ตอนที่ 201 สั งหารอสู รอสรพิษ

เพราะขณะนี้กาํ ลังของแต่ละคนคือคนธรรมดา ระดับตัวละครคือ

ศูนย์ ความเร็ วการสํารวจจึงเป็ นไปอย่างเชื่องช้า
ด้วยเชิญสองคนอย่างเหว่ยอี้และหลิวลู่อวีเ่ ข้าร่ วม ก็คือแนวคิดว่ามี
คนเยอะกว่าอย่างไรก็ดี
“ไม่เป็ นไร ข้าคิดเล่นด้วยตนเอง” เหว่ยอี้ส่ายศีรษะเลือกปฏิเสธ
“ข้าด้วย” หลิวลู่อวีก่ ล่าวตอบ
“ไม่เป็ นไร” กลุ่มศิษย์เผยความผิดหวังเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ได้ใส่ ใจ
อะไร
ขณะนี้พวกเขาจึงเริ่ มออกสํารวจในป่ ารกทึบในทิศทางอื่น
ทะเลสาบกว้างใหญ่ กําลังคนมีนอ้ ย คิดออกสํารวจเป็ นวงกว้างนั้น
ไม่อาจทําได้
“เช่นนั้นไว้พบกันใหม่” เหว่ยอี้เลือกทิศทางหนึ่งก่อนจะเดินเข้าป่ า
ไป
หลิวลู่อวีห่ รี่ ดวงตาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปยังอีกทางหนึ่ง…
เหยาซือหยานขณะนี้กาํ ลังหอบหายใจเบา
นางรับชมทิศทางที่เลือกมา ที่ตรงหน้าคือป่ ารกทึบ
“อะไรกัน?”
เหยาซือหยานรับชมสถานที่พลางประหลาดใจ
ที่นี่คล้ายกับมีอะไรซุกซ่อนอยูภ่ ายใต้ใบไม้ที่ร่วงหล่นกองสุ ม
หากไม่ใช่แสงแดดส่ องสะท้อน เช่นนั้นจะไม่มีทางพบเห็น
เหยาซือหยานเร่ งรี บก้าวเดินไปกวาดเอากองใบไม้ออกจนเผยสิ่ งที่
อยูเ่ บื้องล่าง
เป็ นเหรี ยญทองคําที่มีการแกะสลักเอาไว้สองคํา
“ภารกิจ”
“นี่คืออะไรกัน?” เหยาซือหยานหยิบเหรี ยญขึ้นมาด้วยความสงสัย
พริ บตานี้เองที่เหรี ยญกลับกลายเป็ นส่ องสว่าง
พร้อมกันนี้เสี ยงได้ดงั ขึ้นในโสดประสาทของเหยาซือหยาน
“ภารกิจจํากัดเวลา ท่านต้องการรับหรื อไม่?”
พร้อมกันนี้หน้าต่างโปร่ งแสงบ่งบอกตัวเลือกได้ปรากฏตรงหน้า
เหยาซือหยานเกิดความสงสัยต่อเรื่ องราว
นางแทบจะชินกับของประหลาดที่เถ้าแก่มกั สร้างขึ้นแล้ว…
โดยไม่ลงั เลใด เหยาซือหยานเลือกรับ
“ตอบรับภารกิจเรี ยบร้อย
ภารกิจปัจจุบนั : สังหารสัตว์อสู รอสรพิษ
ระยะเวลาคงเหลือ : 59 นาที 59 วินาที
รางวัล : ไม่ระบุ”
หน้าต่างข้อความปรากฏตรงมุมล่างขวาสายตาของเหยาซือหยาน
พร้อมกันนี้นางยังได้เห็นเครื่ องหมายตกใจสี แดงกระพริ บราวกับยํ้า
เตือนนางตลอดเวลา
อีกทั้งยังปรากฏแผนที่เล็กที่มีจุดสี แดงและสี ขาวปรากฏ
จุดสี แดงกระพริ บ นัน่ สมควรเป็ นตําแหน่งของรังสัตว์อสู ร
ส่ วนจุดสี ขาว คือตําแหน่งที่เหยาซื อหยานคงอยู่
บอกกล่าวตามตรง เหยาซื อหยานไม่ทราบว่าสถานการณ์น้ ีควรกล่าว
อะไรออกดี
หากเป็ นผูเ้ ล่นทัว่ ไป ก็เกรงว่าจะกายแข็งทื่อทันทีที่ได้รับภารกิจ
สัตว์อสู รอสรพิษ!
ไม่วา่ ด้วยอะไร นัน่ ย่อมต้องเป็ นประตูแห่งการฝึ กตนที่เปิ ดอ้า!
ผูเ้ ล่นในหอคอยแห่งการทดสอบเพียงเพิง่ เข้ามาเยือนโลกนี้กนั ได้
ไม่กี่ชวั่ โมง
ระดับสู งสุ ดขณะนี้คือมู่หรงไห่เถิงที่โชคดีจดั การจ่าฝูงหมาป่ าสี เทาได้
และขณะนี้ยงั เพียงระดับที่สี่
เนื้อหาที่ให้ไปจัดการสัตว์อสู รอสรพิษนี้ออกจะสู งเกินไป!
ทว่าเหยาซือหยานไม่ใช่!
กําลังแท้จริ งของนางคือขอบเขตราชัน!
แม้ขณะนี้ไร้ซ่ ึงการฝึ กฝน แต่วสิ ยั ทัศน์และประสบการณ์การต่อสู ้
ยังคงมี!
และอย่าได้ลืมเลือน นางคืออันดับหนึ่งในเทียบอันดับมือสังหาร!
กระทัง่ ถูกเรี ยกขานเป็ นราชันสังหาร!
กล่าวได้วา่ ตราบเท่ามีโอกาสอันเหมาะสม ต่อให้เป็ นระดับศูนย์เช่น
เหยาซือหยานตอนนี้ ก็มีทางสังหารสัตว์อสู รระดับยีส่ ิ บหรื อสามสิ บ
โดยอาศัยการลอบโจมตีได้!
น่าเสี ยดายที่ขณะนี้ไร้ซ่ ึ งอาวุธ และเหยาซื อหยานตอนนี้กน็ ่าจะเพียง
จัดการสัตว์อสู รได้แค่ระดับที่ยสี่ ิ บ
ด้วยตามจุดสี แดงบนแผนที่ไป ไม่ชา้ จึงได้พบธารนํ้า
เสี ยงนํ้าหลากดังต่อเนื่อง อากาศค่อนข้างชื้น
ความชื้นและความเย็นคือสภาพแวดล้อมที่อสรพิษชื่นชอบ!
เหยาซือหยานพิจารณามอง เป็ นดังที่คิดไว้ เคียงข้างธารนํ้ามีอสรพิษ
สี เทาร่ างใหญ่ยาวกว่าสี่ เมตร!
นัยน์ตาอสรพิษเย็นเยือกจับจ้องสภาพแวดล้อม ทั้งยังเผยเขี้ยวพิษ
พร้อมพ่นออก
อีกทั้งรอบด้านยังปรากฏหมอก มันราวกับภาพที่จะพบเห็นก็มี
เพียงแต่ในฝัน
 ตอนที่ 202 บัพ ต้ านพิษ
ภายในพื้นที่หมอกควัน พืชพรรณทั้งหลายต่างโรยรา
เป็ นหมอกพิษ!
“เป็ นปั ญหาแล้วสิ ”
เหยาซือหยานขมวดคิว้ เล็กน้อย ขณะนี้ครุ่ นคิดว่าจะตอบโต้อย่างไรดี
ระหว่างทางใช้เวลาไปมากแล้ว ดังนั้นระยะเวลาภารกิจจึงเหลืออยู่
เพียงครึ่ ง
เหยาซือหยานหันมองรอบก่อนดวงตาจะเผยประกาย
ที่ปลายสายตาของนาง พบเห็นเป็ นดอกไม้สีขาวสุ กสว่างราว
ดวงดาวที่มีพมุ่ ไม้ลอ้ มไว้
กลิ่นหอมอ่อนจางปรากฏในอากาศ เป็ นกลิ่นที่ดี
“นัน่ แหละ!” ใบหน้าเหยาซือหยานเผยยิม้
นางโค้งตัวลงก่อนจะเด็ดเอาดอกไม้สีขาวออกมาจํานวนหนึ่ง
รอบด้านนี้คือสภาวะความเป็ นพิษสู ง เจ้าสิ่ งนี้คงอยูร่ อดได้ภายใน
ระยะหนึ่งร้อยก้าว ดังนั้นสมควรมีฤทธิ์ตา้ นพิษ
พบเห็นดอกไม้สีขาว นางทราบทันทีวา่ นัน่ คือทางออก
อย่าได้ลืมตัวตนแท้จริ งของเหยาซือหยาน นางคือราชวงศ์สตั ว์อสู ร
หากจะทราบเรื่ องราวเช่นนี้กไ็ ม่ได้มีอะไรน่าประหลาดใจ
เมื่อดอกไม้สีขาวถูกเด็ดออก เสี ยงจึงปรากฏในโสดประสาทรับฟัง
“ได้รับกล้วยไม้ขาว มีฤทธิ์ตา้ นทานหมอกพิษสี ดาํ ของอสรพิษชัว่
ระยะเวลาหนึ่ง”
เหยาซือหยานชะงักก่อนจะเผยยิม้ ได้
เสี ยงนี้คล้ายเป็ นตัวอธิบายเรื่ องราวในโหมดทัว่ ไป
ของที่เถ้าแก่สร้างนอกจากประหลาดแล้ว ยังถือว่ามากประโยชน์
และเข้าใจคิด!
ใบหน้าเรี ยบเฉยของลัว่ ฉวนปรากฎในใจเหยาซือหยาน มันทํานาง
หน้าแดงเล็กน้อย
เมื่อดึงสติกลับคืนแล้วนางจึงกินกล้วยไม้ขาว จากนั้นจึงพบเห็นคํา
“ภูมิตา้ นทานหมอกพิษสี ดาํ ” ปรากฏที่หน้าต่างข้อมูลตัวละครของ
นาง
นางขณะนี้ทราบแน่แก่ใจ
ถัดจากนั้นจึงหักกิ่งไม้เพื่อคิดใช้เป็ นอาวุธ
ถือว่าไม่เลว เป็ นอาวุธใช้งานชัว่ คราวยังพอไหว
ทุกเงื่อนไขพร้อมแล้ว เหยาซือหยานไม่คิดรอคอย
นางเข้าใกล้ตาํ แหน่งของอสรพิษหมอกดําอย่างเงียบงัน
ฟ่ อ!
ขณะเหยาซือหยานเข้าสู่ ระยะสามเมตรจากร่ างอสรพิษหมอกดํา
ทันใดนี้เองที่มนั เชิดหัวขึ้น
นัยน์ตาอสรพิษจับจ้องยังทิศทางที่เหยาซือหยานอยู่ คล้ายกับมันพบ
เห็นร่ องรอยของนาง!
เหยาซือหยานถอนหายใจ
เหมือนว่าวิธีลกั ลอบโจมตีจะไม่อาจทําได้
แต่กไ็ ม่เป็ นไร ถือว่าประหยัดเวลาไปได้เยอะ
นางแค่นเสี ยงก่อนร่ างนั้นจะทะยานประหนึ่งผีเสื้ อรุ กเข้าใกล้!
แม้ไม่มีออร่ าใด ทว่าประสาทสัมผัสนั้นยังคงมีให้ใช้งาน!
นี่คือท่วงท่าของยอดฝี มือที่ผา่ นการฝึ กปรื อมานับไม่ถว้ น!
หากเป็ นโลกจริ ง แต่ให้ไร้ระดับการฝึ กฝน เหยาซือหยานก็เพียง
อาศัยออร่ าอันเป็ นเอกลักษณ์ของราชวงศ์สตั ว์อสู รทําให้สตั ว์อสู ร
ทัว่ ไปยอมศิโรราบได้
ทว่าโหมดทัว่ ไปนี้ไม่อาจทําเช่นนั้น
เห็นได้ชดั ว่าเถ้าแก่ไม่คิดให้เกิดความเหลื่อมลํ้าใดในเกม
อสรพิษหมอกดําจับจ้องเหยาซือหยานไม่วางตา
คมเขี้ยวสี ขาวในปากยาวหลายนิ้ว ขณะนี้มนั เผยประกายแสงเย็น
เยือก!
เหยาซือหยานเอี้ยวตัวหลบ เอวบางพลิ้วไหวนั้นบิดในองศาที่มนุษย์
ไม่มีทางกระทํา การโจมตีผา่ นพ้นตัวนางไป
โอกาส!
ยามนี้เองที่ประกายแสงเจิดจ้าลุกโชนในดวงตาเหยาซือหยาน
กิ่งไม้ฟาดออกรวดเร็ ว กระทัง่ เสี ยงแตกหักยังดังลัน่ ก้อง มันทิ่มแทง
เข้าใส่ ดวงตาข้างหนึ่งของอสรพิษหมอกดํา!
ฟึ่ บ!
ดวงตาข้างนั้นระเบิดกระจายออกเผยของเหลวภายในไหลหลัง่ !
ฟ่ อ!
ร่ างอสรพิษหมอกดําล้มกับพื้นพร้อมบิดตัวไปมารุ นแรง
ต้องกําจัดให้สิ้นซาก
ร่ างเหยาซือหยานทะยานถอยห่างเว้นระยะ
นางไม่คิดหย่อนความระวังต่ออสรพิษหมอกดํา นัยน์ตาของนางยัง
เผยความระแวดระวัง
ด้วยตัวตนสัตว์อสูรราชวงศ์ นางทราบดีวา่ สัตว์อสู รสามารถทําในสิ่ ง
ที่ผคู ้ นทัว่ ไปไม่อาจจินตนาการถึงได้เพื่อรักษาชีวติ ยามวิกฤต!
กระทัง่ ว่าเป็ นโลกเสมือน เรื่ องนี้กไ็ ม่ใช่ขอ้ ยกเว้น!
และเพียงอึดใจถัดมานั้น…
อสรพิษหมอกดําที่ร่างบิดเบี้ยวไปมาได้อา้ ปากออกเล็งคมเขี้ยวใส่
เหยาซื อหยาน
ฟึ่ บ!
มันพ่นสองพิษสี เขียวซีดจางออกมา!
นัยน์ตาเหยาซือหยานหดแคบคิดอ่าน
แต่แล้วความเร็ วพิษที่พงุ่ มานี้มากจนเกินไป มันร่ วงหล่นเข้าใส่ แขน
เสื้ อของนาง
ฟู่ ฟู่ …
เสี ยงประหลาดดังขึ้น แขนเสื้ อถูกย่อยสลายกลายเป็ นรู เผยให้เห็นผิว
ขาวเบื้องใต้
ทั้งยังมีหยดพิษร่ วงหล่นใส่ หลังมือของเหยาซือหยาน ทว่าความ
สามารถต้านทานพิษทําให้นางไม่รู้สึกเจ็บปวดใด
“ภูมิตา้ นทานพิษอสรพิษหมอกดํา” ผลลัพธ์ของบัพนี้ดีเยีย่ ม!
 ตอนที่ 203 จืดจาง
เหยาซื อหยานมองที่พิษอสรพิษบนแขนต้องขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ
ใช่ เป็ นความรังเกียจ!
สายตานางมองไปทางอสรพิษหมอกดํา จิตสังหารอันรุ นแรงพวยพุง่
ในดวงตาของนาง…
ถัดจากนั้นไม่กี่ชวั่ ลมหายใจ
อสรพิษหมอกดําจึงล้มร่ างกับพื้นในสภาพถูกฉีกกระชากออก เกล็ด
สี ดาํ ของมันกระเด็นกระจายทัว่ ทิศ
เป็ นสภาพอันชวนสังเวช!
หลังกระตุกร่ างไม่กี่ครั้งมันก็สิ้นชีวติ
อสรพิษหมอกดําตกตาย
ด้วยโยนกิ่งไม้ในมือทิ้ง เหยาซือหยานเดินไปยังธารนํ้าก่อนจะชําระ
ล้างพิษอสรพิษบนแขนออกไป
พร้อมกันนี้เสี ยงแจ้งเตือนได้ดงั ขึ้น
“สังหารอสรพิษหมอกดํา ได้รับค่าประสบการณ์สองร้อยแต้ม”
“ค่าประสบการณ์เต็ม เลื่อนสู่ ระดับที่หนึ่ง!”
“ค่าประสบการณ์เต็ม เลื่อนสู่ ระดับที่สี่!”
“ภารกิจจํากัดระยะเวลาเสร็ จสิ้ น โปรดรับรางวัลภายในเวลาที่กาํ หนด”
พร้อมกันนี้ออร่ าได้พวยพุง่ ออกจากร่ างของนาง
“ระดับที่สี่? คล้ายว่าจะทัดเทียมขอบเขตหลอมกายระดับที่สี่”
ด้วยรับรู ้ถึงพลังใหม่ท่ีเพิ่มเข้ามา เหยาซื อหยานพึมพํากับตนเอง
“หื อ? นี่อะไรกัน?”
หางตาของเหยาซ์อหยานพลันได้เห็นอะไรบางอย่างสี ม่วง
สี ม่วงนี้ซุกซ่อนในช่องหิ นเอาไว้
เหยาซือหยานก้าวเดินเข้าไป พบว่าเป็ นดอกไม้สีม่วง
มันดูคล้ายกับดอกกล้วยไม้ขาวก่อนหน้านี้ ทว่าสี แตกต่าง
เหยาซือหยานเด็ดมันออก เสี ยงอันคุน้ เคยดังขึ้นอีกครั้ง
“กล้วยไม้สีม่วง กล้วยไม้สีขาวสามารถพัฒนาเป็ นกล้วยไม้สีม่วง มัน
คือสมุนไพรระดับสวรรค์ เมื่อใช้งานจะทําให้ได้รับภูมิตา้ นทานพิษ
อย่างถาวร”
เหยาซือหยานเผยความประหลาดใจ
ผลลัพธ์ระดับนี้ไม่ยงิ่ ใหญ่เกินไปหรื อ?
ด้วยไม่คิดอะไรมาก เหยาซื อหยานกินกล้วยไม้สีม่วงโดยทันที
นางรับรู ้ได้ถึงพลังงานพิเศษที่ปรากฏและกระจายภายในร่ าง
และไม่ชา้ มันก็ไร้ซ่ ึงการเคลื่อนไหว ร่ างกายกลับคืนสภาวะปกติ
กระนั้นเหยาซือหยานทราบ ว่าภายหน้าหากต้องถูกพิษอีก เช่นนั้น
ภูมิตา้ นทานพิษจะช่วยนางได้อย่างมหาศาล!
เหยาซือหยานหันสายตามองทางสัญลักษณ์ภารกิจที่สว่างวูบวาบ
จากนั้นจึงเลือกเพื่อรับรางวัล
ทันใดนี้เองที่มว้ นคัมภีร์ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้า
ด้วยกางม้วนคัมภีร์ออก เสี ยงประกอบดังขึ้น ทว่าเหยาซือหยาน
ไม่ได้ตกใจ
พร้อมกันนี้แสงสว่างสี ทองได้เบ่งบานออกอย่างงดงาม
“ทองคําแห่งตํานาน!”
เหยาซือหยานเผยสี หน้างุนงง
“นี่มนั อะไรกัน?”
ที่หน้าผากของเหยาซือหยานได้ปรากฏเส้นสี ดาํ จํานวนหนึ่ง
โชคดีที่ไม่ชา้ แสงสี ทองได้เลือนหาย จากนั้นหน้าต่างข้อความจึง
ปรากฏต่อหน้านาง
“จืดจาง : ลดทอนสัมผัสตัวตนอย่างมหาศาล”
คําอธิบายนี้ออกจะสั้นไปบ้าง
ที่หน้าต่างทักษะของนาง มันปรากฏชื่อไว้
เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะเผยดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย
ลดทอนสัมผัสตัวตนงั้นหรื อ?
สําหรับมือสังหารเช่นนาง นี่ถือเป็ นความสามารถวิเศษแล้ว!
ทราบกันดีวา่ เหยาซือหยานคือมือสังหารอาชีพ!
นางทราบชัดดี ว่าสําหรับมือสังหาร สิ่ งสําคัญคือการซ่อนเร้นตัวตน
ด้วยความสามารถนี้ มันจะยิง่ ขับเน้นให้นางแข็งแกร่ งขึ้น!
“แต่ตอนนี้ความสามารถนี่คงยังใช้อะไรไม่ได้มาก”
ด้วยครุ่ นคิดพักหนึ่ง เหยาซือหยานยิม้ ก่อนจะเผยความอบอุ่นใน
ดวงตา
ที่ร้านต้นตํารับ ชีวติ นั้นสุ ขสบายเกินไปขนาดไม่ตอ้ งสู ห้ รื อลงมือ
ขณะนี้ดึงสติกลับคืน เหยาซือหยานค่อยพิจารณาร่ างอสรพิษหมอกดํา
แม้ยงั ไม่ทราบว่าร่ างนี้มีพิษหลงเหลือหรื อไม่ ทว่าก็ไม่ควรให้สูญ
เปล่า
เหยาซือหยานเก็บมันไว้ในมิติเก็บของ…
ขณะเหยาซือหยานได้รับภารกิจ ผูเ้ ล่นอื่นก็โชคดีได้รับเหรี ยญภารกิจ
เช่นเดียวกัน
 ตอนที่ 204 ยอดภูเขานํา้ แข็งแห่ งร้ านต้ นตํารับ
หลิวลู่อวีไ่ ด้รับภารกิจ
งานที่นางต้องไปทําคือค้นหาพืชพรรณพิเศษ
แม้ตอ้ งทําหลายอย่าง แต่ผลลัพธ์ไม่แย่ ภารกิจสําเร็ จอย่างงดงาม
รางวัลที่ได้คือการเพิ่มพลังจิตหนึ่งในร้อย
แม้หนึ่งในร้อยนี้นอ้ ยมาก ทว่าเมื่อพื้นฐานกว้างใหญ่ หนึ่งในร้อยก็
ถือว่ามหาศาลได้
แน่นอนว่าหลิวลู่อวีข่ ณะนี้ยงั ไม่คิดเชื่อเรื่ องราว
เรื่ องอย่างที่โลกเสมือนจริ งส่ งผลกระทบถึงโลกจริ งได้ เรื่ องนี้ไม่วา่
ใครได้ยนิ ต่างก็ตอ้ งคิดว่าไม่อาจเป็ นไปได้
ถัดจากนั้นนางจึงออกหาภารกิจอื่นต่อ…
เหว่ยอี้เองก็ได้รับภารกิจมาโดยโชคนําพา
ก็เหมือนดังเหยาซือหยาน เป็ นการสังหารสัตว์อสู ร
ทว่าเขาไม่ได้โชคดีเช่นนั้น โชคที่สุ่มมาไม่ใช่ทองคําแห่งตํานาน
ทว่าเป็ นทักษะควบคุมอัคคีที่พิเศษ
มันเป็ นทักษะดูไร้ประโยชน์สาํ หรับผูฝ้ ึ กตนส่ วนใหญ่
ทว่ากับเหว่ยอี้น้ นั ไม่ใช่!
อย่าได้ลืมว่าตัวเขาคือศิษย์ของหุบเขาโอสถ!
เขาคือนักปรุ งยา!
นักปรุ งยาหากคิดสกัดเม็ดยา เช่นนั้นก็ตอ้ งใช้อคั คีเพลิง
ทักษะควบคุมอัคคีคือความวิเศษประการหนึ่งสําหรับเหว่ยอี้!
ท่ามกลางกลุ่มศิษย์สถาบันวิญญาณเมฆา ก็มีบางคนได้รับภารกิจ…
เมื่อตี้อ๋ ูอู่หยิงหมดระยะเวลาเล่นเกมจึงถอดหมวกออก เขายังเผย
ความสับสนผ่านทางสายตา
หลังได้เล่นระบบท้าทายกระจกและโหมดท้าทายอยูพ่ กั หนึ่ง เขาจึง
คิดเรื่ องระบบฝึ กสอนทําอาหารที่เคยได้เห็น
ตามที่ทราบและเข้าใจ แม้ชื่อของอาหารบางอย่างจะดูแปลกไปบ้าง
แต่มนั ก็น่าสนใจ!
ด้วยความสงสัย ตี้อ๋ ูอู่หยิงจึงเลือกเข้าไปเล่น
ถัดจากนั้น ตัวเขาราวกับได้เปิ ดประตูสู่โลกใบใหม่!
ด้วยเพียงมีดทําครัว มันถึงกับสามารถสังหารตัวตนทรงอํานาจล้น
พ้นได้!
ในโลกใบนี้ถึงกับมีสตั ว์อสูรชวนสะพรึ งเช่นนั้นคงอยูด่ ว้ ย!
เรื่ องราวเหล่านี้เป็ นผลให้ต้ ีอ๋ ูอู่หยิงต้องตื่นตะลึง!
ตี้อ๋ ูอู่หยิงค่อยได้ตระหนัก ว่าร้านต้นตํารับที่ตนรู ้จกั มันเพียงแค่ส่วน
ยอดของภูเขานํ้าแข็ง!
“เถ้าแก่ ภาพทุกสิ่ งอย่างในระบบฝึ กสอนทําอาหารคือของจริ งหรื อ?”
ตี้อ๋ ูอู่หยิงมองทางลัว่ ฉวนพร้อมเอ่ยคําถามขึ้น
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ “ถูกต้อง”
ตี้อ๋ ูอู่หยิงต้องสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมสะกดข่มความแตกตื่นไว้
ภายใน
เป็ นของจริ ง!
ในโลกใบนี้ถึงกับมีผฝู ้ ึ กตนระดับนั้นคงอยู!่
ทวีปเทียนหลัน ตระกูลตี้อ๋ ู ชื่อเสี ยงของพวกเขาเป็ นเพียงส่ วนเล็ก
จ้อย!
สําหรับโลกใบนี้ มันไม่ต่างอะไรกับหยดนํ้าในมหาสมุทร!
ด้วยเหตุน้ ีต้ ีอ๋ ูอู่หยิงจึงเกิดความประทับใจเป็ นล้นพ้น!
เพราะนี่จะเป็ นหนทางให้เขาได้รับกําลังอันแข็งแกร่ งมา!
“บอกกล่าวเอาไว้วา่ โหมดทัว่ ไปไม่ใช่เป็ นอย่างที่เจ้าคิด” ลัว่ ฉวน
กล่าวคําขึ้น
ตี้อ๋ ูอู่หยิงเผยความสงสัย “เถ้าแก่หมายความถึงอะไร?”
ลัว่ ฉวนจึงชี้ทางหลิวลู่อวีแ่ ละเหว่ยอี้ที่กาํ ลังเล่นอยู่
ความหมายนั้นกระจ่างชัด
รับชมด้วยตนเอง
คณะศิษย์ของสถาบันวิญญาณเมฆามาเยือนก่อน ขณะนี้หมดเวลาจึง
กลับไปกันแล้ว
ด้วยเหตุน้ ีจึงเหลือเพียงหลิวลู่อวีแ่ ละเหว่ยอี้ที่ยงั เล่นเกมอยู่
ตี้อ๋ ูอู่หยิงเดินเข้าไปรับชม
พบเห็นภาพปรากฏบนหน้าจอ ตี้อ๋ ูอู่หยิงเกิดความสงสัย
ภาพที่เห็นทั้งสองหน้าจอคล้ายกัน หรื อจะเป็ นสถานที่เดียวกัน?
อีกทั้งยังคล้ายทั้งสองกําลังหาอะไรบางอย่าง
เรื่ องน่าขบขันคือทั้งสองทําอะไรเชื่องช้าและงุ่มง่ามประหนึ่งคน
ทัว่ ไป
ถึงตรงนี้ต้ ีอ๋ ูอู่หยิงคล้ายคิดอะไรขึ้นได้
เขาได้ตระหนักถึงหน้าต่างข้อมูลที่มุมล่างของหน้าจอ มันทําเขาตื่น
ตะลึง
กลายเป็ นว่าอีกฝ่ ายที่เล่นอยูม่ ีกาํ ลังอย่างจํากัด ดังนั้นภาพที่เห็นจึงไม่
น่าแปลกใจใด!
 ตอนที่ 205 พลาดโอกาส
รับชมอยูค่ รู่ หนึ่ง หลิวลู่อวีแ่ ละเหว่ยอี้หาได้พบพานอันใดไม่
เรื่ องนี้ส่งผลให้ต้ ีอ๋ ูอู่หยิงงุนงง
พวกนั้นกําลังหาอะไรอยู?่
“ระยะเวลาเล่นเกมของวันนี้ถึงขีดจํากัด! เกมจะปิ ดตัวลง!”
ทันใดนี้เองที่หน้าต่างข้อความปรากฏขึ้น
ตี้อ๋ ูอู่หยิงไม่แปลกใจใด
เพราะเมื่อใดเล่นครบสามชัว่ โมงจะถูกบังคับให้ออกมาจากเกม
“เฮ้อ น่าเสี ยดาย!” หลิวลู่อวีอ่ ดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพลางถอด
หมวกออก
“ระยะเวลาเล่นน้อยเกินไปแล้ว!” เหว่ยอี้ส่ายศีรษะ “หากมีเวลาอีก
สักนิดคงหาอีกภารกิจเจอ!”
หลิวลู่อวีห่ วั เราะเบา “กล่าวไปแล้ว เหว่ยอี้ เจ้าได้รับมากี่ภารกิจ?”
“หนึ่ง ทางด้านเจ้าล่ะ?”
“หนึ่งเช่นกัน”
“แล้วรางวัลคือ?”
“ของข้าได้เพิ่มพลังจิตหนึ่งในร้อย”
“เพิ่มพลังจิตหนึ่งในร้อย?!” เหว่ยอี้สะท้านทางลมหายใจ สายตา
ริ ษยามองที่หลิวลู่อวี่ “โชคดีนกั !”
“แล้วของเจ้าคือ?” หลิวลู่อวีก่ ล่าวถาม
“วิชาควบคุมอัคคี” เหว่ยอี้ตอบกลับอย่างราบเรี ยบ ทันใดนี้เขาค่อย
คิดอะไรขึ้นได้พร้อมเผยดวงตาเป็ นประกาย “ว่าไปแล้ว เถ้าแก่กล่าว
ว่าโหมดทัว่ ไปนี้สามารถส่ งผลกับโลกจริ งได้ดว้ ยไม่ใช่หรื อ? พลัง
จิตของเจ้าเพิม่ ขึ้นหรื อไม่? ทดลองดูหรื อยัง?”
หลิวลู่อวีจ่ ึงหรี่ ดวงตาพิจารณาจริ งจัง
ถัดจากนั้นลมหายใจของนางจึงรัวเร็ ว
“เป็ นอย่างไร?” แม้คาดเดาไว้แล้ว ทว่าเหว่ยอี้กอ็ ดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม
“พลังจิตของข้าเพิ่มขึ้นจริ ง!” นํ้าเสี ยงหลิวลู่อวีส่ นั่ เทิ้ม
เหว่ยอี้สะท้านลมหายใจ
เรื่ องที่เถ้าแก่กล่าวเป็ นความจริ ง!
“พวกเจ้าพูดคุยกันถึงเรื่ องอะไร?”
ตี้อ๋ ูอู่หยิงอยูเ่ คียงข้างรับฟังบทสนทนาคนทั้งสองมาโดยตลอด ทว่ามี
แต่เขาที่ไม่เข้าใจ
ภารกิจเอย รางวัล ส่ งผลกระทบต่อโลกจริ ง เหล่านี้เขาไม่ทราบว่าคือ
อะไร
พบเห็นคนทั้งสองพูดคุยกันยิง่ มายิง่ ออกรส ตี้อ๋ ูอู่หยิงจึงไม่อาจยับยั้ง
ช่างใจกล่าวคําถามออกไป
เหว่ยอี้ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยเสี ยงประหลาดใจ “วันนี้เจ้ามาร้านต้น
ตํารับก่อนพวกเรา ไม่ทราบเรื่ องโหมดทัว่ ไปหรื อ?”
ตี้อ๋ ูอู่หยิงส่ ายศีรษะ “ข้าเพียงเล่นแต่ระบบท้าทายกระจก โหมดท้า
ทาย และระบบฝึ กสอนทําอาหาร โหมดทัว่ ไปจึงยังไม่ได้เล่น”
หลิวลู่อวีถ่ อนหายใจตอบ “ตี้อ๋ ูอู่หยิง เช่นนั้นเจ้าพลาดโอกาสไป
แล้ว!”
ตี้อ๋ ูอู่หยิงขมวดคิ้ว
จะกล่าวว่าโหมดทัว่ ไปที่ไม่น่าจะมีอะไรนั้นผิดจากที่เขาคิดอย่างนั้น
หรื อ?
“แค่กแค่ก อู่หยิง ให้ขา้ พูดกล่าวโดยสรุ ปก็แล้วกัน!”
เหว่ยอี้กระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะบอกเล่าเรื่ องราวของโหมดทัว่ ไป
ตี้อ๋ ูอู่หยิงรับฟังโดยละเอียด ดวงตานั้นเผยอาการตื่นตระหนกอย่าง
เห็นได้ชดั …
ที่ประตูร้าน ลัว่ ฉวนหรี่ ดวงตาขณะนอนบนเก้าอี้
แสงตะวันอบอุ่นสาดส่ องลงมา ราวกับแสงสุ กสว่างสี ทองได้ทอดลง
บนกายเขา
ขณะนี้เขาได้ยนิ บทสนทนาระหว่างคนทั้งสามในร้าน ความรู ้สึกนั้น
อดไม่ได้ที่จะกล่าวเสริ ม
หากลูกค้าแก้ปัญหาด้วยตนเองได้ เขาในฐานะเถ้าแก่กไ็ ม่คิดก้าวก่าย
ส่ วนว่าทําไมเขาไม่นงั่ ประจําหลังโต๊ะก็เพราะ…
ลัว่ ฉวนรู ้สึกว่าไม่มีที่ใดจะสบายไปกว่านอนทอดกายบนเก้าอี้ยาว
“ที่พวกเจ้ากล่าวนี้จริ งหรื อ?”
ตี้อ๋ ูอู่หยิงเผยดวงตาเบิกกว้าง นํ้าเสี ยงขณะนี้ตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชดั
หากไม่ใช่อีกฝ่ ายบอกกล่าว เรื่ องราวเหล่านี้เขาแทบไม่คิดเชื่อ
สิ่ งที่ได้รับจากโลกเสมือนจริ ง มันสามารถส่ งผลต่อร่ างกายในโลก
จริ ง เรื่ องนี้ยากเกินจะเชื่อ
“ยังไม่เข้าใจงั้นหรื อ?” เหว่ยอี้ถอนหายใจ
 ตอนที่ 206 กฎของโหมดทัว่ ไป
ตี้อ๋ ูอ๋ ูหยิงคืออัจฉริ ยะแห่งดาบ
เขาย่อมแสวงหาความแข็งแกร่ งอันบริ สุทธิ์
ผูอ้ าวุโสตระกูลได้บอกแก่เขา ว่าเทพเจ้าได้เปิ ดประตูออกให้แล้ว แต่
กระนั้นท่านก็สามารถปิ ดหน้าต่าง
เรื่ องนี้คือความจริ ง
ตี้อ๋ ูอู่หยิงมีความเข้าใจต่อเรื่ องราวเช่นนี้แย่กว่าผูค้ นทัว่ ไป
ตี้อ๋ ูอู่หยิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ทราบว่าเหตุใดเหว่ยอี้จึงกล่าวเช่นนี้
“ในเมื่อหอคอยแห่งการทดสอบสามารถเพิ่มการฝึ กฝน อย่างนั้น
ทําไมจึงไม่มีทกั ษะเช่นนั้น?” พบเห็นตี้อ๋ ูอู่หยิงตั้งคําถาม เหว่ยอี้จึง
ต้องบอกกล่าวอีกครั้ง
ดวงตาของตี้อ๋ ูอู่หยิงจึงคล้ายทราบเรื่ องราวในฉับพลัน
ในที่สุดเขาก็ทราบความหมายของเหว่ยอี้
“เป็ นเช่นนี้ ขอบคุณพี่เหว่ยอี้ที่คลายความสงสัยให้” ตี้อ๋ ูอู่หยิงสูดลม
หายใจเข้าลึกกล่าวรับคําจริ งจัง ถัดจากนั้นเขาจึงเผยท่าทีใคร่ สงสัย
“ไม่ทราบว่าวิชาใดที่พี่เหว่ยอี้ได้รับมา?”
เหว่ยอี้เผยยิม้ ตอบรับ
มือขวานั้นยืน่ ออก ที่ปลายนิ้วพริ บตาได้ปรากฏอัคคีสีน้ าํ เงิน
อัคคีเผาไหม้อย่างเงียบงัน ทว่ารู ปลักษณ์ของอัคคีผนั แปรไป
พืชพรรณ สัตว์อสู ร และมนุษย์…
หลิวลู่อวีเ่ ผยความประหลาดใจผ่านทางสี หน้า
นี่คือวิชาควบคุมอัคคี บางทีมนั อาจ…
รอยยิม้ ปรากฏที่ใบหน้าเหว่ยอี้ เขาพึงพอใจกับสิ่ งที่ได้รับมาอย่างยิง่
“ถูกต้องแล้วนี่คือวิญญาณอัคคีที่ขา้ ได้รับมา ด้วยวิชานี้ ความสามารถ
ควบคุมอัคคีเพลิงของข้าจะดียงิ่ ขึ้น ใช้สาํ หรับการปรุ งยา อัตราความ
สําเร็ จจะเพิ่มขึ้นอย่างน้อยก็หลายส่ วน!”
“เช่นนั้นขอแสดงความยินดีแก่พี่เหว่ยอี้แล้ว”
หลิวลู่อวีต่ ดั หัวข้อสนทนาที่เท่านี้
เดิมนางได้รับพลังจิตเพิ่มขึ้นก็ถือว่าดีมากลํ้า กระนั้นหากเทียบกับ
ของเหว่ยอี้ ของนางออกจะไกลห่างเกินไป!
เป็ นเรื่ องน่าโมโห!
ทั้งสามพูดคุยกันอยูพ่ กั หนึ่งก่อนจะลํ่าลาลัว่ ฉวนและออกไปจากร้าน
ลัว่ ฉวนจึงลืมตาขึ้นเล็กน้อย มองทางด้านหลังคนทั้งสามที่เดินไป
รอยยิม้ บางต้องเผยที่มุมปาก
ชื่อเสี ยงของร้านต้นตํารับจะแพร่ กระจายได้แค่ไหน ทั้งหมดขึ้นอยู่
กับสามคนนี้แล้ว!
ถึงขณะนี้ลวั่ ฉวนพลันคิดอะไรขึ้นได้ ดวงตานั้นเผยประกายขึ้น
เขาคิดว่ามันอาจเป็ นข้อผิดพลาดของระบบ!
บางทีมนั อาจมีรางวัลให้อีกสักชุดหนึ่ง!
ลัว่ ฉวนกระแอมไอเล็กน้อย “แค่กแค่ก ระบบ ทักษะหรื อวิชาที่ได้รับ
จากโหมดทัว่ ไปสามารถสอนต่อให้แก่ผอู ้ ื่นได้หรื อไม่?”
ระบบจึงตอบสนองโดยรวดเร็ ว “เจ้าของร้านวางใจได้ ทุกสิ่ งอย่างที่
ผูเ้ ล่นได้รับในโหมดทัว่ ไปนั้นไม่สามารถสอนให้แก่ผอู ้ ื่นภายนอก
เกมได้”
“โอ้” ลัว่ ฉวนผิดหวังเล็กน้อย “ระบบ ทางเจ้าไม่คิดปล่อยให้น้ าํ แม้
หยดเดียวเล็ดรอด ระดับในโหมดทัว่ ไปนั้นส่ งผลอะไรกับโลกจริ ง
หรื อไม่?”
“ระดับในโหมดทัว่ ไปไม่สามารถเติบโตได้เกินกว่าระดับการฝึ กฝน
ในโลกจริ ง”
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับก่อนจะครุ่ นคิดไปอีกครั้ง
“ว่าไปแล้ว ระบบ…” ลัว่ ฉวนคล้ายฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ “ทั้งโหมด
ท้าทายและโหมดอารี น่าของหอคอยแห่งการทดสอบมีการเก็บ
ค่าใช้จ่าย แล้วโหมดทัว่ ไปเล่า?”
“เมื่อใดตัวละครเสี ยชีวติ จะต้องจ่ายหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณเพื่อฟื้ น
คืนชีพ และนี่สาํ หรับกรณี ที่ระดับตํ่ากว่าสามสิ บ หากเป็ นระดับ
สามสิ บถึงหกสิ บจะต้องจ่ายหนึ่งพันผลึกวิญญาณ”
“เมื่อใดตัวละครบาดเจ็บ คิดฟื้ นฟูกต็ อ้ งใช้พลังของระบบ ระยะเวลา
ฟื้ นฟูตวั เองโดยพลังของระบบขึ้นอยูก่ บั ระดับอาการ ในส่ วนนี้ไม่
อาจเก็บผลึกวิญญาณได้”
“หากผูเ้ ล่นก้าวถึงระดับยีส่ ิ บ ระบบร้านค้าจะเปิ ดขายยาวิเศษหลาก
หลาย รวมถึงวัตถุพิเศษ…”
ลัว่ ฉวนนิ่งงันไปยามได้ทราบเรื่ อง
ดึงสติกลับคืนได้เขาจึงอดไม่ได้ที่จะยอมแพ้ต่อความรอบคอบใน
ครั้งนี้ “ระบบ ครั้งนี้ทาํ ได้ดีมาก!”
อย่างน้อยไม่มีขอ้ ผิดพลาดหรื อช่องโหว่ใดก็ดีแล้ว
ขณะนี้ลวั่ ฉวนกังวล ว่าลูกค้าร้านต้นตํารับจะกระเป๋ าตุงกันได้ทุกวัน
เพื่อนํามาใช้จ่ายหรื อไม่
“ขอบคุณเจ้าของร้านที่กล่าวคําชม”
ถัดจากนั้นเขาจึงนอนอาบไล้แสงตะวันต่อ
พูดกล่าวกับระบบเสร็ จแล้ว สายตาขณะนี้จึงรับชมดวงตะวันสี แดง
ครึ่ งหนึ่งที่เส้นขอบฟ้า ลัว่ ฉวนหาวอยูพ่ กั หนึ่งก่อนจะค่อยลุกขึ้นจาก
เก้าอี้
ตะวันใกล้ตกดินแล้ว
ขณะนี้เป็ นช่วงเย็นเรี ยบร้อย
เวลาถึงกับผ่านไปวันหนึ่งรวดเร็ วเช่นนี้!
 ตอนที่ 207 โชค
เหยาซือหยานถอดหมวกออกก่อนจะสู ดลมหายใจเข้าลึก
รอยยิม้ บางปรากฏที่ใบหน้างดงาม
“เถ้าแก่กล่าวได้ถูกต้องยิง่ นัก”
นางรับรู ้ถึงการฝึ กฝนตนเองที่เพิ่มขึ้น ขณะนี้อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
ออก
“ข้ากล่าวอะไรหรื อ?” เสี ยงดังขึ้นจากทางด้านข้าง
เหยาซื อหยานตกใจ
พบเห็นผูพ้ ดู กล่าว นางค่อยถอนหายใจโล่งอก
ด้วยเพราะอะไรไม่ทราบ ลัว่ ฉวนเข้ามานัง่ ใกล้กบั เหยาซือหยาน
เหยาซือหยานมองทางลัว่ ฉวน
ลัว่ ฉวนอดไม่ได้ที่จะนิ่งงันไปเพราะความรู ้สึกแปลกประหลาดที่
เกิดขึ้นชัว่ ครู่
“ข้าหมายความถึงโหมดทัว่ ไป มันถึงกับทําให้ขา้ เพิ่มพูนกําลังได้
ไม่ใช่นอ้ ยเลย”
นางคล้ายพึงพอใจต่อการตอบกลับของลัว่ ฉวน อารมณ์ขณะนี้จึง
อารมณ์ดีขนาดเผยยิม้ ออก
“โอ้?” เมื่อนึกย้อนการกระทํา ลัว่ ฉวนกระแอมไอแก้เขินก่อนจะ
กล่าว “แล้วได้อะไรมา?”
แม้เหยาซือหยานเป็ นเสมียนประจําร้าน แต่ลวั่ ฉวนเชื่อว่าตัวเขาไม่มี
ทางสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจให้แก่นางได้เพราะตัวตนของเขาเอง
ขณะนี้เป็ นเพียงเถ้าแก่ที่อีกฝ่ ายเคารพ
ความเชื่อใจไม่ใช่สิ่งที่สร้างได้ง่าย!
“ภูมิตา้ นทานพิษ พลังจิตเพิ่มขึ้น และเพิ่มความเร็ ว ความอดทน
กําลังกาย และทักษะอื่นอีกหลายอย่างที่เพิ่มขึ้น”
เหยาซือหยานอ้าริ มฝี ปากแดงของนาง ก่อนจะเริ่ มบอกกล่าวถึง
รางวัลที่ได้รับจากโหมดทัว่ ไป
รับฟังคําตอบของเหยาซือหยาน หางตาลัว่ ฉวนต้องกระตุกเล็กน้อย
เพียงไม่กี่ชวั่ โมง นางถึงกับได้รับรางวัลมากมาย
หากเป็ นผูอ้ ื่นจะได้มากมายเช่นนี้หรื อไม่?
ด้วยเหตุผลใดไม่ทราบ ลัว่ ฉวนพลันนึกถึงตนเองที่ได้รับโอกาสสุ่ ม
โชค
เป็ นไปได้วา่ นางคือผูโ้ ชคดีมากล้น?
เรื่ องนี้เป็ นสิ่ งที่ยากนํามาเปรี ยบเทียบต่อกันได้
ลัว่ ฉวนเกิดแผนการขึ้นภายใน เป็ นไปได้วา่ เขาจะให้เหยาซื อหยาน
เป็ นผูท้ าํ การสุ่ มโชคที่ระบบมอบให้ภายหน้า?
เรื่ องราวที่ไม่อาจมองเห็นเช่นนี้ เชื่อหรื อไม่น้ นั มีแต่ตอ้ งทดลองดู
ขณะลัว่ ฉวนคิดอยูภ่ ายในใจ เสี ยงระบบพลันดังขึ้น
“ขอยํ้าเตือนเจ้าของร้าน ระบบสุ่ มโชคทํางานได้โดยเจ้าของร้าน
เท่านั้น ไม่สามารถให้ผอู ้ ื่นกระทําแทนได้!”
ลัว่ ฉวนลอบกลอกตาพลางบ่นต่อระบบที่อ่านใจตนเอง “เข้าใจแล้ว
น่า”
ตอบกลับสิ้ นคํา ระบบก็เงียบหาย
“เถ้าแก่ เป็ นอะไรไปแล้ว?”
แม้สีหน้าลัว่ ฉวนยังเรี ยบเฉยเหมือนเช่นเคย ทว่าเหยาซือหยาน
ตระหนักทราบได้ถึงอารมณ์ภายในที่แปรเปลี่ยน ขณะนี้จึงกล่าวถาม
ด้วยความกังวล
“ไม่มีอะไร” ลัว่ ฉวนส่ ายศีรษะ “เพียงคิดเรื่ องที่ไม่ค่อยน่ายินดีเท่าใด
นัก”
กลายเป็ นว่าโลกใบนี้ถึงกับมีเรื่ องร้ายแรง!
ร้ายแรงขนาดทําเถ้าแก่ไม่ยนิ ดีได้!
ลัว่ ฉวนรับรู ้ได้ถึงความคิดในใจเหยาซื อหยาน
ในช่วงเวลาปกติ น้อยครั้งนักที่จะเห็นเถ้าแก่มีอารมณ์แปรเปลี่ยน!
เหยาซือหยานคิดเช่นนี้อยูภ่ ายใน
“อย่างนั้นข้าขอตัวไปทําอาหาร!”
เหยาซือหยานกล่าวคําจบจึงพุง่ ตัวขึ้นชั้นที่สอง
เหยาซือหยานจดจําถ้อยคําหนึ่งได้ อาหารคือวิธีการทําให้ผคู ้ นมี
ความสุ ข
เห็นแผ่นหลังเหยาซือหยานหายเข้าครัว ลัว่ ฉวนจึงมองตามอย่าง
เหม่อลอย
หลังเล่นเกมเสร็ จ เหยาซื อหยานก็เตรี ยมมื้อเย็นไว้เรี ยบร้อยแล้ว
มื้อเย็นอร่ อยเหมือนเช่นเคย เป็ นนางพยายามทําอย่างสุ ดฝี มือ
แน่นอนว่าเหล่านี้เป็ นผลจากวัตถุดิบที่ระบบมอบมาให้ดว้ ย
ลัว่ ฉวนค่อยมีความประทับใจต่อระบบเพิ่มขึ้นราวหนึ่งในสิ บ
เสร็ จสิ้ นมื้อเย็น ทั้งสองจึงไปเล่นเกมเพื่อฆ่าเวลาประจําวัน
ถัดจากนั้นจึงชําระกายก่อนจะแยกย้ายกลับห้องนอน
เวลาหนึ่งวันก็เรี ยบง่ายและอิ่มเอมเช่นนี้
 ตอนที่ 208 ปรุงยา
ด้วยฐานะศิษย์ของหุบเขาโอสถ เหว่ยอี้จึงพักอาศัยในตําหนักหมื่น
โอสถตั้งแต่มาเยือนนครจิ่วเหยา
ที่เป็ นเช่นนี้กเ็ พราะตําหนักหมื่นโอสถคือผูอ้ ยูภ่ ายใต้หุบเขาโอสถ
อีกทั้งความเป็ นอยูท่ ี่นี่ยงั ดีชนิดโรงเตี๊ยมทัว่ ไปไม่อาจเทียบได้
อย่างไรแล้วหากคิดอยากเปิ ดร้านเม็ดยาหรื อโอสถ รวมถึงอุปกรณ์
หลากหลายจํานวนมาก และยังมีค่ายอาคม เหล่านี้ลว้ นถูกจัดจําหน่าย
โดยตําหนักหมื่นโอสถ
ค่ายอาคมที่นี่สามารถเก็บงําออร่ าไว้ไม่ให้หลุดรั่วออกไปได้ มัน
ส่ งผลดีต่อการสกัดเม็ดยา
และเหว่ยอี้กค็ ือนักปรุ งยา
เพื่อเสริ มความสามารถสกัดเม็ดยา เขาไม่เคยหย่อนยาน แต่เป็ นฝึ กฝน
อย่างไม่คิดพลาดทุกโอกาสความเป็ นไปได้
เหว่ยอี้ขณะนี้สะดวกสบาย ทว่าเจ้าของตําหนักหมื่นโอสถไม่ใช่ดี
เท่าใดนัก
เขารู ้สึกว่าตนเองกลายเป็ นรอง
เถ้าแก่แห่งตําหนักหมื่นโอสถคาดหวังทุกเมื่อชัว่ ขณะให้เหว่ยอี้
เดินทางกลับ
อย่างไรแล้วคิดขับไล่น้ นั ทําไม่ได้ สถานะของทั้งสองแตกต่างกัน
เกินไป
สิ่ งสําคัญยิง่ ไปกว่านั้นที่เถ้าแก่กงั วล คือเรื่ องที่เขาก่อไว้อาจถูกเปิ ด
โปง เช่นนั้นเขาอาจต้องแบกรับความผิด
……
เหว่ยอี้ขณะนี้อารมณ์ดี เพียงคิดถึงวิญญาณอัคคีที่ตนได้รับมาก็ทาํ เขา
แทบอดใจไม่ไหวที่จะทดสอบว่าควบคุมอัคคีเพลิงได้ดีข้ ึนเพียงใด
ดังนั้นตลอดทางกลับ เหว่ยอี้จึงเผยยิม้ แย้มเปื้ อนใบหน้า
“จงลุกโชน!”
“จงลุกโชน!”
……
เมื่อเหว่ยอี้กลับมาถึงตําหนักหมื่นโอสถ พนักงานภายในร้านจึง
กล่าวต้อนรับด้วยความนอบน้อม
“ไม่เป็ นไร” เหว่ยอี้พยักหน้ารับ
หากเป็ นตามปกติ เขาคงไม่คิดใส่ ใจพนักงานตัวจ้อยเหล่านี้ดว้ ยซํ้า
กระนั้นวันนี้ไม่ใช่ เพราะเขาอารมณ์ดีมาก
“เถ้าแก่อยูท่ ี่ใดกัน?” เหว่ยอี้หนั มองรอบตําหนักหมื่นโอสถ ขณะนี้
ตะโกนถามเพราะไม่พบเห็นร่ างที่คุน้ เคย
“ทางนี้!” เสี ยงหนึ่งดังขึ้น
ถัดจากนั้นร่ างจึงปรากฏออกจากห้องด้วยท่าทีแตกตื่น กระทัง่ ว่าเดิน
เตะโต๊ะจนเกิดเสี ยงของล้ม
“นายท่านต้องการพบข้าหรื อ?”
เถ้าแก่อดกลั้นความเจ็บปวด ขณะนี้หยุดยืนตรงหน้าเหว่ยอี้กล่าวถาม
ด้วยความระมัดระวัง
เหว่ยอี้มองที่เถ้าแก่ดว้ ยความสับสน คล้ายว่าครั้งนี้เขาจะเป็ นต้นเหตุ
จึงทําให้เกิดความรู ้สึกผิดเล็กน้อย
กระนั้นเหว่ยอี้ไม่คิดเก็บมาใส่ ใจ “ขอห้องให้ขา้ ! ข้าคิดสกัดเม็ดยา!”
“รับทราบขอรับ! นายท่านรอประเดี๋ยว!”
เถ้าแก่ถอนหายใจโล่งอกอยูภ่ ายในพร้อมรับคําวนซํ้า
……
ห้องใต้ดิน
ที่ตรงกลางห้องคือหม้อปรุ งยาทองแดงสู งราวตัวคน บรรยากาศที่นี่ดู
มีมนต์ขลัง
เบื้องใต้หม้อปรุ งยา มันมีอคั คีเพลิงสี น้ าํ เงินดูไม่ทราบว่าร้อนหรื อ
เย็นลุกโชนอยู่
อัคคีเพลิงนี้เป็ นอัคคีตน้ กําเนิดของเหว่ยอี้ อัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็ง
อุณหภูมิของมันสามารถแปรเปลี่ยนได้โดยใช้พลังจิตควบคุม
กระทัง่ ว่าสามารถแช่แข็งสรรพสิ่ งได้!
ขณะนี้ดว้ ยอัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็งที่ร้อนแรง มันเป็ นผลให้กน้ หม้อ
ปรุ งยาต้องแดงร้อน
ที่บนผนังโดยรอบ มันมีแสงสว่างเจือจางปรากฏ เป็ นค่ายอาคม!
ผลลัพธ์ของค่ายอาคมนี้คือการสกัดพลังวิญญาณไม่ให้หลุดรั่ว!
เหว่ยอี้ยนื เคียงข้างหม้อปรุ งยาด้วยสมาธิมนั่ คง ขณะนี้เขากําลัง
ควบคุมอุณหภูมิของอัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็ง
หากคิดอยากสกัดปรุ งยาให้สาํ เร็ จ เช่นนั้นก็ตอ้ งเชี่ยวชาญการควบคุม
อุณหภูมิสาํ หรับแต่ละตัวยา นัน่ คือการใช้พลังจิตอย่างมหาศาลและ
ต้องแม่นยํา!
ตัวยาสารพัดชนิดได้ถูกโยนใส่ หม้อปรุ งยา ไม่ชา้ พวกมันจึงเริ่ ม
กลายเป็ นยาเหลว กลิ่นหอมขณะนี้ฟ้งุ กระจายในอากาศ
ผ่านไปครู่ หนึ่งเหว่ยอี้ค่อยเผยดวงตาแน่วแน่พร้อมตบเข้าที่หม้อปรุ ง
ยาอย่างแรง
ตึง!
เสี ยงดังขึ้น หม้อปรุ งยาสะท้านอย่างรุ นแรง
 ตอนที่ 209 สกัดเม็ดยาสํ าเร็จ
ฝาหม้อปรุ งยาเด้งออก ยาเหลวหลากสี สนั ขณะนี้พวยพุง่ สู่ อากาศ!
กลิ่นหอมตัวยาฟุ้งกระจายยิง่ กว่าเมื่อครู่ ถึงหลายเท่า!
พบเห็นเช่นนี้เหว่ยอี้ยงั ไม่กล้าผ่อนคลาย เพราะถัดจากนี้จึงเป็ นขั้นตอน
สําคัญในการสกัดเม็ดยา!
“ไป!”
เหว่ยอี้หรี่ ดวงตาลงเล็กพร้อมชี้นิ้ว
ทันใดนี้เองที่อคั คีเพลิงสี น้ าํ เงินแปรเปลี่ยนเป็ นมังกร มันเข้ากลืนกิน
ยาเหลวหมดสิ้ นในคําเดียว!
นี่คือวิธีการที่เหว่ยอี้ใช้ควบคุมหลังได้รับวิญญาณอัคคีจากหอคอย
แห่งการทดสอบ ความสามารถควบคุมอัคคีของเขาเพิ่มขึ้นอย่าง
มหาศาล!
หากก่อนหน้าเหว่ยอี้ทาํ เช่นนี้ ก็เกรงว่าตัวยาเหลวอันลํ้าค่ามหาศาล
จะได้กลายเป็ นเถ้าธุลี!
ขณะนี้ยาเหลวไหลเวียนอยูภ่ ายในท้องมังกรอัคคี ภาพฉากที่พบเห็น
นี้ราวกับฝันไป
ขณะเดียวกัน อัตราความเร็ วการไหลเวียนของตัวยาได้ลดทอนลง
ขณะนี้มนั เริ่ มควบแน่นก่อตัว
หม้อปรุ งยาคืออุปกรณ์สาํ หรับนักปรุ งยาที่ใช้เพื่อสกัดเม็ดยาให้สาํ เร็ จ
ทว่านักปรุ งยาที่แข็งแกร่ งแท้จริ งไม่ตอ้ งการหม้อปรุ งยา ที่พวกเขา
ต้องการก็คือใช้อคั คีแทนหม้อปรุ งยา!
ขณะนี้ดว้ ยวิญญาณอัคคีช่วยเหลือ ความสามารถสกัดเม็ดยาของ
เหว่ยอี้จึงเพิ่มขึ้นหลายส่ วน!
ผ่านไปครู่ หนึ่ง เม็ดยาค่อยปรากฏในท้องของมังกรอัคคี
เหว่ยอี้สมั ผัสมันบางเบา มังกรอัคคีส่งมอบเม็ดยาออกมาให้ก่อนจะ
เลือนหาย
รับชมเม็ดยาในมือ สี หน้าเหว่ยอี้ตอ้ งปรากฏรอยยิม้
เม็ดยาลึกลํ้าระดับสู งสุ ด!
หากกินเข้าไป มันจะช่วยเพิม่ ความเร็ วได้หลายส่ วนในระยะเวลาครู่
หนึ่ง!
เม็ดยานี้เปรี ยบได้กบั อาวุธวิญญาณ มันมีการแบ่งชนชั้น
การจัดลําดับเช่นนี้ยงั มีการแบ่งระดับตํ่า ปานกลาง สู ง และสู งสุ ด
และเม็ดยาลึกลํ้าระดับสู งสุ ดในมือของเหว่ยอี้ ปกติแล้วสามารถขาย
ได้ที่ราคาเกือบหนึ่งพันผลึกวิญญาณ!
หากเป็ นยามปกติ เหว่ยอี้คิดสกัดเม็ดยาสายลมทะยาน โอกาสสําเร็ จ
นั้นมีนอ้ ยกว่าหนึ่งในสิ บ
ทว่าด้วยวิญญาณอัคคีช่วยเหลือ อัตราสําเร็ จจึงเพิ่มขึ้นเป็ นสามในสิ บ!
แม้ตอ้ งใช้โชคไปบ้างเพื่อสําเร็ จ ทว่ามันก็ทาํ ให้เหว่ยอี้พึงพอใจได้
ไม่นอ้ ย
สกัดเม็ดยาลึกลํ้าระดับสู งสุ ดได้สาํ เร็ จเช่นนี้ เป็ นการเผยให้เห็นว่า
เขาได้กา้ วสู่ ความเป็ นนักปรุ งยาระดับอาจารย์เพิ่มขึ้นอีกก้าวหนึ่ง
แล้ว!
“นับจากนี้ตอ้ งไปร้านต้นตํารับทุกวัน!”
เมื่อเก็บเม็ดยาสายลมทะยานและหม้อปรุ งยาเข้าแหวนมิติเก็บของ
เหว่ยอี้จึงตั้งใจอย่างแน่วแน่
……
วันถัดมาช่วงเช้าตรู่
แสงแดดสาดส่ องผ่านทางหน้าต่างบ้าน แสงสะท้อนที่ส่องเข้ามาทํา
ให้พบเห็นมวลฝุ่ นที่ฟ้งุ กระจายภายในอากาศ
พร้อมกันนี้ยงั พบเห็นเป็ นหมอกโปร่ งแสง
นี่คือพลังงานวิญญาณอันเข้มข้น!
กล่าวได้วา่ นี่คือผลประโยชน์ที่ระบบมอบให้เถ้าแก่เช่นลัว่ ฉวนอย่าง
ไม่อาจหาที่ใดเปรี ยบได้!
พลังงานวิญญาณที่ควบแน่นเช่นนี้ มันเกินกว่าจะเรี ยกว่าฟ้าประทาน
ให้ดว้ ยซํ้า!
ด้วยนาฬิกาชีวติ ที่ตอ้ งตื่นเวลานี้ทุกวัน ลัว่ ฉวนลืมตาขึ้น
จากนั้นเขาจึงหาวก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
ไม่ชา้ จึงไปเปิ ดหน้าต่างรับอากาศบริ สุทธิ์จากภายนอกร้าน
เป็ นอีกหนึ่งวันที่สดใส!
ล้างหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงทานมื้อเช้าที่เหยาซือหยานทําให้ ร้านต้น
ตํารับจึงได้เวลาเปิ ดอย่างเป็ นทางการ
และก็เหมือนดังทุกครั้ง ลัว่ ฉวนย้ายตัวเองไปนอนทอดกายบนเก้าอี้
ยาวที่หน้าร้าน
เขามักจะนอนทอดตัวยาวโดยใช้มือคํ้าศีรษะเช่นนี้พร้อมสําราญกับ
แสงตะวันที่อาบไล้
ชีวติ ถึงกับสุ ขสบายได้เพียงนี้!
ตึก ตึก ตึก
เสี ยงฝี เท้าเดินใกล้เข้ามา
เป็ นร่ างอันทรงเสน่ห์เดินเข้ามาภายในตรอก
ผูม้ าเยือนสวมใส่ ชุดกระโปรงสี ม่วงพร้อมเอวบางพลิ้ว ชุดของนาง
ยังแนบตัวเป็ นการขับเน้นให้เห็นส่ วนโค้งเว้าของร่ างกาย
ใบหน้าของนางเปื้ อนยิม้ พบเห็นนางคล้ายกับพบเห็นฤดูใบไม้ร่วง
มาเยือนอย่างไรอย่างนั้น
ด้วยใบหน้าอันสมบูรณ์แบบ เสน่ห์ที่เผยให้เห็นอย่างเด่นชัด เหล่านี้
มากพอจะเรี ยกว่าโฉมงามล่มเมือง!
“อรุ ณสวัสดิ์เถ้าแก่”
ลัว่ ฉวนมองที่หลิวลู่อวีก่ ่อนจะรับคํา “อืม” เหมือนดังทุกที
 ตอนที่ 210 เป็ นฝี มือเถ้ าแก่
โชคร้าย ที่ลวั่ ฉวนมีภูมิตา้ นทานเรื่ องราวเช่นนี้สูงลํ้า
หรื อเรี ยกได้วา่ ด้านชา
รับฟังคําตอบรับราบเรี ยบของลัว่ ฉวน หลิวลู่อวีจ่ ึงลอบกัดฟัน
“ไม่โกรธ! ไม่โกรธ…”
หลิวลู่อวีข่ ่มใจตนเอง
ด้วยไม่คิดกล่าวอะไรอื่นอีก หลิวลู่อวีจ่ ึงตรงเข้าภายในร้าน
ลัว่ ฉวนยังต้องเผยความสงสัย
นี่มนั เรื่ องอะไร?
ไฉนนางดูโกรธเพียงนั้นกัน?
คราวหน้าไม่ยงุ่ ด้วยจะดีกว่า
ช่างเป็ นเรื่ องเข้าใจยาก
“อรุ ณสวัสดิ์พี่ซือหยาน”
เมื่อเข้ามาในร้าน หลิวลู่อวีจ่ ึงเผยยิม้ กล่าวทักทายเหยาซือหยาน
ด้านหลังโต๊ะรับรอง
ขณะเดียวกันนี้นางก็สงบใจลงได้แล้ว
สําหรับเหยาซือหยาน ลูกค้าแทบทุกคนของร้านต้นตํารับทราบตัวตน
และกําลังของนางดี
บรรดาผูเ้ ยาว์ท้ งั หลายต่างเรี ยกหานางเป็ นพี่ซือหยาน
“อรุ ณสวัสดิ์” เหยาซือหยานยิม้ รับ “เหตุใดวันนี้มาแต่เช้าตรู่ ?”
“ก็เพราะต้องการเล่นหอคอยแห่งการทดสอบ รู ้สึกว่าวันนี้ขา้ จะได้
พบภารกิจในโหมดทัว่ ไปจนได้รับรางวัลแห่งตํานานมาครอง!”
นํ้าเสี ยงของหลิวลู่อวีเ่ ผยความตื่นเต้น
เหยาซือหยานจึงยิม้ ตอบ “ขอให้สมดังปรารถนา”
จากมุมมองของเหยาซื อหยาน รางวัลแห่งตํานานอะไรนัน่ ก็แค่ของ
ง่ายได้รับมา
เมื่อวานนางเล่นอยูห่ ลายชัว่ โมงจนได้พบเจอภารกิจไม่ใช่นอ้ ย
รางวัลของภารกิจเหล่านั้นแทบทั้งหมดคือระดับตํานาน
นี่คือความแตกต่างระหว่างคนมีโชคและคนธรรมดา…
“ว่าไปแล้ว พี่ซือหยาน เมื่อวานนี้หา้ คนที่ขอบเขตทดสอบเต๋ าจาก
ตําหนักจันทราสี เงินหายตัวไปอย่างลึกลับหลังจากเข้ามายังนครจิ่ว
เหยา ท่านพอได้ยนิ อะไรบ้างหรื อไม่?”
หลิวลู่อวีค่ ล้ายคิดขึ้นมาได้ สี หน้าสงสัยขณะนี้เผยเด่นชัด
เรื่ องนี้แพร่ กระจายจนทั้งเมืองต่างทราบภายในวันเดียว
ผูค้ นในนครจิ่วเหยาต่างพูดคุยกันถึงเรื่ องนี้ แน่นอนว่าไม่เว้นแม้แต่
เหล่าผูฝ้ ึ กตน
ขณะเดียวกันยอดฝี มือลึกลับที่สงั หารภาพฉายจิตวิญญาณของฉู่
หยางผิงก็อยูท่ ี่นครจิ่วเหยา จนกระทัง่ ถึงตอนนี้กย็ งั ไม่เผยตัว
หากนํามาปะติดปะต่อ ผูค้ นย่อมต้องได้ทราบความจริ งอันน่าตื่นตะลึง!
สองเรื่ องราวนี้สมควรเกี่ยวข้องกันอย่างมหาศาล!
บางทีอาจเป็ นเรื่ องการล้างแค้น!
กระนั้นตอนนี้เป็ นอย่างไร?
ยอดฝี มือขอบเขตทดสอบเต๋ าห้าคนมาเยือนนครจิ่วเหยา ไม่ชา้ กลับ
เลือนหายโดยไม่ทราบข่าวคราว
แม้ไม่พดู กล่าว ก็ทราบว่าสมควรเกิดเรื่ อง อย่างไรแล้วก็มีหลายคน
พบเห็นกลุ่มคนทั้งห้าเผยท่าทีคิดลงมืออย่างแน่วแน่
กระนั้นผลลัพธ์กลับกลายเป็ นเกินคาดคิด
มาเยือนอย่างยิง่ ใหญ่ แต่แล้วก็เหมือนดังครั้งก่อน เหล่านั้นเลือน
หายไปอย่างลึกลับ
หลายคนต่างเชื่อ ว่าในนครจิ่วเหยาแห่งนี้มียอดฝี มือผูซ้ ่ ึ งแข็งแกร่ ง
อย่างน้อยขอบเขตราชันเก็บตัวอยู!่
“เป็ นฝี มือเถ้าแก่เอง!” เหยาซือหยานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบ
รับด้วยความนึกสนุก
พร้อมกันนี้นางยังหันสายตามองไปทางลัว่ ฉวน
“แค่ก แค่ก แค่ก…”
หลิวลู่อวีเ่ ผยสี หน้าแข็งค้างจนต้องกระแอมไอออกราวสําลักนํ้าลาย
ดวงตาของนางเบิกกว้าง อารมณ์ขณะนี้คือแตกตื่นอย่างไม่อาจปิ ดบัง
ได้มิด
ขณะเดียวกันความรู ้สึกหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในใจของนาง
เรื่ องราวใหญ่โตทั้งหลายที่นางทราบว่าเกิดขึ้นในนครจิ่วเหยา
ขณะนี้มนั คล้ายถูกนํามาเชื่อมต่อกัน และทั้งหมดได้ช้ ีรวมกลับมายัง
ร้านต้นตํารับ!
หรื อกล่าวให้ชดั เจนยิง่ กว่า คือการเชื่อมโยงกลับมายังเถ้าแก่ร้าน!
“กลายเป็ นฝี มือเถ้าแก่นี่เอง ข้าควรคิดได้แต่แรก” หลิวลู่อวีเ่ ผยยิม้ ขื่น
ขมตอบรับก่อนจะหันมองทางลัว่ ฉวน
ลัว่ ฉวนหาได้ตอบรับใดไม่
อย่างไรเขาก็เป็ นเช่นนี้
กระนั้นหลิวหลู่อวีก่ ลับต้องเกิดความคิดแล่นรวดเร็ ว เถ้าแก่ที่ดูไร้
พิษภัยกับลูกค้าในร้าน แท้จริ งกลับกลายเป็ นต้นตอของเรื่ องราว
ภาพลักษณ์ที่เห็นกับที่เป็ นคล้ายผิดกันอย่างสิ้ นเชิง!
 ตอนที่ 211 เหว่ ยอีผ้ ู้เสพติด
“เถ้าแก่กเ็ ป็ นเช่นนี้” เหยาซือหยานไม่คิดใส่ ใจว่าลัว่ ฉวนจะได้ยนิ
หรื อไม่ ทั้งยังกล่าวคําต่อ “ตราบเท่าที่ทาํ ตามกฎของร้านได้ ทุกอย่าง
ก็พดู กล่าวได้”
หลิวลู่อวีพ่ ยักหน้ารับ
กฎ!
เถ้าแก่มีเพียงกฎในสายตา ความจริ งข้อนี้เป็ นนางตระหนักได้ต้ งั แต่
หลายวันก่อนที่มาเยือนร้านแล้ว
“ก็วา่ อย่างนั้น” หลิวลู่อวีม่ องทางเหยาซือหยานพร้อมเผยความสงสัย
ฉายวาบผ่าน “พี่ซือหยานเป็ นเสมียนร้านนี้ต้ งั แต่เมื่อใด? ด้วยกําลัง
ท่านสมควรเป็ นยอดฝี มือชั้นแนวหน้าทวีปเทียนหลันได้ดว้ ยซํ้า”
เหยาซือหยานเผยสี หน้านึกย้อนถึงอดีต นางนึกถึงเรื่ องราวครั้งพบเจอ
ลัว่ ฉวนก่อนจะเผยยิม้ “บางทีอาจเป็ นโชคชะตา”
อันที่จริ งมันก็เรี ยกว่าโชคชะตา
วันนั้นที่เกิดศึกปะทะขึ้น เหยาซื อหยานร่ วงหล่นจากท้องฟ้า จนกระทัง่
พบเจอลัว่ ฉวนที่รับชมท้องฟ้าอยูพ่ อดี
นอกจากนี้แล้วลัว่ ฉวนยังใช้ไวน์หยกแก่นาง เป็ นผลให้พลังชีวติ ของ
นางที่เหื อดหายได้ฟ้ื นคืน
บางทีในความมืดมิดก็คล้ายจะมีแสงสว่าง
หลิวลู่อวีเ่ ผยสี หน้างงงัน “โชคชะตา? เป็ นเรื่ องยากเข้าใจ”
เหยาซือหยานเผยยิม้ เล็กน้อย
นางหันมองทางลัว่ ฉวนที่ประตูร้าน ภายในใจนางเกิดคะนึงหาถึง
วันวาน
ลัว่ ฉวนที่นอนอาบไล้แสงตะวันขณะนี้รู้สึกแปลกประหลาดอย่างไม่
ทราบสาเหตุ มันราวกับมีคนเจตนาอะไรสักอย่างต่อเขา
ลัว่ ฉวนสงสัย เพราะไม่นานมานี้เขาไม่น่าจะไปสร้างเรื่ องอะไร
เอาไว้…
ทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปเรี ยบร้อย หลิวลู่อวีจ่ ึงสวมใส่ หมวกพร้อมเข้า
โหมดทัว่ ไปของหอคอยแห่งการทดสอบ
ถัดจากนั้นไม่นาน ปู้ฉืออีและปู้หลี่เกื๋อจึงมาเยือนร้าน
พบเห็นหลิวลู่อวีท่ ี่เข้าเล่นโหมดทัว่ ไปเรี ยบร้อย ทั้งสองรับรู ้ถึงวิกฤต
ที่เกิดขึ้นภายใน
ถึงกับมีคนมาเช้ายิง่ กว่าพวกตน!
“พี่ซือหยาน! พวกเราขอสองที่!” ปู้หลี่เกื๋อตะโกนขึ้น
เหยาซือหยานที่อยูด่ า้ นหลังโต๊ะขณะนี้รับผลึกวิญญาณอย่างเชี่ยวชาญ
ทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปเรี ยบร้อย ทั้งสองจึงไม่อาจอดใจรอเข้าหอคอย
แห่งการทดสอบโดยทันที
แม้ไม่ทราบว่าจะหาภารกิจในโหมดทัว่ ไปอะไรได้ แต่เข้าไปเร็ วกว่า
ย่อมดีกว่า!
ภาพฉากตรงหน้าสว่างวูบ จากนั้นจึงปรากฏอีกครั้งในตําแหน่งที่
คุน้ เคย
มันเป็ นตําแหน่งที่ออกจากเกมไปเมื่อวาน
โหมดทัว่ ไป กล่าวโดยสรุ ปแล้วเมื่อใดที่ออกจากเกม เมื่อกลับเข้ามา
ก็จะปรากฏตรงที่เดิม
แน่นอนว่าหากโชคร้ายตกตาย สถานที่เกิดใหม่ครั้งถัดไปจึงเป็ น
ทะเลสาบ
อย่างไรแล้วที่นนั่ ก็ถือเป็ นสถานที่ปลอดภัยสําหรับผูเ้ ล่นใหม่
……
“อรุ ณสวัสดิ์เถ้าแก่!”
เหว่ยอี้พบเห็นลัว่ ฉวนนอนอาบแสงแดด ขณะนี้จึงเผยยิม้ แย้มกล่าว
ทักทาย
ลัว่ ฉวนลืมตาขึ้น พบเห็นเป็ นร่ างเหว่ยอี้ที่คุน้ เคย
ลัว่ ฉวนประหลาดใจเล็กน้อย
ครั้งนี้เป็ นเหว่ยอี้ เหมือนว่าหนุ่มสาวเหล่านี้จะกลายเป็ นเด็กติดเกม
เหมือนดังเด็กที่ดาวเคราะห์สีน้ าํ เงินดวงนั้นกันเสี ยแล้ว
ดวงตาอีกฝ่ ายคล้ายหม่นแสงลง ผิวหนังรอบดวงตายังดูดาํ คลํ้า คล้าย
ว่าจะเป็ นการอดนอน
แม้ท่าทีตื่นเต้นยินดี กระนั้นเขาก็ได้เห็นถึงความเหนื่อยล้าทางจิตที่
อยูล่ ึกลงไป
“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรื อ?” ลัว่ ฉวนอดไม่ได้ที่จะถามออกไป
“ฮ่าฮ่า เถ้าแก่ ไม่ใช่วา่ เมื่อวานนี้ขา้ ได้รับวิญญาณอัคคีมาหรื อยังไง?
ดังนั้นจึงมัวแต่ทดสอบมันจนลืมเวลา!”
ถ้อยคําของเหว่ยอี้เปี่ ยมด้วยความตื่นเต้นยินดี มือขณะนี้ยงั ขยับไปมา
ไม่หยุด
ในสายตาของลัว่ ฉวน เหว่ยอี้มีอาการคล้ายคนเสพติด…
กระนั้นภาพฉากของเขาคือเทพผูเ้ ย็นชา เป็ นผลให้ลวั่ ฉวนคร้านจะ
ขัดคําของอีกฝ่ าย
เหว่ยอี้ขณะนี้ตื่นเต้นยินดีขนาดเผยมือขยับทําท่าทาง “เถ้าแก่ทราบ
หรื อไม่? อัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็งนั้นเป็ นข้าควบคุมได้ดีข้ ึนถึงสามใน
สิ บ! ขณะนี้ขา้ สามารถสกัดเม็ดยาลึกลํ้าระดับสู งสุ ดได้แล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
 ตอนที่ 212 กฎของโหมดทัว่ ไป
“เป็ นอย่างนี้นี่เอง”
ลัว่ ฉวนในที่สุดก็ทนฟังไม่ไหว ขณะนี้ตอ้ งลอบกลอกตาพร้อมเผย
เสี ยงตัดบทอย่างไร้เยือ่ ใย
กระนั้นเหว่ยอี้กลับตื่นเต้นยินดีจนเกินเหตุขนาดไม่ได้ยนิ
“วันนี้ทาํ ข้าคิดอยากทดลองเสี่ ยงโชค ว่าจะมีโอกาสเพิ่มพลังจิตได้
บ้างหรื อไม่”
เหว่ยอี้ตกอยูใ่ นโลกแฟนตาซีฝันหวานของตน กระทัง่ ไม่ตระหนัก
ด้วยซํ้าว่าเถ้าแก่ฟังมากเกินไปจนหลับไปแล้ว
ท้ายที่สุดเมื่อเหว่ยอี้ตระหนักว่าลัว่ ฉวนหลับหนีไปก่อนแล้ว เขาจึง
ค่อยเผยยิม้ เก้กงั แก้เขิน
ถัดจากนั้นจึงค่อยเดินเข้าร้านไป
“หื อ? ไฉนวันนี้คนมากมายนัก?” เหว่ยอี้ประหลาดใจเล็กน้อย
ไม่ชา้ เหว่ยอี้จึงเข้าหอคอยแห่งการทดสอบเริ่ มต้นการเดินทางค้นหา
ภารกิจ
ทว่าวันนี้คล้ายเทพธิดานําโชคจะไม่มาเยือน ผ่านพ้นสามชัว่ โมงเต็ม
เขายังไม่ได้เห็นแม้เงาของเหรี ยญตราภารกิจ…
“เถ้าแก่ หอคอยแห่งการทดสอบวันนี้ผดิ ปกติหรื อไม่? ไฉนข้าไม่
อาจหาภารกิจใดได้เลย…”
ด้วยถอดหมวกออก เหว่ยอี้เผยสี หน้าไม่พอใจ
ถัดจากนั้นสายตาจึงหันมองทางลัว่ ฉวนและเหยาซือหยาน ก่อนที่
ร่ องรอยความโกรธนั้นจะเลือนหายกลับกลายเป็ นกลํ้ากลืน
เหว่ยอี้ได้ตระหนักตอนนี้ ว่าที่นี่คือร้านต้นตํารับ ตนมีโทสะไปแล้ว
ระบายออกได้ง้ นั หรื อ?
“ข้าเองก็โชคไม่ดี เรื่ องนี้กล่าวโทษได้หรื อ?” เสี ยงหัวเราะดังจากข้าง
กาย หลิวลู่อวีเ่ ผยยิม้ “วันนี้พบเจอภารกิจก็ใช่ แต่น่าเสี ยดายที่รางวัล
เพียงเพิ่มกําลังเล็กน้อย ไม่ใช่สร้างประโยชน์ได้สกั เท่าใดนัก”
เหว่ยอี้จึงแค่นเสี ยงรับคําอย่างไม่ยนิ ดี
“โหมดทัว่ ไป ในแต่ละพื้นที่มีจาํ นวนภารกิจกําหนด”
เสี ยงราบเรี ยบดังขึ้น ลัว่ ฉวนกลับเข้ามาในร้านเพื่อชี้แจง
“มีกฎเช่นนี้ดว้ ย?”
“ถึงว่าวันนี้ไม่พบอะไร! ที่แท้เป็ นเช่นนี้!”
“เฮ้อ เสี ยไปสามชัว่ โมงโดยเปล่าแล้ว…”
ขณะนี้เองที่ลูกค้าหลายคนจึงมาเยือนร้าน
เหล่านี้ต่างคุน้ เคยกันดี เป็ นเว่ยฉิงจู่และคณะ รวมถึงกลุ่มศิษย์ครึ่ ง
ส่ วนของสถาบันวิญญาณเมฆา
กลุ่มคนมาทันได้ยนิ คําอธิบายของลัว่ ฉวน หลายคนต่างบ่นอุบ
ลัว่ ฉวนก็เพียงยืนยันคํากล่าว
กลุ่มคนเมื่อสงบใจลงกันได้ ลัว่ ฉวนจึงกล่าวต่อ “ระยะเวลานับ
จํานวนใหม่ทุกเจ็ดวัน หากคิดว่านานไป เช่นนั้นออกสํารวจพื้นที่อื่น
ซึ่งไม่คุน้ เคย แผนที่ของโหมดทัว่ ไปกว้างใหญ่ไพศาล”
“เถ้าแก่ พื้นที่ซ่ ึงไม่คุน้ เคยที่วา่ นั้นมีสตั ว์อสู รหรื อไม่?” เว่ยฉิ งจู่กล่าว
ถาม
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ “มีแน่นอน จากทะเลสาบเป็ นศูนย์กลาง กําลัง
ของสัตว์อสู รจะยิง่ แข็งแกร่ งตามระยะทาง”
“กลายเป็ นเช่นนี้” เว่ยฉิงจู่พยักหน้ารับ
“เหมือนว่าทุกวันจะใช้เวลาแต่ในโหมดทัว่ ไปไม่ได้” กู่หยุนซี ขมวด
คิ้วพลางครุ่ นคิด
“เป็ นดังที่วา่ พวกเราก้าวหน้าก็ใช่ แต่จะทุ่มสามชัว่ โมงกับโหมด
ทัว่ ไปออกจะผิดไปบ้าง” เจียงเหวิน่ ฉางพยักหน้าเห็นพ้อง
ทุกคนต่างคิดเห็นเช่นเดียวกัน
หลังได้รับคําอธิบายจากลัว่ ฉวน โหมดทัว่ ไปของหอคอยแห่งการ
ทดสอบจึงค่อยลดทอนความนิยมลงไป
ตี้อ๋ ูอู่หยิงขณะนี้เข้าไปนัง่ พร้อมสวมใส่ หมวกอย่างเงียบงัน ตัวเขา
เลือกเข้าโหมดอารี น่า
ก่อนหน้านี้เขายังไปเล่นโหมดทัว่ ไปอยูห่ ลายสิ บนาทีเช่นกัน
แต่เป็ นเรื่ องน่าเสี ยดาย ที่การสํารวจแผนที่ไม่ได้เป็ นดังที่คิด ดังนั้น
เขาจึงยอมปล่อยวางและกลับไปเล่นโหมดอารี น่าแทน
ขณะนี้รับฟังคําของเถ้าแก่ ตี้อ๋ ูอู่หยิงจึงได้ตระหนักว่าตนตัดสิ นใจได้
ถูกต้องแล้ว…
 ตอนที่ 213 เป้ าหมายของปู้หลีเ่ กื๋อ
กาลเวลาก็เปรี ยบดังสายนํ้า บ่อยครั้งที่ผา่ นแล้วก็ผา่ นไป
เพียงพริ บตา หลายวันได้ผา่ นพ้น…
“เฮ้อ”
ด้วยถอดหมวกออก ปู้หลี่เกื๋อถอนหายใจยาว ความนึกคิดคล้าย
หายไปจากสายตา ไม่ชา้ จึงกลายเป็ นเผยยิม้ เงอะงะ
ขณะนี้เป็ นช่วงเย็นแล้ว
และนี่กเ็ กือบจะได้เวลาปิ ดร้านต้นตํารับ
ขณะนี้ลูกค้าในร้านมีเพียงสอง ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออี
“พี่หญิง นี่ไม่ใช่แข่งขันเสี ยหน่อย ไฉนจริ งจังเพียงนั้น?”
ปู้หลี่เกื๋อหันข้างมองปู้ฉืออีดว้ ยสี หน้าบ่งบอกว่าไม่อาจช่วย
ปู้ฉืออีถอดหมวกออกก่อนจะส่ ายศีรษะเล็กน้อย เส้นผมสี ดาํ ขลับ
ของนางจึงร่ วงหล่นลู่ลงมา
นางหันมองปู้หลี่เกื๋อก่อนจะกลอกตามอง “หากไม่จริ งจัง อย่างนั้น
จะทราบหรื อว่าเจ้าขาดแคลนที่ตรงใด? และเป็ นข้าไม่ทราบว่าผูใ้ ด
กันร้องขอให้ช่วยประมือเพื่อชี้แนะ”
ปู้หลี่เกื๋อกลายเป็ นต้องเบ้หน้า
มันราวกับเขาเพิ่งกินยาขมเข้าไปก็ไม่ปาน
เขาคิดอยากเก่งกาจกว่านี้ ทราบว่าปู้ฉืออีมีกาํ ลังแท้จริ งสู งส่ งกว่า
ดังนั้นจึงคิดท้าทายเพื่อทดสอบ
แม้ในโหมดอารี น่ากําลังทั้งสองฝ่ ายจะเป็ นขอบเขตโชคชะตา
ทัดเทียมกัน
กระนั้นช่องว่างในด้านการควบคุมพลังเป็ นสิ่ งที่ไม่อาจถมเต็มได้!
นับเป็ นโชคดีที่มนั คือโลกเสมือน ดังนั้นจึงไม่ตอ้ งห่วงเรื่ องอาการ
บาดเจ็บแต่อย่างใด
ด้วยเหตุน้ ี จากบทเรี ยนชี้แนะ ปู้หลี่เกื๋อจึงโดนทําร้ายบาดเจ็บปาง
ตายไปนับสิ บรอบ…
ปู้หลี่เกื๋อหันมองทางปู้ฉืออีดว้ ยอาการตัดพ้อ
ท่านยังเป็ นพี่สาวข้าอยูห่ รื อไม่!
ปู้ฉืออีหาได้ใส่ ใจสายตาอีกฝ่ าย ขณะนี้กล่าวถามตามตรง “ว่าไปแล้ว
หลี่เกื๋อ นี่เจ้ารู ้สึกว่าไกลห่างจากความก้าวหน้าอีกเพียงใด?”
ด้วยปรับเปลี่ยนอารมณ์รวดเร็ ว ปู้หลี่เกื๋อจึงยกริ มฝี ปากเผยยิม้ “เกือบ
แล้ว สักสองวันน่าจะได้!”
เพียงเวลาหนึ่งเดือน จากขอบเขตสัมผัสวิญญาณระดับที่แปด ตัวเขา
ขณะนี้ได้กา้ วหน้าถึงขอบเขตโชคชะตาระดับที่สอง
ความเร็ วเช่นนี้แม้เป็ นทั้งทวีปเทียนหลันก็ตอ้ งกล่าวว่าชวนสะพรึ ง!
แน่นอนว่าเรื่ องนี้ตอ้ งยกความดีความชอบให้ความพยายามของปู้หลี่
เกื๋อ
อย่างไรแล้วความก้าวหน้ารวดเร็ วนี้ มันก็แลกมาด้วยอาการบาดเจ็บ
สาหัสหลายครั้งครา
ทว่าเรื่ องราวเหล่านี้กเ็ ป็ นเรื่ องของเวลา รวมถึงเป็ นโชคดีที่นาํ พาเขา
มายังที่นี่ไม่ใช่ที่อื่น
อาการบาดเจ็บทมิฬที่ปู้หลี่เกื๋อเคยต้องแบกรับจนไม่อาจก้าวหน้า
ขณะนี้มนั ได้กลายเป็ นส่ วนช่วยทําให้เขามีพ้นื ฐานที่แข็งแกร่ ง
ด้วยเหตุน้ ีหลังฟื้ นฟูอาการบาดเจ็บทมิฬมาได้ ความเร็ วการฝึ กฝน
นั้นจึงพุง่ ทะยาน!
“ความคืบหน้าค่อนข้างดี” ปู้ฉืออีพยักหน้ารับพึงพอใจ “ตั้งเป้าหมาย
และไปให้ถึง เอาเป็ นปี นี้กา้ วไปให้ถึงขอบเขตโชคชะตาระดับที่หา้ ”
ปู้หลี่เกื๋อโอดครวญตอบคํา “ขอบเขตโชคชะตาระดับที่หา้ ? พี่หญิง
ล้อกันเล่นหรื อ?”
ขณะนี้เหลือเวลาอีกราวหน้าเดือนก่อนจะหมดปี กล่าวได้วา่ มีเวลา
เกือบครึ่ งปี
ภายในครึ่ งปี ก้าวหน้าจากขอบเขตโชคชะตาระดับที่สองสู่ ระดับที่หา้
เป้าหมายนี้เป็ นความยากเย็นมหาศาล!
ปู้ฉืออีส่ายศีรษะ “ด้วยพรสวรรค์เจ้า คิดสําเร็ จไม่ใช่เรื่ องยาก”
ปู้หลี่เกื๋อจึงเผยยิม้ ขื่นตอบรับ
แม้พรสวรรค์ดี ทว่าเป้าหมายนั้นไม่ใช่ง่ายสําเร็ จ!
นัน่ หมายความถึงในช่วงครึ่ งหลังของปี เขาจะกลายเป็ นไร้เวลาพักผ่อน
ทั้งหมดต้องทุ่มเทกับการฝึ กฝน!
นับเป็ นโชคดีที่ร้านเถ้าแก่มีเกมให้เล่น ดังนั้นเรื่ องราวควรง่ายดาย
ขึ้นบ้าง
ปู้หลี่เกื๋อหันมองรับชมร้านต้นตํารับ มันทําให้เขารู ้สึกภาคภูมิและ
คิดว่าตนเองโชคดี
“เถ้าแก่ พี่ซือหยาน พวกเราขอตัวก่อนแล้ว” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวลาพร้อม
เดินกลับไปกับเจียงเฉิงจวิน
“เดินทางปลอดภัย” เหยาซือหยานที่อยูด่ า้ นหลังโต๊ะพยักหน้ารับ
ส่ วนทางด้านลัว่ ฉวน ขณะนี้จมดิ่งกับหอคอยแห่งการทดสอบอย่าง
ไร้การตอบสนอง เป็ นผลให้ไม่ทราบว่าคนทั้งสองพูดกล่าวอะไรกับ
ตนเองไปบ้าง
 ตอนที่ 214 ฝนพร่ างพราย
ด้วยลัว่ ฉวนไม่ตอบสนอง ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีกไ็ ม่คิดสนใจ
เถ้าแก่เป็ นเช่นนี้กบั ลูกค้าของร้านทุกคน อีกทั้งยังพบเห็นกันมาเนิ่น
นาน
หากลัว่ ฉวนตอบสนอง เช่นนั้นจึงเป็ นทั้งสองคนที่ควรต้องแปลกใจ
ผูค้ นล้วนทราบว่าเถ้าแก่เฉยชา น้อยครั้งนักที่จะมีการตอบสนองหลัง
พูดกล่าวด้วยเชิงไม่จริ งจัง
ครื น!
เสี ยงฟ้าคํารามดังกึกก้อง มวลเมฆสี ดาํ บนฟากฟ้าเผยประกายสายฟ้า
ม้วนตัววูบวาบ อสรพิษสายฟ้ากําลังเคลื่อนตัวไปมา
หยาดนํ้าฝนร่ วงหล่นสู่ พ้นื แผ่นดิน เสี ยง “แปะ” จํานวนนับไม่ถว้ น
ดังขึ้น อากาศขณะนี้มีแต่กลิ่นดินที่เปี ยกชื้น
“ฝนตกแล้ว…”
รับชมขึ้นบนท้องฟ้า ปู้ฉืออีจึงพึมพําออกเสี ยงเบา
แรกมาถึงร้านต้นตํารับ ขณะนั้นฟ้ายังเจิดจ้าด้วยซํ้า
แต่แล้วผ่านไปไม่กี่ชวั่ โมงกลับปรากฏสายฟ้าม้วนตัว
มันราวกับโลกนี้ไม่มีอนั ใดแน่นอน
มันราวกับไปเยือนร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ แล้วเล่นอยูห่ มดทั้งคํ่าคืน
เมื่อกลับออกจากร้านก็พบว่าโลกคล้ายแปรเปลี่ยนไปเสี ยแล้ว…
“ฝนตกไม่หนัก รี บกลับน่าจะได้” ปู้ฉืออีดึงสติกลับคืนก่อนจะ
รวบรวมพลังวิญญาณไว้ดา้ นบนประหนึ่งร่ ม
“กลับดีกว่า” ปู้หลี่เกื๋อพยักหน้ารับพร้อมตามติดด้านหลังปู้ฉืออี
ขณะนี้ปู้หลี่เกื๋อยังไม่อาจควบคุมพลังวิญญาณได้เทียบเท่าปู้ฉืออี
ขอบเขตโชคชะตาเป็ นเพียงการเริ่ มต้นคัดแยกออร่ าออกจากร่ างกาย
เพื่อให้เชี่ยวชาญและใช้งานได้อย่างคล่องแคล่ว ดังนั้นมันต้องใช้
ระยะเวลายาวนานกว่าปู้หลี่เกื๋อจะทําเลียนแบบได้
เพราะฝนตก อุณหภูมิจึงกลายเป็ นลดตํ่า ปู้หลี่เกื๋ออดไม่ได้ที่จะสัน่
เล็กน้อย
ด้วยขาดแคลนระบบระบายนํ้าภายในเมือง นํ้าจึงขังเป็ นหย่อม ภาพ
สะท้อนที่พบเห็นคืออาคารร้านรวงที่บิดเบี้ยวอย่างแปลกประหลาด
แต่แล้วขณะนี้เอง บรรยากาศมันคล้ายมีจิตสังหารเจือปน
ลัว่ ฉวนที่เล่นเกมอยูร่ ับรู ้ถึงได้ ดังนั้นจึงถอดหมวกออกพร้อมเลิกคิ้ว
ขึ้นเล็กน้อย
ดวงตานั้นมองผ่านกําแพงไปยังสุ ดปลายของตรอก
ลัว่ ฉวนถอนหายใจเสี ยงเบา “คิดทําร้ายลูกค้าประจําร้านงั้นหรื อ?
ซือหยานฝากด้วยแล้ว”
“รับทราบ” เหยาซื อหยานยิม้ รับ
แปะ แปะ…
ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีเดินบนเส้นทางปูดว้ ยหิ นในตรอก เสี ยงฝี เท้า
กระทบนํ้าขังดังสะท้อน
ทั้งสองที่กาํ ลังจะเดินออกจากตรอกพลันต้องหยุดชะงัก
“เดี๋ยว!” ปู้ฉืออีขมวดคิ้วกล่าวคํา
“เป็ นอะไรไป?” ปู้หลี่เกื๋อเผยสี หน้างงงัน
ปู้ฉืออีเม้มริ มฝี ปากก่อนหันมองรอบ สี หน้าขณะนี้เคร่ งเครี ยด
พลังวิญญาณในร่ างของนางเริ่ มท่วมท้นคล้ายพร้อมรับศึกทุกเมื่อ
พบเห็นปฏิกิริยาของปู้ฉืออี ปู้หลี่เกื๋อจึงตระหนักเรื่ องราวได้
เขาต้องสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมเผยสี หน้าอันสงบ
ขณะนี้เองที่สมั ผัสอันเย็นเยือกไหลเวียนผ่านในดวงตา
ภาพฉากเช่นนี้คล้ายเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้า!
ปู้หลี่เกื๋อยังจดจําได้กระจ่างชัด ว่าครั้งนั้นเป็ นมือสังหารที่ลงมือต่อ
ตนเอง!
หากไม่มีทหารยามของคฤหาสน์ขนุ นางใต้ ผูใ้ ดกันทราบว่าถัดจาก
เขาจะเป็ นใครต่อ และมันอาจไม่ได้จบแค่บาดแผลทมิฬ
มือสังหารในวันนั้น ความแข็งแกร่ งอย่างน้อยก็ขอบเขตจิตวิญญาณ
ครั้งนั้นเป็ นเขาตระหนักระวังทันรู ้ตวั จึงโดนลงมือเพียงครั้งเดียว
หนึ่งครั้งที่ไม่สาํ เร็ จ ไม่วา่ สําเร็ จหรื อล้มเหลวมือสังหารต้องถอนตัว
อย่างเร็ ว นี่คล้ายเป็ นกฎของมือสังหารทั้งหลาย
ผูใ้ ต้บญั ชาของจี้อ๋ ูฮุยแทบพลิกนครจิ่วเหยา กระนั้นก็ไม่อาจหาเบาะแส
มือสังหารได้พบ
เรื่ องราวสุ ดท้ายจึงกลายเป็ นเงียบหาย
ตามที่ผคู ้ นคาดเดา เป้าหมายแท้จริ งของมือสังหารสมควรเป็ นขุนนาง
ใต้
อย่างไรแล้วปู้หลี่เกื๋อก็เป็ นบุตรแห่งขุนนางใต้ หากเขาถูกสังหาร
เช่นนั้นคือการเหยียบหน้าขุนนางใต้อย่างรุ นแรง
 ตอนที่ 215 มือสั งหารทีถ่ ูกสั งหาร
ฟึ่ บ!
เสี ยงดังผ่านอากาศ ประกายแสงเย็นเยือกปรากฏจากในเงามืด
“ระวัง!”
นัยน์ตาปู้ฉืออีหดแคบพร้อมผลักร่ างปู้หลี่เกื๋อ
ด้วยกระทําเบามือ เป็ นผลให้ร่างนั้นต้องถอยไปหลายก้าว
ฟึ่ บ!
และในพริ บตานี้เองสถานที่ซ่ ึงปู้หลี่เกื๋อยืนเมื่อครู่ ได้มีเข็มสี เงิน
ปรากฏออกมา
เข็มพิษทิ่มแทงลงบนแผ่นหิ นสี น้ าํ เงินที่ปูพ้นื จนเกือบมิด ส่ วนปลาย
ที่ยงั เหลือได้เผยอาการสัน่ ไหวอย่างเห็นได้ชดั เจน
“บัดซบ!”
พบเห็นเหตุการณ์ ปู้หลี่เกื๋อต้องกัดฟันแน่น
หากปู้ฉืออีไม่ตอบสนองอย่างทันท่วงที เช่นนั้นตัวเขาคงถูกเข็มเงิน
นัน่ เล่นงานไปแล้ว!
นี่เป็ นสาเหตุที่ครั้งก่อนเขาโดนบาดแผลทมิฬเล่นงาน!
ปู้ฉืออีจบั จ้องไปยังทิศทางซึ่งเข็มสี เงินปรากฏ ปลายนิ้วของนางเริ่ ม
ขยับ
สายฝนได้ร้อยเรี ยงกลับกลายเป็ นดาบ
พริ บตานี้ที่แสงเย็นเยือกได้ทอประกายผ่านความมืดตัดผ่านสายฝน
“ตัวสารเลวจงเสนอหน้าออกมา!” ปู้ฉืออีคาํ รามเสี ยงเย็นเยือก
ด้วยสัมผัสแหวนมิติเก็บของ ฉากกั้นสี เขียวสู งราวเมตรหนึ่งได้
ปรากฏขวางไว้ตรงด้านหน้า
“เหอะเหอะเหอะ เด็กสาวที่ฝีปากกล้า”
เสี ยงหัวเราะอันเย็นเยือกประหนึ่งปลายเล็บขูดกับกระดานดังให้ได้
ยิน มันเป็ นเสี ยงที่ชวนให้ไม่ใคร่ สบายใจ
ท่ามกลางความมืดมิด ร่ างในชุดสี ดาํ ได้ปรากฏตัว
หากไม่สงั เกตให้ดี เช่นนั้นย่อมไม่ตระหนักทราบว่ามีตวั ตนคงอยู!่
ความสามารถซ่อนเร้นเพียงนี้ชวนสะพรึ งเกินไปแล้ว!
อีกทั้งออร่ าจากร่ างในชุดสี ดาํ นั้นยังทรงอํานาจ สมควรเป็ นขอบเขต
จิตวิญญาณระดับสูงสุ ด!
หากเทียบกับปู้ฉืออี ก็ถือว่าเป็ นคู่ต่อสู ท้ ี่แข็งแกร่ งยิง่ !
ปู้ฉืออีกดั ฟันสี ขาวแน่นพร้อมกระชับดาบยาวในมือ
ขอบเขตจิตวิญญาณระดับสูงสุ ด ด้วยกําลังของนางขณะนี้ไม่มีทาง
ต่อกรได้
เวลาล่วงเลย นางก็ยงั คงกัดฟันคิดหาทาง
ปู้ฉืออีตดั สิ นใจ
เมื่อเปิ ดฉากต่อสู ้ เมื่อนั้นนางจะเปิ ดโอกาสให้ปู้หลี่เกื๋อหลบหนี
ยิง่ หนีได้ไกลเท่าใดยิง่ ดี!
กระนั้นความคิดของปู้ฉืออีอีกฝ่ ายย่อมทราบ ผลลัพธ์ไม่มีทางสําเร็ จ
โดยง่าย
แต่แล้วขณะนี้เองนางกลับได้ยนิ เสี ยงอันคุน้ เคยกล่าวด้วยความเป็ น
ธรรมชาติ
“เมื่อใดกันที่เทียบอันดับมือสังหารเริ่ มแทรกแซงสู่ ขอ้ พิพาทระหว่าง
จักรวรรดิเช่นนี้?”
ร่ างเงาที่งดงามปรากฏตรงกลางตรอก สายฝนคล้ายถูกม่านพลังสกัด
ขวางไม่ให้ร่วงหล่น การปรากฏตัวนี้ประหนึ่งเทพเซียน
“พี่ซือหยาน!”
ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีร้องออกด้วยความตื่นตกใจ
เหยาซือหยานเผยยิม้ รับให้คนทั้งสอง
อันที่จริ งต่อให้ลวั่ ฉวนไม่บอกกล่าว นางก็คิดช่วยเหลืออยูแ่ ล้ว
อย่างไรเหยาซือหยานก็คุน้ เคยกับคนทั้งสองตลอดช่วงเวลาที่ผา่ นมา
ดังนั้นนางไม่มีทางนิ่งเฉยดูดายหากสามารถลงมือ
ร่ างในชุดสี ดาํ ชะงักยามพบเห็นเหยาซื อหยานปรากฏตัว
เรื่ องราวเหนือความคาดคิด ในนครจิ่วเหยาถึงกับมีสตรี แข็งแกร่ ง
เช่นนี้ปรากฏ!
กระนั้นสิ่ งที่เหยาซือหยานได้กล่าวออก มันยิง่ ทําหัวใจของชายใน
ชุดสี ดาํ ต้องตื่นตระหนก
ชายในชุดดําไม่อาจจินตนาการได้ถึงว่าเหยาซือหยานคาดเดาตัวตน
ของตนเองได้อย่างไร!
เพื่อให้ภารกิจลอบสังหารสําเร็ จลุล่วง ชายชุดดําจําเป็ นต้องวาง
แผนการถึงหลายต่อหลายเดือน
แม้เขาไม่ทราบว่าตรอกแห่งนี้มีอะไรและดึงดูดยอดฝี มือมามากมาย
เพียงใด แต่มนั ก็มีสิ่งที่ทาํ ให้มือสังหารชุดดําไม่กล้าสํารวจตรอก
แห่งนี้
เท่าที่เขาทราบ ความตายนั้นรวดเร็ วเสมอ นัน่ คือความจริ งที่เขายึดมัน่
ด้วยเหตุน้ ีเขาจึงต้องรอคอยลงมือในเวลาอันเหมาะสม
และในที่สุดมันก็หมดสิ้ นระยะเวลารอคอย!
กระนั้นความจริ งที่ตวั ตนถูกเปิ ดเผยออกเพียงผูซ้ ่ ึ งเพิ่งปรากฏตัว มัน
เหนือกว่าที่ชายชุดดําได้คาดคิดไว้มากนัก
มันราวกับแผนการที่คิดว่าสมบูรณ์แบบกลับกลายเป็ นมีช่องว่าง
กลวงโบ๋ ยามลงมือ!
“เจ้าเป็ นใครกัน?!” ชายชุดดําตะโกนออกด้วยนํ้าเสี ยงทุม้ ลึกเจือ
ความหวาดกลัว
เหยาซือหยานส่ ายศีรษะเล็กน้อย นางไม่คิดพูดกล่าววาจาให้มาก
ความ “เจ้าไม่ควรค่าได้ทราบ”
พริ บตาถัดจากนั้น ประกายแสงสี ม่วงได้เบ่งบานจากฝ่ ามือของนาง!
ในทวีปเทียนหลัน พลังวิญญาณของผูฝ้ ึ กตนส่ วนใหญ่คือสี ขาว
หรื อก็คือ มีแต่ผฝู ้ ึ กฝนเคล็ดวิชาอันพิเศษจึงทําให้พลังวิญญาณเกิด
ความเปลี่ยนแปลง
พลังวิญญาณสี ม่วงยิง่ เป็ นสิ่ งยากพบเห็น
โดยเฉพาะกับสี ม่วงเช่นนี้ มันดูสูงศักดิ์ประหนึ่งจักรพรรดิแห่งโลก
หล้า!
เพียงพบเห็นก็ทาํ ผูอ้ ื่นอดไม่ได้ที่จะรู ้สึกยินยอมศิโรราบ
 ตอนที่ 216 ปลิดชีพ
ชายชุดดําจับจ้องด้วยสายตามัน่ คง ขณะนี้ร่างกายนั้นสัน่ เทิ้ม
ความรู ้สึกหวาดกลัวได้ฉายวาบผ่านจิตใจเขาในพริ บตา
ครั้งหนึ่งเขาเคยได้เห็นพลังวิญญาณสี ม่วงอันวิเศษนี้กบั ตาตนเอง!
ที่ฐานของเทียบอันดับเงาสังหาร บุคคลอันดับหนึ่งผูน้ ้ นั ครอบครอง
พลังวิญญาณดังที่เขากําลังพบเห็นอยูน่ ้ ี!
อันดับที่หนึ่งนั้นสวมใส่ ชุดยาวสี ดาํ ปกคลุมใบหน้าโดยตลอด เป็ น
ผลให้ไม่เคยมีผใู ้ ดทราบว่าใบหน้านั้นเป็ นเช่นไร
ครั้งนั้นนักฆ่าลําดับที่สองของเทียบอันดับเงาสังหาร นามว่าเงาโลหิ ต
มีกาํ ลังทัดเทียมขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่แปด!
เงาโลหิ ตกระทัง่ เคยมีบนั ทึกว่าลงมือสังหารขอบเขตทดสอบเต๋ า
ระดับที่เก้าได้สาํ เร็ จ!
ครั้งนั้นที่ลาํ ดับสองก้าวหน้าขึ้นมาได้ ก็เป็ นเพราะเงาโลหิ ตได้
ค้นพบความลับขอบลําดับที่หนึ่งโดยบังเอิญจึงนําไปข่มขู่
เดิมนั้นทุกคนต่างคิดว่าศึกระหว่างสองลําดับแรกนั้นไม่มีทางจบลง
ได้โดยง่าย
อย่างไรแล้วความแตกต่างระหว่างลําดับที่หนึ่งและสองนั้นกว้างใหญ่
เกินไป
แต่แล้วผลลัพธ์ที่เผยออกมันกลับเหนือกว่าที่ผใู ้ ดคาดคิด
มันราวกับเล่นตลก
ท้องฟ้าราวกับพลิกผัน
ลําดับที่สองแห่งเทียบอันดับเงาสังหาร เงาโลหิ ตถูกกําจัด!
นับแต่น้ นั ลําดับที่หนึ่งแห่งเทียบอันดับเงาสังหารจึงกลายเป็ นราชัน
มือสังหาร
พร้อมกันนี้บรรดามือสังหารนับไม่ถว้ นต่างก็ได้ตระหนักถึงพลัง
วิญญาณอันพิเศษของนาง!
ชายชุดดําพยายามอ้าปากคล้ายคิดกล่าวอะไรบางอย่าง
กระนั้นตัวเขาได้พลาดโอกาสที่จะพูดกล่าวออกไปแล้ว
ท้ายที่สุดด้วยสติที่ยงั หลงเหลือ สิ่ งที่เขาได้พบเห็นคือแสงสี ม่วงอัน
ไร้สิ้นสุ ดได้ทบั ถมการมองเห็น
ในความอื้ออึง มันปรากฏจิตสังหารอันรุ นแรง!
ภายใต้แสงอันงดงาม มันเป็ นกระบวนท่าปลิดชีพ!
แม้วา่ ชายชุดดํายืนอยูท่ ี่ตรงเดิม ทว่าลมหายใจนั้นไม่มีอีกต่อไป
ปู้หลี่เกื๋อลอบกลืนนํ้าลาย ดวงตาขณะนี้ฉายชัดถึงความตื่นตระหนก
ตั้งแต่แรกเริ่ มลงมือ เขาไม่เห็นว่าเหยาซือหยานจะขยับตัวแต่อย่างใด
ด้วยซํ้า
ที่เห็นก็คือแสงสว่างสี ม่วงทอประกายและเลือนหาย ถัดจากนั้นชาย
ชุดดําก็ตกตายเป็ นที่เรี ยบร้อยแล้ว
ปู้ฉืออีเผยสี หน้าหนักอึ้ง “พลังนี้เหนือลํ้ายิง่ กว่าขอบเขตทดสอบเต๋ า…”
นางสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมรับรู ้ถึงพลังอํานาจอยูภ่ ายใน
เหยาซือหยานยืดนิ้วขาวงดงามนั้นออกมาเล็กน้อยและตวัดออก รอย
ปริ แตกสี ดาํ จึงปรากฏในความว่างเปล่า
ห้วงมิติเปิ ดออก ที่ได้เห็นคือความผันแปรทางมิติอนั รุ นแรงที่ไหลเวียน
กระทัง่ ว่าเป็ นขอบเขตทดสอบเต๋ าพลาดร่ วงหล่นลงไป ก็เกรงว่าจะ
ถูกสังหารได้ในพริ บตาด้วยซํ้า!
เหยาซือหยานโบกมือ ร่ างชายชุดดําพลันร่ วงหล่นหายเข้าไปในรอย
แยกมิติ
พร้อมกันนี้แหวนมิติเก็บของก็หลุดลอยออกจากมือของอีกฝ่ าย
ถัดจากนั้นรอยแยกมิติจึงเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย
หาได้มีผใู ้ ดทราบไม่ ว่ามือสังหารขอบเขตจิตวิญญาณระดับสูงสุ ด
ของเทียบอันดับเงาสังหารจะจบสิ้ นที่นี่!
พลังวิญญาณของเหยาซือหยานไหลเวียนออก ตราประทับที่แหวน
มิติเก็บของจึงถูกทําลาย
รื้ อค้นอยูค่ รู่ เหรี ยญตราสี ดาํ จึงปรากฏในมือเหยาซือหยาน
เหรี ยญตรานี้ดูเรี ยบง่าย ทว่ามีอกั ขระลึกลับแกะสลักเอาไว้ และมันมี
คํา “เงา” ปรากฏ
“มือสังหารจากเทียบอันดับเงาสังหาร” เหยาซื อหยานส่ งเหรี ยญตรา
และแหวนมิติเก็บของให้ปู้ฉืออี นางตระหนักพิจารณาก่อนจะกล่าว
“พวกเราขอตัวก่อน”
เหยาซือหยานจึงโบกมือก่อนจะหันกลับเดินเข้าตรอกไป
ปู้ฉืออีรับชมเหรี ยญตราและแหวนมิติเก็บของด้วยคิ้วขมวด
ผูใ้ ดกันถึงขนาดคิดอยากเอาชีวติ ของหลี่เกื๋อ?
“หากคาดเดาไม่ผดิ สมควรเป็ นผูค้ นของจักรวรรดิตน้ กําเนิดอัคคี”
ปู้หลี่เกื๋อใช้นิ้วจรดปลายคางก่อนจะกล่าวคําคาดเดา
“น่าจะเป็ นเช่นนั้น” ปู้ฉืออีพยักหน้ารับเห็นพ้อง
“ท่านพ่อขณะนี้เปิ ดศึกกับกองทัพจักรวรรดิตน้ กําเนิดอัคคี หาก
บุตรชายถูกลอบสังหาร เช่นนั้นย่อมส่ งผลกระทบต่อท่านอย่างใหญ่
หลวง” ปู้หลี่เกื๋อเผยยิม้ พลางกล่าวข้อสันนิษฐานออกมา
 ตอนที่ 217 ผู้คนจากหุบเขาโอสถ
จักรวรรดิตน้ กําเนิดอัคคีต้ งั อยูบ่ ริ เวณชายแดนแห่งจักรวรรดิเทียนชิง
ทางตอนใต้
ทั้งสองจักรวรรดิมีสมั พันธ์ต่อกันไม่ดีเท่าใดนัก
บ่อยครั้งมักเกิดสงครามน้อยใหญ่ข้ ึนอย่างเสมอ
และบิดาของปู้หลี่เกื๋อ ขุนนางใต้ปู้คงั หยุนคือผูบ้ ญั ชาการใหญ่แห่ง
ทัพจักรวรรดิเทียนชิงเพื่อต้านรับจักรวรรดิตน้ กําเนิดอัคคี!
“ขณะนี้มือสังหารถูกพี่ซือหยานสังหารไปแล้ว ภารกิจลอบสังหาร
จึงล้มเหลวตามไปด้วย” ปู้หลี่เกื๋อยืดตัว คํากล่าวนี้เผยซึ่ งความโล่งอก
“คราวนี้คงไม่มีอะไรต้องห่วงอีกต่อไปแล้ว”
เทียบอันดับเงาสังหารมีกฎของตนเอง
ทุกภารกิจลอบสังหารจะต้องสําเร็ จโดยนักฆ่าเพียงหนึ่ง
และผลลัพธ์น้ นั มีเพียงสอง นัน่ คือสําเร็ จหรื อไม่กล็ ม้ เหลว
หากการลอบสังหารล้มเหลว ภารกิจก็จะถูกเพิกถอน!
“ต้องขอบคุณเถ้าแก่กบั พี่ซือหยานแล้ว…”
ปู้ฉืออีถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ครั้งบุคคลชุดดําปรากฏก่อนหน้านี้ เป็ นนางหวาดกลัวจนแทบตาย
ด้วยม่านกั้นสายฝน ภายในตรอกจึงมีแต่แสงอบอุ่นสาดส่ องเข้ายัง
ร้านต้นตํารับ
ปู้ฉืออีอดไม่ได้ที่จะยิม้ ออก
ท่ามกลางสายฝนที่พร่ างพราย คนทั้งสองจึงเดินทางกลับคฤหาสน์
ขุนนางใต้
……
แม้ฝนตก ทว่าฝูงชนที่ประตูนครจิ่วเหยายังคงไหลหลัง่ วนเวียนเข้า
ออก
ทว่าขณะนี้เป็ นช่วงฟ้าใกล้มืด ผูค้ นจึงเร่ งรี บ
เปรี้ ยง
สายฟ้าทอประกายม้วนตัวประหนึ่งมังกรใต้หมู่เมฆ
แสงสว่างวูบปรากฏบนฟากฟ้า มวลเมฆสี ดาํ มืดปรากฏให้พบเห็น
มวลเมฆความมืดเลือนหาย ผืนฟ้าขณะนี้ราวกับมหาสมุทรแห่ง
ความมืดที่คิดถมผูค้ นให้จมดิ่ง
ขณะนี้เองที่มวลเมฆดํามืดบนฟากฟ้าเริ่ มเผยความรุ นแรงราวกับมี
ตัวตนอะไรบางอย่างควบคุม
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
“ในมวลเมฆสี ดาํ นัน่ มีอะไรอยูด่ ว้ ย!”
“ล้อกันเล่นงั้นหรื อ? พลังอํานาจสายฟ้ารุ นแรงขนาดนั้น อย่างน้อยก็
ต้องขอบเขตทดสอบเต๋ าจึงอยูร่ อดได้ไม่ใช่หรื อ?”
“ดูนนั่ ! มีอะไรโผล่ออกมาแล้ว…”
คนหนึ่งได้ตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลงบนฟากฟ้าพร้อมส่ งเสี ยง
ดัง
เสี ยงร้องของนกอินทรี ยด์ งั ขึ้น
ร่ างเงาสี ดาํ ขนาดใหญ่แหวกมวลเมฆสี ดาํ เผยตัวตน!
เป็ นวิหคตัวใหญ่ราวสามเมตร ขนทั้งตัวเป็ นสี ดาํ สะท้อนเงางาม
ประหนึ่งโลหะ
พร้อมกันนี้มนั ยังเผยประกายแสงสี น้ าํ เงินและม่วงให้พบเห็นได้
กล่าวว่าเป็ นตัวตนที่แปลก
บรรยากาศดิบเถื่อนฟุ้งกระจาย ผูค้ นที่ประตูเมืองต่างแทบลืมหายใจ
“อินทรี ยส์ ายฟ้าเก้าปรโลก! สายพันธุ์ประหลาดโบราณ!”
คนหนึ่งตระหนักได้วา่ มันคือตัวอะไรพร้อมร้องออก
“เคยได้ยนิ ว่าที่หุบเขาโอสถนั้นมีอินทรี ยส์ ายฟ้าเก้าปรโลกคงอยู่
หรื อว่า…”
“เดี๋ยว! นัน่ ! มีคนอยูท่ ี่หลังมันด้วย…”
ที่บนแผ่นหลังของอินทรี ยส์ ายฟ้าเก้าปรโลก ได้ปรากฏคนนับสิ บยืน
อยู่
อย่างเหนือความคาดคิด กลุ่มคนเหล่านี้ต่างสวมใส่ ชุดสี ขาว พวกเขา
เผยออร่ าอันเกรี ยงไกรอย่างที่ผฝู ้ ึ กตนธรรมดาไม่มีทางได้ครอบครอง
ผูน้ าํ ทัพคือชายชราไร้ซ่ ึงสี หน้า
แม้หนวดเคราเป็ นสี ขาว ทว่าออร่ าที่เผยออกนั้นชวนสะพรึ ง เป็ นออร่ า
แข็งแกร่ งชนิดที่ผฝู ้ ึ กตนทัว่ ไปไม่เคยได้พบเจอ!
อินทรี ยส์ ายฟ้าเก้าปรโลกร่ อนลงมาเชื่องช้า สุ ดท้ายจึงบินเหนือ
ฟากฟ้านครจิ่วเหยาราวสิ บเมตร
สายลมกระโชกรุ นแรง ปี กนั้นกระพือออกประหนึ่งพายุโหม!
ถัดจากนั้นผูค้ นนับสิ บจึงกระโดดลงมาพร้อมก้าวเดินเข้าสู่ นครจิ่ว
เหยา
จนกระทัง่ กลุ่มคนเดินเข้าไปหมดสิ้ น ก็ไม่มีทหารยามผูใ้ ดกล้าขวาง
ทักท้วง!
อินทรี ยส์ ายฟ้าเก้าปรโลกบินกลับไปทางเทือกเขาจิ่วเหยาและเลือน
หาย
“เป็ นผูค้ นจากหุบเขาโอสถ!”
มีคนพบเห็นตราสัญลักษณ์ดา้ นบนเสื้ อของกลุ่มคน
“หุบเขาโอสถ? โบราณสถานเพิ่งมีปฏิกิริยาเอง ไฉนมาที่นี่แล้ว?”
“พวกเราหรื อจะคาดเดาการตัดสิ นใจของขั้วอํานาจยิง่ ใหญ่ได้…”
หัวหน้าทหารยามคล้ายคุน้ เคยกับเรื่ องราวเช่นนี้ ดังนั้นระหว่างทาง
ไปยังพระราชวังหลวงเพื่อรายงานจึงไม่มีอาการตระหนกตกใจแต่
อย่างใด…
 ตอนที่ 218 สามผู้อาวุโสตื่นตะลึง
“อาจารย์”
ที่ดา้ นหน้าตําหนักหมื่นโอสถ เหว่ยอี้กล่าวคําออกอย่างนอบน้อม
ชายชราผูเ้ พิ่งมาถึงนครจิ่วเหยาพยักหน้ารับบางเบา
บุคคลผูน้ ้ ีคือผูอ้ าวุโสที่สามซึ่งนําคณะมาจากหุบเขาโอสถหลังได้
ทราบข่าวคราวจากเหว่ยอี้
ที่ดา้ นหลังคณะผูอ้ าวุโสทั้งสาม เป็ นกลุ่มศิษย์รุ่นเยาว์จากหุบเขา
โอสถที่ติดตามมา
หากไม่มีใดผิดพลาด อนาคตของพวกเขาเหล่านี้คือนักปรุ งยาที่มี
ชื่อเสี ยง
ถัดจากนั้นกลุ่มคนจึงเข้าไปด้านในตําหนักหมื่นโอสถ
เถ้าแก่ตาํ หนักหมื่นโอสถเผยความนบนอบนํากลุ่มคนสู่ หอ้ งที่
จัดเตรี ยมไว้
ระหว่างทางเขายังรู ้สึกราวกับแข้งขาและมือไม้ตนเองต้องสัน่ รุ นแรง
ศิษย์จากหุบเขาโอสถหลายคนมาเยือน กระทัง่ มีผอู ้ าวุโส!
ไฉนคนเหล่านี้มาเยือนได้?!
เถ้าแก่เกิดหวาดกลัว กระนั้นตัวเขาไม่อาจพูดกล่าวใดออกได้
ที่ทาํ ได้คือกลํ้ากลืนลงท้อง…
ทุกคนต่างเข้าห้องไปพักผ่อน อย่างไรแล้วเดินทางมาที่นี่กต็ อ้ งใช้
พลังงานและระยะเวลาไม่ใช่นอ้ ย
“เหว่ยอี้ ข่าวคราวที่เจ้ากล่าวนั้นเป็ นจริ งหรื อ?” ผูอ้ าวุโสที่สามหัน
มองทางเหว่ยอี้พร้อมกล่าวถาม
เหว่ยอี้พยักหน้ารับ “จริ งขอรับ ศิษย์ยอ่ มไม่โกหก”
ผูอ้ าวุโสที่สามนัง่ ลงขัดสมาธิ “อย่างนั้นอธิบายรายละเอียดของร้าน
ต้นตํารับนั้นให้ขา้ ได้ทราบ”
“ขอรับท่านอาจารย์”
ถัดจากนั้นเหว่ยอี้จึงเริ่ มพูดกล่าว
ผ่านไปครู่ ผูอ้ าวุโสที่สามจึงเผยคิว้ ขมวด สี หน้าขณะนี้หาได้เรี ยบ
เฉยอีกไม่
นิ้วนั้นเคาะกับโต๊ะ เห็นได้ชดั ว่าภายในใจของเขานั้นเกิดคลื่นลม
“เกมเสมือนจริ งที่ช่วยเพิ่มกําลังให้แก่เจ้าได้? บะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ป?
แท่งเครื่ องเทศ? โคล่า? เหล่านี้ลว้ นไม่เคยได้ยนิ !” ผูอ้ าวุโสที่สาม
กล่าวกระซิ บกับตนเอง
เหว่ยอี้เผยยิม้ อย่างขื่นขม “ขอบอกกล่าวอาจารย์ตามตรง ครั้งแรกที่
ทราบข้ายังไม่คิดเชื่อ กระนั้นหลังได้ประสบพบเจอกับตนเองจึงค่อย
ได้ตระหนักถึงความน่าทึ่งที่เกิดขึ้น”
ผูอ้ าวุโสที่สามตกอยูใ่ นภวังค์
“ว่าไปแล้ว ท่านอาจารย์รับชมสิ่ งนี้”
เหว่ยอี้เมื่อคิดอะไรได้จึงยืน่ ฝ่ ามือออก อัคคีเพลิงสี น้ าํ เงินจึงลุกโชน
ปรากฏ
เป็ นอัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็ง
ผูอ้ าวุโสที่สามยังคงสงสัย เขาไม่ทราบว่าทําไมเหว่ยอี้จึงเผยอัคคี
เพลิงให้เห็น
กระนั้นสิ่ งที่เกิดขึ้นถัดจากนั้นมันทําให้เขาต้องตื่นตะลึง
ที่พบเห็น คืออัคคีเพลิงสี น้ าํ เงินได้แปรเปลี่ยนราวกับมีชีวติ รู ปลักษณ์
สิ่ งมีชีวติ เกิดขึ้นมาอย่างแล้วอย่างเล่า
ด้วยเพียงใช้มือ เหว่ยอี้ได้แสดงให้เห็นถึงการควบคุมอัคคีหว้ งสมุทร
นํ้าแข็งถึงระดับสมบูรณ์แบบ!
ผูอ้ าวุโสที่สามรู ้จกั อัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็งของเหว่ยอี้ดี
เพื่อแปรเปลี่ยนรู ปลักษณ์ไปมาเช่นนี้ เหว่ยอี้ตอ้ งเสี ยพลังงานไป
ไม่ใช่นอ้ ย
แม้วา่ อัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็งทรงอํานาจ ทว่าก็เป็ นสิ่ งยากควบคุมให้
เชี่ยวชาญได้
ผูอ้ าวุโสที่สามจดจําได้กระจ่างชัดดี ว่าครั้งเหว่ยอี้อยูห่ ุบเขาโอสถ
ความสามารถควบคุมอัคคีหว้ งสมุทรนํ้าแข็งยังเพียงแค่ข้ นั แรกเริ่ ม
แต่แล้วผ่านไปไม่นาน ไฉนควบคุมได้ประหนึ่งมือของตนเองเช่นนี้?
ความก้าวหน้ารวดเร็ วเพียงนี้มนั เกิดขึ้นได้จริ งหรื อ?
นี่เป็ นเรื่ องยากจะเชื่อ!
“นี่เจ้าทําได้ยงั ไงกัน?” ผูอ้ าวุโสที่สามกล่าวถามด้วยความประหลาด
ใจ
เหว่ยอี้เผยยิม้ “เพราะข้าได้รับวิญญาณอัคคีมาจากโหมดทัว่ ไป”
โหมดทัว่ ไป?
วิญญาณอัคคี?
ผูอ้ าวุโสที่สามครุ่ นคิด
โหมดทัว่ ไปของหอคอยแห่งการทดสอบ เรื่ องนี้เหว่ยอี้แจ้งแก่เขาแล้ว
ส่ วนวิญญาณอัคคี คล้ายว่าเหว่ยอี้จะได้รับความสามารถนี้มาภายหลัง
“เป็ นเรื่ องน่าเสี ยดาย” เหว่ยอี้ไหวไหล่ สี หน้าเสี ยดายเผยออก
“โหมดทัว่ ไปสามารถได้รับมาสู่ โลกภายนอกก็เพียงแต่วชิ าหรื อ
ความสามารถพิเศษ”
 ตอนที่ 219 ผู้อาวุโสทีส่ ามตัดสิ นใจ
เหว่ยอี้พยายามปั้นรู ปวิญญาณอัคคีเป็ นก้อนหยก
เคล็ดการฝึ กฝนและวิชาทั้งหลายของทวีปเทียนหลันนั้นมักอยูใ่ นรู ป
ของป้ายหยกเพื่อที่จะได้แกะสลักเนื้อหาไว้ดว้ ยพลังวิญญาณ
แต่แล้วเมื่อเหว่ยอี้ก่อรู ปป้ายหยกและพยายามจะแกะสลักลงไป มัน
ทําเขาต้องนิ่งงัน
เพราะเขาใช้งานวิญญาณอัคคีได้ ทว่าไม่ทราบหลักการทํางาน
มันราวกับมนุษย์ที่ทราบว่ามือสามารถขยับ
ด้วยไม่ทราบหลักการของวิญญาณอัคคี ดังนั้นจึงเป็ นไปไม่ได้ที่เขา
จะสร้างมันขึ้นเป็ นป้ายหยก
พร้อมกันนี้ภาพร้านต้นกําเนิดที่ปรากฏในใจของเหว่ยอี้ยงิ่ ใหญ่ข้ ึน
ไปอีกขั้นหนึ่ง
สมแล้วที่เป็ นเถ้าแก่ ของที่ได้รับถึงกับไม่อาจเกิดช่องว่างให้สืบทอด
ได้…
ผูอ้ าวุโสที่สามถอนหายใจ คํากล่าวนั้นเผยความเสี ยดาย “วิญญาณ
อัคคี… ถึงกับมีเคล็ดวิชาวิเศษเช่นนี้ในโลกด้วย…”
รับชมผูอ้ าวุโสที่สามคล้ายตกอยูใ่ นห้วงภวังค์ เหว่ยอี้จึงไม่พดู กล่าว
ทว่ารอคอยอย่างเงียบงัน
ด้วยฐานะศิษย์ของผูอ้ าวุโสที่สาม เขาย่อมทราบนิสยั ของอาจารย์
เป็ นอย่างดี
“เหว่ยอี้ นําข้าไปเยือนร้านต้นตํารับที่เจ้ากล่าวถึง!”
เมื่อดึงสติกลับคืนมาได้ ผูอ้ าวุโสที่สามจึงลุกขึ้นยืนพร้อมเผยประกาย
ในดวงตา
เขาไม่ทราบว่านานเพียงใดกันแล้วที่ตนเกิดความสนใจเรื่ องราวใน
โลกหล้า
ร้านที่นามว่าต้นตํารับแห่งนั้นกลายเป็ นกระตุน้ ความสนใจของเขา
ขึ้นมา!
บอกกล่าวตามตรง ครั้งเหยาฮุยเฉินซึ่ งเป็ นจ้าวหุบเขาโอสถได้บอก
กล่าวให้เขามาเยือนนครจิ่วเหยา ผูอ้ าวุโสที่สามเกิดความรู ้สึกไม่
ชอบใจที่ภายใน
แต่ขณะนี้ ไม่ใช่คล้ายจะเป็ นโอกาสที่ดีง้ นั หรื อ?
ตัวเขาถูกส่ งออกมาก็เพราะเพียงข่าวคราว
แม้วา่ จะเป็ นข่าวคราวที่ศิษย์ของเขาส่ งมาก็ตาม…
ครั้งนั้นผูอ้ าวุโสที่สามไม่อาจปฏิเสธ ดังนั้นจึงต้องนําคณะคนมา
แต่แล้วขณะนี้คล้ายว่าร้านต้นตํารับนั้นจะไม่ใช่อะไรอย่างที่เขาคิด
แต่แรกเริ่ ม!
ปฏิกิริยาของผูอ้ าวุโสที่สามเกินความคาดหมาย เหว่ยอี้ตอ้ งเผยท่าที
นิ่งงันไปครู่
ผูอ้ าวุโสที่สามเผยสี หน้างงงัน “เป็ นอะไรไปแล้ว?”
เหว่ยอี้เผยยิม้ ขื่นขมกล่าวอธิบาย “อาจารย์ ท่านไม่ทราบว่าร้านต้น
ตํารับนั้นระยะเวลาเปิ ดและปิ ดตามกําหนด และขณะนี้ร้านปิ ดแล้ว”
ผูอ้ าวุโสที่สามชะงักงันไป จากนั้นจึงขมวดคิ้ว ภายในรู ้สึกไม่ยนิ ดี
ทว่าคิดถึงเรื่ องที่เหว่ยอี้กล่าวก่อนหน้านี้ ห้ายอดฝี มือของตําหนัก
จันทราสี เงินได้ถูกกําจัดโดยเถ้าแก่ร้าน ที่เขาทําได้ขณะนี้จึงมีเพียง
กลํ้ากลืนความไม่พอใจเอาไว้
“ได้! อย่างนั้นค่อยไปพรุ่ งนี้”
“ขอรับท่านอาจารย์” เหว่ยอี้พยักหน้ารับ ขณะนี้เขาพลันคิดอะไรขึ้น
ได้จนเผยดวงตาเป็ นประกาย “มีเรื่ องหนึ่งขอรับท่านอาจารย์ พรุ่ งนี้
ไวน์หยกของร้านต้นตํารับจะเข้ามาเติมขายอีกครั้ง!”
“ไวน์หยก?”
ผูอ้ าวุโสที่สามเผยสี หน้างุนงง แต่ไม่ชา้ ก็ตอ้ งเผยดวงตาเป็ นประกาย!
ไวน์หยก นัน่ ไม่ใช่สิ่งที่ศิษย์ของเขารายงานกลับมาว่าสามารถเพิ่ม
พลังชีวติ ได้อย่างนั้นหรื อ?
แม้วา่ ขณะนี้ผอู ้ าวุโสที่สามจะไม่ได้ห่วงหาเรื่ องอายุขยั ก็ตาม
กระนั้นของวิเศษที่สามารถเติมพลังชีวติ ให้ได้ มีไว้อย่างไรก็ดีกว่า
อย่างไรแล้วก็ไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสได้รับมันไม่ใช่หรื อ?
“อาจารย์ ไวน์หยกของร้านเถ้าแก่น้ นั จะมีมาขายใหม่ทุกเจ็ดวัน
ขอรับ” เหว่ยอี้กล่าวเสริ ม
ผูอ้ าวุโสที่สามต้องสู ดลมหายใจเข้าลึก “ข้าคิดอยากได้เห็นนักว่าร้าน
ต้นตํารับนั้นวิเศษดังเจ้ากล่าวถึงหรื อไม่”
เหว่ยอี้เผยยิม้ เล็กน้อย “ท่านอาจารย์ไม่ผดิ หวังอย่างแน่นอนขอรับ”
ขณะนี้เขาแทบคาดเดาได้ ว่าอาจารย์ของตนต้องตื่นตะลึงยามเมื่อได้
เข้าไปยังร้านต้นตํารับ
หลังพูดคุยกันถึงช่วงเวลาที่ร้านเปิ ดทําการ เหว่ยอี้จึงค่อยกลับห้อง
ตนเองไป
ผูอ้ าวุโสที่สามสงบใจลง ขณะนี้กาํ ลังพักฟื้ นพลังที่สูญเสี ยไป
ระหว่างการเดินทางไกลมายังที่นี่…
 ตอนที่ 220 ผู้แข็งแกร่ งมาเยือน
วันถัดมาช่วงเช้าตรู่
เหว่ยอี้และผูอ้ าวุโสที่สามได้มาเยือนตรอกที่ร้านต้นตํารับตั้งอยู่
คณะศิษย์ของหุบเขาโอสถไม่ได้ติดตามมา
อย่างไรแล้วผูอ้ าวุโสที่สามมาเยือนร้านวันนี้กเ็ ป็ นเรื่ องส่ วนตัว
ดังนั้นคิดให้กลุ่มคนมาเยือนอีกหลายวันให้หลังก็ไม่ใช่เสี ยหาย
กระนั้นเมื่อคนทั้งสองพบเห็นภาพฉากภายในตรอก พวกเขาก็อด
ไม่ได้ที่จะนิ่งงันไป
ขณะนี้ที่หน้าประตูร้านต้นตํารับมีหลายคนมายืนรออยูก่ ่อนแล้ว
หากพิจารณาให้ดี จะพบว่าเป็ นบุคคลหน้าตาคุน้ เคยกันทั้งสิ้ น
เป็ นจี้อ๋ ูฮุย เหล่าไป่ มู่หรงไห่เถิง หยิงอู๋จ้ ี เซี่ยหยวน ทั้งห้าคนนี้คือ
ลูกค้ายอดฝี มือประจําร้านต้นตํารับ
เดิมเหว่ยอี้คิดว่าพวกตนมาเช้าแล้ว แต่เป็ นเขาไม่คาดคิดว่าจะมีผอู ้ ื่น
มาถึงเร็ วกว่า!
คล้ายว่าพวกเขามารอกันไม่นานแล้วด้วย
หลิวลู่อวีแ่ ละตี้อ๋ ูอู่หยิงเองก็อยูใ่ นกลุ่มคน
เคียงข้างคนทั้งสองคือกลุ่มคนยอดฝี มือ
ตี้อ๋ ูอู่หยิงยืนอย่างนบนอบอยูด่ า้ นหลังชายคนหนึ่ง
อีกฝ่ ายมีหน้าตาธรรมดา สวมใส่ ชุดเครื่ องแบบสี ดาํ แซมลวดลายสี
ทอง ทั้งยังมีกระบี่ยาวประดับแขวนที่แผ่นหลัง
ร่ างนั้นเพียงยืนเฉย มันก็ราวกับกระบี่ได้ออกจากฝักเผยซึ่งความคม
กริ บ!
เลิศลํ้า ออร่ าที่ไม่ธรรมดา!
นี่สมควรเป็ นยอดฝี มือผูใ้ ช้กระบี่!
ที่ขา้ งกายหลิวลู่อวี่ คือสตรี ที่มีตาข่ายสี น้ าํ เงินปิ ดบังใบหน้า
สตรี ผนู ้ ้ นั มีคิ้วสวยได้รูป ร่ างเพรี ยวบางและมีเสน่ห์ดึงดูดอย่าง
มหาศาล
เพียงรับชม ผูค้ นก็อดไม่ได้ที่จะรู ้สึกเลือดลมพลุ่งพล่าน!
เพราะโฉมงามผูน้ ้ ีถึงกับเลิศลํ้ากว่าหลิวลู่อวีห่ ลายต่อหลายเท่า!
เหว่ยอี้ที่มาถึงพร้อมผูอ้ าวุโสที่สามได้ดึงดูดความสนใจของกลุ่มคน
บอกกล่าวให้ถูกต้อง คือความสนใจมุ่งไปยังผูอ้ าวุโสที่สาม
แม้ออร่ าถูกลดทอนลงไปมาก กระนั้นผูอ้ าวุโสที่สามคือผูแ้ ตะขอบเขต
ราชัน ความรู ้สึกคุกคามที่เผยออกนั้นไม่ใช่ของปลอม!
เสี ยงหัวเราะกังวานประหนึ่งระฆังเงินดังออกจากริ มฝี ปากสตรี ผทู ้ รง
เสน่ห์ ดวงตาของนางหยาดเยิม้ พร้อมเผยยิม้ บาง “โฮ่โฮ่ นัน่ ไม่ใช่เต๋ า
หน้าโง่แห่งหุบเขาโอสถหรอกหรื อ? ไฉนออกมาจากหุบเขาโอสถ
ได้กนั ?”
หน้าโง่น้ ีสมควรเป็ นนามของผูอ้ าวุโสที่สามในโลกแห่งการฝึ กตน
นามแท้จริ งเหว่ยหลี่หยานนั้นมีผคู ้ นน้อยนิดที่ทราบ
ส่ วนว่าสาเหตุที่ได้รับชื่อนี้ มันก็เป็ นเรื่ องราวครั้งเก่าก่อนสมัยเริ่ ม
ปรุ งยา
“หลิวลู่เหม่ย เจ้าดูแลคนของตนเองให้ดีก่อนเถอะ!” ผูอ้ าวุโสที่สาม
แค่นเสี ยงรับคํา
หลิวลู่เหม่ยย่อมเป็ นนามของสตรี ทรงเสน่ห์ตรงหน้า
จากนอกจะเป็ นผูอ้ าวุโสของแดนศักดิ์สิทธิ์หว้ งนํ้าหยกแล้ว นางยัง
เป็ นพี่สาวของหลิวลู่อวี่
แดนศักดิ์สิทธิ์หว้ งนํ้าหยก มันคือสํานักที่มีแต่สตรี
ขณะนี้เองที่เหล่าไป่ และคณะต้องมองทางผูอ้ าวุโสที่สามด้วยความ
ประหลาดใจ
นามเต๋ าหน้าโง่น้ นั เป็ นนามที่โด่งดัง!
“เต๋ าหน้าโง่ น้อยครั้งที่จะเผยตัวให้พบเห็น หรื อสหายท่านนี้เองก็มา
เยือนเพราะร้านต้นตํารับ?” เหล่าไป่ เผยยิม้ กล่าวถามออก
ผูอ้ าวุโสที่สามพยักหน้ารับ “เป็ นดังที่วา่ ”
ผูอ้ าวุโสที่สามสัมผัสทราบได้ชดั เจนดี ว่าเหล่านี้ลว้ นเป็ นยอดฝี มือ
ขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่เก้า
เหล่านี้คือตัวตนชั้นแนวหน้า!
จากออร่ าของกลุ่มคนและตราสัญลักษณ์บนชุด เขาก็พอคาดเดาได้
บ้างแล้ว
ราชวงศ์ สถาบันจันทราลึกลํ้า สถาบันวิญญาณเมฆา ตระกูลตี้อ๋ ู และ
แดนศักดิ์สิทธิ์หว้ งนํ้าหยก
แม้ผอู ้ าวุโสที่สามคือผูแ้ ตะถึงขอบเขตราชัน และเป็ นผูม้ ีความมัน่ ใจ
ในกําลังตนเองอย่างสู งลํ้า
แต่เผชิญหน้ากับยอดฝี มือขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับสู งสุ ดเป็ นคณะ
เช่นนี้ ตัวเขาไม่กล้าผลีผลาม
ขณะเดียวกันนี้ภายในใจก็รู้สึกว่าเรื่ องราวยากเกินเชื่อ
เพียงแค่ร้านเล็กแห่งหนึ่ง ถึงกับดึงดูดความสนใจของบุคคลทรง
อํานาจมาได้มากมายเพียงนี้
เหมือนว่าที่เขาตัดสิ นใจมาเยือนร้านวันนี้น้ นั ถูกต้องแล้ว
เมื่อมาถึงแล้วผูอ้ าวุโสที่สามยังแทบไม่คิดเชื่อตนเองด้วยซํ้า
อย่างไรเรื่ องราวที่ได้ยนิ มันก็ยากจะเชื่อประหนึ่งเรื่ องราวอุปโลกน์
หากไม่ได้พบเห็นกับตาตนเอง ผูอ้ าวุโสที่สามจะไม่มีทางเชื่อคําของ
เหว่ยอี้อย่างเต็มปาก
แม้วา่ อีกฝ่ ายจะเป็ นศิษย์ของเขาเองก็ตาม!
แต่แล้วขณะนี้ ผูอ้ าวุโสที่สามพลันต้องคลายความสงสัยเหล่านั้นไป
หมดสิ้ น!
“ร้านต้นตํารับ เมื่อใดกันประตูจึงเปิ ด?”
ตี้อ๋ ูปาเต๋ าซือหลังรอคอยอดทนมานานไม่นอ้ ย ขณะนี้ได้กล่าวถาม
ออกด้วยนํ้าเสี ยงแหบแห้ง
 ตอนที่ 221 ลูกค้ าทีเ่ หมาะสม
ตี้อ๋ ูปาเต๋ าคือหนึ่งในปรมาจารย์ดาบแห่งตระกูลตี้อ๋ ู
ตี้อ๋ ูปาเต๋ านั้นมีการฝึ กฝนก้าวหน้าถึงขั้นแปรสภาพดาบ ดังนั้นจึงเก่ง
กายยิง่ กว่าตี้อ๋ ูอู่หยิงหลายเท่า!
ขณะเดียวกัน เขายังเป็ นถึงปรมาจารย์ดาบขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับ
สู งสุ ด!
นามอันเกรี ยงไกรของตี้อ๋ ูปาเต๋ านั้นกว้างไกลขนาดกองกําลังใหญ่
ทั้งหลายต่างรู ้จกั !
หากเป็ นการศึกระหว่างตระกูล ตัวเขาหนึ่งคนสามารถต้านรับขอบเขต
ทดสอบเต๋ าระดับสู งสุ ดสามคนได้โดยไม่เพลี่ยงพลํ้า!
“อีกไม่นาน” เซี่ยหยวนกล่าวออก “ตามปกติเถ้าแก่จะมาเปิ ดร้านตรง
เวลา”
ด้วยเป็ นลูกค้าที่มาถึงร้านก่อนผูอ้ ื่นทุกวีว่ นั เซี่ ยหยวนจึงแทบจะคาด
เดาเวลาเปิ ดร้านต้นตํารับได้
ตี้อ๋ ูปาเต๋ าพยักหน้ารับและไม่พดู กล่าวอันใดอีก
ตัวเขาและตี้อ๋ ูอู่หยิงสมแล้วที่เป็ นคนตระกูลเดียวกัน ทั้งสองต่างไม่
ค่อยพูด
ผูอ้ าวุโสที่สามหันมองทางฝูงชนโดยรอบพร้อมหรี่ ดวงตาลงเล็กและ
กล่าวถาม “พวกเจ้ามาที่นี่เพื่อไวน์หยกงั้นหรื อ?”
เพราะเหว่ยอี้ได้บอกกล่าวเอาไว้แล้ว ว่าไวน์หยกของร้านต้นตํารับ
นั้นจะมีมาเติมทุกเจ็ดวัน
แต่เหนืออื่นใด คือมาเติมครั้งหนึ่งจะมีเพียงหนึ่งขวด!
ด้วยคนมากมายที่นี่ คิดแบ่งนั้นไม่มีทางเป็ นไปได้
“ถูกต้องแล้ว” จี้อ๋ ฮู ุยพยักหน้ารับ
“ผูใ้ ดต่างก็ตอ้ งการ” หยิงอู๋จ้ ีกล่าวรับคําเสี ยงเบา
“นายหญิงน้อยผูน้ ้ ีกค็ ิดอยากได้ไวน์หยกเช่นกัน!”
หลิวลู่เหม่ยใช้มือป้องปากพร้อมเผยยิม้ กล่าวคําออก
นับเป็ นโชคร้ายที่ไม่มีผใู ้ ดที่นี่หวัน่ ไหว
ผูอ้ าวุโสที่สามจึงหรี่ ดวงตาลงเล็กพร้อมเผยประกายในสายตา
ด้วยความเป็ นจิ้งจอกเฒ่า นี่คล้ายต้องเปิ ดศึกต่อกันแล้ว!
แม้ท่ามกลางคนกลุ่มนี้ จะมีเพียงเขาที่ขอบเขตการฝึ กฝนสู งที่สุดก็
ตาม
ทว่าก็แค่พ้นื ฐานการฝึ กฝน
พื้นฐานการฝึ กฝนไม่อาจวัดเทียบเปรี ยบประสิ ทธิภาพทางการต่อสู ้
ของผูฝ้ ึ กตนได้
ยกตัวอย่างคอมพิวเตอร์ที่มีศกั ยภาพดี ทว่าตัวระบบที่เรี ยกใช้งาน
ทรัพยากรยํา่ แย่
นัน่ หมายความถึงศักยภาพโดยรวมหาได้ดีดงั ที่คิดไม่ มันไม่อาจ
เทียบเปรี ยบได้กบั คอมพิวเตอร์ที่ปรับแต่งมาพร้อมโลดแล่น!
อีกทางหนึ่ง ผูอ้ าวุโสที่สามคือนักปรุ งยา ศักยภาพส่ วนใหญ่ของเขา
ล้วนอยูท่ ี่การสกัดเม็ดยา
หากต้องต่อสู ก้ บั ตี้อ๋ ูปาเต๋ า เช่นนั้นผลลัพธ์เป็ นเช่นไรเขาทราบแน่แก่
ใจ
แกร้ก!
เสี ยงประตูเปิ ดออก บานประตูของร้านต้นตํารับแง้มออกเชื่องช้า
เมื่อลัว่ ฉวนเปิ ดประตูร้านเหมือนดังปกติ ที่พบเห็นภายนอกมันอด
ไม่ได้ที่จะทําเขาชะงักไป
ไฉนมีคนมากมายเพียงนี้?
และคล้ายว่าจะแข็งแกร่ งกันไม่ใช่นอ้ ยเสี ยด้วย
ไฉนผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับสู งสุ ดคล้ายว่างกันมากมาย
เพียงนี้?
“เถ้าแก่ ไม่ทราบว่าวันนี้มีไวน์หยกเข้ามาหรื อไม่?” เหล่าไป่ นําทัพ
กล่าวถาม
“มี” ลัว่ ฉวนรับคําราบเรี ยบ สี หน้ายังคงเรี ยบเฉยเหมือนเช่นเคย เขา
ต้องปฏิบตั ิตนให้สมกับเป็ นเถ้าแก่ร้านโดยเสมอ “สิ นค้าเพิ่งมาถึง
วันนี้”
“วิเศษ!”
ดวงตาเหล่าไป่ เผยประกายพร้อมสี หน้าตื่นเต้นยินดี
ขณะเดียวกันลัว่ ฉวนก็ได้ตระหนักว่ายามที่ตอบคําถามออกไป ร่ าง
คนทั้งสามถึงกับลอบหดเกร็ งไป
เป็ นไปได้วา่ กลุ่มคนเหล่านี้ต่างมากันเพื่อไวน์หยก?
ลัว่ ฉวนอดไม่ได้ที่จะคาดเดาอยูภ่ ายใน
คล้ายว่าชื่อเสี ยงของร้านต้นตํารับจะแผ่ขยายไปไกลแล้ว!
สายตาลัว่ ฉวนหันมองทางเหว่ยอี้ หลิวลู่อวี่ และตี้อ๋ ูอู่หยิงด้วยความ
พึงพอใจ
เหล่านี้จึงสมกับเป็ นลูกค้าร้านต้นตํารับ!
คณะเหว่ยอี้ท้ งั สามกลายเป็ นชะงัก
ไฉนเถ้าแก่จึงมองพวกตนด้วยสายตาที่แปลกไปเช่นนั้น?
และนี่ไม่ใช่ภาพลวงตา!
เถ้าแก่ไฉนเผยท่าทีเช่นนั้นได้กนั ?!
“เข้ามาในร้านกันก่อน” ลัว่ ฉวนเอียงกายเผยทางเข้าพร้อมกล่าวเสริ ม
“ตอนนี้ยงั ไม่เปิ ด แต่เข้ามาในร้านก่อนได้”
เขากล่าวคําเหล่านี้ให้ผอู ้ าวุโสที่สาม ตี้อ๋ ูปาเต๋ า และหลิวลู่เหม่ยได้ยนิ
 ตอนที่ 222 สงสั ยและหวาดกลัว
ทุกคนทยอยเดินเข้ามาในร้าน
แม้วา่ ได้ทราบข้อมูลเรื่ องร้านต้นตํารับมาบ้างแล้ว แต่เมื่อผูอ้ าวุโสที่
สาม หลิวลู่เหม่ย และตี้อ๋ ูปาเต๋ าเดินเข้ามาในร้าน พวกเขาต่างก็อด
ไม่ได้ที่จะตื่นตะลึงยามพบเห็นการประดับตกแต่งภายในร้าน
พวกมันล้วนแต่เป็ นเครื่ องแก้วบริ สุทธิ์หลากสี สนั งดงาม อีกทั้งยังมี
ค่ายอาคมห้วงมิติ สิ่ งนี้กล่าวได้วา่ เหนือมนุษย์แล้ว!
“นี่หรื อเครื่ องเล่นภาพเสมือนจริ ง?”
ทันใดนี้เองที่พวกเขาได้ตระหนักถึงเครื่ องเล่นเกมเสมือนจริ ง ดวงตา
ผูอ้ าวุโสที่สามเผยความสงสัย
เมื่อเข้ามาในร้านต้นตํารับ ทางด้านขวาคือเครื่ องเล่นเกมเสมือนจริ ง
ยีส่ ิ บที่นงั่ ตั้งเรี ยบราย และทางซ้ายคือชั้นเครื่ องแก้ววางสิ นค้า
ที่บนผนังซึ่งหันไปทางประตูร้านคือหน้าจอขนาดราวสิ บนิ้ว
ทว่าขณะนี้หน้าจอแสดงผลเหล่านั้นยังไม่เปิ ดทํางาน…
“ถูกต้อง” ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ “รับชมดูก่อนได้”
ถัดจากนั้นลัว่ ฉวนจึงไปนัง่ ด้านหลังโต๊ะพร้อมนัง่ รออย่างเงียบงัน
เรื่ องราวเช่นนี้เซี่ ยหยวนและคณะเกินกว่าจะประหลาดใจไปนานแล้ว
เพราะที่เถ้าแก่กาํ ลังรออยูค่ ือมื้อเช้า!
ทว่าผูอ้ าวุโสที่สามและคณะไม่ทราบเรื่ อง
อย่างไรแล้วเรื่ องราวเช่นนี้กไ็ ม่ใช่ง่ายที่เหว่ยอี้และคณะจะพูดกล่าว
ออกมา
“เถ้าแก่ ไฉนยังไม่อาจซื้อสิ นค้า?”
หลิวลู่เหม่ยเลิกคิว้ ขึ้น ท่าทีซ่ ึงเผยผ่านสายตานั้นไม่ค่อยพอใจเท่าใด
นัก
ด้วยฐานะผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับสู งสุ ด ทั้งยังเป็ นถึงผู ้
อาวุโสแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์หว้ งนํ้าหยก นางไม่เคยถูกกระทําอย่างเมิน
เฉยเช่นนี้มาก่อน
ลัว่ ฉวนไม่ตอบสนอง
ผูอ้ ื่นเองก็เงียบ
ทว่าหลิวลู่อวีข่ ณะนี้ร่างกายแข็งค้างไปแล้ว
นางต้องดึงแขนเสื้ อหลิวลู่เหม่ยอย่างเบามือก่อนจะกระซิ บ “พี่หญิง
นี่ยงั ไม่ถึงเวลาเปิ ดร้านของเถ้าแก่ รอคอยก่อน”
หลิวลู่เหม่ยจึงได้แต่กลอกตาตอบกลับ
ทว่าหลิวลู่อวีก่ ล่าวได้แค่น้ ี และก่อนมายังร้านนางก็ได้ย้าํ เตือนไป
แล้ว ขณะนี้ที่ทาํ ได้คือเงียบและรอคอย
ขณะเวลาผ่านพ้น ลัว่ ฉวนที่นงั่ ด้านหลังโต๊ะและหลับตาเป็ นการพัก
และความสนใจของหลิวลู่เหม่ยขณะนี้ได้ยา้ ยจากภายในร้านกลายเป็ น
มองมาที่ลวั่ ฉวนแล้ว
ผูค้ นต่างสงสัย
แม้เป็ นขอบเขตทดสอบเต๋ าก็ไม่มีขอ้ ยกเว้น!
หลิวลู่เหม่ยต้องประหลาดใจยามรับชมลัว่ ฉวน
คนหนุ่มที่คล้ายยังไม่น่าอายุถึงยีส่ ิ บ แท้จริ งกลับเป็ นถึงเถ้าแก่ร้าน
ต้นตํารับ!
นอกจากนี้แล้วหากสิ นค้าที่ขายได้ทราบกันทัว่ ทั้งทวีปเทียนหลัน
เช่นนั้นย่อมต้องเกิดคลื่นนํ้าหลาก!
ตัวตนของเถ้าแก่คืออะไรกันแน่?
หลิวลู่เหม่ยพิจารณาและคาดเดา กระนั้นคิ้วงดงามนั้นก็ตอ้ งขมวด
เพราะจากร่ างกายของลัว่ ฉวน นางไม่อาจสัมผัสได้ถึงความผันแปร
ทางพลังวิญญาณได้แม้เพียงนิด!
เห็นได้ชดั ว่านัง่ อยูท่ ี่ตรงนี้ ภายใต้พลังจิตตรวจสอบ มันราวกับเป็ น
หลุมดําที่ไม่อาจทราบข้อมูลใดได้!
ความตื่นตะลึงและหวาดกลัวได้ฉายผ่านดวงตาของหลิวลู่เหม่ย
สาเหตุกเ็ พราะนางคาดการณ์ถึงกําลังของเถ้าแก่ตรงหน้า ว่าสมควร
ก้าวไกลเหนือลํ้านางอย่างสุ ดกู่ มันเกินกว่าที่นางจะสามารถ
ตรวจสอบทราบได้!
ขณะเดียวกัน ทั้งตี้อ๋ ูปาเต๋ าและผูอ้ าวุโสที่สามต่างก็หนั มองทางลัว่ ฉวน
ด้วยสายตาที่แปลกออกไป
หากพิจารณาให้ดี ที่พบเห็นจากสายตาคนทั้งสองคืออาการตื่นตะลึง
ลัว่ ฉวนทราบดีถึงความเคลื่อนไหวทางสายตาของคนทั้งสาม
กระนั้นที่น่ีคือร้านต้นตํารับ ระบบมีบพั มอบให้ กําลังของลัว่ ฉวนจึง
ไม่มีทางที่ผใู ้ ดจะพบเห็นได้
ท่าทีที่เผยออก คือลัว่ ฉวนไม่คิดสนใจ
ภาพของเถ้าแก่ผเู ้ ฉยชาต่อโลกหล้าจึงประทับตราตรึ งในใจของ
บรรดาลูกค้าร้านต้นตํารับเช่นนี้
และขณะนี้เองที่มีกลิ่นหอมเย้ายวนลอยฟุ้ง
“กลิ่นอะไรกันนี่?” ผูอ้ าวุโสที่สามสู ดดมพร้อมกล่าวถามออกด้วย
ความประหลาดใจ
 ตอนที่ 223 อาหารเช้ าทีผ่ ดิ แผก
“อาจารย์ เป็ นอาหารเช้าที่พี่ซ้ือหยานทํา” เหว่ยอี้กล่าวอธิบายเสี ยงเบา
อาหารเช้า?
ผูอ้ าวุโสที่สามเผยสี หน้างงงัน
เหยาซือหยานคือเสมียนประจําร้านต้นตํารับ เรื่ องนี้มีการกล่าวถึง
ครั้งสนทนากับผูอ้ าวุโสที่สามในตําหนักหมื่นโอสถ
สัตว์อสู รราชวงศ์ ยอดฝี มือที่เหนือกว่าขอบเขตทดสอบเต๋ า นี่คือ
เท่าที่ผอู ้ าวุโสที่สามจดจําได้
ทว่าเหว่ยอี้ลืมเลือนบอกกล่าวไปเรื่ องหนึ่ง นอกจากเป็ นเสมียนประจํา
ร้านแล้ว เหยาซือหยานยังรับหน้าที่ทาํ อาหารในร้านต้นตํารับด้วย
และที่สาํ คัญกว่านั้น คืออาหารที่นางทํามันมีกลิ่นเย้ายวนมากล้น!
เหว่ยอี้เพียงทราบเรื่ องกลิ่น ส่ วนรสชาติน้ นั ไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อน
เถ้าแก่และเหยาซือหยานมักจะนัง่ กินกันสองคนโดยไม่สนใจความ
รู ้สึกของลูกค้าในร้านที่เฝ้ามอง
ผ่านไปหลายครั้งเหว่ยอี้กค็ ุน้ ชินไปแล้ว
ดังนั้นทุกครั้งที่มาเยือนร้านต้นตํารับ เขาจึงต้องจัดการมื้อเช้าตนเอง
ให้เสร็ จก่อน…
ผูอ้ าวุโสที่สามเผยสี หน้างงงัน
อาหารเช้าอะไรจะมีกลิ่นที่เย้ายวนถึงเพียงนี้ได้กนั ?
ที่สาํ คัญกว่านั้น คือไฉนกลิ่นนั้นจึงมีออร่ าของสมุนไพรหายากคงอยู?่
ตัดสิ นโดยอาศัยประสบการณ์อนั ยาวนานในวิถีแห่งการสกัดยา ออร่ า
นั้นอย่างน้อยต้องผสานสมุนไพรหลากหลายอย่าง!
และเป็ นสมุนไพรระดับสวรรค์เสี ยด้วย!
กระทัง่ ว่าเป็ นนักปรุ งยาระดับผูอ้ าวุโสที่สาม คิดใช้งานพวกมันยัง
ต้องกระทําอย่างถี่ถว้ นและระมัดระวัง
เพราะสมุนไพรสวรรค์ท้ งั หลายคือสิ่ งอันลํ้าค่า!
และยังมีอีกเหตุผลที่ทาํ ให้ผอู ้ าวุโสที่สามต้องมึนงง
เพราะมัวแต่หมกมุ่นกับการสกัดเม็ดยา ผูอ้ าวุโสที่สามจึงไม่เคยได้
ตระหนักถึงสิ่ งที่เรี ยกว่าการเรี ยกนํ้าย่อย
ในวันปกติ พวกเขาก็เพียงแต่ทานอาหารทัว่ ไป
อาหารเลิศรสนั้นมี ทว่ามักจะเป็ นหลายเดือนรับประทานครั้งหนึ่ง
เพื่อเติมเต็มความสดใหม่ให้ชีวติ
ดังนั้นในสายตาของผูอ้ าวุโสที่สาม รับประทานของดีมากเกินไปถือ
เป็ นการทําให้เสี ยของโดยเปล่า
กระนั้นขณะนี้หลังได้สูดดมกลิ่น นํ้าลายในปากของเขาถึงกับสอ
อย่างรุ นแรง นี่มนั นานเพียงใดกันแล้วที่เขาไม่เคยรู ้สึกหิ วโซขนาดนี้
มาก่อน…
ตึก ตึก ตึก…
ไม่ชา้ เสี ยงฝี เท้าเบาบางปรากฏพร้อมร่ างที่เดินลงจากบันได
เป็ นสตรี โฉมงามประหนึ่งภูติ ราวกับโลกหล้าใบนี้จะยอมโอนอ่อน
เพียงนางปรากฏกาย
โดยเฉพาะกับเส้นผมและดวงตาสี ม่วง มันยิง่ ขับเน้นเสน่ห์ของนาง
ยิง่ ขึ้นไปอีก
กระทัง่ หลิวลู่เหม่ยยังรู ้สึกว่าตนเองด้อยกว่าอยูภ่ ายใน
ในมือของเหยาซือหยาน นางถือถาดอาหารมาอย่างระมัดระวัง
ที่บนถาดมีอาหารอยูจ่ าํ นวนหนึ่ง
เป็ นมื้อเช้า
“แค่กแค่ก เถ้าแก่ มื้อเช้าพร้อมแล้ว” เหยาซือหยานกระแอมลําคอ
เป็ นการเรี ยก
ลัว่ ฉวนจึงลืมตาอันง่วงงุนพร้อมลุกขึ้นยืนและก้าวเดินออกจาก
ด้านหลังโต๊ะรับรอง
เมื่อไปถึงตรงหน้าบันได เขาจึงรับถาดไว้พร้อมวางบนโต๊ะ
พร้อมกันนี้เขายังต้องลอบถอนหายใจอยูภ่ ายใน
ยิง่ เวลาผ่านไป อาหารของเหยาซือหยานก็มีแต่จะดีข้ ึน
ระบบฝึ กสอนทําอาหารถือว่าทํางานได้อย่างดีเยีย่ ม!
ขณะนี้เองที่ลวั่ ฉวนตระหนักได้วา่ สายตาผูอ้ ื่นแปลกประหลาดออกไป
สี หน้าของลัว่ ฉวนยังคงเรี ยบเฉยเหมือนดังเคย “หื อ? ไฉนมองด้วย
ท่าทีเช่นนั้น?”
ผูอ้ าวุโสที่สามกลืนนํ้าลายพร้อมยืน่ นิ้วอันสัน่ เทาชี้ไปยังอาหารบน
ถาด “ขอบังอาจสอบถามต่อเถ้าแก่ เหล่านี้คืออะไรหรื อ?”
ลัว่ ฉวนจึงตอบคํา “มื้อเช้า”
ผูอ้ ื่นได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบสนอง
บรรยากาศแรกนั้นดี ไฉนตอนนี้กลายเป็ นแปลกไปแล้ว?
ทุกคนรู ้สึกว่าร่ างกายราวแข็งทื่อ
สําหรับเถ้าแก่ หากพิจารณาให้ดี จะพบว่าไม่น่าใช่ปัญหาอะไร…
ผูอ้ าวุโสที่สามต้องโขลกไอกับคําตอบของลัว่ ฉวน ขณะนี้เขาเร่ ง
ร้อนดึงสติกลับคืน “แค่กแค่ก เถ้าแก่ ข้าหมายถึงวัตถุดิบของอาหาร
เช้ามื้อนี้คงไม่ใช่ธรรมดากระมัง?”
 ตอนที่ 224 อัจฉริยะและอัจฉริยะ
สังเกตอยูค่ รู่ หนึ่ง ผูอ้ าวุโสที่สามจึงตัดสิ นเรื่ องหนึ่งจากอาหารเช้า
ตรงหน้าได้ ว่าอย่างน้อยมันต้องมีสมุนไพรสวรรค์สี่หรื อห้าอย่างอยู่
ในส่ วนประกอบ!
หลังได้ทราบความจริ งอันชวนตื่นตะลึง ผูอ้ าวุโสที่สามจึงรู ้สึกปวด
หัวใจ
มันเป็ นเรื่ องน่าวิตก
เป็ นเรื่ องร้ายแรง!
เป็ นเรื่ องผิดอย่างร้ายแรง!
สมุนไพรสวรรค์ถึงกับถูกนํามาทําเป็ นอาหารเช้า!
หากอีกฝ่ ายคือผูฝ้ ึ กตนทัว่ ไป ก็เกรงว่าผูอ้ าวุโสที่สามจะไม่อาจอดใจ
สอนสัง่ ออกไปแล้ว
เพื่อที่จะได้ทาํ ให้ผอู ้ ื่นตาสว่าง!
สมุนไพรสวรรค์ใช้งานอย่างนี้ได้อย่างไร?
มันจําเป็ นต้องนําไปสกัดตัวยาออกจึงเป็ นวิธีการที่สะท้อนถึงมูลค่า
มันออกมาได้!
ทว่าต่อหน้าเถ้าแก่ผลู ้ ึกลับแห่งร้านต้นตํารับ ผูอ้ าวุโสที่สามจึงทําได้
เพียงกลํ้ากลืนกลับเข้าไป
“วัตถุดิบ? ก็วตั ถุดิบธรรมดา!”
เหยาซือหยานสับสนเล็กน้อยยามได้ยนิ คําของผูอ้ าวุโสที่สาม
วัตถุดิบทําอาหารเหล่านี้มีอยูใ่ นครัว ทั้งยังมีเป็ นกองมหึ มา…
ก่อนจะทันทราบ กลายเป็ นว่าสายตาเหยาซือหยานมองของระดับสู ง
เหล่านี้เป็ นของมีทวั่ ไป
มุมปากผูอ้ าวุโสที่สามกลายเป็ นกระตุก
ฉับพลันเขารู ้สึก ว่าตนและคนอีกสองที่เพิ่งมาเยือนร้านคล้ายไม่เข้าใจ
ต่อเรื่ องราวทางโลก
ผูอ้ าวุโสที่สามสู ดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะสงบใจลง “ตาเฒ่าผูน้ ้ ีคง
ไม่ได้ออกมาสู ดอากาศภายนอกนานเกินไป”
ถัดจากนั้นเขาจึงเดินออกไปจากร้าน
สายตานั้นรับชมฟากฟ้าไกลห่าง ไม่ทราบว่าเขาคิดอันใดอยู่
กระนั้นหากมองจากแผ่นหลัง ไม่วา่ มองอย่างไรก็คล้ายคนเกิดปลง
ทางโลก…
“นัน่ เป็ นอะไรไปแล้ว?” เหยาซือหยานเกิดความสงสัย
เหว่ยอี้ที่ดึงสติกลับคืนมาได้จึงกระแอมไอเสี ยงเบา เป็ นเขาเผยใบหน้า
แดงกํ่าก่อนจะกล่าวคําออก “ท่านอาจารย์ไม่ค่อยชื่นชอบสถานที่มี
อากาศปิ ดเท่าใดนัก ดังนั้นจึงออกไปสู ดอากาศที่ภายนอกเสี ยหน่อย”
“โอ้” เหยาซือหยานพยักหน้ารับอย่างไม่คิดอันใดมาก
ผูอ้ ื่นอดไม่ได้จนหัวเราะออก
ปรมาจารย์ปรุ งยาผูซ้ ่ ึงตลอดชีวติ ศึกษาแต่เรื่ องนี้อยูใ่ นห้อง มีหรื อ
รู ้สึกอึดอัดในสภาพห้องทั้งที่ปลอดโปร่ งเพียงนี้?
โกหกทั้งเพ!
กระนั้นถ้อยคําเหล่านี้เพียงพูดกล่าวอยูภ่ ายในใจ อย่างไรแล้วผูค้ นที่
แตะเส้นข้ามขอบเขตสู่ ราชัน อย่างน้อยก็ตอ้ งไว้หน้ากันบ้าง
อีกทั้งพวกเขายังคิด ว่าอาหารประจําวันของเถ้าแก่น้ ีหรู หราจนเกินไป
แล้ว…
อากาศกลายเป็ นฟุ้งด้วยกลิ่นหอมเย้ายวน ทุกชัว่ ลมหายใจที่ยนื อยู่
ตรงนี้มนั เปรี ยบดังความทรมาน
ท้ายที่สุดรออยูร่ าวสิ บนาทีลวั่ ฉวนจึงค่อยวางตะเกียบ
มื้อเช้าทานเรี ยบร้อย เหยาซือหยานก็เช่นกัน
ทุกคนค่อยถอนหายใจโล่งอกกันได้
ในที่สุดก็เสร็ จเสี ยที
เหยาซือหยานยกโต๊ะเก็บเดินกลับขึ้นชั้นบน ลัว่ ฉวนขณะนี้จึงหัน
มองกลุ่มคนที่รอคอยมานานไม่นอ้ ยแล้ว “เริ่ มเปิ ดร้านแล้ว”
ทุกคนค่อยเผยสี หน้ายินดี แต่ละคนต่างเดินไปยังชั้นวางที่เป็ นเป้าหมาย
นัน่ ก็คือชั้นที่มีไวน์หยกวางอยู!่
ขณะนี้เองที่ป้าย “สิ นค้าหมด” ได้ถูกเพิกถอนออก พริ บตามันได้
กลับกลายเป็ นขวดหยกเย็นวางไว้
สายตาเฝ้าปรารถนาได้ปรากฏในดวงตาของเหล่าไป่ และหยิงอู๋จ้ ี
ทั้งสองต่างเคยดื่มไวน์หยกกันไปแล้ว รสชาติที่ได้รับรู ้น้ นั กล่าวได้
ว่าชัว่ ชีวติ นี้ไม่มีทางลืมเลือน
อย่างไรมันก็เป็ นไวน์เลิศรส ในสายตาคนทั้งสอง มันดีเลิศลํ้ายิง่ กว่า
ไวน์ใดในโลกนี้ที่เคยได้ลิ้มลอง!
ไม่เกินเลยหากจะกล่าวว่าเพียงแค่คิดยังนํ้าลายไหล!
ผูค้ นที่เหลือขณะนี้เองก็เผยอัคคีเพลิงลุกโชนในดวงตาอย่างร้อนแรง
มันเป็ นความปรารถนาได้ครอบครอง!
“ไวน์หยก สิ่ งที่สามารถเพิ่มพลังชีวติ ต้องซื้อมาให้ได้!”
ผูอ้ าวุโสที่สามเดินกลับเข้ามาในร้านราวรู ้เวลา สายตาขณะนี้จบั จ้อง
ที่ไวน์หยกไม่วางตา
“ราคาของมันถูกเกินไปแล้ว!” ดวงตาหลิวลู่เหม่ยเผยประกาย
ผูค้ นที่เหลือต่างก็เผยดวงตาเผาไหม้ดว้ ยความคิดอยากได้ต่อไวน์หยก
“คงไม่เปิ ดศึกต่อกันกระมัง?” เหว่ยอี้หนั มองกลุ่มคนที่เผยสายตาจับ
จ้องอย่างไม่มีใครยอมใคร
กําลังของคนเหล่านี้อย่างน้อยก็ขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่เก้า หาก
กลุ่มคนเปิ ดศึกแย่งชิงไวน์ขวดเดียวกันขึ้นมา…
ผลที่ตามมานั้นสมควรเป็ นหายนะภัยอย่างแน่นอน!
 ตอนที่ 225 หนทางแก้ปัญหา
“มีเถ้าแก่อยูย่ งั ต้องกลัวอันใด?”
หลิวลู่อวีห่ นั มองทางเหว่ยอี้ ถัดจากนั้นจึงหันมองทางลัว่ ฉวนที่นงั่
อยูด่ า้ นหลังโต๊ะ
กําลังของเถ้าแก่เป็ นอะไรที่ไม่อาจหยัง่ ได้ถึง ขณะนี้เผยเพียงสี หน้า
เรี ยบเฉย เรื่ องนี้เป็ นผลให้กลุ่มคนวางใจ
“นัน่ ก็จริ ง” เหว่ยอี้คิดไปครู่ ก่อนจะพยักหน้ารับ
ขณะนี้เองที่เหล่าไป่ และคณะต่างได้ตระหนักถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ไวน์หยกมีเพียงหนึ่งขวด เห็นได้ชดั ว่านี่ตอ้ งเป็ นการแย่งชิง ผูท้ ี่สามารถ
ซื้อได้มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
“ไวน์หยกมีเพียงหนึ่งขวด คิดเห็นเช่นไรกัน?” เซี่ ยหยวนหันมอง
รอบด้านก่อนจะหรี่ ดวงตาลงเล็ก
ครั้งล่าสุ ดเขาเลือกไม่แย่งไวน์หยก เป็ นเพราะครั้งนั้นหยิงอู๋จ้ ีเป็ นฝ่ าย
มาก่อน
นอกจากนี้แล้วทั้งสองฝ่ ายยังคุน้ หน้าค่าตากันดี อีกทั้งยังทราบเรื่ อง
ปั ญหาที่หยิงอู๋จ้ ีขาดพลังชีวติ ดังนั้นเซี่ ยหยวนจึงไม่คิดแข่งขัน
ขณะนี้มารยาทอันใดนั้นไม่จาํ เป็ นต้องมีอีกต่อไป
“ตามปกติแล้วต้องให้เกียรติสตรี ก่อน” หลิวลู่เหม่ยเผยยิม้ บางก่อน
จะขยิบตาให้ “มอบให้สุภาพสตรี ท่านนี้ก่อนเป็ นไร?”
หากเป็ นผูฝ้ ึ กตนทัว่ ไป ก็เกรงว่าจะเป็ นการข่มขวัญต่อกันไปแล้ว
กระนั้นแต่ละคนที่นี่ต่างระดับการฝึ กฝนทัดเทียมกัน หาได้มีผใู ้ ดยิง่
หย่อนไปกว่ากันไม่
“ให้เป็ นไปตามโชคชะตางั้นหรื อ? เป็ นข้าคิดว่าผูม้ ีความสามารถจึง
สมควรได้รับ!” ตี้อู่ปาเต๋ าเผยจิตสังหารรุ นแรง
สายตาของเขากวาดมองกลุ่มคน สัมผัสแห่งสงครามอันกระหายฉาย
ชัดผ่านดวงตา
พบเห็นกลุ่มคนคิดเปิ ดศึกต่อกัน เสี ยงราบเรี ยบพลันดังขึ้น
“ร้านต้นตํารับมีกฎ ภายในร้านอย่าได้ทาํ ให้เกิดเรื่ องวุน่ วาย หากฝ่ า
ฝื นก็ตอ้ งแบกรับถึงผลที่ตามมาด้วย”
เสี ยงนี้คล้ายมีมนต์สะกด ราวกับมันดังสะท้อนกังวานในหัวใจผูค้ น!
ลัว่ ฉวนขณะนี้ลุกขึ้นยืนก็ใช่ ทว่าสี หน้ายังคงสงบ
หากรับชมให้ดี ดวงตาสี ดาํ ขลับนั้นจะเปรี ยบดังหลุมดํา ราวกับมัน
พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่ ง!
ทุกคนต่างต้องยักไหล่ให้กนั
เมื่อลัว่ ฉวนไม่เคลื่อนไหว เขาก็คล้ายกับคนหนุ่มที่ไร้พษิ ภัย
ด้วยเหตุน้ ีกลุ่มคนจึงลืมเลือน
กระนั้นขณะนี้พวกเขาได้พบเห็นด้านอันชวนสะพรึ งของลัว่ ฉวนเข้า
ให้แล้ว!
“เถ้าแก่ พวกเราจะกล้าสร้างปัญหาภายในร้านได้ยงั ไงกัน?” จี้อ๋ ูฮุย
อธิบายออกพร้อมยิม้ แห้ง
“ถูกต้องแล้ว เถ้าแก่อย่าได้กงั วลไป พวกเราอย่างไรก็ตอ้ งทําตามกฎ”
เซี่ ยหยวนเร่ งรี บรับคํา
แม้เถ้าแก่ยงั คงอาการสงบเหมือนอย่างทุกที ทว่าครั้งนี้พวกเขารับรู ้
ได้ถึงความสงบอันแตกต่าง!
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
“แต่กย็ งั มีเรื่ องจะแบ่งไวน์หยกยังไงดี?” ด้วยหันมองรอบด้าน ตี้อ๋ ูปา
เต๋ าจึงกล่าวคําถามที่เป็ นประเด็นร้อนขึ้นมา
“ไม่ใช่วา่ มีพ้นื ที่ให้ประมือหรอกหรื อ? ใช้มนั ตัดสิ นกันเป็ นไร?”
เสี ยงหัวเราะดังจากปากของเหยาซือหยานที่ยนื ไม่ไกล
นางขณะนี้เก็บโต๊ะเรี ยบร้อยพร้อมเดินลงมาจากชั้นบนแล้ว
“อารี น่างั้นหรื อ?”
“สู ?้ ”
ดวงตาทุกคนต่างเป็ นประกาย
คล้ายว่านัน่ จะเป็ นหนทางแก้ปัญหาที่เหมาะสมจริ ง
นัน่ จึงเป็ นการตัดสิ นกันด้วยกําลัง!
ดวงตาของตี้อ๋ ูปาเต๋ านั้นเผยอัคคีเพลิงลุกโชน
ท่ามกลางกลุ่มคนที่น้ ี ตัวเขามัน่ ใจว่าแข็งแกร่ งที่สุดหากต้องเปิ ดศึก
ปะทะต่อกัน!
“เช่นนั้นก็ดี” เหล่าไป่ พยักหน้ารับ “ในโหมดอารี น่า ทุกคนสามารถ
เลือกมีระดับพลังที่ทดั เทียมกันได้”
“อย่างนั้นแข่งขันกันอย่างไร? พวกเรามีกนั ถึงแปดคน!” หยิงอู๋จ้ ี
ขมวดคิว้ กล่าวถาม
ทุกคนเหม่อไปวูบ ขณะนี้กาํ ลังคิดหาหนทาง
เป็ นเรื่ องยากจริ งที่คนถึงแปดจะหาผูช้ นะในท้ายที่สุดอย่างเสมอภาค
ได้
ในทวีปเทียนหลันแห่งนี้ โอกาสที่จะเกิดสถานการณ์เช่นครั้งนี้มี
น้อยนัก ดังนั้นผูค้ นจึงแทบไม่เคยตระหนักได้ถึงหนทางแก้ไข
 ตอนที่ 226 ระบบนับแต้ ม
พบเห็นเรื่ องราว ลัว่ ฉวนอดไม่ได้ที่จะยินดี
ทางแก้ปัญหาก็ง่ายดายไม่ใช่หรื อไร?
ถึงคราวต้องออกหน้าอีกครั้งหนึ่งแล้ว
ลัว่ ฉวนหรี่ ดวงตาพร้อมตัดสิ นใจ
“ข้ามีทางแก้เสนอให้” เสี ยงราบเรี ยบดังขึ้น
ทุกคนต่างหันสายตามองทางลัว่ ฉวนราวพบแสงสว่าง
“เถ้าแก่ทาํ อย่างไร?” มู่หรงไห่เถิงกล่าวถามด้วยความสงสัย
ผูอ้ ื่นต่างก็เผยสายตาใคร่ สงสัย
“ระบบแต้ม” ลัว่ ฉวนตอบกลับ
ระบบแต้ม?
ทุกคนต่างหันหน้ามองกันเองราวไม่เข้าใจความหมาย
ลัว่ ฉวนจึงอธิบาย “เรี ยบง่าย ใช้แต้มเป็ นตัววัด ในการต่อสู แ้ บบจับคู่
ผูช้ นะได้รับสองแต้ม ผูแ้ พ้ได้รับหนึ่งแต้ม หากเสมอก็ได้แต้มไป
เท่ากัน”
“ทุกคนต่อสู ก้ นั จนวนครบ จบรอบแล้วผูใ้ ดคะแนนเยอะสุ ดได้ซ้ื อ
ไวน์หยก”
อันที่จริ งที่ลวั่ ฉวนกล่าวออกนี้ไม่ต่างอะไรกับระบบกีฬานับแต้มที่
ดาวเคราะห์ฟ้าคราม
ทุกคนพอรับฟัง ดวงตานั้นต้องเผยความกระจ่างกันขึ้น
แม้วธิ ีการที่เถ้าแก่กล่าวถึงดูซบั ซ้อนไปบ้าง แต่หากพิจารณาให้ดีจะ
พบว่ามันเป็ นการแข่งขันกันอย่างเท่าเทียม!
และมีแต่ที่ร้านต้นตํารับแห่งนี้จึงสามารถใช้วธิ ีการนี้ได้โดยไม่มี
ข้อจํากัดด้านเวลาและระดับการฝึ กฝน
โหมดอารี น่าของหอคอยแห่งการทดสอบ ระดับการฝึ กฝนและอาวุธ
สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามใจชอบ ที่นนั่ ไม่ตอ้ งกังวลเรื่ องกําลังไม่
เท่าเทียมต่อกัน
ที่ตอ้ งจ่ายก็เพียงผลึกวิญญาณเท่านั้น!
“เถ้าแก่คิดวิธีการนี้ข้ ึนมาได้ยงั ไง?” เหยาซือหยานหันมองทางลัว่ ฉวน
ด้วยสายตาประหลาดใจ
“ก็แค่คิด” ลัว่ ฉวนรับคําเรี ยบเฉย
เหยาซือหยานจึงยักไหล่ดว้ ยความรู ้สึกนึกสนุก
แล้วปฏิกิริยาตอบของเถ้าแก่กไ็ ม่ผดิ จากที่ทุกคนคาดคิด
“อย่างนั้นแล้วพวกเราต้องลงทะเบียนกันก่อนสิ นะ?” ผูอ้ าวุโสที่สาม
กล่าวถาม
เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “ถูกต้องแล้ว มีแต่ตอ้ งลงทะเบียนก่อนจึง
สามารถใช้งานเครื่ องเล่นเสมือนจริ งได้”
ลงทะเบียนบัญชีใช้งานจ่ายหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ สําหรับผูอ้ าวุโสที่
สามและคณะแทบไม่นบั เป็ นอะไร
“นอกจากนี้แล้ว…” เหยาซือหยานชี้นิ้วไปทางกระดานสี ขาวบนผนัง
“ร้านต้นตํารับมีกฎ ขอแนะนําให้ทุกคนอ่านให้ครบกันเสี ยก่อน”
กฎ?
ผูอ้ าวุโสที่สาม ตี้อ๋ ูปาเต๋ า และหลิวลู่เหม่ยเผยสี หน้างงงัน ถัดจากนั้น
ทั้งสามจึงหันไปรับชมกระดานสี ขาวที่มีตวั อักษรขนาดเล็กสี ดาํ เขียน
เอาไว้
แทบจะในทันที สี หน้าของแต่ละคนต่างต้องแปรเปลี่ยน
เมื่อดึงสติกลับคืนกันมาได้ มุมปากผูอ้ าวุโสที่สามจึงกระตุก “กฎ
ของร้านนี้ไม่ใช่เล่นเลย”
สี หน้าที่เฉยชามาตลอดของตี้อ๋ ูปาเต๋ าเองก็แปรเปลี่ยน
หางตาหลิวลู่เหม่ยกระตุก ไม่ทราบว่านางคิดอะไรอยู่
ขณะนี้เองที่เหล่าไป่ ไปจัดการซื้อโคล่า แท่งเครื่ องเทศ และบะหมี่ก่ ึง
สําเร็ จรู ปพร้อมใส่น้ าํ ร้อนรอรับประทาน
พบเห็นเช่นนี้คนทั้งสามจึงเร่ งรี บมาซื้อสิ นค้าที่เหมือนกัน
สามรุ่ นเยาว์เช่นเหว่ยอี้ ตี้อ๋ อู ู่หยิง และหลิวลู่อวีค่ รั้งนี้ออกมารับหน้าที่
ต่อแถวแทนผูอ้ าวุโสของตนเพื่อไม่ให้เสี ยเวลานาน
ลัว่ ฉวนไม่กล่าวคําแต่อย่างใด
ระหว่างรอกดนํ้าร้อน ผูอ้ าวุโสที่สามพลันได้พบเห็นสิ่ งผิดปกติเข้า
เหว่ยอี้ตอ้ งหดคออย่างเกรงจะกล่าวออก
อ้างอิงตามความเป็ นจริ ง นํ้าร้อนของร้านต้นตํารับมันคือนํ้าพุแห่ง
ชีวติ เรื่ องนี้เขาไม่กล้าบอกต่อผูอ้ าวุโสที่สาม
หากเขากล่าวออก เช่นนี้จะกลายเป็ นทําความเข้าใจของอาจารย์
ผิดเพี้ยนอาจถึงขั้นรับไม่ได้
ด้วยเป็ นปรมาจารย์ปรุ งยา ของหายากเช่นนี้มีมูลค่าสู งลํ้า
 ตอนที่ 227 สหายไม่ นับเป็ นอะไร
ไอนํ้าปรากฏ ความรู ้สึกถึงสิ่ งผิดปกติภายในใจผูอ้ าวุโสที่สามยิง่ มา
ยิง่ เคร่ งเครี ยด
ขณะนี้เองที่เขาคาดเดาสิ่ งที่เกินตนเองจะเชื่อ
กระนั้นเขาก็ยงั ไม่ใช่มนั่ ใจ
ท้ายที่สุดจึงถึงคราวผูอ้ าวุโสที่สามกดนํ้าร้อน
ตัวเขาทําตามเหมือนดังที่ผอู ้ ื่นกระทํา ขณะนี้มือเอื้อมไปกดเครื่ องต้ม
นํ้าร้อน
โอ!
ไอนํ้าร้อนเผยออก ผูอ้ าวุโสที่สามอดไม่ได้ที่จะหางตากระตุก
“นํ้าพุแห่งชีวติ !”
ตัวเขาอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา
“เพิ่งทราบอย่างนั้นหรื อ? ศิษย์เจ้าไม่ได้บอกกล่าวหรื อไร?” หลิวลู่
เหม่ยกล่าวถามพร้อมหันมองผูอ้ าวุโสที่สามด้วยสี หน้าแปลก
ประหลาด
ผูอ้ าวุโสที่สามสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมสะกดข่มความตื่นเต้นไว้
ภายใน สายตาขณะนี้หนั มองทางเหว่ยอี้ที่ดา้ นหลังอย่างว่างเปล่า
เหว่ยอี้เกิดรู ้สึกยํา่ แย่ กระนั้นเขาก็ทาํ ได้เพียงแต่รับคําด้วยรอยยิม้ แก้
เขิน
นับเป็ นโชคดีที่ผอู ้ าวุโสที่สามเพียงหันมองและถอนสายตากลับ
เหว่ยอี้ตอ้ งถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“นํ้าพุแห่งชีวติ !”
ผูอ้ าวุโสที่สามถอนหายใจออกคําเบา ถ้วยบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปที่ถืออยู่
ในมืออดไม่ได้ที่จะสัน่ เทา
มันราวกับภาพฝันที่คะนึงหามาโดยตลอดกลายเป็ นสิ่ งที่พบเห็นได้
ตรงหน้า
ลัว่ ฉวนรับชมอยูโ่ ดยตลอด ด้วยเพราะอะไรไม่ทราบ สัมผัสภายใน
ใจเขาพลันถูกกระตุน้ ขึ้นมา…
ผ่านไปหลายนาทีให้หลัง กลิ่นหอมของบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปจึงลอยฟุ้ง
ทั้งร้าน
กลายเป็ นว่าร้านต้นตํารับมีที่ไม่พอให้ลูกค้าได้นงั่ ทาน ขณะนี้จึงต้อง
ยืนรับประทานกันส่ วนหนึ่ง
ลัว่ ฉวนรู ้สึกว่าภาพฉากเช่นนี้ไม่ดีเท่าใดนัก
ขณะนี้ดว้ ยจํานวนเครื่ องเล่นเสมือนจริ งเพิ่มขึ้น ภาพฉากเช่นนี้จึง
ไม่ได้พบเห็น
แน่นอนว่าครั้งที่มีที่นงั่ เล่นไม่พอ ลูกค้าต่างก็ตอ้ งถือถ้วยบะหมี่ก่ ึง
สําเร็ จรู ปไว้เช่นนี้…
บะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ป แท่งเครื่ องเทศ โคล่า ทั้งสามอย่างนี้รวมกันได้
นําพามาซึ่งความสุ ขชนิดที่ผคู ้ นไม่อาจจินตนาการได้ถึง
เมื่อผูอ้ าวุโสที่สามบิดเปิ ดฝาโคล่า เขาจึงรับรู ้ได้ถึงแก๊สภายในขวดที่
อัดแน่นกระจายออก
ของเหลวสี ดาํ ภายในขวดกลายเป็ นปรากฏฟองอากาศให้เห็น ทั้งยังมี
ฟองอากาศไม่นอ้ ยเกาะตามริ มขอบขวดใส
บอกกล่าวตามตรง หากไม่ทราบว่าสิ่ งนี้สามารถดื่มได้ ผูอ้ าวุโสที่
สามจะเกรงว่ามันคือยาพิษ!
เป็ นเพราะสิ่ งของเช่นนี้มนั แปลกตาอย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน…
“อืม! กลิ่นช่างน่าสงสัยนัก!”
หลิวลู่เหม่ยจิบโคล่าไปอึกใหญ่ ดวงตาของนางต้องเบิกกว้างก่อนจะ
อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออก
“พี่หญิง โคล่านี้เถ้าแก่ได้ต้ งั นามอันประหลาดไว้ดว้ ย!” หลิวลู่อวีเ่ ผย
ยิม้ กล่าวคําออก
“โอ้? มีชื่ออื่นด้วยงั้นหรื อ? รับฟังหน่อยเป็ นไร?” หลิวลู่เหม่ยกล่าว
ถามด้วยความสนใจ
“โคล่านี้มีนามอื่นด้วยงั้นหรื อนี่?” จี้อ๋ ูฮุยกล่าวถามด้วยความสนใจ
ทุกคนต่างก็สงสัย
หลิวลู่อวีเ่ ผยยิม้ ก่อนจะเผยอริ มฝี ปากกล่าวคําที่แทบทําลัว่ ฉวนต้อง
เผ่นหนี “นํ้าหวานอ้วนท้วนแห่งความสุ ข”
แค่ก แค่ก แค่ก!
ลัว่ ฉวนต้องกระแอมไอออกมา
เด็กสาวผูน้ ้ ี กับคําที่ไม่น่าภิรมย์เช่นนั้นถึงกับกล้ากล่าวออกมา!
เรื่ องที่ควรลืม เรื่ องที่ควรลืม!
นับเป็ นโชคดีวา่ ที่นี่คือต่างโลก ไม่เช่นนั้นคงได้มีเรื่ องกันเป็ นแน่แท้
“เถ้าแก่เป็ นอะไรไปแล้ว?” หลิวลู่อวีห่ นั มองทางลัว่ ฉวนและกล่าว
ถามด้วยความห่วงหา
ผูฝ้ ึ กตนผูซ้ ่ ึงดูดกลืนพลังงานวิญญาณสู่ ภายในร่ างเป็ นตัวตนที่แทบ
ไม่เคยป่ วยไข้
และด้วยกําลังระดับเถ้าแก่คงไม่มีทางป่ วยหรอกกระมัง?
อย่างนั้นแล้วเมื่อครู่ เถ้าแก่กระแอมไออันใด?
หรื อจะเป็ นไข้ทมิฬ?
ขณะนี้หลิวลู่อวีก่ ลายเป็ นเกิดข้อคาดเดามากมายขึ้นภายในใจ
ลัว่ ฉวนส่ายศีรษะตอบรับ สี หน้าขณะนี้กลับมาเรี ยบเฉยเหมือนดัง
เคย “นามนั้นเป็ นสหายของข้ากล่าวถึงเอาไว้ เป็ นข้าไม่ทราบ
ความหมายแท้จริ งเช่นกัน”
สหายอะไรล้วนไม่มี!
ลัว่ ฉวนต้องลอบยกย่องตนเองที่โยนปัญหาไปได้
“เป็ นเช่นนี้” หลิวลู่อวีพ่ ยักหน้ารับอย่างไม่คิดอันใดให้มากความ
 ตอนที่ 228 วัตถุดบิ ของโคล่ า
“โคล่า? นํ้าอ้วนท้วนสุ ขสันต์? ช่างน่าทึ่งนัก”
ผูอ้ าวุโสที่สามรับชมโคล่าในมือพร้อมเผยยิม้ บาง ขณะนี้ครึ่ งขวดถูก
ดื่มไปแล้ว
ขณะดื่มมันเข้าไป ตัวเขาอดไม่ได้ที่จะเผยดวงตาเบิกกว้างก่อนจะนิ่ง
งันไปครู่
รับรู ้ถึงฟองอากาศที่แตกในปาก รวมถึงความเย็นซ่านที่แผ่กระจาย
ถึงปอด มันเป็ นผลให้เขาไม่อาจหยุดดื่มมันลงไปได้
“ถึงกับมีของอร่ อยเช่นนี้อยูใ่ นโลก!” ผูอ้ าวุโสที่สามอดไม่ได้ที่จะ
ถอนหายใจ
แค่น้ นั ?
ทันใดนี้เขากลายเป็ นต้องขมวดคิ้ว
เหมือนว่าโคล่านี้จะมีบางสิ่ งบางอย่างที่พิเศษอยูด่ ว้ ย
มันคล้ายจะเป็ นสิ่ งที่มีบนั ทึกไว้ในตําราโบราณ…
ผูอ้ าวุโสที่สามขมวดคิ้วก่อนจะพิจารณาครุ่ นคิดจริ งจัง
“อาจารย์เป็ นอะไรไปแล้ว?” เหว่ยอี้กล่าวถามด้วยความสงสัยเมื่อ
พบว่าอาจารย์เผยสี หน้าแปลกประหลาดออกไป
ผูอ้ าวุโสที่สามไม่ตอบ
เหว่ยอี้จึงไม่กล้าถามซํ้า
ตัวเขาทราบกระจ่างว่าอาจารย์ตนเองเป็ นเช่นไร
หากตกอยูใ่ นภวังค์ความคิดตนเอง เช่นนั้นเสี ยงอื่นใดล้วนไม่ได้ยนิ
แล้ว
และก็ไม่ทราบว่านานเพียงใดกว่าอาจารย์จะดึงสติกลับคืนมาได้
เหว่ยอี้ได้แต่หลบไปด้านข้างพร้อมคาดเดา
นอกจากนี้แล้ว อาหารของร้านเถ้าแก่น้ นั อร่ อยอย่างแท้จริ ง…
ผ่านไปหลายสิ บชัว่ ลมหายใจ ผูอ้ าวุโสที่สามจึงเผยดวงตาเบิกกว้าง
อุทานร้องออกอย่างตื่นตระหนก “คิดออกแล้ว!”
ผูค้ นภายในร้านต่างหันสายตามองมา
“อาจารย์คิดอะไรออกงั้นหรื อ?” เหว่ยอี้กล่าวถามเสี ยงเบา
อีกฝ่ ายเมินเฉย ผูอ้ าวุโสที่สามขณะนี้หนั มองทางลัว่ ฉวนพร้อมลม
หายใจที่คล้ายเหนื่อยหอบ “ขอบังอาจถามต่อเถ้าแก่ วัตถุดิบหลักที่
ใช้ทาํ โคล่านี้คือนํ้าพุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิดแห่งตํานานอย่างนั้นหรื อ?”
คําบอกเล่าสรรพคุณของโคล่าบนชั้นวางสิ นค้านั้นเรี ยบง่าย หาได้มี
การบ่งบอกถึงรายละเอียดวัตถุดิบแต่อย่างใดไม่
ลัว่ ฉวนต้องประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนคาดเดา
เรื่ องนี้ออกได้
ลัว่ ฉวนจึงพยักหน้ารับด้วยสี หน้าไม่แปรเปลี่ยน “ถูกต้อง”
“เป็ นเช่นนี้” ผูอ้ าวุโสที่สามต้องลากเสี ยงถอนหายใจยาว “ไม่นึกเลย
ว่าข้าจะมีโอกาสได้ดื่มนํ้าพุวญ ิ ญาณต้นกําเนิดด้วยตนเองเช่นนี้!”
รับฟังบทสนทนาระหว่างคนทั้งสอง ผูค้ นต่างมึนงง
นํ้าพุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิด?
ชื่อที่ไม่เคยได้ยนิ มาก่อน!
“สหายหลี่เต๋ า ไม่ทราบว่านํ้าพุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิดคืออะไรหรื อ?” จี้อ๋ ู
ฮุยกล่าวถาม
แม้วา่ ราชวงศ์มีคลังความรู ้มีมากมาย ทว่าก็ไม่เคยได้ยนิ ข้อมูลที่
เกี่ยวข้องกับนํ้าพุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิด
ผูอ้ าวุโสที่สามเผยยิม้ “อันที่จริ งข้าเพียงพบเห็นในตําราโบราณ ไม่
นึกว่าจะถึงกับมีจริ ง!”
“หยุดพูดกล่าวแล้วขยับตัวได้แล้ว!” หลิวลู่อวีก่ ลอกตามองพร้อม
กล่าวเร่ ง
ลัว่ ฉวนที่อยูไ่ ม่ไกลห่างกําลังรับชมด้วยความสงสัย
ผูอ้ าวุโสที่สามกระแอมไอกล่าวคําออก “ข่าวลือกล่าวว่าครั้งโบราณ
มีผฝู ้ ึ กตนหลายคนใต้ฟ้าดินมากมาย อีกทั้งพลังงานวิญญาณแห่งฟ้า
ดินยังหนาแน่นมหาศาล มันจึงทําให้เกิดเรื่ องราวชวนประหลาดใจ
ภายใต้ฟ้าดินนับไม่ถว้ น”
“นํ้าพุวญ ิ ญาณต้นกําเนิดเป็ นตัวตนอันศักดิ์สิทธิ์ มันจะปรากฏแต่ใน
สถานที่ซ่ ึงหยินหยางมาบรรจบพบกัน!”
ทุกคนที่ได้รับฟังต่างต้องตื่นตะลึง
สถานที่ซ่ ึงหยินและหยางบรรจบพบกันเป็ นความโกลาหล สถานที่
เช่นนั้นไม่ตอ้ งกล่าวก็ทราบว่ามีตวั ตนคงอยูเ่ พียงแต่ในตํานาน!
ผูอ้ าวุโสที่สามยังคงกล่าวต่อ “เช่นเดียวกัน สรรพคุณของนํ้าพุวญ ิ ญาณ
ต้นกําเนิดนั้นชวนสะพรึ ง ไม่เกินเลยหากจะกล่าวว่ามันสามารถชุบ
ชีวติ จากความตาย! ต่อให้เหลือเพียงแต่เศษเสี้ ยวจิตวิญญาณก็สามารถ
ถือกําเนิดขึ้นใหม่ได้!”
ทุกคนต่างต้องสู ดลมหายใจเข้าเสี ยงยาว
นํ้าพุวญ ิ ญาณต้นกําเนิดถึงกับครอบครองสรรพคุณอันชวนสะพรึ ง
เพียงนั้น!
“สถานที่ซ่ ึงหยินและหยางบรรจบพบกัน ทั้งยังช่วยรักษาฟื้ นฟูร่างกาย
ผลลัพธ์น้ นั ยังมีผลกับจิตวิญญาณและพลังจิต มันสมกับชื่อต้นกําเนิด
ของมันแล้ว!” เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออก
 ตอนที่ 229 เถ้ าแก่ ไม่ เพิม่ ราคาจริงหรื อ
“เถ้าแก่ ไม่ทราบว่าที่ขา้ กล่าวไปนี้ถูกต้องหรื อไม่?” ผูอ้ าวุโสที่สาม
หันมองทางลัว่ ฉวน
แม้วา่ สี หน้าของลัว่ ฉวนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ทว่าขณะนี้ภายในใจ
เรี ยกถามระบบแล้ว
เพราะตัวเขาไม่ทราบว่าคํากล่าวของผูอ้ าวุโสที่สามนั้นถูกต้องหรื อไม่!
“ระบบ ทํางานได้แล้ว!” ลัว่ ฉวนเรี ยกดังภายในใจ
“เจ้าของร้านมีเรื่ องอะไรหรื อ?” เสี ยงอันเย็นเยือกดังตอบรับโดยทันที
“มันใช้น้ าํ พุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิดดังที่ชายคนนั้นกล่าวหรื อไม่?” ลัว่ ฉวน
กล่าวถาม
ระบบจึงตอบรับ “ถูกต้อง”
ใช่จริ งด้วย! ลัว่ ฉวนถึงกับประหลาดใจ
บอกกล่าวตามตรง ตัวเขาไม่อาจจินตนาการได้ถึงว่าสถานที่ซ่ ึงผู ้
อาวุโสที่สามพูดกล่าวนั้นคือที่ไหน
แต่พอคิดให้ดี ลัว่ ฉวนก็ตอ้ งเอ่ยถามด้วยความจริ งจัง “ระบบ มัน่ ใจ
หรื อว่าขายโคล่านี้ไม่ขาดทุน?”
นํ้าพุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิดคือสิ่ งหายากและลํ้าค่า มูลค่าของโคล่าเทียบ
กับผลึกวิญญาณที่ได้รับ กล่าวได้วา่ ออกจะเป็ นส่ วนต่างที่มากมาย
เกินไป
ไม่เกินเลยนักหากจะกล่าวว่าไม่ต่างกับให้เปล่า!
ระบบจึงตอบกลับ “เจ้าของร้านวางใจ ราคาขายของสิ นค้าที่ระบบตั้ง
นั้นย่อมได้กาํ ไร”
ลัว่ ฉวนถึงกับพูดกล่าวไม่ออก
ระบบไม่เคยพลาดเรื่ องหาเงิน!
เมื่อจบบทสนทนากับระบบ ลัว่ ฉวนจึงพยักหน้ารับ “ถูกต้องตามนั้น”
รอยยิม้ จึงเผยชัดผ่านใบหน้าผูอ้ าวุโสที่สาม
“เจ้าสิ่ งนี้ทาํ ขึ้นโดยนํ้าพุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิดจริ งงั้นหรื อนี่?”
ด้วยรับชมโคล่าครึ่ งขวดในมือ เหว่ยอี้ตอ้ งรับคําอย่างนึกทึ่ง
มูลค่าแท้จริ งของโคล่าเทียบกับผลึกวิญญาณที่จ่ายนั้นชวนสะพรึ ง
เกินไปแล้ว!
ทุกคนต่างมองขวดโคล่าที่อยูใ่ นมือ
แม้มูลค่าสิ บผลึกวิญญาณสําหรับคนกลุ่มนี้ไม่นบั เป็ นอะไร โคล่าใน
มือกลายเป็ นลํ้าค่าเกินกว่าที่เคยกินมาทุกวัน
“เถ้าแก่ เป็ นข้ารู ้สึกว่าโคล่านี้มูลค่าหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณก็ยงั ตํ่าไป
กระมัง?” จี้อ๋ ูฮุยอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามขึ้น
“ถูกต้องแล้วเถ้าแก่! พิจารณาเพิ่มราคาไม่ดีกว่าหรื อ?” มู่หรงไห่เถิง
กล่าวเสริ ม
ถึงกับมีลูกค้าบอกให้เถ้าแก่ข้ ึนราคาสิ นค้า หากจะมีกค็ งเป็ นร้านต้น
ตํารับคือที่แรก
ลัว่ ฉวนส่ ายศีรษะพร้อมเผยท่าทีนิ่งเฉย “ราคาสิ นค้าจะไม่เปลี่ยน”
ถัดจากนั้นเขาจึงเดินไปยังเก้าอี้ยาวหน้าร้านพร้อมเอนนอนรับแสงแดด
“อืม… เถ้าแก่กเ็ ป็ นเช่นนี้!” หลิวลู่อวีเ่ ผยยิม้ ขื่น
ถัดจากนั้นทุกคนจึงค่อยทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปกันต่อ
ขณะนี้มีสิบเอ็ดคน ดังนั้นจึงยังมีเครื่ องเล่นเกมเสมือนจริ งว่างอยู่
“นี่หรื อมิติเสมือนจริ ง? แทบไม่ต่างอะไรกับโลกจริ ง!”
ผูอ้ าวุโสที่สามสวมหมวก สายตารับชมห้วงมิติสีขาวโพลนพร้อม
เผยท่าที่สงสัย
ทางด้านหลิวลู่เหม่ยและตี้อ๋ ูปาเต๋ าก็เป็ นเช่นเดียวกันนี้
“เข้าโหมดอารี น่าได้เลย” เซี่ยหยวนบอกกล่าวกับกลุ่มคน “เป็ น
หอคอยน้อยก่อน จากนั้นจึงเลือกรู ปสังเวียน”
ด้วยเซี่ยหยวนชี้แนะ ผูม้ าเยือนใหม่ท้ งั สามจึงเร่ งรี บเข้าสู่โหมดอารี น่า
คนทั้งแปดขณะนี้เข้าสู่ พ้นื ที่ประลอง จากนั้นจึงปรากฏตัวโดยจับคู่
แบ่งออกเป็ นสี่ พ้นื ที่
การกระทําเช่นนี้ ขอบเขตพลังของพวกเขาจะทัดเทียมกันตั้งแต่
แรกเริ่ ม นัน่ ก็คือขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่เก้า
สถานที่ซ่ ึงผูอ้ าวุโสที่สามปรากฏนั้นเป็ นภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิ มะ
สายลมเย็นเยือกได้พดั ผ่านพร้อมเสี ยงหวีดหวิว หิ มะสี ขาวม้วนตัว
กับอากาศปกคลุมพื้นที่
รอบด้านที่พบเห็นได้คือภูเขาสี ขาวโพลนอันไร้สิ้นสุ ด
หากเป็ นคนธรรมดามาเยือนที่นี่ ก็เกรงว่าจะแข็งตายภายในเวลาไม่กี่
นาทีแล้ว!
กระนั้นสําหรับผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่เก้า แม้ถูกความ
หนาวเย็นไปบ้าง แต่กย็ งั ไกลห่างจากสิ่ งที่เรี ยกว่าเป็ นภัยคุกคามต่อ
ชีวติ
ที่ยอดภูเขาหิ มะอีกแห่งหนึ่งซึ่งอยูไ่ กลห่างหลายร้อยเมตร เซี่ยหยวน
ในชุดสี ดาํ ได้ยนื นิ่งอย่างลึกลับประหนึ่งเทพเซียน
“เหมือนว่าพวกเราจะได้เป็ นคู่ต่อสู ก้ นั งั้นสิ นะ”
เสี ยงของผูอ้ าวุโสที่สามไม่โดนผลกระทบจากสภาพแวดล้อม ขณะนี้
มันดังราวกับพูดอยูข่ า้ งกายเซี่ยหยวนอย่างไรอย่างนั้น
 ตอนที่ 230 เบิกฟ้ า!
เซี่ยหยวนเผยสี หน้าเย็นเยือกกล่าวคํา “หากพร้อมแล้วก็เริ่ มกันเลย!”
ดาบศักดิ์สิทธิ์พลันปรากฏในมือพริ บตานี้!
“เข้ามา!”
ผูอ้ าวุโสที่สามตะโกนดังรับคํา
ที่เบื้องหน้า ขณะนี้มนั ได้ปรากฏหม้อสามขาสัมฤทธิ์สูงราวเท่าตัวคน!
หม้อสามขาถูกผลาญไหม้ดว้ ยอัคคีเพลิง พลังงานวิญญาณผันแปร
ขณะนี้ไหลหลัง่ คลุม้ คลัง่ !
คลื่นความร้อนรุ นแรงพัดพาผ่านทัว่ ทิศ หิ มะที่เคยปกคลุมภูเขาซึ่งไม่
เคยละลายตลอดเวลาหลายปี ที่ผา่ นมา ขณะนี้ถึงกับละลายรวดเร็ ว
กลายเป็ นสายนํ้าไหลหลัง่ !
สิ่ งนี้เองก็เป็ นอาวุธศักดิ์สิทธิ์!
ร้านค้าในโหมดอารี น่า คิดหาอาวุธที่มีระดับสู งสุ ดก็คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์
ตูม้ !
ผูอ้ าวุโสที่สามพลันตบฝ่ ามือที่หม้อสามขา เสี ยงเคาะดังกังวานลาก
ยาว
โฮก!
พร้อมกับเสี ยงคําราม ฝาหม้อสัมฤทธิ์สามขาพลันเปิ ดออก มังกร
จําแลงอัคคีขนาดใหญ่ยกั ษ์พลันทะยานออกมา
ดวงตาของมันเผยประกายแห่งปัญญา ร่ างนั้นกระจ่างทว่ามองเห็น
ได้ ท่วงท่าที่มนั เคลื่อนไหวชวนผูค้ นต้องตื่นตะลึง!
เซี่ยหยวนแค่นเสี ยงรับ มันราวกับขณะนี้ออร่ าทัว่ ร่ างกายของเขาได้
ควบแน่น
ถัดจากนั้นดาบจึงฟาดฟันลง
พริ บตานี้เองที่ราวกับแสงดาบแห่งห้วงสมุทรได้พาดผ่านลงมาอย่าง
ทะลักล้น
ภายใต้มวลแสงดาบ มันถึงกับมีดวงดาวเผยประกายระยิบระยับ!
นี่คือสิ่ งที่เกิดขึ้นโดยเคล็ดวิชาที่เซี่ยหยวนฝึ กฝน!
เพียงพริ บตา ทัว่ ทั้งขุนเขาได้สนั่ สะท้านพร้อมเกิดรอยปริ แตกมากมาย
มหาศาล
ภูเขาที่อยูไ่ กลห่างสัน่ ไหวต่อเนื่องพร้อมเกิดหิ มะถล่มลงอย่างไม่มีที
ท่าหยุดยั้ง
อํานาจของมันมากพอสะท้านฟ้าดิน!
มังกรอัคคีเงยศีรษะขึ้นพร้อมคํารามร้อง
มวลอัคคีนบั ไม่ถว้ นทะลักออก สภาพแวดล้อมได้แปรเปลี่ยนเป็ น
ทะเลอัคคี!
ภายใต้หว้ งสมุทรแห่งแสงดาบที่เข้าปะทะกับทะเลเพลิง มันราวกับ
คิดทําให้โลกหล้าต้องหม่นแสง
ที่ตาํ แหน่งเกือบจะกึ่งกลาง ห้วงมิติถึงกับปริ แตกออก เศษซากห้วง
มิติพงั ทลายเกิดขึ้นเป็ นคลื่นพลังอันโกลาหล
ที่ภายในรอยแตก มันคือห้วงมิติอนั ดํามืด กาลอวกาศอันผันแปรนับ
ไม่ถว้ นได้ทะลักล้นออก ออร่ าแห่งการทําลายล้างปกคลุมพื้นที่
ภาพฉากเช่นนี้มนั ราวกับวันโลกาวินาศ!
และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพียงเพราะคนสองคนเปิ ดศึกปะทะต่อกัน!
เซี่ยหยวนลัน่ การโจมตีอนั ชวนสะพรึ งออก ห้วงมิติแตกกระจายออก
ประหนึ่งกระจกแตกสลายภายใต้ปลายดาบ
ผูอ้ าวุโสที่สามไม่คิดยินยอมเผยความยิง่ หย่อนไปกว่า หม้อสัมฤทธิ์
สามขาขณะนี้ได้ขยายขนาดขึ้นสู งนับร้อยเมตรปกคลุมฟากฟ้า!
ขณะเดียวกัน ศึกของอีกหกคนที่เหลือต่างก็เริ่ มขึ้น
หยิงอู๋จ้ ีปะทะกับตี้อ๋ ูปาเต๋ า
คนทั้งสองไม่ใช่พดู กล่าวเก่งนัก เมื่อใดเลือกอาวุธเสร็ จสิ้ นจึงไม่พดู
พล่ามพร้อมเข้าปะทะโดยตรง
ตี้อ๋ ูปาเต๋ าครอบครองเคล็ดวิชากระบี่ถึงขั้นแปรสภาพ ทุกกระบวน
ท่าและทุกการเคลื่อนไหวล้วนสะท้านฟ้าสะเทือนดิน!
ในมือของหยิงอู๋จ้ ี มันปรากฏถุงมือคู่หนึ่งส่ องประกายแสงสี ทอง
บนตัวถุงมือยังมีหนามแหลมประดับไว้มากมาย
สิ่ งนี้คือถุงมือระดับศักดิ์สิทธิ์!
ถูกต้องแล้ว หยิงอู๋จ้ ีคือผูเ้ ชี่ยวชาญวิชามวย!
พลังอํานาจที่เขาฝึ กฝนนั้นไม่ใช่ปรามาสได้ เพราะขณะนี้เขาหาได้
ขาดแคลนพลังชีวติ แต่อย่างใดอีกไม่
วิชามวยที่หยิงอู๋จ้ ีฝึกฝน ต่อให้เป็ นยอดฝี มือระดับทัดเทียมกันก็ไม่
กล้ารับไว้โดยตรง!
เพียงหนึ่งหมัดมันก็พอเบิกฟากฟ้าออกได้!
ศึกระหว่างคนทั้งสองไม่ใช่วเิ ศษเลิศลํ้าเช่นของเซี่ ยหยวนและผู ้
อาวุโสที่สาม
กระนั้นหากพิจารณาให้ดี ก็จะได้ทราบว่าระดับพลังอํานาจนั้นไม่ได้
ยิง่ หย่อนไปกว่ากัน!
ในสถานที่ซ่ ึงหมัดพาดผ่านจะเปรี ยบดังโดนมีดผ่าเปิ ด ร่ องรอยสี ดาํ
หลงเหลือในอากาศอย่างแปลกประหลาด
นี่คือสภาพที่หว้ งมิติฉีกขาดทว่าไม่อาจแตกออก!
หากเป็ นผูฝ้ ึ กตนที่ดอ้ ยกว่าขอบเขตทดสอบเต๋ าสัมผัสมันเข้า เช่นนั้น
มันจะฉีกกระชากออกในพริ บตา!
ขณะนี้คนทั้งสองประหนึ่งละเล่นต่อกัน
สองร่ างเงาได้เลือนหายและปรากฏวูบวาบผ่านอากาศ ห้วงมิติแทบ
ทุกตารางนิ้วพร้อมถล่มทลายลงทุกเมื่อ ความผันแปรทางพลังวิญญาณ
อันรุ นแรงพาดผ่านไปมาไม่หยุดหย่อน
นับเป็ นโชคดีที่ที่นี่คือหอคอยแห่งการทดสอบ จึงไม่มีเรื่ องต้องห่วง
หาผลกระทบที่อาจเกิดต่อโลกแต่อย่างใด…
ทางด้านเหล่าไป่ ขณะนี้รับศึกกับจี้อ๋ ูฮุย
แม้คนทั้งสองเคยประมือต่อกันมาก่อน ทว่าขณะนี้ได้ต่อสู ก้ นั อีกครั้ง
ก็ไม่ใช่มีใครยิง่ หย่อนไปกว่ากัน
จักรพรรดิแห่งเทียนชิงและหอกแห่งเทพสี ขาว ร่ างจักรพรรดิศกั ดิ์สิทธิ์
และมังกรสงคราม ผูใ้ ดจะแข็งแกร่ งกว่ากัน?
มู่หรงไห่เถิงและหลิวลู่เหม่ยก็กาํ ลังปะทะต่อกัน
การประมือระหว่างสองโฉมงามนับเป็ นภาพฉากที่ชวนรื่ นรมย์
ศึกทางฝั่งนี้หาได้มีภาพฉากสะท้านฟ้าสะเทือนดินแต่อย่างใดไม่
ทว่าก็ไม่ใช่การศึกที่จะปรามาสได้
 ตอนที่ 231 การแข่ งขันอันดุเดือด
อาวุธที่หลิวลู่เหม่ยเลือกนั้นคือเปี ยโนหยกศักดิ์สิทธิ์
ด้วยมือเปล่าบรรเลง คลื่นเสี ยงที่มองไม่เห็นจึงฉีกกระชากห้วงมิติ
ออกจากกัน!
มู่หรงไห่เถิงไม่ได้ยงิ่ หย่อนไปกว่า ขณะนี้ถือคันธนูยาวที่สูงราวตัว
คน!
พลังงานวิญญาณอันรุ นแรงเข้ากดดัน!
ที่ตวั คันธนูหาได้มีลูกศร ทว่ายามเมื่อมู่หรงไห่เถิงง้างสายคันธนู
พร้อมปล่อยนิ้วออก มันจะปรากฏคลื่นเสี ยงมังกรคํารามดังจากคัน
ธนูยาวราวมังกรคํารามร้อง
ร่ างจําแลงมังกรทะยานออกประหนึ่งปลายดาบ มันเข้าปะทะกับ
คลื่นเสี ยงที่ทะยานเข้ามาก่อนจะเลือนหายไปทั้งคู่
……
สี่ สมรภูมิเกิดการศึกที่แตกต่างกันออกไป
คนทั้งแปดต่างเผยพลังออกราวหนึ่งในสิ บ
อย่างไรที่นี่กเ็ ป็ นโหมดอารี น่า เรื่ องอื่นใดให้กงั วลล้วนไม่มี เพียง
ปล่อยมือและเท้าต่อสู ไ้ ปตามปรารถนาก็พอ!
ส่ วนเถ้าแก่ร้านเช่นลัว่ ฉวน ขณะนี้ไปนอนทอดกายอยูห่ น้าทางเข้า
ร้าน ทว่าจิตใจได้ไปอยูห่ อคอยแห่งการทดสอบแล้ว
ลัว่ ฉวนกําลังใช้สิทธิ์ของเถ้าแก่ร้านรับชมศึกระหว่างคนทั้งแปดด้วย
ความสนอกสนใจ
ตัวเขามีขอ้ สงสัย ว่าระบบจะจัดแบ่งศึกระหว่างคนทั้งแปดเช่นไร…
นอกจากนี้แล้วศึกก่อนหน้าของเหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยในโหมดอารี น่า
ระบบก็สมควรตระหนักได้แล้วว่าในโหมดอารี น่ามีอะไรขาดแคลน
ไปบ้าง
มันส่ งผลให้ขณะนี้ผเู ้ ล่นสามารถใช้งานพลังแห่งโชคของตนเองที่
ภายในนั้นได้
คณะของเหว่ยอี้ท้ งั สามยามนี้แม้ทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปแล้วก็ไม่ได้
เข้าหอคอยแห่งการทดสอบเหมือนดังทุกครั้ง
แต่ท้ งั สามเลือกที่จะยืนด้านหลังผูอ้ าวุโสของตนเองเพื่อรับชมศึกที่
เกิดขึ้น
ศึกระหว่างขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่เก้า สมรภูมิยอ่ มต้องมีความ
เปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างมหาศาล
หากหย่อนความระวังแม้เพียงนิด นัน่ จะเป็ นจุดที่นาํ พาไปสู่ ความ
พ่ายแพ้
ด้วยเหตุน้ ีคนทั้งแปดจึงทุ่มสมาธิสุดตัวกับการต่อสู ้ พวกเขาหาได้
กล้าหย่อนความระวังแม้เพียงนิดไม่
คนทั้งสามที่อยูภ่ ายนอกต่างต้องอุทานออกกันครั้งแล้วครั้งเล่า
ขณะเดียวกัน สายตาพวกเขาก็เผยความปรารถนาอันแรงกล้า
สักวันหนึ่งพวกตนจะต้องมีพลังอํานาจสะท้านฟ้าสะเทือนดินเช่นนั้น
ครอบครองในมือให้จงได้!
เหยาซือหยานเผยสายตามองทิศทางพลางละความสนใจ
ศึกของขอบเขตทดสอบเต๋ า นางหาได้สนใจแต่อย่างใดไม่
ด้วยขอบเขตราชัน ตัวนางนั้นเกินจะเปรี ยบเทียบกับขอบเขตทดสอบ
เต๋ าไปไกลแล้ว
พิจารณาจากสายตาของเหยาซือหยาน ศึกทั้งสี่ น้ ีหาได้ต่างอะไรจาก
เด็กเล่นไม่
อย่างไรแล้วนางก็เป็ นเสมียนประจําร้านต้นตํารับมานาน เข้าเล่น
เครื่ องเกมเสมือนจริ งมานับครั้งไม่ถว้ น กําลังของนางย่อมไกลห่าง
เกินกว่าตั้งแต่ครั้งแรกมาเยือนร้านมากแล้ว
“เถ้าแก่ อรุ ณสวัสดิ์!”
เมื่อเจียงเหวิน่ ฉางเดินเข้ามาในตรอก สิ่ งแรกที่ทาํ คือกล่าวทักทายต่อ
ลัว่ ฉวนที่นอนอาบแดดอยูห่ น้าร้าน
“อืม” ลัว่ ฉวนรับคําโดยไม่เปิ ดตา สิ่ งนี้ถือเป็ นการตอบรับแล้ว
ขณะนี้ความสนใจของเขามุ่งเน้นไปยังทั้งสี่ สมรภูมิ ภายในใจเขา
สามารถแบ่งแยกงานกันได้ ดังนั้นจึงมีเวลาที่จะตอบรับคําของเจียง
เฉิงจวิน
ต้องกล่าวว่าพลังจิตของลัว่ ฉวนขณะนี้ควบคุมได้ถึงระดับอันน่า
สะพรึ งกลัว!
สิ่ งนี้คือพรสวรรค์อนั ชวนสะพรึ ง อีกทั้งยังเกิดขึ้นจากความพยายาม
ส่ วนตนด้วย!
อย่างไรแล้วพรสวรรค์แม้เลิศลํ้าเพียงใด แต่หากไม่อาจนํามาใช้งาน
ให้ดีได้ เช่นนั้นก็ไม่มีทางประสบความสําเร็ จ
ลัว่ ฉวนผูซ้ ่ ึงครั้งหนึ่งเป็ นนักศึกษามหาวิทยาลัยจากดาวเคราะห์ฟ้า
ครามในชีวติ ก่อนหน้าทราบความจริ งเรื่ องนี้ดี
พบเห็นเถ้าแก่ไม่คิดพูดกล่าวมากความ เจียงเฉิงจวินก็ไม่ได้ใส่ ใจแต่
อย่างใด
เขายิม้ ตอบก่อนจะเดินเข้าร้านไป
“หื อ? ไฉนวันนี้มีคนมากมายนัก?” ทันทีที่เข้ามาในร้าน เจียงเฉิงจวิน
ต้องประหลาดใจกับภาพที่พบเห็น
ดังทราบว่าขณะนี้ยงั เป็ นช่วงเช้าตรู่ กล่าวได้วา่ ร้านต้นตํารับเพิ่งเปิ ด
ทําการไม่นานนักด้วยซํ้า
 ตอนที่ 232 เรื่ องชวนประหลาดใจของเจียงเฉิงจวิน
ตามปกติในช่วงเวลาที่ร้านเพิ่งเปิ ด ลูกค้าจะมีไม่มากเท่าใดนัก
แต่แล้วขณะนี้เล่า?
ด้วยคนทั้งแปดนัง่ เล่น เครื่ องเกมเสมือนจริ งขณะนี้จึงเหลือที่เล่น
เพียงครึ่ ง!
อีกทั้งยังมีผชู ้ มอีกสามคนคอยดูอยู!่
เมื่อเจียงเฉิงจวินได้พบเห็นผูซ้ ่ ึ งเล่นหอคอยแห่งการทดสอบอยู่
ใบหน้านั้นต้องเผยอาการหวาดกลัวออก
ไม่ใช่คนเหล่านี้คือยอดฝี มือสู งสุ ดขาประจําร้านต้นตํารับกันหรอก
หรื อ?
แม้วา่ จะมีหลายคนที่ไม่คุน้ หน้า กระนั้นหากเล่นร่ วมกับคนกลุ่ม
เดียวกันนี้ยอ่ มไม่ใช่มีกาํ ลังเล็กจ้อยเป็ นแน่!
เจียงเฉิงจวินเดินมาทางโต๊ะรับรองก่อนจะก้มศีรษะลงเล็กน้อย “พี่ซื
อหยาน กลุ่มคนตรงนั้นทําอะไรกันหรื อ?”
“แข่งขันกันในโหมดอารี น่า” เหยาซือหยานตอบคําอย่างเรี ยบเฉย
“แข่งขัน?” เจียงเฉิงจวินงุนงง
“วันนี้มีไวน์หยกเข้ามาเติมสิ นค้า” เหยาซื อหยานกล่าวต่อ
วันนี้มีไวน์หยก?
คราแรกเจียงเฉิงจวินงุนงงไปวูบ แต่แล้วไม่ชา้ สายตาก็พลันต้องเบิก
กว้างออก
ด้วยเพราะมัวแต่เล่นหอคอยแห่งการทดสอบทุกวีว่ นั มันทําเจียงเฉิ ง
จวินลืมเลือนเรื่ องระยะเวลาของไวน์หยกไป
แต่อย่างน้อยตัวเขาก็ไม่ได้ตอ้ งการสิ นค้าดังกล่าว
เพราะเขายังหนุ่ม ดังนั้นจึงยังไม่ประสบกับปัญหาขาดแคลนพลัง
ชีวติ
อีกประการหนึ่งที่เจียงเฉิ งจวินทราบดี แม้ตวั เขาคือบุตรแห่งขุนนาง
ซ้าย แต่ราคาหนึ่งแสนผลึกวิญญาณของไวน์หยกนั้นต่อให้เขาขาย
ตนเองออกก็ยงั ไม่พอซื้อ!
“คนเหล่านี้มาที่ร้านวันนี้เพราะแย่งชิงไวน์หยกงั้นหรื อนี่?” เจียงเฉิง
จวินชี้ไปยังกลุ่มคนที่อยูไ่ ม่ไกลห่างพร้อมถามออกอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “ถูกต้องแล้ว”
“ไวน์หยกมีเพียงหนึ่งขวด อย่างนั้นจะตัดสิ นกันอย่างไร?” เจียงเฉิง
จวินกล่าวถาม
“เรื่ องเป็ นเช่นนี้…” เหยาซือหยานจึงเริ่ มบอกเล่าถึงเรื่ องการตัดสิ น
ระหว่างกลุ่มคน
เจียงเฉิงจวินจึงนิ่งงันไป
เขาต้องกระแอมไอเสี ยงเบาออก “พีซ่ ือหยาน ข้าขอถามว่าพวกเขา
จะสู ก้ นั จนเหลือคนสุ ดท้ายอย่างไร? เป็ นการแพ้คดั ออกงั้นหรื อ?
เรื่ องนี้ออกจะไม่ยตุ ิธรรมไปบ้าง…”
ระหว่างพูดคุย เจียงเฉิงจวินก็ลูบสัมผัสคางตนเองไปพลางครุ่ นคิด
ผูค้ นทราบดีวา่ เจียงเฉิงจวินนั้นคือรุ่ นเยาว์ที่ฉลาดเป็ นกรดที่สุดใน
นครจิ่วเหยา
แต่แม้เขาคิดถึงแผนผังการต่อสู ท้ ี่จะเกิดขึ้นภายในใจ เขาก็ยงั รู ้สึกว่า
ไม่ค่อยถูกต้อง
แต่ให้ผชู ้ นะในท้ายที่สุดถูกตัดสิ นออกมาได้ แต่กต็ อ้ งมีคนไม่
ยอมรับเป็ นแน่
แม้วา่ ในร้านของเถ้าแก่จะไม่มีใครกล้าก่อการ ทว่าออกพ้นจากร้าน
ไปแล้วนั้นก็ไม่แน่…
เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะเกิดนึกสนุกยามได้เห็นเจียงเฉิ งจวิน
ขมวดคิ้วพร้อมเผยสี หน้าครุ่ นคิด
ขณะนี้ความนับถือต่อลัว่ ฉวนของนางก็ลึกลํ้ายิง่ ขึ้นไปอีก
“วิธีการที่ใช้คือระบบนับแต้ม เถ้าแก่เป็ นผูเ้ สนอ”
คํากล่าวของเหยาซือหยานเป็ นผลให้เจียงเฉิงจวินดึงสติกลับคืนมาได้
ระบบนับแต้ม?
ด้วยเป็ นคําที่ไม่คุน้ เคย เจียงเฉิงจวินจึงกล่าวถามต่อ “พี่ซือหยาน
อะไรคือระบบนับแต้ม?”
เหยาซือหยานเผยยิม้ พร้อมทบทวนกติกาที่ลวั่ ฉวนพูดกล่าวเอาไว้ให้
เจียงเฉิงจวินได้ทราบ
ขณะเจียงเฉิ งจวินรับฟังไป ดวงตาของเขาก็คล้ายจะทอประกายแสง
ขึ้นทีละน้อย
“มีวธิ ีการเช่นนี้อยูด่ ว้ ย? ปราดเปรื่ อง! นี่เถ้าแก่คิดได้ยงั ไงกัน…”
หลังได้รับฟังคํานี้ ใจเหยาซือหยานต้องเกิดความยินดีข้ ึน
นี่จึงเป็ นเถ้าแก่ อีกฝ่ ายคือผูท้ ี่มกั สร้างเรื่ องราวให้น่าทึ่งเสมอ!
ขณะเดียวกันนางก็หนั มองไปทางลัว่ ฉวนที่อยูห่ น้าประตูร้าน
ลัว่ ฉวนไม่ได้ตระหนักถึง เหยาซือหวานต้องลอบถอนหายใจ
หลังประหลาดใจไปครู่ เจียงเฉิ งจวินจึงเดินไปทางเหว่ยอี้และคณะ
ช่วงหลายวันมานี้เพราะพบเจอกันที่ร้านบ่อยเจียงเฉิงจวินจึงค่อนข้าง
คุน้ เคยกับคนทั้งสามดี
 ตอนที่ 233 รับชมไปพลางทานไปพลาง
“พี่เหว่ย สถานการณ์เป็ นอย่างไรบ้าง?” เจียงเฉิ งจวินเดินเข้าหาเหว่ย
อี้พร้อมกล่าวถาม
ท่ามกลางคนกลุ่มนี้ มีแต่เหว่ยอี้ที่สนทนาด้วยดี
นัน่ เป็ นข้อสรุ ปที่เจียงเฉิงจวินได้รับจากการสังเกตท่าทีคนทั้งสาม
ตลอดหลายวันที่ผา่ นมา
แม้หลิวลู่อวีง่ ดงาม ทว่าเจียงเฉิงจวินทราบเบื้องลึกดี
โฉมงามนั้นเปรี ยบดังกุหลาบมีหนามแหลม
ดังนั้นอย่างยุง่ เกี่ยวด้วยจะดีที่สุด
นอกจากนี้หลิวลู่อวีย่ งั มีตวั ตนไม่ใช่ธรรมดา บุตรขุนนางเช่นเขา
ไม่ใช่อะไรที่จะเทียบเปรี ยบกับนางได้
เจียงเฉิงจวินทราบความจริ งข้อนี้เป็ นอย่างดี
ส่ วนทางด้านตี้อ๋ ูอู่หยิง…
ไม่พบเห็นคํา “คนแปลกหน้าอย่าเข้าใกล้” เขียนบนสี หน้าอีกฝ่ ายงั้น
หรื อ?
“รอบแรกจบไปแล้ว ขณะนี้เป็ นรอบที่สอง”
เหว่ยอี้หนั มองทางเจียงเฉิงจวิน เป็ นเขาหาได้สนใจว่าคุน้ เคยด้วย
หรื อไม่ แต่เพียงตอบกลับไปตามสมควร
“รอบแรกจบแล้ว? รวดเร็ วเพียงนั้น?” เหว่ยอี้เผยดวงตาเบิกกว้าง
นี่เพิ่งผ่านมานานเท่าใดกัน?
ศึกของขอบเขตทดสอบเต๋ าจบรวดเร็ วเพียงนั้นเลยหรื อ?
ข่าวลือว่าขอบเขตทดสอบเต๋ าเปิ ดศึกต่อกันสมควรต้องใช้เวลาหนึ่ง
หรื อสองวัน นัน่ เป็ นเรื่ องโกหกอย่างนั้นหรื อ?
ผ่านไปครู่ เจียงเฉิ งจวินจึงจมดิ่งในความสงสัยต่อประวัติศาสตร์ที่ตน
เคยได้อ่านผ่านตามา…
“เจ้าคิดว่าศึกของขอบเขตทดสอบเต๋ า จะเป็ นเหมือนนิยายลวงโลก
เหล่านั้นที่ต่อสู ก้ นั หลายวันงั้นหรื อ?” เหว่ยอี้ถามกลับ
เจียงเฉิงจวินเผยยิม้ ขื่นยามนึกถึงสิ่ งที่ตนกล่าวถามออกไป
“การต่อสู ร้ ะหว่างขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่เก้า ความแตกต่าง
เพียงเล็กน้อยสามารถส่ งผลได้อย่างมหาศาล มันกระทัง่ ว่าสามารถ
นําไปสู่ ชยั ชนะหรื อความพ่ายแพ้ในการศึกได้”
“ส่ วนเนื้อหาในนิยายที่พบเห็น มันจะมีกแ็ ต่กรณี ที่เป็ นไปอย่างเสมอ
กันโดยไม่เพลี่ยงพลํ้า ซึ่งนัน่ เป็ นเรื่ องยากเกิดขึ้นในความเป็ นจริ ง”
ตี้อ๋ ูอู่หยิงพลันกล่าวคําออก
เจียงเฉิงจวินจึงพยักหน้ารับก่อนจะถามต่อ “อย่างนั้นแล้วขณะนี้เป็ น
อย่างไรบ้าง?”
“องค์เหนือหัวกับผูอ้ าวุโสเซี่ย และผูอ้ าวุโสไห่เถิงนําอยู่ ส่ วนผูอ้ าวุโส
หยิงและผูอ้ าวุโสตี้อ๋ ูเสมอกัน” เหว่ยอี้กล่าวออกพลางจับจ้องที่หน้าจอ
อย่างไม่คิดคลาดสายตา
เจียงเฉิ งจวินรับฟังด้วยอาการตระหนกตกใจ
ท่ามกลางผูอ้ าวุโสมากมาย มีสามคนที่เขาไม่รู้จกั
เขาต้องคิดอยูพ่ กั หนึ่งก่อนจะตระหนักได้ถึงนามเหล่านี้
“เหมือนว่าการศึกจะดุเดือดขึ้นแล้ว”
เจียงเฉิงจวินพยักหน้ารับ ขณะนี้ยงั ไม่คิดเล่นหอคอยแห่งการทดสอบ
ที่กระทําคือรับชม
อย่างไรแล้วนี่กเ็ ป็ นโอกาสอันดี ไม่เลวหากจะศึกษา
หอคอยแห่งการทดสอบเล่นเมื่อใดก็ได้ ทว่าโอกาสได้รับชมศึกเช่นนี้
หากพลาดแล้วคงยากที่จะได้พบเห็นอีก
นอกจากนี้ทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปไปพลางรับชมก็ถือเป็ นการเปิ ด
ประสบการณ์อนั ดี เจียงเฉิงจวินจึงตัดสิ นใจทําเช่นนี้
เมื่อคนทั้งสามพบเห็นเจียงเฉิงจวินทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ป แท่ง
เครื่ องเทศ และโคล่าต่างก็อดไม่ได้ที่จะกลืนนํ้าลาย
นํ้าพุวญ
ิ ญาณต้นกําเนิด!
นํ้าพุแห่งชีวติ !
ช่างเป็ นของกินที่สิ้นเปลืองนัก!
นับเป็ นโชคร้าย ที่ร้านต้นตํารับมีกฎว่าห้ามซื้อขายสิ นค้าที่ซ้ือจากร้าน
ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงร้องขอซื้ อสิ่ งของในมือเจียงเฉิงจวินเป็ นแน่…
รอคอยไม่นานสองพี่นอ้ งตระกูลปู้จึงมาถึงร้านเหมือนดังทุกวัน
“หื อ? ทําอะไรอยูก่ นั ? ไฉนไม่เข้าไปเล่นหอคอยแห่งการทดสอบ?”
ปู้ฉืออีกล่าวถามขึ้น
“รับชมทางนี้ คณะผูอ้ าวุโสกําลังต่อสู ก้ นั เองในโหมดอารี น่า รับชม
ตอนนี้ก่อนจะสายเกินอดรับชม!” เหว่ยอี้กล่าวเร่ ง
“ว่าอะไร? ถึงกับมีเรื่ องเช่นนี้ดว้ ย?!” ปู้หลี่เกื๋อรับคําด้วยอาการตื่น
ตระหนก
 ตอนที่ 234 สิ้นสุ ดการแข่ งขัน
ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีร่วมรับชมการศึกร้อนแรงผ่านทางหน้าจอแสดงผล
ขณะนี้เสี ยงอุทานร้องเบาเผยออกครั้งแล้วครั้งเล่า
ขณะเวลาไหลผ่าน ร้านต้นตํารับก็ยงิ่ มีลูกค้ามาต่อเนื่อง
กลุ่มคนเมื่อได้ทราบว่ามีการแข่งขัน พวกเขาจึงเข้าร่ วมยืนรับชมกัน
ไม่ไปไหน
……
ที่ดา้ นหลังของจี้อ๋ ูฮุย ขณะนี้ปรากฏร่ างจักรพรรดิศกั ดิ์สิทธิ์สูงนับ
ร้อยเมตร ร่ างนั้นสับฟันดาบลงมา
ประกายแสงดาบเย็นเยือกวาบผ่าน โลกหล้าทั้งใบคล้ายถูกแบ่ง
ออกเป็ นสอง!
และคู่ต่อสู ข้ ณะนี้กค็ ือหยิงอู๋จ้ ีที่สีหน้าเคร่ งเครี ยด
ร่ างเงานับไม่ถว้ นปรากฏในฟากฟ้า ภายใต้กาํ ลังอันรุ นแรง ห้วงมิติ
ถึงกับต้องแตกสลายออกอย่างต่อเนื่อง
ภาพฉากอันยิง่ ใหญ่คงอยูไ่ ด้เพียงไม่กี่ชวั่ ลมหายใจก่อนจะเลือนหาย
“ยอมรับเสี ย” จี้อ๋ ูฮุยสลายร่ างจักรพรรดิศกั ดิ์สิทธิ์ก่อนจะปาดเช็ด
คราบเลือดที่มุมปาก
อีกด้านหนึ่ง หยิงอู๋จ้ ีที่อยูก่ ลางอากาศได้ถอนหายใจออกเสี ยงเบา “ร่ าง
จักรพรรดิศกั ดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิแห่งเทียนชิงสมคํารํ่าลือยิง่ นัก”
สิ้ นเสี ยงร่ างนั้นจึงแตกออก
จี้อ๋ ูฮุยรับชมภาพฉากพร้อมเผยท่าทีเคร่ งเครี ยดผ่านสายตา
ในการศึกเมื่อครู่ จี้อ๋ ูฮุยชนะมาได้เฉียดฉิ วเพราะพลังแห่งโชคประทาน
ทว่ามันก็ตอ้ งแลกมาด้วยอาการบาดเจ็บอันสาหัส
หากเป็ นโลกจริ ง อาการบาดเจ็บของเขาอาจส่ งผลกระทบต่อรากฐาน
มันอาจถึงขั้นชัว่ ชีวติ นี้ไม่อาจก้าวหน้าได้อีก!
ถัดจากนั้นจี้อ๋ ูฮุยจึงเผยยิม้ ผ่านใบหน้า
ไม่วา่ อย่างไรศึกนี้เขาก็ชนะแล้ว
ถัดจากนั้นร่ างของเขาจึงเลือนหายเพราะถอนตัวออกจากหอคอย
แห่งการทดสอบ
ศึกระหว่างจี้อ๋ ูฮุยและหยิงอู๋จ้ ีถือเป็ นคู่สุดท้าย
บุคคลที่เหลืออีกหกต่างจบการต่อสู ก้ นั ไปก่อน
จี้อ๋ ูฮุยต้องสู ดลมหายใจเข้าลึก
ศึกต่อเนื่องเช่นนี้ ต่อให้เป็ นโลกเสมือนแต่กต็ อ้ งใช้สมาธิอย่างมหาศาล
ภายในของเขาขณะนี้รู้สึกเหนื่อยล้าอ่อนแรง
แน่นอนว่าผูอ้ ื่นที่เหลืออีกเจ็ดก็ไม่ได้ดีกว่ากันเท่าใดนัก
“การต่อสู จ้ บลงแล้ว ให้ขา้ ประกาศผลเอง”
ลัว่ ฉวนที่ไม่ทราบว่าเข้ามาในร้านตั้งแต่เมื่อใดได้เผยคํากล่าวดังขึ้น
เซี่ยหยวนเผยยิม้ พร้อมกล่าวออก “เถ้าแก่ ไม่ทราบว่าผูใ้ ดในพวกเรา
มีแต้มสู งสุ ดหรื อ?”
กลุ่มคนต่างมองมาด้วยสายตาใคร่ สงสัย
กระทัง่ หยิงอู๋จ้ ีและตี้อ๋ ูปาเต๋ าที่เฉยชามาโดยตลอดยังต้องเผยอาการ
ตื่นเต้น
“บุคคลที่มีแต้มสู งที่สุดก็คือ…” เสี ยงลัว่ ฉวนเงียบหายไปครู่ สายตา
กวาดมองคนทั้งแปดทีละคน
ยามเมื่อลัว่ ฉวนกวาดสายตามองผ่าน ร่ างของพวกเขาต่างอดไม่ได้ที่
จะเกิดอาการเกร็ งขึ้นมา
นับเป็ นโชคดีที่ลวั่ ฉวนไม่ได้ทาํ อะไร ท้ายที่สุดเขาจึงหันความสนใจ
ไปยังมู่หรงไห่เถิง “มู่หรงไห่เหิ ง”
มู่หรงไห่เถิงเผยยิม้ พร้อมสี หน้าไม่ผดิ จากที่คาดคิด
ผูอ้ ื่นก็เป็ นเช่นเดียวกัน
เห็นได้ชดั ว่าผลลัพธ์น้ ีคาดการณ์ได้นานแล้ว
เพราะตลอดช่วงการรับศึก ทุกคนต่างได้สูก้ นั เวียนจนครบ
พวกเขาทราบดีถึงความร้ายกาจของคันธนูและลูกศรของมู่หรงไห่เถิง
ด้วยอาศัยการโจมตีระยะไกล นางสามารถเล่นงานคู่ต่อสู ใ้ ห้อ่อนแรง
ทีละน้อยได้
ขณะเดียวกันนางยังมีบพั ที่ราวกับเป็ นข้อผิดพลาดของระบบอย่างคํา
สาปแห่งรัตติกาลทมิฬ!
ทักษะนี้ได้รับในโหมดทัว่ ไป มันสามารถใช้งานในโลกจริ ง และ
รวมถึงโหมดอารี น่า!
เพราะความสามารถคําสาปแห่งรัตติกาลทมิฬ มันส่ งผลให้คนทั้งเจ็ด
ต้องแบกรับความเจ็บปวดหนักหนา
อ่อนแรงลงแม้เพียงนิด มันส่ งผลกระทบต่อภาพรวมอย่างมหาศาล
และยิง่ เป็ นการเผชิญหน้าที่ไม่อาจเพลี่ยงพลํ้าแม้แต่นอ้ ย ความ
แตกต่างจึงกลายเป็ นกว้างใหญ่ไพศาล!
“ขอบคุณเถ้าแก่” มู่หรงไห่เถิงยิม้ รับ
“ขอแสดงความยินดีแก่สหายเต๋ ามู่หรงไห่เถิงด้วยแล้ว” ทุกคนต่าง
เผยยิม้ กล่าวคําแสดงความยินดี
ด้วยเพราะความสามารถหาได้ดีทดั เทียมผูอ้ ื่น เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรให้
ต้องไม่พอใจไป
“อาจารย์ไห่เถิงเก่งกาจเกินไปแล้ว!” ดวงตาของกู่หยุนซีแทบจะเผย
ประกายแสงดาวออก
 ตอนที่ 235 หยิงอู๋จี้
“เป็ นเช่นนั้น!” เจียงเหวิน่ ฉางพยักหน้ารับหลายครั้งครา ใบหน้า
จิ้มลิ้มของนางเผยความแน่วแน่ “ข้าทราบอยูแ่ ล้วว่าอาจารย์ไห่เถิง
ย่อมเป็ นผูช้ นะ!”
ระหว่างช่วงเวลานี้ ศิษย์หลายคนจากสถาบันวิญญาณเมฆาได้ทยอย
มาเยือนร้าน
นอกจากนี้แล้วยังมีส่วนหนึ่งที่แปลกหน้า
จากตราสัญลักษณ์บนเสื้ อ เป็ นศิษย์ของสถาบันจันทราลึกลํ้าที่เซี่ ย
หยวนเป็ นผูช้ ้ ีนาํ มา
เดิมสถาบันวิญญาณเมฆาจะมีอาจารย์เพียงหนึ่งนํากลุ่มมา ทว่าครั้ง
นี้หยิงอู๋จ้ ีมีภารกิจพิเศษ เป็ นผลให้มีอาจารย์ถึงสองคนร่ วมทางมา
มู่หรงไห่เถิงเผยยิม้ “เป็ นข้าโชคดีที่ได้รับคําสาปแห่งรัตติกาลทมิฬ
มาครองเมื่อวันก่อน”
หลังได้เผชิญหน้ากับกลุ่มยอดฝี มือที่ทดั เทียม มู่หรงไห่เถิงจึงได้
ทราบถึงความน่าสะพรึ งของความสามารถนี้
หากใช้งานให้ดี เช่นนั้นย่อมสามารถพลิกผันสถานการณ์ได้!
ลัว่ ฉวนส่ายศีรษะ “โชคก็เป็ นส่ วนหนึ่งของความแข็งแกร่ ง”
เหล่าไป่ เผยยิม้ “ถูกต้องแล้ว ครั้งพวกเราเล่นโหมดทัว่ ไป เป็ นโชค
ร้ายที่พวกเราไม่อาจได้รับภารกิจใดเลย”
รับฟังบทสนทนาของกลุ่มคน หลิวลู่เหม่ยและตี้อ๋ ูปาเต๋ าต่างต้องตื่น
ตะลึง
ความสามารถอันชวนสะพรึ งนั้นแท้จริ งได้รับมาจากโหมดทัว่ ไปงั้น
หรื อ!?
ถึงกับยังมีเรื่ องลึกลับที่พวกเขาไม่ทราบเกี่ยวกับร้านแห่งนี้ดว้ ย?
“ทุกอย่างในโหมดทัว่ ไปปรากฏโดยสุ่ ม ได้รับอะไรมาก็ข้ ึนอยูก่ บั โชค”
ลัว่ ฉวนพบเห็นความคิดในใจคนทั้งสามจึงกล่าวบอก
“นอกจากนี้แล้วยังมีรายละเอียดอื่นของโหมดทัว่ ไป สามารถตรวจ
สอบได้ก่อนเริ่ มเล่น”
“ขอบคุณเถ้าแก่ที่อธิบาย” ผูอ้ าวุโสที่สามรับคําอย่างจริ งจัง
ถัดจากนั้นมู่หรงไห่เถิงจึงไปหยิบไวน์หยกจากชั้นวางท่ามกลางสายตา
ริ ษยาของผูค้ นและจึงไปจ่ายผลึกวิญญาณ
“เป็ นของเจ้าแล้ว” มู่หรงไห่เถิงส่ งไวน์หยกให้แก่หยิงอู๋จ้ ี
“ให้ขา้ ?” ใบหน้าเย็นเยือกของหยิงอู๋จ้ ีตอ้ งเผยอาการประหลาดใจ
เป็ นเขาถามโดยไม่ทนั คิดด้วยซํ้า
“ถูกต้อง” มู่หรงไห่เถิงพยักหน้ารับ ถัดจากนั้นจึงยัดเยียดไวน์หยกที่
หน้าอกของหยิงอู๋จ้ ี
“เกือบจะได้เวลาแล้ว เถ้าแก่ ข้าต้องขอตัวก่อน”
กล่าวคําจบ มู่หรงไห่เถิงจึงออกไปจากร้านด้วยความเร็ วสู งจนแทบ
มองไม่ทนั
ระหว่างนี้ลวั่ ฉวนจึงได้ตระหนัก ว่าใบหน้างดงามของมู่หรงไห่เถิง
แดงกํ่า
ตัวเขาไม่นึก ว่าชายเย็นชาหน้าตายเฉกเช่นหยิงอู๋จ้ ีจะมีเสน่ห์มากมาย
ถึงเพียงนี้!
ลัว่ ฉวนมองตามแผ่นหลังของมู่หรงไห่เถิง จากนั้นจึงหันมองทาง
หยิงอู๋จ้ ี ขณะนี้อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาอยูภ่ ายใน
อย่างไรแล้วอีกฝ่ ายก็ไม่คล้ายตระหนักทราบ ขณะนี้เขาจึงหันไปมอง
ทางเหยาซื อหยานที่อยูด่ า้ นหลังโต๊ะแทน…
หยิงอู๋จ้ ีนิ่งงัน ขณะนี้ไม่ทราบว่าเหตุใดเรื่ องราวดําเนินมาถึงจุดนี้ได้
“พี่หยิงโชคดีมากแล้ว!” เหล่าไป่ เผยยิม้ พร้อมกล่าวคําแสดงความยินดี
“พี่หยิงควรคว้าโอกาสอันดีน้ ีเอาไว้!”
ด้วยฐานะสหาย เซี่ยหยวนจึงตบไหล่หยิงอู๋จ้ ีพร้อมกล่าวออกราวไม่
ทราบเบื้องลึกเบื้องหลัง
เหมือนว่าคนซื่อบื้อจะไม่ได้มีเพียงหนึ่ง…
บรรดาลูกค้าอื่นในร้านต่างรับชมด้วยความตื่นเต้นพร้อมกระซิ บ
กระซาบต่อกัน
“คิดว่าอาจารย์ไห่เถิงกับอาจารย์อ๋ ูจ้ ีดูไปกันได้ดีหรื อไม่?” กู่หยุนซี
เผยคําเสี ยงเบา
“ดีแน่” เซียวเฉิ งพยักหน้าเห็นพ้อง “อันที่จริ งข้าคาดเดาไว้แล้วว่ามัน
ต้องมีวนั นี้”
“โอ้ เซียวเฉิงยอดเยีย่ มนัก! ถึงกับคาดการณ์อนาคตได้!” ปู้หลี่เกื๋อ
รับคําอย่างประหลาดใจ
“ไม่แล้ว ไม่แล้ว” เซียวเฉิงโบกมือกล่าวตอบปัดคําเป็ นพัลวัน
……
ช่วงเวลานี้บรรยากาศภายในร้านกลับกลายเป็ นคึกคักเสี ยอย่างนั้น
 ตอนที่ 236 เสี ยงนินทา
แม้วา่ หยิงอู๋จ้ ีตอบสนองเชื่องช้า ทว่าเขาก็ทราบแล้วว่าเรื่ องราวเป็ น
อย่างไร
ขณะนี้สายตามองที่ไวน์หยกในมือก่อนจะถอนหายใจเบา ที่นยั น์ตา
ของเขาเวลานี้พบเห็นเป็ นรอยยิม้ เจือจาง
“เถ้าแก่ ข้าขอตัวก่อน”
หยิงอู๋จ้ ีที่ไม่ค่อยกล่าวคําทักทายถึงกับบอกลาลัว่ ฉวนก่อนจะออก
จากร้านไปอย่างเหนือความคาดคิด
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ “อืม”
เมื่อเก็บไวน์หยกเข้าใส่ แหวนมิติแล้ว หยิงอู๋จ้ ีจึงออกไปจากร้าน
ทางด้านเหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยต่างก็กลับกันไป
พบเห็นหยิงอู๋จ้ ีกลับไปแล้ว เซี่ ยหยวนจึงถอนหายใจ “เฮ้อ หยิงอู๋จ้ ี
กลายเป็ นเนื้อหอมเพียงนี้ แล้วข้าเล่า?”
นํ้าเสี ยงนี้เจือความโศก ขนาดทําผูร้ ับฟังแทบจะเศร้าตาม
ลัว่ ฉวนลอบกลอกตา
ทําตัวเป็ นเด็กเพิง่ หัดมีความรักกันเสี ยได้
“แค่กแค่ก อาจารย์เซี่ยยังไม่เคยมีรักงั้นหรื อ?” เด็กหนุ่มคนหนึ่งถาม
ขึ้นด้วยความสงสัย
ที่เสื้ อของเด็กหนุ่มผูน้ ้ ีปรากฏตราดวงจันทร์ ดังนั้นจึงเป็ นศิษย์ของ
สถาบันจันทราลึกลํ้า
ทันใดนี้เองที่กลุ่มคนต่างหันความสนใจมองมา
เรื่ องราวซุบซิบเช่นนี้ถือว่าเป็ นที่ชื่นชอบทุกวัย
อีกทั้งนี่ยงั เป็ นเรื่ องซุบซิบของยอดฝี มือขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับ
สู งสุ ด เป็ นอาจารย์ของสถาบันวิญญาณลึกลํ้า เรื่ องนี้ยงิ่ กระตุน้ ให้
ผูค้ นอยากทราบ
เซี่ยหยวนกลายเป็ นเขินอายยามได้ยนิ คําถาม
ถัดจากนั้นจึงหน้าแดงเพราะความโกรธ
เขาตบศีรษะเด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนจะกล่าวคําออก “พวกเจ้าจะ
ทราบอะไร! ข้าขอตั้งภารกิจให้พวกเจ้า ช่วงหลายวันนี้ในนครจิ่ว
เหยา จงก้าวหน้าให้ได้สกั อย่างน้อยสองระดับ!”
“และเจ้าก็ดว้ ย!” เซี่ยหยวนกล่าวพร้อมชี้ศิษย์ผอู ้ ื่น
คนหนุ่มสาวเหล่านี้กลายเป็ นต้องเผยยิม้ ขื่นขม
ผลเสี ยของการอยากรู ้อยากเห็นตามมาเร็ วเกินไปแล้ว…
เซี่ยหยวนออกจากร้านต้นตํารับด้วยอารมณ์อนั ซับซ้อน
ขณะนี้ในร้านจึงมีแต่ผอู ้ าวุโสที่สาม หลิวลู่เหม่ย และตี้อ๋ ูปาเต๋ าที่ยงั
อยู่
เห็นได้ชดั ว่าคนทั้งสามเกิดความสงสัยขึ้นอยูภ่ ายในคิดถามออก
“เถ้าแก่ คําสาปแห่งรัตติกาลทมิฬนั้นได้รับมาจากโหมดทัว่ ไปจริ ง
หรื อ?” ผูอ้ าวุโสที่สามกล่าวถามอย่างไม่นึกเชื่อ
เขาคิดว่าความสามารถนั้นแข็งแกร่ งจนเกินไป กระทัง่ กล่าวได้วา่ มัน
แทบท้าทายอํานาจสวรรค์
มันทําให้เขายากจะเชื่อ ว่าวิชาสะท้านสวรรค์เช่นนั้นจะถึงกับได้รับ
จากในเกม!
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ “โหมดปกติไม่ใช่เกมที่แค่ให้เล่น”
ถัดจากนั้นลัว่ ฉวนจึงไปเอนกายนอนบนเก้าอี้รับรองภายในร้าน…
ครั้งนี้ไม่ใช่ไปอาบแดด!
รับฟังถ้อยคําแฝงความหมาย คนทั้งสามอดไม่ได้ที่จะเกิดความคิด
ไหลเวียนอย่างรวดเร็ ว
“อาจารย์ ท่าน…” เหว่ยอี้กล่าวคําเสี ยงเบา
“ยังต้องถามหรื อ? พรุ่ งนี้ค่อยมาใหม่!” ผูอ้ าวุโสที่สามตวัดสายตา
มองเหว่ยอี้
เหว่ยอี้ตอ้ งเผยยิม้ เก้กงั ตอบรับ
เหมือนว่าอาจารย์จะยังไม่ลืมเลือนว่าเมื่อครู่ เกิดอะไรขึ้น
คนทั้งสองต่างก็ตดั สิ นใจเช่นเดียวกัน
“เช่นนั้นแล้ว เถ้าแก่ พวกเราขอตัวกลับก่อน”
คนทั้งสามก้าวเดินออกไปจากร้านพร้อมลํ่าลาลัว่ ฉวน
ลัว่ ฉวนไม่ลืมตา เพียงตอบรับคําเบา “อืม”
ด้วยฐานะระดับคนทั้งสาม ผูค้ นที่มาพบส่ วนใหญ่ลว้ นต้องให้ความ
นับถือ
ทว่าเถ้าแก่กลับเฉยชาใส่ ราวกับไม่คิดเก็บมาใส่ ใจแม้แต่นอ้ ย!
ภาพจําภายในใจที่มีต่อลัว่ ฉวนของพวกเขาขณะนี้จึงยิง่ สู งลํ้าว่าเป็ น
ยอดฝี มือซ่อนเร้นอันสู งส่ ง!
ที่พวกเขาคาดเดา อีกฝ่ ายอาจเป็ นถึงสัตว์ประหลาดเท่าที่รอดชีวติ มา
จากครั้งโบราณ…
ส่ วนว่าทําไมร้านต้นตํารับมาเปิ ดที่นครจิ่วเหยา พวกเขาไม่บงั อาจ
กล้าคิดหาเหตุผล
หรื อโบราณสถานครั้งนี้จะมีอะไรแตกต่างจากครั้งอดีต?
หรื อเป็ นเพียงเบื่อว่างจึงมาเปิ ดร้าน?
สามยอดฝี มือที่ออกจากร้านต้นตํารับ ขณะนี้มีแต่ขอ้ สงสัยและข้อ
คาดเดาอยูเ่ ต็มอก…
 ตอนที่ 237 ฝนใกล้ตก
เมื่อไม่มีอะไรให้รับชม ผูอ้ ื่นภายในร้านจึงเข้าสู่ โลกเสมือนจริ ง
โชคดีที่ภายในร้านขณะนี้มียสี่ ิ บที่นงั่ ให้เล่น ดังนั้นจึงไม่มีการต้อง
แย่งที่นงั่ เล่นกันแต่อย่างใด
……
ส่ วนลึกของเทือกเขาจิ่วเหยา ยอดเขาสู งแห่งหนึ่ง
ที่นี่มีสตั ว์อสู รมากมายอาศัยอยู่ เสี ยงคํารามร้องจะดังเป็ นครั้งคราว
ให้ความรู ้สึกว่าเป็ นสถานที่ซ่ ึงไม่อาจหย่อนความระวัง
แต่แล้วทันใดนี้เองที่ออร่ าอันชวนสะพรึ งได้วาดผ่าน
ภายใต้ออร่ ารุ นแรงนี้ ต้นไม้พลันต้องหักล้มลงระเนระนาดราวกับ
ถูกวัตถุกระทบ
ออร่ าแห่งชีวติ ที่เคยมีกลับกลายเป็ นเลือนหาย!
สัตว์อสู รจํานวนนับไม่ถว้ นต่างเผ่นหนี มันราวกับหวาดกลัวอะไร
บางอย่างภายในขุนเขา!
ครื น!
ยอดเขาเริ่ มสัน่ เทิ้ม หิ นใหญ่นบั ไม่ถว้ นกลิ้งร่ วงหล่น รอยปริ แตกลึก
ปรากฏขึ้น
ตูม้ !
เสี ยงดังบังเกิด ภูเขาทั้งลูกกลายเป็ นระเบิดออกในพริ บตา!
เศษหิ นนับไม่ถว้ นกระเด็นออกประหนึ่งลูกกระสุ น ควันเห็ดขนาด
ใหญ่ยกั ษ์เผยให้เห็นบนฟากฟ้า
และขณะนี้เองที่มีร่างหนึ่งปรากฏออกจากกลุ่มฝุ่ นควัน
ด้วยเพียงโบกมือสายลมจึงกระโชกแรง กลุ่มควันรู ปเห็ดขณะนี้ได้
คลายสภาพก่อนจะเลือนหาย
ท้ายที่สุดตัวตนในกลุ่มฝุ่ นควันจึงเผยตัว
เป็ นตัวตนดูชวั่ ร้ายอย่างประหลาด มันทําผูพ้ บเห็นเกิดความไม่สบาย
ใจ
ที่ตอ้ งตาที่สุดคือศีรษะล้านเลี่ยนนั้นมีแผลเป็ นปรากฏ
ชุดคลุมเปื้ อนคราบเลือดขาดวิน่ มันราวกับผ่านศึกอันรุ นแรงมา
บุคคลผูน้ ้ ีคือผูน้ าํ ทัพเข้าปิ ดล้อมเหยาซื อหยานก่อนหน้านี้ เป็ นอสู ร
นักบวชอู๋เซี่ยง!
เพราะเหยาซือหยานโจมตีออกอย่างรุ นแรงจนส่ งผลให้แก่นอสู ร
เสี ยหาย อู๋เซี่ยงไม่เพียงแต่ชุดระดับสวรรค์เสี ยหาย แต่ยงั บาดเจ็บ
ร้ายแรงยามหลบหนีหายเข้าสู่ รอยแยกมิติ
ระหว่างช่วงเวลานั้นเขาต้องพักฟื้ นอาการบาดเจ็บอยูภ่ ายในส่ วนลึก
ของเทือกเขาจิ่วเหยา
แม้เป็ นขณะนี้ใบหน้านั้นก็ยงั เผยอาการซีดเผือดเล็กน้อย
เพราะอาการบาดเจ็บที่ฟ้ื นฟูเองได้น้ นั มาถึงขีดจํากัดแล้ว ขณะนี้ส่วน
ที่เสี ยหายไม่อาจฟื้ นฟูเองได้อีก!
ความเสี ยหายทางรากฐานนั้นไม่ใช่ง่ายรักษา
“คิดหรื อว่าจะหนีรอดพ้นไปได้?”
อู๋เซี่ ยงเผยยิม้ พร้อมฟันขาว
สายตานั้นมองทะลวงผ่านกาลอวกาศมุ่งตรงสู่ ร้านต้นตํารับในนคร
จิ่วเหยา!
อู๋เซี่ยงไม่เพียงถูกเหยาซือหยานทําแก่นอสู รเสี ยหาย แต่ยงั ได้ฝากฝัง
ความเกลียดชังอันไม่อาจลืมเลือน!
รากฐานเสี ยหาย อาวุธวิญญาณก็ได้รับความเสี ยหาย มูลค่าความ
เสี ยหายครั้งนี้แม้อ๋ ูเซี่ยงคือขอบเขตราชันก็ไม่อาจทนทานรับได้ไหว!
ขณะนี้เขาจึงปรารถนาได้รับแก่นอสู รของเหยาซือหยานมาเพื่อทําให้
ตนแข็งแกร่ งขึ้น
ตราบเท่าที่แก่นอสู รอีกฝ่ ายอยูใ่ นมือได้ เมื่อนั้นจึงถือว่าเป็ นการสะสาง
ความแค้น
“นครจิ่วเหยางั้นหรื อ? น่าสนใจ สัตว์อสู รราชวงศ์ถึงกับไปหลบซ่อน
ภายในเมืองมนุษย์”
รอยยิม้ ปรากฏที่ใบหน้าอู๋เซี่ ยง
นํ้าเสี ยงนี้ยงั ไม่ทนั เลือนหาย ร่ างนั้นก็หายวับอย่างไร้ร่องรอยแล้ว
ที่หลงเหลือเป็ นเพียงเศษซากยอดเขาและความโกลาหลภาคพื้นที่
เพียงบ่งบอกว่าก่อนหน้าเกิดอะไรขึ้น
ไม่ชา้ หลังอู๋เซี่ยงหายตัวไป หลายร่ างจึงบินทะยานมาที่นี่
แม้เหล่านี้ดูคล้ายมนุษย์ ทว่ามีความพิเศษยิง่ กว่า
ดวงตาสี ทอง หูขนปุย ทั้งยังมีฟันอันแหลมคมของเสื อเผยผ่านริ ม
ฝี ปาก…
เห็นได้ชดั เจนว่ากายภาพเช่นนี้ไม่ใช่อะไรที่มนุษย์ธรรมดาจะ
ครอบครอง
ด้วยเหตุน้ ีตวั ตนที่เผยออกจึงสมควรเป็ นสัตว์อสู รราชวงศ์!
และออร่ าที่เผยออกของแต่ละคนล้วนชวนสะพรึ ง
ด้อยที่สุดอย่างน้อยก็มีกาํ ลังเทียบขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่หนึ่ง!
 ตอนที่ 238 ผลของความไร้ เทียมทาน
สําหรับสัตว์อสู ร หากต้องการเปลี่ยนร่ าง เช่นนั้นก็ตอ้ งก้าวถึงขอบเขต
ทดสอบเต๋ าเสี ยก่อน
ท่ามกลางตัวตนเหล่านี้ มีผนู ้ าํ คือชายชราที่ไว้หนวดเคราและเส้นผม
สี ขาว
ออร่ าที่อีกฝ่ ายเผยออกประหนึ่งห้วงสมุทรอันไร้สิ้นสุ ด มันเหนือลํ้า
ยิง่ กว่าขอบเขตทดสอบเต๋ าอย่างไกลโพ้น!
หรื อก็คือ กําลังของชายชราผูน้ ้ ีอย่างน้อยก็ตอ้ งขอบเขตราชัน!
ที่ชวนให้น่าตระหนักก็คือหน้าผากของชายชราปรากฏดวงตาที่สาม!
ขณะนี้เองที่คล้ายกับความผันแปรอันลึกลับได้ฉายผ่านดวงตานั้น
มันราวกับสอดส่ องร่ องรอยในโลกหล้า!
“ท่านปู่ ฉือพบเห็นอันใด?” สตรี งดงามกล่าวคําถาม
สตรี ผนู ้ ้ ีครอบครองเส้นผมและดวงตาสี ม่วงคล้ายกับเหยาซือหยาน
รู ปลักษณ์กว่าแปดหรื อเก้าส่ วนนั้นคล้ายคลึง
“ท่านนักบวชใหญ่เกิดอะไรขึ้นกันขอรับ?”
ทุกคนต่างสงสัย
ชายชรานามท่านปู่ ฉือนี้คือนักบวชใหญ่ เขาเผยคิ้วขมวด “ผูฝ้ ึ กตน
มนุษย์ขอบเขตราชัน”
“ว่าอะไร?!”
“ผูฝ้ ึ กตนมนุษย์ขอบเขตราชัน?”
“อีกฝ่ ายมาทําอะไรที่เทือกเขาจิ่วเหยาแห่งนี้กนั ?”
ทันทีที่ถอ้ ยคํากล่าวออก เสี ยงอุทานต่างร้องดังระงม
ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตราชัน กล่าวได้วา่ เป็ นจุดสู งสุ ดของลําดับชั้นเท่าที่
เผ่าพันธุ์มนุษย์จะมีได้
โดยส่ วนใหญ่แล้วมักซ่อนเร้นกายอยูภ่ ายในกองกําลังใหญ่และเอา
แต่เก็บตัวฝึ กฝน
อย่างไรแล้วก็มีนอ้ ยสิ่ งในโลกหล้าที่จะกระตุน้ ความสนใจของ
ตัวตนเหล่านั้นได้
นักบวชใหญ่ส่ายศีรษะ “เหมือนว่าจะมารักษาตัวที่นี่”
“รักษาตัว? อย่างนั้นผูใ้ ดกันทําร้ายขอบเขตราชันได้?” สตรี ที่กล่าว
ถามก่อนหน้านี้ตอ้ งอุทานอย่างตระหนกตกใจ
นักบวชใหญ่เผยยิม้ รับพลางลูบศีรษะนางอย่างเอ็นดูก่อนจะกล่าว
“โลกใบนี้ ขอบเขตราชันไม่ใช่ไร้เทียมทาน สมควรทราบว่ายังมี
ขอบเขตนักบุญที่เหนือกว่าราชัน และยังมีที่เหนือกว่านักบุญ…”
กล่าวถึงตรงนี้เขากลับเงียบ ราวกับหวาดเกรงอะไรบางอย่าง
หญิงสาวพยักหน้ารับ
นางค่อยคิดพร้อมกล่าวถามอย่างมีความหวัง “ท่านปู่ ฉือ ท่านได้ข่าว
คราวอะไรของพี่หญิงหรื อไม่?”
นักบวชใหญ่ส่ายศีรษะพลางถอนหายใจ “ไม่พบเจอ ข้อมูลของ
เหยาซือหยานนั้นคล้ายโกลาหลไม่นอ้ ย”
หญิงสาวถอนหายใจอย่างผิดหวัง
อันที่จริ งครั้งเหยาซือหยานลงนามสัญญาจ้างงานของร้านต้นตํารับ
มันก็ทาํ ให้ตวั นางแยกขาดจากโลกใบนี้ไปแล้ว
หรื อเป็ นไปได้วา่ นางได้เข้าสู่ เขตแดนแห่งปราชญ์ที่ตดั ขาด?
และตัวตนของหญิงสาวที่ปรากฏนี้ทราบชัดเจนแล้ว ว่าเป็ นน้องสาว
ของเหยาซื อหยาน
หลังค้นหาอยูพ่ กั หนึ่ง คนกลุ่มนี้ไม่อาจพบเจอข้อมูลที่เป็ นประโยชน์
จึงเดินทางกลับ
อย่างไรแล้วภายในราชวงศ์สตั ว์อสู ร ก็ยงั มีปัญหาอีกมากที่รอคอย
พวกเขาเข้าไปแก้ไข
ร้านต้นตํารับ
เหยาซือหยานนัง่ ด้านหลังโต๊ะขณะรับเงินที่ลูกค้าจ่าย ขณะนี้กลายเป็ น
ต้องขมวดคิ้ว
ด้วยเหตุผลใดไม่ทราบ นางรู ้สึกได้ถึงลางร้าย
คล้ายว่านางจะตกเป็ นเป้าหมายของใครสักคน
“พี่ซือหยานเป็ นอะไรไปแล้ว?” ลูกค้ากล่าวถามด้วยความห่วงหาที่
พบเห็นสี หน้าเหยาซือหยานแปลกไป
“ไม่เป็ นไร” เหยาซือหยานส่ ายศีรษะ
พร้อมกันนี้นางจึงหันมองทางลัว่ ฉวนที่อยูบ่ ริ เวณประตูร้าน
เถ้าแก่กอ็ ยูท่ ี่นี่ มีอะไรให้ตอ้ งกังวล?
กล่าวได้วา่ ลัว่ ฉวนในสายตาของเหยาซื อหยานนั้นคือตัวตนไร้เทียม
ทาน…
ด้วยไม่คิดนํามาใส่ ใจ เหยาซือหยานจึงฮัมเพลงต่อพลางทํางาน
เสมียนร้านรับผลึกวิญญาณพร้อมตอบรับข้อสงสัยของลูกค้า
เสี ยงฮัมเพลงของนางค่อนข้างแตกต่างจากบทเพลงที่มนุษย์แต่งขึ้น
ตามต้นฉบับ
อาจเป็ นเพราะนางไม่ค่อยทราบเรื่ องราวทํานองนี้จึงเกิดความผิดเพี้ยน
ทางดนตรี ข้ ึน
 ตอนที่ 239 ลัว่ ฉวนพึงพอใจ
เพลงนี้เป็ นเหยาซือหยานได้ฟังจากเถ้าแก่ฮมั เพลง เพราะแบบนั้น
นางจึงจํามา
แม้ท่วงทํานองแปลกไปบ้าง ทว่าก็ยงั ฟังรื่ นหู
จากเนื้อดนตรี มันก็มากพอให้ทราบว่าเป็ นเพลงที่มีชีวติ ชีวา
ไม่สาํ คัญว่าอยูโ่ ลกไหน บทเพลงก็เป็ นสิ่ งที่เข้าถึงได้
เหยาซื อหยานยังคงฮัมเพลงไปอย่างต่อเนื่อง
ภาพฉากตัวนางขณะนี้ ราวกับเป็ นราชินีผสู ้ ู งศักดิ์ซ่ ึ งงดงามกําลังฮัม
เพลงในภาพเขียน
และมันยังให้อารมณ์คล้ายภาพความรักอันโศกา
“พี่ซือหยาน เพลงท่วงทํานองไพเราะดีนะ”
กู่หยุนซีที่เข้ามาจ่ายผลึกวิญญาณจึงได้ยนิ บทเพลงของเหยาซือหยาน
ขณะนี้กล่าวถามออกด้วยสี หน้าประหลาดใจ
“เป็ นข้าไม่ทราบนาม” เหยาซื อหยานยิม้ ตอบ “เป็ นเพลงที่ได้ยนิ จาก
เถ้าแก่”
“โอ้” กู่หยุนซีพยักหน้ารับก่อนจะครุ่ นคิดไปครู่ “บทเพลงนี้แปลกหู
อย่างไม่เคยได้ยนิ มาก่อน”
ด้วยฐานะองค์หญิงเล็กแห่งจักรวรรดิ อีกทั้งยังเป็ นศิษย์สถาบัน
วิญญาณเมฆา กู่หยุนซี จึงได้อ่านหนังสื อที่ขอ้ งเกี่ยวกับศิลปะหลาย
แขนง เป็ นผลให้นางทราบเรื่ องราวของบทเพลงทั้งหลาย
กระนั้นนางกลับไม่เคยได้ยนิ ท่วงทํานองที่เผยจากปากเหยาซือหยาน
ไม่เพียงแต่มนั ง่ายเข้าใจ ทว่าบทเพลงนี้ยงั ให้ความรู ้สึกว่างดงาม
“บางทีเถ้าแก่อาจแต่งเอง” เหยาซือหยานคิดไปครู่ ก่อนจะคาดเดาออก
“กระนั้นเนื้อบรรเลงนี้คล้ายเหมาะสมกับเรื่ องราวอย่างเช่นจักรพรรดิ
รําพึงถึงอิสตรี ” กู่หยุนซีเกิดข้อสงสัย
ใจของเหยาซือหยานต้องสัน่ ไหวขึ้นมา
หรื อเถ้าแก่จะมีสตรี อื่นอยูใ่ นใจงั้นหรื อ?
ขณะนี้นางอดไม่ได้ที่จะหันมองทางลัว่ ฉวนที่ทางเข้าร้าน
ถัดจากนั้นด้วยเพราะอะไรไม่ทราบ นางคล้ายโล่งอก
คล้ายว่าจะเป็ นความกังวลที่เกินเลย
ด้วยนิสยั อย่างเถ้าแก่ ยังจะมีอื่นใดในโลกให้สนใจอีกหรื อ?
ที่รักชอบแท้จริ งคงเป็ นปลาตากเกลืออย่างเช่นทุกวันนี้…
คิกคิกคิก เพียงแค่คิดก็ทาํ นางหัวเราะแล้ว!
เถ้าแก่เป็ นบุรุษปราดเปรื่ อง แต่แล้วกลับมีนิสยั ชอบทําตัวเป็ นปลา
ตากแห้ง!
“เรื่ องนี้ถามเถ้าแก่น่าจะดีกว่า” เหยาซือหยานกล่าวบอก
ถัดจากนั้นคนทั้งสองจึงเดินไปหาลัว่ ฉวน
“เถ้าแก่ เถ้าแก่…”
ทั้งสองกล่าวเรี ยกเสี ยงอ่อนนุ่ม
ไม่ชา้ ลัว่ ฉวนที่คล้ายหลับไปจึงตื่นขึ้นเพราะเสี ยงเรี ยก
เมื่อลืมตาตื่น ที่พบเห็นคือสองโฉมงาม
หากให้กล่าว สิ่ งสวยงามนั้นทําให้ผคู ้ นยินดีได้
ด้วยเหตุน้ ีความโกรธของลัว่ ฉวนที่ถูกปลุกขึ้นมาจึงเลือนหายใน
พริ บตา
“มีอะไรหรื อ?” ลัว่ ฉวนลุกขึ้นพร้อมกล่าวถาม
“เพียงอยากสอบถามเถ้าแก่ ว่าบทเพลงนี้เป็ นเถ้าแก่แต่งขึ้นเอง
หรื อ?” เหยาซือหยานกล่าวถาม
แม้สงสัยว่าทําไมเหยาซือหยานจึงถามเช่นนี้ กระนั้นลัว่ ฉวนกลับ
ส่ ายศีรษะ “ไม่ใช่”
บทเพลงเช่นนี้ ด้วยพรสวรรค์ทางศิลป์ ของลัว่ ฉวนไม่มีทางแต่งขึ้น
ได้!
แม้เป็ นต่างโลก ต่อให้ลวั่ ฉวนกล่าวอ้างว่าแต่งขึ้นก็ตอ้ งมีคนเชื่อ ทว่า
เขาไม่ทาํ
“เป็ นเช่นนี้” เหยาซือหยานพยักหน้ารับ
ได้ทราบคําตอบจากปากเถ้าแก่ เวลานี้นางค่อยถอนหายใจโล่งอกอยู่
ภายใน
“เถ้าแก่ บทเพลงนี้มีนามหรื อไม่?” กู่หยุนซี อดไม่ได้ที่จะถามต่อ
“โลกที่เหนื่อยล้า”
“ชื่อที่ดี!”
กู่หยุนซีและเหยาซือหยานต้องประหลาดใจกับชื่อ
ลัว่ ฉวนค่อนข้างพึงพอใจกับปฏิกิริยาของทั้งสอง
มันเหมือนเรื่ องราวท้องถิ่นได้สืบทอดต่อไปยังคนต่างโลกให้เกิด
ความประทับใจ
ขณะเดียวกันนี้ลวั่ ฉวนก็พลันบังเกิดความคิดขึ้นมาได้
 ตอนที่ 240 เถ้ าแก่คดิ จัดงานวัฒ นธรรม
ทวีปเทียนหลันแห่งนี้ คล้ายว่าไม่มีสิ่งเช่นสื่ อบันเทิง
ผูฝ้ ึ กตนทั้งหลายนอกจากทานอาหาร ดื่ม และหลับนอน ที่เหลือก็เอา
แต่ฝึกฝน
สําหรับผูค้ นทัว่ ไป เมื่อใดว่างพวกเขาจึงไปหาหนังสื ออ่านหรื อรับ
ฟังบทเพลง
ส่ วนการท่องเที่ยวโลกหล้าเช่นภูเขาอะไรนั้นหาได้มีไม่!
ทวีปเทียนหลันแห่งนี้ สถานที่ซ่ ึงงดงามมักมีสตั ว์อสู รคงอยู่
ผูค้ นทัว่ ไปที่คิดอยากท่องโลกชมนกชมไม้บนภูเขา หากไม่มีผฝู ้ ึ กตน
คุม้ กัน เช่นนั้นไม่ต่างอะไรกับแส่ หาความตาย…
กล่าวได้วา่ นอกเหนือจากพลังงานวิญญาณในโลกใบนี้แล้ว ระดับ
ของวัฒนธรรมนั้นไม่ต่างอะไรกับยุคหิ น
ในสายตาของลัว่ ฉวน คือมันน่าเบื่อจนเกินไป!
หลังอยูอ่ าศัยในทวีปเทียนหลันมาหลายวัน บอกกล่าวตามตรงว่าลัว่
ฉวนคิดถึงระบบเครื อข่ายของดาวเคราะห์สีฟ้าครามใจแทบขาด
หรื อควรเริ่ มสร้างสิ่ งบันเทิงที่นี่เสี ยตอนนี้เลยดี?
นัน่ คล้ายจะเป็ นเรื่ องใหญ่!
ในช่วงระยะเวลาอันสั้น ความคิดนับไม่ถว้ นได้ผดุ ขึ้นภายในใจ
ของลัว่ ฉวน
“เถ้าแก่ เถ้าแก่?”
เสี ยงตะโกนของเหยาซือหยานทําลัว่ ฉวนดึงสติกลับคืนมาได้
“หื อ? มีเรื่ องอะไรหรื อ?” ลัว่ ฉวนกล่าวถามโดยสี หน้าไม่แปรเปลี่ยน
แม้เพิ่งดึงสติกลับคืนมาได้กต็ าม
“เถ้าแก่มีเพลงอื่นอีกหรื อไม่?” เหยาซื อหยานกล่าวถาม “ข้าคิดอยาก
ได้ฟัง”
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ “มีมากมาย ไว้เขียนให้ในภายหลัง”
“วิเศษแล้ว! ขอบคุณเถ้าแก่!” รอยยิม้ ฉายชัดที่ใบหน้าของเหยาซือ
หยาน
พูดคุยกันอยูพ่ กั หนึ่ง เหยาซือหยานจึงกลับไปดูแลร้านต่อ
ลัว่ ฉวนก็อาบไล้แสงตะวันต่อเนื่อง ภายในใจเกิดความคิดมากมาย
วนเวียน
บอกกล่าวตามตรง เมื่อครู่ น้ ีความนึกคิดถึงเหยาซื อหยานได้ปรากฏ
ในใจของเขาวูบหนึ่ง
ตัวตนอันงดงามสมบูรณ์ เสี ยงใส หากร้องเพลงออก เช่นนั้นย่อมโด่ง
ดังได้ไม่ยาก!
ทว่าความคิดนี้คงอยูไ่ ด้เพียงครู่ ลวั่ ฉวนก็ปฏิเสธมันกลับคืนเข้าไป
ด้วยนิสยั เช่นเหยาซื อหยาน นางคงไม่มีทางทําเช่นนั้นแน่
อีกทั้งยังเป็ นเสมียนประจําร้านแล้ว ยังจะให้ร้องเพลงไปทําอะไรอีก?
ร้องเพลงเล่นนั้นก็วา่ ไปอย่าง…
“ส่ งมอบภารกิจ เจ้าของร้านตรวจสอบด้วย”
เสี ยงระบบที่คล้ายหายไปนานพลันดังขึ้นในใจของลัว่ ฉวน
ลัว่ ฉวนประหลาดใจ ความคิดส่ งเดชของเขานั้นกลับกระตุน้ ภารกิจ
ของระบบเสี ยอย่างนั้นหรื อ?
คิดได้ลวั่ ฉวนจึงเปิ ดหน้าต่างข้อมูลมารับชม
หน้าต่างโปร่ งแสงแสดงผลให้พบเห็นกลางอากาศ
ขณะนี้ที่เหนือตําแหน่งข้อมูลภารกิจมีการส่ งเนื้อหาใหม่เข้ามา
“ภารกิจรอง ด้วยฐานะเจ้าของร้าน ท่านต้องคุม้ ครองความปลอดภัย
ของพนักงานประจําร้านและต้านรับศัตรู ที่แข็งแกร่ งซึ่ งมาเยือน
รางวัลคือการสุ่ มโชคพิเศษ”
ขณะเดียวกันนี้เขาจึงหันไปมองความคืบหน้าของภารกิจหลัก
“ภารกิจหลัก ได้รับหนึ่งล้านผลึกวิญญาณ ระยะเวลาคงเหลือ 37 วัน
รางวัลคือได้รับโอกาสสุ่ มโชค สถานะความคืบหน้า : 550,000/
1,000,000”
เพียงเกือบสัปดาห์ กลายเป็ นว่าได้รับมากอีกกว่าสามแสนผลึกวิญญาณ
แล้ว
เดิมฉิ นหยุนยังกังวลว่าภารกิจหลักนี้อาจทําไม่สาํ เร็ จ กระนั้นตอนนี้
คล้ายไม่มีอะไรน่าห่วง
พิจารณาจากความคืบหน้าตอนนี้ เกรงว่าอีกสองสัปดาห์ภารกิจนี้ก็
สําเร็ จแล้ว
ถึงตอนนั้นเขาจะได้รับโอกาสสุ่ มโชคอีกครั้ง
ลัว่ ฉวนคาดหวังได้รับของดี หากได้รับของดีมาละก็…
ถัดจากนั้นเขาจึงหันความสนใจไปทางภารกิจรอง
รางวัลคือการสุ่ มโชคพิเศษ!
เพียงคําว่าพิเศษมันก็ทาํ ลัว่ ฉวนตื่นเต้นยินดีได้แล้ว
สุ่ มโชคพิเศษครั้งล่าสุ ดคือได้รับไวน์หยก นัน่ เป็ นวัตถุต่อต้านฟ้าดิน
แม้วา่ จะมีขายอย่างจํากัดก็ตาม
 ตอนที่ 241 ภารกิจจากระบบ
ลัว่ ฉวนขณะนี้กาํ ลังคาดหวังว่าจะได้รับของดีจากภารกิจรอง มันเป็ น
ถึงการสุ่ มโชคพิเศษ
แน่นอนว่าสิ่ งสําคัญที่สุดคือการสําเร็ จภารกิจเสี ยก่อน ไม่อย่างนั้น
พูดกล่าวไปก็ไร้ความหมาย
แม้วา่ ระบบจะไม่ได้กล่าวว่ามีบทลงโทษใดหรื อไม่หากทําภารกิจ
ล้มเหลว แต่สาํ หรับลัว่ ฉวน ความสําคัญอันดับแรกคือทําให้สาํ เร็ จ
ด้วยรับชมเนื้อหาภารกิจ เขารู ้สึกว่ามันมีอะไรผิดแปลก
คุม้ กันพนักงานร้าน?
ลัว่ ฉวนไม่ทราบด้วยซํ้าว่าระบบปล่อยภารกิจนี้ออกมาด้วยเหตุใด
ขณะนี้จึงครุ่ นคิด ทว่าก็ไม่อาจหาความผิดปกติพบเจอได้
จนถึงตอนนี้เขาก็ยงั ได้รับ “บัพไร้เทียมทาน” คงอยูแ่ ละแสดงใน
หน้าต่างข้อมูล…
“ระบบ นี่มีอะไรผิดพลาดหรื อไม่?” ลัว่ ฉวนเรี ยกระบบภายในใจ
ด้วยบัพไร้เทียมทาน ไม่วา่ ศัตรู แข็งแกร่ งและมามากมายเพียงใดก็
เท่านั้น!
ภารกิจนี้คิดไม่ยากว่าต้องการให้เขาเอาชนะศัตรู ที่จะมารุ กราน
หรื อก็คือปกป้องสตรี !
เรื่ องนี้มนั ทําให้ลวั่ ฉวนที่ค่อนข้างคุน้ เคยกับระบบต้องเกิดข้อสงสัย
ขึ้นภายในใจ
เมื่อใดกันที่ระบบทํางานผิดพลาดเช่นนี้?
มันจึงเป็ นผลให้เขาต้องหาญกล้ากล่าวถามออก
ระบบเงียบอยูพ่ กั หนึ่ง
ลัว่ ฉวนฉับพลันกลับได้ยนิ เสี ยง “ปิ๊ บ ปิ๊ บ ปิ๊ บ” ดังขึ้นภายในจิตใจ
สี หน้าลัว่ ฉวนแปลกประหลาดออกไป ระบบกําลังตรวจสอบตัวเอง
อยูง่ ้ นั หรื อ?
“หลังการตรวจสอบตนเอง ระบบดําเนินการปกติดี” เสี ยงเย็นชาของ
ระบบดังตอบกลับมา
มุมปากลัว่ ฉวนต้องกระตุกเล็กน้อยก่อนจะชะงักไป
ถัดจากนั้นถ้อยคําของระบบจึงกล่าวเสริ ม
“ภารกิจที่ระบบมอบให้น้ นั มีพ้นื ฐานอ้างอิงจากสถานการณ์จริ งและ
การตัดสิ นใจ เจ้าของร้านต้องการปฏิเสธภารกิจรองปัจจุบนั หรื อไม่?”
ลัว่ ฉวนพอได้ยนิ จึงเผยความไม่ยนิ ดี
ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องปฏิเสธภารกิจที่เสมือนให้เปล่าเช่นนี้
“ไม่!” ลัว่ ฉวนตอบกลับอย่างแน่วแน่
ระบบจึงหยุดพูดกล่าวและหายไป
ลัว่ ฉวนกลับมาให้ความสนใจสภาพรอบด้าน สายตาหันมองทาง
ท้องฟ้า
ท้องฟ้าขณะนี้ไร้เมฆ เป็ นสี ครามอันสะอาดสะอ้าน
ฉับพลันนี้เขาจึงหาวออก
เหมือนว่าจะได้เวลาขยับกล้ามเนื้อกันเสี ยหน่อย…
บนฟากฟ้า ไม่ทราบว่าเมื่อใดที่คราบเลือดอ่อนจางพลันปรากฏขึ้น
มันราวกับถูกปกคลุมด้วยม่านสี แดง
สภาพเช่นนี้กล่าวได้วา่ แปลกตา
กระนั้นผูค้ นส่ วนใหญ่ต่างไม่พบเห็น เพราะพวกเขาดําเนินชีวติ กัน
อยูภ่ ายในเมืองโดยไม่ได้รับผลกระทบใด
มีแต่ขอบเขตทดสอบเต๋ าที่ขณะนี้ต่างรับชมฟากฟ้า!
พระราชวังหลวง
จี้อ๋ ูฮุยและเหล่าไป่ ที่เพิ่งกลับมาถึง ขณะนี้ตระหนักถึงอะไรได้พร้อม
หันมองทางฟากฟ้าเบื้องบน
ในสายตาคนทั้งสอง มวลเมฆสี แดงคล้ายกําลังม้วนตัวเข้ามา
“นัน่ อะไรกัน?” เหล่าไป่ เผยความงุนงง
“เป็ นผูฝ้ ึ กตนขอบเขตราชัน” จี้อ๋ ูฮุยกล่าวเสี ยงเบาด้วยสี หน้าเคร่ ง
เครี ยด
ด้วยฐานะจักรพรรดิแห่งเทียนชิง จี้อ๋ ูฮุยสามารถหยิบยืมพลังแห่ง
โชคชะตา และขณะนี้ตวั เขาคือขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับสู งสุ ด
ส่ งผลให้มีความสามารถคาดเดารายละเอียดภาพฉากที่เห็นบน
ฟากฟ้าได้อย่างแม่นยํา
“ขอบเขตราชัน?!”
เหล่าไป่ อุทานออก
ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตราชัน หรื อก็คือสัตว์ประหลาดเฒ่าที่อยูม่ านาน
เพียงใดแล้วไม่ทราบ
หากมาเยือน เช่นนั้นอีกฝ่ ายจะสามารถทําลายเมืองได้ง่ายดาย!
แน่นอนว่าโดยปกติแล้วตัวตนเหล่านี้ไม่ใช่ง่ายเผยตัวออก
ยอดฝี มืออันสู งสุ ดเหล่านี้ต่างมีความอหังการไม่เผยตัวโดยง่าย!
หรื อจะมีอะไรในนครจิ่วเหยาไปกระตุน้ ความสนใจขอบเขตราชัน
เข้า?
เหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยต่างมองหน้ากันเอง ทั้งสองคล้ายคิดเห็น
เช่นเดียวกัน
“เป้าหมายของอีกฝ่ ายสมควรเป็ นร้านต้นตํารับกระมัง?” เหล่าไป่
กล่าวถามออกอย่างไม่มนั่ ใจ
จี้อ๋ ูฮุยพยักหน้ารับ “ควรเป็ นเช่นนี้ อย่างไรนครจิ่วเหยาของข้าก็
ไม่ได้มีอะไรที่น่าจะกระตุน้ ความสนใจของขอบเขตราชัน”
 ตอนที่ 242 นักบวชอสู ร
“เรื่ องนี้พวกเราต้องเตรี ยมตัวรับมือใดหรื อไม่?” เหล่าไป่ กล่าวถาม
ไม่เกินเลยนักหากจะกล่าว ว่าขอบเขตราชันก็เปรี ยบดังขีปนาวุธ
เคลื่อนที่พร้อมทําลายล้าง!
เรื่ องนี้สมควรมากพอให้เหล่าผูฝ้ ึ กตนแห่งนครจิ่วเหยาต้องร้อนใจ!
จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้ ขื่นขม “กับขอบเขตราชันพวกเราเตรี ยมตัวอะไรได้?”
ม่านอาคมคุม้ กันนครจิ่วเหยา อย่างดีที่สุดก็เพียงต้านรับครึ่ งก้าว
ขอบเขตราชัน
สําหรับขอบเขตราชันที่แท้จริ งกับครึ่ งก้าวขอบเขตราชัน ศักยภาพ
การต่อสู ท้ ี่แตกต่างนั้นมากเกินจะกล่าวได้ มันคือความแตกต่างอัน
กว้างใหญ่!
เหล่าไป่ ถอนหายใจ “เช่นนั้นหวังว่าจะไม่มีเรื่ องใด!”
“ต้องฝากไว้กบั เถ้าแก่แล้ว…”
จี้อ๋ ูฮุยถอนหายใจก่อนจะหันมองไปทางตะวันออกของนครจิ่วเหยา
ทางนั้นคือที่ต้ งั ของร้านต้นตํารับ!
ขณะนี้เองที่หยิงอู๋จ้ ี มู่หรงไห่เถิง และผูค้ นทั้งหลายที่ทดั เทียมกันต่าง
ตระหนักถึงปรากฏการณ์บนฟากฟ้า
เหล่านี้ลว้ นเผยสี หน้าอันเคร่ งเครี ยด
ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตราชันมาเยือน เรื่ องนี้เกินความคาดหมายไม่วา่ กับ
ผูใ้ ด
ตัวตนอันยิง่ ใหญ่ถึงกับมาปรากฏที่นี่!
ขณะเดียวกันนี้พวกเขาต่างก็มีเรื่ องคาดเดาภายในใจเช่นเดียวกัน
หรื อจะเป็ นว่าอีกฝ่ ายมาเยือนร้านต้นตํารับ?
เป็ นไปได้มากเลยทีเดียว!
อย่างไรแล้วตัวตนอันยิง่ ใหญ่ของนครแห่งนี้ยอ่ มต้องเป็ นเถ้าแก่ร้าน
ดังนั้นจึงไม่แปลกหากจะคิด!
แท่งเครื่ องเทศสามารถเพิ่มพูนระดับการฝึ กฝนให้หนึ่งระดับได้
โคล่ามีความสามารถรักษาอาการบาดเจ็บที่ไม่ถึงตายได้!
ผลลัพธ์อนั ชวนสะพรึ งเช่นนี้เป็ นสิ่ งที่ไม่อาจพบเห็นที่อื่น เหล่านี้
สมควรดึงดูดความสนใจขอบเขตราชันได้!
ทราบกันดีวา่ ยิง่ ขอบเขตสู งส่ งเพียงใด แม้ต่างเพียงหนึ่งระดับก็มาก
พอที่จะแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน!
และโคล่ากับแท่งเครื่ องเทศจึงเป็ นสิ่ งที่จะช่วยหนุนเสริ มอย่างลํ้าเลิศ!
เม็ดยาโดยทัว่ ไป หากผูใ้ ช้เม็ดยาแข็งแกร่ งมากเพียงใด ผลลัพธ์มนั ก็
จะยิง่ อ่อนลงมากเท่านั้น
กระนั้นสิ นค้าที่ขายภายในร้านต้นตํารับหาได้มีขอ้ จํากัดเหล่านั้นไม่!
“หมอกสี เลือดมาเยือนในฟากฟ้า นักบวชอสู รงั้นหรื อ?!”
ไม่เหมือนดังผูอ้ ื่น หลิวลู่เหม่ยตระหนักทราบเรื่ องราว
ความหวาดกลัวเผยชัดในดวงตาของนาง
เรื่ องราวของนักบวชอสู รเป็ นที่เลื่องลือกันในกองกําลังใหญ่
ตัวตนอีกฝ่ ายชัว่ ร้าย มักคิดทําอะไรก็ทาํ โดยไม่สนหน้าผูใ้ ด
กระนั้นกําลังกลับแข็งแกร่ งมากลํ้า ส่ งผลให้กองกําลังทั้งหลายได้แต่
อดกลั้น
ทั้งยังมีข่าวลือเบื้องลึกเบื้องหลังของนักบวชอสู ร ว่าอีกฝ่ ายนั้นมีพ้นื
เพข้องเกี่ยวกับภูเขาจักรวาล!
ภูเขาจักรวาล คือตัวตนอันเกรี ยงไกรแข็งแกร่ งที่สุดแห่งทวีปเทียน
หลัน
“หรื อจะมีธุระกับเถ้าแก่ที่ร้านต้นตํารับกัน?”
หลิวลู่เหม่ยคิดอะไรขึ้นได้ ขณะนี้จึงเผยดวงตาใคร่ สงสัย…
ท่าทีของลัว่ ฉวนขณะนี้ยงั คงเรี ยบเฉย
สายตาของเขาเพียงมองไปยังประตูร้านต้นตํารับ
ขณะนี้เองที่ความผันแปรแปลกประหลาดได้ปรากฏผ่านห้วงมิติ
รอยปริ แตกสี ดาํ พลันปรากฏผ่านอากาศ ความผันแปรทางห้วงมิติ
รุ นแรงพลันทะลักออก!
ที่ภายในปรากฏมือขาวซี ดยืน่ ออกมา
เล็บนั้นเป็ นสี แดงฉาน ออร่ าชัว่ ร้ายเผยให้เห็นอย่างเด่นชัด
ไม่ชา้ อีกมือหนึ่งจึงยืน่ ออกมาผ่านรอยแยก
สองมือเริ่ มฉี กรอยแยกออกจากกันจนขยายใหญ่
นักบวชในชุดขาดวิน่ ได้กา้ วเดินออกจากรอยแยกมิติ
ห้วงมิติเบื้องหลังขณะนี้ไม่ชา้ ได้กลับคืนสู่ สภาพปกติ
“ที่นี่?” อู๋เซี่ ยงเงยหน้าขึ้นรับชมร้านต้นตํารับ ริ มฝี ปากนั้นพึมพํากับ
ตนเองเสี ยงเบา
บอกกล่าวตามตรง ครั้งลัว่ ฉวนพบเห็นห้วงมิติถูกฉีกกระชากต่อหน้า
นั้นคือความตื่นเต้น
ทว่ายามได้พบเห็นนักบวชในขุดขาดวิน่ ก้าวเดินออกมา มันทําให้เขา
เกิดความรู ้สึกประหลาดขึ้นในใจ
ไฉนผูฝ้ ึ กตนแห่งทวีปเทียนหลันนิยมแต่งกายเช่นนี้กนั แล้ว?
อู๋เซี่ยงตระหนักถึงตัวตนลัว่ ฉวน สายตานั้นจับจ้องมอง
 ตอนที่ 243 ร้ านของเราไม่ แจกอาหาร
ด้วยถูกลัว่ ฉวนจับจ้องตอบกลับ อู๋เซี่ ยงพลันรู ้สึกไม่สบายใจ
มันราวกับตัวเขากลายเป็ นมนุษย์ต่าํ ต้อยซึ่งถูกมอง
ในความเหยียดหยามนั้นมันเผยความเฉยชาร่ วมด้วย
เขาคิดอ้าปากออก กระนั้นกลับต้องถูกลัว่ ฉวนกล่าวคําขัดขึ้นโดยไม่
เปิ ดโอกาส
“ต้องขออภัย” ลัว่ ฉวนกล่าวออกเสี ยงราบเรี ยบ “ร้านของเราไม่มี
อาหารแจกให้”
สี หน้าอีกฝ่ ายกลายเป็ นแข็งค้าง ออร่ ากลับกลายเป็ นแปรปรวน
ขณะนี้คล้ายดึงสติกลับคืน ดวงตากลายต้องเบิกกว้าง
ไม่แจกอาหาร?
อีกฝ่ ายคิดว่าเขาเป็ นขอทานมาขออาหารอย่างนั้นหรื อ?!
ความโกรธมวลใหญ่ขณะนี้สุมอัดแน่นภายในใจอู๋เซี่ ยง
ตัวเขาคือนักบวชอสู รผูโ้ ด่งดังไร้เทียมทาน กระทัง่ ว่าเป็ นกองกําลัง
ใหญ่พบเจอ ก็ยงั ต้องเผยความนับถือต่อเขาครั้งแล้วครั้งเล่า!
ขณะนี้ที่ตรงหน้าร้านต้นตํารับ อู๋เซี่ยงกลับได้รับการปฏิบตั ิอย่างที่
ไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน ทั้งยังเป็ นด้านที่ทาํ ให้ไม่ยนิ ดี
อันที่จริ งแล้วคํากล่าวของลัว่ ฉวนนั้นก็ไม่ได้ผดิ แปลกอะไร
จากสภาพของอู๋เซี่ยงในยามนี้ เห็นได้ชดั ว่าเป็ นขอทานซอมซ่อ
อีกทั้งสี หน้ายังซี ดเผือดคล้ายคนขาดอาหารมาอย่างยาวนาน
เสื้ อผ้ายังฉีกขาด รองเท้าก็ไม่มีให้สวมใส่ ดูอย่างไรก็เป็ นนักบวชข้น
แค้น…
แน่นอนว่าหากเป็ นผูฝ้ ึ กตนธรรมดาพบเห็นอู๋เซี่ยงฉี กกระชากมิติเปิ ด
ออกเช่นนี้ พวกเขาจะทราบว่าอีกฝ่ ายครอบครองพลังอํานาจอันชวน
สะพรึ งเช่นไร
ทว่ากับลัว่ ฉวนนั้นไม่ใช่
ด้วยบัพจากระบบที่มอบให้ ต่อหน้าเขา ไม่วา่ เป็ นผูใ้ ดเขาก็ไร้เทียม
ทาน!
นี่คือความมัน่ ใจอันเปี่ ยมล้น!
อู๋เซี่ ยงสู ดลมหายใจเข้าลึก ขณะนี้ได้จดจําลัว่ ฉวนไว้ภายใต้รายชื่อ
มนุษย์ที่ไม่รู้ความ
มนุษย์ทวั่ ไปที่ไม่มีแม้ออร่ า ดังนั้นสังหารไปก็ไม่ต่างอะไรกับบี้มด
ขณะนี้เองที่อ๋ ูเซี่ยพลันได้ตระหนักถึงร้านที่อยูด่ า้ นหลังลัว่ ฉวน
ดวงตานั้นต้องหรี่ ลงเล็ก
“ร้านต้นตํารับ นามนี้ช่างอวดโอ่ยงิ่ นัก!”
รอยยิม้ เย้ยหยันปรากฏผ่านสี หน้าอันซีดเผือด
ขอบเขตราชัน เขาทราบดีวา่ คําว่าต้นตํารับนั้นหมายความถึงอะไร!
ลัว่ ฉวนไม่ตอบ ทว่าท่าทียงั คงเฉยชาใส่
อู๋เซี่ยงคร้านจะสนใจลัว่ ฉวนอีก
หากเป็ นมนุษย์ทวั่ ไป เขาคิดจะบดขยี้ตอนไหนย่อมกระทําได้
สายตาอู๋เซี่ ยงเคลื่อนมองไปที่ภายในร้านต้นตํารับ ไม่ชา้ จึงได้เห็น
เหยาซือหยานที่อยูด่ า้ นหลังโต๊ะรับเงิน
ความรู ้สึกอันลึกลํ้าขณะนี้ปรากฏในดวงตา “ซ่อนตัวในร้านของ
มนุษย์ จิ๊ จิ๊ จิ๊ เหยาซื อหยานเอ๋ ย คิดหรื อว่าจะหนีรอดจากข้าพ้นได้?”
เหยาซือหยานขณะนี้คล้ายตระหนักอะไรขึ้นได้
ด้วยเงยหน้าขึ้นมอง นางจึงพบเห็นอู๋เซี่ยงที่จบั จ้องมา
มีเรื่ องหนึ่งที่ตอ้ งกล่าวถึง ร้านต้นตํารับมีปราการออร่ าคุม้ กัน
ร้านต้นตํารับ หากไม่ใช่เจ้าของร้านเช่นลัว่ ฉวน เช่นนั้นก็ไม่มีทางที่
จะสัมผัสถึงพลังงานภายนอกที่ปรากฏได้
สายตาคนทั้งสองประสานต่อกัน ออร่ าของเหยาซือหยานกลายเป็ น
เฉียบคม สี หน้าขณะนี้เคร่ งเครี ยด
ในที่สุดนางก็คิดได้ ว่าเหตุใดใจจึงรู ้สึกไม่สงบ!
“อู๋เซี่ ยง!” เหยาซือหยานกัดฟันแน่น ขณะนี้สองคํากล่าวออกจากริ ม
ฝี ปากนาง
อู๋เซี่ยงเผยยิม้ ประดับใบหน้า “พบตัวเจอเสี ยที”
เหยาซือหยานสู ดลมหายใจเข้าลึก ความโกรธภายในใจของนางไม่
อาจสะกดกลั้นลงต่อการกระทําที่อีกฝ่ ายเคยลงมือไว้ได้
ถัดจากนั้นนางจึงพบเห็นว่าลัว่ ฉวนยืนด้วยอาการอันสงบที่นอกร้าน
ทันใดนี้เองที่ความโกรธแค้นในใจของนางพลันหายวับไปอย่างไร้
สาเหตุ
เถ้าแก่คงตระหนักทราบแล้ว
นัน่ คือความคิดในใจของเหยาซือหยาน
ขณะนี้เองที่บรรดาลูกค้าภายในร้านต่างตระหนักถึงท่าทีของเหยาซือ
หยาน
“พี่ซือหยาน เป็ นอะไรไปแล้ว?” กู่หยุนซีเข้ามากล่าวถามด้วยความ
ห่วงหา
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
ทุกคนต่างเผยท่าที่สบั สนพร้อมเข้ามารับชมว่าเกิดเรื่ องใดขึ้น
 ตอนที่ 244 งั้นก็ไม่ มแี ล้ ว
ด้วยหันมองตามทิศทางสายตาของเหยาซื อหยาน ทุกคนต่างได้เห็น
ว่ามีคนปรากฏที่ประตูร้าน
แม้กาํ ลังแท้จริ งของอู๋เซี่ยงไม่อาจพบเห็น ทว่าอู๋เซี่ ยงที่ยนื อยูน่ ้ นั
ครอบครองกําลังอันเกรี ยงไกร
มันราวกับทะเลเลือดที่มีแต่กระดูกนับไม่ถว้ นจมและลอยไปมา!
ออร่ าอันดิบเถื่อนฟุ้งกระจายออกขนาดทําผูอ้ ื่นสะพรึ ง!
ทุกคนต่างเผยสี หน้าซีดเผือดจนต้องถอนสายตาออก
รอยยิม้ โฉดชัว่ ที่ใบหน้าของอู๋เซี่ยงยิง่ มายิง่ เด่นชัด
ลัว่ ฉวนไม่ยนิ ดียามพบเห็นเรื่ องราว
ไม่เพียงแต่คิดร้ายต่อเสมียนร้าน แต่ยงั ข่มขวัญลูกค้าร้าน
เห็นได้ชดั ว่าอีกฝ่ ายหาได้เห็นเถ้าแก่เช่นเขาในสายตาไม่!
“การโจมตีครั้งนั้นเป็ นเจ้าต้องจ่ายด้วยแก่นอสู รต้นกําเนิด เกรงว่า
ขณะนี้คงทําอีกเป็ นครั้งที่สองไม่ได้แล้วกระมัง?”
สายตาอู๋เซี่ยงมองที่เหยาซื อหยาน รอยยิม้ มาดมัน่ นั้นราวกับทุกสิ่ งอยู่
ในการควบคุมของตน
ในสายตาเขา สาเหตุที่เหยาซือหยานอยูท่ ี่ร้านมนุษย์เช่นนี้กเ็ พราะ
การฝึ กฝนเสี ยหายขนาดไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้!
ทว่าเรื่ องที่คาดเดานั้นผิดเพี้ยน เพราะอาการบาดเจ็บทั้งหมดของ
เหยาซือหยานได้หายดีต้ งั แต่มาเยือนร้านต้นตํารับในคืนแรก!
เหยาซือหยานแค่นเสี ยงตอบโต้ไม่กล่าวคําใด
“จิ๊ จิ๊ จิ๊ แก่นอสู รขอบเขตราชัน มันทํานักบวชผูน้ ้ ีตอ้ งเจ็บหนักไม่ใช่
น้อย!”
เสี ยงหัวเราะอันแปลกประหลาดดังจากปากของอู๋เซี่ยง ฝ่ ามือนั้น
โบกออก ถ้วยสี ทองพลันปรากฏจากความว่างเปล่า
ภายในถ้วยสี ทอง มันคือออร่ าอันยิง่ ใหญ่
เป็ นอาวุธศักดิ์สิทธิ์!
หากพิจารณาให้ดี จะพบว่ามันมีรอยแตกปรากฏที่ถว้ ยสี ทองใบนี้
ราวกับมันได้รับความเสี ยหายมาหนักหนา
นัน่ คือราคาที่อ๋ ูเซี่ยงต้องจ่ายในวันนั้นเพื่อต้านรับการโจมตีของ
เหยาซือหยาน!
อู๋เซี่ ยงรับชมรอยแตกร้าวของถ้วย มือลูบสัมผัสมันพร้อมเผยความ
เกลียดชังผ่านสายตา
“วันนี้นกั บวชอสู รจะให้เจ้าต้องชดใช้!”
อู๋เซี่ยงคําราม ถ้วยสี ทองส่ องแสงเจิดจ้าแห่งพุทธองค์จนควบแน่น
พร้อมทะยานเข้าหาเหยาซือหยานที่อยูภ่ ายในร้านต้นตํารับ!
เส้นทางที่เคลื่อนผ่าน ห้วงมิติจะแตกสลายออก!
ด้วยเผชิญหน้ากับอํานาจชวนสะพรึ งเพียงนี้ เหยาซือหยานกลับยังไม่
ขยับแม้เพียงเล็กน้อย
ทว่าสายตาของบรรดาลูกค้าภายในร้านต่างหวาดกลัวจนหมดหัวใจ
แล้ว
พวกเขารู ้สึกถึงออร่ าแห่งความตายที่เข้าปกคลุม!
การโจมของขอบเขตราชัน กระทัง่ ว่าเป็ นสะเก็ดพลัง แต่นนั่ ก็มาก
พอให้สงั หารผูฝ้ ึ กตนธรรมดา!
สาเหตุวา่ ทําไมลูกค้าเหล่านี้ยงั อยูด่ ีกนั ได้ ก็เพราะบัพจากระบบที่
มอบให้แก่ร้านต้นตํารับ
ขณะบินพุง่ มา ถ้วยสี ทองนั้นพลันขยายขนาดรวดเร็ ว
ขณะมันเข้าใกล้ประตูร้าน ขนาดของมันแทบจะใหญ่พอดีกบั ประตู
และเหตุการณ์ท้ งั หมดนี้เกิดขึ้นในพริ บตา!
สิ่ งที่เกิดขึ้นถัดจากนั้นเป็ นผลให้ทุกผูค้ นภายในร้านต้องชะงัก
ตูม!
เสี ยงระเบิดดังขึ้น ถ้วยสี ทองปะทะเข้ากับขอบประตูร้านต้นตํารับ
ถัดจากนั้น…
ก็ไม่มีอะไรถัดจากนั้นแล้ว
คล้ายว่ามันปรากฏพลังอันยิง่ ใหญ่ไร้เทียมทานที่ขอบตัวประตูของ
ร้าน พลังงานวิญญาณภายในถ้วยสี ทองกลายเป็ นหายวับในพริ บตา
ถูกต้อง หายวับในพริ บตา!
ถ้วยสี ทองร่ วงหล่นสู่ พ้นื ก่อนจะกลิ้งกลับไปยังเท้าของอู๋เซี่ ยง
อู๋เซี่ยงรับชมถ้วยสี ทองที่กลิ้งมากระทบเท้าตนเองด้วยสี หน้างงงัน
มันราวกับเขาไม่เข้าใจถึงเรื่ องราวที่เกิดขึ้น
แต่แล้วอย่างกะทันหัน เลือดสี แดงสดพลันต้องทะลักออกจากปาก
“นี่… เป็ นไปไม่ได้!”
ร่ างนั้นคํารามร้องออกอย่างหวาดกลัว ร่ องรอยความอหังการดังเมื่อ
ครู่ เลือนหาย ขณะนี้ที่เผยคือความหวาดกลัวผ่านนัยน์ตา
คล้ายว่าร้านต้นตํารับตรงหน้า มันคือตัวตนอันวิเศษที่ไม่วา่ ผูใ้ ดก็ไม่
อาจย่างกราย!
อาวุธวิญญาณของเขา ทันทีเมื่อปะทะกับร้านต้นตํารับ พลังงานทั้งหมด
ของมันพลันเลือนหายวับ!
ออร่ าทั้งหมดหายวับ หายขนาดแม้เศษเสี้ ยวก็ไม่หลงเหลือ!
หรื อก็คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ได้กลายเป็ นสิ้ นสภาพแล้ว!
 ตอนที่ 245 ดีดนิว้
อู๋เซี่ยงไม่อาจตระหนักได้วา่ เกิดอะไรขึ้น และมันเกิดขึ้นได้ยงั ไง!
เดิมชัยชนะอยูใ่ นกํามือ แต่แล้วเรื่ องราวกลับกลาย…
อีกทั้งอุปกรณ์ที่เปรี ยบดังเส้นชีวติ ของเขายังสิ้นสภาพ ตัวเขายังได้รับ
ผลกระทบหนักหนา
เป็ นความเจ็บปวดมากลํ้า!
สถานการณ์ตอนนี้ ต่อให้มียาดีมากลํ้าเพียงใด มันก็ตอ้ งกระทบกับ
พื้นฐานการฝึ กฝนของเขาอย่างมหาศาล!
พบเห็นเรื่ องราว เหยาซื อหยานและลูกค้าภายในร้านต่างแทบไม่อาจ
เชื่อสายตา
การโจมตีอนั รุ นแรงชวนสะพรึ ง แต่มนั กลับไม่อาจทําอะไรบานประตู
ร้านได้!?
เรื่ องนี้ไม่น่าขันเกินไปงั้นหรื อ?
กระนั้นหากคิดถึงกําลังของเถ้าแก่ อีกทั้งตัวตนอันลึกลับ…
เรื่ องนี้กไ็ ม่ใช่วา่ เกินคาดคิดแต่อย่างใด…
ลัว่ ฉวนผูซ้ ่ ึงแสดงท่าทีเฉยชามาตลอด ขณะนี้กลายเป็ นว่าไม่ตอ้ งลง
มือเองแต่อย่างใด
สาเหตุวา่ ทําไมเขาจึงไม่หา้ มอู๋เซี่ยงเมื่อครู่ ก็เพราะเขาคิดอยากได้
เห็นว่าระบบป้องกันภัยที่ระบบมอบไว้ให้กบั ร้านนั้นทรงอํานาจ
เพียงใด
ขณะนี้จึงทราบ ว่าอํานาจของระบบป้องกันภัยนั้นเกินจะหยัง่
หากเป็ นของที่ระบบสร้างขึ้น เช่นนั้นก็หมายถึงเป็ นที่สุด!
แน่นอนว่าลัว่ ฉวนก็ตระเตรี ยมรับเรื่ องราวไว้ก่อนแล้วด้วย
ตัวเขามัน่ ใจ ว่าแม้ระบบป้องกันภัยต้านรับไว้ไม่อยู่ เขาก็สามารถเข้า
ไปหยุดยั้งถ้วยสี ทองนั้นได้ทนั
“พอแค่น้ ีแหละ”
เสี ยงพลันดังขึ้นจากด้านหลังอู๋เซี่ ยง
ด้วยไม่ทราบว่าควรแตกตื่นกว่านี้ได้ยงั ไง เขาพลันจดจําได้วา่ ลัว่ ฉวน
ถูกตนเมินเฉยอยูท่ างด้านหลัง
อีกฝ่ ายคือเจ้าของร้านต้นตํารับตรงหน้า
เถ้าแก่ร้านอันชวนสะพรึ งเพียงนี้ไฉนจึงเป็ นคนธรรมดาดาษดื่นได้?!
ความคิดหลากหลายปรากฏขึ้นภายในใจ เหงื่อกาฬต้องไหลหลัง่ ท่วม
หน้าผากอู๋เซี่ยง
เขาต้องกลืนนํ้าลายอึกใหญ่พร้อมเผยประกายในดวงตาคล้ายตัดสิ นใจ
อะไรได้
มือขวาขณะนี้ประหนึ่งคมดาบ มันตัดสับฟันเข้าใส่ ไหล่ซา้ ยของ
ตนเอง!
ฉึบ!
แขนร่ วงหล่นกับพื้น คราบเลือดสี แดงพวยพุง่ ออกนองเต็มพื้น
ขณะเดียวกัน มันได้ยอ้ มชุดคลุมของอู๋เซี่ยงจนแดงคลํ้าชวนลึกลับ
นักบวชอสู รผูไ้ ร้เทียมทานไม่เพียงลงมืออย่างโหดเหี้ ยมต่อผูอ้ ื่น ทว่า
กับตนเองนั้นก็โหดเหี้ ยมไม่แพ้กนั
ยามเมื่อตระหนักได้วา่ เกิดความผิดพลาด ขณะนี้จึงต้องลงมือโดยใช้
วิชาก้นหี บ
“เถ้าแก่ระวังด้วย เลือดนั้นมีคาํ สาปแห่งอสู รพุทธองค์!”
เสี ยงกล่าวเตือนของเหยาซือหยานดังจากภายในร้าน
เลือดคําสาปแห่งอสู รพุทธองค์?
ลัว่ ฉวนขมวดคิ้ว
ชื่อนั้นฟังอย่างไรก็ไม่น่าดี
อีกทั้งมันยังต้องทําร้ายตนเองถึงขั้นตัดแขนออกอย่างโหดเหี้ ยม!
หลังเสี ยสละแขนซ้าย ออร่ าของอู๋เซี่ยงพลันทะยานพุง่ สู งอย่างชวน
ตื่นตะลึง!
พริ บตานี้ตวั เขาได้กา้ วข้ามเกินกว่าขีดจํากัดที่กระทําได้!
ลัว่ ฉวนรับชมโดยตลอด สี หน้านั้นยังสงบเหมือนเช่นเคย
หลังหอบหายใจพักหนึ่ง ลมหายใจอู๋เซี่ยงค่อยคงสภาพ
ในการรับรู ้ของลัว่ ฉวน มันสมควรเทียบเท่าขอบเขตราชันระดับที่
สาม
ราคาของหนึ่งแขนที่จ่าย แลกกับอาการบาดเจ็บสาหัส มันคือการ
เสริ มกําลังแก่ขอบเขตราชันได้ในระยะเวลาอันสั้น
ต้องกล่าวว่าเลือดคําสาปแห่งอสู รพุทธองค์น้ ีทรงอํานาจ
กระนั้นไม่ทราบว่าหากหมดเวลาใช้งานแล้วต้องแบกรับผลข้างเคียง
อันมหาศาลเพียงใด
จากจุดนี้ กล่าวได้วา่ เลือดคําสาปแห่งพุทธองค์เป็ นสิ่ งที่ไม่อาจเทียบ
ได้กบั แท่งเครื่ องเทศ!
ลัว่ ฉวนยืน่ มือขวาออก
อู๋เซี่ยงพบเห็น กล้ามเนื้ออดไม่ได้ที่จะหดเกร็ ง
ในความมืดมิด ราวกับตัวเขาตกเป็ นเป้าของออร่ าชวนสะพรึ ง!
วิกฤตถึงตาย!
ต้องหนี!
ขณะนี้หากหนีได้จึงดีกว่า!
ภายในใจของอู๋เซี่ยงมีแต่ความคิดหลบหนีผดุ ขึ้น
ตัวเขาหาได้สนใจอื่นใดไม่ ขณะนี้ละทิ้งแขนซ้ายที่โชกเลือดพร้อม
เปิ ดห้วงมิติดาํ มืดหลบหนี
ภายในรอยแยกมิติ มันคือความดํามืดอันไร้สิ้นสุ ด พลังงานมิติที่ผนั
แปรไหลทะลักออก
ด้วยเผชิญหน้ากับอันตรายมากล้นที่ปรากฏ ภายในใจอู๋เซี่ยงปรากฏ
ความยินดีที่จะได้รอดพ้น
เป๊ าะ!
แต่แล้วเสี ยงอันกระจ่างชัดกลับดังขึ้นเข้าโสดประสาท
ความหวาดกลัวอันล้นพ้นปรากฏขึ้นภายในใจหลังได้ยนิ เสี ยงดีดนิ้ว
ร่ างกายของเขากําลังเลือนหายไปอย่างไม่อาจหาคําอธิบายได้!
 ตอนที่ 246 จบแล้ว
กระบวนการที่เกิดขึ้น มันไม่แม้แต่จะเกิดความผันแปรทางพลัง
วิญญาณแม้แต่นอ้ ย
เรื่ องนี้แปลกเกินไป!
อู๋เซี่ ยงรับชมที่ร่างกายตนเอง มันกําลังเลือนหายไปทีละน้อยใน
พริ บตาจนเกิดความหวาดกลัวที่ภายใน
เพียงอึดใจ แสงสี ทองพลันทะลวงจากด้านบนศีรษะ หากพิจารณา
ให้มี ราวกับมันสาดส่ องเพือ่ เผยอะไรออก
ร่ างแสงสี ทองนั้นคล้ายคลึงกับอู๋เซี่ ยงทุกกระเบียดนิ้ว
“เถ้าแก่ นัน่ คือวิญญาณแท้จริ งของมัน!” เหยาซือหยานกล่าวบอก
ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตราชันสามารถกล่าวได้วา่ เกินกว่าความเป็ นมนุษย์ไป
แล้ว
แม้ร่างกายถูกทําลาย แต่หากวิญญาณแท้จริ งรอดพ้น เช่นนั้นจะ
กลับมาถือกําเนิดใหม่อย่างแข็งแกร่ งยิง่ กว่าได้!
ลัว่ ฉวนรับชมด้วยท่าทีเฉยชา ในดวงตานั้นหาได้แปรเปลี่ยนแววตา
แม้สกั นิดไม่
คิดหรื อว่ากลายสภาพเป็ นวิญญาณแท้จริ งแล้วจะหนีรอดพ้นไปได้?
คิดตื้น!
วิญญาณแท้จริ งจับจ้องทางลัว่ ฉวนอย่างไม่ยนิ ยอม ความสํานึกเสี ยใจ
อันแรงกล้าปรากฏผ่านดวงตา ร่ างนั้นคิดทะยานหายไปในรอยแยก
มิติ
ขณะนี้เองที่ร่างกายไร้ลกั ษณ์น้ นั ก็เลือนหายไปอย่างประหลาดเช่นกัน!
พริ บตานี้เองที่เสี ยงอุทานร้องดังออกจากปากของวิญญาณแท้จริ ง
“เป็ นไปได้ยงั ไง?!”
วิญญาณแท้จริ งเริ่ มหม่นแสงไปทีละน้อย
อู๋เซี่ยงรู ้สึกราวกับจิตสํานึกตนเองค่อยพร่ ามัวไปกับความโกลาหล
ของห้วงมิติ…
เพียงพริ บตาวิญญาณแท้จริ งนั้นก็เลือนหายหมดสิ้ น
อู๋เซี่ยง ขอบเขตราชันระดับที่สองดับดิ้นแล้ว!
ความสงบกลับคืนสู่ ภายในตรอกอีกครั้งหนึ่ง
ร่ องรอยความวุน่ วายใดล้วนไม่มีเหลือ
เหยาซือหยานเหม่อมอง
อู๋เซี่ยงนักบวชอสู รตายเช่นนี้ง้ นั หรื อ?
“แค่กแค่ก”
เสี ยงกระแอมไอดังขึ้นจนทําให้นางดึงสติกลับคืนมาได้
ขณะนี้ลวั่ ฉวนเดินกลับเข้ามาในร้านแล้ว
และก็เป็ นขณะนี้ที่บรรดาลูกค้าภายในร้านต่างมองลัว่ ฉวนด้วย
สายตานับถือ…
แม้ไม่ทราบว่านักบวชอสู รผูน้ ้ นั กําลังแข็งแกร่ งเลิศลํ้าเพียงใด แต่นนั่
ก็มากพอทําให้พี่ซือหยานที่พวกเขานับถือต้องเผยท่าทีเคร่ งเครี ยด
ตัวตนนั้นคือผูท้ ี่สามารถฉีกกระชากมิติออกคิดหลบหนี กําลังย่อม
ไม่ใช่นอ้ ยนิด!
กระนั้นผลลัพธ์เป็ นอย่างไร?
ผลลัพธ์คือไม่เกิดอันใดขึ้นทั้งสิ้ น และที่เถ้าแก่ทาํ ก็เพียงดีดนิ้ว
ขณะนี้ความยิง่ ใหญ่ของลัว่ ฉวนในใจแต่ละคนยิง่ เท่าทวี
“ขอบคุณเถ้าแก่”
เหยาซื อหยานกล่าวกระซิบพร้อมมองที่ลวั่ ฉวน
ลัว่ ฉวนโบกมือตอบรับ “ด้วยเป็ นเสมียนประจําร้าน ข้าคือเถ้าแก่ร้าน
ดังนั้นหากมีผใู ้ ดคิดสร้างปัญหาให้ เช่นนั้นก็ตอ้ งผ่านข้าไปก่อน”
แม้น้ าํ เสี ยงนี้ราบเรี ยบ ทว่ามันแฝงไว้ซ่ ึ งความยิง่ ใหญ่
เขายังกล่าวต่อ “ขอตัวกลับขึ้นไปชั้นบนก่อน ซือหยานฝากดูร้าน
ด้วย”
“ทราบแล้วเถ้าแก่” เหยาซือหยานรับคํา
ถัดจากนั้นลัว่ ฉวนจึงเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบน
รับชมแผ่นหลังของลัว่ ฉวน เหยาซื อหยานไม่ทราบว่าคิดอะไร
รอยยิม้ อ่อนจางปรากฏที่มุมปากของนาง
ลัว่ ฉวนกลับขึ้นไปแล้ว เสี ยงอุทานร้องตื่นเต้นยินดีพร้อมบทสนทนา
พลันแตกฮือ
ก่อนหน้านี้บรรดาลูกค้าภายในร้านต่างเล่นเกมกันอย่างเงียบงัน
ขณะนี้กลายเป็ นมาปิ ดล้อมโต๊ะรับเงินแล้ว
“เถ้าแก่ภายนอกเย็นชา แต่แท้จริ งภายในนั้นร้อนแรงนัก” กู่หยุนซี
เผยยิม้ “เป็ นเสมียนเถ้าแก่นี่ดีเกินไปแล้ว”
“แหงอยูแ่ ล้ว” ปู้หลี่เกื๋อพยักหน้ารับเห็นพ้องด้วย “นับตั้งแต่วนั แรก
ที่มาเยือนร้าน ข้าก็ทราบแล้วว่าเถ้าแก่เป็ นบุคคลยอดเยีย่ มเพียงใด!”
“ไม่ทราบเลยว่าร้านเถ้าแก่ยงั ต้องการเสมียนร้านเพิ่มอีกหรื อไม่
อิจฉาพี่ซือหยานนัก” เจียงเหวิน่ ฉางถอนหายใจ ดวงตานั้นมองไปยัง
เหยาซือหยาน
ทุกคนต่างมองไปที่เหยาซือหยานก่อนเผยยิม้ และกระพริ บตาให้
เห็นได้ชดั ว่าเหล่านี้กาํ ลังคิดอะไรอยู่
และเรื่ องราวยากพบพานได้เกิดขึ้น ใบหน้าเหยาซื อหยานแดงกํ่า
ถัดจากนั้นนางจึงแสร้งทําเป็ นโกรธก่อนจะกล่าว “รับชมว่าเวลาสาม
ชัว่ โมงที่เล่นเกมได้ใกล้หมดแล้ว!”
 ตอนที่ 245 ดีดนิว้
อู๋เซี่ยงไม่อาจตระหนักได้วา่ เกิดอะไรขึ้น และมันเกิดขึ้นได้ยงั ไง!
เดิมชัยชนะอยูใ่ นกํามือ แต่แล้วเรื่ องราวกลับกลาย…
อีกทั้งอุปกรณ์ที่เปรี ยบดังเส้นชีวติ ของเขายังสิ้นสภาพ ตัวเขายังได้รับ
ผลกระทบหนักหนา
เป็ นความเจ็บปวดมากลํ้า!
สถานการณ์ตอนนี้ ต่อให้มียาดีมากลํ้าเพียงใด มันก็ตอ้ งกระทบกับ
พื้นฐานการฝึ กฝนของเขาอย่างมหาศาล!
พบเห็นเรื่ องราว เหยาซื อหยานและลูกค้าภายในร้านต่างแทบไม่อาจ
เชื่อสายตา
การโจมตีอนั รุ นแรงชวนสะพรึ ง แต่มนั กลับไม่อาจทําอะไรบานประตู
ร้านได้!?
เรื่ องนี้ไม่น่าขันเกินไปงั้นหรื อ?
กระนั้นหากคิดถึงกําลังของเถ้าแก่ อีกทั้งตัวตนอันลึกลับ…
เรื่ องนี้กไ็ ม่ใช่วา่ เกินคาดคิดแต่อย่างใด…
ลัว่ ฉวนผูซ้ ่ ึงแสดงท่าทีเฉยชามาตลอด ขณะนี้กลายเป็ นว่าไม่ตอ้ งลง
มือเองแต่อย่างใด
สาเหตุวา่ ทําไมเขาจึงไม่หา้ มอู๋เซี่ยงเมื่อครู่ ก็เพราะเขาคิดอยากได้
เห็นว่าระบบป้องกันภัยที่ระบบมอบไว้ให้กบั ร้านนั้นทรงอํานาจ
เพียงใด
ขณะนี้จึงทราบ ว่าอํานาจของระบบป้องกันภัยนั้นเกินจะหยัง่
หากเป็ นของที่ระบบสร้างขึ้น เช่นนั้นก็หมายถึงเป็ นที่สุด!
แน่นอนว่าลัว่ ฉวนก็ตระเตรี ยมรับเรื่ องราวไว้ก่อนแล้วด้วย
ตัวเขามัน่ ใจ ว่าแม้ระบบป้องกันภัยต้านรับไว้ไม่อยู่ เขาก็สามารถเข้า
ไปหยุดยั้งถ้วยสี ทองนั้นได้ทนั
“พอแค่น้ ีแหละ”
เสี ยงพลันดังขึ้นจากด้านหลังอู๋เซี่ ยง
ด้วยไม่ทราบว่าควรแตกตื่นกว่านี้ได้ยงั ไง เขาพลันจดจําได้วา่ ลัว่ ฉวน
ถูกตนเมินเฉยอยูท่ างด้านหลัง
อีกฝ่ ายคือเจ้าของร้านต้นตํารับตรงหน้า
เถ้าแก่ร้านอันชวนสะพรึ งเพียงนี้ไฉนจึงเป็ นคนธรรมดาดาษดื่นได้?!
ความคิดหลากหลายปรากฏขึ้นภายในใจ เหงื่อกาฬต้องไหลหลัง่ ท่วม
หน้าผากอู๋เซี่ยง
เขาต้องกลืนนํ้าลายอึกใหญ่พร้อมเผยประกายในดวงตาคล้ายตัดสิ นใจ
อะไรได้
มือขวาขณะนี้ประหนึ่งคมดาบ มันตัดสับฟันเข้าใส่ ไหล่ซา้ ยของ
ตนเอง!
ฉึบ!
แขนร่ วงหล่นกับพื้น คราบเลือดสี แดงพวยพุง่ ออกนองเต็มพื้น
ขณะเดียวกัน มันได้ยอ้ มชุดคลุมของอู๋เซี่ยงจนแดงคลํ้าชวนลึกลับ
นักบวชอสู รผูไ้ ร้เทียมทานไม่เพียงลงมืออย่างโหดเหี้ ยมต่อผูอ้ ื่น ทว่า
กับตนเองนั้นก็โหดเหี้ ยมไม่แพ้กนั
ยามเมื่อตระหนักได้วา่ เกิดความผิดพลาด ขณะนี้จึงต้องลงมือโดยใช้
วิชาก้นหี บ
“เถ้าแก่ระวังด้วย เลือดนั้นมีคาํ สาปแห่งอสู รพุทธองค์!”
เสี ยงกล่าวเตือนของเหยาซือหยานดังจากภายในร้าน
เลือดคําสาปแห่งอสู รพุทธองค์?
ลัว่ ฉวนขมวดคิ้ว
ชื่อนั้นฟังอย่างไรก็ไม่น่าดี
อีกทั้งมันยังต้องทําร้ายตนเองถึงขั้นตัดแขนออกอย่างโหดเหี้ ยม!
หลังเสี ยสละแขนซ้าย ออร่ าของอู๋เซี่ยงพลันทะยานพุง่ สู งอย่างชวน
ตื่นตะลึง!
พริ บตานี้ตวั เขาได้กา้ วข้ามเกินกว่าขีดจํากัดที่กระทําได้!
ลัว่ ฉวนรับชมโดยตลอด สี หน้านั้นยังสงบเหมือนเช่นเคย
หลังหอบหายใจพักหนึ่ง ลมหายใจอู๋เซี่ยงค่อยคงสภาพ
ในการรับรู ้ของลัว่ ฉวน มันสมควรเทียบเท่าขอบเขตราชันระดับที่
สาม
ราคาของหนึ่งแขนที่จ่าย แลกกับอาการบาดเจ็บสาหัส มันคือการ
เสริ มกําลังแก่ขอบเขตราชันได้ในระยะเวลาอันสั้น
ต้องกล่าวว่าเลือดคําสาปแห่งอสู รพุทธองค์น้ ีทรงอํานาจ
กระนั้นไม่ทราบว่าหากหมดเวลาใช้งานแล้วต้องแบกรับผลข้างเคียง
อันมหาศาลเพียงใด
จากจุดนี้ กล่าวได้วา่ เลือดคําสาปแห่งพุทธองค์เป็ นสิ่ งที่ไม่อาจเทียบ
ได้กบั แท่งเครื่ องเทศ!
ลัว่ ฉวนยืน่ มือขวาออก
อู๋เซี่ยงพบเห็น กล้ามเนื้ออดไม่ได้ที่จะหดเกร็ ง
ในความมืดมิด ราวกับตัวเขาตกเป็ นเป้าของออร่ าชวนสะพรึ ง!
วิกฤตถึงตาย!
ต้องหนี!
ขณะนี้หากหนีได้จึงดีกว่า!
ภายในใจของอู๋เซี่ยงมีแต่ความคิดหลบหนีผดุ ขึ้น
ตัวเขาหาได้สนใจอื่นใดไม่ ขณะนี้ละทิ้งแขนซ้ายที่โชกเลือดพร้อม
เปิ ดห้วงมิติดาํ มืดหลบหนี
ภายในรอยแยกมิติ มันคือความดํามืดอันไร้สิ้นสุ ด พลังงานมิติที่ผนั
แปรไหลทะลักออก
ด้วยเผชิญหน้ากับอันตรายมากล้นที่ปรากฏ ภายในใจอู๋เซี่ยงปรากฏ
ความยินดีที่จะได้รอดพ้น
เป๊ าะ!
แต่แล้วเสี ยงอันกระจ่างชัดกลับดังขึ้นเข้าโสดประสาท
ความหวาดกลัวอันล้นพ้นปรากฏขึ้นภายในใจหลังได้ยนิ เสี ยงดีดนิ้ว
ร่ างกายของเขากําลังเลือนหายไปอย่างไม่อาจหาคําอธิบายได้!
 ตอนที่ 246 จบแล้ว
กระบวนการที่เกิดขึ้น มันไม่แม้แต่จะเกิดความผันแปรทางพลัง
วิญญาณแม้แต่นอ้ ย
เรื่ องนี้แปลกเกินไป!
อู๋เซี่ ยงรับชมที่ร่างกายตนเอง มันกําลังเลือนหายไปทีละน้อยใน
พริ บตาจนเกิดความหวาดกลัวที่ภายใน
เพียงอึดใจ แสงสี ทองพลันทะลวงจากด้านบนศีรษะ หากพิจารณา
ให้มี ราวกับมันสาดส่ องเพือ่ เผยอะไรออก
ร่ างแสงสี ทองนั้นคล้ายคลึงกับอู๋เซี่ ยงทุกกระเบียดนิ้ว
“เถ้าแก่ นัน่ คือวิญญาณแท้จริ งของมัน!” เหยาซือหยานกล่าวบอก
ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตราชันสามารถกล่าวได้วา่ เกินกว่าความเป็ นมนุษย์ไป
แล้ว
แม้ร่างกายถูกทําลาย แต่หากวิญญาณแท้จริ งรอดพ้น เช่นนั้นจะ
กลับมาถือกําเนิดใหม่อย่างแข็งแกร่ งยิง่ กว่าได้!
ลัว่ ฉวนรับชมด้วยท่าทีเฉยชา ในดวงตานั้นหาได้แปรเปลี่ยนแววตา
แม้สกั นิดไม่
คิดหรื อว่ากลายสภาพเป็ นวิญญาณแท้จริ งแล้วจะหนีรอดพ้นไปได้?
คิดตื้น!
วิญญาณแท้จริ งจับจ้องทางลัว่ ฉวนอย่างไม่ยนิ ยอม ความสํานึกเสี ยใจ
อันแรงกล้าปรากฏผ่านดวงตา ร่ างนั้นคิดทะยานหายไปในรอยแยก
มิติ
ขณะนี้เองที่ร่างกายไร้ลกั ษณ์น้ นั ก็เลือนหายไปอย่างประหลาดเช่นกัน!
พริ บตานี้เองที่เสี ยงอุทานร้องดังออกจากปากของวิญญาณแท้จริ ง
“เป็ นไปได้ยงั ไง?!”
วิญญาณแท้จริ งเริ่ มหม่นแสงไปทีละน้อย
อู๋เซี่ยงรู ้สึกราวกับจิตสํานึกตนเองค่อยพร่ ามัวไปกับความโกลาหล
ของห้วงมิติ…
เพียงพริ บตาวิญญาณแท้จริ งนั้นก็เลือนหายหมดสิ้ น
อู๋เซี่ยง ขอบเขตราชันระดับที่สองดับดิ้นแล้ว!
ความสงบกลับคืนสู่ ภายในตรอกอีกครั้งหนึ่ง
ร่ องรอยความวุน่ วายใดล้วนไม่มีเหลือ
เหยาซือหยานเหม่อมอง
อู๋เซี่ยงนักบวชอสู รตายเช่นนี้ง้ นั หรื อ?
“แค่กแค่ก”
เสี ยงกระแอมไอดังขึ้นจนทําให้นางดึงสติกลับคืนมาได้
ขณะนี้ลวั่ ฉวนเดินกลับเข้ามาในร้านแล้ว
และก็เป็ นขณะนี้ที่บรรดาลูกค้าภายในร้านต่างมองลัว่ ฉวนด้วย
สายตานับถือ…
แม้ไม่ทราบว่านักบวชอสู รผูน้ ้ นั กําลังแข็งแกร่ งเลิศลํ้าเพียงใด แต่นนั่
ก็มากพอทําให้พี่ซือหยานที่พวกเขานับถือต้องเผยท่าทีเคร่ งเครี ยด
ตัวตนนั้นคือผูท้ ี่สามารถฉีกกระชากมิติออกคิดหลบหนี กําลังย่อม
ไม่ใช่นอ้ ยนิด!
กระนั้นผลลัพธ์เป็ นอย่างไร?
ผลลัพธ์คือไม่เกิดอันใดขึ้นทั้งสิ้ น และที่เถ้าแก่ทาํ ก็เพียงดีดนิ้ว
ขณะนี้ความยิง่ ใหญ่ของลัว่ ฉวนในใจแต่ละคนยิง่ เท่าทวี
“ขอบคุณเถ้าแก่”
เหยาซื อหยานกล่าวกระซิบพร้อมมองที่ลวั่ ฉวน
ลัว่ ฉวนโบกมือตอบรับ “ด้วยเป็ นเสมียนประจําร้าน ข้าคือเถ้าแก่ร้าน
ดังนั้นหากมีผใู ้ ดคิดสร้างปัญหาให้ เช่นนั้นก็ตอ้ งผ่านข้าไปก่อน”
แม้น้ าํ เสี ยงนี้ราบเรี ยบ ทว่ามันแฝงไว้ซ่ ึ งความยิง่ ใหญ่
เขายังกล่าวต่อ “ขอตัวกลับขึ้นไปชั้นบนก่อน ซือหยานฝากดูร้าน
ด้วย”
“ทราบแล้วเถ้าแก่” เหยาซือหยานรับคํา
ถัดจากนั้นลัว่ ฉวนจึงเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบน
รับชมแผ่นหลังของลัว่ ฉวน เหยาซื อหยานไม่ทราบว่าคิดอะไร
รอยยิม้ อ่อนจางปรากฏที่มุมปากของนาง
ลัว่ ฉวนกลับขึ้นไปแล้ว เสี ยงอุทานร้องตื่นเต้นยินดีพร้อมบทสนทนา
พลันแตกฮือ
ก่อนหน้านี้บรรดาลูกค้าภายในร้านต่างเล่นเกมกันอย่างเงียบงัน
ขณะนี้กลายเป็ นมาปิ ดล้อมโต๊ะรับเงินแล้ว
“เถ้าแก่ภายนอกเย็นชา แต่แท้จริ งภายในนั้นร้อนแรงนัก” กู่หยุนซี
เผยยิม้ “เป็ นเสมียนเถ้าแก่นี่ดีเกินไปแล้ว”
“แหงอยูแ่ ล้ว” ปู้หลี่เกื๋อพยักหน้ารับเห็นพ้องด้วย “นับตั้งแต่วนั แรก
ที่มาเยือนร้าน ข้าก็ทราบแล้วว่าเถ้าแก่เป็ นบุคคลยอดเยีย่ มเพียงใด!”
“ไม่ทราบเลยว่าร้านเถ้าแก่ยงั ต้องการเสมียนร้านเพิ่มอีกหรื อไม่
อิจฉาพี่ซือหยานนัก” เจียงเหวิน่ ฉางถอนหายใจ ดวงตานั้นมองไปยัง
เหยาซือหยาน
ทุกคนต่างมองไปที่เหยาซือหยานก่อนเผยยิม้ และกระพริ บตาให้
เห็นได้ชดั ว่าเหล่านี้กาํ ลังคิดอะไรอยู่
และเรื่ องราวยากพบพานได้เกิดขึ้น ใบหน้าเหยาซื อหยานแดงกํ่า
ถัดจากนั้นนางจึงแสร้งทําเป็ นโกรธก่อนจะกล่าว “รับชมว่าเวลาสาม
ชัว่ โมงที่เล่นเกมได้ใกล้หมดแล้ว!”
 ตอนที่ 247 นํา้ แร่ ทไี่ ม่ ธรรมดา
“ทราบแล้ว ทราบแล้ว!”
“พี่ซือหยาน! นี่หรื อว่าท่าน…”
เสี ยงหัวเราะของทุกคนดังอยูพ่ กั ก่อนจะเลือนหาย
ขณะนี้ต่างกลับเข้าหอคอยแห่งการทดสอบไปรับประสบการณ์อนั
หลากหลายกันแล้ว
ร้านต้นตํารับกลับคืนสู่ ความสงบอีกครั้งหนึ่ง
เหยาซือหยานอยูด่ า้ นหลังโต๊ะรับเงินพลางเท้าคาง นางคล้ายเหม่อ
ลอย
ราวกับคิดอะไรอยู่ รอยยิม้ อ่อนจางได้เผยที่ใบหน้านั้นครั้งแล้วครั้ง
เล่า…
ออร่ าเลือนหาย จี้อ๋ ฮู ุยที่พระราชวังหลวงค่อยถอนหายใจโล่งอกพร้อม
เผยยิม้
“ขอบเขตราชันแล้วอย่างไร? ต่อหน้าเถ้าแก่ไม่นบั เป็ นอะไร” เหล่าไป่
เผยยิม้
หยิงอู๋จ้ ี มู่หรงไห่เถิง รวมถึงผูอ้ ื่นทั้งหลายต่างผ่อนคลายกันได้
ตี้อ๋ ูปาเต๋ า หลิวลู่เหม่ย และผูอ้ าวุโสที่สามต่างเผยสายตามองทิศทาง
ที่ต้ งั ร้านต้นตํารับพร้อมจมดิ่งในความคิด
พร้อมกันนี้ ความสงสัยในใจของพวกเขายิง่ ดิ่งลึก
ขอบเขตราชันก็หายวับไปได้ง่ายดายเช่นนี้หรื อ?
กําลังของเถ้าแก่แข็งแกร่ งเพียงใดกันแน่…
ขณะนี้ลวั่ ฉวนกลับมาที่หอ้ งพัก
สาเหตุวา่ ทําไมกลับมา ก็เพราะระบบส่ งเสี ยงบอกต่อเขา
“ภารกิจรองสําเร็ จ รางวัลจัดส่ ง เจ้าของร้านตรวจสอบด้วย”
แม้การสุ่ มโชคจะเหมือนดังทุกครั้ง ทว่าไม่ใช่ลวั่ ฉวนได้สุ่มโชค
เช่นนี้บ่อย ดังนั้นย่อมตื่นเต้นที่จะได้ทราบ
นัน่ จึงเป็ นผลให้เขากลับมาที่หอ้ ง
ลัว่ ฉวนสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมเปิ ดหน้าต่างระบบ
ที่ดา้ นบนรู ปกล่องข้อความนั้นมันมีตวั เลขหนึ่งกํากับไว้อย่างเห็นได้
ชัด
“สุ่ มโชคพิเศษได้หนึ่งครั้ง”
ลัว่ ฉวนไม่ลงั เลที่จะเรี ยกใช้งาน
ถัดจากนั้นเสี ยงดังจึงบังเกิด ตูห้ มุนไข่กาชาพลันปรากฏที่ตรงหน้า
เขาสู ดลมหายใจเข้าลึก หางตาต้องกระตุกเล็กน้อย
โดยรวมนั้นดูดี แต่มนั ทําให้เขารู ้สึกเหมือนตนกําลังเป็ นเด็กมาเล่น
เสี่ ยงโชคหาของเล่นอย่างไรอย่างนั้น…
ที่ช้ นั ล่าง ทุกคนต่างได้ยนิ เสี ยงที่เกิดขึ้นด้านบน สี หน้าพวกเขาสับสน
“เสี ยงนี้เถ้าแก่ทาํ อะไร?”
“ผูใ้ ดกันทราบได้! ถามแล้วไม่ข้ ึนไปดูเสี ยเล่า?”
“เอ่อ… ใครจะกล้า…”
ลูกค้าดั้งเดิมร้านต้นตํารับอย่างเช่นปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิ งจวินขณะนี้ดู
ตื่นเต้น
“นี่ เหมือนว่าเถ้าแก่จะเตรี ยมสิ นค้าใหม่อีกแล้วกระมัง?” ปู้หลี่เกื๋อ
เผยคําถามด้วยอาการตื่นเต้นยินดีพลางถองสี ขา้ งเจียงเฉิ งจวิน
เจียงเฉิ งจวินต้องหยุดเกมเพื่อมาตอบ “เก้าในสิ บต้องใช่แน่”
“สิ นค้าใหม่ ต้องได้รับรู ้เป็ นคนแรกให้ได้!” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวสาบาน
กับตนเอง
……
ลัว่ ฉวนขณะนี้ส่ายศีรษะละทิ้งความคิด ถัดจากนั้นจึงเอื้อมมือไป
หมุนตูก้ าชา
ขณะนี้เองที่เขานึกขึ้นได้จนต้องเอ่ยถามก่อนจะลงมือ “ระบบ ให้คน
อื่นทําแทนไม่ได้จริ งหรื อ?”
ลัว่ ฉวนยังคงเสี ยดายโชคของเหยาซื อหยาน
“ไม่ได้”
สองคําจากระบบชัดเจนและเย็นชาตอบกลับมา
ลัว่ ฉวนถอนหายใจก่อนจะบ่นออก “ก็ได้!”
ขณะนี้เขาจึงหมุนตัวบิด
เสี ยงดังของกลไกดังให้ได้ยนิ ตูก้ าชาเสร็ จสิ้ นกระบวนการทํางาน
ความรู ้สึกตื่นเต้นที่ลวั่ ฉวนแทบไม่เคยเผยออกได้ปรากฏ ฝ่ ามือ
ขณะนี้กาํ แน่นพร้อมหลัง่ เหงื่อออก
ถัดจากนั้นด้วยสายตาคาดหวัง ไข่กาชาสี น้ าํ เงินเย็นเยือกได้ร่วงหล่น
ลงมา
ไข่กาชาสี น้ าํ เงิน?
ข้อสงสัยปรากฏขึ้นในใจลัว่ ฉวนที่อยากรู ้
จะเป็ นเครื่ องดื่มไหมนะ?
ขณะนี้เองที่เสี ยงของระบบพลันกล่าวภายในใจของลัว่ ฉวน
“ขอแสดงความยินดีแก่เจ้าของร้านที่ได้รับผลิตภัณฑ์พิเศษ นํ้าแร่ ตน้
กําเนิด”
“นํ้าแร่ ตน้ กําเนิด : เสริ มศักยภาพส่ วนบุคคล”
“ราคา : 10,000 ผลึกวิญญาณ”
“ข้อบ่งชี้ : นํ้าแร่ ตน้ กําเนิดขายได้เพียงสิ บขวดต่อวัน และแต่ละคน
สามารถใช้งานได้เพียงหนึ่งครั้ง!”
ตูก้ าชาเลือนหาย
ลัว่ ฉวนรับชมขวดนํ้าแร่ ในมืออย่างไร้ซ่ ึ งอารมณ์
เดิมเขาคิดว่าจะได้รับสิ นค้าอะไรที่น่าสนใจ อย่างเช่นเม็ดยา อาวุธ
วิญญาณ หรื อวิชาอะไรทํานองนี้
แต่แล้ว…
ระบบทําเขาต้องผิดหวังอีกครั้งเหมือนดังเคย!
ผ่านไปครู่ ลวั่ ฉวนค่อยผ่อนลมหายใจ
เขาคิดอยูแ่ ล้วว่าเรื่ องราวมันอาจจะออกมาทางนี้
นํ้าแร่ กเ็ ป็ นเครื่ องดื่มอีกอย่างหนึ่งในร้าน และสรรพคุณก็ค่อนข้าง
น่าสนใจ
กลายเป็ นว่าเขาแทบจะเปิ ดกิจการขายเครื่ องดื่มแล้ว…
 ตอนที่ 248 วิญญาณโดยกําเนิด
“ที่น่าสนใจคือช่วยเสริ มศักยภาพ!”
ด้วยรับชมสรรพคุณของนํ้าแร่ ลัว่ ฉวนต้องอุทานออก
ตัวตนของแต่ละคน กล่าวได้วา่ เกิดมาพร้อมโชคชะตาที่ตอ้ งยอมรับ
ศักยภาพ จะเรี ยกว่าพรสวรรค์กว็ า่ ได้
พรสวรรค์การฝึ กฝนของผูค้ น กล่าวได้วา่ มีเพียงน้อยนิดจากทัว่ ทั้ง
เผ่าพันธุ์มนุษย์
สําหรับผูฝ้ ึ กตน สิ่ งสําคัญคือความมัน่ ใจในตนเอง
มันจะส่ งผลเกี่ยวข้องโดยตรงกับการขัดเกลาและดูดกลืนพลังวิญญาณ
จากฟ้าดิน!
ผูฝ้ ึ กตนที่พรสวรรค์สูงลํ้า ความก้าวหน้าในหนึ่งวัน มันอาจเทียบเท่า
กับผูพ้ รสวรรค์ต่าํ ต้อยนับสิ บวัน!
พรสวรรค์เป็ นสิ่ งที่แทบไม่สามารถแปรเปลี่ยน มันข้องเกี่ยวกับปัจจัย
หลากหลาย
ดังนั้นแล้วการแต่งงานระหว่างตระกูลใหญ่ที่มีพรสวรรค์เช่นกัน มัน
จึงยิง่ ทําให้รุ่นทายาทยิง่ แข็งแกร่ งมากขึ้น!
หากถือกําเนิดมาแล้วคิดแปรเปลี่ยนพรสวรรค์น้ นั แทบไม่อาจทําได้!
ทว่ากฎแห่งธรรมชาติน้ นั เกรงว่าจะต้องแปรเปลี่ยนแล้ว!
ลัว่ ฉวนไม่คิดลังเล ขณะนี้เปิ ดฝาขวดนํ้าแร่ พร้อมยกขึ้นดื่มในอึกเดียว
ถัดจากนั้นจึงวางขวดเปล่าไว้ที่โต๊ะด้านข้างพร้อมซึมซับ
ตัวนํ้าไร้รสชาติ มันเปรี ยบได้กบั นํ้าธรรมดา
ทว่าสิ่ งที่เกิดขึ้นถัดจากนั้นเป็ นผลให้ดวงตาของลัว่ ฉวนต้องเบิกกว้าง
ออก
เขารู ้สึกราวกับปลดโซ่ตรวนออก ร่ างกายขณะนี้กลายเป็ นพลุ่งพล่าน
ความรู ้สึกอันลึกลับนี้ยากจะอธิบายเป็ นคําพูดกล่าว
หากต้องให้อธิบายจริ ง เช่นนั้นมันก็เปรี ยบดังคนที่สายตาไม่ดีได้รับ
แว่นที่เหมาะสม
ทั้งโลกถึงกับกลายเป็ นสามารถมองได้อย่างกระจ่างชัดขึ้น!
ลัว่ ฉวนรู ้สึกได้กระจ่างชัดถึงออร่ าที่ไหลเวียนภายในอากาศ พวกมัน
ราวกับมีชีวติ
“ยอดเยีย่ มเพียงนี้เลยหรื อนี่?” ลัว่ ฉวนอุทานออก
“ผลลัพธ์ของนํ้าแร่ ตน้ กําเนิดนั้นสามารถเพิ่มพูนศักยภาพส่ วนบุคคล
ของผูค้ นได้ กล่าวโดยสรุ ปคือผูท้ ี่มีพรสวรรค์ต่าํ ต้อยจะรับรู ้ถึงผลลัพธ์
ได้อย่างเด่นชัด”
ได้ยนิ ถ้อยคํา หน้าผากลัว่ ฉวนกลายเป็ นต้องย่นจนเผยเส้นให้เห็น
ยิง่ พรสวรรค์ต่าํ ต้อยจะยิง่ ทราบผลลัพธ์อย่างชัดเจนงั้นหรื อ?
หลังดื่มนํ้าแร่ ไปเมื่อครู่ ลัว่ ฉวนจึงคิดว่าพรสวรรค์ของตนเองเพิ่มพูน
ขึ้นมามหาศาล
กระนั้นหลังรับฟังระบบกล่าวออก ลัว่ ฉวนจึงคล้ายคิดอะไรได้
ไม่ใช่นนั่ เป็ นการบอกกล่าวหรื อว่าพรสวรรค์ของเขาตํ่าต้อย?!
รับไม่ได้!
ลัว่ ฉวนสูดลมหายใจเข้าลึกเตรี ยมเอ่ยคําปฏิเสธออก
กระนั้นระบบกลับแทรกคําขึ้นมาก่อน “แน่นอนว่าย่อมมีสถานการณ์
พิเศษ ส่วนใหญ่แล้วการเพิม่ พูนนี้ไม่อาจวัดประเมินได้ ทั้งหมดอาศัย
ที่โชค เจ้าของร้านหากเทียบกับก่อนหน้านี้ กล่าวได้วา่ โชคเหนือลํ้า
กว่าคนทัว่ ไปแล้ว!”
ลัว่ ฉวนเผยยิม้ “ระบบ เมื่อครู่ ควรพูดต่อกันอย่าได้เว้นช่วงนาน
ไม่อย่างนั้นคงได้ยนิ อะไรหยาบคายไปแล้ว”
ระบบเงียบเสี ยงใส่ …
ลัว่ ฉวนกระแอมไอทําการปรับเสี ยงก่อนจะกล่าวต่อ “ระบบ กล่าวว่า
พรสวรรค์น้ นั เพิ่มขึ้นแล้ว? อย่างไรกัน?”
เขาเพียงรู ้สึกว่าร่ างกายเสมือนไม่ใช่อย่างที่เคยเป็ นก็เท่านั้น
“กายภาพของเจ้าของร้านขณะนี้ถือว่าเหนือลํ้ากว่าร่ างกายโดยกําเนิด
แล้ว ส่ วนทางด้านการรับรู ้ออร่ าแห่งฟ้าดินไม่มีอาการตีบตันใดปรากฏ
ความเร็ วการฝึ กฝนจะมีแต่เพิ่มพูนมากขึ้น” ระบบอธิบายตอบกลับมา
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ กระนั้นก็ยงั รู ้สึกว่ามันคล้ายมีอะไรไม่ถูกต้อง
ไม่ถูกต้องมากด้วย!
คํากล่าวของระบบนี้ไม่คล้ายจะส่ งผลอะไรกับตัวเขา!
ลัว่ ฉวนยังจะต้องการเพิ่มพูนความแข็งแกร่ งไปทําอะไร?
ทั้งหมดมันขึ้นอยูก่ บั ผลึกวิญญาณต่างหาก!
รับรู ้ออร่ าฟ้าดินได้แล้วเขาจะแข็งแกร่ งขึ้นหรื อ?
ไร้อาการตีบตันแล้วช่วยอะไรเขาได้?
ความเร็ วการฝึ กฝนของเขามันขึ้นอยูก่ บั กิจการของร้านต่างหาก
พบเห็นเช่นนี้ ก็คล้ายว่าร่ างกายโดยกําเนิดที่แข็งแกร่ งขึ้นมานี้จะไร้
ค่าอย่างไรชอบกล…
 ตอนที่ 249 เขาจักรวาล
ลัว่ ฉวนขณะนี้นิ่งค้าง
กายภาพที่แข็งแกร่ งมากขึ้น หากเป็ นผูอ้ ื่น เช่นนั้นยินดีแทบตกตาย
ไปแล้ว
แต่ไฉนมันจึงมาตกอยูก่ บั เขาที่ได้ไปก็ไร้ความหมายกัน?
ด้วยรับรู ้ถึงอารมณ์ของลัว่ ฉวนขนาดพูดกล่าวไม่ออก ระบบจึงเงียบ
ไปครู่ ก่อนจะกล่าว “ความแข็งแกร่ งที่เพิ่มพูนของเจ้าของร้าน มัน
ไม่ได้มีพ้นื ฐานเพียงแต่จากกิจการร้าน”
ได้ยนิ เช่นนี้ลวั่ ฉวนจึงกลับมาให้ความสนใจ
อันที่จริ ง แม้เป็ นตอนนี้เขาก็ตอ้ งพึ่งพากิจการเพื่อเพิ่มพูนกําลังให้
มากขึ้น
ระยะเวลาใช้นานหน่อยแล้วเป็ นไร?
ดังที่ทราบ ว่าการเพิ่มพูนผ่านทางกิจการเช่นนี้ ทุกระดับที่กา้ วหน้า
นั้นเทียบได้กบั ผูอ้ ื่นนับสิ บเท่า!
ท้ายที่สุดเกรงว่ามันจะกลายเป็ นแข็งแกร่ งจนเกินจะกล่าว!
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับพร้อมหัวเราะ “เหมือนว่ามีร่างกายที่ดีกไ็ ม่ใช่
เรื่ องแย่”
ระบบไม่ตอบกลับคําใดอีก ขณะนี้คล้ายเข้าสู่ ช่วงพักไปแล้ว…
ทวีปเทียนหลัน
ภูมิภาคตะวันตก
ที่นี่คืออาณาจักรแห่งพุทธองค์
ในเมืองและหมู่บา้ นของมนุษย์ ทุกที่จะมีรูปปั้นพระพุทธองค์และ
ศาลเจ้า
ที่ศูนย์กลางของภูมิภาคตะวันตก มันคือสถานที่อนั ศักดิ์สิทธิ์ซ่ ึ งเป็ น
ศูนย์รวมความเชื่ออันนับไม่ถว้ น
ที่แห่งนี้คือภูเขาจักรวาล
พลังงานวิญญาณที่หนาแน่นในอากาศมันมากพอจะทําให้เห็นเกิด
เป็ นหมอก
ที่ศูนย์กลางของภูเขาคือยอดเขาสู ง
วิหารอันงดงามนับไม่ถว้ นต่างตั้งตระหง่านอยูบ่ นยอดเขาสู ง
เทือกเขาอันยิง่ ใหญ่น้ ีมีนามอันเกรี ยงไกรว่าภูเขาจักรวาล!
ออร่ าที่นี่หนาแน่นขนาดรับรู ้ถึงได้ ทั้งยังมีเสี ยงสวดถึงพุทธองค์ดงั
อยูต่ ลอด
เสี ยงภาษาสันสกฤตและม่านหมอก รวมทั้งนิมิตรแห่งพุทธองค์ได้
ฉายในฟากฟ้า!
บรรดาผูศ้ รัทธานับไม่ถว้ นต่างมองไปยังเขาจักรวาลอย่างนับถือ
ภายในภูเขาจักรวาล มันมีถ้ าํ อยูแ่ ห่งหนึ่ง
ตะเกียงนํ้ามันนับไม่ถว้ นได้วางเรี ยงรายเอาไว้ตามผนังหิ น
จุดแสงเหล่านี้ประหนึ่งภาพฝัน
ทั้งยังมีนกั บวชน้อยที่ถือไม้กวาดกําลังตั้งใจทําความสะอาดพื้น
ยามมองที่ตะเกียงนํ้ามันเหล่านี้ ใบหน้านั้นเปื้ อนยิม้
แต่แล้วอย่างกะทันหัน มันราวกับถูกสายลมพัดพา
ตะเกียงนํ้ามันที่บนยอดสุ ดของกําแพงหิ น มันกําลังกระพริ บ
การกระพริ บหมายความถึงแตกดับ
ทั้งยังคล้ายมีจิตอาฆาตอันรุ นแรงคํารามดังในความมืด
นักบวชน้อยนิ่งงันขณะรับชมเรื่ องราว
ด้วยยืนนิ่ง เขาไม่ทราบว่าควรทําอย่างไร
ตะเกียงนํ้ามันซึ่งถูกเก็บไว้ในถํ้าแห่งนี้ พวกมันคืออัคคีแห่งชีวติ ของ
บรรดาสาวกแห่งพุทธองค์ที่เลิศลํ้าของภูเขาจักรวาล
ยามเมื่อตะเกียงนํ้ามันมอดดับ นัน่ หมายถึงเจ้าของอัคคีตกตาย!
ผ่านไปหลายสิ บชัว่ ลมหายใจ นักบวชน้อยค่อยได้สติ
ขณะนี้ไม้กวาดโยนทิ้งพร้อมเร่ งร้อนออกไปจากถํ้า
สี หน้านั้นเร่ งร้อนพร้อมตะโกนร้องโพล่งออก “เรื่ องใหญ่แล้ว! มี
แสงตะเกียงดับ…”
……
โถงใหญ่แห่งภูเขาจักรวาล
สถานที่แห่งนี้มีไว้เพื่อให้บรรดานักบวชพุทธได้เล่าเรี ยน
รอบห้องโถงใหญ่แห่งนี้คือสาวกแห่งพุทธองค์จาํ นวนนับไม่ถว้ น
พุทธองค์กาํ ลังนัง่ อยูบ่ นลานยกสู งของโถงหลัก ทั้งยังรายล้อมไว้
ด้วยแสงสี ทองแห่งพุทธองค์
ทัว่ ทั้งร่ างกายปรากฏเป็ นภาพมายาสว่างและแตกดับ ดอกบัวทองคํา
เบ่งบานก่อนจะเลือนหายและปรากฏ
ใบหน้าของพุทธองค์น้ นั แปรเปลี่ยนอย่างต่อเนื่อง
บ้างก็เป็ นชายชรา ชายวัยกลางคน สตรี เด็กสาว…
ความลับแห่งพุทธองค์ นัน่ ก็คือตัวตนสรรพสิ่ ง!
ตามข่าวลือ เพื่อให้ตระหนักถึงอริ ยะ พุทธองค์ได้หนั หลังให้การ
ฝึ กฝนและท่องในโลกหล้าเพื่อคว้าประสบการณ์ของสรรพชีวติ มา
ผ่านกาลเวลายาวนานนับไม่ถว้ น บุญสัง่ สม สุ ดท้ายจึงกลายเป็ น
สรรพชีวติ เสี ยเอง!
หาได้มีผใู ้ ดทราบกําลังแท้จริ งของพุทธองค์ไม่
ตามข่าวลือ ลิงอสู รใต้ฟ้าไร้เทียมทานถือกําเนิดเมื่อหลายร้อยปี ก่อน
ทั้งยังครอบครองพลังสุ ดหยัง่
กําลังนั้นเทียบเคียงขอบเขตราชัน!
พุทธองค์คือผูส้ ามารถสะกดข่มเอาไว้ดว้ ยเพียงหนึ่งฝ่ ามือ
ครั้งนั้นผูค้ นต่างสรรเสริ ญ
หากพิจารณา เกรงว่ากําลังแห่งพุทธองค์น้ นั จะก้าวลํ้ากว่าขอบเขต
ราชันไปแล้ว!
เหนือกว่าราชันคือนักบุญ
กระนั้นผูฝ้ ึ กตนระดับสู งส่ งดังกล่าวไม่เคยปรากฏตัวในทวีปเทียน
หลันมานานมหาศาลแล้ว…
 ตอนที่ 250 พุทธองค์ !
ภูเขาจักรวาล ห้องโถงใหญ่ ขณะนี้เหล่าสาวกแห่งพุทธองค์ต่างเผยสี
หน้าเคร่ งเครี ยด
เมื่อครู่ พวกเขาเพิ่งได้ทราบข่าวคราวอันชวนตื่นตะลึง
อู๋เซี่ยงดับดิ้นแล้ว!
แม้วา่ สาวกพุทธองค์ส่วนใหญ่จะเหยียดหยามต่อนักบวชอสู รอู๋เซี่ ยง
ที่กระทําตามอําเภอใจ
กระนั้นไม่วา่ ด้วยประการใด อู๋เซี่ยงก็ยงั ถือเป็ นสาวกแห่งเขาจักรวาล
อู๋เซี่ยงถูกสังหาร นัน่ หมายถึงภูเขาจักรวาลถูกตบหน้า!
สถานที่ศกั ดิ์สิทธิ์แห่งพุทธองค์เช่นภูเขาจักรวาลนั้นมีหน้าตาต้อง
รักษา!
เรื่ องนี้ไม่อาจยอมรับ!
“ท่านพุทธองค์ อู๋เซี่ ยงถูกสังหาร เรื่ องนี้ตอ้ งมีการกอบกู!้ ”
“ท่านพุทธองค์ พี่อ๋ เู ซี่ ยงไม่อาจตายเปล่า!”
“ขอท่านพุทธองค์แสวงความยุติธรรมแก่พี่อ๋ ูเซี่ยง…”
เสี ยงร้องดังระงม
ภูเขาจักรวาลครอบครองอิทธิพลใหญ่โต กองกําลังอื่นต่างริ ษยามา
โดยตลอด
แม้ไม่เคยมีการเผชิญหน้าครั้งใหญ่โตระหว่างกองกําลัง ทว่าทางลับ
นั้นมีความเป็ นปฏิปักษ์ต่อกัน
ขณะนี้อ๋ ูเซี่ยงที่เป็ นถึงขอบเขตราชันระดับที่สอง หรื อกล่าวได้วา่ เป็ น
ยอดฝี มือของภูเขาจักรวาลได้ถูกสังหาร ภูเขาจักรวาลไม่อาจนัง่ เฉย
ได้!
“พระโพธิสตั ว์ เรื่ องนี้ไปจัดการได้หรื อไม่?”
พุทธองค์กล่าวถามเป็ นเสี ยงสันสกฤต
ที่สุดปลายสายตา เป็ นนักบวชเฒ่าชราในชุดสี ดาํ
นักบวชชราผูน้ ้ ีเผยใบหน้าอันเย็นเยือก ออร่ าใดจากร่ างนั้นล้วนไม่
เผยปรากฏออก
ทว่ามันราวกับเป็ นห้วงดาราจักรอันไร้สิ้นสุ ดที่ครองพลังมหาศาล
เกินจะหยัง่ !
โพธิสตั ว์ผนู ้ ้ ีไม่ใช่สาวกพุทธองค์ ทว่าเป็ นตัวตนทรงอํานาจและ
ชื่อเสี ยงเกรี ยงไกรแห่งทวีปเทียนหลัน!
ด้วยพลังอํานาจที่มี กองกําลังทั้งหลายอาจหายวับได้หากโพธิสตั ว์มี
โทสะ!
ขณะนี้พทุ ธองค์ได้เดินเข้าไปยังประตูพทุ ธองค์แห่งภูเขาจักรวาล
โพธิสตั ว์คือยอดฝี มือผูซ้ ่ ึ งแทบไม่เคยปรากฏตัว!
ชื่อเสี ยงนั้นโด่งดังในฐานะผูพ้ ิทกั ษ์แห่งสถานที่ และชื่อเสี ยงนั้นหา
ได้ดอ้ ยไปกว่าความดุร้ายที่ครอบครอง!
“ขอท่านโพธิสตั ว์ลงทัณฑ์” เหล่าสาวกแห่งพุทธองค์โค้งกายกล่าว
คํา
ร่ างนั้นเมื่อเงยหน้าขึ้น มันราวกับสาดส่ องเอาทะเลโลหิ ตออกมาจาก
นัยน์ตาสี ดาํ ทมิฬ
เป็ นร่ างพระโพธิสตั ว์ซ่ ึงยืนถือมีดปลงผม
มีดปลงผมนั้นสงบนิ่ง ทว่ามันสร้างความประทับใจแก่เหล่าสาวก…
พบเห็นพระโพธิสตั ว์ในชุดสี ดาํ เหล่าสาวกแห่งพุทธองค์ต่างอด
ไม่ได้ที่จะสัน่ เทิ้ม
พุทธองค์ถึงกับร้องขอให้พระโพธิสตั ว์ออกหน้า เรื่ องนี้คล้ายเป็ น
ความพิโรธอันแท้จริ ง
ทวีปเทียนหลันคล้ายจะต้องเกิดความแปรปรวนครั้งใหญ่แล้ว
“ให้ขา้ ค้นหาสถานที่ซ่ ึงอู๋เซี่ยงดับสู ญ”
พุทธองค์กล่าวออกพร้อมหลับตาลง
รอบด้านขณะนี้คล้ายปรากฏแม่น้ าํ ใหญ่แห่งกาลอวกาศที่ไหลเวียน
พุทธองค์ถึงกับสามารถย้อนกาลอวกาศค้นหาความจริ ง!
“ภาคีเงาสังหาร… เทือกเขาจิ่วเหยา จักรวรรดิเทียนชิง นครจิ่วเหยา…”
ด้วยความวิเศษที่ครอบครอง พุทธองค์สามารถ “มองเห็น” เรื่ องราว
หลายสิ่ งที่เกิดขึ้นกับนักบวชอสู รอู๋เซี่ ยงได้
กระนั้นยามเมื่อพุทธองค์ทอดสายตามองไปที่นครจิ่วเหยา ความรู ้สึก
อันแปลกประหลาดกลับต้องปรากฏขึ้น!
พุทธองค์ไม่อาจมองเห็นร่ องรอยแห่งนครจิ่วเหยา!
เรื่ องนี้สมควรเป็ นเพราะมีอาํ นาจอะไรบางอย่างเข้าลบล้าง!
สายตาลุ่มลึกปรากฏในดวงตาแห่งพุทธองค์
ไม่ทราบว่านานเพียงใดแล้วที่อารมณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้น
“น่าสนใจ… น่าสนใจนัก…”
พุทธองค์ลืมตาขึ้นเชื่องช้า สายธารแห่งกาลอวกาศเลือนหาย
“จักรวรรดิเทียนชิง นครจิ่วเหยา”
พุทธองค์กล่าวออกถึงนามของสถานที่เป้าหมาย
“รับพระบัญชา” โพธิสตั ว์ตอบคํากลับ
เหล่าสาวกแห่งพุทธองค์หาได้ทราบความรู ้สึกอันผิดแปลกไม่
กลับกัน พวกเขาเหล่านี้ต่างโห่ร้องอยูภ่ ายใน
เกียรติภูมิแห่งพุทธองค์ไม่อาจถูกมลทิน!
ดังทราบว่ากําลังของโพธิสตั ว์น้ นั มากมายขนาดสามารถทําลายล้าง
รัศมีนบั พันลี้ได้อย่างง่ายดาย!
ถึงตอนนั้น สรรพชีวติ ต้องสิ้ นชีวติ อย่างไม่อาจนับจํานวนได้ถว้ น!
และเหล่าสาวกแห่งพุทธองค์ที่ภูเขาจักรวาล ต่อให้เกิดเรื่ องราว
ดังกล่าว พวกเขาก็หาได้สนใจไม่!
ชีวติ ของมดปลวกอย่างไรก็ไร้ค่า!
ที่สาํ คัญมีเพียงแต่พทุ ธองค์เท่านั้น…
 ตอนที่ 251 การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่
เมื่อถึงเวลาเตรี ยมอาหารกลางวัน ลัว่ ฉวนจึงเดินลงจากชั้นบน
ขณะนี้ในร้านไม่มีลูกค้าแล้ว
มีแต่เหยาซือหยานที่นงั่ อยูด่ า้ นหลังโต๊ะรับเงิน
พบเห็นลัว่ ฉวนลงมา เหยาซือหยานจึงลุกขึ้นเผยยิม้ เอ่ยคํา “เถ้าแก่”
พบเห็นลัว่ ฉวน ดวงตาเหยาซือหยานเผยความสงสัย
ภายใต้การรับรู ้ของสัตว์อสูรอันดีเยีย่ ม นางสัมผัสได้วา่ เถ้าแก่มีอะไร
ที่แตกต่างออกไป
กระนั้นนางไม่อาจบอกอย่างชัดเจนได้วา่ อะไรที่ต่าง
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ ถัดจากนั้นจึงนําเอาขวดนํ้าแร่ ออกจากระบบมิติ
เก็บของและส่ งให้เหยาซือหยาน
เหยาซือหยานรับไว้พร้อมเอ่ยถาม “เถ้าแก่ สิ่ งนี้คือ…”
“นํ้าแร่ ที่จะช่วยเสริ มศักยภาพ” ลัว่ ฉวนกล่าวบอก
“โอ้ เสริ มศักยภาพ…” เหยาซือหยานพยักหน้ารับ
ถัดจากนั้นนางค่อยตระหนักว่ามีอะไรผิดแปลกไป
“เสริ มศักยภาพ?!” ดวงตาเหยาซือหยานเบิกกว้างเล็กน้อย ใบหน้า
นั้นตื่นตะลึงอุทานร้อง “เถ้าแก่ลอ้ กันเล่นหรื อ?”
“ล้อเล่นหรื อไม่ทดลองก่อนแล้วจึงทราบ” ลัว่ ฉวนตอบคําเบา
เหยาซือหยานเผยยิม้ ขื่นขม
นํ้าเสี ยงของเถ้าแก่ราบเรี ยบ เรื่ องราวสมควรเป็ นจริ ง
เพิ่มความสามารถ คํากล่าวนี้ดูเรี ยบง่าย ทว่าทั้งทวีปเทียนหลันแห่งนี้
เหยาซื อหยานไม่เคยได้ยนิ ว่ามีใครทําได้ต้ งั แต่ครั้งโบราณ
และนางยังไม่คาดคิด ว่าของที่เหลือเชื่อเช่นนั้นจะมาปรากฏที่ต่อ
หน้านางในเวลานี้
“เถ้าแก่ นี่เป็ นสิ นค้าใหม่ในร้านหรื อ?” เหยาซื อหยานพลันนึกขึ้นได้
พร้อมกล่าวถาม
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ “ถูกต้อง นํ้าแร่ ตน้ กําเนิด ราคาหนึ่งหมื่นผลึก
วิญญาณ มีขายวันละสิ บขวด”
เหยาซือหยานเผยยิม้ แห้ง
นํ้าแร่ ท่ีช่วยเสริ มศักยภาพ ถึงกับขายด้วยราคาเพียงหนึ่งหมื่นผลึก
วิญญาณ เถ้าแก่ยงั ขายราคาโลกตะลึงเหมือนเคย!
“อย่างนั้นแล้วเถ้าแก่ ตัวข้าสามารถดื่มนํ้าแร่ น้ ีได้กี่ครั้ง?”
เหยาซือหยานกําลังคิดถึงความเป็ นไปได้
หากมีน้ าํ แร่ น้ ีมากมาย เช่นนั้นพรสวรรค์ไม่ใช่เพิม่ พูนไม่รู้จบหรอก
หรื อ?
ลัว่ ฉวนส่ายศีรษะ “ไม่อาจทําอย่างนั้น นํ้าแร่ น้ ีจะเสริ มคุณสมบัติให้
ก็เพียงแต่ครั้งแรกที่ดื่มเข้าไป”
เหยาซือหยานค่อยถอนหายใจโล่งอก “ทราบแล้ว”
แน่นอนว่าความคิดหาญชะตาฟ้าของนางไม่มีทางเป็ นไปได้
ถัดจากนั้นด้วยลัว่ ฉวนรับชม เหยาซือหยานจึงดื่มนํ้าแร่ ลงไป
เหยาซือหยานหลับตาลง ผ่านไปหลายชัว่ ลมหายใจนางค่อยปรับ
สภาพออร่ า
ลัว่ ฉวนรับชมเรื่ องราวด้วยความสงสัย
ไฉนไม่เกิดการเคลื่อนไหวอะไรให้เห็นเลย?
หรื อมันจะไม่ใช่สิ่งที่พบเห็นได้ชดั เจน?
พริ บตาถัดจากนั้นเหยาซือหยานพลันลืมตาตื่นขึ้น
ประกายแสงสี ม่วงโคจรภายในดวงตาพร้อมออร่ าสี ม่วงที่ทะลักล้น
เส้นผมยาวสี ม่วงพลิ้วไหวแม้ไม่มีสายลม สภาพที่เห็นเวลานี้
กลายเป็ นดึงดูดอย่างประหลาด!
พร้อมกันนี้ออร่ าของเหยาซือหยานกําลังพุง่ ทะยานสู งขึ้น!
ลัว่ ฉวนรับชมเรื่ องราวโดยไม่ทราบควรกล่าวอะไรดี
การเคลื่อนไหวนี้ไม่ใหญ่โตเกินไปหรื อ?
เพียงเสริ มศักยภาพของนางถึงกับเกิดเรื่ องใหญ่เช่นนี้?
ด้วยเพราะเป็ นเสมียนร้าน เหยาซื อหยานจึงไม่ได้รับแจ้งอะไรจาก
ระบบ
ลัว่ ฉวนทราบว่านางไม่น่าจะเกิดปัญหาใด ขณะนี้จึงวางใจไม่คิดกังวล
เขาเพียงรอคอยเงียบงันให้เรื่ องราวดําเนินไป
เวลาไหลผ่าน แสงสี ม่วงรอบกายเหยาซื อหยานยิง่ มายิง่ หนาแน่น
ถัดจากนั้น สายตาลัว่ ฉวนต้องเผยความแปลกใจ คล้ายว่าเขาจะปลุก
สัตว์ประหลาดผูแ้ ข็งแกร่ งขึ้นมาเสี ยแล้ว
 ตอนที่ 252 คนมีดวงอย่ างไรก็ดวงดี
ภาพเงาของนางเวลานี้คล้ายกับอสู รจิ้งจอกที่มีขนสี ม่วงส่ องสว่างไป
ทั้งตัว
ที่ตอ้ งตาที่สุดคือเก้าหางของจิ้งจอก!
หางทั้งเก้าพลิ้วไหวเด่นชัดด้วยออร่ าแห่งการทําลายล้าง!
หากขั้วอํานาจใหญ่ท้ งั หลายได้เห็นร่ างเงาสัตว์อสู ร เหล่านั้นคงต้อง
ตื่นตะลึง
จิ้งจอกที่ถือกําเนิดพร้อมหางทั้งเก้าสี ม่วง มันคือสัตว์โบราณ!
ตามคําเล่าขาน จิ้งจอกสวรรค์สีม่วงนั้นจะได้รับหางเพิม่ ทุกครั้งที่
ก้าวหน้าสู่ ขอบเขตใหม่
เก้าหางหมายความถึงเหนือลํ้ายิง่ กว่านักบุญ!
ตํานานของทวีปเทียนหลันไม่เคยปรากฏจิ้งจอกสวรรค์สีม่วงเก้าหาง
มาก่อน!
แน่นอนว่าลัว่ ฉวนหาได้ทราบเรื่ องราวเหล่านี้ไม่
ขณะนี้เขารับชมภาพเงาอสูรจิ้งจอกด้านหลังของเหยาซือหยานด้วย
ความสนใจ
ด้วยฐานะสัตว์อสู รราชวงศ์ ร่ างแท้จริ งของเหยาซือหยานหรื อจะเป็ น
อสู รจิ้งจอก?
มันดูขนนุ่มฟูน่าสัมผัส…
ด้วยเหตุผลใดไม่ทราบ ลัว่ ฉวนถึงกับคิดอยากเข้าลูบสัมผัสขนดู…
กระนั้นก็ตอ้ งส่ ายศีรษะสะบัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไป
สายตาลัว่ ฉวนมองที่เหยาซือหยานพร้อมเผยประกาย
เขากําลังครุ่ นคิด
เหยาซื อหยานคือเสมียนร้านต้นตํารับ ด้วยฐานะเถ้าแก่ เขาต้อง
สามารถตรวจสอบข้อมูลของนางได้!
ทันใดนี้เองที่ลวั่ ฉวนไม่คิดลังเล
ด้วยคิดตรวจสอบข้อมูลของเหยาซือหยาน หน้าต่างโปร่ งแสงจึง
ปรากฏเคียงข้างร่ างของนาง
มันเป็ นหน้าต่างที่อดั แน่นด้วยข้อมูล
“ชื่อ : เหยาซือหยาน”
“ตัวตน : สัตว์อสู รราชวงศ์ (สายเลือดจิ้งจอกสวรรค์สีม่วงโบราณ)”
“การฝึ กฝน : ขอบเขตราชันระดับที่หนึ่ง”
“สถานะปัจจุบนั : เสมียนร้านต้นตํารับ”
“เพิ่มเติม : สถานะปัจจุบนั ไม่เหมาะสมกับสถานะที่ระบบแนะนํา
ขอยํ้าเตือนให้เจ้าของร้านเปลี่ยนสถานะเป็ นเถ้าแก่เนี้ย!”
บรรทัดสุดท้ายกลายเป็ นสิ่ งต้องตา ลัว่ ฉวนต้องกลอกตามอง
นานมาแล้วระบบก็ยงั ไม่ลืมเลือน!
ช่างเป็ นระบบที่จุกจิก!
ลัว่ ฉวนเมินเฉยไม่คิดสนใจ
ถัดจากนั้นเขาจึงได้ตระหนักถึงข้อความด้านหลังตัวตนของเหยาซือ
หยาน
“สายเลือดจิ้งจอกสวรรค์สีม่วงโบราณ? ระบบ นี่คืออะไร?”
ลัว่ ฉวนกําลังสงสัย
เหมือนดังเคย เขาเรี ยกสอบถามระบบอยูภ่ ายในใจ
“จิ้งจอกสวรรค์โบราณ เป็ นเผ่าพันธุ์สตั ว์ศกั ดิ์สิทธิ์ต้ งั แต่ครั้งโบราณ
ทุกครั้งที่กา้ วผ่านขอบเขตจะมีหางงอกเพิม่ ขึ้น” ระบบกล่าวตอบ
สัตว์โบราณ?
ฟังดูเยีย่ มไปเลย!
ลัว่ ฉวนรู ้สึกราวกับเพิ่งได้รับความเสี ยหายหนักมาหนึ่งหมื่นหน่วย!
ดวงดี นี่ดวงดีเกินไปแล้ว!
นํ้าแร่ ตน้ กําเนิด ถึงกับช่วยเสริ มสิ่ งที่สืบทอดทางสายเลือด
ลัว่ ฉวนพลันรู ้สึกว่าร่ างกายของตน มันก็คล้ายไม่ได้ดีอะไรเท่าใด…
ลัว่ ฉวนลุกขึ้นยืนพร้อมเข้าคุม้ กันเหยาซื อหยานเพื่อไม่ให้มีใครมา
รบกวนจนเกิดเรื่ องราวผิดพลาดขึ้น
แม้ร้านต้นตํารับมีบพั จากระบบที่ชวนสะพรึ งอยูแ่ ล้วเขาก็ยงั ไม่
สบายใจ
อีกทั้งลัว่ ฉวนยังทําไปโดยสัญชาตญาณ
ผ่านไปครู่ หนึ่ง ร่ างเงาจิ้งจอกสวรรค์สีม่วงจึงค่อยเลือนหาย สุ ดท้าย
มันกลับคืนเข้าสู่ ร่างของเหยาซื อหยาน
แสงสี ม่วงค่อยจางหาย เรื่ องราวกลับคืนสู่ ความสงบ
เปลือกตาเหยาซือหยานสัน่ เล็กน้อยก่อนจะค่อยลืมตาขึ้น
แสงสี ม่วงเป็ นประกายเผยผ่านดวงตาของนาง มันราวกับเป็ นผูส้ ู ง
ศักดิ์อนั ลึกลับ!
เหยาซือหยานสู ดลมหายใจเข้าลึก ภาพฉากที่พบเห็นขณะนี้กระจ่าง
ชัดขึ้น
นางมองที่ลวั่ ฉวนซึ่งอยูเ่ คียงข้างด้วยอาการตื่นเต้นเผยผ่านสี หน้า
“ขอบคุณเถ้าแก่!”
เหยาซื อหยานกล่าวคําขอบคุณจากใจ
ได้รับสายเลือดโบราณที่สูญหายกลับคืน นัน่ จึงเป็ นพรอันประเสริ ฐ
ที่สุดของราชวงศ์สตั ว์อสู ร!
ลัว่ ฉวนส่ายศีรษะตอบรับด้วยเสี ยงเรี ยบ “เป็ นโอกาสที่เจ้าได้รับมา
เอง ไม่ได้ขอ้ งเกี่ยวใดกับข้าเลย”
 ตอนที่ 253 สายฟ้ าร่ วงหล่ น
รอยยิม้ อ่อนจางปรากฏที่ใบหน้าของเหยาซื อหยาน มันเป็ นรอยยิม้ ที่
เรี ยบดังดอกไม้เบ่งบาน
คําตอบเช่นนี้กส็ มกับเป็ นเถ้าแก่ดี!
ตูม้ !
เสี ยงสายฟ้าฟาดลงมาอย่างกะทันหัน
ขณะนี้มวลเมฆสี ดาํ เริ่ มปกคลุมท้องฟ้า
เมฆสี ดาํ เปรี ยบดังหมึกที่ยอ้ มฟากฟ้า ลอนเมฆได้กลับกลายคล้าย
เป็ นเกลียวคลื่นแห่งมหาสมุทรอันมืดมิด
แสงสว่างวูบวาบในมวลเมฆปรากฏ คลื่นสายฟ้าม้วนตัวพบเห็น
ปรากฏ มันม้วนตัวลงมาประหนึ่งหมึกแสง!
สภาพอากาศกลับกลายเป็ นเปี่ ยมแน่นด้วยอํานาจทําลายล้างชวนสะ
พรึ ง
เหยาซือหยานได้ตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลงภายนอก สี หน้ายาม
นี้ตอ้ งแปรเปลี่ยนตาม
ปรากฏการณ์เช่นนี้ คล้ายจะเป็ นทัณฑ์สายฟ้า!
และเหมือนนางจะเป็ นผูท้ ี่ดึงดูดมันมา!
……
ในเทือกเขาจิ่วเหยาใกล้เคียงนครจิ่วเหยา สัตว์อสู รนับไม่ถว้ นได้
คลุกคลานกับพื้น
เหล่านั้นสัน่ กลัวราวพบเจอนายเหนือผูย้ งิ่ ใหญ่!
แต่ให้เป็ นขอบเขตทดสอบเต๋ าก็ยงั ไม่อาจต้านทานอํานาจ!
วิหคอมตะจากสถาบันหลิงหยุนเวลานี้อาศัยด้านในถํ้าของเทือกเขา
จิ่วเหยา มันเผยความหวาดกลัวผ่านดวงตา
ด้วยเป็ นสัตว์อสู รที่หลงเหลือจากยุคโบราณ ความทรงจําทางสายเลือด
ของมันทราบกระจ่างถึงอํานาจทําลายล้างที่อดั แน่นภายในหมู่เมฆ!
นี่คือทัณฑ์พิบตั ิสาํ หรับตัวตนที่ถือกําเนิดขึ้นอย่างต่อต้านอํานาจฟ้าดิน!
อินทรี ยส์ ายฟ้าเก้าปรโลกมีความสามารถกลืนกินสายฟ้า
หากเป็ นมวลเมฆสี ดาํ ตามปกติธรรมชาติ เช่นนั้นมันพุง่ ทะยานออก
ด้วยความตื่นเต้นยินดีไปแล้ว
กระนั้นตอนนี้มนั กลับต้องซ่อนเร้นออร่ าอย่างหวาดเกรงว่าจะกระตุน้
ความสนใจของมวลเมฆสี ดาํ เบื้องบนเข้า
มวลเมฆสี ดาํ และสายฟ้าที่เผยตัว เหล่านี้เป็ นสิ่ งที่มนั ไม่อาจข้องเกี่ยว!
คล้ายคลึงกัน ที่นครจิ่วเหยาเวลานี้ผฝู ้ ึ กตนทั้งหลายต่างตระหนักถึง
ความเปลี่ยนแปลง
มวลเมฆสี ดาํ ปรากฏอย่างผิดปกติและรวดเร็ วเกินไป เพียงครู่ เดียว
พวกมันก็ปกคลุมฟากฟ้ามิดชิดไปแล้ว
เหล่านั้นกว่าจะตอบสนอง ฟากฟ้าเบื้องบนก็มืดครึ้ มปกคลุมจนไม่
อาจพบเห็นอื่นใดแล้ว
พระราชวังหลวง
จี้อ๋ ูฮุยรับชมมวลเมฆสี ดาํ บนฟากฟ้าด้วยความสะพรึ ง “สายฟ้าทรง
อํานาจเพียงนี้กถ็ ือเป็ นทัณฑ์สายฟ้างั้นหรื อ?”
เหล่าไป่ เผยสี หน้าเคร่ งเครี ยดเคียงข้าง
พลังอํานาจของสายฟ้าที่ควบรวมอยูภ่ ายในมวลเมฆสี ดาํ เหล่านั้น
มันเกินกว่าที่ทณ
ั ฑ์สายฟ้าซึ่ งเขาเคยเผชิญ!
ต่อให้เป็ นการนําเหตุการณ์ครั้งก่อนมาเพิม่ เป็ นสองก็ยงั ไม่รุนแรงเท่า!
เหล่าไป่ ทราบกระจ่างชัดถึงพลังอํานาจแห่งสายฟ้าในมวลเมฆสี ดาํ
ตัวเขาไม่อาจต้านทานมันได้อย่างแน่นอน!
ดังทราบว่าเหล่าไป่ คือขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับที่เก้า ต่อหน้ามวล
เมฆสี ดาํ บนฟากฟ้ายามนี้ ตัวเขาไม่ต่างอะไรกับมดปลวก
แล้วอะไรเป็ นเหตุให้มวลเมฆสี ดาํ เหล่านี้มารวมตัว?
เหล่าไป่ สูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกล่าวคํา “ทัณฑ์สายฟ้ารุ นแรง
เพียงนี้ มันไม่ใช่เพียงทัณฑ์สายฟ้าทัว่ ไปแล้ว แต่นี่มนั มาเพื่อทําลาย
ล้าง!”
เรื่ องราวที่เกิดขึ้น ไม่วา่ จะเป็ นผูฝ้ ึ กตนหรื อสัตว์อสู ร ต่างก็พบว่ายาก
จะข้ามผ่านความวิบตั ิที่เกิดขึ้น
ทว่าหนทางรอดอย่างไรก็ตอ้ งมี
ดังคํากล่าวเอาไว้ เส้นทางสู่สวรรค์ยากปี นป่ าย ทว่าไม่ใช่ไม่มีหนทาง
ทว่ากับทัณฑ์สายฟ้าเบื้องบน เหล่าไป่ ไม่คล้ายพบเห็นหนทาง
กล่าวได้วา่ นี่คือปรากฏการณ์การทําลายล้าง!
บอกกล่าวตามตรง เหล่าไป่ เพียงทราบเรื่ องปรากฏการณ์เช่นนี้ก็
เพียงแต่ในตําราโบราณ!
การปรากฏตัวของสิ่ งต่อต้านฟ้าดิน นัน่ จึงเป็ นการอัญเชิญทัณฑ์
สายฟ้าแห่งการทําลายล้าง
เพราะสวรรค์ไม่ยนิ ดีให้สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้น!
แน่นอนว่าหากสําเร็ จและข้ามผ่านทัณฑ์สายฟ้าดังกล่าว เช่นนั้นก็
หมายถึงได้รับผลประโยชน์แก่ตนเอง
ส่ วนว่าเป็ นผลประโยชน์ใด ตําราโบราณไม่มีการกล่าวถึงเอาไว้
และไม่ทราบด้วยซํ้าว่าตํารานั้นผูใ้ ดเขียนขึ้น…
แน่นอนว่าขณะนี้ไม่ใช่เวลาที่สนใจเนื้อหาในตํารา
พิจารณาจากความหนาแน่นของทัณฑ์สายฟ้าที่ปรากฏ กระทัง่ เศษ
เสี้ ยวสายฟ้ามันก็ทรงอํานาจมากพอที่จะทําลายล้างนครจิ่วเหยาแห่ง
นี้ได้!
 ตอนที่ 254 เรื่ องราวประจําวันของประชากรแห่ งนครจิว่ เหยา
ขณะนี้นครจิ่วเหยาต้องเผชิญหน้ากับความเป็ นและความตาย!
จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้ ขื่นขม “เรื่ องนี้ขา้ ทําอะไรได้? พลังของมนุษย์จะสามารถ
หยุดยั้งทัณฑ์สายฟ้านี้เอาไว้ได้ง้ นั หรื อ?”
เหล่าไป่ กลายเป็ นเงียบงัน
แต่แล้วอย่างกะทันหัน ดวงตานั้นเผยประกายราวคิดอะไรขึ้นได้
ทางด้านจี้อ๋ ูฮุยเองก็เช่นกัน
คนทั้งสองต่างมองหน้ากันก่อนจะพบเห็นความคิดอีกฝ่ ายที่คล้ายคลึง
จี้อ๋ ูฮุยกลืนนํ้าลายหันสายตามองไปทางตะวันออกที่ซ่ ึงมีร้านต้นตํารับ
ตั้งอยู่
“เหล่าไป่ ทัณฑ์สายฟ้านี้คงไม่ใช่ของเถ้าแก่กระมัง?”
ก่อนหน้านี้เถ้าแก่ข้ ึนไปชั้นบนระหว่างเปิ ดร้าน บรรดาลูกค้าต่างสงสัย
ทราบกันว่าลัว่ ฉวนไม่เคยหายขึ้นไปบนร้านช่วงเวลาทําการมาก่อน
อีกทั้งยังมีเสี ยงดังจากชั้นบนขนาดทําลูกค้าทั้งหลายตกใจ
หรื อจะเป็ นเถ้าแก่ทาํ สิ นค้าอะไรใหม่แล้วผิดพลาด?
เรื่ องราวเหล่านี้ได้ทราบจากปากของปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวิน
เหล่าไป่ ครุ่ นคิดตาม “อาจเป็ นไปได้!”
จี้อ๋ ูฮุยลังเลไปครู่ ก่อนจะกล่าว “เหล่าไป่ ไม่ทราบว่าเจ้าคิดหรื อไม่
แต่ทณ ั ฑ์สายฟ้าเมื่อครู่ ที่ปรากฏ มันคล้ายจะไปยังทางร้านต้นตํารับ”
เหล่าไป่ หันไปมองจี้อ๋ ูฮุยก่อนจะพยักหน้ารับ “ข้าเองก็คิดเช่นนั้น
หากองค์เหนือหัวไม่กล่าว ข้าคงนึกว่าคิดไปเอง”
ที่คนทั้งสองกล่าวถึง มันคือการที่สายเลือดของเหยาซื อหยานตื่นรู ้
สายเลือดของบรรพชน
บางครั้งการรับรู ้เรื่ องราวก็ตอ้ งใช้ใจ มันเป็ นสิ่ งที่ผฝู ้ ึ กตนที่เข้าถึง
ขอบเขตสู งส่ งจึงทราบ
ขณะนี้ทราบว่าต้นตออยูท่ างร้านต้นตํารับ ดังนั้นเรื่ องราวสมควรไม่
มีอะไรน่าห่วง
จี้อ๋ ูฮุยถอนหายใจอย่างโล่งอก “หากเป็ นเช่นนั้นก็ไม่น่ามีอะไรต้อง
กังวล”
ในความเห็นของเขา ด้วยกําลังของเถ้าแก่ ทัณฑ์สายฟ้าเล็กจ้อยแค่น้ ี
ไม่วา่ ทรงอํานาจล้นพ้นเพียงใดก็ไม่อาจก่อคลื่นลม
อย่างไรแล้วนักบวชอสู รขอบเขตราชันระดับที่สองยังถูกสังหารใน
กระบวนท่าเดียวด้วยซํ้า…
ทว่าบอกกล่าวตามตรง จี้อ๋ ูฮุยยังรู ้สึกสงสัย
เถ้าแก่เย็นชามาโดยเสมอ ทําไมจึงเรี ยกเรื่ องราวใหญ่โตมาไม่ขาด?
เรื่ องนี้ยากเข้าใจ…
หยิงอู๋จ้ ีและคณะต่างก็เผยยิม้ แห้งเช่นเดียวกัน
พวกเขาตระหนักทราบถึงทิศทางของทัณฑ์สายฟ้า
พร้อมกันนี้ยงั รับชมอย่างไม่คิดวางตา
นี่กผ็ า่ นไปเพียงไม่นาน ไฉนเถ้าแก่ลงมือครั้งใหญ่อีกแล้ว?
ความคิดของพวกเขาเกิดความสงสัยอย่างแรงกล้า
อะไรกันที่เป็ นต้นตอชักนําทัณฑ์สายฟ้าระดับนี้มาเยือนได้?
ส่ วนความตึงเครี ยดต่อเหตุการณ์ พวกเขาหาได้มีไม่
อย่างไรแล้วจากพื้นฐานความเชื่อเรื่ องกําลังของลัว่ ฉวน เหตุกาณณ์
เช่นนี้ตึงเครี ยดไปก็ไร้ความ
ขณะนี้พวกเขาวางแผนด้วยซํ้า ว่าจะไปเยือนร้านต้นตํารับอีกครั้ง
ในช่วงบ่าย
เรื่ องราวครั้งใหญ่ สมควรเกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เถ้าแก่ทาํ ขึ้น
เป็ นแน่!
ขณะเดียวกัน บรรดาผูอ้ ยูอ่ าศัยของเมืองต่างมองฟากฟ้าพร้อมความ
หวาดกลัวขนาดกายแข็งทื่อ
ช่วงหลายวันมานี้มนั อะไรกัน?
เพียงเวลาไม่ถึงเดือน ไฉนเกิดเรื่ องราวใหญ่โตในนครจิ่วเหยาไม่ขาด?
ต่อให้ไม่ป่วย แต่บางทีกอ็ าจหัวใจเต้นผิดจังหวะจนป่ วยไข้ได้!
หลายคนคิดเห็นเช่นนี้อยูภ่ ายใน เรื่ องราวเหล่านี้พวกเขาควรตอบสนอง
อย่างไร?
แม้ทุกครั้งที่พบเห็นสายฟ้าฟาดฟันลงมา ทว่ามันหาได้ส่งผลกระทบ
ต่อความปลอดภัยใดไม่
มันกลายเป็ นว่าได้สร้างความชินชาแก่นครจิ่วเหยาไป
กระนั้นวันคืนเช่นนี้กย็ งั ยากจะใช้ชีวติ ต่อได้!
แน่นอนว่าลัว่ ฉวนผูซ้ ่ ึงเป็ นต้นตําเรื่ องราวหาได้ทราบความคิดผูอ้ ื่น
ไม่
แต่ถึงทราบก็เท่านั้น เขาไม่คิดอะไรอยูแ่ ล้ว…
ขณะนี้ลวั่ ฉวนและเหยาซือหยานยืนที่หน้าประตูร้าน สายตารับชม
มวลเมฆสี ดาํ บนฟากฟ้าที่แทบจะร่ วงหล่นลงมาทั้งผืนมาทับศีรษะ
 ตอนที่ 255 วางใจได้ มีข้าอยู่ท้งั คน
“ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ”
นํ้าเสี ยงเหยาซือหยานแห้งผาก ขณะนี้นางกล่าวนามที่เพียงได้ยนิ แต่
ตํานานเล่าขานออกมาเชื่องช้า
ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ ครั้งโบราณมันคือทัณฑ์สายฟ้าอันพิเศษที่เกิดขึ้น
โดยสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่ งขนาดต่อต้านสวรรค์
กล่าวได้วา่ เป็ นตัวตนที่เกิดขึ้นมาเพื่อการทําลายล้าง
ฟ้าดินนั้นต้องไร้ซ่ ึงสิ่ งที่สามารถต่อต้านสวรรค์
เก้าสิ บเก้าในร้อยของสัตว์ประหลาดที่กระตุน้ ทัณฑ์สายฟ้าล้วนแต่
ตกตายภายใต้ทณ ั ฑ์สายฟ้าโบราณ
หากรอดพ้นได้ เช่นนั้นจะถือเป็ นการสําเร็ จสู่ อีกระดับ!
เหยาซือหยานตื่นรู ้สายเลือดของบรรพชนถึงขนาดกระตุน้ ทัณฑ์
สายฟ้าโบราณมาเยือน!
ทัณฑ์สายฟ้าพิเศษเช่นนี้ไม่ใช่อะไรที่ตวั นางจะสามารถต้านรับไว้ได้!
ลัว่ ฉวนได้ยนิ คําของเหยาซือหยานจึงมองไปยังฟากฟ้าด้านบน
“ทัณฑ์สายฟ้านี้ของเจ้าหรื อ?”
เหยาซือหยานพยักหน้ารับพร้อมถอนหายใจ “เป็ นของข้า สายเลือด
สัตว์ศกั ดิ์สิทธ์จิ้งจอกสวรรค์สีม่วง มันเป็ นตัวดึงดูดทัณฑ์สายฟ้า
โบราณนี้มาเยือน”
แม้วา่ ลัว่ ฉวนไม่ทราบความแตกต่างระหว่างทัณฑ์สายฟ้าตามปกติ
และทัณฑ์สายฟ้าโบราณ
กระนั้นเพียงจากนามก็มากพอให้เขาได้ทราบว่าอันตรายเพียงใด!
เหยาซือหยานเผยสี หน้าซับซ้อนเคร่ งเครี ยด
นางทราบดีวา่ เผชิญหน้ากับทัณฑ์สายฟ้าที่ปรากฏนี้มนั ไม่มีหนทาง
ให้หลบหนี!
เหยาซือหยานสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมก้าวเดินออกจากประตูร้าน
“เดี๋ยว” เสี ยงดังขึ้น นางหยุดชะงัก
เหยาซือหยานหันไปมองลัว่ ฉวนที่ยนื อยูด่ ว้ ยท่าทีสบั สนพร้อมเอ่ย
ถาม “เถ้าแก่?”
ลัว่ ฉวนมองที่ดวงตาเหยาซื อหยาน คํากล่าวจริ งจังเผยออก “ด้วย
กําลังเจ้าตอนนี้ เผชิญหน้ากับทัณฑ์สายฟ้าที่มาเยือน เกรงว่าจะไม่มี
ความมัน่ ใจที่จะผ่านพ้นไปได้กระมัง?”
ลัว่ ฉวนคาดเดาเรื่ องนี้ได้กจ็ ากสี หน้าของเหยาซื อหยาน
เหยาซือหยานเผยยิม้ ขื่นขม “เถ้าแก่ ทัณฑ์สายฟ้านี้เป็ นของข้า ดังนั้น
ให้ขา้ ออกไปรับ”
จากมุมมองของเหยาซือหยาน หากนางไม่ออกไป ทัณฑ์สายฟ้า
โบราณจะส่ งผลกระทบต่อร้านอย่างแน่นอน
ทัณฑ์สายฟ้า มันไม่ใช่อะไรที่ผอู ้ ื่นจะข้องเกี่ยว
ผูฝ้ ึ กตนที่แข็งแกร่ ง นัน่ หมายถึงยิง่ ชักนําทัณฑ์สายฟ้าที่ทรงอํานาจ
มาเยือน
นางไม่คิดอยากดึงลัว่ ฉวนมาเกี่ยวข้องโดยไร้เหตุผล
ลัว่ ฉวนไม่ตอบคําถามของเหยาซือหยาน
สายตานั้นมองขึ้นไปบนฟากฟ้าอย่างเย็นเยือกราวจับจ้อง
ต่อให้เป็ นทัณฑ์สายฟ้าก็ไม่อาจทําร้ายเสมียนร้านได้!
ลัว่ ฉวนก้าวเดินออกจากร้านพร้อมมองที่มวลเมฆสี ดาํ มืดเบื้องบน
เหยาซือหยานกัดฟันแน่นเร่ งรี บเดินตาม
ขณะที่เหยาซือหยานออกจากร้านต้นตํารับ มวลเมฆสี ดาํ เบื้องบน
พลันต้องหยุดนิ่ง
มันคล้ายพบเจอเป้าหมาย ขณะนี้กาํ ลังรวบรวมพลังพุง่ เป้ามาอยู่
เหนือร้านต้นตํารับ
แต่แล้วเพียงพริ บตา มวลเมฆสี ดาํ ได้หมุนวนอย่างยิง่ ใหญ่
ที่ใจกลางของวังวน มันคือสายฟ้าสี ม่วงที่มว้ นตัวไปมา
พลังอํานาจของสายฟ้าสี ม่วง มันมากพอขนาดทําลายขอบเขตราชัน
ทั้งมวล!
ทราบกันว่ากําลังของเหยาซือหยานเวลานี้คือขอบเขตราชันระดับที่
หนึ่ง
ต่อให้สายเลือดจิ้งจอกสวรรค์สีม่วงตื่นขึ้น กําลังต่อสู ด้ ีที่สุดก็เพียง
ทัดเทียมขอบเขตราชันระดับที่สามหรื อว่าสี่
พลังอํานาจของทัณฑ์สายฟ้าโบราณ มันเป็ นสิ่ งที่เกินกว่าขีดจํากัด
ของนางจะต้านรับไว้ได้
ทัณฑ์สายฟ้าโบราณนี้ถือกําเนิดขึ้นก็เพื่อทําลายตัวตนของเหยาซื อ
หยาน!
รับรู ้ถึงความตายที่พงุ่ เข้าหา สี หน้าเหยาซือหยานกลายเป็ นซีดเผือด
ภายใต้สวรรค์อนั ยิง่ ใหญ่ ตัวนางเปรี ยบดังมดปลวก นางไม่มี
ความสามารถต่อต้าน
เหยาซือหยานกัดฟันแน่น ประกายแสงสี ม่วงฉายชัดผ่านดวงตา
นางไม่คิดอยากยอมรับโดยไม่ต่อต้าน!
“อย่าห่วงไปเลย มีขา้ อยูท่ ้ งั คน” เสี ยงราบเรี ยบดังขึ้น
เหยาซือหยานหันมองที่ลวั่ ฉวนตรงหน้า ความรู ้สึกนับถือขณะนี้ฉาย
ชัดผ่านดวงตาของนาง
เถ้าแก่ที่เป็ นเหมือนดังทุกที ขณะนี้กลายเป็ นสู งใหญ่ข้ ึนมา!
 ตอนที่ 256 ข้ าให้ ลงมาหรื อ?
“แต่เถ้าแก่…”
เหยาซือหยานกัดฟันแน่นคิดเกลี้ยกล่อม
ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ มันไม่อาจเทียบเปรี ยบได้กบั ทัณฑ์สายฟ้าทัว่ ไป!
ลัว่ ฉวนโบกมือพร้อมเผยนํ้าเสี ยงราบเรี ยบทว่าทําให้คนฟังสบายใจ
ได้ “ก็แค่พายุฝนฟ้าคะนอง”
ขณะนี้เบื้องสู งของวังวนมวลเมฆสี ดาํ คล้ายจะร่ วงหล่น
ขณะนี้มนั อยูส่ ู งจากพื้นเพียงร้อยกว่าเมตร!
มันราวกับพร้อมจะร่ วงหล่นลงมาได้ทุกเมื่อ!
ผูค้ นที่พบเห็นต่างแทบลืมหายใจ
ครื น!
ทันใดนี้เองที่วงั วนนั้นเริ่ มสัน่ สะเทือน
สายฟ้าสี ม่วงที่ควบแน่นในพริ บตาได้ร่วงหล่น!
ทุกที่ซ่ ึงมันเคลื่อนผ่าน ห้วงมิติจะบิดเบี้ยว การเคลื่อนไหวครั้งนี้
รุ นแรงสุดจะหยัง่ !
นัยน์ตาของเหยาซือหยานต้องหดแคบ
ทว่านํ้าเสี ยงของลัว่ ฉวนพลันดังให้ได้ยนิ
“ข้าให้เจ้าลงมาหรื อ?”
นํ้าเสี ยงนี้ราบเรี ยบ ภายใต้ฟากฟ้าสุ กสว่าง มันราวกับดังก้องกังวาน
ไกลทัว่ สารทิศ
เสี ยงนี้ราวกับสะท้อนก้องไปยังทั้งโลกหล้า
ภาพฉากถัดมา เหยาซือหยานต้องเผยดวงตาเบิกกว้างรับชม
สายฟ้าสี ม่วงนั้นหยุดชะงักอยูก่ ลางอากาศ!
วังวนมวลเมฆสี ดาํ เบื้องบนก็หยุดหมุนราวถูกแช่แข็ง
ทุกสิ่ งอย่างหยุดชะงัก
มันเปรี ยบดังวาจาสิ ทธิ์!
เพียงแค่กล่าวก็เสร็ จเรื่ อง!
ใจของเหยาซื อหยานเกิดความตื่นตะลึง
เพียงหนึ่งถ้อยคําถึงกับทําให้เกิดเรื่ องราวเช่นนี้ กําลังของเถ้าแก่เลิศ
ลํ้าเพียงใด?
ใจของเหยาซือหยานต้องสัน่ สะท้าน แผ่นหลังของลัว่ ฉวนขณะนี้
คล้ายกว้างใหญ่ขนาดประทับตราตรึ งในใจของนาง
ลัว่ ฉวนรับชมสายฟ้าเบื้องบนด้วยสี หน้าราบเรี ยบ
หากพิจารณาให้ดี จะพบเห็นว่าสายฟ้าสี ม่วงนั้นคล้ายสัน่ เทาอยูด่ ว้ ยซํ้า
มันกําลังหวาดกลัว!
“ไปให้พน้ !” ลัว่ ฉวนตะโกนคําเบา
ราวกับเชื่อฟัง สายฟ้าสี ม่วงได้กลับคืนสู่ วงั วนมวลเมฆสี ดาํ บนฟากฟ้า
รวดเร็ วกว่าครั้งที่มนั ลงมา
มวลเมฆสี ดาํ เริ่ มเคลื่อนตัว เพียงไม่กี่ชวั่ ลมหายใจถึงกับเลือนหาย
หมดสิ้ น
ท้องฟ้ากลับคืนสู่ สีครามตามเดิมแล้ว!
สายลมและแสงแดดกลับมาเยือน บนฟากฟ้าไร้ซ่ ึงเมฆใดบดบัง
หายนะวันสิ้ นโลกเมื่อครู่ ราวกับภาพฝันนึกเห็นไปเอง
สี หน้าของเหยาซือหยานยังเหมือนเช่นเคย นางคล้ายตอบสนองต่อ
เรื่ องราวไม่ทนั
เรื่ องราวอันใดจึงทําให้ทณ
ั ฑ์สายฟ้าโบราณถึงกับถอยหนีไปได้?
มันราวกับนางฝันไป
“ไม่เป็ นไรแล้ว ไม่เป็ นไร”
ลัว่ ฉวนหันกลับมาพร้อมตบไหล่เหยาซือหยานที่ยงั คงหวาดกลัว ถัด
จากนั้นจึงเดินกลับเข้าร้านไป
รับชมแผ่นหลังอีกฝ่ าย เหยาซือหยานต้องสู ดลมหายใจเข้าลึก ความคิด
ใดล้วนโยนทิ้ง ที่เผยมีเพียงรอยยิม้ เจิดจ้า
นางเดินตามกลับเข้าไปในร้าน
“เถ้าแก่ ขอข้าไปเตรี ยมมื้อกลางวันก่อน”
“วันนี้ทาํ ให้เยอะหน่อยแล้วกัน”
“รับทราบ”
ชีวติ อันสงบถือเป็ นสิ่ งดีที่สุด…
พระราชวังหลวง
จี้อ๋ ูฮุยอดไม่ได้ที่จะกําหมัดแน่นยามพบเห็นสายฟ้าสี ม่วงร่ วงหล่นลงมา
แม้เป็ นจากระยะไกล เขายังรับรู ้ได้ถึงออร่ าแห่งการทําลายล้างจาก
สายฟ้าที่ปรากฏ
หากเป็ นเขาที่ตอ้ งเผชิญหน้า เช่นนั้นแม้พริ บตาก็ไม่อาจต้านทาน
ร่ างคงสลายหายเป็ นเถ้าธุลี!
เหล่าไป่ เผยสี หน้าเคร่ งเครี ยดเช่นเดียวกัน
แม้คนทั้งสองเชื่อมัน่ ในกําลังของลัว่ ฉวน กระนั้นก็ยงั อดไม่ได้ที่จะ
เกิดหวัน่ ใจ
ทัณฑ์สายฟ้าอันชวนสะพรึ งจะมีมนุษย์ผใู ้ ดหยุดยั้งไว้ได้จริ งหรื อ?
กระนั้นสิ่ งที่เกิดขึ้นถัดมา มันกลายเป็ นทําให้พวกเขาได้กระจ่าง!
สายฟ้านิ่งค้างกลางอากาศ เหล่าไป่ ต้องเผยดวงตาเบิกกว้าง
ทางด้านจี้อ๋ ูฮุยก็ตื่นตะลึงเช่นเดียวกัน
เรื่ องราวเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
สายฟ้าที่จะฟาดฟันลงมา ทั้งยังเป็ นถึงทัณฑ์สายฟ้า ไฉนหยุดนิ่งค้าง
กลางอากาศ?
คนทั้งสองเผยความสับสน
ถัดจากนั้นจึงได้ยนิ เสี ยงตะโกน
คล้ายจะเป็ นการบอกว่าให้ไสหัวไป!
 ตอนที่ 257 ยังมีชีวติ ก็ดแี ล้ ว
เหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยต่างได้ยนิ ว่าเป็ นเสี ยงของลัว่ ฉวน
มวลเมฆสี ดาํ บนฟากฟ้าที่กระจายตัวเลือนหาย กระทัง่ สายฟ้าที่กาํ ลัง
จะร่ วงหล่นลงมายังเผยท่าทีแตกตื่น
เรื่ องราวส่ งผลให้คนทั้งสองรู ้สึกขบขัน
นัน่ คือทัณฑ์สายฟ้าโบราณ!
เกียรติของทัณฑ์สายฟ้าโบราณอันเกรี ยงไกรหายไปไหนหมดแล้ว?
ขณะเดียวกันนี้ ในสายตาคนทั้งสอง กําลังของลัว่ ฉวนยิง่ กลายเป็ น
สิ่ งที่สุดจะหยัง่ ได้ถึง
สังหารขอบเขตราชันภายในหนึ่งกระบวนท่า ขณะนี้ขบั ไล่ทณ
ั ฑ์
สายฟ้าโบราณได้ในหนึ่งถ้อยคํา!
เถ้าแก่จะเลิศลํ้าเกินไปแล้ว!
ขณะเดียวกันนี้ บรรดาผูค้ นของนครจิ่วเหยาต่างก็ได้เห็นมวลเมฆสี
ดําที่กระจายตัวเลือนหายพร้อมเสี ยงตะโกน
หลิวลู่เหม่ยสู ดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาขณะนี้แข็งค้างแตกตื่น
นางไม่อาจจินตนาการถึงได้ ว่าตัวตนธรรมดาเฉกเช่นเถ้าแก่ร้านผู ้
นั้นจะชวนสะพรึ งได้เพียงนี้!
เพียงหนึ่งถ้อยคําตะโกน ทัณฑ์สายฟ้าถึงกับเลือนหาย ทั้งยังเป็ นถึง
ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ เกรงว่าเรื่ องนี้จะผิดแปลกเกินไปแล้วกระมัง?
ในใจของหลิวลู่เหม่ย ตัวตนของร้านต้นตํารับยิง่ กลายเป็ นสิ่ งที่ไม่
อาจยัว่ ยุ!
ทางด้านตี้อ๋ ูปาเต๋ าเองก็ตื่นตะลึงเช่นเดียวกัน
พร้อมกันนี้ยงั ปรากฏความร้อนแรงฉายชัดผ่านดวงตา
ผูฝ้ ึ กตนถึงกับสามารถก้าวไปถึงการมีกาํ ลังวิเศษเช่นนั้นได้!
กระทัง่ สวรรค์แห่งเต๋ ายังไม่กล้ามีเรื่ องด้วย!
ขณะนี้ต้ ีอ๋ ูปาเต๋ ายิง่ มีลวั่ ฉวนเป็ นเป้าหมายความสําเร็ จ!
บรรดาลูกค้าของร้านต้นตํารับผูอ้ ื่นต่างก็คิดเห็นเช่นเดียวกันนี้
ขณะนี้บรรดาผูค้ นของนครจิ่วเหยาต่างถอนหายใจโล่งอก
เมฆสี ดาํ มืดในที่สุดก็กระจายหายหมดแล้ว
ยังดีที่รอดชีวติ กันมาได้…
มื้อเที่ยงที่เหยาซือหยานทํายังอร่ อยเหมือนดังเคย ลัว่ ฉวนทานมื้อนี้
ไปไม่ใช่นอ้ ย
ขณะนี้ตวั เขากําลังนัง่ เก้าอี้หินภายในร้านเพื่อทานมื้อเที่ยง
เมื่อใดท้องอิ่ม เช่นนั้นก็คิดนอนเสี ยที่นี่เลย
ลัว่ ฉวนบิดขี้เกียจก่อนจะปล่อยร่ างกายให้เป็ นไป…
ช่วงบ่ายเป็ นคราวถึงศิษย์สถาบันวิญญาณเมฆาและศิษย์สถาบัน
จันทราลึกลํ้ามาเยือนร้าน
เมื่อพบเห็นลัว่ ฉวนนอนกลางวัน พวกเขาต่างเผยสายตานับถือพร้อม
เข้ามาทักทาย
แน่นอนว่าลัว่ ฉวนหาได้ใส่ ใจไม่
“พวกเจ้าว่าเมฆสี ดาํ ก่อนหน้านี้เป็ นของเถ้าแก่ง้ นั หรื อ?”
เว่ยฉิงจู่ที่เดินเข้ามาในตรอกกําลังพูดคุยด้วยอาการตื่นเต้น
ซ่งฉิ วหยิง่ พยักหน้ารับมาดมัน่ “แหงอยูแ่ ล้ว! ข้ามัน่ ใจว่านัน่ เป็ น
เสี ยงเถ้าแก่!”
“ไม่ทราบเลยว่าเถ้าแก่ทาํ อะไรไป ถึงกับดึงดูดทัณฑ์สายฟ้าอันชวน
สะพรึ งเช่นนั้นมาได้” หลินว่านฉวงคาดเดาด้วยความสงสัย
ไม่ชา้ กลุ่มคนที่เดินในตรอกจึงมาถึงร้าน
ถัดจากนั้นด้วยพิจารณาผ่านสายตา พบเห็นเป็ นลัว่ ฉวนนอนอาบไล้
แสงตะวันสุ ขสบายเหมือนดังเคย
“ไม่วา่ ดูยงั ไงก็ยากจะเชื่อมต่อเถ้าแก่กบั พลังอํานาจสุ ดจะหยัง่ ถึงได้!”
เว่ยฉิงจู่กล่าวคําเสี ยงเบา
ซ่งฉิวหยิง่ และหลินว่านฉวงต่างพยักหน้าเห็นพ้อง
คํากล่าวนี้ไม่ใช่เกินเลย
“เถ้าแก่” คนทั้งสามเข้ามาทักทาย
ลัว่ ฉวนที่เกือบจะหลับไปแล้ว ขณะนี้พลันตื่นขึ้น
ถัดจากนั้นจึงมองพวกเว่ยฉิงจู่ท้ งั สามคน
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับเล็กน้อย “ตามสบาย”
คณะของเว่ยฉิงจู่จึงเดินเข้าร้านไปเหมือนดังทุกวัน
อย่างไรแล้วพวกนางก็เป็ นทหารรับจ้าง ระดับการเงินนั้นเทียบ
เปรี ยบกับศิษย์สถาบันใหญ่และผูท้ รงอํานาจไม่ไหว
ดังนั้นนอกจากมาเล่นเกมเสมือนจริ งแล้ว น้อยครั้งที่จะมาซื้ อสิ นค้า
อื่นภายในร้าน
อย่างไรกระเป๋ าพวกนางก็มีให้ใช้สอยอย่างจํากัด…
“เถ้าแก่ ทัณฑ์สายฟ้าก่อนหน้านี้เลือนหาย เป็ น…” เว่ยฉิงจู่กล่าว
คําถามชักนํา
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
เรื่ องราวนี้ไม่มีใดต้องซ่อนเร้น
นอกจากนี้เสี ยงเมื่อครู่ ของเขา เกรงว่าจะได้ยนิ ทั้งนครจิ่วเหยาด้วยซํ้า
ดังนั้นจึงเป็ นปกติหากลูกค้าร้านต้นตํารับจะทราบเรื่ อง
 ตอนที่ 258 สิ นค้ าใหม่
“เถ้าแก่เป็ นต้นเหตุของทัณฑ์สายฟ้าหรื อ?” ซ่งฉิวหยิง่ เผยความสงสัย
ลัว่ ฉวนเงียบงันก่อนจะหันมองไปทางเหยาซือหยาน
เขาคิดไปครู่ ก่อนจะกล่าวตอบ “เป็ นซื อหยานก้าวหน้าขึ้น”
คณะเว่ยเฉิงจู่ท้ งั สามไม่ทราบเรื่ องทัณฑ์สายฟ้าโบราณ
หากกล่าวถึงทัณฑ์สายฟ้าโบราณ จะพบได้กเ็ พียงแต่ในตําราโบราณ
ของกองกําลังใหญ่ท้ งั หลาย
ทั้งสามจึงไม่ทราบ
ที่คิดคือเป็ นทัณฑ์สายฟ้าของขอบเขตราชัน!
“เป็ นเช่นนี้!” เว่ยฉิงจู่พยักหน้ารับ
ซ่งฉิวหยิง่ และหลินว่านฉวงต่างมองหน้ากันเอง ทั้งสองกลายเป็ น
ผิดหวัง
ที่พวกนางคาดเดานั้นไม่ถูกต้อง
กระนั้นถ้อยคําถัดมาของลัว่ ฉวนส่ งผลให้พวกนางต้องตื่นตกใจ
“พรุ่ งนี้จะมีสินค้าใหม่เข้าร้าน”
“สิ นค้าใหม่? เป็ นอะไรกันหรื อเถ้าแก่?” เว่ยเฉิ งจู่กล่าวถามด้วยความ
ตื่นเต้น
“ขอคาดเดา น่าจะเป็ นสิ่ งที่ช่วยเพิ่มพลังจิตได้ชวั่ ครู่ กระมัง? หรื อจะ
เป็ นยาถอนพิษในพริ บตา?” ซ่งฉิวหยิง่ เริ่ มคาดเดา
หลินว่านฉวงเพียงแต่คิดอยากทราบจึงกล่าวถาม “ของใหม่! ที่ร้าน
ไม่มีของใหม่เข้านานแล้ว เถ้าแก่พอจะบอกพวกเราได้หรื อไม่?”
ถูกโฉมงามสามคนเผยสายตาเฝ้ามองคาดหวังจะให้ทาํ อย่างไร?
ลัว่ ฉวนได้เพียงกล่าวภายในใจ ทว่าภายนอกหาวตอบ
จากนั้นจึงส่ ายศีรษะพร้อมกล่าวคําปฏิเสธ “พรุ่ งนี้กท็ ราบแล้ว”
“จิ๊ เถ้าแก่จะลึกลับเกินไปแล้ว” เว่ยฉิ งจู่กล่าวคําออก
พวกนางทราบว่าลัว่ ฉวนแข็งแกร่ ง ทว่าแข็งแกร่ งเพียงใดนั้นไม่
ทราบ
เมื่อกําลังแตกต่างถึงระดับหนึ่ง เช่นนั้นอาจถึงขั้นละเลยความสนใจ
ทางโลก
ด้วยเหตุน้ ีคนทั้งสามจึงพูดคุยพลางหัวเราะกับลัว่ ฉวนเหมือนดังที่มา
เยือนร้านครั้งแรก กระทัง่ เล่าเรื่ องตลกประจําวันก็มี
ต่อหน้าลัว่ ฉวน เหล่าศิษย์จากทั้งสองสถาบันขณะนี้กลายเป็ น
ระมัดระวัง
พวกเขาไม่กล้าพูดกล่าวหยอกล้อด้วย
แน่นอนว่าไม่นบั กู่หยุนซี และเจียงเหวิน่ ฉางที่เป็ นคนคุน้ เคย…
พูดกล่าวกับลัว่ ฉวนอยูพ่ กั หนึ่ง ทั้งสามจึงเดินเข้าไปในร้าน
“พี่ซือหยาน สิ นค้าใหม่ของเถ้าแก่คืออะไรกัน?”
เว่ยฉิงจู่ยงั ไม่คิดยอมแพ้ ขณะนี้เปลี่ยนมาถามเหยาซือหยานแทน
“สิ นค้าใหม่?”
“เถ้าแก่กาํ ลังจะนําสิ นค้าใหม่มาขายไม่ใช่หรื อ?”
“เรื่ องนี้…”
ขณะนี้บรรดาลูกค้าที่เล่นเกมอยูจ่ ึงได้ยนิ พวกเขากลายเป็ นตื่นเต้น
ยินดี
ส่ วนว่าแม้สวมใส่ หมวกเล่นเกมโลกเสมือนอยูไ่ ด้ยนิ อย่างไรนั้นยาก
จะทราบ…
เหยาซือหยานมองที่ลูกค้าอื่นพร้อมเผยยิม้ อันลึกลับ “พรุ่ งนี้กท็ ราบ
แล้ว”
เว่ยฉิ งจู่ได้แต่ตอ้ งกลอกตาถอยทัพ
คําตอบเหมือนกับเถ้าแก่ นี่เตี๊ยมกันมางั้นหรื อ?
นับเป็ นโชคดีที่ทุกคนไม่ได้กระเหี้ ยนกระหื อรื อคิดอยากทราบเพียง
นั้น ขณะนี้จึงกลับเข้าไปเล่นเกมต่อ
แม้ภายในใจตื่นเต้น แต่กม็ ีความสงสัยเปี่ ยมแน่นเช่นกัน…
ตะวันใกล้ลาลับฟ้า เพียงพริ บตาก็ถึงช่วงเย็นแล้ว
ขณะนี้อีกไม่นานก็ถึงเวลาปิ ดทําการของร้านต้นตํารับ
“พี่ซือหยาน เถ้าแก่ พวกเราขอตัวก่อนแล้ว”
หมดเวลาเล่นเกมสามชัว่ โมง ลูกค้ากลุ่มสุ ดท้ายที่เป็ นคณะของโจวหู่
จึงลํ่าลาพร้อมเดินทางกลับ
ระหว่างทางคนทั้งห้ายังพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้น
“นี่ ตอนนี้ตวั ข้าอยูร่ ะดับที่สี่ในโหมดทัว่ ไปแล้ว พรุ่ งนี้คิดเดินทาง
ออกสํารวจให้ไกลหน่อย!”
“ระดับสี่ แล้ว? อีกไม่ชา้ ข้าก็ระดับหก!”
“ชิ! พวกเจ้าแอบไปเลื่อนระดับนําหน้าข้า! น่าโมโหนัก!”
“อย่าได้โกรธแล้ว! อย่าได้โกรธ…”
กลุ่มคนพูดคุยกันเสี ยงดังเฮฮาขณะเดินกลับผ่านตรอกไป
 ตอนที่ 259 เรียนรู้
ขณะโจวหู่ได้ยนิ บทสนทนาของคณะตนเอง เวลานี้ตอ้ งเผยยิม้ ออก
เห็นได้ชดั ว่าตัวเขาอารมณ์ค่อนข้างดี
เพราะเมื่อครู่ เขาโชคดีได้รับตราภารกิจจากโหมดทัว่ ไป!
หลังสําเร็ จภารกิจ เขาจึงได้รับทักษะพิเศษเป็ นหมัดจอมราชัน!
นามนี้กเ็ ลิศลํ้าแล้ว ดังนั้นเมื่อใช้งานจึงยิง่ เลิศลํ้า!
หลังได้รับหมัดจอมราชัน โจวหู่ถึงกับตื่นเต้นยินดีขนาดเร่ งรี บไป
ทดสอบ
และเมื่อใช้งานหมัดจอมราชัน มันเป็ นผลให้เขาต้องตื่นตะลึง พลัง
อํานาจการโจมตีน้ นั เพิ่มพูนขึ้นไม่ใช่นอ้ ย!
กลายเป็ นว่าอยูด่ ี ๆ ก็ได้สมบัติล้ าํ ค่า!
ขณะนี้ในใจโจวหู่มีเพียงหนึ่งความคิด
ทักษะเช่นนี้เทียบเท่าวิชายุทธ์อนั เลิศลํ้า!
ระดับของวิชายุทธ์น้ ีมนั มากพอที่จะเป็ นสมบัติกน้ หี บของกองกําลัง
ทหารรับจ้างของเขา!
วิชายุทธ์อนั แข็งแกร่ งที่สุดของโจวหู่กเ็ พียงแค่ระดับลึกลํ้า
ด้วยเหตุน้ ีเขาจึงตื่นเต้นยินดีเป็ นล้นพ้น
สถานที่ซ่ ึงโจวหู่และคนทั้งห้าใช้พกั อาศัยค่อนข้างอยูไ่ กลห่างจาก
ร้านต้นตํารับ
มันเป็ นสถานที่ซ่ ึงเหล่าทหารรับจ้างแห่งนครจิ่วเหยามารวมตัวกัน
ในนี้มีท้ งั มัจฉาและมังกร ไม่ตอ้ งกล่าวถึงความวุน่ วาย ที่นี่ไร้ซ่ ึง
กฎระเบียบและการแบ่งชนชั้น
อย่างไรแล้วทหารรับจ้างเหล่านี้กค็ ือผูท้ ี่ตอ้ งผ่านเลือดกันมาไม่ใช่นอ้ ย
บ่อยครั้งต่อสู ก้ บั สัตว์อสู รในเทือกเขาจิ่วเหยา พวกเขาย่อมได้รับ
ผลกระทบไม่มากก็นอ้ ย
สถานที่ซ่ ึ งคณะโจวหู่ท้ งั ห้าคนใช้พกั อาศัยเป็ นสวนขนาดใหญ่แห่ง
หนึ่ง
สถานที่ค่อนข้างดี
ขณะนี้ทหารรับจ้างหลายคนต่างมารวมตัวกันที่นี่
เสี ยงดังเซ็งแซ่ไม่ขาด กล่าวได้วา่ อึกทึกมีชีวติ ชีวา
แน่นอนว่าที่พดู กล่าวถึงที่สุดคือเรื่ องราวที่เกิดบนฟากฟ้าช่วงบ่าย
“ตอนบ่ายพบเห็นเมฆสี ดาํ กันหรื อไม่?”
“เห็นอยูแ่ ล้ว! ตอนเมฆดํามืดพวกนั้นปกคลุมเหนือหัว มันแทบทําข้า
ลืมหายใจ!”
“ครั้งสายฟ้าสี ม่วงร่ วงหล่นลงมา นึกว่าพวกเราจะจบสิ้ นกันเสี ยแล้ว
ไม่นึกฝันว่ามันจะกลับไปเองอย่างนั้น!”
“ตอนนั้นเหมือนจะได้ยนิ คําอะไรบางอย่าง ไม่ทราบแน่ชดั ว่าเป็ นคํา
กล่าวอะไร”
“หื อ? ว่าไปข้าเองก็ได้ยนิ …”
เมื่อคณะโจวหู่ท้ งั ห้าคนมาถึง เสี ยงดังพลันต้องหยุด เหล่านั้นล้วน
เผยสี หน้าเบิกบาน
โจวหู่พลันขมวดคิ้วรับรู ้ถึงลางร้ายภายในใจ
“มาได้เสี ยที มารอตั้งแต่บ่ายแล้ว”
เสี ยงหนึ่งดังขึ้น เป็ นชายแข็งแกร่ งศีรษะล้านเลี่ยนเดินออกจากฝูงชน
ร่ างนั้นสู งกว่าคนทัว่ ไป ท่อนบนหาได้สวมใส่ เสื้ อผ้าใดไม่ มัดกล้าม
แข็งแกร่ งที่เผยให้เห็นประหนึ่งหิ นผา!
ออร่ าที่เผยจากร่ างนั้นก็หาได้อ่อนด้อยแต่อย่างใดไม่
ขอบเขตโชคชะตาระดับสู งสุ ด อีกหนึ่งก้าวจะได้เป็ นขอบเขตจิต
วิญญาณ!
โจวหู่หรี่ ดวงตาลงเล็ก อีกฝ่ ายเป็ นผูม้ าเยือนร้าย!
“เจ้าเป็ นใคร?” โจวหู่ขมวดคิ้วกล่าวถามเสี ยงลุ่มลึก
“ได้ยนิ ว่าโจวหู่ หัวหน้ากองกําลังทหารรับจ้างพยัคฆ์คลัง่ นั้นแข็งแกร่ ง
ข้าจึงมาเพื่อทดสอบ!”
นํ้าเสี ยงชายศีรษะล้านดังลัน่ ประหนึ่งฟ้าคําราม
โจวหู่พิจารณาอย่างถี่ถว้ น
ตัวเขาไม่อาจรับรู ้ได้ถึงออร่ าที่เด่นชัดจากร่ างอีกฝ่ าย
ที่พบเห็นคือจิตวิญญาณการต่อสู อ้ นั รุ นแรง!
โจวหู่ถึงกับพูดกล่าวไม่ออก
รอคอยนานตั้งแต่บ่ายเพียงเพื่อขอต่อสู ด้ ว้ ย?
ทหารรับจ้างทัว่ ไปต่างมีการแลกเปลี่ยนความรู ้ซ่ ึ งกันและกัน เรื่ องนี้
หาได้มีอนั ใดน่าประหลาดใจไม่
กระนั้นการเผชิญหน้ากันระหว่างขอบเขตโชคชะตาระดับสู งสุ ดเป็ น
สิ่ งที่ยากพบเจอ
ด้วยเหตุน้ ีมนั จึงดึงดูดความสนใจคนหมู่มากให้มาเยือนเพื่อรับชม
อย่างไรแล้วโจวหู่กร็ ู ้สึกคันไม้คนั มือเพราะเพิ่งได้รับหมัดจอมราชัน
มาพอดี
ตัวเขาคิดอยากทดลองใช้ในความเป็ นจริ ง ว่าวิชาหมัดที่ได้รับมานั้น
ทรงอํานาจเพียงใดกันแน่!
 ตอนที่ 260 นั่นวิชาหมัดอะไร?
“ลูกพี่ ให้มนั ได้เห็นกําลังท่าน!”
“ถูกต้องแล้ว! ให้มนั รู ้วา่ กองกําลังทหารรับจ้างพยัคฆ์คลัง่ ไม่ใช่
อะไรที่ผคู ้ นจะมาท้าทายส่ งเดช!”
“ลูกพี่จดั การมันเลย!”
สมาชิกกองกําลังทั้งสี่ ราวกับมีเพลิงโหมอยูภ่ ายในจนตะโกนออก
ไม่เกินเลยหักหากจะกล่าว ว่าตัวเขาเองก็ตื่นเต้นยินดี
ทว่าคําพูดเหล่านี้…
รับชมผูใ้ ต้บญั ชาของตน โจวหู่ตอ้ งนิ่งค้างไปครู่
ถัดจากนั้นสายตาเขาจึงเคลื่อนไปหาชายศีรษะล้าน ดวงตาต้องหด
แคบจ้องมองพร้อมกล่าวคําจริ งจัง “ได้ ข้ารับคําท้า”
ชายศีรษะล้านเผยยิม้ พร้อมใช้ฝ่ามือตบหมัดระดับหน้าอกตะโกน
เสี ยงดัง “นามข้าจางอวี!่ มาสู ก้ นั !”
ออร่ ายิง่ ใหญ่เริ่ มปรากฏออกจากร่ างของจางอวี่
เหล่าทหารรับจ้างที่รายล้อมหลายคนอ่อนแอ ทันใดนี้จึงรู ้สึกว่ายาก
หายใจจนต้องถอยไปหลายก้าว
พริ บตาจึงเกิดเป็ นวงล้อมขนาดใหญ่ให้เห็น
จางอวีแ่ ละโจวหู่ต่างยืนเผชิญหน้าต่อกัน
จางอวีย่ กยิม้
ผ่านไปครู่ ร่างนั้นได้เผยออร่ าสี เหลืองออกมาให้พบเห็นผ่านทาง
ผิวหนัง
ออร่ าที่หนักอึ้งเผยออก มองเพียงครั้งเดียวก็ทราบว่าทรงพลัง
“หมัดทลายขุนเขา!”
จางอวีค่ าํ ราม
พลังอํานาจเคลื่อนลงไปที่พ้นื ดินขนาดเกิดเสี ยงแตกร้าวดังให้ได้ยนิ
พื้นตรงนี้สร้างขึ้นด้วยหิ นนํ้าเงิน ขณะนี้มนั เกิดรอยประทับฝ่ าเท้าลึก
ลงไปหลายนิ้ว!
รอบรอยเท้านั้นปรากฏแต่รอยแตกร้าว
จางอวีเ่ คลื่อนตัวเข้าหาโจวหู่พร้อมปล่อยหมัดรุ นแรงกรี ดผ่านสายลม
เสี ยงหมัดแหวกผ่านสายลมหวีดร้องดังให้ได้ยนิ
ก่อนจะได้โจมตีตอ้ งถูก เพียงกระบวนท่าก็เลิศลํ้าแล้ว
หมัดทลายขุนเขา มันคือหมัดที่สามารถบดขยี้ขนุ เขา!
สี หน้าโจวหู่เรี ยบเฉย ขณะนี้ประกายแสงสี เหลืองเผยชัดผ่านทาง
ดวงตา
เขาสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมโคจรออร่ าภายในร่ าง
พลังงานวิญญาณเริ่ มวิง่ พล่านภายในร่ างรวดเร็ ว โจวหู่รับรู ้ได้ถึง
ร่ างกายที่ยงิ่ มายิง่ แข็งแกร่ ง มันราวกับคิดทะลักล้นพลังออก!
ฟึ่ บ!
โจวหู่เผยคําเสี ยงเบาพร้อมปล่อยหมัดออกเรี ยบง่าย
ภาพการเคลื่อนไหวยิง่ ใหญ่อนั ใดหาได้มีไม่ ทว่ามันสร้างความ
กระจ่างให้แก่ผคู ้ นได้ทราบถึงความเลิศลํ้า
หากวิชาหมัดของจางอวีเ่ ปรี ยบดังนักรบที่พร้อมทลายขุนเขา
เช่นนั้นวิชาหมัดของโจวหู่กเ็ ลิศลํ้าเฉียบคมแฝงไว้ซ่ ึ งพลัง!
จอมราชัน คํานี้ไม่ใช่ต้ งั โดยเล่น!
ตูม้ !
อึดใจถัดมา สองหมัดปะทะต่อกันรุ นแรงจนเกิดเสี ยงดังให้ได้ยนิ
ฝุ่ นดินฟุ้งกระจายจากศูนย์กลางการปะทะระหว่างคนทั้งสอง
ทุกคนต่างเผยดวงตาเบิกกว้างรับชม ลําคอแต่คละแห้งผาก พวกเขา
คิดอยากได้เห็นว่าผลลัพธ์จะเป็ นเช่นไร
ฟึ่ บ!
เสี ยงแหวกผ่านอากาศดังมา ร่ างหนึ่งกระเด็นออก
พร้อมเสี ยงคําราม ร่ างนั้นปะทะกับผนังอีกด้านพร้อมล้มลงไปแล้ว!
ยามเมื่อผูค้ นเห็นว่าร่ างนั้นเป็ นของผูใ้ ด พวกเขาต่างต้องสู ดลมหายใจ
เข้าลึก
เป็ นจางอวี!่
พวกเขาทราบว่ากําลังของจางอวีด่ ีเยีย่ มกว่าโจวหู่เล็กน้อย
กระนั้นผลลัพธ์กลับเกินคาดคิด
จางอวีเ่ ผยสภาพอันยํา่ แย่ให้เห็น
ผิวหนังที่แขนขวาปริ แตกเลือดไหลเป็ นคราบชวนให้ผคู ้ นหวาดกลัว
แม้กระดูกไม่เป็ นไร ทว่าคิดรักษาก็ตอ้ งใช้เวลาอย่างน้อยหลายเดือน
ตึก ตึก ตึก…
เสี ยงฝี เท้าดัง เป็ นโจวหู่กา้ วเดินออกจากกลุ่มฝุ่ นดินฟุ้งตลบ
เสื้ อผ้าบนร่ างนั้นไร้ร่องรอยใด
ระหว่างคนทั้งสองเผยผลการตัดสิ นชัดเจนแล้ว!
“ข้าแพ้แล้ว”
จางอวีล่ ุกขึ้นอย่างทุลกั ทุเล หมัดนั้นห้อยต่องแต่งพร้อมกล่าวคําออก
ด้วยสี หน้าเคร่ งเครี ยด
เพียงหนึ่งกระบวนท่าถึงกับตัดสิ นผูช้ นะ เรื่ องนี้เขาเองก็ไม่เคยคาดคิด
ขณะเดียวกันนี้ภายในใจได้เกิดทั้งความตื่นตะลึงและความสงสัย
วิชาหมัดของโจวหู่ที่ใช้งานเมื่อครู่ หาได้ใช่ธรรมดาไม่!
“วิชาหมัดเมื่อครู่ น้ ีมีนามว่าอะไร?” จางอวีก่ ล่าวถาม
“หมัดจอมราชัน” โจวหู่กล่าวตอบ
 ตอนที่ 261 สิ่ งนีน้ ามว่ าโคล่ า
“หมัดจอมราชัน? สมแก่ชื่อแล้ว!” จางอวีพ่ ยักหน้ารับพร้อมสู ดลม
หายใจ
ถัดจากนั้นจางอวีจ่ ึงห้อยแขนตนเองตระเตรี ยมเดินทางกลับ
“เดี๋ยว”
เสี ยงดังขึ้น จางอวีจ่ ึงหยุด
โจวหู่ถอนหายใจก่อนจะนําเอาขวดโคล่าออกมาส่ งให้จางอวี่ “รับ
ไป”
จางอวีร่ ับโคล่ามาพร้อมรับชมของเหลวสี ดาํ ภายในขวด ลําคอขณะนี้
ต้องกลืนนํ้าลายอึกหนึ่ง
นี่กเ็ ป็ นนิสยั ของทหารรับจ้าง เถรตรงต่อตนเอง
“ขอรับความหวังดีของหัวหน้าโจวเอาไว้แล้ว” จางอวีไ่ ม่เสแสร้งใด
ขณะนี้เปิ ดฝาขวดพร้อมดื่มลงไป
เขาหาได้กงั วลเรื่ องโจวหู่คิดวางยาพิษแต่อย่างใดไม่
เพราะมันไม่จาํ เป็ น!
จางอวีเ่ ดิมคิดว่าของเหลวสี ดาํ สมควรมีรสชาติสุดทาน
กระนั้นยามดื่มลงไป เขาค่อยได้ตระหนักว่าคิดผิด
ผิดอย่างมหันต์!
ความรู ้สึกสดชื่นซาบซ่าจนถึงในปอด ฟองแตกออกในปากไหลลง
ผ่านลําคอ มันทําให้เขาต้องชะงัก!
“ของที่ดี!” ดวงตาจางอวีเ่ ผยประกายพร้อมอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“ลูกพี่ใจกว้างนัก! สิ บผลึกวิญญาณถึงกับมอบออกไปได้!”
“ก็แค่โคล่าขวดหนึ่งไม่ใช่หรื อยังไง? หากเป็ นเจ้าเองที่บาดเจ็บ ลูกพี่
ก็ไม่ลงั เลอยูแ่ ล้ว!”
“ถึงจะว่าแบบนั้นก็เถอะ…”
คนทั้งสี่ พดู คุยกันเสี ยงเบา
“หื อ? อาการบาดเจ็บ?”
จางอวีพ่ ลันตระหนักได้ถึงอาการบาดเจ็บที่แขน
เลือดและเนื้อสมานกลับคืน เพียงพริ บตาอาการบาดเจ็บทั้งหมด
ถึงกับหายดี!
จางอวีย่ กแขนขวาขึ้นอย่างไม่รู้ตวั ขณะนี้ไร้ซ่ ึงอาการเจ็บปวดใด
สิ่ งนี้…
จางอวีย่ งิ่ มายิง่ ตื่นตะลึง
เมื่อครู่ เขาดื่มอะไรเข้าไป?
ฝูงชนที่รายล้อมต่างต้องจับจ้องด้วยดวงตาเบิกกว้าง
อาการบาดเจ็บรุ นแรงถึงกับหายได้ในพริ บตา?
นํ้าสี ดาํ ขวดนั้นเป็ นยาวิเศษงั้นหรื อ?
พบเห็นแต่ละคนเผยอาการตื่นตะลึง โจวหู่จึงรู ้สึกภาคภูมิเล็กน้อย
สิ นค้าของร้านเถ้าแก่อย่างไรก็ยอดเยีย่ ม!
นอกจากนี้แล้วครั้งเว่ยฉิงจู่และคณะช่วยกันบอกกล่าวถึงเรื่ องราว
ร้านต้นตํารับ เป็ นคนเหล่านี้ไม่เชื่อกันเอง
ตอนนี้แปลกใจหรื อ? เกรงว่าจะสายเกินไปแล้ว!
“พี่โจว? สิ่ งนี้คือ?” จางอวีก่ ล่าวถามด้วยความประหลาดใจ
นามเรี ยกหาจากหัวหน้าโจวกลับกลายเป็ นพี่โจว คล้ายว่าตัวตนของ
โจวหู่ในใจจางอวีจ่ ะสู งขึ้นอย่างมหาศาล
“เรี ยกว่าโคล่า” โจวหู่เผยยิม้ ตอบรับ
โคล่า?
ไม่เพียงแต่จางอวี่ ทว่าเหล่าทหารรับจ้างที่เหลือต่างมองหน้ากันเอง
ด้วยความสงสัย
มันคืออะไร? ไฉนไม่เคยได้ยนิ มาก่อน!
“ไม่ทราบว่าโคล่านี้…”
จางอวีก่ ล่าวได้เพียงครึ่ งทาง โจวหู่พลันขัดคําขึ้น “ไปจากที่นี่กนั
ก่อนแล้ว”
“ตามท่านว่า” จางอวีต่ อบรับ
ถัดจากนั้นคนทั้งหกจึงเดินออกจากสวนไป
มีแต่กลุ่มทหารรับจ้างที่ยงั อยู่ พวกเขายังมองหน้ากันเองอย่างไม่อาจ
เข้าใจ
ไม่ชา้ ข่าวคราวเรื่ องราวจึงแพร่ กระจายในวงทหารรับจ้าง
“ยาวิเศษนามโคล่าสามารถช่วยรักษาอาการบาดเจ็บได้ในพริ บตา!”
ตอนแรกถึงกับมีคนแค่นเสี ยงใส่ ยามได้ฟัง
โคล่า?
ฟื้ นฟูได้ในพริ บตา?
เรื่ องราวหลอกเด็กสิ้ นดี!
กระนั้นเรื่ องนี้กไ็ ม่อาจต่อต้านใด ความเร็ วของข่าวลือมันเร็ วยิง่ กว่า
ไฟป่ า!
เพราะครั้งนี้มีผคู ้ นมากมายได้พบเห็นเรื่ องราวกับตนเอง!
ท้ายที่สุด ทุกคนที่ได้ทราบข่าวคราวจึงเกิดข้อสงสัย
ของวิเศษเช่นนั้นมีดว้ ยหรื อ?
ข่าวคราวนี้กระทัง่ กระทบถึงหูจ้ ีอ๋ ูฮุย
ด้วยฐานะจักรพรรดิแห่งเทียนชิง เขาย่อมทราบเรื่ องราวทั้งหลายที่
เกิดขึ้นภายในนครจิ่วเหยาไม่มากก็นอ้ ย
 ตอนที่ 262 วันใหม่
“เรื่ องราวของโคล่าขณะนี้แพร่ กระจายไปทัว่ วงทหารรับจ้างของ
นครจิ่วเหยาแล้ว เกรงว่าอีกไม่นานทั้งนครจิ่วเหยาจะทราบ เหล่าไป่
คิดเห็นต่อเรื่ องนี้อย่างไร?”
จี้อ๋ ูฮุยใช้นิ้วเคาะบัลลังก์มงั กรด้วยมือซ้ายพร้อมกุมขมับด้วยมือขวา
ขณะนี้คล้ายครุ่ นคิดถึงปัญหาหนักอึ้ง
เหล่าไป่ ที่อยูเ่ คียงข้างเผยยิม้ “องค์เหนือหัว เรื่ องนี้ข้ ึนอยูก่ บั เวลา
ก่อนที่ข่าวคราวของร้านต้นตํารับจะแพร่ กระจายออกไป เถ้าแก่คง
ไม่คิดเห็นอย่างไร อาจยินดีดว้ ยซํ้า”
เรื่ องราวเหล่านี้ ทั้งสองเคยหารื อต่อกันมาก่อน
ส่ วนข้อสรุ ปที่ได้ คือปล่อยให้มนั เป็ นไป
อย่างไรแล้วต่อให้คิดห้ามปรามก็ไม่อาจทํา
จี้อ๋ ูฮุยถอนหายใจก่อนจะเผยยิม้ ขื่น “เดิมคิดว่าวันคืนอันสงบคง
กลับมาเยือนแล้ว ตอนนี้เกรงว่าจะยิง่ วุน่ วายกว่า”
เหล่าไป่ มองทางจี้อ๋ ฮู ุยด้วยสี หน้าแปลกประหลาด
วันคืนอันสงบ?
องค์เหนือหัวช่างมีอารมณ์ขนั
แน่นอนว่าคําเหล่านี้เพียงคิดได้แต่ภายในใจ…
หนึ่งวันได้ผา่ นพ้นไปรวดเร็ ว
หมดเวลาทําการของร้าน ลัว่ ฉวนและเหยาซือหยานหลังทานมื้อคํ่า
จึงเข้าไปเล่นเกมเสมือนจริ ง
ขณะนี้ร้านได้กลายเป็ นบ้านของทั้งสองแล้ว!
แม้ระหว่างช่วงกลางวันลัว่ ฉวนจะทําตัวเป็ นปลาตากแห้งก็ตามที
กระนั้นยามคํ่าคืนเขาก็ไม่ได้ผอ่ นคลายอย่างที่ผอู ้ ื่นพบเห็น
ระบบท้าทายกระจกในโหมดอารี น่า รวมถึงโหมดท้าทาย เหล่านี้คือ
สถานที่ให้ลวั่ ฉวนเพิ่มพูนกําลัง
ตามที่คาดการณ์โดยคร่ าว ลัว่ ฉวนตกตายในโลกเสมือนจริ งไม่นอ้ ย
กว่าร้อยครั้งในทุกคํ่าคืน!
กล่าวได้วา่ เป็ นพรสวรรค์ ขณะนี้ความแข็งแกร่ งของลัว่ ฉวนแม้อยูท่ ี่
ระดับสาม กระนั้นความสามารถทางการต่อสู ไ้ ม่ยงิ่ หย่อนไปกว่า
ระดับที่สี่!
หรื อก็คือความสามารถในการต่อสู ข้ องลัว่ ฉวน มันเทียบเท่าได้กบั ผู ้
ฝึ กตนขอบเขตจิตวิญญาณแล้ว
อย่าได้ลืมเลือนว่าลัว่ ฉวนเพิ่งมาเยือนทวีปเทียนหลันแห่งนี้ราวสอง
เดือนเท่านั้น!
ความคืบหน้าอันชวนสะพรึ งนี้เป็ นของจริ งแท้!
กาลเวลาไหลผ่านรวดเร็ วและเงียบงัน
ดวงจันทราสุ กสว่างเผยให้เห็นกลางฟ้า คล้ายว่ามันจะปรากฏก่อน
เวลาที่ควรเป็ น
ลัว่ ฉวนถอดหมวกออกพร้อมสู ดลมหายใจเข้าลึก
วันนี้คงต้องพอเท่านี้
เหยาซือหยานที่เล่นอยูใ่ กล้เคียงก็ถอดหมวกออกเช่นกัน
พบเห็นลัว่ ฉวน นางจึงเผยยิม้ ให้
“ข้าขอตัวไปนอนก่อน อย่าลืมปิ ดประตูร้านให้ดว้ ย” ลัว่ ฉวนกล่าว
เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “ทราบแล้วเถ้าแก่”
ลัว่ ฉวนจึงกลับขึ้นชั้นบนไป
หลังชําระกายเรี ยบร้อยเขาจึงกลับเข้าห้อง
แต่แล้วไม่นานกลับได้ยนิ เสี ยงฝี เท้า เป็ นเหยาซือหยานเดินตามขึ้นมา
เสี ยงนี้เลือนหายรวดเร็ ว ราวกับนางเองก็เหนื่อยล้ามาทั้งวันแล้ว
ลัว่ ฉวนนอนบนเตียงก่อนจะผล็อยหลับไป
คํ่าคืนนี้ไร้ซ่ ึงความฝัน
วันถัดมา ด้วยนาฬิกาชีวติ เป็ นตัวบ่งชี้ ลัว่ ฉวนจึงลืมตาตื่นขึ้น
เวลานี้ฟ้าใกล้สาง มันราวกับภาพฝัน
เรื่ องราวก็เป็ นเช่นเคย ตื่นนอน ล้างหน้า และแต่งตัว
เสร็ จสิ้ นครบถ้วนก็เพียงสิ บกว่านาทีเท่านั้น
เมื่อลัว่ ฉวนเดินลงไปชั้นล่าง เหยาซือหยานที่ง่วงงุนจึงก้าวเดินออก
จากห้องด้วยท่าทีราวเกียจคร้าน
“อรุ ณสวัสดิ์เถ้าแก่”
ด้วยความงัวเงีย เหยาซื อหยานยังกล่าวทักทาย
เส้นผมสี ม่วงยาวนั้นยุง่ เหยิงเล็กน้อย ชุดนอนที่ดูหลวมซึ่ งสวมใส่
นั้นแทบไม่อาจปิ ดบังเรื อนร่ างอันสมบูรณ์แบบไว้ได้
“อือ เช้าแล้ว” ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับเหมือนดังเคย
เมื่อลงไปชั้นล่าง สิ่ งแรกที่ทาํ คือเปิ ดประตูร้าน
วันนี้แตกต่างจากเมื่อวาน
ภายนอกเงียบงันไร้ซ่ ึ งลูกค้ามารอ
พวกเขาที่มาเยือนแต่เช้าตรู่ เมื่อวาน ขณะนี้ได้ทราบเหตุผลแล้วว่า
ทําไมผูอ้ ื่นจึงไม่มารอที่ร้านก่อนจะเริ่ มเวลาทําการ
 ตอนที่ 263 ต้ นเหตุทณ
ั ฑ์ สายฟ้ า
เปิ ดประตูร้านเรี ยบร้อย ลัว่ ฉวนจึงกลับเข้าร้าน
เขากําลังมองหาอะไรบางอย่าง
ไม่ชา้ ดวงตานั้นจึงทอประกาย
ที่สุดปลายสายตา มันเป็ นขวดนํ้าแร่ ตน้ กําเนิดที่วางเอาไว้บนชั้นผลึก
แก้ว
แน่นอนว่าด้านล่างขวดนํ้าแร่ มันมีสรรพคุณระบุเอาไว้
ปริ มาณของนํ้าแร่ มีไม่มาก ดังนั้นลัว่ ฉวนจึงนับ
ไม่มากไม่นอ้ ย ทั้งสิ้ นสิ บขวด
จํานวนเท่านี้มนั ไม่พอ
ลัว่ ฉวนอดไม่ได้ที่จะเกิดความผิดหวัง
เมื่อวาน เขาและเหยาซือหยานต่างก็ดื่มนํ้าแร่ กนั ไปแล้ว
จากการคิดอ่าน มันสมควรเหลืออยูใ่ นร้านแปดขวด
ทว่าวันนี้กย็ งั คงมีเพียงสิ บขวด
เทียบกับชั้นวางสิ นค้าอื่นที่เต็มแน่น ชั้นวางนํ้าแร่ น้ ีออกจะบางตา
เกินไป
ส่ วนไวน์หยกที่ขายหมดแล้วนั้น ไม่สนใจจะดีกว่า…
มื้อเช้าเตรี ยมพร้อมรวดเร็ ว ลัว่ ฉวนและเหยาซือหยานร่ วมโต๊ะอาหาร
กันเช่นเคย
ระหว่างทานมื้อเช้ายังมีแท่งเครื่ องเทศและโคล่าเป็ นของเสริ ม
ส่ วนนํ้าแร่ น้ นั …
หากดื่มขณะนี้กก็ ลายเป็ นนํ้าธรรมดาแล้ว มันไม่ได้มีสรรพคุณวิเศษ
เลิศลํ้าอะไรหากดื่มเป็ นครั้งที่สอง
ด้วยเหตุน้ ีเมื่อลัว่ ฉวนดื่มไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาจึงไม่คิดสนใจมันอีก
หลังเสร็ จมื้อเช้า ลัว่ ฉวนค่อยไปนัง่ ที่เก้าอี้หน้าร้านเหมือนดังทุกที
ทันทีเมื่อนอนเอนกาย สามร่ างอันคุน้ เคยจึงเดินเข้ามาในตรอก
เป็ นสองพี่นอ้ งตระกูลปู้และเจียงเฉิงจวิน
ลัว่ ฉวนไม่ทราบว่าสัมพันธ์ขณะนี้ระหว่างคนทั้งสามเป็ นเช่นไร
เพราะบางครั้ง คนทั้งสามก็มาพร้อมหน้ากัน
แต่บางครั้ง ก็เป็ นปู้ฉืออีและปู้หลี่เกื๋อมากันเพียงสองพี่นอ้ ง และ
บางครั้งเจียงเฉิ งจวินก็มาคนเดียว
หรื อบางทีกจ็ ะเป็ นปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวินมาด้วยกัน ปู้ฉืออีมาที
หลังโดยลําพัง
กระนั้นมันมีสิ่งหนึ่งที่ลวั่ ฉวนพบได้เห็นจนแน่แก่ใจ
เจียงเฉิงจวินที่ยงั คงไล่ตามปู้ฉืออี เกรงว่าการกระทํานี้จะไม่ใช่เล่น
ทว่าเป็ นจริ งจัง
ก็ได้แต่คาดหวังว่าจะไม่มีเรื่ องราวโศกใดเกิดขึ้น
หากจริ งก็นบั เป็ นโศกนาฏกรรม…
“อรุ ณสวัสดิ์เถ้าแก่”
ทั้งสามคนเข้ามากล่าวทักทาย
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับพร้อมตอบกลับอย่างที่นอ้ ยครั้งจะทํา “อรุ ณ
สวัสดิ์”
ปู้หลี่เกื๋อขยิบตาพร้อมเผยยิม้ ขณะนี้เกิดความประทับใจกล่าวคําออก
“เถ้าแก่ เรื่ องที่เกิดขึ้นเมื่อวานแปลกมาก!”
เจียงเฉิ งจวินกล่าวคําตามติด “ใช่แล้ว! พลังอํานาจเช่นนั้น… จุ๊ จุ๊
เพียงคิดก็ทาํ แข้งขาข้าอ่อนยวบแล้ว”
เมื่อพูดกล่าวถึงเรื่ องนี้ คนทั้งสองจึงจ้องมองที่ดวงตาลัว่ ฉวนราวกับ
คิดอยากได้ทราบอะไรเพิ่มเติม
แน่นอนว่าไม่อาจทําสําเร็ จ
เพราะนัยน์ตาลัว่ ฉวนก็เหมือนดังเคย มันไม่มีความผันแปรใดเกิดขึ้น
ปู้ฉืออีตอ้ งมองรับชมอย่างนึกสนุก
เป็ นสองคนจอมยุง่ !
ด้วยไม่คิดรับฟังบทสนทนาไร้สาระจากคนทั้งสอง ลัว่ ฉวนจึงถอน
หายใจอยูภ่ ายในก่อนจะกล่าว “ฝี มือข้าเอง”
ปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวินจึงมองหน้ากันก่อนจะเผยยิม้
ปู้ฉืออีกลายเป็ นเผยดวงตาสุ กสว่าง
แม้คาดเดาได้แน่แก่ใจ ทว่ายามได้ทราบคําตอบจากปากลัว่ ฉวนก็ยงั
ต้องทําให้ตื่นตะลึง
ทัณฑ์สายฟ้าถึงกับหนีหายด้วยเพียงหนึ่งถ้อยคํา
ไม่ใช่หมายความถึงทัณฑ์สายฟ้าต่อหน้าเถ้าแก่ไม่นบั เป็ นอะไรงั้น
หรื อ?
เถ้าแก่แข็งแกร่ งถึงขอบเขตใดกันแน่?
ปู้หลี่เกื๋อคิดไปเล็กน้อยก่อนจะเผยดวงตาสุ กปลัง่ “ขอบังอาจถามเถ้า
แก่ ต้นเหตุของทัณฑ์สายฟ้านั้นคือ?”
เขากล่าวถามออกมาอย่างเป็ นธรรมชาติ
เจียงเฉิงจวินใช้นิ้วจรดคางพลางคาดเดา “หรื อจะเป็ นผลิตภัณฑ์ใหม่?”
ลัว่ ฉวนส่ายศีรษะ
“สาเหตุที่ทณ
ั ฑ์สายฟ้ามาเยือนก็เพราะซือหยานก้าวหน้าขึ้น” ลัว่ ฉวน
กล่าวตอบ
คนทั้งสามถอนหายใจ
ถึงกับไม่ใช่ผลิตภัณฑ์ใหม่
กระนั้นถ้อยคําถัดมากลับเป็ นผลให้ดวงตาคนทั้งสามต้องเบิกกว้าง
ตื่นตะลึง
 ตอนที่ 264 นํา้ แร่ ต้นกําเนิด
“สําหรับผลิตภัณฑ์ใหม่ วันนี้เพิ่งเข้าร้าน” ลัว่ ฉวนกล่าวบอก
“ผลิตภัณฑ์ใหม่? เถ้าแก่ไม่ได้แกล้งหลอกกันใช่ไหม?” ปู้หลี่เกื๋อ
ถึงกับเริ่ มหอบหายใจ
“เถ้าแก่หรื อจะหลอกเจ้า?” เจียงเฉิงจวินถองสี ขา้ งอีกฝ่ าย
“ฮ่าฮ่า ข้าก็พดู ไปงั้น” ปู้หลี่เกื๋อเผยยิม้ กว้าง
“เถ้าแก่ ไม่ทราบว่าสิ นค้าใหม่เป็ นอะไรกัน?”
ด้วยไม่สนสองคนที่มวั พล่าม ปู้ฉืออีกล่าวถามตรงประเด็น
“เข้าไปรับชมเองเลย” ลัว่ ฉวนตอบกลับเสี ยงราบเรี ยบ
ปู้ฉืออีจึงต้องลอบกลอกตา
นิสยั เถ้าแก่กเ็ ป็ นเช่นนี้
หลังพูดกล่าวไร้สาระกับลัว่ ฉวนอยูค่ รู่ หนึ่ง คนทั้งสามจึงค่อยเข้าไป
ภายในร้าน
“พี่ซือหยาน อรุ ณสวัสดิ์”
เหมือนดังเคย หลังทักทายลัว่ ฉวน ทั้งสามจึงมาทักทายเหยาซื อหยาน
“อรุ ณสวัสดิ์” เหยาซือหยานที่นงั่ ด้านหลังโต๊ะยิม้ ตอบรับ
“พี่ซือหยาน เถ้าแก่บอกว่ามีสินค้าใหม่เข้าร้านงั้นหรื อ?” ปู้ฉืออีกล่าว
ถาม
เหยาซือหยานพยักหน้ารับพร้อมชี้ไปยังชั้น “อยูต่ รงนั้น”
คนทั้งสามมองตามทิศทางที่เหยาซื อหยานบอก ขณะนี้พบเห็นชั้น
วางที่มีขวดวางเอาไว้
ดวงตาของทั้งสามพลันทอประกาย
“พี่ซือหยาน พวกเราขอไปรับชมก่อนแล้ว!” ปู้ฉืออีกล่าวด้วยอาการ
ตื่นเต้นยินดี
ถัดจากนั้นนางจึงดึงปู้หลี่เกื๋อไปรับชม
“พี่หญิง! อย่าได้ดึงแล้ว ข้าเดินเองได้…”
ปู้หลี่เกื๋อเผยเสี ยงไม่ยนิ ดี ทว่ากล่าวไปก็ไร้ประโยชน์
เจียงเฉิงจวินตามติดทางด้านหลัง
เหยาซือหยานพบเห็นเรื่ องราวมีชีวติ ชีวา ขณะนี้จึงอารมณ์ค่อนข้างดี
“เป็ นเครื่ องดื่มเหมือนกันหรื อนี่?” เจียงเฉิ งจวินเผยความสงสัยมอง
ของเหลวใสในขวดโปร่ งแสงที่วางบนชั้น
“สมควรเป็ นเช่นนั้น” ปู้หลี่เกื๋อพยักหน้ารับมาดมัน่ “นอกจากสี แล้ว
มันคล้ายจะแตกต่างไปจากโคล่า รสชาติไม่ทราบว่าจะเป็ นยังไง”
ปู้หลี่เกื๋อถึงกับสนใจเรื่ องสี และรสชาติมากกว่า…
“รับชม สิ่ งนี้เรี ยกว่านํ้าแร่ ตน้ กําเนิด”
ปู้ฉืออีอ่านรายละเอียดเบื้องล่างพร้อมเรี ยกทั้งสองมารับชม
“นํ้าแร่ ตน้ กําเนิด?”
ทั้งสองที่สงสัยจึงเร่ งรี บเข้ามาอ่าน
ในทวีปเทียนหลัน พวกเขาไม่เคยได้ยนิ คําว่านํ้าแร่
ด้วยเหตุน้ ีสายตาคนทั้งสามจึงเผยออกราวกับได้อ่านนิยายเพ้อฝัน
ไม่ทราบว่าทั้งสามจะเผยสี หน้าเช่นไรหากได้ทราบว่านํ้าแร่ แท้จริ ง
มันก็คือนํ้าเปล่า
“นํ้าแร่ ตน้ กําเนิด ช่วยเสริ มศักยภาพแก่ผดู ้ ื่ม ราคา… หนึ่งหมื่นผลึก
วิญญาณ?!”
ปู้หลี่เกื๋อต้องขมวดคิ้วอ่านทวนอีกรอบ
“เครื่ องดื่ม” หนึ่งขวดมูลค่าถึงหนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณงั้นหรื อ?
พวกเขาไม่อาจจ่ายได้ไหว
เจียงเฉิงจวินเองก็เผยอาการเช่นเดียวกันนี้
ส่ วนทางด้านปู้ฉืออี หลังเหม่อไปครู่ นางค่อยเผยดวงตาตื่นตระหนก
ที่นางพบเห็นคืออะไร?
เครื่ องดื่มเสริ มศักยภาพ!
สิ่ งที่เรี ยกว่านํ้าแร่ น้ ี แท้จริ งมันช่วยเสริ มศักยภาพ!
ด้วยความเป็ นบุตรคนโตของขุนนางใต้ นางจึงทราบเรื่ องราวดี และ
เป็ นนางไม่เคยได้ยนิ ว่าผูฝ้ ึ กตนใดในทวีปเทียนหลันสามารถเปลี่ยน
แปลงศักยภาพที่ติดตัวมาแก่กาํ เนิดได้
ศักยภาพมันคือลิขิตที่ถูกกําหนดไว้โดยกําเนิด!
ด้วยเหตุน้ ี สิ่ งที่พบเห็นตรงหน้ามันจึงเกินกว่าที่ปู้ฉืออีจะจินตนาการ
ถึงได้!
“เสริ มศักยภาพ เสริ มศักยภาพ… ของเช่นนี้…”
ปู้ฉืออีพึมพํา ดวงตาของนางเหม่อลอย คล้ายจิตใจเวลานี้อยูใ่ น
อาการตื่นตะลึง
“พี่หญิงเป็ นอะไรไป?” ปู้หลี่เกื๋อตระหนักได้วา่ ปู้ฉืออีมีท่าทีแปลก
ออกไป ขณะนี้จึงกล่าวถามอย่างห่วงหา
 ตอนที่ 265 กลับบ้ านไปเอาผลึกวิญญาณมา
ได้ยนิ เสี ยงของปู้หลี่เกื๋อ ปู้ฉืออีค่อยดึงสติกลับคืนมาได้
นางสู ดลมหายใจเข้าลึกคล้ายเผยความตั้งใจอันแน่วแน่
ไม่ใช่แค่หมื่นผลึกวิญญาณหรื อยังไง?
ถึงกับสามารถเสริ มศักยภาพได้ อย่าได้กล่าวถึงหนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณ
ต่อให้เป็ นหนึ่งแสนหรื อหนึ่งล้านมันก็คุม้ ค่า!
หากสัตว์ประหลาดเฒ่าที่เจออาการตีบตันได้ทราบว่ามีของเช่นนี้ใน
ทวีปเทียนหลัน เมื่อนั้นเกรงว่าจะเร่ งรี บมาเยือนที่แห่งนี้อย่างสุ ดแรงเกิด
วัตถุที่สามารถเพิ่มพลังชีวติ มันก็ทาํ ได้เพียงยืดชีวติ ออกไป
กระนั้นหากศักยภาพเพิ่มพูนขึ้น นัน่ หมายความถึงความเป็ นไปได้
อันไร้ขีดจํากัด!
นํ้าแร่ น้ ีตอ้ งซื้อมาครองให้ได้!
ปู้ฉืออีเผยดวงตาแน่วแน่
“เจ้าเคยพบเจออะไรที่เสริ มศักยภาพให้ได้หรื อไม่?” ปู้ฉืออีกล่าวถาม
ปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวินจึงชะงัก
ถัดจากนั้นดวงตาคนทั้งสองค่อยเบิกกว้าง
คล้ายว่าทั้งสองจะทราบอะไรบ้างแล้ว
“ซื้ อ! ต้องซื้อ!” เจียงเฉิงจวินสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกล่าวออก
อย่างหนักแน่น
ปู้หลี่เกื๋อเริ่ มอ่านสรรพคุณของนํ้าแร่
ไม่ชา้ ทั้งสองจึงเผยเสี ยงหัวเราะยินดี
“นํ้าแร่ มีขายวันละสิ บขวด และจะมีเข้ามาเติมใหม่ทุกวัน! ตลอดชัว่
ชีวติ มันสามารถส่ งผลได้เพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น!”
ปู้ฉืออีและเจียงเฉิงจวินเผยดวงตาเบิกกว้าง ขณะนี้ถึงกับเร่ งรี บ
ตรวจสอบข้อมูลที่ลืมเลือนอ่าน
หลังหอบหายใจครู่ หนึ่ง ปู้ฉืออีจึงค่อยเผยยิม้ ขื่น “ควรทราบว่าของดี
สมควรมีขีดจํากัด”
“เป็ นเช่นนั้น” เจียงเฉิงจวินพยักหน้ารับเห็นพ้อง “หากสามารถเพิม่ พูน
ได้ไร้ขีดจํากัด เช่นนั้นไม่ใช่แค่นอนเฉยก็ได้เป็ นขอบเขตราชันหรอก
หรื อ?”
“ว่าไปแล้ว พี่หญิงนําผลึกวิญญาณมาพอหรื อ?” ปู้หลี่เกื๋อใช้มือจรด
คางตนเองกล่าวคําถาม
สี หน้าของปู้ฉืออีจึงแข็งค้าง
ทางด้านเจียงเฉิงจวินก็เป็ นเช่นเดียวกัน
คนปกติที่ไหนจะพกพาผลึกวิญญาณนับหมื่นเดินเพ่นพ่านไปทัว่ ?
ทั้งร่ างอย่างมากก็พกมาเพียงไม่กี่ร้อยผลึกวิญญาณ
เหล่านี้ลว้ นนํามาใช้จ่ายภายในร้านต้นตํารับทั้งสิ้ น
โดยปกติแล้วเมื่อออกมาพร้อมปู้ฉืออี ปู้หลี่เกื๋อไม่พกผลึกวิญญาณมา
ด้วยซํ้า…
“งั้นทํายังไง?” เจียงเฉิงจวินกล่าวถามขณะมองคนทั้งสอง
“ยังจะทําอะไรได้? รี บกลับบ้านไปเอามา!” ปู้ฉืออีกล่าวบอกเร่ งร้อน
หนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณ กล่าวได้วา่ เป็ นจํานวนที่ค่อนข้างมาก
กระนั้นสําหรับคฤหาสน์ขนุ นางใต้ หากกัดฟันสักเล็กน้อยย่อมนํา
ออกมาใช้จ่าย
“กลับไปเอาตอนนี้?” เจียงเฉิ งจวินเผยสี หน้าประหลาดใจ
“ใช่!” ปู้ฉืออีพยักหน้า “เสริ มศักยภาพตัวเจ้า ยิง่ ได้รับเร็ วเท่าใดยิง่ ดี!”
มันคล้ายได้รับชัยชนะตั้งแต่จุดเริ่ มต้น
เหยาซือหยานพบเห็นคนทั้งสามเผยท่าทีเร่ งร้อนรี บกลับพร้อม
กระซิบกระซาบ
มันทํานางต้องฉงน
เพิง่ มาถึงก็กลับไปแล้ว?
ผิดปกติ!
ด้วยเพราะรับหน้าที่เสมียนร้าน เหยาซือหยานจึงหยุดคนทั้งสามไว้
“ไปทําอะไรกันหรื อ?”
“ไปเอาผลึกวิญญาณ!”
“ว่าไปแล้ว พี่ซือหยานฝากเก็บนํ้าแร่ ไว้ให้พวกเราด้วย!”
“เดี๋ยวพวกเรากลับมา…”
สิ้ นเสี ยงคนทั้งสามจึงเร่ งรี บวิง่ ออกจากร้านต้นตํารับไป
ก่อนจะทันสิ้ นเสี ยงด้วยซํ้า ร่ างคนก็หายไปไม่พบเห็นแล้ว
ความเร็ วเช่นนี้มนั ข้องเกี่ยวกับพื้นฐานการฝึ กฝน…
เหยาซือหยานนิ่งค้างไม่ทราบควรตอบอะไร
ไปเอาผลึกวิญญาณ?
น่าสนใจ…
กระนั้นก็ไม่ใช่เรื่ องยากเข้าใจ เพราะนํ้าแร่ น้ นั สามารถช่วยเสริ ม
ศักยภาพ
ส่ วนการเก็บไว้ให้หรื อไม่น้ นั นางไม่อาจตัดสิ นใจได้
นางก็แค่เสมียนร้าน เรื่ องเช่นนี้ทาํ โดยไม่บอกเถ้าแก่ได้หรื อ?
สําหรับร้านต้นตํารับ ใครมาก่อนก็ซ้ื อไปก่อน…
ที่ภายนอกร้าน ลัว่ ฉวนกําลังนอนบนเก้าอี้ได้มองแผ่นหลังคนทั้ง
สามเร่ งรี บเดินทางกลับ ขณะนี้แววตาคล้ายเผยรอยยิม้
เขาชื่นชอบลูกค้าที่กระตือรื อร้นจะซื้ อสิ นค้า
หากมีลูกค้าเช่นนี้เยอะก็ยงิ่ ดี…
 ตอนที่ 266 ข้ อคาดเดาของจีอ้ ๋ฮู ุย
เพราะคิดอยากทราบว่าเถ้าแก่เมื่อวานทําอะไร
ดังนั้นเหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยจึงมาเยือนร้านต้นตํารับแต่เช้าตรู่
กระนั้นเมื่อคนทั้งสองเพิ่งจะเดินเข้ามาในตรอก ร่ างเงาสี ดาํ จํานวน
หนึ่งพลันพุง่ ทะยานออกจากด้านในตรอกต่อหน้า
จี้อ๋ ูฮุยกวาดสายตามอง พบว่าเป็ นสามคนที่คุน้ เคย ขณะนี้จึงเกิดข้อ
สงสัย
“เหล่าไป่ รบกวนด้วยแล้ว” จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้
“ฮ่าฮ่า ข้าเองก็สงสัยว่าสามสหายน้อยเหล่านี้เร่ งรี บไปทําอะไร”
เหล่าไป่ เผยยิม้
ถัดจากนั้นร่ างจึงเลือนหายเชื่องช้า
นี่คือภาพติดตา!
ปู้หลี่เกื๋อที่กาํ ลังเร่ งร้อนวิง่ ทันใดนี้พลันรู ้สึกว่าร่ างกายเบาโหวงราว
กับลอยกลางอากาศ
“องค์เหนือหัวมีเรื่ องคิดสอบถาม ขอพาตัวไปก่อนแล้ว” นํ้าเสี ยง
เหล่าไป่ ดังขึ้น
เจียงเฉิงจวินและปู้ฉืออีพลันสะท้าน ขณะคิดตอบคําใด ร่ างสองคน
นั้นก็เลือนหายไปแล้ว
มีแต่ปู้หลี่เกื๋อที่คิดอยากร้องออกทว่าไม่อาจร้อง
ทําไมต้องเป็ นข้า?
ไม่กี่ชวั่ ลมหายใจ ภาพการมองเห็นรอบด้านของปู้หลี่เกื๋อค่อยกลับมา
ชัดเจน
เขาทราบว่าความเร็ วลดทอนลง ขณะนี้หยุดนิ่งแล้ว
ถัดจากนั้นจึงรู ้สึกคล้ายได้กลับสู่ พ้นื โลก
ที่เบื้องหน้าคือเหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุย
“องค์เหนือหัว เหล่าไป่ ”
แม้รู้สึกไม่พอใจ ทว่าภายนอกปู้หลี่เกื๋อทําได้แต่นอบน้อม
ทั้งสองต่างเป็ นบุคคลใหญ่โตขนาดไม่อาจหาเรื่ องด้วยได้
“ปู้หลี่เกื๋อ เมื่อกี้รีบร้อนนัก คิดไปทําอะไรกันหรื อ?” จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้
กล่าวถาม
ทราบคําถาม ปู้หลี่เกื๋อทราบดีวา่ ไม่มีเหตุใดต้องปิ ดบังเรื่ องนํ้าแร่
อย่างไรแล้วคนทั้งสองก็กาํ ลังจะไปร้าน อีกไม่ชา้ อย่างไรก็ทราบ
ด้วยเหตุน้ ีเขาจึงไม่ลงั เลพร้อมบอกกล่าวเรื่ องราวของนํ้าแร่ ตน้ กําเนิด
ออกไป
เหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยต่างตื่นตะลึงยามได้ทราบ
นํ้าแร่ ที่สามารถช่วยเสริ มศักยภาพ?
ราคาเพียงแค่หนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณ?
นี่มนั ต่างอะไรกับวางไว้ขา้ งทางให้ผใู ้ ดหยิบไปก็ได้?
นอกจากนี้แล้ว สรรพคุณอย่างเสริ มศักยภาพนี้ยงั ไม่เคยได้ยนิ ได้ฟัง
ที่ใดมาก่อน!
นี่มนั เป็ นเรื่ องของเทพเซียนแล้ว!
ไม่ทราบเลยว่าเถ้าแก่ไปหาของศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้นมาจากที่ใด
ทั้งยังมีมากเสี ยด้วย!
บอกกล่าวตามตรง จี้อ๋ ูฮุยคาดเดาไว้ในใจบ้างแล้วว่าวันนี้จะต้องเจอ
เรื่ องชวนตื่นตะลึง กระนั้นก็ไม่คิดว่าจะน่าเหลือเชื่อถึงเพียงนี้
ที่เขาคาดเดา คือเถ้าแก่คล้ายจะหลุดมาจากอีกโลกหนึ่งแล้วก็วา่ ได้!
มีความเป็ นไปได้สูงที่สินค้าในร้านเถ้าแก่จะเป็ นเถ้าแก่นาํ มาจากโลก
อื่น!
ต้องกล่าวว่าจี้อ๋ ูฮุยมีจินตนาการกว้างไกลและแม่นยํา
แม้วา่ ความคิดนี้อุกอาจไปบ้าง ทว่าส่วนใหญ่คาดเดาได้ถูก
ของอย่างแท่งเครื่ องเทศ โคล่า เหล่านี้ลว้ นเป็ นสิ่ งที่มีขายในดาว
เคราะห์สีฟ้าครามดั้งเดิมที่ลวั่ ฉวนเคยอยู…่
ดวงตาจี้อ๋ ฮู ุยเผยประกายความคิดพร้อมท่าทีสงสัย “นํ้าแร่ น้ ีสามารถ
เสริ มศักยภาพได้ง้ นั หรื อ? สิ นค้าในร้านเถ้าแก่ยงิ่ มายิง่ วิเศษเกินจะ
กล่าว สรรพคุณนับวันมีแต่จะต่อต้านฟ้า”
เหล่าไป่ เผยยิม้ “ถูกต้องแล้ว ตาเฒ่าผูน้ ้ ีสนใจยิง่ นัก ไม่ทราบเลยว่า
นํ้าแร่ น้ นั จะส่ งผลกับผูเ้ ฒ่าชราเช่นพวกเราด้วยหรื อไม่”
“ย่อมต้องได้ผล!” ปู้หลี่เกื๋อพยักหน้ารับหนักแน่น
กับสิ นค้าในร้านต้นตํารับ ปู้หลี่เกื๋อทราบดีวา่ มันคือสิ นค้าที่ใช้ได้กบั
ทุกคน!
ในโลกของการฝึ กตน หากกล่าวแล้วยิง่ ขอบเขตสู งส่ งยิง่ ได้รับ
สรรพคุณของมันลดทอนน้อยลงเท่านั้น
เหล่านั้นเม็ดยาคือสิ่ งที่เห็นผลชัดเจนที่สุด
เหมือนดังเม็ดยาฟื้ นฟูระดับแรกเริ่ ม มันจะช่วยเพิ่มอัตราการฟื้ นฟู
พลังวิญญาณสําหรับผูฝ้ ึ กตนได้มากสุ ดที่ขอบเขตจิตวิญญาณ
หากเป็ นผูฝ้ ึ กตนขอบเขตคืนต้นกําเนิดหรื อทดสอบเต๋ าใช้งาน เช่นนั้น
มันจะไม่ต่างอะไรกับลูกอม
ประสิ ทธิภาพของมันก็ดอ้ ยค่าลงเช่นนี้
 ตอนที่ 267 โชค
อย่างไรแล้วผลิตภัณฑ์ของร้านต้นตํารับก็แตกต่าง ข้อจํากัดเหล่านั้น
ไม่คล้ายเคยมีอยู่
แม้ไม่มีเขียนระบุไว้ในสรรพคุณของสิ นค้า กระนั้นลูกค้าทั้งร้านต่าง
ทราบดีวา่ มันให้ผลเหมือนกันไม่วา่ จะอยูข่ อบเขตใด!
ครั้งทราบความจริ งเรื่ องนี้ จี้อ๋ ูฮุยและคณะต่างก็ตื่นตะลึงกันอยูน่ าน
ไม่ใช่นอ้ ย
ขณะนี้เวลาผ่านไปนาน หัวใจกลับต้องเต้นรัวอีกครั้งหนึ่ง
“เหมือนว่าวันนี้จะมาถูกเวลายิง่ นัก!” จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้
เหล่าไป่ เผยยิม้ ตอบรับ “จํานวนสิ นค้านํ้าแร่ น้ นั มีมากกว่าไวน์หยก
และยังมีเข้ามาเติมใหม่ทุกวัน เช่นนี้สุดท้ายแล้วอย่างไรลูกค้าทุกคน
ของร้านก็สามารถซื้อหาได้ไม่ใช่หรื อ?”
หากมีผลึกวิญญาณเพียงพอล่ะก็นะ ปู้หลี่เกื๋อกล่าวเสริ มอยูใ่ นใจ
“อย่างนั้นแล้วองค์เหนือหัว เหล่าไป่ ข้าขอตัวได้หรื อยังขอรับ?” ปู้
หลี่เกื๋อรับฟังบทสนทนาคนทั้งสองจนสุ ดท้ายอดไม่ได้ที่จะกล่าว
ถามออก
“ไป? ไปไหนหรื อ?” จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้ “นี่กน็ านแล้วไม่ใช่นอ้ ย แม่นางน้อย
ตระกูลปู้ผนู ้ ้ นั สมควรกลับมาในอีกไม่ชา้ แล้วกระมัง?”
“ไปร้านต้นตํารับกับพวกเราแทนแล้วกัน” เหล่าไป่ เผยยิม้
ปู้หลี่เกื๋อไม่ทราบควรตอบอะไรดีแล้ว…
เขาไร้ซ่ ึงคําพูดกล่าว เพราะทั้งสองกล่าวนั้นมีเหตุผล
เช่นนี้ท้ งั สามจึงเดินเข้าไปในตรอกที่ร้านต้นตํารับตั้งอยู่
ด้วยเดินร่ วมกับสองผูย้ งิ่ ใหญ่ ปู้หลี่เกื๋ออดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
เช่นนี้ปู้หลี่เกื๋อจึงเดินตามคนทั้งสองไปโดยไม่พดู กล่าวคําใด ทั้งยัง
พยายามลดความรู ้สึกการมีตวั ตนของตนเอง
ทําให้เสมือนตนเองโปร่ งแสงเข้าไว้
“เถ้าแก่ ได้ยนิ ว่ามีสินค้าใหม่ในร้านชื่อนํ้าแร่ ตน้ กําเนิดงั้นหรื อ?”
ไม่ชา้ ทั้งสามจึงมาถึงประตูหน้าร้าน จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้ กล่าวถามอย่างเป็ น
กันเอง
ลัว่ ฉวนลืมตาตื่นพร้อมมองคนทั้งสามตรงหน้า
ท่าทีน้ นั คล้ายสับสนเล็กน้อย ไฉนปู้หลี่เกื๋อมากับคนทั้งสอง หรื อจะ
มีสมั พันธ์อนั ดีต่อกัน?
แปลกเกินไปแล้ว!
ทว่าที่เบื้องหน้า ตัวเขายังสงบนิ่งเหมือนเช่นเคย
“ถูกต้องแล้ว” ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
“เช่นนั้นสรรพคุณเสริ มศักยภาพนั้นส่งผลกับผูฝ้ ึ กตนเช่นขอบเขต
ของพวกเราด้วยหรื อไม่?”
จี้อ๋ ูฮุยกล่าวอีกคําถามหนึ่งที่ยงั ติดค้างอยูใ่ นใจ
“สิ นค้าในร้านต้นตํารับไม่มีขอ้ จํากัดเรื่ องขอบเขตพลัง” ลัว่ ฉวน
กล่าวตอบเสี ยงเบา
เหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยจึงฉีกยิม้ พร้อมเผยอาการตื่นเต้นยินดี
“ใช่แล้ว มีเรื่ องต้องบอกกล่าวไว้” ลัว่ ฉวนคล้ายคิดอะไรขึ้นได้จึง
กล่าวเสริ ม
ทั้งสองกลายเป็ นตึงเครี ยดขึ้นมา ขณะนี้ความรู ้สึกภายในหดเกร็ ง
อย่างบอกไม่ถูก
หวังว่าคงไม่ใช่ข่าวร้าย…
ปู้หลี่เกื๋อที่ทาํ ตัวประหนึ่งไร้ตวั ตน ขณะนี้กลายเป็ นให้ความสนใจ
ขึ้นมา
เขาถึงกับหูต้ งั เตรี ยมรับฟังอย่างตั้งใจ
“สรรพคุณของนํ้าแร่ ที่ช่วยเสริ มศักยภาพนั้นแต่ละคนจะได้รับ
แตกต่างกันออกไป” ลัว่ ฉวนกล่าวบอก “ระดับศักยภาพที่เพิ่มขึ้น
ของแต่ละคนไม่เท่ากัน”
“อาศัยโชคหรื อนี่?” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวออกอย่างไม่ทนั รู ้ตวั
โชค?
ลัว่ ฉวนคิดถึงความแตกต่างระหว่างตัวเขาและเหยาซื อหยานที่ดื่ม
นํ้าแร่ เข้าไปเมื่อวาน
ความรู ้สึกเศร้าเล็กน้อยปรากฏในใจเขา
เสมียนร้านไฉนโชคดีกว่าเถ้าแก่เป็ นล้นพ้นเช่นนี้ได้กนั ?
น่าอึดอัดใจและร้อนใจนัก
ด้วยหลายความคิดบังเกิดขึ้นภายใน กระนั้นลัว่ ฉวนก็ยงั ตอบคําเสี ยง
ราบเรี ยบ “โชคหรื อ? กล่าวเช่นนั้นก็ได้”
หากกล่าวถึงโชค เช่นนั้นก็เป็ นสิ่ งยากจับต้อง
โชคเป็ นสิ่ งที่ยากจะวัดประเมิน
หากโชคดี เช่นนั้นศักยภาพเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล
แต่หากโชคน้อย เช่นนั้นก็อาจจะเพิ่มขึ้นมาบ้าง…
จี้อ๋ ูฮุยได้ทราบความ ขณะนี้จึงลอบถอนหายใจโล่งอกก่อนจะเผยยิม้
“ข้าเองก็มีโชคที่ดีไม่นอ้ ย เล่นโหมดทัว่ ไปของหอคอยแห่งการทดสอบ
มาแล้วสองชัว่ โมงได้พบตราภารกิจถึงสอง เหล่านั้นล้วนเป็ นทักษะ
ที่มีเอกลักษณ์หาได้ยากยิง่ !”
ด้วยฐานะจักรพรรดิแห่งเทียนชิง ตามปกติแล้วจี้อ๋ ูฮุยไม่น่าจะขาดแคลน
ทักษะหรื อวิชายุทธ์ใดด้วยซํ้า
 ตอนที่ 268 ทีส่ นใจก็เพียงกระบวนการ
ทักษะความสามารถที่หายากและมีเอกลักษณ์ เหล่านั้นสมควรเทียบเท่า
ระดับลึกลํ้าและระดับโลกา
วิชายุทธ์ระดับนี้ในท้องพระคลังก็มีไม่นอ้ ย
ดังนั้นจี้อ๋ ฮู ุยจึงรู ้สึกเฉยชาด้วย
แต่หากเป็ นระดับตํานาน เช่นนั้นค่อยทําเขายินดีได้
ทว่าก็เห็นได้ชดั ว่าโชคของเขานั้นไม่ได้ดีเทียบเท่ามู่หรงไห่เถิงและ
เหยาซื อหยาน…
สําหรับจี้อ๋ ูฮุย การเล่นโหมดทัว่ ไปและได้รับรางวัลจากภารกิจ ความเห็น
ของเขานั้นแตกต่างจากผูอ้ ื่น
หากเป็ นผูเ้ ล่นทัว่ ไปของหอคอยแห่งการทดสอบจะเป็ นอย่างไร?
แน่นอนว่านัน่ หมายถึงการเพิ่มพูนความแข็งแกร่ ง!
โหมดทัว่ ไปคือสถานที่ซ่ ึ งสามารถได้รับความสามารถทั้งหลาย
ความสามารถที่ดีจะช่วยเสริ มในการต่อสู ไ้ ด้อย่างดีเยีย่ ม
กระนั้นที่จ้ ีอ๋ ูฮุยสนใจคือกระบวนการได้รับรางวัล
ส่ วนผลลัพธ์น้ นั …
แม้จะดูดีอยูบ่ า้ ง ทว่าไม่สาํ คัญหากเทียบกับกระบวนการได้รับ
เพราะมันราวกับต้องอาศัยโชคในการสุ่ มกาชาอย่างไรอย่างนั้น
ผูเ้ ล่นทัว่ ไปจะใส่ ใจว่าได้รับอะไร ขณะที่ผเู ้ ล่นชํานาญการจะใส่ ใจ
ว่ากระบวนการได้รับเป็ นอย่างไร
ความแปลกใหม่และความคาดหวังคือสิ่ งดึงดูด
“อืม” ลัว่ ฉวนพยักหน้าตอบรับ
สําหรับจี้อ๋ ูฮุยมันเป็ นคําตอบที่ออกจะเย็นชาไปนิด
นับเป็ นโชคดีที่เหล่าไป่ พบเห็นสถานการณ์จึงเผยยิม้ ถูกจังหวะ “เถ้า
แก่ พวกเราเข้าไปในร้านก่อนแล้ว”
เช่นนี้ท้ งั สองจึงเดินเข้าไปภายในร้าน
ปู๋ หลี่เกื๋อที่ตามมายังอดไม่ได้ที่จะเผยความนับถือต่อลัว่ ฉวน
หากสามารถทําให้องค์เหนือหัวเจ็บชํ้าได้ ก็เกรงว่าจะมีแต่เถ้าแก่แล้ว
กระมัง?
“แม่นางเหยา พวกเราคิดซื้อนํ้าแร่ ที่เพิง่ เข้ามาขายในร้าน”
เมื่อเข้าสู่ ภายในร้าน เหล่าไป่ จึงมุ่งตรงเข้าหาเหยาซื อหยานที่อยู่
ด้านหลังโต๊ะรับเงิน
เหยาซือหยานจึงชี้ไปยังชั้น “อยูต่ รงนั้น หยิบเอาเองได้เลย”
เหล่าไป่ พยักหน้ารับพร้อมเดินไปกับจี้อ๋ ูฮุย
เหยาซือหยานยังได้ทราบว่าปู้หลี่เกื๋อเดินตามเข้ามา
นางกล่าวถามด้วยความสงสัย “ไฉนตอนนี้กลับมาคนเดียว? พี่สาว
เจ้ากับเจียงเฉิงจวินเล่า?”
ปู้หลี่เกื๋อยักไหล่ตอบคําอย่างอดกลั้น “องค์เหนือหัวจับตัวข้ามาสอบ
ถามเรื่ องราว ทางด้านพี่หญิงกับเจียงเฉิงจวินอีกไม่ชา้ คงมาถึง”
พบเห็นรอยยิม้ ขื่นของปู้หลี่เกื๋อ เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะยิม้ ตอบ
ด้วยฐานะเสมียนร้านต้นตํารับ เหยาซือหยานย่อมทราบว่าลูกค้า
เหล่านี้คล้ายใกล้ชิดต่อกันประหนึ่งสหายผ่านศึก
และมันก็ทาํ เหยาซื อหยานยินดี
ขณะนี้เองที่เหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยกําลังพิจารณาสรรพคุณของนํ้าแร่ ตน้
กําเนิด
แม้วา่ ได้ทราบจากปากของปู้หลี่เกื๋อมาแล้ว ทว่าทั้งสองก็ยงั คิดว่าจะ
ดีกว่าหากได้พิจารณาด้วยตนเองดีกว่าฟังอะไรมาแล้วเกิดผิดพลาดไป
รายละเอียดสรรพคุณมีไม่มาก กล่าวเพียงแต่โดยสรุ ปไว้เท่านั้น
กระนั้นทั้งสองก็ยงั คงจับจ้องมันอยูห่ ลายสิ บชัว่ ลมหายใจ
จี้อ๋ ูฮุยสู ดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาเผยความตื่นเต้น “เสริ มศักยภาพ
จริ งงั้นหรื อนี่”
ดวงตาเหล่าไป่ เผยประกาย “ไม่ทราบเลยว่าจะเสริ มศักยภาพได้
เพียงใด องค์เหนือหัวคิดซื้อหรื อไม่?”
“มีเหตุใดให้ไม่ซ้ือ?” จี้อ๋ ูฮุยหัวเราะ “ก็แค่หมื่นผลึกวิญญาณ ตราบ
เท่าที่ช่วยเสริ มศักยภาพได้ ไม่วา่ จะเล็กน้อยหรื อมากมาย ต่อให้เป็ น
หนึ่งแสนหรื อหนึ่งล้านก็ตอ้ งซื้ออยูแ่ ล้ว!”
ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตพลังสู งส่ ง พวกเขาตระหนักได้ดีวา่ ศักยภาพนั้น
สําคัญเพียงใด
ในหลายกรณี ผูฝ้ ึ กตนมักจะประสบอาการตีบตันไม่อาจไปต่อ เหล่านั้น
ล้วนข้องเกี่ยวกับศักยภาพที่ขาดแคลน
หากเสริ มศักยภาพแต่กาํ เนิดได้ เช่นนั้นย่อมแก้ไขปั ญหาใหญ่ที่เผชิญ
อยูไ่ ด้
 ตอนที่ 269 เสริมศักยภาพ
สําหรับจี้อ๋ ูฮุยและเหล่าไป่ ทั้งสองไม่ได้ขาดแคลนเงินทองอยูแ่ ล้ว
หนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณแทบไม่นบั เป็ นอะไร
ไม่วา่ จะเสริ มศักยภาพได้เพียงใด แต่สุดท้ายอย่างไรก็ตอ้ งได้รับ
อย่างไรแล้วพวกเขาก็ไม่เคยได้ยนิ ว่ามีเทพเซี ยนองค์ใดสามารถเสริ ม
ศักยภาพให้ผอู ้ ื่นได้ในทวีปเทียนหลันแห่งนี้…
“แม่นางเหยา องค์เหนือหัวและข้าต้องการซื้อนํ้าแร่ คนละขวด” เหล่า
ไป่ นํานํ้าแร่ สองขวดไปวางพร้อมสิ นค้าอื่น จี้อ๋ ฮู ุยเดินไปทางโต๊ะ
จ่ายเงินพร้อมกล่าว “ที่เหลือก็เหมือนเดิม เครื่ องเล่นเกมเสมือนจริ ง
สามชัว่ โมง”
เล่นเกมเสมือนจริ ง อย่างไรมาร้านแล้วก็ตอ้ งทํา ทว่าเป็ นอย่างสุ ดท้าย
ที่จะทํา
ปู้หลี่เกื๋อรับชมคนทั้งสองด้วยความอิจฉา
เถ้าแก่อย่างไรก็เป็ นเถ้าแก่ หากมีผลึกวิญญาณมากพอเช่นนั้นก็สามารถ
ซื้อของในร้านได้เลย
เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “สองหมื่นห้าร้อยผลึกวิญญาณ”
“ผลึกวิญญาณอยูใ่ นนี้”
เหล่าไป่ ส่งแหวนมิติให้เหยาซือหยาน
หนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณ หากจะเก็บได้กต็ อ้ งมีพ้นื ที่ไม่ใช่นอ้ ย
หากคิดเก็บไว้กบั ตัว เช่นนั้นไม่ต่างอะไรกับแบกหาม
ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ปกติแล้วจึงมักเก็บเอาไว้ในแหวนมิติเก็บ
ของ
แน่นอนว่าต้องมีผลึกวิญญาณมากพอสําหรับซื้อแหวนมิติเก็บของ
ก่อนด้วย…
กว่าสองหมื่นผลึกวิญญาณถูกนําออกจากแหวนมิติและส่ งกลับคืน
ให้เหล่าไป่
เหล่าไป่ จึงมอบขวดนํ้าแร่ ให้แก่จ้ ีอ๋ ูฮุยก่อนจะสอบถามต่อเหยาซื อหยาน
“แม่นางเหยา ไม่ทราบว่านํ้าแร่ น้ ีมีเรื่ องใดต้องระวังยามดื่มหรื อไม่?”
เหยาซือหยานส่ ายศีรษะ “เหมือนอย่างโคล่า เพียงดื่มก็พอแล้ว”
เหล่าไป่ พยักหน้ารับ
หลังมองหน้ากันเองกับจี้อ๋ ูฮุย ทั้งสองจึงสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมยก
ขวดนํ้าแร่ ข้ ึนดื่ม
รับชมคนทั้งสอง ปู้หลี่เกื๋ออดไม่ได้ที่จะกลืนนํ้าลายอึกใหญ่
เขากําลังสงสัยว่ารสชาติของสิ่ งที่เรี ยกว่านํ้าแร่ จะเป็ นอย่างไร จะเลิศ
รสเหมือนดังโคล่าหรื อไม่?
ไม่ชา้ คนทั้งสองจึงดื่มนํ้าแร่ หมดขวด
ขณะนี้เป็ นเวลาหลังอาหารเช้าแล้ว
ดังนั้นได้ดื่มนํ้าแร่ สกั ขวด กล่าวตามตรงว่าเรี ยกความสดชื่นได้ดี
ทว่าที่นี่คือร้านต้นตํารับ ทั้งสองเขินอายหากจะพูดกล่าวออกมา
“องค์เหนือหัวเป็ นอย่างบ้างขอรับ?” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวถามด้วยความ
สงสัย
จี้อ๋ ูฮุยเพ่งพิจารณาพร้อมขมวดคิ้ว “เหมือนว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยน…
เดี๋ยวนะ…”
ถัดจากนั้นเขาจึงหลับตาลงราวกับประสบพบเจออะไรเข้า
เหล่าไป่ ที่อยูข่ า้ งกายก็เป็ นเช่นเดียวกัน ร่ างนั้นหลับตาลง
ท่าทีน้ นั คล้ายร้อนรนอยูภ่ ายใน
เกิดอะไรขึ้น ไฉนไม่พดู กล่าวให้มากกว่านี้กนั ?
ผ่านไปหลายสิ บชัว่ ลมหายใจ เหล่าไป่ จึงลืมตาขึ้นเป็ นคนแรก
ปู้หลี่เกื๋อได้เห็นกระจ่างชัดว่าในดวงตานั้นมันเผยแสงส่ องสว่างออก!
เหล่าไป่ เผยยิม้ อย่างไม่รู้ตวั คล้ายว่าผลประโยชน์ที่เขาได้รับจะไม่ใช่
เล็กน้อย
อึดใจถัดมา จี้อ๋ ูฮุยเองก็ลืมตาตื่นขึ้น
กระนั้นท่าทีของเขาคล้ายจะได้รับเยอะยิง่ กว่าเหล่าไป่
ค่ายอาคมพลังวิญญาณพบเห็นได้ดว้ ยตาเปล่ากําลังบินโคจรรอบกาย
จี้อ๋ ูฮุย
เส้นผมสี ดาํ เริ่ มยกตัวขึ้นพร้อมชุดที่พลิ้วไหวกับอากาศ!
ออร่ าอันชวนสะพรึ งเกิดเป็ นรัศมีจากร่ างจี้อ๋ ูฮุยอย่างที่เขาไม่อาจ
ควบคุม
ทว่าอึดใจถัดมาภายในร้านกลับเกิดความเคลื่อนไหว
ออร่ าลึกลับปรากฏอย่างกะทันหันทําการปิ ดบังซ่อนเร้นออร่ ารอบ
กายของจี้อ๋ ูฮุยเอาไว้
เดิมเหยาซือหยานคิดช่วยสะกดไว้ให้ ทว่าขณะนี้ได้เห็นก็ค่อยโล่งใจ
กลายเป็ นว่าร้านต้นตํารับดําเนินการด้วยตัวของมันเองแล้ว
ไม่ทราบว่าร้านแห่งนี้เถ้าแก่แท้จริ งลงค่ายอาคมไว้มากมายเพียงใด
กันแน่?
 ตอนที่ 270 โอกาสของจีอ้ ๋ ฮู ุย
ตามปกติแล้วเหยาซือหยานไม่เคยคิดใส่ ใจเรื่ องค่ายอาคมแต่อย่างใด
ขณะนี้หากรับชมสี หน้าของเหล่าไป่ และปู้หลี่เกื๋อ คล้ายทั้งสองจะ
ตื่นตะลึงมากกว่าเหยาซือหยาน
หลังผ่านไปหลายสิ บชัว่ ลมหายใจ จี้อ๋ ูฮุยค่อยสู ดลมหายใจเข้าลึก
ออร่ าที่มารวมตัวกันเช่นตอนนี้ ผูฝ้ ึ กตนธรรมดาไม่มีทางตระหนัก
ทราบได้
ทว่าเหยาซือหยานกล้ากล่าว ว่าจี้อ๋ ูฮุยแปรเปลี่ยนไปจากก่อนหน้า
เล็กน้อยอย่างพบเห็นได้ชดั เจน
คล้ายว่าจะได้รับผลประโยชน์กอ้ นใหญ่
“แม่นางเหยา เมื่อครู่ ขา้ ไม่อาจควบคุมตัวเองได้ ต้องขออภัย” จี้อ๋ ูฮุย
ทราบดีวา่ เมื่อครู่ ตนเองเป็ นต้นเหตุ เมื่อกลับคืนสภาวะปกติสิ่งที่ทาํ
อย่างแรกคือการขออภัย
เหยาซือหยานเผยยิม้ บาง “ไม่เป็ นไร ไม่มีเรื่ องใดต้องกังวล หากไม่ใช่
การตั้งใจสร้างปัญหาภายในร้าน เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหาใด”
จี้อ๋ ูฮุยเผยยิม้ ตอบรับ
“องค์เหนือหัว คล้ายว่าผลการเก็บเกี่ยวครั้งนี้จะไม่ใช่นอ้ ยเลย!”
เหล่าไป่ เผยยิม้
“ฮ่าฮ่าฮ่า สิ นค้าของร้านเถ้าแก่ทาํ พวกเราประหลาดใจได้เสมอ”
จี้อ๋ ูฮุยขณะนี้อารมณ์ดีจนเผยยิม้ แก้มบาน
“ตัวข้ารู ้สึกเหมือนได้เดินก้าวไปอีกก้าวหนึ่ง ภายในอีกไม่กี่ปี อย่าง
น้อยห้าในสิ บข้าต้องข้ามผ่านขอบเขตไปให้ได้!”
เหล่าไป่ เผยความประหลาดใจ “ที่องค์เหนือหัวกล่าวนี้จริ งหรื อ?”
คิดข้ามผ่านขอบเขตทดสอบเต๋ าสู่ ขอบเขตราชันคือเรื่ องยากเย็นมหาศาล
ไม่เพียงแต่ตอ้ งการศักยภาพการฝึ กตนอันสู งลํ้า แต่ยงั ต้องการโอกาส
ที่ฟ้าประทานให้
ในทวีปเทียนหลัน นับตั้งแต่ครั้งโบราณจนถึงตอนนี้ ไม่ทราบว่ามีผู ้
ซึ่ งน่าทึ่งเช่นนี้กี่คน เพราะส่วนใหญ่จะไม่อาจข้ามผ่านไปได้ เหล่านั้น
ล้วนเผชิญอุปสรรคจนต้องถอยด้วยความอับจนสิ้ นหวัง
ทว่าจี้อ๋ ูฮุยกลับรับรู ้ได้เด่นชัด ว่าตนจะสามารถข้ามอุปสรรคนั้นไปได้!
เรื่ องนี้ทาํ เอาเหล่าไป่ นึกริ ษยา
“ฮ่าฮ่า ข้าหรื อจะโกหก?” จี้อ๋ ูฮุยหัวเราะตอบ
“ก่อนอื่นก็ตอ้ งขอแสดงความยินดีกบั องค์เหนือหัวแล้ว” เหล่าไป่ เผย
ยิม้
ด้วยเพราะเป็ นสหายกับจี้อ๋ ูฮุยมานาน เหล่าไป่ ย่อมร่ วมยินดี
“เหล่าไป่ เจ้า…” จี้อ๋ ูฮุยพลันได้ตระหนักถึงเรื่ องเหล่าไป่ สี หน้าขณะนี้
จึงชะงักค้าง
ก่อนหน้านี้เป็ นเขายินดีกบั ตนเองจนเกินไป ถึงกับลืมเลือนว่าเหล่าไป่
เองก็ดื่มนํ้าแร่ ไปเช่นเดียวกัน
ด้วยสถานะปัจจุบนั การเสริ มศักยภาพย่อมไม่อาจส่ งผลให้เห็น
เด่นชัดอะไรมาก
ท่าทีของเหล่าไป่ คล้ายสุ ขสบายไม่ใส่ ใจ “ไม่ใช่เถ้าแก่กล่าวแล้วหรื อ
ว่าอาศัยโชค เป็ นข้าโชคไม่ดีบา้ งก็เท่านั้น”
ในขณะนี้เหล่าไป่ มองเป็ นอื่น
หากไม่ใช่เพราะร้านต้นตํารับ เกรงว่าตัวเขาจะอยูข่ อบเขตทดสอบ
เต๋ าระดับที่แปดจนตกตายแล้วด้วยซํ้า
ขณะนี้ได้ดื่มนํ้าแร่ ไม่คล้ายว่าจะเป็ นการช่วยเพิม่ พูนศักยภาพเท่าใด
นัก
พบเห็นท่าทีเหล่าไป คําปลอบของจี้อ๋ ฮู ุยจึงต้องกลํ้ากลืนกลับลงไป
ถัดจากนั้นเหล่าไป่ และจี้อ๋ ูฮุยต่างไปนัง่ เล่นเข้าโลกเสมือนจริ ง
ส่ วนบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปและโคล่า ทั้งสองยังไม่ได้คิดดื่มกินในตอนนี้
เหตุผลก็เพราะดื่มนํ้าแร่ ไปขวดก็ทาํ ให้อิ่มไม่ใช่นอ้ ยแล้ว…
ปู้หลี่เกื๋อรับชมคนทั้งสองอย่างริ ษยา
ขณะเดียวกันนี้สายตาเขาก็มองออกไปยังนอกร้านครั้งแล้วครั้งเล่า
นานแล้วไฉนยังไม่กลับมากันอีก?
“ปู้หลี่เกื๋อ? มายืนทําอะไรที่ตรงนี้กนั ?” นํ้าเสี ยงฉงนกล่าวถามดังขึ้น
ปู้หลี่เกื๋อได้ตระหนัก ว่าเป็ นสองโฉมงามเดินเข้ามาภายในร้าน
สองคนเป็ นคนคุน้ หน้า ทั้งยังเป็ นสองโฉมงามที่ตอ้ งตา
เป็ นหลิวลู่เหม่ยกับหลิวลู่อวีส่ องพี่นอ้ ง
“ข้ารอคนอยู”่ ปู้หลี่เกื๋อกล่าวตอบ
“รอคน?” หลิวลู่อวีเ่ ผยเสี ยงเบาด้วยความสงสัย “ในเมื่อต้องรอ เหตุ
ใดไม่กินบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปและเล่นหอคอยแห่งการทดสอบรอเสี ย
ก่อนเล่า?”
 ตอนที่ 271 คล้ายคุ้นเคย
ได้ยนิ คําถาม ร่ างนั้นจึงหันมองทางหลิวลู่อวีด่ ว้ ยสี หน้านิ่งงัน
บอกกล่าวตามตรง ปู้หลี่เกื๋อขณะนี้กาํ ลังปวดศีรษะ
ไฉนวันนี้จึงไม่พกผลึกวิญญาณมาเลย?
แม้มีสกั สิ บผลึกวิญญาณก็ยงั พอให้เล่นหอคอยแห่งการทดสอบได้
สักชัว่ โมงหนึ่ง!
อย่างน้อยก็ไม่ตอ้ งมายืนเคอะเขินอยูท่ ี่ตรงนี้!
แม้วา่ ในร้านต้นตํารับ จะไม่มีกฎว่าห้ามลูกค้ามาเที่ยวเล่นรับชมก็เถอะ
ทว่าปู้หลี่เกื๋อรู ้สึกไม่สบายใจ!
เป็ นเขาอับอาย!
รับชมสี หน้าปู้หลี่เกื๋อ หลิวลู่อวีจ่ ึงเผยยิม้ คล้ายคาดเดาสาเหตุได้
ทว่านางเลือกไม่กล่าวออกมา
ผูค้ นอย่างไรก็ตอ้ งไว้หน้ากันบ้าง
หากกล่าวออกไปก็ไม่ได้ผลประโยชน์อนั ใด ทั้งยังจะฝากความอับ
อายไว้กบั ปู้หลี่เกื๋อเสี ยอีก
ทุกคนในร้านต้นตํารับดีที่สุดคืออย่าหาเรื่ องกันภายในร้าน
พบเห็นหลิวลู่อวีไ่ ม่กล่าวถามอะไรเพิม่ เติม ปู้หลี่เกื๋อค่อยถอนหายใจ
โล่งอก
กระนั้นทั้งสองมาถึงแล้ว ไม่ชา้ ก็ตอ้ งได้พบเห็นนํ้าแร่ ที่เพิง่ มาขายใน
ร้าน ดังนั้นบอกเสี ยตอนนี้กไ็ ม่น่าจะเป็ นไร
“ที่ร้านเถ้าแก่วนั นี้มีผลิตภัณฑ์ใหม่เข้ามา” ปู้หลี่เกื๋อชี้ไปยังชั้นวาง
พร้อมบอกกล่าวคนทั้งสอง
“ผลิตภัณฑ์ใหม่?” หลิวหลู่อวีเ่ ผยดวงตาเป็ นประกาย
กระทัง่ หลิวลู่เหม่ยยังต้องเผยความตื่นเต้นและใคร่ คิดอยากได้ทราบ
สิ นค้าในร้านต้นตํารับไม่เคยมีใดที่ธรรมดา
แม้ไม่ทราบว่าสิ นค้าใหม่คืออะไร แต่อย่างน้อยก็มีแต่ของดีไม่ใช่
หรื อ?
ด้วยความสงสัย คนทั้งสองจึงเดินไปยังชั้นพร้อมรับชมสรรพคุณที่
ระบุไว้
“เสริ มศักยภาพ?” หลิวลู่เหม่ยถึงกับต้องสู ดลมหายใจเข้าแรง
กับผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ า นางทราบดีวา่ สรรพคุณนี้ชวนสะพรึ ง
โลกหล้าเพียงใด
ไม่เกินเลยหากจะกล่าวว่านี่มนั วัตถุต่อต้านสวรรค์!
“พี่หญิง แม้น้ าํ แร่ น้ ีใช้งานได้อย่างจํากัด แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไวน์หยก
นัน่ !” หลิวลู่อวีอ่ ุทานกล่าวคําออก “มีขายวันละสิ บขวด อีกทั้งยังมี
มาขายใหม่ทุกวัน!”
แม้สิบขวดจํานวนไม่มาก แต่อย่าได้ลืมว่าแต่ละคนสามารถได้รับ
สรรพคุณของมันก็แต่การดื่มครั้งแรก
หลิวลู่เหม่ยพยักหน้ารับ “อย่างนั้นซื้ อคนละขวด”
ทั้งสองคว้าสิ นค้าพร้อมไปจ่ายผลึกวิญญาณให้แก่เหยาซื อหยาน
“ว่าไปแล้วพี่ซือหยาน” หลิวลู่อวีค่ ล้ายนึกเรื่ องนํ้าแร่ ข้ ึนได้วา่ บนชั้น
เหลือเพียงแปดขวด ดังนั้นจึงหันมองไปทางจี้อ๋ ูฮุยพร้อมกล่าวถาม
“องค์เหนือหัวซื้อไปเช่นกันหรื อ?”
เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “ถูกต้อง”
“อย่างนั้นศักยภาพที่ได้รับนั้นมากเพียงใด?” หลิวลู่เหม่ยกล่าวถาม
ด้วยความตื่นเต้น
“ศักยภาพทั้งสองเพิ่มพูนขึ้นมาก ขององค์เหนือหัวทําให้สมั ผัสได้ถึง
การคงอยูข่ องขอบเขตราชัน” เหยาซื อหยานกล่าวตอบ
หลิวลู่เหม่ยพลันต้องมองจี้อ๋ ูฮุยอย่างนึกทึ่ง
สัมผัสการมีอยูข่ องขอบเขตราชัน?
โชคดีอะไรเพียงนั้นกัน?
สําหรับขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับสู งสุ ด นางทราบดีวา่ ขั้นตอนนี้ยาก
ผ่านพ้นไปเพียงใด
จี้อ๋ ูฮุยก้าวถึงจุดนั้นได้ บอกกล่าวตามตรง หลิวลู่เหม่ยอดไม่ได้ที่จะ
รับรู ้ถึงวิกฤตภายในใจ
น่าเสี ยดายที่ขณะนี้จ้ ีอ๋ ูฮุยจดจ่อกับโลกเสมือนไปแล้ว เขาไม่อาจ
ตระหนักทราบถึงสายตาของหลิวลู่เหม่ยได้
“ศักยภาพได้รับการส่ งเสริ มเพียงใด เหล่านั้นขึ้นอยูก่ บั โชค” เหยาซือ
หยานกล่าวเสริ ม
“ข้าคิดว่าตนเองมีโชคดีไม่นอ้ ย” หลิวลู่เหม่ยเผยยิม้
“โชคของข้าก็ไม่แย่!” หลิวลู่อวีเ่ ร่ งรี บกล่าว
ปู้หลี่เกื๋อรู ้สึกว่าสองคํานี้คล้ายคุน้ เคยไม่นอ้ ย
เหยาซือหยานเผยยิม้ โดยไม่กล่าวคําใดเสริ ม
ด้วยสู ดลมหายใจเข้าลึก ทั้งสองจึงดื่มนํ้าแร่ ในขวดแทบจะพร้อมกัน
ปู้หลี่เกื๋อและเหยาซือหยานต่างรับชมด้วยความสนใจ ทั้งสองสงสัย
ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ
อย่างไรแล้วครั้งจี้อ๋ ฮู ุยดื่มนํ้าแร่ เข้าไปก่อนหน้านี้ สิ่ งที่ปรากฏให้เห็น
นั้นไม่ใช่เล็กน้อย
หากระบบรักษาความปลอดภัยของร้านไม่ทาํ งานขึ้นมาทันท่วงที
เช่นนั้นที่ตามมาอาจเป็ นหายนะ!
 ตอนที่ 272 มารยาทนีไ้ ม่ น่าแปลกใจ
“อืม…”
หลิวลู่อวีเ่ ผยดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย ใบหน้าขณะนี้เริ่ มเผยสี แดง
ออร่ าของนางกําลังทะยานอย่างต่อเนื่อง
ไม่ชา้ มันคล้ายส่ งสัญญาณการก้าวข้าม
นางถึงกับก้าวสู่ ขอบเขตคืนต้นกําเนิดได้ในคราวเดียว!
หลิวลู่อวีก่ ่อนหน้านี้คือขอบเขตจิตวิญญาณระดับสู งสุ ด นางเพียง
ห่างจากขอบเขตคืนต้นกําเนิดก้าวหนึ่ง
การเสริ มศักยภาพที่เกิดขึ้นราวกับการทะลวงผ่านกรอบประตูสู่หอ้ ง
ใหม่ มันเกิดขึ้นอย่างเป็ นธรรมชาติ!
ความเคลื่อนไหวทางด้านหลิวลู่เหม่ยเองก็ไม่ยงิ่ หย่อนไปกว่าหลิวลู่
อวีแ่ ม้แต่นอ้ ย
รอบกายนางได้เกิดดอกไม้ผลิบานประหนึ่งภาพความฝัน
ภายในร้านบังเกิดเสี ยงท่วงทํานองอันไพเราะให้รับฟัง
รับฟังท่วงทํานอง ปู้หลี่เกื๋อรู ้สึกว่าร่ างกายเบาดัง่ ผีเสื้ อพร้อมสติท่ี
เลือนลางคล้ายสุ ขสบายเกินจดจําได้
มันราวกับเขาจมดิ่งในห้วงความฝัน ภายในขณะนี้ตื่นตะลึง ถัดจากนั้น
จึงได้สติก่อนจะต้องหลัง่ เหงื่อกาฬออก
เพียงแค่ท่วงทํานองถึงกับทําเขาเสี ยความนึกคิด!
ทันทีที่ภาพหลอนประสาทบังเกิดขึ้น ระบบรักษาความปลอดภัยของ
ร้านก็ทาํ งานด้วยตัวเองมันเอง
ท่วงทํานองนี้จึงไม่อาจทําร้ายใครได้
ถึงกระนั้นปู้หลี่เกื๋อที่ระดับการฝึ กฝนอ่อนด้อยที่สุดในร้านก็เกือบ
เสี ยความนึกคิดไป
เพียงเรื่ องนี้กม็ ากพอให้เขาต้องหวาดกลัวแล้ว!
น้อยครั้งนักที่เหยาซือหยานจะเผยความสงสัยให้เห็นผ่านดวงตา
ภาพหลอนเช่นนี้ถือว่าน่าประทับใจ
ผ่านไปหลายสิ บชัว่ ลมหายใจ ดวงตาคนทั้งสองจึงลืมขึ้นเกือบจะ
พร้อมกัน
หลิวลู่อวีต่ ระหนักได้ถึงการฝึ กฝนตนเอง ขณะนี้ใบหน้าเผยความ
ตื่นเต้นยินดี
ขอบเขตจิตวิญญาณและคืนต้นกําเนิดนั้นแตกต่างกันมหาศาล
มีแต่การก้าวหน้าสู่ ขอบเขตคืนต้นกําเนิดจึงหมายความถึงก้าวเข้าสู่
ความแข็งแกร่ งที่แท้จริ งได้
หลิวลู่เหม่ยสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมโค้งกายไปยังลัว่ ฉวนที่นอนอยู่
นอกร้าน
“ขอบคุณเถ้าแก่ที่ให้พวกเราได้พบโอกาส”
ทางด้านลัว่ ฉวนที่หลับไปแล้วหาได้ตอบคําใดไม่…
นางที่ไม่ใช่คุน้ เคยกับร้านเจอเช่นนี้ถือว่าเย็นชา
“แค่กแค่ก เถ้าแก่กเ็ ป็ นเช่นนี้ อย่าเก็บมาใส่ ใจเลย” เหยาซื อหยาน
กระแอมไอเสี ยงเบาเพื่อรักษาหน้าให้อีกฝ่ าย
หลิวลู่เหม่ยต้องนิ่งงันไปเล็กน้อย
กล่าวคําขอบคุณ กระนั้นอีกฝ่ ายกลับไม่ใส่ ใจเลยแม้แต่นอ้ ย
ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ ากล่าวคําขอบคุณหรื อติดค้าง ไม่วา่ ที่ใด
ล้วนให้ความสําคัญ
กระนั้นที่ร้านแห่งนี้ เห็นได้ชดั ว่าไม่ใช่เรื่ องใหญ่อะไร…
การฝึ กฝนขอบหลิวลู่เหม่ยก็คล้ายคลึงหลิวลู่อวี่ เป็ นท่วงทํานอง
ความก้าวหน้าทางศักยภาพนั้นจะนํามาซึ่ งการเข้าถึงเคล็ดวิชาใน
ระดับใหม่!
“ข้าทราบ”
หลิวลู่เหม่ยหันมองทางลัว่ ฉวนพร้อมจดจําเรื่ องราวนี้เอาไว้
เถ้าแก่กเ็ ป็ นเช่นนี้ไม่วา่ กับใคร
ขณะนี้เองที่หลิวลู่อวีห่ นั มองทางเหยาซื อหยานพร้อมเผยความสนใจ
“พี่ซือหยานได้ดื่มนํ้าแร่ บา้ งหรื อยัง?” หลิวลู่อวีก่ ล่าวถามออกไป
เหยาซือหยานชะงักไปก่อนจะตอบ “ดื่มแล้ว”
“ศักยภาพท่านเพิม่ ขึ้นเป็ นอย่างไรบ้าง?” ปู้หลี่เกื๋อขณะนี้ให้ความ
สนใจ
เหยาซือหยานต้องเผยยิม้ บาง “เป็ นความก้าวหน้าทางสายเลือดที่
เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล”
ทั้งสามทราบว่าเหยาซือหยานคือสัตว์อสู รราชวงศ์
สายเลือดก้าวหน้า นัน่ หมายความถึงศักยภาพก้าวหน้าแล้ว
กระนั้นคําของเหยาซือหยานก็ทาํ ให้ท้ งั สามต้องตื่นตะลึง
“เป็ นข้าโชคดีที่สายเลือดได้รับสิ่ งที่บรรพบุรุษสร้างไว้กลับคืน”
เหยาซือหยานกล่าวคําออกไม่คิดปิ ดบัง
คนทั้งสามนิ่งงันไปครู่ ก่อนจะเหม่อลอย
ผ่านไปหลายสิ บชัว่ ลมหายใจจึงค่อยได้สติพร้อมยิม้ ให้เหยาซื อหยาน
การฟื้ นคืนทางสายเลือด?
เรื่ องราวเช่นนี้มีอยูแ่ ต่ในครั้งโบราณหรื อตํานานปรัมปรา ขณะนี้
ถึงกับได้เห็นกับตางั้นหรื อนี่?
บอกกล่าวตามตรง ว่าเรื่ องราวออกจะเหลือเชื่อเกินไป
ขณะนี้เองที่หลิวลู่เหม่ยคล้ายคิดอะไรขึ้นมาได้จนเผยดวงตาเบิกกว้าง
“ประเดี๋ยวนะ เคยได้ทราบมาว่าการฟื้ นกลับคืนทางสายเลือดจาก
บรรพบุรุษ นัน่ ต้องทําให้เกิดทัณฑ์สายฟ้าโบราณไม่ใช่หรื อ?”
 ตอนที่ 273 โชคดีทที่ นั
ทั้งสามคนไม่ใช่พ้นื เพทัว่ ไป ดังนั้นย่อมทราบข้อมูลลับมากกว่าที่คน
ปกติจะทราบได้
เหยาซือหยานพยักหน้ารับกล่าวตอบคําเบา “ถูกต้อง”
หลิวลู่อวีต่ อ้ งรับคําด้วยอาการตื่นตะลึง “อย่างนั้นแล้วทัณฑ์สายฟ้า
เมื่อวานเป็ นของพีซ่ ือหยานงั้นหรื อ?!”
เหยาซือหยานพยักหน้ารับ
“พอจะทราบแล้วว่าเมื่อวานเกิดเรื่ องอะไรขึ้น”
หลิวลู่อวีค่ รุ่ นคิดไปครู่ ก่อนจะกล่าวคําออกมา
นางคาดเดาได้แทบทั้งหมดว่าเรื่ องราวเป็ นมาอย่างไร
เหยาซื อหยานดื่มนํ้าแร่ เข้าไป ศักยภาพเพิ่มพูนมหาศาล สายเลือดฟื้ น
กลับคืนจากบรรพบุรุษ ทัณฑ์สายฟ้าโบราณจึงมาเยือน
ความน่าสะพรึ งของทัณฑ์สายฟ้าโบราณไม่ใช่อะไรที่คนทัว่ ไปจะ
สามารถรอดชีวติ ดังนั้นเถ้าแก่จึงออกหน้า
ด้วยเพียงเสี ยงตะโกนดังออก ทัณฑ์สายฟ้าโบราณถึงกับต้องรี บถอย
หนี
“กล่าวถึงเรื่ องนี้ โชคของทั้งสองคล้ายจะไม่ดีเท่าพี่ซือหยาน!” ปู้หลี่
เกื๋อใช้นิ้วจรดคางพร้อมกล่าวคําออกราวลืมตัว
กลายเป็ นว่าเขาคือผูร้ ักชอบการกล่าวความจริ งออกมาเสี ยแล้ว
หลิวลู่อวีแ่ ละหลิวลู่เหม่ยเผยสี หน้าซึ มไป เพราะนัน่ คือเรื่ องจริ ง
เรี ยกคืนสายเลือดจากบรรพบุรุษ เรื่ องราวเช่นนี้เกิดขึ้นได้เรี ยกว่า
โชคดีเพียงใด?
มันแทบไม่มีโอกาสเกิดขึ้นด้วยซํ้า แต่เรื่ องราวก็เกิดขึ้นไปแล้ว
หันกลับมามองตนเอง
ก้าวหน้านั้นคล้ายเล็กน้อยจนไม่น่าจะนับเป็ นอะไรได้!
ผ่านไปเพียงครู่ ความยินดีแต่เดิมในใจคนทั้งสองจึงค่อยเลือนหาย
ทั้งสองกลายเป็ นซึมไปแล้ว
ปู้หลี่เกื๋อพบเห็นสี หน้าคนทั้งสองจึงค่อยได้ตระหนักว่าตนเองกล่าว
คําทําร้ายจิตใจออกไป
หลังจากคิดไปครู่ เขาจึงเลือกที่จะหุบปากตนเองเสี ย
“แฮ่ก หลี่เกื๋อ พี่ซือหยาน พวกเรามาช้าไปหรื อไม่?”
เสี ยงหอบดังจากทางหน้าประตู
คนทั้งสองเร่ งรี บเข้ามาในร้านประหนึ่งสายลมหอบพัด
เป็ นปู้ฉืออีและเจียงเฉิงจวิน
ปู้หลี่เกื๋อค่อยเผยความโล่งใจ
“พี่หญิงมาเสี ยที” ดวงตาปู้หลี่เกื๋อเผยประกายความตื่นเต้น
“นํ้าแร่ วนั นี้ยงั เหลืออีกหกขวด” เหยาซื อหยานเผยยิม้
ปู้ฉืออีและเจียงเฉิงจวินค่อยถอนหายใจโล่งอกได้
ระหว่างทาง คนทั้งสองทุ่มเทสิ่ งที่ฝึกฝนเร่ งความเร็ วเพราะเกรงว่าจะ
มีลูกค้าอื่นมาซื้ อตัดหน้า
ขณะนี้ถือว่ามาทันเวลาอย่างเหลือเฟื อแล้ว
คนทั้งสามแทบจะอดทนรอไม่ไหวเข้าไปคว้านํ้าแร่ มาจ่ายผลึก
วิญญาณ
ถัดจากนั้นจึงยกดื่มพร้อมกัน
สรรพคุณการเสริ มศักยภาพของนํ้าแร่ น้ นั ไม่จาํ เป็ นต้องกล่าวถึง
อย่างไรก็ตอ้ งมีสกั อย่างที่คืบหน้า
รอบกายคนทั้งสาม พลังวิญญาณกําลังก่อตัวเป็ นพายุขนาดย่อม
ท่ามกลางคนทั้งสาม ที่น่าตกใจคือปู้หลี่เกื๋อที่กา้ วหน้าอย่างพุง่ ตรง
แน่นอนว่าความก้าวหน้าไม่ใช่เพียงแต่การฝึ กฝน
“การรับรู ้พลังวิญญาณของฟ้าดินโดยรอบกระจ่างชัดมากขึ้น” ปู้ฉืออี
กล่าวออกด้วยความตระหนกตกใจ
เหยาซือหยานเผยยิม้ กล่าวคําอธิบาย “หากศักยภาพก้าวหน้า เช่นนั้น
ย่อมรับรู ้ถึงพลังงานแห่งฟ้าดินได้ดียงิ่ ขึ้น”
ทั้งสามพยักหน้ารับเห็นพ้อง
“น่าเสี ยดายที่จะได้ผลก็แต่ครั้งแรกที่ดื่ม” ปู้หลี่เกื๋อถอนหายใจเสี ยงเบา
“อย่างน้อยก็ได้รับ!” หลิวลู่อวีแ่ ค่นเสี ยงตอบ “ยังคิดอยากรับรู ้ถึงพลัง
แห่งฟ้าดินยิง่ กว่านี้อีกงั้นหรื อ? นัน่ ออกจะละโมบเกินไปบ้างแล้ว!”
ปู้หลี่เกื๋อยิม้ เก้กงั ตอบรับโดยไม่ปฏิเสธคําใด
“ข้ารับรู ้ได้ ความแข็งแกร่ งของข้าเพิ่มขึ้นไม่ใช่นอ้ ย!” เจียงเฉิ งจวิน
ตระหนักอย่างถี่ถว้ นพร้อมอุทานออก
“นัน่ เป็ นอุปทาน” เหยาซือหยานส่ ายศีรษะกล่าวคําออก
“ทําไมกัน?” เจียงเฉิงจวินเผยสี หน้างงงัน
“ศักยภาพการรับรู ้เพิ่มขึ้น นัน่ ไม่ได้เป็ นการเปลี่ยนแปลงขอบเขต
พลัง เช่นนั้นกําลังจะแข็งแกร่ งขึ้นได้อย่างไร? อย่างดีกค็ ือยามต่อสู ้
สามารถฟื้ นคืนพลังที่เสี ยไปได้รวดเร็ วขึ้น”
เหยาซือหยานผายมือออกพร้อมอธิบาย
เจียงเฉิงจวินชะงักไปครู่ ก่อนจะคิดตามว่าสมควรเป็ นดังที่ได้รับฟัง
 ตอนที่ 274 ซ่ อนเร้ นในเมือง
“แต่กต็ อ้ งกล่าว ว่าการที่ศกั ยภาพเพิ่มมากขึ้น นัน่ หมายถึงการก้าวสู่
ขอบเขตถัดไปเป็ นเรื่ องง่ายขึ้นด้วย” เหยาซือหยานกล่าวคําต่อ
เจียงเฉิงจวินพยักหน้ารับ “ถูกต้อง! เพราะงั้นวันนี้ตอ้ งตะลุยโหมด
ท้าทายให้กา้ วหน้ารวดเดียวไปเลย! หลายวันมานี้การฝึ กฝนของปู้
หลี่เกื๋อก็ตามข้ามาจนแทบชิดแล้ว!”
“หึ หึ นัน่ คือพรสวรรค์ของนายน้อยผูน้ ้ ี!” ปู้หลี่เกื๋อเผยยิม้ เบิกบาน
เจียงเฉิ งจวินจึงหัวเราะตอบ
ผ่านไปครู่ กลุ่มคนค่อยไปเลือกที่นงั่ พร้อมเข้าสู่ โลกเสมือนจริ ง
แม้ศกั ยภาพเพิ่มขึ้น ทว่าการฝึ กฝนประจําวันก็ไม่อาจละเลย
ต้องเล่นเกมให้ครบเวลา นี่คือความในใจของบรรดาลูกค้าร้านต้น
ตํารับ เพราะนัน่ เทียบเท่าการฝึ กฝน…
เวลาไหลผ่าน ลูกค้าคนอื่นมาเยือน
เป็ นโจวหู่และคณะ
นอกจากนี้ยงั มาพร้อมชายศีรษะล้านผูห้ นึ่ง
เป็ นจางอวีท่ ี่ทา้ ทายโจวหู่ก่อนหน้านี้
ในหมู่ทหารรับจ้างนั้นค่อนข้างเอื้อเฟื้ อเผือ่ แผ่ซ่ ึงกันและกัน
ครั้งโจวหู่บอกต่อจางอวีเ่ รื่ องได้รับหมัดจอมราชันจากเกม สี หน้า
ท่าทีอีกฝ่ ายนั้นก็เป็ นเหมือนดังที่คนไม่เคยทราบเรื่ องจะเป็ น
จางอวีค่ ิดว่าโจวหู่หยอกล้อตนเล่น
แม้จางอวีด่ ูสตั ย์ซื่อ กระนั้นตัวเขาไม่ใช่โง่งม
เล่นเกมอะไรจึงได้รับวิชาหมัดลึกลับเช่นนั้นมา?
อย่ามาพูดให้ขาํ !
พบเห็นท่าทีจางอวีไ่ ม่เชื่อ โจวหู่จึงนึกโกรธ
ไม่เชื่องั้นหรื อ?
เช่นนั้นมารับชม!
ด้วยเหตุน้ ีคนทั้งหกจึงมาเยือนร้านพร้อมกัน
“ทางด้านนั้น” โจวหู่ช้ ีไปยังตรอกพร้อมบอกกล่าวกับจางอวี่
จางอวีเ่ ผยท่าทีสงสัย “พี่หู่ไม่ได้โกหกข้าหรื อ? เปิ ดร้านในตรอกไกล
ห่างเช่นนี้ เถ้าแก่เสี ยสติ…อุบ๊ …”
คํากล่าวยังไม่ทนั จบ คณะคนของโจวหู่ถึงกับต้องแปรเปลี่ยนสี หน้า
กล้าว่าร้ายต่อเถ้าแก่ นัน่ หมายถึงหน่ายจะมีชีวติ !
โจวหู่จึงใช้มือปิ ดปากจางอวีไ่ ว้ไม่ให้กล่าวคําที่จะเป็ นการเรี ยกหายนะ
มาสู่ ตวั
พบเห็นว่าในตรอกไม่มีใดเกิดขึ้น โจวหู่ค่อยถอนหายใจโล่งอกพร้อม
ปาดเช็ดคราบเหงื่อกาฬที่หน้าผาก
“พี่หู่ ไฉนทําเช่นนี้?” จางอวีเ่ กิดโกรธขึ้นมา
ยังต้องถามอีกหรื อ?
“พี่จางอวี่ กําลังของเถ้าแก่ไม่อาจหยัง่ ถึงได้ ภายหน้าอย่าได้กล่าว
อะไรเช่นนี้อีก!” โจวหู่บอกกล่าวตามตรง
“ได้ ได้ ได้! ร้านเถ้าแก่อยูใ่ นสถานที่ไกลห่างเช่นนี้… อย่างนั้นให้
เรี ยกว่าอะไร?”
“สถานที่สุดเร้นลับในเมือง!”
“ถูกต้องแล้ว! สุ ดเร้นลับในเมือง…”
คนทั้งห้าต่างกล่าวคําออก
แม้วา่ ด้วยตัวตนของเถ้าแก่จะไม่สนใจถ้อยคําไร้มารยาทก็ตามแต่
กระนั้นโจวหู่และคณะไม่คิดอยากเสี่ ยงชีวติ
“เป็ นเช่นนี้นี่เอง” จางอวีพ่ ยักหน้ารับรัวเร็ ว
โจวหู่บอกอีกฝ่ ายเรื่ องเถ้าแก่ร้านไปแล้ว
โดยสรุ ปคือเป็ นตัวตนที่อย่าได้หาเรื่ องด้วยเป็ นอันขาด!
หลังกล่าวคําเตือนแก่จางอวีเ่ พื่อให้มนั่ ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด ทั้ง
หกจึงเดินเข้าตรอกไป
“นัน่ คือเถ้าแก่” เมื่อเข้ามาในตรอก โจวหู่จึงชี้ไปยังลัว่ ฉวนที่นอน
อาบไล้แสงตะวันพร้อมบอกกล่าวแก่จางอวี่
“เถ้าแก่? ไม่เห็นคล้ายจะยิง่ ใหญ่ตรงไหน?” จางอวีเ่ ผยสี หน้างงงัน
ตัวเขากล่าวได้วา่ ก็เป็ นผูฝ้ ี มือคนหนึ่ง
กําลังนั้นอยูข่ อบเขตโชคชะตาระดับสู งสุ ด ท่ามกลางทหารรับจ้างใน
นครจิ่วเหยา ถือว่าเป็ นชนชั้นแนวหน้าแล้ว
กระนั้นเขากลับไม่อาจรับรู ้ถึงภัยคุกคามจากตัวตนที่เรี ยกว่าเถ้าแก่ได้
เลย
เขากระทัง่ ไม่อาจตระหนักได้ถึงความผันแปรทางพลังวิญญาณด้วย
ซํ้า ราวกับว่าอีกฝ่ ายเป็ นคนธรรมดาไร้ซ่ ึงการฝึ กฝนใดทั้งสิ้ น
 ตอนที่ 275 ยากจนทีละน้ อย
ร่ างนั้นก็เพียงนอนเฉยโดยไม่สนใจ เป็ นการเพิกเฉยต่อโลกหล้า!
คนเช่นนี้หรื อเถ้าแก่ร้าน?
และนี่หรื อคือผูแ้ ข็งแกร่ งสุ ดจะหยัง่ ได้ถึง?
บอกกล่าวตามตรง จางอวีย่ งั มีขอ้ สงสัยภายในใจว่าโจวหู่และคณะ
กําลังหลอกตนเอง…
“อรุ ณสวัสดิ์เถ้าแก่” กลุ่มคนมาถึงหน้าประตูร้าน โจวหู่นาํ หน้ากล่าว
คําทักทายต่ออีกฝ่ าย
กระนั้นก็ยงั ไร้ซ่ ึงการตอบสนอง
โจวหู่และคณะไม่ใส่ ใจ ขณะนี้จึงตัวจางอวีเ่ ข้าไปภายในร้าน
“เหมือนเถ้าแก่หลับไปแล้ว ดังนั้นอย่าได้ส่งเสี ยงดังรบกวน” โจวหู่
กล่าวกระซิบ
เช่นนี้กลุ่มคนจึงเร่ งรี บเข้าร้านไปอย่างเงียบงัน
ภายในใจจางอวีเ่ กิดความรู ้สึกอันประหลาดขึ้น
ทําไมถึงรู ้สึกว่าคล้ายโดนต้มตุ๋นเช่นนี้กนั ?
“อรุ ณสวัสดิ์พี่ซือหยาน!”
ทุกคนเข้ามาในร้านพร้อมทักทายอย่างนอบน้อม
สําหรับเหยาซือหยาน เว้นแต่ผฝู ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ า ผูอ้ ื่นต่าง
เรี ยกหานางเป็ นพี่ซือหยาน
และคล้ายว่าจะคุน้ เคยเรี ยกเช่นนี้กนั จนติดปากกันหมดแล้ว
“อรุ ณสวัสดิ์” เหยาซื อหยานพยักหน้ารับ
นางพบเห็นจางอวี่ ขณะนี้ภายในเริ่ มคาดเดา
อีกฝ่ ายสมควรเป็ นสหายของกลุ่มคน
และทางด้านโจวหู่ วันนี้ได้ช้ ีชวนผูอ้ ื่นมาเยีย่ มเยือนร้านต้นตํารับ
สี หน้าของนางชวนประหลาดใจทว่ายินดี
“พี่หู่ ท่านไม่ได้หลอกข้าจริ งด้วย” จางอวีท่ ี่ดึงสติกลับคืนมาได้
ขณะนี้กล่าวคําออกเสี ยงเบา
“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าบอกแล้วไงว่าร้านต้นตํารับจะทําเจ้าประหลาดใจได้!”
โจวหู่หวั เราะ
คล้ายว่าเขายินดีที่ได้เห็นจางอวีต่ อบสนองเช่นตอนนี้
อย่างไรแล้วเมื่อครั้งแรกมาเยือนก็ยงั ทําเขาตื่นตะลึงอยูน่ านไม่หาย
“วันนี้ทาํ ไมมีลูกค้าในร้านเยอะแล้ว?” โจวหู่พบเห็นจี้อ๋ ูฮุยและคณะ
“นัน่ ทําอะไรอยูก่ นั ?” จางอวีก่ ล่าวถามด้วยความสงสัย
“เล่นเกม” หนึ่งในกลุ่มคนกล่าวตอบ
“เล่นเกม?” จางอวีเ่ ผยสี หน้างงงัน แต่ไม่ชา้ ก็กลายเป็ นแตกตื่น “ที่
เคยบอกเล่าก่อนหน้า เกมที่ช่วยเพิ่มพูนการฝึ กฝนและช่วยให้ได้รับ
ทักษะความสามารถ?”
“ถูกต้อง!”
“ให้ขา้ ลอง!” จางอวีเ่ ผยความกระหายคิดอยากลองเล่น
โจวหู่ตอ้ งกระแอมไอเป็ นการดึงความสนใจจางอวี่ “ร้านต้นตํารับ
ก่อนจะเล่นเกมต้องทราบขั้นตอน ก่อนอื่นคือทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ป
ส่ วนสรรพคุณคงไม่ตอ้ งบอกซํ้าเพราะเมื่อวานบอกไปแล้ว”
“ทราบแล้ว ทราบแล้ว!” จางอวีพ่ ยักหน้ารับ
“แน่นอนว่าหากมีผลึกวิญญาณเหลือพอ เช่นนั้นซื้อโคล่ากับแท่ง
เครื่ องเทศติดตัวไว้ถือเป็ นดี”
กล่าวถึงตรงนี้ ลําคอคนทั้งห้าคล้ายกลายเป็ นแห้งผากกระหายนํ้า
เหมือนว่าพวกเขาจะคิดถึงรสชาติอนั เลิศลํ้าของโคล่าและบะหมี่ก่ ึง
สําเร็ จรู ป
สําหรับพวกเขา อาหารอร่ อยไม่พอแต่ยงั ให้สรรพคุณเลิศลํ้า
ทว่าข้อเสี ยเพียงหนึ่งคือราคาแพงมาก!
ตํ่าสุ ดก็สิบผลึกวิญญาณ มากสุ ดก็หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ!
อย่างไรแล้วหลายวันมานี้โจวหู่กร็ ู ้สึกได้ ว่าความมัง่ คัง่ ที่มีคล้ายหด
ตัวน้อยลงอย่างเห็นได้ชดั ด้วยตาเปล่า
อย่างไรแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่เหมือนผูอ้ ื่นที่เป็ นศิษย์สถาบันใหญ่
เหล่านั้นต่างมีพ้นื เพและไม่ขาดแคลนผลึกวิญญาณให้ใช้งาน
โจวหู่และคณะเป็ นเพียงทหารรับจ้างทัว่ ไป ได้รับผลึกวิญญาณก็
ต้องอาศัยการล่าสัตว์อสู รหรื อไม่กร็ ับภารกิจ
อีกทั้งยังมีเรื่ องโบราณสถานที่ใกล้จะเปิ ดออกในอีกไม่นาน เทือก
เขาจิ่วเหยานับวันจะยิง่ อันตราย
ด้วยเหตุน้ ีเพื่อความปลอดภัย พวกเขาจึงหยุดเคลื่อนไหวที่ภายนอก
เมือง
นัน่ จึงส่ งผลให้ได้รับผลึกวิญญาณน้อยลงอย่างเห็นได้ชดั
 ตอนที่ 276 จางอวี่
ระหว่างช่วงเวลานี้ โจวหู่และคณะทําได้เพียงแต่เข้าเล่นเกมเสมือน
จริ ง บะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปนั้นแทบไม่อาจซื้ อได้!
สาเหตุที่บอกกล่าวขั้นตอนแก่จางกวีก่ ่อนหน้านี้ ก็เพราะเพื่อรักษา
หน้า…
ระหว่างบทสนทนา หลายคนต่างเดินไปยังชั้นวางสิ นค้า
“หื อ? หัวหน้า เหมือนว่าตรงนี้จะมีของใหม่เข้ามา!” คนหนึ่งร้องดัง
ขึ้นอย่างตื่นตกใจที่พบเห็นของแปลกใหม่
“ว่าอะไร?” โจวหู่เผยสี หน้างงัน ถัดจากนั้นคล้ายคิดอะไรได้จนต้อง
เผยดวงตาเป็ นประกาย “สิ นค้าใหม่หรื อ?”
ยิง่ คิดมากเพียงใดมันก็ยงิ่ ทําเขายินดี “พี่จางไปรับชมด้วยกัน!”
ด้วยเหตุน้ ีคนทั้งหกจึงไปรุ มล้อมชั้นวาง
“นํ้าแร่ ? ชื่อแปลกนัก!”
“ร้านเถ้าแก่กม็ ีแต่ของชื่อแปลกไม่ใช่หรื อ? ยังจะมีอะไรแปลกได้อีก”
“นัน่ ก็จริ ง…”
“เสริ มศักยภาพ? ของสิ่ งนี้ถึงกับเสริ มศักยภาพได้จริ งหรื อนี่?”
“ศักยภาพ? นัน่ ไม่ใช่พรสวรรค์หรอกหรื อ? น่ากลัวนัก…”
ทุกคนต่างพูดคุยกันด้วยอาการตื่นเต้น
ทว่าโจวหู่ไม่ใช่ ก่อนอื่นใดเลยคือการรับชมราคาสิ นค้า
หนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณ
อืม ทําเป็ นไม่เห็นจะดีกว่า
แค่มองก็ทราบแล้วว่าจ่ายได้ไม่ไหว ดังนั้นดีกว่าหากจะไม่รับชม
และไม่คิดถึงมันด้วย
พบเห็นท่าทีของโจวหู่ หลายคนเวลานี้จึงค่อยได้ตระหนักถึงราคา
ของนํ้าแร่
ความหวังกลับกลายเป็ นบ่อนํ้าที่แห้งเหื อด พวกเขาทําได้เพียงแต่วาด
ฝัน…
คนทั้งหกไปซื้อหาบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปพร้อมตั้งแถวรับประทานพลาง
รับชมลูกค้าที่เล่นเกมอยูก่ ่อน
รับชมผูอ้ ื่นไปพลางทานอาหารไปพลาง
หากลัว่ ฉวนได้เห็น เขาคงต้องเกิดสะท้อนใจเป็ นแน่
มันจะคล้ายความรู ้สึกครั้งยังเด็ก…
จางอวีข่ ณะนี้ค่อยรับรู ้ถึงความแปลกใหม่ของสิ่ งที่เรี ยกว่าบะหมี่ก่ ึง
สําเร็ จรู ป
พร้อมกันนี้ออร่ าภายในตัวเขากลับรับรู ้ได้ดียงิ่ ขึ้นสิ บเท่ากว่าก่อนหน้า
เรื่ องนี้ทาํ เขาตื่นตะลึง
เขาแทบเข้าใจแล้วว่าเหตุใดหน่วยทหารรับจ้างของโจวหู่จึงเกิด
ความก้าวหน้ารวดเร็ วได้
หากมาเยือนร้านนี้ได้ทุกวัน เช่นนี้ไม่ต่างกับมาเพิ่มพูนความ
แข็งแกร่ งอย่างพุง่ พรวดเลยหรื อไร?
หลังทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปเรี ยบร้อย ก็ถึงคราวได้เล่นเกม
แรกเริ่ มจางอวีต่ ่อว่าและไม่ยอมจ่ายผลึกวิญญาณเพื่อต้องลงทะเบียน
บัญชีผใู ้ ช้งาน
กระนั้นยามเมื่อได้เห็นกฎของร้านที่แขวนไว้พร้อมรอยแยกมิติที่
ปลายนิ้วเหยาซือหยาน เขาจึงต้องเงียบปากและจ่ายไป
โจวหู่ทราบว่าจางอวีห่ วาดกลัว ทว่าตัวเขาไม่คิดบอกกล่าวคําใด
ออกไป ให้อีกฝ่ ายทราบด้วยตัวเองถือเป็ นดี…
ถัดจากนั้นไม่นานกลุ่มศิษย์จากสถาบันวิญญาณเมฆาจึงมาเยือนร้าน
ผูท้ ี่นาํ มาคือมู่หรงไห่เถิง
ไม่ชา้ กลุ่มคนจึงได้ทราบเรื่ องสิ นค้าใหม่ของทางร้าน
ขณะนี้เหลือนํ้าแร่ อยูเ่ พียงสามขวดเท่านั้น
ทว่ากลุ่มศิษย์สถาบันวิญญาณเมฆามากันนับสิ บ เห็นได้ชดั ว่ามี
สิ นค้าไม่พอต่อความต้องการ
แม้จะมีการบ่งบอกชัดเจนแล้วว่านํ้าแร่ สิบขวดจะมีเข้ามาเติมใหม่ทุก
วัน
กระนั้นในสายตาศิษย์เหล่านี้ หนึ่งวันหากรวดเร็ วได้อย่างไรก็ดีกว่า
“ตอนนี้มีเหลือเพียงสาม อย่างนั้นพวกเราแปดคนแบ่งกันยังไง?” กู่
หยุนซีมองกลุ่มคนพร้อมเอ่ยคําถาม
“หรื อจะใช้วธิ ีเดิม?” เจียงเหวิน่ ฉางคิดไปครู่ ก่อนจะเสนอออกมา
ไม่มีใครคัดค้าน พวกเขาเห็นพ้องว่ายุติธรรมที่สุดแล้ว
ผ่านไปครู่ เสี ยงอันคุน้ เคย “เป่ า ยิง ฉุบ” ก็ดงั ขึ้นในร้านหลายครั้งครา
มู่หรงไห่เถิงขณะนี้ไปพูดคุยกับเหยาซือหยานเพื่อรอ
ด้วยฐานะอาจารย์ นางย่อมไม่คิดไปแก่งแย่งกับเหล่าศิษย์
“สิ นค้าของร้านเถ้าแก่ทาํ พวกเราทึ่งได้เสมอ!”
รับชมกลุ่มศิษย์ตนเองที่ส่งเสี ยงอึกทึก มู่หรงไห่เถิงอดไม่ได้ที่จะ
ถอนหายใจออก
 ตอนที่ 277 ก็เพียงนึกถึงเรื่ องทีด่ ี
ท้ายที่สุดจึงได้สามศิษย์ผโู ้ ชคดีชนะได้รับสิ ทธิ์
ส่ วนที่เหลือได้แต่ตอ้ งเจ็บใจพร้อมนึกเสี ยดายที่พลาดโอกาสในวันนี้
“เอาเถอะ ยังไงทุกวันก็มีของเข้ามาให้ซ้ื อใหม่”
กู่หยุนซีมองคนทั้งสามถือขวดนํ้าแร่ ไปจ่ายผลึกวิญญาณพลางกล่าว
กับเจียงเหวิน่ ฉาง
รสชาติอื่นขื่นขมเผยชัดผ่านนํ้าเสี ยง
“ถูกต้องแล้ว อย่างไรพรุ่ งนี้กย็ งั มาซื้ อได้!”
เจียงเหวิน่ ฉางหยิกที่แก้มกู่หยุนซีพลางยิม้
“ใช่! ไปกันดีกว่า…”
คนทั้งสองยังสนทนากันต่อ
ทางด้านศิษย์สามคนที่ดื่มนํ้าแร่ เรี ยบร้อย ขณะนี้ต่างรู ้สึกตื่นเต้นยินดี
กับความเปลี่ยนแปลงในร่ างกาย
“รู ้สึกยังไงบ้าง?” มู่หรงไห่เถิงกล่าวถาม
“ความสามารถรับรู ้ออร่ าแห่งฟ้าดินของข้าเพิ่มขึ้นหลายส่ วนเลย
ทีเดียว!” คนหนึ่งกล่าวตอบด้วยความตื่นเต้นยินดี
“ข้าก็เช่นกัน!” อีกสองคนกล่าวออกคําเดียวกัน
รับรู ้ถึงสายตาริ ษยาของผูอ้ ื่น คนทั้งสามจึงรู ้สึกภาคภูมิไม่ใช่นอ้ ย
“ไปเล่นเกมกันดีกว่าเล่นเกม! เรื่ องนี้ไว้พรุ่ งนี้ค่อยมาใหม่แต่เช้า!”
เซียวเฉิงโบกมือกล่าวคําออกอย่างเฉยเมย
ถัดจากนั้นแต่ละคนจึงกระจายตัวกันไป
หลังทานบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปเรี ยบร้อยจึงค่อยเข้าสู่ โลกเสมือนจริ ง
ส่ วนศิษย์ท้ งั สามที่ได้ดื่มนํ้าแร่ กนั ไปแล้ว พวกเขาเลือกไม่ทานบะหมี่
กึ่งสําเร็ จรู ป
เพราะนํ้าขวดใหญ่มนั มากพอทําให้พวกเขาอิ่ม…
เวลาไหลผ่าน ศิษย์ของสถาบันจันทราลึกลํ้าและเซี่ยหยวนจึงมา
เยือนร้านก่อนจะพบเห็นความเปลี่ยนแปลงภายในร้าน
นัน่ ก็คือป้าย “สิ นค้าหมด” ที่วางไว้บนชั้นสิ นค้า
“ไฉนเถ้าแก่ไม่บอกกล่าวเรื่ องมีสินค้าใหม่บา้ งเลย?” เซี่ยหยวนบ่นอุบ
“รู ้ง้ ีควรรี บมาแต่เช้าเป็ นคนแรก! เป็ นข้าต้องรอเจ้าหนูเหล่านี้ เฮ้อ!”
เซี่ยหยวนดูโมโหไม่ใช่นอ้ ย
อึดอัด!
เสริ มศักยภาพใครบ้างไม่อยากได้!
ของดีเช่นนี้ได้รับช้าไปหนึ่งวันก็มากพอทําให้หงุดหงิด!
“อย่างไรร้านเถ้าแก่กอ็ ยูท่ ี่นี่ ไม่ชา้ ก็กลับมาซื้อใหม่ได้” เหยาซือหยาน
เผยยิม้
“นัน่ ก็ใช่ เพียงแต่รู้สึกหงุดหงิดใจไปบ้าง…” เซี่ยหยวนผายมือตอบ
เหล่าศิษย์จากสถาบันจันทราลึกลับต่างหันมองทางอื่น
อาจารย์ ไฉนท่านกล่าวความในใจออกมาเช่นนี้…
อีกทางหนึ่ง
ขณะจางอวีส่ วมใส่ หมวกจากที่นงั่ เขารับรู ้ได้ถึงสภาพแวดล้อมที่
แปรเปลี่ยนในพริ บตา
พริ บตาตัวเขาได้เข้ามาอยูใ่ นห้องสี ขาวบริ สุทธิ์
ท่าทีสบั สนงุนงงบังเกิด แต่กค็ ิดได้ถึงคําบอกกล่าวของโจวหู่ก่อนหน้า
นี้ ดังนั้นไม่ชา้ จึงสงบใจรับเรื่ องราวได้
จางอวีห่ นั มองรอบด้านก่อนจะเกิดความสงสัยขึ้นภายใน
“นี่หรื อโลกเสมือนจริ ง? ไม่เห็นต่างอะไรกับของจริ ง!”
แน่นอนว่าเขายังได้พบเห็นสองลูกโป่ งที่ลอยอยูใ่ ห้เห็น
“หอคอยแห่งการทดสอบ กับฝึ กสอนทําอาหาร?”
ลังเลอยูค่ รู่ หนึ่ง จางอวีจ่ ึงเลือกหอคอยแห่งการทดสอบ
ตัวเลือกปรากฏให้เห็นอีกครั้ง สภาพแวดล้อมแปรเปลี่ยนอีกครั้งครา
จางอวีต่ กใจ ขณะนี้เขาจึงเลือกลูกโป่ งรู ปหอคอยน้อยที่ปรากฏ
ตรงหน้าอีกครั้งหนึ่ง
เพราะระหว่างทางมา โจวหู่และคณะได้บอกกล่าวไว้ก่อนแล้ว
เมื่อเข้าสู่ หอคอยแห่งการทดสอบ สิ่ งแรกที่ควรเลือกคือหอคอยน้อย
ส่ วนสาเหตุน้ นั …
โจวหู่ไม่ได้กล่าวบอกไว้
จางอวีเ่ พียงจดจําได้ถึงสี หน้าของโจวหู่และคณะที่คล้ายจะแปลก
ออกไป ราวกับเป็ นการกลั้นยิม้
“ยิม้ อะไรกัน?” จางอวีใ่ นครั้งนั้นได้สอบถามออก
“ไม่มีอะไร”
“ก็แค่คิดเรื่ องน่ายินดีข้ ึนมาได้”
เมื่อนึกย้อนกลับไป บทสนทนาเวลานั้นคล้ายจะมีอะไรแปลก…
กระนั้นเวลานี้เขาส่ ายศีรษะละทิ้งความคิดเหล่านั้น จางอวีเ่ ลือก
หอคอยน้อยอย่างเชื่อฟัง
“โหมดท้าทาย ระดับง่าย”
ข้อความปรากฏตรงหน้าจางอวี่ ก่อนจะทันตระหนักได้วา่ อะไรเป็ น
อะไร ตัวเขาก็ถูกส่ งมาอยูท่ ี่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่แล้ว
 ตอนที่ 278 ประตูสู่ โลกใหม่ ได้ เปิ ดออก
รอบด้านได้กลายเป็ นทุ่งกว้างสุ ดสายตา
ทุ่งหญ้าที่ไม่ทราบว่ามันเติบโตขึ้นมาได้อย่างไร เหล่านี้สูงกว่าหนึ่ง
เมตรด้วยซํ้า
สายลมเย็นพัดผ่าน อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นของดินและต้นหญ้า ทุ่ง
หญ้าเหล่านี้ต่างพัดพาเกิดเป็ นคลื่นตามสายลม
เวลาคล้ายจะเป็ นช่วงเช้าสุ กสว่าง ปลายยอดต้นหญ้ายังมีหยาดนํ้าค้าง
อยูด่ ว้ ยซํ้า
ทุกอย่างดูน่าทึ่ง
ผ่านไปครู่ จางอวีค่ อ่ ยเกิดข้อสงสัยขึ้นภายในใจ ว่าตัวเขาถูกย้ายมาอยู่
ที่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่น้ ีจริ งหรื อไม่จริ ง
ทว่าตัวเขาไม่อาจตระหนักได้ถึงระดับการฝึ กฝน ราวกับมันเลือน
หายหมดสิ้ นจนตัวเขากลับกลายเป็ นคนธรรมดา…
ขณะรู ้สึกหวัน่ ใจ เสี ยงหนึ่งจึงดังผ่านอากาศ
ดวงตาจางอวีต่ อ้ งหรี่ เล็ก
ด้วยฐานะทหารรับจ้าง ตัวเขาย่อมคุน้ เคยกับความรู ้สึกนี้ดี
เป็ นออร่ าของสัตว์ร้าย!
ภายในทุ่งหญ้ามันมีความเคลื่อนไหว
มีอะไรบางอย่างกําลังเข้ามาใกล้ดว้ ยความเร็ วมากลํ้า!
จางอวีร่ ับรู ้ได้ถึงหัวใจตนเองที่ตน้ รัวเร็ ว ราวกับมันแทบทะลักออก
จากในอก
พริ บตาถัดมา ร่ างหมาป่ าสี เทาตัวใหญ่พลันทะยานพรวดออกมา
ดวงตาของมันเผยความดุร้าย ฟันขาวนั้นประหนึ่งมีดอันคมกริ บ ร่ าง
กํายําของมันประทับตราตึงในใจจางอวี่
ขณะนี้จางอวีร่ ู ้สึกราวกับเวลาได้ชา้ ลงจนแทบหยุดนิ่ง วิญญาณของ
เขากําลังตั้งสมาธิอย่างถึงขีดสุ ด
ผูค้ นธรรมดาบ่อยครั้งมักจะพบสถานการณ์เช่นนี้กต็ ่อเมื่อเผชิญศึก
ความเป็ นและความตาย
“ตาย!”
จางอวีค่ าํ รามพร้อมต่อยหมัดออก
เขารับรู ้ได้ ว่าหมาป่ าสี เทาเหล่านี้ไม่ใช่อะไรอื่น เป็ นเพียงสัตว์ป่า
ทัว่ ไป
ดังนั้นจึงไม่จาํ เป็ นต้องใช้การฝึ กฝนแต่อย่างใดมาก
ด้วยกําลังกายของขอบเขตโชคชะตาระดับสู งสุ ด เพียงหนึ่งหมัดก็
มากพอให้แก้ปัญหาได้แล้ว
แต่แล้วขณะจางอวีต่ ่อยหมัดออกไป เขากลับรับรู ้ได้ถึงความผิดพลาด
นี่มนั เกิดอะไรขึ้น?
พลังวิญญาณหายไปไหนหมด?
สายตาจางอวีเ่ ผยความตะลึงงัน หมัดขณะนี้ต่อยแม่นยําเข้าใส่ ร่าง
ของหมาป่ าสี เทา
โชคร้ายที่คล้ายมันไม่อาจทําอะไรได้
กระทัง่ การป้องกันตัวของหมาป่ ายังไม่อาจฝ่ าเข้าไปได้…
ถัดจากนั้นจางอวีจ่ ึงถูกหมาป่ าสี เทากัดเข้าใส่ จนร้องเจ็บปวดรุ นแรง
จางอวีส่ ิ้นชีพ
“พวกเจ้าว่าจางอวีจ่ ะถูกหมาป่ าสี เทาฆ่าตายกันกี่ครั้งแล้ว?”
ที่โหมดอารี น่า โจวหู่ถามกับคนของตนเองพลางพูดคุย
พวกเขากําลังต่อสู ก้ นั อยู่
“ข้าคิดว่าอย่างน้อยก็หลายสิ บครั้ง”
“ฮ่าฮ่า หัวหน้าทําได้เยีย่ มไปเลย!”
“หัวหน้าก็เป็ นเช่นนี้…”
แต่ละคนพูดคุยกันพลางหัวเราะราวกับพบเห็นความตายของผูอ้ ื่น
เป็ นเรื่ องสนุกอย่างไรอย่างนั้น
อย่างไรแล้วก็เป็ นโลกเสมือนจริ ง บาดเจ็บหรื อตายไม่มีใดน่ากังวล
ดังนั้นพยายามทุ่มสุ ดตัวจึงถือเป็ นดีที่สุด
ด้วยฐานะหัวหน้าหน่วย โจวหู่จึงมีกาํ ลังแข็งแกร่ งที่สุด ตัวเขาแทบ
จะเป็ นแนวหน้าบุกโจมตีให้แก่ท้ งั สี่ คน
แม้กระนั้นตัวเขาก็ยงั ยิม้ ได้ “ครั้งแรกพวกเราเข้าหอคอยแห่งการ
ทดสอบ ไม่ใช่กต็ อ้ งเจอเรื่ องแบบนั้นหรื อยังไง? นี่จึงควรเรี ยกว่ารับ
น้องใหม่!”
“รับน้องใหม่?”
“หัวหน้าความคิดยอดเยีย่ ม!”
“ประสบการณ์ยอ่ มเกิดจากการประสบพบเจอด้วยตนเองสะสม…”
ทางด้านจางอวีข่ ณะนี้ถูกหมาป่ าสี เทาสังหารตกตายไปหลายสิ บครั้ง
ขณะนี้ถึงกับตั้งข้อสงสัยแก่ชีวติ ตนเอง
แต่แล้วครั้งนี้เองที่เขาค่อยได้ตระหนัก ว่ามุมทัศนการมองเห็นมันมี
รู ปร้านค้าปรากฏไว้
เดิมเขาคิดว่ามันก็แค่แสดงให้เห็นไปอย่างนั้น…
หลังหยุดเกมและลองสัมผัสดู จางอวีค่ ่อยรู ้สึกราวกับได้กา้ วสู่ โลก
ใบใหม่
ทั้งระดับการฝึ กฝนและอาวุธถึงกับเลือกได้อิสระเช่นนี้?
นี่มนั ถือเป็ นเรื่ องอะไร?
ขณะนี้จางอวีก่ าํ ลังตาลายกับข้อมูลนับไม่ถว้ นที่เพิ่งได้พบเห็น
มันทําเขารู ้สึกคิดละโมบอยากได้ในครอบครอง
ทว่าไม่อาจทําได้ เพราะราคานั้นแพงหูดบั
ราคาของอาวุธวิญญาณ ต่างกันหนึ่งระดับก็เพิม่ ราคาไปนับสิ บเท่า!
ท้ายที่สุดจางอวีจ่ ึงเลือกเป็ นขวานระดับเริ่ มต้นมาแทน
 ตอนที่ 279 หนึ่งวันผ่ านพ้น
การฝึ กฝนเลือกไม่ได้ง้ นั หรื อ?
เพราะระดับง่ายของชั้นที่หนึ่ง ระดับการฝึ กฝนสู งสุ ดก็เพียงขอบเขต
หลอมกายระดับสู งสุ ด
หากมีระดับการฝึ กฝนน้อยไป ก็ไม่คล้ายว่าจะช่วยเอาชนะหมาป่ าสี
เทา…
มีแต่จะกลายเป็ นอาหารให้พวกมัน!
จิตสํานึกการต่อสู ข้ องจางอวีค่ ่อนข้างแข็งแกร่ ง
หลังได้รับอาวุธมาแล้ว หมาป่ าสี เทาก็ยากที่จะคุกคามกับเขาได้
หมาป่ าสี เทาระลอกแรกผ่านไป ระลอกที่สองหลังจัดการหมาป่ าสี
เทาสามตัวจึงปรากฏข้อมูลใหม่แจ้งบอก
“ท่านพิชิตหอคอยแห่งการทดสอบชั้นที่หนึ่งระดับง่าย ต้องการท้า
ทายระดับปกติหรื อไม่?”
โดยไม่ลงั เล จางอวีเ่ ลือกตกลง
ภาพฉากตรงหน้าเกิดกระพริ บ ร่ องรอยการต่อสู เ้ ลือนหายในพริ บตา
ทุ่งหญ้ากลับคืนสู่ สภาวะปกติ
สําหรับจางอวีใ่ นตอนนี้ เขาไม่ประหลาดใจอีกต่อไปแล้ว
เพียงแต่สงสัย ภายในใจเขานั้นยังมีคาํ ถามค้างคา
“คราวนี้คู่ต่อสู จ้ ะเป็ นอะไร?”
“ระดับการฝึ กฝนกลายเป็ นขอบเขตหลอมกายระดับสู งสุ ด นี่เลือก
อย่างอื่นไม่ได้แล้วสิ นะ?”
ขณะนี้คล้ายเขาพบเห็นเรื่ องราวอยูก่ ่อน
ที่สุดปลายสายตาบังเกิดแสง หมาป่ าร่ างใหญ่ดูประหลาดตาสองตัว
ปรากฏจากความว่างเปล่า
จางอวีร่ ู ้สึกว่าพวกมันดูคุน้ เคย
สัตว์อสู รหมาป่ าสี ม่วง!
“กลายเป็ นสัตว์อสูรแล้ว!” จางอวีห่ วั เราะออก “ฮ่าฮ่า ดี เข้ามา! ต่อสู ้
กันให้ตายไปข้าง!”
แม้ขวานยักษ์ในมือจะเพียงระดับเริ่ มต้น ทว่านํ้าหนักของมันนั้น
ชวนสะพรึ ง
ภายใต้วงแขนเหวีย่ งของจางอวี่ มันเผยซึ่งอํานาจรุ นแรงพร้อมฉี ก
กระชากอากาศออกเป็ นเสี่ ยงจนเกิดเสี ยงดัง!
สัตว์อสู รหมาป่ าสี ม่วงเคลื่อนไหวรวดเร็ วหลบเลี่ยงการโจมตีของ
จางอวีไ่ ปได้
ตูม้ !
ขวานยักษ์กลายเป็ นจมกับพื้นดินลึกเสี ยแทน
ทว่าจางอวีห่ าได้ใส่ ใจไม่
ริ มฝี ปากเหยียดยิม้ ร่ างนั้นยกขวานยักษ์ข้ ึนโจมตีใส่ อีกครั้งครา
ผูเ้ ล่นเกมเช่นจางอวีน่ บั ว่าหาได้ยาก ขณะนี้กลายเป็ นฝ่ ายไล่ล่าสัตว์
อสู รหมาป่ าสี ม่วงทั้งสองไปเสี ยแทน…
เวลาผ่านพ้นรวดเร็ ว
พริ บตาหนึ่งวันก็หายไปเช่นนี้
รับชมสายตาของบรรดาลูกค้าที่มีนาํ ผลึกวิญญาณมาไม่นอ้ ยวันนี้
กลับจากร้าน ลัว่ ฉวนคาดเดาได้เรื่ องหนึ่ง
วันพรุ่ งนี้เช้าตรู่ ที่หน้าร้านได้เกิดเป็ นพายุฝนฟ้าคะนองเป็ นแน่!
บอกกล่าวตามตรง ลัว่ ฉวนค่อนข้างสงสัยต่อความคิดของคนเหล่านี้
นํ้าแร่ มีวนั ละสิ บขวดมาเติมตลอด รอคอยอีกสักไม่กี่วนั จะเป็ นไรไป?
อย่างไรแล้วสุ ดท้ายก็ได้รับ อย่างนั้นเร่ งรี บไปทําไม?
หรื อจะเป็ นเขาเองที่ไม่เข้าใจ?
ลัว่ ฉวนขณะนี้กลายเป็ นครุ่ นคิด
ด้วยฐานะผูม้ าเยือน มันยากที่เขาจะจินตนาการได้ถึง ว่าผูฝ้ ึ กตนแห่ง
ทวีปเทียนหลันตระหนักเรื่ องศักยภาพที่ไม่อาจเพิ่มพูนมาได้นาน
เพียงใดแล้ว
เรื่ องราวนี้กเ็ สมือนกับนิยายไปต่างโลกที่เขาเคยอ่านเมื่อก่อน หลาย
เรื่ องราวนั้นยากจะเข้าใจผูค้ นท้องถิ่น
หากเจอของดีที่ตรงหน้าวันนี้ แม้ทราบว่าอีกวันก็มีมาเติมขาย ทว่า
วันนี้ตอ้ งคว้าแย่งชิงมาให้ได้อย่างไม่อาจรี รอ!
ไม่อย่างนั้นกลับไปคืนนี้คงได้นอนคิดจมปลักทั้งคืนเป็ นแน่!
ของดี ไม่วา่ ใครก็อยากได้…
ขณะนี้บอกราตรี สวัสดิ์กบั เหยาซือหยานเรี ยบร้อย ลัว่ ฉวนจึงกลับ
เข้าห้องนอนตนเอง
ด้วยนอนบนเตียง ลัว่ ฉวนเกิดความรู ้สึกสนใจขึ้นมา
“ระบบ เปิ ดหน้าต่างข้อมูล”
เสี ยงดังขึ้น ม่านแสงโปร่ งใสปรากฏตรงหน้าลัว่ ฉวนกลางอากาศ
มันปรากฏเป็ นข้อมูลจํานวนมาก
“ระบบเจ้าของร้านสุ ดแกร่ ง
เจ้าของร้าน : ลัว่ ฉวน
สถานะ : เจ้าของร้านหนึ่งดาว
การฝึ กฝน : ระดับที่สาม
หุน้ ส่ วนปัจจุบนั : 10%
ทรัพย์สิน : 120,000 ผลึกวิญญาณ (มีจาํ นวน 50,000 ที่ไม่สามารถ
แปรเปลี่ยนเป็ นการฝึ กฝนได้)
ภารกิจหลัก : มีรายได้หนึ่งล้านผลึกวิญญาณ ระยะเวลาคงเหลือ 37
วัน รางวัลคือโอกาสการสุ่ มโชค สถานะปัจจุบนั 710,000/1,000,000
การประเมินผล : ยังเป็ นไปอย่างยากลําบาก เจ้าของร้านต้องพยายาม
กว่านี้…”
 ตอนที่ 280 ขอลา
รับชมหน้าต่างข้อมูล ริ มฝี ปากลัว่ ฉวนต้องเหยียดเผยยิม้
เทียบเปรี ยบกับครั้งแรกเริ่ ม ความเปลี่ยนแปลงนี้เรี ยกได้วา่ สะท้านฟ้า
สะเทือนดิน
ลัว่ ฉวนมองตํ่าลงไปจึงพบเห็นเนื้อหาประเมินผลที่ดา้ นล่าง
รอยยิม้ ที่ใบหน้าจึงค่อยเลือนหาย
“ระบบ นี่ไม่แล้งนํ้าใจกันเกินไปหน่อยเหรอ” ลัว่ ฉวนกล่าวออก
ทว่าระบบหาได้ตอบโต้คาํ บ่นของลัว่ ฉวน
ลัว่ ฉวนก็ไม่ได้คิดต่อความยาวอะไร เพราะเขาคล้ายนึกเรื่ องอะไร
ขึ้นมาได้
“ระบบ เมื่อใดกันที่ระดับดาวเพิ่มขึ้น?” ลัว่ ฉวนกล่าวถาม
“เมื่อเจ้าของร้านสําเร็ จภารกิจเพิม่ ดาวที่ระบบส่ งมอบให้ ระดับดาว
จึงเกิดความเปลี่ยนแปลง” เสี ยงระบบดังตอบกลับมา
“นัน่ ก็รู้อยูห่ รอก” ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
ข้อมูลเหล่านี้ระบบเคยแนะนํากับเขามาก่อนแล้ว
ทว่าที่ลวั่ ฉวนคิดอยากทราบคืออีกเรื่ อง
“ภารกิจเพิ่มระดับดาวเมื่อใดจึงส่ งมอบให้ทาํ ?” ลัว่ ฉวนยกประเด็น
ขึ้นมา
“ตามค่าประเมินของระบบ ทางระบบจะทําการมอบภารกิจให้เมื่อ
เห็นว่าเงื่อนไขเหมาะสม”
ลัว่ ฉวนถึงกับต้องนิ่งค้าง
ที่พดู มานัน่ ก็ใช่อยูห่ รอก
แต่มนั ไม่ได้ทาํ ให้อะไรกระจ่าง
คําตอบเช่นนี้ตอบก็เหมือนไม่ตอบ…
ลัว่ ฉวนทราบดีวา่ ถามระบบต่อไปก็ไม่ได้อะไร
หลังปิ ดหน้าต่างระบบเรี ยบร้อย เขาจึงเข้านอนและหลับไป
……
พริ บตาสามวันก็ผา่ นพ้นไปอย่างเงียบงัน
แสงตะวันกําลังตกดินอยูไ่ กลห่าง ลัว่ ฉวนลุกขึ้นจากเก้าอี้ยาวหน้าร้าน
พลางหาว
ผ่านมาหลายวัน ภารกิจหลักในที่สุดก็สาํ เร็ จจนได้
ลัว่ ฉวนกําลังตื่นเต้นยินดี
สําเร็ จภารกิจหมายความถึงอะไร?
การสุ่ มโชค!
ลัว่ ฉวนกําลังคาดหวังว่าครั้งนี้จะเป็ นอย่างไร
“เถ้าแก่ วันนี้ไม่มีลูกค้าแล้ว”
เหยาซื อหยานก้าวเดินออกจากร้านพร้อมบอกกล่าวต่อลัว่ ฉวน
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
ขณะนี้เองที่ลวั่ ฉวนตระหนักได้ ว่าท่าทีเหยาซื อหยานคล้ายลังเล
เป็ นนางเผยความกังวลอย่างเด่นชัด
ลัว่ ฉวนเพียงมองก็ทราบได้
“มีเรื่ องอะไรหรื อ?” ลัว่ ฉวนกล่าวถาม
“เอ่อ…”
เหยาซือหยานคล้ายยังคิดว่าควรจะกล่าวอย่างไรดี
ขณะนี้ได้ยนิ คําถามของลัว่ ฉวนจึงส่ งผลให้นางชะงักไป
นางมองที่ดวงตาของลัว่ ฉวน
ดวงตาสี ดาํ นั้นคล้ายกับบ่อนํ้าที่สงบนิ่งพันหมื่นปี ไม่แปรเปลี่ยน
ทว่าหากพิจารณาให้ดีจะได้เห็น ว่ามันเผยร่ องรอยความห่วงหา
เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะเกิดความอบอุ่นหัวใจขึ้นมา
นางสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมสงบใจลง
“เถ้าแก่ ข้าคิดอยากลาหยุดสักหลายวัน”
ลาหยุด?
ลัว่ ฉวนชะงัก
หากเหยาซือหยานหยุด อย่างนั้นอาหารที่นางทําเล่า?
ความคิดแรกที่ผดุ เข้าในหัวลัว่ ฉวนคือมื้ออาหารตลอดวัน
ปากท้องของเขาทุกวันนี้เป็ นเหยาซือหยานดูแลทั้งนั้น…
เหยาซือหยานกล่าวอธิบาย “ข้าจากมานานแล้ว ข้าคิดไปกลับพบ
ทางตระกูล…”
ดวงตาลัว่ ฉวนต้องเผยความประหลาดใจ
กลายเป็ นว่านางคิดถึงบ้าน
เขาจึงพยักหน้ารับ “ได้”
เหยาซือหยานค่อยเผยยิม้ บางตอบ
ลัว่ ฉวนที่คล้ายเพิง่ นึกขึ้นได้จึงกล่าว “อย่าได้ลืมว่าด้วยฐานะเสมียน
ประจําร้านต้นตํารับ หากพบเจออันตราย เช่นนั้นเรี ยกหาข้าได้ทุกเมื่อ”
เสมียนของร้านต้นตํารับมีผลประโยชน์รับรองหลากหลาย
หนึ่งในนั้นคือการเรี ยกเถ้าแก่หากเผชิญหน้ากับอันตราย
และเถ้าแก่จะไปพร้อมบัพไร้เทียมทาน…
บอกกล่าวตามตรง ลัว่ ฉวนรู ้สึกแปลกใจอยูบ่ า้ งยามได้ทราบเนื้อหา
สัญญา
จากเถ้าแก่แต่ตอ้ งกลับกลายเป็ นองครักษ์คุม้ กันให้เสมียนร้านเสี ยได้…
แต่หลังคิดถี่ถว้ นดีแล้วลัว่ ฉวนก็โล่งใจ
อย่างไรแล้วผลประโยชน์น้ ีกด็ ีกบั เสมียนประจําร้าน ดังนั้นยอมรับ
หน้าที่ผคู ้ ุม้ กันให้กไ็ ม่เห็นเป็ นไร
 ตอนที่ 281 ลืมเรื่ องสํ าคัญ
เหยาซือหยานคือขอบเขตราชัน ทั้งยังตื่นรู ้สายเลือดของจิ้งจอกสวรรค์
สี ม่วง กําลังของนางกล่าวได้วา่ ดีเยีย่ ม
ทว่าทวีปเทียนหลันกว้างใหญ่ไร้พรมแดน มันอาจจะมีคนเฉกเช่น
นักบวชอสู รอู๋เซี่ยงโผล่มาอีกก็เป็ นได้
หลังได้ยนิ คําของลัว่ ฉวน เหยาซือหยานจึงเผยยิม้ กล่าวตอบ “ทราบ
แล้วเถ้าแก่”
บอกลาเรี ยบร้อย เหยาซือหยานจึงออกไปจากร้าน
ทิศทางที่นางมุ่งหน้าไปคือเทือกเขาจิ่วเหยา
ลัว่ ฉวนรับชมแผ่นหลังของเหยาซื อหยานจนกระทัง่ ลับสายตา
เขารู ้สึกว่าคล้ายลืมอะไรไปบางอย่าง…
หลังจากที่ออร่ าของเหยาซื อหยานเลือนหายไป ลัว่ ฉวนพลันต้องเบิก
ตากว้าง
ลืมไปได้ยงั ไง!
เหยาซือหยานลืมทํามื้อคํ่าไว้ให้เขาก่อนไป!
เรื่ องสําคัญเช่นนี้ถึงกับถูกลืมเลือนไปเสี ยได้!
ผ่านไปครู่ ลวั่ ฉวนจึงรู ้สึกว้าวุน่
ตอนนี้เหยาซือหยานควรไปไกลไม่นอ้ ยแล้ว จะเรี ยกนางกลับมาหรื อ?
ครุ่ นคิดอยูค่ รู่ หนึ่ง ลัว่ ฉวนจึงเดินไปยังภัตตาคารหงส์อมตะทะยาน
เพื่อจัดการมื้อคํ่า
และไม่ใช่เพียงแต่วนั นี้ แต่อีกหลายวันนับจากนี้กต็ อ้ งมาเยือน
เพราะจากถ้อยคําของเหยาซือหยานก่อนหน้านี้ นางน่าจะเดินทางไป
หลายวัน…
ทางด้านภัตตาคารที่ใหญ่ที่สุดของนครจิ่วเหยา มื้ออาหารย่อมมีให้
เลือกไม่ซ้ าํ
ลัว่ ฉวนรับชมหอคอยหงส์อมตะที่อยูต่ รงหน้าพลางถอนหายใจ
เขาคิดว่าภายหน้าคงไม่มีเรื่ องให้ตอ้ งมากินที่นี่แล้ว แต่น่าเสี ยดายที่
ครั้งนี้ตอ้ งมาเยือนอีกจนได้
เถ้าแก่ประจําภัตตาคารหงส์อมตะทะยาน สัว่ ว่านจินนั้นกังวลอยูน่ าน
ไม่นอ้ ยแล้วเพราะลัว่ ฉวนไม่มาเยือนนาน
เขาเกรงว่าอาหารในภัตตาคารของตนจะกลายเป็ นไม่ถูกปากอีกฝ่ ายไป
ผ่านไปหลายวันเขาก็ยงั ไม่ได้ทราบเรื่ องใดจากจี้อ๋ ูฮุย เรื่ องนี้ค่อยทํา
เขาโล่งใจขึ้นได้
หากไม่ใช่มีเหตุผลร้ายแรงอะไร เช่นนั้นทางภัตตาคารก็ยงั สบายใจได้
วันนี้สวั่ ว่านจินตรวจตราหอคอยหงส์อมตะเหมือนดังทุกวัน
ราวกับมันเป็ นกิจวัตรที่เขาทําเป็ นประจํา
ขณะสัว่ ว่านจินออกพ้นจากประตู ร่ างนั้นพลันต้องกลายเป็ นแข็งทื่อ
เพราะเขาได้พบเห็นตัวตนคุน้ เคย
สัว่ ว่านจินกลืนนํ้าลายอึกใหญ่ก่อนจะเกิดความตื่นตระหนกขึ้นภายใน
ไฉนผูย้ งิ่ ใหญ่ท่านนี้มาเยือนอีกแล้ว?
“ขอห้องเหมือนเดิม แล้วหาอะไรมาให้กินด้วย”
ลัว่ ฉวนบอกกล่าวกับสัว่ ว่านจินด้วยนํ้าเสี ยงราบเรี ยบ
ขณะนี้ลูกค้าภายในภัตตาคารหงส์อมตะทะยานมีไม่ใช่นอ้ ย
ยามเมื่อพบเห็นลัว่ ฉวนกล่าวคําเหล่านี้ต่อสัว่ ว่านจิน สี หน้าพวกเขา
กลายเป็ นนึกสนุกสนานกันขึ้นมา
สัว่ ว่านจินคือผูใ้ ด?
นัน่ คือเถ้าแก่แห่งภัตตาคารหงส์อมตะทะยาน!
และภัตตาคารแห่งนี้คือกิจการของทางราชวงศ์ ดังนั้นสัว่ ว่านจินย่อม
เป็ นผูข้ อ้ งเกี่ยวกับราชวงศ์!
ไม่วา่ ทั้งสถานะหรื อตัวตนล้วนดีเยีย่ ม
ที่นครจิ่วเหยา กล่าวได้วา่ เป็ นบุคคลมีชื่อเสี ยงล้นพ้น
ผูฝ้ ึ กตนกว่าครึ่ งยามพบเจอ พวกเขายังต้องทักทายนอบน้อมเรี ยกหา
เป็ นเจ้าสัวสัว่
หาได้เคยมีผใู ้ ดกล้าสร้างเรื่ องกับสัว่ ว่านจินแต่อย่างใดไม่…
ขณะนี้ทุกคนต่างคาดเดาถึงชะตาที่ลวั่ ฉวนต้องพบเจอ
ถูกทุบตีแล้วโยนตัวออกไป หรื อไม่กอ็ าจจะไม่ได้ออกไปเลย?
เพราะร่ างกายของลัว่ ฉวนไม่เผยออกซึ่งออร่ าใด ในสายตากลุ่มคน
อีกฝ่ ายคือคนธรรมดาสุ ดแสนจะธรรมดา
ขณะนี้พวกเขากําลังรอคอยได้รับชมเรื่ องสนุก…
ผูค้ นส่ วนใหญ่ไม่ทราบเรื่ อง
ลัว่ ฉวนไม่ได้มาเยือนภัตตาคารแห่งนี้นานมากแล้ว ลูกค้าทั้งหลายจึง
ลืมเลือนหน้าตาและสิ่ งที่เขาเคยกระทําไว้
ทว่าสัว่ ว่านจินไม่ใช่!
ไม่เพียงแต่ไม่ลืม แต่ยงั จดจําได้อย่างดีเยีย่ ม!
เพราะเขาไม่กล้าที่จะลืม!
ขณะนี้ลวั่ ฉวนปรากฏตัว เขาตื่นตะลึง
“ขอรับ ขอรับ ขอรับ! เชิญทางด้านนี้ก่อนแล้ว” สัว่ ว่านจินรับคํา
อย่างนอบน้อม
ท่าทีเช่นนี้ไม่เกินเลยหากจะกล่าว ว่าแทบไม่ต่างกับการโขกศีรษะ
ต้อนรับลูกค้าแล้ว
 ตอนที่ 282 ระบบค้ าขายอาวุธ
เมื่อทั้งสองเดินหายเข้าไปในร้าน ทั้งห้องโถงอาหารของภัตตาคาร
หงส์อมตะทะยานกลายเป็ นเงียบงัน หากเข็มหล่นสักเล่มก็คงได้ยนิ
เสี ยง
“ใครกันนัน่ ?”
ผ่านไปหลายชัว่ ลมหายใจ เสี ยงกระซิ บที่คล้ายลําคอแห้งผากดังขึ้น
“ดูคุน้ หน้า แต่จาํ ไม่ได้วา่ เป็ นใคร”
“เดี๋ยวนะ! ไม่ใช่คนนั้นหรอกหรื อ?”
“คนนั้น?! ถึงกับมาที่นี่อีกแล้ว…”
มีคนที่นึกขึ้นได้ ดวงตานั้นเบิกกว้างพร้อมต้องกลืนนํ้าลายไปอึกใหญ่
การที่สวั่ ว่านจินจะดูแลดีเพียงนั้นก็ไม่แปลกแล้ว
ผูค้ นส่ วนใหญ่ต่างสงสัย
ใครกัน?
นี่พดู ถึงเรื่ องอะไรกันอยู?่
คนที่ทราบเหตุการณ์จึงค่อยอธิบายเรื่ องราว
ผ่านไปหลายนาที เสี ยงภายในห้องโถงภัตตาคารจึงกลายเป็ นเงียบงัน
คนหนุ่มท่าทางธรรมดาคนนั้นแท้จริ งเป็ นถึงสุ ดยอดฝี มือที่แม้แต่
จักรพรรดิเทียนชิงยังต้องให้ความนับถือ?
โลกนี้มนั บ้ากันไปหมดแล้ว!
กลุ่มคนรับชมห้องส่ วนตัวที่ลวั่ ฉวนเข้าไป ใบหน้าแต่ละคนต่างเผย
ซึ่ งความตื่นตะลึง…
ลัว่ ฉวนรอคอยไม่นาน (หรื ออาจเป็ นทางร้านไม่กล้าให้รอ) ผ่านไป
เพียงอึดใจโต๊ะตรงหน้าก็เต็มไปด้วยอาหารแล้ว
อีกทั้งยังเป็ นอาหารที่เปี่ ยมด้วยความหรู หรา
ลัว่ ฉวนก็ไม่มากมารยาท
อย่างไรแล้วนี่กเ็ ป็ นกิจการของทางราชวงศ์ อีกทั้งเขายังได้สิทธิ์ไม่
ต้องจ่าย
รสชาติอาหารก็เหมือนเช่นก่อนหน้า ทว่าลิ้นของลัว่ ฉวนไม่เหมือน
เช่นก่อนหน้า
ตัวเขาที่เพิ่งมาถึงโลกนี้ยงั ต้องประหลาดใจกับอาหารที่นี่ทุกครั้ง
นอกจากดวงดาวสี ฟ้าครามดวงนั้น ที่อื่นยากจะทําอาหารหลากหลาย
และอร่ อยได้เท่าเทียม
ทว่าตอนนี้ลวั่ ฉวนก็เพียงได้แต่นึกถึงเรื่ องราวเก่าก่อน…
หลังกินดื่มเรี ยบร้อย ลัว่ ฉวนค่อยฉีกมิติเดินทางกลับเหมือนดังเคย
ไปปรากฏตัวหน้าร้านต้นตํารับ
เมื่อกลับเข้ามาในร้าน ก็ถึงเวลาเล่นเกมประจําวัน
ถัดจากนั้นจึงขึ้นชั้นบน ชําระกาย และเข้าห้อง
ลัว่ ฉวนสู ดลมหายใจเข้าลึกพร้อมเผยร่ องรอยความตื่นเต้นในดวงตา
ถึงเวลาทําการสุ่ มโชคกันอีกครั้งแล้ว!
ลัว่ ฉวนจดจําได้กระจ่างชัดดีถึงแนวทางการพัฒนาร้านที่เขามีในใจ
หวังว่าครั้งนี้จะได้อะไรที่สมกับเป็ นร้านปกติเสี ยบ้าง
ลัว่ ฉวนเฝ้าภาวนาอยูภ่ ายใน
“ระบบ เริ่ มการสุ่ มโชค”
แสงสว่างวูบ ลัว่ ฉวนปรากฏในมิติสุ่มโชคที่คุน้ เคย
โดยรอบเป็ นห้วงดํามืดไร้สิ้นสุ ด มันราวกับจมดิ่งลงไปที่ใดไม่ทราบ
อย่างไม่อาจหาก้นบึ้ง
ที่เบื้องหน้าลัว่ ฉวน มันปรากฏรู เล็ตเสี่ ยงดวงปรากฏขึ้น
สิ่ งนี้คือตัวกําหนดว่าทิศทางร้านจะพัฒนาต่อไปอย่างไร…
ลัว่ ฉวนรับชมรู เล็ตเสี่ ยงดวงพร้อมออกคําสัง่ ให้มนั หมุนอยูภ่ ายใน
ไม่ชา้ รู เล็ตก็เริ่ มหมุนวน
มันรวดเร็ วขนาดไม่อาจพบเห็นหน้าปั ดได้อีก
“หยุด!”
ผ่านไปสิ บชัว่ ลมหายใจ รู เล็ตที่หมุนอยูจ่ ึงหยุดหมุน
ท้ายที่สุดเข็มบ่งชี้จึงไปหยุดตรงสถานที่ซ่ ึงเป็ นหมวดอาวุธ
อาวุธหากหลายขนาดทําลัว่ ฉวนมึนงง
“ขอแสดงความยินดีแก่เจ้าของร้านที่ได้รับระบบค้าขายอาวุธ?”
“ระยะเวลาการปรับปรุ งร้านโดยคร่ าวคือสี่ สิบแปดชัว่ โมง”
เสี ยงของระบบดังขึ้นภายในใจลัว่ ฉวน
ถัดจากนั้นลัว่ ฉวนจึงกลับห้องตนเอง
ทว่าสี หน้านั้นยังคล้ายไม่เชื่อต่อเรื่ องราวที่เกิดขึ้น
ระบบค้าขายอาวุธ?
ในที่สุดก็ได้ของดีมาบ้างแล้ว?
หรื อจะเรี ยกว่าในที่สุดก็มีดวงบ้างแล้ว?
ทว่าคําเรี ยกหาที่ระบบบอกมันนั้นมันชวนสงสัย ทําไมถึงเป็ นระบบ
ค้าขาย?
ลัว่ ฉวนกระแอมไอพลางถาม “ระบบ ระบบค้าขายอาวุธนี้หมายความ
ถึงอะไร?”
“เป็ นมิติพิเศษที่เปิ ดขึ้นในร้านต้นตํารับเพื่อขายอาวุธหลากหลาย”
ระบบตอบกลับมา
 ตอนที่ 283 วิธีการขายอาวุธ
เปิ ดมิติข้ ึน?
ลัว่ ฉวนประหลาดใจ
ของเช่นนี้ระบบกล่าวออกมาได้ง่ายดายเพียงนี้เลย?
ภายในใจของเขาเกิดความคิดมากมายกว่าจะรวบรวมเป็ นเรื่ อง
เดียวกันได้
“ระบบทําได้ยอดเยีย่ มมาก”
“ขอบคุณเจ้าของร้านที่กล่าวชม” ระบบตอบรับเสี ยงราบเรี ยบ
“ว่าไปแล้วมีอาวุธอะไรขายบ้าง?” ลัว่ ฉวนกล่าวถามด้วยความสงสัย
“อาวุธทุกอย่างที่มีขายในร้านค้าหอคอยแห่งการทดสอบ”
ลัว่ ฉวนชะงัก
ไม่ชา้ สี หน้านั้นต้องกลับกลายเป็ นตื่นเต้นยินดี
เขาทราบชัดดีวา่ อาวุธในหอคอยแห่งการทดสอบเป็ นอย่างไร
มันไม่ใช่มีเพียงแต่อาวุธทัว่ ไป แต่กระทัง่ ขายอาวุธที่มีแต่ในนิยาย
วิทยาศาสตร์จากดวงดาวสี ฟ้าคราม
พลังอํานาจเหล่านั้นหาได้ยงิ่ หย่อนไปกว่าอาวุธวิญญาณไม่!
ลัว่ ฉวนเริ่ มจินตนาการ ว่าเมื่อใดผูฝ้ ึ กตนของทวีปเทียนหลันเผชิญหน้า
ต่อกัน เช่นนั้นคงเกิดศึกที่น่ารับชมขึ้น…
ทว่าเขาก็ตอ้ งส่ ายศีรษะละทิ้งความคิดเหล่านั้นไปเสี ยก่อน
ลัว่ ฉวนกล่าวถามต่อ “ราคาของอาวุธเป็ นยังไง?”
“ราคาของอาวุธชั้นสวรรค์และโลกา รวมถึงลึกลํ้าและแรกเริ่ มนั้นจะ
เท่ากับที่ปรากฏในร้านค้าหอคอยแห่งการทดสอบ ทว่าจะมีการปรับ
เปลี่ยนในส่ วนของอุปกรณ์ที่เหนือกว่าระดับศักดิ์สิทธิ์ ราคาจะขึ้นอยู่
กับตัวอาวุธเอง”
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
ราคาค่อนข้างสมเหตุสมผลดี
“แล้วมีขอ้ จํากัดการซื้ออะไรหรื อไม่?” ลัว่ ฉวนคิดเรื่ องหนึ่งขึ้นได้
อย่างไรแล้วสิ นค้าอื่นทั้งหลายในร้านก็มีขอ้ จํากัดการซื้อ
ยกตัวอย่าง แต่ละสิ นค้าจะสามารถซื้ อได้คนละชิ้นต่อวัน
หอคอยแห่งการทดสอบและระบบฝึ กสอนทําอาหาร เหล่านั้นก็เล่น
ได้สามชัว่ โมงต่อวัน
“แต่ละคนสามารถซื้ออาวุธได้มากสุ ดหนึ่งชิ้นต่อวัน ไม่มีขอ้ จํากัด
อื่นนอกเหนือจากนี้” ระบบตอบกลับ
ลัว่ ฉวนนิ่งงันไปครู่
หลังจากคิดให้ดีแล้วเขาค่อยเข้าใจ
ราคาและระดับของอาวุธ นัน่ ก็ถือเป็ นการจํากัดในตัวอย่างหนึ่งแล้ว
อาวุธระดับสู ง ผูฝ้ ึ กตนที่มีกาํ ลังตํ่าต้อยไม่อาจใช้งานได้ไหว กล่าวคือ
พวกเขาต้องแข็งแกร่ งให้มากพอเพื่อใช้งานให้ดีได้
ข้อจํากัดเช่นนี้มีอยูก่ ่อนแล้ว ดังนั้นไม่น่าเป็ นไรกระมัง?
หลังพูดกล่าวกับระบบอยูพ่ กั หนึ่ง ลัว่ ฉวนจึงไปนอนพัก
คํ่าคืนนี้ไร้ซ่ ึงความฝันใด
พริ บตาวันใหม่กม็ าเยือน
ลัว่ ฉวนทําอาหารเช้าทานเอง
เพราะเขาเกียจคร้านจะไปยังภัตตาคารหงส์อมตะทะยาน…
เสร็ จสิ้ นมื้อเช้าแล้วจึงค่อยลงมาชั้นล่าง
ลัว่ ฉวนมองไปยังสภาพแวดล้อมภายในร้าน
ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ร่ องรอยความผิดหวังปรากฏในใจ ทว่าไม่ชา้ ก็สงบใจลงได้
อย่างไรก็ตอ้ งรอคอยระยะเวลาให้ครบสี่ สิบแปดชัว่ โมงจึงค่อยมี
ความเปลี่ยนแปลง
อย่าได้รีบ อย่าได้รีบ
ก่อนอื่นคือเปิ ดประตูร้าน
แน่นอนว่าเวลานี้มีลูกค้าหลายคนมารอหน้าร้านอยูก่ ่อนแล้ว
เซี่ ยหยวน ผูอ้ าวุโสที่สาม ตี้อ๋ ูปาเต๋ า…
แน่นอนว่ายังมีบรรดาศิษย์จากสถาบันวิญญาณเมฆาและสถาบัน
จันทราลึกลํ้า
เหล่านี้คุน้ เคยกับลัว่ ฉวนดี
แต่กม็ ีคนแปลกหน้าอยูบ่ า้ ง
จากตราสัญลักษณ์บนเสื้ อและท่าทีที่มีต่อผูอ้ าวุโสที่สาม เพียงคิดก็
ทราบไม่ยากว่าเป็ นศิษย์ของหุบเขาโอสถ
หลังเปิ ดประตูร้าน ลัว่ ฉวนจึงกลับเข้ามานัง่ หลังโต๊ะ
ฝูงชนจึงแห่กนั เข้ามา
ด้วยเหยาซือหยานไม่อยู่ ลัว่ ฉวนที่เป็ นเถ้าแก่ร้านก็ตอ้ งทําหน้าที่แทน
นัน่ ก็คืองานเก็บผลึกวิญญาณ…
“เถ้าแก่ พี่ซือหยานไปไหนแล้ว?” กู่หยุนซี กล่าวถามด้วยความสงสัย
เพราะไม่พบเห็นร่ างอันคุน้ เคยในร้าน
“ลาหยุดสักหลายวัน” ลัว่ ฉวนตอบกลับ
“โอ้” กู่หยุนซีพยักหน้ารับ
ไม่ชา้ แต่ละคนจึงพุง่ เน้นความสนใจไปยังนํ้าแร่
ลูกค้าเวลานี้มีกว่ายีส่ ิ บคน ทว่านํ้าแร่ มีเพียงสิ บขวด
เห็นได้ชดั ว่าลูกค้าที่มาวันนี้ครึ่ งหนึ่งต้องกลับบ้านมือเปล่า
ส่ วนจะแบ่งอย่างไรนั้น ก็ให้พดู คุยกันเอาเอง
สถานการณ์เช่นนี้ เกรงว่าจะเกิดขึ้นได้กแ็ ต่ในร้านต้นตํารับ…
ส่ วนผลลัพธ์สุดท้ายว่าจะเป็ นอย่างไร ลัว่ ฉวนแทบไม่ตอ้ งคาดเดา
เซี่ยหยวนและคณะขอบเขตทดสอบเต๋ าต่างได้รับไปคนละขวด ส่ วน
ที่เหลือให้เสี่ ยงโชคแบ่งกันเอาเอง
 ตอนที่ 284 ร่ างวิญญาณเยือกแข็ง
“สรรพคุณของนํ้าแร่ ช่างน่าทึ่ง!” เซี่ยหยวนกล่าวออกอย่างตื่นตะลึง
เขารับรู ้ได้วา่ ร่ างกายขณะนี้เกิดพลังงานไหลเวียนอย่างที่ไม่เคยประสบ
พบเจอมาก่อน
“รับชมกู่หยุนซี!”
“เคลื่อนไหวใหญ่โตนัก! เกิดอะไรขึ้นกัน…”
เสี ยงอุทานร้องเริ่ มดังออกมากันไม่ขาด
กู่หยุนซีเองก็ได้ดื่มนํ้าแร่
รอบกายของนางขณะนี้เกิดเป็ นสายลมเย็น อุณหภูมิโดยรอบลดตํ่า
ลงอย่างมหาศาล
กระทัง่ เกิดเกล็ดนํ้าแข็งที่พ้นื !
“ระบบ นางตื่นรู ้สายเลือดงั้นหรื อ?” ลัว่ ฉวนกล่าวถามด้วยความ
ประหลาดใจ
“กําลังตรวจสอบ…”
“ตรวจสอบเสร็ จสิ้ น ร่ างกายของนางตื่นรู ้ข้ ึนเป็ นร่ างวิญญาณเยือก
แข็ง”
“ร่ างวิญญาณเยือกแข็งข้องเกี่ยวกับออร่ าแห่งฟ้าดิน ทําให้สามารถ
ควบคุมพลังเยือกแข็งได้”
ลัว่ ฉวนถึงกับลอบอิจฉา
จากที่ระบบกล่าว ร่ างนี้สมควรแข็งแกร่ งยิง่ กว่าร่ างวิญญาณโดยกําเนิด
เช่นเขา…
ด้วยระบบความปลอดภัยคุม้ กัน แวดล้อมกู่หยุนซี ขณะนี้จึงถูกควบคุม
เอาไว้
ผ่านไปหลายนาทีจึงค่อยกลับคืนสู่ ความปกติ
กู่หยุนซีลืมตาตื่นขึ้นทีละน้อย
ที่ชวนตื่นตะลึง คือดวงตาของนางได้แปรเปลี่ยนเป็ นสี น้ าํ เงินเย็น
เยือก!
นับเป็ นโชคดีที่ความแปลกนี้คงอยูไ่ ม่นานก่อนจะเลือนหาย
กู่หยุนซีสูดลมหายใจเข้าลึก ที่รับรู ้ได้คืออากาศเย็นเยียบ!
นางค่อยตระหนักได้ตอนนี้ ทว่าผูค้ นทั้งหลายต่างมองที่นาง
“หื อ? มองข้าทําอะไรกัน?” กู่หยุนซีเผยสี หน้าฉงนใจ
“ซี เอ๋ อ ไม่รับรู ้ถึงอะไรบ้างเลยหรื อ?” เจียงเหวิน่ ฉางเป็ นเพื่อนสนิท
ขณะนี้กล่าวถามออก
กู่หยุนซีคิดไปครู่ “รู ้สึกว่าเย็นและสบายมาก”
ผูอ้ ื่นได้แต่เงียบตอบ
จากที่เห็น นัน่ เรี ยกว่าเย็นสบายหรื อ?
พวกเขาถึงกับพูดกล่าวกันไม่ออก
“ยินดีดว้ ย เจ้าตื่นรู ้ร่างวิญญาณเยือกแข็ง” ลัว่ ฉวนกล่าวออกด้วยเสี ยง
ราบเรี ยบ
ร่ างวิญญาณเยือกแข็ง?
ได้ยนิ ชื่อแปลกไม่คุน้ หู แต่ละคนต่างเผยความงงงัน
ไม่มีใครทราบ เพราะแม้เป็ นในหมู่ผฝู ้ ึ กตนก็ถือเป็ นสิ่ งหาได้ยาก
มหาศาล
ลัว่ ฉวนจึงบอกกล่าวโดยคร่ าวถึงร่ างวิญญาณเยือกแข็งดังที่ระบบ
บอกมา
ทันใดนี้เองที่ดวงตาแต่ละคนต่างมองที่ก่หู ยุนซีแปลกออกไป
ร่ างวิญญาณเยือกแข็ง!
โชคดีเพียงใดจึงได้รับมา!
แม้เป็ นตัวต้นเรื่ องเช่นนางยังต้องประหลาดใจ ราวกับนางไม่ทราบ
ด้วยซํ้าว่าเกิดเรื่ องราวอะไรขึ้นบ้าง
“เถ้าแก่หลอกกันเล่นหรื อเปล่า?” กู่หยุนซีกล่าวถามด้วยสี หน้าโง่งม
ลัว่ ฉวนลอบกลอกตามอง
ข้าหรื อจะล้อเล่นด้วย?
ด้วยฐานะอาจารย์ มู่หรงไห่เถิงเผยความตื่นเต้นยินดี “หยุนซี รับรู ้ถึง
ความเปลี่ยนแปลงในร่ างกายได้หรื อไม่?”
“ความเปลี่ยนแปลง?” กู่หยุนซีเริ่ มพิจารณา
นางยืน่ มือขวาออกมา
ปลายนิ้วเรี ยวงามนั้นราวกับเป็ นนิ้วอันสมบูรณ์แบบ
ที่มือของนาง อุณหภูมิเริ่ มลดตํ่าลง
สุ ดท้ายจึงเบ่งบานออกเป็ นดอกไม้เกล็ดนํ้าแข็ง!
“นี่นบั ด้วยหรื อไม่? ข้ารู ้สึกได้วา่ ทําให้อุณหภูมิลดตํ่าลงได้!” กู่หยุนซี
กล่าวออกด้วยความตื่นเต้น
ผูอ้ ื่นต่างเงียบเสี ยงใส่
คล้ายว่าจะเป็ นพลังเพียงเล็กน้อย
เพราะวิชายุทธ์ที่พิเศษบางวิชาก็สามารถทําให้เกิดปรากฏการณ์
เช่นนี้ได้
“ตอนนี้เพิ่งได้รับร่ างกายนี้มา ดังนั้นความสามารถในการควบคุมจึง
ต้องมีการฝึ กฝน” ลัว่ ฉวนกล่าวออกอย่างถูกจังหวะ
กู่หยุนซีลอบถอนหายใจโล่งอก
นางคิดว่าร่ างวิญญาณเยือกแข็งนี้จะมีอะไรผิดพลาด!
เพราะกู่หยุนซี คนอื่นที่ได้ดื่มนํ้าแร่ จึงไม่ได้รับความสนใจเท่าใดนัก
นัน่ หมายความถึงไม่มีเรื่ องราวใหญ่โตจนระบบรักษาความปลอดภัย
ต้องลงมือ
มันเป็ นความจริ งอันน่าเจ็บปวด
 ตอนที่ 285 โบราณสถานเปิ ดออก
นํ้าแร่ สามารถส่ งผลได้กเ็ พียงแต่ครั้งแรกที่ดื่ม
ด้วยเหตุน้ ีริษยาไปก็ไม่ได้อะไร
บรรดาลูกค้าที่ไม่ได้ซ้ือนํ้าแร่ วนั นี้ต่างคาดหวังคิดอยากได้ลอง
นัน่ คือการตื่นรู ้ของร่ างกาย!
นํ้าแร่ ถึงกับส่ งผลได้เพียงนี้!
แม้วา่ จะเป็ นเพียงส่ วนน้อยที่ได้รับหลังดื่มนํ้าแร่ ทว่ากู่หยุนซี กแ็ สดง
ให้เห็นแล้วว่าได้รับมาจริ ง
มันก็เหมือนการเสี่ ยงโชค
ก่อนทําการเสี่ ยงโชค ในใจของแต่ละคนย่อมมีคาํ ว่า “ถ้าหาก” เกิด
ขึ้นอยูเ่ สมอ
ไม่วา่ ใครต่างก็คิดว่าตนเองมีสิทธิ์เป็ นผูช้ นะถูกรางวัล!
นัน่ คือความคิดในใจของบรรดาลูกค้าที่ยงั ไม่ได้ดื่มนํ้าแร่ ในวันนี้
ลัว่ ฉวนไม่กล่าวคําใด กระทัง่ เขาเองก็ชอบความรู ้สึกเช่นนี้
ลูกค้าปรารถนาได้ซ้ื อสิ นค้า สําหรับเขาอย่างไรก็เป็ นเรื่ องดี!
ทุกคนคล้ายเหม่อลอยกันไปครู่ ก่อนจะเริ่ มไปนัง่ เล่นเกม
พวกเขาต่างเฝ้ารอวันพรุ่ งนี้!
แม้วา่ ร้านไม่มีเหยาซือหยานคอยดูแล วันหนึ่งก็ผา่ นพ้นไปอย่างเงียบ
งันเหมือนเช่นเคย
ตะวันใกล้ตกดิน
ลัว่ ฉวนลุกขึ้นจากด้านหลังโต๊ะรับเงินพลางหาว
เขาก้าวเดินออกจากร้านไปรับชมฟากฟ้าที่อยูไ่ กลห่าง
ขณะตะวันใกล้ลาลับฟ้า แสงสี แดงจะส่ องเฉิ ดฉาย
ลัว่ ฉวนถอนหายใจเสี ยงเบา
เขาคิดถึงอาหารที่เหยาซือหยานเป็ นคนทํา…
ลัว่ ฉวนยังคงรับชมตะวันตกดินต่อ
ขณะรับชม เขารู ้สึกถึงความผิดแปลก
ขณะนี้เป็ นเวลาใกล้ยา่ ํ คํ่าแล้ว ไฉนจึงรู ้สึกว่ามันยิง่ มายิง่ สว่าง?
ลัว่ ฉวนคาดเดาในใจขณะมองฟากฟ้าไกลห่างที่ราวกับเป็ นผืนม่านที่
ฉีกขาด มันปรากฏรอยแยกที่ไม่อาจมองเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า
โลกหล้าคล้ายเกิดความแปรปรวน พื้นแผ่นดินเริ่ มสัน่ ไหว!
ราวกับมายาแห่งโลกค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นจนปรากฏเป็ นรู ปร่ าง!
ตูม้ !
ผ่านไปหลายสิ บชัว่ ลมหายใจ เสี ยงดังสนัน่ บังเกิด
บัพไร้เทียมทานของลัว่ ฉวนส่ งผลในรัศมีสิบกิโลเมตรจากร้าน และ
ภาพฉากที่ปรากฏบนฟากฟ้านั้นไกลห่างจากนครจิ่วเหยามหาศาล
ขนาดไม่อาจคาดเดาเป็ นตัวเลขได้!
ด้วยเหตุน้ ีลวั่ ฉวนจึงไม่ทราบสาเหตุของเหตุการณ์
แต่ไม่ชา้ ดวงตาของเขาพลันต้องเผยประกาย
เขานึกถึงเรื่ องโบราณสถานที่บรรดาลูกค้าเคยกล่าวถึงก่อนหน้านี้!
ขณะนี้เองที่ประชากรแห่งนครจิ่วเหยาต่างได้ตระหนักถึงเรื่ องราวที่
เกิดขึ้นบนฟากฟ้า
หากไม่พบเห็นการเคลื่อนไหวใหญ่โตเช่นนี้กแ็ ปลกแล้ว!
ไม่เพียงแต่นครจิ่วเหยา กระทัง่ พื้นที่ไกลห่างนับแสนกิโลเมตรก็พบ
เห็นได้อย่างชัดเจน!
บรรดาผูฝ้ ึ กตนซึ่งมอบเหตุการณ์บนฟากฟ้า พวกเขาต่างคิดเห็น
เช่นเดียวกัน
โบราณสถานเปิ ดออกแล้ว!
เทือกเขาจิ่วเหยากว้างใหญ่ไพศาล กระทัง่ ทวีปเทียนหลันที่ใหญ่โต
มหาศาลยังต้องเสี ยพื้นที่ส่วนมากไปกับเทือกเขาแห่งนี้
โบราณสถานเปิ ดออก แทบทั้งเทือกเขาจิ่วเหยาถึงกับสะท้านสะเทือน!
สัตว์อสู รนับไม่ถว้ นคํารามร้อง พวกมันต่างไปรวมตัวกันยังทิศทาง
หนึ่ง!
ความยินดีปรากฏเด่นชัดในดวงตาของบรรดาเหล่าสัตว์อสู ร พวกมัน
คล้ายถูกปลุกสัญชาตญาณกันขึ้นมา
โบราณสถานหมายถึงโอกาสอันไร้สิ้นสุ ด!
สิ่ งมีชีวติ นับไม่ถว้ นต่างร้อนใจและตื่นเต้นคิดอยากไปยังโบราณ
สถานที่เปิ ดออก ขณะที่ลวั่ ฉวนซึ่งอยูร่ ้านนั้นสงบใจประหนึ่งนํ้านิ่ง
กระทัง่ ว่านําแท่งเครื่ องเทศออกมากัดกินรับชม
โบราณสถานแล้วอย่างไร?
ตื่นเต้นไปแล้วได้อะไร?
เขาไม่ได้คิดอยากรู ้อยากเห็นถึงเพียงนั้น
ความแข็งแกร่ งของลัว่ ฉวนมีอย่างจํากัด
กําลังแท้จริ งของเขาเทียบเปรี ยบได้กบั ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตจิตวิญญาณก็
เท่านั้น
โบราณสถานคือสถานที่ซ่ ึงบรรดาผูฝ้ ึ กตนต่างไปรวมตัวและขันแข่ง
ขอบเขตจิตวิญญาณ ทําได้อย่างมากก็ไปเป็ นเหยือ่ สังเวยของผู ้
แข็งแกร่ ง
ลัว่ ฉวนไม่คิดไปตายอย่างไร้ค่า
ทว่าความคิดกับความเป็ นจริ งนั้นแตกต่าง
บางครั้งความเป็ นจริ งก็มกั เล่นตลกกับเรา
“ภารกิจพิเศษยกระดับดาวแก่เจ้าของร้านถูกส่ งมอบ!”
 ตอนที่ 286 ภารกิจสํ าหรับเจ้ าของร้ านโดยเฉพาะ
ลัว่ ฉวนชะงักไปครู่ ก่อนจะเผยร่ องรอยความประหลาดใจ
หลายวันก่อนเขายังสอบถามระบบถึงเรื่ องภารกิจการเพิ่มระดับดาว
แก่เจ้าของร้าน วันนี้มนั กลับปรากฏให้ได้พบเจอแล้ว
เสี ยงของระบบดังมาพร้อมหน้าต่างข้อมูลภารกิจ
ลัว่ ฉวนพิจารณาอย่างตั้งใจ
“ด้วยฐานะเจ้าของร้านต้นตํารับจะไม่ทราบเรื่ องได้หรื อ? โบราณสถาน
ที่เปิ ดออกต้องได้รับการพิสูจน์!”
“เนื้อหาภารกิจ ไปยังโบราณสถานเพื่อเปิ ดและขายสิ นค้า”
“รางวัลภารกิจ : ยังไม่ทราบ”
เงียบงัน
ลัว่ ฉวนถึงกับพูดกล่าวไม่ออกจนเงียบไปครู่ หนึ่ง
“ระบบ นี่คือการหาเจ้าของร้านคนใหม่หรื อ?” ลัว่ ฉวนถามอย่าง
เหม่อลอย
ความแข็งแกร่ งเพียงระดับสาม ไปยังโบราณสถานที่มีแต่ผแู ้ ข็งแกร่ ง
มารวมตัวกัน
นัน่ ไม่ต่างอะไรกับไปตาย!
“เจ้าของร้านหมายความถึงอะไร?” ระบบตอบกลับมา
ลัว่ ฉวนถึงกับสงสัยต่อระดับความฉลาดของระบบไปครู่ ก่อนจะกล่าว
“คิดว่าด้วยกําลังที่มีตอนนี้ ไปยังโบราณสถานแล้วจะอยูร่ อดได้นาน
เพียงใด?”
“เรื่ องนี้เจ้าของร้านไม่ตอ้ งกังวลแต่อย่างใด” ระบบตอบกลับ
“โห?” ลัว่ ฉวนประหลาดใจ
จากปากคําของระบบ นัน่ หมายความถึงมีทางแก้?
หรื อจะเป็ น…
ลัว่ ฉวนคาดเดาถึงความเป็ นไปได้
“เพื่อความปลอดภัยของเจ้าของร้าน เมื่อใดเจ้าของร้านออกไปทํา
ภารกิจของระบบจะมีบพั ไร้เทียมทานติดตัวไปด้วย”
ลัว่ ฉวนนึกยินดีข้ ึนมา
ขณะนี้เขาถึงกับชื่นชมที่ระบบทําได้ดีถึงเพียงนี้
“ก็ไม่เลว” ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับด้วยความพึงพอใจ
ระบบกล่าวคําต่อ “เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจ้าของร้านใช้บพั ไร้เทียมทาน
สําหรับการซื้อขาย เจ้าของร้านจะถูกห้ามไม่ให้ใช้กาํ ลังเพื่อข่มขู่ให้
เกิดการซื้ อ รวมถึงห้ามไม่ให้เกิดการบังคับซื้ อ”
ลัว่ ฉวนถึงกับหน้าแดง
บอกกล่าวตามตรง เมื่อครู่ เขากําลังคิดอยูพ่ อดี
แต่จะให้ยอมรับงั้นหรื อ?
ไม่มีทาง
“ระบบ คิดว่าข้าเป็ นคนอย่างไรกัน?” ลัว่ ฉวนถามหาความยุติธรรม
ระบบไม่ตอบ หรื อว่าไม่คิดอยากตอบก็ไม่อาจทราบ
ลัว่ ฉวนก็ไม่เก็บมาใส่ ใจ ทว่ากล่าวถาม “รับภารกิจแล้วจะไปยัง
โบราณสถานนัน่ ได้ยงั ไง?”
แม้เรื่ องราวที่เห็นถึงการเปิ ดออกของโบราณสถานจะพบเห็นได้จาก
ตรงนี้ ทว่าระยะทางไม่ใช่ใกล้
หากคาดการณ์ถึงระยะทางที่เห็น มันสมควรไกลโพ้น
ด้วยความเร็ วของลัว่ ฉวน เกรงว่าจะต้องใช้เวลาหลายวัน…
“ตําแหน่งการดําเนินภารกิจจะถูกคาดการณ์ได้ภายในหนึ่งชัว่ โมง”
“ระหว่างช่วงเวลานี้เจ้าของร้านสามารถเตรี ยมตัวได้”
หนึ่งชัว่ โมง?
ระยะเวลารอคอยไม่นาน หากจะให้เตรี ยมตัวก็ถือว่าเหลือเฟื อ
ลัว่ ฉวนคิดไปครู่ ก่อนอื่นคือไปยังครัวที่ช้ นั สอง รวบรวมอุปกรณ์
สําหรับทานอาหาร เครื่ องปรุ ง และอื่น ๆ อีกหลายอย่างที่อยูใ่ นมิติ
เก็บของ
นี่คือการเตรี ยมตัวที่ลวั่ ฉวนคิด
ที่โบราณสถาน คล้ายว่าต้องใช้เวลาอยูท่ ี่นนั่ นานไม่ใช่นอ้ ย
อย่างนั้นแล้วอาหารไม่ใช่สิ่งสําคัญลําดับแรกในการดํารงชีพหรอก
หรื อ?
โบราณสถานที่เปิ ดออก ย่อมมีการดึงดูดสัตว์อสู รมากมายไปยังที่
แห่งนั้น
หลังรับชมประสบการณ์ทาํ อาหารในโลกเสมือนจํานวนหนึ่ง ลัว่ ฉวน
จึงเกิดความคิดอยากทดลอง…
แม้เก็บกวาดร้านเรี ยบร้อยแล้วก็ยงั เหลือเวลาอีกหลายสิ บนาที
ลัว่ ฉวนขณะนี้จึงใส่ หมวกเข้าสู่ โลกเสมือนอีกครั้งหนึ่งเพื่อรับชม
วิธีการทําอาหารนานาชนิด
ที่เขารับชมอยูน่ ามว่าวิหคเกล็ดแก้วห่อใบบัว
ไม่เพียงแต่เป็ นอาหารสดใหม่ แต่ยงั มีรูปลักษณ์ที่น่าสนใจ
ลัว่ ฉวนอดไม่ได้ที่จะคิดอยากทดลองทําเสี ยเดี๋ยวนี้…
ไม่ชา้ หนึ่งชัว่ โมงก็ผา่ นพ้น
ลัว่ ฉวนเมื่อออกจากร้านเรี ยบร้อย เสี ยงของระบบจึงดังขึ้น
“ตําแหน่งได้รับการยืนยัน ต้องการเริ่ มการเคลื่อนย้ายเลยหรื อไม่?”
“เริ่ มเคลื่อนย้ายได้”
 ตอนที่ 287 ทัว่ สารทิศ
แสงดาวส่ องสว่างปรากฏใต้เท้าของลัว่ ฉวน มันราวกับภาพวาด
อักขระลึกลับปรากฏในพริ บตาพร้อมเผยพลังอํานาจ
ลัว่ ฉวนรับชมด้วยความสงสัย
นี่คือค่ายอาคมเคลื่อนย้ายในตํานาน?
น่าทึ่งนัก!
ถัดจากนั้นแสงสว่างสี ขาวจึงปรากฏจากค่ายอาคมก่อนจะปกคลุม
ร่ างของลัว่ ฉวน
ภายในร้านต้นตํารับ สายลมรุ นแรงพัดพาพร้อมเสี ยงหวีดร้อง
ลัว่ ฉวนถูกสายลมหอบหายตัวไปอย่างรวดเร็ ว…
เทือกเขาจิ่วเหยากว้างใหญ่แทบจะไร้พรมแดน แม้นครจิ่วเหยาอยู่
ใกล้เคียง ทว่าก็ยงั มีเมืองอื่นอีกนับไม่ถว้ น
หาได้มีผใู ้ ดทราบไม่วา่ โบราณสถานแท้จริ งอยูใ่ นส่ วนใดของเทือกเขา
จิ่วเหยา
เซี่ยหยวน หยิงอู๋จ้ ี และผูอ้ ื่นต่างมาเยือนนครจิ่วเหยากันก็เพราะ
ต้องการเสี่ ยงโชค
เพราะมันก็มีโอกาสที่โบราณสถานจะเปิ ดใกล้เคียงกับนครจิ่วเหยา…
หลายกองกําลังต่างก็คิดเห็นเช่นเดียวกันนี้
พวกเขาส่ วนใหญ่ยงั มีการกระจายตัวไปยังเมืองอื่นรอบเทือกเขาจิ่ว
เหยา
กระนั้นผูค้ นเช่นเซี่ยหยวนกลับโชคดีกว่าเพราะได้พบกับลัว่ ฉวน
และร้านต้นตํารับ
กล่าวได้วา่ โอกาสที่ได้รับจากร้านต้นตํารับนั้นมากเกินกว่าที่ผใู ้ ด
คาดคิดถึง
แม้กระนั้นพวกเขาก็ยงั ไม่ลืมเลือนจุดประสงค์แท้จริ งที่มาเยือน
ทุกคนต่างรับชมปรากฏการณ์บนฟากฟ้าไกลห่างพร้อมตั้งมัน่ ในใจ
พระราชวังหลวง
จี้อ๋ ูฮุยเผยความตื่นเต้นยินดี “โบราณสถาน! ในที่สุดก็เปิ ดออก!”
เหล่าไป่ ข้างกายเผยยิม้ รับ “องค์เหนือหัว สถานที่ต้ งั ของโบราณสถาน
คล้ายไกลห่างจากนครจิ่วเหยา เรื่ องนี้ไม่น่ากังวลว่าจะส่งผลกระทบ
อะไร”
จี้อ๋ ูฮุยพยักหน้ารับ เขาเองก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน
เขาลุกขึ้นยืนจากบัลลังก์มงั กรพร้อมสู ดลมหายใจเข้าลึก
ความรู ้สึกกระตือรื อร้นที่หายไปนานเริ่ มปรากฏขึ้นภายในใจ
“เหล่าไป่ โบราณสถานแห่งนั้น เจ้าพร้อมติดตามข้าไปหรื อไม่?”
“ตาเฒ่าผูน้ ้ ีรอคอยช่วงเวลานี้มาแสนนานแล้ว…”
……
โรงเตี๊ยมจันทราเมรัย
หยิงอู๋จ้ ีและมู่หรงไห่เถิงกําลังเผยความตื่นเต้น
กลุ่มศิษย์เวลานี้ต่างก็มารวมตัวกันพร้อมหน้า
หาได้มีผใู ้ ดคิดเรื่ องอื่นใดไม่ ขณะนี้มีแต่เรื่ องโบราณสถานที่เปิ ด
ออก!
อาจารย์ท้ งั สองยังไม่ลืมเลือนถึงจุดประสงค์แท้จริ งที่มาเยือนที่นี่
พร้อมคณะศิษย์ นัน่ ก็เพื่อเข้าพิชิตโบราณสถาน!
ด้วยเหตุน้ ีพวกเขาจึงเร่ งรี บรวมตัวตระเตรี ยมเดินทาง!
“พร้อมกันหรื อยัง?” หยิงอู๋จ้ ีกล่าวถามเสี ยงลุ่มลึก
“พร้อม!” คณะศิษย์ตอบรับเป็ นเสี ยงเดียว
“โคล่ากับแท่งเครื่ องเทศมีกนั ครบแล้วใช่หรื อไม่?” มู่หรงไห่เถิง
กล่าวถาม
“พร้อม!”
หลังได้ทราบสรรพคุณของโคล่าและแท่งเครื่ องเทศ มู่หรงไห่เถิงจึง
ออกคําสัง่ ให้ศิษย์เหล่านี้ไปซื้อมาสะสมไว้
เรื่ องดีกค็ ือของเหล่านี้สามารถซื้อได้ที่ร้านต้นตํารับทุกวัน
เพราะในช่วงเวลาหน้าสิ่ วหน้าขวาน เหล่านี้จะเป็ นตัวช่วยรักษาชีวติ
รอด!
แม้มู่หรงไห่เถิงไม่สงั่ ศิษย์เหล่านี้กพ็ ร้อมจะซื้อของดีเช่นนี้มาเก็บ
สะสมไว้อยูแ่ ล้ว
ขณะนี้แต่ละคนต่างมีโคล่าและแท่งเครื่ องเทศจํานวนไม่นอ้ ยสําหรับ
พร้อมใช้งาน!
กล่าวได้วา่ มันจะเป็ นหลักประกันว่าพวกเขาจะรอดชีวติ กลับมา
“ถ้าพร้อมแล้วก็เดินทางได้!”
ถัดจากนั้นทุกคนจึงมุ่งหน้าเดินทางออกจากนครจิ่วเหยา
ขณะนี้วหิ คทมิฬทองสี ชาดได้มารออยูก่ ่อนแล้ว…
ทางด้านเซี่ยหยวนและคณะศิษย์สถาบันจันทราลึกลํ้า หุบเขาโอสถ
เหล่านี้ต่างพร้อมออกเดินทาง สองพี่นอ้ งหลิวลู่อวีก่ บั หลิวลู่เหม่ยเอง
ก็เช่นกัน…
กลุ่มคนกล่าวได้วา่ แทบจะออกเดินทางพร้อมกัน
แน่นอนว่ายังมีเหล่าผูฝ้ ึ กตนแห่งนครจิ่วเหยาและที่อื่น ขณะนี้ต่างก็
กรี ฑาทัพเข้าสู่ เทือกเขาจิ่วเหยากันแล้ว
ในมุมมองของพวกเขา โบราณสถานคือกองสมบัติอนั ยิง่ ใหญ่
ต่อให้กดั ฟันแย่งชิงจากกองกําลังใหญ่ อย่างน้อยผลประโยชน์ที่
ได้รับก็คุม้ ค่ามากพอ
ผูฝ้ ึ กตนหลายคนต่างออกเดินทางด้วยความคิดเช่นนี้
แน่นอนว่าความคิดนั้นดี ทว่าที่ยากคือกระทําให้สาํ เร็ จ
กว่าจะเดินทางถึงโบราณสถาน ลําพังเรื่ องนี้กค็ งทําเหล่าผูฝ้ ึ กตนกว่า
เก้าในสิ บที่เข้าเทือกเขาจิ่วเหยาต้องสิ้ นชีวติ …
 ตอนที่ 288 สั ตว์ ดุร้าย
ไม่ใช่แค่นครจิ่วเหยาที่เกิดความเคลื่อนไหว
เมืองแห่งอื่นรอบเทือกเขาจิ่วเหยาต่างก็เกิดการเคลื่อนไหวไม่ยงิ่
หย่อนไปกว่ากัน…
จันทราเย็นเยือกลอยค้างกลางฟากฟ้า ม่านหมอกแสงจันทร์บดบัง
ราวกับภาพฝันให้เกิดซึ่งความลึกลับ
เทือกเขาจิ่วเหยาส่ วนลึก สถานที่ไกลห่างจากนครจิ่วเหยา ที่แห่งนี้
ได้มีร่างปรากฏขึ้น
สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ไกลห่างจากโบราณสถานที่เปิ ดออกไม่
สถานที่แห่งนี้ยงิ่ ได้เห็นชัดถึงปรากฏการณ์บนฟากฟ้า
ราวกับภาพเงาซ่อนเร้นในความมืด ร่ างนั้นเคลื่อนที่วบู หายไปมา…
โฮก!
เสี ยงคํารามร้องดังไม่ไกลห่างท่ามกลางฟากฟ้ายามคํ่าคืนอันสงบ
ออร่ าอันรุ นแรงเคลื่อนตัวสัน่ สะท้านพร้อมเสี ยงร้องคําราม ต้นไม้สูง
นับไม่ถว้ นต่างล้มลงต้นแล้วต้นเล่า
คาดเดาว่าเป็ นเสี ยงร้องคํารามของสัตว์ใหญ่ที่ส่งเสี ยงดังได้ไม่แพ้ฟ้า
คําราม
ภายในป่ าแห่งนี้ได้ปรากฏสองร่ างเคลื่อนไหวพร้อมเผยออร่ าอันเลิศ
ลํ้า
เป็ นบุรุษและสตรี ที่คิว้ ของคนทั้งสองขณะนี้ขมวดแน่น
ระดับการฝึ กฝนของคนทั้งสองถือว่าดี ทางด้านสตรี เยาว์วยั ผูน้ ้ นั อยู่
ขอบเขตจิตวิญญาณระดับสูงสุ ด ส่ วนทางด้านชายหนุ่มอยูข่ อบเขต
คืนต้นกําเนิดแล้ว!
สมควรเป็ นศิษย์ของกองกําลังใหญ่สกั แห่งที่ออกมาฝึ กฝน
ทางด้านหลัง มันปรากฏเป็ นฝูงสัตว์อสู รนับไม่ถว้ น
ปริ มาณนั้นชวนสะพรึ ง ผูค้ นทั้งหลายหากได้เห็นก็ตอ้ งหวาดกลัวสุ ด
ขีดแล้ว!
กล่าวได้วา่ นี่คือฝูงสัตว์นานาชนิด!
กําลังของสัตว์อสูรเหล่านี้ไม่ใช่ดีเยีย่ ม สู งสุ ดก็เพียงขอบเขตโชคชะตา
ทว่าจํานวนมหาศาลขนาดนี้ไม่ใช่อะไรที่จะต้านรับ!
มันไม่ต่างอะไรกับฝูงมดที่สงั หารช้างได้!
เผชิญหน้ากับสัตว์อสู รจํานวนมหาศาล แม้เป็ นผูฝ้ ึ กตนขอบเขต
ทดสอบเต๋ าก็ไม่ใช่มีโอกาสชนะโดยง่าย!
“พี่ชาย พวกมันใกล้เข้ามาถึงตัวแล้ว คิดสลัดทิ้งแทบเป็ นไปไม่ได้”
หญิงสาวหันมองกลับอย่างร้อนใจ
ชายหนุ่มเผยสี หน้าสงบ ดวงตานั้นเฉยชา “น้องหญิง ตราบเท่าที่
สังหารจ่าฝูงสัตว์อสู รได้ เช่นนั้นฝูงพวกมันก็พงั ครื นแล้ว”
ขณะพูดกล่าว ชายหนุ่มได้โบกมือไปทางด้านหลัง
แสงเย็นเยือกปรากฏอย่างคลุมเครื อจากใต้แขนเสื้ อชายหนุ่ม
มันเป็ นเข็มสี เงิน!
และเข็มสี เงินนี้ยงั เผยประกายแสงสี น้ าํ เงินอ่อนจาง เป็ นเข็มพิษ!
ฉึก!
ร่ างสัตว์อสู รหลายตัวที่ตามหลังต้องกลายเป็ นชะงัก
ไม่ชา้ ฝูงทางด้านหลังจึงเหยียบยํา่ พวกมันแหลกเละกลายเป็ นเศษเนื้อ
ขณะนี้เองที่ชายหนุ่มยังจับจ้องฝูงสัตว์ทางด้านหลังอย่างไม่วางตา
เพราะเป้าหมายของเขาคือจ่าฝูงของพวกมัน!
แสงสว่างส่ องวูบปรากฏขึ้นโดดเด่นท่ามกลางส่ วนในของฝูงสัตว์
อสู ร
พร้อมกันนี้เสี ยงแตกหักได้ดงั ขึ้น
อย่างกะทันหัน ฝูงสัตว์อสู รราวกับได้รับการกระตุน้ ดวงตาพวกมัน
กลายเป็ นสี แดงกํ่า
ขณะเดียวกัน ความเร็ วของพวกมันก็คล้ายเพิ่มขึ้นมาหลายส่ วน
พวกมันกําลังอยูใ่ นอาการคลัง่
“น้องหญิงระวังด้วย!” ชายหนุ่มเผยท่าทีตื่นตะลึง
ทั้งสองเร่ งรี บหนี
กระนั้นมีหรื อจะหนีรอดพ้นจากสัตว์อสู รที่คลุม้ คลัง่ ได้
ผ่านไปไม่กี่ชวั่ สิ บลมหายใจ ระยะห่างระหว่างฝูงสัตว์และคนทั้ง
สองยิง่ มายิง่ ลดน้อยลงกว่าสิ บเมตรแล้ว!
ขณะนี้พวกเขาได้กลิ่นสาบของพวกมันอย่างเด่นชัด!
“บ้าฉิบ!” ชายหนุ่มกัดฟันแน่นสบถออก “ต้องให้ใช้ไพ่ตายจนได้
หรื อนี่?”
ด้วยฐานะศิษย์กองกําลังใหญ่ หากมีสถานะดี เช่นนั้นย่อมมีวตั ถุสาํ หรับ
รักษาชีวติ รอดที่ผอู ้ าวุโสมอบไว้ให้
ยกตัวอย่างก็อาจจะเป็ นจี้หยกจิตวิญญาณ
จี้หยกจิตวิญญาณของฉู่หยุนเฟยที่ตกตายเพราะสร้างปัญหาแก่ร้าน
ต้นตํารับก่อนหน้า นัน่ ก็ถือเป็ นอุปกรณ์คุม้ ครองชีวติ ประการหนึ่ง
นัน่ คือวัตถุที่เรี ยกใช้ภาพฉายจิตวิญญาณของบิดาเช่นฉู่หยางผิง
แน่นอนว่าคนทั้งสองไม่ใช่มีของดีเช่นนั้นในมือให้ใช้งาน…
 ตอนที่ 289 อับโชค
ทันใดนี้เองที่ออร่ าอันยิง่ ใหญ่ได้ปรากฏผ่านความว่างเปล่า มันราว
กับหวนกลับคืนสู่ กาลโบราณ!
“นี่มนั เรื่ องอะไรกัน?”
คนทั้งสองต่างชะงักงันไปครู่
กระทัง่ ฝูงสัตว์อสู รคลัง่ ทางด้านหลังยังต้องชะลอตัวกันไปครู่
เช่นเดียวกัน
ระหว่างสองคนและฝูงสัตว์ ห้วงมิติเกิดบิดเบี้ยวขึ้นมา
พร้อมกันนี้พายุรุนแรงได้บงั เกิดขึ้นพวยพุง่ สู่ ฟากฟ้าพร้อมส่ องแสง
สว่างเจิดจ้าท่ามกลางยามคํ่าคืน
แสงสว่างยิง่ มายิง่ มาก เส้นสายของแสงปรากฏให้เห็นชัดราวกับเป็ น
ออร่ าแห่งฟ้าดินได้ไหลเวียน!
ห้วงมิติเกิดความบิดเบี้ยวขยายขนาดขึ้นจนเกิดเป็ นวงกลมอย่าง
สมบูรณ์
เมื่อแสงสว่างเจิดจ้าถึงขีดสุ ด มันพลันทอประกายสว่างวูบ
สายลมเริ่ มเคลื่อนที่ชา้ ลง
ร่ างบางร่ างปรากฏตัวผ่านความว่างเปล่า
ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงชัว่ พริ บตา!
การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่น้ ีไม่อาจทําให้ฝงู สัตว์อสู รหยุดลงได้
ขณะนี้เองที่ฝงู สัตว์อสู รนับไม่ถว้ นกําลังเคลื่อนเข้าหาร่ างที่เพิ่ง
ปรากฏ!
“หื อ?”
เสี ยงรับคําเบาปรากฏจากริ มฝี ปากนั้นราวกับไม่สะทกสะท้านต่อ
เรื่ องราวที่เกิดขึ้นแม้แต่นอ้ ย
“ระวัง!” แม้ชายหนุ่มไม่ทราบว่าเหตุใดบุคคลตรงหน้าปรากฏจาก
ความว่างเปล่า กระนั้นเขาก็ยงั หวังดีกล่าวเตือน
ทวีปเทียนหลันกว้างใหญ่ ผูฝ้ ึ กตนหากคิดเดินทางไกลก็ยากจะ
ประเมินระยะเวลาได้
แต่มนั จะแน่นอนขึ้นมาหากมีการใช้ค่ายอาคมเคลื่อนย้าย
ค่ายอาคมเคลื่อนย้ายสามารถใช้ส่งถ่ายไม่วา่ ทั้งวัตถุหรื อบุคคล
ภายใต้สถานการณ์ปกติ ค่ายอาคมเคลื่อนย้ายจะตั้งอยูใ่ นสองสถานที่
หนึ่งคือต้นทาง และอีกหนึ่งคือปลายทาง
แน่นอนว่ายังมีค่ายอาคมจํานวนหนึ่งที่ต้ งั อยูอ่ ย่างโดดเดี่ยว เหล่านั้น
จะเป็ นการเคลื่อนย้ายทางเดียว
ค่ายอาคมเคลื่อนย้ายเช่นนั้นกล่าวได้วา่ มีจาํ นวนเพียงน้อยนิด
และสถานที่จุดหมายปลายทางก็ยากจะกําหนด
หากบังเอิญเคลื่อนย้ายไปยังสถานที่อนั ตราย เช่นนั้นก็ยากจะ
จินตนาการถึงเรื่ องราว…
แน่นอนว่าชายหนุ่มที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหันตรงหน้าผ่านค่ายอาคม
เคลื่อนย้ายออกจะอับโชคเกินไปบ้างแล้ว
หลังใช้งานค่ายอาคมเคลื่อนย้าย ผูฝ้ ึ กตนจะเกิดอาการวิงเวียนไม่อาจ
ตั้งสมาธิได้ครู่ หนึ่งเพราะผลกระทบจากห้วงมิติ
การเคลื่อนย้ายมาหยุดตรงหน้าฝูงสัตว์อสู รโดยตรง กล่าวได้วา่ โชค
ร้ายตั้งแต่ก่อนเดินทาง…
หญิงสาวที่อยูข่ า้ งกายขณะนี้หวาดกลัวขนาดสี หน้าซีดเผือด นางไม่
กล้ารับชมภาพฉากนองเลือดที่อาจเกิดขึ้นถัดจากนี้…
แน่นอนว่าร่ างที่ปรากฏย่อมเป็ นลัว่ ฉวนที่ระบบส่ งมา
ขณะนี้เขายังรู ้สึกวิงเวียนอยูบ่ า้ ง
ทว่าหูได้ยนิ เสี ยงร้องคํารามสัตว์อสู รขนาดสะท้านฟ้าสะเทือนดิน
อากาศยังเผยกลิ่นสาบของสัตว์ป่าอย่างเด่นชัด
ลัว่ ฉวนขมวดคิ้วพลางส่ ายศีรษะ ความคิดขณะนี้กลับมากระจ่างอีก
ครั้งแล้ว
ถัดจากนั้นเขาจึงได้เห็น ว่าฝูงสัตว์อสู รมากมายโถมเข้ามาประหนึ่ง
คลื่นยักษ์สีดาํ !
นี่มนั เรื่ องอะไรกัน?!
ลัว่ ฉวนตกใจ
ที่ตกใจก็เพราะเขาลืมตาขึ้นพร้อมได้พบเห็นเรื่ องราวชวนแตกตื่น
อย่างไม่ทนั ตั้งตัว
นี่คือสัญชาตญาณของมนุษย์
แต่ไม่ชา้ สี หน้าลัว่ ฉวนก็กลับคืนความสงบ
ในดวงตานั้นกระทัง่ เผยร่ องรอยความเหยียดหยัน
ความแข็งแกร่ งของตัวเขาตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับอยูท่ ี่ร้านต้นตํารับ!
หรื อก็คือเขายังครอบครองบัพไร้เทียมทาน!
เช่นนั้นแล้ว…
ความเย็นเยือกจึงฉายวาบผ่านดวงตาของลัว่ ฉวน
เขากําลังอารมณ์ไม่ดีอยูเ่ ล็กน้อยพอดี
ผูใ้ ดก็ตามหากพบเจอสัตว์อสู รดุร้ายพุง่ เข้าหาตั้งแต่รู้สึกตัว จะมีใคร
บ้างที่อารมณ์ดีอยูไ่ ด้…
ขณะนี้ฝงู สัตว์อสู รใกล้ถึงจุดปะทะกับลัว่ ฉวนแล้ว
เขาถึงกับเห็นได้ชดั เจนถึงฟันของเหล่าสัตว์อสู รและประกายความ
โหดเหี้ ยมในดวงตาของพวกมัน!
 ตอนที่ 290 มนุษย์ ทนี่ ่ าหวาดกลัว
ลัว่ ฉวนยืดฝ่ ามือออกพร้อมสะกดลงใส่ ความว่างเปล่า
ชายหนุ่มผูซ้ ่ ึงพบเห็นเหตุการณ์ต้ งั แต่ตน้ ขณะนี้เผยความแตกตื่นใน
ดวงตา
เผชิญหน้ากับฝูงสัตว์อสู ร ทั้งยังเป็ นการปรากฏตัวจากค่ายอาคม
เคลื่อนย้าย ขณะนี้คิดจะตอบโต้พวกมันโดยไม่หลบหนีง้ นั หรื อ?
สิ่ งที่เกิดขึ้นถัดจากนี้ส่งผลให้ท้ งั ชายหนุ่มและหญิงสาวต้องจับจ้อง
คนทั้งสองหวาดกลัวว่าจะได้เห็นอะไรเฉกเช่น “ร่ างกายมนุษย์ที่
แหลกเละ”
ตูม้ !
เสี ยงดังขึ้นอย่างรุ นแรง
ที่เบื้องหน้าลัว่ ฉวน ห้วงมิติคล้ายพังทลายลง
ราวกับมันถูกบีบอัด ต้นไม้และเนินเขาใกล้เคียงกลับกลายเป็ นบิด
เบี้ยว
แน่นอนว่ารวมถึงฝูงสัตว์อสูรเหล่านั้นด้วย
ทุกสิ่ งอย่างบิดเบี้ยวและเลือนหาย
หากมองลงไปจะได้เห็น ว่าพื้นที่เบื้องหน้าลัว่ ฉวนมันปรากฏรอย
ประทับฝ่ ามือเป็ นรัศมีกว่ากิโลเมตร
พื้นดินถึงกับยุบตัวลงไปลึกหลายเมตร!
ดวงตาของชายหนุ่มเผยความไม่เชื่อ ใบหน้านั้นแตกตื่นอย่างเห็นได้
ชัด
ทางด้านหญิงสาวอุทานร้องออกพร้อมดวงตาเบิกกว้าง
พลังอํานาจเช่นนี้ ชายหนุ่มที่เพิ่งปรากฏตัวเป็ นใครกันแน่?!
ขณะเดียวกันนี้เองที่ฟากฟ้าเบื้องบนปรากฏเป็ นหลุมลึก เหล่านกต่าง
บินหนีหาย
ลัว่ ฉวนหรี่ ดวงตาจับจ้องนกเหล่านั้น
เขาทราบดีวา่ จ่าฝูงสัตว์อสู รหลบซ่อนตัวอยูใ่ นฝูงนก!
ชายหนุ่มคิดนําหญิงสาวเผ่นหนี ทว่าบรรยากาศส่ งผลให้ท้ งั สองไม่
กล้าขยับตัว
เพียงได้เห็นเรื่ องราวชวนตื่นตะลึงเมื่อครู่ ก็ยากคาดเดาแล้วว่าบุคคล
ที่คล้ายจะอายุเท่าเทียมกันนี้เป็ นยอดฝี มือระดับสู งลํ้าเช่นไร!
อย่างน้อยก็ตอ้ งขอบเขตทดสอบเต๋ า!
“วิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี !” หญิงสาวแตกตื่นยามได้เห็นนกบนฟากฟ้า
เพราะเป้าหมายของคนทั้งสองก็คือวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี !
วิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ?
ดวงตาลัว่ ฉวนเผยประกายยามได้ยนิ ชื่อ
จากการฝึ กสอนทําอาหารที่เขาได้รับชมก่อนมา มันก็ใช้วหิ คเกล็ด
แก้วเป็ นวัตถุดิบ
แม้วหิ คเกล็ดแก้วเจ็ดสี และวิหคเกล็ดแก้วชื่อคล้ายกัน ทว่าแท้จริ ง
ค่อนข้างแตกต่าง
จากที่ลวั่ ฉวนคาดเดา สมควรเป็ นเพราะสายเลือดที่มนั ครอบครอง
ขณะนี้ภายในเขาจึงเกิดความคิดขึ้นมา…
วิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ตระหนักได้ถึงสายตาลัว่ ฉวนจนสัน่ กลัว
ดวงตาของมนุษย์ผนู ้ ้ ีคุกคามและอันตราย ราวกับคิดอยากกินมันทั้ง
เป็ น…
“ท่านผูอ้ าวุโสยอดเยีย่ มนักถึงกับกวาดล้างพวกมันได้ดว้ ยฝ่ ามือเดียว
วิเศษมากลํ้า!” ชายหนุ่มเผยสี หน้าเปี่ ยมด้วยรอยยิม้
ครึ่ งหนึ่งเป็ นคําชม อีกครึ่ งหนึ่งเป็ นความจริ งใจ
ลัว่ ฉวนรับชมชายหนุ่มและหญิงสาวด้วยท่าทีสงสัยก่อนจะพยักหน้า
ให้
เรื่ องราวกลายเป็ นเงียบงัน
บรรยากาศกลายเป็ นกระอักกระอ่วน
ลัว่ ฉวนไม่ตอบคํา พวกเขาก็ไม่กล้ากล่าวเพิ่มเติม!
พวกเขาคิดถึงสาเหตุที่ลวั่ ฉวนอารมณ์ไม่ดี
ขณะนี้คงได้แต่ตอ้ งรอเรื่ องราวเสร็ จสิ้ นเสี ยก่อน
ลัว่ ฉวนพบว่าคนทั้งสองมองมา ขณะนี้จึงสอบถามต่อชายหนุ่ม “เจ้า
เป็ นใคร? ไฉนจึงอยูท่ ี่นี่?”
“ผูอ้ าวุโส ข้าน้อยเป็ นศิษย์ตาํ หนักจักรกลสวรรค์นามเฉินโม่” ชาย
หนุ่มตอบคําอย่างนอบน้อมพร้อมชี้ไปยังหญิงสาวข้างกาย “นี่
น้องสาวข้า เฉินอี้อ้ ี”
ขณะเฉินโม่ตรวจสอบลัว่ ฉวน ภายในใจนั้นต้องเผยความแตกตื่น
เขาประหลาดใจที่อายุอีกฝ่ ายน่าจะเยาว์กว่าเขาด้วยซํ้า
อีกทั้งยังไม่เผยร่ องรอยความผันแปรออร่ าใดให้ได้เห็น
ทว่าเรื่ องที่อีกฝ่ ายทําลายฝูงสัตว์อสู รด้วยเพียงการผลักฝ่ ามือออกนั้น
ชัดเจนว่าไม่มีทางใช่คนธรรมดา
หลังพิจารณาถี่ถว้ น เฉินโม่กไ็ ม่อาจจดจําได้วา่ มียอดฝี มือผูใ้ ดคล้าย
ลัว่ ฉวนในความทรงจํา
เมื่อใดกันที่ทวีปเทียนหลันแห่งนี้ปรากฏยอดฝี มือลึกลับเช่นนี้?
 ตอนที่ 291 ความละโมบ
ตําหนักจักรกลสวรรค์?
ได้ยนิ นามแปลกประหลาดต้องทําลัว่ ฉวนงุนงง
เพราะเขาคล้ายยังไม่รู้จกั ทวีปเทียนหลันดีพอ
ดังนั้นกองกําลังทั้งหลายยิง่ ไม่มีทางทราบได้หมด
กระนั้นก็ไม่ใช่เรื่ องยากที่จะพบเห็นกําลังของคนทั้งสอง ถึงกับสอน
สัง่ ศิษย์เช่นนี้ข้ ึนได้ อํานาจของตําหนักจักรกลสวรรค์ยอ่ มไม่ใช่อ่อน
ด้อย!
อีกทั้งลัว่ ฉวนยังมีความสงสัย
นามจักรกรสวรรค์ของตําหนักจักรกลสวรรค์ออกจะน่าสนใจ
เขาถึงกับลืมไปว่านามเช่นร้านต้นตํารับนั้นยิง่ ใหญ่กว่าตําหนักจักรกล
สวรรค์ไม่รู้กี่เท่า…
หลังคิดหลายเรื่ องราว ลัว่ ฉวนจึงแนะนําตนเอง “นามข้าลัว่ ฉวน อยู่
อาศัยที่นครจิ่วเหยาแห่งจักรวรรดิเทียนชิง อืม… เป็ นเถ้าแก่ร้านแห่ง
หนึ่ง”
เพียงการแนะนําตัวของลัว่ ฉวนครึ่ งส่ วนแรกก็มากพอแล้ว
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีตระหนักทราบได้ ว่าลัว่ ฉวนสมควรเป็ นยอดฝี มือ
ที่อาศัยในนครจิ่วเหยา
มียอดฝี มือสุ ดแข็งแกร่ งซ่อนตัวในนครจิ่วเหยา เรื่ องนี้ผคู ้ นทราบกันดี
ทว่าหลังได้ยนิ สองคําที่ตามหลัง คนทั้งสองจึงชะงักไป
เถ้าแก่?
บุคคลแข็งแกร่ งเช่นนี้กลับเรี ยกหาตนเองเป็ นเถ้าแก่?
สองคนสบสายตากันเองก่อนจะเผยความประหลาดผ่านทางสี หน้า
งานอดิเรกของผูแ้ ข็งแกร่ งแท้จริ งแล้วยากคาดเดานัก
ลัว่ ฉวนพบเห็นสี หน้าคนทั้งสอง แม้ทราบเขาก็ไม่คิดอธิบายเพิ่มเติม
แต่อย่างใด
เขาคิดไปครู่ ก่อนจะกล่าว “ไฉนจึงอยูท่ ี่นี่กนั ได้?”
เฉิ นอี้อ้ ีกล่าวตอบ “อาจารย์บอกให้พวกเรามาไขว่คว้าหาโอกาสที่นี่!”
ลัว่ ฉวนประหลาดใจ
หรื อนี่จะเป็ นโชคชะตา?
ตําหนักจักรกลสวรรค์คล้ายไม่ใช่ธรรมดาแล้ว!
“แค่กแค่ก ยังมีเหตุผลอื่น” เฉินโม่กล่าวเสริ ม ขณะนี้ความสนใจหัน
มองไปทางวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ที่กาํ ลังคิดจากไปอย่างเงียบงัน
พบเห็นดวงตาคนทั้งสามมองมาที่นี่ ภายในใจวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี
ต้องดิ่งฮวบ
พวกเจ้าพูดคุยกันไป ไฉนเปลี่ยนกลับมายังข้าอีก!
“เจ้านัน่ ดูดีไม่นอ้ ย” ลัว่ ฉวนกล่าวเสริ ม
“แน่นอน!” เฉินอี้อ้ ีพยักหน้ารับ “อาจารย์กล่าวว่าขนหางของมัน
สามารถเพิ่มพูนความสําเร็ จการลอบเร้นติดตามได้!”
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ ดวงตามองที่ร่างอวบอิ่มของมัน
ขณะนี้เองที่เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีเผยความร้อนใจ
คล้ายว่าอีกฝ่ ายก็สนใจวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี เช่นเดียวกัน
หากอีกฝ่ ายต้องการ เช่นนั้นทั้งสองย่อมไม่มีโอกาสได้รับ
วิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ขนของมันสะท้อนเป็ นแสงหลากสี สนั ภายใต้
แสงจันทราสุ กสว่างยามคํ่าคืน
ดวงตาคู่น้ นั ประหนึ่งทับทิมเป็ นประกาย
ความฉลาดของมันย่อมไม่ใช่เล็กน้อย
ที่ตอ้ งตาที่สุดคือขนหางของมัน
มันเปรี ยบดังผลึกแก้วสี รุ้งที่ส่องประกายเจิดจ้าอย่างลึกลับพร้อมอัด
แน่นด้วยพลังแห่งฟ้าดิน
ส่ วนลํ้าค่าที่สุดของมันก็คือขนหาง
เป้าหมายของเฉิ นโม่และเฉินอี้อ้ ีกค็ ือขนหางเช่นกัน
ทว่าทั้งสองไม่ทราบ ที่ลวั่ ฉวนคิดอยากได้คือร่ างอวบอิ่มของมัน
ต่างหาก…
ด้วยไม่สนคนทั้งสอง ลัว่ ฉวนคว้ามือกลางอากาศก่อนที่วหิ คเกล็ด
แก้วเจ็ดสี จะร่ วงหล่นสู่ ในกํามือ
ดวงตาทับทิมของมันเผยร่ องรอยความสิ้ นหวัง
หลังกัดฟันแน่น เฉินโม่จึงกล่าวออก “ผูอ้ าวุโส ขนหางของมันสําคัญ
กับพวกเรามากนัก พวกเรายินดีแลกเปลี่ยนหากท่านยินยอม!”
เฉินโม่ตอ้ งใช้ความกล้าอย่างมหาศาลจึงกล่าวคําเหล่านี้ออกได้
เขาทราบดีวา่ เรื่ องนี้ไม่ควรกล่าวออกไป
ทว่าขนหางของวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี น้ นั ดีขนาดที่ไม่อาจหาพบพาน
ได้โดยง่าย
อีกทั้งผูอ้ าวุโสท่านนี้ยงั ไม่คล้ายใช่คนโหดเหี้ ยม แม้วา่ สี หน้าจะเรี ยบ
เฉยไปบ้างก็ตามที…
เหล่านี้คือสิ่ งที่เฉิ นโม่ประเมินตัวตนของลัว่ ฉวนอยูภ่ ายในใจของ
ตนเอง
 ตอนที่ 292 รู้ จกั โคล่าหรื อไม่
ลัว่ ฉวนนิ่งงันไปครู่ หนึ่ง
สายตาขณะนี้มองไปยังวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ในมือ เขาไม่ทราบว่าเหตุ
ใดคนทั้งสองต้องการเพียงขนหางของมัน
หรื อขนหางจะเป็ นของดี?
แต่มนั กินได้หรื อ?
“ขนหาง? ข้ามอบให้กแ็ ล้วกัน”
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีชะงักไปครู่ ก่อนจะเผยความยินดีปรากฏทางสี หน้า
คล้ายว่ายอดฝี มือตรงหน้าผูน้ ้ ีไม่ตอ้ งการขนหางของมัน นับเป็ นโชค
ดีของคนทั้งสอง!
“ขอบคุณผูอ้ าวุโส!” ทั้งสองกล่าวออกจากใจจริ ง
“ทราบหรื อไม่วา่ ที่นี่คือที่ไหน?” ลัว่ ฉวนเงยหน้าขึ้นรับชมมายาบน
ฟากฟ้าไกลห่าง
ผ่านไปเพียงครู่ มายาบนฟากฟ้านั้นคล้ายก่อตัวเด่นชัดขึ้นอีกแล้ว…
“เป็ นเขตภูเขาห้าธาตุแห่งเทือกเขาจิ่วเหยาขอรับ” เฉินโม่กล่าวตอบ
เขตภูเขาห้าธาตุ?
ชื่อค่อนข้างน่าสนใจ
“เหตุใดพวกเจ้าอยูท่ ี่นี่?” ลัว่ ฉวนกล่าวถาม
ขณะเฉินโม่คิดตอบ เฉินอี้อ้ ีพลันกล่าวคําแทรกขึ้นมา
นางกล่าวออกด้วยความตื่นเต้นยินดี “อาจารย์บอกให้พวกเรามา
แสวงโชคที่นี่!”
เฉิ นโม่พยักหน้ารับ “เป็ นเช่นนั้น ข้าคิดว่าที่อาจารย์ให้มาที่นี่สมควร
เป็ นเพราะโบราณสถานที่เปิ ดออกแล้ว!”
กล่าวถึงตรงนี้ เฉินโม่จึงรับชมมายาบนฟากฟ้าไกลห่างด้วยดวงตา
เป็ นประกาย หมัดขณะนี้กาํ เอาไว้แน่น
โบราณสถานหมายความถึงโอกาสอันไร้สิ้นสุด!
ลัว่ ฉวนรู ้สึกเฉยชาต่อเรื่ องราว
โอกาสเลิศลํ้าเพียงใดจะดีไปกว่าระบบของเขางั้นหรื อ?
ลัว่ ฉวนเพียงพยักหน้ารับไม่พดู กล่าวคําใดต่อ
“คือว่า…”
ขณะนี้ที่เฉินอี้อ้ ีกล่าวคําออกพร้อมใช้มือเกาะกุมหน้าอกด้วยสี หน้า
ซีดเผือด
“น้องหญิง! เป็ นอะไรไปแล้ว?” เฉินโม่เผยความกังวล
เฉินอี้อ้ ีกดั ริ มฝี ปากกล่าวตอบอย่างดื้อรั้น “ข้าไม่เป็ นไร”
“เป็ นอะไรกัน?” ลัว่ ฉวนกล่าวถามด้วยความสับสน
เฉินโม่ถอนหายใจ “น้องหญิงได้รับบาดเจ็บครั้งหลบหนีการไล่ล่า
ของฝูงสัตว์อสู รเมื่อครู่ ”
สายตานั้นหันมองทางวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ในมือลัว่ ฉวนพร้อมเผย
ประกายเย็นเยือก
“ไม่มีทางรักษาหรื อ?” ลัว่ ฉวนกล่าวถาม
เฉินอี้อ้ ีเผยยิม้ อย่างอับจน “ผูอ้ าวุโส แม้มียารักษา ทว่าคิดรักษาอาการ
บาดเจ็บนี้กต็ อ้ งใช้เวลา!”
ลัว่ ฉวนจึงเงียบไปครู่ หนึ่ง
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีมองหน้ากันเอง ทั้งสองคล้ายไม่ทราบแล้วว่า
ขณะนี้ควรทําอย่างไรดี
ไฉนผูอ้ าวุโสตรงหน้าท่านนี้คล้ายไม่เข้าใจความหมายของการกระทํา?
“รู ้จกั โคล่าหรื อไม่?” ลัว่ ฉวนกล่าวถามด้วยเสี ยงราบเรี ยบ
โคล่า?
คนทั้งสองมึนงง
ในความทรงจําคนทั้งสอง ชื่อเช่นนี้ไม่เคยได้ยนิ มาก่อน
หรื อจะเป็ นยาวิเศษ?
“ขอบังอาจถามต่อผูอ้ าวุโส โคล่าคืออะไรขอรับ?” เฉิ นโม่ถามกลับ
ลัว่ ฉวนจึงยืน่ มือออก
ในมือเป็ นโคล่าขวดหนึ่ง
“นี่คือโคล่า”
เฉินอี้อ้ ีเม้มริ มฝี ปาก “สี ดาํ ทมิฬดูน่าเกลียดนัก”
เฉินอี้อ้ ีสมควรเคยประสบพบเจอยารักษามากมายมาแล้ว
ฉินหยุนหาได้ใส่ ใจไม่ ขณะนี้ส่งโคล่าให้แก่เฉินอี้อ้ ีพร้อมกล่าว “ดื่ม
เข้าไป มันจะช่วยรักษาอาการเจ้า”
แม้ไม่ทราบว่าเฉินอี้อ้ ีบาดเจ็บอย่างไร แต่คล้ายไม่น่าจะอันตรายถึง
ชีวติ
สรรพคุณของโคล่าคือรักษาอาการบาดเจ็บไม่ถึงตาย และมันจะหาย
ในเวลาเพียงอึดใจ
เฉินอี้อ้ ีลงั เลทว่าก็รับขวดโคล่าไว้
ด้วยกําลังของยอดฝี มือตรงหน้า หากคิดวางยาก็ถือเป็ นเรื่ องเสี ยเวลา
แล้ว! เฉิ นอี้อ้ ีคิดเช่นนี้อยูภ่ ายใน
ทางด้านเฉินโม่ไม่กล่าวคําใด ทว่าจับจ้องที่โคล่าด้วยสายตาทว่าไม่
ทราบคิดอันใดอยู่
และทางด้านวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ที่ถูกลัว่ ฉวนจับตัวได้ ตลอดเวลามัน
แสร้งทําเป็ นตกตาย…
ด้วยสู ดลมหายใจเข้าลึก เฉิ นอี้อ้ ีจึงบิดฝาขวดโคล่าเปิ ดมันออก
 ตอนที่ 293 เย็นซ่ า
เฮือก!
เสี ยงฟองอากาศซาบซ่าดังให้ได้ส่งผลให้เฉิ นอี้อ้ ีตอ้ งตกใจ
ทางด้านเฉินโม่อดไม่ได้ที่จะเผยดวงตาเบิกกว้าง
ขณะนี้ขวดโคล่ากําลังเผยฟองอากาศจํานวนมากซาบซ่าอยูภ่ ายใน
เฉินอี้อ้ ีตอ้ งลอบกลืนนํ้าลาย
นางหันมองทางลัว่ ฉวนพร้อมเผยสี หน้าแปลกประหลาด “ผูอ้ าวุโส
สิ่ งนี้ดื่มได้จริ งหรื อ?”
อาการตอบสนองของนางก็ไม่ใช่ผดิ แปลก
เพราะโคล่าในเวลานี้หากไม่ทราบก็คงคิดว่าเป็ นยาพิษแล้ว!
“ไม่ตอ้ งกังวล มันไม่มีพิษ” ลัว่ ฉวนอธิบายอย่างที่นอ้ ยครั้งจะกระทํา
“น้องหญิง ผูอ้ าวุโสกล่าวว่าไม่มีพิษ เช่นนั้นก็ไม่มีอะไร” เฉินโม่กล่าว
ครั้งนี้เขาเลือกที่จะเชื่อในตัวลัว่ ฉวน
“ตกลง”
เฉินอี้อ้ ีกดั ฟันแน่นหลับตาลงพร้อมดื่มโคล่าเข้าปากไปอึกใหญ่
ทว่าอึดใจถัดมา ดวงตาของนางกลายเป็ นต้องเบิกกว้าง
อึก…
เฉินอี้อ้ ีรู้สึกถึงความรู ้สึกแปลกประหลาดภายในปาก มันเป็ นฟอง
อากาศที่เคลื่อนไหวและแตกออกไปมา!
เมื่อนางดื่มโคล่าเข้าไป ขณะนี้อดไม่ได้ที่จะอุทานอยูภ่ ายใน
เย็นสดชื่นจับใจ!
นางไม่เคยประสบพบเจอความรู ้สึกแสนสบายเพียงนี้มาก่อน!
แม้วา่ เฉินโม่กล่าวออกเอง กระนั้นภายในใจก็ยงั มีความกังวล
บอกกล่าวตามตรง เขายังไม่เชื่อใจลัว่ ฉวน
อย่างไรแล้วทั้งสองฝ่ ายก็เพิ่งพบกันได้ไม่กี่นาที
ด้วยระยะเวลาอันสั้นเพียงนี้ ยากที่จะทราบว่าอีกฝ่ ายเป็ นคนเช่นไร!
ทว่าเมื่อเฉินโม่พบเห็นสี หน้าที่เปลี่ยนไปของเฉิ นอี้อ้ ี มันเป็ นความ
ประหลาดใจ แตกตื่น และยินดี ขณะนี้ภายในใจอดไม่ได้ที่จะเกิดข้อ
สงสัยขึ้นมา
การตอบสนองนี้คืออะไร?
“น้องหญิงเป็ นอย่างไรบ้าง?” เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม
“พี่ชาย! สิ่ งนี้อร่ อยลํ้า! ข้าไม่เคยดื่มอะไรวิเศษเช่นนี้มาก่อน!” เฉิ นอี้
อี้เผยอาการตื่นเต้นยินดี
ลัว่ ฉวนรับชมอย่างสงบอยูเ่ คียงข้าง
เขาทราบว่าปฏิกิริยาของเฉินอี้อ้ ีน้ ีปกติ
เพราะลูกค้าใหม่ที่เพิ่งมาร้าน หลังได้ดื่มโคล่าเป็ นครั้งแรกต่างก็มี
อาการเช่นนี้กนั ทั้งสิ้ น…
เฉินโม่พยักหน้ารับพร้อมลอบวางใจ “อย่างนั้นเร่ งรี บดื่มเข้าไป! ผู ้
อาวุโสกล่าวว่ามันช่วยเจ้ารักษาอาการบาดเจ็บได้”
“รับทราบ!”
เฉิ นอี้อ้ ีพยักหน้ารับรัวเร็ วก่อนจะดื่มดํ่าโคล่าอย่างสุ ขใจ
นางแทบไม่อาจจินตนาการถึงได้ ว่ายารักษาอะไรจะสามารถอร่ อย
ลํ้าได้เพียงนี้!
รับชมสี หน้าเย็นเยือกของลัว่ ฉวน เฉินโม่ไม่กล้าที่จะตั้งคําถาม
ไม่ชา้ ขวดโคล่าก็เกลี้ยงไม่เหลือแม้สกั หยด
เฉินอี้อ้ ีถึงกับเรอออกมาด้วยความพึงพอใจ
ขณะนี้เองที่นางได้ตระหนัก ว่าข้างกายมีสองบุรุษคงอยู่ นางพลัน
ต้องเร่ งรี บใช้มือปิ ดปากทําท่าเขินอาย
ใบหน้านั้นแดงเรื่ อทว่ายังดูงดงามอยู่
“หื อ? อาการบาดเจ็บนี้… หายแล้ว?!”
เมื่อเฉินอี้อ้ ียกแขนขึ้น นางอดไม่ได้จนอุทานร้องออก
“เป็ นไปได้หรื อไม่?!” เฉินโม่อุทานออกเช่นเดียวกัน
นี่ผา่ นไปนานเพียงใดกัน?
ไฉนอาการบาดเจ็บรักษาหายดีได้แล้ว?
“พี่ชาย ข้าหายแล้ว!”
เฉิ นอี้อ้ ีเลิกแขนเสื้ อขึ้นพร้อมเผยวงแขนขาวสะอาดให้ได้เห็น
ที่ตรงต้นแขน มันมีผา้ พันแผลปิ ดปากแผลเอาไว้
เฉินอี้อ้ ีจึงถอดผ้าพันแผลออก
ผิวหนังเบื้องใต้ผา้ พันแผลขาวเนียนเสมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น!
กล่าวได้วา่ หากไม่บอกว่าเคยบาดเจ็บก็ไม่ทราบ!
“เรื่ องนี้… เป็ นไปได้หรื อนี่?!” เฉินโม่อุทานร้อง
เขาทราบชัดดีวา่ แขนของเฉินอี้อ้ ีอาการบาดเจ็บหนักหนาเพียงใด!
มันลึกถึงกระดูกด้วยซํ้า!
ไม่วา่ ใช้ยาตํารับใดรักษา มันก็ตอ้ งใช้เวลานานเพื่อฟื้ นคืนสภาพ
แต่แล้วขณะนี้เล่า?
นี่ผา่ นไปนานเพียงใด?
เพียงไม่กี่ชวั่ ลมหายใจด้วยซํ้า
อาการบาดเจ็บถึงกับหายดีสมบูรณ์แบบ กระทัง่ แผลเป็ นที่ควรมีกย็ งั
ไม่มีให้เห็น!
ไม่เกินเลยหากจะกล่าว ว่านี่เป็ นยาของเทพเซียนแล้ว!
 ตอนที่ 294 ขอบคุณผู้มพี ระคุณด้ วยสิ บผลึกวิญญาณ
“ขอบคุณผูอ้ าวุโส” คนทั้งสองกล่าวออกอย่างจริ งใจ
ถ้อยคําเหล่านี้มาจากก้นบึ้ง
ขณะนี้โบราณสถานเปิ ดออกแล้ว ทั้งสองยังอยูใ่ กล้เคียง กล่าวได้วา่
ไม่คิดอยากพลาดโอกาสสําคัญเช่นนี้
ทว่าเฉินอี้อ้ ีบาดเจ็บ อีกทั้งสภาพแวดล้อมเช่นที่นี่ซ่อนตัวระหว่างรอ
คอยอย่างไรก็มีแต่อนั ตราย
เพื่อความปลอดภัยแก่ชีวติ เรื่ องสํารวจโบราณสถานก็ได้แต่ตอ้ งละทิ้ง
ขณะนี้อาการบาดเจ็บหายดี นัน่ หมายความถึงสามารถพร้อมบุกฝ่ า
ด้วยเหตุน้ ีคนทั้งสองจึงซาบซึ้งต่อลัว่ ฉวนที่โผล่มาพร้อมมอบยารักษา
เลิศลํ้าเช่นโคล่าให้
ใต้หล้าแห่งนี้ หากมีผฝู ้ ึ กตนเช่นผูอ้ าวุโสท่านนี้มากมาย เช่นนั้นย่อม
กลายเป็ นโลกอันสงบสุ ขเป็ นแน่…
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
ถัดจากนั้นเขาจึงจับจ้องเฉินโม่ดว้ ยสายตา
“ไม่ทราบว่าผูอ้ าวุโสคิดบอกกล่าวอันใดหรื อไม่?” พบเห็นลัว่ ฉวน
มองมา เฉินโม่จึงเผยความสับสนกล่าวถามออกอย่างระแวดระวัง
ลัว่ ฉวนพูดกล่าวไม่ออกไปครู่ เจ้าไม่พบเห็นคําใบ้ขา้ หรื อไร?
“เพื่อตอบแทนผูม้ ีพระคุณ สิ บผลึกวิญญาณ” ลัว่ ฉวนกล่าวออกเรี ยบ
เฉย
เฉินโม่ชะงักไปครู่ ก่อนจะนิ่งค้าง
ผูอ้ าวุโสท่านนี้… ถึงกับเป็ นคนเช่นนี้!
“แค่กแค่ก!”
เฉิ นอี้อ้ ีที่อยูข่ า้ งกายได้ยนิ คําของลัว่ ฉวน ขณะนี้อดไม่ได้จนโขลกไอ
ออก
ทว่าหลังได้เห็นสายตาของลัว่ ฉวนที่มองไปยังเฉินโม่ นางจึงตัดสิ นใจ
เงียบปากพร้อมหดตัว
“บอกไปแล้วไม่ใช่หรื อ? ข้าคือเถ้าแก่ โคล่าเป็ นสิ นค้าอย่างหนึ่งที่ขา้
ขาย” ลัว่ ฉวนกล่าวอธิบายอย่างที่นอ้ ยครั้งจะทํา
“เช่นกัน อย่าเรี ยกหาข้าเป็ นผูอ้ าวุโส ฟังแล้วไม่ใคร่ สบายใจนัก” ลัว่
ฉวนโบกมือพลางกล่าว “เรี ยกเป็ นเถ้าแก่กพ็ อแล้ว”
ลัว่ ฉวนชื่นชอบให้ผอู ้ ื่นเรี ยกหาเป็ นเถ้าแก่มากกว่า
สี หน้าของเฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีแปลกออกไปเล็กน้อย
ยอดฝี มือท่านนี้แท้จริ งถึงกับชื่นชอบให้ผอู ้ ื่นเรี ยกหาเป็ นเถ้าแก่…
รับฟังคําอธิบายของลัว่ ฉวน ทั้งสองค่อยนึกได้ถึงคําแนะนําตัวที่ลวั่
ฉวนบอกกล่าวไว้ก่อนหน้า
เป็ นพวกเขาคิดว่าลัว่ ฉวนเพียงกล่าวหยอกล้อ
ไม่นึกว่าจะเป็ นเรื่ องจริ ง…
แต่ประเดี๋ยว ใจความสําคัญไม่ได้อยูท่ ี่ตรงนั้น
เฉินโม่พลันคิดอะไรขึ้นมาได้
“เถ้าแก่กล่าวว่าโคล่ามีขายในร้านของท่านงั้นหรื อ?” หลังได้ยนิ ราคา
สิ บผลึกวิญญาณจากลัว่ ฉวน เฉินโม่ค่อยได้ตระหนักว่าลัว่ ฉวนกล่าว
อะไรออกมา
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับ
“ราคาเพียงแค่สิบผลึกวิญญาณจริ งหรื อ?”
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับอีกครั้งหนึ่ง
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีตอ้ งสู ดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาทั้งสองมองที่ลวั่
ฉวนอย่างแทบไม่อาจนึกเชื่อสิ่ งที่ได้พบเจอ
ยารักษาวิเศษเพียงนั้น มันเลิศลํ้ายิง่ กว่าใดระดับสู งใดที่คนทั้งสอง
เคยพบเจอ แต่ราคากลับเพียงแค่สิบผลึกวิญญาณ?
นี่มนั ต่างอะไรกับยืน่ ให้โดยเปล่าทั้งยังส่ งให้ถึงที่กลางป่ า?
“เถ้าแก่มีสินค้าอื่นด้วยหรื อไม่?” เฉิ นอี้อ้ ีกล่าวถามด้วยอาการตื่นเต้น
ยามนึกอะไรขึ้นมาได้
“มี”
ลัว่ ฉวนเผยความยินดีอยูภ่ ายใน คล้ายว่ากิจการวันนี้จะเริ่ มต้นได้
ด้วยดี
“อย่างนั้นขอพวกเรารับชมได้หรื อไม่?” เฉิ นโม่กล่าวถาม
โคล่ายังวิเศษเพียงนั้น แล้วสิ นค้าอื่นจะวิเศษเลิศลํ้าเพียงใด?
ลัว่ ฉวนจึงโบกมือพร้อมเผยม่านแสงโปร่ งใสต่อหน้าคนทั้งสอง
หน้าต่างโปร่ งแสงนี้ปรากฏรายการสิ นค้าของร้านต้นตํารับ
นี่คือร้านค้าเสมือนจริ งที่ระบบให้ลวั่ ฉวนใช้สาํ หรับขายสิ นค้าโดย
สะดวก
ร้านค้าเสมือนจริ งก็คือร้านต้นตํารับแบบพกพา
ตราบเท่าที่เลือกสิ นค้าจากหน้าต่างโปร่ งแสงส เช่นนั้นก็จะซื้อหามัน
ได้โดยตรง
รายการในหน้าต่างโปร่ งแสง จะมีแต่สินค้าที่ขายในร้านต้นตํารับ
ทางด้านหอคอยแห่งการทดสอบและระบบฝึ กสอนทําอาหารนั้นไม่
มีติดมาด้วย
หากต้องการเล่นเกมเสมือนจริ ง เช่นนั้นก็ตอ้ งใช้เครื่ องเล่นเกม
เสมือนจริ ง
แน่นอนว่าบะหมี่ก่ ึงสําเร็ จรู ปก็ไม่มี เพราะนัน่ ต้องใช้เครื่ องทํานํ้า
ร้อนเฉพาะของทางร้าน…
รับชมหน้าต่างโปร่ งแสงตรงหน้า ทั้งสองอุทานด้วยความยินดี
คนทั้งสองไม่เคยได้เห็นของวิเศษเช่นนี้มีขายที่ไหนมาก่อน
“เหล่านั้นคือสิ นค้าที่มีขายในร้าน รับชมด้วยตนเอง” ลัว่ ฉวนกล่าว
บอก “เหนืออื่นใดร้านมีกฎการซื้อสิ นค้า ทั้งหมดแจ้งไว้ที่ดา้ นบนสุ ด”
 ตอนที่ 295 น้ องหญิงคิดเห็นเช่ นไร
กฎ?
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีชะงักไปครู่
ทั้งสองค่อยได้ตระหนัก ว่าบนหน้าต่างโปร่ งแสงนี้มนั มีกฎระบุเอาไว้
เป็ นบรรทัดที่ประกอบด้วยตัวอักษรขนาดเล็ก
เป็ นกฎของร้านต้นตํารับ!
แน่นอนว่าแม้ไม่ใช่ที่ร้านต้นตํารับ กฎเหล่านี้กย็ งั มีผล
ทั้งสองพิจารณาอย่างถี่ถว้ น
หลังได้อ่าน สี หน้านั้นจึงเผยความประหลาดออกมา
“น้องหญิง รับชมที่ตรงนี้!” เฉินโม่พลันพบเห็นอะไรเข้าพร้อม
อุทานออก
รับชมนิ้วที่ช้ ีบ่งบอก เฉินอี้อ้ ีพบเห็นสี่ ตวั อักษรต้องตาเหนือหน้าต่าง
โปร่ งแสงของร้านต้นตํารับ!
“ร้านต้นตํารับ?” เฉินอี้อ้ ีอุทาน
ตําหนักจักรกลสวรรค์มีความเชี่ยวชาญด้านสื บเสาะ!
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีเป็ นศิษย์ของตําหนักจักรกลสวรรค์ ทั้งสองทราบ
ดีถึงความหมายของคําว่าต้นตํารับ!
กล่าวได้วา่ คําเหล่านี้เป็ นสิ่ งต้องห้ามที่ยอดฝี มือต่างทราบว่าไม่ควรใช้!
ยิง่ ความแข็งแกร่ งสู งส่ ง ยิง่ ทราบว่านามนี้ชวนสะพรึ งเช่นไร!
ความแข็งแกร่ งของยอดฝี มือตรงหน้าย่อมเหนือลํ้า
กระนั้นร้านนี้กย็ งั ใช้นามว่าต้นตํารับ!
คนทั้งสองมองทางลัว่ ฉวน ภายในใจขณะนี้คล้ายก่อเกิดคลื่นลม
แปรปรวน
หรื อว่าผูอ้ าวุโสท่านนี้ไม่คิดว่าคําต้องห้ามเป็ นสิ่ งต้องใส่ ใจ…
ลัว่ ฉวนย่อมไม่ทราบเรื่ องราวเหล่านั้นแต่อย่างใด
ขณะนี้สายตาของเขามองที่วหิ คเกล็ดแก้วเจ็ดสี ในมือที่พร้อมจะ
นําไปทําอาหาร…
หลังกลืนนํ้าลายอึกใหญ่ เฉิ นโม่จึงบังคับให้ตนเองมองไป
“น้องหญิงคิดเห็นเช่นไร?” เฉิ นโม่กล่าวกระซิ บ
ขณะเดียวกันนี้เขายังอดไม่ได้ที่จะมองทางลัว่ ฉวนที่พร้อมเชือดวิหค
เกล็ดแก้วเจ็ดสี มุมปากเวลานี้ตอ้ งกระตุกเล็กน้อย
ไม่เหมือนดังเฉินโม่ เฉินอี้อ้ ีไม่คิดอะไรมาก
นางเพียงคิดไปครู่ ก่อนจะกล่าวถาม “พี่ชายคิดว่าเหล่านี้มีอะไรข้อง
เกี่ยวกับพวกเรา?”
เฉินโม่ชะงักไป
คล้ายว่าไม่ใช่เรื่ องที่พวกตนต้องใส่ ใจจริ ง
กําลังของคนทั้งสองหาได้สูงส่ งไปกว่าขอบเขตคืนต้นกําเนิด แม้
แข็งแกร่ งทว่านัน่ ก็เป็ นการเทียบเปรี ยบกับผูฝ้ ึ กตนทัว่ ไป
หากให้กล่าวคือยังไกลห่างจากยอดฝี มือชั้นแนวหน้าของทวีป
เทียนหลันอยูม่ ากลํ้า
หรื อก็คือทั้งสองกังวลไปก็ไม่ได้อะไร
เฉินโม่เผยยิม้ ขื่นขมก่อนจะไหวไหล่กล่าวออก “อย่างนั้นก็ปล่อยไป
น้องหญิงรับชมรายการสิ นค้าก่อนแล้ว”
ไม่ชา้ เสี ยงคนทั้งสองอุทานร้องจึงดังให้ได้ยนิ
“ว่าอะไร? แท่งเครื่ องเทศสามารถเพิ่มพูนการฝึ กฝนได้ระดับหนึ่ง
โดยไม่เกินขอบเขต?!”
“พี่ชายรับชมทางนี้! ไวน์หยกสามารถเพิ่มพลังชีวติ !”
“นี่! นํ้าแร่ น้ ีสามารถเสริ มศักยภาพได้…”
คนทั้งสองเผยดวงตาเบิกกว้างพร้อมสี หน้าที่ราวกับไม่เชื่อต่อ
เรื่ องราว
โดยสรุ ป คนทั้งสองรู ้สึกราวกับได้เปิ ดฟากฟ้าใหม่
เพราะสรรพคุณของสิ นค้าที่ปรากฏให้เห็นนั้นน่าทึ่งจนเกินไป
กล่าวได้วา่ สรรพคุณเหล่านี้จะครอบครองได้กม็ ีแต่ตอ้ งเป็ นยาวิเศษ
ที่หาได้ยากมากลํ้า กระทัง่ ว่าแทบจะเป็ นฟ้าดินประทานมอบให้!
แต่แล้วขณะนี้มนั กลับมีมาขายให้เห็นตรงหน้า!
เพียงเรื่ องนี้กท็ าํ ให้คนทั้งสองตระหนักได้
ว่ายอดฝี มือตรงหน้านี้แท้จริ งเป็ นเทพเซี ยนองค์ใดกันแน่
ส่ วนที่ชวนให้ตื่นตะลึงไม่เพียงมีเท่านั้น
ทั้งเฉินโม่และเฉิ นอี้อ้ ีต่างต้องแตกตื่นเพราะราคาของสิ นค้า
แท่งเครื่ องเทศราคาสิ บผลึกวิญญาณสามารถช่วยเพิ่มกําลังได้ชวั่ ครู่
และนํ้าแร่ ราคาหนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณสามารถเสริ มศักยภาพได้…
แพงที่สุดคือไวน์หยกที่มูลค่าหนึ่งแสนผลึกวิญญาณ!
ส่ วนผลลัพธ์ที่ได้ต่อราคานั้น…
ในสายตาคนทั้งสอง มันไม่ต่างอะไรกับให้โดยเปล่า
พวกเขาแทบไม่อาจคาดเดาได้วา่ ลัว่ ฉวนแท้จริ งเป็ นมาอย่างไรกันแน่
ลังเลกันอยูค่ รู่ หนึ่ง เฉิ นโม่จึงโบกมือพร้อมปรากฏกระดองเต่าขนาด
พอดีฝ่ามือปรากฏกลางอากาศ
กระดองเต่านี้คล้ายทําขึ้นจากหยกขาว รู ปลักษณ์ของมันชวนให้ดู
ลึกลับ
 ตอนที่ 296 กรรมตามสนอง
“พี่ชาย นี่ท่านคิดจะ…” เฉินอี้อ้ ีเผยสี หน้าแปรเปลี่ยน นางคาดเดาได้
ตั้งแต่ที่พบเห็นเฉินโม่นาํ กระดองเต่าออกมา
โดยไม่กล่าวคําใด เฉินโม่สูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมเผยพลังวิญญาณ
ภายในร่ างโคจรไหลเวียนเข้าสู่ กระดองเต่า
ทีละน้อย แสงสว่างเริ่ มปรากฏจากกระดองเต่าอย่างลึกลับ
อึดใจถัดมา สี หน้าเฉินโม่แปรเปลี่ยน ดวงตานั้นเผยความหวาดกลัว
พลังวิญญาณที่เข้าสู่ กระดองเต่าเริ่ มเกิดความไม่เสถียรขึ้น
แคร่ ก!
เสี ยงกระจ่างชัดดังขึ้น
แสงสว่างเลือนหาย รอยแตกร้าวปรากฏบนตัวกระดองเต่า
ลายเส้นด้านบนตัวกระดองเต่าถูกทําลาย!
แค่ก!
เฉินโม่กระอักเลือดออกมาคําโตพร้อมสี หน้าซี ดเผือด
“พี่ชาย!” เฉินอี้อ้ ีอุทานร้อง
ลัว่ ฉวนที่คิดจัดการกับวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ทราบว่าเฉินโม่คิดลงมือ
ทําอะไรสักอย่างตั้งแต่แรกเริ่ ม
กระนั้นด้วยนิสยั เช่นเขานั้นคร้านจะสนใจ
เฉินโม่บาดเจ็บ เรื่ องนี้ไม่เกี่ยวข้องใดกับลัว่ ฉวน
สาเหตุคือเกิดจากจิตแตกตื่นพร้อมแบกรับพลังวิญญาณสะท้อนกลับ
รับชมคนทั้งสองเพียงครู่ ลัว่ ฉวนก็หนั ไปง่วนจัดการกับอาหารของ
ตนเองต่อ…
ด้วยปาดเช็ดคราบเลือดจากมุมปาก เฉินโม่เผยอาการมึนงง “เป็ นไป
ได้ยงั ไง? ไฉนไม่อาจพบเห็นอะไรได้…”
“พี่ชาย นี่เกิดเรื่ องใดขึ้น?” สี หน้าเฉินอี้อ้ ีเผยความห่วงหา
เฉินโม่เร่ งรี บฟื้ นคืนอาการพร้อมสู ดลมหายใจเข้าลึกอย่างเงียบงัน
“ไม่อาจสัมผัสถึงกรรมได้”
“ว่าอะไร?!” เฉินอี้อ้ ีเผยดวงตาหวาดกลัว
ด้วยฐานะศิษย์ของตําหนักจักรกลสวรรค์ นางทราบดีวา่ ถ้อยคํา
เหล่านี้หมายความถึงอะไร
ไม่อาจสัมผัสถึงกรรม นัน่ จะเกิดขึ้นก็เป็ นตัวตนที่ตดั ขาดจากโลก!
ผูฝ้ ึ กตนใดบ้างที่ตดั ขาดจากโลกอย่างที่ไม่ขอ้ งเกี่ยว?
สภาวะเช่นนี้มีกแ็ ต่ในจินตนาการ!
ในความเป็ นจริ งหาได้มีผใู ้ ดทําสําเร็ จได้ไม่!
“บางทีสาเหตุอาจเป็ นเพราะกําลังข้าอ่อนด้อยเกินไปเอง!” เฉินโม่
ถอนหายใจกล่าวคําออก
เฉินอี้อ้ ีคิดไปครู่ ก่อนจะพยักหน้ารับ
ผูฝ้ ึ กตนที่แข็งแกร่ งย่อมมีปราการคุม้ กันไม่ให้ผอู ้ ื่นตรวจสอบตนเอง
ได้โดยง่าย
ทว่าเรื่ องราวเช่นนี้…
คนทั้งสองกลับไปเลือกสิ นค้า ทางด้านลัว่ ฉวนกําลังจัดเตรี ยมอาหาร
ขณะนี้วหิ คเกล็ดแก้วเจ็ดสี ถูกชําระล้างสะอาดสะอ้าน
ลัว่ ฉวนเรี ยกระบบอยูภ่ ายในใจ
“เจ้าของร้านมีอะไรหรื อ?” เสี ยงระบบดังกลับมา
“ขอใบบัวหน่อย” ลัว่ ฉวนกล่าวบอก “วิหคเกล็ดแก้วห่อใบบัว หาก
ไม่มีใบบัวจะทําอาหารได้ยงั ไง?”
หากขาดอะไรไป เช่นนั้นให้ระบบหา
ลัว่ ฉวนเพียงคิดเช่นนี้
ระบบจึงเงียบงันไปครู่ หนึ่ง
ถัดจากนั้นลัว่ ฉวนจึงได้พบ ว่ามันมีใบบัวส่ องแสงจํานวนหนึ่ง
ปรากฏในระบบเก็บของ
หากเป็ นครั้งลัว่ ฉวนเพิ่งได้เป็ นเจ้าของร้าน ระบบอาจปฏิเสธแล้วก็
เป็ นไปได้
ทว่าหลังอยูร่ ่ วมกันมานานไม่นอ้ ย ระบบสมควรเกียจคร้านจะกล่าว
คําปฏิเสธแก่ลวั่ ฉวนแล้ว…
เรื่ องราวอีกด้านเขาไม่คิดสนใจ เฉิ นโม่และเฉินอี้อ้ ีกาํ ลังเลือกสิ นค้า
อยู่
เห็นได้ชดั ว่าคนทั้งสองค่อนข้างรํ่ารวยไม่ใช่นอ้ ย
ทว่าตัวเลือกไม่ใช่มีมาก อย่างไรแล้วหน้าต่างร้านค้าก็มีสินค้าอยู่
เพียงสี่ …
ระหว่างทําภารกิจ ข้อจํากัดจํานวนสิ นค้าของไวน์หยกและนํ้าแร่
ยังคงมี
ทว่าคลังสิ นค้าของไวน์หยกจะเปลี่ยนจากหนึ่งขวดต่อเจ็ดวัน กลายเป็ น
สิ บขวดต่อวันเหมือนดังนํ้าแร่ แทน
กฎที่หนึ่งคนซื้อได้หนึ่งชิ้นต่อวันยังคงมีเช่นเดิม
“ว่าไปแล้วต้องจ่ายยังไง?” เฉิ นอี้อ้ ีกาํ ลังศึกษาวิธีใช้งานหน้าต่าง
โปร่ งแสง
“ใช้พลังจิตกระมัง?” เฉินโม่กล่าวออก
คนทั้งสองกําลังคิดหาทางซื้อสิ นค้าจากหน้าต่างโปร่ งแสง
“รายการซื้อ โคล่า แท่งเครื่ องเทศ นํ้าแร่ และไวน์หยก ทั้งหมดหนึ่ง
แสนหนึ่งหมื่นหนึ่งร้อยสิ บผลึกวิญญาณ ต้องการดําเนินการต่อ
หรื อไม่?”
นํ้าเสี ยงอันราบเรี ยบดังขึ้นภายในใจของเฉินโม่อย่างไม่ทนั รู ้ตวั
เสี ยงนี้ปรากฏได้อย่างไร?
และคล้ายว่าจะปรากฏขึ้นอย่างไม่มีทางต่อต้านการรับฟังได้เสี ยด้วย!
ในใจคนทั้งสองเกิดความหวาดกลัว เฉิ นโม่สูดลมหายใจเข้าลึก
พร้อมกล่าวตอบ “ดําเนินการต่อ”
 ตอนที่ 297 ระบบทําได้ ดมี าก
ทันใดนี้เองที่แสงสว่างเจือจางได้ปรากฏบริ เวณแหวนมิติของเฉิ นโม่
พริ บตาถัดจากนั้นผลึกวิญญาณภายในจึงเลือนหาย
“หายไปแล้ว?” เฉินโม่ชะงักไปครู่
“ให้ขา้ รับชม!” เฉินอี้อ้ ีเผยความตื่นเต้นถอดแหวนมิติออกจากมือ
พี่ชาย
ขณะเดียวกันก็ใส่ พลังจิตเข้าไปตรวจสอบ
“สิ นค้าที่ซ้ือปรากฏในแหวนมิติแล้ว!” เฉินอี้อ้ ีอุทานร้องบอก
“จริ งหรื อนี่?” เฉินโม่กล่าวถามด้วยความประหลาดใจ
ด้วยเป็ นเจ้าของแหวนมิติ เขาถึงกับไม่ทนั ได้ตระหนักด้วยซํ้าว่าเกิด
เรื่ องใดขึ้น
“รับชมด้วยตัวท่านเอง” เฉินอี้อ้ ีโยนแหวนมิติกลับคืนให้เฉินโม่
พร้อมทํารายการซื้อส่ วนของตัวนางเอง
แน่นอนว่าครั้งได้ยนิ เสี ยงของระบบดังขึ้นภายในใจต้องทํานางชะงัก
ไปครู่
เฉินโม่รับชมสิ นค้าที่ปรากฏในแหวนมิติ ถัดจากนั้นจึงรับชมผลึก
วิญญาณที่หายไปไม่ใช่นอ้ ย เวลานี้ภายในต้องบังเกิดความแตกตื่น
ขณะเดียวกันนี้เขาพลันได้กลิ่นหอมลอยฟุ้งในอากาศ
“กลิ่นอะไรกัน?” เฉินอี้อ้ ีสูดดมพลางกล่าวถาม
“ทางนั้น” เฉินโม่ช้ ีไปยังลัว่ ฉวนที่อยูใ่ กล้เคียงด้วยสี หน้าแปลก
ประหลาด
“ไม่นะ…” เฉินอี้อ้ ีเผยดวงตาเบิกกว้าง
ทั้งสองพบเห็นอะไร?
เถ้าแก่กาํ ลังทําอาหาร?!
พิจารณาทราบแล้วทั้งสองค่อยเดินเข้ามาทางลัว่ ฉวน
“ซื้อเรี ยบร้อยแล้ว?” ลัว่ ฉซนกล่าวถามพลางมองคนทั้งสองที่เดินมา
“เรี ยบร้อย” เฉิ นโม่รับคํา
“สิ นค้าภายในร้านมีสรรพคุณเหมือนที่กล่าวไว้ เผือ่ พวกเจ้าไม่เชื่อ”
ลัว่ ฉวนกล่าวบอก
“แค่กแค่ก พวกเราหรื อจะไม่เชื่อเถ้าแก่?” เฉินโม่เผยยิม้ เก้กงั
ตัวเขาไม่คิดมีขอ้ สงสัยหลังจากได้พบประสบกับตนเองมาแล้ว
ทั้งหมดที่ทาํ เขาเชื่อใจได้กเ็ พียงเพราะโคล่าหนึ่งขวด!
อาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้จากผลสะท้อนกลับ ดื่มโคล่าไปหนึ่งขวด
ผ่านไปไม่กี่ชวั่ ลมหายใจมันก็ฟ้ื นคืนหายกลับดีแล้ว!
หากไม่ได้ประสบด้วยตนเอง เฉินโม่จะไม่มีทางเชื่อถึงความวิเศษ
ของโคล่าที่ราคาเพียงสิ บผลึกวิญญาณ!
ลัว่ ฉวนหยุดพูดกล่าว ขณะนี้หนั ไปสนใจเรื่ องปรุ งวิหคเกล็ดแก้วเจ็ด
สี ที่อยูต่ รงหน้า
ขั้นตอนแรกคือใช้ใบบัวห่อตัววิหคที่ยา่ งหนังจนเป็ นสี ทองอร่ ามแล้ว
ขณะนี้ความร้อนกําลังได้ที่
ไขมันจํานวนมากเริ่ มเผยผ่านหนังของวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ภายใต้
เปลวเพลิงร้อนแรงแผดเผา
กลิ่นหอมลอยฟุ้งในอากาศยิง่ มายิง่ เด่นชัด
ดวงตาเฉินอี้อ้ ีตอ้ งมองอย่างไม่อาจละสายตา
กลิ่นหอมอะไรเพียงนี้!
นางรู ้สึกหิ วท้องกิ่ว ขณะนี้ถือว่าได้รับผลกระทบอย่างหนักหนา
เฉินโม่ที่อยูเ่ คียงข้างก็ไม่ได้ดีไปกว่าเฉินอี้อ้ ีมากนัก
คนทั้งสองถูกฝูงสัตว์อสู รไล่ตามมาก่อนหน้า กล่าวได้วา่ แทบไม่มี
เวลาให้พกั
หากไม่ใช่เพราะลัว่ ฉวนปรากฏตัว เช่นนั้นก็เกรงว่าจะต้องใช้ไพ่ลบั
ออกไปอย่างเสี ยมิได้แล้ว…
“ความร้อนกําลังดี”
ลัว่ ฉวนนําวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ออกมาพร้อมนําใบบัวที่ระบบหามา
ให้ออกมาเตรี ยมห่อ
ใบบัวนี้งดงาม มันราวกับแพรไหมที่เผยแสงสุ กสว่าง
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ียงั คงมองทางด้านวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ทว่ายาม
เมื่อลัว่ ฉวนนําเอาใบบัวออกมา ดวงตาคนทั้งสองพลันต้องจับจ้อง
“บัวเบิกสวรรค์?!”
เฉินโม่สูดลมหายใจเข้าลึกรัวเร็ วพร้อมใจเต้นแรง
บัวเบิกสวรรค์คือพืชที่มีความพิเศษอย่างยิง่
สรรพคุณนั้นเหมือนดังนาม มันจะช่วยให้สื่อสารกับโลกและเพิ่ม
อัตราความสําเร็ จในการลอบเร้นหาความลับแห่งสวรรค์ได้
เท่าที่เฉินโม่ทราบ ผูอ้ าวุโสของตําหนักจักรกลสวรรค์กม็ ีการปลูก
บัวเบิกสวรรค์เอาไว้
มันได้รับการดูแลดีเสี ยยิง่ กว่าเหล่าศิษย์สายตรง
กระนั้นเวลานี้พืชพรรณอันลํ้าค่าถูกนํามาทําเป็ นอาหาร?!
เฉิ นโม่รู้สึกเจ็บในอกอย่างประหลาด…
บัวเบิกสวรรค์?
ลัว่ ฉวนเผยความแปลกใจ
แม้ไม่ทราบว่าคืออะไร แต่จากนามแล้วไม่สมควรใช่ธรรมดา
ระบบทําได้ดีมาก
ในใจเพียงคิดเช่นนี้ ทว่าการทําอาหารนั้นลัว่ ฉวนไม่ได้ชา้ ลงแม้แต่
น้อย
อย่างไรแล้วที่ครัวของร้านต้นตํารับก็มีวตั ถุดิบมากมายที่ระบบจัดหา
มา เหล่านั้นไม่ยงิ่ หย่อนไปกว่าบัวเบิกสวรรค์น้ ีอยูแ่ ล้ว
และลัว่ ฉวนก็ใช้เหล่านั้นทําอาหารทุกวีว่ นั …
 ตอนที่ 298 ร่ างกายทีส่ ั ตย์ ซื่อ
ขณะเดียวกันนี้ ลัว่ ฉวนจึงนําเอาเหยือกนํ้าผึ้งออกมาตระเตรี ยมทาที่
ตัววิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี
ภายในตัวนํ้าผึ้ง มันมีจุดประกายแสงสี ม่วงส่ องสว่างเผยให้เห็น
“นํ้าผึ้งเมฆาสี ม่วง?!” เฉินโม่อุทานออกอีกครั้ง
เขาไม่ทราบว่าควรกล่าวอะไรออกดีแล้ว
นํ้าผึ้งเมฆาสี ม่วง มันเป็ นสิ่ งที่ได้รับจากผึ้งวิญญาณที่มีค่าไม่ยงิ่ หย่อน
ไปกว่าบัวเบิกสวรรค์แม้แต่นอ้ ย
สรรพคุณของมันคือเสริ มโอกาสการข้ามผ่านทัณฑ์สายฟ้า!
ขณะนี้ถูกนํามาใช้เป็ นอาหาร ถือเป็ นการทําร้ายจิตใจผูพ้ บเห็นอย่าง
ร้ายแรง!
ทางด้านเฉินอี้อ้ ีขณะนี้เบิกปากอ้ากว้างจับจ้องราวกับตกอยูใ่ นภวังค์…
พบเห็นลัว่ ฉวนนําของลํ้าค่าทั้งหลายออกมา เฉินโม่ขณะนี้เกิด
ความคิดโลดแล่นรวดเร็ ว
แปลกเกินไปแล้ว!
ผูอ้ าวุโสท่านนี้แรกกล่าวว่าเป็ นเถ้าแก่ แต่แล้วขณะนี้นาํ เอาของลํ้าค่า
ออกมาหลากหลาย ทั้งยังทําอาหารอย่างชํานาญ…
แม้ลวั่ ฉวนกล่าวว่าเป็ นพ่อครัวมือหนึ่งเฉิ นโม่กเ็ ชื่อ!
เวลาไหลผ่านรวดเร็ ว กลิ่นหอมฟุ้งในอากาศยิง่ มายิง่ เข้มข้น
“เกือบจะได้แล้ว” ลัว่ ฉวนกล่าวกระซิ บ
ด้วยส่ งฝ่ ามือออก ความร้อนเลือนหาย วิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ที่ปกคลุม
ด้วยใบบัวเบิกสวรรค์ปรากฏในมือ
ทั้งเฉินโม่และเฉิ นอี้อ้ ีต่างต้องกลืนนํ้าลายอึกใหญ่
กลิ่นหอมหวนเกินไปแล้ว!
ลัว่ ฉวนฉีกใบบัวที่ห่อไว้ออก วิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ที่อยูภ่ ายในค่อย
เผยสี สนั ที่แท้จริ งออกมาให้เห็น
ผิวหนังเป็ นสี เหลืองถูกย่างอย่างสวยงามเป็ นประกาย ไขมันยังมีให้
เห็นอย่างพอเหมาะชวนลิ้มลอง ทั้งนี้มนั ยังประกอบด้วยออร่ าแห่ง
ฟ้าดินอย่างหนาแน่น!
เหล่านี้เป็ นสรรพคุณของบัวเบิกสวรรค์และนํ้าผึ้งเมฆาสี ม่วง!
โครก
เสี ยงประหลาดพลันดังขึ้น
สี หน้าคนทั้งสองกลายเป็ นแดงกํ่าอย่างอับอาย
คิดไปครู่ ลวั่ ฉวนค่อยแบ่งวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี ครึ่ งหนึ่งส่ งให้คนทั้ง
สอง
“เถ้าแก่ให้พวกเราหรื อ?” เฉิ นโม่กล่าวถามอย่างไม่นึกเชื่อ
เฉินอี้อ้ ีรับไว้ดว้ ยความตื่นเต้นยินดีและไม่ลืมเลือนที่จะกล่าวคํา
หวาน “ขอบคุณเถ้าแก่!”
เฉินโม่ถึงกับพูดกล่าวไม่ออกไปชัว่ ขณะ
น้องหญิงจะทําแบบนี้ไม่ได้!
ผูอ้ ื่นมอบของลํ้าค่าเช่นนี้ให้แต่รับไว้ง่ายดายงั้นหรื อ?
แม้ในใจคิดเช่นนั้น ทว่าร่ างกายกลับซื่อตรง
“พี่ชายทดลองลิ้มรส!” เฉินอี้อ้ ีฉีกเนื้อวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี พร้อมส่ ง
ให้เฉิ นโม่
เฉินโม่รับไว้ก่อนจะนําเข้าปาก
ด้วยเคี้ยวเพียงเล็กน้อยกลิ่นหอมก็ฟ้งุ กระจายเต็มปาก
พร้อมกันนี้เขายังรับรู ้ได้ถึงออร่ าอันชวนสดชื่นที่เป็ นเอกลักษณ์ของ
บัวเบิกสวรรค์
หนังวิหคเกล็ดแก้วกรอบและหวานได้ที่ กลิ่นนํ้าผึ้งเมฆาสี ม่วงยัง
หอมหวาน
ผ่านไปครู่ เฉินโม่รู้สึกราวกับตนเองได้ไปโบยบินท่ามกลางหมู่
เมฆ…
ลัว่ ฉวนกัดเข้าไปพร้อมถอนหายใจอยูภ่ ายใจ
หากเทียบกับที่เหยาซือหยานทํา ถือว่าเลวร้ายกว่ามาก!
ช่างมัน กินเพื่ออยูร่ อด
ไม่ทราบเลยว่าเหยาซือหยานจะกลับมาเมื่อใด…
บรรยากาศรอบด้านเวลานี้เต็มไปด้วยกลิ่นหอมฟุ้งลอยตามสายลม
ไม่ไกลห่าง เสี ยงร้องคํารามดังให้ได้ยนิ
เฉินโม่เผยสี หน้าแปรเปลี่ยน “เถ้าแก่! กลิ่นนี้ดึงดูดสัตว์อสู รใกล้เคียง
มา!”
ทั้งสองถึงกับลืมเลือนไปกับรสชาติที่เลิศลํ้า ขณะนี้ได้ยนิ เสี ยงร้อง
คํารามของสัตว์อสูรจึงค่อยได้สติกนั ขึ้นมา
ลัว่ ฉวนเผยสี หน้าเรี ยบเฉย “ไม่เป็ นไร มาก็ฆ่า แค่น้ นั เอง”
แม้น้ าํ เสี ยงนี้เรี ยบเฉย ทว่ามันแฝงไว้ซ่ ึ งความมัน่ ใจเกินจะหยัง่ ได้ถึง
เฉินโม่ถึงกับชะงัก
เขาเพิ่งจดจําได้ ว่าเถ้าแก่ที่อยูต่ รงหน้าผูน้ ้ ีคือยอดฝี มือที่ตดั กรรมขาด
จากโลกผูห้ นึ่ง…
“ว่าไปแล้ว นี่มอบให้เจ้า” ลัว่ ฉวนโยนสิ่ งหนึ่งให้แก่เฉิ นโม่
เฉินโม่รับไว้อย่างไม่ทนั รู ้ตวั
พบเห็นว่าเป็ นอะไร สี หน้านั้นต้องเผยความประหลาดใจ
เป็ นขนหางของวิหคเกล็ดแก้วเจ็ดสี !
 ตอนที่ 299 นครจิว่ เหยาทีเ่ งียบเหงา
“ขอบคุณเถ้าแก่!” เฉินโม่กล่าวขอบคุณจากใจ
ลัว่ ฉวนพยักหน้ารับเป็ นการตอบสนอง
เฉินโม่ขณะนี้ระมัดระวังนําขนหางเก็บใส่ แหวนมิติ ถัดจากนั้นจึง
ปาดเช็ดคราบนํ้ามันจากอาหารที่เลอะปากให้เฉิ นอี้อ้ ี…
คํ่าคืนนี้คล้ายยาวนาน
โบราณสถานเปิ ดออกไม่เพียงแต่ดึงดูดความสนใจของผูฝ้ ึ กตน
จํานวนมาก
ทว่าทางด้านสัตว์อสู รที่ตื่นรู ้ปัญญาต่างก็คิดมาแสวงโชคเช่นเดียวกัน
สัตว์อสู รนับไม่ถว้ นขณะนี้กาํ ลังเพ่นพ่านไปมาภายในเขตภูเขาห้า
ธาตุ…
ระหว่างทางพวกมันได้กลิ่นหอมลอยฟุ้งในอากาศ ดวงตานั้นต้อง
เผยสี แดงกํ่า
พวกมันรับรู ้ได้ ว่ากลิ่นหอมหวนนี้จะช่วยพวกมันให้กา้ วหน้าอย่าง
มหาศาล!
ด้วยเหตุน้ ีสตั ว์อสูรนับไม่ถว้ นจึงหันเหทิศทางมุ่งหน้าไปยังต้นตอ
ของกลิ่น…
คํ่าคืนเงียบสงบ อย่างน้อยเฉิ นโม่และเฉิ นอี้อ้ ีกค็ ิดเช่นนั้น
เสี ยงร้องคํารามของสัตว์อสูรยังคงดังครั้งแล้วครั้งเล่า
ทว่าหลังจากที่มนั เข้ามาใกล้ระยะหนึ่ง ออร่ าเหล่านั้นจะเลือนหายไป
อย่างเหนือความคาดคิด
แปลก!
หากได้ทราบ อย่างไรก็ตอ้ งมองว่าปรากฏการณ์น้ ีแปลกเกินไป
เมื่อใดที่ขา้ มผ่านเข้ามาในระยะ สัตว์อสู รเหล่านั้นจะสลายหายเป็ น
เถ้าธุลีในพริ บตา
เหล่านี้เกิดขึ้นอย่างไม่มีขอ้ ยกเว้น!
เมื่อสัตว์อสู รทรงอํานาจขอบเขตทดสอบเต๋ าตกตายอย่างแปลก
ประหลาด ขณะนี้สตั ว์อสู รตัวอื่นค่อยสงบอาการลงกันได้
พวกมันได้ตระหนักตอนนี้ ว่าพื้นที่ตรงหน้าเป็ นอะไรที่ไม่อาจ
เหยียบย่างเข้าไป!
เดิมเฉิ นโม่และเฉินอี้อ้ ียงั มีความกังวล ว่าสัตว์อสู รเป็ นฝูงอาจบุกเข้า
มาในยามคํ่าคืน
โบราณสถานเปิ ดออกแล้ว เกรงว่าทิศทางนี้จะมีสตั ว์อสูรนับไม่ถว้ น
มุ่งหน้ามา
ทว่าพวกเขาไม่ทราบว่ามันเกิดเรื่ องราวใดขึ้น
เสี ยงร้องคํารามของสัตว์อสู รเหล่านั้นเป็ นของจริ ง กระนั้นเสี ยงจะ
เลือนหายไปเมื่อเข้ามาใกล้ถึงระยะหนึ่ง
ผ่านไปครู่ กจ็ ะมีเสี ยงคํารามดังมาอีกระลอก
ทั้งสองหันมองทางลัว่ ฉวนที่หลับตาสงบใจท่ามกลางสถานการณ์
เช่นตอนนี้ แต่พอคิดให้ดีท้ งั สองก็คลายความสงสัยได้
กระนั้นก็ยงั มีความคิดตกค้างอยูภ่ ายในใจ
ทั้งหมดนี้คล้ายจะเป็ นฝี มือของเถ้าแก่!
ทั้งสองไม่ทราบว่าเถ้าแก่แข็งแกร่ งเพียงใด และจะยอดเยีย่ มกว่า
อาจารย์ของพวกตนหรื อไม่…
ช่วงเช้าตรู่
ภายในป่ าเกิดม่านหมอกบดบังทัศนวิสยั แสงตะวันยามเช้าสาดส่ อง
ผ่านม่านหมอกเข้ามาเล็กน้อยประหนึ่งแดนวิเศษ
ร่ างที่พบเห็นอยูไ่ ม่ไกลโดยมีหมอกจางบดบังไว้คือลัว่ ฉวน
ตัวเขาอยูแ่ ยกห่างจากเฉินโม่และเฉินอี้อ้ ี
แม้เป้าหมายทั้งสองฝ่ ายจะเป็ นโบราณสถานเช่นเดียวกัน ทว่าลัว่ ฉวน
ไม่คิดเดินทางร่ วมไปด้วย
อย่างไรแล้วเป้าหมายของลัว่ ฉวนก็คือการขายสิ นค้าให้มากเข้าไว้!
แน่นอนว่าเมื่อกล่าวลํ่าลา ทั้งสองยังไม่ลืมซื้ อหาสิ นค้าจากร้านต้น
ตํารับไปเพิ่มเติม
ลัว่ ฉวนบอกกล่าวทั้งสองแล้วว่าร้านต้นตํารับเปิ ดทําการที่นครจิ่ว
เหยาแห่งจักรวรรดิเทียนชิง
เฉินโม่และเฉินอี้อ้ ีเกิดข้อคาดเดาอยูภ่ ายใน ว่าจะต้องหาโอกาสแจ้ง
ต่ออาจารย์ของพวกตนเรื่ องโบราณสถานที่เปิ ดออก รวมถึงการได้
พบเจอเถ้าแก่ร้านต้นตํารับเช่นลัว่ ฉวน…
นครจิ่วเหยา
เพราะโบราณสถานเปิ ดออก หลายกองกําลังในเมืองต่างออกเดินทาง
กันคณะแล้วคณะเล่าอย่างเร่ งร้อน
ผ่านไปเพียงครู่ นครจิ่วเหยาจึงกลายเป็ นเงียบเหงาขึ้นมา
“วันนี้นครจิ่วเหยาเงียบดีจริ ง!” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวพลางรับชมถนนหนทาง
ปู้ฉืออีพยักหน้ารับเล็กน้อย “ผูฝ้ ึ กตนทั้งหลายต่างมาเพราะโบราณ
สถาน ตอนนี้มนั ปรากฏออกแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดอยูโ่ ยงที่
นครจิ่วเหยาอีก”
ปู้หลี่เกื๋อเผยยิม้ “เป็ นเช่นนั้น! แต่กไ็ ม่ได้เกี่ยวข้องใดกับพวกเรา
อย่างไรพวกเราก็มีเกมที่ร้านเถ้าแก่ให้ได้เล่น!”
ปู้หลี่เกื๋อรู ้สึกว่าการเล่นเกมนี้เสมือนฝันไป…
ไม่ชา้ ทั้งสองจึงมาถึงตรอกที่ต้ งั ร้านต้นตํารับ
นับว่าเป็ นภาพหาได้ยากที่จะมีหลายคนมายืนรอหน้าร้าน
เป็ นหน่วยทหารรับจ้างของเว่ยฉิ งจู่และโจวหู่
ทั้งยังมีชายศีรษะล้านเช่นจางอวีร่ ่ วมทางมาด้วย
 ตอนที่ 300 เถ้ าแก่ ไม่ อยู่
“สังหรณ์ใจไม่ดีชอบกล” ปู้หลี่เกื๋อพึมพําระหว่างรับชมเรื่ องราว
นี่เป็ นภาพฉากยากพบเห็น
ไฉนคนกลุ่มนี้ไม่เข้าไปในร้าน?
นี่ได้เวลาเปิ ดร้านแล้วไม่ใช่หรื อ?
ด้วยความสงสัย ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีจึงเดินเข้าไปรับชม
“มีคนมาเพิม่ อีกแล้ว” เมื่อพบเห็นคนทั้งสอง หนึ่งในกลุ่มคนได้
กล่าวกระซิ บ
“ทําอะไรกันที่ตรงนี้ไม่เข้าไปในร้าน?” ปู้ฉืออีกล่าวถามด้วยความ
สงสัย
“รับชมดู” เว่ยฉิงจู่ช้ ีที่ประตูร้านต้นตํารับ
ที่ปลายทางของนิ้ว ปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีจึงได้เห็นว่ามันมีป้ายขนาด
เล็กแปะเอาไว้
อักษรขนาดเล็กเขียนไว้ให้ได้อ่าน
“ระหว่างนี้ร้านปิ ดสักหลายวัน”
ความหมายกระจ่างชัด มองเพียงครั้งเดียวก็ทราบความ
ปู้หลี่เกื๋อถึงกับชะงักไป
เขาไม่คาดคิดว่าร้านต้นตํารับจะปิ ดเช่นนี้!
ปู้ฉืออีเผยสี หน้าตื่นตะลึงไม่แพ้ปู้หลี่เกื๋อ
ตลอดเวลาที่แวะเวียนมาร้าน เถ้าแก่กอ็ ยูโ่ ดยตลอดไม่เคยไปไหน
แต่แล้ววันนี้ร้านไม่เปิ ด ทุกคนค่อยได้ตระหนักว่าหากร้านปิ ดก็ไม่มี
ทางหาตัวเถ้าแก่พบได้!
“เถ้าแก่ไปไหนกัน! ทําไมไม่เปิ ดประตูร้าน!”
ปู้หลี่เกื๋อเกาศีรษะรุ นแรงพร้อมเผยสี หน้าฉุนเฉี ยว
วันนี้เขามีแผนออกสํารวจโหมดทัว่ ไป
กระนั้นร้านปิ ด แผนที่วางไว้กพ็ งั พินาศ
“เถ้าแก่ไปยังโบราณสถานหรื อเปล่า?” ปู้ฉืออีครุ่ นคิดก่อนจะกล่าว
ทุกคนต่างชะงัก
เหมือนว่าจะสมเหตุสมผล
สําหรับพวกเขาเหล่านี้ โบราณสถานที่เปิ ดออกไม่ใช่อะไรที่ขอ้ ง
เกี่ยวด้วย
หากไปก็มีแต่จะถูกสังหารโดยเปล่า
ทว่าเถ้าแก่น้ นั ไม่ใช่!
กลุ่มคนทราบดีถึงกําลังของลัว่ ฉวนว่าสุ ดแท้จะหยัง่ ได้ถึงเพียงใด!
และโบราณสถานย่อมเป็ นสถานที่ซ่ ึงมีของดีมากมายซุกซ่อน
เป็ นธรรมดาหากเถ้าแก่จะคิดอยากไปรับชม!
คิดถึงตรงนี้ ทุกคนค่อยทราบว่าเรื่ องราวเป็ นมาอย่างไร
เว่ยฉิงจู่พยักหน้ารับ “สมควรเป็ นดังที่วา่ ครั้งโบราณสถานเปิ ดออก
เมื่อวาน ผูฝ้ ึ กตนทั้งหลายก็ออกไปนอกเมือง”
โจวหู่กล่าวเสริ ม “เป็ นเช่นนั้น เหล่านั้นออกไปจากเมืองจนทําเมือง
เงียบเหงาไม่ใช่นอ้ ย”
ปู้หลี่เกื๋อเผยความโศก “อย่างนั้นทํายังไงดี คิดถึงโคล่า แท่งเครื่ องเทศ
แล้วก็เกมชะมัด…”
พูดคุยกันครู่ หนึ่งกลุ่มคนค่อยกระจายตัว
ตรอกกลับคืนความสงบอีกครั้งหนึ่ง…
ลัว่ ฉวนนั้นนําหน้าผูอ้ ื่นมาไม่ใช่นอ้ ย
ระหว่างทางเขายังได้เห็นผูฝ้ ึ กตนทั้งหลายเร่ งร้อนบินไปด้วยสี หน้า
กระหาย
ลัว่ ฉวนไม่คิดข้องเกี่ยวกับคนเหล่านั้นด้วย
เขาคาดเดาว่าคนเหล่านี้สมควรเป็ นผูฝ้ ึ กตนที่โดนโบราณสถาน
ดึงดูดมา
นอกจากนี้แล้วยังมีหน่วยขนาดใหญ่ที่มีผฝู ้ ึ กตนมากมาย
เหล่านี้อ่อนด้อยที่สุดก็ขอบเขตจิตวิญญาณ!
ลัว่ ฉวนยังได้พบเจอผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ าหลายต่อหลายคน!
แน่นอนว่าเหล่าผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ า เหล่านั้นหาได้มีกาํ ลัง
เกินไปกว่าระดับที่สี่หรื อว่าห้า
อย่างไรแล้วทวีปเทียนหลันแห่งนี้ ผูฝ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับ
สู งสุ ดก็ไม่ใช่มีมากมายเกลื่อนกลาด
สําหรับร้านต้นตํารับที่มีผฝู ้ ึ กตนขอบเขตทดสอบเต๋ าระดับสู งสุ ดแวะ
เวียนมามาก เหล่านั้นก็เพราะความพิเศษของตัวร้านดึงดูดมา!
นอกจากนี้แล้วเมื่อโบราณสถานแห่งทวีปเทียนหลันเปิ ดออก สภาพ
แวดล้อมจะเกิดความเปลี่ยนแปลง ระดับความอันตรายขณะนี้หาได้
มีผใู ้ ดกล้ากล่าวอย่างมัน่ ใจ
หากกําลังอ่อนด้อย เช่นนั้นเข้าไปก็ไม่ต่างกับแส่ หาความตาย…
นอกจากบรรดาผูฝ้ ึ กตน ลัว่ ฉวนยังได้พบสัตว์อสู รอีกจํานวนไม่นอ้ ย
ทว่ารู ปลักษณ์ของพวกมันกลับทําให้ลวั่ ฉวนต้องเบิกตารับชม…
“โบราณสถานเผยตัวออก ขณะนี้ไม่ไกลห่างจากการเปิ ดออกอย่าง
เต็มที่”
ลัว่ ฉวนรับชมมายาแห่งโลกบนฟากฟ้าพลางหรี่ สายตา
สถานที่ซ่ ึ งมีผฝู ้ ึ กตนนับไม่ถว้ นไปรวมตัวกัน เหตุการณ์นองเลือด
กําลังใกล้ปะทุข้ ึนแล้ว!