปแลว

“เมืองนอยอูซันไมมีอะไรมากไปกวาประวัติศาสตร” ลินลี่ยถอน
หายใจ หลังจากเหตุการณวันลางโลก อดีตอาณาจักรเฟนไลลม
สลายหมดกลายเปนพื้นที่ของอสูรเวท

ลินลี่ยขมวดคิ้วและควบคุมสัมผัสเทพในรางปลดปลอยพลังเทพที่ทรง
พลังออกไปทันที
แมวาลินลี่ยจะใชรางเดิมของเขา แตประกายศักดิ์สิทธิ์ของเขายังอยู
ในทะเลจิตวิญญาณของเขา ลินลี่ยสามารถกระตุนประกายศักดิ์สิทธิ์
ภายในรางแยกศักดิ์สิทธิ์ พลังศักดิ์สิทธิ์ที่รุนแรงกวาดไปทั่วเมืองอูซัน
เหมือนกับคลื่นทะเล
ทันใดนั้นอสูรเวทที่อาศัยอยูในภายเมืองอูซันหลายรอยทั้งหมดคุกเขา
ลงตัวสั่นสะทาน

“พวกเจา..ไสหัวไปใหหมด” สัมผัสเทพของลินลี่ยดังขึ้นในใจของอสูร
เวทแตละตัว

ไมมีอสูรเวทแมแตตัวเดียวที่กลาตอตาน อสูรเวทหลายรอยสงเสียง
ครางและรีบออกไปจากเมืองอูซันที่อันตรายที่สุดนี้ไปอยางสุดฝเทา

“บีบี, ไปเยี่ยมบานบรรพบุรุษขากันเถอะ” ลินลี่ยกลาว

“นี่เปนบานเกิดขาดวย” บีบีกลาว

ในอดีตบีบีเองก็เกิดที่นั่นและไดพบกับลินลี่ยในบานบรรพบุรุษ หลัง
จากนั้นมา ทั้งสอง หนึ่งมนุษย หนึ่งอสูรเวทกลายเปนคูหูผูกพันชีวิต
รวมกัน ลินลี่ยกับบีบีกาวเขาไปขางในที่มีฝนุ ปกคลุม บานบรรพบุรุษ
ดูผุพัง
เมืองเฮส

เดลิน โคเวิรทตายที่นี่ หลายปมาแลว อยางไรก็ตามเมืองนี้ไมถูกอสูร

เวทพิชิต ตรงกันขามเมืองเฮสในบัดนี้พัฒนามากขึ้นและอึกทึกยิ่งกวา
ที่เปนมาในอดีต
ภายในรานอาหารที่คอนขางดูดีในเมืองเฮส ลินลี่ยและบีบีพบมุมเงียบ
เล็กๆ พวกเขานั่งหันหนาเขาหากันสั่งเหลาและอาหารบางอยาง

“รสชาติไมเลย” บีบีชม

ลินลี่ยหัวเราะและพยักหนา “นั่นคือเหตุผลที่พวกเขามีลูกคามากมาย
ที่นี”่ มีคนสองสามคนอยูในรานอาหารนี้แลว

“หือ?” ลินลี่ยหันหนาไปมองที่ประตูอยางประหลาดใจทันที เด็กสาว

ผมยาวสีมวงกําลังเดินเขามา หนาของเด็กสาวมีรอยกระเล็กนอย แต
นั่นกลับทําใหนางดูนารักขึ้น

“เบลิตา”

“เบลิตา, เจากลับมาแลว บิดาของเจากําลังดื่มกับเรา แตเขาเอาแต

จองอยูที่ประตูหลายครั้งครา”

ขณะที่เด็กสาวเดินเขามาในรานอาหาร มีเสียงทักทายดังขึ้น เห็นได

ชัดวาเด็กสาวผูงดงามมีสหายอยูดวยสองสามคน

“เด็กสาวคนนี้เปนใคร?” มีบุรุษอีกสองคนนั่งอยูดานหลังลินลี่ย
หนึ่งในนั้นเปนเด็กหนุม ถามขึ้นดวยความสงสัย บุรุษที่อยูขางหนาเขา
หัวเราะ “นี่คือลูกสาวของเถาแกรานอาหาร พูดใหถูกยิ่งกวาก็คือ
รานอาหารนี้ถูกสรางขึ้นมาตามที่แมนางเบลิตาออกแบบ”
“โอว?” บุรุษหนุมคอนขางประหลาดใจ

“ตระกูลของเบลิตาเดิมที่เปนตระกูลขุนนาง แตตอมาลมละลาย บิ
ดาของเบลิตาก็คือเจานายจมูกโตที่อยูตรงนั้น เขาคอนขางมั่นใน
หนาตา แมวาตระกูลของเขาจะลมสลาย แตเขายังตองการใชชีวิตอยู
ในคฤหาสนสวยๆ เขาจัดการใหคนรับใชทําความสะอาดที่ดินทุกสวน
คฤหาสนประจําตระกูลของเบลิตาใหญโตมาก สําหรับที่อยูอาศัยที่
ใหญโตอยางนั้นก็มีคาใชจายก็มหาศาล บิดาของเบลิตาเอาแตใชเงิน
แตไมทําอะไร เปนธรรมดาเงินยอมหมดไปอยางรวดเร็ว ในที่สุดก็
เปนเบลิตาที่ต้งั ใจพัฒนาพื้นที่สวนหนาบานเปนรานอาหาร บานของ
เบลิตาใหญโตอยูแลว เบลิตาจึงจัดการดูแลที่ท้งั หมด

“นอกจากนี้, เบลิตาเปนจอมเวทที่ทรงพลัง คาดวานางคงเปนจอม

เวทระดับหาแลว”

เมื่อไดยินคําอธิบายนี้ ลินลี่ยเหลือบมองเด็กสาวผมมวงดวยความรูสึก
คอนขางประหลาดใจ
“พี่ใหญ! เบลิตาผูนี้นาประทับใจมากนะ”

ลินลี่ยยังคงรูสึกวาการออกแบบและการตกแตงรานอาหารทําไดไม
เลวเลย ทั้งภายนอกและภายในรานดูยอดเยี่ยม ซึ่งเปนเหตุผลใหลินลี่
ยและบีบีเลือกรานนี้ เขาไมคาดเลยวาการออกแบบทั้งหมดจะทําโดย
เด็กสาว และจากที่ดู แมวาเด็กสาวอายุยังนอย แตนางสามารถ
จัดการตระกูลไดท้งั หมด

“ทานพอ, ขารูสึกไมสบาย ขาจะกลับไปพักสักหนอย” เบลิตาพูด

กับบิดาของนางที่กําลังนั่งดื่มเหลา

“ถาเจาไมสบาย อยางนั้นก็รีบกลับไปพักเสียบาง” บุรุษวัยกลางคน

จมูกโตรีบกลาว

เบลิตาหลังจากพูดเสร็จก็เดินเขาไปในประตูหลัง ทางเขาบานพักของ
ครอบครัว

“หืม?” ขณะนั้นเองลินลี่ยขมวดคิ้วเล็กนอย
ตอนที่ 27 ผูยิ่งใหญแหงเขาฆองทองแดง

“พี่ใหญ! ดูเหมือนจอมกรางที่มีผหู นุนหลังมาถึงนะ” บีบีหัวเราะ

ขณะที่เขามองดูลินลี่ย

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอยเหมือนกัน “เด็กหนุมธรรมดาผูมียอดฝมือ
ระดับเกาสองคนเปนผูคมุ ครอง ตระกูลธรรมดาไมสามารถทําเชนนี้
ได”

“เบลิตา!” เสียงคอนขางโกรธดังขึ้นจากหนาประตูเขารานอาหาร
และเด็กหนุมผมทองหยักศกเดินเขารานอาหาร เด็กหนุมผมทองมี
บุรุษวัยกลางคนตาเปนประกายสองคนเดินตาม เด็กหนุมผมทองจอง
เด็กสาวผมมวง “เบลิตา, เจาจะทําเหมือนกับวาไมมีอะไรเกิดขึ้น
หรือไง?”
“อา, คุณชายฮิวเบิรต” บุรุษวัยกลางคนจมูกโตยืนขึ้นและพูดอยาง
เปนกันเองทันที “เชิญนั่งและคอยๆ คุยปรึกษากับเบลิตาได”

“ฮึ่ม” บุรุษหนุมผมทองจองมองชายวัยกลางคนอยางเย็นชา “อยา

แส”

บุรุษจมูกโตยิ้มอยางอึดอัด ไมกลาพูดอะไรตอไป
เบลิตาไมพอใจ นางหันกลับมามองเด็กหนุมผมทองและกลาวจริงจัง
“ฮิวเบิรต, ขายอมรับวาการกระทําของขาอาจจะไมเห็นแกหนาเจา
อยางไรก็ตาม, ขาไมชอบเจา เรื่องก็งายๆ แคน้นั ขาหวังวาคุณชายฮิ
วเบิรต ในอนาคตเจาควรไปใชความพยายามกับสตรีอื่นเถอะ”

ฮิวเบิรตเงียบครูหนึ่ง จากนั้นแววเกลียดชังฉายอยูในตาของเขา “ได

ก็ได เบลิตา…”

“ขา, ฮิวเบิรตไมเคยสุภาพกับใครมากอน แตสําหรับเจา ขาใหของ

ขวัญครั้งแลวครั้งเลา คิดหาทุกวิธีการใหเจาชอบขาใหได แตดูเหมือน
วาทุกอยางจะเปลาประโยชน” หนาฮิวเบิรตเปลี่ยนเปนเย็นชา “ฮึ่ม…
เบลิตา แลวอยามาตําหนิในสิ่งที่ขาทําก็แลวกัน”

เบลิตาสามารถเลี้ยงดูตระกูลของนางไดดวยวัยขนาดนั้น เปนธรรมดา
ที่นางสามารถเดาไดวาฮิวเบิรตจะทําอะไร

“ฮิวเบิรต! ดวยเงื่อนไขคุณสมบัติของเจา เจาสามารถหาสตรีตาม

ตองการได จะมาเสียเวลากับขา ผูหญิงจากตระกูลที่ลมละลายทําไม
กัน?” เบลิตาพูดอยางสุภาพ

“ไมมีอะไรที่ขาชอบแลว ไมไดมา!”
ขณะที่เขาพูดปากของเขาสั่น และตาของเขาเต็มไปดวยอาการไม
แยแส “ลุง! ไปเอาตัวนางมา” คําพูดของฮิวเบิรตทําใหหนาของเบลิ
ตาซีดไมมีสีเลือดทันที นางรูวาตระกูลของฮิวเบิรตนั้นทรงอํานาจ
มากมายเพียงไหน

พูดตามตรงนางไมมีทางตานทานฮิวเบิรตไดมากนัก เพียงแตปญหานี้
นางตองรักษาบรรทัดฐานของนางไว

“ขอรับ, คุณชาย” บุรุษวัยกลางคนดานหลังฮิวเบิรตคํานับ และรับ

ทําตามคําสั่ง

“เดี๋ยวกอน เดี๋ยวกอน” บุรุษจมูกโตรีบเดินมาขวางหนาเบลิตา และ

ขอรองครั้งแลวครั้งเลา “คุณชายฮิวเบิรต โปรดยกเวนธิดาของขา
เถิด จะใหขาทําอะไรก็ได ตอใหทานตองการใหขายกมรดกของ
ตระกูลนี้ใหทาน ขาก็ยินดีทํา ขาขอรองทาน เวนลูกสาวขาสักคน
เถิด”

เบลิตาจองมองบิดานางอยางตกใจ
นี่คือบิดานางผูรักหนาตัวเองและใชชีวิตดื่มกินและหาเรื่องลําบาก
หรือ? เบลิตาเอง ในใจนางมักจะดูถูกบิดานาง แตในขณะนี้..นางพบ
วาบิดาของนางไมไดเปนอยางที่นางคิด

“ฮึ่ม..ใครตองการบานโกโรโกโสของเจา?” ฮิวเบิรตพูดเหยียดหยาม
“เอาตัวเบลิตากลับมา ถาใครขวางใหฆามัน”
“ขอรับ” บุรุษหนาเหี้ยมทั้งสองคนหัวเราะเย็นชาขณะเดินเขาหา

บุรุษจมูกโตรีบเขามาขวางหนาธิดาของเขา เหมือนกับตองการจะ
ปกปองนาง

“พอ, หลีกไป” เบลิตารีบผลักบิดานาง แตขณะนั้นเอง บิดาขี้เมา

ของนางดูเหมือนจะมีเรี่ยวแรงมากยืนนิ่งอยูหนานางไมเคลื่อนไหว

“ไสหัวไป!” หนึ่งในบุรุษวัยกลางคนเตะใสบุรุษจมูกโต

ไมมีใครในรานอาหารกลาสงเสียง คนที่ดื่มกินเหลานั้นทุกคนรูวาฮิ
วเบิรตมีพลังอํานาจยังไงในเมืองเฮส ไมมีใครกลาหามเขา

ทุกคนมองดูเบลิตาและบิดาของนาง สายตาของพวกเขาแสดงความ
เห็นอกเห็นใจ

ขณะที่พวกเขามองดูน้นั ชะตากรรมของเบลิตาและบิดาของนางถูก
กําหนดไวแลว

แตสิ่งที่แปลกก็คือ บุรุษที่เตะไปนั้นเตะออกไปไดครึ่งทาก็ลมลงกับพื้น
เหมือนกองโคลน จมูก ตา ปากและหูของเขาหลั่งโลหิต
เขา…ตายแลว!
ทุกคนตกตะลึง แมแตฮิวเบิรตที่ตะโกนอยางหยิ่งยโสก็ตกตะลึง ยอด
ฝมือระดับเกาที่อยูขางๆ คุกเขาขางหนึ่งทันทีและประคองสหายของ
เขา “พี่ใหญ, พี่ใหญ เกิดอะไรขึ้น?” ยอดฝมือระดับเกาผูนี้ไมอยาก
เชื่อ

พี่ใหญของเขาที่เปนนักสูระดับเกาตายกะทันหัน

“มันเปนใคร? ออกมา!” ยอดฝมือระดับเกาตะโกนอยางเย็นชา ตา

ของเขาเต็มไปดวยความโกรธแคน

ไมมีใครกลาสงเสียง ยอดฝมือระดับเกาผูนี้สงเสียงแคนเย็นชา “ใคร

ก็ตามที่ฆาพี่ใหญของขา จงปรากฏตัวออกมาเสียดีๆ มิฉะนั้นทุกคนใน
รานอาหารจะตองตาย เห็นไดชัดวาเปนเพราะพวกเจา” ยอดฝมือนั้น
กวาดสายตามองคนรอบๆ

ทั่วทั้งรานอาหารเต็มไปดวยแขกเหรื่อ สายตาเย็นชาของเขากวาดผาน
แขกเหรื่อเหลานั้น
“เอาคุณชายของเจาไสหัวกลับไปไดแลว” เสียงหนึ่งดังขึ้น

ยอดฝมือระดับเกาหันไปมองทันที จองมองหาคนที่พูด แมแตเบลิตา

และบิดาของนางก็หันไปดู พวกเขาเห็นเด็กหนุมผมยาวกําลังนั่งหัน
หนาคุยกับเด็กหนุมหนาตาดีสวมหมวกฟาง
ฮิวเบิรตกาวเขามาสองกาวและตะโกนอยางเย็นชา “เจาเปนใคร?
กลาดียังไงเขามาสอดเรื่องของขา?”

ตั้งแตเขาเกิดมาไมมีใครกลาฝาฝนคําสั่งของเขา ไมวาเขาตองการทํา
อะไร เขาก็จะทํา โดยเฉพาะอยางยิ่งในเมืองเฮส แมแตราชโองการ
ของพระราชาก็ไมมีผลตอฮิวเบิรต เขาคือผูทรงอิทธิพลนอยผูไมเคย
กลัวใคร

“นารําคาญชะมัด!” บีบีสาดเหลาในแกวใสหนาของฮิวเบิรตอยางไม
พอใจพรอมกับไล “ไสหัวไป!”

ฮิวเบิรตตะลึง เขาปาดเหลาที่เปยกหนา ตาของเขาแดงทันที

ดูถูกกันชัดๆ!

ฮิวเบิรตไมเคยถูกขมเหงมาตั้งแตยังเล็ก เมื่อเบลิตาปฏิเสธเขา นาง

ทําอยางสงางามและทําโดยออม แตฮิวเบิรตก็ยังรูสึกเสียหนา ทําให
เขาโกรธจัด! แตสิ่งที่บีบีเพิ่งทํานั้นเปนการดูถูกอยางหนักเทาที่เขาได
รับตั้งแตเกิดมาจนบัดนี้!

“ฆา ฆามันใหกับขา!!!” เสียงกรีดรองของฮิวเบิรตดังขึ้นขณะชี้ไปที่

บีบีแลวตะโกน
บีบีเงยหนาและยิ้มใหเขา
 “วูบ” บีบีหายไปทันที เสียงฝามือตบดังผัวะไดยินชัด ฮิวเบิรตปลิว
กระเด็นกอนจะกระแทกกับเกาอี้ที่อยูใกล ศีรษะของฮิวเบิรตบิดทํามุม
แปลกๆ อยูบนพื้นเต็มไปดวยเลือด

ทันใดนั้นยอดฝมือระดับเกาสีหนาเปลี่ยน เพียงวูบเดียวเขาเขามาทันที

“ผัวะ!” แตเสียงฝามือดังขึ้นอีกครั้ง

ยอดฝมือระดับเกาปลิวกระเด็นเชนกัน เขากระอักโลหิตเต็มปากจาก
แรงตบนั้น แตยังไมตาย

“เจา..พวกเจาเปนเนื้อที่ตายแลว” ยอดฝมือระดับเกาฝนตนเองมอง
ดูศีรษะที่บิดรูปแปลกประหลาดของฮิวเบิรต เห็นไดชัดวาฮิวเบิรตตาย
แลว”

“เนื้อที่ตายแลวนะหรือ?” ใบหนาเรียวยาวและหลอของบีบียิ้มเยาะ
เขาตั้งใจเสยผมสองสามครั้งกอนจะสวมหมวกฟางจากนั้นถลึงตาใส
ยอดฝมือผูน้นั “ตอนนี้เรารออยูตรงนี้แลว ขาอยากดูวาเจาจะทําให
เราตายไดยังไง!”

ลินลี่ยเพียงแตมองจากดานขาง ไมพยายามจะหามเขา
ยอดฝมือผูน้นั จองมองลินลี่ยและบีบีดวยความเกลียดชัง จากนั้นเงย
หนากูเสียงรองโหยหวน เสียงกูรองแหลมดังไปทั่วรานอาหาร
 “รีบหนีไป” เบลิตาวิ่งเขามาหาและกระตุนลินลี่ยกับบีบี “บิดาของฮิ
วเบิรตเปนยอดฝมือที่แข็งแกรงทรงพลังมาก ไมมีใครกลาตอแยเขา
รีบหนีไป” เบลิตาไมตองการใหคนทั้งสองที่อยูตอหนานางไดรับ
อันตรายเพราะนาง

ลินลี่ยกับบีบีมองหนากันเอง

ความจริง เหตุผลที่บีบีไมฆายอดฝมือระดับเกาก็เพื่อดึงยอดฝมือที่อยู
เบื้องหลังเขาออกมา มีแตทําเชนนั้นพวกเขาจึงจะรับประกันไดวาเด็ก
สาวผูนี้จะไมไดรับผลพวงภัยพิบัติตามมา

“บึ้ม!” เสียงระเบิดฝากําแพงเสียงที่นากลัวดังกึกกองแตไกล

มีรางหนึ่งปรากฏภายในรานอาหารทันที ยอดฝมือระดับเกาคุกเขา
ตอหนาเขา “ทานเลเกอร! ผูนอยไรประโยชน คุณชายถูกบุรุษสอง
คนนี้สังหารชีวิต” ขณะที่พูดรางของยอดฝมือผูน้นั สั่นสะทาน
ผูมาถึงมีรางที่แข็งแรงทรงพลัง ใบหนามีเครารกครึ้มและนัยนตาดุราย

เมื่อบุรุษผูทรงพลังนั้นเห็นฮิวเบิรตนอนอยูบนพื้น ศีรษะผิดรูป เขา

ตะลึงอยูนาน จากนั้นเขามองดูยอดฝมือระดับเกา “คุณชายตาย แลว
ทําไมเจาไมตาย?” ยอดฝมือระดับเกาตระหนักไดทันทีถึงสิ่งที่จะเกิด
ขึ้น แตกอนที่เขาจะทันรูตัว…
ประกายดาบวาบขึ้นและศีรษะของยอดฝมือนั้นปลิวกระเด็น

“อา! คนในรานอาหารหลายคนหวาดกลัวจนตาแทบหลุด เบลิตา

และบิดาของนางยืนอยูดวยกัน ไมกลาสงเสียง เบลิตามองดูลินลี่ยกับ
บีบี ดวงตาของนางมีแววกังวล

“ใครเปนคนฆาลูกชายขา!” เลเกอรจองลินลี่ยกับบีบี

“ขาเอง” บีบีมองดูเลเกอรอยางเหยียดหยามดวยมุมสายตา หนา

ละเอียดออนของเขาเต็มไปดวยความรังเกียจ

ลินลี่ยยังคงนั่งอยูกับที่ไมใหความสนใจเลเกอร สํานึกเทพของลินลี่ย
บอกเขาไวนานแลววาเลเกอรผนู ี้เปนแคระดับเซียน จากที่เขาใชพลัง
ดาบฟน อยางมากก็เปนเซียนชั้นยอด เขาไมมีทางคุกคามบีบีได

“เลเกอร, เกิดอะไรขึ้น?” พอสายลมพัดวูบก็มีอีกรางหนึ่งปรากฏอยู

ที่นอกทางประตู เปนบุรุษวัยกลางคนผมขาวยาว
“เราจะไปพบอาจารยเดี๋ยวนี้อยูแลว กอนอื่นขาขอฆาเจาบัดซบสอง
คนนี่กอน” ตาของเลเกอรแดงเปนสายเลือด ขณะเขาขบเคี้ยวฟน

“พบอาจารย?” ลินลี่ยขมวดคิ้วเล็กนอย
บุรุษผมหงอกมองดูฮิวเบิรตที่นอนตายอยูบนพื้นดวยความประหลาด
ใจ เขารูดีวาฮิวเบิรตมีความสําคัญตอจิตใจของเลเกอรเพียงไหน เล
เกอรและเขาหนีออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดสพรอมกัน และทั้ง
สองคนเปนสุดยอดเซียน

สุดยอดเซียนในพิภพจองจําเกบาโดสไมมีอะไรมากกวาไปกวาชนชั้น
ลาง

แมแตยอดฝมือก็ยังตองการสตรี

ในพิภพจองจําเกบาโดส สุดยอดเซียนนับวาเปนชนชั้นลางไมสามารถ
หาสตรีได เมื่อพวกเขาหลบออกมาจากพิภพจองจําเกบาโดสได เปน
ธรรมดาที่พวกเขาจะเพลิดเพลินกับอิสตรี สําหรับเลเกอรก็เหมือนกัน
เขาไดลูกชายมาคนหนึ่ง

เลเกอรถูกจองจําอยูในพิภพเกบาโดสมาเมื่อหมื่นปที่แลว ตอนนั้นเขา
มีลูกของตัวเองอยูแลว แตหลังจากผานไปหลายป ใครจะบอกไดกัน
วาเชื้อสายของเลเกอรยังอยูหรือไม?
เมื่อชายชราไดลูกชายคนหนึ่ง เขายอมตามใจเปนธรรมดา

เลเกอรอายุเกินหมื่นปแลว เขามีลูกชายเพียงคนเดียว ยอมนับไดวา

เปนชายชราที่มีบุตรชายคนเดียว
เขาปรนเปรอลูกชายมากมายเหลือเชื่อ แมแตยังมอบใหยอดฝมือ
ระดับเกาคอยตามคุมครองบุตรชายของเขา ไมวาลูกชายของเขา
ตองการอะไร เลเกอรก็จะประเคนใหเขา ลูกของเขาคือสมบัติล้าํ คา
ในใจของเขา แตตอนนี้ลูกชายของเขาตายแลว

เลเกอรเองรูสึกไดถึงพลังคุกคามที่เล็ดลอดออกจากตัวบีบีได เขาเริ่ม
เกร็งพลัง

แตบีบียังมีทาทีปลอดโปรงรอใหเลเกอรโจมตี ทันใดนั้นเลเกอร
คํารามอยางโกรธกราวขณะที่ดาบโคงของเขาเปลงแสงขาวเจิดจามา
ถึงหนาของบีบี ทุกคนในรานอาหารหวาดกลัวจนหนาซีด

พวกเขาทุกคนเริ่มกังวลหวงใยหนุมนอยผูนี้

“นั่นสุดฝมือเจาแลวใชไหม?” ดาบชะงักทันที

บีบีคีบดาบดาบไวในระหวางงามนิ้ว ปองกันไมใหดาบขยับมาขางหนา
ไดแมแตนิ้วเดียว
“นากลัวจริงๆ” ลินลี่ยตาเปนประกาย รางเทพนั้นแข็งแกรงอยูแลว
แตอาศัยแคนิ้วสองนิ้วจับดาบของสุดยอดเซียนไดเปนสิ่งที่ลินลี่ยยังไม
กลาทําดวยสีหนาปกติอยางที่บีบีทํา “บีบีแข็งแกรงทรงพลังเสมอ
ตอนนี้เขาเปนเทพแลวดูเหมือนก็ยังแข็งแกรงทรงพลังมากอยูดี” ลินลี่
ยถอนหายใจชื่นชม
ทุกคนในรานอาหารตะลึงกันหมด

ใชสองนิ้วจับอาวุธได เลเกอรก็ตะลึงเชนกัน ในที่สุดเขาก็รวู าคนที่เขา

กําลังเผชิญเปนไปไดวาจะเปนยอดฝมือระดับเทพ

แมวาเขาจะโกรธ แตเลเกอรก็รีบปลอยดาบในมือทันที ในที่สุดเขาก็

รูสึกตัว ลูกชายเขาตาย แตเขาสามารถมีชีวิตตอได แมวาเขาจะเลี้ยง
ดูลูกชายมาหลายปและรูสึกเจ็บปวดกับการสูญเสีย แตเทียบกับชีวิต
ตนเองแลว เขามองวาชีวิตของตนสําคัญกวา

เลเกอรรีบแสดงความเคารพทันที “เนื่องจากเปนใตเทาทั้งสองเปนผู
ลงโทษสั่งสอนบุตรของขาอยางนั้นก็แลวไปเถอะ อาจารยของขาคือผู
ยิ่งใหญแหงเขาฆองทองแดง ใตเทา! ขาหวังวาเพื่อเห็นแกอาจารย
ของขา ไวชีวิตขาดวยเถิด”

เบลิตาและคนอื่นรูสึกวาเหตุการณกลับกลายเปนแปลกประหลาดเกิน
ไป
“โครม!”

ประกายแสงดําวาบขึ้นและเกิดรูที่ศีรษะของเลเกอร ตาของเลเกอร
เบิกกวาง เหมือนกับวาเขาไมอยากเชื่อ และจากนั้นเขาลมลง
บีบีชะงักกรงเล็บ “ผูยิ่งใหญแหงเขาฆองทองแดง? ไมเคยไดยินเลย!”
ลินลี่ยขมวดคิ้ว เขาจองมองบุรุษผมหงอกผูตกใจกลัว “เจา..มาตรง
นี้!”
ตอนที่ 28 ภูเขาฆองทองแดง

ภายในรานอาหารในเมืองเฮส ทุกคนตกอยูในอาการตะลึง

ทานเลเกอรผยู ิ่งใหญเมื่ออยูตอหนาเด็กหนุมหมวกฟางดูเหมือนจะ
กลายเปนทารกไมสามารถตานทานไดแมแตนอย เขาถูกฆาโดยตรง
และจากที่เห็นเด็กหนุมหมวกฟางจะเชื่อฟงคําสั่งชายหนุมที่นั่งอยู ก็
หมายความวาพลังของบุรุษหนุมที่นั่งอยูน้นั ยิ่งใหญกวา!

“พวกเขา?” เบลิตาเขามาใกลบิดาของนางจองมองลินลี่ยและบีบี
อยางประหลาดใจ

ลินลี่ยขมวดคิ้ว

“ใตเทา! ทานเรียกหาหรือขอรับ?” ในตอนนี้บุรุษผมหงอกอยูใน

อาการกระวนกระวาย

เขาเขาใจวาถาลินลี่ยและบีบีตองการฆาเขา เขาคงตายแนนอน
“พี่ใหญขาบอกใหเจาเขามาที่นี่ไงเลา” บีบีถลึงตาใสเขาขณะตะคอก
ใส บุรุษผมหงอกมีรางสั่นสะทานเล็กอย จากนั้นเดินเขามาที่โตะ
ทันทีและรอคําถามของลินลี่ยดวยความเคารพ
“ขาชื่อแซ็ต!” บุรุษผมหงอกแจงชื่อตนเองโดยตรง

“เจามาจากพิภพจองจําเกบาโดสใชไหม?” ลินลี่ยถามอยางสงบ
ขณะที่ถามลินลี่ยใชสนามพลังเทพทําใหคนธรรมดาในรานอาหารไม
ไดยินพวกเขาพูด

“ขอรับ, ใตเทา” แซ็ตตอบอยางเชื่อฟง

ที่สําคัญรางของเลเกอรนอนนิ่งอยูกับพื้น แซ็ตเขาใจวาถาอสูรทั้งสอง
ที่อยูตอหนาเขาไมพอใจ พวกเขาสามารถฆาเขาไดทุกเมื่อ ตอนนี้
ทั้งหมดที่เขาทําไดก็คือยอมรวมมือใหสิ่งที่พวกเขาตองการและทําให
พวกเขาพอใจ มีแคทําเชนนี้เทานั้นเขาจึงจะรักษาชีวิตได

ลินลี่ยตาเปนประกายคมกลา เขาจองแซ็ต “ขาขอถามเจา จาวภูเขา

ฆองทองแดงเปนใคร?”

จาวภูเขาฆองทองแดง!
นี่คือคนที่ทําใหลินลี่ยรสู ึกกังวล และกอนเลเกอรตาย เขาไดพูดวา
อาจารยของเขาก็คือจาวภูเขาฆองทองแดง คนที่สามารถเปน
อาจารยของเซียนชั้นสุดยอดไดคงไมใชคนธรรมดา เมื่อพวกเขาฆาเล
เกอรไปแลว ลินลี่ยตองทําความเขาใจใหชัดเจนวาจาวภูเขาฆอง
ทองแดงเปนใคร
“อาจารย?” แซ็ตประหลาดใจเล็กนอย

ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

“เราไมรจู ักชื่อของอาจารย เพราะเขาอาศัยอยูที่ภูเขาฆองทองแดง

พวกเราก็เลยเรียกทานวาจาวภูเขาฆองทองแดง” เมื่อพูดถึงจาวภูเขา
ฆองทองแดง ตาของเขาจะเปนประกายเทิดทูน “อาจารยคือยอด
ฝมือที่ทรงพลังที่สุดเทาที่เราเคยเห็น”

“เหรอ?” ตาของลินลี่ยหรี่แคบ

แซ็ตยังคงพูดตอไป “แมวาจะเปนเวลาเพียงยี่สิบปหลังจากที่เราหนี
ออกมาจากเกบาโดสกลับมายังทวีปยูลาน ในชวงเวลานี้มีสุดยอด
เซียนสองคนที่อาจารยใหคําแนะนํา และสามารถกาวหนาบรรลุความ
เปนเทพดวยตัวพวกเขาเอง” ตาของแซ็ตเต็มไปดวยความเคารพ
“คนที่สามารถชวยใหเรากาวผานสภาพคอขวดไปได.. เราจะไมเคารพ
สักการะยอดฝมืออยางเขาไดยังไง?”
“อะไรนะ?”

ไมวาลินลี่ยจะมีสีหนาสงบเพียงไหน แตเขาก็อดเปลี่ยนสีหนาไมได
แมแตบีบีที่อยูใกลก็ยังไมอยากเชื่อ “เจาบอกวาคนสองคนที่กลายเปน
เทพเมื่อเร็วๆ นี้ไดรับคําแนะนําจากอาจารยของเจา?”
อาการคอขวดของการฝกฝนเปนสภาพที่ยากจะบรรลุผานไปได

แมวาคนที่ทรงพลังอยางลอรดเบรุตรูวาเดลี่และคนอื่นๆ ติดอยูใน
สภาพคอขวด ไดแตบอกพวกเขาใหเชื่อมั่นในตัวเอง เขาไมพูดอะไร
อื่น… คนที่สามารถแนะนําเซียนชั้นสูงถึงวิธีบรรลุผานคอขวดยอมเปน
ยอดฝมือที่มีความเชี่ยวชาญในกฎธรรมชาติ

“จาวภูเขาฆองทองแดงเปนยอดฝมือระดับใด?” ลินลี่ยถามทันที

“ขาไมร”ู แซ็ตสายศีรษะ “อยางไรก็ตาม อาจารยมีพี่ชายอยูสองคน

นาจะเปนระดับเทพแท”

ลินลี่ยกับบีบีมองหนากันเอง

พี่ชายของเขาเปนเทพแท? อยางนั้นจาวภูเขาฆองทองแดงอยางนอยก็
ตองเปนเทพแทเชนกัน
“ขากอเรื่องเสียแลว” บีบีคอตกขณะมองลินลี่ย

เขาฆาลูกศิษยของยอดฝมือที่ทรงพลัง ไมสําคัญวาบีบีจะวูวามขนาด
ไหน แตเขาเขาใจถึงระดับปญหาที่เขาสรางขึ้น
ลินลี่ยหัวเราะปลอบโยน “บีบี, ดูเหมือนการเดินทางของเราจะตอง
สั้นลงเสียแลว” หลังจากลวงเกินศัตรูที่มีอํานาจอยางนั้น พวกเขามี
แตตองรีบกลับปราสาทเลือดมังกร

“ก็ได” บีบีพยักหนา

“ใตเทา, ไมจําเปนตองกังวลไปเลย” เมื่อไดยินคําพูดของลินลี่ยกับ

บีบี แซ็ตเขาใจวาบีบีคิดอะไร เขารีบกลาว “ใตเทาไมจําเปนตอง
กังวลเกินไป ทานฆาเลเกอร แตจะไมมีใครตามสรางความยุงยากให
กับทาน”

ลินลี่ยและบีบีคอนขางตกใจ

“โอว?” ลินลี่ยมองดูเขารอคําอธิบาย

บีบียังคงกลาว “แซ็ต เปนไปไดหรือวาอาจารยของเจาจะไมเห็นแก

หนาศิษยของเขา?”

แซ็ตรีบกลาว “ใตเทา! ผูยิ่งใหญของภูเขาฆองทองแดงมีฐานะระดับ

ใดแลว? เลเกอรกับขาเปนเพียงเซียนชั้นสูง เราจะกลายเปนศิษยของ
เขาไดยังไง?”

“แตเจาเรียกเขาเปนอาจารย?” บีบีงง
แซ็ตหัวเราะเยาะตัวเอง “ใตเทา, แมวาเราจะเรียกจาวภูเขาฆอง
ทองแดงวาอาจารย แตนั่นคือวิธีที่เรากําหนดสถานะเรียกเขาเทานั้น
จาวภูเขาฆองทองแดงไมเคยยอมรับเราเปนศิษย”

ลินลี่ยขมวดคิ้ว “อธิบายรายละเอียดซิ”

แซ็ตอธิบาย “ใตเทา! เราทุกคนหนีมาจากพิภพจองจํา และจากนั้น

เรามาใชชีวิตอยูที่นี่ เพียงแตหลังจากนั้นเราไดยินวามีสุดยอดฝมือ
อาศัยอยูที่ภูเขาฆองทองแดง ทานสามารถใหคําแนะนําใหกับพวก
ฝกฝนที่มาขอคําแนะนําจากเขา มียอดฝมือหลายคนใหความเคารพ
ตอจาวภูเขาฆองทองแดง เลเกอรและขาทั้งสองก็อยูในกลุมนั้นดวย
เพราะเราไดรับการสั่งสอนจากทานเจาภูเขาฆองทองแดง เราจึง
นับถือทานเหมือนครูบาอาจารย เพียงแตทานเจาภูเขาฆองทองแดง
ไมเคยยอมรับวาเราเปนลูกศิษย”

“ถาเราไดคนอยางเขาเปนอาจารย ในพิภพจองจํา เราคงไมอยูใน

สภาพแยอยางนั้น”

ลินลี่ยกับบีบีเขาใจทันที
“เจานี่ชางหนาหนาจริงๆ” บีบีแคนเสียง

แซ็ตหัวเราะอยางขัดเขิน
“จาวภูเขาฆองทองแดงนี้เปนคนที่นาอัศจรรยจริงๆ” ลินลี่ยถอน
หายใจชมเชย ยอดฝมืออยางนี้คงจะใหคําสอนสั่งกับคนที่มาขอคํา
แนะนําได อยางนอยที่สุดเขาไมใชคนเห็นแกตัว ไมใชคนถือตัวเอง
เปนใหญ”

“เจาเพิ่งบอกวาสองคนที่กลายเปนเทพดวยตัวเองเมื่อเร็วๆ นี้ตอง
ขอบคุณคําแนะจําของจาวภูเขาฆองทองแดงใชไหม?” ลินลี่ยยังคง
รูสึกวานี่เปนเรื่องที่เหลือเชื่อ

“ถูกแลว” แซ็ตถอนหายใจ “นี่เปนเรื่องแนนอน ขารูจักคนหนึ่งใน

นั้น”

“เปนไปไดยังไงที่เราจะไมสนใจไปเยี่ยมเยียนคนที่นาทึ่งอยางนี้? บีบี,
เจาคิดวายังไง?” ลินลี่ยมองบีบีซึ่งพยักหนาเห็นดวย ขณะเดียวกัน
เขาหันไปมองแซ็ต “นี,่ แลวจาวภูเขาฆองทองแดงอยูที่ไหน?”

“ภูเขาฆองทองแดงอยูในภูมิภาคใตของสหภาพศักดิ์สิทธิ์ เปนพื้นที่
ซึ่งมีอสูรเวทมากมายครอบครอง อาจารยอยูภายในภูเขาใหญที่นั่น
ใตเทา, ถาทานตองการ ขาจะนําทางทานไปที่นั่น ไมใชแคเซียนชั้นสูง
เทานั้นที่ไปขอคําแนะนําของอาจารย ยังมีพวกระดับเทพเหมือนกัน”

Linley felt all the more amazed in his heart .

ลินลี่ยรสู ึกยิ่งทึ่งในใจ
จาวภูเขาฆองทองแดงตองเปนคนที่ไมธรรมดาแนนอน ตอนนี้ลินลี่ย
ตองการพบกับเขามาก

“เพียงแตถาใตเทาไป ใตเทาก็ตองทําใจสักเล็กนอย อาจารยจะให

คําแนะนําถาเขารูสึกวาอยากจะทํา” แซ็ตอธิบาย “ในการเดินทางไป
ภูเขาฆองทองแดงของเรา เราอาจตองรอกันนาน ถาโชคดีพอก็จะได
พบอาจารย”

“ถาเราไดพบเขา เราก็จะพบ ถาเราไมสามารถพบได อยางนั้นก็แค

ไปเที่ยวกัน” ลินลี่ยหัวเราะอยางใจเย็น

“ไปเถอะ ไปกันเดี๋ยวนี้เลย” บีบีคอนขางใจรอน

แซ็ตพูดอยางออนโยน “ขารูสึกเปนเกียรติที่ไดนําทางใตเทาทั้งสอง”
ทันใดนั้นแซ็ตนําทางออกไปจากรานอาหารทันที ขณะที่ลินลี่ยและบีบี
เดินตาม ลินลี่ยปลอยสนามพลังเทพซึ่งปองกันไมใหคนอื่นในราน
อาหารไดยินคําสนทนาของพวกเขา
“พวกทานทั้งสอง…” เบลิตารีบไลตาม ตองการแสดงออก แตนาง
ถูกสนามพลังของลินลี่ยกันเอาไว

“ควั่บ!”
เงาทั้งสามวูบหายไปในอากาศ และพุงหายลับฟาไปในขอบฟาทิศใต
 “ยอดฝมือทั้งสามนี้เปนใครกัน? แมแตสุดยอดเซียนอยางทานเล
เกอรยังถูกสังหารในครั้งเดียว” ตอนนี้ผคู นในรานอาหารเริ่มจะกลา
พูด ขณะเดียวกันหลายคนแหงนหนามองทองฟาพยายามอยางวาง
เปลาที่จะไดเห็นลินลี่ยและคนอื่นๆ”

“เด็กหนุมคนนั้นแข็งแกรงทรงพลังมาก เขาสามารถใชนิ้วทั้งสองคีบ
รับพลังโจมตีจากดาบได”

“ขาคิดวาบุรุษหนุมคนนั้นยังแข็งแกรงมากกวา..”

ทุกคนในรานอาหารเริ่มพูดคุยกันอยางตื่นเตน ขณะที่เบลิตาจองมอง
ขอบฟามองดูจุดที่กลุมของลินลี่ยหายลับตาไป เบลิตาทําอะไรไมได
นอกจากจดจําความเมตตาครั้งนี้ไวในใจนาง

ภูเขาฆองทองแดงอยูไมไกลจากบานเกิดเมืองอูซันของลินลี่ย ทั้งยัง
นับไดวาอยูในอาณาเขตของพวกอสูรเวท
เพียงแตพอมียอดฝมือปรากฏอยูในพื้นที่นี้ พวกอสูรเวทจึงไมกลาเขา
มาใกล

“นี่คือภูเขาฆองทองแดง!” ในกลางอากาศแซ็ตยืนอยูพรอมกับชุด
ยาวที่โบกสะบัด แซ็ตชี้ไปที่ภูเขา
ขางๆ เขาคือลินลี่ยกับบีบี
 “ดูเหมือนจะไมคอยมีคนมากเลยนะ?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ
วากันตามเหตุผลแลวสิ่งที่เขาเขาใจก็คือ ถายอดฝมือมีหลายคนมา
เยี่ยมเยียนจาวภูเขาฆองทองแดง ที่นี่คงจะมีคนอยูหลายคน อยางไร
ก็ตาม ลินลี่ยจองมองคฤหาสนขางลาง ก็เห็นคนไมมากเหมือนกัน

แซ็ตอธิบาย “พี่ชายทั้งสองของอาจารยจะเปนคนแจงบอกเราหลัง
จากไดรับคําแนะนําจากอาจารย เราไมอาจมารบกวนอาจารยไดอีก
เปนเวลาสิบป”

“โอว” ลินลี่ยเขาใจ

ที่สําคัญ มียอดฝมือมากมายในทวีปยูลาน มีไมมากนักที่รถู ึงความคง

อยูของจาวภูเขาฆองทองแดง เนื่องจากพวกเขาไมมารบกวนเขาอีก
เปนเวลาสิบปหลังจากไดรับคําแนะนําแลว จึงไมนาแปลกใจซึ่งที่นี่มี
คนไมมาก

“ลงไปกันเถอะ” ลินลี่ยบินลงไปเปนคนแรก
ที่พักของจาวภูเขาฆองทองแดงเปนคฤหาสนที่เงียบสงบ ลินลี่ยและ
คนอื่นๆ เมื่อมาถึงหนาคฤหาสน อดถอนหายใจอยางทึ่งมิได

“ที่พักแหงนี้….” ลินลี่ยรสู ึกไดวาที่พักนี้มีแกนพลังธาตุที่ทรงพลัง

เล็ดลอดออกมา
แซ็ตมีทาทีเทิดทูนบูชาอยูในสายตาเชนกัน “ที่อยูแหงนี้ถูกสรางจาก
แกนธาตุ สรางเขาไปในชอง ถาทานมองดูผนัง ทานจะไมเห็นรอย
แตกแยกหรือรอยตอแมแตรอยเดียว สามารถควบคุมแกนธาตุดินได
งายๆแลวสรางเปนคฤหาสนแบบนั้นนับวาเหลือเชื่อจริงๆ”

“เจาไมเขาใจ” หนาของลินลี่ยเครงขรึมมาก

“โอว?” แซ็ตจองมองลินลี่ยดวยความประหลาดใจ

ลินลี่ยจองมองที่พักที่อยูขางหนาเขาอยางเครงขรึม แซ็ตเปนเพียงสุด
ยอดเซียนและเขาไมไดฝกมาทางกฎธาตุดิน เปนธรรมดาที่เขาไม
สามารถเขาใจไดวาที่พักซึ่งสรางจากแกนธาตุดินนั้น นาอัศจรรยเพียง
ไหน อยางไรก็ตามลินลี่ยเขาใจ

“นี่คือเกราะผูพิทักษดินศักดิ์สิทธิ์ หรือเวทระดับเวทตองหามซึ่งใช
แกนธาตุดินเพื่อสรางผูพิทักษโลก มีขีดจํากัดวาการสรางขึ้นมาไดน้นั
จะคงอยูไดนานเทาใด” ลินลี่ยยากจะเชื่อไดจริงๆ
เขาเชื่อวาตั้งแตมีบางคนสรางคฤหาสนนี้ เปนไปไมไดที่จะตองลําบาก
แกปญหานี้ทุกชั่วโมง

“นอกจากนี้สีของวัสดุของแกนธาตุดินที่สราง…” ลินลี่ยจองมองวัสดุ
สีดําเกาแกของที่อยู “มันคือสีของอดาแมนเทียม!” ลินลี่ยรวู าเมื่อ
เขาถึงระดับเทพ เมื่อผูใชสามารถใชเกราะผูพิทักษศักดิ์สิทธิ์ นั่นจะมี
ความแข็งระดับอดาแมนเทียม

เกราะผูพิทักษดินศักดิ์สิทธิ์ระดับอดาแมนเทียม ไมอาจคงอยูไดนาน

แตคนผูนี้เอามาใชสรางคฤหาสนท้งั หลัง?

“มีคนมาอีกแลวหรือ?” ประตูคฤหาสนเปดออก และบุรุษรางกาย

กํายําศีรษะโลนจองมองมา

แซ็ตรีบคํานับดวยความเคารพทันที “คารวะทานเบอรเกส”

“เจาอีกแลว?” บุรุษศีรษะโลนขมวดคิ้ว “โอว, ใชแลว ครั้งสุดทาย

เมื่อสิบปที่แลว” หลังพูดจบ บุรุษหัวโลนมองดูลินลี่ยกับบีบี ดวงตา
ของเขามีแววสงสัยขณะประเมินลินลี่ยกับบีบีอยูขณะหนึ่ง

ลินลี่ยและบีบีคํานับอยางนอบนอมทั้งคูเชนกัน
“นองสามของขาเชิญใหพวกเจาทั้งสองเขามา สําหรับเจาไปหาที่พัก
กอน” บุรุษศีรษะโลนกลาว

“ขอแสดงความยินดีกับทานทั้งสองดวย” แซ็ตไมโกรธแมแตนอย
กลับแสดงความยินดีกับลินลี่ยและบีบีแทน
ไมใชวาคนที่มายืนจางภูเขาฆองทองแดงจะไดรับการยอมรับ แซ็ต
คํานับจากนั้นออกไปเองทันที

“ทานเบอรเกส?” ลินลี่ยกลาว

“ขาไมรวู าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ แตนองสามของขาตองการพบกับเจา

ทั้งสอง โชคของเจายอดเยี่ยมจริงๆ” บุรุษศีรษะโลนเมมริมฝปาก
ขณะนําลินลี่ยกับบีบีเขาไปในคฤหาสน “ฟงนะ เมื่อเจาพบกับนอง
สามของขา เจาตองแสดงความนับถือใหมากขึ้นอีกนิด”

ลินลี่ยกับบีบีมองหนากันเอง จากนั้นหัวเราะมองดูรอบๆ ตัว

คฤหาสนนี้สรางขึ้นจากแกนธาตุดินทําใหมีความรูสึกที่สะดวกสบาย
นอกจากนี้ภายในลานภายในคฤหาสนนี้มีบุรุษวัยกลางคนสองคนดู
เหมือนจะนั่งสนทนากันหัวเราะกัน

“ขาสงสัยจริงๆ วาคนไหนคือจาวภูเขาฆองทองแดง?” ลินลี่ยมองดู

คนทั้งสอง
ตอนที่ 29 การฝกสําคัญ

บรรดาคนทั้งสามในคฤหาสน นอกจากบุรุษศีรษะโลนชื่อเบอรเกสแลว
อีกสองคนคอนขางเปนมิตร เพียงแตบุรุษหนุมที่อยูตรงกลางคอนขาง
สะดุดตา เขามีผมยาวดํา แตคิ้วของเขาแดงเหมือนกับเลือด

“นองสาม! สองคนที่เจาตองการพบอยูที่นี่แลว” บุรุษศีรษะโลนพูด

ขณะที่เดินเขามา บุรุษที่มีคิ้วแดงมองดูลินลี่ยและบีบี สายตาของเขา
ชะงักที่บีบีจากนั้นเขาพูดพลางหัวเราะ “พวกเจาทั้งสองคน, เชิญนั่ง
กอน”

ขณะที่พูดเขาชี้ที่นั่งใกลๆ ขางหนาเขา

“ขอบคุณใตเทา” ลินลี่ยกับบีบีพูดอยางสุภาพ และจากนั้นพวกเขา

นั่งบนเกาอี้ขางหนาบุรุษคิ้วแดงนั้น

“พี่ใหญ พี่รอง เชิญพวกทานไปทําธุระกอน ขามีเรื่องสวนตัวจะ

สนทนากับสหายนอยทั้งสองนี้” บุรุษคิ้วแดงกลาว
บุรุษศีรษะลานและบุรุษวัยกลางคนอีกคนเชื่อฟงนองคนที่สามอยาง
เห็นไดชัด ทั้งสองพยักหนาจากนั้นแยกจากมา บุรุษคิ้วแดงมองดูลิน
ลี่ยกับบีบี เขาหัวเราะและกลาว “พวกเจาเรียกขาวาลียลินได ถาเจา
มาที่อยูของขาเพราะมีบางอยางที่พวกเจาทั้งสองตองการจากขา เชิญ
บอกมาได”

ทานลียลิน?

ลินลี่ยกับบีบีท้งั สองประหลาดใจ “เฮ, จาวภูเขาฆองทองแดงปกติจะ

ไมเปดเผยชื่อของเขากับคนอื่นไมใชหรือ?”

“ทานลียลิน?” บีบีเรียกออกมาดวยความประหลาดใจ

“วาไง?” ลียลินมองดูบีบีอยางงุนงง

“พี่ พี่ใหญของขาชื่อลินลี่ย” บีบีทึ่งมาก

“ลินลี่ย?” ลียลินประหลาดใจเชนกันกอนจะรูสึกตัว

กอนหนานี้ลินลี่ยไมไดสังเกตตัวเองตรงจุดนี้ แตตอนนี้ เขาตระหนัก

วา ‘ลินลี่ย’ และ ‘ลียลิน’ เหมือนกันไมใชหรือ เพียงแตวาสลับอักษร
เทานั้น

“เจาชื่อลินลี่ยจริงๆ หรือนี?่ ” ลอรดลียลินประหลาดใจมาก ลินลี่ย

พยักหนาและหัวเราะ “ใชแลวทานลียลิน ชื่อเต็มของขาคือลินลี่ย บา
ลุค”
ลียลินนี้สงบใจลงไดเชนกันและหัวเราะลั่น “ฮาฮา.. บังเอิญจริงๆ ขา
ตรงขามกับเจา ลียลินเปนชื่อของตระกูลขา ชื่อเต็มของขาคือจูเลียส
ลียลิน ดูเหมือนวาเรามีสวนรวมที่คลายกัน”

“แนนอน” ลินลี่ยรสู ึกวานี่เปนเรื่องบังเอิญมากเชนกัน

หลังจากการคนพบเรื่องนี้แลว ลินลี่ยไมสงวนคําพูดตอหนาลอรดลียลิ
นอีกตอไป

“ทานลียลิน ขามาที่นี่เนื่องจากปญหาเกี่ยวกับการฝก” ลินลี่ยกลาว

“แทบทุกคนมาหาขาก็เนื่องมาจากปญหาการฝกทั้งนั้น” ลียลินยิ้ม
และหัวเราะ “เพียงแตขาขอเตือนเจาไวลวงหนากอน ทั้งหมดที่ขาให
เจาไดก็คือคําแนะนําบางสวน นอกจากนี้ขาชํานาญในกฎธาตุไฟและ
ธาตุดินเทานั้น สวนกฎธาตุอื่นๆ ขาแทบจะพูดไดเพียงไมกี่คํา”

ลินลี่ยหัวเราะ
กฎธรรมชาติธาตุดิน?

ความแคมองจากคฤหาสน ลินลี่ยก็รวู าจาวภูเขาฆองทองแดงฝกฝน

มาทางกฎธรรมชาติธาตุดินแน
“พูดไป” ลียลินหัวเราะ
ลินลี่ยอธิบายถึงความผิดหวังและความกังวลเกี่ยวกับอาการคอขวด
ของเขา “ทานลียลิน การฝกฝนปจจุบันของขานี้ก็คือ ‘ชีพจรโลก’
ของกฎธรรมชาติธาตุดิน เพียงแตขาฝกไปถึงขั้นประสานคลื่นชีพจร
โลกจนเหลือเพียงสองชั้น แตไมวาขาพยายามยังไง ขาก็ไมสามารถ
เขาถึงระดับสุดทายผสานหลอมรวมทุกอยางใหเปนหนึ่งเดียวได”

“เจาฝกพลังชีพจรโลกหรือนี่?” จาวภูเขาฆองทองแดงลียลินเลิกคิ้ว
“ดูเหมือนพรสวรรคของเจายอดเยี่ยมจริงๆ”

“อยางไรก็ตาม ถาเจามาถึงสภาพคอขวดแลว คงไมมีอะไรที่ขาจะ

ชวยใหเจาบรรลุผานไปได” ลียลินพูดพลางหัวเราะ

ลินลี่ยประหลาดใจอยางชวยไมได จาวภูเขาฆองทองแดงนี้ชวยให
ยอดฝมือสองคนกาวหนากลายเปนเทพไดดวยคําแนะของเขาไมใช
หรือ?

“ทานก็ชวยไมไดหรือ?” บีบีกลาว “ทานชวยคนอื่นมาแลวไมใช

หรือ?”

ลียลินหัวเราะ “ขาวลือยิ่งลือตอไปก็ยิ่งไรสาระทุกที ไมมีใคร

สามารถชวยใหใครบรรลุผานคอขวดไปไดแน อยางมากขาสามารถ
ชี้แนะใหเจาไดสักขอหรือสองขอ” ตาของลินลี่ยเปนประกายอยาง
ชวยไมได ถาลียลินยินดีจะชี้แนะบางอยางกับเขาและชวยใหเขาไดรู
แจงบางอยาง แคน้นั ก็เพียงพอแลว
 “ลินลี่ย! เจาตองการฝกในเคล็ดชีพจรโลก สําหรับตอนนี้อยาเพิ่ง
พูดถึงเรื่องนั้น เรามาพูดถึงเรื่องเคล็ดความรูลึกลับหกอยางที่เกี่ยว
กับกฎธรรมชาติธาตุดินกันกอน” ลียลินพูดและหัวเราะอยางใจเย็น

“เคล็ดความรูลึกลับหกอยาง?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ

จากที่ลินลี่ยไดยินจากเบรุต เขาไดต้งั สมมติฐานไววาเคล็ดความรู

ลึกลับของกฎธรรมชาติธาตุดินมีอยูเกาอยาง

“ถูกแลว กฎธรรมชาติธาตุดินมีเคล็ดความรูลึกลับแตกตางกันหก
อยาง” ลียลินหัวเราะ “ขาไมแนใจกฎธาตุอื่น แตเฉพาะธาตุไฟ ธาตุ
นํ้า ธาตุดินและธาตุลม สี่กฎธรรมชาติเหลานี้ กฎธรรมชาติธาตุดิน
ไฟและนํ้ามีเคล็ดความรูอยูอยางละหกรูปแบบ ขณะที่กฎธรรมชาติ
ของธาตุลมมากกวาเล็กนอย นั่นคือเกา”

ลียลินพูดอยางสบายๆ แตดวยความรูที่แนนอนนี้ทําใหคนอื่นเชื่อเขา
โดยไมรตู ัว
ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

“กฎธรรมชาติธาตุดินมีเคล็ดความรูลึกลับอยูหกอยาง เคล็ดพื้นฐาน
ที่สุดก็คือเคล็ดความรูลึกลับ ‘แกนธาตุดิน’ ลียลินกลาว
“เคล็ดความรูลึกลับ ‘แกนธาตุดิน’?” ลินลี่ยขมวดคิ้ว
แกนธาตุธรรมชาติมีปรากฏอยูทั่วทุกที่ ก็นาจะเปนเรื่องที่ธรรมดา
มาก กฎธรรมชาติก็คือกฎของธาตุ อยางนั้นหนึ่งในเคล็ดความรู
ลึกลับยังจะมี ‘แกนธาตุดิน’ ดวยหรือ

“ลินลี่ย!” ลียลินกลาว เมื่อใดก็ตามที่เขาเรียกชื่อลินลี่ย เขาอด

หัวเราะไมได “เจาคงจะรูจักเวทพื้นฐาน ‘โกเล็มศิลา’ เวทประเภท ‘ผู
พิทักษโลก’ และ ‘เกราะผูพิทักษดินศักดิ์สิทธิ์’ ใชหรือเปลา?”

ลินลี่ยพยักหนา

กอนนั้นเมื่อลินลี่ยยังอายุนอย ในอากาศเหนือเมืองอูซัน เขามองดู

การสูรบของเซียนสองคน เซียนจอมเวทนั้นใชเวทตองหาม ‘ผูพิทักษ
โลก’

“ไมวาจะเปน ‘ผูพิทักษโลก’ หรือ ‘เกราะผูพิทักษดินศักดิ์สิทธิ์’

ทั้งหมดนั้นนับไดวาเปนวิธีพื้นที่ใหใชเคล็ดความรูลึกลับของแกนธาตุ
ดินทั้งนั้น”
ลียลินอธิบายชาๆ “แกนธาตุดินสามารถเปลี่ยนรูปลักษณไดนับไม
ถวน เจาสามารถใชมันสรางรางมนุษยได รางอสูรเวทก็ได หรือแมแต
จะทําเปนชุดเกราะ ‘แกนธาตุดิน’ ในขั้นตอนลาสุดของการเรียนรู
เปนความรูระดับลึกในการใชงานแกนธาตุ ตัวอยางเชน…คฤหาสน
ของขา!”
ลียลินชี้ไปที่คฤหาสนของเขา “ลินลี่ย! จงดูคฤหาสนหลังนี้สิ ในแง
ความทนทาน มันเทียบไดกับอดาแมนเทียม นอกจากนี้มันยังคงอยู
แบบถาวร! บอกขาที ขาทําแบบนี้สําเร็จไดยังไง?”

“นี?่ ” ลินลี่ยทึ่งมากในเรื่องนี้ต้งั แตตน

แตตอนนี้ลินลี่ยคอนขางเขาใจแลววาคฤหาสนที่อยูตอหนาเขามีแนว
โนมวาถูกสรางขึ้นหลังจากเขาถึงระดับเรียนรูเคล็ดความรู ‘แกนธาตุ
ดิน’ ไดสมบูรณแบบ

“ลินลี่ย, ยอดฝมือของกฎธรรมชาติธาตุดินควรจะเดนที่สุดทางพลัง
ปองกัน” ตาของลียลินใตคิ้วสีแดงพลันฉายแววเจิดจา “สวนใหญ
พวกเขาจะมีพลังปองกันกายหยาบที่ทรงพลังโดยอาศัย ‘แกนธาตุ
ดิน’ ขณะที่การปองกันพลังวิญญาณที่ทรงพลังจะอาศัยพลังชีพจร
โลก”

ลินลี่ยพยักหนาเห็นดวย
เขาเองใชพลังจิตสรางพลังชีพจรคุมกันไดเหมือนกัน

“กฎธรรมชาติธาตุดินมีเคล็ดความรูลึกลับอยูหกอยาง ถาเจา
ตองการเชี่ยวชาญอยางใดอยางหนึ่ง เงื่อนไขสําคัญที่สุดคือเริ่มตน
ดวยพื้นฐาน หลังจากเชี่ยวชาญ ‘แกนธาตุดิน’ แลว นั่นแหละคือพื้น
ฐาน!”
ลียลินแนะนํา “เคล็ดความรูลึกลับของแกนธาตุดินคือหนทางที่ดีที่สุด
ทําใหสามารถไดรับความเขาใจในแกนธาตุระดับลึกซึ้งได เมื่อความ
เขาใจในแกนธาตุของเจาถึงระดับที่ลึกซึ้งแนนอน อยางนั้นจะทําให
เจางายกับการรูแจงเคล็ดความรูลึกลับอื่นของกฎธาตุ”

ตอนนี้ลินลี่ยคอนขางเขาใจขึ้น

“ในที่สุดนี้ พลังคลื่นชั้นสุดทายของชีพจรโลกสําเร็จไดยากมาก ขา

ไมสามารถใหคําแนะนําโดยตรงได แตขาคาดคิดวาถาเจาเพงความ
สนใจทุมสมาธิใหกับเคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุดิน บางทีอาจเปน
ประโยชนกับเจาในการบรรลุผานเคล็ดความรูชีพจรโลกก็ได” ลียลิน
หัวเราะ

“ขอบคุณทานลียลินมาก” ใจของลินลี่ยเต็มไปดวยความซาบซึ้งรูสึก
ขอบคุณ

“ทุกอยางตองพึ่งตัวเจาเอง” ลียลินหัวเราะ “ถางั้นเอาอยางนี้, ลินลี่

ย, จงดูใหดี”

ลียลินมองดูในอากาศ ทันใดนั้นเหนืออากาศ แกนธาตุดินเริ่มเขามา

รวมกัน
ลินลี่ยแหงนหนาดูเชนกัน
แกนธาตุดินไหลเขามารวมกันหนาแนนอยางรวดเร็ว และเริ่มปลอย
เสียงกึกกองเลือนราง กอนเมฆสีดินจํานวนมหึมาปรากฏอยูใน
ทองฟาเหนือภูเขาฆองทองแดง และจากนั้นเมฆสีดินนี้เปลี่ยนกลาย
เปนงูยักษสีดินยาวรอยเมตร

“ฟู….” งูมองดูเหมือนสิ่งมีชีวิตจริงๆ มันแยกเขี้ยวเปนครั้งคราว

งูขนาดมหึมานี้ซึ่งปรากฏอยูในกลางอากาศทําใหลินลี่ยตกใจจริงๆ

“นี่คือผลของการเรียนรูแกนธาตุดินใชไหม?” ลินลี่ยลอบประหลาด
ใจ

“ตอนนี้, ดูใหดี” ลียลินพูดเสียงทุมดัง

ลินลี่ยเพิ่งความสนใจทันทีขณะเดียวกันก็แผสํานึกเทพเรียนรูทุกความ
เคลื่อนไหวของงูยักษนี้อยางระมัดระวัง งูยักษยาวรอยเมตรและขด
ตัวอยูนี้พลันเหยียดหางของมันอยางโกรธเกรี้ยว หางอสรพิษหวด
แหวกอากาศเหมือนกับแส

“ควั่บ….”

หางที่หวดโจมตีของงูยักษสรางระลอกมิติที่มองเห็นไดดวยตาเปลา
ระลอกมิติน้นั ใหญโตมาก ทุกๆ ระลอกทําใหมิติเกิดรอยแยก ทันใด
นั้น… ในอากาศเหนือภูเขาฆองทองแดง ระลอกอากาศไดทําใหมิติ
แตกและเปดออกเอง จากนั้นก็หายไป เพียงแตขณะที่ระลอกบิดเบี้ยว
ของอากาศยังคงขยายตอเนื่องแลวจึงคอยลดลงตามธรรมชาติ

อยางไรก็ตามตนไมที่อยูใกลๆ ไดรับผลกระทบระลอกอากาศบิดเบี้ยว
ไปดวยและสลายกลายเปนผุยผงทันที

“นี?่ นี่คือชีพจรโลก?” ลินลี่ยประหลาดใจ

“นี่คือพลังชีพจรโลก” ลียลินหัวเราะขณะมองดูลินลี่ย

“พลังชีพจรโลกสามารถถูกกระตุนไดโดยผานอสูรที่สรางขึ้นมาจาก
แกนธาตุไดดวยหรือ?” ลินลี่ยประหลาดใจมาก

“ทําไมจะไมได?” ลียลินหัวเราะขณะพูดอยางใจเย็น “และนี่เปนแค

ชีพจรโลกและแกนธาตุดินใชแบบแยกกัน ถาขาสามารถหลอมรวม
ทั้งสองนี้เขาดวยกัน เปนไปไดวาภูเขาฆองทองแดงคงไมมีอยูอีกตอไป
ใจของลินลี่ยเต็มไปดวยความทึ่ง

เขารูวาเคล็ดความรูลึกลับของกฎธาตุสามารถหลอมรวมกันและกัน
ได
“ทรงพลังมาก” บีบีที่อยูใกลๆ ถอนหายใจชมเชยเชนกัน จากนั้นเขา
มองดูลียลินดวยความสับสน ทานลียลิน เมื่อกอนนี้ทานพูดถึงกฎ
ธรรมชาติธาตุดิน ไฟ นํ้า และลม มีแตกฎธรรมชาติธาตุลมที่มีเคล็ด
ความรูลึกลับถึงเกาอยาง สวนกฎธาตุอีกสามมีเคล็ดความรูลึกลับ
หกอยาง นั่นก็หมายความวา… การฝกกฎธรรมชาติธาตุลมเปนเรื่อง
ที่ยากมากใชไหม?”

“ไมเลย”

ลียลินถอนหายใจ “จํานวนอาจจะตางกัน แตระดับความยากโดย

รวมก็เหมือนกัน ตัวอยางเชน เคล็ดชีพจรโลกและเคล็ด ‘สนามพลัง
โนมถวง’ ของกฎธรรมชาติธาตุดินทั้งหมดนี้ยากจะเรียนรู เพื่อใหเขา
ถึงระดับชํานาญในเคล็ดทั้งสองนี้ ผูฝกฝนตองเปลืองความพยายาม
มากมาย ถามีโชคอาจมีความเขาใจรูผุดขึ้นมาเปนครั้งคราวก็ได”

“ลินลี่ย, การฝกครั้งแรกในแกนธาตุดิน บางทีอาจจะทําใหเจา

ประหลาดใจอยางคาดไมถึง” ลียลินหัวเราะ
ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

ลินลี่ยรวู าเคล็ดแกนธาตุดินงายที่จะหยิบยกขึ้นมาฝก ที่สําคัญในอดีต

เวทของเขาสวนใหญมีพื้นฐานมาจากการควบคุมแกนธาตุดิน
“ทานลียลิน ขาขอรบกวนถาม ตอไปในอนาคตขาจะมาถามขอความ
ชวยเหลือจากทานอีกไดไหม?” ลินลี่ยถาม
 “ไดแนนอน ตราบเทาที่ขายังคงอยูที่ภูเขาฆองทองแดงนี้ เจามาหา
ขาไดเลย” ลียลินกลาว

ลินลี่ยสามารถฟงความหมายแฝงในคําพูดออก “ทานลียลิน หรือวา

ทานจะไปจากที่นี?่ ”

ลียลินพยักหนาและถอนหายใจ “แนนอน, ในอนาคตไมไกลนี้ ขาจะ

ไปจากที่นี่แนนอน” หลังจากพูดเสร็จแลว ลียลินดูเหมือนจะคิดอะไร
บางอยางได เขาถอนหายใจและไมพูดตอ

และจากนั้นลินลี่ยกับบีบีปกหลักอยูในภูเขาฆองทองแดง ขณะที่เขาสง
ขอความผานสํานึกเทพไปใหคนในปราสาทเลือดมังกร จากนั้นพวก
เขาฝกฝนอยางสงบที่ภูเขาฆองทองแดง ขณะที่ฝกฝนในเคล็ดความรู
ลึกลับแกนธาตุดิน ลินลี่ยคอยๆ พบกับประโยชนจากการฝกเคล็ด
แกนธาตุดิน

ภายในพื้นที่วางเงียบสงบ
ซาดิสตขยายสัมผัสเทพไปคนหาลินลี่ย เขาอดขมวดคิ้วไมได ตาของ
เขามีแววไมพอใจ “ลินลี่ยนี้ยังคงอยูกับหนูกินเทพ หืม.. และภูเขานี้ยัง
มีเทพแทอื่นอีกสองคน?”
ดวยพลังของซาดิสต เขาสามารถคนพบเทพแทอีกสองคนไดอยาง
งายดาย
 “ก็แคเทพแท” ซาดิสตไมใสใจพวกเขาแมแตนอย “แตดูเหมือนวา
เราจําเปนตองรอโอกาสเหมาะๆ”

ซาดิสตอดทนมาก ไมมีความแนนอน เขาจะไมสงแอนราสไปโจมตี ที่

สําคัญ เปาหมายอันดับแรกของเขายังคงเปนสมบัติภายในสุสาน
เทพเจา

แตเปนเรื่องที่แปลกมาก…

จาวภูเขาฆองทองแดงลียลินอาศัยอยูในภูเขากับพี่ชายทั้งสอง
อยางไรก็ตามซาดิสตเพียงตรวจพบเทพแทท้งั สองเทานั้น เขา
หาความคงอยูของนองคนที่สาม ลียลินไมพบ
ตอนที่ 30 เรียกวาซอมมือ

สภาพแวดลอมของภูเขาฆองทองแดงงดงามมาก ภายในหุบเขาลึก
เงียบสงัด มีน้าํ ตกและสระอยูภายใตน้นั ลินลี่ยกับบีบีสรางบานศิลา
สองหลังและอยูในนั้น ลินลี่ยไมตองการไปรบกวนจาวภูเขาฆอง
ทองแดง แคขอใหเขาใหคําแนะนําลินลี่ยก็เพียงพอแลว

“ครืนนน…”

นํ้าตกเทตัวลงมาเหมือนไขมุกสีขาวนับไมถวนกระแทกกับสระลึกขาง
ลาง

“ซูมมม!” นํ้าในสระไหลออกไปในกระแสลําธาร ลินลี่ยนั่งในทาขัด

สมาธิอยูขางสระในพงหญา รางหลักของเขาเริ่มสงบใจลงและเนน
ปรับใหเขาเคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุดิน ขณะที่รางแยกศักดิ์สิทธิ์
ของเขายังคงวิเคราะหธาตุลมตอไป

“ขาไมเคยใหความสนใจตอแกนธาตุดินอยางที่เปนในปจจุบันมา
กอน”
ลินลี่ยสงพลังจิตทั้งหมดออกไปสัมผัสทุกอณูแกนธาตุดิน

อณูแกนธาตุดินมีขนาดเล็กมาก ไมมีทางที่ใครจะเห็นไดดวยตาเปลา
แตอณูแกนธาตุดินเหลานี้มีเต็มโลกไปหมด อณูแกนธาตุดินแตละอณู
ลอยอยูในพื้นที่ใกลๆ เคลื่อนไหวอยางสับสนไมแนนอน และจากนั้น
อณูเหลานั้นจะชนปะทะกันเองและแยกกระจายไป

อณูแกนธาตุดินบางก็ดึงดูดกัน จากนั้นก็ผลักดันกัน

“แปลก, นี่คือธาตุดินหรือ?”

ลินลี่ยถอนหายใจสรรเสริญ

และจากนั้น ขณะที่ลินลี่ยใสพลังจิตเขาไปในธาตุดิน “อณูแกนธาตุที่

แข็งตัวเหลานี้อยูใกลกันเกินไป” ความจริงเปนเชนนั้น หินและฝุน
ทั้งหมดสรางขึ้นจากแกนธาตุดิน ยกเวนความหนาแนนของธาตุสูง
มาก

“แมวาดินไมมีที่สิ้นสุดและศิลาภูเขาจะกอตัวขึ้นจากแกนธาตุดิน แต
ทั้งหลายเหลานี้ไมไดใหความรูสึกถึงกลิ่นอายธาตุแข็งแกรงเลย อา”
หัวใจลินลี่ยเต็มไปดวยความตกใจ “ตามพฤติกรรมรูปแบบอณูธาตุ
ดินในอากาศ เมื่ออณูธาตุเขามาถึงในระยะใกลมาก พวกมันจะผลัก
กันและกัน จากนั้นทําไม.. กลุมจํานวนอณูที่หนาแนนมากเหลานั้นใน
หินจึงไมผลักกันเอง?”
ลินลี่ยเองก็สามารถควบคุมแกนธาตุดินสรางกองฝุนหรือหินหรือ
โลหะได แตเมื่อเขาทําเชนนั้นจะเกิดกลิ่นอายธาตุที่แข็งแกรง
 “ทําไมหินและโคลนจึงไมใหความรูสึกถึงรัศมีธาตุที่แข็งแกรง?” ลิน
ลี่ยไมเคยพบเรื่องนี้มากอน ดังนั้นดูเหมือนชิ้นกอนหินและฝุนธรรมดา
จะแฝงไปดวยเคล็ดความรูลึกลับเฉพาะตนเอง

ใจของลินลี่ยไมสามารถทําความเขาใจได

ความขัดแยงทุกอยางทําใหเขาเขาใจลําบาก

การฝกอยางนี้ ลินลี่ยเริ่มซึมซับเขาไปในโลกแหงแกนธาตุดินที่นา
อัศจรรย

“โกรวววว…”

ชวงสองเดือนที่ผานมา ภูเขาฆองทองแดงจะมีเสียงคํารามดวยความ
โกรธเกรี้ยวและเสียงตะโกนออกมาจากภายในเปนครั้งคราว นี่เปน
เพราะขณะฝก ลินลี่ยจะควบคุมแกนธาตุสรางอสูรเวททุกรูปแบบซึ่ง
ปลอยเสียงคํารามดวยความโกรธเปนครั้งคราว เกี่ยวกับความรู
เขาใจในแกนธาตุธรรมชาติ ความแตกตางขัดแยงไดรับการแกไขครั้ง
แลวครั้งเลา

ตอนนี้ลินลี่ยเขาใจแลววาการใชพลังจิตฝนควบคุมแกนธาตุสรางสิ่งที่
แข็งกระดางเปนเรื่องที่โง!
“ระหวางอณูแกนธาตุเองและระหวางอณูแกนธาตุอื่น มีความ
เกี่ยวของกันอยางลึกลับและนาทึ่ง ทั้งหมดที่ขาตองทําก็คือใชพลังจิต
พิเศษเพิ่มเล็กนอย และขาสามารถทําใหอณูแกนธาตุนับไมถวนกลาย
เปนหนึ่งได” ลินลี่ยลืมตามองดูหมีปฐพีที่คํารามอยูในกลางอากาศ
อยางดุราย

หมีปฐพีนี้ตลอดทั้งตัวของมันจะมีรัศมีแสงสีเหลืองคลุมตัว มันคําราม
ดวยความโกรธเกรี้ยวพลางทุบอกมันเอง

หมีปฐพีนี้สรางขึ้นมาจากแกนธาตุดิน

“สองเดือนที่แลว ถาขาใชเวทตองหามเรียกหมีปฐพีนี้ออกมา ขาจะ

ตองใชพลังจิตมากกวาถึงสิบเทา หรือบางทีอาจมากกวานั้น!” ลินลี่ย
อดถอนหายใจไมได “และนี่คือความเขาใจเคล็ดความรู ‘แกนธาตุดิน’
เพียงนอยนิดของขา”

ถาเขาเขาใจเคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุดินไดอยางสมบูรณ ก็จะแตก
ตางอยางมากมาย
“ถาทานใชคนสองคนที่มีพลังจิตพอๆ กัน คนหนึ่งฝกมาทาง ‘แกน
ธาตุดิน’ ขณะที่อีกคนหนึ่งไมไดฝก ความแตกตางของพลัง ‘เกราะผู
พิทักษดินศักดิ์สิทธิ’์ ที่พวกเขาสรางขึ้นจะมีความแตกตางกันราวฟา
กับดิน”
“แกนธาตุธรรมชาติชางนาอัศจรรยจริงๆ” ลินลี่ยรสู ึกซาบซึ้ง
ขอบคุณจาวภูเขาฆองทองแดงลียลินยิ่งนัก

คําพูดของลียลินถูกตอง เคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุดินเปนแคเพียง
พื้นฐาน กฎธรรมชาติของธาตุดินทั้งหมดไมมีอะไรมากไปกวาเคล็ด
ความรูลึกลับหลายอยางซึ่งถูกสรางมาจากแกนธาตุดินนับไมถวน
การเขาใจเคล็ด ‘แกนธาตุดิน’ จะชวยทําใหเขาใจเคล็ดความรูลึกลับ
อื่นไดดวย

ที่พักของลียลิน ภูเขาฆองทองแดง

ภายในคฤหาสนธาตุดิน ลียลินอยูกับพี่ชายทั้งสอง

ลียลินเลิกคิ้วสีแดงเขม เขาถอนหายใจชมเชยขณะกลาว “พรสวรรค

ของลินลี่ยผนู ี้ดีเยี่ยมจริงๆ ในชวงวลาสั้นๆ เพียงสองเดือน เขาเขาถึง
ความเขาใจ ‘แกนธาตุดิน’ ระดับสูงไดถึงเพียงนั้น ดวยความเร็วในการ
เรียนรูปจจุบัน… เคล็ดความรูลึกลับ ‘แกนธาตุดิน’ เปนความรูที่งาย
เปนไปไดวาใชเวลาเพียงสองสามป เขาคงจะเชี่ยวชาญอยางสมบูรณ”
“ลินลี่ยมีพรสวรรคธรรมชาติ แตยังจะเทียบกับเจาไดหรือ นอง
สาม?” บุรุษศีรษะโลน เบอรเกสหัวเราะ

บุรุษชุดขาวยังกลาว “นองสาม, เจาคืออัจฉริยะที่ทรงพลังที่สุดอยาง

แทจริงในประวัติศาสตรทวีปยูลานของเรา”
บุรุษชุดขาวและและเบอรเกสมองดูลียลินดวยสายตาที่ชื่นชม

“พวกทานอยาพูดอยางนั้น” ลียลินมองไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต
เหมือนกับวาเขาสามารถมองทะลุผนังและเห็นลินลี่ยที่อยูในระยะไกล
กําลังฝกอยูในหุบเขา

เขาหัวเราะและกลาวอยางใจเย็น “ลินลี่ยผนู ี้เปนเพียงระดับเทียมเทพ

เขาเพิ่งเริ่มเสนทางการฝกฝน ใครจะคาดเดาไดวาในอนาคตของเขา
ความสําเร็จของเขาจะเปนเชนไร?”

“อยางนอยเนื่องจากความเร็วในการฝกฝนปจจุบันของเขา เขาเพียง
แตชากวาขาเมื่อในอดีตเพียงเล็กนอยเทานั้น สวนความสําเร็จใน
อนาคตของเขา นั่นยากจะพูด”

บุรุษศีรษะลานและบุรุษชุดขาวพยักหนาเล็กนอยทั้งคู

“เบรุตผูน้นั แจงบอกขาวาในพิภพอื่น ยังมีอัจฉริยะผูสามารถเขาถึง

ระดับเทียมเทพภายในสิบปได ระดับเทพแทภายในรอยป และระดับ
เทพชั้นสูงภายในพันป แตคนโงเขลา พวกเขาอาจจะติดอยูที่คอขวด
เปนเวลาลานๆ ปโดยไมสามารถบรรลุผานไปถึงระดับเทียมเทพได”
ลียลินหัวเราะอยางสงบ
“นั่นคือความหมายของการรูแจงและเขาใจ”
ลียลินถอนหายใจ “ลินลี่ยนี้เปนคนที่มีความเขาใจไดลึกซึ้งแจมแจง
มากคนหนึ่ง”

“กลายเปนเทพชั้นสูงในเวลาพันป นี่เปนเรื่องที่นึกไมถึงเลย” เบอร

เกสและบุรุษชุดขาวถอนหายใจทั้งคู

ลียลินหัวเราะอยางใจเย็น “นี่ตองเกี่ยวของกับวาสนาและ
ประสบการณของแตละคน อัจฉริยะระดับสูงสุดอยางนั้นไมคคู วรกับ
การเอยถึง!”

ลียลินคอนจะรังเกียจตออัจฉริยะเหลานั้นอยางเห็นไดชัด

“อัจฉริยะเหลานั้นแคตองการจะเขาถึงระดับเทพชั้นสูงใหเร็วเทาที่
เปนไปได แตพวกเขาจะรูไดยังไงวาถาผูฝกไมไดเริ่มพยายามหลอม
รวมเคล็ดความรูลึกลับตางๆ ตั้งแตแรก ถาพวกเขาเริ่มและพยายาม
หลอมรวมเคล็ดความรูเหลานั้นเมื่อเขาถึงระดับเทพชั้นสูง ก็จะสาย
เกินไป!”
“เคล็ดความรูลึกลับของกฎธาตุตองหลอมรวมใหไดต้งั แตแรก ถา
ทําไดกอนก็จะงายมากขึ้น” ลียลินถอนหายใจ “ถาขาเขาใจเรื่องนี้
ตั้งแตขายังเปนเทียมเทพ มีแนวโนมวาขาจะสามารถหลอมรวมเคล็ด
ความรูลึกลับทั้งหกกลายเปนสุดยอดเทพชั้นสูงได”
“หลอมรวมเคล็ดความรูลึกลับทั้งหมดหรือ? นองสาม ในพิภพนับไม
ถวน จะมีสักกี่คนที่ทําตรงนี้ไดสําเร็จ?” บุรุษชุดขาวกลาว

ลียลินหัวเราะ และไมพูดเรื่องนี้อีกตอไป

“พี่ใหญ!” ลียลินมองดูบุรุษศีรษะลาน “อาจนับไดวาลินลี่ยชวยให

เราหนีมาจากพิภพจองจําเกบาโดสไดสําเร็จ ทานก็เปนคนที่ฝกในกฎ
ธรรมชาติธาตุดิน ไปชวยซอมมือกับเขาหนอยเถอะ”

“ไดเลย” เบอรเกสพยักหนาโดยตรง

ลียลินมองดูบุรุษชุดขาว “พี่รอง, ขาไดรับความกรุณาครั้งใหญจาก

ลอรดเบรุตผูน้นั ทานชวยไปดูแลหนูกินเทพนั้น ชวยซอมมือกับเขา
ดวย”

“และอยูที่นี่ ขาก็คอนขางเบื่อบางเล็กนอย” บุรุษชุดขาวหัวเราะขณะ

กลาว
………

สายนํ้าไหลไปตามลําธาร

ลินลี่ยซึมซับกับการปรับตัวกับแกนธาตุอยางสมบูรณ หยาดแหง
ปญญาเติมเขาในใจของเขาหยาดแลวหยาดเลา ทําใหลินลี่ยยิ้มโดย
ไมรตู ัว ขณะที่ลินลี่ยกําลังฝก บีบีก็สงบใจและเริ่มฝกดวยเชนกัน
ทันใดนั้น บุรุษคนหนึ่งปรากฏรางที่นี่

“ลินลี่ยผนู ี้” เบอรเกสเห็นรอยยิ้มบนใบหนาของลินลี่ย “เขายิ้มขณะ

ฝกได นี่ชวนใหอิจฉาจริงๆ!”

มียอดฝมือเพียงไมกี่คนที่สามารถหาความสุขจากการฝกฝนได

ถาทานอยากทําอะไร อยางนั้นทันทีที่ทานซึมซับอยูในสิ่งที่ทํา ผลที่

ทานไดรับจะสูงลํ้า ถากลับตรงกันขาม ทานไมชอบสิ่งที่กําลังทํา และ
ยังฝนใจกระทํา ผลลัพธที่ไดจะตํ่ามาก

ยอดฝมือสวนใหญฝนตัวเองใหตองฝกฝน เพราะพวกเขาไมตองการ
ดอยกวาคนอื่น ไมตองการถูกคนอื่นฆา หรือเพราะเหตุผลอื่น

พวกเขาที่ฝนใจฝกฝนจะเทียบไดกับคนที่รักการฝกฝนไดยังไง?

ยอดฝมือนับไมถวนเหลานี้เขาใจผลกระทบนี้ และพวกเขาตองการ
พยายามทําใหตัวเองเพลิดเพลินกับการฝก และฝกดวยความสนุก
เพลิดเพลิน ดังนั้นจึงทําใหพวกเขาฝกไดเร็วมาก ไดรับการรูแจงได
งายมาก และกาวหนาไดงาย

แตไมวาทานจะชอบหรือไมก็ตาม สิ่งนั้นจะถูกกําหนดโดยนิสัยและ
วิญญาณของทาน
ทานไมสามารถเลือกชอบบางอยางได ตัวอยางเชน ถาทานเห็นสตรีที่
อัปลักษณมาก ไมวาทานจะพยายามทําใจใหตัวทานเองชอบเธอมาก
แคไหน ทานก็ไมมีทางทําได ทางเลือกโดยธรรมชาติของนิสัยทานไม
สามารถเปลี่ยนได

“ทานเบอรเกส ทําไมทานถึงมาที่นี่?” บีบีรองเรียกเสียงดัง

ตอนนี้ลินลี่ยลืมตาและลุกขึ้น พรอมกับหัวเราะและพูดทักทาย “ทาน

เบอรเกส”

เบอรเกสหัวเราะลั่น “ลินลี่ย, ขารูวาเจาฝกฝนกฎธรรมชาติธาตุดิน

พอมาคิดดูแลว ขาก็ฝกมาในกฎธาตุดินเหมือนกัน ระหวางเราทั้งสอง
นาจะมาลองซอมมือกันบาง เจาจะวายังไง?”

“นี…่ นี่ยอดเยี่ยมแนนอน” ลินลี่ยประหลาดใจดีใจพรอมกัน

การไดฝกฝมือกับคนที่ฝกมาในกฎธาตุดานเดียวกัน โดยเฉพาะอยาง
ยิ่งคนที่ทรงพลังกวามากนับวาเปนโอกาสที่หาไดยากอยางยิ่ง ที่
สําคัญ, นี่หมายความวาคนที่แข็งแกรงกวายอมลดตัวมาฝกใหเขา

แมวาจะใชคําพูดวา ‘ซอมมือ’ แตในความเปนจริงอีกฝายชวยเขาและ

แนะนําเขา!
“ฮาฮา..ขาเองคอนขางโง ขาเพียงแตฝกเคล็ดความรูลึกลับกฎธาตุ
ดินมาสองอยาง หนึ่งนั้นก็คือเคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุดิน ขณะที่
อีกเคล็ดหนึ่งก็คือเคล็ดความรูลึกลับแหงพลัง”

ลินลี่ยสะทานใจ

ตอนนี้เขารูแลววาเคล็ดความรูลึกลับอีกอยางหนึ่งของกฎธาตุดินก็คือ
เคล็ดความรูลึกลับแหงพลัง

“ครืน….” เกิดการควบแนนของแกนธาตุดินในปริมานมหาศาล และ

รางของเบอรเกสคลุมไปดวยเกราะธาตุดินเปนประกายระยิบระยับ

“ไมใชสีของอดาแมนเทียมหรือนั่น?” ลินลี่ยลอบประหลาดใจ

“ลินลี่ย สําหรับกับเจา ไมจําเปนตองใหขาใชงานเคล็ดความรูลึกลับ

แหงพลังก็ได ขาใชแคเคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุดิน ระวังใหดี!”
เบอรเกสหัวเราะลั่น และขณะที่เขากลาว เขาเตะพื้นเต็มกําลังและ
พุงเขาใสขณะที่เขากระแทกหมัดใสลินลี่ย
ดวงอาทิตยสะทอนประกายเกราะสีดินอยางแพรวพราว หมัดขวา
ของเบอรเกสเปลี่ยนรูปเปนศีรษะหมาปาที่ดุรายซึ่งอาปากและงับลง
มาทันที
“ฮูววววว!” หมาปาดุรายเปลงเสียงหอนโหยหวน
ลินลี่ยสีหนาเปลี่ยน เขาตองการถอย แตเบอรเกสใชสนามพลังเทพ
ในฐานะเทพแท สนามพลังเทพของเบอรเกสทําใหความเร็วของลินลี่ย
ตกลงไปมาก

“แคลง!” กระบี่เลือดมวงปะทะกับหมัดหัวหมาปาอยางรุนแรง

ลินลี่ยถูกแรงปะทะกระเด็นถอยหลังไปราวกับกระสอบทราย พอ
เสียงบึ้มดังเขากระแทกกับสระนํ้าราวกับอุกกาบาตกระแทก ทําใหน้าํ
ฉีดพุงกระเด็นไปทุกที่ ภายใตแสงอาทิตย นํ้าฉีดพุงเปนประกาย
เหมือนหยดแกวมณี

“เฮ, แบบนั้นยังออนเกินไป” เบอรเกสสายศีรษะ

“บึ้ม!” ลินลี่ยพงุ ออกมาจากผิวนํ้า จากนั้นลงมายืนบนพื้น เขาจอง

มองเบอรเกสและถามทันที “ทานเบอรเกส, หัวหมาปาที่แปลงมา
จากหมัดของทานมีพลังรุนแรงมากมายขนาดนั้นไดยังไง? ความแข็ง
ของมันอยูในระดับเดียวกับสมบัติเทพไดยัไง?” ลินลี่ยรสู ึกทึ่งกับสิ่งที่
เพิ่งเกิดขึ้น

เบอรเกสยิ้ม “ลองคิดดวยตัวเจาเอง”

ลินลี่ยยิ้มคาง
“ก็ได มาลองกันอีกครั้ง” ลินลี่ยกัดฟน
จากวันนี้เปนตนไป แตละวันลินลี่ยจะพายแพเบอรเกสสามครั้ง เบอร
เกสไมเคยใหคําแนะนําอะไรกับเขา คําถามใดๆ ที่ลินลี่ยมี เขาจะบอก
ใหลินลี่ยคิดดวยตนเอง ความจริง.. ตอใหเบอรเกสอธิบายไป ก็คงไม
สามารถอธิบายไดชัด

ที่สําคัญ ในการทําความเขาใจเคล็ดความรูลึกลับของแกนธาตุดิน
เบอรเกสใชเวลานานเกินพันป

ลินลี่ยซอมมือกับเบอรเกส ขณะที่บีบีซอมมือกับบุรุษชุดขาว

ดวยการซอมมือในลักษณะนี้อยางตอเนื่อง ระดับความกาวหนาใน
การทําความเขาใจแกนธาตุดินของลินลี่ยเพิ่มขึ้นมากมาย

ลินลี่ยปลิวกระเด็นอีกครั้งหนึ่ง ขณะที่เขาลมลงกับพื้นรอยยิ้มปรากฏ
บนใบหนาเขาจริงๆ

“ขาผิดแลว ทําผิดแลว!”
ลินลี่ยหัวเราะลั่น “มันไมตาย ไมตายนี่นา”

“ขาไมเคยเขาวาพลังอะไรอยูเบื้องหลังชีพจรโลกมีไมสิ้นสุด ตอนนี้,
ขาเขาใจแลว ขาเขาใจ ชีพจรของโลก ฮาฮา ดังนั้นนี้ก็คือชีพจรโลก!”
ดูเหมือนลินลี่ยจะบาไปแลว ขณะที่เขาเงยหนาเขาหัวเราะอยางบา
คลั่ง และลินลี่ยเริ่มหัวเราะหนักขึ้นทุกที
กระแสพลังมหาศาล เฉพาะแบบ ไมมีใครตานไดหลั่งไหลลงมา พื้นที่
โดยรอบลินลี่ยมองดูบิดเบี้ยวทันทีซึ่งดูเหมือนกฎธรรมชาติ ไมวาสิ่งมี
ชีวิตจะทรงพลังแคไหน ก็ไมตางอะไรกับมด

แมแตเบอรเกสก็ยังอดสั่นสะทานไมได

เบอรเกสที่เพิ่งเอาชนะลินลี่ยไดอีกครั้ง กําลังเตรียมจะสั่งสอนเขาถึง
กับตะลึง “ลินลี่ยนี้, เขา… เขาบรรลุความรูใหมดวยอาการอยางนั้น
หรือนี่ ผิดธรรมดามากเกินไปแลว?” ในที่สุดเบอรเกสก็เขาใจความ
แตกตางระหวางเขาเองกับอัจฉริยะ
ตอนที่ 31 ชีพจรโลก

กฎธรรมชาติกําลังชะลอลงมา

แมแตบีบีและบุรุษชุดขาวที่กําลังฝกฝมือก็พลอยใหความสนใจไปดวย
บีบีเคลื่อนไหวเหมือนสายฟาพุงผานปาเขาและมาถึงภายในหุบเขา
เขาเห็นลินลี่ยลอยอยูที่นั่น และตาของเขาเต็มไปดวยความดีใจ “พี่
ใหญ, ในที่สุดทานก็เชี่ยวชาญชีพจรโลกไดใชไหม?”

“พี่ใหญ! เกิดอะไรขึ้น? เขา..เขาบรรลุระดับใหมในลักษณะนั้น

หรือ?” บุรุษชุดขาวบินเขามาสมทบ และประหลาดใจมาก

เบอรเกสกลาวอยางคอนขางสับสน “ตอนนั้นขาเพิ่งซัดเขาลงไป ขา

ไมรวู าอะไรทําใหเขาเกิดความรูแจงกะทันหัน แตเขาเขาถึงระดับใหม
จริงๆ ดูสิ… แบบนี้.. มันทําใหขาทอใจมากไมใชหรือ?”

“มินาเลานองสามถึงไดชื่นชมเขานัก” บุรุษชุดขาวมองดูลินลี่ยเชน
กัน
ราวกับการใชเทเลพอรต มีบุคคลอีกคนหนึ่งปรากฏตัวในพื้นที่หุบเขา
เปนบุรุษคิ้วแดงลียลิน บีบีมองเห็นลียลินก็คอนขางประหลาดใจ
“จาวภูเขาฆองทองแดงนี้ทรงพลังยิ่งนัก อยางไรก็ตาม, ปูไดบอกไว
กอนวาไมมียอดฝมือ ไมวาจะทรงพลังเพียงไหนจะสามารถเทเลพอรต
ได ไมรวู าลียลินผูนี้ใชวิชาอะไร”

ลียลินยิ้มบินลงมาจากอากาศขณะที่เขามองดูลินลี่ย เขาพยักหนา
เหมือนกับวาพอใจ

มิติพราเลือนและบิดเบี้ยว

“ครืนนน…” ปริมาณแกนธาตุดินนับไมถวนทะลักเขามาในอากาศ
เหนือลินลี่ยและพลังที่มีลักษณะเฉพาะแบบรายลอมวิญญาณลินลี่ย
ดูเหมือนวาสามารถเห็นผานวิญญาณเขาและเขาใจทุกอยางภายในนั้น
ได ในอากาศเหนือศีรษะลินลี่ย แกนธาตุดินยังคงเขามารวมตัวใน
ระดับที่รวดเร็ว

ทันใดนั้น….

“บึ้ม!” แกนธาตุดินแตกกระจาย และในพื้นที่ซึ่งเคยมีกอนนั้น มีวัตถุ

เหมือนอัญมณีดําเรืองแสงจางสีเหลือง
เปนธรรมดาประกายศักดิ์สิทธิ์จะเชื่อมโยงกับวิญญาณของลินลี่ย

“ประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุดิน” ลินลี่ยรสู ึกมีความดีใจทวมทนเต็ม

หัวใจ ลินลี่ยเคยมีประสบการณมาแลว และเตรียมการมานานแลว
“ในที่สุด, ขาก็กลายเปนเทพทั้งในสายธาตุดินและสายธาตุลม” ลินลี่
ยอดรูสึกตื่นเตนไมได แตขณะเดียวกันภายในใจของลินลี่ย เขาอดคิด
ถึงลียลินไมได “ขาตองขอบคุณจาวภูเขาฆองทองแดงจริงๆ เพราะ
ชวยใหขาสามารถบรรลุผานคอขวดของการฝกฝนในครั้งนี้ได”

“ขาควรจะสรางรางแยกศักดิ์สิทธิ์อีกรางไหม?” ลินลี่ยรับรูไดถึง
ขอมูลที่กฎธรรมชาติสงผานเขามาในตัวเขา

ลินลี่ยไมลังเลแมแตนอย ควบคุมประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินออกมาอยู
ขางตัวเขา รอยยิ้มปรากฏอยูที่ริมฝปากของลินลี่ย “อีกครั้งหนึ่งที่ขา
จะตองแบงวิญญาณออกเปนสอง ตั้งแตวันนี้เปนตนไป ขายังจะมีอีก
รางหนึ่งได ขณะเดียวกันขาสามารถฝกเพิ่มในกฎอยางอื่น เพียงแต,
ความเจ็บปวดของการฉีกแบงวิญญาณนี้…”

“อาคคค!” กลามเนื้อของลินลี่ยเริ่มสั่นกระตุก ความเจ็บปวดของ

การฉีกแบงวิญญาณครึ่งหนึ่งทําใหหนาของลินลี่ยซีดและไรสีเลือด

“ดูเหมือนวาลินลี่ยนี้ตองการจะฝกฝนในกฎธรรมชาติอื่นดวย” ลีย
ลินถอนหายใจประเมิน “เขาเลือกจะแบงครึ่งวิญญาณอีกครั้ง” ลียลิ
นรูดีวามันทรมานเพียงไหนเมื่อวิญญาณถูกแบงครึ่ง เมื่อวิญญาณ
ของใครบางคนถูกฉีกแบงครึ่ง แมแตยอดฝมือที่ทรงพลังที่สุดก็ไม
สามารถอดกลั้นไมใหกรีดรองโหยหวนได
โชคดีที่ในชวงที่กลายเปนเทพ วิญญาณของผูน้นั จะไดรับการปกปอง
โดยกฎธรรมชาติ
ตอนนี้, การฉีกแบงวิญญาณจะไมมีปญหาอะไร อยางไรก็ตามภายใต
สถานการณปกติ แรงสั่นสะเทือนงายๆที่ทรงพลังก็เพียงพอทําให
วิญญาณพังทลายและสูญสลายไปได และพูดอะไรไมไดเมื่อ
วิญญาณแตกสลายไปครึ่งหนึ่ง

วิญญาณรูปกระบี่บินออกมาจากรางลินลี่ยหลอมรวมเขากับประกาย
ศักดิ์สิทธิ์สายธาตุดินลอยอยูในอากาศ

“วิญญาณรูปกระบี?่ ” ลินลี่ยตาเปนประกาย “เขามีศักยภาพในการ

ฝกกฎพลังทําลายลาง”

สําหรับตอนนี้, ลินลี่ยพบตนเองอยูภายในทะเลธาตุ ดินแดนกวางใหญ

ไพศาลไมมีที่สิ้นสุด

ในพื้นที่คลุมเครือไมชัดเจนนั้นเต็มไปดวยทะเลธาตุไรขอบเขต คลื่น
พุงขึ้นและรวงลงและคลื่นสีเหลืองนํ้าตาลเต็มไปดวยแกนธาตุดิน
เหลว ลึกลงไปภายในนั้นมีพลังเทพธาตุดินที่บริสุทธิ์ ลินลี่ยพยายาม
อยางหนักเพื่อเจาะลึกลงไปคนหาพลังเทพนั้น

พลังธาตุดินศักดิ์สิทธิ์รายลอมประกายศักดิ์สิทธิ์สายธาตุดินของเขา
เกิดเปนรางแยกศักดิ์สิทธิ์สายธาตุดินซึ่งดูคลายกับลินลี่ย
“รางที่สรางจากกฎธรรมชาติมักจะเปลือยกายเสมอ” ลินลี่ยใชพลัง
ธาตุดินศักดิ์สิทธิ์ของเขาสรางชุดยาวสีเหลืองนํ้าตาลใหกับรางแยก
ศักดิ์สิทธิ์ แคเพียงคิดเทานั้น รางแยกศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏออกมาจาก
ภายในรางเดิมของเขา

รางแยกดินศักดิ์สิทธิ,์ รางแยกลมศักดิ์สิทธิ์ รางแยกศักดิ์สิทธิ์ที่ทรง

พลังทั้งสองของเขารายลอมรางหลักของเขา

และจากนั้นรางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองผสานเขากับรางหลักของเขา

ภายในทะเลจิตสํานึกของลินลี่ย ลินลี่ยในชุดเหลืองและลินลี่ยในชุด
เขียวนั่งในทาขัดสมาธิอยูในทะเลจิตสํานึก ขณะที่ในอากาศเหนือราง
แยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองจะมีวิญญาณรูปกระบี่สีรงุ รางหนึ่งลอยอยู
เพียงแตขนาดจะเล็กลงมากกวาแตกอน

ภายในภูเขาฆองทองแดง เมื่อลินลี่ยลงมายืนที่พื้น เขาลืมตาขึ้นและ

เห็นลียลิน, สหายของเขาและบีบี

“พี่ใหญ” ตาของบีบีเต็มไปดวยความดีใจและเขายิ้มกวาง ขณะ

เดียวกันเขายกนิ้วหัวแมมือใหลินลี่ย “ใชเวลาในภูเขาฆองทองแดงที่นี่
เพียงครึ่งปทานก็กลายเปนเทพผานกฎธรรมชาติธาตุดินได จริงสิพี่
ใหญ, ใชเปนเพราะบรรลุผานเคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุดินหรือ
เคล็ดความรูชีพจรโลก?”
“เปนชีพจรโลก!” ลินลี่ยกลาวพลางหัวเราะ
“ลินลี่ย! ขอแสดงความยินดีดวย” จาวภูเขาฆองทองแดงลียลินพูด
พรอมกับยิ้มอยางสงบ

ลินลี่ยมมองดูลียลิน เขาเพิ่มความสํารวมทันที จากนั้นเขาคํานับดวย

มารยาทอยางเปนพิธีรีตอง พูดดวยความรูสึกซาบซึ้ง “ทานลียลิน ขา
ขอขอบคุณที่ทานทั้งสามชวยเหลือ ถาไมใชเพราะทาน ขาไมรวู าตอง
ใชเวลาอีกนานเทาใดจึงจะบรรลุผานสภาพคอขวดนี้ไปได”

“ไมจําเปนตองขอบคุณขา ถาจะตองขอบคุณ เราสามพี่นองตางหาก

ที่ตองขอบคุณเจา” ลียลินกลาว

“หือ?” ลินลี่ยตกใจ

ลียลินขอบคุณเขา? ทําไมตองขอบคุณเขา?

เบอรเกสหัวเราะลั่น “ฮาฮา, ลินลี่ย! ถาไมใชเพราะเจาและนักสู

ระดับเทียมเทพอีกสองคน เราสามพี่นองอาจจะยังอยูในพิภพเกบา
โดส”

ลินลี่ยและบีบีเขาใจทันที

“อยางนั้น ลียลินผูนี้ดูเหมือนจะหนีมาจากพิภพจองจําเกบาโดสดวย
เชนกัน” ลินลี่ยลอบกลาวกับตัวเอง
 “พี่ใหญ, ดูเหมือนกระบี่ของโอลิเวอรก็สรางผลตามมาที่ดีไดเหมือน
กัน” บีบีหัวเราะ

ลียลินมองดูลินลี่ย เขายิ้มอยางสงบและกลาว “ลินลี่ย, ในเวลานี้เจา

เพิ่งถึงระดับเทียมเทพของกฎธาตุดิน แมวาเจาจะเชี่ยวชาญชีพจร
โลก แตสําหรับยอดฝมือการรูแจงเปนแคปจจัยหนึ่ง การรูจักวิธี
ประยุกตใชความรูน้นั เปนเรื่องสําคัญที่สุด”

ลินลี่ยเองก็รสู ึกอยางนี้ เขาพยักหนา

แนนอนวาหลังจากกลายเปนเทียมเทพผานกฎธาตุลม เขาจะตอง
คนควาเปนชวงเวลาหนึ่งกอนจะพัฒนา ‘ลํานําแหงสายลม’ ขึ้นมาได

“บีบี! จะดีที่สุดถาเจายังไมรบกวนลินลี่ยในชวงเวลานี้และปลอยให
เขาไดเพงสมาธิรับรูชีพจรโลกอยางเงียบๆ เมื่อเขาสามารถใชชีพจร
โลกไดดีขึ้น เขาจะสรางไมตายโจมตีที่ทรงพลังได” ลียลินมองดูบีบี
ขณะกลาว
“ทราบแลว” บีบีพยักหนาซํ้าๆ

หลังจากที่มีคนไดรับการรูแจงกฎธรรมชาติ เขาจําเปนตองคิดหาวิธี
ประยุกตความรูเหลานั้นใหเร็วเทาที่เปนไปได
“ลินลี่ย, จงฝกตอไป , ในอีกไมนานเจานาจะอยูในระดับเดียวกับพี่
ใหญขาได” ลียลินกลาว

“เปนแบบนั้นไปไดยังไง?” ลินลี่ยหัวเราะเยาะตนเอง “ที่สําคัญขายัง

เปนแคเทียมเทพ”

“แตเจามีสองรางแยกศักดิ์สิทธิ์แลว” ลียลินพูดพลางหัวเราะ

“นี่.. ถามีสองรางแยกแลวจะเปนยังไง?” ลินลี่ยคอนขางงง “พลัง

จํากัดของสนามพลังเทพแทน้นั ทรงพลังมาก ขาแทบจะยังแกปญหานี้
ไมตกดวยซํ้า”

ลียลินพูดพลางหัวเราะ “เจายังไมรแู มกระทั่งเรื่องนี้หรือนี?่ ”

“หือ?” ลินลี่ยไมเขาใจ

“ลินลี่ย! รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของเจาปจจุบันนี้ผสานรวมอยูกับ

รางหลักของเจา รางแยกศักดิ์สิทธิ์แตละรางสามารถสรางสนามพลัง
เทพได ประกายศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของเจาสามารถสรางสนามพลังเทพ
ได มีสนามพลังเทพสองชั้นซอนกัน พลังที่จํากัดเจาก็จะออนแอลง
มาก” ลียลินอธิบาย

ลินลี่ยตกใจ
เดิมทีเมื่อเบรุตกลาวถึงนักสูระดับเทียมเทพวาดอยกวาเทพแท นั่นก็
เปนการสูกันตัวตอตัว

ความจริงสําหรับคนอยางลินลี่ย ก็เหมือนกับวาเขามีรางแยก
ศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองผนึกกําลังกันอยูแลว

“สนามพลังเทพของรางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองซอนกันและกันพลังอาจ
ไมสามารถตอบโตเทพแทไดเต็มที่ แตก็ทอนพลังอีกฝายลงไดมาก
ตรงจุดนั้นเจาสามารถพึ่งพาอาศัยวิทยายุทธของเจาและเคล็ดความรู
ลึกลับที่เจาบรรลุถึง ระดับของเจาก็จะพอๆ กับพี่ใหญของขา” ลียลิ
นกลาว

ตอนนี้ลินลี่ยรสู ึกตื่นเตนในใจ

ดังนั้นเขามีรางแยกศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นก็ไดรับประโยชนนี้เชนกัน

เนื่องจากวาลินลี่ยตองฝกใช ‘ชีพจรโลก’ สรางพลังโจมตีอยางเงียบๆ

เบอรเกสจึงไมตองซอมฝมือตอเปนธรรมดา บีบีไมรบกวนสมาธิของ
ลินลี่ย ปกติเขาจะซอมมือกับบุรุษชุดขาวในที่คอนขางหางออกไป

ภายในหุบเขา ลินลี่ยอยูเพียงลําพัง

“เวทตองหาม ‘ชีพจรคุมกัน’ ควบคุม จังหวะเตนของหัวใจซึ่งแฝง

ดวยพลังธาตุดิน” ทันทีที่เวทตองหามถูกราย ดูเหมือนจะสรางมาน
พลังโปรงแสง นี่เปนสิ่งที่ถูกสรางจากพลังชีพจรซึ่งแฝงอยูในธาตุดิน
เปนปกติ

ในอดีตลินลี่ยไมเขาใจวาพลังชีพจรนี้ถูกสรางขึ้นมาไดยังไง

“ในอดีต, ขาเชื่อวาพลังชีพจรนี้ไมใชอยางเดียวเหมือนกับแกนธาตุ
เดิม และเปนพลังงานรูปแบบใหม แตตอนนี้ดูเหมือนวา… จําเปนตอง
เปลี่ยนความเชื่อ” หลังจากเขาใจ ‘การเตนของชีพจรโลก’ ลินลี่ยเห็น
หลายสิ่งหลายอยางชัดเจนขึ้น “ในการใชจังหวะเตนของชีพจรโลก
นอกจากใชพลังสั่นสะเทือนโจมตีแลว ขายังสามารถใชพลังชีพจร
โจมตีได”

ลินลี่ยยืนบนแผนดินและพลังเทพในรางของเขาทะลักออก

พลังชีพจรแปลกประหลาดผานไปตามใตเทาของลินลี่ยเขาไปในดิน
จากนั้นถายตรงไปที่สระนํ้าลึกขางหนาเขา

“บึ้ม!!” นํ้าพุงกระจายจากสระนํ้า
“พลังโจมตีแบบนี้เงียบและไมมีสัญญาณเตือน” ลินลี่ยยิ้มมุมปาก
“ถาขาฝกเพิ่มขึ้นอีกเล็กนอย ก็นาจะทําใหแข็งแกรงทรงพลังมากขึ้น

ภายในคฤหาสนที่สันโดษ จักรวรรดิโรฮอลท
“ลินลี่ยกําลังฝกดวยตนเองอยูหรือนี่?” ซาดิสตแผสํานึกเทพไปที่
ภูเขาฆองทองแดงอีกครั้ง เขายอมพบวาลินลี่ยกําลังฝกอยูตามลําพัง
เปนธรรมดา “ลินลี่ยผนู ี้ชางนากลัวจริงๆ เขาเขาถึงระดับเทียมเทพ
ในกฎธาตุดินอีกดวย”

ตาของซาดิสตเปนประกายเยือกเย็น

ศักยภาพที่ยิ่งใหญของลินลี่ยยิ่งทําใหซาดิสตตองการฆาเขามากขึ้น

“ขาไมยอมใหลินลี่ยไปพิภพนรกและกลับไปที่มณฑลฟาครามแน”
ซาดิสตมั่นใจตรงจุดนี้ “มีเทพแทเพียงสองคนที่ภูเขาฆองทองแดง
ถาแอนราสเคลื่อนไหวไดรวดเร็วพอ เขานาจะฆาลินลี่ยไดในชวงเวลา
สั้นๆ”

ซาดิสตยังคอนขางมั่นใจในแอนราส

ทั้งนี้เปนเพราะแอนราสฝกมาทางกฎธาตุไฟ เปลวไฟที่ใชโจมตีมีพลัง
รุนแรง
“แอนราส…” ซาดิสตสงสัมผัสเทพไปที่แอนราสทันที

คืนนี้ยามราตรีเมฆมืดครึ้ม และสายลมพัดรุนแรง
รางมนุษยคนหนึ่งกําลังบินอยูในกลางอากาศดวยความเร็วสูง เปน
บุรุษชุดแดงแอนราส แอนราสจองมองไปทางทิศใต “หลังจากรอมา
เปนเวลานาน ในที่สุดโอกาสก็มาถึง” ตอนนี้ ซาดิสตกําหนด
ตําแหนงของลินลี่ยและใชสํานึกเทพจับทิศทางแผนที่ไวแลว

แอนราสรูวาลินลี่ยอยูที่ใด

แสงสีแดงเลือนรางเริ่มเรื่อเรืองในดวงตาของแอนราส

ในไมชาภูเขาฆองทองแดงก็ปรากฏภายในสายตาของแอนราส หนา
ของแอนราสเย็นชามากขึ้น เขาคุนเคยกับชั้นภูเขาฆองทองแดงมาก
เขาเรงความเร็วขึ้นอยางงายดาย พุงผานภูเขาปาและมาลงใกล
ตําแหนงที่ลินลี่ยกําลังฝกในหุบเขา

ภายในคฤหาสนที่สรางจากแกนธาตุดิน

“เจาคนโอหังกําลังแผสํานึกเทพเขามาตรวจสอบครั้งแลวครั้งเลาอีก
แลว อยางนั้นเขาคงมีเจตนารายแน” ลียลินหัวเราะอยางใจเย็น
ซาดิสตคิดวาไมมีใครสังเกตสัมผัสเทพของเขาที่ใชตรวจสอบพื้นที่ แต
สิ่งที่เขาไมรกู ็คือลียลินรูตัวเปนอยางดี

“คนที่มาครั้งนี้นาจะเปนบริวาร” ลียลินไมกังวลแมแตนอย

“เทพแท นี่เปนโอกาสดูวาพลังของลินลี่ยจะกาวหนาไดยังไง ขา

สงสัยวาเขาจะสามารถตานทานไดไหม” ในที่สุด ลียลินก็ยังหายไป
จากภายในลานวางบานของเขา ความจริงแอนราสเขามาใกลหุบเขา
ของลินลียกวาที่เขาอยูมาก

แตวา…

ลียลินมาถึงกอน

ในหุบเขาที่ลินลี่ยกําลังฝก ลินลี่ยกําลังดิ่งอยูในสมาธิของเขา แต

ทันใดนั้นเขารูสึกวาพื้นสั่นสะเทือนเล็กนอยไดทันที

“หือ?” ลินลี่ยสงสัย จึงหยุดฝก

“เกิดอะไรขึ้น?” ลินลี่ยไมเขาใจจะมีปญหาอะไรปรากฏขึ้น

เพียงแตลินลี่ยไมรวู าในมุมหนึ่งของหุบเขา หินกอนหนึ่งปรากฏขึ้น

ทันที หินนี้ก็คือรัศมีธาตุดินเลือนรางที่ถูกปลอยออกมา “ดูจากตรง
นี้เปนดีที่สุด มิฉะนั้นถาลินลี่ยตาย หลายอยางจะยุงเหยิง โอว..เทพผู
นั้นมาถึงแลว”
ตอนที่ 32 ดินและลม

ลินลี่ยไมไดคนพบวาแอนราสมา เขากลับเพงไตรตรองถึงชีพจรโลก

“คําพูดของทานลียลินถูกตอง แกนธาตุดินคือเคล็ดความรูลึกลับ
ของกฎธรรมชาติธาตุดินมีพลังปองกันตอการโจมตีดวยวัตถุแนนหนา
ขณะที่ชีพจรโลกปองกันการโจมตีทางวิญญาณ ขณะเดียวกัน.. ไม
เพียงแตจะปองกันการโจมตีพลังวิญญาณเทานั้น แตยังมีสวนรวมใน
การโจมตีดวยพลังจิต”

ลินลี่ยไตรตรองอยูวาจะอาศัยการเตนของชีพจรโลกเพื่อดําเนินการ
โจมตีทางจิตวิญญาณยังไง

ภายในหุบเขาที่เงียบสงบบนยอดตนไมที่อยูหางออกไป มีรางมนุษย
คนหนึ่ง เปนแอนราส

แอนราสกําลังมองดูลินลี่ยฝกอยูในหุบเขา “จะฆาเขาจะตองทําใหได
ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว!” แมวาแอนราสจะรูวาลินลี่ยเปนเทียม
เทพ แตแอนราสก็ยังตัดสินใจใชวิธีลอบทําราย ดังนั้นการฆาลินลี่ย
ตองใชเวลาใหส้นั นี่คือคําสั่งของซาดิสต

ภายในหุบเขาเงียบสงัดมาก
“ควั่บ!” ฉับพลันนั้นเองเสนสายสีแดงพุงผานอากาศตรงเขาหาลินลี่ย

ลินลี่ยตกใจ

“แยแลว” ลินลี่ยรสู ึกไดวาเขาถูกจํากัดดวยสนามพลังเทพแลว

ระดับเทียมเทพอื่นๆ ถาจูๆ ถูกสนามพลังเทพของเทพแทลอบทําราย

และโจมตีเต็มกําลังคงไมสามารถตั้งตัวไดทัน

แตลินลี่ยซอมฝมือกับเบอรเกสที่เปนเทพแทอยูบอยๆ ตอนนี้ เมื่ออยู

ตอหนาการลอบโจมตีของแอนราส ลินลี่ยตอบสนองอยางเปน
ธรรมชาติ….

กอนอื่นเลยเขาอาศัยรางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองภายในตัวสรางสนาม
พลังเทพของตนเองทันที

ขณะเดียวกัน กระบี่เลือดมวงปรากฏภายในมือของลินลี่ยทันที และ

ดวยความมีประสบการณมาก กระบี่ถูกสะบัดออกไป เงากระบี่นับไม
ถวนเปลี่ยนเปนโซกระบี่มวงยาวซึ่งขัดขวางแสงสีแดงเพลิงนั้นไว ลินลี่
ยเองอาศัยการถอยหลังจากแรงปะทะโจมตีถอยหลังไปอยางรวดเร็ว

“ปง!” ลินลี่ยกระเด็นไปกระแทกกับผนังดานหลังนํ้าตกที่อยูหางออก
ไป ผนังภูเขาแตกราวทันทีและหินถลมลงมา
 “หืม?” หนาของแอนราสเปลี่ยน “ลินลี่ยสามารถปองกันการลอบ
โจมตีของขาได อยางนั้นหรือ?”

แอนราสประหลาดใจมาก

“ควั่บ!” แอนราสฟนลงเปนแนวเสน เคลื่อนไหวเหมือนนกลาเหยื่อ

ขณะที่เขาพุงตรงไปที่รูโหวในผนังภูเขาซึ่งเกิดจากแรงกระแทกของลิน
ลี่ย แตมีเสียง ‘บึ้ม’ อีกสวนหนึ่งของผนังภูเขา ลินลี่ยระเบิดออกมา
เหมือนกับสายฟาลงยืนในที่วางของหุบเขาทันที

เกล็ดมังกรฟาทองคลุมไปทั้งรางของลินลี่ย และหางมังกรมีประกาย
แสงที่เยือกเย็นขณะโบกสายไปมาอยางนุมนวล ดวงตาสีทองเขมเย็น
ชาของลินลี่ยจองมองในผนังภูเขาอยางเย็นชา

“เจาเปนใคร?” ลินลี่ยตะคอก

หลังจากแปลงเปนนักรบเลือดมังกร ความเร็วของลินลี่ยเพิ่มขึ้นอยาง
มากมาย แมวาเขาจะใชสนามพลังเทพทั้งสองของเขาดวยกัน แต
สนามพลังเทพระดับเทพแทของฝายตรงขามก็ยังทําใหเขาเสียเปรียบ
อยางไรก็ตามอาศัยพลังสัจธรรมแหงความเร็วและรางนักรบเลือด
มังกรของเขา เขายังรักษาความเร็วไวจนเทาเทียมฝายตรงขามได
เสียงตวาดดังของลินลี่ยไมไดทําใหแอนราสตกใจ
ขณะเดียวกัน…

ในอีกดานหนึ่งของภูเขาฆองทองแดงที่ซึ่งบีบีและบุรุษชุดขาวกําลัง
ซอมมือ ทั้งสองและเบอรเกสที่ชมดูอยูตกใจกันหมด

“พี่ใหญ” บีบีสีหนาเปลี่ยน เขาพุงไปตามหุบเขาพรอมกับเทพแทท้งั

สอง

“แยแลว” แอนราสรูวาสถานการณกําลังแย “ถาขารอจนกระทั่ง

เทพแทท้งั สองมาถึงที่นี่ ขาจะไมมีโอกาสแมแตนอย!” รางของแอ
นราสคลุมไปดวยเปลวเพลิงและพุงผานฟาเหมือนกับธนูบุกเขาหาลิน
ลี่ย

หอกเพลิงที่มีเปลวเพลิงเยียบเย็นคลุมในมือของเขาแทงใสลินลี่ย
โดยตรง

“การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของขา!” ตาของแอนราสเปนประกายเย็น
ชาขณะที่เขาจองลินลี่ย

ลินลี่ยยืนนิ่ง ใชตาสีทองเขมจองมองดูเขาไมหลบแตอยางใด

“เขากําลังวอนถูกฆา” แอนราสเห็นวาฝายตรงขามไมหลบ อดแคน

เสียงเยยหยันในใจไมได
ความจริงเมื่อลินลี่ยออกมาจากผนังภูเขาและตวาดเสียงดัง เขา
ควบคุมพลังเทพในรางเปลี่ยนการเตนของชีพจรโลกสงผานพลังชีพจร
กระจายออกไปจากเทาของลินลี่ย โดยมีลินลี่ยเปนศูนยกลางพื้นที่
หลายรอยเมตรกลายเปนสนามพลังชีพจร

“ตอนนี้แหละ!” ตาของลินลี่ยทอประกายทันที!

ขณะเดียวกันนั้นคลื่นพลังชีพจรทะลักออกมาจากภายในพื้นพุงจาก
ดานลางลอมรอบตัวแอนราสดวยความเร็วสูง เหมือนกับวามีมือที่
ปรากฏออกมาจากพื้นและจับขาแอนราสและคลุมไปตลอดทั้งตัวเขา

แอนราสถึงกับถอดสีหนาทันที

“ตาย!” ขณะนี้เองลินลี่ยรางมังกรสะบัดกระบี่เลือดมวงและดาบ
หนักอดาแมนเทียมในมือฟนใสแอนราส

“บึ้ม!” พลังเทพในรางของเขาระเบิดออกทันที แอนราสหลุดพนเปน

อิสระจากพลังชีพจรมหาศาลนั้นได อยางไรก็ตามขณะเดียวกับที่เขา
หลุดพนจากพลังนั้นออกมาได ระยะระหวางเขากับลินลี่ยลดลงไมถึง
สิบเมตร ระยะที่นอยกวาสิบเมตรสําหรับแอนราสและลินลี่ยนับวา
ใกลมาก
เพราะความเร็วของพวกเขารวดเร็วมาก!
แอนราสจะถอนตัวไดยังไง? ที่สําคัญบีบีและเทพแทอีกสองคนกําลัง
บินเขามาดวยความเร็วสูง

แสงแพรวพราวเย็นยะเยียบฉายออกมาจากหอกขณะที่เขาแทงใสลิน
ลี่ย ปลายหอกแฝงดวยคลื่นแสงสีแดงเลือนราง

นี่คือพลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของแอนราส ‘ทําลายวิญญาณ’!

แสงสีมวงที่ชั่วรายกระพริบวาบ ในขณะเดียวกันเสียงขลุยที่ไพเราะดัง
ขึ้น เมื่อไดยินเสียงเพลง แมแมแตแอนราสก็ไดรับผลบางเล็กนอย
หลังจากฝกมาเปนเวลายี่สิบป วิชาลํานําแหงสายลมของลินลี่ยในตอน
นี้ทรงพลังยิ่งกวาในอดีต

ที่สําคัญยิ่งกวา ลํานําแหงสายลมนี้ไมใชแคเพลงขลุย แตยังแฝงไว

ดวยคลื่นเสียงโจมตีที่มองไมเห็น

กระบี่เลือดมวงกระแทกใสหัวหอก
“แคลง!”

เงากระบี่ลวงตาและเงาหอกสีแดงเลือนรางปะทะพรอมกัน
“บึ้ม!” เงากระบี่ลวงตาตานทานไดเล็กนอยกอนจะแตกกระจาย
ทันที เงาหอกสีแดงเลือนรางหมองลงเล็กนอยและยังคงแทงใสลินลี่ย
“แยแลว” ลินลี่ยสีหนาเปลี่ยนไปมาก

แตการโจมตีพลังวิญญาณนี้รวดเร็วมาก ไมมีเวลาตั้งตัว

“แยจริง!” ลียลินที่ซอนตัวอยูในหินใกลหุบเขาอยูในระยะไกลตกใจ
อยางหนัก แมวาเขารวดเร็ว เขาก็ไมเร็วเทาพลังโจมตีวิญญาณ

“ตาย!” ลินลี่ยตวาดขณะที่ใชดาบหนักอดาแมนเทียมหวดใสรางของ
แอนราส

แมวาจะตองใชเวลาอธิบายกันยืดยาว แตความจริงลินลี่ยใชดาบหนัก
อดาแมนเทียมโจมตีพรอมกันกับกระบี่เลือดมวง แอนราสตั้งใจจะไม
หลบ แตเขามีเพียงอาวุธอยางเดียว ระหวางกระบี่เลือดมวงและดาบ
หนักอดาแมนเทียม แอนราสรูสึกไดชัดเจนวากระบี่เลือดมวงมีการ
คุกคามที่เหนือกวา

เขาปองกันกระบี่เลือดมวง และดาบหนักอดาแมนเทียมหวดใสรางเขา
โดยตรงเปนธรรมดา

ขณะเดียวกันเงาหอกสีแดงสลัวก็แทงเขารางของลินลี่ย…

พลังวิญญาณที่นาสั่นสะทานเปลี่ยนเปนคลื่นสงผานไปตามดาบหนัก
อดาแมนเทียมเขาไปในรางของแอนราส
“บึ้ม!”

มานพลังกึ่งโปรงใสเหมือนมีเกล็ดคลุมไปทั่วทะเลจิตสํานึกของลินลี่ย
มีเพียงรอยแยกชองเดียวอยูตรงนั้น เงาหอกแดงสลัวกระแทกใสมาน
พลังเกล็ดโปรงใส จากนั้นแตกสลายไปทันที มีเพียงพลังงานสีแดง
สวนนอยที่กระทบกับจุดบกพรองของมานพลัง พยายามที่จะทําลาย
ผานไปใหได

อยางไรก็ตามพลังจิตของลินลี่ยไดสรางพลังชีพจรปองกันไวได

ถาเปนเงาหอกแดงสลัว บางทีพลังชีพจรปองกันของลินลี่ยอาจไม
สามารถทนอยูได อยางไรก็ตาม นี่ไมมีอะไรมากไปกวาเศษเสี้ยวของ
พลังโจมตีที่ยังเหลือ

พลังกระบี่โปรงแสงแทงเขาไปในทะเลจิตสํานึกของแอนราสโดยตรง

ถามีคนขยายเงาดาบลวงตานี้สักหมื่นเทา อาจจะพบไดวานี่มีคลื่น
วิญญาณนับไมถวนกอตัวเปนรางดาบ พลังจิตเดิมของลินลี่ยกอนนั้น
หลังจากเปลี่ยนไปเพราะพลังเตนชีพจรโลก ก็กลายเปนนากลัวมาก

เงาดาบลวงตาแทงเขาไปในทะเลจิตสํานึกของแอนราส พลังจิตของ
แอนราสเพิ่มขึ้นทันทีสรางกําแพงปองกันขัดขวาง เพียงแตกําแพง
ปองกันนี้นับวาธรรมดา เมื่ออยูตอหนาเงาดาบลวงตาที่สรางจาก
ระลอกคลื่นพลังจิตนับไมถวน ก็พังทลายอยางรวดเร็ว
เงาดาบลวงตากระแทกกับประกายศักดิ์สิทธิ์อยางรุนแรง

“ปง!” ประกายศักดิ์สิทธิ์สั่นสะเทือน และในที่สุดวิญญาณที่อยูใน

นั้นก็สลายไป

คลื่นสลายของพลังเตนของชีพจรโลก – ดาบสลายชีพจร!

“สําเร็จหรือ?” ลินลี่ยดีใจ

เดิมทีลินลี่ยเพียงแตใชงานการเตนของชีพจรโลกสรางแรงสั่นสะเทือน
เพื่อโจมตีอวัยวะภายในของศัตรู เกี่ยวกับสิ่งที่เขาไดเรียนรูจาก
‘ลํานําแหงสายลม’ และผลของการเรียนรูหลายเดือน ลินลี่ยเริ่มเขาใจ
วาพลังเตนของชีพจรโลกใชโจมตีวิญญาณไดอยางไร ความจริง
ดาบสลายชีพจรของลินลี่ยยังไมนับวาสมบูรณ บางครั้งก็ใชงานได
สําเร็จ บางครั้งก็ลมเหลว

คาดไมถึงวาครั้งนี้จะใชงานไดประสบผล
“ควั่บ!” ทันใดนั้นรางอีกรางหนึ่งปรากฏออกมาจากศพแอนราส
รางนี้ควาประกายศักดิ์สิทธิ์และจากนั้นพุงขึ้นไปในทองฟาอยาง
รวดเร็ว
“แอนราสผูนี้ยังมีอีกหนึ่งราง!” ลินลี่ยสีหนาเปลี่ยน
“ควั่บ!”

ลินลี่ยไลตามทันที

“รางเทพขาถูกทําลายจริงๆ ขาคือเทพแทยังพายแพระดับเทียมเทพ
จริงๆ หรือนี่?” ใจของแอนราสเต็มไปดวยความโกรธ เขามีสองราง
รางหนึ่งเปนรางแยกไฟศักดิ์สิทธิ์ระดับเทพแท ขณะที่อีกรางหนึ่งเปน
รางแยกธาตุลมระดับเทียมเทพ ปกติแอนราสจะตองใสใจรางระดับ
เทพแทของเขาเปนที่สุด

“ขาจะตองลางแคน ลางแคนใหได!” แอนราสคํารามโหยหวนในใจ

แตขณะเดียวกันแอนราสพยายามจะหนี

“วูบบบ” สัมผัสเทพของเขาถูกสงไปที่จักรวรรดิโรฮอลทอยางแตกตื่น

“ลอรดซาดิสต!”
ซาดิสตกําลังรอรับขาวดีจากแอนราส “โอว, แอนราส, เจาทําสําเร็จ
แลวหรือ?”

“ลอรดซาดิสต, ชวยขาดวย, ชวยขาดวย!” แอนราสตะกุกตะกัก

เหตุกะทันหันนี้ทําใหซาดิสตตะลึง ซาดิสตขยายสัมผัสเทพออกไป
ทันทีครอบคลุมพื้นที่ภูเขาฆองทองแดง ทําใหเขาไดรสู ถานการณ
ภายใน
“อะไรกัน?” หนาของซาดิสตเปลี่ยนไปอยางมาก

แมวาจะตองใชเวลาอธิบาย แตความจริงตั้งแตเมื่อลินลี่ยกับแอนราส
เริ่มสูกันจนถึงตอนนี้ มีเหตุเปลี่ยนแปลงสองครั้ง ครั้งแรกคือการ
ลอบโจมตี ขณะที่ครั้งที่สองคือทั้งสองฝายสูกันอยางสุดกําลัง ทั้ง
สองฝายปะทะฝมือกันรวดเร็วมาก บีบีและอีกสองเทพมาถึงที่หุบเขา
พอดี

แอนราสโชคไมดีเมื่อพบกับลินลี่ยที่ครอบครองสมบัติมหาเทพชํารุดที่
ใชปกปองวิญญาณ

ไมวาสมบัติมหาเทพจะชํารุดยังไง แตก็ยังเปนสมบัติมหาเทพอยูดี!
โชครายสําหรับแอนราสที่ กระบี่เลือดมวงและดาบหนักอดาแมนเทียม
ทั้งสองมีพลังโจมตีวิญญาณที่นากลัว

“หนี, ตองหนี!” แอนราสพยายามดิ้นรนหนี รางที่ยังเหลืออยูของ

เขาเปนเพียงเทียมเทพธาตุลมจึงมีความรวดเร็วมาก
“ชรีคคคคค!”

เสียงกรีดรองดังขึ้นในอากาศ รางเลือนรางของหนูกินเทพขนาดใหญ
ปรากฏอยูกลางอากาศทันที หนูกินเทพอาปาก และพลังที่แปลก
ประหลาดคลุมรอบตัวแอนราสทันที แชแข็งเขาไวในกลางอากาศ
ปองกันเขาไมใหหนีไปได
“บีบี?” ลินลี่ยมาถึงก็ชะงักเชนกัน และจองมองบีบีดวยความ
ประหลาดใจ

บีบีเปลี่ยนไปอยูในรูปของหนูกินเทพและมีความยาวครึ่งเมตร เพียง
แตดานหลังรางบีบี มีเงารางหนูกินเทพขนาดมหึมาสูงเกินเมตร

“อา… ไม…!” แอนราสรูสึกถึงความสิ้นหวัง

ประกายศักดิ์สิทธิ์สายธาตุลมหลุดออกมาจากภายในรางของแอนราส
เปลี่ยนเปนรัศมีแสงตรงเขามาในปากของบีบี เหมือนกับกินถั่วบีบีกลืน
ประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุลมลงทอง

รางของแอนราสทรุดลงไปกับพื้นอยางไรพลัง

บีบีลงมาควาแหวนมิติเก็บสมบัติและประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟ “ฮึ่ม,
เจาบังอาจลงมือกับพี่ใหญขา แลวยังตองการจะหนีอีกหรือ? ฝนไป
เถอะ!” บีบีเตะศพของแอนราสระบายอารมณโกรธอยูสองสามครา
บุรุษหัวโลนเบอรเกส บุรุษชุดขาวและลินลี่ยจองมองปากอาคาง

“นี…่ นี่คือพลังเทพของหนูกินเทพหรือนี?่ ” ลินลี่ยสะทานใจ

กลืนกินประกายศักดิ์สิทธิ์ของคน?
มินาเลาพวกเขาถึงไดฉายาวา ‘หนูกินเทพ’ นี่ชางนากลัวเหลือเกิน

“พี่ใหญ” บีบีบินเขามาหาและสงประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟใหกับมือลิ
นลี่ย “ขาไมสามารถยอยประกายศักดิ์สิทธิ์ของเทพแทนี้ได ทั้งหมด
เปนของทาน”

“โอว” ลินลี่ยรับประกายเทพแทเอาไว

“เดี๋ยวกอน เจาพูดวาไงนะ?” ลินลี่ยมองดูบีบี “เจาบอกวายอยนะ

หรือ?”

ประกายศักดิ์สิทธิ์น้นั ยากที่จะทําลายได แมแตสมบัติเทพก็ไม

สามารถสรางรองรอยไวบนประกายนั้น นี่เปนเหตุใหเมื่อพวกเทพ
ตาย พวกเขาจึงทิ้งประกายศักดิ์สิทธิ์ไว แมแตพลังโจมตีเต็มที่ของเทพ
ชั้นสูงก็ไมสามารถทําลายประกายศักดิ์สิทธิ์ได แตบีบี…

“ถูกแลว, ขาเปนเพียงเทียมเทพ ดังนั้นขาไดแตยอยประกาย

ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเทียมเทพเทานั้น” นี่คือคําอธิบายของบีบี

ลินลี่ยมองดูบีบีไมรวู าจะพูดอะไรดี
ตอนที่ 33 โกรธแคนไมคลาย

“ยอยประกายศักดิ์สิทธิ?์ ” บุรุษศีรษะโลนและบุรุษชุดขาว ทั้งสอง

เปนระดับเทพแทลงมาจากอากาศ เบอรเกสถลึงตามองบีบี
“ประกายศักดิ์สิทธิ์เปนที่รดู ีกันวาแข็งเหลือเชื่อ และยังแข็งยิ่งกวา
สมบัติเทพเปนหมื่นเทา!”

ในพิภพจองจําเกบาโดส เมื่อยอดฝมือเขารวมสูรบ ไมวาจะเปนการ

รบระดับใดก็ตาม ประกายเทพจะไมมีทางถูกทําลาย ในแงของความ
แข็งมีแนวโนมวาแมแตกระบี่เลือดมวงของลินลี่ยก็ยังมิอาจเทียบไดกับ
ประกายศักดิ์สิทธิ์

“ตามทฤษฎี ประกายศักดิ์สิทธิ์ไมมีทางถูกทําลายได” บุรุษชุดขาว

พยักหนาดวยเชนกัน
“ถูกแลว, ประกายศักดิ์สิทธิ์ทนทานจริงๆ แมวาฟนของขาจะแหลม
คมจริงๆ แตขาก็ยังไมสามารถแทะหรือเคี้ยวได” บีบีลูบจมูกถอน
หายใจ
“เจาตองการเคี้ยวเลนหรือ?” แมแตลินลี่ย เมื่อไดยินคําพูดนี้ก็ยัง
ตองการดุวาบีบี อยางไรก็ตามสายตาของบีบีมีแววกระบิดกระบวน
ทําใหลินลี่ยไมรจู ะหัวเราะหรือรองไหดี “บีบี, เจาตัวราย ยิ่งโตก็ยิ่ง
กระบิดกระบวน ขาสงสัยจริงวาเจาไปเลียนแบบใครมา”
บีบีลอบถอนหายใจ “ขาไมสามารถแทะและเคี้ยวมันดวยฟนขาได
ดังนั้นขาไดแตกลืนลงทองและปลอยใหมันถูกยอยเทานั้นเอง”

“ยอย” เบอรเกสและอีกสองคนรูสึกวาเหลือเชื่อเกินไป

“ทําไมจะไมไดเลา? ขาเปนอสูรศักดิ์สิทธิ์ ทานก็รู” บีบีต้งั ใจเชิด

หนา “ในพิภพนับไมถวนแหงจักรวาลทั้งหมด ขาเปนเพียงหนูกินเทพ
ตัวที่สองที่มีอยู ยังมีนอยกวานาคราช และอสูรกลืนสวรรคในจักร
วาลอื่นๆ เสียอีกทานก็รู พวกเขายังไมหายากและมีคาเทาเราเหลา
หนูกินเทพดวยซํ้า”

ลินลี่ยหัวเราะในใจ “บีบีไดยินไดฟงมาจากลอรดเบรุตวาดินแดนอื่นมี
นาคราชและอสูรกลืนสวรรค”

พญาราชสีหอสูรกลืนสวรรคและนาคราช อสูรศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองนี้เปน

เพียงพวกหนึ่งที่อยูในทวีปยูลาน
แตยังมีอีกมากมายในดินแดนอื่นอีกหลายแหง อยางไรก็ตาม ไดลิน
และทารอสไมเคยไปดินแดนอื่น เปนธรรมดาที่พวกเขายอมไมรอู ะไร
เกี่ยวกับอสูรศักดิ์สิทธิ์ในแผนดินอื่น

“ลินลี่ย บีบี ไปกันเถอะ ไปยังที่พักของเรากันกอน นองสามกําลังรอ

พวกเจา” บุรุษชุดขาวยิ้ม
“ทานลียลิน?”

ในเมื่อเปนทานลียลินผูลึกลับเชิญเขา ลินลี่ยและบีบีจึงไมปฏิเสธ
แนนอน พวกเขาติดตามเบอรเกสและบุรุษชุดขาวไปทันทีบินไปที่
คฤหาสนธาตุดิน

ในหุบเขาที่ลินลี่ยใชฝก

กอนหินที่มุมของหุบเขาพลันหายไปทันที กลายเปนลียลินผูอยูในชุด
แดงเขม ลียลินมองดูทางทิศตะวันออก ตาของเขามองทะลุกําแพง
ไดจริงๆ เขายิ้มที่มุมปาก “ฮึ่ม.. ดูเหมือนกับวาเทพชั้นสูงนั้นยังไมถึง
กับคลั่ง เขายังจะไมมาลางแคนทันที”

“แตระดับความกาวหนาของลินลี่ยเกินที่เราคาดไปมาก” ลียลินถอน
หายใจชมเชย “กระบี่ยาวสีมวงนาจะเปนอาวุธเทพชั้นสูง รังสี
อํามหิตนากลัวที่แฝงอยูในนั้นแข็งแกรงมาก ใครจะรูวามียอดฝมือกี่
คนตองมาตายภายใตกระบี่น้นั ”
“อยางไรก็ตามจะดีที่สุด ถาไมทะนงตัวเกินไป”

ลียลินขมวดคิ้ว “ถาเทพชั้นสูงนั้นโจมตีทันที… ความแตกตางระหวาง

ลินลี่ยและเทพชั้นสูงยังหางกันมากมาย ตอใหขาตองการจะชวยเขา
ก็คงทําไดไมทันการณ จะดีที่สุดก็ตองเตรียมตัวไวแตเนิ่นๆ!”
ลียลินสามารถตรวจสอบการมาถึงภูเขาฆองทองแดงของแอนราสได
งาย

แตถาเปนซาดิสต โดยเฉพาะอยางยิ่งถาซาดิสตซอนกลิ่นอายของเขา
เอง เวนแตลียลินใชสัมผัสเทพคนหาหรือใชความสามารถอยางอื่น
คนหา เขาจะไมสามารถตรวจสอบพบเจอซาดิสตไดรวดเร็วเลย

“ดูเหมือนวาเราจําเปนตองระมัดระวังชั่วระยะหนึ่ง” ลียลินหัวเราะ
และจากนั้นแกนธาตุดินรอบตัวเขาสั่นเล็กนอย ลียลินหายไปในอากาศ
ที่เบาบางทันที

ขณะที่ลินลี่ยและคนอื่นๆ บินไปที่คฤหาสนที่สรางจากแกนธาตุดินนี้
เอง ลียลินก็มารออยูที่คฤหาสนอยูกอนแลว

เมื่อลินลี่ยและคนอื่นๆ มาถึงที่คฤหาสน พวกเขาเห็นลียลินนั่งจิบเหลา

อยางสบายใจ
“นองสาม! ลินลี่ยกับบีบีมาถึงแลว เจาตองการใหเขาทําอะไร?”
เบอรเกสพูดเสียงดัง

ลียลินวางจอกเหลาและยิ้มขณะมองดูลินลี่ยกับบีบี “พวกเจาทั้งสอง
นั่งกอน”
ลินลี่ยมีความสงสัยอยูเต็มหัวใจ “ลียลินตองการอะไรจากเรา?”
 “ในชวงเวลาที่จะมาถึงนี้ จะดีที่สุดสําหรับเจาก็คืออยูในบานของขา
กอน ถาเจาจําเปนตองฝก, ลินลี่ย อยางนั้นจงฝกที่ลานวาง” ลียลิน
ประกาศความตั้งใจของเขา

ลินลี่ยกับบีบีอดประหลาดใจไมได

“ทานลียลิน, อยูในบานของทานนะหรือ?” ลินลี่ยคอนขางงง

ลียลินหัวเราะลั่น “เปนอะไรไป? บานขามีอะไรผิดปกติหรือไง? หรือ

วาเจากลัววาจะทําบานขาเสียหาย? ไมตองกังวล ผนังของบานขาไม
บอบบางขนาดนั้น ตอใหเจาทําเสียหาย ขาก็ซอมไดงายๆ”

“นั่นไมไดหมายความอยางนั้น” ลินลี่ยรีบกลาว “แตเนื่องจากทาน

ขอใหเราอยูดวย ทานลียลิน อยางนั้นบีบีและขาปรากฏตัวคงจะตอง
รบกวนทานสักระยะ”

สําหรับเจาภูเขาฆองทองแดงลียลินนี้ ลินลี่ยกับบีบีท้งั คูรสู ึกใหความ

เคารพ ที่สําคัญคือเขาเปนผูทรงพลัง

ประการที่สองคือ ความจริงเขาปฏิบัติตอทั้งสองคนเปนอยางดี

ที่สําคัญคือ ตามที่แซ็ทกลาวไววา ปกติเมื่อใดก็ตามที่ลียลินใหคํา

แนะนําผูใดก็ตาม ใครจะมาขอคําแนะนําเปนครั้งที่สองในชวงเวลาสิบ
ปไมได
 “ลินลี่ย, ขาเห็นเจาตอสูกับเทพแทน้นั อยางชัดเจนเลยทีเดียว
สําหรับเจาสามารถพัฒนาพลังโจมตีทางวิญญาณดวยการเตนของ
ชีพจรโลกในชวงเวลาสั้นๆ อยางนั้นนับวานาประทับใจมาก” ลียลิ
นพูดยกยอง

“ความจริง ขาไมเชี่ยวชาญพลังโจมตีนี้เทาใดนัก” ลินลี่ยรสู ึกวาเขา

คอนขางโชคดี “ตอนนั้นเปนชวงอันตราย ขาไมมีทางเลือก ดังนั้นขา
จึงใชท้งั กระบี่เลือดมวงและดาบหนักอดาแมนเทียมพรอมกัน โชค
สําหรับขา พลังโจมตีของดาบหนักอดาแมนเทียมประสบผลสําเร็จ มิ
ฉะนั้นขาคงไมสามารถฆาเทพแทน้นั ได”

ลียลินพยักหนาจากนั้นพูดอยางจริงจัง “ลินลี่ย! มีบางเรื่องที่ขาตอง

เตือนเจาไว”

“ทานลียลินเชิญบอก” ลินลี่ยต้งั ใจฟง

ลียลินพยักหนา “ลินลี่ย! บอกตามตรงนะวาเมื่อเจาใชกระบี่เลือด

มวงโจมตีดวยพลังวิญญาณ พลังยังตํ่ามาก ทั้งหมดที่เจาทําก็คือ
ประยุกตใสพลังจิตเขาไปงายๆ สงผานกระบี่เลือดมวงและใชโจมตี
วิญญาณคูตอสู ลักษณะเฉพาะที่ดีของการโจมตีครั้งนี้ก็คือเจารวม
เคล็ดความรูลึกลับแหงดนตรีเขาไปดวย”
“ขาขอเจาก็แลวกัน ในชวงเวลาสําคัญเมื่อตองจัดการกับศัตรูที่ทรง
พลัง อยาใชพลังโจมตีประเภทนี้อีก เกี่ยวกับพลังโจมตีวิญญาณ
พลังโจมตีนี้ยังดอยกวาการที่เจาใชพลังการเตนของชีพจรโลกเสียอีก
แตกตางกันอยางมากมาย”

“พลังคอนขางตํ่า” ลินลี่ยรดู ีเชนกัน

ลํานําแหงสายลม แมวาจะเปนพลังจิตโจมตี แตความจริงไมเชื่อม

โยงกับความเขาใจในกฎธรรมชาติระดับลึกอะไรเลย ก็แคเติมพลังจิต
ลงไปในกระบี่เลือดมวงและกระตุนใหกระบี่เลือดมวงปลอยพลังโจมตี

เปนเชนนั้น

เมื่อเคล็ดลํานําแหงสายลมปะทะกับพลังสลายวิญญาณ เงากระบี่
เลือดมวงที่สรางขึ้นโดย ‘ลํานําแหงสายลมก็ถูกกําจัดทันที พลังของ
มันดอยกวาหางไกล

เมื่อลินลี่ยพัฒนาจังหวะชีพจรโลก – กระบี่คลื่นสลาย เขาพบวาพลัง

โจมตีวิญญาณซึ่งแฝงดวยเคล็ดความรูลึกลับในนั้นมีความนากลัวสูง
อยางนาประหลาด

อาจกลาวไดวา ‘ลํานําของสายลม’ ไมมีอะไร มากไปกวาคอนที่สราง

จากพลังจิตและหวดใสวิญญาณของคูตอสู
อยางไรก็ตาม จังหวะชีพจรโลก – กระบี่คลื่นสลายทําใหพลังจิตของ
เขาสงผานจังหวะชีพจรโลกและปลดปลอยระลอกคลื่นพลังวิญญาณ
เปนลานๆ ทันที ระลอกพลังวิญญาณนับไมถวนจะสรางกลุมรูปแบบ
ที่สมบูรณกลายเปนเงากระบี่ลวงตา! เงากระบี่ลวงตาเมื่อโจมตี
วิญญาณจะปลอยคลื่นระลอกกระบี่อีกนับไมถวน การเสริมพลังกัน
นับไมถวนของระลอกกระบี่จะซอนสงเสริมกันจนถึงขีดสุด

คลายกับกระดาษขาวบาง ตอใหทานมวนเปนกานไว ถาทานใชแรง

มากไป ทานอาจทําพังดวย อยางไรก็ตาม ถาทานตัดกระดาษซอน
เปนรอยชั้นและสานไวเขาดวยกัน อยางนั้นความทนทานก็จะเพิ่มเปน
รอยเทาสามารถรับนํ้าหนักไดหลายรอยกิโลกรัม

ผลของการถักสานเคล็ดความรูลึกลับจังหวะชีพจรโลกยอมดีกวาการ
ถักสานความรูธรรมดาเปนรอยเทา

“พลังโจมตีวิญญาณลํานําแหงสายลมคอนขางมีระดับที่ตํ่า หลังจาก
หลอมรวมกับเคล็ดความรูลึกลับแหงกฎธรรมชาติจะชวยใหพลังโจมตี
เพิ่มขึ้น” ลินลี่ยเขาใจเรื่องนี้
ลียลินหัวเราะ “ถาเจาใชดาบหนักอดาแมนเทียมของเจาโจมตีหอก
ของเทพนั้น อยางนั้นพลังโจมตีวิญญาณของเจาก็คงจะไรผล! พลัง
ของการโจมตีวิญญาณของเขาเทียบเทากับของเจา”

ลียลินใชประสบการณของเขาและตัดสินก็สามารถประเมินเรื่องนี้ได
อยางงายดาย
 “โอว?’ ลินลี่ยนึกยอนไปถึงเงาหอกสีแดงจาง เงาหอกทรงพลังมาก
จริงๆ “ถาขาไมมีสมบัติมหาเทพชํารุดที่ใชปองกันวิญญาณนั้น มีแนว
โนมวาขาคงไมสามารถตานรับพลังโจมตีวิญญาณระดับนั้นได”

“ลินลี่ย, มีบางเรื่องที่ขาประหลาดใจ”

ลียลินขมวดคิ้วขณะที่เขามองดูลินลี่ย “พลังไมตายโจมตีวิญญาณที่
เทพแทใชออก.. วิญญาณพวกเทพสวนใหญจะไมสามารถตานรับได
เทากับเจา เจาไมไดรับผลกระทบอะไรไดยังไง?”

ขอสงสัยนี้ทําใหลียลินอึ้งไปชั่วขณะ

“นี…่ ” ลินลี่ยไมรจู ะพูดอะไร

หรือวาเขาควรบอกลียลินวาเขามีสมบัติมหาเทพชํารุดที่ใชปกปอง
วิญญาณดี? สมบัติมหาเทพ แมจะเปนของชํารุด แตก็เพียงพอทําให
เทพชั้นสูงถึงกับตาแดงดวยแรงปรารถนาได
“ฮาฮา, ขาเสียมารยาทไปหนอย” ลียลินหัวเราะลั่น “ขาไมควรถาม
คําถามอยางนี้, ลินลี่ย, ตอนนี้จงพักอาศัยอยูแถวๆ นี้กอน ถาเจามี
ปญหาในการฝก เจามาถามขาได”
“ขอรับ” ลินลี่ยคํานับ
 “เจาจําเปนตองเชี่ยวชาญดานพลังโจมตีวิญญาณของจังหวะเตน
ชีพจรโลกใหเร็วเทาที่เปนไปได” ลียลินหัวเราะ

ดังนั้นลินลี่ยและบีบีจึงอาศัยอยูในคฤหาสนและฝกฝนอยางเงียบสงบ
บางครั้งเมื่อสับสน ลียลินจะทําตัวอยางชวยอธิบายใหลินลี่ย บางครั้ง
ลินลี่ยก็เขาใจไดทันที ถาเขาไมเขาใจ ลียลินจะใหลินลี่ยคิดชาๆ ดวย
ตัวเอง

ทั้งหมดที่ลียลินสามารถทําไดเกี่ยวกับการฝกก็คือใหคําแนะนําเปน
ครั้งคราว

การฝกของลินลี่ยผานไปอยางมีความสุขหลายวันและสงบสุข แตใน
จักรวรรดิโรฮอลต เทพชั้นสูงซาดิสตมีอารมณไมดีอยูหลายวัน

ภายในลานวาง ซาดิสตนั่งทานอาหารคํ่ากับเทพแทอีกสองคน เพียง

แตสีหนาของซาดิสตดูหงุดหงิด และเทพแทท้งั สองไมกลาสงเสียง
“ปง!”

ซาดิสตกระแทกแกวเหลาบนโตะ จากนั้นลุกขึ้นและเดินออกมาหอง
นั่งเลน เพราะซาดิสตใชกําลังมากไปเล็กนอยแกวเหลาจึงแหลก
ละเอียด
เทพทั้งสองมองหนากันและกัน
 “แดนนี,่ ตั้งแตแอนราสตายไป ชวงหนึ่งเดือนที่ผานมานี้ ลอรดซาดิ
สตอารมณไมดีเสียเลย เราจะแกไขเรื่องนี้ยังไงดี?” บุรุษวัยกลางคน
ผมสั้นหงอกกลาว

พวกเขารูสึกทอแทเชนกัน

ถาซาดิสตอารมณไมดีขนุ มัวอยูอยางนั้น ชีวิตของพวกเขาคงจะไม

สะดวกสบาย ที่สําคัญคือพวกเขาจะตองอยูในดินแดนยูลานไปอีก
เกือบพันป ถาพวกเขาจะตองใชเวลาพันปในสภาพหงุดหงิดอยางนั้นก็
คงนาสมเพช

“ใชแลว เรื่องนี้ตองไดรับการคลี่คลาย ขาจะไปคุยเรื่องนี้กับลุง”

เด็กหนุมแดนนี่กลาว แดนนี่เปนหลานของซาดิสต ดังนั้นจึงรูสึกวาเขา
ควรจัดการเรื่องนี้

ซาดิสตอยูในชุดชนชั้นสูง ชุดยาวสีมวง เขายืนอยูในสวนดอกไมที่

งดงามอารมณไมดี แมวาดอกไมจะงดงามก็ตาม
“ลินลี่ยผนู ี้เปนเพียงเทียมเทพ แคจะฆาเขา แอนราสถึงกับตองตาย
และตอนนี้ขาก็ยังไปจัดการเขาไมได” หัวใจของซาดิสตเต็มไปดวย
ความโกรธ
เขาสามารถฆาลินลี่ยไดแนนอน และบางทีเบรุตอาจหาไมพบ
แตถาเบรุตคนพบ อยางนั้นเขา ซาดิสตก็จะไมสามารถเขาไปในสุสาน
เทพเจาได

“สุสานเทพเจาเปนเรื่องสําคัญมากกวา” ซาดิสตยังคงเตือนตนเอง
เพื่อใหไดเขาสุสานเทพเจา เขาตองเลือกเก็บซอนความตั้งใจไปกําจัด
ลินลี่ย แตเขาก็ยังโกรธและไมพอใจ ที่สําคัญลินลี่ยเปนเพียงเทียม
เทพ ซาดิสตจะไมระบายความโกรธในใจของเขาไดยังไง?

นาคลั่งใจนัก!

“ทานลุง” เสียงหนึ่งดังขึ้น

ซาดิสตชําเลือมอง ใจเย็นไว เขากลาว “โอว, แดนนี่ มีอะไรหรือ?”

“ทานลุง, ในชวงหนึ่งเดือนนี้ ขาเห็นวาทานมักจะอารมณไมดี แอ

นราสตาย และเรื่องผานไปแลว นอกจากนี้เขาเปนเพียงเทพแทคน
หนึ่ง ไมจําเปนตองใสใจเรื่องนั้นมากนักก็ได” แดนนี้กลาว
ซาดิสตแคนเสียงแตไมพูดอะไร

เขาไมสนใจเรื่องเทพ สิ่งที่ทําใหเขาทุกขใจก็คือเขาประสบความพาย
แพ แตก็ทําไดแคทน แทนที่จะไดระบายความโกรธ ถาเขาโกรธยอด
ฝมือ นั่นคือสิ่งเดียวที่จะทํา แตในกรณีนี้เขาโกรธพวกเทียมเทพ
เขาจะสงบใจไดยังไง?

เขาตองการฆาเขา แตจะเปนยังไง ถาเบรุตพบเขา? แลวไง?

หงุดหงิด และขมความโกรธ!
ตอนที่ 34 ความมืดและเปลวไฟ

แดนนี่เห็นซาดิสตแคนเสียงโดยไมพูดอะไรจึงเลียบเคียงถาม “ทาน
ลุง, มีบางอยางที่ขาไมเขาใจ ทานบอกเราวาแอนราสลมเหลวในการ
พยายามฆาลินลี่ยและตายไป แตแอนราสตายยังไง? ขาไมอยากเชื่อ
วาลินลี่ยจะฆาแอนราสได”

ซาดิสตเริ่มถอนหายใจ

ใครฆาแอนราส?

ซาดิสตเองก็ไมแนใจ ที่สําคัญซาดิสตไมสามารถตรวจสอบดวย
สัมผัสเทพของเขาไดตลอดเวลาและตรวจดูทุกอยาง เขาเพียงแตพบ
วาแอนราสลมเหลว เมื่อแอนราสแจงเขาโดยใชรางแยกศักดิ์สิทธิ์
ระดับเทียมเทพของเขา ซาดิสตไมรรู ายละเอียดการตายของซาดิสต
เมื่ออยูกับลินลี่ย

“แอนราสมีสองราง รางระดับเทียมเทพธาตุลมถูกหนูกินเทพฆา
ตาย” ซาดิสตกลาว เขามั่นใจเรื่องนี้ “ขณะที่รางแยกเทพแทของ
เขา…”

“หรือวาลินลี่ยจะฆาเขาได?” แดนนี่ถาม
 “แนนอนวาไม” ซาดิสตแคนเสียงขณะพูด “แมวาลินลี่ยจะเขาถึง
เทียมเทพสายธาตุดินไมนาน แตเขาก็ยังเปนระดับเทียมเทพ ตอให
รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของเขารวมกําลังกันและสามารถลดพลัง
กดดันของสนามพลังเทพแทไดมาก แตแดนนี่ เจาควรจะรูวาแอนราส
เปนเทพแทที่ทรงพลังขนาดไหน!”

แดนนี่พยักหนา “แมแตขาก็ไมสามารถตานรับพลังโจมตีวิญญาณ
ของแอนราสได”

“ในบรรดาหกเคล็ดความรูลึกลับของธาตุไฟ เคล็ดความรูลึกลับที่
เกี่ยวกับการโจมตีวิญญาณจะทรงพลังมากที่สุด” ซาดิสตพูดอยาง
เครงขรึม “เมื่อแอนราสใชพลังโจมตีวิญญาณของเขา ลินลี่ยจะตอง
ตายแนนอน”

อยางไรก็ตาม ไมวาซาดิสตจะนากลัวเพียงไหนก็ตาม ไมมีทางที่เขาจะ

เอาชนะเหนือ…
ลินลี่ยผคู รอบครองสมบัติชํารุดของมหาเทพประเภทปองกันวิญญาณ

“ดังนั้น นาจะเปนเทพแทท้งั สองที่อยูในคฤหาสนน้นั ที่ลงมือ” ซาดิ

สต แมวาไมแนใจในสถานการณ แตก็แนใจในเรื่องนี้ “นี่เปนเพียงคํา
อธิบายวาทําไมลินลี่ยถึงไมตาย”
“ทานลุง”
แดนนี่พูดอยางงุนงง “เทพทั้งสองที่อยูในภูเขานั้นตายหรือเปลา?”
ขณะที่แดนนี่เขาใจวา ดวยพลังโจมตีวิญญาณของแอนราส ตอให
เทพแทท้สั องโจมตีเขาพรอมกัน แอนราสนาจะจัดการคนหนึ่งใหตาย
ไปพรอมกับเขา!

“ไมมีใครตายสักคน” ซาดิสตหัวเราะอยางเย็นชา “เทพแทท้งั สอง

คนแข็งแกรงทรงพลังมาก สัมผัสเทพของขารูสึกไดวาคฤหาสนของ
เขาสรางขึ้นจากแกนธาตุดินในภูเขา แคดูจากคฤหาสนของเขา ขา
บอกไดเลยวาเทพนี้จะตองหลอมรวมเคล็ดความรูลึกลับสองอยางเขา
ดวยกัน”

แมวาหลังจากเขาถึงความสําเร็จเชี่ยวชายเคล็ดความรูลึกลับแกนธาตุ
ดินแลว เปนไปไมไดที่จะสรางคฤหาสนที่ทนทานเชนนี้

“มินาเลาพวกเขาถึงสามารถฆาแอนราสไดโดยไมมีใครในพวกเขา
ตายกันเลย” แดนนี่ถอนหายใจ
แตจากนั้นแดนนี่มีความคิดและกลาวกับซาดิสต “ทานลุง, ขารูวา
ทานกําลังอารมณไมดี ในเมื่อเปนแบบนั้น ทําไมทานไมไปฆาเทพทั้ง
สองนั้นเลา? ทานก็สามารถลางแคนใหแอนราสได แตที่สําคัญยิ่ง
กวา ทานจะไดระบายความโกรธออกไปบาง”
“โอว?”
ซาดิสตทึ่ง

ความโกรธที่อัดแนนอยูในใจของเขา จําเปนตองระบายออกไปจริงๆ

“แตวาลินลี่ยกับบีบีอยูที่นั่นทั้งคู” ซาดิสตขมวดคิ้ว

“ทานลุง, ทานยังจะหวงอะไรอีก? ตราบใดที่ทานไมลงมือกับลินลี่ย

อยางนั้นทานไมมีอะไรตองกังวล! ทานลุง, เพราะทานไมไดลงมือกับ
ลินลี่ย ขาเชื่อวาลอรดเบรุตจะไมตําหนิทาน ไมมีขออางใหเขาสราง
ความยุงยากใหกับทาน” แดนนี่อธิบาย

“ไมไดลงมือกับลินลี่ย?” ซาดิสตขมวดคิ้ว ลึกๆ ในใจแลวเขา

ตองการฆาลินลี่ยจริงๆ

แดนนี่หัวเราะ “ทานลุง, ขารูแตวาเมื่อลินลี่ยกลับไปยัง ‘มณฑลฟา

คราม’ ในแดนนรก มีแนวโนมวาเขาจะกลายเปนภัยคุกคามใหญตอ
ตระกูลของเรา แตทานลุง, เราไมจําเปนตองฆาลินลี่ยในพิภพยูลาน
เลย! เมื่อลินลี่ยไปถึงแดนนรก เราสามารถลงมือไดในตอนนั้น แดน
นรกกวางใหญไพศาล ขณะที่ลินลี่ยไมคนุ เคยกับพื้นที่น้นั ถาเราจะ
จัดการกับเขาในตอนนั้นจะเปนเรื่องงายมากไมใชหรือ?”

“ฮา ฮาฮา…” ซาดิสตเริ่มหัวเราะ

ซาดิสตหัวเราะขณะที่เขามองดูแดนนี่ “แดนนี,่ ขากําลังกดดันไลตอน
ตัวเองจนอยูในมุม ถูกแลว แดนนรกกวางขวางไมมีที่สุด ลินลี่ยคงไม
หาทางไปยังมณฑลฟาครามไดงายๆ เราคอยลงมือกับเขาตอนอยูใน
แดนนรกก็ได”ซาดิสตจองไปทางตะวันตกและรูสึกยินดีทวมทน

“งั้นก็ไปฆาเทพทั้งสองนั่นเถอะ!” ลึกๆ แลวซาดิสตเกลียดชังเทพแท

ทั้งสองนี้มาก

“ทานลุง, เมื่อทานพบลินลี่ย, ทานตองทักทายเขาอยางเปนมิตรและ

เปนกันเองดวย” แดนนี่หัวเราะ “ที่สําคัญ, ทานจะไมฆาเขาที่พิภพยู
ลานนี้ แลวทานยังจะตองกลัวอะไร? เพื่อจะฆาเขาในแดนนรก เปน
ไปไดยังไงที่เบรุตผูน้นั จะรูเรื่องทุกอยางซึ่งเกิดขึ้นในแดนนรก? ตอให
เปนมหาเทพก็ยังไมทําอยางนั้น!”

ซาดิสตยิ้มกวางกวาเดิม

“ฮาฮา, พูดไดดี” ซาดิสตตบไหลแดนนี่ “ในพิภพยูลาน ขาจะแกลง

เปนมิตรกับลินลี่ย ที่สําคัญ ขาสามารถรอจนกระทั่งเราอยูในแดน
นรกกอน แลวคอยเคลื่อนไหวก็ได!”

“ตอนนี้ขาเก็บโกรธอัดอั้นมาเดือนหนึ่งแลว” ซาดิสตจองมองไปทาง
ทิศตะวันตก “ฮึ่ม, ขาจะไปฆาเจาคนที่นารังเกียจทั้งสองคนเดี๋ยวนี้
เลย ในขณะเดียวกัน ขาจะผูกมิตรกับลินลี่ยดวย” ขณะที่เขาพูด
ซาดิสตบินขึ้นไปในอากาศทันที
 “ขาจะไปผูกมิตรกับลินลี่ยและบีบี” ซาดิสตรสู ึกอารมณดีอยางบอก
ไมถูก

รางของซาดิสตกลายเปนความวางเปลา และรางของเขาหายไปจาก
พื้นที่น้นั ทั้งหมด

“เปนไปตามคาด, ทานลุงหลอมรวมเคล็ดความรูลึกลับกฎธรรมชาติ
ธาตุมืดสามแบบไดแลว ขาสงสัยจริงวาตองใชเวลาอีกนานเทาใดกวา
ขาจะไปถึงระดับนั้นได” แดนนี่ยังคงยืนอยูในสวนถอนหายใจยาว
เปนเรื่องยากสําหรับการหลอมราวเคล็คความรูลึกลับของกฎ
ธรรมชาติได

และยิ่งการหลอมรวมเคล็ดความรูท้งั สามรูปแบบ ก็ยิ่งยากขึ้นเปน

สิบๆ เทา

มีเทพชั้นสูงนอยมากที่อยูในระดับนั้น
เทือกเขาฆองทองแดง ภายในบานแกนธาตุดิน

“ลินลี่ย, แมวารัศมีของกระบี่เลือดมวงของเจาจะสงผลตอคูตอสู แต

ไมมีความจําเปนที่เจาจะตองบังคับตนเองใหใชมันโจมตีทาง
วิญญาณ” ลียลินอธิบายใหลินลี่ย “พลังโจมตีที่แทจริงจะนํามาซึ่ง
เคล็ดความรูลึกลับของกฎธรรมชาติโดยผานการใชสมบัติเทพ”
 “เจาสามารถใชงานสัจธรรมแหงความเร็ว, เคล็ดความรูลึกลับแหง
ดนตรีและเคล็ดความรูลึกลับแหงคลื่นเสียงโดยผานกระบี่เลือดมวง
ของเจาได” ลียลินหัวเราะ “แมวาพลังเหลานี้จะเปนการโจมตีทาง
กายภาพ แตไมตางอะไรมากกับการโจมตีกายหยาบและวิญญาณ
เมื่อกระบี่ของเจาฟนใสกะโหลกของศัตรู ก็ยังจะฟาดลงที่ประกาย
ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา และฆาพวกเขาไดเชนกัน จริงไหม?”

ลินลี่ยพยักหนา และราวกับวาเขาเขาใจอะไรบางอยาง

“จําเอาไว ใชเคล็ดความรูลึกลับที่เจามีเรียนรูในฐานเปนพื้นฐาน
พลังโจมตีของเจา นั่นคือทั้งหมดที่เจาตองทํา ไมมีความจําเปนตอง
ใหอาวุธของเจาสรางอิทธิพลอะไรมากนัก” ลียลินกลาว “ดี, แมวา
ดาบหนักอดาแมนเทียมของเจาจะเปนแคสมบัติเทพระดับลาง แตพลัง
ของดาบคลื่นสลายของเจากลับยิ่งใหญมากกวากระบี่เลือดมวง”

ลินลี่ยหัวราะ
“ทานลียลิน…” ขณะที่ลินลี่ยเตรียมจะพูด เขาเห็นวาลียลินขมวด
คิ้ว “คาดไมถึงเลยวาเขาจะมาจริงๆ”

ลียลินขยับรางและหายไปจากคฤหาสนแกนธาตุ
“เกิดอะไรขึ้น?” ลินลี่ยไมเขาใจ
ความจริงตั้งแตแอนราสลอบโจมตี ลียลินครอบทั่วทั้งพื้นที่ภูเขาฆอง
ทองแดงดวยสนามพลังโนมถวงคลายกับใยแมงมุม ‘พื้นที่พลังโนม
ถวงยังคงเปนเคล็ดความรูลึกลับที่นาทึ่งมากของกฎธรรมชาติธาตุดิน
และเปนเคล็ดความรูระดับสูงเชนกัน

ภายในพื้นที่พลังโนมถวงของเขา ลียลินสามารถเพิ่มพลังของพลัง
ดึงดูดในพื้นที่ไดถึงหมื่นเทา

แตลียลินไมทําเชนนั้น ทั้งหมดที่เขาทําก็คือคลุมทั้งภูเขาฆองทองแดง
ดวยพื้นที่โนมถวงของเขา โดยไมเปลี่ยนพลังโนมถวง เพราะโลกที่
กวางขวางมีพลังแรงโนมถวงอยูแตแรกแลว แมวาลียลินจะกําหนด
พื้นที่แรงโนมถวงไว ซาดิสตก็สังเกตไมออกเมื่อเขาบินเขามา มีแตจะ
คิดวาพลังโนมถวงที่นี่เปนพลังโนมถวงธรรมชาติของโลก

แตทันทีที่ซาดิสตเขาเทือกเขาฆองทองแดง ลียลินก็พบการปรากฏตัว
ของเขาไดเปนธรรมดา
ตอนนี้ในครึ่งทางขึ้นภูเขาฆองทองแดงที่เงียบสงบ บุรุษชุดขาวกําลัง
ซอมฝมือกับบีบี เงารางทั้งสองกระพริบวูบวาบตอเนื่อง ปะทะกัน
และกัน บางครั้งก็มีเสียงโลหะกระทบกันดังแคลง

เบอรเกสมองดูอยูขางๆ และหัวเราะเปนครั้งคราว “นองรอง, เจาเปน

เทพแทนะ และเจาใชเวลาตั้งมากมายก็ยังเอาชนะบีบีไมได เจาทําให
ตนเองดูไมไดเลยจริงๆ เจาก็รนู ะ”
 “ขาเพียงแตใชเคล็ดความรูลึกลับ ‘ความเร็วแสง’ ชนิดเดียว ถาขาใช
เคล็ดความรูลึกลับสองอยาง, ขาชนะไปนานแลว นอกจากนี้มีดขอ
งบีบีแปลกประหลาดมากจริง แมแตรางของขาก็ยังรับตรงๆ ไมได”
บุรุษชุดขาวประทวงคําพูดของเบอรเกส แตบีบีแข็งแกรงมากจริงๆ

โดยเฉพาะอยางยิ่งอาวุธรูปมีดของเขา

“เจาเปนเทพแทแลว เลิกหาขออางไดแลว” เบอรเกสหัวเราะลั่น

“ปง!” บีบีปลิวกระเด็น

“เอาอีก” บีบีกลาว เขากัดฟนพูดอยางดื้อดาน แตทันใดนั้นสีหนา

บีบีเปลี่ยนไปเล็กนอย และรอยยิ้มบนใบหนาของเบอรเกสและสหาย
ของเขาเปลี่ยนไปเชนกัน

แปลกมาก แสงอาทิตยที่นี่ในจุดกึ่งกลางภูเขาหายไปอยางกะทันหัน
พื้นที่อื่นยังคงมีแสงแดด แตในพื้นที่ที่บีบีอยู ทั้งหมดนั้นตกอยูใน
เงามืดอยางนาประหลาด

รางสีมวงปรากฏออกมาอยางกะทันหันภายในความมืด เปนซาดิสต

“เจาเปนใคร?” เบอรเกสตะคอก
สายตาของซาดิสตจับอยูรางบีบี เขายิ้มและกลาว “โอว, เปนบีบี
นั่นเอง บีบีขามีความสัมพันธกับเบรุตปูของเจาอยูบาง แตขามีความ
แคนเล็กนอยกับสองคนนี้ ตอนนี้เจาไปยืนอีกดานหนึ่งกอน” ทัศนคติ
ของซาดิสตยินดีมาก

บีบีอดตะลึงไมได “คนผูนี้เปนใคร?” บีบีไมรจู ักซาดิสตแมแตนอย

ซาดิสตหันไปมองเบอรเกสและสหายของเขา เขาหัวเราะเย็นชาและ
กลาว “พวกเจาทั้งสองคนเตรียมตัวตายได” ขณะทีก่ ลาวเขาเงื้อมือ
ขางหนึ่ง….

“เจาตองการฆาพี่ชายของขาหรือ? ชางบังอาจจริงๆ” เสียงเย็นชา

ชัดเจนดังขึ้น และลียลินอยูในชุดยาวสีแดงเขมเดินออกมา แววโกรธ
ปรากฏอยูในดวงตาที่อยูใตคิ้วสีแดงของเขา

เมื่อเห็นคนผูนี้ ซาดิสตอดรูสึกตกใจอยางหนักมิได “เปนไปไดยังไงที่

ยังมีอีกคนหนึ่งอยูที่นี่?” ตามความรูสึกของสัมผัสเทพที่บอกกับเขา
ภูเขาฆองทองแดงมีคนปรากฏอยูเพียงสี่คน ลินลี่ย บีบี เทพแทอีก
สอง คนที่อยูตอหนาเขานี้ไมนาจะอยูที่นี่

ลียลนมองดูซาดิสตอยางเย็นชา

“ถอยออกไปเดี๋ยวนี้” ลียลินพูดเย็นชา
บีบีและอีกสองคนบินไปอยูอีกดานหนึ่งทันที ขณะนั้นเองลินลี่ยบินเขา
มาสมทบจากแตไกล พลางจองมองขางหนาดวยความประหลาดใจ
เขาสามารถเห็นลียลินและซาดิสต พื้นที่อื่นๆ กลายเปนทะเลความ
มืดมิด

“คนผูนี้เปนใคร?” ลินลี่ยถามอยางงุนงง

“ไมรเู หมือนกัน” เบอรเกสกลาว “เพียงแตเขาตองการจะฆาเรา

เขาบอกวามีความสัมพันธเล็กนอยกับลอรดเบรุต”

ลินลี่ยมองบีบีซึ่งสายหนาบอก “ขาไมรจู ักคนผูนี้”

จากระยะครึ่งภูเขามา ลียลินโกรธจนหัวเราะ “ฮาฮา, เจาตองการ

จากไปหลังจากแคบอกวา ‘บางทีนี่เปนเรื่องเขาใจผิดใชไหม? นาขัน
ถาขามาไมทันเวลาพี่ชายของขาคงไมถูกเจาฆาหรือ? ไมมีใครที่คิด
ฆาพี่นองฆาแลวรอดออกไปได!”

ซาดิสตสงเสียงโกรธกราวดังขึ้นเชนกัน “ขาอุตสาหเห็นแกหนาเจา
แตเจายังทําหยิ่งเกินไป ฮาฮา…ก็ได ในเมื่อเปนอยางนั้น งั้นวันนี้ขาไม
เพียงแตจะฆาพี่นองของเจา ขาจะฆาเจาดวยเชนกัน แลวดูซิวาเจา
จะจัดการเรื่องนั้นยังไง!”

“บึ้ม!” จากจุดตรงกลางของซาดิสต พื้นที่ใกลๆ เริ่มบิดเบี้ยวขยาย

ไปทางตําแหนงอื่น ยอดเขาที่อยูใกลสลายเปนผุยผงพรอมกับตนไม
โดยรอบ หญาและแมแตแสงอาทิตยก็ยังพื้นที่บิดเบี้ยวรอบตัวซาดิสต
กลืน เพราะแสงถูกกลืน พื้นที่บิดเบี้ยวจึงกลายเปนสีดําไปหมด

พื้นที่อวกาศขยายออกไปอยางรวดเร็ว

ซาดิสตยืนอยูกับที่ตรงกลางพื้นที่บิดเบี้ยว

ลินลี่ยรสู ึกประหลาดใจ “นี่มันพลังอะไร?” เบอรเกสและบุรุษชุดขาว

ประหลาดใจเหมือนกัน

“เจากําลังวอนถูกฆาเอง” ซาดิสตจองมองลียลินอยางเย็นชา

ลียลินเปลงเสียงหัวเราะเบาๆ อยางเย็นชา “ขานึกไมถึงเลยวาเจายัง

พอมีฝมืออยูบาง”

“ฮึ่ม!” ซาดิสตแคนเสียงเย็นชา พื้นที่บิดเบี้ยวสีดํานั้นซึ่งขยายขนาด

ไปหลายรอยเมตรเพิ่มความเร็วขึ้นทันที และเปลี่ยนไปเปนหมาปา
ขนาดใหญสูงเจ็ดแปดเมตรวิ่งวนอยูรอบตัวซาดิสต
“โกรวววว” รางของซาดิสตหายไปทันทีหลอมรวมกับหมาปาสีดํา
เปนอันหนึ่งอันเดียวกัน

หมาปาดําคํารามและกระโจนใสลียลินทันที มันอาปากเห็นกวาง
ตองการจะกลืนลียลินเขาไป ในพื้นที่ขางหนาในปากแดงเหมือนเลือด
พื้นที่พังทลายยุบตัวลงเรื่อยๆ
 “แครก…” ทันใดนั้น ความรอนที่นากลัวเพิ่มขึ้นจากที่ใดไมทราบ ลีย
ลินรางสลายกลายเปนรังสีเพลิง รังสีเพลิงนี้เหยียดตรงไปที่รางของ
หมาปาสีดํา และจากนั้นเปลี่ยนเปนรางมนุษย รางมนุษยปรากฏขึ้น
ทันที

ขณะที่หมาปาดํา รางของมันเริ่มสั่นดวยระลอก

“อา…..”

รางของของหมาปาแตกออกเปนสองราง รางซาดิสตสองรางรวงลง
จากอากาศ

“ความมืดกับสายลม สิ่งที่ขาสันนิษฐานไดก็คือนี่เปนประกายเทพชั้น
สูงกระมัง?” ลียลินมองดูประกายเทพชั้นสูงที่อยูในมือ แตในทันใด
นั้นลียลินทําลายรางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองของซาดิสตทันที พลังของ
พวกเขาไมใกลเคียงจะเปนระดับเดียวกัน
ลินลี่ยและบีบีจองมองอยางตกใจ ปากอาคาง

“เจาผูน้นั …ตายแลว?” ลินลี่ยยากจะเชื่อได เทพชั้นสูงที่ทรงพลังถูก

ทําลายไดงายๆ ทันทีหรือ?
ตอนที่ 35 แสดงความเคารพ

“เจาคนหยิ่งยโส ไมรจู ักฟาสูงแผนดินตํ่า!”

ลียลินกมหนาดูศพของซาดิสตท้งั สองศพ แคเพียงเขาพลิกมือ เปลว

ไฟก็ลามเลียเหมือนกลีบดอกไมลอยลงมาอยางนุมนวล เมื่อเปลวไฟ
สัมผัสกับศพทั้งสองซาก ศพก็ซึมซับเปลวไฟเหมือนกับฟองนํ้าดูดซับ
นํ้า

“แครก…” ในเวลาไมกี่วินาทีศพทั้งสองกลายเปนธุลีขณะที่แหวนมิติ
เก็บสมบัติลอยเขามาอยูในมือของลียลิน

“เจาผูนี้มาจากแดนนรก นาจะมีอะไรดีๆ ในนี้ใหขาไดประหลาดใจ

บาง” ลียลินเอาของที่อยูในแหวนออกมา
ลียลินรูดีวาแดนนรกเปนหนึ่งในสี่พิภพชั้นสูง

เทพนับไมถวนรวมตัวกันอยูในแดนนรก นี่เปนหนึ่งในสี่พิภพชั้นสูง ที่

เฟองฟูที่สุดมีชื่อที่สุดในบรรดาพิภพนับไมถวนในจักรวาล พิภพ
จองจําเกบาโดสเมื่อเอามาเทียบแลวก็เหมือนกับดินแดนรกรางวาง
เปลา

แมวาเขาลียลินจะมีพลังมากกวาซาดิสต แตในแงสมบัติความมั่งคั่ง
เขาไมมีทางเทียบไดกับซาสดิสตผมู าจากแดนนรกไดเลย

สมบัติของสุสานเทพเจาก็เพียงพอทําใหยอดฝมือนับไมถวนตาแดง
ดวยความละโมบ และพอจะทําใหตระกูลที่ทรงพลังแข็งแกรงบาง
ตระกูลในพิภพชั้นสูงอยางแดนนรกถึงกับวางแผน

ซาดิสตถูกตระกูลสงมาที่ทวีปยูลานเพื่อตอสูหาสมบัติ จากตรงนี้ทุก
คนสามารถคาดเดาไดวาซาดิสตเปนบุคคลที่นาเคารพของตระกูล
และแมแตในบรรดเทพชั้นสูงก็ยังเปนผูมีพลังมาก

เขามีรางแยกศักดิ์สิทธิ์ระดับเทพชั้นสูงที่ทรงพลังถึงสองรางคือ ธาตุ
มืดและธาตุลม! นอกจากนี้ในดานธาตุมืดยังหลอมรวมเคล็ดความรู
ลึกลับไวถึงสามเคล็ด

พลังขนาดนั้นตองบอกวาทรงพลัง

แตเมื่ออยูตอหนาเจาภูเขาฆองทองแดงลียลิน รางแยกศักดิ์สิทธิ์ท้งั
สองรางของซาดิสตกลับถูกฆาในการปะทะกันเพียงครั้งเดียว ดังนั้น
เขาจึงพายแพและสูญหายไปจากโลกตลอดกาล

เพียงแตเมื่อซาดิสตเปดเผยพลังโจมตีสูงสุดของเขาจนทําใหพื้นที่ซึ่ง
อยูใกลบิดเบี้ยวและพังทลาย เขาทําเชนนั้นเพราะเขารูสึกวาลียลินผูนี้
ไมใชคตู อสูธรรมดา ดังนั้นเขาจึงใชพลังเต็มที่โดยไมมีการปดบังซอน
เรนแตอยางใด และโดยการทําเชนนั้นยิ่งดึงดูดความสนใจและความ
กลัวจากยอดฝมือจากทั่วทวีปยูลาน

“ทรงพลังรุนแรงเหลือเกิน!”

เทพมากมายที่ซอนอยูในทวีปยูลานรูสึกวาหัวใจของพวกเขาสั่น
สะทานขณะที่พวกเขารูสึกไดถึงคลื่นพลังงานจากทางดานตะวันตก

“ใครกัน?” ภายในวังหลวงของจักรวรรดิยูลาน บุรุษหนุมใบหนาสงา

งาม ผมสีน้าํ ตาลมีสีหนาเปลี่ยนไปเล็กนอยขณะที่เขามองไปทางทิศ
ตะวันตก “รัศมีทรงพลังขนาดนั้นและพลังสั่นสะเทือนในมิติ
พลังงานเหลานี้ทรงพลังเกินไป นาจะเปนยอดฝมือระดับเทพชั้นสูง”

บุรุษหนุมผมสีน้าํ ตาลนี้ก็คือเทพแทที่ยึดครองจักรวรรดิยูลาน เอิรฟ

เอิรฟเปนผูแข็งแกรงทรงพลังในหมูเทพแทแหงพิภพจองจําเกบาโดส

“หรือวาจะเปนเทพชั้นสูงกําลังสูรบกัน?” เอิรฟคอนขางงง “แตใน

พิภพยูลาน นอกจากลอรดเบรุต เทพชั้นสูงคนเดียวที่ปรากฏตัวก็คือ
ลอรดแอดกินส ลอรดแอดกินสไมโงพอจะเขารวมสูรบครั้งใหญกับ
ลอรดเบรุตไมใชหรือ?”

จนถึงตอนนี้เอิรฟไมรกู ารปรากฏตัวของซาดิสตและลียลิน
ตาของเอิรฟหรี่แคบและหัวใจของเขาเพิ่มความกังวล “ดูเหมือนวา
เทพชั้นสูงภายในทวีปยูลานจะไมไดมีแคลอรดเบรุตและลอรดแอ
ดกินส ยังจะมีคนอื่นอีกดวยเหมือนกัน” เอิรฟในตอนนี้คอนขางลังเล
และไมแนใจ

ตอนนี้มีเทพชั้นสูงหลายคนในทวีปยูลาน

ตอใหเขาเอิรฟสามารถเขาสุสานเทพเจาได แตเขาจะเอาสมบัติมาได
สักเทาใดเชียว?

ภายในจักรวรรดิโอเบรียน แอดกินสกําลังเพลิดเพลินกับการดูนางรํา
รายรําอยูในวัง หนาของเขาเปลี่ยนไปเล็กนอยขณะมองไปทางทิศ
ตะวันตก

“หืม?”

“เทพชั้นสูง!”
แอดกินสไมลังเลแมแตนอยสงสัมผัสเทพทะลักออกไปทางทิศตะวัน
ตกเหมือนกับคลื่นครอบคลุมพื้นที่เทือกเขาอสูรเวทดานตะวันตก
ทั้งหมดรวมทั้งภูเขาฆองทองแดง การตรวจสอบของแอดกินสทําให
เขาสะดุงเฮือกตกใจ “เปนไปไดยังไงไมไดมีเทพชั้นสูงปรากฏตัวแคคน
เดียว?”
แตแอดกินสพบวายอดเขาและตนไมใบหญาพังยับเยิน
“พลังกลืนกิน? เทพชั้นสูงผูฝกมาทางกฎธรรมชาติธาตุมืด!” แค
พิจารณาจากรัศมีกลิ่นอายของสนามรบนั้น แอดกินสก็ไดบทสรุป

“คลื่นพลังงานเพิ่งมาจากเทพสองตนที่ทําการสูรบ มิฉะนั้นเปนไปได
ยังไงที่เทพชั้นสูงถึงกับเบื่อหนายระเบิดพลังของพวกเขาออกมาไดยัง
ไง? หรือวา นี่จะเปนการกระทํากับเทพชั้นสูงที่อยูในจักรวรรดิโร
ฮอลท” แอดกินสรสู ึกงง

นี่ยังทําใหเขาคิดถึงซาดิสตไมได

หลังจากซาดิสตมาถึงทวีปยูลาน แอดกินสก็คนพบความคงอยูของ
เขาไดในวันหนึ่งเมื่อแผสัมผัสเทพของเขาออกไปตรวจสอบ จากวัน
นั้นเปนตนมาเขาใหความสําคัญกับซาดิสตมาก

ในแงพลังแอดกินสไมไดออนกวาซาดิสต

แอดกินสแผสัมผัสเทพของเขาออกไปอีกทันที และยังคงครอบคลุมถึง
จักรวรรดิโรฮอลท “รัศมีของเทพชั้นสูงในจักรวรรดิโรฮอลทน้นั หาย
ไปแลวหรือ?” แอดกินสแผสัมผัสเทพของเขาไปทั่วทวีปยูลาน
ทั้งหมด แตนอกจากปราสาทโลหะของเบรุตแลว “ไมมีอะไร เขาไม
อยูในทวีปยูลานแลว”
“เกิดอะไรขึ้นกันแน” แอดกินสขมวดคิ้ว
 “เปนไปไดไหมวาเทพชั้นสูงแหงจักรวรรดิโรฮอลทจะตายไปแลว?”
แอดกินสใจสั่นสะทาน แมวาแอดกินสจะไมกลัวซาดิสต แตแอดกินส
ก็ยังรูสึกวาซาดิสตไมใชคนที่จะมองผานได ยอดฝมืออยางเขาหาย
สาบสูญไปจริงๆ

“ภูเขาฆองทองแดงมีคนปรากฏอยูเพียงสี่คน คนหนึ่งคือลินลี่ยและ
หนูกินเทพ ขณะที่อีกสองคนเปนเทพแท เทพแทท้งั สอง..นาจะเปน
คนที่เคยอยูอาศัยในเมืองบลูไฟร ขาจําพวกเขาได” แอดกินสเริ่ม
ไตรตรองขอสงสัย

แอดกินสไมประหลาดใจเมื่อคนพบสองพี่นองของลียลิน

ที่สําคัญคือแทบจะทันทีที่อุโมงคเปดออก ทุกคนจะแตกตื่นดีใจ เปน

ธรรมดาที่แมแตคนที่เปนคนของผูปกครองพิภพก็พากันหนีไปทวีปยู
ลานดวย

“ขายังคงมีความรูสึกวา นี่มีบางอยางไมถูกตอง” แอดกินสขมวดคิ้ว

“ลอรดแอดกินส” บารนาสที่อยูใกลๆ พูดเบาๆ

แอดกินสหันไปมองบารนาส เขาตัดสินใจและกลาว “บารนาส! มา

กับขา, เดินทางไปตะวันตกกัน”
“ไปตะวันตก?” บารนาสคอนขางประหลาดใจ
 “ตามมาเถอะนา” แอดกินสลุกจากที่นั่ง จากนั้นกลาวกับกลุมสตรี
นักฟอนในที่อยูตอหนาเขา “พวกเจาทุกคนไปพักกันได” แอดกินส
กลาวอยางใจเย็น และจากนั้นเขากับบารนาสกลายเปนภาพเลือนราง
พุงไปทางขอบฟาตะวันตก

ภูเขาฆองทองแดง ทุกคนกําลังบินตรงไปที่คฤหาสนแกนธาตุ

“ทานลียลิน คนผูน้นั เปนยอดฝมือระดับเทพแทหรือ?” บีบีมองดูลีย

ลินอยางประหลาดใจ

ลียลินอยูในชุดทองเขมผมยาวสะบัดพลิ้ว ดวงตาใตคิ้วแดงแสดงถึง
อารมณดี “ไม, นั่นเปนเทพชั้นสูงคนหนึ่ง” ลียลินมองดูบีบีอยาง
ประหลาดใจ “บีบี, ขาเพิ่งบอกไปไมใชหรือวาประกายเทพสองดวงนี้
เปนประกายเทพชั้นสูง?”

“ใช, ทานบอกอยางนั้น แตถาคนผูน้นั มีรางแยกศักดิ์สิทธิ์ช้นั สูงถึง

สองราง ทําไมเขาถึงตายไดในพริบตา?” บีบีไมอยากจะเชื่อ
“ฮาฮา, แมวาอาจจะดูเหลือเชื่อที่คนอื่นจะทําอยางนี้ได แตการทํา
เรื่องนี้ใหสําเร็จไมใชเรื่องแปลกสําหรับนองสาม” เบอรเกสพูดพลาง
หัวเราะเสียงลั่น
บุรุษชุดขาวพูดเชนกัน “ไมเพียงแตบุรุษผูน้นั เปนเทพชั้นสูงเทานั้น แต
เปนเทพชั้นสูงที่ทรงพลัง เพียงแตโชครายที่เขาตองมาสูกับนองสาม”
“พอเถอะนา” เมื่อไดยินพี่ท้งั สองโออวด ลียลินอดหามพวกเขาไมได

ลินลี่ยชําเลืองมองลียลินอยางจริงจัง เมื่อตอนที่ซาดิสตสรางมิติ
บิดเบือนและกลืนสรรพสิ่งรอบตัวเขา ลินลี่ยรสู ึกไดวาซาดิสตไรเทียม
ทานอยางมาก เขามั่นใจวา…ถาซาดิสตนี้ตองการโจมตีเขา เขาอาจ
จะลากลินลี่ยเขาไปในมิติบิดเบือนนั้นไดแน

เขาทรงพลังเกินไป

เขาแข็งแกรงกวาเทพแทอยางแอนราสเปนสิบ ไมสิ นาจะเปนรอย

เทา! แตยอดฝมือผูทรงพลังอยางซาดิสตก็ยังตายไดทันที

“พลังของลียลินผูนี้นับวาเปนพลังสุดยอดในหมูเทพชั้นสูงแนนอน ลิ
นลี่ยรําพึงกับตนเอง “บางทีเขาอาจเปนยอดฝมือระดับเดียวกับเบรุต
ก็ได” ในใจของเขาลินลี่ยยกใหลียลินอยูในระดับเดียวกับเบรุตโดย
ไมรตู ัว
“ลินลี่ย” จูๆ ลียลินก็มองเขาทันที

“ทานลียลิน” ลินลี่ยฟงอยางระมัดระวัง

ลียลินหัวเราะ “ความจริง, เทพชั้นสูงนี้มีสวนเกี่ยวของกับเจาอยูบาง

นะ ลินลี่ย”
 “อะไรนะ?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ “เกี่ยวของกับขา? แตขา
ไมรจู ักเขาแมแตนอย”

ลียลินสายศีรษะกลาว “ลินลี่ย, ครั้งกอนนี้มีเทพแทตนหนึ่งมาที่ภูเขา

ฆองทองแดงไมใชหรือและโจมตีใสเจาใชไหม? เทาที่ขารู เทพแทน้นั
คือบริวารของคนผูนี้” ลียลินรูเรื่องหลายอยางของซาดิสต

“เขาเปนคนที่ตองการฆาพี่ใหญของขาหรือ?” บีบีท้งั โกรธและ

ประหลาดใจ

เขายังคงจําไดวาซาดิสตทักทายกับเขาอยางเปนมิตร

“ขาแนใจ” ลียลินพยักหนาจริงจัง “และคนผูนี้ไมไดมาจากพิภพเก

บาโดส เขามาจากแดนนรก หนึ่งในพิภพชั้นสูง”

“เขามาจากแดนนรก? อยางนั้นทําไมเขาถึงตองการฆาขาดวย?” ลิ
นลี่ยไมเขาใจ “ขาไมมีความเปนปฏิปกษกับเขา”
ลียลินหัวเราะลั่น “ขาไมแนใจเรื่องวาทําไมเขาตองการฆาเจา ถาเจา
มีเวลา ก็ควรไปถามเบรุตดู บางทีเบรุตอาจจะรูก็ได แตแนนอน ถา
เขาไมรู เจาก็ตองไปสืบเอาดวยตัวเอง”
ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย
 “มาจากแดนนรก? ตองการฆาขา? แตผทู ี่เกี่ยวของกับขาในแดน
นรกก็มีแตบรรพบุรุษของขา” ทันใดนั้นลินลี่ยไดเคาความคิด “หรือ
วาจะเปนเรื่องเกี่ยวกับบรรพบุรุษของตระกูลนักรบเลือดมังกรของ
ขา?” แมวาเขาจะมีความคิดเชนนี้ ลินลี่ยไมคนุ เคยกับแดนนรกซึ่ง
เปนพิภพชั้นสูงแมแตนอย

“โอว มีอาคันตุกะมาถึง” ลียลินเงยหนาและมองไปทางทองฟาตะวัน

ออกเฉียงเหนือ

บุรุษหนุมรูปงามชุดทองฉูดฉาดลงมาเยือนที่ภูเขาฆองทองแดง ชาย
ชราผมหงอกอยูขางตัวเขา

แอดกินสยืนอยูเหนือสนามรบตอหนานั้น พื้นที่โดยรอบขนาดใหญหาย
ไป บารนาสที่อยูใกลๆ กลาว “ลอรดแอดกินส ขารูสึกไดถึงรังสี
ความมืดที่ทรงพลังที่นี”่

“ไมใชแครัศมีความมืดเทานั้น แตยังมีรังสีธาตุไฟที่เลือนรางมาก”
หนาของแอดกินสเครงเครียด “ถาขาคาดไมผิด เทพชั้นสูงแหง
จักรวรรดิโรฮอลทคงตายไปแลว และคนที่ฆาเขาไดตองฝกฝนมาทาง
กฎธรรมชาติธาตุไฟ!”

“ธาตุไฟ?” บารนาสตะลึง
“ถูกแลว, ธาตุไฟ!” หนาของแอดกินสจริงจังมาก
ทั้งสองคนชําเลืองมองกันเอง รูวาอีกฝายกําลังคิดอะไร แอดกินส
สายศีรษะกลาว “ไปเยี่ยมดูกันเถอะ ไมวาจะเปนใคร อยางนอยเรา
ตองรูสถานะของเขาใหชัดแจง” ขณะที่แอดกินสพูด เขาบินตรงไปที่
คฤหาสนแกนธาตุ

แอดกินสและบารนาสไมไดบินตรงไปที่คฤหาสนแกนธาตุ พวกเขาลง
ที่ดานนอกและจากนั้นเคาะประตูอยางมีมารยาท

“ขาหวังวาจะไมใชเขา” แอดกินสพึมพําในใจ

“แอดดดด” ประตูเปดออก ปรากฏรางของบุรุษศีรษะโลนคนหนึ่ง

เบอรเกสเห็นแอดกินส เขายิ้มเต็มใบหนาทันที “โอว ทานแอดกินส

นั่นเอง ไมไดพบกันนาน เชิญเขามากอน” แอดกินสยิ้มเล็กนอย จาก
นั้นพาบารนาสเขาไปในคฤหาสนแกนธาตุ

ภายในคฤหาสนแกนธาตุ
ลินลี่ยและคนอื่นๆ นั่งอยูกอนแลว เมื่อแอดกินสและบารนาสเขามา
ในลานบาน ลินลี่ยและบีบีตกใจทันที

“ทําไมเขามาที่นี่?” ลินลี่ยเห็นบารนาสก็ตกใจทันที
เมื่อโอจวินและคนอื่นบุกโจมตีปราสาทเลือดมังกร พวกเขามีบารนาส
เปนผูนํา หลังจากนั้นฮารทกับฮารวี่ยสองพี่นองรวมมือกันทําลาย
หนึ่งในรางศักดิ์สิทธิ์ของบารนาสและบังคับใหเขาหนีไป

“เมื่ออยูตอหนาบารนาส แมแตโอจวินและคนอื่นก็ยังใหความเคารพ
แตเขาในตอนนี้ยืนอยูหลังบุรุษหนุมนี้ดวยความเคารพ หรือวาบุรุษ
หนุมรูปงามผูนี้จะเปนแอดกินสเทพชั้นสูงในตํานาน?” ลินลี่ยลอบเดา

ทันทีที่บุรุษหนุมกาวเขามาในลานวาง สายตาของเขากวาดผานลินลี่ย
และบีบี จากนั้นไปหยุดที่จาวภูเขาฆองทองแดงลียลิน ทันใดนั้นเอง
บุรุษหนุมรูปงามมีสายตาเต็มไปดวยอาการตกใจ เขาคุกเขาขางหนึ่ง
คํานับดวยมารยาทที่สุภาพ “แอดกินสขอนอมคารวะทานเจาเมือง!”
ตอนที่ 36 ความลับ

หัวใจของลินลี่ยสั่นสะทาน เนื่องจากเขาจําสิ่งที่มูบาเคยบอกเขาไวแต
เดิม…

“ลินลี่ย, เจาเมืองบลูไฟรคือหนึ่งในหาราชันย ลอรดบลูไฟร! ลอรด

บลูไฟรลึกลับมาก ไมเพียงแตเขาจะทรงพลังมากเทานั้น แตเขาแทบ
ไมเคยปรากฏตัวใหใครเห็น ไมแนใจวาเขายังพํานักอยูในเมืองบลูไฟร
หรือไม ภายในเมืองบลูไฟร คนที่มีชื่อเสียงและอํานาจเปนรองเพียง
ลอรดบลูไฟรก็คือ ลอรดแอดกินส”

ลินลี่ยมองดูลียลินที่อยูใกลๆ

“เขา…เขาคือบลูไฟร หนึ่งในหาราชันยเกบาโดสจริงๆ หรือนี?่ ”

เปนเรื่องยากจะบอกกลาววาพิภพเกบาโดสมีอยูมานานเทาใดแลว
ภายในเกบาโดส จํานวนของเทพมีนับไมถวน อยางไรก็ตามมีคนอยู
หาคนที่ยืนอยูในจุดสูงสุดไดรับการเทิดทูนในฐานะ ‘ราชันย’ การได
ฉายาราชันยในดินแดนจองจํา.. ใครก็ตามที่มีสามัญสํานึกก็จะเขาใจ
วาคนเชนนั้นจะตองทรงพลังเพียงไหน

“แอดกินส, ลุกขึ้น เราทั้งสองออกจากเกบาโดสแลว และขาไมได

เปนเจาเมืองบลูไฟรอีกตอไปแลว ไมจําเปนที่เจาตองเรียกขาวาเจา
เมืองอีกตอไป” ลียลินพูดพลางหัวเราะอยางใจเย็น

แอดกินสยืนขึ้นอยางเคารพและกลาว “ขอรับ, แตความเคารพที่แอ

ดกินสมีตอทานเจาเมืองบลูไฟรจะไมมีวันเปลี่ยน” ขณะเดียวกัน บาร
นาสเพียงแตยืนอยูขางหนึ่งดวยความเคารพ ชื่อเสียงของบลูไฟรนา
ทึ่งและนากลัวเกินไป

หาราชันยไรเทียมทานและนากลัว

“ทาน…ทานคือบลูไฟรหรือ?” บีบีมองดูลียลินดวยความประหลาดใจ

“อะไรกัน ขาดูไมเหมือนเหรอ?” ลียลินเลิกคิ้วสีแดงและเขาหัวเราะ

ใหบีบี

บีบีพึมพํา “ไมใชอยางนั้น เพียงแต, ขาไดยินพี่ใหญบอกวาบลูไฟรคือ

หนึ่งในหาราชันยเกบาโดส เนื่องจากเขาทรงพลังมาก ขาเห็นวา
บริวารของเขาคงจะเปนเทพชั้นสูง นอกจากนี้… ขาคิดวาบลูไฟรจะ
เปนชื่อของเขาเสียอีก”

“ฮาฮาฮา….”

ลียลินเริ่มหัวเราะลั่น “ทําไมขาบลูไฟรจะตองมีเทพชั้นสูงเปนบริวาร
โดยไมจําเปนดวยเลา? หรือวานั่นเปนเพียงวิธีเดียวที่ขาสามารถใช
ยืนยันสถานะตัวขา?”
แอดกินสถอยมายืนดานขางและหัวเราะกลาวดวยความเคารพ
“ทําไมลอรดบลูไฟรจะตองการบริวารดวยเลา? ตอใหมีกลุมเทพชั้น
สูงมาอยูตอหนาลอรดบลูไฟร พวกเขาก็มีกันไมมาก” นี่ไมใชเรื่องลอ
เลน หาราชันยเกบาโดสเอาชนะและพิสูจนพลังตนเองผานการ
ประหัตประหาร

แมแตในบรรดาหาราชันย ลอรดบลูไฟรก็ยังใชเวลาฝกฝนที่ส้นั ที่สุด

เขาเปนผูที่มีรูปรางเดนสะดุดตาที่สุด

บลูไฟร มีชื่อวา แซ็คคาเรียส ลียลินผุดขึ้นมาอยางโดดเดนในพิภพ

จองจํา เอาชนะไดทุกศึกที่เขาตอสู แมแตเทพชั้นสูงที่ทรงพลังที่สุด
เมื่ออยูตอหนาบลูไฟรก็ตองกมหัวยอมรับสภาพตนเอง สําหรับวันนี้
ไมมีใครสามารถตานทานพลังโจมตีของลอรดบลูไฟรได

“บลูไฟรไมมีอะไรมากไปกวาฉายา” ลียลินหัวเราะอยางใจเย็น
แตแอดกินสกลาว “ชื่อบลูไฟร เปนชื่อที่ไดมาเนื่องจากการประหัต
ประหารนับไมถวนที่ทานเขารวมสู ยอดฝมือนับไมถวนทั่วทั้งเกบาโด
สรูจักและยอมรับ ใครบางในเกบาโดสไมเคยไดยินการสูรบที่แมน้าํ
บลู?”
ลียลินยังคงหัวเราะ
ไมวาแอดกินสจะหยิ่งเพียงไหน แตเมื่ออยูตอหนาลียลิน เขาตอง
นอบนอมตัว นี่ไมมีอะไรมากไปกวาความเปนจริง! แอดกินสเมื่อ
เผชิญหนากับลียลินไมมีความคิดแมแตจะตอตานเขาแมแตนอย!
เพราะแอดกินสรวู าเขาไมสามารถรับพลังโจมตีของบลูไฟรไดแมแตทา
เดียว!

การสูรบที่แมน้าํ บลูคือสิ่งที่สรางชื่อใหกับ ‘บลูไฟร’

นอกจากนี้ยังสรางความหวาดกลัวใหกับคนนับไมถวน หลายๆ คนยัง

เชื่อกระทั่งวาบลูไฟรเปนนักสูทรงพลังที่สุดในหาราชันย แตแนนอน
วานี่ไมเคยไดรับการพิสูจน เพราะเกบาโดสกวางใหญไพศาลมาก
และหาราชันยก็แยกกันอยูในดินแดนของตน นอกจากนี้พวกเขายัง
ตั้งใจหลีกเลี่ยงการเปนศัตรูกัน ที่สําคัญ ไมมีสมบัติในเกบาโดสคุมคา
ใหพวกเขาตองตอสูเอาชนะกันและกัน

“นี่คือสุดยอดฝมือที่แทจริง!” หัวใจของลินลี่ยเต็มไปดวยความ
เลื่อมใสตอลียลินผูนี้อยางแทจริง ขณะเดียวกันขณะเดียวกันก็รสู ึก
รอนรุมในใจของเขา

แมแตแอดกินสก็ยังกริ่งเกรงและแสดงความเคารพตอหนาลียลินที่
สามารถเปนนักสูสุดยอดในเกบาโดส
“แอดกินส! อยาเอาแตยืนอยูเลย มานั่งเถอะ เจาไปนั่งขางลินลี่ย
ก็ได” ลียลินชี้ขณะที่เขาพูด
เปนธรรมดาที่แอดกินสไมกลาขัดขืนคําสั่งของลียลิน เขาคํานับดวย
ความเคารพทันที “ขอบคุณลอรดบลูไฟร” และจากนั้นเขานั่งลงขาง
ลินลี่ย ขณะที่ยิ้มใหลินลี่ยอยางเปนมิตร

ลินลี่ยไดแตยิ้มตอบรับเชนกัน

“ฮึ” บีบีที่อยูขางๆ ลินลี่ยแคนเสียงเย็นชา

แอดกินสเลิกคิ้วทันที เขาชําเลืองมองบีบี และจากนั้นก็หัวเราะทันที

“นี่ตองเปนบีบีแน” บีบีตอบรับแบบกระดาง แตแอดกินสไมถือสา
เขาหัวเราะพลางกลาว “บีบี, ขารูวาเจาคอนขางไมพอใจ เรื่องที่เกิด
ขึ้นในอดีตเปนความผิดคนของขาเอง”

ลินลี่ยและบีบีชําเลืองมองแอดกินสอยางคอนขางประหลาดใจ

“เกิดอะไรขึ้นหรือ แอดกินส?” ลียลินถาม

แอดกินสยิ้มและกลาว “ลอรดบลูไฟร! นี่ความเปนปญหาเล็กนอย
บริวารของขาเทพชื่อโอจวินมีความแคนเล็กนอยกับสหายของลินลี่ยผู
นี้ หลังจากนั้นโอจวินก็เชื้อเชิญเทพแทที่เปนบริวารของขาไปยังที่
พํานักของลินลี่ยเพื่อลางแคน อยางไรก็ตาม ในที่สุดเปนฝายขาที่
ประสบความสูญเสียพายแพ”
“โอว?” เมื่อไดยินเชนนี้ ลียลินรูสึกทึ่งเล็กนอยเชนกัน
ลินลี่ยกับบีบีมองหนากันเอง

“พี่ใหญ, ดูเหมือนวาแอดกินสผนู ี้ตองการจะขอโทษใชไหม?” บีบีพูด

ทางใจกับลินลี่ย

“ขาไมแนใจเหมือนกัน” ลินลี่ยยังคงงงอยู

ที่สําคัญแอดกินสเปนเทพชั้นสูง เขาจะยอมขอโทษหรือ?

“บารนาส มาตรงนี้” แอดกินสกลาว “แมวาทานจะสูญเสียรางแยก

ศักดิ์สิทธิ์ไประหวางสูรบ แตที่สําคัญคือเจากับคนของเจาเปนผูตอสู
ถาเราคิดๆ ดูแลว ก็นับวาเปนความผิดของกลุมของเจา ไปขอโทษลิน
ลี่ยกับบีบีเถอะ”

ลินลี่ยกับบีบีสะดุง

บารนาสเขามาหาจริงๆ เขาพูดดวยความรูสึกตองการขอโทษ “ทา

นลินลี่ย, ทานบีบี ขาเสียใจจริงๆ ที่กอเรื่องในปน้นั ”

“ทานบารนาส! ไมจําเปนตองทําเชนนี้ก็ได เรื่องนี้มีสาเหตุมาจากโอ

จวินผูน้นั ” ลินลี่ยกลาว “ทานบารนาส ขาคิดวาทานคงถูกเขา
ลอลวง” เนื่องจากเขายอมเสียหนา ลินลี่ยจึงตองรักษาหนาของเขา
เชนกัน
แอดกิสนพยักหนา “ลินลี่ย, เจาไมตองหวง จากวันนี้ไป ขารับรองกับ
เจาไดวาโอจวินจะไมสรางความลําบากใจใหพวกเจาในอนาคตอีก”

ลินลี่ยอดหัวเราะในใจไมได

ดูเหมือนวาโอลิเวอรจะไมตองซอนตัวอยูภายในหองมิติอีกตอไปแลว

เมื่อแอดกินสพาบารนาสมาเยี่ยมเจาภูเขาฆองทองแดงพบกับ ‘บลู
ไฟร’ ลียลิน โอจวินยังครั้งอยูที่จักรวรรดิโอวเบรียนที่หางไกล เขา
ฮันบริทและเกเทนบีรวมดื่มและสนทนากัน ทั้งสามคนมีสัมพันธอันดี
เกินกวายี่สิบปแลว

ที่สําคัญคือบารนาสมีสถานะที่พิเศษ ดังนั้นเขาจึงคอนขางจะหางเหิน
จากสามคนนั้น

“คลื่นพลังงานประหลาดที่มาจากทางทิศตะวันตกนั้นมีแนวโนมวาจะ
เปนของเทพชั้นสูง” เกเทนบีรําพึง
“ใชแลว แตก็ไมมีอะไรเกี่ยวกับเรา” โอจวินหัวเราะ “ในเมื่อเปน
เรื่องของพวกเทพชั้นสูง เราก็แคดื่มกินอยางสงบอยูที่นี่พอ”

ฮันบริทสายศีรษะ “เทพระดับสูง? พวกเขาทรงพลังมาก ถาสักวัน

ขาไดรับประกายเทพระดับสูง ขาอาจกลายเปนเทพระดับสูงดวย
กระมัง? เพียงแต โชคไมดีที่ขาไมรวู าอีกนานเทาใดกวาขาจะไดรับ
ประกายเทพระดับสูง”

“ประกายเทพระดับสูงเปนสิ่งที่ขาไดแตฝน” โอจวินถอนหายใจดวย
เชนกัน

ทันใดนั้นฮันบริทวางแกวเหลาลง เขายิ้มเขินๆ ใหกับโอจวิน “โอจวิน,

ขาจะบอกความลับอะไรใหเจาสักอยาง!”

“ขารูวาเจากําลังจะพูดอะไร!” เกเทนบีหัวเราะ

เกเทนบีหัวเราะลั่นเชนกัน “ความลับบาอะไรกัน, บารนาสกับขารู

หมดแลว”

ฮันบริทเหลือกตาจากนั้นกลาว “เจารูแลว ขารู แต… โอจวินไมรนู ี่

นา” คําพูดเหลานั้นทําใหใจของโอจวินเต็มไปดวยความสงสัย และ
เขามองเรงเราฮันบริท
ฮันบริทยิ้มอยางอารมณดี “โอจวิน! ขาจะบอกอะไรบางอยางแก
เจา ในแหวนมิติเก็บสมบัติของลอรดแอดกินส มีประกายเทพชั้นสูง
เก็บไว!”

“อะไรนะ?” หัวใจของโอจวินสั่นสะทาน
ประกายเทพชั้นสูง?!
โอจวินฝนวาสักวันจะไดรับประกายเทพชั้นสูง แตโอจวินมีแตเพียง
รางแยกธาตุแสง

ใครจะรูวาประกายเทพชั้นสูงนั้น จะเปนประกายเทพธาตุแสงหรือ
เปลา

เกเทนบีพยักหนาและกลาว “เขามีประกายเทพระดับสูง เพียงแตเรา

ไมแนใจวาเปนธาตุชนิดใด แตขามั่นใจวาไมใชธาตุแสงและธาตุดิน”

“ทําไมเจาถึงมั่นใจมากขนาดนั้น?” โอจวินรีบถาม

เกเทนบีหัวเราะ “ลอรดแอดกินสเองไมจําเปนตองไดเลย แนนอนวา

เจาตองรูความสัมพันธระหวางลอรดแอดกินสกับบารนาสวาเปนยัง
ไง ถาบารนาสสามารถใชมันได ลอรดแอดกินสคงจะมอบใหบารนา
สแน บารนาสมีรางศักดิ์สิทธิ์อยูสองราง ที่ปราสาทเลือดมังกร เปน
รางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินของเขาที่ถูกทําลาย ตอนนี้รางศักดิ์สิทธิ์ของ
เขาเปนสายธาตุแสง เนื่องจากบารนาสไมสามารถใชได อยางนั้นก็
ตองไมใชธาตุดินแนนอน และไมท้งั ไมใชธาตุแสงดวย”

“ถูกแลว” โอจวินพยักหนาเล็กนอย

“เปนไปไดไหมวาพวกเจาทั้งสองสหายของขา ก็ไมสามารถใช
ประกายเทพชั้นสูงนั้นได?” โอจวินถาม
ฮันบริทแคนเสียง “ในใจของทานลอรด เราสามคนยังดอยมากกวา
บารนาสอยางหางไกล เราเปนแคลูกนองของเขา ลอรดแอดกินสจะ
ยอมใหประกายเทพชั้นสูงแกเราไดยังไง?”

“เมื่อใดก็ตามที่ขาคิดเรื่องนี้ ขารูสึกไมสบายใจ ดื่มกันเถอะ” เกเท

นบีรีบกลาว

“ดื่ม ดื่ม” โอจวินรีบชูแกวเหลา เพียงแตในใจของเขา โอจวินเริ่ม

วางแผน…

เสียงลมหวีดหวิว ชายชราผมขาวบินตามอยูดานหลังบุรุษหนุมรูปงาม
ดวยความเคารพ ขณะที่พวกเขาบินอยูในอากาศ

เมื่อเขาอยูที่ภูเขาฆองทองแดงแอดกินสยิ้มตลอดเวลา เมื่ออยูตอหนา
บลูไฟรหรือลียลิน แอดกินสสุภาพมากมารยาท และเขายังมีความเปน
กันเองกับลินลี่ยและบีบี แตตอนนี้ที่พวกเขาบินออกมาจากภูเขาฆอง
ทองแดง แอดกินสอดขมวดคิ้วไมได ใจของเขาเต็มไปดวยความขุน
เคือง

“ลอรดบลูไฟรซอนตัวอยูภายในทวีปยูลานเชนกัน มีโอกาสเกาในสิบ
ที่เขากําลังทําเพื่อสมบัติของสุสานเทพเจาเชนกัน”
ใจของแอดกินสปน ปวนวาวุนเมื่อคิดเรื่องนี้
เขาตองการไดรับสมบัติภายในสุสานเทพเจาอยางแทจริง “ขา, จะ
ตองแขงกับลอดรดบลูไฟรหรือนี่?”

ทันทีที่เขาคิดเรื่องนี้ แอดกินสรสู ึกจนใจ เขารูดีวาเมื่ออยูตอหนาบลู

ไฟร เขาไมมีความสามารถโตตอบไดเลย

ชื่อเสียงที่นากลัวของราชันยบลูไฟรไมไดแคมาจากคําเยินยอ
สรรเสริญเทานั้น แตเปนเพราะลียลินชนะและเขนฆามาซํ้าแลวซํ้าเลา
จนเลือดนองเปนแมน้าํ ไมมีความจําเปนตองมีความสงสัยใดๆ เกี่ยว
กับพลังที่บลูไฟร

“ทานลอรด? ทานเตรียมตัวจะยกเลิกหรือ?” บารนาสถามผาน

สํานึกเทพ

แอดกินสสูดหายใจลึก จากนั้นตอบกลับดวยสํานึกเทพของเขา
“ยกเลิก? เปนไปไมได!”
บารนาสตกใจ

แอดกินพูดกับตนเอง “อยางมากก็ตาย ถาขาทําไดสําเร็จ ขาหวัง

เต็มเปยมวาจะสามารถมีพลังเหนือบลูไฟรได ขาไมอาจสูกับบลูไฟร
โดยตรงได สําหรับตอนนี้ ขามีทางสายเดียวอยูขางหนา..” แอดกินส
ทําใจ และสายตาของเขามุงมั่นทันที
“เราถึงเมืองหลวงแลว”

บารนาสและแอดกินสพงุ ลงไปทันทีตรงลงไปที่วังหลวง

เมื่อกลับไปที่วังหลวง สิ่งแรกที่แอดกินสทําคือเรียกโอจวินเขาวัง โอจ

วินที่กําลังดื่มและคุยกับฮันบริทและเกเทนบีเขามาในวังตามคําสั่ง
ทันที ไมสนใจเรื่องอื่น

“ทานลอรด” โอจวินคุกเขาขางหนึ่งแสดงความเคารพ

แอดกินสหันมาจองเขาอยางเย็นชา “โอจวิน! มีเรื่องที่ขาตองเตือน

เจา ขารูวาลูกชายของเจาถูกฆา แตจําเรื่องนี้ไวใหดี.. ตั้งแตนี้ไปให
ลืมเรื่องลางแคน ไมวายังไงอยาไปหาเรื่องกับคนในปราสาทเลือด
มังกรแมแตคนเดียว!”

โอจวินตกใจ
ใหลืมเรื่องแกแคน?

แมจะผานไปยี่สิบป โอจวินจะสงบใจลงไดบาง แตนั่นไมไดหมายความ

วาเขายอมสลายความแคน เปาหมายแกแคนใหกับลูกที่ตายไปยังคง
อยูในใจของเขา
“ฮึ่ม!” แอดกินสแคนเสียงเย็นชา “เจาไมไดยินที่ขาพูดหรือ?”
บารนาสที่อยูใกลๆ พูดเสียงจริงจังเชนกัน “โอจวิน, นี่เปนเรื่องสําคัญ
ตอกิจการของทานลอรด ถาเปนเพราะเรื่องเล็กนอยของเจา ทําให
งานใหญของทานลอรดตองพังทลาย, อยางนั้น… ตอใหตายไป เจาก็
ยังไมพนผิด”

โอจวินรีบปรับเปลี่ยนทาทีตนเองและรีบกลาว “ลอรดแอดกินส ไม

ตองหวง จากวันนี้ไป ขา, โอจวินจะไมไปกอเรื่องยุงยากในปราสาท
เลือดมังกรอีก เกี่ยวกับเรื่องลางแคนนี้ ขา โอจวินจะไมเอามาคิด
อีก! แตในใจของเขา โอจวินครํ่าครวญดวยความโกรธ “แกแคน?
ไม, ตอใหขาตาย ขาจะไมยอมยกเลิก ทั้งหมดที่ขาจะทําคือหักหามใจ
ตัวเองชั่วคราว หลังจาก…หลังจากที่ขาไดประกายเทพชั้นสูง…

โอจวินมีความปรารถนายิ่งใหญวาจะไดรับประกายเทพชั้นสูง

“เจาไปไดแลว” แอดกินสกลาวอยางใจเย็น

“ขอรับ” โอจวินคํานับแลวออกมา
ตอนที่ 37 เพื่อตระกูล

ความตายของเทพชั้นสูงของซาดิสตไมทําใหทวีปยูลานปนปวนมากนัก
คนธรรมดายังคงใชชีวิตไปอยางเงียบงันตามปกติ มีเพียงเทพที่อยู
ระดับสุดยอดของดินแดนที่ไดรอู ะไรบางอยางจากคลื่นพลังงานที่นา
กลัวซึ่งมาจากทางดานตะวันตก…..

เรื่องใหญบางเรื่องเกิดขึ้นในทวีปยูลาน

แอนราสตาย ซาดิสตมงุ หนาไปตะวันตกและไมกลับมาเลย

ภายในจักรวรรดิโรฮอลท ตอนนี้กลุมเทพของซาดิสตนําโดยแดนนี่
หลานชายของซาดิสตไปโดยปริยาย และเนฟเทพแทอีกคนหนึ่ง
อยางไรก็ตามแดนนี่และเนฟไมแนใจเต็มที่วาซาดิสตตายแลว
วันนี้พวกเขารูสึกแทบคลั่ง

คฤหาสนสันโดษเงียบสงัด ภายในจักรวรรดิโรฮอลท แสงแดดยามฤดู

รอนฉายสองทั่วทั้งคฤหาสน ภายในที่พักของแดนนี่ บุรุษคนหนึ่งผม
ขาวสั้นรางผอมบางสวมเสื้อสีดําแขนสั้นเดินมาอยูขางหนา “แดนนี,่
ออกมา!”

ประตูหองเปดออกและแดนนี่เดินออกมา “เนฟ! เกิดอะไรขึ้น?”

“เจายังมีอารมณพักอยูไดยังไง?” เนฟคอนขางโกรธ

“บอกมาสิ, ขายังจะทําอะไรได?” แดนนี่รสู ึกผิดหวังมากเชนกัน เขา

เปนคนที่แนะนําใหซาดิสตไปฆาเทพแทท้งั สองเพื่อระบายความโกรธ
ที่สําคัญถาซาดิสตเอาแตครุนคิดตลอดเวลา แดนนี่ก็รสู ึกอเน็จอนาถ
และทรมานใจเชนกัน

แตใครจะคิดกันเลาวาซาดิสตลุงของเขาจะจากไปอยางไมมีวันกลับ

“สามวันที่แลวมีคลื่นพลังงานแปลกประหลาดจากทิศตะวันตก เจาก็
รูสึกไดเหมือนกัน” เนฟพูดอยางจริงจัง

แดนนี่พยักหนา “ใชแลว ขารูสึกได นั่นตองเปนรัศมีของลุงแนนอน

แตเนฟ, นั่นจะพิสูจนอะไรได?”

“นั่นจะพิสูจนอะไรไดหรือ?” เนฟหัวเราะ “แดนนี,่ เลิกฝนเฟองได

แลว สถานการณชัดเจนแลว คลื่นพลังงานที่ทรงพลังเปนสิ่งที่ขาเชื่อ
วาลอรดซาดิสตคงไมปลอยออกมาอยางไรเหตุผล เขาตองกอศึกครั้ง
ใหญแน”

เนฟพูดตอ “วันนั้น, เจาบอกขาวาลอรดซาดิสตออกไปทางตะวันตก

เพื่อฆาเทพทั้งสองนั้น และเทพทั้งสองนั้นตายหรือยัง?”
แดนนี่ตกใจ เขาลังเลเล็กนอยและกลาว “ขา, ขาไมร”ู
 “เจาไมรหู รือ? งายมาก แผสํานึกเทพของเจาออกไปใหครอบคลุม
เทือกเขา ขาเชื่อวาเจาจะตัดสินใจดวยตนเองไดงายวาเทพทั้งสอง
ตายหรือยัง” เนฟพูดอยางเย็นชา “แดนนี่, อยาแกลงโงไปหนอย
เลย”

แดนนี่สีหนาเปลี่ยน

“ขาใชสํานึกเทพของขาตรวจสอบแลว” เนฟสูดหายใจลึก “เทพทั้ง

สองนั่นยังไมตาย แดนนี่! ลอรดซาดิสตไปฆาเทพทั้งสองนั้น
เหตุการณใหญขนาดนั้นเกิดขึ้นที่นั่น แตเทพทั้งสองนั้นยังไมตาย
ลอรดซาดิสตไปที่นั่นมาสามวันแลว และยังไมมีวี่แววจะกลับมา แค
นั้นผลยังไมชัดเจนพออีกหรือ?”

“บางที… ลุงคงมีเรื่องสําคัญดึงความสนใจ จนเขาไปในบางที่ก็ได”

แดนนี่กลาวดวยสีหนาเจ็บปวด

แดนนี่ไมตองการเชื่อวาลุงของเขาตาย
ตระกูลของเขาเปนตระกูลใหญที่คงอยูมานานเปนลานลานป เปน
ธรรมดาที่แบงเปนตระกูลใหญตระกูลสาขา ในสาขาตระกูลของแดน
นี่ ซาดิสตเปนเสาหลักและรากฐานของทั้งตระกูลสาขา ถาซาดิสต
ตายจริงๆ แดนนี่สามารถคาดเดาไดวาจะตองตกอยูในหายนะอะไร
บาง
เนฟเขาใจสิ่งที่แดนนี่กําลังคิดเชนกัน

“แดนนี,่ ไมวายังไง เราตองเผชิญหนากับความเปนจริง” เนฟพูด

จริงจัง “นี่คือทวีปยูลาน ไมใชแดนนรก ในทวีปยูลาน ตอใหลอรด
ซาดิสตพบกับบางอยางที่สําคัญและไมสามารถใหความสนใจเรื่อง
อะไรอื่น เขาจะตองใชสํานึกเทพติดตอกับเรา ที่สําคัญคือการติดตอ
ผานสํานึกเทพทําไดทันที”

“อยางไรก็ตาม เขาไมไดติดตอ เราไมไดรับการติดตอใดๆ จากลอรด

ซาดิสต”

หนาของเนฟเศรา “ขาไมตองการยอมรับ แตขาตองพูดเชนนี้ แผน

ของตระกูลลมเหลว สุสานเทพเจา..อยางนอยกลุมของเราไมมีหวัง
แลว เมื่อปราศจากพลังของเทพชั้นสูงเราไมสามารถไดรับสมบัติที่
ตระกูลตองการได”

แดนนี่พยักหนาเชนกัน
เขาจะไมเขาใจตรงจุดนี้ไดยังไง?

“ทานลุง..บางทีอาจจะตายไปแลวก็ได” แดนนี่พยักหนาขมขื่น แต

จากนั้นเขาจองมองเนฟ “แตเนฟ ถาลุงตายแลวจะเปนยังไง? หรือ
วาเจา…”
“ถูกแลว!”

รัศมีของเนฟดุราย “แดนนี่, สถานะที่ตระกูลมีเปนผลมาจากผูอาวุโส

นับไมถวนเสี่ยงชีวิตมาเปนลานลานป เจากับขาไมมีพรสวรรคมาก
นัก แลวทําไมเราถึงสามารถไดรับประกายศักดิ์สิทธิ์และบรรลุระดับ
เทพแทไดงายในฐานะลูกหลานกูลเลา? เปนเพราะตระกูลใหทุกอยาง
กับเรา!”

แดนนี่เงียบ

“แควนฟาครามเปนศัตรูที่ยิ่งใหญของเรา! พวกเขาแข็งแกรงทรง
พลังมาก ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์แหงแควนฟาครามแข็งแกรงทรง
พลัง ลินลี่ยผนู ้นั … เจานาจะรูดีวาในชวงเวลาเพียงไมถึงรอยป เขา
ฝกฝนจนถึงระดับมีรางแยกศักดิ์สิทธิ์ถึงสองราง!”

เนฟหัวเราะเย็นชา “ขาไมเคยไดยินวาจะมีอัจฉริยะอยางนั้นในตระกูล
สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถมาถึงระดับนี้ไดโดยไมผานพิธีชุบตัว
ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา และแดนนี่, ลินลี่ยผนู ้นั ฝกมาทางสายธาตุดิน
และธาตุลม ไมใชธาตุน้าํ ! เจาเขาใจไหมวาหมายความวายังไง?”

แดนนี่พยักหนา
“ทันทีเขาผานพิธีชุบตัวศักดิ์สิทธิ์ของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ ขาเชื่อ
วาอีกหมื่นปตอมา แควนฟาครามจะมีเทพชั้นสูงที่ไมมีพลังใดจะเทียบ
ได เมื่อเกิดเรื่องนั้นขึ้น ขาไมกลาคิดเลยวาจะตองมีคนในตระกูลเรา
อีกเทาไหรจะตองตายในเงื้อมมือของเขา” สายตาเนฟคมกลาขึ้น
“แตตอนนี้, เขายังเปนเทียมเทพผูยังไมผานพิธีชุบตัวศักดิ์สิทธิ์ของสี่
ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ!์ ”

“ถาเราไมฆาเขาตอนนี้ แลวเราจะฆาเขาเมื่อไหรกันเลา?”

สายตาของเนฟเย็นชาและดุราย “ขารูวาในทวีปยูลาน ลินลี่ยมีผู

เกี่ยวของและสนับสนุนเขา แตเขาจะทําอะไรไดเลา? ขายอมตายก็
ตองฆาเขาใหได” เนฟอาศัยประกายศักดิ์สิทธิ์จึงทําใหเขาเปนเทพแท
ได เขาเองก็ร…ู

แมวาเขาจะมีพลังมากกวาลินลี่ย แตในแงศักยภาพ เขายังดอยกวาลิ

นลี่ยหางไกล

“เนฟ!” แดนนี่สูดหายใจลึก สายศีรษะ “ขาขอแนะนําเจาวาอยาไป

พยายามฆาลินลี่ยในตอนนี้เลย”
“เจาพูดอะไร?” เนฟระเบิดอารมณโกรธ

แดนนี่ถอนหายใจและกลาว “ไมตองรีบรอน ไมจําเปนจริงๆ ที่เราจะ

ตองฆาเขาที่นี่ทวีปยูลาน เมื่อเขาไปแดนนรก ตอนนั้นเราคอยฆาเขา
ก็ได”
 “นาขัน” เนฟพูด “ที่สําคัญคือ เมื่อไหรลินลี่ยจะไปแดนนรก? จะเปน
ยังไงถาเขาอยูในทวีปยูลานจนกระทั่งถึงระดับเทพชั้นสูง และจากนั้น
ไดรับสมบัติมหาเทพในสุสานเทพเจา แลวจากนั้นคอยไปยังแดนนรก
ถาเราตองการฆาเขาตอนนั้น เราจะทําไดหรือ?”

แดนนี่ตะลึง

“นอกจากนี้ เมื่อลินลี่ยไปถึงแดนนรก ไมมีทางที่เราจะทราบไดวาเขา

ถูกสงไปยังตําแหนงไหน ตระกูลของเรามีอิทธิเฉพาะในพื้นที่ที่เรา
ครองอํานาจอยูเทานั้น เจาเชื่อจริงๆ หรือวา…เราจะไลตามเขาไปทั่ว
แดนนรกได? เจารูไหมวาแดนนรกกวางใหญเพียงไหน?” เนฟจอง
มองแดนนี่

ไมมีอะไรที่แดนนี่จะพูดได

กอนหนานั้นเปาหมายแรกของซาดิสตก็คือสุสานเทพเจาซึ่งเปน
เหตุผลที่เขาปลอยวางเรื่องลินลี่ยไวชั่วคราว ความจริงการฆาลินลี่ย
ในแดนนรกไมใชเรื่องที่จริงจังมากนัก ในฐานะหนึ่งในพิภพชั้นสูง
ขนาดของแดนนรกกวางใหญไพศาลกวาทวีปยูลานนับไมถวน

ภายในแดนนรก ยังมีกองกําลังเล็กนอยสองสามกองทัพที่ยังทรงพลัง
มากกวาตระกูลของพวกเขาทั้งสองเชนเดียวกับแควนฟาคราม!
“แดนนี,่ หรือวาเจาลืมไปแลววาเรามีการสูรบกับแควนฟาครามมา
นับไมถวนแลว? ผูอาวุโสหลายคนของเราตองตายไปคนแลวคน
เลา?” เนฟจองมองแดนนี่ “พอเถอะ ขาจะไปที่เทือกเขาอสูรวิเศษ
ทันที ขารูวาเวลานี้แมแตตอนนี้ขาสามารถฆาลินลี่ยได ขาอาจจะถูก
คนที่สนับสนุนเขาฆาลางแคนก็ได”

“แตถาขาฆาลินลี่ย ขาก็ตายอยางมีความหมาย แดนนี!่ ขาจะ

ปลอยทุกอยางใหเจาดูแล ขาไปละ” เนฟหันกายจากมา

เนื่องจากพวกเขาไมไดรับสมบัติของสุสานเทพเจาได ถาพวกเขา
สามารถฆาลินลี่ยไดเปนอยางนอย การเดินทางครั้งนี้ก็ไมถึงกับสูญ
เปลา

“เนฟ…” แดนนี่ไมตองการเห็นเนฟไปตาย ถาเขาฆาลินลี่ยได… เน

ฟก็จะถูกฆาลางแคนโดยกําลังที่สนับสนุนลินลี่ย

“เพื่อไลโอเนล!” เนฟสงขอความทางใจกลับมา และจากนั้นเนฟบิน

ขึ้นไปในอากาศ มุงสูขอบฟาตะวันตก เหลือแตเพียงจุดดําใหเห็น
แดนนี่ตะลึง แตจากนั้นสายตาของเขาคอยแข็งขึ้นอยางยากลําบาก
เขาพูดเสียงออนโยน “เพื่อไลโอเนล!”

“ฟงขาใหดี!” แดนนี่ตะโกนออกไปดานนอก ในไมชาพวกเทียมเทพก็

เขามาหา แดนนี่ออกคําสั่งยาวจากนั้นพูด “จําไวใหดี เจาตองแจง
ขอความนี้กับทานฮ็อดเดิล จงไปเดี๋ยวนี้”
“ขอรับทาน”

เทียมเทพผูน้นั บินออกไปจากที่อยูนี้ทันทีมงุ หนาไปที่แดนนํ้าแข็งขั้วโลก

ภายในเทือกเขาอสูรวิเศษ หุบเขาที่แตกแยกออกไปครึ่งหนึ่งมีตนหญา
งอกเต็มไปหมดและพื้นที่มีน้าํ พุฉีดพุงกระจาย รางเพกาซัสสายฟา
อสูรเวทระดับเจ็ดสามารถมองเห็นไดทุกที่ เพกาซัสสายฟา บิน
เคลื่อนไหวอยางสงางามสบายๆ อยูในอากาศจากนั้นก็บินลงมาที่ขาง
นํ้าพุกมลงดื่มนํ้าพุ

ทันใดนั้นรางมนุษยคนหนึ่งปรากฏตัวที่นี่ ทําใหเพกาซัสสายฟารูสึก
หวาดกลัวมาก พวกมันไมกลาเคลื่อนไหว

“ไดเวลาทําสิ่งที่ตองทําแลว”

เนฟผมสั้นสีเงินมองไปรอบๆ จากนั้นสงสํานึกเทพเขาไปในใจของเพ
กาซัสกอนจะนั่งลงทําสมาธิ ขณะเดียวกันเขาสงสํานึกเทพออกไป
เนฟยับยั้งสํานึกเทพไวแคเพียงเทือกเขาอสูรวิเศษ

ความสูงของสํานึกเทพของเขาถูกจํากัดไวแคเพียงราวสิบกิโลเมตร

ขนาดของพลังที่แสดงออกมาไมเกิน 0.1% ของขนาดทวีปยูลานโดย

รวม ปริมาณของพลังจิตที่ใชจํากัดสํานึกเทพไวแคเพียงพื้นที่นี่
สําหรับเทพแทอยางเนฟถือวาสมบูรณแบบ อยางนอยที่สุดเขา
สามารถเติมเต็มสิ่งที่เขาตองใช

“ลินลี่ยยังคงอยูที่นั่น ถาเขากลับปราสาทเลือดมังกร เขาจะตองบิน

ผานเทือกเขาอสูรวิเศษ ทันทีที่เขาทําเชนนั้น ขาจะตรวจพบเขาได”
เนฟไมคิดอะไรมาก แคเฝาโพรงรอกระตายใหมาติดกับ

เนฟไมกลาโจมตีภูเขาฆองทองแดงโดยตรง ที่สําคัญคือแอนราสและ
ซาดิสตลมเหลวทั้งสองคน เขารอซุมอยูที่นี่ จะทําใหมีโอกาสสูงมาก

ลินลี่ยอยูอยางเงียบที่ภูเขาฆองทองแดง ไดรับคําแนะนําจากหนึ่งในหา
ราชันย ‘บลูไฟร’ ลียลินนับเปนโอกาสที่หาไดยาก นอกจากนี้ลินลี่ย
ยังรูวา.. ‘บลูไฟร’ ลียลินจะไมพักอยูที่นี่ภูเขาฆองทองแดงนานนัก เขา
จะตองจากไปในที่สุด

“ลินลี่ย! เคล็ดความรูลึกลับของแกนธาตุดินเปนความรูลึกลับที่งาย
ถาเจามุงเนนที่การฝกใหดี เจาจะประสบความสําเร็จภายในปหรือ
สองปนี้ได” ลียลินหัวเราะอยางใจเย็น “แตถาเจารอจนกระทั่ง
เชี่ยวชาญความรูลึกลับแกนธาตุดินกอนที่จะพยายามหลอมรวมกับ
การเตนชีพจรโลก มีแนวโนมวาเจาจะตองใชเวลาพันปหรือหมื่นปโดย
ไมประสบความสําเร็จ”

“หลอมรวมเคล็ดความรูเปนเรื่องยากกวาการทําความเขาใจความรู
ลึกลับ” ลียลินพูดอยางจริงจัง
ลินลี่ยพยักหนาเล็กนอย

“ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดก็คือ…เริ่มตนพยายามหลอมรวมความรูแจงเกี่ยว
กับ ‘แกนธาตุดิน’ กับความรูแจงอื่นของเจา อยาพยายามเชี่ยวชาญ
‘แกนธาตุดิน’ ทั้งหมดใหเร็วเทาที่เปนไปได เรื่องที่สําคัญยิ่งกวาก็คือ
ระดับที่เจาสามารถหลอมรวมไดและการทําระดับความรูแจงใหเขา
กับระดับหลอมรวมของเจา”

ลียลินหัวเราะ “บางทีในวิธีการอยางนั้น อาจะใชเวลาสักทศวรรษ

หรือศตวรรษสําหรับเจาในการเชี่ยวชาญ ‘แกนธาตุดิน’ แตเมื่อทํา
เชนนั้น ทันทีที่เจาเชี่ยวชาญในแกนธาตุดิน เจาก็จะหลอมรวมแกน
ธาตุดินและการเตนชีพจรโลกเขาดวยกันสําเร็จ”

“ขาเขาใจหลักการนี้”

ที่สําคัญคือลินลี่ย เคยมีประสบการณหลอมรวมดาน ‘เร็ว’ และ ‘ชา’

ของกฎธาตุลมมาแลว การหลอมรวมขณะไดรับความรูแจงทําไดงาย
กวามาก

แตถาใครถึงระดับความเชี่ยวเคล็ดความรูลึกลับทั้งสอง และจากนั้น
คอยพยายามหลอมรวมทั้งสอง ก็จะเปนการยากมาก
ถาเขารอจนกระทั่งเคล็ดความรูลึกลับของเขาเชี่ยวชาญกอนจะได
ทําการหลอมรวม ความรูแจงที่เขาไดรับก็จะเกิดการปะทะกันกับ
ความรูแจงลึกลับตางๆ ทําใหการหลอมรวมยากมากขึ้น

การฝกของลินลี่ยในเทือกเขาฆองทองแดงดําเนินไปอีกสามป ภายใน
สามปนี้ แมวาระดับความรูแกนธาตุที่เขาไดรับยังเทากับสามปกอน
แตในที่สุดลินลี่ยก็เริ่มเขาสูกาวแรกของการหลอมรวม ‘การเตนของ
ชีพจรโลก’ และ ‘แกนธาตุดินได’

หลายคนยังไมสามารถเขาสูกาวแรกของการหลอมรวมเคล็ดความรู
ลึกลับทั้งสองเขาดวยกัน กาวแรกนั้นคือกุญแจ เปนสวนที่สําคัญ
ที่สุด

เมื่อมีการเริ่มตน ก็จะมีโอกาสสําเร็จได

“ระดับพลังหลังการหลอมรวมนับวานากลัวอยางแทจริง”

แมวาลินลี่ยจะหลอมรวมไดเพียงเล็กนอย แตเขาพบวาพลังดาบคลื่น
สลายของเขามีพลังเพิ่มขึ้นถึง 50% แมแคเพียงใชพลังจิตในปริมาณ
เทากันกับเมื่อกอน “และนี่เปนแคเพียงเริ่มตน ขาไมอาจนึกภาพได
เลยวาพลังดาบคลื่นสลายของเขาจะทรงพลังมากขึ้นอีกขนาดไหน
หลังจากขาเชี่ยวชาญเคล็ดความรูลึกลับทั้งสอง”
ตอนที่ 38 โจมตีในทางกลับ

ลินลี่ยอยูในทานั่งสมาธิกับพื้นสามารถรูสึกไดงายถึงโลกวากวางใหญ
ไพศาลเพียงไหน โลกจะเต็มไปดวยแกนธาตุดิน อณูดินทุกชิ้นเปน
มิตรและคุนเคยกับเขา มีลินลี่ยอยูใจกลาง จังหวะการเตนของชีพจร
โลกถาโถมเขามาจากทุกทิศ

“ตึกๆ” “ตึกๆ” …..

แรงกระเพื่อมเตนของพลังชีพจรซึ่งทะลักเขามาหาเต็มไปดวยแกน
ธาตุดิน พลังเหลานั้นมวนตัวเขามาเหมือนกับคลื่น มีปฏิสัมพันธกัน
และกันขณะที่หลอมรวมเขากับพลังชีพจร
ชีพจรโลก แกนธาตุดิน

ลินลี่ยกําลังใหความสนใจหลอมรวมเคล็ดความรูลึกลับทั้งสองชาๆ
“ลินลี่ย!” ลินลี่ยที่อยูในชวงเวลาการทําสมาธิถูกรบกวนดวยสํานึก
เทพ ลินลี่ยรวู าเปนเดเลียติดตอเขาเขามา ลินลี่ยยิ้มโดยไมรตู ัว “เด
เลีย! มีอะไรหรือ? คิดถึงขาหรือ?”
 “ฮึ, ใครคิดถึงเจากันเลา?” เดเลียแคนเสียงแงงอน “ลินลี่ย! ขา
อยากถาม เจาตั้งใจจะฝกอยูที่ภูเขาฆองทองแดงอีกนานเทาใด?”

ลินลี่ยอดตกใจไมได

เสียงของเดเลียแฝงไปดวยแววไมพอใจ เปนธรรมดาที่ลินลี่ยสามารถ
ตรวจสอบได เพียงแตตอนนี้ลินลี่ยตระหนักไดวาคอนขางนานไปนิด
“ขาจากปราสาทเลือดมังกรมาในป 10066 แตนี่เปนป 10072 เปน
เวลาเกือบหกปแลว ที่ขาไมไดกลับไปเลยสักครั้ง!”

เมื่อเขากําลังฝก เขาไมไดสังเกตวาเวลาผานไปเร็วเพียงไหน แครสู ึก

เหมือนกับวาหลายปผานไปอยางรวดเร็ว

“หกป ขาไมอาจตําหนิเดเลียที่ไมพอใจได” ลินลี่ยรสู ึกวาเขาผิดเอง

ที่อยูที่นี่

“ลินลี่ย, เจากําลังฝกไมใชหรือ? เจาสามารถฝกในปราสาทเลือด

มังกรไดไมใชหรือ” ตอนนี้เดเลียชวนลินลี่ยดวยนํ้าเสียงออนโยน

“อืม…เอาละ เดเลีย ขาจะกลับไปพรุงนี้” ลินลี่ยกลาวทันที และจาก

นั้นเพิ่มคําขอโทษกลับไป “เดเลีย, ขอโทษดวยนะ”
“ขาไมไดโกรธ โอว, เจาบอกวาพรุงนี้หรือ?” เดเลียทั้งประหลาดใจ
และดีใจ “ขาจะสั่งใหบาวไพรเตรียมงานเลี้ยงตอนรับพรุงนี้ ลินลีย,
เจาจะมาถึงปราสาทเลือดมังกรเมื่อใด? ตอนบายหรือตอนกลาง
คืน?”

“ขาจะไปถึงกอนบาย” ลินลี่ยมั่นใจเรื่องนี้

ความจริงตั้งแตเริ่มตนหลอมรวม เคล็ด ‘แกนธาตุดิน’ เขากับ ‘การ

เตนชีพจรโลก’ ลอรดบลูไฟรลียลินไมจําเปนตองใหคําแนะนําลินลี่ย
อีกตอไป ดังนั้นการอยูในภูเขาฆองทองแดงจึงไมมีประโยชนอะไร
มากอีกตอไป

ภายในคฤหาสนแกนธาตุ ภูเขาฆองทองแดง

“วิ้วววว” ลมภูเขาพัดโหยหวนและหญาและดอกไมขางหนาประตู
คฤหาสนลไู หวเอน อยางไรก็ตาม สายลมแรงไมสามารถโยกคลอน
ตนไมใหญหลายตนที่นั่นได เจาภูเขาฆองทองแดง หนึ่งในราชันย
พิภพจองจําเกบาโดส ลอรดบลูไฟรและพี่ชายทั้งสองยืนนิ่งกับที่สงลิน
ลี่ยและบีบีกลับ
“ลินลี่ย แมวาเจาจะยังไมกลับ แตในไมชา ขาจะสงเจากลับอยูดี”
บลูไฟร ลียลินพูดอยางราเริง “ฮาฮา เรื่องหลักก็คือวาเร็วๆ นี้ ขากับ
พี่ชายทั้งสอง เราจะไปจากภูเขาฆองทองแดงและไปจากทวีปยูลาน
ดวย”
ลินลี่ยรมู านานแลววาลียลินจะจากไป
“ทานลียลิน ทานจะไปที่ใด?” บีบีถามอยางสงสัย

“ตอนนี้ขาไมแนใจ” ลียลินระบายลมหายใจยาว “บางทีขาจะไป

เยี่ยมทะเลใต สถานที่นั่นเคยเปนบานเกิดของขา โชคไมดีเมื่อผานไป
หลายปนับไมถวนสงผลใหทวีปที่เปนบานเกิดขาจมลงทะเลไรที่สิ้นสุด
มานานแลว”

การสูรบหมื่นปที่แลวเปนเหตุใหสี่ทวีปแตกกระจายและลมสลาย

“ทานลียลิน, ถาทานมีเวลา, ทานสามารถมาเยี่ยมเยียนขาไดที่

ปราสาทเลือดมังกร ขาจะตอนรับทานทุกเมื่อที่ทานมา” ลินลี่ยและ
บีบีพูดขอบคุณมานานแลว หลังจากรํ่าลาลียลินและพี่ชายทั้งสอง ลิ
นลี่ยและบีบีออกจากภูเขาฆองทองแดงและบินตรงสูปราสาทเลือด
มังกรทันที

หลังจากไมไดกลับมาเปนเวลาหกป ตอนนี้ลินลี่ยตองการกลับไปมาก
เทือกเขาอสูรวิเศษ ในหุบเขาภายใตหนาผาที่แตกกระจาย มีรองรอย
ความเจริญอยูเล็กนอยไมกี่รอย

ในอดีตนี่คือสรวงสวรรคสําหรับอสูรเวท แตในชวงสามปที่แลวไมมี
อสูรเวทตัวใดกลาผานเขามาใกลที่นี้ ดานขางนํ้าพุภายในพงหญา มี
รางมนุษยเลือนรางที่มองเห็นไดรางหนึ่ง เปนเทพแทจากแดนนรกชื่อ
วาเนฟ
แมวาตองรอมาเปนเวลาสามป เนฟไมเคยผอนคลายความ
ระมัดระวังของเขา

สัมผัสเทพของเขายังทํางานไมหยุดหยอน ครอบคลุมพื้นที่นี้รอคอยลิน
ลี่ยอยูเงียบๆ

“ลินลี่ยผนู ี้จะตองกลับไปที่ปราสาทเลือดมังกรอยางแนนอน ตราบ

ใดที่เขาผานมาทางภูเขาอสูรเวทมุงหนากลับปราสาทเลือดมังกร เขา
จะหลบไมพน!” เนฟลุกขึ้นถือหอกในมือขณะที่เขาตระเวนไปตาม
หุบเขา

ที่สําคัญไมมีการเผชิญพบเจอลินลี่ยเลยแมจะตองรอมาสามป เนฟยัง
ไมแนใจวาลินลี่ยจะปรากฏตัวขึ้นเมื่อใด เขาไมสามารถเสียเวลาของ
เขารอคอยอยางโงเขลาได

เพียงแตเนฟไมรตู ัวเลยวายังมีคนอื่นซุมซอนตัวลึกอยูภายในหุบเขานี้
“สัมผัสเทพของเนฟผูนี้ถือวาเปนระดับเทพแททั่วไป แตเขาฝกมา
ทางธาตุลม ในแงความเร็ว เขาจะเร็วมากกวาลินลี่ย ถาลินลี่ยเผชิญ
หนากับเขาจริงๆ ก็มีแนวโนมวาจะคอนขางอันตราย” รางที่เลือนราง
จองมองเนฟแตไกล เนฟในตอนนี้กลายเปนสายลม และหอกเลือน
รางของเขาแทงใสความเงียบผานอากาศวางเปลาครั้งแลวครั้งเลา
“อยางไรก็ตาม อันตรายก็ดีเหมือนกัน”
รางเลือนรางนั้นหายไปอยางเงียบสงัดไมเหลือรองรอย

เนฟหยุดการฝกของเขาไว และนั่งสมาธิตอไป แตทันใดนั้นเขาลืมตา

ขึ้นจอมมองกลางอากาศดวยสายตาที่เหมือนกับคมมีด

“เปนลินลี่ยนั่นเอง!”

ดวงตาของเนฟเต็มไปดวยแววดีใจ เขาอดปลอยเสียงหัวเราะลั่นไม
ได “หลังจากรอคอยมาสามป ในที่สุดเขาก็มา!” ความจริง เนฟยัง
อยูหางจากลินลี่ยหลายรอยกิโลเมตร เปนเรื่องธรรมดาแมเนฟจะ
รองสงเสียงดัง ลินลี่ยก็ไมสามารถไดยินเขา

“เพื่อไลโอเนล ตอใหขาตายก็คมุ แลว!” เนฟพึมพําเสียงตํ่า ตาของ

เขาเต็มไปดวยความดีใจไมมีใดเปรียบ

เนฟเปลี่ยนเปนเหมือนควันอยางเงียบงัน กลายเปนสายลมที่ไร
ลักษณ สายลมนี้บินไลตามลินลี่ยดวยความเร็วอยางนาประหลาด
ความเร็วของเขารวดเร็วมากกวาขีดจํากัดในปจจุบันของลินลี่ย!

เนฟอยูในระดับเทพแท หลังจากหลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์เขา
ไดรับความรูแจงของกฎธาตุลมสามอยาง เขาฝกเชี่ยวชาญในเรื่อง
การเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว
“ขาคาดไมถึงเลยวาเขาจะรวดเร็วนัก ดูเหมือนขาตองเพงความ
สนใจใหดี!”

ไมกี่วินาทีแตมาเนฟก็บินออกมา มีแนวแสงพุงออกมาจากหุบเขาดวย
เชนกันไลติดตามเนฟ ถาวากันเรื่องความเร็ว แสงที่ไลตามหลังนี้มี
ความเร็วเหนือกวาเนฟ

ลินลี่ยกับบีบีกําลังคุยเลนหยอกหัวกันขณะมุงหนากลับปราสาทเลือด
มังกร ไมไดรสู ึกถึงสัมผัสเทพแทซึ่งคลุมพวกเขาไว ถาพวกเขารูวา
เทพแทกําลังไลตามพวกเขา บางทีลินลี่ยกับบีบีอาจจะเรงความเร็วจน
เต็มพิกัดกลับไปที่ปราสาทเลือดมังกรก็ได แตโชคไมดีที่พวกเขาไมรู

“พี่ใหญ, ทานคิดวาลียลินและพี่ๆ จะไปแดนนรกหรือไม?”

“ใครจะรู อยางไรก็ตามเนื่องจากพลังของลียลินไมวาจะไปยังพิภพ
ใดก็ตาม เขาถือวาเปนยอดฝมือระดับสูง” ตั้งแตลินลี่ยเห็นบลูไฟร
ลียลินฆาซาดิสตที่ดูเหมือนจะทรงพลังไดในทาเดียว ลินลี่ยแนใจวา
บลูไฟรเปนหนึ่งในเทพชั้นสูงสุดยอด
“หือ?” บีบีขมวดคิ้วทันที

“มีอะไร?” ลินลี่ยถามอยางงุนงง
“ขารูสึกวาบางอยางผิดปกติ” บีบีฝกมาทางกฎธาตุมืด เขาเปน
เพียงเทียมเทพ แตเขาก็ฝกทักษะพรางตัวมาทางเดียวกับซีซาร เขามี
ความรูสึกที่ไวตอรัศมีของคนอื่น ทันใดนั้นบีบีหันศีรษะจากนั้นพูด
ดวยอาการตกใจ “พี่ใหญ, หนีเร็ว!”

ลินลี่ยหันหนาไปดู

ภายในพื้นที่บิดเบือน รางมนุษยเลือนรางปรากฏอยูภายในสายตาของ
เขาจองมองเขาดวยนัยนตาที่เย็นชา เปนเทพแทเนฟนั่นเอง!

“เจาตองการหนีหรือ!” เนฟหัวเราะเย็นชา และปลดปลอยสนาม

พลังเทพทันที ก็เหมือนครั้งสุดทายเมื่อแอนราสโจมตีเขา ลินลี่ยรสู ึก
วาเขาเหมือนกับจมลงในบึง ลินลี่ยไมลังเลแมแตนอยรีบสรางสนาม
พลังเทพระดับเทียมเทพทั้งสองราง “บึ้ม!” ชุดยาวสีฟาที่สวมอยู
ระเบิดออก และเกล็ดสีทองอมฟาคลุมทั่วทั้งรางของลินลี่ย จากหนา
ผากและสันหลัง มีหนามแหลมคมผุดขึ้น ความเร็วของลินลี่ยเพิ่มขึ้น
อีกครั้ง เขาเปลี่ยนเปนรัศมีแสงและบินดวยความเร็วสูงมุงสูปราสาท
เลือดมังกร
เนื่องจากเขาไมสามารถตรวจสอบบุคคลผูนี้ได คนผูนี้อยางนอยจะ
ตองเปนเทพแท

“แยแลว!” ขณะที่เขาพยายามหนี ลินลี่ยพบวาในแงความเร็ว คนที่ไล

ตามเขามายังเร็วกวาแอนราส ความจริงรางแยกศักดิ์สิทธิ์ระดับเทพ
แทของแอนราสเปนสายธาตุไฟ รางแยกสายธาตุลมของเขาเปน
ระดับเทียมเทพ
นั่นคือเหตุผลที่เขาไมไดมีความไดเปรียบเรื่องความเร็ว แตเนฟแตก
ตางออกไป

“ลินลี่ย” รางมนุษยรางหนึ่งปรากฏอยูตอหนาลินลี่ย เปนเนฟนั่นเอง

ลินลี่ยชะงักทันทีและเนฟหัวเราะอยางเย็นชา “เจาไมสามารถหนีได
แลว” เรื่องแปลกก็คือคําพูดเหลานี้ดังมาจากทุกตําแหนง

ลินลี่ยหันไปดู!

ตอนนี้รอบๆ ลินลี่ยและบีบี มีรางสิบสองราง ทั้งหมดเปนรางของเนฟ

รางทั้งสิบสองรายลอมรางลินลี่ยกับบีบีเอาไว

“อะไร…นี่มันอะไรกัน?” ลินลี่ยตกใจ “เหลานี้ไมใชรางแยกศักดิ์สิทธิ์

มีกฎความรูอยูเจ็ดแบบ แตใหเจารวมอีกสี่วิถี ก็มีเพียงสิบเอ็ด ตอให
มีคนเชี่ยวชาญทั้งหมดสิบเอ็ดรูปแบบ อยางมากก็มีเพียงรางแยกสิบ
ราง แตสิบสองรางที่อยูตอหนาขามีรัศมีที่เหมือนกัน!”
“พี่ใหญ, หนึ่งในรางเหลานั้นมีรางจริงรางเดียวแนนอน” บีบีมองดู
รอบๆ อยางแตกตื่นเชนกัน

ลินลี่ยเขาใจอยางนี้เชนกัน แตเขาไมอาจบอกไดถึงความแตกตางของ
รางทั้งสิบสองนี้
รางเนฟทั้งสิบสองรางรายลอมลินลี่ยและบีบีไว

“ตาย!” รางทั้งสิบสองของเนฟแสดงใหเห็นความบาคลั่งในสายตา
และทันใดนั้นรางเหลานั้นบุกเขาโจมตีท้งั สองจากทุกตําแหนง เรื่องที่
แปลกก็คือ รางทั้งสิบสองนั้นไมสนใจบีบี เปาหมายของรางเหลานั้นก็
คือ….

ลินลี่ย!

จากทั้งหมดแปดทิศทางและจากดานบนและดานลาง ไมมีที่ใหลินลี่ย
ไดหนี!

“รางไหนคือรางจริง?” ลินลี่ยคิดอยางเรงรอน แตเขายังมีความ

มั่นใจ ความมั่นใจนี้มาจากคลื่นชีพจรโลกของเขา – ดาบคลื่นสลาย
และสมบัติมหาเทพชํารุดของเขา ดวยพลังการปองกันของสมบัติ
มหาเทพชํารุดของเขา โอกาสรอดของเขามีสูงมาก
รางทั้งสิบสองโจมตีพรอมกัน

ประกายสีมวงวาบขึ้น และเงากระบี่นับไมถวนพุงเขามาจากทุก
ตําแหนงเหมือนกับดอกไมคลี่กลีบกาง นั่นคือสัจธรรมแหงความเร็ว –
ระลอกลม! แมวาจะมีเงากระบี่มากมาย แตพลังของแตละกระบี่ก็ไม
ถึงกับมาก เสียงปะทะกันดังถี่ยิบ ไมมีรางเนฟรางไหนในสิบสองรางได
รับอันตรายเลย ลินลี่ยสีหนาเปลี่ยนทันที
เขาคิดวารางแปลงสิบเอ็ดรางในสิบสองรางควรจะไดรับเสียหาย แต
ใครจะคาดคิดกันวาทั้งสิบสองรางลวนทรงพลังทั้งนั้น?

สายตาเย็นชาทั้งสิบสองคูจองมองลินลี่ย เหมือนกําลังจองมองคน
ตาย

“บึ้ม!”

เงาทั้งสิบสองพุงผานทองฟาเหมือนกับดาบศึกโจมตีใสลินลี่ย

“มีอยูทางเดียวก็คือทุมเทสุดกําลัง” ลินลี่ยไมมีเวลาสนใจอะไรอื่นอีก
ตอไป ดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของเขาเริ่มตนรายรํา ถาไม
มั่นใจวารางใดเปนรางแท อยางนั้นทางเลือกเดียวของเขาก็คือสุม
เลือกโจมตีหนึ่งราง

“พี่ใหญ!” บีบีแตกตื่นและหยุดเรื่องอื่นทั้งปวง เขาเงยหนาขึ้นและ

สงเสียงคํารามกราดเกรี้ยว “ชรีคคคคค!” เสียงกรีดรองแสบแกวหู
แหวกฟาเปนชอง ขณะเดียวกันบีบีแปลงรางเปนหนูกินเทพ และดาน
หลังของเขาฉายภาพเงาของหนูกินเทพที่สูงถึงหลายรอยเมตรปรากฏ

ทักษะอสูรศักดิ์สิทธิ์ – หนูกินเทพ!
เพียงอึดใจ บีบีตรึงรางทั้งสิบสองไว พยายามกลืนรางทั้งสิบสองใน
คราวเดียว อยางไรก็ตามความสามารถปจจุบันของบีบีแคมีผลตอ
เทียมเทพเทานั้น เนฟเปนเทพแทยอมไมถูกบีบีกลืนไดหมด

รางทั้งสิบสองชะงักไปชั่วครู แตในทันทีตอมารางเหลานั้นก็ไมไดรับ
อิทธิพลตอไป

ถาการกลืนลมเหลว จะมีพลังสะทอนกลับ!

“บึ้ม!” บีบีกระอักโลหิตออกมาคําใหญ ขณะเดียวกัน เขาพูดกับลินลี่

ยทางใจอยางดีใจ “พี่ใหญ, มีรางจริงอยูเพียงรางเดียว!” ในขณะนั้น
ใชพลังจิตเชื่อมโยงกับลินลี่ยและบอกตําแหนงรางจริงของเนฟ

บีบีใชความสามารถธรรมชาติของเขาไมใชเพื่อฆาเนฟ แตเพื่อระบุ
ตําแหนงของประกายเทพ

ความสามารถของอสูรศักดิ์สิทธิ์ของเขาในการกลืนประกายเทพ เมื่อ
บีบีนําออกมาใช เขาจะสามารถรูสึกไดวารางใดในสิบสองรางมี
ประกายเทพอยูภายใน มีแตรางที่มีประกายเทพเทานั้นจึงจะเปนราง
จริง รางอื่นลวนปลอมทั้งหมด

“เขา!” เขากวัดแกวงดาบหนักอดาแมนเทียมกลายเปนรางเลือนราง
ฟนตรงใสรางเนฟดานซาย นั่นเปนรางแทจริงของเนฟ!
ตอนที่ 39 วาดขาบนตัวงู

รางทั้งสิบสองของเนฟเดิมทีใชขาโจมตี และไมไดใชอาวุธเทพชวย เพ
ราะเนฟไมตองการเปดเผยรางจริงกับลินลี่ย อยางไรก็ตามเนื่องจา
กลินลี่ยฟนใสรางจริงของเขาดวยดาบหนักอดาแมนเทียม รางจริง
ของเนฟจึงตองพลิกมือใชหอกดําในมือของเขา

“วืดดด!” มิติบิดเบี้ยว

“แคลง!”

ดาบหนักอดาแมนเทียมและปลายหอกดําปะทะกัน และคลื่นเงา
ลวงตาสีเทา พลังของดาบไมสนใจพลังปองกันของเนฟและเขาไปใน
รางของเนฟ นี่คือพลังดาบคลื่นสลายที่พัฒนาอยางมากมาย ลินลี่ย
ไดกาวหนาขึ้นมากหลังจากหลอมรวม ‘แกนธาตุดิน’ และ ‘พลังเตน
ของชีพจรโลก’
“ตาย!” ขณะเดียวกันที่เนฟควบคุมพลังจิตของเขาปองกันดาบคลื่น
สลาย เขาใชรางอื่นๆ โจมตีลินลี่ย

ตอใหเขาตายเขาจะตองฆาลินลี่ยใหได!
นอกจากนี้เนฟยังไมสนใจการโจมตีนี้ของลินลี่ยมากนัก ขณะที่เนฟ
เห็น… พลังโจมตีทางจิตของลินลี่ยจะทรงพลังมากสักเพียงไหนเชียว?
เปนไปไดวาเขาก็แคควบคุมและสรางคลื่นพลังจิตสรางเปนพลังโจมตี
อยางไรก็ตามเนฟคิดผิด!

จังหวะชีพจรหนาแนนนับไมถวนของพลังจิต เตนพรอมกับชีพจรโลก
แฝงอยูในนั้นทั้งหมด

“ครืนนน…”

ชีพจรของพลังจิตจากดาบคลื่นสลายนับไมถวนบดขยี้แนวปองกัน
พลังจิตของเขา ทําลายผานไปไดเหมือนกับวาปะทะกับไมผุ และ
เขาไปในทะเลจิตสํานึกของเนฟ กระแทกใสประกายเทพที่สองแสงสี
เขียวอยางรุนแรง เนฟรูสึกทันทีวาแรงสั่นสะเทือนรุนแรงดังมาจาก
วิญญาณของเขา จากนั้นเนฟสูญเสียสัมปชัญญะ

ขณะนั้นเอง…
รังสีขาวนับไมถวนปรากฏฉายออกมาจากทุกที่ และรางทั้งสิบสอง
ของเนฟถูกแสงตรึงไวไมสามารถขยับไดแมแตนอย จึงเปนเรื่อง
ธรรมดาที่เขาไมสามารถโจมตีลินลี่ยไดแมแตนอย
“ฮะฮะ, ลินลี่ย” เสียงหัวเราะนุมนวลดังขึ้น บุรุษหนุมรูปงามปรากฏ
ตัวอยูตอหนาลินลี่ยกับบีบี
 “ลอรดแอดกินส” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ ทําไมแอดกินสผูนี้ถึง
ไดโผลออกมากะทันหัน? อยางไรก็ตามลินลี่ยก็ยังกลาวขอบคุณ
“ขอบคุณที่ทานยื่นมือชวยเหลือ, ลอรดแอดกินส”

แอดกินสรสู ึกยินดีในใจ

ตั้งแตวันที่เขาแผสํานึกเทพออกไปตรวจดูจักรวรรดิโรฮอลท และ
บังเอิญไปสดุดกับคําพูดที่แดนนี่พูดกับบริวารและพูดคุยแผนที่เนฟจะ
ฆาลินลี่ย แอดกินสจึงเตรียมตัว เขาตั้งใจซอนตัวอยูภายในหุบเขา
ขางๆ เนฟ

เหตุผลที่เขาทําเชนนี้ก็เพื่อใหมีโอกาสชวยลินลี่ย เพื่อจะใหลินลี่ยและ
บีบีรสู ึกเปนหนี้บุญคุณตอเขา!

การสรางมิตรภาพกับบีบีเปนงานสําคัญมากที่อยูในใจของแอดกินส
เนื่องจากลอรดบลูไฟรมาถึงทวีปยูลาน ถาเขา แอดกินสยังตองการ
จะไดรับสมบัติของสุสานเทพเจา โอกาสเดียวของเขาก็คือ เปนมิตร
กับเบรุต

“ขาแคผานมา แตขาพบวา…” แอดกินสยังคงยิ้ม แตขณะพูดไปได

ครึ่งประโยค เสียงของลอรดแอดกินสก็ชะงักทันที
เขาพบวาสิบเอ็ดรางในสิบสองของเทพแท ‘เนฟ’ ผูนี้สลายหายไป
กลายเปนแกนธาตุลมและสลายหายไป เนื่องจากรางแทของเนฟนอน
แผหลาไมตอตานพันธนาการของเขาแมแตนอย กลามเนื้อหนาของ
แอดกินสถึงกับกระตุก

ตอนนี้เขาคนพบแลววาวิญญาณของเนฟในรางเดิมสลายไปแลว มีแต
เพียงประกายเทพที่เหลืออยู

แอดกินสหัวเราะอยางเกอเขินใหลินลี่ย “ลินลี่ย! ขาคาดไมถึงเลยวา

เจาจะฆาเนฟผูนี้ได ไมวาขาจะลงมือหรือไมก็ไมตางกันเลย” ดาบ
คลื่นสลายของลินลี่ยฆาเนฟไดในทาเดียว วิญญาณของเนฟสลายไป
ดังนั้นรางอื่นจึงสลายไปดวยเปนธรรมดา

รางเดิมของเขาไมไดโจมตี แนนอนวาลินลี่ยจะไมไดรับอันตรายแมแต
นอย!

แตแผนเดิมของแอดกินสที่ตองการชวยเขาในชวงวิกฤติที่สุด เพื่อที่วา
จะทําใหลินลี่ยรสู ึกซาบซึ้งตอเขามาก แตตอนนี้เขาพบวาการกระทํา
เชนนั้นเหมือนกับวาดขาใหกับงู ไรประโยชนสิ้นเชิง เปนการกระทําที่
เกินจําเปน แมวาเขาจะไมลงมือก็ตาม! แตลินลี่ยก็จะไมมีปญหาอะไร

“ขายังจะตองขอบคุณทานอยูดี ลอรดแอดกินส” ลินลี่ยพูดพลาง

ยิ้ม ขณะที่เขาพูด ลินลี่ยหันไปมองบีบี ครั้งนี้คนที่ชวยเขาไวอยาง
แทจริงก็คือบีบี ถาบีบีไมใชความสามารถตามธรรมชาติของเขา และ
ระบุถึงรางแทในสิบสองรางได อยางนั้นลินลี่ยจะไมสามารถโจมตีราง
แทไดเลย… อยางนั้นในการเผชิญหนากับการโจมตีจากเทพสายธาตุ
ลมนี้ บางทีรางลินลี่ยอาจจะถูกทําลายระเบิดก็ได

“พี่ใหญ” หนาของบีบีมีรอยยิ้มเชนกัน

ลินลี่ยและบีบีไมจําเปนตองพูดอะไรตอกัน แคชําเลืองมองตากันครั้ง
เดียวก็เพียงพอใหพวกเขาเขาใจความคิดของกันและกัน เหตุการณที่
อันตรายอยางนี้เปนสิ่งที่ลินลี่ยและบีบีเผชิญมาหลายครั้งแลว

“เจาฆาคนผูนี้ได ทุกอยางก็เปนของเจา” แอดกินสใชพลังของเขา

ควบคุมประกายเทพ, แหวนมิติเก็บสมบัติและอาวุธเทพของเนฟให
ลอยเขาหาลินลี่ย ลินลี่ยไมตองการแสดงความเกรงใจมากนักเก็บของ
ทั้งหมดไวในแหวนมิติของเขา

แอดกินสรสู ึกเสียดายอยูในใจ

ตั้งแตเขาไดรวู าเนฟวางแผนฆาลินลี่ย เขาจึงเตรียมตัวเพื่อวันนี้อยาง

ยาวนาน! ตอนนี้, เขาตั้งใจรอชวงเวลาที่อันตรายที่สุดกอนจะ
เคลื่อนไหวลงมือ

ใครจะคาดกันเลาวาที่เขาทําไปทั้งหมดจะสูญเปลา?

“ลอรดแอดกินส, ขาอยากถาม เคล็ดความรูลึกลับที่คนผูนี้เพิ่งใชไป

คืออะไร? ทําไมเขาถึงมีรางแยกมากมาย? และไมมีทางแยกกลิ่น
อายพวกเขาไดถูก” ลินลี่ยถาม
แอดกินสมีความตั้งใจจะพัฒนามิตรภาพสัมพันธกับลินลี่ยและบีบี จึง
เปนธรรมดาที่เขาจะตอบดวยความเปนกันเอง “โอว, คนผูนี้ใชวิชา
แยกรางมายาที่เปนวิชาของกฎธาตุลม พลังเทพของเขาคอนขางตํ่า
และวิญญาณของเขาไมแข็งแกรงนัก การประยุกตใชก็ยังไมนา
ประทับใจ เทพชั้นสูงที่ขารูจักสามารถสรางรางแยกมายาไดเปนพัน
ราง!”

“รางแยกมายาพันราง?” ลินลี่ยตะลึง

“มากขนาดนั้นแนนอน กลาวโดยทั่วไป ยอดฝมือสามารถสรางไดถึง

ยี่สิบสามสิบ แตเขามีเพียงสิบเอ็ด นั่นถือวาคอนขางตํ่า” แอดกินส
พูดอยางเหยียดหยาม “เทาที่ขาเห็น เปนไปไดวาเขาหลอมรวมกับ
ประกายศักดิ์สิทธิ์และกลายเปนเทพ ความเขาใจเรื่องกฎธรรมชาติ
ธาตุลมของเขายังอยูในระดับตํ่ามาก พลังของรางแยกของเขาก็ไม
แข็งแกรงเชนกัน พวกเขาไดแตใชพลังโจมตีของรางหยาบเทานั้น นั่น
มีประโยชนกับการสูกับคนระดับฝมือตํ่า แตเมื่อเผชิญกับยอดฝมือ
ระดับเดียวกัน พวกเขาไรประโยชน”
แอดกินสหัวเราะเบาๆ ทันที “แตก็เปนวิธีที่ดีสําหรับใชหลบหนี”

ตาของลินลี่ยทอประกายวูบ
วิชาแยกรางและรางหลักก็ยังเหมือนกันดวย ความจริงคนอื่นไม
สามารถบอกความแตกตางของพวกเขา ที่สําคัญมีคนอยางบีบีไม
มากนักที่สามารถระบุไดวารางใดมีประกายเทพอยูภายใน แมแตบีบี
ยังตองไดรับผลกระทบหนักจึงจะทําเชนนั้นได

“ลินลี่ย! ขาจําเทพตนนี้ได” แอดกินสพูดอยางเต็มใจ

“เขาเปนใคร? ทําไมเขาถึงตองการฆาขา?” ลินลี่ยรีบถาม บีบีฟง

อยางระมัดระวัง ชวงไมกี่ปที่ผานมา ลินลี่ยเจอกับการพยายามลอบ
ฆาเอาชีวิตเขามาแลว

แอดกินสกลาว “เจาจําครั้งลาสุดไดไหม เทพที่ลอรดบลูไฟรฆา

ตาย? เทพชั้นสูงนั้นชื่อวาซาดิสต คนผูนี้เปนบริวารของซาดิสต” แอ
ดกินสรชู ื่อซาดิสตผานการใชสํานึกเทพตรวจสอบคฤหาสนของซาดิ
สต ทําใหเขาไดยินแดนนี่และคนอื่นๆ คุยสนทนากัน

“เทพชั้นสูงผูน้นั ? ซาดิสต?” ลินลี่ยขมวดคิ้ว

ลินลี่ยไดยินบลูไฟร ลียลินบอกเขาวาคนที่ตองการฆาเขามาจากแดน
นรก

“ลินลี่ย ขายังมีเรื่องจะตองไปจัดการ ขาขอตัวกอน” แอดกินสพูด

พลางยิ้ม “ถาในอนาคตเมื่อเจามีเวลาวาง ขายินดีตอนรับเจาถาเจามี
เวลาวางมาเยี่ยมขา” ทัศนคติของแอดกินสดูเปนมิตรมาก จากนั้น
เขาเปลี่ยนเปนลําแสงพุงหายลับขอบฟาไป
ลินลี่ยและบีบีมองหนากันเอง

“ความคิดของแอดกินสผนู ้นั ดูดีมากเลยหรือเปลา” บีบีขยี้ตา “ขา

ยังมีความรูสึกแปลก”

ลินลี่ยมองไปทางตําแหนงจักรวรรดิโอเบรียน

โอจวินและลินลี่ยมีความเปนปฏิปกษกัน แตหัวหนาของโอจวิน แอ
ดกินสปฏิบัติกับลินลี่ยอยางเปนมิตร

“ใครจะสนใจเหตุผลที่เขาทําตัวแปลกกันเลา อยางนอยขาก็แนใจได
วาแอดกินสนี้มีความตั้งใจเปนมิตรที่ดีกับเรา ไปกันเถอะ ไดเวลา
กลับกันแลว” ลินลี่ยคิดเรื่องประกายเทพที่เขาเพิ่งไดรับ เขามีความ
คิด “ดูเหมือนวาขาไดของขวัญที่จะมอบใหเดเลียแลว” เนฟตายและ
ทิ้งประกายเทพสายธาตุลมไวให เหมาะจะเปนของขวัญใหเดเลีย

ที่สําคัญ เดเลียกลายเปนเทพผานการหลอมรวมกับประกาย
ศักดิ์สิทธิ์ ในอนาคตนางก็ตองอาศัยการหลอมรวมกับประกายเทพ
ตอไปอีก แคเพียงอาศัยพลังของนางเอง เดเลียจะตองใชความ
พยายามอยางหนักเพื่อบรรลุความกาวหนา

การสูรบระหวางเนฟและลินลี่ย โดยเฉพาะการสลายรางแยกมายาทั้ง
สิบเอ็ดของเนฟ กอนใหเกิดคลื่นระเบิดขนาดใหญของแกนธาตุลมแพร
กระจายออกไป เกิดแรงสั่นสะเทือนของแกนธาตุดิน ธรรมชาติแบบ
นี้ดึงดูดความสนใจของยอดฝมือของทวีปยูลานบางสวน และขณะนั้น
มีสัมผัสเทพบางสวนแผครอบคุมพื้นที่นี้

ภายในจักรวรรดิโรฮอลท

“เนฟตายแลว…”

แดนนี่ถอนหายใจยาว สัมผัสเทพของเขาพบตําแหนงรางของลินลี่ย
และบีบี “เนฟก็ลมเหลวเชนกัน” และจากนั้น สีหนาของแดนนี่
เปลี่ยน

“ครั้งสุดทาย แอนราสโจมตี ครั้งนี้เปนเนฟโจมตี เปนไปไดไหมวาลิ

นลี่ยรวู าเนฟเปนคนฝายเรา? ถาเขาถามหาที่อยูของเทพเหลานี้และ
มาลางแคนเอากับเรา หรือวาขอใหลอรดเบรุตลงมือ อยางนั้น….”
หัวใจของแดนนี่ยิ่งกังวลมากขึ้น

“ไมมีประโยชนอะไรกับการอยูที่นี่ ที่ทวีปยูลานอีกตอไปแลว”
แดนนี่แนใจเรื่องนี้ ที่สําคัญที่สุดก็คือเปนไปไมไดที่พวกเขาจะไดรับ
สมบัติของสุสานเทพเจา ประการที่สอง เปนไปไมไดที่เขาจะฆาลินลี่ย

“กลับไปยังแดนนรกเปนเรื่องดีที่สุด”
“ทุกคน, มารวมตัวที่ลานหนาบาน!” แดนนี่สงขอความออกไปทันที
ในเวลาตอมารางหลายสิบรางบินออกมาจากจักรวรรดิโรฮอลทมงุ
หนาสูดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลกทิศเหนือ พวกเขาออกมาในตอนเชา
หลังจากบินอยูหลายชั่วโมง ในเวลาบายพวกเขาก็มาถึงดินแดนนํ้าแข็ง
ขั้วโลก

ความเร็วของพวกเขารวดเร็วมาก

ดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลก บนยอดภูเขานํ้าแข็ง สายลมหวีดหวิว

ฮ็อดเดิลออกมาจากที่พักนํ้าแข็งของเขา

“หืม? แดนนี?่ ” ฮ็อดเดิลเห็นแดนนี่ จากนั้นสายศีรษะถอนหายใจ

“เจากําลังจะกลับหรือ?”

แดนนี่พยักหนาเล็กนอย เขาพูดดวยเสียงสุดฝน “ภารกิจครั้งนี้ของ

เราในทวีปยูลานลมเหลว”
“เนฟฆาลินลี่ยไมสําเร็จหรือ?” ฮ็อดเดิลถาม สามปที่แลวแดนนี่สง
คนไปบอกเรื่องนี้กับฮ็อดเดิลแลว

“ลมเหลว เนฟตายเชนกัน” แดนนี่สายศีรษะและพูดอยางจนใจ

“ถาลินลี่ยผนู ี้ไปยังแควนฟาครามได เขาจะเปนภัยคุกคามตอตระกูล
ไลโอเนลอยางมาก แตตอใหขากลับไปอธิบายเรื่องนี้กับตระกูล ขา
เกรงวาตระกูลคงไมใหความสําคัญมากนัก”
ตําแหนงของแดนนี่ในตระกูลนับวาตํ่ามาก ใครก็ตามที่หลอมรวม
ประกายศักดิ์สิทธิ์กลายเปนเทพ นอกจากเทพชั้นสูงแลว ทั้งหมด
ถือวามีสถานะตํ่ามาก

“ขาไมสามารถมีสวนรวมเรื่องสําคัญของตระกูลได” ฮ็อดเดิลถอน
หายใจ “มิฉะนั้นงานที่นาเบื่ออยางนี้คงไมทําใหขาตกตํ่าหรอก เอา
ละ ขาจะสงพวกเจากลับเดี๋ยวนี้”

กลุมเทพที่นําโดยแดนนี่ยืนอยูในวงเวทดาวหกเหลี่ยมพรอมกัน ฮ็อด
เดิลกระตุนการทํางานของวงเวท ลําแสงยิงขึ้นสูทองฟา พื้นที่ในวง
เวทเริ่มบิดเบี้ยวลวงตา ในขณะสั้นๆ รางทั้งสิบกวารางก็หายไปไม
เหลือรองรอยใหเห็น

แดนนี่และกลุมคนที่เหลือหนีออกไปจากทวีปยูลานและกลับไปยังแดน
นรก ขณะที่ปราสาทเลือดมังกรทวีปยูลาน ยังเต็มไปดวยเสียง
หัวเราะรื่นเริง ไมใชแคทารอสและไดลินที่อยูนั่นเทานั้น เทพสงคราม
มหาพรตและทุกคนก็เขารวมงานเลี้ยงดวย
นี่เปนครั้งแรกในรอบหกปที่ลินลี่ยกลับมา

โดยเฉพาะอยางยิ่งหลังจากไดยินเรื่องที่ลินลี่ยประสบพบมาในชวงไม
กี่ปที่ผานมา ทารอส ไดลินและคนอื่นตางประหลาดใจกันทุกคน โดย
เฉพาะอยางยิ่งวิธีที่ลียลินฆาซาดิสตเทพชั้นสูงในกระบวนทาเดียว
ทําใหยอดฝมือปากอาตาคางไปตามๆ กัน
 “เจาบอกวาลียลิน เจาภูเขาฆองทองแดงก็คือลอรดบลูไฟรหรือ?
หนึ่งในหาราชันยเกบาโดส ลอรดบลูไฟร?” ไดลินพูดอยางประหลาด
ใจ

ไดลินเคยอยูในเกบาโดสมาชวงเวลาหนึ่ง เขารูวาบลูไฟรนากลัวเพียง
ไหน

บีบีกินอาหารไปพลางพูด “แมแตแอดกินสเมื่อพบกับเจาภูเขาฆอง
ทองแดงลียลินยังตองคุกเขาตอหนาเขาขางหนึ่ง และเรียกเขาดวยคํา
วา ‘ทานเจาเมือง’”

“แอดกินส?” วอรตันนั่งอยูขางลินลี่ยขมวดคิ้ว

วอรตันเกลียดแอดกินสอยางลึกลํ้า เพราะหลานของเขา ลูกซีนาชื่อ

คาส ถูกโอจวินฆา ขณะที่โอจวินเปนบริวารของแอดกินส

“เมื่อพูดถึงแอดกินส ขาคิดอะไรบางอยางได” ลินลี่ยมองดูโอลิเวอร

ที่อยูใกลๆ “โอลิเวอร, แอดกินสผนู ้นั รับรองกับขาแลววาโอจวินจะไม
ตามรบกวนเจาอีกตอไป”

โอลิเวอรตาเปนประกายทันที
ตลอดหลายปมานี้ เขายังคงรั้งอยูภายในปราสาทเลือดมังกรไมกลา
ออกไปขางนอกเพราะเกรงวาโอจวินจะบุกโจมตี
“ลินลี่ย! ขอบคุณ” โอลิเวอรรสู ึกซาบซึ้งในใจ

“ถาทานจะขอบคุณใครสักคน ก็คงเปนทานลียลิน” ลินลี่ยกลาว

จากนั้นโอลิเวอรกลาวขึ้นทันที “ลินลี่ย! ในเมื่อโอจวินไมไลลาตาม
โจมตีขาอีกตอไป อยางนั้น..พรุงนี้ขาตั้งใจจะไปดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลก
ขาทนรับตอไปไมไดจริงๆ”

“พรุงนี้? ทําไมทานถึงไปที่ดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลกเลา?”

โอลิเวอรยิ้ม ตาของเขาเปนประกายคาดหวัง “พรุงนี้, ขาเตรียมจะ

ไปดินแดนชั้นสูงของแดนนรก!”
ตอนที่ 40 ลําธาร มหาสมุทร?

ไปแดนนรก?

คําพูดของโอลิเวอรทําใหทุกคนในหองมองดูเขา ลินลี่ยคอนขาง
ประหลาดใจ เขากลาว “โอลิเวอร ทานจะไปแดนนรกในวันพรุงนี้
หรือ? ทําไมรีบนักเลา? ทานไปแดนนรกเมื่อใดก็ไดที่ตองการ
นอกจากนี้ ทวีปยูลานจะเปดสุสานเทพเจาอีกครั้งในอีกพันป”

ยอดฝมือทั้งหมดยังคงรั้งอยูในทวีปยูลานก็เพื่อความมุงหมายตอ
สุสานเทพเจา

“สุสานเทพเจา?”

โอลิเวอรหัวเราะเยยหยันตัวเอง “จะมีประโยชนอะไรกับการรั้งอยู
ทวีปยูลาน ลินลี่ย! เจาคิดวาขา, โอลิเวอรจะสามารถแขงกับแอ
ดกินสหรือลอรดบลูไฟรไดหรือ? ขาเปนแคระดับเทียมเทพ ทั้งหมดที่
ขาทําไดก็คือดู ตอใหขารั้งอยูก็ตาม ขาอาจจะไปไดดีเมื่อไปถึงแดน
นรกเร็วๆ ก็ได”
“แดนนรก!” ตาของโอลิเวอรเหมอมอง เหมือนกับวาเขากําลังจอง
มองเขาไปในแดนนรกอยูในตอนนี้ “แดนนรกคือพิภพชั้นสูงใน
ตํานาน ที่ซึ่งสุดยอดฝมือชั้นสูงของพิภพธาตุชุมนุมรวมกันอยู สถาน
ที่มียอดฝมือมากมายหลากหลายยิ่งกวาพิภพเกบาโดสเปนลานๆ
เทา”

ทุกคนในตอนนี้รวมทั้งลินลี่ย บีบี เดเลีย ทารอส ไดลินและเทพ

สงคราม ทุกคนรูสึกหวั่นไหวใจ

พวกเขาทุกคนรูวาพิภพจองจํามียอดฝมืออยูมากมายเพียงไหน

แตเมื่อเทียบกับแดนนรกของพิภพชั้นสูง พิภพจองจําเกบาโดสไมมี
อะไรมากไปกวาจุดเล็กๆ ที่สําคัญแดนนรกดึงดูดยอดฝมือนับไมถวน
จากพิภพธาตุตางๆ มากมาย หลังจากผานไปหลายป บางทีอาจ
คํานวณไมไดวาที่นั่นจะมียอดฝมืออยูเทาใด

“ตอนนี้, รูสึกเหมือนกับวาทวีปยูลานมียอดฝมือคอนขางนอย
อยางไรก็ตาม ทวีปยูลานไมมีอะไรมากไปกวาลําธารเล็ก ขณะที่แดน
นรกก็คือมหาสมุทรที่เต็มไปดวยอันตรายนับไมถวน แมวาจะ
อันตรายแตก็ยังแฝงไวดวยโอกาสและความทาทายมากมาย!”
ตาของโอลิเวอรฉายประกาย “แดนนรก, ขาใฝฝนวาจะไดไปที่นั่น!
นั่นจะเปนเวทีของขา!”

ไมมีใครพยายามเหนี่ยวรั้งโอลิเวอรอีก
เพราะ….
คําพูดของโอลิเวอรทําใหลินลี่ย, ทารอสและยอดฝมืออื่นๆ รูสึกคอน
ขางละอายใจ ความจริงพิภพจองจํามียอดฝมือที่ถูกขังอยูนอยในทุก
หมื่นป ยอดฝมือสวนใหญจะเดินทางไปยังพิภพชั้นสูง และคนเหลานี้
เปนยอดฝมือจากดินแดนจักรวาลนับไมถวน

อาจกลาวไดวา….

มีแนวโนมเปนไปไดวายอดฝมือในพิภพจองจํากวางใหญในดินแดนนับ
ไมถวนเอามารวมกันทั้งหมดก็ยังไมไดจํานวนเทากับยอดฝมือในแดน
นรก

“ลําธาร มหาสมุทร?” คํานี้กองอยูในใจของลินลี่ย

ทวีปยูลานเปนเหมือนลําธารใสสะอาด หลังจากแอดกินส ลียลินและ

คนอื่นๆ จากไป ลินลี่ยจะกลายเปนหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังมาก
ที่สุดอาศัยอยูในลําธารนี้ แตถาลินลี่ยจะไปแดนนรกและเขาไปใน
ทะเลไรฝง ที่เต็มไปดวยอันตราย จํานวนยอดฝมือที่ทรงพลังมากกวา
ลินลี่ยมีนับไมถวน หรือบางทีคนที่มีพรสวรรคยิ่งกวาลินลี่ย หรือ
ตระกูลที่ทรงพลังนากลัวยิ่งกวาลินลี่ยก็มี

อยางไรก็ตามแดนนรกที่กวางใหญไพศาลทําใหหัวใจของลินลี่ยเริ่มมี
เลือดลมพลุกพลาน
ชีวิตที่ทาทายคือสิ่งที่จําเปนสําหรับคนที่ตองการความตื่นเตน!
ราตรีดึกสงัด ภายในหองนอน ลินลี่ยกับเดเลียนอนอยูบนเตียง

“ลินลี่ย, เจากําลังคิดเรื่องอะไร?” เดเลียถามนุมนวล

“ขานะหรือ?” ลินลี่ยฟนจากความมึนงง เขาเพิ่งคิดถึงเรื่อง ‘แดน

นรก’ ของพิภพชั้นสูง เขาไมเคยไปที่นั่น ดังนั้นเขาจึงคิดวาที่นั่นจะ
เปนเหมือนอะไร “คิดถึงเรื่องแดนนรก ขาสงสัยวาที่นั่นจะเหมือนกับ
อะไร และจะมีอะไรในแดนนรก”

เดเลียยนหนาผากเล็กนอย นางเขาใจวาลินลี่ยตองการจะไปที่แดน
นรก

ในใจของเดเลียไมตองการใหลินลี่ยไป ในใจของนางไมตองการใหลิน
ลี่ยตองพบกับชวงเวลาอันตรายครั้งแลวครั้งเลา ความรูสึกแบบนั้น
สรางความกังวลและความกลัวจนนางรูสึกวาเหมือนกับนางจะพัง
ทลาย แตเดเลียไมพูดอะไร… เพราะนางเขาใจ
การชอบลินลี่ยหมายความวานางไมสามารถกํากับเขาจนมากเกินไป

นางเคารพการตัดสินใจของลินลี่ย

ลินลี่ยลอบถอนหายใจ เขารูความรูสึกของเดเลียดี แตดวยเหตุนี้ ลิน

ลี่ยจึงมีแตความรูสึกขอบคุณตอเดเลีย เดเลียมักจะสนับสนุนเขาอยู
เงียบๆ ทันใดนั้นลินลี่ยนึกถึงประกายเทพธาตุลมที่เขาไดรับ
 “เดเลีย, ดูนี่สิ นี่คืออะไร?” เพียงพลิกมือ ลินลี่ยก็เอาประกาย
ศักดิ์สิทธิ์สีดําเรืองแสงสีเขียวลอยอยูตอหนาตอตาเดเลีย

เดเลียมองดูและดวงตาของนางทอประกายวูบ “ประกายเทพธาตุลม
งั้นหรือ? นี…่ นี่คือประกายเทพของเนฟผูน้นั ใชไหม?” ลินลี่ยเลาราย
ละเอียดของเรื่องที่เกิดขึ้นใหเดเลียฟง เดเลียจึงรูวาลินลี่ยไดประกาย
เทพมาสามดวงในตอนนี้

ไลตามลําดับก็คือ ประกายเทพธาตุเดินซึ่งตกอยูในเงื้อมมือลินลี่ยเมื่อ
คราวรางแยกศักดิ์สิทธิ์ของบารนาสถูกฆา, ประกายเทพธาตุไฟจาก
แอนราสที่ลมเหลวในการลอบสังหาร และจากนั้นก็เปนประกายเทพ
ธาตุลมจากเนฟ

“รับไปสิ เอาไปหลอมรวมซะ” ลินลี่ยหัวเราะ

ขณะมองดูลินลี่ย เดเลียรับประกายเทพไว เดเลียรู.. ดวยระดับ

พรสวรรคของนางโดยเฉพาะอยางยิ่งหลังจากหลอมรวมกับประกาย
ศักดิ์สิทธิ์กลายเปนเทพแลว อาศัยการรูแจงดวยตัวนางเองและบรรลุ
ความกาวหนาอาจตองใชเวลาถึงหมื่นปกวานางจะบรรลุความสําเร็จ

เดเลียหยดเลือดบนประกายเทพซึมซับประกายเทพไวในรางนาง และ
จากนั้นนางอิงศีรษะแนบอกลินลี่ย และพูดอยางนุมนวล “ประกาย
เทพนี้ไดรับมาจากการทํางานอยางหนักของสามีขา”
ลินลี่ยอดหัวเราะไมได

“เดเลีย, ขาไดยินมาวามีบางตระกูลในแดนนรกจะใชประกายเทพเพื่อ
ใหลูกหลานของพวกเขายกระดับขึ้นไปถึงเทพระดับสูง” ลินลี่ยถอน
หายใจชื่นชม “ประกายเทพทั้งสามเรียงตามลําดับ และพวกเขาจะ
กลายเปนเทพชั้นสูงได ความเร็วระดับนี้นับวานาทึ่ง”

การหลอมรวมประกายเทพเปนสัญลักษณของผูมีพรสวรรคตํ่า

ยอดฝมือโดยทั่วไปจะไมสามารถหลอมรวมกับประกายเทพ แมวา
ยอดฝมือนั้นจะหลอมรวมกับประกายเทพไดสําเร็จ ประกายเทพกับ
วิญญาณผูน้นั ก็ไมถึงกับเขากันได 100% การหลอมรวมกับเคล็ด
ความรูลึกลับไวภายใน ระดับความยากจะมากขึ้นเปนรอยเทากวาการ
เปนเทพดวยตัวเอง

“ขาจะฝกฝนและเรียนรูวิธีการใชเคล็ดความรูลึกลับของกฎธาตุลม
อยางหนัก” เดเลียกลาว
เชาตรูวันตอมา แมวาแนวพระอาทิตยยังฉายแสงใหเห็นอยู แตก็ยัง
หนาวมากอยูดี อยางไรก็ตามคนกลุมใหญรวมตัวกันที่สนามฝกของ
ปราสาทเลือดมังกร เพราะทุกคนมาสงโอลิเวอร
ครั้งนี้โอลิเวอรกําลังจะเขาแดนนรกดวยตัวเอง
ไดลิน ทารอส ซีซาร เทพสงครามและคนอื่นยังมีธุระในทวีปยูลานที่
ตองจัดการกันกอน

“โอลิเวอร, เจาเด็กนอย, ระวังตัวดวยเมื่ออยูในแดนนรก อยาได

ปดฉากชีวิตลงในเวลาอันสั้นเมื่อไปถึงที่นั่นละ ฮาฮา…” ไดลินหัวเราะ
ขณะตบไหลโอลิเวอร ตาของโอลิเวอรเปนประกายคมกลาเมื่อกวาด
มองทุกคน “จะถูกใครจัดการนะหรือ? จะฆาขาไมงายนักหรอก”

ลินลี่ยและคนอื่นๆ หัวเราะกันทุกคนและกลาวคําอําลาสองสามคํากับ
โอลิเวอร

“ถาเราโชคดี บางทีในแดนนรก, ขาคงจะไดพบกับทุกคนอีก” โอลิ

เวอรกลาวพรอมกับรอยยิ้ม “ไมจําเปนตองพูดมากอีกแลว บัดนี้ขา
ขออําลากอน” ขณะที่กลาวโอลิเวอรมองลินลี่ยอยางมีความหมาย

ลินลี่ยสามารถรูสึกไดถึงความหมายที่ซอนอยูในดวงตาของโอลิเวอร
โอลิเวอรมองลินลี่ยและกลาว “ลินลี่ย, ขาจะไปรอเจาในแดนนรก
อยามัวแตซอนตัวอยูในลําธารนอยตลอดไปเลา” หลังจากพูดแลว โอ
ลิเวอรบินมุงตรงไปทิศเหนือ

ลินลี่ยไดแตตะลึงอยางชวยไมได
เดเลียและวอรตันอดมองลินลี่ยไมไดเชนกัน
“ลําธารหรือ?” ลินลี่ยอดมีใจวาวุนไมได

“ลินลี่ย!” มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในใจของลินลี่ย ลินลี่ยตกใจ เสียงนี้เปน

ของลอรดเบรุต “ลินลี่ย! เจาเพิ่งจะมาจากภูเขาฆองทองแดงไมนาน
นักใชไหม? อีกสองวันเจาจงพาบีบีมายังที่พักของขา”

“พาบีบีมาดวย?” ลินลี่ยคอนขางงง เบรุตตองการใหบีบีไปที่นั่นเพื่อ

อะไร?

“เมื่อเจากับบีบีมาถึงที่นี่ ขาจะบอกเจาเอง จําไว! รีบดวย อยามัว

แตเสียเวลามาก” เบรุตหัวเราะ

“งั้นขาจะไปที่นั่นทันที” ลินลี่ยตอบ

“ไมตองรีบ ครั้งนี้ เมื่อบีบีมา เขามีแนวโนมวาจะตองอยูกับขาเปน

เวลานาน เจากับเขาจะไมพบกันอีกนาน” เบรุตกลาว
“หืม?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ แตเบรุตไมไดอธิบายราย
ละเอียด ก็ถอนสํานึกเทพกลับ

บายวันตอไป ทองฟาสีฟาจัด เหมือนกับจานลายครามสีฟา แซมดวย

เมฆสีขาวลอยอยูในขอบฟาใหเห็นเปนครั้งคราว
มีรางสองรางกําลังบินเคียงขางตรงไปในขอบฟา เปนลินลี่ยและบีบี
ทั้งสองออกจากปราสาทเลือดมังกรดวยกันมุงตรงไปยังโลหะปราสาท
ไพรทมิฬ บีบียังงงอยูเชนกัน เขาไมรวู าทําไมเบรุตถึงตามหาเขา

และฟงจากเรื่องนี้ เขาจําเปนตองแยกจากลินลี่ยเปนเวลานานดวย

ไพรทมิฬที่กวางขวางยาวเปนพันๆ กิโลเมตรแมวาจะในอากาศก็ตาม
ทุกคนก็รสู ึกไดวาปานี้กวางไกลขนาดไหน เมื่อเห็นโลหะปราสาท ลิน
ลี่ยกับบีบีก็โผลงทันที และขณะนั้นพวกเขารูสึกไดถึงกลิ่นอายของ
ไพรทมิฬที่มีตอพวกเขา

“เขามา” เสียงของเบรุตดังขึ้นในใจลินลี่ย

ลินลี่ยและบีบีบินเขาไปในปราสาทโลหะทันที

“เมื่อคิดดูแลว ขาไมเคยเขาไปในปราสาทโลหะมากอน” ลินลี่ย

หัวเราะใหบีบีที่กําลังหัวเราะลั่น “พี่ใหญ, ปราสาทโลหะนี้มีความ
พิเศษมาก มีลักษณะที่เฉพาะตนมาก และมีความนาสนใจมาก”
ลินลี่ยรสู ึกทึ่งกับคําพูดของบีบี

เขาอดมองโลหะปราสาทใกลๆ ไมได ภายในโลหะปราสาทมีการ

จัดการอยางประณีตและทุกสวนของโลหะปราสาทมีสีโลหะที่ผันผวน
ตัวอยางเชนพื้นมีสีโลหะมวงแดงซึ่งสะทอนแสง
โลหะบางอยางกอตัวเปนภูเขาขนาดเล็ก และภายในสวนก็มีดอกไม
ทุกอยาง

“ดอกไมเหลานี้คงไมไดทําจากโลหะปราสาทกระมัง?” ลินลี่ยพูดกับ
บีบี

“ไมใชเลย” บีบีสายศีรษะ “อยางไรก็ตาม วัตถุโลหะทั้งหมดในนี้ทํา

จากตัวโลหะปราสาทเอง พี่ใหญโลหะปราสาทนี้ยิ่งใหญมาก ไมวา
ทานตองการใหมันเปนอะไร มันก็จะเปน”

ลินลี่ยและบีบีพูดขณะที่พวกเขาเขาไปในหองนั่งเลน

ตอนนี้เบรุตกําลังนั่งอานหนังสือเลมหนา เขาพูดโดยไมเงยหนาขึ้น
“เขามา”

ลินลี่ยเขาไปในหองนั่งเลน ชําเลืองมองดูหนังสือ “เอ? ภาษาเหลานี้ดู

ไมเหมือนอักขระของชาวทวีปยูลาน” ลินลี่ยสงสัย
“งงกับอักษรเหลานี้หรือ?” เบรุตเงยหนามองลินลี่ย จากนั้นหัวเราะ
“นี่มาจากชวงเวลาที่นานมาแลว เวลานั้น ทวีปยูลานยังไมมีมนุษย นี่
คือชวงเวลาของวิวัฒนากการโลกธาตุ และนี้เปนภาษาที่ใชอยูในเวลา
นั้น”
“อยางไรก็ตาม ภาษาที่พูดกันในทวีปยูลานตกทอดขามดินแดนใน
เวลานั้น หลังจากนั้นไมนานมนุษยก็ปรากฏออกมา เปนภาษาเดียว
กับในดินแดนนรก, แดนเทวดา, ยมโลกและดินแดนแหงชีวิต” เบรุต
กลาว

ลินลี่ยพยักหนา

“ปูเบรุต, ปูบอกขาใหฟงเมื่อตอนนั้นแลว แลวนี่เปนยังไง?” บีบีถาม

ตรงๆ

“แนนอนวามีเหตุผลหนึ่ง” เบรุตเริ่มหัวเราะ “เคล็ดความรูลึกลับ

ระดับสูงของกฎธาตุที่เจาไดรับกลายเปนเทพ ก็คือเคล็ดความรู
ลึกลับซึ่งเราหนูกินเทพจะตองเขาถึงในวัยผูใหญ ขณะในความเปน
จริง ตัวเจาเองยังไมไดรับใชงานความรูลึกลับใดๆ เลย เวลานี้ ขา…”

พูดไปไดครึ่งหนึ่ง เบรุตมองไปทางทิศใตดวยความอัศจรรยใจทันที
“หือ? เจานี่…”
“ครืนนน….”

ทันใดนั้น แกนธาตุทั่วทวีปยูลาน ไมเพียงแตทวีปยูลานเทานั้นแตยังคง

มีท้งั ทะเลเหนือ, ดินแดนนํ้าแข็งขั้วโลก และแมแตทะเลใต เริ่มสั่น
สะเทือน โดยเฉพาะอยางยิ่งแกนธาตุของทะเลใตกลายเปนคลื่นพลัง
ที่นากลัว”
“บื้ม…”

โชคดีที่ทะเลใตมีความกวางใหญไพศาล เมื่อคลื่นพลังแกนธาตุที่นา
กลัวนี้มาถึงทวีปยูลาน ไมมีอะไรมากไปกวาระลอกพลังธาตุ แต
ระลอกพลังธาตุนี้ ก็เพียงพอใหยอดฝมือสามารถรูสึกไดจนเกิดความ
ประหลาดใจ

“นี?่ เกิดอะไรขึ้น?”

ลินลี่ยสงสํานึกเทพออกไปทันที ครอบคลุมทวีปยูลานทั้งหมด
“ระลอกคลื่นพลังธาตุขนาดใหญมหึมา ตนกําเนิดดูเหมือนจะไกลออก
ไปทางใต” พลังจิตของลินลี่ย แมวาจะทรงพลัง ก็ยังไมสามารถสง
ไปถึงที่สุดแหลงตนกําเนิดระลอกพลังธาตุ

“ขนาดของมัน! ขนาดมหึมาเหลือเกิน!” เบรุตเริ่มหัวเราะ

ตอนที่ 41 เหตุเปลี่ยนเปลงกะทันหัน

การสั่นสะเทือนของพลังธาตุที่นาอัศจรรยเหลานี้เปนสิ่งที่แมแตนัก
เรียกเวทที่อายุนอยที่สุดในสถาบันสอนเวทยังรูสึกไดชัด จากพวก
เทพสูสถาบันสอนเวท คนนับไมถวนรูสึกถึงแรงสั่นสะเทือนพลังธาตุ
ขนาดใหญเหลานี้ แมแตเวทตองหามนับรอยที่ถูกรายพรอมกันก็ยัง
ไมอาจสรางแรงสั่นสะเทือนที่นาประหลาดนี้

“ปูเบรุต! เกิดอะไรขึ้น?” บีบีถามดวยความสงสัย

ลินลี่ยมองดูเบรุตผูกําลังหัวเราะ “ราชันยเกบาโดสบลูไฟร เจารูจัก

เขาไมใชหรือ? นี่คือการกระทําของเขา บานเกิดเกาของเขาถูก
ทําลายไปแลว เขากําลังเตรียมตัวสรางขึ้นใหม….”

“อะไรนะ?” ลินลี่ยและบีบีตกใจ

สรางทวีปใหม?
“บลูไฟรผนู ี้บาบิ่นอยางแทจริง” เบรุตระบายลมหายใจ “แมวาเขา
จะเปนเทพชั้นสูง แตพลังเทพและพลังจิตเขาจะตองใชเพื่อสรางทวีป
ไดจะตองมีปริมาณที่นาทึ่ง ทั้งหมดนี้เปนทวีปใหญ ไมใชแคเกาะนอย
ธรรมดา”

“ปูสามารถสรางทวีปดวยหรือ?” บีบีไมกลาเชื่อ

เบรุตพยักหนา “บลูไฟรมีรางแยกเทพชั้นสูงถึงสองราง และเขาได

บรรลุเคล็ดลึกลับของกฎธรรมชาติในระดับที่นากลัว ดวยพลังของ
เขา การสรางทวีปหนึ่งในโลกธาตุมิใชจะเปนไปไมได อยางไรก็ตาม
ขายังเห็นวาเจาผูนี้คอนขางบาระหํ่าไปนิด”

“บาระหํ่า?” ลินลี่ยอดมองไปทางใตไมได

การสรางทวีปเปนปรากฏการณที่ประหลาด บางทีมีแตยอดฝมือระ
ดับบลูไฟรเทานั้นจึงจะสามารถทําสิ่งนั้นได

ในดินแดนทะเลใต ณ.พื้นที่ไกลออกไปที่สุดของทวีปยูลานนํ้าทะเลนับ
ไมถวนดูเหมือนกําลังเดือดพลาน ซี่….” พื้นทะเลเปลงรัศมีรอน และ
ในพื้นที่ขนาดใหญแผออกไปหมื่นกิโลเมตร ใครๆ ก็สามารถมองเห็น
ลาวาเดือดพุงขึ้นจากพื้นทะเล

ในอากาศเหนือนํ้าพุลาวาใตน้าํ แกนธาตุไฟที่เขมขนระเบิดอยาง
รุนแรงทําใหมิติบิดเบี้ยว ภายในมิติที่บิดเบี้ยว มีรางมนุษยคนหนึ่ง
ปรากฎใหเห็น
รางนี้สวมใสชุดแดงเขมยาวลอยตัวอยูในกลางอากาศเหมือนเทพใน
สรวงสวรรค นั่นคือลียลิน บลูไฟรนั่นเอง

หางออกไปจากลียลินหลายสิบกิโลเมตรก็คือบุรุษศีรษะโลนเบอรเกส
และบุรุษชุดขาว พวกเขามองหนากันเอง และบุรุษชุดขาวถอนหายใจ
“พี่ใหญ, นองสามบาระหํ่าจริงๆ ดวยการใชภูเขาไฟเปนศูนยกลาง
เขาใชเวลาอึดใจเดียวเรียกลาวาออกมาจากสวนลึกของโลกใตพื้น
ทะเลได เขาบาระหํ่าจริงๆ”

“โชคดีที่นองสามใกลระดับสุดยอดของเทพชั้นสูงแลว มีระดับความ
เขาใจกฎธาตุไฟสูง มิฉะนั้นเขาคงไมสามารถทําไดสําเร็จงายๆ
แนนอน”

เหตุผลที่ลียลินมีชื่อเสียงเพราะเคล็ดความรูลึกลับในกฎธาตุไฟของ
เขา ชื่อบลูไฟรเปนขอพิสูจนถึงระดับความสําเร็จที่เขาบรรลุในกฎ
ธาตุไฟ พลังของรางแยกเทพชั้นสูงสายธาตุไฟของเขายิ่งใหญกวา
รางแยกเทพชั้นสูงธาตุดินเสียอีก
ไมใชวาเขามีพลังธาตุดินที่ออนแอแตอยางใด เปนแตพลังธาตุไฟของ
เขาแข็งแกรงมาก!

แมกมานับไมถวนยังคงพุงออกมาจากใตพื้นลึกของมหาสมุทรบางครั้ง
ก็จะปลอยพลังออกมาพนผิวนํ้า แตปริมาณของลาวาที่ปลอยออกมา
บนผิวสมุทรยังไมไดสวนลานจากบรรดาลาวาที่ถูกสรางขึ้น
ลาวาสวนใหญที่ระเบิดออกมาจากพื้นทะเลจะกลายเปนหินแข็งอยู
ภายในทะเล

พื้นที่ของลาวาซึ่งลียลินนําออกมาจากภายใตพื้นทะเลยืดออกมา
หลายรอยหลายพันกิโลเมตร แคเพียงการควบคุมลาวาของเขา เขา
ทําใหลาวาสวนใหญแข็งตัวและมุงเนนพื้นที่ภายในหมื่นกิโลเมตร
หลังจากเมื่อพื้นแข็งเนื่องจากความเย็นจากนํ้าและกลายเปนหิน นํ้า
ทะเลปริมาณมากในพื้นที่หมื่นกิโลเมตรจะลดลงเชนกัน

ในบางพื้นที่มีหินโผลขึ้นมาจากผิวนํ้าทะเลแลว และที่สวนใหญมีความ
ลึกเพียงไมกี่รอยเมตรเทานั้น

นี่คือบางอยางที่ที่ไมนาเชื่อ ลึกลงไปในทะเลใต บลูไฟรทําไดสําเร็จ

“สวนตอไปจะเปนเรื่องยากสําหรับนองสาม” เบอรเกสจองมองราง
ลียลินที่อยูไกลๆ “จะควบคุมแกนธาตุดินปริมาณมหาศาลและสราง
ทวีป…. เคล็ดความรูลึกลับของนองสามยังไมทรงพลังเทียบเทากับ
เคล็ดความรูลึกลับของกฎธรรมชาติธาตุไฟ”

บุรุษชุดขาวพยักหนาเชนกัน ทั้งสองยังคงจองมองลียลินอยูในระยะ
ไกล
ลียลินระบายลมหายใจยาว จากนั้นเหยียดมือทั้งสอง…
 “ครืน…” แกนธาตุดินนับไมถวนของโลกมาอยูภายใตการควบคุม
ของเขา ภายในพื้นที่หลายแสนกิโลเมตร หินและธุลีดินทั้งหมดมาอยู
ใตการควบคุมของเขา และเริ่มไหลมาในพื้นที่หมื่นตารางกิโลเมตรที่
สรางจากลาวา

แกนธาตุดินปริมาณมหาศาลถูกเรียกมาเปนปริมาณมาก สรางเปน
ชองวางในแกนธาตุดินไดเปนแสนกิโลเมตรในพื้นที่โดยรอบ

“บึ้ม!” แกนธาตุดินจากพื้นที่อื่นก็หลั่งไหลเขามาทําใหพื้นที่ในตัวมัน
เองสั่นสะเทือนและบิดเบือนผิดรูป แกธาตุดินปริมาณนับไมถวนยัง
สรางเปนคลื่นพลังธาตุ

พลังสั่นสะเทือนขนาดใหญภายในพื้นที่แสนกิโลเมตรทําใหสัตวอสูร
ทะเลก็ตองทนทุกขทรมานจากภัยพิบัติ ความจริงเฉพาะแรงระเบิด
ของลาวาเทานั้นก็ทําใหสิ่งมีชีวิตถูกตมจนตายไปมากมาย

“ชาเกินไป!”
ความเร็วระดับนี้ เวลารวมที่ตองใชในการสรางทวีปมีแนวโนมวาจะ
ตองใชเวลาสิบวันหรือครึ่งเดือน

ลียลินขมวดคิ้วสีแดงที่ดูเหมือนจะปลาบปลื้มใจ “ดูเหมือนจะไมงาย
อยางที่ขาคิด!” รางของลียลินแยกออกเปนสองทันที หนึ่งในรางทั้ง
สอง เปนรางแยกศักดิ์สิทธิ์สวมชุดสีทองหายวับไปจากโลกโดยไมมี
เสียงทันที ในทันใดนั้นพื้นที่แสนกิโลเมตร หินและดินเริ่มคลื่อนไหว
ดวยความเร็วกวาเดิมหลายเทา

“พลังเทพที่รางแยกธาตุดินของขาใชสรางถูกใชไปเกือบไมเหลือ”
รางแยกธาตุไฟของลียลินอยูในชุดสีแดงเขมพึมพํากับตนเอง

ครั้งนี้ เมื่อลียลินกลับมายังทวีปยูลาน เขารูสึกเศราใจ ที่สําคัญบาน

เกิดของเขาถูกทําลายไปแลว และแมแตแผนดินของทวีปเองก็ยังแตก
กระจายจมทะเล ดังนั้นลียลินจึงเลือกที่ต้งั แผนดินเกิดเกาของเขา
และเรียกแมน้าํ ลาวาใหระเบิดออกมา ทะเลลึกไมไดใหญขนาดนั้น
และระดับความยากก็ลดลงเชนกัน

การสรางทวีปทั้งหมดและการสรางคฤหาสนแกนธาตุ.. สองอยางนี้มี
ขั้นตอนสรางที่แตกตางกันอยางสิ้นเชิง

วังหลวง จักรวรรดิโอเบรียน
แอดกินสมองไปทางทิศใต เขาขมวดคิ้วทันที บารนาสก็ยืนอยูใกลๆ
ดวยความเคารพเชนกัน

“ลอรดบลูไฟรกลาหาญจริงๆ” แอ็ดกินสกลาว
บารนาสพูดดวยนํ้าเสียงเบา “การสรางทวีปเปนเรื่องที่สิ้นเปลืองพลัง
เทพและพลังจิตมาก”
แอดกินสลอบหัวเราะ “พลังเทพและพลังจิตปริมาณมหาศาลที่ใช
ออกไปยอมมากอยางนาประหลาดแนนอน แตการสรางทวีปสวน
แรกที่ใชก็คือรางแยกเทพชั้นสูงของเขา กลาวอีกนัยหนึ่ง รางแยกธาตุ
ไฟที่ทรงพลังของเขาไมไดออนแอเทาใดนักเลย”

“บลูไฟรทรงพลังมากเกินไป!

แอดกินสกมหนาเงียบเปนเวลานาน

บารนาสยืนอยูดานขางลอบถอนหายใจ “คุณชายดื้อดึงและชอบชิงดี
ชิงเดนมากเกินไป เขาไมชอบดอยกวาคนอื่น เพียงแตในพิภพเกบา
โดส คุณชายยังดอยกวาหาราชันยมาก ถาเขาไปดินแดนระดับสูงที่มี
ยอดฝมือคงอยูมากมาย ก็มีแนวโนมวาจะไมไดเปนสุดยอดฝมือใน
พื้นที่ สมบัติของสุสานเทพเจา… คือความหวังประการเดียวของ
คุณชาย”

บารนาสรูดีวาแอดกิสนจะไมยอมแพแนนอน
ทันใดนั้นแอดกินหันหนามาทันที “บารนาส! ขาไมตองการรออีกตอ
ไป”

“ลอรดแอดกินส? ทาน…” บารนาสตกใจ เขารูวาแอดกินสกําลังคิด

อะไร
สายตาของแอดกินสคมเหมือนมีด “นี่คือโอกาสที่ยอดเยี่ยม บลูไฟร
กําลังใหความสนใจกับการสรางทวีป เขาไมมีพลังพอใหความสนใจ
เรา ตอนนี้ไปเรียกโอจวินและพวกอีกสองคนมา”

“ขอรับ!” บารนาสสูดหายใจลึกเชนกัน และแผสํานึกเทพออกไป

ตามโอจวินและพวกอีกสองคนทันที

หนาของแอดกินสเย็นชา แตหัวใจของเขาเต็มไปดวยความตื่นเตน

“วันตัดสินชะตา!” แอดกินสพึมพํากับตัวเอง

ในไมชา โอจวิน ฮันบริทและเกเทนบีก็มาพรอมกันทั้งหมด ทั้งสามคน

คุกเขาขางหนึ่งแสดงความเคารพ “ลอรดแอดกินส”

“พวกเจาทุกคนจงเดินทางรวมกับขาไปที่ไพรทมิฬ” แอดกินสกลาว

โอจวินและพวกอีกสองคนมองหนากันเองดวยอาการงุนงงกันหมด
พวกเขาทุกคนรูสึกไดถึงพลังสั่นสะเทือนที่นาทึ่ง ตอนนี้พวกเขาได
รับคําสั่งใหไปไพรทมิฬทันทีโดยไมไดรับคําอธิบาย ทั้งสามขมความ
สงสัยจากนั้นติดตามแอดกินสและบารนาสไปที่ไพรทมิฬ

ปราสาทโลหะ ไพรทมิฬ
ลินลี่ยและเบรุตยังอยูพรอมหนากัน
 “ทานตั้งใจจะใหบีบีไดรแู จงเคล็ดความรูลึกลับของกฎธรรมชาติ
หรือ?” ลินลี่ยมองดูเบรุตดวยความประหลาดใจ เบรุตเพิ่งบอกกลาว
วาเขาตองการใหบีบีอยูในปราสาทโลหะเพื่อปรับตัวใหเขากับเคล็ด
ความรูลึกลับของกฎธรรมชาติ หลังจากเชี่ยวชาญหนึ่งในเคล็ดความ
รูลึกลับแลว เขาจึงจะยอมใหบีบีออกไปจากโลหะปราสาท”

บีบีมีสีหนาหมนหมองลงทันทีและกลาว “ปูเบรุต ฝกเคล็ดความรู

ลึกลับใหชาลงไดไหม ทําไมปูตองยืนยันใหขาอยูในโลหะปราสาท
ดวย? ใครจะรูวาขาตองใชเวลาอีกนานเทาใดกวาจะทําไดสําเร็จ”

“อยากังวลไปเลย ขาแคตองการใหเจาเชี่ยวชาญเคล็ดความรูลึกลับ
ของแกนธาตุมืดงายๆ เทานั้น นอกจากนี้ เพื่อชวยใหเจาไดรแู จงไดเร็ว
ขึ้น ขาเตรียมสมบัติเอาไวชวยเจาแลว ปูตองทุมเทไปมากกวาจะได
สมบัติชิ้นนี้มา” เบรุตกลาว

ลินลี่ยอดประหลาดใจไมได
เทาที่ไดฟง ดูเหมือนวานี่เปนสมบัติที่ชวยใหคนไดใชฝกในกฎธรรมชาติ
ธาตุมืด?

“สมบัติ? จะมีคาขนาดไหนกัน?” บีบีตาเปนประกาย

“หยุดถามเซาซี้ไดแลว” เบรุตพูดจริงจัง “แคอยูที่นี่ แลวอยาทําใหปู
ผิดหวัง”
ลินลี่ยปลอบโยนและกระตุนบีบีเชนกัน บีบีเองก็สงสัยตอสมบัติน้นั
เขาจึงยอมตกลง ที่สําคัญคือ บีบียังคงรูวา…ปูของเขารํ่ารวยมาก แค
เพียงเบรุตพูดวาราคาที่เขาตองจายออกไปนั้นมากมายก็หมายความ
วาสมบัตินี้ไมใชธรรมดาแนนอน

“หืม?” เบรุตขมวดคิ้วเล็กนอย

“แฮรรี!่ ” เบรุตตะโกนเรียก ทันใดนั้นรางมนุษยรางหนึ่งปรากฏตัวใน

หองนั่งเลน เปนหนึ่งในจาวมุสิกทองมวงแฮรี่ เบรุตออกคําสั่ง “แฮร
รี่ เจาตองดูแลบีบีใหดี อยาปลอยใหเขาวิ่งเพนพาน ตอนนี้ขาจะออก
ไปกอน”

“ขอรับ, ทานพอ” แฮรรี่พูดดวยความเคารพ

“ลินลี่ย, เจามากับขาดวยกัน” เบรุตหัวเราะ และลินลี่ยพยักหนา

หลังจากลํ่าลาบีบีแลว ลินลี่ยกับเบรุตบินออกมาจากปราสาทโลหะ ลิ
นลี่ยบินเคียงขางเบรุตรูสึกวาคอนขางงง “ลอรดเบรุตจูๆ ก็บอกวา
เราตองออกมา นี่มันอะไรกัน เฮ..พวกเขาคือ..?

ลินลี่ยเห็นรางหลายรางกําลังบินมาจากที่ไกล โดยมีผนู ําคือแอดกินส

ผูสงางาม
“โอจวิน!” ลินลี่ยเห็นโอจวินอยูดานหลังแอดกินสเชนกัน “ฮึ่ม.. ถา
ขามีโอกาส, ขาจะตองฆาเขาแนนอน” ลินลี่ยคงรูสึกเกลียดตอโอจ
วิน ในอดีต, ลูกชายของซีนาและภรรยา ทุกคนอยูในวังและถูกบุรุษผู
นี้ฆาตาย

เขายังไมมีโอกาสแกแคนกับปฏิปกษรายนี้

“อา..ทานเบรุต” แอดกินสยิ้มเต็มใบหนาทันที “โอวลินลี่ย, เจาก็อยู

ที่นี่เชนกัน” แอดกินสยิ้มกวางขึ้น

“ลินลี่ย, ตอนนี้เจาสามารถกลับไปไดแลว” เบรุตกลาว

ลินลี่ยคํานับ และจากนั้นคํานับใหแอดกินสเล็กนอย และบินไปทางใต

คนเดียว เพียงแตในขณะที่บินลินลี่ยอดเหลียวหนากลับมาดูมิได
“ลอรดเบรุตจูๆ ก็ออกมา มีแนวโนมวาเขารูวาแอดกินสและคนอื่นมา
ถึง เกิดอะไรขึ้น?”

ในอากาศเหนือไพรทมิฬ เบรุตในชุดดําและแอดกินสในชุดทองยืนอยู
ในอากาศเผชิญหนากันและกัน แอดกินสดูเหมือนเปนผูเยาว ขณะที่
เบรุตเปนเหมือนผูอาวุโส หนึ่งอาวุโส หนึ่งเยาววัยเผชิญหนากันเปน
ภาพที่นาสนใจ

ทานเบรุต, เราไปคุยกันในที่ของทานเถอะ” แอดกินสกลาว

“ไมจําเปน ที่นี่แหละดีแลว” เบรุตกลาวพลางหัวเราะอยางใจเย็น
แอดกินสยิ้ม “อยางนั้นก็ได” แอดกินสกางสนามพลังเทพของเขา
ทันที ปองกันไมใหโอจวินและคนอื่นไดยินคําสนทนาของพวกเขา
“ทานเบรุต, ครั้งลาสุดทานบอกวาเราตองรอพันปกอนจึงจะเปด
สุสานเทพเจาใหเราใชไหม?”

“นั่นเปนเรื่องจริงแนนอน” เบรุตมีแววขําขันอยูในดวงตา

แอดกินสหัวเราะอยางเปนกันเอง “ขายังคงรูมาวากอนนั้น ทานเบรุต

เปดสุสานเทพเจาใหเทพอื่นถึงสองครั้ง ครั้งแรกอนุญาตใหเซียนเขา
อีกครั้งอนุญาตใหเทพเขา ควรจะมีระยะเวลาหางราวเดือนหนึ่ง ขา
คาดวาการเปดสุสานเทพเจาขึ้นอยูกับตัวทานเองใชไหม ทานเบรุต?”

“ถูกแลว, มหาเทพผูทรงฤทธาไมไดกําหนดเวลาเปดปดแนนอน ขา

เพียงลําพังรับผิดชอบกําหนดเวลาเปด” เบรุตกลาว

แอดกินสยิ้มเปนประกาย “นั่นนับวายอดเยี่ยม ทานเบรุต ขาสงสัยวา

เปนไปไดไหมที่ทานจะเปดสุสานเทพเจาใหเราเหลาเทพไดเขาไปลวง
หนา?”

“เขาไปลวงหนา?” เบรุตจองมองแอดกินอยางประหลาดใจ

“ใชแลว อยางเชน…พรุงนี้! ขาไมรวู าทานจะรับพิจารณาไดไหม ทาน

เบรุต?” แอดกินสมองดูเบรุต ดวงตาของเขามีแววคาดหวัง
 “โอว…เปดเดี๋ยวนี้..” เบรุตไตรตรองอยูชั่วขณะ แอดกินสไดแตรอ
และตื่นเตน ในที่สุด, เบรุตพยักหนาเบาๆ “ก็ไมใชวาจะเปนไปไมได
เปดพรุงนี้ก็ยอมได”
ตอนที่ 42 พลังของเบรุต

เมื่อไดรับการตอบสนองในทางที่ดี แอดสกินอดสูดหายใจอยาง
ยามใจไมได ใจของเขาเต็มไปดวยความฝนเฟองทั้งหมดทันที “ถาขา
ไดรับสมบัติมหาเทพไดจากสุสานเทพเจา หรือบางทีอาจเปนประกาย
มหาเทพในตํานานและกลายเปนมหาเทพผูทรงฤทธานุภาพไรเทียม
ทาน อยางนั้นขา..แอดกินส…”

แคเพียงคิดเรื่องนี้ก็ทําใหแอดกินสเลือดลมพลุกพลานดวยความคาด
หวัง

แตทันใดนั้น เบรุตขมวดคิ้วและเขารีบพูด “เดี๋ยวกอน, เรายังไม

สามารถเปดพรุงนี้ได”

“อะไรนะ? ทําไมถึงไมไดเลา?” แอดกินสแทบคลั่ง

เบรุตอธิบาย “แอดกินส, ขาลืมอะไรบางอยางไป บลูไฟรในตอนนี้

กําลังสรางแผนดินบานเกิดขึ้นมาใหม รางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินของ
เขากําลังทุมความสนใจกับการสรางทวีป ขณะที่รางแยกศักดิ์สิทธิ์
ธาตุไฟของเขากําลังยืนคุมกัน เขาไมสามารถแบงแยกสมาธิไดใน
ตอนนี้ เนื่องจากเขาตองใชความเร็วในการสราง ขาคาดวาเขา
ตองการเวลาอีกสักสองสามวัน เอาอยางนี้เปนไง รออีกสักสิบวัน
จากนั้นคอยเขาไปดวยกัน”
แอดกินสแทบรูสึกคลั่งอยูในใจ เขาอุตสาหลอบมาคุยดวยตนเอง
“นั่นแหละคือปญหา ขาไมตองการใหบลูไฟรเขาไป ถาบลูไฟรเขาไป
อยางนั้นเปนไปไดยังไงที่ขาจะแขงกับเขา?”

แอดกินสรวู าบลูไฟรทรงพลังมากมายขนาดไหน

“ลอรดเบรุต” แอดกินสพูดอยางจริงใจ แคจากความจริงที่วาตอนนี้

เขาเรียกเบรุตวาลอรดก็พิสูจนวาเขาใหความสําคัญกับสมบัติของ
สุสานเทพเจามากเพียงไหน “ขาคิดวา…ไมมีความจําเปนตองใหบลู
ไฟรเขาสุสานเทพเจา แคใหเราสองคนเขาเทานั้น ทานคิดวาเปนยัง
ไง?”

ในที่สุดแอดกินสก็พูดเขาจุด

แคเขากับเบรุต เมื่อถึงเวลา มีเพียงเขา, แอดกินสจะเขาไปในสุสาน

เทพเจา เพราะเหตุน้นั ใครจะมาแขงขันกับเขาได?”
“โอว?” เบรุตจองแอดกินส เหมือนกับวาเขาเขาใจไดทันที รอยยิ้ม
ปรากฏที่ริมฝปากของเขา “อยางนั้นแอดกินส, นี่คือสิ่งที่เจา
ปรารถนาสินะ?”

แอดกินสยังคงมองเบรุต
“แอดกินส! ความฝนเฟองของเจาสมบูรณแบบเกินไป” เบรุตแสยะ
ยิ้ม “ถาขาปลอยใหเจาเขาไปเอง เจาอาจไดรับสมบัติภายในได แต
ไมมีประโยชนโภคผลอะไรตอขาแมแตนอย นอกจากนี้ ขายังจะตอง
เสี่ยงกับการลวงเกินบลูไฟร เจาคิดวาขา เบรุตแกจนหูตาฝาฟางไป
หมดจนไมรวู าใครสําคัญกวากันในระหวางเจากับบลูไฟรหรือ?”

แอดกินสหัวเราะอยางไมพอใจและรีบพูดขึ้น “ลอรดเบรุต คําพูด

ของทานไมถูก ความจริงบลูไฟรทรงพลังมากกวาขา และถาเขา
เขาไป เขาก็จะไดรับสมบัติมหาเทพเปนอยางนอย อยางไรก็ตาม
ลอรดเบรุต ลองคิดดู เนื่องจากอารมณของบลูไฟร ถาเขาไดรับ
ประกายมหาเทพ เปนไปไดยังไงที่เขาจะยอมรับทาน? ขาคิดวา ลอรด
เบรุต, ทานไมมีความมั่นใจจะเอาชนะบลูไฟรผใู ชสมบัติมหาเทพใช
ไหม?”

เบรุตเพียงแตหัวเราะ

แตแอดกินสยังยุยงอีกครั้ง “แตขาแตกตางกัน ลอรดเบรุต ถาทานมี

คําขอรองอะไร ก็แคระบุออกมา!”
“โอว?” เบรุตตาเปนประกาย

“สุสานเทพเจานี้ยอมมีสมบัติมหาเทพแนนอน” เบรุตกลาว แอ
ดกินสตาทอประกาย เบรุตกลาวตอ “แอดกินส ขาตองการใหเจา
สาบานตอจอมเทพโชคชะตาวาสมบัติมหาเทพชิ้นแรกที่เจาไดรับ เจา
จะตองยกใหขา”
แอดกินสตกใจเล็กนอย “ในนั้นมีสมบัติมหาเทพอยูเทาใด?”

“แคเพียงชิ้นเดียว” เบรุตตอบ

“ก็ได ไมวาขาจะไดรับสมบัติมหาเทพมาชิ้นหนึ่งหรือสองชิ้น สมบัติ

มหาเทพชิ้นแรกขาจะมอบใหทาน ลอรดเบรุตแนนอน” แอดกินส
กัดฟน

“อยาเพิ่งเรง ไมมีความจําเปนที่จะตองพูดถึงตอนนี้ ตอไปเจาจะตอง

ทําคําสาบานตอจอมเทพโชคชะตากอน” เบรุตพูดพรอมกับหัวเราะ
อยางใจเย็น

คําสาบานตอจอมเทพโชคชะตาไมสามารถละเมิดบิดพลิ้วไดแนนอน
จอมเทพโชคชะตาควบคุมวิถีแหงโชคชะตา ซึ่งเปนหนึ่งในวิถีควบคุม
การทํางานของจักรวาลอันกวางใหญ ถาทานละเมิดคําสาบานนั้น
พลังวิถีแหงชะตาจะทําใหทานตองจบชีวิตลงอยางนาอนาถ
“นี่เปนเรื่องแรก ยังมีอีกสองเรื่อง” เบรุตกลาว

“เบรุตผูนี้เขี้ยวลากดินจริงๆ” แอดกินสลอบสบถ แตเขาไมมีทาง

เลือกอื่นใด เขาตองบังคับตนเองใหฝนยิ้มออกมา “ลอรดเบรุต!
เชิญสาธยายตอ”
เบรุตพูดอยางอารมณดี “เรื่องที่สอง หลังจากออกจากสุสานเทพเจา
เจาตองรับใชขาลานป”

แอดกินสตกใจ

รับใช? แมแตในพิภพเกบาโดส เขา แอดกินสไมเคยรับใชใครเหมือน

เปนขุนนางเลย

“วาไง, เจาไมยอมรับหรือ? ถาเจาไมรับ นั่นก็แลวไปเถอะ เราลืม

เรื่องสุสานเทพเจานี้เสียก็ได” ขณะที่เบรุตพูด เขาทําทาจะหันกลับ
แอดกินสกัดฟน “ขายอมรับ หลังจากขากลับมาจากสุสานเทพเจา
ขา แอดกินสจะรับใชทานแนนอน ลอรดเบรุต เปนเวลาลานป”

เบรุตยิ้มและพยักหนา

“ลอรดเบรุต ตอนนี้ทานปลอยใหขาไปสุสานเทพเจาตามลําพังได
หรือยัง?” แอดกินสเริ่มจะโมโหในใจเสียแลว
“อยาเพิ่งรีบรอน ยังมีขอที่สามอีกเชนกัน” เบรุตยังคงยิ้ม

ไมวาจะเปนคนอารมณดีเพียงไหน เมื่อไดยินเชนนี้ พวกเขาก็ยังจะ

หงุดหงิดอยูดี ยิ่งกวานั้น แอดกินสที่ยังเปนคนเจาอารมณและ
อํามหิตก็เริ่มจะโมโห เขาพูดอยางชวยไมได “ลอรดเบรุต! ทานมี
เงื่อนไขที่ตองการอยูกี่ขอกันแน?”
“นี่เปนขอสุดทายแลว เบรุตหัวเราะอยางใจเย็น

“ถาเจาไมเห็นดวย อยางนั้นก็ลืมเรื่องการเขาสุสานเทพเจาไปเสีย
เถิด”

แอดกินสขมความโกรธของเขาและเนนเสียง “พูดไป”

“เงื่อนไขขอที่สามงายมาก ขาไมตองการมีปญหาในอนาคต ดังนั้น

ไดโปรดไปฆาบลูไฟรซะ” เบรุตยังคงยิ้มเล็กนอย “อนิจจา ขาไมตอง
การใหบลูไฟรมาตามลางแคนขาในอนาคต ดังนั้นขาตองรบกวนให
เจาตองฆาเขา”

แอดกินสตะลึงทันที

ฆาบลูไฟร?

“ถาขา แอดกินสมีความสามารถฆาบลูไฟรได ทําไมขาจะตองมาที่นี่

คุยกับเจายืดยาวขนาดนั้นดวย!” แอดกินสพูดอยางมีโมโห

“โอว, งั้นก็ไมมีอะไรที่ขาจะทําได” หนาของเบรุตสลด “อยางนั้น,

แอดกินส! เชิญกลับไปไดแลว”
แอดกินสเขาใจทันที เขาโกรธจัด หนาของเขาเปลี่ยนเปนสีขาว ขณะ
ที่ชี้เบรุตดวยความโกรธ เขากลาว “เบรุต! เจา…เจา..ลอเลนหลอก
ขา!!!” เงื่อนไขทั้งสามขอที่เบรุตขอ ไมสามารถบรรลุไดเด็ดขาด สอง
ขอแรกมีความตองการมากเกินไป แตขอที่สามนี้เปนไปไมได

“ฮาฮา…”

เบรุตเริ่มหัวเราะ และเขามองดูแอดกินสขณะหัวเราะ “แอดกินส, เจา

เพิ่งรูตัวหรือ? ฮาฮา, ความจริงขาหยอกลอเจาเลน เดิมทีขาตั้งใจจะ
รออีกพันปซึ่งก็เปนเวลาที่ขาจะพาบลูไฟรเขาไปในสุสานเทพเจา ขา
ไมคาดเลยวาเจาจะมาที่นี่เร็วนัก แตนั่นกลับเปนเรื่องที่ดีกวา เพราะ
ทําใหขาเห็นวาเจาจะทําหนาตายังไงเวลาโกรธจัด ฮาฮา…”

แอดกินสสีหนาเปลี่ยน “เจาไมคิดจะใหขาเขาไปในสุสานเทพเจาเลย
หรือ?”

“ถูกตอง”

เบรุตแสยะยิ้ม “ขาไมเคยตั้งใจจะใหเจาเขาไปอยูแลว ขาตั้งใจจะใหเฉ

พาะบลูไฟรเทานั้นเขาไป”

แอดกินสสั่นไปทั้งตัวเล็กนอย

ตามธรรมดาเขาเปนคนหยิ่งไมยอมเปนบริวารของคนอื่น แอดกินส
มักจะฝนวาสักวันเขาจะมีพลังสูงสงเหนือบลูไฟรและหาราชันยอื่น
แตเขาเขาใจวาดวยพรสวรรคของเขา ความหวังเพียงประการเดียว
ของเขาก็คือไดรับสมบัติมหาเทพ หรือบางทีก็เปนประกายมหาเทพ
นั่นคือบางอยางที่เขาฝนไว

อยางไรก็ตาม…..

ความหวังของเขาพังทลาย

ในอากาศเหนือไพรทมิฬ แอดกินสยืนนิ่งอยูกับที่ มองหนากันและกัน

การสนทนาของพวกเขาใชสนามพลังเทพตัดขาดจากโลกภายนอก
บารนาส โอวจวินและคนอื่นอยูหางออกไปไมสามารถจะไดยินคํา
สนทนาไดแมแตนอย พวกเขาเพียงแตเห็นวาสีหนาของแอดกินสโกรธ
อยางเห็นไดชัด

“บึ้ม….”

โดยมีแอดกินสเปนจุดศูนยกลาง แสงสีดําและขาวยิงออกมาจากทุก
ตําแหนง พื้นที่คลุมไปดวยแสงสีแดงทําใหพื้นที่บิดเบี้ยว และตนไมที่
อยูใกลเริ่มถูกกลืน ที่ใดก็ตามที่แสงสองไปถึง ก็จะระเหยสลายไป
เหมือนกับหิมะที่ตองแสงอาทิตย

แอดกินสมีรางแยกศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังสองรางคือ ธาตุมืดและธาตุ
แสง!
แอดกินสที่ถูกหุมอยูในทั้งความมืดและแสงโกรธอยางแทจริง
แอดกินสชี้หนาเบรุตอยางโมโหและตะคอกดวยความโกรธ “เบรุต!
เจามันนารังเกียจ ดีแตอาศัยมหาเทพหนุนหลัง! วันนี้ขาลดตัวขอรอง
เจาและเห็นแกหนาเจาครั้งแลวครั้งเลา ขาคาดไมถึงเลยวาเจาจะ
ดูถูกขาถึงเพียงนี้ ก็ได ก็ได เจา, เบรุต ดีแตขมเหงคนออนแอ กลัวคน
แข็งแกรง เจากลัวจะลวงเกินบลูไฟร แตกลับดูถูกขา เจามันสวะ!!!”

คําพูดเหลานี้ไมถูกจํากัดไวโดยสนามพลังเทพ ไดแพรกระจายออกไป
ทุกทิศทาง แมแตบารนาสและพวกที่เหลือก็พลอยไดยินอยางชัดเจน

บารนาสตกใจอยางหนัก “ลอรดแอดกินส ไมนะ!”

“แยแลว” หนาของฮันบริท เกเทนบีและโอจวินเปลี่ยนไปเชนกัน

หางจากแอดกินสและเบรุตออกไปหลายรอยกิโลเมตร ลินลี่ยอดหัน
หนาไปมองอยางประหลาดใจมิได

“รัศมีพลังธาตุมืดและธาตุแสงที่ทรงพลังจริงๆ” ลินลี่ยลอบตกใจ
แรงระเบิดที่ปลอยออกมาจากแอดกินสดึงดูดความสนใจลินลี่ยเปน
ธรรมดา “พลังงานที่รุนแรงอยางนั้น… หรือวาแอดกินสและลอรด
เบรุตกําลังจะปะทะกัน?”

ลินลี่ยประหลาดใจ
และจากนั้น ลินลี่ยประหลาดใจมุงหนากลับไปทันที
หนาของเบรุตกลายเปนเย็นชาเหมือนกับเคลือบดวยชั้นนํ้าแข็ง
“รังแกคนออนแอ กลัวคนแข็งแกรง? สวะ?”

“เจาฝกมาแคลานป ตอใหเจามีสมบัติมหาเทพ เจารูวิธีใชมันอยางถูก

ตองหรือ?” ดาบยาวกึ่งโปรงแสงคลายกับสรางจากนํ้าแข็งปรากฏขึ้น
ในมือของแอดกินส เขามองเบรุตอยางเหยียดหยาม “ถาเจาไมมี
สมบัติมหาเทพ งั้นจงตายซะ ถาเจามีก็ดีไป ไดเวลาที่สมบัติมหาเทพ
จะเปลี่ยนเจาของใหมแลว”

แอดกินสไมยอมลดราวาศอกเบรุตในเรื่องใดๆ ทั้งนั้น

ขณะที่เขาเห็น เบรุตฝกมาแคลานปไมมีอะไรมากไปกวาผูเยาวรนุ ใหม

เขาจะสามารถหลอมรวมกฎธาตุไดสักเทาใดกันเชียว?”

“เปลี่ยนเจาของใหม?”

เพียงแคพลิกมือเบรุตก็แสดงใหเห็นไมเทาสีดําสนิทเปลงรัศมีนากลัว
และแอดกินสหนังตากระตุกขณะจองมองไมเทาประหลาดในมือของ
เบรุต เบรุตแสยะยิ้มกลาว “สมบัติมหาเทพอยูที่นี่แลว ถาเจามีฝมือ
ก็มารับไปได”

นี่คือสมบัติมหาเทพที่สมบูรณแบบ ไมมีความเสียหายเหมือนกับของลิ
นลี่ย
ไมเทาดําในมือของเบรุตปลอยรัศมีที่ทรงพลังที่แมแตบารนาส โอจวิน
และพวกที่อยูหางออกไปถึงกับหนาซีดขาว

แอดกินสอดหรี่ตาแคบไมได เขาลอบกลาว “เบรุตผูนี้มีสมบัติมหา

เทพจริงๆ จะดีจะรายวันนี้ขาจะยอมเสียรางแยกศักดิ์สิทธิ์! ขาจะตอง
ฆาเขาแลวชิงสมบัติมหาเทพใหได” แอดกินสทําใจและเขาจะสูกัน
อยางตรงไปตรงมา

บารนาสแตกตื่น แตครั้งนี้ เขาไมสามารถหยุดการสูรบครั้งนี้ไดอีกตอ

ไป!

โอจวิน บารนาสและเทพอีกสองคนมองดูเทพชั้นสูงทั้งสองเผชิญหนา
กันแตไกล ทันใดนั้นพลังงานธาตุมืดและธาตุแสงระเบิดพรอมกันจน
มิติสั่นสะเทือน แมแตบารนาสและพวกอีกสามคนกระตุนสนามพลัง
เทพของพวกเขาขึ้นคุมกันทันที

แอดกินสแยกรางเปนสอง รางแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุแสงและรางแยก
ธาตุมืด!

รางธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์ควงดาบยาว ขณะที่รางธาตุมืดศักดิ์สิทธิ์ซอนตัว
อยูในความมืด กลืนหายอยูในความมืด รางธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์บุก
เขาหาเบรุตทันที หนาของเขาดุรายขณะตวาด “ตาย!” ขณะเดียวกับ
ที่เขาตะโกน ดาบของเขาก็แทงออกพรอมกับเปลงแสงเจิดจาเหมือน
ดวงอาทิตย
ขณะเดียวกันนั้น….

รางแยกธาตุมืดที่ซอนอยูในความมืดปรากฏตัวดวยเชนกัน และใชมีด
ดําสนิทแทงใสเบรุตเงียบๆ

“ฮาฮา…” เบรุตหัวเราะลั่นและกวาดไมเทาดําของเขาอยาง
คลองแคลว

ไมเทาดําดูเหมือนจะเปลี่ยนเปนภาพพราเลือน กระแทกใสดาบที่สวาง
เจิดจาเหมือนดวงอาทิตย “ปง!” ดาบอาวุธเทพชั้นสูงแตกกระจาย
ทันที แตไมเทาดําไมไดชลอความเร็วลงแมแตนอยและกระแทกเขา
กับศีรษะรางแยกธาตุแสงของแอดกินส

“บึ้ม!” ศีรษะระเบิดอยางสมบูรณ เหลือไวแตประกายเทพลอยอยูใน

กลางอากาศ

รางแยกธาตุมืดของแอดกินสหัวเราะอยางนากลัว “เขาไมมีโอกาส
เคลื่อนไหวแลว เขาหาที่ตาย!” ในขณะเดียวกันกับที่รางแยกธาตุ
แสงถูกทําลาย มีดดําของแอดกินสก็แทงเขาที่ศีรษะของเบรุต

“แคลง!”
มีดดําเสียบเขาที่ศีรษะของเบรุต แตมีแตเพียงเสียงโลหะดังขึ้น
 “เปนไปไดยังไง?” แอดกินสจองมองอยางประหลาดใจ ตาของเขา
เบิกกวาง พลังโจมตีเต็มกําลังของเขาพรอมกับสมบัติเทพชั้นสูงไม
สามารถทําลายผิวของเบรุตได? หัวของเบรุตสามารถทนตออาวุธ
เทพชั้นสูงหรือ? นี่เปนไปไมไดแน

แต…ก็เกิดขึ้นแลว

เบรุตหันหัวมาจองมองแอดกินสผตู กตะลึง “อะไรกัน เจาผิดหวังงั้น

หรือ?”

“หนี!” หนาของแอดกินสเปลี่ยนไปอยางมาก ในที่สุดเขาก็เขาใจวา

เบรุตนากลัวมากเพียงไหน แมแตหาราชันยเกบาโดสก็ยังไมกลาใช
ศีรษะของพวกเขารับพลังโจมตีเต็มกําลังของเทพชั้นสูง

“ครืน….”

ไมเทาดํา เคลื่อนไหวดวยความเร็วที่ไวกวาเมื่อตอนทําลายรางแยก
ธาตุแสงเปนสิบๆ เทา ผานศีรษะของแอดกินสทันที ศีรษะของแอ
ดกินสสลายไปอยางไรเสียง ทิ้งไวแตประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุมืดลอยอยู
ขางตัวเบรุต

จากนั้นประกายศักดิ์สิทธิ์ท้งั สองลอยเขามาในมือของเบรุต
ศพไรศีรษะสองรางรวงลงมาจากทองฟา เบรุตกมหนามองดูศพทั้ง
สองพลางพึมพํา “ออนแอเหลือเกิน ออนเหลือเกิน เทียบกับอดีต
อสูรเลือดมวงและเทพสิบสองปก เขายังออนแอหางไกล” เบรุตฟาด
ไมเทาตามปกติสองครั้ง ก็สังหารแอดกินสได
ตอนที่ 43 ดีใจสุดขีดพลันเปนโศก

บารนาส โอจวิน ฮันบริทและเกเทนบีลวนจองมองปากอาตาคาง

พวกเขามองการสูรบซึ่งเพิ่งจะเกิดขึ้น เมื่ออยูตอหนาเบรุต แอดกินส

เปนเหมือนทารกไมสามารถตานทานไดแมแตนอย ที่รายที่สุดคือแอ
ดกินสโจมตีเต็มกําลังที่ศีรษะของเบรุต แตเบรุตไมไดรับบาดเจ็บ
แมแตนอย

“ตลก ตลกเกินไปแลว”

เบรุตสายศีรษะ และระบายลมหายใจ จากนั้นบินไปทิศเหนือกลับ

โลหะปราสาทดวยความเร็วสูง ความจริง เบรุตเตรียมการตอสูนี้มา
นานแลว ถาเขาไมทําอยางนั้น เขาไมจําเปนตองออกจากโลหะ
ปราสาทเพื่อเตรียมสูรบกับแอดกินสในกลางอากาศ

“เฮอ….” โอจวินและพวกเขาระบายลมหายใจยาว

โชคดี เบรุตไมสนใจพวกเขาแมแตนอยขณะที่เขาจากไป มิฉะนั้นทั้งสี่

คนรวมกําลังกันก็คงไมสามารถตานทานรับพลังจากไมเทาของเบรุต
ไดแมแตครั้งเดียว

“ชางนากลัวจริงๆ” ฮันบริทระบายลมหายใจ
บารนาสจองมองรางที่ไรศีรษะสองรางขางลาง เขาพูดขึ้นดวยความ
เสียใจ “คุณชาย!” บารนาสบินลงไปขางลาง เขากับแอดกินสมี
ความสนิทกันมาก ทั้งสองอยูดวยกันมานานมาก และตอนนี้แอดกินส
ตาย บารนาสเต็มไปดวยความเจ็บปวดเชนกัน

โอจวินตาเปนประกาย

“แหวนมิติเก็บสมบัติ!” โอจวินเห็นวาศพทั้งสองขางลาง ศพรางแยก

ธาตุแสงยังสวมแหวนมิติเก็บสมบัติอยูบนนิ้ว “แหวนมิติเก็บสมบัติ
ของแอดกินสมีประกายเทพชั้นสูงอยูในนั้น” หัวใจโอจวินเริ่มสั่น
สะทาน

แมยังอยูในฝน โอจวินก็ยังฝนเรื่องกลายเปนเทพชั้นสูง!

และตอนนี้ โอกาสมาถึงแลว!

“บางทีแหวนมิติเก็บสมบัติน้นั ยังมีประกายเทพธาตุแสง” โอจวิน

ลอบบอกกับตัวเอง โอจวินลอบเขาไปอยูใกลเกเทนบีและฮันบริท แต
โดยที่คาดไมถึง ฮันบริทกับเกเทนบีชําเลืองมาทางเขาและมองกันเอง

ทั้งสามคนตางมองกันเอง จากนั้นยิ้มกันทั้งหมด
ทุกคนรูวาตางคนตางคิดอะไรกันอยู บรรดาบริวารทั้งสี่ของแอดกินส
มีแนวโนมวามีแตบารนาสไมสนใจในประกายเทพชั้นสูง ที่สําคัญ ไม
เหมาะจะใหเขาหลอมรวมได ทั้งสามคนมีความคิดเดียวกัน

“ฮันบริท เกเทนบี พวกเจายังตองการประกายเทพชั้นสูงในแหวนมิติ

เก็บสมบัติไหม?” โอจวินสงการสื่อสารผานสํานึกเทพ

ตาของฮันบริทและเกเทนบียังมีรองรอยแหงความสุข

เกเทนบีตอบดวยสํานึกเทพของเขา “อยางไรก็ตาม เราตองจัดการ

กับบารนาสกอน เขาทรงพลังมาก ถาเราไมฆาเขา ไมมีทางที่เราจะ
เอาแหวนมิติเก็บสมบัติมาได”

“ตกลง พวกเราทั้งหมดจะรวมพลังกันฆาบารนาส ขณะที่ประกาย

เทพ หลังจากเราไดมาแลว คอยมาดูกันวาเปนธาตุชนิดใด ใครก็ตาม
ที่ธาตุเขากันได ผูน้นั ก็จะไดรับประกายเทพไป!” ฮันบริทกลาว และ
โอจวินกับเกเทนบีแสดงสีหนายอมรับ

ทั้งสามคนตางชําเลืองมองกันเอง และจากนั้นบินลงมาพรอมกัน
เหมือนวาไดตกลงไวกอน

“ลอรดแอดกินส!” เกเทนบีรองออกมาดวยทาทางเสียใจ

“ทานบารนาส, อยาไดเสียใจมากเกินไป” ฮันบริทบินเขามาหาเชน

กัน
บารนาสในตอนนี้กําลังเสียใจจากความสูญเสีย ภาพที่เขาอยูกับแอ
ดกินสมาตลอดหลายปเหลานี้ผานเขามาในใจเขา เขาหลั่งนํ้าตาเต็ม
หนาอยางมิอาจขมกลั้นได เขาไมมีความคิดเลยวาโอจวินกับพวกอีก
สองคนตั้งใจจะทําอะไร

“ลงมือ!” โอจวินตะโกนผานสํานึกเทพบอกกับอีกสองคน

โอจวิน เกเทนบีและฮันบริทมีอาวุธปรากฏขึ้นในมือของพวกเขา และ

ในทันทีตอมา พวกเขาบุกเขามาอยูใกลบารนาส เทพแทท้งั สองเปลง
รังสีฆาฟนในดวงตาไมมีย้งั ไวแมแตนอย

“แยแลว” ทันใดนั้นบารนาสรูสึกไดถึงรัศมีที่นากลัวและเปลี่ยนเปน
รังสีสายฟาบินหนีออกมาหางๆ ทันที

โชคไมดี ไมวาเขาจะเปนยอดฝมือที่รวดเร็วขนาดไหนก็ตาม การหนีก็

ยังมีระยะกระชั้น ในขณะนั้นความเร็วของเขายังไมถือวาเร็วมาก
ขณะที่โอจวิน เกเทนบีและฮันบริทเรงความเร็วจนถึงขีดจํากัดขณะที่
พวกเขารุกขนาบเขามา

“พวกเจาจะทําอะไร?!” สํานึกเทพของบารนาสกวาดผานใจของทั้ง
สามพลางรองดวยความโกรธ
บารนาสหันหนามาเผชิญกับโอจวินแลว ขณะที่อีกสองคนถอยหลัง
ดวยความเร็วสูง
“ตาย!”

ประกายกระบี่สีเขียวและดาบศึกที่แฝงไปดวยรังสีทําลายลาง สาม
เทพรุกโจมตีอยางเต็มกําลัง และตนไมใหญที่คงทนอยูมาหลาย
ปกลายเปนฝุนสลายลงกับพื้นโลก

“บัดซบ!” บารนาสเปนคนฉลาด เขาสามารถเดาไดทันทีวาทั้งสาม

คนนี้มีเปาหมายอะไร

เขาไมมีโอกาสหนีตอนนี้ บารนาสกัดฟนกลายเปนสายฟารางมนุษย
อาวุธเทพชั้นสูงในมือของเขา ‘หอกแหงคอรเตซ’ แทงตรงใสเกเทนบี
ขณะที่บารนาสหวังวาจะทําลายตรงจุดนี้และหนีเอาชีวิตรอด

แตโอจวินและพวกอีกสองคนจะยอมปลอยเขาใหหนีไปไดยังไง?

“บึ้ม!”
สามตอหนึ่ง!

โลกดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเปนบึงที่เต็มไปดวยระลอก ภายในรัศมีพัน
เมตร กอนหิน ตนไมและอสูรเวทที่อยูใกลตางสลายกลายเปนจุล ฝุน
ธุลีปลิวกระจายไปทั่วทุกที่ แตการสูรบไดผลสรุป
ตาของบารนาสเบิกคางไรประกาย และเขาลมลงตายตามแอดกินสไป
อีกคน

“ปง!” เกเทนบีปรากฏมีรูที่หนาอกและลมลงในเวลาไลเลี่ยกัน

หอกคอรเตสไมไดมีพลังโจมตีธาตุหยาบเทานั้น แตยังแฝงไปดวยพลัง
โจมตีวิญญาณ บารนาสรับการโจมตีจากการผนึกกําลังกันทั้งสาม
เทพ แตแมวาเขาจะตาย แมในขณะที่ตายยังดึงเอาหนึ่งในสามคนที่
ทรงพลังที่สุดคือ เกเทนบีใหตายตามเขาไปดวย

บารนาสผูนี้ทรงพลังที่สุดในหมูเทพแทท้งั สี่คน

“เฮอ” โอจวินและฮันบริททั้งคูสั่นสะทานใจ ฝุนคอยๆ จางลง ทั้ง

สองตางมองหนากันดวยความรูสึกวาพวกเขาโชคดี ถาบารนาสใช
ไมตายโจมตีใสพวกเขาคนใดคนหนึ่ง พวกเขาคงไมมีทางหลบได

“ฮันบริท ใครก็ตามที่มีพลังธาตุเขากันไดกับประกายศักดิ์สิทธิ์ใน
แหวนมิติเก็บสมบัติก็จะเปนคนที่ไดประกายศักดิ์สิทธิ์ไป” โอจวินพูด
พลางหัวเราะ

“แนนอน” ฮันบริทหัวเราะ “อยางไรก็ตาม คนที่ไมไดประกาย

ศักดิ์สิทธิ์ก็จะไดรับหอกคอรเตส เจาจะวายังไง?”
“ฮาฮา, แนนอน ขาเห็นดวย” โอจวินหัวเราะ
ตอนนี้บนพื้นมีศพสี่ศพ ศพที่ไรศีรษะสองศพก็คือแอดกินส ศพเกเท
นบีและศพของบารนาส ในขณะเดียวกันโอจวินและฮันบริทก็พูดคุย
ปรึกษาแบงสมบัติกันอยางมีความสุข

“ใครจะเปนคนทําสัญญาโลหิตกับแหวนมิติเก็บของและดึงประกาย
ศักดิ์สิทธิ์ภายในออกมา?” โอจวินมองดูฮันบริท

ฮันบริทกลาว “โอจวิน, ขาจะไมไววางใจเจาไดยังไง? เอาเลย เจา

สามารถใชงานแหวนมิติไดเลยเลย” โอจวินพยักหนาและหัวเราะ
ขณะที่เขาเดินเขาหาศพรางแยกธาตุแสงของแอดกินส แตขณะที่เขา
เดินผานฮันบริท…

ตาของฮันบริทเปนประกายเย็นชา เขาลอบบอกกับตนเอง “เตรียมตัว

ตายได, ประกายเทพชั้นสูงและสมบัติเทพชั้นสูงจะตองเปนของขา
ทั้งหมด”

ฮันบริทเคลื่อนไหวทันทีโจมตีตรงใสโอจวินอยางสุดกําลัง
สิ่งที่ประหลาดก็คือขณะที่ฮันบริทเคลื่อนไหวทันที รางของโอจวินก็
กระพริบวาบถอยหลังเปนเสนตรงทันที พรอมกับฟนดาบยักษในมือ
ของเขา
นาประหลาด
ทั้งสองเริ่มประหลาดใจเล็กนอยที่ตางฝายตางมีความคิดอยูแลวที่
เหมือนกัน

“สมบัติเทพชั้นสูงและประกายเทพชั้นสูงตองเปนของขาทั้งหมด!” โอ
จวินคํารามอยางโกรธเกรี้ยว

ดาบยาวที่อยูในมือคลุมไปดวยแสงสีเขียว และดาบยักษเปลงประกาย
แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ฉายเขาหากันและกัน ดวงตาของโอจวินและฮันบริท
ประสานสายตาพรอมกัน และพวกเขามองเห็นรังสีฆาฟนอยูใน
สายตาของกันและกัน ถาเจาไมตายก็เปนขาสิ้น!

ฆากันเองเพื่อใหไดรับสมบัติท้งั หมด!

“แคลง!”

ดาบแสงสีเขียวปะทะกับดาบใหญแสงศักดิ์สิทธิ์ในลักษณะที่
ประหลาด แสงสีฟาสั่นสะเทือน และพื้นที่โดยรอบเหมือนกับมีมิติที่
ฉีกขาด รอยแตกแยกในรางเกิดขึ้นบนรางของโอจวิน โอจวินรีบถอย
อยางรวดเร็ว แตรางของเขาระเบิด เหลือแตเพียงศีรษะที่ปลิว
กระเด็นออกมาไกล

“ฮาฮา…” โอจวินเหลืออยูแตเพียงศีรษะ แตก็ยังหัวเราะอยางดีใจ

และบาคลั่ง
“บึ้ม!” รางของฮันบริททรุดลงกับพื้น เขาตายแลว!

ฮันบริทฝกมาทางกฎธรรมชาติธาตุลม เขาไมเขาใจเรื่องเคล็ดความรู
ลึกลับเกี่ยวกับการโจมตีทางวิญญาณนัก พลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุด
ของเขาคือพลังแยกมิติ แมวาเขาจะทําใหโอจวินบาดเจ็บหนัก แต
พลังดาบที่โอจวินฟนใสยังแฝงไปดวยการโจมตีพลังวิญญาณซึ่งได
ทําลายวิญญาณของเขา

บรรดาสี่เทพแทที่ทรงพลังเหลืออยูแตเพียงโอจวิน!

“ในที่สุดก็ทําไดสําเร็จ” โอจวินตื่นเตนจนหนาสั่น ศีรษะของเขาลอย

มาที่ศพของแอดกินสทันที

ขณะเดียวกัน รางตั้งแตใตคอของเขาเริ่มฟนตัวอยางรวดเร็ว โอจวิน

ไมสามารถรอได เขาควบคุมเลือดเขาไปในแหวนมิติทันที ซึ่งเลือด
ของเขาซึมซับเขาไปเหมือนฟองนํ้า ถึงจุดนี้ แขนขางหนึ่งของโอจวิน
งอกออกมาแลว
“ตองเปนธาตุแสง ตองเปนรูปแบบธาตุแสง!” โอจวินพึมพําในใจ

โอจวินกังวลใจมาก เขาควาแหวนมิติเก็บสมบัติ และกัดฟนดึง

ประกายศักดิ์สิทธิ์ภายในแหวนออกมา
“นี่คือ…” โอจวินจองมองประกายศักดิ์สิทธิ์ขางหนาตาเบิกคาง
ประกายศักดิ์สิทธิ์สีดําที่เปลงแสงสีขาว

“ประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุแสง!” โอจวินตื่นเตนมาก รางของเขาสั่น

สะทาน

“ฮาฮา เปนธาตุแสง เปนธาตุแสงจริงๆ!!!” โอจวินมีความสุขมาก

จนเริ่มสะอื้น “แอดกินส? ฮาฮา ขาทนรับใชเจามานาน ทั้งหมดก็
เพื่อวันนี้ เปนธาตุแสงจริงๆ ดวย อีกไมชาขาจะเปนเทพชั้นสูง ขาจะ
เปนเทพชั้นสูง!!!’

หัวใจของโอจวินสั่นสะทาน

“เมื่อขากลายเปนเทพชั้นสูง คิงสลี่ย ลูกพอ พอจะลางแคนใหเจา

แนนอน!” ตาของเขาลุกโชน รางของเขาฟนฟูจนถึงระดับเอว

โอจวินมองดูประกายเทพชั้นสูงในมือของเขา เขาอดตื่นเตนและยิ้ม
ดวยความพอใจไมได ในดินแดนพิภพจองจํา เขาปรารถนาวันนี้มา
ยาวนานนัก หลังจากผานไปหลายปนับไมถวน เขากน็ไดประกาย
เทพชั้นสูงมาไดในที่สุด

“ขา, โอจวิน ในที่สุดก็กลายเปนเทพชั้นสูงแลว”

เขาหยดเลือลงบนประกายเทพชั้นสูง และผสานประกายเขาไวในราง
เขาทันที หนาของโอจวินเต็มไปดวยความคาดหวังตออนาคต แต
ขณะนั้นเอง…

“หือ?”

โอจวินสีหนาเปลี่ยน เขาอดหันหนาไปมองไมได…

ดวงตาสีทองเย็นชาคูหนึ่งกําลังจองมองมาที่เขา

กระบี่เลือดมวงที่รายกาจ ดาบหนักอดาแมนเทียมปลอยรังสีน้าํ เงิน

เขม

“ลินลี่ย!” โอจวินสีหนาเปลี่ยน

เขาเพิ่งตอสูเสี่ยงเปนเสี่ยงตาย ใชพลังวิญญาณไปถึง 90% และ

ประกายเทพชั้นสูงยังหลอมรวมกันไมเสร็จ เขาจะตองใชเวลาหลาย
สิบปเพื่อหลอมรวม ที่แยที่สุดก็คือ…ลินลี่ยอยูใกลเขามากเกินไป
ดวยสภาพที่รางกายเขายังไมฟนฟูดี
ไมมีเวลาพอจะหนี!

“ตาย!” ลินลี่ยบุกลงมาจากดานบน ดาบหนักอดาแมนเทียมและ

กระบี่เลือดมวงสับลงมาพรอมกัน
“ฮึ่ม… เจากําลังหาที่ตาย!” โอจวินหัวเราะอยางเยือกเย็นในใจ
เขาไมสามารถหนีไดหรือ? ทําไมเขาตองหนีดวยเลา?

ลินลี่ยไมมีอะไรมากไปกวาเทียมเทพ!

ดาบยักษในมือของโอจวิน ฉายแสงศักดิ์สิทธิ์แฝงไปดวยพลังโจมตี
วิญญาณหวดเขาใสกระบี่เลือดมวงของลินลี่ย สิ่งที่เขาเลือกก็เหมือน
กับที่แอนราสเคยทํามากอน จากประสบการณของเขา เขาสามารถ
เห็นไดชัดวากระบี่เลือดมวงเปนอาวุธที่ไมธรรมดา

“แคลง!” ในทันทีเมื่อกระบี่เลือดมวงปะทะกับแสงของดาบยักษแสง
ศักดิ์สิทธิ์ โอจวินก็ถอยหลัง ตองการหลบการโจมตีของดาบหนัก
อดาแมนเทียม

“ครืนนน!”

จากดาบหนักอดาแมนเทียม รังสีดาบสีเหลืองลวงตาพุงเขามาเหมือน
สายฟาและเขาไปในรางโอจวิน นี่คือพลังโจมตีซึ่งลินลี่ยสรางขึ้นมา
และเปนพลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของเขา

พลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุด พัฒนาขึ้นมาจากการผสานการเตนชีพจร
โลกและแกนธาตุดิน…
ดาบคลื่นสลาย!
“ไม…”

ตาของโอจวินเหลือกกลับทันที เขาไมมีโอกาสไดรสู ึกเศราโศกเสียใจ

เขาลมลงพังทลายกับพื้น โอจวินมีโอกาสไดกลายเปนเทพชั้นสูงและ
จากนั้นเขามีชีวิตอยางดีใจ ตอใหอยูในแดนนรก เขาก็ยังนับไดวาเปน
นักสูที่มีฝมือ แตโชคราย…

“ในแงการโจมตีดวยพลังวิญญาณ เจายังไมแข็งแกรงเทากับเทพแท
ที่พยายามจะฆาขาที่ภูเขาฆองทองแดงดวยซํ้า” ลินลี่ยมองดูศพของ
โอจวิน

“สูเพื่อครอบครองประกายเทพชั้นสูงหรือ? ลินลี่ยเหลี่ยวมองศพ
ของเทพแทที่อยูใกลๆ จากนั้นเริ่มเก็บสมบัติเทพ ประกายเทพและ
แหวนมิติเก็บสมบัติ

มีแตโอจวินที่ตายังเหลือกคาง ในขณะที่เขาตาย ดวงตายังเต็มไปดวย

ความรูสึกเหลือเชื่อและสิ้นหวัง! ถึงตอนนี้ เขาตื่นเตนมากที่เขาสั่น
สะทานถึงอนาคตวาจะสวยหรูเพียงไหน แตท้งั หมดนี้ถูกทําลาย

เขา โอจวินตายดวยดวงตาที่เบิกคางไมอาจเขาใจได
ตอนที่ 44 เพียงคนเดียว

ภายในไพรทมิฬ เมื่อเกิดพื้นที่วางที่เกิดจากการสูรบ ลินลี่ยรีบ

รวบรวมสินสงคราม หนาของเขาอดกระหยิ่มยิ้มมิได “สมบัติมากมาย
นัก การฆากันของเทพและชิงเอาสมบัติของพวกเขาเปนเรื่องที่ดึงดูด
ใจจริงๆ ทั้งหมดที่เราทําก็คือฆาโอจวิน แตขาไดรับสมบัติมากมาย
เปนไปไดวาในแดนนรกจะตองมีหลายคนที่ยินดีเขารวมการคาที่ไม
ตองใชตนทุนนี้”

ในไมชาสมบัติท้งั หมดก็ถูกรวบรวม

“สมบัติเทพชั้นสูงสองชิ้น ประกายเทพชั้นสูงหนึ่งชิ้น และประกาย

เทพแทอีกสี่ชิ้น แหวนมิติเก็บสมบัติอีกหาวง” ลินลี่ยอดรูสึกตื่นเตน
ไมได
ประกายเทพแทสี่ชิ้น!

นอกจากประกายเทพแทสองชิ้นที่เขาไดรับมากอนแลว ก็หมายความ
วาลินลี่ยมีประกายเทพแทหกชิ้นในตอนนี้
“สมบัติเทพชั้นสูงสองชิ้น…” ลินลี่ยกะนํ้าหนักของสมบัติเทพทั้งสอง
ดวยสายตา หนึ่งนั้นคือหอกแหงคอรเตส ขณะที่อีกชิ้นหนึ่งเปนมีดดํา
เมื่อเบรุตฆาแอดกินส เขาเอาไปแตเพียงประกายเทพสองชิ้นกอนจะ
ออกไป

แอดกินสมีอาวุธเทพสองชิ้น ชิ้นหนึ่งถูกทําลาย สวนอีกชิ้นก็คือมีด

ดําเลมนี้ซึ่งกระเด็นออกไป และลินลี่ยไดรวบรวมเก็บไว

ลินลี่ยเก็บสมบัติเทพชั้นสูงและประกายเทพเขาไปในแหวนมิติเก็บ
ของ มีเพียงแหวนหาวงเหลืออยูในมือของเขา

“ขาสงสัยจริงวาแหวนมิติเก็บของเหลานี้ เปนของเทพแทสี่วง เมื่อขา

กลับไปที่ปราสาทเลือดมังกร ขาจะตรวจสอบอยางละเอียด แหวนมิติ
ของแอดกินส นอกจากมีประกายเทพชั้นสูงแลว อาจจะมีสมบัติอื่น
บางอยางอยูในนี้ก็ได” ลินลี่ยลอบคิดกับตนเอง

“โชคดีที่ขารูสึกถึงคลื่นพลังงานและรีบกลับมาทันที มิฉะนั้นโอกาสที่
ยอดเยี่ยมเชนนี้คงหลุดมือไปแน” ลินลี่ยแอบยินดีกับตัวเอง
ครั้งนี้ไมเพียงแตไดลางแคนใหคาสหลานชายเขาแลว เขายังไดรับ
ประกายเทพสองสามชิ้นและสมบัติเทพอีกจํานวนหนึ่ง ลินลี่ยไมเคย
เกี่ยงเรื่องมีสมบัติอยางนี้เพิ่ม ยิ่งมากก็ยิ่งดี

“ขายังรั้งอยูในไพรทมิฬ ดังนั้นขาคงตองรีบออกไป ถาเทพตนใดที่

อยูนอกไพรทมิฬตองการบินมาตรวจสอบอาจตองใชเวลาเกือบชั่วโมง
กวาจะไปถึงที่นั่น” ลินลี่ยเปนคนที่ไมมีใครไลทันแนนอน ที่สําคัญ
การสูรบทั้งหมดเพิ่งจบลง และใชเวลาเพียงนอยนิด

ลินลี่ยมองดูพื้นที่ “อยางไรก็ตาม จากไปตอนนี้เลยจะดีที่สุด!”

“ควั่บ!”

ลินลี่ยบินไปในอากาศตั้งใจจะบินลงไปทางใต

“ลินลี่ย, อยาเพิ่งรีบไป!” เสียงหนึ่งดังขึ้นในใจลินลี่ย ขณะเดียวกัน

รางสีดําปรากฏอยูขางหนาลินลี่ย เขามีผมสีดํามวง เปนลอรดเบรุตที่
ฆาแอดกินสแลวจากไปอยางงายดาย!

“ลอรดเบรุต” ลินลี่ยโลงใจ

เบรุตมองดูลินลี่ย มีแววราเริงในดวงตา “ลินลี่ย! เจาไดกําไรงดงาม

ทีเดียวเลยนะวันนี้”
“ขามีโชค ขารูสึกถึงคลื่นที่ทรงพลัง ดังนั้นก็เลยรีบกลับมาดูวาเกิด
อะไรขึ้น เพียงแตความเร็วในการบินของขายังไมเพียงพอ เมื่อเวลาที่
ขามาถึงที่นี่ แอดกินสผนู ้นั ก็ตายแลว ทั้งหมดที่ขาทําไดคือดูขณะที่คน
ทั้งสี่ฆากันเอง” ลินลี่ยพูดตามตรง
เบรุตพยักหนา เทาที่เบรุตกังวล เขาไมไดสนใจเกี่ยวกับของที่ลินลี่ย
ไดรับ
“ลินลี่ย, มีบางอยางที่ขาตองบอกเจา” เบรุตพูดตรงจุด

“โอว?” ลินลี่ยคอนขางประหลาดใจ

เบรุตหัวเราะอยางใจเย็น “ในอดีต ขาไดแจงเทพทุกคนในทวีปยูลาน

ถึงเวลาการเปดสุสานเทพเจา จะเปดอีกครั้งในเวลาพันปนับจากนี้ใช
ไหม?”

“ขอรับ” ลินลี่ยคอนขางงง “ทานลอรดเบรุต ทานจะเปลี่ยนแผน

ของทานหรือ?” ลินลี่ยสามารถรูสึกไดวาคําพูดของเบรุตยังซอน
ความนัยอยู ทําใหเขาอดคาดเดาทํานองนี้ไมได ถาเบรุตมีความตั้งใจ
อยางนี้ นั่นก็เปนเรื่องธรรมดา

ตอนนี้ในทวีปยูลาน นอกจากเบรุตเองแลว เร็วๆ นี้ก็มีซาดิสตและแอ

ดกินสก็ตายไปแลว มีระดับเทพชั้นสูงที่ยังคงอยูก็คือบลูไฟร ลียลิน

“ไม” เบรุตสายศีรษะ “พันปจากนี้ไป ขายังจะเปดสุสานเทพเจาอยู

แตอยางไรก็ตาม ขาไดคุยเรื่องนี้กับบลูไฟรแลว อีกครึ่งเดือนจากนี้ไป
ขาจะอนุญาตใหบลูไฟรไดเขาสุสานเทพเจาไดเฉพาะตัวเขาเอง”

“แคตามลําพัง?” ลินลี่ยประหลาดใจมาก
เบรุตพยักหนา
 “ทานลอรดเบรุต ยังมีเทพอื่นที่ปรากฏตัวอยูในทวีปยูลานอีก” ลินลี่
ยรีบกลาว ลินลี่ยรสู ึกวาเพราะเบรุตกระทําการอยางนั้นดูเหมือนไม
คอยยุติธรรมตอเทพอื่น ที่สําคัญทุกคนลวนอยูในทวีปยูลานดวยเชน
กัน อยางนอยพวกเขาควรจะไดโอกาส

เบรุตสายศีรษะ “ไมจําเปน สมบัติที่ยิ่งใหญของสุสานเทพเจาเพียง

เหมาะกับเทพชั้นสูงที่ทรงพลังที่สุด เทียมเทพอยางเจาและเทพแท
อยางดีที่สุดก็แคไดรับประกายเทพในนั้นเทานั้น”

ลินลี่ยปน ปวนใจ “สมบัติที่ยิ่งใหญที่สุดนี้อาจเปนสมบัติมหาเทพ

กระมัง”

เบรุตยังคงกลาวตอ “ดังนั้นลินลี่ย, ชวยขาบอกทารอสและคนอื่นๆ

เรื่องนี้ดวย ไมวาพวกเขาจะอยูหรือไปขึ้นอยูกับพวกเขา” ที่สําคัญ
คือเบรุตคอนขางคุนเคยกับทารอส

ที่สําคัญคือทารอสเคยรับหนาที่ดูแลสุสานเทพเจาสิบเอ็ดชั้นลาง
สุสานเทพเจา

“ขาจะถายทอดคําพูดของทานแนนอน” ลินลี่ยกลาว
และจากนั้นลินลี่ยกับเบรุตก็แยกยายกัน ลินลี่ยบินดวยความเร็วสูง
กลับปราสาทเลือดมังกร
เมื่อกลับมาถึงปราสาทเลือดมังกร ลินลี่ยจัดการผูกสัญญาโลหิตกับ
แหวนมิติกอนเพื่อตรวจสอบของในแหวนดีๆ กอน ขณะที่ตรวจสอบ
แหวน เขาพบของยอดเยี่ยมสองสามอยางอยูภายใน แหวนเก็บสมบัติ
ของโอจวินมีประกายเทียมเทพสายธาตุไฟอยูหนึ่งชิ้น ของเกเทนบีมี
ประกายเทียมเทพสายธาตุดิน และมีสมบัติเทพอีกหลายชิ้นเชนกัน

ตอนนี้ลินลี่ยมีประกายเทพแทหกชิ้น และประกายเทียมเทพอีกสอง
ชิ้น และมีสมบัติระดับเทียมเทพและของเทพแทอีกมากมาย และ
สมบัติเทพชั้นสูงอีกสองชิ้น

ทันทีที่เขากลับมา ลินลี่ยเริ่มจัดวางแสดงสิ่งของหลายอยาง เดเลียที่

อยูใกลๆ ถึงกับตกใจ หลังจากนั้นลินลี่ยจึงอธิบายรายละเอียดเรื่องที่
เกิดขึ้น จากนั้นเดเลียคอยระบายลมหายใจโลงอก

ภายในหองลินลี่ยอยูพรอมหนากับเดเลีย ลินลี่ยกําลังดื่มเหลาผลไม
เย็นเฉียบ
“ในที่สุดโอจวินนั่นก็ตายแลว” เดเลียระบายลมหายใจยาว

“เขาตายแลว เมื่อซีนาไดทราบขาว เขาคงจะรูสึกดีขึ้นบาง” ในใจ

ของเขา ลินลี่ยมักรูสึกวาก็ยังเปนความผิดของโอลิเวอร เดลีและตัว
เขาเองที่ทําใหยอดฝมือมากมายหลุดออกมาจากพิภพจองจําเกบาโด
สจนกอใหเกิดปญหา
เดเลียสามารถรูสึกไดถึงแรงกดดันที่ลินลี่ยรสู ึกไดจากคําเหลานั้น
นางเปลี่ยนหัวขอคุย “ลินลี่ย, ในอดีตทวีปยูลานมีเทพไมมาก และ
ประกายศักดิ์สิทธิ์เปนสิ่งที่หาไดยาก ขาไมคาดคิดเลยวาเจาจะไดรับ
ประกายศักดิ์สิทธิ์มามากมายนัก”

“นี่ประกายศักดิ์สิทธิ์มากมายหรือ?” ลินลี่ยรดู ีวาประกายศักดิ์สิทธิ์

ทุกชิ้นไดรับมาโดยผานการฆา ถาไมใชคนอื่นพยายามฆาเขา ก็ตอง
เปนเขาที่ฆาคนอื่น

“ประกายศักดิ์สิทธิ์ไมใชสิ่งที่จะรับกันไดงายๆ นัก” ลินลี่ยถอน

หายใจ

เมื่อไดยินเชนนั้น เดเลียเขาใจวาลินลี่ยกําลังคิดอะไร

“ขาเขาใจขึ้นมาบางแลว” ตาของเดเลียทอประกายวูบ “ในอดีตมี

เทพอยูในทวีปยูลานนอยมาก เจาแทบจะนับไดดวยมือขางเดียว เปน
ธรรมดาที่ประกายศักดิ์สิทธิ์เปนสิ่งที่ยากจะไดรับ อยางไรก็ตามเมื่อ
ไมกี่วันมานี้ เทพมีอยูทั่วทุกที่ เพียงแตผมู ีพลังก็สามารถไดรับ
ประกายศักดิ์สิทธิ์ได ผูออนแอจะถูกฆา เหมือนกับวาคนรวยจะสั่งสม
ความมั่งคั่งขึ้นเรื่อย ขณะที่คนจนจะถูกปลนชิง แมจะมีสมบัติแคเล็ก
นอยก็ตาม”
สําหรับคนที่มีพลังมากอยางเบรุตหรือบลูไฟร ถาพวกเขาตองการ
ประกายศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาสามารถไดรับมาอยางงายๆ แมแตเทพ
ชั้นสูงทั้งหมดก็ถูกพวกเขาฆาตายไดงายๆ

สําหรับลินลี่ย เขาเดิมทีอยูในกลุมคนที่ ‘ถูกปลน’

เพียงแตเขามีสมบัติมหาเทพชํารุดสําหรับคุมครองวิญญาณ สมบัติ
มหาเทพชํารุดทําใหสถานะลินลี่ยเปลี่ยน มันทําใหเขายืนหยัดและ
หลบเลี่ยงการถูกปลนชิงทรัพยได บางครั้งเขาก็เปนฝายปลนคนอื่น
บาง!

“จริงสิ, ลินลี่ย ตอนนี้ เนื่องจากเจามีประกายเทียมเทพสองชิ้น คือ

ธาตุดินกับธาตุไฟ และยังมีประกายเทพแทอีกดวย ก็หมายความวา
เจาสามารถชวยใหคนสองคนกลายเปนเทพแทไดไมใชหรือ?” เดเลีย
ถามทันที

ลินลี่ยมีความคิดอยางหนึ่ง “ธาตุไฟ?”

เมื่อแอนราสตาย ลินลี่ยไดรับประกายเทพแทธาตุไฟ ในแหวนของโอ

จวินมีประกายเทียมเทพธาตุไฟอีกดวย”

“วอรตัน!” ทันใดนั้นลินลี่ยสงสํานึกเทพเรียกวอรตัน “วอรตัน, มา

หาขาที่ลานปราสาทดวย”
วอรตันชอบฝกในสายกฎธาตุไฟ โชคไมดีที่พรสวรรคของวอรตัน
ธรรมดามาก เนื่องจากความเร็วในการฝกของเขา มีแนวโนมวาอาจ
จะตองใชเวลาฝกเปนเวลาหลายพันปหรืออาจยาวนานกวานั้น กวาจะ
ถึงระดับเทพได

“พี่ใหญ” วอรตันผลักเปดประตูเขามาในลานปราสาทพรอมกับ
หัวเราะ “พี่ใหญ, ทานเรียกขาหรือ?”

ลินลี่ยหัวเราะ ขณะที่เขามองดูนองชายของเขา “วอรตัน, เจา

วิเคราะหกฎธาตุไฟไปถึงไหนแลว?”

ขณะที่ลินลี่ยต้งั ขอสังเกตนี้ วอรตันทําหนาสลด เขาพูดพลางถอน

หายใจ “พี่ใหญ, ทานก็รรู ะดับความเร็วในการฝกของขาเปนยังไง
ตอนนี้ ขามีความกาวหนาเพียงเล็กนอยเทานั้น ดวยความเร็วในการ
ฝกระดับนี้ ใครจะรูวาจะตองใชเวลานานเทาใดกวาขาจะกลายเปน
สุดยอดเซียน เมื่อไปถึงระดับเซียนสุดยอด ก็ยังติดคอขวดกอนจะ
บรรลุระดับเทพ”

ลินลี่ยหัวเราะ
“วอรตัน, รับนี่ไปดู” แคเพียงพลิกมือ ลินลี่ยวางประกายศักดิ์สิทธิ์
ธาตุไฟทั้งสองไวบนโตะหิน

วอรตันเห็นประกายศักดิ์สิทธิ์สีดําเปลงประกายแสงสีแดง ก็จองมอง
ตาแทบถลน จากนั้นเขามองดูลินลี่ยอยางประหลาดใจ พูด
ตะกุกตะกัก “พี่ใหญ..ทะทะ ทานหมายความวาไง..?”
 “ทั้งสองนี้คือประกายศักดิ์สิทธิ์สายธาตุไฟ หนึ่งนั้นเปนประกาย
เทียมเทพ สวนอีกหนึ่งเปนประกายเทพแท และที่สําคัญ จะไปหลอม
รวมกับประกายเทพแท หลังจากเจาหลอมรวมไดท้งั หมดเจาจะกลาย
เปนเทพแท” ลินลี่ยพูดรับรองดวยความมั่นใจ

วอรตันรูสึกตัวชา เขาเพิ่งสนทนากับภรรยาของเขาเรื่องนี้ แต

ทั้งหมดกะทันหันเกินไป ลินลี่ยเรียกเขามาหาและบอกเขาวา เขามี
ประกายศักดิ์สิทธิ์สองชิ้น จงหลอมรวมใหหมด แลวเจาจะกลายเปน
เทพ”

“ระ…ระดับ..ทะ..เทพแท?” วอรตันรูสึกวาใจของเขาวาวุน “ทั้งหมด

ที่เขาคิดไดก็คือ คําวา ‘เทพแท’

ลินลี่ยและเดเลียมองหนากันเองและหัวเราะ

“โวว!” วอรตันระบายลมหายใจยาว สมองของเขาเริ่มขัดแยงกันอีก

ครั้ง เขามองดูลินลี่ย “พี่ใหญ, ทานทําใหขาพูดไมออก หลายปมานี้
ขาฝนวาจะไดเปนเทพไดสักวัน แตขาไมคาดเลยวาในพริบตา จูๆ
ทานก็ทําใหขากลายเปนเทพแทได นี่..นี่ มันเรื่องจริง! พี่ใหญ ทานไม
อาจทําใหคนอื่นรูสึกแยไดนะ ขากลัวโดนหลอกโงๆ จริงนะ”

“เจาเด็กรายกาจ”
ลินลี่ยหัวเราะขณะสั่งเขา “จําเอาไว ใหหลอมรวมกับประกายเทียม
เทพกอน”

“ขาจะไปเริ่มหลอมรวมเดี๋ยวนี้แหละ!” วอรตันไมอาจระงับความตื่น
เตนได เขากระโดดควาประกายเทียมเทพและซึมซับเขาราง จากนั้น
เก็บประกายเทพแทไวในแหวนมิติ วอรตันลอบถอนหายใจ “อนิจจา,
พี่ใหญทานนากลัวขนาดนั้นเลยไมใชหรือ ถาทานสามารถไดประกาย
เทพชั้นสูงธาตุไฟมาอีก..อยางนั้นในอนาคตขาจะตองเปนเทพชั้นสูงใช
ไหม?”

เมื่อเห็นวอรตันกําลังหัวเราะ ลินลี่ยเขาใจวาวอรตันกําลังอารมณดี

“เจาตองการประกายเทพชั้นสูงหรือ? รีบไปสั่งใหคนจัดเตรียมงาน
เลี้ยงคืนนี้ คืนนี้ขามีเรื่องสําคัญจะประกาศ”

วอรตันตอบรับเสียงดังทันที “ไมมีปญหาแมแตนอย!”

ในปราสาทเลือดมังการ พวกเทพมารวมตัวกันกินเลี้ยงรวมกันเปน
บางครั้ง คืนนี้ลินลี่ยไดเชิญทารอส ไดลิน และคนอื่นๆ มาดวย ลินลี่ย
จําคําแนะนําที่เบรุตฝากบอกเขามา

คืนนั้นในงานเลี้ยง ทุกคนหัวเราะดื่มกินอยางสงบ
“ทุกทาน” จูๆ ลินลี่ยขึ้นเสียงทันใด ทันใดนั้นทั่วทั้งหองจัดเลี้ยงเงียบ
สงบ
ทารอส ไดลิน เทพสงครามและมหาพรตมองหนาลินลี่ยอยางงุนงง

“มีบางอยางที่ขาตองบอกแจงกับพวกทาน อีกไมกี่วันลอรดเบรุตจะ
อนุญาตใหลอรดบลูไฟรเขาสุสานเทพเจา” ลินลี่ยกลาว

“เขาจะเปดสุสานเทพเจาเร็วขึ้นหรือ?” ทารอสพูดอยางประหลาดใจ
และตื่นเตน

ลินลี่ยสายศีรษะ “ไมใชอยางนั้น เพราะครั้งนี้ เขายอมใหลอรดบลู

ไฟรเขาไปคนเดียว”

ทารอสและไดลินตะลึงกันทั้งคู พวกเขาทั้งสองยังคงรั้งอยูทวีปยูลาน
เพราะพวกเขาตองการไดโอกาสเห็นสมบัติที่ยิ่งใหญของสุสานเทพเจา
วาเปนเชนไร ความเปนจริงพวกเขาตองการดูและชื่นชมเทานั้น

“พวกเราไมไดรับอนุญาตใหเขาหรือ? เราไมรวู าลอรดบลูไฟรจะได

รับสมบัติหรือไม” ทารอสสายศีรษะ จากนั้นชําเลืองมองไปทางได
ลิน “ไดลิน, เจาคิดยังไง? ตอนนี้ขารูสึกคอนขางเบื่อ ลอรดแอ
ดกินสก็ตายไปแลว และมีเพียงลอรดบลูไฟรก็ไดรับใหอนุญาตให
เขาไปในสุสานเทพเจา เทาที่ขาเห็น ทวีปยูลานตอนนี้คอนขางนาเบื่อ
ขาตั้งใจจะออกจากทวีปยูลานในอีกสองสามวัน และไปแดนนรก เจา
ละจะวายังไง?”
“ขา?”
ไดลินลังเลอยูเล็กนอย จากนั้นกลาว “อยางนั้นขาจะไปแดนนรกกับ
เจา”
ตอนที่ 45 มณฑลฟาคราม

ซีซารที่อยูใกลๆ กรอกเหลาเขาปากในอึกเดียวจากนั้นกลาว “ไปแดน

นรกนะหรือ? แอดกินสและเทพของเขาตายหมดแลว ขณะที่ลอรด
เบรุตอนุญาตใหเฉพาะลอรดบลูไฟรเขาสุสานเทพเจาเทานั้น อยาง
นั้นขาจะไปกับพวกเจาดวยดีกวา”

เทพสงครามและมหาพรตไมมีพูดอะไรกันตอไป แตทุกคนรูวาเทพ
สงครามจะติดตามทารอส

“ลินลี่ย, แลวเจาละ จะเอายังไง?” ซีซารมองดูลินลี่ย “มากับเรา

เถอะ ในทวีปยูลานไมมีอะไรนาสนใจเหลืออยูแลว”
“ขานะหรือ?” ลินลี่ยชําเลืองมองเดเลียที่อยูใกลๆ จากนั้นหัวเราะให
ซีซาร “ขายังไมเรงรีบ พวกทานทุกคนฝกฝนกันมาหลายพันปแลว
ขณะที่ขาฝกมายังไมถึงรอยปเลย นอกจากนี้บีบียังอยูในไพรทมิฬอีก
ดวย”
“นาเสียดาย” ซีซารถอนหายใจ

ทารอส ไดลิน เทพสงครามและซีซารเริ่มคุยกันเองเกี่ยวกับกิจกรรม

ของแดนนรก

เมื่อเห็นพวกเขาลินลี่ยตองยอมรับวาในใจของเขาอิจฉาพวกเขา

“แดนนรก….”

ลินลี่ยเต็มไปดวยความคิดตางๆ เกี่ยวกับแดนนรก

คืนนี้วันที่สามหลังจากจัดงานเลี้ยง ทารอสและคนอื่นๆ จะไปจากทวีป

ยูลาน คนกลุมมากมาชุมนุมที่ปราสาทเลือดมังกร เฟนกับดิ๊กซี่รวม
อยูในกลุมนั้น ทุกคนมาสงอาจารยของตนเอง

“ไดลิน, เจาจะพาลูกทั้งสองไปกับเจาดวยไหม?” ซีซารหัวเราะขณะ

กลาว

ไดลินพยักหนาเหมือนกับวาเรื่องนี้เปนเรื่องปกติ “แนนอน!” ลูกทั้ง

สองของไดลินราชสีหทองหกตา กอนจะเขาสุสานของเทพเจา ไดลิน
ไดขอประกายศักดิ์สิทธิ์ชิ้นหนึ่งใหลูกชายของเขา หลังจากนั้นเมื่อไดลิ
นออกจากสุสานเทพเจา เขากลายเปนเทพแท

เมื่อเทพแหงพิภพจองจําเกบาโดสเขามาในทวีป ไดลินไดฆาเทียมเทพ
ตนหนึ่งและชิงเอาประกายศักดิ์สิทธิ์มาใหบุตรอีกคนหนึ่ง
“อาจารย” ดิ๊กซี่และศิษยคนอื่นคอนขางไมเต็มใจจะแยกจากมหา
พรต แคทเธอรีน

“จงฝกฝนใหดี” มหาพรตพูดอยางออนโยน “เจาเองก็เปนเซียนแลว

ในตอนนี้ เมื่อเจาเขาถึงระดับเทพ ถาเจาไมตองการจะอยูในทวีปยู
ลานตอไป ก็จงไปพิภพชั้นสูง นั่นคือสถานที่ซึ่งเทพที่แทจริงควรจะ
อยู”

“อาจารย, ทานจะไปที่ไหน?” ดิ๊กซี่รีบถาม

“ขา…ขาไปในที่แตกตางจากพวกเขา ขาตั้งใจจะไปพิภพแหงชีวิต”
มหาพรตตอบอยางสงบ

“ดีละทุกคน ออกเดินทางกันเถอะ” ทารอสมองดูรอบๆ แลวกลาว

และจากนั้นในทามกลางสายตาของลินลี่ยและคนอื่นๆ ยอดฝมือกลุม
นี้ก็บินออกจากปราสาทเลือดมังกรดวยความเร็วสูงมุงหนาสูดินแดน
นํ้าแข็งขั้วโลก และหายลับขอบฟาไปอยางรวดเร็ว
“ซีซารและไดลินก็จากไปดวย” ลินลี่ยกลาวเบาๆ เดเลียมองดูอยู
ขางเขา

ขาววาบลูไฟรกําลังจะเขาสุสานเทพเจาดวยตัวเองแพรสะพัดไปทั่ว
ทวีปยูลานอยางรวดเร็ว การแพรขาวผานลินลี่ยเปนความตั้งใจของ
เบรุต นอกจากนี้ แอดกินสและสี่เทพของเขาตายกันหมด นี่จึงมีผลก
ระทบใหญตอเหลาเทพของทวีปยูลาน

นอกจากเทพสองสามตนแลว เทพสวนใหญท้งั หมดเลือกจะปลอยวาง

เรื่องสุสานเทพเจาและมุงหนาสูดินแดนพิภพชั้นสูง

ผานไปสิบหกปหลังจากแอดกินสตาย ในที่สุดวอรตันก็หลอมรวมกับ
ประกายเทียมเทพของเขาไดสําเร็จ ตอนนี้เขาเปนเทพดวยเชนกัน
สําหรับเดเลีย สิบเกาปตอมาหลังแอดกินสตาย ในที่สุดนางก็หลอม
รวมกับประกายเทพแทธาตุลมไดสําเร็จกลายเปนเทพแท

ศักราชยูลานที่ 10092 ปลายฤดูใบไมรวง ใบไมเหลืองคอยๆ รวงลง

“ครืนน…” ทั่วทั้งโลกดูเหมือนจะสั่นสะเทือนแผวเบา และระลอก

เฉพาะไมเหมือนใครแผกระจายออกไป ลินลี่ยคนุ เคยมากกับความ
รูสึกถึงระลอกเชนนี้

ลินลี่ยกําลังยืนอยูใตตนไม เขาหันไปมองทางทิศเหนือ เขาขมวดคิ้ว

และกลาว “ฮึ่ม? มีอีกคนที่กลายเปนเทพดวยพลังตนเองหรือ?”
ระลอกคลื่นนั้นสรางโดยพลังกฎธรรมชาติ เพียงแตเมื่อบุคคลกลาย
เปนเทพดวยตนเอง กฎธรรมชาติจักรวาลจะชะลอตัวลงมา

“ลินลี่ย, มาหาขาที่บาน” เสียงของเบรุตดังขึ้นในใจของลินลี่ย

ลินลี่ยงุนงง แตเขาบินออกจากปราสาทเลือดมังกรทันทีมงุ หนาสูไพร
ทมิฬ

ขณะที่ลินลี่ยเขาไปในโลหะปราสาท เขาไดยินเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น
“พี่ใหญ!” เสียงบีบีดังมาก ลินลี่ยเงยหนาดูและอดตกใจไมได “บีบี,
เจา..” เขาพบดวยความทึ่งวา เขาไมสามารถรูสึกถึงกลิ่นอายของบีบี
แมแตนอย

เมื่อคิดถึงกฎธรรมชาติที่ชะลอลงมาและระลอกคลื่นที่เพิ่งเกิดขึ้น ลิน
ลี่ยเขาใจไดทันที “บีบี, เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเปนเพราะเจาใชไหม?”

“ถูกแลว” บีบีกลาวอยางซาบซึ้ง “พี่ใหญ ขาใชเวลาตั้งยี่สิบปในที่สุด

ก็เชี่ยวชาญเคล็ดความรูลึกลับของแกนธาตุมืดได ขาเชี่ยวชาญแกน
ความรูลึกลับสองรูปแบบ ดังนั้นขาจึงกลายเปนเทพแท”

“โอว, นั่นนาประทับใจมาก” ลินลี่ยหัวเราะเบาๆ

ในบรรดาเทพ กฎธรรมชาติธาตุลมมีเคล็ดความรูลึกลับเกาอยางและ
ผูฝกจะตองเชี่ยวชาญถึงสามเคล็ดกอนจึงจะเปนเทพแทได หรือ
บางทีโดยการเชี่ยวชาญผานการหลอมรวมสองเคล็ดเขาดวยกัน ผูน้นั
ก็อาจกลายเปนเทพแทได ธาตุดิน ไฟ นํ้า และธาตุมืดมีเคล็ดความ
ลึกลับอยูเพียงหก ถาผูฝกเชี่ยวชาญเพียงสองเคล็ด เขาจะกลายเปน
เทพแท
“ลินลี่ย! เขามา” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากหองนั่งเลน
ลินลี่ยกับบีบีเขาไปในหองนั่งเลนพรอมกัน เบรุตกําลังนั่งลูบเครา
หัวเราะมองดูบีบี “ขาใหประโยชนกับเจามากมายและเงื่อนไขที่ดีเลิศ
และเจายังทําไดเพียงเรียนรูพื้นฐานแกนธาตุมืดทั้งหมดเทานั้น แตเจา
ยังตองใชเวลาตั้งยี่สิบป ถาขาทําเงื่อนไขเดียวกันกับลินลี่ยแลว มี
แนวโนมวาใชเวลาปเดียวก็คงเพียงพอ เจายังจะภูมิใจไดอยูหรือ?”

“เขาเปนพี่ใหญของขา แนนอนพี่ใหญก็ตองทรงพลังมากกวาขา” บีบี

ไมใสใจแมแตนอย

เบรุตไดแตสายหัวและหัวเราะ จากนั้นมองดูลินลี่ย “ลินลี่ย นั่งลง

กอน” ลินลี่ยนั่งลงขางๆ ตามคําสั่ง

เบรุตระบายลมหายใจ “ลินลี่ย, กระบวนการฝกของเจาเปนยังไง

บาง? เมื่อไหรเจาจะกลายเปนเทพแท?”

“ขายังไมแนใจเหมือนกัน อยางไรก็ตาม ขาอยูในระหวางแนวคิดที่

วาการหลอมรวมเคล็ดลึกลับสองเคล็ด ‘การเตนชีพจรโลก’ และ
‘แกนธาตุดิน’ มีแนวโนมวาอีกไมกี่สิบปขานาจะหลอมรวมเคล็ดลึกลับ
เหลานี้เขาไวดวยกันได” ลินลี่ยไมพยายามปดบังอะไร

เบรุตอดถอนหายใจชมเชยไมได “รูแจงขณะหลอมรวมนะหรือ? เจา

มีปญญาฉลาดทีเดียว ไมสมุ สี่สมุ หาเรงรอนฝกฝน”
“ขากําลังทําตามที่ทานลียลินแนะนําไว” ลินลี่ยกลาว
 “ดีแลว” เบรุตระบายลมหายใจยาว “ถึงเวลาที่ขาควรบอกเรื่องราว
ใหเจาสักสองสามเรื่อง ลินลี่ย, ในอดีต เจาสงสัยไหมวาทําไมสี่
ตระกูลสุดยอดนักรบถึงไดจๆู ก็หายไปกะทันหัน?”

ลินลี่ยตาเปนประกาย

“คําตอบก็งายๆ สี่ตระกูลสุดยอดนักรบถูกยอดฝมือของแดนนรกเอา
ตัวไปในแดนนรก” เบรุตพูดพลางหัวเราะ “จะพูดใหถูกก็คือ สี่
ตระกูลสุดยอดนักรบของพวกเจาควรจะเปนสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์
แหงแดนนรกมากกวา”

ลินลี่ยใจสั่นสะทาน เขาพูดดวยความประหลาดใจ “สี่ตระกูลอสูร

ศักดิ์สิทธิ์?”

“สี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ก็คือยอดโดมของสี่ตระกูลสุดยอดนักรบของ
เจานั่นเอง!” เบรุตถอนหายใจ “ศิษยทุกคน ถาพวกเขาตองการได
รับการชําระและเปลี่ยนแปลง จําเปนตองกลับไปที่สี่ตระกูลสุดยอด
อสูรศักดิ์สิทธิ์เพื่อดําเนินการพิธีชุบตัว”

“ชําระและเปลี่ยนแปลง? พิธีชุบตัว?” ตอนนี้ลินลี่ยยิ่งงงมากกวา

เดิม
เบรุตพยักหนา “ลินลี่ย ! เจาไมไดเห็นหรอกหรือวาพวกเจาลูกหลาน
ของสี่ตระกูลนักรบสุดยอดมีระดับความเขาใจกฎธรรมชาติที่ตํ่ามาก?
ตัวอยางเชน บรรพบุรุษของเจาแทบจะไมเขาใจหรือรูสึกถึงกฎ
ธรรมชาติเลย เมื่อพวกเขาไดรับการรูแจงบางอยาง พวกเขาจะมี
ความกาวหนาที่ชามาก”

ลินลี่ยรีบพยักหนา

วอรตันนองชายของเขาเองก็มีระดับการรูแจงที่ตํ่า

“อัตราการปรับตัวใหเขากับกฎธรรมชาติตํ่ามากจนดูดอยกวามนุษย
ที่ทรงพลังหลายคน แลวเปนไปไดยังไงที่คนในตระกูลของเจาถึงไดรับ
การยกยองวาเปนสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์? เหตุผลที่การฝกฝนทําได
ชาเพราะคนเหลานี้ไมเคยผานพิธีชุบตัวเลย” เบรุตถอนหายใจ “พิธี
ชุบตัวของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ลึกลับมาก เมื่อขาคิดดูแลวก็คงไมใช
เปนเรื่องที่งาย พิธีชุบตัวของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์เปนพิธีที่มีชื่อ
เสียงในแดนนรกมาก”

เบรุตชําเลืองมองลินลี่ย ขณะที่เบรุตมองดู…
ลินลี่ยมีระดับการฝกฝนที่รวดเร็วอยางนาประหลาดใจอยูแลว เมื่อ
เขาผานพิธีการชุบตัว อยางนั้นเขาจะกลายเปนคนที่มีพรสวรรคที่นา
กลัว!
“ลินลี่ย, เจาตองการกลับไปยังสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์เพื่อพบ
บรรพบุรุษของเจาบางไหม?” แววอารมณดีปรากฏอยูในสายตาของ
เบรุต

ลินลี่ยลังเลใจ ไมรจู ะพูดยังไงดี

ที่สําคัญถาเขาตองไปจากแผนดินยูลาน จะเปนเรื่องยากกวาเขาจะ
กลับมา นอกจากนี้ลินลี่ยตองการใหเกียรติกับความคิดเห็นของเด
เลีย

“เปนลูกผูชายไมควรจะลังเลเกินไป” เบรุตดุ “ยิ่งกวานั้น, นี่เปนทวีป

ยูลาน คนมีพรสวรรคอยางเจาจะอยูในโลกธาตุแหงเดียวไดยังไง?
แดนนรกไรขอบเขตแดนเปนที่ซึ่งยอดฝมือชุมนุมกันอยูราวกับกอน
เมฆเปนที่เหมาะสมกับเจาอยางแทจริง!”

ลินลี่ยใจสั่นสะทาน

“พี่ใหญ, แดนนรกนาสนใจจริงๆ นะ, อยางเชน ปราสาทโลหะของปู

ขาก็หาซื้อมาในแดนนรกนี่แหละ” บีบีรีบกลาว บีบีอยากรูอยากเห็น
และกระตือรือรนจะไปเยี่ยมดินแดนชั้นสูงอยางแดนนรกเชนเดียวกัน

“สี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์อาศัยอยูในมณฑลฟาครามของทวีปเขา
โลหิตแหงแดนนรก” เบรุตกลาว “ไมวาเจาจะไปหรือไม ก็ขึ้นกับตัว
เจาเอง”
ลินลี่ยคํานับทันที “ขอรับ, ลอรดเบรุต”
“บีบี, ไปกันเถอะ” ลินลี่ยมองดูบีบี

“โอว ไดเลย” บีบีพยักหนา

เมื่อเห็นสีหนาของบีบี ลินลี่ยลอบระบายลมหายใจ บีบีเติบโตมา

พรอมกับเขา ทั้งสองมีสายเลือดเหมือนกันและชอบทาทายเสี่ยง
อันตราย ลินลี่ยรวู าบีบีลึกๆ แลวปรารถนาจะไปแดนนรก แตถาลินลี่
ยไปแดนนรก เขาจะตองโนมนาวเดเลีย!

ภายในปราสาทเลือดมังกร

เดเลียมองลินลี่ยที่อยูใกลๆ นางรูวาลินลี่ยกําลังคิดอะไร โดยเฉพาะ

ในชวงสามวันที่ผานมา มักจะแสดงแรงปรารถนาและความสับสนใจ
สายตาของเขาเปนครั้งคราว

“ลินลี่ย” เดเลียกัดฟนนางทันทีและตัดสินใจ
“หือ?” ลินลี่ยชําเลืองมองเดเลียที่อยูขางๆ อยางงุนงง

เดเลียมองดูเขาและจงใจถอนหายใจยาว “ลินลี่ย, เจามีความรูสึกวา

ชีวิตในทวีปยูลานไมตื่นเตนอีกตอไปแลวใชไหม?”
“ก็ถูกหรอกนะ” ตาของลินลี่ยเปนประกายทันที “เดเลีย, ขามีความ
รูสึกอยางนั้นเชนกัน เจาคิดวาเราควรจะ…” พูดไปไดครึ่งเดียว ลินลี่
ยก็ชะงัก เขาเห็นแววขําขันปรากฏอยูในใบหนาของเดเลีย “เดเลีย,
ขอบคุณ”

ลินลี่ยเขาใจแลววาเดเลียหมายความวายังไง

เดเลียกําลังจะอนุมัติตามที่เขาตองการ!

“ความจริง ขาพอใจมากแลวในชวงชีวิตที่สงบสุขที่เรามีในยี่สิบปที่
ผานมา” เดเลียพูดออนโยน

เดเลีพูดพลางถอนใจ “ลินลี่ย! ลินลี่ยที่ขารูจักเปนคนที่ดิ้นพยายาม

และเติมเต็มความปรารถนาในใจอยูเสมอ ขาชอบสวนดีนี้ของเจา ใน
ทวีปยูลานที่ไมมีอะไรใหเจาทาทายแลว พลังใจของเจาพลังใจของเจา
กําลังตกลงชาๆ จนแทบจะเรี่ยพื้นอยูแลว นอกจากนี้ลึกๆ ในใจขา
ขายังตองการมีชีวิตที่ตื่นเตนบางเหมือนกัน”

“และอีกอยาง ขากลายเปนเทพแทแลว” เดเลียมองลินลี่ย “อยาง

นอยที่สุด ขาก็มีความสามารถในการหนีที่ยอดเยี่ยม ขาจะไมกลาย
เปนภาระถวงเจาแนนอน!”

ลินลี่ยหัวเราะขณะรั้งตัวเดเลียเขามาไวในออมกอด “เดเลีย, อยางนั้น

เราไปเที่ยวแดนนรกดวยกัน”
“เที่ยวแดนนรกดวยกัน!” เดเลียพูดออนโยน
 “แลวขาเลา! ขาไปดวยๆ!” บีบีรีบตะโกนเสียงดังทันที “ขาจะไป
แดนนรกดวย, ขาไปดวย!!!”

ลินลี่ยและเดเลียมองหนากัน จากนั้นหัวเราะทั้งคู

สามวันตอมา เชาวันหนึ่งในฤดูใบไมรวง อากาศหนาวจนเยือกแข็ง

ผูคนหลายคนของปราสาทเลือดมังการมารวมตัวกันในสนามฝกฝน
พวกเขามาสงลินลี่ย เดเลีย และบีบี

ลินลี่ยมองดูผคู นที่อยูตอหนาเขา พวกเขารวมทั้งลุงฮิลแมนผูคอย

แนะนําเขามาตั้งแตเด็ก เปนเหมือนสมาชิกครอบครัวของเขา ขณะที่
สมาชิกคนอื่นๆ เชนวอรตัน เทยเลอร ชาชา อาโนลด.. หาพี่นองบาร
เกอรที่ตอสูเคียงขางเขามาตลอด ซาสเลอร เจนน รีเบ็คกาและลีนา
รวมทั้งแฮรุอสูรเวทของเขา และเดลีสหายของเขาดวย

ทุกคนรวมตัวกันอยูที่นี่
“พี่ใหญ!” วอรตันมีแววตาไมอยากจะพรากจากเขา

“วอรตัน, ขาฝากทุกอยางที่นี่ไวกับเจาดวย” ลินลี่ยตบไหลวอรตัน

“ขาเชื่อวาเจาสามารถทําได ถาเจาเผชิญปญหาใด เจาสามารถเขา
ไพรทมิฬ ขอความชวยเหลือจากลอรดเบรุต เขาจะชวยเจาได”
“ขาทราบ” วอรตันรีบพยักหนา
ลินลี่ยยังมอบประกายเทียมเทพสายธาตุดินกับวอรตัน เผื่อในอนาคต
ใหวอรตันตัดสินใจเอาเองวาจะมอบประกายศักดิ์สิทธิ์ใหใคร ขณะ
เดียวกัน ลินลี่ยมอบประกายเทพแทสายธาตุดินกับบารเกอรที่ตอนนี้
กลายเปนเทียมเทพสายธาตุดิน หลังจากฮันบริทตาย ลินลี่ยเก็บ
ประกายเทพแทธาตุลมไว และเขามอบใหแฮรุ

“นายทาน” แฮรุมองดูลินลี่ยดวยความปรารถนา เขามีแตจิตที่สํานึก

บุญคุณของลินลี่ย

เปนลินลี่ยที่ชวยใหเขาไดกลายเปนเทียมเทพ และตอนนี้ ลินลี่ยมอบ

ประกายเทพแทสายธาตุลมใหเขาอีก

“ทานพอ!” เทเลอรและชาชาทั้งคูมองดูลินลี่ยเชนกัน

ลินลี่ยลูบศีรษะบุตรและธิดาของเขาดวยความรัก

“ฮาฮา บางทีอีกปเดียวขางหนา พอก็คงกลับมาแลว” ลินลี่ยฝนยิ้ม

จากนั้นหันหนาจากไป “ไปกันเถอะ” ลินลี่ย เดเลียและบีบีบินออกไป
และหายลับฟาไปในขอบฟาดานเหนือ

วอรตัน แฮรุ บารเกอรและคนอื่นไมอาจกลั้นนํ้าตาไวได

กับการเดินทางออกจากทวีปยูลานของลินลี่ยในคราวนี้ จะตองใชเวลา
นานเทาใดกวาเขาจะสามารถกลับมาได?
 “พี่ใหญ!” วอรตันรูสึกสํานึกบุญคุณของพี่ใหญจากกนบึ้งหัวใจ เปน
ลินลี่ยที่ไดยกระดับตระกูลนักรบเลือดมังกรขึ้นมาสูความรุงเรืองอีก
ครั้งหนึ่ง และตอนที่จะจากไปนี้ ลินลี่ยยังจะชวยใหวอรตัน แฮรุ และ
บารเกอรกลายเปนเทพแทและขอใหเบรุตชวยดูแลคุมครองพวกเขา
เชนกัน รากฐานตระกูลบาลุคจึงมั่นคงไมหวั่นไหว

ปศักราชยูลานที่ 10092 ลินลี่ยพาเดเลียภรรยาของเขา และบีบีออก

เดินทางจากทวีปยูลาน พวกเขามุงหนาสูพิภพชั้นสูง แดนนรกตอไป
 Credits

Translator: ispoil.blogspot (สปอยลนิยายแปล)

Epub: oyr@siambit