CH 1201 - 1500

ตอนที่ 1201 เวทย์ระเบิดสวรรค์
“แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร?”
คากล่าวของเย่หยวนแฝงไปด้วยนา้ เสียงแสนเย้ยเยาะ
เป็ นเรือ่ งจริงที่ว่าวรยุทธการต่อสูข้ องซือกงซ่างแข็งแกร่งไร้ผใู้ ดทัดเทียม

ห้วงความมืดไร้สนิ ้ สุดนีช้ ่างทรงพลังมหาศาลเกินจินตนาการ
แต่โชคร้ายที่คตู่ ่อสูข้ องเขาในคราวนีก้ ลับเป็ นเย่หยวน!
ขอบเขตจิตใจที่สมบูรณ์แบบของเย่หยวน ทาให้ญาณสัมผัสรับรูข้ องเย่

หยวนเหนือธรรมชาติเกินกว่านักสูท้ ่วั ไป
ผนวกกับเนตรสุรยิ นั จันทราเทวะ ดวงตาที่มองผ่านอ่านทะลุได้ทกุ สรรพ
สิ่ง!
ที่ผ่านมาซือกงประเมินอีกฝ่ ายต่าเกินไป และคิดเพียงว่าเย่หยวนเป็ นแค่

ตัวตลกที่โผล่หวั ออกมาเท่านัน้
ภายใต้หว้ งแห่งความมิดไร้สนิ ้ สุดนี ้ กลับมิได้แตกต่างอะไรไปจากยาม

เที่ยงวันสุรยิ นั สาดประกายเลยต่อหน้าเย่หยวนผูน้ ี ้
ความมืดอันไร้สนิ ้ สุดนีต้ ดั ขาดพลังฟ้าดินและพลังปราณออกไปได้ก็จริง

แต่มนั กลับไม่สามารถตัดกฏแห่งธรรมาชาติออกไปได้ วรยุทธการ
เคลื่อนไหวของเย่หยวนจึงมิได้รบั ผลกระทบใดๆ
“ยอดเยี่ยมนักเจ้าหนู! แท้ท่ีจริงแล้วเจ้าก็ยงั พอมีดีอยู่บา้ ง ข้าผูน้ ีป้ ระเมิน

เจ้าต่าเกินไปนัก!”
ซือกงซ่างเริม่ มีโทสะปะทุเดือดพลางเอ่ยกล่าวเจือแววพิโรธ
ในฐานะที่เป็ นการดารงอยู่ท่ีลกึ ลับที่สดุ ในบรรดาสิบจอมราชันย์ โดยปกติ

แล้วเขาแทบไม่เคยเคลื่อนไหวเลย แต่เขาเองก็ม่นั ใจอย่างยิ่งกับขุมพลัง
ความแกร่งกร้าวที่ตนมี
ซึง่ เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่า กลับเป็ นตนเสียเองที่กลายเป็ นตัวตลกในสายตา

ของไอ้เด็กเหลือขอนี่!
“เช่นนัน้ รึ? ข้าเองก็ประเมินเจ้าสูงเกินไปเช่นกัน! ในทีแรกข้ายังเจือแวว

ครั่นคร้ามอยู่บา้ ง จอมราชันย์อนั ดับห้าผูล้ กึ ลับที่สดุ ในบรรดาทัง้ สิบ แท้ท่ี
จริงแล้ว...กลับอ่อนแอจนข้าไม่ตอ้ งเอาจริงด้วยซา้ !”
เย่หยวนกล่าวดูถกู ด้วยวาจาแสนหยามเหยียด
หนึ่งประโยคเย้ยหยันทาเอาสีหน้าของซือกงซ่างดาทมิฬสุดขัว้
“ไม่เป็ นไร ในเมื่อปากยังขยับได้ก็คยุ โม้ให้เต็มที่ หลังจากนีร้ ะวังจะไม่มีลนิ ้

ให้พ่นคาได้อีก!”
เย่หยวนเอ่ยตอบอย่างเฉยเมยว่า
“หากต้องการลิน้ นายน้อยผูน้ ีน้ กั ก็ลองดู แต่จะมีปัญญาหรือไม่กลับเป็ น

อีกเรือ่ ง!”
“ปากคอแสวงหาความตายเช่นนี ้ ข้าจักสนองให้!”
สีหน้าการแสดงออกของซือกงซ่างพลันเย็นยะเยือกดุจเคลือบนา้ แข็งใน
ทันใด จิตสังหารแสนสะท้านขวัญแผ่กระจายกวาดล้างทั่วทุกบริเวณ
ประหนึ่งว่าฝ่ ามือต่อไปนีห้ วังสะบัน้ วินาศพิภพให้สนิ ้ !
“ฝ่ ามือยมโลกดับพิภพ!”
ดั่งคาใบ้สีเย็นทิง้ ทวนที่มมุ ปากเย่หยวน ขณะเดียวกันเขาเอ่ยปากกล่าวขึน้

ด้วยรอยยิม้ ว่า
“ก็น่าสนใจใช้ได้! แนวคิดแห่งการสังหารของเข้ากลับมิใช้ภาพวาดขู่พญา
เสือ!”
“ไอ้เด็กเหลือขอ เตรียมตัวตาย!”
ต่อหน้าทัศนคติอนั หยิ่งยโสของเย่หยวน ซือกงซ่างโมโหเดือดดาลอย่างยิ่ง

ฝ่ ามือนีข้ องซือกงซ่างกอปรไปด้วยแนวคิดแห่งการสังหารขัน้ สุด ผืนพิภพ
โดยรอยสั่นสะเทือนหนักเสมือนวันโลกาวินาศ
เย่หยวนเค้นหัวเราะเสียงเย็นอยู่หนึ่งคา ขุมพลังกายเนือ้ ของเขาพลันปะทุ

คลั่งขึน้ ในทันใด พร้อมทั่วทัง้ ร่างกายที่แปรเปลี่ยนเป็ นสีทองอร่าม!
กายทองคาเก้าอรหันต์!
เย่หยวนผูเ้ งียบนิ่งตัง้ แต่ทีแรก บัดนีไ้ ด้ปะทุพลังออกมาในท้ายที่สดุ !
ณ ปั จจุบนั เย่หยวนเปรียบดั่งดวงสุรยิ นั ที่เฉิดฉายในยามรัตติกาล!
เหล่าฝูงโดยรอบเห็นเย่หยวนที่ลอยเคว้งอยู่กลางเวหา เสมือนทวยเทพ
กลับชาติมาเกิด รัศมีทองอร่ามที่สาดสว่างประดุจพระโพธิสตั ว์ทรงเสด็จ
ลงสูผ่ ืนพิภพแดนล่าง
“นี่...นี่มนั วรยุทธต่อสูช้ นิดใดกัน? ปรากฏว่าสามารถลบล้างพลังของจอม
ราชันย์แห่งความมืดได้อย่างสมบูรณ์!”
“ทรง...ทรงพลังเกินไป! เหตุใดข้าจึงรูส้ กึ ดั่งว่าเลือดภายในกายกาลังถูก

กระตุน้ ให้กม้ กราบเมื่อได้เห็นจอมราชันย์พิชิตสวรรค์สาแดงฝี มือ?”
“สมแล้วที่ได้ช่ือว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์! นี่...ราวกับว่าเขากาลังอยู่บน

จุดสูงสุดเหนือสวรรค์ชนั้ เก้า!”
นี่คือจอมราชันย์พิชิตสวรรค์อย่างแท้จริง!
“กายทองคาเก้าอรหันต์! เป็ น...เป็ นไปไม่ได้!?”

แม้ผคู้ นเหล่านีจ้ ะไม่รูจ้ กั กายทองคาเก้าอรหันต์ แต่สาหรับซือกงซ่างแล้ว
กลับทราบเป็ นอย่างดี
ในความเข้าใจของเขา นี่มิใช่ส่งิ ที่เหล่านักสูใ้ นยุคสมัยนีจ้ ะสามารถ

ครอบครองได้เลย
เพราะมันเกินกว่าพลังระดับเก้าไปแล้ว!
อย่างไรก็แล้วแต่ ช่วงเวลาอันแสนตื่นตะลึงนีก้ ลับไม่สาคัญอีกต่อไป
ซือกงซ่างเร่งโคจรพลังปราณเร็วจี๋ ขอบเขตความมืดบนฝ่ ามือขยับ

ขยายตัวขึน้ อย่างรวดเร็วพร้อมชนปะทะกับเย่หยวนเต็บสูบ
“ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า!”
เย่หยวนผูเ้ ป็ นดั่งดวงสุรยิ นั ยามเที่ยงวัน ระเบิดพลังแผ่สะพัดรัศมีอร่ามจ้า
โหมซัดฝ่ ามือตีสวนกลับไปทันที!
ฝ่ ามือสุรยิ นั สีทองปะทะชนกับฝ่ ามือรัตติกาลสีดาอย่างรุนแรง!
บูมมมม....
ผืนปฐพีโดยรอบกาลังสั่นสะเทือนครัง้ ใหญ่!
คลื่นพลังทาลายล้างสุดแสนสะพรึงแผ่ขยายกระจายตัวออกไปเป็ นวง
กว้าง เข้าล้างบางลานประลองระดับหกทัง้ หมดจนวินาศสิน้ เหลือเพียง
ซากปรักหักพัง!
ห้วงแห่งความมืดมิดของจอมราชันย์แห่งความมืดถูกทาลายแตกสลาย
เป็ นเสี่ยงๆ จากท้องนภาสีแดงเลือดหวนคืนกลับเป็ นสีครามฟ้าสดใสอีก
ครัง้
ซือกงซ่างกระอักพ่นเลือดสดไม่หยุดหย่อน ร่างของมันกระเด็นเคว้งไร้
ทิศทางกลางเวหาดั่งกระสุนปื นใหญ่
ศึกสัประยุทธ์ในครัง้ นี ้ เป็ นฝ่ ายจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ท่ีคว้าชัยไปอย่าง

สมบูรณ์!
“เร็ว! หนีเร็ว! ลานประลองอสูรกาลังถล่มลงมาแล้ว!”
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์น่ากลัวเกินไป! แม้แต่จอมราชันย์แห่งความมืดยัง
ไม่เข้าคู่เลยสักนิด! ความแกร่งกล้าระดับนีค้ วรขึน้ ติดห้าอันดับแรกได้
แล้ว!”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ! เพิ่งผ่านมาไม่ก่ีเดือนแท้ๆ แต่ระดับฝี มือของ
จอมราชันย์พิชิตสวรรค์กลับเพิ่มสูงขึน้ ถึงขนาดนีแ้ ล้ว!”
………………..
นักสูเ้ หล่านัน้ ไม่วายตะโกนลั่นอุทานขึน้ อย่างตื่นตะลึงในขณะที่กาลังหนี

ตาย
ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่หยวน และฝ่ ามือยมโลกดับพิภพของซื

อกงซ่าง ทัง้ คูล่ ว้ นเป็ นกระบวนไม้ตายจากสองสุดยอดวรยุทธแห่งดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ดว้ ยกันทัง้ สิน้
แรงระเบิดที่ก่อเกิดขึน้ หลังปะทะช่างยอดเยี่ยมเกินขอบเขตความเข้าใจไป
ยิ่ง พลานุภาพการทาลายล้างได้เป่ าสรรพสิ่งล้างบางทุกอย่างโดยตรงจน
กลายเป็ นความว่างเปล่า!
โครงสร้างรากฐานทัง้ หมดของลานประลองอสูรถูกทาลายสิน้ ซาก ดู
เหมือนว่าคราวนีจ้ ะเป็ นวันล้มสลายของลานประอสูรอย่างแท้จริง
จอมราชันย์พิชิตสวรรค์,เย่หยวนเหนือชัน้ กว่าจอมราชันย์แห่งความมืด,ซื
อกงซ่างอย่างชัดเจน!
วูบ...
ร่างของซือกงซ่างแปรสภาพเป็ นเงาดาสายหนึ่งและทยานขึน้ ฟ้าในทันที
จอมราชันย์แห่งความมืดกาลังจะหนีไปแล้ว!
แต่ทิศทางที่เขาหลบหนีไปนัน้ กลับตรงกันข้ามกับฝูงชน ทิศทางนัน้ มีความ

เป็ นไปได้อยู่อย่างเดียวคือ หลุมอเวจีสงั หาร!
เย่หยวนเค้นเสียงหัวเราะสุดเยือกเย็น พร้อใช้วิชาข้ามมิติไล่ติดตามออกไป
ทันที
“เจ้าหนู อย่าผลักไสผูค้ นเกินไปนัก!”
สุม้ เสียงแหบแห้งของซือกงซ่างพลันดังก้องเจือตื่นตระหนก
เย่หยวนยิม้ และกล่าวว่า
“หากตีสนุ ขั ต้องตีให้ตาย อีกอย่างเจ้าเองก็ผลักไสท่านอาจารย์ท่ีขา้ เคารพ

จนถึงแก่กรรม สร้างปฏิปักษ์กบั ข้าฝังลึกถึงขัน้ นีย้ งั หวังให้ขา้ ปล่อยไปอีก?
ไม่วา่ อย่างไรเจ้าจักต้องตายในวันนีแ้ น่นอน!”
“สารเลวน้อย,เจ้าคิดรังแกข้าผูน้ ีจ้ ริงๆรึ?”

เมื่อซือกงซ่างเห็นว่าเย่หยวนตามตือ้ ไม่เลิก สองมือร่ายไสวเล็กน้อยพร้อม
ปลดปล่อยฝ่ ามือเข้าใส่
แต่ฝ่ามือที่เร่งรุดปลดปล่อยงานชุ่ยแบบนี ้ มีหรือจะคุกคามเย่หยวนได้?
เพียงสะบัดมือทีหนึ่งพลังฝ่ ามือสูญสลาย เย่หยวนสาแดงใช้บวั เพลิง

ปราณดาบพิโรธกระหน่าซัดร่างของซือกงซ่างที่อยู่ตรงหน้าอัดเข้าเต็มสูบ
“อ๊ากกกก!!”
เสียงร้องครา่ ครวญดั่งโศกนาฏกรรมแสนสยองแผดดังลั่น ซือกงซ่าง

สิน้ ฤทธิ์หมดแรงในทันใด
เย่หยวนเหินร่อนลงมาข้างๆซือกงซ่างที่นอนแผ่ไร้สภาพ
ในขณะที่เขากาลังจะลงมือปิ ดฉากส่งซือกงซ่างกลับบ้านเก่า
ทันใดนัน้ เอง ดั่งเสียงระฆังเตือนภัยจู่ๆก็ดงั ขึน้ กลางใจเย่หยวน!
ขุมพลังสุดน่าสะพรึงล้นทะลักออกมาไม่หยุดหน่อย ร่างของซือกงซ่าง
ระเบิดออกเป็ นเสี่ยงๆโดยตรง!
อนุภาพแรงระเบิดนีม้ ิได้อ่อนด้อยไปกว่าฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่

หยวนเลย!
และเนื่องจากเย่หยวนอยู่ใกล้ซือกงซ่างเกินไป แรงระเบิดนีจ้ ึงซัดร่างเย่

หยวนกระเด็นออกไปไกลโข!
“พร๊วดด…”
เย่หยวนกระอักพ้นเลือดสดออกมาคาโต
การโจมตีฉบั พลันนีท้ าเอาเขาไม่ทนั ตัง้ ตัว หากเป็ นคนอื่นๆที่หลงกลไปอาจ

ถูกทาลายไม่เหลือซากแล้ว
ในช่วงวิกฤติสดุ ขีดก่อนระเบิดอัดใส่ เย่หยวนเร่งเปิ ดใช้เขตแดนจักรพรรดิ

แห่งดาบทาหน้าที่เสมือนด่านป้องกันภัย ก่อนเร่งใช้เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์
กายาเต่าดาเพื่อเพิ่มพลังป้องกันซ่อนทับอีกชัน้ หนึ่ง นี่ทาให้เขาสามารถ
รอดพ้นจากวินาทีเป็ นตายได้อย่างฉิวเฉียด
อย่างไรก็ตาม เย่หยวนในตอนนีอ้ าบชโลมไปด้วยเลือดสดตัง้ แต่หวั จรด

เท้าเช่นกัน!
ร่างกายของเย่หยวนบางส่วนถูกแรงระเบิดเปาจนเละไม่เหลือ
หากพินิจจากภาพฉากในปั จจุบนั ช่างน่าสยดสยองยิ่งนัก!
ร่างเงาสีดาร่างหนึ่งทะยานขึน้ สูเ่ วหาและเฝ้ามองเย่หยวนด้วยรอยยิม้ ที่

มิใช่รอยยิม้ และนัน้ ยังเป็ นใครได้อีกหากมิใช่ซือกงซ่าง?
“ข้าไม่คิดเลยว่า เจ้ายังอุตส่าห์เอาชีวิตรอดออกจากเวทย์ระเบิดสวรรค์มา
ได้ ช่างน่าเหลือเชื่อ!”
ซือกงซ่างเอ่ยกล่าวพร้อมรอยยิม้ กว้าง
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนมืดลงและกล่าวว่า
“นายน้อยผูน้ ีป้ ระมาทเกินไป! เจ้าที่มีอยู่ในทะเลมารคลั่งมาเป็ นเวลานาน

จะไปมีโหย้ววูห่ ลานเป็ นร่างคัดลอกตัวเดียวได้อย่างไร?”
ซือกงซ่างยิม้ และกล่าวว่า
“หุห,ุ ฉลาดหลักแหลม! โหย้ววูห่ ลานเป็ นร่างคัดลอกที่ขา้ ผูน้ ีส้ ่งั การให้มา

ดูแลในส่วนลานประลองอสูรเท่านัน้ ร่างคัดลอกร่างหลักของข้ามีกลิ่นอาย
พลังเหมือนกับข้าทุกอย่าง จริงแท้หรือปลอมหลอกจึงไม่มีทางแยกออก
ถึงแม้ว่าทุกคนจะรูจ้ กั ข้าในนาม จอมราชันย์แห่งความมืด แต่กระบวนไม้
ตายของข้าจริงๆกลับเป็ นเวทย์ระเบิดอย่างที่เห็นไป! เอาล่ะ,ข้าจะส่งเจ้า
ลงนรกเดี๋ยวนี!้ ”
ตอนที่ 1202 การเปลี่ยนแปลงทีผ่ ้คู นต้องตืน่ ตะลึง
ในเวลานีเ้ อง แขนซ้ายของเย่หยวนถูกระเบิดเป่ าเละแทบไม่เหลือทรงเดิม
ร่างของเขาเสมือนตกลงไปในบ่อเลือด อาการบาดเจ็บดูสาหัสรุนแรงเกิน
พรรณนาออก
สาหรับนักสูอ้ าณาจักราชันย์เทวะ ระดับความเสียหายเช่นนีห้ ากรอด

ออกมาได้คงพิการแน่นอนตลอดชีวิต
แม้ว่าแขนขาของพวกเขายังอยู่ แต่ราคาที่จบั จ่ายกลับมิใช่เล็กน้อย
อย่างน้อยที่สดุ ภายใต้อาการบาดเจ็บปางตายเช่นนี ้ ก็ไม่มีทางหนีรอดจาก

เงือ้ มมือของซือกงซ่างได้แน่นอน
“ดูเหมือนว่า กลอุบายซ่อนคมเหล่านีจ้ ะเป็ นจุดแข็งของเจ้า ในเมื่อทราบ
แล้วแบบนี ้ เจ้าก็ไร้ซง่ึ พิษภัยใดๆอีกต่อไป เช่นนัน้ ...เตรียมตัวลงนรกได้
เลย”
เย่หยวนเอ่ยกล่าวขึน้ อย่างเยือกเย็น ราวกับว่าหลงลืมสภาพปางตายใน

ขณะนีไ้ ปโดยสิน้ เชิง
ซือกงซ่างที่ได้ยินเช่นนัน้ ก็ได้แต่ระเบิดเสียงหัวเราะเยาะไม่หยุดหย่อน และ

กล่าวว่า
“เจ้าบาดเจ็บปางตายขนาดนีย้ งั ปากเก่งได้อีกรึ? เจ้าหนู,ความ

ทะเยอทะยานของเจ้าช่างยิ่งใหญ่เสียจริง!”
“เจ้ากาลังกล่าวถึงอาการบาดเจ็บเหล่านี?้ หุห,ุ สาหรับข้ากลับไม่นบั เป็ น

อันใดเลย”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ อย่างเฉยเมย
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่นบั เป็ น...อัน...”
ทันทีทนั ใดรอยยิม้ นัน้ ของซือกงซ่างพลันแข็งทื่อในบัดดล คูแ่ ววตาที่จบั

จ้องเบิกกว้างแทบถลนออกด้วยความไม่อยากจะเชื่อ วาจาเย้ยหยัน
หยุดชะงักแทบไม่ทนั !
แขนซ้ายและอวัยวะส่วนอื่นๆของเย่หยวนค่อยๆถูกซ่อมแซมขึน้ แล้ว!
ไม่เพียงแค่นนั้ บาดแผลทัง้ หมดที่ถกู แรงระเบิดอัดใส่ยงั ค่อยๆสมานกลับ

เป็ นปกติอย่างรวดเร็วจนเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า!
“นี่...นี่เป็ นไปได้อย่างไร?”
ซือกงซ่างแทบไม่เชื่อสายตา ความสามารถในการฟื ้ นฟูระดับนีม้ นั แปลก
ประหลาดเกินไป!
“นี่...นี่มนั ไม่เกินไปหน่อยรึ?! หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...จอมราชันย์พิชิต

สวรรค์จะครอบครองกายอมตะ?”
“บาดแผลฉกรรจ์ปางตายเช่นนี ้ หากเป็ นคนอื่นคงพิการไปแล้ว แต่น่ี...

สามารถฟื ้ นตัวกลับเป็ นปกติได้ทนั ควันจริงๆ!”
“ไร้เหตุผลเกินไป! แล้วเช่นนีจ้ ะไปสูร้ บปรบมือได้อย่างไร? พลังโจมตีอนั

ทรงพลัง, พลังป้องกันดุจเหล็กกล้า และความสามารถในการฟื ้ นฟูสดุ ผิด
ประหลาด! เขา...เขาผูน้ ีไ้ ร้ซง่ึ จุดอ่อน!”
“ไม่แปลกใจเลยที่เหตุใดเย่หยวนถึงได้รบั นามขานว่า จอมราชันย์พิชิต

สวรรค์ ข้ารูส้ กึ ว่าไม่มีนามขานใดเหมาะสมกับเขาไปมากกว่านีแ้ ล้ว!”
…………………..
ภาพฉากนีต้ ่างทาให้ทกุ คนตื่นตะลึงเกินบรรยาย
เย่หยวนได้รบั บาดเจ็บสาหัสจนผูค้ นคิดกันไปว่า เขาต้องตายอย่างแน่นอน

ทว่าหาได้คาดหวังถึงภาพฉากเหล่านีไ้ ม่
เย่หยวนในตอนนีก้ ลับคืนสูส่ ภาพปกติเหมือนใหม่ ไหนล่ะร่องรอย

บาดแผลและอาการบาดเจ็บแสนสาหัสก่อนหน้า?
นับตัง้ แต่ท่ีเย่หยวนปลุกฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงให้ต่นื ขึน้ ได้ และสาเร็จวรยุทธ

มังกรทรราชจจุติถึงขัน้ แรกได้ การจะฆ่าเย่หยวนให้ตายกลับเป็ นเรือ่ งไม่
ง่ายอีกต่อไป
พลานุภาพการทาลายล้างนัน้ จาต้องบดขยีท้ กุ อณูรา่ งกายของเขามิให้
เหลือซาก มิฉะนัน้ เพียงไม่อดึ ใจเขาจะฟื ้ นตัวขึน้ จนกลับเป็ นปกติดงั เดิม
ส่วนราคาที่สญ
ู เสียไปเป็ นเพียงโลหิตพลังชีพบางส่วนเท่านัน้
ซึง่ ราคาค่าใช้จ่ายที่ตอ้ งนาแลกชนิดนีก้ ลับมิได้เป็ นภัยอันตรายต่อเย่หยวน

เลย
“แม้กระบวนท่านีจ้ าต้องแลกมาด้วยราคาที่สงู ลิบลิ่ว แต่หากต้องการถอน

รากถอนโคนเจ้าจริงๆ จาแต่มีเพียงต้องใช้มนั เท่านัน้ !”
เย่หยวนค่อนข้างไม่เต็มใจเท่าไหร่นกั ที่ตอ้ งสาแดงใช้เสียงแห่งจอมเทพ

มังกร
กระบวนท่าโจมตีนีส้ ร้างภาระแก่รา่ งกายของเขามากเกินไป ครัง้ ล่าสุดที่
หยิบใช้ตวั เขาแทบหายใจประคองชีวิตไม่อยู่และต้องนอนติดเตียงเป็ น
เวลาหนึ่งเดือนเต็ม
ถึงนี่จะเป็ นครัง้ ที่สองแล้ว แต่ผลข้างเคียงเช่นนีย้ งั สร้างความครั่นคร้าม

ให้แก่เย่หยวนไม่เลือนหาย
สุดยอดวรยุทธที่ทรงพลังขนาดนี ้ ในความเป็ นจริงแล้ว มันมิใช่ส่งิ ที่คน

ทั่วไปจะสามารถสาแดงใช้ได้
มันคือวรยุทธสาหรับเซียนอาณาจักรพระเจ้า!
สีหน้าท่าทีของซือกงซ่างพลันผันเปลี่ยนไป ลางสังหรณ์สดุ อันตรายโฉบ

แวบเข้าสูจ่ ิตใจโดยพลัน
เขาไม่นกึ ไม่ฝันจริงๆว่า ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าเมื่อครูย่ งั มิใช่ไพ่ตาย
สุดท้ายของเย่หยวน!
จู่ๆจิตสังหารของเย่หยวนก็พรั่งพรูลน้ ทะลักอย่างบ้าคลั่ง!
แทบไม่ครุน่ คิดลังเลอันใด ซือกงซ่างเร่งพลังถึงขีดจากัดและรีบเตลิดหนีไป

ในทันที!
เว้นเสียว่า ความเร็วของเขามีหรือจะสูเ้ สียงแห่งจอมเทพมังกรได้?
“กรรรรร!!”
เสียงมังกรคารามกึกก้องสะท้านภพฉีกเมฆาห้วงเวหาพุ่งพวยออกมา
ร่างของซือกงซ่างที่กาลังเตลิดหนีถกู คลื่นเสียงคารามซัดกระเด็นไปไกลโข!
“อ๊ากกก!!”
เสียงครา่ ครวญโห่รอ้ งสุดเวทนาดังลั่นออกจากปากซือกงซ่าง เขาพยายาม

ใช้รดั เร้นพลังปราณที่เหลืออยู่ทงั้ หมดห่อหุม้ ร่างกายหวังเพื่อต้านรับคลื่น
เสียงคารามที่น่าตายนี่
ทว่าสิ่งเหล่านีก้ ลับเปล่าประโยชน์สนิ ้ ดี
หลังจากสองอึดใจผ่านพ้น ร่างของซือกงซ่างก็ถกู คลื่นเสียงบดเละเป็ นกอง

เนือ้ สับโดยตรง
“ฟู่ วว...”
เย่หยวนค่อยๆร่อนตัวลงมาจากนภากาศอย่างแช่มช้า เขาไม่สามารถพยุง
ร่างตัวเองได้อีกต่อไป
แม้ครัง้ นีจ้ ะปลดปล่อยไม่นานเท่ารอบก่อน แต่น่นั ก็ได้รดี เร้นพละกาลัง

ทัง้ หมดจากร่างกายของเย่หยวนจนหมดสิน้
ในเวลานีก้ ระทั่งจะยกนิว้ ขึน้ ยังไม่มีปัญญา เขารูส้ กึ อ่อนเพลียจัดจน

ต้องการนอนหลับไปทัง้ ๆแบบนัน้
“พี่ใหญ่! ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”
ในจังหวะนัน้ ภูตเพลิงเร่งปรากฏตัวขึน้ ทันทีและเข้าประคองเย่หยวน

พร้อมกรอกโอสถเม็ดหนึ่งเข้าปากไป
นับตัง้ แต่ท่ีเกิดเหตุการณ์ครัน้ ล่าสุด เย่หยวนก็เตรียมโอสถฟื ้ นฟูรา่ งกายไว้
รอในยามเช่นนีไ้ ว้แล้ว
แต่การสาแดงใช้เสียงแห่งจอมเทพมังกรแค่ครูเ่ ดียวประมาณสองอึดใจ
นัน้ ยังคงเป็ นภาระใหญ่หลวงเกินไปต่อร่างกาย
เย่หยวนยิม้ อย่างขมขื่นและกล่าวว่า
“แล้วเจ้าเห็นข้าสบายดีหรือไม่? ทีแรก...ข้าคิดว่าเพียงฝ่ ามือมังกรสวรรค์

วินาศฟ้าก็คงเกินพอที่จะจัดการอีกฝ่ าย คิดไม่ถึง...สุดท้ายข้าก็ตอ้ งใช้มนั ”
ภูตเพลิงคลี่ยิม้ อ่อนให้และกล่าวว่า
“นั่นเป็ นถึงจอมราชันย์อนั ดับห้า ไฉนกล่าวราวกับอีกฝ่ ายเป็ นมดปลวก? พี่

ใหญ่,ท่านได้สร้างวีรกรรมเขย่าดินแดนศักดิส์ ิทธิ์อีกแล้ว!”
เย่หยวนกล่าวอย่างไร้ประโยชน์ว่า
“ข้ามิได้ตอ้ งการให้ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์มารับรูเ้ กี่ยวกับเรือ่ งเหล่านีจ้ งึ เดินทาง

มาอย่างลับๆ แต่ดเู หมือนว่าหอคอยสวรรค์เร้นลับจะทราบเรือ่ งราวอยู่
ก่อนแล้ว ช่างน่าประหลาดโดยแท้!”
ในอีกด้าน ทุกคนต่างจับจ้องเย่หยวนพร้อมอ้าปากค้างขากรรไกรแทบร่วง
ทุกคนต่างรูส้ กึ ว่าภาพฉากเบือ้ งหน้านีเ้ กินจริงดั่งฝันไป
“จอมราชันย์แห่งความมืด...ตายแล้วจริงๆรึ? ข้า...ข้ามองไม่ผิดไปใช่
ไหม?”
“เร็วเข้า! หยิกข้าที,หยิกแรงๆ! โอ๊ยยย! ข้ามิได้ฝันไปรึน่ี! จอมราชันย์แห่ง

ความมืด....ตายลงแล้วจริงๆ!”
“สิบจอมราชันย์ในยุคอดีตที่ดารงอยู่อย่างสงบสุขมากว่าสองพันปี บัดนี ้
คาดไม่ถึงเลยว่า...จอมราชันย์อนั ดับห้าได้ตายลงไปแล้ว!”
“ปรากฏว่าการเปลี่ยนแปลงที่หอคอยสวรรค์เร้นลับป่ าวประกาศออกไป
สืบเนื่องมาจากสาเหตุนีจ้ ริงๆ!”
……………………….
ก่อนหน้านีไ้ ม่นาน หอคอยสวรรค์เร้นลับเองก็เพิ่งออกรายนามแห่ง

ทาเนียบสิบจอมราชันย์ฉบับใหม่เช่นกัน
ทั่วทุกมุมในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เดือดปะทุขนึ ้ ทันที!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ ทุกคนต่างตื่นอกตื่นใจเป็ นอย่าง
ยิ่ง
“เย่หยวนขึน้ เป็ นอันดับสี่แล้ว! เขาขยับขึน้ มาทีสองอันดับ แซงจอมราชันย์

วิญญาณสัประยุทธ์ขนึ ้ มาได้! ใครก็ได้บอกข้าที…เกิดอะไรขึน้ กับผืนพิภพ
กันแน่?!”
“แล้วจอมราชันย์แห่งความมืดอยู่ไหน? ไฉนในรายนามถึงไม่มีช่ือจอม
ราชันย์แห่งความมืดอยู่แล้ว? นี่มนั เรือ่ งบ้าอันใด! เกณฑ์การจัดอันดับของ
หอคอยสวรรค์เร้นลับรวนไปแล้วรึ?”
“จอมราชันย์เมฆาเดียวดายกลับขึน้ มาอีกครัง้ ในเวลานีเ้ ขาขึน้ มาเป็ น

อันดับสิบ ส่วนจอมราชันย์ม่วงครามจุติและที่เหลือต่างเขยิบขึน้ มาคนละ
อันดับ หรือเป็ นไปได้ไหมที่... จอมราชันย์แห่งความมืดจะ...”
“นัน้ ไม่มีทางเป็ นไปได้! เขาเป็ นถึงจอมราชันย์อนั ดับห้ามานานกว่าสอง
พันปี ! ถึงในแง่ของความแข็งแกร่งอาจไม่สามารถเอาชนะจอมราชันย์พิชิต
สวรรค์ได้ แต่เขาก็ไม่น่า...ไม่น่าอ่อนแอกว่าจนทาอะไรไม่ได้แม้แต่หนี?”
“ใครก็ได้บอกข้าทีว่าเกิดบ้าอะไรขึน้ กันแน่!”
เรือ่ งทาเนียบสิบจอมราชันย์ฉบับใหม่ได้กลายเป็ นหัวข้อสนทนาหลักของ

ทุกคนไปโดยปริยาย
อย่างไรก็ตามแต่ หลังจากที่ประกาศออกมา หอคอยสวรรค์เร้นลับก็มิได้

เคลื่อนไหวใดๆอีกเลย
ไม่มีใครทราบว่าข้อเท็จจริงเป็ นอย่างไรกันแน่ และเกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ภายใน

ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนี ้
ไฉนชื่อของจอมราชันย์แห่งความมืดจู่ๆก็หายไป? ในตอนนีเ้ ขายังมีชีวิตอยู่
หรือตายจากไปแล้วกันแน่?
การป่ าวประกาศครัง้ นีข้ องหอคอยสวรรค์เร้นลับ ต่างทาให้ทกุ คนอยากรู ้

อยากเห็นจนแทบอกแตกตาย
พวกเขาทัง้ หมดในปั จจุบนั เปรียบเสมือนลูกแมวเกาะรัว้ บ้าน ต้นเหตุของ

เรือ่ งราวในครัง้ นีค้ ืออะไรกันแน่
ทุกคนอยากรูแ้ ทบใจจะขาดแม้จะมิใช่เรือ่ งของตนเองเลยก็ตาม
ความอยากรูอ้ ยากเห็นไม่เคยเข้าใครออกใคร ไม่วา่ จอมราชันย์แห่งความ

มืดจะอยู่หรือตายก็มิได้เกี่ยวข้องอันใดกับพวกเขาเลย
บางคนที่มาจากตระกูลใหญ่โตมั่งคั่งถึงกับเคลื่อนไหวเป็ นการส่วนตัว หวัง
เพื่อซือ้ ข้อมูลจากหอคอยสวรรค์เร้นลับโดยตรง
แน่นอนว่า ข้อมูลนีย้ ่อมสร้างกาไรให้แก่หอคอยสวรรค์เร้นลับเป็ นจานวน

มหาศาล
ถึงอย่างไรก็ตาม ข้อมูลเหล่านีย้ งั คงถูกเก็บเป็ นความลับ
เนื่องจากหอคอยสวรรค์เร้นลับไม่อนุญาตให้เปิ ดเผยข้อมูลภายใน หาก

หลายฝ่ ายยังคงฝื นดึงต่อไปจักต้องได้รบั ผลที่ตามมา!
แม้ว่าหอคอยสวรรค์เร้นลับจะไม่เคยเคลื่อนไหวลงมือใดๆในโลกภายนอก
มาก่อน แต่ก็ไม่มีผใู้ ดกังขาสงสัยในความแข็งแกร่งของสถานที่แห่งนี ้
เช่นกัน
เพราะมีเพียงสวรรค์เท่านัน้ ที่ทรงทราบว่า เมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ดารงอยู่มา
เนินนานเท่าใดแล้ว
ในขณะที่หอคอยสวรรค์เร้นลับเพิ่งปรากฏขึน้ เมื่อสองพันปี ก่อน
เพื่อที่จะแทรกแซงเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ทีมีรากฐานหยั่งลึกขนาดนีไ้ ด้ และ

กลายมาเป็ นสถานที่อนั ทรงอานาจอิทธิพลได้ในเวลาสัน้ ๆ นี่แสดงให้เห็น
อย่างชัดแจ้งแล้ว่า หอคอยสวรรค์เร้นลับน่าสะพรึงกลัวเพียงใด หากผูใ้ ด
แกว่งเท้าเข้าหา เกรงว่าจาต้องเผชิญปั ญหามากมาย
ตอนที่ 1203 ข่านนั่ว!
ณ หอยุทธเทวะ สถานที่อนั แสนมืดมนและหดหู่
กระแสพลังสุดน่าสะพรึงหอบแล้วหอบเล่าแผ่กระจายออกมาจากส่วนลึก
ในห้องโถงใหญ่ ผูใ้ ดสัมผัสอาจขวัญเสียแทบเป็ นบ้า
“เจ้าแม่มดชรา ไม่ฟังเตือนข้าเลยรึไง? แล้วเป็ นอย่างไร,สาหัสแทบเจียน

ตายกลับมา?”
เสียงเย็นเอ่ยลั่นขึน้ แต่ภายในนา้ เสียงนัน้ เจือแฝงความเยาะเย้ยถากถางคู่

สนทนาอยู่หลายส่วน
ในขณะเดียวกัน เสียงหวานโพล่งดังขึน้ ตอบ

“หึ! หยุดพูดจาประชดประชันได้แล้ว! อย่าคิดว่ามารดาเทวะผูน้ ีไ้ ม่รูว้ ่าเจ้า
กาลังวางแผนอะไร!”
ทัง้ สองที่กาลังจับเข่าสนทนากันอยู่มิใช่ใครอื่นนอกเสียจาก เทพอสูรเทวะ

ข่านนั่วและเยวี่ยจี ้
“เหอะ เหอะ โดนเข้าไปขนาดนีเ้ จ้ายังไม่เข้าใจอีกรึ? แต่เดิมพวกเราทัง้ สอง

เป็ นสิ่งมีชีวิตที่ผิดแปลกออกไปจากดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ดังนัน้ จึงถูก
ปฏิเสธโดยสรวงสวรรค์ นี่เป็ นสาเหตุท่ีทาให้เราต้องพ่ายแพ้ซา้ แล้วซา้ เล่า”
ข่าวนั่วกล่าว
“อะไรกัน? แค่บกุ ไปยึดดินแดนพฤกษานิรนั ดร์จากเจ้าพวกนัน้ อีกอย่าง

ถึงกับสามารถฆ่าพวกเราได้เชียว?”
เยวี่ยจีก้ ล่าว
“เหอะ,เจ้าแม่มดชรา ลืมไปแล้วรึไง? รอบนีย้ งั แบกสังขารเจียนตาย

กลับมา?”
ข่านนั่วกล่าว
“ตาเฒ่า,เจ้าอยากตายนักรึ?”
สีหน้าการแสดงออกของเยวี่ยจีพ้ ลันผันเปลี่ยนดั่งฉาบนา้ แข็งเย็น ความ

หวาดกลัวยังคงตราตรึงอยู่ในใจของนาง
เสียงแห่งจอมเทพมังกรของเย่หยวนเกือบทาเอาวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของ
นางดับสิน้
“ยังจะปากเก่งลองดีกบั ข้าอีก ไม่เจียมสังขารตัวเองเลยรึไง? แต่ตอนนีข้ า้
ล่ะสงสัยเสียจริงว่า เย่หยวนไปได้รบั การถ่ายทอดเสียงแห่งจอมเทพมังกร
มาจากที่ใด? นั่นคือวรยุทธที่หายสาปสูญไปนานแล้ว! พัฒนาการของเจ้า
เด็กนีไ้ ม่วา่ ใครก็ไม่สามารถหยุดได้แล้ว!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พลางถอนหายใจเล็กน้อย
“เหอะ! เจ้าเองก็โง่ไม่ตา่ ง! อุตส่าห์เป็ นอิสระก่อนข้าตัง้ นานหลายทศวรรษ

แต่กลับทาชุดแต่งงานให้อีกฝ่ ายใส่? ไร้ประโยชน์สนิ ้ ดี!”
เยวี่ยจีก้ ล่าวเยาะเย้ยสวนตอบกลับไป
“เจ้ารูอ้ ะไรไหม? หากความแข็งแกร่งของข้าฟื ้ นคืนกลับมาสูส่ ภาวะสุด

ยอด ข้าหาได้หวาดกลัวสิ่งใดไม่ แต่เผ่ามนุษย์เองก็มีสหายเก่าหนังเหนียว
ที่คอยขัดขวางข้าทุกทาง! อย่าให้ขา้ สบโอกาสเหมาะ มิฉะนัน้ จะบดขยีม้ นั
ให้เละเป็ นเนือ้ สับ!”
ข่านนั่วกล่าวเสียงเข้มดุจประกาศิตสวรรค์
เยวี่ยจีต้ กใจอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนัน้ และกล่าวว่า
“เผ่ามนุษย์ในปั จจุบนั ยังมีการดารงอยู่ท่ีน่าสะพรึงระดับนัน้ ?”
“เหอะ หากไม่ใช่แล้วยังเป็ นอะไรได้อีก? วิญญาณตาแก่เซียนเต๋าสวรรค์

ตามหลอกข้ากระมัง? สหายเก่านัน้ ได้ก่อตัง้ ภาคีหนึ่งขึน้ มานามว่า ภาคีวิถี
เร้นลับ ซึง่ นี่ได้รบั การสนับสนุนจากยอดเซียนจานวนมหาศาล แถมหนึ่งใน
สิบจอมราชันย์ของเผ่ามนุษย์เองก็ได้รบั การดูแลช่วยเหลือจากมัน ความ
ลึกซึง้ ของศาสตร์แห่งสวรรค์และความแกร่งกล้าไม่สามารถประมาทได้
เลยสักนิด”
สีหน้าของเยวี่จีผ้ นั เปลี่ยนในทันใดและนางกล่าวว่า
“เช่นนัน้ ...เราควรทาอย่างไรดีในตอนนี?้ ”
“มอบลูกประคาแก่นปี ศาจมาให้ขา้ !”
ข่านนั่วกล่าวขึน้
“จะ-เจ้า! ฝันไปเถอะ!!”
เยวี่ยจีต้ อบสวนไปทันทีดว้ ยเสียงเย็น
“ด้วยสภาพของเจ้าในตอนนี ้ หากไม่ถกู ฆ่าตายก็คงถูกผนึกอีกครา

นอกจากนีข้ า้ ยังมีไพ่เด็ดเก็บซ่อนอีกจานวนหนึ่ง เมื่อใดปะทะกับเย่หยวน
ยังพอรัง้ รอนวิ่งเล่นกับมันได้อยู่ แต่เจ้า…หากเจ้าในตอนนีถ้ กู เย่หยวนพบ
เข้า เกรงว่าเตรียมตัวตีต๋วั ลงนรกได้เลย! ตอนนีย้ งั มีทางเลือกอื่นอีกรึ?”
ข่าวนั่วหัวเราะครืนอยู่สองคา
สีหน้าการแสดงออกของเยวี่ยจีไ้ สวรวนเรไม่หยุดหย่อน ในที่สดุ นางก็ได้แต่

ยอมด้วยความจนใจและอ้าปากคายลูกประคาสีดาออกมา
ลูกประคาเม็ดนีส้ ีดาขลับ แต่ทนั ทีท่ีมนั ปรากฏขึน้ กลิ่นอายพลังปี ศาจพลัน

แผ่ซ่านพรั่งพรูออกมาอย่างบ้าคลั่ง ประดุจว่ามันกาลังจะกลืนกินสวรรค์
และปฐพี
ในความมืดมิดไร้ขอบเขต ข่าวนั่วยื่นมือออกมาคว้าจับลูกประคาขึน้ มา
พินิจชื่นชม
หลังจากนัน้ ข่าวนั่วก็ระเบิดเสียงหัวเราะไม่หยุดหย่อนและกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เครือ่ งรางปี ศาจสวรรค์,ลูกประคาแก่นปี ศาจ! แม้ขา้ จะไม่
สามารถฟื ้ นคืนสูส่ ภาวะสุดยอดได้ แต่ขา้ ยังมีขมุ พลังความแกร่งกร้าวกว่า
เจ็ดส่วน แล้วยังมีผใู้ ดในผืนพิภพที่สามารถหยุดข้าได้? ไอ้สหายเก่าที่น่า
ตาย,เย่หยวน พวกเจ้าทัง้ คูเ่ ตรียมตัวลงนรกได้เลย! ฮ่าฮ่าฮ่า...”
สีหน้าการแสดงออกของเยวี่ยจีบ้ ิดเบีย้ วอย่างน่าเกลียดยิ่ง ลูกประคาแก่น

ปี ศาจเป็ นถึงเครือ่ งปี ศาจสวรรค์ ขุมพลังอานุภาพของมันมหาศาลไร้
ขอบเขต และเป็ นดั่งของรักของนาง
แต่ตอนนีน้ างเองก็ไร้ซง่ึ ทางเลือกอื่น นอกจากพึ่งพาข่านนั่วเท่านัน้
ณ ส่วนลึกสุดของห้องโถงใหญ่ ยังมีบอ่ โลหิตขนาดมหึมา
ภายในบ่อโลหิตนีป้ รากฏชายหนุ่มคนหนึ่งกาลังแช่นา้ อยู่อย่างสบายใจ มี

เพียงส่วนศีรษะเท่านัน้ ที่โผล่ออกมาเหนือพืน้ ผิว
ชายหนุ่มผูน้ ีม้ ีใบหน้าหล่อเหลา อายุอานาแทบไม่แตกต่างจากเย่หยวน
เลย
ทั่วทัง้ บ่อโลหิตนีม้ ีลกู ประคาสีแดงสดมากมายนับไม่ถว้ นลอยอยู่
ลูกประคาสีแดงเหล่านีก้ ็คือ ลูกประคาวิญญาณเลือดจานวนห้าหมื่นแปด

พันลูกที่จีฉ้ างหลานรวบรวมมา!
ทันใดนัน้ เองจู่ๆชายหนุ่มก็เอ่ยปากกล่าวว่า
“ค่ายกลหลอมสร้างวิญญาณปี ศาจโลหิต,ทางาน!”
พลังศาสตร์เวทย์อนั น่าสะพรึงระดมตัวกลายเป็ นมวลเมฆาสีเลือดสุดข้น

คลั่ก ก่อนเข้าห่อหุม้ ร่างของชายหนุ่มโดยสมบูรณ์
อีกหนึ่งเดือนต่อมา เสียงหัวเราะสนั่นกึกก้องแผดดังลั่นจากภายในหอยุทธ
เทวะ
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ยังมีใครหน้าไหนกล้าขัดขวางข้าผูน้ ี!้ ยังมีใครยิ่งใหญ่ไปกว่า

ข้า!”
……………………………………………..
คลื่นวายุพลังปราณค่อยๆสลายหายไป พลังปราณภายในร่างกายของเย่
หยวนสงบลงในที่สดุ
“ขอแสดงความยินดีดว้ ยพี่ใหญ่! ในที่สดุ ท่านก็ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักร

ราชันย์เทวะได้สาเร็จ!”
ภูตเพลิงกล่าวยินอกยินดีอยู่เคียงข้าง
แต่เย่หยวนยิม้ อย่างขมขื่นและกล่าวว่า
“โดยปกติแล้ว อาณาจักรพลังเป็ นสิ่งที่พฒ

ั นาได้ง่ายที่สดุ ในบรรดาปั จจัย
ทัง้ สาม แต่คาดไม่ถึงเลยว่า สาหรับข้าแล้วกลับเป็ นสิ่งที่ยากที่สดุ และใช้
เวลานานที่สดุ แทน!”
“หุหุ รอดตายจากการทรยศ,กลับชาติมาเกิดใหม่พร้อมโชคชะตาอันท้า
ทายสวรรค์ อาณาจักรพลังจะพัฒนาการช้าไปบ้างก็หาได้สาคัญไม่ ปล่อย
ให้มีจดุ อ่อนให้ผคู้ นได้ใจชืน้ บ้าง เก่งทุกมุมด้านเกรงว่าผูค้ นล้วนต้องสิน้
หวังตาย ยิ่งไปกว่านัน้ แม้ชาติก่อนเจ้าจะเป็ นจักรพรรดิโอสถ แต่การจะ
ทะลวงขึน้ อาณาจักรราชันย์เทวะในเวลาอันสัน้ เช่นนีก้ ็นบั ว่าเหลือเชื่อ พูด
แล้ว…ตัวเจ้าก็ต่างทาให้ผคู้ นสิน้ หวังจริงๆ!”
หลงเถิงหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจอยู่ขา้ งๆ
หลังจากที่สงั หารจอมราชันย์แห่งความมืด,ซือกงซ่างไปได้ เย่หยวนก็สบ
โอกาสก้าวข้ามขีดจากัดทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรราชันย์เทวะได้โดยบังเอิญ
หลังจากการเก็บตัวสั่งสมพลังปราณไม่ก่ีวนั ในที่สดุ เย่หยวนก็ขนึ ้

กลายเป็ นเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะได้สาเร็จ
เกี่ยวกับเรือ่ งอาณาจักรพลัง อาณาจักรราชันย์เทวะนับเป็ นอีกขัน้ หนึ่งที่

สาคัญยิ่ง
มีขมุ พลังระดับอาณาจักรราชันย์เทวะเข้าสนับสนุนเกือ้ กูล ย่อมทาให้เย่

หยวนสามารถปลดปล่อยวรยุทธการต่อสูท้ ่ีมีประสิทธิภาพสูงขึน้ ได้เป็ น
เท่าทวี
แท้ท่ีจริงแล้ว หากกล่าวถึงบัวเพลิงปราณดาบพิโรธ หรือฝ่ ามือมังกรสวรรค์

วินาศฟ้าระดับศักดิส์ ิทธิ์ กระบวนโจมตีใดทรงอนุภาพกว่ากลับมิใช่เรือ่ ง
ง่ายที่จะให้คาตอบ
เพราะที่ผ่านมาเย่หยวนสาแดงใช้กระบวนโจมตีดว้ ยพลังอาณาจักรเต๋าลึก
ลา้ ระดับแปดมาโดยตลอด นัน้ จึงทาให้พลานุภาพของบัวเพลิงปราณดาบ
พิโรธค่อนข้างอ่อนแอ
ในตอนนีเ้ ขาทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะแล้ว ไม่เพียง

จะไปเพิ่มทวีพลานุภาพให้แก่บวั เพลิงปราณดาบพิโรธเท่านัน้ กระทัง้ เขต
แดนจักรพรรดิแห่งดาบหรือวิชาข้ามมิติ ทัง้ หมดล้วนได้รบั การยกระดับขึน้
อย่างก้าวกระโดด!
“นี่นายท่าน! หลายวันที่ท่านปลีกวิเวกเก็บตัวอยู่ตลอด ท่านคงยังมิทราบ

ในตอนนีท้ ่านขึน้ กลายเป็ นจอมราชันย์อนั ดับสี่แล้ว!”
เมิ่งกวนโพล่งกล่าวขึน้ ทันทีดว้ ยความตื่นเต้น ราวกับเป็ นตัวเขาเองที่เป็ น

จอมราชันย์อนั ดับสี่
หลังจากที่สงั หารซือกงซ่างเสร็จ เย่หยวนก็พาเขาออกไปจากเจดียเ์ ลื่อง
สวรรค์ตามสะดวก
ในระหว่างที่เมิ่งกวนตะลอนไปมาก็ได้สอบถามข้อมูลข่าวสารต่างๆทั่วทัง้
ลานประลองอสูรที่เหลืออยู่ และก็ได้รบั รูถ้ ึงการเปลี่ยนแปลงของทาเนียบ
สิบจอมราชันย์เข้าโดยธรรมาชาติ
เย่หยวนงุนงงเล็กน้อยเมื่อได้ยินและกล่าวว่า
“แค่ส่ี?”
ทุกคนรอบข้างแทบสาลักตายทันทีท่ีได้เห็นปฏิกิรยิ าของเย่หยวน นี่เพิ่ง

ผ่านไปแค่ไม่ก่ีเดือน จากอันดับหกกระโดดรวดเดียวไปยังอันดับสี่ เขายัง
ไม่พอใจอีกรึ?
“ดูท่าข้าจะประเมินจู่เก๋อฉิงซวนต่าเกินไป แม้ขา้ จะมีเสียงแห่งจอมเทพ

มังกร แต่กลับมิอาจทาให้สามอันดับแรกสั่นคลอนใดๆได้เลย หากข้า
สามารถสาแดงใช้มนั ได้นานเกินสิบอึดใจ ข้าย่อมสามารถฆ่าใครก็ได้บน
ผืนพิภพตามใจนึก”
ได้ยินวาจาคากล่าวเช่นนัน้ ของเย่หยวน พวกเขาก็ตระหนักได้ทนั ที
อย่างไรก็แล้วแต่ อนุภาพทาลายล้างของเสียงแห่งจอมเทพมังกรมันเกิน
ขอบเขตความเข้าใจของทุกคนไป
หากเย่หยวนสามารถสาแดงใช้ได้นานถึงสิบอึดใจจริงๆ มันมิได้เพียงฆ่า
ใครก็ได้ตามใจนึก กระทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์อาจถึงคราวล้มสลาย!
อนุภาพของเสียงแห่งจอมเทพมังกรจะขึน้ อยู่กบั ระยะเวลาที่ปลดปล่อย
ออกมา ยิ่งสามารถสาแดงใช้ได้นาน คลื่นเสียงคารามจะยิ่งซ้อนทับกัน
เป็ นชัน้ ๆและอนุภาพการทาลายล้างจะยิ่งทวีทบเป็ นหลายเท่าตัว
แต่ช่างน่าเสียดาย ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนในปัจจุบนั อย่างมาก

ที่สดุ ก็สามารถหยิบใช้ได้แค่สามอึดใจเท่านัน้
“เอาล่ะ ถึงเวลาที่เราควรกลับกันได้แล้ว อีกไม่นานเผ่าปี ศาจใกล้จะผงาด

ขึน้ เรายังต้องเตรียมความพร้อมอีกเล็กน้อย”
เย่หยวนกล่าวขึน้
ไม่นานหลังจากนัน้ ในที่สดุ กลุม่ ของเย่หยวนก็กลับถึงเผ่ามังกร

แต่อย่างไรก็ตาม ภาพฉากตรงหน้ายามแรกมาถึง กลับทาให้เย่หยวน
ชะงักหยุดไปทันทีพร้อมยืนนิ่งจับจ้องด้วยแววตาที่เปี่ ยมล้นด้วยโทสะ
ตอนที่ 1204 คู่มังกรผงาด!
“กรรร!!”
บูมมมม!!
เสียงมังกรคารามแผดก้องผสานเสียงสัประยุทธ์เดือดแสนระทึกสะเทือน
ฟ้าดิน
ในขณะนี ้ หนึง่ มนุษย์กาลังปะทะกับหนึ่งมังกร คล้ายเป็ นมหาศึก

สัประยุทธ์อนั เร่าร้อนเหนือแผ่นฟ้าของเผ่ามังกร
มังกรตนนัน้ เป็ นเพียงร่างลวงตาเสมือนจริง ซึง่ นั่นมิใช่รา่ งมังกรฟ้าขนาน

แท้
แต่มนั คือ...จิตวิญญาณมังกรฟ้า!
นี่คือจิตวิญญาณมังกรฟ้าที่ถกู อัญเชิญขึน้ มาโดยค่ายกลจอมทัพเจ็ดเซียน

ดารา!
ในขณะที่อีกฝ่ ายมิใช่ใครอื่นนอกจากจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์,จู่เก๋อฉิง

ซวน ผูต้ รงปรีม่ าจากเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์!
ขุมพลังศักดิส์ ิทธิ์ของจู่เก๋อฉิงซวนไร้ซ่งึ ผูใ้ ดทัดเทียมอย่างแท้จริง จิต

วิญญาณมังกรฟ้าตนนีจ้ ะทรงพลังเพียงใด แต่ราวกับว่ามันกาลังจะถูก
ปราบปรามลงแล้ว!
เหล่าสมาชิกของเผ่ามังกรมิได้สงั เกตเห็นการมาถึงของกลุม่ เย่หยวนใดๆ

ทุกคนต่างเงยศีรษะจับจ้องศึกสัประยุทธ์บนน่านฟ้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เพราะนี่คือที่พ่งึ พาสุดท้ายของพวกเขาแล้ว!
บูมมม!
จู่เก๋อฉิงซวนอัดฝ่ ามือซัดจิตวิญญาณมังกรฟ้าจนกระเด็นออกไป เขาที่

ลอยเคว้งกลางเวหาคารามลั่นดั่งเสียงประกาศิตสวรรค์ว่า
“หากเจ้ายังไม่สง่ เย่หยวนออกมา ข้าจะล้างบางเผ่ามังกรฟ้าให้สนิ ้ ใน

วันนี!้ ”
ในปั จจุบนั จู่เก๋อฉิงซวนทาเกินกว่าเหตุจริงๆ
เหล่าสมาชิกของเผ่ามังกรทุกคนล้วนดูสนิ ้ หวังอย่างสุดใจ
“จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ทรงพลังเกินไป! แม้แต่เหล่าเซียนอาณาจักร
บัญชาสวรรค์ขนั้ สุดของเผ่าเรารุมโจมตียงั ต้องพ่ายลงอย่างราบคราบ!”
“คราวนีจ้ บสิน้ จริงๆเป็ นแน่! เผ่ามังกรของพวกเราจักต้องพบจุดจบเช่นนี ้

จริงๆรึ?!”
“ทัง้ หมดเป็ นเพราะเย่หยวน! พรสวรรค์รอบด้านอย่างแท้จริงแม้แต่ในเรือ่ ง

สร้างปั ญหา! หากมิใช่เพราะเขา แล้วจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์จะลงมือ
เป็ นการส่วนตัวเช่นนีไ้ ด้อย่างไร?”
………………………………
ในช่วงหัวเลีย้ วหัวต่อของชีวิต พวกเขาต่างโยนความผิดไปให้เย่หยวน

ท้ายที่สดุ นี ้ เย่หยวนผูซ้ ง่ึ เป็ นประมุขเผ่ามังกรก็ยงั คงเป็ นคนนอกอยู่ดีใน
สายตาพวกเขา
“หุบปากไปซะ! อย่าให้ขา้ เห็นว่าผูใ้ ดมันกล้าพร่ามไร้สาระต่อหน้าเราชาย

ชราอีก! ท่านประมุขเผ่ามังกรมิใช่การดารงอยู่ท่ีพวกเจ้าจะหยิบมาพูดจา
สนุกปากได้!”
อ้าวโหย่วตะคอกใส่ทกุ คนอย่างเดือดดาล
เยวี่ยเมิ่งลี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางกล่าวว่า
“ผูอ้ าวุโสใหญ่ เนื่องจากสถานการณ์ปัจจุบนั เลวร้ายถึงขีดสุด ทุกคนล้วน

ขวัญเสียไม่เหลือจนเกินควบคุม ท่านอย่าได้ถือโทษตาหนิพวกเขาเพราะ
เรือ่ งนีเ้ ลย”
อ้าวโหย่วสาดสายตาใส่เหล่าสมาชิดเผ่ามังกรอีกคราและกล่าวเสียงเย็น
ว่า
“อย่าให้ขา้ ได้ยินพวกเจ้าพร่ามไร้สาระอีก! ประมุขเผ่ามังกรก็คือผูน้ าสูงสุด

ของพวกเรา! หากนาเขาไปกล่าวเสียๆหายๆอีก ก็อย่าได้ตาหนิเราชายชรา
ผูน้ ีว้ ่าไร้ปราณี!”
เมื่อเหล่าสมาชิกเผ่ามังกรถูกผูอ้ าวุโสใหญ่ผมู้ ีศกั ดิเ์ ป็ นถึงท่านบรรพบุรุษ

คารามขู่ เช่นนัน้ ทุกคนจึงเร่งปากเงียบทันทีและไม่เอ่ยวาจาใดๆอีกต่อไป
ในเวลานีเ้ อง จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวคารามเสียงเย็นว่า
“ดูท่าพวกเจ้าไม่เห็นโล่งศพไม่หลั่งนา้ ตา หรือคิดจริงๆว่าข้าผูน้ ีไ้ ม่กล้าลง

มือ?”
วูววว...
จู่เก๋อฉิงซวนชีน้ ิว้ ดัชนีออกมา ฟ้าดินพลันวิปลาสเปลี่ยนสียกใหญ่
พลังปราณรัศมีนบั หมื่นลีร้ อบตัวเดือดปะทุขนึ ้ อย่างรุนแรง พร้อมระดม

ควบแน่นอยู่ปลายนิว้ ของจู่เก๋อฉิงซวนอย่างบ้าคลั่ง!
เมื่อเห็นภาพฉากเหล่านี ้ สีหน้าท่าทีของทุกคนเจือซีดเผือกด้วยความ
หวาดกลัว
แม้แต่จิตวิญญาณมังกรฟ้ายังรูส้ กึ ได้ถึงภัยอันตรายหอบใหญ่ท่ีกาลังพัด
ผ่าน จนไม่กล้าปรากฏกายมาอีกเลย
“นี่...นี่มนั ... ดัชนีโลกาวินาศในตานาน! หนึ่งในไพ่ตายของจอมราชันย์
สวรรค์นิรนั ดร์! ดูเหมือนว่าเขาตัง้ ใจจะฆ่าล้างท่านประมุขไปพร้อมกับเผ่า
มังกรทัง้ หมด!”
สีหน้าท่าทางของอ้าวโหย้วน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ เมื่อเห็นกระบวน
ท่านี ้
“ดัชนีท่ีน่าตายนัก! กระทั่งยังมิได้ปลดปล่อยออกมา แรงกดอากาศ

โดยรอบก็แทบทาเอาขาดใจตายแล้ว! จิตวิญญาณมังกรฟ้าเองก็ตา้ นทาน
ไม่ไหวแน่นอน!”
สีหน้าการแสดงออกของอ้าวเฉียนเปลี่ยนไปอย่างยิ่ง
ความแข็งแกร่งของจู่เก๋อฉิงซวนทุกคนต่างเคยได้ยิน แต่เมื่อได้สมั ผัสเป็ น

การส่วนตัว พวกเขาก็เพิ่งตระหนักได้ว่า ตัวจริงทรงพลังยิ่งกว่าในตานาน
เสียอีก!
จุดแข็งระดับชัน้ นีช้ ่างน่าตกใจจริงๆ!
เสือ้ คลุมลายไหมโบกสะบัด จู่เก๋อฉิงซวนที่ลอยเคว้งกลางเวหาชีน้ ิว้ หันไป

ยังทิศทางเบือ้ งหน้าของเผ่ามังกรดั่งดัชนีส่งั ตาย รัศมีเฉิดฉายประดุจเทพ
สวรรค์ สมควรยิ่งแล้วที่ได้ช่ือว่า จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์!
“ดัชนีโลกาวินาศ! ล้างบางให้สนิ ้ ซาก!”
จู่เก๋อฉิงซวนเค้นเสียงเย็นยะเยือกคารามคาโต สายลมยันเมฆาผันแปร
ทิศทางตาลปั ตร!
เบือ้ งล่างเผ่ามังกร ทุกคนล้วนถอดสีหน้าซีดเผือกยิ่งกว่าคนตาย

ทันทีท่ีดชั นีส่งั ตายนีส้ มั ผัสลงพืน้ ไม่มีผใู้ ดทราบว่ากี่พนั หมื่นชีวิตที่ตอ้ งถูก
สังเวยทิง้ !
เย่หยวนเร่งรุดตรงเข้ามาทันทีท่ีเห็นดัชนีอนั น่าครั่นคร้ามของจู่เก๋อฉิงซวน!
ทันทีท่ีตรงมาถึงเย่หยวนเร่งกวาดสายตาประเมินสถานการณ์ทนั ที ก่อน
จะค้นพบว่าเหล่าสมาชิกเผ่ามังกรจานวนมาก ล้วนได้รบั บาดเจ็บบาดแผล
เต็มตัว
นั่นรวมไปถึงเยวี่ยเมิ่งลี่และลูเ่ อ๋อด้วย!
ดั่งเชือกฟางขาดสะบัน้ สติถกู กลืนกิน เพลิงพิโรธแสนอาฆาตเดือดปะทุ

คลั่งกลางใจเย่หยวน!
เขาในตอนนีโ้ มโหสุดขีดแล้ว!
โดยไม่ลงั เลใดๆ เย่หยวนเร่งวิชาข้ามมิติถึงขีดสุดพร้อมปลดปล่อยฝ่ ามือ
มังกรสวรรค์วินาศฟ้าเต็มกาลังสูบ!
อย่างไรก็แล้วแต่ ทุกคนยิ่งตื่นตะลึงหนักเข้าไปใหญ่ เพราะจู่ๆก็มีการ

โจมตีอนั น่าสะพรึงอีกแห่งพวยพุ่งออกมาจากส่วนลึกของเผ่ามังกร!
“พี่ใหญ่หยวน!”
“นายน้อย!”
“นัน้ มัน...เทพมังกรท่องเก้าสวรรค์! ยอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์แห่งเผ่ามังกร,

เทพมังกรท่องเก้าสวรรค์!”
“ส่วน...ส่วนนั่น…ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของท่านประมุข!”
“ท่านประมุขเผ่ามังกรกลับมาแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า...พวกเรารอดตายแล้ว!!”
คูม่ งั กรผงาดงา้ จากสองสุดยอดวรยุทธมังกรเข้าบดขยีด้ ชั นีโลกาวินาศไม่ห

ลือ พร้อมอัดกระหน่าใส่จ่เู ก๋อฉิงซวนโดยตรง!
จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ผหู้ ยิ่งผยองและดูถกู สรรพสิ่งใต้เท้า ในเวลานี ้

ถึงกับถูกซัดกระเด็นไร้ทิศทางอย่างหมดรูป!
สองสุดยอดการโจมตีอนั ทรงพลานุภาพนีป้ รากฏขึน้ กระทันหันเกินตัง้ ตัว

ได้ทนั
บูมมม....
คลื่นพลังแผ่ไพศาลไร้ขอบเขต รัศมีแรงระเบิดกระจายปกคลุมไปทั่วทัง้ เผ่า

มังกรจนทุกคนสัมผัสได้ถึงไอร้อนระอุ
จู่เก๋อฉิงซวนที่ถกู สองกระบวนโจมตีอดั กระแทกเต็มแรง อวัยวะภายในถึง
ขัน้ บอบชา้ จากการกระแทกอย่างแรง กลิ่นโลหะหวานล้นปรีถ่ ึงลาคอ
ก่อนที่เขาจะกระอักพ่นเลือดสดออกมาคาโต
ในทีแรกเขาคาดการณ์ไว้ว่า เมื่อพิชิตจิตวิญญาณมังกรฟ้าและเหล่าเซียน
ของเผ่ามังกรได้แล้ว พวกนัน้ ย่อมไม่เหลือเขีย้ วเล็บใดๆอีก
แต่เขากลับคาดไม่ถึงเลยว่า แท้ท่ีจริงแล้วภายในส่วนลึกของเผ่ามังกรยังมี
ยอดเซียนผูล้ กึ ลับซ่อนตัวอยู่!
ในส่วนของเย่หยวนเองก็ยงั ตกตะลึงไม่คลายใจเช่นกัน ที่เห็นอีกหนึ่งการ

โจมตีถกู ปลดปล่อยออกมาแถมยังเข้าช่วยเหลือเขาอีก
แต่ไม่นานเย่หยวนก็พลันโล่งใจในทันใด เมื่อนึกขึน้ ได้ถึงเรือ่ งเล่าที่เต็งหยุ
นกล่าวไว้ก่อนหน้านีว้ ่า ยังมียอดเซียนผูล้ กึ ลับซ่อนตัวอยู่ในเผ่ามังกรอยู่
เพียงว่านี่ยงั คงเป็ นความลับที่ยงั มิได้ถดู เปิ ดเผย
ก่อนหน้านีท้ ่ีเผ่ามังกรเผชิญหน้ากับวิกฤต เขาไม่เคยออกมาเคลื่อนไหว

ใดๆเลย เว้นเสียแต่ครัง้ นีจ้ ะข้องเกี่ยวกับชะตากรรมทัง้ หมดของเผ่ามังกร!
และดูเหมือนว่าเรือ่ งที่มียอดเซียนลึกลับปลีกวิเวกสันโดษอยู่ในเผ่ามังกร
จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์เองก็ไม่รูม้ าก่อนเช่นกัน
มิฉะนัน้ เขาไม่มีทางบุกเดี่ยวมายังเผ่ามังกรเพื่อให้อีกฝ่ ายตบตีเขาเล่น

เช่นนีแ้ น่นอน
เย่หยวนคาดไม่ถึงเลยว่า เรือ่ งที่เต็งหยุนกล่าวไปกลับเป็ นความจริง

เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถว้ น วรยุทธเทพมังกรท่องเก้าสวรรค์นี ้ กลับมิได้ดอ้ ย
ไปกว่าฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเขาเลย!
ปรากฏว่า ผูท้ ่ีสามารถสาเร็จชีพจรมังกรระดับศักดิส์ ิทธิ์ได้ จะมิได้มีแค่เขา

คนเดียวบนผืนพิภพแห่งนี!้
แต่แม้ทราบเช่นนัน้ กลับไม่มีใครเคยเห็นหน้ายอดเซียนลึกลับผูน้ ีม้ าก่อน

และนั่นคือทัง้ หมด
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เต็งหยุนกล่าวว่า หากตนต้องเข้าสัประยุทธ์กบั ยอด

เซียนผูน้ นั้ เขาก็ไม่ม่นั ใจเช่นกันว่าจะสามารถเอาชนะได้
เย่หยวนตรงเข้าเผชิญหน้ากับจู่เก๋อฉิงซวนทันทีกลางเวหา สีหน้าการ
แสดงออกของเขาเฉียบเย็นอย่างหาที่เปรียบไม่ ประดับจิตสังหารสุด
อาฆาตที่ปะทุคลั่งเดือดดาลไม่หยุด
“จู่เก๋อฉิงซวน นี่มนั หมายความว่าอย่างไร?”
นา้ เสียงของเย่หยวนที่เอ่ยดังช่างเย็นสะท้านจับใจนัก
เมื่อโดนเย่หยวนถามเช่นนี ้ จู่เก๋อฉิงซวนอดสาลักไปชั่วครูม่ ิได้!
แน่นอน เขามายังเผ่ามังกรเพื่อฆ่าเย่หยวน
แต่ตอนนีเ้ ขาค้นพบแล้ว เย่หยวนมีคณ

ุ สมบัติมากพอที่จะต่อกรกับเขาแล้ว
จริงๆ!
หากนับแค่ฝ่ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่หยวน แม้นนั้ จาไม่ทรงพลัง

พอที่จะฆ่าเขาได้ แต่ผลลัพธ์ท่ีได้คงมิได้ดีกว่าความตายมากนัก
แถมตอนนีเ้ อง อวัยวะภายในทั่วร่างของจู่เก๋อฉิงซวนยังบอบชา้ อย่างหนัก
การจะฆ่าเย่หยวนเกรงว่าเป็ นไปไม่ได้แล้ว
เว้นเสียแต่...สิ่งที่จ่เู ก๋อฉิงซวนกลับไม่ทราบเลยก็คือ เขาดันไปกระตุน้ เพลิง

อาฆาตของเย่หยวนโดยบังเอิญ!
หากมิใช่เพราะกาลังพัลวันสัประยุทธ์อยู่กบั จิตวิญญาณมังกรฟ้า เขาคง

ฆ่าล้างเผ่ามังกรฟ้าจนสิน้ ไปแล้ว
และหากเป็ นเช่นนัน้ ทัง้ อ้าวเฉียน,อ้าวโหย่ว หรือแม้แต่...เยวี่ยเมิ่งลี่และลู่

เอ๋อก็คง...
ดังนัน้ เพลิงอาฆาตที่สมุ ทรวงอยู่กลางใจของเย่หยวนจะไม่ปะทุเดือดได้

อย่างไร?
เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางอันมุ่งมั่นจริงจังของเย่หยวน มุมปากของจู่เก๋อฉิง
ซวนพลันกระตุกเชิดขึน้ และกล่าวเย้ยหยันว่า
“อะไร? คิดหรือว่าจะมีปัญญาฆ่าข้าจริงๆ?”
“คิดว่าข้าไม่สามารถรึ?”
เย่หยวนตอกสวนกลับไปทันทีอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ
“หุห,ุ ช่างน่าขัน! น่าขันสิน้ ดี! หากมิใช่เพราะเมื่อครูข่ า้ รัง้ มือประมาทไป

แล้วคิดจริงๆรึว่า เจ้าจะสามารถทาอันตรายข้าได้?”
จู่เก๋อฉิงซวนเอ่ยกล่าวดังลั่นพร้อมนา้ เสียงที่เปี่ ยมไปด้วยความดูถกู

ตอนที่ 1205 คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเจ้ามันแก่แล้ว!
“เช่นนัน้ ? งั้นลองเพิ่มข้าเข้าไปดูเป็ นไง?”
อีกร่างหนึ่งปรากฏกายขึน้ ดักหน้าจู่เก๋อฉิงซวน กลิ่นอายความน่าเกรงขาม

นีเ้ ย่หยวนยังต้องครั่นคร้ามอยู่หนึ่งส่วน
อย่างไรก็แล้วแต่ ในฐานะจอมราชันย์อนั ดับหนึ่ง แม้ว่าจู่เก๋อฉิงซวนจะ

ได้รบั บาดเจ็บเพียงใด แต่เขาก็ไม่คิดหนีสกั นิด ไม่ว่าบนหน้านภากาศนีจ้ ะ
มียอดเซียนเข้าร่วมสมรภูมิอีกคน
และเขาเองก็ไม่คิดเช่นกันว่า บนผืนพิภพแห่งนีจ้ ะมีใครสามารถทาให้เขา

ต้องถอยหนีได้
แต่เมื่อเขาเห็นอีกร่างหนึ่งที่จ่ๆู ก็โผล่ออกมา สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋
อฉิงซวนพลันเปลี่ยนไปอย่างมาก
“หลงหมิ่น เจ้ายังไม่ตาย?!”
หลงหมิ่นผูน้ คี ้ ือประมุขแห่งเผ่ามังกรรุ่นก่อน
เมื่อหลายปี ก่อน เขาได้มอบตาแหน่งนีส้ ่งต่อให้อา้ วต้วนก่อนจะปลีกวิเวก

จากไป
ทุกคนในตอนนีล้ ว้ นคิดว่าหลงหมิ่นได้ล่วงลับไปแล้ว ทว่าหาใช่อนั ใด ไม่

เพียงเขายังมีชีวิตอยู่ แต่ยงั ทรงพลังขึน้ จนบรรลุระดับชัน้ นีไ้ ด้
“หลงหมิ่นทาความเคารพท่านประมุขมังกร!”
หลงหมิ่นโค้งคานับมอบคันธนูให้แก่เย่หยวนทันทีที่พบ เย่หยวนประหลาด
เล็กน้อยที่เห็นดังนัน้ แต่เขาก็ยงั พยักหน้ารับคาอีกฝ่ าย เรื่องนีถ้ ือเป็ น
ทิศทางที่ดีมิใช่เลวร้ายอันใด
“ต้องขอบคุณสวรรค์กระมังที่ยงั ต่อลมหายใจให้ขา้ จวบจนทุกวันนี ้ การ

กระทาของจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ในวันนีม้ ิได้รงั แกผูค้ นเกินไปหน่อย
รึ?”
หลงหมิ่นหันเข้าจับจ้องจู่เก๋อฉิงซวนพร้อมเอ่ยกล่าว
จู่เก๋อฉิงซวนยังคงสงบเยือกเย็นไม่ไหวติงพร้อมกล่าวตอบอย่างเมินเฉยว่า
“ข้าผูน้ เี ้ พียงต้องการให้พวกนัน้ ส่งตัวเย่หยวนออกมา แต่กลับปฏิเสธหัวชน

ฝา”
หลงหมิ่นกล่าวว่า
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ท่านนีค้ ือประมุขแห่งเผ่ามังกรของพวกเรา แม้แต่

ข้าที่เป็ นรุ่นอาวุโสยังต้องให้ความเคารพเหนือหัว แล้วไม่คิดหรือว่าเจ้าได้
เรื่องบีบคัน้ พวกเราเกินไป?”
“เหอะ ตาเฒ่า! ท่านนี่มนั ไร้เหตุผลสิน้ ดี! ทัง้ ๆที่เรากล่าวแล้วกล่าวอีกว่า

นายท่านมิได้อยู่ในเผ่ามังกร แต่ท่านก็ยงั หัวรัน้ คะยัน้ คะยอให้เราส่งเขา
ออกมาให้ได้! แล้วจะเอาที่ไหนไปให้?”
ทันใดนัน้ เองลู่เอ๋อก็เปิ ดปากตะโกนลั่นดังสนั่นทั่วน่านฟ้า
แววตาเสียดเย็นสะท้านของจู่เก๋อฉิงซวนสวนตอกเข้าใส่ล่เู อ๋อทันที คล้าย

สายอัสนีฟาดสะบัน้
“เจ้า...กล่าว...ว่าอันใด?”
จู่เก๋อฉิงซวนเค้นเสียงเย็นกล่าวขึน้ ทีละคาด้วยความโกรธเกรีย้ ว
คากล่าวของลู่เอ๋อทาเอาเส้นประสาทบนหน้าผากของจู่เก๋อฉิงซวนปูดโปน
ขึน้ ด้วยความพิโรธสุดขีด และแทบเคลื่อนไหวเข้าไปตบปากนางทันที
เขา,จู่เก๋อฉิงซวนเป็ นถึงยอดเซียนอันดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ทัง้ สูง

ศักดิแ์ ละไร้เทียมทาน แถมในปั จจุบนั เขายังมีอายุเพียงสามพันปี เท่านัน้
ซึ่งนี่ยงั ไม่นบั ว่าแก่ หากมิใช่ผมู้ ีสมั พันธ์สนิทกับเขาจริงๆไม่มีทางเรียก
เช่นนีไ้ ด้เลย
แต่สาวน้อยไร้เดียงสานางนีก้ ลับเรียกเขาว่า ตาเฒ่า!

เย่หยวนที่เดิมดั่งถูกแผดเผาด้วยความโกรธเกรีย้ ว ในเวลานีเ้ มื่ออีกฝ่ ายถูก
ลู่เอ๋อหักหน้าไม่เหลือดี เขาถึงกับเร่งกลัน้ หัวเราะแทบไม่ทนั
ถูกเด็กสาวอันใสซื่อบริสทุ ธิด์ ่าเข้าให้เช่นนี ้ มันทัง้ เจ็บและเสียหน้ายิ่งกว่า

สรรพสิ่งใดบนพิภพ
ทันทีทนั ใด กลิ่นอายความแกร่งกล้าหอบใหญ่พลันโหมกระพือออกจาก
ร่างจู่เก๋อฉิงซวนหวังเข้าโจมตีล่เู อ๋อ แต่รศั มีแรงกดดันของเย่หยวนกลับ
ระงับสกัดไว้ได้โดยสมบูรณ์ เย่หยวนเงยมองอีกฝ่ ายกลางเวหาพลางกล่าว
ขึน้ ว่า
“ลู่เอ๋ออายุยงั ไม่ถึงสามสิบปี ดว้ ยซา้ แล้วที่ไปเรียกเจ้าว่า ตาเฒ่า มันผิด

ตรงไหน? หนักหัวเจ้ามากรึ? ถึงหน้าตาเจ้าจะดูอ่อนวัยเยาว์ แต่คงปฏิเสธ
ไม่ได้ว่าเจ้ามันแก่แล้ว! หรือเจ้าอยากให้เยาวชนอย่างพวกเราเคารพนับ
ถือ? เช่นนัน้ ลองดูท่านอาวุโสหลงหมิ่นเป็ นตัวอย่าง เขาเป็ นคนฉลาด
เข้าใจสถานการณ์ ศักดิศ์ รีอะไรนัน้ เขาได้ละทิง้ วางลงไปนานแล้ว แต่ดเู จ้า
สิตาแก่,วันๆไม่ทาอะไรให้เกิดประโยชน์ ลุ่มหลงโง่งมในตัวตนอันไร้สาระ
แถมยังเที่ยวทาลายบ้านเรือนคนอื่นอีก อย่าว่าแต่ให้ความเคารพเลย,คน
อื่นไม่ไล่ตบกระบาลเจ้าก็บญ
ุ แล้วกระมัง?”
แต่ละคาวาจาที่เย่หยวนเอ่ยกล่าวออกไป มันยิ่งทาให้สีหน้าของจู่เก๋อฉิง
ซวนถมึงทึงมืดลงในทันใด
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ หลงหมิ่นเองก็อดลอบยิม้ มิได้เช่นกัน
ไม่เพียงความแกร่งกล้าของประมุขมังกรจะเหนือชัน้ ไร้เทียมทาน แต่ฝีปาก

ของเขาเองก็ไร้เทียมทานเช่นกัน
แม้แต่จ่เู ก๋อฉิงซวนที่โดนเข้าไปชุดใหญ่ยงั พูดอะไรไม่ออกสักนิด

ถึงจะรวมอายุเย่หยวนของทัง้ สองชาติเข้าด้วยกัน แต่นนั้ ก็แค่หา้ ร้อยกว่าปี
เท่านัน้ ซึ่งได้ประมาณเศษเสีย้ วหนึ่งของอายุจ่เู ก๋อฉิงซวน
แม้ทงั้ คู่จะเป็ นยอดอัจฉริยะอย่างหาที่เปรียบไม่ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับจู่เก๋

อฉิงซวนแล้ว เย่หยวนผูน้ กี ้ ินขาดไปหลายขุม
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ เย่หยวนใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีเท่านัน้ ก็สามารถขึน้ เป็ น

จอมราชันย์อนั ดับสี่แห่งทาเนียบสิบจอมราชันย์ได้แล้ว
ในขณะที่จ่เู ก๋อฉิงซวนต้องเฝ้าฝึ กฝนอย่างขมขื่นนับพันปี !
ซึ่งนี่คือปมชีวิตที่เจ็บปวดยิ่งที่สดุ แล้วของจู่เก๋อฉิงซวน!
มิฉะนัน้ แล้ว ไฉนเขาถึงกระชับจับอาวุธและก่อปั ญหาให้เย่หยวนไม่เว้น

วาย?
จอมราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ฉายานีจ้ ่เู ก๋อฉิงซวนสามารถ
รักษาตาแหน่งได้นานกว่าสองพันปี และในที่สดุ ก็มีใครบางคนโผล่ขนึ ้ มา
ท้าทายเขา
แต่หากกล่าวกันตามตรง เย่หยวนมิได้สนใจสิ่งเหล่านีเ้ ลย
ส่วนเหตุผลที่กล่าวไปอย่างนัน้ ก็เพื่อทาให้จ่เู ก๋อฉิงซวนสงบปากสงบคาไป

เสียบ้าง
เย่หยวนเองก็มิได้มีความสุขไปกว่าจู่เก๋อฉิงซวนเท่าไหร่นกั ในตอนนี ้
อย่างไรก็แล้วแต่คากล่าวของเย่หยวนราวกับไปผลักไสไล่ตอ้ นจู่เก๋อฉิงซวน
จนติดมุม กล่าวเถียงอันใดไม่ออก
เหตุผลที่เขายังยึดติดกับตัวตนตาแหน่งเหล่านี ้ มันมิใช่อนั ใดอื่นเลย แม้
เขาจะต้องการสละเพียงใด แต่นนั้ กลับไม่เหลือใครให้สืบทอดต่อแล้ว !
เพราะเหล่าศิษย์สาวกระดับสูงของหอม่วงทองได้ถกู เย่หยวนล้างบางจน
เหีย้ นโดยสิน้ แล้ว!
ไอ้เด็กเหลือขอนี่มนั จงใจยั่วโมโห!
เมื่อเยวี่ยเมิ่งลี่เห็นดังนัน้ นางเองก็อดยิม้ มิได้เช่นกันและกล่าวว่า
“ลู่เอ๋อ,แม้วาจาคากล่าวของเจ้าจะพูดออกมาโดยไม่ตงั้ ใจ แต่วาจาของพี่
ใหญ่หยวนทาให้คนแถวนีต้ อ้ งเดือดดาลลุกเป็ นไฟ”
ลู่เอ๋อยังคงงุนงงกับสถานการณ์ได้เอ่ยกล่าวอย่างไร้เดียงสาว่า
“ข้ากล่าวอันใดผิดไปรึ?”
“หุหุ แม่นางลู่เอ๋อช่างใส่ซื่อบริสทุ ธิโ์ ดยแท้ ท่านมิได้กล่าวอันใดผิดไป จอม

ราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์นนั้ แหละ...ตาเฒ่าหัวรัน้ ขนาดแท้! ฮ่าฮ่าฮ่า...”
อ้าวโหย่วกลัน้ หัวเราะเกินทานทนจนสุดท้ายต้องขาพรืดลั่นสนั่นออกมา
ลู่เอ๋อยังคงจับจ้องอย่างว่างเปล่าด้วยความงุนงงเมื่อเห็นทุกคนหัวเราะ
รวนดังไม่หยุดหย่อน
นางมีประสบการณ์ในเรื่องเหล่านีน้ อ้ ยเกินไป หลายปี ที่ผ่านมา นางใช้

เวลาโดยส่วนใหญ่ไปกับการบ่มเพาะฝึ กฝนและนอนหลับ เรียกได้ว่าถูก
ตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิน้ เชิง
ดังนัน้ แม้นางจะอายุย่างเข้าเลขสาม แต่ความคิดอ่านของนางกลับหาได้
แตกต่างไปจากสาวน้อยมากนัก
สัมผัสการรับรูข้ องจู่เก๋อฉิงซวนว่องไวเป็ นพิเศษ ดังนัน้ เขาจะไม่ทราบได้

อย่างไรว่า เหล่าสมาชิกของเผ่ามันกรที่อยู่เบือ้ งล่างกาลังหัวเราะเยาะเขา
อยู่?
จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ผสู้ ขุ มุ เยือกเย็นและสูงศักดิม์ าโดยตลอด

ในขณะนีก้ ลับมีเส้นประสาทสีเขียวสีฟ้าปูดโปนทั่วหน้าผาก พร้อมร่างกาย
ที่ส่นั เทาไม่หยุดด้วยความโกรธจัด
“เย่หยวน เจ้าคิดจริงๆหรือว่าตนสามารถเล่นเคราของข้าผูน้ ไี ้ ด้โดยง่าย?”
ทันทีทนั ใดรัศมีกลิ่นอายสุดน่าสะพรึงของจู่เก๋อฉิงซวนก็แผ่ซ่านสะพัดฟ้า
ดินอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่หลงหมิ่นที่เห็นภาพฉากนี ้ สีหน้าท่าทียงั พลัน
แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เห็นได้อย่างชัดเจน หลงหมิ่นเองก็คาดไม่ถึงว่า ที่ผ่านมาก่อนหน้าจู่เก๋อฉิง
ซวนยังคงรัน้ รอนฝี มือมิได้เอาจริงแต่อย่างใด!
ทว่าเย่หยวนกลับเมินเฉยดั่งว่าไม่มีอะไรเกิดขึน้ และกล่าวตอบอย่างเยือก
เย็นว่า
“ในสายตาคนอื่น เจ้าอาจถูกพิจารณาประดุจดั่งพญาเสือ แต่สาหรับข้า…

เจ้ามันก็แค่ลกู แมว! มานี่เร็ว,ลูกแมวเฒ่า!”
แต่ในคราวนีก้ ลับไม่มีใครหัวเราะได้ออก
รัศมีความแกร่งกร้าวของจู่เก๋อฉิงซวนน่าสะเทือนขวัญเกินไป!
สีหน้าของเหล่าสมาชิกเผ่ามังกรต่างซีดขาวในบัดดล พวกเขาหวาดกลัว
อย่างยิ่งภายใต้รศั มีแรงกดดันนีข้ องจู่เก๋อฉิงซวน
“ขะ-แข็งแกร่งเกินไป! ปรากฏว่าจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ยงั มิได้เอาจริง

ใดๆเลยจวบจนตอนนี!้ ”
“เฮ้ออ...ท่านประมุขเองก็ฝีปากเฉียบคมเกินไป! คากล่าวเหล่านัน้ ฟั งดูดีก็

จริง แต่กลับ...มิใช่ง่ายที่จะลงมือทา!”
“แต่นี่...ฝ่ ายเรามีทงั้ ท่านประมุขและอดีตประมุขหลงหมิ่น ข้าเองก็ยงั เชื่อ

ท่านทัง้ สองจะสามารถรับมือกับเหตุการณ์ครัง้ นีไ้ หว!”
…………………………….
สีหน้าการแสดงออกของหลงหมิ่นเคร่งขรึมมืดทมิฬหนัก เขาเอ่ยเตือนเย่
หยวนที่อยู่เคียงข้างว่า
“ระวังตัวด้วยท่านประมุขมังกร!”
แต่เย่หยวนกล่าวตอบว่า
“ท่านอดีตประมุข โปรดถอยออกไปก่อน! รอจนกว่าข้ากับลูกแมวเฒ่านัน้

จะสัประยุทธ์จนไม่เหลือเรี่ยวแรง ในเวลานัน้ ท่านเตรียมปลิดชีพมันได้
เลย!”
ในขณะที่กล่าวขึน้ นา้ เสียงของเย่หยวนเองก็เย็นสะท้านขึน้ เช่นกัน
จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ตรงหน้ามันสร้างปั ญหาเกินขอบเขต จนล่วงลา้

ถึงเรื่องส่วนตัวเย่หยวนเกินไปแล้ว เขาตัดสินใจเป็ นที่เรียบร้อย ไม่ว่าอะไร
จะเกิดขึน้ จู่เก๋อฉิงซวนมันต้องตายในวันนี ้ แม้เขาจะได้รบั บาดเจ็บสาหัส
แค่ไหนก็ตาม!
สีหน้าการแสดงออกของหลงหมิ่นเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อได้ยิน แต่เขาเอง
กลับไม่แน่ใจเช่นกันว่าหมายถึงอันใด
ทว่าอย่างไรทันทีที่หลงหมิ่นเห็นแววตาเจืออาฆาตของเย่หยวนที่สะท้อน
สาดออกมา เขาพลันสะดุง้ เล็กน้อยและเร่งถอยออกมาด้วยความกลัว
สาหรับท่าทีเช่นนีข้ องหลงหมิ่น ยิ่งทาให้ทกุ คนตื่นตกใจอย่างมาก
“นี.่ ..นี่ท่านประมุขกาลังจะทาอันใดกันแน่? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า เขา

ต้องการที่จะเข้าสัประยุทธ์กบั จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์เพียงลาพัง ?”
อ้าวต้วนที่เห็นดังนัน้ จาต้องหวาดผวาหนัก
ในขณะเดียวกับจู่เก๋อฉิงซวนก็เร่งขุมพลังถึงจุดสุดยอดแล้วเช่นกัน สายตา
คู่นนั้ จับจ้องไปที่เย่หยวนและเอ่ยปากกล่าวเสียงเย็นว่า
“ดีมาก,เจ้านับว่ากล้าหาญโดยแท้! แม้แต่ช่วงเวลาสุดสยองต่อจากนี ้ เจ้า

ยังขอลองลิม้ ชิมรสด้วยตัวเอง! เดี๋ยวลูกแมวเฒ่าตัวนีจ้ ะร้องให้เจ้าฟั งเอง!
ตัง้ ใจฟั งให้ดี! ดัชนี...ปราณฉี...เลิศลา้ !”
ดัชนีพวยพุ่งทลวงเมฆาแยก!
กระบวนโจมตีสดุ แสนสะเทือนฟ้าดินนีพ้ ่งุ ทะลวงเข้าใส่เย่หยวนโดยตรง!

ตอนที่ 1206 เทพอสูรเทวะหวนคืน!
“น่าสะพรึงเกินไป! นี.่ ..นี่คือวรยุทธการต่อสูท้ ี่แท้จริงระดับชัน้ สิบจอม

ราชันย์?”
“ท่านประมุขกาลังตกอยู่ในอันตราย! เขายังไม่เคลื่อนขยับอันใดแม้แต่
น้อยเลยด้วยซา้ !”
“ท่านประมุขกาลังทาอะไรอยู่กนั แน่? หรือเขาคิดยอมแพ้แค่นี?้ ”
…………………………..
สุม้ เสียงโห่รอ้ งตื่นตะลึงดังลั่นไม่หยุดหย่อนจากทางเผ่ามังกร พวกเขา

ตระหนักพบว่าเย่หยวนเอาแต่ย่วั ยุอีกฝ่ ายโดยไม่เคลื่อนไหวใดๆต่อเลย
ในตอนนีเ้ ขายืนอยู่กบั ที่เฉยๆเท่านัน้ !
จู่เก๋อฉิงซวนระดมพลังปราณจนลุถึงจุดสุดยอดเป็ นที่เรียบร้อย ดัชนีนี ้

ทรงพลานุภาพกว่าก่อนหน้าไม่รูก้ ี่ทวีเท่า และนี่มิใช่ความแกร่งกร้าวที่
มนุษย์คนหนึ่งจะสามารถต้านทานได้อีกต่อไป
สีหน้าการแสดงออกของเยวี่ยเมิ่งลี่และลู่เอ๋อแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก และ
ดูกงั วลเป็ นพิเศษ
ท้ายที่สดุ แล้ว คู่ต่อสูใ้ นรอบนีข้ องเย่หยวนเป็ นถึงจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์

ผูไ้ ด้ชื่อว่าจอมราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิท์ งั้ มวล และนี่มิได้
ขึน้ อยู่กบั ว่าพวกนางจะต้องกังวลหรือไม่กงั วลอีกต่อไป
ในขณะเดียวกัน หัวใจของทุกคนแทบกระโจนพุ่งออกจากลาคอ หาทราบ

ไม่ว่าที่เย่หยวนยังยืนนิ่งอยู่เช่นนีไ้ ด้ เขากาลังขายนา้ เต้าหรืออย่างไรกัน!
เสีย้ วพริบตาถัดมา ดัชนีปราณฉีเลิศลา้ ของจู่เก๋อฉิงซวนลุคืบจ่อหน้าเย่
หยวนจากระยะหลายร้อยฉื่อในอึดใจ
“พร๊วดดด!”
ทุกคนได้แต่จบั จ้องด้วยความตื่นตะลึงเจือสับสน เย่หยวนยืนรับดัชนีดบั

สังหารโดยตรงพร้อมปล่อยให้มนั เจาะทะลวงเกราะลมปราณเข้ามาอย่าง
ง่ายดาย จนกระอักพ่นเลือดสดคาโต
“ท่านประมุข!”
“นายน้อย!”
ภาพฉาพพลันปรากฏ ทุกคนต่างถอดสีหน้ากันแทบไม่ทนั ดั่งแสนวิตก!
พวกเขาคิดไม่ออกเลยสักนิด ไฉนเย่หยวนถึงไม่ตอบโต้ใดๆ
แม้แต่จ่เู ก๋อฉิงซวนเองก็รูส้ ึกประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน สีหน้าท่าทาง

ของเขาในขณะนีค้ ่อนข้างตะลึงงันไม่นอ้ ย
เขามิได้คาดหวังจริงๆว่า เย่หยวนจะยืนรับกระบวนโจมตีนโี ้ ดยไม่ทาอะไร

จริงๆ
อย่างไรก็ตาม จู่เก๋อฉิงซวนเองก็มิได้มีเจตนาชักพากระบวนโจมตีกลับคืน
ในเมื่อเจ้าไม่คิดต่อต้านขวนขวาย เช่นนัน้ ดัชนีนยี ้ ่อมส่งเจ้าไปโลกหน้า
ถึงแม้จกั รพรรดิหยกจะยืนอยู่ตรงหน้า แต่กลับหามีปัญญาช่วยเหลือ
เช่นกัน!
แต่ทนั ใดนัน้ เอง จู่ๆเย่หยวนก็เปิ ดปากคารามลั่นออกมา!
เสียงแห่งจอมเทพมังกร!
“กรรรร!!”
รัศมีสีทองเฉิดฉายเปล่งประกายทั่วร่างเย่หยวน เสียงมังกรคารามนีด้ งั
สะท้านเมฆาสนั่นยันทวยเทพ!
ดัชนีปราณฉีเลิศลา้ ที่เดิมแกร่งกร้าวไร้เทียมทาน บัดนีก้ ลับถูกคลื่นเสียง

พัดกระหน่าบรรลัยสูญ
ประดุจถูกตอกตะปูอดั พืน้ ดิน ร่างของจู่เก๋อฉิงซวนถูกคลื่นเสียงคารามนี ้
ซัดกระแทกอัดผืนพิภพสุดแรงเกิด!
จู่เก๋อฉิงซวนแนบติดพืน้ ดินแน่นพร้อมหลุมบ่อขนาดมหึมาดั่งฝ่ ามือองค์

ยูไลทรงประทับ เขากระอักเลือดสดไม่หยุดหย่อนด้วยความงุนงงสับสนที่
ยังตราตรึง
เสียงมังกรคารามนีข้ องเย่หยวนทาให้สีหน้าการแสดงออกของทุกคน
เป็ นไปเป็ นคารบสอง!
แต่ปฏิกิริยาในคราวนีก้ ลับแตกต่างกันโดยสิง้ เชิง

ใบหน้าอันเหีย้ วย่นของหลงหมิ่นดูเปล่งประกายขึน้ ทันตาดั่งแสงอาทิตย์
อัสดง
ซึ่งนั่นเกิดการความตื่นเต้น!
“เสียงแห่งจอมเทพมังกร! นั่นคือเสียงแห่งจอมเทพมังกรในตานาน! ฮ่าฮ่า

ฮ่า...สมแล้วที่เป็ นท่านประมุขแห่งเผ่ามังกร! ปรากฏว่าเขาได้รบั สืบ
ทอดเสียงแห่งจอมเทพมังกรที่หายสาบสูญไปแล้ว!”
หลงหมิ่นโพล่งกล่าวขึน้ ด้วยความตื่นเต้นดีใจสุดขีด ความสุขล้นปรี่จวบ

ทะลักทั่วหัวใจ
สาหรับอ้าวเฉียน,อ้าวโหย่วและที่เหลือ ล้วนตระหนักได้ทนั ทีว่าต้นกาเนิด

ของการเคลื่อนไหวนี ้ เย่หยวนไปเอามาจากที่ใด
“นัน้ คือเสียงแห่งจอมเทพมังกรขนานแท้! นี่...ช่างน่าเหลือเชื่อ! สุดยอดวร
ยุทธแห่งเผ่ามังกรที่หายสาบสูญไปนานกว่าหนึ่งแสนปี ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า
เราจะได้เห็นมันอีกครัง้ ในวันนี!้ ”
“พลานุภาพช่างน่าสะพรึงกลัวนัก! นี่เป็ นหนึ่งในสุดยอดวรยุทธแห่งเผ่า

มังกรของเรา...เสียงแห่งจอมเทพมังกรในตานาน? เพียงแต่...
นอกเหนือจากท่านประมุขแล้ว ยังมีใครที่ทรงพลังพอจนสามารถ
ปลดปล่อยกระบวนท่านีไ้ ด้อีก? ทัง้ องอาจและงดงามเช่นนีเ้ กรงว่าจะไม่มี
ใครสามารถเลียนแบบได้อีก!”
“ปรากฏว่าท่านประมุขจงใจขุดหลุมล่อให้จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์โดดลง
ไปเอง! ซึ่งอีกฝ่ ายก็กระโดดลงไปสุดแรง! หากจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์
ล่วงลับไปภายในเผ่ามังกร เกรงว่าในวันรุ่งขึน้ พวกเราเผ่ามังกรทัง้ หมดจัก
ต้องเป็ นที่โจษจันทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ!์ ”
............................
เมื่อลู่เอ๋อและลี่เอ๋อเห็นเป็ นเช่นนัน้ พวกนางถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
ด้วยความโล่งอก
แต่พวกนางยังคงเงยหน้าขึน้ จับจ้องกลางน่านฟ้าด้วยความวิตกกังวลไม่
คลายอ่อน
เสียงแห่งจอมเทพมังกรที่ระเบิดคลั่งออกมาในคราวนี ้ ทาให้จ่เู ก๋อฉิงซวน

บาดเจ็บสาหัสไม่เบาเช่นกัน
และมันก็มิได้อ่อนแอไปกว่าดัชนีปราณฉีเลิศลา้ ของอีกฝ่ ายเลย!
นอกจากนีค้ ลื่นพลังเสียงยังแทรกซึมบ่อนทาลายถึงระดับอณูร่างกาย ซึ่งนี่

เหนือชัน้ ไปกว่าวรยุทธต่อสูท้ ่วั ๆไปแล้ว!
ในที่สดุ ทุกคนก็เข้าใจแล้วว่า ไฉนเย่หยวนถึงไม่ยอมเคลื่อนไหวใดๆมาโดย
ตลอด
เขากาลังใช้ความเจ็บปวดที่ได้รบั แปรเปลี่ยนมาเป็ นขุมพลังอันยิ่งใหญ่
ยิ่งเข้าใกล้อนั ตรายเท่าใด มนุษย์ก็ยิ่งดึงประสิทธิภาพสูงสุดออกมาได้

เท่านัน้
เย่หยวนเสี่ยงรับการโจมตีของอีกฝ่ ายโดยตรงจนบาดเจ็บสาหัส อนึ่งเพื่อ

รีดเร้นประสิทธิภาพสูงสุดออกมา สอง,เพื่อโจมตีจ่เู ก๋อฉิงซวนในยาม
ประมาท
ในท้ายที่สดุ นี ้ เย่หยวนก็ทาได้สาเร็จ!
ทันทีที่เสียงแห่งจอมเทพมังกรถูกปลดปล่อยออกมา จู่เก๋อฉิงซวนไม่
สามารถปั ดป้องใดๆได้ทนั และถูกซัดกระแทกอัดพืน้ จนอาการสาหัส
ระลอกสอง!
แต่อย่างไรก็ตาม เย่หยวนหามีเจตนาหยุดยัง้ เพียงเท่านีไ้ ม่!
กลัน้ ฟั นสุดใจกระชากแรงเฮือกสุดท้ายออกมา!
อีกครัง้ ! เสียงแห่งจอมเทพมังกร!!
หนึ่งอึดใจ!
สองอึดใจ!
ถึงจะสาแดงใช้ได้แค่สองอึดใจ แต่พลานุภาพการทาลายล้างถึงขัน้ สรรพ
สิ่งรอบกายวินาศบรรลัย!!
ร่างของเย่หยวนและจู่เก๋อฉิงซวนถูกแรงระเบิดคลั่งซัดกระเด็นไม่รูห้ วั หาง
ออกไปทัง้ พร้อมกัน!
จู่เก๋อฉิงซวนและดัชนีปราณฉีเลิศลา้ ที่เขานาจ่ายออกมา ก็หาใช่เรื่องตลก

อันใดไม่ เพียงดัชนีนวิ ้ เดียว เย่หยวนถึงขัน้ สาหัสเกินทานทนเช่นกัน
ผนวกกับเสียงแห่งจอมเทพมังกรที่ใช้ซา้ ถึงสองคราวติด สิ่งนีไ้ ด้สร้างภาระ

มหาศาลยิ่งแก่ร่างกายของเขา
ในทางตรงข้าม สภาพของจู่เก๋อฉิงซวนกลับมิได้ดีกว่าเท่าไหร่นกั
พลานุภาพของเสียงแห่งจอมเทพมังกรมันวินาศสันตะโรเกินไป ซึ่งนัน้ มี
ฐานะเป็ นถึงไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สดุ ของเย่หยวน
ปั จจุบนั จู่เก๋อฉิงซวนสาหัสถึงขนาดหลั่งเลือดออกจากทวารทัง้ เจ็ด

ร่างกายทุกสัดส่วนแทบถูกฉีกออกเป็ นชิน้ ๆ
ผลลัพธ์ออกมาบรรลัยทัง้ คู่!
ในเวลานีเ้ อง หลงหมิ่นพยักนึกถึงคากล่าวที่เย่หยวนฝากฝังไว้ก่อนหน้าได้
พอดี
รอจนกว่าพวกเขาจัดสัประยุทธ์เดือดจนไร้สนิ ้ เรี่ยวแรง ยามนั่นเด็ดชีพจู่เก๋

อฉิงซวน!
หลงหมิ่นมีไหวพริบสติปัญญาตามอายุ เขาจะยอมปล่อยโอกาสทองเช่นนี ้
ได้อย่างไร?
สองฝ่ ามือพลันยกขึน้ ระดมพลังมังกรอย่างบ้าคลั่ง ,เทพมังกรท่องเก้า

สวรรค์!
ร่างมังกรฟ้าขนาดมหึมาควบแน่นก่อตัวขึน้ อย่างรวดเร็ว จู่เก๋อฉิงซวนที่

นอนสิน้ ท่าอยู่กลางพืน้ ถึงขัน้ เสียวสันหลังวูบ!
นี่เป็ นครัง้ แรกในรอบพันปี ที่เขาต้องเผชิญหน้ากับความตายอย่างแท้จริง!
เคยแต่ได้ยินผูค้ นบอกเล่ากล่าวต่อ ถึงกระนัน้ ตัวเขากลับเพิ่งมาทราบวันนี ้
นี่ใช่ไหมที่เรียกว่า...ความสิน้ หวัง!
“ไม่!”
จู่เก๋อฉิงซวนกรีดร้องลั่นด้วยความหวาดกลัว ตัวเขาในปั จจุบนั ไม่เหลือ

พลังอานาจมากพอที่จะต่อต้านกระบวนโจมตีของยอดเซียน
ทุกคนต่างจับจ้องภาพฉากนีจ้ นไม่กล้ากระพริบตา หัวเลีย้ วหัวต่อสุดท้าย

อันแสนลุน้ ระทึกกาลังจะมาถึง
นี่คือวาระสุดท้ายของจอมราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ!์
ทันใดนัน้ สีหน้าการแสดงออกของทุกคนพลันเปลี่ยนไปทันที
จู่ๆก็มีหลุมดาขนาดยักษ์ปรากฏขึน้ บนน่านฟ้า
หลุมดานีก้ ลับดูดกลืนเทพมังกรท่องเก้าสวรรรค์ของหลงหมิ่นจนหมดสิน้ !
ยอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิแ์ ห่งเผ่ามังกรของหลงหมื่นถูกหลุมดาเบือ้ งหน้ากลืน
กินจนเหลือแต่ความว่างเปล่าจริงๆ!
สีหน้าการแสดงออกของหลงหมิ่นดาทมิฬมืดลงในบัดดล พร้อมแผดเสียง
คารามลั่นว่า
“เผ่าปี ศาจ!”
ใจกลางหลุมดาปรากฏชายหนุ่มร่างหนึ่งก้าวย่างออกมาอย่างแช่มช้า
พร้อมนาพาเซียนกลุ่มใหญ่ตามหลังกันออกมา
ชายหนุ่มผูน้ ยี ้ ืนนิ่งกลางเวหาพร้อมสองมือไขว้หลังอย่างไม่กลัวเกรง
สายตาที่สาดสะท้อนจับจ้องเปี่ ยมไปด้วยความดูถกู เหยียดหยาม
แม้แต่จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ยงั ดูดอ้ ยกว่าส่วนหนึ่งในแง่ของความน่า
เกรงขาม!
เมื่อได้เห็นชายหนุ่มผูน้ ี ้ ปฏิกิริยาทุกคนล้วนร่นถอยตามสัญชาตญาณโดย
มิตงั้ ใจ
เห็นได้ชดั ว่าชายผูน้ มี ้ ิได้มาด้วยเจตนาดีแต่อย่างใด!
ชายหนุ่มคลี่ยมิ ้ อ่อนกล่าวว่า
“หุหุ เผ่ามังกรงั้นรึ...มิได้พบพานกันเสียนาน! เจ้านัน้ ยังอยู่หรือไม่? ช่าง

เถอะ...ในวันนีข้ า้ จะล้างบางในสิน้ ในคราวเดียว!”
ในเวลานีเ้ องเยวี่ยเมิ่งลี่ได้ตรงเข้ามาประคองร่างดูแลเย่หยวนอยู่นานแล้ว
แม้ว่าบาดแผลที่เย่หยวนได้รบั จะรุนแรงอย่างมาก แต่ก็ยงั ไม่ถึงขัน้ หมดสติ
ไป
ทว่าทันทีที่เห็นชายหนุ่มผูน้ ี ้ ทุกอณูขนแข้งยันหนังศีรษะพลันสะท้านชูชนั
ขึน้ ในบัดดล
อันตราย!
อันตรายเกินไป!
นีเ้ ป็ นความรูส้ ึกแรกเห็นที่ชายหนุ่มตรงหน้ามอบให้แก่เขา
ทันทีทนั ใด ปรากฏร่างหนึ่งขึน้ ยืนเคียงข้างเย่หยวน ซึ่งนัน้ คือหลงเถิงอย่าง

แม่นยา
เมื่อหลงเถิงเห็นหน้าชายหนุ่มผูน้ นั้ สีหน้าของเขาพลันบิดเบีย้ วน่าเกลียด
อย่างหาที่เปรียบไม่ เสมือนผืนพิภพได้ตกสู่ความสิน้ หวังแล้ว!
เย่หยวนที่เห็นปฏิกิริยาของหลงเถิงพลันทราบถึงตัวตนของชายหนุ่มผูน้ ี ้
ทันที!
ยังมีใครอีกบนผืนพิภพที่สามารถทาให้หลงเถิงครั่นคร้ามขนาดนีไ้ ด้?
“มัน...มันมาก่อนกาหนด!”
หลงเถิงจ้องเขม็งไปยังชายหนุ่มผูน้ นั้ และกล่าวขึน้ ด้วยสุม้ เสียงแสนสิน้ หวัง
เป็ นที่ชดั เจนว่าอีกฝ่ ายผงาดขึน้ ก่อนที่เขาและเย่หยวนจะพร้อมรับมือ !

เพื่อที่จะต่อกรกับข่านนั่วได้ อย่างน้อยที่สดุ เย่หยวนจักต้องพัฒนาให้ถึง
ระดับชัน้ เทียบเคียงฟานเทียนเสียก่อน!
ถึงแม้เย่หยวนในปั จจุบนั จะแกร่งกล้าใกล้เคียงกับฟานเทียน แต่หากเทียบ

กันจริงๆแล้ว เขาก็ยงั อ่อนแอกว่าเล็กน้อย
“มัน...มันคือข่านนั่ว?”
เย่หยวนขมกลัน้ ความเจ็บปวดที่โฉบแล่นทั่วร่าง และเปล่งเสียงกล่าว

ออกมา
หลงเถิงพยักหน้าอย่างหวั่นเกรงและกล่าวว่า
“ถูกต้อง! มันคือเทพอสูรเทวะ...ข่านนั่ว! แถม...แถมยังดูเหมือนว่ามันจะ

แข็งแกร่งขึน้ กว่ากาลก่อน!”
ตอนที่ 1207 หลงเถิงสละชีพ!
การปรากฏตัวของข่านนั่วในเวลาเช่นนีก้ ลับไม่มีใครคาดคิดคาดฝัน
ปั จจุบนั เย่หยวนบาดเจ็บสาหัส หากอาศัยเพียงหลงหมิ่นแค่คนเดียว ย่อม

ไม่มีทางต่อกรกับข่านนั่วได้เลย
“ไอ้คนที่เจ้ากล่าวไป....หมายถึงข้าหรือเปล่า?”
หลงเถิงกล่าวอย่างไม่เต็มใจนัก
ในขณะนัน้ เอง คูส่ ายตาของข่านนั่วพลันเบี่ยงจับจ้องมาทางหลงเถิงโดย

พลัน
“หืม้ ...นัน้ เจ้าจริงๆด้วย! ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ห้าหมื่นปี ลว่ งเลยผ่าน,ข้ายัง
ต้องมาพานพบกับสหายเก่าหนังเหนียวหน้าเดิมอยู่อีก! ทว่าคราวนี.้ ..กลับ
ไม่มีเขาค่อยมาปกป้องเจ้าอีกต่อไป!”
หลงเถิงเค้นเสียงเย็นคาโตเมื่อได้ยินวาจาสบประมาทเช่นนัน้ และกล่าวว่า
“ใครมันอยากคิดคบเป็ นสหายเก่าของเจ้า? เราชายชราผูน้ ีป้ รารถนาไล่ฉีก

แขนขาของเจ้ามานานเกินนับแล้ว!”
ข่านนั่วคลี่ยิม้ บางและกล่าวว่า
“หุหุ แม้แต่ตาเฒ่าอาณาจักรบรรพชนพระเจ้ายังไม่สามารถฆ่าข้าได้ แล้ว

ขยะอย่างเจ้าจะนับประสาอะไร? เจ้าอยู่ก็ดี! ทุกคนในวันนีจ้ กั ต้อง
กลายเป็ นธารเลือดให้ขา้ ดื่มกิน!”
ทันทีท่ีได้ยินเช่นนัน้ ทุกคนในเผ่ามังกรต่างกระวนกระวายร้อนใจกันยก
ใหญ่
พวกเขาไม่ทราบก็จริงว่า ชายหนุ่มผูน้ ีเ้ ป็ นใครโผล่มาจากไหน แม้แต่

อาณาจักรพลังยังไม่สามารถมองได้ออก
แต่ท่ีแน่ๆคือ ชายหนุ่มผูน้ ีท้ รงพลังอย่างยิ่งยวด!
ผูท้ ่ีสามารถลบล้างเทพมังกรท่องเก้าสวรรค์ของอดีตประมุขแห่งเผ่ามังกร
ได้ในเสีย้ วอึดใจ หาใช่คนอ่อนแอได้อย่างไร?
ในทางตรงข้าม ชายหนุ่มเพียงปั ดป้องการโจมตีอย่างลวกๆเท่านัน้ ก็

สามารถลบล้างได้อย่างสมบูรณ์!
ชายผูน้ ีจ้ าต้องทรงพลังขนาดไหนกัน?

“ทะ-ท่านผูอ้ าวุโสใหญ่ ชายหนุ่มผูน้ ีค้ ือใครกัน? มิใช่วา่ จอมราชันย์สวรรค์
นิรนั ดร์แข็งแกร่งที่สดุ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์หรอกรึ? ไฉนข้า...ข้าถึงรูส้ กึ ว่า
ชายหนุ่มตรงหน้าแกร่งกล้าเสียยิ่งกว่าจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์?”
ผูอ้ าวุโสแห่งเผ่ามังกรคนหนึ่งเอ่ยปากขึน้ ถามอ้าวโหย่ว
แรกเริม่ เดิมที อ้าวโหย่วเองก็ไม่ทราบถึงการดารงอยู่ของเทพอสูรเทวะ

แต่ครัน้ ล่าสุดที่หลงเถิงกลับมายังเผ่ามังกร เขาเองก็ได้บอกเล่าเรือ่ งราว

ทัง้ หมดย้อนหลังให้ฟัง
เขาเงยหน้าจับจ้องข่านนั่วอย่างกลัวเกรง และกล่าวด้วยสีหน้าสุดเคร่งขรึม
ว่า
“ชายหนุ่มผูน้ ีน้ ่าจะเป็ นเทพอสูรเทวะแห่งเผ่าปี ศาจ! ครัน้ หนึ่ง...เขาเคย
เป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า!”
“เซียนอาณาจักรพระเจ้า! นี่...นี่เป็ นไปได้อย่างไร? มิใช่วา่ เซียนอาณาจักร

พระเจ้าได้หายสาปสูญไปโดยสิน้ แล้ว?”
“ที่แท้ก็เคยเป็ นถึงเซียนอาณาจักรพระเจ้า ไม่น่าแปลกใจเลยว่าไฉนความ

แกร่งกร้าวของอีกฝ่ ายถึงเกินหยั่งถึงเช่นนี!้ แต่นนั้ มิได้หมายความว่า แม้
อีกฝ่ ายจะมิใช่เซียนอาณาจักรพระเจ้าอีกต่อไป แต่แนวคิดความเข้าใจ
ของเขามันมิได้ลว่ งลา้ ไปถึงขอบเขตอาณาจักรพระเจ้าแล้วรึ?”
“ผะ-เผ่าปี ศาจยังมีการดารงอยู่ท่ีน่าสะเทือนขวัญขนาดนีอ้ ยู่อีก? มิใช่วา่ ใน

อดีตที่ยงั คงสภาพเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้อยู่ อีกฝ่ ายไม่ได้เป็ นถึงยอด
เซียนอันดับหนึ่งเลยรึ?”
อ้าวโหย่วพยักหน้าและกล่าวว่า
“น่า...น่าจะประมาณนัน้ ! ดูเหมือนว่าสิ่งที่ท่านอาวุโสหลงเถิงกล่าวไปจะ
เป็ นความจริง! แต่เพียงว่า...เมื่อห้าหมื่นปี ก่อนยังมีท่านฟางเทียนคอย
ปราบปรามเทพอสูรเทวะ แต่ตอนนี.้ ..ยังมีใครเหลือ? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า
...วันนีอ้ าจเป็ นวันกัลปาวสานของเผ่ามังกรจริงๆ?”
ความสิน้ หวังคืบคลานปรากฏขึน้ บนใบหน้าของอ้าวโหย่ว รัศมีแรงคุกคาม

ที่ข่าวนั่วผูน้ ีม้ อบให้ทกุ คนช่างยอดเยี่ยมตราตรึงเกินไป
ในเวลานีเ้ อง สายตาที่จบั จ้องของข่านนั่วพลันเบี่ยงมาหาเย่หยวนและ

กล่าวขึน้ ด้วยนา้ เสียงหลากอารมณ์ว่า
“เย่หยวน,ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากต้องยอมรับเลยจริงๆ เจ้าคือ
บุตรแห่งประกาศิตสวรรค์ท่ีรบั มือยากที่สดุ ในบรรดาทุกรุน่ ทุกสมัย! แม้แต่
ตาเฒ่าเต๋าสวรรค์ในปี นนั้ ยังไม่ลาบากเท่าเจ้าเลย ในแง่ของพัฒนาการ
,เจ้าเติบโตได้อย่างรวดเร็วเกินจินตนาการนัก! เพียงไม่ก่ีปีก็ตีตวั เสมอข้าผู้
นีจ้ นยังต้องครั่นคร้าม! หากชะตาชีวิตเจ้ายังไม่ขาดสะบัน้ เกรงว่าในภาย
ภาคหน้าเจ้าอาจเหนือชัน้ ยิ่งกว่าตาเฒ่าเต๋าสวรรค์นนั้ อีก! และเพราะเหตุ
นี.้ ..ข้าจึงต้องตัดไฟตัง้ แต่ตน้ ลม!”
เย่หยวนจ้องเขม็งใส่ข่านนั่วประดุจดวงตาสะท้อนเปลวเพลิงออกมา
เขาพยายามดิน้ รนยืนหยัดขึน้ อีกสักครา ทว่านั่นยิ่งไปกระตุน้ อาการ

บาดเจ็บให้รุนแรงขึน้ จนกระอักเลือดสดคาโต
ชายผูน้ ีค้ ือต้นเหตุทงั้ หมดที่บอ่ นทาลายครอบครัวของเขา!
ทว่าตอนนีเ้ ขากลับไม่เหลือเรีย่ วแรงที่จะทาอะไรได้อีกแล้ว!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! รูส้ กึ เคียดแค้นข้านักรึ? คนที่ฆ่าพ่อของเจ้าก็อยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว
แต่กลับไม่เหลือเรีย่ วแรงแม้แต่จะยืนขึน้ คงรูส้ กึ ยอดเยี่ยมมิใช่นอ้ ย? คน
รอบกายเจ้าในตอนนีก้ ็เปรียบเสมือนครอบครัวในชาติปัจจุบนั เช่นนัน้ ...
ข้าจะทาให้เจ้ารูส้ กึ ยอดเยี่ยมกว่านีอ้ ีก! ฮ่าฮ่าฮ่า...”
ข่านนั่วระเบิดเสียงหัวเราะเยาะอย่างบ้าคลั่ง
แผนการในครัง้ นีข้ องมันกินเวลานานกว่าห้าร้อยปี ข่านนั่วต้องการปลิด

ชีพเย่หยวนนับครัง้ ไม่ถว้ น แต่กลับไม่เคยทาสาเร็จเลยสักครัง้
ข่านนั่วคือเทพอสูรเทวะผูม้ ีอานาจเขย่าสรวงสวรรค์อย่างแท้จริง แต่ใน

ท้ายที่สดุ กลับประสบความล้มเหลวซา้ แล้วซา้ เล่าให้แก่เย่หยวน
ความแกร่งกล้าของเย่หยวนที่พ่งุ ผงาดขึน้ ดั่งดาวหาง ได้สร้างแรงกดดันให้

ข่านนั่วเป็ นอย่างมากจนแทบบ้า
เย่หยวนแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ!
ในครานัน้ เมื่อมันได้ยินเยวี่ยจีก้ ล่าวเล่าว่า นางเกือบถูกฆ่าตายภายใต้

เงือ้ มมือของเย่หยวน ข่านนั่วก็ตดั สินใจเคลื่อนไหวออกมาทันทีก่อน
กาหนดโดยไม่ลงั เลแม้แต่นอ้ ย!
เพราะมันตระหนักทราบดีว่า หากให้เวลาเย่หยวนมากกว่านี ้ มันอาจเกิน

ปั ญญาที่จะจัดการได้แล้ว!
บุตรแห่งประกาศิตสวรรค์ในยุคสมัยนี ้ ดูท่าจะไม่เหมือนที่ผ่านมาเลย!
“ลี่เอ๋อ,พาเย่หยวนหนีไปก่อน! นี่ถือเป็ นคาขอสุดท้ายของชายชราคนนี!้

พาเย่หยวนหนีไปให้ไกลที่สดุ !!”
หลงเถิงถอนหายใจเสียงยาวก่อนหันมากล่าวกับเยวี่ยเมิ่งลี่
ทัง้ เย่หยวนและเยวี่ยเมิ่งลี่ เนือ้ ตัวสั่นสะท้านถึงจิตใจ ทัง้ สองตระหนักดีวา่
หลงเถิงต้องการปกป้องพวกเขาจวบจนวินาทีสดุ ท้ายของชีวิต!
“ไม่! ข้าไม่ไปไหนทัง้ นัน้ !!”
เย่หยวนรีดเร้นพละกาลังที่เหลืออยู่ทงั้ หมดตะโกนแผดลั่น
หลงเถิงเหลียวหลังกลับไปมองเย่หยวน เขากล่าวพร้อมรอยยิม้ กว้างว่า
“เย่หยวน,การที่ชายชราคนนีไ้ ด้มีวาสนาพานพบกับเจ้าและได้เห็นเจ้าเติบ
ใหญ่จวบจนปั จจุบนั แค่นี… ้ ข้าก็ดีใจมากแล้ว! เจ้าทาให้ไม้ใกล้ฝ่ ังอย่างข้า
มีความหวังขึน้ อีกครัง้ ทุกสิ่งอย่างที่พยายามทาให้ขา้ ,ข้ารูส้ กึ ขอบคุณจาก
ใจจริง! ข้า,มันก็แค่คนแก่หลงยุค ในตอนนีค้ งไม่มีประโยชน์อนั ใดนัก แต่
อย่างน้อยที่สดุ ข้าก็ไม่มีวนั ยอมให้ข่านนั่วเข้าใกล้เจ้าเป็ นอันขาด! หาก
ต้องการฆ่าเย่หยวนนัก ก็ขา้ มศพข้าไปก่อน!”
ธารนา้ ตารินไหลไม่หยุดจากคู่ดวงเนตรของเย่หยวน เขากาหมัดกระชับ
แน่นและพยายามรีดเร้นพลังทัง้ หมดเพื่อลุกขึน้ ยืนอีกครัง้
แต่เขากลับไม่สามารถทาได้เลย!
ศึกสัประยุทธ์กบั จู่เก๋อฉิงซวน เย่หยวนได้ใช้ทกุ สิ่งที่มีไปจนหมดแล้ว
“ท่านอาวุโส!”
“ลี่เอ๋อ,เจ้ายังจะรัน้ รอเพื่ออันใด?! ไปซะ!!”
หลงเถิงคารามลั่นอย่างเยือกเย็น
ลี่เอ๋อจับจ้องหลงเถิงทัง้ นา้ ตาไหลอาบแก้ม สาหรับท่านอาวุโสผูม้ ีพระคุณ
ตรงหน้า,นางจะเต็มใจจากไปได้อย่างไร?
แต่ในเวลานี ้ นางกลับไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน
“ท่านอาวุโส...โปรดระวังตัว!!”
เมื่อกล่าวจบเยวี่ยเมิ่งลี่ก็กดั ฟั นพาเย่หยวนทะยานหนีไปโดยเร็ว
“ลี่เอ๋อปล่อยข้า! อย่าพาข้าไป!”
เย่หยวนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
“พี่ใหญ่หยวน ลี่เอ๋อขอโทษ! ลี่เอ๋อขอโทษจริงๆ!”

เยวี่ยเมิ่งลี่กล่าวทัง้ นา้ ตา
“หลงหมิ่น แม้ว่าวันนีเ้ ผ่ามังกรจักถูกทาลายจนสิน้ ซาก แต่เย่หยวนจะต้อง

หนีออกไปให้ได้!”
วาจาหาญกล้าประกาศดังลั่น นี่คือเสียงสุดท้ายของหลงเถิง
“โปรดเชื่อมั่นท่านอาวุโส พวกเราเผ่ามังกรขออุทิศชีวิตเพื่อพิทกั ษ์ท่าน

ประมุขด้วยความภาคภูมิ! ต่อให้ศตั รูคือฟ้าดิน,พวกเราเผ่ามังกรหาได้
หวั่นเกรงไม่!”
ประดุจจิตวิญญาณอันร้อนแรงได้ต่นื ขึน้ หลงหมิ่นกล่าวยา้ คามั่นด้วย

สัจจะ
“หุหุ ช่างเป็ นภาพฉากที่น่าประทับใจนัก แต่น่าเสียดาย...จะไม่มีใคร
สามารถหนีรอดออกไปได้ในวันนี!้ ”
ข่านนั่วตบฝ่ ามือออกไปอย่างเมินเฉย คลื่นฝ่ ามือสีเลือดขนาดมหึมาห้านิว้

พวยพุ่งเข้าใส่เย่หยวนโดยตรง
จู่เก๋อฉิงซวนในปั จจุบนั อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากข่านนั่วเท่าไหร่นกั เมื่อได้

เห็นพลานุภาพอันน่าสะพรึงของฝ่ ามือสีเลือดนี ้ เขาพลันหรีต่ าแคบจับจ้อง
อย่างตัง้ ใจ
ฝ่ ามือนีน้ ่ากลัวเกินไป!
แม้แต่เขาที่อยู่ในสภาวะสุดยอดก็ยงั ไม่สามารถต้านรับฝ่ ามือนีไ้ ด้แน่นอน!

ร่างของหลงเถิงไสววูบเป็ นสายยาวเข้าขวางวิถีฝ่ามือ พร้อมอัดกระแทกฝ่ า
มือสวนกลับคืนทันที!
ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า!
หากย้อนกลับไป ผูท้ ่ีเป็ นคนถ่ายทอดฝ่ ามือนีใ้ ห้แก่เย่หยวนก็คือเขา
ทว่าตอนนี ้ เย่หยวนได้แซงหน้าผูเ้ ป็ นดั่งอาจารย์ไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง หลงเถิงที่ไร้ซง่ึ กายเนือ้ จะเป็ นคูม่ ือของข่านนั่วได้อย่างไร?
หันจับจ้องฝ่ ามือสีเลือดมหึมาตรงหน้า ดวงตาเย่หยวนแดงกล่าอัดแน่นไป

ด้วยความอาฆาตจนล้นปรี่!
“ไม่!!”
ความเคียดแค้นอัดแน่นจุกเต็มทรวงอก ภายใต้ความพิโรธถึงขีดสุดนีไ้ ด้
ส่งผลให้อาการบาดเจ็บกาเริบหนักจนวิสยั ทัศน์เลื่อนลางและหมดสติไป
ในท้ายที่สดุ
“หุหุ ตั๊กแตนแหนหยุดรถม้า!”
ข่านนั่วคลี่ยิม้ บางและมิได้กงั วลอันใดต่อฝ่ ามือของหลงเถิงเลย
หลงเถิงรูส้ กึ สติเลื่อนลางวูบวาบดั่งถูกดูด ต่อหน้าฝ่ ามือสีเลือดนี ้ แค่กลิ่น

อายที่แผ่ซา่ นออกมาก็เกือบทาเอาจิตวิญญาณของเขาสูญสลาย
แข็งแกร่งเกินไป!
ข่านนั่วในปั จจุบนั แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมากนัก!

หลงเถิงปิ ดตาลงอย่างช้าๆหวังรอความตายตรงหน้ามาถึง
….
…..
……
ในเวลานัน้ เอง ระลอกคลื่นความผันผวนพลันเอ่อท่วมทะลักทั่วบริเวณ

บุคคลในชุดคลุมสีดาจู่ๆก็ปรากฏขึน้ จากที่ไหนไม่ทราบ พร้อมชูฝ่ามือของ
ตนหันเข้าใส่ฝ่ามือมหึมาสีเลือดตรงหน้าอย่างสงบนิ่ง
ทว่าภาพฉากต่อจากนัน้ ล้วนทาให้ทกุ คนตื่นตะลึงถึงขีดสุด!
ไร้ซง่ึ ร่องรอยพลังใดๆปลดปล่อยออกมา แต่ฝ่ามือสีเลือดตรงหน้ากลับ

ค่อยๆสลายหายไปจนเหลือแต่ความว่างเปล่า!
ดวงตาคูน่ นั้ ของข่านนั่วหรีแ่ คบกลายเป็ นจริงจังในทันใด พร้อมสีหน้าการ
แสดงออกที่เริม่ ขุ่นเคืองไม่พอใจ
ตอนที่ 1208 การกลับมาของราชันย์!
ทุกคนต่างตื่นตะลึงยิ่งอย่างหาที่เปรียบไม่ ฝ่ ามือสีเลือดมหึมาดังกล่าวถูก
ปราบปรามอันตรธานสิน้ โดยบุคคลในชุดคลุมดาอย่างง่ายดาย
ดูท่าความแกร่งกล้าของบุคคลในชุดคลุมดานีก้ ลับมิได้อยู่ใต้ข่านนั่วเลย!
“นัน้ แกจริงๆ! แกยังไม่ตายจริงๆ!!”
ข่าวนั่วกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าเจือผวาหนึ่งส่วน
บุคคลในชุดคลุมดาเอ่ยตอบอย่างเย็นชาว่า
“เจ้ายังไม่ตาย แล้วข้าจะตายได้อย่างไร!”
“หึ! ตายยากตายเย็นกันจริงๆ!”
ข่านนั่วเค้นเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ย่ิง
“ตัวที่มนั ตายยากตายเย็นกลับเป็ นเจ้า ถูกจัดการไม่รูก้ ่ีรอบแต่ก็ยงั ยืน

กรานดังเดิม!”
บุคคลในชุดคลุมดากล่าวตอบ
สีหน้าของข่าวนั่วเปลี่ยนเป็ นสีดาทันทีและกล่าวว่า
“คิดจะจัดการเทพอสูรเทวะผูน้ ี ้ เกรงว่าจาต้องจ่ายด้วยชีวิตของเจ้า!
ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ในที่สดุ ก็เป็ นของข้า!”
“หยุดฝันกลางวันได้แล้วกระมัง? หากยังมีขา้ อยู่ตรงนี ้ ละทิง้ ความสาเร็จ
ลมๆแห้งๆนัน้ เสีย! ยิ่งไปกว่านัน้ เอง ตราบใดที่เย่หยวนยังเติบใหญ่ขนึ ้
เช่นนีไ้ ปเรือ่ ยๆ...กลับเป็ นเจ้าที่ตอ้ งนาจ่ายด้วยชีวิต!”
บุคคลในชุดคลุมสีดากล่าวเสียงเย็นตอกสวน
“กว่าจะถึงวันนัน้ เกรงว่าต้องรอจนโต!”
ข่านนั่วเร่งเสียงกระแทกตอบ
“มั่นใจได้ มีขา้ อยู่ตรงนีท้ งั้ คน,เขาจักต้องเติบใหญ่จนไร้ผใู้ ดทัดเทียม!”
วาจาคากล่าวนีข้ องบุคคลในชุดคลุมดาเปี่ ยมไปด้วยความมั่นใจอย่าง

แท้จริง
หลงเถิงมิได้รูส้ กึ สุขใจที่รอดพ้นจากภัยพิบตั ิอนั ใด ทว่าประดุจสายฟ้าซัด
ฟาดกลางศีรษะของเขา ทันทีท่ีเห็นบุคคลในชุดคลุมดาตรงหน้า
หลงเถิงจับจ้องด้วยสายตาหลากอารมณ์ป่ ั นปวนตีกนั ไปหมด ทั่วทัง้ ร่าง

ของเขาสั่นเทาไม่หยุดหย่อน!
แม้ว่าบุคคลในชุดคลุมดานีจ้ ะยืนหันหลังให้ แต่เขาก็ยงั สามารถจาได้ทนั ที

ที่ปราดตาเห็น!
“นัน้ ...ทะ-ท่าน?”
หลงเถิงเอ่ยถามนา้ เสียงสั่นคลอนไปหมด
ถึงทั่วทัง้ ร่างของบุคคลผูน้ ีจ้ ะถูกชุดคลุมดาปกปิ ดอย่างมิดชิด จนไม่

สามารถมองเห็นจุดเด่นบ่งชีใ้ ดๆของอีกฝ่ ายได้เลย
แต่ส่งิ เหล่านีก้ ลับมิใช่อปุ สรรคของหลงเถิง
บุคคลในชุดคลุมดาเหลียวมองอย่างแช่มช้า ก่อนเอ่ยปากกล่าวว่า
“คูห่ ู่ หลายปี ท่ีผ่านมาคงลาบากมิใช่นอ้ ย”
เนือ้ ตัวหลงเถิงสั่นเทาอย่างหนักโดยมิตงั้ ใจ ดั่งวาจาสะท้อนใจเช่นนี ้ เขาได้

แต่อา้ ปากทว่ากลับกล่าวไม่ออก
เมื่อห้าหมื่นปี ก่อน เขาเคยมีความหวังว่า สักวันหนึ่งบุคคลผูน้ ีจ้ กั ต้องหวน

คืนกลับมาและต่อสูเ้ คียงบ่าเคียงไหล่กบั ตนอีกครัง้
แต่วนั เวลาผ่านไปปี แล้วปี เล่า ความหวังเหล่านัน้ กลับค่อยๆสลายหายไป

หลงเถิงเฝ้ารอเป็ นเวลาห้าหมื่นปี เต็ม แต่สดุ ท้ายอีกฝ่ ายก็ไม่กลับมา
และก็เป็ นเช่นนัน้ ตลอดมาจนกระทั่งได้เจอกับเย่หยวน ซึ่งนั่นเป็ นดั่งการ

เดินทางบทใหม่ของหลงเถิง
การได้ต่อสูเ้ คียงบ่าเคียงไหล่กบั เย่หยวน เขารูส้ กึ ดั่งหวนกลับไปในวันวาน
หลงเถิงคิดว่าอีกฝ่ ายคงล่วงลับไปแล้วจริงๆ และไม่มีทางกลับมาเจอกันได้

อีกตลอดกาล
ทว่าตอนนีบ้ คุ คลผูน้ นั้ กลับปรากฏตัวขึน้ อย่างปาฏิหาริย!์
น่าเสียดายนัก...ที่หลงเถิงเป็ นเพียงจิตวิญญาณเครือ่ งรางจึงไม่สามารถรา่

ไห้ใดๆได้เลย
มิฉะนัน้ เขาคงร้องไห้ออกมาแล้ว!
“จุจุ คิดถูกจริงๆที่ตดั สินใจเคลื่อนไหวในวันนี ้ ช่างคุม้ ค่า! ไม่เลว,ไม่เลว ใน

เมื่อสองคูห่ ทู ่ีน่าตายกลับมารวมตัวอีกครัง้ ในวันนี ้ งัน้ ข้าจะจับโยนลงนรก
ไปพร้อมกันทีเดียว! ไประลึกวันวานเก่าๆต่อในนัน้ ล่ะกัน!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมหัวเราะเยาะอยู่สองสามคา
บุคคลในชุดคลุมดากล่าวกับหลงเถิงว่า
“ค่อยคุยกันหลังจากนี”้
เมื่อกล่าวจบ บุคคลในชุดคลุมสีดาก็หนั กลับไปกล่าวกับข่านนั่วว่า
“แม่ทพั พ่ายศึกยังมีหน้ากล่าววีรกรรมหาญกล้าได้อย่างไร!”
ข่านนั่วกล่าวตอบอย่างเฉยเมยว่า
“แม่ทพั พ่ายศึก? แน่นอนว่าข้าต้องกล่าวได้! มหาศึกสัประยุทธ์เมื่อห้าหมื่น

ปี ก่อน,ผูแ้ พ้ชนะกลับยังไม่ทนั ตัดสิน! ในปั จจุบนั ข้าผูน้ ีแ้ กร่งกร้าวยิ่งกว่า
กาลอดีตเสียหลายทวีเท่า พิจารณาตนเองก่อนกระมัง ว่ามีคณ ุ สมบัติพอสู้
รบปรบมือกับข้าหรือไม่?”
บุคคลในชุดคลุมดากล่าวตอบอย่างนิ่งสงบว่า
“เดี๋ยวจะได้รูแ้ น่นอน”
เมื่อข่านนั่วเห็นท่าทางอันนิ่งสงบของอีกฝ่ าย กลับเป็ นฝ่ ายมันเสียเองที่ใจ

หายวาบโดยไม่สมัครใจ
แต่มนั เองก็เป็ นถึงเทพอสูรเทวะผูน้ ่าเกรงขาม?
ทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ในยุคปั จจุบนั มีเพียงบุคคลในชุดคลุมดาคนนี ้

เท่านัน้ ที่สามารถต่อกรกับมันได้อยู่บา้ ง
ตราบใดที่มนั สามารถฆ่าใครก็ได้บนผืนพิภพ ไยยังต้องรูส้ กึ กลัวอีกฝ่ าย

อีก?
บุคคลในชุดคลุมดาเพียงยื่นมือออกไปพร้อมทาท่าคว้าลม แต่ทนั ทีทนั ใด

กลับมีพลังงานประหลาดกระแสใหญ่ชกั พาเข้าสูห่ ว้ งแห่งความว่างเปล่า
ในทันที
ทันใดนัน้ เองร่างของเยวี่ยเมิ่งลี่และเย่หยวนก็ท่ีหนีออกไป พลันปรากฏขึน้

อีกครัง้ ต่อหน้าต่อตาทุกคน
เยวี่ยเมิ่งลี่ต่ืนตระหนกยิ่งและไม่ทราบเลยว่าเกิดอะไรขึน้ ทัศนียภาพรอบ
ด้านของนางพล่ามัวหนัก แต่แล้วจู่ๆนางก็กลับมาที่เดิม!
เหตุการณ์เช่นนีเ้ สมือนว่ามีนยั สาคัญ!
“ท่านอาวุโสหลงเถิง นี่...กะ-เกิดอะไรขึน้ ?”
เยวี่ยเมิ่งลี่เอ่ยถามอย่างงุนงง
ทันทีท่ีหลงเถิงเห็นการเคลื่อนไหวของฟางเทียน ดวงตาคู่นนั้ ของเขาพลัน

ไสวจ้าขึน้ ในบัดดล!
เมื่อเห็นภาพฉากดังกล่าว หลงเถิงก็คลายใจเบาลงไปหลายส่วน
“ไม่จาเป็ นต้องตื่นตระหนกไป พี่ฟางนาพวกเจ้ากลับมาด้วยพลังมหัศจรรย์
ของเขา! เหตุการณ์ในวันนีจ้ ากร้ายกลับกลายเป็ นดี!”
หลงเถิงกล่าวขึน้ อย่างยิม้ แย้ม
“พี่ฟาง?”
เยวี่ยเมิ่งลี่หนั เข้าจับจ้องบุคคลในชุดคลุมสีดาด้วยความสับสนงุนงง
“ถูกต้อง เขาคือเจ้าของเดิมของเจดียเ์ ลื่องสวรรค์,ฟางเทียน!”
หลงเถิงกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
ใบหน้าอันงดงามของเยวี่ยเมิ่งลี่เผยความตื่นตะลึงสุดหัวใจ นางกล่าวขึน้
อย่างไม่อยากเชื่อว่า
“เขา...เขาผูน้ นั้ คือท่านอาวุโสฟางเทียน?! เขา...เขายังมีชีวิตอยู่จริงๆ!”
ในเวลานีเ้ อง ฟางเทียนพลันยื่นมืออกมาพร้อมกวักเรียกศิลาจารึกเลื่อง
สวรรค์ออกมาจากร่างเย่หยวนทันที
แรงคุกคามหอบใหญ่ย่ิงขยายตัวขึน้ ภายในหัวใจของข่านนั่ว หลังจากที่มนั

ได้รบั ลูกประคาแก่นอสูรไป แม้ความแข็งแกร่งยังไม่ฟื้นตัวถึงสภาวะสุด
ยอด แต่นนั้ ก็สามารถกูค้ ืนพลังไปกว่าเจ็ดจากสิบส่วน
ดังนัน้ แล้ว ตัวมันในตอนนีค้ วรจะแกร่งกล้าเสียยิ่งกว่าฟางเทียนโดย

ธรรมชาติ!
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ในช่วงห้าหมื่นปี มานี ้ ฟางเทียนเองก็แข็งแกร่งขึน้

ด้วยเช่นกัน?
แต่...ในยุคสมัยที่ไร้ซง่ึ ศาสตร์แห่งสวรรค์เช่นนี ้ ไม่มีผใู้ ดสามารถทะลวงขึน้
สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้อีก แล้วฟางเทียนจะแข็งแกร่งกว่าตัวมันที่เคยไต่ไป
ถึงอาณาจักรพระเจ้าได้อย่างไร?
นี่...นี่เป็ นไปไม่ได้!
ตึงงง....
ทันใดนัน้ เอง พลังปี ศาจแสนสยดสยองหอบใหญ่พลันพวยพุ่งออกจากร่าง

ของข่านนั่ว ลูกประคาสีดาทมิฬโคจรบินทั่วศีรษะของมัน
รัศมีปีศาจแผดขยายกวาดล้างไปทั่วทุกพืน้ ที่ในพริบตา
ขัว้ มหาอานาจผูท้ รงพลังที่สดุ ทัง้ สองโคจรเข้าสัประยุทธ์ ผลกระทบ
ดังกล่าวทาเอาทุกคนร่างกายสั่นสะท้านแสบสูญสลาย
อย่างไรก็แล้วแต่ ภายใต้รศั มีพลังปี ศาจอันข้นคลั่กมหาศาลนี ้ ฟางเทียน

กลับนิ่งสงบสยบสรรพสิ่งอื่นใดรวบกวน
มุมมองจากภายนอกผูค้ นล้วนไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึน้ แต่ภายในพลังปี ศาจ

สีทมิฬพลันปรากฎศิลาจารึกเลื่องสวรรค์เปล่งสีทองอร่ามส่องประกายจ้า
จรัส!
รัศมีกลิ่นอายนีแ้ กร่งกล้ายิ่งกว่าก่อนหน้าที่อยู่ในมือเย่หยวนมาก!
“หึ! ไม่เห็นหน้ามากว่าห้าหมื่นปี แต่แกก็ยงั ใช้ลกู ไม้เดิมๆ! มีหรือที่ขา้ ผูน้ ี ้

จะหลงกลเป็ นคารบสอง!”
ข่านนั่วโพล่งคารามขึน้ อย่างเดือดดาล
เมื่อได้ยินเช่นนัน้ ฟางเทียนกลับกล่าวตอบอย่างใจเย็นว่า
“แค่นีก้ ็เพียงพอสาหรับจัดการเจ้าแล้ว!”
“งัน้ รึ? เช่นนัน้ ข้าจะให้แกได้ลมิ ้ รสความแกร่งกล้าของข้าผูน้ ีเ้ อง! วายุมาร

โลหิต!”
ข่านนั่วร่ายตราผนึกขึน้ พร้อมสวมลงในมือทัง้ สอง ก่อนควบคุมวายุสีเลือด

เข้าปิ ดล้อมทั่วร่างฟางเทียนในทันที
ทันทีทนั ใดวายุหอบใหญ่เข้าบ่อนกาจัดพร้อมกลิ่นเน่าเหม็นฟุ่ งกระจาย

ในวายุสีเลือดนีก้ อปรไปด้วยพิรุณกรดที่สามารถกัดกร่อนสรรพสิ่งได้จนไม่
เหลือร่องรอย หากเป็ นนักสูธ้ รรมดาทั่วไปร่างกายคงเปื อยเน่ากัดกินไปถึง
จิตวิญญาณจนมลายหายในทันที
ทว่าอย่างไร ใจกลางวายุสีเลือดฟางเทียนยังคงยืนนิ่งไม่สะทกสะท้านอัน
ใด รอบกายของเขาถูกคลุมเคลือบไปด้วยรัศมีสีทองอร่ามที่เปล่งจรัสจาก
ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์
ไม่วา่ ลมฟ้าลมฝนจักซัดกระหน่าหนักหน่วงเพียงใด ฟางเทียนยังคงยืน

หยัดอย่างมั่นคงประดุจศิลา!
“ฟ้าดินไร้กระบวน!”
ทันใดนัน้ เอง ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์ในมือฟางเทียนพลันอันตรธานหายไป

ทันที
ม่านตาดาของข่านนั่วตีบตันเท่ารูเข็มในบัดดล ทันทีทนั ใดมันเร่งตบฝ่ ามือ
สีเลือดขนาดมหึมาออกไปหวังเพื่อต้านสกัดศิลาจารึกเลื่องสวรรค์ท่ีพ่งุ
ทะยานเข้ามา
แรงระเบิดที่เกิดจากการปะทะทรงอนุภาพรุนแรงยิ่งกว่าศึกสัประยุทธ์
ระหว่างเย่หยวนกับจู่เก๋อฉิงซวนไม่รูก้ ่ีสิบเท่าทวี
ทุกคนเบือ้ งล่างต่างแหงนมองภาพฉากสัประยุทธดังกล่าวด้วยสีหน้าสุด
เคร่งขรึม แม้แต่บางช่วงยังระทึกขวัญแทบลืมหายใจ
ผลแพ้ชนะระหว่างทัง้ สองคือตัวกาหนดทิศทางของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ใน

อนาคต เช่นนัน้ แล้วจะมิให้ทกุ คนวิตกกังวลขนาดนีไ้ ด้อย่างไร?
บูมมม...
วายุมารโลหิตฉีกสลายกระจายสิน้ ร่างของข่านนั่วดั่งลูกปื นใหญ่ถกู ซัด

กระเด็นออกไปไกลโข
ณ ขณะนีก้ ลิ่นอายพลังปี ศาจของข่านนั่วพลันลดฮวบลงอย่างมาก
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ เหล่าสมาชิกแห่งเผ่ามังกรต่างเริงร่าดีใจขึน้ ทันตา!
“ฮ่าฮ่าฮ่า,ชนะแล้ว! ยอดเซียนลึกลับผูน้ นั้ ทรงพลังเกินหยั่งถึงโดยแท้!

สามารถเอาชนะได้แม้แต่ยอดเซียนอาณาจักรพระเจ้า! หรือว่า...เขาเองก็
เป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าเช่นกัน?”
“นี่คือหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ครัง้ ยิ่งใหญ่ของเผ่ามังกร! ทัง้ วันนีข้ า้ รูส้ กึ
ราวกับถูกทรมานในอ่างแช่นา้ มัน ช่างน่าระทึกขวัญเกินไป!”
“ฆ่ามัน! ฆ่าเผ่าปี ศาจให้เหีย้ น!”
…………………………..
ชั่วครูห่ นึ่ง เสียงตะโกนลั่นเสมือนลั่นกลองสงครามประกาศชัยดังสนั่นแซ่

ซ้อง
“ไป!”
ข่านนั่วไม่ลงั เลใดพร้อมฉีกห้วงแห่งความว่างเปล่าพาพรรคพวกปี ศาจหนี

ไปอย่างรวดเร็ว
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนรวนเรอยู่ช่วั ครู ่ ก่อนที่จะคลานเข้าไป
ข้างในเช่นกัน
ตอนที่ 1209 วาระสุดท้ายของวีรบุรุษ
ข่านนั่วที่หนีเตลิดออกไปด้วยความหวาดกลัว ทาให้ทกุ คนโห่รอ้ งดีใจดัง

สนั่นเข้าไปใหญ่ด่งั ถูกกระตุน้
นี่คือชัยชนะครัง้ ยิ่งใหญ่ในเผ่ามังกร!
ทุกวันนี ้ แทบทุกเผ่าพันธุใ์ นปั จจุบนั ล้วนถูกแขวนอยู่บนเส้นด้ายบางๆ

ระหว่างความเป็ นความตาย
ไม่วา่ ผูใ้ ดล่วงรูค้ วามจริงข้อนีล้ ว้ นจาต้องสิน้ หวังโดยทั่วกัน
ในหมู่พวกเขาทัง้ หมดไม่มีใครสุขใจไปกว่าหลงเถิงอีกแล้ว
ได้พบกับฟางเทียนอีดครัง้ ในรอบห้าหมื่นปี ความปั่ นปวนที่เกิดขึน้ ในใจ
ของเขาล้วนเกินจินตนาการพพรณนาถึงได้
“หุหุ ไม่ได้เจอหน้ากันกว่าห้าหมื่นปี ข้าไม่คิดไม่ฝันเลยว่าความแกร่งกล้า

ของพี่ฟางยังสามารถพัฒนาขึน้ ได้อีกระดับ ช่างน่าทึ่งโดยแท้!”
หลงเถิงเร่งตรงเข้าไปทักท้ายอีกฝ่ ายอย่างยิม้ แย้ม
ท้ายที่สดุ นี ้ หลงเถิงยังนับเป็ นสัตว์ประหลาดเฒ่าที่ดารงอยู่มากว่าห้าหมื่น

ปี เพียงช่วงเวลาสัน้ ๆเขาย่อมสามารถระงับความตื่นเต้นได้อย่างหมดจด
และมิได้กระวนกระวายแทบรา่ ไห้ด่งั ก่อนหน้า
แต่ความสุขที่แฝงอยู่ในวาจาคากล่าวของเขากลับยากเกินปกปิ ดมิดชิด
ทว่าฟางเทียนกลับยืนนิ่งไม่ไหวติง ประดุจเมินหลงเถิงไม่กล่าวตอบใดๆ
สีหน้าการแสดงออกของหลงเถิงดูน่าเกลียดทันควัน พร้อมสังหรณ์ใจไม่ดี
นัก
“พี่ฟาง ทะ-ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”
“พร๊วดดด...”
ทันใดนัน้ เอง จู่ๆฟางเทียนก็กระอักเลือดสดไม่หยุดหย่อนจนชโลมทั่วร่าง

ร่างที่ยืนหยัดนัน้ เริม่ ส่ายโซเซไร้เสถียรก่อนทรุดฮวบลงไปทันที
“พี่ฟาง!”
เมื่อหลงเถิงเห็นดังนัน้ ก็เร่งตรงปรีเ่ ข้าประคองร่างโดยไว สีหน้าของเขา

ถึงกับซีดเผือกด้วยความวิตก
ฟางเทียนโบกมือปัดอย่างอ่อนแรงและกล่าวว่า
“ข้าสบายดี กลับเผ่ามังกรก่อนค่อยสนทนากล่าว”
ภาพฉากนีท้ าให้ทกุ คนคลายใจได้หลายส่วน
หลงเถิงเร่งประคับประคองร่างฟางเทียนย้อนกลับเข้าเผ่ามังกรอย่าง
รวดเร็ว
……………………….
ในขณะเดียวกัน ณ ทุ่งโล่งกว้าง จู่เก๋อฉิงซวนเองก็กาลังเผชิญหน้าอยู่กบั

ข่านนั่วเช่นกัน
“จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ จุจ,ุ ที่แท้ก็แค่พวกขีข้ ลาดวิ่งตามหลังข้าผูน้ ีม้ า
เจ้าคงกลายเป็ นตัวตลกที่น่าขันที่สดุ แห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ในวันพรุง่ นี ้
แน่นอน”
ข่านนั่วเหลียวมองจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ดว้ ยสายตาแสนน่าสมเพช
จู่เก๋อฉิงซวนอดสาลักมิได้เมื่อได้ยินเช่นนัน้ หากเป็ นคนอื่นกล่าววาจา

หยามเหยียดแบบนีอ้ อกมา เขาคงตบตายคาฝ่ ามือไปแล้ว
ทว่าบุคคลที่อยู่ต่อหน้าเขากลับแกร่งกล้ากว่ามาก!
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง ข่านนั่วก็พดู ถูกต้องแล้ว

หากมิใช่เพราะเขาคลานหนีได้ทนั เวลา จู่เก๋อฉิงซวนคงกลายไปเป็ นตัว
ตลกแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แน่นอนในวันพรุง่ นี ้ ส่วนนามขานจอมราชันย์
อันดับหนึ่งคงเป็ นเพียงคาเสียดสีแสนเสียดใจที่สดุ คาหนึ่ง
เมื่อนึกถึงภาพฉากก่อนหน้า ความหวาดกลัวยังคงตราตรึงไม่เลือนหาย
เย่หยวนในปั จจุบนั ร้ายกาจเกินไป!
สหายหนุ่มคนนีต้ งั้ ใจจะฆ่าเขาจริงๆแม้ตอ้ งใช้ชีวิตแลกชีวิตก็ตาม
ยิ่งเขาครุน่ พินิจถึงเรือ่ งนีม้ ากเท่าใด จู่เก๋อฉิงซวนยิ่งเคียดแค้นยิ่งเป็ นทวี

ทบ
จู่เก๋อฉิงซวนมั่นใจอย่างมากว่า ด้วยความแกร่งกร้าวของตน แม้เย่หยวน
กับหลงหมิ่นจะร่วมมือผนึกกาลังกัน แต่ทงั้ คูก่ ็ไม่มีทางเอาชนะตนได้อย่าง
แน่นอน
หากไม่ใช่เพราะเย่หยวนเจ้าเล่หม์ ากเหลี่ยม มีรทึ ่ีกระบวนโจมตีเดียวจะ

สามารถปราบปรามเขาได้?
แน่นอนไม่มีใครคาดคิดเลยว่า วิธีการของเย่หยวนจะบ้าระหา้ ได้เพียงนัน้ !
จู่เก๋อฉิงซวนปฏิเสธความพ่ายแพ้ในครานีส้ ดุ หัวใจ และเขากาลังคิดหาข้อ

แก้ตวั สาหรับความล้มเหลวของตนอยู่
“หยุดพล่าม เจ้าต้องการอะไร?”
จู่เก๋อฉิงซวนตัดบทกล่าวถามไปตรงๆ
“หุหุ กล่าวเช่นนีแ้ สดงว่ายอมสวามิภกั ดิต์ อ่ ข้าผูน้ ีแ้ ล้ว?”
ข่านนั่วมิได้โมโหแต่อย่างใด มันกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
“เช่นนัน้ ? แล้วทาไมข้าต้องย่อมสวามิภกั ดิก์ บั เผ่าปี ศาจอย่างพวกเจ้า?”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวตอบเสียงเย็น
“ฮ่าฮ่าฮ่า... เจ้านี่มนั ไร้ยางอายเหมือนบรรพบุรุษของเจ้า,จัว้ ซ่งเสียจริง!

ข้าผูน้ ีเ้ ป็ นถึงเทพอสูรเทวะ สรรพสิ่งใดที่เจ้าต้องการ ต่อหน้าข้าผูน้ ีม้ ีหรือ
จะดลบันดาลให้ไม่ได้?”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะ
สีหน้าท่าทางของจู่เก๋อฉิงซวนเปลี่ยนไปอย่างมากและกล่าวว่า
“เจ้ารูจ้ กั ท่านบรรพบุรุษ,จัว้ ซ่งด้วยงัน้ รึ?”
“เหอะ เหอะ,แน่นอน! เราทัง้ คูเ่ คยร่วมมือกันมาก่อน! หากมิใช่เพราะมัน

ทัง้ ข้าและเยวี่ยจีค้ งถูกตาเฒ่าสวรรค์สงั หารสิน้ แล้ว กล่าวตามสัตย์จริง,ข้า
ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า กาลเวลาผ่านไปหนึ่งล้านปี ไม่เพียงมรดกของมัน
เท่านัน้ ที่สืบทอดต่อกันมา กระทัง้ สันดานความไร้ยางอายยังส่งต่อกันมา
จวบจนปั จจุบนั อย่างครบถ้วนไม่ขาดตก! อืมม...ข้าเริม่ รูส้ กึ ว่า แท้ท่ีจริง
แล้วมนุษย์น่ีแทบไม่แตกต่างอันใดเลยกับเผ่าปี ศาจ”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
หากมิใช่เพราะจัว้ ซ่งคิดคดทรยศต่อเผ่ามนุษย์ ข่านนั่วเองก็คงสิน้ ใจ

ภายใต้คมดาบของเซียนเต๋าสวรรค์แล้วเช่นกัน
ทว่าอย่างไรยิ่งจู่เก๋อฉิงซวนได้ฟังอะไรเช่นนี ้ ตัวเขากลับยิ่งรูส้ กึ ราคาญ
หนักกว่าเก่า!
“จะให้ขา้ ทาอะไรก็ว่ามา!”
ข่านนั่วยิม้ และกล่าวว่า
“ก้มหัวรับใช้ขา้ !”
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนเปลี่ยนไปทันทีและกล่าวว่า
“ไม่มีทาง!”
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ข้าผูน้ ีจ้ ะปล่อยให้จอมราชันย์อนั ดับหนึ่งรอดชีวิต

กลับไป?”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้
.......................................
ห้าวันต่อมา ในที่สดุ เย้หยวนก็ออกจากการเก็บตัว
แรกเห็นชายชราผูซ้ ูบผอมประหนึ่งเพิ่งตื่นขึน้ จากโลงศพ กลางใจเย่หยวน

รูส้ กึ เคารพเลื่อมใสและรูส้ กึ สานึกในบุญคุณอย่างยิ่งยวด
“เย่หยวนคาราวะท่านอาวุโสฟางเทียน!”
ฟางเทียนในขณะนีใ้ บหน้าซูบผอมไร้สีสรรดั่งคนตาย เนือ้ หนังเหี่ยวย่นติด

กระดูกไร้เรีย่ วแรง
เย่หยวนที่มีประสบการณ์ความเชี่ยวชาญเจนจัดด้านการแพทย์รกั ษา
เพียงมองผ่านปราดเดียวก็ตระหนักทราบทันทีว่า ฟางเทียนจงใจแปร
สภาพกายเนือ้ ของตนเองให้กลายเป็ นศพ เพื่อยืดอายุขยั ให้ยาวนานขึน้
ถึงกระนัน้ เอง เขาก็มาถึงช่วงสุดท้ายของชีวิตแล้วเช่นกัน ไส้เทียนที่ต่อ

เสริมยาวขึน้ กลับหมดอายุของมันไปเสียแล้ว
ฟางเทียนเบี่ยงสายตาจ้องมองเย่หยวนและกล่าวด้วยความโล่งอกว่า
“ดี! ดีจริงๆ! เหล่าชนรุน่ ใหม่ลว้ นแล้วแต่เหนือชัน้ กว่าชนรุน่ เก่า! ปี นนั้ ที่เรา

ชายชราทิง้ ความลับแห่งสรวงสวรรค์และศิลาเลื่องสวรรค์ไว้ในดินแดนไร้
สิน้ สุด ทีแรกข้ายังคงลังเลใจว่าคิดถูกหรือไม่ แต่กลับไม่นกึ ไม่ฝัน คนที่รบั
สืบทอดต่อจากข้าเป็ นถึงยอดอัจฉริยะฟ้าประทานอย่างเจ้า!”
พอกล่าวถึงเรือ่ งนีเ้ ย่หยวนก็นกึ อะไรบางอย่างขึน้ มาได้และเร่งกล่าวถาม

ทันทีว่า
“ท่านอาวุโส,ท่านคือ...ประมุขหอคอยสวรรค์เร้นลับใช่หรือไม่? ภาคีลกึ ลับ
แห่งนีม้ ีหน้าที่เพื่อต่อกรกับเผ่าปี ศาจโดยเฉพาะ?”
เมื่อฟางเทียนได้ยินเช่นนัน้ เขาพลันระเบิดเสียงหัวเราะทันที
หลงเถิงลูบหนวดเคราเล็กน้อยพลางกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ว่า
“พี่ฟาง ท่านเสียพนันเราแล้ว!”
ฟางเทียนหัวเราะชอบใจอยู่ยกใหญ่และกล่าวว่า
“แพ้แล้ว,ข้าแพ้แล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า...อย่างน้อยที่สดุ เราชายชราผูน้ ีก้ ็ได้ตายลง

ท่ามกลางความสุข! รูอ้ ะไรหรือไม่ ในช่วงเวลาห้าหมื่นปี มานี ้ ข้าไม่เคยมี
ความสุขขนาดนีม้ าก่อนเลย แค่ก... แค่ก...”
ฟางเทียนหัวเราะหนักเกินไปจึงเริม่ ไอรุนแรงขึน้
ท่าทางการแสดงออกของหลงเถิงเปลี่ยนไปทันทีท่ีเห็นดังนัน้
“พี่ฟาง!”
ฟางเทียนโบกมือปัดพร้อมกล่าวว่า
“มิตอ้ งกังวลนัก เดิมทีขา้ เองก็เหลือเวลาไม่มากแล้ว เพียงได้เห็นเย่หยวน

เติบใหญ่ถึงขนาดนีไ้ ด้ ข้าก็ตายตาหลับแล้ว”
“เย่หยวน!”
หลงเถิงหันควับจ้องเขม็งไปทางเย่หยวนพร้อมแววตาที่เปี่ ยมไปด้วยคา
วิงวอน
เย่หยวนเป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งจักรพรรดิโอสถที่สามารถเข้าถึงศาสตร์แห่ง
สวรรค์ได้ หากมีใครสักคนที่สามารถช่วยยือ้ ชีวิตฟางเทียนได้ เกรงว่าไม่มี
ผูใ้ ดนอกจากเย่หยวนอีกแล้ว
เย่หยวนถอนหายใจไม่หยุดหย่อนและกล่าวว่า
“ท่านอาวุโสฟางเทียนได้แปรสภาพกลายเป็ นศพนานเกินไปแล้ว แถมใน

ครัง้ นีพ้ ลังปราณทัง้ หมดที่เคยระดมสั่งสมก็ใช้จ่ายไปจนสิน้ แม้แต่โอสถ
ศักดิส์ ิทธิ์ก็ยงั เปล่าประโยชน์ ข้ากลับ...ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้
เช่นกัน!”
ทั่วทัง้ ร่างของหลงเถิงสั่นเทาไม่หยุดเมื่อได้ยินคากล่าวของเย่หยวน พร้อม

แววตาที่สะท้อนความสิน้ หวังประจักษ์ชดั เจน
แต่ฟางเทียนยิม้ และกล่าวว่า
“คูห่ ขู า้ พวกเราเองก็แก่เกินอยู่นานแล้ว,หรือเจ้ายังไม่เข้าใจ? ในความเป็ น

จริง ตัวข้าควรตายไปตัง้ แต่เมื่อห้าหมื่นปี ก่อนแล้ว ที่ขา้ ยังยือ้ ชีวิตจวบจน
บัดนีไ้ ด้นบั เป็ นผลกาไรมหาศาล”
หลงเถิงระทมขมขื่นยิ่งภายในใจ เขากล่าวตอบว่า
“เฝ้ามองชีวิตและความตายแค่พดู กลับง่ายกว่าทา! อายุขยั ของเหล่าเซียน

อาณาจักรพระเจ้าเองที่ฟังว่าดารงอยู่ได้ยาวนานกว่าหลายสิบหมื่นปี กระ
ทัง้ พวกเขาเองก็ยงั ดิน้ รนเพื่อมิให้กลายเป็ นกองเถ้ากระดูกเช่นกัน?”
ฟางเทียนกล่าวตอบอย่างยิม้ แย้มว่า
“ฮ่าฮ่า ที่เจ้ากล่าวไปล้วนมีเหตุผล ที่ขา้ พยายามสรรหาวิธียืดอายุขยั ได้
นานจวบจนวันนี ้ ก็เพราะข้าเองก็ทนมิได้เช่นกันกับคาว่าความตายหรอก
รึ? แต่ในตอนนีค้ งถึงเวลาของข้าแล้วจริงๆ เราชายชราผูน้ ีข้ อล่วงหน้าไป
ก่อนคูห่ ”ู
เย่หยวนได้แต่ยืนนิ่งอยู่เคียงข้าง เขาเองก็สมั ผัสได้เช่นกันถึงมิตรภาพ

ระหว่างพี่นอ้ งผูร้ ว่ มสูร้ บเคียงบ่าเคียงไหล่กนั
แม้ฟางเทียนจะสามารถบรรลุไปถึงอาณาจักรกึ่งพระเจ้าได้ แต่อายุขยั ของ

เขากลับมิได้เพิ่มขึน้ มากเช่นกัน อย่างมากที่สดุ เขาก็สามารถดารงอยู่ได้
เพียงสองหมื่นปี เท่านัน้
เพื่อที่จะยือ้ ชีวิตจวบจนวันนีไ้ ด้ มีเพียงสวรรค์ท่ีทรงทราบว่า ฟางเทียนใช้

วิชาศาสตร์ลบั ใส่ตวั เองมากมายเพียงใด ซึง่ นี่ไม่ตอ้ งกล่าวถึงเลยว่ามัน
ทรมานขนาดไหน
เย่หยวนครุน่ คิดอย่างหนักเพื่อหาทางออก ทันใดนัน้ เขาก็โพล่งกล่าวขึน้ มา
ว่า
“ข้าพอมีวิธีอยู่บา้ ง หากสามารถหลอมกลั่นมันให้ได้ถึงขัน้ ลีล้ บั นี่จะ

สามารถช่วยชีวิตท่านอาวุโสฟางเทียนได้แน่นอน แต่จะยือ้ ชีวิตได้เพียง
สามปี เท่านัน้ ยิ่งไปกว่านัน้ หลังจากที่ใช้มนั ไป ท่านอาวุโสฟางเทียนจะไม่
สามารถลงมือเคลื่อนไหวใดๆได้อีก มิฉะนัน้ จะตายทันที!”
คากล่าวของเย่หยวนประดุจจุดไฟแห่งความหวังอีกครัง้ และนี่ทาให้คู่
ดวงตาของฟางเทียนและหลงเถิงสว่างไสวขึน้ ทันที
ตอนที่ 1210 เหลือเชื่อ!
“แค่สามปี ก็ใช้ได้แล้ว!”
หลงเถิงกล่าวขึน้ พร้อมความหวัง
ฟางเทียนเองก็ดมู ีความหวังขึน้ มาเช่นกัน ในปั จจุบนั เผ่าปี ศาจกาลังกาเริบ

สืบสาน เทพอสูรเทพข่านนั่วแกร่งกร้าวยิ่งกว่ากาลอดีต แน่นอนว่าเขายัง
ไม่เต็มใจนักหากต้องตายในเวลานี ้
ยิ่งไปกว่านัน้ เขากับหลงเถิงเองก็มิได้พบหน้ากันกว่าห้าหมื่นปี และในที่สดุ

วันนีก้ ็พวกเขาก็ได้กลับมารวมตัวกันอีกครัง้ ซึง่ เขาเองก็ยงั ไม่อยากด่วน
จากลาไปทัง้ ๆแบบนีเ้ ช่นกัน
เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า
“ข้ามีสตู รโอสถชนิดหนึ่งนามว่า,โอสถต่ออายุขยั สวรรค์ หากนักสูท้ ่วั ไปได้
กลืนมันลงไปจะสามารถยืดอายุขยั ยาวนานถึงสามสิบปี แต่เพียงว่า
อาการของท่านอาวุโสฟางเทียนในปั จจุบนั หนักหนายากแก้ไข ฤทธิ์โอสถ
จึงสามารถสาแดงประสิทธิภาพได้นอ้ ยมาก แถมส่วนประกอบโอสถชนิดนี ้
ล้วนเป็ นสมุนไพรวิญญาณหายาก แต่เกือบทัง้ หมดข้าล้วนมีครอบครอง
อยู่ในมือ ขาดแต่เพียงส่วนประกอบหลักหนึ่งอย่างนัน้ คือ เถ้ากระดูกธูปผี
ฟ้าอายุหนึ่งล้านปี ซึง่ สิ่งนีไ้ ม่สามารถเสาะหาได้ในเวลาอันสัน้ ”
แต่ฟางเทียงหัวเราะเล็กน้อยเมื่อได้ยินและกล่าวว่า
“ไม่ก่ีปีท่ีผ่านมา ข้าเองก็พบพานโชคชะตาอยู่บา้ ง และเพื่อต่ออายุตนเอง

ให้ได้ยาวนานที่สดุ จึงพยายามเสาะหาของวิเศษเหล่านัน้ เก็บไว้กบั ตัว
ดังนัน้ เราชายชราเองก็พกสมุนไพรวิญญาณอยู่ไม่นอ้ ย เถ้ากระดูกธูปผีฟ้า
เองก็เช่นกัน”
เย่หยวนหาได้มีปฏิกิรยิ าตื่นตกใจอันใดเมื่อได้ทราบเช่นนัน้ เถ้ากระดูกธูป
ผีฟ้าเองก็เป็ นหนึ่งในสมุนไพรวิญญาณที่ช่วยยืดอายุขยั และเขาเองก็
คาดการณ์ไว้แล้วว่า ฟางเทียนเองก็ควรมีเจ้าสิ่งนีต้ ิดตัวอยู่ นั่นจึงเป็ น
สาเหตุท่ีเขากล่าวเช่นนีอ้ อกมา
มิเช่นนัน้ หากพวกเขาไม่สามารถค้นหาสมุนไพรวิญญาณได้จริง ที่กล่าวไป

ทัง้ หมดก็ไม่ตา่ งอะไรจากฝันลมๆแห้งๆหรอกรึ?
ทันทีท่ีฟางเทียนเห็นปฏิกิรยิ าของเย่หยวน เขาก็เข้าใจได้โดยไวพลางคิด

กับตนเองอย่างลับๆว่า เด็กหนุ่มคนนีช้ ่างมีความคิดความอ่านที่น่ากลัว
นัก!
เขาให้ความสนใจและเฝ้ามองเย่หยวนเสมอมา แต่ความเข้าใจของเขา
ต่อเย่หยวนโดยส่วนใหญ่กลับเป็ นเพียงผิวเผิน
ในปั จจุบนั หลังจากที่ได้พบเย่หยวนตัวเป็ นๆ เขาก็ตระหนักทราบได้ทนั ที
ว่า เด็กหนุ่มคนนีแ้ ตกต่างจากที่คิดไว้มาก
เย่หยวนนาเถ้ากระดูกธูปผีฟ้าออกไป ก่อนลาจากเขากล่าวอาลาทัง้ สอง

“พวกท่านนั่งเสวนาเรือ่ งวันวานไปก่อน เดี๋ยวเย่หยวนคนนีจ้ ะรีบกลับมา

โดยเร็ว!”
มองเย่หยวนจากออกไปจนลับตา ฟางเทียนยืดแขนบิดขีเ้ กียจเล็กน้อย

ก่อนกล่าวว่า
“คูห่ ,ู ข้าคิดอยู่เสมอว่าตนคือยอดอัจฉริยะฟ้าประทาน แต่ทนั ทีท่ีได้เห็นเย่

หยวน ข้ากลับตระหนักทราบทันทีว่า ตนได้เสียตาแหน่งนีไ้ ปแล้ว!”
หลงเถิงลูบเครายาวของตนอย่างสนุกมือและกล่าวตอบด้วยรอยยิม้ ว่า
“ฮ่าฮ่า กล่าวตามตรง ข้าเองก็ไม่เคยเลยเชื่อว่า ในยุคสมัยปั จจุบนั ยังจะมี

ใครบางคนที่สามารถทัดเทียมได้กบั ท่านอีก จนกระทัง้ ข้าได้พบเย่หยวน!
เจ้าต้องได้เห็น,ตอนที่เย่หยวนเข้าท้าทายเจดียเ์ ลื่องสวรรค์ เจ้าเด็กนี่มนั
หยิ่งผยองเพียงใด ทีแรกข้าก็หมั่นไส้อย่างมาก แต่เชื่อหรือไม่วา่ ข้ากลับไม่
สามารถทาอะไรเขาได้เลย! เจ้าเด็กนีม้ นั บ้าระห่าเกินขอบเขต เกือบตีต๋วั
ท่องยมโลกไม่รูก้ ่ีรอบต่อกี่รอบแล้ว! จวบจนตอนนีข้ า้ ก็ยงั ไม่กล้ากล่าวด้วย
ซา้ ว่า ตนรูจ้ กั เย่หยวนดีพอ”
ฟางเทียนที่ได้ยินเช่นนัน้ ก็ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นอย่างชอบอกชอบใจ และ

“ฮ่าฮ่าฮ่า...หากยังมีเย่หยวนอยู่ทงั้ คน ข้าว่าดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีย้ งั มี

ความหวัง! แต่น่าเสียดาย...ข้าว่าเด็กคนนีเ้ กิดผิดที่ผิดเวลาไปหน่อย! ใน
ยุคปั จจุบนั ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ
ู สลายสิน้ ไม่เหลือ หากเขาถือกาเนิดเร็ว
กว่านีส้ กั แสนสองแสนปี ข้ารับประกันได้เลย เย่หยวนจักต้องไร้เทียมทาน
เสียยิ่งกว่าท่านเซียนเต๋าสวรรค์!”
…………………………..
อีกสองวันต่อมา การหลอมกลั่นโอกสก็เสร็จสมบูรณ์
เมื่อเย่หยวนก้าวแช่มออกมาจากห้องหลอมกลั่น สีหน้าทุกคนพลันตื่น
ตกใจเป็ นอย่างมาก
สภาพเย่หยวนในปั จจุบนั ทัง้ ดูโทรมและซูบผอมอย่างมาก แถมขอบตายัง

ดาปี๋ ราวกับคนอดหลับอดนอนคล้ายงูป่วย
“เย่หยวน เจ้า...”
หลงเถิงกล่าวขึน้ ด้วยความประหลาดใจ
แต่เย่หยวนหาได้สนใจความอ่อนล้าเหล่านีไ้ ม่ คลี่ยิม้ บางกล่าวขึน้ ทันทีว่า
“คุณภาพของโอสถต่ออายุขยั สวรรค์เม็ดนีเ้ หนือกว่าที่ขา้ คาดไว้ รีบกินดู

เถิด!”
ฟางเทียนรับโอสถเม็ดนัน้ อย่างระมัดระวัง และกล่าวถ่อยคาขอบคุณดั่งว่า

สัมผัสถึงหัวใจ
“ขอบพระคุณยิ่งเย่หยวน!”
ด้วยอาณาจักรพลังของเย่หยวนในปัจจุบนั การจะหลอกลั่นโอสถให้ได้
ระดับชัน้ สูงขนาดนี ้ เขาจาต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจมหาศาลเพียงใดกัน
ฟางเทียนรูส้ กึ ซาบซึง้ อย่างมากกับสิ่งที่เย่หยวนทาให้
เขารูว้ ่าเย่หยวนต้องการจะตอบแทนบุณคุณและถือเป็ นความเคารพที่มี

ให้แก่เขาเช่นกัน
แน่นอนว่าส่วนหนึ่งเพราะเห็นแก่หน้าหลงเถิง
อย่างไรก็ตามแต่ นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า เย่หยวนให้ความสาคัญยิ่ง

กับคาว่า‘มิตรภาพ’เหนือกว่าสิ่งอื่นใด!
บุคคลเช่นนีส้ มควรยิ่งแล้วที่ได้รบั มอบหมายหน้าที่อนั ยิ่งใหญ่!
“หุหุ ท่านอาวุโสสุภาพเกินไปแล้ว! การที่ท่านยืดอายุขยั จวบจนทุกวันนีไ้ ด้

แสดงว่าท่านจาต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัสต่างๆนาหหลากรูปแบบ
ชนิดที่ว่าคนทั่วไปไม่สามารถจินตนาการได้เลย! แต่ทงั้ หมดที่ท่านยอมทน
ทุกข์ทรมานก็เพื่ออยู่ดแู ลดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ หาใช่เพื่อชื่อเสียงลาภยศอันใด
เย่หยวนรูส้ กึ เลื่อมใสศรัทธาในตัวท่านอย่างยิ่ง! แต่ช่างน่าอัปยศนักที่เย่
หยวนคนนีก้ ลับไม่มีพลังอานาจพอช่วยเหลือท่านได้เลย”
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ แสนขมขื่น
บางทีหลังจากที่บม่ เพาะฝึ กฝนศาสตร์แห่งโอสถจนบรรลุถึงขัน้ ปาฏิหาริย ์

จากเม็ดโอสถอาจไร้ซง่ึ ขีดจากัดดั่งผูค้ นเล่าขาน แต่เพียงว่าเย่หยวนใน
ปั จจุบนั กลับยังไม่บรรลุสจู่ ดุ นัน้
หนึ่งวันต่อมา ฟางเทียนได้ดดู ซับฤทธิ์โอสถโดยสมบูรณ์
เมื่อเขาออกจากการเก็บตัว เบือ้ งหน้าปรากฏเย่หยวนและหลงเถิงที่กาลัง

เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ
ปั จจุบนั หลงเถิงมีสีหน้าดีขนึ ้ กว่าสองสามวันก่อนมาก
ก่อนหน้าคลับคล้ายคลับคลากับศพเน่าผุ ทว่าตอนนีก้ ลับคล้ายผีดิบที่มี

นา้ มีนวลขึน้ !
“เป็ นอย่างไรบ้างพี่ฟาง?”
หลงเถิงกล่าวขึน้ ด้วยความตื่นเต้น
ประสิทธิภาพโอสถในยามออกฤทธิ์เต็มที่เป็ นอย่างไร มีเพียงฟางเทียน

ผูบ้ ริโภคเท่านัน้ ที่ทราบกระจ่างชัดที่สดุ
ฟางเทียนคลี่ยิม้ บางคล้ายมีนยั แฝง พร้อมชูสามนิว้ ขึน้

เมื่อเห็นดังนัน้ สีหน้าของเย่หยวนพลันมืดลงทันที พร้อมเผยให้เห็นความ
ผิดหวังอยู่เต็มใจ เขากล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ อันขมขื่นขึน้ ว่า
“สุดท้ายก็ได้แค่สามปี จริงๆ?”
หลงเถิงรูส้ กึ หดหู่อยู่ครูห่ นึ่งก่อนจะวางอารมณ์เหล่านัน้ ทิง้ ไปอย่างรวดเร็ว

และกล่าวขึน้ ว่า
“เย่หยวน,เจ้าพยายามได้ดีท่ีสดุ แล้ว! ด้วยสภาพร่างกายของพี่ฟาง

สามารถยืดอายุขยั ได้นานตัง้ สามปี นบั ว่ามหัศจรรย์แล้ว”
เย่หยวนถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“เฮ้อ...ข้าคิดว่าโอสถขัน้ ลีล้ บั จะสาแดงปาฏิหาริยไ์ ด้เสียอีก สุดท้ายก็...ไม่

มีอะไรดีขนึ ้ เลย!”
แต่ทนั ใดนัน้ จู่ๆฟางเทียนก็ระเบิดหัวเราะดังลั่นและกล่าวอย่างสุขใจว่า
“ใครบอกพวกเจ้าสามปี ? สามสิบปี ต่างหาก! ฮ่าฮ่าฮ่า...เย่หยวนศาสตร์

แห่งโอสถของเจ้าท้าทายสวรรค์โดยแท้! สภาพร่างศพอันผุพงั ของเราชาย
ชรานับว่าบอบชา้ เกินเยียวยา แต่ทนั ทีท่ีได้รบั โอสถเม็ดนีไ้ ป ประดุจข้าได้
เปิ ดโลกอันกว้างใหญ่อีกครัง้ อย่างแท้จริง!”
เมื่อได้ยินเช่นนัน้ กระทัง้ เย่หยวนเองก็ยงั ตกตะลึงอย่างมาก
หลงเถิงที่ได้ยินเช่นนัน้ อดยินดีปรีใจมิได้พร้อมโพล่งกล่าวทันทีว่า
“จะ-จริงรึพ่ีฟาง? ท่านอย่าหลอกข้าเล่นเช่นนี!้ ”
ฟางเทียนหัวเราะคาโตพลางกล่าวว่า
“ข้าจะหลอกเจ้าไปทาไม! ที่เย่หยวนกล่าวว่าสามปี ก่อนหน้านีเ้ พราะไม่
อยากให้ขา้ ตัง้ ความหวังสูงจนเกินไป แต่หากให้กล่าวตามตรง แค่ปีสองปี
สาหรับข้าก็ดีมากแล้ว แต่ย่ิงดูดซับฤทธิ์โอสถมากเท่าใดข้าก็ย่ิงประหลาด
ใจมากขึน้ ! โอสถต่ออายุขยั สวรรค์เม็ดนีก้ อปรไปด้วยโชคชะตาฟ้าดินอยู่
เต็มเปี่ ยม ไม่เพียงยืดอายุขยั ของข้าได้ถึงสามสิบปี แต่มนั ยังช่วยรักษา
อาการบาดเจ็บเรือ้ รังที่ซ่อนแฝงอยู่ในร่างกายของข้าอีกด้วย! เป็ นเวลา
หลายสิบปี แล้วที่เราชายชราต้องทนทรมานจากอาการเหล่านีอ้ ยู่ตลอด
ทว่าตอนนีอ้ าการทัง้ หมดกลับหายเป็ นปลิดทิง้ ! ใบหน้าเหี่ยวแก่ แต่
ร่างกายดั่งอายุหลักร้อย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ช่างมหัศจรรย์โดยแท้! เย่หยวน,เจ้านี่มนั น่าทึ่งเกินคาดเดา

จริงๆ! ในภายภาคหน้ายังมีอะไรทาให้ขา้ ตื่นตกใจมากกว่านีอ้ ีกไหม?”
หลงเถิงกล่าวขึน้ ด้วยความตกตะลึง
เย่หยวนเองก็รูส้ กึ ประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน แต่เมื่อเห็นฟางเทียนกับ
หลงเถิงดีใจเช่นนี ้ เขาเองก็รูส้ กึ มีความสุขเช่นกัน
“หุหุ แต่ให้กล่าวตามตรง ข้าเองก็ยงั รูส้ กึ ทึ่งกับพลังของบัญญัติแห่งจอม

โอสถเช่นกัน สิ่งนีค้ ่อนข้างเกินจินตนาการข้านัก! อย่างไรก็ตาม...ท่าน
อาวุโสฟางเทียน ในตอนนีท้ ่านไม่สามารถใช้พลังปราณได้ มิฉะนัน้ ต่อให้
ยืดอายุขยั อีกร้อยปี ก็ตายได้ทนั ที! หากถึงขัน้ นัน้ ข้าเองก็ไม่สามารถช่วย
ท่านได้!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่
ยิ่งเย่หยวนพยายามดาดิ่งเข้าลงไปในบัญญัติแห่งจอมโอสถมากเท่าไหร่
เขาก็มีแต่จะค้นพบความยิ่งใหญ่ไพศาลและลึกซึง้ ของอักษรจารึก
ศักดิส์ ิทธิ์มากขึน้ เท่านัน้
ดูเหมือนว่า เส้นทางในศาสตร์แห่งโอสถของเขาเพิ่งจะเริม่ ต้นเท่านัน้ !

ฟางเทียนยิม้ และกล่าวว่า
“เจ้ามั่นใจได้ เราชายชราคนนีท้ ราบจุดยืนของตนในปั จจุบนั ดี ก่อนหน้านี ้

เองข่าวนั่วก็คงเข็ดไปมิใช่นอ้ ย คงไม่กล้าเคลื่อนไหวสุม่ สี่สมุ่ ห้าอีกพักใหญ่
อย่างน้อยที่สดุ เราก็เหลือเวลามากพอที่จะเตรียมตัวให้สมบูรณ์พร้อม
สัประยุทธ์!”
เย่หยวนกล่าวอย่างประหลาดใจว่า
“ความแกร่งกร้าวของมันสูงถึงอาณาจักรพลังใด ทรงพลังขนาดนีย้ งั กล่าว

ว่าฟื ้ นฟูไม่เต็มที่?”
ฟางเทียนกล่าวขึน้ อย่างหลากอารมณ์ว่า
“ความแกร่งกร้าวของเทพอสูรเทวะเทียบเท่าได้กบั อาณาจักรบรรพชนพระ
เจ้า การดารงอยู่ในระดับชัน้ นีห้ าใช่ส่งิ ที่มนุษย์อย่างเราจะจินตนาการได้
อย่างไร? ในความเห็นของข้า พละกาลังของมันฟื ้ นตัวมาได้ประมาณเจ็ด
ส่วนเท่านัน้ และยังคงห่างไกลจากสภาวะสุดยอดดั่งกาลอดีต!”
ตอนที่ 1211 ช่วงเวลาแห่งความกดดัน
“ท่านอาวุโสฟางเทียน แล้วอาณาจักรพลังในปั จจุบนั ของท่าน...”
เย่หยวนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
ศึกสัประยุทธ์ครัง้ ก่อนหน้า เขาบาดเจ็บสาหัสจนสิน้ สติไปและมิได้เห็น

ด้วยตาตนเอง
แต่สาหรับฟางเทียนที่สามารถเอาชนะข่านนั่วได้ดว้ ยร่างศพเน่าผุนี ้ นี่

แสดงให้เห็นแล้วว่าความเข้าใจของเขาต่อศาสตร์แห่งสวรรค์มนั สูงส่งเกิน
จินตนาการเพียงใด
“หากแยกแยะอาณาจักรพลังตามความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ ข้า
น่าจะอยู่ท่ีอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าแล้วตอนนี”้
เย่หยวนสูดไอเย็นสุดใจทันทีท่ีได้ยิน!
สามอาณาจักรพลังเต๋าศักดิส์ ิทธิ์ : อาณาจักรปฐมพระเจ้า,ปั จฉิมพระเจ้า

และบรรพชนพระเจ้า!
ความเข้าใจของฟางเทียนต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ในปั จจุบนั ได้บรรลุไปถึง

อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าแล้ว!
ความสามารถระดับนีช้ ่างน่าทึ่งเกินไป!
เย่หยวนที่กาลังศึกาาทาความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ ย่อมทราบถึง
ความยากลาบากโดยธรรมชาติ
ยิ่งไปกว่านัน้ กวนควานเทียนเคยกล่าวไปก่อนหน้านีว้ ่า ความแตกต่างใน
แต่ละระดับขัน้ หลังขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าได้ มันยากเย็นแสนเข็ญ
เสียยิ่งกว่าการเริม่ บ่มเพาะตัง้ แต่อาณาจักรแก่นแท้แห่งปราณจวบจน
อาณาจักรพระเจ้าใหม่อีกรอบ!
แต่ปรากฏว่า ฟางเทียนผูน้ ีพ้ ่งึ พาลาแข้งของตนเองเพื่อทาความเข้าใจต่อ

ศาสตร์แห่งสวรรค์ จนสาเร็จได้ถึงขอบเขตดังกล่าว นี่นบั เป็ นเรือ่ งน่าทึ่ง
อย่างแท้จริง!
“ท่านอาวุโสช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยความเลื่อมใสจากเบือ้ งลึกของจิตใจ
ในช่วงเวลาหนึ่งแสนปี ท่ีผ่านมา อาจมีแค่ฟางเทียนคนเดียวที่สามารถ

เข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ได้อย่างลึกซึง้ ขนาดนี?้
แต่น่าเสียดายที่ปัจจุบนั กายเนือ้ ของเขาเหลือเพียงร่างศพเน่าผุ มิฉะนัน้
ข่านนั่วจะอวดดีแบบนีไ้ ด้อย่างไร?
เย่หยวนเงยหน้าขึน้ มองด้วยความสงสัยเห็นว่าเงียบไปนาน ก่อนจะค้น

พบว่าทัง้ สองกาลังจ้องมองมาที่ตนเป็ นตาเดียว เช่นนัน้ เขาจึงเอ่ยปากถาม
ทันทีอย่างอดมิได้ว่า
“ท่านอาวุโสทัง้ สอง ไฉน...”
หลงเถิงกล่าวดุเล็กน้อยขึน้ ว่า
“เจ้าเด็กนี่ จงใจยั่วโมโหพวกข้ารึ? หากกล่าวถามว่า ใครผิดประหลาดและ

น่าเกรงขามที่สดุ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ยังมีใครทัดเทียมกับเจ้าได้อีก?”
“เราชายชราบ่มเพาะฝึ กฝนนับหลายหมื่นปี แล้ว แต่เจ้าเพิ่งก้าวเข้าสู่

เส้นทางการต่อสูไ้ ด้ไม่ถึงสามสิบปี ดว้ ยซา้ แต่ความแกร่งกล้าของเจ้ากลับ
มิได้ดอ้ ยกว่าจู่เก๋อฉิงซวนแล้ว เราชายชรามิอาจถือพานได้แม้แต่รองเท้า
เจ้า!”
เย่หยวนตกตะลึงเล็กน้อยพลางหัวเราะเสียงแห้ง ก่อนเอ่ยกล่าวว่า
“ท่านอาวุโสทัง้ สองใจดีเกินไปแล้ว เย่หยวนหาได้มีเจตนาเช่นนัน้ เพียงว่า

อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้ายังอยู่ไกลเกินเอือ้ มนัก!”
“หุหุ ข้าเพียงแกล้งเล่นเท่านัน้ มีหรือที่ขา้ จะไม่รูจ้ กั นิสยั ใจคอเจ้าเชียว?”
หลงเถิงกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
แต่ในเวลานีเ้ อง สีหน้าการแสดงออกของฟางเทียนกลับแปรเปลี่ยนเป็ น
จริงจังขึน้ ทันตา และกล่าวถามขึน้ ว่า
“เย่หยวน,เจ้าจะเดินทางไปยังหุบเขาเหวพระเจ้าเมื่อใด?”
เย่หยวนรูส้ กึ ดั่งว่าตัวเองโง่งมไปโดยปริยาย เขาคาดไม่ถึงเลยว่าฟางเทียน

จะรูเ้ รือ่ งนีจ้ ริงๆ
เมื่อเห็นสีหน้าของเย่หยวน ฟางเทียนก็เอ่ยกล่าวพร้อมรอยยิม้ ว่า
“อย่าลืมไปเสีย เราชายชราคนนีค้ ือผูก้ ่อตัง้ หอคอยสวรรค์เร้นลับ!”
เย่หยวนกล่าวอย่างฉงนใจว่า
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ท่านอาวุโสค้นพบความลับแห่งสวรรค์แล้ว?”
ฟางเทียนยิม้ และเริม่ เล่าเหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ ณ ตอนนัน้ ให้ฟังทันที
กลับกลายเป็ นว่า มหาศึกสัประยุทธ์ในปี นนั้ ระหว่างฟางเทียนและข่านนั่ว

ได้กินเวลาถึงเก้าวันเก้าคืนเต็ม
นับเป็ นมหาศึกชั่วฟ้าดินสลายเป็ นตายกันไปข้าง จนท้ายที่สดุ ต้องปิ ดฉาก

ลงด้วยขาดทุนมหาศาลทัง้ สองฝ่ าย!
แต่ในตอนท้ายของมหาศึก ฟางเทียนและข่านนั่วดูเหมือนจะสามารถ
กระตุน้ ศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีอยู่ในกายได้ จนวิวฒ
ั นาการไปอย่างก้าว
กระโดด!
ตัง้ แต่นนั้ เป็ นต้นมา ทัง้ ฟางเทียนและข่านนั่ว ทัง้ สองต่างมีความสามารถ
พิเศาในการไขความลับแห่งสวรรค์ได้
อย่างไรก็แล้วแต่ ข่านนั่วเคยเป็ นถึงเทพอสูรเทวะในตานาน ขุมพลังความ

แข็งแกร่งของเขาถูกระงับไว้นานเกินไปเนื่องจากศาสตร์แห่งสวรรค์ได้หาย
สาปสูญ จึงไม่สามารถฟื ้ นคืนสูส่ ภาวะสุดยอดได้โดยง่าย
และการสัประยุทธ์กบั ฟางเทียนในคราวนี ้ จากเดิมพลังที่ไม่สมบูรณ์อยู่

แล้วก็ย่ิงถูกทาลายจนสาหัสถึงแกนในโดยฟางเทียน ในท้ายที่สดุ มัน
จาต้องเก็บตัวจาศีลเป็ นเวลานานถึงหลายหมื่นปี !
แต่ฟางเทียนเองก็อาการสาหัสไม่นอ้ ยไปกว่ากัน เขาได้ใช้ความสามารถ

พิเศาที่ได้รบั มา ทานายความลับแห่งสวรรค์ ก่อนที่จะหนีลงไปยังดินแดน
ไร้สนิ ้ สุดเพื่อพักฟื ้ นและทิง้ เจดียเ์ ลื่องสวรรค์ไว้ จากนัน้ เขาก็ตรงเข้าสูห่ บุ
เขาเหวพระเจ้าต่อทันที
ฟางเทียนแอบใช้ความสามารถพิเศาทานายความลับแห่งสวรรค์ เพื่อ
คานวณหาทางรอดภายในหุบเขาเหวพระเจ้าแห่งนีแ้ ละเข้าสารวจโดย
ละเอียด
ต่อมา ฟางเทียนทานายได้ว่า เทพอสูรเทวะข่านนั่วกาลังจะตื่นขึน้ อีกครัง้

เขาจึงเร่งรุดออกจากหุบเขาเหวพระเจ้าโดยไวเพื่อตามหาที่กลบดานของ
มัน
ทว่าคราวนีข้ ่านนั่วกลับฉลาดหัวใสขึน้
นอกเหนือจากนี ้ มันเองก็มีความสามารถพิเศาไขความลับแห่งสวรรค์ได้
เหมือนกับเขา ดังนัน้ ทัง้ สองจึงเริม่ ระดมสั่งสมขุมกาลังแข่งกันภายใต้เงา
มืดจวบจนทุกวันนี!้
หลังจากที่เย่หยวนได้ฟังเรือ่ งราวทัง้ หมด เขาพลางถอนหายใจเสียงยาวไม่

หยุดหย่อน
การเผชิญหน้ากันระหว่างทัง้ สองกินเวลามานานกว่าห้าหมื่นปี จน
ท้ายที่สดุ ก็ได้บรรจบลงในยุคสมัยของเขา
ฟางเทียนตระหนักดีวา่ ตนเองในปั จจุบนั ไม่เหลือพลังอานาจใดไปต่อกร

กับข่านนั่วอีกแล้ว นั่นจึงเป็ นเหตุผลที่เขาเลือกเย่หยวนและเฝ้าปกป้อง
ดูแลมาโดยตลอด!
ความดีความชอบเหล่านีอ้ าจกล่าวได้ว่า มากบุญคุณหนักนา้ ใจ!
หากมิใช่เพราะฟางเทียนที่พยายามยืดอายุขยั มานานกว่าห้าหมื่นปี เย่

หยวนคงตายลงไปแล้วภายใต้เงือ้ มมือของข่านนั่วเมื่อไม่ก่ีวนั ก่อน
และต่อจากนัน้ จะไม่มีใครในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ท่ีสามารถหยุดยัง้ ข่านนั่วได้

อีกต่อไป
“เช่นนัน้ แล้ว...ท่านอาวุโสสามารถทานายได้หรือไม่วา่ การเดินทางใน
คราวนีข้ องข้าจะเป็ นไปได้ดว้ ยดีหรือไม่?”
เย่หยวนเอ่ยถาม
สาหรับการเดินทางเข้าสูห่ บุ เขาเหวพระเจ้าในครัง้ นี ้ แม้แต่เย่หยวนเองก็ไม่

ค่อยมั่นใจเท่านัน้ นัก
ภายในหุบเขาเหวพระเจ้าเปี่ ยมแน่นไปด้วยโชตชะตาและโอกาสเกินคนา
นับ แต่นนั้ ล้วนแฝงมาด้วยภัยอันตรายเกินคนานับเช่นกัน
มีเหล่าเซียนจานวนมากมายที่ตายลงภายในหุบเขาเหวพระเจ้า ซึง่ นัน้

มหาศาลเกินพรรณนา
แต่อย่างไรก็ตาม พฤกาาคุนหวูกลับอยู่ในส่วนลึกของหุบเขาเหวกระเจ้า
มองข้ามภัยอันตรายระหว่างทางกว่าจะเดินทางไปถึงจุดได้เลย เพียงตัว
พฤกาาคุนหวูแค่อย่างเดียวก็เกินพอจนหืดจับแล้ว
หากมีคนที่สามารถทานายความลับแห่งสวรรค์ได้ อย่างน้อยก็ช่วยให้เขา
หลีกเลี่ยงอันตรายที่ไม่จาเป็ นออกไปได้บา้ ง หาใช่ตอ้ งการทราบว่าการ
เดินทางในครานีจ้ ะโชคดีหรือร้าย
ขึน้ ชื่อว่าหุบเขาเหวพระเจ้า เย่หยวนก็เตรียมใจเผชิญหน้ากับความเป็ น

ความตายมาเรียบร้อย
แต่ฟางเทียนยิม้ ขื่นทันทีท่ีได้ยินเช่นนัน้ และกล่าวว่า

“สาหรับชะตากรรมของเจ้า ข้ารูส้ กึ ได้เพียงรางๆเท่านัน้ เหมือนกับข่านนั่ว
มิฉะนัน้ มันคงไม่ตอ้ งลงแรงความพยายามขนาดนีเ้ ลยเพื่อจัดการเจ้า การ
เดินทางในครัง้ นี ้ เจ้ากาลังท้าทายสวรรค์ครัง้ ใหญ่ ผลลัพธ์ท่ีได้จะเป็ น
ตัวกาหนดอนาคตของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ได้รบั โชคชะตาหรือความตาย
กลับยากที่จะทานาย!”
สาหรับทุกอย่างที่เกี่ยวกับเย่หยวน ทัง้ ฟางเทียนและข่านนั่วไม่สามารถ

คานวณคาดการณ์ใดๆได้เลย
นี่จึงเป็ นเหตุผลว่า ทาไมทาเนียบสิบจอมราชันย์จึงเกินการเปลี่ยนแปลงถี่

นักในช่วงหลัง
เพราะความแข็งแกร่งของเย่หยวน มันไม่สามารถคาดเดาได้เลย!
เย่หยวนที่อยู่ในอันดับสี่ แต่กลับสามารถต่อกรกับจู่เก๋อฉิงซวนได้อย่างสูสี
นี่คือความไม่แน่นอนของเย่หยวนที่อยูเ่ หนือความสามารถในการไข
ความลับแห่งสวรรค์ของทัง้ สอง!
“เย่หยวน การเดินทางในครานีเ้ ต็มไปด้วยอันตราย เจ้าควรเก็บตัวฝึ กฝน

อยู่ในเผ่ามังกรไปก่อน! พี่ฟาง ท่านยังมีเวลาอีกสามสิบปี แถมตอนนี ้
ข่านนั่วเองก็หวาดกลัวท่านจนไม่กล้าโผล่หวั การจะเคลื่อนไหวในแต่ละ
ครัง้ ล้วนต้องใช้ความระมัดระวังอย่างสูง ในเวลาเช่นนีท้ ่านควรทาความ
เข้าใจต่ออัการจารึกศักดิส์ ิทธิ์โดยเร็ว!”
หลงเถิงกล่าวเสนอชีแ้ นะออกไป
สิ่งที่แม้แต่ฟางเทียนยังไม่สามารถทานายได้ นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า
การเดินทางของเย่หยวนในครัง้ นีเ้ ร้นแฝงไปด้วยภัยอันตรายเกินคนานับ
ภายในหุบเขาเหวพระเจ้าไม่วา่ อะไรก็เกิดขึน้ ได้

แม้ว่าเย่หยวนจะเป็ นบุตรแห่งประกาศิตสวรรค์ก็ตาม!
ทว่าเย่หยวนกลับส่ายหัวและกล่าวว่า
“เพราะไม่สามารถทานายได้ แสดงว่าข้ายังมีโอกาส! และข้าไม่ยอมปล่อย

ให้โอกาสนัน้ หลุดลอยออกไปแน่นอน ในเวลานีข้ า้ จาต้องเดินทางไปยังหุบ
เขาเหวพระเจ้า!”
ฟางเทียนพยักหน้าและกล่าวว่า
“ข่านนั่วไม่มีทางให้เวลาเราถึงสามสิบปี แน่นอน ด้วยสถานะปั จจุบนั ของ

มัน เพียงไม่นานก็สามารถฟื ้ นตัวกลับมาได้ปกติแล้ว นอกจากนี ้ ข้าก็รูจ้ กั
มันดี เมื่อใดที่รูส้ กึ ถึงภัยคุกคามโดยนิสยั ของมัน,มันจะเร่งตัดไฟตัง้ แต่ตน้
ลมก่อน ดังนัน้ เย่หยวนแทบไม่มีเวลาเหลือแล้ว! เพียงว่า...เย่หยวนเจ้า
ช่วยบอกข้าหน่อยได้หรือไม่วา่ เหตุใดเจ้าถึงต้องการเดินทางไปยังหุบเขา
เหวพระเจ้านัก? เจ้าไปที่นนั้ เพื่อสิ่งใด?”
เขายังพอทานายได้ว่า ในอนาคตเย่หยวนจะต้องเดินทางไปยังหุบเขาเหว
พระเจ้า แต่เพื่อสิ่งใดนัน้ เขากลับไม่สามารถทานายไขความกระจ่างได้เลย
แม้สกั นิด
เย่หยวนเองก็ไม่มีเจตนาปิ ดบังใดๆเช่นกัน จึงเล่าเรือ่ งโอสถท้าทายสวรรค์

ให้แก่ทงั้ สองฟั งทันที
หลังจากที่ฟางเทียนและหลงเถิงได้ฟังดังนัน้ พวกเขาทัง้ คู่ต่างสูดไอเย็น

โดยพร้อมเพรียงในทันใด!
สาหรับเรือ่ งนี ้ แม้แต่หลงเถิงเองก็ไม่เคยทราบมาก่อนเช่นกัน
“เย่หยวน ข้าทราบว่าศาสตร์แห่งโอสถของเจ้ามันน่าอัศจรรย์เพียงใด แต่...

ในยุคสมัยปั จจุบนั ที่ไร้ซง่ึ ศาสตร์แห่งสวรรค์เช่นนี ้ แม้เจ้าจะสามารถหลอม
กลั่นโอสถท้าทายสวรรค์ได้สาเร็จ แต่หากไม่มีพลังฉีลลี ้ บั หลั่งไหลสูก่ ายา
เจ้าก็ไม่สามารถบรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้เลย!”
ฟางเทียนกล่าวขึน้
ตอนที่ 1212 เผ่าปี ศาจกาเริบสืบสาน!
หากต้องการบรรลุสอู่ าณาจักรพระเจ้า พลังฉีลลี ้ บั จาต้องหลั่งไหลสูก่ ายา

และนี่เป็ นขัน้ ตอนสาคัญที่มิอาจขาดได้!
ทว่าดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ในยุคสมัยนี ้ พลังฉีลลี ้ บั กลับกลายเป็ นเพียงตานานที่

หายสาบสูญไปจนสิน้ แล้ว
แม้ว่าโอสถท้าทายสวรรค์ของเย่หยวนจะมีประสิทธิ์ภาพท้าทายสวรรค์ด่งั
ชื่อเพียงใด แต่หากไร้ซง่ึ พลังฉีลลี ้ บั ทุกอย่างกลับเปล่าประโยชน์อยู่ดี
ดังนัน้ ฟางเทียนและหลงเถิงจึงมองการกระทาของเย่หยวนในคราวนีใ้ นแง่

ไม่ดีเท่าไหร่นกั
ในมุมมองของทัง้ สอง เย่หยวนควรใช้เวลาอันมีค่านีเ้ พื่อฝึ กฝนและทา
ความเข้าใจต่ออัการจารึกศักดิส์ ิทธิ์เป็ นดีท่ีสดุ
แต่เย่หยวนกลับไม่คิดเช่นนัน้
“ท่านอาวุโส ข่านนั่วไม่ให้เวลาเรามากขนาดนัน้ ! นอกจากนีห้ ากต้องการ

จะฆ่าข่านนั่ว ข้ายิ่งจาต้องบรรลุขนึ ้ สู่อาณาจักรปฐมพระเจ้าเป็ นอย่าง
น้อย! และถึงแม้ขา้ จะสามารถก้าวขึน้ สูจ่ ดุ นัน้ ได้ แต่กลับไม่มีความมั่นใจ
เช่นกันว่าจะฆ่ามันได้จริงๆ ดังนัน้ แล้ว หุบเขาเหวพระเจ้าคือทางเลือก
เดียวที่ขา้ มี!”
เย่หยวนเอ่ยกล่าวด้วยนา้ เสียงอันเด็ดเดี่ยว
เขาตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว ไม่ว่าฟางเทียนหรือหลงเถิงจะพยายาม
เกลีย้ กล่อมอย่างไร เขาจะไม่มีทางกลับคาเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านัน้ เย่หยวนรูส้ กึ ว่าการตัดสินใจในครัง้ นีข้ องเขา มันมิได้
ผิดพลาดแต่อย่างใด
ที่เขาเกือบฆ่าเยวี่ยจีไ้ ด้ในตอนนัน้ เพราะนางยังอ่อนแอมาก
แต่ข่านนั่วในคราวนีก้ ลับอยู่ไม่ไกลจากสภาวะสุดยอดดั่งกาลอดีตเลย!
แม้เขาจาต้องเผชิญกับข้อกาจัดมากมายที่ไม่สามารถควบคุมได้ แต่ไม่ว่า
อย่างไร เขาจาต้องแข็งแกร่งมากกว่านีเ้ พื่อเป็ นอันดับหนึ่งในดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์
แม้เย่หยวนจะเข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ลกึ ซึง้ ยิ่งขึน้ ทว่าหากมิใช่

อาณาจักรพระเจ้า ก็ยงั ยากเกินไปที่จะฆ่าข่านนั่วอยู่ดี
หากต้องการถอนรากถอนโคนข่านนั่วกลับเหลือเพียงหนทางเดียวเท่านัน้
นัน้ คือ...การบรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า!
ในเวลานัน้ เอง มีสมาชิกจากเผ่ามังกรคนหนึ่งตรงปรีเ่ ข้ามารายงานว่า

จอมราชันย์วิญญาณได้เดินทางเข้ามาเยี่ยมเยียน ณ เผ่ามังกร
เต็งหยุนเร่งรายงานข่าวชิน้ ใหม่ท่ีเพิ่งได้รบั มา เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึน้

บนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ เผ่าปี ศาจได้ผงาดขึน้ แล้วในท้ายที่สดุ !
เว้นเสียว่าการเคลื่อนไหวในรอบนีข้ องเผ่าปี ศาจ กลับเกินความคาดหมาย

ของทุกคนไปโดยสิน้ เชิง!
นอกเหนือจากหอราชันย์โอสถ ดินแดนเทวะทัง้ ยิ่งใหญ่ทงั้ เจ็ดล้วนตกสู่

ความโกลาหลโดยสิน้ แล้ว!
สี่ในเจ็ดของดินแดนเทวะกลายมาเป็ นอาณาเขตของเผ่าปี ศาจภายใน
พริบตา
นิกายดาบสวรรค์ฟ้าเหลือเพียงแค่ในนาม เมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ปราศจาก

การเคลื่อนไหวใดๆ ส่วนดินแดนเทวะที่เหลืออยู่แทบล้มสลายสิน้
และดินแดนเทวะที่เหลืออยู่เหล่านีจ้ ะไปต้านรับกองทัพของเผ่าปี ศาจได้

ผลจากการเคลื่อนไหวในครัง้ นี ้ เผ่าปี ศาจได้ครอบครองพืน้ ที่ไปถึงหนึ่งใน

สามของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ หมด เหลือเพียงภูมิภาคอสูรและดินแดนนอก
อาณาเขตอื่นๆเท่านัน้ ยังไม่ถกู โจมตี
เมื่อได้รบั ฟั งข่าวนี ้ ทุกคนต่างตื่นตกใจเป็ นอย่างมาก

ข่านนั่วแอบฝังตัวหมากต่างๆไว้ท่ วั ทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ตงั้ แต่เมื่อหลาย
ร้อยปี ก่อน และทัง้ หมดก็เพื่อวันนี!้
ทันทีท่ีตวั หมากทัง้ หมดปะทุขนึ ้ ย่อมไม่มีฝ่ายใดสามารถต้านรับได้

ทันท่วงทีจนต้องพินาศย่อยยับในท้ายที่สดุ
อนึ่งเพราะความประมาทของพวกเขาเอง ดินแดนเทวะอันยิ่งใหญ่ทงั้ แปด

ล้วนแล้วแต่เคยได้ยินเรือ่ งราวของเผ่าปี ศาจมาทัง้ สิน้
แต่พวกเขาเหล่านัน้ กลับหาได้ใส่ใจอันใดเลย!
จวบจนทุกวันนี ้ เผ่าปี ศาจที่ส่งั สมกาลังจนเตรียมพร้อมสมบูรณ์ก็ได้เคลื่อน

ทัพกวาดล้างไปเกือบครึง่ หนึ่งของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ดว้ ยความเร็วดุจ
สายฟ้าฟาด
แม้วา่ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีย้ งั มีกลุม่ ขัว้ อานาจมีซกุ ซ่อนอยู่อีกมากมาย
แต่เสาหลักยังคงเป็ นดินแดนเทวะอันยิ่งใหญ่ทงั้ แปดดั่งคา้ ยันเป็ น
แกนกลาง
เมื่อดินแดนเทวะทัง้ แปดล่มสลายในเวลาเดียวกัน นี่ไม่เพียงสร้างความ

ประหลาดใจให้แก่ผคู้ นเท่านัน้ กระทัง้ ความหวาดกลัวยังฝังลึกอยู่ในหัวใจ
ฟางเทียนถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางกล่าวว่า
“กลับกลายเป็ นว่า หลายพันปี ท่ีผ่านมา,เราชายชราพ่ายแพ้ให้แก่มนั โดย

สมบูรณ์! ข้าไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่า ข่านนั่วจะแอบระดมซ่องสุมกองกาลัง
ของมันไว้ท่วั ทุกมุมดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ขนาดนี!้ ”
เย่หยวนเร่งกล่าวปลอบว่า
“หากไม่มีท่านคอยคา้ ยันความชั่วมาตลอดหลายพันปี นี ้ ข่านนั่วเองคงยึด
ครองดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้สาเร็จนานแล้ว และนั่นมวลมนุาย์คงหมดสิน้
ความหวังอย่างแท้จริง ระยะเวลานับหลายพันปี ท่ีท่านคอยสกัดกัน้ มัน หา
ใช่เปล่าประโยชน์เสีย สิ่งที่ควรทาในตอนนีค้ ือหาวิถีทางต้านรับพวกมัน
มิใช่น่งั โทาตัวเอง”
ฟางเทียนในปั จจุบนั คล้ายม้าตีนปลายที่มาถึงจุดสิน้ สุดของการเดินทาง

แล้ว มีหลายสิ่งอย่างนักที่เขาต้องการลงมือกระทา แต่กลับไร้ซง่ึ กาลัง
พึ่งพาเพียงแค่จอมราชันย์วิญญาณกลับยากที่จะช่วยประคับประคอง
สถานการณ์โดยรวม
“สิ่งที่เย่หยวนกล่าวไปถูกต้องแล้ว! พี่ฟาง,นั่งโทาตัวเองเช่นนีก้ ลับมิได้

ช่วยอะไรเช่นกัน เราควรหารือกันเกี่ยวกับวิธีรบั มือต่อการบุกรุกของเผ่า
ปี ศาจ”
ฟางเทียนถอนหายใจเสียงยาวพลันกล่าวขึน้ ว่า
“ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ้ ข้าไม่สะดวกออกไปเป็ นแนวหน้าเท่าใดนัก และ

ข้าก็เชื่อว่าข่านนั่วเองก็ยงั ไม่ปรากฏตัวในเร็ววันเช่นกัน มันรูจ้ กั ข้า,ข้ารูจ้ กั
มัน ดังนัน้ ข้าอาจต้องเฝ้าดูอยู่เบือ้ งหลังไปก่อน เย่หยวน,ตัวเจ้า ณ ตอนนี ้
ทัง้ ในด้านความคิดอ่านและความแข็งแกร่งนับว่าครบถ้วนตรงตาม
คุณสมบัติ ตาแหน่งประมุขภาคีวิถีเร้นลับ,ข้าต้องขอฝากไว้กบั เจ้าแล้ว!”
เย่หยวนยิม้ อย่างขมขื่นเมื่อได้ยินและกล่าวขึน้ ว่า
“ท่านอาวุโส ท่าน...”
ต่อการกระทาของฟางเทียนที่ยกความรับผิดชอบทัง้ หมดแก่เขา เย่หยวน

เองก็รูส้ กึ สิน้ ไร้ไม้ตอกเช่นกัน
แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ้ ฟางเทียนเองก็ไม่สามารถออกรบเป็ นแนว
หน้าได้เช่นกัน
เขาต้องการเป็ นแม่ทพั คุมศึกในสมรภูมินีด้ ว้ ยความตัง้ ใจจริง แต่น่า

เสียดายที่ไร้ซง่ึ กาลัง
ฟางเทียนกล่าวด้วยรอยยิม้ ว่า
“เราชายชราทราบดีวา่ เจ้ารูส้ กึ อย่างไรในตอนนี ้ แต่เนื่องด้วยสถานการณ์

ในปั จจุบนั ที่ดาเนินมาสูจ่ ดุ นี ้ จาต้องมีใครสักคนก้าวขึน้ มาเป็ นผูน้ าของ
มวลมนุาย์ เพื่อผนึกกาลังของทุกคนให้เป็ นหนึ่งเดียวและกาจัดเผ่าปี ศาจ
ให้สนิ ้ ซาก! มิฉะนัน้ เผ่ามนุาย์คงต้องสูญพันธุเ์ ป็ นแน่แท้ เมื่อถึงยามนัน้ ทุก
อย่างคงสายเกินแก้ ดังนัน้ แล้ว ตาแหน่งประมุขภาคีวิถีเร้นลับจาต้องมีผู้
สืบทอด นี่ถือเป็ นคาขอร้องของเราชายชรา”
เย่หยวนถอนหายใจไม่หยุดหย่อนและกล่าวอย่างเป็ นกังวลว่า
“เข้าใจแล้ว เย่หยวนคนนีข้ อแบกรับความรับผิดชอบต่อจากท่านเอง แต่
เพียงว่า...การกระทานีจ้ ะไม่ทาให้ขา้ ผิดใจกับพี่เต็งใช่หรือไม่?”
เย่หยวนทราบดีว่า เต็งหยุนเฝ้ารับใช้ติดตามฟางเทียนมาเนินนานมาก แต่

ตาแหน่งประมุขภาคีวิถีเร้นลับนี ้ ฟางเทียนกลับสืบทอดให้แก่ตวั เขาแทน
ดังนัน้ เขาไม่ตอ้ งการที่จะผิดใจกับเต็งหยุนผูเ้ ป็ นดั่งพี่ชายอีกคนหนึ่งของ

เขา
แต่เต็งหยุนที่ได้ยินเช่นนัน้ กลับหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“เต็งคนนีค้ ่อนข้างโง่ ถึงท่านผูย้ ่ิงใหญ่จะฝากฝังตาแหน่งนีใ้ ห้ ข้าคงปฏิเสธ

หัวชนฝาอยู่ดี ภาระหน้าที่อนั ยิ่งใหญ่เพียงนีข้ า้ รับไว้ไม่ไหวจริงๆ และ
สาหรับข้าเอง,ไม่มีใครเหมาะกับตาแหน่งนีม้ ากไปกว่าเจ้าแล้วเช่นกัน!”
………………………………
เย่หยวนไม่เคยรูเ้ รื่องเกี่ยวกับภาคีวิถีเร้นลับมาก่อนเลย
แต่ก็แน่นอน...นี่มิใช่แค่เย่หยวน
ผูค้ นโดยส่วนใหญ่บนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แทบไม่มีผใู้ ดเคยได้ยินชื่อ ภาคีวิถี

เร้นลับมาก่อนเลย
สิ่งเดียวที่เย่หยวนทราบก็คือ คนที่มีปา้ ยตราขัน้ ลีล้ บั ล้วนมีสถานศักดิ์

สูงส่งยิ่ง
ก้าวย่างผ่านประตูลกึ ลับเข้าไป เบือ้ งหน้าเย่หยวนพลันปรากฏร่างทัง้ ห้าที่

เฝ้ารอเขาอยู่ก่อนแล้ว
แต่ทนั ทีท่ีเย่หยวนเห็นใบหน้าพวกเขาทัง้ ห้า กลับเป็ นเขาที่ต่นื ตะลึงสุดขีด!
จอมราชันย์วิญญาณ,เต็งหยุน!
จอมราชันย์วิญญาณสัประยุทธ์,ซ่งจีเ้ จิน!
จอมราชันย์บณ
ั ฑิตสวรรค์,ซ้งฉิวหยู!
จอมราชันย์แห่งมิติ,อีซ้ ่งิ !
และจอมราชันย์วายุสลาตัน,หวางอีฟ้ าง!
พวกเขาทัง้ ห้าคนคือห้าจอมทัพแห่งภาคีวิถีเร้นลับ!
ในบรรดาสิบจอมราชันย์ทงั้ หมด ปรากฏว่ามีถึงครึง่ หนึ่งที่เป็ นคนของฟาง
เทียนตัง้ แต่แรก!
ขุมกาลังระดับนีส้ ามารถกล่าวได้วา่ ยกทัพพิชิตดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้อย่าง

เบ็ดเสร็จในคราวเดียว!
เย่หยวนเองก็ไม่คิดไม่ฝันเช่นกันว่า จอมราชันย์ทงั้ ห้านีจ้ ะกลายมาเป็ นผู้

ใต้บญ
ั ชาของเขาในชั่วข้ามคืน
นอกเหนือจากจอมราชันย์ทงั้ ห้าแล้ว กองกาลังของภาคีวิถีเร้นลับก็ยงั มี

ปริมาณมหาศาลกว่าที่เย่หยวนจินตนาการไว้อีกด้วย
ในบรรดาพวกเขาเหล่านัน้ ยังมีเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ สุดที่ฟาง

เทียนดูแลเป็ นอย่างดีอีกนับหลายสิบ
ส่วนที่เหลือทัง้ หมด ล้วนเป็ นเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ ต้นและเซียน
อาณาจักรราชันย์เทวะจานวนมหาศาลเกินนับไหว
แม้ว่าโดยภาพรวม กองกาลังเหล่านีจ้ ะดูอ่อนด้อยกว่าเผ่าอสูรอยู่เล็กน้อย

แต่มนั ก็ทาให้เย่หยวนประหลาดใจอย่างมาก
ดูเหมือนว่าหลายพันปี ท่ีผ่านมา ฟางเทียนเองก็ได้เตรียมการเอาไว้

หลากหลายอย่างเช่นกัน
และทัง้ หมดที่ทาไปก็เพื่อวันนี ้
ฟางเทียนต้องใช้ทรัพยากรปริมาณมหาศาลเท่าใด เพื่อบารุงเลีย้ งดูพวก

เขาทัง้ หมดเป็ นเวลากว่าหลายพันปี ?
เขาควักทุกอย่างที่ตนมีเพื่อประโยชน์ของภาคีวิถีเร้นลับโดยไม่ลงั เล
เสียดายใดๆ
การสละส่วนตนเพื่อส่วนรวมเช่นนี ้ ช่างเป็ นเรือ่ งที่น่าชื่นชมอย่างแท้จริง
“พวกเจ้าไม่เคยบอกข้ามาก่อนเลย!”
เย่หยวนยิม้ อย่างขมขื่นพลางส่ายหัวไม่หยุด
“หุหุ บอกไปตัง้ แต่ตอนนัน้ ก็เปล่าประโยชน์! แต่น่ีก็ยงั ไม่สายเกินไปที่เจ้า

มาทราบตอนนี!้ ไม่สิ..ตอนนีพ้ วกเราต้องเรียกเจ้าว่าท่านประมุขแล้ว ซ่ง
คนนีไ้ ม่คิดไม่ฝันเลยว่า ท่านจะเติบใหญ่ได้รวดเร็วเพียงนี!้ เผลอครูเ่ ดียวก็
แซงหน้าชายชราคนนีไ้ ปเสียแล้ว!”
จอมราชันย์วิญญาณสัประยุทธ์กล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะ
ทัง้ ห้าคนนีเ้ ย่หยวนย่อมรูจ้ กั โดยธรรมชาติ แต่คนที่สนิทสนมด้วยที่สดุ ก็คือ
จอมราชันย์วิญญาณสัประยุทธ์ และจอมราชันย์วิญญาณ
“เรือ่ งในคราวก่อน ข้าต้องขอบคุณพี่ซ่งเป็ นอย่างมาก”
เรือ่ งในคราวก่อนที่เย่หยวนกล่าวไปย่อมหมายถึง เรือ่ งราวในเมืองเทวะ

ตะวันพิโรธ ณ ปี นนั้
“ฮ่าฮ่า เรือ่ งเล็กน้อยนัก”
ซ่งจีเ้ จินโบกมือปั ดเล็กน้อย

หลังจากที่เข้าทักทายกันเล็กน้อย สีหน้าของเย่หยวนก็แปรเปลี่ยนเป็ นเคร่ง
ขรึมทันทีและกล่าวว่า
“ท่านพี่ทงั้ หลาย เผ่าปี ศาจได้กาเริบสืบสานอย่างหนักในปั จจุบนั ในเมื่อเย่

คนนีไ้ ด้รบั เกียรติขึน้ เป็ นตาแหน่งประมุข ข้าอาจต้องยืมมือของท่านพี่
ทัง้ หลายค่อยช่วยเหลือในอนาคตต่อไป ณ ตอนนีเ้ ผ่าปี ศาจค่อยๆขยับ
ขยายอาณาเขตของพวกมันกว้างขึน้ เรือ่ ยๆ และพวกมันไม่มีทางหยุดเพียง
แค่เท่านีแ้ น่นอน ในศึกแรกของพวกเราภาคีวิถีเร้นลับขอทิง้ ทวนบาดแผล
ให้พวกมันอย่างงดงาม!”
ตอนที่ 1213 ตีล้อมทุกทิศทาง
“ท่านจ้าวนิกาย คนของวังอรุณอุทยั สวรรค์เดินทัพมาจากทิศตะวันออก!

ผูน้ าในคราวนีด้ เู หมือนจะเป็ นประมุขวัง,ฉิงเทียนหนาน!”
“ท่านจ้าวนิกาย,ไม่เพียงเท่านัน้ ! ยังมีอีกทัพใหญ่บกุ เข้ามาจากทิศ

ตะวันตก! ดูท่าจะเป็ นพวกนิกายซีเว่ย!”
“ท่านจ้าวนิกาย...”
ข่าวร้ายเข้าถาโถมเข้ามาทีละเรือ่ งสองเรือ่ ง จ้าวนิกายนิจนิรนั ดร์,ลูซ่ ีเจิง้ ไม่

เคยรูส้ กึ สิน้ หวังมาก่อนเลยในชั่วชีวิตนี ้
ขุมกาลังจากดินแดนเทวะทัง้ แปดกลับกลายเป็ นศัตรูในพริบตา!

ก่อนหน้านี ้ นิกายนิจนิรนั ดร์ยงั คงก่อศึกสมรภูมิใหญ่กบั เมืองเจ็ดตรัสรูแ้ ละ
วังอรุณอุทยั สวรรค์อย่างดุเดือด เพื่อแย่งชิงดินแดนรกร้างที่เหลือเพียงซาก
ปรักหักพังอย่างหอราชันย์โอสถ
ทว่าใครจะไปทราบ เพียงพริบตาเดียว,สี่ในแปดดินแดนเทวะกลับกลาย
มาเป็ นแหล่งซ่องสุมของเผ่าปี ศาจไปเสียแล้ว!
เมื่อข่าวนีถ้ กู รายงานมาถึงหูลซู่ ีเจิง้ เขาถึงกับสั่นสะท้านเสียวสันหลังวาบ
เพราะเขาเพิ่งมาทราบทีหลังว่า จ้าวดินแดนเทวะทัง้ สี่ท่ีแท้กลับเป็ นทาส

ของเผ่าปี ศาจตัง้ แต่แรกแล้ว!
โชคยังดีท่ีเขาตัดสินใจได้อย่างทันท่วงที พร้อมละทิง้ รากฐานมรดกทัง้ หมด

ของพวกเขาโดยสิน้ และอพยพหนีจากดินแดนเทวะทัง้ สี่ท่ีตามไล่ลา่
ทว่าดินแดนเทวะทัง้ สี่กลับไม่คิดรามือและไล่ลา่ ตามมาติดๆ แถมในครัง้ นี ้
แม่ทพั ศึกยังเป็ นถึงสี่จา้ วดินแดนที่เคลื่อนไหวเป็ นการส่วนตัว
หนึ่งต่อหนึ่ง,ลูซ่ ีเจิง้ ยังพอสัประยุทธ์ต่อกรไหว แต่หากเป็ นจ้าวดินแดนทัง้ สี่

บุกโจมตีพร้อมกัน เขาจะไปต้านรับได้ไหวอย่างไร?
“ไอ้พวกตระกูลซู่น่ีมนั ยังไง? หรือเป็ นไปได้ไหมว่าพวกมันคิดใช้ชีวิต

สันโดษโดยไม่สนโลกภายนอกเลยจริงๆ?”
ลูซ่ ีเจิง้ คารามลั่นด้วยความโกรธเคือง
เพลิงพิโรธที่สมุ ทรวงอยู่กลางอกของเขาแทบปะทุเดือดเสียดสวรรค์
ดินแดนเทวะแห่งนีจ้ าต้องถึงจุดจบอย่างแท้จริง ขาไม่เหลือทางออกใดๆ

อีกแล้วสาหรับหายนะในครัง้ นี!้
หลังเกิดความโกลาหลครัง้ ใหญ่ขนึ ้ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ มีเพียงสองดินแดน
เท่านัน้ ที่ยงั เหลือรอดและปลอดภัยอยู่
หนึ่งในนัน้ คือภูมิภาคอสูร และอีกสถานที่หนึ่งก็คือ ดินแดนแห่งความ

สันโดษของสี่ตระกูลใหญ่!
หลังจากที่ลซู่ ีเจิง้ พินิจพิจารณาอย่างถี่ถว้ นแล้ว เขาจึงตัดสินใจอพยพไป

ยังดินแดนแห่งความสันโดษของตระกูลซู่,หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่
ส่วนภูมิภาคอสูรแทบมิได้อยู่ในความคิดของเขาเลย
เผ่ามนุษย์และเผ่าอสูรแทบไม่เคยมีสมั พันธ์ทางไมตรีให้แก่กนั เท่าไหร่นกั

และในเวลานีท้ ่ีเผ่าปี ศาจแทรกซึมอยู่ท่วั ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ มันยิ่งลดความ
น่าเชื่อถือของเผ่ามนุษย์ลงไปอีก
แต่ใครจะไปทราบ หลังจากที่ลซู่ ีเจิง้ ส่งคนของตนไปยังตระกูลซู่ อีกฝ่ าย
กลับให้คาตอบที่ไม่ชดั เจน เรียกได้ว่าไม่มีเจตนาตอนรับพวกเขาแต่อย่าง
ใด
ยิ่งเวลาผ่านไป โอกาสหลบหนีของพวกลูซ่ ีเจิง้ ก็ย่ิงลดน้อยลง
จวบจนปั จจุบนั กองทัพของดินแดนเทวะทัง้ สี่ได้ตีประชิดถึงเขตพรมแดน

แล้ว พวกมันทัง้ หมดกาลังจะโถมเข้าถล่มนิกายนิจนิรนั ดร์ในอีกไม่ชา้ !
ในช่วงเวลาความเป็ นความตายเช่นนี ้ ลูซ่ ีเจิง้ ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ตระกูลซู่

กลับไร้ว่แี ววเคลื่อนไหว ประหนึ่งยืนดูความตายของพวกเขาโดยไม่คิดยื่น
มือช่วยเหลือใดๆ!
หรือเป็ นไปได้ไหมที่พวกเขาคิดจริงๆว่า พอสามารถดูแลตัวเองได้จึงไม่คิด

สนใจคนอื่น?
แต่หากปล่อยให้เผ่าปี ศาจยืดครองดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้ทงั้ หมด สี่ตระกูล
ใหญ่ก็ไม่ตา่ งอะไรกับปราการกลางดงศัตรูหรอกรึ?
“ท่านจ้าวนิกาย! ท่านรองจ้าวนิกายเฟยกลับมาจากตระกูลซู่แล้ว!”
ทันใดนัน้ เอง ผูใ้ ต้บญ

ั ชารีบตรงเข้ามารายงาน ซึง่ สิ่งนีป้ ระดุจเสียงระฆัง
แห่งความหวัง
ดวงตาคูน่ นั้ ของลูซ่ ีเจิง้ พลันสว่างไสวขึน้ ทันทีและเร่งกล่าวว่า
“เร็วเข้า! รีบให้เขาเข้ามา! เดี๋ยวก่อน,ข้าไปเอง!!”
ลูซ่ ีเจิง้ ยังจะทนรอได้อย่างไร? ยังไม่ทนั สิน้ เสียงดี เขาก็ตรงปรีอ่ อกไปโดย

ไว
เมื่อเห็นรองจ้าวนิกายเฟย ลูซ่ ีเจิง้ ก็เร่งกล่าวถามทันทีว่า
“เป็ นอย่างไร? ตระกูลซู่ได้ขอ้ สรุปอย่างไร?”
ทว่าสีหน้าการแสดงออกของรองจ้าวนิกายเฟยกลับบิดเบีย้ วน่าเกลียด
อย่างสุดทน และกล่าวขึน้ เจือนา้ เสียงแสนฉุนเฉียวว่า
“พวกมันตระกูลซู่กล่าวว่า หากต้องการลีภ้ ยั รีบอพยพมาโดยเร็ว แต่ช่ือ

‘นิกายนิจนิรนั ดร์’จาต้องถูกถอดถอนออกจากตาราหนังสือทุกเล่ม! ต่อไป
จากนีเ้ ป็ นต้นไป ให้พวกเราทัง้ หมดขึน้ ตรงกับตระกูลซู่! จากนิกายนิจนิ
รันดร์เปลี่ยนเป็ น...ตระกูลซู่สาขาย่อย!”
“อะไร?! พวกมัน...พวกมันรังแกผูค้ นเกินไป!!”

ลูซ่ ีเจิง้ กระทืบเท้าอย่างแรงด้วยความโกรธจัด ความสงบเยือกเย็นดั่งฐานะ
จ้าวนิกายนิจนิรนั ดร์,หนึ่งในแปดดินแดนเทวะผูย้ ่ิงใหญ่พลันอันตรธานสิน้
ไม่เหลือร่องรอย
นี่มนั ปล้นกันชัดๆ!
หากว่าตามเงื่อนไขของตระกูลซู่ นี่ไม่ต่างอะไรกับจุดสิน้ สุดของมรดกคา

สอนแห่งนิกายนิจนิรนั ดร์เลย
ยิ่งไปกว่านัน้ จ้าวนิกายอย่างเขาอาจถูกตระกูลซู่กลืนกินไปในไม่ชา้ ก็เร็ว
ที่พวกมันเลือกยื่นข้อเสนอในเวลานี ้ เห็นได้ชดั เจนว่าพวกมันคานวณไว้

หมดแล้ว!
“แย่แล้วท่านจ้าวนิกาย! เส้นทางหลบหนีทงั้ หมดล้วนถูกปิ ดล้อมโดยสิน้ !
ในตอนนีเ้ หลือเพียงเส้นทางไปยังตระกูลซู่เท่านัน้ ที่ยงั พอต้านสกัดได้ไหว!”
สีหน้าของลูซ่ ีเจิง้ ซีดเผือกเหมือนหน้ากระดาษขาว เขากัดฟั นแน่นด้วย

ความเกลียดขังพร้อมคารามสั่งการว่า
“ทนรับเงื่อนไขของตระกูลซู่ไปก่อน! หลังจากเข้าไปพบแล้วค่อยหารือกัน
อีกที!”
ภายใต้สถานการณ์มืดแปดด้านเช่นนี ้ กระทัง้ เซียนผูแ้ กร่งกล้าอย่างลูซ่ ีเฟิ ้ ง

เองก็ไร้ซง่ึ ทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน และทาได้เพียงหนีไปพึ่งตระกูลซู่เท่านัน้
เสียงกรีดร้องครา่ ครวญดังระงมไม่หยุดหย่อนตลอดทางมานี ้ ทาเอาหัวใจ

ของลูซ่ ีเฟิ ้ งดั่งถูกกรีดลึกด้วยคมมีด
พลางคิดในใจสาปส่งอย่างเคียดแค้น หากเขาสามารถรอดพ้นจากหายนะ
ในวันนีไ้ ปได้ เขา,ลูซ่ ีเจิง้ ขอเผชิญหน้ากับตระกูลซู่ทงั้ หมดเพื่อชาระหนี ้
แค้น!
ในขณะเดียวกัน ตระกูลซู่เองก็เตรียมพร้อมสัประยุทธ์เต็มรูปแบบแล้ว
ท้ายที่สดุ นี ้ เหล่าเซียนจากตระกูลใหญ่ทงั้ สี่กลับมิใช่ตวั ตลกอย่างใด
ไม่เพียงแค่ตระกูลซู่เท่านัน้ อีกสามตระกูลที่เหลือล้วนระดมพลกันอยู่ท่ีน่ี
“ซู่กวงหยิน,ข้าผูน้ ีย้ อมรับเงื่อนไขของเจ้า! เปิ ดค่ายกลปกป้องให้พวกเรา

เข้าไปโดยเร็ว!”
ลูซ่ ีเจิง้ ป่ าวประกาศเสียงดังฟั งชัด
ประมุขตระกูลซู่,ซู่กวงหยินก็เป็ นเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์คนหนึ่ง ที่

สามารถแตะถึงประตูธรณีของศาสตร์แห่งสวรรค์ได้เช่นกัน
เขากล่าวตอบด้วยนา้ เสียงเย็นสะท้านตอกว่า
“เจ้าต้องสาบานต่อหน้าสรวงสวรรค์ก่อน มิฉะนัน้ นิกายนิจนิรนั ดร์จะต้อง

ดับสูญอย่างน่าอนาจแน่นอนภายใต้เบือ้ งล่างแห่งนี!้ ”
เมื่อลูซ่ ีเจิง้ ได้ยินเช่นนัน้ พลันเดือดดาลถึงขีดสุดจนแทบสติขาดสะบัน้
กลุม่ คนบัดซบพวกนีม้ นั รอเก็บเกี่ยวโชคลาภบนความทุกข์ของคนอื่น

จริงๆ!
หากมิใช่เพราะพวกนีค้ ิดถึงแต่ศาสตร์คาสอนและมรดกสืบทอดของนิกาย
นิจนิรนั ดร์ มีหรือที่คนสันดานเช่นนีจ้ ะยื่นมือช่วย?
“ซู่กวงหยิน! ไปสาบานกับบิดาแกเถอะ! เจ้า...เจ้าจักต้องต้องตายอย่างน่า

สยดสยอง! แม้ว่านิกายนิจนิรนั ดร์ตอ้ งวินาศสิน้ ในวันนี ้ แต่อย่างน้อยที่สดุ
...พวกเราก็ตายอย่างสมเกียรติ! ไม่เหมือนพวกเจ้าที่เห็นแก่ตวั หาใช่
ส่วนรวม! ไหนๆวันนีก้ ็ตอ้ งตายแล้ว ข้าก็ขอลากไอ้ทาสปี ศาจเหล่านีล้ งนรก
ไปพร้อมกัน!”
ลูซ่ ีเจิง้ รูส้ กึ ขื่นขมระทมใจอย่างหาพรรณนาไม่ ขณะลั่นวาจายังพลาง

กระอักพ่นเลือดด้วยความคับแค้นอาฆาต
แต่ซู่กวงหยินกลับเค้นหัวดราะเสียงเย็นอยู่หลายคา และกล่าวว่า
“กล่าวเช่นนัน้ ไม่ถกู ต้องนัก! ในยามที่พวกเจ้าแปดดินแดนเทวะผงาดงา้

ยิ่งใหญ่ มีครัน้ ใดบ้างที่พวกเจ้าเคยคิดถึงพวกเราสี่ตระกูลใหญ่? ทว่า
ตอนนีย้ ามประสบหายนะกลับคิดพึ่งพาพวกเราเป็ นทางออก? หุหุ ไม่เห็น
แก่ตวั เหมือนกันกระมัง?”
ลูซ่ ีเจิง้ ฟั ดฟั นแน่นเผยให้เห็นซี่ฟันชโลมเลือดสด ก่อนรีดเค้นตะโกน

สุดเสียงขาดใจว่า
“เหล่าศิษย์สาวกแห่งนิกายนิจนิรนั ดร์จงฟั ง! ตระกูลซู่ไร้ซ่งึ มโนธรรม

ปราศจากนา้ ใจ ประดุจโยนหินลงบ่อในยามคนอื่นทุกข์รอ้ น! วันนี,้ พวกเรา
ขอสูต้ าย! ขณะสิน้ ใจขอเป็ นศพเกลือ้ นกลาดอยู่หน้าประตูพวกมัน! ขณะ
ล่วงลับขอเป็ นวิญญาณหลอกหลอนพวกมันไปจนชั่วลูกชั่วหลาน!”
ในเวลานี ้ ทัพใหญ่ของนิกายนิจนิรนั ดร์สนิ ้ ไร้ไม้ตอกถูกบีบจนติดมุม พวก

เขาแต่ละคนล้วนรูส้ กึ เคียดแค้นเกียจชังดั่งมีศตั รูรว่ มคือตระกูลซู่
ไม่มีอีกแล้วสาหรับที่พกั พิงลีภ้ ยั ของพวกเขาบนผืนพิภพแห่งนี ้

เว้นเสียแต่ เส้นทางที่พวกเขาต้องสูจ้ นชีพบรรลัย นอกเหนือจากนัน้ กลับไร้
ซึง่ เส้นทางอื่นให้กา้ วเดิน!
“สู!้ ”
“สู!้ ”
“สู!้ ”
กระทัง้ สัตว์ติดกับดับยังต้องดิน้ รนสูช้ ีวิตแสนสิน้ หวัง แล้วนับประสาอันใด

กับมนุษย์?
เหล่าเซียนทัง้ หมดของนิกายนิจนิรนั ดร์พ่งุ เข้าประจักษ์หน้าพร้อมจิต

สังหารที่ลกุ โชน!
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ลูซ่ ีเจิง้ ,ข้ายังให้โอกาสเจ้ายอมจานนแต่โดยดี และกลายมา
เป็ นทาสของเผ่าปี ศาจ! ท่านเทพอสูรมีเมตตากว้างใหญ่ไพศาล หลังจากนี ้
เจ้าจะได้เก็บเกี่ยวกาไรอันไร้สนิ ้ สุด!”
ฉิงเทียนหนาน,ประมุขวังอรุณอุทยั สวรรค์กล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะดัง

สนั่น
“ลูซ่ ีเจิง้ เจ้ายังสานึกผิดตอนนีท้ นั เห็นแก่หน้าสหายเก่า พวกเราย่อม

ช่วยเหลือสุดความสามารถ!”
จ้าวนิกายซีเว่ยกล่าวเสริม
สีหน้าการแสดงออกของลูซ่ ีเฟิ ้ งผันเปลี่ยนเป็ นสีดาสนิท ต่อหน้าภาพฉาก

เหล่านีม้ นั ได้สร้างความประหลาดใจแก่ตวั เขาเป็ นอย่างมาก
ทัง้ สองคนนีเ้ ปลี่ยนไปโดยสิน้ เชิง!
ทัง้ ร่างกายและจิตใจของพวกนัน้ กลายเป็ นทาสของปี ศาจโดยสมบูรณ์!
แน่นอน...ตัวเขาไม่ยอมเจริญรอยตามแบบทัง้ สองคนตรงหน้า
หากต้องกลายเป็ นแบบนัน้ เขาขอตายดีกว่า!
“ฆ่าให้สนิ ้ !”
ลูซ่ ีเจิง้ หาได้ลงั เลใดๆอีกต่อไป พร้อมโคจรพลังปราณเร็วจี๋โถมเข้าเปิ ดฉาก

สัประยุทธ์เดือดทันที
แต่เสีย้ วอึดใจที่ได้ปะทะกระบวน ลูซ่ ีเจิง้ กลับค้นพบความผิดปกติ

บางอย่างโดยพลัน
คูต่ ่อสูเ้ บือ้ งหน้าของเขาคือฉิงเทียนหนาน ทว่าความแข็งแกร่งของฉิงเทียน
หนานในปั จจุบนั กลับเหนือชัน้ ยิ่งกว่าเมื่อก่อนโดยสิน้ เชิง!
ความแกร่งกล้าในปั จจุบนั ของมัน ลูซ่ ีเจิง้ กลับรูส้ กึ ว่ามิได้ดอ้ ยกว่าสิบจอม

ราชันย์แม้แต่นอ้ ย!
บูมมมม!
เพียงฉิงเทียนหนานยกฝ่ ามืออัดกระแทกออกไป ลูซ่ ีเจิง้ พลันถูกซัดกระเด็น

ออกไปโดยตรง
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็แค่มดปลวก! เจ้าเห็นหรือยัง? จงสวามิภกั ดิต์ ่อท่านเทพอสูร

,ข้ายังพอมอบโอกาสให้ได้!”
ฉิงเทียนหนานคารามเสียงเย็นสะท้าน พลางร่วนเสียงหัวเราะอย่าง
สนุกสนาน
ลูซ่ ีเจิง้ กัดฟั นหัวเราะขื่น เขากล่าวว่า
“ฝันไปเถอะ! ผีก็ไม่ใช่มนุษย์ก็ไม่เชิง! หากต้องกลายมาเป็ นแบบเจ้า...ข้า

ขอตายดีกว่า!!”
เบือ้ งลึกในแววตาของฉิงเทียนหนานปราศจากความเมตตาใดๆไม่ พลัน

ได้ยินแบบนัน้ มันก็เอ่ยปากกล่าวขึน้ อย่างเมินเฉยว่า
“เช่นนัน้ ก็ตายไปซะ!”
เมื่อกล่าวจบ ฝ่ ามือพลังปี ศาจสุดข้นคลักของฉิงเทียนหนานพลันสับลงมา

ทันที ประหนึ่งฆ่าหมูฆ่าหมาแสนเลือดเย็น
ลูซ่ ีเจิง้ ได้แต่ข่มตาหลับรอคอยความตายอย่างเจ็บปวด
ทว่าหลับตาอยู่นาน ฝ่ ามือนีก้ ลับไม่มาถึงเสียที
ด้วยความฉงนสงสัย เขาจึงค่อยๆลืมตาขึน้ อีกครัง้ และอดปิ ติยินดีสดุ หัวใจ

มิได้!
ตอนที่ 1214 เดินติดกับดัก
“จะ-จอม...จอมราชันย์วายุสลาตัน! จอมราชันย์แห่งมิติ!”
ลูซ่ ีเจิง้ ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ในยามหัวเลีย้ วหัวต่อสุดท้ายของชีวิตจะมีสอง

จอมราชันย์ตรงเข้ามาช่วยเหลือ
“ลูซ่ ีเจิง้ ,เจ้าทาได้ไม่เลว! หาญกล้ามิใช่ย่อย!”
จอมราชันย์วายุสลาตัน,หวางอีฟ้ างกล่าวขึน้
ลูซ่ ีเจิง้ กล่าวตอบอย่างจริงใจว่า
“ปล่อยให้ขา้ กลายเป็ นแบบพวกมัน ข้าขอตายดีกว่า!”

“เอาล่ะ สองคนนีป้ ล่อยให้เป็ นหน้าที่เรา ส่วนพวกที่เหลือคงมีปัญญา
จัดการกระมัง?”
จอมราชันย์แห่งมิติ,อีซ้ ่งิ เอ่ยปากกล่าวเสริม
พลันได้ยินเช่นนีส้ ีหน้าการแสดงออกของลูซ่ ีเจิง้ กลับมามุ่งมั่นอีกครัง้ เขา

เร่งพยักหน้ากล่าวว่า
“แน่นอน! ไม่มีปัญหา!”
เมื่อกล่าวจบ สองเท้ารุกสืบพลิกตัวโถมเข้าสัประยุทธ์เสริมอัตราศึกทันที
“เหอะ เหอะ จอมราชันย์วายุสลาตัน! จอมราชันย์แห่งมิติ! หากเป็ นก่อน

หน้าพวกเราย่อมไม่กล้ายั่วยุปลุกกระตุน้ ทว่ายามนีพ้ วกเจ้าคิดเห็น
อย่างไร?”
ฉิงเทียนหนานหัวร่อเสียงขาขันและก้าวแช่มตรงเข้าหาไร้ซง่ึ ความหวั่น
เกรง
“จะเป็ นอย่างไร ย่อมทราบในไม่ชา้ !”
สุม้ เสียงไม่แยแสของจอมราชันย์แห่งมิติแผดดัง ทันทีทนั ใดร่างของเขา

พลันอันตรธานลับสายตา
แนวคิดความเข้าใจต่อพลังห้วงมิติของจอมราชันย์แห่งมิติค่อนข้างลึกซึง้
ยิ่งยวด
ภายในรัศมีท่ีกาหนด เขาสามารถเดินทางผ่านห้วงมิติได้อย่างอิสระเสรี นี่

จึงเป็ นเหตุว่าทาไมเขาถึงเป็ นที่รูจ้ กั ในนาม จอมราชันย์แห่งมิติ
อนึ่งสามารถกล่าวได้ว่า หากเป็ นวิชาข้ามมิติ จอมราชันย์แห่งมิติผนู้ ีเ้ หนือ
ชัน้ กว่าเย่หยวนหนึ่งขุม!
เพียงแต่ เมื่อกล่าวถึงวรยุทธต่อสูท้ ่าร่าย เย่หยวนกลับทรงพลังกว่าเขา

หนึ่งขุมเช่นกัน!
จ้าวดินแดนเทวะทัง้ สี่ท่ีได้เห็นดังนัน้ ม่านตาดาพลันหดเล็กเท่ารูเข็มโดยไม่

สมัครใจ ขนแข้งยันหนังศีรษะพลันลุกซูซาบซ่าในบัดดล พร้อมตื่นตัวสุด
ขีดโดยสัญชาตญาณ
“ข้ายังอยู่ตรงนี!้ อย่ามัวแต่สนใจทางอื่น!”
จอมราชันย์วายุสลาตันคลี่ยิม้ บาง สายลมโชยอ่อนพลันพัดพา เขาปรากฏ

ขึน้ จากทิศทางใดกลับไม่ทราบ!
จากนัน้ ครูห่ นึ่ง ประดุจสายลมแปรเปลี่ยนเป็ นวายุคมดาบกระหน่า ถาโถม
เข้าใส่ทงั้ สี่เยี่ยงไร้เมตตา
จ้าวดินแดนเทวะทัง้ สี่เองก็หาใช่ชนชัน้ กินเจ แต่ละคนล้วนแล้วแต่ทรงพลัง

มากความสามารถ ทว่าตอนนีก้ ลับต้องพัลวันกับจอมราชันย์ทงั้ สองอย่าง
ช่วยไม่ได้
อย่างไรก็ตาม แม้สมรภูมินีจ้ ะมีสองจอมราชันย์เข้าช่วยเหลือ ทว่านิกาย

นิจนิรนั ดร์ยงั เสียเปรียบศัตรูอยู่หลายส่วน
ศิษย์สาวกจานวนมากเริม่ ถูกสังหารฆ่าตาย
ยิ่งรัง้ รอนต้านรับนานเท่าใด สถานการณ์ณก์ ลับยิ่งเลวร้ายลง

ทว่าทันใดนัน้ เอง กลับมีเงาร่างนับหลายร้อยทะยานเหินมาจากทางไกล
เร่งเข้าสนับสนุนเหล่าผูค้ นของนิกายพร้อมเข้าร่วมสรมภูมิอย่างเป็ น
ทางการ
ผูค้ นนับหลายร้อยที่เดินทางมาถึงนี ้ อย่างแย่สดุ ก็ยงั เป็ นถึงเซียน

อาณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุด!
ทัพหน้าประดับประดาด้วยเหล่าเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์จานวน
มากมาย ขุมพลังระดับนีน้ บั ว่ากินขาด!
นอกเหนือจากสิบจอมราชันย์ลงมือเป็ นการส่วนตัว ทัพศึกทรงพลังขนาดนี ้

เกรงว่าไม่มีใครสามารถต้านทานได้ไหว!
แม้จานวนโดยรวมกลับไม่ถึงพัน ทว่าพวกเขาก็เสมือนเสือออกล่าฝูงแกะ
และเริม่ ล้างบางสังหารหมู่อย่างบ้าคลั่ง
เมื่อทัง้ สี่ตระกูลใหญ่เห็นดังนัน้ สีหน้าการแสดงออกของพวกเขาพลัน
แปรเปลี่ยนไปอย่างมาก!
“พวกเขาเหล่านีค้ ือใครฝักฝ่ ายใดกัน? บนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีป้ รากฏ

เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์มากมายขนาดนีต้ งั้ แต่เมื่อใด?”
ท่าทีของซูก่ วงหยินรวนเรชักไม่แน่ใจตามนา้ เสียงที่เอ่ยกล่าว
“พวกเจ้าดูนนั้ ! แขนของพวกเขาทุกคนล้วนผูกผ้าคาด,บนผ้านัน้ เขียนว่า

‘วิถีเร้นลับ’ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาจากนิกายหรือสานักเดียวกัน!”
ประมุขตระกูลเฟิ นโพล่งกล่าวขึน้
“สวรรค์! พวกเราหาได้ทราบไม่สกั นิด บนดินแดนศักดิแ์ ห่งนีย้ งั ซ่อนพยัคฆ์
มังกรระดับนีอ้ ยู่ดว้ ย? หากพวกเขาพร้อมใจเคลื่อนพลจริงๆ ย่อมการาบ
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้อย่างง่ายดาย!”
ประมุขตระกูลเฉินกล่าวตอบเสียงสั่นสะท้านอย่างหวาดหวั่น ได้เห็นเซียน
อาณาจักรบัญชาสวรรค์จานวนมากขนาดนี ้ เขาหรือจะไม่เกรงกลัวได้
พึงทราบ เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ท่ีประจาอยู่ในดินแดนเทวะแต่ละ
แห่ง เฉลี่ยอยู่ท่ีสามถึงห้าคนเท่านัน้
อย่างมากสุดก็แค่เก้าถึงสิบคน
หรือสี่ตระกูลใหญ่อย่างพวกเขาเอง ยังมีเพียงสิบถึงสิบเอ็ดคนต่อตระกูล
ทว่ากองกาลังลึบลับแห่งนีท้ ่ีอยู่ต่อหน้าต่อตา กลับมีเซียนอาณาจักร
บัญชาสวรรค์จานวนนับร้อย!
นี่มนั มากเกินไป!
“พี่ซู่ ข้ารูส้ กึ ว่าหากเราไม่เลือกฝักฝ่ ายกลับมีศตั รูเป็ นสองพญาเสือ! ใน

ความเห็นของข้า,เหล่าเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์พวกนี ้ คล้ายกอง
ทหารรับสั่งมาอีกทีจึงเดินทัพออกมาดั่งที่เห็น หากเรายังกล้าพับแขนพับ
ขายืนดูอยู่เฉยๆเช่นนี ้ รับประกันได้เลย พวกเราสี่ตระกูลใหญ่ตอ้ งเจอ
ปั ญหาหนักแน่!”
ประมุขตระกูลหู่วหน้านิ่วคิว้ ขมวดหนัก พล่างเร่งกล่าวเสนอออกไป
ซู่กวงหยินพยักหน้าเห็นด้วยในทันใดและตะโกนสั่งการดังลั่น
“เปิ ดค่ายกล! ประจันหน้าศัตรู!”
สี่ตระกูลใหญ่ตกอยู่ใต้อานาจของภาคีวิถีเร้นลับไปโดยปริยาย การกระทา
ดั่งเต่าหดหัวกลับไม่กล้าเผยให้เห็นอีกต่อไป ทันทีท่ีคิดได้พวกเราเร่งรุดเข้า
ร่วมสรมภูมิศกึ ในทันที
ทันทีท่ีได้ทพั สี่ตระกูลใหญ่เข้าดเป็ นกาลังเสริม สถารการณ์โดยรวมยิ่งโอน

เอนได้เปรียบหนักกว่าเก่า
ในท้ายที่สดุ นี ้ รากฐานความแข็งแกร่งของสี่ตระกูลใหญ่ก็แสดงให้เห็นแล้ว
ว่า มันเหนือชัน้ กว่าขุมกาลังของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์มากนัก
เพียงว่าตลอดหลายปี ท่ีผ่านมา พวกเขากลับไม่เคยเปิ ดเผยอะไรเลย

เมื่อลูซ่ ีเจิง้ เห็นภาพฉากเหล่านี ้ เขาก็ได้แต่แสยะยิม้ เย็นพร้อมกล่าวด้วย
นา้ เสียงสุดเหยียดหยามขึน้ ว่า
“ไอ้พวกบัดซบที่น่าตาย! ลมเปลี่ยนทิศไปทางใดก็ไปตามนัน้ ! พวกสี่

ตระกูลใหญ่คือความอัปยศของมวลมนุษย์โดยแท้!”
เขามิได้จงใจลดเสียงแต่อย่างใด แน่นอนว่าทุกคนล้วนได้ยินกระจ่างชัด
สีหน้าของซูก่ วงหยินเปลี่ยนไป แต่เขาจาต้องก้มหน้าทนรับคาสาปแช่งนี ้

และมิได้ตอบโตใดๆ
ในเวลาเดียวกัน จอมราชันย์วายุสลาตันและจอมราชันย์แห่งมิติเองก็โค่น
จ้าวดินแดนเทวะทัง้ สี่ลงเป็ นที่เรียบร้อย กลับกลายเป็ นว่า ช่างเป็ นศึกสรม
ภูมิท่ีไร้ความหมายยิ่ง หลังจากที่ได้รบั กาลังเสริมจากเหล่าเซียนแห่งภาคี
วิถีเร้นลับและสี่ตระกูลใหญ่เพิ่มเข้ามา
แต่ทนั ใดนัน้ สถานการณ์ทกุ อย่างก็ได้แปรเปลี่ยนไปโดยฉับพลัน!
เส้นขอบฟ้าอันไกลโพ้นปรากฏเงาดาดั่งไอหมอกทมิฬคืบคลานเข้ามา แท้
ที่จริงแล้วนัน้ กลับเป็ นกองกาลังปี ศาจที่เคลื่อนเข้ามาเสริมทัพ!
เงาทมิฬร่างหนึ่งทะยานเหินนภากาศสูง พร้อมกดสายตาจับจ้องไปทาง
จอมราชันย์ทงั้ สองที่กาลังโหมรันพันตูสปั ระยุทธ์อยู่ มันเอ่ยปากขึน้ กล่าว
ว่า
“ฆ่าพวกมันให้เหีย้ น!”
เงาทมิฬร่างนีก้ ลับมิใช่ใครอื่นนอกจาก เทพอสูรเจียหลานอย่างแม่นยา!

ณ ปั จจุบนั เทพอสูรเจียหลานได้กคู้ ืนฟื ้ นพลังจนลุสสู่ ภาวะสูงสุดโดย
สมบูรณ์ กลิ่นอายพลังปี ศาจที่แผ่ซา่ นทะลักล้นเสียดเมฆาแลดูสยดสยอง
ยิ่ง
สิ่งที่มนั นาพามาก็คือกองทัพเผ่าปี ศาจฝี มือพระกาฬ เมื่อเปรียบเทียบกัน

แล้ว พวกมันหาได้อ่อนด้อยกว่าเหล่าเซียนของนาคีวิถีเร้นลับแม้สกั นิด!
แถมสิ่งนี่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ กายเนือ้ ของพวกมันที่แข็งแกร่งทนทาน ผนวก

กับพลังปี ศาจที่มีฤทธิ์กดั กร่อนพลังปราณของเหล่านักสูข้ องฝ่ ายมนุษย์ได้
สิ่งเหล่านีถ้ ือว่าน่ากลัวนัก
เมื่อเห็นเป็ นเช่นนัน้ โดยไม่มีทางเลือกอื่นใด เหล่าเซียนของภาคีวิถีเร้นลับ

เร่งร่นถอยกลับมารวมกลุม่ และเข้าผนึกกาลังปราบปรามเหล่าปี ศาจ
อย่างพร้อมเพรียง
เมื่อเห็นเหตุการณ์ผนั เปลี่ยนแตกต่างออกไป ลูซ่ ีเจิง้ และซูก่ วงหยินล้วน
ถอดสีหน้าอย่างรวดเร็ว
ปรากฏว่านี่คือพลังที่แท้จริงของเผ่าปี ศาจ?
พวกมันเคลื่อนทัพมาเต็มสูบเช่นนี ้ แล้วพวกเขาควรต้านรับอย่างไรดี?
หนึ่งทัพเข้าร่วมสรมภูมิ แนวโน้มความได้เปรียบเริม่ เอียงเอนกลับมายัง

เผ่าปี ศาจ!
กระนัน้ เองสิ่งที่ทาให้พวกเขาทัง้ หมดตื่นตะลึงที่สดุ กลับมิใช่ใดอื่น เจีย

หลานที่ลอยเคว้งตระหง่านกลางเวหา กลับสร้างแรงคุกคามได้น่าประทับ
จับใจเกินไป
กลิ่นอายปี ศาจที่พวยพุ่งปะทุออกของมันช่างทรงพลังเกินไป ทุกคนล้วน
รูส้ กึ สิน้ หวังตัง้ แต่แรงสัมผัส
“ฮ่าฮ่าฮ่า...เหล่ามนุษย์ผโู้ ง่เขลา พวกเจ้าหาญกล้านักที่กล้าต่อต้านเราเผ่า

ปี ศาจ! ข้าผูน้ ีจ้ ะส่งพวกเจ้าลงนรกเอง!”
เจียหลานกล่าวแช่มสบายอารมณ์ ก่อนริเริม่ ระดมพลังปี ศาจสุดน่าสะพรึง

อย่างบ้าคลั่ง หวังกวาดล้างสรรพสิ่งโดยรอบภายในกระบวนโจมตีเดียว
ยังไม่ทนั ลงมือประหาร ทว่าเหล่านักสูข้ องฝ่ ายมนุษย์ทกุ คนกลับใจหาย

วาบเสียวสันหลังวูบ
การดารงอยู่ในระดับชัน้ นีม้ ิใช่ส่งิ ที่พวกเขาจะสามารถต่อกรได้เลย!
เสียงหัวร่อแผดสนั่นทั่วน่านฟ้า เจียนหลานปลดปล่อยกระบวนโจมตีสดุ
วินาศสันตะโรออกมาโดยไม่ปราณีเมตตาใดๆ
การโจมตีนีก้ ินรัศมีกว้างไพศาล เจตนาฆ่าล้างให้เหีย้ นอย่างชัดแจ้ง ยาก

เกินคาดเดานักว่าผลลัพธ์ท่ีได้มีก่ีชีวิตต้องสังเวย
ทว่าชีวิตมดปลวกของมนุษย์อนั ต่อยต่าเหล่านี ้ เจียหลานกลับหาได้สนใจ

ไม่!
“ฮ่าฮ่าฮ่า จงตายไปให้หมด!”
เจียหลานกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ แสนน่าเกลียด
ทันใดนัน้ เอง เสียงมังกรคารามพลันแผดดังกึกก้องสะท้านภพ!

ในเสีย้ วเวลาวิกฤติเป็ นตาย เย่หยวนตรงปรีเ่ ข้ามาแก้ไขสถานการณ์

ทัง้ หมดจากร้ายกลายเป็ นดี
เทพอสูรเฉกเช่นเจียหลานหาใช่ส่งิ ที่นกั สูท้ ่วั ไปจะสามารถต่อกรได้
แม้ว่าพลังฝี มือของมันจะถูกระงับไว้ท่ีระดับเก้าขัน้ สุด ทว่าความเข้าใจของ

มันต่อศาสตร์แห่งสวรรค์กลับลึกซึง้ กว่าหลายขุม หากเทียบกับนักสูค้ น
ธรรมดาทั่วไป
“เจียหลาน คูต่ ่อสูข้ องแกคือข้า!”

เย่หยวนสาดสายตาจับจ้องเจียหลาน เอ่ยปากเปล่งเสียงเย็นยะเยือก
มันสวนสายตาสาดสะท้อนตอกกลับและกล่าวด้วยรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ ว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนู,เจ้านี่มนั โตไวจริงๆ! ข้ายังจาได้แม่น ในปี นนั้ เจ้ายังเป็ น

แค่เด็กน้อยอาณาจักรวิชชาสวรรค์ฟ้าเท่านัน้ แล้วดูความแกร่งกร้าวของ
เจ้าตอนนีส้ ิ! สามารถสูร้ บปรบมือกับข้าได้แล้ว! แต่อย่างไรก็ตาม...การ
เดินทางอันแสนยาวนานของเจ้าจาต้องสิน้ สุดลงในวันนี!้ ฮ่าฮ่าฮ่า...”
เจียหลานแผดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ประดุจเย่หยวนมิได้อยู่ในสายตา
ของมันเลย
ในชั่วขณะนัน้ เอง เงาครามอีกสองร่างพลันปรากฏกายขึน้ ต่อหน้าต่อตา!

รัศมีกลิ่นอายของพวกมันมิได้อ่อนด้อยกว่าเจียหลานเลยแม้สกั นิด!
ตอนที่ 1215 เขีย้ วเล็บของภาคีวิถเี ร้นลับ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า...เย่หยวน เจ้าคิดหรือว่าเป้าหมายของเราคือขยะพวกนี?้
จุดประสงค์ของเราก็คือเจ้าตัง้ แต่ตน้ แล้ว!”
เทพอสูรเจียหลานกู่คารามลั่นพร้อมเสียงหัวเราะ การที่เย่หยวนตกสูว่ ง
ล้อมที่พวกมันเตรียมการไว้ มันรูส้ กึ ยินดีปรีใจเป็ นอย่างยิ่ง
หลายต่อหลายครัง้ ที่มนั ประสบความสูญเสียนับครัง้ ไม่ถว้ นภายใต้เงือ้ ม

มือของเย่หยวน ความเกลียดชังที่เย่หยวนทิง้ ทวนไว้ให้ช่างบาดลึกถึงก้น
บึง้ ในจิตใจ
คราวนีโ้ อกาสก็มาถึงในที่สดุ !
คูค่ วิ ้ เย่หยวนขมวดเข้มพลางกล่าวว่า
“สุดท้ายกลับกลายเป็ นสุนขั รับใช้ของข่านนั่ว ไร้ค่าสิน้ ดี!”
รอยยิม้ ที่แต่งแต้มบนใบหน้าของเจียหลานพลันหุบหายไปโดยพลัน พร้อม

ตอกสวนด้วยท่าทีเดือดดาลยิ่งว่า
“ปากดีนกั ! ข้าผูน้ ีจ้ ะฉีกปากเจ้าเป็ นชิน้ ๆ! พวกเราหกเทพอสูรอยู่ใต้บญ ั ชา

ของท่านทัง้ สองอยูแ่ ล้ว ในเวลานี ้ พวกเราทัง้ หมดถึงกับลงมือด้วยตัวเอง
เพื่อจัดการเจ้า! ไอ้เด็กเหลือขอ,วันนีเ้ จ้าไม่มีโชคดีเหมือนครัง้ ที่ผ่านมา
แน่นอน!”
ไกลออกไปจากวงสัประยุทธ์ ปรากฏอีกสามร่างเฝ้าคุมเชิงอยู่ห่างๆ
และดูเหมือนว่าปี ศาจทัง้ สามตนนัน้ กลับมิได้สนใจหรือหาได้เจตนายื่นมือ

ช่วยเหลือเช่นกัน
เชิดศีรษะเงยหน้าจับจ้องเหล่าปี ศาจอย่างเย่อหยิ่ง เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วย
ท่าทีสดุ ไม่แยแส
“ดูท่าเยวี่ยจีก้ บั ข่านนั่วจะกลับมาร่วมมือกันอีกครัง้ แล้ว”
ผลลัพธ์เช่นนีท้ าเอาเย่หยวนประหลาดใจมิใช่นอ้ ย
เพราะเท่าที่เขาคาดการณ์ไว้ก่อนหน้า สาเหตุท่ีเยวี่ยจีซ้ ุ่มเก็บตัวอย่างลับๆ

ภายในนิกายจันทร์หอน ก็เพราะนางไม่คอ่ ยกินเส้นกับข่านนั่วเท่าไหร่นกั
ไม่คิดไม่ฝันโดยแท้ พวกมันทัง้ คูจ่ ะกลับมาร่วมมือกันแล้วจริงๆในปั จจุบนั

อนึ่งเป็ นเพราะเยวี่ยจีบ้ าดเจ็บสาหัสเกินไปจึงไร้ซง่ึ พลกาลังเคลื่อนไหว
และไม่สามารถฟื ้ นตัวได้ในเวลาอันสัน้ นางเลยจาใจยอมเข้าร่วมมือกับอีก
ฝ่ าย
หากกล่าวตามตรง เทพอสูรทัง้ หกตนนีไ้ ด้ตกกลายเป็ นผูใ้ ต้บญ

ั ชาของ
ข่านนั่วแล้วมากกว่า
เพื่อต้องการกาจัดเย่หยวนให้สนิ ้ ซาก ข่านนั่วจึงสั่งการทัง้ หกเคลื่อนพลเข้า

ปราบปรามดุจสายฟ้าแลบ มาตรได้ว่าอีกฝ่ ายค่อนข้างลงทุนไม่นอ้ ยกัน
การเคลื่อนไหวในคราวนี ้
“ไอ้เด็กเหลือขอ,เจ้ายอมจานนเสียเถอะ! ในวันนี,้ ต่อให้เป็ นจักรพรรดิหยก

ก็ช่วยเจ้ามิได้!”
เจียหลานกล่าวขึน้ พลางแสยะยิม้ สยองประดับใบหน้า

“เจียหลาน,พล่ามวาจาไร้สาระกับมันเพื่ออันใด? เสียเวลาสิน้ ดี! ก็แค่เด็ก
น้อยคนหนึ่ง อาณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุดก็ยงั มิใช่! เอาเข้าจริง ถึงขนาด
ระดมพลพวกเราทัง้ หกมาพร้อมหน้าเช่นนี ้ ไม่เล่นใหญ่เกินไปกระมัง?”
ปี ศาจอีกตนหนึ่งที่อยู่เคียงข้างกล่าวขึน้ ด้วยท่าทางหงุดหงิด
“เจียตี ้ หุบปากไปซะ! เจ้าอย่าลืมเสีย,ศึกสมรภูมินี ้ ทุกคนต้องฟั งคาสั่งของ

ข้า! นอกจากนี ้ ไอ้เด็กเหลือขอนี่ก็มิได้ง่ายดั่งพืน้ ผิว หากประมาทอาจถึง
ตาย!”
เจียหลานกล่าวเตือน
เรือ่ งที่เยวี่จีเ้ กือบถูกเย่หยวนเด็ดชีพกลับไม่มีใครรูเ้ ลยภายในเผ่าปี ศาจ

นามขาน,เทพอสูรเทวะเปรียบเสมือน การดารงอยู่อนั ไร้เทียมทานใน
สายตาพวกเขาเหล่าปี ศาจ
เหตุการณ์อนั น่าอับอายเช่นนีจ้ ะแพร่งพรายออกไปได้อย่างไร?
ดังนัน้ เจียตีแ้ ละเหล่าเทพอสูรตนอื่นๆจึงหาได้ทราบเรือ่ งราวเหล่านีไ้ ม่
พวกมันทัง้ หมดเพิ่งออกจากการเก็บตัวได้ไม่นาน และไม่ทราบถึงวีรกรรม

อันลือเลื่องของเย่หยวนมาก่อนเลย
ในมุมมองของพวกมัน เด็กน้อยอาณาจักรราชันย์เทวะธรรมดาทั่วไปคนนี ้
จะไปมีพิษมีภยั ได้อย่างไร?
“เหอะ เจียหลาน,เจ้าคงถูกผนึกนานเกินไปจนกลายเป็ นพวกขีข้ ลาดไป
แล้ว? ไอ้เด็กเหลือขอตัวแค่นี ้ เพียงปั ดตบก็ตายคามือ เสียเวลาพวกเราทา
มาหากินจริงๆ!”
เจียตีก้ ล่าวขึน้ อย่างดูถกู เหยียดหยาม
ต่อหน้าทัศนคติของเจียนตี ้ เจียหลานพลันเดือดดาลขึน้ ทันที
มันเค้นหัวร่อเย็นอยู่สองคาและกล่าวว่า
“เอาล่ะ พวกเราทุกคนไม่ตอ้ งลงมือ ข้าขอดูหน่อยสิว่า,เจ้าจะปั ดตบมันให้

ตายคามือได้ด่งั ปากว่าหรือไม่?”
“เหอะ,ไร้สาระดีหนิ? เพียงยืนดูอยู่ตรงนัน้ พอ!”

เจียตีห้ วั เราะเยาะเล็กน้อยก่อนกางกรงเล็บยาวออกมาทันที
พลังปี ศาจสุดเย็นยะเยือกโหมปะทุพรั่งพรู พร้อมตวาดกรงเล็บสีทมิฬทัง้

ห้านิว้ ออกไป หวังตะปบเย่หยวนให้ตายคามือ
ถึงกรงเล็บยาวทัง้ ห้าจะถูกปลดปล่อยอย่างลวกๆ ทว่าพลานุภาพของมัน

กลับอย่าได้ดแู คลน
เย่หยวนสัมผัสได้โดยไว ห้วงพืน้ ที่ทงั้ หมดโดยรอบถูกตรึงแน่นโดยสมบูรณ์

กระทั่งแขนขายังขยับเขยือ้ นมิได้แม้สกั นิด
แต่กระนัน้ อย่างไร เจียหลานทราบตระหนักดี ท่าทางหมูกินเสือเช่นนี ้

ของเย่หยวน มันเองก็เคยประสบพบเจอจนชินตา ดังนัน้ จึงลอบแสยะยิม้
เย็นพลางหัวเราะเยาะเย้ยบนความโชคร้ายของเจียตีอ้ ย่างลับๆ
ในความเป็ นจริงแล้ว ไม่เพียงเจียตีเ้ ท่านัน้ ที่ดถู กู ดูแคลนเย่หยวน แต่ท่ี
เหลือทัง้ หมด ณ ที่น่ีลว้ นจับจ้องเย่หยวนด้วยสายตาแสนเหยียดหยามไม่
ต่าง แค่วา่ พวกมันมิได้แสดงออกมา
ความแกร่งกล้าของเย่หยวนในปั จจุบนั น้อยคนนักที่ทราบ และนัน้ ก็ไม่มี

ใครสามารถจินตนาการได้แน่นอน!
ทว่าอย่างไรเสีย ต่อหน้าเจียนตีต้ นนี ้ เย่หยวนกลับคร้านใส่ใจเช่นกัน
ฝ่ ามือพลันสั่นกระตุกเล็กน้อย พร้อมยกขึน้ สวนหน้าอย่างเมินเฉย
ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าถูกปลดปล่อยออกไป ประดับประดาเสียง
มังกรคารามแผดดังสนั่น
หนึ่งกระบวนโจมตีทาเอาทั่วพิภพต้องตื่นตะลึง!
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ช่างวิปลาสนัก! ฝ่ ามือนีช้ ่างน่าสะพรึงกลัวยิ่ง!”
“ไม่น่าแปลกใจเลย ที่เขาสามารถไต่ขนึ ้ สูต่ าแหน่งจอมราชันย์อนั ดับสี่ได้!

ความแกร่งกล้าสมชื่อนามขาน!”
“ฮ่าฮ่า! มีจอมราชันย์พิชิตสวรรค์อยู่ทงั้ คน พวกเรารอดตายแล้ว!”
………………………
เหล่าศิษย์สาวกของนิกายนิจนิรนั ดร์ต่างโหร้องดีใจด้วยความตื่นเต้น ทันที

ที่เห็นฝ่ ามืออันทรงพลังของเย่หยวน
และทันทาที่เย่หยวนเคลื่อนไหว สีหน้าการแสดงออกของเทพอสูรทัง้ หก
ซึง่ รวมไปถึงเจียหลานต่างพลันถอดสีในบัดดล!
เจียหลานตื่นตะลึงสุดหัวใจ แม้มนั ต้องการจะเข้าไปช่วย แต่นนั้ กลับสาย
เกินไปแล้ว
เสียงมังกรคารามแผดดังสะท้านรูหไู ม่หยุดหย่อน แค่คลื่นเสียงที่พ่งุ มาถึง

กรงเล็บทมิฬทัง้ ห้าของเจียตีก้ ็แหกสลายไม่เหลือซาก ถูกฝ่ ามือมังกร
สวรรค์วินาศฟ้าอัดกระแทกเข้าไปเต็มสูบ ร่างของมันถึงกับกระเด็นออกไป
ไกลลับตาดั่งลูกปี นใหญ่
ทว่าเย่หยวนยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง เพียงฝ่ ามือเดียวที่ย่ืนออกมากลับสร้าง

ผลลัพธ์ได้น่าเหลือเชื่อขนาดนี ้
เทพอสูรทัง้ หกล้วนแล้วแต่เคยเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า ทว่าพวกมัน

กลับถูกระงับระดับพลังเอาไว้เนื่องจากศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีสญ
ู สิน้ ไปแล้ว
ในยุคปั จจุบนั ถึงกระนัน้ ความเข้าใจของพวกมันต่อศาสตร์แห่งสวรรค์เอง
กลับมิได้ถกู ลดทอนลงเลย
ในแง่ของความแกร่งกร้าวของพวกมัน หาได้ดอ้ ยกว่าห้าอันดับแรกแห่ง
ทาเนียบสิบจอมราชันย์ไม่
สาหรับที่ว่าในบรรดาทัง้ หกใครหมู่ใครจ่า กลับแตกต่างกันไปตามวิถีทาง

ความถนัดส่วนบุคคล
เจียตีป้ ั ดธงดูถกู เหยียดหยามเย่หยวนไว้ตงั้ แต่แรก ดังนัน้ กรงเล็บทมิฬที่

สาแดงใช้ออกมาจึงหาใช่พลังทัง้ หมดของมัน ดังนัน้ แล้วจะไปต่อกรกับเย่
หยวนได้อย่างไร?
เย่หยวนเองก็หาได้เกรงใจอันใดไม่ ฝ่ ามือนีค้ ล้ายปลดปล่อยออกมาดั่ง

คร้านใส่ใจ แต่อนุภาพทาลายล้างที่อดั แน่นยังคงครบถ้วนสมบูรณ์แบบ
เจียตีใ้ นปั จจุบนั รัศมีกลิ่นอายของมันเบาบางลงอย่างมาก

ส่วนที่เหลือยังจะหาญกล้าดูแคลนเย่หยวนได้อย่างไร? แต่ละตนปั้นหน้า
เคร่งขรึมจริงจังขึน้ หลายส่วน ประดุจว่ากาลังเผชิญหน้าอยู่กบั ศัตรูตวั
ฉกาจ
“เหอะ ไหนละตบตายคามือ? ไฉนกลับเป็ นเจ้าแทนที่เกือบตาคามือมัน?

ก่อนจะพูดอะไรหัดใช้สมองเสียบ้าง หากบุตรแห่งประกาศิตสวรรค์จดั การ
ง่ายดายนัก ข้าจะเรียกพวกเจ้ามาให้เสียเวลาเพื่ออันใด? เจ้าโง่!”
พอได้พบสบโอกาส เจียหลานสวดวาจาคาด่ากระหน่าใส่เจียตีเ้ สร็จสรรพ

ในหนึ่งอึดใจ
สีหน้าการแสดงออกของเจียตีด้ กู ลืนไม่เข้าคายไม่ออกยกใหญ่ แม้มนั

ต้องการตอกปฏิเสธกลับไป แต่ทว่ามันกลับไม่สามารถหาข้อแก้ตวั ได้เลย
ก่อนหน้านี ้ มันคุยโวโอ้อวดเสียงดังไปถึงสวรรค์ แต่ท่ีไหนได้ เด็กหนุ่มเบือ้ ง
หน้ากลับหักหน้ามันเป็ นเสี่ยงๆ ทัง้ ๆที่เป็ นเพียงอาณาจักรราชันย์เทวะ
ทั่วไป แต่ไฉนถึงทรงพลังได้ขนาดนี!้ ?
เจียตีท้ าได้แต่เค้นเสียงเย็นคาหนึ่งและเปลี่ยนเรือ่ งทันทีว่า
“เอาล่ะ พวกเราทัง้ สามโจมตีมนั พร้อมกัน! ส่วนไอ้พวกที่ไม่คิดช่วย ก็ยืน

ให้กาลังใจอยู่ขา้ งๆไป!”
“ยืนให้กาลังใจ? ใครบอกว่าข้ามาคนเดียว? เจ้าข่านนั่วมันดูแคลนเผ่า

มนุษย์เกินไปกระมัง? อุตส่าห์มากันพร้อมหน้า ข้าเองก็ไม่ปล่อยให้พวก
เจ้ายืนเหงาแน่นอน!”
ในขณะที่เอ่ยกล่าว เสียงหัวเราะจากแห่งหนใดมิทราบ ระรืน่ กึกก้องขึน้
กลางห้วงเวหา ในไม่ชา้ เบือ้ งหน้าพลันปรากฏร่างทัง้ สามก้าวแช่มออกจาก
ห้วงแห่งความว่างเปล่า
ทัง้ สามคนนัน้ ก็คือ จอมราชันย์วิญญาณ,จอมราชันย์วิญญาณสัประยุทธ์

และหลงหมิ่น!
ยอดเซียนผูไ้ ร้เทียมทานทัง้ สามล้วนมีความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ใน

ระดับลึกซึง้ ไม่แพ้เทพอสูรทัง้ หกเลย!
กล่าวได้ว่า หากทัง้ สามเกิดในยุคสมัยที่ศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั เฟื่ องฟู พวก

เขาคงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าไปนานแล้ว
ยิ่งเห็นภาพฉากดังนี ้ เจียหลานยิ่งถอดสีหน้าเข้าไปใหญ่
มันคาดไม่ถึงเลยว่า รอบกายเย่หยวนยังมีพรรคพวกที่ทรงพลังขนาดนีอ้ ยู่!
การดารงอยู่ของภาคีวิถีเร้นลับคือความลับสุดยอดในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
ทัง้ หมด
นอกเหนือจากจอมราชันย์ระดับชัน้ นีแ้ ล้ว ย่อมไม่มีผใู้ ดล่วงรูโ้ ดยธรรมชาติ
ในวันนีเ้ อง ถือเป็ นศึกเปิ ดศักราชความยิ่งใหญ่ เขีย้ วเล็บของภาคีวิถีเร้น

ลับแหลมคมเพียงใด เผ่าปี ศาจล้วนประจักษ์แจ้งโดยทั่ว!
“พวกเจ้าระวังตัวกันด้วย เสียงแห่งจอมเทพมังกรของข้า แค่ลกู หลงยังถึง

ขัน้ สาหัส คงไม่อยากโดนกันกระมัง? สามตัวตรงหน้าปล่อยให้เป็ นหน้าที่
ข้าเอง!”
เย่หยวนกล่าวสั่งการกระชับทันควัน พร้อมเรียกใช้ดาบพิชิตมารฟ้าเข้า
สัประยุทธ์กบั พวกเจียหลานทัง้ สามโดยตรง
เย่หยวนเข้าสัประยุทธ์แบบหนึ่งต่อสาม ทัง้ ๆที่ตอ้ งรับมือกับเทพอสูรทัง้

สามในเวลาเดียวกัน ทว่าเขากลับมิได้ตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ
แม้แต่นอ้ ย!
ยิ่งเจียหลานปะมือแลกเปลี่ยนกระบวนมากเท่าใด มันก็ย่ิงรูส้ กึ ประหลาด

ใจขึน้ เท่านัน้ ในคราแรกมันยังคิดว่า เย่หยวนพลาดท่าถูกต้อนจนติดมุม
แต่ใครจะไปทราบ ไม่เพียงเย่หยวนเตรียมซ้อนแผนอย่างรูท้ นั ทว่าความ
แข็งแกร่งของเขาเองในปั จจุบนั ยังน่าเกรงขามถึงระดับนีจ้ ริงๆ
ตอนที่ 1216 ก็ไม่เท่าไหร่หนิ
โหมดาบพิชิตมารฟ้าควงสะบัด เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวคลุมเคลือบเป็ น
ชัน้ แกร่ง ทัง้ คูล่ ว้ นเป็ นของแสลงยิ่งสาหรับเผ่าปี ศาจ กระบวนโจมตีของเย่
หยวนที่กอปรไปด้วยทัง้ สองสิ่งนีป้ ระดุจดาวพิฆาตของเหล่าเทพอสูร พวก
มันทัง้ สามได้แต่ขยะขยาดต้านรับแสนจนใจ ชิงโอกาสตอบโต้หาได้เป็ น
เรือ่ งง่ายไม่
สัประยุทธ์แบบหนึ่งต่อสามเช่นนี ้ ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า เย่หยวนรับภาระ

หนักหน่วงเพียงใด การจะปราบปรามพวกมันสามเทพอสูรให้บาดเจ็บ
สาหัสกลับเป็ นเรือ่ งยากยิ่ง ทว่าในทางตรงข้าม พวกมันเองก็ไม่สามารถ
ทาอันตรายใดๆแก่เย่หยวนได้เช่นกัน
ในอีกด้าน กลับเป็ นฝ่ ายจอมราชันย์วิญญาณทัง้ สามที่พลั วันสัประยุทธ์กบั

เทพอสูรอีกกลุม่ หนึง่ อย่างยากเข็ญแทบหืดจับ
เทพอสูรทัง้ หกตนเคยเป็ นถึงเซียนอาณาจักรพระเจ้ามาก่อน ในที่สดุ นี ้
พลังฝี มือของพวกมันยังคงไว้ลายเผ็ดร้อน แม้ว่าจะถูกระงับอาณาจักร
พลังไปแล้วก็ตาม
ในแง่ประสบการณ์การต่อสู้ พวกมันยังคงเจนจัดกว่าฝ่ ายของจอมราชันย์

วิญญาณทุกคน
เว้นเสียแต่ สถานการณ์ทางด้านเย่หยวน พวกเจียหลานถูกไล่ตอ้ นจนหมด

สภาพเกินไป
ไม่วา่ จะเป็ นดาบพิชิตมารฟ้า หรือเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว ทัง้ สองสิ่งนี ้

ช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน
พลังลีล้ บั ที่เร้นแฝงอยู่ในทัง้ สองสิ่งนี ้ พวกเจียหลานได้รบั ผลกระทบไป

โดยตรง จนทาให้พลังปี ศาจที่พรั่งพรูโคจรอยู่ในกายพลันลดฮวบลงอยู่
หลายส่วน กระทั่งผิวหนังของพวกมันยังมอดไหม้ไร้ตา้ นทาน!
ถึงแม้เผ่าปี ศาจจะมีกายเนือ้ ที่ไม่สามารถฆ่าลงได้ง่าย แต่นนั้ ก็มิได้
หมายความว่า พวกมันจะเก่งกาจไร้เทียมทาน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเย่หยวน การเผชิญหน้ากับบุคคลวิปลาสเยี่ยงนี ้
กลับกลายเป็ นปั ญหาแทนสาหรับพวกมัน
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ช่างทรงพลังโดยแท้! สามารถต่อกรกับเทพอสูรได้
ถึงสามตนโดยตัวคนเดียว! ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไฉนได้รบั นามขานว่า จอม
ราชันย์พิชิตสวรรค์!”
“ถูกต้อง! แต่เจ้าดูทางด้านจอมราชันย์วิญญาณเสียก่อน พวกเขากาลังถูก

เทพอสูรพวกนัน้ ไล่ตอ้ นอย่างหนัก หากยังเป็ นเช่นนีต้ ่อไป พวกเขาคง
ปราชัยในอีกไม่ชา้ ?”
“ก่อนหน้านี ้ ทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ต่างกังขาสงสัยในตัวจอมราชันย์พิชิต
สวรรค์กนั ถ้วนหน้า แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ในช่วงวิกฤติเป็ นตายเช่นนี ้ กลับ
เป็ นเขาลุกขึน้ ยืนหยัดเพื่อปกป้องพวกเรา!”
“กาลเวลาเผยให้เห็นผูก้ ล้า! เมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ท่ีผคู้ นต่างยกย่องให้เป็ น

ขุมกาลังที่แข็งแกร่งที่สดุ ของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ในยามที่เผ่าปี ศาจผงาดขึน้
ผูค้ นทั่วทัง้ ผืนพิภพต่างประสบภัยเดือดร้อน พวกเขากลับหายเงียบไร้ว่แี วว
ช่วยเหลือใดๆ! ช่างน่าผิดหวังอย่างแท้จริง! ในทางตรงข้าม จอมราชันย์
พิชิตสวรรค์,จอมราชันย์วิญญาณ,จอมราชันย์วิญญาณสัประยุทธ์และ
ท่านอื่นๆล้วนเห็นแก่สว่ นรวม เร่งรุดตรงเข้ามาช่วยเหลือโดยไม่ลงั เล!”
“โอ้ใช่แล้ว หากเจ้าไม่กล่าวขึน้ มา,ข้าคงลืมไปแล้ว! เผ่าปี ศาจได้กลืนกิน

ดินแดนเทวะทัง้ แปดจนบรรลัยสิน้ ก็เหลือเพียงแค่เมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์
เท่านัน้ ที่ไร้ซง่ึ การเคลื่อนไหวใดๆ ราวกับตัดขาดจากโลกภายนอกโดย
สิน้ เชิง....”
……………………………….
เหล่ามวลชนมหาศาลต่างรูส้ กึ ทราบถึงสถานการณ์ในปั จจุบนั อย่างแจ่ม

แจ้ง เผ่าปี ศาจได้เคลื่อนทัพล้างบางดินแดนเทวะทัง้ แปดจนสูญสิน้ ทั่วทุก
มุมบนผืนพิภพแห่งนีต้ ่างลุกเป็ นไฟ
ทว่าการกระทาอันหาญกล้าในครัง้ นีข้ องเย่หยวน ต่างกินใจทุกคนจนรูส้ กึ

เลื่อมใสศรัทธา
นอกจากนีเ้ อง พฤติกรรมแปลกๆของเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ยงั ทาให้ทกุ คน

ต่างเคลือบแคลงใจอย่างอดมิได้
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ หมดได้ตกสูค่ วามโกลาหลโดยสมบูรณ์จากเผ่าปี ศาจ

แต่เมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์กลับนิ่งดูดายไร้ซง่ึ การเคลื่อนไหวใดๆ ประหนึ่งว่า
ทุกอย่างยังสงบสุขดี
เสมือนมีขอ้ ตกลงกันระหว่างเผ่าปี ศาจและเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์อย่างไง
อย่างงัน้ ราวกับว่าทางใครทางมันไม่กา้ วก่ายซึง่ กันและกันชัดเจน
“เลิกเล่นกันได้แล้ว! เร่งสาแดงเคล็ดมหาดาราย้อนสวรรค์ฆ่ามัน!”
ทันใดนัน้ เจียหลานก็เอ่ยกล่าวขึน้ ทันที
“เข้าใจแล้ว!”
เจียตีแ้ ละเทพอสูรอีกตนหนึ่งเร่งผงกศีรษะรับคาในทันที ต่อหน้าความ

แกร่งกร้าวของเย่หยวน พวกมันเลือกเผด็จศึกทันทีโดยไม่ลงั เลแม้แต่นอ้ ย
รัศมีพลังปี ศาจทะลักล้นออกจากร่างทัง้ สามอย่างบ้าคลั่งเสมือนไร้

ขีดจากัด พร้อมระดมควบแน่นกลายเป็ นทรงกลม!
ภาคหลังจากระดมสั่งสมถึงขีดสุด พวกมันทัง้ สามก็ปลดปล่อยลูกพลัง
ปี ศาจสีทมิฬรวมกันตรงหน้า จนก่อเกิดเป็ นลูกพลังสุดข้นคลั่กขนาดมหึมา
คล้ายดวงดาราอับแสง ครอบคลุมร่างเย่หยวน!
เมื่อเหล่าศิษย์สาวกของนิกายนิจนิรนั ดร์เห็นภาพฉากดังกล่าว ทัง้ หมด

ต่างถอดสีหน้าด้วยความหวาดกลัวกันยกใหญ่ และอดรูส้ กึ วิตกแทนเย่
หยวนมิได้
ใครๆต่างก็คิดว่า เย่หยวนในขณะนีเ้ ข้าตาจนแล้ว ถูกลูกพลังสีทมิฬมหึมา

ดูดกลืนเข้าไปขนาดนี ้ ต่อให้จกั รพรรดิหยกมาช่วย ก็คงเปล่าประโยชน์
“ไม่ดีแล้ว! กระแสพลังปี ศาจหอบนีช้ ่างรุนแรงเจียนสิน้ สติ! จอมราชันย์

พิชิตสวรรค์ตกอยู่ในอันตราย!”
เมื่อลูซ่ ีเจิง้ เห็นกระบวนโจมตีประสานในคราวนีข้ องเทพอสูรทัง้ สาม สีหน้า

ของเขาก็พลันซีดเผือกดุจกระดาษแผ่นขาว
ในเวลานีไ้ ม่มีผใู้ ดสามารถรับรูไ้ ด้ถึงรัศมีกลิ่นอายของเย่หยวนได้เลย
ภายในลูกพลังสีทมิฬอับแสง เขาเป็ นตายร้ายดีอย่างไรกลับไม่มีทางทราบ
แม้ทกุ คนจะต้องการช่วยเหลือเพียงใด ทว่าล้วนแต่ไร้ซง่ึ พลังอานาจโดย

สมบูรณ์
ต่อให้เป็ นลูซ่ ีเจิง้ เพียงกระบวนโจมตีเดียวของเทพอสูร เขาก็เตรียมตีต๋ วั ลง

นรกได้ในอึดใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า เย่หยวน,หากเจ้ายังมีปัญญารอดจากการระเบิดคราวนีไ้ ด้ ข้าขอ

คุกเข่าเลียรองเท้าเจ้าดีกว่า! ลงนรกไปซะ! ระเบิด!”
เจียหลานผูเ้ ดือดดาลกล่าวขึน้ อย่างสุดทน

ภายใต้คาสั่งระเบิด เหล่าเทพอสูรทัง้ สามเร่งท่องคาถาโดยพร้อมเพรียง
ปุ.. ปุ... ปุ...
ไอร้อนแผ่ซา่ นสะพัดปกคลุมทั่วบริเวณ สุม้ เสียงระเบิดคลั่งดังสนั่นจาก

ภายในลูกพลังสีทมิฬ
เสียงระเบิดนีต้ ่างทาให้ทกุ คนรูส้ กึ สิน้ หวังในทันทีท่ีได้ยิน ราวกับทรวงอก

ของพวกเขาถูกค้อนหนักหลายพันตันกระทุง้ อัดเต็มแรง
ถึงแรงระเบิดจะวินาศสันตะโรเพียงใด ทว่าลูกพลังสีทมิฬกลับยังคงสภาพ
เหนียวแน่นไม่แตกออก อย่างมากแค่ปดู โปนยืดขยายตัวออก ก่อนกลับสู่
รูปทรงกลมดังเดิม
นี่เห็นได้อย่างชัดเจนว่า คลื่นพลังปี ศาจที่ควบแน่นกลายเป็ นกาแพงนีช้ ่าง
แข็งแกร่งเพียงใด!
“จบสิน้ แล้ว! เผ่าปี ศาจมันทรงพลังเกินไป! วิธีการนาใช้ต่างๆของพวกมัน

ยากเกินหยั่งถึง! แม้แต่จอมราชันย์พิชิตสวรรค์เองก็...”
“พวกมันเผ่าปี ศาจไร้เทียมทานดุจเซียนอาณาจักรพระเจ้าในกาลอดีต! ต่อ

ให้จอมราชันย์พิชิตสวรรค์มีส่แี ขนแปดกร ก็มิใช่เรือ่ งง่ายที่จะปราบปราม!”
“ความหวังเพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่ของพวกเราคือ จอมราชันย์พิชิต
สวรรค์ หากเกิดอะไรขึน้ กับเขาจริงๆ...เราทุกคนคงต้องตายในวันนี ้
.............................
จากที่สมั ผัสได้ถึงพลังปี ศาจที่ลน้ ทะลักออกจากลูกพลังสีทมิฬ เหล่านักสู้
ฝ่ ายมนุษย์ต่างอกสั่นขวัญเสียกันโดยทั่ว หลายต่อหลายคนล้วนเผยสีหน้า
แสนความสิน้ หวังออกมาเป็ นคารบสอง
แค่กลิ่นอายพลังที่ร่วั ไหลออกจากลูกพลังนีย้ งั แทบทาให้พวกเขาสิน้ สติ

อย่าว่าแต่เย่หยวน กระทั่งเทพอสูรทัง้ สามที่อยู่ภายในนัน้ ก็มิใช่วา่ เละเป็ น
ผุยผงด้วยรึ?
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ตายเสียที! บุตรแห่งประกาศิตสวรรค์แล้วอย่างไร? สุดท้ายก็

ตายเป็ นเหมือนกันมิใช่ร?ึ ระเบิด,ระเบิดและระเบิดมันเข้าไป! ระเบิด
จนกว่าจะสิน้ ซาก!”
เจียตีเ้ ลือดร้อนตื่นอกตื่นเต้นที่สดุ ในแล้ว ณ ขณะนี ้ เย่หยวนมันหักหน้าตน

จะไม่เหลือชิน้ ดี สิน้ ใจตายไปเช่นนีน้ บั ว่าล้างอาฆาตไปได้บา้ ง
ถึงแม้ตอ้ งพึ่งพากาลังของอีกสองตนเพื่อรุมจัดการ แต่เย่หยวนก็ตายลงใน
ที่สดุ ซึง่ นี่ทาให้มนั รูส้ กึ คลายใจลงอย่างมาก
ภายในลูกพลังสีทมิฬเมื่อครู ่ เกิดแรงระเบิดมากกว่าร้อยครัง้ !
ไม่วา่ ยอดเซียนหรือทวยเทพผูไ้ ร้เทียมล้วนต้องกลายเป็ นเถ้าถ่านภายใต้

การระเบิดอย่างบ้าคลั่งนี ้
เพื่อกาจัดเย่หยวนให้สนิ ้ ซาก พวกมันจาต้องใส่ทกุ อย่างที่มีลงไป
เทพอสูรทัง้ สามรีดเร้นพลังทัง้ หมดออกมา พลางกระหน่าระเบิดอัดใส่เต็ม

สูบไม่ยงั้ มือไม่กลัวตาย นี่จะเห็นได้ว่าอนุภาพการทาลายล้างของระเบิด
ภายในนัน้ มันน่ากลัวเพียงใด
เทพอสูรทัง้ สามหยุดท่องคาถา พลันหอบหายใจถี่รวั ด้วยความเหน็ด
เหนื่อย พวกมันแต่ละตนสีหน้าซีดขาวดั่งแผ่นกระดาษ พร้อมรัศมีพลังที่
ลดลงอย่างมาก
ลูกพลังสีทมิฬค่อยๆจางลงจนหายไปในท้ายที่สดุ
สาหรับภาพฉากภายในที่เผยประจักษ์สสู่ ายตามวลชน ทุกคนแทบไม่กล้า

ที่จะเงยมอง
พวกเขาไม่ตอ้ งการเห็นภาพฉากอันแสนสิน้ หวัง!
“พวกเจ้าดูนนั้ เร็ว! เร็วเข้า!!”
แต่ทนั ทีทนั ใด ใครบางคนกลางฝูงชนก็โห่รอ้ งอุทานขึน้

ภาพฉากตรงหน้า ล้วนทาเอาทุกคนประหลาดใจสุดขีด
ไม่เพียงนักสูฝ้ ่ ายมนุษย์หนั เงยจับจ้อง กระทัง้ เทพอสูรและกองทัพปี ศาจ

ต่างแหงนมองจ้องเขม็งเป็ นตาเดียว เบือ้ งลึกในแววตาเหล่านัน้ ต่าง
สะท้อนความอัศจรรย์อดั แน่นเกินเก็บซ่อน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพวกเจียนหลานทัง้ สาม ลูกตาของพวกมันแทบถลน

ออกมา!
เจียหลานได้แต่โทษฟ้าดิน ผืนพิภพแห่งนีช้ ่างน่ารังเกียจเกินไป!
เย่หยวนยังไม่ตาย! ไม่สิ...เส้นผมยังไม่รว่ งสักเส้น!
เขายังคงยืนนิ่งสงบเสงี่ยมอยู่ดงั เดิม และมิได้ขยับเขยือ้ นใดๆแม้แต่นอ้ ย!

“นี่มนั เรือ่ งบ้าอันใด?!! เคล็ดมหาดาราย้อนสวรรค์เป็ นถึงวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์
แห่งยุคบรรพกาล! หากย้อนกลับไป พวกเราเทพอสูรเคยสาแดงใช้
กระบวนจับตายนีฆ้ ่าล้างยอดเซียนบรรพบุรุษของพวกเจ้าไปนักต่อนัก
แล้ว! แต่เจ้า...เย่หยวน...เจ้ากลับไม่เป็ นอะไรเลย?!!”
ในขณะที่เจียหลานกาลังเดือดดาลแผดเสียงกระหึ่มไม่หยุดหย่อน เหล่า
นักสูฝ้ ่ ายมนุษย์กลับแข็งค้างจับจ้องภาพฉากตรงหน้าเสมือนไก่ไร้สติ
ชั่วครูต่ ่อมา เซียนฝ่ ายมนุษย์คนหนึ่งโพล่งกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า ใครขอให้พวกแกเสียแรงเปล่า? นี่น่ะรึ..เทพอสูร? ข้าคิดว่า พวก

เจ้าไปเปลี่ยนชื่อว่า เทพลูกไก่เสียดีกว่า! พวกปี ศาจเหล่านีก้ ลับไม่เข้าคูก่ บั
จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ได้เลย!”
“ปะ… เป็ นไปไม่ได้! นี่ไม่มีทางเป็ นไปได้! จะ-เจ้า...เจ้ารอดออกมาได้

สีหน้าของเจียตีซ้ ีดเผือกทวีหนัก พลางกล่าวติดอ่างไม่เป็ นภาษาอย่างไม่
เชื่อสายตา
เย่หยวนเหลียวมองต้นเสียงด้วยหางตาแสนเย้ยหยัน พร้อมกล่าวอย่างไม่
แยแสว่า
“นี่คือพลังที่แท้จริงของพวกเจ้าเทพอสูร? ดูท่าแล้ว...ก็ไม่เท่าไหร่หนิ!”
ตอนที่ 1217 ภาคีวิถเี ร้นลับมาแล้ว!
เย่หยวนทัง้ ยังปลอดภัยปราศจากบาดแผลใดๆเช่นนี ้ ฝูงชนเบือ้ งล่าง

ทัง้ หลายแหล่ต่างโห่รอ้ งสรรเสริญกระหึ่มแซ่ซอ้ ง
นี่คือผลลัพธ์ท่ีแม้แต่ผคู้ นยังไม่กล้าจินตนาการ ภายใต้การโจมตีจบั ตาย

เด็ดขาดขนาดนัน้ ทว่าเย่หยวนยังไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเลยด้วยซา้ !
“เจ้า...เจ้าทาได้อย่างไร? เมือพวกเราสามในหกผนึกกาลังสาแดงเคล็ด
มหาดาราย้อนสวรรค์ เพียงกายเนือ้ ระดับเก้าชัน้ สูงสุดย่อมเละเป็ นจุอย่าง
ไม่ตอ้ งสงสัย! ตะ-แต่...แต่เจ้ากลับไม่มีอะไรเลย!”
เจียหลานคุมสติข่มความตื่นตะลึงเดือดดาลลงไป ก่อนเอ่ยกล่าวขึน้ คารบ

สองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“แน่นอนว่าไม่ ต่อหน้ากระบวนโจมตีเห็บเหาของพวกเจ้า นับว่ายังมีทนุ

รอนไว้อวดอ้างอยู่บา้ ง ข้าหยิบใช้พลังปราณและพละกาลังออกไปมิใช่
น้อย! ซึง่ ตอนนีเ้ อง,ข้าก็อ่อนแอลงจริงๆ”
เมื่อได้ฟังเช่นนัน้ ทุกสายตาต่างเพ่งพินิจจับจ้องเข้าหา ก่อนค้นพบว่าพลัง

ปราณภายในกายของเย่หยวนค่อนข้างโกลาหลวุน่ วาย
การระเบิดอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดหย่อนเมื่อครู ่ ได้สร้างความเสียหายแก่เย่
หยวนอย่างมาก เพียงว่าทุกคนกลับมองข้ามจุดนีไ้ ป
แต่แล้วอย่างไร?
สามารถต้านรับกระบวนจับตายของสามเทพอสูรได้โดยปราศจากรอยขีด
ข่วนใดๆ
อย่างมากแค่สญ
ู เสียพลังปราณและกาลังกายไปส่วนหนึ่งเท่านัน้ ?
เพียงเท่านีก้ ็เกินความคาดหมายไปมากแล้ว!
เจียหลานถอดสีหน้าดั่งเสือไร้เขีย้ วเล็บ คากล่าวของเย่หยวนเมื่อครูท่ าเอา

มันแทบล้มทัง้ ยืน
“เป็ นไปไม่ได้! เคล็ดมหาดาราย้อนสวรรค์ท่ีเราสามดทพอสูรหลอมสร้าง

ขึน้ มา ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตออกไปได้! แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้า
ล้วนตายไม่เหลือซาก!”
เจียตีร้ ูส้ กึ ดั่งว่าภาพหน้าตรงหน้ามิใช่ความจริง และปฏิเสธที่จะเชื่อสุดใจ

เย่หยวนร่วนหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“หุหุ ดูท่าพวกเจ้าจะสนใจเรือ่ งนีก้ นั มาก”
ทันทีท่ีสนิ ้ เสียง คลื่นรัศมีสีทองอร่ามวงใหญ่พลันปรากฏกขึน้ ห้อมล้อมกา

ยาเย่หยวน
สีหน้าการแสดงออกของเจียหลานเปลี่ยนไปแทบไม่ทนั ก่อนอุทานดังลั่น
“เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดา!”
โดยไม่รอแช่มให้หายตื่นตะลึง อาณาเขตประกายแสงคมดาบสาดระยิบ
พลันขยับขยายตัวขึน้ ทันทีรอบตัวเย่หยวน!
เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบ!
เพียงว่าในคราวนีห้ าใช่เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบดั่งกาลอดีตไม่
เพราะเขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบในปั จจุบนั ของเย่หยวน กินรัศมีพืน้ ที่

กว้างถึงหนึ่งร้อนฉื่อ!
จิตสังหารแห่งดาบของเขาทะลวงขอบเขตความเข้าใจจนเกินหยั่งถึงได้
แล้ว!
อย่างไรก็แล้วแต่ ยังไม่ทนั ที่ความประหลาดใจของพวกเจียหลานจะ

บรรเทาดี จู่ๆเขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบของเย่หยวนก็หดตัวบีบแคบลง
กะทันหัน ทัง้ หมดถูกควบแน่นจนเหลือแค่รศั มีสิบฉื่อ!
ลูกตาคูน่ นั้ ของเจียหลานแทบทะลักถลนออกมา มันอุทานไม่หยุดหย่อน
ด้วยความตะลึงงันว่า
“หลอมผสานจิตสังหารแห่งดาบ! เจ้า...เจ้าเด็กนี่มนั เป็ นเพียงนักสู้

อาณาจักรเต๋าลึกลา้ จริงๆรึ? หากขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้
ข้าคงไม่ตอ้ งปาดคอฆ่าตัวตายเลยกระมัง?”
เจียหลานรูส้ กึ ดั่งว่า โลกที่มนั เคยรูจ้ กั กาลังพังทลาย!
มีนกั สูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ ที่ไหนบ้างที่สามารถเข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ได้

ในระดับลึกซึง้ ขนาดนี?้
แม้การหลอมผสานจิตสังหารแห่งดาบจะมิใช่ศาสตร์แห่งสวรรค์ แต่น่ีก็
แสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญในการควบคุมเขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบ
ของเย่หยวน
แค่สามารถใช้เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบได้ในอาณาจักรเต๋าลึกลา้ ก็ว่า
เกินจริงยิ่งแล้ว แต่น่ีราวกับเย่หยวนสามารถควบคุมได้ด่งั ใจนึก นี่เป็ นที่ชดั
แจ้ง ความเข้าใจของเขาต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ได้พฒ ั นาอีกระดับแล้ว!
การหลอมผสานจิตสังหารแห่งดาบจากหนึ่งร้อยฉื่อ ให้ควบแน่นกลายเป็ น
สิบฉื่อได้ สิ่งนีย้ ่ิงทาให้เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบแข็งแกร่งยิ่งขึน้ !
ไม่วา่ จะเป็ นพลังป้องกันหรือพลังโจมตี ความเข้มข้มระดับนีม้ าตรได้ว่า

เพิ่มทวีอนุภาพนับสิบเท่า!
ยิ่งไปกว่านัน้ เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดาของเย่หยวนเองก็ฝึนฝนจน

สาเร็จถึงระดับเก้าแล้วเช่นกัน
ถึงแม้ไม่ตอ้ งโจมตีปลดปล่อยกระบวนท่าใดๆ แต่พวกเจียหลานเองก็ไม่มี

ทางผ่าด่านป้องกันดุจจปราการเหล็กกล้าของเย่หยวนได้แน่นอน!
สองสุดยอดไพ่ตายผนึกกาลัง ปราการด่านป้องกันชัน้ นีข้ องเย่หยวนจัดได้
ว่าทรงพลังถึงขัน้ วิปลาส!
ทว่าเป็ นที่แน่นอน แม้การป้องกันนีจ้ ะไร้เทียมทาน แต่นนั้ ก็กินพลังงาน

ของเย่หยวนไปมากโขเช่นกัน
สภาพปั จจุบนั ของเย่หยวนก็ใช่วา่ จะสมบูรณ์ดีนกั ลาพังผ่าดงระเบิดจับ

ตายออกมาจาต้องนาจ่ายพลังไปมิใช่นอ้ ย ปราการปกป้องเหล็กกล้าชัน้ นี ้
นี่ย่ิงตัวดี ราคาจับจ่ายเพื่อหล่อเลีย้ งให้คงสภาพความเสถียรนับว่า
มหาศาล
โดยเฉพาะกับพลังปราณ!
กล่าวได้ว่า เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบของเย่หยวนเป็ นตัวกินพลังที่สดุ

แล้ว
พลังกายที่ใช้จ่ายยังพอทาเนา ทว่าพลังปราณกลับลดฮวบไม่หยุด
แต่ท่ีเขาต้องฝื นสาแดงใช้ออกมาเช่นนี ้ หวังเพื่อขู่ขวัญเทพอสูรทัง้ สามให้

แตกกระเจิง!
และเป็ นดั่งที่คาด สีหน้าจีหลานถอดสีจนซีดเผือก มันเร่งตะโกนขึน้ ว่า
“ถอยก่อน!”
ยังไม่ทนั สิน้ เสียงดี เจียหลานกลับเป็ นคนแรก มันเร่งแปรสภาพเป็ นเงา

สายหนึ่งและหนีเตลิดไปไกลสุดขอบฟ้าในพริบตา
เทพอสูรที่เหลืออยูย่ งั มัวยืนเฉยได้อย่างไร? พวกมันทัง้ หมดละทิง้ ทุกศึก

สัประยุทธ์โดยพร้อมเพรียง และตีฝีเท้าหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเย่หยวนเห็นภาพฉากดังกล่าว เขาก็อดเย้ยหยันขึน้ มิได้
“เหอะ เหอะ คิดจะมาก็มา,คิดจะไปก็ไป? นิสยั เช่นนีช้ าติใดจะเลิก?”
หกเทพอสูรสับเท้าแตก แหกกระเจิงดั่งหนีตายภัยพิบตั ิ ทว่ามีอยู่ตนหนึ่งที่

ช้ากว่าใครเพื่อน
และนัน้ ก็คือ เจียตี!้
เนื่องจากก่อนหน้า มันได้รบั บาดเจ็บสาหัสจากฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า

ของเย่หยวนก่อนเป็ นทุนเดิม และเมื่อผนึกกาลังสาแดงเคล็ดมหาดารา
ย้อนสวรรค์ จึงทาพลังปี ศาจที่เหลืออยู่แห้งเหือดแทบไม่เหลือ ในบรรดาทัง้
หก กลับเป็ นมันที่มีสภาพแย่สดุ
รอยยิม้ แสยะเย็นพลันเสียดขึน้ บนมุมปากเย่หยวนทันที เสีย้ วพริบตาต่อไป
ร่างของเขาก็อนั ตรธานหายไปจากจุดที่ยืนอยู่ทนั ที!
วิชาข้ามมิติ!
ทันทีทนั ใด ไหนว่าผีหลอกปี ศาจหาใช่เรือ่ งจริงไม่ เย่หยวนโผล่ประจันหน้า

เจียตีช้ นิดเผาขน!
“กรรรร!!”
ร่างของเจียตีด้ ่งั เศษเนือ้ ที่โดนฟ้าผ่ากระหน่าใส่เต็มสูบ!
กายเนือ้ ของเจียตีแ้ หลกเหลวในพริบตา เหลือเพียงไอทมิฬนี่เป็ นร่าง
วิญญาณของมัน!
ภายใต้รา่ งวิญญาณนี ้ มันแทบไม่มีโอกาสหลบหนีจากเสียงแห่งจอมเทพ

มังกรได้อีกต่อไป!
“อ๊ากกก...!!”
เสียงกรีดร้องแสนสยองดังระงม เจียตีไ้ ม่สามารถต้านทานพลังสภาวะอัน

น่าตายนีไ้ ด้อีก ร่างวิญญาณของมันสูญสลายไปในทันที!
พลังปี ศาจของเจียตีเ้ หือดแห้งไม่เหลือเป็ นทุนเดิม แล้วมันจะทานทนต่อ

เสียงแห่งจอมเทพมังกรได้อย่างไร?
หนึ่งเสียงคาราม หนึ่งศพปี ศาจ!
แม้เย่หยวนจะนาใช้เพียงหนึ่งอึดใจ แต่มนั ก็ค่อนข้างกินพลังไปมหาศาล

เช่นกัน ถึงขัน้ ว่าทรงตัวอยู่กลางเวหาแทบไม่อยู่
บุรุษนามเย่หยวนยืนตระหง่านกลางน่านฟ้า เสมือนเทพผูพ้ ิทกั ษ์ลงมาจุติ

บนผืนพิภพ กระทัง้ ห้าเทพอสูรยังกลัวเกรงจนหนีเตลิดไปอย่างหวาดหวั่น!
พวกมันแต่ละตนยังกล้ารัง้ รออยู่ต่อไปได้อย่างไร? เห็นเจียตีต้ ายไม่เหลือ

ซากชนิดนี ้ พวกมันต่างเร่งพลังปี ศาจถึงขีดสุด และหนีเตลิดจากไปโดยไม่
แม้แต่หนั หัวกลับ!
เห็นว่าเหล่าเทพอสูรเร่งรุดจากไป เหล่ากองทัพปี ศาจและทาสปี ศาจ

ทัง้ หลายเองต่างถอยทัพแตกกระเจิงไปตามๆกัน
ขวัญกาลังใจของฝ่ ายมนุษย์เพิ่มทวีขนึ ้ มากโข ประดุจจิตวิญญาณนักสูถ้ กู
ปลุกกระตุน้ สุดแรงกล้า ทุกคนต่างถาโถมโหมเข้าสัประยุทธ์สตู้ ายสุดใจใน
บัดดล!
ยิ่งเห็นแบบนัน้ เผ่าปี ศาจยิ่งขวัญหนีดีฟ่อ เร่งรุดถอนกาลังเหยียบกัน

พัลวัน!
นี่คือความพ่ายแพ้ครัง้ ใหญ่ของเผ่าปี ศาจ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเราชนะแล้ว!”
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์จงเจริญ!”
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ผยู้ ่ิงใหญ่!”
ปั จเจกสาคัญที่ฝ่ายมนุษย์ได้รบั ชัยชนะในครัง้ นี ้ ก็เพราะเย่หยวนเข้าท้า
ทายเหล่าเทพอสูรอย่างหาญกล้า
ดังนัน้ ตัวเขาในปั จจุบนั จึงเปรียบดั่งเทพสวรรค์ไปโดยปริยาย
เหล่านักสูฝ้ ่ ายมนุษย์โดยทั่วต่างตื่นอกตื่นเต้นกันอย่างมาก ทุกคนต่างเงย

ศีรษะจับจ้องไปทางเย่หยวนบนน่านฟ้า พร้อมแววตาที่เปี่ ยมไปด้วยความ
เลื่อมใสศรัทธา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเหล่าศิษย์สาวกของนิกายนิจนิรนั ดร์ จาก

สถานการณ์ถกู ศัตรูตีลอ้ มจนมืดแปดด้าน สูช่ ยั ชนะของฝ่ ายมนุษย์อย่าง
เหนือชัน้
ความผ่อนคลายโล่งใจชนิดนี ้ ดั่งรูขมขนทุกอณูเปิ ดกว้างระบายความวิตก

ก่อนหน้าเป็ นปลิดทิง้ !
ในทางตรงข้าม สีหน้าการแสดงออกของซูก่ วงหยินและประมุขสามตระกูล
ใหญ่ท่ีเหลือกลับไม่สดู้ ีนกั
จอมราชันย์พิชิตสวรรค์เล็งเป้าไปที่เผ่าปี ศาจชัดเจน แต่พวกเขากลับ

ปฏิเสธที่จะช่วยเหลือนิกายนิจนิรนั ดร์ก่อนตัง้ แต่แรก
หากจอมราชันย์พิชิตสวรรค์รูส้ กึ ขุ่นเคืองในการกระทาของพวกเขา เกรงว่า

สี่ตระกูลใหญ่อนั เก่าแก่นีอ้ าจถูกลบหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ใน
พริบตา!
หลังจากผูค้ นแห่เฉลิมฉลองกันเสร็จสิน้ เย่หยวนก็เอ่ยปากกล่าวขึน้ ว่า
“ความน่ากลัวของพวกมันเผ่าปี ศาจ ทุกคนคงรูซ้ งึ ้ กันดีแล้ว?”

ทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วยทันควัน เมื่อระลึกนึกถึงความน่าสะพรึงของ
เผ่าปี ศาจแล้ว กลับเป็ นความหวาดกลัวที่สอดแทรกเข้าสูเ่ บือ้ งลึกกลางใจ
ของพวกเขาแทน
แม้ว่าศึกสมรภูมินีพ้ วกเขาจะเป็ นฝ่ ายชนะ แต่น่ีเป็ นเพียงชัยชนะในศึกเล็ก

เท่านัน้ !
นอกเหนือจากกองทัพปี ศาจแล้ว ก็ยงั มีเหล่านักสูเ้ ผ่ามนุษย์ท่ีกลายไปเป็ น

ทาสของเผ่าปี ศาจ ไม่เพียงความบ้าระหา้ เหีย้ มโหดที่เพิ่มขึน้ แต่นนั้ ยังรวม
ไปถึงความแข็งแกร่งที่เหนือชัน้ กว่าในอดีตอย่างลิบลับ
ภายใต้อาณาจักรพลังที่ใกล้เคียงกัน หากสูก้ นั ตัวต่อตัว พวกเขาฝ่ าย

มนุษย์กลับไม่มีปัญญาต่อกรเลยสักนิด!
ศัตรูในคราวนีต้ ่างทาให้ผรู้ ูส้ กึ สิน้ หวังอย่างแท้จริง

หากมิใช่เพราะวันนีไ้ ด้จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ย่ืนมือมาช่วยเหลือ ลืมไป
เลยสาหรับนิกายนิจนิรนั ดร์ แม้แต่ส่ตี ระกูลใหญ่อาจต้องล้มสลายโดย
เย่หยวนกวาดสายตาจับจ้องถ้วนหน้าและเอ่ยปากกล่าวขึน้ อีกครัง้ ว่า
“นี่คือหายนะครัง้ ใหญ่ของเผ่ามนุษย์! เหตุการณ์ทงั้ หมดที่เกิดขึน้ ในวันนี ้

ยังเพิ่งโหมโรงเท่านัน้ ! ตัง้ แต่บดั นี ้ พวกเรา,ภาคีวิถีเร้นลับขอประจันหน้าสู้
ตายกับเผ่าปี ศาจ! และพวกเราภาคีวิถีเร้นลับเองก็ยินดีตอ้ นรับเหล่านักสู้
จากทั่วทุกมุมในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ยามใดที่เผ่าปี ศาจถูกกาจัด ภาคีวิถีเร้น
ลับไร้ซง่ึ พันธะหวังกอบโกยกาไรใดต่อ,พวกเราขอแยกตัวในทันที!”
ตอนที่ 1218 มุ่งสู่หุบเขาเหวพระเจ้า!
ผืนบรรพตธารวารีระแหงแตกสะบัน้ สานักน้อยนิกายใหญ่สนิ ้ วาสนาถึงจุด

จบ สรรพสิ่งใต้สวรรค์ผลาญวายกลายเป็ นจุณ
นักสูส้ ปั ระยุทธ์บางกลุม่ รวนเรคิดไม่ตกย่อมพังพินาศ แต่ยงั มีอีกมากกลับ

ตัวทันหันเข้าร่วมกับฝักฝ่ ายภาคีวิถีเร้นลับ สิ่งนัน้ เสมือนชูธงศึกขึน้ ผงาด
เป็ นคารบสอง
เผ่าปี ศาจฆ่าล้างมวลมนุษย์บรรลัยไม่เหลือ ขึน้ ชื่อดินแดนมนุษย์ แต่กลับ

หามีมนุษย์สกั คนไม่ เศษเสีย้ วที่เหลือรอดต่างหนีตายหลบซ่อนอย่างสิน้
หวัง
เผ่าปี ศาจแข็งแกร่งเกินไป!
ไม่เพียงลงมืออาหิตไร้ปราณี แต่พวกมันยังเปลี่ยนเหล่านักสูผ้ แู้ กร่งกล้า
หลายหลากกลายเป็ นทาสโดยสิน้ ยิ่งออกศึกมากเท่าไหร่ ขุมพลังของพวก
มันก็ย่ิงเพิ่มทวีด่งั ดอกเห็ด
“พวกเจ้ารูข้ ่าวหรือยัง? จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ได้ก่อตัง้ ภาคีวิถีเร้นลับขึน้

เพื่อปราบปรามเผ่าอสูรโดยเฉพาะ!”
“ข้ากาลังจะลีภ้ ยั ไปยังภาคีวิถีเร้นลับพอดี! ไอ้พวกบัดซบเมืองนภาศักดิ์

สิทธ์ลว้ นไร้ยางอาย! พวกมันใช้ประโยชน์จากสมาคมนักหลอมโอสถสั่งสม
ความมั่งคั่งบนความเดือดร้อนของคนอื่นอย่างตะกละตะกลามนัก ยามนี ้
เผ่ามนุษย์ถึงคราวหายนะ กลับอยู่สขุ สบายไม่รูร้ อ้ นในกระดอง น่าบัดซบ
สิน้ ดี!”
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ถือเป็ นผูก้ ล้าในยามวิกฤติโดยแท้! ข้าได้ยินมาว่า

แม้แต่เซียนปี ศาจแห่งยุคบรรพกาลล้วนถูกท่านผูน้ ีพ้ ิฆาตโดยสิน้ ยิ่งไป
กว่านัน้ ท่านยังมิได้รบั บาดเจ็บแม้สกั นิดเดียว!”
“ฟั งว่าฝ่ ายนัน้ คือเทพอสูร พวกมันเคยเป็ นถึงเซียนปี ศาจอาณาจักรพระ
เจ้าในยุคกาลอดีต นามนีถ้ ึงแม้จะไร้ซง่ึ ศาสตร์แห่งสวรรค์ ทว่าความเจน
จัดของพวกมันยังเกินหยั่งถึง ไม่คาดคิดจริงๆว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์
จะสามารถปราบปรามได้โดยง่าย!”
จากศึกสัประยุทธ์ของนิกายนิจนิรนั ดร์ในคราวนัน้ ชื่อเสียงลือชาของเย่

หยวนก็สะพัดกึกก้องทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์อย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เผ่าปี ศาจผงาดขึน้ เต็มรูปแบบ พวกเขาเหล่านัน้ ก็ค่อยๆตระหนัก

ได้ว่า มหาศึกใหญ่ในครัง้ นีเ้ กี่ยวพันถึงความเป็ นตายของเผ่าพันธุ!์
เผ่าปี ศาจช่างทรงพลังเหลือเกินจนพวกเขาแทบไม่มีปัญญาต่อกรใดๆ
ท้าทายที่สดุ นี ้ ผูท้ ่ีมากพรสวรรค์ทรงพลังเฉกเช่นเย่หยวนที่สามารถฆ่า

พวกมันได้กลับมีไม่มากนัก
บางครัง้ บางครา ยังมีกลุม่ นักสูเ้ ผ่ามนุษย์อีกมากมายที่แห่อพยพหนีไปยัง
ภูมิภาคอสูร
ณ ปั จจุบนั ภายในเผ่ามังกรได้มีเหล่านักสูม้ ากหน้าหลายต่อรวมตัวกัน

อย่างจ้าระหวั่น
“นายท่าน สี่เผ่าสัตว์เทวะได้ตงั้ ด่านคัดกรองเหล่านักสูท้ ่ีแห่อพยพเข้ามา

อนึ่งเพื่อให้ม่นั ใจว่าไม่มีมนุษย์คนใดที่ตกเป็ นทาสปี ศาจหลุดรอดเข้ามา
ทว่าอย่างไร กลับมีนกั สูบ้ างคนขัดขืนไม่ยอมปฏิบตั ิตาม จนสร้างความ
วุน่ วายไม่หยุดหย่อน นอกจากนีเ้ อง...”
ในเวลานี ้ เย่หยวนกาลังรับรายงานเกี่ยวกับสถานการณ์โดยรวมของค่าย
กักกัน และคนที่กาลังรายงานอยู่ก็คือเฉาหยุนจือ,ผูท้ ่ีถกู เย่หยวนตัดข้อมือ
ไปในตอนนัน้
ซึง่ เย่หยวนไม่คิดเลยว่า เฉาหยุนจือคนนีก้ ลับเชี่ยวชาญอย่างมากในด้าน
การบริหารจัดการ
เขาได้มอบตาแหน่งผูอ้ าวุโสแห่งภาคีวิถีเร้นลับให้แก่เฉาหยุนจือ สถานะ

ศักดิข์ องเขาเป็ นรองแค่เหล่าจอมทัพและประมุขภาคีเท่านัน้
สาหรับข้อเสนอนีท้ าให้เฉาหยุนจือตื่นเต้นอย่างยิ่ง
เฉาหยุนจือคนนีม้ ีความปรารถนาและหลงใหลในลาภยศชื่อเสียง ซึง่ เย่

หยวนเองก็สนองโดยมอบอานาจให้เขาอย่างล้นเหลือเช่นกัน สิ่งเหล่านีท้ ่ี
ได้รบั มาทาให้เฉาหยุนจือพึงพอใจยิ่ง คนโลภมากอย่างเขากลับได้รบั การ
ปฏิบตั ิอย่างดีเยี่ยมเช่นนีน้ บั ว่าประเสริฐ ยังมีใครอีกนอกจากเย่หยวนที่ให้
ค่าคนอย่างเขา?
แน่นอนว่าค่ายกักกันเป็ นเพียงขัน้ ตอนแรกจากทัง้ หมด ที่สาคัญที่สดุ ใน

ปั จจุบนั ก็คือ การบริหารจัดการอย่างมั่นคง
เหล่านักสูท้ ่ีอพยพเดินทางเข้ามามีจานวนกว่าหลายพันล้าน แม้น่ีจะเป็ น
กลุม่ ประชากรที่เหลือรอด แต่หากนับรวมกันแล้วกลับมีปริมาณมหาศาล
อย่างมาก
ซึง่ พวกเขาเหล่านีโ้ ดยส่วนใหญ่ต่างเป็ นนักสูพ้ เนจรท่องพิภพ เมื่อถูกตี

กรอบอยู่ในกฎเกณฑ์โดยกะทันหัน เป็ นธรรมดาที่คนพวกนีจ้ ะดือ้ รัน้
ต่อต้าน
ทาอย่างไรให้คนหมู่มากเหล่านีเ้ ชื่อฟั ง กลับเป็ นคาถามสาคัญที่ตอ้ งหา

คาตอบต่อไป
ในแต่ละวัน เฉาหยุนจือต้องระดมสมองสรรหาวิธีแก้ไขสถานการณ์ต่างๆ
นาๆ และวิ่งวุน่ ไปกลับระหว่างค่ายเพื่อรายงานสถานการณ์แก่เย่หยวน
ทว่าอย่างไร เขากลับรูส้ กึ สนุกกับภาระหน้าที่เหล่านีโ้ ดยหาได้รูส้ กึ เหน็ด
เหนื่อยคร้านใจไม่
พลางได้ยินคารายงานของเฉาหยุนจือ เย่หยวนกล่าวตอบอย่างสงบว่า
“ใช้ไม้แข็งในยามที่เกิดปั ญหาอันไม่จาเป็ น,อย่าหาได้สภุ าพเกรงใจไม่!

ผูใ้ ดสร้างปั ญหาลงโทษให้เด็ดขาด ไม่ว่าเผ่าพันธุต์ ระกูลไหน,หากกาแหง
ใหญ่โต เนรเทศออกจากภูมิภาคอสูรทันที! สาหรับเรือ่ งนี ้ ข้าคงไม่ตอ้ ง
สอนเจ้าแล้วกระมัง? อีกเรือ่ ง,การคัดเลือกคนเข้ากองทัพคืบหน้าไปถึงไหน
แล้ว?”
เฉาหยุนจือผงกศีรษะรับคาสั่งและกล่าวว่า
“รับทราบนายท่าน ส่วนเรือ่ งการคัดคนราบรืน่ ไร้ปัญหาใดๆ วิธีท่ีนายท่าน

ชีแ้ นะไป ได้ผลเป็ นอย่างดี ยามนีพ้ วกเราได้จดั ตัง้ กองทัพชุดแรกเป็ นที่
เรียบร้อยแล้ว ในแง่ขมุ พลังความสามารถ,หากจัดทัพเข้าสมรภูมิ ไล่
สังหารศัตรูไม่มีส่นั คลอน”
เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวตอบว่า
“ทาได้ดีมาก ขณะนีม้ หาศึกสงครามปะทุขนึ ้ แล้ว ไม่เหลือเวลาฝึ กปรือใดๆ

อีกต่อไป สิ่งที่ขา้ คาดหวังกับพวกเขาก็มิได้สงู มากเช่นกัน ตราบใดที่พวก
เขาพอมีกาลังปกป้องภูมิภาคอสูรจากเผ่าปี ศาจได้ เท่านีข้ า้ ก็คลายใจ! หัว
หอกสาคัญของมหาศึกมนุษย์และปี ศาจคือสองเทพอสูรเทวะ หากสังหาร
พวกมันไม่ได้ สงครามนีก้ ็ไม่มีวนั จนสิน้ !”
หนึ่งพิภพสองเผ่าพันธุ์ สมรภูมิครัง้ ใหญ่ในคราวนี ้ ขอเพียงฝ่ ายมนุษย์ตา้ น

รับมิให้เกิดความเสียหายจนเกินควร
ส่วนที่เหลือเพียงแค่ไล่จบั ปลาในคฤหาสน์เท่านัน้
ผูค้ ว้าชัยหนึ่งเดียวหาใช่สอง ไม่เย่หยวนหรือข่านนั่วเท่านัน้ ที่จะกลายเป็ น

ผูก้ าหนดชะตากรรมแห่งมหาศึกใหญ่ในครัง้ นี ้
“ฮ่าฮ่า พี่ใหญ่,สามารถต่อกรกับสามเทพอสูรเพียงลาพังได้อย่างสูสี! ท่าน
ในตอนนีช้ ่างทรงพลังยิ่งนัก! ในปั จจุบนั เอง เผ่าพยัคฆ์ขาวและเผ่าสิงห์
มารสวรรค์ก็หลอมรวมเป็ นหนึ่งแล้วเช่นกัน พวกเราเหล่าภูมิภาคอสูร
ทัง้ หมดต่างพร้อมใจผสานกาลังสามัคคีประดุจเชือกเส้นเอก!
หากพี่ใหญ่มีเรือ่ งอันใดต้องการชีแ้ นะขอเพียงแค่กล่าวเท่านัน้ เผ่าพยัคฆ์

ขาวของข้าพร้อมเคลื่อนพลทุกเมื่อ! ถึงเบือ้ งหน้าต้องบุกนา้ ลุยฟ้ากลับหา
ได้หวั่นเกรงไม่!”
เป็ นเวลาเนิ่นนานที่เย่หยวนลาจากออกไป ในขณะนีเ้ อง อิง้ หมัวหู่ก็ขนึ ้

กลายเป็ นยอดเซียนไร้เทียมทานขนานแท้!
ที่ผ่านมานี ้ เขาใช้ความสามารถและพลังของตนเพื่อทางานอย่างหนัก จน
ในที่สดุ ก็สามารถหลอมรวมเผ่าพยัคฆ์ขาวและเผ่าสิงห์มารสวรรค์
กลายเป็ นหนึ่งเดียว
ส่วนความแกร่งกล้าของอิง้ หมัวหู่ในปัจจุบนั เขาเทียบเทียมได้กบั ระดับชัน้
สิบจอมราชันย์ ยามออกศึกกลับเป็ นคูต่ ่อสูค้ นสาคัญที่เผ่าปี ศาจมิอาจ
ประมาทดูแคลน
“เย่หยวน หากหอคอยสวรรค์เร้นลับออกรายนามแห่งทาเนียบสิบจอม
ราชันย์ฉบับใหม่ ตาแหน่งจจอมราชันย์อนั ดับหนึ่ง,เจ้าสมควรได้รบั ยิ่ง! ตัว
เจ้าในปั จจุบนั แม้แต่จ่เู ก๋อฉิงซวนกลับมิอาจทัดเทียมได้เช่นกัน!”
เต็งหยุนกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะ
เป็ นสักขีพยานต่อพลังป้องกันเข้าขัน้ วิปริตของเย่หยวน เต็งหยุนในวันนี ้

เชื่อมั่นสุดหัวใจ
การกระหน่าโจมตีอย่างบ้าคลั่งของสามเทพอสูรยามนัน้ กระทัง้ เต็งหยุน

เองยังรูส้ กึ สะท้านขวัญจัดเมื่อแรกสัมผัส การันตีได้เลยว่า หากเปลี่ยนเป็ น
เขาในวันนัน้ คงไม่เหลือซากจวบจนวันนี ้
ต่อให้เขาสาแดงใช้มหาเก้าสุรยิ นั สิน้ สวรรค์ซง่ึ เป็ นไพ่ตายออกไป แต่นนั้ ไม่
อาจสร้างแรงคุกคามจนเทพอสูรเหล่านัน้ หนีเตลิดไปได้แน่นอน
ทว่าต่อหน้าปราการป้องกันขัน้ วิปลาสของเย่หยวน ต่อให้เทพอสูรทัง้ หมด

จาต้องพลีชีพ แต่นนั้ กลับมิอาจสร้างภัยอันตรายใดแก่เย่หยวนได้แม้กระ
ทัง้ ปลายผม
เย่หยวนเผยรอยยิม้ ตอบแสนขมขื่นและกล่าวว่า
“บัดนี ้ จู่เก๋อฉิงซวนเป็ นเพียงตัวตลกที่กระโดดโลดเต้นไปมารอบๆเท่านัน้

มันกลับมิได้อยู่ในสายตาข้าเลย สิ่งที่ขา้ กังวลจริงๆคือข่านนั่วกับเยวี่ยจี !้ พี่
เต็ง,หลังจากที่ได้ปะมือกับพวกมันในวันนัน้ ข้าก็ตระหนักทราบว่า เผ่า
ปี ศาจกลับงาประกายลึกลา้ กว่าที่คิด ด้วยเหตุนี,้ ข้าจึงวางแผนเดินทางไป
ยังหุบเขาเหวพระเจ้าในวันพรุง่ นี ้ เรือ่ งราวต่างๆของภาคีวิถีเร้นลับคงต้อง
เดือดร้อนท่านแล้ว!”
“นี่เจ้า...คิดจะไปที่นนั้ จริงๆรึ?”
เต็งหยุนอดสาลักมิได้เมื่อได้ยินแบบนัน้ คาดไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนจะออก

เดินทางในเร็ววันขนาดนี ้
“ข่านนั่วลดธงศึกลอบเร้นแฝงตัว นี่หาใช่สญ ั ญาณดีไม่ มันกาลังเก็บตัว

เพื่อฟื ้ นตัวขัน้ สุดท้ายอยู่เป็ นแน่ ยามใดที่มนั กูค้ ืนฟื ้ นพลังเทียบเคียง
อาณาจักรบรรพชนพระเจ้า ยามนัน้ พวกเรากลับหาใช่คมู่ ือของมันอีก
ต่อไป! ในยุคสมัยนี ้ ปราศจากขุมพลังอันไร้เทียมทานดั่งท่านเซียนเต๋า
สวรรค์ในกาลอดีต ด้วยพละกาลังของเราในปั จจุบนั กลับไม่สามารถกอบกู้
มวลมนุษย์ได้เลย! นั่งบ่มเพาะพลังตามมาตรฐานทั่วไป กลับไม่ต่างอะไร
กับการนั่งรอความตายเลย!”
เต็งหยุนที่ได้ฟังแบบนัน้ พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“หุบเขาเหวพระเจ้ามากด้วยภัยอันตราย การเดินทางภายในนัน้ ว่า

ยากเย็นแสนเข็ญแล้ว แต่การจะการาบพฤกษาคุนหวูกลับยากเสียยิ่งกว่า!
เช่นนัน้ จาต้องระวังตัวให้ดี! ความหวังเดียวของมวลมนุษย์ฝากอยู่ท่ีเจ้า
หากเจ้าตายไป,มวลมนุษย์สนิ ้ สูญ!”
เย่หยวนเค้นหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“หรือข้ามิใช่บตุ รแห่งประกาศิตสวรรค์? จะชะตาขาดง่ายๆได้อย่างไร? พี่

เต็งโปรดวางใจ กลับมาในคราวนี ้ บางทีขา้ อาจขึน้ กลายเป็ นเซียน
อาณาจักรพระเจ้าคนแรกในรอบหนึ่งแสนปี !”
เย่หยวนเปิ ดปากหัวร่อคาโต ในขณะที่คนอื่นๆกลับหัวเราะไม่ออก

แน่นอนว่า หากเย่หยวนเกิดอะไรขึน้ ระหว่างทาง กลับเป็ นเรือ่ งยากทวีท่ีจะ
การาบเผ่าปี ศาจ หรืออาจไร้ซง่ึ โอกาสชนะอีกต่อไป
และสถานที่นามว่า หุบเขาเหวพระเจ้าที่เย่หยวนกาลังจะเผชิญเบือ้ งหน้า

กลับอันตรายกว่าการเดินทางครัง้ ที่ผ่านๆของเขานับร้อยเท่าพันทวี!
กระทั่งยอดเซียนระดับแนวหน้าของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เฉกเช่น จอมราชันย์

สวรรค์นิรนั ดร์และจอมราชันย์วิญญาณ ยังไม่กล้าเสี่ยงตายเดินทาง
สารวจเบือ้ งลึกภายในหุบเขาเหวพระเจ้า
แต่ไม่วา่ อย่างไร เย่หยวนจาเป็ นต้องเดินทางเข้าสูส่ ว่ นลึกโดยปฏิเสธไม่

เพื่อตามหาพฤกษาคุนหวู
มีตานานเล่าขานกันว่า สถานที่แห่งนีค้ ือขุมฝังศพของเซียนอาณาจักรพระ

เจ้า! กระทัง้ พวกเขายังล้มหายตายจากภายในนี ้
แล้วนับประสาอะไรกับยุคสมัยที่ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ
ู สิน้ เช่นนี?้
นอกจากนีเ้ อง ถึงแม้เย่หยวนจะได้บปุ ผาคุนหวูมาแล้ว แต่เขาจะสามารถ

ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้จริงๆหรือไม่?
ณ ปั จจุบนั ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ
ู สิน้ ไม่เหลือ ยังมีผใู้ ดยังหาญกล้ากล่าว
วาจาใหญ่โขเช่นนีไ้ ด้อีก?
“ข้าขอร่วมติดตามพี่ใหญ่ไปด้วย!”
อิง้ หมัวหู่โพล่งกล่าวขึน้ ทันทีโดยไม่ลงั เลใดๆ
เย่หยวนหัวเราะและกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่า ดีมากเจ้าน้องชาย!”
ตอนที่ 1219 ตัวปลอม
หุบเขาเหวพระเจ้ากว้างใหญ่ไพศาลนับหลายร้อยล้านลี ้
มันตัง้ อยู่ทางทิศใต้สดุ ของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ และไม่มีผใู้ ดทราบว่าอาณา

เขตแห่งนีจ้ ะสิน้ สุดลงตรงไหน
เพราะจวบจนปั จจุบนั ก็ยงั ไม่มีผใู้ ดสามารถข้ามไปยังอีกฝั่งของหุบเขาเหว

พระเจ้าได้!
กระทั่งเซียนอาณาจักรพระเจ้าก็เช่นกัน!
ตามตานานเล่าขาน มีเซียนอาณาจักรพระเจ้ามากมายกังขาใจในเรือ่ งนี ้

และพยายามพิสจู น์ดว้ ยตา ทว่าอย่างไรพวกเขาเหล่านัน้ ล้วนทิง้ ชีวิตไว้ใน
หุบเขาเหวพระเจ้าแห่งนี ้
ครัน้ หนึ่งเคยมีเซียนอาณาจักรพระเจ้าพยายามบินผ่านเหนือน่านฟ้าไม่มี
หยุดพัก แต่ย่ิงเขาบินไปไกลเท่าไหร่ รัศมีพืน้ ที่กลับยิ่งไพศาลกว้างใหญ่
มากขึน้ เท่านัน้
เช่นนัน้ จึงตระหนักทราบได้ทนั ทีว่า เขาประมาทที่แห่งนีเ้ กินไปและก็เป็ น

เรือ่ งยากแล้วที่จะเอาชีวิตรอดกลับมา
จะเห็นได้ว่าในยุคที่ศาสตร์แห่งสวรรค์เฟื่ องฟู แม้แต่เหล่าเซียนอาณาจักร

พระเจ้าก็ยงั มองว่า หุบเขาพระเจ้าแห่งนีเ้ ป็ นสถานที่อนั ตราย จานวนที่
ตายไปภายในนัน้ นับไม่ถว้ นดั่งฝูงเป็ ด
แม้ว่าพวกเขาอาจถูกฝังลง ณ ที่แห่งนี ้ ทว่ากลับหาได้เกรงกลัวไม่เช่นกัน
ที่น่ีเต็มไปด้วยปริศนาความลีล้ บั เกินพรรณนา
แต่น่นั ก็แฝงมาด้วยภัยอันตรายสุดหยั่งถึง นี่จึงเป็ นเหตุผลที่มนั ได้ช่ือว่า
หุบเขาเหวพระเจ้า
และสาหรับนักสูท้ กุ ยุคทุกสมัย สถานที่นีก้ ็ยงั คงเป็ นดินแดนแห่งขุมทรัพย์

ตลอดมา
แม้ท่ีน่ีจะอันตรายหรือเสี่ยงชีวิตเพียงใด แต่นนั้ ก็เร้นแฝงด้วยโอกาสและ

โชคชะตาร้อยพัน
ยามนีก้ ลุม่ นักเดินทางทัง้ สี่กาลังเดินทางตรงเข้ามาอย่างแช่มช้า
ทัง้ สี่คนนีค้ ือ เย่หยวน,อิง้ หมัวหู,่ ลูเ่ อ๋อและเยวี่ยเมิ่งลี่

การเดินทางเข้าสูห่ บุ เขาเหวพระเจ้าในคราวนี ้ เย่หยวนได้ใช้โอสถแปลง
โฉมและโอสถผนึกลมปราณระงับพลังให้อยู่แค่อาณาจักรเต๋าลึกลา้ ระดับ
เจ็ดถึงแปด
ไม่มีขอ้ รับประกันว่า จะไร้ซง่ึ สายสืบจากเผ่าปี ศาจรอบเร้นแอบแฝง ด้วย

วิธีนีถ้ ึงพวกมันจะเจอกลุม่ เย่หยวน แต่ก็หาได้รูส้ กึ รูส้ าใดๆไม่
หากพวกมันโจมตีก็เข้าโจมตีดว้ ยความประมาท ดังนัน้ แล้วนับประสาอะไร

กับเย่หยวนที่สามารถไล่ตอ้ นสามเทพอสูรจนหนีเตลิดไปได้?
อย่างไรก็แล้วแต่ หากพวกมันทัง้ ห้าที่เหลือผนึกกาลังสูต้ ายกับเย่หยวน นี่

กลับเจือความครั่นคร้ามอยู่หนึ่งส่วน ส่วนผลลัพธ์กลับยากจะเอ่ยกล่าว
“พี่ใหญ่ ไฉนหน้าทางเข้าหุบเขาเหวพระเจ้าถึงมีผคู้ นชุกชุมถึงเพียงนี?้ ”

อิง้ หมัวหู่เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เผ่าปี ศาจไล่กวาดล้างบ้านเมืองน้อยใหญ่โดยสิน้ ที่ๆอันตรายที่สดุ คือที่ๆ

ปลอดภัยที่สดุ ดังนัน้ แล้วนอกเหนือจากภาคีวิถีเร้นลับ ก็เหลือแต่หบุ เขา
เหวพระเจ้าเท่านัน้ ที่ปลอดภัยที่สดุ เหล่าผูอ้ พยพจึงเดินทางลงใต้มาเพื่อลี ้
ภัย ณ ที่แห่งนี”้
เย่หยวนกล่าว
“ลีภ้ ยั อยู่ในหุบเขาเหวพระเจ้า? คนเหล่านีบ้ า้ ไปแล้ว? ไม่ตอ้ งรอให้เผ่า

ปี ศาจเข้ามาตามล่า พวกเขาก็น่าจะสิน้ ใจตายไปก่อน!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ ด้วยความประหลาดใจ

“ผูค้ นเหล่านีไ้ ร้ซง่ึ ทางเลือกอื่น แม้จะเป็ นเศษเสีย้ วแห่งความหวัง แต่พวก
เขาจาต้องคว้า หากบังเอิญได้รบั มรดกสืบทอดของเซียนผูใ้ ดทิง้ ทวนเอาไว้
ให้ อย่างน้อยที่สดุ พวกเขาก็น่าจะมีพละกาลังพอที่จะปกป้องตัวเอง”
เย่หยวนกล่าวตอบ
“เหอะ มาฆ่าตัวตายเล่นเสียไม่วา่ อีกอย่างถึงจะบังเอิญได้รบั มรดกสืบ

ทอดไป แต่มีหรือจะหาญกล้าเผชิญหน้ากับเผ่าปี ศาจ? หาใช่ทกุ คนที่ได้รบั
โชคชะตาอันยิ่งใหญ่แล้วจะเป็ นแบบท่านหรือท่านอาวุโสฟางเทียน ที่เข้า
ต่อสูเ้ พื่ออนาคตของมวลมนุษย์?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวสบถคาโตพร้อมสีหน้าสุดหน้ารังเกียจ
เย่หยวนถอนหายใจและกล่าวว่า
“ละทิง้ สรรพสิ่งเสี่ยงทุกอย่างเพื่อโชคชะตา! บางทีในหมู่ผคู้ นเหล่านีอ้ าจ
ได้รบั มรดกสุดท้าทายสวรรค์และสามารถทลายโซ่ตรวนแห่งความเป็ นไป
ไม่ได้ ขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า อย่างน้อยที่สดุ ในยามที่ขา้
ประสบความล้มเหลวหรือเป็ นอะไรไป ข้าก็หวังว่าพวกเขาเหล่านีจ้ ะก้าว
ย่างออกมาแทน”
กล่าวตามสัตย์จริง เย่หยวนไม่มีความมั่นใจเลยว่าตนจะประสบ
ความสาเร็จ
ลืมเรือ่ งพฤกษาคุนวูไปได้เลย ต่อให้โอสถท้าทายสวรรค์จะหลอมกลั่น

เสร็จสมบูรณ์ เย่หยวนก็ไม่กล้ารับประกันเช่นกันว่า สิ่งนีจ้ ะช่วยให้เขา
ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้จริงๆหรือไม่!
“เร็วเข้า! รีบไปดูกนั เร็ว! ข้าได้ยินมาว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์เดินทาง

มายังหุบเขาเหวพระเจ้า!”
“หะ? จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ผนู้ นั้ ?! ท่านในยามนีถ้ ือเป็ นวีรบุรุษของมวล
มนุษย์อย่างแท้จริง แต่มิใช่ว่าท่านต้องประจาการเตรียมรับมือกับเผ่า
ปี ศาจหรอกรึ? แล้วจะปรากฏตัวมาที่น่ีได้อย่างไร?”
“เท่าที่ขา้ ได้ยินมา ท่านต้องการเดินทางมาที่น่ีเพื่อแสวงหาโชคชะตา

พัฒนาตัวเอง สาหรับไว้ต่อกรกับเผ่าปี ศาจ!”
“ถ้าเช่นนัน้ ยังมัวรออันใดอีก? รีบไปดูกนั เถอะ!”
ในขณะที่ทงั้ สี่กาลังเดินทางผ่านหุบเขาสายหนึ่ง ก็พลางได้บินกลุม่ นักสู้

โดยรอบสนทนากันอย่างจ้าละหวั่น
ทันทีท่ีได้ยินแบบนัน้ พวกอิง้ หมัวหู่ทงั้ สามต่างช้อนสายตาหันจับจ้องมา

ทางเย่หยวนทันทีดว้ ยสีหน้าแปลกๆ
ก็ถกู อย่างที่ผคู้ นกล่าวไป จอมราชันย์พิชิตสวรรค์มาที่น่ีจริงๆ เพียงแต่พวก
นัน้ กลับไม่รูส้ กึ ตัวกันเลยว่า...จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ท่ีกาลังตามหากลับ
อยู่ใกล้ตวั กว่าที่คิด
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...ยังมีจอมราชันย์พิชิตสวรรค์อีกคนรออยู่ปลายทาง?
เย่หยวนหัวเราะขื่นกับตัวเองเล็กน้อย พลางกล่าวขึน้ ว่า
“แล้วมองข้าเพื่ออันใด? รีบไปโดยเร็ว ข้าเองก็อยากเห็นจะแย่”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะว่า
“ฮ่าฮ่า แน่นอนว่าต้องไปดู! ข้าเองก็อยากเห็นเสียเหลือเกิน จอมราชันย์

พิชิตสวรรค์ท่ีว่านัน้ จะมีรูปร่างหน้าตาอย่างไร!”
ในเวลานัน้ เอง ได้มีนกั สูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ ระดับเจ็ดเดินผ่านมาโดย
บังเอิญ และเมื่อได้ยินวาจาพร้อมเสียงหัวเราะของอิง้ หมัวหู่ เขาก็อดโพล่ง
กล่าวขึน้ อย่างงุนงงมิได้ว่า
“พวกเจ้าไม่รูจ้ กั จอมราชันย์พิชิตสวรรค์กนั รึไง? สงสัยเพิ่งออกมาเผชิญพบ

โลกภายนอกจึงไม่รูเ้ รือ่ งรูร้ าวต่อสถานการณ์ปัจจุบนั อันใด! ยามนีด้ ินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ของเรากาลังเผชิญหน้ากับหายนะครัง้ ใหญ่ เผ่าปี ศาจผงาดขึน้
และไล่ฆ่าผูค้ นอย่างโหดเหีย้ ม หกเทพอสูรผูเ้ ป็ นเสาหลักของเผ่าปี ศาจช่าง
เป็ นการดารงอยู่ท่ีไร้ผใู้ ดทัดเทียม! ทว่าวันนัน้ ในระหว่างศึกสัประยุทธ์ของ
นิกายนิจนิรนั ดร์ เดิมทีทกุ คนต่างสูญสิน้ ความหวังและทาได้เพียงยืนรอ
ความตายอย่างขมขื่น แต่จ่ๆู ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ก็ปรากฏตัวขึน้ !
และสังหารหนึ่งในหกเทพอสูรจนไม่เหลือซาก! ในขณะที่อีกห้าตนที่เหลือ
ล้วนได้รบั บาดเจ็บสาหัสและหนีไป...”
ไม่ทราบว่านักสูค้ นนีไ้ ปเอาเรีย่ วแรงจากที่ใด ถึงกล่าวบรรยายสถานการณ์
ตามติดโดยละเอียดพลางชื่นชมไม่หยุดปาก วีรกรรมของเย่หยวนในตอน
นัน้ ถูกตอกไข่เติมแต่งดุจพระเจ้าลงมาจุติ
ส่วนเย่หยวนก็ได้แต่พยักหน้าตามนา้ อีกฝ่ าย พลางคิดว่าตนในตอนนัน้ ทา

ถึงขนาดนัน้ จริงหรือ?
วาจาการเล่าเรือ่ งของนักสูค้ นนีช้ ่างดุเด็ดเผ็ดมัน แม้แต่เย่หยวนเองยังต้อง

ยอมแพ้
เยวี่ยเมิ่งลี่และลูเ่ อ๋อที่ได้ยินเช่นนัน้ ทัง้ คูต่ ่างปิ ดปากแทบไม่ทนั พลันขาหัว

ร่ออย่างลับๆ เย่หยวนที่เห็นแบบนัน้ ก็ยืนแข็งทื่อหน้าแดงเป็ นเสาหิน
ตลอดทางที่ผ่านมา ด้วยความกระตือรือร้นของอีกฝ่ าย เขายังคงกล่าวเล่า

อธิบายไม่หยุดปากจนมาถึงทางเข้าหุบเขาเหวพระเจ้าในท้ายที่สดุ
ไม่ใกล้ไม่ไกลออกไป ปรากฏเป็ นลานกว้างปากทางเข้า ทว่าในเวลานีก้ ลับ
ชุกชุมไปด้วยฝูงชนเบียดเสียดแน่นลานกว้าง
ใจกลางฝูงชนกลุม่ ใหญ่ ปรากฏเยาวชนในชุดสีขาวรัศปลดปล่อยมีกลิ่น

อายอันน่าประทับใจแผ่ซา่ น รายล้อมด้วยเหล่ายอดฝี มือเคียงข้าง
และข้างกายแนบชิดเยาวชนหนุ่มคนนัน้ เป็ นหญิงสาวในวัยใกล้เคียง ซึง่

นางเองก็ทรงเสน่หม์ ิใช่ย่อย
“ท่านเย่หยวน โปรดเล่าเหตุการณ์ในยามศึกสัประยุทธ์ของนิกายนิจนิ
รันดร์ให้พวกเราฟั งอีกสักคราได้หรือไม่? พวกเราทัง้ หมด ณ ที่แห่งนีล้ ว้ น
รูส้ กึ เลื่อมใสศรัทธาในตัวท่านยิ่ง!”
เยาวชนหนุ่มในชุดสีขาวคลี่ยิม้ บางและกล่าวขึน้ ว่า

“แน่นอน! ในยามที่นายน้อยผูน้ ีก้ าลังปลีกวิเวกเก็บตัว ณ สถานที่อนั ไกล
โพ้น ข้าก็สมั ผัสได้ถึงกลิ่นอายปี ศาจสุดแกร่งกร้าวถึงหกสาย! ในตอนนัน้
นายน้อยผูน้ ีส้ าแดงใช้เสียงคารามจ้าวมังกรสวรรค์เข้าปราบปรามพวกมัน
อย่างยากลาบาก และด้วยเขตแดนราชันย์สวรรค์ของข้า พวกมันถึงกับทา
อะไรไม่ถกู ...”
เยาวชนในชุดขาวคนนัน้ คุยโม้พ่นนา้ ลายไม่หยุดหย่อน พร้อมเล่าถึง

เหตุการณ์ในวันนัน้ ิย่างตื่นเต้นเร้าใจประดุจตัวเองได้พบเจอมาจริงๆ
ฝูงชนโดยรอบทัง้ หมดเอ่ยวาจาเอ่ยชื่นชมไม่หยุดหย่อน คาสรรเสริญ

เลื่อมใสชุดใหญ่แผดดังสนั่นแซ่ซอ้ ง
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ของเราคือวีรบุรุษของมวลมนุษย์อย่างแท้จริง!”
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์จงเจริญ!”
“โอ้ใช่แล้ว ท่านเย่หยวน,ในเมื่อเผ่าปี ศาจในยามนีส้ ญ
ู เสียหนึ่งในหกเสา
หลักไปแล้ว พวกมันควรจะอ่อนแอจนไม่สามารถต้านทานพวกเราได้ไหว
ไฉนถึงไม่ออกไล่ลา่ ถอนรากถอนโคนให้สนิ ้ ทีเดียว? แต่กลับเดินทางมาที่
หุบเขาเหวพระเจ้าแห่งนี?้ ”
หนึ่งในฝูงชนเอ่ยปากถามขึน้ ทันที
พวกเย่หยวนตัวปลอมยิม้ และกล่าวเสียงเย็นว่า
“พวกเจ้ารูอ้ ะไรบ้างเกี่ยวกับพวกมัน? เผ่าปี ศาจมิได้มีแค่เทพอสูรเท่านัน้ !

พวกมันทัง้ หกยังเป็ นแค่ลกู กระจ๊อกเท่านัน้ ! เบือ้ งหลังของพวกมันต่างหาก
คือเทพอสูรที่แท้จริง! ด้วยเหตุนีข้ า้ จึงต้องเดินทางมายังหุบเขาเหวพระเจ้า
เพื่อเสาะหาโชคชะตาพัฒนาฝี มือขึน้ ไปอีกขัน้ หากข้าสามารถทาได้สาเร็จ
ยามนัน้ เผ่าปี ศาจเตรียมถึงจุดจบ!”
เมื่อเย่หยวนได้ยินกลุม่ เย่หยวนตัวปลอมกล่าวเช่นนัน้ แทนที่จะขุ่นเคือง
หงุดหงิดที่ถกู แอบอ้าง เขากลับเดาะลิน้ เสียงดังด้วยความประหลาดใจ
เบือ้ งหลังของพวกมันต่างหากคือเทพอสูรที่แท้จริง...ประโยคนีม้ ีนอ้ ยคน

นักที่ลว่ งรูร้ บั ทราบ ยังมีการดารงอยู่ท่ีแกร่งกร้าวกว่าพวกเจียหลาน เรือ่ งนี ้
แทบไม่มีใครรูเ้ ลยในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
ทว่าเย่หยวนตัวปลอมกลับตระหนักทราบถึงเรือ่ งนีจ้ ริงๆ!
ในขณะที่เย่หยวนกาลังจับจ้องเย่หยวนตัวปลอมอย่างสนใจใคร่รู ้
ทันทีทนั ใด เขาพลันสังเกตเห็นลูเ่ อ๋อที่อยู่ขา้ งๆปั้นหน้าบูดบึง้ หนัก จึงอด
เอ่ยปากถามมิได้ว่า
“เป็ นอะไรลูเ่ อ๋อ ใครรังแกเจ้า?”

ลูเ่ อ๋อขบริมฝี ปากทรงสวยของนางบางๆและกล่าวขึน้ พร้อมท่าทีไม่คอ่ ย
พอใจว่า
“นายน้อย ดูชายหนุ่มตรงนัน้ ที่ยืนเคียงข้าง,นั่นคงเป็ นอิง้ หมัวหู ส่วนผูห้ ญิง

อีกด้านที่กอดแขนอยู่คงเป็ นพี่ใหญ่ล่เี อ๋อ!”
เย่หยวนตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนัน้ แต่กลับมิค่อยเข้าใจเช่นกันว่า
ไฉนนางถึงกล่าวออกมา ในยามนีล้ ่เี อ๋อโพล่งเข้าไปปิ ดปากลูเ่ อ๋อทันที และ
กล่าวกระซิบกับเย่หยวนว่า
“น้องลูเ่ อ๋อคงกาลังโมโหไม่นอ้ ย ที่จ่ๆู ก็มีใครไม่รูแ้ อบอ้างเป็ นพี่ใหญ่หยวน

แถมยังแสดงไม่เนียน ลืมนางไปทัง้ คนได้อย่างไร!”
เมื่อได้ยินแบบนัน้ เขาก็อดหัวเราะขึน้ มิได้และกล่าวว่า

“หุหุ เอาเช่นนี ้ อนาคตต่อไปเวลาเดินทางไปไหนมาไหน ข้าจะให้เจ้า
เดินทางติดตามมาด้วย ผูค้ นจะได้รูว้ ่านายน้อยผูน้ ีย้ งั มีลเู่ อ๋อผูง้ ดงามอีก
คนอยู่เคียงข้าง เจ้าว่าดีหรือไม่?”
ลูเ่ อ๋อที่ได้ยินเช่นนัน้ พลันรูส้ กึ ดีใจยิ่งและกล่าวขึน้ ว่า
“ท่านสัญญาแล้ว!”
ทว่าในเวลานัน้ เอง กลับมีนกั สูว้ ยั กลางคนผูน้ ีข้ า้ งๆได้ยินเข้า พลางเหลียว

ตามองและกล่าวเย้ยหยันขึน้ ว่า
“เหอะ! กล่าวราวกับว่าตัวเจ้าคือจอมราชันย์พิชิตสวรรค์? หรือจะบอกว่า

เจ้าคือตัวจริงแล้วเบือ้ งหน้าคือตัวปลอม? ไร้สาระดีหนิ! ใครมองก็ย่อม
ทราบ ไอ้เด็กเหลือขออย่างเจ้า,มันก็แค่จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ตวั ปลอม!”
ตอนที่ 1220 เสพสุขเหนือความเดือดร้อนของคนอืน่
วาจาคากล่าวของนักสูว้ ยั กลางคนผูน้ ีต้ ่างทาให้ฝงู ชนโดยรอบเกิดความ

แตกตื่นขึน้ โดยพลัน
จวบจนตอนนีก้ ็ยงั มีผคู้ นโดยส่วนมากกังขาสงสัย แต่ก็หาได้มีผใู้ ดกล่าว

คัดค้านกระตุน้ อันใด
ท้ายที่สดุ นี ้ ชื่อเสียงของเย่หยวนในปัจจุบนั ก็ย่ิงใหญ่ไร้เทียมทานเกินไป
หากยั่วยุพลาดเป้าเพียงครัง้ เดียว ผลนัน้ อาจย้อนถึงตาย!
ทุกคนต่างมองไปที่‘เย่หยวน’เป็ นตาเดียว ด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็นว่า

เขาจะมีปฏิกิรยิ าอย่างไร
ทว่าใครจะไปทราบ ‘เย่หยวน’คนนัน้ กลับคลี่ยิม้ บางและกล่าวว่า
“ทุกคนย่อมทราบตระหนักดี ไพ่ตายของนายน้อยผูน้ ีค้ ือเสียงคารามจ้าว

มังกรสวรรค์ แต่หากปลดปล่อยออกมา เกรงว่าทุกคนในที่นีอ้ าจไม่มีผใู้ ด
เหลือรอด ผูใ้ ดรูส้ กึ กังขาสงสัยในตัวข้า สามารถรับคาชีแ้ นะปะมือได้โดย
ไม่ตอ้ งเกรงใจ นายน้อยผูน้ ีไ้ ม่ตอบโต้เอาความแน่นอน”
บัดนี ้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึน้ แต่ความสงบเยือกเย็นชนิดนีต้ ่างทาให้หลายคน

ยอมรับไปโดยปริยายแล้ว
นี่คือกิรยิ าท่าทางที่ยอดฝี มือพึงมี
“เหอะ จะคุยโวจาต้องมีขีดจากัดเช่นกัน! ข้าเองก็อยากเห็นเสียจริงว่า ตัว

ปลอมอย่างเจ้าจะมีความสามารถเพียงใดกัน!”
ในบรรดาฝูงชนกลุ่มใหญ่ ชายวัยกลางคนผูห้ นึ่งเค้นเสียงหัวร่อคาโต
พร้อมกระชับดาบเข้าโจมตีพร้อมกระแสคุกคามหอบใหญ่เข้าถาโถม
ทันทีท่ีเห็นกระบวนโจมตีนี ้ สีหน้าการแสดงออกของทุกคนพลัน
แปรเปลี่ยนไปอย่างมาก
หากดาบนีถ้ กู สับลงมา แม้แต่เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์เองย่อมถูกผ่า

เป็ นสองส่วนในหนึง่ กระบวนเช่นกัน!
กระนัน้ อย่างไร ภาพฉากต่อจากนีก้ ลับทาให้ฝงู ชนตื่นตะลึงเสียยิ่งหว่า
ยามที่คมดาบนีล้ ถุ ึงรัศมีย่ีสิบฉื่อตรงหน้า มันกลับหยุดนิ่งและไม่สามารถ

เคลื่อนเข้าใกล้ได้อีกเลยแม้แต่นิว้ เดียว!
“ขะ-แข็งแกร่ง!”
เสียงแห่เซ่งกระหึมชื่นชมระลอกใหญ่ดงั ขึน้ ในอีกอึดใจต่อมา
แต่เมื่ออิง้ หมัวหู่เห็นดังนัน้ เขาพยันยิม้ เยาะพร้อมเอ่ยกล่าวอย่างแสน

เหยียดหยามขึน้ ว่า
“โยนหมอกลวงตาผูค้ นโดยแท้!”
เย่หยวนตัวจริงพลันยิม้ อ่อนและกล่าวว่า
“คนที่สามารถเข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ได้อย่างถ่องแท้ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
กลับมีจานวนเพียงน้อยนิด แม้แต่เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์เองก็หาได้
มีความเข้าใจลึกซึง้ อันใด ความแกร่งกร้าวของชายคนนีน้ บั ว่าน่า
ประทับใจ แค่แสดงไม่เนียนตาเท่าไหร่นกั ”
ญาณสัมผัสรับรูข้ องเย่หยวนทัง้ แข็งแกร่งและว่องไวยิ่ง สิ่งใดจริงเท็จ
สามารถตรวจจับได้ทนั ควัน
บูมมม!
ฝ่ ามือของ‘เย่หยวน’สั่นกระตุกเล็กน้อยพร้อมซัดส่งร่างชายวัยกลางคนผู้
นัน้ กระเด็นออกไป
ชายวักลางคนผูน้ นั้ รีบคลานเข่าเข้าหาและโค้งคานับ‘เย่หยวน’ทันทีดว้ ย

ความเลื่อมใส
“ขอบพระคุณยิ่งสาหรับความเมตตา! ขอบพระคุณอย่างยิ่งที่ไว้ชีวิตผูต้ ่า
ต้อย! จอมราชันย์พิชิตสวรรค์กล้าแกร่งสมดั่งคาเล่าขานอย่างแท้จริง!
ยามนัน้ ที่ว่าสามารถทนต่อกระบวนไม้ตายของเหล่าเทพอสูรได้โดย
ปราศจากรอยขีดข่วนใด ยามนีก้ ลับได้รบั การพิสจู น์เป็ นประจักษ์แล้ว! ทุก
ชีวิตใต้แผ่นฟ้ายังมีผใู้ ดหาญกล้าทัดเทียมได้กบั จอมราชันย์พิชิตสวรรค์
อีก?”
ด้วยวาจาคากล่าวของชายวัยกลางคนผูน้ ี ้ ล้วนได้ปัดเป่ าความกังขาสงสัย

ของทุกคนโดยสิน้
‘เย่หยวน’ผูน้ ีท้ รงพลังสมคาเล่าขาน!
ไม่เพียงความแกร่งกล้าของเขาเท่านัน้ ที่น่าเกรงขาม กระทัง้ น้องชายคน

สนิทเคียงข้างอย่างอิง้ หมัวหู่ หรือภรรยาผูง้ ดงามของเขาเอง ล้วนแล้วแต่
ทรงพลังเกินคาดเดา
‘เย่หยวน’เอ่ยปากกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ เล็กน้อยว่า

“ไม่ตอ้ งกังวลไป ความอดทนของนายน้อยผูน้ ีม้ ิได้คบั แคบขนาดนัน้ แต่
เดิมข้าก็ปลีกวิเวกเก็บตัวอยู่ในหุบเขาเหวพระเจ้า และเมื่อได้ยินว่ามีนกั สู้
มากมายต่างเดินทางลีภ้ ยั มายังหุบเขาเหวพระเจ้า ข้าจึงจาเป็ นต้อง
ออกมาแสดงตัวออกมา ณ ปั จจุบนั เผ่ามนุษย์ของเรากาลังเผชิญกับวิกฤต
ครัง้ ใหญ่ ชีวิตของพวกเจ้าแต่ละคนล้วนมีค่าอย่างยิ่ง และหุบเขาเหวพระ
เจ้าแห่งนีก้ ็อนั ตรายมากพิษภัย แม้แต่ขา้ เองก็มีโอกาสน้อยนิดที่จะรอด
ออกมา ดังนัน้ ข้าจึงทาแผนที่ออกมาแจกจ่ายให้พวกเจ้า สิ่งนีจ้ ะช่วยระบุ
ว่าสถานที่ใดปลอดภัยหรือเร้นแฝงภัยอันตราย”
ขณะที่‘เย่หยวน’กล่าวถึงเรือ่ งนี ้ เหล่านักสูม้ ากมายก็เริม่ ตระหนักถึงภัย

อันตรายที่อยู่ในหุบเขาเหวพระเจ้า และเริม่ ชั่งนา้ หนักประเมินค่าชีวิต สี
หน้าของพวกเขาเริ่มหม่นหมองวิตกโดยพลัน
หุบเขาเหวะพระเจ้าแห่งนีอ้ นั ตรายเข้าขัน้ วิปลาส หากมิใช่เพราะพวกเขา

ไร้ซง่ึ ทางเลือกอื่น คงไม่มีหน้าเดินทางมาที่น่ีเช่นกัน
ผูท้ ่ีหาญกล้ามากคุณสมบัติพอที่จะเข้าไปได้ อย่างน้อยต้องเป็ นเซียน
อาณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุดขึน้ ไป และอย่าลืมเสีย...นี่เป็ นเพียงอย่าง
น้อย
มิฉะนัน้ แล้ว พวกเขาคงไม่ทนั รูต้ วั ด้วยซา้ ว่าตายไปตัง้ แต่ตอนไหน
แต่หากมีแผนที่หบุ เขาเหวพระเจ้านี ้ ทุกอย่างจักแตกต่างโดยสิน้ เชิง
อย่างน้อยมันก็ช่วยเพิ่มโอกาสรอดได้เป็ นอักโข
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์สมควรได้รบั ยกย่องว่าเป็ น ผูน้ าของมวลมนุษย์

โดยแท้! หากมีส่งิ ใดที่ท่านยังขาดตกไป โปรดบอกมาได้ไม่ตอ้ งเกรงใจ
พวกเราพร้อมแบ่งสรรปั นส่วนให้อย่างไม่ตระหนี่”
“ชะตากรรมของพวกเราทัง้ หมดขึน้ อยู่กบั หุบเขาเหวพระเจ้าแห่งนี ้ หากมี
แผนที่ของท่าน นัน้ ย่อมช่วยเพิ่มโอกาสรอดของพวกเราเป็ นเท่าทวี!”
“ท่านทรงโปรดแล้ว! ความเมตตาของท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ช่าง
ยิ่งใหญ่ไพศาลนัก!”
.............................
ไม่วา่ ‘เย่หยวน’คนนีจ้ ะยื่นหมูย่ืนแมวอย่างใดในตอนนี ้ ฝูงชนทัง้ หมดต่าง

ตื่นเต้นกันยกใหญ่ และรูส้ กึ ตืน้ ตันอย่างหาที่เปรียบไม่
ของดีเช่นนีม้ ีหรือกล้าปฏิเสธ?
แต่ใครจะรู‘้ เย่หยวน’คนนัน้ พลันถอนหายใจเสียงยาว เขากล่าวด้วย

รอยยิม้ อันขื่นขมว่า
“แน่นอนว่าแผนที่นีข้ า้ ย่อมแจกจ่ายให้ทกุ คนโดยไม่คิดราคาใดๆ ทว่า...
ยามนีข้ า้ ประจาการดูแลภาคีวิถีเว้นลับอยู่คนเดียว ทัง้ ทรัพยากรและโอสถ
มากมายล้วนลดต่าถึงสภาวะขาดแคลน โดยเฉพาะช่วงเวลาสาคัญเช่นนี ้
ที่ตอ้ งเดินทางเข้าสู่สว่ นลึกในหุบเขาเหวพระเจ้า โชคร้ายนักที่นายน้อยผูน้ ี ้
แทบไม่เหลือสมบัติหรือโอสถติดตัว การที่พวกเจ้ามีเจตนาเสี่ยงตาย
แสวงหาโชคชะตาภายในนี ้ เพื่อช่วยเหลือมวลมนุษย์ ข้ารูส้ กึ ดีใจนัก เพียง
ว่าพวกเจ้าคนใดพอมีทรัพยากรมากพอแบ่งบัน ข้า,จอมราชันย์พิชิต
สวรรค์ผนู้ ีค้ งต้องติดหนีน้ า้ ใจสักครา นี่มิได้ทาเพื่อข้าเอง แต่เพื่อสนับสนุน
เหล่านักสูภ้ าคีวิถีเร้นลับ นับเป็ นการสนับสนุนส่งเสริมมวลมนุษย์! มาก
น้อยกลับไม่สาคัญ,แค่แสดงนา้ ใจให้เห็นกลับว่าเพียงพอ พวกเจ้าคิดเห็น
ว่าอย่างไร?”
เมื่อได้ยินเช่นนัน้ รอยยิม้ เย็นพลันแสยะขึน้ บนมุมปากเย่หยวนทันทีโดยมิ

ตัง้ ใจ ในที่สดุ เขาก็เข้าใจถึงจุดประสงค์ของเย่หยวนตัวปลอมแล้ว
หยิบยืมชื่อเสียงของเขามาใช้เพื่อกอบโกยสมบัติไปอย่างหน้าด้านๆ
แต่หลังจากที่ทกุ คนได้ยินคากล่าวของเยาวชนหนุ่มที่แอบอ้างคนนี ้ แต่ละ
คนต่างเอ่ยปากกล่าวชื่นชมไม่เว้นวาย
นี่มิใช่การบังคับขู่เข็ญแต่อย่างใด ทว่ามีนกั สูจ้ านวนกว่าสี่ถึงห้าร้อยคน

รูส้ กึ ซาบซึง้ ตราตรึงใจ บุญคุณต่างๆนาๆที่เย่หยวนทาลงไปเพื่อปกป้อง
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ กับสิ่งของนอกกายเหล่านี ้ พวกเขาจะไม่ยอมสละให้ได้
ผนวกเข้ากับวาจาคาให้เหตุผลเช่นนี ้ ทุกคนต่างเห็นชอบโดยไม่คดั ค้าน
ในเวลาเดียวกัน ยังไม่ทนั ที่สมุ้ เสียงจะจางหายดี ได้มีนกั สูว้ ยั กลางคนที่

กระโจนออกมาปะมือด้วยเมื่อสักครู ่ ก้าวตรงออกมาและกล่าวว่า
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ ท่านสละเวลาอันมีค่าและพลังจนเหน็ดเหนื่อยเพื่อปกป้อง

มวลมนุษย์มาโดยตลอด กับแค่ส่งิ ของเหล่านี ้ พวกเราจะคิดตระหนี่ได้
อย่างไร? นอกจากนีท้ ่านยังจะตอบแทนด้วยสิ่งของช่วยชีวิตแก่พวกเรา
อีก! ข้ามีสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าอยู่สามต้น และผนึกแร่สวรรค์บริสทุ ธิ์
ระดับสูงอีกห้าพันก้อน ทัง้ หมดนีข้ อมอบให้ท่านแลกกับแผนที่!”
เมื่อได้ยินเช่นนัน้ เช่นนัน้ สีหน้าการแสดงออกของทุกคนพลันเปลี่ยนไป

ทันที
วาจาคากล่าวของชายวัยกลางคนผูน้ ีเ้ ท่ากับเป็ นการกาหนดราคาของแผน

ที่นีไ้ ปโดยปริยาย
หากคนอื่นๆหลังจากนีน้ าเสนอสิ่งของที่มีมลู ค่าต่ากว่า เช่นนัน้ ไม่โดน

ประจานจนถูกรังเกียจไปทัง้ คณะเลยรึ?
เมื่อกล่าวจบ ชายวัยกลางคนผูน้ นั้ ก็ลอบขยิบตาให้‘เย่หยวน’คนนัน้

เล็กน้อย และส่งมอบสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าสามต้น พร้อมผนึกแร่
สวรรค์บริสทุ ธิ์ระดับสูงอีกห้าพันก้อนทันทีกบั มือ‘อิง้ หมัวหู่’ เพื่อ
แลกเปลี่ยนกับแผนที่หนึ่งแผ่น
แต่เมื่อฝูงชนเห็นสถานการณ์ดงั นัน้ พวกเขาเริม่ รวนเรไม่แน่ใจ
สิ่งของมูลค่ามหาศาลขนาดนัน้ กลับแลกเปลี่ยนได้แค่แผนที่แผ่นเดียว เห็น

แบบนีพ้ วกเขาจะเต็มใจแลกได้อย่างไร?
ชายวัยกลางคนที่เห็นสถานการณ์ดงั นัน้ พลันโพล่งกล่าวขึน้ อย่างโกรธ

เกรีย้ วว่า
“พวกเจ้าเห็นแก่ตวั กันขนาดนีเ้ ลยรึ! พวกเราล้วนมีศตั รูรว่ มกันคือเผ่า

ปี ศาจ ยามวิกฤติหายนะยังสนใจแต่ตวั เอง! เหล่านักสูข้ องภาคีวิถีเร้นลับ
ต่างขาดแคลนทรัพยากรและโอสถอย่างหนัก หากยังมัวแต่ตระหนี่ขี ้
เหนียว เกรงว่าเผ่ามนุษย์สมควรสูญสิน้ แล้ว! พวกเจ้านี่ช่างไร้ยางอายโดย
แท้!”
โดยสาดวาจาคาด่าไปชุดใหญ่ ผูค้ นเหล่านีย้ งั ธารงรักษาศักดิศ์ รีได้อย่างไร
ในทางตรงข้าม ทุกคนต่างเร่งควักกระเป๋ ารูดแหวนเก็บของออกมาด้วย
ความอับอาย
“โปรดมอบแผนที่ให้ขา้ ด้วย! นี่คือสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าทัง้ หมดสี่

ต้น!”
“ข้าเช่นกัน! ถึงไม่มีสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าติดตัวมาบ้างเลย แต่ขอ

มอบผนึกแร่สวรรค์บริสทุ ธิ์ระดับสูงสุดเป็ นค่าชดเชย!”
.....................................
หากเป็ นโดยปกติ พวกเขาไม่มีทางทาเช่นนีแ้ น่นอน

แต่ภายใต้วิกฤติระดับล้างเผ่าพันธุ์ พวกเขาเองก็มิอาจจหนีพน้ ในท้ายที่สดุ
ดังนัน้ แผนที่แผ่นนีจ้ ึงเป็ นตัวช่วยที่มีค่าหาประเมินไม่ในปั จจุบนั
“ไปเถอะ”
เมื่อเห็นว่า เย่หยวนไม่มีเจตนาแหกตากลุม่ คนหลอกลวงแอบอ้างเหล่านั่น

อิง้ หมัวหู่และที่เหลือก็หาได้ใส่ใจอันใดอีก พร้อมหมุนตัวติดตามเย่หยวน
จากไป
แต่ใครจะไปทราบ ทันทีท่ีเย่หยวนตัวปลอมเห็นกลุม่ เย่หยวนตัวจริงกาลัง

เดินจากไป มันก็เค้นหัวร่ออยู่หลายคาและกล่าวอย่างหยามเหยียดว่า
“เหอะ เหอะ ยังมีเดนมนุษย์บางกลุม่ ...ช่างหน้าด้านเห็นแก่ตวั ! พวกเรา
อุตส่าห์สละชีพเพื่อปกป้องดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ แต่กลับมีใครบางคนเสพสุข
อยู่เหนือความเดือดร้อนของคนอื่นโดยไม่ตอ้ งเสียสละอะไรเลย! น่าสังเวช
นัก...”
ตอนที่ 1221 หากเจ้ายังเป็ นสุภาพบุรุษก็จงก้าวออกมา!
ตามวาจาคากล่าวของเย่หยวนตัวปลอมที่แผดดัง ทุกคนต่างจับจ้องไป
ยังเย่หยวนตัวจริงเป็ นตาเดียว
“คนกลุม่ นีช้ ่างไร้ยางอายเสียจริง! หน้าด้านเห็นแก่ตวั ไม่คิดเจียดเนือ้

แม้แต่นอ้ ย!”
“ถูกต้อง! คนอย่างพวกเจ้าชาตินีก้ ็ไม่มีวนั เจริญ! ในยามที่เผ่ามนุษย์ตกสู่

วิกฤติ พวกเจ้ากลับไม่คิดช่วยเหลือใดๆ!”
“หากทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์มีแต่คนเห็นแก่ตวั อย่างพวกเจ้า คงไม่ลม้ จม

เลยกระมัง?!”
ฝูงคนโดยรอบต่างแห่รุมประณามกลุม่ ของเย่หยวนแซ่ซอ้ งไม่หยุดปาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเหล่านักสูท้ ่ีหยิบจ่ายสมุนไพรวิญญาณและผลึกแร่
สวรรค์ออกไปจานวนมาก พวกคนเหล่านีล้ ว้ นมีคณ ุ ธรรมนาใจและเห็นแก่
ส่วนรวมเป็ นหลัก ดังนัน้ เมื่อพบเจอกับใครบางคนที่หน้าด้านเห็นแก่ตวั มี
หรือจะกรนด่าสาปแช่งด้วยความเดือดจัด?
เย่หยวนไม่คิดเช่นกันว่า ‘เย่หยวนตัวปลอม’กลับเป็ นฝ่ ายแส่หาเรือ่ งพวก

เขาเอง
ยังไม่ทนั ที่เย่หยวนจะได้ทาสิ่งใด อิง้ หมัวหู่ก็โพล่งขึน้ มาก่อนทันที
“พวกตาบอดเห็นผิดเป็ นชอบ ยังมีหน้ากล่าวอ้างคุณธรรม? พวกเจ้าเชื่อ

หรือไม่วา่ หากให้กล้าอ้าปากอีกรอบ นายน้อยผูน้ ีจ้ ะตบให้ตายคามือ?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ ด้วยแววตาที่สาดใส่อย่างเย้ยหยัน

ในขณะที่ทกุ คนล้วนจับจ้องด้วยแววตาสุดน่ารังเกียจเป็ นคาตอบ
เห็นแก่ตวั ไม่พอ ยังหยิ่งยโสต่อหน้าจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ หรือคนกลุม่ นี ้

สติไม่สมประกอบกัน?
แต่เมื่อ‘เย่หยวน’ได้ยินดังนัน้ กลับกล่าวตอบอย่างหยามเหยียดว่า
“หุหุ พวกเจ้าช่างเป็ นคนไร้ยางอายโดยแท้ นี่เป็ นครัง้ แรกที่มีพวกเดน

มนุษย์แสดงพฤติกรรมต่อยต่าต่อหน้านายน้อยผูน้ ี!้ พวกเราเหล่าภาคีวิถี
เร้นลับล้วนเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อขึน้ ปราบปรามเผ่าปี ศาจดั่ง
กาแพงด้านหน้า แต่พวกเจ้ากลับเสวยสุขโดยไม่คิดเสียสละอะไรเลย! หาก
มิใช่เพราะนายน้อยผูน้ ีค้ านึงถึงหายนะจากเผ่าปี ศาจเป็ นหลัก ป่ านนีพ้ วก
เจ้าตีต๋วั ลงนรกไม่รูต้ วั !”
ลูเ่ อ๋ออที่แต่เดิมก็หวั เสียมาตัง้ แต่แรกแล้ว ในยามนีย้ ่ิงเดือดจัด สองมือขึน้

เท้าสะเอว สองเท้าก้าวย่างออกไปเผชิญหน้าทันที
โดยผิวเผินแล้ว นางคือสาวน้อยไร้เดียงสาและน่ารักตามนิสยั แต่หากผูใ้ ด
หาญกล้ายั่วยุนายน้อย นางจะเป็ นแรกที่กา้ วออกมาเผชิญหน้าท้าชน
สรรพสิ่ง
“เอาล่ะ ข้ายืนตระหง่านอยู่ตรงนีแ้ ล้ว! เข้ามาหากมีปัญญาล้มข้าได้! วันนี ้

ข้าอยากจะรูน้ กั ว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์มนั จะมีดีสกั แค่ไหน!”
ลูเ่ อ๋อกล่าวขึน้ พร้อมแสยะยิม้ เย็นยะเยือก
ทว่า‘เย่หยวน’มีหรือจะสนใจนาง? เขากล่าวตอบอย่างเหยียดหยามคร้าน
ใส่ใจว่า
“อย่าให้นายน้อยผูน้ ีต้ อ้ งขยับ มิฉะนัน้ เจ้าจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตกลับไป!”

ลูเ่ อ๋อสวนตอบทันทีว่า
“ดูท่าเก่งกาจดีหนิ? แต่ปากเก่งอย่างเดียว ข้าผูน้ ีจ้ าต้องกลัวกระมัง?”
ประโยคนีข้ องลูเ่ อ๋อ ประดุจประทัดนับร้อยถูกจุดและระเบิดขึน้ อย่างพร้อม

เพรียง
“ท่านเย่หยวน โปรดสั่งสอนหญิงสาวไร้ยางอายนางนีส้ กั หนึ่งบทเรียน!”
“ถูกต้อง! หญิงสันดานเสียเช่นนี ้ ต้องสักสอนให้เข็ดหลาบ!”
.........................................
‘เย่หยวน’คนนีย้ งั คงความสงบดุจผูส้ งู ศักดิเ์ หนือชัน้ านาจฟ้า เขาเอ่ยปาก

กล่าวขึน้ อย่างไม่แยแสว่า
“สาวน้อย เจ้ากาลังติดพันความตายเพราะฝี ปากตนเอง! อย่าถือโทษ
ตาหนิว่านายน้อยผูน้ ีท้ บุ ตีบปุ ผางามโดยไร้ปราณี !”
แต่ลเู่ อ๋อช้อนสายตาจับจ้องอีกฝ่ ายสุดเหยียดหยัน และกล่าวอย่างเมินเฉย

ว่า
“หยุดเห่าแล้วเข้ามา! สุนขั ปากเก่งอย่างเจ้าใคร่ตอ้ งหวาดกลัว?”
‘เย่หยวน’คนนีบ้ นั ดาลโทสะขึน้ ทันทีท่ีเห็นทัศนคติอนั แสนดูถกู ของลูเ่ อ๋อ

เขากล่าวตอบเสียงเย็นว่า
“ข้าจะให้โอกาสเจ้าโจมตีก่อนสามกระบวน มิฉะนัน้ คนอื่นอาจคิดว่าข้า

รังแกเจ้า!”
ลูเ่ อ๋อเบะปากคว่าอย่างคร้านใส่ใจ และกล่าวว่า
“ข้าให้โอกาสเจ้าโจมตีก่อนสามกระบวนเช่นกัน มิฉะนัน้ คนอื่นอาจคิดข้า

รังแกสุนขั จร!”
“ฟู่ วว....”
ทุกคนต่างแช่มสูดหายใจเย็นเข้าลึกสุดใจ ความระทึกขวัญสะท้านหัน
ศีรษะชนิดนีม้ าจากความเย่อหยิ่งของลูเ่ อ๋อโดยเฉพาะ!
ทั่วทัง้ ผืนพิภพแห่งนีย้ งั มีใครหาญกล้าพ่นวาจาเช่นนีใ้ ส่จอมราชันย์พิชิต

สวรรค์อย่างนางอีกหรือไม่?
นางคนนีค้ งเหนื่อยกับชีวิตเกินไป?
“อุ๊บบ...”
พวกเย่หยวนทัง้ สามที่อยู่ดา้ นหลังลูเ่ อ๋อเกือบปิ ดปากกลัน้ ขากันไม่ทนั ทว่า

ท้ายที่สดุ เสียงหัวเราะก็รอดเร้นหลุดออกมาอย่างอดไม่ไหว
จากทัศนคติของทัง้ สี่คนนี ้ ได้ทาให้‘เย่หยวน’พิโรธเดือดดาลถึงขีดสุดด้วย

ความอัยอาย
ปลายดัชนีควบแน่นพลังปราณก่อรูปกลายเป็ นคมดาบสาดสะท้อน จิต

สังหารแห่งดาบเร่งทะปะหอนลั่น!
สิ่งหนึ่งที่ควรยอมรับตวามจริงคือ รัศมีแรงกดดันของเย่หยวนตัวปลอมคน
นีน้ ่าประทับใจไม่นอ้ ย
เมื่อฝูงชนเห็นภาพฉากดังนัน้ ต่างเร่งร่นถอยออกห่างด้วยความหวาดกลัว
สมควรยิ่งแล้วที่ได้ช่ือว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ กระบวนโจมตีแต่ละ
เคล็ดวิชาช่างท้าทายสวรรค์ย่ิงนัก!
อย่างไรก็แล้วแต่ ลู่เอ๋อหาได้สะทกสะท้านอันใดไม่ นางควบแน่นปราณ

นา้ แข็งขึน้ รูปเป็ นคันศรพร้อมลูกธนูคมกริบ ก่อนยิงทะลวงตัดเมฆาออกไป
เกร๊งง!
เสียงแหลมปะทะดังลั่นชัด
ปรากฏว่า กระบวนโจมตีทงั้ สองกลับเสมอกัน!
คมดาบกับศรนา้ แข็งกลับเข้าคูก่ นั อย่างไม่น่าเชื่อ!

ทุกคนต่างตะลึงงันเมื่อเห็นภาพฉากเช่นนัน้ ก่อนหน้าพวกเขายังพลันคิด
ไปว่า การปะทะครัง้ นีจ้ าต้องทาให้ลเู่ อ๋อได้รบั บาดเจ็บสาหัสกลับไป
ทว่าความจริงแล้ว มันกลับเสมอกัน!
สีหน้าการแสดงออกของ‘เย่หยวน’เปลี่ยนไปอย่างมาก แต่ก็ได้สติฟื้น
กลับมาทันควันพร้อมคงสง่าราศีดงั เดิม ก่อนกล่าวขึน้ ด้วยวาจาแสนดูถกู
“หึ! ข้าไม่คิดเลยว่า สายน้อยอย่างเจ้ายังมีดีอยู่บา้ ง อย่างคิดว่าตนเอง

เก่งกาจเทียบเทียม แต่เป็ นเพราะนายน้อยผูน้ ีไ้ ม่นิยมลงมือกับสตรี นาใช้
พลังเพียงแค่หนึ่งจากสิบส่วน ข้าก็ละอายจะแย่!”
เมื่อได้ยินคาอธิบายเหล่านี ้ เหล่าฝูงชนโดยรอบก็คลายใจลงในทันที
ก็จริงอย่างที่ว่า,อีกฝ่ ายเป็ นแค่หญิงสาวตัวเล็กๆนางหนึ่ง จอมราชันย์พิชิต
สวรรค์จะกล้าบดขยีบ้ ปุ ผางามได้อย่างไร?
แต่ภาพฉากเมื่อครูก่ ็น่าตกใจมิใช่นอ้ ยจริงๆ
แต่ลเู่ อ๋อยังคงเอ่ยปากกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ แสยะเย็นว่า
“อย่าเหลืออีกสองกระบวน! หุบปากแล้วรีบๆลงมือ!”
“สาวน้อย เจ้าทัง้ ยังไร้เดียงสาและโง่งม กระทัง้ วิธีช่ืนชมบุญคุณยังหารูจ้ กั

ไม่! ทัง้ ๆที่พ่ีใหญ่มีเมตตาขนาดนี ้ แต่เจ้ากลับไม่เลิกกระทาเรือ่ งโง่ๆ! นี่มิใช่
เรือ่ งล้อเล่น หากเขาโจมตีอีกครัง้ เจ้าอาจถึงตายได้!”
ในเวลานีเ้ อง อิง้ หมัวหู่ตวั ปลอมก็กา้ วแช่มรับหน้าพร้อมกล่าวตักเตือน

เมื่อได้ยินดังนัน้ เหล่าฝูงชนต่างเร่งเข้าสนับสนุนโดยทันที
“ใช่แล้ว! ความแกร่งกล้าของสาวน้อยนางนีม้ ิได้อ่อนแอเลย แต่ไฉนถึงเห็น

แก่ตวั หาทราบสิ่งใดดีหรือไม่ดีสาหรับตัวนาง?”
“ถูกต้องแล้ว ท่านเย่หยวนอย่าได้เสียแรงต่อปากต่อคากับคนไร้ยางอาย
กลุม่ นีอ้ ีกเลย!”
..................................
ฝูงชนเหล่านีต้ ่างประทับใจอย่างยิ่งที่‘เย่หยวน’คนนีเ้ ลือกออมมือกับสาว

น้อยอันหยิ่งยโส นี่คือจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ตวั จริงเสียงจริงอย่างไม่ตอ้ ง
สงสัย
อย่างไรก็แล้วแต่ เย่หยวนตัวจริงที่เฝ้ามองอยู่เบือ้ งหลังมาโดยตลอด บัดนี ้
มองผ่านอ่านทุกอย่างออกมานานแล้ว แท้ท่ีจริง เย่หยวนตัวปลอมเป็ นแค่
เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ ต้นเท่านัน้
ส่วนเขตแดนราชันย์สวรรค์ท่ีดยู ่ิงใหญ่ทรงพลังก่อนหน้า เป็ นแค่การจัด

ฉากเท่านัน้
ในความเป็ นจริง มันกลับมิได้ทรงพลังอันใดเลย
ต่อหน้าความแกร่งกร้าวของลูเ่ อ๋อในปั จจุบนั ก็เกินพอที่จะจัดการแล้ว
“เหอะ กระบวนโจมตีเมื่อครูข่ องเจ้าแค่หนึ่งจากสิบส่วน? หากข้าไม่ยงั้ มือ

เอาไว้ เกรงว่าศรนา้ แข็งนีค้ งทะลวงขัว้ หัวใจเจ้าไปแล้ว! หรือหากคิดว่า
สามารถล้มข้าผูน้ ีไ้ ด้จริง ก็ลงมือต่อได้เลย!”
ลูเ่ อ๋อหัวเราะเสียงเย็นและตัง้ ท่าระดมพลังเตรียมโจมตีระลอกสอง
แต่สีหน้าการแสดงออกของ‘เย่หยวน’พลันแปรเปลี่ยนทันที ก่อนเบน
สายตาเข้าจับเย่หยวนตัวจริงที่อยู่ขา้ งหลังและกล่าวเสียงดังลั่นว่า
“ไอ้เหลือขอนัน้ ยังเป็ นสุภาพบุรุษอยู่กระมัง? ดีแต่หลบหลังผูห้ ญิงเช่นนี?้

หากเจ้ายังมีความเป็ นสุภาพบุรุษอยู่บา้ งก็จงก้าวออกมา!”
เย่หยวนตัวปลมในขณะนีส้ นิ ้ ไร้ไม้ตอกโดยสมบูรณ์ หากเขายังสูก้ บั ลูเ่ อ๋

อต่อไป ความจริงคงถูกเปิ ดเผยในไม่ชา้ เป็ นแน่
มันเพิ่งตระหนักพบว่า ความแข็งแกร่งของลูเ่ อ๋อใกล้เคียงกับตัวมันมาก

หากพินิจโดยละเอียด นางยังเหนือกว่าเล็กน้อยด้วยซา้
แม้ภาพฉากการโจมตีของเย่หยวนตัวปลอมจะดูย่ิงใหญ่ แต่กลับไร้ซง่ึ พลัง

ดังนัน้ แล้วกระบวนโจมตีตา่ งๆของมันจึงเหมาะกับการแสดงมากกว่าใช้
จริง
ดังนัน้ ทางรอดเดียวที่ยงั คงเหลือคือ เดิมพันทุกสิ่งกับชายที่หลบหลัง

ผูห้ ญิง พร้อมระดมพลังทัง้ หมดเพื่อโจมตีปิดตายในคราวเดียว!
ในมุมมองของมัน เย่หยวนที่หลบอยู่หลังผูห้ ญิงผูน้ ีค้ ือ นายน้อยหนุ่มจาก

ตระกูลใหญ่ท่ีมาเดินเล่น โดยมีลเู่ อ๋อเป็ นยอดฝี มือที่คอยเฝ้าคุม้ กัน
แต่มนั กลับหารูไ้ ม่ว่า ชายที่หลบหลังผูห้ ญิงนัน้ แท้ท่ีจริงกลับเป็ น...จอม

ราชันย์พิชิตสวรรค์ตวั จริงเสียงจริง!
มันหวังเพียงว่า เย่หยวนผูน้ ีจ้ ะเป็ นแค่นายน้อยที่มีพลังอยู่แค่อาณาจักร

เต๋าลึกลา้ ระดับเจ็ดจริงๆ และมิได้ระงับเห็บซ่อนระดับพลังเอาไว้
ท้ายที่สดุ นี ้ รูปร่างหน้าตาของเย่หยวนยังคงค่อนข้างอ่อนเยาว์ การจะบ่ม
เพาะพลังให้ถงึ อาณาจักรบัญชาสวรรค์เทียบเท่ามันในวัยแค่นีค้ งไม่มีทาง
เป็ นไปได้
ดังนัน้ เขาจึงเบี่ยงเป้าหมายไปทางเย่หยวนแทน หวังเพื่อลงจากหลังเสือ
เมื่อวาจาคากล่าวของเย่หยวนตัวปลอมเปล่งดังออกมา ลูเ่ อ๋อ,เยวี่ยเมิ่งลี่

และอิง้ หมัวหู่กลับหัวเราะพรืดออกมาอย่างอดมิได้
เยาวชนหนุ่มเบือ้ งหน้ากลับไร้เดียงสาเกินไป จนสะกดคาว่า‘ตาย’ไม่เป็ น!
เย่หยวนตัวปลอมเสียวสันหลังวาบสะท้านยับขวัญหัวทันทีท่ีได้ยินทัง้ สี่
หัวเราะ ทันทีทนั ใดมันตระหนักได้ทนั ทีว่า ตนอาจเตะโดนแผ่นเหล็กเข้า
อย่างจัง
หากเขารูก้ ่อนหน้า คงปล่อยคนกลุม่ นีจ้ ากไปโดยดีแล้ว?
“เอาล่ะ ในเมื่อท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์กล่าวเรียกเช่นนี ้ ข้าผูต้ ่าต้อยคง

ต้องแสดงความกล้าหาญออกมาบ้าง ตราบใดที่สามารถฝ่ าด้านปกป้อง
ของข้าได้ ข้าขอมอบสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าจานวนร้อยต้นให้เป็ นคา
ขอโทษ! ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ผยู้ ่ิงใหญ่เห็นว่าอย่างไร?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้

ตอนที่ 1222 รุ มประชาทัณฑ์
“ไอ้เด็กเหลือขอนี่บา้ ไปแล้ว?”
“เหอะ กล่าววาจาอวดดีเช่นนัน้ ต่อหน้าจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ ท่านจัก

ลงโทษเจ้าอย่างไร้ปราณี! ไอ้เด็กเหลือขอคนนีค้ งเบื่อชีวิตมากกระมัง?”
“ต่อให้เป็ นจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ยืนอยู่เบือ้ งหน้า เขาคงไม่กล้าอาจ

หาญพ่นวาจาเช่นนีแ้ น่นอน!”
………………….
คากล่าวของเย่หยวนต่างปลุกปั่ นคลื่นเสียงหัวเราะเยาะเจือดูถกู ดังระงม

จอมราชันย์พิชิตสวรรค์,เย่หยวน ถือเป็ นการดารงอยู่อนั น่าเกรงขามยิ่งใน
ปั จจุบนั ทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีม้ ีหรือวาจาหาญกล้าชนิดนัน้ ?
กระนัน้ ไอ้เด็กเหลือขตรงหน้าพวกเขากลับยังอวดดี
ในรอบนี ้ จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ไม่รงั้ รอนออมฝี มือเป็ นแน่!
ทว่าต่อหน้าคากล่าวเหล่านีข้ องเย่หยวนตัวจริง กลับทาให้เย่หยวนตัว

ปลอมรูส้ กึ แตกต่างไปจากฝูงชนโดยสิน้ เชิง!
ลูเ่ อ๋อนางนีต้ นื ้ ลึกหนาบางอย่างไร มันได้สมั ผัสจนถ่องแท้แล้ว
สาหรับเย่หยวนที่กล้าเอ่ยลั่นวาจาเช่นนีอ้ อกมาได้ นี่แสดงให้เห็นว่า เขา

น่าจะแกร่งกล้าเสียยิ่งกว่าสาวน้อยก่อนหน้า?
แต่น่ี...ไม่น่าจะเป็ นไปได้!
เสมือนว่าหัวใจของ‘เย่หยวน’กระหน่าเต้นจนแทบหลุดจากลาคอ แต่
พืน้ ผิวภายนอกทัง้ สีหน้าและท่าทางการแสดงออกยังคงไว้ซง่ึ ท่าทางดั่ง
ยอดฝี มือ สองมือไขว้หลังมันกล่าวว่า
“หุหุ เป็ นเวลานานแล้วที่ไม่มีใครกล้าท้าทายนายน้อยผูน้ ี!้ เจ้าหนู,เจ้า

นับเป็ นคนแรกในรอบหลายพันปี ! ยามนีม้ หันตภัยเผ่าปี ศาจปะทุขนึ ้ แล้ว
นายน้อยผูน้ ีท้ ราบว่าเจ้าพอมีทนุ รอนให้หยิ่งยโส แต่ใช้มนั กลับเหล่าปี ศาจ
ดีกว่าหรือไม่?”
อันที่จริงแล้ว เย่หยวนตัวปลอมไม่คิดต่อสูก้ บั เย่หยวนตัวจริงอีกต่อไป
มันจงใจนาเรือ่ งของเผ่าปี ศาจขึน้ อ้างเพื่อแถเปลี่ยนทาง จากนัน้ มันเองก็

คิดแผนสารองไว้หนีเรียบร้อย
ไม่วา่ อย่างไร ทัง้ สมุนไพรวิญญาณและผลึกแร่สวรรค์จานวนมากเหล่านีก้ ็
ตกอยู่ในมือมันแล้ว ขอเพียงได้จงั หวะ พวกมันชิ่งหนีทนั ที
แต่ใครจะไปคิด เย่หยวนกลับกล่าวตอบอย่างไม่สะทกสะท้านคร้านใส่ใจ
ใดๆว่า
“โอ้,ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ผยู้ ่ิงใหญ่ โปรดให้ขา้ ได้แลกเปลี่ยน

กระบวนกับท่านสักครา? เช่นนีด้ ีกว่า ตามความสะดวกใจ,ท่านโจมตีขา้
อย่างไรก็ได้ แต่ขา้ จะไม่ใช้พลังปราณใดๆในการป้องกันเลย! สามกระบวน
มอบให้ท่าน ทาสาเร็จ,มอบสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าร้อยก้านเป็ นขวัญ
กานัน!”
“....”
ทุกคนแทบเสียศูนย์เมื่อได้ฟัง!
ไอ้เด็กเหลือขอคนนีม้ นั ปั ญญาอ่อนไปแล้วแน่นอน!
หากไม่ใช้พลังปราณใดๆในการป้องกัน แสดงว่าพึ่งพากายเนือ้ ล้วนๆ?
ถึงแม้กายเนือ้ ของไอ้เด็กเหลือขอคนนีจ้ ะสาเร็จถึงระดับเก้าขัน้ สูงสุดแล้วก็

จริง แต่นนั้ กลับไม่สามารถต้านทานการโจมตีระดับชัน้ สิบจอมราชันย์ได้
เลย!
ดวงตาไสวคูน่ นั้ ของ‘เย่หยวน’พลันส่องประกายขึน้ ทันที เพียงว่าความโลภ

ที่บงั เกิดเร่งรุดเก็บซ่อนจนมิดและกล่าวอย่างไม่แยแสว่า
“เหอะ เหอะ อย่าลืมไปเสีย สุดท้ายนี,้ นายน้อยผูน้ ีย้ งั คงได้ช่ือว่าจอม

ราชันย์พิชิตสวรรค์ เกรงว่าให้ใครดูถกู เหยียดหยามเล่นไม่! หากต้องการ
เช่นนัน้ นายน้อยผูน้ ีย้ ่อมสนองให้!”
สิ่งที่มนั หวาดกลัวที่สดุ คือพลังของเย่หยวน แต่ในเมื่อเย่หยวนเองกล่าวว่า
ไม่หยิบใช้พลังปราณใดๆ มันเองก็ไม่มีอนั ใดต้องกลัวแล้วเช่นกัน!
ไอ้เด็กเหลือขอคนนีค้ ือนายน้อยจากตระกูลรา่ รวยอย่างแม่นยา หาก

จัดการได้ย่อมเป็ นผลดีไม่ตอ้ งสงสัย
ผลกาไรก้อนโตรออยู่ตรงหน้าแล้ว!
“ฮ่าฮ่า เชิญท่านลงมือ! ข้าผูต้ ่าต้อยรูส้ กึ เป็ นเกียรตินกั ! ข้าผูต้ ่าต้อยรูส้ กึ

เป็ นเกียรตินกั !”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างเริงร่าหาได้หวาดกลัวอันใดไม่
เช่นนัน้ เย่หยวนตัวปลอมยังจะลังเลอันใดอีก? ควบแน่นผนวกพลังปราณ

เคลือบชัน้ ดาบพร้อมเข้าจู่โจมโดยตรง!
“หัวของไอ้เด็กนัน้ สะบัน้ หลุดจากบ่าแน่! มันไม่คิดนาใช้พลังปราณเลย
จริงๆ!”
“ตายแน่นอน! ดูท่าเป็ นพวกนายน้อยจากตระกูลมั่นคั่ง เหอะ…หนุ่มสาว

สมัยนีช้ ่างจองหองกันเสียจริง!”
“เหอะ เหอะ คนเห็นแก่ตวั แถมโง่เง่าเช่นนีอ้ ยู่ไปก็รกแผ่นดิน เอาทรัพย์

สมบัติของมันหลังตายมาช่วยเหลือผูค้ นเป็ นดีท่ีสดุ ”
“ดูท่าท่านเย่หยวนจะมีโทสะจริงๆแล้ว ไอ้เด็กเหลือขอคนนี.้ ..ชะตาขาด

แกร๊งงง!
ในขณะที่ฝงู ชนกาลังสนทนาพูดคุยกัน เสียงปะทะพลันดังสนั่นคมชัด
ทว่าจู่ๆกลับมีรศั มีสีทองอร่ามกระแสใหญ่ห่อหุม้ ร่างกายเย่หยวนตัวจริงไว้

เป็ นชัน้ หนา แรงคุกคามหอบนีท้ าเอาเขตแดนราชันย์สวรรค์ของเย่หยวน
ตัวปลอมบิดเบีย้ วเสียทรงในทันใด
ม่านตาดาของเย่หยวนตัวปลอมหดแคบตีบตันเท่ารูเข็ม พร้อมจับจ้องภาพ
ฉากตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ
เพราะเย่หยวนมิได้ใช้พลังปราณใดๆเลย!
รัศมีสีทองอร่ามชัน้ หนากลับเป็ นพลังสภาวะจากกายเนือ้ ที่ลกึ ลา้ แกร่ง

กร้าวเกินหยั่งถึง!
ซึง่ เย่หยวนตัวปลอมจะทราบได้อย่างไรว่า สิ่งที่มนั กาลังเผชิญพบอยู่คือ
ด่านปราการป้องกันเหล็กกล้าแห่งเคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดา?
ก่อนหน้านี ้ กวนควานเทียนเคยกล่าวไว้ว่า ขนาดตนที่เป็ นแค่เซียน

อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า แต่ยอดเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า,จั่วซ่งก็
ยังไม่สามารถฝ่ าปราการป้องกันนีแ้ ละฆ่าเขาได้
นี่จะเห็นได้ว่า วรยุทธบ่มเพาะกายเนือ้ ชนิดนีม้ นั น่าเกรงขามเพียงใด!
มิฉะนัน้ เย่หยวนจะกล้ายืนรับการโจมตีจากเซียนอาณาบัญชาสวรรค์ตรงๆ
กระทัง้ เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบ เขาก็ยงั ไม่คิดหยิบใช้!
แกร๊กก!
ภายใต้สายตาอันตื่นตะลึงของทุกคนที่จบั จ้อง เครือ่ งรางเทวะระดับเหนือ
ฟ้าในมือเย่หยวนตัวปลอมหักเป็ นสองท่อนทันที!
ร่างเย่หยวนสั่นกระตุกเล็กน้อย พร้อมซัดเย่หยวนตัวปลอมกระเด็นออกไป
อย่างง่ายดาย
เงียบ
เงียบดั่งป่ าช้า!
เพียงอาศัยความแกร่งกร้าวของกายเนือ้ ก็สามารถหักเครือ่ งรางเทวะระดับ

เหนือฟ้าเป็ นสองส่วนได้ในพริบตา? นี่จาต้องทรงพลังแค่ไหน?
ชั่วครูต่ ่อมาบางคนเริม่ ตระหนักคิดได้

“เลิกล้อเล่นได้แล้ว หากจอมราชันย์พิชิตสวรรค์อ่อนแอนขนาดนีจ้ ริงๆ คง
ถูกหกเทพอสูรฆ่าทิง้ ไม่รูก้ ่ีสิบรอบแล้ว!”
เย่หยวนยิม้ และหันมากล่าวกับทุกคนว่า
“ชายวัยกลางคนก่อนหน้าเป็ นหน้าม้าที่เตี่ยมกับอีกฝ่ ายตัง้ แต่แรก ส่วน

ที่ว่าแท้จริงแล้ว เย่หยวนตัวปลอมคนนีแ้ กร่งกล้าขนาดไหน ไฉนทุกคนถึง
ไม่ลองทดสอบด้วยตัวเอง?”
ทุกคนตกตะลึงอย่างมากเมื่อได้ยิน ทว่าเมื่อพินิจพิจารณาตามอย่างถี่ถว้ น
มันกลับเป็ นความจริงที่สมเหตุสมผลนัก!
ถูกต้องแล้ว หากไอ้คนลวงโลกนี่เป็ นจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ตวั จริง ไฉนถึง

ไม่สามารถทาอะไรเด็กหนุ่มตรงหน้าได้เลย?
มันคือตัวปลอมชัดๆ!
“ไอ้บดั ซบ! แกกล้าหลอกพวกเรางัน้ รึ?! ส่งสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าของ

บิดาผูน้ ีค้ ืนมา!”
ในที่สดุ ชายชราเครายาวผูน้ ีท้ นไม่ไหว ก้าวแช่มออกไปพร้อมยกบาทา ถีบ

ยอดอกเย่หยวนตัวปลอมโดยตรง
อิง้ หมัวหู่และลี่เอ๋อตัวปลอม รวมไปถึงชายวัยกลางคนล้วนถูกกระทืบหนัก

โดยชายชราเครายาวผูน้ ีเ้ ช่นกัน ทัง้ สามร้องอวดโอยขอความช่วยเหลือ แต่
ภาพฉากตรงหน้านัน้ พลันทาเอาทัง้ สามแข็งทื่อในทันใด
สิ่งที่รอคอยพวกมันอยู่เบือ้ งกลับมิใช่ใดอื่นนอกจากฝูงบาทาของเหล่าฝ
ผูค้ นที่ถกู หลอกไป
เย่หยวนตัวปลอมถูกกระทืบเล่นดั่งลูกหนังเช่นนี ้ ทัง้ ชายชราเครายาวและ
ฝูงชนยังกล้ากังขาในคากล่าของเย่หยวนตัวจริงได้อย่างไร?
เยาวชนกลุม่ นีล้ ว้ นเป็ นตัวปลอมทัง้ หมด!
ด้วยเหตุนีจ้ ึงทาให้ทงั้ หมดโกรธแค้นและเข้ารุมประชาทัณฑ์ทนั ที!
แม้แต่นกั สูธ้ รรมดาทั่วไปยังไม่ทนั ใช้เคล็ดวิชาการต่อสูใ้ ดๆ เพียงเตะตี

เปล่าออกไปร่างเย่หยวนตัวปลอมถึงกับกระเด็นโดยตรง
“แล้วใครขอให้พวกเจ้าเชื่อ?! แล้วใครขอให้พวกเจ้าเชื่อกัน?!”
“ข้ามิได้ถือสาอะไรที่เจ้าโกงทุกคน แต่เจ้ากลับแอบอ้างเป็ นท่านจอม

ราชันย์พิชิตสวรรค์ผทู้ ่ีพวกเราเคารพนับถือที่สดุ ! เจ้ากาลังล้อเล่นกับความ
ศรัทธาของพวกเรา! หากไม่ได้นายน้อยท่านนีช้ ่วยเปิ ดโปง ข้าคงรูส้ กึ
เสียใจไปชั่วชีวิต! อยากเป็ นนักรึจอมราชันย์พิชิตสวรรค์? พิชิตบาทาของ
ข้าก่อนเสีย!”
“คืนสมุนไพรวิญญาณระดับเก้าของข้ามา! ส่งผนึกแร่สวรรค์ของข้ามา
ด้วย!”
………………………
เย่หยวนและพ้องเพื่อนจอมปลอมถูกรุมทุบตีอย่างไร้ปราณี ทว่าพวกมัน
เองก็ไร้ซง่ึ พลังอานาจใดๆในการตอบโต้เลย
กลับกลายเป็ นว่า นอกจากเย่หยวนตัวปลอม คนอื่นๆในกลุม่ กลับมิได้น่า

เกรงขามอันใดเลย
ส่วนที่ว่าเหตุใดเย่หยวนตัวปลอมถึงไม่สามารถตอบโต้อะไรได้นนั้ เป็ น
เพราะผลกระทบจากที่ปะทะกับเย่หยวนตัวจริงเมื่อสักครู ่ นัน้ ทาให้พลัง
ปราณทั่วร่างของมันกระจัดกระจายออกไปและไม่สามารถระดมพลัง
สาแดงใช้กระบวนต่อสูใ้ ดๆได้ในระยะเวลาอันสัน้
ถึงพวกมันจะไม่ตาย แต่ความเจ็บปวดที่ถกู ทุบตีอย่างหนัก ผนวกกับ

ความอับอายที่ได้รบั กลับสร้างบาดแผลทัง้ ภายนอกและในฝังลึกตราตรึง
แต่ทนั ทีทนั ใด สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนพลันเปลี่ยนไปทันที
สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายศาสตร์แห่งสวรรค์ได้หอบหนึ่งโฉบแล่นตรงเข้ามา ทุก
คนต่างเงยหน้ามองขึน้ ฟ้าในทันที
เหนือเวหาน่านฟ้า ปรากฏคนกลุม่ หนึ่งเหาะทะยานเข้ามา

“เศษเดนผูค้ นเยอะแยะเต็มไปหมด จอมราชันย์พิชิตสวรรค์คงรูต้ วั หนีไป
แล้วกระมัง?”
สุม้ เสียงแหบชราพลันดันขึน้ เจือเสียงหัวเราะเริงร่า
สายตาของเย่หยวนยังคงแหลมคมชัดแจ้งดี เขาจดจาชายชรายผูน้ ีไ้ ด้

อย่างแม่นยา และนัน้ มิใช่ใครอื่นนอกจาก ตาเฒ่าฮั่น,เจ้าเมืองบึงเมฆา!
“หึ! ไอ้บดั ซบเย่หยวนมากเล่หเ์ หลี่ยมกลเกินไป! อยู่กนั เป็ นกลุม่ ก้อนเช่นนี ้

จาต้องระมัดระวังเป็ นพิเศษ!”
จู่เก๋อฉิงซวนที่อยู่ขา้ งๆกล่าวขึน้ อย่างไม่สบอารมณ์นกั
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนลดทะลุจดุ ศูนย์กลายเป็ นเย็นเฉียบ เขา

ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ทัง้ สองคนนีจ้ ะเดินทางมาที่น่ีดว้ ยกันจริงๆ
กล่าวตามความจริง ความแกร่งกร้าวของตาดฒ่าฮั่นกลับไม่สามาถหยั่งรู ้
ได้เลย แม้ว่าเขาจจะมิได้ถกู จัดอันดับอยู่ในทาเนียบสิบจอมราชันย์ แต่
กลับไม่มีใครกล้ายั่วยุเขาเลยเช่นกัน
ตอนที่ 1223 เห็นแก่ตัว
“ข่านนั่วกล่าวว่า เย่หยวนอาจเดินทางเข้าสูห่ บุ เขาเหวพระเจ้า แต่ในเมื่อมี

ผูค้ นมากมายขนาดนี ้ แล้วจะเริม่ หาจากตรงใดก่อนดี?”
จู่เก๋อฉิงซวนขมวดคิว้ ปมแน่นพร้อมเอ่ยถาม
“หุหุ จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์,ใจเย็นลงสักนิด ท่านข่านนั่วสามารถล่วงรู ้

ความลับแห่งสรวงสวรรค์ได้ ในความเห็นของข้า,ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ คงไม่
อยู่แถวปากทางเข้าแน่นอน บริเวณที่มนั ต้องการจะไป...กลับมิใช่สถานที่
ปกติธรรมดา!”
ช้อนสายตามอง ตาเฒ่าฮั่นจับจ้องไปที่จ่เู ก๋อฉิงซวน
คูค่ วิ ้ ของจู่เก๋อฉิงซวนแทบขมวดชนกัน เขากล่าวว่าเคร่งขรึมว่า

“เจ้ากาลังกล่าวถึง...เขตพระเจ้าต้องห้าม?”
ภายในหุบเขาเหวพระเจ้าแห่งนี ้ มีการแบ่งอาณาเขตออกเป็ นหลายส่วน

ตามลาดับคือ
เขตปลอดภัย, เขตเต๋าต้องห้าม, เขตบัญชาต้องห้าม และเขตสุดท้ายที่

อันตรายที่สดุ เขตพระเจ้าต้องห้าม!
อาณาเขตทัง้ หมดเหล่านีล้ ว้ นถูกชโลมด้วยเลือดของเหล่านักสูม้ ากมายที่

เข้ามาสารวจตลอดนับหมื่นแสนปี
ส่วนฝูงชนที่อพยพลีภ้ ยั กันมาที่หบุ เขาเหวพระเจ้า แน่นอนว่าทุกคนอยู่กนั

ในเขตปลอดภัย
ถึงชื่อจะบ่งบอกว่าปลอดภัย แต่ภายในนัน้ กลับหาได้ปลอดภัยเลยเช่นกัน
เมื่อเข้าใกล้เขตเต๋าต้องห้าม ภัยคุกคามหอบใหญ่พดั โชยกระแทกซัดเข้า

มาอย่างไร้เหตุผล ภัยอันตรายที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในนัน้ ย่อมเพิ่มขึน้ หลาย
สิบทวี
เหตุผลที่ได้ช่ือว่า เขตเต๋าต้องห้ามเป็ นเพราะ มันเป็ นสถานที่ตอ้ งห้าม

สาหรับนักสูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ หรือต่ากว่า มิฉะนัน้ อาจประคองชีวิตไม่
รอด
หรือแม้แต่เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุดเอง หากพวกเขาเดินทางเข้า

ไปลึกเกินไป ย่อมมีโอกาสทิง้ ชีวิตไว้ในนัน้ เช่นกัน
ก็เหมือนกันกับเขตบัญชาต้องห้าม นัน้ เป็ นสถานที่ตอ้ งห้ามสาหรับเซียน

อาณาจักรบัญชาสวรรค์และต่ากว่าทัง้ หมด
ในบรรดาผูค้ นเหล่านีจ้ ะรวมไปถึงสิบจอมราชันย์ดว้ ยเช่นกัน! ถึงแม้จะ
เข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ แต่โอกาสรอดชีวิตกลับมาถือว่าน้อยมาก!
จู่เก๋อฉิงซวนเองก็เคยเข้าสารวจหุบเขาเหวพระเจ้าอยู่นาน แต่สาหรับเขา
แล้ว เขตบัญชาต้องห้ามนับเป็ นจุดสิน้ สุดของการเดินทาง
สาหรับเขตพระเจ้าต้องห้าม นัน้ คือสถานที่ในตานาน เล่าขานกันว่า มัน

คือสถานที่ท่ีแม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้าขนานแท้ยงั ไม่กล้าล่วงลา้ เข้าไป
เพราะที่แห่งนีเ้ ป็ นเขตต้องห้ามสาหรับเซียนอาณาจักรพระเจ้าและต่ากว่า
ทัง้ หมด!
แต่เช่นนัน้ ...ยังมีอาณาจักรพลังที่สงู กว่าอีกงัน้ รึ?
จู่เก๋อฉิงซวนยังต้องสั่นกลัวยิ่งกับผลลัพธ์ท่ีคาดการณ์ออกไป
เย่หยวนคนนีจ้ ะใจใหญ่เกินไปแล้ว!
“หุหุ จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ไม่จาเป็ นต้องกังวลเช่นนัน้ เย่หยวนมันเป็ น

เด็กฉลาดหัวไว มันคงคาดการณ์ได้ว่า ในยามที่ท่านข่านนั่วฟื ้ นคืนสู่
สภาวะสุดยอด จะไม่มีใครสามารถหยุดท่านได้อีก แม้กระทัง้ ตัวมันเอง!
ดังนัน้ แล้วเพื่อหยุดยัง้ ท่านข่านนั่ว หนทางเดียวที่เหลืออยู่ก็คือ การทาลาย
โซ่ตรวนและขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าคนแรกในรอบหนึ่งแสน
ปี !”
ตาเฒ่าฮั่นมองผ่านอ่านความคิดของเย่หยวนได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
เพราะไม่วา่ อย่างไร นี่เป็ นหนทางสุดท้ายที่เหลืออยู่แล้ว

เมื่อเปรียบเทียบกับข่านนั่วที่ฟื้นคืนสูส่ ภาวะสุดยอด ความแกร่งกล้า
ของเย่หยวนควรจะอ่อนด้อยกว่าประมาณหมื่นขุม!
ในท้ายที่สดุ นี ้ เสมือนว่าดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ในปั จจุบนั มิได้รบั อนุญาตจาก

สรวงสวรรค์ ศาสตร์แห่งสวรรค์จึงหายสาปสูญและไม่สามารถให้กาเนิด
เซียนอาณาจักรพระเจ้าได้อีกต่อไป
“เหอะ ถึงมันจะสามารถเข้าไปยังเขตพระเจ้าต้องห้ามได้จริงๆ แต่คง

เป็ นไปไม่ได้ท่ีจะออกมา!”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวขึน้ พล่างแสยะยิม้ เย็น
“ออกมาได้หรือไม่,เราชายชรากลับไม่ทราบ แต่ท่ีทราบแน่แท้ก็คือ เราต้อง

หยุดไม่ให้มนั เข้าไปได้! ถึงแม้จะเป็ นโอกาสหนึ่งในล้านล้าน แต่มนั ก็เป็ น
บุตรแห่งประกาศิตสวรรค์ ในท้ายที่สดุ นีป้ าฏิหาริยย์ ่อมบังเกิดแก่ตวั มัน
เสมอ!”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าว
“ไม่มีทางให้มนั ทาสาเร็จแน่นอน! ในคราวนีข้ า้ จะฉีกมันเป็ นชิน้ ๆ! มิฉะนัน้

คงยากที่จะกาจัดความเกลียดชังนีภ้ ายในใจข้า!”
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนผันแปรคล้ายดาสลับเขียว ความ
เกลียดชังที่อดั แน่นต่อเย่หยวนช่างจุกอกเกินระบายออกเสีย
ครัน้ ล่าสุด มันเกือบสิน้ ใจตายลงในเผ่ามังกรโดยฝี มือของเย่หยวน
ความอัปยศชนิดนี ้ มันมิได้ประสบพบเจอมานับหลายพันปี แล้ว และ

ทางออกเดียวคือต้องฆ่าเย่หยวนเท่านัน้ มิฉะนัน้ อย่าหวังขจัดความเกลียด
ชังนีอ้ อกไปจากหัวใจ!
………………………….
ในด้านของพวกเย่หยวนและพ้องเพื่อนจอมปลอม แต่ละคนใบหน้าบวม
ปูดดั่งหัวหมูเนื่องจากถูกรุมสะกรรมโดยฝูงชน
สุดท้ายนี ้ อิง้ หมัวหู่ตวั ปลอมจาต้องควักผลึกแร่สวรรค์และสมุนไพร

วิญญาณระดับเก้าออกไปคืนทัง้ หมด แถมยังจ่ายเพิ่มเป็ นค่าชดเชยอีก
จานวนมาก พวกมันถึงยอมหยุดมือและปล่อยตัวไป
ด้วยเหตุนี ้ พวกมันจึงประสบความสูญเสียสองเด้งติด
“ฮึก ฮึก...ผลึกแร่สวรรค์ของข้า! เอาผลึกแร่สวรรค์ของข้าคืนมา... ฮึก ฮึก

...”
เย่หยวนตัวปลอมกาลังนั่งกอดเข่ารา่ ไห่ไม้หยุดหย่อน
ส่วนพวกเย่หยวนตัวจริงในขณะนีไ้ ด้จากไปหมดแล้ว
“พี่ใหญ่ เราควรทาอย่างไรต่อไปดี? ไฉนถึงไม่รอจนกว่าพวกเราเข้าสูเ่ ขต

เต๋าต้องห้าม แล้วค่อยออกมาจัดการพวกมัน? หากวัดกันที่ความคุน้ เคย
ในเขตเต๋าต้องห้าม ข้าเชื่ออย่างยิ่งว่า พวกนัน้ ไม่สามารถทาอะไรเราได้
อิง้ หมัวหู่ตวั ปลอมกล่าวขึน้
เสียงร้องไห้ครา่ ครวญของเย่หยวนตัวปลอมพลันชะงักหยุดกะทันหัน เขา

สาดสายตาใส่อิง้ หมัวหูตวั ปลอมในบัดดลและกล่าวเสียงกดต่าว่า
“เจ้าเป็ นหมูรไึ ง? หากเจ้าอยากตายก็อย่าลากข้าลงไปด้วย! ในยามนีท้ ่ี

พวกเรายังไม่ตายก็เป็ นบุญคุม้ หัวแล้ว! ทว่าเจ้ายังจะไปยั่วยุคนพวกนัน้ อีก
รึไง?!”
ในตอนนี ้ เย่หยวนตัวปลอมทราบดีแล้วว่าอะไรเป็ นอะไร หาใช่หมูไล่ย่วั ยุ
อีกฝ่ ายโดยไม่มอง
“พะ-พี่ใหญ่ มีส่งิ ใดผิดแปลกไปรึไหม? พวกนัน้ ยังมิใช่เซียนอาณาจักร

ราชันย์เทวะด้วยซา้ หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...พวกนัน้ จะน่ากลัวจริงๆ?”
อิง้ หมัวหู่เอ่ยถามขึน้ ด้วยความงุนงง
จู่ๆเย่หยวนตัวปลอมลดเสียงลงในทันใด และกล่าวกระซิบว่า
“หุบปาก! แล้วอย่ากล่าวเรือ่ งนีใ้ ห้ใครได้ยินอีก! ในคราวนีพ้ วกเราดวงซวย

บัดซบ ดันไปวิ่งชน...ของจริงเข้าให้แล้ว!”
“พะ-พะ-พี่ใหญ่! ท่านกาลังจะกล่าว...กล่าวว่า...”
คูน่ ยั น์ตาไสวของอิง้ หมัวหู่ตวั ปลอโพล่งกว้างเท่าไข่ห่าน มันตื่นตะลึงจน
กล่าวติดอ่างไม่เป็ นภาษา
“ซู่วววว....เจ้าอยากตายรึไง!! สิ่งใดควรไม่ควรต้องทราบ! จะตะโกนหา

สวรรค์อนั ใด? เขาผูน้ นั้ จงใจแฝงตัวเข้ามาและระงับอาณาจักรพลังเอาไว้
อย่างมิดชิด นี่แสดงให้เห็นว่า เขามีจดุ ประสงค์อะไรบางอย่างจึงไม่
ต้องการเปิ ดเผยตัวให้คนอื่นรู ้ และหากพวกเขาทราบว่า พวกเรารูแ้ ล้ว...
ตายสถานเดียว!”
เย่หยวนปลอมเร่งโพล่งเข้ามาปิ ดปากอีกฝ่ ายทันที
.......................
หลังจากผ่านเรือ่ งวุ่นที่ถกู แอบอ้างไป กลุม่ ของเย่หยวนก็เดินทางเข้าสู่เขต

เต๋าต้องห้ามทันที
ระหว่างทางพวกเขาพลันวิ่งเข้าชนภันอันตรายเล็กน้อยปะปรายตามทาง
เช่นกัน แต่ความแกร่งกล้าของพวกเย่หยวน นี่ไม่นบั เป็ นอันใด
“พี่ใหญ่ ไฉนคนเบือ้ งหน้าพวกเราถึงไม่เดินทางต่อแล้ว?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้
วิสยั ทัศน์ดา้ นหน้าของพวกเขาปรากฏเหล่านักสูจ้ านวนมากยืนแออัดทั่ว

เชิงเขา หาได้เดินทางไปต่ออันใด ซึง่ นี่ก็ทาให้เย่หยวนเองรูส้ กึ ประหลาดใจ
ไม่นอ้ ย
“ไปดูกนั เถอะ”
เมื่อมาถึงเชิงเขาพร้อมเข้าซักถามผูค้ นแถวนัน้ พวกเย่หยวนจึงได้ทราบว่า
ทางเดินต่อจากนีก้ ลับมีเหตุการณ์แปลกๆ เมื่อเดินทางต่อไปได้ประมาณ
ครึง่ ทาง นักสูเ้ หล่านัน้ ต่างเสียชีวิตลงอย่างปริศนา
ในหมู่ท่ีตายไปบางคนเป็ นถึงเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุด
ทุกคนต่างตื่นกลัวไม่กล่าวย่างเท้าก้าวเข้าไปต่อสูส่ ว่ นลึก
แต่ทว่าสันเขานีก้ ลับเป็ นเส้นทางเดียวที่นาไปต่อสูพ่ ืน้ ที่ต่อไป
ในขณะที่เย่หยวนกาลังเดินทางมุ่งหน้าไปต่อนัน้ เอง กลับมีเงาผูค้ นกลุม่

หนึ่งร่อนเหาะลงมาจากน่านฟ้า และนัน้ คือจู่เก๋อฉิงซวนและกลุม่ ของมัน
อย่างแม่นยา
จู่เก๋อฉิงซวนกวาดสายตามองไปรอบๆและสุม้ เรียกนักสูค้ นหนึ่งขึน้ มา
“เจ้านัน้ แหละ! ออกมา!”
นักสูค้ นนัน้ ตกใจอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าขัดคาสั่งและก้าวย่างออกมาด้วย

ความหวาดกลัว
“เล่ามา เกิดอะไรขึน้ กับสันเขาขจัดวิญญาณ?”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวถามขึน้ ทันที
นักสูค้ นนัน้ ไม่กล้ารัง้ รอนมากความ และกล่าวเล่าเหตุการณ์ทงั้ หมดที่

เกิดขึน้ ให้ฟังโดยไว
ทว่าหลังจากที่นกั สูค้ นนัน้ เล่าจบ ใครจะไปทราบจู่เก๋อฉิงซวนราพึงอยู่ครู ่
หนึ่ง ก่อนชีส้ ่งั สุม่ ผูค้ นให้ออกมาอีกครา
“เจ้าลองเข้าไป! เจ้า,เจ้า,เจ้าและเจ้า...พวกเจ้าทุกคนเองก็ลองเข้าไปให้
หมด!”
มันสรรหาคัดเลือกผูค้ นนับสิบติดต่อกันโดยไม่ถามความสมัครใจอันใด
ทั่วทัง้ ร่างของพวกเขาเหล่านัน้ ล้วนสั่นเทาด้วยความกลัว พร้อมแววตาที่
สาดสะท้อนความสิน้ หวังอย่างสุดหัวใจ
เหล่าผูค้ นที่ถกู เลือกสรรไปนัน้ ล้วนแต่เป็ น เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะ
เห็นได้ชดั ว่า จู่เก๋อชิงซวนวางแผนจะใช้พวกเขาเป็ นตัวตายตัวแทนเพื่อเข้า

สารวจเส้นทาง
“จู่เก๋อฉิงซวน เจ้ามันรังแกผูค้ นมากเกินไป! คิดให้เราเป็ นตัวล่องัน้ รึ?”
เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะผูห้ นึ่งไม่พอใจอย่างมาก พร้อมโพล่งคาราม

อย่างเดือดดาล
จู่เก๋อฉิงซวนแสยะยิม้ เย็นและกล่าวอย่างหยามเหยียดว่า
“แล้วอย่างไร? อย่าลืมไปเสีย ข้าคือจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์!”
เมื่อกล่าวจบมันพลันชีด้ ชั นีใส่อีกฝ่ ายทันที สายพลังสุดน่าสะพรึงขุมหนึง่

พุ่งทะลวงฉีกอากาศระเบิดคลั่ง
บูมมม!
เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะผูน้ นั้ ถูกสังหารตายโดยตรง

“ตอนนีย้ งั มีใครคัดค้านอีกหรือไม่?”
จู่เก๋อฉิงซวนกวาดสายตาจับจ้องทุกคน และกล่าวขึน้ อย่างเมินเฉย

ตอนที่ 1224 ปลอมหน้าจาไม่ได้!
ความหน้าด้านไร้ยางอายของจู่เก๋อฉิงซวนทาเอาทุกคนปิ ดปากเงียบกริบ
พูดไม่ออกสักคน
เพราะอีกฝ่ ายแกร่งกล้าเกินไป พวกเขาทัง้ หมดจึงจาใจต้องทาตามอย่าง

เลี่ยงมิได้ ระดับชัน้ การดารงอยู่ช่างแตกต่างดั่งฟ้าดินนัก
ด้วยความสิน้ หวังอาลัย พวกเขานับสิบที่ถกู เลือล้วนก้มหน้าก้มตาเดิน

ออกมา
แสงแห่งความหวังเบือ้ งหลังสันเขาแห่งนีช้ ่างลิบหลี่ย่ิงนัก แต่หากพวกเขา

เลือกที่จะสูก้ บั จู่เก๋อฉิงซวน นัน้ เท่ากับตีต๋วั ลงนรกทันที
สายตาของนักสูเ้ หล่านีท้ ่ีสาดสะท้อนจับจ้องจู่เก๋อฉิงซวน ล้วนล้นปรีไ่ ป
ด้วยความเกลียดชังสุดหัวใจ
พวกเขาไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่า ยอดเซียนอันดับหนึ่งแห่งมวลมนุษย์กลับเป็ น
คนไร้ยางอาย มีดีแต่รงั แกคนอ่อนแอเช่นนี ้ ในความเป็ นจริง มันมองชีวิต
เบือ้ งล่างไร้ค่าดั่งใบหญ้าใบหนึ่ง
ความขุ่นแค้นอาฆาตนีค้ บั ข้องอยู่เต็มอก แต่แน่นอนว่าไม่มีใครกล้ากล่าว

ออกมา
สาหรับสายตาสุดอาฆาตเหล่านี ้ จู่เก๋อฉิงซวนกลับเลือกที่จะเพิกเฉยไม่ใส่
ใจ
แน่นอน มันมิได้สนใจเลยว่าผูค้ นเหล่านีจ้ ะคิดหรือรูส้ กึ อย่างไร ในสายตา

ของมัน ฝูงชนเหล่านีต้ ่าต้อยเสมือนมดปลวก
หลังจากที่นกั สูก้ ลุม่ นีเ้ ดินทางออกไป บางคนถึงกับมิอาจทนต่อ
บรรยากาศเช่นนีไ้ ด้อีกและจากออกไปทีละคนสองคน
แต่สว่ นใหญ่ยงั คงยืนรอคอยด้วยความอดทนอย่างเงียบๆ
สุดท้ายนี ้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์อนั กว้างใหญ่ไพศาล กลับไม่เหลือที่ปลอดภัย

สาหรับพักพิงอีกแล้ว
จู่เก๋อฉิงซวนได้รว่ มมือกับตาเฒ่าฮั่น เรื่องนีท้ าให้เย่หยวนประหลาดใจ

นี่ทาให้เขาต้องระมัดระวังเพิ่มขึน้ เป็ นหลายเท่าตัวโดยมิตงั้ ใจ
ครัน้ ล่าสุดนี ้ จู่เก๋อฉิงววนได้ลอบหนีออกไปพร้อมกับข่านนั่ว นี่จึงยากที่จะ

รับประกันว่า ระหว่างทัง้ สองจะไร้ซง่ึ ความสัมพันธ์หรือข้อตกลงกันใดๆ
เมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์เพรียบพร้อมในด้านขุมกาลัง แต่กลับไม่เคลื่อนไหวอัน
ใดจวบจนตอนนี ้ แต่ตวั เมืองเองก็มิได้เปิ ดใช้งานค่ายกลปกป้องคุมเมืองไว้
เช่นกัน นี่แสดงให้เห็นถึงความเป็ นไปได้หลากหลายทาง
หนึ่งในนัน้ ที่มีแนวโน้มมากที่สดุ คือ จู่เก๋อฉิงซวนอาจสมรูร้ ว่ มคิดกับเผ่า

ปี ศาจ
แต่ส่งิ ที่เย่หยวนไม่เข้าใจมากที่สดุ คือ ไฉนตาเฒ่าฮั่นถึงอยู่ท่ีน่ีดว้ ย? หรือ

เป็ นไปได้ไหมว่า อีกฝ่ ายเองก็รว่ มมือกับเผ่าปี ศาจเช่นกัน?
เมื่อคานึงนึกถึงเหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ ในสวนโอสถนิรนั ดร์ในปี นนั้ เย่หยวนก็

เริม่ รูส้ กึ ว่า มันน่าจะเป็ นแบบนัน้ จริงๆ
พลันคิดได้ดงั นัน้ เย่หยวนจึงกรนด่าเย้ยหยันตาเฒ่าฮั่นไม่มีสนิ ้ สุดภายใน

ใจ
ข่านนั่วบัดซบนัน้ มีตวั หมากกว้างขวางกว่าที่เย่หยวนจินตนาการไว้อย่าง
แท้จริง!
พริบตาเดียวครึง่ ชั่วยามผ่านไป หากอิงถึงความแข็งแกร่งโดยรวมของคน

พวกนัน้ ก็ควรกลับมานานแล้ว
แต่น่ี...กลับไร้ซง่ึ วี่แวว!
ในเวลานีจ้ ่เู ก๋อฉิงซวนได้ย่ืนขึน้ อีกครา และเริม่ ทาการสุม่ เลือกผูค้ นอีกชุด

หนึ่ง!
“พวกเจ้าทัง้ คูอ่ อกมา!”

สุม้ เสียงของจู่เก๋อฉิงซวนดังขึน้ อีกครัง้ และเลือกเฟ้นออกมาอย่างคร้านใส่
ใจ
ความเคียดแค้นอาฆาตที่เกือบถูกเย่หยวนฆ่าทิง้ ในคราวล่าสุด ยังคงสด

ใหม่ตราตรึงในห้วงจิตใจ สันดารธาตุแท้จึงเปิ ดเผยออกมาอย่างหาปกปิ ด
ไม่ กลิ่นอายคตวามชั่วร้ายหาบใหญ่พดั ผ่านออกจากร่างของมันหลาย
ระลอกไม่หยุด
ชีวิตของฝูงชนเหล่านี ้ มันยิ่งไม่นาพามาใส่ใจ
ส่วนกลุม่ คนที่ถกู เลือกออกมา ล้วนเผยสีหน้าสิน้ หวังอดอะไรตายอยาก

พวกเขาทราบดีว่า หลังจากที่เดินทางเข้าสูห่ บุ เขา มีโอกาสน้อยมากที่จะ
รอดชีวิตกลับมา
และในหมู่ผโู้ ชคดีท่ีถกู เลือกไปครัง้ นี ้ ก็ยงั มีพวกเย่หยวนตัวปลอมปะปนอยู่

ด้วย
“ทะ-ท่าน! โปรดช่วยข้าด้วย,โปรดช่วยเหลือผูต้ ่าต้อยด้วย! ข้าทราบดีวา่ ...
ภายใต้สถานการณ์ทงั้ หมดนี ้ มีเพียงท่านเท่านัน้ ที่สามารถช่วยเราได้!”
จู่ๆเย่หยวนตัวปลอมก็ลอบตรงเข้ามาหาเย่หยวนตัวจริงและกล่าวอ้อน
วอน
เย่หยวนประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นดังนัน้ ปรากฏว่าเยาวชนหนุ่มคนนี ้
ยังกล้าเสนอหน้ามาหาเขาจริงๆ
“ฝ่ ายนัน้ เป็ นถึงจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ นักสูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ อย่าง

ข้าจะมีปัญญาช่วยเหลืออันใดได้?”
เย่หยวนกล่าวตอบเสียงเย็น
เย่หยวนตัวปลอมกัดฟั นแน่นและลอบคานับเย่หยวนหนึ่งที พร้อมกล่าว
อย่างไม่หวาดหวั่นว่า
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ ข้าทราบว่าการแอบอ้างท่าน,นับเป็ นความผิดใหญ่หลวง!

แต่ขา้ มิได้ขอร้องให้ท่านช่วยชีวิตข้า ท่านผูย้ ่ิงใหญ่...โปรดช่วยเหลือชีวิตพี่
น้องข้าด้วยเถิด! หาก..หากท่านไม่ตกลง ข้าจะไปบอกกับจอมราชันย์
สวรรค์นิรนั ดร์เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของท่าน!”
เย่หยวนเผยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยิน เขาคาดไม่ถึงเลยว่า
เยาวชนหนุ่มคนนีจ้ ะตระหนักถึงตัวตนที่แท้จริงของเขาได้
อย่างไรก็ตาม ทันทีท่ีได้ยินแบบนัน้ เขาพลันหัวเราะขึน้ อย่างอดมิได้
เยาวชนหนุ่มคนนีก้ าลังขู่เขาอยู่จริงๆ
“หุหุ ก็มิใช่วา่ เป็ นไปไม่ได้ท่ีจะช่วย แต่เจ้าต้องเขาไปข้างในแทน!”
เย่หยวนกล่าวตอบสัน้ ๆเสียงเย็นเฉียบ
เย่หยวนตัวปลอมเร่งผงกศีรษะรัวๆและกล่าวตอบว่า
“โปรดมั่นใจในตัวข้าได้เลยท่านผูย้ ่ิงใหญ่! ตราบใดที่ท่านช่วยพวกเขา ข้า

,เย่เซิงยอมตายแทน!”
เย่หยวนที่ได้ยินคาตอบดังนัน้ พลันกดสายตาลึกพินิจมองอีกฝ่ ายอยู่ครู ่

หนึ่ง ในยามนีเ้ องก็ได้ทราบเช่นกันว่า เย่หยวนตัวปลอมคนนีม้ ีช่ือจริงว่า
เย่เซิง
“ข้าจะให้เวลาพวกเจ้าสามอึดใจ หากยังไม่กระดิกเท้าเตรียมตัวตายให้
หมด!”
จู่เจ๋อฉิงซวนแผดเสียงตะโกนลั่น
เย่หยวนยกมือโพล่งขึน้ มาทันที เขาผสานมือคานับพร้อมกล่าวกับจู่เก๋อฉิง

ซวนขึน้ ว่า
“ท่านจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ พวกเราสี่พ่ีนอ้ งยินดีออกไปสารวจเส้นทาง

แทนสามคนนัน้ ”
ในขณะที่กล่าวขึน้ เย่หยวนก็ชีน้ ิว้ ไปยังพี่นอ้ งของเย่เซิงทัง้ สามคน
ซึง่ การตัดสินใจเช่นนีข้ องเย่หยวนทาเอาจู่เก๋อฉิงซวนชะงักไปครูห่ นึ่งเพราะ

ความประหลาดใจ
เป็ นที่ชดั เจนยิ่งว่า การเดินทางขึน้ ไปยังสันเขานีไ้ ม่ตา่ งอะไรกับหาที่ตาย
ทว่ากลับมีใครบางคนเต็มใจเป็ นอาสาสมัครจริงๆ
เมื่อเย่เซิงได้ยินเย่หยวนกล่าวเช่นนัน้ เขาก็รูส้ กึ ปิ ติใจเป็ นอย่างยิ่ง
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนจะใช้วิธีนีเ้ พื่อช่วยชีวิตพี่นอ้ งของเขาจริงๆ
อย่างไรก็แล้วแต่ การที่มีเย่หยวนเดินทางไปด้วยเช่นนี ้ โอกาสรอดชีวิต

ระหว่างสารวจเชิงเขาของเย่เซิงย่อมสูงขึน้ โดยธรรมชาติ
จู่เก๋อฉิงซวนอดสงสัยมิได้จนต้องเบิกตาขยายจับจ้องเย่หยวนอย่างอดมิได้
ชายหนุ่มคนนีค้ ่อนข้างแปลกเกินไป
ทว่าสุดท้ายนี ้ มันก็ไม่สามารถมองการปลอมแปลงของเย่หยวนได้ออกเลย
วิชาปลอมแปลงใบหน้าของเย่หยวนเป็ นหนึ่งในวิชาของเคล็ดสมบัติกายา
เต่าดา มันสามารถเปลี่ยนแปลงใบหน้าของผูค้ นจนไม่เหลือเค้าเดิมใดๆ
ซึง่ เย่หยวนเองก็ถ่ายทอดวิชานีใ้ ห้แก่พวกอิง้ หมัวหู่ทงั้ สาม ดังนัน้ ในตอนนี ้

ทัง้ สามจึงมีใบหน้าคับคล้ายกันอย่างยิ่งเสมือนพี่นอ้ ง
ยิ่งไปกว่านัน้ ด้วยฤทธิ์ของโอสถผนึกลมปราณที่เย่หยวนหลอมกลัน้ กับมือ

แม้จะเป็ นจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ แต่กลับไม่สามารถมองผ่านอ่านพลัง
ที่ซ่อนเร้นออกได้เช่นกัน
มองซ้ายชะเง้อขวา จู่เก๋อฉิงซวนเห็นว่าไม่มีใครคัดค้านใด มันพลันโบกมือ

ลวกๆกล่าวว่า
“ได้ ไปสิ!”
ทว่าในขณะที่เย่หยวนและกลุม่ สารวจนีก้ าลังจะออกเดินทาง กลับเป็ นตา
เฒ่าฮั่นที่เอ่ยปากกล่าวขึน้ ว่า
“เจ้าหนู หนทางเบือ้ งหน้าโอกาสตายเก้าเหลือรอดเพียงหนึ่งส่วน แต่ไฉน

ถึงเต็มใจอาสาไปเอง?”
ตาเฒ่าฮั่นหรีต่ าแคบจับจ้องอย่างผิดสังเกต และต้องการจะดูว่าเย่หยวน

จะมีปฏิกิรยิ ารวมถึงคาตอบอย่างไร
แต่เย่หยวนหาได้หวาดหวั่นตื่นตระหนก เขาโค้งคานับให้อีกฝ่ ายด้วยกิรยิ า

แสนนอบน้อมพร้อมกล่าวตอบว่า
“พอได้มาเห็นด้วยตนเอง จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ผนู้ ีส้ มชื่อยิ่งแล้วกับ

นามขาน จอมราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์! ข้าผูต้ ่าต้อย
เลื่อมใสศรัทธาท่านมาตัง้ แต่เกิด ทัง้ ตระกูลของข้าเองต่างชื่นชมท่านไม่
เว้นวาย นอกจากนีเ้ องผูต้ ่าต้อยหาได้แข็งแกร่งอันใดไม่ นอกจากกายเนือ้
กลับไม่มีอะไรดี คนเราไม่ชา้ เร็วล้วนต้องตาย เช่นนัน้ ขอสังเวยชีวิตเพื่อ
จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์อย่างสมเกียรติ!”
โดยไม่สนใจอันใดอื่น จู่เก๋อฉิงซวนที่ได้ฟังดังนัน้ กลับรูส้ กึ ชอบอกชอบใจ

ชายหนุ่มคนนีย้ ่ิง!
ต่อหน้าคากล่าวของเย่หยวน แม้สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงววน
ยังคงนิ่งสงบดุจเคลือบชัน้ นา้ แข็ง ทว่าภายในใจกลับรูส้ กึ ภาคภูมิใจนัก
“เอาล่ะ,เอาล่ะ ไม่ตอ้ งกล่าวแล้ว ลุกขึน้ และทาหน้าที่สดุ ท้ายเพื่อข้าผูน้ ี ้

อย่างสมเกียรติเถอะ!”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวขึน้ ด้วยท่าทางอันภาคภูมิ
ส่วนเย่เซิงกล่าวอาลากับเหล่าพี่นอ้ งของตน ก่อนจากไปสั่งกาชับเป็ นอย่าง
ดี ห้ามเข้าไปในส่วนลึกเด็ดขาดและรอตนกลับมาอยู่รอบนอก จากนัน้ เขา
ก็เดินทางขึน้ สันเขาไปพร้อมกับกลุ่มของเย่หยวนทัง้ สี่
หลังจากเดินพ้นระยะช่วงหนึ่งจนไม่เห็นเงาเบือ้ งหลัง เย่เซิงเร่งมอบคันธนู

ทรงสวยให้เย่หยวนและกล่าวว่า
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งท่านผูย้ ่ิงใหญ่ท่ชี ่วยเหลือผูต้ ่าต้อย! ยามมีโอกาส,

บุญคุณในครัง้ นีข้ า้ ขอตอบแทนด้วยชีวิต! ส่วนเรือ่ งก่อนหน้า...ข้าเป็ นคน
ต้นคิดแผนการ ทัง้ หมดล้วนเป็ นความผิดของข้าคนเดียว! ท่านผูใ้ หญ่
โปรดลงโทษด้วยเถิด!”
“เจ้าต่างหากที่เป็ นคนช่วยชีวิตพวกเขา มิใช่ขา้ ”

เย่เซิงตัวแข็งทื่อโดยพลันเมื่อได้ยินก่อนเอ่ยขึน้ ว่า
“ความหมายของท่านคือ...”
“แม้ก่อนหน้าเจ้าจะทาเรือ่ งไร้ศีลธรรมไปโดยการล้อเล่นกับความศรัทธา
ของผูค้ น ทว่าความรูส้ กึ ของเจ้าในฐานะพี่ชายกลับหาใช่ของปลอมไม่ ถึง
ขนาดกล้าข่มขู่ขา้ หรือต้องเสี่ยงกับจู่เก๋อฉิงซวนก็ตาม เจ้ากลับตัดสินใจ
เลือกทาเช่นนีโ้ ดยไม่ลงั เล อย่างไรก็แล้วแต่ ถึงเจ้าจะบอกเรือ่ งข้ากับมันไป
จริงๆ มีหรือที่มนั จะเข้าคูก่ บั ข้า?”
นา้ เสียงและวาจาของเย่หยวนแสดงให้ถึงความมั่นใจอันเต็มเปี่ ยม
จิตสังหารแห่งดาบของเย่หยวน ณ ปั จจุบนั ได้พฒ ั นาไปอีกขัน้ แล้ว สูตร

จอมดาบพิชิตมารสาเร็จไปถึงขัน้ ที่สองเป็ นเรียบร้อย
หากเขาจาต้องเข้าสัประยุทธ์กบั จู่เก๋อฉิงซวนอีกครา เย่หยวนกลับหาได้
เกรงกลัวไม่
เพียงว่า สิ่งที่เย่หยวนครุน่ กังวลจริงๆกลับเป็ นตาเฒ่าฮั่น สัตว์ประหลาดแก่

ตัวนีก้ ลับงาประกายเกินหยั่งถึง
ก่อนจะเข้าไปยังส่วนลึกของหุบเขาเหวพระเจ้า เย่หยวนไม่อยากทาเรือ่ ง
ให้มนั ยุ่งยาก และนัน้ คือทัง้ หมด
เย่เซิงสูดไอเย็นเข้าลึกอย่างหวาดผวา จนถึงตอนนีเ้ ขาก็ยงั ไม่คิดไม่ฝันเลย

ว่า ตนกาลังสนทนากับเย่หยวนตัวจริงเสียงจริงเป็ นการส่วนตัว!
“ไม่วา่ อย่างไรก็ตาม ตัง้ แต่บดั นี ้ ชีวิตของข้า,เย่เซิงคือของท่านผูย้ ่ิงใหญ่!”
เย่เซิงมอบคันธนูอีกครัง้ ด้วยความเคารพ
แต่เย่หยวนพลันคลี่ยิม้ และจู่ๆก็ถามขึน้ ว่า
“ข้าสงสัยมาสักพักใหญ่แล้ว ไฉนเจ้าถึงรูว้ ่าเป็ นข้า?”

ตอนที่ 1225 กลืนกินวิญญาณ
“แท้ท่ีจริงแล้ว ข้านี่แหละแฟนตัวยงของท่าน! ตัง้ แต่ท่ีได้เห็นความทรงพลัง

ของท่านในเผ่ามังกร ข้าผูต้ ่าต้อยก็เลื่อมใสศรัทธาท่านมาโดยตลอด!”
เย่เซิงกล่าว
ปรากฏว่า ตอนนัน้ ยามที่หอคอยสวรรค์เร้นลับป่ าวประกาศทาเนียบสิบ

จอมราชันย์ฉบับใหม่ออกมา เย่เซิงเองก็เป็ นหนึ่งในผูท้ า้ ทายที่รุกเข้ามา
แน่นอนว่าเมื่อเดินทางมาถึงเผ่ามังกร เขาก็พบว่า เย่หยวนกาลังสัประยุทธ์

เดือดกับจอมราชันย์ม่วงครามจุติอยู่
ทันทีท่ีได้เห็นความแกร่งกล้าอันน่าเหลือเชื่อของเย่หยวน เขาก็ยึดหลัก
นาเย่หยวนมาเป็ นแบบอย่าง
เพื่อสิ่งเหล่านี ้ เขาใช้จ่ายเงินเป็ นจานวนมหาศาลเพื่อซือ้ ข้อมูลจาเพาะทุก

อย่างที่เกี่ยวข้องกับเย่หยวน จนเข้าใจในตัวเย่หยวนระดับหนึ่ง
เพียงแต่เขาไม่ทราบเลยว่า แนวคิดความเข้าใจของเย่หยวนจะสูงส่ง
ผิดปกติ ทัง้ ยังรวมไปถึงความแกร่งกร้าวของกายเนือ้ ที่อยู่ในระดับชัน้
วิปลาสขนาดนี ้ แถมยังไม่ตอ้ งพึง่ พาพลังปราณใดๆเลย
ยิ่งไปกว่านัน้ นอกเหนือจากเยวี่ยเมิ่งลี่ท่ีอยู่ขา้ งกายเย่หยวนอยู่ตลอดแล้ว

เย่เซิงก็เพิ่งทราบว่า ยังมีสาวน้อยแสนน่ารักอีกหนึ่งคนอยูเ่ คียงข้าง ซึง่
ความแกร่งกล้าของนางก็มิได้อ่อนด้อยกว่าตัวเขาเลย และดูเหมือนว่าเย่
หยวนเองก็ให้ความสาคัญกับนางมิใช่นอ้ ย
โดยภาพรวมแล้ว ตามความเข้าใจและความคุน้ เคยของเย่เซิง เขามั่นใจ
ประมาณหกส่วนว่า เยาวชนหนุ่มผูไ้ ม่คนุ้ หน้าคนนีอ้ าจเป็ นเย่หยวน
แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่กล้าปั กใจเชื่อโดยสมบูรณ์ ทว่าภายใต้สถาการณ์

ความเป็ นความตายของพี่นอ้ ง เขากลับไม่เหลือทางเลือกอื่นใดนอกจาก
ต้องเสี่ยง
เป็ นผลให้เขาประสบความสาเร็จอย่างที่เห็น
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ ยามนี.้ ..เราควรทาอย่างไรต่อไปดี?”
เย่เซิงกล่าวถามอย่างค่อนข้างวิตก
มีผคู้ นจานวนกว่าหลายสิบที่เดินทางออกมาพร้อมกับพวกเขา แต่ก็ยงั มี

คนบางกลุม่ ที่เฝ้าติดตามเย่หยวนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
พวกเขากลุม่ นีส้ งั เกตเห็นถึงทัศนคติของเย่เซิงที่มีต่อเย่หยวน จึงคาดเดา
กันไปว่าเย่หยวนน่าจะเป็ นคนที่พ่งึ พาได้มากที่สดุ อยู่ใกล้ตวั คนประเภทนี ้
อาจมีโอกาสรอดตายมากกว่า
“แล้วเรายังทาอะไรได้อีก? เดินขึน้ สันเขาต่อไป จู่เก๋อฉิงซวนกล่าว,ที่แห่งนี ้

มีช่ือว่า สันเขาขจัดวิญญาณ ดูท่าจะสมชื่อจริงๆ!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ แฝงนัยยะประหนึ่งเริม่ สัมผัสได้ถึงบางสิ่ง
สาหรับเย่หยวนในปั จจุบนั น้อยสิ่งบนดินแดนศักดิน์ สิทธิ์นกั ที่จะทาให้เขา

ต้องระมัดระวังตัวขึน้ อย่างในเวลานี ้
กลุม่ เดินทางยังคงไต่ตามสันเขาไปต่อเนื่อง แต่ก็ยงั ไม่คน้ พบสิ่งใดผิดปกติ

อย่างไรก็แล้วแต่ นี่กลับเป็ นความสงบที่ทาให้ทกุ คนขนหัวลุกยิ่งนัก
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ ไฉน...ไฉนข้าถึงรูส้ กึ แปลกๆ”
เย่เซิงพลันเอ่ยปากกล่าวขึน้ พลางกลืนนา้ ลายอึกใหญ่ลงคอ
“แน่นอนว่าต้องรูส้ กึ แปลก มิฉะนัน้ จู่เก๋อฉิงซวนจะยอมให้พวกเราขึน้ มา

เพื่ออันใด?”
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างมิได้สนใจนัก
ความสุขมุ เฉียบเย็นของเย่หยวน ณ คราวนีท้ าให้ทกุ คนโดยรอบต่างตัว

แข็งทื่อด้วยความกลัว
ย่างก้าวเดินทางต่อไปได้ไม่นาน กลับมีม่านฉากคล้านผืนผ้าสีขาวขนาด
ยักษ์แผ่กว้างครอบคุมเบือ้ งหน้าในบัดดล
หากพินิจมองอย่างใกล้ชิด เบือ้ งหลังเงาฉากขาวกลับเป็ นร่างวิญญาณ

มากมายที่กาลังกวักมือเรียก!
ผืนดินทั่วทัง้ บริเวณเกิดแรงสั่นสะเทือนหนักดั่งแผ่นดินไหว ก่อนทรุดตัวลง

อย่างไร้สาเหตุ
“นัน้ พวกเขา! กลุม่ คนที่ออกสารวจก่อนหน้า!”
มีบางคนโหร้องอุทานลั่นออกมา
“นี่...นี่มนั สถานที่บดั ซบอันใด? น่าสยดสยองเกินไปแล้ว! เรา...เราควรรีบ

กลับโดยเร็ว!”
บางคนถึงขัน้ ถอดสีหน้าจนซีดเผือก และเร่งเร้าชีแ้ นะคนอื่นๆในทันที
เย่หยวนขมวดคิว้ แน่น เสียงเย็นแผดดังก้อง
“มันสายเกินไปแล้ว!”
พลันเห็นท่าทางการแสดงออกของแต่ละคนดูคล้ายจะงุนงงไม่เข้าใจ เย่
หยวนเอ่ยปากกล่าวขึน้ ต่อว่า
“พวกเจ้าลองหันมองกลับไป”
ยังไม่ทนั สุม้ เสียงจางหายดี พวกเราทัง้ หมดเร่งหันควับพร้อมสีหน้าที่ซีด

เผือกเข้าไปใหญ่
“นี่...นี่เกิดบ้าอะไรขึน้ ?”
เส้นทางเมื่อครูท่ ่ีพวกเขาเดินทางมากลับอันตรธานสิน้ โดยสมบูรณ์!
ส่วนเส้นทางเบือ้ งหน้า พร้อมซ้ายขวาขนาบข้างมีแต่เงาวิญญาณมากมาย

กวักมือเรียกเป็ นลาธาร นี่ยงั ใช่สนั เขาลูกเมื่อครูอ่ ยู่หรือไม่?
โดยไม่ทนั รูส้ กึ ฟื ้ นตัว พวกเขาทัง้ หมดก็ตกอยู่ในวงล้อมธารวิญญาณที่

กาลังกวักมือเรียก
“ดูเหมือนว่า พวกเราจะเผลอตกลงสู่มิติอ่ืนที่ไม่รูจ้ กั เข้าเสียแล้ว ดูท่าจะ

เป็ นห้วงมิติท่ีซบั ซ้อนมิใช่นอ้ ย!”
เย่หยวนกล่าววิเคราะห์ขนึ ้ อย่างเมินเฉย
เขาทราบ สถานที่แห่งนีม้ ิใช่ภาพลวงตาหรือมายาอันใด แต่เป็ นพืน้ ที่มิติใด
มิติหนึ่งที่มีอยู่จริงๆ!
หากเป็ นดินแดนลวงตาชนิดนัน้ เย่หยวนคงมองออกตัง้ แต่ยงั ไม่ทนั ขึน้ สัน

เขาเลยด้วยซา้
แต่เย่หยวนเองก็แปลกใจมิใช่นอ้ ย ที่จ่ๆู ก็หลงเข้าสูม่ ิติดินแดนอื่นโดยไม่รู ้

เนือ้ รูต้ วั เช่นนี ้
ยิ่งไปกว่านัน้ มิติดินแดนพิศวงที่น่าตายนีก้ ็ง่ายต่อการหลงเข้ามาก็จริง

ทว่ากลับเป็ นเรือ่ งยากที่จะออกไป
“ทะ-ท่าน...พวกเราควรทาอย่างไรต่อไปดี?”
เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะคนหนึ่งในกลุม่ กล่าวขึน้ ด้วยนา้ เสียงสุดเคว้ง
คว้าง ภายใต้สถานการณ์เช่นนัน้ ต่างคนต่างทาอะไรไม่ถกู แล้ว
ด้วยความกลัวผนวกเสียขวัยสุดขีด มีหรือจะยังถือสติยดึ ครองมอง

เหตุการณ์ออก?
ท้ายที่สดุ นี ้ ธารวิญญาณเหล่านัน้ ที่กาลังกวักมือเรียกกลับเร้นแฝงภัย

คุกคามขุมใหญ่ ที่แม้แต่พวกเขายังมิอาจต้านทานไหว
“ดูท่ามิติแดนนีจ้ ะง่ายต่อการเข้า แต่ยากต่อการออก ในเมื่อไร้ซ่ึงทางเลีย้ ว

ก็มีแต่จาต้องเดินตรง”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างเฉยเมย
“ตะ-แต่…แต่พวกนัน้ ...”
เย่หยวนเหลียวเข้าจับจ้องอย่างเฉยเมยและกล่าวว่า
“หากเจ้ามีวิธีอ่ืน นายน้อยผูน้ ีเ้ องก็ไม่หา้ มเช่นกัน”
หนึ่งประโยคสัน้ ๆกระชับจับใจ ทาให้หวั ใจของทุกคนแทบแห้งเหี่ยว
สถานที่แห่งนีเ้ ห็นได้ชดั ว่าผิดประหลาดสุดขัว้ ซึง่ เย่หยวนเองก็เป็ นเพียง

คนเดียวที่ทกุ คนพึ่งพาได้ในยามนี ้
กล่าวจบไม่สนใจอันใดอีก เย่หยวนก้าวย่างตรงไปทางธารวิญญาณ
มากมายที่กาลังกวักเรียกโดยไม่ลงั เล
คนอื่นๆปราศจากทางเลือก ทาได้เพียงก้าวย่างติดตามไป
เย่หยวนเหยียดมือโบกสะบัดเล็กน้อยอย่างคร้านใส่ใจ เกลียวคลื่นพลัง
ปราณหลายสิบสายสาดกระจายแผดแปดทิศสิบทางเป็ นวงกว้าง กวาด
ล้างธารวิญญาณบรรลัยสูญ
ทันทีท่ีทกุ คนพบเห็นภาพฉากนี ้ สีหน้าการแสดงออกผันแปรเปลี่ยนโดย

สิน้ เชิง ไฉนนักสูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ ถึงสามารถควบคุมพลังปราณได้
เชี่ยวชาญแกร่งกล้าเพียงนี?้
ในบรรดาทุกคน ณ ที่แห่งนีไ้ ร้ซง่ึ เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ สุด แต่

ความสามารถในระดับชัน้ นีข้ องเย่หยวน เป็ นที่ชดั เจนว่ามันมิใช่ส่งิ ที่นกั สู้
อาณาจักรเต๋าลึกลา้ ทั่วไปจะสามารถ กระทัง้ พวกเขารวมไปถึงเย่เซิงที่เป็ น
ถึงเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ ต้นกลับหาได้มีปัญหาไม่
ทว่าเย่หยวนกลับทาได้จริงๆ!
หลังจากนัน้ ชั่วครูห่ นึ่ง เสียงถอนหายใจพรูดงั เย่หยวนเอ่ยปากกล่าวขึน้ ว่า

“บัดซบ! ร่างวิญญาณของพวกมันหาได้บาดเจ็บเสียหายไม่ ราวกับว่านี่
เป็ นเพียงวิญญาณเปลือยเปล่าไร้ซง่ึ สติสมั ปชัญญะประหนึ่งถูกบางสิ่ง
อย่างดูดกลืนลงไป ไม่นานวิญญาณเหล่านีจ้ ะปรากฏกายอีกครัง้ พวกมัน
ฆ่าไม่ตาย!”
เมื่อได้ยินคากล่าวของเย่หยวนเช่นนัน้ ทุกคนต่างยิ่งวิตกหวาดกลัวหนัก
ที่แห่งนีน้ ่าสยดสยองเกินไปจริงๆ!
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ ข้าจาได้ว่า กลุม่ แรกที่เดินทางออกมามีสิบเจ็บคน ทว่า

วิญญาณที่คนุ้ หน้าเหล่านีก้ ลับมีเพียงสิบห้าคน อีกสองคนหายไปไหน
กัน?”
เย่เซิงกล่าว
เนื่องจากเย่เซิงเป็ นคนเดียวที่ทราบถึงตัวตนของเย่หยวน เขาจึงหาได้วิตก
เสียขวัญอันใดไม่
“แสดงว่าสองคนนัน้ น่าจะแข็งแกร่งที่สดุ ในบรรดากลุม่ แรกที่ออกมา หาก

ไม่มีอะไรผิดพลาด เราควรพบเจอศพของทัง้ สองอยู่ขา้ งหน้า”
ในเวลานัน้ เอง กลับมีสายธารวายุผิดประหลาดพัดโชยเข้าใส่หอบใหญ่
“วูวว! วูววว!”
ทันทีทนั ใด ประดุจเสียงวิญญาณร่องโหยหวนดังระงมครา่ ครวญไม่หยุด

หย่อน
คูค่ วิ ้ เย่หยวนขมวดเข้มถักแน่น พร้อมตะโกนลั่นออกไปว่า
“ปิ ดสัมผัสที่หกทิง้ ไปโดยเร็ว! ห้ามฟั งเสียงเหล่านีเ้ ด็ดขาด!”
เสียงวิญญาณโหยหวนสุดสยองนีส้ ง่ ผลกระทบต่อจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์

ของผูค้ นโดยตรง หากเข้าโจมตีถึงโสตประสาท จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จะ
ถูกดูดกลืนอย่างไร้ทางต้านทาน
สีหน้าการแสดงออกของทุกคนพลันเปลี่ยน ก่อนเร่งยกมือปิ ดหูแน่นพร้อม

ผิดทุกสัมผัสรับรูเ้ พื่อป้องกันเสียงโหยหวนสุดสยองนี ้
อย่างไรก็แล้วแต่ เผชิญหน้ากับเสียงโหยหวนดูดวิญญาณนี ้ เย่หยวนกลับ

หาได้ใส่ใจอันใดนัก บนผืนพิภพแห่งนีย้ งั มีส่งิ ใดสามารถทาอันตรายต่อจิต
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเขาได้อีก?
“ไปเร็ว!”
เย่หยวนวิ่งตรงออกไปต่อทันที
กลุม่ คนที่เหลือไล่หลังตามมาติดๆ แต่ย่ิงย่างเท้าก้าวสูส่ ว่ นลึกมากเท่าไหร่

เสียงโหยหวนนีก้ ลับเปล่งดังดุรา้ ยยิ่งกว่าเก่า
ในท้ายที่สดุ จากเสียงวิญญาณโหยหวนครา่ ครวญกลับแปรเปลี่ยน

กลายเป็ น เสียงวิญญาณผีสางกรีดร้องระงมลั่น
เสียงกรีดร้องชนิดนีเ้ จาะทะลวงเข้ารูหอู ย่างต้านทานไม่อยู่
ธารวิญญาณรอบทิศทางคล้านปล่อยแสงสีม่วงจางออกมาโดยพร้อม
เพรียง เปลี่ยนบรรยากาศทั่วทัง้ บริเวณคล้ายพิสดารลีล้ บั ขึน้ หลายส่วน
“ชะ-ช่วยข้าด้วย!”
เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะคนหนึ่งจับลาคอแน่นราวกับหายใจไม่ออก
ก่อนตะโกนสุดเสียงเฮือกสุดท้าย
เย่หยวนยิ่งขมวดคิว้ แน่น เขาพบว่าถึงแม้คนเหล่านีจ้ ะปิ ดสัมผัสที่หกทิง้ ไป

ทว่าเสียงนีย้ งั ส่งผลกระทบโดยตรงถึงจิตวิญญาณศักดิน์ สิทธิ์โดยมิได้ถกู
ลดทอนพลังอันใด ทันทีทนั ใดจิตวิญญาณของเขาคนนัน้ ก็ค่อยๆถูกดึง
ออกจากร่างอย่างช้าๆ
แม้เขาจะพยายามดิน้ รนขัดขืนอย่างไร แต่ทกุ อย่างกลับไร้ประโยชน์
และนี่มิใช่เพียงแค่เขา ที่เหลือเองต่างทยอยกันเป็ นเช่นกัน!

นอกเหนือจากเยวี่ยเมิ่งลี่ แม้แต่อิง้ หมัวหู่หรือลูเ่ อ๋อเองต่างเผยทัง้ อาการ
และสีหน้าอึดอัดทรมานอย่างเห็นได้ชดั พวกเขาทัง้ คูไ่ ม่สามารถทนต่อไป
ได้ไหวอีกแล้ว
เนื่องจากภายในกายของเยวี่ยเมิ่งลี่มีหนึ่งในกายวิญญาณอันทรงพลัง
อย่าง,กายจิตสังหารถ่องแท้ตงั้ แต่กาเนิด ผนวกกับที่จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์
ของนางสามารถหล่อหลอมกายวิญญาณทัง้ สองเป็ นหนึ่งเดียวได้สาเร็จ
สิ่งนีจ้ งึ ทาให้นางมีจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ีแกร่งกล้ากว่าคนปกติท่ วั ไป
หลายทวีเท่า
ดังนัน้ เสียงกรีดร้องเหล่านีจ้ ึงไม่มีผลอะไรกับนางเลย
เพียงว่า ณ ปั จจุบนั ลูเ่ อ๋อไม่สามารถต้านทานต่อไปได้อีก สีหน้าของนางดู

เจ็บปวดอย่างยิ่งราวกับขาดอากาศหายใจ เห็นชัดได้แจ้ง นางทนไม่ไหว
แล้ว
“นะ-นะ-นายน้อย!”
ลูเ่ อ๋อกล่าวขึน้ พร้อมลมหายใจแสนโรยริน

ตอนที่ 1226 ม่านพลังเกราะ
“หลิน!”
สองมือพัลวันเย่หยวนเร่งสร้างตราผนึกขึน้ พร้อมประทับออกไปประดุจ
เสียงระฆังก้อง
ขณะเดียวกัน คลื่นพลังอันแกร่งกร้าวแผ่ไพศาลสะพัดเสียดน่านฟ้า เสียง

ภูตผีกรีดร้องถูกบดขยีไ้ ม่ไว้หน้าปราศจากเมตตา!
เมื่อตัวอักษร‘หลิน’แผดดังลั่นออกจากปาก รัศมีดจุ แสงสว่างจ้าเจิดจรัส

สาดทั่วสารทิศในพริบตา
ดูท่าถึงคราวซวยของสุม้ เสียงภูตผี พวกมันต่างร้นถอยกันให้ควั่กประดุจ

หนีนา้ เดือดและไม่กล้าวิ่งเข้าหาพวกเย่หยวนและคนอื่นๆอีกต่อไป
จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเหล่าผูค้ นที่ถกู กระชากออกไป ต่างกลับเข้าร่าง
อย่างเดิมในบัดดล
แต่กระนัน้ เอง สีหน้าแต่ละคนล้วนดูซีดเซียวหนักเสมือนว่าป่ วยไข้ไร้เลือด

ฝาด
ทั่วทัง้ ใบหน้าของพวกเขาสลักปรากฏความหวาดกลัวกระจ่างชัดแจ้ง ทุก

คนต่างเบนจับจ้องไปที่เย่หยวนด้วยแววตาที่เปี่ ยมไปด้วยความกตัญญู
หากเมื่อครูม่ ิใช่เพราะเย่หยวน พวกเขาทัง้ หมดคงเป็ นเหยื่ออันโอชา

เหมือนคนกลุม่ แรกเป็ นแน่แท้ เวลานีค้ งกลายเป็ นวิญญาณเร่รอ่ นไร้
จิตสานึก
ผิวพรรณของลูเ่ อ๋อดูซีดเผือกไร้เลือดหล่อเลีย้ งเช่นกัน เย่หยวนที่เห็นดังนัน้

พลางกล่าวถามทันทีดว้ ยความกังวลว่า
“ลูเ่ อ๋อ เจ้าเป็ นอะไรหรือไม่?”
“ข้าไม่เป็ นไร ขอบพระคุณยิ่งนายน้อย”
ลูเ่ อ๋อส่ายหัวอานพลางกล่าวตอบ
ทว่าสีหน้าท่าทีของเย่หยวนกลับเย็นสะท้านจุดศูนย์ในบัดดล ก่อนจะ
กล่าวขึน้ ว่า
“หากพญาเสือไม่สาแดงเดช เกรงคิดว่านายน้อยผูน้ ีเ้ ป็ นแมวป่ วยจริงๆ?

ถึงเป็ นผีขา้ ก็ฆ่าไม่เว้น!”
สุม้ เสียงภูตผีโหยหวนนีน้ บั ว่าหยิ่งผยองนัก ถึงขัน้ กล้าทาร้ายลูเ่ อ๋อ ซึง่ นี่ทา

ให้เย่หยวโกรธจัดขึน้ ทันที
“ภูตเพลิง,เผาสรรพสิ่งให้เป็ นจุณ! หึห,ึ ต่อให้เป็ นผีหรือสัตว์ประหลาด ข้า
จะให้พวกมันต้องสยบต่อแทบเท้า!”
เย่หยวนกู่คารามลั่นเปล่งเสียงเย็นยะเยือกขวัญสะท้าน
ต่อหน้าเสียงคารามของเย่หยวน แม้แต่คนอื่นๆที่ได้ยินยังพลันต้องสั่นกลัว
ตามไปด้วย
จะให้ไม่ส่นั กลัวได้อย่างไร?
ญาณวิญญาณโดยรอบเหล่านีล้ ว้ นกระตุกขวัญอย่างหาที่เปรียบไม่ นี่ยงั

ไม่รวมไปถึงเสียงกรีดร้องชวนสยองนัน้ แค่ได้ยินยังจาต้องเกือบตาย อย่า
ว่าเอาชีวิตรอด แค่ตอ้ งการสืบเท้าหนียงั เกรงว่าเป็ นไปไม่ได้
แต่...ท่านผูน้ ีก้ ลับต้องการเผาพวกมันให้เป็ นจุณ!
เงาร่างของภูตเพลิงปรากฏกายขึน้ ก่อนร่ายมือสร้างผนึกเพลิงขึน้ ประทับ

ในทีทนั ใด ทะเลเปลวเพลิงสุดน่าสะพรึงพลันแผ่ไพศาลกระจายออกไป
บูมมมม!
ทุกคนโดยรอบรูส้ กึ ราวกับถูกย่างทัง้ เป็ นและเกือบไหม้เป็ นเถ้าถ่านดา
พวกเขาเร่งรุดรีดเค้นพลังปราณออกมาต้านรับป้องกันการถูกเผาทันที
ทว่าภายใต้ทะเลเปลวเพลิงอันร้อนระอุนี ้ กลับให้ความรูส้ กึ คล้ายอยู่นรก
จาลอง
นี่มนั น่ากลัวเกินไปแล้ว!
“นี่...พลังแห่งเปลวไฟนีช้ ่างทรงพลังยิ่ง!”
“ฟั งว่า มหาเก้าสุรยิ นั สิน้ สวรรค์ของจอมราชันย์วิญญาณเป็ น วรยุทธโจมตี

ธาตุไฟอันดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ แต่ในความเห็นข้ามทะเลเปลว
เพลิงนีก้ ลับมิอ่อนด้อยกว่ากันเลย!”
“ท่านนีเ้ ป็ นใครกันแน่? ไฉนความแกร่งกร้าวถึงน่าเกรงขามนัก?”
………………
หากย้อนกลับไป มหาเก้าสุรยิ นั สิน้ สวรรค์ของจอมราชันย์วิญญาณแค่หนึ่ง

กระบวน สามารถล้างบางเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะได้นบั ร้อยพันใน
พริบตา ทว่าสิ่งที่เกิดขึน้ ในตอนนี ้ ดูท่าจจะไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นกั
เพียงว่าครัง้ นี ้ เหยื่อสังหารกลับเป็ นผีมิใช่คน!

พวกเขาทัง้ หมดล้วนเป็ นสักขีพยานต่อความแกร่งกล้าของเย่หยวนโดย
ชอบธรรม สามารถเรียกใช้คนที่สร้างทะเลเปลวเพลิงขนาดนีไ้ ด้ ชายหนุ่ม
แปลกหน้าคนนีม้ ิใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่นอน รวมไปถึงขุมพลังที่งา
ประกายซ่อนเร้นอย่างชัดเจน
ยามนีท้ กุ คนอดคาดเดาไปถึงตันตนที่แท้จริงของเย่หยวนมิได้
ก่อนหน้าที่เย่หยวนกล่าวว่า จู่เก๋อฉิงซวนหาได้เข้าคู่เขาไม่ ทุกคนล้วนได้

ยินและเยาะหยั่นขาขันอยู่ภายในใจ
แต่ตอนนีพ้ วกเขาตระหนักชัดแล้วว่า...เย่หยวนมิได้พดู เล่น!

ตามที่ทกุ คนต่างจินตนาการคาดเดา ความแกร่งกร้าวของเย่หยวนคง
เทียบเคียงได้กบั จอมราชันย์วิญญาณ แล้วเหตุใดเขายังต้องกลัวจอม
ราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์อีก?
ทะเลเปลวเพลิงสีเหลืองส้มเข้าผลาญธารวิญญาณถ้วนหน้าในรัศมีหมื่นฉื่
อบรรลัยดับสิน้
ธารวิญญาณซ้ายขวาหน้าหลังร้องระงมครา่ ครวญหนัก เสมือนว่าพวกมัน

ถูกโยนลงไปยังหม้อนา้ เดือดจัดจนส่งเสียงกรีดร้องไม่หยุดสุดน่าสังเวช
หลังผ่านไปได้สิบอึดใจ ภูตเพลิงก็ถอนเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวออกไป
ในขัน้ ต้นนี ้ เหล่าญาณวิญญาณระยะหมื่นฉื่อเหี่ยวเฉาคล้ายวัชพืชถูกเผา

ไม่เหลือเกินคนานับ
ณ ปั จจุบนั ที่แห่งนีก้ ลายเป็ นแดนซากขีเ้ ถ้ากันดารไปโดยปริยาย!
ระดับความรุนแรงของเปลวเพลิงนีช้ ่างชะล้างเหล่าวิญญาณพวกนีจ้ น
เหลือแต่ความว่างเปล่า
แต่อย่างไรก็ตาม สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนกลับดูไม่คลายใจลง
เลย
ทั่วทัง้ บริเวณซากขีเ้ ถ้ากันดารรัศมีหมื่นฉื่อ ปรากฏเป็ นเสาวิญญาณสอง

มันที่มิได้ไหม้ลงไปตาม!
เมื่อเย่หยวนกวาดสายตาจับจ้องออกไป เขาก็พลันค้นพบว่ายังมีเสา
วิญญาณแบบเดียวกันอีกเก้าต้น!
เป็ นที่ชดั เจนว่าม่านขาวขมาดมหึมาที่มาพร้อมธารวิญญาณโบกมือใน
คราวแรก มีแหล่งกาเนิดมาจากเสาวิญญาณทัง้ เก้าต้นนี ้
ทว่าหากสังเกตให้ดีกลับยิ่งสยองหนัก เพราะใต้เสาวิญญาณที่ปักคา้ อยู่

คือหลุมฝังศพรกร้าง เหล่าผูค้ นที่เห็นภาพฉากนีต้ ่างสังหรณ์ใจไม่ดีย่ิง
ปรากฏว่า...มิติดินแดนแห่งคือป่ าช้าขนาดใหญ่!
บนเสาวิญญาณที่ปักอยู่ปรากฏอักษรเลือดทัง้ ห้าคาสลักว่า‘นิกายชาระ
วิญญาณ’
“ดูเหมือนว่าญาณวิญญาณทัง้ หมดที่ปรากฏขึน้ จะเป็ นฝี มือของหลุมศพ

เหล่านี!้ มีความเป็ นไปได้ว่า...นิกายชาระวิญญาณที่ว่าคือนิกายในยุค
บรรพกาล! นอกจากนี.้ ..ยังเป็ นนิกายศักดิส์ ิทธิ์!”
ป่ าช้าแห่งนีค้ งบังเอิญเกิดเป็ นมิติทบั ซ่อนกับสันเขาขจัดวิญญาณพอดี
ดังนัน้ ยามที่เหล่านักสูเ้ ดินทางผ่านเข้ามา พวกเขาจึงหลงเข้าสูป่ ่ าช้าแห่งนี ้

โดยไม่รูต้ วั
ส่วนนิกายชาระวิญญาณ เย่หยวนกลับไม่เคยได้ยินมาก่อน มีความเป็ นไป

ได้สงู ที่จะเป็ นหนึ่งในสิบนิกายแห่งยุคบรรพกาล
กล่าวเล่ากันว่า หากต้องการดูว่านิกายแห่งยุคบรรพกาลเหล่านีม้ ีอายุ

ยาวนานเท่าใด ให้ดจู ากวัสดุส่งิ ก่อสร้างของนิกายนัน้ ๆ
เนื่องจากยุคบรรพกาลห่างจากยุคสมัยปั จจุบนั มากเกินไป แม้แต่สรวง
สวรรค์กลับไม่ทรงทราบเช่นกันว่านิกายใหญ่นอ้ ยในอดีตมีช่ืออะไรบ้าง
กระทัง้ นิกายใหญ่เลื่องอานาจบางแห่งยังก็ยงั ไม่มีใครจาชื่อได้แล้ว
ซึง่ เสาวิญญาณทัง้ เก้าต้นนีเ้ องสามารถต้านทานทะเลเปลวเพลิงได้โดยหา

ได้สะทกสะท้าน เห็นได้ชดั ว่านี่มิใช่ส่งิ ของธรรมดาทั่วไปที่หาได้ในยุค
ปั จจุบนั
ดังนัน้ เย่หยวนจึงคาดการณ์ไปว่า นิกายชาระวิญญาณแห่งนีค้ วรจะเป็ น

นิกายศักดิส์ ิทธิ์ในยุคบรรพกาล!
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ทันใดนัน้ เสียงหัวเราะสุดคลุม้ คลั่งพลันดังขึน้

ทุกคนต่างตกใจกันยิ่ง ก่อนหันมองต้นเสียงพร้อมพบว่า มือของเซียน
อาณาจักรราชันย์เทวะคนหนึ่งกาลังหามเสาวิญญาณหนึ่งในเก้าต้นอยู่!
“เหว่ยเฉิน เจ้ากาลังทาบ้าอันใด? รีบวางมันลงโดยเร็ว!”
สีหน้าท่าทีของนักสูอ้ ีกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก และเร่งกล่าวเตือนสติทนั ที

ดูเหมือนว่าเหว่ยเฉินกับนักสูค้ นนีจ้ ะสนิทกันในระดับหนึ่ง พบเห็น
สถานการณ์เช่นนีจ้ ึงอดปริปากกล่าวมิได้
ทว่าปั จจุบนั เหว่ยเฉินยังจะฟั งคาเตือนเหล่านัน้ ได้อย่างไร?
เขาส่งเสียงหัวร่อดังสนั่นไม่หยุดหย่อนและกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ตัง้ แต่บดั นีเ้ ป็ นต้นไป ข้าผูน้ ีค้ ือผูส้ ืบทอดมรดกแห่งนิกายชาระ

วิญญาณ! สรรพสิ่งบนผืนพิภพต้องก้มกราบข้า!”
ดวงตาคูน้ นั้ ของเหว่ยเฉินกลายเป็ นสีแดงสด มันโพล่งตะโกนแหกปากลั่น
ไม่หยุดประหนึ่งเสียสติไปแล้ว
“เหว่ยเฉิน,เจ้าตื่นขึน้ เร็ว! รีบวางเสาวิญญาณนัน้ ทิง้ ซะ!”
สหายของเหว่ยเฉินมีช่ือว่าหลี่เหยา เขารีบตะโกนเตือนสติอีกครัง้
เย่หยวนถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“อีกฝ่ ายน่าจะถูกเสาวิญญาณต้นนัน้ ควบคุมแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะตะโกนแค่

ไหนก็เปล่าประโยชน์”
สีหน้าของหลี่เหยาพลันเจือลงทันทีพลางพึมพาขึน้ ว่า
“เช่นนัน้ ...จะทาอย่างไรดี?”
“แย่แล้ว! ไปแย่งเสาวิญญาณต้นนัน้ ออกก่อนค่อยสนทนา! หากแย่งไม่

สาเร็จคงต้องฆ่าทิง้ เท่านัน้ !”
“ฮ่าฮ่าฮ่า... ฆ่า,ฆ่า,ฆ่า!!”
เหว่ยเฉินยามนีเ้ สียสติไปโดยสมบูรณ์ เขาแบกเสาวิญญาณต้นนัน้ ขึน้ ฟาด

บ่าพร้อมเร่งเร้าพลังปราณทะยานขึน้ เวหาทันที
“อิง้ หมัวหู่ เจ้าไปรับมือกับอีกฝ่ ายก่อน ข้าจะร่ายอาคมป้องกันพวกเขา

มิฉะนัน้ อาจมีอีกหลายคนที่ถกู เสาวิญญาณนัน้ ล่อลวงออกไป”
เย่หยวนกล่าวสั่งการเบ็ดเสร็จ
อิง้ หมัวหู่มิได้เอ่ยปากกล่าวอันใด เขาพยักหน้าและทะยานขึน้ ปะทะกับ

เหว่ยเฉินโดยตรง!
ความแกร่งกล้าของอิง้ หมัวหูใ่ นปั จจุบนั มิได้ดอ้ ยกว่าสิบจอมราชันย์แล้ว
ทว่าการสัประยุทธกับเหว่ยเฉิน ปรากฏว่าอิง้ หมัวหู่กลับมิได้เปรียบเท่าไหร่

เลย!
บางครัง้ บางครา ทัง้ สองยังเข้าคูก่ นั อย่างน่าประหลาดใจ
เมื่อทุกคนเห็นภาพฉากนีต้ ่างตื่นตะลึงตกใจยิ่ง
เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุดที่ได้ถือครองเสาวิญญาณ กลับ
กลายเป็ นยอดเซียนผูท้ รงพลังได้พริบตา!
เย่หยวนขมวดคิว้ ถักเข้มเมื่อได้เห็นเช่นกัน พลางแอบนึกกับตนเองว่า

นิกายชาระวิญญาณแห่งนีเ้ ป็ นฝ่ ายอธรรมอย่างหาที่เปรียบไม่
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ปล่อยโอกาสนีน้ ่ิงนอนดูดายไปเฉยๆ ไม่ชา้ เย่หยวน

สาแดงใช้ขมุ พลังแห่งพฤกษาวิญญาณหยวนฉือออกมา
สองมือชูขนึ ้ ซ้ายขวาพร้อมใช้เทพหน่วงสวรรค์ เย่หยวนดึงทุกคนเข้าหาตัว

ในเขตรัศมีวงกลมโดยตรง
ระดมผูค้ นเสร็จสรรพ เย่หยวนเอ่ยปากกล่าวอักษร‘หลิน’ออกมาในบัดดล

พร้อมเร่งเร้าพฤกษาวิญญาณหยวนฉือถึงขีดจากัด
ทันทีทนั ใดม่านพลังเกราะอัสนีขนาดมหึมาขยายตัวเข้าปกป้องทุกคนที่
ศูนย์รวมอยู่ตรงกลาง
เหนือม่านพลังเกราะอัสนีนี ้ เย่หยวนหยิบยืมพลังแห่งอักษร‘หลิน’เข้าผนึก
ป้องกันเป็ นปราการอีกชัน้ หนึ่งไว้อย่างแน่นหนา!
“เอาล่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึน้ ห้ามออกนอกรัศมีนีเ้ ด็ดขาด! มิฉะนัน้ แม้แต่

พระเจ้าก็ไม่สามารถช่วยพวกเจ้าได้!”
เย่หยวนกล่าวยา้ เตือนทุกคนด้วยนา้ เสียงสุดเย็นชา

ตอนที่ 1227 เข้าปะทะเหว่ยเฉิน
“นี่มนั ก็นานแล้ว ไฉนพวกมันยังไม่กลับมา? หรือเป็ นไปได้ไหมว่าถูกกาจัด

สิน้ แล้ว?”
เห็นว่าเย่หยวนและคนอื่นๆยังไม่กลับมาแม้แต่เงา จู่เก๋อฉิงซวนพลันขมวด
คิว้ แน่นโดยมิตงั้ ใจ
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวตอบว่า
“สันเขาขจัดวิญญาณเผยกลิ่นชวนทะแม่งมาตัง้ แต่อดีตแล้ว เพียงว่ามัน

มิได้แสดงอาการอะไรออกมาอย่างในปั จจุบนั ตอนนี.้ ..กระทั่งข้าหรือเจ้าก็
ไม่สามารถฝ่ าไปได้เช่นกัน”
“สิ่งนีต้ อ้ งข้องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งสวรรค์! ไอ้พวกเดนตายเหล่านีช้ ่างไร้
ประโยชน์เสียจริง!”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวขึน้ ด้วยความไม่พอใจ
ยามนีเ้ องจู่ๆตาเฒ่าฮั่นก็เปิ ดปากกล่าวขึน้ ว่า
“เจ้ารูส้ กึ หรือไม่ว่า...ชายหนุ่มคนเมื่อครูด่ แู ปลกๆ?”
ทว่าจู่เก๋อฉิงซวนกลับมิได้รูส้ กึ ว่ามีส่งิ ใดผิดปกติ เขาผูน้ ีห้ ยิ่งผยองและสูง

ศักดิ์ สายตาคูน่ ีไ้ ม่เคยเหลียวมองหรือสนใจเหล่ามดปลวกอยู่แล้ว
แม้แต่สิบจอมราชันย์ดว้ ยกันเอง คนที่ทาให้เขาครั่นคร้ามกลับมีแค่คนสอง

คนเท่านัน้
ด้วยเหตุนี ้ มันจึงเกลียดชังเย่หยวนเข้าไส้
ในมุมมองของมัน ยอดเซียนในระดับชัน้ เดียวกัน แทบไม่มีทางเป็ นไปได้

เลยที่จะปกปิ ดพลังต่อหน้าเขาได้อย่างแนบเนียน
มันนึกไม่ออกเลยว่า ชายหนุ่มก่อนหน้านีจ้ ะไปเป็ นเย่หยวนได้อย่างไร?
“ก็แค่มดปลวก ไยต้องใส่ใจ?”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวตอบ
แท้ท่ีจริงแล้วตาเฒ่าฮั่นเองก็มิอาจจับสิ่งผิดปกติอนั ใดได้เลยเช่นกัน
มิฉะนัน้ คงไม่มีทางปล่อยให้ขนึ ้ ไปแน่นอน
เพียงว่าเรือ่ งความคิดความอ่านของเขาเจนจัดมากประสบการณ์กว่าจู่เก๋
อฉิงซวน ส่วนลึกในใจเตือนว่ามีส่งิ ผิดปกติต่างออกไป ดังนัน้ มันจึงคิดมาก
เช่นนี ้
“หากกล่าวตามหลักเหตุและผล กระทัง้ พวกเราก็ถกู สันเขาขจัดวิญญาณ

อันน่าตายนีข้ วางอยู่ เช่นนัน้ ก็เป็ นไปไม่ได้เช่นกันที่เย่หยวนจะฝ่ าไปได้ ไม่
ช้าก็เร็วอีกฝ่ ายควรจะมาถึงแล้ว!”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวชัดไขกระจ่างความขุ่นข้องใจ
ถึงจู่เก๋อฉิงซวนผูน้ ีจ้ ะหยิ่งผยอง แต่ก็มิได้หมายความว่ามันจะโง่
ได้ยินตาเฒ่าฮั่นกล่าวเช่นนัน้ มันอดยิม้ ขื่นมิได้
“หมายความว่า...เจ้าหนุ่มเมื่อครูค่ ือเย่หยวน?”
ตาเฒ่าฮั่นพลัยยิม้ ขื่นไม่ตา่ งและกล่าวว่า
“ข้าแค่รูส้ กึ ว่า ชายหนุ่มคนนัน้ กลับมองผ่านอ่านความคิดไม่ออก นี่หาใช่

ชายหนุ่มปกติท่วั ไป?”
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนดูไสวแปรปรวนไม่หยุดหย่อน ต่อคา
กล่าวของตาเฒ่าฮั่น ทาให้มนั หงุดหงิดยิ่ง
เสมือนเสียรูใ้ ห้อีกฝ่ ายเข้าอย่างจัง ภายในทรวงอกคับแค้นขัดข้องใจแทบ

ระเบิดออก
“ดูเหมือนว่าไอ้มดปลวกพวกนีช้ ่างไร้ประโยชน์สนิ ้ ดี! ข้าจะไปเอง!”
จู่เก๋อฉิงซวนเดือดจัดคารามขึน้ ทันที
แต่ตาเฒ่าฮั่นกลับแสยะยิม้ ชั่วและกล่าวว่า
“ใครว่าพวกมันไร้ประโยชน์? อย่างน้อยก็เป็ นเหยื่อล่อชัน้ ดี!”
ตาเฒ่าฮั่นหาได้มีเจตนาปิ ดบังไม่ มันกล่าวดังลั่นไม่ลดเสียง สีหน้าการ

แสดงออกของทุกคนพลันเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อได้ยิน
จู่เก๋อฉิงซวนเค้นหัวร่อเสียงเย็นเล็กน้อย และป่ าวประกาศเสียงดังฟั งชัดว่า
“พวกเจ้าทุกคนจะตายตรงนีห้ รือขึน้ สันเขาไป?!”
………………………..
บูมมม!
กลางเวหาสูง อิง้ หมัวหู่และเหว่ยเฉินกาลังปะทะกันอย่างดุเดือด
ทันทีท่ีเปิ ดช่องโหว่ เหว่ยเฉินสวนปะทะส่งร่างอิง้ หมัวหู่กระเด็นออกไป

ไกล!
ประหนึ่งว่าชายผูน้ ีถ้ กู สิงโดยเทพสงคราม ความแกร่งกร้าวจากที่ใดไม่

ทราบเพิ่มพูนขึน้ จนเทียบไม่ติดฝุ่ นจากก่อนหน้า
เหว่ยเฉินมิได้เห็นอิง้ หมัวหู่อยู่ในสายตาเลย สูดไอเย็นแช่มช้า ฝ่ ามือของ

มันเข้าตะครุบทันทีหวังสังหารอิง้ หมัวหู่ในตายในอึดใจเดียว
ทว่าเวลานีเ้ อง กลับมีอีกร่างหนึ่งปรากฏขึน้ แทรกระหว่างทัง้ สอง
บูมมม!
เสียงมังกรคารามเปล่งสะท้านอัดเข้าใส่ ดั่งลูกปื นดินระเบิด ร่างของเหว่
ยเฉินกระเด็นไกลลิบออกไปหมื่นฉื่อโดยตรง
“พี่ใหญ่ เจ้าคนนีผ้ ิดประหลาดนัก! ทัง้ ๆที่เห็นว่าอยู่ตวั คนเดียว แต่ไฉนข้า

รูส้ กึ เสมือนว่า กาลังเข้าสัประยุทธ์กบั ยอดเซียนรายล้อมรอบทิศ?”
“นั่นเป็ นเพราะเสาวิญญาณที่มนั ถืออยู่! หากการคาดเดาของข้าถูกต้อง

ภายในเสาวิญญาณนัน้ ล้วนกอปรไปด้วยภูตผีท่ีทรงพลังยิ่งแอบแฝงอยู่
เจ้าลงไปพักเสียหน่อย ที่เหลือปล่อมให้ขา้ จัดการเอง”
“ระวังตัวด้วยพี่ใหญ่! เจ้าคนนีม้ ิได้ง่ายต่อการจัดการ!”
“ผ่อนคลาย”
ถูกเสียงมังกรคารามของเย่หยวนอัดใส่ เหว่ยเฉินไม่กล้าขึน้ ตอบโต้อยู่ครู ่

หนึ่ง ดูท่ามันจะระแวดระวังในตัวเย่หยวนอยู่หนึ่งส่วน
“เมื่อครูก่ ล่าวว่า สรรพสิ่งบนผืนพิภพต้องก้มกราบ? แต่ไฉนถึงกลัวข้าจน

หัวหดเสีย?”
เย่หยวนกดสายตาจับจ้องไปยังเหว่ยเฉินพร้อมรอยยิม้ เยาะประดับใบหน้า
เหว่ยเฉินทะยานขึน้ ประจันหน้าทันทีและกล่าวว่า
“ไอ้เด็กเหลือขอ อย่าอวดดีเกินตัว! มดปลวกอย่างเจ้า ต่อให้มาเป็ นร้อย
พัน ข้าสามารถตบตายได้ดว้ ยหลังมือ!”
ทว่าเย่หยวนที่ได้ฟังแบบนัน้ พลันหัวเราะขึน้ และกล่าวว่า
“กลับเป็ นเจ้าที่อวดดีเกินตัว! ในเมื่อไม่กล้าเข้ามา เช่นนัน้ นายน้อยผูน้ ีข้ อ

โหมโรง!”
ไม่ทนั ที่เหว่ยเฉินจะได้เคลื่อนไหวใดๆ ร่างของเย่หยวนที่อยู่ต่อหน้าพลัน

อันตรธานหายไปทันที
เมื่อเหว่ยเฉินเห็นภาพฉากนี ้ ม่านตาดาของมันพลันตีบแคบเท่ารูเข็มพร้อม
อุทานลั่นโดยมิตงั้ ใจว่า
“วิชาข้ามมิติ!!”
ประจักษ์ถึงคมของเย่หยวน มันรูส้ กึ ทึ่งไม่นอ้ ย
สามปั จจัยหลักอย่าง พลังปราณ,ร่างกายและจิตวิญญาณของเย่หยวน

อาจยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่อย่าลืมไปเสีย ขอบเขตจิตใจของเย่หยวนได้
บรรลุถึงขัน้ สมบูรณ์แล้ว!
กระทัง้ ในยุคที่ศาสตร์แห่งสวรรค์เฟื่ องฟู คนที่มีความสามารถขนาดนีก้ ลับ

หาได้ไม่มากนัก!
อย่างไรก็ตามแต่ เขาไม่มีเวลามานั่งคิดใดๆอีกต่อไป
คมดาบของเย่หยวนลุถึงเบือ้ งหน้ามันแล้ว!
เกร๊งง!
เหว่ยเฉินแบกเสาวิญญาณเข้าปะทะชนกับเย่หยวนโดยตรง
แต่การต่อสูใ้ นคราวนีก้ ลับแตกต่างไปจากตอนอิง้ หมัวหู่โดยสิน้ เชิง มัน

ถูกเย่หยวนยั่วโทสะเข้าเต็มๆ!
ร่างของมันถูกผลักไสกระเด็นออกมาตามแรงส่งจากจิตสังหารของเย่
หยวนที่ระเบิดคลั่งพรั่งพรู
“จะ-เจ้า...นัน้ มันเต๋าดาบ! เจ้าบรรลุถึงชัน้ ฟ้าระดับหนึ่งขัน้ กลางแล้ว?! นี่

เป็ นไปได้อย่างไร?”
ความประหลาดใจถูกเติมแต่งสลักเขียนทั่วใบหน้าของเหว่ยเฉิน พลางจับ
จ้องเย่หยวนด้วยความไม่เชื่อสุดหัวใจ
มันรูส้ กึ ดั่งว่า บนพิภพแห่งนีม้ นั บ้าไปแล้ว!
นักสูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ จะไปมีความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ได้

อย่างไร? แถมนี่ยงั เหลือแค่ไม่ก่ีกา้ วเท่านัน้ ก็จะทะลวงขึน้ สูช่ นั้ ฟ้าระดับ
สอง?
นักสูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ ในปั จจุบนั มันแตกต่างไปจากนักสูอ้ าณาจักรเต๋า

ลึกลา้ ในยุคล้านปี ก่อนขนาดนีเ้ ลย?
เหว่ยเฉินรูส้ กึ ลนลานสับสนโดยพลัน!
“เหอะ เกรงว่ามิได้ติดต่อโลกภายนอกนานเกินไป!”
เย่หยวนโถมเข้าสัประยุทธ์กบั เหว่ยเฉินอีกระลอก
มือกระชับด้ามดาบแน่น พร้อมร่ายกระบวนกวัดแกว่งจนไม่เหลือช่องว่าง
ให้ลผุ ่านทะลวงได้
ดาบพิชิตมารฟ้าเปี่ ยมไปด้วยพลังงานประหลาดที่ใช้พิฆาตพลังด้านลบ
เป็ นทุนเดิม ผนวกกับศาสตร์แห่งสวรรค์อนั ลึกซึง้ ในปั จจุบนั ของเย่หยวน
มาตรได้ว่าเป็ นเคราะห์รา้ ยของวิญญาณชั่วที่สิงสูน่ ีแ้ ล้ว
เหว่ยเฉินถูกเย่หยวนกดดันอย่างหนักจนสองเท้าโซเซทรงตัวแทบไม่อยู่ ต่อ
ให้ทาอย่างไรกลับไม่สามารถตอบโต้เย่หยวนได้เลยสักนิด
“บัดซบ! พวกเจ้ายังรออันใดอยู่อีก?!”
เหว่ยเฉินคารามลั่นสุดเสียง
เย่หยวนพลันทราบโดยธรรมชาติ ว่ามันกาลังเรียกหาสิ่งใด
คล้ายว่าเสาวิญญาณอีกแปดต้นก็เป็ นสหายของมันเช่นกัน และที่พวกมัน
ต้องเคลื่อนไหวก็เพื่อต้องการหนีออกไปจากที่น่ี
ฐานล่างที่เสาวิญญาณปั กอยู่ จู่ๆพลันปรากฏพลังหยินจานวนมหาศาล

ระดมก่อตัวขึน้ อย่างรุนแรง!
เหล่านักสูท้ ่ีลภี ้ ยั อยู่ในวงอาคมป้องกันล้วนเห็นรูส้ กึ ได้ชดั แจ้ง แต่ละคน

ถึงกับหน้าถอดสีซีดเผือกในทันใด
พวกเขาเริม่ ไม่ม่นั ใจแล้วว่า วงอาคมที่เย่หยวนสร้างขึน้ นีจ้ ะต้านทาน

พลังหยินเหล่านัน้ ได้ไหวหรือไม่
“ทุกคนไม่ตอ้ งกังวล สิ่งชั่วร้ายเหล่านัน้ ไม่มีทางฝ่ าเข้ามาได้!”

เยวี่ยเมิ่งลี่กล่าวเตือนสติขนึ ้
เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนัน้ กระจิตกระใจก็สงบคลายใจลงเล็กน้อย ทว่าสี

หน้าท่าทียงั ดูกระวนกระวายไม่จางหายอยู่หลายส่วน
พลังหยินเติบโตปะทุเดือดขึน้ เรือ่ ยๆ ถึงแม้เสาแต่ละต้นจะถูกตัง้ อยู่ห่างกัน

แต่ขมุ พลังหยินมวลรวมกลับสัมผัสได้อย่างชัดเจนดั่งว่าอยู่รวมกัน
แต่ทนั ใดนัน้ เอง วงอาคมนัน้ ก็เปล่งเสียงคล้ายบทสวดคาถาแผดดัง

กระจายเป็ นวงกว้าง
นี่คือกลไกลการรับมือของเย่หยวนที่เตรียมไว้!
แถมยังได้ผลเป็ นอย่างดีเยี่ยม!
เสาวิญญาณทัง้ แปดจู่ๆก็สง่ เสียงกรีดร้องโหยหวนดังลั่นไม่หยุด ความ
สยดสยองระดับนีท้ าเอาทุกคนขนหัวลุกเสียวสันหลังวูบวาบ
ทันทีท่ีเห็นภาพฉากนี ้ สีหน้าการแสดงออกของเหว่ยเฉินยิ่งบิดเบีย้ วน่า

เกลียดเข้าไปใหญ่
“บัดซบ! เจ้าหนู,อย่าผลักไสผูค้ นจนเกินไป!”
เหว่ยเฉินกล่าวขึน้ อย่างไร้เรีย่ วแรง
ทว่าเย่หยวนกลับแสยะยิม้ เย็นและกล่าวว่า
“ช่างน่าขัน! ก่อนหน้าเจ้ากล้าทาร้ายลู่เอ๋อ เช่นนัน้ ก็เตรียมตัวตาย!”
เหว่ยเฉินกัดฟั นแน่นเสียงดังกรอด มันตะโกนลั่นสุดใจว่า

“กระบวนปี ศาจเก้าหยินสวรรค์!”
กระแสพลังหยินขัว้ สุดแผ่ซ่านหอบใหญ่ถกู ปลดปล่อยออกจากร่างเหว่ย

เฉิน ก่อนบินไปหาเสาวิญญาณทัง้ แปดต้น ทันใดนนัน้ สิ่งไม่คาดฝันก็
เกิดขึน้ ได้มีรา่ งทัง้ แปดลุกขึน้ จากพืน้ ดินและพุ่งเข้าโจมตีเย่หยวนอย่าง
พร้อมเพรียง!
เสาวิญญาณนีก้ ลับหาใช่ของธรรมดาทั่วไปจริงๆ มันกลับแฝงเร้นไปด้วย

ขุมพลังพิสดารเอาไว้!
ท่าทีของเย่หยวนเปลี่ยนไปในบัดดล เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบย่อตัว
ควบแน่นจนเหลือแค่รศั มีสิบฉื่อ!
ในขณะเดียวกัน เย่หยวนเร่งเร้าโคจรพลังปราณเร็วจี๋โดยใช้เคล็ดสมบัติ
ศักดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดาถึงขีดสุด สองมือพลางปลดปล่อยขุมพลังแห่งดาบ
พิชิตมารฟ้าออกมาเต็มกาลัง!
บูมมม!!
คราวนี ้ ในที่สดุ เหว่ยเฉินก็สามารถซัดร่างเย่หยวนกระเด็นออกไปได้นบั

ร้อยฉื่อ
ซึง่ ระหว่างนีเ้ อง พวกมันทัง้ เก้าก็เร่งแบกเสาวิญญาณหามขึน้ บ่าและวิ่งหนี

เข้าสูส่ ว่ นลึกของป่ าช้าโดยไว
ตอนที่ 1228 ธงอัตลักษณ์วิญญาณ
เปิ ดช่องหลบหนีออกไปโดยเร็วเช่นนี ้ หากต้องการตามจับอีกครัง้ กลับมิใช่

เรือ่ งง่ายอีกต่อไป
มีหรือที่เย่หยวนจะให้โอกาสพวกมัน? เสียงแห่งจอมเทพมังกรแผด
สะเทือนโลกันตร์ดงั สนั่นสิบทิศ
แต่เดิมกายเนือ้ นีเ้ ป็ นของเหว่ยเฉิน วิญญาณร้ายเพิ่งสิงสูไ่ ด้ไม่นานจึงยัง

ไม่คนุ้ ชิน ยิ่งโดนคลื่นคาถาที่รา่ ยออกมาจากวงอาคม มันยิ่งควบคุมร่าง
มิได้ด่งั ใจนึก
และที่สาคัญ เสียงแห่งจอมเทพมังกรของเย่หยวน กระทัง้ จู่เก๋อฉิงซวนยัง

เจียนตายกลับออกมาเช่นกัน แล้วมีหรือที่เหว่ยเฉินจะสามารถต่อกรได้?
“ขะ-แข็งแกร่ง! นี่มนั วรยุทธท้าทายสวรรค์ใดกัน? ข้ารูส้ กึ ราวกับว่าเสี่ยง
คารามนีก้ าลังพรากวิญญาณออกจากร่าง!”
“ข้าไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อนเลยว่า จะมีวรยุทธคลื่นเสียงอันทรงพลังขนาด
นีอ้ ยู่ดว้ ย? คลื่นเสียงนัน้ คล้ายเสียงคารามของมังกรนัก? หรือเป็ นไปได้
ไหมว่า มันคือวรยุทธต่อสูข้ องเผ่ามังกร?”
“นี่...ท่านผูน้ ีเ้ ป็ นใครกันแน่? วันนีเ้ กิดเรือ่ งผิดประหลาดมากมายเกินไป

หัวข้าแทบจะระเบิดออกมาแล้ว!”
……………………..
เหล่าเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะเหล่านีล้ ว้ นเป็ นพวกนักสูพ้ เนจร ไม่ก็มี

นิสยั ชอบปลีกวิเวกเก็บตัวในแดนลึกลับ
หากสุม่ หยิบใครคนใดคนหนึ่งออกมาบนโลกภายนอก พวกเขาสามารถ
ก่อตัง้ นิกายและขึน้ กลายเป็ นเมืองเทวะชัน้ หนึ่งได้อย่างไร้ซง่ึ ปั ญหา
แต่ทนั ทีท่ีได้เห็นเย่หยวนในตอนนี ้ พวกเขาทัง้ หมดรูส้ กึ ดั่งว่าตนเป็ นพวกโง่

งมที่แหงนมองฟ้า
เย่หยวนพุ่งตรงติดตามร่างของเหว่ยเฉินที่กระเด็นออกไปโดยเสียงแห่ง
จอมเทพมังกร
ขึน้ ชื่อว่าเป็ นถึงหนึ่งในยอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์แห่งเผ่ามังกร อนุภาพการ

ทาลายล้างของเสียงแห่งจอมเทพมังกรนีย้ ่อมไม่มีผใู้ ดหยั่งถึง
ความเสียหายที่เกิดขึน้ มิได้มีผลเฉพาะกับร่างกายเท่านัน้ กระทัง้ จิต

วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เองยังมลายสูญดับสิน้ ในพริบตา
เหว่ยเฉินยามนีค้ ล้ายสุนขั ใกล้ตาย ในปั จจุบนั มันไม่เหลือพลังอานาจใดๆ
ที่จะสูไ้ ด้อีกต่อไป
ร่างผีอนั น่าสยดสยองหอบหนึง่ ค่อยๆลอยเคว้งออกจากร่างของเหว่ยเฉิน

มันต้องการกลับเข้าไปแอบในเสาวิญญาณที่ถือมาด้วยอย่างลับๆ
ในขณะที่เหว่ยเฉินผูเ้ ป็ นเหยื่อได้ลว่ งลับอย่างไม่หวนกลับ
“เจ้าลองกลับไปหลบข้างในดู คิดหรือว่านายน้อยผูน้ ีจ้ ะไม่มีปัญญาทา

อะไรกับเสาวิญญาณได้เลย?”
จู่ๆเย่หยวนพลันเอ่ยปากกล่าวขึน้ เสียงเรียบ
ร่างผีตนนัน้ สั่นสะท้านชะงักหยุดในทันใด ก่อนเหลียวมองเย่หยวนด้วย

ความไม่อยากจะเชื่อว่า
“เจ้า...เจ้ามองเห็นข้า?”
“เหอะ,น่าขันนัก! หากไม่เห็นเจ้า ข้าคงพูดอยู่กบั ธาตุอากาศกระมัง? จะ

ลองเข้าไปซ่อนตัวก็เชิญ ข้าจะได้ลงมือทีเดียว!”
วาจาคากล่าวของเย่หยวนเคลือบชโลมจิตสังหารสุดเข้มข้นน่าสะพรึง
ผีตนนัน้ ถึงกับสั่นกลัวอย่างหนัก ปรากฏว่าคนกลับข่มขู่ผี!
แต่...แต่ชายหนุ่มคนนีม้ องเห็นมันได้อย่างไร?
คนพวกนีท้ งั้ หมดล้วนไม่สามารถมองเห็นมันได้เลย เว้นเสียแต่เป็ นเซียน

อาณาจักรพระเจ้าเท่านัน้
ทว่าใครจะไปทราบ ชายหนุ่มคนนีก้ ลับมองเห็นมันได้จริงๆ!
ทันทีทนั ใด ผีตนนีก้ ็เพิ่งค้นพบว่า ร่างวิญญาณของตนกาลังถูกพันธนาการ

เอาไว้โดยลาแสงสายหนึ่งที่ถกู ส่งทอดออกจากตราผนึกในมือของชาย
หนุ่มเบือ้ งหน้า แน่นอนว่าพวกพ้องของมันอีกแปดตนเองก็ถกู จับตัวไว้
นิกายชาระวิญญาณถูกปิ ดผนึกไว้เป็ นเวลานานล้านปี จึงเหลือพวกมัน

เพียงไม่ก่ีรา่ งเท่านัน้ ที่พร้อมเคลื่อนไหวออกมา แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า พวก
มันกลับต้องมาพานพบกับคนประหลาดเช่นนี ้
ไม่วา่ พวกมันจะพยายามขัดขืนวิ่งหนีอย่างไร พันธนาการของเย่หยวน

กลับแกร่งกล้าทนทานยิ่ง จนท้ายที่สดุ พวกมันต่างอ่อนล้าโรยราลง
เย่หยวนกวาดสายตามองพวกมัน ก่อนที่จะหันกลับมากล่าวถามผีตนนัน้
ที่สิงร่างของเหว่ยเฉินว่า
“ข้าถามเจ้าตอบ หากทราบว่าเจ้ากาลังโกหกนายน้อยผูน้ ี ้ ก็อย่าตาหนิว่า
คนรังแกผี! จงจาให้ขนึ ้ ใจ เจ้าไร้ซง่ึ โอกาสที่สอง!”
จิตสังหารแสนน่าสะพรึงที่ปลดปล่อยออกจากร่างเย่หยวน ทาเอาเหล่าผี
ทัง้ เก้าร่างเนือ้ ตัวสั่นเทาไม่หยุดด้วยความกลัว ผีตนที่สิงร่างเหว่ยเฉินก่อน
หน้าเร่งโพล่งตอบทันที
“นะ-นายท่านอย่าได้ลงั เล! โปรดถามได้ตามสะดวก ขอสาบาน ณ ที่น่ี ข้า,

กุยฟู่ ไม่มีทางบิดบังท่านแน่นอน!”
เมื่อเห็นว่าผีเหล่านีห้ วาดกลัวเขาสุดขีด เย่หยวนยามนีพ้ ลางคลายใจลง

บ้าง
เท่าที่เย่หยวนเคยวิจยั ศึกษามาในอดีต ยังมีเคล็ดวิชาบางอย่างในยุค
โบราณที่สามารถปรับแต่งจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ให้แตกต่างออกไปจาก
เดิมได้
นี่ถือเป็ นเส้นทางนอกรีตสายหนึ่งที่เปลี่ยนให้จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์

กลายเป็ นผีหรือวิญญาณร้ายได้
และเส้นทางนีก้ ็สามารถนาพาสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้เช่นกัน!
สมแล้วที่นิกายแห่งนีม้ ีช่ือว่า‘ชาระวิญญาณ’ ปรากฏว่าเป็ นนิกายนอกรีต

อันโด่งดังเปรีย้ งปร้างในยุคบรรพกาล
พวกเขาทราบดี เหล่าผีพวกนีล้ ว้ นได้รบั การปรับแต่งจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์

โดยเคล็ดวิชาชัน้ สูง มิฉะนัน้ ร่างวิญญาณของพวกมันคงถูกเสียงแห่งจอม
เทพมังกรเผ่าไม่เหลือแล้ว
อย่างไรก็ตามแต่ เสียงแห่งจอมเทพมังกรที่สาแดงใช้เป็ นเวลาหนึ่งอึดใจ
เต็ม เย่หยวนไม่สามารถใช้ต่ออีกครัง้ ได้แล้วภายในระยะเวลาอันสัน้
เย่หยวนสาดสายตาใส่กยุ ฟู่ และเอ่ยปากกล่าวถามอย่างไม่แยแสว่า
“สถานที่แห่งนีค้ ือที่ใด?”
กุยฟู่ กล่าวอย่างระมัดระวังว่า
“เรียนนายท่าน สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นมิติตอ่ เติมของนิกายชาระวิญญาณ!

หากย้อนกลับไปนิกายชาระวิญญาณแห่งนีถ้ กู ไล่ลา่ โดยเซียนเต๋าสวรรค์
กระทัง้ สวรรค์ยงั ไม่มีหนทาง หรือแม้แต่นรกยังไม่มีประตู พวกเรา
สิน้ ไร้ไม้ตอกสุดขีดจึงอพยพลงมายังหุบเขาเหวพระเจ้า ทว่าเมื่อมาถึงกลับ
มีเจ้าถิ่นอยู่ก่อนแล้ว ในตอนนัน้ จ้าวนิกายชาระวิญญาณ,หลีกยุ จึงได้
สร้างมิติตอ่ เติมขึน้ มาโดยศาสตร์ศกั ดิส์ ิทธิ์แขนงหนึ่ง เขาได้ทาลายกาย
เนือ้ ของตนเองทิง้ ไป และนาจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของตนสถิตอยู่ในค่าย
กลชาระวิญญาณ หวังเพื่อระดมสั่งสมพลังหยินสุดขัว้ และปรับแต่ง
วิญญาณตนเองให้กลายเป็ นมารปี ศาจอมตะ ก่อนจะกลับขึน้ มา
ครอบครองดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ กุยฟู่ ผูต้ ่าต้อยขอกล่าวด้วยความหวังดี ต่อให้
เซียนเต๋าสวรรค์ออกหน้ามา เกรงว่าเขาเองกลับมิใช่คมู่ ือเช่นกัน!”
เย่หยวนอดกระเดือกนา้ ลายลงคออย่างแห้งกราดมิได้ท่ีได้ยิน วิธีการต่างๆ

ของยอดเซียนยุคนัน้ ช่างท้าทายสวรรค์ไม่น่าเชื่อ
นามขาน มารปี ศาจอมตะ เย่หยวนเองก็เคยได้ยินชื่อนีม้ าก่อนเช่นกัน
ตานานกล่าวว่า หากสามารถปรับแต่งจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จนกลายเป็ น

มารปี ศาจอมตะได้ ต่อให้ถกู ตีรนั ฟั นแทงอย่างไรก็ไม่มีวนั ตาย แม้แต่ยอด
เซียนอาณาจักรพระเจ้าระดับแถวหน้าเองก็ยากที่จะถอนรากถอนโคน
แต่คาดไม่ถึง จะมีใครบางคนวางแผนการอันยิ่งใหญ่นมี ้ านับล้านปี
ทัง้ หมดก็เพื่อปรับแต่งจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ตนเองให้กลายเป็ นมาร
มนุษย์ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง
“เจ้ากาลังบอกว่า หลีกยุ เองก็กาลังจาศีลอยู่ในป่ าช้าแห่งนี?้ ”
เย่หยวนหน้านิ่วคิว้ ขมวดพลางกล่าวขึน้
แม้ว่าศาสตร์แห่งสวรรค์จะสูญสิน้ ไปแล้วในยุคสมัยนี ้ แต่หากหลีฟู่

สามารถขึน้ กลายเป็ นมารปี ศาจอมตะได้ สิ่งนัน้ กลับทรงพลังไม่มีวนั เสื่อม
คลาย
การดารงอยู่ในระดับชัน้ นัน้ ไม่สามารถจัดการได้โดยง่าย
แม้แต่ตวั เย่หยวนในปั จจุบนั เองก็มิใช่คมู่ ือเช่นกัน

กุยฟู่ พยักหน้าและกล่าวว่า
“ถูกต้องแล้ว”
เย่หยวนเอ่ยถามอีกครัง้ ว่า
“พวกเจ้าทัง้ เก้า มีสถานะศักดิแ์ บบใดในนิกาย?”
สีหน้าของกุยฟู่ พลันบิดเบีย้ วอย่างน่าเกลียดเล็กน้อย และกล่าวว่า
“พวกเรามิใช่อนั ใดทัง้ สิน้ แต่เรา...เราคือจิตวิญญาณของธงอัตลักษณ์

วิญญาณ! ธงอัตลักษณ์วิญญาณคือเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ สามารถ
แยกวิญญาณออกเป็ นเก้าดวงและหลอมรวมบรรจบเป็ นหนึ่งเดียว เพียง
ว่า...ความแข็งแกร่งของพวกเราในขณะนีย้ งั คงไม่ฟื้นตัวดี ดังนัน้ ...”
กุยฟู่ แอบเงยมองเย่หยวนเล็กน้อย แต่ก็มิได้กล่าวอันใดต่อ
เห็นได้ชดั ว่า ในส่วนลึกของจิตใจ กุยฟู่ เองก็ปฏิเสธที่จะยอมแพ้เย่หยวน

หากมันสามารถฟื ้ นพลังกลับสูส่ ภาวะสุดยอดได้ มันเองย่อมไม่กลัวเกรงเย่

หยวน
กวนควานเทียนเคยอธิบายกับเย่หยวนเช่นกันเกี่ยวกับระดับชัน้ ของเครือ่ ง
ภายในเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีย้ ่อมมีจิตวิญญาณเครือ่ งรางสิงสถิตอยู่

ซึง่ แบ่งได้ดงั นี ้ เครื่องรางวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์, เครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศล่า
และเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์สวรรค์ ซึง่ นี่จะสอดคล้องกับอาณาจักรพลัง
ตามลาดับคือ อาณาจักรปฐมพระเจ้า, อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า และ
อาณาจักรบรรพชนพระเจ้า
ในเมื่อธงอัตลักษณ์วิญญาณนีเ้ ป็ นเครื่องรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ ระดับชัน้

ของมันจึงมิได้ต่าช้าเลย
เย่หยวนเค้นเสียงหัวร่อเย็นคาหนึ่ง ก่อนเรียกดาบพิชิตมารฟ้าออกมาอีก
ครัง้ พร้อมกล่าวว่า
“ในเมื่อนิกายชาระวิญญาณถูกไล่ลา่ โดยเซียนเต๋าสวรรค์ เช่นนัน้ พวกเจ้า

เองก็คงรูจ้ กั ดาบเล่มนีด้ ี?”
กุยฟู่ และผีตนอื่นๆเร่งขยับขยายสายตาเข้าจับจ้องดาบในมือเย่หยวนทันที
ที่ระหว่างสัประยุทธ์ยงั ไม่ทราบเป็ นเพราะ ประการหนึ่ง พวกมันเพิ่งฟื ้ นสติ
ได้ไม่นาน ความทรงจาต่างๆมากมายยังมีฝนุ่ ปกคลุมไม่จจางหาย
ประการที่สอง พวกมันมัวแต่ม่งุ เน้นความสนใจอยู่กบั การต่อสูอ้ ย่างเดียว
จึงไม่มีเวลามาเหลียวมองดาบในมือเย่หยวน
ทว่าตอนนี ้ พวกมันกลับยิ่งสั่นกลัวหนักเข้าใหญ่เมื่อได้เห็นดาบเล่มนีเ้ ต็ม

ตา!
“ดะ-ดาบพิชิตมารฟ้า! นี่มนั ดาบพิชิตมารฟ้าจริงๆ! เจ้า...เจ้าคือผูส้ ืบทอด

ของเซียนเต๋าสวรรค์?!”
กุยฟู่ คล้ายหนูนอ้ ยที่เห็นแมวตัวโตดักอยู่เบือ้ งหน้า มันแทบจะรา่ ไห้ออกมา

ตรงนี ้
เหล่าผีตนอื่นๆเองต่างตื่นตะลึงหนักไม่ตา่ งกัน ราวกับพวกมันเห็นของ

แสลงหัวใจ
เห็นได้ชดั ว่า วีรกรรมในอดีตที่เซียนเต๋าสวรรค์มอบให้แก่พวกมันคง
ประทับจับใจเกินไป ถึงได้หวาดกลัวถึงขัน้ นีก้ นั
เย่หยวนเหลือบมองกุยฟู่ เล็กน้อยและกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ บางว่า
“ณ ปั จจุบนั นายน้อยผูน้ ีม้ ีทางเลือกให้เจ้าสองทาง หนึ่งคือยอมรับข้าใน

ฐานะเจ้านาย หรือสอง...กลายเป็ นฝุ่ นผงไปซะ!”
ตอนที่ 1229 เสาะค้นความทรงจา
ก่อนหน้า ยามที่เขาแลกเปลี่ยนกระบวนกับกุยฟู่ เย่หยวนเองก็แขวนค้าง

ความประหลาดใจอยู่หนึ่งส่วน
คมของดาบพิชิตมารฟ้าแหลมฉีกสะบัน้ เมฆายังได้ ทว่ามันกลับไม่

สามารถตัดเสาวิญญาณต้นนีไ้ ด้เลย นี่แสดงให้เห็นถึงความผิดปกติอย่าง
ชัดเจน
แม้แต่เย่หยวนยังไม่คาดคิด ธงอัตลักษณ์วิญญาณเป็ นถึงเครือ่ งราง

ศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ !
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ ดาบพิชิตมารฟ้าเองก็เป็ นเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้

เพียงว่ามันเป็ นของวิเศษระดับต้นๆในบรรดาเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้
สามารถเข้าคูก่ บั เซียนเต๋าสวรรค์ได้ แสดงให้เห็นแล้วว่าสิ่งนีม้ ิใช่ธรรมดา
เย่หยวนไม่นกึ ไม่ฝันจริงๆว่า เสาวิญญาณเห็บเหาทัง้ เก้านีจ้ ะเป็ นถึง

เครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ !
หากกล่าวถึงเรือ่ งนี ้ เย่หยวนเองก็มีเครื่องรางศักดิส์ ิทธิ์สวรรค์อยู่ในมือ

เช่นกัน ซึง่ มันคือตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์
แค่ว่าจวบจนบัดนี ้ เย่หยวนก็ยงั ไม่สามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงออกมา

ได้ นัน้ จึงเป็ นเหตุให้เขาไม่คอ่ ยได้ใช้มนั
แม้ว่าธงอัตลักษณ์วิญญาณจะเป็ นสิ่งของวิเศษลา้ ค่า แต่พวกมันทัง้ เก้าก็

หาทราบไม่วา่ เย่หยวนมีเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์สวรรค์อยู่ในมือ
ดูเหมือนว่าธงอัตลักษณ์วิญญาณนีจ้ ะมีความสามารถอันโดดเด่น
บางอย่าง ถึงสามารถแบ่งวิญญาณออกเป็ นเก้าส่วนได้
นอกจากนี ้ ความแข็งแกร่งของธงอัตลักษณ์วิญญาณยังสอดคล้องสัมพันธ์
กับวิญญาณมารปี ศาจหรือพลังงานขัว้ ลบ
กล่าวคือหากเหล่าวิญญาณมารปี ศาจที่สิงสูอยู่ในเสาวิญญาณเหล่านีฟ้ ื ้ น
คืนพลังได้ ธงอัตลักษณ์วิญญาณเองก็จะแกร่งกล้าขึน้ ตาม
เมื่อกุยฟู่ ได้ยินคากล่าวเช่นนัน้ มันก็ทราบทันทีว่า เย่หยวนคิดจะจับสัตว์

ร้ายเพื่อเอามาเป็ นพวก
หากเป็ นคนอื่น อย่าคิดแม้แต่นามาเป็ นพวก หากพลาดท่าประมาทเข้า

อาจถูกผีรา้ ยเหล่านีป้ ราบปรามสิน้ ในอึดใจเดียว
แต่เย่หยวนกลับแตกต่างออกไปโดยสิน้ เชิง ภายในทะเลแห่งจิตใจของเขา
มีไข่มกุ สยบวิญญาณอยู่ ดังนัน้ เหล่าผีรา้ ยไม่มีทางทาอันตรายเขาได้เลย
แน่นอนว่าเย่หยวนเองก็มิได้มีเจตนาสังหารพวกมันทิง้ เช่นกัน เนื่องจากนี่

เป็ นถึงเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ หากทาลายมันทิง้ ไปเกรงว่ายังนั่ง
เสียดายอีกหลายสิบปี
ตราบใดที่เจ้าของใช้มนั ในทางที่ดี ธงอัตลักษณ์วิญญาณเองก็เป็ น

เครือ่ งมือช่วยชีวิตคนได้เช่นกัน
นอกจากนีเ้ อง หากเย่หยวนฆ่าผีรา้ ยทัง้ เก้าตนนีไ้ ป มันอาจนาพาเขาไปสู่

ปั ญหายุ่งยากในภายหน้า
พวกมันทัง้ เก้าสบตากันไปมาอยู่พกั ใหญ่ ก่อนเผยสีหน้าไม่เต็มใจอย่างชัด

แจ้ง
หากเป็ นเมื่อหนึ่งล้านปี ก่อน กระทัง้ เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังไม่อยู่ใน
สายตาของพวกมันด้วยซา้
แต่ตอนนีย้ งั ไม่ทนั จะก้าวออกไปไหน กลับถูกเย่หยวนข่มขู่แถมต้อง

ยอมรับอีกฝ่ ายในฐานะเจ้านายอีก เช่นนีพ้ วกมันไม่น่าตื่นขึน้ มาเลย?
“เหอะ ดูเหมือนว่าพวกเจ้าทัง้ หมดจะเพิ่งตื่นจากการจาศีลเป็ นเวลานาน

จึงไม่รูเ้ รือ่ งรูร้ าวอันใด! ณ ปั จจุบนั ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้สาบสูญไปโดยสิน้
เซียนอาณาจักรพระเจ้าเหลือเพียงตานานเท่านัน้ ! ไม่วา่ วิญญาณของพวก
เจ้าจะกินพลังวิญญาณคนอื่นมหาศาลเพียงใด แต่ก็ไม่มีทางฟื ้ นคืนสู่
สภาวะสุดยอดได้แน่นอน!”
เย่หยวนเห็นว่าปฏิกิรยิ าตอบสนองของผีรา้ ยทัง้ เก้านีค้ ่อนข้างช้า จนถึง

ตอนนี ้ พวกมันก็ยงั ไม่ทราบถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึน้ ในผืนพิภพยุค
วาจาคากล่าวนีข้ องเย่หยวนทาให้ผีรา้ ยทัง้ เก้าตนตื่นตกใจสุดขีด
“จะ-เจ้า...เจ้าว่ากระไร? ที่กล่าวไปเป็ นความจริงงัน้ รึ?!”
กุยฟู่ โพล่งกล่าวขึน้ ทันทีอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เย่หยวนสรุปเรือ่ งราวของผืนพิภพปั จจุบนั และความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึน้

ให้พวกมันฟั งพอสังเขป และกล่าวต่อว่า
“เหอะ คงเข้าใจกันแล้ว? ต่อให้พวกเจ้าฟื ้ นคืนพลังกลับมาได้แค่ไหน พวก

เจ้าก็มิใช่คมู่ ือของนายน้อยผูน้ ี!้ ”
ในที่สดุ คากล่าวของเย่หยวนก็ได้ทาลายกาแพงสูงภายในจิตใจของกุยฟู่
และที่เหลือโดยสมบูรณ์
“นายท่าน กุยฟู่ ยินดีรบั ใช้ท่านในฐานะเจ้านาย!”
กุยฟู่ กล่าวขึน้ อย่างไม่เต็มใจนัก
หากเป็ นคนอื่นๆล่ะก็ มันไม่มีวนั ยอมศิโรราบเช่นนีแ้ น่นอน
ต่อให้เป็ นจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์อยู่ท่ีน่ี อีกฝ่ ายเองก็ไม่สามารถปราบ

พวกมันได้ เพราะร่างผีรา้ ยนีค้ ล้ายกายวิญญาณพิเศษ ไม่วา่ อย่างไรก็ไม่
สามารถฆ่าให้ตายได้
แต่เย่หยวนกลับแตกต่าง!
เสียงแห่งจอมเทพมังกรช่างน่ากลับเกินไป!
เมื่อได้ลองลิม้ ชิมรสอนุภาพของเสียงแห่งจอมเทพมังกรไปแล้ว กุยฟู่ ก็
เชื่อมั่นสนิทใจ เย่หยวนสามารถฆ่าพวกมันได้จริงๆ!
เย่หยวนกล่าวตอบด้วยเสียงเย็นชาว่า
“บอกคาถาควบคุมธงอัตลักษณ์วิญญาณมา แล้วข้าขอให้พวกเจ้าเลิกยุ่ง
กับเส้นทางนอกรีตพวกนี!้ มิฉะนัน้ พวกเจ้าไม่มีโอกาสที่สองแน่นอน!”
กุยฟู่ ตระหนักชัดแจ้งถึงความทรงพลังของเย่หยวนดี มีหรือจะกล้าขัดขืน?
หากคิดเล่นแง่กบั เย่หยวน นัน้ เท่ากับแสวงหาความตายอย่างแท้จริง
สีหน้าการแสดงออกของกุยฟู่ เปลี่ยนไปด้วยความหวาดกลัว มันกล่าวว่า

“เรียนนายท่าน วิธีควบคุมธงอัตลักษณ์วิญญาณนีแ้ ตกต่างไปจาก
เครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ ชนิดอื่นๆ ไม่จาเป็ นต้องมีคาถาหรืออักษรจารึก
ศักดิส์ ิทธิ์เพื่อเปิ ดใช้งาน แต่บนธงอัตลักษณ์วิญญาณนีม้ ีตราสัญญา
วิญญาณของหลีกยุ อยู่ หากท่านต้องการขึน้ เป็ นเจ้านายคนใหม่ของเรา
จาต้องลบตราสัญญาวิญญาณนีท้ ิง้ ไปก่อน และประทับจิตวิญญาณ
ศักดิส์ ิทธิ์ของนายท่านลงไปแทน พร้อมสร้างตราสัญญาวิญญาณอันใหม่
เพียงแต่...ตราสัญญาวิญญาณของหลีกยุ กับลบล้างออกไปมิง่ายอย่างที่
คิด”
คูด่ วงตาไสวของเย่หยวนพลันสว่างประกายขึน้ เขาคาดไม่ถึงเลยว่า วิธีใช้

งานธงอัตลักษณ์วญ ิ ญาณจะสะดวกและง่ายดายปานนี ้
เย่หยวนหยิบเสาวิญญาณของกุยฟู่ ขึน้ มา ทันใดนัน้ มันก็แปรสภาพ

กลายเป็ นธง
จากนัน้ เขาก็กดประทับจิตวิญญาณศักดิจ์ นจมลงไปในทันใด

รูส้ กึ ได้ถึงกระแสลมปราณประลหาดหอบใหญ่คล้ายพายุโหมกระหน่า มัน
พยายามจะกาจัดจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนออกไป
ในเวลานัน้ เองจู่ๆธงนัน้ ก็สาดสะท้อนรัศมีสีแดงจ้า ตราสัญญาวิญญาณ

ของหลีกยุ กรีดร้องโหยหวนอย่างบ้าคลั่งก่อนจะสลายหายไปทันที
ในตอนนัน้ หลีกยุ เป็ นถึงยอดเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าและยัง

เชี่ยวชาญในศาสตร์ท่ีเกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์แทบทุกชนิด
ดังนัน้ ตราสัญญาวิญญาณของเขาจึงกล้าแกร่งมาก กระทัง้ ยอดเซียน
อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าเองก็ยงั ไม่กล้าลบล้างออกเช่นกัน
แต่พวกมันคาดไม่ถึงจริงๆว่า เด็กหนุ่มต่อหน้าต่อตาผูน้ ีจ้ ะสามารถขจัด

ตราสัญญายวิญญาณของหลีกยุ ได้โดยมิตอ้ งใช้ความพยายามใดๆ!
กุยฟู่ และพ้องเพื่อนผีรา้ ยต่างจับจ้องเย่หยวนด้วยสายตาที่เปี่ ยมไปด้วย
ความกลัว
เด็กหนุ่มผูน้ ีง้ าประกายซ่อนคมไว้ลกึ ลา้ เกินหยั่งรูไ้ ด้ แม้แต่พวกมันที่เคย

อยู่ในยุคที่ศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั คงรุง่ โรจน์ก็มองไม่ออกเช่นกัน
แสงรัศมีสีแดงจ้าเมื่อครูท่ ีสาดสะท้อนออกมา กุยฟู่ ก็ไม่ม่นั ใจเช่นกันว่ามัน

คืออะไร แต่หากเปลี่ยนเป็ นมัน มันคงสูญสลายกลายเป็ นผุยผงในพริบตา!
วิธีต่างๆที่เย่หยวนนาใช้สาแดงออกมาล้วนเกินจินตนาการของพวกมันยิ่ง!
ทว่าในความเป็ นจริงแล้ว พวกกุยฟู่ กลับคิดมากจนเกินไป

รัศมีสีแดงก่อนหน้าคือขุมพลังของไข่มกุ สยบวิญญาณที่อยู่ภายในกายเย่
หยวน ทันทีท่ีมีส่งิ แปลกปลอมเข้ามาทาอันตราย มันจะทางานทันทีโดย
อัตโนมัติ
หลังจากที่เย่หยวนกาจัดตราสัญญาวิญญาณของหลีกยุ บนธงออกไปแล้ว
เขาก็ประทับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของตนลงไปแทน และหยดโลหิตทา
สัญญาเป็ นอันเสร็จสิน้ พิธีการ
ทันใดนัน้ เอง กระแสพลังหยินสุดขัว้ อันชั่วร้ายก็พรั่งพรูเข้าสูร่ า่ งเย่หยวนดั่ง

เขื่อนนา้ แตก ก่อนพยายามเข้าแทรกซึมเข้าสูท่ ะเลแห่งจิตใจของเย่หยวน
แต่ยงั ดีมีไข่มกุ สยบวิญญาณปลดปล่อยรัศมีสีแดงสาดระงับพลังหยินชั่ว

ร้ายเหล่านัน้ โดยสิน้
ทันทีทนั ใด เย่หยวนก็คน้ พบได้ว่ามีบางสิ่งในร่างกายของเขาเชื่อมต่อกับผี

ร้ายทัง้ เก้าสโดยตรง เขาสามารถควบคุมผีรา้ ยทัง้ เก้าได้ด่งั ใจอิสระ!
“ทาความเคารพนายท่าน!”
กุยฟู่ และที่เหลือต่างคุกเข่าคาราวะเย่หยวนทันที
เย่หยวนพยักหน้าและตอบว่า
“กุยฟู่ ตอนนีข้ า้ ต้องการเสาะค้นความทรงจาของเจ้า อย่าได้ต่อต้าน!”
กุยฟู่ คานับและกล่าวว่า
“รับทราบ”
เย่หยวนเริม่ ใช้จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์แทรกซึมเข้าสูห่ ว้ งความทรงจาของกุย

ฟู่ ทันที
ในไม่ชา้ บนมุมปากของเย่หยวนพลันแสยะยิม้ ขึน้ ทันทีราวกับเข้าใจถึง
อะไรบางอย่าง
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ เกิดอะไรขึน้ กับท่านหรือไม่?”
ในอีกด้าน เมื่อเย่เซิงเห็นเย่หยวนพึมพาคนเดียวอยู่นานเข้า เขาก็ชกั จะ

เป็ นห่วงแล้ว
ไม่เพียงแค่ตวั เขา ทุกคนโดยรอบเองต่างก็เริม่ แปลกใจกับการกระทา

ของเย่หยวนตอนนี ้
ในบรรดาทุกคนที่ว่า นัน้ รวมไปถึงอิง้ หมัวหู่และลูเ่ อ๋อด้วยเช่นกัน

แต่สาหรับเยวี่ยเมิ่งลี่กลับแตกต่างออกไป เนื่องจากนางมีเนตรสวรรค์เคียง
จันทร์ แม้จะเห็นไม่ชดั เท่าเย่หยวน แต่นางก็ยงั สามารถสัมผัสรูร้ บั ได้ลางๆ
ท้ายที่สดุ นี ้ การกระทาก่อนหน้าของเย่หยวนก็ดผู ิดแปลกเกินไปจริงๆ
“ไม่มีอะไร แค่การาบผีนอ้ ยไม่ก่ีตนแถวนี ้ เดินทางกันต่อเถอะ เข้าไปใน

ส่วนลึกของป่ าช้า!”
เมื่อได้ยินวาจาคากล่าวเช่นนัน้ ทุกคนต่างยิ่งมึนงงหนักอย่างหาที่เปรียบ
ไม่
แค่ดา้ นนอกป่ าช้าก็น่าสะเทือนขวัญขนาดนี ้ แล้วด้านในจะไปเหลืออันใด?

แม้ทกุ คน ณ ที่น่ีจะตระหนักทราบว่าเย่หยวนทรงพลังแกร่งกล้าขนาดไหน
ทว่าเหว่ยเฉินกลับต้องตายอยู่ดี เช่นนีจ้ ะมีส่งิ ใดสามารถรับประกันชีวิต
ของพวกเขาได้บา้ ง?
เมื่อเห็นรอยยิม้ แปลกๆบนใบหน้าเย่หยวน เยวี่ยเมิ่งลี่ก็อดเอ่ยปากถาม

ด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็นมิได้
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ภายในสถานที่แห่งนีย้ งั มีโชคดีรออยู่?”
เย่หยวนรวนหัวเราะสองสามคาและกล่าวว่า
“เข้าไปข้างในก่อนเถอะ ไปขุดหลุมเตรียมให้จ่เู ก๋อฉิงซวนกระโดดลงมา!

ครัง้ นีด้ วงมันถึงฆาตแน่!”
ตอนที่ 1230 ห้วงมิตผิ ลึกมณี
เมื่อจู่เก๋อฉิงซวนเห็นว่าเบือ้ งหน้ากลายเป็ นทะเลเถ้าถ่านไร้สนิ ้ สุด สีหน้า

มันพลันตกลงมาทันที
กระทัง้ พืน้ ดินชัน้ หนาลึกลงไปยังไหม้ไม่เหลือ ไอร้อนที่แผ่ซา่ นยังคงอยู่

กระทัง้ มวลอากาศยังบิดเบีย้ วแปรปรวน
คนที่มีความสามารถขนาดนีก้ ลับมีอยู่ไม่มากนัก
ด้วยสิ่งนีย้ ่ิงเป็ นการยืนยันคาคาดเดาก่อนหน้าของพวกเขาได้เป็ นอย่างดี
ชายหนุ่มที่กา้ วออกมาอาสาเข้าสารวจแทนกลับมิใช่ใครอื่นนอกจากเย่
หยวน!
เมื่อคานึงนึกถึงเรือ่ งนี ้ สีหน้าของจู่เก๋อฉิงซวนพลันบูดบึง้ ประหนึ่งอม
แมลงวันเน่าไว้ในปาก
“นี่คือปราณแห่งไฟของเย่หยวน เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาว นอกจากนีม้ นั

ยังให้กาเนิดจิตวิญญาณดั่งเดิมและกายดั่งเดิมแล้ว พลังอานาจของมัน
จัดว่าไม่ธรรมดา! สรรพสิ่งที่มอบไหม้เป็ นเถ้าถ่านล้วนเป็ นฝี มือของมัน!”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวอธิบายพร้อมสาดสายตาใส่จ่เู ก๋อฉิงซวนด้วยสายตาหลาก
ความหมายหลายตีความ
“เหอะ หากข้ารูว้ ่าเป็ นมันตัง้ แต่แรก ไฉนยังปล่อยให้มนั เข้าไปอีก! หยุด

มองข้าเช่นนัน้ ได้แล้ว!”
จู่เก๋อฉิงซวนเค้นเสียงเย็นตะคอกใส่และสาดสายตาใส่ตาเฒ่าฮั่นสวน
กลับไป
ตาเฒ่าฮั่นแสยะยิม้ เย็นเล็กน้อยและหาได้สนใจอีกฝ่ ายไม่ มันเอ่ยปาก
กล่าวต่อว่า
“สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นมิติส่วนตัวที่ถกู สร้างขึน้ โดยเซียนอาณาจักรพระเจ้าผูม้ ี

ศาสตร์ศกั ดิส์ ิทธิ์อนั แกร่วกร้าว ดูท่าที่แห่งนีจ้ ะมีของดีไม่นอ้ ย”
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนยิ่งแปรปรวนขุ่นแค้นหนัก มันกัดฟั น
กรอดด้วยความเกลียดชัง
เย่หยวนแอบซ่อนอยู่เหนือเปลือกตามันเท่านัน้ และตอนนีส้ มบัติทงั้ หมดก็

กาลังจะเป็ นของไอ้เด็กเหลือขอบัดซบ!
“หึ! นิกายศักดิส์ ิทธิ์สมัยบรรพกาลมิใช่ส่งิ ที่มนั จะะสามารถเที่ยวเล่นได้

ตามใจชอบ! มันที่เพิ่งเข้ามาที่น่ีเป็ นครัง้ แรกก็ไม่ตา่ งอะไรกับรนหาที่ตาย!”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าว
“หืม้ ? เจ้ารูจ้ กั ที่แห่งนีร้ ?ึ ”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวถามขึน้ ด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น
“ที่น่ีคือนิกายชาระวิญยาณแห่งยุคบรรพกาล หนึ่งในนิกายอันทรงพลัง
เช่นเดียวกับนิกายเอกสวรรค์ กล่าวขานกันว่า จ้าวนิกายที่น่ีเป็ นยอด
อัจฉริยะผูช้ ่าชองในศาสตร์นอกรีต เขาเป็ นถึงยอดเซียนอาณาจักรปั จฉิม
พระเจ้าขัน้ สุด แต่ความอัปยศเดียวที่เกิดขึน้ กับชีวิตเขาคือ การวิ่งเข้าชน
กับนิกายเอกสวรรค์!”
เมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์เป็ นมรดกที่เก่าแก่ท่ีสดุ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ เพียงเห็น

ชื่อนิกายชาระวิญญาณ มันก็จาประวัติศาสตร์ได้ขนึ ้ อย่างรวดเร็ว
แต่ในบันทึกโบราณ มันถูกเขียนแค่ว่า นิกายชาระวิญญาณถูกกาจัดทิง้
โดยเซียนเต๋าสวรรค์ แน่นอนว่าจู่เก๋อฉิงซวนคาดไม่ถึงสักนิด เศษซาก
นิกายแห่งนีก้ ลับปรากฏขึน้ ในหุบเขาเหวพระเจ้าจริงๆ!
แต่ส่งิ หนึ่งที่พงึ ทราบ นิกายแห่งนีไ้ ม่ควรไปยั่วยุเลย
“ด้วยเหตุนีเ้ ย่หยวนอาจจะพลาดท่า กลับกลายเป็ นว่าขัดขาตัวเองจน

ตาย! อย่างที่ท่านข่านนั่วกล่าวไว้ไม่มีผิด หลังจากเย่หยวนเดินทางเข้าสู่
หุบเขาเหวพระเจ้า ความลับแห่งสรวงสวรรค์ก็กาลังเปลี่ยนทิศทาง เรา
อาจหาโอกาสลอบฆ่ามันให้ตายลงที่น่ีได้ หรือไม่ก็มนั ไปเสาะพบยอด
เซียนผูล้ กึ ลับโดยบังเอิญและถูกฆ่าทิง้ ?”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวขึน้ พร้อมแววตาไสวประกายสว่างขึน้
เมื่อกล่าวถึงจุดนี ้ ในที่สดุ สีหน้าของจู่เก๋อฉิงซวนก็ค่อยๆคืนสภาพดีขนึ ้ บน

มุมปากเผยอยิม้ เยาะพลางกล่าวว่า
“เราเข้าไปด้านในกันต่อเถอะ หวังว่าเย่หยวนจะยอมตายเสียที!”
……………………..
ก่อนหน้านีเ้ ล็กน้อย เย่หยวนและที่เหลือได้เดินทางมายังส่วนลึกของป่ าช้า

ภายใต้การนาของกุยฟู่
เมื่อตรงเข้ามาถึงส่วนลึกพืน้ ที่ในบริเวณนีต้ ่างผิดแปลกไปราวกับหน้ามือ
เป็ นหลังมือ ณ ที่แห่งนีเ้ สมือนกับสุสานของจักรพรรดิขนาดยักษ์
ทว่าตลอดเส้นทางโดยรอบก็แฝงเร้นด้วยกับดักมากมายมหาศาลเช่นกัน
หากประมาทเมื่อใดอาจส่งผลให้ชีวิตพินาศย่อยยับในบัดดล
แต่เย่หยวนที่เสาะค้นความทรงจาของกุยฟู่ มาก่อน จึงรูจ้ กั สถานที่แห่งนี ้
เป็ นอย่างดีประหนึ่งหลังมือ
ด้วยความเป็ นผูน้ านีข้ องเขา เย่หยวนสามารถนาพาทุกคนหลบเลี่ยงกับ
ดักททัง้ หมดได้อย่างราบรืน่
“หลังจากข้ามประตูนีไ้ ป จะเป็ นห้วงมิติผลึกมณี?”
เย่หยวนกล่าวถาม
เบือ้ งหลังประตูบานมหึมานี ้ ในความทรงจาของกุยฟู่ เรียกสถานที่แห่งนัน้

ว่าห้วงมิติผลึกมณี
ซึง่ ห้วงมิติผลึกมณีเป็ นรากฐานทัง้ หมดของมิติตอ่ เติมแห่งนี ้
หากเข้าไป เย่หยวนจะสามารถควบคุมมิติตอ่ เติมทัง้ หมดนีไ้ ด้ตามใจอิสระ

แน่นอนว่าสิ่งที่สาคัญที่สดุ คือ ห้ามมิให้หลีกยุ ตื่นขึน้ มาเสียก่อน
“ถูกต้องแล้วนายท่าน! เพียงว่าประตูบานนีถ้ กู วางตราผนึกมิให้ใครล้วงลา้

เข้าไปโดยจ้าวนิกายหลีกยุ หากพยายามฝ่ าฝื นผนึกนีจ้ ะโจมตีใส่จิต
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เข้าโดยตรง ในปี นนั้ แม้แต่ยอดเซียนอาณาจักรบรรพ
กาลพระเจ้ายังได้แต่ยืนรออยู่ตรงนีเ้ ช่นกัน”
กุยฟู่ กล่าวเตือน
จุดเด่นที่สดุ ของนิกายชาระวิญญาณก็คือ‘จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์’ จ้าว

นิกายผูน้ ีเ้ ก่งกาจชานาญยิ่งในศาสตร์ท่ีเกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์
แทบทุกแขนง ยิ่งไปกว่านัน้ เขาผูน้ ีย้ งั เป็ นถึงยอดเซียนอาณาจักรปั จฉิม
พระเจ้าขัน้ สุด
แม้กาลเวลาจะผ่านเลยกว่าหนึ่งล้านปี แต่น่ีก็ยงั มิใช่การดารงอยู่ท่ีนกั สู้
อาณาจักรเต๋าลึกลา้ ตัวน้อยจะต้านทานไหว
สาหรับทุกคนในยามนีต้ ่างมองเห็นกุยฟู่ ได้นานแล้ว
ตามประสงค์ของเย่หยวน กุยฟู่ ได้ใช้วรยุทธลับจิตศักดิส์ ิทธิ์เพื่อแสดงร่าง

วิญญาณของตนออกมา
กุยฟู่ มีนายคนปั จจุบนั คือเย่หยวน ดังนัน้ มันย่อมเป็ นห่วงในเรือ่ งความ

ปลอดภัยของเจ้านายเป็ นหลัก
“เป็ นการโจมตีทางจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์?”

มุมปากของเย่หยวนกระตุกขึน้ เล็กน้อย ก่อนเผยสีหน้าสุดเย้ยหยันออกมา
อย่างชัดแจ้ง ทันใดนัน้ เขาก็พพลันยื่นมือออกมาพร้อมผลักประตูเบือ้ ง
หน้าให้เปิ ดออกโดยไม่ลงั เลสักนิด
กุยฟู่ ผงะทันทีท่ีเห็นดังนัน้ มันรีบโพล่งกล่าวขึน้ ว่า
“อันตรายนายท่าน!”
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ระวัง!”
“ท่าน!”
………………..
ทุกคนต่างอุทานขึน้ ด้วยความตกใจหวังเตือนเย่หยวน
ในท้ายที่สดุ นี ้ เย่หยวนยังคงเป็ นความหวังเดียวที่พวกเขามีอยู่
หากปราศจากเย่หยวนไป พวกเขาทุกคนล้วนต้องตายลง ณ ที่แห่งนีอ้ ย่าง

ไม่ตอ้ งสงสัย
และแล้ว...ประตูบานมหึมาตรงหน้าก็ถกู เปิ ดออก
ลูกตาของทุกคนแทบถลนโผล่ออกมา
มีเพียงเยวี่ยเมิ่งลี่และไม่ก่ีคนที่รูจ้ กั เย่หยวนเป็ นอย่างดี พวกเขามิได้

โวยวายตื่นตูมอันใด เนื่องจากทราบดีวา่ เย่หยวนสามารถต้านทานการ
โจมตีทางจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ได้ทกุ ชนิด หรือนัน้ ก็คือ การป้องกัน
สัมบูรณ์
หากเป็ นผนึกในด้านกายภาพ เย่หยวนอาจต้องใช้ความพยายามอยู่บา้ ง
ทว่าผนึกในด้านจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เช่นนี ้ ในสายตาของเย่หยวนแล้ว...

มันช่างน่าเบื่อหน่ายเกินไป
กุยฟู่ รูส้ กึ ว่า เจ้านายคนใหม่ของมันนี่แหละคือ‘ผี’ตัวจริง!
“เหลือเชื่อ! นายท่านช่างน่าเหลือเชื่อนัก!”
กุยฟู่ ถอนหายใจด้วยความชื่นชม
เอีย๊ ดด...
เสียงผลักประตูศิลาเปิ ดออกอย่างง่ายดาย ภาพฉากเบือ้ งหน้าที่ปรากฎดั่ง

ห้วงอากาศดุจความฝันไร้ขอบเขต
นี่คือห้วงมิติไร้สภาพ คล้ายท้องนภายามรัตติกาลที่มีแสงสีหลากหลาย
ส่องสว่างวิบวับละลานตา มันทัง้ งดงามและเงียบสงบยิ่ง
“เป็ นพลังห้วงมิติท่ที รงพลังยิ่งนัก! ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า บนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์

ยังมีส่งิ มหัศจรรย์เช่นนีต้ งั้ อยู่!”
เมื่อเย่หยวนเห็นก้อนผลึกมณีขนาดยักษ์ตงั้ อยู่ตรงใจกลาง เขาเองก็

ประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน
ตัง้ แต่ท่ีศาสตร์แห่งสวรรค์ลดหายไปจนไม่เหลือ พลังเหนือธรรมชาติหรือ

สถานที่พิสดารต่างๆจึงพลอยหายไปด้วย วันเวลาผ่านไปดั่งธารวารีไม่
หวนคืน และยากที่จะสืบค้นหาร่องรอยใดๆได้อีกต่อไป
ห้วงมิติผลึกมณีนีก้ ็เป็ นหนึ่งในนัน้ อย่างชัดเจน

สามารถคงความเสถียรของห้วงมิติตอ่ เติมได้นานถึงหนึ่งล้านปี นี่แสดงให้
เห็นถึงขุมพลังอันไร้ขอบเขตของห้วงมิติผลึกมณีท่ีจิตนาการไปแล้ว
“ห้วงมิติภายในหุบเขาเหวพระเจ้าค่อนข้างปรวนแปร หลีกยุ ใช้ผลึกมณี

ก้อนนีส้ ร้างห้วงมิติตอ่ เติมขึน้ มาเพื่อหลบให้พน้ หูตาของเซียนเต๋าสวรรค์
แต่ในยามนีว้ นั เวลาผ่านไปกว่าล้านปี พลังมิติกลับอ่อนแอลงเป็ นอย่าง
มากและไม่สามารถซ่อนตัวอยู่ในห้วงแห่งความว่างเปล่าได้อีกต่อไป จึง
เป็ นเหตุผลว่า ทาไมจู่ๆมันก็ปรากฏขึน้ ในหุบเขาเหวพระเจ้า”
กุยฟู่ กล่าวขึน้
เย่หยวนถอนหายใจอย่างหลากอารมณ์และกล่าวว่า
“ดูเหมือนว่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าจะเป็ นการดารงอยู่ท่ีเราไม่สามารถ
จินตนาการออกได้เลยจริงๆ ถึงจะไม่ย่ิงใหญ่จนสามารถถอนรากถอนโคน
ข่านนั่วได้ แต่เสน่หข์ องอาณาจักรพระเจ้ากลับมิใช่ส่งิ ที่ชนรุน่ หลังจะ
สามารถต้านทานได้!”
ไม่ไกลจากผลึกมณีตรงใจกลาง มีค่ายกลขนาดเล็กถูกติดตัง้ ไว้อยู่
เย่หยวนกรอกเทพลังปราณส่งให้ธงอัตลักษณ์วิญญาณ พร้อมกระจาย
ออกเป็ นเก้าทิศทาง
จากนัน้ เขาก็ค่อยๆก้าวแช่มตรงเข้าไปในค่ายกลทันที
สรรพสิ่งในห้วงมิตขิ องนิกายชาระวิญญาณแห่งนีไ้ ด้ตกอยู่ภายใต้การ

ควบคุมของเย่หยวนโดยสมบูรณ์!
ตอนที่ 1231 จู่เก๋อฉิงซวนผู้โชคร้าย
“พวกเจ้าทัง้ หมด เข้าไปก่อน!”
จู่เก๋อฉิงซวนลั่นวาจาสั่งการผูค้ นยิ่งกว่าเผด็จการ พร้อมไล่ทกุ คนเข้าป่ าช้า

ราวกับต้อนเป็ ดไก่
ทุกคนล้วนทาอะไรไม่ถกู และได้แต่เดินเข้าไปอย่างจนใจ ยิ่งย่างกรายเข้า

ไปลึกเท่าใด พวกเขาก็ย่ิงเสียวสันหลังวูบวาบคล้ายสัมผัสถึงภัยร้าย
จู่เก๋อฉิงซวนเผยสีหน้าสุดดูถกู หยามเหยียดออกมา มันกล่าวว่า
“ไอ้พวกมดปลวกอย่างพวกเจ้าหลงผิดคิดว่าศาสตร์แห่งสวรรค์จกั บรรลุกนั
ได้ง่ายๆ? คิดว่าแค่โชคช่วยแล้วจะกระโดดขึน้ สูส่ วรรค์ในอึดใจ? คางคก
หวังกินเนือ้ หงส์!”
“หุหุ มดปลวกเป็ นหมื่นล้านบนผืนพิภพ มีใครบ้างไม่ตอ้ งการเข้าใจศาสตร์
แห่งสวรรค์หรือเป็ นอมตะ?”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
หลังจากที่จ่เู ก๋อฉิงซวนไล่ผคู้ นทัง้ หมดเข้าไป ร่างของพวกเขาก็ค่อยๆหาย

ลับสายตาไปทีละคน จากนัน้ ก็เป็ นพวกมันและพวกพ้องที่ติดตามเข้าไป
แต่ทนั ทีท่ีจ่เู ก๋อฉิงซวนย่างก้าวข้าไป ดั่งกลไกทุกอย่างที่วางไว้ถกู กระตุน้ ให้

ทางานขึน้ !
เบือ้ งหน้าต่อหน้าต่อตาของมันคือ ผืนพิภพสีแดงเลือด!

มีผีสางมากมายนับไม่ถว้ นกาลังยืนมองจู่เก๋อฉิงซวน พร้อมแยกเขีย้ วกาง
กรงเล็บยาวด้วยความไม่พอใจ
ผีสางวิญญาณเหล่านีม้ ิได้แกร่งกร้าวมากนัก ทว่าจานวนกลับมากกว่าเขา

เป็ นหลายหมื่นทวีเท่า
จู่เก๋อฉิงซวนที่เห็นดังนัน้ พลันเค้นเสียงเย็นหนึ่งคา และชีด้ ชั นีโลกาวินาศ

สาดเข้าใส่โดยตรง
บูมมม!
ดัชนีหนึ่งนิว้ ถูกปลดปล่อยออกไป ผีสางวิญญาณร้ายนับร้อนพันมลาย

หายสิน้ ในบัดดล
ทว่าอย่างไร ผีสางเหล่านีเ้ ป็ นเพียงหนึ่งหยดนา้ กลางมหาสมุทรเท่านัน้

ป่ าช้าสีแดงเลือดแห่งนีเ้ ต็มไปด้วยวิญญาณอาฆาตเกินคนานับได้
“เอาชีวิตข้าคืนมา!”
“ตาย...เจ้าต้องตาย!”
“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”
……………………………
วิญญาณอาฆาตเหล่านีด้ ทู ่าจะเกลียดชังจู่เก๋อฉิงซวนเข้าไส้ พวกมันทุก

ตนต่างกรีดร้องคร่าครวญหวังเอาชีวิตจู่เก๋อฉิงซวนผูน้ ี ้
“เหอะ! ไอ้พวกเศษสวะไม่รูจ้ กั ตาย! วิญญาณอาฆาตอย่างพวกเจ้า
หาญกล้าตัง้ ตนทัดเทียมกับข้าผูน้ ีเ้ ชียว?”
จู่เก๋อฉิงซวนตาโกนขึน้ อย่างเย็นชา ทันใดนัน้ รัศมีพลังอันน่าสะพรึงพลัน

ปะทุขนึ ้ สูงเสียดฟ้าในทันใด
“ยอดโพธิสตั ว์สปั ระยุทธ์ถ่องแท้!”
จู่เก๋อฉิงซวนตัง้ ตัวเป็ นจุดศูนย์กลาง ทันใดนัน้ พลังไร้สภาวะสีฟ้าครามถูก

กางออกทันทีในรัศมีหนึ่งร้อยฉื่อ
เมื่อวิญญาณอาฆาตเหล่านีแ้ ตะเข้าสัมผัสกับพลังไร้สภาวะสีฟ้าครามนี ้
พวกมันล้วนถูกบดขยีแ้ ละสูญสลายกลายเป็ นเถ้าถ่านทันที!
อย่างไรก็แล้วแต่ หลังจากที่สาแดงใช้เสร็จ จู่เก๋อฉิงซวนก็รบี ทะยานไปยัง
ทางออกตรงหน้าทันที ประดุจแมลงเม่าบนเข้ากองไฟ
เย่หยวนประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นและกล่าวพึมพาว่า
“ข้าไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่า ชายไร้ยางอายผูน้ ีย้ งั สามารถใช้เขตแดนจักรพรรดิ

แห่งเต๋าได้เช่นกัน! ดูท่าหลายวันมานี ้ มันจะแกร่งกร้าวขึน้ อย่างก้าว
กระโดด! ข่านนั่วนัน้ สมควรได้ช่ือว่า เทพอสูรเทวะอย่างแท้จริง! ถึงมีวิธี
เพิ่มเสริมความแข็งแกร่งได้ราวกับยกระดับในพริบตา!”
วิสยั ทัศน์เบือ้ งหน้าของจู่เก๋อฉิงซวนพลันพล่ามัวหนัก ก่อนร่างของมันจะ

ปรากฏขึน้ อีกครัง้ บนทางเดินสายยาวตรงหน้า
ตาเฒ่าฮั่นที่กาลังยืนรออยู่ดเู หมือนจะเข้ามาก่อนนานแล้ว มันหันเข้าจับ

จ้องจู่เก๋อฉิงซวนด้วยความประหลาดใจก่อนกล่าวว่า
“ไฉนเจ้าเพิ่งมาถึง?”
จู่เก๋อฉิงซวนประหลาดใจหนัก ด่อนสาดสายตาเข้าจับจ้องอีกฝ่ ายอย่าง

งุนงงและกล่าวว่า
“แล้วไฉนเจ้าถึงมาก่อนข้าได้? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...เจ้ามิได้เผชิญพบกับ

วิญญาณอาฆาตเหล่านัน้ ?”
“วิญญาณอาฆาต? วิญญาณอาฆาตอะไร? ตัง้ แต่ท่ีเราเข้ามาก็หาได้พบ

เจออันใดเลย”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวตอบอย่างสับสนเช่นกัน
ในเวลานัน้ เองก็มีนกั สูอ้ าณาจักรราชันย์เทวะอีกคนเพิ่งออกมา

จู่เก๋อฉิงซวนขมวดคิว้ เข้ม ก่อยคว้าคอเสือ้ ตะคอกถามว่า
“เมื่อครูพ่ บเจอสิ่งใดบ้างหรือไม่?”
ถูกจู่เก๋อฉิงซวนกดขี่ขนาดนี ้ สีหน้าของนักสูค้ นนัน้ พลันบิดเบีย้ วอย่างน่า

เกลียด แต่ดว้ ยความกลัวจึงกล่าวตอบไปตามตรงว่า
“ข้าไม่พบเจอสิ่งใดเลย”
จู่เก๋อฉิงซวนอดรูส้ กึ หดหู่มิได้ ไม่ว่าจะถามกี่คนต่อกี่คนก็ไม่มีใครพบเจอ

กับวิญญาณอาฆาตเลยสักคน
แล้วไฉนมันเป็ นคนเดียวที่เจอ?
หรืออาจเป็ นเพราะมันโชคไม่ดี?
แม้ว่าวิญญาณอาฆาตเหล่านัน้ จะไม่สามารถสร้างภัยคุกคามต่อมันได้ แต่
เพียงมันคนเดียวที่เจอดเช่นนี ้ กลับค่อนข้างน่าหดหู่เกินไปเช่นกัน
ตาเฒ่าฮั่นสังเกตเห็นความผิดปกติและเอ่ยปากถามว่า
“แล้วสถานที่ท่ีเจ้าหลงเข้าไปก่อนหน้าเป็ นอย่างไร?”
จู่เก๋อฉิงซวนส่ายหัวและกล่าวตอบว่า
“ข้าก็ไม่ทราบเช่นกัน มันคล้ายภาพลวงตาที่เต็มไปด้วยวิญญาณอาฆาต
มากมายนับไม่ถว้ น วิญญาณเหล่านัน้ มีความแข็งแกร่งอยู่ท่ีอาณาจักร
บัญชาสวรรค์ขนั้ ต้นโดยเฉลี่ย หากมิใช่ขา้ เป็ นคนหลงเข้าไป คนอื่นๆก็อย่า
หวังว่าจะรอดออกมา!”
ตาเฒ่าฮั่นรูส้ กึ ประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยิน พลางคิดกับตนเองอยู่ลบั ๆ
ว่า จู่เก๋อฉิงซวนมันช่างโชคร้ายเสียจริง
พวกมันทุกคนไม่มีใครพบเจอสิ่งเหล่านัน้ ที่ว่าเลย ทว่ามีเพียงจู่เก๋อฉิงซวน

แค่ลาพังที่ว่งิ เข้าไปชนอย่างจัง
สาหรับความคิดที่ว่ามีใครบางคนจงใจกลั่นแกล้ง ก็ย่ิงเป็ นไปไม่ได้
นี่เป็ นถึงนิกายศักดิส์ ิทธิ์สมัยบรรพกาล ยังมีใครในยุคนีท้ ่ีสามารถควบคุม

สิ่งพิสดารเช่นนีไ้ ด้อีก?
เมื่อเดินทางต่อไป จู่ๆเส้นทางทัง้ หมดก็ถกู ตัดขาดออกจากกันและกระจาย

ไปทุกทิศทุกทางเสมือนเขาวงกต
แม้เฒ่าฮั่นและจู่เก๋อฉิงซวน หรือกระทัง้ กลุม่ คนของเขาล้วนเป็ นเซียนผูไ้ ร้
เทียมทาน แต่ยามนีก้ ลับเป็ นแมลงวันไร้หวั ไม่สามารถบินตามคลาหา
ทิศทางได้
อย่างไรก็แล้วแต่จดุ ที่พวกเขาถูกส่งออกไป ตลอดทางที่ผ่านมากลับไม่

พานพบอันตรายใดๆเลย ซึง่ สิ่งนีท้ าให้พวกเขาประหลาดใจอย่างยิ่ง
ทีแรกทุกคนต่างคิดว่า ซากปรักหักพังของนิกายชาระวิญญาณนีจ้ ะเร้น

แฝงไปด้วยผนึกและกับดักมากมาย ทว่าไม่คิดเลยว่าจะไร้ซง่ึ ภัยอันตราย
ใดๆเช่นนี ้
จู่เก๋อฉิงซวนรูส้ กึ ประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน เขาเหลียวหลังหันไปกล่าว

กับตาเฒ่าฮั่นว่า
“หรือนี่จะเป็ นแค่เปลือกหอยเปล่า?”
“นี่...นี่มิน่าจะใช่?”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวตอบท้ายหลังด้วยความรวนเรสับสน
“หากมิใช่เปลือกหอยเปล่า แล้วไฉนถึงไม่มีอนั ตรายใดๆเลย?”
ทันทีท่ีวาจาคากล่าวนีด้ งั ออกมา จู่ๆสีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวน

พลันเปลี่ยนไปทันที
“ยอดโพธิสตั ว์สปั ระยุทธ์ถ่องแท้!”
โดยไม่ลงั เลใดๆ จู่เก๋อฉิงซวนเปิ ดใช้เขตแดนจักรพรรดิแห่งเต๋าออกมาใน

บัดดล
ลาแสงสีเลือดนับไม่ถว้ นสาดสะท้านออกจากทั่วทุกสารทิศเข้าโจมตีกลุม่
คนของจู่เก๋อฉิงซวนโดยสิน้
สุม้ เสียงกรัดร้องโหยหวนสุดเวทนาดังระงม นอกเหนือจากตาเฒ่าฮั่นและ

จู่เก๋ฮฉิงซวนแล้ว ที่เหลือล้วนตายสิน้ ไม่เหลือซากในอึดใจ
ฟิ ้ ง! ฟิ ้ ง! ฟิ ้ ง!
ลาแสงสีเลือดเหล่านีน้ ่าสะพรึงอย่างหาที่เปรียบไม่ ยิ่งเวลาผ่านไปอนุภาพ

กลับไม่มีลดทอนเบาลง แม้ความแกร่งกร้าวของพวกมันทัง้ คูจ่ ะอยู่บน
จุดสูงสุดของสรรพสิ่ง แต่ยามนีพ้ วกมันยังไม่กล้าขยับตัวใดๆ
พลังผนึกที่ถกู ปลดปล่อยนีถ้ กู สร้างโดยเซียนอาณาจักรพระเจ้าในยุคหนึ่ง
ล้านปี ก่อน ซึง่ ขุมพลังนีเ้ กินขอบเขตความเข้าใจของพวกมันโดยสิน้ เชิง!
พวกมันรีดเร้นพลังทัง้ หมดออกมาจนถึงขีดสุด และพุ่งหนีออกจากวงล้อม

พลังผนึกนีส้ ดุ ชีวิต!
หลังจากที่ทงั้ สองหนีออกมาได้นสาเร็จ พลังผนึกนีก้ ็ค่อยๆอ่อนลง
พวกมันสบตากันไปมาอย่างรวดเร็ว พร้อมเร้นแฝงความหวาดกลัวที่ยงั
ตราตรึงกลางใจไม่จางหาย
“ไฉน ไอ้พวกมดปลวกก่อนหน้าที่เพิ่งผ่านออกไปถึงไม่มีอะไรเกิดขึน้ ? แต่

พอเป็ นตาเราพลังผนึกกลับสาแดงเดชเต็มสูบ?”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าสุดน่ารังเกียจ
จู่เก๋อฉิงซวนตัง้ ใจส่งพวกฝูงชนก่อนหน้าออกไป หวังเป็ นแพะรับบาปแทน
พวกตน แต่ไฉนกลับเป็ นมันเองที่โดน?
สีหน้าการแสดงออกของตาเฒ่าฮั่นน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ กาลังคน
ทัง้ หมดที่มนั นามาล้วนถูกฆ่าตายสิน้ ในวงพลังผนึกเมื่อครู ่
“ถูกต้อง! ไอ้คนพวกนัน้ ที่เดินสุม้ ๆออกไปกลับสบายดี! ไฉนทีพวกเราพลัง

ผนึกถึงทางาน?”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวขึน้ ด้วยนา้ เสียงสุดสลด
จู่เก๋อฉิงซวนสาดสายตาใส่ตาเฒ่าฮั่นดั่งมองคนผิด มันกล่าวเสียดสีขนึ ้
“คงมิใช่วา่ ลูกน้องของเจ้าตาบอด เผลอเรอเดินไปเหยียบกลไกบางอย่าง
จนพลังผนึกทางาน?”
สีหน้าการแสดงออกของตาเฒ่าฮั่นดูกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอยู่ครูใ่ หญ่
ก่อนถอนหายใจเสียงยาวพลางกล่าวว่า
“ข้าเกรงว่า...นัน้ มีความเป็ นไปได้เช่นกัน”
นอกเหนือจากเหตุผลนีก้ ็ไม่มีคาอธิบายที่น่าเป็ นไปได้อีกแล้ว
“บัดซบ! ไปเอาพวกไร้ประโยชน์มาด้วยเพื่ออันใด? แทนที่จะมาช่วย

กลับมาสร้างปั ญหามากกว่ากระมัง?”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าดาทมิฬ
ตอนนีม้ นั กาลังเดือดดาลจัด ดูเหมือนว่าตัง้ แต่ท่ีเข้ามาภายในป่ าช้าแห่งนี ้
กลับไม่มีส่งิ ดีสาหรับเขาเลย
นอกจากนัน้ เอง ก็ดเู หมือนว่าสถานที่แห่งนีจ้ งใจมุ่งเป้ามาทางมัน

โดยเฉพาะ
ตาเฒ่าฮั่นที่ได้ยินเช่นนัน้ ก็โกรธเป็ นอย่างมากและกล่าวอย่างไม่พอใจขึน้

สวนทันที
“จู่เก๋อฉิงซวน! เจ้าคิดว่าตนเองยิ่งใหญ่มาจากไหน! หรือคิดจริงๆว่าฮั่นผูน้ ี ้

เกรงกลัวเจ้า?!”
ตอนที่ 1232 ตีกันเอง
ตาเฒ่าฮั่นเล็งเห็นถึงความหยิ่งยโสของจู่เก๋อฉิงซวนมาตัง้ แต่แรกแล้ว หาก

มิใช่เพราะคากาชับของข่านนั่วและให้ความสาคัญกับภารกิจเป็ นหลัก มัน
คงตบปากจู่เก๋อฉิงซวนไปหลายทีแล้ว
ทว่าตอนนีเ้ หล่ายอดฝี มือและกาลังคนที่มนั นามาล้วนตายสิน้ เช่นนีต้ า

เฒ่าฮั่นยังอารมณ์ดีอยู่ได้อย่างไร?
จู่เก๋ฮฉิงซวนเค้นเสียงเย็นกล่าวว่า
“ข่านนั่วส่งขยะอย่างพวกเจ้ามาเพื่ออันใด? อย่าคิดว่ามีข่านนั่วหนุนหลัง
อยู่แล้วข้าจะไม่กล้าฆ่าเจ้า!”
ตาเฒ่าฮั่นโมโหเดือดจัดทันทีท่ีได้ยิน ชายเบือ้ งหน้าผูน้ ีผ้ ยองพองขนเกินไป
และไร้เหตุผลสิน้ ดี!
“เหอะ หากมิใช่เพราะท่านข่านนั่วช่วยไว้ เจ้าคงถูกเย่หยวนฆ่าทิง้ ไปนาน

แล้ว! ยามนีไ้ อ้เด็กนัน้ ไม่เห็นเจ้าอยู่ในสายตาด้วยซา้ ? อ่อนหัดสิน้ ดี!”
ในเวลานัน้ เองเหล่านักสูท้ ่ีลว่ งหน้าไปก่อนจานวนหนึ่งพลันได้ยินเสียง

โต้เถียงกันตัง้ แต่แรก จึงแอบหยุดฟั งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
ทว่าทันทีท่ีทกุ คนได้ยินวาจาคากล่าวของตาเฒ่าฮั่น พวกเขาพลันตื่นตะลึง

อย่างยิ่ง
ข่าวการสัประยุทธ์ครัง้ นัน้ มิได้แพร่กระจายออกไป

แต่ตอนนีพ้ วกเขาทราบแล้วว่า ในความเป็ นจริง จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์
เกือบตายคามือของเย่หยวน!
นี่มิได้หมายความว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์อยู่เหนือกว่าจอมราชันย์
สวรรค์นิรนั ดร์แล้ว?
“ข้าหูฟาดไปรึไหม? จอมราชันย์พิชิตสวรรค์เกือบจะฆ่าเขาได้!”
“พัฒนาการของจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ช่างรวดเร็วจนน่ากลัว นานแค่ไหน
แล้ว ไฉนถึงกล้าแกร่งไปอีกขัน้ ได้ในเวลาอันสัน้ !”
“หากนี่เป็ นเรือ่ งจริง นี่มิได้หมายความว่า ทาเนียบสิบจอมราชันย์อาจเกิด

การเปลี่ยนแปลงอีกครัง้ จริงหรือไม่?”
………………………
ข่าวนีท้ ่ีทกุ คนรับรูช้ ่างน่าตกใจเกินไป
การดารงอยู่เหนือหัวกลับร่วงหล่นลูล่ มอย่างแรงจนน่าใจหาย!
แต่ในเวลานี ้ พวกเขาทุกคนกลับดีอกดีใจอย่างมาก
ท้ายที่สดุ นี ้ จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ก็แกร่งกล้ากว่าคนไร้ยางอาย ซึง่ สักวัน

คนสันดานเช่นนีจ้ าต้องถูกไล่ตอ้ นจนไม่เหลืออะไรเลยในสักวัน
การที่จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ขนึ ้ กลายเป็ นอันดับหนึ่งแทนจอมราชันย์

สวรรค์นิรนั ดร์ พวกเขากลับมิได้รูส้ กึ สลดเศร้าใจอันใด ในทางตรงข้าม ทุก
คนล้วนรูส้ กึ สะใจอย่างมากแทน!
จู่เก๋อฉิงซวนเป็ นถึงยอดเซียนผูแ้ กร่งกร้าว ความสามารถในการได้ยินหา
ใช่ชนชัน้ กินเจไม่ เมื่อลอบได้ยินบทสนทนาเหล่านัน้ มันก็ย่ิงทวีความโกรธ
เป็ นหลายสิบเท่าตัวทันที
“ในเมื่ออยากตายนัก ข้าก็จะสนองให้!”
จู่เก๋อฉิงซวนยังทนอยู่เฉยได้อย่างไร? มันระเบิดพลังคลั่งชีน้ ิว้ ปลดปล่อย

ดัชนีใส่ตาเฒ่าฮั่นโดยตรง
แต่อย่างลืมเสียตาเฒ่าฮั่นหาใช่ต่นื เขินที่ไหน ทัง้ สองเข้าปะทะกันทันที
การสัประยุทธ์ระดับนีใ้ นที่คบั แคบ คนอื่นๆโดยรอบยังกล้าเฝ้าดูอยู่รอบๆ

แต่ละคนต่างหนีเตลิดกลัวลูกหลงกันไปไกล
บริเวณโดยรอบทัง้ หมดเกิดระเบิดพร้อมคลื่นความผันผวนสะเทือนส่งออก
มา กระนัน้ เองนักสูเ้ หล่านัน้ พลางวิ่งหนีไปด้วยเหลียวมองไปด้วยอย่าง
ตื่นเต้น
“เหอะ จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ผนู้ ีท้ รงพลังก็จริง แต่ขา้ ไม่คิดเลยว่าจะ

มาตีกนั เองเพราะเหตุผลไร้สาระพรรค์นี!้ สุดท้ายก็แค่คนเห็นแก่ตวั !”
“หากทัง้ สองสูก้ นั ต่อไปเช่นนีก้ ็มีแต่ความพินาศ! ชายไร้ยางอายเช่นนีไ้ ม่

คูค่ วรกับทาเนียบสิบจอมราชันย์!”
“คว้าโอกาสนีร้ บี หนีกนั เถอะ! หากยังมัวรัง้ รอเช่นนีอ้ าจตายในไม่ชา้ !”
“ถูกต้องแล้ว นี่ถือว่าพวกเรายังโชคดีอยู่บา้ ง หากยังอยู่กะบพวกมันมีหวัง

ต้องตกเป็ นเหยื่อล่อสัตว์ใหญ่เป็ นแน่!”
……………………
หลังจากการสนทนากันยกใหญ่เสร็จสิน้ พวกเขาทุกคนก็หาไม่สนใจการ
ต่อสูน้ ีอ้ ีกพร้อมมุ่งหน้าสูส่ ว่ นลึกต่อไป
อย่างไรก็แล้วแต่ พวกเขากลับค้นพบว่า สถานที่แห่งนีด้ ทู ่าจะไร้ซุ่งภัย

อันตรายใดจริงๆ!
ผลลัพธ์เช่นนีท้ าเอาทุกคนยินดีปรีใจเป็ นอย่างยิ่ง
สาหรับนักสูอ้ ย่างพวกเขามีระดับพลังฝี มือไม่คอ่ ยสูงนัก ที่ตอ้ งลีภ้ ยั มาใน

หุบเขาเหวพระเจ้าเพราะไร้ซง่ึ ทางเลือกอื่นจริงๆ สถานที่แห่งนีแ้ ม้แต่ยอด
เซียนผูไ้ ร้เทียมทานในกลาอดีตยังตายเป็ นว่าเล่น การที่พวกเขายังมีชีวิต
รอดจวบจนปั จจุบนั นับว่าบุญคุม้ หัวแล้ว
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์แปลกประหลาดเช่นนี ้ พวกเขากลับไม่เคยพบ
เจอมาก่อน
ยิ่งไปกว่านัน้ สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นถึงซากปรักหักพังเก่าของนิกายศักดิส์ ิทธิ์

สมัยบรรพกาล หากกล่าวตามหลักเหตุและผลแล้ว ที่แห่งนีค้ วรแฝงไป
ด้วยภัยอันตรายมากมาย
กระนัน้ เอง นี่อาจจะเพิ่งเริม่ ต้นก็เป็ นได้
มิใช่วา่ ไม่มีใครเอะใจพลันนึกไปถึงเย่หยวน แต่เพียงว่าในความคิดเห็น

ของพวกเขา นี่คือเรือ่ งเป็ นไปไม่ได้
สถานที่แห่งนีค้ ือ อดีตที่ตงั้ ของนิกายศักดิส์ ิทธิ์ในยุคบรรพกาล แล้วเย่

หยวนเป็ นใครกัน? ไม่สิ...ทุกคนในยุคสมัยนีย้ งั มีความสามารถดั่งรุน่ บรรพ
ชนอยู่อีกรึ? กระทัง้ เซียนอาณาจักรพระเจ้าด้วยกันเองยังยากจะต้านทาน
แล้วนับประสาอันใดกับเหล่านักสูท้ ่ีไร้ซง่ึ ศาสตร์แห่งสวรรค์?
นี่เป็ นเรือ่ งผิดแปลกเกินไปนัก
ในทางตรงข้าม พวกเขาต่างเชื่อว่า พวกเขาโชคดีท่ีบงั เอิญพบกับเปลือก

หอยเปล่า บางทีกบั ดักทัง้ หมดภายในนีอ้ าจจะด้านไปหมดแล้ว
ในที่สดุ การสัประยุทธ์ครัง้ ใหญ่ก็จบลง จู่เก๋อฉิงซวนกดสายตากดต่าจับ

จ้องตาเฒ่าฮั่นที่เนือ้ ตัวเปี ยกโชกไปด้วยบาดแผลและเลือดสด จากนัน้ มัน
ก็เอ่ยปากกล่าวเสียงเย็นว่า
“มีความสามารถแค่นีแ้ ต่ยงั กล้าทาตัวหยิ่งยโสต่อหน้าข้า! หากมิใช่เพราะ

เห็นแก่หน้าข่านนั่ว ข้าผูค้ งสะบัน้ คอเจ้าไปแล้ว! อย่าให้คนข้าโมโหอีกครัง้
มิฉะนัน้ อย่าหวังโอกาสที่สอง!”
ตาเฒ่าฮั่นในตอนนีเ้ สียใจอย่างสุดซึง้ คล้ายแตงโมเน่า ตัว้ แต่หวั จรดเท้า
เต็มไปด้วยบาดแผลที่จ่เู ก๋อฉิงซวนทิง้ ทวนเอาไว้ให้
มันเงยหน้าจับจ้องจู่เก๋อฉิงซวนด้วยสีหน้าค่อนข้างประหลาดใจ ไฉนขุม
พลังความแกร่งกล้าของอีกฝ่ ายถึงสูงขึน้ ผิดหูผิดตาเช่นนี?้
ตาเฒ่าฮั่นตระหนักชัดแจ้งถึงความแข็งแกร่งของจู่เก๋อฉิงซวน แต่เพราะรูด้ ี
ชัดแจ้งนี่เอง มันจึงกล้าที่จะลงมือเคลื่อนไหว
เพียงแต่ ตาเฒ่าฮั่นไม่คาดไม่ฝันว่าข่านนั่วนาใช้วิธีเช่นใดกันแน่ ถึง

สามารถยกระดับความแกร่งกล้าของจู่เก๋อฉิงซวนได้อย่างก้าวกระโดดใน
เวลาอันสัน้ แบบนี ้
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ จู่เก๋อฉิงซวนมิได้กลายเป็ นทาสของข่านนั่ว และมิได้

บ่มเพาะฝึ กฝนวรยุทธของเผ่าปี ศาจเช่นกัน
สิ่งที่อีกฝ่ ายใช้ยงั คงเป็ นสุดยอดมรดกแห่งเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์,ฤทัยพุทธะ
สูตร!
ตาเฒ่าฮั่นเปล่งเสียงคารามตอบอย่างไม่พอใจยิ่ง
มันไม่เข้าใจจริงๆว่าข่านนั่วไปทาอะไรกับอีกฝ่ าย แต่สามารถบอกได้อย่าง
เต็มปากเลยว่า ด้วยความแกร่งกร้าวของจู่เก๋อฉิงซวนในปั จจุบนั ตาเฒ่า
ฮั่นกลับมิใช่คมู่ ือได้เลย
แต่น่ีก็ทาให้ตาเฒ่าฮั่นมั่นใจได้เช่นกันว่า ภารกิจในคราวนีน้ ่าจะประสบ

ความสาเร็จได้ดว้ ยดี
ด้วยพลังฝี มือของจู่เก๋อฉิงซวนในตอนนี ้ มันน่าจะเพียงพอแล้วสาหรับ
ปราบปรามเย่หยวนให้สนิ ้ ฤทธิ์
หลังจากที่ส่งั สอนตาเฒ่าฮั่นไปหนึ่งบทเรียน ทัง้ สองก็เดินทางเข้าสูส่ ว่ นลึก

ต่อไป
ทว่าพวกมันทัง้ สองกลับมิได้โชคดีเหมือนกลุม่ คนก่อนหน้า
ตลอดทางมานี ้ ทัง้ กับดักสุดแสนอันตรายทัง้ ค่ายกลพลังผนึกสุดท้าทาย

สวรรค์ กว่าพวกมันจะฝ่ าฟั นออกมาได้หมดเรียกได้ว่าเจียนตายอยู่หลาย
ครา
“นี่...ข้าว่าไม่ถกู ต้อง! ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนควบคุมสถานที่แห่งนีอ้ ยู่!

หากค่ายกลกับดักเหล่านีท้ างานตัง้ แต่แรก ไฉนถึงไม่มีศพพวกมดปลวก
ก่อนหน้าเลย? ราวกับจงใจรอพวกเราให้มาติดกับ! หากข้าเดาไม่ผิด มัน
ยังเป็ นใครได้อีกนอกจาก...เย่หยวน!”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวขึน้ พร้อมใบหน้าสีดาคล่าเจือเหนื่อยจัด
สีหน้าของจู่เก๋อฉิงซวนเองกลับมิได้ดีกว่ากันเลย อาการบาดเจ็บที่มนั ได้รบั

ขณะนีห้ าใช่สถานเบาไม่
ได้ยินคากล่าวของตาฒ่าฮั่นเช่นนัน้ มันเอ่ยปากกล่าวตอบอย่างเย็นชาว่า
“ยังต้องกล่าวอันใดอีก? หรือคิดจริงๆว่าข้าโง่จนไม่รูเ้ รือ่ งรูร้ าวอันใดเลย?

บัดซบ! ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ มันทาอะไรกับผืนพิภพกัน? นิกายชาระ
วิญญาณแห่งนีแ้ ม้แต่ท่านจัว้ ซ่งยังครั่นคร้ามเช่นกัน! แต่ไอ้เด็กเหลือขอนัน ้
กลับสามารถควบคุมที่แห่งนีไ้ ด้จริงๆ!”
ในตอนนีจ้ ่เู ก๋อฉิงซวนรูต้ วั แล้วว่าตนกาลังติดกับเข้าอย่างจัง มันทาพลาด

ตัง้ แต่แรกสุดแล้ว จนส่งผลเสียทอดยาวยันปั จจุบนั
ในทีแรกมันต้องการให้เย่หยวนเข้ามาที่น่ีเพื่อยกหินทุบเท้าตนเองให้ตาย
แต่ใครจะไปทราบ เย่หยวนกลับใช้สถานที่แห่งนีเ้ พื่อขุดหลุมกับดักขนาด

ยักษ์รอพวกมันมาตกแทน!
เรือ่ งราวบัดซบเช่นนีม้ นั ไม่ควรเกิดขึน้ เลย!
.....................
มุมปากของเย่หยวนกระตุกขึน้ เล็กน้อย ขณะกล่าวพึมพากับตัวเองว่า
“ในที่สดุ พวกมันก็รูต้ วั แล้ว”

“พี่ใหญ่ หรือเป็ นไปได้ไหมว่าค่ายกลกับดักภายในนีจ้ ะไม่สามารถฆ่าพวก
มันได้จริงๆ?”
อิง้ หมัวหู่ท่ีอยู่เคยงข้างเอ่ยถาม
เย่หยวนเหลียวมองอีกฝ่ ายพลางถอนหายใจเล็กน้อย เขากล่าวตอบว่า
“ดูเหมือนว่าจู่เก๋อฉิงซวนจะได้รบั ประโยชน์ไม่นอ้ ยจากข่านนั่ว จู่ๆความ

แกร่งกล้าของมันก็พ่งุ ทะยานขึน้ เกินขอบเขตขีดจากัด ดังนัน้ แล้วค่ายกล
กับดักทั่วไปกลับใช้ไม่ได้ผล การจะฆ่ามันในยามนีก้ ลับมิใช่เรือ่ งง่าย หาก
ประจันหน้ากับข้าตอนนี ้ เกรงว่าตัวข้าเองกลับมิได้เหนือกว่าเช่นกัน”
คากล่าวของเย่หยวนทาเอาสีหน้าการแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไป
พวกเขามิได้ตกใจที่เย่หยวนไม่สามารถเอาชนะจู่เก๋อฉิงซวนได้โดยง่าย แต่
พวกเขาตกใจสุดขีดที่เย่หยวนกล่าวราวกับว่า ตนทรงพลังเทียบเทียมได้
กับจู่เก๋อฉิงซวน!
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ เรา...เราควรทาเช่นไรต่อไปดี?”
เย่เซิงกล่าวอย่างเป็ นกังวล
“หุหุ มิใช่เรือ่ งใหญ่เลย นิกายชาระวิญญาณแห่งนีเ้ ป็ นถึงนิกายศักดิส์ ิทธิ์

สมัยบรรพกาล สิ่งที่รอพวกมันอยู่เบือ้ งหน้ามีหรือที่จะรอดออกมาโดยไร้ซง่ึ
รอยขีดขวน? นายน้อยผูน้ ีข้ ออวยพร หวังว่าพวกเจ้าจะมีความสุขยิ่ง
หลังจากนี!้ ”
ตอนที่ 1233 งานเลีย้ ง
“หืม้ ? นี่...นี่เราอยู่ท่ีไหน?”
“พืน้ ที่แบบนี.้ ..นี่คือหุบเขาเหวพระเจ้า! พวกเรากลับมาได้แล้ว! พวกเรา

รอดตายแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ฮ่าฮ่า จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์บดั ซบนัน้ โง่เง่าสิน้ ดีท่ีปล่อยโอกาสรอด

ให้เรา!”
“ปราณกฏว่าฟ้ายังมีตา! ฮ่าฮ่าฮ่า...ขอให้ไอ้จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์

บัดซบนัน้ ตายไปในป่ าช้านัน้ เถอะ!”
………………..
กลุม่ นักสูเ้ หล่านนัน้ เดินสุม่ ไปเรือ่ ยๆภายในป่ าช้า แต่กลับออกจากแดนมิติ
ต่อเติมของนิกายชาระวิญญาณตอนไหนไม่ทราบ และกลับเข้าสูห่ บุ เขา
เหวพระเจ้าดังเดิมโดยไม่รูต้ วั
หลังจากทราบเช่นนี ้ พวกเขาทุกคนต่างกระโดดโลดเต้นไปมาด้วยความดี
ใจ
พวกเขาถูกบังคับขู่เข็ญให้เข้าไปในป่ าช้าโดยจู่เก๋อฉิงซวน ยามนัน้ ทุกคน

ต่างรูส้ กึ หมดสิน้ ความหวังโดยสมบูรณ์
สถานที่แห่งนัน้ เคยเป็ นถึงนิกายศักดิส์ ิทธิ์อนั ยิ่งใหญ่สมัยบรรพกาล หาใช่

เรือ่ งง่ายจะเอาชีวิตรอกดออกมาที่ไหน
แต่น่ี...พวกเขาทัง้ หมดกลับออกมาได้โดยมิได้รบั บาดเจ็บแม้แต่ปลายเส้น

ผม แล้วนี่จะมิให้พวกเขาตื่นเต้นได้อย่างไร?
หลังจากที่ต่นื เต้นดีใจอยู่พกั ใหญ่ กลับเป็ นความขุ่นแค้นใจที่มีต่อจู่เก๋อฉิง
ซวนแมนที่แทรกขึน้ กลางใจของพวกเขาทัง้ หมด ทุกคนในยามนีต้ ่างกรน
ด่าสาปแช่งจู่เก๋อฉิงซวนอย่างไม่หยุดหย่อน และหวังให้พลาดท่าตายลงไป
ในป่ าช้าแห่งนัน้
“เหอะ พวกเจ้าคิดจริงๆว่า ที่รอดออกมาได้เพราะโชคช่วย?”
ทันใดนัน้ เอง เยาวชนหนุ่มผูห้ นึ่งพลันก้าวแช่มออกมาและเอ่ยปากเสียงดัง

ฟั งชัด
แต่ทนั ทีท่ีทกุ คนเหลียวมองต้นเสียง พวกเขาก็จาได้ทนั ทีว่าเยาวชนหนุ่มผู้

นีค้ ือใคร
“เป็ นเจ้า! จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ตวั ปลอมที่หลอกพวกเรา! ถูกรุม

ประชาทัณฑ์ขนาดนัน้ ยังไม่ตายจริงๆ? เจ้านี่มนั ถึกทนดีเยี่ยม!”
บางคนร้องอุทานขึน้ ทันทีดว้ ยความประหลาดใจ
เยาวชนหนุ่มผูน้ ีค้ ือเย่เซิงอย่างแม่นยา เขาได้ทางออกจากแดนมิติตอ่ เติม

ของนิกายชาระวิญญาณแล้วเช่นกัน
ครัง้ สุดท้ายที่ทกุ คนได้เห็นเย่เซิง คือตอนที่เขาถูกจู่เก๋อฉิงซวนเลือกออกไป

เพื่อเข้าสารวจก่อนหน้า แต่ใครจะไปคิดว่า เขายังสามารถรอดชีวิตออกมา
ได้ ทุกคนล้วนคิดว่าเขาตายลงไปนานแล้ว
พวกเขาไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่า คนที่ถกู พวกตนกระทืบในทีแรก กลับยังรอด

ออกมาได้จวบจนปั จจุบนั !
เมื่อได้ยินเสียงอุทานดังลั่นเช่นนี ้ เย่เซิงพลันไหล่ตกในทันใด
เจ้าคนพวกนีย้ งั ไม่ลืมวีรกรรมของเขาจริงๆ!
ไม่ใกล้ไม่ไหลนัก ลูเ่ อ๋อและลี่เอ๋อที่ได้ยินดังนัน้ พลันปิ ดปากหัวเราะแทบไม่
ทัน
ยามนีไ้ ม่มีใครคิดใครฝันว่า เย่เซิงคนนีก้ ลับเป็ นผูท้ ่ีว่งิ ออกมาเพื่อบอก

ความจริงทัง้ หมด
“เจ้ากาลังหมายความว่า ที่พวกเรารอดออกมาได้มิใช่เพราะโชคช่วย?
เช่นนัน้ มันเกิดอะไรขึน้ กันแน่ภายในนัน้ ? เพราะข้าเองก็รูส้ กึ ว่ามีบางอย่าง
ไม่ถกู ต้องเช่นกัน?”
ใครบางคนในฝูงชนเอ่ยปากกล่าวขึน้ ทันทีดว้ ยความสงสัย
เมื่อได้ยินคาถามนีท้ กุ คนต่างเอียงหูฟัง รอคาตอบจากเย่เซิงใจจดใจจ่อ

พวกเขาเหล่านีม้ ิใช่นกั สูช้ นชัน้ กินเจ ประสบการณ์เป็ นตายต้องเจนจัดมาก
เท่าใด ถึงสามารถรอดได้ถึงทุกวันนี?้
หากกล่าวตามสัตย์จริง พวกเขาก็รูส้ กึ ว่าเป็ นไปไม่ได้เช่นกันที่ซากปรักหัก

พังของนิกายศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีจ้ ะเป็ นเพียงเปลือกหอยเปล่า แน่นอนว่า
สถานที่แห่งนีต้ อ้ งเร้นแฝงไปด้วยขุมสมบัติมากมาย เช่นนัน้ จะไร้ซง่ึ ภัย
อันตรายได้อย่างไร?
เย่เซิงในยามนีย้ ืดอกดูภาคภูมิใจอย่างมาก ประหนึ่งว่าตนเป็ นผูช้ ่วยชีวิต

ทุกคน
“ที่พวกเจ้าทัง้ หมดออกมาได้โดยไร้ซง่ึ รอยขีดขวนเช่นนี ้ ทัง้ หมดเป็ นเพราะ

จอมราชันย์พิชิตสวรรค์กาลังควบคุมแดนมิติของนิกายชาระวิญญาณไว้
ให้อยู่ จึงบีบทางให้พวกเจ้าเดินในเฉพาะเส้นทางที่ปลอดภัย! มิฉะนัน้ อย่า
หวังว่าจะรอดออกมาได้!”
เย่เซิงกล่าวขึน้ อย่างภาคภูมิใจ
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์?! ปรากฏว่าจอมราชันย์พิชิตสวรรค์อยู่ท่ีน่ีจริงๆ!
นี่หมายความว่า...ชายหนุ่มที่เสนอตัวขึน้ สันเขาในก่อนหน้า แท้ท่ีจริงแล้ว
ก็คือ....จอมราชันย์พิชิตสวรรค์!!”
หลายต่อหลายคนโพล่งอุทานขึน้ ทันทีดว้ ยความตื่นตะลึง
“ถูกต้องแล้ว! มิฉะนัน้ ยังเป็ นอันใดอื่นได้อีก? หรือพวกเจ้าคิดจริงๆว่า ซาก

ปรักหักพังของนิกายศักดิส์ ิทธิ์ในยุคบรรพกาลจะไร้ซง่ึ ภัยอันตราย? มอง
โลกในแง่ดีเกินไปกระมัง?”
เย่เซิงกล่าวตอบ
“ควบคุมห้วงมิติ! นี่...นี่เป็ นไปได้อย่างไร? กฎแห่งห้วงมิติถือเป็ นศาสตร์
ศักดิส์ ิทธิ์แขนงหนึ่ง!”
“ทุกอย่างก็สมเหตุสมผลยิ่งแล้ว หากมิใช่จอมราชันย์พิชิตสวรรค์...แล้วยัง
มีใครควบคุมกฎแห่งห้วงมิตินนั้ ได้อีก? จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ท่านทรงมี
เมตตาห่วงใยชีวิตเล็กน้อยของพวกเราจริงๆ! ท่านผูน้ ีค้ ือผูน้ าของมวล
มนุษย์ท่ีแท้จริง!”
“เหอะ จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ ถึงนามขานจะมี

คาว่า‘สวรรค์’เหมือนกัน แต่คณุ ธรรมกลับแตกต่างกันโดยสิน้ เชิง!”
…………………….
เมื่อความจริงจากปากของเย่เซิงแผดดังออกมา ดั่งระเบิดลูกใหญ่ถกู โยน

ลงกลางฝูงชนทันที
ในปั จจุบนั เหลือเพียงสองขัว้ อานาจที่ทรงอิทธิพลมากที่สดุ บนดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ คนหนึ่งถึงกับเคลื่อนไหวเป็ นการส่วนตัวเพื่อช่วยชีวิตผูค้ น ทว่า
อีกคนกลับใช้ชีวิตผูค้ นเป็ นเหยื่อล่อ
ความแตกต่างชนิดนีช้ ่างชักเจนเกินไปจริงๆ!
เย่หยวนควบคุมห้วงมิติทงั้ หมดเพื่อวางเส้นทางที่ปลอดภัยให้แก่ผคู้ นจน

ออกมาได้สาเร็จ
การทาเช่นนีใ้ ห้ทกุ คนสามารถออกมาได้อย่างปลอดภัย เห็นได้ชดั ว่า

จาต้องใช้ความพยายามเป็ นอย่างมาก
หากเป็ นพวกเขาแทนคงไม่มีปัญญาทาได้เช่นกัน
แต่เย่หยวนกลับปฏิเสธที่จะยอมแพ้และลงมือทามัน!
ภาพลักษณ์ของเย่หยวนภายในหัวใจทุกคนช่างยิ่งใหญ่ประดุจเทพเสมอ
ฟ้า!
นี่แหละคือยอดเซียนที่ทรงพลังและคุณธรรมสูงส่ง!
“ตะ-แต่...เจ้าเองก็ออกมาแล้ว ท่านเย่หยวนอยู่ท่ีใดกัน?”
มีคนหนึ่งเอ่ยปากถามขึน้ อย่างระมัดระวัง
มุมปากของเย่เซิงกระตุกเล็กน้อยและกล่าวขึน้ ตอบว่า
“ท่านผูย้ ่ิงใหญ่ยงั คงอยู่ในมิติตอ่ เติมของนิกายชาระวิญญาณ ท่านกาลัง

เตรียมงานฉลองใหญ่ไว้ตอ้ นรับจู่เก๋อฉิงซวนอยู่! หลังจากวันนีเ้ ป็ นต้นไป
จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์บดั ซบนัน้ ...จะถูกลบออกจากทาเนียบสิบจอม
ราชันย์ตลอดกาล! ฮ่าฮ่าฮ่า...”
เมื่อพินิจคานึงถึงจุดนี ้ เย่เซิงพลันรูส้ กึ สะใจจนระเบิดเสียงหัวเราะลั่นอย่าง

อดมิได้
นอกจากที่เขาจะรังเกียจจู่เก๋อฉิงซวนอย่างมากแล้ว เย่เซิงยังปรารถนาให้
มันตายลงในที่แห่งนีอ้ ย่างไม่มีหวนกลับ!
เมื่อคนอื่นๆได้ยินคากล่าวเช่นนัน้ ทุกคนพลันรูส้ กึ ตื่นอกตื่นเต้นตามกัน

ใหญ่!
ไอ้คนไร้ยางอายเช่นนัน้ สมควรยิ่งแล้วที่จะตาย!
......................
ภายในมิติตอ่ เติมของนิกายชาระวิญญาณ จู่เก๋อฉิงซวนและตาเฒ่าฮั่น
ยังคงเดินทางสารวจต่อไปด้วยความระมัดระวัง
“ดูเหมือนว่า พวกเราจะพ้นเขตค่ายกลกับดักมาหมดแล้ว?”
ตาเฒ่าฮั่นกล่าวขึน้
คิว้ ขวาของจู่เก๋อฉิงซวนพลันกระตุกไม่หยุด มันกล่าวตอบทันทีว่า
“นี่มิใช่สญ
ั ญาณที่ดี! ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ ไม่ยอมปล่อยเราไปง่ายๆแน่นอน!”
ณ ปั จจุบนั ทัง้ สองเปรียบเสมือนเนือ้ สัตว์ชิน้ สวยที่วางอยู่บนเขียงสับ
เย่หยวนกาลังควบคุมทุกอย่าง และไม่ยอมปล่อยออกไปจนกว่าจะตาย!
ตอนนีพ้ วกมันจาต้องพึ่งพาพลังของตนเองเพื่อฝ่ าออกจากสถานที่น่าตาย
แห่งนีไ้ ปให้ได้
“คนอื่นๆหายกันไปหมดแล้ว! แสดงว่าพวกมันถูกเย่หยวนนาตัวออกไป
จากมิติแห่งนีแ้ ล้ว! ข้าคิดไม่ออกจริงๆว่า ไฉนเย่หยวนถึงสามารถควบคุม
กฎแห่งห้วงมิติได้ขนาดนี ้ อย่าลืมเสียนี่เป็ นถึงนิกายศักดิส์ ิทธิ์สมัยบรรพ
กาล!”
ตาเฒ่าฮั่นเอ่ยกล่าวขึน้ อย่างเศร้าสลดใจ
“วิธีใดที่มนั สาแดงใช้กลับมิได้สาคัญอีกต่อไป! สิ่งที่สาคัญที่สดุ ของเรา ณ

ตอนนีค้ ือ วิธีกลับออกไปภายนอก!”
ยังไม่ทนั ขาดคา จู่ๆแสงสว่างพลันสาดส่องใส่เบือ้ งหน้าทัง้ สองโดยพลัน

ภาพฉากตรงหน้าของพวกมันคือห้องโถงหรูหราขนาดมหึมา คล้ายหลุม
ศพของจักรพรรดิ
โดยรอบห้องโถงหรูแห่งนีก้ อปรไปด้วยกลไกค่ายกลวิจิตสวยงามที่กาลัง
ทางานอยู่ โดยที่ใจกลางห้องโถงปรากฏเป็ นโลงศพตัง้ อยู่
รัศมีสีแดงสุดน่าสยดสยองพลันเปล่งจรัสออกจากโลงศพภายใน กลิ่นอาย
ภัยคุกคามหอบใหญ่แพร่สะพัดออกมาแทบขวัญเสีย
ทันทีทนั ใด ร่างปี ศาจสีทมิฬพลันปรากฏกายขึน้ ต่อหน้าต่อตา นัน้ ทาให้สี

หน้าของจู่เก๋อฉิงซวนและตาตเฒ่าฮั่นเปลี่ยนไปทันที
เมื่อเห็นเงาปี ซาจร่างนี ้ ทัง้ คูล่ ว้ นกัดฟั นแน่นด้วยความเกลียดชังสุดหัวใจ
เพราะพวกมันทราบดี นี่เป็ นเพียงภาพลวงตาเท่านัน้
“หุหุ พวกเจ้าทัง้ คูเ่ ป็ นอย่างไรกันบ้าง? ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีดว้ ยที่

มาถึงจุดศูนย์กลางของนิกายชาระวิญญาณได้ในที่สดุ ! ภายในสถานที่
แห่งนี ้ ข้าได้เตรียมของขวัญชิน้ ใหญ่รอพวกเจ้าไว้นานแล้ว หวังว่า...จะ
สนุกไปกับมัน!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะ
ยิ่งเย่หยวนกล่าวมากเท่าใด สีหน้าของทัง้ คูก่ ็ย่ิงน่าเกลียดขึน้ เท่านัน้
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวตอบพร้อมนา้ เสียงกดต่าเย็นสะท้านลั่นว่า
“ไอ้เด็กบัดซบ! หากแน่จริงก็มาสูต้ วั ต่อตัวกับข้า! มิฉะนัน้ ข้าผูน้ ีจ้ ะทาให้
เจ้าต้องเสียใจยิ่งที่เกิดมา!”
แต่เย่หยวนกลับหาได้แยแสไม่ และกล่าวอย่างสงบว่า
“หุหุ รอดออกจากที่น่ีให้ได้ก่อน ค่อยปากเก่งดีกว่ากระมัง? โอ้,งานเลีย้ ง

ใกล้เริม่ แล้ว นายน้อยผูน้ ีข้ อลา!”
เมื่อกล่าวจบ ร่างเงาของเย่หยวนก็อนั ตรธานหายไปทันที
ยังไม่ทนั ที่ทงั้ สองจะตอบสนองใดๆได้ ใต้ผืนดินทั่วทัง้ บริเวณพลันเกิด

แรงสั่นสะเทือนขึน้ รุนแรง
“แย่แล้ว! ไอเด็กเหลือขอนัน้ ต้องการทาลายมิตินีพ้ ร้อมกับเรา! รีบหนีกนั
เร็ว!”
ตาเฒ่าฮั่นตะโกนขึน้ ทันที
อย่างไรก็ตาม จู่เก๋อฉิงซวนกลับมิได้สนใจฟั งมันเลย
ตาเฒ่าฮั่นงุนงงเป็ นอย่างยิ่ง ก่อนช้อนสายตามองตามพร้อมกับว่า มีเงา

ร่างสีเลือดกาลังลอยเคว้งอยู่เหนือโลงศพ
เพียงแค่มองเท่านัน้ ตาเฒ่าฮั่นพลันรูส้ กึ หายใจไม่ออกอย่างไร้สาเหตุ!
เงาร่างสีเลือดตนนี.้ ..อันตรายเกินไป!
ตอนที่ 1234 เจตจานงผู้นา
“นี่...นี่มนั บ้าอะไรกัน?”
เมื่อตาเฒ่าฮั่นเห็นเงาผีรา่ งนัน้ พลันรูส้ กึ ขนลุกซู่ด่งั หนังห่านทั่วทุกอณูรา่ ง
ร้ายกาจเกินไป!
“มารปี ศาจอมตะ! ข้าไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมีเรื่องแบบนีจ้ ริงๆ! ไอ้บดั ซบเย่

หยวน! หากบิดดาผูน้ ีร้ อดออกไปได้ แกไม่ตายดีแน่นอน!”
จู่เก๋อฉิงซวนกัดฟั นกรอดด้วยความเกลียดชังสุดหัวใจ
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนในตอนนีบ้ ิดเบีย้ วน่าเกลียดน่ากลัว
ยิ่ง มันคาดไม่ถึงเลยว่า บนผืนพิภพแห่งนีย้ งั มีใครบางคนสามารถบ่มเพาะ
ขัดเกลาตัวเองจนกลายเป็ นมารปี ศาจอมตะได้อยู่!
การดารงอยู่เฉกเช่นนีน้ ่ากลับเกินไปและไม่สามารถฆ่าให้ตายได้เลย!
เมื่อพินิจมองจากรัศมีกลิ่นอายภัยคุกคามหอบใหญ่แสนข้นคลัก
สัญชาตญาณของพวกมันทัง้ คูพ่ ลันกระตุน้ เตือนให้ว่งิ หนีโดยเร็ว
จู่เก๋อฉิงซวนแทบจะกินเลือดกินเนือ้ เย่หยวนแล้วในขณะนี ้ แต่แน่นอนว่า

สิ่งแรกที่สาคัญที่สดุ คือ การหนีให้พน้ จากการดารงอยู่อนั ไร้เทียมทาน
ตรงหน้า!
“ข้าผูน้ ีถ้ กู ฝังลึกอยู่ท่ีน่ีมาเป็ นเวลาล้านปี และอีกเพียงเล็กน้อยเท่านัน้ ข้าก็

จะสาเร็จกลายเป็ นมารปี ศาจอมตะที่ไม่มีวนั ตายอย่างแท้จริง! แต่พวกเจ้า
...พวกเจ้ากล้าทาลายทุกสิ่งเพื่อให้ตวั ข้าล้มเหลว! เช่นนัน้ ...เตรียมรับ
ความพิโรธจากข้าผูน้ ีซ้ ะ!”
สุม้ เสียงที่แหบดังของหลีกยุ เปรียบดั่งเสียงจากนรก
โดยสัญชาตญาณที่มนั เพิ่งตื่นมา จึงพลางคิดว่าสองคนนีท้ ่ีอยู่ต่อหน้าเป็ น

คนทาลายมิติตอ่ เติมของมัน จนส่งผลให้มนั ประสบความล้มเหลวในช่วง
หัวเลีย้ วหัวต่อสุดท้าย
ยอดเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าขัน้ สุด มิใช่ส่งิ ที่จ่เู ก๋อฉิงซวนจะเข้าคูไ่ ด้

เลย
อย่างไรก็แล้วแต่ นิกายชาระวิญญาณกาลังจะให้กาเนิดมารปี ศาจอมตะ

ขึน้ มา กาลเวลานับล้านปี กาลังทาให้หลีกยุ บรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของ
มัน
เย่หยวนผูซ้ ง่ึ เป็ นคนรับสืบทอดเสือ้ คลุมของเซียนเต๋าสวรรค์ ย่อมไม่มีทาง
ปล่อยผ่านเรือ่ งนีไ้ ด้แน่นอน
สาหรับจู่เก๋อฉิงซวนที่ยอมสวามิภกั ดิต์ อ่ เผ่าปี ศาจ หากมันถูกฆ่าตายในที่

แห่งนี ้ เย่หยวนล้วนสุขใจเป็ นธรรมดา
ดังนัน้ การให้ศตั รูตวั ฉกาจทัง้ สองมาตีกนั เองเช่นนี ้ จึงเป็ นทางเลือกที่ดี

ที่สดุ แล้ว ส่วนตัวเขาเองก็กา้ วแช่มหนีออกไปอย่างสบายอารมณ์
ตาเฒ่าฮั่นรูส้ กึ ราวกับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของจนกาลังเลื่อนหายสลาย

ไปเมื่อจ้องมองหลีกยุ ประหนึ่งว่ามันถูกวางยาด้วยสายตา
“เจ้า ระวั-....”
ตาเฒ่าฮั่นยังไม่ทนั กล่าวจบ ร่างพรายวิญญาณของหลีดยุ พลันอันตรธาน
หายไปลับสายตาแล้ว
จู่เก๋อฉิงซวนเข้าปะทะกระบวนกับหลีกยุ โดยตรง คลื่นลมที่ซดั กระจาย

ออกมาส่งร่างของตาเฒ่าฮั่นกระเด็นออกไปไกลโข
จู่เก๋ฮฉิงซวนเหนือชัน้ กว่าเซียนทั่วไปในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ทว่าการปะทะ

คราวนีแ้ ทบทาให้รา่ งกายของมันแตกกระจุยไปตาม
แดนมิติตอ่ เติมแห่งนีย้ งั คงพังทลายลงมาอย่างต่อเนื่อง แต่หลีกยุ ดูจะไม่

สนใจเรือ่ งนีเ้ ลย พร้อมพุ่งทะยานเข้าใส่จ่เู ก๋อฉิงซวนอย่างบ้าคลั่ง
หนึ่งล้านปี เต็มแห่งความพยายาม ทุกอย่างกลับกลายเป็ นศูนย์ จะมิให้มนั
โมโหได้อย่างไร?
ทัง้ สองเริม่ ก่อศึกสัประยุทธ์ครัง้ ใหญ่ภายในมิติตอ่ เติมของนิกายชาระ

วิญญาณที่กาลังพังทลายลงมา!
.....................................
ปรากฏระบอกคลื่นความผันผวนกลางอากาศ เย่หยวนก้าวย่างออกมา
จากห้วงแห่งความว่างเปล่า
“ขอบคุณสวรรค์! ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ยงั ปลอดภัยดี!”
ยามนีป้ รากฏนักสูน้ บั พันยืนอยู่ต่อหน้าอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาจนปก

คลุมไปทั่วทัง้ เนินเขา
คนเหล่านีต้ ่างโหร้องดีใจกันยิ่งเมื่อได้เห็นเย่หยวนกลับมา และรีบคุกเข่า
กราบกรามเย่หยวนอย่างพร้อมเพรียงประหนึ่งว่าเคยซ้อมกันมาก่อน
จากนัน้ เสียงชื่นชมสรรเสริญจากนักสูน้ บั พันก็ดงั ขึน้ ไม่หยุดหย่อน จน

กังวานไปทั่วทัง้ หุบเขาเหวพระเจ้า
พวกเขาเหล่านีท้ ่ีสามารถบ่มเพาะฝึ กฝนตนเองจนกลายเป็ นเซียน

อาณาจักรราชันย์เทวะได้ แต่ละคนล้วนมีอปุ ลักษณ์นิสยั แสนหยิ่งผยอง
และทะนงตัวเทียบสวรรค์
การจะให้คนเหล่านีค้ กุ เข่าให้เกรงว่ายากกว่าขึน้ สวรรค์
แต่นกั สูพ้ วกนีน้ บั หลายพันต่างคุกเข่าก้มกราบต่อหน้าเย่หยวนโดยมิได้นบั

หมายใดๆ ซึง่ นี่ทาให้ตวั เย่หยวนเองประหลาดใจอย่างมาก
เขาสัมผัสได้ว่า คนเหล่านีต้ อ้ งการที่จะขอบคุณเขาจากส่วนลึกของใจจริง
ในเวลานีเ้ องเยวี่ยเมิ่งลี่ก็เข้ามาทักและกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ บางๆว่า
“เย่เซิงปากไวไปเสียหน่อย คนเหล่านีจ้ ึงทราบเรือ่ งราวที่เกิดขึน้ ในมิติของ

นิกายชาระวิญญาณ”
เมื่อเย่หยวนได้ฟังเช่นนัน้ ก็ตระหนักทราบทันทีและเอ่ยปากป่ าวประกาศ

เสียงดังฟั งชัดว่า
“ลุกขึน้ ! ทุกคนไม่จาเป็ นต้องสุภาพเช่นนีก้ บั ข้า ข้าช่วยเหลือพวกเจ้าใน

วันนีก้ ็หวังให้พวกเจ้าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ดว้ ยกันในวันหน้า หากพวก
เจ้าพบเจอผลกาไรภายในหุบเขาเหวพระเจ้าแห่งนี ้ หวังว่าทุกคนจะไม่คิด
ตระหนี่แบ่งปั นให้คนอื่นๆ อย่าลืมไปเสียทุกกาลังของพวกเจ้าล้วนสาคัญ
ต่อมหาศึกคราวนี ้ ถ้าสักวันเกิดเหตุอะไรกับนายน้อยผูน้ ี ้ ข้าก็หวังว่าจะมี
ใครบางคนในหมู่พวกเจ้าสืบทอดเจตจานงของข้าต่อไป ยามนัน้ ก็โปรด
รักษารากฐานของมวลมนุษย์แทบข้าด้วย! สาหรับเรือ่ งนีข้ า้ จะไม่เอ่ยปาก
กล่าวใดๆอีก ลี่เอ๋อ,ไปกันเถอะ”
ทันทีท่ีเย่หยวนกล่าวจบ เขาก็นาลี่เอ๋อ,ลูเ่ อ๋อและคนอื่นๆจากออกไปทันที

โดยมิได้ใส่ใจฝูงชนเหล่านัน้ อีกต่อไป
เหล่านักสูน้ บั พันต่างแลกเปลี่ยนสายตากันไปมาด้วยแววตาที่เปี่ ยมไป

ด้วยความขมขื่น
ในคากล่าวของเย่หยวนก่อนหน้า ช่างสะท้อนใจเจือโศกเศร้ายิ่งนัก
ไฉนจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ถึงกล่าวเช่นนัน้ ? แล้วหากเกิดอะไรขึน้ กับท่าน

ผูน้ นั้ จริงๆ พวกเขาจะเป็ นคูม่ ือของเผ่าปี ศาจได้อย่างไร?
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ยังมีปีศาจบางตนที่แกร่งกร้าวเทียบเทียมได้กบั ท่าน?
นอกจากนีเ้ อง...ไฉนท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ถึงต้องเสี่ยงชีวิตเข้า
สารวจหุบเขาเหวพระเจ้าด้วย?
คาถามเหล่านีต้ ่างวนไปเวียนมาอยู่ในหัวของทุกคน
ก่อนหน้านี ้ พวกเขาคิดว่าหากท้องนภายังไม่รว่ งหล่นลงมา ก็คงยากที่พวก

เขาจะเข้าสนับสนุน
ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ซง่ึ เป็ นผูน้ าภาคีวิถีเร้นลับ หากมีเขาและภาคีนี ้

อยู่เพื่อคา้ ยันเผ่าปี ศาจ แล้วพวกเขายังจาเป็ นต้องกังวลอะไรอีก?
ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า ความแกร่งกล้าของจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ลกึ ลา้ เกิน
เข้าใจได้แล้ว บางทีท่านผูน้ ีอ้ าจทรงพลังเสียยิ่งกว่าจู่เก๋อฉิงซวนไปมาก
แล้ว
แต่ทว่า...หากเผ่าปี ศาจยังมีการดารงอยู่ท่ีทดั เทียมได้กบั จอมราชันย์พิชิต

สวรรค์จริงๆ เช่นนัน้ ...เผ่ามนุษย์เองก็อยู่ในจุดวิกฤติย่ิงเช่นกัน
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่ายังมีปีศาจที่แกร่งกร้าวยิ่งกว่าเทพอสูรเหล่านีด้ ารง

อยู่? เทพอสูรเหล่านัน้ ต่างเคยเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้ามาก่อน เช่นนัน้
แล้ว การดารงอยู่อนั น่าสะพรึงนัน้ ไม่ย่งิ .... เผ่ามนุษย์ในยามนีส้ มุ่ เสี่ยง
อย่างมากจริงๆ!”
“ไม่รูเ้ ลยว่ามันเป็ นการดารงอยู่แบบใดกันแน่! แต่ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่าเผ่า

มนุษย์ถึงจุดวิฤตแล้ว! ข้ารูส้ กึ ว่า การที่ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์กล่าว
เช่นนัน้ ท่านยอมมีเหตุผลแน่นอน หรือว่าท่านเองก็...ไม่ค่อยมั่นใจกับ
สถานการณ์นกั ?”
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์คือยอดอัจฉริยะและมากคุณธรรมอย่างแท้จริง
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ข้าคิดอยู่เสมอว่า ข้าต้องใช้ชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง แต่เมื่อ
ได้เห็นท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์แล้ว ข้ารูส้ กึ ...ละอายใจยิ่งนัก! ตัวข้านี่
มันเห็นแก่ตวั โดยแท้! กระทัง้ สุนขั ยังดีกว่าด้วยซา้ !”
“ถูกต้อง! ข้ารูส้ กึ ละอายใจจริงๆ! จากนีไ้ ปพวกเจ้าเข้าสารวจไปต่อเถอะ

ข้าขอไปเข้าร่วมกับภาคีวิถีเร้นลับเพื่อต่อสูก้ บั เผ่าปี ศาจอย่างสุดกาลัง
ดีกว่า!”
“ข้าไปด้วย!”
…………………………
เย่หยวนยังพอสัมผัสถึงคุณธรรมในเบือ้ งลึกของจิตใจคนเหล่านี ้ ดังนัน้ เขา

จึงมิได้กล่าววาจาไร้สาระหรือข่มขู่ใดๆกับพวกเขา
แต่เขาก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่า พฤติกรรมของคนเหล่านีก้ ลับเปลี่ยนไปอย่าง
รวดเร็วราบกับโรคระบาด ท้ายที่สดุ นีพ้ วกเขาแทบทุกคนเลือกที่จะเข้าร่วม
มหาศึกครัง้ ใหญ่เพื่อต่อกรกับเผ่าปี ศาจ
นับวันเข้า ตัวเย่หยวนก็เริม่ คล้ายคลึงกับเซียนเต๋าสวรรค์ในกาลอดีตขึน้ ทุก

ที
แรงบันดาลใจเหล่านีม้ ิได้เกิดจากการใช้กาลังบังคับขู่เข็ญ
แต่มนั เกิดจากจิตสานึกที่อยู่ภายในใจของทุกคน และเมื่อทุกคนรูส้ กึ เช่นนี ้

แบบเดียวกัน เมื่อรวมตัวเป็ นกลุม่ ก้อน พวกเขาจะทรงพลังขึน้ หลายเท่าทวี
กิ่งไม้เพียงก้านเดียวไม่สามารถทนต่อแรงหักได้ แต่หากนามามัดรวมกัน
นับร้อยพัน นัน้ จะยิ่งเหนียวแน่นและแข็งแกร่งขึน้ !
…………………….
“นายท่าน,เมื่อครูเ่ ท่สดุ ๆไปเลย!”
ลูเ่ อ๋อกล่าวขึน้ ด้วยความตื่นเต้นอยู่เคียงข้าง
ภาพฉากที่ผคู้ นหลายพันคุกเข่าขอบคุณต่อหน้าเย่หยวน ช่างเป็ น

เหตุการณ์ท่ีกินใจเหลือเกิน
ลืมไปเลยสาหรับลูเ่ อ๋อ แม้แต่เย่เซิงและพี่นอ้ งของเขาเองที่เจนจัดทางโลก

ไม่นอ้ ย ก็ไม่เคยเห็นอะไรเช่นนีม้ าก่อนเช่นกัน
พวกเย่เซิงประหลาดใจอย่างมากจริงๆกลับการกระทาของนักสูเ้ หล่านัน้
ก่อนหน้าเขาไม่เคยกล่าวสั่งด้วยซา้ ว่า ให้นกั สูเ้ หล่านีต้ อ้ งโค้งคานับหรือ
ต้องขอบคุณเย่หยวน
ภาพฉากเมื่อสักครูค่ ือ สิ่งที่เกิดขึน้ เองด้วยความสมัครใจของทุกคน
ด้วยเหตุนี ้ จึงทาให้เย่เซิงยิ่งรูส้ กึ เลื่อมใสศรัทธาในตัวเย่หยวนมากขึน้ เป็ น

ทวีเท่า
พวกเขาเคารพในความพยายามและคุณธรรมในตัวเย่หยวนที่มีต่อมวล
มนุษย์ ซึง่ นัน้ คล้ายกระจกใสสะท้อนใจของพวกเขา ทุกคนต่างรูส้ กึ ละอาย
ใจยิ่งและต้องการสนับสนุนช่วยเหลือเย่หยวนอย่างสุดความสามารถ
มีเพียงการกระทาเช่นนีเ้ ท่านัน้ ที่ทกุ คนจะสามารถตอบแทนเย่หยวนได้

ท้ายที่สดุ นี ้ นี่คือหนีบ้ ญ
ุ คุณครัง้ ใหญ่ท่ีพวกเขาเต็มใจตอบแทนด้วยความ
กตัญญู
ลี่เอ๋อยิม้ และกล่าวว่า
“พี่ใหญ่หยวน ข้าไม่คิดไม่ฝันเลยว่า คนเห็นแก่ตวั พวกนัน้ จะกลับใจได้

จริงๆ!”
ตอนที่ 1235 ยักษ์หนิ
ภายในป่ าลึก ปรากฏอิสตรีรา่ งงามและอสูรเถื่อนกาลังพัลวันสัประยุทธ์

อย่างดุเดือด
นั่นคืออสูรเหยี่ยว ความเร็วในการเคลื่อนไหวผาดโผนของมันช่างว่องไว
รวมไปถึงพละกาลังอันมหาศาล
ไม่ใกล้ไม่ไกลมีอีกหลายคนกาลังเฝ้ามองการสัประยุทธ์นีอ้ ยู่ห่างๆ ซึง่ มิได้

เจตนาช่วยเหลือใดๆ
“บัวเหมันต์วิญญาณ!”
อิสตรีรา่ งงามนางนัน้ เปล่งเสียงร้องดังสนั่น บัวนา้ แข็งสลักประณีตขนาด

ใหญ่ก่อตัวขึน้ เหนือน่านฟ้า พร้อมแช่แข็งอสูรเหยี่ยวนัน้ โดยตรง
เห็นว่ากระบวนโจมตีนีส้ ามารถสยบศัตรูได้เป็ นผลสาเร็จ อิสตรีนางนัน้ ก็
เผยสีหน้าสุดแสนมีความสุขออกมา
แต่ทนั ทีทนั ใด สีหน้าของนางพลันแปรเปลี่ยนเป็ นน่าเกลียดทันทีฉบั พลัน
แกร๊กก! แกร๊กกก!!
บนบัวนา้ แข็งนัน้ ปรากฏรอยร้าวแตกแขนงออกไปคล้ายใยแมงมุม มันเริม่

ขยายกว้างขึน้ และกว้างขึน้ เรือ่ ยๆ
ในที่สดุ บัวนา้ แข็งนัน้ ก็ถกู ทาลายโดยอสูรเหยี่ยวนัน้ อย่างหมดจด

การจะควบแน่นปราณนา้ แข็งขึน้ เป็ นบัวเหมันต์วิญญาณ อิสตรีนางนี ้
จาต้องระดมใช้พลังปราณเป็ นจานวนมหาศาลยิ่ง และนางก็คาดไม่ถึงเลย
ว่า กระทัง้ สิ่งนีก้ ็ยงั ไม่สามารถฆ่าอสูรเหยี่ยวได้
ในยามนี ้ นางไม่เหลือเรีย่ วแรงที่จะสูอ้ ีกต่อไปแล้ว
อย่างก็ตามแต่ สีหน้าของนางกลับมิได้เกรงกลัวหรือสิน้ หวังแต่อย่างใด

ในทางตรงข้าม นางกลับแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาแทน
อสูรเหยี่ยวตัวนีเ้ องก็ได้รบั บาดเจ็บสาหัสแล้วเช่นกัน เพียงว่ามันยังรัง้ รอน

เหลือพละกาลังอยูบ่ างส่วนเพื่อสัประยุทธ์ต่อ
เช่นนัน้ มันจึงกระพือคูป่ ี กโหมกระหน่าสร้างวายุอนั น่าสะพรึงโจมตีอิสตรี

นางนัน้
แต่ทนั ใดนัน้ เอง ได้มีรา่ งหนึ่งปรากฏคั่นกลางระหว่างทัง้ สองฝ่ ายและเปิ ด
ใช้เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบเข้าบดขยีว้ ายุนนั้ โดยสิน้
จากนัน้ แสงคมดาบพลันสาดระยับ อสูรเหยี่ยวตัวนัน้ ยังไม่ทนั หลบหนีก็ถกู

ฆ่าไปทันที
ลูเ่ อ๋อเบะปากเล็กน้อยและกล่าวอย่างไร้ซง่ึ ความสุขว่า
“สุดท้ายก็ตอ้ งให้นายน้อยช่วยอีกแล้ว!”
เย่หยวนหัวเราะและกล่าวว่า
“อสูรเหยี่ยวตัวนีส้ ามารถฆ่าเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ สุดได้ไม่ยาก

ทว่าตอนนีเ้ จ้าเป็ นเพียงเซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ สามารถทาให้มนั
บาดเจ็บสาหัสขนาดนีไ้ ด้นบั ว่าน่าประทับใจมากแล้ว”
เย่หยวนมิได้มีเจตนาปลอบใจลูเ่ อ๋อแต่อย่างใด ในทางกลับกัน แม้แต่เขา
เองยังประหลาดใจไม่นอ้ ยกับความแกร่งกร้าวของลูเ่ อ๋อ
ระหว่างทาง ทัง้ สี่ย่อมพบเจอกับภัยอันตรายเล็กๆน้อยๆโดยธรรมชาติ
โดยส่วนใหญ่ คนที่เผชิญหน้ากับพวกมันก็คือลูเ่ อ๋อ
เมื่อใดที่นางไม่สามารถปิ ดฉากอสูรเถื่อนเหล่านีไ้ ด้ เย่หยวนจะเป็ นคน

ออกมาเก็บงาน
หลังออกมาจากมิติตอ่ เติมของนิกายชาระวิญญาณ นี่เพิ่งผ่านพ้นไปแค่

หนึ่งเดือน ทว่าลูเ่ อ๋อสามารถทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรบัญชา
สวรรค์ขนั้ กลางได้แล้ว
ความเร็วในการพัฒนาเช่นนีช้ ่างหาได้ยากยิ่งบนผืนพิภพแห่งนี ้
ณ ปั จจุบนั พวกเขาทัง้ สี่ได้เดินทางมาถึงเขตบัญชาต้องห้ามโดยไม่ทนั รู ต้ วั

ดังนัน้ แล้วภัยอันตรายจึงเพิ่มพูนขึน้ เช่นกัน
อสูรเหยี่ยวก่อนหน้านีเ้ ป็ นเพียงอาหารเรียกนา้ ย่อยเท่านัน้
“ข้าก็แค่...ไม่อยากเป็ นภาระของนายน้อยไปชั่วชีวิต!”
ลูเ่ อ๋อคลี่ยิม้ อย่างหดหู่ พลังฝี มือของนายน้อยท้าทายสวรรค์เกินไป ไม่ว่า

นางจะพยายามบ่มเพาะฝึ กฝนอย่างไร นางกลับไม่มีทางตามได้ทนั
ลืมไปเลยสาหรับนายน้อย แม้แต่ล่เี อ๋อหรืออิง้ หมัวหู่เองนางก็ทิง้ ช่วงห่าง

จากทัง้ คูไ่ ม่นอ้ ยเช่นกัน
ดังนัน้ แล้ว ระหว่างทางที่ผ่านมา นางจึงพยายามอย่างหนักเพื่อพัฒนา
ตัวเอง
เป้าหมายหลักก็เพื่อไม่อยากเป็ นภาระของทุกคน
“ลูเ่ อ๋อ,เจ้าจะเป็ นภาระได้อย่างไร? หากไม่มีเจ้า คงไม่มีพ่ีใหญ่หยวนใน

ปั จจุบนั เช่นกัน! ตัวเจ้าสาคัญยิ่งกว่าสิ่งใดสาหรับเขา กระทัง้ บางเรือ่ งมีแค่
เจ้าเท่านัน้ ที่ทาได้ คนอื่นมิอาจแทนที่! ตรงจุดนีเ้ องแม้แต่ขา้ ก็ยงั อิจฉา!”
ลี่เอ๋อป้องปากหัวเราะเล็กน้อย พร้อมเดินเข้ามาปลอบประโลมลูเ่ อ๋อ
แก้มเนียนขาวของลูเ่ อ๋อแปรเปลี่ยนเป็ นสีแดงกล่าทันที นางโพล่งกล่าวขึน้

ว่า
“พี่ใหญ่ล่เี อ๋อ ท่านหยอกข้าเล่นอีกแล้ว!”

เย่หยวนจับจ้องลี่เอ๋อด่วยสายตาที่เปี่ ยมไปด้วยความซาบซึง้ จากนัน้ เขาก็
เอ่ยปากกล่าวขึน้ ว่า
“เจ้าเด็กโง่ ลี่เอ๋อกล่าวถูกต้องแล้ว! เจ้าเป็ นคนเดียวที่ไม่มีใครสามารถ

แทนที่ได้ และเจ้าก็มิใช่ภาระ!”
เมื่อได้ยินเช่นนัน้ ลู่เอ๋อจากที่ใบหน้ามืดครึม้ พลันแปรเปลี่ยนเป็ นสดใสขึน้

หลายส่วน นางเร่งจับมือนวลเนียนของลี่เอ๋อและกล่าวว่า
“แต่พ่ีใหญ่ล่เี อ๋อก็อย่าลืมเสีย ท่านก็เป็ นคนสาคัญยิ่งที่ไม่มีใครแทนที่ได้

สาหรับนายน้อย ยามที่นายน้อยเสียสติคลุม้ คลั่งก็เพราะคิดว่าเสียท่านไป
แล้ว ตลอดที่ผ่านมา ข้าไม่เคยเห็นนายน้อยเป็ นเช่นนีม้ าก่อนเลย”
สาวงามทัง้ สองกาลังยืนปลอบใจกันไปมา เย่หยวนที่เห็นดังนัน้ พลันปวด

เศียรขึน้ เล็กน้อยก่อนรีบเปลี่ยนเรือ่ งและเอ่ยขึน้ ว่า
“เอาล่ะ รีบเดินทางกันต่อเถอะ พวกเรายังต้องเดินทางเข้าไปในส่วนลึก
หุบเขาเบือ้ งหน้านีด้ ทู ่าจะไม่ปกติ ระวังตัวกันด้วย”
นี่มิใช่เพราะเย่หยวนจงใจหาเรือ่ งเข้าแทรก แต่หบุ เขาเบือ้ งหน้ามันทาให้

เขารูส้ กึ แปลกประหลาดจริงๆ
เย่หยวนมีญาณเหนือสัมผัส ดังนัน้ จึงไวต่อภัยอันตรายยิ่ง
หุบเขาแห่งนีม้ ิง่ายที่จะข้ามผ่าน
เมื่อเข้าใกล้หบุ เขาลูกนีม้ ากขึน้ กระแสคุกคามหอบใหญ่ก็ย่ิงรุนแรงชัดเจน

ขึน้ อย่างไม่น่าเชื่อ
“พี่ใหญ่ นี่ดจู ะไม่ถกู ต้องจริงๆ!”

อิง้ หมัวหู่เองก็สมั ผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติเช่นกัน
เย่หยวนพยักหน้า ใบหน้าคล้ายดูเคร่งขรึมขึน้ หลายส่วนก่อนเอ่ยขึน้ ว่า
“ทุกคนระวังตัวให้ดี”
ในเวลานัน้ เอง จู่ลเู่ อ๋อพลันอุทานขึน้ ด้วยความตกตะลึง
“นายท่านดูนนั้ ! ไฉนหินก้อนนัน้ ถึงดูแปลกๆ?”
ทุกคนเร่งหันมองไปยังจุดที่ลเู่ อ๋อชีน้ ิว้ ก่อนพบว่าหินผามหึมาก้อนนัน้

คล้ายกับคนที่กาลังนอนหลับอยู่
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนเปลี่ยนไปกลายเป็ นจริงจัง ก่อนเอ่ยกล่าว
“อย่าไปสนใจ ไปกันเถอะ!”
หินผาก้อนนีอ้ ดั แน่นไปด้วยภัยอันตรายหอบหนึ่ง เย่หยวนย่อมไม่เต็มใจไป

ยั่วยุมนั ก่อนแน่นอน
หากพวกเขาสามารถออกจากจุดนีไ้ ปยังที่ปลอดภัยได้ย่อมเป็ นดีท่ีสดุ
อย่างไรก็ตามแต่ หลายสิ่งอย่างกลับไม่เป็ นดั่งใจปรารถนาเสมอไป เมื่อ

พวกเขาย่างก้าวเดินผ่านหินผาก้อนนีไ้ ป ทันทีทนั ใดผืนดินทั่วทัง้ บริเวณ
พลันสั่นสะเทือนรุนแรงราวกับเกิดแผ่นดินไหว
เย่หยวนขนลุกซู่ยนั หนังศีรษะเฉียบพลัน จู่ๆหินผานัน้ ก็ลืมตาขึน้ !

“หนีเร็ว!”
เย่หยวนตะโกนลั่นพร้อมพาทัง้ สามหนีไปโดยเร็วที่สดุ
ตึงงง....
เศษหินเศษกรวดน้อยใหญ่บินกระจายไร้ทิศทาง หินผามหึมานัน้ ค่อยๆลุก

ขึน้ ยืดตัวกลายเป็ นยักษ์หิน!
“เจ้าพวกมนุษย์ กล้าย่างกรายเข้ามาในดินแดนของเผ่าข้า! รนหาที่ตาย!”
ยักษ์หินนัน้ ไม่อธิบายอันใดต่อ พร้อมกวาดกาปั้นยักษ์ซดั เข้าใส่พวกเย่

หยวนโดยตรง
เมื่อเห็นกาปั้นนี ้ ม่านตาดาของเย่หยวนพลันตีบแคบในทันใด
กาปั้นของยักษ์หินตนนีก้ อปรไปด้วยศาสตร์แห่งสวรรค์!
ตัวเขายังพอทาเนา แต่หากกาปั้นนีท้ บุ ใส่รา่ งของอีกสามคนที่เหลือ หาก

ไม่ตายคงสาหัสขัน้ หนักแน่นอน
สีหน้าเย่หยวนมืดทมิฬลงทันใด ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าพลัน
ปลดปล่อยเต็มกาลังสูบ!
ภายใต้แรงระเบิดนี ้ ร่างเย่หยวนถูกผลักกระเด็นกลับไปหลายร้อยฉื่อ
อย่างรก็ตามแต่ ยักษ์หินตนนัน้ กลับน่าสมเพชเสียยิ่งกว่า

โดยฝ่ ามือของเย่หยวนซัดกระแทกเข้าไปเต็มๆ ร่างมหึมาของมันถึงขัน้
เสียศูนย์จนทรงตัวไม่หยุด ทันทีท่ีรา่ งของมันล้มคะมาลง ดั่งหุบเขาลูกนีถ้ กู
เขย่าอย่างรุนแรง สั่นสะเทือนทั่วสารทิศ
“ฮ่าฮ่า นายน้อยช่างทรงพลังนัก!”
“พี่ใหญ่น่าเกรงขามจริงๆ! แม้ยกั ษ์หินตนนีจ้ ะแกร่งกร้าวอย่างมาก แต่นนั้

กลับมิใช่คมู่ ือท่านเลย!”
เมื่อเห็นเย่หยวนสาแดงเดชอันทรงพลังออกมา ลูเ่ อ๋อและอิง้ หมัวหู่ต่างส่ง

เสียงให้กาลังใจกึกก้อง
แต่สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนกลับมิได้คลายอ่อนลงใดๆ เขายังคง
จับจ้องอย่างเคร่งเครียดเขาตระหนักดีถึงอนุภาพการทาลายของฝ่ ามือนี ้
ทว่ายักษ์หินตนนัน้ กลับไม่ได้รบั อันตรายใดๆเลย!
การป้องกันของยักษ์หินแกร่งกล้าถึงขัน้ วิปลาส!
“มนุษย์คนนีแ้ ข็งแกร่งอย่างยิ่ง พวกเราออกมาให้หมด!”
ยักษ์หินตนนัน้ มิได้เข้าโจมตีสวนตอบทันที แต่กลับเรียกพวกพ้องเสียงดัง

ลั่น
ตึงงง...
ทั่วทัง้ หุบเขาเริม่ สั่นสะเทือนรุนแรงอีกครัง้ ยักษ์หินตนอื่นๆค่อยๆปรากฏ

ขึน้ มา
เมื่อเห็นภาพฉากดังนี ้ สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนก็ย่ิงแปรเปลี่ยนไป
แนวคิดความเข้าใจของยักษ์หินเหล่านีม้ ิได้สงู เท่าเขาก็จริง ทว่าพลังการ
ป้องกันกลับแกร่งกร้าวไม่น่าเชื่อ
ตัวเดียวยังพอทาเนาต่อกร ทว่าแห่มาขนาดนีค้ งไม่มีทางเลือกอื่นใด
“หนีเร็ว!”
เย่หยวนลากลูเ่ อ๋อพร้อมผสานรวมฟ้าดินหนีเตลิดออกไปนับหมื่นฉื่อใน
ทันใด
สีหน้าท่าทางของลี่เอ๋อและอิง้ หมัวหู่เองก็พลันเปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน
ก่อนเร่งติดตามเย่หยวนไปอย่างใกล้ชิดหนีไป
“อย่าได้หวังเจ้าพวกมนุษย์!”
บูม! บูม! บูม!
พวกยักษ์หินแต่ละตนทุบกาปั้นอัดลงพืน้ ดินต่อเนื่องไม่หยุด
เย่หยวนเหลียวหลังหันไปมอง ใบหน้าของเขาบิดเบีย้ วน่าเกลียดโดยมิ

ตัง้ ใจ ปรากฏว่าเบือ้ งหลังยังมียกั ษ์หินอีกหลายสิบไล่ลา่ วิ่งตามมา
ยักษ์หินเหล่านีม้ ีรา่ งกายที่ใหญ่โตดูเงอะงะก็จริง ทว่าความเร็วของมัน

กลับว่องไวน่าเหลือเชื่อ พวกมันมิได้ชา้ กว่าพวกเย่หยวนเลยสักนิด!
ตอนที่ 1236 หลงเข้าสู่ป่าดอกท้อ
“หินผาทะยาน!”
เหล่ายักษ์หินจานวนหลายสิบหยิบคว้าหินก้อนยักษ์ขนึ ้ มา และโยนอัดเย่
หยวนและที่เหลือโดยตรง
ภัยคุกคามหอบใหญ่บืนทะยานเหินจากด้านหลังไม่หยุดหย่อน เย่หยวนยัง้
ฝี เท้าหันเข้าตอบโต้ในอึดใจทันใด
สีหน้าเย่หยวนเคร่งขรึมส่อประกายจริงจังขึน้ หลายส่วน พร้อมเรียกดิบ

พิชิตมารฟ้าออกมาทันที
“บัวเพลิงปราณดาบพิโรธ!”
เกร๊ง! เกร๊ง! เกร๊ง!
คลื่นเสียงโลหะปะทะดังระงมชุดใหญ่ ดาบพิชิตมารฟ้าเข้าฟาดฟั นก้อน

หินเหล่านัน้ กลางห้วงเวหาตัดผ่าไม่เหลือ
จากแรงถีบคราวนี ้ ร่างเย่หยวนไม่สามารถทรงตัวได้จนร้นถอยกระเด็น
ออกมานับหลายพันฉื่อ กว่าจนทรงตัวให้น่ิงได้
แม้กายเนือ้ นีจ้ ะทรงพลัง ทว่าโจมตีในระยะฉิวเฉียดเช่นนีก้ ลับไม่สามารถ

ทนต่อแรงดีดได้เช่นกัน
ซึง่ นี่ทาให้พวกเย่หยวนทัง้ สี่พลาดท่าไปเสีย้ วจังหวะ และถูกเหล่ายักษ์หิน

นับหลายสิบเข้าปิ ดล้อมทั่วทุกทางหนี
“ลูเ่ อ๋อ กลับเข้าไปยังเจดียเ์ ลื่องสวรรค์ก่อน!”

เย่หยวนเอ่ยสั่ง
ถึงแม้นางจะไม่เต็มใจก็ตาม แต่ลเู่ อ๋อย่อมทราบตระหนักดี ศึกสัประยุทธ์

คราวนีก้ ลับมิใช่ส่งิ ที่นางสามารถเข้าร่วมได้เลย
เย่หยวนเหลียวหลังกล่าวกับลี่เอ๋อและอิง้ หมัวหู่ว่า
“พวกเจ้าทัง้ คูป่ ล่อยให้เป็ นหน้าที่ขา้ ไม่ตอ้ งห่วง! อย่าติดพันกับศึกนีน้ กั มี

โอกาสให้หนีทนั ที!”
“เจ้าพวกมนุษย์โง่เขลา ยังคิดว่าตนเองมีโอกาสรอดอีกงัน้ รึ?”
ยักษ์หินตนหนึ่งกล่าวเย้ยหยั่นขึน้
สีหน้าของเย่หยวนมิดทมิฬลงทันใด เขากลับตอบยักษ์หินตนนัน้ ไปว่า
“พวกเราบังเอิญผ่านมาในดินแดนของเผ่าพวกเจ้าเท่านัน้ และมิได้มี
เจตนาร้ายใดๆ! แต่ไฉนถึงต้องไล่ลา่ เอาตายเพียงนี?้ ”
ยักษ์หินกดเสียงทุม้ ต่าแสนเหยียดเย็นกล่าวว่า
“พวกมนุษย์ลว้ นชั่วช้า! พล่ามไร้สาระพอแล้ว! ตายซะ!”
ยักษ์หินเหล่านีด้ ทู ่าจะเคียดแค้นมนุษย์เป็ นทุนเดิม โดยไม่ยืนแช่มรอฟั ง

คาอธิบายอันใดอีก พวกมันเริม่ เคลื่อนไหวจู่โจมต่อทันที
ทว่าสิ่งหนึ่งที่เย่หยวนยังเคลือบแคลงใจสงสัยจนถึงตอนนีค้ ือ พวกมัน
เหล่านีเ้ คยเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าในยุคบรรพกาลใช่หรือไม่?!
เพียงกาปั้นเปล่าที่ต่อยออกมา ก็ปลดปล่อยศาสตร์แห่งสวรรค์พรั่งพรู ซึง่
สัมผัสได้อย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตามแต่ จุดเด่นของพวกมันนับหลายสิบนีค้ ือพละกาลังและพลัง

ป้องกันสุดวิปลาสาขัน้ สุด
ทว่าในด้านแนวคิดความเข้าใจ พวกมันกลับด้อยชัน้ กว่าเย่หยวน
หากพวกมันมีแนวคิดความเข้าใจที่สงู ลา้ เท่าพละกาลัง นี่จะกลายเป็ น

เรือ่ งยากทันทีสาหรับลี่เอ๋อและอิง้ หมัวหู่ ไม่เพียงโอกาสชนะที่ลดฮวบ กระ
ทัง้ โอกาสหนีรอดยังน้อยลงเป็ นอย่างมาก
แต่กระนัน้ เอง ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบนั ทัง้ คูย่ งั มีทนุ รอนมากเพียง

พอที่จะสัประยุทธ์ต่อกรเช่นกัน
สุดท้ายนี ้ สิ่งที่น่าขมขื่นใจที่สดุ ยังคงเป็ นพลังการป้องกันของพวกมันที่สงู
ลิบผิดปกติ แม้จะโดนซัดด้วยฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าเข้าไปเต็มสูบ
ขนาดนัน้ แต่มนั ก็แค่ลม้ คะมาลงเท่านัน้
พวกมันทัง้ หมดเตรียมเข้าสัประยุทธระลอกสองเต็มกาลัง
รัศมีสีทองจรัสลา้ เปล่งประกายขึน้ จากกายาเย่หยวน หากต้องต่อสูก้ บั

พวกยักษ์หินเหล่านี ้ เขาจาต้องเร่งพลังกายเนือ้ อกมาถึงขีดสุด ทว่าเขาที่
ทาถึงขนาดนีก้ ลับมิได้เหนือกว่าหรือด้อยกว่าพวกมันเท่าไหร่นกั
โชคยังดีท่ียกั ษ์หินเหล่านีเ้ ข้าถึงศาสตร์แห่งสวรรค์มิได้ลกึ ซึง้ จนเกินไป
เย่หยวนในปั จจุบนั ที่ใกล้บรรลุปัจจัยหลักทัง้ สามประการโดยสมบูรณ์

สามารถกล่าวได้ว่า ทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนี ้ ความแข็งแกร่งของเขา
คืออันดับสองเป็ นรองจากฟางเทียนเท่านัน้
ดังนัน้ แล้ว เย่หยวนยังพอมีล่ทู างจัดการกับพวกมันได้อยู่บา้ ง ในขณะที่ล่ี
เอ๋อและอิง้ หมัวหู่กลับไม่สามารถรับมือกับพวกมันได้เป็ นเวลานานนัก
‘ไม่มีทางหนีออกไปได้เลย ในยามนีห้ ากยืดยือ้ ต่อไป พวกเราทัง้ หมดคง

กลายเป็ นเนือ้ บนเขียงแน่นอน!’
เย่หยวนพลันครุน่ พินิจในใจ ก่อนเคลื่อนเข้าหาลี่เอ๋อโดยใช้วิชาข้ามมิติ
“ลี่เอ๋อ เจ้าไปรอข้าด้านนอกก่อน”
ในขณะที่กล่าวขึน้ สองฝ่ ามือพลันชูขนึ ้ โดยไม่ตงั้ ตัว พร้อมปลดปล่อยฝ่ า

มือมังกรสวรรค์วินาศฟ้ากระหน่าโดยตรงสองชุดต่อเนื่อง ยักษ์หินใน
บริเวณนัน้ ถูกส่งกระเด็นออกไปไกล
ลี่เอ๋อและเย่หยวนเข้าใจกันดีจนไม่ตอ้ งสื่อสารอันใดให้มากความ เพียง
มองตาก็เข้าใจกันทันที เมื่อเห็นสถานการณ์ดงั นัน้ ลี่เอ๋อเร่งพลังปราณเร็ว
จี๋ฉีกตัวหนีออกไปจากวงล้อมศัตรูทนั ที
“อิง้ หมัวหู!่ ”
เย่หยวนกู่รอ้ งตะโกนเรียก ส่วนอิง้ หมัวหู่เองก็เข้าใจความหมายในทันที
หลังเสียงตะโกนของเย่หยวน ทันทีทนั ใดกระบวนหมัดหนึ่งก็แผดคาราม

ลั่น
“เพลงหมัดเทพพยัคฆ์สวรรค์คลั่ง!”
เงาร่างพยัคฆ์ขาวขนาดยักษ์พ่งุ โจมตียกั ษ์หินเบือ้ งหน้าอย่างบ้าคลั่งบ้าบิ่น

ด้วยกระบวนโจมตีของอิง้ หมัวหู่จึงสามารถถ่วงเวลาจนลี่เอ๋อสลัดหลุด
ออกจากวงศัตรูได้โดยสมบูรณ์
เหตุการณ์ทงั้ หมดเกิดขึน้ ในเสีย้ วอึดใจคล้ายประกายไฟกระเซ็นจากคม

โลหะ ยังไม่ทนั จะการาบเพลงหมัดเทพพยัคฆ์สวรรค์คลั่งดี เหล่ายักษ์หิน
พลันได้ยินเสียงมังกรคารามสะท้านฟ้า!
“เสียงแห่งจอมเทพมังกร!”
เย่หยวนไม่ลงั เลใดๆพร้อมใช้ไพ่ตายสุดท้ายออกมา สรรพสิ่งทั่วบริเวณถูก

บดขยีแ้ หลกเละไม่เลือกหน้า!
ร่างยักษ์หินนับหลายสิบล้วนตัวแข็งทื่อไปในทันที!
ยักษ์หินเหล่านีป้ ราศจากจุดอ่อน ไม่ว่าจะเป็ นพลังปราณยุทธ์หรือกายเนือ้
ล้วนแกร่งกร้าวไร้เทียมทาน
ทว่าต่อหน้าเสียงแห่งจอมเทพมังกรนี ้ สรรพสิ่งใต้สวรรค์ลว้ นถูกบดขยีไ้ ม่

เหลือ!
บูมมม... บูมมม... บูมมม...
ร่างกายหินผาของพวกมันปรากฏรอยร้าวแตกกร้าน ทันใดนัน้ พวกมัน

ค่อยๆสลายกลายเป็ นเศษหินเศษฝุ่ นโดยตรง!
ตึงง! ตึงง!
ร่างแล้วร่าเล่าค่อยๆทรุดทลายลงมา ภายใต้เสียงแห่งจอมเทพมังกรนี ้ ไม่มี

ใครสามารถรอดออกมาได้ ไม่แม้แต่คนเดียว!
หนึ่งอึดใจ... สองอึดใจ!
ยักษ์หินนับหลายสิทลายลงมากลายเป็ นเศษหินเศษทรายกองใหญ่
แฮ่ก แฮ่ก...
เย่หยวนหอบหนักอย่างเหน็ดเหนื่อย ความรูส้ กึ เจ็บปวดอ่อนล้าโฉบแล่น

กระจายทั่วร่างในบัดดล
เว้นเสียว่าไร้ซง่ึ ทางเลือกอื่นใดจริงๆ มิฉะนัน้ เขาไม่มีทางสาแดงใช้วรยุทธนี ้

แน่นอน
พลานุภาพการทาลายล้างที่ทรงพลังขนาดนี ้ ย่อมแลกมาด้วยภาระอัน
หนักอึง้ ที่รา่ งกายต้องได้รบั
ในเวลานีเ้ ขาอ่อนล้าเหนื่อยเพลียจัด และต้องการนอนพักสักระยะหนึ่ง
เขาทอดสายตาจับจ้องไปยังเหล่ายักษ์หินที่ค่อยๆทลายลงมาไม่เหลือ
พร้อมดวงตาที่กาลังจะปิ ดลง แต่ทนั ใดนัน้ จู่ๆเขาจาต้องโพล่งตาเบิกกว้าง
ในทันใด!
เศษหินเศษทรายกองมหึมานัน้ กลับเริม่ เคลื่อนไหว พวกมันก่อร่างรวมตัว

ขึน้ มาอีกครัง้ !
ครืน! ครืน! ครืน!
ภายใต้สายตาอันเพลียจัดของเย่หยวน เหล่ายักษ์หินทัง้ หมดได้ฟื้นคืน

สภาพอีกครา!
เสียงแห่งจอมเทพมังกรที่สามารถฆ่าเยวี่ยจีไ้ ด้ ทว่าสิ่งนีก้ ลับไม่สามารถ
ทาอันตรายยักษ์หินเหล่านีไ้ ด้เลย!
“@#¥¥%% …”
เย่หยวนอดสบถดังไม่เว้นวาย เขาพยายามลากสังขารอันเหนื่อยล้าของ
ตนออกจากที่น่ีเป็ นการด่วนที่สดุ
หากพวกนีฟ้ ื ้ นตัวกลับมาโดยสมบูรณ์ เขาจะไม่มีโอกาสหนีอีกต่อไป
เบือ้ งหน้าปรากฏเป็ นลี่เอ๋อและอิง้ หมัวหู่ท่ีตรงเข้ามาประคองร่างด้วย

ความกังวลสุดขีด ก่อนช่วยกันหิว้ ปี กเย่หยวนคนละข้างซ้ายขวา
“เป็ นอะไรหรือไม่พ่ใี หญ่? แม้แต่เสียงแห่งจอมเทพมังกรก็ไม่สามารถ
จัดการพวกมันได้! นี่ไม่เกินไปหน่อยรึ?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ อันขมขื่น
“รีบหนีออกไปก่อนโดยเร็ว! ตอนนีย้ งั ไม่สายเกินไป!”
คากล่าวของเย่หยวนทาเอาทัง้ สองถอดสีหน้าหนัก
กระทัง้ เย่หยวนยังไม่สามารถทาอะไรยักษ์หินเหล่านีไ้ ด้ แล้วทัง้ คูจ่ ะไปเป็ น

คูม่ ือพวกมันได้อย่างไร?
โดยไม่ลงั เลใดๆอีกต่อไป ทัง้ สองหามร่างเย่หยวนหนีไปอย่างรวดเร็ว

“พี่ใหญ่...จะทาอย่างไรต่อไปดี?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวถามด้วยความสับสน
สีหน้าท่าทีของเย่หยวนในขณะนีบ้ ิดเบีย้ วน่าเกลียดยิ่ง ทัง้ คูท่ ่ีเห็นดังนัน้

ต่างพูดไม่ออกโดยพลัน
“พี่ใหญ่ เบือ้ งหน้าพวกเรามีป่าดอกท้อ!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ ทันควัน
“เข้าไป!”
เย่หยวนไม่ลงั เลใดๆพร้อมกล่าวสั่งให้อิง้ หมัวหู่หนีเข้าป่ าดอกท้อโดยตรง

อย่างไรก็ตามแต่ สิ่งน่าอัศจรรย์ก็คือ จากเดิมที่เหล่ายักษ์หินไล่ลา่ พวกเย่
หยวนอย่างไม่ลดละ ทว่าทันทีท่ีเห็นพวกเย่หยวนวิ่งเข้าไปในป่ านัน้ พวก
มันกลับไม่หยุดชะงักในทันที!
“ท่านขุนพลศิลา มนุษย์คนนัน้ แข็งแกร่งเกินไป! เสียงคารามเมื่อครูท่ าเอา

พวกเราเสียศูนย์ไปครูใ่ หญ่!”
ยักษ์หินตนหนึ่งกล่าวขึน้
ขุนพลศิลาเอ่ยขึน้ ว่า
“มนุษย์คนนีค้ ่อนข้างพิเศษและแตกต่างจากคนอื่นๆ! เสียงคารามเมื่อครู ่

ดูท่าจะเป็ นเสียงแห่งจอมเทพมังกรในตานานที่เล่าลือกัน! แต่น่าแปลก...
เขาคนนีเ้ ป็ นมนุษย์อย่างชัดเจน แต่ไฉนถึงสาแดงใช้วรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ท่ีสญ
ู
หายไปเนินนานของเผ่ามังกรได้? ช่างเถอะ,ในเมื่อเลือกที่จะเข้าไปในป่ า
ดอกท้อเอง เช่นนัน้ ก็ไม่ตอ้ งไปไล่ตามให้เสียเวลาอีกต่อไป หุบเขาเหวพระ
เจ้าเป็ นแหล่งพยัคฆ์ซ่อนมังกรซุม่ อย่างแท้จริง แถมช่วงนีก้ ็เกิดเหตุผิด
ประหลาดอยู่หลายครัง้ หลายครา ดูท่าท่านประมุขเองก็ใกล้จะตื่นแล้ว
เช่นกัน กลับกันเถอะ!”
ตอนที่ 1237 กับดัก
“พี่ใหญ่ ดูท่าพวกมันจะไม่ได้ตามเรามาแล้ว”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พร้อมความกังวลที่ระเหยไปจากจิตใจ
แต่สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนกลับมิได้ดีนกั
“หากข้าเดาไม่ผิด ถึงเราจะเพิ่งออกจากถา้ เสือได้ ทว่ากลับเผลอเข้าถา้

หมาป่ าอีกครา!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ สุดขมขื่นใจ
อิง้ หมัวหู่ตวั แข็งทื่อไปโดยพลัน เขาค่อนข้างงุนงงกับคากล่าวของเย่หยวน

นี่มิได้เป็ นแค่ป่าดอกท้ออันสวยงามหรอกรึ?
เห็นท่าทีฉงนงุนงงของอีกฝ่ าย เย่หยวนกล่าวต่อว่า
“ภายในป่ าดอกท้อแห่งนีห้ อ้ มล้อมไปด้วยค่ายกลศักดิส์ ิทธิ์เร้นแฝงอยู่ท่ วั

ทุกพืน้ ที่ นอกจากนีม้ นั ทัง้ ลึกลา้ ซับซ้อนยิ่ง กระทั่งข้าเองก็ไม่สามารถแก้ได้
โดยง่าย!”
อิง้ หมัวหู่ท่ีได้ฟังดังนัน้ ถึงกับสีหน้าแปรเปลี่ยน ตัง้ แต่นนั้ มันเพิ่มความ

ระมัดระวังมากขึน้ เป็ นสองเท่าทวีทนั ทีต่อป่ าดอกท้อแห่งนี ้
นับเป็ นเรือ่ งน่าเสียดายนัก ที่อิง้ หมัวหู่ไม่มีความรูเ้ กี่ยวกับศาสตร์แห่งค่าย

กลเลย ดังนัน้ จึงไม่สามารถรับรูส้ ่งิ เหล่านีไ้ ด้แม้แต่นอ้ ย
“อย่าทาให้ขา้ กลัวสิพ่ีใหญ่!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวเสียงอ่อน
เย่หยวนเองก็กล่าวเสียงค่อยอย่างไร้เรี่ยวแรง
“จะแกล้งให้เจ้ากลัวเพื่ออันใด? ต้นดอกท้อเหล่านีค้ ือรากฐานของค่ายกล

ขนาดใหญ่ รูปแบบโครงสร้างของมันช่างซับซ้อนยิ่งนัก แถมยังกินพืน้ ที่ท่วั
ทัง้ บริเวณ ช่างน่าอัศจรรย์เกินไป! หากคาดไม่ผิด คงเป็ นค่ายกลศักดิส์ ิทธิ์
ที่ถกู เซียนอาณาจักรพระเจ้าสร้างทิง้ เอาไว้!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ ด้วยความประหลาดใจว่า
“ไม่มีทางใช่ไหม? ไม่วา่ จะดูยงั ไงมันก็เป็ นแค่ตน้ ดอกท้อธรรมดาทั่วไป

ชัดๆ? ทัง้ หมดนีค้ ือค่ายกลจริงๆหรือพี่ใหญ่? แล้วไฉนเราถึงไม่เผาทิง้ ให้สนิ ้
ซาก?”
เย่หยวนส่ายหัวและกล่าวว่า
“พวกนีไ้ ม่สามารถเผาทิง้ ได้! การทาเช่นนัน้ เท่ากับประมาทอย่างยิ่ง และ

นัน้ อาจหวนกลับมาทาร้ายพวกเราเสียเอง!”
สีหน้าท่าทางของอิง้ หมัวหู่เผยถึงความกลัวอยู่หลายส่วน ในที่สดุ เขาก็

ทราบถึงความอันตรายที่แฝงซ่อนอยู่ในป่ าดอกท้อแห่งนี ้
เขาย่อมทราบ เย่หยวนไม่มีทางกล่าวไร้สาระหรือไม่มีมลู ความจริงแน่นอน

ถึงแม้ศาสตร์แห่งค่ายกลของเย่หยวนจะสูงส่ง ทว่าเขาก็ไม่สามารถแก้ไข
หรือทาลายค่ายกลเหล่านีไ้ ด้เช่นกัน นี่จึงแสดงให้เห็นว่า ค่ายกลที่อยู่
ภายในนีน้ ่าสะพรึงกลัวพียงใด
“เช่นนัน้ แล้ว...เราควรทาอย่างไรต่อไปดีพ่ีใหญ่?”
“รอให้ขา้ ฟื ้ นพลังกลับคืนมาก่อน!”
อีกสองวันให้หลัง ความอ่อนล้าอ่อนเพลียของเย่หยวนก็หายเป็ นปลิดทิง้

จากนัน้ เขาก็เริม่ สารวจป่ าดอกท้อแห่งนีโ้ ดยละเอียด ยิ่งตรวจสอบมาก
เท่าไหร่ เขาก็ย่ิงตื่นตะลึงมากขึน้ เท่านัน้
ปรากฏว่าเบือ้ งหน้าต่อจากนี ้ พวกเขามีตวั เลือกทัง้ หมดสามเส้นทางให้

เดินสารวจไปต่อ
ป่ าดอกท้อแห่งนีด้ สู งบรืน่ รมย์เป็ นอย่างมาก ทว่าเย่หยวนทราบ หาก

ผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว นัน้ เท่ากับไปกระตุน้ กับดักที่ซุกซ่อนอยู่ในทางาน
ขึน้ ทันที
อิง้ หมัวหู่หนั มองเย่หยวนอยู่หลายคราด้วยความวิตกอยู่เคียงข้าง ทว่าเขา
เองก็ไม่กล้าเอ่ยปากเข้ารบกวนอีกฝ่ ายเช่นกัน
ซึง่ เวลาผ่านไป อิง้ หมัวหู่ก็พลันพบว่า บนหน้าผากของเย่หยวนเองก็

ปรากฏเม็ดเหงื่อมากมายชโลมชุ่มไม่ต่าง! ดูท่างานนีจ้ ะมิใช่เรือ่ งง่าย
จริงๆ!
เห็นได้ชดั ว่า เย่หยวนประสบปั ญหาที่ยากเกินจะแก้ไขเข้าให้แล้ว!
เย่หยวนหยุดอยู่น่ิงๆเช่นนีเ้ ป็ นเวลาหนึ่งวันเต็ม!
หากเป็ นก่อนหน้านี ้ อิง้ หมัวหู่ไม่กล้าเชื่อลงจริงๆว่า เย่หยวนต้องใช้

เวลานานขนาดนีก้ ว่าจะก้าวย่างได้กา้ วหนึ่งบนพืน้ ที่ค่ายกล
ดูท่าค่ายกลอันนีจ้ ะพิเศษโดดเด่นจริงๆ
“เห้ออ...”
เมื่อได้เห็นเย่หยวนถอนหายใจเสียงยาวออกมา อิง้ หมัวหู่พลันผ่อนคลาย

ลงตามไปด้วย
ในขณะที่ล่เี อ๋อเอือ้ มมือไปเช็ดเม็ดเหงื่อที่ชโลมชุ่มบนหน้าผากเย่หยวนให้

พร้อมสายตาที่เปี่ ยมไปด้วยความเห็นอกเห็นใจสะท้อนออกมา
ตลอดหนึ่งวันที่ผ่านมา เย่หยวนมุ่งความสนใจไปยังการศึกษารูปแบบค่าย
กลอันซับซ้อนนีเ้ ป็ นจุดเดียว ซึง่ นางเองก็ไม่กล้าเข้าไปขัดขวางใดๆ
“เป็ นอย่างไรบ้างพี่ใหญ่? เราควรไปยังเส้นทางไหน?”

อิง้ หมัวหู่กล่าวถาม
ท่าทางการแสดงออกของเย่หยวนในยามนีค้ ่อนข้างเหนื่อยล้าไม่นอ้ ย แต่

เขายังคงกัดฟั นฮึดและกล่าวว่า
“ทางขวาน่าจะปลอดภัย”
ต่อหน้าวาจาคาพูดนีข้ องเย่หยวน อิง้ หมัวหู่ไม่ทนั สังเกต ทว่าลี่เอ๋อกลับหัน

มองเย่หยวนพร้อมสีหน้าเจือประหลาดใจเล็กน้อย
ในครัง้ นี ้ เย่หยวนใช้คาว่า‘น่าจะ’ นี่แสดงให้เห็นว่าแม้กระทัง้ เขาเองก็ไม่

มั่นใจ!
เย่หยวนตรวจสอบค่ายกลเบือ้ งหน้านีโ้ ดยละเอียดเป็ นเวลาหนึ่งวันเต็ม แต่

สิ่งที่ได้กลับเป็ นคาตอบอันคลุมเครือ
ค่ายกลนีจ้ ะน่ากลัวเกินไปแล้วจริงๆ!
“ข้าจะไปเอง!”
ลี่เอ๋อเสนอตัวขึน้ โดยไม่ลงั เลแม้แต่นอ้ ย
เมื่อกล่าวจบนางก็เตรียมย่างเท้าออกไปเดินบนเส้นทางด้านขวาทันที
เย่หยวนถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่หยุดหย่อน เขาทราบความคิดความอ่าน
ของลี่เอ๋อได้โดยธรรมชาติ นางจะต้องตระหนักถึงความไม่ม่นั ใจผ่านวาจา
คาพูดของเขาเป็ นแน่ จึงเลือกที่จะทดสอบด้วยตัวนางเอง
เพียงปลายเส้นผม เท้าของลี่เอ๋อก็จะสัมผัสกับพืน้ เส้นทางแล้ว ทว่าทันใด

นัน้ หนึ่งความคิดพลันโฉบแล่นเข้าสูห่ ว้ งความคิดเย่หยวนดุจสายฟ้าฟาด!
“เดี๋ยวก่อน!”
เย่หยวนตะโกนขึน้ ทันใด
อีกนิดเดียวเท่านัน้ ปลายเท้าของลี่เอ๋อก็จวนจะสัมผัสกับพืน้ ดินอยู่แล้ว

ทันทีท่ีได้ยินเสียงเตือนของเย่หยวน ลี่เอ๋อก็เร่งถอนปลายเท้าออกมาโดย
ไม่ตงั้ ใจ
“มีอนั ใดรึพ่ีใหญ่หยวน?”
ลี่เอ๋อเอ่ยถามขึน้ อย่างฉงนใจ
ในขณะนีท้ ่วั ทัง้ ร่างของเย่หยวนเปี ยกโชกชโลมไปด้วยเหงื่อเย็น หากปลาย

เท้าของลี่เอ๋อสัมผัสกับพืน้ ดินเท่าใด ชีวิตนางจะมลายสูญทันที!
“ข้าขอโทษลี่เอ๋อที่เกือบทาร้ายเจ้าแล้ว เส้นทางนัน้ จุดจบคือความตาย!
ค่ายกลแห่งนีม้ ีจิตสังหารแอบแฝงซ่อนอยู่ ยามที่ขา้ กล่าวคาดคะเนออกไป
เช่นนัน้ และเจ้ากาลังจะย่างก้าวเข้าทดสอบ ในเสีย้ วจังหวะนัน้ กลับปรากฏ
ร่องรอยจิตสังหารออกมาจากเส้นทางขวา แม้เพียงเศษอึดใจ แต่นนั้
ชัดเจนมาก!”
เย่หยวนเผยสีหน้าครั่นคร้ามออกจากจากใจจริง ป่ าดอกท้ออันแสนงดงาม
และร่มรืน่ แห่งนีเ้ ร้นแฝงไปด้วยหายนะทุกขณะจิต!
หนึ่งความผิดพลาด เท่ากับหนึ่งชีวิตที่ตายลง
ก่อนหน้านีเ้ ย่หยวนพยายามอนุมานทุกความเป็ นไปได้ท่ีเกิดขึน้ คล้ายกับ

การจาลองภาพเหตุการณ์ทงั้ หมดไว้ในหัวหากเกิดความผิดพลาดขึน้ !
ซึง่ ถ้าหากเมื่อครูเ่ ย่หยวนกล่าวเตือนช้าไปกว่านีอ้ ีกเพียงเสีย้ วอึดใจ พวก
เขาทัง้ คูจ่ ะถูกความตายแยกจากกันตลอดกาล!
ทว่าลี่เอ๋อกลับยิม้ ให้เย่หยวนอย่างไร้กงั วลและกล่าวว่า
“พี่ใหญ่หยวนใจดีเกินไปแล้ว อย่าลืมเสีย นี่เป็ นถึงค่ายกลที่ถกู สร้างขึน้

โดยเซียนอาณาจักรพระเจ้าขนานแท้ ผิดพลาดกันบ้างมิใช่เรือ่ งแปลกอัน
ใด ไยต้องขอโทษข้าด้วย? ในรอบแรกนี ้ กลับเป็ นท่านคือฝ่ ายชนะ
ต่างหาก!”
เย่หยวนถอนหายใจอย่างลับๆเมื่อได้ยินแบบนี ้ ลี่เอ๋อเป็ นคนใจเย็นและ

มากล้นด้วยนา้ ใจเสมอมา แม้เกือบโดนไฟคลอกตายอีกแค่ปลายเส้นผม
นางยังไม่ถือโทษตาหนิเย่หยวนเลยสักนิด
หากมีภรรยาดีเลิศเช่นนี ้ สามียงั ต้องการอันใดอีก?

เขาตัดสินใจแล้วว่า หากเขาสามารถการาบเผ่าปี ศาจและยังไม่ตาย เขา
จะจัดงานสมรสที่หรูหราและยิ่งใหญ่ท่สี ดุ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ให้แก่ล่เี อ๋อ!
อิง้ หมัวหู่ท่ีหน้าซีดเผือกอยู่เคียงข้างประหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอีเ้ ข็มตลอดเวลา

ยามนีก้ ล่าวขึน้ ว่า
“พี่ใหญ่ เช่นนัน้ แล้วเส้นทางใดกันที่ถกู ต้อง?”
“ไม่มีเส้นทางใดถูกต้องเลย!”
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเคร่งขรึม
เมื่อได้ฟังดังนัน้ ทัง้ อิง้ หมัวหู่และลี่เอ๋อพลันตกกะใจกันยกใหญ่ พวกเขาไม่

ทราบเลยว่านัน้ หมายความอย่างไรกันแน่
เย่หยวนชีน้ ิว้ ไปทางดงป่ าอันรกร้างและกล่าวว่า
“เป็ นทางนัน้ ”
อิง้ หมัวหู่และลี่เอ๋อตื่นตกใจเป็ นทวีเท่า เพราะเส้นทางอันรกร้างนัน้ ไม่วา่

จะดูอย่างไรก็เป็ นทางตัน!
“พี่ใหญ่ เอ่อ...”
อิง้ หมัวหู่มองไปตามที่เย่หยวนชีน้ ิว้ ไปพลางจับจ้องอย่างโง่งม
เย่หยวนมิได้อธิบายอันใดอื่น พร้อมสืบเท้าตรงเข้าไปทันที
ทว่าภาพฉากต่อจากนัน้ ทาเอาอิง้ หมัวหู่และลี่เอ๋อประหลาดใจสุดขีด

จู่ๆร่างของเย่หยวนก็อนั ตรธานหายไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา!
ทัง้ คูแ่ ลกเปลี่ยนสายตากันเล็กน้อย ก่อนเร่งติดตามเย่หยวนไปทันที
ทัง้ สองเสมือนรูส้ กึ ว่า วิสยั ทัศน์เบือ้ งหน้าพล่ามัวบิดเบีย้ วไม่เหลือทรง พวก

เขาได้เข้าไปยังประตูมิติลบั ที่ซ่อนไว้อะไรสักอย่าง
ทว่าความน่าประหลาดใจยังไม่หมดสิน้ เมื่อทัง้ คูร่ ูส้ กึ ฟื ้ นสติขนึ ้ อีกครัง้

สภาพแวดล้อมโดยรอบกลับไม่ต่างอะไรกับก่อนหน้าเลย!
ประหนึ่งว่าพวกเขาหลงอยู่ในภาพลวงตา เมื่อทัง้ คูเ่ ดินเข้าประตูมิติลบั ไป

กลับโผล่ออกมาอยูท่ ่ีเดิมเหมือนเมื่อครูไ่ ม่มีผิดเพีย้ น!
“พี่ใหญ่หยวน นี่เกิดอะไรขึน้ กันแน่? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ป่ าดอกท้อแห่งนี ้

คือดินแดนลวงตา?”
ลี่เอ๋อกล่าวถามด้วยความประหลาดใจยิ่ง
“ความจริงกับภาพลวงตากลับต่างกันแค่เส้นกัน้ บางๆ ความจริงบางอย่าง

ถูกปฏิบตั ิราวกับภาพลวง และภาพลวงบางอย่างก็ถกู ปฏิบตั ิราวกับความ
จริง สิ่งที่น่ากลัวกว่าภาพลวงตาคือ ความจริงที่ถกู เติมแต่งจนเหมือนภาพ
ลวงตา! บุคคลที่สร้างค่ายกลนีม้ ีระดับแนวคิดที่สงู ส่งเกินหยั่งถึงเกินไป
สวนต้นดอกท้อเหล่านีเ้ ป็ นของจริง ทว่าถูกสร้างให้เหมือนกันหมดตลอด
เส้นทาง เพื่อลวงหลอกพวกเรา ทว่าเส้นทางรอดกลับมีเส้นทางเดียว และ
เราต้องเดินให้ถกู ตลอดเส้นทางตัง้ แต่แรกจนท้ายที่สดุ มิฉะนัน้ จะไม่มีวนั
ออกไปได้อีกตลอดกาล!”
เมื่อทัง้ สองได้ฟังเช่นนัน้ ก็ตกใจอย่างมาก เพื่อสร้างค่ายกลสวนดอกท้อให้
เหมือนกันทุกระเบียบนิว้ ขนาดนีไ้ ด้ บุคคลผูน้ นั้ จะต้องเชี่ยวชาญศาสตร์
แห่งค่ายกลเพียงใดกัน
ฝี ไม้ลายมือของเซียนอาณาจักรพระเจ้า กลับมิใช่ส่งิ ที่พวกเขาสามารถ

จินตนาการหยั่งถึงได้โดยแท้
ก่อนหน้าที่ล่เี อ๋อกล่าวให้กาลังใจไปเช่นนัน้ ก็ทาให้เย่หยวนที่อ่อนล้าทัง้

กายใจกลับมากระตือรือร้นพร้อมเปี่ ยมไปด้วยความมั่นใจอีกครัง้ !
เย่หยวนสัมผัสได้ว่า ผูท้ ่ีสร้างค่ายกลทัง้ หมดเหล่านีจ้ ะต้องเป็ นเซียน

อาณาจักรพระเจ้าที่บม่ เพาะฝึ กฝนมาบนเส้นทางแห่งค่ายกลมา
เขาค่อยๆแก้ทางค่ายกลนีไ้ ปทีละขัน้ ตอนอย่างใจเย็น มีหลายต่อหลายครัง้

ที่เขาเกือบเสียรูใ้ ห้แก่เซียนผูส้ ร้างค่ายกลนีเ้ ข้าให้แล้ว
เมื่อเผชิญหน้ากับค่ายกลอันทรงพลังนี ้ เย่หยวนรูส้ กึ ราวกับว่าตนกาลังลูบ
คมของเซียนอาณาจักรพระเจ้าท่านัน้ ก็มิปาน
หลังจากได้รบั กาลังใจจากลี่เอ๋อ เย่หยวนในปั จจุบนั เสมือนถูกเสริมแกร่ง

พร้อมความมั่นใจอันล้นเหลือ!
เซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วอย่างไร?
วันนี ้ ข้า,เย่หยวนจะการาบเซียนอาณาจักรพระเจ้าให้ดเู ป็ นขวัญตา!

ตอนที่ 1238 ปล่อยให้โจมตีจนกว่าจะเหนื่อย
“พี่ใหญ่ เราควรไปทางใดดีในเวลานี?้ ”
เมื่อเห็นว่าเย่หยวนเริม่ จับจุดบางอย่างของค่ายกลนีไ้ ด้ อิง้ หมัวหู่พลันเอ่ย

ถามอย่างอดมิได้
ในขณะนี ้ เป็ นเวลากว่าสามวันเต็ม พวกเขาเพิ่งมาถึงพืน้ ที่ในส่วนที่สอง

เท่านัน้ !
ซึง่ ส่วนที่สอง เย่หยวนใช้เวลามากกว่าส่วนแรกถึงสามเท่า
อันที่จริงแล้ว อิง้ หมัวหู่และเยวี่ยเมิ่งลี่พลางรูส้ กึ ว่า ทิวทัศน์โดยรอบบริเวณ

นีย้ งั คงเหมือนกับส่วนแรกดุจลอกกันมา และไม่มีความแตกต่างอันใดเลย
ทว่าการที่ทกุ อย่างเหมือนกันขนาดนีโ้ ดยไม่สามารถจับจุดผิดสังเกตได้ นี่
แสดงให้เห็นแล้วว่า ค่ายกลนีย้ ่ิงใหญ่เกินจินตนาการกว่าที่คิดไว้มาก
“ตรงกลาง!”
เอ่ยกล่าวจบ เย่หยวนก้าวแช่มออกเดินเข้าเส้นกลางทันทีโดยไร้ซง่ึ ความ

ลังเลใดๆ
อิง้ หมัวหู่และเยวี่ยเมิ่งลี่ท่ีเห็นดังนัน้ พลันตกใจเล็กน้อย ก่อนเร่งเดิน

ติดตามไปทันที
สาหรับพืน้ ที่ในส่วนที่สามนี ้ เย่หยวนใช้เวลาถึงหกวันเต็มเพื่อค้นหา

เส้นทางที่ถกู ต้อง
แต่ในส่วนที่ส่ี มันกลับกินเวลาเย่หยวนถึงครึง่ เดือนเต็มกว่าจะเข้าใจ
ทัง้ หมด!
อิง้ หมัวหู่ไม่กล้าขัดจังหวะเย่หยวนที่กาลังศึกษาอย่างเอาจริงเอาจังแม้แต่
น้อย เขาอดเบือนหน้าหันบ่นกับลี่เอ๋อมิได้เลยว่า
“สวรรค์! ด้วยความเร็วเต่าคลานเช่นนี ้ ยามที่เราออกไปได้ เกรงว่าเผ่า

ปี ศาจคงรวมดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เข้าเป็ นปึ กแผ่นเดียวกันแล้วกระมัง!”
ลี่เอ๋อในตอนนีเ้ องก็เป็ นกังวลมิใช่นอ้ ย เพียงว่านางมิได้แสดงอารมณ์

ออกมาเหมือนอิง้ หมัวหู่
หนึ่งเดือนผ่านไป ณ ปั จจุบนั พวกเขาก็ยงั ไม่สามารถออกจากพืน้ ที่ในส่วน

ที่ส่ไี ด้
อัตราความเร็วชนิดนี ้ กระทัง้ เต่ายังคลานแซงไปไกลโขแล้ว
มาตรได้ว่า อิง้ หมัวหู่พดู ไม่ออกกล่าวไม่ถกู แล้วเช่นกัน
แต่ทงั้ คูก่ ็ทราบตระหนักดี ศาสตร์แห่งค่ายกลที่กอปรอยู่ภายในค่ายกล

เหล่านีช้ ่างลึกซึง้ และซับซ้อนเป็ นอย่างยิ่ง อย่าลืมไปเสีย ท้ายที่สดุ นีน้ ่ีเป็ น
ถึงค่ายกลขัน้ สวรรค์ท่ีถกู สร้างโดยเซียนอาณาจักรพระเจ้า การจะทาความ
เข้าใจนัน้ กลับมิใช่เรือ่ งง่าย
ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าตัง้ แต่พืน้ ที่สว่ นแรกจวบจนตรงนี ้ มีกบั ดัก

เตรียมปลิดชีพซ่อนเร้นอยู่ไม่รูจ้ านวนเท่าใด
ดังนัน้ เย่หยวนจาต้องศึกษาด้วยความรอบคอบจนมั่นใจเสียก่อน ถึงจะ

กล้าสืบเท้าย่างไปข้างหน้า
ทันใดนัน้ เอง เย่หยวนที่กาลังนั่งสมาธิอยู่พลันลืมตาขึน้ กะทันหัน เขาลุก
ขึน้ พรวดพร้อมก้าวแช่มตรงไปทางดงบุปผาทันที
พืน้ ที่ในส่วนที่หา้ นี ้ ลี่เอ๋อคาดการณ์ไว้ว่า เย่หยวนจาต้องใช้เวลามากกว่า

หนึ่งเดือนแน่นอนถึงจะผ่านไปยังส่วนต่อไปได้
แต่อย่างไรก็ตาม ทัง้ คูก่ ลับคาดไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนจะใช้เวลาแค่หนึ่งชั่ว

ยามเท่านัน้ ก็สามารถผ่านไปได้ฉลุย
“พี่ใหญ่หยวน เกิดอะไรขึน้ ? หรือเป็ นไปได้ไหมว่าสามารถทาลายกระบวน

ค่ายกลได้สนิ ้ แล้ว?”
ลี่เอ๋อเอ่ยถามขึน้ ด้วยความประหลาดใจ
“การจะทาลายกระบวนค่ายกลหาใช่เรือ่ งง่ายได้อย่างไร? ทว่าเพียงแค่
ต้องการฝ่ าปก่าดอกท้อนีอ้ อกไปกลับมิน่าใช่ปัญหาอีกต่อไป!”
เป็ นเวลาหนึ่งเดือนกว่าที่การเฝ้าศึกษาอย่างเข้มข้น ในท้ายที่สดุ

ความสาเร็จบนศาสตร์แห่งค่ายกลของเย่หยวนก็พฒ ั นาขึน้ อีกระดับ จน
สามารถเข้าใจค่ายกลขัน้ สวรรค์อนั แสนซับซ้อนได้
ค่ายกลที่กอปรไปด้วยศาสตร์แห่งสวรรค์เหล่านีม้ ิใช่เรือ่ งง่ายที่จะเข้าใจ

ต่อให้เชิญจักรพรรดิคา่ ยกลมานับร้อยนับพันช่วยระดมความคิด พวกเขา
เองก็ไม่สามารถเข้าใจได้เลยแม้แต่พืน้ ฐาน
แต่อย่างไรก็ดี ความสาเร็จของเย่หยวนบนเส้นทางแห่งค่ายกลก็ได้ทะลวง
ขึน้ สูร่ ะดับชัน้ เดียวกับเซียนอาณาจักรพระเจ้านานแล้ว
และเย่หยวนเองก็ตระหนักดีวา่ วิถีค่ายกลที่เก้าของหลูห่ ลินเฟยเป็ นถึง
ค่ายกลขัน้ สวรรค์ขนานแท้!
นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีเย่หยวนกล้าท้าทายหลูห่ ลินเฟยด้วยศาสตร์แห่งค่ายกล

ในตอนนัน้ และทันทีท่ีหลูห่ ลินเฟยเตรียมจะใช้วิถีค่ายกลที่เก้า เย่หยวนจึง
ยกธงขาวประกาศยอมแพ้ในทันที
ระยะเวลากว่าหนึ่งเดือนมานี ้ เย่หยวนได้อทุ ิศกายใจเพื่อทาความเข้าใจ

ต่อศาสตร์สวรรค์ท่ีเปี่ ยมแน่นค่ายกลตรงหน้าอย่างสุดกาลัง
ถึงแม้ความเข้าใจจะค่อนข้างตืน้ เขิน แต่นนั้ ก็เปรียบเสมือนประตูสโู่ ลกใบ

ใหม่ของเย่หยวน
เช่นนัน้ ความเร็วในการถอนรหัสค่ายกลป่ าดอกท้อจึงสูงขึน้ กว่าก่อนหน้า

นับหลายสิบเท่าทวี
เพียงหนึ่งเดือนเศษ เย่หยวนก็สามารถมองเห็นปริศนาที่เร้นแฝงในค่ายกล
นีไ้ ด้อย่างทะลุปรุโปร่ง
ไม่วา่ ทิวทัศน์จะรืน่ รมย์งดงามเพียงใด แต่นนั้ มิอาจลวงตาเย่หยวนได้อีก

ต่อไป
ถึงมันจะดูปลอดภัยแค่ไหนในสายตา ทว่าจิตสังหารกลับไม่สามาถหลบ
ซ่อนได้มิดชิด
ในทางตรงข้าม หนึ่งเดือนที่ผ่านมานีแ้ ทบทาให้เขาเป็ นบ้าเช่นกัน
เพราะไม่วา่ เขาจะเดินไปทางไหน ก็มีแต่เส้นทางทัง้ สามเบือ้ งหน้าที่เฝ้ารอ

อยู่
บุคคลผูส้ ร้างค่ายกลนีจ้ าต้องมีจิตวิปลาสเพียงใดกัน?

“เอ๊ะ ที่น่ี? ช่างเป็ นสถานที่ท่ีงดงามนัก! สวยดั่งสรวงสวรรค์เลย!”
ลี่เอ๋อโพล่งอุทานขึน้ พร้อมความประหลาดใจ
อ๊อกกก...!!
จู่ๆอิง้ หมัวหู่ท่ีเห็นทางออกตรงหน้าก็อาเจียนออกมาระลอกใหญ่ทนั ที
เย่หยวนและลี่เอ๋อที่เห็นดังนัน้ พลันสบสายตากันเล็กน้อย ก่อนระเบิดเสียง

หัวเราะดังลั่นแสนขาขัน
หากกล่าวตามหลักเหตุและผล มันเป็ นไปไม่ได้แน่นอนที่เซียนผูไ้ ร้เทียม

ทานเฉกเช่นอิง้ หมัวหู่จะอาเจียนออกมาเช่นนี ้ ทว่าผลกระทบทางจิตใจที่
เกิดขึน้ ตลอดหนึ่งเดือนกว่าที่ผ่านมา กลับกระทบกับเขาอย่างจัง
อิง้ หมัวหู่กรอกตามองทัง้ คูท่ ่ีกาลังยืนขาและกล่าวขึน้ ว่า
“พวกท่านยังจะหัวเราะอีก! ข้าขอเตือนไว้ก่อนเลย ตัง้ แต่นีเ้ ป็ นต้นไปห้าม

ใครพูดคาว่า‘ดอกท้อ’ให้ขา้ ได้ยืนอีก มิเช่นนัน้ ...อ๊อกกกก!!”
หลังจากที่ทงั้ สามหยอกล้อกันไปมายกใหญ่ พวกเขาก็เริม่ ออกเดินทางต่อ

อีกครัง้
สถานที่แห่งนีเ้ ปรียบเสมือนสรวงสวรรค์ก็มิปาน เนินเขาทับซ้อนเขียวชอุม้

นา้ ทะเลสีครามฟ้าใสบริสทุ ธิ์ เฝ้ามองโดยภาพรวมช่างเป็ นทิวทัศน์งดงาม
มากเสน่หแ์ ละน่าหลงใหล
ที่สาคัญกว่านัน้ คือ บริเวณแห่งนีเ้ ต็มเปี่ ยมไปด้วยพลังปราณบริสทุ ธิ์ไม่

ด้อยไปกว่าดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เลย
“พี่ใหญ่หยวน ที่แห่งนีด้ ไู ม่เหมือนหุบเขาเหวพระเจ้าเลย! แล้วพวกเราจะ
กลับไปยังดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ถกู หรือไม่?”
ลี่เอ๋อกล่าวขึน้ ด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น
“ดูไม่เหมือนเลยจริงๆ! ข้ารูส้ กึ ดั่งว่ามันเป็ นอีกมิติหนึ่งคล้ายกับมิติตอ่ เติม

ของนิกายชาระวิญญาณ มันเป็ นดินแดนอิสระตัดขาดจากดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์โดยสิน้ เชิง”
“เป็ นไปได้ไหมว่าที่น่ีก็อาจเป็ นนิกายศักดิส์ ิทธิ์รา้ งที่ถกู ทิง้ ไว้เบือ้ งหลัง? แต่

เท่าที่ดแู ล้วมันไม่คล้ายกับนิกายหรือสานักอะไรเทือกนัน้ เลย เช่นนีค้ งไม่
น่าเป็ นอันตรายอันใดกระมัง?”
อิง้ หมัวหู่ท่ีหยุดอ้วกในที่สดุ ก็เงยหน้าขึน้ กล่าวแทรก
“นัน้ มิน่าเกี่ยว เคยมีคากล่าวเล่ากันว่า สถานที่ย่ิงสวยงามยิ่งอันตราย

แถมหนึ่งเดือนกว่าที่ผ่านมานี ้ เราก็มิได้รบั รูข้ ่าวภายนอกใดๆเลยว่าเกิด
อะไรขึน้ บ้าง?”
ท่าทางการแสดงออกของอิง้ หมัวหู่แปรเปลี่ยนในทันใด จากที่มองในแง่ดี

ยามนีก้ ลับถอดสีหน้าในทันใด
ถูกต้องแล้ว ภายในหุบเขาเหวพระเจ้าจะใช่สถานที่ปลอดภัยไร้พิษภัยได้
“พี่ใหญ่ หรือเราควรย้อนกลับ?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่า
“หากพวกเราย้อนกลับไปได้ง่ายๆ ไฉนข้าต้องใช้เวลาเป็ นเดือน? ที่สาคัญ

ดูท่าค่ายกลนีจ้ ะเป็ นแบบทางเดียว หากข้าสามารถทวนรูปแบบย้อนกลับ
ไปได้ ข้าคงกลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วกระมัง? ในความเห็น
ของข้า การที่ผสู้ ร้างค่ายกลมายังที่แห่งนี ้ อาจต้องมีวตั ถุประสงค์อะไร
บางอย่าง?”
“นี่...ท่านคิดจะทาอะไร?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ แสนหดหู่ราวกับคาดเดาคาตอบของอีกฝ่ าย
ได้แล้ว
“ในเมื่อมาถึงที่น่ีทงั้ ทีก็เดินต่อให้สดุ ! ไฉนไม่ลองเข้าไปสารวจหน่อยล่ะ?

บางทีอาจได้ดอกผลที่ไม่คาดคิด?”
จากนัน้ พวกเขาทัง้ สามก็เดินหน้าเข้าสารวจต่ออย่างระมัดระวัง แต่

ระหว่างทางมานีก้ ลับไม่พบภัยอันตรายใดๆเลย นี่จึงทาให้พวกเขาคลาย
ใจลงอย่างมาก
เมื่อเดินทางเคลื่อนผ่านหุบเขาลูกหนึ่งไป สิ่งน่าประหลาดใจพลันเกิดขึน้
ในที่สดุ ปรากฏว่าเบือ้ งหน้าของพวกเขาปรากฏเงาร่างของคนกลุม่ หนึ่ง
กาลังตรงมาทางนีเ้ ช่นกัน
“พี่ใหญ่,ดูเหมือนจะมีผคู้ น! นัน้ หรือว่า...เผ่าอสูร! แปลกเกินไป! ไฉน
สถานที่แห่งนีถ้ ึงมีเผ่าอสูรอาศัยอยู่?”
เย่หยวนที่เห็นดังนัน้ พลันแปลกใจไม่ต่าง
ห่างออกไปไกล ปรากฏเหล่านักสูข้ องเผ่าอสูรกาลังฝึ กซ้อมต่อสูก้ นั อยู่

อย่างขยันแข็งขัน
และเมื่อกลุม่ คนเหล่านัน้ เล็งเห็นพวกเย่หยวนกาลังมาทางนี ้ พวกเขาจึงเร่ง

ตรงมาหาทันที!
พวกเย่หยวนทัง้ สามพลันคิดว่าพวกเขาจะตรงเข้ามาเพื่อทักทาย แต่ท่ีไหน
ได้สีหน้าของพวกนัน้ กลับมืดทมิฬลงโดยพลัน และตะโกนลั่นด้วยความ
เดือดดาลว่า
“มันเป็ นมนุษย์! พวกมนุษย์ปรากฏตัวอยู่ท่ีน่ีได้อย่างไร?!”
ยังไม่ทนั ที่จะได้ปริปากอธิบายใดๆ พวกนัน้ ก็เข้าจู่โจมทันทีโดยตรง
อิง้ หมัวหู่และลี่เอ๋อกาลังจะเคลื่อนไหว แต่กลับถูกหยุดโดยเย่หยวน

เสียก่อน
“ปล่อยให้พวกมันโจมตีจนกว่าจะเหนื่อย เราอย่าเพิ่งตอบโต้ใดๆใน
สถานที่ท่ีไม่รูจ้ กั เป็ นดีท่ีสดุ พวกเจ้าอย่าได้เสียแรงโดยใช่เหตุ ตรงนีใ้ ห้ขา้
จัดการเอง”
เย่หยวนกล่าวเสียงเย็นเอ่ยขึน้
ตอนที่ 1239 ดินแดนสัตว์เทวะ
“เจ้าหนุ่มนี่มนั สัตว์ประหลาดชนิดใดกัน?”
“ขะ-ข้า...ข้าเหนื่อยเจียนตายแล้ว!”
“ไม่ไหว...ข้าสูไ้ ม่ไหวแล้ว! ข้าไม่สามารถระดมพลังปราณใดๆในร่างกาย

ได้เลย!”
หลายต่อหลายคนต่างร้องโอดอวนระงมใจไม่หยุด ก่อนหน้าพวกเขา
ปลดปล่อยทุกกระบวนโจมตีออกมาด้วยพลังทัง้ หมดที่มี ทว่านัน้ ไม่
สามารถทาอันตรายใดๆเย่หยวนได้เลยแม้กระทัง้ ปลายเส้นผม
ในยามนีส้ ีหน้าการแสดงออกของแต่ละคนล้วนจับจ้องเย่หยวนด้วยความ
หวาดกลัวสุดหัวใจ
ชายหนุ่มตรงหน้าแกร่งกล้าเกินไป!
เขายังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง ยังไม่ทนั ออกอาวุธโจมตีก็ทาให้กลุม่ คนเหล่านี ้

เหนื่อยจัดแล้ว
นี่เป็ นการสัประยุทธ์ท่ีแสนสิน้ หวังไร้โอกาสนัก
เย่หยวนค่อยๆย่างก้าวเข้ามาพร้อมรอยยิม้ ประดับใบหน้าไม่เสื่อมคลาย
เหล่าอสูรพวกนัน้ สะดุง้ โหย่งด้วยความตกใจสุดขีด คล้ายถูกเหยียบหาง

อย่างแรง
“จะ-จะ-เจ้า...เจ้าคิดจะทาอะไร? ข้าขอเตือนไว้ก่อน...ท่านประมุขน้อยของ
พวกเราน่าเกรงขามยิ่ง! ทันทีท่ีเขามาถึง เจ้าตายแน่!”
เย่หยวนยังคงฉีกยิม้ กว้างแจ่มใส ทว่าในสายตาของพวกนัน้ กลับน่า
สยดสยองประหนึ่งฆาตกรโรคจิต
“ประมุขน้อย? พวกเจ้าสังกัดเผ่าอันใด...เผ่ามังกร? เผ่าวิหกเพลิง? หรือ

เผ่าพยัคฆ์ขาว? ข้าอยากจะรูเ้ สียจริงว่า ประมุขน้อยของพวกเจ้าหน้าตา
เป็ นอย่างไร?”
เย่หยวนทราบมานานแล้วว่า เหล่าอสูรน้อยพวกนีเ้ ป็ นสมาชิกเผ่าสัตว์เท

วะทัง้ สี่
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ภายในพืน้ ที่แห่งนีย้ งั มีเผ่าสี่สตั ว์เทวะดารงอยู่?
ความแข็งแกร่งของผูค้ นเหล่านีม้ ิได้สงู นัก เพียงแค่ระดับเก้าขัน้ ต้นเท่านัน้

ทว่าอายุของพวกเขาก็มิได้แก่เช่นกัน ในบรรดาเผ่าสูร คนเหล่านีถ้ ือได้ว่า
เป็ นอัจฉริยะรุน่ เยาว์
แน่นอนว่าความแข็งแกร่งโดยรวมของพวกเขา เหนือชัน้ กว่าเผ่าอสูรบน

โลกภายนอกอย่างชัดเจน
“ขะ-ข้าจะคอยดู! รอจนกว่าท่านประมุขน้อยของพวกเรามาถึง ยามนัน้ เจ้า

ได้ประจักษ์แจ้งเป็ นแน่แท้!”
ในบรรดาพวกเขาโพล่งกล่าวขึน้
เย่หยวนหัวเราะเล็กน้อยเมื่อได้ยินและกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่า ข้าจะรอชม เช่นนัน้ ข้าขอนั่งพักผ่อนรอประมุขน้อยของพวกเจ้าแถว

นีก้ ่อน ส่วนพวกเจ้ารีบไปเรียกมาเถอะ”
พวกนัน้ คล้ายนักโทษโดนปล่อยตัว ทันทีท่ีได้ยินเย่หยวนกล่าวเช่นนัน้ ก็เร่ง
สับเท้าหลบหนีออกไปทันที
“พี่ใหญ่ ที่แห่งนีแ้ ปลกมาก!”
เย่หยวนพยักหน้าตอบและกล่าวว่า
“อืม ที่แห่งนี.้ ..ช่างน่าสนใจยิ่งนัก!”
ไม่นานเกินรอ เหล่าอสูรน้อยที่หนีออกไปก็ได้กลับมาหาอีกครัง้
แต่คราวนีพ้ วกนัน้ กลับมาพร้อมกับพรรคพวกอีกมากมายเป็ นโขยงตามกัน
มา
กลุม่ คนจานวนมากเข้าปิ ดล้อมพวกเย่หยวนทันที พร้อมชายหนุ่มคนหนึ่ง

ที่กา้ วแช่มออกมา เขาจับจ้องเย่หยวนด้วยความรังเกียจ อย่างไรก็ตาม
ความแกร่งกล้าของชายคนนีม้ ิได้อ่อนด้อย นัน้ เป็ นถึงระดับเก้าขัน้ สุด
ทว่าความแกร่งกล้าเพียงแค่นี ้ ไม่สามารถทาอันตรายอันใดแก่เย่หยวนได้
โดยธรรมชาติ
“เจ้ามนุษย์ กล้าล่วงลา้ มายังดินแดนสัตว์เทวะไม่พอ ยังกล้าทาร้าย

สมาชิกเผ่าของข้าผูน้ ีอ้ ีกรึ? เตรียมใจรับโทษรึยงั ?”
ชายหนุ่มผูน้ ีก้ ลับมิได้แยแสอันใดเย่หยวนเลย ด้วยความแกร่งกร้าวของ

เขา มีหรือจะไม่สามารถรับมือกับเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะทั่วไปด้?
เย่หยวนมิได้ตอบคาถามอีกฝ่ าย แต่กล่าวขึน้ ด้วยความสนใจยิ่งว่า
“เช่นนีน้ ่ีเอง สถานที่แห่งนีม้ ีนามว่า ดินแดนสัตว์เทวะ ไม่น่าแปลกใจเลย

ว่าไฉนสมาชิกเผ่าสี่สตั ว์เทวะถึงมีมากมายเพียงนี ้ แต่ขา้ สงสัยอย่างมากว่า
เผ่าสี่สตั ว์เทวะของฝั่งนีก้ บั เผ่าสี่สตั ว์เทวะในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์มี
ความสัมพันธ์กนั เช่นไร?”
“สามหาว! ท่านประมุขน้อยกาลังตัง้ คาถามกับเจ้า! แต่เจ้ากลับกล้าเมิน

งัน้ รึ?!”
ทันใดนัน้ มีใครบางคนตะโกนสวนกลับมาทันที
สีหน้าของประมุขน้อยมืดขรึมลงในทันใด
เขาผูน้ ีห้ ยิ่งผยองและทะนงตนยิ่งกว่าใครๆ ทว่ามนุษย์เบือ้ งหน้ากลับหยิ่ง
ยโสยิ่งกว่านัก!
ยามนีป้ ระมุขน้อยได้คน้ พบเลยว่า เย่หยวนเองก็มิได้สนใจตัวมันเลย!
ในขณะเดียวกัน มีใครบางคนในฝูงชนเกิดผิดสังเกตเข้า ก่อนค่อยๆขยับ

ขยายสายตาเข้าจับจ้องเย่หยวนอย่างละเอียดถี่ถว้ น
“จะ-จะ-จะ-เจ้า...นัน้ เจ้าจริงๆ! ฉะ-ไฉน...ไฉนเจ้าถึงอยู่ท่ีน่ีได้?!”
คนๆนัน้ อุทานขึน้ ไม่เป็ นภาษาทันที
ประมุขน้อยผูน้ นั้ ขมวดคิว้ แน่น สีหน้าเผยถึงความไม่พอใจออกมาอย่าง

เห็นได้ชดั ก่อนกล่าวเสียงเข้มถามขึน้ ว่า
“เจ้ารูจ้ กั มัน?”
ในเวลานัน้ ทุกคนต่างเผยท่าทางอย่างรูอ้ ยากเห็นออกมาโดยพลัน
สมาชิกเผ่าคนนัน้ มีนามว่า หลงเซิง ในหมู่พวกเขาทัง้ หมดกลับหาใช่คน

โดดเด่นนัก
หากย้อนกลับไป หลงเซิงเคยออกเดินทางไปยังดินแดนลึกลับแห่งหนึ่ง
ก่อนกลับมาพร้อมใบหน้าบวมชา้ เสมือนหัวหมู และนั่นได้กลายเป็ นเรือ่ ง
ตลกภายในดินแดนสัตว์เทวะเป็ นเวลาพักใหญ่
ทว่ายามนีพ้ รสวรรค์ท่ีแฝงซ่อนในตัวเขาก็เริม่ แสดงออกมาบ้างแล้ว และ

ด้วยนิสยั ขีป้ ระจบประมุขน้อยจนเคยตัว จึงทาให้หลงเซิงมีปากมีเสียงไม่
น้อยในเผ่า
หลงเซิงถอดสีหน้าหนักด้วยความหวาดกลัว ก่อนเอ่ยขึน้ ว่า
“มัน...มันคือไอ้เด็กเหลือขอที่ปลอมตัวเป็ นราชันย์มงั กรในดินแดนไร้

สิน้ สุด!”
เมื่อวาจาคากล่าวเหล่านีด้ งั ออกมา ทุกคนต่างตกตะลึงไปครูห่ นึ่ง ก่อน

ระเบิดเสียงหัวเราะเยาะดังสนั่น
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าลืมกินยามาใช่หรือไม่? เจ้ากาลังจะบอกว่า คนที่ทบุ ตีเจ้า

จนเละเป็ นหัวหมูคือมัน? มนุษย์จากแดนล่างที่ไหนจะมีปัญญาขึน้ สู่
ดินแดนสัตว์เทวะได้?”
“หลงเซิง ข้าว่าเงามืดในจิตใจเจ้ายังไม่จางหายดี กระทัง้ ตอนนีย้ งั เป็ นรอย

แผลฝังลึก! หรือเป็ นไปได้ไหมว่า เจ้ากลัวมนุษย์จนขึน้ สมองไปแล้ว?”
“เวลาเพิ่งผ่านไปกี่ปีเชียว? มนุษย์คนนัน้ จะสามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักร
ราชันย์เทวะได้อย่างไรในเวลาอันสัน้ เพียงนี?้ เป็ นบุตรแห่งสรวงสวรรค์
กระมัง? ฮ่าฮ่าฮ่า!”
................................
เหล่าสมาชิกเผ่าอสูรต่างหัวเราะหยอกล้อหลงเซิงอย่างสนุกปาก ไม่มีใคร
สักคนเชื่อว่า เย่หยวนคือคนที่ทบุ ตีมนั จนเละเป็ นหัวหมูในปี นนั้ เลย
อย่างไรก็ตาม ความตื่นตะลึงที่ก่อเกิดขึน้ กลางใจของเย่หยวนก็มิได้นอ้ ย

กว่าหลงเซิงเลย
ยามนี ้ เมื่อเห็นหลงเซิงอุทานขึน้ ดังลั่น เขาเองก็รูส้ กึ ว่า อีกฝ่ ายคุน้ หน้าคุน้

ตาอย่างมากเช่นกัน
อีกหนึ่งคนที่ต่นื ตกลึงไม่แก้กนั ก็คือ อิง้ หมัวหู่!
เพราะเขาเองก็เคยพบกับราชันย์มงั กรมาก่อนในปี นนั้ ซึง่ แน่นอนว่าไม่ผิด

ตัวแน่ มันคือหลงเซินที่อยู่เบือ้ งหน้าจริงๆ!
เย่หยวนกับอิง้ หมัวหู่สบตากันไปมาอย่างรวดเร็ว พร้อมแววตาที่เปี่ ยมไป

ด้วยความไม่น่าเชื่อสาดสะท้อนออกมา
หรือเป็ นไปได้ไหมว่าสถานที่แห่งนีค้ ือ...ด้านหลังของป่ าแห่งความมืด?
นี่ช่างน่าอัศจรรย์เกินไปแล้ว?
“พวกเจ้า...ไฉนไม่มีใครเชื่อข้าเลย? มัน...มันคนนัน้ คือไอ้เด็กเหลือขอที่

ปลอมตัวจริงๆ!”
หลงเซิงตะคอกขึน้ สวนทันทีอย่างเดือดดาล
ประมุขน้อยเค้นเสียงเย็นคาหนึ่งและกล่าวขึน้ ว่า
“ไม่วา่ มันจะเป็ นใครก็ช่าง มนุษย์ท่ีกล้าล่วงลา้ มายังดินแดนนีม้ ีโทษ

ประหารไม่ละเว้น!”
เมื่อกล่าวจบ ประมุขน้อยก็ยกฝ่ ามือขึน้ และคารามดังลั่น
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวนี ้ เย่หยวนก็แอบอมยิม้ เล็กน้อย
แม้แต่ล่เี อ๋อและอิง้ หมัวหู่เองก็อดขามิได้เมื่อเห็นดังนัน้

ในจังหวะเดียวกัน เย่หยวนก็พลันยกฝ่ ามือขึน้ พร้อมปลดปล่อยฝ่ ามือ
มังกรสวรรค์วินาศฟ้าออกไปเช่นกัน!
หาญกล้าแสดงเศษเสีย้ วฝี มือต่อหน้าผูเ้ ชี่ยวชาญ นี่เป็ นเรือ่ งน่าขัน

เพียงใด?
ทันทีท่ีเห็นฝ่ ามือนัน้ ของเย่หยวน เหล่าสมาชิกเผ่าอสูรทัง้ หมดต่างเปลี่ยนสี

หน้าไปทันที
มนุษย์คนนีส้ ามารถใช้ฝ่ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าได้อย่างไร?!
ทว่าอย่างไร พวกเขาก็ไม่มีเวลาครุน่ คิดมากนัก
มังกรฟ้าทัง้ สองเข้าปะทะชนกันอย่างแรง จนเกิดแรงระเบิดขึน้ กลางเวหา

กระทัง้ มวลอากาศในบริเวณนัน้ ยังบิดเบีย้ วเสียรูป
แต่ช่างน่าเศร้านัก มังกรฟ้าของมระมุขน้อยกลับถูกบดขยีแ้ หลกเละอย่าง
การจะจัดการกับประมุขน้อยผูน้ ี ้ เย่หยวนไม่จาเป็ นต้องใช้ชีพจรมังกร

ระดับศักดิส์ ิทธิ์ออกมาด้วยซา้
เพียงกายทองคาเก้าอรหันต์ และให้ความสนใจกันสักเล็กน้อย สิ่งนีก้ ็มิใช่

กระบวนโจมตีท่ีนกั สูท้ ่วั ไปจะสามารถต้านทานไหวแล้ว
เห็นได้ชกั ว่า ประมุขน้อยผูน้ ีย้ งั คงไร้ซง่ึ คุณสมบัติโดยสิน้ เชิง
ร่างของประมุขน้อยถูกซัดกระเด็นออกไป
“เจ้า...เจ้ารูจ้ กั ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าได้อย่างไร?”
เย่หยวนมิได้เจตนาถึงขัน้ เข่นฆ่า เพียงทาให้ประมุขน้อยได้รบั บาดเจ็บใน

ระดับนึงก็เพียงพอ แต่นนั้ กลับสร้างความประหาดใจยิ่งให้แก่ประมุขน้อย
จนต้องเอ่ยถามออกมาอย่างอดมิได้
“ก็แค่ฝ่ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า มันจะน่าตื่นเต้นอันใดมากมาย?”
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเฉยเมย
ทุกคนโดยรอบต่างพูดไม่ออกในบัดดล
ก็แค่...งัน้ รึ?
บนดินแดนสัตว์เทวะ ผูท้ ่ีมีคณ
ุ สมบัติสามารถบ่มเพาะฝึ กฝนฝ่ ามือมังกร
สวรรค์วินาศฟ้าได้ มีอยู่จานวนน้อยนิดจนนับนิว้ ได้
และประมุขน้อยเองก็เป็ นหนึ่งในนัน้
วรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ชนิดนีม้ ิใช่ส่งิ ที่คนทั่วไปจะสามารถฝึ กฝนได้
ทว่าความสาเร็จของเย่หยวนในเส้นทางนี ้ เป็ นที่ชดั เจนว่าเหนือชัน้ กว่า

ประมุขน้อยอยู่หลายขุม
พวกเขาทัง้ หมดต่างคิดว่า ที่เย่หยวนกล่าวเช่นนัน้ เพียงแสร้งทาเป็ นลึกลับ

เท่านัน้ ทว่าความจริงแล้ว เย่หยวนแค่พดู ออกไปตามความเป็ นจริง
เสียงแห่งจอมเทพมังกร นับว่าลา้ ค่ากว่าฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าไม่รูก้ ่ี
สิบเท่า
ยิ่งไปกว่านัน้ ยังมียอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ของเผ่ามังกรอีกมากมายที่เย่หยวน

ยังคงไม่รูจ้ กั และเข้าใจได้
“เอาล่ะ ตอนนีพ้ วกเจ้าจะตอบคาถามนายน้อยผูน้ ีไ้ ด้หรือยัง? ข้าแค่

ต้องการทราบว่าดินแดนนีค้ ือที่ไหน?”
เย่หยวนกล่าวถามอย่างเยือกเย็น ทุกคนที่สาดสายตาจับจ้องเขาใน
ปั จจุบนั ล้วนสั่นกลัวจับไขกระดูก
ตอนที่ 1240 สี่ผู้อาวุโสสูงสุดผนึกกาลัง!
เย่หยวนเอ่ยถามทุกคนอย่างเป็ นมิตร ทว่าฝ่ ายนัน้ กลับหวาดกลัวสุดขีด

ราวกับพวกเขากาลังเผชิญกับพญาเสือ ทุกคนต่างเร่งจับกลุม่ กันแน่นและ
ค่อยๆย่างก้าวถอยกรูกลับไปหลายสิบก้าว
“เจ้า...เจ้า...เจ้าอย่าเข้ามา!”
หลงเซิงในยามนีห้ วาดผวาหนัก เย่หยวนผูน้ ีค้ ือเงามืดในจิตใจของเขา

ตลอดมาจริงๆ
เรือ่ งราวที่เกิดขึน้ ในวันนัน้ มันตราตรึงสลักจับใจยิ่ง ไม่ว่าเขาจะพยายาม

เพียงใด ก็ไม่สามารถลบความกลัวนีอ้ อกไปได้เลย
แต่เดิมหลงเซิงพยายามคิดในแง่ดีอยู่เสมอว่า เขาในตอนนีส้ ามารถ
เอาชนะอีกฝ่ ายได้แน่นอน ทว่ากลับไม่คิดไม่ฝัน เงามืดในจิตใจนามเย่
หยวนกลับกลายเป็ นเซียนไร้เทียมทานไปแล้ว!
บุคคลผูน้ ีค้ ือฝันร้ายของเขา!
ฝันร้ายตลอดมาของหลงเซิง!
เมื่อเห็นท่าทางการแสดงออกของพวกนัน้ เย่หยวนก็พดู อะไรไม่ออก
เขาเพียงต้องการทราบจริงๆว่า สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นด้านหลังของป่ าแห่ง

ความมืดใช่หรือไม่
แต่พวกเผ่าอสูรเหล่านีก้ ลับหวาดผวาขวัญกระเจิงจนพูดไม่รูเ้ รือ่ งกันไป
หมดแล้ว
เย่หยวนมิได้ตงั้ ใจให้เป็ นเช่นนีจ้ ริงๆ!
“นี่ เจ้าคือหลงเซิงใช่ไหม? ช่วยบอกข้าทีว่า ดินแดนแห่งนีค้ ือด้านหลังป่ า

แห่งความมืดใช่ไหม? เช่นนัน้ เราสามารถเดินกลับดินแดนศักดิส์ ิทธิ์โดย
ผ่านทางดินแดนไร้สนิ ้ สุดได้?”
เย่หยวนเอ่ยถามอีกครัง้ ด้วยเสียงนุ่มนวลพร้อมรอยยิม้ แสนเป็ นมิตร
ทว่าทันทีท่ีเย่หยวนก้าวย่างออกไป พวกนัน้ กลับตกใจยิ่งกว่ากระต่ายตื่น

ตูมจนสะดุง้ โหย่งสะดุดก้อนกรวดก้นคะมาลงกับพืน้ ทุกคนทนแรงกดดันที่
มีต่อเย่หยวนไม่ไหวอีกต่อไป พร้อมเร่งเตลิดหนีไปอย่างหัวซุกหัวซุน
“เอ่อ...ข้าน่ากลัวตรงไหน? นายน้อยผูน้ ีย้ งั ไม่ทาอะไรเลย?”
เย่หยวนยกมือเท้าเอวเล็กน้อยพลางเอ่ยขึน้ ด้วยความฉงนงุนงง
อิง้ หมัวหัวกลัน้ ขาไม่ไหวอีกต่อไป ก่อนระเบิดหัวเราะยกใหญ่และกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้เจ้าพวกนีช้ ่างขีข้ ลาดยิ่งกว่าอะไร! เสียชื่อเผ่าสี่สตั ว์เทวะยิ่ง

นัก!”
ลี่เอ๋อยิม้ และกล่าวว่า
“พี่ใหญ่หยวน ท่านยังไม่ทนั โจมตีอนั ใด พวกนัน้ ก็กลัวขึน้ สมองแล้ว เพราะ

การที่ประมุขน้อยของพวกนัน้ ไม่สามารถทาอะไรท่านได้เลย มันแสดงให้
เห็นถึงบรรทัดฐานที่ห่างชัน้ จนชัดเจนเกินไป จึงไม่แปลกที่ทกุ คนจะกลัว
กันขนาดนี ้ แต่เป็ นเช่นนีพ้ วกเราจะทาอย่างไรต่อไปดี?”
“ดูเหมือนว่าข้าต้องใช้กาลังจริงๆ”
เมื่อกล่าวจบ พลันถอนหายใจเฉือกใหญ่ ร่างของเย่หยวนอันตรธาน

หายไปจากจุดที่ยืนอยู่ทนั ที
ในขณะเดียวกัน ประมุขน้อยที่เพิ่งคลานขึน้ จากพืน้ ดินก็กาลังเตรียมสับ

ฝี เท้ารีบหนีไปอย่างรวดเร็ว แต่จ่ๆู พลันมีจิตสังหารสุดน่าสะพรึงหอบใหญ่
เข้ากักขังเขาไว้
ประมุขน้อยเสียวสันหลังวาบยันปลายหนังศีรษะ ประหนึ่งว่ายามนี ้ เขาได้

เห็นยมบาลยืนกวักมือเรียกอยู่ตรงหน้าแล้ว
โดยไม่ลงั เลอีกต่อไป ประมุขน้อยเร่งพลังปราณเต็มสูบสู่สองเท้าเตรียมสับ
ตีนแตก เขาต้องการจะหนีไปให้ไกลที่สดุ เท่าที่ทาได้
“วิ่งต่อคือตาย!”
วาจาสุดเย็นยะเยือกของเย่หยวนประดุจแผดดังขึน้ จากใต้พิภพบาดาล
เล่นเอาทุกความคิดในห้วงสมองของประมุขน้อยแตกสลายเป็ นเสี่ยงๆ
ส่วนพวกลิ่วล้อที่เหลือเย่หยวนหาได้ใส่ใจไม่ จึงปล่อยให้หนีไปตาม
อิสระเสรี
เสียงฝี เท้าของประมุขน้อยหยุดลงกะทันหัน ก่อนพบว่าชายหนุ่มก่อนหน้า

ได้ยินดักหน้าเขาไว้แล้ว
ในมุมมองของเย่หยวน ประมุขน้อยคนนีอ้ าจเป็ นตัวหมากสาคัญใน
อนาคต
........................
“ทะ-ทะ-ท่าน...ท่านผูอ้ าวุโสสูงสุด! แย่แล้ว!”
ทุกคนเร่งหนีเตลิดกลับเผ่าพร้อมส่งเสียงดังลั่นไม่หยุดหย่อน
“จะตะโกนเสียงดังจนฟ้าถล่มลงมาเลยใช่ไหม!”
ผูอ้ าวุโสสูงสุด,หลงหยานกล่าวขึน้ พร้อมท่าทีปราศจากความสุข
ได้ยินผูอ้ าวุโสสูงสุดกล่าวประชดเจือตาหนิเช่นนี ้ ทุกคนถึงกับปิ ดปากเงียบ

ในบัดดล
“ท่านผูอ้ าวุโสสูงสุด เกิดเรือ่ งแล้ว! มี...มีมนุษย์บกุ เข้ามาในดินแดนสัตว์เท
วะ! แถมยัง... แถมยัง...”
เวลานีเ้ ป็ นหลงเซิงที่ใจกล้าเปิ ดปากกล่าวขึน้ ก่อนจะชะงักลังเลเงียบไป

เฉยๆ
สีหน้าการแสดงออกของหลงหยานยิ่งทมิฬมืดหนัก เป็ นเวลาไม่รูเ้ นินนาน

เท่าใดที่มีเผ่ามนุษย์กล้ารุกลา้ มายังดินแดนสัตว์เทวะแห่งนี ้
“แถมยังอะไร!”
หลงหยานกล่าวจีต้ ิดตามทันที
“แถมอีกฝ่ ายยังจับประมุขน้อยเป็ นตัวประกันไว้ดว้ ย!”
หลงเซิงกล่าวขึน้ อย่างรวนเร
เพราะประมุขน้อยผูน้ ีเ้ ป็ นหลานแท้ๆของหลงหยาน
พอได้ยินแบบนัน้ เพลิงโทสะในใจหลงหยานพลันปะทุเดือดดาลขึน้ ทันใด
“ช่างเป็ นมนุษย์ท่ีหยิ่งยโสเกินไปแล้ว! กล้าจับหลานชายข้าเป็ นตัวประกัน

มันรนหาที่ตาย! อีกฝ่ ายเป็ นใคร มันใหญ่มาจากไหน?!”
หลงหยานกัดฟั นเสียงดังกรอกด้วยความเกลียดชัง
หลงเซิงส่ายหวัและกล่าวว่า
“ข้าเองก็ไม่ทราบ แต่เขาเดินทางมาจากทิศป่ าดอกท้อ”
คูด่ วงตาของหลงหยานเบิกกว้างขึน้ เล็กน้อย ก่อนกล่าวขึน้ ราวกับเป็ นเรือ่ ง

งมงายขึน้ ว่า
“เป็ นไปไม่ได้! ป่ าดอกท้อคือค่ายกลสมัยบรรพกาลที่ถกู สร้างขึน้ โดยเซียน

อาณาจักรพระเจ้า!”
หลงเซิงกล่าวตอยพร้อมรอยยิม้ อันขมขื่นขึน้ ว่า
“ท่านผูอ้ าวุโสสูงสุด เรือ่ งนีข้ า้ เองก็มิทราบ! แต่บางที...เขาอาจเป็ นคนๆ

เดียวกับไอ้เด็กเหลือขอแดนล่างที่เคยมีเรือ่ งกับข้าในแดนเทพอสูร
ต้องห้าม”
ผูอ้ าวุโสสูงสุดพลันเอะใจก่อนกล่าวถามอย่างประหลาดใจขึน้ ว่า

“เจ้ารูจ้ กั มันด้วยรึ?”
หลงเซิงพยักหน้าและกล่าวเล่าเหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ ในปี นนั้ โดยสังเขป ผู้

อาวุโสสูงสุดจึงตระหนักได้เข้าใจทันที
“หึ! ไม่วา่ มันจะท้าทายสวรรค์เพียงใด แต่บงั อาจกล้ารังแกชุนเอ๋อ ข้าจะตี

ตั๋วส่งมันลงนรกเอง!”
หลงหยานกล่าว
ขณะที่หลงหยานก้าวแช่มออกไปด้านนอก พลันปรากฏอีกสามร่างที่กาลัง
ยืนรอต้อนรับอยู่นานแล้ว
“ไฉนพวกเจ้าทัง้ สามถึงมารวมตัวกันที่น่ี?”
หลงหยานกล่าวขึน้ ด้วยความงุนงง
ในดินแดนสัตว์เทวะแห่งนี ้ ทัง้ สี่เผ่าสัตว์เทวะต่างอยู่รว่ มกันอย่างสงบสุข

เพียงว่าสถานที่ปักหลักของแต่ละเผ่าอยู่ห่างกันค่อนข้างไกล
ทัง้ สามคนนีท้ ่ีกาลังยืนรอหลงหยานล้วนเป็ นผูอ้ าวุโสสูงสุดของแต่ละเผ่า
“พวกเราได้ยินมาว่า มีมนุษย์คนหนึ่งบุกเข้ามาในดินแดนสัตว์เทวะ
นอกจากนีค้ วามแกร่งกล้าของมันยังสูงส่งพอตัว ถึงขัน้ สามารถจับตัวชุน
เอ๋อเป็ นตัวประกันได้ ยิ่งไม่ควรประมาท เช่นนัน้ ให้พวกเราไปยืนคุม
สถานการณ์อีกแรงจะดีกว่า จึงเดินทางมารวมพลอย่างที่เห็น”
ผูอ้ าวุโสสูงสุดแห่งเผ่าพยัคฆ์ขาวกล่าวขึน้
หลงยันพยักหน้าตอบทันทีโดยไม่ลงั เลและกล่าวว่า
“ขอบคุณพวกเจ้ามาก เช่นนัน้ ไปกันเถอะ!”
.............................
ในปั จจุบนั เย่หยวนใช้ทงั้ ไม้แข็งไม้อ่อนทุกกลยุทธ์เพื่อถามไถ่ขอ้ มูล

เกี่ยวกับดินแดนแห่งนีจ้ ากปากของชุน
กลับกลายเป็ นว่า ดินแดนแห่งนีค้ ือด้านหลังป่ าแห่งความมืดจริงๆ!
เมื่อก่อน เขากับอิง้ หมัวหู่เคยพยายามเข้าไปตรวจสอบป่ าแห่งความมืดมา

ก่อน ทว่าแรงกดดันที่พรั่งพรูออกมาจากป่ าแห่งความมืดกลับเข้มขันเกิน
ต้านทานได้ไหว จึงไม่สามารถเข้าไปสารวจได้เลย
เมื่อได้ยินชุนกล่าวเล่ามาเช่นนี ้ เย่หยวนก็รูส้ กึ ว่าทุกอย่างเริม่ ปะติปะต่อกัน
อย่างมีเหตุผล
เย่หยวนไม่คิดไม่ฝันเลยว่า หลังจากช่วงเวลาหลายปี ท่ีผ่านมา สุดท้ายเขา

ก็สามารถไขปริศนาของป่ าแห่งความมืดได้โดยบังเอิญ
นอกจากนีเ้ อง ดินแดนแห่งนีย้ งั เป็ นอีกดินแดนหนึ่งที่มิใช่ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์

ซึง่ ที่น่ียงั เป็ นสถานที่อยู่อาศัยของเผ่าสี่สตั ว์เทวะอีกด้วย!
และอีกหนึ่งสิ่งที่เย่หยวนคาดไม่ถึงเลยก็คือ ดินแดนแห่งนีไ้ ม่เพียงเชื่อมต่อ

กับดินแดนไร้สนิ ้ สุด แต่มนั ยังเชื่อมต่อกับหุบเขาเหวพระเจ้าในดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์โดยตรง!
ดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีช้ ่างมหัศจรรย์ย่ิงนัก!
เย่หยวนเพิ่งมาทราบทีหลังจากหลงชุนว่า ดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีไ้ ม่เพียง
เชื่อมต่อกับดินแดนไร้สนิ ้ สุดเท่านัน้ แม้แต่แดนล่างอื่นๆเองก็เช่นกัน
เหล่าอสูรที่อาศัยอยู่ในแดนเทพอสูรต้องห้าม แต่เดิมพวกเขาทัง้ หมดเคย

อยู่ในดินแดนสัตว์เทวะเช่นกัน
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็เริม่ มีการขยายเผ่าพันธุ์ สัตว์อสูรน้อยใหญ่หลาก

ชนิดมีจานวนเพิ่มขึน้ มหาศาล จนทาให้ดินแดนสัตว์เทวะไม่สามารถ
รองรับประชากรได้อีกต่อไป
ดังนัน้ เหล่าบรรพชนของเผ่าสี่สตั ว์เทวะจึงแบ่งดินแดนออกเป็ นสองส่วน

และได้สร้างทางเชื่อมห้วงมิติระหว่างแดนเทพอสูรต้องห้ามกับแดนล่าง
ต่างๆ เพื่อระบายปริมาณเผ่าอสูรที่มีสายเลือดไม่บริสทุ ธิ์ออกไป ส่วน
เผ่าพันธุท์ ่ียงั พอหลงเหลือสายเลือดสัตว์เทวะบริสทุ ธิ์อยู่บา้ งก็ลงหลักปั ก
ฐานอาศัยอยู่ในแดนเทพอสูรต้องห้าม
กาลเวลาผ่านไปเนินนาน เหล่าอสูรที่อาศัยอยู่ในแดนเทพอสูรต้องห้าม
ต่างหลงลืมกันหมดแล้วว่า ต้นกาเนิดของตนคือใคร หรือเคยมาจากที่ใด
กันบ้าง รวมไปถึงเรือ่ งราวของดินแดนสัตว์เทวะ
สิ่งเดียวที่ยงั หลงเหลือในความคิดของพวกเขาคือ ป่ าแห่งความเป็ น

สถานที่ท่ีอนั ตรายและไม่มีใครกล้าล่วงลา้ เข้าไป
เย่หยวนที่ได้ฟังหลงชุนเล่าเรือ่ งทัง้ หมดให้ฟัง ก็พลันเดาะลิน้ ด้วยความ

อัศจรรย์ใจ
เหล่าบรรพบุรุษของเผ่าสี่สตั ว์เทวะช่างลึกลับเกินหยั่งถึง
แน่นอนว่าเย่หยวนย่อมสงสัยในตัวบรรพบุรุษเหล่านีย้ ่ิง แต่น่าเสียดายที่

แม้แต่หลงชุนเองก็ไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อนเช่นกัน
อย่างไรก็ตามแต่ หลงชุนกล่าวว่า ป่ าดอกท้อแห่งนีถ้ กู สร้างขึน้ โดยบรรพ
บุรุษท่านหนึ่งเพื่อต้องการตัดขาดจากหุบเขาเหวพระเจ้า
เป็ นเวลาเนินนานเกินนับ ไม่เคยมีใครในดินแดนสัตว์เทวะสามารถออกไป

ยังหุบเขาเหวพระเจ้าได้อีก
แต่หลงชุนไม่คิดไม่ฝันเลยว่า วันนีเ้ ย่หยวนจะสามารถเดินทางฝ่ าออกจาก

ป่ าดดอกท้อได้จริงๆ!
สาหรับต้นกาเนิดของดินแดนสัตว์เทวะแห่งนี ้ กลับไม่มีใครทราบหรือย้อน
รอยตรวจสอบใดๆได้ แม้แต่ประมุขน้อยอย่างหลงชุนก็เช่นกัน
แต่เย่หยวนกลับรูส้ กึ ว่า เผ่าสี่สตั ว์เทวะของดินแดนสัตว์เทวะ กับ เผ่าสี่สตั ว์

เทวะของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ควรจะมีสมั พันธ์กนั ใกล้ชิด!
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง เมื่อฟั งถึงตรงนีเ้ ย่หยวนกับอิง้ หมัวหู่ย่ิงตื่นตะลึงหนัก
ทัง้ คูไ่ ม่คิดไม่ฝันเลยว่า บนดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีท้ ่ีจริงแล้วยังมีดินแดน

ลึกลับซ่อนอยู่อีก!
ดูท่าดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีจ้ ะเต็มไปด้วยความลับที่เก็บซ่อนอย่าง
ตอนที่ 1241 เงาอวตารสี่สัตว์เทวะ!
“นี่ มีคนกำลังมำช่วยแล้วหนิ”
เย่หยวนสำยตำจับจ้องหลงชุนด้วยรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้
ดวงตำไร้ประกำยไสวดั่งคนที่ตำยแล้วของหลงชุน ในที่สดุ มันก็กลับมำมี

ชีวิตชีวำอีกครัง้
“ท่ำนปู่ ! ช่วยข้ำด้วยท่ำนปู่ !!”
หลงชุนเห็นหลงหยำนจำกระยะไกล ดังนัน้ เขำจึงใช้พละกำลังทัง้ หมดที่

หลงเหลืออยู่ตะโกนออกไปสุดเสียง
เมื่อหลงหยำนเห็นว่ำหลำนชำยของเขำปลอดภัยดี หัวใจที่เต้นกระหน่ำบีบ
แน่นพลันคลำยตัวลงโดยมิตงั้ ใจ
ทว่ำทันทีทนั ใด สำยตำของเขำก็เบี่ยงมำจับจ้องเย่หยวนด้วยควำมอำฆำต
“ไอ้มนุษย์สำรเลว! กล้ำยั่วยุพวกเรำเผ่ำสี่สตั ว์เทวะ นี่มิใช่ว่ำเจตนำหำที่

ตำย?”
หนึ่งในสี่ผอู้ ำวุโสสูงสุดกล่ำวขึน้
“ไอ้เด็กเหลือขอ ปล่อยตัวชุนเอ๋อซะ! ข้ำสัญญำณว่ำจะเหลือศพให้ทำพิธี

ต่อ!”
หลงหยำนตะคอกใส่เย่หยวนอย่ำงเดือดดำล
เย่หยวนอดขำมิได้เมื่อได้ยิน ชำยชรำผูน้ ีอ้ ยู่ในกะลำแคบๆนำนเกินไปจน
คิดว่ำตัวเองใหญ่คบั ฟ้ำ สั่งเป็ นสั่งตำยได้เลยกระมัง?
นี่คงเป็ นวิธีพดู คุยของคนในดินแดนนี?้
ทัง้ ๆที่ตวั ประกันอย่ำงหลำนชำยแท้ๆอยู่ในมือ แต่ก็ยงั กล้ำขู่ว่ำจะเหลือศพ

ให้ทำพิธีต่อ? แทนที่จะเกลีย้ กลอมให้ยอมปล่อยตัว หำกเป็ นคนอื่นที่
มิใช่เย่หยวนคงปำดคอหลงชุนตำยไปนำนแล้ว
แต่อย่ำงไรก็ตำม เย่หยวนก็ทำตำมที่อีกฝ่ ำยบอกแต่โดยดี
เย่หยวนยกบำทำขึน้ ก่อนถีบก้นหลงชุนส่งออกไปทันที
“โอ๊ยย!”
หลงชุนกรีดร้องด้วยควำมตกใจ พร้อมร่ำงที่ถกู มัดของตนกระเด็นตรงเข้ำ
มำหลงหยำน
หลงหยำนตกใจเล็กน้อยก่อนรีบพุ่งตัวออกไปรับอย่ำงเบำมือ
ทุกคนที่เห็นดังนัน้ ต่ำงตกตะลึงอย่ำงยิ่งโดยเฉพำะหลงหยำน
ในทีแรก หลงหยำนคิดว่ำตัวเขำต้องใช้พยำยำมอย่ำงมำกเพื่อแย่งชิงตัว
หลำนชำยกลับมำ
สิ่งที่เขำกังวลใจที่สดุ คือ เย่หยวนจะใช้หลงชุนเป็ นตัวประกันเพื่อข่มขู่ หำก

เป็ นเช่นนัน้ จริง เขำจำต้องเพิ่มควำมระมัดระวังเป็ นสองเท่ำทวี
แต่ใครจะไปคิดว่ำ ไอ้เด็กเหลือขอคนนีก้ ลับปล่อยตัวตำมที่บอกจริงๆ

อย่ำงไรก็ตำมแต่ คิดว่ำปล่อยคืนแล้วเรือ่ งจะจบลงง่ำยๆ?
“ท่ำนปู่ !”
หลงชุนอับอำยอย่ำงยิ่ง ตัง้ แต่วนั นีเ้ ป็ นต้นไป เขำในฐำนประมุขน้อยคงไม่

เหลือหน้ำไปมองใครอีกแล้ว
หลงหยำนกล่ำวดุเสียงเย็นว่ำ
“เรือ่ งอัปยศในวันนีค้ งเป็ นกระจกสะท้อนในควำมหยิ่งผยองของเจ้ำอย่ำง

ดี! หลังจำกนีห้ ำ้ มออกจำกกำรเก็บตัวเป็ นเวลำร้อยปี !”
หลงชุนไม่กล้ำปฏิเสธคำสั่งของหลงหยำนแม้แต่นอ้ ย ก่อนเอ่ยปำกกล่ำว
ขึน้ ด้วยควำมเคำรพว่ำ
“เข้ำใจแล้วท่ำนปู่ !”
หลังจำกนัน้ เองหลงหยำนก็มิได้สนใจหลงชุนอีก แต่กลับเงยหน้ำมองเย่

หยวนพร้อมกล่ำวอย่ำงเคร่งขรึมว่ำ
“เจ้ำหนู เจ้ำเป็ นคนรักษำสัจจะดีเยี่ยม เช่นนัน้ ข้ำเองก็จะรักษำคำพูด

เช่นกัน”
เย่หยวนยิม้ และกล่ำวว่ำ
“ท่ำนคงเป็ นผูอ้ ำวุโสสูงสุดแห่งเผ่ำมังกร,หลงหยำนใช่หรือไม่? ข้ำได้ยิน

หลงชุนกล่ำวเล่ำถึงท่ำนมำมำกมำย เอำเถอะ ที่ขำ้ ไม่ฆ่ำเขำเป็ นเพรำะ
ควำมสัมผัสระหว่ำงนำยน้อยผูน้ ีก้ บั เผ่ำมังกรฟ้ำมิใช่ตนื ้ เขิน มิฉะนัน้ คิด
หรือว่ำข้ำจะไว้ชีวิตหลงชุนรวมไปถึงพวกที่ว่งิ หนีไปก่อนหน้ำ?”
สีหน้ำของหลงหยำนมืดขรึมลงทันใดและกล่ำวว่ำ
“เจ้ำหนู เจ้ำดูม่นั ใจดีหนิ! หรือก็แค่พวกเจ้ำเล่หม์ ำกเหลี่ยมกันแน่? เจ้ำที่

อยู่ต่อหน้ำพวกเรำทัง้ สี่ ยังคิดจริงๆหรือว่ำจะรอดชีวิตออกไปได้?”
เย่หยวนกล่ำวตอบอย่ำงยิม้ แย้มว่ำ
“เหอะ ข้ำก็มิได้ม่นั ใจอันใดนัก เพียงว่ำข้ำทรงพลังพอ! ต่อให้พวกเจ้ำทัง้ สี่

โจมตีเข้ำมำพร้อมกันก็ได้ ข้ำไม่ถือ! ข้ำเองก็อยำกจะรูเ้ ช่นกันว่ำเผ่ำสี่สตั ว์
เทวะในดินแดนสัตว์เทวะมันจะมีดีแค่ไหนเชียว!”
โดยปกติแล้วในดินแดนสัตว์เทวะ เหล่ำสี่ประมุขแห่งเผ่ำสัตว์เทวะต่ำงใช้
เวลำปลีกวิเวกเก็บตัวอยู่นำนแรมปี ส่วนกำรดำรงอยู่ท่ีลกึ ลับกว่ำนัน้ อย่ำง
บรรพบุรุษยิ่งไม่มีใครเคยเห็นหน้ำมำก่อน ดังนัน้ แล้วผูอ้ ำวุโสสูงสุดทัง้ สี่นี ้
จึงเป็ นผูป้ กครองดูแลเผ่ำในฐำนะผูน้ ำแทน
ที่สำคัญที่สดุ คือ ผูอ้ ำวุโสสูงสุดทัง้ สี่ลว้ นเข้ำใจในศำสตร์แห่งสวรรค์
เด็กเหลือขอคนหนึ่งต้องกำรต่อสูก้ บั พวกเขำทัง้ สี่? นี่เขำเสียสติไปแล้ว?
“ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ...ช่ำงหยิ่งผยองเกินไป! มนุษย์ตวั น้อยผูไ้ ม่รูจ้ กั ฟ้ำต่ำแผ่นดินสูง

อย่ำงแท้จริง! แค่เรำชำยชรำคนเดียวก็เพียงพอแล้ว!”
เด็กเหลือขอตรงหน้ำเป็ นเพียงเซียนอำณำจักรรำชันย์เทวะทั่วไป ซึง่ เขำ

มิได้ใส่ใจอันใดเลย
เมื่อกล่ำวจบ หลงหยำนก็ชฝู ่ ำมือขึน้ ปลดปล่อยพลังสะเทือนฟ้ำสะท้ำน

โลกันตร์ออกมำ!
“ฝ่ ำมือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำ!”
เย่หยวนพลันอมยิม้ อีกครัง้ กับแค่ฝ่ำมือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำระดับ
วิญญำณของหลงหยำน มีหรือจะสร้ำงรอยขีดขวนให้แก่เย่หยวนได้?
ดังนัน้ แล้ว เย่หยวนจึงยกฝ่ ำมือตอกสวน พร้อมซัดฝ่ ำมือมังกรสวรรค์วินำศ

ฟ้ำตอบโต้กลับไปทันควัน!
ซึง่ เย่หยวนเลือกใช้ชีพจรมังกรระดับวิญญำณเช่นเดียวกับอีกฝ่ ำย!
สองกระบวนโจมตีอนั ยิ่งใหญ่ชนิดเดียวกัน!
แม้แต่ฝนฟ้ำถึงขัน้ วิปลำสหนัก มวลเมฆำวำยุผดั สีแปรผันในทันใด!
หลงหยำนถูกซัดกระเด็นออกไปไกลโข เขำไม่สำมำรถต้ำนทำนฝ่ ำมือมังกร
สวรรค์วินำศฟ้ำของเย่หยวนได้แม้แต่นอ้ ย จนกระอักพ่นเลือดสดออกมำ
คำโต
ถึงจะลดระดับชัน้ เหลือแค่วิญญำณ แต่แนวคิดควำมเข้ำใจของเย่หยวนก็

สำเร็จถึงระดับศักดิส์ ิทธิ์แล้ว! ดังนัน้ ควำมแตกต่ำงระหว่ำงทัง้ สองจึง
กว้ำงไกลแม้แต่ฟ้ำดินยังมิอำจทดแทน!
เผ่ำสี่สตั ว์เทวะล้วนมี‘เต๋ำ’แตกต่ำงกันไป
อย่ำงเช่นเต๋ำของเผ่ำมังกรก็คือ ชีพจรมังกรที่เร้นแฝงอยู่ในสำยเลือด สิ่งนี ้

มีหน้ำที่เป็ นสื่อกลำงเพื่อรีดเร้นพลังมังกรออกมำและใช้ปลดปล่อย
กระบวนโจมตี
เสียงแห่งจอมเทพมังกรคือกำรรีดเร้นเสียงมังกรคำรำมออกมำ ส่วน
ตัวชีว้ ดั ควำมแตกต่ำงของพลังทำลำยล้ำงคือ ชีพจรมังกร หำกมีตวั นำส่งที่
ดีย่อมสำมำรถปลดปล่อยพลังมังกรออกมำได้เต็มทีเสมอ
ไม่เพียงเย่หยวนที่สำเร็จชีพจรมังกรระดับศักดิส์ ิทธิ์เท่ำนัน้ อย่ำลืมเสียว่ำ

ควำมแกร่งกล้ำในศำสตร์แห่งกำรต่อสูข้ องเย่หยวนเองก็สงู ส่งเหลือล้นเกิน
ที่จะกำรำบหลงหยำน
โดยสรุปแล้ว ฝ่ ำมือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำของเย่หยวนเหนือชัน้ กว่ำของ

หลงหยำนไกลโข
เหล่ำสมำชิกเผ่ำต่ำงๆที่รวมตัวกัน ณ ที่แห่งนีต้ ่ำงจับจ้องภำพฉำกเมื่อครู ่

อย่ำงโง่งม ก่อนที่สหี น้ำจะแปรเปลี่ยนเป็ นควำมไม่น่ำเชื่อ
“มะ-ไม่มีทำง? มนุษย์สำมำรถใช้ฝ่ำมือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำได้อย่ำงไร?
แถมยัง...ทรงอนุภำพยิ่งกว่ำท่ำนผูอ้ ำวุโสสูงสุด?!”
“ก่อนหน้ำนี ้ เขำเองก็ใช้กระบวนฝ่ ำมือนีเ้ พื่อปรำบปรำมท่ำนประมุขน้อย
ในทีแรกข้ำยังหลงคิดว่ำ นัน้ คงถึงขีดจำกัดของเขำแล้ว แต่ท่ีไหนได้...ฝ่ ำ
มือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำกลับเหนือชัน้ ยิ่งกว่ำท่ำนผูอ้ ำวุโสสูงสุด!”
“ไม่น่ำแปลกใจที่ไฉนถึงกล้ำหยิ่งผยองถึงเพียงนี ้ ปรำกฏว่ำเขำมีทนุ รอน

ของจริง!”
………………………….
เดิมที หลงเซิงคิดจะให้ผอู้ ำวุโสสูงสุดช่วยลบล้ำงควำมอัปยศในอดีตของ

เขำ
แต่ใครจะไปคำดคิด กระทัง้ ยอดเซียนผูไ้ ร้เทียมทำนที่หลงเซิงเลื่อมใส
ตลอดมำอย่ำงหลงหยำน ก็ยงั พ่ำยแพ้ให้กบั เย่หยวนจริงๆ!
เมื่อนึกย้อนกลับไปในปี นนั้ ช่องว่ำงระหว่ำงเขำกับเย่หยวนกลับมิได้

กว้ำงไกลไพศำลถึงขนำดนี ้
ในที่สดุ หลงเซิงก็เริม่ รูส้ กึ ละอำยใจที่ตนมองอีกฝ่ ำยเป็ นศัตรู
เพรำะเขำทรำบดีว่ำ ตนไม่มีคณ
ุ สมบัติไปเป็ นศัตรูของเย่หยวนได้เลย!
หลงหยำนเงยมองเย่หยวยด้วยสำยตำที่เปี่ ยมไปด้วยควำมประหลำดใจ
และโพล่งกล่ำวขึน้ ด้วยควำมเหลือเชื่อว่ำ
“เจ้ำ...เจ้ำรูจ้ กั ฝ่ ำมือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำได้อย่ำงไร? นี่เป็ นถึงควำมลับ
สุดยอดของเผ่ำมังกรที่คนนอกมิอำจล่วงรู!้ เจ้ำ...โทษของเจ้ำคือประหำร
สถำนเดียว!”
“โทษประหำร? แต่ใครจะสำมำรถสำเร็จโทษข้ำได้บำ้ ง? เจ้ำรึ?”
เย่หยวนกล่ำวเสียงเรียบนิ่งตอบ พร้อมเหลียวมองหลงหยำนด้วยหำงตำ
สุดเย้ยหยัน
ผูอ้ ำวุโสสูงสุดของสำมเผ่ำที่เหลือต่ำงหยุดหำยใจไปชั่วขณะเช่นกันเมื่อได้
ยิน หำกเป็ นก่อนหน้ำนี ้ พวกเขำคงระเบิดเสียงหัวเรำะออกมำดังสนั่นแล้ว
ทว่ำตอนนีก้ ลับได้แต่ปิดปำกเงียบอย่ำงเคร่งเครียด
ในผืนพิภพแห่งนี ้ ผูอ้ ่อนแอกว่ำต้องเชื่อฟั งผูแ้ ข็งแกร่ง

และตอนนีเ้ ย่หยวนอคือผูแ้ ข็งแกร่งอย่ำงชัดแจ้ง!
ดังนัน้ แล้ว หลงหยำนมีสิทธิ์ให้โทษประหำรเย่หยวนได้อย่ำงไร ไม่ส.ิ ..เขำ

สำมำรถฆ่ำเย่หยวนได้รดึ ว้ ยกำลังเพียงแค่นี?้
สีหน้ำของหลงหยำนดำเมี่ยมคล้ำยก้มหม้อไหม้ ก่อนกล่ำวขึน้ ว่ำ
“ยังยืนงงอันใดอีก! ข้ำอยำกจะเห็นเสียจริงว่ำเด็กนี่จะแน่สกั เพียงใด!”
ทัง้ สำมระดมพลังเตรียมเข้ำสัประยุทธ์ทนั ที จำกนัน้ พวกทัง้ สี่ก็เข้ำจู่โจมเย่

หยวนอย่ำงพร้อมเพรียง
ทว่ำสิ่งที่ทำให้เย่หยวนประหลำดใจที่สดุ ก็คือ หลังจำกที่ทงั้ สี่รว่ ม

สัประยุทธ์ดว้ ยกัน กลับให้กำเนิดกำรโจมตีผสำนอันสมบูรณ์แบบขึน้ มำ!
มังกรฟ้ำ, พยัคฆ์ขำว, วิหกเพลิงและเต่ำดำ!
เสมือนเงำอวตำรของสัตว์เทวะทัง้ สี่ผงำดขึน้ พร้อมเสียงปลุกเร้ำฟ้ำดิน!
สีหน้ำกำรแสดงออกของเย่หยวนเปลี่ยนไปทันที และไม่กล้ำประมำทใดๆ
อีกต่อไป!
เขตแดนจักรพรรดิแห่งดำบถูดเปิ ดขึน้ ทันที ก่อนควบแน่นเหลือเพียงรัศมี

สิบฉื่อ
ในเวลำเดียวกัน เย่หยวนเร่งโคจรพลังปรำณด้วยเคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กำ

ยำเต่ำดำถึงขีดสุด พร้อมกำยเนือ้ ที่เปล่งประกำยสีทองอร่ำม
ภำยใต้แรงระเบิดสุดวินำศสันตะโร ผูอ้ ำวุโสสูงสุดทัง้ สี่ตำ่ งถูกแรงระเบิด
ถีบส่งกลับมำเช่นกัน!
แม้ว่ำกำรโจมตีในครำวนีจ้ ะน่ำสะพรึงคล้ำยกระบวนท่ำผสำนของสำม
เทพอสูร แต่น่ียงั คงด้อยกว่ำเล็กน้อย
ทว่ำ...เย่หยวนกลับไม่ขยับเขยือ้ นใดๆแม้แต่นิว้ เดียว!
“นี่...นี่เป็ นไปได้อย่ำงไร?”
ผูอ้ ำวุโสสูงสุดทัง้ สี่ตำ่ งรูส้ กึ ว่ำ เรือ่ งนีจ้ ะผิดประหลำดเกินไปแล้ว!
เย่หยวนกล่ำวด้วยรอยยิม้ บำงๆว่ำ
“ไม่คิดไม่ฝันเลยว่ำ กระบวนโจมตีผสำนของเผ่ำสี่สตั ว์เทวะจะทรงอนุภำพ
ขนำดนี!้ แต่ท่ียงั ขำดตกเป็ นเพรำะพวกเจ้ำทัง้ สี่อ่อนแอเกินไป!”
คำกล่ำวของเย่หยวนทำเอำสีหน้ำทัง้ สี่บิดเบีย้ วน่ำเกียจอย่ำงหำที่เปรียบ

ไม่
พวกเขำทัง้ สี่เป็ นถึงจุดสูงสุดของดินแดนสัตว์เทวะ ทว่ำในควำมเป็ นจริง

ยำมที่ทงั้ สี่ผนึกกำลังโจมตีรว่ มกัน กลับไม่สำมำรถทำอะไรเด็กเหลือขอที่
ยืนอยู่เบือ้ งหน้ำได้แม้แต่ปลำยเส้นผม
ตอนที่ 1242 อ้าวลี่
แรกเห็นในทันใด ผูอ้ ำวุโสสูงสุดแห่งเผ่ำเต่ำพลันโพล่งอุทำนด้วยควำม

ตะลึงลั่น
“จะ-เจ้ำ... นัน้ คือ...เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กำยำเต่ำดำ!!?”
ก่อนหน้ำนีเ้ สีย้ วจังหวะ ผูอ้ ำวุโสสูงสุดผูน้ ีเ้ หลือบไปเห็นชัน้ รัศมีสีทอง

เคลือบหนำอยู่บนกำยำของเย่หยวน ซึง่ นัน้ มีลกั ษณะตรงกับเคล็ดสมบัติ
ศักดิส์ ิทธิ์กำยำเต่ำดำในตำนำนทุกประกำร!
หำกก่อนหน้ำ เย่หยวนหยิบใช้ฝ่ำมือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำสวนตอบอีกครัง้
ผูอ้ ำวุโสสูงสุดแห่งเผ่ำเต่ำดำจะไม่มีวนั ตระหนักถึงได้เลย
ทว่ำตอนนี ้ ทุกอย่ำงช่ำงชัดแจ้งยิ่งนัก!
หลงหยำนเองก็พลันตกตะลึงตำมและกล่ำวอย่ำงไม่น่ำเชื่อว่ำ
“คังโหย่ว เจ้ำกล่ำวอันใดไร้สำระ? มิใช่วำ่ เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กำยำเต่ำ

ดำหำยสำบสูญไปจำกเผ่ำเจ้ำกว่ำล้ำนปี แล้ว?”
อย่ำงไรก็ตำมแต่ เย่หยวนกล่ำวแทรกขึน้ ทันทีพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“นับว่ำยังมีควำมรูอ้ ยู่บำ้ ง ถูกต้อง นี่คือเคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กำยำเต่ำดำ

ขนำนแท้!”
สีหน้ำกำรแสดงออกของผูอ้ ำวุโสสูงสุดแห่งเผ่ำเต่ำดำเผยถึงควำมสนใจ
อย่ำงยิ่ง
ไม่จำเป็ นต้องบรรยำยสรรพคุณของวรยุทธบ่มเพำะกำยเนือ้ ชนิดนีเ้ ลย
หำกสำมำรถสำเร็จได้ถึงระดับเก้ำ ไม่ว่ำใครบนผืนพิภพแห่งนีก้ ็ไม่สำมำรถ
ฝ่ ำด่ำนปรำกำรป้องกันสุดวิปลำสนีไ้ ด้!
แม้แต่ยอดเซียนอำณำจักรบรรพชนพระเจ้ำก็ไม่สำมำรถทำลำยกำร
ป้องกันนีไ้ ด้เช่นกัน!
เผ่ำเต่ำดำยังคงนึกเสียใจจวบจนทุกวันนีท้ ่ีสญ
ู เสียวรยุทธบ่มเพำะกำยเนือ้
นีไ้ ป
แต่ไม่คำดไม่ฝันจริงๆว่ำ ยอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ประจำเผ่ำเต่ำดำในตำนำน

จะปรำกฏขึน้ บนร่ำงของมนุษย์หนุ่มคนนี!้
“เจ้ำมนุษย์คนนัน้ โผล่มำจำกที่ใดกันแน่? ไม่เพียงสำแดงใช้วรยุทธต่อสู้

ของเผ่ำมังกรได้ กระทัง้ ยอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ของเผ่ำเต่ำดำในตำนำนก็มี
“หำกกล่ำวตำมหลักเหตุและผล ฝ่ ำมือมังกรสวรรค์วินำศฟ้ำยังพอเข้ำใจ
ได้ เขำอำจจะลอบขโมยมำฝึ กฝนอย่ำงลับๆ แต่เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กำยำ
เต่ำดำนี ้ มิใช่ว่ำหำยสำปสูญไปกว่ำหนึ่งล้ำนปี แล้วรึ? แล้วเขำไปรูจ้ กั มำ
จำกไหน!”
“ถูกต้อง เจ้ำมนุษย์คนนีไ้ ปศึกษำร่ำเรียนวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์จำนวนมำกมำย

มำจำกที่ใด? นอกจำกนีย้ งั สำมำรถสำแดงเดชได้ทรงพลังกว่ำรุน่ อำวุโส
เสียอีก ท่ำนผูอ้ ำวุโสสูงสุดทัง้ สี่ผนึกกำลังยังไม่สำมำรถทำอะไรเขำได้
เลย!!”
……………………….
เสียงอุทำนดังสนั่นของผูอ้ ำวุโสสูงสุดแห่งเผ่ำเต่ำดำทำให้เหล่ำสมำชิกเผ่ำ
สี่สตั ว์เทวะทัง้ หมดโดยรอบตื่นตะลึงหนักเข้ำไปใหญ่
แม้แต่วรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ท่ีหำยสำปสูญไปเมื่อหนึ่งล้ำนปี ก่อน ก็ยงั ปรำกฏให้
เห็นอีกครัง้ บนร่ำงมนุษย์หนุ่มคนนีต้ ่อหน้ำต่อตำ นี่มนั น่ำเหลือเชื่อเกินไป
จริงๆ!
ในตอนนี ้ พวกเขำทัง้ หมดล้วนรูส้ กึ ว่ำ ผืนพิภพทั่วฟ้ำวิปลำสสิน้ แล้ว!
ครำวนีห้ ลงหยำนถึงกับหยุดมือในท้ำยที่สดุ และตรงเข้ำมำกล่ำวกับเย่

หยวนพร้อมสีหน้ำเคร่งขรึมว่ำ
“เจ้ำหนู เจ้ำมีเจตนำร้ำยบุกรุกดินแดนสัตว์เทวะ?”
เย่หยวนหักไหล่ตอบก่อนเอ่ยกล่ำวว่ำ
“นำยน้อยผูน้ ีบ้ งั เอิญหลงเข้ำป่ ำดอกท้อ ก่อนพยำยำมอยู่แรมเดือนกว่ำจะ

ออกมำได้ ทว่ำกลับไปรุกลำ้ ดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีโ้ ดยมิตงั้ ใจ ขอกล่ำว
ตำมสัตย์จริง ข้ำไม่เคยมีเจตนำร้ำยอันใด มิได้คิดบุกรุก! เย่คนนีก้ บั เผ่ำ
มังกรมีควำมสัมผัสค่อนข้ำงใกล้ชิด ส่วนน้องชำยของข้ำก็ยงั เป็ นประมุข
เผ่ำพยัคฆ์ขำวในดินแดนศักดิน์ สิทธิ์ หำกไม่เชื่อลองสัมผัสกับกำย
วิญญำณพยัคฆ์ขำวสมบูรณ์ของเขำได้ เพียงว่ำตอนนีข้ ำ้ มีเรือ่ งสงสัย
เล็กน้อยและต้องกำรจะถำมไถ่ เผ่ำสี่สตั ว์เทวะในดินแดนสัตว์เทวะมี
ควำมสัมพันธ์อย่ำงไรกับเผ่ำสี่สตั ว์เทวะในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์กนั ?”
จำกคำกล่ำวของเย่หยวน ทุกสำยตำพลำงเหลียวไปมองอิง้ หมัวหู่ท่ีอยู่ไม่

ใกล้ไม่ไกลจำกเขำทันที
เนื่องจำกก่อนหน้ำกำยำของเย่หยวนเปล่งประกำยจรัสจ้ำเกินไป จึงไม่มี
ใครสนใจอิง้ หมัวหูแ่ ละลี่เอ๋อที่อยู่เบือ้ งหลังเลย
ทว่ำทันทีท่ีได้ยินเย่หยวนกล่ำวไปเช่นนัน้ พวกเขำทัง้ หมดต่ำงต้องจับจ้อง

ด้วยแววตำเปี่ ยมตะลึง
กำยวิญญำณพยัคฆ์ขำวสมบูรณ์!
คนกลุม่ นี.้ ..พวกเขำเป็ นใครกันแน่?
รำชำจำกอีกดินแดน?
เหล่ำสมำชิกเผ่ำพยัคฆ์ขำวต่ำงจับจ้องอย่ำงตื่นตะลึงสุดขีด จนรูส้ กึ
ละอำยใจในเวลำต่อมำ
กระนัน้ เองสีหน้ำของหลงหยำนยังคงมืดทมิฬพลันกล่ำวว่ำ
“ช่ำงเถอะ! เช่นนัน้ พวกเจ้ำก็ออกไปได้แล้ว!”
ต่อหน้ำทัศนคติของหลงหยำน ทำให้เย่หยวนประหลำดใจมิใช่นอ้ ย ทัง้ ๆที่

เขำอธิบำยไปขนำดนัน้ แต่ยงั พูดจำไร้หำงเสียงได้จริงๆ
แม้แต่คนตำบอดยังทรำบ คนหนึ่งมีสองสุดยอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ของเผ่ำสี่
สัตว์เทวะ ส่วนอีกคนเป็ นประมุขเผ่ำพยัคฆ์ขำว แสดงว่ำภูมิหลังต้องไม่ตนื ้
เขิน แต่หลงหยำนกลับไล่สง่ กลับไปอย่ำงไม่สบอำรมณ์?
เย่หยวนยักไหล่อีกครำและกล่ำวว่ำ
“นำยน้อยผูน้ ีก้ ็อยำกออกไปเช่นกัน ทว่ำไม่สำมำรถย้อนกลับในทำงป่ ำ

ดอกท้อได้อีกแล้ว!”
หลงหยำนกล่ำวตอบเสียงเย็นว่ำ
“นัน้ เป็ นปั ญหำของเจ้ำ เกี่ยวอะไรกับข้ำผูน้ ี!้ รีบๆหำทำงออกไปซะ! ที่น่ีไม่

ต้อนรับเจ้ำ!”
เย่หยวนเค้นหัวร่อเสียงเย็นอยู่หลำยคำ ก่อนเอ่ยปำกกล่ำวตอบว่ำ
“สงสัยยังไม่รูส้ ถำนะตัวเองว่ำใครอยู่สงู หรือต่ำกว่ำ? นำยน้อยผูน้ ีแ้ สดง

ควำมเมตตำแก่พวกเจ้ำนับครัง้ ไม่ถว้ นแล้ว หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ...ต้องให้
ข้ำล้ำงบำงเผ่ำสี่สตั ว์เทวะก่อนจำกออกไป?”
ทันทีทนั ใด มวลจิตสังหำรปริมำณมหำศำลดั่งมหำสมุทรแห่งควำมตำย
พลันพรั่งพรูออกมำท่วมท้นไม่หยุดหย่อน ทุกคนโดยรอบแทบหยุดหำยใจ
ไปชั่วขณะเมื่อแรกสัมผัส
ดูเหมือนว่ำ นำยน้อยผูน้ ีจ้ ะเริม่ โกรธแล้วจริงๆ!
แต่ทนั ใดนัน้ ปลำยคิว้ ของเย่หยวนพลันกระตุกขึน้ ก่อนเอ่ยขึน้ ทันทีว่ำ
“ในเมื่อมำแล้ว ไฉนถึงไม่แสดงตัว?”
ร่ำงหนึ่งค่อยๆก้ำวย่ำงออกจำกห้วงแห่งควำมว่ำงเปล่ำออกมำ
เมื่อผูอ้ ำวุโสสูงสุดทัง้ สี่เห็นกำรมำถึงของบุคคลนี ้ พวกเขำถึงกลับถอดสี

หน้ำและเร่งคำนับกล่ำวว่ำ
“คำรำวะท่ำนประมุข!”
แตกต่ำงไปจำกที่เย่หยวนจินตนำกำรโดนสิน้ เชิง ท่ำนประมุบผูน้ ีย้ งั เป็ น

เพียงชำยวัยกลำงคน สีหน้ำแดงกล่ำมีภมู ิฐำน
ลักษณะท่ำทำงเช่นนีส้ มควรยิ่งแล้วกับตำแหน่งประมุข
ประมุขผูน้ นั้ ขยับขยำยสำยตำเข้ำจับจ้องเย่หยวน รำวกับต้องกำรมองผ่ำน

อ่ำนควำมคิดอีกฝ่ ำย
แต่นนั้ ก็ทำให้เขำต้องผิดหวัง
เย่หยวนคนนีป้ ระดุจเหวลึก ที่ไม่ว่ำจะมองอย่ำงไรก็ไม่สำมำรถเห็นก้นเหว

ได้
ในอีกด้ำน เย่หยวนรูส้ กึ แปลกใจไม่นอ้ ยกับอีกฝ่ ำยเช่นกัน ที่อำยุแค่นีแ้ ต่

สำมำรถขึน้ กลำยเป็ นประมุขเผ่ำได้แล้ว ดูจำกหน้ำตำชำยวัยกลำงคนผูน้ ี ้
อำยุรำวๆสี่สิบปี เท่ำนัน้
แต่เย่หยวนยังคงขยับขยำยสำยตำจับจ้องอีกฝ่ ำยไม่หยุด ไม่ทรำบว่ำเหตุ

ใด เขำถึงรูส้ กึ คุน้ เคยกับอีกฝ่ ำยอย่ำงบอกไม่ถกู
ทว่ำอย่ำงไร นี่ก็เป็ นครัง้ แรกที่เย่หยวนเคยเดินทำงมำยังดินแดนสัตว์เทวะ

อย่ำงชัดเจน
“อ้ำวลี่”
ชำยวัยกลำงคนเอ่ยปำกกล่ำวขึน้ ทันที
เย่หยวนไม่ลงั เลอันใดและกล่ำวตอบว่ำ
“เย่หยวน”
“กำรจะกลับไปยังดินแดนศักดิส์ ิทธิ์โดยผ่ำนทำงป่ ำดอกท้อ มีเพียงท่ำน

บรรพบุรุษเท่ำนัน้ ที่สำมำรถทำได้ หำกเจ้ำต้องกำรกลับไปยังดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ยงั มีอีกทำง ข้ำสำมำรถส่งเจ้ำกลับไปยังแดนล่ำงก่อนได้”
อ้ำวลี่กล่ำวแช่มเสียงเย็นตอบ
วำจำคำกล่ำวเหล่ำนีท้ ่ีดงั ออกจำกปำกอ้ำวลี่ต่ำงทำเอำสมำชิกเผ่ำสี่สตั ว์
เทวะทัง้ หมดตกใจยกใหญ่
แม้คำกล่ำวเหล่ำนีด้ เู หมือนจะไม่มีอะไรมำก ทว่ำหำกสังเกตให้ดี เขำวำง

ตัวตนในฐำนะประมุขเผ่ำลงและกล่ำวกับเย่หยวนเสมือนคนระดับชัน้
เดียวกัน
เป็ นที่ชดั แจ้งว่ำ เขำไม่เต็มใจนักที่จะยั่วยุเย่หยวนเช่นกัน!
ด้วยควำมแกร่งกล้ำระดับประมุขเผ่ำ ยังครั่นคร้ำมในตัวเย่หยวนจริงๆ!
ในสำยตำของพวกเขำทัง้ หมด ตำแหน่งประมุขเผ่ำนับเป็ นจุดสูงสุดของ

ดินแดนสัตว์เทวะแล้ว
แต่ใครจะไปทรำบ เย่หยวนที่ได้ยินดังนัน้ กลับส่ำยหัวและกล่ำวว่ำ

“เย่คนนีม้ ีธรุ ะด่วนจำต้องรีบกลับไปโดยเร็วที่สดุ และไม่สำมำรถเสียเวลำ
ได้อีก หำกมีแค่ท่ำนบรรพบุรุษเท่ำนัน้ ที่สำมำรถเดินทำงกลับไปได้ เช่นนัน้
โปรดเชิญท่ำนมำนำทำงพวกเรำได้หรือไม่?”
ด้วยควำมแข็งแกร่งในปั จจุบนั ของเย่หยวน กำรจะกลับไปยังแดนล่ำงกลับ

มิใช่ปัญหำเลยสักนิด
ซึง่ ในควำมเป็ นจริงแล้ว เขำเองก็อยำกกลับไปยังดินแดนไร้สนิ ้ สุดเช่นกัน

เพื่อไปเยี่ยมเยือนพ่อแม่ของเขำ
ทว่ำกำรทำเช่นนัน้ อย่ำงน้อยต้องใช้เวลำเดินทำงถึงครึง่ หรือหนึ่งปี เต็ม

กว่ำจะกลับไปถึงเผ่ำปี ศำจคงยึดครองดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เสร็จสรรพแล้ว
กระมัง
ดังนัน้ มิอำจล่ำช้ำได้อีกแล้ว!
เมื่อได้ยินคำกล่ำวของเย่หยวน อ้ำวลี่สีหน้ำมืดขรึมลงทันใดและกล่ำวว่ำ
“ข้ำเองก็ไม่อยำกทำเรือ่ งลำบำกแก่เจ้ำ แต่เจ้ำกลับกำลังทำเรือ่ งลำบำกใจ

ให้แก่ขำ้ ?”
เย่หยวนถอนหำยใจเฮือกใหญ่และกล่ำวว่ำ
“มิใช่วำ่ เย่คนนีต้ อ้ งกำรบีบคัน้ ผูค้ น แต่ยำมนีด้ ินแดนศักดิส์ ิทธิ์เดือดร้อน

หนักไม่สำมำรถล่ำช้ำได้อีก หวังว่ำท่ำนประมุขอ้ำวจะเข้ำใจ”
รัศมีแรงกดดันของอ้ำวลี่พรั่งพรูออกจำกร่ำงอย่ำงบ้ำคลั่ง ทันทีทนั ใดแรง

กดดันของเผ่ำมังกรเข้ำประชิดปิ ดล้อมเย่หยวนโดยตรง
“ดูเหมือนว่ำ เจ้ำกำลังบีบให้อำ้ วผูน้ ีต้ อ้ งลงมือจริงๆ!”

ทว่ำเย่หยวนรำวกับมิได้ใส่ใจกับรัศมีแรงกดดันเหล่ำนีเ้ ลย และกล่ำวตอบ
เสียงเย็นว่ำ
“ข้ำมิได้เจตนำบีบคัน้ ท่ำนจริงๆ แต่หำกท่ำนไม่คิดยื่นมือช่วยเหลือ ข้ำคง

ต้องเชิญท่ำนบรรพบุรุษออกมำด้วยตนเอง!”
“ฟู่ วว...”
ทุกคนต่ำงสูดไอเย็นเข้ำปอดอย่ำงแช้มช้ำแสนหวั่นเกรง มนุษย์หนุ่มคนนำ้
ไม่หยิ่งผยองเกินไปหน่อยรึ?
ปรำกฏว่ำ แม้แต่ท่ำนประมุขอ้ำวก็มิได้อยู่ในสำยตำของมนุษย์หนุ่มคนนี ้
จริงๆ!
ส่วนบรรพบุรุษผูล้ กึ ลับท่ำนนัน้ ไม่เคยมีใครเคยเห็นมำก่อน เว้นเสียแต่
ระดับประมุขเผ่ำเท่ำนัน้
ถึงอย่ำงไรประมุขอ้ำวลี่ผนู้ ี ้ กล่ำวขำนกันว่ำสำมำรถรับมือกับผูอ้ ำวุโส

สูงสุดทัง้ สี่ได้อย่ำงง่ำยดำย
แต่มนุษย์หนุ่มคนนีห้ ำญกล้ำทำตัวผยองต่อหน้ำประมุขอย่ำงไม่เกรงกลัว?
“ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ! ดี! ดีมำก! อ้ำวผูน้ ีม้ ิได้ออกเรีย่ วออกแรงในดินแดนสัตว์เทวะมำ

เสียนำนแล้ว วันนีข้ อยืดเส้นยืดสำยเสียหน่อย อยำกจะรูเ้ สียจริงว่ำ เจ้ำมี
ทุนรอนเพียงใดถึงกล้ำกล่ำววำจำเช่นนีไ้ ด้! ถึงขัน้ ลบหลูท่ ่ำนบรรพบุรุษ
อ้ำวผูน้ ีค้ งปล่อยผ่ำนมิได้จริงๆ!”
อ้ำวลี่ระเบิดเสียงหัวเรำะชุดหนึ่ง ก่อนเร่งโคจรพลังปรำณเดตรียมพร้อม
สัประยุทธ์
ถึงเขำจะค่อนข้ำงครั่นคร้ำมใจตัวเย่หยวน แต่นนั้ ก็มิได้หมำยถึง เขำ
จะต้องกลัวเย่หยวนเช่นกัน
เย่หยวนยำมนีไ้ ด้แต่ถอนหำยใจอย่ำงไร้ประโยชน์ เขำมิได้มีเจตนำรุกรำน

ใดๆ ทัง้ หมดที่เขำทำลงไปก็เพียงเพื่อหำวิธีกลับไปยังหุบเขำเหวพระเจ้ำ
เท่ำนัน้
แต่น่ีคงไม่มีทำงเลือกอื่นอีกต่อไป ครำวนีค้ งต้องเคลื่อนไหวแล้วจริงๆ

ตอนที่ 1243 ภูมหิ ลังอันลึกลับ
“เจ้าโง่! เด็กนัน้ มิได้ทราบถึงความน่ากลัวของท่านประมุขเลยแม้แต่นอ้ ย!”
เมื่อเห็นว่าเย่หยวนเอ่ยวาจารนหาที่ตายเช่นนี ้ เขาก็อดสบถด่าเย่หยวน
มิได้
ผูอ้ าวุโสสูงสุดอีกสามคนที่เหลือเองล้วนสนิทชิดเชือ้ ไม่ต่าง พวกเขาทุกคน

ล้วนตระหนักทราบถึงความแกร่งกล้าของอ้าวลี่เป็ นอย่างดี
ถึงพลังการป้องกันของเย่หยวนจะสูงส่งเพียงใด แต่หากต้องการปั ดป้อง

การโจมตีของอ้าวลี่โดยมิให้ได้รบั บาดเจ็บใดๆ เกรงว่าเป็ นไปไม่ได้
เย่หยวนชูมือขึน้ ตรงหน้าและกวักนิว้ เรียกทันทีว่า

“เชิญ!”
สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่เหยียบเย็นสะท้าน เขาเอ่ยปากกล่าวเสียง
เข้มว่า
“ช่างเป็ นเด็กที่หยิ่งยโสอะไรเช่นนี ้ คิดเจ้าคิดจริงๆว่าตนไร้เทียมทานเสมอ

ฟ้า? ในเมื่อเจ้าเองก็รูจ้ กั ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า ฉะนัน้ ข้าจะใช้ส่งิ นี ้
โจมตีเจ้า!”
ทันทีทนั ใด แรงกดดันของเผ่ามังกรพลันโหมทวีความน่าสะพรึงเป็ นหลาย

สิบเท่าตัว พร้อมสาดรัศมีเข้าปกคลุมทั่วทุกหนแห่งกว้างไพศาล
“สมแล้ว! ท่านประมุขอ้าวได้ช่ือว่าเป็ นประมุขที่มากพรสวรรค์ท่ีสดุ ในรอบ

หนึ่งแสนปี ในดินแดนสัตว์เทวะ! สายเลือดของท่านได้บรรลุถึงระดับ
ศักดิส์ ิทธิ์เป็ นที่เรียบร้อย! ข้าไม่เชื่อหรอกว่า เย่หยวนอะไรนัน้ จะสามารถ
พลิกฟ้าคว่าสมุทรได้!”
หลงหยานกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าสุดหยามเหยียด
แต่ในไม่ชา้ สีหน้าของทุกคนพลันแข็งทื่อในบัดดล
ภายใต้แรงกดดันของเผ่ามังกรสุดน่าสะพรึงจากร่างกายอ้าวลี่ เย่หยวน
ยังคงยืนนิ่งสงบคล้ายไม่มีอะไรเกิดขึน้ เมื่อพินิจให้ละเอียด กลับพบว่ามี
คลื่นรัศมีอ่อนห่อหุม้ กายาเย่หยวนอยู่เช่นกัน
ไม่เพียงอ้าวลี่ เหล่าสมาชิกเผ่าสี่สตั ว์เทวะทัง้ หมดต่างตื่นตกใจสุดขีดเมื่อ

เห็นรัศมีนนั้ !
สายเลือดระดับศักดิส์ ิทธิ์!
และอีกเพียงไม่ก่ีกา้ ว เขาก็จะบรรลุกลายเป็ นสายเลือดระดับเทวะแล้ว!

แต่...แต่เขาเป็ นมนุษย์ นี่เป็ นไปได้อย่างไร?
อ้าวลี่ดงึ สติกลับมาจากความตกใจ และปลดปล่อยฝ่ ามือมังกรสวรรค์

วินาศฟ้าเต็มสูบไม่ยงั้ มือ!
ทันทีท่ีฝ่ามือนีถ้ กู ปลดปล่อยออกไป ฟ้าดินล้วนวิปลาสเปลี่ยนสีในบัดดล!
ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าระดับศักดิส์ ิทธิ์!
อ้าวลี่เองก็สาเร็จชีพจรมังกรระดับศักดิส์ ิทธิ์ได้แล้วเช่นกัน!
เพียงว่าเย่หยวนหาได้ตกใจแม้สกั นิด พร้อมกระหน่าซัดฝ่ ามือมังกรสวรรค์
วินาศฟ้าเข้าสวนโดยตรง!
เสียงคารามแผดไพศาล สองมังกรผงาดเสียดฟ้าเมฆาสูงพร้อมเข้าปะทะ
ชนกลางเวหา!
เป็ นเวลากว่าหนึ่งแสนปี เต็ม นี่เป็ นครัง้ แรกที่สองฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศ

ฟ้าระดับศักดิส์ ิทธิ์เข้าหา้ หั่นกันอย่างดุเดือด
ปรากฏการณ์เช่นนี ้ กล่าวได้ว่าหนึ่งโอกาสรับชมต่อหนึ่งยุคสมัยอย่าง
มังกรทัง้ สองเข้าฟาดฟั นบดขยีก้ นั ไปมากลางห้วงเวหา ไม่มีใครด้อยกว่า
ใครเลยสักนิด!
“มิใช่วา่ ข้ามองผิดไปใช่ไหม? มนุษย์หนุ่มคนนัน้ สาเร็จชีพจรมังกรระดับ

ศักดิส์ ิทธิ์ได้? นี่เป็ นไปได้อย่างไร?!”
“เขาคนนัน้ เป็ นมนุษย์จริงๆรึ? นี่...นี่มีอะไรผิดพลาดรึเปล่า?”
“ไฉนมนุษย์ถึงสามารถปลดปล่อยฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าระดับ
ศักดิส์ ิทธิ์ได้? ขนาดข้ายังต้องใช้เวลาศึกษาเข้าใจกว่าหลายร้อยปี นี่เพิ่งจะ
สาเร็จได้แค่ชีพจรมังกรระดับสวรรค์ขนั้ ต้นเท่านัน้ !”
………………………..
แต่ละกระบวนท่าที่เย่หยวนสาแดงออกมา ล้วนทาให้ผอู้ าวุโสสูงสุดทัง้ สี่
ตื่นตะลึงไม่หยุดหย่อน
มนุษย์คนนีโ้ ผล่หวั ออกมาจากไหนไม่ทราบ แต่กลับเข้ามาที่น่ีพร้อมบดขยี ้

ทุกความภาคภูมิใจของพวกเขาโดยสิน้
แม้แต่บคุ คลที่ทกุ คนต่างเลื่อมใสอย่างท่านประมุขอ้าวเอง ณ ปั จจุบนั ยัง

ถูกเย่หยวนปราบปรามไม่เหลืออันใดแล้ว
การปะทะกันของสองฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าระดับศักดิส์ ิทธิ์ แรง

ระเบิดที่ซดั กระจายออกมากระทัง้ ฟ้าดินยังต้องสั่นสะเทือนหนักหน่วง
เย่หยวนถูกแรงระเบิดนีซ้ ดั กระเด็นออกไปโดยตรง ส่งผลให้อวัยวะภายใน
ปั่ นป่ วนไปหมด
ทว่าสภาพของอ้าวลี่กลับน่าสังเวชยิ่งกว่า เขาถูกแรงระเบิดเดียวกันนีด้ ีด
กระเด็นไปไกลโขกว่าหนึ่งหมื่นลี ้
ในเวลานีเ้ อง ธารเลือดสดสายหนึ่งพลันหลั่งไหลออกมาจากมุมปากของ
อ้าวลี่ เห็นได้ชดั ว่า เขาเองก็ได้รบั บาดเจ็บสาหัสไม่นอ้ ย
“กายทองคาเก้าอรหันต์!”
กวาดสายตามองปวาดเดียว อ้าวลี่ก็ตระหนักทราบได้ทนั ทีพร้อมหันเข้า

จับจ้องเย่หยวนด้วยความตื่นตะลึง
สาเหตุหลักที่ทาให้เขาพ่ายต่อศึกนีก้ ็เพราะกายทองคาเก้าอรหันต์ของเย่
หยวน!
อย่าดูแคลนว่า กายทองคาเก้าอรหันต์ของเย่หยวนคล้ายเครือ่ งมือ

ช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ หากนามาผสานรวมกับวรยุทธต่อสู้ นัน้ ส่งผลให้อนุ
ภาพทาลายล้างเพิ่มพูนขึน้ หลายทวีเท่าจนไม่สามารถประเมินได้!
สุดท้ายนี ้ กายเนือ้ ชนิดนีม้ ีเพียงเซียนอาณาจักรพระเจ้าเท่านัน้ ที่สามารถ

ครอบครองได้!
เย่หยวนป่ าวประกาศเสียงดังฟั งชัดแผดสะท้านก้อง
“เย่คนนีเ้ พียงต้องการกลับไปยังหุบเขาเหวพระเจ้าโดยเร็วที่สดุ ! หวังว่าทุก

คนจะไม่บีบคัน้ ข้าจนมากเกินไป! ด้วยความแกร่งกล้าของเย่คนนี ้ หาก
ต้องการกวาดล้างพวกเจ้าทัง้ หมด...ก็หาใช่เรือ่ งเป็ นไปไม่ได้!”
คากล่าวของเย่หยวนทาเอาทุกคนถอดสีหน้าซีดเผือกกันยกใหญ่ดว้ ย
ความกลัว
เขาคนเดียวสามารถขึน้ ท้าทายดินแดนสัตว์เทวะทัง้ หมดได้จริงๆ!
ในเวลานี ้ แม้แต่ท่านประมุขอ้าวก็มิใช่คมู่ ือของเขาเช่นกัน หากเขามี

เจตนาล้างบางเผ่าสี่สตั ว์เทวะจริงๆ นี่มิใช่เรือ่ งตลกอีกต่อไป
สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่ดรู วนเรอยู่ครูห่ นึ่ง หรือเป็ นไปได้ไหมว่า

ดินแดนสัตว์เทวะทัง้ มวลจาต้องก้มหัวให้เด็กเหลือขอตรงหน้าจริงๆ?
“เช่นนัน้ เจ้าก็พกั แรมอยู่ท่ีน่ีก่อนสักสองสามวัน อ้าวผูน้ ีจ้ ะพยายามเจรจา

กับท่านบรรพบุรุษดู”
ในที่สดุ อ้าวลี่จาต้องลดระดับศีรษะของตนลงอย่างจนใจ
เย่หยวนพยักหน้าตอบ แต่มิได้กล่าวอะไรต่อ
สถานที่แห่งนีด้ เู หมือนจะไม่ตอ้ นรับพวกเขา แม้เย่หยวนจะมีขอ้ สงสัย

มากมายอยู่ในหัว แต่ก็ไม่สามารถเอ่ยปากถามไถ่ใดๆได้เลย
ยามนีเ้ รือ่ งเร่งด่วนที่สดุ คือ การหาทางย้อนกลับไปยังหุบเขาเหวพระเจ้า

และตามหาพฤกษาคุนหวู
นอกเหนือจากนัน้ ก็ไม่มีส่งิ ใดสาคัญไปกว่าแล้ว
เพียงว่าตอนนีเ้ หล่าสมาชิกของเผ่าสี่สตั ว์เทวะต่างจ้องมองเย่หยวนด้วย

แววตาที่เปี่ ยมไปด้วยความหวาดกลัว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกลุม่ อสูรน้อยในคราแรกที่พบเจอ พวกนัน้ ทัง้ ตะโกน
สาปส่งและเยาะเย้ยกันสนุกปาก ทว่าหารูไ้ ม่วา่ กลับเป็ นพวกมันเสียเองที่
หาได้สจู้ กั ฟ้าต่าแผ่นดินสูงไม่
หากเย่หยวนต้องการฆ่าพวกเขาจริงๆ ไม่ว่ากี่ชีวิตพวกเขาก็มีไม่พอ
.....................
ด้วยเหตุนี ้ เย่หยวนจึงต้องกลับมาค้างแรมที่เผ่ามังกรชั่วคราว
ทว่าภายในอาณาเขตเรือนพักของเย่หยวน เปรียบเสมือนพืน้ ที่ตอ้ งห้ามไป

โดยปริยาย ไม่มีสมาชิกเผ่ามังกรหน้าไหนกล้าย่างกรายเข้าไปแม้สกั นิด
“อิง้ หมัวหู่ เจ้ากาลังคิดอะไรอยู่?”

เย่หยวนหันไปเอ่ยถามอิง้ หมัวหู่พลางนั่งลงในเรือนรับแขก
ก่อนหน้านีอ้ ิง้ หมัวหู่ปิดปากเงียบตลอดทางไม่พดู ไม่จา ซึ่งนี่ช่างขัดกับอุป

ลักษณ์นิสยั ของเขาโดยสิน้ เชิง
เย่หยวนที่สงั เกตเห็นความผิดปกติเช่นนี ้ จึงทราบทันทีว่าอิง้ หมัวหู่กาลัง

คิดอะไรบางอย่างอยู่แน่นอน
“พี่ใหญ่ ข้าบอกไม่ถกู เช่นกัน แต่ขา้ รูส้ กึ คุน้ เคยกับสถานที่แห่งนีเ้ ป็ นอย่าง

มาก!”
อิง้ หมัวหู่ครุน่ คิดอยู่ครูใ่ หญ่ก่อนเอ่ยกล่าวตอบ
ปลายคิว้ ของเย่หยวนพลันกระตุกขึน้ เล็กน้อยและกล่าวว่า

“มันไม่แปลกที่เจ้าจะรูส้ กึ เช่นนี ้ แต่ไฉนข้าถึงรูส้ กึ เช่นเดียวกัน?”
อิง้ หมัวหู่ท่ีได้ยินดังนัน้ หันควับจับจ้องเย่หยวนอย่างประหลาดใจยิ่ง ก่อน

“บางที...อาจเป็ นเพราะสายเลือดมังกรในกายท่าน? ข้ารูส้ กึ ได้เลยว่า

สายเลือดสัตว์เทวะในดินแดนแห่งนีบ้ ริสทุ ธิ์เสียยิ่งกว่าภายนอกมาก!
ความแข็งแกร่งโดยรวมก็เหนือกว่าเช่นกัน!”
“หากสิ่งที่เจ้ากล่าวเป็ นความจริง แล้วทาไมข้าถึงไม่รูส้ กึ อะไรเลยเมื่ออยู่ใน

เผ่ามังกรบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์? ทันทีท่ยี ่างเท้าเข้ามาในดินแดนสัตว์เทวะ
แห่งนี ้ ข้ารูส้ กึ คุน้ เคยเป็ นพิเศษอย่างน่าประหลาด!”
อิง้ หมัวหู่ครุน่ พินิจอีกครูใ่ หญ่ก่อนเอ่ยขึน้ ว่า
“พี่ใหญ่ หากย้อนกลับไปในปี นนั้ ที่ขา้ กล่าวว่ารูส้ กึ เหมือนมีคนเรียกหา

จากภายในป่ าแห่งความมืด หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...ข้าจะเกิดที่น่ี?”
เย่หยวนคลี่ยิม้ บางเมื่อได้ยืนและกล่าวว่า
“นัน้ จะเป็ นไปได้อย่างไร? ในปี นนั้ ที่ขา้ เจอเจ้า เจ้ายังเป็ นแค่สตั ว์อสูรระดับ
หนึ่ง ส่วนแม่เจ้าเป็ นเพียงสัตว์อสูรระดับสองเท่านัน้ ! มีสตั ว์อสูรระดับสอง
ที่ไหนสามารถฝ่ าออกจากที่แห่งนีไ้ ด้?”
อิง้ หมัวหู่ชะงักไปครูห่ นึ่ง ก่อนรูส้ กึ ว่าตนกาลังคิดมากเกินไป
ระหว่างป่ าแห่งความมืดกับดินแดนไร้สนิ ้ สุด ถูกคัน้ กลางด้วยแดนเทพอสูร

ต้องห้าม
ดังนัน้ แล้ว สัตว์อสูรระดับสองจะสามารถฝ่ าออกไปได้อย่างไร?
ยิ่งไปกว่านัน้ แม่ของอิง้ หมัวหู่ยงั เป็ นแค่สตั ว์อสูรธรรมดาทั่วไป
บางทีสตั ว์อสูรเหล่านีเ้ องก็อาจมีสายเลือดสัตว์เทวะผสมเจือปนอยู่บา้ งก็

จริง แต่นนั้ เป็ นปริมาณที่เบาบางจนแทบมองข้ามไปเลยก็ยงั ได้
ในขณะเดียวกัน ลี่เอ๋อที่น่งั เงียบอยู่นานก็โพล่งกล่าวขึน้ ราวกับนึกอะไร

บางอย่างออก
“พี่ใหญ่หยวน ข้าว่าเรือ่ งนีใ้ ช่วา่ จะเป็ นไปไม่ได้!”
คูด่ วงตาไสวของเย่หยวนพลันสว่างขึน้ และกล่าวว่า

“เจ้าหมายความอย่างไรกัน?”
ลี่เอ๋อกล่าวอธิบายทันทีว่า
“พี่ใหญ่หยวน ฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงของท่านเองก็มิใช่เรือ่ งง่ายที่จะถือ

กาเนิด หนึ่งล้านปี ถึงจะลงมาจุติสกั ครัง้ มิใช่ร?ึ แถมท่านเองก็ยงั เป็ น
มนุษย์แต่กลับมีกายวิญญาณในตานานของเผ่ามังกร เรื่องนีย้ ่ิงเป็ นไป
ไม่ได้กว่าหรอกรึ? ในความเห็นของข้า ถึงแม้แม่ของอิง้ หมัวหู่จะมี
สายเลือดค่อนข้างจาง แต่บรรพบุรุษต้นสายพันธุอ์ าจเคยอาศัยอยู่ใน
ดินแดนสัตว์เทวะมาก่อน?”
เมื่อได้ยินคากล่าวของลี่เอ๋อ ทัง้ เย่หยวนและอิง้ หมัวหู่พลันล้มลงใน

ความคิดของตัวเองอีกครัง้
ตอนที่ 1244 สายสัมพันธ์แม่ลูก
“ท่านบรรพบุรุษ ท่านคงทราบเรือ่ งราวที่เกิดขึน้ ในวันนีอ้ ยู่ก่อนแล้วใช่

หรือไม่?”
อ้าวลี่ยืนเข้าเฝ้าอยู่ดา้ นนอกปากถา้ พร้อมกุมมือทัง้ สองอย่างสุภาพ

เรียบร้อย
เห็นได้ชดั ว่าเขาเคารพท่านบรรพบุรุษเบือ้ งหน้าท่านนีเ้ ป็ นอย่างยิ่ง
ไม่นานเกินรอ สุม้ เสียงหนึ่งดั่งผ่านโลกมาร้อยพันก็เปล่งดังกึกก้องขึน้ จาก

เบือ้ งลึกภายในถา้ ว่า
“เจ้าคิดตาหนิขา้ ที่ไม่ทาอะไรเลย?”
สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่เปลี่ยนไปฉับพลันและกล่าวว่า
“อ้าวลี่มิกล้า!”
“หุหุ แม้ขา้ เคลื่อนไหวในยามนัน้ แต่กลับไม่สามารถทาอะไรเขาคนนัน้ ได้

สุม้ เสียงบรรพบุรุษนัน้ ดังตอบ
เมื่อไก้ยินเช่นนัน้ ทั่วทัง้ ร่างของอ้าวลี่ถึงกับสั่นเทาอย่างหนักด้วยความ

กลัว เขากล่าวขึน้ ด้วยความไม่เชื่อว่า
“นี่...นี่ไม่มีทาง?”
“หากศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั ไม่สญ ู สลายไป พระเจ้าผูน้ ีก้ ็จดั การเขาได้ง่ายๆ
ประหนึ่งหั่นเต้าหู้ ทว่าตอนนีอ้ ยู่ในยุคที่อาณาจักรราชันย์เทวะคือจุดสูงสุด
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถทาอะไรข้าได้ แต่ขา้ เองก็ไม่สามารถทาอะไรเขา
ได้เช่นกัน”
สุม้ เสียงบรรพบุรุษเรียกแทนตนเองว่า พระเจ้าผูน้ ี ้ นี่แสดงให้เห็นอย่างชัด

แจ้งว่า บรรพบุรุษผูล้ กึ ลับในดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีเ้ ป็ นเซียนอาณาจักร
พระเจ้า!
ผูค้ นทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์มิอาจจินตนาการได้เลยว่า ภายในหุบเขาเหว

พระเจ้ายังมีเซียนอาณาจักรพระเจ้าขนานแท้ซ่อนอยู่
ทว่าในยุคสมัยนีท้ ่ีศาสตร์แห่งสวรรค์สาบสูญไปแล้ว แม้แต่เซียน

อาณาจักรพระเจ้ายังสูญเสียความภาคภูมิใจไปเช่นกัน
ดังนัน้ แล้ว เมื่ออ้าวลี่ได้ยินท่านบรรพบุรุษกล่าวออกไปแบบนี ้ เขาจึงตก
ตะลึงเป็ นอย่างยิ่ง
เหตุท่ีอา้ วลี่เข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ จนสามารถยกระดับชีพจรมังกรถึง

ระดับศักดิส์ ิทธิ์ได้ ทัง้ หมดเป็ นเพราะคาชีแ้ นะของท่านบรรพบุรุษท่านนี ้
ทัง้ สิน้
เช่นนัน้ ในสายตาของอ้าวลี่ ท่านบรรพบุรุษผูน้ ีจ้ ึงเป็ นดั่งพระเจ้าผูอ้ ยู่เหนือ

ทุกสรรพสิ่ง
แต่วาจาคากล่าวในวันนีข้ องท่านบรรพบุรุษ กลับทาให้อา้ วลี่แทบเสียศูนย์

“เขา...เขามีทนุ รอนอันใด?”
อ้าวลี่กล่าวขึน้ อย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ในผืนพิภพแห่งนีย้ งั มีคนอีกประเภทหนึ่งที่เรียกว่า ยอดอัจฉริยะฟ้า

ประทาน! ไม่วา่ เจ้าจะพยายามอย่างหนักเพียงใด ก็ไม่สามารถเอาชนะเขา
ได้เลย! ในปั จจุบนั พลังปราณ,ร่างกายและจิตวิญญาณของเขาใกล้สาเร็จ
ถึงขัน้ สมบูรณ์แบบแล้ว อีกเพียงก้าวเดียว เขาก็จะทะลวงขึน้ กลายเป็ น
เซียนอาณาจักรกึ่งพระเจ้าได้สาเร็จ ยามนัน้ ทั่วทัง้ ผืนพิภพกลับหาใช่คมู่ ือ
ของเขาได้อีกต่อไป!”
สุม้ เสียงบรรพบุรุษกล่าวขึน้ อย่างขมขื่น
อ้าวลี่ย่ิงตื่นตะลึงหนักกับคากล่าวของบรรพบุรุษ!
นี่ไม่ประเมินเย่หยวนสูงเกินจริงไปหน่อยรึ?
ไม่วา่ จะพยายามหนักเพียงใด ก็ไม่สามารถเอาชนะได้?
“เห้ออ...กลับไปได้แล้ว! เจ้าไปบอกเขาว่า เดี๋ยวพระเจ้าผูน้ ีจ้ ะช่วยส่งกลับ

ไปเอง”
สุม้ เสียงบรรพบุรุษกล่าวขึน้ พลางถอนหายใจเสียงยาว
อ้าวลี่ในยามมีแต่แบกอุม้ อารมณ์สดุ สิน้ หวังเอาไว้ เขาไม่รูด้ ว้ ยซา้ ว่าจากนี ้

จะไปมีหน้ามองใคร
เท่าที่ฟังจากคาพูดของท่านบรรพบุรุษ เย่หยวนเหนือชัน้ กว่าเขาทุกด้าน

จนเรียกได้ว่าสามาถทัดเทียมได้กบั บรรพบุรุษรุน่ ลายคราม
แต่หากมองย้อนกลับไปถึงเหตถการณ์ก่อนหน้า อ้าวลี่ก็ไม่สามารถปฏิเสธ
ความจริงข้อนีไ้ ด้เลย
อายุของเย่หยวนน้อยกว่าเขามาก แต่ความแกร่งกล้ากลับเหนือกว่าหลาย
ขุมนัก!
หลังจากที่อา้ วลี่จากไป จู่ๆเสียงหญิงสาวนางหนึ่งก็ดงั ขึน้ ภายในถา้
“ว่าอย่างไร เริม่ รูส้ กึ เสียใจในสิ่งที่ทาไปหรือยัง?”
“แน่นอน! ข้าไม่คิดเลยว่า...ชายแก่ๆคนนีจ้ ะตัดสินใจผิดพลาดครัง้ ใหญ่!”
หญิงสาวเงียบลงทันทีท่ีได้ยินคาตอบนี ้ เห็นได้อย่างชัดเจน นางไม่คิดเลย

ว่า อีกฝ่ ายจะยอมรับถึงความผิดพลาดที่เกิดขึน้ อย่างตรงไปตรงมาเช่นนี ้
หลังจากนัน้ ครูห่ นึ่ง ท่านบรรพบุรุษก็กล่าวขึน้ ต่อว่า

“เขาได้รบั โอกาสกลับชาติมาเกิดใหม่อีกครัง้ นี่มีแนวโน้มสูงส่าโลก
ภายนอกกาลังประสบหายนะครัง้ ใหญ่ ไฉนเจ้า...ไม่ออกไปพบหน้าเขา
หน่อยล่ะ?”
“ไม่วา่ อย่างไร ยามนีเ้ ขาก็เติบโตจนดูแลตัวเองได้แล้ว กระทัง้ ท่านยังมิใช่

คูม่ ือ เช่นนัน้ แล้ว คิดว่าข้ายังไม่หมดห่วงอีกรึ?”
หญิงสาวนางนัน้ เอ่ยตอบ
ท่านบรรพบุรุษถอนหายใจเสียงยาวเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“เห้ออ... โชคชะตาช่างเล่นตลก!”
………………………
ตลอดค่าคืนนี ้ เสมือนว่าภายในใจเย่หยวนรูส้ กึ สับสนอลหม่านไปหมด
หากเป็ นปกติแล้ว ในยามที่เขาไม่มีพนั ธกิจใด เย่หยวนจะนั่งสมาธิบม่

เพาะพลังอยู่ตลอด
แต่วนั นีห้ วั ใจของเขารูส้ กึ ร้อนรนสับสนไปหมด จนไม่สามารถทาอะไรได้

เลย
เขารูส้ กึ เช่นนีม้ าโดยตลอดจนกระทัง้ ผล็อยหลับไปในยามเที่ยงคืน
เสมือนความจริงคล้ายความฝั น จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเขาได้จจาแลง

กลายเป็ นมังกรฟ้าตนหนึ่ง และทะยานเหาะออกจากร่างไป
จากนัน้ วิญญาณมังกรฟ้าตนนี่ก็คดเคีย้ วกลางห้วงเวหาอยู่นาน ก่อนจะถา้

หนึ่งพร้อมมุ่งหน้าเข้าไปโดยไม่ลงั เล
แต่เมื่อมาถึงด้านหน้าปากถา้ เย่หยวนในร่างวิญญาณมังกรฟ้ากลับพบว่า
คลื่นพลังอันอกร่งกร้าวสาดสะท้อนเข้าใส่
เขาวนเวียนอยู่หน้าถา้ เป็ นเวลานาน ก่อนจะทะยานกลับเข้าร่างยามรุง่

สาง
“พี่ใหญ่หยวน! พี่ใหญ่หยวน! ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”
เสียงครา่ ครวญของลี่เอ๋อดังขึน้ ข้างหู เย่หยวนสะดุง้ ตื่นขึน้ ทันที
ทั่วทัง้ ร่างกายของเขาเปี ยกชุ่มชโลมไปด้วยเหงื่อ คล้ายกับเพิ่งเอาตัวขึน้

จากนา้ มา
“ข้า...ข้าฝันไป? ไม่...ไม่ใช่ความฝัน! ถา้ แห่งนัน้ มิใช่ความฝัน!”

เย่หยวนพึมพากับตนเองพร้อมทีท่าสุดร้อนรน
ลี่เอ๋อดูงนุ งงอย่างยิ่งก่อนเอ่ยถามขึน้ ด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็นว่า
“ถา้ อะไรรึ? พี่ใหญ่หยวนกาลังกล่าวถึงเรือ่ งอันใด?”
เย่หยวนนาลี่เอ๋อออกไปนอกเรือนพักทันที ในขณะที่กาลังเร่งฝี เท้า เขาก็

หันมาบอกว่า
“มากับข้า ไปหาถา้ นัน้ กัน!”
อิง้ หมัวหู่ท่ีกาลังตรงมาหาทัง้ สองเอง ก็พลันถูกเย่หยวนฉุกไปด้วยเช่นกัน

แต่ในขณะที่จะเดินทางออกจากเผ่า ทัง้ สามกลับถูกหยุดโดยอ้าวลี่
“พวกเจ้าจะไปไหน?”
อ้าวลี่กล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าเอาจริงเอาจัง
เย่หยวนสวนตอบทันทีอย่างห้วนๆว่า
“มิใช่ธรุ ะของเจ้า หลบไป!”
อ้าวลี่ไม่ทราบว่าเย่หยวนไปหงุดหงิดมาจากไหน เขาพยายามอดกลัน้
อารมณ์โกรธของตนและกล่าวตอบไปว่า
“ท่านบรรพบุรุษบอกว่า ท่านจะอาสาส่งเจ้ากลับไปเอง หากออกไปโดย

พละการเช่นนี ้ เกรงว่ามิใช่เรือ่ งดีกระมัง?”
“ดูเหมือนว่าดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีก้ าลังจะบอกใบ้อะไรข้า! เจ้าหลบไป
ซะ ข้าแค่ตอ้ งการเสาะหาถา้ ทีเ้ ห็นในนิมิต! มิฉะนัน้ อย่าหาได้ตาหนิว่านาย
น้อยผูน้ ีไ้ ร้เมตตา!”
เย่หยวนสกัดกัน้ ความวิตกกังวลงภายในใจ และกล่าวขึน้ อย่างเดือดดาล
ทันทีท่ีอา้ วลี่ได้ยินคากล่าวของเย่หยวน เขาก็เหมือนจะรับรูไ้ ด้ถึงอะไร

บางอย่าง
ถา้ ที่เย่หยวนเห็นในนิมิตนัน้ อาจเป็ นสถานที่เก็บตัวของท่านบรรพบุรุษก็

เป็ นได้
“ช่างน่าขัน! เรือ่ งของดินแดนสัตว์เทวะแห่งนีจ้ ะไปเกี่ยวข้องกับเจ้าได้

อย่างไร? อย่าคิดรังแกผูค้ นจนเกินไปนัก!”
อ้าวชี่กล่าวโต้อย่างเยือกเย็น
เขาจะปล่อยให้เย่หยวนไปขัดจังหวะการบ่มเพาะพลังฝึ กญาณของท่าน
บรรพบุรุษได้อย่างไรกัน?
เย่หยวนยิ่งรูส้ กึ หงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ความร้อนรนกังวลใจนีก้ ลับแน่นจุกอยู่

กลางอก ไม่วา่ อย่างไรเขาก็ตอ้ งเดินทางไปยังถา้ แห่งนัน้ ให้ได้ เขากล่าว
ตอบด้วยเสียงกดลึกถึงขัว้ นรกว่า
“หากยังไม่หลบไป ก็อย่าตาหนิว่านายน้อยผูน้ ีไ้ ร้เมตตา!”
อ้าวลี่ในยามนีก้ ็อารมณ์เสียแล้วเช่นกัน เขาตอกสวนอย่างเยือกเย็นว่า
“ยังไงก็ไม่ให้ผ่านไปได้! มิฉะนัน้ เกรงว่าต้องข้ามศพอ้าวผูน้ ีไ้ ปก่อน!”

“หึ! เช่นนัน้ เตรียมรับมือ!”
เย่หยวนไม่พดู ไม่จาใดๆอีก พร้อมซัดฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าออกไป

เต็มสูบ!
ฝ่ ามือนีเ้ ย่หยวนไม่คิดออมมือแม้แต่นอ้ ย ทันทีท่ีกระบวนโจมตีนีถ้ กู

ปลดปล่อยออกมา สรรพสิ่งทั่วทัง้ ฟ้าดินต่างสั่นสะเทือนลั่น!
สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่เปลี่ยนไปโดยพลัน ก่อนตอบโต้ไปโดยฝ่ า
มือมังกรสวรรค์วินาศฟ้ากลับไปเช่นกัน
แต่ผลลัพธ์ท่ีได้ไม่จาต้องแปลกใจอันใด
ฝ่ ามือนีต้ ่างปลุกสมาชิกเผ่ามังกรทุกคนคล้ายระฆังเตือนหายนะ ฝูงชน

มากมายต่างแห่กรูกนั เข้ามา ก่อนจะพบว่า พวกเย่หยวนได้จากไปแล้ว
แม้แต่ท่านประมุขอ้าวยังนอนแหงนมองฟ้าหมดท่า แล้วยังมีใครอีกที่
สามารถหยุดเย่หยวนได้?
เย่หยวนใช้จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของตนนาทางเสาะหาร่องรอยไป ก่อนจะ

พบถา้ ที่ว่านัน้ จริงๆ
ทันทีท่ีเย่หยวนเห็นถา้ แห่งนี ้ เขากลับยิ่งรูส้ กึ กระวนกระวายใจหนักเข้าไป

ใหญ่
“เป็ นถา้ แห่งนีจ้ ริงๆ! ที่น่ีเหมือนในฝันทุกประการ!”
“พี่ใหญ่หยวน มีอะไรซ่อนอยู่ภายในถา้ แห่งนีก้ นั แน่?”

ลี่เอ๋อกล่าวขึน้ ด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น
“ข้าก็ไม่รูเ้ หมือนกัน เช่นนัน้ ไปหาคาตอบภายในนัน้ กันเถอะ!”
เมื่อกล่าวจบทัง้ สามก็เดินหน้าเตรียมเข้าสารวจต่อทันที
แค่ทนั ใดนัน้ ฝี เท้าทัง้ สามพลันหยุดชะงักแทบพร้อมกัน
เบือ้ งหน้าปรากฏร่างหนึ่งค่อยๆก้าวแช่มออกมาจากเงามืดด้านในถา้ ก่อน

จะเผยใบหน้ประจักษ์ชดั ขึน้
นี่เป็ นชายชราทัง้ ผลและเครายาวเป็ นสีขาวนวล ภูมิฐานช่างดูสงู ส่งและ
ยิ่งใหญ่เจนศึกเข้ากับวัยอาวุโสเป็ นอย่างยิ่งยวด
ทว่ากลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกจากร่างชายชราผูน้ ี ้ กลับทาให้เย่หยวนใจ
สั่นสะท้านไม่หยุดหย่อนเช่นกัน
ชายชราผูน้ ีม้ ิใช่ง่ายเลยแม้แต่นอ้ ย!
“พระเจ้าผูน้ ีส้ ง่ คนไปบอกแล้วมิใช่ร?ึ ไฉนมาถึงที่น่ี?”
ชายชราผูน้ นั้ กล่าวขึน้ เจือนา้ เสียงไม่พอใจเล็กน้อย
ทว่าคากล่าวของชายชราพลันทเอาทัง้ สามตื่นตะลึงสุดขีด!
“เป็ นไปได้อย่างไร?! ท่านผูน้ ี.้ ...คือเซียนอาณาจักรพระเจ้า!!”

อิง้ หมัวหู่โพล่งอุทานลั่นด้วยความตกใจ
ชายชราผูน้ นั้ หัวเราะขึน้ เล็กน้อยและกล่าวว่า
“หุหุ เซียนอาณาจักรพระเจ้ารึ? นัน้ เป็ นชื่อนานมาแล้ว ยามนีข้ า้ คงเป็ นแค่

...อาณาจักรกึ่งพระเจ้า!”
ตอนที่ 1245 ขุมพลังแห่งอาณาจักรพระเจ้า!
เมื่อชายชราผูน้ ีป้ รากฏตัวขึน้ เย่หยวนสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามเข้าปะทะ

แผ่นหน้าแสบร้อน
ความรูส้ กึ เช่นนัน้ เสมือนกับเบือ้ งหน้าของเขาคือฟางเทียนที่ยืนอยู่
แรกพบประสบเจอชายชราผูน้ ี ้ เย่หยวนคิดออกอยู่อย่างเดียวคือคาว่า
แข็งแกร่ง!
และยังแข็งแกร่งอย่างยิ่ง!
กระนัน้ เองยิ่งเขาเข้าใกล้ถา้ แห่งนีม้ ากเท่าใด หัวใจของเขาพลันสั่นระรัว

เต้นแรงยิ่งขึน้ เท่านัน้
ณ ปั จจุบนั เย่หยวนรูส้ กึ ราวกับหัวใจของเขาแทบกระโจนออกจากคอเขา
แล้ว
และที่เย่หยวนใจสั่นขนาดนีม้ ิใช่เพราะชายชราตรงหน้าแน่นอน
ทว่าเป็ นบางสิ่ง...ที่อยู่ภายในถา้
“เย่หยวน หยุดอวดดีได้แล้ว!”
ในเวลานัน้ เองอ้าวลี่และเหล่าผูอ้ าวุโสสูงสุดของทัง้ สี่เผ่าก็เร่งรุดตามมา

เย่หยวนในยามนีม้ ิได้ใส่ใจพวกเขาเลยสักนิด ไม่วา่ อย่างเขาต้องทราบให้

ได้ว่ามีส่งิ ใดอยู่ในถา้ กันแน่
“ท่านอาวุโส เย่หยวนคนนีม้ ิได้เจตนารบกวนท่าน ข้าแค่ตอ้ งการเข้าไปดูใน
ถา้ เพื่อคลายความร้อนรนนีเ้ ท่านัน้ โปรดอนุญาตให้เข้าไปได้หรือไม่?”
เย่หยวนเร่งสงบสติอารมณ์ทนั ทีและเอ่ยเสียงเรียบสนทนากับชายชราผูน้ นั้

ด้วยความใจเย็น
“สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นบริเวณเก็บตัวของเราชายชรา หากมิใช่เรือ่ งคอขาด

บาดตายจริงๆ เจ้าไม่คิดหรือว่านี่จะเป็ นการเสียมารยาทกันเกินไป?”
ชายชราผูน้ นั้ กล่าวตอบเสียงเย็น
เย่หยวนครุน่ คิดอยู่ครูห่ นึ่งก่อนกล่าวว่า
“ผูน้ อ้ ยทราบดีว่าการกระทานีข้ องข้าค่อนข้างเสียมารยาทเกินไป ทว่า

ผูน้ อ้ ยกลับมีเหตุผลที่ตอ้ งเข้าไปจริงๆ!”
ทัง้ ชาติก่อนหน้าและชาตินี ้ สิรริ วมเป็ นเวลากว่าห้าร้อยปี แต่น่ีเป็ นครัง้ แรก
ที่เย่หยวนรูส้ กึ ใจสั่นกระวนกระวายรุ นแรงถึงเพียงนี ้
เขามั่นใจอย่างยิ่งว่า ถา้ แห่งนีจ้ ะต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับตัวเขา

แน่นอน!
“ช่างน่าขันสิน้ ดี! ถา้ แห่งนีเ้ ป็ นสถานที่เก็บตัวของท่านบรรพบุรุษเป็ นเวลา

เนินนานแล้ว แล้วเจ้าคิดลบหลูก่ นั เช่นนีร้ ?ึ ”
อ้าวลี่กล่าวตะคอกสวนด้วยความโกรธ
เย่หยวนเหลียวมองอีกฝ่ ายเล็กน้อยและกล่าวอย่างไม่แยแสขึน้ ว่า
“มิใช่ธรุ ะของเจ้า อย่ามาแส่!”

“เจ้า!”
อ้าวลี่โมโหจัดจนอกแทบระเบิดออกมา
ท่านบรรพบุรุษผูน้ นั้ สาดสายตาจับจ้องเย่หยวนอย่างพอเป็ นพิธีและกล่าว

ขึน้ เสียงเรียบนิ่งว่า
“สหายตัวน้อย มีความลับของพวกเราเผ่าสี่สตั ว์เทวะเก็บซ่อนอยู่ภายใน

ถา้ เจ้ามีสายเลือดมังกรฟ้าที่แกร่งกร้าวก็จริง ทว่าสุดท้ายนีก้ ็ปฏิเสธมิได้
เลยว่าพืน้ เพของเจ้าคือมนุษย์!”
คูแ่ ววตาของเย่หยวนพลันหรีแ่ คบลงเล็กน้อย แม้วาจาคากล่าวหรือกระทัง้

นา้ เสียงของท่านบรรพบุรุษจะฟั งดูไม่มีอะไรมาก ทว่านัน้ กลับเป็ นความ
จริงที่มิอาจฏิเสธได้เลย
ที่แห่งนีเ้ ป็ นของเผ่าสี่สตั ว์เทวะ แต่เย่หยวนเป็ นเผ่ามนุษย์!
เพียงวาจาคากล่าวเดียวของท่านบรรพบุรุษก็เปรียบดั่งอาญาสิทธิ์สวรรค์ท่ี
มิอาจฝ่ าฝื น
แต่ทนั ใดนัน้ เย่หยวนก็เรียกแท่งโลหะปรากฏขึน้ ในมือทันที
แรงกดดันของเผ่ามังกรที่แผ่สะพัดออกมาจากแท่งโลหะนี ้ ล้วนแล้วทาให้สี
หน้าการแสดงออกของทุกคนเปรียบไปทันที
กระทัง้ ท่านบรรพบุรุษที่รกั ษาความสงบเยือกเย็นมาโดยตลอด บัดนีย้ งั

ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึง!
“ตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์! หากย้อนกลับไปในปี นนั้ ท่านประมุขรุน่ ก่อนได้นา
มันติดตัวไปและไม่เคยกลับมาอีกเลย! แต่ไฉนสิ่งนีถ้ ือปรากฏขึน้ ในมือเจ้า
ได้?”
ท่านบรรพบุรุษโพล่งกล่าวขึน้ ทันทีอย่างไม่น่าเชื่อ
“จงสดับต่อหน้าตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์! ในเมื่อท่านกล่าวว่า นี่เป็ นความลับ

ของเผ่าสี่สตั ว์เทวะ เช่นนัน้ ข้าสงสัยว่า ตัวข้าในฐานะประมุขเผ่ามังกรรุน่
ปั จจุบนั มีคณ
ุ สมบัติตรวจสอบบางสิ่งที่อยู่ภายในถา้ แห่งนีไ้ ด้..หรือ..ไม่!?”
เย่หยวนลั่นวาจาดังสนั่นดุจประกาศิตสวรรค์จตุ ิ
สีหน้าการแสดงออกของท่านบรรพบุรุษไสวรวนเรไม่หยุดหย่อน เขาไม่คิด
ไม่ฝันจริงๆว่า เย่หยวนจะมีสมบัติเช่นนีอ้ ยู่ในมือ
เห็นตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ประทับอยู่เบือ้ งหน้า เท่ากับประมุขมมังกรเสด็จมา
เอง แม้ปัจจุบนั เขาจะมีตาแหน่งเป็ นถึงท่านบรรพบุรุษ แต่ก็มิอาจขัดคา
สอนของเหล่าบรรพชนมังกรแห่งยุคบรรพกาลได้!
ทว่าเหล่าสมาชิกเผ่าโดยรอบ, ผูอ้ าวุโสสูงสุดของทัง้ สี่เผ่า รวมไปถึงอ้าวลี่

เองล้วนแต่จบั จ้องภาพฉากเหล่านีอ้ ย่างโง่งม
พวกเขารูส้ กึ ได้วา่ ตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์นีต้ อ้ งมิใช่ส่งิ ของธรรมดาทั่วไป

แน่นอน แต่พวกเขาทัง้ หมดต่างเกิดและเติบโตขึน้ ในดินแดนสัตว์เทวะแห่ง
นี ้ และไม่รูว้ า่ ตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์อนั นีม้ ีความสาคัญอย่างไร
“ท่านบรรพบุรุษ สิ่งนีค้ ืออะไรกัน?”
อ้าวลี่อดใจเอ่ยปากถามมิได้
สิ่งนีถ้ ึงขัน้ ทาให้ท่านบรรพบุรุษรักษาความสงบไว้ไม่อยู่ เห็นได้ชดั ว่ามัน
มิใช่เครือ่ งรางธรรมดาทั่วไป
“นี่คือ ตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์! เครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์สวรรค์ประจาเผ่ามังกร!

ส่วนท่านประมุขท่านนัน้ ที่หายสาปสูญไปพร้อมกับตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ก็คือ
ผูค้ ิดค้นวรยุทต่อสูข้ องเผ่ามังกรที่พวกเจ้าใช้ในปั จจุบนั ! และคาสอนของ
เหล่าบรรพชนที่สืบทอดจากรุน่ สูร่ ุน่ มีดงั นี ้ : ผูใ้ ดครอบครองตรามังกร
ศักดิส์ ิทธิ์ ผูน้ นั้ คือประมุขเผ่ามังกร!”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวอธิบายเสียงดังฟั งชัด
แน่นอน คาอธิบายนีข้ องท่านบรรพบุรุษทาเอาสีหน้าการแสดงออกของทุก

คนเปลี่ยนไปอย่างมาก
อ้าวลี่อา้ งปากค้างหุบไม่อยู่ ก่อนหันมองเย่หยวนด้วยสายตาสุดตะลึง

“เขา...เขาจะขึน้ กลายเป็ นประมุขเผ่ามังกรได้อย่างไร? ขะ-เขา...เขาเป็ น
เพียงมนุษย์เท่านัน้ !”
“เหอะ เป็ นเพียงมนุษย์เท่านัน้ ? มิใช่วา่ สายเลือดมังกรในกายของพี่ใหญ่

ทัง้ บริสทุ ธิ์และเข้มข้นกว่าเจ้าอีกรึไง? หากข้าไม่กล่าวคงไม่มีใครทราบกัน
แท้ท่ีจริงแล้ว...ประมุขเผ่ามังกรรุน่ ปั จจุบนั ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ก็คือ พี่ใหญ่
ของข้าคนนี!้ กระทัง้ เจ้ายังอ่อนแอกว่า แล้วยังมีสิทธิ์พดู อะไรอีก?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พร้อมจับจ้องอ้าวลี่ดว้ ยสีหน้าสุดรังเกียจ
อ้าวลี่ถึงกับถอดสีหน้ายกใหญ่ ก่อนหันไปมองท่านบรรพบุรุษอย่างอดมิได้
เพื่อยืนยันต่อสิ่งที่เขาได้ยิน
ท่านบรรพบุรุษพยักหน้าตอบช้าๆ นี่ถือเป็ นการยอมรับว่าคากล่าวของอิง้ ห

มัวหู่คือความจริงไปโดยปริยาย
สีหน้าแววตาของอ้าวหลีไร้ประกายสิน้ หวังสุดหัวใจ ความจริงข้อนีเ้ ขาไม่
สามารถยอมรับได้จริงๆ
“ท่านอาวุโสยังมีขอ้ กังขาอันใดอีกหรือไม่?”
เย่หยวนสาดสายตาจับจ้องท่านบรรพบุรุษอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อน
ท่านบรรพบุรุษราพึงราพันอยู่ครูใ่ หญ่ ค่อยเอ่ยปากขึน้ ว่า
“ในเมื่อเจ้าคือผูค้ รอบครองตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์รุน่ ปั จจุบนั เช่นนัน้ ,เราชาย

ชราขอทาความเคารพท่านประมุข! เพียงว่า...เราชายชราขอเสียมารยาท
สักครา ถา้ แห่งนี.้ ..ท่านเข้ามิได้เป็ นอันขาด!”
คากล่าวของท่านบรรพบุรุษทาให้เย่หยวนประหลาดใจอย่างยิ่ง
เขาไม่คิดจริงๆว่า ชายชรายผูน้ ีท้ ่ีเคารพกฎเกณฑ์ประเพณีของเผ่ามังกร
อย่างเคร่งครัด สุดท้ายนีก้ ็ยงั ไม่ยอมให้เขาเข้าอยู่ดี
แต่น่ีก็ย่ิงตอกยา้ ความจริงเข้าไปใหญ่ว่า ภายในถา้ แห่งนีต้ อ้ งมีความลับ

อะไรซ่อนอยู่แน่นอน!
เย่หยวนเก็บตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ลงไปดังเดิมและกล่าวเสียงเย็นว่า
“ในเมื่อเป็ นเช่นนัน้ เย่คนนีค้ งต้องเสียมารยาทสักเล็กน้อยแล้ว!”
เมื่อกล่าวจบร่างของเย่หยวนก็อนั ตรธานหายวับไปทันที
วิชาข้ามมิติ!
ทว่าคราวนีก้ ลับมีใครบางคนใช้วิชาข้ามมิติได้เร็วกว่าเขา!!
ในเสีย้ วอึดในเดียวกัน ร่างของท่านบรรพบุรุษเองก็อนั ตรธานหายไปจาก

จุดที่ยืนอยู่เช่นกัน
นัน้ คือวิชาข้ามมิติท่ีเร็วกว่าของเย่หยวน!
บูมมมม!
เสีย้ วประกายโลหะสาดกระเซ็น เย่หยวนและท่านบรรพบุรุษเข้า

แลกเปลี่ยนกระบวนนับสิบกลางห้วงมิติอย่างดุเดือด ทว่ากลับเป็ นร่าง
ของเย่หยวนที่ค่อยๆช้าลงจนปรากฏประจักสายตาทุกคนอีกครัง้ ก่อน
กระเด็นออกไปนับหลายพันฉื่อกว่าจะทรงตัวยืนหยัดได้ม่ นั คง
ท่านบรรพบุรุษผูน้ ีช้ ่างแกร่งกล้าเสียจริง!

อย่างไรก็ตามแต่ ท่านบรรพบุรุษก็ยงั มิอาจหยุดยัง้ ความตัง้ ใจของเย่หยวน
ได้ สองฝ่ ามือตัง้ ตระหง่านขึน้ ชูเข้าใส่ เย่หยวนปลดปล่อยฝ่ ามือมังกร
สวรรค์วินาศฟ้าเข้าโจมตีเต็มอัตราศึก!
“จุจุ สาเร็จชีพจรมังกรระดับศักดิส์ ิทธิ์ได้ตงั้ แต่วยั หนุ่มสาว สมแล้วที่เป็ น

ยอดอัจฉริยะฟ้าประทาน! แต่นนั้ ยังไม่เพียงพอสาหรับโค่นล้มเราชาย
ชรา!”
ท่านบรรพบุรุษคลี่ยิม้ บางและโต้สวนด้วยฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า

กลับไป!
บูมมม!!
หลังการปะทะครัง้ รุนแรง แม้ดา้ นปราการป้องกันของเย่หยวนจักทรงพลัง
เหลือล้น ทว่าการโจมตีของอีกฝ่ ายยังสามารถทะลวงด่านสร้างบาดแผล
แสนสาหัสได้ เขาร่นถอยออกไปหลายร้อยก้าวพลางกระอักพ่นเลือดสดคา
โต
“นี่หรือคือความแกร่งกล้าของเซียนอาณาจักรพระเจ้า? สมชื่อยิ่งแล้ว! แต่

น่าเสียดาย...เหนือพิภพใต้แผ่นฟ้าแห่งนีไ้ ร้ซง่ึ ศาสตร์แห่งสวรรค์อีกต่อไป!”
เย่หยวนเค้นหัวร่อเย็นคาหนึ่ง ก่อนเรียกดาบพิชิตมารฟ้าออกมาในทันใด!
“บัวเพลิงปราณดาบพิโรธ!”
ในปั จจุบนั ไม่เพียงจิตสังหารแห่งดาบของเย่หยวนจะก้าวหน้าพัฒนาไป

อย่างมาก กระทัง้ เพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวเองก็ทรงพลังแกร่งขึน้ เป็ นทวี
ด้วยเหตุนี ้ บัวเพลิงปราณดาบพิโรธนีจ้ ึงทรงพลานุภาพยิ่งกว่าครัง้ ใดๆ!
เมื่อเห็นภาพฉากตรงหน้า สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่พลันบิดเบีย้ วน่า

เกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่!
ปรากฏว่า ทุกครัง้ ที่เย่หยวนปะทะกับเขา อีกฝ่ ายกลับออมมือให้ตลอด!
บัวเพลิงปราณดาบพิโรธนีท้ รงพลังยิ่งกว่าฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้า

อย่างเห็นได้ชดั !
“ท่านบรรพบุรุษ ระวัง!”
อ้าวลี่แผดคารามสุดเสียงด้วยความวิตก
เขาย่อมทราบ ท่านบรรพบุรุษเป็ นยอดเซียนผูน้ ่าเกรงขามนิ่ง ทว่ายามนี ้
ต่อหน้าการโจมตีสดุ วิปลาสของเย่หยวน ท่านบรรพบุรุษจะสามารถทาน
ทนได้ไหวหรือไม่ แม้แต่เขายังไม่กล้ารับประกัน!
แต่กระนัน้ เอง ท่านบรรพบุรุเ์ พียงยิม้ ตอบเล็กน้อย ก่อนปลดปล่อยฝ่ ามือ

มังกรสวรรค์วินาศฟ้าเข้าสวนอีกครา!
ฝ่ ามือในคราวนีก้ ลับทรงพลังยิ่งกว่าก่อนหน้าหลายขุมนัก!
บูมมมม!
หนึ่งกระบวนฝ่ ามือปลดปล่อย เย่หยวนถูกซัดกระเด็นไปอีกครัง้
หลังจากพยายามทรงตัวอยู่นาน เย่หยวนก็กลับมายืนหยัดได้ก็จริง ทว่า

ยามนีส้ ภาพร่างกายของเขากลับบาดเจ็บสาหัสไม่นอ้ ยแล้ว
“ศาสตร์แห่งสวรรค์ของท่านอาวุโสช่างลึกซึง้ ยิ่งนัก! ท่านคงอยู่ไม่ไกลจาก
อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าแล้วกระมัง?”
เย่หยวนเอ่ยกล่าวขึน้ เจือเสียงทุม้ ต่า
ท่านบรรพบุรุษคลี่ยิม้ อย่างแผ่วเบา เขากล่าวว่า
“ไม่นานหลังจากที่เราชายชราทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้า ศาสตร์

แห่งสวรรค์ก็หายสาบสูญไป ถึงจะเป็ นแบบนัน้ แต่หลายปี มานีข้ า้ เองก็
เก็บตัวบ่มเพาะแนวคิดความเข้าใจอยู่นานไม่นอ้ ย แล้วอย่างไร? ยัง
ต้องการเข้าไปอีกหรือไม่?”
เย่หยวนสูดหายใจเข้าอย่างแช่มช้าและกล่าวว่า
“กระบวนสุดท้าย หากท่านอาวุโสยังสามารถรับมือได้อีก เย่คนนีจ้ ะจากไป
ทันที!”
“จุจุ ท่านประมุขช่างแข็งแกร่งจริงๆ! แต่ในตอนนีท้ ่านยังไม่เข้าคูก่ บั เรา

ชายชรา! เมื่อใดที่ฝึกปรือจนพัฒนามากกว่านี ้ ค่อยมาเยี่ยมเยือนกันยังไม่
สาย! เราชายชรายังรออยู่เสมอ!”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวขึน้ พลางส่ายหัวเบาๆ เห็นได้ชดั ว่า เย่หยวนยังอ่อน

ด้อยเกินไปในขณะนี ้
ตอนที่ 1246 ดินแดนเนรเทศ
เสียงมังกรคารามแผดลั่นสะท้านสิบทิศ สีหน้าการแสดงออกของท่าน
บรรพบุรุษเปลี่ยนไปในทันที!
ท่านบรรพบุรุษย่อมทราบตระหนักดีว่า วรยุทธที่เย่หยวนปลดปล่อยชนิดนี ้
คืออะไร ดังนัน้ แล้วจึงไม่มีใครประหลาดใจไปกว่าเขาแล้วใน ณ ที่แห่งนี ้
เพียงว่าภายใต้สถานการณ์กะทันหันเช่นนี ้ ท่านบรรพบุรุษไม่เหลือเวลามา
ตื่นตะลึงอันใดอีกต่อไป หากถูกเสียงแห่งจอมเทพมังกรของเย่หยวนเข้า
เต็มสูบ กระทัง้ เขาเองก็ไม่เหลือซากเช่นกัน!
แต่หลังจากชั่วอึดใจนีเ้ อง ปฏิกิรยิ าการตอบสนองของท่านบรรพบุรุษเอง
ก็ใชว่าจะเชื่องช้า
ทันทีทนั ใดปรากฏคลื่นพลังผันผวนปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขา!
และคลื่นพลังผันผวนนีส้ ามารถลดทอนพลานุภาพของเสียงแห่งจอมเทพ
มังกรได้โดยตรง!
“นี่...นี่มนั เสียงแห่งจอมเทพมังกร! เจ้านี่ไปรูจ้ กั เสียงแห่งจอมเทพมังกร

จากแห่งหนใดกัน?! เป็ น...เป็ นไปไม่ได้!”
อ้าวลี่โพล่งกล่าวขึน้ ด้วยสีหน้าตื่นตะลึงสุดขีด
สาหรับเผ่ามังกรแล้ว มีตานานกล่าวขานกันว่า เสียงแห่งจอมเทพมังกร
เป็ นสุดยอดวรยุทธสมัยบรรพกาล ไม่ว่ากาลอดีตหรือปั จจุบนั ความน่า
สะพรึงกลัวของยังคงถูกเล่าสืบต่อกันผ่านตัวหนังสือที่สลักไว้จากรุน่ สูร่ ุน่
ถึงแม้สดุ ยอดวรยุทธนีจ้ ะหายสาบสูญเป็ นเวลาเนินนานแล้ว ทว่าสมาชิก

เผ่ามังกรทุกคนยังคงตระหนักทราบถึงความแกร่งกล้าของมันอย่างดี!
“มิใช่วา่ เสียงแห่งจอมเทพมังกรเป็ นวรยุทธที่หายสาบสูญไปนานแล้วรึ?

ไฉนมนุษย์คนนีถ้ ึงสามารถสาแดงใช้สดุ ยอดวรยุทธแห่งยุคบรรพกาลชนิด
นีไ้ ด้?”
“เหลือเชื่อ! เหลือเชื่อเกินไปแล้ว! ในตอนที่เขาปลดปล่อยฝ่ ามือมังกร

สวรรค์วินาศฟ้าระดับศักดิส์ ิทธิ์ออกมา ข้าก็แทบหยุดหายใจแล้ว แต่ใคร
จะไปคิด แม้กระทัง้ เสียงแห่งจอมเทพมังกรเอง เขาก็สามารถใช้ได้
เช่นกัน!!”
“นี่...นี่เขาใช่มนุษย์จริงๆรึ? หากกล่าวว่าเขาคือสมาชิกเผ่ามังกรที่ใช้วิชา
ปลอมแปลงมายังน่าเชื่อเสียยิ่งกว่า! ใครก็ได้บอกข้าที...ว่านี่เกิดบ้าอะไร
ขึน้ กันแน่?!”
.................
สุดยอดวรยุทธในตานานที่หายสาบสูญไปเนินนาน ยามนีไ้ ด้ปรากฏขึน้ อีก

ครัง้ ต่อหน้าสาธารณะ เหล่าสมาชิกเผ่ามังกรทุกคนรูส้ กึ ดั่งฝันไป
ไม่เพียงแค่สมาชิกเผ่ามังกรเท่านัน้ แม้แต่ผอู้ าวุโสสูงสุดของอีกสามเผ่าที่

เหลือยังแทบไม่อยากเชื่อสายตา
พวกเขาคาดไม่ถึงจริงๆว่า วรยุทธต่อสูข้ องเผ่ามังกรในตานานจะปรากฏ

ขึน้ อีกครัง้ บนตัวมนุษย์!
หนึ่งอึดใจ... สองอึดใจ!
เมื่อเย่หยวนเห็นว่า ตนไม่สามารถฝ่ าแนวป้องกันของท่านบรรพบุรุษได้

เขาจึงกัดฟั นแน่นผืนสาแดงใช้ต่อเป็ นสามอึดใจเต็ม!
ในเวลานัน้ เอง เสียงถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อยพลันดังขึน้ จากภายในถา้
เย่หยวนไม่สามารถทานทนได้ไหวอีกต่อไป เขาแทบหมดสติลม้ ทัง้ ยืน

พร้อมเสียงมังกรคารามที่หยุดลงในทันทีทนั ใด!
เพียงสองอึดใจ ร่างกายเย่หยวนก็ถึงขีดจากัดแล้ว แต่ครัง้ นีน้ บั ว่าฝื นเกิน

กาลังมากไปจริงๆ กระทัง้ ร่างกายยังไม่สามารถประคองได้อยู่ เย่หยวน
ทรุดฮวบล้มลงในทันใด แต่ยงั ดีท่ีล่เี อ๋อพุ่งเข้ามาประคองเขาได้ทนั
“พร๊วดดด!!”
ใบหน้าของท่านบรรพบุรุษซีดเผือกลงอย่างมาก ก่อนกระอักพ่นเลือดสด
คาโตออกมา
ท้ายที่สดุ นี ้ กระทัง้ เขาก็ไม่สามารถต้านรับเสียงแห่งจอมเทพมังกรได้

“ท่านบรรพบุรุษ! ท่านเป็ นอะไรหรือไม่!?”
เมื่อเห็นท่านบรรพบุรุษกระอักเลือดไม่หยุด อ้าวลี่และคนอื่นๆต่างอุทาน
ขึน้ ด้วยความตื่นตะใจอย่างมาก
ท่านบรรพบุรุษโบกมือปั ด และหันมองเย่หยวนด้วยแววตาหลากอารมณ์
ก่อนกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ว่า
“เราชายชราเข้าใจแล้ว! ฮะ-ฮ่าฮ่า กลับกลายเป็ นว่าสายตาคูน่ ีข้ องข้า

ต่างหากที่ฝา้ ฟาง! จุนเอ๋อ,เพราะเหตุนีน้ ่ีเอง ที่เจ้ายังไม่ออกมาพบตัง้ แต่
แรก!”
หลังจจากสิน้ เสียงประโยคสุดท้าย ท่านบรรพบุรุษก็กวักมือเรียกเย่หยวน

และชีไ้ ปยังด้านในถา้
ความหมายช่างชัดเจนนัก เขากาลังเรียกเย่หยวนให้เข้าไป
“ท่านบรรพบุรุษ เรียกเขาเข้ามา”
ทันใดนัน้ เอง พลันปรากฏเสียงหญิงสาวดังขึน้ จากภายในถา้

สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่และที่เหลือเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่เคย
ทราบมาก่อนเลยว่า นอกจากท่านบรรพบุรุษแล้ว ภายในถา้ แห่งนีย้ งั มีคน
อื่นดารงอยู่!
เมื่อได้ยินเสียงนี ้ เย่หยวนยิ่งรูส้ กึ ใจสั่นเข้าไปใหญ่
เห็นได้ชดั ว่า สุม้ เสียงนี่เขาไม่เคยได้ยินหรือรูจ้ กั มาก่อน ทว่านัน้ กลับทาให้

เขารูส้ กึ อาลัยอาวรณ์อย่างยิ่ง
“เจ้าเข้าไปข้างในได้แล้ว! แต่มีเพียงเจ้าเท่านัน้ ที่ขา้ อนุญาต”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวขึน้ เสียงเรียบ
เย่หยวนพยักหน้ารับคาและตรงเข้าไปภายในถา้ ทันที
“ท่านบรรพบุรุษ ภายในถา้ นัน้ ...”
อ้าวลี่อดใจเอ่ยปากถามมิได้
“อ้าวจุน!”
ท่านบรรพบุรุษเองก็มิได้คิดบิดบังเช่นกัน และเอ่ยตอบไปตามตรง
สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่ย่ิงตื่นตะลึงหนัก เขาโพล่งอุทานลั่นว่า
“ราชินีมงั กรอ้าวจุน! นะ-นาง....นางยังไม่ตายรึ?”
อ้าวจุนนางนีใ้ ช้เวลาฝึ กปรือเพียงพันปี เท่านัน้ ก็สามารถทะลวงขึน้ สูร่ ะดับ

เก้าขัน้ สุดได้ แถมยังเข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ในระดับลึกซึง้ ยิ่ง
ความแกร่งกล้าของนางทรงพลังยิ่งกว่าอ้าวลี่ในปั จจุบนั หลายขุมนัก
แต่ช่างน่าเศร้า เมื่อแปดร้อยปี ก่อน นางหนีออกจากดินแดนสัตว์เทวะไป

และซ้อนตัวอยู่ในหุบเขาเหวพระเจ้า
ต่อจากนัน้ เป็ นต้นมา เหล่าสมาชิกเผ่าในดินแดนสัตว์เทวะก็ไม่เคยมีใคร

เคยเห็นนางอีกเลย
ดังนัน้ ท่านบรรพบุรุษจึงเริม่ อุทิศทรัพยากรและคาสอนสั่งต่างๆให้แห่อา้ วลี่

แทน หวังเพื่อปั้นเขาขึน้ มาแทนนางในฐานะประมุข
อ้าวลี่ไม่คิดไม่ฝันเลนว่า แท้ท่ีจริงแล้วนางจะอาศัยอยู่ในถา้ แห่งนีม้ าโดย

ตลอด!
ท่านบรรพบุรุษถอนหายใจเสียงยาวและกล่าวว่า
“เรือ่ งนีย้ ากที่จะอธิบายในประโยคเดียว! แต่นางคงรูส้ กึ โล่งใจอย่างยิ่งที่ได้

พบหน้าลูกชายของนางอีกครัง้ ”
“ละ-ลูกชาย?”
เหล่าสมาชิกเผ่าทัง้ หมดต่างอุทานขึน้ ด้วยความตกใจสุดขีด
“ถูกต้องแล้ว! เย่หยวนเป็ นลูกชายของอ้าวจุน นางให้กาเนิดบุตรชายกับ

มนุษย์”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวขึน้ อย่างแช่มช้า
ลี่เอ๋อและอิง้ หมัวหูส่ บสายตากันไปมาอย่างรวดเร็ว ก่อนเผยถึงความ
ประหลาดใจเกินพรรณนาออกมา
ทัง้ สองคาดไม่ถึงเลยสักนิดว่า เย่หยวนยังมีภมู ิหลังเช่นนีอ้ ยู่ดว้ ย
ไม่น่าแปลกใจว่าไฉนเย่หยวนถูกรูส้ กึ ผิดปกติหลังจากเข้ามาที่น่ี
ในเวลานัน้ เอง ท่านบรรพบุรุษพลันหยุดสายตาจับจ้องอิง้ หมัวหู่ดว้ ยความ

ประหลาดใจ ก่อนกล่าวขึน้ อย่างอ่อนโยนว่า
“โอ้...หากข้าเดาไม่ผิด เจ้าคงเป็ นลูกหลานของไป๋ เซ่ออวี?้ กลิ่นอายของ

เจ้าช่างคล้ายคลึงกับนางยิ่งนัก! หืม้ ...กายวิญญาณพยัคฆ์ขาวสมบูรณ์
ไม่เลว! ช่างน่าประทับใจ! หากย้อนกลับไป๋ เซ่ออวีก้ บั จุนเอ๋อ เจ้าสองสาว
ตัวแซ่บคูน่ ีบ้ งั อาจผนึกกาลังสร้างภาพลวงตาเพื่อหลอกเราชายชราในปี
นัน้ ! ฮ่าฮ่า... แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่า ลูกชายของทัง้ คูจ่ ะสามารถทาลายคา
สาปนัน้ ได้!”
เมื่อกล่าวขึน้ ถึงเรือ่ งวันวาน ท่านบรรพบุรุษพลันหัวเราะขื่นพลางส่ายหัว
อย่างเศร้าใจ
ทั่วทัง้ ร่างอิง้ หมัวหูส่ ่นั เทาอย่างหนักเมื่อได้ฟังดังนัน้ ประหนึ่งถูกสายฟ้า

ฟาด
“ทะ-ท่านบรรพบุรุษ สิ่งที่ท่านกล่าวไปหมายความอย่างไร?”
อิง้ หมัวหู่กลืนนา้ ลายอึกใหญ่อย่างยากลาบากก่อนเอ่ยขึน้
เมื่อได้ฟังดังนัน้ ท่านบรรพบุรุษจึงนั่งลงและเริม่ เล่าเรือ่ งราวเบือ้ งลึก

เบือ้ งหลังเกี่ยวกับดินแดนสัตว์เทวะให้ฟัง
อิง้ หมัวหู่ท่ีได้ฟังเรือ่ งเล่าของท่านบรรพบุรุษ ก็อดรูส้ กึ ประหลาดใจมิได้เลย

ปรากฏว่า เดิมสถานที่แห่งนีม้ ีช่ือว่า ดินแดนเนรเทศ!
เผ่าปี ศาจที่น่ีลว้ นแล้วแต่ถกู เนรเทศออกมาเพราะก่ออาชญากรรมร้ายแรง

จนไม่สามารถกลับไปยังดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้อีก!
ดินแดนแห่งนีถ้ กู สร้างขึน้ โดยเหล่าบรรพชนต้นกาเนิดแห่งเผ่าสี่สตั ว์เทวะ

พวกเขาได้รว่ มมือกันสร้างอาคมผนึกดินแดนแห่งนีเ้ อาไว้ดว้ ยศาสตร์วิชา
ลับอันน่าสะพรึง
คนที่ถกู เนรเทศมายังที่น่ี เมื่อใดที่พวกเขาเดินทางออกจากดินแดนแห่งนี ้

อายุของพวกเขาจะเดินเร็วขึน้ จนน่าตกใจและตายลงในท้ายที่สดุ !
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง ลูกหลานของพวกเขาก็ไม่สามารถออกจากที่น่ีได้เช่นกัน!

นี่เป็ นคาสาปอันน่าสะพรึงยิ่ง กล่าวได้ว่าความผิดผลาดเพียงครัง้ เดียว ถึง
ขัน้ ถูกเนรเทศออกจากบ้านเกิด กระทัง้ รุน่ ลูกรุน่ หลานยังถูกขังอยู่ท่ีน่ีโดย
ไม่มีวนั เห็นแสงตะวันอีกต่อไป!
อย่ามองเสียว่าสถานที่แห่งนีม้ ีทงั้ ภูเขาสลักซ้อนเขียวขจี หรือนา้ ทะเลสีใส

บริสทุ ธิ์ ทว่าความจริงแล้วที่น่ีคือคุกขนาดยักษ์ดีๆนี่เอง!
ตามที่ท่านบรรพบุรุษกล่าวเล่าไป ตลอดเวลาที่ผ่านมาเนินนานมีสมาชิก
เผ่าหลายต่อหลายคนพยายามหนีออกจากกรงขนาดยักษ์แห่งนี ้
ทว่าหลังจากออกไป พวกเขากลับแก่ชราลงอย่างรวดเร็วและสิน้ ใจตายลง

แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้าเองก็ไม่เว้น!
และปั จจุบนั ท่านบรรพบุรุษแห่งเผ่ามังกรผูน้ ีก้ ็เป็ น เซียนอาณาจจักรพระ
เจ้าคนสุดท้ายที่เหลือรอดอยู่ในดินแดนแห่งนี ้
แน่นอนว่าเหล่าบรรพชนต้นกาเนิดแห่งเผ่าสี่สตั ว์เทวะมิได้ตอ้ งการให้ผลัก

ไสให้พวกเขาสูญพันธุต์ ายลง แต่เพียงต้องการบ่มเพาะเมล็ดแห่ง
ความหวังขึน้ มา
บรรพชนต้นกาเนิดทัง้ สี่ตงั้ เงื่อนไขไว้สองข้อ ขอเพียงบรรลุเงื่อนไขใด

เงื่อนไขหนึ่งได้ คาสาปนีจ้ ะคลายออกโดยทันที หนึ่งคือ จะต้องมีใครบาง
คนทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าให้ได้ หรือสอง...
สมาชิกภายในเผ่าจะต้องให้กาเนิดกายวิญญาณอันแข็งแกร่งขึน้
ในปี นนั้ อ้าวจุนกับไป๋ เซ่ออวี ้ ทัง้ คู่เป็ นพี่นอ้ งร่วมสาบานที่สนิทสนมกันยิ่ง

ทัง้ สองได้จบั มือกันวางแผนหนีออกจากดินแดนแห่งนี ้ โดยการล่อลวงคน
อื่นๆด้วยภาพมายาในทางทิศตะวันออก ในขณะที่พวกตนหนีไปทางทิศ
ตะวันตก
คนหนึ่งหนีไปยังดินแดนไร้สนิ ้ สุดโดยผ่านทางดินแดนเทพอสูรต้องห้าม
ในขณะที่อีกคนหนีจนไปโผล่ท่ีหบุ เขาเหวพระเจ้า
ในตอนนัน้ ท่านบรรพบุรุษโมโหโกรธเกรีย้ วอย่างมากต่อการกระทาของทัง้

คู่ จึงสร้างค่ายกลป่ าดอกท้อเข้าขว้างระหว่างดินแดนไว้
เพียงแต่ เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่า หนึ่งในบรรดาลูกหลานของไป๋ เซ่ออวีจ้ ะให้

กาเนิดกายวิญญาณพยัคฆ์ขาวสมบูรณ์ขนึ ้ จริงๆ
ในขณะที่ลกู ชายของอ้าวจุนถึงขัน้ ให้กาเนิดฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงในตานาน!

ตอนที่ 1247 ราชินีมังกรอ้าวจุน
ตรงเข้าสูส่ ่วนลึกภายในถา้ เย่หยวนเร่งใช้พลังปราณทัง้ หมดที่เหลืออยู่

ผนึกเป็ นเกราะลมปราณปกป้องตัวเองทันที
ยิ่งเขาก้าวย่างเข้าไปลึกเท่าไหร่ เย่หยวนก็ย่ิงใจสั่นมากขึน้ พร้อมไอเย็น

หอบใหญ่ท่ีเจาะทะลุเข้าร่างกายอย่างหนาวเหน็บ
เบือ้ งหน้าปรากฎว่าสระนา้ บรรพกาลทัง้ ลึกและเงียบสงัด ไม่วา่ จะ

พยายามมองหาก้นสระอย่างไร ทว่ากลับไม่สามารถมองเห็นได้
ไอเย็นแผ่สะท้านในบริเวณนีม้ ิใช่ธรรมดา กระทัง้ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ยงั

แทบเหยือกแข็งทะลุจดุ ศูนย์เช่นกัน
ไขกระดูกทั่วร่างเย็นจับใจ เย่หยวนถึงขัน้ ทั่วร่างสั่นเทาโดยไม่รูต้ วั

เย่หยวนหรีต่ าแคบจับจ้องอย่างผิดสังเกต ก่อนโพล่งกล่าวขึน้ ว่า
“นี่มนั ...รัศมีเหมันต์นิรนั ดร์!”
“ถูกต้อง นี่คือรัศมีเหมันต์นิรนั ดร์! ดูเหมือนว่าเจ้าจะได้รบั สืบทอดศาสตร์

วิชาจากเขามาเต็มๆ สัมผัสเย็นหอบหนึ่งเพียงชั่วครูก่ ็รูท้ นั ทีว่าเป็ นรัศมี
เหมันต์นิรนั ดร์!”
สุม้ เสียงหญิงสาวดังออกจากเบือ้ งหน้า และนัน้ เป็ นเสียงเดียวกับที่เย่

หยวนได้ยินตอนอยู่ขา้ งนอกอย่างแม่นยา
เสียงนีเ้ รียบนิ่งปราศจากสภาวะอารมณ์ใด และนัน้ ทาให้ภายในใจเย่

หยวนอลหม่านอีกครัง้
รัศมีเหมันต์นิรนั ดร์นีเ้ กิดขึน้ บนแดนเหนือสุดของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เท่านัน้
และนี่ยงั เป็ นหนึ่งในสมุนไพรสุดหายาก สาหรับใช้หลอมกลั่นโอสถที่มี
คุณสมบัติธาตุนา้ โดยเฉพาะ
สิ่งนีม้ ีค่าหาที่เปรียบไม่ แม้แต่ปริมาณของมันแค่เศษเสีย้ วก็มีค่าเท่ากับ

หลายสิบเมืองเทวะรวมกัน
เหตุท่ีมนั มีช่ือว่า รัศมีเหมันต์นิรนั ดร์เป็ นเพราะ มันมีสถานะคล้ายนา้ ไม่

สามารถจับต้องได้ดว้ ยมือเปล่า และยังไม่มีวนั ละเหยหายไปไหนได้ แม้จะ
ถูกปราณแห่งไฟหล่อหลอมสิบวันสิบคืนเต็ม มันก็ยงั คงความเย็นนิรนั ดร์
กาล
หากเป็ นนักสูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลา้ ทั่วไป เผลอสัมผัสมันเข้าอาจถึงตาย

ทันที!
อย่างไรก็ตามแต่ ไอเย็นไร้ขอบเขตภายในส่วนลึกของสระนา้ ตรงหน้า
กลับมีปริมาณรัศมีเหมันต์นิรนั ดร์ท่ีสงู มาก!
“ท่าน...ท่านคือ?”
เย่หยวกลืนนา้ ลายอึดใหญ่ก่อนเอ่ยปากถามขึน้
หญิงสาวนางนัน้ ถอนหายใจอย่างสิน้ หวัง นางเอ่ยปากขึน้ ว่า
“หยุนเอ๋อ... เจ้าโตขึน้ มา”
ทั่วทัง้ ร่างกายของเย่หยวนสั่นเทาหนัก เมื่อได้ยินเช่นนัน้ เย่หยวนแทบทรุด

ฮวบลงบนพืน้
“หรือว่า...ท่านคือ...ท่านคือ...”
เสียงหายใจของเย่หยวนหอบถี่ อันที่จริงเขาพอจะคาดเดาได้มาตัง้ นาน
แล้ว ทว่าเมื่อความจริงอยู่ตรงหน้า เขากลับกลายเป็ นว่าทาอะไรไม่ถกู ไป
ซะดือ้ ๆ
สิ่งที่เขากลัวที่สดุ คือ อีกฝ่ ายอาจจะปฏิเสธเขาอย่างไร้เยือ้ ใย เย่หยวนกลัว

ความจริงเบือ้ งหน้าที่ตอ้ งเผชิญ
เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมา เขาไม่เคยมีคาว่า‘แม่’มาก่อน
ระยะเวลากว่าห้าร้อยปี ท่ีผ่านมา ชีวิตของเขามีแต่พ่อที่อยู่ดแู ลกันมาโดย

ตลอด
เป็ นเช่นนีเ้ รือ่ ยมาจวบจนมาถึงช่วงชีวิตปั จจุบนั เขาลืมตาขึน้ อีกครัง้ ใน

ดินแดนที่ไม่คนุ้ เคยและเห็นความห่วงใยที่เหรินหงหลิงมอบให้ ซึง่ นัน้ เป็ น
ครัง้ แรกที่เย่หยวนได้สีมผัสถึงความรักของแม่
เพียงแต่เย่หยวนทราบดี เขาเป็ นแค่ตวั แทน‘เย่หยวน’เจ้าของร่างคนเดิมที่
ตายไปแล้ว ความรักของผูเ้ ป็ นแม่นนั้ มิใช่ของจักรพรรดิโอสถ,จีฉ้ ิงหยุนผูน้ ี ้
ถึงกระนัน้ เขาก็รูส้ กึ มีความสุขอย่างมากที่ได้รบั ความรักจากแม่ แม้จะเป็ น

ในนาม‘เย่หยวน’ก็ตามที
ทว่าในท้ายที่สดุ นี ้ เขาก็ยงั เป็ นจีฉ้ ิงหยุน!
“ถูกต้องแล้ว ข้าคือ...แม่ของเจ้า”
สุม้ เสียงของอ้าวจุนส่งผ่านออกมาอย่างแผ่วเบา
เมื่อได้ยินเช่นนัน้ หลายหลากมากอารมณ์พลันพรั่งพรูเข้ามาในหัวใจเย่
หยวน แสนซับซ้อนหาที่เปรียบไม่
ทัง้ ดีใจ เสียใจ สงสัย โกรธ สรรพอารมณ์ลว้ นผสมปนเปกันไปหมด เสมือน
ว่าตัวเขากาลังจะระเบิดออกมา
เขาไม่เคยรูด้ ว้ ยซา้ ว่า แม่ของตนคือใคร หน้าตาเป็ นอย่างไร
และก็ไม่เข้าใจด้วยว่า ทาไมท่านพ่อถึงไม่เคยพูดถึงแม่เลย
ในที่สดุ หลากหลายคาถามมากมายที่ถกู ฝังลึกภายในจิตใจก็ถกู ดึง

ออกมาอีกครัง้
“ทาไม?!”
ร้อยพันอารมณ์ความรูส้ กึ กลั่นรวมกลายเป็ นคาพูดเดียว

เย่หยวนย่อมไม่ทราบว่าที่น่ีคือดินแดนเนรเทศ และมิได้รูเ้ รือ่ งราวของอ้าว
จุนในอดีตเลยแม้แต่นอ้ ย
ดังนัน้ เมื่อเขาทราบว่าตนมีแม่ จึงรูส้ กึ โกรธเกรีย้ วเป็ นอย่างยิ่ง!
ฟูวว...
ฟองอากาศจานวนมากปรากฏขึน้ บนสระนา้ เหมันต์เย็น เงาขนาดใหญ่

ค่อยๆปรากฏขึน้ เหนือผิวนา้ พร้อมเสียงหวือ ศีรษะมังกรขนาดมหึมาโผล่
ออกมาและจับจ้องไปยังเย่หยวน
สองคูส่ ายตาเข้าเผชิญหน้ากัน สายตาคูห่ นึ่งจับจ้องด้วยความตื่นตะลึง

ในขณะที่อีกหนึ่งคูส่ ายตาจับจ้องเต็มเปี่ ยมไปด้วยความรักใคร่แสน
อ่อนโยน
เย่หยวนรูจ้ กั เผ่ามังกรเป็ นอย่างดี ซึง่ มังกรฟ้าขนาดมหึมาตนนีม้ ีหน้าตา
ค่อนข้างเหี่ยวย่นและผิวหนังแห้งกร้าน เห็นได้ชดั ว่ามันใกล้ถึงช่วงชีวิต
สุดท้ายเป็ นทนแล้ว
นอกจากนีเ้ อง โดยทั่วไปแล้วเผ่ามังกรจะนิยมคงสภาพในร่างมนุษย์
ตลอดเวลา ทว่ายามใดที่แกนอสูรเกิดความเสียหายหนักหรืออ่อนแอจน
พลังปราณไม่เพียงพอ พวกมันจะไม่สามารถรักษาความเสถียรพร้อม
จาแลงกายกลับเป็ นรูปลักษณ์เดิมของมัน
มังกรฟ้าที่ใกล้ตายตนนี ้ หรือว่าจะเป็ นแม่ของเขาจริงๆ?
แต่...ต่อให้นบั รวมชาตินีก้ บั ชาติก่อนหน้า เวลาเพิ่งผ่านไปแค่หา้ ร้อยปี

เท่านัน้
ดังนัน้ แล้ว กาลเวลาผ่านเพียงห้าร้อยปี ไฉนแม่ของเขาถึงดูมีอายุขนาดนี ้

ได้?
“หยุนเอ๋อ ทัง้ หมดเป็ นความผิดของแม่เอง! แม้แม่จะเป็ นคนให้กาเนิดเจ้า
มา ทว่ากลับไม่มีโอกาสได้ดแู ลเจ้าเลยแม้นสักวัน! แต่ตลอดห้าร้อยปี ท่ี
ผ่านมา ไม่มีวนั ใดที่แม่ไม่คิดถึงเจ้า!”
ก่อนหน้าสุม้ เสียงของอ้าวจุนนิ่งสงบดุจบ่อนา้ บรรพกาลไร้ระลอกคลื่น

ทว่ายามนีเ้ สียงของนางกลับสั่นเทาด้วยความโศกเศร้าสุดขัว้ หัใจ ลึกลงไป
ในดวงตามังกรคูน่ นั้ ปรากฏนา้ ตาสีใสบริสทุ ธิ์ไสวเล็กน้อย
แต่ทนั ทีทนั ใดรัศมีกลิ่นอายชีวิตของอ้าวจุนก็ตกฮวบลง ดั่งว่าไฟแห่งชีวิต

ใกล้มอดดับเข้าไปทุกทีแล้ว
เย่หยวนที่เห็นภาพฉากดังกล่าวก็เข้าใจได้ในทันที พลังชีวิตภายในร่างของ
อ้าวจุนแทบไม่เหลืออยู่แล้ว!
ทันทีท่ีตระหนักทราบเช่นนี ้ เย่หยวนกลับตื่นตกใจยิ่งโดยมิตงั้ ใจ
“ท่าน...ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”
เย่หยวนกล่าวถามขึน้ พร้อมความตื่นตระหนกอย่างยิ่ง
แม้เขาจะไม่สามารถกล่าวได้ว่า พลังชีวิตของอีกฝ่ ายเหลือมากน้อยขนาด

ไหน แต่เพียงนางเกิดอาการผันผวนทางอารมณ์เล็กน้อย กลับทาให้พลัง
ชีวิตไร้เสถียรตกฮวบถึงขัน้ นี?้
แม้ศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวนจะท้าทายสวรรค์เพียงใด แต่เขาเองก็ไม่
เคยพบเห็นสถานการณ์แบบนีเ้ ช่นกัน
นา้ ตามังกรไหลรินหยดลงมา อ้าวจุนกล่าวขึน้ อย่างโล่งใจว่า

“แม่ไม่เป็ นไร ยามได้เห็นหน้าเจ้าอีกครัง้ แม่รูส้ กึ ดีใจเหลือเกิน ต่อให้ตอ้ ง
ตายลงตอนนี ้ ข้าก็ไม่มีอะไรให้เสียใจอีกแล้ว แล้วพ่อเจ้า...ดูแลเจ้าดีไหม?”
“ดี...เขาดีกบั ข้ามา-ก!”
เย่หยวนโพล่งตอบทันทีตามใจเอ่ยสั่ง แต่ทนั ใดนัน้ เขาก็เพิ่งคิดได้ว่า อ้าว

จุนไม่สามารถรองรับอารมณ์ต่างๆได้มากนัก มิฉะนัน้ จะส่งผลถึงพลังชีวิต
โดยตรง จึงเร่งหยุดปากทันที
ในขณะเดียวกัน อ้าวจุนพยายามข่มกลัน้ ความรูส้ กึ ต่างๆที่โฉบแล่นมา

ทันที ก่อนกล่าวขึน้ อีกครัง้ ว่า
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...เกิดเหตุรา้ ยกับพ่อเจ้า?”

เห็นได้ชดั ว่า คากล่าวของเย่หยวนเช่นนีพ้ ร้อมกับกิรยิ าท่าทางที่เปลี่ยนไป
โดยพลันของเย่หยวน ทาให้อา้ วจุนสังหรณ์ไม่ดีในทันใด
“ท่านพ่อเพียงคิดการใหญ่เกินตัว เขาประสบอุบตั ิเหตุขนึ ้ ในระหว่างการ

หลอมก็เลยต้องพักฟื ้ นเป็ นการใหญ่”
อ้าวจุนนึกภาพตามและกล่าวว่า
“นัน้ แหละ...สมแล้วที่เป็ นเขา”
เย่หยวนคลี่ยิม้ บางตอบพร้อมภายในใจที่ตอ้ งเก็บซ่อนความจริงอย่างขม

ขื่น ไม่นานเขาก็เอ่ยปากถามต่อว่า
“ท่านช่วยบอกข้าหน่อยได้หรือไม่...เกิดอะไรขึน้ กันแน่?”
อ้าวจุนถอนหายใจเฮือกใหญ่และเล่าเรือ่ งทัง้ หมดที่เกิดขึน้ รวมไปถึงคา

สาปแห่งดินแดนเนรเทศ
เย่หยวนที่ได้ฟังดังนัน้ พลันตื่นตกใจอย่างหาที่เปรียบไม้ ยามนีเ้ ขาเพิ่งจะ

มาเข้าใจว่า เหตุใดแม่ของเขาถึงทอดทิง้ เขาและพ่อไป
และท้ายที่สดุ นี ้ เหตุใดเขาถึงมีฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลง!
ความจริงทัง้ หมดถูกไขกระจ่างชัดแจ้ง เขาคือลูกครึง่ มนุษย์มงั กร!
“แม่ขอโทษ! แม่ไม่เคยทาหน้าที่แม่ท่ีดีให้เจ้าได้เลยแม้แต่วนั เดียว! หลาย

ร้อยปี ท่ีผ่านมมา ทัง้ เจ้าและพ่อของเจ้าต่างต้องประสบความทุกข์ทรมาน
โดยลาพัง!”
อ้าวจุนกล่าวขึน้ ทัง้ นา้ ตา
“นัน้ มิใช่ความผิดของท่าน! ท่านแม่ คาสาปของดินแดนแห่งนีไ้ ม่มีทาง

ทาลายได้เลยรึ?”
อ้าวจุนส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวว่า
“เว้นเสียแต่บรรพชนต้นกาเนิดเป็ นคนคลายคาสาปเอง มิฉะนัน้ คาสาปนี ้

จะคงอยู่นิรนั ดร์กาล! หากเป็ นเมื่อหนึ่งแสนปี ก่อนยังมีโอกาส หากใครสัก
คนเผ่ามังกรของข้าสามารถไต่ขนึ ้ สู่จดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรพระเจ้าได้
ยามนัน้ คาสาปจะถูกคลายออกทันที ทว่าปั จจุบนั ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้สญ ู
สิน้ ไปแล้ว แม้กระทัง้ ท่านบรรพบุรุษยังถูกระงับพลังไว้ท่อี าณาจักรกึ่งพระ
เจ้าเท่านัน้ ”
แต่เย่หยวนที่ได้ยินดังนัน้ คูแ่ ววตาพลันเปล่งประกายขึน้ ทันทีและกล่าวว่า

“บรรพชนต้นกาเนิด? ลูกคนนีม้ ีฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลง! ฟั งว่า,ฤทัยแห่งฟ่ านจู้
หลงคือกายวิญญาณดั่งเดิมของบรรพชนต้นกาเนิด! ตราบใดที่ลกู
สามารถขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าและปลุกฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลง
ได้ ถึงตอนนัน้ ลูกอาจสามารถคลายคาสาปลงได้?”
“อะไรนะ?! เจ้า...เจ้ามีฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลง!?”
อ้าวจุนตื่นตะลึงสุดขีดเมื่อได้ยินเช่นนัน้
ตานานของฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงล้วนปรากฏอยู่ในความทรงจาสืบทอดของ

เผ่ามังกรทุกตน แต่กลับไม่มีใครเคยเห็นมาก่อนและยากที่จะตรวจจับได้
เพราะยังไม่เคยมีใครสามารถไต่เต้าจนประสบความสาเร็จเทียบเทียม
บรรพชนต้นกาเนิดแห่งเผ่ามังกรมาก่อน!
ดังนัน้ เอง แม้อา้ วจุนจะเป็ นผูใ้ ห้กาเนิดเย่หยวนมา แต่นางกลับหาทราบไม่
ว่า เย่หยวนมีฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงติดตัวมาตัง้ แต่เกิด
ตอนที่ 1248 เรื่องราวในอดีต
“ถูกต้องแล้ว! มิเช่นนัน้ ข้าจะใช้เสียงแห่งจอมเทพมังกรที่หายสาปสูญไป

แล้วได้อย่างไร?”
อ้าวจุนพยายามสงบสติความตื่นตะลึงที่ก่อเกิดลงภายในใจ แต่กลับ
พบว่าเป็ นเรือ่ งยากนัก
ในที่สดุ นางก็เข้าใจเสียทีว่าสิ่งที่ท่านบรรพบุรุษได้กล่าวไปในคราแรก
หมายความอย่างไร
เย่หยวนสามารถทาลายคาสาปได้จริงๆ!
แต่อา้ วจุนกลับไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่า ลูกชายของตนจะมีฤทัยแห่งฟ่ านจู้
หลง!
ครูใ่ หญ่ต่อมา นางถอนหายใจเล็กน้อยและกล่วาว่า
“ถึงแม้จะมีฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงก็เปล่าประโยชน์ เพราะในยุคสมัยปั จจุบนั

ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้สญ ู สิน้ ไปหมดแล้ว”
สีหน้าแววตาของเย่หยวนเปี่ ยมไปด้วยความมุ่งมั่น เขากล่าวตอบทันทีว่า
“เพราะแบบนัน้ ลูกคนนีจ้ ึงเดินทางมายังหุบเขาเหวพระเจ้าเพื่อแสวงหา

โอกาสบรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า! หากเขากลายเป็ นพระเจ้ามิได้ อย่าง
น้อยก็แค่ตาย!”
อ้าวจุนโพล่งกล่าวขึน้ อย่างประหลาดใจว่า
“หยุนเอ๋อ ไฉนเจ้าถึงต้องแสวงหาพลังขนาดนี?้ ”
เย่หยวนมิได้คิดปกปิ ดใดๆและเล่ากล่าวถึงเหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ บนโลก

ภายนอกให้ฟังโดยสังเขป แต่ก็ยงั มีอีกหลายเรือ่ งที่เขาเลือกที่จะไม่เล่า
ออกไป
อ้าวจุนในปั จจุบนั เปรียบเสมือนตะเกียงไร้ไส้นา้ มัน นางไม่สามารถทนรับ

ข่าวการตายของจีเ้ ฉินหยังได้แน่นอน
หากมิใช่เพราะรัศมีเหมันต์นิรนั ดร์นี ้ ด้วยสภาพเช่นนีอ้ า้ วจุนคงล่วงลับไป

นานแล้ว
ส่วนรัศมีเหมันต์นิรนั ดร์นีเ้ ป็ นสิ่งที่จีเ้ ฉินหยังใช้ความพยายามอย่างหนัก

เพื่อเสาะหามัน ในตอนที่เข้าสารวจแดนเหนือสุดของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ณ
ปี นนั้
“แต่เขตพระเจ้าต้องห้ามมันอันตรายเกินไป! แม้กระทั่งเซียนอาณาจักร
พระเจ้ายังยากที่จะรอดชีวิตออกมา แล้วเจ้าตัวคนเดียวยิ่งอันตรายเข้าไป
ใหญ่!”
อ้าวจุนกล่าวเตือนด้วยความกังวลใจ
ในท้ายที่สดุ นี ้ นางก็ได้พบหน้าลูกชายอีกครัง้ แน่นอนว่านางไม่ตอ้ งการ

สูญเสียเขาไปแบบนีเ้ ช่นกัน
เย่หยวนจับจ้องอ้าวจุนด้วยแววตาที่เปี่ ยมไปด้วยความอบอุ่น
“ลูกคนนีม้ ีเหตุจาเป็ นที่ตอ้ งไป และตอนนีก้ ็ยงั มีอีกเหตุผลหนึ่งเพิ่มเข้ามา!

ท่านไม่อยากออกไปพบกับท่านพ่ออีกครัง้ รึ?”
ทันทีท่ีได้ยินเช่นนัน้ ประดุจแสงแห่งความหวังสาดประกายขึน้ จากคู่
ดวงตามังกรของอ้าวจุนทันที
เย่หยวนจาต้องพูดคาโกหกสีขาวเช่นนีอ้ อกไป เพียงเพราะไม่อยากให้ท่าน

แม่ตอ้ งนั่งรอความตายอย่างสิน้ หวัง
เขาสูญเสียพ่อไปแล้วคนนึง และไม่ตอ้ งการสูญเสียผูเ้ ป็ นแม่ไปอีกคน
ไม่วา่ ความหวังจะริบหรีเ่ พียงใด แต่เย่หยวนก็จะช่วยท่านแม่ให้จงได้!
ต่อให้มองข้ามเรือ่ งนีไ้ ป ไม่วา่ อย่างไรเย่หยวนต้องบรรลุอาณาจักรพระเจ้า

ให้ได้ เพื่อกาจัดเผ่าปี ศาจให้สนิ ้ พวกมันเหล่านัน้ คือฆาตกรที่ฆ่าพ่อของ
เขา และเขาไม่มีวนั อยู่รว่ มใต้แผ่นฟ้าเดียวกันได้!
หากเย่หยวนไม่สามารถสังหารข่านนั่วได้ กลับเป็ นเขาเสียเองที่ตอ้ งตาย!

แน่นอนว่าเรือ่ งราวเหล่านี ้ เย่หยวนมิได้หยิบมาเล่าให้อา้ วจุนฟั ง
สาหรับอ้าวจุน เย่หยวนคือความชอบธรรมของเผ่ามนุษย์ไปโดยปริยาย
แล้ว
สุดท้ายนี ้ เขาได้กลายเป็ นผูส้ ืบทอดมรดกของเซียนเต๋าสวรรค์ และยังเป็ น

บุตรแห่งประกาศิตสวรรค์อีกด้วย
นี่จึงเป็ นภาระที่เขาต้องแบกรับมันเอาไว้
เมื่อเห็นแววตาอันมุ่งมั่นของเย่หยวน อ้าวจุนก็ตระหนักทราบทันที ไม่ว่า

จะพูดอย่างไรต่อนางก็มิอาจโน้มน้าวลูกชายคนนีไ้ ด้ เช่นนัน้ จึงถอนหายใจ
เสียวยาวพลางกล่าวว่า
“นี่เจ้าถอดแบบมาจากพ่อเจ้าไม่มีผิด หัวรัน้ กันทัง้ คู่!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ ตอบ แต่มิได้กล่าวอันใดต่อ
มาถึงจุดนี ้ ปมในใจของเย่หยวนล้วนถูกคลี่คลายขจัดโดยสิน้ และเขาเองก็

ยอมรับในตัวอ้าวจุนในฐานะแม่ดว้ ยความเต็มใจ
แม้ยามพบหน้ากันครัง้ แรกจะเต็มไปด้วยหลายหลากอารมณ์ท่ีพรั่งพรูโถม
เข้าใส่
ทว่าทัง้ สองก็กลับมาสมานเชื่อมกันดังเดิม สายเลือดมิอาจตัดขาดกันได้

ทัง้ สองที่มิได้เคยพบหน้ากันตลอดมา ยามนีม้ ีโอกาสใช้เวลาร่วมกันและ

การสนทนาระหว่างทัง้ สองกินเวลายาวนานถึงห้าวันห้าคืนเต็ม!
ในระยะเวลาห้าวันมานี ้ เย่หยวนก็กระจ่างชัดกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึน้
ในอดีต
ปรากฏว่า หลังจากที่อา้ วจุนหนีออกจากดินแดนเนรเทศนีไ้ ด้สาเร็จ นางก็

วิ่งไปชนเข้ากับจีเ้ ฉินหยังและพรรคพวกในเขตพระเจ้าต้องห้ามโดยบังเอิญ
แต่เนื่องจากการเดินสารวจภายในหุบเขาเหวพระเจ้าโดยลาพังเป็ นเรือ่ งที่

อันตรายเสี่ยงตายมาก ดังนัน้ จีเ้ ฉินหยังจึงเชือ้ เชิญอ้าวจุนให้เข้าร่วมกลุม่
เดินทางไปกับพวกเขา
ต่อมา หลังการผจญภัยสุดทรหดในหุบเขาเหวพระเจ้าได้สนิ ้ สุดลง จีเ้ ฉิน

หยังและอ้าวจุนก็มีความรูส้ กึ ดีๆให้กนั อ้าวจุนจึงติดสอยห้อยตามจีเ้ ฉิน
หยังกลับไปยังหอราชันย์โอสถ
แต่เพียงไม่นานก็เกิดปั ญหาใหญ่ขนึ ้ !
จีเ้ ฉินหยังพบว่า อ้าวจุนแก่เร็วเกินไป!
ทัง้ สองอยู่รว่ มกันเพียงสองร้อยปี ทว่าอ้าวจุนกลับดูแก่ลงเกือบหนึ่งหมื่น

ปี !
หลังจากที่จีเ้ ฉินหยังพยายามตือ้ ถามซา้ แล้วซา้ เล่า อ้าวจุนก็ยอมปริปาก

เล่าเรือ่ งราวทัง้ หมดให้ฟัง
สิ่งเดียวที่อา้ วจุนคาดหวังในเวลานัน้ คือ นางไม่ตอ้ งการแยกจากจีเ้ ฉินหยัง

ไป แต่นนั้ กลับเป็ นเรือ่ งที่ตอ้ งทาใจในท้ายที่สดุ
จีเ้ ฉินหยังพยายามเสาะหาวิธีต่างๆเพื่อชะลอความแก่ชราของอ้าวจึนอ
ย่างสุดความสามารถที่มี
เขารักอ้าวจุนนางนีเ้ ป็ นอย่างที่สดุ และพยายามที่จะไม่มีบตุ ร
นัน้ เป็ นเพราะหากคลอดบุตรออกมา อ้าวจุนจะยิ่งแก่ชราเร็วขึน้ เป็ นเท่า

ทวี!
ทว่ากลับเป็ นอ้าวจุนเองที่เลือกจากไปโดยไม่คิดกล่าวคาอาลาใด
เนื่องจากทราบว่าตนกาลังตัง้ ครรภ์เย่หยวนและไม่ตอ้ งการให้จีเ้ ฉินหยัง
เป็ นกังวลหนักไปกว่านี ้
ดังนัน้ นางจึงเดินทางกลับไปยังดินแดนเนรเทศ!
ในช่วงเวลานัน้ เอง จีเ้ ฉินหยังพลันได้รบั รายงานเกี่ยวกับเรือ่ งรัศมีเหมันต์นิ

รันดร์เข้า เขาจึงออกเดินทางไปยังทางเหนือสุดของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เพื่อ
ตามหารัศมีเหมันต์นิรนั ดร์
ต่อมาเขาตรงปรีเ่ ข้าสูห่ บุ เขาเหวพระเจ้าและพยายามเดินทางกลับไปยัง
สถานที่ท่ีพบกับอ้าวจุนครัง้ แรก ทว่าสถานที่แห่งนีก้ ลับถูกป่ าดอกท้อกัน้
ขวางไว้อยู่
เขาละทิง้ ความหวาดกลัวไปโดยสิน้ และพุ่งเข้าสูค่ ่ายกลป่ าดอกท้อโดยมิได้

ลังเล แต่จีเ้ ฉินหยังเกือบจะถูกฆ่าทิง้ โดยค่ายกลเหล่านี ้
ทัง้ หมดเป็ นเพียงเพราะอ้าวจุนอ้อนวอนต่อท่านบรรพบุรุษมิให้ลงมือกับจี ้

เฉินหยัง ส่งผลให้เขารอดตายออกมาอย่างหวุดหวิด
หลังจากนัน้ จีเ้ ฉินหยังก็ดงึ ดันปรารถนาที่จะอยู่ในดินแดนเนรเทศแห่งนี ้

กับอ้าวจุนให้ได้ ทว่าอย่างไร ท่านบรรพบุรุษกลับปฏิเสธแบบหัวชนฝา!
จีเ้ ฉินหยังจึงต้องจาใจละทิง้ นางไว้เบือ้ งหลัง ก่อนจากไป เขาได้มอบรัศมี

เหมันต์นิรนั ดร์ให้แก่อา้ วจุน และนาตัวเย่หยวนที่ยงั เป็ นทารกกลับออกไป
ด้วยกัน
ภายในดินแดนเนรเทศแห่งนี ้ ทาให้ความแก่ชราของอ้าวจุนชะลอตัวลง
อย่างมาก ผนวกกับรัศมีเหมันต์นิรนั ดร์ของจีเ้ ฉินหยัง นัน้ จึงเป็ นเหตุผลว่า
ทาไมอ้าวจุนถึงยังมีชีวิตยืนยาวจวบจนปั จจุบนั
เว้นเสียแต่ อ้าวจุนในยามนีค้ ล้ายคนตายที่ยงั มีลมหายใจ นางไม่สามารถ

ออกจากสระนา้ เหมันต์เย็นแห่งนีไ้ ด้เลย
นางพยายามตัดทุกอารมณ์ทิง้ ไป หวังเพื่อเบี่ยงความสนใจอยู่กบั การยือ้

ชีวิตไปในแต่ละวัน
เมื่อเย่หยวนได้ยินเหตุการณ์ทงั้ หมด เขาก็ได้แต่ถอนหายใจไม่รูจ้ บ
ช่างเป็ นชะตากรรมที่น่าขมขื่นใจโดยแท้!
เย่หยวนในตอนนีต้ ระหนักได้ทนั ทีว่า เหตุใดท่านพ่อของเขาถึงต้อง
เดินทางไปยังหุบเขาเหวพระเจ้าเป็ นประจาทุกหนึ่งถึงสองปี
ในตอนนัน้ เขาคิดเสมอว่า ท่านพ่อคงต้องการเสาะแสวงหาโอกาสเพื่อขึน้ สู่

อาณาจักรพระเจ้า หรือสมบัติท่ีบรรพชนรุน่ หลังทิง้ เอาไว้ให้ แต่ไม่คิดเลย
ว่า ยังมีเหตุผลนีซ้ ่อนแฝงอยู่
แม้จะถูกแยกจากกันโดยป่ าดอกท้อ ทว่านัน้ กลับไม่สามารถบรรเทาความ

เจ็บปวดของทัง้ คูล่ งได้เลย
ช่างเป็ นเรือ่ งแย่นกั ที่ทงั้ สองถูกพรากจากกันตลอดกาล
ถึงตอนนี ้ คนที่จีเ้ ฉินหยังเฝ้ารออยู่เสมอมาจะปรากฏตัวขึน้ อีกครัง้ แล้วก็

ตาม ทว่าเจ้าตัวกลับไม่อยู่เสียแล้ว
..........................
ห้าวันต่อมา...
เย่หยวนก้าวแช่มออกจากภายในถา้ สายตาของเขาเลื่อนมองไปยังท่าน
บรรพบุรุษพร้อมจับจ้องด้วยอารมณ์ท่ีหลายหลาก
“หุหุ หากเจ้าต้องการแก้แค้นข้าในตอนนัน้ ก็เชิญเข้ามาเถอะ”
ท่านบรรพบุรุษคลี่ยิม้ ด้วยความเข้าใจ
เย่หยวนจับจจ้องอีกฝ่ ายอยู่ครูห่ นึ่ง ก่อนถอนสายตาออกพลางถอนหายใจ

เฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“ช่างมันเถอะ ข้าเองก็เข้าใจท่าน ท่านแม่คล้ายคนป่ วยติดเตียงไร้ซง่ึ
ความหวัง ท่านคงไม่ตอ้ งการให้ท่านพ่อกับข้าอาศัยอยู่ในคุกยักษ์แห่งนี ้
ถึงพวกเราจะสามารถออกไปได้ แต่ท่านก็ทราบดี พวกเราคงไม่ยอม
ออกไปโดยทิง้ ท่านแม่ไว้เช่นกัน นัน้ คงไม่ตา่ งอะไรจากคุกในใจ นัน้ จึงเป็ น
เหตุให้ท่านไล่ขา้ กับท่านพ่อไปตัง้ แต่ตอนนัน้ ข้ากล่าวถูกต้องหรือไม่?”
รอยยิม้ บางของท่านบรรพบุรุษจางหายไปทันที ก่อนขยับขยายสายตาจับ

จ้องเย่หยวนพร้อมแววตาที่เปี่ ยมไปด้วยความประหลาดใจ
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนจะกล่าวคาพูดเหล่านีอ้ อกมา
“ฮ่าฮ่า จุนเอ๋อ,เจ้าให้กาเนิดบุตรชายที่ดีจริงๆ!”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวขึน้ พลางหัวเราะออกมาโดยพลัน
“แต่เพียงว่า ท่านมีส่งิ ใดมารับประกันได้บา้ งว่า ข้าจะปลอดภัยดีหลังจาก
ที่กลับออกไปสูโ่ ลกภายนอก? หากการสันนิฐานของข้าถูกต้อง เป็ นเพราะ
ฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงในกายข้า?”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวตอยพร้อมรอยยิม้ ว่า
“เพราะเจ้าเป็ นมนุษย์! คาสาปในดินแดนแห่งนีจ้ ะมีผลก็เฉพาะกับเผ่าอสูร

เท่านัน้ ! ตราบใดที่เจ้าอยู่ท่ีน่ีไม่เกินครึง่ ปี ย่อมกลับออกไปได้ปลอดภัยหาย
ห่วง แต่หากคนภายนอกที่หลงเข้ามาที่น่ีอยู่นานเกินกว่านัน้ จะโดนคาสาป
กลืนกินด้วยเช่นกัน! แต่ไม่มีใครทราบว่า คาสาปนีเ้ ป็ นเพียงเรือ่ งเล่าหรือ
ความจริง อีกหนึ่งเหตุผลที่ขา้ ไล่พวกเจ้าออกไปก็เพราะเรือ่ งนีเ้ ช่นกัน”
“เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง! ท่านบรรพบุรุษ,ข้ายังมีอีกหนึง่ ข้อสงสัยต้องการไถ่ถาม”

ท่านบรรพบุรุษพยักหน้าและกล่าวว่า
“กล่าวมาเถอะ”
“ก่อนหน้านี ้ ตอนที่ขา้ สัประยุทธกับสี่ผอู้ าวุโสสูงสุด พวกเขาได้สาแดงใช้

กระบวนโจมตีผสวนบางอย่าง จนก่อกาเนิดเป็ นอนุภาพทาลายล้างที่ทรง
พลังยิ่ง ข้าสงสัยว่านัน้ เป็ นเพียงเรือ่ งบังเอิญที่เกิดขึน้ หรือทัง้ สี่ได้ซุ่มฝึ ก
เคล็ดวิชาลับร่วมกัน?”
เย่หยวนกล่าวถามด้วยทีท่าอยากรูอ้ ยากเห็นยิ่ง
ท่านบรรพบุรุษลูบเครายาวไปพลาง ก่อนกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่า
“สิ่งที่เจ้ากล่าวคงหมายถึง ต้นกาเนิดแห่งอัตลักษณ์ส่สี ตั ว์เทวะ?”

ตอนที่ 1249 เปิ ดใช้งานตรามังกรศักดิส์ ิทธิ!์
“ต้นกำเนิดแห่งอัตลักษณ์ส่สี ตั ว์เทวะ?”
สีหน้ำกำรแสดงออกของเย่หยวนพลันเปลี่ยนเป็ นเคร่งขรึมในทันใด ไม่

คำดไม่ฝันเลยว่ำ นี่จะเป็ นคำตอบทัง้ หมดที่เขำสงสัย
หลังจำกที่ศำสตร์แห่งสวรรค์สำบสูญหำยไป เผ่ำอสูรในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ก็

ลดน้อยลงอย่ำงรวดเร็ว
หลังจำกมหำศึกสัประยุทธ์เมื่อห้ำหมื่นปี ก่อน เผ่ำสี่สตั ว์เทวะสูญเสียกำลัง

พลไปเป็ นจำนวนมหำศำล
แม้ว่ำตอนนีย้ งั มียอดเซียนรุน่ ลำยครำมอย่ำงหลงหมิ่นอยู่ ทว่ำโดยรวม

แล้วเดผ่ำอสูรยังคงอ่อนแอกว่ำเผ่ำมนุษย์อยู่ดี
กำลเวลำที่เวียนไหลดุจสำยวำรีนี ้ ยังมีเบือ้ งลึกเบือ้ งหลังอีกมำกมำยที่เร้น
ซ่อนและรอวันเปิ ดเผยอยู่
และเย่หยวนมิอำจทรำบได้เลยว่ำ แท้ท่ีจริงแล้วต้นกำเนิดแห่งอัตลักษณ์ส่ี
สัตว์เทวะคืออะไรกันแน่
เผ่ำสัตว์เทวะทัง้ สี่ลว้ นมีบรรพชนต้นกำเนิดผูเ้ ป็ นตำนำน พละกำลังฝี มือ

ควบคุมฟ้ำดินได้ด่งั ใจนึก กระนัน้ เอง...บรรพชนต้นกำเนิดเหล่ำนีม้ ำจำกที่
แห่งหนใดกัน?
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวตอบอย่ำงแช่มช้ำว่ำ
“เผ่ำมังกรฟ้ำแห่งทิศตะวันออก เผ่ำพยัคฆ์ขำวแห่งทิศตะวันตก เผ่ำวิหค

เพลิงแห่งทิศใต้ และเผ่ำเต่ำดำแห่งทิศเหนือ นี่คือสัตว์เทวะผูย้ ่ิงใหญ่แห่ง
จตุทิศ ในครัน้ บรรพกำลท่ำนบรรพชนต้นกำเนิดทัง้ สี่มีหน้ำที่ปกปั กรักษำ
ทัง้ สี่ทิศในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ พวกท่ำนทัง้ สี่ผนึกกำลังช่วยเหลือซึง่ กันและ
กันมำโดยตลอด ยำมใดผนึกกำลังเข้ำผสำนสัประยุทธ์ ยำมนัน้ แม้กระทัง้
ยอดเซียนอำณำจักรบรรพชนพระเจ้ำยังไร้ตำ้ น! ฟั งว่ำ ภำยใต้ยอด
สัประยุทธ์ผสำน,ค่ำยกลสี่อตั ลักษณ์เทวะ โบกมือสะบัดหนึ่งครำ ยอด
เซียนอำณำจักรบรรพชนพระเจ้ำชีพวำยนับร้อยพัน!”
เพียงได้ยินดังนัน้ กระจิตกระใจของเย่หยวนถึงกับปั่ นปวนหนัก
กำรดำรงอยู่ในระดับชัน้ ยอดเซียนอำณำจักรบรรพชนพระเจ้ำทรงพลัง
เพียงใด กระทัง้ เย่หยวนยังไม่สำมำรถจิตนำกำรถึงได้
แต่น่ี...เพียงโบกมือปั ดออกไป ก็สำมำรถสังหำรยอดเซียนระดับชัน้ นีน้ บั

ร้อยพันชีวิต!
เหล่ำบรรพชนต้นกำเนิดแห่งเผ่ำสี่สตั ว์เทวะคือสิ่งมีชีวิตแบบใดกันแน่?
“ท่ำนบรรพชนต้นกำเนิดทัง้ สี่คือใครกันแน่?”
เย่หยวนอดเอ่ยปำกถำมมิได้
ทว่ำท่ำนบรรพบุรุษกลับส่ำยหัวและกล่ำวว่ำ
“ข้ำก็ไม่ทรำบเช่นกัน! แค่ทรำบเพียงว่ำ พวกท่ำนแกร่งกล้ำหำผูใ้ ด

ทัดเทียมไม่! ควำมทรงพลังของพวกท่ำนทัง้ สี่มิใช่ส่งิ ที่พวกเรำสำมำรถ
จินตนำกำรได้แม้แต่เศษเสีย้ ว! ถำมว่ำแกร่งกล้ำเพียงใด คงมีแค่ทงั้ สี่
เท่ำนัน้ ที่ทรำบกันและกัน!”
เย่หยวนสูดไอเย็นแช่มเต็มปอดอย่ำงตื่นตะลึง ภำยในจิตใจช่ำงรูส้ กึ
โกลำหลอย่ำงไม่เคยสัมผัสมำก่อน
เหล่ำบรรพชนต้นกำเนิดทัง้ สี่ดำรงอยู่มำนำนกว่ำล้ำนปี แน่นอน

ถ้ำเช่นนัน้ แล้ว แสดงว่ำดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีเ้ ก่ำแก่กว่ำเท่ำใด?
แต่ไฉนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ในปั จจุบนั ถึงตกต่ำถึงจุดนีไ้ ด้?
เย่หยวนพบว่ำ ยิ่งตนรูม้ ำกเท่ำใด ควำมจริงกลับยิ่งหยั่งลึกลงไปมำกขึน้

ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ท่ีเขำเคยรูจ้ กั กลับเป็ นเพียงผิวเผินเท่ำนัน้
“วรยุทธต่อสูข้ องเผ่ำสี่สตั ว์เทวะได้ถกู ถ่ำยทอดลงมำจำกรุน่ สูร่ ุน่ และเมื่อ

ทัง้ สี่เผ่ำผนึกกำลังรวมกัน พวกเขำจะสำมำรถปลุกกระตุน้ พลังที่แฝงซ่อน
ในสำยเลือดออกมำ ในเวลำนัน้ จะสำมำรถเพิ่มพูนควำมแกร่งกล้ำได้เป็ น
เท่ำทวีในช่วงระยะเวลำหนึ่ง”
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวขึน้
“เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง!”
เย่หยวนที่ได้ฟังเช่นนัน้ จึงเข้ำใจได้ทนั ที
ควำมแข็งแกร่งของผูอ้ ำวุโสสูงสุดทัง้ สี่เผ่ำอยู่ต่ำกว่ำสิบจอมรำชันย์อย่ำง

เห็นได้ชดั
แต่เมื่อทัง้ สี่ผนึกพลังโจมตีรว่ มกัน นัน้ กลับทรงอนุภำพเสียยิ่งกว่ำระเบิด

เวทย์สวรรค์ของจอมรำชันย์แห่งควำมมืด,ซือกงซ่ำง
นี่มิจำเป็ นฝึ กปรือร่วมกันใดๆ มันคล้ำยสัญชำตญำณที่อยู่ในสำยเลือดใน

กำยของพวกเขำ
“หุหุ เพียงว่ำทัง้ สี่อ่อนแอเกินไปจึงไม่สำมำรถปลดปล่อยพลังที่แท้จริง
ออกมำได้ หำกเป็ นกำรผสำนโจมตีระหว่ำงเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำ
นัน้ สำมำรถสัประยุทธ์ขำ้ มระดับได้อย่ำงมิใช่ปัญหำ!”
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวอธิบำย
ม่ำนตำดำเย่หยวนหดเล็กเท่ำรูเข็มในทันใดที่ได้ยินวำจำคำกล่ำวของท่ำน
บรรพบุรุษ
สำหรับเซียนอำณำจักรพระเจ้ำด้วนกันแล้ว กำรสัประยุทธ์ขำ้ มระดับ

นับเป็ นเรือ่ งยำกเกินจินตนำกำรได้
แม้จะเป็ นถึงเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุด แต่นนั้ ก็เป็ นไปไม่ได้

เช่นกันที่จะเข้ำคูก่ บั เซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำ
ไม่วำ่ จะเป็ นเคล็ดวิชำศำสตร์ลบั ใด ก็ไม่มีทำงชดเชยควำมแตกต่ำง
ระหว่ำงอำณำจักรพระเจ้ำได้
ทันทีทนั ใด รำวกับเย่หยวนนึกอะไรบำงอย่ำงขึน้ ได้จึงเอ่ยปำกถำมขึน้ ทันที

ว่ำ
“ค่ำยกลเจ็ดพิชิตจอมทัพพยัคฆ์ขำวของเผ่ำพยัคฆ์ขำว... ค่ำยกลจอมทัพ
เจ็ดเซียนดำรำของเผ่ำมังกรฟ้ำ... ค่ำยกลทัง้ สองชนิดคือกำรอัญเชิญจิต
วิญญำณผูพ้ ิทกั ษ์ออกมำเหมือนกัน เช่นนัน้ ข้ำสงสัยว่ำ หำกทัง้ สี่เผ่ำ
อัญเชิญจิตวิญญำณผูพ้ ิทกั ษ์ออกมำพร้อมกัน นัน้ จะสำมำรถผนึกกำลัง
โจมตีผสำนได้หรือไม่?”
หำกย้อนกลับไปในตอนนัน้ จีฉ้ ำงหลำนเองก็ตอ้ งกำรจับจิตวิญญำณ

พยัคฆ์ขำวกลับไปเช่นกัน ทว่ำกลับถูกขัดขวำงโดยเย่หยวนเสียก่อน
เป็ นที่ชดั เจนว่ำ เป้ำหมำยของมันคือจิตวิญญำณพยัคฆ์ขำวเท่ำนัน้ มิใช่
ต้องกำรล้ำงบำงเผ่ำพยัคฆ์ขำวแต่อย่ำงใด
ที่เย่หยวนเอ่ยถำมออกไปแบบนีก้ ็เพรำะพลันนึกถึงเหตุกำรณ์ในวันนัน้ ได้
ท่ำนบรรพบุรุษพยักหน้ำเล็กน้อยและกล่ำวว่ำ
“ค่ำยกลเจ็ดจอมทัพของเผ่ำสี่สตั ว์เทวะ แต่เดิมเมื่อผสำนรวมกันเป็ นหนึ่ง

จะถูกเรียกว่ำ ค่ำยยี่สิบแปดจอมทัพสวรรค์ ค่ำยกลทัง้ สี่ถกู สร้ำงขึน้ โดย
บรรพชนต้นกำเนิดทัง้ สี่ท่ำน โดยที่พวกท่ำนได้ทิง้ ร่องรอยพลังเอำไว้เพื่อ
ปกปั กรักษำเผ่ำของตน และนัน้ ยังได้ช่ือว่ำค่ำยกลพิทกั ษ์ท่ีแข็งแกร่งที่สดุ
ในปั จจุบนั ทว่ำยำมนีศ้ ำสตร์แห่งสวรรค์ได้สญู สิน้ จิตวิญญำณที่
หลงเหลืออยู่จึงอ่อนแอลงอย่ำงมำก อย่ำงไรก็ตำม...หำกจิตวิญญำณทัง้ สี่
ได้ผนึกกำลังรวมกันเป็ นหนึ่ง พลำนุภำพที่ก่อเกิดย่อมเกินจินตนำกำร
แน่นอน”
เย่หยวนลดสำยตำลงเล็กน้อย จนถึงตอนนี ้ เขำก็รูส้ กึ ได้ลำงๆว่ำ เป้ำหมำย
ที่แท้จริงของข่ำวนั่วกลับมิใช่กำรยึดครองดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ หมด
ข่ำนนั่วเคยกล่ำวถึงสถำนที่บำงแห่งมีนำมว่ำ‘ดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์’ ดู
เหมือนว่ำนัน้ จะมีควำมเกี่ยวข้องกับดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนี ้
เย่หยวนมักค้นพบเรือ่ งรำวแปลกประหลำดและยำกจะหำคำตอบได้อยู่
เสมอ ซึง่ สิ่งเหล่ำนีเ้ อง แม้แต่ฟำงเทียนก็ไม่สำมำรถให้คำตอบได้เช่นกัน
ทว่ำสิ่งเหล่ำนีก้ ็หำได้สำคัญไม่ สิ่งที่สำคัญที่สดุ ในปั จจุบนั คือ กำรกำจัด

ข่ำนนั่ว!
ตรำบใดที่เขำสำมำรถบรรลุขนึ ้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ ยำมนัน้ เพียงอำศัย

เสียงแห่งจอมเทพมังกรก็สำมำรถดับชีพข่ำนนั่วได้ตลอดกำลแน่นอน
แม้ควำมแข็งแกร่งของเย่หยวนจะพัฒนำอย่ำงก้ำวกระโดเพียงใด แต่หำก
มิใช่เซียนอำณำจักรพระเจ้ำ ผลลัพธ์ท่ีได้กลับไม่ต่ำงจำกมหำศึกที่ผ่ำนมำ
ในกำลอดีตเลย
“เจ้ำกำลังจะไปแล้ว?”
ท่ำนบรรพบุรุษเอ่ยถำมขึน้
เย่หยวนกลับมำได้สติอีกครัง้ หลังจำกฟั งเรือ่ งเหลือเชื่อมำมำกมำย เขำ

พยักหน้ำกล่ำวตอบว่ำ
“ข้ำจำต้องเข้ำสำรวจในเขตพระเจ้ำต้องห้ำม เพื่อเสำะหำโอกำสที่จะบรรลุ
ขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำ!”
สำยตำของท่ำนบรรพบุรุษหรีแ่ คบลงคล้ำยมีดคม สีหน้ำแปรเปลี่ยนเป็ น
จริงจังขึน้ หลำยส่วนก่อนกล่ำวขึน้ ว่ำ
“เขตพระเจ้ำต้องห้ำมเป็ นสถำนที่ท่ีแม้แต่เซียนอำณำจักรพระเจ้ำยังไม่
กล้ำย่ำงกรำยเข้ำไป!”
เย่หยวนพยักหน้ำพลำงกล่ำวตอบว่ำ
“แต่นนั้ เป็ นสถำนที่เดียวที่จะทำให้ขำ้ กลำยเป็ นเซียนอำณำจักรพระเจ้ำ

ได้! ท่ำนบรรพบุรุษ,บำงทีขำ้ ...ข้ำอำจสำมำรถพำพวกท่ำนออกไปพบแสง
ตะวันอีกครัง้ ได้!”
ทันทีท่ีได้ยินเช่นนัน้ ทั่วทัง้ ร่ำงของท่ำนบรรพบุรุษพลันสั่นเทำในบัดดล

พร้อมแววตำที่สำดสะท้อนควำมตื่นตกใจออกมำ
จิตวิญญำณของเย่หยวนเชื่อมต่อกับฤทัยแห่งฟ่ ำนจู่หลงโดยตรง เขำย่อม
พึงกระทำในสิ่งที่เหมำะที่ควรตำมสัญชำตญำณ
แต่ปัจจุบนั ศำสตร์แห่งสวรรค์ได้หำยไปหมดสิน้ และนี่...ไม่ตำ่ งอะไรกับฝัน

ลมๆแห้งๆ!
เว้นเสียว่ำ...ไฉนเขำถึงรูส้ กึ ตื่นเต้นขนำดนีก้ นั ?
“เฮ้ออ... จุนเอ๋อ,กำรที่เจ้ำให้กำเนิดบุตรชำยที่ประเสริฐเช่นนีน้ บั เป็ นพร

จำกสรวงสวรรค์โดยแท้! หยุนเอ๋อ,เนื่องจำกเจ้ำมีฤทัยแห่งฟ่ ำนจูห้ ลงอยู่
แล้ว เช่นนัน้ ด้วยภูมิควำมรูอ้ นั น้อยนิดของข้ำเองก็ไม่มีอะไรจะสอนเจ้ำ
เช่นกัน แต่ยงั มีอีกสิ่งหนึ่ง ที่ขำ้ เชื่อว่ำเจ้ำจะต้องสนใจเป็ นอย่ำงมำก
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้
ดวงเนตรคูน่ นั้ ของเย่หยวนพลันส่องประกำยขึน้ ทันที พร้อมยืนรอท่ำน
บรรพบุรุษกล่ำวต่ออย่ำงเงียบๆ
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวถำมขึน้ ว่ำ
“ตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์นนั้ เจ้ำยังไม่สำมำรถสำแดงใช้พลังที่แท้จริงออกมำได้

ใช่หรือไม่?”
เย่หยวนอุทำนตอบด้วยควำมประหลำดใจทันที
“ท่ำนทรำบได้อย่ำงไร?”
ท่ำนบรรพบุรุษร่วนหัวเรำะเล็กน้อยและกล่ำวตอบว่ำ
“ศำสตร์แห่งสวรรค์สญ ู สิน้ ศำสตร์ศกั ดิส์ ิทธิ์เหลือเพียงตำนำน ย่อมไม่มี
ใครทรำบวิธีดงึ พลังที่แท้จริงของตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ออกมำอีกแล้วโดย
ธรรมชำติ ทว่ำอย่ำลืมเสีย ในกำลอดีต ข้ำเองก็เป็ นเซียนอำณำจักรพระ
เจ้ำแห่งเผ่ำมังกรคนหนึ่ง! ถึงไม่เคยเห็นตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ของจริง แต่
วิธีใช้งำนย่อมทรำบ!”
“ข้ำ...ข้ำพยำยำมสื่อจิตกับมันด้วยชีพจรมังกรระดับศักดิส์ ิทธิ์หลำยต่อ
หลำยครำแล้ว แต่ก่อนข้ำเองก็เคยเปิ ดใช้งำนมันด้วยพลังปรำณเทวะ
รวมถึงโลหิตมังกรในกำยข้ำ ทว่ำนัน้ กลับไม่สำมำรถดึงพลังที่แท้จริง
ออกมำได้เลย”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ อย่ำงสิน้ หวัง
ตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์อนั นีเ้ ป็ นถึงเครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์สวรรค์ ขุมพลังควำม

แกร่งกล้ำของมันมีระดับชัน้ เหนือกว่ำดำบพิชิตมำรฟ้ำ
ดังนัน้ แล้ววิถีทำงใดที่เคยใช้ได้ผลกับดำบพิชิตมำรฟ้ำหรือของวิเศษชนิด
อื่นๆ กลับเคยใช้ได้ผลกับตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์อนั นีเ้ ลย ทัง้ หมดล้วนจบลง
ด้วยควำมล้มเหลว
ไม่วำ่ จะพยำยำมเพียงใดกลับไร้ประโยชน์ เย่หยวนจึงจำต้องยอมแพ้ไป
แต่เขำไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่ำ วันนีก้ ลับมีเรือ่ งไม่คำดฝันเช่นนีเ้ กิดขึน้ จริงๆ

ปรำกฏว่ำท่ำนบรรพบุรุษกลับทรำบวิธีใช้งำนตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์
“หุหุ ตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์คือสุดยอดมรดกประจำเผ่ำมังกรตัง้ แต่สมัยบรรพ

กำล มันถูกสร้ำงขึน้ โดยท่ำนบรรพชน ผูท้ ่ีมีคณ
ุ สมบัติสำแดงใช้พลังที่
แท้จริงได้มีแค่ประมุขเผ่ำเพียงคนเดียว มิฉะนัน้ แล้วใครได้ไปก็มิใช่วำ่
สำแดงใช้กนั ว่ำเล่น?”
“จริงอย่ำงที่ท่ำนกล่ำว”
เย่หยวนกล่ำวตอบพร้อมพยักหน้ำ
“ตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ถกู สร้ำงขึน้ โดนโลหิตพลังชีพของท่ำนบรรพชน ผนวก

กับศำสตร์ศกั ดิส์ ิทธิ์แขนงลับ นัน้ จึงทำให้ท่ำนบรรพชนสำมำรถนำวิธีใช้
งำนตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ท่ีแท้จริงสลักลงในควำมทรงจำสืบทอดได้ และผูท้ ่ี
สำมำรถปลุกควำมทรงจำสืบทอดในส่วนนีไ้ ด้ก็มีแต่ยอดเซียนของเผ่ำ
มังกรที่สำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ แน่นอนว่ำแค่‘รูจ้ กั
วิธีกำรใช้’ แต่จะได้กำรยอมรับจำกตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์หรือไม่ก็อีกเรือ่ งหนึ่ง
ดังนัน้ แล้วจึงมีคำกล่ำวสืบต่อกันจำกรุน่ สูร่ ุน่ ว่ำ : ผูใ้ ดครอบครองตรำมังกร
ศักดิส์ ิทธิ์ ผูน้ นั้ คือประมุขเผ่ำมังกร ต่อให้เป็ นถึงยอดเซียนอำณำจักรบรรพ
ชนพระเจ้ำขัน้ สุด แต่หำกมิได้กำรยอมรับจำกตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ ก็ไม่
สำมำรถสำแดงใช้ได้เช่นกัน!”
“เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง! มีเพียงเซียนอำณำจักรพระเจ้ำของเผ่ำมังกรเท่ำนัน้ ที่
ทรำบวิธีใช้ แต่หำกต้องกำรสำแดงใช้ตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ จำต้องได้รบั กำร
ยอมรับจำกมันเสียก่อน?”
เย่หยวนโพล่งกล่ำวขึน้ ด้วยควำมประหลำดใจ
ไม่แน่แปลกใจเลยที่เย่หยวนหยิบนำกลเม็ดทุกอย่ำงออกจำกแขนเสือ้ แต่
นัน้ ก็ยงั ไม่สำมำรถสำแดงใช้พลังที่แท้จริงของตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ได้อยู่ดี
หำกมิบงั เอิญลีภ้ ยั เข้ำมำในดินแดนเนรเทศแห่งนี ้ เย่หยวนคงไม่มีทำงดึง

พลังที่แท้จริงของตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ออกมำได้แน่นอน จนกว่ำจะบรรลุ
อำณำจักรพระเจ้ำ!
ตอนที่ 1250 จอมราชันย์สวรรค์นิรันดร์ทเี่ ปลี่ยนไป
ภำยในส่วนลึกซึง่ อยู่ไม่ไกลจำกมิติตอ่ เติมของนิกำยชำระวิญญำณ ณ

ตอนนีม้ ีเหล่ำนักสูบ้ ำงส่วนรวมตัวกัน พวกเขำกำลังถูกตำมล่ำโดยอสูร
เถื่อน
“กระจำยตัวกันไปและหนีมนั ให้พน้ ! อสูรเถื่อนในบริเวณนีร้ วดเร็วเกินไป

แล้ว! หำกแยกกันหนีน่ำจะมีโอกำสรอดตำยมำกกว่ำ!”
ทันทีทนั ใด นักสูค้ นหนึ่งตะโกนขึน้
กลิ่นอำยควำมแกร่งกร้ำวของอสูรเถื่อนที่ไล่หลังมำช่ำงทรงพลังน่ำกลัวนัก
นอกเหนือจำกพละกำลังแล้ว มันยังมีควำมเร็วอันน่ำเหลือเชื่อยิ่ง
ในเวลำนัน้ เอง ทุกคนรูส้ กึ ดั่งว่ำวิสยั ทัศน์เบือ้ งหน้ำพลันพล่ำมัวอย่ำงหนัก
รำวกับมีกระแสพลังงำนบำงอย่ำงหอบหนึ่งเคลื่อนผ่ำนหน้ำอย่ำงฉิวเฉียด
บูมมม!!
เศษเนือ้ เศษเลือดกระจัดกระจำยสำรทิศ!
เหล่ำนักสูก้ ลุม่ นัน้ ถึงกับหน้ำถอดสีดว้ ยควำมหวำดกลัวจัด เมื่อหันหลัง

กลับไปมองก็พบว่ำ อสูรเถื่อนที่ไล่ลำ่ พวกเขำมำตลอดทำง บัดนีไ้ ด้เละเป็ น
เนือ้ บดไปแล้ว!
ร่ำงไสวสำยหนึ่งปรำกฏขึน้ ประจันหน้ำพวกเขำ พร้อมสองมือไขว้หลัง

อย่ำงองอำจ
นักสูก้ ลุม่ นัน้ อดสบสำยตำมองกันมิได้ก่อนเร่งก้มศีรษะผสำนมือคำรำวะ
เหนือหัวในบัดดล
“ขอบพระคุณอย่ำงยิ่งที่ท่ำนอำวุโสยื่นมือช่วยเหลือ!”
พวกเขำก้มหน้ำก้มตำโค้งคำนับพร้อมท่ำทำงอันเปี่ ยมไปด้วยควำม
กตัญญู
แต่เมื่อนักสูก้ ลุม่ นัน้ ค่อยๆเงยหน้ำขึน้ มอง สีหน้ำกำรแสดงออกของทุกคน

พลันเปลี่ยนไปในทันที!
“จะ-จอมรำชันย์สวรรค์นิรนั ดร์! ท่ำน...ท่ำนยังไม่ตำย?”

สีหน้ำของทุกคนซีดเผือกด้วยควำมกลัวสุดขีด คนที่ช่วยชีวิตพวกเขำไว้
กลับเป็ น จู่เก๋อฉิงซวนผูท้ ่ีควรจะตำยลงในมิติตอ่ เติมของนิกำยชำระ
วิญญำณไปนำนแล้ว!
“ฮิฮิ ดูเหมือนว่ำพวกเจ้ำ...คงปรำรถนำให้ขำ้ ผูน้ ีต้ ำยนัก?”
ทันใดนัน้ จู่เก๋อชิงซวนพลันแสยะยิม้ เย็นฉีกกว้ำง พร้อมเสียงหัวเรำะอันน่ำ

ขนลุกที่แผดดังออกมำ
จู่เก๋อฉิงซวนในตอนนีร้ ำวกับแตกต่ำงไปจำกแต่ก่อนโดยสิน้ เชิง
แม้จ่เู ก๋อฉิงซวนจะเป็ นคนหยิ่งผยองถือดีอย่ำงไร ทว่ำเขำกลับไม่เคยมี

ท่ำทำงชวนขนลุกขนำดนีม้ ำก่อน
ทว่ำยำมนี ้ เพียงรอยยิม้ เย็นที่แสยะกว้ำงนัน้ ก็ทำเอำหัวจิตหัวใจของผูค้ น
สั่นสะท้ำนยันไขกระดูก
ผูใ้ ดได้จบั จ้องประหนึ่งตกอยู่ในวันวนแห่งควำมสยดสยอง นี่มิใช่จ่เู ก๋อฉิง

ซวนที่พวกเขำเคยรูจ้ กั !
“ผะ-ผูต้ ่ำต้อยคนนีม้ ิได้หมำยควำมเช่นนัน้ ! เรำเพียงได้ยินมำว่ำ ท่ำน

ประสบปั ญหำใหญ่ในมิติของนิกำยชำระวิญญำณ และ...และคิดว่ำ...”
นักสูค้ นหนึ่งพยำยำมเอ่ยปำกกล่ำวอธิบำย ทว่ำทันใดนัน้ ยังไม่ทนั กล่ำว

จบศีรษะของเขำพลันหลุดจำกบ่ำทันทีโดยคลื่นใบมีดบนมือของจู่เก๋อชิงฉ
วน
“ข้ำถำมพวกเจ้ำตอบ! ตอนนีเ้ ย่หยวนอยู่ท่ีไหน!”

จู่เก๋อฉิงซวนกล่ำวถำมขึน้
เมื่อเห็นสหำยในกลุม่ หัวขำดพร้อมนำ้ พุเลือดสดพรั่งพรูออกมำไม่หยุด

ตรงหน้ำ สีหน้ำของทุกคนพลันซีดเผือกอย่ำงหนัก แต่พวกเขำก็ยงั พร้อมใจ
กันส่ำยหัวไม่รูเ้ รือ่ ง
ท้ำยที่สดุ นี ้ ผูท้ ่ีช่วยให้พวกเขำรอดชีวิตออกมำได้ก็คือ จอมรำชันย์พิชิต

สวรรค์ ดังนัน้ แล้วจะให้พวกเขำทรยศจอมรำชันย์พิชิตสวรรค์ได้อย่ำงไร?
“ท่ำนจอมรำชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ พวกเรำผูต้ ่ำต้อยไม่ทรำบจริงๆว่ำเขำไปที่

ใดแล้ว!”
นักสูอ้ ีกคนหนึ่งย่ำงขึน้ หน้ำตรงออกมำกล่ำวตอบ

“ฮิฮิ ยังกล้ำเล่นเล่หเ์ หลี่ยมเล็กๆน้อยๆต่อหน้ำข้ำผูน้ ีอ้ ีกงัน้ รึ? ดูท่ำพวกเจ้ำ
คงเป็ นพี่นอ้ งกัน? เช่นนัน้ ...”
ขณะที่กล่ำว จู่เก๋อฉิงซวนพลันชีด้ ชั นียิงแสกหน้ำในทันใด
ซวบบบ!
กลำงหน้ำผำกของนักสูค้ นนัน้ ถูกเจำะเป็ นรูโหว่สีเลือดขนำดใหญ่ ร่ำงไร้

วิญญำณทรุดฮวบลงกับพืน้ ในเสีย้ วพริบตำ
“น้องสี่!”
นักสูอ้ ีกคนเร่งรุดตรงออกมำประคองร่ำงในทันใด พร้อมสำดสำยตำแดง

ก่ำสุดอำฆำตจ้องเขม็งไปที่จ่เู ก๋อฉิงซวนด้วยควำมโกรธแค้น
“ไอ้บดั ซบ! เดนมนุษย์อย่ำงแกหำใช่ค่มู ือของจอมรำชันย์พิชิตสวรรค์ไม่!
สวรรค์มีตำ สักวันแกจักต้องลงนรกแน่นอน นับรอวันตำยได้เลย! พวกเรำ,
แม้นตำยอย่ำได้เสียสัตย์! ผนึกกำลังโจมตีเศษเดนมนุษย์อนั ไร้ยำงอำย
จวบจนลมหำยใจสุดท้ำย!”
กลุม่ นักสูเ้ หล่ำนีม้ ีจำนวนทัง้ หมดห้ำคน แต่เดิมพวกเขำเป็ นนักสูพ้ เนจร

ท่องทั่วดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ เห็นว่ำแต่ละคนมีนิสยั ถูกคอกันจึงกลำยเป็ นพี่
น้องร่วมสำบำน พี่ใหญ่เป็ นถึงเซียนอำณำจักรบัญชำสวรรค์ ส่วนน้องทัง้ สี่
ล้วนเป็ นเซียนอำณำจักรรำชันย์เทวะ
ด้วยนิสยั ของพวกเขำ หำได้ต่นื ตัวต่อสถำนกำรณ์โดยรวมของดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์ไม่ แต่หำกจะสั่งให้ พวกเขำทัง้ ห้ำทรยศต่อท่ำนเย่หยวน นัน้ กลับ
ทำไม่ลง!
ภำยในใจของพวกเขำทุกคน ท่ำนเย่หยวนเปรียบเสมือนวีรบุรุษของมวล
มนุษย์ และยังเป็ นควำมหวังเดียวที่เหลืออยู่ ณ ตอนนี ้
หำกต้องขำยท่ำนเย่หยวนเพื่อเอำชีวิตรอด พวกเขำเหล่ำห้ำพี่นอ้ งขอตำย
ยังดีกว่ำ!
ยิ่งไปกว่ำนัน้ กำรทที่จ่เู ก๋อฉิงซวนสังหำรน้องสี่ไป นัน้ มิได้ทำให้พวกเขำ

หวำดกลัวขึน้ แม้แต่นอ้ ย ในทำงตรงกันข้ำม นัน้ กลับยิ่งปลุกจิตวิญญำณ
นักสูข้ องพวกเขำให้เดือดพล่ำนลุกโชนขึน้ !
เว้นเสียแต่ว่ำ ควำมแข็งแกร่งของทัง้ สี่กลับมิควรถูกพูดถึงต่อหน้ำจู่เก๋อฉิง

ซวนแต่อย่ำงใด
เมื่อเห็นว่ำทัง้ สี่คนนัน้ บ้ำไปแล้ว จู่เก๋อฉิงซวนพลันหัวร่อเสียงเย็นคำหนึ่ง

และชีด้ ชั นีสำดกระจำยออกมำอย่ำงเบื่อหน่ำยคล้ำยบดขยีก้ ่ิงไม้แห้ง
“ฮิฮิ เจ้ำเด็กเหลือขอนัน้ ช่ำงมีควำมสำมำรถที่น่ำประทับใจจริงๆ เสมือน

จับผูค้ นกรอกยำเสน่หล์ งคอถึงได้จงรักภักดีกบั มันถึงเพียงนี ้ ช่ำงคล้ำยกับ
...เจ้ำเซียนเต๋ำสวรรค์ในปี นนั้ จริงๆ! ตอนนีเ้ จ้ำด้อยกว่ำมันโดยสมบูรณ์
แล้ว!”
ทันทีทนั ใด จู่เก๋อฉิงซวนพลันกล่ำวเสียดสีออกมำลอยๆ
เสีย้ วอึดใจต่อมำ ใบหน้ำประดับรอยยิม้ เย็นแสนขนลุกพลันกลับสูส่ ภำพ

เดิม สุม้ เสียงอันหยิ่งผยองที่คนุ้ เคยเอ่ยดั่งขึน้ ว่ำ
“หึ! นัน้ มิใช่ธรุ ะของเจ้ำ! เจ้ำเองก็ไม่ต่ำงจำกข้ำในตอนนี!้ ในปี นนั้ ,เจ้ำคง

ถูกเซียนเต๋ำสวรรค์ไล่ตอ้ นจนหำงจุกตูดดั่งสุนขั ! หำกแกร่งกล้ำกว่ำอีกฝ่ ำย
จริง คงไม่ตอ้ งจำศีลยำวนำนถึงล้ำนปี !”
“ฮิฮิ เจ้ำนี่มนั หน้ำด้ำนไร้ยำงอำยเหมือนกับบรรพบุรุษของเจ้ำ,จัว้ ซ่งไม่มี

ผิด! ในปี นนั้ มันถึงขัน้ ทรยศมนุษย์ และทำข้อตกลงกับเผ่ำปี ศำจ! ช่ำงเถอะ
ยำมนีเ้ จ้ำกับข้ำกลำยเป็ นหนึ่งเดียวกันแล้ว และไอ้เด็กเหลือขอนัน้ ก็เป็ น
ศัตรูรว่ มกันของเรำทัง้ คู่! อย่ำได้ขดั แย้งกันเช่นนีอ้ ีกต่อไป หำกไม่มีเจ้ำ
พระเจ้ำผูน้ ีเ้ องก็ไม่สำมำรถฆ่ำมันได้สำเร็จเช่นกัน!”
“หึ! เช่นนัน้ ก็จงเชื่อฟั งข้ำผูน้ ี!้ มิฉะนัน้ ข้ำเองก็ไม่รงั เกียจ,ขอฆ่ำตัวตำยไป

พร้อมเจ้ำ!”
“หยุดทำเรือ่ งโง่ๆเช่นนัน้ ! พระเจ้ำผูน้ ีเ้ ข้ำใจในตัวเจ้ำดี! เฮ้ออ...สันดำน

นิสยั ของเจ้ำเหมือนกับจั่วซ่งไม่มีผิดจริงๆ สมแล้วที่เป็ นลูกหลำนของมัน!
เอำเถอะ,เจ้ำคงไม่อยำกจบชีวิตลงง่ำยๆ เช่นนีเ้ ถอะ ร่วมด้วยช่วยกันตำม
ล่ำไอ้เด็กเหลือขอนัน้ มันในยำมนีค้ งมุง่ หน้ำเข้ำสูเ่ ขตพระเจ้ำต้องห้ำม
แน่นอน เจ้ำควบคุมร่ำงกำยไป ส่วนข้ำจะใช้เคล็ดโลหิตติดตำมหำตัวมัน
เอง!”
“หำกเจ้ำมีวิถีทำงเช่นนี ้ ไฉนถึงไม่บอกข้ำตัง้ แต่แรก?”

“ฮิฮิ ก็เจ้ำไม่ถำมอะไรข้ำเลย! อีกอย่ำง วิธีกำรของพระเจ้ำผูน้ ีก้ ็หำใช่ส่งิ ที่
พวกเจ้ำอำณำจักรเต๋ำลึกลำ้ จินตนำกำรถึงได้ ไม่สิ...แม้แต่จ่วั ซ่งยังต้อง
เกรงใจข้ำผูน้ ี!้ ”
“….”
ปรำกฏว่ำในวันนัน้ จู่เก๋อฉิงซวนกับหลีกยุ เข้ำพันวัลสัประยุทธ์กนั อย่ำง

ดุเดือด จนห้วงมิติพงั ทลำยลงมำ
และเดิมควำมแกร่งกล้ำของหลีกยุ เหนือชัน้ กว่ำมำก
แต่เนื่องจำกหลีกยุ เพิ่งฟื ้ นขึน้ จำกกำรจำศีลนับล้ำนปี จึงทำให้พละกำลัง

ของมันยังฟื ้ นคืนไม่เต็มที่ แถมกำรที่มนั ต้องตื่นก่อนกำหนดยังส่งผลให้จิต
วิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของมันบำดเจ็บสำหัส หลังจำกที่สปั ระยุทธ์ศกึ ใหญ่กบั
จู่เก๋อฉิงซวนจึงส่งผลให้ทงั้ คูเ่ จียนตำยแทบรัง้ ชีวิตไม่อยู่
อย่ำงไรก็แล้วแต่ เซียนอำณำจักรพระเจ้ำก็ยงั คงเป็ นเซียนอำณำจักรพระ
เจ้ำวันยังค่ำ ช่วงหัวเลีย้ วหัวต่อสำคัญ หลีกยุ ได้สำแดงใช้ศำสตร์ลบั
พิสดำร ทิง้ ร่ำงกำยเนือ้ ของตนเหลือเพียงจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์พ่งุ เข้ำสิงสู่
ร่ำงของจู่เก๋อฉิงซวน หวังเพื่อจะยึดครองและหนีออกไป
จิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของทัง้ คูต่ ะลุมบอนอย่ำงดุเด็ดเผ็ดมัน ท่ำมกลำง

ทะเลแห่งจิตใจภำยในร่ำงของจู่เก๋อฉิงซวน
ทว่ำท้ำยที่สดุ นี ้ กลับไม่มีใครทำอะไรใครได้
ซึง่ ใครจะรูว้ ่ำผลลัพธ์ท่ีได้กลับกลำยเป็ นว่ำ จิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของทัง้

สองพลันสมำนรวมกันเป็ นหนึ่งเดียว!
ณ ปั จจุบนั ทัง้ คูต่ อ้ งแบ่งร่ำงกันใช้อย่ำงที่เห็น

จอมรำชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ในตอนนีม้ นุษย์ก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง
............................
“สำเร็จ!”
สุม้ เสียงโหร้องของเย่หยวนดังกึกก้องไปทั่วทัง้ ดินแดนสัตว์เทวะ
โดยไม่รรี ออันใด เย่หยวนเร่งกัดปลำยนิว้ เล็กน้อยจนเลือดหยดหนึ่งหลั่ง

ออกมำ
“เร็วเข้ำ หยดโลหิตลงบนตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์!”
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวขึน้ อย่ำงเร่งรีบ
เย่หยวนพยักหน้ำตอบพร้อมหยดโลหิตลงบนตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์ทนั ควัน
บูมมมมม!!
แรงกดดันของเผ่ำมังกรระเบิดคลั่งพรั่งพรูออกมำไม่หยุดหย่อน เสียงมังกร
คำรำมสะท้ำนพิภพกึงก้องทั่วฟ้ำดินไพศำล!
ในที่สดุ เย่หยวนก็รูส้ กึ ว่ำเลือดเนือ้ ของตนสำมำรถสื่อจิตกับตรำมังกร

ศักดิส์ ิทธิ์ได้เสียที
แต่นนั้ สำมำรถสัมผัสได้เพียงลำงๆเท่ำนัน้
ตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์เป็ นถึงเครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์สวรรค์ ด้วยควำมแกร่งกล้ำ

ของเย่หยวนในปั จจุบนั ไม่มีทำงปลดปล่อยพลังทัง้ หมดออกมำได้เลย
อย่ำลืมไปเสีย แม้แต่ในยุคศำสตร์แห่งสวรรค์เฟื่ องฟู เครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์
สวรรค์ยงั ถือเป็ นของวิเศษหำยำกยิ่งเช่นกัน
กำรจะเปิ ดใช้ตรำมังกรศักดิส์ ิทธิ์จำเป็ นจะต้องใช้โลหิตพลังชีพของรุน่

บรรพบุรุษ และวิชำลับศักดิส์ ิทธิ์ท่ีสืบทอดต่อกันมำของประมุขเผ่ำมังกรใน
แต่รุน่ จำกนัน้ ก็ให้หยดโลหิตของประมุขรุน่ ปั จจุบนั ลงไป
วิชำลับศักดิส์ ิทธิ์นีค้ ืออักษรจำรึกศักดิส์ ิทธิ์ท่ีถกู ดัดแปลงเพื่อใช้สำหรับตรำ

มังกรศักดิส์ ิทธิ์โดยเฉพำะ แน่นอนว่ำคนธรรมดำทั่วไปไม่มีวนั เข้ำใจวิชำ
ลับศักดิส์ ิทธิ์ชนิดนีไ้ ด้เลย
ทว่ำนี่กลับมิใช่เรือ่ งยำกเลยสำหรับผูท้ ่ีมีฤทัยแห่งฟ่ ำนจูห้ ลงเฉกเช่นเย่

หยวน
เขำใช้เวลำเพียงสำมวันเท่ำนัน้ ก็สำมำรถสำเร็จวิชำลับศักดิส์ ิทธิ์นีไ้ ด้อย่ำง

ถ่องแท้
“มำลองมดสอบพลังกันเถอะ!”
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้
นี่เป็ นครัง้ แรกเช่นกันที่เขำได้เห็นควำมมหัศจรรย์ของฤทัยแห่งฟ่ ำนจูห้ ลง

ทันทีท่ีท่ำนบรรพบุรุษทรำบว่ำ เย่หยวนใช้เวลำเพียงสำมวันก็สำมำรถ
เข้ำใจวิชำลับศักดิส์ ิทธิ์นีไ้ ด้อย่ำงถ่องแท้ ขำกรรไกรของเขำเองก็แทบร่วง
กระแทกพืน้
ยำมนี ้ ท่ำนบรรพบุรุษต่ำงจับจ้องเย่หยวนอย่ำงใจจดใจจ่อ
เย่หยวนพยักหน้ำตอบก่อนดัดคอบิดศีรษะคลำยเมื่อยเล็กน้อย และชูตรำ
มังกรศักดิส์ ิทธิ์ขนึ ้ ตรงหน้ำทันที
บูมมมมม!!
หุบเขำนับร้อยที่สลักซ้อนเบือ้ งหน้ำทอดยำวสุดสำยตำกว่ำเจ็ดหมื่นลี ้
ยำมนีพ้ ินำศสิน้ สรรพสิ่งถูกชำระล้ำงเหลือกลำยเป็ นพืน้ ที่รำบอันว่ำง
เปล่ำ!
ตอนที่ 1251 อีกครั้ง เข้าปะทะยักษ์หนิ
“นี่...นี่คือพลังที่แท้จริงของตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์?”
ยามเห็นภาพฉากนี ้ เย่หยวนถอดสีหน้าตื่นตะลึงเหลือเชื่อ
หุบเขาสลักทับซ้อนกว้างไพศาลสุดสายตากว่าเจ็ดหมื่นลีถ้ กู ทาลายล้างใน
พริบตา ต่อให้สาแดงใช้บวั เพลิงปราณดาบพิโรธเต็มสูบ เกรงว่าไม่มีทาง
ทาเช่นนีไ้ ด้แน่นอน
ทว่าตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์อนั นีก้ ลับสามารถทาได้อย่างง่ายดาย
“หุหุ นี่เป็ นเพียงยอดภูเขานา้ แข็งเท่านั่น หากเป็ นยอดเซียนอาณาจักร

บรรพชนพระเจ้าใช้งานมัน กล่าวว่าฟ้าดินยังไม่ควรทัดเทียม”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวขึน้ พร้อมหัวร่อคาโต
“หืม้ ?”
จู่ๆเย่หยวนพลันขมวดคิว้ ขึน้
“เจ้าต้องการก้าวข้ามขีดจากัดใช่หรือไม่?”
ท่านบรรพบุรุษหันมองเย่หยวนด้วยความประหลาดใจ
ในขณะนี ้ พลังปราณที่โคจรทั่วร่างเย่หยวนกาลังพุ่งสูงขึน้ อย่างไร้สาเหตุ

อาณาจักรพลังของเขาเริม่ คงความเสถียรไม่อยู่ เห็นได้ชดั ว่านี่เป็ น
สัญญาณของการก้าวข้ามขีดจากัด
“เนื่องจากตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ได้ซมึ ซับโลหิตพลังชีพของท่านบรรพชนต้น
กาเนิดไป เมื่อเปิ ดใช้งานอีกครัง้ โลหิตพลังชีพที่เร้นแฝงจึงหลั่งไหลสูก่ ายา
ของข้าบางส่วน ซึง่ นัน้ ช่วยให้ขา้ สามารถทะลวงผ่านปั ญหาคอขวดได้
โดยตรง”
โอกาสแล่นผ่านเข้ามาเยี่ยมเยือน เย่หยวนจึงไม่รงั้ รออีกต่อไป
สาหรับเย่หยวน พลังปราณที่ท่วมท้นไม่หยุดหย่อนเปรียบเสมือนกับสาย
ธารวารีอนั ไหลลื่น นัน้ มิใช่เรือ่ งยากที่จะจัดการ หรือบททดสอบของสรวง
สวรรค์อนั น่าสะพรึง นัน้ ก็มิใช่ปัญหาใหญ่เลยเช่นกัน
หลังจากนัน้ หนึ่งวันเต็ม เย่หยวนค่อยๆลืมตาทัง้ สองขึน้ อย่างแช่มช้า

พร้อมแววตาประกายไสวจรัสจ้าเฉิดฉาย
หลังก้าวข้ามขีดจากัดได้สาเร็จ เย่หยวนก็ขนึ ้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักร
ราชันย์เทวะขัน้ สุด และอีกเพียงก้าวเดียวเท่านัน้ เขาก็จะบรรลุสขู่ นั้
เมื่อถึงเวลานัน้ เขาจะสามารถหลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์ได้และ
ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า!
ท่านบรรพบุรุษเฝ้าสังเกตการก้าวข้ามขีดจากัดของเย่หยวนอยู่เคียงข้าง
ตลอดเวลา มีหลายช่วงหลายตอนที่ความตื่นตะลึงพลันโฉบแล่นสะท้อน
ผ่านนัยน์ตาคูน่ นั้ ออกมา
“ข้าไม่คิดไม่ฝันเลยว่า วรยุทธบ่มเพาะพลังของเจ้ายังเป็ นเคล็ดวิชา

ระดับสูงเช่นกัน! พลังปราณที่ไหลบ่าสูก่ ายาล้วนบริสทุ ธิ์นกั ! เห็นทีเมื่อใด
ที่เจ้าบรรลุถึงขัน้ สมบูรณ์ เราชายชราคงมิใช่คมู่ ือของเจ้าอีกต่อไป!”
ท่านบรรพบุรุษกล่าวขึน้ พลางถอนหายใจด้วยอารมณ์ท่ีหลากหลาย
ทัง้ พลังปราณ,ร่างกายและจิตวิญญาณ ปั จจัยหลักทัง้ สามสิ่งนีเ้ ย่หยวน
ล้วนบ่มเพาะพัฒนาด้วยสุดยอดวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์ระดับสูงทัง้ สิน้
เมื่อใดที่บรรลุทงั้ สามปั จจัยถึงขัน้ สมบูรณ์แบบ เย่หยวนจะทรงพลังไร้ผใู้ ด

ทัดเทียม!
และนัน้ ยังเหนือชัน้ ยิ่งกว่าฟางเทียนในปี นนั้ อีกด้วย!
“ท่านบรรพบุรุษถูกกาจัดพลังโดยศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีหายสาบสูญไป นัน้
จึงเป็ นสาเหตุให้ท่านคิดแบบนี ้ แต่นนั้ มิได้หมายความว่าท่านจะไม่
แข็งแกร่งเสีย หากศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั อยู่ เย่คนนีเ้ องก็หาใช่คมู่ ือของท่าน
ไม่”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
ท่านบรรพชนหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“ระหว่างเรายังต้องสุภาพอันใด? แล้วเจ้าจะเดินทางกลับเลยหรือไม่?”
“หลังจากที่ขา้ บอกลาท่านแม่เสร็จ คงเดินทางกลับในทันที”
ท่านบรรพบุรุษถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวว่า
“เส้นทางเบือ้ งหน้าช่างลาบากยากเข็ญนัก ข้าขอให้เจ้าประสบ

ความสาเร็จโดยเร็ว!”
เย่หยวนผสานมือคานับท่านบรรพบุรุษหนึ่งที ก่อนตรงกลับไปยังสระนา้
เหมันต์เย็น แม้ใจจริงยังต้องการอยู่ต่ออีกเสียหน้อย ทว่าในท้ายที่สดุ สอง
แม่ลกู ยังต้องลาจากกันไป
จากที่เย่หยวนคานวณเอาไว้ อ้าวจุนยังคงประคองชีวิตได้อีกประมาณสิบ
ปี ในสระนา้ เหมันต์เย็นแห่งนี ้ ดังนัน้ ทุกอึดใจล้วนมีค่าดั่งทองสาหรับเย่
หยวน
แม้ว่ารัศมีเหมันต์นิรนั ดร์จะช่วยชะลอความแก่ชราได้อย่างน่าอัศจรรย์ แต่

นัน้ ก็มิอาจหยุดยัง้ คาสาปแห่งดินแดนเนรเทศแห่งนีไ้ ด้
อย่างไรก็ตาม การที่นางสามารถประคองชีวิตอยู่จวบจนบัดนีไ้ ด้ ก็นบั ว่า

ปาฎิหาริยย์ ่ิงแล้ว
ท่านบรรพบุรุษส่งพวกเย่หยวนกลับไปโดยผ่านทางป่ าดอกท้อ ในขณะที่

กาลังเดินทางกลับ จู่ๆอิง้ หมัวหู่ก็เอ่ยปากกล่าวขึน้ ว่า
“พี่ใหญ่ ข้าไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ท่านยังมีภมู ิหลังเช่นนีอ้ ยู่ดว้ ย ไม่แปลกใจที่
ไฉนครัง้ แรกที่พบกัน ข้าถึงรูส้ กึ ถูกชะตากับท่านนัก”
เย่หยวนที่ได้ฟังดังนัน้ พลันถอนหายใจไม่มีสนิ ้ สุด เขามิได้คาดหวังแม้แต่

น้อยว่า การเดินทางเข้ามาในหุบเขาเหวพระเจ้าในครัง้ นีจ้ ะทาให้เขาได้
ทราบถึงภูมิหลังที่แท้จริง และพบกับแม่ท่ีเขาไม่เคยได้พบมาก่อนในชีวิต
ยิ่งไปกว่านัน้ ภูมิหลังของอิง้ หมัวหู่เองก็ชวนตกใจไม่ต่าง ปรากฏว่าเขา

กลับเป็ นลูกหลานของน้องสาวร่วมสาบานของแม่อีกทีหนึ่ง
บางทีทกุ สิ่งอย่างที่เกิดขึน้ ...สรวงสวรรค์อาจกาหนดไว้ลว่ งหน้าแล้ว
เย่หยวนประสบความโชคร้ายและกลับชาติมาเกิดใหม่ในดินแดนไร้สนิ ้ สุด
จากนัน้ เขาก็มีโอกาสเดินทางเข้าสารวจในป่ าไร้สนิ ้ สุด ก่อนเข้าช่วยเหลือ
อิง้ หมัวหู่ออกมา
เมื่อกาลเวลาผ่านไป ทัง้ สองก็หวนกลับคืนสูด่ ินแดนเนรเทศซึง่ เป็ นต้น
กาเนิดของเรือ่ งราวทัง้ หมดอีกครัง้
สรรพสิ่งอย่างที่เกิดขึน้ ล้วนสรุปได้ดว้ ยคาว่า‘โชคชะตา’
“ถูกต้องแล้ว! ฮ่าฮ่า! จากลูกเสือขนปุยตัวน้อยในปี นนั้ ตอนนีก้ ลับ

กลายเป็ นพยัคฆ์ขาวผูไ้ ร้เทียมทานแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ไปแล้ว!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะคาโต
ใบหน้าของอิง้ หมัวหู่แปรเปลี่ยนเป็ นสีแดงก่าโดยมิตงั้ ใจ เขากล่าโต้ทนั

ควัน
“ผูไ้ ร้เทียมทาน? นัน้ ควรจะเป็ นพี่ใหญ่มากกว่ามิใช่ร?ึ อย่าลืมเสีย ยามนี ้
ท่านคือวีรบุรุษของมวลมนุษย์และเผ่าอสูรทัง้ ปวง!”
ลี่เอ๋อคลี่ยิม้ บางและกล่าวว่า
“สองพี่นอ้ งคูน่ ี ้ หยุดกล่าวยอกันได้แล้ว พี่ใหญ่หยวน,เราจะทาอย่างไร

ต่อไปดีในยามนี?้ หากออกไปจาต้องผ่านอาณาเขตของพวกยักษ์หินอีก
หากไม่รบี หาหนทางแก้ไข เกรงว่าจะประสบปั ญหาอีกครา”
เย่หยวนยิม้ กว้างทันทีท่ีได้ยินและกล่าวว่า
“หากพวกนัน้ ไม่มา ข้าจะไปหาเอง! นายน้อยผูน้ ีอ้ ยากจะรูเ้ สียจริงว่า พวก

นัน้ มีความสามารถเพียงใดถึงกล้ายั่วยุขา้ !”
ทันทีท่ีทงั้ สามกลับมายังสันเขา เย่หยวนก็ไม่พดู พรา่ ทาเพลงอันใด สองฝ่ า
มือชูออกมาข้างหน้าพร้อมซัดฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าออกมาเต็มสูบ!
อัดกระแทกสองฝ่ ามือออกไป เสียงมังกรคารามผงาดงา้ ดังลั่นสารทิศ

บริเวณเชิงเขาเบือ้ งหน้าวินาศสันตะโรเป็ นผุยผงในบัดดล
“บัดซบ! นัน้ ใครกัน?! กล้ารบกวนเวลาจาศีลของข้า!”
เสียงขุนพลศิลาคารามลั่น
ทันใดนัน้ เบือ้ งหน้ามัน ปรากฏร่างทัง้ สามขึน้ ประจักษ์สายตาพร้อมจับจ้อง

มันด้วยรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้
“เจ้าหินโง่ นายน้อยผูน้ ีก้ ลับมาแล้ว!”
ขุนพลศิลาอารมณ์เสียอย่างมากเมื่อมีคนมาขัดเวลานอนของมัน แต่
หลังจากที่นกึ อยู่นานว่าชายหนุ่มคนนีค้ ือใคร ในที่สดุ มันก็นกึ ออกพลาง
กล่าวขึน้ ด้วยความตกใจว่า
“เจ้า...มิใช่วา่ เจ้าเข้าไปในป่ าดอกท้อ? นี่...นี่กลับออกมาได้อย่างไร?”
อาณาเขตของเผ่ายักษ์หินของมันอยูใ่ กล้กบั ป่ าดอกท้อ ดังนัน้ ขุนพลศิลา

จึงตระหนักดีถึงความน่าสะพรึงของป่ าดอกท้อ
เขาเคยเห็นผูค้ นจานวนมากมายเดินทางเข้าไปในป่ าดอกท้อมาก่อน แต่ก็

ไม่มีใครสามารถกลับออกมาได้เลยสักคน
ทว่าไอ้เด็กเหลือขอตรงหน้ากลับออกมาได้จริงๆ!
“เหอะ ฟ้าดินกว้างใหญ่ไพศาลกว่ากะลาที่เจ้ามุดหัวอยู่นกั หรือเป็ นไปได้
ไหมว่า นายน้อยผูน้ ีจ้ กั พลาดท่าสิน้ ใจตายลงป่ าดอกท้อนัน้ จริงๆ? นาย
น้อยผูน้ ีต้ อ้ งการไปยังเขตพระเจ้าต่องห้าม จะหลีดทางแต่โดยดีหรือต้อง
ให้ส่งั สอนสักหนึ่งบทเรียน?”
เย่หยวนเอ่ยปากลั่นวาจาสุดเย้ยหยัน
“เขตพระเจ้าต้องห้าม? เหอะ,ช่างเป็ นเด็กน้อยที่หยิ่งผยองนัก! สถานที่

แห่งนัน้ แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้าขนานแท้ยงั ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป
แล้วเจ้าคิดว่าตนเองไร้เทียมทานเพียงใด ถึงมีความมั่นใจขนาดนี?้ ”
ขุนพลศิลากล่าวขึน้ ด้วยความไม่เชื่อ
“การที่คนอื่นไปไม่ได้ก็มิได้หมายความว่าข้าผูน้ ีจ้ ะไม่สามารถไปได้!”

ขุนพลศิลาหัวร่อเสียงเย็นคาโตเมื่อได้ยินและกล่าวว่า
“ช่าน่าขัน! ขนาดข้า เจ้ายังไม่มีปัญหาผ่านไปได้ แล้วนับประสาอะไรกับ

เขตพระเจ้าต้องห้าม? เหล่าพี่นอ้ งของข้า วันนีม้ ีมือ้ อาหารชุดใหญ่!”
ทันทีท่ีสนิ ้ เสียง เหล่ายักษ์หินนับสิบตัวก็กระโจนเข้าจู่โจมพวกเย่หยวน

เว้นเสียว่ายามนี ้ เย่หยวนทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุดแล้ว

ความแกร่งกล้าของเขาถูกยกระดับขึน้ ไปอีกขัน้ หนึ่ง
หากเปรียบเทียบกับก่อนหน้า เย่หยวนในตอนนีท้ รงพลังกว่ามาก

ร่างเย่หยวนไสวเป็ นสายหนึ่ง บัวเพลิงปราณดาบพิโรธถึงคราสาแดงเดช
ปราณดาบเพลิงระอุเข้าชนกับกาปั้นของขุนพลศิลาโดยตรง
บูมมมม!
แขนข้างหนึ่งของขุนพลศิลาขาดกระเด็นออกไปทันที
ขุนพลศิลาพลันเปลี่ยนสายตาจับจ้องเย่หยวนด้วยความหวาดกลัว มัน
อุทานลั่นว่า
“เจ้ามนุษย์ นานแค่ไหนกันมิได้พบหน้า ไฉนเจ้าถึงกล้าแกร่งขึน้ อย่างก้าว

กระโดดเช่นนี?้ !”
เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมส่งยิม้ บางให้
“นี่เพียงโหมโรงเท่านัน้ !”
ขุนพลศิลาส่งเสียงคารามลั่นแสนเดือดดาล ร่างกายของมันคล้ายแม่เหล็ก
ยามใดที่แขนขาด้วนมันจะดูดเศษหินเศษทรายโดยรอบประกอบขึน้ มาอีก
ครัง้
และในไม่ชา้ แขนที่ขาดไปก็กลับคืนสู่สภาพเดิม
“เจ้ามนุษย์ ข้าขอยอมรับเลยว่าเจ้าช่างแข็งแกร่งจริงๆ! แต่เผ่ายักษ์หินของ

เราไม่มีวนั ตาย! ไม่วา่ เจ้าจะกล้าแกร่งเพียงใด ก็เปล่าประโยชน์!”
ขุนพลศิลากล่าวขึน้
เย่หยวนหัวร่อเสียงเย็นแผดดังและกล่าวตอบว่า
“เช่นนัน้ รึ? น่าเสียดาย....นายน้อยผูน้ ีไ้ ม่เชื่อว่า บนผืนพิภพแห่งนีไ้ ม่มีผใู้ ด
เป็ นอมตะไปตลอด!”
เมื่อกล่าวจบร่างของเย่หยวนก็อนั ตรธานหายวับในทันใด
บูมมมม!
ขุนพลศิลาถูกเป่ ากระเด็นอีกคราโดยบัวเพลิงปราณดาบพิโรธ
ขุนพลศิลายามนีเ้ ดือดดาลสุดขีดเมื่อถูกรังควานต่อเนื่องไม่หยุด มันกวัด

แกว่งกาปั้นของมันกระหน่าซัดไปทางเย่หยวน
อย่างไรก็แล้วแต่ เย่หยวนในตอนนีค้ ือเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะขัน้ สุด
ความเร็วในการเคลื่อนไหวของเขาลึกซึง้ และเหนือชัน้ กว่าก่อนหน้าหลาย
เท่าทวี เพียงพริบตาเดียว เขาก็ทะยานหนีออกไปอย่างไม่ยากเย็น
ส่งผลให้กาปั้นของขุนพลศิลาพลันต้องคว้านา้ เหลว แถมยังพลาดไปโดน

ยักษ์หินตัวอื่นๆจนแหลกเป็ นผุยผงระนาว
เย่หยวนหาได้แปลกใจอันใด เขายังคงพึ่งพาวรยุทธเคลื่อนไหวทะยานเหิน
ผ่านยักษ์หินนับหลายสิบตัว
ระหว่างนัน้ พวกมันก็โจมตีกนั เองและทุบกาปั้นใส่กนั จนแตกละเอียดเป็ น

เสี่ยงๆ
“เจ้ามนุษย์ คิดจะหนีไปซ่อนตัวงัน้ รึ?”

ขุนพลศิลาไม่สามารถจับตัวเย่หยวนได้เลย ทันทีทนั ใดเพลิงพิโรธปะทุคลั่ง
ถึงขีดสุด
“หุหุ ข้ามาแล้ว!”
บัวเพลิงปราณดาบพิโรธ!
อย่างไรก็แล้วแต่ การเคลื่อนไหวในครัง้ นีข้ องเย่หยวนทาให้ขนุ พลศิลาและ

ที่เหลือหยุดชะงักในบัดดล
ตอนที่ 1252 หัวใจแห่งศิลา
ในมือเย่หยวน เขากาลังกาผลึกมณีสีเทาอ่อนอยู่กอ้ นหนึ่ง
ซึง่ ผลึกมณีชิน้ นีม้ ีขนาดเล็กมาก ต่อให้วางมันข้างขยะเพียงว่ายังแยกไม่

ออกด้วยซา้ เพราะมันมิได้โดดเด่นอะไรเลย
หากนามันผสมลงในเศษหินเศษทรายบนร่างของเหล่ายักษ์หิน ยิ่งไม่
สามารถสังเกตเห็นเข้าไปใหญ่
หากไม่ตงั้ ใจสังเกตระยะใกล้จริงๆ เกรงว่าไม่มีทางหามันเจอ
เมื่อขุนพลศิลาและที่เหลือเห็นภาพฉากตรงหน้า พวกมันแต่ละตัวต่างจจับ
จ้องด้วยแววตาอันเปี่ ยมไปด้วยความหวาดกลัวในทันใด และไม่กล้า
ย่างเท้าเข้าใกล้แม้สกั นิด
“หุหุ ไฉนไม่โจมตีขา้ แล้วล่ะ? เมื่อครูย่ งั กล้ากันอยู่เลย?”
เย่หยวนเบนสายตาเหลียวมองขุนพลศิลาเล็กน้อย เขาแสร้งปั้นหน้า
ประหลาดใจอย่างใส่ซ่อื พลางกล่าวต่อว่า
“เอ๊ะ? เหตุใดถึงไม่กล้าโจมตีขา้ แล้ว? หรือเป็ นเพราะ...กลัวอะไรแถวนี ้

ได้รบั ความเสียหายกระมัง?”
ขุนพลศิลาและที่เหลือต่างสงบปากสงบคาในทันใด เนื่องจากใบหน้าของ
พวกมันเป็ นหิน สีหน้าอารมณ์จึงแสดงออกมามิได้ชดั เจนนัก
ทว่าตอนนีก้ ลับชัดเจนยิ่งกว่าครัง้ ใด สีหน้าของพวกมันอึดขรึมหนัก

ประหนึ่งถูกกดขี่โดยสมบูรณ์
“ไม่กล่าวอะไรกันเลยรึ? ข้าสงสัยเสียจริงว่า...หากบดขยีผ้ ลึกมณีเม็ดนีใ้ ห้
แตกคามือ ผลที่ได้จะเป็ นอย่างไร?”
หลังกล่าวจบ เย่หยวนเร่งโคจรพลังปราณทั่วร่างและเตรียมบดขยีผ้ ลึกมณี

ชิน้ นัน้ ทันที
ขุนพลศิลาสีหน้าซีดเผือกในบัดดล มันโพล่งกล่าวขึน้ ทันทีดว้ ยความตกใจ

สุดขีดว่า
“อย่า! เรายอมแล้ว! เรายอมแล้ว!”
การที่มนั กล่าวเช่นนีเ้ ท่ากับมันยอมรับแล้วว่า ผลึกมณีสีเทาอ่อนเม็ดนีค้ ือ

จุดอ่อนของพวกมัน
อันที่จริงเย่หยวนมิได้สนใจว่า ขุนพลศิลาจะยอมแพ้หรือไม่ ที่เขาทาเช่นนี ้
ก็เพื่อพิสจู น์อะไรบางอย่างเท่านัน้
“หุหุ เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง! หากข้าเดาไม่ผิด จุดอ่อนที่ย่ิงใหญ่ท่สี ดุ ของพวกเจ้าก็

คือผลึกมณีชิน้ นี ้ แล้วที่กล่าวว่าไม่สามารถฆ่าพวกเจ้าได้ละ่ ? แค่ข่งู นั้ รึ?”
ยามใดที่หาจุดอ่อนของเหล่ายักษ์หินไม่เจอ ไม่วา่ จะแกร่งกล้าเพียงใดก็ไม่

มีทางฆ่าพวกมันได้โดยสมบูรณ์
แต่เย่หยวนสังเกตเห็นอะไรบางอย่างในระหว่างที่รา่ งของขุนพลศิลาแตก
ออกเป็ นเสี่ยงๆ หากเป็ นคนทั่วไปย่อมไม่มีวนั จับสังเกตเล็กๆเช่นนีไ้ ด้
แน่นอน ไม่ว่าจะปราบปรามมันลงสักกี่ครัง้
เหล่ายักษ์หินพวกนีม้ ีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับสิบจอมราชันย์
ในขณะที่ความแกร่งกล้าของขุนพลศิลาสามารถเทียบชัน้ ได้กบั สามอันดับ

แรกของสิบจอมราชันย์!
แต่ถึงจะสังเกตเห็นความผิดปกติ แต่การจะหาผลึกมณีนี ้ แค่พดู ง่ายกว่า

ทาแน่นอน
เหตุผลที่เย่หยวนต้องเคลื่อนที่โฉบแล่นไปทั่วบริเวณก็เพื่อตรวจสอบยักษ์
หินเหล่านีท้ ่ีรา่ งแตกเป็ นเสี่ยงๆ
ในท้ายที่สดุ นี ้ เขาก็คน้ พบว่าความเร็วในการฟื ้ นตัวของพวกมันสัมผัสกับ

ตอนที่ผลึกมณีสีเทาอ่อนปลดปล่อยคลื่นความผันผวนออกมาจากร่าง
ขุนพลศิลา
ดังนัน้ แล้ว จึงสรุปได้ว่า ผลึกมณีสีเทาอ่อนชิน้ นีค้ ือแหล่งฟื ้ นฟูรา่ งกายของ
พวกมันทัง้ หมด
ตราบใดที่เย่หยวนทาลายผลึกมณีสีเทาอ่อนทิง้ ไป พวกมันจจะไม่สามารถ
ฟื ้ นตัวได้อีกตลอดกาล
“เจ้า...เจ้าทราบได้อย่างไร? ข้ามั่นใจยิ่งว่า ในปั จจุบนั ทั่วทัง้ ดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีไ้ ม่มีใครทราบถึงจุดอ่อนของเผ่ายักษ์หินอีกแล้ว!”
ขุนพลศิลากล่าวขึน้ พร้อมนา้ เสียงสุดเศร้าโศก
ู พันธุไ์ ปจากดินแดนศักดิส์ ิทธิ์นานแล้ว ผูค้ นใน

เนื่องจากเผ่ายักษ์หินได้สญ
ยุคสมัยปั จจุบนั ย่อมไม่มีทางทราบถึงจุดอ่อนของพวกมันแน่นอน กระทัง้
ชื่อเผ่าพันธุย์ งั เกรงว่าไม่รูจ้ กั ด้วยซา้
ทว่า...กลับเป็ นเด็กเหลือขอคนนีอ้ ีกครัง้ ที่เสาะพบจนเจอ!
นี่จึงทาให้มนั หดหู่ใจอย่างยิ่ง
“หุหุ ทุกชีวีตย่อมมีจดุ อ่อน ตราบใดที่ยงั ไม่ย่อท้อและเสาะค้นต่อไป ย่อม

หาเจอเสมอในท้ายที่สดุ เอาล่ะ,ตอบคาถามนายน้อยผูน้ ีม้ า ผลึกมณีชิน้ นี ้
คืออะไร? ไฉนข้ารูส้ กึ ว่ามันค่อนข้างไม่ธรรมดา?”
ยามที่เย่หยวนกุมถือผลึกมณีสีเทาอ่อนนีไ้ ว้ในมือ เขาสัมผัสได้ถึงคลื่น

พลังงานแปลกที่แผ่ซ่านออกมาเป็ นระลอก
ความผันผวนชนิดนีค้ ล้ายหัวใจมนุษย์ท่ีกาลังเต้นอยู่
นี่อาจเป็ นแหล่งกาเนิดของยักษ์หินและสามารถชุบชีวิตพวกมันได้อย่างไม่
จากัด
“เอ่อ...”
เมื่อได้ยินคาถามของเย่หยวน กลับเป็ นขุนพลศิลาที่เริม่ รวนเร
“ดูท่าเจ้าจะไม่สนใจชีวิตของเหล่าสหายร่วมเผ่าพันธุ์ เช่นนัน้ แล้ว...”
“เดี๋ยวก่อน! ข้ายอมพูดแล้ว! นี่...นี่คือหัวใจแห่งศิลา เป็ นแหล่งพลังงาน

หลักของเผ่ายักษ์หินของข้า หากมีผลึกมณีกอ้ นนีอ้ ยู่รอบๆ พวกเราจะ
ฟื ้ นฟูพลังได้ไม่รูจ้ บ”
ขุนพลศิลากล่าวขึน้ ด้วยความหวาดกลัว
แม้ว่ายักษ์หินเหล่านีจ้ ะแข็งแกร่ง ทว่าโดยนิสยั ของพวกมันที่ตรงไปตรงมา

ไร้เล่หเ์ หลี่ยม จึงหลงกลเย่หยวนเข้าอย่างจังและยอมปริปากบอกทุกอย่าง
ต่อให้เป็ นขุนพลศิลา แต่มนั ก็ไม่คอ่ ยทันคนนัก
หากเปรียบเทียบกับเผ่ามนุษย์ เผ่ายักษ์หินทัง้ ซื่อสัตย์และใสซื่อกว่ามาก
แม้สีหน้าการแสดงออกของพวกมันจะแสดงออกมามิได้ชดั เจนนัก ทว่า

ท่าทางของพวกมันก็สอ่ ผิดสังเกตอยู่หลายหน
ที่ขนุ พลศิลามิเต็มใจกล่าวถึงเรือ่ งหัวใจแห่งศิลา เห็นได้ชดั ว่า มันมีขอ้

กังวลเรือ่ งอื่น
และเพราะเป็ นเช่นนี ้ เย่หยวนจึงมิได้ลงมือกับพวกมันขัน้ เด็ดขาด
เขารูส้ กึ ว่า เผ่ายักษ์หินไม่ชอบเผ่ามนุษย์เป็ นทุนเดิมเนื่องจากเหตุผลบาง

ประการ นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีพวกมันเข้าโจมตีเช่นนี ้
มิฉะนัน้ ด้วยนิสยั ของเย่หยวน เขาคงบดขยีห้ วั ใจแห่งศิลาไปสิน้ แล้ว คงไม่
เสียเวลายืนคุยกับขุนพลศิลาแน่นอน
“นะ-น้องเล็ก ขุนพลศิลาผิดไปแล้ว! ขุนพลศิลาตนนีไ้ ม่ควรท้าทายเจ้า!

ขะ…ข้าขอร้องปล่อยแม่ทพั ศิลาไปเถิด เดี๋ยวพวกเรา...พวกเราจะพาพวก
เจ้าออกไปจากบริเวณนีเ้ อง!”
ขุนพลศิลายอมอ่อนข้อสวามิภกั ดิอ์ ย่างหมดท่า มันไม่ยอมเผยความลับ

ใดๆเกี่ยวกับหัวใจแห่งศิลาออกไป ซึง่ มันเองก็โกหกไม่เป็ น จึงทาได้แต่
ขอร้องอ้อนวอนเย่หยวนเท่านัน้
ทว่าเย่หยวนกลับเอ่ยตอบพร้อมรอยยิม้ บางๆว่า
“เหอะ,หรือเป็ นไปได้ไหมว่า นายน้อยผูน้ ีเ้ ป็ นคนใจกว้างมากเมตตา? อย่า
คิดต่อรองกับข้า เจ้าไม่มีทางเลือกอื่นใดอีก! พูดมา! หัวใจแห่งศิลาคือ
อะไรกันแน่?”
ขุนพลศิลาพลันกรอกตาให้เห็นอย่างชัดแจ้งเมื่อได้ยิน
ทว่าในท้ายที่สดุ มันยังคงใจแข็งและคารามลั่นว่า
“แม่ทพั ศิลา,ข้าขอโทษ! ความลับของหัวใจแห่งศิลาจะต้องเป็ นความลับ

ตลอดไป! มิเช่นนัน้ พวกเราก็ไม่ขออยู่เช่นกัน!”
ทันทีท่ีกล่าวจบขุนพลศิลาก็ยกมือขึน้ หันเข้าใส่เย่หยวนทันที และ

เป้าหมายของมันก็คือหัวใจแห่งศิลาในมือเย่หยวน!
เมื่อเย่หยวนจีถ้ ามเกี่ยวกับเรือ่ งความลับของหัวใจแห่งศิลา ขุนพลศิลาถึง
ขัน้ ลงมือทันทีโดยไม่ลงั เลใดๆ
ดูเหมือนว่าหัวใจแห่งศิลาก้อนนีจ้ ะไม่ธรรมดาจริงๆ!
ร่างของเย่หยวนไสวหลบฝ่ ามือของขุนพลศิลาเล็กน้อย
“เหอะ มีผนู้ าอย่างเจ้า เหล่าสมาชิกที่เหลือจักต้องสูญพันธุก์ นั หมด!”
เย่หยวนกล่าวเย้ยหยันทันที
“หึ! พวกมนุษย์ช่างน่ารังเกียจ! พี่ใหญ่ขนุ พลศิลาอุตส่าห์ทาถึงขนาดนีแ้ ล้ว

แท้ๆ! เจ้ากลับรังแกพวกเราเกินไป!”
“พี่ใหญ่ วันนีพ้ วกเราขอสูร้ ว่ มกันท่านจนตัวตาย! วันนีไ้ ม่มนั ก็เราต้องตาย
ไปข้าง!”
“ฆ่าพวกมนุษย์! ล้างแค้นให้พ่ีใหญ่แม่ทพั ศิลา!”
สิ่งที่ทาให้เย่หยวนประหลาดใจคือ ไม่เพียงแต่ขนุ พลศิลาที่บา้ ดีเดือด แม้

กระทัง้ เหล่ายักษ์หินตัวอื่นๆเองกลับเห็นพ้องต้องกัน
“เหอะ ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า วันนีพ้ ่ีใหญ่กลับต้องรับบทตัวร้ายไปเสียแล้ว

เผ่ายักห์หินพวกนีช้ ่างซื่อตรงและจริงใจโดยแท้!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พลางถอนหายใจอย่างหมดปั ญญา
เหล่ายักษ์หินเก้าตัวตรงเข้าปิ ดล้อมเย่หยวนในทันที แต่หลังจากที่ความ

แกร่งกล้าของเย่หยวนพัฒนาขึน้ อีกขัน้ พวกมันก็หาใช่คมู่ ืออีกต่อไป
ในทางตรงกันข้าม เย่หยวนสามารถฆ่าเหล่ายักษ์หินพร้อมได้ในทีเดียว
หัวใจแห่งศิลาอยู่ในกามือของเขา นัน้ เท่ากับชีวิตและความตายของพวก
มันก็อยู่ในมือเขาเช่นกัน
“ย๊ากกก! เจ้ามนุษย์บดั ซบ! ข้าจะสูก้ บั เจ้าเอง!”
ทันใดนัน้ เอง ขุนพลศิลาก็พลันบ้าดีเดือดถึงขีดสุดประหนึ่งเสียสติไปแล้ว

จู่ๆกลางหน้าผากของมันพลันเปล่งแสงประกายเจิดจ้า
เมื่อเหล่ายักษ์หินตัวอื่นๆเห็นภาพฉากนี ้ พวกมันต่างร้องลั่นด้วยความตื่น
ตกใจ
“พี่ใหญ่ขนุ พลศิลาไม่!”
แต่ขนุ พลศิลาหามีเจตนาหยุดยัง้ ใดๆไม่
เย่หยวนทราบดี ศูนย์รวมพลังชีพทัง้ หมดของยักษ์หินเหล่านีค้ ือกลาง

หน้าผาก
ความผันผวนแปรปรวนกระเพื่อมขึน้ กลางเวหา เย่หยวนในยามนีป้ ระหนึ่ง

กาลังเผชิญหน้ากับความตาย!
“แย่แล้ว! เจ้าบ้านัน้ กาลังจะระเบิดตัวเอง! ช่างเป็ นอนุภาพที่น่ากลัวนัก! พี่

ใหญ่รบี หนีออกมาเร็ว!”
อิง้ หมัวหู่ท่ีตะโกนสุดเสียงลั่น สีหน้าของเขาซีดขาวเปลี่ยนสีแทบไม่ทนั

ตอนที่ 1253 ศิลาจารึกบัลลังก์พภิ พ!
“ต่อให้มากกว่านีก้ ็อย่าหวังปราบปรามข้าได้!”
เย่หยวนคาดไม่ถึงจริงๆว่า เจ้าพวกยักษ์หินเหล่านีจ้ ะถึงขัน้ พลีชีพระเบิด

ตัวเองทิง้
อย่างไรก็ตาม เขากลับมิได้หวาดกลัวหรือกังวลอันใดแม้สกั นิด
แม้แต่สดุ ยอดวิชาจับตายของสามเทพอสูรยังไม่สามารถทาอันตรายเขาได้
กระทัง้ รอยขีดข่วน แล้วนับประสาอันใดกับการระเบิดตัวเองของขุนลศิลา
เพียงโคจรพลังปราณโดยใช้เคล็ดมังกรทรราชจุติก็เพียงพอแล้ว
เพียงแต่เย่หยวนคาดไม่ถึงจริงๆว่า ขุนพลศิลาจะใจเด็ดกล้าพลีชีพเช่นนี ้
ร่างขนาดมหึมาของขุนพลศิลาพุ่งทะทานเข้าใส่เย่หยวนสุดกาลัง
ในเวลานีร้ า่ งกายของมันประหนึง่ ระเบิดเวลาที่รอปะทุ
ทว่าทันใดนัน้ จู่ๆกลับมีรศั มีพลังอันอ่อนโยนเข้าโอบอุม้ ขุนพลศิลาไว้ทนั

ควัน
แต่เดิมขุนพลศิลาที่กาลังจะระเบิดคลั่ง ยามนีท้ กุ อย่างล้วนถูกระงับโดย

กลิ่นอายหอบใหญ่ท่ีรอการวินาศ ทัง้ หมดสลายหายไปราวกับไม่มีอะไร

เกิดขึน้
บูมมม!
เบือ้ งหน้าพลันประจักษ์ ยักษ์หินขนาดมหึมาเป็ นพิเศษตนหนึ่งปรากฏกาย
ขึน้ พร้อมเสียงดังอึกทึกดั่งปฐพีสะเทือน
เย่หยวนอดช้อนสายตาจับจ้องไปยังยักษ์หินมหึมาตัวใหม่ท่ีเพิ่งมาถึงมิได้
ด้วยแววตาแสนประหลาดใจ ขนาดของมันใหญ่ย่ิงกว่าขุนพลศิลา แน่นอน
ว่ามันตนนีอ้ นั ตรายยิ่งกว่ามากเมื่อเปรียบเทียบกับขุนพลศิลา!
…………………
เมื่อเหล่ายักษ์หินทัง้ หมดเห็นการมาถึงของยักษ์หินมหึมาตนนี ้ ทุกคนต่าง

ตื่นอกตื่นเต้นจนผิดวิสยั
“ท่านประมุข ในที่สดุ ท่านก็ต่นื ขึน้ ! ไอ้พวกมนุษย์บดั ซบมันฆ่าแม่ทพั ศิลา
ไป! ท่านต้องล้างแค้นให้พวกเรา!”
ขุนพลศิลากล่าวขึน้ ด้วยความขุ่นแค้นเจือเศร้าโศก
มันเกลียดเย่หยวนฝังลึกถึงกระดูกดา และต้องการจะตายพร้อมกัน
แน่นอนว่านี่เป็ นเพียงความปรารถนาและความตายอันสมเกียรติสาหรับ
มัน
เย่หยวนเงยศีรษะจับจ้องยักษ์หินมหึมาตนนัน้ นี่ให้ความรูส้ กึ ดั่งว่าตน

กาลังเผชิญหน้ากับศัตรูผยู้ ่ิงใหญ่
แม้อีกฝ่ ายจะเป็ นยักษ์หินเหมือนพวกมันตนอื่นๆ ทว่าแรงคุกคามที่
ปลดปล่อยออกมาจากร่าง ช่างค่อนข้างคล้ายคลึงกับท่านบรรพบุรุษแห่ง
เผ่ามังกรยิ่ง!
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...ยักษ์หินมหึมาตรงหน้าก็เคยเป็ นเซียนอาณาจักร

พระเจ้าเช่นกัน?
ก่อนหน้านีร้ ศั มีพลังอันอ่อนโยนนัน้ ช่างลึกลา้ เกินหยั่งถึงได้ ยิ่งไปกว่านัน้

ยังสามารถระงับการระเบิดตัวเองของขุนพลศิลาได้อย่างสมบูรณ์
ประมุขยักษ์หินกลับมิได้สนใจฟั งวาจาของขุนพลศิลาเลย แต่ทว่าเบน

สายตาจับจ้องเย่หยวนอย่างสงสัยและกล่าวขึน้ ว่า
“มนุษย์...บนร่างกายของเจ้า...ช่างเป็ นกลิ่นอายที่พระเจ้าผูน้ ีค้ นุ้ เคยยิ่ง

นัก”
พระเจ้าผูน้ ี?้ !
ดั่งที่คาดการณ์ไว้ไม่มีผิด ยักษ์หินตนนี่เคยเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า

วาจาดั่งคาใบ้ท่ีทิง้ ทวนของประขุนยักษ์หิน ทาเอาสีหน้าการแสดงออก

ของเย่หยวนและพรรคพวกเปลี่ยนไปโดยพลัน
ทัง้ ๆที่เพิ่งพบเจอกันครัง้ แรกแต่กลับบอกว่าคุน้ เคย?
ประมุขยักษ์หินเงียบไปครูห่ นึ่งก่อนเอ่ยต่อว่า
“หากพระเจ้าผูน้ ีส้ นั นิฐานไม่ผิด มันควรจะเป็ น...ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ?”

ปลายคิว้ เย่หยวนพลันกระตุกขึน้ เล็กน้อย ก่อนเรียกศิลาจารึกเลื่องสวรรค์
ปรากฏขึน้ บนฝ่ ามือและกล่าวถามอย่างฉงนสงสัยว่า
“ท่านหมายถึงสิ่งนี?้ ”
ประมุขยักษ์หินเร่งขยับขยายสายตาเข้าจับจ้องทันที ก่อนโพล่งคานับทันที
ด้วยความตื่นตะลึง
“นะ-นี่...นี่มนั ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพจริงๆ! ประมุขเผ่ายักษ์หิน,ซือโปเทียน

ขอทาความเคารพนายท่าน!”
ซือโปเทียนทิง้ คูเ่ ข่าลงพืน้ สะเทือนพิภพ มันเร่งก้มศีรษะคานับเย่หยวนด้วย

ความเคารพยิ่ง
เมื่อภาพฉากตรงหน้าปรากฏเป็ นเช่นนี ้ ไม่เพียงเหล่ายักษ์หินที่ต่นื ตกลึงอ
ย่างมาก แม้แต่เย่หยวนเองยังตกใจเช่นกัน
ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์มนั กลายไปเป็ นศิลาจารึกบัลลังก์พิภพตัง้ แต่เมื่อใด?
“ทะ-ท่านประมุข...นี่มนั เรือ่ งอะไรกัน?”
เหตุการณ์ตรงหน้าแทบทาเอาขุนพลศิลาไม่อยากเชื่อสายตา มันจน
ปั ญญาจริงๆ ไฉนท่านประมุขถึงต้องคุกเข่าคาราวะต่อหน้ามนุษย์!
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ เผ่ามนุษย์คือศัตรูของเผ่ายักษ์หิน!
“ถูกต้องท่านประมุขซือ ท่านเข้าใจอันใดผิดไปหรือไม่? ในมือผูเ้ ยาว์คือ

ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์ หาใช่ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพไม่!”
เย่หยวนโพล่งกล่าวขึน้ ด้วยความงุนงง
แต่ซือโปเทียนกล่าวตอบว่า
“ไม่ผิดแน่นอน! นี่คือกลิ่นอายของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ! หัวใจแห่ง

ประมุขเผ่ายักษ์หิน! มรดกชิน้ นีถ้ กู ส่งต่อจากรุน่ สูร่ ุน่ พระเจ้าผูน้ ีซ้ ง่ึ ครอง
ตาแหน่งประมุขมาอย่างยาวนานย่อมเห็นไม่ผิดแน่นอน!”
ครัง้ นีเ้ ย่หยวนถึงกับผงะตกใจ
นอกจากชื่อของมัน เย่หยวนยังเพิ่งทราบอีกว่า มันยังมีความสาคัญต่อเผ่า

ยักษ์หินอีกด้วย
ซึง่ เรือ่ งราวเหล่านีล้ ว้ นถูกบันทึกลงในความทรงจาสืบทอดของเผ่ายักษ์หิน

มาอย่างยาวนาน ดังนัน้ ซือโปเทียนย่อมจาไม่ผิดแน่นอน
แต่ปัญหาคือ ไฉนศิลาจารึกเลื่องสวรรค์ถึงถูกเรียกว่า ศิลาจารึกบัลลังก์
พิภพ?
“ท่านประมุขซือโปรดลุกขึน้ ก่อนเถอะ นี่มนั เรือ่ งอะไรกันแน่ ท่านสามารถ

ชีแ้ จงให้ผเู้ ยาว์ฟังได้หรือไม่?”
เย่หยวนผสานมือคาราวะและเอ่ยกล่าวขึน้
ทว่าขุนพลศิลาพลันก้าวย่างออกมาและโพล่งกล่าวอย่างเดือดดาลว่า
“ท่านประมุขซือ หัวใจแห่งศิลาของพวกเราอยู่ในมือมัน! มัน...มันต้องการ

ฆ่าพวกเรา!”
เย่หยวนที่ได้ยินเช่นนั้ พลางหัวเราะแห้งด้วยท่าทีเก้อเขินเล็กน้อย ก่อน
“ฮะ-ฮ่าฮ่า ข้าแค่ลอ้ เจ้าเล่นเท่านัน้ แต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าจะระเบิดตัวเอง

จริงๆ ที่ข่มขู่ไปทัง้ หมดก็แค่อยากรูเ้ กี่ยวกับหัวใจแห่งศิลาก้อนนีเ้ ท่านัน้
และนัน้ คือทัง้ หมด”
เมื่อกล่าวจบ เย่หยวนก็โยนหัวใจแห่งศิลาคืนให้มนั โดยตรง
ทันทีทนั ใด เหล่าพรรคพวกของมันที่ตายไปก็ค่อยๆฟื ้ นคืนกลับมาอีกครัง้

เมื่อได้หวั ใจแห่งศิลากลับคืน
หัวใจแห่งศิลานีม้ ีขนาดเล็กมาก ดังนัน้ แล้วรัศมีขอบเขตการฟื ้ นฟูจึงมี

ขนาดเล็กตาม
ยามนี ้ แม้เย่หยวนจะคืนหัวใจแห่งศิลาให้กบั ขุนพลศิลาและคืนชีพพรรค
พวกกลับมาดังเดิม ทว่าขุนพลศิลายังคงปฏิเสธที่จะเชื่อใจเย่หยวน มัน
และที่เหลือยังคงจับจ้องเย่หยวนด้วยแววตาที่เปี่ ยมไปด้วยความขุ่นเคือง
ในมุมมองของพวกมัน ที่เย่หยวนยอมทาเช่นนีก้ ็เพราะหวาดกลัวในความ

แกร่งกล้าของท่านประมุข
แต่ใครจะทราบ จู่ๆซือโปเทียนกลันเอ่ยปากกล่าวขึน้ ว่า
“หัวใจแห่งศิลา คล้ายแก่นอสูรของเหล่าเผ่าอสูรทัง้ หมด นัน้ เป็ นแหล่ง

พลังงานหลักของพวกเราเผ่ายักษ์หิน ในทางตรงกันข้าม มันก็เป็ นของ
วิเศษใช้บารุงร่างกายชัน้ ยอดสาหรับมนุษย์เช่นกัน เมื่อได้ท่ีเหล่านักสู้
มนุษย์ได้กลืนกินหัวใจแห่งศิลาลงไป พวกเขาจะสามารถเข้าถึงพลังของ
หัวใจแห่งศิลาได้โดยตรง แรกเริม่ เดิมที พวกเราเผ่ายักษ์หินเป็ นเผ่าพันธุท์ ่ี
ทรงพลังอย่างยิ่งบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ทว่าวันเวลาเลยผ่าน พวกเราถูกจับ
และฆ่าทิง้ เป็ นผักปลาจนแทบสูญพันธุโ์ ดยพวกมนุษย์ ทางหนีสดุ ท้ายที่
เหลืออยู่คือการอพยพซ่อนตัวในหุบเขาเหวพระเจ้า นัน้ จึงเป็ นเหตุผลว่า
ทาไมพวกเราถึงอยู่อาศัยในสถานที่แห่งนี ้ จวบจนบัดนีเ้ ผ่าพันธุข์ องเรา
นับวันยิ่งอ่อนแอลง”
“ท่านประมุข! ท่าน...ไยต้องเล่าเรือ่ งพวกนีใ้ ห้พวกมนุษย์ฟังด้วย?”
ขุนพลศิลากล่าวขึน้ ด้วยความตกใจ
หัวใจแห่งศิลาคือชีวิตของพวกมัน และนัน้ ยังเป็ นบาปที่ติดตัวพวกมัน

ตัง้ แต่เกิดเช่นกัน
ในตอนนีเ้ ย่หยวนเข้าใจแจ่มแจ้งดีแล้ว เหตุใดขุนพลศิลาและยักษ์หินตน

อื่นๆถึงเกลียดชังมนุษย์นกั หนา
เผ่าพันธุโ์ บราณอันทรงพลังจาต้องเกือบสูญพันธุไ์ ปโดยฝี มือของมนุษย์ผู้
โลภมาก
หากกล่าวว่าสิ่งใดน่ากลัวที่สดุ ของมนุษย์คงหนีไม่พน้ ความโลภ
ความโลภสามารถเปลี่ยนให้มนุษย์คนหนึ่งกระทาเรือ่ งอันแสนโหดร้ายได้
อย่างไร้จากัด
แต่ทนั ทีท่ีขนุ พลศิลาโพล่งกล่าวขึน้ อย่างโกรธเกลียดเช่นนัน้ ซือโปเทียน

พลันสวนตอบด้วยถ่อยคาอันไม่แยแสว่า
“เจ้าของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพคือจ้าวประมุขเผ่ายักษ์หินที่แท้จริง! แม้เขา
จะต้องการฆ่าล้างเผ่าพันธุท์ ่ีเหลืออยู่ของเราก็ตาม แต่พวกเราก็มิอาจขัด
ขืนได้! หากเขาปรารถนาครอบครองหัวใจแห่งศิลา ก็จงมอบให้เขาแต่โดย
ดี!”
วาจาของซือโปเทียนที่เอ่ยลั่นทาให้ทกุ คนตื่นตกใจขึน้ เป็ นทวี
ความภักดีระดับนีท้ ่ีมีต่อเย่หยวน นับเป็ นความภักดีอนั แสนโง่เขลาอย่าง

ทว่าพินิจจากนา้ เสียงและการแสดง ดูท่าซือโปเทียนจะมิได้ประชดหรือ

เจตนาเสียดสีแต่อย่างใด
อย่างไรเสีย เย่หยวนเร่งส่ายหัวและเอ่ยตอบว่า
“ข้ามิได้ปรารถนาครอบครองหัวใจแห่งศิลา ข้าแค่อยากรูเ้ รือ่ งราวเกี่ยวกับ

มันเท่านัน้ ”
เย่หยวนกล่าวเช่นนีเ้ พื่อแสดงจุดยืนของตนเองอย่างชัดเจน ทัง้ นีเ้ พื่อ

ป้องกันความเข้าใจผิดที่อาจจะเกิดขึน้
“วาจาดูสงู ส่งดีหนิ! ก็ตอนนีท้ ่านประมุขอยู่ตรงหน้า หากเจ้ากล่าวว่ายัง
ต้องการก็นบั ว่าแปลกแล้ว!”
แต่ทนั ใดนัน้ อิง้ หมัวหู่พลันแสยะยิม้ เล็กน้อยและสวนตอบกลับไปว่า
“เหอะ ของสิ่งนีม้ ีคณ

ุ สมบัติเพิ่มระดับความเข้าใจใช่หรือไม่? สงสัยพวกโง่
นี่ยงั ไม่ทราบ พี่ใหญ่ของข้าเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ลกึ ซึง้ กว่าพวกเจ้า
หลายขุม จากอาณาจักรแก่นแท้แห่งปราณจนถึงปั จจุบนั เขาใช้เวลาไม่ถึง
สามสิบปี ดว้ ยซา้ ! ความเร็วในการเข้าใจขนาดนี ้ หัวใจแห่งศิลายังมี
ความสาคัญอันใดในสายตา?”
ขุนพลศิลากล่าวตอบทันทีดว้ ยความไม่เชื่อว่า
“เจ้าโกหก! นักสูเ้ ผ่ามนุษย์อนั ต่าต้อยจะมีพรสวรรค์ขนาดนีไ้ ด้อย่างไร?!”

“เหอะ เจ้าเองก็เคยเห็นแล้วมิใช่ร?ึ ป่ าดอกท้อนัน้ เข้าออกง่ายมากกระมัง?
เจ้ายังไม่ทนั หลับเต็มตื่นพี่ใหญ่ก็ออกมาได้แล้ว!”
อิง้ หมัวกล่าวกล่าวโต้เสียงเย็น
ขุนพลศิลาตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินดังนัน้ ก่อนกลับมาครุน่ คิดกับตนเอง

ถึงเหตุการณ์ก่อนพบว่า มันไม่สามารถโต้เถียงใดๆตอกกับอีกฝ่ ายได้อีก
ต่อไป
เย่หยวนหาได้มีเจตนาร่วมวงโต้เถียงใดๆ เขาหันกลับมาเอ่ยถามซือโป
เทียนว่า
“ท่านประมุขซือ ท่านกาลังบอกว่า ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์ในมือข้าคือศิลา

จารึกบัลลังก์พิภพ? นี่หมายความอย่างไรกันแน่?”
ทว่าคาตอบที่ได้รบั มาจากซือโปเทียน พลันทาเอาเย่หยวนยิ่งประหลาดใจ
เข้าไปใหญ่
“อันที่จริงแล้วข้าเองก็ไม่ทราบเช่นกัน ข้าเพิ่งรูโ้ ดยสัญชาตญาณว่า

เจตจานงของพวกเราเผ่ายักษ์หินคือการพิทกั ษ์ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพอัน
นี!้ ”
ตอนที่ 1254 ดินแดนศักดิส์ ิทธิไ์ ม่เคยมีเผ่าปี ศาจ?
“ข้ารูเ้ พียงว่า เหล่าบรรพชนของพวกเรามีหน้าที่พิทกั ษ์ศิลาจารึกบัลลังก์

พิภพมาหลายชั่วอายุคนแล้ว จนกระทัง้ วันนัน้ วันที่เผ่าพันธุข์ องพวกเรา
เริม่ ล้มสลาย หลังจากหนีเข้ามาลีภ้ ยั อยู่ภายในนี ้ ก็ราวกับตัดขาดจากโลก
ภายนอกโดยสิน้ เชิง”
ซือโปเทียนกล่าว
เมื่อได้ยินแบบนัน้ เย่หยวนก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกแล้วเฮือกเล่าไม่รูจ้ บ
เผ่ามนุษย์ไล่ลา่ เผ่ายักษ์หินจนเกือบสูญพันธุเ์ พราะความโลภล้วนๆ

ในขณะที่เผ่าปี ศาจไล่ลา้ งบางเผ่ามนุษย์หวังเพื่อยึดครองมาเป็ นของตน
ใครถูกใครผิดกลับเห็นต่างที่มมุ มองและจุดยืน กระทัง้ ประเด็นนีเ้ องเย่
หยวนก็ไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินได้เช่นกัน
มีเพียงคาพูดเดียวยังคงเป็ นความจริงไม่เปลี่ยนผันคือ บนพิภพแห่งนี ้ คน

อ่อนแอเป็ นเหยื่อของคนที่แข็งแกร่งกว่า
แม้เย่หยวนในตอนนีจ้ ะเป็ นผูน้ าของมวลมนุษย์ แต่เขาก็ไม่มีอานาจ

ควบคุมมนุษย์ทกุ คนได้เบ็ดเสร็จ
บางทีอาจมีอีกหลายเผ่าที่สญ ู พันธุไ์ ปแล้วโดยฝี มือของมนุษย์ เพียงว่า

เผ่าพันธุเ์ หล่านัน้ อาจถูกหน้าประวัติศาสตร์กลบฝังและหลงลืมไปตลอด
กาล
ในฐานะผูน้ ามวลมนุษย์ เย่หยวนต้องมีหน้าที่ปราบปรามเผ่าปี ศาจอย่าง

มิอาจกล่าวได้ว่าเผ่าปี ศาจเป็ นฝ่ ายผิด แต่เป็ นเพราะเย่หยวนคือมนุษย์คน
หนึ่ง
สาหรับเผ่ายักษ์หินที่เห็นเผ่ามนุษย์เป็ นศัตรู เย่หยวนย่อมตระหนักได้

เข้าใจดี ความสัมพันธ์เช่นนีไ้ ม่ตา่ งอะไรกับเผ่ามนุษย์และปี ศาจเลย ดังนัน้
เขาจึงปล่อยให้เหล่ายักษ์หินโดยรอบกรนด่าสาปแช่งต่อไป
แน่นอน หากมีโอกาส เขาเองก็ตอ้ งการปรับความเข้าใจของพวกเขาใหม่
“ท่านประมุขซือ วีรกรรมต่างๆนาๆของเผ่ามนุษย์ เย่คนนีค้ งทาอะไรไม่ได้

นอกจากขอโทษ ข้าขอสัญญา หากข้าสามารถกาจัดเผ่าปี ศาจได้สาเร็จ
ลุลว่ ง เย่คนนีจ้ ะแบ่งพืน้ ที่สว่ นหนึง่ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ให้พวกท่านตัง้ ถิ่น
ฐานใหม่และพักผ่อนได้ตามสะดวก”
เย่หยวนผสานมือกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้
แม้ว่าเย่หยวนจะมิใช่คนที่ใช้อานาจบังคับสั่งการอันใดตามใจนึก แต่เรือ่ ง
นีเ้ ขาไม่สามารถปล่อยทิง้ ไว้ได้จริงๆ ในเมื่อมนุษย์เป็ นคนก่อเรือ่ งขึน้ ดังนัน้
ก็จาต้องรับผิดชอบเช่นกัน
ทัง้ ๆที่เผ่ายักษ์หินมิได้อะไรเลย แต่เผ่ามนุษย์กลับตามล่าฆ่าฟั นอย่างไร้

เหตุผล ไม่ว่าอย่างไรเย่หยวนก็ไม่สามารถยอมรับได้จริงๆ
“เผ่าปี ศาจ? ข้าจาได้วา่ บนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ตงั้ แต่ยคุ บรรพกาลไม่เคยมี

เผ่าพันธุน์ ีด้ ารงอยู่”
เย่หยวนที่ได้ยินเช่นนัน้ ถึงกับผงกด้วยความตกใจ!
ไม่เคยมีเผ่าพันธุน์ ีด้ ารงอยู่?

เขามิได้กงั ขาสงสัยในคากล่าวของซือโปเทียนเลย เขาหลับใหลอยู่ในที่
แห่งนีไ้ ม่รูก้ ่ีแสนปี และบางทีอาจมากกว่าหนึ่งล้านปี ดว้ ยซา้ !
นี่แสดงให้เห็นถึงอะไร? สิ่งที่ซือโปเทียนกาลังสื่อก็คือ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เมื่อ

หลายล้านปี ก่อน ยังไม่มีเผ่าปี ศาจดารงอยู่!
หากเช่นนัน้ ...เผ่าปี ศาจมาจากไหน?
ความจริงข้อนีค้ ่อนข้างทาให้เย่หยวนตกใจอย่างมาก!
“ท่าน...ท่านแน่ใจใช่ไหม? ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีก้ ว้างใหญ่ไพศาลไร้

ขอบเขต บางทียงั มีอีกหลายเผ่าพันธุท์ ่ีท่านยังไม่รูจ้ กั ?”
เย่หยวนยังคงยืนยันคาเดิม เขาพลางคิดว่า กาลเวลาผ่านไปล้านปี ซือโป

เทียนอาจมีอาการหลงๆลืมๆไปบ้าง
และสุดท้ายนี ้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ท่ีพวกเขายืนอยู่ก็มีขนาดใหญ่เกินไป!
นอกจากพืน้ ที่อาณาเขตหลักๆแล้ว ยังมีอีกแล้วดินแดนลึกลับที่ผคู้ นไม่

รูจ้ กั
อย่างไรก็ตาม ซือโปเทียนกลับส่ายหัวและกล่าวตอบด้วยความมั่นใจว่า
“ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์มิได้กว้างใหญ่อย่างที่ท่านคิด สาหรับเซียนอาณาจักร

พระเจ้าแล้ว เพียงพริบตาเดียวก็เดินทางข้ามดินแดนได้ไกลเกิน
จินตนาการ! แต่สดุ ท้ายนีข้ า้ ก็ยงั ยืนยัน ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ไม่เคยมีช่ือเผ่า
ปี ศาจดารงอยู่”
เย่หยวนสูดไอเย็นแช่มเข้าปอดลึก เขาพยายามสงบสติอารมณ์โดยเร็ว
ทันใดนัน้ พลันนึกถึงบางอย่างได้ เย่หยวนจึงเอ่ยถามอีกครัง้
“ท่านประมุขซือ ท่านเคยได้ยินสถานที่นามว่า‘ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์’มา

ก่อนหรือไม่?”
ซือโปเทียนยังคงส่ายหัวและกล่าวว่า
“ไม่เคยได้ยินมาก่อนเช่นกัน”
“หากเช่นนัน้ ท่านทราบหรือไม่วา่ ยังมีอาณาจักรพลังที่สงู กว่าอาณาจักร

บรรพชนพระเจ้าหรือไม่? บางทีหลังจากที่ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรบรรพชน
พระเจ้าขัน้ สุดได้ พวกเขาเหล่านัน้ อาจทาลายความว่างเปล่าและขึน้ สูอ่ ีก
ดินแดนที่อยู่สงู กว่า คล้ายกับคนจากแดนล่างขึน้ มายังดินแดนศักดิส์ ิทธิ์?”
เย่หยวนเอ่ยปากสอบถามไถ่ต่อในทันที
“ตามที่ขา้ ทราบ อาณาจักรบรรพชนพระเจ้ายังมิใช่จดุ สิน้ สุดของเส้นทาง

แห่งพลัง เหล่าบรรพชนของเผ่ายักษ์หินในกาลอดีตเอง ก็น่าจะมีความ
แกร่งกล้าเหนือกว่าอาณาจักรพระเจ้าไปแล้วเช่นกัน แต่...พวกเขาก็ยงั คง
อยู่ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ มิได้ขนึ ้ สูด่ ินแดนที่สงู กว่าอย่างใด”
ปรากฏว่ายิ่งเย่หยวนถามมากเท่าไหร่ ข้อสงสัยก็ย่ิงเพิ่มขึน้ มากเท่านัน้
ท่านบรรพบุรุษของเผ่ามังกรเคยกล่าวไว้ก่อนหน้าว่า บรรพชนต้นกาเนิด
แห่งเผ่าสี่สตั ว์เทวะสามารถจัดการยอดเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า
ได้เพียงสะบัดมือ
แถมยังเย่หยวนยังจาเทพบรรพบุรุษของเผ่าพยัคฆ์ขาวในอนุสรหณ์ได้เป็ น
อย่างดี กระทัง้ เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังต้องก้มหัวให้! และตัง้ แต่นนั้ เป็ น
ต้นมา เย่หยวนจึงเริม่ ตัง้ ข้อสงสัยแล้วว่า ยังมีอาณาจักรพลังที่อยู่สงู กว่า
อาณาจักรพระเจ้าจริงๆหรือไม่?
หลังจากที่ฟังคาอธิบายของซือโปเทียน เย่หยวนยังกล่าวได้อีกว่า แม้จะ

สาเร็จอาณาจักรพระเจ้าหรือเหนือกว่านัน้ แต่ใครใคร่จะขึน้ สูด่ ินแดน
ถัดไป เกรงว่ามิใช่ทกุ คนที่สามารถขึน้ ไปได้
แต่อย่างไรก็ตาม...เผ่าปี ศาจมาจากไหนกัน?
หากมาจากดินแดนที่สงู ส่งกว่า ไฉนจะต้องลดตัวลงมาที่น่ี?
คาถามนับร้อยพันพรั่งพรูเข้าสูห้ ว้ งความคิดของเขาจนสับสนมึนงงไปหมด
เขาไม่สามารถสลัดสิ่งรบกวนจิตใจเหล่านีอ้ อกไปได้แม้สกั นิด
“ช่างเถอะ,ช่างมันไปก่อน! ท่านประมุขซือ,เหตุการณ์ก่อนหน้านีล้ ว้ นเกิด
การความเข้าใจผิดทัง้ สิน้ เย่คนนีม้ ิได้มีเจตนาร้ายอันใด พวกเรายังมีธรุ ะ
สาคัญอยู่ในมือ เช่นนัน้ ขอตัวลา”
กล่าวจบ เย่หยวนยกมือขึน้ ประสานให้อีกฝ่ าย
“นายท่านต้องการไปที่ใด?”
ซือโปเทียนเอ่ยถาม
“พวกเรากาลังเดินทางไปยังเขตพระเจ้าต้องห้ามเพื่อเสาะหาพฤกษา
คุนหวู!”
เย่หยวนหาได้มีเจตนาปกปิ ดอันใดและเอ่ยตอบตามความเป็ นจริง

ยามนัน้ ขุนพลศิลาอดตะลึงมิได้และโพล่งขึน้ กล่าวว่า
“พวกเจ้าคิดจะไปเขตพระเจ้าต้องห้ามจริงๆรึ?”
“ขนาดนีย้ งั ต้องโกหก?”
ก่อนหน้าขุนพลศิลายังคิดว่าเย่หยวนคุยโม้เฉยๆ แต่มนั คิดไม่ถึงเลยว่า เขา

จะเดินทางเข้าไปจริงๆ!
“เช่นนัน้ ให้พวกเราเข้าไปด้วยกันกับท่าน!”
ซือโปเทียนกล่าวตอบทันทีโดยมิได้ลงั เลแม้แต่นอ้ ย
“แต่...เขตพระเจ้าต้องห้ามเป็ นสถานที่อนั ตรายอย่างยิ่ง ท่านประมุขซือ
อย่าเอาความเป็ นยความตายของเผ่ายักษ์หินมาเสี่ยงกับข้าเลยดีกว่า”
สีหน้าเย่หยวนเหยียบเย็นเคลือบแข็งในทันทด พร้อมกล่าวขึน้ อย่างเคร่ง

ขรึม
ทว่าเจตจานงของซือโปเทียนช่างกล้าแกร่งและมั่นคงยิ่ง เขายังคงกล่าว
ตอบอย่างไม่ไหวติงว่า
“พวกเรามีหน้าที่พิทกั ษ์ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพตัง้ แต่สมัยบรรพกาล ในเมื่อ

เจ้าของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพรุน่ ปั จจุบนั คือท่าน ดังนัน้ แล้วเราย่อมต้อง
ปกป้องท่านจวบจนชีวิตจะหาไม่! แม้ตายก็ตายในหน้าที่ พวกเราย่อมไม่มี
วันหวนคืนเสียใจ!”
เย่หยวนไม่คิดเลยว่า ซือโปเทียนจะมีความตัง้ ใจที่เด็ดเดี่ยวถึงเพียงนี ้ กลับ
เป็ นเขาเสียเองที่ไม่มีสิทธิ์ตงั้ สินใจเลือกอะไรได้
ซึง่ การเดินทางครัง้ นี ้ เขาเองก็ไม่มีความมั่นใจเท่าไหร่นกั หากเขาต้องเป็ น

ต้นเหตุท่ีทาให้เผ่ายักษ์หินต้องสูญพันธุไ์ ป ตราบาปนีก้ ลับยากที่จะลบ
ออกจากจิตใจแม้ตายลง
“แน่ใจแล้ว? แต่ขา้ ว่าพวกท่านอยู่ตรงนีไ้ ปก่อนดีกว่า เอาเช่นนี,้ หลังจากที่

ข้าออกจากเขตพระเจ้าต้องห้ามได้ ข้าจะพาพวกเจ้าออกไปสูโ่ ลกภายนอก
ด้วยกัน”
เย่หยวนครุน่ คิดพินิจกับตัวเองครูใ่ หญ่ ก่อนกล่าวเสนอออกไป
หากเขาสามารถบรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ มหาศึกใหญ่ท่ีรอเขาอยู่

ข้างนอกก็มิน่าใช่ปัญหาเช่นกัน อย่างน้อยที่สดุ ก็สามารถการันตีความ
ปลอดภัยของเผ่ายักห์ ินเหล่านีไ้ ด้
“ความแกร่งกล้าของซือโปเทียนตนนี ้ ก็เคยเป็ นถึงเซียนอาณาจักรพระเจ้า
ขนานแท้ในกาลอดีต! ข้าคิดว่าตนเองน่าจะมีประโยชน์อยู่บา้ ง! ไม่วา่ นาย
ท่านจะเห็นด้วยหรือไม่ แต่ซือโปเทียนก็ขอติดตามท่านไปด้วยทุกที!”
เย่หยวนถึงกับทาอะไรไม่ถกู จุดแข็งของซือโปเทียนผูน้ ีเ้ หนือชัน้ กว่าเขา

อย่างเห็นได้ชดั หากมีการดารงอยู่ระดับนีติดสอยห้อยตามไปด้วย ย่อม
อุ่นใจกว่านแน่นอน
“เอาล่ะ ข้ากล่าวอันใดไปคงปฏิเสธ จากนีต้ ่อไป พวกเจ้าเข้ามาอยู่ใน

เครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เสมือนไปก่อน ยามใดที่ขา้ ต้องการความช่วยเหลือ ข้า
จะเรียกพวกเจ้าออกมาเอง”
เย่หยวนหันไปกล่าวกับยักษ์หินตนอื่นๆโดยรอบ และเรียกเจดียเ์ ลื่อง

สวรรค์ออกมาพร้อมนาพวกเขาเข้าไปทันที
อาณาเขตของเผ่ายักษ์หินอยู่ไม่ไกลนักจากเขตพระเจ้าต้องห้าม
พริบตาเดียว หนึ่งเดือนผ่านพ้นไป ในที่สดุ กลุม่ ของเย่หยวนก็เดินทาง

มาถึงเขตพระเจ้าต้องห้ามในท้ายที่สดุ
“พี่ใหญ่ เขตพระเจ้าต้องห้ามแห่งนีใ้ ห้ความรูส้ กึ คับคล้ายกับดินแดนผีสิง

ช่างว่างเปล่าและน่าขนหัวลุกยิ่ง! เพียงย่างกรายเข้ามาในที่แห่งนี ้ ร่างกาย
กลับสั่นเทาโดยมิตงั้ ใจ!”
อิง้ หมัวหู่เอ่ยกล่าวขึน้ พลางยกมือลูบแขนตัวเองเล็กน้อย
เบือ้ งหน้าของพวกเขาเป็ นที่รกร้างแสนว่างเปล่า
ยังไม่ทนั เข้าสารวจ รัศมีพลังผันผวนอันน่าสะพรึงหอบใหญ่ก็พดั ผ่าน

ปะทะร่างเสียแล้ว
ไม่เพียงอิง้ หมัวหู่ท่รี ูส้ กึ เช่นนี ้ กระทัง้ เย่หยวนยังต้องหายใจติดขัดไปเช่นกัน
ประหนึ่งต้นไม้ใบไม้หรือแม้แต่สรรพสิ่งโดยรอบมีสมั ผัสพิเศษอย่างน่า
พิสดาร
ในบริเวณนีด้ ทู ่าจะแตกต่างไปจากภายนอกโดยสิน้ เชิง!
ทันทีทนั ใด ญาณเหนือสัมผัสของเย่หยวนคล้ายสั่นระฆังเตือนขึน้ กลางใจ!
“ระวัง!”
คลื่นพลังสีโลหิตสองสายพวยพุ่งเข้าใส่โดยไม่ทนั ตัง้ ตัว นี่เป็ นการลอบ

โจมตีพวกเขาจากด้านหลังอย่างไม่ตอ้ งสงสัย
ญาณเหนือสัมผัสของเย่หยวนค่อนข้างมีปฏิกิรยิ าว่องไวเฉียบคมยิ่ง ทว่า
คราวนี ้ เขาเองก็เพิ่งจับสัมผัสได้ทนั ทีท่ีการโจมตีพ่งุ ถึงตัว
คลื่นพลังสีโลหิตสองสายนีเ้ ล็งเป้าไปยังอิง้ หมัวหู่กบั ลี่เอ๋ออย่างชัดเจน

และทัง้ สองไม่สามารถตอบสนองรับมือใดๆได้ทนั
กระบวนโจมตีนีช้ ่างกล้าแกร่งอย่างยิ่ง!
เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบ!
เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดา!
เย่หยวนพุ่งตัวเข้ามาปกป้องอิง้ หมัวหู่และลี่เอ๋ออย่างรวดเร็วทันควัน
บูมม! บูมมม!
คลื่นพลังสีโลหิตทัง้ สองสายกระหน่าเข้าใส่เย่หยวนโดยหาได้บา่ ยเบี่ยงอัน
ใด
เย่หยวนกระอัดพ่นเลือดสดคาโต พร้อมร่างที่ถกู ซัดถอยออกไปหลายสิบ
ก้าว
แม้แต่เคล็ดมหาดาราย้อนสวรรค์ของสามเทพอสูรยังไม่สามารถทลาย
ปราการป้องกันเหล็กกล้าของเย่หยวนได้ ทว่าคลื่นพลังสีโลหิตทัง้ สองสาย
จากทิศทางใดไม่ทราบกลับเล่นเอาเย่หยวนบาดเจ็บสาหัสได้ในคราเดียว!
“พี่ใหญ่!”
“ท่านพี่หยวน!”
เสีย้ วอึดใจพลันตอบสนอง อิง้ หมัวหู่กบั ลี่เอ๋อที่เห็นดังนัน้ ต่างกรีดร้องขึน้

“ฮิฮิ นับเป็ นการป้องกันที่ทรงพลังไม่นอ้ ย! ดูท่าเจ้าจะได้รบั สืบทอดเคล็ด

สมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดามาด้วน แต่นนั้ ...ยังห่างไกลจากคาว่าสมบูรณ์
แบบ!”
เสียงหัวเราะแปลกๆชวนขนลุกลั่นดังขึน้ ร่างของจู่เก๋อฉิงซวนค่อยๆประจัก
ขึน้ สูส่ ายตาของทัง้ สาม
ตอนที่ 1255 ศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ ทีส่ อง!
“จู่เก๋อฉิงซวน!”
เมื่อทัง้ สามเห็นเป็ นจู่เก๋อฉิงซวน สีหน้าการแสดงออกของพวกเขาพลันผัน

แปรโดยไม่สมัครใจ
เย่หยวนมั่นใจอย่างยิ่งว่า จู่เก๋อฉิงซวนไม่เข้าคูก่ บั หลีกยุ แน่นอน ทว่ากลับ

คาดไม่ถึง ปรากฏว่าอีกฝ่ ายสามารถรอดชีวิตออกจากมิติตอ่ เติมของ
นิกายชาระวิญญาณได้จริงๆ!
อย่างไรก็แล้วแต่...ไฉนบุคลิกท่าทีของมันถูกดูเปลี่ยนไปราวกับคนละคน
เช่นนี?้
“เหอะ! แกประหลาดใจนักรึ? ไม่คิดไม่ฝันใช่ไหมว่า ข้าผูน้ ีจ้ ะหนีรอด
ออกมาได้?”
“ฮิฮิ... เจ้าเด็กนี่นบั ว่าฉลาดหลักแหลม รูจ้ กั ฆ่าคนด้วยมีดคนอื่น! แต่

ความพยายามของข้านับล้านปี เต็มกลับต้องล้มเหลวภายในวันเดียว
ความโกรธแค้นของพระเจ้าผูน้ ี ้ เจ้าเตรียมใจรับได้เลย!”
สองเสียงจากปากเดียวแผดดั่งชัดแจ้ง ซึง่ นา้ เสียงและลักษณะการพูดล้วน

แล้วแต่แตกต่างกันอย่างสิน้ เชิง พวกเย่หยวนทัง้ สามที่ได้ยินดังนัน้ พลันอด
ประหลาดใจมิได้
อย่างไรก็ตาม แค่ไม่ก่ีอดึ ใจต่อมา เย่หยวนก็เข้าใจทุกอย่างได้ในทันที

เช่นกัน ดูเหมือนว่าจ้าวนิกายชาระวิญญาณ,หลีกยุ จะเข้ายึดร่างของจู่เก๋
อฉิงซวนไว้
เว้นเสียแต่ การยึดร่างครัง้ นีก้ ลับไม่สมบูรณ์จึงส่งผลให้จเู่ ก๋อฉิงซวนยังค
ธารงสติสมั ปชัญญะได้อยู่อย่างที่เห็น
อย่างไรก็ตามแต่ จู่เก๋อฉิงซวนในปั จจุบนั เผยถึงแรงคุกคามที่น่าสะเทือน

ขวัญยิ่ง
เย่หยวนสงบเยือกเย็นลงอย่างรวดเร็ว ก่อนกล่าวขึน้ พลางหัวเราะลั่นว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า! จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ผสู้ งู ศักดิก์ ลับมีจดุ จบที่น่าสังเวชยิ่ง

กว่าความตาย! คนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง! หากโลกภายนอกทราบว่าเจ้าต้อง
กลายมาเป็ นเช่นนี ้ คงเป็ นเรือ่ งตลกที่โด่งดังที่สดุ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์เลย
กระมัง?”
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนมืดลงในบัดดล แม้เขาจะถูกหลีกยุ
ควบคุมร่างไปแล้วตอนนี ้ แต่สติสมั ปชัญญะดั่งเดิมของมันยังคงอยู่
ครบถ้วนสมบูรณ์ดี
มันหยิ่งผยองถือตนอยู่เหนือหัวสรรพสิ่ง ทันทีท่ีถกู เย่หยวนพ่นวาจาเหยียด
หยามใส่เช่นนี ้ มันจึงเดือดพิโรธแทบลุกเป็ นไฟ
“หุบปากไปซะ! รอจนกว่าข้าผูจ้ ะถลกหนังเลาะกระดูกแกออกมาเสีย

จากนัน้ ค่อยไปพล่ามต่อในนรก!”
จู่เก๋อฉิงซวนสาดคาขู่ออกไปหยุดปากด้วยความโมโห
“ใจเย็นก่อน! หากเจ้ายังไม่รูจ้ กั ยับยัง้ ชั่งใจเสียบ้าง เจ้าจะทากิจสาคัญได้

สาเร็จอย่างไร?”
หลีกยุ กล่าวเตือนสติ
“หุบปากได้แล้ว! ไอ้บดั ซบนี่ขา้ จัดการเอง! หรือเจ้าคิดว่านามขาน จอม
ราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์เป็ นเพียงคาขู่หลอกเด็ก?!”
“เอาล่ะ,เอาล่ะ! พระเจ้าผูน้ ีจ้ ะไม่เข้าแทรกแซง! หลังจากนีอ้ ย่ามาขอให้

พระเจ้าผูน้ ีช้ ่วย!”
เมื่อกล่าวจบหลีกยุ ก็ไม่สง่ เสียงเอ่ยดังใดๆอีกต่อไป พร้อมยกสิทธิ์การ

ควบคุมร่างกายให้แก่จ่เู ก๋อฉิงซวนโดยปริยาย
“เย่หยวน ในคราวนีแ้ ม้แต่จกั รพรรดิหยกก็ไม่สามารถช่วยเจ้าได้!”

จู่เก๋อฉิงซวนคารามลั่นด้วยความเดือดดาล
ทว่าเย่หยวนคลี่ยิม้ สวนพลางกล่าวตอกไปว่า
“เอ...ครัง้ ล่าสุดข้าสงสัยเสียจริงว่า ใครมันหนีหางจุกตูดดั่งสุนขั กัน!”

“มิใช่วา่ ครัง้ ล่าสุดเจ้าเล่นไม่ซ่อื รุมข้า? ครัง้ นีห้ นึ่งต่อหนึ่งไร้ซง่ึ แผนการ คิด
หรือจะเอาชนะข้าผูน้ ีไ้ ด้?”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่าวตอบอย่างรังเกียจ
“เหอะ เหอะ ก็แค่พวกขีแ้ พ้ชวนตี สาหรับข้าในตอนนี ้ เจ้ามิได้อยู่ในสายตา

ด้วยซา้ !”
เย่หยวนเชิดศีรษะกล่าวตอบเสียงเย็น
“เช่นนัน้ ข้าผูน้ ีก้ ็ขอดูเสียหน่อย ว่าวันนีแ้ ก่จะแกร่งกล้าสักแค่ไหน?!”
จู่เก๋อฉิงซวนหัวร่อเสียงเย็นพร้อมปลดปล่อยดัชนีออกไปทันที!
ดัชนีปราณฉีเลิศลา้ !
ดัชนีสายเดี่ยวถูกปลดปล่อย ฉีกเมฆาแหวกอากาศทะลวงสิน้ !
ช้อนสายตาจับจ้องสะท้อนแววสุดเหยียดหยาม เย่หยวนกระตุกยิม้ คาหนึ่ง

พร้อมสาแดงใช้บวั เพลิงปราณดาบพิโรธเข้าชนกับดัชนีปราณฉีเลิศลา้
โดยตรง
แต่ในเสีย้ วอึดใจนัน้ เอง ขณะที่เย่หยวนกาลังระดมพลังปราณ เขาพลัน

รูส้ กึ แน่นหน้าอกหายใจไม่ออก เสมือนว่าพลังปราณภายในร่างถูกสกัดกัน้
เอาไว้ ส่งผลให้บวั เพลิงปราณดาบพิโรธถูกลดทอนอนุภาพไปกว่าครึง่ !
บูมมมม!
บัวเพลิงปราณดาบพิโรธที่สาแดงใช้เพียงครึง่ หนึ่งจะไปทัดเทียมกับดัชนีฉี
เลิศลา้ เต็มสูบได้อย่างไร?
ใจกลางทรวงอกของเย่หยวนถูกดัชนีซดั กระแทกเต็มแรง กลิ่นโลหิตหวาน

ล้นทะลักออกจากลาคอ พร้อพ่นเลือดสดออกมาไม่หยุดหย่อนจนชโลมชุ่ม
เสือ้ ผ้า
ลี่เอ๋อกับอิง้ หมัวหู่ถอดสีหน้าทันทีดว้ ยความตกใจ ทัง้ คูไ่ ม่คาดคิดเลยว่า

ผลลัพธ์ท่ีออกมาจะเป็ นเช่นนี ้
เย่หยวนเพิ่งเริม่ สัประยุทธ์ได้กระบวนเดียว แต่กลับบาดเจ็บสาหัสไปเสีย
แล้ว
โชคยังดีท่ีเขายังมีวรยุทธมังกรทรราชจุติคอยฟื ้ นฟูสภาพร่างกาย
“ฮิฮิ เป็ นอย่างไรบ้าง? รสชาติของตราสาปภูตวิญญาณ? ไม่เลวเลยใช่

ไหม?”
หลีกยุ กล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะชวนขนลุก
เย่หยวนตระหนักทราบทันทีว่า นี่เกิดจากคลื่นพลังสีโลหิตทัง้ สองสายก่อน

หน้า
ความรูส้ กึ ชนิดนีค้ ล้ายคลึงกับลูกประคาปราบเทพของหกผูพ้ ิทกั ษ์ปีศาจ

ของจีฉ้ างหลาน
แต่ส่งิ นีค้ ล้ายตราคาสาปที่ติดตัวเย่หยวน แม้เขาจะใช้พฤกษาวิญญาณ
หยวนฉือพยายามขจัดออกอย่างไร แต่นนั้ กลับไม่ได้ผลเลย
ตามที่คาดไว้ วิธีการนาใช้นาๆชนิดของเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าขัน้

สุดในกาลอดีต ล้วนเกินหยั่งถึงทัง้ สิน้ !
เว้นเสียว่า...
แทนที่เย่หยวนจะเจ็บใจหรือแสดงสีหน้าโกรธเกรีย้ ว เขากลับแสยะยิม้
ออกมาแทน ซึง่ นัน้ ทาเอาสีหน้าการแสดงออกของหลีกยุ แข็งค้างโดยพลัน
“ตราสาปภูตวิญญาณ? เป็ นชื่อที่ไม่เลวหนิ แต่ขา้ สงสัยเสียจริงว่า...กุยฟู่

จะทราบวิธีถอนตราสาปนีห้ รือไม่?”
เย่หยวนปั้นสีหน้าเสแสร้งแสดงใคร่รูพ้ ร้อมฉีกยิม้ กว้าง
ทันทีทนั ใดปรากฏรัศมีพลังสีแดงชัน้ บางเข้าปกคลุมร่างกายของเย่หยวน

ทันที
ใบหน้าของหลีกยุ บิดเบีย้ วน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ มันกัดฟั นแน่น

พร้อมกล่าวด้วยความเกลียดชังว่า
“ข้าก็สงสัยว่าเหตุใดธงอัตลักษณ์วิญญาณของข้าถึงหายไป! ปรากฏว่า
มันอยู่ในมือเจ้า!”
หลี่กยุ คือเจ้าของธงอัตลักษณ์วิญญาณคนก่อน ธงอัตลักษณ์วิญญาณ

ทรงพลังแกร่งกล้าเพียงใด มีหรือที่มนั จะไม่ทราบ?
ถึงอย่างไร ไม่วา่ นักสูผ้ มู้ าพบเจอของวิเศษชิน้ นีจ้ ะแกร่งกร้าวเพียงใด แต่
หากต้องการกาปราบผีรา้ ยเหล่านีใ้ ห้เชื่อฟั ง เกรงว่าเป็ นไปไม่ได้
แต่มนั ก็ไม่อยากเชื่อเลยว่า เย่หยวนจะสามารถการาบผีรา้ ยของมันได้อยู่

หมัด
พลันนึกถึงความพยายามนับหลายปี ท่ีมนั พยายามเสริมแกร่งธงอัตลักษณ์

วิญญาณ ของวิเศษคูก่ ายมันอย่างต่อเนื่อง บัดนีก้ ลับกลายเป็ นว่าหลีกยุ
เย็บปั กชุดแต่งงานสุดหรูให้แก่เย่หยวนใช้งานเสียเอง ต่อหน้าธงอัตลักษณ์
วิญญาณนี ้ ตราสาปภูตวิญญาณของมันก็ไม่ตา่ งอะไรจากของเล่นเด็ก
กุยฟู่ ทาราวกับไม่เห็นหลีกยุ มันเรียกสหายภูผีอีกแปดตนออกมาคุม้ กัน

และเริม่ คลายตราสาปในกายเย่หยวนทันที
เหล่าผีรา้ ยพวกนีท้ ราบดี ระหว่างที่หลีกยุ กาลังคลายตราสาปนี ้ ห้ามให้
ผูใ้ ดเข้าไปรบกวนเด็ดขาด ถึงจะสามารถคลายตราสาปนีอ้ อกได้ไม่ยาก
แต่นนั้ ยังต้องใช้เวลาพอสมควร
ซึง่ ความแกร่งกร้าวของพวกมันทัง้ แปดก็น่าจะเพียงพอแล้ว
“คิดจะคลายก็คลายง่ายๆงัน้ รึ? ข้าคงไม่ปล่อยให้สาเร็จลุลว่ งกระมัง?”
สีหน้านา้ เสียงของจู่เก๋อฉิงซวนปรากฏขึน้ อีกครัง้ พร้อมชีด้ ชั นีตรงเข้าใส่อีก

ระลอกหนึ่ง
“ดัชนีสวรรค์...เลิศลา้ !”
จู่เก๋อฉิงซวนกู่รอ้ งขึน้ พร้อมระเบิดพลังดัชนีขนั้ สุดยอดออกมาโดยตรง

ดัชนีโลกาวินาศ, ดัชนีพลังฉีเลิศลา้ และดัชนีสวรรค์เลิศลา้ ทัง้ สามกระบวน
โจมตีนีล้ ว้ นเป็ นวิชาแขนงเดียวกันของฤทัยพุทธะสูตร
เพื่อที่จะสาเร็จถึงกระบวนนี ้ กล่าวได้ว่าขุมพลังความสามารถของผูฝ้ ึ กฝน

ยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขตอย่างแท้จริง
นอกจากนีจ้ ่เู ก๋อฉิงซวนยังสามารถใช้เขตแดนจักรพรรดิแห่งเต๋าได้แล้ว

ด้วยสิ่งนีจ้ ึงยิ่งเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของมันเป็ นหลายเท่าทวี
สีหน้าของเย่หยวนตกลงทันใด ก่อนกล่าวขึน้ ว่า
“ไม่น่าแปลกใจ ไฉนเจ้าถึงหยิ่งยโสได้เพียงนี ้ ปรากฏเจ้าบรรลุถึงศาสตร์

แห่งสวรรค์ขนั้ ที่สองแล้ว ทว่าน่าเสียดาย...เจ้ากลับบรรลุได้เพียงแค่นี”้
ประกายแสงสีทองสาดกรพริบวิบวับจากกายาเย่หยวน สองฝ่ ามือชูชนั ซัด
กระหน่าเข้าตอบโต้ในบัดดล
วรยุทธต่อสูข้ องเผ่ามังกรของเย่หยวนได้พฒั นาขึน้ อย่างก้าวกระโดด

หลังจากที่ปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ได้ นัน้ ส่งผลให้
เขาบรรลุศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ ที่สองในพริบตา!
ซึง่ ศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ ที่สองนี ้ มีระดับความแกร่งกล้าสอดคล้องกับ

อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลาง
ซึง่ แต่เดิม ความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ของจู่เก๋อฉิงซวนกับของเต็งหยุ

นอยู่ในระดับชัน้ เดียวกันคือจุดสูงสุดของขัน้ แรก
โดยไม่ตอ้ งพินิจพิจารณาให้เหนื่อยเปล่า ที่จ่เู ก๋อฉิงซวนแข็งแกร่งขึน้ ได้ใน
พริบตาต้องเป็ นฝี มือของข่านนั่วแน่นอน ด้วยวิธีการบางอย่างจึงทาให้มนั
บรรลุศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ ที่สองโดยตรง
อย่างไรก็ตามแต่ ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าที่เป็ นศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ ที่

สอง กลับเหนือชัน้ กว่าดัชนีสวรรค์เลิศลา้ ซึง่ เป็ นศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ ที่
สองเหมือนกันได้อย่างขาดลอย!
แต่เดิม วรยุทธทัง้ สองชนิดนีค้ วรมีระดับชัน้ และพลานุภาพใกล้เคียงกัน

ทว่าเย่หยวนได้เพิ่มแกร่งกระบวนโจมตีไปอีกขัน้ โดยใช้กายทองคาเก้า
อรหันต์
สองสุดยอดกระบวนโจมตีเข้าชนกันจนเกิดแรงระเบิดซัดถีบออกมา และ
เป็ นจู่เก๋อฉิงซวนที่กระเด็นออกไปไร้ทิศทาง
“เหอะ นี่รจึ อมราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์? กระจอกสิน้ ดี!”

เย่หยวนเหลือบมองอีกฝ่ ายด้วยหางตาพร้อมกล่าวเยาะอย่างหยามเหยียด
ตอนที่ 1256 วิถดี าบสารทิศ!
หลังซัดพาฝ่ ามือออกไป เก้าผีรา้ ยเร่งผนึกกาลังโคจรพลังร่ายคาถาโดยเร็ว

ในไม่ชา้ ตราสาปภูตวิญญาณที่ฝังลึกในตัวเขาก็สลายหายไป
“เป็ นไปไม่ได้! เจ้า...เจ้าสาเร็จศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ สองได้อย่างไร?”
“เจ้าหนู เจ้าจักต้องชดใช้กบั สิ่งที่ทาลงไป!”
ไม่วา่ จะเป็ นทัง้ จู่เก๋อฉิงซวนหรือหลีกยุ ทัง้ คูต่ ่างปะทุโทสะเดือดดาลขึน้

ทันทีในเวลานี ้
สมญานาม จอมราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ที่มนั ภาคภูมิใจ

ยิ่งกลับถูกกระชากแสกหน้าไม่เหลือ ส่วนอีกคน ธงอัตลักษณ์วิญญาณ
ของวิเศษคูก่ ายตัง้ แต่สมัยบรรพกาลก็ยงั ถูกฉกไปต่อหน้าตา แถมยังต้อง
แพ้ให้กบั ของๆตัวเองอีก
ความระทมขื่นขมชนิดนี ้ ไม่ว่าใครต่างต้องเป็ นบ้าไปตามๆกัน
เย่หยวนกล่าวเอ่ยตอบอย่างเฉยเมยว่า
“พวกเจ้าทัง้ คูเ่ ล่นถามมาพร้อมกันเช่นนี ้ แล้วข้าควรจะตอบใครก่อนดี?”
“เหอะ เจ้าหลบไปเถอะ เจ้ามิใช่คมู่ ือของเจ้าเด็กนี่! ให้ขา้ ออกโรงเอง!”
จู่ๆหลีกยุ ก็เอ่ยขึน้ อย่างน่าประหลาดใจ
“ไม่มีทาง! เป็ นไปได้รทึ ่ีขา้ ,จอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์มิใช่คมู่ ือของไอ้เด็ก

เหลือขอนี่?”
จู่เก๋อฉิงซวนปฏิเสธเสียงแข็ง
มันยังจาได้ดี ตอนนัน้ ณ นอกเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ ยามสัประยุทธ์แบบหนึ่ง

ต่อหนึ่ง เย่หยวนกลับมิใช่คมู่ ือของมันได้แม้สกั นิด
แล้วนี่วนั เวลาผ่านไปนานเพียงใดกัน?
ยามนีก้ ลับเป็ นที่มิเข้าคูก่ บั ไอ้เด็กเหลือนี่?
สีหน้าการแสดงออกของจู่เก๋อฉิงซวนดูปรวนแปรสลับสับสนอย่างไม่หยุด
หย่อน เห็นได้ชดั ว่า จิตวิญญาณทัง้ สองภายในร่างกาลังขัดแย้งกันหนัก
และเข้าตีกนั หวังเพื่อยึดสิทธิการควบคุมร่างกาย
“เจ้าโง่! คิดหรือว่า แค่มีพรสวรรค์มากมายจนได้ยกยอว่าเป็ นอันดับหนึ่ง
จะทาให้เจ้าไร้เทียมทานใต้แผ่นฟ้า? ในปี นนั้ กระทัง้ ข้า,โคตรบิดาผูน้ ีย้ งั ไม่
กล้ากล่าวเลยว่า เหนือฟ้าใต้สวรรค์ขา้ คืออันดับหนึ่ง! แล้วเจ้าเป็ นใคร
กัน?”
หลีกยุ กล่าว
“หึ! นัน้ เป็ นเพราะข้ามิได้โชคดีเกิดในยุคสมัยที่ศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั คง

รุง่ โรจน์! มิฉะนัน้ ความสาเร็จของข้าผูน้ ีค้ งมิได้อยู่ใต้จวั้ ซ่งเช่นกัน!”
ทว่าจู่เก๋อฉิงซวนกล่าวโต้เปี่ ยมด้วยความมั่นใจ
ในที่สดุ จู่เก๋อฉิงซวนยังคงประคองสติควบคุมร่างกายได้ต่อ ยามนีท้ งั้

ความคิดและจิตใจของมันเข้าปกครองโดยสมบูรณ์ สีหน้าการแสดงออก
ของมันเฉียบเย็นลงในทันที พร้อมนัยน์ตาไสวฉายแววอามหิตหลายส่วน
พลังปราณทัง้ หมดทั่วกายาไหลบ่าพรัง้ พรูออกมาอย่างบ้าคลั่ง กลิ่นอาย
คุกคามหอบยักษ์ลนั ทะลักออกจากร่างของมัน
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ เย่หยวนถึงกับหรีต่ าแคบเล็กน้อย พลางกดสายตาจับ

จ้องอย่างตัง้ ใจ ยามนีเ้ ขาเคร่งขรึมขึน้ ในทันใด
“เจ้าบ้าไปแล้วรึไง? ความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ของเจ้ายังไม่เพียง
พอที่จะสาแดงใช้วรยุทธระดับนีอ้ อกมา! หากปลดปล่อยมันออกไป นั่นจะ
เป็ นการสูบพลังชีวิตออกไปด้วย!”
หลีกยุ ผูน้ ีเ้ ป็ นใคร? มันเคยเป็ นถึงเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าขัน้ สุด

ศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีมนั บรรลุช่างลึกซึง้ ถ่องแท้ ในตอนนีเ้ ห็นจู่เก๋อฉิงซวน
ฝื นใช้พลังเกินตัว มีหรือจะไม่ทราบผลข้างเคียง?
ตามที่มนั กล่าวไปไม่มีผิด เนือ้ หนังร่างกายของจู่เก๋อฉิงซวนดูเหี่ยวย่นลง

อย่างรวดเร็ว!
ทว่ามันกลับหาได้สนใจไม่ และยังคงระดมพลังปราณสุดขีดเพื่อ
ปลดปล่อยกระบวนโจมตีเต็มสูบ!
แรงขับเคลื่อนที่มนั สูต้ ายขนาดนี ้ ทัง้ หมดเป็ นเพราะความเกลียดชังริษยา

จากก้นบึง้ ในใจของมัน!
“เจ้าบ้าไปแล้ว! เจ้าบ้าไปแล้วจริงๆ!! หากปล่อยให้พระเจ้าผูน้ ีล้ งมือทุก

อย่างคงจบไปแล้ว! นี่คิดจะพลีชีพไปพร้อมมัน? เจ้าโง่!”
หลีกยุ กรีดร้องลั่นระงมพลางส่งเสียงเย็นสะท้านผิดประหลาด ทว่าจู่เก๋อฉิง

ซวนกลับมิได้สนใจมันแม้แต่นอ้ ย
มันต้องการตายไปพร้อมกับเย่หยวน!
“ดัชนี...เทพ...เลิศลา้ !”
จู่เก๋อฉิงซวนในตอนนีก้ ลายเป็ นคนชราภาพเนือ้ หนังเฉาติดกระดูก มันกู่

ก้องคารามเอ่ยนามกระบวนโจมตีสดุ ท้ายดังลั่นออกจากปาก
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ เย่หยวนอดแสยะยิม้ เย็นมิได้และกล่าวว่า
“จุจุ เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว วรยุทธเห็บเหาเช่นนีม้ ีคณ

ุ สมบัติลากข้าลงนรก
พร้อมกันจริงรึ?”
วูบบ...
เย่หยวนเรียกดาบพิชิตมารฟ้าออกมา จิตสังหารแห่งดาบที่แครงเคลือบ
ช่างน่าสะพรึงขวัญดั่งปรารถนาโถมซัดสรวงสวรรค์!
รัศมีกลิ่นอายของจู่เก๋อฉิงซวนก็แกร่งกร้าวยิ่งเช่นกัน ทว่าเปรียบกับจิต
สังหารแห่งดาบของเย่หยวนแล้ว ความยิ่งใหญ่ของมันกลับถูกบดบังจน
มิด!
แรกเห็นจิตสังหารแห่งดาบอันน่าประทับใจของเย่หยวน หลีกยุ ถึงกับ

อุทานลั่นขึน้ ว่า
“ดาบพิชิตมารฟ้า! สูตรจอมดาบพิชิตมารฟ้าขัน้ สาม! วิถีดาบสารทิศ! ไอ้

หัวหมูยงั ไม่หยุดอีก! ต่อให้เจ้าเด็กนี่มิได้ใช้ดาบพิชิตมารฟ้าช่าชองเท่า
เจ้าของเก่ามัน แต่ตอ่ หน้าวิถีดาบสารทิศ เจ้ากลับมิได้เข้าคูเ่ ลย! หยุด
โจมตีเดี๋ยวนี!้ ”
หลีกยุ รูจ้ กั สูตรจอมดาบพิชิตมารฟ้านีเ้ ป็ นอย่างดี ยังไม่ทนั ที่เย่หยวนจะได้

เคลื่อนไหว มันก็มองผ่านอ่านกระบวนได้แจ่มแจ้ง
สูตรดาบพิชิตมารฟ้าเป็ นเพียงขัน้ พืน้ ฐานของเพลงดาบเลื่องสวรรค์ โดย
พืน้ ฐานแล้วมันเป็ นวรยุทธที่ไม่มีระดับชัน้ หากมิใช่เซียนเต๋าสวรรค์ท่ี
สามารถต่อยอดจนสาแดงเพลงดาบเลื่องสวรรค์ออกมาได้ ต่อหน้าเซียน
อาณาจักรพระเจ้าด้วยกัน นี่ไม่นบั เป็ นอันใด กระนัน้ เอง อนุภาพของ
กระบวนดาบนีย้ งั คงเหนือชัน้ กว่าดัชนีเทพเลิศลา้ อยู่หลายขุม!
ทัง้ สองฝ่ ายมิได้อยูใ่ นระดับเดียวกันอย่างชัดเจน!
เย่หยวนเหนือกว่าโดยสิน้ เชิง!
หลีกยุ ทราบดี จู่เก๋อฉิงซวนคือยอดอัจฉริยะขนานแท้ท่ีจะมีสกั คนในรอบ

หนึ่งแสนปี ดังนัน้ มันจึงกล้าโยกย้ายจิตวิญญาณเข้าสิงสู่ในร่างของอีก
ฝ่ าย
แต่เมื่อหลีกยุ ได้เห็นดาบพิชิตมารฟ้าของเย่หยวน มันก็ทราบได้ทนั ที เหนือ

ฟ้ายังมีฟ้า!
จู่เก๋อฉิงซวนคืออัจฉริยะในรอบแสนปี
แต่...
เย่หยวนกลับเป็ นยอดอัจฉริยะในรอบล้านปี !!
หลีกยุ มั่นใจอย่างยิ่ง กระทัง้ เซียนเต๋าสวรรค์ยงั มีพรสวรรค์อ่อนด้อยกว่าเย่

หยวน!
ถึงแม้จะเป็ นเพียงสูตรจอมดาบพิชิตมารฟ้า ที่เป็ นกระบวนพืน้ ฐานที่สดุ

ของเพลงดาบเลื่องสวรรค์ แต่นนั้ ก็มิใช่เรือ่ งง่ายเลยที่จะทาความเข้าใจจน
ประสบความสาเร็จได้
ในทางตรงกันข้าม นี่เป็ นเพลงดาบที่เข้าใจได้ยากยิ่ง

แต่ปรากฏว่า เย่หยวนสามารถสาเร็จได้ถึงขัน้ สามแล้วจริงๆ
มาตรได้ว่า เย่หยวนเริม่ เข้าใกล้เพลงดาบเลื่องสวรรค์ไปทีละนิดแล้ว และ

นัน้ เป็ นวรยุทธเพลงดาบที่น่าสะเทือนขวัญอย่างแท้จริง!
อย่างไรก็ดี ดัชนีเทพเลิศลา้ คือไพ่ตายท้ายสุดของจู่เก๋อฉิงซวนแล้ว ไม่ว่า

เป็ นตายอย่างไรมันก็จะสาแดงใช้ออกมาให้ได้
สองสุดขัว้ พลังสุดแกร่งกล้าอันกอปรไปด้วยศาสตร์แห่งสวรรค์เข้าปะทะ
กันหนักหน่วงจนสะเทือนฟ้าดิน แรงระเบิดที่ถีบซัดออกมาแผดขยายกว้าง
ล้างสรรพสิ่งโดยรอบจนเหลือแค่ความว่างเปล่า
การสัประยุทธ์คราวนี ้ ค่าควรแก่การขนานนามยิ่งว่า ศึกสัประยุทธ์หยุด
พิภพแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์!
จอมราชันย์อนั ดับหนึ่งที่ดารงตาแหน่งนานถึงสองพันปี เต็ม บัดนีไ้ ด้ฤกษ์

ถอดถอนรายนามออกจากทาเนียบเสียที!
แม้ว่าจู่เก๋อฉิงซวนจะได้รบั คาชีแ้ นะมากมายจากข่านนั่ว แค่แนวคิดของ

มันยังคงมีขีดจากัด
ถึงอาณาจักรพลังของมันจะสูงกว่าเย่หยวน
ทว่าผลลัพธ์ท่ีได้คือความพ่ายแพ้ในท้ายที่สดุ !
ร่างอันบอบชา้ ของจู่เก๋อฉิงซวนบินกระเด็นไกลโขดั่งว่าวไร้เชือก พร้อมตก
กระแทกพืน้ จนเป็ นรูโหวขนาดยักษ์อย่างแรง และนอนแน่น่ิงไม่ขยับเขยือ้ น
ใดๆอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม สภาพของเย่หยวนในขณะนีก้ ็มิใช่วา่ ดีนกั
อาการบวดเจ็บก่อนหน้ายังไม่สร่าง ครัง้ นีย้ งั สาแดงใช้วิถีดาบสารทิศเต็ม

สูบ ไม่เพียงภาระมหาศาลที่รา่ งกายจาต้องแบกรับ แต่พลังปราณทัง้ หมด
ในร่างยังถูกสูบไม่เหลือ
อย่ามองแคลนเพียงว่า ระหว่างจู่เก๋อฉิงซวนกับเย่หยวน อาณาจักรพลัง

มิได้ห่างชัน้ กันนัก
เพราะการสัประยุทธ์ระดับชัน้ ยอดฝี มือ ความแตกต่างเพียงนิดเดียวอาจมี

ผลถึงความตาย
ท้ายที่สดุ นี ้ สาหรับชัยชนะของเย่หยวน ทัง้ หมดเป็ นเพราะศาสตร์แห่ง
สวรรค์ท่ีลกึ ซึง้ กว่าอย่างชัดเจน!
สีหน้าของเย่หยวนซีดขาวราวกับกระดาษแผ่นบาง ทั่วร่างกายาสลดวูบ
ทรุดลงกับพืน้ อย่างไร้เรีย่ วแรง
“พี่ใหญ่ ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”
หลังจากเห็นว่าเย่หยวนยังพอโคจรพลังปราณฟื ้ นฟูรา่ งกายได้บา้ ง อิง้ หมัว

หู่พลันเสียงหัวร่อคาโตและโพล่งกล่วาขึน้ อย่างตื่นใจว่า
“ฮ่าฮ่า! ช่างน่าทึ่ง! พี่ใหญ่สดุ ยอดโดยแท้! ไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่า สูตรจอม

ดาบพิชิตมารฟ้าของท่านจะสาเร็จถึงขัน้ สามแล้ว! ไม่เพียงฤทัยแห่งฟ่ านจู้
หลง ความสาเร็จในศาสตร์แห่งดาบของท่านกลับยิ่งใหญ่ไม่แพ้กนั !
สังหารจอมราชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ทิง้ เสร็จสรรพ ณ ปั จจุบนั ท่านคือจอม
ราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์อย่างแท้จริง!”
เย่หยวนกลืนโอสถฟื ้ นฟูพลังปราณไปเม็ดหนึ่ง พลางส่ายหัวและกล่าว
พลางคลี่ยิม้ ว่า
“อันดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์? หุห,ุ ช่างเป็ นเรือ่ งน่าขันสิน้ ดี! ท่าน

อาวุโสฟางเทียนยอมเสียสละเพื่อปลุกปั้นเหล่านักสูข้ องมวลมนุษย์ให้
ตระหนักถึงภัยร้ายในอนาคตเบือ้ งหน้า ไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าเขาอีก
แล้ว! ถึงอย่างนัน้ เหนือฟ้ายังมีฟ้า ดินแดนแห่งนีก้ ว้างใหญ่ไพศาล ซ่องสุม
พยัคฆ์มงั กรไม่รูม้ ากมายเท่าไหร่ เพียงว่ามีพวกไร้ยางอายบางคนหวังแต่
ผลประโยชน์ตรงหน้า จู่เก๋อฉิงซวนคือผลผลิตของชนรุน่ ก่อนที่เห็นแก่
ตัวอย่างแท้จริง วันๆเอาแต่ด่มื ด่ากับความสุข ทัง้ ๆที่ภายนอกกาลัง
เดือดร้อนแทบลุกเป็ นไฟ!”
ในท้ายที่สดุ นี ้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ยงั คงใหญ่เกินไปสาหรับคนโดยส่วนใหญ่

แม้ว่าฟางเทียนจะงัดเอาความสามารถพิเศษ,ไขความลับแห่งสรวงสวรรค์
มาใช้เพียงใด แต่ก็ไม่มีทางเป็ นไปได้ท่ีจะคานวณสรรพสิ่งได้เสร็จสับ
อย่างน้อยที่สดุ ภายในหุบเขาเหวพระเจ้า ฟางเทียนก็มิอาจมองผ่านออก
อนาคตออกได้โดยสมบูรณ์เช่นกัน ยังมีส่งิ มีชีวิตที่ทรงพลังกว่าสิบจอม
ราชันย์ไม่รูจ้ านวนมากมายเท่าใด
และสิ่งมีชีวิตอันทรงพลังเหล่านัน้ โดยส่วนใหญ่ ต่างอาศัยอยู่ภายในเขต

พระเจ้าต้องห้าม
ดังนัน้ แล้ว นามขาน,จอมราชันย์อนั ดับหนึ่งแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ต่อให้

เป็ นฟางเทียนหรือเซียนเต๋าสวรรค์ พวกเขาเองก็ไม่กล้ารับสมญานามนี ้
จู่เก๋อฉิงซวนเพิ่งลืมตาดูโลกในยุคสมัยหลังๆ ทว่ากลับมองตัวเองว่าเป็ น
จอมราชันย์อนั ดับหนึ่ง แถมยังคิดว่าตนคือผูน้ าที่แกร่งกล้าที่สดุ แห่ง
ทาเนียบสิบจจอมราชันย์อีก เหนือพิภพใต้สวรรค์มนั ไร้เทียมทาน!
ทว่ากลับหารูไ้ ม่ว่า มันเป็ นเพียงกบน้อยในก้นบ่อเท่านัน้ !
จู่ๆสีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนพลันเปลี่ยนไปในบัดดล
“ฮิฮิ... เจ้าหนู,ข้าต้องขอบใจเจ้าจริงๆ! ในที่สดุ ไอ้โง่นนั้ ก็ทาร้ายตัวเองจน

ตาย พระเจ้าผูน้ ีจ้ ะได้ครอบครองร่างโดยสมบูรณ์เสียที!”
จู่เก๋อฉิงซวนกลับหาใช่จ่เู ก๋อฉิงซวนคนเดิมอีกต่อไป ทันทีทนั ใดกลิ่นอาย

พลังที่พรัง้ พรูพลันลึกซึง้ และแกร่งกล้ายิ่งกว่าก่อนหน้าหลายขุม!
ตอนที่ 1257 สองจังหวะรวด
“ไปเร็ว!”
เย่หยวนหาคิดลังเลไม่ เสีย้ วพริบตาตัดสินใจได้เบ็ดเสร็จ เขานาตัวเองและ

ลี่เอ๋อหนีเข้าสูเ่ จดียเ์ ลื่องสวรรค์ทนั ทีและให้อิง้ หมัวหู่เป็ นคนพกติดตัวไป
เขากับอิง้ หมัวหู่ไม่จาเป็ นต้องสื่อสารอะไรกันมาก กล่าวได้ว่าแค่มองตาก็

เข้าใจ
ยามนีอ้ ิง้ หมัวหู่ไม่พดู พรา่ ทาเพลง พร้อมใช้สาแดงวรยุทธเคลื่อนที่ถึงขีด

สุดสับฝี เท้าทะยานหนีสดุ ชีวิต!
แม้ว่าอิง้ หมัวหู่จะไม่มีวิชาข้ามมิติแบบเย่หยวน แต่ความเร็วของเขาก็มิได้

ช้ากว่าเย่หยวนมากนัก
นามขานประมุขน้อยแห่งเผ่าพยัคฆ์ขาวคลื่นวาตะในปี นนั้ หาใช่เรือ่ งเล่นๆ
ไม่
ปั จจุบนั แม้แต่หลีกยุ ยังคาดไม่ถึงว่า เย่หยวนจะตัดสินใจเด็ดขาดและ

เลือกที่จะหนีเช่นนีจ้ ริงๆ
มันถึงกับยืนงงอยู่ครูห่ นึ่งด้วยความตะลึงใจ
“ฮิฮิ เจ้าเด็กนี่มนั ของจริง! ยามใดแข็งยามใดอ่อนรูจ้ กั เลือกใช้ตาม

สถานการณ์! มิได้เหมือนกับเจ้าโง่จ่เู ก๋อฉิงซวน มีแต่กาลังกลับไร้สมอง!”
หลังจากที่พลันประหลาดใจเล็กน้อย หลีกยุ ถอนหายใจด้วยความชื่นชม

อยู่หนึ่งคา ก่อนเคลื่อนออกไปไล่ติดตามอิง้ หมัวหู่ ร่างนีแ้ ปรสภาพ
กลายเป็ นสายฟ้าวูบวาบโฉบแล่นไล่หลังมาติดๆ มันเร็วกว่าอิง้ หมัวหู่อย่าง
เห็นได้ชดั
อิว้ หมัวหู่ท่ีเหลียวหลังเห็นดังนัน้ ถึงกับตื่นตระหนกยกใหญ่ เร่งเอ่ยปาก
ถามไถ่เย่หยวนในเจดียเ์ ลื่องสวรรค์ว่า
“อย่างไรดีพ่ีใหญ่? เจ้านัน้ มันเร็วมาก!”
“ไม่ตอ้ งไปสนใจ! ยามนีห้ นีไปให้ไกลที่สดุ แล้วรอคาแนะนาของข้าอีกที!”
เย่หยวนเอ่ยขึน้ เสียงเข้ม
เขาในตอนนีก้ าลังฟื ้ นฟูรา่ งกายอย่างหนักภายในเจดียเ์ ลื่องสวรรค์อยู่
อิง้ หมัวหู่กดั ฟั นฮึด สับฝี เท้าสุดกาลังตรงเข้าสูส่ ว่ นลึกของเขตพระเจ้า

ต้องห้ามไป
การไล่ลา่ ครัง้ นีก้ ินเวลายาวนานถึงสองชั่วยาม มีเพียงสวรรค์ท่ีทรงทราบ
ว่า ทัง้ สองวิ่งไล่กนั มาไกลเท่าใดแล้ว
“ฮิฮิ เด็กน้อย,ความเร็วของเจ้าก็ไม่เลว ทว่าต่อหน้าพระเจ้าผูน้ ี ้ เจ้าก็ไม่

ต่างอะไรกับทารกแสดงทักษะต่อหน้าผูเ้ ชี่ยวชาญ!”
หลีกยุ พรายเสียงหัวร่อชวนขนลุกออกมา ยามนีร้ ะยะห่างระหว่างมัน

กับอิง้ หมัวหู่อยู่ประมาณหนึ่งแสนฉื่อเศษ
“อิง้ หมัวหู่!”
ในเสีย้ วอึดใจนัน้ เอง จู่ๆร่างประกายแสงสีขาวของอิง้ หมัวหู่พลันอันตรธาน

หายวับ สีหน้าการแสดงออกของหลีกยุ พลันเปลี่ยนไปทันที พร้อมสังหรณ์
ใจสุดอันตรายหอบใหญ่ท่ีถาโถมสูจ่ ิตใจ!
“กรรรร!”
เสียงมังกรคารามสนั่นสิบทิศแผดสะท้านภพ คลื่นพลังทาลายล้างขนาด
มหึมาพุ่งเข้าอัดหลีกยุ โดยตรง!
ท่าทางการแสดงออกของหลีกยุ ไสวแปรปรวนเล็กน้อย ก่อนเอ่ยอุทานลั่น

ว่า
“ตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์! เจ้ายังเป็ นประมุขเผ่ามังกร! เจ้าหนู,ช่างน่าประทับใจ

นัก!”
สมแล้วที่หลีกยุ ผูน้ ีเ้ คยเป็ นถึงเซียนอาณาจักรพระเจ้าในปี นนั้ ขอบเขต

ความรูน้ บั ว่ากว้างใหญ่ไพศาล ปราดตาเดียวย่อมทราบ มันคุน้ เคยกับตรา
มังกรศักดิส์ ิทธิ์เป็ นอย่างดี
ทว่าหลีกยุ หาได้ต่นื ตะหนกใดๆ สองมือร่ายพัลวันวาดยันต์อาคมบนกลาง
อก ทันทีทนั ใดศาสตร์แห่งสวรรค์อนั ทรงพลังพลันถูกควบแน่นลงในยันต์
อาคมนี ้
“ยันต์รา่ ยผี!”
บูมมมม!
คลื่นพลังโจมตีสายยักษ์จากตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์พวยพุ่งแหวกเมฆาพร้อม
เสียงหอนคารามดัง ในทางตรงข้าม หลีกยุ ร่ายพัลวันยันต์อาคมเตรียม
ต้านรับไว้แล้วเช่นกัน!
สายพลังโหมปะทุเข้าชนสุดแรงกล้า
แม้ยนั ต์รา่ ยผีของหลีกยุ จะทรงพลังยากทัดเทียม กว่าก็ถกู แรงระเบิดเป่ า
กระเด็นออกไป อวัยวะเครือ่ งในปั่ นปวนไปหมด
“ตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ช่างแกร่งกล้ายิ่งนัก! แต่น่าเสียดาย…เจ้ายังคงอ่อนแอ

เกินไป!”
หลีกยุ กล่าวสบถ
“เช่นนัน้ รึ?”
ไม่รูต้ งั้ แต่เมื่อใด เสียงเอ่ยเรียบไร้ระลอกพลันดังขึน้ ข้างหูหลีกยุ มันถึงกับ

เสียวสันหลังวูบวาบ
หลีกยุ ตกตะลึงอย่างยิ่ง เย่หยวนเคลื่อนเข้าใกล้ตวั มันตัง้ แต่ตอนไหน?

ทว่าอย่างไร เย่หยวนมิรอแช่มเปิ ดโอกาส เสียงมังกรคารามเปล่งสะท้าน
กึกก้องฉีกห้วงเวหาผงาดเสียดฟ้า!
เย่หยวนอยู่ห่างจากหลีกยุ เพียงหนึ่งร้อยฉื่อเท่านัน้
ระยะแค่นีค้ าเดียวที่สามารถอธิบายได้คือ วินาศ!
ทั่วร่างของหลีกยุ สั่นกระตุกอย่างแรงจจนตาเหลือกกลายเป็ นสีขาว
อย่างไรก็แล้วแต่ ครัน้ หนึ่งหลีกยุ เคยเป็ นถึงเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า

ขัน้ สุด กระนัน้ เองหากยามนัน้ มันต้องเผชิญหน้ากับเสียงแห่งจอมเทพ
มังกรของเหล่าบรรพชน มันเองก็ไม่สามารถต่อกรรับมือได้โดยสมบูรณ์
ปั จจุบนั ผูส้ าแดงใช้คือเย่หยวน แม้หลีกยุ จะไม่สามารถหยิบใช้ขมุ พลัง
แห่งอาณาจักรพระเจ้าได้ แต่จดุ แข็งของมันก็ยงั เหนือชัน้ กว่าฟางเทียน!
สุดท้ายนี ้ หลีกยุ ก็เคยเป็ นถึงเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าขัน้ สุด!
ศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีปลดปล่อยออกมาช่างลึกลับเกินหยั่งถึงได้
เว้นเสียว่า ตอนนีม้ นั ยังฟื ้ นคืนพลังได้ไม่สมบูรณ์
วิธีการรับมือของมันล้วนน่าเกรงขามพึงระวัง แต่ดว้ ยสภาพในขณะนีก้ ลับ

ไม่สามารถป้องกันเสียงแห่งจอมเทพมังกรได้ทงั้ หมด
ปั จจัยต่างๆเหล่านี ้ เย่หยวนได้คานวณคาดการณ์ไว้หมดแล้ว
ไม่วา่ จะมีวิธีปัดป้องบ่ายเบี่ยงอย่างไร อย่างน้อยที่สดุ กระบวนโจมตีนีย้ ่อม
มีผลกระทบต่อมันบ้าง
ดังนัน้ หลังจากที่เย่หยวนปลดปล่อยตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ออกไป เขาใช้

จังหวะทีเผลอให้เป็ นประโยชน์ พร้อมใช้วิชาข้ามมิติพ่งุ ปราดมาเคียงข้าง
และอัดเสียงแห่งจอมเทพมังกรใส่โดยไม่ลงั เล
หนึ่งอึดใจ!
สองอึดใจ!
“อิง้ หมัวหู่ ไปเร็ว!”
ผลัดไม้จากเย่หยวนเปลี่ยนเป็ นอิง้ หมัวหู่ทนั ที อิง้ หมัวหู่ท่รี บั ช่วงต่อเร่ง

ความเร็วถึงขีดสุดและพุ่งไปยังส่วนลึกของเขตพระเจ้าต้องห้ามต่อโดยไว
ในที่สดุ ลูกตาดาก็เริม่ กลับคืนไหลลงมา หลีกยุ ค่อยๆดึงสติกลับคืนอย่าง
แช่มช้า ในตอนนีท้ งั้ ตาหูจมูกของมันปรากฏธารเลือดสีแดงสดไหลซิบลง
มา เห็นได้ชดั ว่ามันได้รบั บาดเจ็บสาหัสไม่นอ้ ย
หากมองจากมุมหลังของอิง้ หมัวหู่ หลีกยุ ถึงกับปั้นหน้าหวาดผวายกใหญ่
“เสีงแห่งจอมเทพมังกร! ต้องเป็ นเสียงแห่งจอมเทพมังกรแน่ๆ! ยอดวรยุทธ

ในตานานที่มีเพียงพวกบรรพชนแห่งเผ่ามังกรเท่านัน้ ที่ทราบ! แต่เจ้าเด็กนี่
ไปได้รบั ถ่ายทอดมาจากที่ใด?”
หลีกยุ เอ่ยปากอุทานขึน้ พร้อมเผยสีหน้าความกลัวไม่คลายอ่อน
“หึ! มีดีแต่พดู เยิ่นยอตัวเอง? มิใช่วา่ เจ้าสามารถฆ่ามันได้? แล้วเป็ น

อย่างไร? เจ้าเองก็เกือบเสร็จมันเช่นกัน!”
ปรากฏว่าจู่เก๋ฮฉิงซวนยังไม่ตาย ตอนก่อนหน้าเนื่องจากได้รบั บาดเจ็บ
สาหัสจึงเข้าสูส่ ภาวะหลับลึก แต่ทนั ทีท่ีต่นื ขึน้ มันก็พบว่าหลีกยุ เองก็เสีย
ท่าให้เย่หยวนเช่นกัน ความอับอายครัง้ ใหญ่ระดับนี ้ มีหรือที่มนั จะไม่เย้ย
เยาะ?
ทว่าอย่างไร มันเองก็ประหลาดใจไม่นอ้ ยกับความล้มเหลวในคราวนีข้ อง

หลีกยุ
“หึ! แล้วเจ้ารูอ้ ะไรบ้าง? กระบวนท่าเมื่อครูม่ ีนามว่า เสียงแห่งจอมเทพ

มังกร! นี่เป็ นถึงสุดยอดวรยุทธต่อสูข้ องเผ่ามังกรในตานาน และได้หาย
สาบสูญไปเนินนานแล้ว! แต่เจ้าเด็กนัน้ สามารถใช้มนั ออกมาได้จริงๆ ช่าง
ท้าทายสวรรค์เกินไป!”
หลีกยุ กล่าว
“อืมม.. ดูเหมือนว่า…เจ้ากาลังกลัว!”
จู่เก๋อฉิงซวนกู่หวั รอเย้ยหยันอย่างไร้ปราณี
“กลัวรึ? เหอะ! เจ้าเด็กนัน้ ทาลายความพยายามของข้ามานับล้านปี หาก

ข้ามิได้สงั หารมันลงกันมือ คงมิอาจระบายความโกรธที่อดั แน่นภายในใจนี ้
ได้!? ต่อให้เจ้าเด็กนัน้ จะเป็ นเซียนเต๋าสวรรค์กลับชาติมาเกิดใหม่ ข้าเองก็
หาได้เกรงกลัวไม่! ข้าจจะส่งมันไม่ให้ผดุ ได้เกิดอีกเลยตลอดกาล!”
หลีกยุ กรนเสียงคารามด้วยความอาฆาต
……………………
“พี่ใหญ่ ไฉนท่านไม่ลงมือปลิดชีพมันให้สนิ ้ เรือ่ งไป?”

อิง้ หมัวหู่กล่าวถามเย่หยวน
ก่อนหน้านี ้ หลีกยุ ตกอยู่ในสภาพอ่อนแอจัด โดยไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่านี่คือ

โอกาสทองที่จะฆ่ามันทิง้ แต่เย่หยวนกลับเลือกจากไปโดยไม่ลงั เล
“ขุมพลังแห่งเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าขัน้ สุดเช่นนัน้ พวกเราจะ

สามารถเด็ดชีพโดยง่ายได้อย่างไร? ตอนนัน้ ข้าเห็นท่านอาวุโสฟางเทียน
สาแดงเดชในวันนัน้ ก็ตระหนักทราบในทันที ขุมพลังระดับชัน้ นีน้ ่ากลัว
เพียงใด ส่วนความแกร่งกล้าของหลีกยุ ยังเหนือกว่าท่านอาวุโสฟางเทียน
เช่นนัน้ มันจะยอมจบชีวิตลงง่ายๆกระมัง?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พลางคลี่ยิม้ สุดขมขื่น
อืง้ หมัวหู่ประหลาดใจอย่างมากเมื่อได้ฟังและกล่าวว่า
“แต่ยคุ สมัยนีไ้ ม่มีศาสตร์แห่งสวรรค์แล้ว มันจะยังน่ากลัวเกินจินตนาการ
ถึงขัน้ นัน้ ?”
“แน่นอน! ผูท้ ่ีสามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าหาใช่ชนชัน้ กินเจ

กระมัง? หากต้องการที่จะเข้าใจศาสตร์แห่งสวรรค์ในระดับลึกซึง้ เท่ามัน
จาต้องใช้ระยะเวลาถึงหนึ่งหมื่นปี ! ดังนัน้ แล้วนี่มิใช่ความแตกต่าง
เล็กๆน้อยๆเลย ต่อให้ขา้ ปลีกวิเวกเข้าเก็บตัวอย่างเต็มกาลัง แต่ขา้ ก็ยงั ไม่
สามารถสาเร็จถึงขอบเขตนัน้ ได้ในเวลาอันสัน้ นัน้ จึงเป็ นเหตุผลที่ขา้ ต้อง
เดินทางมายังหุบเขาเหวพระเจ้ายังไงล่ะ ถึงโอกาสรอดชีวิตจะมีนอ้ ยนิด
แต่น่ีเป็ นโอกาสเดียวที่จะทาให้เขาบรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้!
มิฉะนัน้ หาทั่วผืนพิภพนีค้ งไม่มีใครเป็ นคูม่ ือของข่านนั่วได้อีก!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าเคร่งขรึม
มีแค่อิง้ หมัวหู่เท่านัน้ ที่ทราบถึงความคิดความห่วงใยของเย่หยวน รวมไป

ถึงความน่าสะพรึงกลัวของข่านนั่ว
“พี่ใหญ่ เขตพระเจ้าต้องห้ามมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลเกินไป แล้วเรา
จะไปหาพฤกษาคุนหวูจากแห่งหนใด? นอกจากนีเ้ อง…พวกเราก็ไม่เคย
เห็นหน้าตาของมันมาก่อน!”
อิง้ หมัวหู่พลันตระหนักได้ทนั ที นี่มิใช่ปัญหาใหญ่สดุ ของพวกเขาหรอกรึ?
พฤกษาคุนหวูท่ีว่า มันมีหน้าตาเป็ นอย่างไร?
เย่หยวนที่ได้ฟังเช่นนัน้ ได้แต่คลี่ยิม้ แสนระทม กล่าวตอบพร้อมเสียงอันขม

ขื่นใจว่า
“เดินหน้าต่อไป ที่เหลือปล่อยให้โชคชะตานาพา!”
“หืม้ ? พี่ใหญ่สงั เกตหรือไม่? มีบางอย่างผิดแปลกออกไป! พวกเรา…พลัด
หลงเข้ามายังสถานที่น่ากลัวยิ่ง!”
อึง้ หมัวหู่โพล่งกล่าวขึน้
ตอนที่ 1258 ลุ่มแม่นำ้ มรณะ
ฉากเบือ้ งหน้าของพวกเขาคล้ายพืน้ ที่หนองลุม่ แม่นา้ ทอดยาวสุดสายตา

ไกล สภาพแวดล้อมสงัดเสงี่ยมเปลี่ยวร้าง
ช่างเป็ นความอ้างว้างเจือไอเหงาเย็นโดยแท้ ถึงขัน้ ที่ว่าสรรพสิ่งใดส่งเสียง

ล้วนถูกกลืนหายท่ามกลางความเงียบ
ซึง่ ความเงียบชนิดนีก้ ลับทาให้ผคู้ นรูส้ กึ ไม่สบายใจเป็ นอย่างมาก
ก่อนหน้านีอ้ ิง้ หมัวหู่สบั ฝี เท้าหนีโดยมิได้ดทู ่าดูทางอันใด ทิศทางไหนไม่

ทราบขอเพียงตีระยะห่างรอดออกมาเป็ นพอ ไม่เพียงความเงียบสงัด
เปลี่ยวร้างชวนขนลุก รอบข้างตามทางยังมีหมอกทมิฬหนาปกคลุมจนไม่
เห็นเส้นทางชัดเจน เมื่อรูส้ กึ ตัวอีกที พวกเขาก็ตกอยู่ในพืน้ ที่หนองลุม่ สีดา
แห่งนีเ้ สียแล้ว
วูบบ!
ร่างเย่หยวนแปรสภาพเป็ นสายหนึ่ง พร้อมเข้าสารวจโดยรอบทันที แต่จ่ๆู สี

หน้าการแสดงออกของเขาพลันบิดเบีย้ วน่าเกลียดในบัดดล
“พี่ใหญ่! นี่ไม่ถกู ต้องแล้ว! เราจะกลับไปยังทางที่มาอย่างไรดี?”
อิง้ หมัวหู่กระเดือกนา้ ลายลงคออย่างยากลาบาก พลางกล่าวขึน้
อิง้ หมัวหู่รูส้ กึ วิตกไม่นอ้ ย แม้พวกเขาจะมีพละกาลังความแกร่งกล้าคิดตัว

ไม่นอ้ ย แต่น่ียงั สัมผัสได้อย่างชัดแจ้งว่า สถานที่แห่งนีอ้ นั ตรายยิ่งยวด นี่
มิใช่หนองลุม่ แม่นา้ ธรรมด่ท่วั ไปแน่นอน
เย่หยวนถอนหายใจพลางกล่าวตอบว่า
“ย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว! ภายในหนองลุม่ แม่นา้ แห่งนี ้ เรากลับไม่สามารถ
แยกแยะได้เลยว่า ทางใดทิศเหนือทางใดทิศใต้ หากเดินทางผิดทิศ นัน้ จะ
ยิ่งทาให้เราพลัดหลงจากทางที่เข้ามาไปใหญ่!”
อิง้ หมัวหู่ต่นื ตกใจยิ่งเมื่อได้ฟัง ทันทีทนั ใด เขาเริม่ เปิ ดญาณสัมผัสทัง้ หมด

เพื่อทดลอง ก่อนพบว่าเป็ นจริงอย่างที่เย่หยวนกล่าวไป เขาไม่สามารถ
แยะได้เลยว่าทางใดทิศเหนือ,ใต้,ออกหรือตก
“พี่ใหญ่ เช่นนีเ้ ราควร…”
อิง้ หมัวหู่โพล่งกล่าวขึน้ ทันทีอย่างอดกังวลมิได้
แต่ในขณะนัน้ เอง เย่หยวนรูส้ กึ ราวกับจิตใจถูกรบกวนเล็กน้อย เขา

ปลดปล่อยซือโปเทียนออกมาทันที
“นายท่าน!”
ซือโปเทียนดูต่นื ตระหนกร้อนใจยิ่ง
“หรือท่านทราบว่าที่แห่งนีค้ ือที่ใด?”
“หากข้าเดาไม่ผิด ที่แห่งนีค้ วรเป็ นลุม่ แม่นา้ มรณะในตานาน!”
ซือโปเทียนกล่าวตอบ
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนเปลี่ยนไปอย่างมาก ก่อนอุทานขึน้ ด้วย

ความตกใจว่า
“ท่านกาลังกล่าวว่า ที่น่ีคือสุสานพระเจ้าที่รูจ้ กั ในนาม ลุ่มแม่นา้ มรณะ?”
ท่าทางของซือโปเทียนดูประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนกล่าวตอบว่า
“ปรากฏว่านายท่านเองก็เคยได้ยินตานานของลุม่ แม่นา้ มาบ้างเช่นกัน

ถูกต้องแล้วนายท่าน ลุม่ แม่นา้ มรณะคือสุสานของเหล่าเซียนอาณาจักร
พระเจ้า มีเพียงสวรรค์ท่ีทรงทราบ กี่ชีวิตแล้วที่เหล่าเซียนอาณาจักรพระ
เจ้าต้องสังเวยให้ในที่แห่งนี!้ ”
อิง้ หมัวหู่ท่ีได้ฟังเช่นนัน้ ใบหน้าพลันผลักสีในทันใด
“นัน้ ไม่อนั ตรายเกินไปหน่อยรึ? กระทัง้ เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังเอาชีวิต

ไม่รอด แล้วพวกเราจะไปเหลืออะไร?”
“เหมือนว่ามีบางสิ่งส่วนตัวอยู่ในลุม่ แม่นา้ มรณะอยู่ แต่กลับไม่มีใครทราบ
ว่านัน้ เป็ นอะไรกันแน่ เพราะทุกคนที่ย่างเท้าเข้าไปล้วนไม่มีใครเคยรอด
ชีวิตออกมา! แต่เท่าที่ขา้ เคยได้ยินมา คนที่ปกครองลุม่ แม่นา้ มรณะแห่งนื ้
คือ พฤกษาวิญญาณมรณะในตานาน!”
“พฤกษาวิญญาณมรณะ! สิ่งนัน้ มีอยูบ่ นผืนพิภพจริงๆรึ?!”
เย่หยวนตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินชื่อนีจ้ นอุทานเสียงดังลั่น
อิง้ หมัวหู่ได้แต่ยืนงงอยู่เคียงข้าง ขณะเอ่ยถามขึน้ ว่า
“นี่กาลังกล่าวถึงสิ่งใดกัน? พฤกษาวิญญาณมรณะคืออะไร?”
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนมืดทมิฬลงทันทีหลายส่วน ก่อนเอ่ย
อธิบายขึน้ เจือเสียงเข้มว่า
“ข้าเคยอ่านเจอในบันทึกโบราณ พฤกษาวิญญาณมรณะชนิดนีเ้ ป็ น
เหมือนกันพฤกษาคุนหวู พวกมันทัง้ คูต่ ่างเป็ นสมุนไพรวิญญาณใน
ตานาน! ตานานกล่าวขานไว้ว่า ในยุคบรรพกาล,มียอดเซียนอาณาจักร
พระเจ้าผูไ้ ร้เทียมทานนับไม่ถว้ นตายลงพร้อมจิตอาฆาตที่ยงั หลงเหลือ
เมื่อพวกเขาล่วงลับไป จิตวิญญาณที่ยงั เหลือห่วงและอาฆาตจะกระจุกตัว
รวมกันบนท้องนภา พวกมันคล้ายพลังไร้สภาวะประหลาดที่ไม่มีวนั
สลายตัว เมื่อวันเวลาผ่านไป พวกมันก็ย่ิงมีมากขึน้ จนกลั่นตัวกลายเป็ น
พฤกษาวิญญาณมรณะ! หลังจากที่พฤกษาวิญญาณมรณะถือกาเนิด
หลากหลายพืน้ ที่บนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์พลันประสบเหตุการณ์แปลก
ประหลาด มันไล่สบู พลังชีวิตของเหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าอย่างไม่
เลือกหน้า และนัน้ ยิ่งทวีความแข็งแกร่งให้มนั มากขึน้ และมากขึน้ เรือ่ ยๆ!
จากนัน้ มันจะไล่ฆ่าศัตรูทงั้ หมดที่ผกู ใจอาฆาต! แถมตานานยังกล่าวอีกว่า
โดยไม่คานึงถึงระดับพลังสูงต่า ตราบใดที่นกั สูเ้ ข้าใกล้ตวั มาเกินรัศมีหนึ่ง
แสนฉื่อ พฤกษาวิญญาณมรณะจะสูบจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ออกจากกาย
เนือ้ ได้โดยตรงซึง่ มิอาจตอบโต้ใดๆได้เลย!”
อิง้ หมัวหู่ท่ีได้ยินแบบนัน้ ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่
“นี่…นี่มนั ไม่เกินไปหน่อยรึ? กระทัง้ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเซียน

อาณาจักรพระเจ้ายังถูกสูบออกมา นี่มิใช่วา่ ไร้เทียมทาน?”
แต่ขณะนัน้ เอง ซือโปเทียนก็กล่าวแทรกขึน้ ว่า
“นายท่านกล่าวถูกต้องแล้ว พฤกษาวิญญาณมรณะทรงพลังกว่าที่เจ้าจ
จินตนาการนัก! บางที…มันอาจมีระดับชัน้ เกินกว่าอาณาจักรพระเจ้าไป
แล้ว!”
เย่หยวนสูดไอเย็นแช่มลึกเต็มปอดอย่างช้าๆ ก่อนกล่าวกับทัง้ คูว่ ่า

“เช่นนัน้ พวกเจ้าคุม้ กันข้าก่อน ตัวข้าจาต้องใช้เวลาสักระยะเพื่อฟื ้ นฟูพลัง
จากนัน้ เร่งออกไปจากที่น่ีโดยเร็ว! หืม้ ? ระวัง!!”
ก่อนหน้าที่สาแดงใช้เสียงแห่งจอมเทพมังกรไป มันค่อนข้างกินพลังงานเย่
หยวนเป็ นพอสมควร ดังนัน้ เขาจาต้องใช้เวลาพักฟื ้ นอยู่สกั ครูใ่ หญ่ แต่ดู
เหมือนว่าลุม่ แม่นา้ มรณะแห่งนีจ้ ะไม่ยอมหยิบยื่นโอกาสนีใ้ ห้
ปุด.. ปุด…
กลางลุม่ แม่นา้ ปรากฏฟองอากาศจานวนหนึ่งลอยขึน้ เหนือผิวแม่นา้ ดา

พร้อมทาลายความเงียบสงัดของสถานที่แห่งนีไ้ ปโดยสมบูรณ์
เย่หยวนหันเข้าจับจ้องกลางลุม่ แม่นา้ ด้วยความสงสัยว่ามีสิง่ใดซ่อนตัวอยู่

ภายใน
ซู่ววว!
เงาสีเทาขนาดมหึมาพุ่งออกมาเหนือผิวนา้ ในทันใด พร้อมตรงไปหาเย่

หยวน!
จระเข้ยกั ษ์!
จระเข้ตวั นีอ้ า้ ปากกว้างเผยให้เห็นคมเขีย้ วคล้ายใบเลื่อยคมกริบ มันพุ่ง

งับเย่หยวนอย่างรวดเร็ว
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนผันเปลี่ยนกะทันหัน เขตแดนจักรพรรดิ
แห่งดาบแผดขยายกางออก เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดาโคจรเร็วจี๋
เผยปราการป้องกันชัน้ หนาเขาปกคลุมอย่างพร้อมเพรียง!
บูมมม!
คล้ายจระเข้ยกั ษ์ชนเข้ากับแผ่นเหล็กกล้าเต็มแรงจนล้มตังลงกลางลุม่
แม่นา้ กลับไป
ทันทีท่ีเห็นฉากนี ้ อิง้ หมัวหู่ระเบิดเสียงหัวเราะทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าโง่! กล้ากัดพี่ใหญ่ของข้าทัง้ ๆแบบนัน้ ! คงไม่รูว้ ่าพี่ใหญ่ของ

ข้าบ่มเพาะเคล็ดสมบัติกายาเต๋าดาติดตัว!”
อย่างไรก็ตาม อิง้ หมัวหู่กลับพบว่า มีเพียงเขาเท่านัน้ ที่หวั เราะออกคน

เดียว
เย่หยวนปั้นหน้าเคร่งขรึมอย่างหาที่เปรียบไม่ พลางกล่าวขึน้ ว่า

“นี่มนั จระเข้ยกั ษ์วารีทมิฬ! ทรงพลังอะไรเช่นนี!้ การโจมตีก่อนหน้าของมัน
ไม่น่าอยู่ใต้ระดับชัน้ สิบจอมราชันย์แม้แต่นอ้ ย!”
อิง้ หมัวหู่รวนเรไม่แน่ใจนักว่านัน้ หมายความอย่างไร ก่อนเอ่ยถามด้วย

สายตาสุดฉงนว่า
“ก็แค่ระดับชัน้ สิบจอมราชันย์ ไยพวกเราต้องกลัว?”
“หากมีแค่ตวั เดียวข้าเองย่อมไม่กลัว แต่ถา้ มีนบั พันนับหมื่นตัวล่ะ? เป็ น

เจ้าจะกลัวหรือไม่?”
สีหน้าเย่หยวนแปรเปลี่ยนเป็ นสีดาคล้านก้นหม้อไหม้เกรียม
เย่หยวนยังพูดไม่ทนั ขาดคา หนองลุม่ แม่นา้ ทอดยาวสุดสายตาพลัน

ปรากฏกองอากาศปุดๆขึน้ ตลอดแนว
ซู่วววว….
เสีย้ วอึดใจที่เห็นภาพฉากนี ้ รอยยิม้ ประดับใบหน้าอิง้ หมัวหู่ถึงกับแข็งค้าง

ยามนีท้ งั้ สามขนหัวลุกซู่ชชู นั ไม่หยุดหย่อน!
จระเข้ยกั ษ์วารีทมิฬจานวนนับไม่ถว้ นโผล่ขนึ ้ เหนือลุม่ แม่นา้ ไม่วา่ จะกวาด

ตามองไปทางไหนก็มีแต่จระเข้เต็มไปหมด
หากพินิจจากสายตาอย่างต่ามีจานวนกว่าหลายหมื่น!
หากมีใครบางคนแกร่งกล้าเทียบเทียมระดับชัน้ สิบจอมราชันย์ พวกเขาทัง้
สามสามารถจัดการได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ทว่ายามนีก้ ลับมีหลักหลาย
หมื่น ต่อให้พวกเย่หยวนจะมีสามขาหกแขน ก็เกรงว่าไม่น่าไหว!
“เจ้าพวกนีไ้ ม่มีทางจัดการหมดแน่! หนีเร็ว!”
เย่หยวนกรนเสียงสั่งการทันที
ทัง้ สามหาได้ลงั เลใจใดๆ พร้อมกลับลาสับฝี เท้าหนีให้ไว!
ครืน้ ! ครืน้ ! ครืน้ !
ฝูงจระเข้ยกั ษ์วารีทมิฬมีหรือจะให้โอกาสพวกเขาหนี? ชั่วอึกใจต่อมาพวก

มันไล่ลา่ ตามมาเป็ นขบวนใหญ่
เย่หยวนพลิกฝ่ ามือเรียกดาบพิชิตมารฟ้าออกมาทันที พร้อมซัดกระหน่า
บัวเพลิงปราณดาบพิโรธให้อย่างไร้ปราณี
บูมมมม!
ขุมพลังสุดน่าสะเทอนขวัญระเบิดเข้าใส่ฝงู จระเข้ยกั ษ์เต็มแรง
แต่กระนัน้ เอง สิ่งที่ทาให้ทงั้ สามตกใจอย่างมากคือ บัวเพลิงปราณดาบ

พิโรธของเย่หยวนกลับทาเพียงผลักพวกมันร่นถอยออกไปเล็กน้อย
ปรากฏว่ากระบวนโจมตีนีไ้ ม่สามารถฆ่าพวกมันได้!
ด้วยความแกร่งกล้าของเย่หยวนในปั จจุบนั หากเขาสาแดงใช้บวั เพลิง

ปราณดาบพิโรธนีอ้ อกไป ต่อให้เป็ นสิบจอมราชันย์ลว้ นถูกสังหารได้ไม่
ยาก
แต่การโจมตีอนั ทรงอนุภาพนีก้ ลับใช้ไม่ได้ผลกับพวกจระเข้ยกั ษ์วารีทมิฬ!
“พลังป้องกันของพวกมันสูงส่งนัก! ไปทางนัน้ ! แถวนัน้ มีพวกมันน้อย!”
เย่หยวนกู่รอ้ งเรียกทัง้ สอง
ส่วนฝูงจระเข้ยกั ษ์วารีทมิฬที่ไล่ตามมาด้านหลัง ยังคงหาช่องโหว่สบ

โอกาสโจมตีอย่างต่อเนื่อง ไม่ยอมปล่อยให้พวกเย่หยวนทิง้ ระยะตีห่าง
ออกไป
“วิถีดาบสารทิศ!”
ยามนีร้ า่ งกายของเย่หยวนเหนื่อยจัด เขาสามารถใช้ได้พลังปราณล้วนเข้า

สกัดพวกมันเท่านัน้
ไม่คิดรัง้ รอนออมมือแต่อย่างใด เย่หยวนหยิบใช้พลังที่เหลืออยู่ออกมา
จิตสังหารแห่งดาบของเย่หยวนยังคมกล้า แสงคมดาบฟาดฟั นฝูงจระเข้

ยักษ์จนเนือ้ หนังฉีกเป็ นชิน้ ๆ
พวกเขาทัง้ สามกาลังมุ่งหน้าไปยังพืน้ ที่ท่ีมีจระเข้ยกั ษ์นอ้ ยๆ ยังดีวิถีดาบ

สารทิศของเย่หยวนยังช่วยถ่วงเวลาได้จนเริม่ ทิง้ ห่างจากฝูงจระเข้ยกั ษ์
ยามนีก้ ายเนือ้ ของเย่หยวนยังไม่ฟื้นตัวดี จึงจาต้องพึ่งพาพลังปราณเพียง

อย่างเดียว แต่นนั้ ทาให้เขาไม่สามารถต่อสูไ้ ด้นานเช่นกัน
ไม่รูเ้ ลยว่าพวกเขาหนีไปไกลเพียงใด แต่ในที่สดุ ทัง้ สามก็พน้ จากฝูงจระเข้

ยักษ์วารีทมิฬได้สาเร็จ ยามนีไ้ ม้เห็นพวกมันแม้แต่เงา เห็นดังนัน้ ทัง้ สามจึง
หยุดฝี เท้าลง
สีหน้าของอิง้ หมัวหูซ่ ีดเซียวเหนื่อยหอบ เขากล่าวขึน้ ว่า
“หากฝูงจระเข้น่าตายนัน้ หลุดออกไปโลกภายนอกได้ ทั่วทัง้ ดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์มีหวังถูกทาลายไม่เหลือ! ข้าจนปั ญญาจริงๆว่า หุบเขาเหวพระ
เจ้ามันเป็ นสถานที่เช่นใดกันแน่? ไฉนถึงมีส่งิ มีชีวิตที่ทรงพลังทัดเทียมกับ
สิบจอมราชันย์มากมายมหาศาลถึงเพียงนี!้ ”
ยังไม่ทนั ที่เย่หยวนจะได้เอ่ยปากกล่าวอันใดตอบ จู่ๆญาณเหนือสัมผัสของ

เขาพลันสั่นระรัวดั่งเตือนภัยครัง้ ใหญ่อีกครัง้ !
ตอนที่ 1259 พฤกษาวิญญาณมรณะ
วูบบ วูบบ วูบบบ…
เถาวัลย์สีทมิฬหลากหลายสายซุม่ จู่โจมพวกเย่หยวนทัง้ สามในมุมอับ

สังเกต
กาปั้นเหล็กกล้าของซือโปเทียนเหวี่ยงซัดออกไป ระเบิดพลังศาสตร์แห่ง
สวรรค์แผดกระจายสารทิศ ทาให้เถาวัลย์สีทมิฬเหล่านัน้ เละเป็ นผุยผง
โดยตรง
แต่ยงั ไม่ทนั พักหายใจ เถาวัลย์สีดาเหล่านัน้ กลับยิ่งเพิ่มทวีเข้าจู่โจมมาก

ขึน้
ทัง้ สามเพ่งสายตาจับจ้องให้ดี เถาวัลย์เลื่อยไสวพลิว้ เหล่านีแ้ ท้ท่ีจริงกลับ
เป็ นงูสีดาขนาดเล็ก
แม้ความแข็งแกร่งของงูดสีดาขนาดเล็กนีจ้ ะไม่เทียบเคียงจระเข้ยกั ษ์วารี

ทมิฬ แต่ดว้ ยจานวนอันมหาศาลนีท้ ่ีไม่รูจ้ บ กลับทาเอาเหนื่อยตกไปตามๆ
กัน
“นัน้ มันอสรพิษลวดทมิฬ! พวกมันมีจานวนนับหลายล้านตัว! เราไม่ควร

พักพิงอยูท่ ่ีน่ี ไปทางโน้นเร็ว!”
เย่หยวนเอ่ยขึน้ ด้วยสีหน้าสุดเคร่งขรึม
ด้วนจานวนที่มากมายมหาศาลของพวกมัน ย่อมสามารถชดช่อยความ
อ่อนด้อยของพวกมันจนหมดสิน้
เย่หยวนและที่เหลือยังทนอยู่ได้อย่างไร? ทัง้ หมดวงแตกวิ่งเตลิดไปทาง
หนึ่ง
โชคยังดีท่ีซือโปเทียนทรงพลังมากฝี มือ ด้วยกาปั้นแล้วกาปั้นเล่า พวก

อสรพิษลวดทมิฬไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย
หลังจากพยายามตีห่างออกไปครูใ่ หญ่ ทัง้ สามก็หนีออกจากวงล้อมสังหาร

ของพวกอสรพิษลวดทมิฬได้สาเร็จ
พวกเขาวิ่งหนีไม่คิดชีวิตอย่างบ้าคลั่ง และมิทราบว่านานเพียงใดถึงมายัง
จุดนีไ้ ด้
“ไม่น่าแปลกใจเลย ไฉนสถานที่แห่งนีม้ ีนามว่า ลุม่ แม่นา้ มรณะ ปรากฏว่า

สมชื่อแล้ว! ยังมีสตั ว์ประหลาดชนิดใดรอเราอยู่อีก?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าเจือหวาดกลัวหลายส่วน
ซือโปเทียนเอ่ยกล่าวว่า
“จระเข้ยกั ษ์วารีทมิฬกับอสรพิษลวดทมิฬ น่าจะเป็ นอสูรชนชัน้ ต่าสุดในลุม่

แม่นา้ มรณะแล้ว พวกเราถือว่าโชคดีมากที่เจอแค่พวกมัน”
แงหมัวหู่ท่ีได้ยินเช่นนัน้ พลันหน้าเสียหนัก ก่อนกล่าวขึน้ อย่างอดมิได้ว่า
“ข้าไม่สงสัยเลย ไฉนสถานที่แห่งนีถ้ ึงรูจ้ กั ในนามเขตพระเข้าต้องห้าม นี่

เป็ นอาณาเขตแห่งความตายอย่างแท้จริง!”
ยามนีม้ นั เกินขอบเขตของความเข้าใจไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็ นจระเข้ยกั ษ์วารี

ทมิฬหรืออสรพิษลวดทมิฬ หากสุม่ หยิบพวกมันออกไปวิ่งเล่นบนดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ คงสามารถกวาดล้างทุกสิ่งจนบรรลัยสูญแน่นอน
นอกจากนีเ้ อง จุดแข็งของทัง้ สามยังเหนือชัน้ กว่าเซียนทั่วไปในดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์อยู่หลายขุม ทว่าแม้แต่พวกเขายังต้องหนีตายอย่างไม่คิดชีวิต
แล้วผูค้ นในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์จะไปเหลืออะไร?
ต่อให้เป็ นระดับชัน้ สิบจอมราชันย์เอง นัน้ ก็ถึงตายเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม…อสูรสองชนิดที่กล่าวไปกลับเป็ นเพียงสิ่งมีชีวิตระดับต่าสุด
ภายในที่แห่งนีเ้ ท่านัน้ !
ทัง้ สามที่กาลังสับสนอย่างหนัก ยามนีญ

้ าณนสัมผัสของทุกคนถึงกับดัง
สะท้านกึกก้องพร้อมกันภายในใจ!
อิง้ หมัวหู่ท่ีแสนเหนื่อยหอบ ถึงขัน้ ตะโกนลั่นอย่างสุดจะทน

“เราไปฆ่าโคตรบิดาของพวกเจ้ารึไง?!”
เย่หยวนขมวดคิว้ เข้ม หน้าที่สกัดกัน้ ต่อจากนีโ้ ดยส่วนใหญ่เป็ นฝี มือของ

ซือโปเทียน
ระหว่างนัน้ เย่หยวนพยายามใช้จ่ายเวลาให้คมุ้ ค่าที่สดุ เขาเร่งฟื ้ นฟูพลัง

โดยไว!
คราวนีเ้ งาร่างสีดาเข้ารายล้อมรอบทิศ ความแกร่งกล้าของพวกมันน่าสะ

พรึงขวัญยิ่งกว่าสองชนิดก่อนหน้าเสีย
ทัง้ สามสับฝี เท้าหนีตายอีกระลอก จนรอดพ้นออกมาได้อีกครัง้

“ระวังตัวให้ดี! ข้ารูส้ กึ เหมือนว่า มีใครบางคนกาลังชักไยอสูรเถื่อนเหล่านี ้
อยู่เบือ้ งหลัง ดูท่าแล้ว…มันตัง้ ใจที่จะบีบให้เราไปยังทิศทางใดทิศทาง
หนึ่ง”
เย่หยวนกระซิบเสียงเบาเล็ดรอดผ่านหูทงั้ สอง
เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนีซ้ า้ ๆกันหลายรอบ เย่หยวนเริม่ รูส้ กึ เอะใจบ้างแล้ว
อสูรเถื่อนเหล่านีด้ ทู ่าจะจงใจทิง้ ทางหนีไว้ให้เสมอ
ครัง้ แรกครัง้ สองยังกล่าวได้ว่าบังเอิญ ทว่าครัง้ สามยังคงเป็ นเหมือนเดิมไม่

ผิดเพีย้ น นี่ชวนให้เย่หยวนสงสัยหนักเข้าไปใหญ่
แม้ความแกร่งกล้าของพวกเย่หยวนจะน่าเกรงขาม ทว่ายังประคองชีวิต
ออกมาได้อย่างสาหัสสากรรจ์เช่นกัน
ทว่าสิ่งที่เย่หยวนค้นพบและตกใจที่สดุ คือ พวกอสูรเถื่อนเหล่านัน้ มิได้
เจตนาโจมตีพวกเขาโดยหวังเอาตายจริงๆ
หลายต่อหลายครัง้ แล้ว พวกมันพยายามต้อนกลุม่ เย่หยวนไปยังทิศทาง

ใดทิศทางหนึ่ง
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ อย่างตื่นตระหนกว่า
“เป็ นไปไม่ได้? ใครกันที่ทรงพลังจนสามารถควบคุมฝูงอสูรเถื่อนเหล่านีไ้ ด้

อยู่หมัด?”
สีหน้าเย่หยวนเปลี่ยนไปอย่างมาก แต่กลับมิได้กล่าวตอบอันใด
อิง้ หมัวหู่ท่ีเห็นทางทีเช่นนัน้ ยามนีพ้ ลันหันควับจับจ้องเย่หยวนด้วยความ
ตกใจสุดขีด และกล่าวขึน้ ว่า
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…”
ยามนีเ้ ย่หยวนค่อยพยักหน้าตอบและกล่าวว่า
“ไม่มีใครอื่นแล้ว นอกเสียจากพฤกษาวิญญาณมรณะ!”
อิง้ หมัวหู่ถึงกับถอนสีหน้าซีดเผือก แม้เขาจะมั่นใจยิ่งในขุมพลังความแกร่ง

กล้าของตน ทว่าจาต้องเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตระดับชัน้ นีท้ ่ีแม้แต่เซียน
อาณาจักรพระเจ้ายังมิอาจต่อกร เขาเองก็พลันสิน้ หวังเช่นกัน
อิง้ หมัวหู่นบั เป็ นเซียนผูไ้ ร้เทียมทานขนานแท้คนหนึ่งบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์

มาตรได้วา่ เป็ นระดับแนวหน้าของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
แต่ต่อหน้าพฤกษาวิญญาณมรณะนี ้ กลับต่างกันโดยสิน้ เชิง!
นัน้ เป็ นบางสิ่งที่เหนือชัน้ กว่าอาณาจักรพระเจ้า!
ไม่วา่ พฤกษาวิญญาณมรณะจะแกร่งกร้าวมากน้อยเพียงใด แต่นนั้ ก็มิใช่

สิ่งที่พวกเขาจะสามารถต่อกรได้อย่างสมบูรณ์
พวกเขาทัง้ สามหาใช่คมู่ ือของพฤกษาวิญญาณมรณะไม่!
“นี่…ยังไม่ทนั เห็นพฤกษาคุนหวูแม้แต่เงา ทว่าวิ่งชนเข้ากับพฤกษา

วิญญาณมรณะแทนอย่างจัง นี่…นี่ไม่โชคร้ายเกินไปหน่อยรึ?”
อึง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ สุดระทมใจ

“เฮ้ออ… ถึงเราวิ่งเข้าชนกับพฤกษาคุนหวู สถานการณ์ก็มิได้ดีกว่าใน
ปั จจุบนั มากนัก”
เย่หยวนถอนหายใจเสียงยาวพลางกล่าวตอบ
“เช่นนัน้ …เราควรทาอย่างไรต่อไปดี?”
อิง้ หมัวหู่กล่าว
ชั่วแววหนึ่ง แววตาไสวเย่หยวนหรีแ่ คบเผยถึงความจริงจัง เขากล่าวว่า
“ทุกสิ่งโดยรอบอันตรายอย่างยิ่งจาต้องระมัดระวังให้มาก! มิใช่วา่ เรา

เตรียมใจก่อนเดินทางเข้ามาแล้ว? อย่าลืมไปเสีย เขตพระเจ้าต้องห้ามแห่ง
นี ้ แม้กระทั่งเซียนอาณาจักรพระเจ้ายังมิอาจรอดชีวิตกลับไป!”
ทั่วร่างกายาของอิว้ หมัวหู่ส่นั สะท้านหนัก จิตวิญญาณของเขาได้ลกุ โชน
ขึน้ อีกครัง้ จากวาจาปลุกกระตุน้ ของเย่หยวน พร้อมเอ่ยขึน้ ว่า
“พี่ใหญ่กล่าวถูกต้องแล้ว! เหอะ เหอะ ต่อให้เป็ นเขตพระเจ้าต้องห้ามมี

หรือจะหยุดพวกเราสองพี่นอ้ งได้? บุกนา้ ลุยไฟผจญความตายอย่างไร ข้า
,อิง้ หมัวหู่ขอเดินเคียงข้างพี่ใหญ่จนสุดทาง!”
เย่หยวนหัวร่อขึน้ เล็กน้อยและกล่าวพร้อมรอยยิม้ ว่า
“ฮ่าฮ่า เจ้าน้องชายที่ดี! ยามนีพ้ วกเราลงเรือหวังได้เพียงกระแสลมพัดพา!

ดูท่าอีกฝ่ ายอยากเจอเรานัก? เช่นนัน้ …ข้าเองก็อยากรูเ้ ช่นกันว่า พฤกษา
วิญญาณมรณะจะมีดีอย่างตานานว่าไว้หรือไม่!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! พี่ใหญ่กล่าวถูกใจข้านัก!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวตอบพลางหัวเราะอย่างชอบใจ
มิใช่วา่ เย่หยวนรนหาที่ตาย แต่เขาทราบดีพวกอสูรเถื่อนเหล่านีม้ ิได้เจตนา

เอาตาย แต่เพียงบีบให้พวกเขาไปยังทิศทางที่กาหนด ยามนีส้ องพี่นอ้ งคิด
ท้าทาย ไล่สงั หารอสูรเถื่อนเหล่านัน้ ตลอดทางยาว!
ต่อให้ขมุ พลังของพวกมันจะแกร่งกร้าวขนาดไหน ทว่ายามนีท้ งั้ สองเข้า

สัประยุทธ์ม่งุ หน้าอย่างบ้าดีเดือด ต่อให้มากันมากมายเพียงใดกลับมิอาจ
หยุดยัง้ พวกเขาได้
พวกเขาไม่สนแล้วว่าหลังจากนีจ้ ะรอดหรือไม่รอด ขอเพียงไปให้สดุ ทาง

หวังเพื่อรอชมสิ่งที่รออยู่เพียงเท่านัน้
ซือโปเทียนยังคงนิ่งไม่แยแสะต่ออันใด แต่สีหน้าของมันผลันไสวเผยถึง
ความประหลาดใจเล็กน้อย
สองพี่นอ้ งคูน่ ีย้ งั คงยืนหยัดเข้าประจักษ์หน้าอย่างไร้ซง่ึ ความกลัว ต่อให้
หุบเขาไท่ซานถลมลงต่อหน้า กลับเป็ นทัง้ คูท่ ่ีว่งิ เข้าใส่เสียเอง บุคคล
ประเภทนีส้ มแล้วที่ได้รบั สืบทอดศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ!
ตัง้ แต่ปลุกไฟจนลุกโชน ทัง้ สามไล่สปั ระยุทธ์ฆ่าล้างอย่างบ้าคลั่งตลอด

เส้นทาง ผ่านศึกน้อยศึกใหญ่เล่า ในที่สดุ พวกเขาก็ปราดมาถึงพืน้ ที่เปิ ด
กว้าง
บริเวณนีเ้ ป็ นทุ่งกว้าง หากใช่หนองลุม่ แม่นา้ สีทมิฬอีกต่อไป
ทว่าทุ่งกว้างแห้งนีค้ ล้ายดินแดนรกร้างแสนว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่ใบหญ้า

งอกเงยขึน้ ผืนดินแห้งแตกเป็ นลายงา
กวาดตาสารวจโดยรอบนี่ถือทุ่งกว้างแสนแห้งแล้งอันเปลี่ยวเหงาอย่าง
แท้จริง ทว่าเบือ้ งหน้ากลับมีเพียงต้นไม้ยกั ษ์ตงั้ ตระหง่านอย่างโดดเดี่ยว
ต้นไม้ใหญ่นีม้ ีสีดาสนิท เพียงแต่ก่ิงไม้แห้งแตกแขนงปราศจากใบไม้ใบ
เขียวใดๆ
บนกิ่งก้านเหล่านัน้ มีอีกาสามตัวกาลังรา่ ไห้อย่างเศร้าโศก ใครได้ยินพลัน

รูส้ กึ สิน้ หวังไปตามๆกัน
อีกาทัง้ สามหาได้มีพิษมีภยั อันใด สีหน้าของพวกมันราวกับกาลังจะตาย!
เมื่อเห็นต้นไม้สีดาทมิฬขนาดยักษ์ตรงหน้า สีหน้าเย่หยวนพลันมืดลงโดย
ไม่สมัครใจ
“หรือนี่คือพฤกษาวิญญาณมรณะในตานาน? ดูแล้ว…หาได้มีอะไรพิเศษ
ไม่”
“ยิ่งดูสงบเพียงใดกลับยิ่งอันตรายมากขึน้ เท่านัน้ ! หากการสันนิฐานของ
ข้าไม่ผิดเพีย้ น อีกาทัง้ สามตัวนัน้ สื่อถึงพวกเราสามคน! พฤกษาวิญญาณ
มรณะกาลังจะบอกว่า พวกเราทัง้ สามจาต้องตายในวันนี!้ ”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าสุดเคร่งขรึม
ตอนที่ 1260 ดวงตาอีกาดา!
“กา กา กา…”
ประหนึ่งว่าวาจาคากล่าวของเย่หยวนจะไม่เข้าหูพวกมันอย่างมาก
อิง้ หมัวหู่โหมพิโรธเดือดขึน้ อย่างอดมิอยู่ พลางตบฝ่ ามือซัดกระหน่า

ออกไปทันที!
เย่หยวนมิได้คิดหยุดยัง้ อิง้ หมัวหู่ใดๆ เพราะเขาเองก็ตอ้ งการจะเห็นเช่นกัน

ว่า พฤกษาวิญญาณมรณะนีน้ ่าสะพรึงกลัวเพียงใด
อย่างไรก็ตาม ภาพฉากต่อจากนัน้ พลันทาเอาทัง้ สามตื่นตกใจยิ่งยวด!

พลังปราณฟ้าดินที่อิง้ หมัวหู่ระดมสั่งสมพร้อมปลดปล่อยออกไปเต็มสูบ
ยามนีย้ งั ไม่ทนั ปราดถึงเกินสามสิบฉื่อ การโจมตีน่ีกลับสลายหายไปทันที!
ราวกับว่าสถานที่แห่งนีส้ ามารถควบคุมพวกเขาทัง้ สามได้อยู่หมัด!
“นี่…”
อิง้ หมัวหู่อดหันจับจ้องเย่หยวนพร้อมใบหน้าเปี่ ยมตะลึงมิได้
พฤกษาวิญญาณมรณะนีส้ มชื่อยิ่งแล้วจริงๆ!
ทว่าเวลานีเ้ อง ทัง้ สามกลับไม่นกึ ไม่ฝัน พฤกษาวิญญาณมรณะนีท้ รงพลัง

กว่าตานานเล่าลือเสียอีก
เย่หยวนประจักชัดแจ้งดีถึงความแกร่งกล้าของอิง้ หมัวหู่
กายวิญญาณพยัคฆ์ขาวสมบูรณ์และวรยุทธศักดิส์ ิทธิ์แสงทมิฬพยัคฆ์ขาว
ทัง้ สองสิ่งนีล้ ว้ นเป็ นสุดยอดกายวิญญาณและสุดยอดวรยุทธบนดินแดน
ความแกร่งกล้าของอิง้ หมัวหู่เหนือชัน้ ไปกว่าบรรดาสิบจอมราชันย์ไป

หลายขุมแล้ว กระทัง้ จอมราชันย์แห่งความมืด,ซือกงซานเองก็มิอาจใช่
คูม่ ือ
ทว่าฝ่ ามือเมื่อครูก่ ลับไม่สามารถคงสภาพได้ถึงสามสิบฉื่อตรงหน้าด้วย

ซา้ !
เย่หยวนไม่เคยพานพบสิ่งใดแปลกประหลาดขนาดนีม้ าก่อนเลยชีวิต!
ถึงแม้ตอนนีเ้ ขาจะตรวจจับอะไรบางอย่างได้บา้ ง แต่ดว้ ยขอบเขตความ

เข้าใจในปั จจุบนั กลับไม่อาจทราบได้เลยว่านัน้ คือสิ่งใด
“นี่น่ะรึ…พฤกษาวิญญาณมรณะ? เป็ นไปตามคาด มันแกร่งกร้าวของมัน
แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังมิอาจหยั่งถึงได้ ดูท่าสิ่งนีจ้ ะอยู่ใน
อาณาจักรพลังที่พวกเราไม่มีทางเข้าใจเลย และอาณาจักรพลังนัน้ …
เหนือกว่าอาณาจักรพระเจ้าไปแล้ว!”
เย่หยวนพรูไอเย็นแช่มออกพร้อมกล่าวขึน้
ทันทีทนั ใด สุม้ เสียงโหยหวนดุขบ่อนา้ บรรพกาลพลันกรีดร้องระงมขึน้ อีกา

ทัง้ สามร้องแจ๋วราวกับกาลังพูดอยู่
หากพินิจมองให้ละเอียด ปรากฏว่าเป็ นอีกาตัวกลางที่รอ้ งดังขึน้ ว่า
“ในที่สดุ … ช่างเป็ นวิญญาณที่สดใหม่กระไรเช่นนี ้ มันถึงกับประเคนให้ขา้

ถึงหน้าบ้าน! อืมมม…ดูท่าวิญญาณของเจ้าคงอร่อยยิ่ง!”
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนเปลี่ยนไปโดยสิน้ เชิง เพียงปราดสายตา
จับจ้อง เขาก็รูส้ กึ ราวกับว่าวิญญาณของตนกาลังถูกดูดออกไป
อีกาคนนัน้ ช้อนสายตาจับจ้องตอบ และนี่ย่ิงทาให้จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์

ของเย่หยวนเหือดแห้งแทบแตกสลายออก!
เบือ้ งลึกภายในทะเลแห่งจิตใจ ถูกคลื่นความผันผวนเดข้าก่อกวนโดยตรง

เช่นนี ้ ในที่สดุ ไข่มกุ สยบวิญญาณพลันมีปฏิกิรยิ าตอบสนอง มันสั่น
สะท้อนคลื่นพลังประหลาดออกไปเล็กน้อย สภาวะเสียสมดุลของเย่หยวน
ก็ได้กลับเป็ นปกติอีกครัง้
“ท่านอาวุโสทัง้ สาม พวกเรามิได้มีเจตนารบกวน เราหลงเข้ามาในสถานที่

ของพวกท่านโดยบังเอิญ โปรดเมตตาปล่อยพวกเราไปสักครา นี่นบั เป็ น
บุญคุณใหญ่หลวง”
เย่หยวนพยายามระงับความปั่ นปวนภายในใจและเอ่ยกล่าวขึน้
“หืม้ ? เจ้าสามารถทนต่อแรงกดดันจากจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของข้าได้?

น่าสนใจ น่าสนใจยิ่งนัก!”
เพียงว่าเสียงนีท้ าเอาทุกคนใจสั่นจับขัว้ กระดูกเยือกแข็ง
“มองเข้าไปในตาข้า!”
ในขณะที่อีกาตัวนัน้ กาลังกล่าวประหนึ่งว่ามันได้ท่องเวทย์อาคมบางอย่าง
ผสานลงไปในนา้ เสียง
เป็ นอีกครัง้ เย่หยวนรูส้ กึ ราวกับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของตนกาลังจะ

สลายลง วาจาแผดเสียงเพียงหนึ่งคาทาเอาความรูส้ กึ นึกคิดทัง้ หมดแทบ
ล้มสลาย!
ห้ามมอง! ห้ามมองเด็ดขาด!
เย่หยวนหาได้ตระหนักชัดแจ้งดีเกี่ยวกับขีดจากัดของไข่มกุ สยบวิญญาณ
ว่าทรงพลังถึงขอบเขตใด ดังนัน้ เขาจึงไม่กล้าพึ่งพาเจ้าสิ่งนีจ้ นเกินไป
สุดท้ายนี ้ สิ่งหนึ่งที่เย่หยวนสามารถการันตีได้ก็คือ พฤกษาวิญญาณ

มรณะนีเ้ ป็ นสิ่งมีชีวิตที่เหนือชัน้ กว่าอาณาจักรพระเจ้าไปแล้วแน่นอน!
ในยุคสมัยที่ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ
ู สิน้ สิ่งมีชีวิตระดับชัน้ นีย้ ่อมอยู่เหนือ
จินตนาการและขอบเขตความเข้าใจทัง้ หมดไปโดยสิน้ เชิง!
ดังนัน้ ไม่วา่ อย่างไรเขาจะไม่มองดวงตาอีกาตรงหน้าเด็ดขาด

เว้นเสียแต่ ร่างกายของเขาดูเหมือนจะไม่เชื่อฟั งเลยสักนิด ศีรษะของเย่
หยวนค่อยๆเงยขึน้ หันทองอีกาตัวกลางอย่างแช่มช้า
เหงื่อเย็นหลั่งไหลทั่วร่างเย่หยวนจนชโลมชุ่มประหนึ่งเพิ่งขึน้ จากนา้
ในชั่วพริบตาทั่วร่างกายของเขาก็เปี ยกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
ทัง้ ชาติก่อนหน้าและชาตินี ้ ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับจีฉ้ างหลาน แต่เย่หยวน

ยังไม่เคยรูส้ กึ อ่อนแอไร้พลังขนาดนีม้ าก่อนเลย
นี่เป็ นการเผชิญหน้าที่ระดับชัน้ ห่างกันเกินไป!
ต่อให้ประจักษ์หน้ากับเทพอสูรเทวะข่านนั่ว อย่างน้อยเย่หยวนยังพอมีทนึ
รอนไว้ต่อกร
แต่ ณ ตอนนี ้ เย่หยวนกลับไม่สามารถทาอะไรได้เลยแม้สกั นิด!
อย่าว่าแต่โจมตีใส่ แค่ควบคุมร่างกายตัวเองให้ทาตามใจนึกยังไม่มี
ปั ญญา!
สิ่งเดียวที่ตอนนีข้ ยับได้คือ ดวงตา แต่ดวงตานัน้ กลับเป็ นอวัยวะเพียงส่วน

เดียวที่เขาไม่ตอ้ งการให้ขยับ!
เย่หยวนไม่สามารถเข้าใจได้สกั นิดเลยว่า ในยุคที่ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ

ู
สิน้ ไปแล้ว ไฉนยังมีส่ิงมีชีวิตระดับชัน้ นีด้ ารงอยู่?
หรือเป็ นไปได้ไหมที่ ศาสตร์แห่งสวรรค์ในกายบางสิ่งยังคงเหลืออยู่อยู่จวบ

จนปั จจุบนั ?
อย่างไรก็ตามแต่ ขณะนีไ้ ม่เหลือเวลาครุน่ คิดใดๆอีก

เย่หยวนรีดเร้นพลังทัง้ หมดส่งออกไปยังดวงตาหวังเพื่อเบี่ยงทิศทางเข้าหา
อิง้ หมัวหู่ แต่ทนั ใดนัน้ เขาพลันต้องตื่นตระหนกอย่างหนัก
ทันทีท่ีเห็นมอง เย่หยวนพบว่าจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของอิง้ หมัวหู่ได้หลุด

ลอยออกจากร่างแล้วโดยตรง วิญญาณของเขาบินเข้าไปหาอีกาด้านซ้าย!
ส่วนซือโปเทียนกลับไม่เป็ นอะไรเลย นี่ถือเป็ นจุดเด่นพิเศษของเผ่ายักษ์

หิน เพราะมันไม่มีจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ ดังนัน้ อีกาเหล่านีจ้ งึ ไม่สามารถ
ทาอะไรได้เลย
ทว่าเสีย้ วอึดใจต่อมา เย่หยวนพลันเห็นอีกภาพฉากหนึ่ง ซึง่ นี่ทาให้เขา

เดือดดาลอาฆาตในทันใด
จิตวิญญาณศักดิข์ องลูเ่ อ๋อถูกดึงออกจากเจดียเ์ ลื่องสวรรค์ และบินเข้าไป

หาอีกาด้านขวา!
เบือ้ งลึกในแววตาของเย่หยวน ยามนีก้ ลับเปี่ ยมแน่นไปด้วยเพลิงพิโรธ
เดือดปะทุแทบระเบิด!
ไร้ซง่ึ พลังอานาจ!
ไร้ซง่ึ หนทางช่วย!
ณ ปั จจุบนั เย่หยวนทราบแล้วว่า อีกาตัวที่สามนีม้ ิได้ถกู เตรียมไว้

สาหรับซือโปเทียน แต่นนั้ สาหรับลูเ่ อ๋อโดยเฉพาะ!
สาหรับลี่เอ๋อแล้วนัน้ เนื่องจากกายวิญญาณทัง้ สองชนิดของนางผสาน

รวมเป็ นหนึ่งเดียว จึงทาให้ไม่สามารถแยกออกจากร่างได้แล้ว พฤกษา
วิญญาณมรณะจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปและมิได้ตละเตรียมอีกาไว้ให้นาง
อย่างไรก็ตาม ที่เห็นว่าซือโปเทียนมิได้เคลื่อนไหวใดๆ นี่เป็ นที่ชดั เจนว่า
มันเองก็ถกู สะกดไว้เช่นกัน
ความแกร่งกล้าของซือโปเทียนเหนือชัน้ กว่าเย่หยวน มันเคยเป็ นถึงเซียน

อาณาจักรพระเจ้า!
แต่กระทัง้ มันก็มิใช่คมู่ ือของพฤกษาวิญญาณมรณะเลย!
“เฮ้ออ… วิญญาณนา้ ดีเหล่านีน้ ่าจะอร่อยมากแน่นอน! นับตัง้ แต่ท่ีตาเฒ่า

นัน้ ตายไป ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีก้ ็กลายเป็ นสถานที่เปลี่ยวร้างทัน
ควัน การจะหาวิญญาณอร่อยๆกินกลับไม่ง่ายดั่งวันวาน!”
อีกาตัวกลางกล่าวขึน้ อย่างไม่สบอารมณ์นกั
อย่างไรก็แล้วแต่ ขณะนีเ้ ย่หยวนกาลังโกรธจัด เขายังจะมาสนใจคาบ่น
ของอีกาได้อย่างไร?
เขาเค้นพลังทัง้ หมดที่เหลืออยู่ออกมาหวังเพื่อฝื นตัวเองมิให้มองไปยังอีก

กา
หากแม้แต่เขายังพลาดท่าเช่นนี ้ แล้วใครจะเป็ นคนช่วยอิง้ หมัวหู่กบั ลูเ่ อ๋อ!
จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ สองดวงกาลังล่องลอยออกไปอย่างช้าๆ เสมือน

ว่าถูกอาคมบางอย่างทาให้ทงั้ สองมิอาจขัดขืนคล้ายเป็ นอัมพาต
อีกาสองตัวนัน้ อ้างปากกว้างเตรียมรอรับมือ้ อาหารอันโอชา จิตวิญญาณ

ศักดิส์ ิทธิ์ของอิง้ หมัวหู่กบั ลูเ่ อ๋อค่อยๆหดเล็กลงเรือ่ ยๆ
ในที่สดุ อีกาทัง้ สองก็กระเดือกจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของทัง้ สองลงไปทันที
ภายในคาเดียว
ยิ่งเห็นภาพฉากนีต้ ่อหน้าต่อตา ดวงตาของเย่หยวนแปรเปลี่ยนเป็ นสีเลือด

แดงฉานในทันใด พร้อมความโกรธจัดสุดขีดทานทน!
แต่เขาเองก็ไม่สามารถทาอะไรได้เลยเช่นกัน!
สิ่งเดียวที่ทาได้ในขณะนีค้ ือ การขยับดวงตาออกจากอีกาตัวตรงกลาง!
อีกาตัวกลางระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและกล่าวกับเย่หยวนว่า
“ผ่อนคลาย ไฉนเจ้าไม่ตามมาสมทบกับสหายที่เหลือ? อย่าพยายามฝื น

ให้เหนื่อยเปล่า สหายน้อยคนหนึ่งที่ไม่สามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระ
เจ้าได้ยงั นับเป็ นอันใด? มองมาที่ดวงตาของข้า!”
คลื่นพลังไร้สภาวะหอบใหญ่พ่งุ เข้าใส่จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวน
ทันที!
คราวนีเ้ ย่หยวนไม่สามารถหยุดยัง้ ใดๆได้อีกต่อไป ท้ายที่สดุ ดวงตาคูน่ นั้ ก็

เข้าประจันหน้ากับดวงตาคูน่ นั้ ของอีกาจนได้!
ในไม่ชา้ เย่หยวนรูส้ กึ ประหนึ่งว่า จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของตนถูกแช่แข็ง

เอาไว้ โดยไม่ทราบตัง้ แต่เมื่อใด จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนพลัน
หลุดลอยออกไปโดยไม่รูต้ วั
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่เลว! ไม่เลวเลย! จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์นี…

้ ดูท่าจะเป็ น
สายเลือดมังกรบริสทุ ธิ์! ยิ่งไปกว่านัน้ …กลิ่นอายชนิดนีช้ ่างคล้ายคลึงกับ
บรรพชนต้นกาเนิดของเผ่ามังกรยิ่ง! หืม้ …? ฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงใน
ตานาน? ฮ่าฮ่าฮ่า หยิบถูกสุดยอดมหาสมบัติเข้าเต็มเปา!”
อีกาตัวกลางกล่าวขึน้ พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างไร้กงั วล
ตอนที่ 1261 พายุวิญญาณ!
“บัดซบ! หรือแม้แต่ไข่มกุ สยบวิญญาณก็มิใช่คมู่ ือของพฤกษาวิญญาณ

มรณะเช่นกัน? ไยถึงไม่มีปฏิกิรยิ าใดๆเลย!”
แม้วา่ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนจะถูกควบคุมตรึงแข็ง แต่เขาเองก็

ยังมิได้สญู เสียสติสมั ปชัญญะไป
ความหวังเดียวที่พ่งึ พาได้คือ ไข่มกุ สยบวิญญาณ!
ทว่าไข่มกุ สยบวิญญาณนีก้ ลับไม่มีปฏิกิรยิ าตอบสนองใดๆเลย ซึง่ นี่ทาให้

เขากังวลใจอย่างยิ่ง
จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนค่อยๆถูกดึงออกจากร่างไกลขึน้ ทีละเล็ก
ละน้อย ดวงตาของอีกาเปรียบดั่งก้นหุบเหวนรกที่เย่หยวนยังคงร่วงตกไม่
หยุด
ทันทีทนั ใดนัน้ เอง ไข่มกุ สยบวิญญาณที่หลับใหลก็ต่นื ขึน้ ในที่สดุ !
มันเริม่ ส่งคลื่นความผันผวนออกไปอีกครัง้
จากเดิมที่จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนหลุดลอยออกไป ยามนีถ้ กู ดึง

กลับเข้าร่างดังเดิมอย่างรวดเร็ว!
“หืม้ ? เกิดอะไรขึน้ ?”
อีกาตัวกลางกล่าวขึน้ ด้วยความประหลาดใจ
ทุกครัง้ ที่ลงมือเคลื่อนไหว มันไม่เคยประสบความล้มเหลวมาก่อนเลย
แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้าล้วนเสร็จมันทุกราย ตราบใดที่ชะตากรรม
ยังคงดารงเรือ่ ย สรรพสิ่งใดอยู่ในรีศมีลว้ นต้องวอดวาย ไม่มีอะไรหยุดมัน
มิให้กลืนกินจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ได้
แต่ในวันนี ้ มันกลับล้มเหลวจริงๆ!
แถมอีกฝ่ ายยังเป็ นเพียงมนุษย์นอ้ ยคนหนึ่งที่มิได้เป็ นเซียนอาณาจักรพระ

เจ้าด้วยซา้ !
“มีตานานเล่าขานไว้วา่ ฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงเป็ นกายวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ี

กล้าแกร่งที่สดุ แห่งเผ่ามังกร ความแข็งแกร่งของตาเฒ่าอ้าวฉินเองก็มิอาจ
ประเมินได้เช่นกัน กระทัง้ นรกยังต้องถอย! อย่างไรก็ตาม…ต่อให้จะ
เก่งกาจฟ้าประทานเพียงใด แต่ตาเฒ่านัน้ ก็ไม่อยู่แล้ว ยามนีไ้ ม่มีผใู้ ด
สามารถช่วยเหลือเจ้าเด็กนี่ได้อีก!”
อีกาตัวกลางกล่าวพึมพากับตัวเอง
โดยไม่รรี ออันใด อีกาตัวกลางกางปี กสยายสีทมิฬของมันพร้อมปราดเข้าจู่

โจมไปที่ศีรษะของเย่หยวน!
จิตวิญญาณศักดิน์ สิทธิ์ของเย่หยวนที่เพิ่งเข้ารูปเข้ารอย กลับต้องเตรียม

รับมือกระทันหันประดุจฟ้าผ่า!
อีกาพุ่งโจมตีหวังเสียบทะลวงศีรษะด้วยจงอยปากอันแหลมคมของมัน แต่
ทันทีทนั ใด พลันมีคลื่นพลังวิญญาณไร้สภาวะเข้าห่อหุม้ ร่างกายเย่หยวน
ภากฉากนีถ้ ึงกับทาให้อีกาตัวนัน้ โพล่งอุทานลั่นด้วยความหวาดกลัว!

“ไข่มกุ สยบวิญญาณ! กลับกลายว่าเป็ นไข่มกุ สยบวิญญาณ! บัดซบ!
บัดซบที่สดุ !! ไฉนไข่มกุ สยบวิญญาณถึงอยู่ในตัวมันได้?! อ๊ากก!!”
อีกาตัวนัน้ แตกตื่นอย่างหนักราวกับพบเจอบางสิ่งที่น่ากลัวยิ่ง มันกรีดร้อง

ระงมเจือนา้ เสียงสิน้ หวัง
ปี กกางโบกสะบัดให้ไว อีกาตัวนัน้ เร่งกระพือปี กหนีกลับออกมาทันที
ทว่านัน้ กลับสายเกินไปเสียแล้ว!
จู่ๆเหนือศีรษะของเย่หยวนพลันเกิดแรงดูดอย่างแรงขึน้ พร้อมกลืนกินอีกา
ตัวนัน้ เข้าไปโดยตรง
อีกาตัวนัน้ ยังไม่ทนั ได้กลืนกินเย่หยวน ทว่ากลับกลายเป็ นเย่หยวนที่กลืน

กินมันแทน!
หากกล่าวให้ถกู ต้อง นัน้ มิใช่เย่หยวน แต่เป็ นไข่มกุ สยบวิญญาณ!
เย่หยวนสามารถสัมผัสได้อย่างชัดแจ้งว่า อีกาตัวนัน้ ถูกกลืนกินลงไปแล้ว

โดยไข่มกุ สยบวิญญาณ
“แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!”
เย่หยวนอ้าปากกว้างหอบถี่อย่างหนักหน่วง ในที่สดุ เขาก็หลุดพ้นจากขุม

นรกอันน่าสยดสยองนีจ้ นได้
ขณะเดียวกัน สิ่งแรกที่เขาจาต้องทาโดยไวคือ การไปช่วยอิง้ หมัวหู่กบั ลู่

เอ๋อ!
แต่ก่อนหน้าที่เย่หยวนจะลงมือ เขาพลันสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังวิญญาณ
บางอย่างที่ผนั ผวนยิ่งกลางทะเลแห่งจิตใจของตน
เมื่อเขาหลบตาดึงจิตเข้าไปตรวจสอบก็พบเป็ นพายุวิญญาณขนาดมหึมา
ที่กาลังโหมกระหน่าอยู่โดยมีตวั เขายืนอยู่ ณ จุดศูนย์กลาง
พายุวิญญาณนีน้ ่าสะพรึงกลัวเกินไป กระทัง้ เย่หยวนเองยังต้องหรีต่ าแคบ

มิอาจจับจ้องได้นานนัก
ลูกประคาสีดาค่อยๆลอยขึน้ เหนือน่านนา้ ในทะเลแห่งจิตใจ และทะยาน

ขึน้ สูงสูก่ ลางเวหา
ทันใดนัน้ มันเริม่ หมุนควงเร็วจี๋จนดูดกระแสนา้ เบือ้ งล่างขึน้ มา และก่อร่าง

สร้างตัวขึน้ กลายเป็ นพายุวารีวิญญาณ
พายุวารีวิญญาณนีค้ ่อยๆขยับขยายตัวออกกว้างและเริ่มแข็งแกร่งขึน้
เรือ่ ยๆ!
“อ๊ากก! อ๊ากกก! อ๊ากกก! หลังจากที่ตาเฒ่านัน้ ล่วงลับไปแล้ว ไข่มกุ สยบ

วิญญาณก็หายสาบสูญไป ไฉนมันถึงปรากฏขึน้ ในตัวไอ้เด็กเหลือขอนี่?!”
พฤกษาวิญญาณมรณะกรีดร้องระงมพร้อมความหวาดกลัวสุดขีด
เว้นเสียว่า พายุวารีวิญญาณของไข่มกุ สยบวิญญาณยังขยาดขยายตัวขึน้

ไม่หยุดหลุดออกจากทะเลแห่งจิตใจโดยตรง ยามนีท้ ่วั ทุกหนแห่งถูกพายุ
วารีวิญญาณนีก้ วาดล้างชาระซัดไม่เหลือ
แม้แต่ตวั ต้นพฤกษาวิญญาณมรณะเองก็ไม่สามารถต้านทานได้เช่นกัน!
รัศมีพายุแผดกว้างไพศาลจนกระจายไปทั่วลุม่ แม่นา้ มรณะในพริบตา

เหล่าสิ่งมีชีวิตอันลึกลับภายในเขตพระเจ้าต้องห้ามต่างอพยพหนีทนั ที
ด้วยความแตกตื่นหวาดกลัว
ความผันผวนระดับนีท้ าให้ภายในใจของพวกมันสั่นระรัวสุดขีด!
สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในเขตพระเจ้าต้องห้ามล้วนทรงพลังไร้เทียมทาน กระ
ทัง้ เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังมิใช่คมู่ ือ ทว่ายามนีก้ ลับหนีเตลิดไม่เป็ นท่า
……………………….
ณ หุบเขาแห่งนี ้ ภายในถา้ ลึก ปรากฏสองคูด่ วงเนตรพลันเปิ ดขึน้ อย่าง

แช่มช้า
หนึ่งในสายตาคูน่ นั้ เปี่ ยมไปด้วยความกลัว

“แรงกดดันชนิดใดกัน? ไฉนถึงทรงพลังเพียงนี!้ ดูเหมือนจะมาจากทางลุม่
แม่นา้ มรณะ!”
“นัน้ คือไข่มกุ สยบวิญญาณ! หนึง่ ในสามสมบัติเวทย์สวรรค์! สุดยอด

เครือ่ งรางแห่งจิตวิญญาณบนผืนพิภพของดินแดนพฤกษานิรนั ดร์! ข้าไม่
คิดไม่ฝันเลยว่า ห้าล้านปี ต่อมา,หลังจากที่จอมเทพนิรนั ดร์ลว่ งลับไป
ไข่มกุ สยบวิญญาณจะปรากฏขึน้ ให้เห็นอีกครัง้ ในท้ายที่สดุ !”
“จอมเทพนิรนั ดร์? นัน้ ใครกัน?”
“เขาคือราชันย์แห่งราชันย์ของดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนี!้ แล้วเจ้าลอง

คิดสิว่า เขาผูน้ นั้ จะไร้เทียมทานเพียงใด!”
“นัน้ เป็ นบุคคลที่แม้แต่ท่านพ่อยังเอ่ยปากชื่นชม? ช่างแข็งแกร่งนัก!”

“แข็งแกร่ง? หุห,ุ แม้แต่คาว่า แข็งแกร่ง ยังไม่มีคณ
ุ สมบัติท่จี ะใช้กบั เขา!”
“แล้วพฤกษาวิญญาณมรณะล่ะ?”
“หุหุ เจ้าพวกนัน้ หาญกล้าท้าทายเจ้านายใหม่ของไข่มกุ สยบวิญญาณ

แล้วเจ้าคิดว่าผลลัพธ์จะเป็ นอย่างไร! พวกมันรนหาที่ตายเอง ไม่มีใคร
สามารถช่วยอะไรได้ มีจิตวิญญาณของพฤกษามรณะช่วยหล่อเลีย้ งเช่นนี ้
จิตวิญญาณของไข่มกุ สยบวิญญาณก็ควรตื่นขึน้ มาแล้วเช่นกัน!”
………………………..
ไม่ทราบเลยว่า วันเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สดุ พายุวารีวิญญาณนีก้ ็

สงบลง
เย่หยวนฟื ้ นสติต่นื ขึน้ ด้วยความงุนงงพร้อมความปวดร้าวที่โฉบแล่นขึน้ หัว
ราวกับแตกเป็ นเสี่ยงๆ
เสีย้ วอึดใจต่อมา เขาพลันนึงถึงอิง้ หมัวหู่กบั ลูเ่ อ๋อเป็ นอย่างแรกในทันใด
“อิง้ หมัวหู่! ลูเ่ อ๋อ!”
เย่หยวนตะโกนเรียกกับใจที่เคว้งคว้าง
“พี่ใหญ่/นายน้อย ข้าอยู่น่ี!”
“พี่ใหญ่หยวน ในที่สดุ ท่านก็ได้สติ!”
สุม้ เสียงที่แสนคุน้ เคยทัง้ สามดังขึน้ ทาเอาเย่หยวนคลายใจโล่งอย่างยิ่ง

เขาหันมองไปหาอิง้ หมัวหู่กบั ลูเ่ อ๋อพลางกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ
ว่า
“พวกเจ้า…ไม่เป็ นอะไรใช่ไหม?”
อิง้ หมัวหู่กล่าวตอบทันควัน
“พวกเราไม่รูว้ ่าเกิดอะไรขึน้ พอรูส้ กึ ตัวอีกทีก็นอนหมดสติเหมือนท่าน! ข้า

ได้สติก่อนไม่นานเท่าไหร่นกั ”
ไม่วา่ อะไรจะเกิดขึน้ แต่เห็นได้ชดั ว่าทัง้ อิง้ หมัวหู่และลูเ่ อ๋อต่างปลอดภัยดี

ยามนีก้ อ้ นหินขนาดมหึมาที่ทบั อยู่กลางอกเย่หยวนพลันอันตรธานหายสิน้
เมื่อนึกถึงภาพฉากที่อิง้ หมัวหู่และลูเ่ อ๋อถูกกระชากจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์

ออกจากร่างไป นัน้ คล้ายมีดคมบาดลึกเข้าขัว้ หัวใจเย่หยวนโดยตรง
แม้ตอนนีค้ วามหวาดกลัวยังคงตราตรึงไม่สนิ ้ กลิ่นดี
เย่หยวนเหลียวมองไปยังลี่เอ๋อก่อนกล่าวขึน้ ว่า
“ลี่เอ๋อ เจ้ามิได้ถกู กลืนกินวิญญาณเข้าไป ระหว่างนีท้ ่ีอยู่ในเจดียเ์ ลื่อง

สวรรค์เจ้าเห็นสิ่งใดบ้าง?”
ลี่เอ๋อส่ายหัวพลางกล่าวตอบ
“แม้ขา้ จะไม่ถกู กลืนกินวิญญาณ แต่ตอ่ มาทันทีท่ีเกิดพายุนนั้ ข้าเองก็หมด

สติไปเช่นกัน”
ทัง้ สี่สบตากันไปมา แต่ละคนเผยสีหน้าฉงนงุนงงไม่ตา่ ง

กระทัง้ ซือโปเทียนยังยืนหน้ามึนอยู่เคียงข้างไม่ห่างกายเช่นกัน
เย่หยวนขมวดคิว้ เข้มพร้อมเพ็งจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของตนลงในไข่มกุ

สยบวิญญาณ เขาพบว่าไข่มกุ สยบวิญญาณยังคงลอยเวค้งอยู่ในทะเล
แห่งจิตใจดังเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึน้ เลย
“ไข่มกุ สยบวิญญาณนี่คืออะไรกันแน่? เหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ ก่อนหน้าช่างน่า

ประหลาดเกินไป!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างไร้ประโยชน์
จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของทัง้ อิง้ หมัวหูแ่ ละลูเ่ อ๋อควรจะถูกกลืนกินโดยสิน้

และตายลงไปนานแล้ว
แต่ใครจะไปคิดว่า ไม่เพียงทัง้ คูจ่ ะรอดตายอย่างปาฏิหาริย ์ แต่ยงั ไม่มี
แม้แต่รอยขีดข่วนใดๆ
นอกเหนือจากความปี ติยินดี สิ่งนีก้ ลับชวนให้เย่หยวนรูส้ กึ แปลกใจเข้าไป

ใหญ่
ไข่มกุ สยบวิญญาณนีไ้ ม่สามารถหยั่งรูไ้ ด้โดยแท้ นี่ทาให้เขารูส้ กึ โง่งมไป

โดยสมบูรณ์
พฤกษาวิญญาณมรณะเป็ นยิ่งกว่าตานาน มันทรงพลังเสียยิ่งกว่าเซียน

อาณาจักรพระเจ้า!
แต่ไข่มกุ สยบวิญญาณกลับสามารถบดขยีส้ ่งิ มีชีวิตเหล่านัน้ ได้จนไม่เหลือ

แม้แต่ผยุ ผง!
“หืม้ ?”
เย่หยวนตกใจเล็กน้อย
“จะว่าไป…พวกเราออกจากลุม่ แม่นา้ มรณะได้แล้ว? เช่นนัน้ …พฤกษา

วิญญาณมรณะล่ะ?”
ทัง้ สี่เผยสีหน้าสุดว่างเปล่าออกมาโดยไม่สมัครใจ อย่าว่าแต่พฤกษา

วิญญาณมรณะ กระทัง้ เหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ ก่อนหน้ากับพวกเขาเองยังไม่
ทราบ
เย่หยวนถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวว่า
“เอาล่ะ อย่ากังวลไปเลย! ในเมื่อพ้นมือมันมาได้ก็นบั ว่าโชคดีแล้ว ยามนี ้

ไปเสาะหาพฤกษาคุนหวูกนั ดีกว่า!”
….
……
ในเวลาเดียวกัน ภายในไข่มกุ สยบวิญญาณกลับมีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึน้
สายตาของมันทอดยาวออกไปเบือ้ งหน้า พร้อมมองภาพฉากที่ภายใน

ปรากฏเป็ นเย่หยวนและเหล่าพวกพ้องที่กาลังเร่งรุดเดินทางต่อ
“หุห…
ุ เป็ นเวลากว่าห้าล้านปี แล้ว ในที่สดุ ไข่มกุ สยบวิญญาณก็เจอผูส้ ืบ
ทอด!”
ตอนที่ 1262 ทะลวงสู่พลังระดับเก้าขั้นสมบูรณ์!
“พี่ใหญ่ นี่แปลกเกินไป! มิใช่วา่ ที่น่ีคือเขตพระเจ้าต้องห้ามหรอกรึ? ไฉน

เราถึงไม่พบเจอภัยอันตรายใดๆอีกเลยหลังพวกเราออกจากลุม่ แม่นา้
มรณะ?”
หลังจากเหตุการณ์ในลุม่ แม่นา้ มรณะที่รอดตายออกมาอย่างหวุดหวิด นี่ก็

ผ่านมากว่าครึง่ เดือนแล้ว
อิง้ หมัวหู่ประหลาดใจเป็ นอย่างมาก ทัง้ ๆที่เดินทางมาตัง้ ไกลแต่ไฉนถึง

เงียบสงบผิดปกติตลอดทางที่มา!
แรงคุกคามหรือรางสังหรณ์อนั น่าสะพรึงเหล่านัน้ ที่ปรากฏยามแรกเท้าย่าง

เข้าในเขตพระเจ้าต้องห้าม ทัง้ หมดกลับหายไปอย่างไร้รอ่ งรอย
ความแตกต่างดั่งฟ้ากับเหวชนิดนีช้ วนทาเอาผูค้ นใจหายใจคว่า
แม้เย่หยวนจะตระหนักดีวา่ โอกาสรอดชีวิตออกมามีนอ้ ยแสนน้อย แต่ลกึ ๆ

แล้ว เขาก็ยงั มั่นใจในตัวเองว่าต้องรอดให้จงได้
แต่ตอนนี ้ ทุกอย่างกลับง่ายเกินไป!
ทัง้ สี่เกือบลืมไปแล้วว่ากาลังเดินทางอยู่ในเขตพระเจ้าต้องห้ามที่สดุ แสน

อันตราย บางครัง้ ถึงขัน้ ชมพฤกษาทัศนียภาพโดยรอบเล่น
เขตพระเจ้าต้องห้ามที่ได้ช่ือว่า สุสานของเหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้า มัน

เงียบสงบและปลอดภัยขนาดนีต้ งั้ แต่เมื่อใด?
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า พายุท่ีก่อเกิดจากไข่มกุ สยบวิญญาณในตอนนัน้ จะ

เป็ นต้นเหตุของเรือ่ งทัง้ หมด! สิ่งมีชีวิตภายในเขตพระเจ้าต้องห้ามอาจ
หวาดกลัวในไข่มกุ สยบวิญญาณยิ่ง นี่จึงเป็ นเหตุให้พวกมันหนีกนั ไป
หมดแล้ว?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างเงียบๆ
แต่อิง้ หมัวหู่กล่าวตอบพร้อมท่าทางสุดภาคภูมิใจว่า
“พี่ใหญ่อย่าลืมไปเสีย ทัง้ หมดเป็ นเพราะข้าที่นาพาท่านให้มาเจอกับไข่มกุ

สยบวิญญาณในปี นนั้ ฮ่าฮ่า ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า มันกลับกลายเป็ นของ
วิเศษที่แสนน่าอัศจรรย์! นี่เขตพระเจ้าต้องห้ามหรือเดินเล่นอยู่ในสวนหลัง
ตาหนัก?”
เย่หยวนยิม้ และกล่าวตอบว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า ความสามารถในการค้นหาสมบัติของเจ้ายังคงยืนหนึ่งในใจข้า!
กระนัน้ เอง…ข้ารูส้ กึ ได้ว่าสรรพสิ่งที่เห็นกลับไม่ง่ายอย่างที่เห็นเลย! ข้ายัง
จาได้ว่า พฤกษาวิญญาณมรณะเองก็กล่าวถึง ‘ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์’ ซึง่
ก่อนหน้านีข้ ่านนั่วเองก็เรียกดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีว้ า่ ‘ดินแดนพฤกษานิ
รันดร์’เช่นกัน นอกจากนีก้ วนควานเทียนเองก็เคยกล่าวเล่าว่า ศิลาจารึก
เลื่องสวรรค์กบั ไข่มกุ สยบวิญญาณเป็ นมิใช่ของวิเศษของดินแดนแห่งนี ้
แต่เป็ นของวิเศษจากต่างแดน! แม้กระทัง้ ท่านเซียนเต๋าสวรรค์เองก็ยงั ไม่
ทราบถึงต้นกาเนิด! ดูเหมือนว่า…นอกเหนือจากดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แล้ว ยัง
มีดินแดนที่พวกเราไม่เคยรูจ้ กั อยู่อีกด้วย!”
ใจสั่นระรัวเต้นแรง ลี่เอ๋อกล่าวขึน้ อย่างไม่ม่นั ใจเท่าไหร่ว่า
“พี่ใหญ่หยวน หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าอพยพ

ไปยังดินแดนอื่นที่ว่านัน้ ?”
เย่หยวนหันมองลี่เอ๋อด้วยสายตาแปลกๆ เขากล่าวตอบพร้อมพยักหน้าว่า
“อาจเป็ นอย่างที่เจ้ากล่าว! บางทีพวกเขาเหล่านัน้ อาจรูล้ ่วงหน้าอยู่แล้วว่า
ศาสตร์แห่งสวรรค์ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์กาลังจะสูญสิน้ พวกเขาจึงแอบ
จัดตัง้ ภาคีขนึ ้ มาเพื่อคิดค้นวิธีขา้ มไปมิติเปิ ดทางสูด่ ินแดนอื่น!”
ยิ่งเย่หยวนพูดมากเท่าไหร่ แต่ละคนก็ย่ิงตื่นตกใจมากขึน้ เท่านัน้ !
หากเป็ นอย่างที่สนั นิฐานไปจริงๆ ทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้ในทันที!
แม้พวกเขาเหล่านัน้ จะกลายไปเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วก็ตาม แต่

ยามใดที่สญ
ู สิน้ ศาสตร์แห่งสวรรค์ไป พวกเขาจะถูกระงับพลังเหลือแค่
อาณาจักรเต๋าลึกลา้ ในทันที แล้วแบบนีม้ ีหรือที่พวกเขาจะเต็มใจอยู่ต่อไป
ในอนาคต?
ถึงความเข้าใจของพวกเขาจะรุกลา้ ไปไกลโข ทว่าระดับเพียงอาณาจักรกึ่ง

พระเจ้ากลับไม่นบั เป็ นอันใด
แต่เดิมพวกเซียนเหล่านีม้ ีศกั ดิเ์ หนือมวลมนุษย์ หากต้องตกลงมาปะปน
กับมนุษย์ ย่อมเป็ นไปไม่ได้แน่นอนที่พวกเขาจะทนไหว
นอกจากนีเ้ อง ดินแดนอื่นๆอาจเป็ นดินแดนระดับที่สงู กว่าดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์ นัน้ หมายความว่า พวกเขาจะมีโอกาสไต่ขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพลังที่
สูงขึน้ ไปอีกได้
สุดท้ายนี ้ เย่หยวนก็ได้สมั ผัสกับความลับที่คลุมเคลือบด้วยฝุ่ นหนากว่า

แสนปี !
“ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์! ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์! ไฉนถึงต้องเรียกว่า

ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์! แล้วทาไมศาสตร์แห่งศวรรค์จึงหายไป? เหอะ
เหอะ… เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าคงคิดว่าตัวเองพิเศษกว่าคนอื่นๆ ถึง
ว่าตัวเองเป็ นพระเจ้าแล้วจะทาอะไรก็ได้ตามใจ!”
เย่หยวนกล่าวเย้ยดยาะไม่หยุดปาก พลางดูถกู หยามเหยียดเหล่าเซียน
อาณาจักรพระเจ้าว่าเห็นแก่ตวั
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าพวกนีจ้ ะไม่ใส่ใจ

ภัยอันตรายของเผ่าปี ศาจเลยแม้สกั นิด!
ทัง้ ๆที่เผ่าปี ศาจเตรียมจ้องฆ่าล้างสรรพสิ่งบนผืนพิภพมาโดยตลอด ทว่า

เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าพวกนีก้ ลับเลือกที่จะจากไปโดยไม่เหลียว
หลังกลับมามองใดๆ! และไม่แม้แต่จะออกปากเตือน!
เย่หยวนรังเกียจคนประเภทนีเ้ ป็ นอย่างที่สดุ
“หากเป็ นเช่นนัน้ จริง พวกนัน้ ก็เป็ นได้แค่ขยะกลุม่ หนึ่ง! ทิง้ ภาระความ

รับผิดชอบทัง้ หมดไว้ให้แก่ชนรุน่ หลังโดยไม่บอกกล่าวอันใดแม้สกั นิดหรือ
กระทัง้ ทางออก ชีวิตนับล้านล้านบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ตา่ งได้รบั ความ
เดือดร้อนจากเผ่าปี ศาจบัดซบ!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ อย่างขุ่นเคือง
ลี่เอ๋อถอนหายใจเสียงยาวไม่หยุดหย่อน นางกล่าวว่า
“บนผืนพิภพแห่งนี ้ มีเพียงไม่ก่ีคนเท่านัน้ ที่มากคุณธรรมเปี่ ยมไปด้วย

ความรับผิดชอบ ท่านเซียนเต๋าสวรรค์, ท่านอาวุโสฟางเทียน และพี่ใหญ่
หยวน เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้ามองผูค้ นด้อยค่าดั่งผักปลา แล้วมีหรือ
จะมาใส่ใจ? ไม่วา่ กี่ลา้ นชีวิต สาหรับพวกมันคงไม่มีค่าเท่ากับชีวิตของ
พวกมันแค่หนึ่งเดียว!”
เมื่อได้ฟังเช่นนัน้ เย่หยวนเองก็ผงกศีรษะยอมรับและคิดแบบนัน้ เช่นกัน
อาจเป็ นไปได้ว่า ในสายตายของพวกมัน ชีวิตของมวลมนุษย์เป็ นแค่ผกั

ปลาจริงๆ
แต่ทนั ใดนัน้ เอง สีหน้าเย่หยวนพลันมืดลงโดยพลัน แรงกดดันศักดิส์ ิทธิ์สดุ
ข้นคลักเข้าโอบล้อมเขาไว้ทกุ ทิศทาง
“ฮิฮิ… ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้เจอพวกเจ้าจริงๆ! คูแ่ ค้นย่อมไม่แคล้วกัน!”
พลันปรากฏร่างหนึ่งปราดเข้ามาขวางทางเย่หยวนไว้ทนั ควัน และนัน้ มิใช่

ใครอื่นนอกจากจู่เก๋อฉิงซวนอย่างแม่นยา!
เย่หยวนเค้นเสียงหึกล่าวตอบอย่างเมินเฉยว่า
“ก็แค่ครึง่ ผีครึง่ คนที่ยงั หายใจ!”
“เจ้าหนู รูห้ รือไม่ว่าเจ้าได้ทาลายความพยายามถึงหนึ่งล้านปี เต็มของข้า

จนป่ นปี ้? แล้วมีหรือที่พระเจ้าผูน้ ีจ้ ะปล่อยเจ้าไปง่ายๆ?”
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนมืดลงเล็กน้อยและกล่าวว่า
“จู่เก๋อฉิงซวนล่ะ? หรือตายไปแล้ว?”
“หึ! บิดาเจ้าเถอะ! คราวนีข้ า้ อยากจะเห็นเหลือเกินว่าเจ้าจะตายทรมาน

เพียงใด!”
ครานีเ้ ปลี่ยนเป็ นเสียงอันหยิ่งยโสของจู่เก๋อฉิงซวนที่แผดดังสนั่น
เย่หยวนกวาดสายตาจับจ้องอีกฝ่ ายอย่างเฉยเมยและกล่าวเย้ยเยาะขึน้ ว่า
“ดูท่าเจ้าจะไม่คิดลงมือเองอีกต่อไป? หุห,ุ ความมั่นใจก่อนหน้าไม่ทราบว่า

หายไปไหนหมดแล้ว? ถูกข้าตบเข้าไปทีถึงกับกลัวจนหัวหดเชียว!”
เย่หยวนทราบดีว่า จู่เก๋อฉิงซวนนิสยั สันดานเป็ นอย่างไร แม้อีกฝ่ ายจะ
ทราบว่าเย่หยวนจะเจตนายั่วยุ แต่เขามักจะเดินติดกับดักเองเสมอ
ทว่าครัง้ นีเ้ ย่หยวนกลับคิดผิด!
จู่เก๋อฉิงซวนที่ได้ยินเช่นนัน้ แค่เค้นเสียงเย็นเล็กน้อยและกล่าวว่า
“หึ! ข้าไม่จาเป็ นต้องลงมือเอง ขอเพียงได้เห็นเจ้าตายต่อหน้าต่อตาก็สขุ ใจ

ยิ่งแล้ว! ยามใดที่เจ้าพลาด ข้าผูน้ ีจ้ ะเป็ นคนเหยียบซา้ !”
“ฮิฮิ… เจ้าหนู ข้าขอยอมรับเลย เจ้านี่มนั น่าประทับใจจริงๆ! อ่านจุดอ่อน

จุดแข็งรวมไปถึงบุคคลิกส่วนตัวของคู่ต่อสูเ้ ฉียบขาด และนามาใช้ให้เป็ น
ประโยชน์ แต่น่าเสียดาย…ที่เจ้าดันมาเกิดผิดเวลา!”
เห็นได้ชดั เลยว่า ทัง้ สองได้ปรับความเข้าใจกันมาแล้ว

ท้ายที่สดุ นี ้ เป้าหมายของทัง้ สองคือการสังหารเย่หยวนและทัง้ หมดมีเพียง
แค่นนั้
จู่เก๋อฉิงซวนเองก็ตระหนักดีอยู่แก่ใจ หากให้มนั ลงมือเองเกรงว่าจะ

ประสบความล้มเหลวเป็ นคารบสอง!
ด้วยความแกร่งกร้าวของมัน ไม่วา่ อย่างไรก็ไม่สามารถฆ่าเย่หยวนได้เลย!
เย่หยวนถอนหายใจเฮือกหนึ่งและกล่าวว่า
“เช่นนัน้ ก็ได้! ดูท่าวันนี ้ ทุกอย่างคงไม่จบหากมิได้แลกเลือด!”
ทันทีท่ีกล่าวจบ เย่หยวนก็นาที่เหลือกลับเข้าสู่เจดียเ์ ลื่องสวรรค์ทนั ที

เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ หลีกยุ พลันหัวร่อเสียงเย็นพร้อมกล่าวว่า
“แลกเลือดเชียว? เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว! ด้วยขุมพลังความแกร่งกล้าของ

พระเจ้าผูน้ ี ้ ขอยอมรับโดยสัตย์ว่ามิอาจต้านทานเสียงแห่งจอมเทพมังกร
ได้ ทว่าพลานุภาพที่ถกู ปลดปล่อยจากเจ้าที่มีพลังแค่ระดับเก้า อย่างมาก
ที่สดุ คงสาแดงใช้ได้เพียงสามอึดใจจริงหรือไม่? ตราบใดที่พระเจ้าผูน้ ี ้
สามารถทนทานได้เกินสามอึดใจ เจ้าก็คงตายแล้ว!”
ครัง้ ล่าสุด เย่หยวนใช้ไปเพียงสองอึดใจ หลีกยุ จึงสันนิฐานว่าขีดกาจัด

ของเย่หยวนอยู่ท่ีสามอึดใจ
แม้เสียงแห่งจอมเทพมังกรจะทรงอนุภาพยิ่ง ทว่าความเข้าใจต่อศาสตร์
แห่งสวรรค์เองก็ทรงพลังไม่ต่างกัน!
ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าเสียงแห่งจอมเทพมังกรเป็ นวรยุทธที่ทรงอนุภาพ
ทาลายล้าง ทว่าใครจะสามารถใช้ได้ตลอดรอดฝั่ง
เย่หยวนคลี่ยิม้ เล็กน้อย ทว่ากลับหาได้สนใจวาจาคากล่าวเหล่านัน้ ไม่
ก่อนเอ่ยขึน้ อย่างเฉยเมยว่า
“เช่นนัน้ รึ? หากการคาดเดาของข้าถูกต้อง พลังของเจ้าในปั จจุบนั คงมีไม่

ถึงหนึ่งจากสิบส่วนด้วยซา้ แต่ถึงอย่างไร แมตัวข้าในปั จจุบนั ยังไม่
สามารถเข้าคู่ เช่นนัน้ …ก็ทาให้เข้าคู่ซะสิน้ เรือ่ ง!”
ทันทีท่ีกล่าวจบ พลังปราณทัง้ หมดทั่วร่างกายของเย่หยวนพลันระเบิดคลั่ง

พรั่งพรูออกมาไท่หยุดหย่อน!
กระแสพลังปราณสร้างความปั่ นปวนไปทั่วบริเวณ การระเบิดพลังของเย่

หยวนได้ปลุกเร้าฟ้าดินทัง้ เขตพระเจ้าต้องข้ามจนโกลาหลไปหมด ทัง้ พายุ
โหมกระหน่ากระแสวารีเชี่ยว มวลเมฆารอบม่านฟ้าแห่รวมกันจนเป็ น
หนึ่ง!
สีหน้าการแสดงออกของหลีกยุ เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็ นหลังมือโดยพลัน
พลางอุทานลั่นด้วยความหวาดกลัวสุดขีดว่า
“นี่…นี่มนั พลังระดับเก้าขัน้ สมบูรณ์! อาณาจักรกึ่งพระเจ้า!”

ตอนที่ 1263 อาณาจักรกึง่ พระเจ้า!
สำหรับคนอื่นๆแล้ว พลังระดับเก้ำขัน้ สมบูรณ์กบั อำณำจักรกึ่งพระเจ้ำ

จะต้องแยกกัน ระหว่ำงสองระดับชัน้ นีย้ งั มีช่องว่ำงขนำดใหญ่ขวำงกัน้ อยู่
เพรำะแม้ว่ำพลังปรำณและร่ำงกำยจะสำเร็จถึงขัน้ สมบูรณ์ได้ แต่นนั้ ยัง

ไม่ใช่อำณำจักรกึ่งพระเจ้ำ
ขอบเขตจิตใจนับเป็ นปรำกำรด่ำนสำคัญที่ดบั อนำคตอันสดใสของเหล่ำ

อัจฉริยะมำแล้วนับไม่ถว้ น
ทว่ำในกรณีของเย่หยวนกลับแตกต่ำงโดยสิน้ เชิง เขำสำเร็จขอบเขตจิตใจ

ได้ก่อนเป็ นอันดับแรก และตอนนีเ้ หลือเพียงพลังปรำณเท่ำนัน้ ที่ยงั ไม่
แน่นอน เรือ่ งอำณำจักรพลังเองก็มิใช่เรือ่ งง่ำยที่จะทะลวงฝ่ ำ จำก
อำณำจักรรำชันย์เทวะขัน้ สุดสูพ่ ลังขัน้ สมบูรณ์กลับเป็ นไปไม่ได้ท่ีจะ
กระโดดขึน้ มำในอึดใจ
แต่เย่หยวนสำมำรถทำได้
กำรปะทะก่อนหน้ำ เย่หยวนยังเป็ นแค่เซียนอำณำจักรรำชันย์เทวะขัน้ สุด
พวกเขำทัง้ สองฝ่ ำยเพิ่งแยกจำกกันได้ไม่นำน ทว่ำเย่หยวนกลับสำมำรถ

พัฒนำขึน้ อีกระดับได้แล้ว
ในส่วนนีห้ ลีกยุ รูส้ กึ ประหลำดใจอย่ำงมำกจริงๆ
แม้ในยุคที่มนั ถือกำเนิดมำ กำรจะเฟ้นหำยอดอัจฉริยะระดับชัน้ นีเ้ กรงว่ำ

ยำกยิ่งกว่ำพลิกภูเขำ ซึง่ ตัวมันเองก็ไม่เคยพบเคยเจอมำก่อนเช่นกัน
“เจ้ำยังรออันใดอีก? รีบใช้โอกำสที่มนั กำลังก้ำวข้ำมขีดกำจัดนีฆ้ ่ำมันซะ!”
นำ้ เสียงของจู่เก๋อฉิงซวนแผดดังสนั่นด้วยควำมร้อนใจเจือกังวลสุดขีด
“เจ้ำนี่มนั รูเ้ รือ่ งรูร้ ำวอันใดบ้ำง? คิดว่ำ อำณำจักรกึ่งพระเจ้ำเป็ นเรือ่ งตลก

กระมัง? ยำมที่ปัจจัยหลักทัง้ สำมอย่ำงพลังปรำณ,ร่ำงกำยและจิต
วิญญำณบรรลุสขู่ นั้ สมบูรณ์ ผูน้ นั้ จะทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรกึ่งพระเจ้ำได้!
หำกฉวยโอกำสนีล้ อบสังหำรมัน นัน้ เท่ำกับว่ำเรำต่อต้ำนสรวงสวรรค์!
ศำสตร์ในกำยำและดวงจิตของเรำจจะดับสลำยในบัดดล! ไม่สิ…เจ้ำจะ
ตำยทันที ส่วนพระเจ้ำผูน้ ีค้ งต้องเสียเวลำหำกำยเนือ้ ใหม่สิงสู!่ ”
หลีกยุ กล่ำวเสียงเย็น
“หึ! ปรำกฏว่ำเซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำขัน้ สุดมีดีแค่นี?้ กระทัง้ เด็ก

น้อยอำณำจักรกึ่งพระเจ้ำยังไม่กล้ำเผชิญหน้ำ!”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่ำวเย้ยเยำะ
“หำกต้องกำรยั่วโทสะข้ำ นัน้ กลับไร้ประโยชน์! หำกเป็ นเมื่อล้ำนปี ก่อน มี

หรือพระเจ้ำผูน้ ีจ้ ะเกรงกลัวเด็กน้อยระดับชัน้ นี?้ ทว่ำปั จจุบนั … เหอะ
เหอะ”
ควำมหมำยในคำกล่ำวของมันเห็นได้ชดั ว่ำ ยำมนีย้ งั มิใช่เวลำที่เหมำะสม

สำหรับกำรสัประยุทธ์
แม้จ่เู ก๋อฉิงซวนจะเป็ นพวกขีก้ งั วล แต่มนั เองก็ทรำบ ควำมเกลียดชังของ

หลีกยุ ที่มีต่อเย่หยวนมันมหำศำลเดือดดำลยิ่งกว่ำตัวมันเองเสียอีก หำก
ณ ขณะนีห้ ลีกยุ สำมำรถเคลื่อนไหวได้จริง ป่ ำนนีค้ งปรำดหน้ำเข้ำทะลวง
อกเย่หยวนนำนแล้ว
“เช่นนัน้ พวกเรำคงต้องรอจนกว่ำมันจะก้ำวข้ำมขีดจำกัดเสร็จ?”
จู่เก๋อฉิงซวนกล่ำวพร้อมสีหน้ำสุดเคร่งขรึม
“แม้ว่ำเจ้ำเด็กนัน้ จะทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรกึ่งพระเจ้ำได้ แต่ศำสตร์แห่ง

สวรรค์ของมันยังเป็ นแค่ขนั้ ที่สอง ถึงกำยเนือ้ ของเจ้ำจะอ่อนปวกเปี ยกไป
เล็กน้อย แต่พระเจ้ำผูน้ ีย้ งั คงมั่นใจว่ำสำมำรถจัดกำรได้แน่นอน!”
หลีกยุ กล่ำวประเมินสถำนกำรณ์
ต่อหน้ำวำจำคำกล่ำวของหลีกยุ จู่เก๋ฮฉิงซวนมิอำจปฏิเสธใดๆได้เลย
หำกเย่หยวนสำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรกึ่งพระเจ้ำได้ นัน้ จะเท่ำกับอีก
ฝ่ ำยเหนือชัน้ กว่ำตนทุกด้ำนแล้ว
แท้ท่ีจริง สำมปั จจัยหลักอย่ำงพลังปรำณ,ร่ำงกำยและจิตวิญญำณของจู่

เก๋อฉิงซวนเองก็ได้รบั กำรฝึ กฝนบ่มเพำะมำเป็ นเวล้ำเนินนำน เว้นเสียว่ำ
ขอบเขตจิตใจของมันยังคงประสบควำมล้มเหลวในท้ำยที่สดุ และมิอำจ
บรรลุ‘อำณำจักรคนฟ้ำรวมเป็ นหนึ่ง’ได้เสียที
ควำมแตกต่ำงนีม้ ิใช่นอ้ ยๆหำกเทียบกับเย่หยวน
หลีกยุ มิได้จงใจกล่ำวเพื่อตบหน้ำจู่เก๋อฉิงซวน เพียงกล่ำวประเมินออกไป

ตำมควำมจริงเท่ำนัน้
………………..
ในขณะนี ้ ในที่สดุ เย่หยวนก็ได้สมั ผัสกับคำว่ำ‘คนฟ้ำรวมเป็ นหนึ่งที่

แท้จริง’!
ช่วงเวลำหัวเลีย้ วหัวต่อสำคัญนี ้ รำวกับเย่หยวนสำมำรถสื่อจิตถึงสรวง

สวรรค์ได้ก็มิปำน
พลังปรำณ,ร่ำงกำยและจิตวิญญำณขัน้ สมบูรณ์สอดผสำนรวมกันเป็ นเนือ้
เดียว ควำมรูส้ กึ เช่นนีเ้ ขำไม่เคยสำผัสมำก่อนเลย
“มนุษย์ถือกำเนิดจำกผืนดิน ผืนดินถือกำเนิดจำกสวรรค์ สวรรค์ถือกำเนิด

จำกเต๋ำ และเต๋ำคือสรรพสิ่ง! อำณำจักรกึ่งพระเจ้ำ!”
เย่หยวนรูส้ กึ ทรงพลังอย่ำงที่ไม่เคยเป็ นมำก่อน
ในชีวิตก่อนหน้ำ เย่หยวนได้สำเร็จถึงอำณำจักรรำชันย์เทวะขัน้ สุดมำก่อน

เช่นกัน ทว่ำยำมนีก้ ลับแตกต่ำงไปโดยสิน้ เชิง
พลังปรำณอันสมบูรณ์โคจรทั่วกำยำไร้ทดั เทียม พร้อมขอบเขตจิตใจแห่ง

คนฟ้ำรวมเป็ นหนึ่ง ทัง้ สำมปั จจัยคล้ำยทำนองสอดผสำนกลำยเป็ นจังหวะ
ที่สมบูรณ์แบบ
มิใช่ทำงใดทำงหนึง่ แต่ทกุ อย่ำงล้วนไร้ท่ีติ!
ทันทีท่ีสำเร็จถึงระดับชัน้ นี ้ เย่หยวนก็ได้คน้ พบโลกอีกใบที่แตกต่ำง!
ไม่แปลกใจเลยว่ำไฉนฟำงเทียนถึงสำมำรถเข้ำสัประยุทธ์กบั ข่ำนนั่วได้
อย่ำงสูสี
ควำมแข็งแกร่งนีอ้ ยู่ภำยใต้ขอบเขตอำณำจักรพระเจ้ำเป็ นที่เรียบร้อย
กระนัน้ เอง เย่หยวนยังคงรูส้ กึ ว่ำตนกำลังตกอยู่ในสถำนกำรณ์วิกฤติ
อำณำจักรพระเจ้ำที่เย่หยวนบรรลุดกลับมิใช่อำณำจักรพระเจ้ำที่สมบูรณ์!
ในยุคสมัยแรกๆ ยังไม่มีคำว่ำ อำณำจักรกึ่งพระเจ้ำด้วยซำ้

ยำมใดที่ขอบเขตแห่งจิตใจสำมำรถบรรลุสอู่ ำณำจักรคนฟ้ำรวมเป็ นหนึ่ง
ได้ ผูน้ นั้ จะสำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้โดยตรง!
เพรำะนี่เป็ นปั จจัยที่สำคัญที่สดุ ของกำรก้ำวขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำ!
ขอเพียงขอบเขตแห่งจิตใจบรรลุถึงคนฟ้ำรวมเป็ นหนึ่ง เรือ่ งพลังปรำณ

และร่ำงกำยย่อมมองข้ำมผ่ำนไปได้ เพรำะในระหว่ำงกำรก้ำวข้ำม
ขีดจำกัดสูร่ ะดับชัน้ นี ้ ศำสตร์แห่งสวรรค์จะหลั่งไหลเข้ำสู่กำยำจนสำมำรถ
ทำให้พลังปรำณและร่ำงกำยเพิ่มระดับได้เองโดยตรง
แต่เมื่อเย่หยวนมำถึงขัน้ ตอนนีก้ ลับต้องพบว่ำ เขำไม่สำมำรถสัมผัสถึง

อะไรได้เลย!
มิใช่สงู เกินกว่ำจะเอือ้ มถึง แต่เมื่อเอือ้ มไปแล้วกลับไม่มีอะไรเลย!

ควำมรูส้ กึ แย่ชนิดนีค้ ล้ำยคนที่พยำยำมอย่ำงหนักแต่กลับมิได้อะไรตอบ
แทนเลย
ศำสตร์แห่งสวรรค์ได้สญ
ู สิน้ ไปแล้วจริงๆ!
ไม่เหลืออยู่เลย!
ในที่สดุ เย่หยวนก็เข้ำใจควำมรูส้ กึ ของฟำงเทียนแล้ว
ควำมรูส้ กึ ดั่งว่ำ ควำมสำเร็จอยู่เพียงเอือ้ มมือแท้ๆ แต่ควำมเป็ นจริงกลับ

ไม่มีอะไรอยู่เลย
สิ่งนีแ้ ทบทำให้ผคู้ นเป็ นบ้ำ!

“ฮิฮิ ควำมรูส้ กึ ที่ว่ำอยำกจะก้ำวข้ำมเพียงใด แต่กลับไม่สำมำรถทำได้ คง
ทรมำนใจแย่?”
หลีกยุ ที่เฝ้ำมองอยูไ่ ม่ใกล้ไกลเอ่ยปำกกล่ำถำกถำง
เย่หยวนสำดสำยตำใส่อีกฝ่ ำยอย่ำงไม่แยแสและกล่ำวว่ำ
“มิใช่วำ่ เจ้ำรูส้ กึ แย่กว่ำข้ำ? เคยเป็ นถึงเซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำขัน้

สุดแท้ๆ แต่กลับต้องมำตำยโดยเด็กน้อยอำณำจักรกึ่งพระเจ้ำ?”
สีหน้ำกำรแสดงออกของหลีกยุ เปลี่ยนไปทันที มันเค้นเสียงเย็นกล่ำวว่ำ
“ฝี ปำกเฉียบคมดี! เจ้ำทำลำยควำมพยำยำมของข้ำนับล้ำนปี เต็ม หนี ้

เลือดครำวนีจ้ ำต้องล้ำงด้วยเลือดเจ้ำ!”
หลีกยุ ทรงพลังไร้เทียมทำนยิ่งในกลำอดีต แต่ยำมนีก้ ลับถูกเด็กน้อย
อำณำจักรกึ่งพระเจ้ำกล่ำวดเยำะเย้ยดูถกู เล่น แล้วมันจะไม่พิโรธเดือด
ดำลได้อย่ำงไร?
ควำมรูส้ กึ หดหู่ใจชนิดนี ้ นับว่ำเป็ นควำมอัปยศยิ่งสำหรับตัวมันแล้ว
นี่ยงั ไม่รวมถึงควำมพยำยำมนับล้ำนปี เต็มของมันที่ถกู ทำลำยลงอย่ำงไม่

เป็ นท่ำ
“เข้ำมำ ข้ำอยำกจะรูเ้ สียจริงว่ำ เซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำขัน้ สุดจะมีดี

สักกี่นำ้ !”
เย่หยวนกล่ำวเย้ยพร้อมสีหน้ำสุดหยำมเหยียด
ในที่สดุ เพลิงพิโรธของหลีกยุ พลันโหมปะทุคลั่งถึงขีดสุด!

สีหน้ำของมันเย็นสะท้ำนจับใจในบัดดล บริเวณโดยรอบปรำกฏเสียงกรีด
ร้องครวญครวงระงมลั่น คล้ำยเสียงภูตผีวิญญำณหอนสุดน่ำสยดสยอง
ทันทีทนั ใด ผีรำ้ ยจจำนวนนับไม่ถว้ นนับเผยกำยขึน้ ทั่วแผ่นฟ้ำ และปรำด

พุ่งโจมตีเย่หยวนในทันใด
“ร้อยวิญญำณตรึงจิต!”
กระบวนโจมตีนีก้ อปรไปด้วยพลังปรำณและศำสตร์แห่งผีสดุ น่ำสะพรึง

มิใช่เพียงเข้ำโจมตีทำงกำยภำพเท่ำนัน้ กระทัง้ ทำงด้ำนจิตวิญญำณเองยัง
ส่งผลถึงขัน้ สำหัส!
ด้วยขอบเขตควำมเข้ำใจของหลีกยุ อนุภำพของกระบวนโจมตีนีจ้ ึงมิอำจ

ประเมินได้
อย่ำงไรก็แล้วแต่ สีหน้ำของเย่หยวนกลับนิ่งสงบหำได้แปรเปลี่ยนแม้แต่
น้อย มือหนึ่งตวัดเรียกดำบพิชิตมำรฟ้ำออกมำ พร้อมปลดปล่อยจิต
สังหำรแห่งดำบบริสทุ ธิ์พ่งุ ปรำดสำรทิศออกไป เพื่อกำจัดผีรำ้ ยทัง้ มวล
“วิถีดำบสำรทิศ!”
ลำแสงเพลงดำบจรัสเฉิดฉำยเหนือฟ้ำน่ำนนภำไพศำล!
กระบวนเพลงดำบนีข้ องเย่หยวนผสำนรวมเป็ นหนึ่งกับฟ้ำดิน มันเข้ำ

ปรำบปรำดเหล่ำผีรำ้ ยในทันที!
เย่หยวนที่สำแดงใช้วิถีดำบสำรทิศด้วยขุมพลังแห่งอำณำจักรกึ่งพระเจ้ำ
พลำนุภำพกำรทำลำยล้ำงที่ปลดปล่อยออกมำ มิอำจทรำบได้เลยนว่ำทรง
พลังกว่ำก่อนหน้ำไม่รูก้ ่ีขมุ !
อย่ำงน้อยที่สดุ นี ้ เพียงสิบอึดใจเหล่ำผีรำ้ ยทัง้ หมดก็ถกู กำจัดไปโดยสิน้
ซำก
เมื่อเห็นภำพฉำกนี ้ สีหน้ำกำรแสดงออกของหลีกยุ เปลี่ยนไปอย่ำงอดมิได้
เขำทรำบดีถึงเพลงดำบของเย่หยวน และเป้ำหมำยของเขำที่ปลดปล่อย
กระบวนโจมตีนีไ้ ปคือจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ หำใช่สร้ำงควำมเสียตำยทำง
กำยภำพ
แต่…ดูเหมือนว่ำเย่หยวนยังคงสมบูรณ์แข็งแรงดี รำวกับเขำมีภมู ิคมุ้ กัน

ต่อกำรโจมตีทำงจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ท่ีแกร่งกล้ำยยิ่ง!
“นี่เพิ่งเริม่ เท่ำนัน้ หำกยังมีอะไรดีก็จงแสดงออกมำ!”

เย่หยวนกู่คำรำมเสียงเย็นสะท้ำน
หำใช่วำ่ เขำไม่รู ้ หลีกยุ จงใจเบี่ยงควำมสนใจไปยังผีรำ้ ยเหล่ำนัน้ และลอบ

จู่โจมด้วยกำรโจมตีทำงจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ แต่สำหรับกำรโจมตี
ประเภทนี ้ มันไม่มีผลอันใดต่อเย่หยวนอยู่แล้ว
ทัง้ กำรป้องกันสัมบูรณ์ ทัง้ ไข่มกุ สยบวิญญำณ ไม่วำ่ กำรโจมตีทำงจิต

วิญญำณศักดิส์ ิทธิ์จะแกร่งกล้ำทรงพลังเพียงใด แต่มนั กลับเป็ นเพียงเสือ
กระดำษเท่ำนัน้
“หึ! ไอ้เซียนเต๋ำสวรรค์บดั ซบนัน้ เชือ้ ไม่ทิง้ แถวจริงๆ! ในเมื่อเป็ นเช่นนี ้ ข้ำก็

ขอดูหน่อยเสีย ผูส้ ืบทอดของมันจะต่อกระบวนมำรล่ำสังหำรของข้ำได้
หรือไม่!”
หลีกยุ คลี่ยิม้ บำง คลื่นพลังจิตวิญญำณโหบยักษ์โหมกระหน่ำถำโถมเข้ำ
มำไม่หยุดหย่อน กระทัง้ ฟ้ำดินยังเปลี่ยนสีสดุ วิปลำสเพรำะสิ่งนีเ้ พียงสิ่ง
เดียว!
ตอนที่ 1264 มิใช่ค่มู อื โดยสิน้ เชิง!
ศึกสัประยุทธ์ครัง้ ใหญ่ของนักสูเ้ ผ่ำมนุษย์ทงั้ สอง ได้กระตุน้ ควำมสนใจจ

จำกเหล่ำสิ่งมีชีวิตลีล้ บั ภำยในเขตพระเจ้ำต้องห้ำมกันยกใหญ่
แน่นอน ศึกสัประยุทธ์ในระดับชัน้ แค่นีก้ ลับไม่นบั ว่ำเป็ นเรื่องใหญ่อนั ใด

สำหรับพวกเขำเหล่ำนี ้
นี่เป็ นแค่เรือ่ งเด็กน้อยทะเลำะกันเท่ำนัน้ !
เมื่อสองพ่อลูกเห็นหลีกยุ สำแดงเดชสุดฤทธิ์ คนเป็ นพ่อก็กล่ำวขึน้ ว่ำ
“ขอบเขตควำมเข้ำใจก็ไม่เลว แต่เพียงว่ำสิ่งที่เลวร้ำยที่สดุ ของเขำคือ

เส้นทำงที่ฝึกปรือกลับเป็ นศำสตร์แห่งผี ศำสตร์แขนงนีโ้ ดดเด่นเรือ่ งกำร
โจมตีทำงจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ ทว่ำต่อหน้ำไข่มกุ สยบวิญญำณนี ้ นัน้
เท่ำกับแสดงเศษเสีย้ วทักษะต่อหน้ำยอดฝี มือโดยแท้ รนหำที่ตำยแล้ว
“ไข่มกุ สยบวิญญำณช่ำงน่ำสะพรึงขวัญยิ่ง! ในช่วงหลำยปี ท่ีผ่ำนมำ

พฤกษำวิญญำณมรณะกดดันพฤกษำคุนหวูอย่ำงหนักโดยไม่มิอำจตอบ
โต้ใดๆได้เลย แต่นึกไม่ถึงมันกลับถูกบดขยีโ้ ดยตรง”
คนเป็ นลูกกล่ำว
“หลังจำกที่กลืนกินวิญญำณของพฤกษำวิญญำณมรณะไป ไข่มกุ สยบ

วิญญำณก็ต่นื ขึน้ โดยสมบูรณ์แล้ว แต่ดเู หมือนว่ำเจ้ำเด็กนัน้ ยังไม่รูต้ วั ไป
เถอะ,ไม่มีอะไรสนุกๆให้ดแู ล้ว อีกไม่นำน คนที่ฝึกปรือศำสตร์แห่งผีก็ตำย
แล้ว”
คนเป็ นพ่อกล่ำว
………………….
ณ หุบเขำลึกอันแสนเงียบสงบอีกแห่งหนึ่ง
ทันทีทนั ใด ปรำกฏสุม้ เสียงเย้ยเยำะดังสนั่นจำกส่วนลึก
“ก็แค่ตวั ตลกโลดเต้นไปมำ! หำกมีควำมสำมำรถจริงจงแสดงตัวออกมำ!”
………………………………
บนยอดเขำสีเขียวขจีงดงำมแห่งหนึ่ง
บรรยำกำศโดยรอบของสถำนที่แห่งนีแ้ ตกต่ำงไปจำกลุม่ แม่นำ้ มรณะโดย

สิน้ เชิง แทนที่จะเป็ นสถำนที่เปล่ำเปลี่ยวไร้ชีวิต ในทำงตรงกันข้ำม ที่แห่งนี ้
เปี่ ยมไปด้วยบุปผำพฤกษำงดงำมมำกมำย ทัศนียภำพสดใสคล้ำยสรวง
สวรรค์บนดิน หลำกหลำยชีวิตดำรงอำศัยอย่ำงสันติสงบ
ใจกลำงสถำนที่แห่งนีม้ ีตน้ ไม้ขนำดยักษ์ตงั้ ตระหง่ำนอยู่ สิ่งนีร้ ำวกับเป็ น

ขัว้ ตรงข้ำมของพฤกษำวิญญำณมรณะ มันเปี่ ยมไปด้วยพลังแห่งชีวิต
เยำวชนหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งแกว่งเท้ำไปมำอย่ำงสบำยใจบนยอดไม้
คล้ำยกำลังสังเกตกำรณ์จำกระยะไกล
“โอ้…น่ำสนใจไม่นอ้ ย สำแดงใช้ศำสตร์แห่งผีต่อหน้ำไข่มกุ สยบวิญญำณ

ช่ำงเป็ นเรือ่ งที่โง่เขลำที่สดุ ตัง้ แต่เคยเห็นมำ! อย่ำงไรก็ตำมแต่…ไข่มกุ สยบ
วิญญำณนัน้ ได้ต่นื ขึน้ อีกครัง้ แล้ว ดูท่ำจะได้ยำบำรุงชัน้ เยี่ยม!”
เยำวชนหนุ่มคนนัน้ กล่ำวขึน้
“ดูท่ำมนุษย์คนนัน้ จะต้องกำรมำหำเรำที่น่ี”
ต้นไม้ขนำดยักษ์จ่ๆู พลันเปล่งเสียงดังออกมำ
“เจ้ำทรำบได้อย่ำงไร? ครอบครองทัง้ ศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพ ทัง้ ไข่มกุ สยบ

วิญญำณ ข้ำหวังเหลือเกินว่ำ เจ้ำเด็กคนนีจ้ ะสำมำรถช่วยดินแดนพฤกษำ
นิรนั ดร์ให้รอดพ้นจำกกำรล้มสลำยได้หรือไม่!”
เยำวชนหนุ่มกล่ำวขึน้
“นัน้ เป็ นไปไม่ได้! ประตูผนึกอำณำจักรหำใช่เรือ่ งง่ำยที่จะเปิ ดออกไม่!”
ต้นไม้ยกั ษ์กล่ำวตอบ
“เจ้ำแน่ใจ? เช่นนัน้ ข้ำขอเดิมพันกับเด็กคนนี!้ ”

เยำวชนหนุ่มคนนีก้ ล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้
………………………..
เมื่อหลีกยุ สำแดงเดชไปเกือบครึง่ กระบวน มันก็พลันสัมผัสได้ว่ำมีบำงสิ่ง

ผิดแปลกออกไป
กระบวนมำรล่ำสังหำรเป็ นสุดยอดกำรโจมตีทำงจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ท่ี

แข็งแกร่งที่สดุ ของหลีกยุ หำกย้อนกลับไป กระทัง้ เซียนอำณำจักรปั จฉิม
พระเจ้ำขัน้ สุดด้วยกัน ยังไม่สำมำรถต้ำนทำนได้ไหว
ผูท้ ่ีสำมำรถปรำบปรำมมันได้ในยุคนัน้ มีเพียงเซียนเต๋ำสวรรค์คนเดียว

ดังนัน้ หลีกยุ จึงคิดว่ำ หำกตนเปลี่ยนกลำยเป็ นมำรปี ศำจอมตะได้และใช้
สำแดงใช้กระบวนโจมตีนี ้ แม้แต่เซียนเต๋ำสวรรค์เองก็มิใช่คมู่ ือแน่นอน
เพียงว่แผนกำรของหลีกยุ วำงไว้ยำวนำนเกินไป อีกหนึ่งล้ำนปี ต่อมำ

ศำสตร์แห่งสวรรค์ได้สญ
ู สิน้ ไปแล้ว และมันก็ไม่สำมำรถกลับขึน้ สู่
อำณำจักรพระเจ้ำได้อีก
สิ่งที่น่ำระทมใจที่ย่งิ กว่ำคือ กลับมีเด็กไม่ทรำบหัวนอนปลำยตีนเข้ำมำ

ทำลำยแผนกำรทัง้ หมดจนล้มเหลวไม่เป็ นท่ำ
ถึงกระนัน้ เอง กระบวนมำรล่ำสังหำรนีย้ งั คงทรงพลำนุภำพอย่ำงไม่น่ำเชื่อ
แต่ตอนนีห้ ลีกยุ เพิ่งตระหนักรูต้ วั ไม่ว่ำมันจะปลดปล่อยพลังวิญญำณ

ออกไปเท่ำใด นัน้ กลับไม่สำมำรถทำอะไรเย่หยวนได้เลย
เสมือนหลีกยุ กำลังเทนำ้ ลงบนผืนทรำยที่ไม่มีวนั เต็ม!
ในทำงตรงข้ำม พลังวิญญำณเหล่ำนัน้ ของมันยังถูกเย่หยวนดูดกลืนไม่

หยุดหย่อนอย่ำงบ้ำคลั่ง
เย่หยวนในยำมนีต้ รวจพบควำมผิดปกติจำกไข่มกุ สยบวิญญำณได้แล้ว

อย่ำงชัดแจ้ง แต่เดิมมันจะไม่เคลื่อนไหวใดๆจนกว่ำจะวิกฤตจริงๆ
แต่ตอนนีย้ งั ไม่ทนั ที่เย่หยวนจะได้ทำอะไร กลับเป็ นไข่มกุ สยบวิญญำณนีท้ ่ี

ลงมือแทนเสร็จสรรพ!
สีหน้ำของหลีกยุ บิดเบีย้ วชวนสยองขึน้ หลำยส่วน แต่มนั จำต้องหน้ำซีด

หน้ำเมื่อค้นพบว่ำ มันไม่สำมำรถถอนพลังวิญญำณที่ไหลบ่ำออกไปได้
ขณะนีก้ ลับกลำยเป็ นว่ำ มันถูกสูบพลังวิญญำณออกไปแทน
พลังจิตวิญญำณอันแกร่งกล้ำของมันคล้ำนนำ้ ป่ ำไหลลำกเข้ำสูท่ ะเลแห่ง
จิตใจของเย่หยวนอย่ำงต่อเนื่อง
“เย่หยวน เจ้ำ…เจ้ำทำอะไรลงไป! ไฉน…ไฉนข้ำถึงควบคุมพลังไม่ได้!?”
สีหน้ำของหลีกยุ ดูต่นื ตระหนกสุดขีด พินิจจำกสุม้ เสียงที่เอ่ยลั่นนีค้ ล้ำย

ต้องกำรจะรำ่ ไห้
หลีกยุ ถือเป็ นผูเ้ ชี่ยวชำญบนเส้นทำงแห่งจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ แต่ตอนนี ้

กลับจนปั ญญำและไม่ทรำบเลยว่ำเกิดเรือ่ งอะไรขึน้ กันแน่
เย่หยวนยักไหล่และกล่ำวว่ำ
“แล้วข้ำจะรูไ้ หม? ข้ำยังไม่ทนั ทำอะไรเลย!”

เย่หยวนยังไม่ได้ทำอะไรจริงๆ แต่มีหรือที่หลีกยุ จะเชื่อ?
เพรำะเย่หยวนกล่ำวออกไปเช่นนี ้ หลีกยุ ก็ย่ิงรูส้ กึ โศกเศร้ำหนักกว่ำเก่ำ
มันทิง้ ตัวคุกเข่ำลงกับพืน้ และร้องครำ่ ครวญโหยหวนไม่หยุด
“นำยท่ำนเย่! โปรด…โปรดไว้ชีวิตข้ำด้วยเถิด! ทัง้ หมดเป็ นควำมผิดของข้ำ

เอง! นำยท่ำนโปรดให้อภัย! ข้ำ…ข้ำจะไม่หำเรือ่ งท่ำนอีกต่อไปในอนำคต!
ยำมนีข้ ำ้ ไม่เหลืออะไรแล้ว โปรดเมตตำให้ขำ้ ได้เริม่ ต้นใหม่!”
ต่อหน้ำพลังดูดกลืนวิญญำณนี ้ มันไร้ซง่ึ พลังอำนำจโดยสมบูรณ์
ไม่วำ่ มันจะพยำยำมระดมใช้ศำสตร์แห่งสวรรค์ออกมำเพียงใด แต่หลีกยุ ก็

ไม่สำมำรถหลุดพ้นออกจำกพลังดูดกลืนอันบ้ำคลั่งนีไ้ ด้
หลี่กยุ เตรียมใจตำยไว้แล้วในที่สดุ พลำงคิดเจ็บใจกับตัวเองว่ำ ตนดัน
โง่เง่ำไปยั่วยุสตั ว์ประหลำดชนิดนีไ้ ด้อย่ำงไร?!
เย่หยวนกล่ำวตอบอย่ำงไร้หนทำงช่วย
“มิใช่วำ่ ข้ำไม่ตอ้ งกำรช่วย แต่ขำ้ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย!”
ไข่มกุ สยบวิญญำณกลับมิใช่ส่งิ ที่เขำจะสำมำรถควบคุมได้ด่ งั ใจนึก ทุก

ครัง้ ที่มนั เคลื่อนไหว ไข่มกุ สยบวิญญำณล้วนลงมือตำมใจเสมอ
และครัง้ นีเ้ องก็เช่นกัน
วูบบ… วูบบบ
พลังดูดกลืนยิ่งโหมทวีรุนแรงมำกขึน้ เรื่อยๆ จนท้ำยที่สดุ จิตวิญญำณ
ศักดิส์ ิทธิ์ของหลีกยุ พลันหลุดลอยออกจำกร่ำงจู่เก๋อฉิงซวนไป มันแปร
สภำพกลำยเป็ นพลังวิญญำณกลุ่มก้อนใหญ่และถูกดูดลงไปในทะเลแห่ง
จิตใจของเย่หยวนโดยตรง
ทั่วทัง้ ร่ำงของจู่เก๋ฮฉิงซวนสั่นกระตุกอย่ำงแรงคล้ำยสำยฟ้ำฟำดพร้อมได้
สติขนึ ้ ตอนนีเ้ จ้ำของเดิมได้หวนกลับคืนมำแล้ว สีหน้ำของจู่เก๋อฉิงซวนซีด
เซียวหนัก
หำกปรำศจำกหลีกยุ มันเองก็ไร้ซง่ึ ควำมหวังใดอีกต่อไป
ปั จจุบนั หำกต้องเข้ำเผชิญกับเย่หยวนจริงๆ มันกลับไม่มีพลังอำนำจใดไป

ตอบโต้ได้เลย
“ยะ-เย่…เย่หยวน ข้ำ…ข้ำ…”
จู่เก๋อฉิงซวนสีหน้ำซีดขำว มันไม่คิดไม่ฝันเลยว่ำภำพฉำกนีจ้ ำต้องเกิด
ขึน้ กับมันจริงๆ
ในมุมมองของมัน ว่ำเย่หยวนจะแกร่งกล้ำเพียงใด แต่หลังผ่ำนศึกใหญ่กบั

หลีกยุ คงแทบไม่หลงเหลือพลังแล้ว
แต่ใครจะไปทรำบ หลีกยุ กลับถูกกำจัดทิง้ ในเสีย้ วพริบตำเดียว
ถึงตอนนีส้ ิทธิ์กำรควบคุมร่ำงกำยจะตกมำเป็ นของมันโดยชอบธรรม

ดังเดิม แต่มนั หำได้มีควำมสุขไม่แม้แต่นอ้ ย!
เย่หยวนก้มมองอีกฝ่ ำยและกล่ำวว่ำ
“อย่ำงไร? เจ้ำต้องกำรให้ขำ้ ไว้ชีวิตเจ้ำ?”

จู่เก๋ฮฉิงซวนผงะเล็กน้อย ก่อนพยักศีรษะตอบอย่ำงสิน้ หวัง
แต่เย่หยวนกลับเอ่ยตอบอย่ำงเย้ยหยันว่ำ
“แค้นนีม้ ิอำจแก้ปม! เจ้ำมันไร้ยำงอำยเกินไป ปล่อยให้มวลมนุษย์

เผชิญหน้ำกับเผ่ำปี ศำจโดยลำพัง ส่วนตัวเองกลับลีภ้ ยั ใช้ชีวิตอย่ำงสงบ
สุข ดังนัน้ แล้วนำยน้อยผูน้ ีม้ ิอำจยกโทษได้! รำคำที่เจ้ำต้องจ่ำยคือชีวิต
ของเจ้ำ!”
เมื่อได้ยินเช่นนัน้ สีหน้ำของจู่เก๋อฉิงซวนยิ่งซีดขำวหนักด้วยควำมกลัว
แต่ทนั ใดนัน้ มันพลันเงยหน้ำขึน้ มองฟ้ำและกู่คำรำมลั่นอย่ำงบ้ำคลั่งว่ำ

“ช่ำงน่ำขัน! เย่หยวน เจ้ำคงไม่คิดว่ำตนเป็ นวีรบุรุษจริงๆ? คงทรำบใช่
หรือไม่วำ่ ข่ำนนั่วแกร่งกล้ำเพียงใด? ในกำลอดีต มันเคยเป็ นถึงยอดเซียน
อำณำจักรบรรพชนพระเจ้ำ! อย่ำงเจ้ำจะไปเข้ำคูไ่ ด้อย่ำงไร?!”
เย่หยวนกล่ำวตอบอย่ำงเฉยเมยว่ำ
“มิเช่นนัน้ ข้ำจะเดินทำงมำยังหุบเขำเหวพระเจ้ำเพื่ออันใด?”
“เจ้ำคิดจริงๆหรือว่ำจะกลำยเป็ นเซียนอำณำจักรพระเจ้ำได้? ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ…ไร้

สำระสิน้ ดี! ไร้สำระยิ่งกว่ำบอกว่ำเจ้ำสำมำรถสังหำรข่ำนนั่วได้!”
จู่เก๋อฉิงซวนระเบิดเสียงหัวเรำะบ้ำคลั่งไม่รูจ้ บ
เย่หยวนเบะปำกเล็กน้อยและกล่ำวตอกไปว่ำ
“นัน้ มิใช่ส่งิ ที่เจ้ำควรกังวล ไม่วำ่ จะด้วยวิธีใด เจ้ำกลับไม่มีโอกำสได้เห็น
อีกต่อไป”
พอสิน้ เสียง เย่หยวนปลดปล่อยวิถีดำบสำรทิศเข้ำประหำรทันที!
อำณำจักรกึ่งพระเจ้ำของเย่หยวนในปั จจุบนั ยำมสำแดงเดชกลับไม่

สำมำรถพรรณนำถึงควำมแกร่งกล้ำได้ในอึดใจเดียว
จู่เก๋อฉิงซวนก้มสำยตำเข้ำจับจ้องสะท้อนแววอำมหิต มันคำรำมสุดเสียง
ลั่น
“บิดำเจ้ำเถอะ! เช่นนัน้ ข้ำขอสูต้ ำย! ดัชนีเทพเลิศลำ้ !”

ก่อนที่เย่หยวนจะทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรกึ่งพระเจ้ำ จู่เก๋อฉิงซวนก็หำใช่
คูม่ ือของเขำอีกต่อไป
ยิ่งในปั จจุบนั มีหรือที่จ่เู ก๋อฉิงซวนจะสำมำรถต่อกรได้?
แสงดำบสีครำมบริสทุ ธิ์ถกู ปลดปล่อย พร้อมสะบัน้ ผ่ำสรรพสิ่งที่ขวำงกัน้
แม้แต่รำ่ งของจู่เก๋อฉิงซวน แสงดำบนีย้ งั ตัดผ่ำนไปได้อย่ำงไม่ยำกเย็น มัน

ถูกฆ่ำตำยในบัดดล
ณ ขณะนี ้ จอมรำชันย์สวรรค์นิรนั ดร์ผผู้ งำดงำ้ อยู่บนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์มำ

นับสองพันปี
ปั จจุบนั …ได้ลว่ งลับเป็ นที่เรียบร้อย!

ตอนที่ 1265 พฤกษาแห่งพิภพ
“เย่ชิง เจ้าสัมผัสถึงพฤกษาคุนหวูได้หรือไม่?”
“อืมมม… ทิศเบือ้ งหน้าพวกเรา ข้าสัมผัสได้ถึงพลังธาตุพฤกษาอันทรง

พลังได้อย่างชัดเจน ดูท่าอีกฝ่ ายจะจงใจปลดปล่อยกลิ่นอายเพื่อนาทาง
พวกเรา”
เย่หยวนตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินและกล่าวตอบเจือเสียงประหลาดใจว่า
“จงใจนาทางพวกเรา?”
เย่ชิงพยักหน้า
“พลังธาตุพฤกษานีท้ งั้ เข้มข้นและแข็งแกร่งยิ่ง หากอีกฝ่ ายปลดปล่อยพลัง
ขนาดนีอ้ อกมาตัง้ แต่แรก ข้าคงสัมผัสได้นานแล้ว ดูเหมือนว่า…พฤกษา
คุนหวูเองก็ทราบถึงจุดประสงค์ของพวกเราเช่นกัน ยามนีน้ อกเหนือจาก
พฤกษาคุนหวู ข้ากลับไม่สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตอื่น
เลย”
เย่หยวนพยักหน้าตอบและหาได้เผยสีหน้าประหลาดใจอันใดอีก
หากกล่าวถึงพฤกษาวิญญาณมรณะ เย่หยวนไม่สามารถต่อกรได้เลย
แม้แต่นอ้ ย
เย่ชิงเป็ นผูท้ ่ีสมั ผัสถึงพลังธาตุพฤกษาได้ไวที่สดุ เพื่อป้องกันมิให้เกิดความ

ผิดพลาดที่ไม่จาเป็ น เย่หยวนจึงให้เย่ชิงเป็ นคนนาทางต่อไป
ไม่นานนัก เย่ชิงก็สมั ผัสได้ถึงพลังธาตุพฤกษาสุดแรงกล้า

“พี่ใหญ่ ข้าสงสัยว่าพฤกษาคุนหวูน่ี….จะเป็ นมิตรหรือศัตรูกนั !”
เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่า
“ไม่วา่ มิตรหรือศัตรู เราก็จาต้องเดินหน้าต่อไป”
………………………………
ภายใต้แกนนาอย่างเย่ชิง ไม่นานพวกเขาก็เดินทางเข้าสูเ่ ขตหุบเขาในไม่

ช้า
เหนือยอดเขาอุดมขจี มีตน้ ไม้ขนาดยักษ์สงู ใหญ่แสนองอาจตระหง่าน

เสียดเมฆาฟ้า
ลาต้นของต้นไม้ยกั ษ์นีเ้ สมือนกับเสาหลักคา้ ยันสรวงสวรรค์ทงั้ มวล ต่อให้
เกณฑ์คนนับพันหมื่นก็ไม่สามารถโอบล้อมมันได้มิด
พลังแห่งชีวิตหอบเย็นสดชื่นพัดผ่านสัมผัสกายาของเย่หยวนและพรรค
พวกที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล พวกเขาพลันรูส้ กึ ผ่อนคลายเริงรมณ์สดุ พรรณนา
ไม่
“นี่น่ะรึ…พฤกษาคุนหวู? ช่างน่ามหัศจรรย์นกั !”
อิง้ หมัวหู่อทุ านขึน้ พลางถอนหายใจด้วยความชื่นชม
“มีคาเลื่องลือสืบต่อกันมาว่า พฤกษาคุนหวูเป็ นแหล่งกาเนิดแห่งพลังธาตุ

พฤกษาทัง้ มวลบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ กล่าวได้วา่ นี่คือพฤกษาแห่งพิภพที่
กอปรไปด้วยศาสตร์แห่งสวรรค์ ดังนัน้ แล้วภายในสูตรโอสถท้าทายสวรรค์
ของข้า พฤกษาคุนหวูคือส่วนประกอบที่สาคัญที่สดุ ในเมื่อศาสตร์แห่ง
สวรรค์ได้สญ
ู สิน้ ไปแล้วในปั จจุบนั เช่นนัน้ ข้าก็จะปลูกถ่ายศาสตร์แห่ง
สวรรค์จากพฤกษาคุนหวูเข้าสู่รา่ งกายของข้าโดยตรง!”
เบือ้ งลึกในแววตาคูน่ นั้ ของเย่หยวนส่องประกายวิบวับจรัสงาม ทั่วทัง้

ใบหน้าเผยให้เห็นถึงความหวัง
แต่คากล่าวนีข้ องเย่หยวนทาให้ทกุ คนตื่นตกใจสุดขีด โดยเฉพาะกับซือโป

เทียน ยักษ์หินที่เคยดารงอยู่ในยุคสมัยที่ศาสตร์แห่งสวรรค์เฟื่ องฟู
ขอบเขตความเข้าใจของมันต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ย่อมกว้างใหญ่กว่านักสู้
อาณาจักรเต๋าลึกลา้ โดยธรรมชาติ
การที่เย่หยวนพยายามปลูกถ่ายศาสตร์แห่งสวรรค์เข้ากับตัวเอง ไม่ต่าง
อะไรกับการระเบิดตัวตายเลย!
แผนการเช่นนีช้ ่างบ้าบิ่นเกินไป! เสียสติเกินไป! และเพ้อฝันจนเกินไป!

แต่หากพินิจให้ถ่ีถว้ น พวกเขาก็อดชื่นชมในความกล้าคิดกล้าทาของเย่
หยวนมิได้
เหล่านักสูท้ กุ คนต่างบ่มเพาะฝึ กปรือตามลูท่ างในกรอบ และยังไม่เคยมี

ผูใ้ ดสามารถทาลายกรอบนีไ้ ด้เลย
ณ จุดนีไ้ ด้รบั การพิสจู น์มาแล้วกว่าหนึ่งแสนปี
ยังมีใครอีกหลายคนที่ทรงพลังทัดเทียมกับฟางเทียน ทว่าพวกเขาเหล่า
นัน้ เองก็ไม่สามารถกระชากโซ่ตรวนแห่งความเป็ นไปไม่ได้ทิง้ ไปได้
แต่เย่หยวนเป็ นคนแรกที่สรรสร้างวิธีการโดยการนาศาสตร์แห่งโอสถเข้า
มาประยุกต์ใช้ คล้ายการนาหัวเชือ้ มาปลูกถ่ายในร่างกายเพื่อผลิตศาสตร์
แห่งสวรรค์ขนึ ้ มาเอง นี่เป็ นความคิดที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ
“ฮ่าฮ่า… ปลูกถ่ายศาสตร์แห่งสวรรค์เข้าร่างกาย! สมแล้วที่เป็ นผูส้ ืบทอด
ของจอมเทพนิรนั ดร์! ความคิดบ้าระห่าเช่นนีก้ ระทัง้ สรวงสวรรค์ยงั ต้อง
สะท้าน!”
สุม้ เสียงหนึ่งดังขึน้ กะทันหัน นั่นทาให้ทกุ คนตื่นตกใจยิ่ง
ทันทีทนั ใดเย่หยวนและที่เหลือเร่งหันควับมองตาม วิสยั ทัศน์เบือ้ งหน้า

พลันพล่าเบลอหนัก ร่างหนึ่งปรากฏขึน้ กลางห้วงแห่งความว่างเปล่า
แต่เมื่อพวกเย่หยวนรูส้ กึ ตัวอีกที พวกเขาทัง้ หมดรวมถึงร่างนัน้ ก็ปรากฏขึน้

อีกครัง้ บนยอดต้นไม้เสียแล้ว
ร่างที่ปรากฏกายขึน้ เป็ นชายหนุ่มท่าทางเป็ นมิตร เขาจับจ้องเย่หยวน

พร้อมรอยยิม้ กว้างคล้ายกาลังครุน่ คิดอะไรบางอย่าง
ปลายคิว้ เย่หยวนกระตุกเล็กน้อย ก่อนเอ่ยถามอย่างสงสัยว่า
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…ท่านคือพฤกษาคุนหวู?”
ชายหนุ่มขยับขยายสายตาจับจ้องเย่หยวนมากขึน้ ดูท่าเขาจะสนใจใน
ตัวเย่หยวนมากจริงๆ
แต่ชายหนุ่มกลับเมินคาถามของเย่หยวนและกล่าวขึน้ ว่า
“เจ้านี่มนั สุดยอดไปเลย! เหมาะสมยิ่งแล้วที่เป็ นผูส้ ืบทอดของตาแก่จอม

เทพนิรนั ดร์น่นั ! แม้ความคิดนีจ้ ะฟั งดูบา้ แต่จริงๆแล้ว มันอาจเป็ นวิธีเดียว
ที่สามารถทาลายโซ่ตรวนได้!”
แววตาพลันไสวประกายขึน้ โดยพลัน เย่หยวนกล่าวถามต่อในทันที

“ท่านอาวุโสเองก็คิดว่าวิธีนีไ้ ด้ผล?”
“ถูกต้อง! ณ ปั จจุบนั ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ ู สิน้ ไม่เหลือ ไม่วา่ จะใช้วิธีใดก็

ไม่สามารถหยุดการเสื่อมถอยของศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ แต่การจะสร้าง
โอสถที่มีคณ
ุ สมบัตเิ ช่นนัน้ เรือ่ งนีก้ ลับไม่เคยมีใครคิดได้มาก่อน ในเมื่อไม่
สามารถหยุดการเสื่อมถอยของศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ เช่นนัน้ ก็สร้างขึน้ ใหม่
ในร่างกาย นี่อาจเป็ นวิธีเดียวที่เหลืออยู่เพื่อทาลายโซ่ตรวนนัน้ ลง! เราผูน้ ี ้
ขอยอมรับ เจ้าช่างอัจฉริยะยิ่งนัก!”
ชายหนุ่มกล่าวขึน้ พลางถอนหายใจหลากอารมณ์
เมื่อเย่หยวนได้ยินคากล่าวเช่นนัน้ ของอีกฝ่ าย เขาก็รูส้ กึ ตื่นเต้นยิ่ง
หลังจากที่เขาเริม่ เข้าใจดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีม้ ากขึน้ เรือ่ ยๆ เย่หยวนก็

เริม่ มีความมั่นใจยิ่งขึน้ เกี่ยวกับความเป็ นไปได้ของโอสถท้าทายสวรรค์
ในเมื่อไม่มีศาสตร์แห่งสวรรค์หลงเหลืออยู่แล้ว ก็สผู้ ลิตขึน้ ใหม่เองเลย!
ใช้รา่ งกายของเขาเป็ นแหล่งกาเนิด ไม่เพียงจะมีศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ติด

กายตลอด แต่เขาจะเป็ นคนเดียวที่มี!
ศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีเย่หยวนต้องการไม่จาเป็ นต้องเป็ นศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ี

สมบูรณ์แบบอันใดนัก
ขอเพียงสิ่งนีส้ ามารถทาให้เขาทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นได้

แค่นนั้ ก็เพียงพอแล้ว!
ในชีวิตก่อนหน้า แผนการเรือ่ งโอสถท้าทายสวรรค์ยงั ค่อนข้างคลุมเครือ

เกินไป แต่เพราะเขาที่พ่งึ พาศาสตร์แห่งโอสถอันแกร่งกล้าของตน จึง
สามารถวิเคราะห์ความเป็ นไปได้เหล่านีด้ ว้ ยทฤษฎี ทว่าผลลัพธ์ท่ีได้กลับ
แค่ผิวเผินเท่านัน้
แต่เดิม สมุนไพรวิญญาณอายุหนึ่งล้านปี ท่ีจาเป็ นต่อสูตรโอสถท้าทาย
สวรรค์มิได้มีแค่เก้าชนิดอย่างที่เห็น เย่หยวนจาต้องทดลองซา้ แล้วซา้ อีก
กว่าจะคัดสรรจนเหลือเพียงเก้าชนิด
หากกล่าวถึงความเป็ นไปได้ แผนการนีก้ ลับค่อนข้างดูเกินจริงไร้สาระ

ทว่าหากกล่าวตามทฤษฎีแล้ว เมื่อสมุนไพรวิญญาณทัง้ เก้าชนิดนีร้ วมกัน
นัน้ จะก่อให้เกิดผลลัพธ์สดุ หยั่งถึง!
ในช่วงชีวิตนี ้ ความเข้าใจของเย่หยวนต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ลกึ ลา้ จนกาล

อดีตของตัวเองเทียบไม่ติด ผนวกกับศาสตร์แห่งสวรรค์จากบัญญัติแห่ง
จอมโอสถที่ตนเริม่ เข้าใจมากขึน้ อย่างถ่องแท้ ยามนีต้ วั เขามีแต่จะมั่นใจ
มากขึน้ และมากยิ่งขึน้
ในส่วนของขัน้ ตอนการหลอมกลั่นเอง ยิ่งไม่ตอ้ งกล่าวถึงว่ามั่นใจเพียงใด

ดังนัน้ แล้ว นี่จึงเป็ นเหตุผลที่เย่หยวนตัดสินใจเดินทางเข้าสูห่ บุ เขาเหวพระ
เจ้าเพื่อเสาะหาส่วนประกอบชนิดสุดท้าย บุปผาคุนหวู
“ความหมายของท่านอาวุโสคือ…โอสถท้าทายสวรรค์ท่ีขา้ คิดค้นสามารถ
ทาลายโซ่ตรวนสูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้?”
เย่หยวนอดใจเอ่ยถามมิได้
ชายหนุ่มคนนัน้ ยิม้ และกล่าวว่า
“หุหุ ข้ามิได้กล่าวแบบนัน้ ไม่วา่ เจ้าจะสามารถทาลายโซ่ตรวนนัน้ ได้

หรือไม่ ทุกอย่างขึน้ อยู่กบั โชคชะตา แม้จะเป็ นตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์น่นั
อาสาทดลองด้วยตัวเอง ข้าก็ไม่กล้ารับประกันเช่นกันว่า เขาจะประสบ
ความสาเร็จ ข้ากล่าวได้เพียงว่า…มีความเป็ นไปได้!”
ทั่วทัง้ ร่างของเย่หยวนสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อได้ยินคากล่าวของชายหนุ่ม
ตรงหน้า
บุคคลที่อยู่ต่อหน้าต่อตาเย่หยวนผูน้ ี ้ คือการดารงอยู่ท่ีเหนือชัน้ ไปกว่า

อาณาจักรพระเจ้าไปแล้วแน่นอน
ทว่า…แม้แต่เขาผูน้ ีย้ งั ไม่กล้ารับประกัน!
หนึ่งแสนปี ท่ีผ่านมา ไม่รูม้ ีใครบ้างที่พยายามก้าวขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า

แต่พวกเขาทุกคนล้วนจบลงด้วยความล้มเหลวโดยไม่มีขอยกเว้นใด
“ในเมื่อเป็ นเช่นนัน้ ผูเ้ ยาว์คนนีอ้ าจเป็ นเด็กใจร้อนไปเสียหน่อย แต่…ข้า

สงสัยว่าท่านอาวุโสสะดวกใจมอบบุปผาคุนหวูให้ได้หรือไม่?”
เย่หยวนผสานมือคานับพร้อมกล่าวถามทันที
ชายหนุ่มผูน้ นั้ ยืนตัวแข็งในบัดดล จู่ๆก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นพลาง
“เจ้านี่น่าสนใจจริงๆ! น่าสนใจอย่างยิ่ง! ความหาญกล้าของเจ้า…กลับ

มิใช่เล็กๆเลย!”
“มิใช่เพราะผูเ้ ยาว์หาญกล้า แต่ผเู้ ยาว์มีหน้าที่อนั ยิ่งใหญ่ท่ีตอ้ งแบกรับ บุป

ผาคุนหวูมีความสาคัญต่อท่านอาวุโสก็จริง แต่สาหรับผูเ้ ยาว์ ความเป็ น
ตายของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์สาคัญกว่า! หากการสันนิษฐานของผูเ้ ยาว์
ถูกต้อง การที่ท่านอาวุโสแสดงตัวออกมาเช่นนี ้ ท่านคงไม่ตอ้ งการให้บปุ
ผาคุนหวูตกอยู่ในมือศัตรู ?”
จากทัศนคติของพฤกษาคุนหวูท่ีมีต่อเขา เย่หยวนจจึงสรุปได้ว่า อย่างน้อย
ที่สดุ อีกฝ่ ายก็มิใช่ศตั รูแน่นอน
มิฉะนัน้ อีกฝ่ ายคงไม่กล่าวเล่ายาวเหยียดให้เสียเวลาถึงเพียงนี ้
“หุหุ เจ้าเด็กคนนี ้ ช่างน่าสนใจเหลือเกิน! ไม่แปลกใจเลยที่เป็ นผูส้ ืบทอด

ของตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์ รับไป!”
ขณะที่กล่าวขึน้ นั่นเอง ชายหนุ่มก็แบมือออกไปตรงหน้า ภายในอุม้ มือ

ปรากฏเป็ นดอกไม้สีชมพูอ่อน
ตอนที่ 1266 สมบัตเิ วทย์สวรรค์!
เย่หยวนจับจ้องชายหนุ่มตรงหน้าอย่างพินิจตัง้ ใจ
เขาไม่คิดจริงๆว่า อีกฝ่ ายจะยอมมอบบุปผาคุนหวูง่ายๆเช่นนี ้
ก่อนหน้า เย่หยวนยังคานวณถึงความเป็ นไปได้มากมายที่อาจจะเกิดขึน้

และเตรียมใจรับมือทุกสถานการณ์ รวมถึงหากต้องถึงขัน้ สัประยุทธ์ลงมือ
ทว่าความเป็ นไปได้เดียวที่เขานึกไม่ถึงก็คือ การที่อีกฝ่ ายยอมมอบของให้

ตนโดยไม่มีเงื่อนไขใด
ได้รบั บุปผาคุนหวูกบั มือแล้ว เย่หยวนรูส้ กึ ดั่งว่าฝันไป
“ท่านอาวุโส…ทาไม?”
เย่หยวนกล่าวถามขึน้ อย่างสงสัย
ชายหนุ่มคลี่ยิม้ บางพลางกล่าวตอบว่า
“ข้าเองก็มีปัญหากับพฤกษาวิญญาณมรณะมาเนินนานแล้ว เจ้านัน้ น่า

สะอิดสะเอียนเกินทน แต่สดุ ท้ายก็ถกู กาจัดทิง้ ไปเสียที เจ้าทาได้ดีมาก!
ดังนัน้ นี่ถือเป็ นรางวัลที่เจ้าควรได้รบั แล้ว! นอกจากนีเ้ อง ข้ามีหน้าที่
ช่วยเหลือผูส้ ืบทอดของตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์อยู่แล้ว ส่วนที่ว่าเจ้าจะ
ประสบความสาเร็จหรือไม่ นัน้ ขึน้ อยู่กบั ชะตาของเจ้าแล้ว”
เย่หยวนอดฉงนใจมิได้ เขาได้ยินบุคคลชื่อ‘จอมเทพนิรนั ดร์’มาเกินสอง

สามครัง้ แล้ว รวมไปถึงข้อสงสัยก่อนหน้าที่ยงั ค้างคา เพราะเหตุใดดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีถ้ ึงถูกเรียกว่า ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์
แล้ว ‘ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์’ กับ ‘จอมเทพนิรนั ดร์’ มีความเกี่ยวข้องกัน
หรือไม่!
“ผูเ้ ยาว์มีขอ้ สงสัยโปรดท่านอาวุโสแถลงไข ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์คือ

อะไร? แล้วทาไมมีบางคนเรียกดินแดนศักดิส์ ิทธิ์วา่ ดินแดนพฤกษานิ
รันดร์?”
เย่หยวนเอ่ยถามขึน้ ทันที
คุนหวูยิม้ และกล่าวว่า
“คาว่า ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ เป็ นสิ่งที่พวกเจ้าเรียกขานตัง้ กันเอง แต่ดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์ท่ีพวกเจ้าเชื่อกันว่าเป็ นจุดสูงสุดแห่งผืนพิภพ ในความเป็ นจริง นี่
กลับเป็ นแค่จดุ เริม่ ต้นเท่านัน้ ! และแน่นอนว่าที่แห่งนีก้ ็มีจกั รพรรดิดินแดน
เช่นกัน และนัน้ ก็คือ ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์!”
“ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์?”
เย่หยวนพลันขมวดคิว้ หนาทวนคาถามในทันใด
คุนหวูพยักหน้าและอธิบายต่อว่า
“จอมเทพนิรนั ดร์คือผูส้ ร้างดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีข้ นึ ้ มาและตัง้ ตน

ขึน้ เป็ นจักรพรรดิดินแดน เมื่อบรรลุสอู่ าณาจักรนิรนั ดร์ หนึ่งกระบวนสร้าง
โลก และดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีก้ ็เป็ นโลกที่ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์
สร้างขึน้ มา”
มิใช่เพียงแค่เย่หยวน ทุกคนที่ได้ยินต่างสั่นสะท้านถึงทรวงในเมื่อได้ยิน
คาอธิบายเหล่านี!้
นี่ถึงขัน้ สร้างโลก! นี่เป็ นการดารงอยู่ท่ีเกินขอบเขตจินตนาการไปแล้วโดย
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ท่ีพวกเขาอาศัยอยู่ กลับกลายเป็ นว่าถูกสร้างขึน้ โดยจอม

เทพท่านหนึ่ง!
“สะ-สร้างโลก! ทะ-ท่าน…ท่านอาวุโสมิได้ลอ้ เล่นใช่หรือไม่?”
แม้ประสบการณ์ความรูข้ องเย่หยวนค่อนข้างกว้างไกลไพศาล แต่เรือ่ งนี ้

ยังต้องทาให้เขากลายไปเป็ นคนโง่งมในบัดดล
ผลกระทบต่อจิตใจจากคาอธิบายเหล่านีข้ องคุนหวูช่างยอดเยี่ยมเกินไป
นัก!
“เหอะ ข้าเองก็มิใช่คนขีเ้ ล่นขนาดนัน้ ! การสร้างโลกกลับมิใช่เรือ่ งน่า
ตื่นเต้นอันใด แต่การสร้างโลกก็มิใช่ส่งิ ที่ทกุ คนจะทาได้เช่นกัน ในปั จจุบนั
เจ้าไม่มีทางเข้าใจได้แน่นอน รอจนกว่าสักวัน เจ้าจะสามารถออกจาก
ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ได้ เมื่อนัน้ เจ้าจะเข้าใจทุกอย่างเองโดยธรรมชาติ”
เย่หยวนสูดหายใจเข้าลึกๆแช่มช้า คากล่าวนีข้ องคุนหวูได้เปิ ดโลกใบใหม่

ให้แก่เขา
เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่า ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีจ้ ะถูกสร้างขึน้ มา!
และก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่า เส้นทางแห่งการต่อสูข้ องมนุษย์จะสามารถ

พัฒนาได้ถึงอาณาจักรพลังที่น่าทึ่งเพียงนี!้
หากวาจาคาอธิบายนีม้ ิได้ออกจากปากคุนหวูโดยตรง เย่หยวนไม่มีทาง

เชื่อเด็ดขาด
เมื่อบรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพลังที่เหมาะสม ก็จะสามารถสร้างโลกเป็ นของ
ตัวเองได้ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในปั จจุบนั ย่อมไม่สามารถ
จินตนาการถึงได้เลย
หลังจากนัน้ ไม่นาน เย่หยวนก็ได้สติฟื้นตัวจากความตื่นตะลึง เขาเอ่ยถาม

ต่อว่า
“ท่านอาวุโส ในเมื่อศาสตร์แห่งสวรรค์ได้สญ
ู สิน้ ไปแล้ว เหตุใด…เหล่าการ
ดารงอยู่ภายในเขตพระเจ้าต้องห้ามถึงดูเหมือนจะไม่ได้รบั ผลกระทบเลย”
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยความสงสัยอย่างยิ่งยวด ไม่วา่ จะเป็ นพฤกษา

วิญญาณอมตะ หรือ พฤกษาคุนหวูท่ีอยู่ตรงหน้า ขอบเขตพลังของทัง้ คู่ เย่
หยวนกลับไม่สามารถหยั่งรูไ้ ด้เลยแม้สกั นิด
แตกต่างจากท่านบรรพบุรุษแห่งเผ่ามังกร และซือโปเทียน ถึงขุมพลัง
ความแกร่งกล้าจะเกินหยั่งรูเ้ ช่นกัน แต่ก็ยงั เห็นได้ชดั ว่าอาณาจักรพลัง
ของพวกเขาถูกจากัดเอาไว้
คุนหวูยิม้ และกล่าวอธิบายว่า
“เพราะพวกเราทัง้ หมดที่อยู่ท่ีน่ีมิได้ถือกาเนิดในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์

แห่งนี ้ และมิได้บรรลุเต๋าจากที่น่ีเช่นกัน ดังนัน้ พวกเราจึงมิได้ถกู ระงับพลัง
เอาไว้”
เย่หยวนยิ่งตกใจสุดขีดเมื่อได้ยิน ปรากฏว่าพวกเขาทัง้ หมดที่อยู่ท่ีน่ีมา

จากดินแดนอื่น?
แต่ทนั ใดนัน้ เย่หยวนพยันนึกอะไรขึน้ ได้ แต่ในขณะที่กาลังจะเอ่ยปาก

กล่าว คุนหวูกลับหยุดไว้เสียก่อน
“อย่าได้คิดเชียว! ทุกคนในเขตพระเจ้าต้องห้ามไม่สามารถออกจากเขต
แดนนีไ้ ด้! ยิ่งไปกว่านัน้ ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีใ้ กล้สนิ ้ สุดอายุขยั ของ
มันแล้ว มันไม่สามารถทนรับพลังของพวกเราได้ไหว ทันทีท่ีเริม่ ลงมือ
ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีไ้ ด้พินาศก่อนแน่นอน!”
คุนหวูกล่าวขึน้
เย่หยวนมองหน้าอีกฝ่ ายด้วยสีหน้าอันผิดหวัง เขาคิดได้ว่า หากพฤกษา

คุนหวูมิได้ถกู ระงับพลังเอาไว้ บางทีเขาอาจให้ความช่วยเหลือ เข้าจัดการ
ข่านนั่วด้วยตัวเอง
เย่หยวนอดกล่าวอย่างเศร้าโศกมิได้ว่า
“ท่านอาวุโส แล้วเกิดอะไรขึน้ กับดินแดนศักดิส์ ิทธิ์กนั ? ไฉนศาสตร์แห่ง

สวรรค์ถึงหายสาปสูญไป?”
คุนหวูยกั ไหล่เล็กน้อยพร้อมกล่าวตอบว่า
“เพราะตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์ตายแล้ว!”
หนึ่งประโยคดังขึน้ ทาเอาเย่หยวนฉุดคิดได้ถึงอะไรบางอย่าง
จอมเทพผูส้ ร้างโลกเองก็ตายเป็ นเช่นกัน?
ถ้าเช่นนัน้ ต้องเป็ นจอมเทพที่ไร้เทียมทานเพียงใดถึงสามารถฆ่าลงได้?
“อย่างไรก็ตาม…เดิมทีอายุขยั ของดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ไม่ควรเสื่อมถอย

เร็วขนาดนี ้ เมื่อห้าล้านปี ก่อน ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์ได้ตดั ขาดทุกการ
เชื่อมต่อกับดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ไป มีความเป็ นไปได้สงู ว่า เขาอาจตาย
ลงไปแล้ว แต่อายุขยั ของดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ยงั คงดาเนินต่อไปเป็ น
ปกติ จนกระทัง้ หนึ่งแสนปี ก่อน หนึ่งในสามสมบัติเวทย์สวรรค์ของเขาได้
ถูกคนอื่นขโมยไป จึงส่งผลให้ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เสื่อมโทรมลงอย่าง
รวดเร็ว เนื่องจากขาดสมดุลไป ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ ู สิน้ พลังฉีลลี ้ บั ไม่มี
อีกต่อไป นัน้ จึงทาให้ผคู้ นในยุคหลังไม่สามารถขึน้ กลายเป็ นเซียน
อาณาจักรพระเจ้าได้”
เย่หยวนหรีต่ าแคบจับจ้องอย่างเอาจริงเอาจัง พลางกล่าวพึมพาว่า
“สมบัติเวทย์สวรรค์?”
คุนหวูหนั เข้าจับจ้องเย่หยวน พร้อมกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ ว่า
“เจ้าเองก็มีเหมือนกันมิใช่ร?ึ แถมยัง…มิใช่แค่ชิน้ เดียว!”
กายาเย่หยวนสั่นสะท้านคล้ายฟ้าผ่า เขาโพล่งตาโตเท่าไข่ห่านอุทานขึน้
อย่างไม่อยากจะเชื่อว่า
“หรือท่านอาวุโสจะหมายถึง…ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์กบั ไข่มกุ สยบ
วิญญาณ?”
คุนหวูคตลี่ยิม้ กว้างและกล่าวสวนขึน้ ว่า
“หากเป็ นอย่างอื่นนอกเหนือจากไข่มกุ สยบวิญญาณแล้ว ยังมีอะไรบ้าง

บนผืนพิภพที่สามารถกาจัดเจ้าบัดซับพฤกษาวิญญาณมรณะได้?”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี ้ นา้ เสียงของคุนหวูก็เจือสะใจมิใช่นอ้ ย
เย่หยวนที่ได้ยินแบบนัน้ ก็คาดเดาได้ทนั ทีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างพฤกษา

คุนหวูกบั พฤกษาวิญญาณมรณะมิค่อยดีนกั
อย่างไรก็ตามแต่ สิ่งนีไ้ ด้สร้างคลื่นมหึมาเข้าถาโถมสูจ่ ิตใจของเย่หยวนเข้า
เต็มๆ
เขาไม่เคยทราบมาก่อนเลยสักนิด แท้ท่ีจริงแล้ว ต้นกาเนิดของศิลาจารึก

เลื่องสวรรค์กบั ไข่มกุ สยบวิญญาณคืออะไรกันแน่
ไม่น่าแปลกใจที่แม้แต่ยอดเซียนอย่างเซียนเต๋าสวรรค์ยงั ไม่สามารถเข้าถึง
ความลึกซึง้ ของศิลาจารึกเลื่องสวรรค์ได้
“ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์มีสมบัติเวทย์สวรรค์ทงั้ หมดสามชิน้ หนึ่งคือศิลา

จารึกบัลลังก์พิภพ, สองคือไข่มกุ สยบวิญญาณ และสาม…ดาบแห่ง
จักรวาล! สามสมบัติเวทย์สวรรค์มีหน้าที่รกั ษาความสมดุลของดินแดน
พฤกษานิรนั ดร์ ดังนัน้ แล้ว เมื่อดาบแห่งจักรวาลหายไป ดินแดนพฤกษานิ
รันดร์จะไร้เสถียรในทันที ผลกระทบที่หนักที่สดุ คือ ไม่มีศาสตร์แห่งสวรรค์
อีกต่อไป”
คุนหวูเอ่ยอธิบายเสียงเรียบเย็น
เย่หยวนพรูหายใจเย็นเข้าออกอย่างเงียบๆ
ทุกวาจาคากล่าวของคุนหวูได้สร้างคลื่นความผันผวนกระทบสูจ่ ิตใจ
โดยตรง
เพราะนัน้ ล้วนแต่เป็ นความลับสุดยอดของดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนี!้
ผูค้ นบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ท่ีอาศัยอยู่มาเนินนาน กลับไม่มีใครรูเ้ ลยว่านี่

เป็ นเพียงดินแดนที่ถกู สร้างขึน้ โดยคนๆหนึ่ง
สุดท้ายนี ้ ทุกคนกลับเป็ นแค่กบน้อยในก้นบ่อ!
ภายนอกดินแดนแห่งนี ้ ยังมีจกั รวาลอันกว้างใหญ่ไร้สนิ ้ สุดรออยู่!

นี่เป็ นความลับสุดยอดอายุนบั หลายล้านปี เย่หยวนที่ได้รบั รูใ้ นวันนีจ้ ะไม่
ตกใจได้อย่างไร?
เย่หยวนไม่คิดไม่ฝันเลยว่า สองในสามสมบัติเวทย์สวรรค์อนั ยิ่งใหญ่จะตก

อยู่ในมือเขาโดยบังเอิญเช่นนีจ้ ริงๆ!
ตอนที่ 1267 เคล็ดสดับฟ้ าสิบย่านสวรรค์!
“ท่านอาวุโส ผูเ้ ยาว์มีคาถาม”
“กล่าวมา”
“หากบรรลุอาณาจักรพระเจ้าได้แล้ว จะก่อเกิดพลังฉีลลี ้ บั หลั่งไหลเข้าสูก่ า

ยา ข้าสงสัยว่าพลังฉีลลี ้ บั ที่วา่ นัน้ ยังคงอยู่ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์หรือไม่?”
พลังฉีลลี ้ บั หลั่งไหลสูก่ ายา ยามนัน้ บรรลุสอู่ าณาจักรพระเจ้า นี่คือขัน้ ตอน

ที่สาคัญทีสดุ !
มิใช่ขนั้ ตอนที่ฟางเทียนกังวลมากที่สดุ เท่านัน้ กระทัง้ เย่หยวนเองยังวิตก

อย่างมากเช่นกัน
แม้ว่าโอสถท้าทายสวรรค์ของเย่หยวนจะประสบความสาเร็จ แต่หาก
ปราศจากพลังฉีลลี ้ บั แล้ว เขาเองก็ไม่สามารถบรรลุอาณาจักรพระเจ้าได้
อยู่ดี
คุนหวูยิม้ และกล่าวเป็ นนัยว่า
“พลังฉีลลี ้ บั ? หุหุ ลองขอตัวเองดูสิ?”
“ลองของตัวข้าเอง?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมจับจ้องอีกฝ่ ายอย่างโง่งม
“เช่นนี ้ พลังปราณฟ้าดินที่พวกเจ้าหยิบใช้กนั ในปั จจุบนั คือพลังฉีลลี ้ บั

ระดับต่าสุด หากยังไม่สามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ ร่างกาย
ของเหล่านักสูใ้ นดินแดนพฤกษานิรนั ดร์จะไม่สามารถรองรับพลังฉีลลี ้ บั
ระดับสูงกว่านัน้ เข้าร่างกายได้เลย สมบัติเวทย์สวรรค์สวรรค์หนึ่งชิน้ ก็
เพียงพอแล้วที่จะช่วยให้นกั สูใ้ นดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ขนึ ้ กลายเป็ น
อาณาจักรพระเจ้าได้ ซึง่ หลายปี ท่ีผ่านมา ซึง่ สิ่งที่คา้ จุนพลังฉีลลี ้ บั ให้คงอยู่
ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เอาไว้ก็คือ ดาบแห่งจักรวาลอย่างแม่นยา! แต่
ยามนีด้ าบแห่งจักรวาลถูกขโมยไป พลังฉีลลี ้ บั ที่ปลดปล่อยออกจากดาบ
แห่งจักรวาลก็ถกู ดูดซับโดยคนๆนัน้ ไปหมดสิน้ แล้วเช่นกัน แต่แน่นอนว่า
สมบัติเวทย์สวรรค์อีกสองชิน้ ที่เหลือย่อมมีคณ ุ สมบัติเดียวกัน”
คุนหวูกล่าวอธิบาย
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยความประหลาดใจว่า
“ท่านกาลังจะบอกว่า ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์กบั ไข่มกุ สยบวิญญาณเองก็

สามารถปลดปล่อยพลังฉีลลี ้ บั ออกมาได้เช่นกัน?”
“ไม่จาเป็ นต้องใช้ความพยายามเพื่อปลดปล่อยด้วยซา้ ! ตราบใดที่เจ้า
สามารถผลิตศาสตร์แห่งสวรรค์ออกมาได้เอง พลังฉีลลี ้ บั จากสมบัติเวทย์
สวรรค์ทงั้ สองชิน้ ย่อมปลดปล่อยพลังฉีลลี ้ บั ออกมาให้เองตารมธรรมชาติ”
เย่หยวนไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ภายในศิลาจารึกเลื่องสวรรค์กบั ไข่มกุ สยบ

วิญญาณจะมีพลังฉีลลี ้ บั ซ่อนเร้นอยู่!
เมื่อห้าแสนปี ก่อน ฟางเทียนเคยพยายามทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า

มาก่อนเช่นกัน เพียงว่าเขาไม่สามารถดูดซับศาสตร์แห่งสวรรรค์ได้ พลังฉี
ลีล้ บั จึงไม่ถกู ปลดปล่อยออกมา
หากปี นนั้ ฟางเทียนสามารถหาวิธีผลิตศาสตร์แห่งสวรรค์ขนึ ้ มาเองได้

ตอนนีเ้ ขาคงกลายเป็ นบุคคลแรกในรอบหนึ่งแสนปี ท่ีขนึ ้ กลายเป็ นเซียน
อาณาจักรพระเจ้าไปแล้ว
แน่นอนว่า หากเย่หยวนสามารถเรียกพลังฉีลลี ้ บั ให้หลั่งไหลสูก่ ายาได้ กระ
ทัง้ ข่านนั่วยังมิใช่คมู่ ือของเขาอีกต่อไป
แต่สดุ ท้ายนี ้ เย่หยวนก็อาจได้ผลลัพธ์เดียวกับฟางเทียน นั่นคือประสบ

ความล้มเหลว
“ขอบพระคุณยิ่งที่ช่วยไขข้อสงสัยของผูเ้ ยาว์! นับว่าเย่หยวนติดหนีบ้ ญ

ุ
คุณท่านอาวุโสแล้ว!”
เย่หยวนผสานมือกล่าวขึน้ ด้วยความเคราพ
…………………………
หลังจากนัน้ เย่หยวนก็วางแผนเตรียมการหลอมกลั่นโอสถต่อในทันที!
ในส่วนคุนหวูก็ไม่ตอ้ งการขัดจังหวะเย่หยวน เขายังคงเฝ้ามองอยู่ขา้ งๆไม่
ใกล้ไม่ไกล
บนโต๊ะยาวมีสมุนไพรวิญญาณกว่าร้อยชนิดวางเรียงรายจนหนาตา
สมุนไพรกว่าร้อยชนิดเหล่านีล้ ว้ นถูกคัดสรรมาแล้วอย่างดี
กว่าจะได้สมุนไพรวิญญาณนับร้อยมาได้ มีเพียงสวรรค์ท่ีทรงทราบว่า เย่

หยวนทดลองล้มเหลวมาแล้วกี่รอ้ ยพันรอบ
หากไร้ซง่ึ คุณสมบัติท่ีไม่สามารถเข้ากันได้ เย่หยวนจะคัดสมุนไพร

วิญญาณชนิดนัน้ ออกทันที
ในชีวิตนีเ้ ขาได้ปรับเปลี่ยนสูตรโอสถท้าทายสวรรค์ไปหลายจุด จนเขา
สามารถกล่าวได้ว่าสูตรโอสถท้าทายสวรรค์ก่อนหน้านีไ้ ม่สามารถใช้จริง
ได้แน่นอน
“พี่ใหญ่ ไม่รูเ้ หตุใด…ข้าถึงรูส้ กึ ประหม่ายิ่ง!”
อิง้ หมัวหู่แอบกระซิบกล่าวอย่างกังวล
เย่หยวนกล่าวดุเจือหัวเราะว่า
“เจ้าน้องรัก แค่หลอมกลั่นโอสถ ยังต้องกังวลอันใด?”
“ทัง้ หมดมันเป็ นเพียงทฤษฎี แต่โอสถเม็ดนีเ้ กี่ยวพันถึงชะตากรรมของ

ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ หมด! จะไม่ให้ขา้ กังวลได้อย่างไร? รอบนีไ้ ม่มีโอกาสที่
สองแล้ว!”
“หึหึ คิดหรือว่าพี่ใหญ่คนนีจ้ ะพลาดเหมือนคราก่อน?”
อิง้ หมัวหู่ครุน่ คิดอยู่เล็กน้อยก่อนกล่าวตอบว่า
“ก็จริงอย่างที่พ่ีใหญ่ว่า! ศาสตร์แห่งโอสถของท่านสาเร็จถึงจุดสุดยอด
แล้ว! ด้วยเคล็ดมหาเทพเก้าดาราของท่าน ทุกสิ่งย่อมไม่มีปัญหา!”
เคล็ดมหาเทพเก้าดาราเป็ นวรยุทธหลอมกลั่นโอสถที่แข็งแกร่งที่สดุ แล้วใน

ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
เมื่ออิง้ หมัวหู่นกึ ถึงฝี ไม้ลายมือในคราที่เย่หยวนสาแดงใช้เคล็ดมหาเทพ

เก้าดารา เขาก็โล่งใจขึน้ หลายเปาะ
ทว่าเย่หยวนกลับยิม้ และกล่าวว่า
“ครัง้ นี ้ ข้ามิได้ใช้เคล็ดมหาเทพเก้าดารา!”
อิง้ หมัวหู่สะดุง้ โหย่งด้วยความตกใจ พร้อมโพล่งอุทานขึน้ ลั่น
“ไม่ได้ใช้เคล็ดมหาเทพเก้าดารา?!”
“หากกล่าวถึงวรยุทธหลอมกลั่นชนิดนี ้ แทบไม่มีใครคุน้ เคยไปมากกว่าข้า

แล้ว แม้เคล็ดมหาเทพเก้าดาราจะเป็ นวรยุทธที่มีประสิทธิภาพสูงลิบ แต่
นัน้ ยังไม่เพียงพอสาหรับโอสถท้าทายสวรรค์ ดังนัน้ ข้าจึงต้องคิดค้นวรยุทธ
หลอมกลั่นที่ทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าขึน้ มา!”
“ทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่า… พี่ใหญ่…ท่านงาประกายลึกลา้ กว่าที่ขา้
จินตนาการยิ่ง!”
อิง้ หมัวหู่สดู ไอเย็นแช่มเข้าปอดอย่างช้าๆ
ไม่มีใครรูจ้ กั เย่หยวนดีไปกว่าอิง้ หมัวหู่อีกแล้ว แต่เขากลับไม่เคยรูเ้ ลยว่า

เย่หยวนยังซ่อนสุดยอดวรยุทธหลอมกลั่นที่ทรงพลังยิ่งกว่าเคล็ดมหาเทพ
เก้าดารา!
“วรยุทธหลอมกลั่นชนิดนีถ้ กู สร้างขึน้ โดยตัวข้าเมื่อชาติก่อน ทว่าในตอนนี ้

ข้าได้แก้ไขปรับปรุงจนสมบูรณ์แบบแล้ว เท่านีข้ า้ มั่นใจว่ามากพอที่จะ
รับผิดชอบภาระอันใหญ่ย่ิงของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์”
“พี่ใหญ่ วรยุทธหลอมกลั่นชนิดนีม้ ีนามว่าอะไร?”
แววตาของเย่หยวนไสวผลัดเป็ นคมชัด เขากล่าวตอบว่า
“เคล็ดสดับฟ้าสิบย่านสวรรค์!”
นี่เป็ นประสบการณ์ท่ีลา้ ค่าอย่างหาประเมินไม่และอาจไม่มีอีกแล้วในชั่ว

ชีวิตนี ้ เป็ นธรรมดาที่เย่หยวนจะต้องเรียกเหรินตง,เสี่ยวหลูห่ ยานและลูก
ศิษย์ของนาง,กู่เย่ว เพื่อให้มาเรียนรูศ้ กึ ษาถึงกระบวนการต่างๆของเย่
หยวนโดยละเอียด
นอกเหนือจากเหรินตงและเสี่ยวหลูห่ ยานแล้ว ความแกร่งกล้าของกู่เย่ว

ในช่วงหลายปี ท่ีผ่านมานีก้ ็พฒ
ั นาคืบหน้าไปอย่างก้าวกระโดด
แน่นอนว่าเขาเริม่ เรียนรูใ้ หม่ตงั้ แต่ระดับพืน้ ฐาน ดังนัน้ พัฒนาการของเขา
จึงช้ากว่าเหรินตงกับเสี่ยวหลูห่ ยานมาก
แต่หากนากู่เย่วไปเปรียบเทียบกับนักหลอมโอสถคนอื่นๆในดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ เขากลับกินขาดหลายช่วงตัว
“การหลอมกลั่นครัง้ นีข้ องข้าคือแก่นแท้แห่งโอสถของข้าเช่นกัน

ประสบการณ์เช่นนี ้ อาจารย์อาจมีให้พวกเจ้าเห็นได้เพียงครัง้ เดียวในชีวิต
จงเฝ้าศึกษาให้ดี ส่วนจะได้กาไรมากน้อยเพียงใด สุดแท้แล้วแต่โชคชะตา
ของพวกเจ้าแล้ว”
เย่หยวนกล่าวกับทัง้ สาม
พวกเขาทัง้ สามพยักหน้าขานตอบอย่างเอาจริงเอาจัง ประสบการณ์เช่นนี ้

อาจมีแค่ครัง้ เดียวในชั่วชีวิต พวกเขาจจึงรูส้ กึ ตื่นเต้นเกินพรรณนา
ทัง้ สามคนทราบดี การหลอมกลั่นโอสถในครัง้ นีข้ องเย่หยวน คือการหลอม
กลั่นโอสถที่สดุ ยอดที่สดุ ในรอบหนึ่งแสนปี เต็ม!
ทุกคนตัง้ หน้าตัง้ ตาจับจ้องเย่หยวนที่กาลังเริม่ หลอมกลั่นอย่างใจจดใจจ่อ
เย่หยวนหยดโลหิตของตนลงในหม้อหลอมราชามังกร ทันทีทนั ใดแรง

กดดันของเฟผ่ามังกรพลันปะทุเดือดเสียดนภาสูงในบัดดล
ด้วยสายเลือดมังกรระดับศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวน หม้อหลอมราชามังกรใน

ปั จจุบนั จึงทรงประสิทธิภาพมากกว่าครัง้ ก่อนๆที่ผ่านมา
หม้อหลอมราชามังกรเป็ นเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เสมือนเหมือนกับเจดียเ์ ลื่อง

สวรรค์
แต่ครัง้ นีท้ ่ีได้รบั โลหิตมังกรระดับศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนไป คล้ายเป็ น
ตัวกระตุน้ ชัน้ ยอด มันทรงพลังเหนือทุกครัง้ ในอดีต
กระทัง้ หม้อหลอมราชามังกรยังรูส้ กึ ได้ การหลอมโอสถในครัง้ นีจ้ ะเป็ นครัง้

ที่สดุ ยอดที่สดุ ตัง้ แต่มนั ถูกสร้างขึน้ มา!
ไม่เพียงมันจะตืน้ เต้นดีอกดีใจ แต่มนั ยังให้ความร่วมมือกับเย่หยวนอย่าง

สุดกาลังเช่นกัน!
ทว่าคราวนี ้ แค่สกัดหัวเชือ้ สมุนไพรวิญญาณ เย่หยวนยังต้องใช้เวลานาน

ถึงสามวันสามคืนเต็ม!
สมุนไพรวิญญาณมีจานวนนับร้อยชนิด แต่วิธีการที่เย่หยวนนาใช้จาต้อง
ใส่ใจทุกรายละเอียดถี่ถว้ นกว่าครัง้ ใดๆ
แถมหัวเชือ้ ที่สกัดได้ยากเย็นซับซ้อนที่สดุ มิได้มีเพียงชนิดเดียว แต่เย่หยวน
ต้องสกัดถึงเก้าชนิด!
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ เสี่ยวหลูห่ ยานและคนอื่นๆได้แต่ยืนประหลาดใจ

ยิ่งยวด
“ท่านอาจารย์ปกู่ าลังทาอะไรกัน? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า เขาจะหลอมโอสถ

ถึงเก้าเม็ด?”
กู่เย่วกล่าวขึน้ ด้วยความฉงนสงสัย
เสี่ยวหลูห่ ยานที่ยืนกอดอกเงียบอยู่ขา้ งๆ พลันเหลียวมองกู่เย่วเล็กน้อย

และกล่าวว่า
“เจ้าคิดว่าท่านอาจารย์จะหลอมโอสถท้าทายสวรรค์ถึงเก้าเม็ดเชียว?”
เหรินตงกล่าวเสริมขึน้ ว่า
“การสกัดหัวเชือ้ สมุนไพรวิญญาณหาใช่เรือ่ งยากสาหรับท่านอาจารย์ แต่

การนาหัวเชือ้ สมุนไพรวิญญาณทัง้ เก้าชนิดรวมกันเป็ นเนือ้ เดียวกลับยาก
ยิ่งกว่าขึน้ สวรรค์!”
เสี่ยวหลูห่ ยานพยักหน้าและกล่าวว่า
“การจะหลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์ มันมิใช่แค่จะรวมหัวเชือ้ สมุนไพร

เข้าด้วยกัน แต่หวั เชือ้ ทัง้ เก้าชนิดนีจ้ าต้องผสานกันจนเป็ นเนือ้ เดียวโดย
สมบูรณ์! ไม่เพียงวรยุทธหลอมกลั่นจะต้องทรงพลังไร้ท่ีติ ท่านอาจารย์
จาต้องพึ่งพาความรูค้ วามเข้าใจทัง้ หมดที่เกี่ยวกับศาสตร์แห่งโอสถ เพื่อ
สรรสร้างให้โอสถท้าทายสวรรค์เม็ดนีส้ มบูรณ์แบบ! คล้ายการสร้างโลกใบ
จิ๋วอีกใบหนึ่ง!”
ขัน้ ตอนการสกัดหัวเชือ้ เสร็จสิน้ ในที่สดุ ยามนีเ้ ย่หยวนเข้าสูก่ ระบวนการ
หลอมกลั่นแล้ว
แต่ทนั ทีท่ีเขาเริม่ เคลื่อนไหว ทัง้ เซียวหลูห่ ยานและคนอื่นๆทัง้ หมดต่างต้อง

ตกตะลึงกันเป็ นแทบ!
“นี่…นี่มนั มิใช่วรยุทธไร้เทียม? วรยุทธ…วรยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่ง ท่าน

อาจารย์ปใู่ ช้วรยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่งเพื่อหลอมกลั่นโอสถท้าทาย
สวรรค์?!”
เสี่ยวหลูห่ ยานแตกตื่นไม่ตา่ งพลางอุทานลั่นด้วยความตกใจว่า
“พวกเจ้าดูน่นั เร็ว! นัน้ มันวรยุทธหลอมกลั่นขัน้ พืน้ ฐานที่สดุ ! วรยุทธไร้

เทียมจริงๆ! นี่…นี่มนั เรือ่ งอะไรกันแน่?”
แต่เดิมคุนหวูยงั คงเฝ้ามองเย่หยวนสกัดหัวเชือ้ อย่างเงียบสงบอยู่ขา้ งๆ
ทว่ายามนีท้ นั ทีท่ีเย่หยวนลงมือ เขาถึงกับโพล่งตาโตจับจ้องด้วยแววตา
เป็ นประกายสุกไสว!
ตอนที่ 1268 ผสานจิตแห่งยอดเต๋า!
ณ ตรงนีไ้ ม่มีใครเข้าใจเต๋าลึกซึง้ ไปกว่าคุนหวูแล้ว
แม้วรยุทธหลอมกลั่นของเย่หยวนจะดูเรียบง่ายจนชวนง่วงนอน แต่ทกุ
กระบวนเคลื่อนไหวกลับเปลี่ยนไปเสน่หแ์ ห่งเต๋า
เหล่าลูกศิษย์ของเย่หยวนต่างอุทานขึน้ ด้วยความฉงนใจเจือเลื่อมใส
เพราะพวกเขาไม่สามารถเข้าถึงเต๋าของเย่หยวนได้เลย
ระดับของทัง้ สองฝ่ ายห่างชัน้ กันมากเกินไป
คุนหวูไม่รูจ้ กั การหลอมกลั่นโอสถ แต่เท่าที่ได้ยินจากคาอุทานของเหล่าลูก

ศิษย์เย่หยวน เขาก็สามารถสันนิฐานได้ทนั ทีว่า สิ่งที่เย่หยวนกาลังสาแดง
ใช้อยู่คือวรยุทธหลอมกลั่นขัน้ พืน้ ฐานที่สดุ
แต่แน่นอน สิ่งที่เย่หยวนกาลังใช้จริงๆนัน้ มันไม่ใช่วรยุทธหลอมกลั่นขัน้
พืน้ ฐานที่สดุ อย่างที่คิด
มันดูขดั แย้งกันไปหมด สูงสุดคืนสูส่ ามัญ
นี่แหละคือ…เคล็ดสดับฟ้าสิบย่านสวรรค์!
“หุหุ น่าสนใจเลยทีเดียว! เด็กคนนีอ้ าจทาสาเร็จก็เป็ นได้!”
คุนหวูกล่าวขึน้ พลางหัวเราะเล็กน้อย
เสี่ยวหลูห่ ยานพลันได้ยินคากล่าวนัน้ พอดี ยามนีน้ างกลัน้ ใจรวบรวมความ

กล้าทัง้ หมดและเอ่ยถามไปว่า
“ท่านอาวุโสนัน้ หมายความอย่างไร? ผูเ้ ยาว์เห็นว่าอาจารย์กาลังสาแดง
ใช้วรยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่งอยู่ เพียงแรกเห็นก็ทราบทันที! แล้วเช่นนี…
้
อาจารย์จะหลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์ได้สาเร็จหรือไม่?”
ทุกคนต่างเงี่ยหูฟังโดยพร้อมใจ รอฟั งคาตอบที่ออกจากปากของคุนหวู
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอิง้ หมัวหู่ ก่อนหน้าเขาเพิ่งฟั งมาว่า เย่หยวนได้

สร้างวรยุทธหลอมกลั่นชนิดใหม่ทีทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่า นัน้ คือ เคล็ด
สดับฟ้าสิบย่านสวรรค์ แต่ส่งิ ที่เขาเห็นในตอนนีก้ ลับเป็ น วรยุทธหลอม
กลั่นขัน้ พืน้ ฐานที่สดุ แทน
เขาทราบดีว่า เย่หยวนมิได้ลอ้ เล่นแน่นอน แต่ก็ไม่สามารถแยกแยะได้เลย

ว่า วรยุทธที่เย่หยวนสาแดงใช้อยู่ในขณะนี ้ แตกต่างจากวรยุทธหลอมกลั่น
ระดับหนึ่งอย่างไร?
“วรยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่ง? ฮ่าฮ่า! ผิดแล้ว,ผิดแล้ว! อาจารย์ของพวก
เจ้าได้สาเร็จถึงจุดที่เรียกว่า เห็นภูเขาเป็ นภูเขา เห็นธารนา้ เป็ นธารนา้ แล้ว
สูงสุดคืนสูส่ ามัญ สรรสร้างแต่งเติมจนสวยหรูเพียงใด แต่ทา้ ยที่สดุ แก่นแท้
คือแท้จริง ขุมพลังที่พรัง้ พรูออกมา มันต่างระดับชัน้ เกินไปจนพวกเจ้าไม่
สามารถสัมผัสได้”
คุนหวูกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะ
ดวงเนตรไสวงามคู่นนั้ ของเสี่ยวหลูห่ ยานส่องสว่างขึน้ ทันใด นางพยายาม

พินิจครุน่ คิดอย่างละเอียดทว่ามิอาจเข้าใจ เช่นนัน้ จึงกล่าวต่อว่า
“ท่านอาวุโสโปรดแถลงไขให้ผเู้ ยาว์!”
คุนหวูเหลียวมองนางเล็กน้อยพร้อมกล่าวด้วยรอยยิม้ ว่า
“เรามิอาจบรรลุเป้าหมายได้โดยไม่ทาอะไรเลย และมิอาจบรรลุเป้าหมาย
ได้เช่นกันหากข้ามขัน้ ตอน ทุกอย่างต้องเป็ นไปทีละเล็กละน้อย แม่นา้ ไม่
สามารถถือกาเนิดขึน้ ได้ในวันเดียว มันจาต้องสั่งสมธารนา้ หลายหลาก
สายผสานรวม แม้ขา้ จะไม่รูเ้ รือ่ งการหลอมกลั่นโอสถ แต่จดุ หมายของเต๋า
ล้วนบรรจบลง ณ จุดเดียวกัน และข้าสามารถสัมผัสถึงเต๋าของอาจารย์
เจ้าได้อย่างชัดเจน! วรยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่งคือวรยุทธขัน้ พืน้ ฐานที่สดุ
และนัน้ ยังมีรากฐานแห่งเต๋าซ่อนเร้นอยู่ดว้ ย เมื่อผูค้ นฝึ กปรือถึงระดับสูง
เวลาก้มมองลงมาย่อมเห็นทัศนียภาพที่กว้างกว่าผูค้ นในระดับต่าเสมอ!”
เมื่อทุกคนได้ยินดังนัน้ พวกเขาได้แต่จบั จ้องดั่งคนโง่งม!
มีเพียงพวกเขาที่ตระหนักดีเยี่ยม โลกที่เย่หยวนยืนอยู่ช่างแตกต่างจาก
พวกเขาโดยสิน้ เชิง
ซึง่ โลกที่เย่หยวนกาลังยืนอยู่นีก้ ็ไม่สามารถสรรหาคาใดมาพรรณนาได้เลย

พวกเสี่ยวหลูห่ ยานทัง้ สามต่างสบสายตากันไปมา พลางคลี่ยิม้ เจื่อนแสน
ขื่นขม
ที่เย่หยวนเรียกพวกเขาออกมาก็เพื่อต้องการใหรับรูถ้ ึงศาสตร์แห่งโอสถใน
อีกระดับที่แตกต่าง
แต่น่าเสียดาย พวกเขาจะเฝ้าดูศกึ ษาได้อย่างไร ในเมื่อเย่หวนใช้เพียงวร

ยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่งเท่านัน้
พวกเขาทัง้ สามล้วนถูกกวดขันอย่างหนักโดยเย่หยวน และคุน้ ชินกับวร

ยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่งเป็ นอย่างดี
ความเชี่ยวชาญของทัง้ สามได้บรรลุถึงอาณาจักรบรรพกาลนานแล้ว
เฉพาะเสีย้ วอึดใจนี ้ พวกเขากลับเพิ่งตระหนักได้ว่า แท้ท่ีจริงแล้ว เส้นทาง
แห่งโอสถยังคงอีกยาวไกลนัก
แต่ละวันที่พน้ ผ่าน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม พริบตาเดียวสิบวันผ่านไป
ในระยะสิบวันมานี ้ กลับไม่มีส่งิ ใดน่าตื่นเต้นเลยสักนิด
เย่หยวนยังคงใช้วรยุทธขัน้ พืน้ ฐานที่สดุ เพื่อหลอมกลั่นโอสถ เขามิได้มี

ท่าทีรบี ร้อนใดๆ
อย่างไรก็ตาม สีหน้าการแสดงออกของพวกเสี่ยวหลูห่ ยานและคนอื่นๆต่าง

ดูเอาจริงเอาจังอย่างยิ่ง
เย่หยวนกาลังหลอมกลั่นสมุนไพรวิญญาณทัง้ เก้าชนิดไปพร้อมๆกัน ซึง่

เขาก็สามารถทาได้สาเร็จจริงๆภายในเวลาสิบวัน
ในที่สดุ พวกเขาก็เริ่มเข้าใจถึงความหมายในคากล่าวของคุนหวู
หากนี่เป็ นแค่วรยุทธหลอมกลั่นระดับหนึ่งจริงๆ นัน้ จะไม่สามารถหลอม

กลั่นสมุนไพรวิญญาณทัง้ เก้าชนิดได้ในเวลาเดียวกัน
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง ภายในหัวเชือ้ ของสมุนไพรวิญญาณทัง้ เก้าชนิดยัง

ผสมผสานกับสมุนไพรวิญญาณอื่นๆนับร้อยชนิด ความยากในการ
ควบคุมทุกอย่างให้สมดุลกัน มันยากพอๆกับการขึน้ สวรรค์
สิบวันมานีไ้ ด้พิสจู น์แล้วว่า เย่หยวนมิได้กล่าวผิดแต่อย่างใด
สิ่งเหล่านีล้ ว้ นเป็ นภาพฉากที่ผคู้ นไม่กล้าจินตนาการ

ศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวนสูงลา้ เกินขอบเขตรความเข้าใจของทุกคนไป
แล้ว
ลึกซึง้ เกินไป!
ทันใดนัน้ เอง สีหน้าการแสดงออกของทุกคนพลันแปรเปลี่ยนในบัดดล

มวลเมฆากลุม้ หนาเข้ารวมตัวกันเหนือน่านฟ้า รัศมีสรุ ยิ นั สีทองอร่ามสาด
กระจายลงมาแพร่ประกายสวยงาม เสมือนว่ากาลังจะมีปรากฏการณ์
บางอย่างเกิดขึน้
คุนหวูเงยหน้ามองท้องนภา พลางหัวร่อกล่าวขึน้
“หุหุ ผสานจิตแห่งยอดเต๋า! เด็กคนนีน้ ่าที่งโดยแท้!”
……………….
เปรีย๊ งงง!
เหนือน่านฟ้าทั่วทัง้ ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ปรากฏม่านรัศมีสรุ ยิ นั ทองคาไสวเจิด

จรัสเช่นกัน สิ่งนีไ้ ด้ย่อมผืนพิภพกลายเป็ นสีสนั สวยงาม
เหนือเก้าสวรรค์ คลื่นเมฆาสายอัสนีวชิระคารนกู่กอ้ งจากทั่วสารทิศ!
ณ เผ่ามังกรในภูมิภาคอสูร ฟางเทียนเงยศีรษะขึน้ มองน่านฟ้าทอดยาวสุด

สายตาด้วยแววตาเป็ นประกายสุกไสว
“เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ? ใครกันที่ทาให้ฟ้าดินก่อเกิดปรากฏการณ์อนั น่า

เหลือเชื่อเช่นนีไ้ ด้!”
ฟางเทียนกล่าวขึน้ ด้วยความตกใจ
“ท่านอาวุโส หากพินิจมองทิศทางที่เกิดปรากฏการณ์ให้ดี นัน้ มาจากทาง
ทิศใต้ท่ีตงั้ หุบเขาเหวพระเจ้าอย่างแม่นยา หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…เย่หยวน
จะสามารถบรรลุกลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้แล่ว?”
เคียงกายฟางเทียน ปรากฏเป็ นเต็งหยุนที่โพล่งกล่าวขึน้ อย่างตื่นอก

ตื่นเต้น
ฟางเทียนหัวเราะขึน้ ทันทีและกล่าวพร้อมรอยยิม้ อันขมขื่นว่า
“เจ้าคิดมากเกินไป! ลืมเรือ่ งทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าได้เลย ต่อ

ให้ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรบรรพชนพระเจ้า ฟ้าดินย่อมไม่มีทางเกิด
ปรากฏการณ์แบบนีเ้ ช่นกัน! สิ่งเดียวที่พออธิบายคือ อาจมีการดารงอยู่ใด
ในเขตพระเจ้าต้องห้ามไปกระตุน้ มันขึน้ ข้าเกรงว่า…”
ความหวังของเต็งหยุนดุจดวงไฟน้อยๆถูกดับวูบทันทีโดยฟางเทียน
ปรากฏว่า ปรากฏการณ์ฟ้าดินในครัง้ นีก้ ินเวลานานถึงสามวันสามคืนเต็ม
ยิ่งเวลาผ่านไป รัศมีสรุ ยิ นั ทองคายังแพร่กระจายครอบคลุมทั่วทัง้ ดินแดน
แม้แต่ยอดเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า ยังไม่สามารถสร้างปรากฏ
การร์อนั น่ามหัศจรรย์ขนาดนีไ้ ด้เลย
ทันใดนัน้ เอง ฟางเทียนเร่งหลับตาในทันใด แต่เมื่อเต็งหยุนเห็นดังนัน้ ก็เร่ง

โพล่งเตือนขึน้
“ท่านอาวุโส อย่าเด็ดขาด!”
ยังไม่ทนั สิน้ เสียงดี ฟางเทียนที่กาลังนั่งสมาธิอยู่พลันกระอักพ่นเลือดสด

คาโตเสียงดัง
ในเสีย้ วอึดใจต่อมา ฟางเทียนก็ดแู ก่ลงยิ่งกว่าเดิมทันตา!
ฟางเทียนลืมตาขึน้ อีกครัง้ อย่างเจจ็บปวดและกล่าวว่า
“สรวงสวรรค์มิได้อนุญาตให้ขา้ สอดเห็น! ข้าหวังว่า เย่หยวนจะกลับ

ออกมาอย่างปลอดภัย!”
………………………….
ในเขณะเดียวกัน ข่านนั่วก็ค่อยๆลืมตาขึน้ อย่างแช่มช้า สีหน้าการ

แสดงออกของมันพลันบิดเบีย้ วน่าเกลียดยิ่ง!
“นี่มนั ผสานจิตยอดเต๋า! เจ้าเด็กนัน้ คงไม่ประสบความเสร็จจริงๆใช่ไหม?”

“หืม้ ? กลัวงัน้ รึ? ตาแก่ เจ้าในตอนนีแ้ ทบไม่เหลืออะไรแล้ว!”
เยวี่ยจีก้ ล่าวบ่นเสียงเย็น
“หึ! ตอนนีเ้ หลือแค่มนั กับข้าใครจะเร็วกว่าเท่านัน้ ! เมื่อใดที่ขา้ ผูน้ ีก้ วาด

ล้างดินแดนศักดิส์ ิทธิ์จนสิน้ ซากได้ ต่อให้มนั จจะขึน้ กลายเป็ นเซียน
อาณาจักรพระเจ้าแล้วอย่างไร? สามวันหลังจากนี ้ เตรียมเคลื่อนทัพบุก
ภูมิภาคอสูร! เป้าหมายต่อไปคือ การล้างบางเผ่าอสูรให้หมดสิน้ ! ข้าไม่
เชื่อว่า เจ้าฟางเทียนจะสามารถหยุดทัพของเราได้เช่นกัน!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ อย่างเดือดดาล
คูด่ วงเนตรงามไสวเล็กน้อย เยวี่ยจีก้ ล่าวขึน้ ว่า
“เจ้าฟื ้ นพลังสมบูรณ์แล้ว?”
“หึหึ แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร? ผ่อนคลายเถอะ ทุกอย่างอยู่ภายใต้การ
ควบคุมของข้าโดยสมบูรณ์! ต่อให้เจ้าเด็กนัน้ จะบรรลุกลายเป็ นเซียน
อาณาจักรพระเจ้าและกลับมาล้างแค้น มันก็มิอาจหนีรอดออกจากเงือ้ ม
มือของข้าได้! ฮ่าฮ่าฮ่า…”
เมื่อกล่าวจบ ข่านนั่วก็ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นอย่างชอบอกชอบใจ
เยวี่ยจีจ้ บั จ้องอีกฝ่ ายไม่วางตา นางไม่ทราบจริงๆว่า ข่านนั่วไปเอาความ

มั่นใจขนาดนีม้ าจากไหน
…………………………
ภายในหุบเขาเหวพระเจ้า รัศมีสรุ ยิ นั ทองคาบนท้องนภาค่อยไหลบ่า

บรรจบลงในหม้อหลอมราชามังกร
เสี่ยวหลูห่ ยานและคนอื่นๆต่างจับจ้องไม่กล้าละสายตาออก
ตึงงง…
ทันใดนัน้ หม้อหลอมราชามังกรก็เริม่ สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!
จากภาพฉากนีท้ าเอาสีหน้าของทุกคนแปรเปลี่ยนไปในทันที!
บูมมมม!
เพียงได้ยินเสียงระเบิดดังกระหึ่ม หม้อหลอมราชามังกรระเบิดออก
โดยตรง
คลื่นพลังขุมหนึ่งสุดน่าสะพรึงกลัวพลันพรั่งพรูออกมาไม่หยุดหย่อน
ตอนที่ 1269 ยอดเต๋าแห่งโอสถ!
“ท่านอาจารย์!”
……………………
หลากหลายสุม้ เสียงตะโกนดังลั่นพร้อมเพรียงด้วยความวิตกกังวลสุดขีด
กระทัง้ หม้อหลอมราชามังกรที่เป็ นเครื่องรางศักดิส์ ิทธิ์เสมือนยังไม่

สามารถทนต่อขุมพลังนีไ้ ด้ จนระเบิดไม่เหลือซาก!
เศษหม้อหลอมราชามังกรชิน้ เล็กน้อยน้อยกระจัดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง
แรงระเบิดซัดดีดกระเด็นใส่ทกุ คนโดยรอบอย่างแรง
คุนหวูเพียงโบกมือเล็กน้อย ป้องปั ดเศษหม้อหลอมและแรงระเบิดเบี่ยงวิถี

ออกไป
แต่นนั้ มิใช่สาระสาคัญไม่!
สิ่งที่สาคัญที่สดุ ในตอนนีค้ ือ หากปราศจากหม้อหลอมแล้ว เย่หยวนยังจะ

หลอมกลั่นโอสถได้อย่างไร?
เมื่อทุกคนพยายามเพ่งมองเบือ้ งหน้าโดยละเอียด พวกเขาก็อดประหลาด

ใจมิได้!
ตรงหน้าเย่หยวนปรากฏเป็ นพลังไร้สภาวะประกอบรวมกันคล้ายแผนภาพ
ไท่จ๋ี
ซึง่ ใจลางแผนภาพไท่จ๋ีปรากฏเป็ นหัวเชือ้ สมุนไพรวิญญาณทัง้ เก้าที่กาลัง

ถูกขัดเกลาให้บริสทุ ธิ์โดยเพลิงบัวฟ้าขจัดจันทร์ขาวอยู่!
แผนภาพไท่จ๋ีนีม้ ีความซับซ้อนอย่างหาที่เปรียบไม่ เย่หยวนใช้เวลาสรร

สร้างสิ่งนีก้ ่อนที่หม้อหลอมราชามังกรจะระเบิด
เย่หยวนในปั จจุบนั เข้าสูส่ ภาวะเข้าญาณ ดาดิ่งสูห่ ว้ งสมาธิขนั้ สุด
ทัง้ ๆที่เย่หยวนกาลังหลอมกลั่นโอสถอยู่ต่อหน้าต่อตา ทว่าเสี่ยวหลูห่ ยาน

และที่เหลือทัง้ หมดดั่งรูส้ กึ ฝันไป
มันราวกับว่า เย่หยวนไม่ได้ยืนอยู่ตรงหน้าจริงๆ!
แต่ความคลุมเครือเช่นนี ้ ทาให้พวกเขาทุกคนกลายเป็ นคนโง่งมในบัดดล
เย่หยวนที่พยายามอย่างหนัก ทัง้ หมดก็เพื่อให้กาเนิดศาสตร์แห่งสวรรค์!
ปรากฏการณ์เช่นนีช้ ่างน่าเหลือเชื่อเกินไป
“ยอดเต๋าแห่งโอสถ! นัน้ มันยอดเต๋าแห่งโอสถในตานาน! ฮ่าฮ่าฮ่า…ข้าไม่

คิดไม่ฝันเลยว่า เรื่องมหัศจรรย์เช่นนีจ้ ะเกิดขึน้ จริงในดินแดนของตาแก่
จอมเทพนิรนั ดร์น่ี! ตาแก่ หน่อ ตาแก่…กระทัง้ ข้ายังคาดไม่ถึง โลกที่กาลัง
ล้มสลายของเจ้ากลับสามารถให้กาเนิดยอดบุคคลเช่นนีไ้ ด้! ข้าหวังว่าเจ้า
จะเห็นภาพฉากนีบ้ นสรวงสวรรค์ เด็กคนนีช้ ่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!”
ทันทีทนั ใด คุนหวูโพล่งหัวเราะลั่นด้วยความชอบใจ
เสี่ยวหลูห่ ยานและที่เหลือหันควับตามเสียงหัวเราะด้วยความประหลาดใจ
เห็นได้ชดั ว่า ทุกคนในยามนีก้ าลังฉงนใจอย่างยิ่งว่าเกิดอะไรขึน้ กับเย่
หยวนกันแน่
“ท่านอาวุโส ยอดเต๋าแห่งโอสถคืออะไร…โปรดแถลงไขให้ทราบ?”
เสี่ยวหลูห่ ยานเอ่ยถามขึน้ ด้วยความงุนงง
สายตาของคุนหวูท่ีกาลังจับจ้องเย่หยวนแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ก่อนหน้านีเ้ ขายังกล่าวชื่นชมเย่หยวนไม่หยุดปาก ทว่ายามนีก้ ลับเงียบ

เสียงลงในบัดดล
ไม่มีแม้แต่จะปริปากเอ่ยใดๆออกมา
คุนหวูมีอายุเท่าใดเกรงว่ามีเพียงสวรรค์ท่ีทรงทราบ และเขาจะต้องดารง
อยู่มาเนินนานเพียงใดถึงสามารถเผ้าดูหลากหลายชีวิตตัง้ แต่ดินแดน
พฤกษานิรนั ดร์ถือกาเนิดและใกล้ดบั สูญอย่างในปั จจุบนั ?
ในสายตาของเขา สิ่งมีชีวิตบนดินแดนพฤกษานิรนั ดร์กลับไม่นบั เป็ นอันใด

เลย
เวลานีไ้ ม่มีใครทราบ คุนหวูกาลังนึกคิดอย่างไร
“เห็นแผนภาพไท่จ๋ีตรงนัน้ ไหม?”
คุนหวูกล่าว
เสี่ยวหลูห่ ยานยืนแข็งทื่อไปครูห่ นึ่งก่อนกล่าวว่า

“ผูเ้ ยาว์เห็น นัน้ คงเป็ นค่ายกลที่ท่านอาจารย์สร้างขึน้ สาหรับหลอมกลั่น
โอสถ?”
คุนหวูหวั เราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“ค่ายกล? ฮ่าฮ่าฮ่า…นัน้ ไม่ใช่คา่ ยกล! มันคือศาสตร์แห่งสวรรค์ของ

ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ เป็ นศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ียงั หลงเหลืออยู่!”
“ศะ-ศาสตร์แห่งสวรรค์!! ท่านอาวุโสอย่าอาผูเ้ ยาว์เลย?”
ริมฝี ปากบางของเสี่ยวหลูห่ ยานถึงกับสั่นเทา ดวงเนตรงามโพล่งเบิกกว้าง

ด้วยความตะลึงสุดขีด
นี่มิใช่เพียงแค่นางเท่านัน้ ทุกคนที่อยู่โดยรอบล้วนตื่นตกใจแทบกระโดด
พวกเขาคิดว่าคุณหวูผนู้ ีก้ าลังล้อเล่นอยู่แน่นอน
ศาสตร์แห่งสวรรค์คือสิ่งใดกัน?
นัน้ คือสิ่งที่หายสาบสูญไปตัง้ แต่เมื่อหนึ่งแสนปี ก่อนแล้ว!
มันเป็ นสิ่งที่ไม่มีตวั ตนอีกต่อไป!
เหล่านักสูส้ ามารถทาได้เพียงเรียรรูแ้ ละทาความเข้าใจต่อศาสตร์แห่ง

สวรรค์ แต่กลับมีใครบางคนสามารถระดมเรียกมันขึน้ มาได้และใช้มนั เพื่อ
หลอมกลั่นโอสถ?!
นี่…นี่ช่างไร้สาระเกินไป!!
เรือ่ งเช่นนีไ้ ม่มีวนั เป็ นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็ นไปได้แน่นอน

ทว่าคุนหวูพลันยิม้ และกล่าวขึน้ อย่างเฉยเมยว่า
“ศาสตร์แห่งสวรรค์มิได้ลกึ ลับอย่างที่พวกเจ้าจินตนาการไว้เลย ศาสตร์

แห่งสวรรค์ท่ีพวกเจ้าบ่มเพาะฝึ กปรือ ทัง้ หมดเป็ นเพียงเต๋าของคนอื่น!
เนื่องจากดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีเ้ ป็ นของตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์
ดังนัน้ สิ่งที่พวกเจ้าทัง้ หมดบ่มเพาะคือเต๋าของตาแก่นนั้ ตราบใดที่พวกเจ้า
ยังมัวหมกตัวอยู่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนี ้ พวกเจ้าจะไม่สามารถ
เอาชนะความเป็ นจริงได้เลย หากกล่าวตามตรง พวกเจ้ายังก้าวไม่ถึงหนึ่ง
ส่วนหมื่นของตาแก่นนั้ เลยด้วยซา้ ”
ทุกคนที่ได้ฟังดังนัน้ ต่างสบสายตากันไปหาดั่งว่าต้องการสรรหาวาจามา
หักล้าง แต่ทา้ ยที่สดุ ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย
ทุกคากล่าวของคุนหวูได้แสดงให้เห็นถึงสถานะของเขาที่อยู่เหนือ
จินตนาการไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง หากพินิจจากรูปการร์โดยรวม พวกเขาก็ตระหนักได้ทนั ที
ว่า สิ่งที่คนุ หวูกล่าวไปล้วนถูกต้องทัง้ หมด!
กวาดสายตาจับจ้องสีหน้าอันแสนประหลาดใจของแต่ละคน คุนหวูกล่าว
ต่อว่า
“ไม่มีส่งิ ใดที่เป็ นไปไม่ได้! อาณาจักรพลังของตาแก่นนั้ สูงส่งจนพวกเจ้าทุก

คนมิอาจจินตนาการถึงได้ และอีกอย่างหนึ่ง เต๋าของตาแก่นนั้ เองก็ได้ช่ือ
ว่าเป็ นเต๋าที่แข็งแกร่งที่สดุ เช่นกัน! หากต้องเผชิญหน้ากับมันโดยใช้
ศาสตร์แห่งสวรรค์ เราผูน้ ีเ้ องเลี่ยงได้ก็เลี่ยง! แต่น่าเสียดายนัก…วิหคเพลิง
ไร้ขนยังอ่อนด้อยกว่าลูกไก่!”
“เอ่อ…ท่านอาวุโส ท่านยังไม่ได้ตอบผูเ้ ยาว์เลยว่า ยอดเต๋าแห่งโอสถคือ

อะไร?”
คุนหวูท่ีถกู นางกล่าวย้อนเช่นนี ้ เป็ นธรรมดาที่ตอ้ งรูส้ กึ หงุดหงิดและไม่
พอใจอย่างยิ่งต่อกิรยิ าท่าทางของเสี่ยวหลูห่ ยาน
และแน่นอน คุนหวูท่ีพดู จาดูถกู ศาสตร์แห่งสวรรค์ของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์

สิ่งนีย้ ่อมทาให้เสี่ยวหลูห่ ยานไม่คอ่ นพอใจเช่นกัน เลยกล่าวขัดออกไป
แบบนัน้
แต่นางก็ทราบดีวา่ สิ่งที่คนุ หวูกล่าวไปเป็ นความจริง
คุนหวูเหลียวมองนางเล็กน้อยและกล่าวพร้อมรอยยิม้ เย็นว่า
“ช่างสาวน้อยขวางโลกไม่นอ้ ย! แต่วนั นีข้ า้ ,เฒ่าคุนผูน้ ีอ้ ารมณ์ดีเป็ นอย่าง

ยิ่ง ดังนัน้ จึงไม่ถือโทษเอาความ ศาสตร์แห่งสวรรค์จากเต๋าของคนอื่นหา
ใช่เรือ่ งดีก็จริง แต่ก็ตอ้ งยอมรับเลยว่า อาจารย์ของเจ้าช่างแข็งแกร่งนัก!
ยอดเต๋าแห่งโอสถเป็ นอีกขัน้ หนึ่งที่ถกู พัฒนาจากศาสตร์แห่งโอสถ ยอด
เต๋ามาหลากหลายแขนงสาขา หากเปรียบเทียบยอดเต๋าแห่งโอสถของ
อาจารย์เจ้าคงเสมือนกับเตาหลอมเคลื่อนที่! อาจารย์ของเจ้ามีส่อื จิตแห่ง
ยอดเต๋าแล้ว นัน้ ก็เท่ากับว่าสามารถเชื่อมต่อกับยอดเต๋าได้แล้วเช่นกัน
กล่าวตามสัตย์จริง ข้าคาดไม่ถึงเลยว่า อาจารย์ของเจ้าจะหยิบยืมศาสตร์
แห่งสวรรค์มาใช้ได้ขนาดนีแ้ ล้ว ช่างน่าทึ่งโดยแท้!”
เมื่อได้ยินคาอธิบายของคุนหวู แต่ละคนต่างต้องอ้าปากค้างตื่นตะลึงชนิด
หุบไม่อยู่
สามารถหยิบยืมศาสตร์แห่งสวรรค์มาใช้ในการหลอมกลั่นโอสถได้ นี่ตอ้ ง
เป็ นส้ตว์ประหลาดชนิดใดกัน?
หากไม่ได้คนุ หวูมาอธิบายเช่นนี ้ พวกเขาทัง้ หมดคงมิอาจทราบเลยว่า

แผนภาพไท่จ๋ีตรงหน้าคือ ศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีผนึกขึน้ เป็ นโครงสร้างสลัก
ซับซ้อน!
เรือ่ งราวเหล่านีท้ ่ีแพร่งพรายออกจากปากคุนหวู ทาเอาทุกคนแทบเป็ นบ้า
เสียสติโดยแท้
ยิ่งได้ฟังได้รบั รูค้ วามจริงมากเท่าใด พวกเขาก็ย่ิงตื่นตะลึงมากขึน้ เท่านัน้ !
แน่นอนว่าทุกคนรูส้ กึ มีความสุขอย่างยิ่งที่ได้ทราบว่าเย่หยวนแกร่งกล้า
เพียงใดแล้ว แต่ในทางตรงข้าม แต่ละคนเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้
ยินไปเช่นกัน
ทุกคนต่างจ้องมองเย่หยวนด้วยสายตาที่แตกต่าง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับลี่เอ๋อผูซ้ ง่ึ เป็ นคนรักของเขา!
คนรักของนางกาลังก้าวขึน้ สูจ่ ดุ สูงสุดที่เหนือชัน้ กว่าทุกชีวิตในดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์!
ความรูส้ กึ ของนางในเวลานีช้ ่างซับซ้อนเป็ นอย่างยิ่ง
คุนหวูกล่าวต่อเพื่อดึงสติเหล่าผูค้ นโดยรอบที่สติหลุดไปแล้วว่า
“สามารถหยิบใช้ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้เช่นนี ้ ดูท่าดินแดนพฤกษานิรนั ดร์จะ

ยอมรับเขาแล้ว! เด็กนัน้ ช่างน่าทึ่งเกินไปจริงๆ! จากนีต้ ่อไป เขาสามารถ
กล่าวได้อย่างเต็มปากแล้วว่า ตนคือผูส้ ืบทอดเสือ้ คลุมของจอมเทพนิ
รันดร์! ตราบใดที่เขาทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรนิรนั ดร์ได้ เขาจะขึน้ กลายเป็ น
จักรพรรดิดินแดนคนใหม่แห่งดินแดนพฤกษานิรนั ดร์! ถึงแม้โลกแห่งนีจ้ ะ
ค่อนข้างทรุดโทรมไปเสียหน่อยก็ตาม”
สาหรับเรือ่ งราวทัง้ หมดที่คนุ หวูกล่าวเล่าไป ดูเหมือนว่าเย่หยวนจะไม่ได้

ยินเลยสักนิด
เขากาลังจมอยู่ในห้วงสมาธิ การหลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์กลับมิใช่
ปั จจัยสาคัญอีกต่อไป ทว่ายามนี ้ สิ่งที่สาคัญที่สดุ คือ การลิม้ รสศาสตร์
แห่งสวรรค์ท่ีแท้จริง!
ความรูส้ กึ ชนิดนีท้ าให้ผคู้ นรูส้ กึ ราวกับขึน้ สวรรค์ปานเหยียบเมฆ

ตอนที่ 1270 ขึน้ รูปโอสถท้าทายสวรรค์ ดินแดนศักดิส์ ิทธิอ์ ยู่ใน
อันตราย!
เพื่อที่จะแก้แค้น นัน้ จึงเป็ นเหตุผลที่เย่หยวนก้าวขึน้ สูเ่ ส้นทางแห่งการต่อสู้

ในชีวิตนี ้
แม้ว่าพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งการต่อสูข้ องเขาจะสูงมาก กล่าวได้ว่าฝังลึก

ลงในกระดูก แต่ศาสตร์แห่งโอสถของเขามันสูงส่งเกินขอบเขตขีดจากัดไป
ตัง้ นานแล้วเช่นกัน
ก่อนที่เย่หยวนจะกลับชาติมาเกิดใหม่ ศาสตร์แห่งโอสถของเขาก็ได้สาเร็จ
ถึงระดับชัน้ ที่ลกึ ซึง้ ยิ่งแล้ว
มิเช่นนัน้ เขาจะไม่มีทางคิดค้นสูตรโอสถท้าทายสวรรค์ขนึ ้ มาได้เลย ซึง่ นี่

เป็ นโอสถวิปลาสนัก ทัง้ ในด้านส่วนประกอและกรรมวิธีการหลอมกลั่น
เพียงว่าสิ่งเดียวที่ชาติก่อนของเขาขาดไปก็คือ ศาสตร์แห่งสวรรค์ และนัน้
คล้ายกับหน้ากระดาษแผ่นบางที่มิอาจทะลุผ่านไปได้
ในชีวิตนี ้ ไม่เพียงเย่หยวนจะได้รบั บัญญัติแห่งจอมโอสถเท่านัน้ ทัง้ นีเ้ ขา

ยังได้รบั วรยุทธศักดิส์ ิทธิ์และอักษรจารึกศักดิส์ ิทธิ์มากมาย
ยิ่งไปกว่านัน้ เขายังได้ครอบครองศิลาจารึกบัลลังก์พิภพและไข่มกุ สยบ

วิญญาณ ซึง่ ของวิเศษทัง้ สองชิน้ นีเ้ ป็ นถึงสมบัติเวทย์สวรรค์อนั ยิ่งใหญ่
หากกอปรรวมกันทัง้ หมดจึงเกิดเป็ นเย่หยวนอย่างในปั จจุบนั
วรยุทธสดับฟ้าสิบย่านสวรรค์นี ้ เมื่อเย่หยวนเริม่ สาแดงใช้มนั คล้ายว่าจิต

ห้วงสมาธิเย่หยวนพลันค่อยๆผสานรวมกับฟ้าดินจนเป็ นหนึ่ง
แผนภาพไท่จ๋ีนนีท้ ่ีอยู่เบือ้ งหน้าเย่หยวน เขารูส้ กึ ได้ถึงทุกสรรพสิ่งชีวิตบน

ผืนพิภพ
เสมือนว่าเขากาลังหลอมกลั่นโอสถโดยมีฟ้าดินเป็ นหม้อหลอม!
ในที่สดุ เย่หยวนก็มาถึงหัวเลีย้ วหัวต่อสาคัญของการกลอมกลั่นโอสถท้า

ทายสวรรค์แล้ว
ทันทีทนั ใดจู่ๆแผนภาพไท่จ๋ีก็ปล่อยแสงสาดประกายจ้าทะลุสิบทิศจนผูค้ น
โดยรอบไม่สามารถลืมตาขึน้ ได้
เย่หยวนกลายเป็ นจุดศูนย์กลางตาพายุเกลียวคลื่น นี่เสมือนกระแสนา้ วน

อันเชี่ยวกรากที่กอปรไปด้วยพลังปราณปริมาณมหาศาล
คราแรกยังคล้านสายธารวารีรวมบรรจบ ยามนีก้ ลับก่อตัวขึน้ กลายเป็ น

ทะเลไปแล้ว
เย่หยวนถูกห่อหุม้ ปกคลุมโดยลาแสงตัง้ แต่หวั จรดเท้า นอกเหนือจากนัน้
อย่างลี่เอ๋อและคนอื่นๆที่อยู่ดา้ นนอกกลับไม่สามารถมองเห็นเย่หยวนได้
แล้ว
พวกเขารูส้ กึ ราวกับว่า ผืนพิภพแห่งนีก้ าลังพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อช่วย

ให้เย่หยวนหลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์ได้สาเร็จ!
“หากไม่เห็นด้วยตาคงไม่กล้าทาใจเชื่อ! คงไม่มีใครอีกแล้วบนผืนพิภพนีท้ ่ี
สามารถทาได้แบบท่านอาจารย์ป!ู่ นี่คือความสมบูรณ์แบบ ศาสตร์แห่ง
โอสถที่สมบูรณ์แบบ!”
กู่เย่วถอนหายใจพร้อมหลากอารมณ์พรั่งพรู
เขาเกิดในตระกูลใหญ่ท่ีลว้ นแล้วแต่เป็ นนักหลอมโอสถชื่อดังและโดดเด่น

ยิ่งในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ แต่ภาพฉากตรงหน้านี ้ เขากลับไม่เคยมีโอกาสได้
เห็นมาก่อนเลยสักครัง้
ภาพนีต้ ราตรึงฝังลึกในใจของเขาจนกลายเป็ นต้นแบบและปนิฐานสูงสุด
ของชีวิต
ไม่เพียงกู่เย่วเท่านัน้ กระทัง้ เหรินตงเองยังยิม้ อย่างขมขื่นและกล่าวว่า
“หลายปี ท่ีผ่านมา ข้าเฝ้าศึกษาและฝึ กฝนเพื่อขัดเกลาตัวเองอย่างหนัก

และคราแรกข้าคิดว่า ตนน่าจะเริม่ เข้าใจท่านอาจารย์ได้บา้ งแล้วเล็กน้อย
ทว่ายามนีก้ ลับตระหนักชัดแจ้ง พวกเรากับท่านอาจารย์กาลังยืนอยู่บน
โลกที่แตกต่างกันอย่างสิน้ เชิง! กระนัน้ เอง นี่กลับเป็ นแรงกระตุน้ ที่ยอด
เยี่ยมนัก ข้าจะเดินตามรอยเท้าท่านอาจารย์อย่างถึงที่สดุ !”
ภายใต้กระแสนา้ วนแสนเชี่ยวกราก หัวเชือ้ สมุนไพรทัง้ เก้าก็เริม่ โคจรหมุน

ติว้ เร็วจี๋
ยิ่งกระแสนา้ วนนีเ้ ชี่ยวแรงเท่าไหร่ หัวเชือ้ สมุนไพรทัง้ เก้าก็ย่ิงโคจรเร็วขึน้
เท้านัน้
ลาแสงค่อยๆเบาบางคลายตัวอ่อน
แผนภาพไท่จ๋ีเริม่ สลายหายไปอย่างแช่มช้า
เม็ดโอสถสีแดงทับทิมประกายลอยอยู่เหนือฝ่ ามือเย่หยวนอย่างเงียบสงบ
ทุกคนโดยรอบที่ถอยกรูไปในคราแรก ยามนีเ้ บิกตากว้างจับจ้องโอสถใน

มือเย่หยวน พร้อมเร่งปรีตรงเข้ามาด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็นคล้ายเด็ก
ทารก
“พี่ใหญ่ เป็ นอย่างไรบ้าง…”

“ท่านอาจารย์ นี่คือโอสถท้าทายสวรรค์? ข้ามิอาจบอกได้เลยว่า มันมี

จุดบกพร่องตรงไหน! ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบไปหมด!”
“ท่านอาจารย์ปชู่ ่างน่าทึ่งโดยแท้! ในทัศนะคติของข้า นี่คือจุดสูงสุดของ

ศาสตร์แห่งโอสถแล้วกระมัง?”
กู่เย่วถอนหายใจด้วยความชื่นชม
เย่หยวนยิม้ แต่มิได้กล่าวอันใด ยามนัน้ เป็ นคุนหวูท่ีโพล่งกล่าวขึน้ พร้อม

รอยยิม้ ว่า
“หลอมกลั่นโอสถด้วยยอดเต๋า โอสถเม็ดนีไ้ ด้รบั การยอมรับจากสรวง
สวรรค์ ช่วยเหลือถึงขัน้ ที่ว่ายังไม่สง่ บททดสอบแห่งสรวงสวรรค์ลงมาด้วย
ซา้ ”
เย่หยวนปรับขนาดสายตาจับจ้องไปยังโอสถท้าทายสวรรค์บนฝ่ ามือ ทว่า

ปั จจุบนั เขากลับนิ่งเงียบผิดวิสยั แทนที่จะเต้นตื่นดีใจที่ประสบความสาเร็จ
แม้เขาจะรูว้ ่านี่ประสบความสาเร็จแล้วก็ตาม!
“เจ้าหนู นี่เท่ากับว่าเจ้าได้การยอมรับจากทรวงสวรรค์แล้ว ในภายภาค

หน้า ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของเจ้าสูงส่งเพียงพอ ยามนัน้ จะได้ขนึ ้
กลายเป็ นจักรพรรดิดินแดนแทนที่ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์นนั้ ได้!”
คุนหวูคิดว่าเย่หยวนจะต้องตื่นเต้นยินดีกบั เรือ่ งนีแ้ น่นอน ในความคิดของ
เขา ตาแหน่งจักรพรรดิดินแดนพฤกษานิรนั ดร์คือจุดสูงสุดบนผืนพิภพแห่ง
นี ้
แม้แต่เขายังไม่สามาถขึน้ แทนได้เช่นกัน มิว่าจะทรงพลังเพียงใด
ทว่า…คุนหวูกลับต้องผิดหวัง
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนสงบนิ่งอย่างมาก ราวกับมิได้ต่นื เต้นอัน

ใดกับวาจาพวกนีเ้ ลย
“จักรพรรดิดินแดน? ท่านอาวุโส แม้ผเู้ ยาว์จะขึน้ กลายเป็ นผูป้ กครอง

ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ทว่าข้ายังคงเดินตามเส้นทางแห่งเต๋าของคนอื่น
อยู่ดี แน่นอนว่าเต๋าของท่านจอมเทพนิรนั ดร์จะกล้าแกร่งเป็ นอย่างยิ่ง แต่
ถ้าข้ายังคงเดินตามรอยคนอื่นเช่นนี ้ ข้าจะไม่มีวนั แข็งแกร่งไปกว่านีไ้ ด้
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยอากัปกิรยิ าแสนสงบนิ่ง
คุนหวูหรีต่ าแคบจับจ้องเย่หยวนเจือแววตื่นตะลึง
เขาไม่คิดเลยว่า เย่หยวนจะกล่าวอะไรเช่นนีอ้ อกมาจริงๆ!
การขึน้ กลายเป็ นผูป้ กครองผืนพิภพ แม้ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีจ้ ะ

เป็ นดินแดนที่เสื่อมโทรมแล้วก็ตาม แต่นนั้ ยังเป็ นสถานะศักดิท์ ่ีลอ่ ตาล่อใจ
ยิ่งนัก
มีเพียงไม่ก่ีคนเท่านัน้ ที่สามารถต้านทานเสน่หข์ องสิ่งแบบนีไ้ ด้!
กระนัน้ เอง ปรากฏว่าเย่หยวนกลับมิได้สนใจตาแหน่งเหล่านีเ้ ลยแม้สกั นิด

ซึง่ นี่ทาให้คนุ หวูถึงกับลอบถอนหายใจด้วยความชื่นชมอย่างแท้จริง
หากเรือ่ งราวเหล่านีเ้ กิดขึน้ บนโลกภายนอก คุนหวูจะไม่แปลกใจเลยสัก
นิด
แต่ท่ีแห่งนีค้ ือ ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ท่ีตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์สร้างขึน้ !
และเย่หยวนเป็ นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งภายในดินแดน!
มนุษย์ธรรมดาทั่วไปคนหนึ่งที่จ่ๆู ก็ได้ขนึ ้ กลายเป็ นจักรพรรดิดินแดน มีใคร

บ้างจะไม่ต่นื เต้นดีใจ?
ทว่าเย่หยวนกลับมิได้สนใจมันแม้แต่นอ้ ย!
“หุหุ เจ้าหนู เจ้าไม่เหมือนคนอื่น ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดถึงเป็ นเจ้าที่ถกู

เลือกโดยดินแดนพฤกษานิรนั ดร์! สิ่งที่เจ้ากล่าวไปล้วนถูกต้อง ผูท้ ่ีประสบ
ความสาเร็จอย่างแท้จริง ทุกคนล้วนมีเต๋าเป็ นของตนเอง แม้ว่าเส้นทาง
สายนีท้ ่ีตอ้ งบุกเบิกเองจะยากเกินพรรณนา แต่ขอเพียงเจ้ามีความกล้า
และไม่ย่อท้อ ความสาเร็จอันไร้ขีดจากัดก็รออยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว”
คุนหวูกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
แต่ยงั มีบางอย่างที่คนุ หวูเลือกที่จะไม่กล่าวออกไปนัน้ คือ ไม่ใช่ทกุ คนที่

เลือกเดินบนเส้นทางสายนีแ้ ล้วจะประสบความสาเร็จ ในทางตรงข้าม โดย
ส่วนใหญ่ต่างพบจุดจบคือความล้มเหลว
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ คนส่วนใหญ่เหล่านัน้ มีประเมินความสามารถของ

ตนเองสูงส่งเกินไป!
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง เย่หยวนยังไม่ทนั เดินออกจากดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เลย

ด้วยซา้
คากล่าวเหล่านีข้ องเขาจึงดูค่อนข้างคุยโม้โอ้อวดเกินไป
เย่หยวนจะมิทราบความคิดอ่านของคุนหวูได้อย่างไร เขาแค่เลือกที่จะไม่
สนใจและกล่าวตอบอย่างยิม้ แย้มไปว่า
“ข้าขอกลายเป็ นขีเ้ ถาในวันข้างหน้าดีกว่าเป็ นคนธรรมดาที่หยุดเดิน!”
สายตาอันเฉียบแหลมของเย่หยวน คุนหวูน่ิงเงียบมิกล่าวอันใดตอบ
ภายในใจของคุนหวูค่อนข้างหยามเหยียดไม่นอ้ ย
เป็ นความจริงที่พรสวรรค์ของเย่หยวนสูงส่งอย่างยิ่ง แต่นนั้ ก็เป็ นเพียง

อัจฉริยะแค่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์
แต่ท่ีเย่หยวนกล้าคิดเช่นนี ้ คุนหวูยงั คงรูส้ กึ ชื่นชมเป็ นอย่างยิ่ง

การที่เย่หยวนจะมีความคิดเช่นนีไ้ ด้ มันไม่ใช่เรือ่ งง่ายเลย
“ฮ่าฮ่าฮ่า หนทางยังอีกยาวไกล! เอาล่ะ ตอนนีก้ ลับมิใช่เวลามายืนเถียง

กัน ในยามนีส้ ่งิ ที่สาคัญที่สดุ ของผูเ้ ยาว์คือการกอบกูด้ ินแดนศักดิส์ ิทธิ์จาก
เผ่าปี ศาจ หลังจากจัดการธุระเสร็จสรรพก็ยงั ไม่สายเกินไปที่จะคุยเรือ่ งนี”้
เย่หยวนระเบิดเสียงหัวเราะดังพร้อมกล่าวขึน้
“ท่านอาจารย์ ท่านจะใช้โอสถท้าทายสวรรค์เลยรึไม่?”
เสี่ยวหลูห่ ยานกล่าวขึน้
“เวลาไม่รอท่าแล้ว! ข้ากาลังแข่งกับข่านนั่วอยู่ในขณะนี ้ เร็วช้าตัดกันเพียง
เสีย้ วอึดใจส่งผลถึงแพ้ชนะ! ข้าจะปรับพลังปราณก่อนเสียหน่อย จากนัน้
เตรียมการก้าวข้ามขีดกาจัด!”
เย่หยวนมิอาจเสียเวลาได้อีกแล้ว เขาทราบดีว่าทุกอึดใจที่ผ่านไปข่านนั่วก็
กาลังฟื ้ นคืนพลังอย่างช้าๆ
การเดินทางเข้าสูห่ บุ เขาเหวพระเจ้าในคราวนี ้ ทาให้เย่หยวนเสียเวลาไป

มากโข
ตอนนีม้ นั ขึน้ อยู่กบั ว่า ใครกันที่จะประสบความสาเร็จก่อน!
หนึ่งวันต่อมา เย่หยวนสามารถปรับให้พลังปราณ ร่างกายและจิต

วิญญาณเข้าสูส่ ภาวะสมดุลได้ในที่สดุ จากนัน้ เขาก็ตบโอสถท้าทาย
สวรรค์เม็ดสีแดงทับทิมลงปากของตนทันที
……………………………
ในเวลาเดียวกัน ในที่สดุ ข่านนั่วก็ออกจากการเก็บตัวและเข้าร่วมกองทัพ

ของเผ่าปี ศาจพร้อมเตรียมออกศึกทันที!
การมาของทัพศึกเผ่าปี ศาจนี ้ ทาให้ฟางเทียนตระหนักได้ว่า ข่านนั่วใกล้

ฟื ้ นตัวเสร็จสิน้ แล้ว
ดังนัน้ ก่อนหน้าที่ข่านนั่วจะออกมา ฟางเทียนก็ได้จดั แนวป้องกันไว้แล้ว

และดึงมวลมนุษย์ทงั้ หมดอพยพเข้าสูภ่ มู ิภาคอสูร เพื่อเตรียมวางแผน
รับมือสาหรับมหาศึกสัประยุทธ์ครัง้ สุดท้าย!
“ฟางเทียน! พระเจ้าผูน้ ีก้ ลับมาแล้ว! นับตัง้ แต่บดั นีเ้ ป็ นต้นไป ดินแดน

พฤกษานิรนั ดร์แห่งนีจ้ ะกลายเป็ นของข้า ข่านนั่ว!”
เสียงกู่รอ้ งคารามคลั่งของข่านนั่วเสมือนฟ้าร้องกึกก้องกังวลไปทั่วเผ่า
มังกร
ตอนที่ 1271 นี่น่ะรึ…อาณาจักรพระเจ้า!
ฟางเทียนเหลือบมองไปยังข่านนั่วที่หยิ่งยโสยิ่งในยามนีจ้ ากระยะไกล
“หรือสุดท้ายนี…
้ เย่หยวนจะทาไม่สาเร็จ?”
“ท่านอาวุโส ให้ขา้ ออกไปรับมือ!”
เต็งหยุนโพล่งกล่าว
ฟางเทียนกล่าวบอกกับเขาไปว่า
“เจ้าไม่จาเป็ นต้องออกไปตาย ด้วยความแกร่งกล้าของเจ้าในปั จจุบนั กลับ

มิใช่คมู่ ือของมันได้เลย เพียงมันสะบัดนิว้ เจ้าก็ทานทนไม่ไหวแล้ว! ขุม
พลังอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า กลับหาใช่ส่งิ ที่เจ้าจะจินตนาการไม่!”
ฟางเทียนกระจ่างชัดแจ้งดีเยี่ยม กระทัง้ ใช้เวลาถึงหนึ่งหมื่นปี แนวคิด
ความเข้าใจของเขาจะเทียบเทียมได้แค่เซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า
จึงเป็ นที่แน่นอน เขาย่อมทราบดีถึงความแกร่งกล้าของอาณาจักรบรรพ

ชนพระเจ้า
ยิ่งไปกว่านัน้ แม้แต่เซียนเต๋าสวรรค์ในปี นนั้ ก็ยงั ไม่สามารถจัดการข่านนั่ว

ได้
พลังฝี มือของมันตืน้ ลึกเพียงใด ฟางเทียนกระจ่างชัดแจ้งเพียงปราด

ตาเดียว
“เช่นนัน้ …เราควรทาอย่างไรดี?”
ด้วยพลังฝี มือของเต็งหยุน เขาได้แต่เอ่ยปากถามอย่างสิน้ หวัง
ฟางเทียนถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางกล่าวตอบว่า
“ถ่วงเวลาให้ได้นานที่สดุ ! เราต้องเดิมพันกันแล้ว หากเย่หยวนประสบ

ความสาเร็จจริงๆ ยามนัน้ เขาจะกลับมาล้างแค้นแทนให้แน่นอน ถึงพวก
เราตัวตาย แต่อย่างน้อยที่สดุ …ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ตอ้ งยังคงอยู่! มิฉะนัน้
แล้ว…ทัง้ หมดคงสูญสิน้ ไม่เหลือ!”
เต็งหยุนอดเศร้าใจมิได้เมื่อฟั งแบบนัน้ เขาติดตามฟางเทียนมาเป็ นเวลา

เนินนาน แต่ไม่เคยเห็นฟางเทียนกล่าวด้วยนา้ เสียงเช่นนีม้ าก่อน
เขาทราบดี ยามนีจ้ ดุ จบของฟางเทียนใกล้มาถึงในอีกไม่ชา้ แล้ว

แม้ว่าฟางเทียนจะเสี่ยงชีวิตแค่ไหนในอดีต แต่ทา้ ยที่สดุ นีก้ ็ไม่สามารถ
การาบข่านนั่วลงได้
แต่ในเวลานัน้ เอง เฉาหยุนจือเร่งปรีม่ าหาด้วยท่าทีรอ้ นใจและกล่าวว่า
“ท่านอาวุโส พวกเหล่านีล้ ว้ นยโสเกินไป! ผูค้ นด้านล่างยามนีเ้ ลือดร้อน

กระหายสงครามนัก! พวกมันเองก็บกุ เข้าประชิดเต็มแก่!”
เต็งหยุนขมวดคิว้ เข้มและกล่าวว่า
“พวกคนเหล่านีป้ ระเมินตัวเองสูงส่งเกินไปจริงๆ! หรือคิดกันไปว่าเผ่า

ปี ศาจมันงอกขึน้ จากดิน?”
ฟางเทียนกล่าวกับเต็งหยุนไปว่า
“เช่นนัน้ เจ้าไปเถอะ นาทัพออกไปปราบปรามเสียหน่อย อย่าปล่อยให้
กาลังคนของเขาคิดประมาทไม่ระมัดระวังตัว! คนพวกนัน้ ไม่ทราบถึง
ความน่ากลัวของเทพอสูรเทวะ ดังนัน้ นี่เป็ นโอกาสดีท่ีจะทาให้พวกเขา
เข้าใจ ข้าจะออกไปรับมือกับข่านนั่วเอง”
เมื่อกล่าวจบร่างของเขาก็อนั ตรธานหายวับไปจากจุดที่ยืนอยู่
………………………………..
ทันทีท่ีโอสถท้าทายสวรรค์ไหลผ่านลงกระเพาะ เย่หยวนก็รูส้ กึ ราวกับ

ร่างกายกาลังจะระเบิดออก
ฤทธิ์โอสถทวีความรุนแรงขึน้ เป็ นหลายเท่าทวี พลังปราณจานวนมหาศาล

พุ่งทะลักออกมาจากร่างไม่หยุดหย่อน
ในที่สดุ เย่หยวนก็มิอาจต้านทานได้ไหว ร่างของเขาระเบิดออกเป็ นเศษเนือ้
โดยตรง!
“ไม่!! พี่ใหญ่หยวน!!”
“พี่ใหญ่!!”
“ท่านอาจารย์!!”
……………………………
ลี่เอ๋อและที่เหลือต่างทรุดตัวลงกับพืน้ ทันทีอย่างไร้เรีย่ วแรง ภาพฉากที่ไม่

คาดคิดนีท้ าให้ทกุ คนกรีดร้องลั่นไม่หยุดแทบเสียสติ
อย่างไรก็แล้วแต่ ทันทีท่ีพวกเขาคิดจะวิ่งไปหาเย่หยวน ทัง้ หมดกลับถูก
แรงกดดันสุดน่าสะพรึงเข้าหยุดไว้และไม่วา่ จะทาอย่างไรก็ไม่สามารถ
เคลื่อนไหวใดๆได้เลย
สุม้ เสียงสุดสงบนิ่งกล่าวขึน้ อย่างเฉยเมยว่า
“เขายังไม่ตาย อย่าเพิ่งโวยวายกันไป สังเกตให้ดีๆ!”
คุนหวูยงั คงยืนนิ่งพลางจับจ้องเย่หยวนอย่างไม่ลดสายตา
ทุกคนประหลาดใจยิ่งเมื่อได้ยินเช่นนัน้ ก่อนเบี่ยงสายตาเข้าพินิจจับ
จ้องเย่หยวนโดยละเอียด ก่อนพบว่าเศษเนือ้ เศษเลือดที่ระเบิดออกของเย่
หยวน มันมิได้กระจายออกไปไหน ทว่ากลับจับตัวเป็ นกลุม่ แน่น
แผนภาพไท่จ๋ีขนาดใหญ่ปรากฏขึน้ กลางอากาศ เป็ นไปได้ว่า แผนภาพไท่
จี๋นีม้ ีหน้าที่ยดึ เหนี่ยวมิให้เศษร่างของเย่หยวนกระจายออกไปไหน
“ท่านอาวุโส นี่…นี่เกิดอะไรขึน้ กับพี่ใหญ่หยวนกันแน่?”
ลี่เอ๋อไม่เข้าใจเลยว่านี่เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ยามนีน้ างร้อนใจยิ่งกว่าใครจน

ต้องเอ่ยปากถามขึน้ ในท้ายที่สดุ
ภาพฉากเบือ้ งหน้าในปั จจุบนั ช่างน่าสยดสยองเกินไป ยามนีน้ างจิตตกถึง

ก้นเหว สายตาของนางเปี่ ยมไปด้วยความว่างเปล่า
แต่คนุ หวูกล่าวตอบอย่างไม่แยแสว่า
“เหอะ ร่างกายมนุษย์ท่วั ไปจะสามารถรองรับศาสตร์แห่งสวรรค์ได้

อย่างไร? ดังนัน้ จึงต้องทาลายร่างกายเก่าทิง้ เพื่อหลอมสร้างขึน้ ใหม่โดยใช้
แผนภาพไท่จ๋ีท่ีมีหน้าที่เสมือนแม่พิมพ์อนั ใหม่ ในตอนนีพ้ ลังปราณ
ร่างกายและจิตวิญญาณของเขากาลังถูกหล่อหลอมขึน้ มาใหม่ และนี่จะ
แข็งแกร่างทนทานยิ่งกว่าก่อนหน้าไม่รูก้ ่ีเท่าทวี!”
ทุกคนที่ได้ฟังดังนัน้ พลันหันเข้าสบตากันไปมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
พวกเขาไม่เคยรูม้ ราก่อนเลยว่า การจะทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า

จาต้องผ่าขัน้ ตอนกระบวนการเช่นนีด้ ว้ ย!
ช่างเป็ นวิธีกา้ วข้ามขีดจากัดที่น่ากลัวยิ่งนัก!
เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคน คุนหวูย่อมทราบว่าคิดอะไรกันจึงกล่าวแถลงไข
ว่า
“หากเป็ นเมื่อหนึ่งแสนปี ก่อน เวลาผูค้ นจะทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า
พวกเขาไม่จาเป็ นต้องทาเช่นนีเ้ ลย ทว่าตอนนี… ้ หุหุ อย่าลืมไปเสียว่าเจ้า
เด็กคนนีม้ ิได้ใช้วิธีปกติเหมือนชาวบ้าน เขาจาเป็ นต้องสร้างร่างกายใหม่
ขึน้ เพื่อให้สามารถผลิตศาสตร์แห่งสวรรค์ขนึ ้ เองจากในร่างกายได้ นัน้ หมา
นความว่า ทุกอณูในร่างกายของเขาจะกอปรไปด้วยศาสตร์แห่งสวรรค์
และไม่จาเป็ นต้องพึ่งพาศาสตร์แห่งสวรรค์ในดินแดนนีอ้ ีกต่อไป! พวกเจ้า
มั่นใจได้เลย ในตอนที่เขาทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าได้สาเร็จ
ยามนัน้ เขาจะแกร่งกล้ายิ่งกว่าพวกอาณาจักรปฐมพระเจ้าทั่วไป!”
แม้คาอธิบายนีข้ องคุนหวูจะสมเหตุสมผลเป็ นอย่างมาก แต่ดว้ ยความ

สนิทชิดเชือ้ กับเย่หยวน พวกเขาก็อดเป็ นห่วงมิได้ว่า เย่หยวนจะกลับมา
เป็ นสภาพเดิมได้จริงๆ
แต่ส่งิ ที่เย่หยวนรับรูแ้ ละรูส้ กึ ได้กลับแตกต่างไปจากภาพฉากอันน่า

สยดสยองที่ทกุ คนเห็นโดยสิน้ เชิง
เขารูส้ กึ ดั่งหวนกลับไปอยู่ในครรภ์มารดาอีกครัง้ มันทัง้ อบอุ่นและสงบจิต
สงบใจยิ่ง
ในขณะนีเ้ ขารูส้ กึ ราวกับกาลังล่องลอยเหนือน่านฟ้าสวรรค์ชนั้ เก้า และ

กาลังก้มมองทุกชีวิตบนผืนพิภพ
เสมือนเห็นทุกสรรพสิ่งบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ เย่หยวนเห็นชัดประจักษ์แก่

สายตา!
“นี่…นี่มนั ดินแดนไร้สนิ ้ สุด! เมืองวูเ่ ฟิ น!”
ยามนีส้ ่งิ ที่เย่หยวนกาลังจับจ้องอยู่ก็คือ เมืองวูเ่ ฟิ นในแดนล่าง!

เมืองวูเ่ ฟิ นทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ทุกคนเดินทางมายังเมืองวูเ่ ฟิ นที่
ได้รบั สมญานามว่า สวรรค์ของนักหลอมโอสถเพื่อแสวงหาผลกาไรและ
ความรู ้
“นัน้ …ท่านพ่อ!”
เย่หยวนรูส้ กึ ประหลาดใจอย่างยิ่ง เพราะบุคคลแรกที่เขาเห็นก็คือ เย่ฮาน!
เย่ฮานในเวลานีก้ าลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ภายในตาหนักเจ้าเมือง คล้ายว่า

กาลังสั่งการผูใ้ ต้บญ
ั ชาที่อยู่เบือ้ งล่าง
กลับกลายเป็ นว่า ท่านพ่อของเขาได้ขนึ ้ กลายเป็ นเจ้าเมืองวูเ่ ฟิ นแล้วจริงๆ!
“หุหุ สิบปี แล้วกระมัง นัน้ ท่านพ่อจริงๆ!”

แม้ว่าที่แห่งนีจ้ ะไม่มีเย่หยวนอยู่อีกต่อไป แต่ทกุ อย่างยังคงสงบเรียบร้อยดี
และเย่ฮานก็ได้ทาสาเร็จอย่างที่เย่หยวนคาดหวังไว้จริงๆ!
ภายในเวลาสิบปี เย่ฮานสามารถทะลวงขึน้ กลายเป็ นจอมราชาโอสถได้

สาเร็จ พร้อมขึน้ กลายเป็ นเจ้าเมืองวูเ่ ฟิ นแห่งนี!้
เหรินซิ่งชุนผูเ้ ป็ นปู่ ของเขาได้สละบัลลังก์แล้วอย่างชัดเจน
ภายในใจเย่หยวนตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบไม่ และเห็นว่าตัวเหรินซิ่งชุนเอง
ก็กาลังปลีกวิเวกเก็บตัวในห้องลับของตาหนักเจ้าเมืองเช่นกัน
นอกจากนีเ้ หรินหงหลินเองก็เหมือนกับว่ากาลังยืนสนทนาอะไรบางอย่าง
กับสาวน้อยนางหนึ่ง
เย่หยวนเร่งขยับขยายสายตาเข้าพินิจจับจ้องโดยเร็ว ปรากฏว่าสาวน้อย
นางนีม้ ีใบหน้าละไม้คล้ายคลึงกับเหรินหงหลินประมาณเจ็ดถึงแปดส่วน
ซึง่ ดวงตาของสาวน้อยนางนัน้ ก็ดคู ล้ายกับตัวเขายิ่ง
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า สาวน้อยหน้าตาจิม้ ลิม้ นางนีค้ ือ…น้องสาวของข้า?

ฮ่าฮ่าฮ่า! หวังว่าเจ้าจะดูแลพ่อแม่แทนตัวข้าที่มิได้รบั โอกาสนัน้ !”
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ เย่หยวนพลันประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน
เย่ฮานและเหรินหงหลินก็มิได้อายุมากอย่างที่คิด พวกเขาที่ให้กาเนิดสาว
น้อยนางนี ้ เย่หยวนเองก็รูส้ กึ เบาใจไปหลายเปาะ อย่างน้อยที่สดุ ก็
สามารถบรรเทาความรูส้ กึ ผิดของเย่หยวนที่มิอาจอยู่ดแู ลพวกท่านได้
หลังจากเอ่ยปากชื่นชมอยู่สกั พัก เย่หยวนก็เบี่ยงสายตาไปเห็นนิกายเมฆา

ราตรี ทว่ายามนีก้ ลับยิ่งใหญ่องอาจประดุจสุรยิ นั ยามเที่ยงวัน!
นิกายเมฆาราตรีในตอนนีแ้ ข็งแกร่งขึน้ ผิดหูผิดตา ไม่รูว้ ่าเป็ นกี่สิบเท่าหาก
เปรียบเทียบกับยุคสมัยที่เย่หยวนยังอยู่
ภายในนิกายเมฆาราตรี เห็นเป็ นหลงถังที่สวมชุดจ้าวนิกายยืนตระหง่าน

อยู่ ปรากฏว่าเขาเองก็ได้ขนึ ้ กลายเป็ นจ้าวนิกายเมฆาตรีแล้วเช่นกัน!
เมื่อเห็นเช่นนี ้ เย่หยวนอดคิดถึงภาพฉากวันวานเก่าๆมิได้เลย
เสีย้ วพริบตาเดียวก็ผ่านไปเกือบยี่สิบปี แล้ว ตัง้ แต่เขาออกจากดินแดนไร้

สิน้ สุด
แม้ว่าดินแดนไร้สนิ ้ สุดจะเป็ นเพียงแดนล่างเล็กๆแห่งหนึ่ง ทว่าที่แห่งนีก้ ลับ

ผูกพันกับเย่หยวนเป็ นอย่างยิ่ง
แน่นอน ในสายตาของเย่หยวน ณ ปั จจุบนั ดินแดนไร้สนิ ้ สุดแห่งนีย้ งั ไม่
นับว่าเป็ นแดนล่างด้วยซา้
เพราะแม้แต่ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ท่ีวา่ กว้างใหญ่ไพศาล ก็ยงั เป็ นแค่ดินแดนที่

ถูกสร้างขึน้ โดยจอมเทพนิรนั ดร์
ภายนอกยังมีดินแดนอีกมากมายที่กว้างใหญ่ไร้ท่ีสนิ ้ สุด
ทันทีทนั ใด เย่หยวนเหลือบไปเห็นเผ่ามังกรในภูมิภาคอสูรโดยบังเอิญ แต่

นัน้ ทาให้คคู่ วิ ้ ของเขาขมวดแน่นในทันใด พร้อมสายตาที่เปลี่ยนไป
กลายเป็ นจริงจัง
เหนือน่านฟ้าสูง ฟางเทียนกับเทพอสูรเทวะข่านนั่วกาลังโรมรันสัประยุทธ์
เดือดกันอยู่
เทพอสูรเทวะข่านนั่วได้กลับมาแล้ว!
เย่หยวนไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ข่านนั่วจะสามารถฟื ้ นตัวกลับสูจ่ ดุ สุดยอดได้

แล้วจริงๆ!
เมื่อเย่หยวนเริม่ บันดาลโทสะ จิตนึกคิดของเย่หยวนก็ถกู ดึงกลับเข้าร่าง

โดยพลัน
ทัศนียภาพทัง้ หมดพร่ามัว ตัดภาพกลับยังไม่หบุ เขาเหวพระเจ้าอีกครัง้
เย่หยวนรูส้ กึ ได้ทนั ทีถึงร่างกายใหม่ของเขา ซึง่ นี่ราวกับตัวเขากาลัง

ครอบครองขุมพลังอันไร้ขีดจากัดอยู่ในกาย ยามนีเ้ ย่หยวนคือโลกทัง้ ใบ!
“นี่น่ะรึ…อาณาจักรพระเจ้า!”
เย่หยวนเอ่ยขึน้
ตอนที่ 1272 มารพุทธะปี ศาจถ่องแท้ ฝ่ ามือล้างพิภพ!
“นี่มิใช่วา่ ท่านอาวุโสถึงขัน้ ลงมือเอง? เทพอสูรเทวะอาจต้องล่วงลับใน

วันนีเ้ สีย? ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สดุ ท่านก็เคลื่อนไหว! หากมีท่านอาวุโสอยู่เคียง
ข้าง มวลมนุษย์ทงั้ หมดปลอดภัยแล้ว!”
“ท่านผูน้ นั้ คือใครกัน? เขาแข็งแกร่งขนาดนัน้ เชียว?”
“เจ้าไปอยู่ท่ีไหนมา? ครัง้ ล่าสุดที่เผ่าปี ศาจบุกดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ในความ

เป็ นจริงกลับเป็ นท่านผูน้ ีท้ ่ีปราบปรามเทพอสูรเทวะจนประสบความ
สูญเสียอย่างหนักกันทัง้ สองฝ่ าย แต่เป็ นพวกเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์กบั ไอ้
บัดซบจู่เก๋อฉิงซวนที่หากินกับคามทุกข์รอ้ นของคนอื่น พวกมันซุม่ โจมตี
เผ่ามังกรและสหายในยุคนัน้ จนต้องลีภ้ ยั ซ่อนตัว!”
“จะแข็งแกร่งขนาดนัน้ เลย? อย่างไรก็ตามแต่ ไอ้พวกเผ่าปี ศาจจะกาแหง

เกินไปแล้ว! ยามนีค้ ิดจะทาอะไรกับดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ควรไตร่ตรองให้ดี!
รอจนกว่าท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์จะกลับมา หวังจะรังแกดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์เกรงว่าฝั นกลางวัน!”
…………………..
การปรากฏตัวขึน้ ของฟางเทียน คล้ายเป็ นยาคล้ายความกังวลสาหรับ

เหล่านักสูข้ องเผ่ามังกร
ภาพฉากที่ฟางเทียนสามารถเอาชนะข่านนั่วได้ในปี นนั้ ยังคงตราตรึง

สดใสอยู่กลางจิตใจ
เผ่ามังกรที่เคยเห็นการโจมตีอนั น่าอัศจรรย์นนั้ ของฟางเทียนกับตา ย่อม

ตระหนักเข้าใจดีเยี่ยม
ส่วนเผ่ามนุษย์ ไม่ว่าการมาถึงของฟางเทียนจะยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ในใจ
ของพวกเขา จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ยงั คงไร้เทียมทานที่สดุ !
ในหัวใจของพวกเขาทุกคน ไม่มีใครสามารถแทนที่เย่หยวนได้อีกต่อไป
พวกเขาไม่รูจ้ กั ข่านนั่วว่าแกร่งกล้าเพียงใด และก็ไม่ทราบด้วยว่าฟาง

เทียนฝี มือเป็ นอย่างไร
ในสายตาของมวลมนุษย์ จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ท่ีสามารถรับมือกับสาม
เทพอสูรได้ดว้ ยตัวเพียงลาพัง จนถึงขัน้ ที่ว่าสามารถสังหารพวกมันหนึ่งใน
สามลงได้
ดังนัน้ แล้ว ไม่วา่ ข่านนั่วหรือฟางเทียนจะแกร่งกล้าเพียงใด แต่ทงั้ คูย่ งั คง

อ่อนด้อยกว่าเย่หยวนอยู่ดี
มีนกั สูข้ องเผ่ามนุษย์หลายต่อหลายคนที่มิได้สนใจประโยควาจาเหล่านี ้
แม้สกั นิด และไม่คิดว่าฟางเทียนจะพึ่งพาอะไรได้ขนาดนัน้
ในทางตรงข้าม ฟางเทียนมิใช่คนใจแคบอะไรเช่นนัน้ แม้จะได้ยินแต่ก็

ปล่อยผ่านไป
“เหอะ เหอะ ไอ้เด็กเหลือขอฟางเทียน ยามนัน้ ข้ายังเรียกเจ้าแบบนีไ้ ด้ ทว่า

ยามนีก้ ลับชราลงจนผิดหูผิดตา! ข้ากับเจ้าสูร้ บปรบมือมานานนับห้าหมื่น
ปี วันนีจ้ าต้องปิ ดฉากเสียแล้ว!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พรางหัวเราะเสียงเย็น
มันถูกเซียนเต๋าสวรรค์ปราบปรามลงไปเมื่อหนึ่งล้านปี ก่อน ยามนัน้ กล่าว

ได้ว่าข่านนั่วถูกขังอยู่ในผนึกอย่างขมขื่นใจยิ่ง
จนกระทัง้ เมื่อห้าหมื่นปี ก่อนที่ตวั มันได้เป็ นอิสระอีกครัง้ มันตระหนักได้ว่า
ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้สญ ู สิน้ ไปแล้ว มวลมนุษย์ไม่สามารถทะลวงขึน้ สู่
อาณาจักรพระเจ้าได้อีก และมันคิดว่าโอกาสของมันมาถึงแล้ว
แต่ใครจะไปคาดคิด ฟางเทียนโผล่มาจากที่ใดไม่ทราบพร้อมเข้า
ปราบปรามมันจนได้รบั บาดเจ็บสาหัสเป็ นระลอกสอง
ณ ปั จจุบนั ในที่สดุ มันก็ฟื้นตัวกลับสูส่ ภาวะสูงสุดได้สาเร็จ พร้อมกลับขึน้

เป็ นเทพอสูรเทวะอันเลื่องลืออีกครัง้
แล้วยังจะรออะไรอีก? ยามนีถ้ ึงเวลาฟางเทียนชะตาขาด!
หากกล่าวถึงความรูส้ กึ ที่มีต่อฟางเทียน ข่านนั่วรังเกลียดสุดขัว้ หัวใจ!

แต่ฟางเทียนกลับกล่าวขึน้ ด้วยสีหน้าท่าทางเรียบนิ่งดุจบ่อนา้ บรรพกาล
สงบ นา้ เสียงเอ่ยดังไร้ระลอกคลื่นอารมณ์ใด
“ข่านนั่ว เจ้าเองก็ดนิ ้ รนพยายามมาหลายปี แต่กลับไม่ประสบความสาเร็จ

เสียที แล้วนี่ยงั จะดือ้ รัน้ อยู่? แม้เจาจะฟื ้ นตัวกลับสูส้ ภาวะสมบูรณ์ได้ แต่
คิดจริงๆว่าหรือจะเข้าคูก่ บั ข้าได้? ต่อให้เจาทรงพลังมากกว่านี ้ สุดท้ายเจ้า
ก็เป็ นได้แค่อาณาจักรกึ่งพระเจ้าเท่านัน้ ! ช่องว่างความแตกต่างระหว่าง
เรากลับมิได้กว้างนัก!”
คากล่าวของฟางเทียนทาเอาข่านนั่วหัวใจกระหน่าเต้นแรงในทันใด
วาจาคากล่าวนีข้ องฟางเทียนเร้นซ่อนนัยยะสาคัญบางอย่าง!
หากย้อนกลับไป จอมเทพอสูรนิรนั ดร์ส่งั การให้ข่านนั่วและเยวี่ยจีเ้ ดิน

ทางเข้ามาในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เพื่อแสวงหาสมบัติเวทย์สวรรค์ทงั้
สาม
พวกเขาทัง้ สองยังคงดาเนินภารกิจเสาะหาอยู่ในนีเ้ ป็ นเวลาเนินนาน แต่
ผ่านไปหลายล้านปี ทัง้ สองยังคงทาภารกิจไม่สาเร็จเสียที
มิใช่วา่ ความแกร่งกล้าของทัง้ สองอ่อนแอเกินไป แต่เป็ นเพราะเต๋าแห่ง

ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เลือกที่จะปฏิเสธพวกเขา!
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ฟางเทียนจะได้รบั ไพ่ตายใหม่มา ถึงได้ม่นั อกมั่นใจ

ถึงเพียงนี?้
หากไพ่ตายนัน้ เป็ นหนึ่งในสมบัติเวทย์สวรรค์ ผลลัพธ์ท่ีออกมาแม้แต่

ข่านนั่วก็ไม่สามารถจินตนาการได้เช่นกัน!
ในเวลานี ้ ฟางเทียนสิน้ ไร้ไม้ตอกปราศจากวิธีรบั มือใดๆแล้ว อย่างมากที่

ทาได้เพียงวางกลยุทธ์ปอ้ มไร้คนเพื่อขู่ให้ข่านนั่วกลัวเท่านัน้
แต่ดทู ่าแล้ว กลยุทธ์ปอ้ นไร้คนกลับได้ผลกว่าที่คิดไว้
“เหอะ แล้วอย่างไร? ถึงเจ้าจะน่ากลัวเพียงใด แต่เมื่อเทียบกับเซียนเต๋า

สวรรค์ในปี นนั้ เจ้ายังคงอ่อนด้อยกว่านัก! แม้แต่มนั ยังไม่สามารถทาอะไร
พระเจ้าผูน้ ีไ้ ด้ แล้วพระเจ้าผูน้ ีท้ ่ีได้รบั พลังจากลูกประคาแก่นปี ศาจใน
ปั จจุบนั ตัวเจ้ายังนับเป็ นอันใด? เทพอสูรเทวะในตอนนีย้ ่ิงใหญ่เสียยิ่งกว่า
เมื่อห้าหมื่นปี ก่อนมากโข! ข้าอยากจะรูเ้ สียจริงว่า เต๋าของดินแดนพฤกษา
นิรนั ดร์แห่งนีจ้ ะมีดีสกั แค่ไหนเชียว!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ แสยะเย็น
มิใช่เรือ่ งง่ายที่จะขู่เข็ญ มันเตรียมการมาเป็ นเวลาหลายปี มีหรือจะยอม

แพ้ให้กบั เรือ่ งง่ายๆเช่นนี?้
กลิ่นอายพลังปี ศาจหอบยักษ์โหมสะพัดออกจากร่างข่านนั่วไม่หยุดหย่อน
ไอหมอกสีทมิฬควบแน่นกลายเป็ นดวงจันทร์จาลองพร้อมบดบังสุรยิ นั จน
อับแสง
ในเวลานี ้ เหล่านักสูข้ องเผ่ามนุษย์ทกุ คนทราบแล้วว่า ข่านนั่วผูน้ ีม้ นั ช่าง

น่ากลัวเพียงใด!
สีหน้าการแสดงออกของฟางเลวร้ายลงอย่างหาที่เปรียบ เขาคาดไม่ถึง
จริงๆว่า ข่านนั่วจะดีเดือดไม่กลัวตายขนาดนี ้ ซึง่ เขาไม่สามารถถ่วงเวลา
ใดๆได้อีกต่อไป
ฟางเทียนทราบ ยามนีไ้ ม่มีทางออกอีกแล้ว!
ฟางเทียนหาได้ห่วงชีวิตตนเองไม่ เขามิอาจทนเห็นดินแดนศักดิส์ ิทธิ์

แปรเปลี่ยนกลายเป็ นทะเลเลือดเด็ดขาด
โดยไม่ลงั เลแม้แต่นอ้ ย ฟางเทียนปลดตราผนึกในมหาสมุทรลมปราณออก
ทันที คลื่นพลังปราณปริมาณมหาศาลเกินคนานับพรั่งพรูออกมาอย่างบ้า
คลั่ง ภาพฉากนีแ้ ทบกระตุน้ ให้มวลมนุษย์ทงั้ หมดในเบือ้ งล่างต้องก้ม
กราบโดยมิตงั้ ใจ
นี่เป็ นมหาศึกสัประยุทธ์ท่ีเข้าคูก่ นั อย่างยิ่ง!
เมื่อพินิจมองจากปริมาณพลังปราณระหว่างทัง้ สองฝ่ ายแล้ว ทัง้ ข่านนั่ว

และฟางเทียนต่างเป็ นเซียนอาณาจักรกึ่งพระเจ้าเหมือนกันทัง้ คู่ ซึง่ แทบ
มิได้แตกต่างใดๆ
แต่ทนั ทีท่ีฟางเทียนคลายผนึกพันธนาการมหาสมุทรลมปราณออก ฟาง

เทียนก็ดชู ราภาพขึน้ ทันทีจนสามารถเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า
ทันทีท่ีข่านนั่วเห็นเช่นนัน้ มันก็ตะลึงเล็กน้อยก่อนระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
“ฮ่าฮ่าฮ่า… ปรากฏว่าเจ้ามันก็แค่ตะเกียงไร้ไส้! ฟางเทียน หน่อ ฟางเทียน
เจ้านี่มนั แสบจริงๆ! หลายปี ท่ีผ่านมา ทาเอาพระเจ้าผูน้ ีป้ ระสบความขม
ขื่นอยู่หลายครา! ในที่สดุ วันนี…
้ ข้าก็จะระบายความเกลียดชังนีอ้ อกจาก
หัวใจได้เสียที!”
ข่านนั่วระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเจือพิโรธคุน้ แค้นสุดขีด
ตอนนีม้ นั ทราบแล้วว่า ฟางเทียนเป็ นแค่ตะเกียงไฟที่ใกล้จะมอดดับเต็ม

ทน!
หากครัง้ ก่อนมันไม่กลัวจนต้องถอยมาตัง้ หลัก คงไม่ตอ้ งเสียเวลาทาศึกใน

วันนีแ้ ล้ว
มันไม่จาเป็ นต้องฟื ้ นคืนพลังให้กลับสูส่ ภาวะสูงสุดด้วยซา้ แค่พลังครึง่ ๆ

กลางๆของมันก็มากเกินพอแล้ว!
มันเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์จริงๆ แต่ส่งิ ที่เฝ้ารอเป็ นเวลาเนินนานนี ้
ก็เป็ นผลเช่นกัน!
“ท่านอาวุโส พวกเราขอสูเ้ คียงข้างกับท่าน!”
ในเวลานัน้ เอง มีกลุม่ คนจานวนนับสิบทะยานขึน้ กลางเวหาเคียงข้างกับ

ฟางเทียน
เต็งหยุน หลงหมิ่น ซ่งจีเ้ จิน และเหล่ายอดเซียนที่เหลืออีกจานวนหนึ่ง

ภาพฉากนีด้ แู ล้วสุดแสนจะกินใจใครเห็นต่างต้องเลือดร้อนปลุกไฟในตัว
จนตื่นขึน้ !
“หี! ฝูงมดปลวก! พระเจ้าผ฿นีจ้ ะทาให้พวกเจ้าตระหนักทราบเองว่า สิ่งใด

คือเทพอสูรเทวะ!”
ข่านนั่วกวาดตาจับจ้องทุกคนด้วยความรังเกียจ มือทัง้ สองของมันร่ายไสว
เป็ นไอมืด ขัว้ พลังสุดน่าสะพรึงอย่างศาสตร์แห่งสวรรค์และพลังปราณฟ้า
ดินกาลังระดมตัวอย่างบ้าคลั่ง
เหนือห้วงมิติโมฆะทัง้ ปวง พลังปี ศาจอันชั่วร้ายค่อยๆเข้ามาผนวกรวมกับ

ขัว้ พลังทัง้ สองจนกลายเป็ นฝ่ ามือขนาดมหึมาปกคลุมทั่วน่านฟ้าเหนือ
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ ปวง!
พลังปี ศาจปริมาณมหาศาลเกินพรรณนาที่ปลดปล่อยออกจากฝ่ ามือ

มหึมานี ้ ทาเอาทุกคนต่างถอดสีหน้าในบัดดล
“มารพุทธะปี ศาจถ่องแท้! ฝ่ ามือล้างพิภพ!”
สุม้ เสียงเย็นยะเยือกของข่านนั่วกู่ดงั สนั่น คล้ายฎีกาปี ศาจสั่งทาลายโลก!

เทพอสูรเทวะที่แท้จริงเป็ นอย่างไร ยามนีท้ กุ คนรูซ้ งึ ้ แจ่มแจ้ง!
ความรูส้ กึ เช่นนีม้ นั เทพแห่งความตายก็ไม่ปาน!
แค่กลิ่นอายพลังปี ศาจก็ทาเอาทุกคนสิน้ สติลว่ งลับได้แล้ว
สายตาของทุกชีวิตเบือ้ งล่างต่างหันเข้าจับจ้องเหล่ายอดเซียนนับสิบบน
กลางเวหาเป็ นตาเดียว
เพราะเหล่าขัว้ อานาจพวกนีค้ ือความหวังสุดท้ายของพวกเขาแล้ว!
ผิวพรรณของฟางเทียนซีดขาวราวกับกระดาษแผ่นบาง ไม่แน่ใจว่าเขา
กาลังจะล่วงลับเพราะอายุขยั หรือเป็ นเพราะพลังปี ศาจที่พรั่งพรูออกมากัน
แน่
ฝ่ ามือปี ศาจขนาดมหึมานีค้ ่อยๆขับเคลื่อนเข้าใกล้อย่างแช่มช้า กลิ่นอาย
แห่งความสิน้ หวังกวาดล้างสรรพสิ่งชีวิตเบือ้ งล่างจนเหลือแค่เพียงความ
ว่างเปล่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า….จงเพลิดเพลินไปกับความสิน้ หวังครัง้ สุดท้ายนีเ้ สีย! หลังจาก

วันนีเ้ ป็ นต้นไป เผ่ามนุษย์และเผ่าอสูรทัง้ หมดจะถูกลบออกไปจากดินแดน
พฤกษานิรนั ดร์ตลอดกาล! ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีเ้ ป็ นของเผ่าปี ศาจ
แด่เพียงผูเ้ ดียว!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ
ฝ่ ามือปี ศาจค่อยๆเคลื่อนกดลงมาช้าๆ ห้วงอากาศมวลเมฆาถึงกับฉีกแยก

กระจายออก
มันกาลังล้างพิภพแห่งนีใ้ ห้สิน้ ซาก และนี่ดทู ่าจะเป็ นเรือ่ งจริง!

ฝ่ ามือปี ศาจนีม้ ีทนุ รอนที่สามารถล้างพิภพได้!
ความแข็งแกร่งของฟางเทียนไม่อาจกล่าวได้ว่าแข็งแกร่ง แต่ก็มิได้อ่อน
ด้อย เขาเข้าต้านรับฝ่ ามือปี ศาจนีโ้ ดยตรง!
เมื่อคนอื่นๆเห็นเช่นนัน้ ก็เร่งรุดรีดเค้นพลังทัง้ หมดออกมาเพื่อช่วยต้านรับ

ฝ่ ามือปี ศาจนีอ้ ีกแรง!
“ต้านมันไว้! ต้านมันไว้โดยเร็ว!!”
“ต้านฝ่ ามือบัดซบนีใ้ ห้ได้! หากมันตกกระทบพืน้ ดินเมื่อใด พวกเราได้ตาย

กันหมดแน่นอน!”
“ท่านอาวุโสผูน้ นั้ ช่างน่าเกร่งขามโดยแท้! ถึงกับสามารถสกัดฝ่ ามือปี ศาจ
นัน้ ได้!”
………………
อย่างไรก็ตามแต่ ทุกคนยังไม่ทนั ดีใจได้เต็มที่ พวกฟางเทียนที่ตา้ นรับได้ไม่

ถึงสองอึดใจกลับตกสูส่ ถานการณ์เสียเปรียบในทันที ซึง่ นี่ทาเอาสีหน้าการ
แสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก
ตอนที่ 1273 หยุดฟ้ าหนึ่งฝ่ ามือ!
พร๊วดด! พร๊วดด! พร๊วดดด!!
กลางเวหาฟ้า ไม่ว่าจะเป็ นเผ่ามนุษย์และเผ่าปี ศาจ ทัง้ สองฝ่ ายต่างกระอัก

พ่นเลือดสดไม่หยุดหย่อน เนื่องโดยแรงกดดันจากฝ่ ามือปี ศาจมหึมาอันนี ้
ที่เคลื่อนกดทับลงมาต่อเนื่อง
ร่างไร้วิญญาณนับร้อยพันต่างร่วงกรูกนั ลงมาจากท้องฟ้าคล้ายหยาดฝน
“ท่านอาวุโสฟางเทียน!”
เต็งหยุนแผดเสียงตะโกนลั่น เขาเร่งระดมพลังปราณที่เหลือไม่มากออกมา
พร้อมถ่ายพลังเหล่านัน้ ไปให้ฟางเทียนหวังเพื่อประคองลมหายใจ
“นี่…นี่เกิดอะไรขึน้ ? ไฉน…ไฉนมันแกร่งกล้าขนาดนี?้ ”
“มนุษย์กบั ปี ศาจ พวกเขาต่างเป็ นจุดสูงสุดแห่งเผ่าพันธุท์ งั้ คู่ แต่ทาไม…

ยังต่อสูไ้ ด้ไม่เกินสองอึดใจด้วยซา้ ? สายตา…สายตาของข้าฝ้าฟางแล้ว
“ปี ศาจตนนัน้ ดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่ผ่านๆมา มัน…มันแข็งแกร่งเกินไป!”
“แล้วจอมราชันย์พิชิตสวรรค์อยู่ไหน? ไฉนจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ถึงยังไม่
ปรากฏตัว? หรือเป็ นไปได้ไหมที่เขา…เขา….”
……………………….
ในเวลานีน้ กั สูข้ องเผ่ามนุษย์ทกุ คนตระหนักชัดแจ้งแล้วว่า ข่านนั่วตนนี ้

แกร่งกล้าเพียงใด
ฝ่ ามือปี ศาจเพียงแค่เคลื่อนผ่าน แต่แรงกดดันที่ลน้ ทะลักออกมาก็แทบ

คร่าชีวิตพวกเขาได้แล้ว
ภายใต้ฝ่ามือปี ศาจ ฟางเทียนที่ผนึกกาลังกับเหล่าเซียนของเผ่ามนุษย์
และเผ่าอสูร พวกเขาล้วนเป็ นฝ่ ายเสียเปรียบอย่างหนัก ยามนีย้ งั เหลือไพ่
ตายอันใดอีกไว้ต่อกร?
ในเวลานี ้ เหล่าฝูงชนก็เพิ่งหวนราลึกได้ เย่หยวนในปั จจุบนั อยู่ท่ีไหน? จวบ

จนบัดนีไ้ ฉนยังไม่ปรากฏตัวออกมา?
ผูน้ าแห่งมวลมนุษย์และความหวังสุดท้ายของพวกเขาหนีศกึ ไปแล้วจริงรึ?
ชั่วครูต่ ่อมา เสียงกรนด่าสาปแช่งเย่หยวนเริม่ ดังระงมกลางฝูงชนเบือ้ งล่าง
แน่นอนที่พวกเจ้าเป็ นเช่นนี ้ เพราะมี…ความกลัวเป็ นตัวขับเคลื่อน!

ฝ่ ามือล้างพิภพของข่านนั่วยังคงเคลื่อนตัวลงมาอย่างต่อเนื่อง จนแผ่น
ปฐพีเริม่ สั่นสะเทือนหนัก
ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ เสียงกรนด่าสาปแช่งเย่หยวนก็ย่ิงดังขึน้ เรือ่ ยๆ
ทุกคนต่างโยนความผิดทัง้ หมดให้แก่เย่หยวน
เรือ่ งที่เย่หยวนออกเดินทางเข้าสูห่ บุ เขาเหวพระเจ้า มีเฉพาะคนบางกลุม่

เท่านัน้ ที่ทราบ โดยส่วนใหญ่ลว้ นมิอาจทราบถึงการเคลื่อนไหวของเย่
หยวนได้
แม้แต่บคุ คลระดับสูงโดยส่วนใหญ่ยงั ไม่ทราบ

เมื่อเห็นภาพฉากเหล่านี ้ เต็งหยุนที่อยู่เหนือเวหาก็มิอาจทานทนได้อีกและ
ตะโกนลั่นด้วยความโกรธเกรีย้ วยิ่งว่า
“หุบปากไปซะ!!”
เสียงของเต็งหยุนคล้ายระฆังพิภพตีสะท้านดั่งทั่วสารทิศ ทุกคนต่างหุบ
ปากทันทีโดยมิได้นดั หมาย
“ไอ้พวกโง่! พวกเจ้ามันช่างโง่เขลาสิน้ ดี! ในตอนนีเ้ ย่หยวนกาลังเดินทาง

อยู่ในเขตพระเจ้าต้องห้ามในหุบเขาเหวพระเจ้า! ทัง้ หมดก็เพื่อเสาะหา
โอกาสที่จะทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าและกลับมาจัดการข่าวนั่ว! ทัง้ ๆ
ที่เย่หยวนกาลังเสี่ยงชีวิตครัง้ ใหญ่แท้ๆ แต่พวกเจ้ากลับเป็ นเพียงเศษสวะ
ไร้ประโยชน์! นอกจากยืนพล่ามโทษฟ้าโทษดิน แล้วพวกเจ้าได้ช่วย
อะไรบ้าง?!”
ทุกคนล้วนหุบปากเงียบพร้อมกดหน้ากดตาด้วยความละอายใจ
ทันทีท่ีพวกเขาพบว่าเย่หยวนมิได้อยู่ท่ีน่ี ทัง้ หมดก็ตะโกนด่าออกมาทันที
แต่กลับไม่มีใครทราบจริงๆว่า ยามนีเ้ ย่หยวนกาลังเดินทางอยู่ในเขตพระ

เจ้าต้องห้ามที่ได้ช่ือว่า สุสานแห่งเซียนอาณาจักรพระเจ้า
ตามสมญานามของมัน แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังต้องสังเวยชีวิต
ให้ท่ีแห่งนีม้ าแล้วนับไม่ถว้ น!
ดูเหมือนว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์จะรูอ้ ยู่แล้วว่า ต่อหน้าความแกร่งกล้า

ของปี ศาจตนนี ้ ตัวเขาเพียงลาพังไม่มีปัญญาต่อกรได้แน่ ดังนัน้ เขาจึงต้อง
ตัดสินใจเสี่ยงชีวิตเดินทางเข้าสูเ่ ขตพระเจ้าต้องห้าม เพื่อเสาะหา
ความหวังให้แก่มวลมนุษย์
แต่…เขาจะทาสาเร็จจริงๆใช่ไหม?
มันเป็ นเวลากว่าหนึ่งแสนปี แล้ว ยังไม่มีผใู้ ดสามารถทาลายโซ่ตรวนแห่ง

ความเป็ นไปได้นนั้ ลงได้
จอมราชันย์พิชิตสวรรค์จะทาสาเร็จหรือไม่?
“ฮ่าฮ่าฮ่า! สิน้ หวัง! จงสิน้ หวังไปให้หมด! ทุกอย่างที่จอมเทพนิรนั ดร์สร้าง

ขึน้ มา ข้า,ข่านนั่วในนามผูใ้ ต้บญ ั ชาของท่านจอมเทพอสูรนิรนั ดร์จกั
ทาลายให้สนิ ้ ซาก! ฮ่าฮ่าฮ่า….”
ในวันนีท้ ่ีปราศจากเซียนอาณาจักรพระเจ้า ตัวมันคือไร้เทียมทาน!

“เร็วเข้า! ปะ-เปิ ดใช้…ค่ายกลยี่สิบแปดจอมทัพสวรรค์โดยเร็ว!”
ในเวลานีฟ้ างเทียนเค้นกาลังที่เหลือเอ่ยปากขึน้ อย่างอ่อนแรง
เต็งหยุนไม่แน่ใจว่านัน้ หมายความอย่างไร แต่เสีย้ วอึดใจต่อมาเขาก็เข้าใจ

ได้ทนั ที!
“เร็วเข้า! เผ่าสี่สตั ว์เทวะ เปิ ดใช้ค่ายกลเจ็ดจอมทัพขึน้ มาพร้อมกัน!”
เต็งหยุนแผดเสียงคารามสั่งการ
แม้เผ่าสัตว์เทวะทัง้ สี่จะมิได้ดารงอยู่รว่ มกัน แต่พวกเขาเองก็มีค่ายกล

ปกป้องเผ่าที่เชื่อมต่อระหว่างกันและกันอยู่
คาสั่งการของเต็งหยุนแผ่สะพัดถึงทัง้ สี่เผ่าอย่างรวดเร็ว
เสีย้ วอึดใจต่อมา ค่ายกลปกป้องของทัง้ สี่เผ่าก็ถกู เปิ ดใช้ขนึ ้ ทันที จิต

วิญญาณสัตว์เทวะทัง้ สี่ผนึกกาลังผงาดขึน้ สูน่ ่านฟ้าอย่างพร้อมเพรียง!
มังกรฟ้า พยัคฆ์ขาว วิหคเพลิงและเต่าดา จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์แห่งเผ่าสี่

สัตว์เทวะได้รวมตัวกันเหนือน่านฟ้าของเผ่ามังกร!
จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ทงั้ สี่สง่ เสียงกู่กอ้ งสาดผสานเป็ นหนึ่ง สร้างความน่า

เกรงขามจนผูค้ นโดยรอบต้องขนลุกสะท้านอณู
ระหว่างฝ่ ามือล้างพิภพของข่านนั่วกับพืน้ ดิน วิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ทงั้ สี่เข้า
สะกัดขวางในบัดดล
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ แววตาทุกคนสะท้อนเผยเห็นความหวังอีกครัง้
ทุกคนต่างไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ยามที่เผ่าสัตว์เทวะทัง้ สี่อญ

ั เชิญจิตวิญญาณ
ผูพ้ ิทกั ษ์ออกมาพร้อมกัน มันจะก่อให้เกิดผลลัพธ์อนั ยิ่งใหญ่เช่นนี!้
ฝ่ ามือล้างพิภพเคลื่อนขยับเข้าใกล้ ส่งผลให้ผืนพิภพสั่นสะเทือนอีกครา
ใหญ่ ทว่าจู่ๆกลับต้องหยุดชะงักในทันใด
“สกัดไว้ได้! ไม่คิดเลยว่าเผ่าสี่สตั ว์เทวะยังมีค่ายกลที่น่าสะพรึงขนาดนีไ้ ว้
ด้วย!”
เสียงโห่รอ้ งดีใจด้วยความตื่นเต้นดังก้องออกจากฝูงชน
จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ทงั้ สี่สามารถหยุดฝ่ ามือล้างพิภพไว้ได้จริงๆ ผลลัพธ์นี ้

กระทัง้ เต็งหยุนยังแปลกใจเช่นกัน
“ท่านอาวุโส มันได้ผล!”
เต็งหยุนโพล่งกล่าวด้วยความดีใจ
ทว่าฟางเทียนกลับส่ายหัวและกล่าวอย่างอ่อนแรงว่า
“มะ-ไม่…มันเปล่าประโยชน์”
ฟางเทียนในตอนนีไ้ ด้มาถึงจุดจบของชีวิตแล้ว เขากาลังคาบเกี่ยวระหว่าง

ความเป็ นความตาย ลมหายใจที่พรูเข้าออกในแต่ละคราอาจเป็ นครัง้
สุดท้ายของชีวิตได้ตลอดเวลา
ซึง่ คากล่าวของฟางเทียนนีก้ ็ทาให้เต็งหยุนใจหายวูบ
ข่านนั่วจับจ้องภาพฉากนีอ้ ย่างเรียบนิ่ง พลางหัวเราะเยาะขึน้ ว่า

“จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์แห่งเผ่าสี่สตั ว์เทวะ? เหอะ เหอะ ผูส้ าแดงใช้เป็ นรุน่
บรรพชนของพวกเจ้า สิ่งนีค้ งน่าเกรงขามไม่นอ้ ย น่าเสียดาย ความ
แข็งแกร่งของพวกเจ้ายังคงอ่อนแอเกินไป! ช่างน่าอัปยศยิ่งนัก!”
ลูกประคาสีทมิฬขลับกลางหน้าผากของข่านนั่วปลดปล่อยพลังปี ศาจสุด
ข้นคลักออกมาไม่หยุดหย่อน ขุมพลังความแกร่งกร้าวของมันเพิ่มสูงขึน้
หลายเท่าทวีในพริบตา!
ฝ่ ามือล้างพิภพของมันทรงอนุภาพทาลายล้างยิ่งขึน้ จนก่อนหน้าเทียบไม่
ติด!
แกร๊กก! แกร๊กก! แกร๊กกก!!

ภายใต้ฝ่ามือล้างพิภพ จิตวิญญาณผูท้ กั ษ์ทงั้ สี่ท่ีตา้ นรับมาครูใ่ หญ่ ยามนี ้
เริม่ ปรากฏรอยแตกร้าวแผดกระจายคล้ายใยแมงมุม
สุม้ เสียงคล้ายกระจกร้าวดังบาดหูผคู้ นโดยทั่ว ซึง่ นี่ทาเอาสีหน้าของทุกคน

ซีดเผือกลงในบัดดล
นี่กลับไม่ได้ผลจริงๆ!
รอยแตกบาดลึกกระจายกว้างไร้สนิ ้ สุด ยามนีจ้ ิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ไม่

สามารถต้านรับฝ่ ามือล้างพิภพได้อีกต่อไป!
ทันทีทนั ใด จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ทงั้ สี่ก็แตกสลายเหลือแค่เพียงความว่าง

เปล่า!
ฟู่ ววว….
ฝ่ ามือล้างพิภพขนาดมหึมายังคงเคลื่อนลงมาใกล้อย่างต่อเนื่อง
พร๊วดดด!
ยังไม่ทนั ที่ฝ่ามือนีจ้ ะลงถึงพืน้ ดิน ทว่ากลุม่ นักสูท้ ่ีมีพลังอ่อนแอกลับไม่

สามารถต้านทานแรงกดดันระดับนีไ้ ด้แล้ว จนกระอักพ่นเลือดสดกันถ้วน
หน้า
บูมม! บูมม! บูมมม!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักสูท้ ่ีมีระดับพลังอ่อนด้อย ร่างของพวกเขา
เหล่านัน้ ระเบิดออกมาโดยตรง เศษเนือ้ เศษกระดูกกระจายไม่เหลือ
สีหน้าของเต็งหยุนและคนอื่นๆบิดเบีย้ วน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่
ข่านนั่วตนนีแ้ ข็งแกร่งเกินไปจนผูค้ นต้องหมดหวัง
หากมิใช่เซียนอาณาจักรพระเจ้า พวกเขาไม่มีโอกาสชนะได้เลย!
ฝ่ ามือล้างพิภพปราดเหนือศีรษะไม่ห่างตัวแล้ว ท้ายที่สดุ นี ้ เต็งหยุนก็มิ

อาจทานทนได้อีกต่อไป เขากระอักเลือดสดคาโตออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ยามนีเ้ ขาใกล้ถึงขีดจากัดเต็มทนแล้ว!
“หรือ…หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ทุกอย่างคงจบลงแค่นีแ้ ล้ว?”
เต็งหยุนประคองสติกล่าวขึน้ อย่างหมดสิน้ หวัง
“ฮ่าฮ่าฮ่า… ต่อหน้าเทพอสูรเทวะผูน้ ี ้ พวกดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ก็หามีดี

อันใดไม่! ดินแดนที่เสื่อมโทรมจนไม่สามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระ
เจ้าได้ มันก็แค่ดินแดนขยะแห่งหนึ่ง! หนีแ้ ค้นนับล้านปี วันนีข้ อชาระคืน
ครบต้นครบดอก! ฝ่ ามือล้างพิภพ ฆ่าพวกมันซะ!!”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของข่านนั่วอันสุดแสนบ้าคลั่ง ฝ่ ามือมหึมาก็ค่อยๆ
เคลื่อนลงมาจวบจบใกล้สมั ผัสพืน้ ดินแล้ว
สีหน้าของทุกคนเผยถึงความสิน้ หวังอย่างสุดหัวใจ ไม่ว่าจะเป็ นใครหน้า

ไหน ยามนีแ้ ทบหยุดหายใจ บางคนถึงกับล้มตัวลงนอนรอความตาย
กลางฝูงชน เสียงรา่ ไห้ครา่ ครวญดังระงมลั่นมากขึน้ ทีละคนสองคน
นี่คือเสียงร้องแห่งความสิน้ หวังอย่างแท้จริง!
บูมมมม!
ทันใดนัน้ เอง จู่ๆฝ่ ามือนีก้ ็หยุดลง!

คลื่นลมเย็นแสนโอนอ่อนพัดผ่าน ทว่ามันกลับรุนแรงจนกวาดล้างสรรพสิ่ง
ในรัศมีหนึ่งแสนลีก้ ระจายออกไป!
คลื่นลมเย็นนีช้ ่วยปกป้องพวกเขาทัง้ หมดเอาไว้จากฝ่ ามือล้างพิภพ
จากที่ทกุ คนข่มตาหลับรอความตายอย่างขมขื่น ยามนีเ้ ห็นนานผิดสังเกต

แต่ละคนจึงค่อยๆลืมตาขึน้ แช่มช้า เบือ้ งหน้าทุกคนปรากฏเพียงร่างชาย
หนุ่มคนหนึ่งที่ใช้มือแค่ขา้ งเดียวก็สามารถหยุดฝ่ ามือล้างพิภพเอาไว้ได้!
ตอนที่ 1274 เพียงสะบัดมือทัพศึกเหลือแต่ผุยผง!
ไร้ซง่ึ ท่าทีเกรงกลัวหรือเผยถึงอารมณ์ใด ชายหนุ่มผูน้ ีย้ ืนสงบนิ่งต่อหน้าฝ่ า

มือล้างพิภพ
เมื่อเผชิญหน้ากับฝ่ ามือล้างพิภพอันน่าสะพรึงนี ้ เขายืนนิ่งมั่นคงดุจหุบเขา

ไท่ซาน ที่แม้แต่ฝ่ามือมหึมานีก้ ็ไม่สามารถฝ่ าผ่านไปได้
สิ่งที่น่าตกใจที่สดุ คือ ชายหนุ่มผูน้ ีส้ ามารถหยุดฝ่ ามือล้างพิภพได้ดว้ ยมือ

แค่ขา้ งเดียว!
“จอมราชันย์พิชิตสวรรค์! นัน้ มันจอมราชันย์พิชิตสวรรค์!! ฮ่าฮ่าฮ่า! ใน
ที่สดุ ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ก็กลับมาแล้ว!!”
การปรากฏตัวของเย่หยวนทาให้ทกุ คนตื่นอกตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบไม่!
ก่อนหน้านี ้ จอมราชันย์วิญญาณเพิ่งกล่าวไปว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์

กาลังเดินสารวจอยู่ในเขตพระเจ้าต้องห้ามเพื่อเสาะหาโอกาสที่จะขึน้ สู่
อาณาจักรพระเจ้า
แล้วการที่จอมราชันย์พิชิตสวรรค์กลับมาในเวลานี ้ นัน้ มิได้หมายความ

ว่า…เขาประสบความสาเร็จแล้วรึ?
พวกเขารูส้ กึ ปิ ติยินดีย่ิงจนหัวใจแทบทะลุออกจากทรวงอก!
เมื่อฟางเทียนเห็นว่าเป็ นเย่หยวนจริงๆ แววตาอันไร้ชีวิตคู่นนั้ ก็กลับมา
เปล่งประกายอีกครัง้
เต็งหยุนเอ่ยปากกล่าวขึน้ ด้วยนา้ เสียงที่ส่นั คลอน เขาเข้าจับมือฟางเทียน

อย่างประณีตและกล่าวอย่างตืน้ ตันว่า
“ท่านอาวุโส เขา…เขากลับมาแล้ว! เขากลับมาแล้วจริงๆ! หรือเป็ นไปไม่

ไหมที่…ที่….”
ฟางเทียนไม่เหลือเรีย่ วแรงแม้แต่จะพูด เขาทาได้เพียงพยักหน้าอย่าง

มั่นใจ
ยามนีฟ้ างเทียนสามารถยืนยันได้แล้วว่า ปรากฏการณ์ฟ้าดินวิปลาสใน
ไม่ก่ีวนั ก่อน ที่แท้ก็เกิดจากเย่หยวน!
ซึง่ ตราบใดที่เย่หยวนสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย นัน้ หมายความว่า

เขาสามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้แล้วแน่นอน!
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง แนวคิดความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งสวรรค์ฟางเทียนก็

ลึกซึง้ และเหนือชัน้ กว่าคนอื่นๆยิ่ง เขาสามารถบอกได้ทนั ทีว่า ภายใน
ร่างกายของเย่หยวนมีบางสิ่งที่แม้แต่เขาก็มิอาจหยั่งถึงได้
ความรูส้ กึ ที่แสนลึกลา้ เกินหยั่งถึงเช่นนีม้ ีเพียงสิ่งเดียวที่นกึ ออก…ศาสตร์

แห่งสวรรค์!
ข่านนั่วโพล่งตาเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน พร้อมจับจ้องภาพฉากตรงหน้าด้วย
ความไม่อยากจะเชื่อ
มันทราบของมันดี ฝ่ ามือล้างพิภพนีก้ ล้าแกร่งเพียงใด ทว่าเย่หยวนกลับ

ปราบปรามลงได้ดว้ ยมือข้างเดียว!
“ฝ่ ามือล้างพิภพ! บดขยีม้ นั ซะ!!”
ข่านนั่วโคจรพลังปี ศาจจนเร็วจี๋ถึงขีดสุด พร้อมระดมพลังอย่างบ้าคลั่งและ

ปลดปล่อยออกไปเต็มสูบ
เย่หยวนพรูลมหายใจออกมาเล็กน้อย พร้อมพลิกฝ่ ามือสะบัดออกไปเบาๆ

เพียงคลื่นสายลมบางเบาเข้าสัมผัสกับฝ่ ามือล้างพิภพ ฝ่ ามือมหึมาอันน่า
สะพรึงขวัญนัน้ สั่นเทาอย่างหนัก
พลังปี ศาจที่ควบแน่นกลายเป็ นฝ่ ามือนัน้ ถึงกับคงความเสถียรไว้ไม่อยู่
ใชที่สดุ ฝ่ ามือล้างพิภพนัน้ ระเบิดกระจายพร้อมเสียงดังบูม ยามนีเ้ หนือ

น่านเวหาเหลือแต่ความว่างเปล่า!
เมื่อทัพศึกของเผ่าปี ศาจเห็นดังนัน้ พวกมันถึงกับโพล่งตาโตจับจ้องอย่าง

ไม่น่าเชื่อ
“นี่มนั เรือ่ งบ้าอันใด?! ฝ่ ามือ…ฝ่ ามือล้างพิภพในตานาน…ถูกทาลายใน
พริบตา!”
ปี ศาจตนนัน้ ที่กล่าวขึน้ ก็คือเจียหลาน ยามที่เห็นภาพฉากนี ้ มันยังสงสัย

อยู่เลยว่า สายตาของมันมีปัญหาอันใดหรือไม่?
ฝ่ ามือล้างพิภพของเทพอสูรเทวะข่านนั่วแกร่งกร้าวเพียงใด?
หากย้อนกลับไป ตอนที่เข้าสัประยุทธ์เดือดกับเซียนเต๋าสวรรค์ ข่านนั่วเอง

ก็ยงั ใช้กระบวนฝ่ ามือนีเ้ ข้าต่อกรอย่างสูสี!
ทว่าตอนนี ้ กระบวนฝ่ ามืออันทรงอนุภาพนัน้ กลับถูกเย่หยวนบดขยีไ้ ม่

เหลือในพริบตา!
ม่านตาดาไสวของเยวี่ยจีห้ ดแคบเท่ารูเข็มไม่ตา่ งกัน นางในฐานะเทพอสูร
เทวะเช่นเดียวกับข่านนั่ว ย่อมตระหนักทราบดีถึงความน่ากลัวของฝ่ ามือ
ล้างพิภพ
วรยุทธต่อสูก้ ระบวนนีถ้ กู ถ่ายทอดโดยท่านจอมเทพอสูรนิรนั ดร์โดยตรง

ดังนัน้ พลานุภาพการทาลายล้างจึงจัดได้ว่าไร้ขอบเขต
แม้แต่ข่านนั่วเองก็ไม่สามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของฝ่ ามือล้างพิภพ
ได้ แต่นนั้ ก็เกินพอสาหรับล้างโคตรเผ่าพันธุใ์ นดินแดนเล็กๆนีไ้ ด้
ดังนัน้ แล้ว ความเป็ นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือ…เย่หยวนได้รบั ศาสตร์

แห่งสวรรค์และขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าเป็ นที่เรียบร้อยแล้ว!
แต่น่ี…นี่เป็ นไปได้อย่างไร?
เย่หยวนหาได้สนใจต่อความประหลาดใจของทุกคน ทันทีทนั ใด ร่างของ

เขาก็อนั ตรธานหายวับไป
ยังไม่ทนั รูส้ กึ ตัว เย่หยวนก็ปรากฏกายขึน้ อีกครัง้ ข้างฟางเทียนแล้ว
“ท่านอาวุโส เย่หยวนคนนีม้ าสาย ต้องขออภัยอย่างยิ่งที่ให้ท่านตกอยู่ใน

สภาพเช่นนี!้ ”
ในขณะที่เย่หยวนเอ่ยปากกล่าวขึน้ เขาก็ชนู ิว้ ชีข้ นึ ้ มา บนปลายนิว้ นัน้
ปรากฏเป็ นลูกไฟสีเขียวจุติขนึ ้
เพียงเขานาลูกไฟสีเขียวนีแ้ ตะไปยังกลางหน้าผากของฟางเทียนเบาๆ
ลูกไฟสีเขียวก็ซมึ ซับเข้าสูร่ า่ งกายของอีกฝ่ ายทันที
พลังชีวิตปริมาณมหาศาลเกินคนานับไหลบ่าดุจนา้ ป่ าเข้าสูร่ า่ งกายของ

ฟางเทียน ส่งผลให้ตวั เขาที่ใกล้จะตายฟื ้ นตัวกลับเป็ นปกติในทันใด!
“เย่หยวน นี่…นี่คอื สิ่งใด?”
ฟางเทียนยกมือยกเท้าขึน้ พินิจมองอย่างงุนงง ร่างกายที่เหี่ยวย่น ยามนี ้

กลับฟื ้ นฟูมีชีวิตชีวาอีกครัง้
จากคนที่ใกล้ตายกลับฟื ้ นขึน้ ได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่ง
เย่หยวนกล่าวว่า
“นี่คือสัญญาแห่งชีวิตที่ขา้ ได้รบั มาจากท่านอาวุโสคุนหวู ด้วยสิ่งนีจ้ ะ

สามารถยืดอายุขยั ของท่านได้อีกหนึ่งร้อยปี เป็ นอย่างน้อย!”
“นะ-หนึง่ ร้อยปี ?!”
ฟางเทียนสูดไอเย็นแช่มลึกสุดขัว้ ปอด พร้อมจับจ้องเย่หยวนราวกับเห็นผี

ก่อนหน้านี ้ เย่หยวนใช้ความพยายามอย่างหนักกว่าจะหลอมกลั่นโอสถ
ต่ออายุขยั สวรรค์ขนั้ ลีล้ บั แต่นนั้ ยังช่วยยืดอายุขยั ของเขาได้เพียงสามสิบ
ปี
แต่เพียงลูกไฟสีเขียวขนาดจิ๋วบนปลายนิว้ ของเย่หยวนเมื่อครู ่ สามารถยืด

อายุขยั ของฟางเทียนได้ยืนยาวถึงหนึ่งร้อยปี !
และหนึ่งร้อยปี ท่ีว่ายังเป็ นอย่างน้อยที่สดุ !
นี่เป็ นเรือ่ งที่ไม่คาดฝันอย่างแท้จริง!
เย่หยวนคลี่ยิม้ เล็กน้อยและกล่าวว่า
“ถูกต้องแล้ว! ความแข็งแกร่งของท่านอาวุโสคุนหวูกลับมิใช่ส่งิ ที่เรา
สามารถจินตนาการถึงได้ หากมิใช่เพราะร่างกายของท่านทรุดโทรมเกินไป
สัญญาแห่งชีวิตนีจ้ ะสามารถยืดอายุขยั ได้นานถึงหนึ่งหมื่นปี !”
ทุกคนต่างตื่นตกใจยิ่งเมื่อได้ยินแบบนัน้ !
แม้แต่โอสถที่ทรงประสิทธิภาพที่สดุ ก็ยงั ไม่สามารถยืดอายุขยั คนได้นาน

ถึงหนึ่งหมื่นปี !
แต่ไม่เพียงแค่นนั้ เย่หยวนยังมีสญ
ั ญาแห่งชีวิตถึงสองส่วน ส่วนหนึ่ง
สาหรับฟางเทียนและอีกส่วนสาหรับท่านแม่ของเขาเอง
“เย่หยวน เจ้า…เจ้า… เจ้าหรือว่า…”
ยามนีเ้ ต็งหยุนตื่นตะลึงแปรปรวนหลากอารมณ์ย่ิงจนพูดไม่ออกบอกไม่ถกู
ยามนีค้ ล้ายคนใบ้พยายามส่งเสียงพูด
เขากังวลใจอย่างยิ่งว่า เย่หยวนจะไม่สามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระ

เจ้าได้
เพราะเรือ่ งเช่นนีแ้ ทบไม่มีทางเป็ นไปได้เลย
ทว่าภายใต้สถานการณ์อนั น่าทึ่งเหล่านี ้ หรือเย่หยวนจะสามารถทะลวง

ขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้จริงๆ?
เย่หยวนแค่ยิม้ และพยักหน้าตอบเท่านัน้
เมื่อได้เห็นดังนัน้ ทุกสิ่งที่คาดการณ์ไว้กลับเป็ นความจริง ในห้วงความคิด

ของทุกคนขาวโพล่นว่างเปล่าไปโดยพลัน และไม่สามารถครุน่ คิดอันใดได้
ปรากฏว่าเป็ นเรือ่ งจริง!
เย่หยวนทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้แล้วจริงๆ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ฮ่าฮ่า! เย่หยวน ขอแสดงความยินดีกบั เจ้าด้วย! ฮ่าฮ่าฮ่า…”
สีหน้าการแสดงออกของเต็งหยุนดูรา่ งเริงดีใจอย่างยิ่ง ตัวเขามีความสุข

ราวกับเป็ นตนที่กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแทน
คนอื่นๆที่เหลือเองก็ตกตะลึงไม่ต่างเช่นกัน
ในเมื่อเย่หยวนขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้ว พวกเขาก็หาได้

หวาดกลัวข่านนั่วอีกต่อไป!
นอกจากนีเ้ อง การที่เย่หยวนสามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ นัน้

หมายความว่าพวกเขาเองก็สามารถทาได้เช่นกัน!
บางทีศาสตร์แห่งสวรรค์อาจกลับมาจุติบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์อีกครัง้ แล้ว!
เรือ่ งราวดีๆเหล่านีจ้ ะไม่ทาให้พวกเขามีความสุขได้อย่างไร?

“ค่อยกล่าวเรือ่ งนีก้ นั ภายหลัง! ขอจัดการธุระตรงหน้าก่อน!”
มาเหนือเมฆ!
ครัง้ นีเ้ ย่หยวนมาเหนือเมฆอย่างแท้จริง!
นี่เป็ นวาจาคาพูดที่ควรกล่าวต่อหน้าเทพอสูรเทวะในตานานอย่างข่านนั่ว?
หรือมีเพียงเย่หยวนที่กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วในปั จจุบนั ที่มี
ทุนรอนกล่าวได้?
เพียงประกายแสงระยับโฉบแล่น ร่างเย่หยวนปรากฏขึน้ อีกครัง้ เหนือน่าน

ฟ้านภาสูง
แม้แต่ข่านนั่วในยามนีย้ งั เป็ นแค่มดตัวหนึ่งในสายตาของเขา
สรรพสิ่งภายใต้อาณาจักรพระเจ้าล้วนไม่นบั เป็ นอันใด และไม่มีคณ

ุ สมบัติ
แม้แต่จะปริปาก!
หลังจากที่เย่หยวนนิมิตเห็นฟางเทียนกับข่านนั่วสัประยุทธ์เดือดกัน เขาก็
ดึงจิตสานึกตัวเองกลับเข้าร่างก่อนจะทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้
สาเร็จในไม่ชา้ หลังจากขอสัญญาแห่งชีวิตของคุนหวูเสร็จสรรพ เพียงสอง
อึดใจเขาก็ปราดมาถึงเผ่ามังกรและเข้าบดขยีฝ้ ่ ามือล้างพิภพของข่านนั่วอ
ย่างที่เห็นไป
“ข่านนั่ว เจ้าไม่ควรอยู่ท่ีน่ีตงั้ แต่แรก ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีไ้ ม่

ต้อนรับเจ้า! เตรียมตัวตาย!”
วาจาสุดแสนไม่แยแสของเย่หยวนเอ่ยลั่นสนั่นพิภพ ราวกับความเป็ น
ความตายของข่านนั่ววิ่งเล่นอยู่ในมือเขา
สีหน้าการแสดงออกของข่านนั่วแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก มันกล่าวเจือ
นา้ เสียงเย็นยะเยือกว่า
“ทักศึกแห่งเผ่าปี ศาจโจมตี! ฆ่าไอ้เด็กเหลือขอนัน้ ให้ได้!”
ทัพศึกเผ่าปี ศาจรับคาสั่งและเคลื่อนไหวทันที
แม้หนทางข้างหน้าจะเป็ นหุบเขาใบมีดหรือทะเลเพลิงเดือด แต่พวกมันก็

หาได้เกรงกลัวไม่!
ชั่วครูต่ ่อมา ฝูงปี ศาจนับหมื่นล้านถาโถมเข้าสูเ่ ย่หยวนประดุจคลื่นยักษ์
บดบังน่านนภาทัง้ หมด
เหล่าเซียนแห่งเผ่าปี ศาจโรมรันเข้าสัประยุทธ์สาแดงกระบวนโจมตี
สุดกาลัง
เย่หยวนถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวขึน้ อย่างเฉยเมยว่า
“เหอะ! น่าเบื่อสิน้ ดี!”
พอสิน้ เสียง เย่หยวนเพียงสะบัดฝ่ ามือออกไปเบาๆอย่างคร้านใส่ใจ แต่นนั้

ถึงขัน้ ทาให้ฟ้าดินเปลี่ยนสีในบัดดล!
มังกรฟ้าขนาดยักษ์ผงาดงา้ กลางห้วงเวหา พร้อมเข้ากลืนกินฝูงปี ศาจ
จานวนไม่ถว้ นโดยตรง!
บูมมม….
หลังจากนัน้ ไม่ถึงสิบอึดใจ ผืนแผ่นดินเบือ้ งหน้าเย่หยวนทัง้ หมดกลับเหลือ

แค่ความว่างเปล่า
เพียงสะบัดฝ่ ามือออกไปลวกๆ ทัพศึกของเผ่าปี ศาจทัง้ หมดก็ถกู เป่ าเหลือ

แค่ฝนุ่ ผง!
ตอนที่ 1275 ไพ่ตายของข่านนั่ว!
เหนือพิภพใต้แผ่นฟ้า สรรพสิ่งล้วนจมอยู่กบั ความเงียบสงัดดุจป่ าช้า
มีเพียงสายลมโชยอ่อนที่พดั ผ่านส่งเสียงแหลมเป็ นระยะ
เหล่านักสูท้ ่ียงั พอประคองสติได้ ถึงกับสูดไอเย็นเข้าสุดใจ
ภาพฉากเมื่อครูท่ าเอาพวกเขาแทบไม่อยากเชื่อสายตา!
สามารถล้างบางทัพศึกของเผ่าปี ศาจจานวนนับไม่ถว้ นได้ภายในครัง้

เดียว!
ช่างน่าเหลือเชื่อเกินไป!
“สายตาของข้ามีปัญหาแล้วกระมัง! สายตาของข้าต้องมีปัญหาแน่ๆ! นี่…
นี่ไม่ใช่เรือ่ งจริง!”
“แข็งแกร่ง…แข็งแกร่งเกินไป! นี่แหละคือขุมพลังแห่งอาณาจักรพระเจ้า!
ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์…ขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้ว
จริงๆ!”
“ไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด ที่ไฉนตานานเล่าขานกันว่า ทุกสรรพสิ่งใต้แผ่น

ฟ้าเป็ นเพียงมดปลวกในสายตาของเซียนอาณาจักรพระเจ้า ปรากฏว่าไม่
เกินจริงแม้แต่นอ้ ย!”
“แข็งแกร่งจริงๆ! จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ช่างทรงพลังไม่มีผใู้ ดทัดเทียม!”
……………………
ภาพฉากดังกล่าวส่งผลกระทบต่อจิตใจรุนแรงเกินไป
แม้แต่เทพอสูรเจียหลานและเทพอสูรตนอื่นๆที่เหลือ ครัง้ หนึ่งพวกมันคือ

ศัตรูคอู่ าฆาตของเย่หยวน ทว่ายามนีพ้ วกมันทัง้ หมดล้วนถูกเป่ ากลายเป็ น
ผุยผงหมดสิน้ แล้ว!
นี่คืออีกขัน้ แห่งความแข็งแกร่ง อาณาจักรพลังที่พวกมันไม่สามารเทียบชัน้

ได้อีกต่อไป!
กล่าวได้ว่า แม้กระทั่งฝักฝ่ ายเดียวกันยังต้องหวาดกลัวจนเนือ้ ตัวสั่นเทา
“นี่คือ…อาณาจักรพระเจ้า?”
ร่างบางที่ลอยเคว้งกลางเวหาสั่นเทาโดยมิตงั้ ใจ เต็งหยุนพึมพากับตัวเอง
ความแกร่งกล้าของเย่หยวนที่สาแดงออกมาเป็ นประจัก ทาให้เนือ้ ตัวของ
เขาสั่นเทาอย่างหนักเนื่องด้วยความตื่นเต้น
ความปรารถนาที่มีต่ออาณาจักรพระเจ้าล้วนฝังลึกอยู่ภายในใจของเหล่า
เซียนผูไ้ ร้เทียมทานเหล่านีม้ าเนิ่นนานแล้ว อาณาจักรพระเจ้าคือสัญญา
ลักษณ์แห่งจุดสูงสุดเหนือทุกสรรพสิ่ง
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถยืนอยู่ในจุดนัน้ ได้ แต่เพียงได้สมั ผัสกับตา

พวกเขาก็รูส้ กึ ตื่นตาตื่นใจยิ่งแล้วเช่นกัน
พัฒนาการในครัง้ นีข้ องเย่หยวนทาให้พวกเขามีความหวังขึน้ อีกครัง้
“ล้มเลิกความคิดเสีย ความสาเร็จของเย่หยวนไม่มีผใู้ ดสามารถเจริญรอย

ตามได้!”
ฟางเทียนกล่าวขึน้ พร้อมถอนหายใจเสียวยาว เขาเองก็รูส้ กึ ไม่สบายใจ
เช่นกันที่ตอ้ งกล่าววาจาดับฝันของเต็งหยุนไปเช่นนัน้
แต่นนั้ กลับเป็ นความจริงที่มิอาจปฏิเสธได้เช่นกัน
เขาเหลียวหลังกลับมามองฟางเทียนทันทีอย่างแตกตื่น และกล่าวอย่างไม่
เต็มใจยอมรับว่า
“พะ-เพราะเหตุใดกัน?”
ฟางเทียนถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกระรอกและกล่าวอธิบายว่า
“หากการสันนิฐานของข้าถูกต้อง เย่หยวนได้รบั การยอมรับจากเต๋าของ

ดินแดนแห่งนี ้ นั่นจึงทาให้เขาก้าวขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าที่
อยู่เหนือทุกชีวิตได้อย่างแท้จริง! ขุมพลังความแข็งแกร่งที่เขาสาแดงไป
ก่อนหน้า มันยังทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้า
ชัน้ ต้นทั่วไป! ราวกับว่า…ขุมพลังของศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ภายในร่างกาย
ของเขา! นี่จึงสามารถอธิบายได้ว่า ทาไมเขาถึงทรงพลังได้ขนาดนี!้ ”
“ขุมพลัง…ขุมพลังของศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ในร่างกาย?”
เต็งหยุนรูส้ กึ ราวกับว่าสมองของตนเองกาลังบวมเปล่ง คาอธิบายของฟาง

เทียน เขาไม่สามารถทาความเข้าใจได้เลย
ศาสตร์แห่งสวรรค์คืออะไร?
นัน้ คือสิ่งที่นกั สูส้ ามารถเรียนรูแ้ ละเข้าใจได้!
สิ่งนีท้ งั้ คลุมเครือและมิอาจจับต้องได้ มันคือที่สดุ ของความลึกลับ!

ศาสตร์แห่งสวรรค์คือความลีล้ บั ที่เหลือกว่าสรรพชีวิตบนผืนพิภพ แล้วมัน
จะอยู่ในร่างกายของคนเราได้อย่างไร?
ความประหลาดใจที่ก่อเกิดขึน้ ภายในใจของฟางเทียนเองก็มิได้นอ้ ยไป

กว่าเต็งหยุนเลย
เป็ นเพียงเพราะ ความเข้าใจของฟางเทียนที่มีต่อศาสตร์แห่งสวรรค์มนั

ลึกซึง้ กว่าเต็งหยุน ดังนัน้ เขาจึงมองเห็นบางสิ่งที่อยู่ไกลกว่าคนอื่นๆ
“ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ตายจากดินแดนแห่งนีไ้ ปแล้ว! ไม่ว่าจะทาอย่างไร ก็

ไม่สามารถทาลายโซ่ตรวนลงได้! เย่หยวนได้คิดค้นวิธีการอันน่าเหลือเชื่อ
ขึน้ นัน้ คือการสร้างโอสถท้าทายสวรรค์ออกมา หากคาดเดาไม่ผิด โอสถ
ท้ายทายสวรรค์สามารถสร้างบางสิ่งที่คล้ายกับแหล่งกาเนิดศาสตร์แห่ง
สวรรค์ขนึ ้ ได้ภายในร่างกายของเขา นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีเขาสามารถทะลวง
ขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้!”
ฟางเทียนกล่าวขึน้ ดั่งเสียงประกาศิตสวรรค์
เต็งหยุนยังคงไม่เต็มใจยอมรับเท่าไหร่นกั เขาเอ่ยปากกล่าวขึน้ อย่างไม่

อยากจะเชื่อว่า
“แต่…แต่ทาไม…”
ในหัวของเต็งหยุนมีแต่คาว่า‘ทาไม’อยู่เต็มไปหมด
ฟางเทียนคลี่ยิม้ อย่างขมขื่นและกล่าวว่า
“สิ่งที่ขา้ พอจะเข้าใจได้ก็มีเพียงแค่นี!้ ดูท่าดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีจ้ ะไม่

ง่ายดั่งที่พวกเรามองเห็น แต่ขา้ สงสัยมานานแล้วว่า…นอกเหนือจาก
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนี ้ อาจจะมีดินแดนที่อยู่สงู กว่า!”
ทั่วทัง้ ร่างกายของเต็งหยุนสั่นสะท้านถึงไขกระดูก
เรือ่ งเช่นนีม้ นั น่าเหลือเชื่อเกินไป!
…………………….
เย่หยวนยังคงยืดหยัดกลางเวหา พร้อมสองมือไขว้หลังเชิดอกอย่าง
ภาคภูมิใจ
ความรูส้ กึ ไร้เทียมทานดั่งหุบเขาไท่ซานนีล้ ว้ นกอปรขึน้ จากความแข็งแกร่ง
เบือ้ งลึกในแววตาของข่านนั่วเปี่ ยมไปด้วยความกลัว
การที่ทาให้มนั สามารถหวาดกลัวขนาดนีไ้ ด้ นี่ไม่ถือว่าเป็ นเรือ่ งเล็กน้อย

แล้ว!
มันโพล่งอุทานลั่นเสมือนเห็นผีอยู่ตรงหน้า
“เจ้า…เจ้าได้การยอมรับจากเต๋าของดินแดนบัดซบนี่แล้ว?! ไม่เพียงแค่
นัน้ …เจ้า…เจ้าขึน้ กลายเป็ นผูป้ กครองดินแดนคนใหม่แล้ว! นะ-นี่…นี่
เป็ นไปไม่ได้!!”
ขอบเขตความเข้าใจของข่านนั่วห่างไกลเกินกว่าที่นกั สูบ้ นดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์จะสามารถเทียบเคียงได้แล้ว
ทันทีท่ีเห็นเย่หยวนเคลื่อนไหว ข่านนั่วก็ตระหนักได้ถึงปั ญหาระลอกใหญ่

ที่ถาโถมเข้ามาทันที
เย่หยวนมิใช่แค่ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าเท่านัน้

แต่ศาสตร์แห่งสวรรค์อนั สง่าราศีนนั้ ….มันไม่สามารถปกปิ ดจากสายตา
ของข่านนั่วได้!
“เจ้าก็เห็นแล้วมิใช่ร?ึ ข่านนั่ว เจ้าเองก็อาศัยอยู่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์

มาเป็ นเวลากว่าล้านปี นี่คงถึงเวลาแล้ว ทุกอย่างจะต้องจบลงที่น่ี!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างเยือกเย็น
“เป็ นไปไม่ได้! มันเป็ นไปไม่ได้!! เจ้า…ทัง้ ๆที่เจ้าไม่ได้กินผลวิญญาณเต๋า

แท้ๆ แล้วเจ้าจะขึน้ กลายเป็ นผูป้ กครองคนใหม่ได้อย่างไร?!”
นา้ เสียงของข่านนั่วที่แพร่งพรายออกมาเปี่ ยมไปด้วยความตกใจ
เย่หยวนยักคิว้ ขึน้ ทันทีอย่างฉงนใจ และกล่าวสวนกลับไปว่า

“ผลวิญญาณเต๋า?”
ในที่สดุ เย่หยวนก็ตระหนักได้ถึงจุดประสงค์ท่ีแท้จริงของข่านนั่ว ไฉนมันถึง

เดินทางเข้ามายังดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
พอข่านนั่วนึกขึน้ ได้ว่าตนหลุดปากออกไป มันจึงทาเป็ นไม่สนใจและ

เปลี่ยนเรือ่ งทันที
“พระเจ้าผูน้ ีค้ ือเทพอสูรเทวะ! ถึงเจ้าจะก้าวขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้

สาเร็จ แต่กลับไม่นบั เป็ นอันใดเมื่ออยู่ต่อหน้าเทพอวูรเทวะผูน้ ี!้ ”
มันไม่ตงั้ ใจยอมแพ้อย่างชัดเจน สีหน้าการแสดงออกของมันกลับมา

มืดมนลงอีกครัง้ พลังปี ศาจสุดข้นคลักทะลักพวยพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง
จากร่างของมัน
ครัง้ นี ้ ลูกปะคาแก่นปี ศาจของมันลอยขึน้ เหนือหัวของมัน และสาดรัศมีสี
เลือดทมิฬให้มนั อาบชโลมเพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่งจนถึงขีดจากัด!
ไอหมอกสีดาจานวนมหาศาลค่อยๆก่อตัวขึน้ กลางอากาศ!
สักครูห่ นึ่ง ทันทีท่ีไอหมอกสีดาพัดผ่านสลายไป ภายในนัน้ ก็ปรากฏเป็ น

ร่างมารพุทธะปี ศาจถ่องแท้อนั แสนขนลุก!
มันมีรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ แต่มีใบหน้าเป็ นมารปี ศาจอันน่าสะพรึง!
ยิ่งไปกว่านัน้ มารพุทธะปี ศาจตนนีย้ งั ทรงพลังเสียยิ่งกว่าข่านนั่วไม่รูก้ ่ีเท่า

ทวี!
แรงกดดันปี ศาจที่หลั่งไหลออกจากร่างของมารพุทธะปี ศาจ ต่างทาให้ทกุ

ชีวิตเบือ้ งล่างเสียขวัญหนัก ทั่วทัง้ ร่างสั่นเทาด้วยความกลัวสุดขัว้ หัวใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน ข้าขอยอมรับจากใจ เจ้าช่างแข็งแกร่งจริงๆ! แต่ทกุ
อย่างจะต้องจบลงเพียงเท่านี!้ มารพุทธะปี ศาจร่างสมบูรณ์นีม้ ีพลัง
เทียบเท่ากับหนึ่งส่วนล้านของท่านจอมเทพอสูรนิรนั ดร์! เจ้ามิใช่คมู่ ือของ
มันได้เลย!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ
ร่างมารพุทธะปี ศาจสีทมิฬเปิ ดตามองเย่หยวนด้วยแววตาถมึงทึง ความ

เยือกเย็นที่แผ่ซา่ นออกมาเจาะขัว้ กระดูกสะท้านขวัญรุนแรง
“เช่นนัน้ รึ?”
มุมปากเย่หยวนกระตุกเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงสีหน้าอันแสนเหยียดหยาม
อย่างเห็นได้ชดั
ข่านนั่วเพียงกล่าวตอบสัน้ ๆว่า
“ฆ่ามัน!”
หวือออ!
ร่างมารพุทธะปี ศาจอันตรธานหายวับลับสายตาไป จิตสังหารสุดน่าสะ

พรึงเข้าโอบล้อมร่างเย่หยวนไว้ทนั ที
มันยกฝ่ ามือมหึมาขึน้ เหนือหัว พร้อมฟาดตบลงมาหวังบดขยีเ้ ย่หยวนให้

แหลกเละโดยตรง
เหล่าฝูงชนเบือ้ งล่างถึงกับกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจ แม้แต่พวกเขายัง

สัมผัสได้ถึงแรงระเบิดจากฝ่ ามือนัน้
ทว่าเย่หยวนยังคงยืนนิ่งไร้ซง่ึ เจตนาหลบหนีใดๆ
บูมมมม!
คลื่นเสียงตบปะทะพืน้ ดินดังสนั่น แรงระเบิดดีดผูค้ นโดยรอบกระเด็น

กระดอนออกไปไร้ทิศทาง
ทว่ากลับเป็ นมารพุทธะปี ศาจที่หยุดชะงักไปกะทันหัน ร่างของมันสั่น

สะท้านอย่างหนัก
ฝ่ ามือที่ตบอัดไปดังแต่เสียง ทว่าผลลัพธ์กลับไม่มีอะไร
เย่หยวนยังคงยืนนิ่งสงบ รัศมีประกายสีทองอร่ามเจิดจรัสขึน้ จากกายาดู

ศักดิส์ ิทธิ์อย่างหาที่เปรียบไม่!
สีหน้าการแสดงออกของข่านนั่วมืดลงโดยพลัน มันร้องอุทานดังลั่น
“กายทองคาเก้าอรหันต์! เคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดา!”
แม้แต่ยอดเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า,จั่วซ่งก็ไม่สามารถฝ่ าปราการ
ป้องกันอันแกร่งกล้าของกวนควานเทียนได้ แล้วเซียนอาณาจักรกึ่งพระ
เจ้าอย่างข่านนั่วยังนับเป็ นอันใด?
หลังจากที่เย่หยวนทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้สาเร็จ ความแข็งแกร่ง

ของเขาก็เพิ่มทวีขนึ ้ อย่างก้าวกระโดดในทุกๆด้าน
รวมไปถึงพลังป้องกันที่ทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าเดิม
เย่หยวนเหลียวมองข่านนั่วเล็กน้อยและกล่าวขึน้ พร้อมท่าทางคร้านใส่ใจ
ว่า
“ตอนนีห้ มดเวลาของเผ่าปี ศาจแล้ว เจ้าและพวกของเจ้าจะหายไปตลอด

กาลจากดินแดนพฤกษานิรนั ดร์!”
หลังสิน้ เสียง เย่หยวนค่อยๆยกฝ่ ามือขึน้ อย่างแช่มช้า แต่ทนั ใดนัน้ สายลม

พลันผันแปรกลายเป็ นกระแสวายุ มวลเมฆาเข้าผสานก่อตัวจนหนาตา!
คลื่นพลังศักดิส์ ิทธิ์แผ่กระจายไพศาลกวาดทั่วผินพิภพกว้าง!
ทว่าจู่ๆข่านนั่วกลับแสยะยิม้ ฉีกเย็นสะท้าน ทันใดนัน้ มันก็ระเบิดเสียง

หัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดหย่อน
ห้วงแห่งความว่างเปล่าถูกฉีดสะบัน้ เป็ นรูโหว่

ปรากฏเป็ นโฉมสะคราญร่างงามถูกตรึงอยู่บนไม้กางเขนข้างกายข่านนั่ว!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน แม้เจ้าจะกลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า แต่เจ้าก็มิ

อาจเอาชนะพระเจ้าผูน้ ีไ้ ด้! หากเก่งจริงก็มาฆ่าข้า!”
ข่านนั่วหัวเราะไม่หยุดจนแทบขาดใจ ยามนีม้ นั บ้าไปแล้ว

ตอนที่ 1276 ธารนา้ แข็งปิ ดผนึกหมืน่ ปี ร้อยพันเหมันต์โหม
กระหน่ากลางฤดูใบไม้ร่วง!
จิตใจของเย่หยวนปั่ นป่ วนสับสนคล้ายกาลังจะระเบิดออกมา
ทันทีท่ีเขาเห็นโฉมสะคราญร่างงามนี ้ เย่หยวนพลันรูส้ กึ ใจสั่นระรัวอย่างไร้

เหตุผล!
หากเป็ นลี่เอ๋อก็ยงั เข้าใจได้ แต่ในครานีก้ ลับมิใช่กบั นาง
เย่หยวนพยายามไม่ใส่ใจความปั่ นปวนเหล่านีท้ ่ีก่อตัวขึน้
ซึง่ ก็ตอ้ งเป็ นเช่นนัน้ อย่างแม่นยา ถึงขัน้ ที่ว่าเขาได้แต่ติเตียนตัวเองอยู่

ภายในใจ
ทว่ายิ่งพยายามไม่คิดเท่าไหร่ ความรูส้ กึ นีก้ ลับยิ่งทวีความรุนแรงเพิ่ม
ยิ่งขึน้
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้ารูส้ กึ อย่างไรบ้าง? น่าประหลาดใจดีใช่หรือไม่? หรือตกใจ

กัน?”
เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเย่หยวนที่เปลี่ยนไปโดยพลัน ข่านนั่วยิ่งหัวเราะ
ชอบใจเป็ นการใหญ่
สีหน้าของเย่หยวนทมึงตึงมืดทมิฬถึงขีดสุด
ดั่งหัวใจถูกมีดกรีดแทงจนหลั่งเลือดสด!
บนไม้กางเขนนัน้ ทัง้ แขนและขาของโฉมสะคราญร่างงามถูกตอกตะปูฝัง

ลึกลงแน่น
ธารเลือดที่หลั่งออกมาแห้งคาวมาเป็ นเวลานานแล้ว!
ส่วนตะปูเหล่านี ้ เย่หยวนพอรูจ้ กั อยู่บา้ ง มันเรียกว่า ตะปูผนึกวิญญาณ

ทันทีท่ีตอกตะปูนีล้ งบนร่างกาย มันจะเข้าผนึกจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของ
บุคคลนัน้ เพื่อมิให้หนีออกมาได้
แม้แต่เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะก็ไม่สามารถหนีรอดออกมาได้เช่นกัน!
ส่วนตัวไม้กางเขน กลิ่นอายพลังที่พรั่งพรูค่อนข้างผิดประหลาด พินิจได้ว่า

มันมิใช่ไม้กางเขนธรรมดา
เย่หยวนมองผ่านกระจ่างชัดอย่างรวดเร็ว นัน้ เป็ นค่ายกลกางเขนที่ถกู

สร้างขึน้ เพื่อผนึกพลังปราณโดยเฉพาะ!
บนไม้กางเขนนี ้ ใบหน้าของอิสตรีผงู้ ดงามยังคงสงบเยือกเย็นราวกับหาได้
เกรงกลัวอันใดไม่
ในทางกลับกัน ทัง้ ๆที่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี ้ แต่นางก็ยงั ยิม้ ได้!
ทว่ารอยยิม้ นีก้ ลับบาดคมเสียยิ่งกว่าเข็มเหล็กที่ตอกแทงลึกทะลุขวั้ หัวใจ

เย่หยวนรูด้ ี รอยยิม้ นัน้ หมายความอย่างไร!
นางมิได้คิดตาหนิหรือไม่พอใจเขาแม้สกั นิด แต่ตรงกันข้ามเลย…นาง

ยินยอมตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนีด้ ว้ ยซา้ !
ถึงจะต้องพบกันภายใต้สถานการณ์แบบนี ้ แต่สาหรับนาง…มันเป็ นเรือ่ งที่

น่ายินดีท่ีสดุ !
โฉมสะคราญผูง้ ดงามนางนีม้ ิใช่ใครอื่นนอกจาก
หญิงสาวผูง้ ดงามที่สดุ แห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์…มู่หลินเสวีย!
“ฮ่าฮ่าฮ่า… สาวน้อย ดูท่าชายหนุ่มที่เจ้ารักกลับไม่มีเจ้าอยู่ในหัวใจเลย! รู ้

อะไรหรือไม่…หากย้อนกลับไป ทันทีท่ีเขาทราบว่า สาวน้อยจากตระกูล
เยวี่ยล่วงลับไป เขาก็บา้ คลั่งอย่างหนักจนแทบกลายเป็ นปี ศาจร้าย! ดูสิ! นี่
แสดงให้เห็นแล้วว่า ภายในใจของเขาไม่เคยมีเจ้ามาก่อนเลย!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
แต่ม่หู ลินเสวียกลับหาได้สนใจเสียงของข่านนั่วไม่ นางสบตาเย่หยวน

พร้อมรอยยิม้ หวานก่อนกล่าวว่า
“ดูท่าเจ้าจะแปลกใจไม่นอ้ ยที่เจอข้า”
คลื่นความปั่ นปวนถาโถมเข้าสูจ่ ิตใจเย่หยวนอย่างรุนแรง!
เขาได้แต่อา้ ปาก ทว่ากลับมิทราบ ตนควรกลับอะไรตอบ
เขาจะกล่าวอย่างไรดี?
บอกไปว่า รูส้ กึ ใจสั่นทัง้ ๆที่ไม่เคยคิดถึงเจ้าเลย…เช่นนัน้ รึ?
มู่หลินเสวียคลี่ยิม้ หวาน
รอยยิม้ อันแสนงดงามของราชินีนาแข็งนางนีช้ ่างทรงเสน่หจ์ นทั่วทัง้ ผืน

พิภพต้องสั่นไหว ราวกับฟ้าดินถูกหลอมละลายอย่างน่าประหลาดใจ
มู่หลินเสวียในเวลานีช้ ่างงดงามไร้ท่ีติเช่นเคย
ทุกคนใต้เบือ้ งล่างล้วนปิ ดปากเงียบสนิท
พวกเขาทัง้ หมดทราบดีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างจอมราชันย์พิชิตสวรรค์

กับจอมราชันย์เหมันต์ค่อนข้างคลุมเครือยิ่ง
หากย้อนกลับไป มีเหล่าอัจฉริยะมากมายที่ตามติดตามจีบจอมราชันย์
เหมันต์ไม่ขาดสาย
แต่นางกลับปั นใจให้เพียงจอมราชันย์พิชิตสวรรค์แค่คนเดียว!
โชคไม่ดีนกั ธารหัวใจได้แต่ร่าร้อง บุปผาที่กาลังปริบานกลับร่วงโรยลงไป

เสียก่อน ในท้ายที่สดุ พวกเขาทัง้ คูก่ ็หาได้เดินเคียงข้างกันไม่
กาลเวลาเลยผ่าน สถานการณ์ทกุ อย่างเปลี่ยนไป จีฉ้ ิงหยุนเป็ นเพียงนาม
ในอดีต ยามนีเ้ ขากลับชาติมาเกิดใหม่ภายใต้นามขานเย่หยวน ณ ปั จจุบนั
มีเพียง จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ท่ีเดินเคียงคูม่ ากับบุตรสาวอันภาคภูมิใจ
ของตระกูลเยวี่ยแห่งเมืองจันทร์ฉายเท่านัน้
เดิมทีเรือ่ งนีถ้ กู กลบฝังไปนานแล้วในจิตใจของทุกคน เพราะท้ายที่สดุ นีม้ ู่

หลินเสวียได้หายตัวไปอย่างไร้รอ่ งรอย เรือ่ งราวความสัมพันธ์อนั แสน
คลุมเครือระหว่างทัง้ คูจ่ ึงเงียบหายเขากลีบเมฆ
ยามนีไ้ ม่มีใครคาดคิดเลยว่า มหาศึกสงครามที่กาลังจะสิน้ สุดลง ข่านนั่วก

ลับใช้จอมราชันย์เหมันต์เป็ นตัวประกันเพื่อขู่เย่หยวน!
และแน่นอน…แผนนีใ้ ช้ได้ผล!
“เจ้าไม่จาเป็ นต้องเอ่ยกล่าวอันใด! แต่ขา้ …ขอถามเจ้าเพียงประโยค

เดียว!”
มู่หลินเสวียกล่าวขึน้ อย่างเยือกเย็น
เย่หยวนในปั จจุบนั เขาจนปั ญญาจริงๆว่าจะสรรหาวาจาใดมาอธิบาย

ความรูส้ กึ ที่มีในขณะนี ้
หากมู่หลินเสวียเผยสีหน้าความรูส้ กึ อันใดบ้าง อย่างน้อยมันก็ช่วยระบาย

ความรูส้ กึ ภายในใจของเขาออกมาได้
แต่นางกลับสงบเยือกเย็นเหลือเกิน ถึงขัน้ ที่ว่าปราศจากสีหน้าอารมณ์ใด

จนผูค้ นต่างหวาดกลัว
ทุกคาพูดที่เอ่ยดั่งออกจากปากนาง เสมือนใบมีดคมที่กรีดแทงหัวใจของ
เขา
ช่างเจ็บปวดหัวใจนัก!
ในเวลานี ้ ต่อให้เขามีศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ในมือ แต่น่นั กลับไม่ช่วยอะไร
หากกล่าวถามตามสัตย์จริง เขาไม่มีม่หู ลินเสวียอยู่ในหัวใจจริงๆรึ?
คาตอบคือ…ไม่!
คนมิใช่ก่ิงไม้ใบหญ้าที่จะไร้ความรูส้ กึ ไร้หวั ใจ
ชีวิตก่อนหน้าของเขา เป็ นเพราะเขาเอาแต่แสวงหาไขว่คว้าเต๋าจนมอง

เรือ่ งเช่นนีเ้ ป็ นเพียงภาระ
แต่นนั้ มิได้หมายความว่าเขาจะมิได้รูส้ กึ อะไรกับมู่หลินเสวียเลย!

มิเช่นนัน้ เขาจะละทิง้ การหลอมกลั่นโอสถกลางคันเพื่อเดินทางไปช่วย
นางในปี นนั้ ได้อย่างไร?
แต่ต่อมา เย่หยวนพานพบหายนะครัง้ ใหญ่ในชีวิต จนต้องติดอยู่ใน

ดินแดนไร้สนิ ้ สุด ก่อนบังเอิญไปเจอกับเยวี่ยเมิ่งลี่
หลายสิ่งอย่างที่ประสบพบในชีวิตนีไ้ ด้เปลี่ยนเย่หยวนไปแล้ว
ไม่เพียงเขาที่ตดั สินใจก้าวเข้าสูเ่ ส้นทางแห่งการต่อสูจ้ ากที่ไม่เคยสนใจมา

ก่อน แต่เขายังเปิ ดใจและปล่อยให้เยวี่ยเมิ่งลี่เดินเข้ามาในหัวใจของเขา
ทัง้ สองประสบความเป็ นความตายร่วมกันนับครัง้ ไม่ถว้ น จนท้ายที่สดุ

เยวี่ยเมิ่งลี่ก็ทาให้เย่หยวนมีใจให้
ซึง่ เย่หยวนเองก็ไม่อยากให้เยวี่ยเมิ่งลี่จาต้องผิดหวังในตัวเขา นัน้ จึงเป็ น
เหตุท่ีเขาพยายามลืมความสัมพันธ์ในอดีตทัง้ หมดไป
ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก และนาทัง้ สองกลับมาให้พบเจอกันอีกครัง้ !
ถึงกระนัน้ มู่หลินเสวียก็หาได้ตาหนิกบั สิ่งที่เย่หยวนตัดสินใจแต่อย่างใด
นางมิได้ไปหาเขาหรือไปหาเรือ่ งเยวี่ยเมิ่งลี่แม้แต่นอ้ ย ในทางตรงข้าม ยาม

ที่เย่หยวนตกอยู่ในอันตราย กลับเป็ นนางที่ตรงเข้าไปช่วยชีวิตเย่หยวน
เอาไว้!
หลังจากนัน้ มู่หลินเสวียก็มิได้ปรากฏตัวขึน้ อีกเลยจวบจนวันนี ้
เย่หยวนไม่ได้พบนางอีกเลย กระทัง้ จะเอ่ยคาขอบคุณยังไม่มีโอกาส!

ท้ายที่สดุ นี ้ สิ่งที่ยากจะทานทนที่สดุ คือความงาม!
แต่ทงั้ เยวี่ยเมิ่งลี่ ทัง้ มู่หลินเสวีย นางทัง้ สองเป็ นใครกัน?
มู่หลินเสวียครอบครองความงามดุจนา้ แข็งที่ยากจะเข้าถึงยิ่ง ทัศนคติของ

นางต่อคนรอบข้างเยือกเย็นจับขัว้ กระดูก
ผูใ้ ดได้เผชิญหน้ากับนาง ต่างต้องถูกมนต์สะกดที่ไม่มีวนั ละลายคลาย

ออกจากใจ
นี่คือเสน่หท์ ่ีหาผูใ้ ดมีไม่
แตกต่างจากความรักอันแสนอบอุ่นของเยวี่ยเมิ่งลี่โดยสิน้ เชิง ความรัก

ของมู่หลินเสวียช่างเยือกเย็นเหน็บหนาวอย่างหาที่เปรียบไม่!
หลังจากที่ม่หู ลินเสวียก้าวออกจากหอราชันย์โอสถในครัง้ นัน้ นางก็ไม่เคย
เหยียบหอราชันย์โอสถอีกเลย และปลีกวิเวกเก็บตัวอย่างสงบตลอดมา
จนกระทั่งนางได้ทราบข่าวการเปลี่ยนแปลงของหอราชันย์โอสถ และข่าว
การตายของจีฉ้ ิงหยุน
นางออกจากการเก็บตัวโดยทันที!
สิ่งที่เย่หยวนไม่ทราบก็คือ มู่หลินเสวียเคยบุกเดี่ยวไปยังหอราชันย์โอสถ
และเข้าสัประยุทธ์เดือดกับจีฉ้ างหลาน ทว่านางกลับออกมาพร้อมอาการ
บาดเจ็บสาหัส
ต่อมา เมื่อมู่หลินเสวียตระหนักแล้วว่า นางมิใช่คมู่ ือของจีฉ้ างหลานได้เลย

เช่นนัน้ นางจึงให้ความสนใจกับองค์กรลับที่อยู่เบือ้ งหลังหอราชันย์โอสถ
อีกทีและตามสืบเสาะตัง้ แต่นนั้ มา
ความทุกข์ทรมานกว่าสามถึงสี่สิบปี ท่ีผ่านมา มีเพียงมู่หลินเสวียเท่านัน้ ที่
ตระหนักทราบ!
แต่นางก็ไม่เคยเดินทางไปหาเย่หยวนเพื่อเล่าทุกสิ่งให้ฟังมาก่อน
นางรักเขาข้างเดียวเสมอมา รักในแบบของนาง
“กะ-กล่าวมาเถิด!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยเสียงแหบแห้ง
หลายปี ท่ีผ่านมา เพราะเห็นแก่ล่เี อ๋อ เย่หยวนจึงกลบฝังเรือ่ งราวทัง้ หมดที่

เกี่ยวข้องกับมู่หลิน
เสวียไว้ในเบือ้ งลึกสุดของหัวใจ
นี่จึงสามารถอธิบายได้ทนั ทีว่า ในตอนนัน้ ที่ญาณเหนือสัมผัสของเย่หยวน
ทางานขึน้ อย่างไร้สาเหตุ นัน้ เกี่ยวข้องกับมู่หลินเสวีย
เลือกทุกชีวิตบนผืนพิภพ หรือ มู่หลินเสวีย?
คล้ายคาถามง่ายๆ แต่นนั้ กลับยากยิ่งสาหรับเย่หยวน!
เห็นได้ชดั ว่าคาถามนีป้ ราศจากตัวเลือกที่สาม!
แม้เขาจะขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วในปั จจุบนั หรือทรง

พลังไร้เทียมทานเพียงใด แต่เขาก็ไม่สามารถช่วยชีวิตมู่หลินเสวียจากมือ
ข่านนั่วในตอนนีไ้ ด้เลย
เพราะเย่หยวนทราบดี หากตุกติกแม้สกั นิด ข่านนั่วไม่ให้โอกาสที่สองกับ
เขาแน่นอน
มู่หลินเสวียเป็ นไพ่ตายใบสุดท้ายที่เหลืออยู่ของข่านนั่วแล้ว แล้วมันจะ

ปลดให้หลุดมือได้อย่างไร?
เมื่อเปรียบเทียบกับเย่หยวนที่อยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก มู่
หลินเสวียกลับสงบนิ่งอย่างมาก
ในมุมมองของนาง นางมิได้เห็นตัวเองเป็ นตัวประกันแต่อย่างใด
แม้ใบหน้าของนางจะไม่เผยถึงความรูส้ กึ ใด แต่ก็เห็นได้ชดั ว่า นางไร้ซง่ึ ที

ท่าตื่นกลัวและสงบเยือกเย็นอย่างมาก
ริมฝี ปากบางสวยของมู่หลินเสวียคลี่ออกเล็กน้อย พร้อมเอ่ยกล่าวเสียง
หวานขึน้ อย่างแผ่วเบาว่า
“ธารนา้ แข็งปิ ดผนึกหมื่นปี ร้อยพันเหมันต์โหมกระหน่ากลางฤดูใบไม้

ร่วง!”
ตอนที่ 1277 ร้อยพันความเหน็บหนาวเพียงข้ามคืน ธารนา้ แข็งจง
หมดสิน้ ไป!
“หลินเสวีย ข้า…”
บทกวีนีเ้ ป็ นวาจาประโยคสุดท้ายที่ม่หู ลินเสวียกล่าวกับเย่หยวน ก่อนที่

นางจะจากไป
ธารนา้ แข็งถูกผนึกหมื่นปี ร้อยพันเหมันต์โหมกระหน่ากลางฤดูใบไม้รว่ ง

ประโยคนีเ้ ปรียบดั่งทัศนียภ์ าพที่ผืนพิภพปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพล่น
แต่ในความเป็ นจริง นี่เป็ นคาพูดที่ม่หู ลินเสวียกาลังถามเย่หยวน
แน่นอน วาจาประโยคเผยให้เห็นถึงความรูส้ กึ ที่แท้จริงของนาง

เมื่อก่อน นางเคยใช้ประโยคนีเ้ พื่อบังคับให้เย่หยวนเทใจมาให้นาง
ทว่าเย่หยวนกลับเงียบ
เขาไม่ให้คาตอบใดเลย!
มู่หลินเสวียคลี่ยิม้ แสนโศกเศร้ายิ่งในเวลานัน้ และจากไปในทันที นาง

สะบัดแขนสุดแรงและจากไปโดยไม่เหลียวกลับมองอีกเลย
ความหมายของประโยคนีค้ ือ : หากเจ้าไม่ยอมรับความรูส้ กึ ที่แท้จริงของ

ข้า หัวใจดวงนีจ้ ะถูกขังอยู่ในธารนา้ แข็งตลอดกาล ต่อให้เป็ นวันที่อบอุ่น
เพียงใดเหมันต์จะไม่มีวนั ละลายออก นางจะไม่เปิ ดใจให้ใครอีก
ชั่วชีวิตนีม้ ีเพียงเจ้าเท่านัน้ ที่หลอมละลายธารนา้ แข็งนีไ้ ด้!

ณ ปั จจุบนั มู่หลินเสวียได้เอ่ยถามเย่หยวนซา้ อีกครัง้ !
“หากเจ้ารูส้ กึ ไม่สบายใจ เจ้าเลือกที่จะไม่ตอบย่อมได้”
มู่หลินเสวียกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ จางๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! สาวน้อย เจ้าช่างน่ารักจริงๆ! แต่น่าเสียดาย! ธารรักของเจ้า

กลับเป็ นแค่เศษบุปผาร่วงโรยที่ชายผูเ้ ป็ นที่รกั ไม่เอา! เจ้าทาหลายสิ่งอย่าง
เพื่อเขามาตัง้ ขนาดนี ้ แต่เขากลับไม่สนใจเจ้าแม้สกั นิด! กระทัง้ ตัวเจ้าที่
กาลังจะตายยังไม่แยแส! ช่างน่าสมเพช!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พรางหัวเราะเย้ยเยาะ
สีหน้าของเย่หยวนมืดลงในทันใด เขากล่าวขึน้ พร้อมระเบิดจิตสังหารใส่

มันอย่างบ้าคลั่ง
“ข่านนั่ว! หากเจากล้าสัมผัสนางแม้แต่ปลายผม นายน้อยผูน้ ีจ้ ะมิให้เจ้า
ได้ผดุ ได้เกิดอีกตลอดกาล!”
ข่านนั่วระเบิดเสียงหัวเราะดังเข้าไปใหญ่ และกล่าวตอบว่า
“งัน้ รึ? ถ้าเช่นนัน้ ข้าจะทาให้นางกลับชาติมาเกิดได้อีกตลอดกาลเช่นกัน!”
เมื่อกล่าวจบ ตะปูกระดูกยาวอันหนึ่งก็ปรากฏขึน้ ในมือของข่านนั่ว พร้อม

ปราดตะปูกระดูกคมเจาะทะลวงไปที่กลางหน้าอกของมู่หลินเสวียทันที!
“อ๊ะ…”
ความเจ็บปวดโฉบแล่นสะท้านถึงขัน้ หัวใจของนาง!
คิว้ โค้งทรงงามของมู่หลินเสวียขมวดแน่น ลมหายใจของนางยามนีอ้ ่อน
ระทวยเบาบาง สีหน้าซีดขาวคล้ายคนตายขึน้ ทุกที แต่ไม่ว่าเจ็บปวด
เพียงใด นางพยายามข่มใจไม่เอ่ยปากร้องออกมา
“หลินเสวีย!!”
เย่หยวนกรีดร้องลั่น
“ความน่ากลัวของตะปูผนึกวิญญาณเป็ นอย่างไร เจ้าเองก็ควรทราบ?”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ กับเย่หยวนด้วยรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้
ความน่ากลัวของตะปูผนึกวิญญาณ เย่หยวยย่อมทราบประจักษ์ชดั ดี!

ไม่เพียงจะสร้างความเสียหายอย่างหนักให้แก่จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์
โดยตรง แต่นนั้ ยังส่งผลยาวไปถึงชาติหน้าและชาติตอ่ ๆไป! หรืออย่าง
เลวร้ายที่สดุ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จะไม่สามารถได้ผดุ ได้เกิดอีกเลย!
มันจะสร้างความทรมานให้แก่จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ไปเรือ่ ยๆอย่างไร้

สิน้ สุด
ไม่มีใครสามารถจินตนาการออกเลยว่า ตอนนีม้ ่หู ลินเสวียเจ็บปวดทรมาน

เพียงใด
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนดูเลวร้ายสุดขีด เอ่ยปากเสียงดังสนั่น
คล้ายประกาศิตสวรรค์
“แกต้องการอะไร?!”
ข่านนั่วกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ แสนร้ายกาจ
“เจ้าตายหรือนางตาย!”
“จีฉ้ ิงหยุน เจ้า…ยังไม่ได้ตอบข้า!”
มู่หลินเสวียกล่าวขึน้ อย่างอ่อนแรง
ทันทีท่ีตะปูนีต้ อกลงกลางอกของนาง พลังชีวิตของมู่หลินเสวียก็อ่อนลง

อย่างมาก แต่ค่ดู วงเนตรงามยังคงจับจ้องไปยังเย่หยวนไม่วางตา
ดวงใจเย่หยวนสั่นเทารวนเร เขาโพล่งตอบไปว่า
“ร้อยพันความเหน็บหนาวเพียงข้ามคืน ธารนา้ แข็งจงหมดสิน้ ไป! หลิน
เสวียน ที่ผ่านมาข้าขอโทษที่ทาให้เจ้าผิดหวัง…”
กลางทรวงอกของมู่หลินเสวียสั่นระรัว ถึงยามนีม้ ีตะปูผนึกวิญญาณตอก

ทะลุ
ถึงนางจะมาถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต กระทัง้ หายใจยังติดขัด แต่คาตอบนี ้

ของเย่หยวนก็เป็ นดั่งดวงสุรยิ นั อันอบอุ่นกลางฤดูหนาว พร้อมหลอม
ละลายหัวใจอันเย็นชาของนางจนหมดสิน้
นางไม่เคยมีความสุขขนาดนีม้ าก่อน!
เหล่าฝูงชนทัง้ เผ่ามนุษย์และเผ่าอสูรเบือ้ งล่างต่างอมยิม้ อย่างอดมิได้เมื่อ

ได้ฟัง
แม้จะทราบดีวา่ นี่มีช่วงเวลาสุดท้ายของจอมราชันย์เหมันต์แล้วก็ตาม!
“เพียงประโยคนีข้ องเจ้า มัน…ก็เกินพอแล้ว!”
มู่หลินเสวียกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
“ฮ่าฮ่าฮ่า คูห่ งส์ครองรักนิรนั ดร์กระมัง? แต่น่าเสียดายที่พวกเจ้าทัง้ คูจ่ ะไม่

มีโอกาสได้สานต่อความสัมพันธ์ในอดีตอีกต่อไป! ทันทีท่ีตอกตะปูผนึก
วิญญาณเล่มสุดท้ายลงไป ก็เตรียมนับถอยหลังสูค่ วามตายนิรนั ดร์!”
ข่านนั่วกล่าวขึน้ พรางหัวเราะลั่น
ความอาฆาตกลางทรวงอกของเย่หยวนเปี่ ยมแน่นแทบปริระเบิด เขาไม่รู ้

จริงๆว่าจะจัดการอย่างไรกับมันดี!
“เย่หยวน จงเดินหน้าต่อไปและใช้ชีวิตเคียงคูก่ บั นาง! จากคาตอบนีข้ อง
เจ้า หลินเสวียคนนีไ้ ม่เหลือเรือ่ งใดที่คา้ งคาใจอีกต่อไป! ต่อให้ตายไปก็ไม่
มีอะไรให้เสียใจอีก!”
จู่ๆมู่หลินเสวียก็โพล่งกล่าวประโยคนีข้ นึ ้ ดั่งมีนยั ยะสาคัญ
ในสายตาของนางที่จบั จ้องเย่หยวน มันเปี่ ยมไปด้วยความอ่อนโยนและ

ความรักใคร่ สิ่งนีท้ าให้เย่หยวนที่กาลังมืดมน สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่
ปรากฏขึน้ ภายในใจ
มีเพียงเย่หยวนเท่านัน้ ที่ทราบ แท้ท่ีจริงแล้ว มู่หลินเสวียเป็ นหญิงสาวที่

อ่อนโยนและใจดีอย่างหาที่เปรียบไม่
ข่านนั่วที่ได้ยินดังนัน้ ก็หวั เราะลั่นแทบกลิง้ ตัวลงนอน

“ตาย? ต่อหน้าพระเจ้าผูน้ ี ้ อย่าหวังว่าจะตายง่ายๆ! เจ้าถูกผนึกพลัง
ปราณและจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์โดยสมบูรณ์แล้ว! ต่อให้อยากตาย
เพียงใด เกรงว่าเป็ นไปไม่ได้! ฮ่าฮ่าฮ่า….”
คูด่ วงเนตรงามของมู่หลินเสวียกลับสูค่ วามเยือกเย็นอีกครัง้ เมื่อได้ฟังคา

กล่าวของข่านนั่ว เจาะลงไปในเบือ้ งลึกของนัยน์ตาช่างหนาวเย็บจับขั่ว
กระดูกนัก!
“ข่านนั่ว ที่เจ้าจับข้าเพื่อข่มขู่ฉิงหยุน เจ้ายังไม่รูด้ ว้ ยซา้ ว่านี่คือสิ่งที่ขา้

คาดหวัง! หากมิใช่เพราะข้าเต็มใจ มีหรือเจ้าจะจับตัวข้าได้?”
มู่หลินเสวียแสยะยิม้ เยาะสุดเยือกเย็น ทันใดนัน้ จู่ๆนางก็เริม่ แช่แข็งตัวเอง

ทันที ไอเย็นสะท้านแผ่ซา่ นออกจากร่างอรชรบางของนางอย่างบ้าคลั่ง
ไอเย็นสุดขัว้ นีแ้ ทบทาเอาฟ้าดินถูกแช่งแข็งไปตามๆกัน!

ในไม่ชา้ เกล็ดหิมะก็เริม่ ร่วงโรยลงมาจากน่านฟ้าคล้ายขนห่านเนียนนุ่มสี
ขาวโพล่น
“เสียสติไปแล้ว! เจ้ามันเสียสติไปแล้ว! จะ-เจ้า…เจ้าคิดจะทาบ้าอะไร?!”
สุม่ เสียงของข่านนั่วดูส่นั เทาอย่างหนักราวกับกาลังหวาดกลัว เสมือนนี่

เป็ นวันโลกาวินาศเสีย
ทันทีท่ีเย่หยวนเห็นภาพฉากเหล่านี ้ ร่างกายพลันสั่นกระตุกอย่างแรง
พร้อมนึกถึงบางเรือ่ งได้ในบัดดล!
…………………..
“ฉิงหยุน เจ้าทราบหรือไม่วา่ กระบวนท่าที่ทรงอนุภาพที่สดุ ของเส้นโลหิต

เก้าทมิฬคือ?”
“เส้นโลหิตเก้าทมิฬ? นัน้ เป็ นเพียงกายวิญญาณหายากชนิดหนึ่ง มันมิใช่
ทัง้ วรยุทธบ่มเพาะพลังหรือวรยุทธต่อสู้ ไฉนถึงมีกระบวนท่าที่ทรงอนุภาพ
ที่สดุ อะไรนั่น?”
“แน่นอนว่าต้องมี! หากใช้กายวิญญาณชนิดนีค้ วบคูก่ บั เคล็ดเหมันต์ลวง

สวรรค์ จะก่อกาเนิดกระบวนท่าที่ทรงพลังยิ่งเรียกว่า ใต้หล้าเหมันต์แสน
ลี!้ ยามที่กระท่านีถ้ กู ปลดปล่อยออกมา ฟ้าดินรัศมีหนึ่งแสนลีจ้ ะถูกระเบิด
เหมันต์แช่แข็งทัง้ หมด ผืนพิภพจะกลายเป็ นฤดูหิมะเป็ นเวลาสามปี เต็ม
แม้แต่เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ สุดก็จะถูกแช่แข็งทัง้ เป็ นโดยทันที!”
“ทรงพลังขนาดนัน้ เชียว? หากมีกระบวนท่าเช่นนีอ้ ยู่ วังเทพเหมันต์ของ

เจ้าคงมิเป็ นหนึ่งใต้สวรรค์เลยหรอกรึ? ไฉนข้าถึงไม่เคยได้ยินเรือ่ งนีม้ า
ก่อน?”
“เพราะกระบวนท่านีใ้ ช้ได้เฉพาะกับคนที่มีเส้นโลหิตเก้าทมิฬเท่านัน้ และที่
สาคัญที่สดุ คือ หลังจากที่ปลดปล่อยกระบวนท่านีอ้ อกไป เส้นลมปราณ
ทั่วร่างจักขาดสะบัน้ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จะได้รบั ความเสียหายหนักจน
มิอาจฟื ้ นฟูได้อีก หากเจ้าไม่ยอมสัญญากับข้า ข้าจะใช้กระบวนท่านีแ้ ละ
ขอตายไปพร้อมกับเจ้า!”
“หุหุ นี่มนั เรือ่ งอะไรกัน?”
“ข้ามิได้พดู เล่น! จีฉ้ ิงหยุน ข้าจะมอบกวีบทหนึ่งให้กบั เจ้า หากเจ้าไม่ยอม

ต่อกวีบทหลัง ข้าจะเริม่ สาแดงใช้กระบวนท่านีท้ นั ที ธารนา้ แข็งปิ ดผนึก
หมื่นปี ร้อยพันเหมันต์โหมกระหน่ากลางฤดูใบไม้รว่ ง!”
“….”
มู่หลินเสวียมิได้ปลดปล่อยกระบวนท่านีท้ นั ที แต่นางเลือกที่จะจากไปใน
บัดดล
เย่หยวนคิดเสมอว่า นางคงหยอกเขาเล่นมาโดยตลอดหวังใช้กลยุทธ์นีเ้ พื่อ
บีบบังคับเขา
แต่กลับไม่คิดไม่ฝัน ยามนีน้ างจะปลดปล่อยกระบวนท่านีอ้ อกมาจริงๆ!
ปรากฏว่า วรยุทธใต้หล้าเหมันต์แสนลี ้ กลับมีอยู่จริงๆ!
ห้วงอากาศเมฆาสรรพสิ่งเริม่ จับตัวเยือกแข็ง ฟ้าดินในยามนีข้ าวโพล่นไป

ด้วยหิมะสีขาวสะอาดตา ราวกับว่าผืนพิภพกาลังประสบภัยพิบตั ิครัง้ ใหญ่
หลวง
อนุภาพของกระบวนท่านีช้ ่างทรงพลังเกินไป
หากมู่หลินเสวียสาแดงใช้กระบวนท่านีก้ ่อนที่เย่หยวนจะขึน้ กลายเป็ น
เซียนอาณาจักรพระเจ้า เขาที่อยู่ในระยะใกล้สดุ คงเตรียมตัวตายได้เลย
แต่ม่หู ลินเสวียย่อมทราบดี เย่หยวนในปั จจุบนั ขึน้ กลายเป็ นบุคคลที่ไร้

เทียมทานที่สดุ แห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แล้ว อากาศหนาวเย็นเพียงแค่นีก้ ลับ
มิอาจทาอันตรายใดๆได้!
จุดประสงค์ของนางชัดเจนแจ่มแจ้ง นางต้องการฆ่าตัวตาย!
นางต้องการใช้ท่านีเ้ พื่อกาจัดไพ่ตายเพียงใบเดียวที่เหลืออยู่ของข่านนั่ว!
หากนางตายลง ข่านนั่วจะไม่เหลืออานาจต่อรองใดๆอีกต่อไป!
“หลินเสวียหยุด! หยุดเดี๋ยวนี!้ !”
เย่หยวนโห่รอ้ งลั่นสุดเสียงจนแหบแห้ง
ร่างของเย่หยวนปรากฏขึน้ ทันทีต่อหน้าต่อตามู่หลินเสวีย พร้อมโอบกอด

นางเข้าสูอ่ อ้ มอก
ข่านนั่วที่เพิ่งรูส้ กึ ฟื ้ นตัวได้เห็นภาพฉากนี ้ มันก็พลันถอดสีหน้าในทันที
เงาร่างเคลื่อนขยับ มันเร่งพลังถึงขีดสุดเพื่อหนีไปให้ไกลสุดขอบฟ้า!
ยามนีม้ นั ไม่เหลือสิ่งใดใช้ต่อรองกับเย่หยวนอีกต่อไป!
สิ่งเดียวที่ทาได้คือ…หนีตาย!
แต่ในขณะที่ข่านนั่วกาลังหนีอยู่น่ นั เอง กลับมีพลังศักดิส์ ิทธิ์คล้ายบัญญัติ

สวรรค์เข้ากดดันจากทั่วฟากฟ้า คล้ายกรงขังมิให้มนั หนีไปไหนได้
ร่างของข่านนั่วหยุดชะงักลงในบัดดล พร้อมเสียงกรีดร้องสุดโหยหวนดัง
ระงมลั่นแสนเวทนากึกก้องไม่รูจ้ บ
ตอนที่ 1278 จิตวิญญาณทีม่ อิ าจดับสูญ
เสียงกรีดร้องของข่านนั่วดังระงม เสมือนหมูท่ีถกู นาไปเชือดทิง้ เสียงนัน้

เปี่ ยมไปด้วยความหวาดกลัวและสิน้ หวัง
พลังศักดิส์ ิทธิ์นีก้ อปรไปด้วยศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีหายสาบสูญไปนับแสนปี

ตัวมันในตอนนีก้ ลับไม่มีพลังอานาจใดไปต่อกรได้เลย
เย่หยวนเลือกที่จะไม่ฆา่ มันทันที แต่กกั ขังมันแทนมิให้หนีไปไหนได้อีก
เสียงกรีดร้องเสมือนหมูถกู เชือดนีด้ งั นั่นจนเย่หยวนเริม่ ราคาญ เขายกฝ่ า

มือขึน้ และซัดคลื่นพลังโจมตีใส่เต็มสูบอัดหน้าของมันโดยตรง!
เสียงร้องของข่านนั่วเงียบสงัดลงทันใด และไม่สง่ เสียงอะไรอีกเลย
ร่างของมันระเบิดออกเหลือแค่เพียงมวลไอหมอกทมิฬกลุม่ เล็กๆที่กระจัด
กระจายไร้ทิศทาง
ในที่สดุ ทุกอย่างก็จบลง
เย่หยวนเร่งยิงลูกไฟสีเขียวที่เหลืออยู่เข้าสูร่ า่ งของมู่หลินเสวียทันที
แต่นนั้ …กลับไม่มีอะไรเกิดขึน้ เลย
รัศมีพลังชีวิตของมู่หลินเสวียยังคงลดต่าลงอย่างต่อเนื่องดังเดิม
เย่หยวนที่เห็นดังนัน้ ก็ได้แต่หลั่งนา้ ตาออกมาเป็ นสายยาว เขาทัง้ กรอกเท
พลังจิตวิญญาณและพลังปราณลงไปอย่างบ้าคลั่งหวังช่วยชีวิตมู่หลินเส
วีย
แต่นนั้ ก็มิอาจหยุดโชคชะตาที่กาลังจะดับสูญของนางได้
ติง้ ง… ติง้ ง…
เย่หยวนงัดเอาทุกศาสตร์ท่ีคิดว่าสามารถช่วยชีวิตนางได้ออกมาจบไม่
เหลือ ขณะที่นา้ ตายังคงไหลรินออกมาไม่หยุด
ในอ้อมกอดของเขา คู่ดวงเนตรของมู่หลินเสวียเริม่ อับแสงหม่นหมอง

กลายเป็ นสีเทาไร้ชีวิต มือบางคูน่ นั้ ที่พยายามโอบกอดเย่หยวน ยามนีก้ ลับ
ค่อยๆคลายหลวมออก แต่ไม่วา่ ใครที่เห็นสีหน้าของนางในยามนี ้ กลับ
บอกเป็ นเสียงเดียวกันว่า นางหากได้เสียใจอันใดไม่
ในทางตรงข้าม กลับมีรอยยิม้ อันแสนอบอุ่นแขวนค้างอยู่บนใบหน้าของ
นาง มันแสดงให้เห็นถึงความพึงพอใจยิ่ง
“เจ้า…ความฝันของเจ้า…ในที่สดุ ก็เป็ นจริง ยิน…ยินดีดว้ ย”
วาจาเพียงประโยคเดียวนี ้ มันคือพละกาลังทัง้ หมดที่เหลือของนางแล้ว
นางทราบดี ปนิฐานตลอดชั่วชีวิตนีข้ องเย่หยวนก็คือ การขึน้ สูอ่ าณาจักร

พระเจ้า
และในวันนี ้ เย่หยวนก็ขนึ ้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้แล้ว ในที่สดุ

ฝันก็เป็ นจริง
อย่างน้อยที่สดุ มู่หลินเสวียก็อยากเป็ นสักขีพยานต่อความสาเร็จของเย่
หยวน ยิ่งไปกว่านัน้ สุดท้ายนีน้ างก็ไก้ฟังความในใจของเขาแล้วเสียที นาง
ไม่เหลือสิ่งใดติดค้างภายในใจอีกต่อไป
กระบวนท่าที่สาแดงใช้ออกไปคือ วรยุทธใต้หล้าเหมันต์แสนลีน้ ี ้ จุดจบที่รอ

อยู่มีแต่ความตายและความตายเท่านัน้ !
หลังจากที่สาแดงใช้กระบวนท่านีอ้ อกไป เส้นลมปราณทั่วร่างจะขาด

สะบัน้ ไม่เหลือทันที
และสิ่งที่น่ากลัวที่สดุ คือ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ีบาดเจ็บสาหัสถึงขัน้ แตก

สลายไป!
เมื่อจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์แตกสลายไป คนๆนัน้ จะไม่ได้ผดุ ได้เกิดอีกชั่วนิ

รันดร์!
ทันทีเริม่ ใช้กระบวนท่านี ้ ผูใ้ ช้จะไม่สามารถกลับคืนสูส่ ภาพเดิมได้อีก
จนกว่าจะตาย!
แม้เย่หยวนจะมีศาสตร์แห่งสวรรค์ แต่เขากลับมิใช่ทวยเทพที่จะประทาน
ทุกสิ่งได้ด่งั ใจ
เมื่อเผชิญหน้ากับเหตุการณ์สนิ ้ หวังเช่นนี ้ เขาเองก็ไร้พลังอานาจช่วยเหลือ

ไม่วา่ เขาจะงัดวิธีไหนออกมาใช้ แต่ก็มิอาจช่วยชีวิตของมู่หลินเสวียได้เลย
“ไม่ตอ้ งกล่าวแล้ว! เจ้าโง่! ไฉนถึงต้องทาเช่นนี?้ ! อย่าเพิ่งตาย! เจ้ายังตาย

ไม่ได้! ข้า…ข้ายังทาสัญญาที่ให้ไว้ไม่เป็ นจริงเลย!”
เบือ้ งลึกในใจเย่หยวนปวดร้าวเกินพรรณนา
มู่หลินเสวียพยายามอ้าปากราวกับต้องการจะกล่าว แต่นางกลับไม่เหลือ
เรีย่ วแรงจะกล่าวอันใดอีก
สีหน้าของนางซีดจางลงอย่างเห็นได้ชดั พลังชีวิตตกฮวบอย่างรวดเร็วจน
น่าตกใจ
จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของนางไม่สามารถประคองเสถียรภาพได้อีกต่อไป
กระทัง้ จะเอ่ยปากกล่าวยังทาไม่ไหว
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ เหล่าฝูงชนทัง้ หมดต่างรูส้ กึ สะเทือนใจอย่างยิ่ง
มีหลายต่อหลายคนถึงกับอดกลัน้ นา้ ตาเอาไว้ไม่อยู่ พร้อมเช็ดหน้าเช็ดตา

ที่เปรอะเปื ้อนไปด้วยนา้ ตา
“เฮ้ออ… เจ้าเด็กปากแข็ง! ปากแข็งจริงๆ!”
นา้ ตาไหลรินจนอาบแก้มของฟางเทียน ชายชราผูน้ ีท้ นดูภาพฉากอันน่า

โศกเศร้านีม้ ิไหวจริงๆ
ความรักอันแสนซื่อสัตย์ของมู่หลินเสวียทาให้เขารูส้ กึ สะท้อนใจยิ่ง
การมีคชู่ ีวิตที่ดีขนาดนีไ้ ด้ นี่นบั เป็ นรางวัลของเย่หยวนแล้ว
แต่ทว่า…ไฉนตอนจบต้องกลับกลายเป็ นเช่นนี?้
“ความหาญกล้าของจอมราชันย์เหมันต์ช่างควรค่าแก่การเลื่อมใสยิ่ง!
ความรักของนางที่มีต่อจอมราชันย์พิชิตสวรรค์เองก็สวยงามยิ่งกว่าสิ่งใด
เช่นกัน! ตลอดเวลาที่ผ่านมา นางเฝ้ารอชายผูเ้ ป็ นที่รกั กลับมาอีกครัง้
เพียงเพื่อฟั งคาตอบของเขาแค่ประโยคเดียว! ข้า…”
ขณะนัน้ เองคนที่กาลังกล่าวก็สาลักนา้ ตากลางคัน
“จอมราชันย์เหมันต์เป็ นผูม้ ีพระคุณของพวกเราทุกคน! นางช่วยทุกชีวิตใต้

สวรรค์เอาไว้! เรา…เรามาช่วยส่งแรงอธิษฐานให้นางกันเถอะ!”
ทันทีท่ีคาแนะนานีด้ งั ขึน้ ทุกคนต่างพยักหน้ารับคาในทันที
ตึงง… ตึงงง…
มวลมนุษย์ทกุ คนต่างคุกเข่าลงโดยพร้อมเพรียง
“ขอให้จอมราชันย์เหมันต์ปลอดภัย!”
……………………….
เสียงอธิฐานดังอึกทึกครึกโครมกึกก้องไปทั่วแผ่นฟ้า สะท้อนดังลั่นทัง้ ผืน

พิภพ
เย่หยวนที่ได้ยินแบบนัน้ ก็กล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่า
“หลินเสวีย เจ้าได้ยินหรือไม่? ไม่ใช่แค่ขา้ คนเดียวขอร้องให้เจ้ามีชีวิตต่อไป

ทุกคนในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ตา่ งไม่อยากให้เจ้าจากไปเช่นนี!้ เจ้า…เจ้าจะ
ตายไม่ได้เด็ดขาด!”
อย่างารก็แล้วแต่ ไม่วา่ ฝูงชนหรือเย่หยวนจะตะโกนเสียงดังเพียงใด ทว่ามู่
หลินเสวียในยามนีก้ ลับไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกต่อไป
นางหลับตาลงอย่างช้าๆ ราวกับกาลังเข้าสูห่ ว้ งนิทราสงบ
เย่หยวนหยิบใช้ทกุ ศาสตร์แขนงออกมา แต่ไม่อย่างไรก็ไม่สามารถ

ช่วยชีวิตของนางได้เลย
ทันทีทนั ใด เย่หยวนพลันกัดฟั นแน่น พร้อมโอบอุม้ ร่างของมู่หลินเสวียขึน้

มา ก่อนจะอันตรธานหายวับต่อหน้าทุกคน
เมื่อเขาปรากฏตัวขึน้ อีกครัง้ เย่หยวนข้ามนา้ ข้ามทะเลนับหลายร้อยล้านลี ้

เพื่อมายังส่วนลึกของหุบเขาเหวพระเจ้า
ผูใ้ ดที่ได้การยอมรับจากเต๋าแห่งดินเดน ผูน้ นั้ สามารถท่องทั่วหล้าไร้จากัด!

เย่หยวนสามารถเดินทางไปที่ใกด็ได้ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ได้อย่างใจ
นึก!
“ท่านอาวุโส ท่านเป็ นผูเ้ ดียวที่ทรงพลังที่สดุ ในที่แห่งนี!้ โปรดช่วยนาง

ด้วย!”
เย่หยวนค่อยๆวางร่างของมู่หลินเสวียให้นอนลงกับพืน้ ก่อนคุกเข่าอ้อน
วอนต่อหน้าคุนหวู
คุนหวูเหลียวมองมู่หลินเสวียเล็กน้อย ก่อนถอนหายใจกล่าวว่า
“เจ้าเองก็ศกึ ษาในเส้นทางแห่งจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เช่นกัน แถมยังมี

ความรูค้ วามเข้าใจในระดับลึกซึง้ จึงควรทราบดี ตราบใดที่จิตวิญญาณ
ศักดิส์ ิทธิ์เสียหายถึงแกนใน นัน้ จะไม่สามารถรักษาให้กลับมาเหมือนเดิม
ได้อีก! อย่าว่าแต่ขา้ เลย ต่อให้เป็ นตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์อยู่ตรงนี ้ เขาเองก็
จนปั ญญาเช่นกัน”
ทั่วทัง้ ร่างกายของเย่หยวนสั่นเทาอย่างหนัก เขาโพล่งกล่าวขึน้ อย่างไม่

อยากจะเชื่อว่า
“จะเป็ นไปได้อย่างไร? มะ-มิใช่วา่ ท่านผูน้ นั้ เป็ นถึงจอมเทพผูส้ ร้างโลก?”
คุนหวูกล่าวอย่างไร้ทางช่วยว่า
“สร้างโลกก็มิได้หมายความว่าจะสามารถควบคุมสรรพสิ่งในโลกได้!
มนุษย์เป็ นเผ่าพันธุท์ ่ีวิเศษที่สดุ แล้วในมหาพิภพแห่งนี!้ แม้เขาจะสร้าง
มนุษย์ขนึ ้ มาได้ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ แต่เขาก็ไม่สามารถควบคุมวัฏ
จักรเกิด-แก่-เจ็บ-ตายของมนุษย์ได้! ทุกอย่างต้องดาเนินไปโดยกฎของ
ธรรมชาติ กระทัง้ ตาแก่นนั้ เองก็มิอาจหลีกเลี่ยงวัฏจักรนีไ้ ด้เช่นกัน สรรพ
สิ่งล้วนคือเต๋า!”
แกร๊กก! แกร๊กก!
เย่หยวนได้แต่ซดั กาปั้นลงดินด้วยความเจ็บใจ ผืนดินที่แตกแขนงออกไป

ไม่ตา่ งอะไรจากหัวใจของเขาที่แตกร้าวในขณะนีเ้ ลย
ผลลัพธ์ท่ีตอ้ งลงเอยเช่นนี ้ เขาไม่สามารถยอมรับได้เลยสักนิด
“ไม่…ไม่มีหนทางเลยรึ?”
คุนหวูครุน่ คิดอยู่ครูห่ นึ่ง ก่อยเอ่ยตอบว่า
“ไม่ใช่วา่ ไม่มี…แต่นนั้ ยากเกินไปที่จะเป็ นไปได้!”

ทันทีท่ีเอ่ยถึงคาว่า‘ยากเกินไป’ แม้แต่คนุ หวูเองก็ยงั ถอดใจพร้อมถอน
หายใจเฮือกใหญ่
แต่สาหรับเย่หยวน นัน้ คือแสงแห่งความหวังอย่างแม่นยา!
เขาเงยหน้าช้อนสายตาจับจ้องคุนหวูพร้อมท่าทางแสนตื่นเต้น เขาเร่ง
กล่าวขึน้ ทันที
“ท่านอาวุโสโปรดชีแ้ นะ! ไม่ว่าจะยากเย็นเพียงใด เย่หยวนคนนีต้ อ้ งทามัน

ให้สาเร็จ!”
คุนหวูกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ สุดอ่อนใจว่า

“เป็ นสิ่งที่แม้แต่ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์ก็ไม่สามารถทาได้ เจ้าแน่ใจ
กายาทั่วร่างสั่นเทาโดยมิตงั้ ใจ ทว่าเบือ้ งลึกในแววตานัน้ ฉายแววมุ่งมั่น

สะท้อนออกมาอย่างไม่เกรงกลัว เย่หยวนพยักหน้าตอบทันทีและกล่าวว่า
“ท่านอาวุโสโปรดชีแ้ นะ!”
คุนหวูถอนหายใจอย่างไม่หยุดหย่อนและกล่าวว่า
“ในขัน้ ต้น การบอกวิธีนีแ้ ก่เจ้ากลับปราศจากภัยอันตรรายอันใด แต่น่ี…

โอกาสสาเร็จกลับน้อยจนเกือบเท่ากับศูนย์! แต่ก่อนที่ขา้ จะอธิบาย ข้าจะ
ใช้วรยุทธลับจิตศักดิส์ ิทธิ์ประคองชีพนางก่อนเป็ นอันดับแรก จากนัน้ ค่อย
ว่ากันอีกที!”
สีหน้าของเย่หยวนแประเปื ้อนไปด้วยความปิ ติยินดี เขารีบกล่าวขอบคุณ
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งท่านอาวุโส!”
เย่หยวนถอยกลับออกมาเล็กน้อย ทันทีทนั ใดคุนหวูก็ยิงลาแสงออกมา

ทัง้ หมดเก้าเส้นเข้ารายล้อมร่างของมู่หลินเสวียโดยตรง
เย่หยวนตื่นตกใจอย่างมากที่เห็นเช่นนัน้ เขาทราบดี นัน้ เป็ นกิ่งแขนงของ

พฤกษาคุนหวู
สิ่งนีเ้ ปรียบเสมือนกับอวัยวะส่วนหนึ่งในร่างกายของคุนหวู ซึง่ มีค่าอย่าง

หาที่ประเมินไม่!
บุปผาคุนหวูท่ีเย่หยวนต้องการในทีแรก สิ่งนัน้ จะเป็ นแค่ผลผลิตที่ได้จาก
คุนหวู แต่น่ีคืออวัยวะส่วนหนึ่งในตัวเขา!
คุนหวูเร่งท่องคาถาบางอย่างดังออกมา กิ่งแขนงทัง้ เก้าสายเริม่ ชอนไชเข้า

หลอมรวมกับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของมู่หลินเสวียทันที
มู่หลินเสวียหาได้ตอบสนองใดๆไม่ แต่เย่หยวนสามารถสัมผัสได้อย่าง
ชัดเจน จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของนางที่กาลังจะสูญสลายไป ในที่สดุ ก็
ได้รบั การเยียวยา!
ตอนที่ 1279 มหาพิภพถงเทียน!
“ตาแก่หวูเฉิน เด็กคนนีส้ ามารถควบคุมเต๋าได้แล้ว แล้วเจ้าจะหดหัวอยู่ใน

กระดองจนถึงเมื่อไหร่?”
จู่ๆคุนหวูก็เอ่ยปากขึน้
เย่หยวนตกใจอย่างมากที่ได้ยินเช่นนัน้ และไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่านี่
อีกฝ่ ายกาลังหมายถึงอะไร ทัง้ ๆที่คนุ หวูกาลังสนทนากับเขาอยู่
แต่ทนั ทีทนั ใด เบือ้ งหน้าทัง้ สองปรากฏเป็ นร่างเงาสีเทาจางขึน้ นัน้ เป็ น

ชายชราผูห้ นึ่งดั่งมากประสบการณ์เจนจัดพ้นผ่านความผันผวนในชีวิต
มาแล้วมากมาย
ร่างเงาของชายชราผูน้ ีเ้ รือนรางอย่างมาก จนโปร่งใสแทบมองไม่เห็น

“เจ้ารากไม้น่ี! ก็เห็นอยู่ว่ายามนีข้ า้ อ่อนแอเพียงใด แต่ก็ยงั จะเรียกข้า
ออกมา!”
หวูเฉินกล่าวดุพรางแสยะยิม้ ตอบ
คุนหวูกล่าวตอบว่า
“มิใช่วา่ ข้าอยากเรียกเจ้าเสีย เพียงเพราะตอนนีม้ ีคนต้องการความ

ช่วยเหลือจากเจ้า!”
หวูเฉินกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ อันขื่นขมว่า
“เจ้านี่เอง ในเมื่อเกี่ยวเนื่องถึงเขา เราชายชราเต็มใจช่วยเหลือ”

ในขณะที่กล่าวออกไป หวูเฉินพลางกวาดสายตาพินิจมองมู่หลินเสวีย
เล็กน้อย ทันทีทนั ใดปรากฏพลังงานลึกลับเข้าห่อหุม้ ร่างของนางอีก
ชัน้ หนึ่งทันที
หลังจากนัน้ ร่างของมู่หลินเสวียแปรเปลี่ยนเป็ นลาแสงสายหนึ่ง พร้อมพุ่ง

ตรงเข้าสูก่ ลางหน้าผากของเย่หยวนโดยตรง
ภาพฉากเบือ้ งนี ้ กระทัง้ เย่หยวนยังสะดุง้ โหย่งด้วยความตกใจ
มู่หลินเสวียเข้าไปอยู่ในไข่มกุ สยบวิญญาณ!
“ท่านอาวุโส นี่…”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างสงสัย
คุนหวูยิม้ ขณะกล่าวตอบว่า
“ตาแก่หวูเฉินคือจิตวิญญาณของไข่มกุ สยบวิญญาณ เขามีความสามารถ

ในการต่อพลังจิตวิญญาณของสาวน้อยนางนีเ้ พื่อให้รอดพ้นจากความ
ตาย แต่นนั้ ก็ยืดเวลาได้ไม่นานนัก อย่างแรกต้องยืมพลังชีวิตของเจ้าและ
พลังของไข่มกุ สยบวิญญาณมาใช้”
ชายชราผูน้ ีล้ งมือช่วยเย่หยวนโดยไม่ลงั เลแต่อย่างใด ทว่าสิ่งที่เย่หยวนไม่

คาดคิดก็คือ อีกฝ่ ายกลับเป็ นจิตวิญญาณไข่มกุ สยบวิญญาณ!
ทราบเช่นนัน้ เย่หยวนเร่งโค้งคานับและกล่าวว่า
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งท่านอาวุโส!”
เย่หยวพอตระหนักได้ว่า สภาพของหวูเฉินในยามนีด้ ไู ม่คอ่ ยดีนกั การใช้
พลังนาร่างของมู่หลินเสวียไปเก็บไว้ในไข่มกุ สยบวิญญาณ นัน้ จาต้องใช้
พลังจานวนมหาศาล
หวูเฉินยิม้ และกล่าวตอบว่า
“เจ้าคือเจ้าของไข่มกุ สยบวิญญาณคนใหม่ นี่เป็ นหน้าที่อนั สมควรของตัว

ข้าแล้ว นอกจากนี ้ หากไม่มีเจ้า ข้าเองก็ไม่สามารถตื่นขึน้ จากการจาศีลได้
เช่นกัน เพียงว่าพลังของข้าในตอนนีย้ งั ไม่ค่อยเสถียรนัก จึงทาได้เพียง
ประคองจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของสาวน้อยนางนีม้ ิให้สลายไปทันที”
ทันใดนัน้ เอง เย่หยวนก็เพิ่งเอะใจนึกขึน้ ได้ ที่พฤกษาวิญญาณมรณะและ

หลีกยุ ตายอย่างไร้สาเหตุ อาจเป็ นเพราะทัง้ คูถ่ กู ชายชราผูน้ ีก้ ลืนกินจิตย
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เข้าไป?
เรือ่ งนีท้ าเอาเย่หยวนตื่นตกใจยิ่ง

หลีกยุ ยังพอเข้าใจได้ แต่พฤกษาวิญญาณมรณะ มันเป็ นสิ่งมีชีวิตที่ทรง
พลังในระดับชัน้ เดียวกับพฤกษาคุนหวู ทว่ามันก็ยงั ถูกไข่มกุ สยบวิญญาณ
กลืนกินทัง้ ๆแบบนีจ้ ริงรึ?
“ที่ท่านอาวุโสสามารถตื่นจากการจพศีลได้ หรือว่า…เพราะกลืนกิน
พฤกษาวิญญาณมรณะเข้าไป?”
เย่หยวนเอ่ยถามขึน้ ทันที
หวูเฉินคลี่ยิม้ ออกมาพร้อมกล่าวว่า
“ถูกต้องแล้ว! เหล่าสิ่งมีชีวิตภายในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์มีพลังจิต

วิญญาณที่ค่อนข้างอ่อนแอเกินไป และไม่เพียงพอสาหรับตัวข้า แต่พลัง
จิตวิญญาณของพฤกษาวิญญาณมรณะนัน้ ยังพอประทังชีวิตข้าได้บา้ ง
แต่นนั้ ก็เกือบไม่พอ!”
เย่หยวนถึงกับพูดไม่ออกไปซักพักใหญ่เมื่อได้ฟัง พฤกษาวิญญาณมรณะ
นับเป็ นการดารงอยู่อนั ไร้เทียมทานในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ทุกสรรพชีวิตต่าง
หวาดกลัวมันเป็ นอย่างยิ่ง แต่ในความเป็ นจริงแล้ว พลังของมันแทบไม่พอ
ประทังชีวิตของหวูเฉินด้วยซา้ !
แต่เมื่อนึกถึงเรือ่ งนีแ้ ล้ว การที่หวูเฉินสามารถฟื ้ นพลังได้เล็กน้อยจากการ

กลืนกินพฤกษาวิญญาณมรณะลงไป เย่หยวนเองก็รูส้ กึ โล่งใจขึน้ เป็ น
นี่แสดงให้เห็นแล้วว่า สมบัติเวทย์สวรรค์ของจอมเทพนิรนั ดร์มิใช่ของวิเศษ

ทั่วไปที่เขาจะสามารถจินตนาการถึงได้
“ไข่มกุ สยบวิญญาณ เป็ นสมบัติเวทย์สวรรค์ท่ีใช้สาหรับป้องกันศาสตร์

แห่งจิตวิญญาณโดยเฉพาะ ซึง่ สิ่งนีเ้ องก็มีพลังวิญญาณอันไร้สนิ ้ สุด! หาก
ตาแก่หวูเฉินสามารถฟื ้ นคืนสูส่ ภาวะสูงสุดได้ ต่อให้เป็ นการดารงอยู่ใน
ระดับชัน้ เดียวกับจอมเทพนิรนั ดร์ พวกนัน้ ก็ไม่สามารถทาอันตรายอันใด
ต่อจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเจ้าได้เลย! สมบัติเวทย์ประเภทนี ้ แม้แต่มหา
พิภพถงเทียนยังกล่าวได้ว่าหายากยิ่ง!”
เห็นได้ชดั ว่า คุนหวูเองก็เกรงขามไม่นอ้ ยในพลังของไข่มกุ สยบวิญญาณ
แต่หวูเฉินกล่าวเสริมพร้อมรอยยิม้ ว่า
“สภาพของข้าในปั จจุบนั สามารถต้านทานได้แค่การโจมตีระดับ

อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าเท่านัน้ หากเจอการดารงอยู่ท่ีเหนือกว่านัน้ ข้าคง
เข้าสูส่ ภาวะจาศีลอีกระลอกเป็ นแน่”
เย่หยวนที่ได้ฟังเช่นนัน้ ก็กล่าวถามขึน้ ด้วยความสงสัยว่า
“แล้วพฤกษาวิญญาณมรณะ…”
“พฤกษาวิญญาณมรณะมีตน้ กาเนิดจากดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ในขณะที่
ข้าคือสมบัติเวทย์สวรรค์แห่งดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ดังนัน้ แล้วไม่วา่ มันจะ
แกร่งกล้าขนาดไหน มันก็ไม่สามารถหนีรอดออกจากเงือ้ มมือข้าได้!
นอกจากนี… ้ ที่มนั ถูกขังอยู่ในเขตพระเจ้าต้องห้ามหนีไปไหนไม่ได้ก็เป็ น
ฝี มือข้าเอง ข้าวางแผนจะกินมันตัง้ แต่ทีแรกแล้ว แต่น่าเสียดาย…ข้าดัน
หลับไปเสียก่อน”
หวูเฉินกล่าว
เย่หยวนเดาะลิน้ ส่งเสียงดังเสมือนคลายความสงสัยลง แต่อีกใจหนึ่งก็น่า

ตกใจจนไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน!
ปรากฏว่า พฤกษาวิญญาณมรณะเป็ นเพียงอาหารที่ถกู หวูเฉินเลีย้ งไว้เพื่อ

รอวันเก็บเกี่ยวเท่านัน้ !
ไม่น่าแปลกใจเลย ไฉนพฤกษาวิญญาณมรณะถึงต้องกรนด่าสาปแช่งหวู
เฉินถึงขัน้ เอาเป็ นเอาตายขนาดนัน้
เย่หยวนผสานมือคานับให้คนุ หวูและกล่าวว่า
“ท่านอาวุโส ผูเ้ ยาว์สงสัยว่า จะมีวิธีใดช่วยหลิงเสวียได้บา้ ง?”
นี่คือเรือ่ งที่เขากังวลที่สดุ ในตอนนี ้
และไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า การจะช่วยชีวิตมู่หลินเสวีย เย่หยวนจาต้อง

เดินทางท่องโลกภายนอกอย่างเลี่ยงมิได้
สิ่งที่แม้แต่จอมเทพนิรนั ดร์ยงั ไม่สามารถทาได้สาเร็จ นี่มิใช่ส่งิ ที่อยู่ใน

ดินแดนแห่งนีแ้ น่นอน และขอบเขตความยากได้เกินสิ่งที่เย่หยวน
จินตนาการไปแล้ว!
เส้นทางที่ว่านีม้ ีกวาดหนามปกคลุมมากมายเสียยิ่งกว่าเส้นทางแห่งการ
แก้แค้นของเขาเสียอีก
คุนหวูยิม้ และกล่าวตอบว่า
“เจ้าอย่าได้กงั วลไป ในเมื่อเจ้าจะต้องออกเดินทางไปยังมหาพิภพถงเทียน

อยู่แล้ว เช่นนัน้ ข้าจะอธิบายถึงเรือ่ งมหาพิภพถงเทียนให้เจ้าทราบก่อน
จากนัน้ ค่อยตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อ”
เย่หยวนสูดไอเย็นแช่มลึกสุดปอดและกล่าวว่า
“ท่านอาวุโสโปรดชีแ้ นะผูเ้ ยาว์!”
คุนหวูพยักหน้าและกล่าวว่า
“มหาพิภพถงเทียนและดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ทัง้ สองเป็ นดินแดนที่
แตกต่างกันโดยสิน้ เชิง! มิใช่แค่ระดับชัน้ ที่สงู กว่าดินแดนพฤกษานิรนั ดร์
แต่มหาพิภพถงเทียนแห่งนีเ้ ป็ นดินแดนอันเก่าแก่ย่ิง กล่าวกันว่ามันถือ
กาเนิดมาพร้อมกับจักรวาลอันกว้างใหญ่! นัน้ จึงเป็ นเหตุผลที่ว่า ทาไมมัน
ถึงมีช่ือว่า ‘ถงเทียน(เส้นทางสวรรค์)’ และภายในนัน้ ยังมีหบุ เขาศักดิส์ ิทธิ์ท่ี
เต็มไปด้วยความลับอีก สถานที่นนั้ มีนามว่า หุบเขาถงเทียน! ภายในมหา
พิภพถงเทียน อาณาจักรพระเจ้าเป็ นเพียงจุดเริม่ ต้นเท่านัน้ !”
เย่หยวนถึงกับถอดสีหน้าเมื่อได้ฟังดังนัน้ นัยแฝงในคากล่าวของคุนหวู
ค่อนข้างชัดเจนยิ่งนัน้ คือ ยอดเซียนผูเ้ ป็ นจุดสูงสุดแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
กลับเป็ นเพียงคนธรรมดาทั่วไปในมหาพิภพถงเทียน!
ก็แค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง!
เมื่อได้ฟังดังนัน้ เย่หยวนก็ย่ิงรูส้ กึ อยากแข็งแกร่งขึน้ ไปมากกว่านี!้

เขาอยากเห็นกับตาว่า ยอดเซียนที่แท้จริงแห่งมหาพิภพถงเทียนจะแกร่ง
กล้าเพียงใด!
“มหาพิภพถงเทียน? หุบเขาถงเทียน? ท่านอาวุโส จอมเทพนิรนั ดร์ผนู้ นั้

นับเป็ นการดารงอยู่แบบใดในมหาพิภพถงเทียน?”
เย่หยวนเอ่ยถามขึน้ อย่างตื่นเต้น ประดุจเด็กน้อยอยากรูอ้ ยากเห็น
“อาณาจักรพระเจ้า แท้ท่ีจริงแล้วมีทงั้ หมดหกอาณาจักรพลังหลัก ได้แก่

อาณาจักรปฐมพระเจ้า, อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า, อาณาจักรบรรพชน
พระเจ้า, อาณาจักรราชันย์พระเจ้า, อาณาจักรนภาสวรรค์ และอาณาจักร
เทพถ่องแท้! เหนือกว่าอาณาจักรพระเจ้าถ่องแท้คืออาณาจักรเทพสวรรค์!
ตาแก่จอมเทพนิรนั ดร์ท่ีอยู่ในระดับชัน้ นี ้ ถือว่าเป็ นสัตว์ประหลาดแห่งมหา
พิภพถงเทียนอย่างแท้จริง! อย่างไรก็ตามแต่ ยังมีระดับพลังที่เหนือกว่า
อาณาจักรเทพสวรรค์อยู่อีก นัน้ คือ อาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ และ
อาณาจักรเต๋าบรรพกาล สองอาณาจักรพลังอันไร้เทียม! ซึง่ จ้าวจักรพรรดิ
แห่งมหาพิภพถงเทียนก็อยู่ในอาณาจักรเต๋าบรรพกาลเช่นกัน!”
คล้ายว่าเย่หยวนแทบหยุดหายใจไปชั่วขณะเมื่อได้ฟัง เขาคาดไม่ถึงจริงๆ
ว่า เหนือจากอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าแล้ว ยังมีอาณาจักรพลังมากมาย
หลายระดับชัน้ ขนาดนี!้
ในสายตาของเขา จอมเทพนิรนั ดร์นบั ว่าอยู่ไกลเกินเอือ้ มอย่างแท้จริง แต่

ใครจะไปคิดว่ายังมีการดารงอยู่ท่ีเหนือชัน้ ยิ่งกว่าจอมเทพนิรนั ดร์อยู่อีก!
เมื่อสีหน้าของเย่หยวน คุนหวูพลางคลี่ยิม้ บางและกล่าวต่อว่า
“นัน้ มิใช่ส่งิ ที่เจ้าสามารถจินตนาการได้เลย อาณาจักรเต๋าบรรพกาลมัน

ไกลเกินกว่าจะเข้าใจได้แล้ว! บนมหาพิภพถงเทียนมีจอมเทพอาณาจักร
เต๋าบรรพกาลเพียงเก้าคนเท่านั่น พวกเขาคือเต๋าต้นกาเนิด และพวกเขา
ดารงอยู่มาไม่รูก้ ่ีแสนล้านปี แล้ว! พวกเขาทัง้ เก้าเป็ นอมตะ! เต๋าทั่วทุก
สารทิศของชีวิต ดังนัน้ แล้ว ถึงแม้ว่าเต๋าของเจ้าจะยิ่งใหญ่เพียงใด แต่นนั้
ไม่มีทางเป็ นไปได้เลยที่จะก้าวไปถึงจุดนัน้ !”
เย่หยวนสูดไอเย็นอย่างแช่มช้า แขนขาของเขาสั่นเทาไปหมดพลางกล่าว
ขึน้ ด้วยความกลัวว่า
“ยังมีเรือ่ งเช่นนีด้ ว้ ยรึ?”
ในความเข้าใจของเย่หยวน ตราบใดที่เขามีพรสวรรค์และความสามารถ
เพียงพอ ไม่วา่ อุปสรรคจะยากลาบากแค่ไหน เขาย่อมก้าวขึน้ สูจ่ ดุ สูงสุดได้
ดั่งใจนึก
แต่แนวคิดเช่นนีข้ องเขาไม่น่าจะใช้ได้ผลกับมหาพิภพถงเทียน
เต๋าทั่วทุกสารทิศของพวกเขาทัง้ เก้า
และพวกเขายังเป็ นอมตะ!
คุนหวูกล่าวว่า พวกเขาดารงอยู่มาไม่รูก้ ่ีแสนล้านปี แล้ว สิ่งนีช้ ีใ้ ห้เห็นอย่าง

ชัดแจ้งว่า ไม่มีใครหน้าไหนสามารถทาอะไรพวกเขาทัง้ เก้าได้เลย
สิ่งที่คนุ หวูกล่าวไปนัน้ ถูกต้อง ต่อให้จะมีพรสวรรค์ย่ิงใหย่เพียงใด แต่ก็

เป็ นไปไม่ได้เช่นกันที่จะเทียบเคียงพวกขาทัง้ เก้า
คุนหวูท่ีเห็นสีหน้าของเย่หยวนดังนัน้ ก็ยิม้ และกล่าวต่อว่า
“ข้าได้กล่าวไปหมดแล้ว ต่อจากนีเ้ จ้าต้องตัดสินใจด้วยตนเอง สิ่งแรกที่

จาเป็ นต้องทาคือ การหาวิธีทะลวงผ่านห้วงอวกาศอันปั่ นป่ วน!”
ตอนที่ 1280 นา้ ตาแห่งชีวติ !
“ห้วงอวกาศ?”
เย่หยวนเผยสีหน้าแสนงุนงงไม่แน่ใจว่านัน้ หมายถึงสิ่งใด
“ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เปรียบเสมือนโลกใบเล็กๆที่ถกู ขวางกัน้ โดยห้วง

อวกาศ ไม่สามารถเดินทางเข้าสูม่ หาพิภพถงเทียนได้โดยตรง ต่อให้เป็ น
อาณาจักรเทพถ่องแท้ก็ไม่สามารถขึน้ สูม่ หาพิภพถงเทียนได้! ไม่เพียง
ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เท่านัน้ ดินแดนอื่นๆเองก็ถกู ขวางดัน้ โดนห้วง
อวกาศเช่นกัน! สิ่งที่เรียกว่าห้วงอวกาศนัน้ มันคือรูปแบบพลังความผัน
ผวนที่ไร้ความเสถียรโดยสมบูรณ์ คล้ายมิติไร้สภาวะโกลาหลไร้สนิ ้ สุด”
คุนหวูกล่าวอธิบาย
เย่หยวนตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนัน้ ก่อนจะกล่าวว่า
“เช่นนัน้ แล้ว เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าเมื่อหนึ่งแสนปี ก่อนที่หายตัวไป

มีความเป็ นไปได้ไหมว่า พวกเขาจะเสาะหาวิธีการเพื่อเดินทางขึน้ สูม่ หา
พิภพถงเทียน?”
รอยยิม้ เหยียดแสนดูถกู พลันฉีกออกบนมุมปากของคุนหวูทนั ทีท่ีได้ยิน เขา

กล่าวอย่างไม่แสแยว่า
“เจ้าพวกโง่นนั้ เดินทางผ่านประตูผนึกดินแดน แต่ในส่วนที่ว่าพวกเขา

เดินทางถึงจุดหมายหรือไม่ เรือ่ งนีก้ ลับมิทราบ”
คูน่ ยั น์ตาของเย่หยวนเบิกกว้างแทบถลนออก ในที่สดุ เขาก็เข้าใจเรือ่ งราว

ทัง้ หมดจากปากของคุนหวู
และอีกสิ่งหนึ่งที่น่ากลัวยิ่งคือ ห้วงอวกาศที่ว่านัน้ ช่างสะพรึงเกินไป!
เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เมื่อหนึ่งแสนปี ก่อน

พวกเขามีจานวนไม่ต่ากว่าหนึ่งร้อยคน
แม้ในยุคนัน้ ศาสตร์แห่งสวรรค์จะเสื่อมถอยลงแล้ว แต่ในหมู่พวกเขา เย่

หยวนก็ม่นั ใจว่ายังมีเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าอยู่แน่นอน
ผูค้ นเหล่านีห้ าใช่ชนชัน้ กินเจไม่ แต่คนุ หวูทีเ้ รียกแทนพวกเขาว่า‘เจ้าพวก

โง่’ นี่แสดงให้เห็นแล้วว่า มีหลายต่อหลายคนที่พลาดท่าสิน้ ใจตายลงใน
ระหว่างการเดินทางกลางห้วงอวกาศ!
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ พวกเขาเหล่านัน้ ต่างเป็ นการดารงอยู่ท่ีทรงพลังยิ่งใน

ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนี!้
ใครบ้างที่สามารถรอดชีวิตออกจากห้วงอวกาศได้ นัน้ กลับไม่ทราบ!
เห็นสีหน้าของเย่หยวนดังนัน้ คุนหวูทราบทันทีว่าเย่หยวนกาลังคิดอะไรอยู่
พร้อมกล่าวด้วยรอยยิม้ ว่า
“ตอนนี ้ เจ้ายังอยากไปยังมหาพิภพถงเทียนอยู่หรือไม่?”
แววหาญกล้าเจือดือ้ รัน้ สาดสะท้อนออกจากนัยน์ตาของเย่หยวน เขา

กล่าวตอบทันทีดว้ ยความมุ่งมั่นว่า
“ห้วงอวกาศช่างน่ากลัวอย่างแท้จริง! กระนัน้ เอง การได้เห็นมู่หลินเสวีย

ตายต่อหน้าต่อตา นัน้ ไม่มีอะไรน่ากลัวยิ่งกว่าแล้ว! โปรดชีท้ างให้แก่
ผูเ้ ยาว์ดว้ ยเถิด!”
คุนหวูหวั เราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“ใจกล้าดีไม่นอ้ ย! แต่หว้ งอวกาศนัน้ เป็ นเพียงบททดสอบแรกเท่านัน้ ! สิ่งที่
เจ้าต้องเผชิญพบกลับยากเย็นแสนเข็ญยิ่งกว่ามาก!”
เย่หยวนสูดไอเย็นเข้าลึกๆและกล่าวอย่างแช่มช้าว่า
“ท่านอาวุโสโปรดอธิบาย!”
สีหน้าของคุนหวูดเู คร่งขรึมขึน้ โดนพลัน เขากล่าวว่า
“มีตานานเล่าขานไว้ว่า บนหุบเขาถงเทียนมีนา้ พุวิเศษชนิดหนึ่งเรียกว่า

นา้ ตาแห่งชีวิต ซึง่ ตามคาบอกกล่าวกันมา นา้ ตาแห่งชีวิตได้ไหลลงมาจาก
ยอดเขาถงเทียน ตราบใดที่ยงั พอหลงเหลือเศษเสีย้ วจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์
เพียงได้รบั นา้ ตาแห่งชีวิตเพียงหนึ่งหยดก็สามารถฟื ้ นคืนฟื ้ นได้ทนั ที! แต่
นัน้ เป็ นเพียงตานาน ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน ส่วนภายในดินแดนพฤกษา
นิรนั ดร์ ข้าเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน จึงสันนิษฐานว่านา้ ตาแห่งชีวิต
คงไม่มีในดินแดนแห่งนี”้
เมื่อได้ยินคุนหวูกล่าวเช่นนัน้ เย่หยวนกลับถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ท่านอาวุโส ถึงผูเ้ ยาว์คนนีจ้ ะต้องบุกนา้ ลุกไฟสักเพียงใด ยังไงข้าก็ตอ้ ง

เข้าไปในหุบเขาถงเทียนให้ได้ ข้าจะต้องเสาะหานา้ ตาแห่งชีวิตมา!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยนา้ เสียงอันมุ่งมั่น
ผลจากการกระทา สรวงสวรรค์ย่อมตอบแทนอย่างซื่อสัตย์! หากเขายังคง

มุ่งมานะและไม่ยอมแพ้!
เขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งจะต้องได้พบกับนา้ ตาแห่งชีวิตแน่นอน!
ทว่าอย่างไร ทันทีท่ีคนุ หวูและหวูเฉินได้ยินคากล่าวของเย่หยวน ทัง้ คูก่ ็
ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาโดยพร้อมเพรียง
ยามนี ้ เย่หยวนได้แต่ยืนงงดั่งคนโง่งม และไม่แน่ใจว่าตนกล่าวอะไรผิดไป
หวูเฉินคลี่ยิม้ บางกล่วาตอบว่า
“เด็กน้อย เจ้ายังไร้เดียงสาจริงๆ! ใสซื่อบริสทุ ธิ์อย่างยิ่ง! และไม่กลัวตาย

เลยแม้แต่นอ้ ย! การจะขึน้ สูห่ บุ เขาถงเทียนมันมิได้ง่ายเหมือนการเสาะหา
ศาสตร์แห่งสวรรค์ของเจ้า! เมื่อเจ้าถึงมหาพิภพถงเทียน เจ้าจะได้เปิ ดโลก
อันกว้างใหญ่ และอย่างน้อยที่สดุ เจ้าจะขึน้ ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรราชันย์
พระเจ้าให้ได้เสียก่อน! มิฉะนัน้ แล้ว ทันทีท่ีเจ้าย่างขึน้ สูห่ บุ เขาถงเทียน เจ้า
จะกลายเป็ นเศษเนือ้ บดทันทีโดยแรงกดดันภายในหุบเขา! ที่สาคัญ เซียน
อาณาจักรราชันย์พระเจ้าสามารถเดินขึน้ หุบเขาถงเทียนได้แค่สิบลีเ้ ท่านัน้
ไกลกว่านัน้ หน่อยก็จาต้องเป็ นเซียนอาณาจักรนภาสวรรค์ กระทัง้ จอมเทพ
นิรนั ดร์ยงั เดินทางไปได้เพียงหนึ่งหมื่นลีเ้ ท่านัน้ ! กว่าเจ้าจะบ่มเพาะ
ฝึ กปรือจนขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรเทพสวรรค์ มีเพียงสวรรค์ท่ีทรง
ทราบว่าจาต้องใช้เวลาเนินนานเท่าใด”
สีหน้าเย่หยวนดูเคร่งเครียดชัดเมื่อได้ฟัง ไฉนมันถึงได้ช่ือว่า หุบเขาถง

เทียน ยามนีค้ ิดว่าทราบเหตุผลดีเยี่ยมแล้ว
คุนหวูกล่าวเสริมขึน้ ต่อว่า
“ข้าลืมบอกเจ้าไป เก้าจอมเทพเต๋าบรรพกาลนัน้ ที่ได้ช่ือว่าตรัสรูเ้ ห็นถึง

สรรพสิ่ง ยังเดินไปได้แค่หนึ่งล้านลีเ้ ท่านัน้ แต่เพราะแบบนัน้ จึงทาให้พวก
เขาทัง้ เก้าขึน้ กลายเป็ นจอมเทพอาณาจักรเต๋าบรรพกาลได้! กระนัน้ เอง
พวกเขาทัง้ เก้าก็มิได้พบเห็นนา้ ตาแห่งชีวิตในตานานนัน้ เช่นกัน ผูค้ นจึง
สันนิษฐานกันว่า มีความเป็ นไปได้สงู ที่นา้ ตาแห่งชีวิตจะซ่อนอยู่ในส่วนลึก
เกินกว่าหนึ่งล้านลีแ้ น่นอน! แต่หากเจ้ามุ่งมั่นขนาดนี ้ สิ่งแรกที่ควรสนใจ
คือการบ่มเพาะพลังเพื่อขึน้ กลายเป็ นจอมเทพอาณาจักรเต๋าบรรพกาล!”
ทั่วทัง้ ร่างกายของเย่หยวนสั่นเท่าโดยมิตงั้ ใจ หากจาไม่ผิดคุนหวูเคยกล่าว
ไว้ก่อนหน้าว่า ถึงแม้เต๋าของเขาจะยิ่งใหญ่ใด แต่ก็ไม่มีทางขึน้ กลายเป็ น
จอมเทพอาณาจักรเต๋าบรรพกาลได้เลย!
หากต้องการขึน้ กลายเป็ นจอมเทพเต๋าบรรพกาลคนใหม่ จาต้องทรงพลัง

จนเทียบชัน้ ได้กบั เก้าจอมเทพเต๋าบรรพกาลให้ได้เสียก่อน!
ความยากลาบากชนิดนี ้ กล่าวได้ว่าขึน้ สวรรค์ยงั ง่ายเสียกว่า!
สีหน้าเย่หยวนบิดเบีย้ วน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ ทันทีทนั ใดเขาพลัน

ถอนหายใจเสียวยาว คาบอกเล่านีข้ องคุนหวูได้ลดทอนไฟแห่งความ
มุ่งมั่นของเขาลงไม่นอ้ ย
“ท่านอาวุโส…พอมีวิธีอ่ืนที่เป็ นไปได้หรือไม่?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างไร้หนทาง
คุนหวูกวาดสายตาจับจ้องเย่หยวนพร้อมพยักหน้ากล่าวว่า
“ยังมีอีกสองหนทาง!”
คูด่ วงเนตรไสวส่องประกายขึน้ ในทันใด เย่หยวนเร่งโพล่งกล่าวด้วยความ

ดีใจ
“ท่านอาวุโปรดชีแ้ นะ!”
เจาะลึกในแววตานัน้ ช่างเปี่ ยมไปด้วยแสงแห่งความหวัง
คุนหวูท่ีเห็นแบบนัน้ ก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างไม่หยุดหย่อน เขากล่าวว่า

“หนทางแรก เจ้าจะต้องไปเชิญหนึ่งในจอมเทพเต๋าบรรพกาลให้ออกโรง
ช่วยเสาะหานา้ ตาแห่งชีวิต หนทางที่สองคือ เชิญให้จอมเทพเต๋าบรรพ
กาลมารักษาด้วยตัวเอง! ถึงอย่างไรพวกเขาก็หลอมรวมเป็ นหนึ่งกลับเต๋า
สรรพสิ่ง นัน้ รวมไปถึงเต๋าแห่งชีวิตด้วย ขอเพียงพวกเขาเต็มใจช่วยเหลือ
สาวน้อยนางนี ้ นางก็ยงั มีโอกาสรอดตาย! แต่แน่นอน…ทัง้ หมดเป็ นเพียง
การสันนิษฐานของข้า! ส่วนหนทางที่สาม เฮ้ออ…คนที่แข็งแกร่งที่สดุ เท่าที่
เคยเห็นในมหาพิภพถงเทียน อย่างมากก็แค่ ยอดเซียนอาณาจักร
จักรพรรดิเทพสวรรค์ ส่วนเก้าจอมเทพเต๋าบรรพกาลกลับไม่เคยปรากฏตัว
มาไม่รูเ้ นินนานเพียงใดแล้ว ไม่มีใครเคยเห็นพวกเขาทัง้ เก้ามาก่อน”
กระจิตกระใจเย่หยวนปั่ นปวนไร้ระเบียบ หนทางเหล่านีก้ ลับไม่ง่ายดั่งที่

พูดเลย
สรุปได้ว่า หนทางช่วยชีวิตมู่หลินเสวียมีทงั้ หมดสามทางเลือก หนึ่งคือเขา

จะต้องเชือ้ เชิญจอมเทพเต๋าบรรพกาลให้ช่วยตามหานา้ ตาแห่งชีวิต สอง
,เชิญจอมเทพเต๋าบรรพกาลให้มาช่วยรักษานาง และหนทางสุดท้าย….ทา
ให้ตวั เขาขึน้ กลายเป็ นจอมเทพเต๋าบรรพกาลเสียเอง!
แต่น่ี…ยังมีความเป็ นไปได้อยู่ใช่ไหม?
เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่สดู้ ีนกั ของเย่หยวน คุนหวูกบั หวูเฉินพลันสบตากัน

โดยเร็ว ก่อนที่ทงั้ คู่จะถอนหายใจเสียงยาวพร้อมกันอย่างไร้ประโยชน์
พวกเขาทราบดีว่าความรูส้ กึ ของเย่หยวนที่มีต่อมู่หลินเสวียมันจริงใจ
เพียงใด แต่วา่ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของนางอีกไม่นานจาต้องสลายไป
ตลอดกาล หนทางทัง้ สามที่กล่าวไปกลับไม่มีทางทาสาเร็จได้เลย
“ตัดใจเสียเถอะ มันไม่มีทางเป็ นไปได้เลย! อันที่จริงแล้ว หากกล่าวตาม

สัตย์ ในความคิดของข้า แค่ลาพังเจ้าจะฝ่ าห้วงอวกาศไปมหาพิภพถง
เทียนยังแทบเป็ นไปไม่ได้เลย! อยู่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนีต้ ่อไป
เพื่อปกป้องดูแลผูค้ นเถอะ!”
คุนหวูถอนหายใจพร้อมกล่าวตามความจริง
หลังจากนัน้ พักใหญ่ เย่หยวนก็สดู หายใจเข้าลึกๆช้าๆ เพื่อสงบสติอารมณ์
ลง
เห็นเย่หยวนดูสงบสติอารมณ์ลง ยามนีค้ นุ หวูกบั หวูเฉินพลันลอบถอน

หายใจด้วยความโล่งอก
หากเย่หยวนตายลงในระหว่างห้วงอวกาศ นัน้ จะส่งผลให้ดินแดนพฤกษา

นิรนั ดร์เสื่อมโทรมยิ่งกว่าเก่า
และไม่นานดินแดนพฤกษานิรนั ดร์จะกลายเป็ นดินแดนที่เหี่ยวแห้งลง

อย่างรวดเร็ว!
ซึง่ ความสัมพันธ์ระหว่างทัง้ สองและดินแดนแห่งนีก้ ็ใช่วา่ ตืน้ เขิน พวกเขา

คงไม่เต็มใจแน่นอนหากต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนัน้
“ท่านอาวุโส…โปรดบอกทางไปยังประตูผนึกดินแดน!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมสายตาอันแน่วแน่
ทัง้ คุนหวูและหวูเฉินถึงกับสะดุง้ เฮือก พวกเขาพลันคิดว่าตนได้ยินอะไรผิด

ไป
สาหรับเส้นทางชีวิตของสาวน้อยนางนี ้ เกรงว่าได้สนิ ้ สุดลงโดยสมบูรณ์

แล้ว ด้วยสภาพของมู่หลินเสวียในตอนนี ้ นางสามารถตายได้ทกุ เวลา
ในสายตาของเหล่าเซียนแห่งมหาพิภพถงเทียน สิ่งมีชีวิตในดินแดนเล็กๆ
เหล่านีเ้ ป็ นเพียงมดปลวกเท่านัน้ !
แม้เย่หยวนจะเป็ นถึงผูป้ กครองดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ แต่เขายังคงเป็ น
สิ่งมีชีวิตระดับต่าสุดในมหาพิภพถงเทียน!
มหาพิภพถงเทียนแห่งนี ้ เหนือฟ้ายังมีฟ้าเสมอ กระทัง้ มังกรยังต้องขดหาง

เก็บ!
“เจ้าต้องคิดให้ดีๆก่อน!”
คุนหวูกดเสียงต่าเอ่ยกล่าวเตือน
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนในตอนนีเ้ ปี่ ยมไปด้วยความมุ่งมั่นอย่าง

ไม่เคยมีมาก่อน เขาพยักหน้ากล่าวตอบทันทีว่า
“ข้าตัดสินใจแล้ว! ข้าจะขึน้ กลายเป็ นจอมเทพเต๋าบรรพกาลคนที่สิบแห่ง

มหาพิภพถงเทียน! จากนัน้ ข้าจะรักษามู่หลินเสวียด้วยตัวเอง!”
ตอนที่ 1281 จักรพรรดิเ์ ทพสวรรค์จวิ ชาง
“หยิ่งผยอง!”
“อวดดีเกินไป!”
คุนหวูกบั หวูเฉินสวนตอบทันควัน
คำกล่ำวแบบนีม้ ีเพียงคนโง่ท่ีไม่รูอ้ ะไรเลยเท่ำนัน้ ที่สำมำรถกล่ำวออกมำ

ได้
ในมหำพิภพถงเทียน มียอดอัจฉริยะมำกมำยที่หยิ่งยโสอย่ำงหำที่เปรียบ
ไม่ แต่พวกเขำยังกล่ำวเพียงว่ำ ตนสำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรเทพ
สวรรค์ หรืออย่ำงมำกที่สดุ ก็แค่ อำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์เท่ำนัน้
ทว่ำพลังเหล่ำนัน้ ไม่เคยมีใครหน้ำไหนหน้ำด้ำนหำญกล้ำกล่ำวว่ำ ตนจะ
ขึน้ กลำยเป็ นจอมเทพเต๋ำบรรพกำลเลย!
สำยตำที่จบั จ้องของเย่หยวนแปรเปลี่ยนไปดั่งโง่งม เขำไม่เคยรูส้ กึ เช่นนีม้ ำ

ก่อน แต่ก็ยงั กล่ำวอย่ำงไม่ยอมแพ้ว่ำ
“คนโง่คนนีก้ ็มีดีเช่นกัน! เพรำะควำมหยิ่งผยองจึงพำข้ำมำถึงจุดนีไ้ ด้! หำก

ข้ำไม่สำมำรถช่วยชีวิตหลินเสวียได้ ข้ำยินดีจมลงสูห่ นทำงอันมืดมิด!”
สุดท้ำยนีค้ นุ หวูก็ดสู งบลงเล็กน้อย แน่นอนว่ำเขำตกใจไม่นอ้ ยเมื่อได้ยิน

คำพูดของเย่หยวน
เพรำะภำยในมหำพิภพถงเทียน จอมเทพเต๋ำบรรพกำลเปรียบเสมือนกำร
ดำรงอยู่อนั คงกระพัน
สิ่งที่พอให้พวกเขำเหลียวมองหรือหันมำสนใจได้บำ้ ง ก็มีแต่กำรดำรงอยู่
ในระดับอำณำจักรเทพสวรรค์ หรือไม่ก็ อำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์
แต่ ณ เวลำนี ้ คุนหวูสมั ผัสได้ถึงควำมมุ่งมั่นอันแรงกล้ำของเย่หยวนได้

อย่ำงชัดแจ้ง
ไม่วำ่ หนทำงเบือ้ งหน้ำจะโหดร้ำยเพียงใด แต่เพื่อช่วยชีวิตผูเ้ ป็ นที่รกั เขำ

ไม่มีลงั เลแม้แต่นอ้ ย!
“ช่ำงเถอะ ควำมรูส้ กึ ของมนุษย์ลกึ ลับซับซ้อนเกินไป กระทัง้ ข้ำเองก็ยงั ไม่

สำมำรถเข้ำใจได้ ในเมื่อเจ้ำแสวงหำควำมตำยเองเช่นนี ้ ย่อมได้…ข้ำจะ
บอกเจ้ำ! แท้ท่ีจริงแล้ว ประตูผนึกดินแดนคือจิตวิญญำณผูพ้ ิทกั ษ์แห่งเผ่ำ
สี่สตั ว์เทวะ!”
คุนหวูกล่ำวขึน้ พลำงถอนหำยใจเฮือกใหญ่
เย่หยวนตกตะลึงยิ่งเมื่อได้ฟังเช่นนัน้ ยำมนีเ้ ขำก็ตระหนักถึงจุดประสงค์
หลักของข่ำนนั่วได้ในที่สดุ ไฉนมันถึงต้องกำรจับตัวจิตวิญญำณผูพ้ ิทกั ษ์
พยัคฆ์ขำวไปในตอนนัน้ ปรำกฏว่ำมันต้องกำรปลดผนึกประตูผนึก
ดินแดน!
หำกย้อนกลับไป อดีตประมุขเผ่ำมังกรอย่ำง,หลงซำนก็ได้นำตรำมังกร
ศักดิส์ ิทธิ์ออกไปจำกเผ่ำมังกรเช่นกัน หรือนัน้ อำจเกี่ยวพันถึงประตูผนึก
ดินแดนเช่นกัน
นัน้ เพียงว่ำ พวกเขำไม่ทรำบถึงกำรมีอยู่ของห้วงอวกำศอันแสนปั่ นปวน
“ขอบพระคุณอย่ำงยิ่งท่ำนอำวุโส! ผูเ้ ยำว์ยงั มีธรุ ะบำงอย่ำงต้องสะสำง

เช่นนัน้ ผูเ้ ยำว์ขอลำ!”
เพียงร่ำงเย่หยวนขยับเคลื่อนออก เสีย้ วพริบตำต่อมำเขำก็กลับมำถึงเผ่ำ
มังกรอีกครำ
ปรำกฏว่ำข่ำนนั่วยังไม่ตำยสนิท ยำมนีม้ นั กำลังถูกขังโดยคุกที่เย่หยวน

สร้ำงขึน้
เย่หยวนมิได้กล่ำวอันใดให้มำกควำม พร้อมตอกตะปูผนึกวิญญำณเจำะ
ทะลวงทั่วทัง้ ร่ำงกำยของข่ำนนั่วโดยตรงอย่ำงเลือดเย็น
“อ๊ำกกกกก!!”
เสียงกรีดร้องครำ่ ครวญดังสนั่นคล้ำยผีรำ้ ยกำลังรำ่ ไห้สดุ เวทนำ สุม้ เสียง

ระงมลั่นของมันทำเอำทุกคนที่อยู่โดยรอบขนลุกเสียวสันหลังวำบทันควัน
“โอ้? จอมรำชันย์พิชิตสวรรค์กลับมำตัง้ แต่เมื่อใด? แต่ยำมนีส้ ีหน้ำของเขำ
ดูดีขนึ ้ มำก”
“จอมรำชันย์เหมันต์ไม่อยู่แล้วด้วย หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำจอมรำชันย์พิชิต

สวรรค์สำมำรถหำทำงช่วยนำงได้แล้วจริงๆ! หวังว่ำจอมรำชันย์เหมันต์จะ
ปลอดภัยดี!”
“ไม่วำ่ อย่ำงไร ไอ้บดั ซบข่ำนนั่วนัน้ เตรียมตัวตำยได้เลย ไม่สิ…อยำกตำย

เพียงใดคงมิได้สมใจ มันต้องชดใช้กบั สิ่งที่ก่อเอำไว้ เตรียมรับควำมพิโรธ
ของจอมรำชันย์พิชิตสวรรค์ได้เลย!”
……………………….
สีหน้ำเย่หยวนยังคงเฉยชำ พร้อมตะปูดอกแล้วดอกเล่ำที่ตอกกระแทกอัด
ร่ำงข่ำนนั่วไม่หยุดหย่อน
ตะปูผนึกวิญญำณทัง้ หมดได้ถกู ดึงออกจำกร่ำงของมู่หลินเสวียแล้ว ยำม
นีถ้ ึงตำของข่ำนนั่วที่ได้ใช้ต่อ
มีตะปูจำนวนนับไม่ถว้ นรุมตอกเข้ำกลำงไอหมอกทมิฬสีดำ แท้ท่ีจริงแล้ว

ไอหมอกทมิฬสีดำกลุม่ นีเ้ ป็ นจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของเผ่ำปี ศำจ และจิต
วิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของพวกมันก็ยำกยิ่งที่จะทำลำย
แม้ข่ำนนั่วในตอนนีจ้ ะอ่อนแออย่ำงมำก แต่กำรจะฆ่ำมันก็มิใช่เรือ่ งง่ำย
“ควำมเจ็บปวดที่หลิงเสวียได้รบั ข้ำหวังว่ำเจ้ำจะได้ลมิ ้ รสบ้ำงแล้ว เป็ น

อย่ำงไร? อร่อยหรือไม่?”
เย่หยวนเอ่ยกล่ำวทีละคำแช่มช้ำด้วยนำ้ เสียงที่เย็นสุดขัว้ หัวใจ

เย่หยวนที่สำมำรถควบคุมเต๋ำแห่งดินแดนนีไ้ ด้ กำรจะฆ่ำข่ำนนั่วกลับเป็ น
เรือ่ งง่ำยดำยเกินไป
แต่ฆ่ำไปทัง้ ๆแบบนี ้ มันจะได้ระบำยควำมเคียดแค้นกี่ก่อตัวภำยในใจของ

เขำได้อย่ำงไร?
ในปั จจุบนั ผืนแผ่นดินของมวลมนุษย์แทบลุกเป็ นไฟจนไม่เหลืออะไรแล้ว
ทัง้ มนุษย์และเผ่ำอสูรที่ตำยลงจำกมหำศึกสงครำมนีม้ ีจำนวนมำกกว่ำ

พันล้ำนชีวิต
สิ่งเหล่ำนีเ้ กิดขึน้ จำกข่ำนนั่วเพียงคนเดียว!
ผนวกรวมกับควำมอำฆำตแค้นที่มนั ฆ่ำทัง้ พ่อและตัวเขำเองในอดีต ยำมนี ้

ยังทำให้ม่หู ลินเสวียตกอยู่ในสภำพกึ่งเป็ นกึ่งตำยอีก
ควำมอำฆำตแค้นที่ลน้ ปรีก่ ลำงทรวงอกของเย่หยวน ช่ำงมหำศำลเกิน
พรรณนำไปมำก!
กล่ำวได้ว่ำ หำกข่ำนนั่วมีหมื่นชีวิต เย่หยวนก็จะทรมำนทัง้ หมื่นชีวิตก่อน

ฆ่ำมันให้ตำยอย่ำงช้ำๆ!
“อ๊ำกก! เย่หยวน! อภัยให้ขำ้ ด้วย! ข้ำ…ข้ำทนไม่ไหวแล้ว! อ๊ำกกก!”
ข่ำนนั่วร้องห่มร้องไห้ครวญครำญไม่หยุด เสมือนหมูท่ีกำลังถูกฆ่ำ ในที่สดุ

มันก็มิอำจทนพิษบำดแผลได้อีกจนต้องปริปำกขอควำมเมตตำจำกเย่
หยวน
เบือ้ งลึกสุดใจในดวงตำของเย่หยวนช่ำงเปี่ ยมไปด้วยเย็นชำอย่ำงหำที่

เปรียบไม่ สำหรับข่ำนนั่วต่อให้มนั จะขอร้องอ้อนวอนขนำดไหน เขำก็
ปรำศจำกควำมเห็นอกเห็นใจแม้แต่นอ้ ย
“ควำมเจ็บปวดที่เจ้ำได้รบั ยังเทียบไม่ได้แม้แต่สว่ นเดียวที่ม่หู ลินเสวีย
ได้รบั ! นี่ยงั เพิ่งเริม่ ต้น ก่อนข้ำจะออกไปจำกดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์ ข้ำจะ
ทำให้เจ้ำได้สมั ผัสกับคำว่ำ…ควำมสิน้ หวังอย่ำงแท้จริง!”
เย่หยวนเอ่ยขึน้ ด้วยสีหน้ำท่ำทำงอันสุดแสนจะเย็นชำ
เขำเชี่ยวชำญในศำสตร์แห่งจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ย่ิงกว่ำใครในดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ สำหรับวิธีกำรทรมำนต่ำงๆที่สง่ ผลให้จิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์
เจ็บปวดรวดร้ำวถึงขีดสุด เขำเองก็ย่อมทรำบซึง่ ง่ำยแค่ปลำยนิว้
ยิ่งไปกว่ำนัน้ เอง ตอนนีเ้ ขำขึน้ กลำยเป็ นเซียนอำณำจักรพระเจ้ำเต็มตัว

แล้ว กระทัง้ ศำสตร์แห่งสวรรค์หรือเต๋ำแห่งดินแดนนีก้ ็สำมำรถควบคุมได้
ดั่งใจนึก กำรจะฆ่ำข่ำนนั่วให้ตำยกลับง่ำยเกินไป และเขำก็สำมำรถเล่น
กับข่ำนนั่วได้อีกนำนหลำยสิบปี จนกว่ำจะพอใจ
โดยปกติ ยำมใดที่เขำสำมำรถเอำชนะศัตรูคอู่ ำฆำตมำได้ เย่หยวนมักจะ
ฆ่ำทิง้ ทันทีและนัน้ คือทัง้ หมด
แต่สำหรับข่ำนนั่วแล้ว มันเป็ นกรณียกเว้น!
ควำมผิดที่ข่ำนนั่วกระทำลงไปมันมำกมำยเกินกว่ำคำว่ำควำมตำยจะรับ
ได้เพียงพอ!
มันต้องทนทุกข์ทรมำนและเจ็บปวดยิ่งกว่ำควำมตำย!
เมื่อได้ยินวำจำคำกล่ำวของเย่หยวน ร่ำงไอหมอกจำงๆของมันก็พลันสั่น
เทำด้วยควำมกลัวสุดขีด
“เย่หยวน ข้ำ…ข้ำผิดไปแล้ว! ข้ำผิดไปแล้ว! ขอ..ขอโอกำส… อ๊ำกกกก!!”

“ดี ในเมื่อเจ้ำรูต้ วั แล้วว่ำผิด เช่นนัน้ ก็เตรียมใจรับกำรชดใช้กบั สิ่งที่เจ้ำก่อ
ขึน้ ”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พร้อมสีหน้ำสุดเมินเฉย พร้อตอกตะปูอดั กลำงอกของมัน

อย่ำงเฉยเมย
“เจ้ำ…เจ้ำ…เจ้ำจะต้องตำย! ตำยอย่ำงน่ำสยดสยอง! เจ้ำคิดจริงๆรึว่ำ แค่

ทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ก็สำมำรถฝ่ ำห้วงอวกำศอันโกลำหลนัน้
ได้? อ๊ำกกก…!! เจ้ำ…เจ้ำไม่มีทำงทำสำเร็จ! เจ้ำต้องตำย! อ๊ำกกกก!”
“เจ้ำไม่ตอ้ งเป็ นห่วงข้ำหรอก เพรำะเจ้ำได้ตำยก่อนจะได้เห็นข้ำตำย

เย่หยวนทิง้ ทวนประโยคสุดท้ำยเบำๆ ก่อนเดินจำกจุดที่คมุ ขังข่ำนนั่วไป

อย่ำงไม่แยแสอันใดอีก
เขำสร้ำงค่ำยกลทรมำนข่ำนนั่วไว้เพื่อต้องกำรทรมำนให้มนั ตำยอย่ำงช้ำๆ
และทรมำนที่สดุ
ไม่ใกล้ไม่ไกลจำกข่ำนนั่วนัก ปรำกฏเป็ นอิสตรีรำ่ งงำมที่กำลังถูกตรึงอยู่

กลำงอำกำศ
หญิงสำวนำงนีค้ ือเยวี่ยจีอ้ ย่ำงแม่นยำ
เมื่อเปรียบเทียบกับข่ำนนั่วแล้ว สภำพของเยวี่ยจีด้ ีกว่ำมำก นำงเพียงถูก

ขังไว้เท่ำนัน้
เมื่อเห็นเย่หยวนตรงเข้ำมำหำ แววควำมกลัวพลันสำดสะท้อนออกจำก
นัยน์ตำคูน่ นั้ ของเยวี่ยจีใ้ นบัดดล
นำงไม่คิดไม่ฝันเลยว่ำ ในยุคสมัยที่ปรำศจำกศำสตร์แห่งสวรรค์เช่นนี ้ จะมี
เด็กหนุ่มที่สำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้อีกครัง้ จริงๆ!
และที่สำคัญกว่ำนัน้ คือ เด็กหนุ่มคนนีย้ งั ได้กำรยอมรับจำกดินแดน

พฤกษำนิรนั ดร์แห่งนีอ้ ีก
เขำสำมำรถควบคุมเต๋ำในดินแดนแห่งนีไ้ ด้ด่งั ใจ
อันที่จริงแล้ว ต่อให้เย่หยวนสำมำรถขึน้ กลำยเป็ นเซียนอำณำจักรพระเจ้ำ

ได้ แต่ดว้ ยควำมแกร่งกร้ำวของข่ำนนั่วที่ผนวกกับลูกประคำแก่นอสูร ไม่
ว่ำอย่ำงไรมันก็ไม่มีทำงพ่ำยได้เลย
แต่ภำยใต้เต๋ำของดินแดนนีท้ ่ีเย่หยวนควบคุมอยู่ ข่ำนนั่วจึงเสียเปรียบ

อย่ำงมำก
“ผลที่ข่ำนนั่วได้รบั เจ้ำเองก็เห็นประจักสำยตำแล้ว เอำล่ะ จงบอก
จุดประสงค์ท่ีพวกเจ้ำเดินทำงมันยังดินแดนแห่งนี ้ หำกยอมบอกแต่โดยดี
ข้ำจะส่งเจ้ำไปนรกอย่ำงเบำมือที่สดุ ”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พร้อมเสียงอันเย็นยะเยือก
ภำยใต้กำรควบคุมของเย่หยวน พวกมันทัง้ คูไ่ ม่มีโอกำสแม้แต่จะฆ่ำตัว

ตำย
ดังนัน้ กำรส่งนำงไปนรกอย่ำงเบำมือที่สดุ นับเป็ นควำมเมตตำอันใหญ่ย่ิง

แล้วของเย่หยวน
สุม้ เสียงร้องอันน่ำสมเพชของข่ำนนั่วยังคงดังกรอกหูเยวี่ยจีไ้ ม่เว้นวำย
สีหน้ำกำรแสดงออดของเยวี่ยจีค้ ่อยข้ำงสงบนิ่งเป็ นอย่ำงมำก

เย่หยวนเองก็มิได้เร่งเร้ำใดๆเช่นกัน เขำยังคงยืนรอเงียบๆจนกว่ำเยวี่ยจีจ้ ะ
ยอมปริปำก
เพรำะเขำทรำบดี เยวี่ยจีจ้ ำต้องยอมแพ้ในท้ำยที่สดุ
ไม่นำนเกินรอ ในที่สดุ เยวี่ยจีก้ ็ยอมปริปำกกล่ำว
“เรำมำที่น่ีเพื่อตำมหำสมบัติเวทย์สวรรค์อีกสองชิน้ ที่เหลือในมือเจ้ำ
แน่นอนว่ำระหว่ำงนัน้ เอง พวกเรำทัง้ คูก่ ็บม่ เพำะฝึ กปรือไปด้วย เป้ำหมำย
คือทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรรำชันย์พระเจ้ำ!”
เยวี่ยจีก้ ล่ำว
เมื่อกล่ำวถึงจุดนี ้ เยวี่ยจีพ้ ลันเบี่ยงสำยตำเข้ำจับจ้องเย่หยวนทันทีดว้ ย
ควำมกลัว นำงกังวลไม่คลำยใจและไม่สำมำรถคำดเดำได้เลยว่ำ เย่หยวน
กำลังคิดอะไรอยู่กนั แน่
“ใครส่งเจ้ำมำที่น่ี?”
เย่หยวนเอ่ยถำมต่อสั่นๆ
เยวี่ยจีป้ รับขนำดสำยตำเล็กน้อยก่อนกล่ำวว่ำ
“เขำ….เขำคือจักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำง!”
สีหน้ำกำรแสดงออกของเย่หยวนถึงกับแปรเปลี่ยนไปในท้ำยที่สดุ
เขำไม่คิดเลยว่ำ บุคคลที่อยู่เบือ้ งหลังข่ำนนั่วกับเยวี่ยจี ้ แท้ท่ีจริงแล้วกลับ
เป็ นถึงยอดเซียนอำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์!
ในครำแรก เย่หยวนตัง้ ใจจะเดินทำงเสำะหำผูท้ ่ีอยู่เบือ้ งหลังทัง้ สอง

หลังจำกที่เขำบ่มเพำะฝึ กปรือไปได้ระดับหนึ่ง เขำจะเดินทำงไปแก้แค้น
ทันที
แต่เมื่อทรำบตัวกำรเช่นนี ้ ดูท่ำเขำจำต้องเลื่อนแผนนีอ้ อกไปก่อน
“ระหว่ำงจอมเทพนิรนั ดร์กบั จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำง ทัง้ สองมี

ควำมแค้นอันใดกัน?”
เย่หยวนเอ่ยถำมขึน้ อีกครัง้
ตอนที่ 1282 มดปลวกตัวน้อยก็โค่นต้นไม้ใหญ่ได้
เยวี่ยจีก้ ล่ำวตอบว่ำ
“จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงเป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์แห่งเผ่ำปี ศำจที่เพิ่ง

เลื่อนระดับได้เมื่อล้ำนปี ก่อน หำกย้อนกลับไป เขำเป็ นบุคคลที่มีช่ือเสียง
ยิ่งในยุคเดียวกับจอมเทพนิรนั ดร์และอีกหลำยคน พวกเขำทุกคนล้วน
ปรำรถนำว่ำสักวันจักต้องขึน้ สูอ่ ำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ให้จงได้ ใน
หมู่พวกเขำเหล่ำนัน้ จักรพรรดิเทพสวรรค์จิงชำงและจอมเทพนิรนั ดร์ต่ำง
เป็ นคูป่ ฎิปักษ์กนั มำตัง้ นำนแล้ว หลังจำกนัน้ มำ จักรพรรดิเทพสวรรค์จิว
ชำงได้รบั ผลวิญญำณเต๋ำจักรพรรดิมำจำกดินแดนจักรพรรดิสวรรค์ และ
ทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้โดยตรง!”
สีหน้ำของเย่หยวนตกลงทันใด เขำกล่ำวถำมไปว่ำ
“ดังนัน้ จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงจึงกลับไปฆ่ำจอมเทพนิรนั ดร์? แล้วส่ง
พวกเจ้ำมำขโมยสมบัติในดินแดนของเขำ?”
เยวี่ยจีเ้ ค้นเสียงหัวเรำะอย่ำงขมขื่นและกล่ำวว่ำ
“ในสำยตำของจักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำง พวกเรำเป็ นได้แค่มดปลวก

กระทั่งอำณำจักรรำชันย์พระเจ้ำยังไปไม่ถึง แล้วมีหรือที่บคุ คลระดับ
จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงจะเรียกหำพวกเรำโดยตรง? จอมเทพนิรนั ดร์
มิได้ถกู จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงฆ่ำตำย พลังฝี มือของจอมเทพนิรนั ดร์
หำใช่ชนชัน้ กินเจ ต่อให้เป็ นยอดเซียนอำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ยงั
ยำกที่จะฆ่ำเขำได้เช่นกัน! จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงในตอนนัน้ บำดเจ็บ
สำหัสกลับมำ ส่วนที่ว่ำใครเป็ นคนฆ่ำจอมเทพนิรนั ดร์ เรื่องนีก้ ลับไม่มีใคร
ทรำบ”
จำกคำกล่ำวของเยวี่ยจี ้ เย่หยวนก็พอเข้ำใจได้บำ้ งถึงเรือ่ งรำวภำยในมหำ

พิภพถงเทียน
ดูเหมือนว่ำมหำพิภพถงเทียนแห่งนีก้ ลำยเป็ นนรกบนดินดีๆนี่เอง กอปรไป
ด้วยกำรฆ่ำสังหำรและฉกฉวยแย่งชิงโอกำสผลกำไรเต็มไปหมด ปรำกฏว่ำ
มหำพิภพถงเทียนแห่งนีโ้ หดร้ำยเสียยิ่งกว่ำดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์มำก
จุดหนึ่งที่เย่หยวนนึกเอะใจคือ หลังจำกที่ศกึ สัประยุทธ์ระหว่ำงจักรพรรดิ

เทพสวรรค์จิวชำง จอมเทพนิรนั ดร์ก็ได้รบั บำดเจ็บสำหัส และในตอน
นัน้ เองเขำก็ถกู ลอบสังหำรโดยคนโลภบำงคนที่ตอ้ งกำรฉกชิงสมบัติในตัว
เขำ
อย่ำงไรก็ตำมแต่ เรื่องนีม้ นั ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเย่หยวนเลย
เย่หยวนรูจ้ กั จอมเทพนิรนั ดร์เพียงผิวเผินเท่ำนัน้ และในเรือ่ งควำมสัมผัส

มันยังห่ำงไกลเกินไปที่จะออกนำมล้ำงแค้นให้แทนอะไรเทือกนัน้
ที่จอมเทพนิรนั ดร์สร้ำงดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์ขนึ ้ มำ ทัง้ หมดก็เพื่อเก็บ
รักษำสมบัติเวทย์สวรรค์และเต๋ำของตัวเองเท่ำนัน้ ส่วนเย่หยวนก็เป็ นเพียง
มนุษย์คนหนึ่งที่ได้รบั ผลพลอยได้ไป
สุดท้ำยนีน้ ่ีเป็ นเรือ่ งผลประโยชน์ท่ีพงึ พำอำศัยซึง่ กันและกัน
เย่หยวนได้รบั เต๋ำของจอมเทพนิรนั ดร์ดว้ ยตนเองโดยที่อีกฝ่ ำยไม่มีสว่ นรู ้

เห็นใดๆ
ลักษณะกำรสืบทอดชนิดนีแ้ ตกต่ำงไปจำกหลงเถิงที่ถ่ำยทอดวรยุทธเผ่ำ
มังกรให้เย่หยวนเองกับมือ นัน้ คือควำมผูกผันเสมือนศิษย์-อำจำรย์
ไม่วำ่ จอมเทพนิรนั ดร์จะตำยอย่ำงไร เย่หยวนก็ไม่มีเหตุอนั ใดที่ตอ้ งไปช่วย

ล้ำงแค้นแทนเขำ
แต่เรือ่ งรำวควำมเดือดร้อนทัง้ หมดที่ข่ำนนั่วและเยวี่ยจีก้ ่อนขึน้ ไม่วำ่ ทัง้ คู่
จะได้รบั คำสั่งมำทำงตรงหรือทำงอ้อม แต่เบือ้ งหลังผูช้ กั ใยตัวหมำก
ทัง้ หมดก็คือจักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำง
เย่หยวนมิได้สนใจเลยว่ำ จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงจจะเป็ นใคร ใหญ่มำ

จำกไหน ต่อให้อีกฝ่ ำยเป็ นถึงจอมเทพเต๋ำบรรพกำล เย่หยวนเองก็ตอ้ งฆ่ำ
อีกฝ่ ำยให้ได้ในสักวัน!
แค่ว่ำหำกพินิจมองจำกตอนนี ้ หนทำงยังคงอีกยำวไกลนัก
เย่หยวนมิได้เอ่ยปำกกล่ำวอันใด เพื่อรอให้เยวี่ยจีก้ ล่ำวต่อให้เสร็จ
“สิ่งที่จกั รพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงต้องกำรที่สดุ คือ ไข่มกุ สยบวิญญำณ!

ดังนัน้ เขำจึงสั่งผูใ้ ต้บญ
ั ชำให้สง่ ข้ำกับข่ำนนั่วมำในดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์
และผลที่ได้คือพวกเรำก็พบมันจนได้!”
เยวี่ยจีก้ ล่ำว
คูส่ ำยตำเย่หยวนพลันหรีแ่ คบคล้ำยจับผิด เขำกล่ำวถำมขึน้ ว่ำ
“ในเมื่อจักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงเป็ นถึงยอดเซียนอำณำจักรจักรพรรดิ
เทพสวรรค์ แต่ไฉนยังต้องกำรสมบัติเวทย์สวรรค์ของจอมเทพนิรนั ดร์อยู่
อีก บุคคลระดับชัน้ นัน้ ย่อมมีสมับติลำ้ ค่ำไม่ตำ่ ง?”
เยวี่ยจีค้ ลี่ยิม้ บำงแสนขมขื่นใจและกล่ำวว่ำ
“สมบัติจกั รพรรดิสวรรค์ประเภทจิตวิญญำณมันไม่ได้หำได้ง่ำยๆเลย ต่อ

ให้เป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงเองก็ไม่เคยเห็นบ่อยนัก! โดยเฉพำะ
อย่ำงยิ่งกับไข่มกุ สยบวิญญำณ อำจกล่ำวได้ว่ำ มันเป็ นสมบัติประเภทจิต
วิญญำณระดับแถวหน้ำของมหำพิภพถงเทียน! เมื่อผนวกรวมกับสมบัติ
รำชำสวรรค์ชิน้ อื่นๆของจอมเทพนิรนั ดร์ จึงทำให้เขำสำมำรถต่อกรกับ
จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงได้เสมอมำ เพียงว่ำจักรพรรดิเทพสวรรค์จิว
ชำงค่อนข้ำงโชคดีกว่ำอีกฝ่ ำย เพรำะท้ำยที่สดุ นีเ้ ขำได้เสำะพบผล
วิญญำณเต๋ำจักรพรรดิและทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้
เป็ นคนแรกในหมู่พวกเขำทัง้ หมด”
เย่หยวนพยักหน้ำตอบ ท้ำยที่สดุ นีเ้ ขำก็พอจะเข้ำใจถึงจุดเริม่ ต้นและจุด

จบของเรือ่ งรำวทัง้ หมดว่ำ เพรำะเหตุใดเผ่ำปี ศำจถึงบุกมำรุกรำนดินแดน
แห่งนี ้
“จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงใช่หรือไม่? สักวันหนึ่ง ข้ำจะทำให้มนั รูเ้ องว่ำ

มดปลวกตัวน้อยๆคนนีก้ ็สำมำรถโค่นต้นไม้ใหญ่ได้!”
แววตำสำดประกำยงำ้ ลึก จิตสังหำรพรั่งพรูออกมำจำกกำยำเย่หยวนไม่

เมื่อเห็นภำพฉำกนี ้ เยวี่ยจีถ้ ึงกับอึง้ พลำงจับจ้องเย่หยวนอย่ำงมึนงง

คนที่กล้ำพูดจำใหญ่โตขนำดนีไ้ ด้ คงมีเพียงชำยหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ำนำง
ขณะนีเ้ ท่ำนัน้
ยอดเซียนอำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ นับเป็ นกำรดำรงอยู่สงู สุดแห่ง

มหำพิภพถงเทียนแล้ว แม้กระทั่งจักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชำงที่เพิ่งสำเร็จ
อำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้เพียงล้ำนปี แต่ขมุ พลังควำมแกร่งกล้ำ
กลับทำให้ทกุ สิ่งกลำยเป็ นมดปลวกได้ในทันที
………………………..
มหำศึกสัประยุทธ์ครัง้ ใหญ่ได้ยตุ ิลงแล้ว แต่ผลกระทบที่ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์

ได้รบั ยังคงปรำกฏให้เห็นต่อไปจนชินตำ
ดินแดนทัง้ หมดของอำณำเขตมนุษย์ถกู ทำลำยสิน้ ไม่เหลือ

เคล็ดสมบัติวิชำมำกมำย รวมไปถึงสิ่งปลูกสร้ำงอันเก่ำแก่ของดินแดน
ต่ำงๆ ล้วนวินำศสิน้ เหลือแค่เพียงควำมว่ำงเปล่ำ
ยอดฝี มือของเผ่ำมนุษย์จำนวนนับไม่ถว้ นถูกเปลี่ยนกลำยเป็ นทำสของเผ่ำ

ปี ศำจ และพวกเขำทัง้ หมดต่ำงถูกล้ำงบำงจนเหีย้ นโดยฝี มือของเย่หยวน
มวลมนุษย์ท่ียงั หลงเหลือได้เดินทำงกลับสูบ่ ำ้ นอีกครัง้ พร้อมกับ

ประสบกำรณ์อนั โหดร้ำยที่ยงั คงฝังลึกไปอีกนำน
อย่ำงไรก็ตำมแต่ สิ่งเหล่ำนีท้ ่ีเกิดขึน้ เย่หยวนหำได้กงั วลแม้แต่นอ้ ย
จุดเด่นที่สดุ ของเผ่ำพันธุม์ นุษย์คือกำรปรับตัวให้เข้ำกับสภำพแวดล้อม

เมื่อเวลำผ่ำนไป พวกเขำจะสำมำรถบูรณะภูมิปัญญำต่ำงๆที่สญ
ู สิน้
กลับมำได้อีกครัง้
เย่หยวนตรงกลับมำยังเผ่ำมังกรเพื่อมำพบฟำงเทียนและทุกคน
ทันทีท่ีมำถึง พวกเขำปรีเ่ ร่งเอ่ยถำมถึงอำกำรของมู่หลินเสวียในทันที
เย่หยวนได้แต่ส่ำยหัวและกล่ำวว่ำ
“อำกกำรของหลินเสวียยังน่ำเป็ นห่วงถึงขัน้ เลวร้ำย ท่ำนอำวุโส ที่ขำ้

กลับมำก็เพื่อบอกลำทุกคน! ข้ำต้องไปจำกดินแดนแห่งนีแ้ ล้ว พี่เต็ง จำกนี ้
ต่อไปเรือ่ งรำวต่ำงๆภำยในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ ต้องรบกวนท่ำนแล้ว”
คำกล่ำวนีข้ องเย่หยวนทำเอำทุกคนตื่นตะลึงหนัก
ฟำงเทียนถอดสีหน้ำเล็กน้อยพร้อมกล่ำวว่ำ
“ข้ำทรำบแล้ว เจ้ำจะออกเดินทำงสูโ่ ลกภำยนอกใช่หรือไม่?”

เย่หยวนเผยสีหน้ำแปลกใจทันควัน เขำกล่ำวด้วยรอยยิม้ ว่ำ
“ดูเหมือนว่ำท่ำนอำวุโสจะทำนำยเรือ่ งนีม้ ำแล้ว! ในควำมเป็ นจริง ดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์ท่ีเรำอยู่อำศัยกันเป็ นเพียงโลกเล็กๆใบหนึ่งเท่ำนัน้ เหล่ำเซียน
จำกโลกภำยนอกเรียกดินแดนแห่งนีว้ ่ำ ดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์! ภำยนอก
ยังมีมหำพิภพกว้ำงใหญ่ไพศำล! เพื่อช่วยหลินเสวีย ข้ำจำต้องไป!”
แม้ฟำงเทียนจะพอทำนำยมำได้บำ้ งแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำบอกเล่ำจำก

ปำกเย่หยวน เขำเองก็ยงั ตกใจอย่ำงมำก
“เย่หยวน ยำมนีพ้ ลังของเจ้ำอยู่ในระดับชัน้ ใด? ดูเหมือนว่ำเซียน

อำณำจักรพระเจ้ำทั่วไปยังอ่อนด้อยกว่ำเจ้ำมำก!”
ฟำงเทียนสูดไอเย็นแช่มลึกพร้อมกล่ำวถำมขึน้
เมื่อคนอื่นๆได้ยินเช่นนัน้ ก็อดเงี่ยหูฟังมิได้โดยพลัน
นี่เป็ นคำถำมที่ทกุ คนต่ำงให้ควำมสนใจยิ่ง!
เย่หยวนยิม้ และกล่ำวตอบว่ำ
“ปั จจุบนั ข้ำอยู่เพียงอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้นเท่ำนัน้ ที่ขำ้ แข็งแกร่ง

เป็ นพิเศษก็เพรำะยำมนีข้ ำ้ เปรียบเสมือนผูป้ กครองดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์
จึงสำมำรถควบคุมเต๋ำได้”
“ฟู่ วว…”
ทุกคนล้วนพรูลมหำยใจแรงไม่หยุดหย่อน เรือ่ งนีม้ ิได้ยำกเกินเข้ำใจเลย

เย่หยวนมีสถำนะเปรียบเสมือนผูป้ กครองดินแดนแห่งนี ้ นัน้ หมำยควำมว่ำ
จักรพรรดิดินแดนศักดิส์ ิทธิ์รุน่ ปั จจุบนั ก็คือเขำอย่ำงแม่นยำ!
กล่ำวได้วำ่ เย่หยวนคือพระเจ้ำผูไ้ ร้เทียมทำนแห่งดินแดนศักดิส์ ิทธิ์!
พระเจ้ำผูอ้ ยู่เหนือสรรพชีวิตทัง้ มวล!
หำกระลึกย้อนกลับไปถึงเส้นทำงกำรเติบโตของเย่หยวนตัง้ แต่อดีต เรือ่ งนี ้

ดั่งว่ำฝันไป
“ถ้ำเช่นนัน้ …พวกเรำยังพอมีหวังที่จะบรรลุอำณำจักรพระเจ้ำบ้ำง
เต็งหยุนเอ่ยถำมขึน้ ด้วยควำมวิตกกังวล
คำถำมนีเ้ ป็ นตัวแทนของทุกคนอย่ำงแท้จริง
ในเมื่อเย่หยวนสำมำรถบรรลุอำณำจักรพระเจ้ำได้ เช่นนัน้ แล้ว…พวกเขำ

จะสำมำรถบรรลุได้บำ้ งหรือไม่?
ทว่ำเย่หยวนกลับส่ำยหัวและกล่ำวว่ำ
“ข้ำได้สร้ำงศำสตร์แห่งสวรรค์ขนึ ้ ภำยในกำยตัวเองด้วยเต๋ำแห่งโอสถ จึง

ทำให้ขำ้ สำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้นได้ และอีก
ประกำรคือ เพรำะข้ำได้กำรรับยอมจำกเต๋ำในดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์แห่ง
นี ้ จึงอนุญำตให้ขำ้ ขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ สำหรับพวกท่ำนในตอนนี ้
เกรงว่ำยังไม่สำมำรถทำเช่นนัน้ ได้”
เมื่อได้ยินคำตอบจำกปำกเย่หยวน สีหน้ำทุกคนต่ำงเผยให้เห็นถึงควำม
ผิดหวังอย่ำงชัดแจ้ง
เย่หยวนคลี่ยิม้ เล็กน้อยและกล่ำวต่อว่ำ
“แต่มนั สำหรับแค่ตอนนีเ้ ท่ำนัน้ ! ตรำบใดที่ขำ้ สำมำรถออกเดินทำงสูโ่ ลก

ภำยนอกได้สำเร็จ และแกร่งกล้ำมำกขึน้ ในอนำคตข้ำจะเสำะหำทุก
วิถีทำงเพื่อทำให้ดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์แห่งนีใ้ ห้กำเนิดศำสตร์แห่งสวรรค์
อีกครัง้ ! เมื่อถึงเวลำนัน้ พวกเจ้ำทุกคนจะสำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักร
พระเจ้ำได้แน่นอน!”
เพียงประโยคนีเ้ พียงประโยคเดียว ก็ต่ำงทำให้ทกุ คนตื่นเต้นดีใจเป็ นอย่ำง

มำก
เว้นเสียแต่ฟำงเทียนที่รูส้ กึ ผิดสังเกตและตระหนักได้ถึงควำมผิดปกติจำก
หลังจำกนัน้ ไม่นำน ทุกคนก็แยกย้ำยกลับไปกัน เหลือเพียงฟำงเทียน

และเย่หยวนเท่ำนัน้ ในห้องโถงกว้ำง
ฟำงเทียนกล่ำวขึน้ ว่ำ
“เย่หยวน จงกล่ำวโดยสัตย์จริงเถอะ กำรจะเดินทำงออกไปโลกภำยนอก

คงมิได้รำบรืน่ เลยจริงไหม?”
เย่หยวนยิม้ อย่ำงรูท้ นั เขำทรำบแต่แรกแล้วว่ำ ไม่มีควำมลับใดที่สำมำรถ

ซ่อนจำกฟำงเทียนได้มิด ดังนัน้ เขำจึงเริม่ อธิบำยถึงเรือ่ งห้วงอวกำศและ
ภำพรวมทัง้ หมดของดินแดนต่ำงๆ รวมไปถึงเหตุกำรณ์ท่ีเหล่ำเซียน
อำณำจักรพระเจ้ำทัง้ หมดหำยตัวไปชั่วข้ำมคืนเมื่อหนึ่งแสนปี ก่อน
ฟำงเทียนสั่นสะท้ำนไปถึงขัว้ หัวใจเมื่อได้ฟัง เขำตระหนักทรำบทันทีว่ำ

ห้วงอวกำศนีม้ นั อันตรำยเพียงใด
“ไม่มีทำง! กระทัง้ เหล่ำเซียนอำณำจักรพระเจ้ำนับร้อยยังพลำดท่ำตำยใน
ห้วงอวกำศนัน้ ! แล้วตัวเจ้ำเพียงคนเดียวจะมีปัญญำฝ่ ำออกไปได้อย่ำงไร!
เจ้ำคิดให้ดีอีกทีเถอะ!”
ฟำงเทียนกล่ำวขึน้ พร้อมสีหน้ำท่ำทำงที่ไม่คอ่ ยพอใจนัก
เย่หยวนถอนหำยใจเฮือกใหญ่และกล่ำวว่ำ
“ท่ำนอำวุโส อย่ำกล่ำวเช่นนีเ้ ลย! หลินเสวียถึงขัน้ เสียสละชีวิตตนเองเพื่อ

ช่วยช้ำ แล้วจะให้ขำ้ ดูนำงตำยอยู่เฉยๆได้อย่ำงไร? คงปฏิเสธไม่ได้ว่ำ
หนทำงข้ำงนอกจะไร้ภยั อันตรำย แต่ถึงเกิดอะไรขึน้ กับข้ำก็ตำม ข้ำเองก็
ไม่เสียใจ!”
ฟำงเทียนที่ได้เห็นควำมมุ่งมั่นของเย่หยวน เขำก็ทรำบทันทีว่ำตนไม่
สำมำรถกล่ำวโน้มน้ำวใจใดๆได้อีกต่อไป ดังนัน้ เขำจึงตรงเข้ำมำตบไหล่
เบำๆและกล่ำวด้วยควำมเป็ นห่วงว่ำ
“เจ้ำเป็ นคนดีท่ีซ่อื ตรงต่อควำมรูส้ กึ และมิตรภำพยิ่งกว่ำสิ่งใด! เอำล่ะ
ขอให้กำรเดินทำงครัง้ นีผ้ ่ำนไปได้ดว้ ยดี จงระวังตัวให้มำก!”
ตอนที่ 1283 ทำลำยตรำผนึก
“ลี่เอ๋อ ข้าขอโทษ!”
ใต้แสงจันทร์นวล เย่หยวนและเยวี่ยเมิ่งลี่กาลังยืนเคียงกายพร้อม
ความรูส้ กึ ผิดติดตัว
ตามแผนเดิมที่เย่หยวนตัง้ ใจให้เป็ นคือ ทันทีท่ีเขาสามารถทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรพระเจ้าได้ และยุติเรือ่ งราวความเดือดร้อนทัง้ หมดบนดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์ลง เขาจะจัดงานแต่งงานที่ย่ิงใหญ่ท่ีสดุ ให้แก่เยวี่ยเมิ่งลี่
ทว่าตอนนีท้ กุ อย่างกลับจางหายไปดั่งควัน
มู่หลินเสวียสละชีวิตของนางเพื่อเย่หยวน ยามนีเ้ ขาไม่สามารถแต่งงานกับ

ลี่เอ๋อได้อีก
เย่หยวนเพิ่งค้นพบว่า ตัวเขาหลงรักหญิงสาวทัง้ สองในเวลาเดียวกัน
เย่หยวนคิดเสมอมาว่า เขาสามารถลืมมู่หลินเสวียไปได้ แต่เสีย้ วอึดใจที่มู่

หลินเสวียสาแดงใช้ใต้หล้าเหมันต์แสนลี ้ เย่หยวนก็รูส้ กึ เปรีย่ วเหงาว่าง
เปล่าเกินพรรณนา
ในเวลานัน้ เย่หยวนค้นพบว่ายิ่งพยายามห้ามใจตัวเองเท่าใด ความรูส้ กึ

เหล่านัน้ กลับยิ่งทวีความรุนแรงขึน้ เท่านัน้
“อย่าได้กล่าวขอโทษ! หากกล่าวตามตรง กลับเป็ นข้าที่ควรขอโทษเสีย

มากกว่า! หากมิใช่เพราะความเห็นแก่ตวั ของข้า ท่านกับพี่ม่คู งได้กลับมา
พบกันอีกครัง้ และจะไม่เกิดเรือ่ งเช่นนีข้ นึ ้ เลย! ข้า…”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี ้ เยวี่ยเมิ่งลี่ก็รา่ ไห้ออกมาโดยมิตงั้ ใจ

นางเสียใจกับการจากไปของมู่หลินเสวีย!
สองสามวันมานีเ้ อง เยวี่ยเมิ่งลี่จมอยู่กบั ความเศร้าและนา้ ตามาโดยตลอด
ภาพฉากที่ม่หู ลินเสวียสละชีพในตอนนัน้ นางเห็นอย่างชัดเจนภายใน

เจดียเ์ ลื่องสวรรค์
สิ่งนีแ้ ทบทาให้หวั ใจของนางแตกสลาย
เยวี่ยเมิ่งลี่คาดไม่ถึงเลยว่า มู่หลินเสวียจะเป็ นคนใจเด็ดถึงเพียงนี!้
ในขณะเดียวกัน นางก็รูว้ ่าความรักของมู่หลินเสวียที่มีต่อเย่หยวนเองก็

มิได้นอ้ ยไปกว่านางเช่นกัน!
หากเพียงแต่รกั แท้เท่านัน้ ที่สามารถนาพาผูค้ นให้ถึงขัน้ สละชีพแทนกันได้
เรือ่ งนีน้ างเข้าใจดี เพราะถ้าตอนนัน้ เปลี่ยนเป็ นลี่เอ๋อ นางเองก็ยอมสละ

ชีวิตโดยไม่ลงั เลเช่นกัน
ในตอนนัน้ นางทัง้ รูส้ กึ เลื่อมใสและอิจฉาจอมราชันย์เหมันต์นางนีใ้ นเวลา

เพราะคาพูดเหล่านัน้ ของเย่หยวน ได้สลักฝังลึกลงภายในหัวใจของนาง
เย่หยวนดึงเยวี่ยเมิ่งลี่เข้ามากอดอยู่ในอ้อมอกอย่างรักใคร่ เขากล่าวขึน้
เบาๆพลางถอนหายใจไปว่า
“อย่าร้องไห้อีกเลย! เจ้ารูจ้ กั หัวใจของข้าดีกว่าใครๆ เรือ่ งของมู่หลินเสวีย

ได้ปักหลักฝังลึกอยู่ในใจข้ามาโดยตลอด แต่ตวั เจ้าในใจของข้าก็มิได้ดอ้ ย
กว่านางเลยแม้สกั นิด! เพียงว่าตอนนีอ้ าการของหลิยเสวียค่อนข้างสาหัส
และข้าคงไม่สามารถหลอกใจตัวเองได้อีก”
แน่นอน ถ้อยคานีข้ องเย่หยวนทาให้ล่เี อ๋อหยุดรา่ ไห้ เพราะนางทนไม่ได้

หากต้องทาให้เย่หยวนรูส้ กึ ผิดไปมากกว่านี ้
“พี่ใหญ่หยวน ท่านไม่ตอ้ งกล่าวอันใดอีกแล้ว ข้าเข้าใจดี! ไปมหาพิภพถง

เทียนเถิด! ท่านต้องช่วยพี่ม่ใู ห้ได้ มิฉะนัน้ …ข้าเองก็ไม่มีหน้าอยู่ต่อไปแล้ว
เช่นกัน! ข้า…ข้าจะอยู่ดว้ ยตัวเองให้ได้!”
เย่หยวนยกมือปาดนา้ ตาให้นางอย่างเบามือ และกล่าวพร้อมรอยยิม้ ว่า
“เจ้าต้องทาได้แน่นอน! แล้วสักวันข้าจะกลับมา หรือเจ้าไม่เชื่อใจข้า?”
ลี่เอ๋อเงยหน้าจับจ้องเย่หยวน ก่อนพยักหน้าหนักแน่นด้วยความเชื่อมั่น
เนื่องจากห้วงอวกาศเป็ นห้วงมิติไร้ความเสถียรและปั่ นปวนตลอดเวลา
มันจึงอันตรายอย่างหาที่เปรียบไม่ หากเย่หยวนนาเจดียเ์ ลื่องสวรรค์ขนึ ้ ไป
ด้วย มีหวังมันคงถูกบดขยีไ้ ม่เหลือดีแน่นอน!
ดังนัน้ แล้ว เย่หยวนจึงต้องเดินทางฝ่ าห้วงอวกาศออกไปเพียงลาพัง
ยามนี ้ เย่หยวนได้แยกเจดียเ์ ลื่องสวรรค์กบั ศิลาจารึกเลื่องสวรรค์ออกจาก

กันแล้ว สิ่งที่นาติดตัวไปด้วยคือ ไข่มกุ สยบวิญญาณและศิลาจารึกเลื่อง
สวรรค์!
“เจ้ารออยู่ท่ีน่ีดว้ ยกันกับอิง้ หมัวหู่ จงหมั่นบ่มเพาะฝึ กปรือเพื่อรอวันที่พวก

เจ้าจะสามารถบรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ ข้าจะเสาะหาทุกวิถีทาง
และนาศาสตร์แห่งสวรรค์กลับมา ยามนัน้ ข้าคงประสบความสาเร็จใน
ระดับนึงแล้วบนมหาพิภพถงเทียน!”
ในปั จจุบนั เย่หยวนได้รบั เลือกให้ขนึ ้ กลายเป็ นผูป้ กครองดินแดนแห่งนีไ้ ป

แล้ว ตราบใดที่เขาสามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพลังที่สงู กว่านี ้ เขาย่อม
หาทางชักพาศาสตร์แห่งสวรรค์กลับคืนมาได้แน่นอน!
ในเวลานัน้ เหล่านักสูท้ กุ คนบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีจ้ ะสามารถ

กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้อีกครัง้ !
“พี่ใหญ่หยวนโปรดมั่นใจ ข้าจะฝึ กฝนอย่างหนัก!”
เยวี่ยเมิ่งลี่กล่าวตอบ
“อืม ความแกร่งกล้าของเจ้าในตอนนีเ้ องก็กา้ วหน้าขึน้ มากแล้ว จนกล่าว
ได้วา่ มีนอ้ ยคนนักในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ท่ีสามารถต่อกรกับเจ้าได้ นี่ทาให้ขา้
อุ่นใจได้หลายเปาะ และเพื่อให้แน่ใจที่สดุ พรุง่ นีข้ า้ จะไปช่วยปลดผนึกให้
กวนควานเทียนจากป่ าพิรุณโลหิต ตราบใดที่ยงั มีเขาอยู่ใกล้ๆ จะไม่มีใคร
สามารถพลิกฟ้าคว่าสมุทรคิดกบฎต่อดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้แน่นอน ทันทีท่ี
ข้าแข็งแกร่งขึน้ กว่านี ้ ข้าจะกลับมาหาเจ้าแน่นอน!”
………………………….
ทันทีทนั ใด ร่างของเย่หยวนก็ปรากฏตัวขึน้ ต่อหน้าต่อตากวนควานเทียน
ปฏิกิรยิ าการแสดงออกของอีกฝ่ ายตื่นตกใจยิ่งราวกับกาลังเห็นผีเมื่อ

มองเย่หยวน พลางอุทานลั่นอย่างไม่นา่ เชื่อ
“เจ้า…เจ้าทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้แล้วจริงๆ! นี่…นี่เป็ นไปได้

อย่างไร?! ทัง้ ๆที่ศาสตร์แห่งสวรรค์สญ
ู สิน้ ไปหมดแล้ว…”
กวนควานเทียนแทบไม่อยากเชื่อสายตาที่เห็น แต่รศั มีกลิ่นอายที่พรั่งพรู
ออกจากร่างกายเย่หยวน แม้กระทั่งเขาเองยังสั่นกลัวไม่มีสนิ ้ สุด
กลิ่นอายชนิดนีไ้ ม่สามารถตบตาเขาได้!
เย่หยวนมิได้ตอบคาถามของอีกฝ่ าย แต่กล่าวเชิงหยอกขึน้ ว่า
“หุหุ ท่านอาวุโสกวนควานเทียน ท่านถูกจั่วซ่งกักขังมาตัง้ เนินนานเป็ น

ล้านปี มิใช่วา่ ท่านอยากออกไปจากที่น่ี?”
กวนควางเทียนยืนแข็งทื่อในบัดดล เขากล่าวขึน้ อย่างไม่ค่อยพอใจว่า
“ออกไปจากที่น่ี? เจ้าอย่าล้อข้าเล่นเช่นนี!้ อย่าบอกนะว่า…ที่เจ้ามาใน

วันนีก้ ็เพื่อนาข้าออกไป?”
เย่หยวนยักไหล่ตอบและกล่าวว่า
“ก็เป็ นเช่นนัน้ แหละ”
กวนควานเทียนสวนกลับไปทันทีโดยมิสนใจว่า
“ไอ้เด็กคนนี ้ เจ้ามาหยอกข้าเล่นจริงๆใช่หรือไม่? แม้จะขึน้ กลายเป็ นเซียน

อาณาจักรพระเจ้าแล้วก็ตาม แต่นนั้ เป็ นเพียงอาณาจักรปฐมพระเจ้า
ชัน้ ต้นเท่านัน้ ! ความแข็งแกร่งแค่นีจ้ ะช่วยนาข้าออกไปได้อย่างไร? นี่ไม่
ตลกเลย!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ ตอบแต่มิได้กล่าวอะไรสักคา เขาเอือ้ มมือออกไปเพื่อบิด

ห้วงแห่งความว่างเปล่าเล็กน้อย ทว่าทันทีทนั ใด ทั่วทุกซอกมุมภายในป่ า
พิรุณโลหิตพลันสั่นกระเพื่อมอย่างแรง
เหล่าสัตว์อสูรเถื่อนและสมุนไพรวิญญาณมากมายตื่นตระหนกกันยิ่งตาม
สัญชาตญาณ และไม่ทราบเลยว่านี่กาลังเกิดเรือ่ งอะไรขึน้
บูมมมม!
ม่านพลังผนึกที่ปกคลุมทั่วทัง้ อาณาเขตระดับเจ็ดคล้ายโซ่ตรวนเส้นยักษ์
ยามนีถ้ กู ทาลายไม่เหลือซากพร้อมเสียงระเบิดดังสนั่น
ชายร่างกายาผูห้ นึ่งค่อยๆย่างกรายออกมาด้วยความไม่น่าเชื่อ นั่นจะเป็ น

ใครได้อีกนอกจากกวนควานเทียน?
เพียงว่าตอนนี ้ ความตื่นตกใจถูกสลักเขียนอยู่ท่วั ทุกมุมบนใบหน้าของเขา

แค่เย่หยวนสะบัดไม้สะบัดมือเล็กน้อยก็สามารถทาลายตราผนึกของจั่วซ่ง
ได้ นี่เป็ นไปได้อย่างไร?
ปรากฏว่า เย่หยวนมาที่น่ีมิใช่เพื่อหยอกล้อเขาเล่น แต่มาเพื่อช่วย

ปลดปล่อยเขาออกไปจริงๆ!
“ขอแสดงความยินดีดว้ ยกันท่านอาวุโส ในที่สดุ ท่านก็ได้เห็นแสงตะวันอีก

ครัง้ !”
ตราผนึกทัง้ หมดของจั่วซ่งถูกทาลายโดยสิน้ แล้ว ป่ าพิรุณโลหิตในปั จจุบนั

ถูกปลดปล่อยเป็ นอิสระแล้วโดยพลังศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวน
เมื่อสามจอมราชาอสูรในอาณาเขตระดับหกเห็นกวนควานเทียนถูก
ปลดปล่อยเป็ นอิสระ พวกเขาก็เร่งแห่มาแสดงความยินดีปรีใจ
กวนควานเทียนโบกมือเจือราคาญเล็กน้อย ก่อนเบี่ยงสายตาจับจ้องเย่
หยวนด้วยความสงสัยว่า
“เจ้าเด็กคนนี ้ เกิดอะไรขึน้ กันแน่? ต่อให้เป็ นท่านเซียนเต๋าสวรรค์กลับชาติ

มาเกิดใหม่ ก็มิอาจทาลายตราผนึกของจั่วซ่งได้ง่ายๆ เจ้า…เจ้าทาได้
อย่างไรกัน?”
“ต่อหน้าผูค้ วบคุมเต๋าได้ จั่วซ่งยังนับเป็ นอันใด?”
ทั่วทัง้ ร่างกายกวนควานเทียนสั่นสะท้านในทันใด พลางจับจ้องเย่หยวน

เสมือนเห็นผี
เรือ่ งนีท้ าเอาห้วงความคิดของเขาขาวโพลนนึกอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ
ยามนีค้ ล้ายชายไร้สติจบั จ้องเย่หยวนดั่งคนโง่งม
นัน้ …คือกลิ่นอายแห่งเต๋านี่เอง!
แต่เย่หยวนสามารถควบคุมเต๋าได้อย่างไร?
กวนควานเทียนคล้ายผลัดตกลงสูเ่ หวแห่งความโกลาหลในทันใด
นี่มนั เรือ่ งอะไรกัน? เขาไม่สามารถเข้าใจได้เลยแม้สกั นิด!
เย่หยวนเองก็มิได้มีเจตนาปิ ดบังเรือ่ งราวใดๆ พร้อมเอ่ยอธิบายแถลงไข

เกี่ยวกับเหตุการณ์ทงั้ หมดที่เกิดขึน้ ในช่วงที่ผ่านมาคร่าวๆให้แก่กวนควาน
เทียนฟั ง รวมไปถึงเรือ่ งการหลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์และการ
ปราบปรามเผ่าปี ศาจ
เสมือนกับว่าสมองของกวนควานเทียนลัดวงจรชั่วขณะใหญ่ เขายืนแข็ง
ค้างด้วยความตกตะลึงเช่นนัน้ ไปสักครู ่
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสามจอมราชาอสูรที่อยู่ขา้ งๆ!
พวกมันทัง้ สามสบตากันไปมาพร้อมสีหน้าอันไม่อยากจะเชื่อ!
เมื่อพวกมันนึกถึงตอนที่เย่หยวนเข้ามาในอาณาเขตระดับหก เขายังเป็ น
แค่เด็กน้อยอันไร้พิษภัยในสายตาของทัง้ สามอยู่เลย
แล้วนี่เพิ่งผ่านไปเพียงไม่ก่ีปี แต่เด็กน้อยในวันนัน้ กลับเติบใหญ่กลายเป็ น

ผูป้ กครองดินแดนที่อยู่เหนือสรรพสิ่งชีวิตไปแล้ว?
ความรูส้ กึ แบบนีเ้ สมือนกับฝันไป!

“จะ-เจ้า เจ้าจะบอกว่า เทพอสูรเทวะข่านนั่วและเยวี่จีถ้ กู จัดการลงไป
แล้ว? ตอนนีพ้ วกมันกาลังรอความตายอย่างสิน้ หวัง?”
กวนควานเทียนตื่นตกใจจนกล่าวไม่เป็ นภาษา
พลันได้ยินชื่อข่านนั่ว จิตสังหารหอบหนึ่งปะทุขนึ ้ จากกายเย่หยวนโดยมิได้

ตัง้ ใจ
ไม่เพียงสามจอมราชาอสูร แม้แต่กวนควานเทียนยังถึงกับขนลุกซู่ยนั หนัง

หัวด้วยความกลัว
แค่เศษเสีย้ วจิตสังหารที่เล็ดลอดออกจากร่างเย่หยวน แต่นนั้ ช่างน่าเกรง

ขามอย่างแท้จริง!
นี่คือทรงพลังของผูป้ กครองดินแดน!
ตอนที่ 1284 หออำญำสิทธิ์
“นายท่าน ข้าได้ป่าวประกาศตามที่ท่านสั่งเป็ นที่เรียบร้อย และเกณฑ์

มนุษย์ทกุ คนออกจากภูมิภาคอสูรแล้ว อีกทัง้ ยังออกคาสั่งยุบภาคีวิถีเร้น
ลับ…”
ณ ห้องโถงกว้าง เฉาหยุนจือเข้ารายงานต่อเย่หยวนเกี่ยวกับทิศทางความ
คืบหน้าของสถานการณ์ในขณะนีข้ องมวลมนุษย์โดยละเอียด
อย่างที่เคยกล่าวว่าไว้ จุดเด่นของเผ่ามนุษย์คือการปรับตัวและการเอา
ชีวิตรอดที่เป็ นเลิศ หลังจากที่พวกเขาเดินทางออกจากภูมิภาคอสูรไป ไม่
นานพวกเขาจะลงหลักปั กฐานและสร้างทุกอย่างขึน้ ใหม่อีกครัง้
ความสูญเสียที่เกิดขึน้ จากเผ่าปี ศาจ เป็ นเครือ่ งเตือนใจของพวกเขาทัง้ เผ่า

อสูรและเผ่ามนุษย์ว่าชีวิตมิอาจประมาทได้อีกต่อไป
พวกเขาจาต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่านี ้
ซึง่ เย่หยวนเองก็ออกคาสั่งห้ามอย่างเข้มงวด ภายในระยะเวลาหนึ่งร้อยปี

หากมีมนุษย์คนใดกล้าบุกรุกภูมิภาคอสูร พวกเขาเหล่านีจ้ ะถูกประหาร
ทันทีโดยปราศจากความเมตตาใดๆ!
แม้โลกแห่งการต่อสูน้ ีม้ ีกฎที่ว่า ผูอ้ ่อนแอเป็ นเหยื่อของผูแ้ ข็งแกร่ง แต่เย่

หยวนไม่ยอมปล่อยให้ประวัติศาสตร์ซา้ รอยจนเกิดความสูญเสียครัง้ ใหญ่
เฉกเช่นเดียวกับเผ่ายักษ์หินแน่นอน
หลังจากได้ยินคารายงานของเฉาหยุนจือ เย่หยวนก็พยักหน้าและกล่าว
ตอบว่า
“เจ้าทาได้ดีมาก! แม้ว่าภาคีวิถีเร้นลับจะยุบไปแล้ว แต่ความสูญเสียใน

ครัง้ นีจ้ าเป็ นต้องใช้เวลาอย่างน้อยพันปี เพื่อฟื ้ นตัวอีกครา ดังนัน้ ใน
ระหว่างนีด้ ินแดนศักดิส์ ิทธิ์ถือว่าอ่อนแอเป็ นอย่างมาก รวมไปถึงอาจเกิด
อาชญากรรมขึน้ ได้ตลอด ด้วยเหตุนีเ้ อง ข้าจึงตัดสินใจจัดตัง้ หออาญา
สิทธิ์ขนึ ้ โดยมีท่านอาวุโสกวนควานเทียนเป็ นผูด้ แู ล ส่วนผูก้ าหนดทิศทาง
ของหออาญาสิทธิ์รวมไปถึงการร่างกฎหมายออกมาเพื่อบังคับใช้ ทัง้ หมด
นีต้ อ้ งวานเจ้าเป็ นคนจัดการ”
เฉาหยุนจือที่ได้ฟังแบบนัน้ ก็ส่นั เทาไปทั่วทัง้ ตัว สีหน้าการแสดงออกของ

เขาเปี่ ยมไปด้วยความปิ ติดีใจจนมิอาจปกปิ ดใดๆอยู่
เขาคนนีเ้ ป็ นคนหัวไว ดังนัน้ จะไม่เข้าใจถึงความสาคัญของหออาญาสิทธิ์

นีไ้ ด้อย่างไร?
นี่คือสถานที่ท่ีถกู จัดตัง้ ขึน้ โดยผูป้ กครองดินแดนโดยตรง อานาจอิทธิพล

ของหออาญาสิทธิ์แห่งนีอ้ ยู่เหนือดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ มวล! และคนที่เป็ น
ผูร้ บั ผิดชอบก็ไม่ต่างอะไรกับตัวแทนของเย่หยวนเลย!
ความน่าเกรงขามของเย่หยวน สามารถกล่าวได้ว่าไม่มีใครรูจ้ กั
การดารงอยู่ของเขาเปรียบเสมือนพระเจ้าผูอ้ ยู่เหนือสรรพชีวิตในดินแดน
ในขณะที่เฉาหยุนจือเป็ นผูร้ บั ผิดชอบแทนในส่วนนี ้ ดังนัน้ ด้วยสถานะศักดิ์

ของเขา ไม่ว่าใครบนดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ตา่ งต้องให้ความเคารพ
ซึง่ เฉาหยุนจือก็ทราบดีเช่นกันว่า ความแกร่งกล้าของกวนควานเทียนนัน้

เหนือชัน้ ยิ่งกว่าฟางเทียน
นอกจากนี ้ เหล่าเสาหลักแห่งหออาญาสิทธิ์ยงั มีทงั้ จอมราชันย์วิญญาณ

และจอมราชันย์คนอื่นๆดารงอยู่ดว้ ย
เขาไม่มีทางใช้อานาจในทางมิชอบอย่างแน่นอน
โดยสรุปแล้ว หออาญาสิทธิ์นีก้ ็คือภาคีวิถีเร้นลับแห่งที่สอง!
แน่นอน เฉาหยุนจือคนนีเ้ ดินพันถูกข้างแล้ว!
เฉาหยุนทิง้ คูเ่ ข่ากระแทกพืน้ พร้อมก้มศีรษะจรดแทบเท้าเย่หยวนด้วย

ความซาบซึง้ และเร่งกล่าวขึน้ ว่า
“หยุนซือขอบพระคุณนายท่านที่ไว้ใจ! หยุนซือจะพยายามอย่างสุด
ความสามารถ! ข้าขอดารงหน้าที่ดว้ ยความซื่อสัตย์สจุ ริตจวบจนวาระ
สุดท้าย!”
เย่หยวนก้มมองอีกฝ่ ายเล็กน้อยพร้อมกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ ว่า
“จงร่างกฎหมายบังคับใช้ออกมาด้วยความเป็ นธรรม ที่ขา้ มอบหมาย

ตาแหน่งนีใ้ ห้เจ้าเพราะข้าเชื่อใจ และเจ้ายังเป็ นคนฉลาดและหัวไว เจ้ามี
คุณสมบัติมากพอที่จะมาดูแล ณ จุดนีไ้ ด้! แต่ถา้ หากเจ้ากล้าใช้อานาจ
ในทางมิชอบ เพื่อแสวงหาผลประโยชน์โดยส่วนตัว เหล่าบรรดาเสาหลัก
แห่งหออาญาสิทธิ์เองก็พร้อมลงโทษเจ้าทุกเมื่อเช่นกัน! ส่วนที่วา่ จุดจบจะ
เป็ นอย่างไร…ก็จงดูข่านนั่วเป็ นตัวอย่าง!”
ยิ่งกล่าวมากเท่าไหร่ สุม้ เสียงของเย่หยวนก็ย่ิงเย็นสะท้านมากขึน้ เท่านัน้

จนถึงขัน้ ที่ว่าเฉาหยุนจือรูส้ กึ ดั่งว่าฟ้าดินกาลังจะถล่มลงมา
ในปั จจุบนั ข่านนั่วยังคงถูกทรมานอย่างหนักไม่หยุดหย่อน เสียงกรีดร้อง

ครา่ ครวญของมันก็ยงั ดังระงมไร้สนิ ้ สุด
ความปี ติยินดีก่อนหน้ากลายมาเป็ นความกดดันดั่งภูเขากดทับโดยพลัน
ท้ายที่สดุ นี ้ เฉาหยุนจือก็เป็ นเพียงมนุษย์คนหนึ่งย่อมมีความโลภโดย

ธรรมชาติ ก่อนหน้านีท้ ่ีได้ยิน เขาก็พลันมีความคิดมากมายโฉบแล่นเข้า
มาในหัวเช่นกัน
แต่ตอนนีเ้ ปลวไฟภายในใจของเขา ได้เผาผลาญความคิดเหล่านัน้ ได้โดย
สิน้ ในพริบตา
บุคคลที่กาลังยืนอยู่ตอ่ หน้าต่อตาเขาคือ จักรพรรดิดินแดนศักดิส์ ิทธิ์!
ท่านผูน้ ีส้ ามารถควบคุมเต๋าบนผืนพิภพแห่งนีไ้ ด้!
ขุมพลังความแกร่งกล้าของเขา กระทัง้ ฟ้าดินยังต้องยอมจานน!
ไม่มีผใู้ ดสามารถเอาชนะท่านได้!
“นายท่านโปรดวางใจ! แม้ท่านหยิบยื่นสรรพสิ่งให้ควบคุม หยุนจือคนนีก้ ็

ไม่กล้าทาเรือ่ งเช่นนัน้ แน่นอน!”
เฉาหยุนจือเร่งกล่าวตอบทันที
“ข้าไว้ใจเจ้า แต่ขา้ จาต้องเตือนไว้ก่อน หลังจากนีข้ า้ จาต้องออกเดินทางสู่

โลกภายนอกเพื่อช่วยชีวิตหลินเสวีย และนัน้ มิใช่ระยเวลาน้อยๆเลย!
ดังนัน้ หากข้ามาทราบทีหลังว่ามีคนไว้ใจแอบแทงข้าจากข้างหลัง ยามที่
กลับมาผูน้ นั้ จะต้องเจ็บปวดทรมานยิ่งเสียกว่าความตาย!”
สีหน้าการแสดงออกของเฉาหยุนจือแปรเปลี่ยนเป็ นจริงจังในทันใด และ

กล่าวตอบว่า
“หยุนจือ จักสลักจาใส่ใจ!”
เฉาหยุนจือคนนีเ้ ป็ นคนที่ฉลาดหลักแหลมเป็ นอย่างยิ่ง และยังเป็ นคนที่
เหมาะสมที่สดุ ในการจัดการควบคุมหออาญาสิทธิ์ แต่เขาเองก็มิใช่
สุภาพบุรุษผูซ้ ่อื ตรงขนาดนัน้ หากเย่หยวนไม่ข่เู ตือนเสียบ้าง อีกฝ่ ายอาจ
ทาอะไรที่ไม่ดีก็เป็ นได้ในอนาคตต่อไป
แต่ก็เป็ นเพราะเฉาหยุนจือมิใช่คนเถรตรงจนเกินไป เย่หยวนจึงตัดสินใจ

เลือกเขามา
ผีย่อมเห็นผีกนั เสมอ คนที่เคยชั่วอย่างเฉาหยุนจือมีหรือจะมองไม่ออกว่า

คนไหนมีจิตใจคิดขดทุจริต?
ส่วนตัวแล้ว เย่หยวนเองก็ม่นั ใจว่า เฉาหยุนจือไม่กล้าทาอะไรไม่ดีเช่นกัน

ความแกร่งกล้าของเย่หยวนในปั จจุบนั อีกฝ่ ายตระหนักชัดแจ้งด้วยตา
ตนเอง
แถมในยามที่เย่หยวนไม่อยู่ ก็ยงั มีกวนควางเทียน ฟางเทียนและเหล่า
จอมราชันย์ท่ีคอยเฝ้าดูแลความสงบเรียบร้อยอีกทีนงึ
“ดีมาก เจ้าเป็ นคนฉลาด ย่อมทราบถึงวัตถุประสงค์ท่ีก่อตัง้ หออาญาสิทธิ์

ขึน้ มาดี! เจ้าต้องร่างกฎหมายบังคับใช้ท่ีเป็ นธรรมแก่ทกุ ฝ่ าย และอย่าให้มี
กลุม่ อานาจใดขึน้ มาแทรกแซงได้เป็ นอันขาด”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าและนา้ เสียงอันเคร่งขรึม
วัตถุประสงค์ของเย่หยวนนัน้ มิได้ซบั ซ้อนอันใดเลย เขาเพียงต้องการให้

ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แห่งนีก้ ลับคืนสูค่ วามสงบสุข และพัฒนาต่อไปในทิศทาง
การดารงอยู่ของหออาญาสิทธิ์นนั้ สูงศักดิเ์ สียยิ่งกว่าเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์

มากโข
สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นตัวแทนของเย่หยวนในอนาคต
ในยามที่เย่หยวนออกไปจากดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ หออาญาสิทธิ์แห่งนีจ้ ะ

ดารงอยู่เพียงควบคุมความสงบสุขและใช้อานาจกฎหมายเพื่อปราบปราม
ผูก้ ระทาผิดในนามของเขา
เฉาหยุนจือกล่าวตอบด้วยความเคารพว่า
“นายท่านโปรดวางใจในตัวหยุนจือคนนี!้ ”
หลังจากที่เฉาหยุนจือกลับออกไป กวนควานเทียนและฟางเทียนก็เดิน
ออกมาจากด้านหลังม่านยักษ์ดา้ นหลัง
ทันทีท่ีกวนควานเทียนได้รบั อิสรภาพอีกครัง้ โดยเย่หยวน เขาก็เริม่
เคลื่อนไหวในบัดดลและเข้าล้างบางมรดกสืบทอดของนิกายเสินยู่จนสิน้
ซาก
สามมหาอานาจแห่งเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์ จู่เห๋อฉิงซวนถูกเย่หยวนฆ่าตาย

เมฆาฟ้าโดนลูกหลงจนถูกย่างเกรียมโดยเต็งหยุน ยามนีเ้ หลือเพียงน่ากงซี
เฟิ งแค่ลาพัง แล้วมีหรือจะสามารถต่อกรกับกวนควานเทียนได้ไหว?
ความโกรธแค้นของกวนควานเทียนที่ถกู ขังเป็ นเวลาหนึ่งล้านปี ในที่สดุ ก็

ได้ระบายออกมาอย่างสาสมใจ!
แน่นอนว่าทัง้ หมดนีท้ ่ีเกิดขึน้ ได้ก็ตอ้ งขอบคุณเย่หยวน
ในทีแรก เขาเลิกล้มความคิดที่จะออกมาได้แล้ว แต่ใครจะไปคาดคิด เย่

หยวนได้การยอมรับจากเต๋าจนสามารถควบคุมผืนพิภพนีไ้ ด้ด่งั ใจนึก แถม
ยังสามารถปลดปล่อยเขาออกมาได้อย่างง่ายดายยิ่ง
“หุหุ โล่งใจเลยทีเดียว! ข้ามั่นใจได้เลย เจ้าเด็กนัน้ ไม่กล้าใช้อานาจในทาง
มิชอบแน่ หากได้เห็นผลงานที่ขา้ ทิง้ ไว้ในเมืองนภาศักดิส์ ิทธิ์บดั ซบนัน้ !”
กวนควานเทียนกล่าวขึน้ พร้อมยกนิว้ โป้งให้เย่หยวน
“เฮ้ออ…เจ้านี่มนั สัตว์ประหลาดชัดๆ ไม่เพียงด้านการบ่มเพาะพลังเท่านัน้

กระทัง้ ด้านจิตใจของผูค้ น เจ้ายังมองผ่านอ่านสถานการณ์ได้ขาด! เฉาหยุ
นจือเป็ นคนที่เก่งและมากความสามารถก็จริง แต่ดว้ ยสันดานโดยดั่งเดิม
ของเขาก็ไม่สามารถรับประกันได้เช่นกันว่า อนาคตเขาจะทาเรือ่ งไม่ดีขนึ ้
หรือไม่ แต่ดว้ ยคาขู่เตือนของเจ้า ทาให้เขาเห็นถึงผลลัพธ์ท่ีอาจเกิดขึน้ จน
เกิดความกลัว แต่หากเขายังกล้าทาอะไรจริงๆ ทัง้ ผูอ้ าวุโสกวนควานเทียน
ข้าและเต็งหยุนจะจัดการแทนเจ้าเอง!”
ฟางเทียนกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะ
“หยุนจือไม่มีทางทาเรือ่ งเช่นนัน้ แน่ เพราะท้ายที่สดุ นี่เขาก็ยงั หวาดกลัวตัว

ข้าเป็ นที่สดุ !”
ฟางเทียนพยักหน้าและกล่าวว่า
“ถูกต้อง ความแกร่งกล้าของเจ้าในตอนนีม้ นั เลยจุดนัน้ ไปนานแล้ว เฉาหยุ

นจือในตอนนีเ้ คราพเลื่อมใสเจ้ายิ่งกว่าอะไร”
กวนควานเทียนกล่าวถามขึน้ ว่า
“เย่หยวน แล้วเจ้าจะออกเดินทางเมื่อใด?”
เย่หยวนกล่าวตอบว่า
“หลังจากนีอ้ ีกสามเดือน! ข้าต้องจัดการธุระต่างๆในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ให้
เสร็จสิน้ เสียก่อน ข้าจะได้ออกไปโดยไม่มีห่วง”
ก่อนที่เย่หยวนจะออกเดินทาง เขายังมีภารกิจอีกมากมายที่พงึ กระทา
สาหรับเรือ่ งของเยวี่ยเมิ่งลี่, ลูเ่ อ๋อและอิง้ หมัวหู่ เย่หยวนยังต้องการใช้เวลา

กับพวกเขาก่อนที่จะจากลาไป นอกจากนี ้ เย่หยวนยังปลีกตัวกลับไปยัง
แดนล่างเพื่อนาเอาเย่ฮานและคนอื่นๆที่เหลือเดินทางขึน้ มายังดินแดน
ด้วยความแกร่งกล้าของเย่หยวนในปั จจุบนั การกระทาสิ่งต่างๆเหล่านีช้ ่าง

ง่ายดายเพียงแค่คิดเท่านัน้
เย่หยวนได้เตรียมโอสถจานวนมากมายหลากชนิดให้แก่ตระกูลเย่ และนัน้
มีปริมาณมากเกินพอจนสามารถทาให้ทกุ คนทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักร
ราชันย์เทวะได้
การเดินทางในคราวนีข้ องเย่หยวน กระทัง้ เขาเองยังไม่ทราบว่านาน

แต่ท่ีแน่นอนคือ เวลาหนึ่งล้านปี ภายในมหาพิภพถงเทียน กลับมิได้

เรียกว่านานเลย
เย่หยวนไม่ตอ้ งการกลับมาและพบว่าพ่อแม่ของตนเองได้ลว่ งลับ

กลายเป็ นเถ้าอัฐิไปแล้ว
ดังนัน้ เย่หยวนจึงหลอมกลั่นโอสถเตรียมไว้มากมาย เพื่อทาให้พวกเขาทุก

คนขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรราชันย์เทวะ และผนวกกับโอสถยืด
อายุขยั ของเย่หยวน มันก็เพียงพอแล้วที่จะทาให้พวกเขามีอายุยืนยาวนับ
หลายหมื่นปี
ในขณะที่พวกเขากาลังสนทนาพูดคุยกันอยู่นนั้ เอง จู่ๆเย่หยวนพลันขมวด

คิว้ ขึน้ โดยพลันคล้ายตรวจจับถึงบางสิ่งอย่างได้
เย่หยวนพบว่า มีท่ีไหนสักแห่งในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้ปรากฏศาสตร์แห่ง

สวรรค์จานวนมหาศาลที่กาลังระดมตัวขึน้ อยู่จนมีขนาดมหึมาเทียมฟ้า
“มีอะไรหรือเปล่าเย่หยวน?”
ทันทีท่ีเห็นสีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนเปลี่ยนไป ฟางเทียนก็เอ่ยถาม
ทันทีดว้ ยความแปลกใจ
ตอนที่ 1285 ค่ายกลหลอมสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์!
“มีใครบางคนกาลังระดมศาสตร์แห่งสวรรค์จานวนมหาศาล เพื่อต้องการ
ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า!”
เย่หยวนขมวดคิว้ หน้านิ่วทันทีพร้อมกล่าวขึน้
ฟางเทียนกับกวนควานเทียนแลกเปลี่ยนสายตากันในทันที ทัง้ คูต่ กใจ

อย่างมากเมื่อได้ฟังเช่นนัน้
“นี่เป็ นไปได้อย่างไร? นอกเหนือจากเจ้าแล้ว ยังมีใครอีกที่สามารถทะลวง

ขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้?”
ฟางเทียนกล่าวขึน้ เจือสีหน้าท่าทางที่ไม่คอ่ ยอยากเชื่อนัก

หากกล่าวถึงบุคคลผูม้ ากพรสวรรค์และยิ่งใหญ่ท่ีสดุ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
คงหนีไม่พน้ เย่หยวนและฟางเทียน!
ทว่าแม้แต่ฟางเทียนก็ยงั ไม่สามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้

เช่นนัน้ แล้วยังมีใครอีกที่สามารถทาได้?
เขายอมรับในตัวเย่หยวน แต่หากมีใครอีกคนที่ขนึ ้ กลายเป็ นเซียน

อาณาจักรพระเจ้าได้ ฟางเทียนก็คงปฏิเสธสุดหัวใจเช่นกัน
“นัน้ สิ เจ้าเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? หากกล่าวตามตรง ถ้าจะมีใครบางคน

สามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ นอกเหนือจากเจ้าก็ไม่มีอีก
แล้ว!”
กวนควานเทียนกล่าวเสริมขึน้ ทันที
เย่หยวนกล่าวตอบทันควัน
“ข้าแค่บอกว่า มีใครบางคนกาลังต้องการทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า

ส่วนที่ว่าจะประสบความสาเร็จหรือล้มเหลว ตรงนีข้ า้ มิได้กล่าวไว้”
เฉพาะยามนีท้ ่ีได้ยินคาอธิบายของเย่หยวน สีหน้าการแสดงออกของทัง้ คู่

ก็ดดู ีขนึ ้ เล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็อยากจะรูอ้ ยู่ดีวา่ ใครกันที่ตอ้ งการทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรพระเจ้า
ผูท้ ่ีมีคณ
ุ สมบัติในการก้าวขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้มีนอ้ ยจนนับนิว้ ได้ ซึง่
เป็ นไปไม่ได้ท่ีทงั้ คูจ่ ะไม่รูจ้ กั
“แต่หากกล่าวกันตามตรง…ถึงวิธีของเขาที่แม้แต่ขา้ เองยังต้องทึ่ง แต่นนั้
จะนาพามาสูผ่ ลลัพธ์ท่ีเลวร้ายเกินจินตนาการ!”
สีหน้าหลากอารมณ์พลันพรั่งพรู เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างกังวลใจ
วาจาคากล่าวนีข้ องเย่หยวนได้ไปกระตุน้ ความสงสัยของทัง้ สองเข้าโดยมิ

ตัง้ ใจ
“เย่หยวน มีอะไรก็รบี กล่าวมาเถิด เจ้าทาให้ขา้ อยากรูจ้ นแทบกระอักเลือด

แล้ว!”
กวนควานเทียนกล่าวขึน้ พลางปั้นสีหน้าเคร่งอย่างใจจดใจจ่อ
เย่หยวนคลี่ยิม้ เล็กน้อย พร้อมนาทัง้ สองหายวับจากสายตาทุกคน

ร่างทัง้ สามปรากฏขึน้ อีกครัง้ บนยอดเขาสูงแห่งนี ้
ไม่ใกล้ไม่ไกลออกไป ปรากฏเป็ นเกลียวพายุหมุนอันโหมกระหน่าชักล้าง

สรรพสิ่งโดยรอบ
ทันทีท่ีกวนควานเทียนและฟางเทียนเห็นภาพฉากเบือ้ งหน้านี ้ ทัง้ สองพลัน

ถอดสีหน้าเผยถึงความประหลาดใจโดยพร้อมเพรียง
ดวงตาไสวของฟางเทียนหรีแ่ คบพยายามพินิจเข้าจับจ้องอย่างละเอียด
ก่อนโพล่งอุทานขึน้ ลั่น
“จอมราชันย์ตา้ เยียน! นี่…นี่มนั ศาสตร์แห่งสวรรค์จริงๆ! เขา…เขาสร้าง

ค่ายกลขึน้ เพื่อดูดซับศาสตร์แห่งสวรรค์จากภายนอกเข้าสูก่ าย!”
ปรากฏว่า ผูท้ ่ีกาลังทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าอยู่กลับมิใช่ใครอื่น
นอกจาก จอมราชันย์ตา้ เยียน!
ในช่วงที่เผ่าปี ศาจบุกโจมตีจนเกิดความวุน่ วายสารพัดบนดินแดน

ศักดิส์ ิทธิ์ จอมราชันย์ตา้ เยียนไม่เคยปรากฏตัวออกมาเลยสักครัง้ แต่ฟาง
เทียนคาดไม่ถึงเลยว่า ที่แท้เขากาลังปลีกวิเวกเก็บตัวเพื่อเตรียมจะทะลวง
ขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าอยู่!
แม้ฟางเทียนจะมิได้เห็นร่างอีกฝ่ าย แต่เขายังคงจารัศมีกลิ่นอายของหลู่
หลินเฟยได้เป็ นอย่างดี
กวนควานเทียนตื่นตกใจสุดขีดที่เห็นค่ายกลนัน้ ก่อนโพล่งกล่าวตามๆกัน
มา
“เขา…เขาสามารถระดมศาสตร์แห่งสวรรค์จากภายนอกได้มากมายขนาด
นีจ้ ริงๆ! ชายคนนีน้ บั เป็ นยอดอัจฉริยะโดยแท้!”
ใจกลางค่ายกลขนาดยักษ์ปรากฏเป็ นพายุศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีระดมก่อตัว
ขึน้ จนสูงเสียดฟ้า
การมีอยู่ของค่ายกลชนิดนี ้ มันได้ทาลายแนวคิดความเข้าใจเก่าๆของพวก
เขาทัง้ สองโดยสิน้ เชิง
และในความเป็ นจริงแล้ว ศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีระดมก่อตัวอยู่นีม้ ิได้มาจาก

ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ แต่มนั เกิดขึน้ จากค่ายกลขนาดยักษ์อนั นี!้
ภายในค่ายกลขนาดยักษ์คล้ายเป็ นอีกโลกหนึ่งที่มีบรรพยากาศไม่ต่าง
จากดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ขนาดย่อมเลย
เย่หยวนที่เห็นดังนัน้ ก็เข้าใจได้ทนั ที ปรากฏว่า จอมราชันย์ตา้ เยียน,หลู่

หลินเฟยได้สร้างดินแดนขนาดจิ๋วขึน้ มาซ้อนทับกับดินแดนพฤกษานิรนั ดร์
อีกทีหนึ่ง เพื่อให้ดินแดนขนาดจิ๋วนัน้ ผลิตศาสตร์แห่งสวรรค์เทียมขึน้ มา
ให้แก่เขา!
วิธีนีค้ ลายคลึงกับเย่หยวนไม่นอ้ ย ในเมื่อศาสตร์แห่งสวรรค์ได้สญ

ู สิน้ ลงไป
แล้ว ก็สร้างมันขึน้ มาใหม่ให้ตวั เองก็สนิ ้ เรือ่ ง!
วิธีนีม้ ีเส้นคั่นบางๆระหว่างคาว่าอัจฉริยะและบ้าบิ่น!
แต่นนั้ ก็ดเู หมือนว่าเขาจะเข้าใกล้ความสาเร็จไปไม่นอ้ ยแล้ว!
อย่างไรก็ตาม เย่หยวนกลับถอนหายใจโดยพลันและกล่าวว่า
“วิธีการเช่นนีก้ ลับไปสร้างความโกรธแค้นให้แก่สรวงสวรรค์!”
กวนควานเทียนและฟางเทียน ทัง้ สองถึงกับเหลียวกลับมองเย่หยวนใน
ทันใด และมิทราบเลยว่านัน้ หมายความอย่างไรกัน
หากเป็ นคนอื่นกล่าววาจาเช่นนีอ้ อกมา ทัง้ สองคงเชิดศีรษะหาได้ใส่ใจไม่
แต่ภายในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์แห่งนี ้ ไม่มีคาพูดของใครมีนา้ หนักความ

น่าเชื่อถือไปกว่าเย่หยวนแล้วในปั จจุบนั
ทุกคากล่าวของเขาเปรียบเสมือนตัวแทนของเต๋าแห่งดินแดนนี!้
เมื่อครู ่ เย่หยวนกล่าวว่า วิธีเช่นนีก้ ลับไปสร้างความโกรธแค้นให้แก่สรวง

สวรรค์ ผลลัพธ์ท่ีหลูห่ ลินเฟยได้ก็คือ อาจถูกทัณฑ์ฟ้าลงโทษจนถึงแก่ชีวิต!
“ตาแก่หลูน่ บั เป็ นยอดอัจฉริยะผูห้ าตัวจับยากโดยแท้! แม้ความแข็งแกร่ง

ของเขาจะด้อยกว่าจู่เก๋อฉิงซวนกับพี่เต็ง แต่เขากลับมีความคิดที่ลา้ หน้า
ทุกคนไปแล้ว แต่น่าเสียดายนัก…การกระทาเช่นนีม้ นั ไม่ตา่ งอะไรกับการ
เย้ยหยั่นสรวงสวรรค์ถึงถิ่นเลย!”
“เย้ยหยั่นสรวงสวรรค์ถึงถิ่น?”
ทัง้ สองอุทานขึน้ พร้อมกันด้วยความฉงนงุนงง
เย่หยวนพยักหน้าพร้อมอธิบายว่า
“การจะสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์ขนึ ้ มาด้วยตนเองจาต้องเป็ นเซียน

อาณาจักรราชันย์พระเจ้าขึน้ ไปเท่านัน้ ส่วนตาแก่หลูเ่ ป็ นเพียงเซียน
อาณาจักรกึ่งพระเจ้าเท่านัน้ แล้วจะสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์จริงๆขึน้ มาได้
อย่างไร? แถมยังสร้างในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ท่ีกอปรจากเต๋าของคนอื่น
อีก ซึง่ นัน้ ไม่ตา่ งอะไรจากการท้าทายสรวงสวรรค์เลย ยามที่สรวงสวรรค์
บันดาลโทสะคิดว่าผลจจะเป็ นอย่างไร? การที่เขากระทาเช่นนีเ้ ท่ากับ
รนหาที่ตายชัดๆ”
คากล่าวของเย่หยวนต่างทาให้ทงั้ สองสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
ถึงปั จจุบนั พวกเขาทัง้ คูจ่ ะเป็ นแค่เซียนอาณาจักรกึ่งพระเจ้า แต่แนวคิด

ความเข้าใจอันลึกซึง้ ของพวกเขาเทียบเท่ากับเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้า
ไปแล้ว
ยามที่สรวงสวรรค์พิโรธน่ากลัวเพียงใด ทัง้ คูส่ ามารถกล่าวได้ทนั ทีว่า

แม้กระทั่งเย่หยวนยังมิใช่คมู่ ือเลยสักนิด
พวกเขาสัมผัสได้ว่า รัศมีกลิ่นอายของหลูห่ ลินเฟยในตอนนีไ้ ร้ขีดกาจัด

อย่างแท้จริง และย่างเข้าใกล้อาณาจักรพระเจ้าเข้าไปทุกทีแล้ว
แต่ใครจะไปคิดว่านัน้ จะเป็ นกลอุบายมากมายที่สรวงสวรรค์ใช้หลอกล่อ!

ราวกับฟ้าดินมายืนยันคาพูดของเย่หยวนด้วยตัวเอง ทันทีท่ีเย่หยวนกล่าว
จบ แรงกดดันอันน่าสะพรึงพลันอัดกระแทกลงมาเสมือนว่าน่านฟ้ากาลังจ
จะถล่มลงมา
สีหน้าการแสดงออกของกวนควานเทียนและฟางเทียนแปรเปลี่ยนใน
บัดดล!
ในที่สดุ พวกเขาก็เข้าใจคากล่าวของเย่หยวนจนได้
สรวงสวรรค์กาลังพิโรธ!
วิธีของหลูห่ ลินเฟยได้ย่วั โทสะของสรวงสวรรค์อย่างแท้จริง!
สรวงสวรรค์หาได้มีความรูส้ กึ รูส้ า มันเป็ นกฎธรรมชาติอนั แสนลึกลับ ทุก

ครัง้ ที่เคลื่อนไหวล้วนมาจากสัญชาตญาณดิบทัง้ สิน้
เต๋าแห่งดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ถกู สร้างขึน้ โดยจอมเทพนิรนั ดร์
ยามใดที่มีใครบางคนคิดท้าทายเต๋าดั่งเดิมในดินแดนแห่งนี ้ ตาม
สัญชาตญาณ สรวงสวรรค์จะลงมือกาจัดตัวปั ญหาทันที!
ดังนัน้ แล้ว ทัณฑ์สวรรค์ในครัง้ นีจ้ ึงรุนแรงและน่ากลัวยิ่งกว่าครัง้ ใดๆ!
สายวชิระสีเหลืองทองดิ่งสะบัน้ ลงมาจากท้องนภาสูง มันสูงเด่นเป็ น

ตระหง่านคล้ายต้นไม้มหึมาค่าฟ้าดิน และทรงอนุภาพการทาลายล้าง
อย่างหาที่เปรียบไม่
เป้าหมายของสายวชิระนีค้ ือ ค่ายกลขนาดยักษ์ของหลูห่ ลินเฟยอย่าง

แม่นยา!
ความโกลาหลเกิดขึน้ ทันทีในค่ายกล หลูห่ ลินเฟยตระหนักทราบทันทีว่า
แผนการที่เขาเตรียมการเอาไว้ในครัง้ นีก้ ลับประสบความล้มเหลว ค่ายกล
ขนาดมหึมาที่สร้างเริม่ โคลงเคลงไร้เสถียรภาพ
เหนือศีรษะสูง วชิระสีเหลืองทองสายยักษ์กาลังดิ่งพสุธาชาระล้างทุกสิ่ง
ในเวลานีเ้ ขาได้แต่เงยหน้ามองพร้อมสายตาสุดสิน้ หวัง
หลูห่ ลินเฟยเพิ่งจะมารูต้ วั ว่า สิ่งที่ตนทาลงไปกาลังทาให้สรวงสวรรค์โกรธ

จัด
สรวงสวรรค์ตอ้ งการจะกาจัดเขาและมันก็ทาได้สาเร็จ!
สายวชิระอัสนีบาตรลูกมหึมาสะบัน้ ตรงเป้าบดขยีค้ ่ายกลจนไม่เหลือชิน้ ดี

ศาสตร์แห่งสวรรค์เทียมที่กาลังระดมก่อตัวแตกสลายกระจายออกไป
หลังจากสายวชิระลูกนีผ้ ่านพ้น ทั่วทุกบริเวณนัน้ ก็เหลือแค่เพียงความว่าง
เปล่า
หลูห่ ลินเฟยที่เงยหน้ามองท้องฟ้าอย่างสิน้ หวัง ณ ใจกลางค่ายกลที่ตน

สร้างถูกซัดกระเด็นออกไปโดยมิได้ขดั ขืนแต่อย่างใด
นี่มิได้ขนึ ้ อยู่กบั ว่าเขาประสบความสาเร็จหรือล้มเหลวอีกแล้ว แต่ยามนีห้ ลู่

หลินเฟยจะรอดชีวิตออกมาได้หรือไม่
หลูห่ ลินเฟยหลับตาปี๋ เฝ้ารอความตายอยู่สกั ครูใ่ หญ่ แต่ตอ้ งแปลกใจที่คน

ยังมีลมหายใจอยู่จวบจนบัดนี ้ เขาค่อยๆลืมตาขึน้ ช้าๆและต้องประหลาด
ใจยิ่ง เมื่อเห็นร่างทัง้ สามปรากฏขึน้ อยู่เบือ้ งหน้า
เพื่อรับประกันว่าจะไม่มีใครเข้ามาขัดจังหวะในตอนที่เขาทะลวงขึน้ สู่
อาณาจักรพระเจ้า หลูห่ ลินเฟยได้สร้างค่ายกลมากมายรายล้อมตัวเอง
เอาไว้ มาตรได้ว่าแม้แต่เซียนอาณาจักรบัญชาสวรรค์ขนั้ สุดยังไม่สามารถ
ฝ่ าเข้ามาได้แน่นอน
ทว่า…ทัง้ สามร่างนีก้ ลับเข้ามาได้อย่างง่ายดาย!
ยิ่งไปกว่านัน้ หลูห่ ลินเฟยเองก็ไม่รูส้ กึ ตัวเลยสักนิด!
ทันทีท่ีทงั้ สามเข้าสัมผัสกับค่ายกลจานวนมากมายที่รายล้อมเอาไว้ หลู่

หลินเฟยควรจะตรวจจับได้ทนั ที
แต่น่ีเพียงเสีย้ วพริบตา ร่างทัง้ สามก็ปรากฏขึน้ ตรงหน้าแสนน่าฉงนใจ

เมื่อเพ่งพินิจให้ดี หลูห่ ลินเฟยก็ถึงขัน้ โพล่งอุทานลั่นด้วยความประหลาด
ใจว่า
“จีฉ้ ิงหยุน!”
หลูห่ ลินเฟยมิใช่คนโง่ พลานุภาพของทัณฑ์ฟ้าสีเหลืองทองเมื่อครูม่ ีหรือจะ

เบาบางเพียงนี ้ ในระหว่างที่ผ่าสะบัน้ ลงมา ได้มีใครบางคนเข้ามาลดทอน
ความรุนแรงของมันลงจนแทบไม่เหลือ และจบลงด้วยตัวเขาที่ยงั ไม่ตาย
หลายปี ท่ีผ่านมา หลูห่ ลินเฟยมุ่งความสนใจทัง้ หมดกับการคิดค้นค่ายกล

หลอมสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์เทียมขึน้ มา จนมิได้รูเ้ รือ่ งรูร้ าวเลยว่า เผ่า
ปี ศาจได้แอบลอดเร้นแฝงตัวเข้ามาแล้ว
เสีย้ วอึดใจต่อมา ดั่งปราดนึกรูส้ กึ ถึงความผิดปกติได้ฉบั พลัน เขากล่าวขึน้

ด้วยความตื่นตะลึงสุดขีดจนติดอ่างไม่เป็ นภาษา
“จะ-เจ้า…เจ้าเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้ว? นะ-นี่…เป็ นไปไม่ได้!
ข้า…สายตาข้าคงมีปัญหาแล้ว!”
ตอนที่ 1286 ประตูผนึกดินแดน
เย่หยวนคนนีท้ ่ีอยู่ต่อหน้าต่อตาหลูห่ ลินเฟย ให้ความรูส้ กึ ดั่งว่าเหนือทุก

สรรพชีวิต
ความแข็งแกร่งระดับชัน้ นีย้ งั เป็ นอะไรไปได้อีกหากมิใช่อาณาจักรพระเจ้า
นอกจากนีห้ ลูห่ ลินเฟยก็ยงั สัมผัสได้จางๆ บุคคลที่มาช่วยก่อนหน้านีม้ ีรศั มี

กลิ่นอายคล้ายคลึงกับศาสตร์แห่งสวรรค์!
ฟางเทียนหันมองหลูห่ ยินเฟยด้วยสายตาสุดเห็นอกเห็นใจ ก่อนกล่าวขึน้

ว่า
“สายตาของเจ้ามิได้มีปัญหา เย่หยวนกลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า

แล้วจริงๆ!”
ทั่วทัง้ กายาหลูห่ ลินเฟยสั่นเทาไสวไม่หยุด เลื่อนสายตาเข้าจับจ้องเย่
หยวนเผยให้เห็นถึงความไม่อยากจะเชื่ออยู่เปี่ ยมหัวใจ
เพื่อแผนการในวันนี ้ หลูห่ ิลนเฟยได้เตรียมการทุกอย่างมาเป็ นเวลาเนิน

นานไม่รูก้ ่ีปี คงมีเพียงสรวงสวรรค์เท่านัน้ ที่ทราบว่าเขาลงแรงกายแรงใจ
ไปมหาศาลเพียงใด
ก่อนวันนีห้ นึ่งวัน หลูห่ ลินเฟยมีความมั่นใจอย่างมาก
เขาเชื่อว่าวิธีท่ีตนคิดค้นขึน้ มาจะเป็ นวิธีท่ีลา้ หน้าและอัจฉริยะที่สดุ ในรอบ

หนึ่งแสนปี ของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์
แต่น่ีก็มิอาจบอกได้เช่นกันว่า มันจะสามารถทาให้เขาทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรพระเจ้าได้ แต่ไม่มีวิธีการใดจะดีไปกว่านีแ้ ล้ว
ทว่าในท้ายที่สดุ เขาก็ทาล้มเหลว!
เขาคือหนึ่งในผูค้ นที่ประสบความล้มเหลวในรอบหนึ่งแสนปี ท่ีผ่านมา และ

นัน้ คือทัง้ หมด
อย่างไรก็ตามแต่ ณ ตอนนีก้ ลับมีเซียนอาณาจักรพระเจ้าโผล่ออกมายืน

อยู่ต่อหน้าต่อตาเขาจริงๆ!
ไม่มีอะไรที่จะทาให้รูส้ กึ แย่ไปกว่านีแ้ ล้ว
เย่หยวนทราบดี การที่ตนปรากฏตัวขึน้ มาในเวลานีก้ ลับมิใช่เรือ่ ง

เหมาะสมนัก แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเย่หยวนกับหลูห่ ลินเฟยก็มิได้ตนื ้
เขินนัก
หากพินิจพิจารณาให้ดี เย่หยวนก็ถือเป็ นศิษย์ของหลูห่ ลินเฟยกลายๆ
ดังนัน้ แล้ว หากต้องทนเห็นหลูห่ ลินเฟยถูกฆ่าตายโดยทัณฑ์ฟ้า เย่หยวน

เองก็รบั ไม่ได้เช่นกัน
“เป็ นไปไม่ได้! กระทั่งข้ายังล้มเหลว แล้วเจ้า…เจ้าทาสาเร็จได้อย่างไร?”
หลูห่ ลินเฟยโพล่งกล่าวขึน้ ด้วยอารมณ์สดุ แสนกระวนกระวายใจ
คาพูดคาจานีข้ องหลูห่ ลินเฟยฟั งดูเย่อหยิ่งถือตัวยิ่งกว่าใคร แต่ถึงกระนัน้

เขามีทนุ รอนมากพอที่จะทาเช่นนัน้
เขาได้คิดค้นวิธีชกั นาศาสตร์แห่งสวรรค์เข้าสูก่ ายาโดยการพึ่งพาศาสตร์

แห่งค่ายกล ความบ้าบิ่นเช่นนี ้ กล่าวได้ว่าเขาไม่เป็ นสองรองจากเย่หยวน
เลย
แม้แต่ฟางเทียนก็ยงั ด้อยกว่าหลูห่ ลินเฟยในแง่มมุ นี ้
“ไม่มีส่งิ ใดยากเลย เจ้าก้าวเดินในเส้นทางแห่งค่ายกล ส่วนข้าก้าวเดินอยู่

บนเส้นทางแห่งโอสถ เจ้าพยายามสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์ขนึ ้ มาโดยใช้
ค่ายกล ข้าเองก็หลอมสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์โดยใช้โอสถเช่นกัน และนัน้
คือทัง้ หมด”
สายตาของหลูห่ ลินเฟยผลัดเปลี่ยนเป็ นความตัง้ ใจ เขากล่าวพึมพาขึน้

อย่างไม่แน่ใจว่า
“หลอมสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์ดว้ ยโอสถ… หลอมสร้างศาสตร์แห่งสวรรค์

ด้วยโอสถ! แค่…แค่นนั้ งัน้ รึ?”
ทัง้ หมดมีเพียงแค่นนั้ จริงๆ เพียงแต่เขาประสบความล้มเหลว ในขณะที่เย่
หยวนประสบความสาเร็จ!
หลูห่ ลินเฟยตระหนักถึงความลึกซึง้ อันมากความหมายจากคากล่าวของเย่

หยวนได้ทนั ที คนหนึ่งได้รบั ศาสตร์แห่งสวรรค์ผ่านเส้นทางแห่งโอสถ ส่วน
อีกคนผ่านเส้นทางแห่งค่ายกล
ทัง้ หมดดูท่าจะคล้ายคลึงเหมือนกัน แต่ในความเป็ นจริงแล้วกลับแตกต่าง

โดยสิน้ เชิง!
วาจาคาพูดของเย่หยวนค่อนข้างดูคลุมเครืออย่างมาก แต่นนั้ ก็ทาให้หลู่

หลินเฟยรูส้ กึ ดีขนึ ้ อย่างบอกไม่ถกู
เย่หยวนกาลังบอกเขาเป็ นนัยว่า เส้นทางที่เขาเดินนัน้ ถูกต้องแล้ว เพียงแต่

ความคิดที่นอกกรอบเกินไปจึงเป็ นสาเหตุท่ีทาให้ลม้ เหลว
หลูห่ ลินเฟยอดนึกหวนถึงทัณฑ์ฟ้าเมื่อครูม่ ิได้ ความน่ากลัวนัน้ ได้กดั กิน
ลึกถึงขัว้ หัวใจโดยไม่รูต้ วั
ทันทีทนั ใดหลูห่ ลินเฟยพลันรูส้ กึ ผิดประหลาดกับร่างกายตนเอง ถึงเขาจะ

คว้านา้ เหลวในการก้าวขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า แต่นนั้ ก็ทาให้เขาสัมผัสถึง
ธรณีประตูแห่งอาณาจักรพระเจ้าแล้วเช่นกัน ถึงกระนั่นเอง มันก็ยงั ไม่
เพียงพอที่จะรับมือกับทัณฑ์ฟ้าก่อนหน้ามิได้
“เย่หยวน ทัณฑ์ฟ้าเมื่อครูน่ ี…
้ ถึงจะเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าก็ไม่มีทาง
ต้านทานได้ไหวแน่ เจ้าทาได้อย่างไรกัน?”
หลูห่ ลินเฟยกล่าวถามด้วยความสงสัย
ฟางเทียนยิม้ และกล่าวตอบว่า
“เย่หยวนมิใช่เซียนอาณาจักรพระเจ้าทั่วไป เนื่องจากตัวเจ้าปลีกวิเวกเก็บ
ตัวมาโดยตลอดที่ผ่านมา จึงมิอาจทราบเลยว่าเกิดอะไรขึน้ กับดินแดน
ศักดิส์ ิทธิ์บา้ ง ณ ปั จจุบนั เย่หยวนกลายเป็ นผูป้ กครองดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ไป
แล้ว ความสามารถในการควบคุมเต๋าของเขาทาให้อยู่เหนือสรรพชีวิต!”
“ผู…
้ ผูป้ กครอง?”
ม่านตาดาของหลูห่ ลินเฟยหดแคบตีบตันในทันใด คานีส้ ร้างความตกใจ

ให้แก่เขาเป็ นอย่างยิ่ง
เย่หยวนหันมองอีกฝ่ ายและกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ว่า
“ตาแก่หลู่ เจ้าอย่าเพิ่งท้อแท้ถอดใจไป ตราบใดที่เจ้ายังคงก้าวเดินต่อไป

บนเส้นทางสายนี ้ สักวัน เจ้าจะได้รบั ยอดเต๋ามาแน่นอน แก่นแท้ของสิ่งนี ้
หาใช่ศาสตร์แห่งสวรรค์ แต่เป็ นยอดเต๋าที่ติดตัวไปจนตาย ส่วนที่ช่วยก่อน
หน้า เป็ นเพียงสิ่งตอบแทนที่เจ้าเคยมอบความรูค้ วามเข้าใจแก่ขา้ ”
หลูห่ ลินเฟยสีหน้าซีดขาวลงเล็กน้อย พลางกล่าวเย้ยหยั่นตัวเองขึน้ ว่า
“การจะได้ยอดเต๋ามาหาใช่เรือ่ งง่ายกระมัง? เจ้าทาได้แล้วจึงกล่าวได้!

บางทีเส้นทางที่ขา้ เริม่ ก้าวเดินตัง้ แต่แรกอาจไม่ถกู ต้อง ความพยายามของ
หลูค่ นนีน้ บั ว่าสูญเปล่าโดยแท้”
แต่เย่หยวนกลับส่ายหัวและกล่าวตอบด้วยรอยยิม้ ว่า
“ยอดเต๋าทุกศาสตร์แขนงล้วนนาไปสู่จดุ หมายเดียวกัน ดังนัน้ ความ

พยายามทัง้ หมดของเจ้าจะไปสูญเปล่าได้อย่างไร? ในภายภาคหน้า หาก
ข้าบ่มเพาะฝึ กฝนจนสูงกว่าอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าไปแล้ว ข้าจะเป็ น
คนนาศาสตร์แห่งสวรรค์กลับคืนมาเอง! ยามนัน้ เจ้าจะได้ขนึ ้ กลายเป็ น
เซียนอาณาจักรพระเจ้าสมใจ! ตาแก่หลู่ โปรดดูแลตัวเองให้ดีและรอข้า
จนกว่าจะถึงวันนัน้ !”
ทันทีท่ีกล่าวตบ เย่หยวนก็พาฟางเทียนและกวนควานเทียนจากไปทันที
หลูห่ ลินเฟยเงยมองฟ้าไกลสุดสายตา ถึงพวกเย่หยวนทัง้ สามจะจากไป

แล้ว แต่เขายังคงยืนนิ่งไม่ได้สติอยู่ครูใ่ หญ่
เพียงประโยคสัน้ ๆของเย่หยวน แต่นนั้ กลับไปเปิ ดเผยข้อมูลอีกมากมาย!
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า เย่หยวนจะมีวิธีนาพาศาสตร์แห่งสวรรค์กลับมายัง

ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้อีกครัง้ ?
เรือ่ งนีม้ ีความเป็ นไปได้สงู มาก!

มุมมองของเย่หยวนในปั จจุบนั เป็ นจุดที่เขาไม่สามารถมองเห็นได้อีกแล้ว
นอกจากนีค้ วามหมายในคากล่าวของเย่หยวนก็ยงั ชัดเจนยิ่ง

นอกเหนือจากอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าแล้ว ยังมีอาณาจักรพลังที่อยู่สงู
กว่า!
ทว่าสิ่งเหล่านัน้ ห่างไกลเกินไปแล้วสาหรับตัวเขา
สุดท้ายนี ้ คากล่าวทิง้ ท้ายของเย่หยวนได้นาพาความหวังของหลูห่ ลินเฟ

ยกลับคืนมาอีกครัง้ !
เขาที่ถกู ทัณฑ์ฟ้าจากสรวงสวรรค์ฟาดเข้าใส่ นี่ทาให้ความแข็งแกร่งของ

เขาลดลงอย่างมาก แต่ดว้ ยความช่วยเหลือของเย่หยวน ที่ช่วยลดทอน
ความรุนแรงของทัณฑ์ฟ้าไป อย่างน้อยที่สดุ เขาก็ยงั สามารถรักษา
รากฐานพลังเอาไว้ได้ครบถ้วนสมบูรณ์ดี
ตราบใดที่เขาไม่ยอ้ ท้อและหมั่นฝึ กฝนอย่างหนัก สักวันหลูห่ ลินเฟยจะ
สามารถกลับคืนสู่สภาวะสูงสุดได้อีกครัง้
………………………
สามเดือนต่อมา ณ ดินแดนทางทิศตะวันออก จุดสิน้ สุดแห่งแดนทะเล

ผสานนภา ยามนีป้ รากฏกลุม่ หมอกหนาเข้าปกคลุมทั่วทัง้ บริเวณ
กลุม่ หมอกที่ยอดยาวสุดสายตานี ้ ต่างทาให้ผคู้ นรูส้ กึ เปลี่ยวเหงาและ

อ้างว้างอย่างบอกไม่ถกู แม้แต่เย่หยวนที่ทอดสายตาจับจ้องยับงรูส้ กึ ครั่น
คร้ามอยู่ไม่นอ้ ยเช่นกัน
รอบข้างเย่หยวนปรากฏหลายร่างยืนเคว้งกลางเวหา ทัง้ ฟางเทียน, กวน

ควานเทียน, เยวี่ยเมิ่งลี่, อิง้ หมัวหู่, หลงเถิง และคนอื่นๆอีกมากมายที่
เดินทางมาเพื่อเฝ้าดูเย่หยวน
เบือ้ งหลังเย่หยวนมีส่รี า่ งวิญญาณสัตว์อสูรยืนประจาตาแหน่งพร้อม ซึง่
พวกมันก็คือ จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์แห่งเผ่าสี่สตั ว์เทวะนัน้ เอง!
“อะไร? กลัวรึไง? เช่นนัน้ ก็ไม่ตอ้ งไปแล้ว! อยู่ท่ีน่ีดแู ลผูค้ นต่อไปดีกว่า!

ห้วงอวกาศนัน้ ทัง้ ปั่ นป่ วนและอันตรายเกินจินตนาการ ร่างของเจ้าอาจถูก
ห้วงอวกาศไร้เสถียรนัน้ ฉีกเป็ นชิน้ ๆ! ว่าไง…เจ้ายังจะยืนยันคาเดิมอยู่
สุม้ เสียงหนึ่งแผดสะท้านฉีกห้วงแห่งความว่างเปล่าดังออกมา เขามิใช่ใคร

อื่นนอกจากคุนหวูอย่างไม่ผิดเพีย้ น
เย่หยวนสูดไอเย็นแช่มลึกและกล่าวตอบไปว่า
“ท่านอาวุโสอย่าพยายามโน้มน้าวใจข้าอีกเลย ผูเ้ ยาว์คนนีต้ งั้ สินใจ

เด็ดขาดแล้ว!”
“เฮ้ออ… เจ้าเด็กคนนี ้ คงไม่คิดเหลียวกลับหากไม่ชนใต้กาแพง! ลืมมันไป
เถอะ ในเมื่อเจ้าแสวงหาความตายเช่นนี ้ เราเองคงห้ามมิได้เช่นกัน!”
คุนหวูกล่าวขึน้ เจือนา้ เสียงหงุดหงิดและผิดหวังในเวลาเดียวกัน
เย่หยวนเหลียวหลังหันกลับไปมองจิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ทงั้ สี่อย่างแช่มช้า

“เย่หยวนคนนีจ้ าต้องรบกวนพวกท่านทัง้ สี่แล้ว!”
จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ทงั้ สี่นีเ้ ป็ นมวลพลังที่เกิดขึน้ จากค่ายกล จึงหาได้มี

ความรูส้ กึ นึกถึงไม่ แต่ท่ีทงั้ สี่ดเู ชื่อฟั งแบบนีเ้ ป็ นเพราะพวกมันอยู่ภายใต้
การควบคุมของตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีเย่หยวนสามารถนา
ทัง้ สี่มายังที่แห่งนีไ้ ด้
เมื่อกล่าวจบ เย่หยวนก็ชตู รามังกรศักดิส์ ิทธิ์ขนึ ้ มา รัศมีพลังศักดิส์ ิทธิ์เปล่ง
ประกายเฉิดฉายไปทั่วน่านฟ้าย่านทะเลในทันที
จิตวิญญาณผูพ้ ิทกั ษ์ทงั้ สี่ได้แยกตัวออกไปยืนประจาทิศของตัวเอง

จากนัน้ ก็เร่งโคจรพลังเวียนรอบตรามังกรศักดิส์ ิทธิ์ซง่ึ อยู่เป็ นใจกลาง
ทันทีทนั ใดลูกพลังงานประหลาดพลันก่อตัวขึน้ เหนือร่างจิตวิญญาณทัง้ สี่

เมื่อพวกมันอ้าปากพร้อมแหงนศีรษะชีฟ้ ้า คลื่นพลังทัง้ สี่ก็พวยพุ่งออกมา
ตระหง่านสูงเสียดฟ้า
“ประตูผนึกดินแดน จงเปิ ดออก!”
คลื่นพลังลาแสงทัง้ สี่ถกู ยิงออกไปและเข้าบรรจบรวมกันเหนือน่านฟ้า

กลิ่นอายบรรพกาลโบราณอย่างไม่เคยมีมาก่อนพลันถูกปลดปล่อย
ออกมาให้สมั ผัส พร้อมกับประตูขนาดยักษ์บานหนึ่งที่ปรากฏขึน้ จากห้วง
แห่งความว่างเปล่าประจักษ์แก่ทกุ สายตา
มันเป็ นประตูศิลาโบราณที่มีขนาดมหึมายิ่ง!
แรงกดดันที่พรั่งพรูออกจากประตูศิลาโบราณบานนี ้ ต่างทาให้ทกุ คนที่พบ

เห็นราวกับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของพวกเขาแทบพังทลายแตกสลายใน
ชั่วอึดใจ
เพียงแรงกดดันหอบหนึ่งที่พดั ผ่านออกมา ก็สามารถสยบผูค้ นจนไร้พลัง

อานาจได้อย่างแท้จริง
ทั่วกายาเย่หยวนสั่นกระตุกเล็กน้อย เขาหยิบใช้ศาสตร์แห่งสวรรค์เข้าห้อ
หุม้ ทุกคนเอาไว้ในทันที แรงกดดันปริมาณมหาศาลที่กดทับพวกเขาก่อน
หน้า ยามนีพ้ ลันอันตรธานหายสิน้ ในพริบตา
ทุกคนล้วนแหงนมองประตูศิลาโบราณกลางนภาสูงนัน้ ด้วยความตกใจสุด
ขีด
“นี่คือประตูผนึกดินแดน? ช่างทรงพลังเกินไป! หากมิใช่เซียนอาณาจักร

พระเจ้า แค่รบั รูไ้ ด้ถึงการมีอยู่ของมันก็เจียนตายแล้ว!”
ฟางเทียนกล่าวขึน้ พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นึกไม่ออกเลยว่า เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าเมื่อหนึ่งแสนปี ก่อนไปรู ้

ความลับนีเ้ ข้าได้อย่างไร เหอะ เจ้าพวกเห็นแก่ตวั นัน้ คงเป็ นการดีท่ีสดุ
แล้วที่ถกู ห้วงอวกาศฉีกกระชากจนตาย!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ ด้วยอารมณ์แสนขุ่นเคือง

ตอนที่ 1287 ห้วงอวกาศสุดโกลาหล!
“ท่านอาวุโสกวนควานเทียน ท่านอาวุโสฟางเทียน หลังจากนีท้ ่ีเย่หยวนไม่

อยู่ ต้องรบกวนฝากดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ไว้กบั พวกท่านแล้ว!”
เย่หยวนผสานมือคาราวะทัง้ สอง
ในที่สดุ เวลานีก้ ็มาถึง เย่หยวนจาต้องจากลาบ้านเกิดพร้อมกับความรูส้ กึ

มากมายที่ทิง้ ทวนอยู่ภายในใจ
สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นทัง้ จุดเริม่ ต้นและจุดจบ ความอาลัยที่ก่อตัวขึน้ ในใจนี ้

ช่างยากนักที่จะลบเลือน
สาหรับบ้านหลังนีข้ องเขา เย่หยวนย่อมเป็ นห่วงอย่างยิ่งถึงความปลอดภัย

ในอนาคต
ฟางเทียนกล่าวตอบว่า
“จงไปเถอะ ตราบใดที่ยงั มีขา้ กับกวนควานเทียนอยู่ จะมีใครหน้าไหนกล้า

ทาอันตรายต่อดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ได้? นอกจากนีก้ ็ยงั มีหลูห่ ลินเฟยอยู่อีกคน
เมื่อไม่ก่ีวนั ก่อน มิทราบเช่นกันว่า หลู่หลินเฟยไปกินยาผิดขวดหรือไม่ จู่ๆ
เขาก็เดินทางมาหาเฉาหยุนจือ พร้อมขอดารงตาแหน่งเป็ นผูอ้ าวุโสแห่งหอ
อาญาสิทธิ์”
เย่หยวนประหลาดใจอย่างมากเมื่อได้ฟังเช่นนัน้ และกล่าวว่า
“ข้าคิดไม่ถึงเลยว่า ตาแก่นนั้ จะตัดสินใจเช่นนีจ้ ริงๆ”
จอมราชันย์ตา้ เยียนล้วนเคลื่อนไหวเป็ นอิสระจากทุกฝักฝ่ าย เขาไม่เคย

เข้าร่วมหรือช่วยเหลือกลุม่ อานาจใดมาก่อนในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ และ
แน่นอน เขาเป็ นคนที่ไม่เคยสนใจสถานการณ์ของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์แม้สกั
นิดว่าจะดีหรือร้าย
เย่หยวนคาดไม่ถึงจริงๆว่า จู่ๆหลูห่ ลินเฟยจะเดินทางเข้ามาหาและขอเข้า

ร่วมหออาญาสิทธิ์ของเขาเองเช่นนี ้
กวนควานเทียนยิม้ และกล่าวเสริมขึน้ ว่า
“นี่ก็มิใช่เพราะเจ้าหรอกรึ? คุณบุญย่อมต้องทดแทน นี่คือความกตัญญูท่ี

เจ้าช่วยชีวิตเขา!”
เย่หยวนรวนหัวเราะเล็กน้อยและมิกล่าวอันใดตอบ
มีเหล่าเซียนจานวนมากขนาดนีอ้ ยู่ประจาการ คาดการณ์ได้ว่าคงไม่มี
มรสุมใดเกิดขึน้ ในดินแดนศักดิส์ ิทธิ์อีกสักพักใหญ่ๆ เมื่อทราบเช่นนี ้ เย่
หยวนก็สามารถจากไปได้อย่างสบายใจ
“ท่านอาวุโสหลงเถิง ขอบพระคุณยิ่งสาหรับทุกอย่างที่ผ่านมา!”
เย่หยวนคุกเข่าและก้มกราบต่อแทบเท้าหลงเถิง
หลงเถิงผูน้ ีเ้ ปรียบเสมือนอาจารย์ของเย่หยวน เขาจะค่อยอยู่เบือ้ งหลัง

และสนับสนุนเย่หยวนอยู่เสมอมา
ก่อนหน้านี ้ เพื่อถ่วงเวลาให้เยวี่ยเมิ่งลี่พาเย่หยวนหนีตายออกไป หลงเถิง

ไม่ลงั เลที่จะสละชีพหวังสูต้ ายกับข่านนั่ว แล้วนี่จะมิให้เย่หยวนรูส้ กึ ซาบซึง้
“ไปเถอะ เจ้าไปได้แล้ว! หลังจากนีจ้ งดูแลตัวเองให้ดี!”
หลงเถิงกล่าวทัง้ นา้ ตาที่ไหลริน
เย่หยวนลุกขึน้ พร้อมพยักหน้าตอบอย่างเคร่งขรึม และตรงมาหาอิง้ หมัวหู่

เป็ นลาดับถัดไป
ทัง้ สองโผเข้ากอดกันแน่นไม่คลายออก
ระหว่างสายสัมพันธ์พ่ีนอ้ ง พวกเขาไม่จาเป็ นต้องใช้วาจาสื่อสารกัน

จนเกินไป
“พี่ใหญ่ โปรดก้าวเดินต่อไปข้างหน้าก้วยความภาคภูมิ หลังจากนีข้ า้ จะ

หมั่นฝึ กฝนอย่างหนัก ยามใดที่ท่านสามารถนาพาศาสตร์แห่งสวรรค์
กลับคืนมาได้ ข้าจะเร่งเดินทางไปหาท่านที่มหาพิภพถงเทียนโดยทันที!”
อิง้ หมัวหู่กล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
เย่หยวคลี่หวั เราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“เจ้าน้องรัก! ข้าจะรอเจ้าอยู่ท่ีมหาพิภพถงเทียน!”
ข้างๆอิง้ หมัวหู่ ลูเ่ อ๋อยืนร้องไห้สะอึกสะอืน้ จนนา้ ตาแอบชโลมทั่วทัง้ ใบหน้า
“นายน้อย ลูเ่ อ๋อ…ลูเ่ อ๋อไม่อยากให้ท่านไปเลย! ฮึก.. ฮึก…”
เย่หยวนดึงลูเ่ อ่อเข้ามาในอ้อมกอด พลางลูบไรผมอย่างอ่อนโยนและ

“ลูเ่ อ๋อ เจ้าจะต้องตัง้ ใจฝึ กฝนให้ดีเช่นกัน เมื่อเจ้าสามารถก้าวขึน้ สู่
อาณาจักรพระเจ้าได้ นายน้อยคนนีจ้ ะพาเจ้าขึน้ สูม่ หาพิภพถงเทียน
ด้วยกัน เจ้าว่าดีหรือไม่?”
ลูเ่ อ๋อผลักเย่หยวนจากอ้อมกอดเบาๆและกล่าวทัง้ นา้ ตาว่า
“นายน้อยต้องรักษาคาพูด!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ และกล่าวขึน้ ว่า
“แล้วนายน้อยคนนีเ้ คยโกหกเจ้าหรืออย่างไร?”
ลูเ่ อ๋อปาดนา้ ตาเล็กน้อย นางกล่าวพร้อมรอยยิม้ ว่า

“ลูเ่ อ๋อทราบดี นายน้อยเก่งที่สดุ ! โปรดมั่นใจได้เลย ลู่เอ๋อจะตัง้ ใจบ่มเพาะ
ฝึ กฝนเพื่อสักวันจะได้ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าไปหานายน้อย!”
ในส่วนของเยวี่ยเมิ่งลี่ สีหน้าของนางยังคงนิ่งสงบคล้ายกับไม่แยแสใดๆ
เย่หยวนที่เห็นแบบนัน้ พลันถอนหายใจเล็กน้อย พร้อมกล่าวขึน้ ว่า
“ลี่เอ๋อ เจ้าเองก็เหมือนกัน”
พอได้ยินดังนัน้ สีหน้าการแสดงออกของเยวี่ยเมิ่งลี่ตกลงทันที แต่นาง

เพียงแค่พยักหน้าตอบและเบี่ยงสายตาไปทางอื่น
เย่หยวนตระหนักทราบดี ภายในใจของนางเต็มไปด้วยพูดหลากอารมณ์
มากมาย ทว่าทัง้ หมดล้วนถูกกักเก็บอยู่ภายในใจ
หากกล่าวตามสัตย์จริง ในบรรดาคนรอบข้างของเย่หยวนทัง้ หมด คนที่ทน
ไม่ได้กบั การจากไปของเย่หยวนที่สดุ ก็คือ เยวี่ยเมิ่งลี่
ซึง่ เยวี่ยเมิ่งลี่ก็ทราบดี หากนางแสดงอาการออกไป เย่หยวนคงลาบากใจ

ที่จะจากไปไม่นอ้ ย
ดังนัน้ นางจึงพยายามข่มกลัน้ ความรูส้ กึ เอาไว้
เย่หยวนอ้าปากขึน้ คล้ายต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง แต่สดุ ท้ายก็มิได้

กล่าวอะไรออกมา
ในเวลานี ้ ทุกคาพูดกลับดูอ่อนแอไปหมด
หลังจากนีต้ ่อไป เขาจะอยู่หรือตายกลับยากที่จะคาดเดา

นัน้ คือมหาพิภพที่ย่งิ ใหญ่ท่ีสดุ พวกเขาทุกคนเองก็มิอาจคลายใจลงได้
นี่คล้ายกับตอนที่เย่หยวนกาลังจะเดินทางเข้าสูห่ บุ เขาเหวพระเจ้าในตอน
นัน้ เขาไม่สามารถเอ่ยปากรับประกันอันใดได้เลย
“ข้าขอลา!”
เย่หยวนข่มใจแข็ง หมุนตัวกลับไปทันทีพร้อมทะยานขึน้ ไปยังประตูผนึก

ดินแดนโดยตรง
ลี่เอ๋อในยามนีม้ ิอาจข่มกลัน้ นา้ ตาได้ไหวอีกต่อไป นางแหงนศีรษะขึน้ มอง

แผ่นหลังของเย่หยวนและตะโกนลั่นสุดเสียงไปว่า
“พี่ใหญ่หยวน! สักวันลี่เอ๋อจะไปหาท่านให้ได้! ต่อให้ตอ้ งบุกนา้ ลุยไฟ
เพียงใด ข้าจะต้องได้พบหน้าท่านอีก! โปรดดูแลตัวเองให้ดี!”
ร่างของเย่หยวนหยุดชะงักฉับพลัน แต่เขาไม่ยอมเหลียวหลังกลับมามอง
สักนิด ก่อนทะยานหายไปในประตูผนึกดินแดนในท้ายที่สดุ
เขากลัวว่า หากเหลียวหลังกลับไปมอง เขาจะไม่สามารถตัดใจจากไปได้
ทันทีท่ีเงาร่างเย่หยวนอันตรธานหายไปจากสายตาของนาง ดั่งแขนขา
เยวี่ยเมิ่งลี่ไร้สนิ ้ เรีย่ วแรง พร้อมทรุดฮวบลงกันพืน้ ในทันใดอย่างน่าใจหาย
ลูเ่ อ๋อตื่นตกใจยิ่งเมื่อเห็นแบบนัน้ พร้อมรีบเข้าประคองร่างนางและกล่าว

ทัง้ นา้ ตาว่า
“พี่ล่เี อ๋อเป็ นอะไรหรือไม่! นายน้อย…นายน้อยต้องปลอดภัยแน่นอน!”

ยามนีเ้ ยวี่ยเมิ่งลี่รอ้ งห่มร้องไห้ไม่หยุดเสมือนเขื่อนนา้ ตาที่อดกลั่นเอาไว้
แตกออก ใบหน้าอันแสนงดงามอย่างหาที่เปรียบไม่เปี ยกชุม้ ไปด้วยธาร
นา้ ตา
“ข้ารู…
้ ข้ารู!้ เขาจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน!”
เยวี่ยเมิ่งลี่สะลักนา้ ตาเล็กน้อย
จากนัน้ สองสาวก็กอดกันร้องไห้อย่างสุดแสนอาลัยอาวรณ์ เมื่อทุกคนที่อยู่

โดยรอบเห็นภาพฉากนี ้ แต่ละคนก็เริม่ กลั่นนา้ ตากันไว้ไม่อยู่ หยาดนา้ ตา
ค่อยๆไหลรินออกมาโดยมิตงั้ ใจ
สิ่งที่พวกเขาทาได้มีเพียงสวดภาวนาขอให้เย่หยวนปลอดภัยจากห้วง
อวกาศอันโกลาหลนัน้
……………………..
เบือ้ งหน้าเย่หยวนปรากฏเป็ นห้วงมิติสีเทาขุ่น ไร้เส้นทางการเดินใดๆ
มีเพียงมวลพลังงานไร้เสถียรที่พกั ผ่านระลอกแล้วระลอกเล่าจนเกิด
แรงสั่นสะเทือนรุนแรง
ทัง้ แรงเสียดทานและความผันผวนที่เกิดขึน้ ได้ก่อให้เกิดแรงฉีกกระชาก

รุนแรงอย่างหาพรรณนาไม่ ประหนึ่งว่านี่คือคลื่นทะเลเดือดแห่งห้วง
อวกาศ
แน่นอนว่าพลังงานเหล่านีม้ ีทงั้ แกร่งกร้าวและอ่อนแอผสนเจือปนกันไป

พลังงานที่ไร้ความสมดุล ต่อให้เป็ นเซียนอาณาจักรราชันย์พระเจ้า ก็ไม่
สามารถรับประกันได้เช่นกันว่าจะรอดออกไป
ผูอ้ ่อนแอจากเก้าในสิบล้วนต้องพบจุดจบและตายลง มีเพียงผูแ้ ข็งแกร่ง

แค่หนึ่งเดียวที่สามารถฝ่ าฟั นออกไปได้
ณ ตอนนีเ้ ย่หยวนเพิ่งก้าวผ่านประตูผนึกดินแดนไป กระแสความปั่ นป่ วน

ในห้วงอวกาศจึงยังมิได้รุนแรงเท่าไหร่นกั
ยิ่งฝ่ าเข้าไปลึกเพียงใด กระแสพายุไร้เสถียรเหล่านัน้ จะยิ่งทวีความดีเดือด

มากขึน้ เรือ่ ยๆ!
และจะเป็ นเช่นนีต้ ลอดทาง หากฝ่ าไม่ถึงทางออกเสียก่อน ก็ตอ้ งตายลง

อย่างน่าเวทนาภายในนี ้
หากต้องการเดินทางผ่านห้วงอวกาศอย่างปลอดภัย อย่างน้อยที่สดุ บุคคล
นัน้ จะต้องเป็ นยอดเซียนอาณาจักรเทพถ่องแท้!
ดังนัน้ จึงสาเหตุท่ีคนุ หวูมกั กล่าวยา้ กลับเย่หยวนอยู่เสมือนว่า การที่จะเดิน

ทางเข้าไปในห้วงอวกาศนัน้ เท่ากับรนหาที่ตาย!
ที่เหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าเมื่อหนึ่งแสนปี ก่อนกล้าเดินทางออกไป ก็
เพราะพวกเขาอาศัยจานวนเข้าสูค้ ล้ายเป็ นหลักประกันชีวิต ไม่ว่าจะได้ผล
หรือไม่ แต่อย่างน้อยวิธีนีก้ ็ช่วยเพิ่มแสงแห่งความหวังแก่พวกเขาได้บา้ ง
ตามที่คนุ หวูบอกไป ถึงแม้พวกเขาเหล่านัน้ จะสามารถฝ่ าออกไปได้ แต่ถา้

หากรอดเกินห้าคนนัน้ นับว่าปาฏิหาริยแ์ ล้ว
แน่นอนว่าเขามองในแง่ดีสดุ ๆแล้ว
ท้ายที่สดุ นี ้ ความเป็ นไปได้สงู สุดที่เกิดขึน้ กับพวกเขาคือ…ไม่มีใครรอด
ออกมาได้แม้แต่คนเดียว!
ดังนัน้ เย่หยวนที่เพิ่งขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้หมาดๆ แต่

กลับหาญกล้ากล่าวว่า ตนต้องการจะฝ่ าห้วงอวกาศออกไป นี่ทาให้เขาไม่
ต่างอะไรจากคนโง่เลย!
กระแสพายุอนั ไร้เสถียรในห้วงอวกาศยังมิใช่ส่งิ ที่น่ากลัวที่สดุ แต่เป็ นเศษ

ซากดินแดนในอวกาศ!
เมื่อดินแดนหนึ่งเกิดการล้มสลายตามวัฎจักร มันจะเข้าชนกับดินแดนอื่นๆ
จนแตกออกเป็ นชิน้ เล็กชิน้ น้อย และด้วยแรงส่งจากกระแสพายุไร้เสถียร
กลางห้วงอวกาศนี ้ จะยิ่งทาให้เศษซากเหล่านีอ้ นั ตรายมากขึน้ ยิ่ง
แม้กระทั่งเซียนอาณาจักรนภาสวรรค์ ยังอาจถึงแก่ชีวิตทันทีหากพลาดท่า
ชนเข้ากับเศษซากดินแดนอวกาศ!
เย่หยวนสูดลมหายใจเข้าลึกๆและควบแน่นเขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบให้
แคบลงเหลือแค่รศั มีสิบฉื่อ ในขณะเดียวกัน เขาก็เร่งโคจรเคล็ดสมบัติ
ศักดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดาถึงขีดสุด เข้าปกคลุมร่างกายอีกชัน้ หนึ่ง!
หลังจากทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า พลังการป้องกันของเย่หยวนก็ทรง

พลังแกร่งกล้าจนเกินขอบเขตความเข้าใจไปโดยสิน้ แล้ว
เขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบที่ผนวกรวมกับเคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่า

ดา ภายใต้ขมุ พลังแห่งอาณาจักรพระเจ้า ความทรงพลังของมันไม่
สามารถกล่าวบรรยายได้ในหนึ่งลมหายใจ
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือ แม้แต่เซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า,จั่วซ่งก็ไม่
สามารถทาอะไรกวนควานเทียนได้ และนี่เป็ นแค่เคล็ดสมับิตศักดิส์ ิทธิ์กา
ยาเต่าดาเท่านัน้ เห็นได้ชดั ว่า ปราการป้องกันเหล็กกล้าที่ห่อหุม้ เย่หยวน
เอาไว้มนั ทรงประสิทธิภาพเหนือจินตนาการเพียงใด
ก้าวย่างเข้าสูห่ ว้ งอวกาศประดุจทะเลเดือดแสนโกลาหล กระแสพายุอนั
สุดแสนจะรุนแรงนับไม่ถว้ นเข้าโจมตีหวังฉีกกระชากร่างเย่หยวนจากทั่ว
สารทิศ
ร่างของเย่หยวนถูกจมลงในกระแสคลื่นพายุทนั ที
เฉพาะยามนีเ้ ท่านัน้ ในที่สดุ เย่หยวนก็ตระหนักได้แล้วว่า เหตุใดคุนหวูถึง

กล่าวยา้ แล้วยา้ อีก
ตอนที่ 1288 หลุมดาอวกาศ!
ในตอนที่เย่หยวนยังเป็ นแค่เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะ สามเทพอสูรที่

ผนึกกาลังโจมตีเข้าใส่ก็ยงั ไม่สามารถฝ่ าแนวป้องกันของเขาได้
ยิ่ง ณ ตอนนีท้ ่ีขนึ ้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าไปแล้ว คงมีแต่สรวง

สวรรค์ท่ีทรงทราบว่า พลังการป้องกันของเย่หยวนทรงพลังขึน้ ไม่รูก้ ่ีเท่า
ทวี!
แต่ถึงแบบนัน้ เย่หยวนก็ไม่สามารถทนต่อกระแสพายุกลางห้วงอวกาศได้
เลย มีเกลียวคลื่นพลังสุดเกรียวกราดเข้าฉีกกระชากตัวเขาจากทั่วทุกทิศ
อย่างบ้าคลั่ง
พลังปราณเทวะของเขาถูกใช้จ่ายออกไปไม่หยุดหย่อน รวมไปถึงความ
ทนทานทางกายภาพที่ลดฮวบลงอย่างรวดเร็ว
ด้วยอัตราเช่นนี ้ เพียงไม่นานเย่หยวนจะหมดแรงในท้ายที่สดุ และถูกห้วง
อวกาศนีก้ ลืนกินไปตลอดกาล
“เฮ้อ! เจ้าหนู ข้าก็บอกไปแล้วว่าอย่ามา แต่เจ้าก็ยงั ดือ้ รัน้ ที่จะมาให้ได้!

ตอนนี ้ เจ้าเชื่อรึยงั ว่า ข้ากับคุนหวูมิได้หลอกเจ้า?”
ภายในทะเลแห่งจิตใจ เสียงของหวูเฉินดังก้องออกมา
เย่หยวนที่กาลังใช้จ่ายพละกาลังทางกายภาพและพลังปราณอย่างหนัก มี
หรือจะซ่อนเร้นจากสายตาของเขาได้?
สิ่งที่น่าเป็ นห่วงที่สดุ คือ นี่ยงั เพิ่งเริม่ ต้นเท่านัน้ แต่เย่หยวนก็แทบจะทนไม่

ไหวแล้ว
หนทางข้างยังต้องเดินต่อไป แต่หากไม่ไหวเสียตัง้ แต่ตอนนี ้ สิ่งเดียวที่รอ
อยู่คือความตาย
เย่หยวนคลี่ยิม้ อย่างขมขื่นและกล่าวว่า
“หากท่านอาวุโสมีเวลามาหัวเราะเยาะข้าแล้ว เช่นนัน้ โปรดช่วยคิดหาทาง

แก้ไข!”
“เหอะ ห้วงอวกาศนี ้ เจ้าได้แต่พ่งึ พาตัวเองเท่านัน้ กระทั่งข้ายังไม่สามารถ

ช่วยตัวเองได้ แล้วจะไปช่วยเจ้าได้อย่างไร?”
เย่หยวนได้แต่ส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์และกัดฟั นเสียงดังกรอด อดทน

ก้าวเดินต่อไป
มีหลายต่อหลายครัง้ ที่เขาต้องพยายามหลบเลี่ยงจากเศษซากดินแดน
อวกาศที่พ่งุ ผ่านเข้าใส่ ทัง้ ยังต้องประคองปราการเหล็กกล้าที่ห่อหุม้
ร่างกายอยู่นีใ้ ห้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง
ในทีแรก เย่หยวนเดินทางไปได้อย่างรวดเร็วยิ่ง
แต่ไม่ชา้ เขาก็เริม่ ช้าลงเรือ่ ยๆจนแทบก้าวย่างไปไม่ออกแล้ว
แม้วิธีเช่นนีจ้ ะสามารถความทรมานให้แก่เย่หยวนอย่างมาก ทว่าเขาก็

ยังคงรักษาความเสถียรของปราการป้องกันนีไ้ ด้
เมื่อสาเร็จเคล็ดสมบัติศกั ดิส์ ิทธิ์กายาเต่าดาถึงศาสตร์แห่งสวรรค์ขนั้ แรก

พลังป้องกันของเย่หยวนจะแข็งแกร่งเทียบเทียมได้กบั เซียนอาณาจักร
ปฐมพระเจ้าชัน้ ปลาย!
ยามสาแดงใช้รว่ มกับเขตแดนจักรพรรดิแห่งดาบ พลังป้องกันของเย่หยวน
กลับมิได้อ่อนด้อยไปกว่าเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดเลย!
ดังนัน้ เย่หยวนยังพอมีทนุ รอนให้ม่นั ใจอยู่บา้ ง
วันเวลาไหลผ่านไปอย่างแช่มช้า หวูเฉินที่เฝ้ามองเย่หยวนอยู่ในไข่มกุ สยบ

วิญญาณ ยิ่งนานเข้าเขาก็ย่ิงประหลาดใจอย่างยิ่งต่อความมุ่งมั่นของเย่
หยวน
หากยึดถือตามเวลาของดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ เย่หยวนเดินทางอยู่ในห้วง

อวกาศนีม้ ายาวนานกว่าเจ็ดวันเจ็ดคืนเต็มแล้ว!
หากกล่าวกันตามหลักเหตุและผล สภาพร่างกายของเย่หยวนควรมาถึง
ขีดจากัดนานแล้ว
ทว่าตัวเขาที่พ่งึ พาความมุ่งมั่นและความอดทน จึงสามารถประคอง
สถานการณ์ได้นานถึงเจ็ดวันเจ็ดคืนเต็ม
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์ปราศจากโอสถระดับศักดิส์ ิทธิ์นานแล้ว เย่หยวนไม่มี

แม้แต่สตู รโอสถศักดิส์ ิทธิ์ ดังนัน้ เขาจึงไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถระดับ
ศักดิส์ ิทธิ์ไว้ใช้ได้เลย
ต่อให้เป็ นโอสถระดับเก้าชัน้ สูงสุดขัน้ ลีล้ บั มันก็ไม่มีผลต่อเย่หยวนใน

ปั จจุบนั อีกต่อไป
หากมิได้รบั การสนับสนุนจากโอสถ เย่หยวนก็ทาได้แค่พ่งึ พาพละกาลัง

ของตนเองเท่านัน้
ภายใต้สถานการณ์แบบนี ้ เย่หยวนที่เป็ นนักหลอมโอสถนับว่าเป็ นข้อ

ได้เปรียบ
การควบคุมอารมณ์ของเขาค่อนข้างเสถียรเป็ นอย่างมาก ซึง่ นี่สง่ ผลให้เขต
แดนจักรพรรดิแห่งดาบยังคงมั่นคงไม่เสื่อมคลายออก
ตอนนีเ้ ขาใช้เพียงเศษเสีย้ วพลังปราณเทวะก็สามารถหล่อเลีย้ งเขตแดน

จักรพรรดิแห่งดาบได้แล้ว ไม่เหมือนก่อนหน้าที่มนั จาต้องบริโภคพลัง
ปราณเทวะเป็ นจานวนมหาศาล!
มนุษย์จะสามารถปลดปล่อยศักยภาพที่แท้จริงได้ในยามวิกฤติถึงขีดสุด
ในระยะเจ็ดวันที่ผ่านมานี ้ ความสามารถในการควบคุมพลังปราณเทวะ
ของเย่หยวนค่อนข้างพัฒนาขึน้ จนเห็นได้ชดั
มาถึงจุดนี ้ หวูเฉินก็อดประหลาดใจมิได้อย่างลับๆ
เว้นเสียว่า เย่หยวนยังเพิ่งเดินทางไปได้ไม่ถึงหนึ่งจากสิบส่วนเลย แต่นนั้
กลับใช้เวลายาวนานถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน
ตามที่หวูเฉินคานวณเอาไว้ หากเย่หยวนเดินทางด้วยความเร็วเพียงแค่นี ้
เขาจาต้องใช้เวลานานถึงสองเดือนกว่า!
นอกจากนี ้ ยิ่งเดินทางไปได้ไกลเท่าใด กระแสะพายุในห้วงอวกาศก็ย่ิงทวี

ความรุนแรงมากขึน้ เท่านัน้ ในขณะที่พละกาลังของเย่หยวนลดลงต่อเนื่อง
เรือ่ ยๆ
ดังนัน้ แล้ว แม้ว่าเย่หยวนจะสามารถทนได้ถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน ทว่าคุนหวู

กลับมิได้มองเย่หยวนในแง่ท่ีดีขนึ ้ เลย
ในเวลาเพียงเจ็ดวัน พลังปราณเทวะในร่างกายเย่หยวนเหื่อดแห้งไปกว่า
ครึง่ หนึ่งแล้ว
แล้วยังเดินทางต่อไปโดยบริโภคพลังปราณเทวะปริมาณขนาดนี ้ แล้วเขา
จะทาสาเร็จได้อย่างไร?
ทันทีทนั ใด เย่หยวนพลันขมวดคิว้ แน่น กระแสพลังไร้เสถียรภายนอกจู่ๆก็

ปั่ นปวนรุนแรงอย่างไร้สาเหตุ
แรงกดดันจากสารทิศที่เข้าบดขยีเ้ ย่หยวนยิ่งทวีความรุนแรง เขาเองก็

ตอบสนองทันควัน เร่งโคจรพลังปราณเทวะจนเร็วจี๋เข้าป้องกันร่างกาย
“ท่านอาวุโส นี่เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ?”
เย่หยวนกล่าวถามหวูเฉินทันที
สีหน้าการแสดงออกของหวูเฉินยามนีเ้ ลวร้ายลงถึงขีดสุด เขากล่าวเสียง

ขรึมตอบ
“เจ้านี่มนั โชคดีจริงๆ! นัน้ …นัน้ คือหลุมดาอวกาศ!”
“หลุมดาอวกาศ?”
คูค่ วิ ้ ขมวดแน่นแทบติดชน เย่หยวนถอดสีหน้าในทันใด
ชื่อนี่ไม่วา่ จะฟั งอีท่าไหนก็โชดดีหล่นทับชัดๆ กล่าวได้ว่าโชคในคราวนีถ้ ึง

แก่ชีวิต!
หวูเ่ ฉินกล่าวว่า
“หลุมดาอวกาศเป็ นปรากฏการณ์ท่ีเกิดจากการเคลื่อนตัวชนกันระหว่าง
ห้วงอวกาศทัง้ สอง จนเกิดช่องว่างสภาวะพลังเข้มข้น เกลียวหลุมดากรอบ
นอกเป็ นกระแสพายุท่ีมีกาลังรุนแรงสุดขีด ซึง่ กระแสพายุนีจ้ ะรุนแรงเสีย
ยิ่งกว่าห้วงอวกาศทั่วไปถึงหลายสิบเท่า โดยปกติมนั เป็ นปรากฏการณ์ท่ี
หาพบได้ยากมาก หลายทศวรรษถึงจะปรากฏขึน้ มาสักครัง้ แต่ขา้ ไม่คิดไม่
ฝันเลยว่า มันจะโผล่ออกมาทักทายเจ้าเช่นนี ้ หากพลาดท่าหลุดเข้าไป เจ้า
จะไม่มีวนั กลับออกมาได้อีก!”
เห็นได้ชดั ว่าแม้แต่หวูเฉินก็ยงั เกรงกลัวปรากฏการณ์หลุมดาอวกาศนี ้
เย่หยวนสูดหายใจลึกๆนับสิบถึงร้อยครัง้ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาใน
ปั จจุบนั มันไม่มีทางต้านทานสิ่งนีไ้ ด้เลย
สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนไสวแปรปรวนไม่หยุดหย่อน ภายในใจ
ของเขากระหน่าเต้นดิน้ รนหาทางรอดสุดชีวิต
กระแสพายุไร้เสถียรตรงเข้าใกล้เย่หยวนยิ่งขึน้ เรือ่ ยๆ
นี่เพิ่งเริม่ ต้นได้ไม่ไหล กลับพบเจอปรากฏการณ์ท่ีหารับชมได้ยากยิ่งเสีย
แล้ว!
ความน่ากลัวของเจ้าสิ่งนีไ้ ม่มีใครสามาราถจินตนาการออกได้เลย!
“เย่หยวน เจ้ายังจะยืนงงทาบ้าอันใด! หลุมดาอวกาศมิใช่ส่งิ ที่เจ้าจะ

สามารถต้านเพียงลาพังได้ไหว! ต่อให้เป็ นเซียนอาณาจักรราชันย์พระเจ้า
อยู่ตรงนี ้ แต่หากถูกดูดเข้าไปในใจกลางหลุมดา ก็เตรียมตีต๋วั กลับบ้านเก่า
ได้เช่นกัน!”
หวูเฉินเร่งโพล่งกล่าวขึน้
เขาไม่ตอ้ งการให้เย่หยวนต้องมาตายเช่นนี ้ หากเกิดอะไรขึน้ จริงๆ มีความ

เป็ นไปได้สงู ว่า หวูเฉินอาจไม่ฟื้นขึน้ มาอีกตลอดกาล
หากเย่หยวนในฐานะผูป้ กครองดินแดนคนใหม่ถึงแก่ความตาย เต๋าแห่ง
ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์จะยิ่งเสื่อมโทรมหนักจนไม่สามารถฟื ้ นฟูขนึ ้ ได้แล้ว
ทว่ายามนีเ้ ย่หยวนก็ยงั ลังเลไม่ไปไหน
“รีบหนีเร็วเข้าเย่หยวน! หากช้ากว่านีจ้ ะไม่มีโอกาสหนีรอดแน่นอน!”
แต่จ่ๆู เย่หยวนกลับกัดฟั นแน่นพร้อมเร่งพลังปราณเทวะและความแกร่ง

กร้าวของกายเนือ้ ถึงขีดสุด พร้อมดิ่งพสุธาเข้าสูใ่ จกลางหลุมดาอวกาศ
โดยตรง!
“เย่หยวน เจ้าบ้าไปแล้ว! เจ้ากาลังหาเรือ่ งตาย!”
หวูเฉินคารามลั่นด้วยความโมโห
เขานึกไม่ถึงเลยสักนิด ไม่เพียงเย่หยวนจะไม่ถอยหนี แต่เขายังวิ่งเข้าใส่
หลุมดา!
เย่หยวนหาได้เอ่นกล่าวใดๆไม่ แววตาของเขาในยามนีเ้ ปี่ ยมไปด้วยความ

มุ่งมั่นอย่างหาที่เปรียบไม่ พร้อมตรงเข้าใส่หลุมดาอวกาศโดยไม่ลงั เล
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี ้ เย่หยวนไม่เหลือพลังมากพอที่จะหนีกลับไปสู่
จุดเริม่ ต้นได้อีก หากเลือกที่จะถอยเขาคงตายแน่นอน
ดังนัน้ เขาจึงเลือกที่จะก้าวต่อไป!
เขาไม่เหลือทางเลือกอื่นใดอีกแล้ว!
ในบางครัง้ การระมัดระวังตัวจนเกินไปกลับเป็ นหนทางสูค่ วามตายเช่นกัน

“บ้า! เจ้ามันบ้าไปแล้ว!! เจ้าเด็กโง่ประเมินตัวเองสูงเกินไป! ฟ้าต่าแผ่นดิน
สูงหาได้รูจ้ กั ไม่! การที่เจ้าคิดว่าตนสามารถควบคุมเต๋าในดินแดนอื่นได้
จะสามารถควบคุมสรรพสิ่งได้หรืออย่างไร?! เจ้าไม่เคยฟั งคาเตือนของข้า
เลยรึไง! ข้าจะบอกอะไรเจ้าให้ ในมหาพิภพถงเทียน เจ้ามันก็แค่มด
ปลวก…”
หวูเฉินระเบิดคาด่าสาดวาจาสบถไม่รูจ้ บภายในทะเลแห่งจิตใจของเย่
หยวน แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร เย่หยวนกลับทาหูทวนลมไม่สนใจสักนิด
เขายังคงยึดมั่นกับความคิดของตัวเองและสาแดงใช้สรรพสิ่งที่มีออกมา
กระแสพายุสดุ แรงกล้าเข้าฉีกกระชากร่างกายเย่หยวนคล้ายใบมีดคมกริบ
ในไม่ชา้ ปราการป้องกันเหล็กกล้าของเย่หยวนก็ไม่สามารถทนรับได้ไหว
ร่างกายเย่หยวนได้รบั บาดแผลสาหัสยิ่งในยามนี ้
เขาพยายามตัง้ สติโคจรวรยุทธมังกรทรราชจุติเพื่อฟื ้ นฟูรา่ งกายอย่างบ้า

คลั่ง
หลุมดาอวกาศเริม่ อาละวาดเดือดดาลขึน้ ต่อเนื่อง และเข้าบดขยี ้

ร่างกายเย่หยวนอย่างบ้าดีเดือด
ตอนที่ 1289 สาวใบ้เหลียงหวางหรู
สุรยิ นั สดับยามเที่ยงวัน เหนือน่านนภา เปี่ ยมไปด้วยพลังธรรมชาติท่ีอดุ ม

บนทุ่งรกร้างมีวชั พืชตลอดทาง ปรากฏเป็ นกลุม่ คาราวาลรถม้าพร้อมผูค้ น

นับหลายสิบที่กาลังเคลื่อนเข้ามาอย่างช้าๆ
“คุณหนูรอง อีกประมาณครึง่ เดือนพวกเราก็จะไปถึงป่ าอสูรลึกลับแล้ว!

หลังจากที่เดินทางผ่านป่ าอสูรลึกลับได้ เราก็อยู่ไม่ไกลจากเมืองกุยฉาง
แล้ว”
ชายวัยกลางคนผูห้ นึ่งที่สวมเครือ่ งแบบทหารยามกล่าวขึน้ เบือ้ งหน้าหญิง

งาม
หากพินิจมองให้ดี นางผูน้ ีค้ วรจะเป็ นผูน้ ากองคาราวานนีอ้ ย่างแม่นยา
“อืม บอกให้ทกุ คนเพิ่มความระวังมากขึน้ เป็ นเท่าตัว มีข่าวไม่ดีนกั เกี่ยวกับ

ป่ าอสูรลึกลับเมื่อไม่นานมานี ้ หากพ้นผ่านจากป่ าอสูรลึกลับไปได้ สตรีผนู้ ี ้
จะจ่ายค่าตอบแทนเพิ่มให้พวกเจ้าเป็ นสองเท่า”
สาวงามนางนัน้ กล่าวขึน้ พร้อมพยักหน้า
ชายวัยกลางคนดูท่าจะดีใจยิ่งยวดและเร่งกล่าวตอบทันที
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งคุณหนูรอง!”
เขาเหลียวหลังกลับไปและตะโกนสั่งการเหล่าทหารยามคนอื่นๆโดยไวว่า
“พวกเจ้าทุกคนได้ยินหรือไม่? คุณหนูรองต้องการจะจ่ายค่าตอบแทนให้
สองเท่า หวังว่าพวกเจ้าจะฉลาดพอ สิ่งใดควรหรือไม่ควร!”
กลุม่ ทหารยามกล่าวตอบโดยพร้อมเพรียงว่า
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งคุณหนูรอง!”
สาวงามนางนัน้ คลี่ยิม้ เล็กน้อยและพยักหน้าเชิงสัญญาณเป็ นมารยาทให้
นางพลันกวาดสายตาไปหาสาวงามอีกคนที่อยู่ดา้ นหลังอย่างอดมิได้
พลางเผยให้เห็นถึงแววหยามเหยียดสะท้อนออกจากยันต์ าอย่างชัดเจน
สาวงามอีกคนที่อยู่ดา้ นหลังดูคล้ายกับว่าร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ สีหน้า

ผิวพรรณของนางดูซีดเซียวเล็กน้อย รูปลักษณ์ของนางช่างงดงามและมี
หลายต่อหลายจุดที่ละไม้คล้ายคลึงกับอีกคนที่อยู่ดา้ นหน้า
ทว่าต่อหน้าสายตาสุดเหยียดยามที่มีให้นี ้ สาวงามนางนีก้ ลับมิได้แยแส
เท่าใดนัก เห็นได้ชดั ว่านางมิได้รูส้ กึ อะไรเลย
แต่ทนั ใดนัน้ เอง คูค่ วิ ้ สวยของนางพลันถักหนาขึน้ ในทันที สองมือที่กมุ จับ

สายคุมบังเหียนม้าถูกดึงจนตึงพร้อมกับทัง้ กองคาราวานที่หยุดชะงักทัง้
ขบวน
เมื่อคุณหนูรองเห็นดังนัน้ นางก็ขมวดคิว้ เข้มกล่าวขึน้ ว่า
“เหลียงหวางหรู เจ้าทาอะไรของเจ้า?”
ทว่าสาวงามนางนัน้ กลับเพิกเฉยต่อคาถามและลงจากม้าที่ข่ีตรงเข้าสูก่ อ
หญ้าข้างทางทันที
ภายในกอหญ้าหนาทึบปรากฏเป็ นชายหนุ่มคนนีท้ ่ีท่วั ทัง้ ร่างกายอาบ
ชโลมไปด้วยเลือดสดและบาดแผลมากมาย ดูผิวเผินคล้ายศพเละสุดน่า
สยดสยอง
สาวงามนางนัน้ ขมวดคิว้ แน่น สีหน้าการแสดงออกของนางเผยให้เห็นถึง

ความเศร้าโศก
นางเหลียวหลังกลับมายังกองคาราวานและกวักมือเรียกทหารยามวัย
กลางคนผูน้ นั้ ทว่ายังทันที่ทหารยามผูน้ นั้ จะได้ขยับตัว กลับเป็ นเสียงของ
คุณหนูรองที่โพล่งดังขึน้ นางกล่าวเสียงเย็นกระด้างไปว่า
“จางชุน เจ้าไม่ตอ้ งไป! กับอีแค่คนตายยังจะไปเสียแรงสนใจอันใด? หาก

นางต้องการช่วยนัก ก็ให้นางแบกกลับมาคนเดียว”
จางชุนดูลงั เลเล็กน้อย และท้ายที่สดุ จาต้องยืนดูอยู่น่ิงๆด้วยความจนใจ

เหลียงหวางหรูถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเป็ นเช่นนัน้ แต่ปรากฏว่านาง
กัดฟั นประคองร่าง‘คนตาย’นัน้ กลับมาด้วยจริงๆเพียงลาพัง
‘คนตาย’ศพนีม้ ิได้หนักเท่าไร่นกั คราบเลือดสดโดยส่วนใหญ่เริม่ แห้งจน

กรอบแล้วโดยดวงสุรยิ นั อันร้อนระอุท่แี ผดเผาอยู่นาน โดยมิอาจทราบได้
เลยว่า ศพร่างนีถ้ กู ทิง้ ร้างอยู่ตรงนีเ้ ป็ นเวลากี่วนั แล้ว ถึงได้มีกลิ่น
เหม็นสาบหึ่งออกมาจากร่างกาย
อย่างไรก็ตาม ‘คนตาย’ที่ว่ากลับมิใช่ใครอื่น นอกจากเย่หยวนที่หนีตาย

ออกจากหลุมดาอวกาศ!
แน่นอนว่าเขายังไม่ตายจริงๆ แต่พินิจจากรูปการณ์น่าจะใกล้ตายเต็มทน
แล้วเช่นกัน
สภาพเย่หยวนในตอนนีแ้ ทบไม่ต่างอะไรจากศพ ผิวหนังทั่วร่างถูกถลก
ออกจากเห็นเป็ นกล้ามเนือ้ แดงเปี ยกชืน้ ภายใต้แสงสุรยิ นั ที่สาดส่องลงมา
เป็ นเวลานาน จึงทาให้รา่ งกายของเขาเริม่ ส่งกลิ่นเน่าเหม็น
ถึงแม้จะเป็ นวรยุทธมังกรทรราชจุติ แต่น่ีก็ไม่สามารถฟื ้ นฟูอากาศบาดเจ็บ

ระดับนีไ้ ด้เลย
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง เย่หยวนในปั จจุบนั ไม่เหลือรองรอยพลังปราณใดๆเลน

ตัง้ แต่หวั จรดเท้า ยามนีเ้ ขาไม่ต่างอะไรกับคนพิการที่กาลังประคองลม
หายใจเพื่อต่อชีวิต
เหลียงหวางหรูกลัน้ ใจทนกลิ่นเน่าเหม็นจากร่างกายของเย่หยวน และ

ประคองร่างขึน้ รถม้าทันที
ภายในกองคาราวานนีอ้ ดั แน่นไปด้วยสินค้ามากมาย นัน้ ส่งผลให้บริเวณ

ทั่วทัง้ กองคาราวานส่งกลิ่นสมุนไพรและโอสถออกมาจางๆ
คุณหนูรองยืนกอดอกเฝ้ามองเหลียงหวางหรูแบกหามร่างเย่หยวนตรงเข้า
มาอย่างทุลกั ทุเล ก่อนขมวดคิว้ แน่นด้วยความไม่พอใจ
แค่ลาพังเหลียงหวางหรูก็น่าราคาญเกินพอแล้วสาหรับนาง นี่ยงั มีคนเจียน

ตายอีกคนเป็ นภาระหนัก ขณะนีท้ งั้ สองล้วนเป็ นตัวปั ญหายิ่งอย่างไม่มี
ใครเทียบ
แต่เหลียงหวางหรูก็ดทู ่าจะมิได้สนใจนัก
“เหอะ พี่ใหญ่คนประเสริฐของข้า แม้ขยะนี่ยงั มีลมหายใจอยู่ แต่มนั ก็ไม่

ต่างอะไรจากศพ! ในตอนนีก้ องคาราวานก็ย่งุ เหยิงเต็มทนแล้ว แต่น่ียงั จะ
มาเพิ่มปั ญหาให้อีก? หากพานพบภัยอันตรายใดๆในป่ าอสูรลึกลับ คงไม่
มีใครว่างพอจะสนใจความเป็ นตายของมัน!”
คุณหนูรองตะคอกขู่พร้อมเสียงเย็น
แต่แทนที่เหลียงหวางหรูจะส่งเสียงเอ่ยตอบ นางกลับใช้ภาษามือเพื่อ
สื่อสารอะไรบางอย่าง
ปรากฏว่า แท้ท่ีจริงแล้วเหลียงหวางหรูนางนีเ้ ป็ นหญิงใบ้!
คุณหนูรองนางนีเ้ ข้าใจภาษามือของเหลียงหวางหรู นางยิ่งเผยสีหนสุด

แสนจะรังเกียจและกล่าวตอบอย่างเยือกเย็นว่า
“ช่วยเหลือชีวิตมากกุศลยิ่งกว่าสร้างเจดียเ์ จ็ดชัน้ ? พี่สาวผูป้ ระเสริฐของข้า

จิตใจของท่านเปรียบดั่งทองคากระมัง? หรือท่านคือพระโพธิสตั ว์กลับชาติ
มาเกิดที่ช่วยเหลือทุกชีวิต ส่วนพวกเราทุกคนคือคนบาป! หุหุ ก่อนจะ
ช่วยเหลือคนอื่น ช่วยทาให้ตวั เองเลิกเป็ นใบ้เสียก่อน! ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์
และร่างกายของมันได้รบั ความเสียหายจนพิการถาวร ต่อให้เป็ นผูอ้ าวุโส
ฟางอยู่ท่ีน่ี เขาก็จนปั ญญาที่จะช่วยเช่นกัน!”
เหลียงหวางหรูหาได้สนใจวาจาคากล่าวของคุณหนูรองไม่ นางจับจ้องเย่
หยวนด้วยความเห็นอกเห็นใจ และทันใดนัน้ เองนางก็หยิบโอสถเม็ดสีแดง
ใสออกมาและป้อนเข้าปากเย่หยวนโดยตรง
คุณหนูรองที่เห็นแบบนัน้ ถึงกับเบิกตาโตเหลียวมองเหลียงหวางหรูอย่าง
ไม่อยากจะเชื่อสายตาย ขณะที่นางกล่าวขึน้ ว่า
“เป็ นบ้าไปแล้วรึไง? โอสถปราณลึกลา้ เป็ นถึงโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้

สูง ท่านพ่ออุตส่าห์มอบให้เจ้าก่อนเดินทางออกมา แต่เจ้ากลับนาของมีค่า
ขนาดนีม้ อบให้แก่คนที่ไม่รูจ้ กั กันด้วยซา้ ? ทันทีท่ีกลับไป ข้าจะไปฟ้องท่าน
พ่อ!”
ไม่เพียงคุณหนูรองเท่านัน้ ที่ประหลาดใจ แม้กระทั่งทหารยามที่แอบฟั งอยู่

ด้านนอกยังเผยสีหน้าตกตะลึงไม่ต่าง
โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ สูงแต่ละเม็ดมีคา่ อย่างหาที่เปรียบไม่

เหล่าทหารยามเหล่านีไ้ ม่สามารจ่ายค่าโอสถระดับนีไ้ ด้ไหว ต่อให้ใช้เงินทัง้
ชีวิตก็ยงั หาซือ้ ไม่ได้!
เหลียงหวางหรูหนั มองมาหานางพร้อมคลี่ยิม้ บางให้เล็กน้อย หลังจากที่

กรอกโอสถปราณลึกลา้ ลงไปในปากของเย่หยวน นางก็ค่อยๆรินนา้ ไปตาม
เพื่อให้โอสถไหลเข้าร่างกายเย่หยวน
เนื่องจากจนถึงขณะนี ้ เย่หยวนก็ยงั ไม่ได้สติแม้แต่นอ้ ย
คุณหนูรองที่เห็นแบบนัน้ ก็ตะคอกใส่เหลียงหวางหรู นา้ เสียงของนางเต็ม

ไปด้วยความรังเกียจ
“เหลียงหวางหรู เจ้านี่มนั โง่เง่ายิ่งกว่าอันใด! ทัง้ ๆที่ทาตัวไร้ประโยชน์อยู่

แล้ว แต่ก็ยงั อุตสาห์หาตัวไร้ประโยชน์มาเพิ่ม! นี่พวกเรามิได้เดินทางมาดู
นกชมไม้ หากหนทางเบือ้ งหน้าเผชิญพบกับภัยอันตราย พวกเจ้าทัง้ คู่
เตรียมถูกปล่อยตายได้เลย!”
แต่เหลียงหวางหรูยงั คงส่งยิม้ ให้นางดังเดิม
รอยยิม้ นีเ้ ปรียบเสมือนสายลมโชยอ่อนกลางฤดูใบไม้ผลิท่ีพดั ผ่านหัวใจ

ผูค้ นชวนปี ติสขุ
เว้ยเสียว่า มันไม่สามารถทาให้หวั ใจอันหยาบกระด้างของคุณหนูรองมี

ความสุขขึน้ ได้แม้สกั นิด
กองคาราวานยังคงเดินทางต่อไป และหลังจากนัน้ เป็ นต้นมา ก็ไม่มีใครให้

ความสนใจต่อเหลียงหวางหรูและเย่หยวนอีกเลย
เห็นได้ชดั ว่า เหลียงหวางหรูเป็ นคนสั่งไม่ให้ทกุ คนไปคุยกับทัง้ สอง

อย่างไรก็ตาม เหลียงหวางหรูก็มิได้สนใจอะไร และอยู่เฝ้าดูแลเย่หยวน
อย่างสุดกาลังตลอดทางมานี ้
นางทนกลิ่นเน่าเหม็นและช่วยทาความสะอาดเนือ้ ตัวและแผลเน่าของเย่
หยวนทั่วร่างด้วยความใส่ใจ
นอกเหนือจากโอสถปราณลึกลา้ แล้ว เหลียงหวางหรูก็ยงั นาโอสถชนิดอื่นๆ

มาป้อนให้เย่หยวนอีกหลายวันต่อจากนัน้
เฝ้ามองอยู่หลายวัน คุณหนูรองได้แต่เหลือบมองทัง้ คูพ่ ร้อมสายตาที่เปี่ ยม

ล้นความรังเกียจสุดหัวใจ
นางกับเหลียงหวางหรูเป็ นพี่นอ้ งกันทางสายเลือด เพียงว่าเหลียงหวางหรู

ถือกาเนิดจากภรรยาหลวง ในขณะที่นางเป็ นแค่ลกู ของภรรยารอง
ท่านพ่อของพวกนางมีนามว่า เหลียงหมิงอี ้ เขารักแม่ของเหลียงหวางหรู
และดูแลหวางหรูเป็ นอย่างดี แต่วนั หนึ่งประดุจเคราะห์ซา้ กรรมซัด แม่ของ
นางได้ตายจากไป ในขณะที่นางก็กลายมาเป็ นใบ้พดู ไม่ได้
ในเวลาต่อมา เหลียงหมิงอีไ้ ด้แต่งงานใหม่และให้กาเนิดลูกสาวขึน้ อีกคน

ก็คือ เหลียงหวางหรงหรือก็คือคุณหนูรองนางนี ้
แม่ของเหลียงหวางหรงเป็ นบุตรสาวจากตระกูลใหญ่ในเมืองกุยฉาง ซึง่

การที่เหลียงหมิงอีแ้ ต่งงานใหม่กบั คนที่มีสถานะต่ากว่า จึงทาให้นางได้
ย้ายเข้ามาอยู่ในตระกูลเหลียงด้วยเช่นกัน
ทัง้ ตัวแม่และลูกสาวอย่างเหลียงหวางหรงต่างไม่ชอบขีห้ น้าของเหลียง

หวางหรูเท่าไหร่นกั ลูกของภรรยาหลวงที่เป็ นดั่งเสีย้ นตาใจเช่นนี ้ มีหรือจะ
ไม่รงั เกียจ? ดังนัน้ สองแม่ลกู จึงพยายามทาทุกวิถีทางเพื่อกลั่นแกล้งเหลี
ยงหวางหรูให้ตกอยู่ในความลาบาก
ส่วนเหลียงหวางหรูเป็ นแค่สาวใบ้ธรรมดาคนหนึ่ง นางไร้ซ่งึ พลังอานาจ
และทาได้เพียงเพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านี ้
โชคยังดีท่ีตวั ผูเ้ ป็ นพ่ออย่างเหลียงหมิงอีย้ งั มีมโนธรรม และยังรูส้ กึ ผิดกับ

การจากไปของภรรยาหลวง นัน้ จึงทาให้เหลียงหวางหรูยงั พอมีช่วงเวลาที่
ดีอยู่บา้ ง
ตระกูลเหลียงทาธุรกิจเกี่ยวกับเรือ่ งสมุนไพร ณ ตอนนี ้ เขาก็ได้สง่ ลูกสาว

ทัง้ สองออกไปเพื่อนาสมุนไพรชุดใหม่กลับมายังตระกูล ซึง่ นี่ก็ได้เวลาที่
กองคาราวานของพวกนางใกล้จะมาถึงแล้ว
เหลียงหวางหรงที่เห็นว่าพี่สาวของนางพยายามอย่างหนักเพื่อเฝ้าดูแลเย่
หยวน ยามนีค้ วามคิดขดชั่วโฉบแล่นเร้นแฝงอยู่ในจิตใจ นางจับจ้องทัง้ คู่
พร้อมแสยะยิม้ เย็นออกมาเล็กน้อย
ณ ปั จจุบนั เป็ นระยะเวลากว่าสิบวันแล้วที่เหลียวหวางหรูเฝ้าดูแลเย่หยวน
ภายใต้การดูแลอย่างพิถีพิถนั ของนาง ในที่สดุ เย่หยวนก็ค่อยๆฟื ้ นขึน้ จาก

อาการสาหัส
ตอนที่ 1290 การพบกันแห่งโชคชะตา
“เจ้าเด็กนี่ ในที่สดุ ก็ฟื้นสักที!”
เย่หยวนกลับคืนฟื ้ นสติขนึ ้ อีกครัง้ ทันทันใดสุม้ เสียงของหวูเฉินก็พลันดัง

ขึน้
เขาเพิ่งได้สติได้หมาดๆจึงยังไม่สามารถลืมตาขึน้ มาได้ในขณะนี ้
ทันทีทนั ใด คลื่นความเจ็บปวดแสนระทมชา้ พลันถาโถมเข้าสูจ่ ิตวิญญาณ

ศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนโดยตรงจนเนือ้ ตัวถึงกับสั่นเทา
ถึงแม้นจะเจ็บปวดทรมานเพียงใด แต่เขากลับไม่สามารถร้องครา่ ครวญ

ระบายออกได้เลย
ร่างกายของเขาในปั จจุบนั เสมือนดั่งว่าทัง้ หมดมิใช่รา่ งกายของเขาจริงๆ
“ท่านอาวุโสหวูเฉิน? ข้า…ข้ายังไม่ตาย?”
แวบแรกที่ฟื้นคืนสติ เย่หยวนรูส้ กึ ประหลาดใจอย่างมากที่รอดชีวิตออกมา

ได้อย่างน่าอัศจรรย์
พลางระลึกถึงหลุมดาอวกาศนัน้ เย่หยวนยังคงระทึกขวัญสั่นสะท้านใจ
จวบจนบัดนี ้
ต่อหน้าห้วงพลังอวกาศ เย่หยวนกลับอ่อนแอราวกับมนุษย์ธรรมดาคน
หนึ่ง
เขาที่ดงึ ไพ่ตายทัง้ หมดออกมาสาแดงใช้ แต่นนั้ ก็ยงั ไม่สามารถต้านทาน

ความรุนแรงของหลุมดาอวกาศได้
แม้กระทั่งตอนนีเ้ อง ตัวเขาก็ยงั ไม่เข้าใจเลยว่า ตนรอดชีวิตออกมาได้
“เราชายชราปรารถนาให้เจ้าตายนัก! เจ้าเด็กนี่มนั ประมาทใจเกินไป!”
หวูเฉินถึงคราวสบโอกาสก็สบถกล่าวดุทนั ที
แต่ถึงจะดุเสียงเข้มเช่นนีอ้ อกไป ทว่าภายในใจลึกๆ เห็นเย่หยวนฟื ้ นสติ

กลับมาได้แบบนี ้ เขาเองก็แอบโล่งใจอย่างมากเช่นกัน
นอกจากนัน้ เขายังไม่คิดไม่ฝันเลยว่า มิเพียงเย่หยวนจะรอดตายออกจาก

ห้วงอวกาศได้ แต่ยงั โชคดีมาถึงมหาพิภพถงเทียนได้เป็ นผลสาเร็จ!
หากกล่าวเล่าเหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ ก่อนหน้าตามหลักเหตุและผลคงเป็ นไป
ไม่ได้
คานิยามเดียวที่ทิง้ ท้ายคือคาว่า ปาฏิหาริย ์
ถึงจะไม่มีทางเป็ นไปได้ แต่มนั ก็เป็ นไปแล้ว
เย่หยวนเค้นหัวเราะแห้งด้วยความเก้อเชินและกล่าวว่า
“ท่านอาวุโสอย่าคิดตาหนิขา้ เลย หากย้อนเวลากลับไปได้ หนทางอื่นอาจ

นามาสูผ่ ลลัพธ์ท่ีเลวร้ายยิ่งกว่า!”
หวูเฉินเค้นเสียงเย็นคาโตและมิได้เอ่ยปากกล่าวอันใดอีก
เย่หยวนเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า
“ท่านอาวุโส พวกเรามาถึงมหาพิภพถงเทียนรึยงั ?”
หวูเฉินกล่าวตอบทันควัน
“เจ้าก็แค่เด็กที่โชคดีคนหนึ่ง! อาจเป็ นความโชคดีทงั้ ชีวิตของเจ้าแล้ว!”
นี่เท่ากับเป็ นคาตอบของหวูเฉินไปโดยปริยาย พวกเขามาถึงมหาพิภพถง

เทียนแล้วจริงๆ!
เย่หยวนคาดไม่ถึงเลยว่า ตัวเองจะโชคดีถึงเพียงนีจ้ ริงๆ
“ฮ่าฮ่า! ต้องขอบคุณโชคชะตาโดยแท้! จะว่าไปท่านอาวุโส พวกเรามาถึง

ที่น่ีได้อย่างไร?”
เย่หยวนเอ่ยถามต่อทันทีอย่างอดสงสัยมิได้
ทันทีท่ีได้ยินคาถามของเย่หยวน หวูเฉินเองก็เงียบไปชั่วขณะเช่นกัน
การที่ได้กลับมายังมหาพิภพถงเทียนอีกครัง้ แม้แต่หวูเฉินเองก็ยงั รูส้ กึ ดั่ง

ว่ากาลังฝันไป
เย่หยวนสามารถฝ่ าห้วงอวกาศมาได้จริงๆ นี่คือสิ่งที่เขาไม่เคยนึกไม่เคย

ฝันมาก่อน
ปรากฏว่า เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นสามารถเดินทางข้ามห้วง

อวกาศได้สาเร็จ เรื่องราวเช่นนีม้ นั น่าเกินจริงไปมาก
“หลังจากที่เจ้าหมดสติไป ตัวเจ้าก็ตกลงไปยังใจกลางหลุมดาอวกาศนัน้ !
แต่ใครจะไปคิดว่า แท้ท่ีจริงแล้ว ภายในใจกลางหลุมดาอันน่าสะพรึงนัน้
กลับเป็ นบริเวณที่เงียบสงบปราศจากคลื่นพลังผันผวนใดๆ เจ้าลอยเคว้ง
อยู่ในหลุมดาอวกาศนานถึงครึง่ ปี และด้วยความบังเอิญ ใจกลางหลุมดา
กลับเกิดรอยแตกระหว่างมิติขนึ ้ พอดี เจ้าจึงเดินทางมาถึงมหาพิภพถง
เทียนได้อย่างปาฏิหาริย ์ แถมยิ่งไปกว่านัน้ โชคดียงั หล่นทับซา้ สอง ที่เจ้า
ได้พบเจอกับสาวใบ้ผมู้ ีจิตใจเมตตามาคอยดูแลอีก เจ้านี่มนั โชคดีจนเกิน
พรรณนาได้แล้วจริงๆ!”
หวูเฉินกล่าวอธิบาย
เย่หยวนที่ได้ยินแบบนัน้ ก็ประหลาดใจอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าตนจะ

หมดสติไปนานถึงครึง่ ปี !
และก็เป็ นอย่างที่หวูเฉินกล่าวไว้ เขานี่มนั โชคดีจริงๆ!
ล่องลอยอยู่ในห้วงอวกาศโดยไร้สนิ ้ สติ เขาอาจถูกกระแสพายุท่ีหลุดรอด

เข้ามาฉีกกระชากร่างกายจนแหลกได้ทกุ เมื่อ
ไม่เพียงรอดตายออกมาได้อย่างปาฏิหาริย ์ แต่เขายังเดินทางมาถึงมหา
พิภพถงเทียนแล้วจริงๆ
ในไม่ชา้ หวูเฉินก็กล่าวต่อว่า
“แต่ถา้ หากเจ้าไม่ตดั สินใจพุ่งเข้าไปในใจกลางหลุมดานัน้ ปาฏิหาริยเ์ ช่นนี ้

คงไม่เกิดเช่นกัน! เจ้าหนู เจ้าทาให้เราชายชราผูน้ ีท้ ราบแล้วว่า เรามองเจ้า
ผิดไปจริงๆ!”
ยิ่งเข้าใกล้หลุมดาอวกาศเท่าไหร่ ความรุนแรงของคลื่นพายุไร้เสถียรก็ย่ิง
เพิ่มพูนเป็ นทบทวี
ทว่าเย่หยวนกลับหาได้เกรงกลัวไม่ เขาดึงความกล้าทัง้ หมดออกมาและ

กระโจนเข้าไปยังใจกลางหลุมดาโดยไม่ลงั เล
นี่มิใช่วา่ เย่หยวนแข็งแกร่งกว่าเซียนอาณาจักรราชันย์พระเจ้า เพียงว่า
หากกล่าวในทางกายภาพ ความเร็วในการฟื ้ นฟูและร่างกายอันแกร่งกร้าว
เป็ นพิเศษของเย่หยวน นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีเขารอดชีวิตออกมาได้
เย่หยวนที่มีสองสุดยอดวรยุทธในตานานของทัง้ เผ่ามังกรฟ้าและเผ่าเต่า
ดา นัน้ ต่างหากที่เป็ นกุญแจสาคัญสาหรับปาฏิหาริยใ์ นครัง้ นี!้
“ท่านอาวุโส แล้วตอนนีเ้ ราอยู่ท่ีไหน? ไฉนจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของข้าถึง

บาดเจ็บสาหัสเพียงนี ้ แถมตัวข้ายังลืมตาขึน้ มาไม่ได้ดว้ ยซา้ ! สถานการณ์
ภายนอกเป็ นอย่างไรกลับมิอาจทราบได้เลย!”
หวูเฉินที่ได้ยินแบบนัน้ ก็กล่าวเล่าถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เขายังหมดสติไป
ทัง้ เรือ่ งที่เหลียงหวางหรูช่วยเหลือเขา ทัง้ ยังเฝ้าดูแลเป็ นอย่างดีไม่ตา่ งกาย
ลอยเคว้งท่ามกลางห้วงอวกาศนานถึงครึง่ ปี ท้ายที่สดุ นีร้ า่ งกายของเขาก็
มาถึงขีดจากัดที่รบั ไหว
หากไม่โชคดีเกิดรอยแตกระหว่างมิติจนส่งเขามาที่น่ี บางทีเย่หยวนอาจไม่
มีโอกาสตื่นขึน้ มาอีกเลย
ซึง่ อันที่จริงแล้ว หลายสิบวันก่อน หวูเฉินรูส้ กึ หงุดหงิดใจอย่างลับๆ
ทัง้ ๆที่เขารูเ้ ห็นเหตุการณ์ทกุ อย่างที่เกิดขึน้ แต่เขากลับไม่สามารถ

ช่วยเหลืออะไรได้เลย และทาได้เพียงฝากความหวังไว้กบั โชคชะตา
โชคยังดีท่ีเหลียงหวางหรูนางนีป้ รากฏตัวขึน้ พอดี

ณ ปั จจุบนั จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนเสียหายอย่างหนัก จนไม่
สามารถถอดจิตออกไปสารวจภายนอกได้ สามปั จจัยหลักอย่าง พลัง
ปราณ, ร่างกายและจิตวิญญาณของเขาได้รบั บาดเจ็บสาหัสเกินไป
เย่หยวนเร่งตรวจวินิจฉัยตัวเองโดยเร็ว ก่อนมาทราบว่าสภาพของตัวเอง
ในยามนีม้ นั เลวร้ายขนาดไหน
หลังจากที่เขาทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ ทะเลแห่งจิตใจก็ได้

แปรเปลี่ยนกลายเป็ นทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์
อย่างไรก็ตาม ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเขาในตอนนีก้ ลับแห้งสนิท ยิ่งไปกว่า

นัน้ ภายในนีย้ งั ได้รบั ความเสียหายใหญ่หลวง เขาไม่สามารถรวบรวมพลัง
ปราณเทวะได้อีกต่อไป
ในส่วนของร่างเนือ้ มันถูกแรงกดดันจากห้วงอากาศเข้าบดขยีซ้ า้ แล้วซา้

เล่า จนความสามารถในการฟื ้ นตัวอ่อนแอลงสุดขัว้
แม้แต่จะโคจรพลังเพื่อฟื ้ นฟูรา่ งกายด้วยวรยุทธมังกรทรราชจุติก็ยงั ไม่
สามารถทาได้
ตัง้ แต่ท่ีกลับชาติมาเกิดใหม่อีกครัง้ เย่หยวนก็ไม่เคยได้รบั บาดเจ็บสาหัส

ขนาดนีม้ าก่อน!
อนึ่งสามารถกล่าวได้ว่า เขากลายเป็ นคนพิการโดยสมบูรณ์แล้ว!
“หืม้ ? นี่คือ…โอสถศักดิส์ ิทธิ์?”
เย่หยวนเอ่ยขึน้ ด้วยความประหลาดใจ
เหลียงหวางหรูปอ้ นโอสถปราณลึกลา้ ให้แก่เย่หยวน แต่เนื่องจากเย่หยวน

ไม่มีพลังปราณเทวะหลงเหลือในร่างกายเลย เขาจึงไม่สามารถดูดซับฤทธิ์
โอสถได้เลย สิ่งเดียวที่พอจะทาได้คือ รอให้ฤทธิ์โอสถละลายไปเองตาม
ธรรมชาติ ซึง่ กระบวนการนีเ้ ป็ นไปได้ชา้ มาก
โอสถปราณลึกลา้ มีประโยชน์อย่างยิ่งต่อสภาพร่างกายของเย่หยวนใน
แต่เพียงว่า เขาไม่สามารถปลดปล่อยประสิทธิภาพของมันได้อย่างเต็มที่
ได้แต่รอให้ฤทธิ์โอสถค่อยๆย่อยสลายไปเอง ดังนัน้ เข่าจึงฟื ้ นตัวได้ชา้ มาก
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ปนิฐานของเย่หยวนคือการขึน้ กลายเป็ นจอมเทพ

โอสถ และในปั จจุบนั เขาก็กา้ วขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า พร้อมกลายเป็ น
จอมเทพโอสถได้สมใจปรารถนา!
แต่เขากลับไม่รูเ้ รือ่ งโอสถศักดิส์ ิทธิ์แม้แต่นอ้ ย!

มาตรได้ว่า เขาจาต้องเริม่ ต้นใหม่ทกุ อย่างตัง้ แต่ศนู ย์ ซึง่ ในครัง้ นีม้ นั
แตกต่างจากตอนที่อยู่ในดินแดนไร้สนิ ้ สุดโดยสิน้ เชิง!
นี่เป็ นดั่งโลกใบใหม่ท่ีเขาไม่เคยรูจ้ กั สภาพแวดล้อมหรือผูค้ นเป็ นอย่างไร

กระทั่งศาสตร์แห่งโอสถที่เขาชานาญที่สดุ เย่หยวนก็ยงั ไม่ทราบอะไรเลย
ดังนัน้ แล้ว ทุกสิ่งอย่างที่เขาได้สมั ผัสในขณะนี ้ ล้วนแต่เป็ นสิ่งแปลกหู

แปลกตาทัง้ สิน้
แล้วทันทีท่ีเย่หยวนทราบว่านี่เป็ นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ มันจะไม่ทาให้เขาตื่นเต้น

นี่คือ…โอสถที่เขาพยายามเสาะหามาทัง้ ชีวิต!
โอสถศักดิส์ ิทธิ์เป็ นโอสถในตานานที่เล่าขานกันมาอย่างยาวนานใน
ดินแดนศักดิส์ ิทธิ์!
“เหอะ ก็แค่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับต่าสุด ยังมีอะไรให้กล่าวถึง?”
หวูเฉินกล่าวสบถขึน้ พร้อมทีท่าสุดคร้านจะใส่ใจ
เย่หยวนหาได้สนใจฟั งอีกฝ่ ายไม่ ยามนีเ้ ขากาลังหมกมุ่นอยู่กบั โลกของ

ตัวเองประหนึ่งเด็กได้ของเล่นชิน้ ใหม่ เขาพยายามใช้จิตวิญญาณ
ศักดิส์ ิทธิ์ของตนเพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบของโอสถปราณลึกลา้ ชนิดนี ้
โดยละเอียด แต่ในเวลาต่อมา เขาจาต้องผิดหวังเพราะไม่สามารถทา
ความเข้าใจได้เลยโดยสมบูรณ์!
เขาไม่รูเ้ รือ่ งอะไรเลย!

โอสถศักดิส์ ิทธิ์ได้หายสาบสูญไปนานแล้วในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์อย่าง
ไร้รอ่ งรอย ไม่วา่ ชาตินีห้ รือชาติก่อนหน้า เย่หยวนก็ไม่เคยเห็นโอสถ
ศักดิส์ ิทธิ์มาก่อนสักครัง้
พอมีบางครัน้ บางคราที่เย่หยวนเคยไปอ่านเจอในตาราหรือบันทึกโบราณ
เกี่ยวกับชื่อชนิดของโอสถศักดิส์ ิทธิ์ แต่ในเรือ่ งส่วนประกอบรวมไปถึงวิธี
หลอมกลั่นกลับมีอธิบายเพียงหยาบๆเท่านัน้
“ท่านอาวุโส ท่านรูเ้ รือ่ งโอสถศักดิส์ ิทธิ์บา้ งหรือไม่? ใช้อะไรหลอมกลั่น

บ้าง? แล้วท่านรูจ้ กั วรยุทธหลอมกลั่นหรือไม่? แล้ว….”
ชั่วชณะนีเ้ อง เย่หยวนเอ่ยปากซักไซ้ไถ่ถามไม่หยุดปาก ทุกสรรพสิ่งอย่าง

ล้วนแปลกใหม่ไปเสียหมด มันแตกต่างจากตอนที่เย่หยวนกลับชาติมาเกิด
โดยสิน้ เชิง ในปั จจุบนั ที่แห่งนีค้ ือโลกใบใหม่ท่ีเขาไม่เคยรูจ้ กั มาก่อน
ตอนที่ 1291 เชิญออกจากเกีย้ วของข้า
ในที่สดุ หวูเฉินก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดเย่หยวนถึงสามารถบรรลุยอดเต๋าแห่ง
โอสถได้ แถมยังได้การยอมรับจากเต๋าแห่งดินแดนพฤกษานิรนั ดร์อีก
ความบ้าบิ่นของเจ้าเด็กนี่ทาเอาเขาประสาทกินอย่างแท้จริง!
หากกล่าวว่าเหล่านักหลอมโอสถทุกคนล้วนเป็ นพวกบ้าชอบหมกมุ่น เย่

หยวนคงเป็ นยอดคนบ้าในหมู่คนบ้าทัง้ ปวง!
เย่หยวนใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วยามเต็มเพื่อพินิจวิเคราะห์โอสถปราณลึกลา้
ชนิดนี ้ ระหว่างทางเขาพ่นคาถามมากมายกระหน่าใส่หวูเฉินอย่างไม่
เกรงอกเกรงใจ
อย่างไรก็ตามแต่ ด้วยสภาพของเย่หยวนในปั จจุบนั เขาไม่มีทางหลอม
กลั่นโอสถปราณลึกลา้ ได้เลย
นอกจากนี ้ เขาไม่รูเ้ รือ่ งทฤษฎีเกี่ยวกับโอสถศักดิส์ ิทธิ์เลยแม้แต่นอ้ ย แม้จะ

ขึน้ ชื่อว่าโอสถเหมือนกัน แต่หลักฐานบางประการกลับแตกต่างไปโดย
สิน้ เชิง ต่อให้มีคนมาวางส่วนประกอบทัง้ หมดลงต่อหน้า เขาก็ไม่มีปัญญา
ไปหลอมกลั่นอะไรเลย
เย่หยวนในตอนนีเ้ พิ่งจะเริม่ ก้าวลงบนเส้นทางแห่งโอสถที่แท้จริงเท่านัน้ !
สุดเกินจะทานทนหวูเฉินตะคอกสวนด้วยความหงุดหงิดว่า
“เจ้าจะรีบร้อนหลอมกลั่นโอสถปราณลึกลา้ ไปหาสวรรค์วิมารอันใด! หาก

ยังถามไม่เลิกเช่นนี ้ เกรงว่าจะได้พิการไปตลอดชีวิต!”
ถูกตะคอกเตือนสติเช่นนี ้ เย่หยวนเพิ่งจะมารูส้ กึ ฟื ้ นตัวและพบว่าที่หวูเฉิน
กล่าวไปล้วนถูกต้อง
ด้วยสภาพร่างกายดั่งมนุษย์ผกั แบบนี ้ หากไม่รบี หาหนทางรักษาโดยเร็ว

เกรงว่าจะพิการตลอดชีพ
อย่างไรก็แล้วแต่ เย่หยวนเองก็ตระหนักดีวา่ ร่างกายของเขาในปั จจุบนั

ค่อนข้างสาหัสเกินเยียวยา พลังปราณเทวะไม่เหลือเลยสักนิดและไม่มี
ทางหลอมกลั่นโอสถรักษาตัวเองได้
โชคยังดีท่ีเขายังฟื ้ นสติขนึ ้ มาได้ และพยายามซึมซับฤทธิ์โอสถที่ตกค้างอยู่

ในร่างกายให้ได้มากที่สดุ
แม้วิถีนีจ้ ะแทบมิได้ช่วยให้การดูดซับฤทธิ์โอสถเร็วงขึน้ เท่าไหร่นกั แต่น่ีก็

ยังดีกว่าปล่อยให้เลยตามเลย
โอสถปราณลึกลา้ เป็ นถึงโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ สูง ประสิทธิภาพ
ของโอสถย่อมสูงมากแน่นอน
หลังจากผ่านไปครึง่ วัน ในที่สดุ เย่หยวนก็พอขยับนิว้ ได้บา้ ง เขาค่อยๆลืม

ตาตื่นขึน้
สิ่งแรกที่เขาเห็นคือ หญิงสาวนางหนึ่งผูม้ ีใบหน้างดงามและขาวนวลดุจ

หิมะ
เหลียงหวางหรูท่ีกาลังเฝ้าดูแลเย่หยวนอยู่น่นั เอง ยามนีเ้ ห็นว่าเย่หยวนได้

สติฟื้นขึน้ มาแล้ว นางเองก็ประหลาดใจมิใช่นอ้ ยพร้อมขยิบตาปริบๆทา
อะไรไม่ถกู เช่นกัน
“หรือ…หรือว่าเจ้าเป็ นคนช่วยชีวิตข้าไว้?”
เย่หยวนเปิ ดปากกล่าวขึน้ นี่มิใช่การสื่อสารทางจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์แบบ
ที่สนทนากับหวูเฉิน แต่เมื่อพยายามที่จะกล่าวออกมา เขาก็พบว่าทั่วทัง้
ลาคอของเขาค่อนข้างแห้งกราดประดุจเม็ดทราย
เหลียงหวางหรูท่ีได้ยินดังนัน้ ก็รบี ไปนานา้ ดื่มมาป้อนเย่หยวนทันที หลัง

กระดกดื่มด้วยความกระหายไปยกใหญ่ เย่หยวนก็รูส้ กึ ดึขนึ ้ เล็กน้อย
“เจ้าเป็ นคนช่วยชีวิตข้าไว้?”
เย่หยวนเอ่ยถามขึน้ อีกครัง้
เหลียงหวางหรูพยักหน้าตอบ
เย่หยวนตื่นตกลึงเล็กน้อยยามนีกขึน้ ได้ว่านางเป็ นใบ้

“ขอบพระคุณอย่างยิ่งที่ช่วยเหลือชีวิตข้า! หนีน้ า้ ใจครัง้ นีช้ ่างหนักหนา
ยามใดที่อาการบาดเจ็บของเย่หยวนคนนีฟ้ ื ้ นตัวสมบูรณ์ ข้าย่อมหอโอกาส
ตอบแทนแม่นางเป็ นอย่างดี!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยความจริงใจ
เหลียงหวางหรูเพียงคลี่ยิม้ เล็กน้อยและส่ายหัว
เย่หยวยตระหนักทราบดี นางต้องการจะบอกว่า นางมิใช่ช่วยเหลือเขา

เพราะหวังสิ่งตอบแทน
ทว่าในเวลานัน้ เอง เหลียงหวางหรงกลับระเบิดเสียงหัวเราะเยาะดังสนั่น

จากด้านหลัง นางโพล่งกล่าวขึน้ พร้อมสายตาสุดรังเกียจว่า
“ช่างน่าขันสิน้ ดี! ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเจ้าถูกทาลายไม่เหลือ ร่างกายก็
สาหัสเกินรักษา เป็ นแค่คนพิการแท้ๆ แต่ยงั กล้าอ้าปากกล่าวสัญญา
ลมๆแล้งๆ ขยะอย่างแกคนมีแต่แค่พดู จาโอ้อวด! พี่สาวผูแ้ สนประเสริฐ
ของข้า สุดท้ายก็มีดีแค่สร้างภาระ!”
คูค่ วิ ้ ของเย่หยวนขมวดเข้มในบัดดล เขารูเ้ รือ่ งของเหลียงหวังหวางหรงมา

จากหวูเฉินแล้ว
ในขณะที่เหลียงหวางหรูช่วยชีวิตเขา แต่เหลียงหวางหรงกลับเอาแต่ผลัก
ไสไล่สง่ และสั่งให้ทกุ คนในกองคาราวานไม่ตอ้ งไปสนใจพวกเขาทัง้ สอง
ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองพี่นอ้ งคูน่ ีจ้ ะไม่ค่อยลงรอยกัน

เท่าไหร่นกั
คนหนึ่งช่างมีจิตใจอ่อนโยนและมากเมตตา ในขณะที่อีกคนไม่เพียงชั่ว
ร้ายดุจอสรพิษ แต่ยงั มีจิตใจแข็งกร้าวเย็นชาไร้ความมนุษยธรรม
เหลียวหวางหรูเร่งก้มศีรษะให้เย่หยวนเชิงขอโทษขอโพยในทันใด เห็นได้
ชัดว่า นางกาลังขอโทษเขาที่นอ้ งสาวของนางทากิรยิ าหยาบคายใส่เขา
เย่หยวนถอนหายใจเล็กน้อย เขาเอ่ยกล่าวขึน้ อีกคราโดยเมินวาจาถาก

ถางของเหลียงหวางหรงไปโดยสิน้
“ท่านมอบโอสถปราณลึกลา้ ให้แก่ขา้ สักวันข้าจะหลอมโอสถปราณลึกลา้

ให้คืน!”
เมื่อเห็นว่าเย่หยวนมิได้แยแสนางแม้สกั นิด ยามนีเ้ หลียงหวางหรงอดโมโห

มิได้และโพล่งกล่าวขึน้ ด้วยความเดือดดาลขึน้ ว่า
“สวะอย่างแกกล้าเมินข้าผูน้ ีเ้ ชียวรึ! เชื่อหรือไม่วา่ ข้าสามารถเตะเจ้าออก

จากกองคาราวานได้ในทันที! คนพิการอย่างแกจะมีปัญญาเอาชีวิตรอด
กลางป่ ากลางเขาเช่นนีห้ รือไม่?”
ยังทันทีท่ีเย่หยวนจะได้ตอบโต้อะไรกลับ แต่เหลียงหวางหรูก็โพล่งขึน้ หน้า
ขวางกัน้ ระหว่างเขากับเหลียงหวางหรง พร้อมสาดสายตาเชิงดุใส่
เจตนาดีท่ีตอ้ งการปกป้องเขาของเหลียงหวางหรู เย่หยวนรูซ้ งึ ้ ประทับจับ

ใจยิ่ง
ทว่าเหลียงหวางหรงที่เห็นเช่นนัน้ นางก็เริม่ หัวเราะคิกคักและกล่าวเย้ยขึน้

ว่า
“เฮ้ออ…พี่สาวผูป้ ระเสริฐของข้า ไม่นึกเลยว่าจะมาตกหลุมรักชายพิการ

คนนี?้ เอ๊ะ…แต่กระทั่งแขนขาก็ยงั ขยับไม่ได้ ยังเรียกว่าคนได้อีกรึ? กล่าว
ได้ว่าพี่สาวของข้าพบรักกับเศษขยะก้อนหนึ่ง! หุหุ คนหนึ่งเป็ นใบ้ ส่วนอีก
คนพิการ นี่มนั กิ่งทองใบหยกชัดๆ!”
เหลียงหวางหรงเพิ่งจะมาค้นพบว่า ยิ่งนางกล่าวมากเท่าไหร่ นางก็ย่ิง
สะใจมากขึน้ เท่านัน้ หลังสิน้ เสียงไป นางก็ระเบิดเสียงหัวเราะเยาะอย่าง
บ้าคลั่ง
ในอีกด้าน เหลียงหวางหรูท่ีได้ยินแบบนัน้ นางทัง้ รูส้ กึ โกรธและเขินอายใน

เวลาเดียวกันจนร่างกายบอบบางของนางสั่นเทาไม่หยุด
เพียงว่านางพูดไม่ได้ จึงมิอาจต่อล้อต่อเถียงกับเหลียงหวางรงได้เลย
แต่เสีย้ วอึดใจถัดมา จู่ๆเย่หยวนก็กล่าวขึน้ เสียงลอยว่า
“แม่นางหวางหรูทงั้ สวยและใจดี ชายใดได้ครองครูก่ บั นางนับเป็ นพรจาก

สวรรค์โดยแท้ แต่ถา้ ใครได้แม่นางหวางหรงเป็ นเมีย… หุห…ุ ”
เย่หยวนได้แต่แพร่งพรายลากเสียงหัวเราะยาว แต่มิได้กล่าวความสารต่อ
ซึง่ คาว่า‘หุห’ุ ของเย่หยวน เผยให้เห็นถึงทัศนคติอนั แสนหยามเหยียดสุดจะ
เปี่ ยมล้น
ด้วยเหตุนีจ้ ึงทาให้เหลียงหวางหรงโพล่งลุกขึน้ ทันทีดว้ ยความโกรธเกรีย้ ว!
นางกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า นางเป็ นสาวงามประดุจบุปผาและไม่แพ้

เหลียงหวางหรูแน่นอน สถานะของนางในตระกูลเหลียงเปรียบเสมือน
เทพธิดาที่ชีส้ ่งั ไม้เป็ นไม้ อานาจอิทธิพลของนางเหนือกว่าไม่รูก้ ่ีเท่าหาก
เปรียบเทียบกับเหลียงหวางหรู
แต่ไอ้ขยะพิการตัวนีม้ นั กล้าดูถกู นางจริงๆ!
“ไอ้สวะ! แกกล้าปากเสียกับคุณหนูผนู้ ีร้ !ึ ‘หุห’ุ นัน้ หมายความอันใด?!”

เหลียงหวางหรงลุกขึน้ อาละวาดทันที
เหลียงหวางหรงนางนีม้ ิใช่คนหัวไวนัก ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกเรือ่ งของ

ตระกูลเหลียงล้วนเป็ นหน้าที่ของแม่ท่คี อยจัดการให้
นางใช้อานาจทุกทางเพื่อบีบบังคับและรังแกพี่สาวของนางตามใจอยาก
สาหรับเรือ่ งนีท้ กุ คนในตระกูลต่างทราบดี
หากเหลียงหวางหรงมีปัญหาอันใด นางจะชีน้ ิว้ สั่งคนรับใช้เพียงอย่าง

เดียว
ดังนัน้ แม้นางจะทราบอย่างชัดแจ้งว่า วาจาคากล่าวของเย่หยวนกลับหา

ใช่เจตนาดี แต่นางก็ยงั ต้องการฟั งว่า เขาต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่
เย่หยวนรวนหัวร่อเสียงเย็นกระด้างพลางกล่าวอย่างไม่แยแสว่า
“ก็มิได้หมายความอย่างไร แม่นางหวางหรง…เชิญออกจากเกีย้ วของเย่
คนนีไ้ ปได้แล้ว!”
นา้ เสียงเจือราคาญแผดดังลั่นออกจากปากเย่หยวน นี่ทาเอาเหลียงหวาง

หรงเดือดดาลจนเส้นประสาทปูดโปน
ความหมายที่เขาต้องการจะสื่อช่างชัดเจนนัก ตัวนางหาดีแทบไม่ได้แถม
ยังเป็ นรองพี่สาวแทบทุกด้าน บุรุษเพศคนใดได้เป็ นเมียคงนึกเสียใจชั่ว
ชีวิต!
ชายพิการคนนีจ้ งใจเหยียดหยามศักดิศ์ รีของนางชัดๆ!
“แก! แก! ไอ้คนพิการอย่างแกกล้าหยามเหยียดคุณหนูผนู้ ีจ้ ริงๆ! จางชุน

ฆ่าไอ้พิการนี่ทิง้ ซะแล้วโยนให้สนุ ขั กิน!”
เหลียงหวางหรงคุน้ เคยดีกบั เรือ่ งฆ่าฟั น ในสายตาของนาง ชีวิตคนอื่นมีค่า
แค่ผกั ปลา
“เอ่อ…”
จางชุนเอ่ยปากขึน้ อย่างลังเลใจ
จางชุนในยามนีป้ วดเศียรยิ่งเมื่อถูกดึงมาเกี่ยวข้อง เหล่าทหารยามอย่าง

พวกเขาเป็ นเพียงคนรับใช้ในเรือนตาหนัก ปั จจุบนั คุณหนูทงั้ สองนางมี
เรือ่ งกัน จึงเป็ นเรือ่ งยากที่เขาถูกจับมาเป็ นคนกลางแบบนี ้
แม้สถานะของคุณหนูรองจะสูงมากภายในตระกูลเหลียง แต่จางชุนย่อม
ทราบดี ท่านประมุขตระกูลรักใคร่คณ
ุ หนูใหญ่ย่งิ กว่าใคร
จะต้องทาอย่างไร ทาให้ไม่มีฝ่ายใครบาดหมางในตัวเขา?
“ยังจะยืนงงอันใด! จางชุน หรือเจ้าไม่เชื่อฟั งคาสั่งของคุณหนูรองผูน้ ี ้

แล้ว?”
เหลียงหวางหรงสาดสายตาใส่จางชุนพร้อมตะคอกใส่อย่างเอาแต่ใจ
ทันทีท่ีสนิ ้ เสียง เหลียงหวางหรงยกบาทาขึน้ พร้อมเตะอัดกลางอกจางชุน

และเหลียวหวางหรูสดุ แรง จนทัง้ คูก่ ระเด็นออกไปโดยตรง
สีหน้าของเย่หยวนมืดทมิฬลงในทันใด พร้อมจิตสังหารที่เริม่ พรั่งพรูปะทุ

ขึน้
เมื่อเหลียงหวางหรงเห็นแบบนัน้ นางพลันแสยะยิม้ ชั่วและกล่าวขึน้ เสียง

ทุม้ เย็นว่า
“ไอ้พิการ แกกล้าเหลือบมองคุณหนูผนู้ ีร้ ?ึ จงจาไว้เศษขยะอย่างแกไม่มี
คุณสมบัติจะเงยหน้ามองใครได้! คุณหนูผนู้ ีจ้ ะลงโทษแกโดยการควักลูก
ตาออกดีหรือไม่? นี่นบั เป็ นความเมตตาแล้ว จงสานักเอาไว้!”
กล่าวเสร็จสิน้ เหลียงหวางหรงพุ่งตรงเข้าไปบีบคอเย่หยวน พร้อมมืออีกที่

ข้างควักมีดพกสัน้ ออกมาจ่อดวงตาเตรียมควักอย่างอามหิต คมโลหะ
สะท้อนเงาวิบวับสว่างจ้า
แม้เย่หยวนสามารถเปิ ดปากกล่าวได้ แต่เขากลับไม่สามารถขยับเหยือ้ น

ร่างกายได้เลย
เย่หยวนได้แต่นอนรอเตรียมถูกสังหารบนเกีย้ วอย่างสงบนิ่ง
เหลียงหวางหรงกดมีดสัน้ เข้าประชิดจ่อแก้วตาเย่หยวน นางแสยะยิม้ แสน

น่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่พร้อมเอ่ยกล่าวด้วยนา้ เสียงสุดอามหิตไร้ใจ
“แสงจ้าดีไหม! สว่างดีไหม! อีกสักครูเ่ จ้าก็จะมองไม่เห็นแสงตะวันอีก
ตลอดกาล!”
ตอนที่ 1292 อับอายเจียนตาย
เหลียงหวางหรูต่นื ตกใจสุดขีด นางพยายามคา้ ยันตัวเองเพื่อลุกขึน้ แต่บา

ทาที่เตะกลางอกก่อนหน้ากลับไม่เบา นางเจ็บจนไม่สามารถลุกขึน้ มาช่วย
ได้
เมื่อเห็นว่ามีดสัน้ ลุจ่อเข้าใกล้แก้วตาของเย่หยวนขึน้ ทุกที เหลียงหวางหรูก็

ทาอะไรไม่ถกู และเริม่ กรีดร้องนา้ ตาคลอด้วยความวิตก
จางชุนและคนอื่นๆได้แต่จอ้ งมองภาพฉากนีอ้ ยางไร้ประโยชน์ คุณหนูรอง

ขึน้ ชื่อเรือ่ งความโหดเหีย้ มเลือดเย็นตัง้ แต่ไหนแต่ไร เด็กหนุ่มคนนีท้ ่ีไปยั่วยุ
โทสะ นับว่าดวงซวยอย่างแท้จริง
เห็นว่าเหลียงหวางหรูกระวนกระวายแทบบ้า เพราะการกระทาของนาง เห
ลียงหวางหรงยิ่งรูส้ กึ สุขใจยิ่งกว่าอะไร
การที่เหลียงหวางหรูเป็ นเช่นนี ้ คือสิ่งที่นางอยากจะเห็นมากที่สดุ
และไอ้พิการนัน้ ก็ทาให้นางทัง้ อับอายและรังเกียจเกินพรรณนา!
เหลียงหวางหรงยกมีดสัน้ ขึน้ และแทงลงตรงกลางแก้วตาเย่หยวนอย่าง

เลือดเย็น
ทุกคนโดยรอบไม่สามารถทนดูภาพฉากที่โหดเหีย้ มนี่ได้ พวกเขาพลิกหน้า

หันไปทางอื่นฉับพลัน
แต่หลังจากที่กลัน้ ใจรอมาสักพัก กลับไม่มีเสียงร้องของเย่หยวนดังออกมา

เลยสักนิด
นานเกินผิดสังเกต พวกเขาแต่ละคนจึงค่อยๆเบี่ยงหน้ากลับมามอง
ตุบบ!
มีดสัน้ ร่วงกระแทกพืน้ เสียงดัง ทันทีทนั ใด ไฟสวาทใคร่รกั ของอิสตรีปะทุ

ขึน้ ทั่วทัง้ เรือนร่างของเหลียงหวางหรงร้อนผ่าวเปี่ ยมตัณหา
พวงแก้มของนางเห่อแดง มือทัง้ สองเริม่ ลูบไล้ไปบนเรือนร่างของนาง คู่

ดวงเนตรสีนา้ ตาลแสนยั่วยวนกดมองไปที่จางชุนด้วยความเสน่หห์ า ซึง่ นี่
ต่างทาให้ฝงู ชนที่มงุ ดูแตกออกถอยห่างในทันที
ส่วนจางชุนถึงกับขนลุกซู่วไปทั่วอณู
“คุณหนูรอง คุณหนู…”
จางชุนรูส้ กึ ได้ตามสัญชาติญาณ นี่มิใช้เรือ่ งดีแน่แท้ ท่าทีของคุณหนูรอง

เป็ นที่ชดั เจนว่า นางกาลังต้องการอะไรบางอย่างจากตัวเขา!
โดยไม่คิดลังเล คุณหนูรองพุ่งจู่โจมเข้าใส่จางชุนดั่งราชินีเสือสุดกระหาย
ใคร่รกั นางโอบรัดรอบเอวของเขาพร้อมกดศีรษะประทับจูบแสนดูดดื่ม
อย่างบ้าคลั่ง
“พี่ใหญ่ชนุ หรงเอ๋อ…หรงเอ๋อแอบชอบท่านมานานแล้ว! ท่าน…ท่าน

ช่วย… ช่วยหรงเอ๋อหน่อยได้หรือไม่? ช่วยให้หรงเอ๋อมีความสุขได้ไหม?”
เสียงหวานละมุนของเหลียงหวางหรงที่แผดดังระทวยข้างหูจางชุน นี่ทา
เอาเขาแขนขาอ่อนแรงชั่วขณะ
เหล่าทหารยามคนอื่นๆต่างตื่นตะลึงสุดขีด นี่…ไฉนสถานการณ์ถึงพลิก
ตาลปั ตรเช่นนี?้
หากกล่าวตามตรง เหลียงหวางหรงเป็ นหญิงสาวที่งดงามมาก และด้วยไฟ
สวาทที่สมุ ทรวงของนางในปั จจุบนั แล้วจางชุนจะใจแข็งทานทนได้
เว้นเสียว่าทัง้ หมดเป็ นเพียงคาล่อลวง
มีพยานรูเ้ ห็นมากมายขนาดนี ้ ยามที่กลับไป เขาไม่ถกู ประหารทันควันเลย

รึ?
ทันทีท่ีคิดได้แบบนัน้ สีหน้าของจางชุนพลันซีดขาวทันทีดว้ ยความกลัว

ก่อนจะพยายามผลักไสเหลียงหวางหรงออกไป ทว่านางกลับติดหนึบไม่
ไปไหนดั่งลูกสุนขั ติดแม่ อ้อมกอดสวาทนัน้ มิยอมคลายออกไม่วา่ จะเกิด
อะไรขึน้
สถานะของเหลียงหวางหรงในตระกูลเหลียงสูงมาก จางชุนเองก็ไม่กล้าลง
ไม้ลงมือแรงเช่นกัน ภายใต้สถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกแบบนี ้
ล้วนทาให้ทกุ คนแทบจะเป็ นบ้า
“พวกเจ้ายังจะยืนมองอันใด! ช่วยดึงคุณหนูรองออกไปโดยเร็ว!”
จางชุนขนลุกซู่วยันหนังศีรษะไปหมด ยามนีเ้ ขาไร้ซง่ึ อารมณ์ราคะใดต่อ

หญิงสาวนางนีท้ ่ีประเคนเรือนร่างถึงหน้าประตูบา้ น ถ้าหากเรือ่ งนีถ้ กู
รายงานไปถึงตระกูลเหลียงจนเป็ นข่าวอือ้ ฉาว คนรับใช้อย่างเขาได้ตาย
แน่นอน
เหล่าทหารยามได้สติขนึ ้ และรีบตรงเข้ามาแยกเหลียงหวางหรงออกไป
ทันที
เหลียงหวางหรงดิน้ รงสุดแรงเกิด พร้อมฉุดรัง้ เสือ้ ผ้าอาภรณ์บนร่างจางชุน

จนหลุดเละเทะเพื่อเหนี่ยวไม่ไปไหน
โชคยังดีท่ีเหล่าทหารยามพวกนีแ้ ข็งแกร่งพอ จนท้ายที่สดุ พวกเขาก็แยก
นางจากจางชุนออกมาได้สาเร็จ
เหลียงหวางหรงในตอนนีแ้ พรพรรณส่วนบนที่ปกคลุมเรือนร่างเลื่อนหลุด
กระจายออกอย่างไร้ระเบีบย จนเผยให้เห็นเนินอกสีขาวนวลดุจหิมะทรง
โต สิ่งนีน้ ่าดึงดูดไม่นอ้ ยสาหรับเหล่าทหารยามจนแขนขาอ่อนระทวยไป
ตามๆกัน
“พี่ใหญ่ชนุ หรงเอ๋อชอบท่านจริงๆ!”
แม้จะถูกกลุม่ คนแยกออกมา แต่นางกลับมิได้สนใจและตะโกนเสียงหวาน

เรียกหาอีกฝ่ ายอย่างไม่ลืมหูลืมตา
จางชุนรีบใส่เสือ้ กลับเข้าที่โดยไว เขาตรงเข้ามาหานางที่ถกู กลัดกลุมอยู่

และผสานมือกล่าวด้วยความเคารพว่า
“คุณหนูรอง ชุนคนนีต้ อ้ งขอโทษด้วย!”
เสร็จสิน้ คากล่าว ชุนก็เอาสันมีดสัน้ สับเข้าใส่ตน้ คอของเหลียงหวางหรงจน

หมดสติไป
จากนัน้ จางชุนก็เดินตรงเข้าหาเย่หยวนต่อทันที
หลังเกิดเหตุการณ์ความวุน่ วายในครัง้ นี ้ ในที่สดุ เหลียงหวางหรูก็พยุง

ตัวเองลุกขึน้ ได้
เห็นว่าจางชุนกาลังเดินเข้าใกล้เย่หยวน ยามนีน้ างเร่งปรีตรงเข้ามาขวาง

ทันที
จางชุนผงะไปที่เห็นแบบนัน้ เขาเร่งผสานมือกล่าวว่า
“คุณหนูใหญ่ก็เห็นสภาพของคุณหนูรองแล้ว เจ้าสารเลวนี่โผล่มาจากไหน
ไม่ทราบ บางทีเขาอาจมิใช่คนดีอย่างที่คิด! คงไม่เป็ นการดีท่ีคณ
ุ หนูใหญ่
คิดจะปกป้องเขาจริงหรือไม่?”
คูน่ ยั น์ตาไสวงามของเหลียงหวางหรูส่นั ระริก นางเหลียวหลังกลับไป

มองเย่หยวนที่นอนนิ่งไร้พิษภัย ก่อนจะหันกลับส่งภาษามือให้จางชุน
นางชีไ้ ปที่เหลียงหวางหรงที่กาลังหมดสติ ความหมายของนางที่ตอ้ งการ

จะสื่อคือ เหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ ทัง้ หมดเป็ นความผิดของเหลียงหวางหรง
จางชุนเองก็ทราบดีถึงความหมายที่นางต้องการจะสื่อ แต่จนแล้วจนรอด
เขาเป็ นแค่คนรับใช้จึงหันหัวโทษเย่หยวน เนื่องจากเขาเป็ นคนแปลกหน้า
ไม่ทราบภูมิหลังอันใดเลย
อย่างไรก็แล้วแต่ เขาก็มิอาจเข้าใจได้ว่า เย่หยวนทาเช่นนีไ้ ด้อย่างไร?

ตามที่หวูเฉินอธิบายไป คนเหล่านีเ้ ป็ นเพียงมนุษย์ธรรมดา
แม้พวกเขาจะเป็ นแค่มนุษย์ธรรมดาทั่วไป แต่ความแข็งแกร่งโดยพืน้ ฐาน

ของคนเหล่านีอ้ ยู่ท่ีอาณาจักรเต๋าลึกลา้ !
เมื่อเย่หยวนทราบถึงบรรทัดฐานของผูค้ นบนมหาพิภพถงเทียน เขาถึงกับ

สะดุง้ โหย่งด้วยความตะลึง
หวูเฉินเคยกล่าวว่า ระดับพลังของผูค้ นในมหาพิภพถงเทียนโดยส่วนใหญ่

เมื่อถือกาเนิดขึน้ มา พวกเขาเหล่านัน้ จะได้รบั สืบทอดพลังมาจากพ่อแม่
ผูใ้ ห้กาเนิดมาโดยตรง
ตัวอย่างเช่น ถ้าหากทัง้ พ่อและแม่เป็ นถึงยอดเซียนอาณาจักรจักรพรรดิ

เทพสวรรค์ ลูกที่ถือกาเนิดมาอย่างน้อยที่สดุ ก็ตอ้ งเป็ นเซียนอาณาจักร
ราชันย์พระเจ้าตัง้ แต่กาเนิด และยังมีโอกาสเป็ นถึงเซียนอาณาจักรเทพ
ถ่องแท้เลยด้วย!
ขึน้ กลายมาเป็ นเซียนอาณาจักรเทพถ่องแท้ตงั้ แต่กาเนิด ทันทีท่ีลืมตา

ขึน้ มาดูโลก เด็กเหล่านีก้ ็สามารถเทียบชัน้ ได้กบั จอมเทพนิรนั ดร์แล้ว!
กฎแห่งธรรมชาติสดุ แหวกแนวแบบนี ้ เย่หยวนที่ได้ฟังยังต้องประหลาดใจ

ยิ่งเช่นกัน
หากพ่อแม่เป็ นเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า ลูกที่ถือกาเนิดออกมา

โดยส่วนใหญ่จะอยูท่ ่ีอาณาจักรเต๋าลึกลา้
กล่าวได้ว่า บนมหาพิภพถงเทียนแห่งนี ้ อาณาจักรเต๋าลึกลา้ คือประชาชน

ทั่วไป!
แต่ถา้ หากในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ อาณาจักรเต๋าลึกลา้ นับเป็ น
อาณาจักรพลังระดับสูงสุด ผูใ้ ดสามารถบรรลุได้คือการดารงอยู่อนั ไร้
เทียมทาน
ถึงกระนัน้ อาณาจักรเต๋าลึกลา้ สาหรับมหาพิภพถงเทียนแห่งนี ้ กลับ

เป็ นได้แค่‘ประชาชน’ข้างทางทั่วไป!
ในบรรดาทหารยามเหล่านี ้ มีเซียนอาณาจักรพระเจ้าแค่คนเดียวนัน้ คือ

จางชุน
ถึงแม้เย่หยวนจะไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายใดๆได้ แต่เขายังมีเนตร
สุรยิ นั จันทราเทวะอยู่ เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับจางชุน เขาจึงต้องหยิบ
ยืมเหลียงหวางหรงมาใช้ให้เป็ นประโยชน์
การที่เหลียงหวางหรงออกหน้าลงมือเองเช่นนี ้ กลับเป็ นเรือ่ งยากสาหรับ

จางชุน
“เจ้าหนู เจ้าทาอะไรกับคุณหนูรองกันแน่?”
จางชุนซักถามอย่างไม่ยอมแพ้
เย่หยวนกล่าวตอบเสียงเรียบกลับไปว่า
“ท่านจาง ท่านเข้าใจอันใดผิดไปหรือไม่? ร่างกายของข้าไม่สามารถขยับ

ได้แม้สกั นิด ยิ่งไปกว่านัน้ พลังปราณเทวะในกายข้าก็เหือดแห้งไม่เหลือ
แล้วข้าจะทาอะไรแม่นางหวางหรงได้อย่างไร? ในความเห็นของข้า แม่นาง
หวางหรงอาจแอบชอบท่านมาตัง้ แต่แรกแล้วจริงๆ เพียงเก็บความรูส้ กึ นัน้
ไว้ตลอดมา? ท่านจางอย่าได้ถ่อมตัวจนเกินไป ท่านเองก็เป็ นถึงเซียน
อาณาจักรปฐมพระเจ้าขนานแท้คนหนึ่ง สถานะศักดิอ์ ยู่เหนือปุถชุ นทั่วไป
แม้ท่านกับแม่นางหวางหรงจะลงเอยถึงขัน้ ที่ว่า นับว่านางไม่เสียเกียรติ
สีหน้าการแสดงออกของจางชุนมืดลงทันใด เขาทราบดี เย่หยวนกาลัง
พร่ามวาจาไร้สาระไปเรือ่ ย
แต่ท่ีเย่หยวนกล่าวไปก็มีเหตุผลเช่นกัน
เขาเฝ้าจับตาดูเย่หยวนอยู่ตลอด และมั่นใจว่าทุกการกระทาของเย่หยวน
ล้วนมิอาจรอดพ้นสายตาเขาได้แน่นอน
เย่หยวนไม่มีพลังปราณเทวะหลงเหลืออยู่ในร่างกายเลย นี่กลับเป็ นเรือ่ ง

จริงอย่างแม่นยา
แต่ส่งิ หนึ่งที่จางชุนมิทราบคือ หลังจากที่เย่หยวนทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักร

พระเจ้าได้ พลังของเนตรสุรยิ นั จันทราเทวะเองก็หวนกลับคืนสูอ่ าณาจักร
พระเจ้าด้วยเช่นกันตามธรรมชาติ
ดังนัน้ จางชุนจะมองออกได้อย่างไร?
“หึ! คิดหรือว่าจะหลอกจางคนนีไ้ ด้? นอกจากเจ้าแล้วยังมีใครอีกที่กล้า

คิดร้ายต่อคุณหนูรอง?”
จางชุนเค้นเสียงเย็นกล่าวขึน้
“ท่านจาง ท่านเองก็ควรมีมโนธรรมประจาใจเสียบ้าง! ท่านกล่าวหาว่าเป็ น

ฝี มือของข้า เช่นนัน้ มีหลักฐานหรือไม่?”
จางชุนไม่รูว้ ่าเย่หยวนมีเนตรสุรยิ นั จันทราเทวะอยู่กบั ตัว และวิชาเนตร

ลวงตาแขนงนีม้ ีเพียงผูใ้ ช้เท่านัน้ ทราบตระหนักทราบดี เหลียงหวางหรงที่
เป็ นแค่มนุษย์ท่วั ไปกับคนนอกที่ไม่โดนวิชาเนตรโจมตีใส่ย่อมไม่มีทางรูไ้ ด้
แน่นอน
มีเหลียงหวางหรูอยู่ขา้ งๆแบบนี ้ จางชุนเองก็ไม่กล้าทากิรยิ าหยาบคาย

ใส่เย่หยวนมากเช่นกัน
หลังจากนัน้ ที่จางชุนเฝ้าตรวจสอบเย่หยวนอยู่ครูใ่ หญ่ เขาก็ได้ขอ้ สรุปว่านี่

มิใช่ฝีมือของเย่หยวน กลับเป็ นเหลียงหวางหรงเองที่อาจกินยาผิดสาแดง
เข้าไป เช่นนัน้ จางชุนจึงทาได้เพียงสะบัดแขนและเดินจากไป
ประมาณกลางดึกเห็นจะได้ เหลียงหวางหรงค่อยๆลืมตาตื่นฟื ้ นสติขนึ ้

ก่อนสังเกตเห็นว่าเหล่าทหารยามโดยรอบต่างจ้องมองนางด้วยสายตา
แปลกๆ
ชั่วแวบต่อมา เหตุการณ์ทงั้ หมดก่อนหน้าพลันโฉบแล่นสูห่ ว้ งความคิด
นางจาเรือ่ งราวทัง้ หมดได้อย่างแม่นยา พลางนึกถึงภาพฉากอันน่าอับอาย
นัน้ พวงแก้มขาวเนียนของนางจู่ๆก็เห่อแดงแทบปริแตก
ตอนที่ 1293 สายสัมพันธ์พนี่ ้อง
“ข้า…ข้าจะฆ่าแกไอ้พิการ!”
ภายใต้ความอับอายแสนอัปยศเจือแววอาฆาตสุดขัว้ หัวใจ เหลียงหวาง

หรงควักมีดสัน้ เล่มเดิมออกมาพร้อมปราดพุ่งเข้าใส่เย่หยวนโดยมิลงั เล
แต่ระหว่างลุไปได้ครึง่ ทาง นางพึงสังเกตเห็นว่า เย่หยวนกาลังมองนาง

ประดับรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ อยู่ท่วั ใบหน้า
เหลียงหวางหรงนึกตกใจขึน้ กะทันหัน ร่างบางของนางพลันหยุดชะงัก

ทันที สายตาของนางที่ชอ้ นจับจ้องเย่หยวน ยามนีก้ ลับเปี่ ยมไปด้วยความ
หวาดกลัวไร้สาเหตุ
เหลียงหวางหรงพลันรูส้ กึ เย็บวาบทั่วแผ่นหลัง สัญชาติญาณแอบบอกนาง
ว่า อย่าเข้าใกล้ชายหนุ่มคนนีเ้ ด็ดขาด
ในระหว่างที่นางโดนวิชาลวงตาไป นางไม่สามารถควบคุมและเข้าใจอะไร
ได้เลยสักนิด
ณ ตอนนัน้ เป็ นช่วงเวลาที่ทรมานที่สดุ สาหรับนาง
และนางก็ม่นั ใจอย่างยิ่งว่า เรือ่ งทัง้ หมดล้วนเกี่ยวข้องกับเย่หยวนแน่นอน!
“จางชุน…”
ขณะที่เหลียงหวางหรงกาลังเอ่ยปากสั่งการจางชุนด้วยความเคยชิน ทว่า
นางกลับนึกถึงภาพฉากอันน่าอับอายก่อนหน้าขึน้ เสียก่อน ยามนีใ้ บหน้า
ของนางค่อยๆเห่อแดงขึน้ อีกครัง้
ถึงเหลียงหวางหรงจะทราบดี ที่นางแสดงอากัปกิรยิ าแบบนัน้ ออกไปล้วน
เกิดจากเย่หยวน แต่นางก็ไม่มีหน้าไปสูจ้ างชุนอยู่ดี
สุดท้ายนีไ้ ม่มีใครรูจ้ กั ตัวตนของเย่หยวนมาก่อน การจะลงมือทาอะไรสุม่ สี่

สุม่ ห้ากลับมิใช่ความคิดที่ฉลาดนัก ในขณะที่จางชุนเองก็เป็ นผูใ้ ต้บญ
ั ชา
ของนาง หากพลั่งลงมือไป อาจสูญเสียขุมกาลังหลักไป
ด้วยเหตุนี ้ นางจึงตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกโดยสมบูรณ์
ซึง่ มิใช่นางเพียงคนเดียวที่เป็ นแบบนี ้ ทัง้ ชางจุนและทหารยามคนอื่นๆเอง

ต่างก็ทาอะไรไม่ถกู เช่นกัน
สุดท้ายนีก้ ็เป็ นชางจุนผูเ้ จนจัดมากประสบการณ์ เขาเอ่ยปากกล่าวขึน้ เพื่อ

ทาลายความอึดอัดนีล้ ง
“คุณหนูรอง หนทางเบือ้ งหน้าคือป่ าอสูรลึกลับแล้ว! ในเวลานีพ้ วกเรา
ขอให้ท่านและคุณหนูใหญ่รว่ มมือสามัคคี เพื่อฝ่ าฟั นไปถึงจุดหมาย!”
เหลียงหวางหรงมิได้สมองขีเ้ ลื่อยจนเกินเยียวยา เมื่อเห็นทางออก นางจึง

รีบกล่าวเสริมขึน้ ว่า
“อืม เจ้ากล่าวถูกต้องแล้ว!”
……………..
หลังจากลงหลักพักผ่อนเสียเล็กน้อย กองคาราวาน็เดินหน้าเข้าสูป่ ่ าอสูร

ลึกลับทันที
ป่ าอสูรลึกลับแห่งนีห้ าใช่สถานที่ปลอดภัยไม่ ภายในนัน้ มีอสูรศักดิส์ ิทธิ์
มากมายซ่อนแฝงดารงอยู่!
ซึง่ อสูรศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีล้ ว้ นสูญพันธุไ์ ปหมดแล้วในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์

ทว่าบนมหาพิภพถงเทียนแห่งนีก้ ลับพบเห็นพวกมันทุกหนทุกแห่ง!
หลังจากเดินทางเข้าสูป่ ่ าอสูรลึกลับ เย่หยวนสัมผัสได้ว่าจางชุนตื่นตัวขึน้

ผิดหูผิดตา
ความอึดอัดเก้อเขินก่อนหน้าอันตรธานหายสิน้ ก่อนถูกแทนที่ดว้ ยความ

ตึงเครียดระแวงระวังภัยรอบด้าน
โอสถปราณลึกลา้ ที่เย่หยวนกลืนลงไปเป็ นถึง โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง

ชัน้ สูง ประสิทธิภาพค่อนข้างได้ผลดีมากต่อร่างกายเย่หยวน หลายวันผ่าน
ไป ในที่สดุ เย่หยวนก็สามารถลงมาเดินเล่นได้แล้ว
แม้เขาจะดูไม่ตา่ งจากคนธรรมดาทั่วไปเลย แต่อย่างน้อยที่สดุ ก็สามารถ
เคลื่อนไหวร่างกายได้แล้ว
“แม่นางหวางหรู รบกวนให้เย่คนนีจ้ บั ชีพจรสักครัง้ ได้หรือไม่? เย่คนนีเ้ ป็ น

นักหลอมโอสถ บางทีอาจเสาะหาหนทางช่วยท่านได้!”
บนเกีย้ วรถม้า เย่หยวนเอ่ยปากกล่าวขึน้ กับนาง
หลายวันที่ได้สนทนากันทาให้นางรูว้ ่า เย่หยวนมิใช่คนไม่ดีหรือมีเจตนา
แอบแฝงแต่อย่างใด เหลียงหวางหรูเองก็หาได้รงั เกียจพร้อมพยักหน้าเชิง
ว่าอนุญาต
หลังจากอ่านชีพจรไปสักครูใ่ หญ่ คูค่ วิ ้ เข้มของเย่หยวนก็ขมวดขึน้ เล็กน้อย

ดูท่าเรือ่ งนีก้ ลับมิง่ายอย่างที่คิด เย่หยวนรูจ้ กั แค่เพียงโอสถชัน้ สามัญทั่วไป
ระดับหนึ่งถึงเก้า และไม่มีโอสถตัวใดที่เขารูจ้ กั สามารถรักษาอาการของเห
ลียงหวางหรูได้เลย
หากกล่าวตามหลักเหตุและผล สาหรับคนที่หหู นวกหรือพิการตัง้ แต่กาเนิด

การจะใช้โอสถเพื่อรักษาให้กลับเป็ นคนปกตินนั้ มิใช่เรือ่ งใหญ่เลยใน
ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์
อย่างไรก็แล้วแต่ โครงสร้างทางร่างกายของเหลียงหวางหรูกลับแตกต่าง
ไปจากผูค้ นในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์โดยสิน้ เชิง!
โครงสร้างและระบบการทางานภายในร่างกายแบบนี ้ จาต้องใช้พลัง
ศักดิส์ ิทธิ์เข้ารักษาเท่านัน้ !
แต่เย่หยวนกลับไม่มีความรูเ้ กี่ยวกับโอสถศักดิส์ ิทธิ์เลย!

ดูเหมือนคราวนี ้ เย่หยวนจะกล่าวโอ้อวดเกินไปจริงๆ
ก่อนหน้านี ้ เย่หยวนคิดเพียงว่า ตนเคยรักษาคนใบ้จนหายเป็ นปกตินดั ต่อ

นัดแล้วในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ กับแค่เหลียงหวางหรูคนเดียวเป็ นเพียง
เรือ่ งง่ายๆ ทว่ายามนี ้ เย่หยวนกระจ่างชัดแจ้ง นี่กลับมิใช่เรือ่ งง่ายแล้ว
“ท่านอาวุโส ตามอาการของแม่นางหวางหรู โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง

สามารถรักษาได้หรือไม่?”
ตอนนีเ้ ย่หยวนรูแ้ ล้วว่า จอมเทพนิรนั ดร์เองก็เป็ นอีกหนึ่งที่มีความสามารถ

ในศาสตร์แห่งโอสถที่แกร่งกล้ายิ่ง
ในฐานะที่เป็ นหนึ่งในสามแห่งสมบัติเวทย์สวรรค์ประจากายจอมเทพนิ
รันดร์ จิตวิญญาณของไข่มกุ สยบวิญญาณอย่างหวูเฉินย่อมมีวิชาความรู ้
ติดตัวมาเช่นกัน
เฉพาะจิตวิญญาณอันแกร่งกล้าสุดขีดของหวูเฉินเท่านัน้ ที่สามารถบรรลุ
ยอดเต๋าแห่งโอสถได้!
หวูเฉินกล่าวว่า
“แน่นอนว่ามี! ในความเห็นของข้า เหลียงหวางหรูนางนีม้ ิได้เป็ นใบ้แต่

กาเนิด นางน่าจะประสบภัยบางอย่าง จึงส่งผลให้เป็ นใบ้พดู ไม่ได้อย่างใน
ปั จจุบนั ! เป็ นถึงลูกหลานของเซียนอาณาจักรพระเจ้า ต่อให้จะเป็ นเพียง
มนุษย์ท่วั ไปที่ไร้พรสวรรค์ แต่ก็ไม่มีทางพิการแต่กาเนิด! ระบบทาง
ร่างกายของนางน่าจะทางานผิดปกติเท่านัน้ แค่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง
ชัน้ ต่า โอสถส่องปั ญญา ก็น่าจะสามารถรักษาได้แล้ว”
เย่หยวนกล่าวเสียงเบาด้วยความเก้อเขินเล็กน้อย
“โอสถส่องปั ญญา? เอ่อ…ท่านอาวุโสหวูเฉิน ท่านพอจะทราบวิธีหลอม

กลั่นมันหรือไม่?”
โอสถศักดิส์ ิทธิ์เพียงชนิดเดียวที่เย่หยวนสามารถหลอมกลั่นได้ในขณะนี ้
คือ โอสถท้าทายสวรรค์
โอสถส่องปั ญญาอะไรนัน้ เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน โดยธรรมชาติแล้วมัน

เป็ นไปไม่ได้แน่นอนที่จะหลอมกลั่น
กลัดกุมศาสตร์แห่งโอสถไว้ในมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือย่อมต้องเป็ นความ

เข้าใจต่อโอสถชนิดนัน้ ๆ
นี่คือสองปั จจัยหลักที่มิอาจเว้นขาดสิ่งใดสิ่งหนึง่ ได้!
ความเข้าใจในศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวนแทบหาผูใ้ ดทัดเทียมได้ก็จริง
แต่ความรูเ้ กี่ยวกับโอสถศักดิส์ ิทธิ์ชนิดต่างๆกลับเท่ากับศูนย์
ก่อนหน้านัน้ เอง หวูเฉินก็เอ่ยถึงสมุนไพรวิญญาณอีกหลากหลายชนิด ซึง่
ชื่อเหล่านัน้ กลับไม่คนุ้ หูเย่หยวนเลยแม้แต่นอ้ ย!
เย่หยวนกล่าวกับเหลียงหวางหรูขนึ ้ ว่า
“แม่นางหวางหรู ข้ามีขอ้ สงสัยว่า ท่านพอจะเคยได้ยินชื่อสมุนไพร

วิญญาณสามชนิดนีบ้ า้ งหรือไม่ หญ้าเชื่อมผสานใจ, กิ่งไม้เทียนหวัง และ
บุปผาสามแฉกม่วง?”
เหลียงหวางหรูค่อนข้างแปลกใจเมื่อได้ยินแบบนัน้ แต่หลังจากครุน่ พินิจ

ตามอยู่ครูห่ นึ่ง นางก็เดินลงจากเกีย้ วรถม้าพร้อมยกนิว้ ชีไ้ ปยังกล่องไม้
กล่องหนึ่ง
“นี่คือ…หญ้าเชื่อมผสานใจ?”
ภายใต้คาชีแ้ นะของหวูเฉิน เย่หยวนจึงทราบถึงความเป็ นมาของสมุนไพร
วิญญาณภายในกล่องไม้นี ้
สมุนไพรวิญญาณชัน้ ศักดิส์ ิทธิ์ หญ้าเชื่อมผสานใจ!
ในขณะที่เย่หยวนกาลังยื่นมือออกไปเพื่อหยิบจับหล่องไม้ แต่จ่ๆู ก็ถกู จาง

ชุนหยุดไว้ระหว่างทาง
“เจ้าหนู! เห็นแก่หน้าคุณหนูใหญ่ ข้าจึงไม่ถือสา! แต่สมุนไพรวิญญาณทุก

ชนิดภายในนีล้ ว้ นเป็ นของที่ท่านประมุขตระกูลสั่งซือ้ มา พวกมันมีค่าหา
ประเมินไม่! หากเจ้ายังคิดสัมผัส ก็อย่าถือโทษว่าจางคนนีม้ ิสภุ าพ!”
นา้ เสียงที่เร้นแฝงคากล่าวของจางชุนช่างเปี่ ยมไปด้วยความรังเกียจ!

ชายหนุ่มพิการคนหนึ่งที่ไม่สามารถรวบรวมพลังปราณเทวะได้ กลับ
ปรารถนาต้องการสมุนไพรวิญญาณชัน้ ศักดิส์ ิทธิ์ แล้วนี่ยงั เป็ นอะไรได้อีก
นอกเสียจากคางคกหวังกินเนือ้ หงส์?
นอกจากนี ้ สมุนไพรวิญญาณชัน้ ศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีย้ งั เป็ นคลังสารองสินค้า

ชุดใหม่ของตระกูลเหลียงที่เพิ่งจะนาเข้ามาเพิ่ม ดังนัน้ เขาจะอนุญาตให้
คนแปลกหน้าเข้ามาจับต้องได้อย่างไร
เย่หยวนเพียงร่วนหัวเราะเบาๆว่า
“เช่นนีน้ ่ีเอง! เย่คนนีเ้ สียมารยาทแล้ว!”
กล่าวจบ เย่หยวนหมุนตัวจจากไปและมิได้เหลียวมองหรือสนใจจสมุนไพร
วิญญาณเหล่านัน้ อีกต่อไป
จางชุนที่เห็นแบบนัน้ ก็แปลกใจใช่ย่อย ใครจะไปคิดว่า เย่หยวนจะกล่าว
ตอบอย่างตรงไปตรงมาจริงๆ
แต่เสีย้ วอึดใจทันว่า สีหน้าของจางชุนพลันผันเปลี่ยนในบัดดล เขาตะโกน

ลั่นขึน้ ว่า
“หยุดขบวน!”
เหลียงหวางหรงกล่าวขึน้ อย่างงุนงง
“จางชุน เกิดอะไรขึน้ ?”
สีหน้าการแสดงออกของจางชุนหาได้สดู้ ีนกั เขากล่าวเสียงเข้มตอบไปว่า

“มีบางอย่างไม่ถกู ต้อง!”
“อะไรไม่ถกู ต้อง? จะมามีปัญหาอะไรตอนนี?้ ”
เหลียงหวางหรงกล่าวถามสวนตอบไป
จางชุนในยามนีส้ ีหน้าถมึงตึงสุดขีด เขาสังหรณ์ใจไม่ดีเท่าไหร่พลางกล่าว

ว่า
“มีบางอย่างผิดแปลกออกไป! เท่าที่เคยเดินทางผ่านมา โดยปกติภายใน

ป่ าอสูรลึกลับจะไม่เงียบสงบขนาดนี ้ พวกเราเพิ่มความระวังเป็ นสองทวี
เท่า! ภายใต้ถ่ินที่อยู่ของเหล่าอสูรพวกนี ้ ยิ่งเงียบเท่าไหร่ก็ย่ิงอันตราย
เท่านัน้ !”
เหลียงหวางหรงทราบดี จางชุนเดินทางผ่านป่ าอสูรลึกลับอยู่บอ่ ยครัง้ ไม่มี
ใครเชี่ยวชานาญไปกว่าเขาแล้วในพืน้ ที่บริเวณนี ้
ในเมื่อจางชุนเอ่ยปากกล่าวเช่นนัน้ แสดงว่ายามนีเ้ กิดเรือ่ งผิดปกติขนึ ้

จริงๆ
ยังไม่ทนั สิน้ เสียงของจางชุนดี เบือ้ งลึกในกอหญ้าสูงตลอดเส้นทางปรากฏ

เป็ นเงามืดเหล่าสิบร่างออกมา ดั่งเพิ่มจานวนเป็ นดอกเห็ด อีกชั่วอึดใจ
หนึ่ง เงาร่างนับไม่ถว้ นเข้าปิ ดล้อมพวกเย่หยวนดั่งหมอกควันหนา
ในหมู่พวกมันมีบางตัวครอบครองกลิ่นอายสุดลึกลา้ เกินหยั่งถึงได้ ซึง่ พวก

มันคืออสูรศักดิส์ ิทธิ์อย่างไม่ตอ้ งสงสัย!
สีหน้าการแสดงออกของจางชุนบิดเบีย้ วแสนน่าเกลียด เขากล่าวด้วย

ท่าทางสุดเคร่งขรึมว่า
“คุณหนูรอง นี่ควรจะเป็ น…ชุมนุมอสูร!”
เหลียงหวางหรงถอดสีหน้ายกใหญ่ ถึงไม่นางจะไม่เคยได้ยินเรือ่ งชุมนุม

อสูรมาก่อน แต่นางก็ทราบดีวา่ สถานการณ์ในตอนนีม้ นั เลวร้ายขนาดไหน
มีอสูรเถื่อนมากมายเข้าปิ ดล้อมจากทั่วเนินเขา ต่อให้พวกนางติดปี กบิน

หนีก็ยงั เกรงว่าไม่รอด!
เหลียงหวางหรงไม่คิดฝันเลยว่า นางจะต้องพบกับสิ่งเหล่านีจ้ ริงๆ
วูววว! วูววว! วูววว!
เสียงคารามของเหล่าสรรพสัตว์แผดร้องกูก้ อ้ งสะท้อนทั่วทัง้ ป่ าอสูรลึกลับ
พวกเขาทัง้ หมดถูกเหล่าอสูรพวกนีจ้ บั ตายเป็ นที่เรียบร้อย!

ในเวลานัน้ เอง เหลียงหวางหรงปรีต่ รงไปหาเหลียงหวางหรู นางจับมืออีก
ฝ่ ายพร้อมกล่าวด้วยรอยยิม้ อันขมขื่น
“พี่ใหญ่ แม้พวกเราจะไม่คอ่ ยสนิทสนมกันนัก แต่อย่างน้อยที่สดุ พวกเราก็

ได้ตายร่วมกัน! ทุกสิ่งที่นอ้ งคนนีท้ าลงไป พี่ใหญ่โปรดยกโทษให้ดว้ ย!”
เหลียงหวางหรูตวั แข็งทื่อในทันใด ดวงเนตรไสวคูง่ ามของนางพลันสะท้อน

แววอ่อนโยนเอ็นดู
อย่างน้อยที่สดุ น้องสาวของนางก็ยงั รูส้ านึกถึงจะเป็ นช่วงเวลาสุดท้าย

ก่อนตายก็ตาม
นางคาดไม่ถึงจริงๆว่า เหลียงหวางหรงจะมาเห็นแสงสว่างในเวลาเช่นนี!้
รอบดวงตาเห่อร้อนขึน้ เหลียงหวางหรูคลี่ยิม้ ทัง้ นา้ ตาพร้อมส่ายหัว
เล็กน้อย นางต้องการจะสื่อว่า เรือ่ งราวที่ผ่านมา นางกลับมิได้ถือสาแม้แต่
น้อย
เหลียงหวางหรงกุมมือของเหลียงหวางหรูแน่น สีหน้าความรูส้ กึ ผิดเผยให้

เห็นอย่างชัดเจน นางกล่าวอย่างสานึกว่า
“พี่ใหญ่ เรือ่ งราวทัง้ หมดในอดีตล้วนเป็ นความผิดของข้า ท่านอย่าเกลียด

ข้าเลย”
เหลียงหวางหรูพยักหน้าตอบทัง้ นา้ ตาแห่งความปลืม้ ปี ติ
ชวิง้ ง…
แต่ทนั ใดนัน้ เอง เสียงคมมีดพลันถูกชักออกจากฝัก

“ฮ่าฮ่าฮ่า…. ปฏิกิรยิ าของอสูรเถื่อนพวกนัน้ ไวต่อเลือดสดยิ่งกว่าอะไร!
พี่สาวผูป้ ระเสริฐของข้า จงสังเวยชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยน้องคนนีเ้ สีย! นี่
แหละ…ประโยชน์ของสายสัมพันธ์พ่นี อ้ ง!”
เหลียงหวานหรงโพล่งกล่าวขึน้ ทันทีพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่น
ตอนที่ 1294 ไฉนพวกท่านช้านัก
คมมีดสัน้ บาดเข้าเนือ้ โดยตรง หนึ่งคมเฉือน ได้ตดั เส้นเลือดสาคัญบริเวณ

ต้นแขนของเหลียงหวานหรูจนเลือดสดพุ่งกระชูดออกมาทันที
แม้อสูรเถื่อนโดยส่วนใหญ่ในบริเวณนีจ้ ะเป็ นเพียงระดับเก้า แต่ความ

โหดเหีย้ มและพละกาลังกลับเหนือกว่าอสูรเถื่อนในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์
มาก
ทันทีท่ีได้กลิ่นคาวเลือด คล้ายสัญชาตญาณถูกปลุกกระตุน้ หนัก พวกมัน

กระโจนเข้าใส่เหลียงหวางหรูทนั ทีอย่างบ้าคลั่ง
เสีย้ วอึดใจนัน้ เอง เย่หยวนก็ถึงกับเบิกตาโตด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ใครจะไปคิดว่าเหลียงหวางหรงจะหยาบช้าได้ขนาดนีจ้ ริงๆ นี่คืออสรพิษ
ชั่วในดงอสรพิษโดยแท้
กระทั่งพี่สาวแท้ๆของนาง ก็ยงั ใจอามหิตโยนนางเป็ นอาหารเข้าปากเสือ

หวังเพื่อให้ตวั เองรอดออกมา!
เหลียงหวางหรงเร่งวิ่งหนีสดุ ชีวิต ยามนีน้ างหนีไปไกลกว่าหนึ่งพันฉื่อเห็น

จะได้
“จางชุน ไปกันเถอะ!”
“คุณหนูรอง เอ่อ…”
“อะไร? หรือเจ้ามั่นใจว่าตนสามารถจัดการอสูรเถื่อนพวกนีไ้ ด้?”

จางชุนส่ายหัวตอบ ภายใต้ปรากกฎการณ์ชมุ นุมอสูร ลาพังเขาแค่คน
เดียวกลับไม่มีอานาจไปต่อกรได้เลย!
“เช่นนัน้ เจ้ามัวยืนรออันใด? ยัยพี่โง่นนั้ ยังมีอะไรให้น่าห่วง? มีชะตากรรม

ตายไปพร้อมกับไอ้เนือ้ คูพ่ ิการนัน้ ไปก็ดีแค่ไหนแล้ว? กลับเป็ นยัยพี่โง่
มากกว่าที่ตอ้ งขอบคุณข้า!”
เหลียงหวางหรงกล่าวเยาะเย้ยพร้อมเหลือบมองเย่หยวนและเหลียงหวาง
หรูดว้ ยความรังเกียจ
ส่วนจางชุนได้แต่ลอบมองทัง้ สองด้วยความสงสาร เขาถอนหายใจเฮือก

ใหญ่และนากลุม่ ทหารยามตีฝ่าออกจากวงล้อมไป
ณ ใจกลางดงอสูรเถื่อน ร่างของเย่หยวนและเหลียงหวางหรูถกู เหล่าอสูร

เถื่อนที่จอ้ งทาร้ายบดบังจนมิด
รอยยิม้ สุดท้ายที่แพร่งพรายออกจากมุมปากของเหลียงหวางหรง สื่อ
ความหมายชัดเจนประจักษ์ ‘ในที่สดุ หญิงใบ้น่าราคาญนี่ก็ตายๆไปเสียที!’
อย่างไรก็ตามแต่ ถึงพวกเหลียงหวางหรงจะหลุดออกจากวงล้อมด้านใน
ออกมาได้ แต่ก็ยงั มีอสูรเถื่อนอีกจานวนหนึ่งที่หอ้ มล้อมอยู่กรอบนอกรอบ
หุบเขา ซึง่ นี่มิใช่เรือ่ งง่ายสาหรับจางชุนที่จะพาทุกคนหนีออกไป
กลุม่ ทหารยามเหล่านีเ้ ข้าสัประยุทธ์ต่อกรอย่างสุดแสนจะเหนื่อยยาก

ตลอดทางยาว ในไม่ชา้ กลุม่ ของเหลียงหวางหรงก็หนีไปได้ไกลหลายลี ้
“คุณหนูรอง นี่ไม่ถกู ต้อง! ไฉนข้าถึงรูส้ กึ ว่า จานวนอสูรเถื่อนถึงเพิ่มพูน

มากขึน้ เรือ่ ยๆแทนที่จะลดน้อยลง ด้วยอัตราขนาดนีก้ ลับไม่สามารถ
ปราบปรามได้หมด!”
จางชุนกล่าวประเมินสถานการณ์สีหน้าเคร่งเครียด
เหลียงหวางหรงที่ได้ยินดังนัน้ พลันตระหนักถึงปั ญหาในคราวนีไ้ ด้อย่าง
ชัดเจน สีหน้าของนางบิดเบีย้ วน่าเกลียดยิ่ง
“ไอ้พวกไร้ประโยชน์! ไร้ประโยชน์จริงๆ!! รีบๆหาทางหนีเดี๋ยวนี!้ เร็วเข้า!

มิฉะนัน้ ได้ตายกันหมดแน่นอน!”
เหลียงหวางหรงตะคอกใส่ทกุ คนอย่างหงุดหงิด
ทุกคนต่างก้มหน้ารับคาไม่แสดงสีหน้าท่าทีอนั ใด ก่อนจะเข้าผนึกกาลัง
ช่วยกันฝ่ าฟั นกันออกไป
สมควรยิ่งแล้วที่จางชุนเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้า ตลอดทางจวบ

จนตอนนีไ้ ม่มีอสูรเถื่อนระดับเก้าตัวใดสามารถเข้าใกล้เหลียงหวางหรงได้
เลย
แต่กระนัน้ เอง ด้วยจานวนที่มากเกินไปของเหล่าอสูรเถื่อน กลับเป็ นเรือ่ ง
ยากที่จะฆ่าพวกมันให้หมด!
“โฮกกก!”
เสียงคารามกึกก้องดังสะท้านเสียขวัญ จางชุนที่สมั ผัสได้ถึงบางสิ่งถึงกับ

ถอดสีหน้าซีดเซียวในทันใด
พินิจได้จากแรงกดดันอันน่าเกรงขามขนาดนี ้ นี่ตอ้ งเป็ นอสูรศักดิส์ ิทธิ์ไม่

ผิดแน่!
บูมมมม!
ยังไม่ทนั ตัง้ ตัวดี ประกายแสงสายหนึ่งโฉบพุ่งผ่าน จางชุนถูกซัดกระเด็น

ออกไปโดยตรงพร้อมกระอักพ่นเลือดสีทองคาออกมาคาโต
นี่คือจุดเด่นพิเศษของเซียนอาณาจักรพระเจ้า!
“นัน้ มัน…เสือดาวเมฆลมกรด!”
จางชุนรีบพยุงตัวขึน้ พร้อมโพล่งอุทานอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เสือดาเมฆลมกรดถูกขนานนามว่าเป็ น อสูรศักดิส์ ิทธิ์ท่ีแข็งแกร่งเป็ น

อันดับต้นๆในป่ าอสูรลึกลับ รูปร่างสรีระของมันมิได้ใหญ่โตก็จริง แต่
ความเร็วของมันกลับวิปลาสหาที่เปรียบไม่ ความแข็งแกร่งของมันเหนือ
ชัน้ กว่านักสูใ้ นระดับเดียวกันถึงสามเท่าทวี!
นัน้ จึงเป็ นเหตุว่าทาไม ชางจุนถึงตกใจขนาดนี ้
หากจับพลัดจับผลูได้เผชิญหน้ากับมัน โอกาสรอดชีวิตแทบไม่เหลือ!
สีหน้าการแสดงออกของคนอื่นๆเองต่างเผยความสิน้ หวังจากก้นบึง้ ของ
หัวใจ พวกเขาไม่มีทางหนีรอดไปจากการไล่ลา่ ของเสือดาวเมฆลมกรดได้
เลยไม่มีวนั !
จางชุนสูดไอเย็นแช่มลึกสุดขัว้ ปอด คู่ดวงตาอันมุ่งมั่นพลันหรีแ่ คบ เขา

กล่าวขึน้ อย่างเด็ดเดี่ยวว่า
“พวกเจ้าที่เหลือปกป้องคุณหนูรองให้ดี! ข้าจะคอยรับมือมันเอง!”
ความแกร่งกร้าวของเสือดาวเมฆลมกรดน่าครั่นคร้ามอย่างมาก ต่อให้เป็ น
จางชุนก็นบั ว่าสัประยุทธ์ดเุ ดือดสูสี ใครแพ้ใครชนะยากจะเอ่ยบอก
เหล่าทหารยอมที่เหลือเร่งพาเหลียงหวางหรงถอยหนีออกไป โดยมีจางชุน
ที่คอยรับมือเสือดาวเมฆลมกรดอยู่รงั้ ท้าย
ระหว่างตีฝ่าพาหนีออกไป เบือ้ งหน้ายังมีเหล่าอสูรเถื่อนมากมายเข้าสกัด
ซุ่มโจมตีเป็ นระยะ เหล่าทหารยามที่เข้ากลัดกุมศึกเฝ้าป้องกันเป็ นด่าน
หน้า มีทงั้ ตายทัง้ บาดเจ็บสาหัสปะปนกันไป
หลังจากสัประยุทธ์กนั ยกใหญ่ ชางจุนก็เริม่ เสียเปรียบเสือดาวเมฆา

ลมกรดเข้าไปทุกที จนกระทั่งบัดนี ้ เขาแทบหายใจไม่ไหวด้วยซา้ ทั่วทัง้
ร่างกายอาบชโลมเลือดสีทองพร้อมบาดแผลฉกรรจ์เหวอะเละชวนสยอง
เหล่าทหารยามที่ทาหน้าที่ปกป้องเหลียงหวางหรง ยามนีถ้ กู พวกอสูรเถื่อน

ตีกรอบล้อมจับตายอีกครัง้ แต่ส่งิ ที่แตกต่างออกไปจากทีแรกคือ จานวน
ของพวกทหารยามที่ลดน้อยลงจนแทบไม่เหลือแล้ว
แต่เดิมพวกเขามีกนั กว่าหนึ่งร้อยนาย ทว่าตอนนีเ้ หลือไม่ถึงยี่สิบ

ส่วนคนที่เหลือเองก็แทบไม่มีขวัญกาลังใจให้สตู้ ่อ เห็นสหายร่วมเดินทาง
ตายไปคนแล้วคนเล่า พวกเขาต่างสูญสิน้ ความหวัง
ทว่าขณะที่ทกุ คนเข้าตาจน พวกอสูรเถื่อนเหล่านัน้ จู่ๆก็หยุดโจมตีไปซะ

ดือ้ ๆ
แม้แต่เสือดาวเมฆลมกรดก็หยุดเผด็จศึกจางชุนแล้วเช่นกัน
เสือ้ ผ้าอาภรณ์ของจางชุนเปี ยกชุ่มไปด้วยเลือดสีทองคลา้ เฉพาะยามนี ้

เขาเร่งกวาดอากาศหายใจหอบถี่ตระหนี่ดงั อย่างเหนื่อยจัด
ภายใต้การคุมกันของทุกคน เหลียงหวางหรงยังมีสภาพดีกว่าคนอื่นๆ
เล็กน้อย ซึง่ นัน้ ก็เล็กน้อยจริงๆ
สภาพของเหลียงหวางหรงในปั จจุบนั เสือ้ ผ้าแพรพรรณขาดรุง่ ริง่ มี
บาดแผลถลอกที่เกิดจากรอยกรงเล็บของพวกอสูรเถื่อยตามเนือ้ ตามตัว
คล้ายคนขอทานอยู่หลายส่วน
แม้พวกอสูรเถื่อนเหล่านีจ้ ะหยุดทุกการโจมตีไปแล้ว แต่พวกมันยังคงปิ ด

ล้อมไม่ไปไหนเสมือนว่ามิได้มีเจตนาให้ทกุ คนหนีไป
“คุณหนูรอง ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”
จางชุนเอ่ยถาม
“ข้ายังไม่เป็ นไรนัก จางชุน นี่มนั เรือ่ งอะไรกัน?”
เหลียงหวานหรงยกมือกุมกอดเนือ้ ตัวที่ส่นั เทาด้วยความหวาดกลัว นาง

เอ่ยเสียงสั่นอย่างหดหู่สนิ ้ หวัง
จางชุนส่ายหัวและกล่าวว่า
“จางคนนีเ้ องก็ไม่ทราบ! ปรากฏการณ์ชมุ นุมอสูรจะทาให้อสูรทุกตัวตกอยู่

ในสภาวะบ้าคลั่ง หากกล่าวตามหลักเหตุและผล มันไม่ควรหยุดโจมตีไป
ดือ้ ๆแบบในตอนนี!้ ความเป็ นไปได้เดียวคือ…ราชาอสูรที่ปกครองป่ าอสูร
ลึกลับแห่งนีไ้ ด้ปรากฏตัวขึน้ !”
ด้วยประสบการณ์ผ่านศึกเป็ นตายนับร้อยพัน เขาสามารถคาดเดา

สถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว
แต่เพียงว่า คาสันนิฐานนีต้ ่างทาให้ทกุ คนสิน้ หวังเข้าไปใหญ่
แค่เสือดาวเมฆลมกรดตัวเดียวก็ปัญญาของพวกเขาแล้ว นี่ยงั มีราชาอสูร

เข้ามาสมทบร่วมศึกอีกงัน้ รึ? เช่นนีจ้ ะมีโอกาสรอดตายได้อย่างไร?
ในตอนนี ้ สีหน้าของเหลียงหวางหรงซีดเผือกราวกับกระดาษแผ่นบาง นาง
ไม่ตอ้ งการมาตายอยู่ในที่แบบนีอ้ ย่างชัดเจน ทว่าอย่าน้อยที่สดุ ก็ยงั มีเรือ่ ง
ดีๆเข้ามาประวิงความรูส้ กึ ของนางได้บา้ ง!
สภาพการตายของนางคงไม่น่าอนาจเท่ากับเย่หยวนและพี่สาวของนาง
แน่นอน!
ชายพิการนัน้ คงได้แต่ดนิ ้ รนรอความตายอย่างเจ็บปวดเกินพรรณนา

ในขณะที่พ่ีสาวใบ้ของนาง ก็ไม่สามารถระบายทรมานออกมาได้แม้แต่คา
เดียว
แค่คิดถึงช่วงเวลาสุดแสนทรมานของทัง้ คู่ เหลียวหวางหรงก็สะใจยิ่งกว่า

อะไร!
ตึงง!
ตึงง!
ตึงง!
………
ป่ าเขาลาเนาไพรทั่วทุกสารทิศสั่นสะเทือนคล้ายแผ่นดินไหว ทัง้ หมดเกิด

จากรอยเท้าที่ลงกระแทกอัดพืน้ อันแสนหนักหน่วงชนิดก้าวต่อก้าว
ทัง้ อสูรเถื่อนและอสูรศักดิส์ ิทธิ์โดยรอบถึงกับเนือ้ ตัวสั่นเทา ก่อนที่จะลด

ศีรษะลงกึ่งหนึ่งตามสัญชาตญาณ
บริเวณใดที่ราชาอสูรเคลื่อนผ่าน สรรพสัตว์ทงั้ หมดต่างก้มกราบนมัสการ

ด้วยความเคารพ!
พญาช้างยักษ์ย่างสามขุมเข้ามาปราดราศีสง่าองอาจเกินต้านทาน มัน
ค่อยๆตรงเข้ามาใกล้ทกุ คน
แม้แต่เสือดาวเมฆลมกรดเองยังต้องหลีกทางให้แก่พญาช้างยักษ์เช่นกัน!
“นัน้ …นัน้ มัน…พญาช้างมารสวรรค์! พญาช้างมารสวรรค์ตนนีเ้ ป็ นถึงอสูร

ศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ ปลาย!”
จางชุนกล่าวขึน้ พร้อมความยาเกรงสุดขีด
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือ เสือดาวเมฆาลดกรดยังเป็ นแค่อสูรศักดิส์ ิทธิ์ระดับ

หนึ่งขัน้ ต้นเท่านัน้
ด้วยเหตุนี ้ อสูรศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ ปลายก็มีคณ
ุ สมบัติมากพอที่จะเป็ น
ราชาปกครองสรรพสัตว์ในป่ าแห่งนีแ้ ล้ว!
จึงไม่แปลกใจอันใด ไฉนอสูรทัง้ หมดทัง้ มวลเหล่านีถ้ ึงต้องก้มกราบ

นมัสการกันเลยทีเดียว!
“ท่านจางดูนนั้ เร็ว! บนหลังพญาช้างมารสวรรค์ ดูเหมือนจะมีใครบางคน

กาลังขี่อยู่!”
ทหารยามคนหนี่งโพล่งกล่าวรายงานให้กบั จางชุนฟั งทันที
จางชุนที่ได้ยินแบบนัน้ พลันตื่นตะลึง ก่อนเร่งเหลียวมองไปบนหลังของ

พญาช้างอย่างอดมิได้ ในสายตาของเขาปรากฏเป็ นเงาร่างอยู่สองคน
เพียงว่าระยะห่างระหว่างพวกเขากับพญาช้างมารสวรรค์อยู่ไกลเกินไป จึง
ไม่สามารถมองเห็นร่างทัง้ สองอย่างชัดเจนนัก
แต่ไม่ตอ้ งสงสัยเลย มีใครบางคนกาลังขี่พญาช้างมารสวรรค์อยู่จริงๆ!
ภาพฉากนีส้ ร้างความน่าทึ่งแก่ทกุ คนที่พบเห็นยิ่ง!
พญาช้างมารสวรรค์เป็ นถึงราชาอสูรแห่งป่ าอสูรลึกลับแห่งนี ้ ขุมพลัง

ความแกร่งกล้าของมันคืออันดับหนึ่งไม่เป็ นสองรองใคร!
เฟ้นหาเหล่าเซียนผูไ้ ร้เทียมทานภายในเมืองกุยฉาง ก็ยงั มีนอ้ ยคนนักที่

สามารถเป็ นคูม่ ือของมันได้
ถึงแม้จะใครสักคนที่ทรงพลังกว่าจนสามารถปราบปรามมันลงได้ แต่การ
จะให้พญาช้างตนนีย้ อมลดศักดิศ์ รีพร้อมให้ข่ีหลังแต่โดยดีเช่นนี ้ เกรงว่า
ไม่มีใครสามารถทาได้!
เว้นเสียว่า บุคคลนัน้ จะเป็ นถึงยอดเซียนที่แกร่งกร้าวกว่าหลายสิบขุม

จนถึงขัน้ ที่ว่าพญาช้างมารสวรรค์ตนนีย้ งั ไม่กล้าตอแย และยอมจานนแต่
โดยดี?
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า บุคคลทัง้ สองที่กาลังขี่หลังมันอยู่จะเป็ นการดารงอยู่

ในระดับชัน้ นัน้ จริงๆ?
ทันทีทนั ใดสีหน้าการแสดงออกของจางชุนดูดีขนึ ้ หลายส่วน เขากล่าวขึน้

ด้วยความอิ่มเอมใจว่า
“คุณหนูรอง บางทีน่ีอาจยังมิใช่คราวตายของเรา!”
เหลียงหวางหรงตื่นตกตื่นใจยิ่งกว่าใคร นางเข้าใจความหมายที่จางชุน
ต้องการจะสื่อดี พร้อมรีบตะโกนไปยังทิศทางที่พญาช้างมารสวรรค์ยืนอยู่
เจือแฝงนา้ เสียงสุภาพอยู่หลายส่วน
“ท่านอาวุโส ข้าผูเ้ ยาว์เป็ นบุตรสาวตระกูลเหลียงแห่งเมืองกุยฉาง แต่โชค

ร้ายชะตาไม่เกือ้ กูล ระหว่างเดินทางผ่านป่ าอสูรลึกลับ พานพบกับพวก
อสูรมากมายแห่รุมโจมตี ผูเ้ ยาว์หวังว่า ท่านอาวุโสจะให้การช่วยเหลือ
เพื่อตอบแทนบุญคุณในครัง้ นี ้ หลังจากกลับไป พวกเราตระกูลเหลียงขอ
ตอบแทนท่านอาวุโสเป็ นอย่างดี!”
อานาจอิทธิพลของตระกูลเหลียงในเมืองกุยฉางยังคงเลื่องลือมากชื่อเสียง
เหลียงหวางหรงมั่นใจอย่างยิ่งว่า ทันทีท่ีผอู้ าวุโสสองคนนัน้ ได้ยินชื่อ
ตระกูลเหลียง พวกเขาจะต้องตรงปรีเ่ ข้ามาช่วยแน่นอน
ในขณะเดียวกัน พญาช้างมารสวรรค์ก็ย่างก้าวตรงเข้ามาใกล้ เสียง
หัวเราะเยาะเย้ยดังสนั่นจากบนหลังพญาช้างอย่างสุดจะอดกลัน้ หนึ่งใน
นัน้ กล่าวขึน้ ว่า
“ไฉนพวกท่านมาช้านัก? พวกเราขี่ชา้ งเที่ยวชมนกชมไม้อยู่ตงั้ นาน!”

ตอนที่ 1295 หวางหรูผ้ใู จดี
ทัง้ เหลียงหวางหรง จางชุนและทหารยามคนอื่นๆต่างเบิกตาโตแทบทะลัก

ถลนออกมา พวกเขาเร่งขยาดขยายสายตาเข้าจับจ้องสองร่างนัน้ บนหลัง
พญาช้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ทุกคนต่างฉงนใจยิ่ง สายตาของเขามีปัญหาพร่ามัวจนเห็นผิดไปหรือไม่!
สองคนนัน้ ที่กาลังขี่หลังพญาช้างมารสวรรค์มิใช่ใครอื่นนอกจากเย่หยวน
และเหลียงหวางหรูอย่างไม่ผิดเพีย้ น ซึ่งทุกคนต่างคิดว่าทัง้ คูถ่ กู รุมกินโต๊ะ
ไม่เหลือซากไปแล้วกลางวงชุมนุมอสูร
เหลียงหวางหรงปวดประสาทปวดเศียรสุดขีด นางไม่คิดเลยว่า ‘ท่าน

อาวุโส’ที่ตนเพิ่งใครความเคารพไปกลับเป็ นเจ้าสองคนนี!้
แต่น่ีเป็ นไปได้อย่างไรกัน?
สิ่งมีชีวิตที่พวกเขากาลังขี่อยู่เป็ นถึงอสูรศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ ปลาย!
ไอ้สองเศษสวะไร้ค่า มันสามารถปราบปรามให้อสูรศักดิส์ ิทธิ์เชื่องได้

จริงๆ?
“นี่…นี่พวกเจ้า เป็ น…เป็ นไปได้อย่างไร…”
เหลียงหวางหรงราพึงอือ้ อึงภายใต้ลมหายใจอุ่นอย่างแผ่วเบา ความ

ประหลาดใจถูกเขียนอยู่ท่วั ทัง้ ใบหน้า
ไม่เพียงแค่นางคนเดียว จางชุนเองพลันสับสนชั่วขณะ สถานการณ์เช่นนี ้

ตัวเขากลับไม่เคยพบเจอ พญาช้างมารสวรรค์ทรงพลังน่าเกรงขามยิ่ง
กล่าวได้ว่า แค่สาดสายตายิงจิตสังหารเข้าใส่ ผูค้ นโดยรอบพลันเสียขวัญ
ไร้เรีย่ วแรงหลบหนี
เย่หยวนยกมือทักทายพวกเขาพร้อมท่าทีแจ่มใส เอ่ยปากกล่าวแสนเริงร่า
“โอ้? ดูเหมือนว่าข้าจะดันไปขัดเวลาสนุกของพวกท่าน เย่คนนีต้ อ้ งขออภัย

จริงๆ เชิญพวกท่านเล่นกับเหล่าอสูรน้อยให้สมใจอยาก พวกเราเพียงผ่าน
ทางมาจึงแวะทักทาย เช่นนัน้ ขอตัวลา”
เหลียงหวางหรงตื่นตกใจยิ่งเมื่อได้ฟัง หากเย่หยวนจากไปทัง้ แบบนี ้ มีหวัง

พวกนางตายแน่นอน
“ท่านพี่ใหญ่ ข้าเป็ นน้องสาวของท่านนะ! หรือเป็ นไปได้ไหมที่ท่านจะทน

เห็นน้องสาวแท้ๆถูกอสูรเถื่อนพวกนีร้ ุมฆ่า? ท่านไม่คิดจะทาอะไรหน่อย
รึ?”
เหลียงหวางหรงกู่รอ้ งตะโกนลั่น
เหลียงหวางหรงนางนีฉ้ ลาดเอาตัวรอดเป็ นที่สดุ นางทราบดีว่าเย่หยวนไม่

มีทางช่วยนางแน่นอน แต่เหลียงหวางหรูกกลับมิใช่!
แน่นอน ทันทีท่ีเหลียงหวางหรูได้ยินแบบนัน้ ร่างอรชรสวยของนางพลันสั่น

เทาทันทีอย่างใจหายใจคว่า นางส้อนสายตาอ้อนวอนเย่หยวน
เพียงเท่านีค้ วามหมายก็ชดั เจนยิ่งแล้ว
นางต้องการให้เย่หยวนช่วยเหลียงหวางหรง!
เย่หยวนถอนหายใจเล็กน้อยอย่างไร้ประโยชน์ นางคนนีใ้ จดีเกินไป

ถึงแม้เหลียงหวางหรงจะปฏิบตั ิกบั จนางเช่นนัน้ แต่นางก็ยงั เลือกที่จะ
มองข้ามไป
อย่างไรก็ตามแต่…เย่หยวนมิได้ใจดีเช่นนัน้
อสรพิษชั่วช้าอย่างนางคนนี ้ ถึงช่วยชีวิตไปไม่เพียงมิได้สานึกบุญคุณ
แม้แต่นอ้ ย แต่นางอาจก่อปั ญหาให้แก่เขาอีกในอนาคต
“เหอะ ใช้พ่ีสาวแท้ๆตัวเองเป็ นเหยื่อล่อเพื่อให้ตวั เองหลบหนีออกไปได้

คุณหนูหวางหรง ท่านเป็ นน้องสาวที่ประเสริฐแท้!”
เหลียงหวางหรงขบริมฝี ปากบางสวยของนางแน่น ธารนา้ ตาสายหนาไหล

รินอาบชโลมแก้มเหลือล้น ไม่วา่ ใครเห็นภาพฉากนีต้ ่างต้องรูส้ กึ ใจอ่อนกัน
ถ้วนหน้า
“ท่านพี่ใหญ่ ข้าผิดไปแล้ว! ข้ารูต้ วั ดี ข้ามันชั่วช้า! ณ ขณะนัน้ หวางหรงนึก
เห็นแก่ตวั ชั่วขณะ! จึงเป็ นสาเหตุท่ีทาให้ขา้ กระทาเรือ่ งไร้จริยธรรมยิ่งกว่า
หมูหมา! ฮึกก..ฮึกก…”
ปล่อยห้วงอารมณ์ไหลตามคากล่อมจอมปลอมของเหลียงหวางหรง ร่าง
อรชรบางสวยของเหลียงหวางหรูเริม่ สั่นเทาหนักด้วยความซาบซึง้
เหลียงหวางหรูนางนีม้ ีจิตใจอ่อนโยนและความเมตตาไม่รูจ้ บ นางเอื่อม

เรียวมือสีขาวนวลออกมาและดึงแขนเสือ้ เย่หยวนเล็กน้อย คูด่ วงเนตรนั่น
ยิ่งเปี่ ยมล้นคาขอร้องอ้อนวอนมากขึน้
ทันทีท่ีเห็นภาพฉากนี ้ เหลียงหวางหรงพลันแสยะยิม้ แอบดีใจอย่างลับๆ
ไอ้พ่ีโง่คนนีห้ ลอกใช้ง่ายดายจริงๆ!
เพราะความใจอ่อนของอีกฝ่ าย จึงทาให้นางได้โอกาส!
เย่หยวนนิ่งสงัดไร้เสียงกล่าวตอบ เหลียงหวางหรูโศกเศร้าระทมใจหนัก
นางกระตุกแขนเสือ้ เย่หยวนอีกคราก่อนระเบิดนา้ ตาออกมาอย่างสุดจะอด
กลัน้
เห็นเช่นนัน้ เย่หยวนมิอาจทนใจแข็งได้อีกต่อไป ถอนหายใจเสียงยาวแผด

ดัง เขากล่าวอย่างช่วยไม่ได้ว่า
“เอาล่ะ หวังว่าท่านจะไม่ทาให้พวกเราผิดหวัง!”
เย่หยวนรูจ้ กั และเข้าใจกมลสันดานของมนุษย์เป็ นอย่างดี มิได้เป็ นสอง

รองใคร
คนอย่างเหลียงหวางหรง มันเป็ นพวกสองหัวเอาแน่เอานอนไม่ได้

ถึงวันนีน้ างจะเอ่ยปากขอบคุณ แต่ภายในใจของนางกลับมิได้รูส้ กึ
ขอบคุณแม้สกั นิด ตรงกันข้าม กลับยิ่งเพิ่มทวีความแค้นให้แก่นางแทน
“ขอบพระคุณ! ขอบพระคุณอย่างยิ่ง! ข้ารักพี่เขยที่สดุ เลย!”
เหลียงหวางหรงเร่งก้มคานับรัวๆและโพล่งกล่าวเรียกเปลี่ยนสรรพนามเย่
หยวนกลายเป็ น‘พี่เขย’ในทันที
เย่หยวนได้แต่เย้ยหยันอยู่ภายในใจ เหลียงหวางหรงนางนีช้ ่างขีป้ ระจบเส

แสร้ง เป็ นหญิงสาวที่หาดีไม่ได้โดยแท้
แถมการแสดงออกนางกลับไม่เนียนตาเงอะงะเสียเหลือเกิน
หากต้องการเสแสร้งให้สมจริงกว่านี ้ นางก็ควรปิ ดบังจิตสังหารที่สอ่ ง
สะท้อนออกจากแววตาด้วย นั่นคงจะแนบเนียนกว่ามากจริงหรือไม่?
อย่างไรก็ตาม เหลียงหวางหรูกลับดูเชื่อสนิทใจ พร้อมโบกมือให้นอ้ งสาว

ตนเองด้วยความตื่นเต้น
ยามนีท้ งั้ สองกาลังค่อมขี่หลังของพญาช้างอยู่ แม้จะเป็ นที่ชดั เจนว่าเย่

หยวนเป็ นคนควบคุม แต่ภาพฉากนีก้ ลับเหลือเชื่อเกินจะปั กใจสนิท
เย่หยวนตะโกนเสียงเย็นสะท้านกึกก้อง
“พวกเจ้าทัง้ หมด หลีกทาง!”
ภายใต้คาสั่งของเย่หยวน เหล่าอสูรเถื่อนและอสูรศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ หมด

โดยรอบต่างเร่งถอยกรูเพื่อเปิ ดทางให้พวกเหลียงหวางหรงในทันที
ทันทีท่ีเห็นภาพฉากนี ้ ลูกตาของจางชุนพลันแทบถลนออกมา!
ในคราแรกเขายังคิดว่า ที่พวกอสูรย่อมจานนแต่โดยดีก็เพราะพวกมันกลัว
พญาช้างมารสวรรค์ แต่ท่ีไหนได้ พวกมันทัง้ หมดกลับหวาดกลัวในตัวเย่
หยวน!
แต่…แต่เย่หยวนเป็ นเพียงชายพิการที่ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์เสียหายรุนแรง

แล้วเขาจะมีทนุ รอนอันใดไปขู่ให้อสูรพวกนีก้ ลัว?
เขาสามารถทาได้อย่างไรกัน?
และที่สาคัญที่สดุ คือ ในบรรดาอสูรทัง้ หมด แม้แต่เสือดาวเมฆลมกรดและ

พญาช้างมารสวรรค์ยงั ต้องเกรงใจในตัวเขา!
นัน้ คืออสูรศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ สองที่แข็งแกร่งที่สดุ ในป่ าอสูรลึกลับ!
อย่างไรก็ตามแต่ จางชุนจะไปทราบได้อย่างไรว่า ถึงแม้เย่หยวนในขณะนี ้

จะอ่อนแอไม่ตา่ งจากคนธรรดาทั่วไป แต่สายเลือดมังกรที่ไหลเวียนในกาย
ของเขาก็ยงั คงอยู่ดี
หวูเฉินเคยกล่าวไว้วา่ เผ่ามังกรไม่วา่ จะอยู่ท่ีไหนก็ยงั มีสถานศักดิท์ ่ีสงู ส่ง

เหนือสิ่งใด แม้กระทั่งในมหาพิภพถงเทียนก็เช่นกัน
หลังจากที่เย่หยวนทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้สาเร็จ พลังสายเลือด

ของเขาเองก็พฒ ั นากลายเป็ นระดับพระเจ้าแล้วเช่นกัน
ดังนัน้ มีหรือที่พวกอสูรในป่ าอสูรลึกลับจะกล้าขัดขืนคาสั่งของเขา?
ไม่มีอสูรตัวใดกล้าคิดตอแยกับเย่หยวนเลยด้วยซา้ !
แต่เหลียงหวางหรงกลับหลงคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าใครๆและรูท้ นั เย่หยวน
เป็ นอย่างดี ภาพฉากเมื่อครู ่ เขาเพียงแสร้งทาเป็ นตะโกนออกไปแบบนัน้
เพื่ออวดเก่งข่มขวัญต่อหน้านาง ซึง่ นี่กลับเป็ นการแสดงที่อ่อนหัดสิน้ ดีใน
สายตาของนาง
ในทางตรงกันข้าม จางชุนถึงกับจับจ้องเย่หยวนด้วยความหวาดกลัวแฝง
ลึกอยู่ภายในใจ
ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่รูโ้ ผล่มาจากไหน แต่ส่งิ หนึ่งที่แน่นอนแล้วก็คือ เขา

มิใช่คนธรรมดาทั่วไป!
ยิ่งอยู่กนั ไป เขายิ่งรูส้ กึ ว่า เย่หยวนคนนีก้ ลับลึกลับเกินหยั่งถึงมากขึน้

เรือ่ ยๆ
ทัง้ ๆที่เห็นได้ชดั ว่า เย่หยวนไม่สามารถระดมพลังปราณเทวะได้แท้ๆ

แต่การจะข่มขวัญให้เหล่าอสูรทัง้ หมดหวาดกลัวได้โดยไม่ใช้พลัง เกรงว่า
วิธีเช่นนีย้ งั มีอยู่บนผืนพิภพด้วยรึ?
ไม่สิ…บางทีท่ีจ่ๆู ป่ าอสูรลึกลับแห่งนีเ้ กิดประจวบเหมาะเกินปรากฏการณ์

ชุมนุมอสูรโดยบังเอิญ ทัง้ หมดอาจเป็ นฝี มือของ…เย่หยวน!
ซึง่ ทุกสิ่งที่กล่าวมา ต่อให้เป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดก็ยงั ไม่

สามารถทาได้!
“จางชุนคนนีต้ อ้ งขอบคุณน้องเย่อย่างยิ่งที่ช่วยชีวิต! ก่อนหน้านีท้ ่ีขา้ เคย

แสดงกิรยิ าไม่ดีใส่หรือวางตัวไม่เหมาะสม จางคนนีห้ วังว่าน้องเย่จะไม่ติด
ใจเอาความและใจกว้างพอให้อภัย!”
จางชุนตรงเข้าคานับต่อหน้าเย่หยวนทันที และนี่มิใช่การเสแสร้งแสดง
ละครแต่อย่างใด แต่มนั ถูกกลั่นออกมาจากใจจริง
ท้ายที่สดุ นี ้ ตัวตนของเย่หยวนลึกลับเกินไป!
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างเฉยเมยว่า
“หากต้องการจะขอบคุณ ก็ไปขอบคุณคุณหนูหวางหรูเถอะ หากเป็ นข้า

ข้าไม่มีทางยื่นมือช่วยเหลือแน่นอน”
จางชุนอดสาลักมิได้เมื่อได้ฟัง เขาไม่คิดเลนว่า เย่หยวนจะไม่ไว้หน้าเช่นนี ้

เลย
แต่ในเวลานีม้ นั มิได้ขนึ ้ อยู่กบั ว่าเขาจะพอใจหรือไม่พอใจ เช่นนัน้ จางชุน

เร่งเบี่ยงทิศพร้อมก้มศีรษะให้เหลียงหวางหรูและกล่าวขอบคุณอีกครัง้
เย่หยวนและเหลียงหวางหรูข่ีพญาช้างมารสวรรค์นากองคาราวาน
เดินทางต่อในป่ าอสูรลึกลับ
ระหว่างทางตลอดมาหลังจากนัน้ หลายต่อหลายคนต่างต้องแปลกใจ
เหลียงหวางหรงมิได้เหยียดแขนขาแอบอูอ้ ย่างที่เคยเป็ น นางลงมือขึน้ ขี่มา้

ด้วยตนเองตามหลังพญาช้างพร้อมกับกองทหารยามและกองศพที่บรรทุก
มา
ตลอดทางมานีน้ างกลายเป็ นคนอ่อนช้อยและเชื่อฟั งขึน้ มาก หาได้ทาตัว

หยิ่งยโสดั่งที่ผ่านๆมา
เดินทางมาส่งได้สกั ระยะ เมื่อถึงเวลาที่พญาช้างมารสวรรค์ตอ้ งกลับ

ประจาถิ่น ก่อนจากกันมันยังโค้งตัวก้มศีรษะให้เย่หยวน ราวกับว่ากาลัง
ทาความเคารพเขาก่อนจากไป
ยามที่ทกุ คนพบเห็นภาพฉากนี ้ พวกเขาต่างเดาะลิน้ เสียงดังด้วยสีหน้า
ท่าทางสุดประหลาดใจ
เหตุการณ์แบบนี ้ ตลอดชั่วชีวิตพวกเขาไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน
หลายวันต่อมา ในที่สดุ เย่หยวนก็ดดู ซับฤทธิ์โอสถปราณลึกลา้ โดยสมบูรณ์

แต่เนื่องจากเขาได้รบั บาดเจ็บสาหัสเกินไป จึงทาให้กายเนือ้ ของเขาถูก
ฟื ้ นฟูขนึ ้ เพียงสี่ถงึ ห้าจากสิบส่วนเท่านัน้
และอีกไม่นานเกินรอ กองคาราวางก็เดินทางมาถึงเมืองกุยฉาง!
จางชุนผสานมือกล่วากับเย่หยวนขึน้ ว่า
“น้องเย่ ที่น่ีคือเมืองกุยฉาง ข้าสงสัยว่าหลังจากนีน้ อ้ งเย่มีแผนจะเดินทาง

ไปยังที่ใดต่อ?”
เย่หยวนเหลียวมองเหลียงหวางหรูและกล่าวว่า
“บุณคุณที่แม่นางหวางหรูช่วยชีวิต เย่คนนีย้ งั ไม่ทนั ตอบแทน ขอเสีย

มารยาทติดตามพวกท่านเข้าไปในตระกูลเหลียงด้วยคนได้หรือไม่?”
แต่เดิม เย่หยวนวางแผนที่จะแยกกับกลุม่ คนพวกนีท้ นั ทีท่มี าถึงเมืองกุย

ฉาง
สาหรับบุญคุณที่เหลียงหวางหรูช่วยเหลือชีวิตเขา เย่หยวนจาต้องตอบ
ชดใช้ในท้ายที่สดุ
ในความเป็ นจริงแล้ว ที่จางชุนกล่าวเช่นนีก้ ็หวังไล่เย่หยวนออกไป ตอนนี ้

เขาระแวดระวังเย่หยวนเป็ นอย่างที่สดุ แถมตลอดทางที่ผ่านมา เย่หยวน
ยังทาเรือ่ งแปลกใจให้พวกเขาได้เห็นอีกมากมาย เย่หยวนคนนีเ้ ป็ นตัว
อันตรายเกินไป!
ทว่า เย่หยวนที่เผยเจตนาหวังต้องการเข้าไปในตระกูลเหลียงพร้อมกับ
พวกเขา จางชุนเองก็สรรหาเหตุผลมาปฏิเสธบอกปั ดมิได้เลยเช่นกัน
ช่างน่าแปลก เหลียงหวางหรงดวงตาเปล่งประกายทอแสงขึน้ ทันควัน

ทันทีท่ีได้ยินเย่หยนกล่าวแบบนัน้
“เย้! เย้! ตระกูลเหลียงได้พ่ีเย่เป็ นเขย นับเป็ นเรือ่ งน่ายินดี! ในฐานะ

น้องสาวรอง ข้าจะตอบแทนบุญคุณที่ช่วยเหลือชีวิตข้าไว้เป็ นอย่างดี!”
เหลียงหวางหรงคลี่ยิม้ กว้างเห็นดีเห็นงามด้วยทันที
นางคิดแค่ว่า เย่หยวนเป็ นเพียงชายพิการที่ปากเก่งไปวันๆ ต่อให้มี

แผนการอะไรแอบแฝง นางย่อมรูท้ นั อ่านความคิดออกก่อนแน่นอน
เย่หยวนที่เต็มใจเข้ามาในตระกูลเหลียงก็ไม่ตา่ งอะไรกับเต่าในขวดแก้ว
ทว่าในความคิดของจางชุน นัน้ กลับเป็ นการชักนาหมาป่ าเข้าบ้านอย่าง
ตอนที่ 1296 อุบายคู่สามีภรรยา
“น้องเล็กเย่ พวกเราต้องขอบคุณสาหรับทุกอย่าง! หากมิได้เจ้าช่วย เหลียง

คนนีค้ งไม่รูจ้ ะเอาหน้าไปมองลูกสาวทัง้ สองอย่างไรแล้ว”
“ประมุขตระกูลใจดีเกินไป แค่เย่คนนีพ้ อมีวิชาฝึ กอสูรใช้เชื่องเล็กๆน้อยๆ

เพิ่งจะมาใช้เป็ นประโยชน์ก็ตอนชุมนุมอสูรในครานี ้ เย่คนนีต้ ่างหากที่ตอ้ ง
กล่าวขอบคุณ หากมิใช่เพราะคุณหนูหวางหรู ป่ าอสูรลึกลับคงกลายเป็ น
หลุมศพของเย่คนนีแ้ ล้ว”
“ฮ่าฮ่า น้องเล็กเย่อย่าได้เกรงใจ! น้องเล็กเย่เข้ามาพักแรมที่ตระกูลเหลียง

ก่อนเถอะ หลังจากนัน้ ค่อยเดินทางไปต่อ”
เห็นได้ชดั ว่า เหลียงหมิงอีผ้ นู้ ีเ้ ป็ นพ่อค้าหัวใส และฉลาดแกมโกงมิใช่ย่อย

แต่ความแกร่งกร้าวของเขาก็มิได้อ่อนด้อย เหลียงหมิงอีเ้ ป็ นถึงเซียน
อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลาง
คากล่าวเหล่านีถ้ ึงฟั งดูสภุ าพให้เกรียติ แต่กลับทาให้เย่หยวนรูส้ กึ แปลก

แยกออกไป
แม้เย่หยวนจะช่วยชีวิตเหลียงหวางหรูและหวางหรง แต่เหลียงหวางหรูเอง
ก็ช่วยชีวิตเย่หยวนห่อน แถมยังมอบโอสถปราณลึกลา้ แก่เขาอีก
หลังจากที่ฟังรายงานทัง้ หมดจากปากจางชุนจนจบ เหลียงหมิงอีพ้ ลันรูส้ กึ

ปวดร้าวขึน้ กลางอกอย่างอดมิได้
ภายในเมืองกุยฉางแห่งนี ้ โอสถปราณลึกลา้ คือโอสถครอบจักรวาลที่ลา้ ค่า

หาประเมินไม่
เพราะเขาในฐานะผูเ้ ป็ นพ่อรูส้ กึ ผิดต่อเหลียงหวางหรูตลอดมา เขาจึงมอบ
โอสถเม็ดนีท้ ิง้ ให้แก่นาง เพื่อรักษาชีวิตในยามคับขัน
แต่เหลียงหมิงอีค้ าดไม่ถึงจริงๆว่า ลูกสาวของเขากลับมอบมันให้คนแปลก

หน้าแทน
อย่างไรก็ตาม เมื่อกล่าวถึงเรือ่ งนี ้ ถ้ามิใช่เพราะความใจกว้างมากเมตตา

ของเหลียงหวางหรู ที่ไปช่วยชีวิตเย่หยวนเอาไว้ ปานนีเ้ องนางก็คงสิน้ ใจ
ตายอยู่ในท้องของอสูรแล้วเช่นกัน
นี่ถือเป็ นผลบุญที่คืนสนองนางอย่างฉับไว
กระนั่นเอง เย่หยวนคนนีม้ ีภมู ิหลังอย่างไร เหลียงหมิงอีก้ ลับมิได้ใส่ใจใดๆ

ที่เขายอมให้เย่หยวนเข้ามาพักในตระกูลเหลียง เป็ นเพราะเขามิอาจทน
เห็นนา้ ตาของเหลียงหวางหรูได้ และนัน้ คือทัง้ หมด
ต่อมา เหลียงหมิงอีก้ ็เริม่ ระดมความคิดสรรหาเหตุผลต่างๆนาๆ เพื่อ

วางแผนขับไล่เย่หยวนออกจากตระกูลเหลียง เขาไม่ตอ้ งการเลีย้ งคน
พิการไว้ในบ้าน
อันที่จริงแล้ว วาจาคากล่าวของเขาก็เจตนาไล่เย่หยวนออกไปอย่างชัดเจน
เขาหวังเพียงว่า เย่หยวนจะพอคิดเองได้และเป็ นฝ่ ายตีตวั ออกไปเอง
ทว่าใครจะไปคิด เย่หยวนกลับแสร้งทาเป็ นไม่รูเ้ รือ่ งรูร้ าว และทาตัวเป็ น

ปรสิตเกาะตระกูลเหลียงต่อไป
เหลียงหมิงอีห้ าได้มีความสุขไม่ท่ีเป็ นแบบนี ้ แต่เขาย่อมมิได้แสดงสีหน้า

ออกไปโดยธรรมชาติ
วิธีการนีข้ องเขา มันคงง่ายเกินไปที่จะไล่ชายพิการนี่ออกไปจากตระกูลเห
ลียง
……………………………..
เหลียงหวางหรงร้องห่มร้องไห้ไม่หยุดภายในเรือนพัก ต่อหน้าต่อตาหญิง
อ้วนหูยานนางหนึ่ง
หญิงอ้วนนางนีเ้ ป็ นแม่ของเหลียงหวางหรง นามว่า หวังเพียนหลาน
เพียงว่าหญิงอ้วนนางนีต้ รงกันข้ามกับคาว่า‘เพียนหลาน(สง่างาม)’ทุก
ประการ ผนวกกับนิสยั ของนาง ไม่วา่ ใครเห็นต่างรูส้ กึ สะอิดสะเอียน
รังเกียจสุดหัวใจ
สาหรับหญิงประเภทนีท้ ่ีสามารถให้กาเนิดบุปผางามอย่างเหลียงหวางหรง
ได้ ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณเหลียงหมิงอีด้ ว้ ยเช่นกัน
ซึง่ ในตระกูลเหลียง แม้แต่เหลียงหมิงอีย้ งั ไม่กล้าโมโหใส่อารมณ์กบั นาง
ย้อนกลับไปในปี นนั้ ตระกูลเหลียงตกสูส่ ภาวะวิกฤติและเกือบล่มสลายไป
ต้องขอบคุณหวังเพียนหลานนางนีท้ ่ยี อมออกเรือนกับตระกูลเหลียง ทัง้

สองได้แต่งงานกันและรอดออกจากวิฤกติในครานัน้
หวังเพียนหลานคิดว่าตนเองคือผูก้ อบกูต้ ระกูล จจึงมีศกั ดิส์ ถานะเหนือทุก

คนในตระกูลเหลียง
“ท่านแม่ ไอ้พิการนัน้ มีวิชานอกรีตและหล่อลวงลูกสาวคนนีใ้ ห้ทาเรือ่ งไร้

ยางอาย! ข้าสงสัยตัง้ แต่ตอนนัน้ แล้ว มันแอบใช้วิชานอกรีตแสร้งทาเป็ น
ควบคุมอสูรเหล่านัน้ ได้ เพื่อเอาความดีความชอบเข้าตัว มันทาทุกอย่าง
เพราะชมชอบในตัวเหลียงหวางหรู แต่จงใจสร้างปั ญหาให้ลกู สาวคนนี ้
ลาบากใจอยู่เรือ่ ยมา! ท่านแม่ตอ้ งช่วยหรงเอ๋อ มิฉะนัน้ …มิฉะนัน้ … ฮึก..
ฮึก…”
เหลียงหวางหรงระเบิดนา้ ตาไหลรินออกมาพร้อมโพล่งเข้ากอดแม่ทนั ที
นางแต่งเรือ่ งและบิดเบือนเหตุการณ์ในระหว่างการเดินทางทัง้ หมด หวัง

เพื่อใส่รา้ ยและให้หวังเพียนหลานเห็นใจ
หวังเพียนหลานเอะอะโวยวายเสียงดังลั่นด้วยความฉุดเฉียว ถึงอย่างไร
นางก็รูส้ กึ รังเกียจเหลียงหวางหรูและเย่หยวนเป็ นทุนเดิมอยู่แล้วตัง้ แต่
ย่างเท้ากลับถึงตระกูลเหลียง
เมื่อต้องมาเห็นลูกสาวของนางร้องห่มร้องไห้อย่างโศกเศร้าชา้ ใจแบบนี ้
หวังเพียนหลานยิ่งเดือดเป็ นฝื นเป็ นไฟ ทั่วทัง้ ใบหน้าของนางยามนีแ้ ต่ง
แต้มไปด้วยความพิโรธโกรธจัด
“หรงเอ๋อเชื่อใจแม่! แม่คนนีจ้ ะทวงคืนความยุติธรรมให้แก่เจ้า! เจ้าเด็ก

พิการนั่นก็แค่เศษใบกิ่งไม้เปาะ แถมยังโง่เดินมาเข้าในตระกูลเหลียงเอง
แบบนี ้ เส้นทางเดียวที่รออยู่เบือ้ งหน้าคือนรก! ส่วนนังใบ้ ดูท่าแม่คนนีย้ งั
ใจดีเกินไปถึงกล้ากาแหงขนาดนี ้ คงต้องใช้ไม้แข็งให้หลาบจา!”
แววประกายแสนเย็นชาสาดสะท้อนจากแววตาของหวังเพียนหลาน นาง
ตะโกนขึน้ ว่า
“เจ้า มานี่!”
สาวใช้นางหนึ่งปรีต่ รงเข้ามาหาโดยไว พร้อมสองมือทับบรรจบกลัดกุม

บริเวณท้องน้อยอย่างสุภาพ
“นายหญิง!”
“ไปเรียกหมิงอีม้ าหาข้าเดี๋ยวนี!้ ”
หวังเพียนหลานตะวาดสั่งการ
“รับทราบนายหญิง!”
สาวใช้นางนัน้ รูส้ กึ กลัวจนเนือ้ ตัวสั่นเทา เมื่อรับสั่งหญิงอ้วนเสร็จสิน้ ก็รบี

จากไป
…………………….
“เหลียงหมิงอี ้ ชายพิการสกุลเย่นนั้ ต้องตาย! มิเช่นนัน้ ข้ากับหรงเอ๋ฮจะ
กลับตระกูลหวังทันทีในวันพรุง่ นี!้ ”
เหลียงหมิงอีร้ ูส้ กึ ปวดเศียรหนักกับหญิงคนนีม้ าก
หากย้อนกลับไป เขาไม่มีทางเลือกอื่นใดหลงเหลือ นอกจากจาใจแต่งงาน

กับหญิงอ้วนน่าเกลียดนางนี ้
แม้นนั้ จะทาให้เขารอดพ้นจากวิฤกติตระกูลในปี นนั้ มาได้ ทว่านีก้ ลับไม่

ต่างอะไรกับเชือ้ เชิญอสรพิษเข้าบ้านเลย
หญิงอ้วนนางนีว้ นั ๆไม่ทาอะไร แถมยังเอาแต่ใจตัวเอง เอะอะโวยวาย

ประดุจหมาบ้า จิกหัวใช้คนไม่เว้นวัน
เพราะเป็ นแบบนีเ้ หลียงหมิงอีจ้ ึงคิดถึงภรรยาคนเก่าของเขาไม่เว้นวัน แม่
ของเหลียงหวางหรูนบั เป็ นแม่ศรีเรือนอย่างแท้จริง
ทัง้ ๆที่เป็ นผูห้ ญิงเหมือนกัน แต่ไฉนถึงแตกต่างกันคนละขัว้ ขนาดนี?้
ถึงอย่างนัน้ เขาก็ได้แต่กลา้ กลืนฝื นทนต่อไป พร้อมกล่าวด้วยความ

ลาบากใจขึน้ ว่า
“แต่น่ี…มันดูไม่ดีเกินไปหน่อยรึ? เย่หยวนช่วยชีวิตลูกสาวทัง้ สองออกมา

หากเขาต้องมาตายในตระกูลเหลียงโดยมิทราบสาเหตุ ยังจะมีใครกล้าทา
ธุรกิจกับตระกูลเหลียงอยู่อีก?”
หวังเพียนหลานแสยะสีหน้าสุดน่ารังเกียจ ตอบกลับเสียงเย็นว่า
“เหลียงหมิงอี ้ เจ้านี่มนั โง่จริงๆ! ต่อให้มนั ตายลงโดยไม่รูผ้ ีสางเทวดา แต่
ใครจะไปสนใจ? ก็แค่คนพิการไร้ค่าคนหนึ่ง หรือผูค้ นทั่วทัง้ พิภพจาต้องใส่
ใจให้เสียเวลาเล่น? เหอะ ช่วยชีวิตลูกทัง้ สอง? กลับเป็ นมันมากกว่าที่จดั
ฉากเรียกอสูรพวกนัน้ มาตัง้ แต่แรก?”
เหลียงหมิงอีเ้ บิกตาโตในทันใดที่ได้ยิน ความเป็ นไปได้นีเ้ ขากลับไม่เคยนึก

ถึงมาก่อน
เห็นท่าทีท่ีเปลี่ยนไปของเขา หวังเพียนหลานเร่งกล่าวต่อ พร้อมนา้ เสียงที่

อ่อนลงหนึง่ ส่วน
“เหลียงหมิงอี ้ เจ้าพิการนั่นมีวิชานอกรีตควบคุมอสูรได้! ตราบใดที่เจ้าทา

ให้มนั ยอมเปิ ดปากถ่ายทอดวิชานัน้ …”
หวังเพียนหลานดูน่ากลัวอย่างมากในตอนนี ้ ลักษณะท่าทางอันสุดแสนจะ
ภูมิใจเปี่ ยมล้นออกมา
แม้นางจะตัวอ้วนหูยาน แต่ก็มิได้โง่
อันที่จริงแล้ว ความคิดความอ่านของหวังเพียนหลานทัง้ เฉียบคมและ

แนบเนียนเสียยิ่งกว่าเหลียงหวางหรงมาก
มิเช่นนัน้ นางจะสามารถการาบประมุขตระกูลอย่างเหลียงหมิงอีไ้ ด้อยู่

หมัดรึ?
เมื่อเหลียงหวานหรงกล่าวถึงความสามารถในการควบคุมอสูรของเย่
หยวน หวังเพียนหลานก็นกึ แผนการบางอย่างขึน้ มาได้ฉบั ไว
ทัง้ ๆที่เย่หยวนเป็ นเพียงคนพิการ แต่กลับสามารถควบคุมอสูรศักดิส์ ิทธิ์

ระดับหนึ่งขัน้ ปลายอย่างพญาช้างมารสวรรค์ได้ นี่แสดงให้เห็นแล้วว่า เขา
ต้องมีวิชาลับติดตัวอยู่แน่นอน
ตราบใดที่พวกเขาได้วิชานีม้ า ตระกูลเหลียงจะขึน้ กลายเป็ นตระกูลใหญ่
อันดับหนึ่งแห่งเมืองกุยฉางได้ในเสีย้ วพริบตา!
มีอสูรมากมายภายในป่ าอสูรลึกลับ หากได้พวกมันมาเป็ นกาลังเสริม ขุม

พลังของตระกูลเหลียงจะถือได้ว่ายิ่งใหญ่ไร้เทียมทาน
ทั่วทัง้ ร่างกายของเหลียงหมิงอีส้ ่นั สะท้าน แววโลภส่องสะท้อนออกจาก

นัยน์ตาโดยมิอาจปกปิ ดได้อีกต่อไป
“หุหุ ศรีภรรยาผูน้ ีเ้ หนือลา้ กว่าข้าครึง่ ก้าวเสมอ! นับตัง้ แต่แต่งงานกันมา

ชีวิตของเหลียงหมิงอีก้ ็มีแต่เจริญขึน้ และเจริญขึน้ ! จนตอนนีต้ ระกูลเหลียง
ของเราก็ใกล้จะขึน้ กลายเป็ นตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเมืองกุยฉางแล้ว!”
เหลียงหมิงอีก้ ล่าวขึน้ พร้อมท่าทีท่ีสดุ แสนจะตื่นเต้น

เขาไม่สนว่าเย่หยวนจะเป็ นหรือตายหรือเหลียงหวางหรูจะคิดอย่างไร ยาม
นีข้ อเพียงได้วิชาลับพิสดารนัน้ มา เท่านัน้ ก็เพียงพอ!
แผนการของหวังเพียนหลานไปกระตุน้ ความโลภของเขาให้ต่นื แล้ว!
วิชาลับพิสดารที่สามารถควบคุมได้แม้แต่อสูรศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ ปลาย

มีใครบ้างจะไม่อิจฉา?
เมื่อเปรียบกับอนาคตของพวกเขา ที่จะได้กลายมาเป็ นตระกูลอันดับหนึ่ง

แห่งเมืองกุยฉาง เศษเสีย้ วชีวิตของเย่หยวนยังนับว่าสาคัญอันใด?
หวังเพียนหลานเอ่ยตอยอย่างภาคภูมิว่า
“แน่นอน! ข้ารูว้ ่าเจ้ายังคิดถึงเจ้าผีเน่านางนัน้ มาตลอด แต่ถา้ หากเจ้าไม่มี
หวังเพียนหลานผูน้ ี ้ มีหรือที่เจ้าจะกินดีอยู่ดีอย่างในปั จจุบนั ?”
ตอนที 1297 โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว!
เย่หยวนมิได้ทราบเลยว่า ตนได้กลายมาเป็ นลูกแกะอ้วนที่กาลังจะถูกลอบ

สังหาร
ยามนี ้ สิ่งที่ทาให้เขาปวดเศียรที่สดุ คือ การหาวิธีซ่อมแซมทะเลจิต

ศักดิส์ ิทธิ์และกูค้ ืนพลังปราณทัง้ หมดกลับมา
ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเขาได้รบั ความเสียหายแสนสาหัส เย่หยวนจึงไม่

สามารถหลอมกลั่นโอสถใดๆได้เลย
เรือ่ งหลอมกลั่นโอสถจะไม่มีทางเกิดขึน้ ได้ หากเขายังไม่สามารถซ่อมแซม

ในส่วนนีจ้ นกลับมาเป็ นดังเดิมได้
ช่างเป็ นวัฏจักรปั ญหาที่ไร้รูจ้ บโดยแท้สาหรับเขา

นี่อาจกล่าวได้ว่า เย่หยวนในปั จจุบนั ไม่ตา่ งอะไรกับคนธรรมดาที่มิได้รู ้
เรือ่ งโอสถเลยสักนิด
เขาผูท้ ะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้ดว้ ยยอดเต๋าแห่งโอสถ ทว่ายามนี ้

กลับกลายมาเป็ นผูไ้ ร้ความสามารถในเส้นทางแห่งโอสถไปโดยปริยาย
เย่หยวนในปั จจุบนั กาลังมืดแปดด้าน!
“ท่านอาวุโสหวูเฉิน ผูเ้ ยาว์มีขอ้ สงสัย ท่านมีหนทางช่วยรักษาอาการ

บาดเจ็บของข้าในตอนนีบ้ า้ งหรือไม่?”
เย่หยวนไร้ซง่ึ ที่พ่งึ อื่นใด ทาได้แต่หนั หาหวูเฉินเพื่อขอคาแนะนา

ท้ายที่สดุ นี ้ หวูเฉินถือเป็ นผูต้ ิดตามจอมเทพนิรนั ดร์มาอย่างยาวนาน ทัง้
บุกตะลุยท่องทะยานสารวจทั่วมหาพิภพถงเทียนไร้จากัดตามใจนึก
ขอบเขตความรูข้ องเขาย่อมกว้างไพศาลกว่าเย่หยวนมากมายนัก
หวูเฉินเหลียวสายตากวาดมองเย่หยวนเล็กน้อย และกล่าวขึน้ ว่า
“เดี๋ยวนีร้ ูจ้ กั ขอคาแนะนาจากเราชายชราแล้ว? หากเจ้าเชื่อฟั งข้าตัง้ แต่ตน้

คงไม่เกิดเรือ่ งวุน่ วายขนาดนีเ้ ป็ นแน่แท้ แล้วตอนนีเ้ ป็ นอย่างไร? รูซ้ งึ ้ ถึง
ผลลัพธ์ท่ีตนหัวรัน้ แล้วกระมัง?”
เย่หยวนคลี่หวั เราะแห้งเบาๆ แต่มิได้เอ่ยปากกล่าวอันใดตอบ
หวูเฉินกล่าวขึน้ พลางแสยะยิม้ เย็นเอ่ยว่า

“เจ้าหนู ข้ามิได้พดู ให้เจ้ากลัว แต่สภาพของเข้าในตอนนีไ้ ม่ตา่ งอะไรกับ
คนพิการเลย ถึงแบบนัน้ ก็ใช่วา่ จะไม่มีวิธี กระนัน้ เอง หากเจ้าต้องการ
ซ่อมแซมทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ อย่างน้อยต้องรอเวลาไปอีกร้อยปี !”
แต่คดู่ วงเนตรของเย่หยวนพลันทอประกายสว่างไสว เขากล่าวขึน้ อย่างมี

ความหวัง
“เพียงวิถีทางนับเป็ นเรือ่ งดีย่ิงแล้ว แค่รอ้ ยปี กลับนับเป็ นอันใด?”
หวูเฉินสวนตอบทันทีพร้อมรอยยิม้ สีเย็นว่า
“เหอะ หนึ่งร้อยปี ไม่นบั เป็ นอันใดสาหรับเจ้าก็จริง ทว่าสหายของเจ้ากลับ

รอไม่ไหว!”
สีหน้าการแสดงออกพลันผันแปรในบัดดล เย่หยวนหน้าถอดสีน่าเกลียด
เขากล่าวขึน้ อย่างไม่แน่ใจว่า
“ท่านอาวุโสหมายความอย่างไร? หรือเป็ นไปได้ไหมที่ ไข่มกุ สยบวิญญาณ

ไม่สามารถคงสภาพจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของหลินเสวียได้เกินร้อยปี ?”
หวูเฉินกล่าวตอบอย่างไร้ประโยชน์ขนึ ้ ว่า
“หากข้ามีพลังสภาวะอยู่ในจุดสุดยอดดั่งกาลอดีต ลืมไปเลยกับแค่รอ้ ยปี

ต่อให้เป็ นล้านปี ก็หาใช่ปัญหาเช่นกัน! แต่ตวั ข้าในตอนนี ้ อย่างนานที่สดุ ก็
อยู่ได้อีกประมาณสิบปี และข้าจะเข้าสูส่ ภาวะจาศีลอีกครัง้ ”
หัวใจพลันเต้นกระหน่าไม่หยุดหย่อน เย่หยวนไม่คิดเลยว่า สภาพของหวู

เฉินในปั จจุบนั จะเลวร้ายถึงขัน้ นี ้
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและกล่าวว่า
“ท่านอาวุโส แล้วผูเ้ ยาว์จะช่วยท่านฟื ้ นพลังได้อย่างไร?”
คุนหวูถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“สามสมบัติเวทย์สวรรค์ถกู เชื่อมผสานกันโดยโลหิตของจอมเทพนิรนั ดร์

เมื่อจอมเทพนิรนั ดร์ลว่ งลับจากไป สามสมบัติเวทย์สวรรค์ย่อมได้รบั
ผลกระทบรุนแรงตามไปด้วยเช่นกัน ถึงขัน้ ที่ว่าสูญเสียพลังกันไปเกินครึง่
ต่อครึง่ นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีทาให้เขาต้องตกสูส่ ภาวะจาศีลตลอดมา
หลังจากที่ขา้ ตื่นขึน้ อีกครัง้ หากเจ้าไม่สามารถเสาะหาแหล่งพลังงานที่
มากเพียงพอสาหรับหล่อเลีย้ งเราชายชรา อีกไม่นานเกินรอ คงต้องตกสู่
การจาศีลอีกครัง้ แต่เดิม พลังวิญญาณของพฤกษาวิญญาณมรณะที่
ดูดกลืนเข้าไป มันก็ต่อชีวิตให้ขา้ ห่างไกลจากสภาวะจาศีลแล้ว แต่เพราะ
จาต้องใช้จ่ายพลังเพื่อรักษาสหายของเจ้า ข้าถึงกลับสูส่ ภาวะอ่อนเพลีย
จัด คงอยู่ได้ไม่ถึงสิบปี ดว้ ยซา้ !”
ได้ฟังดังนัน้ เย่หยวนตระหนักทราบทันทีว่า สถานการณ์ในปั จจุบนั มัน
ร้ายแรงเพียงใด
ทันทีท่ีหวูเฉินหลับไปอีกครัง้ เขาจะไม่สามารถคงสภาพจิตวิญญาณ
ศักดิส์ ิทธิ์ของมู่หลินเสวียได้อีกต่อไป และนางจะต้องตายในท้ายที่สดุ
หนทางรอดเดียวคือ เขาจะต้องเสาะหาพลังวิญญาณปริมาณมหาศาล
เพื่อมาบารุงไข่มกุ สยบวิญญาณ!
แต่ภายใต้สภาพปั จจุบนั ของเย่หยวน เขาจะมีปัญญาหาพลังงานมาบารุง

จากแห่งหนใด?
ก่อนอื่นก่อนใด เขาจาต้องฟื ้ นคืนพลังให้ได้เสียก่อนเป็ นอันดับแรก

ระยะเวลาแค่สิบปี กลับสัน้ เพียงดีดนิว้ สาหรับในมหาพิภพถงเทียน ด้วย
เวลาเพียงเท่านี ้ ผูฝ้ ึ กปรือยังไม่ทนั ทาอะไรเลย
เหล่านักสูข้ องที่น่ีอย่างน้อยล้วนต้องบ่มเพาะพลังกันเป็ นหลักแสนปี ขนึ ้ ไป
กล่าวได้ว่า เซียนอาณาจักรพระเจ้าเป็ นแค่มดปลวกที่หาได้ท่วั ไปในมหา

เฉพาะสามารถฝึ กปรือจนเลื่อนกลายเป็ นเซียนอาณาจักรราชันย์พระเจ้า

ได้ ยามนัน้ จึงค่อยเชิดหน้าชูตาขึน้ มาได้บา้ ง
เย่หยวนถอนหายใจไม่รูจ้ บ พลางเอ่ยปากขึน้ ว่า
“เช่นนัน้ ผูเ้ ยาว์ควรทาอย่างไรดีในตอนนี?้ ”

ณ ปั จจุบนั เย่หยวนกาลังยืนอยู่บนปลายเชือกแล้ว ความหวังสุดท้ายที่เขา
พอจะพึ่งพาได้ก็มีแต่หวูเฉิน หาใช่ผใู้ ดอื่น
หวูเฉินที่ได้ยินแบบนัน้ ถึงคราวปวดเศียรหนัก
เขามีวิธีแก้ไขสถานการณ์ก็จริง แต่ดว้ ยสภาพของเย่หยวนในตอนนี ้ วิธร

การเหล่านัน้ กลับแทบไม่มีวนั ทาได้สาเร็จ!
เขาถอนหายใจเสียงยาวกล่าวว่า
“บนมหาพิภพถงเทียน มีวรยุทธหลอมกลั่นชนิดหนึ่งเรียกว่า วรยุทธค่าย

กลเต๋ากลั่นโอสถ ในยามนี ้ เจ้าไม่มีพลังปราณเทวะ หนทางนีจ้ ึงเป็ น
หนทางเดียวที่จะทาให้เจ้าสามารถหลอมกลั่นโอสถได้อีกครัง้ ด้วยระดับ
ความเสียหายในทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเจ้า แค่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้
ต่า,โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว ก็คงยากเกินพอแล้ว แต่ความซวยก็คือ
อาณาจักรพลังและศาสตร์แห่งโอสถของเจ้าบรรลุถึงอาณาจักรพระเจ้าก็
จริง แต่นนั้ มิใช่กบั ศาสตร์แห่งค่ายกลของเจ้า! ยิ่งไปกว่านัน้ เจ้ายังไม่รู ้
เรือ่ งโอสถศักดิส์ ิทธิ์เลยแม้แต่นอ้ ย ความยากในการหลอมกลั่นโอสถ
ศักดิส์ ิทธิ์มิได้ง่ายเหมือนกับโอสถชัน้ สามัญทั่วไปอย่างที่เจ้าเคยหลอมใน
อดีต! ลืมไปเลยสาหรับสิบปี ต่อให้ขา้ มีเวลาให้เจ้าร้อยปี เจ้าก็ไม่มีทาง
หลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวขึน้ ได้เลย!”
โอสถระดับเก้าชัน้ สูงสุดที่เย่หยวนเคยหลอมกลั่นมา จนสร้าง

ปรากฏการณ์เรียกฟ้าฝนนับครัง้ ไม่ถว้ นในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ทัง้ หมด
นัน้ กลับกลายเป็ นแค่โอสถชัน้ สามัญทั่วไปจากปากของหวูเฉิน
มิใช่วา่ หวูเฉินต้องการจะดูถกู เย่หยวน แต่น่ีกลับความจริงที่มิอาจปฏิเสธ

ได้เลย
บรรทัดฐานระหว่างสองดินแดนนีช้ ่างต่างชัน้ กันเกินไป

และโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวที่ว่า ก็ยงั เป็ นสูตรโอสถที่จอมเทพนิรนั ดร์
คิดค้นขึน้ มาเอง แล้วมันจะหลอมกลั่นได้โดยง่ายอย่างไร?
หากมันเป็ นโอสถที่นกั หลอมโอสถทั่วไปสามารถหลอมกลั่นขึน้ เองได้

คุนหวูคงไม่มีทีท่าหมดหวังขนาดนี ้
ณ เมืองกุยฉางแห่งนี ้ มีนกั หลอมโอสถที่พอมีฝีมืออยู่บา้ ง กระทั่งหลอม

กลั่นโอสถปราณลึกลา้ ก็หาใช่เรือ่ งยากเกินมือ อย่างแย่ท่ีสดุ คือ สั่งจอง
โอสถไปก็ได้โอสถขัน้ ต่ากลับมา
แต่ปัญหาคือ โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวหาใช่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง

ทั่วไป นักหลอมโอสถระดับชัน้ พวกนีไ้ ม่มีทางหลอมกลั่นได้สาเร็จ
มาตรได้ว่า โอสถปราณลึกลา้ กลับเทียบเทียมโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว

ไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บ!
สาหรับโอสถปราณลึกลา้ ตราบใดที่ฝึกปรือจนแกร่งกล้าตามระดับพลังที่
กาหนด พวกเขาก็สามารถหลอมกลั่นได้ไม่ยาก
แม้โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวเป็ นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ ต่า แต่

จาเป็ นต้องใช้ความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งโอสถในระดับที่ลกึ ซึง้ ยิ่ง เพื่อ
หลอมกลั่นให้ประสบความสาเร็จ
เย่หยวนราพึงอยู่ช่วั ครู ่ ก่อนเอ่ยกล่าวเสียงขรึมว่า
“ท่านอาวุโส โดยทั่วไป การจะเลื่อนชัน้ กลายมาเป็ นจอมเทพโอสถหนึง่

ดาว จาต้องใช้เวลาฝึ กปรือนานเท่าใด?”
ตาแหน่งจอมเทพโอสถยังสามารถแบ่งได้เป็ นเก้าดาว ตามระดับชัน้ ความ

แกร่งกล้า ซึง่ โอสถปราณลึกลา้ และโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว ล้วนเป็ น
โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งที่จอมเทพโอสถหนึ่งดาวสามารถหลอมกลั่นได้
“ศาสตร์แห่งโอสถที่เจ้ารูจ้ กั เป็ นเพียงส่วนหนึ่งของเต๋าทัง้ หมดที่จอมเทพนิ

รันดร์เข้าใจ! ภายในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ เจ้าอาจจะเปรียบเสมือนเทพ
ที่ควบคุมฟ้าดินได้ด่งั ใจ แต่ต่อหน้ามหาพิภพถงเทียนแห่งนี ้ สิ่งที่เจ้าเคยรู ้
เคยเข้าใจมาทัง้ หมดกลับเป็ นแค่กะลาใบหนึ่ง! ศาสตร์แห่งสวรรค์ท่ีแท้จริง
ในมหาพิภพถงเทียนทัง้ ลึกซึง้ และกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต! นักหลอมโอสถ
บางคนใช้เวลากว่าพันปี เต็มกว่าจะเข้าใจทฤษฎีโอสถระดับเบือ้ งต้น และ
เลื่อนชัน้ กลายมาเป็ นจอมเทพโอสถหนึ่งดาว! ดังนัน้ แล้ว สถานะของนัก
หลอมโอสถภายในมหาพิภพถงเทียนจึงสูงส่งกว่าในดินแดนพฤกษานิ
รันดร์มาก!”
เย่หยวนถึงกับสูดไอเย็นแช่มลึกสุดขัว้ หัวใจ ยามนีเ้ ขาเพิ่งจะตระหนักได้ว่า

โอสถปราณลึกลา้ เม็ดนัน้ มันมีค่ามหาศาลเพียงใด!
เย่หยวนใช้เวลาแค่สามร้อยปี ก็สามารถก้าวขึน้ สูจ่ ดุ สูงสุดแห่งจักรพรรดิ
โอสถได้แล้ว
แต่ในที่แห่งนี ้ กว่าจะเลื่อนชัน้ ขึน้ เป็ นจอมเทพโอสถหนึง่ ดาว กลับต้องใช้

เวลานานถึงหนึ่งพันปี !
แถมนัน้ ยังเป็ นแค่จอมเทพโอสถหนึ่งดาวชัน้ ต้นเท่านัน้ !
และการจะหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว จอมเทพโอสถหนึ่งดาว
ชัน้ ต้นทั่วไปย่อมไม่มีทางทาสาเร็จได้เลย
ในจุดนี ้ ถึงหวูเฉินจะมิได้กล่าวออกมา แต่เย่หยวนก็ตระหนักทราบโดย

ชัดเจน การจะไต่ไปถึงระดับชัน้ ที่สามารถหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่ง
ดาวได้ ตามที่คานวณไว้ เขาจาเป็ นต้องใช้เวลานานถึงสองพันปี !
เย่หยวนกลับคืนฟื ้ นสติขนึ ้ อีกครา ก่อนเอ่ยปากถามอย่างสงสัยขึน้ ว่า
“ในเมื่อเป็ นเช่นนัน้ แล้วเหตุใดท่านอาวุโสจึงกล่าวว่า ผูเ้ ยาว์จาต้องใช้

เวลาอย่างน้อยแค่รอ้ ยปี ?”
หวูเฉินกล่าวตอบแถลงไขทันที
“แน่นอน นัน้ เป็ นเพราะเจ้ามีศิลาจารึกบัลลังก์พิภพอยู่กบั ตัว! เจ้า

ในตอนนีท้ ะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้แล้ว ย่อมสามารถเปิ ดใช้ศิลา
จารึกบัลลังก์พิภพได้บา้ งส่วน ภายในนัน้ ไม่เพียงกักเก็บเต๋าของจอมเทพ
นิรนั ดร์เท่านัน้ แต่มนั ยังสามารถปรับเปลี่ยนอัตราการไหลของห้วงเวลาอีก
ด้วย!”
เย่หยวนที่ได้ฟังแบบนัน้ ถึงกับเบิกตาโตแหกค้างเท่าไข่ห่าน สาหรับเรือ่ งนี ้

เขาปรารถนาที่จะใช้มนั มาเนินนานแล้ว
เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ยามนีจ้ ะพร้อมใช้งานได้แล้วจริงๆ!
ตอนที่ 1298 ยอดวีรบุรุษแท้จริงคือเงินตรา
“เหอะ อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป! ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพสามารถเปิ ดใช้ได้แค่

ชัน้ แรกเท่านัน้ อัตราส่วนเวลาเป็ นเพียงหนึ่งในสิบของทัง้ หมด พรสวรรค์
ของเจ้านับว่าไม่เลวก็จริง แต่พรสวรรค์ของเหล่าอัจฉริยะคนอื่นๆในมหา
พิภพถงเทียนนับว่าน่าทึ่งเช่นกัน! จอมเทพนิรนั ดร์เองก็เป็ นหนึ่งในนัน้ !
เอาล่ะ ถึงแม้พรสวรรค์ของเจ้าเหนือกว่าเขา แต่ก็มีขอ้ จากัดอยู่ท่ีแปดร้อย
ปี หากกล่าวตามตรง ด้วยตัวเจ้าในตอนนีน้ ่าจะยังใช้ได้แค่แปดสิบปี ใน
ระยะเวลาแปดสิบปี เจ้าจักต้องมุ่งศึกษาศาสตร์แห่งค่ายกลจนทะลุปรุ
โปร่งโดยเร็ว อย่างไรก็ตาม…เจ้าไม่มีเวลามากขนาดนัน้ ! ตามที่คานวณไว้
เพียงสิบปี เจ้ามีแค่เท่านี ้ ซึง่ เจ้าไม่มีทางทาสาเร็จได้เลย!”
หวูเฉินกล่าวประเมินสถานการณ์ หาได้ไว้หน้าปราศจากความเมตตาใดๆ
จะมีใครสักกี่คนที่กล้ากล่าวว่า พวกเขามีพรสวรรค์ท่ีเหนือชัน้ เสียยิ่งกว่า

จอมเทพนิรนั ดร์?
นัน้ เป็ นการดารงอยู่ท่ีใกล้เคียงกับจักรพรรดิเทพสวรรค์ย่ิง!
ในขณะที่เย่หยวนเป็ นเพียงผูค้ นในดินแดนที่จอมเทพนิรนั ดร์สร้างขึน้ ทัง้

ข้อบกพร่องและจุดด้อยย่อมเด่นชัดกว่าเป็ นธรรมดา
ปรารถนาก้าวเดินไปให้ไกลกว่าจอมเทพนิรนั ดร์ นัน้ กลับเป็ นเรือ่ งเกินจริง

ไปมาก
แต่กระนัน้ เอง หวูเฉินกลับประเมินพรสวรรค์ของเย่หยวนอยู่เหนือกว่าอีก

ฝ่ าย!
ซึง่ ณ เวลานี ้ แปดสิบปี ก็นบั เป็ นขีดจากัดสูงสุดที่เย่หยวนจะสามารถ

เข้าถึงได้แล้ว
เพิ่งเลื่อนกลายเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้น แต่สามารถเปิ ดใช้
ศิลาจารึกบัลลังก์สวรรค์ได้ขนาดนี ้
นี่เป็ นความสาเร็จที่กา้ วลา้ ไกลกว่าจอมเทพนิรนั ดร์ไปแล้วอย่างแท้จริง
ทว่าเย่หยวนมิอาจรอได้ถึงแปดสิบปี เขามีเวลาเพียงสิบปี เท่านัน้ !
และภายในสิบปี นี ้ มันเป็ นไปไม่ได้เลยที่เย่หยวนจะประสบความสาเร็จ!
อย่างไรก็ตาม เย่หยวนหาได้มีสีหน้าหวาดกลัวหรือสิน้ หวังอันใด เขายิม้

กว้างกล่าวตอบไปว่า
“ไม่ลองแล้วจะรูไ้ ด้อย่างไร?”
สาหรับเย่หยวนแล้ว สิ่งที่น่ากลัวที่สดุ กลับหาใช่หนทางอันยากเข็ญ แต่
เป็ นความจริงที่ไร้ซ่งึ หนทางออก
ตราบใดที่ยงั เห็นเสีย้ วแสงแห่งความหวัง ต่อให้เขาเผชิญความลาบากสัก

แค่ไหน สักวันความสาเร็จจักต้องกลัดกุมอยู่ในกามือ!
เส้นทางสายนี ้ เขาจะผ่านไปไม่ได้เชียวรึ?
แม้แต่อาณาจักรพระเจ้าที่ไม่เคยมีใครประสบความสาเร็จเลยในรอบแสน
ปี เขาก็ทาสาเร็จไปแล้วเช่นกัน!
ไม่มีส่งิ ใดยากเข็ญเกินไปสาหรับคนขยันมั่นเพียร!
หากเย่หยวนเอาแต่พะว้าพะวังเอาแต่วิตกกังวลตัง้ แต่แรกเริม่ เขาคงมิได้
การยอมรับจากเต๋าแห่งดินแดนพฤกษานิรนั ดร์และขึน้ เป็ นผูป้ กครอง
ดินแดนแน่นอน
บางที ความสาเร็จของเขาอาจหยุดลงตัง้ แต่ในดินแดนไร้สนิ ้ สุดแล้วด้วย

ซา้ !
พรสวรรค์เป็ นเพียงหนึ่งส่วน ทว่าพรแสวงกลับสาคัญถึงเก้าส่วน!
หวูเฉินคาดไม่ถึง เย่หยวนหาได้ดทู อ้ แท้แต่อย่างใด
ในทางตรงข้าม แววไสวที่สะท้อนออกจากนัยน์คนู่ นั้ กลับยิ่งทวีความมุ่น

มั่นเฉียบคมกว่าที่แล้วมา ประดุจได้จดุ ติดจิตวิญญาณอันร้อนแรงให้ลกุ
โชนขึน้ อีกครัง้
หวูเฉินเข้าใจแล้วว่า คนยังรูจ้ กั ชายหนุ่มนามว่า เย่หยวน น้อยเกินไป
หากเป็ นหลงเถิงที่อยู่ตรงนีแ้ ทน เขาคงไม่กล่าวคาว่า‘เป็ นไปไม่ได้’ต่อ

หน้าเย่หยวนแน่นอน
หวูเฉินถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เขากล่าวว่า
“เอาล่ะ ณ เวลานีก้ ็ไม่มีหนทางอื่นแล้วเช่นกัน”
ถึงเขาจะกล่าวประเมินไปแบบนัน้ แต่หวูเฉินก็หาได้มีเจตนาดับความหวัง
ของเย่หยวนเช่นกัน
ตาแหน่งจอมเทพโอสถหนึ่งดาว กับระยะเวลาแค่สิบปี นี่มนั รังแกผูค้ นมาก

เกินไปจริงๆ
“หากสามารถบรรลุยอดเต๋าแห่งค่ายกลได้ เจ้าก็จะสามารถกลับมาหลอม
กลั่นโอสถได้อีกครัง้ แต่ปัญหาแรกมันมิใช่ทงั้ ศาสตร์แห่งโอสถหรือค่ายกล
แต่เป็ น…ผลึกปราณเทวะ”
คุนหวูกล่าวขึน้
เย่หยวนชะงักค้างแข็งทื่อในบัดดล นี่แหละคือปั ญหาใหญ่!
หวูเฉินเคยกล่าวก่อนหน้านีว้ ่า ค่าเงินที่ใช้กนั ทั่วทัง้ มหาพิภพถงเทียนก็คือ

ผลึกปราณเทวะ
ไม่วา่ จะเป็ นนักสูผ้ บู้ ม่ เพาะฝึ กปรือ หรือยอดปรมาจารย์ค่ายกล สิ่งที่ขาด

ไม่ได้เลยคือผลึกปราณเทวะ
ทว่าเย่หยวนในปั จจุบนั เป็ นเพียงคนพิการไร้ความสามารถ แม้เขาจะต้อง
การฝึ กฝนศาสตร์แห้งค่ายกลอย่างไร ทว่าทรัพยากรกลับไม่มีสนับสนุน
ในตอนที่เขาอยู่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวน

ถือได้เป็ นจุดสูงสุดเหนือทัง้ มวล และยังสามารถหลอมกลั่นโอสถเพื่อแลก
เป็ นเงินได้
ดังนัน้ เขาจึงไม่เคยกังวลเรือ่ งเงินๆทองๆมาก่อน
ทว่าตอนนี ้ เขาไม่สามารถทาอะไรได้เลย แม้แต่จะหลอมกลั่นโอสถ

ศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง ซึง่ เป็ นโอสถขัน้ พืน้ ฐานที่สดุ นาไปแลกเป็ นเงิน
อย่าคิดพึ่งพาตระกูลเหลียง แค่ยามนี ้ เหลียงหมิงอีไ้ ม่ไล่ตะเพิดเขาออกไป

ก็นบั เป็ นบุญมากแล้ว
เย่หยวนตระหนักทราบทันที ยอดวีรบุรุษที่แท้จริงก็คือเงินตรา!
“นี่…นี่เป็ นปั ญหาใหญ่จริงๆ!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พลางประดับรอยยิม้ แสนขมขื่น
“หืม้ ?”
หัวคิว้ เย่หยวนขมวดแน่น ทันทีทนั ใดเสียงเคาะปะตูพลันดังขึน้ จากด้าน

นอก
ยามนีต้ รงเข้าไปเปิ ดประตูออกโดยไว เบือ้ งหน้าปรากฏเป็ นหญิงสาวตัว

น้อยไม่คนุ้ หน้า พินิจจากรูปการณ์น่าจะเป็ นสาวใช้
สาวใช้ขยับขยายสายตาเข้าจับจ้องเย่หยวนเล็กน้อย พลางเอ่ยถามอย่าง
สงสัย
“เจ้าคือเย่หยวน?”
ทันทีท่ีเย่หยวนได้ยินนา้ เสียงของนาง ดูเหมือนว่าการมาครัง้ นีจ้ ะไม่ค่อย

เป็ นมิตรเท่าไหร่นกั
“ข้าแซ่เย่ แม่นางคือ?”
“ข้าหลานฉิง เป็ นสาวใช้ประจาตัวของคุณหนูหวางหรู ”
ปลายคิว้ พลันกระตุกขึน้ โดยพลัน เย่หยวนกล่าวถามต่อว่า
“เช่นนัน้ แม่นางหลานฉิง คุณหนูหวางหรูสบายดีหรือไม่?”

หลานฉิงสาดสายตาใส่เย่หยวนเจือรังเกียจ พลางกรอกตาเล็กน้อยและ
“สบายดีก็บา้ แล้ว! คุณหนูโดนกักบริเวณ!”
เย่หยวนขมวดคิว้ สีหน้ามืดลงฉับพลัน
“เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ?”
“ยังมีหน้ามาถามอีกว่าเกิดอะไรขึน้ ! ทัง้ หมดเป็ นเพราะเจ้า! คุณหนูหวาง

หรูถกู หญิงบัดซบนั่นรังแก! แถมยังโดนริบผลึกปราณเทวะที่นางอุตส่าห์
เก็บออมมาตลอดสามปี !”
ทันทีท่ีเริม่ กล่าว หลานฉิงพลันหรีเ่ สียงเบาลงคล้ายมิให้ผคู้ นโดยรอบ
บังเอิญมาได้ยิน
หญิงบัดซบที่ว่า ทุกคนย่อมทราบว่าเป็ นใคร และนางก็ไม่สามารถพูดเสียง

ดังได้
หากมีคนมาได้ยิน นางต้องตายแน่ๆ
เย่หยวนเข้าใจได้ทนั ที ตระกูลเหลียงจงใจขัดขวางมิให้เขาพบกับนาง นัน้

เป็ นเหตุให้สถานการณ์ปัจจุบนั เป็ นอย่างที่เห็น
เขามาที่น่ีเพียงเพื่อช่วยปกป้องเหลียงหวางหรู ทว่ายามนีเ้ ย่หยวนกลับ

พบว่า ตนอ่อนแอเกินไปที่จะปกป้องใครได้
สักครูห่ นึ่ง เย่หยวนเอ่ยปากกล่าวขึน้ อีกครัง้ ว่า

“หรือเป็ นไปได้ไหมที่ แม่นางหลานฉิงมาหาเย่คนนีเ้ พื่อประณาม
กล่าวโทษ?”
หลานฉิงทราบมานานแล้วว่า เย่หยวนเป็ นเพียงคนพิการคนหนึ่งที่ไม่

สามารถทาอะไรได้เลย กระทั่งบ่มเพาะพลังยังไม่มีปัญญา ซึง่ นางก็ไม่
เข้าใจจริงๆว่า ไฉนคุณหนูของนางถึงห่วงใยเขามากขนาดนี ้
นางตระคอกสวนตอบทันทีอย่างเย็นชา พลางโยนแหวนเก็บของวงหนึ่งให้
โดยไม่เต็มใจนัก ขณะพึมพาว่า
“ไม่เข้าใจคุณหนูจริงๆ ไอ้พิการนี่มนั มีดีอะไร”
หลานฉิงหมุนตัวกลับพร้อมจากไปทันทีอย่างไม่แยแสเย่หยวนแม้แต่นอ้ ย
เย่หยวนเพียงยิม้ ตอบพร้อมรับแหวนเก็บของนัน้ มา ตัวเขาหาได้ใส่ใจหรือ
รังเกียจไม่
เขาสามารถกล่าวได้อย่างเต็มปากว่า หลานฉิงนางนีส้ เู้ พื่อเหลียงหวางหรู

เห็นคุณหนูของนางถูกรังแกขนาดนี ้ นางเองย่อมรูส้ กึ ขุ่นเคืองตัวต้นเหตุ
อย่างเขาเป็ นธรรมดา
ยิ่งไปกว่านัน้ หลานฉิงก็กล่าวไม่ผิด หรือมิใช่วา่ ยามนีเ้ ขาคือพิการจริงๆ?
แหวนเก็บของวงนีม้ ิได้มีรอยประทับตราเจ้าของ เย่หยวนใช้จิตวิญญาณ

ศักดิด์ าดิ่งเข้าสูต่ วั แหวน ก่อนพบว่าภายในนัน้ มีผนึกมณีสีขาวนา้ นมอยู่
ประมาณร้อยก้อนเศษ
“สาวน้อยนางนั่นกาลังส่งถ่านท่ามกลางหิมะโดยแท้ ถึงขัน้ ที่ว่ามอบผลึก

ปราณเทวะให้เจ้าในยามเช่นนี”้
แววตะลึงทอดประกาย เย่หยวนอุทานขึน้ อย่างประหลาดใจว่า
“นี่คือผลึกปราณเทวะ?”
เนื่องจากเย่หยวนไม่เคยเห็นผลึกปราณเทวะมาก่อนในชีวิต เพิ่งได้ยินหวู
เฉินกล่าวออกแบบนัน้ เขาก็มารูว้ ่า ผลึกมณีสีขาวนา้ นมเหล่านีค้ ือผลึก
ปราณเทวะ
ผลึกปราณเทวะแตกต่างจากผลึกแร่สวรรค์บริสทุ ธิ์โดยสิน้ เชิง ยามที่นกั สู้

ดูดซับพลังงานภายในผลึกปราณเทวะ พวกเขาจะสามารถแปรพลังงาน
เหล่านัน้ ให้เปลี่ยนกลายเป็ นพลังปราณเทวะได้โดยตรง
สาหรับการบ่มเพาะฝึ กปรือในระดับชัน้ อาณาจักรพระเจ้า ผลึกปราณเทวะ

เป็ นปั จจัยสาคัญที่เว้นขาดมิได้
พลังปราณฟ้าดินของมหาพิภพถงเทียนกลับมิได้เรียกว่า พลังปราณ แต่
เป็ น พลังวิญญาณ
ทัง้ ความเข้มข้นและความบริสทุ ธิ์ของพลังวิญญาณ มีเพียงสวรรค์ทรง

ทราบว่ามันสูงกว่าพลังปราณถึงกี่สิบทวีเท่า
เฉพาะผลึกปราณเทวะเท่านัน้ ที่สามารถมอบพลังจิตวิญญาณได้ ภายใน

ผลึกแต่ละก้อนล้วนอุดมไปด้วยพลังวิญญาณที่ขน้ คลักยิ่ง
“น่าเสียดายนัก ทัง้ ร้อยก้อนล้วนแต่เป็ นผลึกปราณเทวะระดับต่า แถม

จานวนเพียงเท่านีก้ ็นอ้ ยเกินไปสาหรับนาไปบ่มเพาะพลัง”
แต่เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างสุขใจว่า
“ก็ยงั ดีกว่าไม่มีอะไรเลย! ท่านอาวุโส พวกเราควรเริม่ จากตรงไหนก่อนดี?”
หวูเฉินยังทราบ ณ ปั จจุบนั ทุกนาทีมีค่าหาประเมินไม่ เขาหาได้ลงั เลใดๆ

และกล่าวตอบทันควันว่า
“เริม่ จากโอสถปราณเทวะก่อนเลย มันเป็ นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ขนั้ พืน้ ฐานที่สดุ

แล้ว! ทัง้ กระบวนการสกัดและหลอมกลั่นนับว่าไม่ซบั ซ้อน เป็ นโอสถ
สาหรับนักสูท้ ่ีตอ้ งการเริม่ บ่มเพาะพลัง นี่คือสูตรโอสถ เจ้าออกไปหาซือ้
สมุนไพรวิญญาณก่อนเป็ นอันดับแรก”
ข้อมูลของสูตรโอสถปราณเทวะหลั่งไหลเข้าสูห่ ว้ งความคิดของเย่หยวน
ทันที สมุนไพรวิญญาณที่สตู รโอสถระบุไว้มีไม่มาก แถมน่าจะหาได้ท่วั ไป
เย่หยวนรูส้ กึ ว่า โอสถปราณเทวะนีน้ ่าจะคล้ายคลึงกับโอสถชัน้ สามัญ

ทั่วไปอย่าง โอสถทลายลมปราณหรือโอสถทลายแก่นแท้
แน่นอน ถึงระดับชัน้ และฤทธิ์โอสถจะคล้ายคลึงกัน แต่ประสิทธิภาพกลับ
ต่างกันคนละโลก!
เย่หยวนใช้เวลาชั่วครูใ่ นการศึกษาและทาความเข้าใจต่อโอสถปราณเทวะ
ตราบใดที่เขาสามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะได้ ยามนัน้ เขายังพอ

หลอมกลั่นโอสถขายเพื่อหาเลีย้ งชีพได้
ตอนที่ 1299 หอมหาสมบัติ
“เลิกหวังกับตระกูลเหลียงได้เลย ท่านอาวุโส พวกเราจะไปซือ้ สมุนไพร

วิญญาณที่ไหนดี?”
หวูเฉินกล่าวตอบ
“ไปที่หอมหาสมบัติ! จากที่เคยได้ยินมา หอมหาสมบัติอยู่ภายใต้การ

ปกครองของจอมเทพมหาสมบัติ สถานที่แห่งนัน้ ปลอดภัยอย่างมาก ตอน
ที่จอมเทพนิรนั ดร์ยงั มีชีวิตอยู่ เขาเองก็ชอบไปที่หอมหาสมบัติเพื่อจับจ่าย
ซือ้ ของเช่นกัน”
เย่หยวนพยักหน้าตอบ เพราะเป็ นสถานที่ท่ีแม้แต่จอมเทพนิรนั ดร์ให้ความ
ไว้วางใจ เขาเองก็ไม่มีขอ้ ขัดข้องใดๆ
เมื่อเย่หยวนเตรียมตัวครบครัน เขาออกจากตระกูลเหลียงไปทันที
ทักไถ่สอบถามไปตลอดทาง เย่หยวนเร่งตรงปรีไ่ ปยังหอมหาสมบัติ ทว่า

ทันใดนัน้ เอง เสียงของหวูเฉินพลันดังขึน้ กลางห้วงความคิดของเย่หยวน
ทันที
“เจ้าหนู มีคนตามหางเจ้ามาติดๆ นัน้ มันจางชุน”
เย่หยวนส่องแววตระหนกอย่างลับๆ แต่สีหน้าการแสดงออกยังคงนิ่งสงบ
ไร้ระลอก เขายังแสร้งทาเป็ นไม่มีอะไรเกิดขึน้ และมุ่งหน้าเดินตรงต่อไป
ลักษณะแวดล้อมบนมหาพิภพถงเทียนแตกต่างจากดินแดนพฤกษานิ
รันดร์โดยสิน้ เชิง ญาณสัมผัสของเย่หยวนแผดขยายตรวจจับได้แค่หนึ่ง
ร้อยฉื่อเท่านัน้
นอกจากนี ้ ระดับพลังของนักสูโ้ ดยเฉลี่ยในมหาพิภพถงเทียนก็สงู มาก

พวกเขาล้วนแกร่งกล้าจนสามารถปกปิ ดร่องรอยได้
ทุกอาณาจักรพลังที่อยู่ต่ากว่าอาณาจักรราชันย์พระเจ้า จะไม่สามารถ
เหาะเหินเดินอากาศได้!
หลากหลายเหตุผลผนวกรวมกัน ส่งผลให้ญาณสัมผัสของเย่หยวน
ค่อนข้างหยาบกร้านกว่าตอนที่อยู่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์หลายขุม
โชคยังดีท่ียงั มีหวูเฉิน พลังจิตวิญญาณของเขาแกร่งกร้าวยากผูใ้ ด

ทัดเทียม เพียงปราดสัมผัสเสีย้ วอึดใจเดียวก็ทราบทันทีถึงการมีอยู่ของ
จางชุน
จางชุนที่สะกดรอยตามเย่หยวนออกมา นี่หาใช่สญ
ั ญาณที่ดีนกั
“ดูท่าเหลียงหมิงอีก้ าลังวางแผนชั่ว”
เย่หยวนส่งเสียงผ่านความคิดเอ่ยตอบ
“ความเป็ นไปได้ท่ีมีแนวโน้มที่สดุ คือ พวกมันอาจมโนไปว่า เจ้ามีวิชาลับ

ควบคุมอสูรอะไรเทือกนัน้ จึงต้องเฝ้าดูทกุ การเคลื่อนไหวของเจ้าขนาดนี”้
หวูเฉินเอ่ยถาม
“ข้าไม่สามารถกลับไปยังตระกูลเหลียงได้อีกต่อไปแล้ว เช่นนัน้ ควรทา

อย่างไรดี?”
“อย่าได้กงั วลไป เจ้ายังพอมีผลึกปราณเทวะติดตัวอยู่บา้ ง เร่งไปที่หอมหา
สมบัติและเช่าห้องบ่มเพาะ จากนัน้ มุ่งความสนใจทัง้ หมดกับเพียงเรือ่ ง
ศาสตร์แห่งโอสถกับค่ายกลก็พอ จะทาสาเร็จหรือไม่ นี่กลับขึน้ อยู่กบั
ความเข้าใจของเจ้าแล้ว หากยังมิอาจบรรลุก็ไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถ
ปราณเทวะได้ ยามที่ผลึกปราณเทวะหมดลง ชีวิตน้อยของเจ้า…ได้ดบั
สูญจริงๆแน่!”
หัวคิว้ เย่หยวนแทนขมวดชนกัน แต่เขายังกล่าวให้กาลังใจตนเองว่า
“หึ นี่น่ะรึทางตันของข้า? อย่าจะรูเ้ สีย ทางตันแค่นีจ้ ะหยุดข้าได้หรือไม่!”
เย่หยวนในตอนนีเ้ ป็ นเพียงชายพิการไร้ความสามารถคนหนึ่ง สิ่งเดียวที่

สามารถทาให้เหลียงหมิงอีต้ าลุกวาวได้ก็คือ วิชาควบคุมอสูรที่ไม่มีอยู่จริง
ข้อสันนิษฐานมิใช่เรือ่ งยากที่จะคาดเดาเลย
โชคยังดีท่ีเขาตัดสินใจออกมาทันเวลา หากช้ากว่านีเ้ พียงก้าวเดียว เขาจะ
ไม่สามารถย่างก้าวออกจากธรณีประตูของตระกูลเหลียงได้อีกต่อไป
เย่หยวนเร่งฝี เท้าตรงถึงหอมหาสมบัตใิ นไม่ชา้
“โอ้ว.. ยิ่งใหญ่สมชื่อหอมหาสมบัติ!”
เบือ้ งหน้าประจักษ์แก่สายตา เป็ นหอคอยมหึมาสุดหรูหราและโอ่อ่าเกิน

พรรณนา
ราวบันไดทามาจากหินอ่อนนา้ งาม แกะสลักลวดลายประณีตชดช้อยเป็ น

ทรงสวย บริเวณโถงกว้างถูกสร้างขึน้ จากหยกขจีเ้ งาขลับ คลอเคลีย
บรรยากาศหรูหรา ปราศจากเศษดินเศษฝุ่ นเปรอะเปื ้อนใดๆ
“อืม จอมเทพมหาสมบัติผบู้ รรลุเต๋าได้โดยเครือ่ งรางและขุมสมบัติ และยัง
ได้ช่ือว่าเป็ น จักรพรรดิเทพสวรรค์ท่ีรา่ รวยที่สดุ แห่งมหาพิภพถงเทียน!
แม้แต่เมืองกุยฉาง เขตชนบทอันห่างไกลแบบนี ้ หอมหาสมบัติก็มิใช่
สถานที่ท่ีตระกูลเหลียงจะกล้ายั่วยุ ในด้านอิทธิพลอานาจ ตระเหลียง
เทียบไม่ติดฝุ่ น”
เย่หยวนรูส้ กึ ทึ่งตะลึงยิ่งเมื่อได้ฟัง เขาเร่งดึงสติกลับมาโดยเร็วและย่างเท้า

ก้าวเข้าไปในหอมหาสมบัติทนั ที
“นายท่าน ทางเรา,หอมหาสมบัติมีสรรพสิ่งใต้สรุ ยิ นั ให้ทา่ นเลือกสรร ไม่

ทราบว่านายท่านสนใจสิ่งใดเป็ นพิเศษ?”
พนักงานสาวสวยนางหนึ่งตรงเข้ามาทักทายเย่หยวนทันที
พนักงานสาวสวยนางนีม้ ีนามว่า หงหยิง นางมีตอ้ นรับและแนะนาลูกค้าที่
เข้ามาในหอมหาสมบัติแห่งนี ้
แต่ทนั ทีท่ีเย่หยวนเห็นนาง เขาก็อดขยีต้ ามิได้ดว้ ยความตกใจ
พนักงานสาวนางนีเ้ ป็ นถึงเซียนอาณาจักรพระเจ้า!
หอมหาสมบัติแห่งนีไ้ ม่ธรรมดาจริงๆ!
นอกจากนัน้ หงหยิงนางนีย้ งั มองผ่านอ่านความคิดของเขาได้ในเสีย้ ว

พริบตา แม้เบือ้ งลึกในแววตาของนางจะเจือแววดูถกู อยู่บา้ ง แต่นางยังคง
ปกปิ ดอาการและสารวมสุภาพอย่างยิ่ง ไม่วา่ ใครมาได้ยิน นา้ เสียงของ
นางหาได้ทิง้ ร่องรอยเหยียดหยามเลยสักนิด
ในความเป็ นจริง จาต้องเอ่ยชมที่จอมเทพมหาสมบัติส่งั สอนพนักงานทุก
คนมาเป็ นอย่างดี!
“ข้าต้องการไหมพิรุณเทวะห้าต้น, หญ้าลมทองอมตะแปดต้น, ผลึกด้าย

สวรรค์หกต้น…”
เย่หยวนเอ่ยสั่งสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ประมาณห้าถึงหกชนิด ซึง่

สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ หมดนีล้ ว้ นแล้วเป็ นส่วนประกอบของโอสถ
ศักดิส์ ิทธิ์ระดับเริม่ ต้นทัง้ สิน้
ทีแรก หงหยิงอดตะลึงมิได้เมื่อได้ยินคาสั่งซือ้ ลากยาวเท่าหางว่าวโดยพลัน

แต่เมื่อได้ยินชื่อสมุนไพร ยามนีค้ ่อยโล่งอกไปเปาะหนึ่ง
เยาวชนหนุ่มคนนีท้ ่ีอยู่ตรงหน้านาง ไร้ซง่ึ ร่องรอยพลังปราณเทวะใดๆ

พินิจได้ว่าเป็ นเพียงชายพิการคนหนึ่ง เขาอาจเป็ นคนรับใช้ของจอมเทพ
โอสถสักคนหนึ่ง คงจะถูกสั่งให้เดินเรือ่ งจัดหาสมุนไพรให้เจ้านาย
“รับทราบแล้วนายท่าน ข้าจะเร่งรายการจัดซือ้ โดยเร็ว มิทราบว่านายท่าน
ยังต้องการอะไรอื่นอีกหรือไม่?”
หงหยิงเอ่ยถามอีกครัง้
เย่หยวนกล่าวต่อว่า
“ข้าต้องการเช่าห้องบ่มเพาะ”
หงหยิงตัวแข็งทื่อในบัดดล มาจับจ่ายซือ้ สมุนไพรเยอะแยะขนาดนี ้ แล้วก็

ยังต้องการเช่าห้องบ่มเพาะพลังอีก?
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า ชายรับใช้คนนีค้ ิดจะแอบอูเ้ บีย้ วส่งมอบของคืนแก่

เจ้านายตน?
ช่างเป็ นชายรับใช้ท่ีใจกล้าอะไรเพียงนี?้
หรงหยิงยิม้ แย้มแจ่มใสและกล่าวว่า
“ห้องบ่มเพาะของหอมหาสมบัติจะแบ่งออกเป็ น สวรรค์, ดิน, ลึกลับและ

เหลือง ทัง้ หมดสี่ระดับให้เลือกสรร ห้องบ่มเพาะระดับสวรรค์จะมีค่าเช่า
อยู่ท่ีหนึ่งพันผลึกปราณเทวะระดับต่าต่อวัน ระดับดินที่หา้ ร้อยผลึกปราณ
เทวะระดับต่าต่อวัน ระดับลึกลับที่หนึ่งร้อยผลึกปราณเทวะระดับต่าต่อวัน
และระดับเหลืองที่สิบผลึกปราณเทวะระดับต่าต่อวัน”
เย่หยวนหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อได้ฟัง
ราคาแพงมาก!
เดิมทีเขาวางแผนเช่าห้องบ่มเพาะประมาณสิบวัน น่าจะพอดีกบั ผลึก
ปราณเทวะที่เขาได้รบั มาพอดี ซึง่ ผลึกปราณเทวะที่เขาได้รบั มาจากเหลียง
หวางหรูมีประมาณหนึ่งร้อยสามสิบห้าก้อน
แต่ดว้ ยราคาขนาดนี ้ แล้วเขาจะเหลือพอสาหรับสมุนไพรวิญญาณที่ส่งั ซือ้

ไปได้อย่างไร?
เย่หยวนทราบสถานการณ์ทางการเงินของเขาดี เขาจาต้องใช้จ่ายอย่าง
จากัด
แต่หอ้ งบ่มเพาะในหอมหาสมบัติก็แพงเกินรับไหวเช่นกัน
“เอ่อ…มีหอ้ งบ่มเพาะที่ถกู กว่านีห้ รือไม่?”
เย่หยวนพลันลูบไล้ท่อนแขนไปพลางก่อนเอ่ยถามอย่างเขินอาย
ยามนีเ้ ขาได้แต่ยิม้ สูส้ ดุ ระทมใจแสนขมขื่น เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า
สักวันจะมีวนั ที่ตนต้องทุกข์ยากแทบขอคนอื่นอยู่กิน
โชคยังดีท่ีก่อนจะมายังมหาพิภพถงเทียน เขาค่อนข้างเตรียมตัวเตรียมใจ
มาพอแล้ว เขาประเมินทุกสถานการณ์กระทั่งขัน้ เลวร้ายสุดก็พร้อมทน
บากหน้า เพียงว่าวันนีม้ าถึงเร็วกว่าที่คาด ทาได้แต่ถอนหายใจเสียงยาวไม่
หงหยิงรูส้ กึ ดูถกู ดูแคลนชายพิการตรงหน้านางยิ่งจากเบือ้ งลึกของจิตใจ

ในเมื่อไม่มีเงินยังจะทาเป็ นวางท่าวางทางเพื่ออันใด?
แต่ดถู กู คือดูถกู ห้ามนาอารมณ์ความรูส้ กึ มาปนกับหน้าที่การงาน ซึง่ หงห

ยิงนับเป็ นพนักงานสาวมืออาชีพอย่างมาก นางยังคงเอ่ยตอบเย่หยวน
พร้อมรอยยิม้ ว่า
“แน่นอนนายท่าน พวกเรายังมีหอ้ งบ่มเพาะที่มิได้ถกู เสริมพลังเข้าไป
ราคาเพียงแค่ส่ผี นึกปราณเทวะระดับต่าต่อวันเท่านัน้ แต่เนื่องจากเป็ น
ห้องบ่มเพาะที่มิได้ถกู เสริมพลังเข้าไป ประสิทธิภาพจึงค่อนข้างต่ากว่า
โดยทั่วไปมาก ไม่ทราบว่านายน้อยยังสนใจอยู่หรือไม่?”
คูด่ วงตาพลันส่องประกายขึน้ ทันใด เย่หยวนเพียงต้องการสุม่ ถามไปเฉยๆ

แต่ใครจะไปคิดว่าที่น่ีดนั มีหอ้ งราคาถูกอยู่จริงๆ
เขาเพียงต้องการเช่าห้องบ่มเพาะเพราะลีภ้ ยั จากตระกูลเหลียง และขอยืม

สถานที่เพื่อหลอมกลั่นโอสถ ประสิทธิภาพดีหรือแย่กลับหาได้สาคัญไม่
เพราะตอนนีเ้ ขาไม่สามารถบ่มเพาะฝึ กฝนพลังใดๆได้เลย
“เอาล่ะ ข้าขอเช่าสิบวัน! หลังจากที่ได้สมุนไพรวิญญาณครบตามรายการ

สั่งแล้ว ส่งให้คนนามาในห้องบ่มเพาะได้โดยตรง!”
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างตรงไปตรงมา
หงหยิงสะดุง้ เล็กน้อย นางคาดไม่ถึง เย่หยวนกลับเช่ามันจริงๆ
ยิ่งไปกว่านัน้ การกระทาสิ่งต่างๆของเย่หยวนก็ทาเอานางมึนงงไม่นอ้ ย
หรือเป็ นไปได้ไหมที่ ชายพิการผูไ้ ร้ซง่ึ พลังปราณเทวะ จะลงมือหลอมกลั่น
โอสถด้วยตัวเอง?
นี่ตอ้ งล้อเล่นเป็ นแน่!
แน่นอน หงหยิงผูน้ มี ้ ีความเป็ นมืออาชีพค่อนข้างสูง นางยิม้ ตอบบางๆและ

กล่าวขึน้ ว่า
“รับทราบนายท่าน รายการสมุนไพรวิญญาณทัง้ หมดที่ส่งั ซือ้ ไป รวมราคา
สุทธิหกสิบแปดผลึกปราณเทวะระดับต่า รบกวนนายท่านโปรดชาระเงิน
ก่อน”
เย่หยวนรูส้ กึ ปวดจีด๊ ถึงทรวงใน เขานาผลึกปราณเทวะจานวนหกสิบแปด

ก้อนออกมาโดยตรง และจ่ายค่าสมุนไพรวิญญาณไป
ด้วยเหตุนี ้ ภายในแหวนเก็บของจึงเหลือผลึกปราณเทวะอยู่แค่หกสิบเจ็ด
ก้อนสุดท้ายแล้ว
หากเขายังไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะได้ภายในหกสิบเจ็ด
ก้อนที่เหลือ ก็เตรียมตัวตายได้เลย!
ณ ปั จจุบนั เย่หยวนถอยไม่ได้อีกแล้ว!
“โอ้ใช่แล้ว หากข้าหลอมโอสถปราณเทวะเสร็จสิน้ แล้ว ทางหอมหาสมบัติ
มีแผนจะรับซือ้ หรือไม่?”
เย่หยวนเอ่ยปากถามขึน้ ทันที
หงหยิงที่ได้ยินแบบนัน้ พลันตะลึงงันเป็ นคารบสอง นี่เป็ นครัง้ แรกที่นาง

เคยรับมือกับลูกค่าประเภทนี!้
ซือ้ สมุนไพรวิญญาณจากหอมหาสมบัติไปเป็ นจานวนมาก ก็เพื่อขายคืน

เป็ นโอสถให้แก่หอมหาสมบัติกลับไป!
สิ่งหนึ่งที่นางยืนยันได้เต็มปากคือ ชายพิการคนนีต้ อ้ งการเช่าห้องบ่มเพาะ

เพื่อหลอมกลั่นโอสถ!
แต่…ชายพิการคนนีไ้ ร้ซง่ึ พลังปราณเทวะในร่างกาย แล้วจะไปหลอม
กลั่น… ไม่! เดี๋ยวก่อน! ยังมีวรยุทธค่ายกลเต๋ากลั่นโอสถอยู่อีก!
เสีย้ วอึดใจที่ความเป็ นไปได้ขอ้ นีโ้ ฉบแล่นสูห่ ว้ งความคิด ร่างอรชรพราว

เสน่หข์ องหงหยิงพลันสั่นสะท้านหนัก
แต่น่ี…นี่เป็ นไปได้อย่างไร?
วรยุทธค่ายกลเต๋ากลั่นโอสถ ภายในเมืองกุยฉางแห่งนี ้ มันไม่น่าจะมีใคร

รูจ้ กั ด้วยซา้ ?
ตอนที่ 1300 คุณสมบัตขิ องสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์
“โอสถศักดิส์ ิทธิ์ย่อมรับซือ้ โดยธรรมชาติ แต่จะต้องขึน้ อยู่กบั คุณภาพโอสถ

ที่หลอมกลั่นได้ ทางเราหอมหาสมบัติมีเกณฑ์พิจารณาอยู่เช่นกัน หาก
เป็ นโอสถปราณเทวะ คุณภาพห้ามต่ากว่าขัน้ กลาง มิฉะนัน้ ทางเราขอ
สงวดสิทธิ์งดรับทุกประการ”
หงหยิงยังคงตกใจอยู่ลกึ ๆไม่เสื่อมคลาย แต่ภายนอกก็ยงั สงบนิ่งดุจผิวนา้
นอกจากนีน้ างยังงุนงงฉงนใจเป็ นที่สดุ ดูเหมือนว่าชายพิการคนนีก้ าลัง

ประสบปั ญหาเรือ่ งเงินทอง
แต่…ทัง้ ๆที่เขารูจ้ กั วรยุทธค่ายกลเต๋ากลั่นโอสถ แต่ไฉนถึงเป็ นคนจนที่

แม้แต่หอ้ งบ่มเพาะระดับเหลืองก็ไม่มีปัญญาเช่า?
เย่หยวนเองก็หาได้ใส่ใจว่าหงหยิงจะคิดอย่างไร เขายังคงถามต่อว่า
“ข้าสงสัยว่าเกณฑ์การรับซือ้ อยู่ท่ีราคาเท่าใด?”
หงหยิงหาได้รนร้อนใจอันใด นางกล่าวอธิบายด้วยความใจเย็นว่า
“โอสถปราณเทวะขัน้ กลางรับซือ้ อยู่ท่ีย่ีสิบห้าผลึกปราณเทวะระดับต่า

โอสถปราณเทวะขัน้ สูงอยู่ท่ีแปดสิบผลึกปราณเทวะระดับต่า และโอสถ
ปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมอยู่ท่ีส่รี อ้ ยผลึกปราณเทวะระดับต่า”
ซึง่ ราคาขายของโอสถปราณเทวะขัน้ กลางในหอมหาสมบัติจะอยู่ท่ีย่ีสิบห้า

ผลึกปราณเทวะระดับต่า, โอสถปราณเทวะขัน้ สูงจะอยู่ท่ีหนึ่งร้อยก้อน
ขณะที่โอสถปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมเท่ากับห้าร้อยก้อน
เนื่องจากหอมหาสมบัติเป็ นฝ่ ายรับซือ้ โดยตรง ดังนัน้ เขาจึงต้องเก็บส่วน
ต่างไว้ทากาไรโดยธรรมชาติ
เย่หยวนเองก็เห็นว่า ราคาประมาณนีค้ ่อนข้างยุติธรรมมากแล้ว
แต่ในความเป็ นจริง สิ่งที่ขายได้มากที่สดุ ยังคงเป็ นโอสถปราณเทวะขัน้ ต่า
นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่จะใช้แต่โอสถปราณเทวะขัน้ ต่ากันเท่านัน้
เนื่องจากเวลาใช้โอสถปราณเทวะที พวกเขาใช้กนั ยกโหลเป็ นกองพะเนิน

หากเป็ นโอสถปราณเทวะขัน้ กลางยังพอทาเนา แต่หากเป็ นขัน้ สูง พวกเขา
ต้องใช้จ่ายทีเป็ นหลักร้อยถึงพันกว่าก้อน ซึง่ จานวนผลึกปราณเทวะขนาด
นัน้ พวกเขาโดยส่วนใหญ่ไม่มีปัญญาจ่ายไหว
สาหรับโอสถปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยม นัน้ เป็ นราคาที่สงู ลิบลิ่ว

แต่กระนัน้ อย่างไร หอมหาสมบัติถือคติท่ีว่า ไม่ขายสินค้าที่ไร้คณ
ุ ภาพต่อ
ผูบ้ ริโภค ดังนัน้ ไม่ว่าโอสถปราณเทวะขัน้ ต่าจะมีความต้องการสูงเพียงใด
แต่พวกเขาก็เลือกที่จะไม่ขายในท้ายที่สดุ
เย่หยวนพยักหน้าขณะผสานมือกล่าวกับหงหยิงว่า
“ขอบพระคุณมากแม่นาง”
กวาดสายตามมองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่คล่อยไกลห่างออกไป คูด่ วง
เนตรไสวนา้ งามพลันกรอกไปมาเล็กน้อย
แม้นางจะคิดว่า เย่หยวนไม่สามารถหลอมโอสถปราณเทวะได้จริงๆ แต่

หงหยิงยังคงสนใจในตัวเย่หยวนมิใช่นอ้ ย
หลังจากเข้าสูห่ อ้ งบ่มเพาะ เย่หยวนก็ดงึ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จมดิ่งลงไป
ในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพและทาตามที่หวูเฉินชีแ้ นะ ทันทีทนั ใด
ทัศนีภาพโดยรอบพลันพล่ามัวหนัก ราวกับเขาหลุดไปยังห้วงอวกาศสีขาว
นา้ นม
จากนัน้ เย่หยวนได้คน้ พบว่า อัตราการไหลของเวลสในที่แห่งนีเ้ ร็วกว่าโลก

ภายนอกอย่างมาก
“ท่านอาวุโส มาเริม่ กันเถอะ!”
เย่หยวนสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมกล่าวขึน้ ประดับคูส่ ายตาสุดแสนแน่วแน่
เขามีเวลาเพียงสิบวันเท่านัน้ หรือเท่ากับหนึ่งร้อยวันในโลกแห่งศิลาจารึก
บัลลังก์พิภพ!
ภายในระยะเวลาหนึ่งร้อยวัน เย่หยวนจะต้องฝึ กฝนจนกว่าจะหลอมกลั่น
โอสถปราณเทวะได้ นี่เป็ นบททดสอบที่ทา้ ทายอย่างหาที่เปรียบไม่ เขามิ
อาจปล่อยทิง้ เวลาให้เสียเปล่าได้แม้แต่เสีย้ วอึดใจ
นี่เป็ นภารกิจที่แทบเป็ นไปไม่ได้เลย!
“หากเปรียบเทียบกับโอสถชัน้ สามัญทั่วไป กระบวนการหลอมกลั่นโอสถ

ศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ ยากและซับซ้อนกว่ามาก! เจ้าเคยหลอมกลั่นโอสถท้าทาย
สวรรค์มาแล้วก็จริง แต่นนั้ ก็ยงั อยู่ในขอบเขตของโอสถชัน้ สามัญทั่วไป!
สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์มีฤทธิ์แรงกว่าสมุนไพรวิญญาณทั่วไปถึงหนึ่ง
หมื่น หรือกว่าหนึ่งแสนเท่า! ต่อให้เป็ นสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ระดับ
ต่าสุดก็ตาม! ดังนัน้ แล้ว ก่อนที่จะหลอมกลั่นโอสถ เจ้าจะต้องทา
ความคุน้ เคยกับสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เสียก่อน! จงจาเอาไว้ เจ้ามี
โอกาสแค่สิบครัง้ !”
สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ีเย่หยวนซือ้ มา นัน้ เท่ากับโอสถปราณเทวะ
ทัง้ หมดสิบชุด!
เขาไม่เพียงต้องใช้ทงั้ สิบชุดนีเ้ พื่อนามาวิจยั ศึกษาสร้างความคุน้ เคย แต่

เขายังต้องใช้ท่ีเหลือเพื่อหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะได้สาเร็จ
นอกจากนีเ้ ย่หยวนยังต้องเป็ นโอสถปราณเทวะขัน้ กลางขึน้ ไปเท่านัน้
เงื่อนไขสุดหฤโหดแบบนี ้ มันแทบเป็ นไปไม่ได้เลยภายในหนึ่งร้อยวัน!
หวูเฉินถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวต่อว่า
“เจ้าหนู ต่อให้เป็ นจอมเทพนิรนั ดร์ แต่ก็แทบเป็ นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทาสิ่ง

ที่เจ้าเชื่อมั่นสาเร็จ!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ บางพลางกล่าวตอบว่า
“ท่านอาวุโสกังวลเกินไปแล้ว ตอนนีย้ งั ไม่สายเกินไป รอจนกว่าเย่คนนี ้

ล้มเหลวเสียก่อนค่อยซา้ เติมเสียดีกว่า”
สายตาของหวูเฉินแปรเปลี่ยนดั่งเอาจริงเอาจังในทันควัน เขาพยักหน้า
และกล่าวตอบว่า
“หวังว่าข้าจะไม่ได้ซา้ คน เอาล่ะ ข้าจะเริม่ อธิบายคุณสมบัติและ

ลักษณะเฉพาะของสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ชนิดต่างๆก่อน ส่วนที่วา่
เจ้าจะทาความเข้าใจได้เร็วแค่ไหน สิ่งนีต้ อ้ งพึงพาความสามารถตัวเอง!
อย่างแรก ไหมฟ้าพิรุณเทวะ…”
หวูเฉินกล่าวบรรยายให้เย่หยวนฟั งอย่างไหลลื่น องค์ความรูเ้ กี่ยวกับ

สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ระดับต่าเหล่านีค้ รบถ้วนมิขาดตก
อย่างไรก็แล้วแต่ ไม่วา่ หวูเฉินจะคุน้ เคยกับสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์
พวกนีแ้ ค่ไหน แต่คนที่หลอมกลั่นก็มิใช่เขา
มีเพียงนักหลอมโอสถที่สรรสร้างผลงานออกมาได้ ซึง่ นี่ตอ้ งขึน้ อยู่กบั เย่

หยวนแล้วว่ามีความเข้าใจมากน้อยแค่ไหนหลังจากนี ้
การฟั งกับการเรียนรูเ้ องเป็ นสองสิ่งที่แตกต่างกันโดยสิน้ เชิง
มีคากล่าวที่ว่า‘ความรูจ้ ากหน้าหนังสือกลับตืน้ เขินที่สดุ สัมผัส

ประสบการณ์จากของจริงกลับเป็ นสิ่งมีค่าหาประเมินไม่’
การหลอมกลั่นโอสถเป็ นทักษะที่กอปรขึน้ ด้วยประสบการณ์และไหวพริบ

ต่อให้เป็ นยอดปรมาจารย์จะมาอธิบายละเอียดยิบเพียงใด แต่สดุ ท้ายก็
ต้องลงมือด้วยตนเองจึงจะเข้าใจ
ทว่าอย่างน้อยที่สดุ การอธิบายเช่นนีก้ ็ช่วยลดปั ญหาเล็กๆน้อยๆได้ในตอน
หลอมกลั่นจริง
เย่หยวนเพ็งจิตสมาธิตงั้ ใจฟั งทุกคาพูดของหวูเฉินอย่างตัง้ อกตัง้ ใจ
โอกาสเรียนรูแ้ บบนีห้ าได้ไม่ง่ายนัก มีใครสักกี่คนที่ปรารถนาทุ่มเทเวลา

อธิบายสมุนไพรรายชนิดอย่างละเอียดถี่ถว้ นขนาดนี ้ ทุกคาพูดของหวูเฉิน
นัน้ สาคัญยิ่งยวด
สิ่งหนึ่งที่เย่หยวนได้เปรียบกว่าคนอื่น เขาเองก็เป็ นนักหลอมโอสถมือ

ฉกาจคนหนึ่ง ในด้านประสบการณ์ เขากล้าการันตีว่า น้อยคนนักที่
เทียบเทียมเขาได้
แม้นนั้ จะเป็ นแค่ประสบการณ์หลอมกลั่นโอสถชัน้ สามัญทั่วไปก็ตาม!

หวูเฉินยังคงเอ่ยปากอธิบายไม่หยุดเป็ นเวลาสิบวันสิบคืนเต็ม!
หนึ่งในสิบจากเวลาที่มีทงั้ หมดหายไปในพริบตา!
ถึงหวูเฉินจะกล่าวแนะก่อนหน้าแล้ว แต่เย่หยวนก็อยากเชื่อว่า สมุนไพร

วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ระดับต่าแค่หา้ ชนิดนีจ้ ะมีโครงสร้างและคุณสมบัติท่ี
ซับซ้อนถึงเพียงนี ้
ในสิบวันมานี ้ ปริมาณข้อมูลความรูต้ ่างๆที่หวูเฉินมอบให้ คล้ายนา้ ป่ าที่ถา

โถมเข้าสูห่ ว้ งสมองของเย่หยวนกระหน่าไม่หยุด
นี่มิกล่าวเกินจริงแม้แต่นอ้ ย รายละเอียดต่างๆของสมุนไพรวิญญาณ
ศักดิส์ ิทธิ์แต่ละชนิด ประหนึ่งโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลใบหนึ่ง!
เฉพาะยามนี ้ ในที่สดุ เย่หยวนก็ประจักษ์ชดั แจ้งแล้วว่า ไฉนหวูเฉินถึงไม่
เคยมองเย่หยวนในแง่ดีเลย
ความยากในการหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะ ทาให้โอสถท้าทายสวรรค์
ของเย่หยวนดูเป็ นของเด็กเล่นไปเลย!
สิ่งที่หวูเฉินอธิบายไปทัง้ หมดยังเป็ นเพียงคุณสมบัติตา่ งๆของสมุนไพร

วิญญาณแต่ละชนิดเท่านัน้ นี่ยงั ไม่รวมถึงกระบวนการหลอมกลั่น ซึง่ หา
ได้ทราบไม่ว่า มันจะยากซับซ้อนกว่านีอ้ ีกกี่ทวีเท่า
มีเวลาให้แค่หนึ่งร้อยวัน กลับช่างโหดร้ายเกินไปโดยแท้!
“ว่าไงเจ้าหนู รูซ้ งึ ้ ถึงความยากในการหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะรึยงั ?

ตอนนีย้ งั มั่นใจดั่งคราก่อนหน้า?”
หวูเฉินอดเอ่ยปากหยอกล้อไปคาโตมิได้เมื่อเห็นเย่หยวนถอดสีหน้าแบบ
นัน้
เย่หยวนคลี่ยิม้ สูอ้ ย่างขื่นขมระทมใจ เขากล่าวตอบว่า
“ความยากเกินที่ขา้ จินตนาการไปมากนัก! แต่ขา้ ยังคงยืนยันคาเดิม ทาง

ตันแค่นีจ้ ะหยุดข้าได้แค่ไหนกันเชียว!”
เมื่อกล่าวจบ เย่หยวนขัดสมาธิหลับตาสนิทและเริม่ ทบทวนผลกาไร

ความรูท้ ่ีได้รบั มาตลอดสิบวันเต็ม
ข้อมูลปริมาณมหาศาลนัน้ ค่อยๆถูกกลั่นกรองเข้าสูห่ ว้ งความคิดทีละเล็ก

ละน้อย
โดยปราศจากตัวช่วยอื่นใด เย่หยวนจาลองสถานการณ์ทงั้ หมดขึน้ ภายใน
หัวและทดลองกับตัวเองเช่นนัน้ ซา้ ไปซา้ มา
สองวันต่อมา เย่หยวนค่อยๆลืมตาทัง้ สองข้างขึน้ อีกครัง้
หวูเฉินลอบประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นแบบนัน้ กล่าวขึน้ อย่างฉงนใจขึน้

ว่า
“เจ้าใช้เวลาแค่สองวันก็เข้าใจหมดแล้ว?”
“มิอาจจกล่าวแบบนัน้ ได้เต็มปาก แต่ขา้ ก็มีความรูค้ วามเข้าใจมากขึน้ กว่า

ก่อนหน้ามากมายนัก หลังจากนีเ้ กรงต้องลงมือเองแล้ว ประสบการณ์ท่ีดี
ที่สดุ คือประสบการณ์ระหว่างทางเดิน”
หัวคิว้ ของหวูเฉินพลันขมวดย่นขึน้ และกล่าวว่า
“เจ้าหนู ข้าขอให้เจ้าลองทบทวนโดยละเอียดอีกครัง้ ก่อนจะดีกว่า อย่าลืม

เสีย เจ้ายังต้องแบ่งสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์สว่ นหนึ่งไว้กินเพื่อศึกษา
อีก ยามนีท้ ะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเจ้าเสียหายหนัก ฤทธิ์สมุนไพรจะสลายเร็ว
มาก แถมสภาพของเจ้าหลังจากกินไปเป็ นเพียงหนึ่งส่วนสิบของนักสู้
ทั่วไป หรือแม้กระทั่งหนึ่งส่วนร้อยก็เห็นไม่ผิด!”
เย่หยวนพยักหน้าพร้อมกล่าวว่า
“แน่นอน ข้าทราบเรือ่ งนีด้ ี แต่ถึงอย่างไรประสบการณ์ตรงย่อมดีกว่าเป็ น

ที่สดุ ”
ทันทีท่ีกล่าวจบ เย่หยวนก็หยิบไหมฟ้าพิรุณเทวะขึน้ โดยไม่ลงั เล ก่อนจะ

ค่อยๆละเมียดละไมเริม่ เคีย้ วพินิจฤทธิ์สมุนไพรที่กระจายทั่วช่องปาก
………………
ณ เวลาเดียวกัน ภายนอกหอมหาสมบัติ ทัง้ จางชุนและยอดฝี มือคนอื่นๆ

ของตระกูลเหลียงที่ตามเข้ามาสมทบเริม่ รอกันไม่ไหว
“ไฉนไอ้พิการนัน้ ยังไม่ออกมาอีก?”
ยอดฝี มือของตระกูลเหลียงคนหนึ่งเอ่ยถาม
จางชุนราพึงชั่วครู ่ ก่อนกล่าวคาดการณ์อย่างสงสัยว่า
“มิใช่วา่ มัน…เช่าห้องบ่มเพาะภายในหอมหาสมบัติ?”
ยอดฝี มือคนนัน้ โพล่งตะลึงงันเล็กน้อย และกล่าวตอบว่า

“ห้องบ่มเพาะ? ไอ้พิการนัน้ จะเช่าห้องบ่มเพาะไปเพื่ออันใด? ไปถอด
กางเกงผายลมเล่นภายในนัน้ กระมัง? นี่ช่างเป็ นความคิดที่โง่เง่ายิ่ง! ปิ ด
ประตูฆ่าตัวเองชัดๆ!”
ในคราแรก จางชุนรูส้ กึ ว่า ความคิดนีม้ นั ไม่น่าจะเป็ นไปได้เลย แต่

ท้ายที่สดุ เขายังคงคุมเข้มยืนเฝ้าไม่ห่างสายตา จวบจนบัดนี ้ คงไม่มีความ
เป็ นไปได้อ่ืนแล้วหากอีกฝ่ ายมิได้เช่าห้องบ่มเพาะเพื่อหลบภัยจริงๆ
“เจ้าเด็กนี่นบั วันยิ่งประหลาดคน ไม่ว่าอย่างไรห้ามประมาทเด็ดขาด! เฝ้า

จับตาอย่างใกล้ชิดห้ามเว้นว่าง! หากมันยังไม่ออกมา ก็ยืนรอจนกว่ามัน
จะออกมา!”
จางชุนกล่าว
ตอนที่ 1301 สภาวะตัดชั่วฟ้ า!
กลิ่นหอมหวานกระจายฟุ้งทั่วช่องปากไหลรินสูข่ วั้ หัวใจ ไหมฟ้าพิรุณเทวะ

เกิดมาจากพลังปราณเทวะปริมาณข้นคลักที่ถกั ทอผสานกันจนกลายมา
เป็ นเส้นไหม กระแสพลังปราณเทวะที่ละลายออกมาไหลบ่าเข้าสูแ่ ขนขา
ในที่สดุ กระแสพลังปราณเทวะก็โคจรกลับมาบรรจบกันอีกครัง้ ในทะเลจิต

ศักดิส์ ทิ ธิ์ของเย่หยวน
เย่หยวนหลับตาลงและพยายามเพ็งพินิจวิเคราะห์ถึงคุณสมบัติท่ี
แพร่กระจายออกมาจากไหมฟ้าพิรุณเทวะ
คาอธิบายที่เคยว่าไว้ของหวูเฉินแผดดังขึน้ ในจิตใจทันที ยามนีเ้ ย่หยวน

ยืนยันด้วยตัวเองได้แล้วว่า คุณสมบัติของมันเหมือนกับที่หวูเฉินกล่าวไป
ทุกประการ
ในไม่ชา้ ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนก็กลับมาแห่งสนิทอย่างรวดเร็ว
“เป็ นไง? อย่างที่ขา้ กล่าวไม่มีผิด! การกระทาของเจ้าทาให้สนิ ้ เปลือง

สมุนไพรโดยใช่เหตุ! หัดฟั งผูห้ ลักผูใ้ หญ่เสียบ้าง…”
ขณะที่หวูเฉินเปิ ดปากบ่นไม่หยุดปาก เย่หยวนยังคงขัดสมาธิน่ิงไม่ไหวติง

ใดๆ
เห็นว่าเย่หยวนเข้าสูส่ ภาวะเข้าญาณและตัดขาดจากโลกภายนอกโดย
ยามนีห้ วูเฉินได้แต่ถอนหายใจอย่างไร้ประโยชน์และปิ ดปากสนิท

สองวันต่อมา เย่หยวนได้หยินไหมฟ้าพิรุณเทวะกลืนเข้าปากไปโดยตรงอีก
หนึ่งส่วนเต็ม
หวูเฉินยืนปวดเศียรนวดขมับเป็ นการใหญ่ เขาได้แค่เอ่ยขู่ว่า การที่ทา

เช่นนีไ้ ม่ตา่ งอะไรกับนั่งรอวันตายเลย
ทว่าเย่หยวนกลับหาได้ใส่ใจไม่ เขายังคงหลับตานิ่งคล้ายว่าตัดขาดจาก
โลกภายนอกไปโดยสมบูรณ์แล้วจริงๆ
เฉพาะยามนี ้ หวูเฉินเริม่ สังเกตเห็นความผิดปกติ ตัง้ แต่ครัง้ แรกที่เขาหยิบ

ไหมฟ้าพิรุณเทวะเข้าปากแล้ว ดูเหมือนว่าอีกฝ่ ายจะไม่ได้ยินคาพูดของ
เขาเลย
“เจ้าเด็กนี่ คงมิใช่วา่ …”
สายตาของหวูเฉินที่จบั จ้องเย่หยวนในขณะนีก้ ลับเปี่ ยมล้นความแปลกใจ
ปิ ดปากสนิทไม่แพร่งวาจาอันใดอีก แต่สายตาคล้ายกับว่ากาลังมองตัว
ประหลาดก็ไม่ปาน
ประดุจว่าเย่หยวนลืมไปสนิทว่ายังมีหวูเฉินยืนอยู่ทงั้ คน ณ ปั จจุบนั เย่

หยวนเสมือนว่าเป็ นหุม้ เชิดที่ตอ้ งหยิบสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เข้าปาก
ทุกๆสองวัน
ปริมาณสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ซี อื ้ มาตุนไว้เริม่ ลดน้อยลงทีละนิด
แต่เย่หยวนกลับหาได้มีเจตนาหยุดมือหยิบเข้าปากไม่
เสีย้ วพริบตาต่อมา สามสิบวันได้ผ่านพ้นไป

ตอนนีส้ มุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เหลือเพียงสี่ชดุ เท่านัน้
ระยะเวลาสามสิบวันเต็ม เย่หยวนได้กินสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ไป

มากถึงหกส่วนเต็ม!
เมื่อเย่หยวนลืมตาตื่นขึน้ อีกครัง้ เขาพบว่าหวูเฉินกาลังจ้องหน้าเขม็งคล้าย

ตกใจประหนึ่งเห็นผี
เย่หยวนเอ่ยถามทันควันด้วยความสงสัยว่า
“ท่านอาวุโส ไฉนจ้องข้าแบบนัน้ ? หรือมีดอกไม้ติดหน้าข้า?”
หวูเฉินสูดไอเย็นแช่มลึก ก่อนพยายามสงบความตื่นตะลึงลงภายในใจ
และกล่าวถามเย่หยวนว่า
“เจ้า…เจ้าคงไม่ได้เข้าใจทัง้ หมดแล้ว?”
ได้ยินคาถามแบบนัน้ เย่หยวนเริม่ กังวลว่าตนทาอะไรผิดพลาดไป
ที่เอ่ยปากถามออกมา อีกฝ่ ายต้องการประชดประชันหรืออยากรูจ้ ริงๆกัน?
เมื่อเพ็งสายตามองตรงหน้า เย่หยวนกลับยิ่งตื่นตูมหนัก สมุนไพร

วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ีตนุ ไว้หายไปถึงหกส่วน!
แต่ส่งิ ที่แลกมาคือ ความรูค้ วามเข้าใจของเขาต่อสมุนไพรวิญญาณ

ศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีท้ ่ีสงู เกินเจ็ดถึงแปดจากสิบส่วนเต็ม!
ทันทีท่ีรูต้ วั เช่นนี ้ เย่หยวนก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง!
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขารูส้ กึ ราวกับฝันไป

ซึง่ ในความฝัน ก็คล้ายกับว่าเขาได้เรียนรูค้ ณุ สมบัติตา่ งๆของสมุนไพร
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีไ้ ด้อย่างต่อเนื่องหาได้รูส้ กึ เหน็ดเหนื่อยไม่
โดยไม่ทราบเลยสักนิดว่า วันเวลามันเลยผ่านไปนานเท่าใดแล้ว แต่เขาก็

เข้าใจเกือบทัง้ หมดแล้วเช่นกัน
ทีแรกเขาคิดว่าตนผล็อยหลับไปและเก็บเรือ่ งราวไปฝันต่อ ทว่าหลังจากที่

ได้สติต่นื ขึน้ ปรากฏว่าเขาเข้าใจคุณสมบัติสมุนไพรทัง้ ห้าชนิดเกือบจะ
ควบถ้วนสมบูรณ์แบบแล้วจริงๆ
รูส้ กึ เหมือนความฝั นโดยแท้!
เย่หยวนกล่ามถามหวูเฉินด้วยท่าทางงุนงงว่า
“ท่านอาวุโส เรือ่ งคุณสมบัติของสมุนไพรเหล่านี ้ ผูเ้ ยาว์เข้าใจไปกว่าเจ็ดถึง
แปดส่วนแล้ว แต่น่ี…นี่เกิดอะไรขึน้ กัน?”
ทันทีทนั ใด มุมปากของหวูเฉินพลันกระตุกขึน้ เขาเอ่ยถามขึน้ ว่า
“เจ้ารูส้ กึ ว่า ในระยะเวลาสามสิบวันมานีค้ ล้ายกับความฝันหรือไม่หรือ?”
เย่หยวนตัวแข็งทื่อในบัดดล โพล่งขึน้ กล่าวทันที
“สาม…สามสิบวัน?! นี่ผ่านไปแล้วสามสิบวัน?”
ดั่งแค่ฝันไป แต่ภายในฝันกลับรูส้ กึ ยาวนานอย่างมาก
ทว่ายามที่เย่หยวนตื่นขึน้ ประดุจเสีย้ วพริบตาปราด จนเผลอคิดว่าตน

เผลองีบหลับไปชั่วขณะ
อย่างไรก็ตาม ความหมายในคากล่าวของหวูเฉินค่อนข้างชัดเจน ตอนนีไ้ ด้
ผ่านไปแล้วสามสิบวัน!
ยิ่งพยายามคิดเท่าไหร่ เย่หยวนก็ย่ิงสับสนมึนงงและไม่ทราบเลยว่าเกิด
เรือ่ งอะไรขึน้ กันแน่
เขาเข้าใจคุณสมบัติของสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีไ้ ด้แบบงงๆ!
“เจ้ารูส้ กึ ดั่งว่าตนเองกาลังฝันอยู่?”
จู่ๆหวูเฉินก็ถามขึน้ มา
เย่หยวนพยักหน้าตอบ
“ในความฝันเสมือนยาวนาน แต่เมื่อตื่นมากลับรูส้ กึ แค่ช่วั ขณะ?”
เย่หยวนพยักหน้เตอบอีกครัง้
“แล้วในฝัน เจ้ากาลังศึกษาเรียนรูเ้ กี่ยวกับคุณสมบัติของสมุนไพรชนิด

ต่างๆอย่างต่อเนื่อง หาได้รูส้ กึ เหนื่อยล้า?”
เย่หยวนพยักหน้ารัวๆเป็ นไก่จิกข้าวเปลือก
หวูเฉินถอนหายใจเฮือกใหญ่สดุ ตื่นตะลึง ก่อนกล่าวขึน้ ว่า
“เจ้าเด็กนี่มนั ดวงดีแท้! ดีย่ิงกว่าดีมากนัก! ภายใต้ความโชคร้ายที่รุก

กดดันกลับทาให้เจ้าเข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าได้จริงๆ!”
“สภาวะตัดชั่วฟ้า?”
เย่หยวนยา้ คาเอ่ยขึน้ อย่างฉงนใจ เห็นได้ชดั ว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อสภาวะ
อะไรเทือกนีม้ าก่อนเลย
หวูเฉินกล่าวอธิบาย
“ถูกต้องแล้ว! สภาวะที่เกิดขึน้ กับตัวเจ้าเรียกว่า สภาวะตัดชั่วฟ้า! เป็ น

ปรากฏการณ์ท่ีเกิดขึน้ ในตอนที่จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จมลงสูห่ ว้ งจิตใต้
สานึกที่หยั่งลึกไปถึงอัตตา(ตัวตน) ภายใต้สภาวะนีไ้ ม่วา่ เจ้าจะเรียนรูใ้ น
เรือ่ งใด ก็จะสามารถเข้าใจตระหนักได้อย่างรวดเร็วจนมิอาจพรรณนาได้!
เจ้าเข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าไปนานถึงสามสิบวันเต็ม ซึง่ การจะทาความ
เข้าใจต่อสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีใ้ ห้กา้ วลา้ ไปกว่าเจ็ดถึงแปด
ส่วนภายในเวลาสามสิบวัน คานิยามเดียวที่ขา้ นึกออกคือคาว่า
ปาฏิหาริย!์ นอกเหนือจากนัน้ ก็มีแต่สภาวะตัดชั่วฟ้าเท่านัน้ ที่สามารถ
อธิบายทุกอย่างได้!”
เย่หยวนอุทานขึน้ ด้วยความตื่นตะลึง
“ยังมีสภาวะเช่นนีอ้ ยู่ดว้ ย? นัน้ ก็หมายความว่า ในเวลาร้อยวันนีก้ ็เกินพอ

สาหรับข้าที่ตอ้ งการหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะแล้ว?”
“ไร้สาระ! เจ้านี่มนั ได้คืบจะเอาศอก! คิดหรือว่าสภาวะตัดชั่วฟ้าจะเข้าออก

ได้ง่ายดั่งประตูบานหนึ่ง? บังเอิญเข้าสูส่ ภาวะนีไ้ ด้เพียงครัง้ เดียวก็นบั ว่า
ถูกรางวัลใหญ่แล้ว! ทุกสรรพชีวิตภายใต้อาณาจักรราชันย์พระเจ้า เหล่า
นักสูน้ บั แสนล้าน ไม่เคยมีใครแม้แต่คนเดียวที่สามารถเข่าสูส่ ภาวะตัดชั่ว
ฟ้าได้! นัน้ รวมไปถึงเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า หรือกระทั่งเซียน
อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขัน้ สุดก็ตาม! นอกเหนือจากนี ้ แม้จะมีบงั เอิญ
เข้าสูส่ ภาวะนีไ้ ด้แค่ครัง้ เดียว นัน้ ก็นบั ว่าโชคดีท่ีสดุ ในชีวิตแล้ว โอกาสที่จะ
เข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าอีกได้เป็ นคารบสอง ยิ่งน้อยเสียยิ่งกว่าครัง้ แรกมาก!”
เย่หยวนแอบตะลึงยิ่งเมื่อได้ฟังดังนัน้ ดูท่าเขาจะบังเอิญถูกรางวัลใหญ่เข้า
จริงๆ
“ผูอ้ าวุโส สภาวะตัดชั่วฟ้าที่ว่า คล้ายกับขอบเขตจิตใจอะไรเทือกนัน้
“ถูกต้อง ในเมื่ออาณาจักรพลังยังมีสงู กว่าอาณาจักรพระเจ้า จึงย่อมมี

ขอบเขตจิตใจที่สงู กว่าอาณาจักรคนฟ้ารวมเป็ นหนึ่งเช่นกัน! สภาวะตัดชั่ว
ฟ้าหรือชื่อโดยทางการเรียกว่า อาณาจักรตัดชั่วฟ้า ก็คือขอบเขตจิตใจที่
ถัดจากอาณาจักรคนฟ้ารวมเป็ นหนึ่ง! คนฟ้ารวมเป็ นหนึ่ง…ฟ้าดินหลอม
รวมคือตัวเรา ขณะที่ตดั ชั่วฟ้า หนึ่งเดียวเหนือสรรพสิ่งคืออัตตา เหตุท่ียงั
เรียกแค่วา่ สภาวะตัดชั่วฟ้า เพราะการจะบรรลุขอบเขตจิตใจระดับนีไ้ ด้
โดยสมบูรณ์ จาต้องขึน้ กลายเป็ นอาณาจักรราชันย์พระเจ้า และมี
ความสามารถในการสร้างโลกขึน้ มาให้ได้เสียก่อน ยามนัน้ ความเข้าใจ
ของเจ้าจะดิ่งลึกลงถึงอัตตา และบรรลุอาณาจักรตัดชั่วฟ้าได้อย่าง
สมบูรณ์แบบ!”
ความหมายในคากล่าวของหวูเฉินประจักษ์ชดั เจน เย่หยวนโชคดีอย่าง

มากที่เข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้านีไ้ ด้
ความปรารถนาที่จะก้าวเข้าสูส่ ภาวะนีอ้ ีกครัง้ กลับเป็ นความคิดที่โง่เขลา
อย่างแท้จริง
ความแตกต่างระหว่างอาณาจักรปฐมพระเจ้าและอาณาจักรราชันย์พระ
เจ้า ช่างกว้างใหญ่ไพศาลเกินพรรณนา
แต่เย่หยวนก็ยงั หัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“เป็ นอย่างงีน้ ่ีเอง! ไม่วา่ อะไรจะเกิดขึน้ แต่เรือ่ งสมุนไพรวิญญาณ

ศักดิส์ ิทธิ์นบั ว่าสาเร็จด้วยดี ท่านอาวุโส เรามาเริม่ เรือ่ งศาสตร์แห่งค่ายกล
ต่อเลยดีหรือไม่?”
หวูเฉินยังหาได้ยอมรับในตัวเย่หยวนเท่าไหร่ แค่ส่งิ หนึ่งที่มิอาจปฏิเสธได้

คือ ปรากฏการณ์ก่อนหน้าทาให้เขาตกตะลึงจับใจไม่คลายอ่อน
เพราะยังมีอีกเรือ่ งหนึ่งที่หวูเฉินมิได้กล่าวออกไปนัน้ คือ ผูท้ ่ีจะบังเอิญหลง
เข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าได้ อย่างน้อยที่สดุ จาต้องเป็ นถึงเซียนอาณาจักร
บรรพชนพระเจ้า!
แนวคิดความเข้าใจของเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าลุเข้าใกล้
ความสามารถในการสร้างโลกมากที่สดุ ดังนัน้ จึงมีโอกาสตกเข้าสูส่ ภาวะ
ตัดชั่วฟ้าได้ แต่ความเป็ นไปได้ก็นอ้ ยจนแทบเท่ากับศูนย์!
คนอย่างเย่หยวนที่สามารถเข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าได้ ทัง้ ๆที่เพิ่งเลื่อน

กลายเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้น ในมหาพิภพถงเทียนแห่งนี ้
ถือได้ว่ามีนอ้ ยจนนับนิว้ ได้!
นี่จึงเป็ นเหตุผลที่ว่า เหตุวใดเขาถึงประหลาดใจมากขนาดนี!้

กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่า ตราบใดที่เย่หยวนสามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักร
บรรพชนพระเจ้าได้ เขานี่แหละคือตัวเต็งที่มีโอกาสก้าวขึน้ กลายเป็ นเซียน
อาณาจักรราชันย์พระเจ้าได้สงู มาก!
หลังจากก้าวขึน้ บนอาณาจักรพระเจ้า แต่ละระดับชัน้ ล้วนยากเย็นแสน

เข็ญเกินพรรณนา และยังมีบางช่วง ที่มีช่องว่างระหว่างอาณาจักรพลังที่
ยิ่งใหญ่เสียยิ่งกว่าฟ้าดิน ค่อยสกัดดาวรุง่ ไว้
อาณาจักรราชันย์พระเจ้าคืออุปสรรคแรกสุด!
ตอนที่ 1302 หลอมกลั่นเสร็จสมบูรณ์!
“หงหยิง โดยปกติเจ้าไม่เคยทาพลาด แต่ไยวันนีถ้ ึงคานวณจานวนสินค้า

ผิดไปตัง้ หลายครัง้ ช่วงนีเ้ จ้าเป็ นอะไรไปหรือไม่? ดูไม่อยู่กบั ร่องกับร่อย
เท่าไหร่นกั ?”
หงหยิงทางานให้กบั หอมหาสมบัติมาตัง้ นานหลายปี แต่นางกลับไม่เคย

ทางานผิดพลาดเลยสักครัง้
แต่วนั นีร้ าวกับว่านางดูมนึ งงไปหมด กระทั่งตอนทาบัญชียงั คานวณผลึก

ปราณเทวะขาดตกไปตัง้ หลายสิบก้อน
เมื่อผูด้ แู ลสาขาเห็นแบบนัน้ จึงอดลุกขึน้ มาเตือนมิได้
หงหยิงกล่าวขอโทษเล็กน้อยว่า
“ผูจ้ ดั การซู ข้าต้องประทานโทษจริงๆ เรือ่ งทัง้ หมดที่วนั นีท้ าผิดพลาดไป
ท่านหักค่าจ้างของข้าในวันนีไ้ ปได้เลย!”
ผูจ้ ดั การซูส่ายศีรษะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“ข้ามิได้หมายความเช่นนัน้ เราชายชราทราบดีวา่ เจ้าทัง้ ขยันและซื่อสัตย์

กับหอมหาสมบัติแห่งนีม้ ากขนาดไหน เรือ่ งหักค่าจ้างหาใช่เรือ่ งสาคัญไม่
เลย แต่ท่ีขา้ แปลกใจคือ มีเรือ่ งอะไรที่ทาให้เจ้าเหม่อลอยได้ขนาดนี ้ วันนี ้
ทัง้ วันเหมือนเจ้ากาลังรอใครบางคนอยู่ หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…วันนีจ้ ะมี
คนที่เจ้าชอบพอมาเยี่ยมเยือน?”
พวงแก้มขาวเนียนของหงหยิงคลี่แดงระเรือ่ นางเร่งผสานมือกล่าวตอบไป
ว่า
“ผูจ้ ดั การซูคิดมากเกินไปแล้ว ข้าเพียง…เพียงแค่อยากรูอ้ ยากเห็น
เล็กน้อย”
“อยากรูอ้ ยากเห็น?”
ผูจ้ ดั การซูทวนคาด้วยความงุนงง
นางพยักหน้าตอบทันที เรือ่ งนีห้ าได้มีเจตนาปิ ดปิ ดอยู่แล้ว เช่นนัน้ หงหยิง

จึงเริม่ ปริปากเล่าเรื่องราวผิดประหลาดของเย่หวยในวันนัน้ ให้ผจู้ ดั การซู
ฟั ง จากนัน้ ปิ ดท้ายด้วยว่า
“วันนีเ้ ป็ นวันที่สิบ ครบกาหนดสัญญาเช่าพอดี ข้าจึงสงสัยว่าเขาจะทา

สาเร็จจริงๆหรือไม่ ถึงได้เหม่อลอยอยูบ่ อ่ ยครัง้ แบบนี”้
ผูจ้ ดั การซูท่ีได้ฟังก็หวั เราะขึน้ ทันทีและกล่าวว่า

“โอ๋,หงหยิงเอ๋ย เจ้าเองก็เป็ นพนักงานเจนจัดมากประสบการณ์ของหอม
หาสมบัติมานาน ตาไฉนจิตใจของเจ้ากลับไร้เดียงสาเพียงนี?้ คนที่ไม่มี
พลังปราณเทวะจะสามารถหลอมกลั่นโอสถได้อย่างไร? เจ้ากล่าวเองว่า
เด็กหนุ่มคนนัน้ อายุราวๆสามถึงสี่สิบปี เห็นจะได้ อายุประมาณนี ้ โดยส่วน
ใหญ่เพิ่งเริม่ ศึกษาทฤษฎีโอสถระดับพืน้ ฐานเท่านัน้ หรือเจ้านาเขามา
เปรียบเทียบกับระดับปรมาจารย์ในเมืองหลวงเชียว?”
หงหยิงอดชะงักไปมิได้เมื่อได้ยิน ก็จริงอย่างที่ผจู้ ดั การซูกล่าวไปจริงๆ

กลับเป็ นนางที่ตาบอดหลงเชื่อชายพิการคนนัน้ โดยไม่รูต้ วั
อายุราวๆสามถึงสี่สิบปี ยังเป็ นแค่เด็กหนุ่มเท่านัน้ บนมหาพิภพถงเทียน
เป็ นอย่างที่ผจู้ ดั การซูกล่าวไป เด็กอายุแค่นีจ้ ะไปหลอมกลั่นนัน้ เป็ นถึง

โอสถศักดิส์ ิทธิ์เฉกเช่นโอสถปราณเทวะได้อย่างไรกัน?
ในขณะที่หงหยิงกาลังมึนงงอยู่น่นั เอง ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดคลุมสีคราม
ฟ้าก็ตรงเข้ามาในห้องโถง
พินิจจากทิศทาง ชายหนุ่มคนนีน้ ่าจะเพิ่งเดินออกมาจากห้องบ่มเพาะ

อย่างไม่ผิดเพีย้ น
นัน้ มิใช่ใครอื่นนอกจากเย่หยวน!
เย่หยวนตรงเข้ามาหาหงหยิงและเอ่ยปากกล่าวว่า
“ท่านเคยกล่าวไว้ก่อนหน้าใช่หรือไม่วา่ หอมหาสมบัติรบั ซือ้ โอสถปราณเท

วะขัน้ กลาง? หวังว่าทางท่านยังคงรับซือ้ เหมือนเดิม?”
ขณะที่วาจาคากล่าวนีด้ งั ขึน้ ไม่เพียงหงหยิงที่สะดุง้ เฮือกโดยพลัน แม้แต่
ผูจ้ ดั การซูเองยังเนือ้ ตัวสั่นเทาด้วยความตะลึง พลางเบี่ยงสายตาเข้าจับ
จ้องเย่หยวนเสมือนเห็นผี
“ทะ-ท่าน…ท่านสามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะได้จริงๆ?”
หงหยินกล่าวติดอ่างแทบไม่ประโยค
เย่หยวนคลี่ยิม้ บางเอ่ยตอบว่า
“แน่นอนว่าต้องได้ แต่ได้มาแค่เม็ดเดียวเท่านัน้ ข้าสงสัยว่าทางหอมหา

สมบัติยงั รับซือ้ อยู่หรือไม่?”
หงหยินยังมิได้เอ่ยตอบเย่หยวนกลับไปทันควัน นางเร่งขยับขยายสายตา
จับจจ้องเย่หยวนประดับท่าทีแสนประหลาดใจ
นางพยายามเข้าพินิจตรวจสอบเสาะหาร่องรอยพลังปราณเทวะจากทั่ว
ร่างเย่หยวนโดยละเอียด
แต่ผลที่ได้กลับน่าผิดหวังนัก
ไม่มีพลังปราณเทวะเลย!
ไม่มีแม้แต่เศษเสีย้ ว!
“หรือเป็ นไปได้ไหม..เป็ นไปได้ไหมที่…”
หงหยิงยังไม่ทนั กล่าวจบ กลับเป็ นผูจ้ ดั การซูท่ีเอ่ยปากตัดบทดังฉับ
เขาหันมากล่าวกับเย่หยวนอย่างยิม้ แย้มว่า
“แน่นอน! ทางหอมหาสมบัติของเราไม่เคยปฏิเสธนา้ ใจจากนักหลอม
โอสถ! ตราบใดที่โอสถตรงตามเกณฑ์ท่ีกาหนด ทางเรายินดีรบั ซือ้ เป็ น
อย่างยิ่ง!”
เย่หยวนพยักหน้าพร้อมหยิบโอสถเม็ดสรดาเทาออกมา ทันใดนัน้ กลิ่น

สมุนไพรจากโอสถหอมฟุ้งอบอวลทั่วทุกหนแห่ง
สีหน้าการแสดงออกของหงหยิงและผูจ้ ดั การซูเปลี่ยนเป็ นจริงจังในบัดดล

คุณภาพของโอสถปราณเทวะเม็ดนีด้ ีกว่าที่ทงั้ สองคิดไว้มาก!
นี่คือโอสถปราณเทวะขัน้ กลางอย่างไม่ตอ้ งสงสัย
คุณภาพของมันดีเยี่ยมใกล้เคียงกับขัน้ สูง แต่น่าเสียดายที่โอสถปราณเท

วะเม็ดนีม้ ีขนาดเล็กกว่าปกติท่ วั ไป
โดยสรุปนี่เป็ นโอสถปราณเทวะขัน้ กลางที่ไม่คอ่ ยสมบูรณ์นกั แต่หากเทียบ
กันในแง่ของคุณภาพเพียงอย่างเดียว โอสถเม็ดนีเ้ หนือกว่าโอสถปราณเท
วะขัน้ กลางทั่วไป
ผูจ้ ดั การซูกล่าวขึน้ ว่า
“น้องชาย ทางหอมหาสมบัติของเราคือคติไม่วา่ เด็กหรือผูใ้ หญ่ถือธารง

ความเท่าเทียม คุณภาพของโอสถปราณเทวะเม็ดนีน้ บั ว่าดีกว่าขัน้ กลาง
ทั่วไป เสียแค่ว่ามีขนาดเล็กกว่าปกติ แต่อย่างไรก็ดี ราคาของโอสถปราณ
เทวะเม็ดนี ้ ทางเราขอรับซือ้ ในราคายี่สิบแปดผลึกปราณเทวะระดับต่า ถือ
เป็ นขวัญกาลังใจให้ เจ้าคิดเห็นอย่างไรหรือไม่?”
คูด่ วงตาไสวพลันเปล่งประกายขึน้ เย่หยวนเร่งผสานมือกล่าวตอบว่า

“ท่านผูน้ ีค้ งเป็ นผูจ้ ดั การของที่น่ีใช่หรือไม่? ข้อเสนอนี ้ ผูเ้ ยาว์ขอรับไว้ดว้ ย
ความเต็มใจ! แต่มอบให้ขา้ เพียงสิบหกก้อนเป็ นพอ เพราะทัง้ ตัวข้าเหลือ
แค่สามก้อน ส่วนที่เหลือแบ่งไปเช่าห้องบ่มเพาะต่อครึง่ หนึ่ง ส่วนอีกครึง่
รบกวนช่วยแลกเปลี่ยนทัง้ หมดให้เป็ นวัตถุดิบหลอมกลั่นโอสถปราณเท
วะ”
ที่ผลึกปราณเทวะเหลือแค่สามก้อน เป็ นเพราะเย่หยวนนาส่วนที่เหลือไป

จัดสร้างพัฒนาศาสตร์แห่งค่ายกลโดยสิน้ แล้ว
วรยุทธค่ายกลเต๋ากลั่นโอสถที่ว่านั่น คือการใช้ค่ายกลในการกลอมกลั่น
โอสถแทน ซึง่ ค่ายกลที่ใช้หลอมกลั่นโอสถปราณเทวะมีช่ือว่า ค่ายกล
ปราณเทวะชัน้ ต้น
ตามชื่อของมัน ค่ายกลนีถ้ กู สร้างขึน้ สาหรับหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะ

โดยเฉพาะ และจานวนผลึกปราณเทวะที่ตอ้ งการก็ไม่มากนัก แค่แปดก้อน
ต่อรอบเท่านัน้
เย่หยวนเหลือผลึกปราณเทวะทัง้ หมดหกสิบเจ็ดก้อนก่อนหน้านี ้ ซึง่
หมายความว่าเขามีโอกาสเพียงแปดครัง้
แม้ค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นจะใช้ผลึกปราณเทวะแค่แปดก้อน แต่ความ

ซับซ้อนของค่ายกลชนิดนีก้ ลับเหนือจินตนาการเย่หยวนยิ่ง!
ศาสตร์แห่งค่ายกลของหลูห่ ลินเฟย นับเป็ นจุดสูงสุดแห่งดินแดนพฤกษานิ

รันดร์
เส้นทางของหลูห่ ลินเฟยประสบความสาเร็จจนกล่าวได้ว่า ตัวเขาคือ

ตัวแทนของศาสตร์แห่งค่ายกลทัง้ ปวง
แต่ส่งิ เหล่านัน้ กลับไม่มีคณ

ุ สมบัติเพียงพอที่จะกล่าวถึง ต่อหน้าค่ายกล
ปราณเทวะชัน้ ต้นนี ้ หลูห่ ลินเฟยกลับเป็ นเพียงเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านัน้ !
ค่ายกลทัง้ สองแบบกลับแตกต่างกันโดยสิน้ เชิง!
ค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นนีถ้ ึงจะจัดตัง้ โดยใช้ผลึกปราณเทวะระดับต่าแค่

แปดก้อน แต่กว่าจะก่อร่างสร้างค่ายกลเสร็จ ก็เล่นเอาเย่หยวนแทบ
เหนื่อยตาย
โชคยังดีท่ีรากฐานบนเส้นทางแห่งค่ายกลของเย่หยวนค่อนข้างแข็งแกร่ง
กว่าที่หวูเฉินจินตนาการไว้มาก
หากย้อนกลับไป ภายในค่ายกลป่ าดอกท้อ นัน้ เป็ นครัง้ แรกที่เย่หยวนได้

สัมผัสและศึกษาค่ายกลศักดิส์ ิทธิ์เป็ นครัง้ แรก นั่นจึงกล่าวได้ว่า เขาพอมี
ประสบการณ์ติดตัวอยู่บา้ ง ระหว่างการสร้างค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้น ถึง
ได้ภมู ิความรูเ้ หล่านัน้ มาประยุกต์ใช้
ภายใต้ความกดดันอันหนักหน่วง จึงทาให้เย่หยวนระเบิดศักยภาพทัง้ หมด
ออกมาจนถึงขีดจากัด
เขาอนุมานวิเคราะห์ทกุ มากเป็ นไปได้ท่ีจะเกิดขึน้ ยามสร้างค่ายกลอย่าง

บ้าคลั่ง จนในที่สดุ ห้าสิบห้าวันต่อมา เย่หยวนก็ผลักดันตนเองจน
พัฒนาขึน้ อีกระดับ
ความบ้าคลั่งชนิดนี ้ แม้แต่หวูเฉินยังแอบตื่นตะลึงเช่นกัน จนตองอุทานขึน้

ว่า เจ้าเด็กนี่มนั เสียสติไปแล้ว
อย่างไรก็ตามแต่ สิ่งที่ทาให้หวูเฉินประหลาดใจที่สดุ คือ ระหว่างที่เย่หยวน

กาลังหมกมุ่นอย่างหนักกับการสร้างค่ายกล อีกเพียงก้าวเดียว เขาก็ยงั เข้า
สูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าอีกครัง้ !
เย่หยวนในเวลานัน้ ตกสูห้ ว้ งจิตใต้สานักเป็ นคารบสอง แต่สดุ ท้ายก็ไม่

สามารถหยั่งถึงอัตตาได้แบบคราวแรก
สภาวะตัดชั่วฟ้าเป็ นเรือ่ งยากเกินไปจริงๆ!
แต่เย่หยวนก็ไม่จาเป็ นต้องพึ่งพามันขนาดนัน้ เช่นกัน ในเวลาวิกฤตสุดขีด

เย่หยวนก็พฒ ั นาขึน้ อย่างก้าวกระโดด จนสามารถสร้างค่ายกลปราณเท
วะชัน้ ต้นได้เป็ นผลสาเร็จ
ในเวลานัน้ เอง กระทั่งหวูเฉินผูท้ ะนงดุจมีดวงตาเหนือศีรษะยังต้องร้องลั่น

ออกมาอย่างประหลาดใจ
เขานึกไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนจะสามารถทาภารกิจที่ไม่มีวนั เป็ นไปได้ให้

สาเร็จจริงๆภายในหนึ่งร้อยวัน!
ศึกษาคุณสมบัติสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ และศาสตร์แห่งค่ายกล เย่

หยวนประสบความสาเร็จอย่างสวยงาม เหลือเพียงขัน้ ตอนสุดท้ายที่
สาคัญที่สดุ นัน้ คือ การหลอมกลั่น
หากกล่าวตามหลักเหตุและผล เมื่อค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นมีความ
เสถียรและสมบูรณ์แบบเพียงพอ ตราบใดที่ผหู้ ลอมไม่วางสมุนไพรสลับ
ตาแหน่ง ผลลัพธ์ท่ีได้ย่อมประสบความสาเร็จราบรืน่ ดี
แต่ความเข้าใจของเย่หยวนต่อค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นยังคงตืน้ เขิน

เกินไป ทาให้ระหว่างการหลอมกลั่น มักเกิดเหตุการณ์ไม่คาดขึน้ ต่างๆนาๆ
ตอนนัน้ ยังมีเวลาเหลือประมาณห้าวัน ขณะที่เย่หยวนเหลือผลึกปราณเท

วะแค่ย่ีสิบเจ็ดก่อน ดังนัน้ เขายังมีโอกาสแก้ตวั อีกสามครัง้ ถ้วน
การหลอมกลั่นครัง้ แรก เย่หยวนประสบความล้มเหลวลง แต่น่ีหาใช่เรือ่ ง

น่าแปลกใจแม้สกั นิด
เย่หยวนถอยกลับมาก้าวหนึ่ง พร้อมทบทวนสิ่งที่ทาผิดพลาดไปเป็ นเวลา

อีกสามวันเต็ม
การหลอมกลั่นครัง้ ที่สอง ในที่สดุ เขาก็ประสบความสาเร็จ!
แต่น่าเสียดาย ผลลัพธ์ท่ีออกมากลับเป็ นเพียงโอสถปราณเทวะขัน้ ต่า
เย่หยวนนั่งลงและทดทวนความผิดพลาดอีกครัง้ เป็ นเวลาอีกหลายวัน จน

ท้ายที่สดุ ในช่วงหัวเลีย้ วหัวต่อสาคัญ เย่หยวนก็หลอมหลั่นได้เป็ นโอสถ
ปราณเทวะขัน้ กลางเม็ดนี!้
หลังจากพูดคุยกันเสร็จ เย่หยวนก็หมุนตัวกลับเข้าไปในห้องบ่มเพาะอีก
ครัง้ ปล่อยให้หงหยิงและผูจ้ ดั การซูสบตากันปริบๆ แววตาของทัง้ คูส่ าด
สะท้อนความแปลกใจเกินจะปกปิ ดได้อยู่
“พรสวรรค์ของเด็กคนนีช้ ่างน่ากลัวโดยแท้! หงหยิง เจ้าจับตาดูเขาให้ดี

ต่อไปหากเขาต้องการความช่วยเหลือใดๆ จงให้ความร่วมมือแก่เขาเท่าที่
จะทาได้!”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวขึน้ เจือเสียงขรึมเล็กน้อย
ตอนที่ 1303 ทรัพยากรไร้จากัด!
“บัดซบ! เจ้าเด็กนี่นนั้ มุดหัวอยู่ในหอมหาสมบัติจริงๆ! มันไปเอาผลึก

ปราณเทวะมาจากไหนตัง้ มากมาย?”
“ข้าเคยตรวจสอบเรือ่ งนีไ้ ปก่อนหน้าแล้ว คุณหนูใหญ่ใช้ให้หลานฉิงนา

ผลึกปราณเทวะไปมอบแก่เด็กคนนัน้ ”
“เรือ่ งนีข้ า้ ทราบ! แต่คณ

ุ หญิงคุมเข้มตลอด คุณหนูใหญ่ จะไปมีผลึก
ปราณเทวะอยู่กบั ตัวมากมายขนาดนัน้ ได้อย่างไร จริงหรือไม่?”
“อืม อย่างมากก็ราวๆร้อยก้อนเห็นจะได้ ห้องบ่มเพาะระดับเหลืองใช้สิบ

ก้อนต่อวัน คงอยู่ได้อีกไม่เกินสองสามวัน หอมหาสมบัติแห่งนีพ้ วกเรามิ
อาจยั่วยุลงมือใดๆได้ คงต้องจับตาดูกนั ต่อไป”
“คุณหนูใหญ่พยายามวางตัวออกห่างจากผูค้ นมากที่สดุ แล้วแท้ๆในช่วง
หลายปี มานี ้ แต่คณ
ุ นายกลับไม่วางมือ แถมยังพยายามหาโอกาสรังแก
นางอีก พอทราบว่านางแอบส่งผลึกปราณเทวะให้เจ้าเด็กนี่ ในที่สดุ
คุณนายก็ได้โอกาส”
“ถูกต้องเลย! เรือ่ งรังแกกันภายในตระกูลเหลียง แม้แต่ท่านประมุขตระกูล

ยังไม่อยากจะกล่าวนัก แต่ขา้ รูส้ กึ สงสารคุณหนูใหณ่มากจริงๆ ในช่วง
หลายปี มานี ้ นางถูกสองแม่ลกู คูน่ นั้ รังแกโดยตลอด ไม่รูจ้ ิตใจของทัง้ สอง
นางนัน้ ทาด้วยอะไร”
“เฮ้ออ… ตอนนีน้ างถูกโยนลงคุกใต้ดนิ แล้ว สองแม่ลกู คู่นนั้ ไม่ยอมปล่อย

ไปง่ายๆแน่นอน”
สองคูห่ ่จู างชุนยืนเฝ้าจับตาดูอยู่หน้าหอมหาสมบัติเป็ นเวลากว่าสิบวัน

แล้ว ยามนีพ้ วกเขาเต็มไปด้วยความกังวลวิตกยิ่ง
อย่างไรก็แล้วแต่ หอมหาสมบัตินีก้ ลับมิใช่สถานที่ท่ีตระกูลเหลียงจะไป
กระตุน้ ได้เลย พวกเขาทาได้เพียงจับตาดูต่อไปและรอจนกว่าเย่หยวนจะ
ออกมา
แต่ย่ิงทัง้ สองรอนานเท่าไหร่ พวกเขาก็ย่ิงรูส้ กึ หงุดหงิดมากขึน้ เท่านัน้
ไฉนพวกเขาต้องเสียเวลาให้กบั ไอ้หนุ่มพิการมากมายเยี่ยงนี?้
แต่เท่าที่จบั ใจความจากบทสนทนาของทัง้ สองได้ เหลียงหวางหรูยามนีถ้ กู

หวังเพียนหลานจับโยนเข้าคุกใต้ดินเป็ นที่เรียบร้อย ในข้อหาลักลอบส่ง
ผลึกปราณเทวะให้เย่หยวน
ด้วยเหตุนี ้ หวังเพียนหลานจึงได้โอกาสใส่ความเหลียงหวางหรูทนั ที และ

นางไม่ยอมปล่อยไปโดยง่ายแน่นอน
บางทีนางอาจใส่ความจนเหลียงหวางหรูถกู ประหารชีวิต
ณ ขณะนี ้ ภายในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ อีกสิบวันได้ผ่านพ้นไป

เย่หยวนออกจากการเก็บตัวอีกครัง้
เมื่อหงหยิงเห็นโอสถปราณเทวะขัน้ กลางสองเม็ดเป็ นทรงสมบูรณ์สวยบน

อุง้ มือเย่หยวน นางพลันตะลึงยิ่งจนปิ ดปากไม่อยู่
นางทราบดี ด้วยจานวนผลึกปราณเทวะที่เหลืออยู่ในตัวเย่หยวน มัน

เพียงพอสาหรับเปิ ดใช้ค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นได้แค่สองครัง้ พอดี
ซึง่ นี่บง่ บอกอย่างชัดเจนว่า อัตราความสาเร็จในการหลอมกลั่นของเย่

หยวนเท่ากับสิบเต็มสิบส่วน!
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ เย่หยวนซือ้ วัตถุดิบสมุนไพรไปทัง้ หมดสิบชุด แค่ยงั ไม่
ทันไรกลับได้โอสถปราณเทวะขัน้ กลางมาแล้วสองเม็ด
ความเร็วในการหลอมกลั่นระดับนี ้ มันไม่น่ากลัวเกินไปหน่อยรึ?
แน่นอน หากนางทราบว่าก่อนที่เขาจะเข้าห้องบ่มเพาะ เย่หยวนยังเป็ นแค่

คนธรรมดาที่ไม่รูเ้ รื่องอะไรเกี่ยวกับสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เลย หงหยิง
จะไม่ย่ิงตะลึงกว่านี?้
หงหยิงนางนีม้ ากประสบการณ์โชกโชนคล้ายทหารผ่านศึกเจนจัด ซึง่ นาง

ก็ทราบดีว่า การหลอมกลั่นโอสถด้วยค่ายกลมันยากเย็นแสนเข็ญเพียงใด
เพราะไม่มีใครในเมืองกุยฉางที่สามารถหลอมกลั่นโอสถด้วยค่ายกลได้
เลย!
ผูจ้ ดั การซูหาใช่เพียงผูจ้ ดั การของหอมหาสมบัติสาขาเมืองกุยฉางเท่านัน้
แต่เขายังเป็ นถึงจอมเทพโอสถหนึง่ ดาวขัน้ สุด!
ทว่าแม้กระทั่งเขาก็ยงั ไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถโดยใช้ค่ายกลได้เช่นกัน
แต่เย่หยวนที่ไร้ซง่ึ พลังปราณเทวะ ไม่เพียงหยิบใช้ค่ายกลเพื่อหลอมกลั่น

โอสถได้ อัตราความสาเร็จในการหลอมกลั่นยังสูงลิบลิ่ว เพราะเหตุนีจ้ ะมิ
ให้หงหยิงประหลาดใจได้อย่างไร?
“นายท่าน แท้ท่ีจริงกลับเป็ นถึงนักหลอมโอสถอัจฉริยะขนานแท้ท่านหนึ่ง

ความเร็วในการหลอมกลั่นช่างว่องไวเกินพรรณนา! เพิ่งผ่านไปวันเดียวก็
สามารถสรรสร้างโอสถปราณเทวะที่มีคณ ุ ภาพสูงขนาดนีไ้ ด้ โอสถทัง้ สอง
เม็ดนีย้ งั ดีกว่าโอสถครัง้ ก่อนหน้ามากนัก! อีกไม่นาน นายท่านคงหลอม
กลั่นได้เป็ นโอสถปราณเทวะขัน้ สูงแล้วกระมัง?”
หงหยิงอุทานขึน้
เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ บางประดับใบหน้าว่า
“แม่นางใจดีเกินไปแล้ว เพียงโชคช่วยเท่านัน้ ”
หาใช่วา่ เย่หยวนแสร้งทาเป็ นเจียมเนือ้ เจียมตัว แต่เขาโชคดีจริงๆ
เนื่องจากมีโอกาสแค่สองครัง้ เย่หยวนจึงกินสมุนไพรนาร้องไปก่อนสองชุด
เพื่อสร้างความคุน้ เคยให้มากกว่านี ้
เขาเริม่ ลงมือหลอมกลั่นโอสถจริงๆก็ปาเข้าไปวันสุดท้ายพอดิบพอดี
ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวนในปัจจุบนั ตัวเขามีความมั่นใจอยู่
ประมาณสามจากสิบส่วนเท่านัน้
หาอื่นใด เขาก็ไม่คิดไม่ฝันเช่นกันว่า ผลที่ออกมาจะประสบความสาเร็จถึง
สองครัง้ ติด
คูด่ วงเนตรงามปรับสายตาจับจ้องไปที่เย่หยวน ก่อนเอ่ยถามขึน้ พร้อม

รอยยิม้ หวาน
“นายท่าน โปรดเรียกข้าว่า หงหยิง ไม่ทราบชื่อเสียงเรียงนามของท่าน

คือ?”
“แม่นางหงหยิง ข้านามว่าเย่หยวน”
“นายท่านเย่เป็ นคนที่มีความสามารถอย่างแท้จริง ก่อนหน้านีห้ งหยิงโง่งม

รูเ้ ท่าไม่ถึงการณ์”
พลันนึกถึงตัวนางที่มีความคิดดูถกู ก่อนหน้า หงหยิงยามนีไ้ ด้แต่กล่าว
ตาหนิตนเองในใจ
เย่หยวนนิม้ และกล่าวว่า
“เย่คนนีเ้ พิ่งเดินทางเข้าเมืองได้ไม่นาน และขออาศัยอยู่กบั ตระกูลเหลียง

ชั่วคราว”
เย่หยวนหาได้มีเจตนาปิ ดบังไม่ เขาชื่ออย่างยิ่งว่า ด้วยพลังอานาจของ

หอมหาสมบัติ หากพวกเขาต้องการลงมือตรวจสอบซักประวัติจริงๆ ย่อม
ทาได้โดยง่าย
หยิงหยิงยิ่งรูส้ กึ ประหลาดใจเข้าไปใหญ่เมื่อได้ยินแบบนัน้ ตระกูลเหลียง

เป็ นหนึ่งในตระกูลใหญ่ของเมืองกุยฉางแห่งนี ้ และยิ่งเป็ นไปไม่ได้เข้าไป
ใหญ่ท่ีเด็กหนุ่มคนนีจ้ ะหยิบผลึกปราณเทวะออกมาได้
จะกล่าวว่า หากเย่หยวนต้องการวางท่าจึงกล่าวเช่นนีอ้ อกมาก็ดจู ะแปลก
ไปหน่อย หากความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตระกูลเหลียงเป็ นไปได้ดว้ ยดี
แล้วไฉนถึงต้องออกมาเช่าห้องบ่มเพาะอยู่ขา้ งนอก?
แต่หงหยิงเองก็เป็ นพนักงานสาวเจนจัดมากประสบการณ์ รูส้ กึ อย่างไรหา

ใช่แสดงออกมาบนใบหน้า นางเพียคลี่ยิม้ หวานตอบว่า
“เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง นายท่านเย่ตอ้ งการนาโอสถปราณเทวะสองเม็ดนี ้

แลกเปลี่ยนเป็ นผลึกปราณเทวะกับสมุนไพรวิญญาณเหมือนเดิมใช่
เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมผสานมือว่า
“ส่วนห้องบ่มเพาะขอเช่าแค่วนั เดียว ต้องรบกวนแม่นางหงหยิงแล้ว”

โอสถปราณเทวะขัน้ กลางทัง้ สองเม็ดนี ้ หงหยิงรับซือ้ ในราคายี่สิบแปด
ก้อนต่อเม็ด ดังนัน้ แล้วผลึกปราณเทวะที่ได้จึงเท่ากับห้าสิบแปดก้อน
กล่าวได้ว่าสถานการณ์ทางการเงินของเย่หยวนเริม่ ดีขนึ ้ เรือ่ ยๆ
เขาตัดสินใจเช่าห้องบ่มเพาะแค่วนั เดียว ส่วนที่เหลือก็นาไปแลกเป็ น

สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์และผลึกปราณเทวะอีกจานวนหนึ่งติดตัว
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า ความเข้าใจของเย่หยวนต่อค่ายกลปราณเทวะ
ชัน้ ต้นก็ย่ิงลึกซึง้ มากขึน้ เรือ่ ยๆ ขณะที่คณ
ุ ภาพของโอสถปราณเทวะที่
หลอมกลั่นออกมาก็สงู ขึน้ ตามไปด้วยเช่นกัน
ในวันที่เจ็ด ในที่สดุ ความสาเร็จของเย่หยวนก็เปรียบดั่งกระโดดข้ามเข้าสู่

ประตูมงั กร
เขาหลอมกลั่นจนได้โอสถปราณเทวะขัน้ สูง!
แต่เย่หยวนหาได้เก็บมันไว้ใช้เอง แต่เลือกที่จะขายออกไป แลกผลึกปราณ
เทวะจานวนแปดสิบก้อนเข้ากระเป๋ าโดยไม่ลงั เล
เพราะสิ่งที่เย่หยวนต้องการที่สดุ ในตอนนีค้ ือ ผลึกปราณเทวะ!
ราคาต้นทุนต่อเม็ดอยู่ท่ีสิบก้อน หากหลอมกลั่นได้เป็ นโอสถปราณเทวะ

ขัน้ สูง และนาไปขายจะมีมลู ค่าสูงถึงแปดสิบก้อน ผลกาไรมหาศาลเช่นนี ้
คือสิ่งที่เย่หยวนต้องการจะเห็นมากที่สดุ
แน่นอน ทันทีท่ีหงหยิงเห็นว่าเป็ นโอสถปราณเทวะขัน้ สูง นางถึงขัน้ อ้าปาก

ค้างเติ่งตะลึงเป็ นคารบสอง
แม้โอสถปราณเทวะจะเป็ นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับต่าที่สดุ แต่พฒ

ั นาการ
ของเย่หยวนก็เร็วจนไม่สามารถอธิบายได้แล้ว!
ตัง้ แต่ทางานอยู่ในหอมหาสมบัติ หงหยิงไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนีม้ า
ก่อนเลย จวบจนบัดนีย้ ่ิงนึกถึงเท่าไหร่ นางก็ยงั ตื่นตะลึงไม่หาย
หลังจากนัน้ เป็ นต้นมา สถานการณ์ทางการเงินของเย่หยวนก็ดีขนึ ้ เรือ่ ยๆ

รวมไปถึงความเป็ นอยู่ท่ีหาได้กนั ดานอย่างก่อนหน้า เขามีโอกาสหลอม
กลั่นโอสถได้เยอะขึน้ และนัน้ ส่งผลให้ความเข้าใจของเขาต่อสมุนไพร
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์และค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นลึกซึง้ หยั่งลึกลงไปได้ไกล
ขึน้
อัตราความสาเร็จแทบจะเสถียรนิ่งสมบูรณ์แบบ ในขณะที่คณ
ุ ภาพโอสถที่
ได้ก็ย่ิงสูงขึน้ เป็ นทวีทบ!
ระหว่างนัน้ เอง หงหยิงได้ตดั สินใจให้ความช่วยเหลือโดยพละการทันที!

วันหนึ่งที่เย่หยวนออกจากห้องบ่มเพาะ เพื่อมาส่งมอบโอสถนาไปแลก
ตามปกติ นางทุ่มทัง้ ผลึกปราณเทวะและสมุนไพรอีกชุดใหญ่เป็ นมูลค่า
มหาศาลให้แก่เย่หยวนโดยตรง ตราบใดที่เย่หยวนยังคงประจาการอยู่
หลอมกลั่นที่น่ีต่อไป หอมหาสมบัติก็จะมีโอสถปราณเทวะคุณภาพดีไว้
จาหน่ายอย่างไร้จากัด
ในวันที่สิบ โอสถปราณเทวะที่เย่หยวนหลอมกลั่น โดยส่วนใหญ่จะคง

ความเสถียรอยู่ท่ีขนั้ สูงเกือบทัง้ หมด มีสว่ นน้อยที่เป็ นขัน้ กลาง
ในวันที่สิบแปด หรือวันที่สองร้อยแปดสิบภายในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์
พิภพ!
รัศมีค่ายกลสว่างค่อยๆจางหายไป ผลึกปราณเทวะทัง้ แปดก้อนกลายเป็ น

สีเทาหม่นปราศจจากพลังงานใดๆอีก
ทว่าแววไสวที่เปล่งประกายสะท้อนจากนัยน์ตาของเย่หยวน เผยให้เห็น
ความตื่นตกตื่นเต้นอย่างชัดเจน
“ฮ่าฮ่า! ในที่สดุ ก็ทาสาเร็จ!”
กดสายตาจับจ้องโอสถปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมเม็ดงามขลับเบือ้ งหน้า เย่

หยวนรูส้ กึ ตืน้ ตันยากจะอธิบายได้
โอสถศักดิส์ ิทธิ์เป็ นโอสถที่หลอมกลั่นยากเย็นแสนเข็ญโดยแท้ สองร้อยห้า

สิบวันที่ผ่านมา เขาพินิจทบทวนกลั่นกรองความรูค้ วามเข้าใจ และหลอม
กลั่นซา้ แล้วซา้ เล่าไม่รูก้ ่ีครัง้ ต่อกี่ครัง้ !
จนมาวันนี ้ ในที่สดุ เย่หยวนก็ได้โอสถปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมเป็ นครัง้

แรก!
“เหอะ ก็แค่ขนั้ ยอดเยี่ยม จาต้องมีความสุขขนาดนัน้ เชียว? โอสถปราณเท
วะขัน้ ยอดเยี่ยม นี่เพิ่งจะเริม่ ต้นจริงๆเท่านัน้ !”
หวูเฉินดับความสุขของเย่หยวนลงโดยตรงอย่างหาปราณีไม่
แต่ท่ีหวูเฉินกล่าวออกไปแบบนัน้ เพราะเขาเชื่อมั่นในพรสวรรค์อนั ไร้ขดั

จากัดของเย่หยวนแล้ว จากที่เฝ้าดูอยู่ตลอดเวลา หวูเฉินสามารถกล่าวได้
ทันทีว่า ความสาเร็จของเด็กคนนีย้ งั ไปได้อีกไกลโข
สิ่งหนึ่งที่เขารูส้ กึ ได้เลยว่า เย่หยวนคนนีเ้ กิดมาเพื่อหลอมกลั่นโอสถ!
เย่หยวนใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งปี ก็สามารถยืนอยู่สงู ถึงจุดนีไ้ ด้ ในขณะที่คนอื่นๆ

ต้องใช้เวลาอย่างต่ากว่าร้อยปี !
ความเร็วในการพัฒนาเช่นนี ้ มาตรได้ว่าน่ากลัวเกินบรรยาย!
แต่เย่หยวนที่ได้ฟังแบบนัน้ หาได้ทอ้ แท้แม้สกั นิด ถึงอย่างไร เขากลับตอบ
พร้อมสีหน้าการแสดงออกที่แสนตื่นเต้นยิ่งว่า
“ท่านอาวุโสไม่รูอ้ ะไร ปณิธานชั่วชีวิตนีข้ องข้าคือการหลอมกลั่นโอสถ

ศักดิส์ ิทธิ์อย่างไร้ขีดจากัด! ตอนนีข้ า้ เพิ่งหลอมกลั่นได้เป็ นโอสถศักดิส์ ิทธิ์
ขัน้ ยอดเยี่ยมย่อมต้องดีใจเป็ นธรรมชาติ แต่ย่ิงได้ยินท่านกล่าวว่า มันยัง
แค่เริม่ ต้น กลับทาให้ขา้ ยิ่งตื่นเต้นจนอดใจไม่ไหวแล้ว!”
ความคาดหวังของหวูเฉินที่มีต่อเย่หยวนหาใช่ขนั้ ยอดเยี่ยม แต่เป็ น…ขัน้

เทวะ!
ตอนที่ 1304 อาคันตุกะนักหลอมโอสถ
ระดับขัน้ โอสถศักดิส์ ิทธิ์ไม่เหมือนกับของโอสถชัน้ สามัญทั่วไป
เหนือกว่าขัน้ ยอดเยี่ยมคือ ขัน้ สวรรค์ และเหนือกว่าขัน้ สวรรค์คือขัน้ เทวะ!
แค่จะหลอมกลั่นโอสถซักชนิดเฉกเช่นโอสถปราณเทวะ การจะหลอมกลั่น
ให้ได้โอสถปราณเทวะขัน้ ต่าจาต้องใช้เวลาฝึ กฝนแสนขื่นขมเป็ นหลักเดือน
หากลุถึงขัน้ สูง อาจต้องใช้เวลาเป็ นหลักปี ขนึ ้ ไป
ในขณะที่ขนั้ เทวะ จาเป็ นต้องใช้เวลาเป็ นหลักสิบปี กว่าจะหลอมกลั่นโอสถ

ศักดิส์ ิทธิ์สกั ชนิดให้ได้ถึงขัน้ เทวะ!
สิบปี แห่งความขื่นขมนี ้ คือการฝี กปรือหลอมกลั่นโอสถอย่างบ้าคลั่ง
ต่อเนื่องไม่หยุด!
อย่างไรก็ตาม โอสถศักดิส์ ิทธิ์ทกุ ชนิดที่มีประสิทธิภาพต่ากว่าขัน้ เทวะ หาก

นักสูค้ นนัน้ ยังคงบริโภคโอสถชนิดนัน้ ๆอย่างต่อเนื่อง ฤทธิ์โอสถจะอ่อนลง
เรือ่ ยๆจนไร้ผลในท้ายที่สดุ
แต่นนั้ มิใช่สาหรับโอสถศักดิส์ ิทธิ์ขนั้ เทวะ!
กล่าวได้วา่ หากผูใ้ ดสามารถหลอมกลั่นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ให้ถึงขัน้ เทวะได้

นัน้ อาจสามารถยกระดับอาณาจักรพลังของคนๆนัน้ ได้อย่างไร้ขีดจากัด!
ความเร็วในการพัฒนาเหนือชัน้ เสียยิ่งกว่าคนอื่นๆนับร้อยเท่าพันเท่าก็ว่า
ไม่เกินจริง!
ด้วยเหตุนี ้ โอสถปราณเทวะขัน้ เทวะจึงหาใช่ส่งิ ของธรรมดาที่หาได้ท่วั ไป

หากเปรียบเทียบกับโอสถชัน้ สามัญทั่วไปขัน้ เหนือฟ้า กระทั่งมันยังไม่คมุ้
ค่าที่จะกล่าวถึงต่อหน้าโอสถศักดิส์ ิทธิ์ขนั้ เทวะแม้สกั นิด
หากกล่าวให้ถกู คือ โอสถชัน้ สามัญขัน้ เหนือฟ้ายังมิอาจเทียบชัน้ กับโอสถ

ศักดิส์ ิทธิ์ขนั้ สวรรค์ได้เลยด้วยซา้ !
ร้านโอสถโดยส่วนใหญ่ พวกเขาจะไม่นาโอสถปราณเทวะขัน้ สวรรค์

ออกมาจาหน่าย
ส่วนโอสถขัน้ เทวะ กลับเป็ นเพียงตานานที่เล่าขานกันเท่านัน้
นี่จึงเป็ นเหตุว่า ทาไมทัง้ ๆที่เย่หยวนหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะได้ถึงขัน้

ยอดเยี่ยมแล้วแท้ๆ แต่หวูเฉินกลับหาได้ช่ืนชมใดๆ
สุดท้ายนี ้ โอสถปราณเทวะก็เป็ นเพียงโอสถศักดิส์ ิทธิ์รดับพืน้ ฐานชนิดหนึ่ง
มันยังคงห่างไกลจากโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวไกลโข!
โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว เป็ นโอสถที่หลอมกลั่นได้ยากเข็ญเสียยิ่งกว่า

โอสถปราณลึกลา้ !
ในจุดนัน้ เย่หยวนจาต้องปลูกฝังแนวคิดความเข้าใจให้ลกึ ซึง้ กว่านี ้

ความเข้าใจนามาสู่รากฐานที่ม่นั คง!
ดูดซับโอสถปราณเทวะเข้าร่างกายเพื่อเปลี่ยนกลายเป็ นพลังปราณเทวะ
สิ่งนีจ้ ะช่วยยา้ รากฐานให้หนักแน่นคงทนยิ่งกว่าเดิม
…………………………..
“นายท่านเย่ ในที่สดุ ท่านก็ออกจากการเก็บตัว! ครัน้ ล่าสุด ท่านนาโอสถ
ปราณเทวะขัน้ สูงมามอบให้แก่หงหยิงคนนีเ้ ป็ นกองพะเนิน หงหยิงทึง่ จน
เกือบลืมหายใจ! สงสัยว่าคราวนี ้ นายท่านเย่จะทาให้หงหยิงคนนีไ้ ด้หยุด
หายใจจริงๆกระมัง?”
เมื่อหงหยิงเห็นว่าเย่หยวนตรงออกมาจากห้องบ่มเพาะ นางก็เดินเข้าไป
หาทันทีพร้อมยิม้ กว้างทักทายพลางกล่าวติดตลกหยอกล้ออีกฝ่ าย
เล็กน้อย
หลังจากที่ได้สนทนาคุยกันหลายครัง้ เข้า เย่หยวนก็ดสู นิทชิดเชือ้ กับหงห

ยิงขึน้ มาก โดยเฉพาะหลังได้รบั ของสนับสนุนมากมายจากนาง ทัง้ ผลึก
ปราณเทวะและสมุนไพรอีกเป็ นคลัง
ซึง่ ไม่นานมานีเ้ อง เย่หยวนก็ผลาญผลึกปราณเทวะและสมุนไพรที่ได้ไป
เป็ นจานวนมหาศาลเช่นกัน จนแม้แต่หงหยิงที่รูเ้ รือ่ งยังพลันรูส้ กึ หนักใจ
อย่างลับๆ
ยิ่งสองสามวันก่อน มีคนจานวนไม่นอ้ ยที่เริม่ นาเรือ่ งนีไ้ ปนินทา
แต่โชคยังดี หลังจากผูจ้ ดั การซูทราบเรื่อง ไม่เพียงเขาจพไม่กล่าวว่าตาหนิ

ใดๆนาง แต่ยงั ออกหน้าชาระค่าสิ่งของเหล่านัน้ แทน และไล่ระงับคานินทา
จนเงียบหายไป
อย่างไรก็ตามแต่ หากเย่หยวนเอาแต่รบั อยู่ฝ่ายเดียวโดยปราศจากผลงาน

เด่น นี่อาจเป็ นปั ญหาสาหรับหงหยิงที่ยอ้ นเข้าตัวในภายหลัง
จึงกล่าวได้ว่า หงหยิงกาลังวางเดินพันครัง้ ใหญ่บนตักเย่หยวนอยู่!

นี่นางใจเด็ดกล้าเสี่ยงขนาดนี ้ เพราะนางมองเห็นศักยภาพอันไร้ขดั จากัด
ในตัวเย่หยวน!
หากนางสามารถซือ้ ใจนักหลอมโอสถอัจฉริยะให้ขนึ ้ ตรงกับทางหอมหา

สมบัติได้ ในอนาคตต่อไป ตาแหน่งของนางในหอมหาสมบัติจะต้องเลื่อน
สูงขึน้ ดั่งแพเรือที่ไหลไปตามกระแสนา้
เย่หยวนมองผ่านอ่านความคิดคนมาแล้วนับครัง้ ไม่ถว้ น แล้วมีหรือจะไม่

ทราบถึงแวววิตกที่เร้นซ่อนอยู่ในส่วนลึกบนนัยน์ตาคูง่ ามนัน้ ?
“ข้าเองก็มีขอ้ สงสัย โอสถเม็ดนีจ้ ะมีทนุ รอนมากพอให้ประหลาดใจ

เย่หยวนคลี่ยิม้ บางเล็กน้อยและวางโอสถปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมไว้ต่อ

หน้าต่อตาหงหยิงทันที
คูม่ ่านตาดาไสวของหงหยิงหดแคบแทบตีบตันเท่ารูเข็ม เงาสาดสะท้อน
จากสายตานั่นเปี่ ยมล้นความตื่นตะลึงสุดขีด
“ทะ-ท่าน…นายท่านเย่ นี่…นี่…ช่างน่าทึ่งเกินไปแล้ว!”
หงหยิงแทบสาลักกล่าวติดอ่างไม่เป็ นภาษา
ไม่วา่ โอสถศักดิส์ ิทธิ์ท่ีหลอมกลั่นได้จะอยู่ในระดับขัน้ ได้ แต่วตั ถุดิบและ

อัตราส่วนที่ใช้ลว้ นเท่าเดิมเหมือนกันหมด
นัน้ หมายความว่า ขณะที่ราคาทุนเท่าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แต่ย่ิงหลอม

กลั่นได้โอสถคุณภาพสูงเพียงใด ผลกาไรก็ย่ิงมากขึน้ เท่านัน้
ในทานองเดียวกัน อธิบายได้ว่า ต้นทุนค่าวัตถุดิบของโอสถปราณเทวะอยู่
ที่ผลึกปราณเทวะระดับต่าสิบก้อนต่อเม็ด หากหลอมกลั่นได้เป็ นขัน้ ยอด
เยี่ยม ราคาขายอย่างต่าที่สดุ จะอยู่ท่ีผลึกปราณเทวะระดับต่าห้าร้อยก้อน!
ผลกาไรเพิ่มขึน้ สูงถึงห้าสิบเท่า!
หงหยิงจะไปคาดคิดได้อย่างไรว่า เย่หยวนจะสามารถหลอมกลั่นโอสถ
ปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมได้เร็วปานนี?้
เย่หยวนยิม้ กว้างแจ่มใส พลางถอดแหวนเก็บของส่งให้แก่หงหยิงและ

“ผลไม้สกุ หอมถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้ว โอสถปราณเทวะไม่มีประโยชน์

สาหรับข้า โอสถทุกเม็ดภายในนีเ้ ป็ นของหอมหาสมบัติเพื่อนาไปค้าขาย
ต่อไป”
หงหยิงยื่นมือเข้ารับแหวนเก็บของวงนัน้ และเพ็งจิตตรวจสอบทันที เฉพาะ
เสีย้ วอึดใจนี ้ นางถึงกับตะลึงจนเหยื่อเย็นไหลบ่า
ภายในแหวนเก็บของวงนีไ้ ด้จดั เก็บโอสถปราณเทวะเป็ นหลักหลายโหล

นอกจากนีใ้ นบรรดาพวกมันทัง้ หมด โดยส่วนใหญ่เป็ นโอสถขัน้ สูง
ประมาณหกส่วน มีเพียงสี่สว่ นที่เหลือเป็ นขัน้ กลางและต่าปะปนกันไป
ก่อนหน้านี ้ จากการหลอมกลั่นครัง้ ต้นๆของเย่หยวน หงหยิงได้ประเมินไว้

ว่า อัตราความสาเร็จของเย่หยวนอยู่ประมาณสามถึงสี่สว่ น
ซึง่ หากกล่าวตามจริง อัตราส่วนประมาณนีน้ บั ว่าค่อนข้างสูงมากแล้ว!
แต่ตอนนี ้ นางการันตีได้อย่างเต็มปาก อัตราความสาเร็จของเย่หยวนสูง

ถึงเจ็ดจากสิบส่วนแล้ว!
หรือก็คือ เขาแทบจะไม่ประสบความล้มเหลวเลย!
เย่หยวนคนนีจ้ ดั ได้ว่าน่ากลัวอย่างแท้จริง!
แม้แต่ผจู้ ดั การซูยงั ไม่สามารถทาได้ขนาดนีเ้ ลยเช่นกัน
“นะ-นายท่านเย่ โปรดรอหงหยิงสักครู ่ ข้าต้องรายงานเรือ่ งนีก้ ลับ

ผูจ้ ดั การซูโดยตรง! เรือ่ งใหญ่แบบนีม้ นั เกินความรับผิดชอบของหงหยิงคน
นีแ้ ล้วจริงๆ”
หงหยิงก้มศีรษะโค้งให้เย่หยวนหนึ่งที และจากไปพร้อมควานตื่นตะลึง
สลักใจหาคลายอ่อนไม่
ด้วยบุคลิกนิสยั ของเย่หยวน เขามิได้สนใจลาภยศหรือชื่อเสียงอันใดแม้สกั
นิด แต่ถา้ หากเขาไม่เผยความสามารถออกมาในยามแบบนี ้ มันก็เป็ นไป
ไม่ได้เช่นกันที่ เขาจะได้ฝ่ายหอมหาสมบัติมาช่วยหนุนหลังสนับสนุน
สิ่งที่เขาจาต้องเผชิญในขณะนีค้ ือตระกูลเหลียงที่ทรงอานาจยิ่งในเมืองนี ้
แถมทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเขาเองก็ยงั ได้รบั ความเสียหนักจนเกินเยี่ยวยา
ภายในเวลาอันสัน้ หากเขายังไม่หาขัว้ อานาจใดเข้ามาช่วยหนุนหลัง เวทีนี ้
กลับเป็ นเรือ่ งยากที่จะหาที่เอาชนะตระกูลเหลียงได้
และเห็นได้อย่างชัดแจ้งว่า หอมหาสมบัติแห่งนีค้ ือผูช้ ่วยที่ดีท่ีสดุ
เย่หยวนเชื่อว่า มันเป็ นไปไม่ได้แน่นอนที่ บุคคลระดับสูงของหอมหาสมบัติ

จะนิ่งดูดายอยู่เฉยๆ โดยหาได้แยแสดาวรุง่ ดวงใหม่ท่ีกาลังจะแจ้งเกิดใน
ถิ่นของตัวเองเช่นนี ้
เขามั่นใจอย่างยิ่งในเรือ่ งนี ้ เพราะพัฒนาการในช่วงหลายวันที่ผ่านมา แม้
แต่หวูเฉินยังอดทึ่งมิได้ แล้วจะเป็ นไปได้อย่างไรที่หอมหาสมบัติจะไม่
แยแสเขาเลย?
แค่โอสถปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมเพียงเม็ดเดียวมันก็เพียงพอแล้ว!
………………………..
“เจ้ากาลังบอกว่า เยาว์ชนหนุ่มที่ช่ือเย่หยวนสามารถหลอมกลั่นโอสถ
ปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยมได้ดว้ ยค่ายกล?”
ชายคนหนึ่งในชุดอาภรณ์หวูหราตกใจอย่างยิ่งเมื่อได้ฟังรายงานจากปาก
ของผูจ้ ดั การซู
ผูจ้ ดั การซูพยักหน้าและกล่าวตอบว่า
“ขอเดิมพันด้วยประสบการณ์ทงั้ หมดของเราชายชรา เรื่องนีเ้ ป็ นความจริง
แน่นอน! ทัง้ ผลึกปราณเทวะและสมุนไพรทัง้ หมด เขาได้ซ่อื จากทางเรา
และเช่าห้องบ่มเพาะเพื่อใช้เป็ นสถานที่หลอมกลั่น ทุกกระบวนการตัง้ แต่
ต้นจบจนล้วนอยู่นาสายตาของพวกเราหอมหาสมบัติ จากที่พินิจวิเคราะห์
เขาน่าจะหลอมกลั่นโดยใช้วรยุทธค่ายกลเต๋ากลั่นโอสถ,ค่ายกลปราณเท
วะชัน้ ต้น!”
ชายในชุดอาภรณ์หรูครึน่ ราพึงอยู่ครูห่ นึ่ง ก่อนกล่าวขึน้ ว่า
“หากเป็ นเช่นนัน้ จริงๆ หอมหาสมบัติของเราก็โชคดีคน้ พบเพชรนา้ งามเข้า

ให้แล้ว! แต่เจ้าตรวจสอบภูมิหลังของเด็กคนนัน้ มาดีแล้ว?”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวตอบว่า
“ทาการตรวจสอบเป็ นที่เรียบร้อย เขาได้รบั การช่วยเหลือจากคุณหนูใหญ่
แห่งตระกูลเหลี่ยงกลางระหว่างเดินทางกลับเมือง ส่วนความเป็ นมาโดย
กาเนิดกลับไม่ทราบ แต่ตอนนี… ้ พวกตระกูลเหลียงกาลังออกตามล่าตัว
เขาอยู่ เกรงว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากระตระกูลเหลียงหลังจากนัน้ จะ
ไม่คอ่ ยดีนกั นั่นจึงเป็ นเหตุให้เขาต้องหลบซ่อนตัวอยู่ในหอมหาสมบัติและ
หลอมโอสถแลกเงินเพื่อประทังชีวิต”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวเล่าเรือ่ งราวความเป็ นมาทัง้ หมดของเย่หยวนให้อีกฝ่ ายฟั ง
ชายในชุดอาภรณ์หรูประหลาดใจชั่วขณะเมื่อได้ฟังเรือ่ งราว และกล่าวขึน้

ประดับรอยยิม้ บางว่า
“เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง เขาจงใจเปิ ดเผยความสามารถให้พวกเขาเห็น เพื่อขอ

หลักประกันความคุม้ ครองจากทางเรา?”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่า

“ดูเหมือนจะเป็ นเช่นนัน้ !”
ชายในชุดอาภรณ์หรูราพึงกับตัวเองอีกสักพัก ก่อนจะเอ่ยปากกล่าวต่อว่า
“หากเป็ นไปตามที่เจ้ากล่าวไป เด็กคนนัน้ คงเริม่ ศึกษาในเส้นทางแห่ง

โอสถได้ไม่นาน แต่พรสวรรค์กลับน่ากลัวยิ่งนัก! ด้วยสิ่งนีจ้ ะนาพาเขาไปสู่
ความสาเร็จอันไร้ขอบเขตในอนาคต! อัจฉริยะประเภทนี ้ หากกลุม่ อิทธิพล
ใดในเมืองกุยฉางทราบเรือ่ งเข้า มีหวังจับจ้องตาเป็ นมัน! เว้นเสียว่าพวก
เราจาใจตัดไฟตัง้ แต่ตน้ ลม ฆ่าเด็กคนนีท้ ิง้ ไป! มิฉะนัน้ ห่กปล่อยไว้ อาจ
เป็ นการสร้างศัตรูในอนาคต! เพียงแต่ตอนนีเ้ ราไม่มีเหตุผลที่ตอ้ งทา
เช่นนัน้ ! ผูจ้ ดั การซู เจ้าจงไปยื่นขอเสนอว่าจ้างเย่หยวนให้มาเป็ น
อาคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติ ส่วนค่าใช้จ่ายทัง้ หมดของเขา
ให้มาลงในบัญชีของทางหอมหาสมบัติโดยตรง นอกจากนี ้ เขายังไม่
สามารถป้องกันตัวเอง เช่นนัน้ ส่งหลัวเจียไปคุม้ กันเขา”
ผูจ้ ดั การซูโค้งคานับให้อีกฝ่ ายและกล่าวว่า
“ท่านประมุขหอช่างปรีชายิ่งนัก!”
ผูจ้ ดั การซูทราบดี ประมุขหอหยางรุย่ ผูน้ ีเ้ ป็ นคนมองการณ์ไกล ความคิด

อ่านเฉียบคมไม่เป็ นสองรองใคร เพียงได้ฟังก็เห็นถึงศักยภาพอันไร้
ขีดจากัดในตัวเย่หยวนได้ทนั ที
หยางรุย่ ระเบิดเสียหัวเราะคาโต
“ตาเฒ่า อายุปนู นีก้ ็เลิกประจบข้าได้แล้ว! โอ้ใช่แล้ว งานนีห้ งหยิงทาได้ดี

มาก พนักงานมากความสามารถแบบนีค้ วรส่งเสริม มอบโอสถปราณเทวะ
ขัน้ สวรรค์แก่นาง”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวตอบอย่างยิม้ แย้มว่า

“เช่นนัน้ ตาเฒ่าคนนีข้ อขอบคุณท่านประมุขหอในนามของหงหยิง”
ตอนที่ 1305 คมดาบของหลัวเจีย!
เมื่อก้าวย่างออกจากหอมหาสมบัติ เย่หยวนก็ถกู จางชุนและยอดฝี มืออีก

คนเข้าขวางทางทันที
“น้องเย่ เจ้าปล่อยให้พวกเราเฝ้ารอแสนขื่นใจนัก หายตัวเข้ากลีบเมฆเป็ น

เดือน!”
จางชุนกล่าวขึน้ กล่าวขึน้ พร้อมแสยะยิม้ อย่างขมขื่นใจ
เย่หยวนตระหนักชัด สองคนนนีเ้ จตนาหาเรือ่ งชัดแจ้ง ยามนีแ้ สร้งทาเป็ น

มึนงงไร้เดียงสาและกล่าวถามพลางเติมแต่งสีหน้าใสซื่อว่า
“กาลังรอข้าอยู่งนั้ รึ? พอดีขา้ ได้ยินมาว่าหอมหาสมบัติแห่งนีเ้ ปิ ดให้เช่า
ห้องบ่มเพาะพลัง เนื่องจากไม่อยากรบกวนตระกูลเหลียงจนเกินไป จึงเปิ ด
เช่าห้องของที่น่ีเพื่อฝึ กปรือ”
จางชุนมึนตึบกล่าวถามว่า
“ฝึ กปรือ?”
ได้ข่าวว่าทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเจ้าเสียหายขัน้ รุนแรง แล้วจะเอาอะไรไป

ฝึ กปรือ?
หาข้ออ้างพล่ามแบบนี ้ ดูท่าจะเนียนตามากกระมัง?
เย่หยวนยิม้ แต่มิได้ตอบอันใดกลับไป ก็ถกู อย่างที่กล่าวไป ฝึ กปรือหลอม

กลั่นโอสถ หรือเขาใช้คาผิดกัน?
จางชุนหัวเราะแห้งตอบ ยามนีเ้ ขาแสร้งทาเป็ นนสวกับนึกเหตุหมายที่มา
ได้กระทันหัน เร่งโพล่งกล่าวเสียงสั่นสีหน้าซีดลงทันที
“โอ้ใช่แล้ว! คุณหนูใหญ่กาลังป่ วยหนัก ไม่มีความอยากอาหารแม้แต่นอ้ ย

กระทั่งดื่มนา้ ยังไม่ไหว คุณหนูรองบอกกว่านางสนิทกับเจ้าที่สดุ แล้ว
เช่นนัน้ จึงเร่งปรีม่ ารอเจ้าถึงที่น่ี เร็วเข้า หากคุณหนูใหญ่พบหน้าเจ้า บางที
อาการอาจจะดีขนึ ้ !”
สองคูห่ ่จู างชุนเฝ้ารอเย่หยวนจนแทบรากงอกแล้ว แน่นอนว่าพวกเขารูส้ กึ

ได้ว่า เย่หยวนจะต้องรูอ้ ะไรบางอย่างถึงได้ไหวตีออกห่างตระกูลเหลียง
แบบนี ้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีพวกเจ้าต้องโกหกเพื่อล่อเย่หยวนกลับไป
บนท้องถนนกลางเมืองแบบนี ้ ฝูงชนชุกชุมสุดสายตา เป็ นเรือ่ งยากที่จะลง

มือจัดการเย่หยวนเด็ดขาด
ซึง่ แท้ท่ีจริงแล้ว จางชุนก็มิได้ถือว่าโกหกเช่นกัน
เพราะ ณ ปั จจุบนั เหลียงหวางหรูใกล้ตายแล้วจริงๆ!
แน่นอน พอได้ยินแบบนัน้ เย่หยวนเร่งตีบทแตก สีหน้าการแสดงออกของ

เขามืดลงฉับพลันกล่าวว่า
“เกิดอะไรขึน้ ?!”
จางชุนผันแปรสีหน้าคล้ายไม่สบายใจเท่าไหร่นกั พร้อมกล่าวตอบไป
“จางคนนีม้ ิทราบเช่นกันว่าเกิดอะไรขึน้ กันแน่! เพียงว่า ระยะนีน้ างดู

ซึมเศร้าหม่นหมองใจยิ่ง นางเริม่ กินข้าวน้อยลงจนน่าเป็ นห่วง กระทั่ง
ตอนนีต้ ดิ เตียงลุกไปไหนไม่ได้แล้ว!”
เย่หยวนขมวดคิว้ ยับยู่และกล่าวว่า
“กลับตระกูลเหลียงกันเถอะ!”
จากนัน้ เย่หยวนเร่งฝี เท้าวิ่งนากลับตรพะกูลเหลียงทันที จางชุนและยอด

ฝี มืออีกคนต่างสบสายตากันด้วยความดีใจ
แต่จางชุนพลันสังเกตเห็นว่า ข้างกายเย่หยวนกลับมีบรุ ุษชุดซอมซ่อกอด

ดาบอยู่ตลอดเวลา แต่เนื่องจากพวกเขากาลังรีบจึงมิได้เอ่ยถามอะไรไป
แต่สญั ชาตญาณจากเบือ้ งลึกในใจของจางชุนเอ่ยเตือนไม่หยุดหย่อน

บุรุษคนนีแ้ ม้แต่เขาไม่สามารถหยั่งถึงได้เลย
เนื่องจากระยะทางระหว่างหอมหาสมบัติกบั ตระกูลเหลียงหาได้ไกลกันนัก
เพียงเย่หยวนเร่งฝี เท้าครูเ่ ดียวก็มาถึงในไม่ชา้
มาถึงตรงนี ้ จางชุนเห็นว่าบุรุษชุดซอมซ่อที่กอดดาบอยู่ตลอดเองก็
ต้องการที่จะเข้าไปด้วย เห็นเช่นนีเ้ ขาจึงเร่งปรีต่ วั เข้าขวางเพื่อหยุดอีกฝ่ าย
ทันที
“พี่ชาย เนื่องจากที่น่ีเป็ นสถานที่ของตระกูลเหลียง โปรดรออยู่ตรงนี!้ ”
บุรุษที่กอดดาบทาราวกับมิได้ยินเสียงของจางชุน เขายังคงก้าวแช่มตรง
เข้าสูต่ รพะกูลเหลียงอย่างสงบเยือกเย็น
สีหน้าของจางชุนและยอดฝี มืออีกคนมืดทมิฬฉับพลัน ทัง้ คูพ่ ยักหน้าให้กนั

อย่างรูง้ าน พร้อมเตรียมเคลื่อนไหวลงมือฉับไว
ทว่าเพียงเสีย้ วความพินิจความคิด สายลมหอบหนึ่งกระโชกซัดใส่ทงั้ คู่

พร้อมเสียงลมหวนกึกก้องดังหอน
ทัง้ คูห่ น้าถอดสีในบัดดล ทั่วร่างสั่นเทาไม่หยุดพลางขนลุกซู่วยันหนังศีรษะ
ชีต้ งั้ ตระหง่าน
ปลายผมสองเส้นบางร่วงลอยลงมา แผ่นหลังของทัง้ คูเ่ ปี ยกชุ่มไปด้วย

เหงื่อเย็น
ช่างเป็ นคมดาบที่ฉบั ไวยิ่ง!
พวกเขายังไม่ทนั สังเกตเลยว่า บุรุษชุดซอมซ่อผูน้ ีโ้ จมตีตงั้ แต่ตอนไหน!
สองคูห่ จู างชุนไม่คิดสงสัยแม้แต่นอ้ ย ตราบใดที่บรุ ุษชุมซอมซ่อผูน้ ีม้ ีจิตคิด

ประหาร ศีรษะของพวกเขาได้หลุดจากบ่าในพริบตาแน่!
ยามนีส้ องคูห่ ่จู างชุนยืนแข็งค้างดั่งรูปปั่ นหินประดับหน้าประตูตระกูลเหลี
ยง ส่วนเย่หยวนหาได้แยแสสนใจพร้อมย่างสามขุมตรงเข้าสูภ่ ายใน
ขณะที่บรุ ุษชุดซอมซ่อยับงคงกอดดาบก้าวแช่มติดตามไม่ห่างกาย
“ท่านอาวุโส หวางหรูอยู่ท่ีใด?”
เย่หยวนสื่อจิตเอ่ยถามด้วยเสียงเคร่งขรึม
“อยู่ในคุกใต้ดินตาหนักหลังสวน ข้าพาเจ้าไปเอง”
ภายใต้การนาทางของหวูเฉิน เย่หยวนก็พบทางเข้าคุกใต้ดินในไม่ชา้
ยามที่เฝ้าคุกใต้ดินล้วนเป็ นมนุษย์ไร้วรยุทธ เย่หยวนซัดกระหน่าพวกนัน้
กระเด็นไร้ทิศทางด้วยกาปั้นหนัก
ภายในคุกใต้ดินแห่งนี ้ เย่หยวนพบเหลียงหวางหรูท่ีนอนหมดสติ ร่างกาย

ซูบผอมจนน่ากลัว
ดวงตาทัง้ สองข้างของนางจมลึกเล็กน้อย ใต้ตาออกเป็ นสีดาม่วง

เหมือนกับริมฝี ปากของนาง เห็นได้ชดั ว่า นางถูกวางยาพิษขัน้ ร้ายแรง
คูด่ วงตาสีเทาหม่นไร้แวว ยามนีท้ ่อประกายแผ่วบางเมื่อเห็นหน้าเย่หยวน
ในขณะที่เย่หยวนรูส้ กึ ขื่นขมระทมใจยิ่ง ไฉนสาวน้อยผูม้ ีจิตใจงามเช่นนีถ้ ึง

ได้รบั การปฏิบตั ิดแู ลอย่างไม่เป็ นธรรมขนาดนี?้
เขาก้มตัวนั่งยองข้างนางและกล่าวขึน้ อย่างแผ่วเบาว่า
“ไม่เป็ นไรแล้ว ออกไปพร้อมกันกับข้าเถอะ”
คูส่ ายตาหม่นไร้ประกายเผยแววสูช้ ีวิต นางพยายามผงกหัวตอบ
เย่หยวนสูดหายใจลึกๆ พร้อมหลากหลายอารมณ์ท่ีพรั่งพรูเข้าสูจ่ ิตใจ

สาหรับสาวน้อยนางนี ้ เขายังคงไว้ไมตรีผกู พันดั่งมิตรสหายคนหนึ่ง
เขาค่อยๆช้อนมือและอุม้ ร่างของเหลียงหว่างหรูออกไปโดยตรง
บุรุษในชุดซอมซ่อผูน้ ีม้ ิใช่ใครอื่นนอกจากหลัวเจียที่ประมุขหอหยางรุย่ ส่ง

มา เขาผูน้ ีต้ ามติดเย่หยวนดั่งเงา หาได้แสดงสีหน้าความรูส้ กึ ใดๆออกมา
ให้เห็นเลย
“วันนีข้ า้ ,เย่หยวนนับเป็ นหนีบ้ ญ

ุ คุณท่านแล้ว!”
ตอนเดินผ่านหน้าหลัวเจีย เย่หยวนหยุดฝี เท้าเล็กน้อยและกล่าวขอบคุณ
อีกฝ่ าย
หลัวเจียพยักหน้าเล็กน้อย แต่หาได้แสดงสีหน้าหรือวาจาคากล่าวอันใด
และเขายังคงตามติดเย่หยวนไม่ห่างกายเช่นเดิม
แต่ทนั ทีท่ีพวกเขาขึน้ มาจากคุกใต้ดิน ก็มีกลุม่ ยอดฝี มือมากมายตีกรอบรุม

ล้อมปิ ดกัน้ ทุกทางหนี
ทัง้ สองคนเบือ้ งหน้าที่ยืนรออยู่หาใช่ใครอื่นนอกจาก คูส่ ามีภรรยา เหลี

ยงหมิงอีแ้ ละหลัวเพียนหลานอย่างแม่นยา
“เย่หยวน! ไอ้คนอกตัญญู เลีย้ งเสียข้าวสุกจริงๆ! บุตรสาวของข้าอุตส่าห์

ช่วยชีวิตเจ้า แต่เจ้ากลับใช้ความกตัญญูตอบแทนบุณคุณโดยการทาร้าย
คนของตระกูลเหลียงบาดเจ็บ!”
เหลียงหมิงอีต้ ะโกนลั่น
เย่หยวนสาดสายตาเย็นเฉียบจับจ้องอีกฝ่ าย แววประกายส่องสะท้อนจาก
นัยน์ตาเปี่ ยมล้วนจิตอาฆาตเจืออามหิตฟลายส่วน
ว่ากันว่า แม้แต่เสือยังไม่กินลูกของมันเอง ทว่าเดรัจฉานเหลียงหมิงอีต้ วั นี ้

กลับต่าทรามเสียยิ่งกว่าสัตว์เหล่านัน้
“หึ แค้นนักรึไง? ชุมนุมอสูรในครัง้ นัน้ ก็เป็ นแกจงใจจัดฉากขึน้ มาเอง! หลง

เสน่หโ์ สเภณีนางนี ้ จึงวางมาดเป็ นวีรบุรุษ! แท้ท่ีจริงกลับแค่เศษสวะชิน้
หนึ่ง!”
หวังเพียนหลานกล่าวเย้ยหยันด้วยความรังเกียจ
เหลียงหวางอีข้ มวดคิว้ ทันทีท่ีได้ยิน เขาค่อนข้างอ่อนไหวอย่างยิ่งกับคาว่า
‘โสเภณี’
หากลูกสาวของตนเองเป็ น‘โสเภณี’ แล้วตัวเขาเป็ นอะไร?
แต่ในเวลานี ้ เห็นได้ชดั ว่า มันมิใช่เวลามายืนทะเลาะแตกคอกันเอง
ในที่สดุ เย่หยวนก็ตระหนักได้ว่า สันดานของตระกูลนีก้ ลับเดรัจฉานกันทัง้

บ้าน
เหลียงหวางหรูท่ีเกิดท่ามกลางผูค้ นภายในตระกูลบัดซบนี ้ แต่ก็ยงั

สามารถรักษาธาตุแท้เดิมเอาไว้ได้ มิใช่สนั ดานเสียแบบคนอื่นๆ ซึง่ นี่มิใช่
เรือ่ งง่าย เย่หยวนรูส้ กึ นับถือจากใจจริง
“อตัญญู? คนเป็ นพ่อยังกล้าวางยาพิษใส่ลกู ตัวเองจนนอนทรมานรอ
ความตาย ยังกล้าพูดเรือ่ งจริยธรรมกับคนอื่นอีกรึ? คุณหนูหวางหรู
ช่วยชีวิตข้า นายน้อยผูน้ ีย้ ่อมต้องตอบแทนเป็ นธรรมดา แล้วเรือ่ งนีม้ นั
เกี่ยวอะไรกับพวกท่าน?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ เสียงเย็นสะท้าน
“ช่างน่าขันสิน้ ดี! นางเป็ นบุตรสาวของข้า นัน้ เท่ากับว่าตระกูลเหลียง

ช่วยชีวิตเจ้า! เจ้าไม่คิดแม้แต่จะตอบแทน แถมยังกล้าลักพาตัวบุตรสาว
ข้าไปอีก! ในวันนี ้ เจ้าอย่าหวังเดินออกจากตระกูลเหลียงได้!”
เหลียงหมิงอีค้ ารามด่า
เย่หยวนเพียงครีย่ ิม้ บางพลางกล่าวตอบว่า

“ตอบแทน? จะเอาอะไรล่ะ? วิชาควบคุมอสูรของข้า?”
ทันทีท่ีเหลียงหมิงอีแ้ ละหวังเพียนหลานได้ยินคาว่า‘วิชาควบคุมอสูร’ แวว

ตาพวกเขาพลันเปล่งประกายขึน้ ทันทีดว้ ยความโลภ
แต่เหลัยงหมิงอีค้ ่อนข้างหัวไว เขาจะแสดงความโลภออกมาจนเด่นชัด

ขนาดนัน้ ได้อย่างไร?
“หึ! อย่าให้ขา้ ต้องเสียแรงลงมือ! ลักพาตัวเหลียงหวางหรูนบั เป็ นโทษ

ร้ายแรงมิอาจให้อภัย! วางหวางหรูลงเดี๋ยวนีแ้ ละจงยอมจานนเสีย! หาก
ให้ความร่วมมือ บางทีท่านประมุขผูน้ ีย้ งั พอไว้ชีวิตเจ้าได้!”
เหลียงหวางอีก้ ล่าวขึน้ และเดินตามแผนชั่วที่วางไว้อย่างแนบเนียน

เย่หยวนจับจ้องอีกฝ่ ายไม่วางตา พลางกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ ที่มิใช่
รอยยิม้ ว่า
“ท่านประมุขเหลียง พ่ออย่างท่านกระทั่งชีวิตลูกตัวเองยังยอมขาย ตัง้ แต่

นายน้อยผูน้ ีล้ ืมตาดูโลกยังไม่เคยพบเจอผูใ้ ดบัดซบเท่าท่านมาก่อน! อย่าง
งีเ้ สีย หากท่านมีปัญญาหยุดข้าได้จริงๆ ก็รบี ๆเข้ามาเถอะ”
เมื่อกล่าวจบเย่หยวนก็อมุ้ เหลียงหวางหรูออกไปโดยไม่แยแสสนใจใดๆอีก
“หึ! ไอ้เด้กพิการนี่ช่างหน้าด้านกล้าอวดดี! ลาพังคิดจะพึ่งพาแค่สหาย

ซอมซ่อที่พกมาด้วย? เอาสวะเช่นนีม้ าแค่ตวั เดียว คิดดูแคลนตระกูลเหลี
ยงมากเกินไปแล้ว!”
เหลียงหมิงอีเ้ ค้นหัวเราะเย็นหนึ่งคา ทันใดนัน้ ยอดฝี มือนับหลายสิบปราด

เข้าโจมตีเย่หยวนและหลัวเจียทันที
พินิจจากรัศมีกลิ่นอายของพวกเขาเหล่านี ้ ล้วนแต่เป็ นเซียนอาณาจักร
ปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นทัง้ สิน้ !
วูบ! วูบ! วูบ!
ร่างนับหลายสิบคนพุ่งเข้าจู่โจมเย่หยวนก่อน เพื่อปิ ดกัน้ โอกาสหลัวเจียมิ

ให้ย่ืนมือมาช่วยทัน
แต่เสีย้ วอึดใจนัน้ เอง ทัศนีภาพของทุกคนพลันพร่าวมัวหนัก สายลมซัด

กระชากหอบใหญ่ เสียงกรีดร้องครา่ ครวญดังระงมลั่นในทันใด
ชวิง๊ ! ชวิง๊ ! ชวิง๊ !
ประกายคมดาบสีโลหิตจรัสฉาย!
ยอดฝี มือขงอตระกูลเหลียงนับหลายสิบกระเด็นกระดอนออกไปเสีย
กระบวนไร้ทิศทาง
ม่านตาดาของเหลียงหมิงอีพ้ ลันหดแคบฉับพลัน เขาเร่งขยับขยายสายตา

มองไปที่หลัวเจียด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ขณะอึดใจต่อมา เขาอุทานดัง
ลั่นประหนึ่งเห็นผี
“จอมดาบคลั่ง! เจ้า…เจ้าคือจอมดาบคลั่งแห่งหอมหาสมบัติ,หลัวเจีย!!”
รูปลักษณ์หน้าตาของหลัวเจียกลับไม่คนุ้ นักต่อสาธารณะชน แต่นามขาน

จอมดาบคลั่ง กลับเป็ นที่เลื่องลือกึกก้องทั่วสารทิศ
เพลงดาบของเขาเป็ นเอกลักษณ์เด่นชัด ขณะที่เขาสาแดงใช้ต่อหน้า มี

หรือที่เหลียงหมิงอีจ้ ะจาไม่ได้เชียว?
เพลงดาบที่บิดพลิว้ แต่ดดุ นั ป่ าเถื่อนขนิดนี ้ ยังเป็ นใครได้อีกนอกจากจอม
ดาบคลั่ง,หลัวเจีย?
“เย่หยวนเป็ นอาคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติ ผูใ้ ดกล้าแตะ

ต้องเขา มันผูน้ นั้ คือศัตรูของคมดาบในมือข้า!”
นี่เป็ นครัง้ แรกที่หลัวเจจียเอ่ยปากกล่าวขึน้

ตอนที่ 1306 เตะชนแผ่นเหล็ก
“อะ-อาคันตุกะนักหลอมโอสถ? น้องหลัว เจ้าเข้าใจอะไรผิดไปหรือไม่? คน

พิการจะไปหลอมกลั่นโอสถได้อย่างไร?”
พลางกล่าวออกไปแบบนัน้ แค่เหลียงหมิงอีร้ ูส้ กึ ได้ว่า นี่หาใช่เรือ่ งตลกไม่!
แต่…เย่หยวนไม่มีแม้แต่รอ่ งรอยพลังปราณเทวะหลงเหลืออยู่ในกายาเลย
แล้วจะไปใช้อะไรหลอมกลั่นกัน?
อย่างไรก็ตาม หลัวเจียผูน้ ีค้ ือยอดฝี มืออันดับหนึ่งแห่งหอมหาสมบัติ ซึ่ง

เป็ นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลาย!
ชายผูน้ ีค้ ลั่งดาบยิ่งกว่าข้าวสามมือ้ เพลงดาบของเขาสาเร็จถึงระดับสูงสุด
พลังฝี มือถึงขัน้ ที่ว่าเทียบเทียมได้กบั เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุด
ไม่เป็ นรองหรือเสียเปรียบกว่าอันใด
ชายผูน้ ีม้ ิใช่บคุ คลที่จะไปยั่วยุได้เลย!
ดังนัน้ เหลียงหมิงอีจ้ ึงตกใจแทบสะดุง้ โหย่ง ที่จ่ๆู หลัวเจียปรากฏตัวอยู่

ตรงหน้า
ไม่วา่ ด้วยเหตุผลใด ยามนีไ้ ม่ตอ้ งสงสัยแล้วว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเย่

หยวนกับหอมหาสมบัติหาใช่ตนื ้ เขินไม่
หลัวเจียผูน้ ีม้ ิใช่คนที่ชายพอการไร้ความสามารถอย่างเย่หยวนจะสามารถ

สั่งให้ทาโน้นทานี่ได้
แต่ใครจะทราบ หลังจากหลัวเจียกล่าวจบประโยคไป เขาก็มิได้เอ่ยปากส่ง
เสียงใดๆอีกเลย ราวกับกลับกลายมาเป็ นคนใบ้อีกครัง้
ท่าทีสขุ มุ เยือกเย็นชนิดนี ้ ส่อแววน่าเกรงขามสุดขีด
“ท่านประมุขเหลียง ดูท่าท่านยังคงกังขาสงสัย ถ้าอยากรูก้ ็มาค้นหา

คาตอบเอาเอง…หากท่านมีความสามารถพอ”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมเหลียวหางตาจับจ้องอย่างหยามเหยียด
เหลียงหมิงอีอ้ ดสาลักมิได้เมื่อได้ยินแบบนัน้ ทว่าเขาในตอนนีก้ ลับต้อง

ระมัดระวังเป็ นหลายเท่าตัว
เขาหาใช่คมู่ ือของหลัวเจียผูน้ ีไ้ ด้เลย!

หวังเพียนหลานเร่งโพล่งตะคอกขึน้ ทันทีดว้ ยความกระวนกระวายไม่เป็ น
ดั่งใจ
“หมิงอี ้ เจ้าจะไปกลัวพวกมันทาไม? เมืองกุยฉางแห่งนีห้ าใช่อาณาเขต

ของพวกมันหอมหาสมบัติ แถมยังมีพวกเขาตระกูลหวังคอยหนุนหลังอีก
แล้วหอมหาสมบัติจะไปทาอะไรได้? ไปเรียกท่านลุงสองมา ข้าอยากจะรู ้
เสียจริงว่าหลัวเจียมันจะมีดีอย่างที่กล่าวขานจริงๆหรือไม่!”
หวังเพียนหลานกระชากแขนเสือ้ ดึงสติเหลียงหมิงอี ้ นางพยายามแสดงให้

เห็นว่า สุดท้ายนีเ้ ย่หยวนกลับไม่มีค่าอันใดให้ตอ้ งหวาดกลัว
ซึง่ ในท้ายที่สดุ ยังคงเป็ นเพราะความโลภที่ครอบงาจิตใจไม่เสื่อมคลาย
สีหน้าการแสดงออกของเขาสงบเยือกเย็นขึน้ ในเวลาต่อมา ก่อนเอ่ยสั่งไป

ว่า
“ไปเชิญท่านลุงสองมา! บอกเพียงว่ายามนีต้ ระกูลเหลียงประสบหายนะ มี
ศัตรูโฉดชั่วบุกเข้ามา โปรดท่านลุงสองยื่มมือช่วยเหลือ! ส่วนพวกเจ้าที่
เหลือเข้าโจมตีพร้อมกัน ข้าไม่เชื่อหรอกว่า หลัวเจียจะมีปัญญาปกป้องไอ้
พิการนัน้ ได้หมด!”
ภายใต้คาสั่งการของเหลียงหมิงอี ้ เหล่าเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าต่าง
รุดระดมพล ตีกรอบห้อมล้อมพวกเย่หยวนทัง้ สามไว้อีกครัง้
ด้วยเหตุนีเ้ อง สถานการณ์ถึงพลิกกลับสูว่ ิกฤติอีกครัง้
ทว่าเย่หยวนกับหลัวเจียทาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึน้ พวกเขายังคงก้าวแช่ม
ออกไปโดยหาได้สนใจรอบข้างแม้แต่นอ้ ย พร้อมกาลังจะเดินจากไป
เผชิญกับพวกเขาที่ทาตัวเป็ นทองไม่รูร้ อ้ นแบบนี ้ เหล่ายอดฝี มือตระกูลเห

ลียงต่างครั่นคร้ามขึน้ หลายส่วน ถึงยังตีกรอบล้อมเช่นนัน้ แต่กลับไม่มีใคร
กล้าเคลื่อนไหวเปิ ดฉาก
“รีบๆฆ่าพวกมันสักที! หากใครขัดขืนนับเป็ นศัตรูกบั ตระกูลเหลียงและ
ตระกูลหวัง!”
หวังเพียนหลานโวยวายเสียงดังลั่น ทุกคนได้ฟังเช่นนัน้ ตัวสั่นเทาด้วย

ความวิตก
ท้ายที่สดุ นี ้ พวกเขาได้แต่กดั ฟั นเริม่ เคลื่อนไหวอย่างจนใจ แต่ยงั ไม่ทนั ยก

ไม้ยกมือ สายลมกระโชกแรงหอบใหญ่ตดั ผ่านหน้าทันทีทนั ควัน
“อ๊ากกกก!!”
เสียงกรีดร้องครา่ ครวญอย่างสุดแสนเวทนาดังกึกก้อง มือของเหล่ายอด

ฝี มือตระกูลเหลียวถูกตัดขาดสะบัน้ หลุดลอยเคว้งกลางอากาศ ยามนีท้ ่วั
ทัง้ บริเวณกลางเป็ นบ่อนา้ พุเลือดสดที่พ่งุ กระชูดไม่หยุดหย่อน
ยังไม่ทนั เห็นว่าหลัวเจียโจมตีตงั้ แต่ตอนไหน ทว่ายามได้สติอีกครัง้ ข้อ
มมือของพวกเขาทุกคนก็ถกู ตัดขาดไปเสียแล้ว
พวกที่เหลือรอดถึงกับขวัญเสียหนัก คู่ขาสั่นเทาก้าวไม่ออกแม้สกั นิด
ไม่วา่ หวังเพียนหลานจะตะโกนขู่เข็ญอย่างไร ทว่าพวกเขาเองก็ไม่กล้า

เคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน
กระทั่งการโจมตีของอีกฝ่ ายยังมองไม่เห็นด้วยซา้ แล้วจะเอาอะไรไปสู?้
เย่หยวนกับหลัวเจียยังคงก้าวแช่มออกไปโดยไม่แยแสใดๆ พร้อมตรง
ออกไปถึงหน้าประตูตระกูลเหลียงเตรียมจากไปไม่เร่งไม่รบี
การปรากฏตัวในครัง้ นี ้ ราวกับหน้ามือเป็ นหลังมือโดยแท้

ตระกูลเหลียงไม่สามารถทาอะไรเย่หยวนได้เลย
เหลียงหมิงอีเ้ องก็เป็ นเพียงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลาง ต่อหน้า

หลัวเจียผูน้ ี ้ มีหรือจะกล้าแม้แต่จะขยับตัว?
เหลียงหมิงอีท้ ราบดี หลัวเจียไม่เคยสนใจเลยว่าศัตรูหรือคูต่ ่อสูข้ องเขาจะ

แข็งแกร่งเพียงใด เพราะเขาย่อมทุ่มสุดตัวถึงเลือดถึงเนือ้ เมื่อต้องออกโรง
ไม่แกตายข้าก็พินาศ!
ขณะที่เย่หยวนและหลัวเจียกาลังจะออกไป เหลียงหมิงอีแ้ ละหวังเพียน

หลานพลันถอดสีหน้าทันที
ทว่าเวลานัน้ เอง ทัศนียภาพเบือ้ งหน้าพลันเบลอพร่าหนัก ชายชราคนหนึ่ง
ปรากฏกายขึน้ ขวางหน้าประตูตระกูลเหลียง
“ท่านลุงสอง!”
ยามนีเ้ มื่อเหลียงหมิงอีเ้ ห็นชายชราคนนัน้ เขาก็ดีอกดีใจอย่างยิ่ง
ชายชราคนนีเ้ ป็ นลุงคนรองของเหลียงหมิงอี ้ และยังมีพลังฝี มือสูงที่สดุ ของ

ตระกูลเหลียงในปั จจุบนั เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลาย,เหลียงฮุย
“หมิงอี ้ เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ?”
ก่อนหน้าที่กาลังจากการปลีกวิเวก เขาเองก็ยงั ได้ยินกรีดร้องดังระงมทั่วทัง้

ลานกว้างหลังตาหนัก
“ท่านลุงสอง หวางหรูถกู ไอ้บดั ซวบสองตัวนัน้ ลักพาตัวไป! ทัง้ ๆที่นางมีจิต
เมตตาช่วยชีวิตระหว่างทาง แต่ใครจะไปรูไ้ อ้บดั ซบนี่กลับเป็ นหมาป่ า
กระหาย จ้องครอบครองความงามของหวางหรู จนถึงขัน้ บุกเข้ามาใน
ตระกูลเหลียงโดยตรงเช่นนี!้ ”
เหลียงหมิงอีก้ ล่าวขึน้
เมื่อเหลียงฮุยได้ยินแบบนัน้ พลันอดโมโหมิได้ เขาสาดสายตาใส่เย่หยวน

เจือแววอามหิตเปี่ ยมล้นและกล่าวว่า
“ปรากฏว่า มีคนพิการกล้าอวดดีกบั ตระกูลเหลียงของข้าจริงๆ?”
เหลียงหมิงอีเ้ ร่งกล่าวต่อ
“มิทราบเลยว่าไอ้เด็กบัดซบนีห้ ยิบใช้กลอุทายอันใดออกมา ถึงได้ลอ่ ลวง
ให้หอมหาสมบัติถงึ ขัน้ ออกโรงมาปกป้องขนาดนี!้ ถึงขัน้ ที่ว่าฝ่ ายนัน้ ส่ง
หลัวเจียออกมาคอยคุม้ กัน มันจึงได้ใจบุกทาร้ายพวกเราเช่นนี!้ ”
เหลียงฮุยสะดุง้ เล็กน้อย ก่อนปราดสายตาเหลียงมองไปยังชายในชุด

ซอมซ่อที่อยู่ดา้ นหลังเย่หยวน
เหลียงหมิงอีเ้ ห็นแบบนัน้ กล่าวเสริมเติมต่อว่า
“ท่านลุงสอง ยามนีม้ ีแค่เหลัวเจียตามลาพัง จัดการเสร็จสรรพ จับไอ้เด็ก

พิการนีม้ าทรมานเป็ นบทเรียน!”
สีหน้าเหลียงฮุยมืดขรึมลง เขาพยักหน้ากล่าวตอบว่า
“ไม่มีปัญหา! พลังฝี มือหลัวเจียผูน้ ีน้ บั ว่าแกร่งกล้า เราชายชราจะสกัด
ยับยัง้ เอาไว้ ยามนัน้ เร่งไปจับตัวเด็กนัน้ มาลงโทษ!”
เหลียงหมิงอีร้ ูส้ กึ ตื่นอกตื่นเต้นเป็ นอย่างยิ่งเมื่อได้ฟังเช่นนัน้
“โปรดมั่นใจเถอะ ไอ้เด็กนัน้ แค่คนพิการ กลับหาใช่ปัญหาไม่!”
เหลียงฮุยพยักหน้าตอบ ยามนีห้ นั มากล่าวกับหลัวเจียว่า
“หลัวเจีย! เจ้าเป็ นถึงจอมดาบอันดับหนึ่งแห่งหอมหาสมบัติ แต่วนั นี ้ เจ้า

กลับรังแกตระกูชลเหลียงของข้าจนเกินไป! เราชายชราขอท้าพิสจู น์ นาม
ขานจอมดาบอันดับหนึ่งแห่งหอมหาสมบัติ ตัวเจ้าสมควรได้รบั จริงหรือ
เท็จ!”
หลัวเจียยังคงยืนเงียบไม่ไหวติง ราวกับว่าบนผืนพิภพแห่งนีม้ ีเพียงเขาอยู่
ตัวคนเดียว
เหลียงฮุยสีหน้ามืดตก ร่างของเขาพุ่งปราดตรงออกไปทันที มือข้างหนึ่ง

เรียกดาบวิเศษจับกระชับแน่น เพียงเสีย้ วประกายแสงวูบวาบ กลับหา
ทราบไม่วา่ คมดาบก็ลถุ ึงหลัวเจียตัง้ แต่เมื่อไหร่
ระหว่างระดับชัน้ ของอาณาจักรปฐมพระเจ้า กลับเป็ นช่องว่างที่หาสิ่งใด

ทดแทนไม่ มันเหลื่อมลา้ ชนิดนีก้ ว้างใหญ่ประดุจฟ้าดิน
ถึงหลัวเจียนและเหลียงฮุยจจะเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลาย

เหมือนกัน แต่ดว้ ยประสบการณ์ตามอายุ กลับยังปรากฏระยะห่างอยู่
พอสมควร
ซึง่ ความแกร่งกร้าวของเหลียงฮุยเองก็เข้าใกล้อาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้
สุดแล้วเช่นกัน ผนวกกับประสบการณ์สดุ เจนจัด กระบวนโจมตีนีส้ ะเทือน
ฟ้าสะท้านปฐพีอย่างแท้จริง
ในขณะเดียวกัน เหลียงหมิงอีเ้ องก็เคลื่อนไหวออกมาอย่างพร้อมเพรียง!
เป้าหมายของเขาก็คือเย่หยวน!
แม้หลัวเจียจะได้ช่ือว่าเป็ น จอมดาบอันดับหนึ่งแห่งหอมหาสมบัติ แต่

เนื่องจากพลังฝี มือของเขาใกล้เคียงออกเป็ นรองเหลียงฮุยอยู่หนึ่งส่วน การ
จะสลัดออกจากเหลียงฮุยให้หลุด กลับเป็ นไปได้ภายในเวลาอันสัน้
ทว่าทันใดนัน้ เอง ยามนีก้ ลับมีพายุคลั่งก่อตัวขึน้ ฉับพลัน!
เกร๊งงง!
คล้ายเสียงกริง่ แหลมคมแผดดังขึน้ !
ในที่สดุ ทุกคนต่างก็ได้เห็นหลัวเจียจับดายขึน้ มาประจักษ์แก่สายตาเสียที!
ไร้ซง่ึ จิตสังหารแห่งดาบ ปราศจากพลังปราณเทวะ สิ่งเดียวที่เห็นมีเพียง

คมดาบยาวที่ยกชูชนั ขึน้ มา
เสียงโลหะปะทะแผดก้อง
พร๊วดดด!
ดาวยาวของหลัวเจียแทงทะลุกลางอกของเหลียงฮุยเข้าอย่างโหดเหีย้ ม
อย่างไรก็ตามแต่ พลังสภาวะกลับหาได้ลดทอนลงแม้แต่นอ้ ย ร่างของเหลี
ยงหมิงอีเ้ พิ่งทะยานได้ครึง่ ทาง ยามนีพ้ ลันต้องสกัดต้านคมดาบของ
หลัวเจียที่ปราดพุ่งเข้ามาแทน!
คูด่ าบยาวเข้าปะทะ สะเก็ดไฟสาดกระเซ็นจากคมโลหะ ผูค้ นโดยริบได้แต่

จับจ้องด้วยความหวาดกลัว เนื่อตัวสั่นเทาไม่หยุดหย่อน
“นี่…ไฉนถึงแข็งแกร่งปานนี?้ อีกเพียงก้าวเดียว ผูอ้ าวุโสสองก็ทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดแล้วแท้ๆ แต่ไฉนถึงพ่ายต่อหลัวเจียในหนึ่ง
กระบวนเช่นนี!้ ”
“ทาอะไรได้? จอมดาบอันดับหนึ่งแห่งหอมหาสมบัติช่างแกร่งกล้าสมคา
ล่าลือ!”
“ตอนนีต้ ระกูลเหลียงเตะชนแผ่นเหล็กแข็งแล้วจริงๆ หอมหาสมบัติกลับ
มิใช่กลุม่ อิทธิพลที่ควรยั่วยุเลย!”
เหล่ายอดฝี มือตระกูลเหลียงที่ยงั เหลือต่างประหลาดใจยิ่งกับภาพฉากเมื่อ

ครู ่ ในขณะที่เย่หยวนยังคงอุม้ เหลียงหวางหรู พร้อมก้าวย่างออกจาก
ประตูตระกูลเหลียงไปโดยหาได้แยแสใดๆไม่
ตอนที่ 1307 ไปให้ขายขีห้ น้า?
“ผูอ้ าวุโสเฟิ ง เป็ นอย่างไรบ้าง?”
ภายในห้องสี่เหลี่ยมจัตรุ สั ของหอมหาสมบัติ เย่หยวนกาลังเอ่ยปากถาม

ไถ่เฟิ งปิ งที่กาลังจับชีพจรของเหลียงหวางหรูดว้ ยความกังวลใจยิ่ง
เฟยปิ งผูน้ ีเ้ ป็ นหัวหน้านักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติ ภายใต้คาขอร้อง

จากผูจ้ ดั การซู เขาจึงเดินทางมาหาเพื่อวินิจฉัยอาการของเหลียงหวางหรู
ถึงเย่หยวนจะขึน้ ชื่อว่าเป็ น จอมเทพโอสถ แต่เขาก็ทาได้เพียงหลอมกลั่น

โอสถศักดิส์ ิทธิ์เท่านัน้ ส่วนเรือ่ งอาการของเหลียงหวางหรู เขากลับไม่
สามารถทาอะไรได้เลย
เฟิ งปิ งส่ายศีรษะเล็กน้อยพลางถอนหายใจกล่าวตอบว่า

“ร่างกายของแม่นางหวางหรูเป็ นเพียงมนุษย์ แต่พิษที่นางได้รบั กลับเป็ น
ถึงพิษระดับศักดิส์ ิทธิ์ เช่นนัน้ นางจะทนความทรมานขนาดนีไ้ ด้อย่างไร?
คุณสมบัติของพิษชนิดนีจ้ ะค่อยๆกัดกร่อนร่างกายอย่างช้าๆ และจะแล่น
เข้าสูห่ วั ใจในท้ายที่สดุ !”
เย่หยวนถึงกับหน้าเสียทันทีท่ีได้ยินเช่นนัน้ ณ ปั จจุบนั เขาไร้ซง่ึ พลังปราณ

เทวะใดๆในร่างกาย และไม่สามารถช่วยเหลือเหลียงหวางหรูใดๆได้เลย
แต่ในฐานะที่เป็ นนักหลอมโอสถเหมือนกัน เย่หยวนย่อมทราบดีถึง

ความหมายที่ว่า หากพิษแล่นเข้าหัวใจได้ ผลลัพธ์ต่อจากนัน้ จะเป็ น
อย่างไร
ไม่วา่ พิษจะอ่อนเพียงใด แต่หากปล่อยไว้จนแล่นเข้าสูห่ วั ใจได้สาเร็จ ยาม

นัน้ แม้แต่จกั รพรรดิหยกยังหมดปั ญญาช่วยเหลือ!
“ผูอ้ าวุโสเฟิ ง หรือเป็ นไปได้ไหมว่าจะไร้หนทางช่วยจริงๆ?”
เฟิ งปิ งส่ายหัวอีกครัง้ และกล่าวตอบอย่างขมขื่นว่า
“หากต้องการกาจัดพิษนีอ้ อกไป จาต้องใช้โอสถล้างพิษหนึ่งดาวขัน้ เทวะ

เข้าพิฆาตเท่านัน้ ! แต่ในเมืองกุยฉางแห่งนี ้ กลับไม่มีใครสามารถหลอม
กลั่นโอสถล้างพิษหนึ่งดาวขัน้ เทวะได้เลย!”
โอสถล้างขัน้ เทวะ เปรียบเสมือนพระเจ้าเหนือสรรพชีวิต มีตวั ตนแต่มิอาจ

ย่างสัมผัสถถึงได้!
ลืมไปเลยสาหรับเหล่านักหลอมโอสถในเมืองกุยฉาง ต่อให้เป็ นจอมเทพ

โอสถสองดาวจากที่อ่ืนก็ไม่มีทางหลอมกลั่นได้เลยเช่นกัน
ขึน้ ชื่อว่าโอนถขัน้ เทวะ ไม่เพียงจาเป็ นต้องฝี มือความสามารถอันแกร่งกล้า
แต่ยงั พึ่งพาโชคชะตาอันท้าทายสวรรค์ถึงจึงจะประสบความสาเร็จ
ผูจ้ ดั การซูถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขากล่าวว่า
“ข้าเองก็รูจ้ กั เด็กสาวนางนี ้ นางเป็ นคนน่ารักจิตใจเปี่ ยมเมตตา เห้ออ…

กระทั่งข้าเองยังคาดไม่ถึง เสืออย่างเหยีงหมิงอีก้ ลับกินลูกของมันลงจริงๆ
ช่างไร้จิตสานักโดยแท้!”
ผูอ้ าวุโสเฟิ งเผยสีหน้าท่าทีสดุ หยามเหยียดเมื่อได้ฟัง เขากล่าวขึน้ เสริมว่า
“เหลียงหมิงอีไ้ ร้ยางอายเกินเยียวยา! หากย้อนกลับไป เพื่อตีสนิทชิดเชือ้

กับตระกูลหวัง เขาขึน้ ขัน้ ยอมแต่งงานกับหวังเพียนหลาน ในขณะที่ปล่อย
ให้ศพของภรรยาเก่านอนนิ่งอยู่แบบนัน้ หาได้สนใจทาพิธีอนั ใดอยู่นาน
เรือ่ งนีก้ ลายมาเป็ นหัวข้อสนทนาอยู่พกั ใหญ่ จนบัดนีก้ ลายเป็ นเรือ่ งตลก
เลื่องชื่อภายในเมืองกุยฉางไปแล้ว”
จู่ๆราวกับว่าผูจ้ ดั การซูอยากจะพูดอะไรบางอย่างขึน้ มา แต่ก็กลืนคาพูด
เหล่านัน้ กลับลงคอทันทีอย่างลับๆ แต่นนั้ ดันไปสะดุดตาเย่หยวนเข้าอย่าง
จัง
“ผูจ้ ดั การซู ท่านพอจะมีหนทางช่วยเหลือหวางหรูได้บา้ งหรือไม่?”
เย่หยวนรีบกล่าวถาม
เฟิ งปิ งได้ยินแบบนัน้ พลันหันมองไปที่ผจู้ ดั การซูก่อนกล่าวว่า
“อย่าหวังเลย แผนนีข้ า้ ว่าไม่ได้ผล”
ผูจ้ ดั การซูถอนหายใจเสียงยาวกล่าวขึน้ ว่า

“ถูกต้อง เย่หยวน,ข้าเองก็คิดว่าแผนการนีไ้ ม่น่าจะได้ผล อย่าให้กล่าวเสีย
ดี เช่นนัน้ อาจเป็ นการหาปั ญหาใส่ตวั เจ้าเปล่าๆ”
สีหน้าฉงนใจหนัก เย่หยวนเอ่ยถามต่อทันที
“ผูจ้ ดั การซูโปรดบอกผูเ้ ยาว์มาเถิด แม่นางหวางหรูเป็ นผูม้ ีบญ

ุ คุณ เย่คนนี ้
มิอาจทนดูอยู่เฉยๆได้!”
เฟิ งปิ งยิม้ และกล่าวว่า
“เรือ่ งนีม้ ิได้สาคัญที่ว่าเจ้าจะทาได้หรือไม่ได้ แต่อยู่ท่ีว่าฝ่ ายนัน้ จะยอม

ช่วยจริงๆรึเปล่า”
เย่หยวนกวสดตามองทัง้ สองสลับไปมาอย่างงุนงง ผูจ้ ดั การซูถอนหายใจ

อีกระลอกใหญ่พลางกล่าวว่า
“พิษที่แม่นางหวางหรูได้รบั ไปคือ พิษขนวิหคพันราตรี เป็ นไพ่ตายลับของ
ตระกูลหวัง ซึง่ พิษตัวนี ้ ตราบใดที่ยงั ไม่แล่นเข้าสูห่ วั ใจ หวังหลินโปของ
ตระกูลหลังสามารถรักษาให้หายได้!”
“เพียงแต่ว่า…หวังหลินโปเป็ นพี่ชายแท้ๆของหวังเพียนหลาน!”
หัวคิว้ เย่หยวนขมวดถักแน่นแทบชนกัน ความหมายความเฟิ งปิ งและ

ผูจ้ ดั การซูคอ่ นข้างชัดเจนแจ่มแจ้ง
นี่คือยาพิษลับของตระกูลหวัง จึงมีเพียงคนของตระกูลหวังเท่านัน้ ที่

สามารถรักษาได้
ซึง่ คนที่รกั ษาได้ก็คือ พี่ชายของหวังเพียนหลาน!

หรือเย่หยวนต้องไปขอร้องอ้อนวอนตระกูลหวังให้ช่วยจริงๆ?
ครัง้ นี ้ เย่หยวนบุกตรงไปยังตระกูลเหลียงเพื่อลักพาตัวคุณหนูตระกูล
ออกมา ส่วนผูอ้ าวุโสสองกับเหลียวหมิงอีไ้ ด้รบั บาดเจ็บสาหัสโดยหลัวเจีย
นี่นบั เป็ นหายนะของตระกูลเหลียงก็กล่าวไม่ผิด
ด้วยความแค้นในคราวนีผ้ นวกกับสันดานนิสยั อันโหดเหีย้ มของหวังเพียน

หลานแล้ว มีหรือที่นางจะยอมให้พ่ีชายของนางช่วยถอนพิษให้เหลียง
หวางหรู?
เย่หยวนสูดไอเย็นเข้าลึกๆแช่มช้า กล่าวถามเฟิ งปิ งขึน้ ว่า
“ผูอ้ าวุโสเฟิ ง แม่นางหวางหรูอยู่ได้อีกนานเพียงใด?”
เฟิ งปิ งครุน่ คิดไปชั่วขณะ ก่อนให้คาตอบว่า

“พูดยากนัก น่าจะ…ไม่เกินพรุง่ นี!้ ”
สีหน้าเย่หยวนตกลงในทันใด เขาเอ่ยปากถามอีกครัง้ ว่า
“ผูอ้ าวุโสเฟิ ง เย่หยวนคนนีข้ อโอสถล้างพิษหนึง่ ดาวชัน้ สวรรค์! แน่นอนเย่

คนนีห้ าได้ขออย่างเดียวโดยไม่จ่ายสักแดง หลังจากนีข้ า้ ขออุทิศตัวหลอม
กลั่นโอสถปราณเทวะขัน้ สวรรค์ให้เป็ นจานวนหนึ่งร้อยเม็ด!”
เฟิ งปิ งเหลียวมองเย่หยวนโดยไวและกล่าวตอบพร้อใบหน้าประดับประดา

รอยยิม้ สุดเห็นใจว่า
“ตามที่ขา้ รูม้ า เจ้าสามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะได้เพียงชนิดเดียว

ใช่หรือไม่? ตอนนีม้ ิใช่วา่ เจ้าต้องการจะยึดเวลาออกไป เพื่อวางแผนหลอม
กลั่นโอสถถอนพิษหนึ่งดาวขัน้ เทวะด้วยตัวเอง? ยอมแพ้เสียเถอะ! เรือ่ งนี ้
มันเป็ นไปไม่ได้เลย!”
“ข้าจะเดินทางไปที่ตระกูลหวังก่อน เพื่อขอร้องพวกเขา หากพวกเขาย่อ

มตกลงให้ความร่วมมือ เรือ่ งนีค้ งจบลงอย่างมีความสุข แต่หากไม่ยอม…
เย่คนนีค้ งไม่เหลือหนทางอื่นแล้วเช่นกัน!”
คากล่าวของเย่หยวน ทาเอาทุกคนประหลาดใจกันอย่างยิ่ง
พวกเขาทราบดี เย่หยวนเป็ นคนที่หยิ่งทะนงในศักดิศ์ รีเพียงใด ถึงขัน้ ที่วา่

บุกเข้าไปยังตระกูลเหลียงโดยลังเลแม้สกั นิด
เช่นนัน้ แล้ว เรือ่ งจะไปก้มหัวให้ใครอื่น มันควรจะเป็ นสิ่งที่เขาไม่มีวนั ทา

แน่นอน ชนิดที่ว่าต่อให้ตอ้ งตายก็ยอม
ยิ่งไปกว่านัน้ ทุกคนเองต่างก็มองแผนนีใ้ นแง่ไม่ดีเท่าไหร่นกั ถึงเย่หยวน
จะยอมอ่อนข้อขนาดนี ้ แต่คงเป็ นไปไม่ได้ท่ีตระกูลหวังจะยอมช่วย
สุดท้ายนีเ้ พื่อช่วยชีวิจเหลียงหวางหรู เย่หยวนถึงกับยอมทาเรือ่ งอัปยศอด

สูย่ิง อย่างการก้มศีรษะให้คนอื่น!
“เย่หยวน เจ้ามั่นใจดีแล้วใช่ไหม?”
ผูจ้ ดั การซูท่ีเข้าใจนิสยั เย่หยวนดีกล่าวถามขึน้ ด้วยความเป็ นห่วง
แต่เย่หยวนก็ยงั ยิม้ กว้างกล่าวตอบไปว่า
“แม่นางหวางหรูตอ้ งทนทุกข์ทรมานขนาดนีก้ ็เพราะข้า นางคือผูม้ ีพระคุณ

ช่วยเหลือชีวิตข้าไว้ ต่อให้เหลือแค่เศษเสีย้ วของความหวัง เย่คนนีก้ ็ขอลอง
ดูสกั ตัง้ !”
ทุกคนที่ได้ยินดังนัน้ ต่างรูส้ กึ ทึ่งอย่างเห็นได้ชดั พวกเขาไม่เคยคิดเคยฝัน
มาก่อนเลยว่า แท้ท่ีจริงแล้วเย่หยวนจะเป็ นคนซื่อสัตย์และกตัญญูต่อผูม้ ี
บุญคุณขนาดนี!้
ทัง้ เฟิ งปิ งและผูจ้ ดั การซูต่างเป็ นคนฉลาดหัวไว พวกเขาตระหนักทราบมา

นานแล้วว่า ที่เย่หยวนลงมือทาสิ่งต่างๆเช่นนีห้ าได้ปรารถนาครองใจเหลี
ยงหวางหรูแม้แต่นอ้ ย ในทางตรงข้าม สายตาที่เย่หยวนมีให้นางกลับไม่มี
เรือ่ งรักใคร่เลยสักนิด
ทัง้ หมดที่เย่หยวนทาลงไปก็เพื่อตอบแทนบุญคุณที่นางเคยเมตตาเขาไว้!
ในตอนนัน้ เอง เย่หยวนก็สมั ผัสได้ว่าแขนเสือ้ ตนเองถูกกระตุกดึงเบาๆ

ยามก้มศีรษะกวาดตามอง ปรากฏว่าเป็ นเหลียงหวางหรูท่ีพยายามเรียก
เขา
แม้นางจะพูดไม่ได้ แต่เย่หยวนก็เห็นได้อย่างชัดแจ้ง คูด่ วงเนตรสวยของ
นางเห่อร้อนแดงระเรือ่ พร้อมหยดนา้ ตาใสที่ไหลรินลงมา
ถึงนางจะอ่อนเพลียอย่างมากในตอนนี ้ แต่สติสมั ปชัญญะของเหลียง

หวางหรูยงั คงครบถ้วนสมบูรณ์ดี
เย่หยวนที่เต็มใจยอมรับความอัปยศเช่นนีเ้ พื่อนาง ซึง่ สาหรับตัวนางเองก็

รูส้ กึ เสียใจอย่างมาก
“คุณหนูหวางหรู ไม่จาเป็ นต้องรูส้ กึ เช่นนัน้ เย่คนนีต้ ิดหนีบ้ ญ

ุ คุณท่านครัง้
ใหญ่ ไม่ว่าอย่างไรเย่คนนีจ้ ะต้องรักษาท่านให้จงได้!”
เหลียงหวางหรูพยายามพยักหน้าตอบเล็กน้อย ทว่าอามรณ์ความรูส้ กึ จาก
ก้นบึง้ จิตใจกลับปั่ นป่ วนไปหมด
…………………..
“ท่านพี่ตอ้ งช่วยข้า! ท่านหาได้ทราบไม่ว่า ไอ้เด็กเหลือขอแซ่เย่นนั้ มันหยิ่ง

ผยองเพียงใดในตอนนี!้ มันไม่เห็นตระกูลหวังอยู่ในสายตาด้วยซา้ …”
ณ เรือนพักตระกูลหวัง หวังเพียนหลานกาลังเอ่ยปากบ่นถึงเรือ่ งเย่หยวน

ไม่หยุดหย่อน ในขณะที่พ่ีชายของนาง,หวังหลินโปยังคงนิ่งสงบหาได้
แสดงสีหน้าท่าทางใดๆ
เขายืนเงียบพร้อมสอมมือไขว้หลังอยู่ตลอด ขณะที่นอ้ งสาวของเขายังคง

บ่นต่อไม่หยุด
หวังหลินโปรูจ้ กั นิสยั ใจคอของน้องสาวนางนีด้ ี คาพูดของนางมีเพียงหนึ่ง
จากสิบส่วนเท่านัน้ ที่พอเชื่อถือได้จริงๆ
นอกจากนี ้ เรือ่ งภายในตระกูลเหลียงที่นางไม่คอ่ ยลงรอยเท่าไหร่นกั กับลูก

ติดของเหลียงหมิงอี ้ เขาจะไม่ทราบได้อย่างไร?
เขารูม้ านานแล้ว!
“เปี ยนหลาน เจ้าบอกข้ามาตามตรง มีความลับอะไรในตัวของเด็กแซ่เย่

นัน้ ?”
หวังหลินโปมือเชิงหยุดมิให้อีกฝ่ ายกล่าวต่อ นางชะงักปากทันทีพร้อม

ท่าทางที่เริม่ รวนเรแปลกไป
“ท่านพี่ ท่าน…หมายความอย่างไร?”
หวังหลินโปกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่า
“เพียนหลาน การที่เจ้าออกเรือนและยืนเคียงข้างผูเ้ ป็ นสามี นี่นบั เป็ นเรือ่ ง

ที่ถกู ต้องสมควรแล้ว แต่ก็อย่าลืมเสีย ใครกันที่ทาให้เจ้ามีอานาจอิทธิ
มากมายขนาดนีใ้ นตระกูลเหลียง! ตระกูลเหลียงสามารถผงาดขึน้ มาได้
แต่ก็…สามารถดับลงได้เช่นกัน! เจ้าลองคิดให้ไตร่ตรองให้ดี ที่เหลียงหมิง
อีเ้ ชื่อฟั งเจ้าทุกอย่าง ทัง้ หมดเป็ นเพราะเจ้ามีอานาจในกามือจริงๆ?”
หวังเพียนหลานสะดุง้ เฮือก นางตระหนักดีวา่ ที่ตระกูลเหลียงกลับมา

เจริญรุง่ เรืองอีกครัง้ อย่างในปั จจุบนั ทัง้ หมดเพราะมีท่านพี่คอยช่วยอยู่
เบือ้ งหลังมาโดยตลอด
ที่เหลียงหมิงอีไ้ ม่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับหวังเพียนหลานมากนัก เป็ นเพราะ

กลัวว่าหวังหลินโปจะเลิกช่วยเหลือเขา!
“ท่านพี่ ข้า…ข้า…”
วาจาประโยคเดียวของหวังหลินโป ทาเอาหวังเพียนหลานไปต่อไม่ถกู
ในแง่ของความคิดอ่าน นางยังคงตืน้ เขินเกินไป!
“ยิ่งสถานะของตระกูลหวังสูงส่งเท่าไหร่ในเมืองกุยฉาง มันก็ย่ิงส่งผลดีต่อ
พวกเจ้าในภายภาคหน้า! โอกาสดีเช่นนี ้ เจ้าไม่คิดจะกล่าวเลยรึ?”
หวังหลินโปยังคงกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้
หวังเพียนหลานพยักหน้าตอบอย่างจนใจ
“แล้วเจ้าเด็กนัน้ มีความลับอะไรซ่อนอยู่?”
ตอนที่ 1308 ความอัปยศของตระกูลหวัง
“เหอะ ไอ้เด็กเหลือขอ ท่านประมุขตระกูลไม่มีเวลาว่างมาพบคนอย่างแก

จะไปไหนก็ไป!”
ชายวัยกลางคนผูห้ นึ่งดูคล้ายจะเป็ นพ่อบ้านประจาตระกูล กาลังตะคอก

ใส่เย่หยวนด้วยท่าทีหยาบคายเจือรังเกียจ
เป็ นเวลากว่าสามวันแล้ว หลังจากที่เย่หยวนบุกเข้าตระกูลเหลียงเพื่อช่วย

เหลียงหวางหรูออกมา
ซึง่ สามวันที่ผ่านมานี ้ เย่หยวนยังคงเดินทางไปเฝ้าอยู่หน้าประตูตระกูล

หวังทุกวัน
ตลอดทัง้ วันจนสุรยิ นั ตกดิน สิ่งที่เขาได้ยินยังคงเป็ นประโยคซา้ ๆเดิมๆ

เย่หยวนทราบดี หวังหลินโปจงใจให้เขายืนรออยู่แบบนีจ้ นแห้งตายไปสัก
วัน
แต่เย่หยวนหาได้แสดงสีหน้าความรูส้ กึ ใดๆออกมาสักนิด สีหน้าท่าทางดุจ

ผิวนา้ นิ่งสงัดไร้ระลอก พร้อมผสานมือโค้งให้เล็กน้อยและกล่าวคาอาลา
จากมา
เหม่อมองเย่หยวนจากด้านหลัง พ่อบ้านที่เฝ้าหน้าประตูพลันรูส้ กึ แปลกใจ

ใช่ย่อยไม่ตา่ ง
“เจ้าเด็กนี่มนั ตามตือ้ ติดหนึบโดยแท้ หากกเป็ นคนอื่นคงยอมแพ้ไปตัง้ นาน

แล้ว”
พ่อบ่านคนนัน้ พึมพากับตัวเอง
สองสามวันนี ้ พวกเขาได้เปลี่ยนวิธีรบั มือไปเรือ่ ยๆเพื่อสร้างความลาบาก
ใจให้แก่เย่หยวน อย่างเช่นขมขู่ถึงขัน้ ฆ่าแกง ตลอดจนสาดนา้ ไล่ตะเพิดเย่
หยวนกลับไป ทว่าเขายังคงนิ่งหาได้ต่ืนตูมใดๆ ก่อนลาจากเขายังคงผสาน
มือโค้งคานับเล็กน้อยอย่างใจเย็น
ในวันนี ้ พวกเขาได้เกณฑ์เหล่าลูกหลานของตระกูลหวังมาดักรอหน้าประตู
และเข้าทุบตีทาร้ายเย่หยวนยังไร้เหตุผล
ซึง่ เย่หยวนหาได้สกู้ ลับไม่ แต่ยงั ดีท่ีมีหลัวเจียคอยจัดการ
กล่าวกันตามสัตย์จริง ยามนีแ้ ม้แต่พ่อบ้านคนนัน้ ก็ไม่อยากสูห้ น้าเย่หยวน

แล้วเช่นกัน
หากเป็ นคนอื่นๆ คงตัดใจไปนานมากแล้ว

ทว่าเย่หยวนก็ยงั อดทนอดกลัน้ ต่อไป
ระยะเวลาที่เย่หยวนกาหนดไว้คือห้าวัน หลังจากวันที่หา้ ผ่านพ้นไปแล้ว

แต่หวังหลินโปยังไม่คิดออกหน้ามาพบเขา ตอนนัน้ คงเหลือเพียงหนทาง
เดียว นัน้ คือหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะด้วยตัวเอง!
เย่หยวนได้ขอซือ้ โอสถล้างพิษขัน้ สวรรค์มาจากเฟิ งปิ ง หลังจากที่เหลีย

หวางหรูกลืนมันลงไป ฤทธิ์โอสถก็เข้าระงับการแพร่กระจายของพิษขน
วิหคพันราตรีได้ช่วั คราว
โชคนยังดีท่ีโอสถล้างพิษขัน้ สวรรค์ยงั ทรงประสิทธิภาพอยู่บา้ ง จึงสามารถ

ชะลอพิษขนวิหคพันราตรีลามสูห่ วั ใจได้เป็ นเวลาสี่สิบวัน
ด้วยเหตุนี ้ เย่หยวนจึงมีเวลาเพิ่มขึน้ อีกสี่สิบวัน

ความยากในการหลอมกลั่นโอสถล้างพิษ ซับซ้อนยุ่งยากเสียยิ่งกว่าโอสถ
ปราณเทวะ
แต่สาหรับเย่หยวน ไม่วา่ หนทางจะยากเข็ญเพียงใด เขาก็เลือกที่จะ

เดินหน้าต่อไปโดยหาลังเลไม่
ตามคากล่าวของหวูเฉิน ขัน้ ตอนต่อไปที่เย่หยวนต้องศึกษาคือ การหลอม

กลั่นโอสถบ้างพิษ ทัง้ นีก้ ็เพื่อวางรากฐานไปสูโ่ อสถตราสวรรค์หนึ่งดาว
ต่อไป
อย่างไรก็ตามแต่ เย่หยวนจาต้องฝึ กฝนจนกว่าจะหลอมกลั่นโอสถปราณ

เทวะให้ได้ขนั้ เทวะเสียก่อน
งานนีน้ บั ว่ายากมาก ขนาดเย่หยวนเองก็ไม่คอ่ ยมั่นใจเท่าไหร่นกั ว่าตนจะ
ทาได้สาเร็จหรือไม่ แต่ถึงอย่างไร เขาก็มิอาจทนดูเหลียงหวางหรูทนทุกข์
ทรมานแบบนีไ้ ด้เช่นกัน
ดังนัน้ ถึงทราบว่าตระกูลหวังจงใจทาให้เขาขายหน้า แต่มนั ก็ตอ้ งอดทน

แต่…หากวันใดวันหนึ่งโชคชะตาเปลี่ยนผัน วันนัน้ ตระกูลหวังจาต้องชดใช้

ต่อการกระทาของพวกมันเองเป็ นเท่าทวี!
หลัวเจียที่เฝ้าติดตามเย่หยวนอยู่ตลอด ถึงสีหน้าท่าทางยังคงไม่แยแสอัน
ใด แต่มีหลายครัง้ ที่เขาหันมองเย่หยวนพร้อมแววตานึกชื่นชม
คนประเภทนีน้ อ้ ยนักที่ได้พบเจอ
“ฮ่าฮ่า พี่ใหญ่ ข้ารูส้ กึ สาแก่ใจยิ่งนัก! ท่านไม่ทราบหรอกว่า ไอ้เด็ก
เหลือขอตัวนีม้ นั หยิ่งผยองเพียงใดในตอนนัน้ ! พอมาวันนี ้ ข้าคาดไม่ถึง
จริงๆว่า มันจะเจียมเนือ้ เจียมตัวได้ขนาดนี!้ ได้อีนางโสเภณีนนั้ กลับไป แต่
สุดท้ายก็ตอ้ งคลานเข่ากลับมาหา! น่าสมเพช! ทาแบบนีต้ ่อไป ให้มนั ได้
ลิม้ รสความอัปยศจนจุกอกตายไปเลย!”
เมื่อได้รูจ้ กั กับคาว่า‘เอาคืน’ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา หวังเพียนหลานรูส้ กึ

มีความสุขยิ่ง นางเอาแต่ระเบิดเสียงหัวเราะไม่หยุดไม่หย่อน
หวังหลินโปคลี่ยิม้ เล็กน้อยและกล่าวตอบว่า
“เด็กคนนีม้ ีจิตใจที่หยิ่งทะนง แต่สามารถทนรับความอัปยศได้ขนาดนีโ้ ดย

ไม่สะทกสะท้านใด ความมุ่งมั่นระดับนีห้ าใช่เรือ่ งง่ายที่จะจัดการ! ยามใด
ที่เจอคนประเภทนี ้ หากไม่สามารถผูกมิตรได้ ก็จาต้องฆ่าทิง้ เพื่อตัดไฟ
ตัง้ แต่ตน้ ลมเท่านัน้ !”
แต่หวังเพียนหลานกลับหาได้แยแสใดๆไม่ นางระเบิดเสียงหัวเราะลั่นเมื่อ
ได้ยินคากล่าวของเขา
“พี่ใหญ่ ท่านคิดมากเกินไป! ไอ้แค่เด็กพิการคนหนึ่งมันจะทาอะไรได้? มีดี

แต่อาศัยหอมหาสมบัติเข้าข่มขู่ ข้าอยากจะหัวเราะจนตาย!”
หวังหลินโปเหลียวมองน้องสาวหน้าโง่ของตัวเองเล็กน้อย ก่อนส่ายหัว
อย่างจนใจและมิได้กล่าวอะไรอีกเลย
จากนัน้ ครูห่ นึ่ง เขาสั่งคนให้ไปเรียกพ่อบ้านเฝ้าประตูมา
“พรุง่ นีเ้ ช้าเมื่อเด็กนัน้ มาถึง พามันมาที่หอ้ งโถงใหญ่โดยทันที”
……………………
เช้าวันรุง่ ขึน้ เย่หยวนปรากฏตัวขึน้ กลางห้องโถงใหญ่ ขณะที่เบือ้ งหน้ายืน
ประจักษ์พร้อมหน้า ทัง้ หวังหลินโป, หวังเพียนหลานและเหลียงหวางหรง
ตามลาดับ บรรยากาศภายในห้องนีด้ ตู คงเครียดไปเสียหมด คล้ายสามคน
นีก้ าลังจะพิพากษาเย่หยวนร่วมกัน
แต่เย่หยวนหาได้รูส้ กึ กดดันอันใดไม่ เขาเพียงผสานมือคานับหวังหลินโป

“เย่หยวนคาราวะท่านประมุขตระกูลหลินโป!”
ทว่าหวังหลินโปกลับไม่รบั ไหว้เมินเย่หยวน ท่าทางการแสดงออกของเขา

แสนโอหังเป็ นที่สดุ
“เจ้าเป็ นอาคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติ?”
“ถูกต้องแล้ว!”
“ดูธรรมดา ไร้ฝีมือ! ที่เจ้าต้องการพบข้าก็เพราะต้องการโอสถถอนพิษขน

วิหคพันราตรี?”
“แล้วนัน้ ไม่ถกู แล้วรึ? คุณหนูหวางหรูมีศกั ดิเ์ ป็ นหลานสาวของท่านประมุข

หลินโป หวังว่าท่านจะมีเมตตาช่วยเหลือชีวิตนาง!”
“หุหุ หลานสาว? เย่หยวน กระทั่งคนโง่ยงั ฉลาดกว่าเจ้า! ท่านพี่มี

หลานสาวเพียงคนเดียวนัน้ ก็คือหรงเอ๋อ! หากนางจะตายก็ปล่อยให้มนั
ตาย! นังโสภาณีนนั้ พวกเราไม่นบั ญาติ!”
หวังเพียนหลานกล่าวขึน้ พลางหัวเราะคิกคักชอบใจ
ใบหน้าทรงอ้วนนีเ้ ปี่ ยมล้นไปด้วยความดูถกู เหยียดหยามอย่างหาที่เปรียบ
ไม่
หวังหลินโปกล่าวตอบเสียงเย็นว่า
“เพียนหลานกล่าวถูกต้องแล้ว นางนัน้ หาได้มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับข้าไม่

แล้วเรือ่ งอะไรข้าต้องเสียแรงไปช่วย? เว้นเสียแต่ว่า…เจ้าจะสามารถหา
สิ่งของอื่นมาเสนอกับพวกเรา?”
พลางกล่าวขึน้ เช่นนี ้ แววตาของหวังหลินโปสาดสะท้อนความโลภประกาย

ยิบยับ
วิชาลับที่สามารถควบคุมได้แม้กระทั่งอสูรศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ ปลาย

ต่อให้เป็ นหวังหลินโปก็ยงั ปรารถนาต้องการ
เย่หยวนหันเข้าจับจ้องหวังหลินโป พร้อมกล่าวเสียงเย็นตอกกลับไป
“ข้าทราบ สิ่งที่พวกท่านต้องการคือวิชาควบคุมอสูร แต่แท้ท่ีจริงแล้ว ข้าไม่

มีวิชาควบคุมอสูรอะไรนัน้ เลย!”
หวังเปี ยนหลานตะคอกด่าสวนทันที
“แกเห็นพวกเราเป็ นเด็กอมมือหรืออย่างไร? แกมันก็แค่คนพอการ แต่

สามารถควบคุมอสูรศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งขัน้ ปลายได้ หากมิใช่เพราะวิชา
ควบคุมอสูร แล้วเจ้าจะทาได้อย่างไร?”
เย่หยวนหาใช่กล่าวพล่ามไร้สาระ ทันทีทนั ใดแรงกดดันของเผ่ามังกรก็ถกู

ปลดปล่อยออกจากร่างเย่หยวนจางๆ
เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงกดดันของเผ่ามังกรนี ้ หวังหลินโปพลันโพล่งตาโต รู
ม่านตาดาพลันหดเล็กตีบตันในทันใด
ถึงแม้แรงกดดันนีจ้ ะไม่รุนแรงนัก แต่เป็ นที่ชดั เจนว่าเป็ นแรงกดดันของเผ่า

มังกรไม่ผิดแน่!
ในที่สดุ เขาก็รูว้ ่าเย่หยวนมิได้โกหก แววตาคูน่ นั้ เผยให้เห็นถึงความผิดหวัง

ออกมาอย่างอดไม่อยู่
สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็ นเลือดเย็นสุดขัว้ หวังหลินโปกล่าวขึน้ ว่า
“เช่นนีน้ ่ีเอง ในเมื่อเจ้าไม่มีวิชาควบคุมอสูร แล้วเจ้ายังมีคณ

ุ สมบัติอะไรมา
ต่อรองกับข้าผูน้ ีอ้ ีก? ช่วยคนภายนอกหาใช่นิสยั ของข้า แถมดีแล้วนี่นาง
นัน้ จะได้ตายๆไปเสียที หากอยู่ต่อมีแต่จะทาให้หรงเอ๋อลาบากใจเปล่า!”
“เย่หยวนคนนีไ้ ม่มีอะไรมาต่อรองก็จริง แต่ตราบใดที่ท่านประมุขหลินโป

เต็มใจช่วยเหลือ เย่คนนีย้ ินดีหลอมกลั่นโอสถให้ตระกูลหวังเป็ นเวลาสิบปี
เต็มโดยไม่ตงั้ เสียเงินสักแดงเดียว!”
หวังหลินโปแสยะยิม้ เยาะ พลางกล่าวอย่างรังเกียจว่า
“เจ้าคิดว่า ข้าจะเชื่อจริงๆรึว่าเจ้าเป็ นนักหลอมโอสถ? ที่ตบตาคนอื่นได้คง

เพราะขอความช่วยเหลือจากเฟิ งปิ งกระมัง? เด็กพิการอย่างเจ้าจะ
สามารถหลอมกลั่นโอสถได้อย่างไร? แต่อย่างไรก็ตาม…ใช่วา่ ข้าจะไม่ให้
โอกาสเจ้าสักทีเดียว ยังต้องการช่วยนางอยู่หรือไม่?”
เย่หยวนขมวดคิว้ เล็กน้อยพร้อมกล่าวตอบว่า
“ท่านประมุขหลินโปโปรดชีแ้ นะ”
หวังหลินโปยิม้ และกล่าวว่า
“สิ่งที่เจ้าเคยทาลงไปทาให้หรงเอ๋อเสียใจเป็ นที่สดุ ถึงขัน้ ร้องห่มร้องไห้กบั

ข้าหลายต่อหลายครัง้ ! ตราบใดที่เจ้าสามารถทาให้นางพอใจได้ เรา
ประมุขตระกูลยินดีช่วยเหลือ!”
เวลานัน้ เอง เหลียงหวางหรงพลันเดินตรงเข้ามาหาเย่หยวน ก่อนเดิน

วนรอบเย่หยวนพลางพินิจครุน่ คิด หัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน
“ไอ้สวะ คงคาดไม่ถึงใช่หรือไม่…ว่าวันหนึ่งเจ้าจะต้องคลานเข่ากลับมา
อ้อนวอนคุณหนูผนู้ ี?้ ไหนล่ะ? ไอ้คนอวดดีก่อนหน้า? หากเก่งจริงก็อวดดี
ต่อหน้าคุณหนูผนู้ ีอ้ ีกสิ!”
เย่หยวนสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนโค้งคานับทรงสวยและกล่าวขึน้ อย่าง
สุภาพว่า
“เย่คนนีม้ ีตาหามีแววไม่ หวังว่าคุณหนูหวางหรงจะไม่เอาความ!”
เหลียงหวางหนงกล่าวขึน้ อย่างสาแก่ใจว่า
“อยากให้ขา้ ไม่เอาความ? ยอมได้! ข้าขอแค่อย่างเดียว ไอ้สวะ,คลานเข่า

เข้ามาหาคุณหนูผนู้ ีแ้ ละเรียกข้าว่ามารดาสามครัง้ ! บางทีส่งิ นีอ้ าจจะช่วย
ทาให้ขา้ พอใจได้บา้ ง!”
ด้านหลังเย่หยวน หลัวเจียที่กาลังกอดดาบดั่งทองไม่รูร้ อ้ นอยู่ตลอด เมื่อ

ได้ยินแบบนี ้ แม้แต่เขาเองยังอดเบี่ยงหน้าหนีโดยมิตงั้ ใจ ความอัปยศอดสู
ขนาดนีเ้ ขาทนมองต่อไปไม่ได้จริงๆ
แต่ทนั ใดนัน้ เอง จู่ๆท่าทีของเหลียงหวางหรงพลันเปลี่ยนไปฉับพลัน พวง
แก้มนวลขาวของนางกลายเป็ นสีแดงกล่า ประดุจเรือนร่างรูส้ กึ เร้าร้อนถึง
ขีดสุดเกินต้านทาน นางพุ่งเข้าใส่หวังหลินโปอย่างบ้าคลั่ง!
ตอนที่ 1309 ทัศนคติจากหลัวเจีย
“ท่านลุง จริงๆแล้วหรงเอ๋อ…หรงเอ๋อชอบท่านมานานแล้ว!”
เรือนร่างของเหลียงหวางหรงเดือดพล่านสุดเร้าร้อน ขณะกระโจนเข้าใส่
นางปลดแพรพรรณอาภรณ์ออกจนหมด หวังเผด็จศึกทันทีท่ีถึงตัวหวัง
หลินโป
ครัง้ ก่อนนางก็พลาดท่าเช่นนีใ้ ห้กบั เย่หยวน ในคราวนีเ้ องก็อีหรอบเดิมไม่

มีผิดเพีย้ น นางได้ใจจนประมาทเกินไป โยนคาว่าระวังตัวปลดทิง้ ไปจน
หมด ดั่งว่าตนเองยิ่งใหญ่เหนือสรรพสิ่ง เมฆาสวรรค์เก้าชัน้ ควบคุมได้
ดั่งใจ
เพราะเหตุนนั้ จึงเป็ นอีกครัง้ ที่นางพ่ายให้แก่เย่หยวนโดยไม่รูต้ วั

หวังเพียนหลานที่เห็นภาพฉากนี ้ นางถึงกับสะดุง้ โหย่งด้วยความตกใจ
ไฉนจู่ๆลูกสาวของนางถึงกลายมาเป็ นแบบนี?้
หวังหลินโปขมวดคิว้ แน่น พร้อมโบกหลังมือตบหน้าดังสนั่น
เพีย๊ ะ!
เสียงตบดังชัดกึกก้องไปทั่วห้องโถงใหญ่
เหลียงหวางหรงในสภาพเปลือยกายถูกตบกระเด็น หมุนเคว้งกลางอากาศ
ก่อนตกลงบนพืน้ และนอนแน่น่ิงไป
“หรงเอ๋อ! ท่านพี่ทาบ้าอะไรอยู่!”
หวังเปี ยนหลานกรีดร้องสุดเสียงเสมือนคนเสียสติ พร้อมปรีต่ รงไปช่วยลูก
สาวของนาง
ทว่าหวังหลินโปหาได้สนใจน้องสาวของตนสักนิด สาดสายตาเฉียดเย็น
เจือแววอามหิตหลายส่วนใส่เย่หยวนโดยตรง
“วิชาลวงตา! ข้าประเมินเจ้าต่าเกินไปจริงๆ! แต่เช่นนี…

้ เจ้าสมควรตาย!”
สีหน้าการแสดงออกของหวังหลินโปเยือกเย็นถึงขีดสุด เป็ นที่ชดั แจ้ง ยาม

นีเ้ จตนาหวังฆ่าเย่หยวนให้ตายคาที่
ทว่าเย่หยวนเพียงยิม้ ตอบว่า
“ในเมื่อไม่จริงใจต่อกันตัง้ แต่แรก เช่นนัน้ ก็ไม่จาเป็ นต้องคุยอะไรกันอีก แต่

อย่าประมาทเย่คนนีจ้ นเกินไป! หลัวเจีย กลับกันเถอะ!”
เย่หยวนหมุนตัวควับจากไปโดยไม่เหลียวหลังมองอีกเลย
ส่อแววประหลาดใจสะท้อนออกจากนัยน์ตาของหลัวเจีย เฉพาะตอนนี ้
ท่าทีของเขาแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย พลางลอบมองเย่หยวนเป็ นนัย
หวังหลินโปย่นคิว้ แทบติดชน เขาตะโกนขู่เสียงเย็นขึน้ ว่า
“หากเจ้ากล้าย่างเท้าออกจากตระกูลหวัง นางนัน้ จะต้องตายแน่นอน!”
เย่หยวนกล่าวตอบโดยไม่เหลียวหลังกลับมองใดๆ
“มั่นใจเถอะ หวางหรูจะต้องไม่ตาย แต่ท่านกลับไม่แน่! และไม่เพียงนาง

จะไม่ตายเท่านัน้ แต่นางจะยังอ้าปากพูดขึน้ ได้อีกครัง้ ! ข้าจะทาให้นาง
ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าในสักวัน ใครที่เคยรังแกนาง ถึงตอนนัน้ ไล่
คิดบัญชีทงั้ ต้นทัง้ ดอก!”
เมื่อกล่าวจบเย่หยวนก็เดินจากไปทันที หาได้แยแสหวังหลินโปใดๆอีก
ต่อไป
พอหวังหลินโปได้ยินแบบนัน้ ก็ระเบิดเสียงหัวเราะเยาพดังลั่น และตะโกน

ไล่หลังกลับไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า…แกมันไอ้เด็กโง่! พิษขนวิหคพันราตรีของตระกูลหวัง ต่อให้เป็ น

ตาแก่เฟิ งปิ งก็ยงั ไม่มีปัญญาทาอะไรได้! อาศัยเศษเดนอย่างแก คงได้แต่
คุยโม้โอ้อวดไปวันๆ? ฝันไปเถอะ!”
ต่อหน้าเย่หยวนที่ล่นั วาจาไว้ว่า จะทาให้หวางหรูสามารถกลับมาพูดได้อีก

ครัง้ และขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า หวังหลินโป เลือกที่จะไม่ใส่
ใจแม้สกั นิด
เพราะเรือ่ งจาพวกนี…
้ มันไม่มีทางเป็ นไปได้!
เหตุผลที่เย่หยวนตัดสินใจลงมือกับเหลียงหวางหรง เป็ นเพราะเขา

ตระหนักทราบแล้วว่าครอบครัวนีห้ าดีไม่ได้สกั คน และไม่มีความน่าเชื่อถือ
อะไรเลย
เขาลอบสังเกตนา้ เสียงและถ่อยคาของคนพวกนีม้ าโดยตลอด พอหวัง

หลินโปรูว้ ่าเขาไม่มีวิชาควบคุมอสูร อีกฝ่ ายก็ทิง้ ขว้างหมอดความสนใจ
สิ่งที่มาแทนคือ ท่าทางการแสดงออกที่เปี่ ยมไปด้วยความดูถกู เหยียด

หยาม
คาสัญญาของคนประเภทนีก้ ลับไว้วางใจไม่ได้
ต่อให้เย่หยวนคุกเข่าก้มกราบต่อหน้าเหลียงหวางหรงอย่างไร แต่อีกฝ่ ายก็
ไม่มีทางให้โอสถถอนพิษแก่เขาแน่นอน
เหตุผลที่นางกล่าวออกไปเช่นนัน้ หวังแค่เพื่อสร้างความอัปยศขมขื่นใจ
แก่เย่หยวนเล่นเท่านัน้
ทว่าน่าเสียดายนัก ทัง้ ๆที่เหลียงหวางต้องการจะสร้างความอับอาย

ให้แก่เย่หยวน แต่กลับนางที่ตอ้ งอับอายขายหน้าแทน!
เย่หยวนเดินตรงออกจากตระกูลหวังและไม่เหลียวมองอีกเป็ นคารบสอง
แผ่นหลังเย่หยวนค่อยๆลับสายตาไป สีหน้าการแสดงออกของหวังหลินโป
เปี่ ยมไปด้วยความอาฆาตสุดหัวใจ
………………………..
“สาหรับเย่หยวนคนนี ้ เจ้ามีความคิดเห็นอย่างไร?”
หยางรุยกดสายตาลึกลา้ งา้ ประกาย พลางเอ่ยปากขึน้ ถามหลัวเจีย
เขาเป็ นคนออกคาสั่งให้หลัวเจียเฝ้าติดตามเย่หยวนไป นอกจากนีย้ งั มีอีก

หน้าที่หนึ่งคือเฝ้าสังเกตเย่หยวน
เพราะท้ายที่สดุ นี ้ ภูมิหลังของเย่หยวนเป็ นมาอย่างไรกลับไม่มีใครทราบ

เลย
“คุณธรรมสูงส่ง ฉลาดวางตัว มองการณ์ไกลเกินหยั่งรู !้ ”
หลัวเจียกล่าวประเมิน
หยางรุยเบิกตาโตขึน้ เล็กน้อยเมื่อได้ฟัง เขากล่าวตอบอย่างน่าประหลาด
ใจว่า
“โอ้? จะมีใครสักคนที่ทาให้เจ้าประเมินได้ขนาดนีก้ ล่าวว่ามิใช่เรือ่ งง่าย!

เด็กคนนัน้ น่าประทับใจเพียงนัน้ เชียว?”
หยางรุยตระหนักดี หลัวเจียผูน้ ีด้ ่งั ทหารเจนศึกผ่านประสบการณ์ชีวิตนับ

ครัง้ ไม่ถว้ น ผูค้ นโดยรอบน้อยนักที่สามารถเข้าถึงเขาได้
และหลัวเจียคนนีเ้ องก็ไม่เคยกล่าวประเมินผูใ้ ดสูงส่งขนาดนีม้ าก่อน

สามารถทาให้เขากล่าวว่า คุณธรรมสูงส่ง ฉลาดวางตัว จึงถึงขัน้ เกินหยั่งรู ้

ได้ เห็นได้ชดั ว่าเด็กคนนีไ้ ม่ธรรมดา
แต่ความพิการและทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเด็กคนนีท้ ่ีเสียหายอย่างหนัก มัน
เป็ นความจริงที่ไม่ตายในท้ายที่สดุ แล้วหลัวเจียที่ใช้คาว่า‘เกินหยั่งรู’้ แบบ
นี ้ เขาต้องการจะสื่ออะไรกันแน่?
“บางที เขาอาจเป็ นมังกรที่กาลังจาศีลอยู่!”
ประกายแสงแวววับสาดสะท้อนออกจากแววตาของหลัวเจีย
สีหน้าการแสดงออกของหยางรุงดูสนใจถึงทันตา เขากล่าวว่า
“ถ้าเช่นนัน้ ความหมายของเจ้าคือ เราควรดูแลเด็กคนนีต้ ่อไป?”
หลัวเจียเงียบไปชั่วขณะก่อนกล่าวว่า
“บางทีนีอ้ าจเป็ นผลกาไรมหาศาลเกินจินตนาการ”

หยางรุยขมวดคิว้ พลางกล่าวต่อว่า
“แล้วเจ้าคิดว่าเขาจะหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะได้หรือไม่?”
หลัวเจียส่ายหัว เห็นได้ชดั เขาไม่คิดว่าเย่หยวนจะสร้างปาฏิหาริยไ์ ด้
เพราะท้ายที่สดุ นี ้ เขามีเวลาแค่สามสิบกว่าวันเท่านัน้
และก็ดเู หมือนว่า เย่หยวนจะรูแ้ ต่วิธีหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะ การจะ

มาเริม่ หลอมกลั่นโอสถล้างพิษในยามนีก้ ลับไม่ทนั การณ์
…………………
เมื่อกลับมาถึงหอหมาสมบัติ เย่หยวนก็ขอยืมสมุนไพรจานวนมากและ
ผลึกปราณเทวะจากผูจ้ ดั การซูไป พร้อมปลีกวิเวกเก็บตัวอยู่ในห้องทันที
สี่สิบวันที่ได้ ยามนีเ้ สียไปแล้วสี่วนั เขายังมีเวลาเหลือสามสิบวัน หรือก็คือ

หนึ่งปี ในโลกของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ
ซึง่ ในหนึ่งปี นี ้ ไม่เพียงต้องฝึ กปรือหลอมกลั่นโอสถให้ได้ขนั้ เทวะเท่านัน้ แต่

เขายังต้องหลอมกลั่นโอสถล้างพิษหนึ่งดาวขัน้ เทวะให้สาเร็จ!
งานนีย้ ากเข็ญเสียยิ่งกว่าตอนที่เขาฝึ กปรือหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะ

เสียด้วยซา้
แม้ความเข้าใจของเย่หยวนต่อค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นจะค่อนข้างลึกลา้
มากขึน้ เรือ่ ยๆ แต่ปรารถนาที่จะหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะ นี่
ยังคงขาดตกอยู่มาก
เพราะแม้แต่ตอนนีเ้ ขาก็ยงั ไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะขัน้
สวรรค์ได้เลย!
“ค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นเป็ นรากฐานสาคัญสาหรับหลอมกลั่นโอสถ

ศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งทัง้ หมด หากมิอาจวฝึ กปรือจนสาเร็จเชี่ยวชาญ ย่อม
เป็ นไปไม่ได้ท่ีจะใช้ค่ายกลหลอมกลั่นชนิดอื่นๆให้คล่องแคล่วและมี
ประสิทธิภาพพอ!”
“ผูอ้ าวุโสโปรดมั่นใจ ข้ายอมทราบดีว่าอะไรเป็ นอะไร เรื่องรีบร้อนเก็บเกี่ยว

ผลลัพธ์แบบนัน้ มันหาใช่นิสยั ของผูเ้ ยาว์ไม่”
“ถึงแม้พรสวรรค์ของเจ้าจะไม่ธรรมดา แต่การจะหลอมกลั่นโอสถศักดิส์ ิทธิ์
เหล่านีใ้ ห้ได้ขนั้ เทวะภายในหนึ่งปี นี่ยงั คงเป็ นเรือ่ งยากมาก! ดังนัน้ เจ้า
จะต้องเตรียมใจให้พร้อม!”
“ข้าเตรียมใจพร้อมอยู่เสมอ! และข้าจักต้องทาสาเร็จแน่นอน!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมสายตาอันมุ่งมัง้
หวูเฉินจับตามองเย่หยวนแต่มิได้กล่าวอันใดตอบ
เขาค้นพบแล้วว่า เย่หยวนเป็ นพวกที่แข็งแกร่งขึน้ ก็ต่อเมื่อเผชิญพบกับ

ปั ญหาที่แข็งแกร่งกว่า
ยิ่งตกอยู่ในสถานการณ์กดดันยากลาบากมากเท่าไหร่ ความมุ่งมั่นของ
เขาก็ย่ิงขยายตัวขึน้ เป็ นหลายทวีเท่า
ใช้ความสงบเข้าสยบทุกอุปสรรค!
นี่คือความรูส้ กึ ที่เย่หยวนมอบให้แก่หวูเฉิน
ไม่วา่ หนทางเบือ้ งหน้าจะดูท่าสิน้ หวังเพียงใด แต่หวูเฉินก็ไม่เคยเห็นเย่

หยวนหัวเสียขุ่นเคืองแม้สกั ครัง้
หวูเฉินเองก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องยอมรับตามตรง บุคคลที่มี
จิตใจมั่นคงขนาดนีห้ าได้ยากมาก
บางทีท่ีเย่หยวนมาได้ถึงขนาดนี ้ อาจเป็ นเพราะความมุ่งมั่นของเขาเอง

ล้วนๆ
สิ่งหนึ่งที่ตอ้ งยอมรับเลยก็คือ เย่หยวนที่เข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าในตอนนัน้
ได้ช่วยประหยัดเวลาไปมากโข
โดยปกติ มันเป็ นไปไม่ได้เลยที่จะทาความเข้าใจต่อสมุนไพรวิญญาณ

ศักดิส์ ิทธิ์ชนิดต่างๆได้อย่างลึกซึง้ ภายในเวลาอันสัน้ ขนาดนี ้
ผนวกกับการหลอมกลั่นนับครัง้ ไม่ถว้ นก่อนหน้า จึงทาให้ความเข้าใจ

ของเย่หยวนต่อสมุนไพรเหล่านีก้ า้ วลา้ ไปเกินแปดจากสิบส่วนเต็มแล้ว!
เนื่องด้วยความคล่องมือและความเข้าใจต่อค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นที่
เพิ่มทวีขนึ ้ ตามลาดับ คุณภาพโอสถปราณเทวะที่เย่หยวนหลอมกลั่นได้ก็
สูงขึน้ เรือ่ ยๆเช่นกัน
หนึ่งเดือดต่อมา ในที่สดุ เย่หยวนก็หลอมกลั่นโอสถปราณเทวะขัน้ สวรรค์

ได้เป็ นผลสาเร็จ!
ยามนีถ้ ึงคราวฝึ กปรือจริงจัง เป้าหมายต่อไปคือ โอสถปราณเทวะขัน้ เท
วะ!
ตอนที่ 1310 อนุมานจัดเรียงและทบทวน!
ขัน้ สวรรค์!
ขัน้ สวรรค์!
และก็ยงั ขัน้ สวรรค์!
ครึง่ ปี ผ่านไป นับตัง้ แต่ท่ีเย่หยวนปลีกวิเวกเก็บตัว ไม่ว่าเขาจะหลอมกลั่น

อย่างไรก็ไม่สามารถก้ามข้ามไปสูข่ นั้ เทวะได้สกั ที!
ระหว่างขัน้ สวรรค์ถึงขัน้ เทวะ เปรียบเสมือนช่องว่างที่ไม่สามารถข้ามฝ่ าไป

ได้เลย ต่อให้เย่หยวนลงแรงกายแรงใจมากมายเพียงใด แต่ก็มิอาจทาได้
สาเร็จเสียที
สามเดือนผ่านไป เย่หยวนยังคงหลอมกลั่นได้แต่ขนั้ สวรรค์อย่างต่อเนื่อง
ซึง่ ระยะเวลาสามเดือนมานี ้ เย่หยวนไม่มีอะไรคืบหน้าเลย
“ท่านอาวุโส ทัง้ ๆที่ผเู้ ยาว์เข้าใจคุณสมบัติของสมุนไพรต่างๆได้อย่างลึกซึง้

แล้วแท้ๆ แต่ไฉนถึงหลอมกลั่นไม่ได้ขนั้ เทวะสักที?”
เย่หยวนเอ่ยกล่าวขึน้ พร้อมความสงสัย
หวูเฉินกล่าวตอบลว่า
“ขัน้ เทวะมิได้ขนึ ้ อยู่กบั ความเข้าใจเพียงอย่างเดียว หาใช่เพียงขัน้ สวรรค์ท่ี

อาศัยความมานะอดทนก็ทาสาเร็จ แต่น่ียงั ต้องพึง่ พาโชคชะตา! โอสถ
ชนิดเดียวกันแต่เม็ดหนึ่งเป็ นขัน้ เทวะ ประสิทธิภาพย่อมต่างกันคนละโลก!
ความเข้าใจต่อเต๋าที่ลกึ ลา้ มากพอ คือกุญแจสูค่ วามสาเร็จ แถมเจ้ายัง
ฝึ กปรือได้แค่สามเดือน ระยะเวลาแค่นีน้ บั ว่าสัน้ เกินไปมาก!”
กล่าวได้ว่า โอสถขัน้ เทวะคือบททดสอบชัน้ ดีสาหรับนักหลอมโอสถ!
มิใช่เพียงความสามารถที่สงู พอ แต่นกั หลอมโอสถคนนัน้ จาต้องมีอะไร

พิเศษและโดดเด่นกว่านัน้
ลืมไปเลยกับแค่สามเดือน สามปี หรือสามสิบปี มันไม่มีทางเป็ นไปได้เลย!
เย่หยวนราวกับตระหนักได้ถึงบางสิ่งได้ฉบั พลันเมื่อได้ฟัง เขากล่าวขึน้ ว่า
“เช่นนัน้ สิ่งที่สาคัญที่สดุ ของโอสถขัน้ เทวะคือเต๋า? คล้ายกับตอนที่ขา้

หลอมกลั่นโอสถท้าทายสวรรค์และสามารถสื่อจิตถึงเต๋าได้?”
หวูเฉินลูบเคราขาวของเขาเล็กน้อยพลางคลี่ยิม้ ด้วยความชื่นชม
“ถูกต้องแล้ว! เส้นทางห่างโอสถหาได้พ่งึ พาแต่ทกั ษะ อย่าได้ดแู คลนเต๋า

ว่าไม่สาคัญ มุ่งมองแต่ประตูบานปิ ดนัน้ กลับหาใช่วิธีแก้ปัญหา!”
เย่หยวนพยักหล้าและกล่าวตอบว่า
“ผูเ้ ยาว์ทราบแล้ว!”
เมื่อกล่าวจตบเย่หยวนก็นงั้ ขัดสมาธิทนั ที มิได้หลอมกลั่นใดๆอีกต่อไป
ภายในใจของเขาพยายามสื่อจิตเชื่อมกับโอสถศักดิส์ ิทธิ์ทีละเล็กละน้อย
ย้อนทวนคาบรรรยายทัง้ หมดที่หวูเฉินเคยสั่งสอน รวมไปถึงความเข้าใจ
ต่อค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้น จนนาสูโ่ อสถปราณเทวะขัน้ สวรรค์ทกุ เม็ดที่
เขาหลอมกลั่นได้
พินิจวิเคราะห์ใส่ใจทุกรายละเอียดระหว่างทาง เย่หยวนเริม่ จับจุดอะไร

บางอย่างได้อีกครัง้
ทุกกระบวนการหลอมกลั่น เย่หยวนเก็บทุกรายละเอียดยิบย่อย ดังนัน้ ใน

แต่ละครัง้ ที่หลอมกลั่น เขาล้วนจดจาได้เป็ นอย่างดี
เย่หยวนในปั จจุบนั เสมือนว่าย้อนกลับไปเป็ นมือใหม่อีกครัง้ มีหลายต่อ

หลายครัง้ ที่เขารูส้ กึ เบื่อหน่ายยามต้องพบเจอกับกระบวนการอันซับซ้อน
ในการหลอมกลั่นโอสถ
เย่หยวนค่อยๆเข้าสูภ่ วังค์ความคิด
ในขณะนี ้ ประดุจว่าข้อมูลคุณสมบัติจาเฉพาะของสมุนไพรแต่ละชนิด
คล้ายตัวต่อที่กระจัดการจายอยู่ในหัวของเขา
เย่หยวนตัง้ ตนกลางใจกลางมหาสมุทรความคิดอันกว้างใหญ่ไพศาลของ
ตน และกาลังเรียบเรียงทบทวนทัง้ หมดใหม่อีกครัง้
หลังจากนัน้ เย่หยวนก็ได้จดั เรียงชิน้ ส่วนประกอบขึน้ ใหม่ทงั้ หมด!
จากที่ว่าคุน้ เคยกับคุณสมบัติของสมุนไพรทัง้ ห้าชนิดเป็ นอย่างดี ยามนี ้

กลับแปรเปลี่ยนกลายเป็ นสิ่งภูมิความรูใ้ หม่ๆที่ไม่คนุ้ ตา
สิ่งที่เขาประกอบขึน้ มาใหม่จนเป็ นรูปเป็ นร่างนี ้ ได้มอบแนวคิดใหม่ๆ

มากมายให้แก่เขา
จากนัน้ เย่หยวนยังคงเรียบเรียงมันทัง้ หมดขึน้ ใหม่ซา้ แล้วซา้ เล่า!

วันเวลาผ่าไป ชั่วพริบตาถัดมา อีกหนึ่งเดือนได้ผ่านไป
เย่หยวนลืมตาขึน้ ช้าๆ แววประกายแสงเจิดจรัสจ้าสาดสะท้อนประจักษ์

สายตา
หวูเฉินมองหน้าเย่หยวนด้วยความประหลาดใจ พลางเอ่ยถามขึน้ ว่า
“เจ้า…เจ้าเข้าใจทุกอย่างแล้วรึ?”
เย่หยวนพยักหน้าพร้อมคลี่ยิม้ บางๆตอบ
“น่าจะเช่นนัน้ !”
หวูเฉินตื่นตกใจยิ่งยามได้ยินเช่นนัน้ พลันโพล่งอุทานลั่น
“นี่…นี่เป็ นไปได้อย่างไร? แค่เดือนเดียว…เจ้าเข้าใจทัง้ หมดแล้ว?”
หวูเฉินตระหนักชัดแจ้งดีเยี่ยม โอสถปราณเทวะขัน้ เทวะช่างลึกลา้ เกินจะ

เข้าใจเพียงใด!
แม้โอสถปราณเทวะจะเป็ นเพียงโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับพืน้ ฐานที่สดุ แต่

ความยากในการหลอมกลั่น สูงกว่าโอสถท้าทายสวรรค์ไม่รูก้ ่ีรอ้ ยเท่า
หากปราศจากประสบการณ์ท่ีส่งั สมมาเป็ นเวลาเนินนาน ไม่มีใครสามารถ

ทาความเข้าใจต่อโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะได้เลย!
อย่างไรก็ตามแต่ เย่หยวนกลับกล่าวว่าตนเข้าใจหมดแล้วภายใน
ระยะเวลาสามเดือนเศษเท่านัน้
ความเร็วในการพัฒนาระดับนี ้ ค่อนข้างแตกต่างจากก่อนหน้าโดยสิน้ เชิง
ผลึกปราณเทวะทัง้ แปดชิน้ ที่ถกู วางประจาตาแหน่ง ถูกเปลี่ยนกลายเป็ น

ยอดเต๋ากอปรความลึกซึง้ กว้างไกลนับล้านลี ้
หวูเฉินตาแทบทะลักถลนออกมา ในที่สดุ เขาก็เชื่อแล้วว่าเย่หยวนไม่ได้

โกหก!
เขา…เขาเข้าใจมันแล้วจริงๆ!
ความเข้าใจของเขาแตกต่างจากนักหลอมโอสถคนอื่นๆโดยสิน้ เชิง เพราะ

โชคดีด่งั ถูกรางวัลใหญ่จึงบังเอิญหลอมกลั่นโอสถได้ขนั้ เทวะ แต่เย่หยวน
สามารถเข้าใจเต๋าของโอสถปราณเทวะชนิดนีไ้ ด้อย่างถ่องแท้ จึงสามารถ
หลอมกลั่นได้
ในอนาคตต่อไป ยามใดที่เย่หยวนมีโอกาสหอลมกลั่นโอสถเทวะอีกครัง้
โอกาสที่จะหลอมกลั่นได้เป็ นขัน้ เทวะจะสูงเกินหนึ่งในสิบส่วนแน่นอน!
เพราะเขาหลอมกลั่นด้วยความเข้าใจ หาใช่พ่งึ พาโชคชะตา
ไม่ควรมองประมาทเห็นเพียงแค่หนึ่งส่วน เลิกหวังได้เลยสาหรับนักหลอม
โอสถทั่วไป แม้แต่จอมเทพโอสถหนึ่งดาวที่มีฝีมือฉกาจ โอกาสหลอมกลั่น
ได้ขนั้ เทวะยังไม่ถึงเศษเสีย้ วของหนึ่งส่วนเลยด้วยซา้ !
นอกจากนีก้ ารที่เย่หยวนสามารถหลอมกลั่นโอสถขัน้ เทวะได้ตงั้ แต่เนิ่นๆ

มันยังช่วยตอกยา้ รากฐานบนเส้นทางแห่งโอสถของเย่หยวนให้ม่นั คง
เสถียรยิ่งขึน้ ไปอีก
ประกายสว่างเจิดจ้าค่อยๆจางหายไป โอสถเม็ดโปร่งแสงประดุจเพชรนา้
งามปรากฏขึน้ ต่อหน้าต่อตาเย่หยวน
โอสถปราณเทวะขัน้ เทวะ!
“เจ้า…เจ้าทาสาเร็จจริงๆ! ช่างน่าทึ่ง! สัตว์ประหลาดชัดๆ! เจ้าใช้เวลาแค่

เจ็ดเดือนเท่านัน้ ! แค่เจ็ดเดือนเจ้าสามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะขัน้
เทวะได้แล้ว!”
หวูเฉินโพล่งอุทานขึน้ อย่างร้อนรนตื่นเต้น
ในยามนี ้ เขาตระหนักได้แล้วว่า ตนประเมินเย่หยวนต่าเกินไปมาก
ชายหนุ่มคนนีเ้ กิดมาเพื่อหลอมกลั่นโอสถ!
ทักษะรากฐานอันมั่นคง ผนวกกับพรสวรรค์อนั น่าสะพรึง ได้ก่อให้เกิด

ปาฏิหาริยข์ นึ ้ !
รวมกับระยะเวลาก่อนหน้า เย่หยวนใช้เวลาไปเจ็ดเดือนแล้วภายในโลก
แห่งศิลาจารึกเลื่องสวรรค์
เขาใช้เวลาเพียงช่วงสัน้ ๆก็สามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะได้

สาเร็จ!
นี่ช่างเป็ นเรือ่ งน่าทึ่งโดยแท้!
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือ กว่าที่จอมเทพนิรนั ดร์จะบรรลุถึงจุดนีไ้ ด้ เขายังต้อง

ใช้เวลากว่าร้อยปี !
ในขณะที่เย่หยวนยังใช้ไปไม่ถึงหนึง่ ส่วนร้อยของเวลาที่จอมเทพนิรนั ดร์

เสียไป!
อย่างไรก็ตามแต่ สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนหาได้สาราญดีใจใดๆ
เจ็ดเดือนได้ผ่านพ้นไปแล้ว ปั จจุบนั เขาเหลือเวลาอีกแค่หา้ เดือนเท่านัน้ !
เย่หยวนใช้เวลาตัง้ เจ็ดเดือนกว่าจะหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะได้

สาเร็จ แล้วโอสถล้างพิษล่ะ?
เขามิอาจเสียเวลาไปมากกว่านีไ้ ด้แล้ว!
“ท่านอาวุโส โปรดชีแ้ นะวิธีหลอมกลั่นโอสถล้างพิษหนึ่งดาวแก่ผเู้ ยาว์

ด้วย!”
หวูเฉินพยักหน้าตอบและโดยไม่รรี ออันใด เขาเริม่ อธิบายข้อมูลทัง้ หมดที่

เกี่ยวข้องกับโอสถล้างพิษโดยทันที
วัตดุ ิบสาหรับหลอมกลั่นโอสถล้างพิษมีทงั้ หมดเจ็ดชนิด หวูเฉินบรรยาย
คุณสมบัติของสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ เจ็ดชนิด กินเวลายาวนานถึง
เจ็ดวันเจ็ดคืนเต็ม!
สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ทงั้ เจ็ดชนิดนีม้ ีความศับซ้อนและยุ่งยากในการ

จัดการเกินพรรณนาได้
ในที่สดุ เย่หยวนก็ตระหนักทราบ ไฉนโอสถปราณเทวะถึงได้ช่ือว่าเป็ น

โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับพืน้ ฐานที่สดุ
อย่างไรก็ตาม รากฐานในการหลอมกลั่นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนใน

ปั จจุบนั ค่อนข้างเสถียรดีแล้ว เขาหาใช่มือใหม่โง่งมอีกต่อไป
เปรียบเทียบกับตอนที่ศกึ ษาโอสถปราณเทวะ ความเร็วในการทาความ

เข้าใจของเย่หยวนต่อโอสถล้างพิษขนิดนีค้ ่อนข้างไวกว่าอย่างไม่เห็นฝุ่ น
กระทั่งหวูเฉินที่ได้เห็นพัฒนาการของเย่หยวน เขายังอดตะลึงมิได้
เขาติดสอยห้อยตามจอมเทพนิรนั ดร์มาก็นาน ฝ่ าร้อนฝ่ าหนาวในมหา

พิภพถงเทียนก็เป็ นเวลาหลายร้อยพันปี เหล่าอัจฉริยะชนิดที่จากลูกปลา
กระโดดข้ามประตูมงั กร เขาเองก็พบเห็นอยู่บอ่ ยครัง้
แต่เขากลับไม่เคยเห็นผูใ้ ดที่มีพฒ
ั นาการเร็วขนาดนีแ้ บบเย่หยวนมาก่อน!
สาหรับพรสวรรค์บนเส้นทางแห่งโอสถของเย่หยวน คายามเดียวที่อธิบาย
ได้คือ สัตว์ประหลาด!
“แค่รา่ งโครงภาพก็เกินอนุมานได้! ความเข้าใจของเจ้าเด็กคนนีเ้ กินหยั่งถึง

ได้โดยแท้! หลังจากหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะได้ ราวกับศักยภาพในตัว
เขาถูกจุดติดขึน้ ! บนเส้นทางแห่งโอสถของเขาในภายภาคหน้า การันตี
ความสาเร็จอย่างไร้ขีดจากัด! เมื่อเวลานัน้ มาถึงแม้แต่จอมเทพนิรนั ดร์ก็ไม่
สามารถเอาชนะเขาได้!”
หวูเฉินกล่าวขึน้ พลางถอนหายใจด้วยอารมณ์ท่ีหลายหลากพรั่งพรู
ตอนที่ 1311 โอสถล้างพิษขัน้ เทวะ!
เฟิ งปิ งและผูจ้ ดั การซู ตรงเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมจัตรุ สั อย่างระมัดระวังเบา

เสียง ภายในหงหยิงกาลังดูแลเหลียงหวางหรูท่ีนอนโทรมอยู่
“แม่นางหวางหรูเป็ นอย่างไรบ้าง?”
ผูจ้ ดั การซูเอ่ยถามหงหยิง
หงหยิงส่ายหน้าพลางแพร่งเผยสีหน้าไม่สดู้ ีนกั นางกล่าวตอบว่า
“ตอนนีแ้ ม้แต่จะกลืนอาหารยังไม่ไหว นางไม่สามารถยือ้ ชีวิตไปได้นาน

กว่านีแ้ ล้ว”
ผูจ้ ดั การซูถอนหายใจเฮือกใหญ่กล่าวว่า
“สุดท้ายนีก้ ็ปาฏิหาริยก์ ็ไม่มีจริง! สาวน้อยจิตใจงามแบบนี…

้ น่าเสียดาย
นัก!”
เฟิ งปิ งกล่าวว่า
“โอสถล้างพิษขัน้ เทวะจะสามารถหลอมกลั่นง่ายดายได้อย่างไร? กระทั่ง

เราชายชราที่กา้ วถึงตาแหน่งจอมเทพโอสถสองดาวไปครึง่ ก้าวแล้ว ก็ไม่มี
ปั ญญาไปหลอมกลั่นได้เช่นกัน มิใช่ว่าเราชายชราดูถกู ดูแคลนเย่หยวน
แต่ดว้ ยระยะเวลาแค่นี ้ เขาไม่มีทางทาได้เลย!”
ผูจ้ ดั การซูหาได้โต้งแย่งเรือ่ งนี ้ เขาพยักหน้ากล่าวเสริมต่อว่า
“เย่หยวนคนนีท้ ะนงตนมากศักดิส์ ิทธิ์ เหตุท่ีตระกูลหวังเชิญเขาเข้าไป ก็

เพื่อกระตุน้ จุดนีข้ องเย่หยวน จนไปเดิมพันอะไรเข้า ซึง่ นี่สง่ ผลกระทบต่อ
หอมหาสมบัติเต็มๆ! หวังหลินโปมันเจ้าเล่หก์ ว่าที่คิดนัก!”
ที่เย่หยวนลั่นวาจาออกไปต่อหน้าหลังหลินโปว่า ไม่เพียงเขาจะหาทางแก้
พิษขนวิหคพันราตรีเท่านัน้ แต่เขายังจะรักษาจนเหลียงหวางหรูกลับมา
พูดได้อีกครัง้ และทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า
วาจาเหล่านีถ้ กู แพร่กระจายไปทั่วเมืองกุยฉางโดยตระกูลหวังจนเกิดเสียง
ฮือฮา
พิษขนวิหคพันราตรีเป็ นความลับที่ถกู เก็บงาไว้ในตระกูลหวัง ยามนี ้
ตระกูลหวังถึงขัน้ ยอมกล่าวถึงเรือ่ งพวกนีใ้ ห้แก่สาธารณะชนฟั งโดยตรง
เนื่องจากยามนี ้ หอมหาสมบัติได้มายั่วยุตระกูลหวังก่อน ด้วยเหตุนีจ้ ึงเกิด

เป็ นละครน่าสนุกฉากหนึ่งสาหรับเหล่าฝูงชน
หากเวลานัน้ มาถึง และหอมหาสมบัติไม่สามารถรักษาเหลียงหวางหรูให้

หายได้ ไม่เพียงหน้าแตก แต่คล้ายยังถูกลากมาตบกลางสาธารณะชน
ทัง้ หมด ซึง่ นี่สง่ ผลกระทบอย่างร้ายแรงถึงชื่อเสียงของหอมหาสมบัติ
เมื่อกล่าวถึงเรือ่ งนีเ้ ฟิ งปิ งถึงกับขมวดคิว้ เข้ม กล่าวอย่างไม่คอ่ ยสุขใจนัก

ว่า
“พรสวรรค์ในศาสตร์แห่งโอสถของเด็กคนนีไ้ ม่เลวเลย แต่เพียงว่าเขาหยิ่ง
ผยองเกินไป! ลั่นวาจาโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่เพียงตัวเองจะเสียหน้า
แต่พลอยทาให้หอมหาสมบัติเสียชื่อไปด้วย!”
ผูจ้ ดั การซูยงั คงปกป้องเย่หยวน เขายิม้ ตอบว่า
“เด็กวัยหนุ่มสาวมีใครบ้างไม่หยิ่งผยองยามมีฝีมือ? แถมหวังหลินโปยัง
รังแกผูค้ นมากเกินไป จงใจพาเข้ามาเพื่อสร้างความอัปยศขนาดนัน้ เป็ น
ใครก็โกรธเหมือนกัน”
“หึ! แต่เขาก็ปากหนักเกินไป! ถึงจะลั่นวาจาอะไรไปอย่างน้อยก็ควรมีทนุ

รอนบ้าง! ไอ้บดั ซบหวังหลินโปไม่เพียงตบหน้าเด็กคนนี ้ แต่น่ียงั ลามมาถึง
หอมหาสมบัติ!”
เฟิ งปิ งกล่าวขึน้ ด้วยความไม่พอใจ
ในขณะที่ทงั้ สองกาลังสนทนากันอยู่น่ีเอง
จู่ๆเงาร่างหนึ่งพลันพัดผ่านเข้ามาราวกับสายลม
“แม่นางหงหยิง หวางหรูเป็ นอย่างไรบ้าง?”
เย่หยวนเอ่ยถามอย่างกังวลใจ
หงหยิงส่ายหัวกล่าวว่า
“อาการเลวร้ายนัก! แม่นางหวางหรูอยู่ระหว่างความเป็ นความตายเต็มทน
นายท่านเย่…ท่านโปรดทาใจไว้หน่อยก็ดี!”
เช่นเดียวกับผูจ้ ดั การซูและเฟิ งปิ ง หงหยิงเองก็ไม่คิดว่าเย่หยวนจะ

สามารถหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะได้เช่นกัน
สีหน้าของเย่หยวนดูจริงจังขึน้ หลายส่วน เขาเร่งเข้าประคองช้อนร่างเหลี

ยงหวางหรูขนึ ้ อย่างแช่มช้า ก่อนพบว่าริมฝี ปากของนางแปรเปลี่ยนเป็ นสี
ม่วงเข้มอมดา ผิวพรรณซีดขาวราวกับแผ่นกระดาษบาง ยามนีน้ างหมด
สติไปแล้ว
เย่หยวนขมวดคิว้ เข้ม เร่งหยิบโอสถเม็ดหนึ่งขึน้ และกรอกเข้าปากเหลียง

หวางหรูโดยตรง
ผูจ้ ดั การซู, เฟิ งปิ ง สายตาทัง้ สองดูจริงจังขึน้ ทันควัน เร่งขยับขยายจับจ้อง
โอสถเม็ดนัน้ ในมือเย่หยวนในบัดดล
แม้จะเป็ นเสีย้ วเวลาสัน้ ๆ แต่ทงั้ สามต่างเห็นได้อย่างชัดแจ้ง!
โอสถที่เย่หยวนกรอกลงปากของเหลียงหวางหรูจะเป็ นอื่นใดไม่ได้
นอกจาก โอสถล้างพิษหนึ่งดาวขัน้ เทวะ!
แต่เย่หยวนไม่มีเวลามาสนใจความตื่นตะลึงของทัง้ สอง เขาหันมากล่าว

กับหงหยิงว่า
“แม่นางหงหยิง ข้าต้องรบกวนท่านยืมผลึกปราณเทวะจานวนหนึ่ง เพื่อ

ช่วยหลอมกลั่นโอสถให้นางต่อทันที”
หงหยิงมิได้รูส้ กึ แปลกใจอะไรแบบผูจ้ ดั การซูหรือเฟิ งปิ ง เพราะนางไม่เคย
เห็นโอสถขัน้ เทวะมาก่อน
โอสถระดับชัน้ แบบนี ้ ไม่ว่าฝ่ ายใดได้ครอบครองต่างหวงแหนเยี่ยงชีวิต

และไม่มีทางนาออกมาให้ผคู้ นภายนอกได้เห็นแน่นอน
หงหยิงเปล่งเสียงเอ่ยตอบด้วยความเต็มใจ และควักผลึกปราณเทวะ
จานวนหนึ่งส่งให้เย่หยวนทันที
ผูจ้ ดั การซูและเฟิ งปิ งสบตากันไปมาครูห่ นึ่ง ระหว่างทัง้ สองต่างเห็นแวว

ประหลาดใจของกันและกัน
“เย่หยวน นัน้ …นัน้ คือ…โอสถล้างพิษขัน้ เทวะ?”
ผูจ้ ดั การซูเอ่ยถามด้วยความสงสัย
เมื่เห็นผิวพรรณของเหลียงหวางหรูกลับมีนา้ มีนวลขึน้ ยามนีเ้ ย่หยวนก็เบา

ใจลงมาก ถอนหายใจเสียงยาวอย่างโล่งอก ในที่สดุ เขาสก็กลับมายิม้ ได้
อีกครัง้ และกล่าวตอบไปว่า
“ถูกต้องแล้ว! โชคดีนกั ที่ขา้ ทาสาเร็จทันเวลา! มิฉะนัน้ เย่คนนีค้ งจดจาเป็ น

ตราบาปชั่วชีวิต!”
“นี่…นี่เป็ นไปได้อย่างไร? ขะ-ขัน้ เทวะ…โอสถล้างพิษขัน้ เทวะจริงๆ!”
เฟิ งปิ งรูส้ กึ ดั่งว่าลิม้ ของตนแข็คา้ งชั่วขณะ กว่าจะกล่าวออกมาได้แต่ละคา

ลาบากเหลือเกิน
โอสถล้างพิษเม็ดนีถ้ ึงเป็ นเพียงโอสถล้างพิษหนึ่งดาว แต่ความยากในการ

หลอมกลั่นกลับสูงกว่าโอสถปราณเทวะมาก
ยิ่งไปกว่านัน้ การจะหลอมกลั่นให้ได้ขนั้ เทวะ นี่มิใช่ส่งิ ที่นกั หลอมโอสถ

ทั่วไปจะสามารถทาได้เลย
อย่างน้อยที่สดุ ภายในเมืองกุยฉางแห่งนีก้ ็ไม่มีใครสามารถหลอมกลั่นมัน

ขึน้ มาได้!
แต่เย่หยวนกลับทาได้จริงๆ!
“ถูกต้องแล้วผูอ้ าวุโสเฟิ ง! กว่าที่เย่คนนีจ้ ะหลอมกลั่นได้ขนั้ เทวะ ถึงกับอด

หลับอดนอน อดข้าวอดนา้ เป็ นหลายวันเต็ม จนท้ายที่สดุ นีด้ ว้ ยความ
บังเอิญจนทาได้สาเร็จ!”
ผูจ้ ดั การซูกบั เฟิ งปิ งต่างลอบสูดไอเย็นเข้าช้าๆ แม้เย่หยวนจะถ่อมตัว

เพียงใด แต่น่นั ก็เป็ นถึงโอสถขัน้ เทวะ!
ที่ผ่านมาเย่หยวนเก็บตัวฝึ กปรือก็หลอมกลั่นเพียงแค่โอสถปราณเทวะมา
โดยตลอด
ผ่านไปแค่สามสิบวัน เขาสามารถหลอมกลั่นโอสถล้างพิษษขัน้ เทวะได้
จริงๆรึ?
เว้นเสียแต่ว่า…ตลอดเวลาที่ผ่านมา เย่หยวนปกปิ ดความแข็งแกร่งที่

แท้จริงเอาไว้!
“ฮึก…”
เหลียงหวางหรูกระเส่าร้องเสียงแผ่วเบาคล้ายยุง สิ่งนีท้ าให้เย่หยวน

ตื่นเต้นยิ่ง
โอสถล้างพิษขัน้ เทวะมันได้ผลจริงๆ!
ไม่นาน จากที่รมิ ฝี ปากม่วงคลา้ ยามนีค้ ่อยๆจากหายไป สีหน้าของนาง

เริม่ มีนา้ มีนวลกลายเป็ นสีกหุ ลาบอ่อน
หงหยิงที่ได้ยินสองเฒ่านัน้ ตื่นตะลึงกันยกใหญ่ ยามนีน้ างเพิ่งทราบ อะไร

เป็ นอะไร เร่งหันควับมองเย่หยวนราวกับเห็นผี นางโพล่งอุทานลั่นว่า
“นายท่านเย่ นายท่าน…ทาได้แล้วจริงๆรึ?”
เย่หยวนคลี่ยิม้ บางพลางพยักหน้าตอบ
กล่าวกันตามตรง เย่หยวนเองก็รูส้ กึ ทึ่งต่อความสาเร็จนีเ้ ช่นกัน

ก่อนหน้า เขากาจัดความคิดฟุ้งซ่านออกโดยสิน้ เชิง จึงมิได้หวนนึกถึง
เรือ่ งราวเหล่านีเ้ ลย
โอสถศักดิส์ ิทธิ์ประหนึ่งโลกใบใหม่ของเขา!
อย่างไรก็ตามแต่ เขาเองจาต้องพึ่งพาพรสวรรค์และพรแสวงอย่างหนัก
เพื่อที่จะหลอมกลั่นโอสถขัน้ เทวะขึน้ ซึง่ ยามนีก้ ลับมาย้อนนึกถึงทีหลัง เย่
หยวนก็รูส้ กึ ภูมิใจไม่นอ้ ย
เพราะเย่หยวนตระหนักดีแล้วว่า โอสถล้างพิษขัน้ เทวะมันหลอมกลั่นยาก

เพียงใด!
ในที่สดุ เหลียงหวางหรูพลันได้สติขึน้ ดวงเนตรคูไ่ สวงามค่อยๆคลี่เปิ ดขึน้
อย่างแช่มช้า
แต่ทนั ทีท่ีเห็นเย่หยวน ดวงเนตรคูน่ นั้ พลันสาดสะท้อนเปี่ ยมแววขอบคุณ

อย่างเต็มใจ ไม่วา่ อย่างไรนางพยายามฝื นร่างตัวเองลุกขึน้ ให้ได้
เย่หยวนเร่งจับนางนอนลงเหมือนเดิมและกล่าวว่า
“ตอนนีอ้ ย่าพึ่งคิดอันใดเลย ร่างกายของท่านยังอ่อนแอมาก รอจนกว่าพิษ

ทั่วทัง้ ร่างจะถูกกาจัดออกทัง้ หมดเสียก่อน ตอนที่ขา้ อยู่ในตระกูลหวัง ข้า
บอกกับหวังหลินโปไปว่า ไม่เพียงจะถอนพิษให้เจ้า แต่ขา้ ยังจะทาให้เจ้า
กลับมาพูดได้อีกครัง้ และทาให้เจ้าขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า!
จนถึงตอนนัน้ เจ้าจงทาให้ผคู้ นเหล่านัน้ ที่เคยรังแกเจ้าได้รูว้ ่า พวกมัน
กาลังเล่นด้วยผิดคนแล้ว!”
เหลียงหวางหรูพดู ไม่ได้ก็จริง แต่เมื่อได้ยินแบบนัน้ นางก็รูส้ กึ ใจเต้นแรง
อย่างบอกไม่ถกู
เรือ่ งขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า นางหาได้สนใจไม่
แต่เรือ่ งที่จะกลับมาพูดได้อีกครัง้ กลับเป็ นสิ่งที่ปรารถนาที่สดุ ในก้นบึง้

หัวใจของนาง!
เฟิ งปิ งกับผูจ้ ดั การซูส่นั เทาไปทั่วทัง้ ตัว พลางระลึกถึง‘วาจาอันหยิ่งผยอง’

ที่เย่หยวนเอ่ยลั่นเอาไว้ในตระกูลหวัง
ก่อนหน้านี ้ พวกเขายังคงรูส้ กึ ว่า วาจาคากล่าวของเย่หยวนเพ้อฝันเกินจริง

แถมยังลากหอมหาสมบัติลงเหวตามไปด้วย
แต่ในท้ายที่สดุ นี ้ พวกเขาก็ได้รูแ้ ล้วว่า ที่เย่หยวนกล่าวไปทัง้ หมดหาได้เกิน
จริงเลยแม้แต่นอ้ ย!
พรสวรรค์ในศาสตร์แห่งโอสถของเด็กคนนีน้ ่ากลัวเกินไป ใครจะไปคาดคิด

ว่าเย่หยวนจะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี ้ ถึงขัน้ ที่ว่า ต่อไปอาจลากทัง้ โคตร
ตระกูลหวังออกมาตบหน้าดังสนั่น!
ผูจ้ ดั การซูกบั เฟิ งปิ ง ทัง้ สองหันหน้าเข้าจับจ้องกันเล็กน้อยพร้อมคลี่ยิม้

ออกมาทันที
หวังหลินโปหาเรือ่ งยิงตัวตายชัดๆ!
ตอนที่ 1312 ผลกาไรมหาศาลทีเ่ ย่หยวนทิง้ ทวนให้
“เจ้าว่าอย่างไร? เขา…เขาสามารถหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะได้

จริงๆ?”
พอได้ฟังรายงานจากผูจ้ ดั การซู หวางรุยสะดุง้ โหย่งตกตะลึงสุดขีด สิ่งหนึ่ง

ที่เห็นได้ชดั เสียงของเขาโพล่งดังคล้ายสูญเสียความเยือกเย็นชั่วขณะ
ผูจ้ ดั การซูยงั คงระทึกใจไม่หาย สีหน้าการแสดงออกคล้ายยังไม่ได้สติดี

ผิดธรรมชาติแตกต่างจากตัวในยามปกติไป
“จริงแท้แน่นอน! ตอนที่เขาป้อนโอสถให้แม่นางหวางหรู พวกเขาทัง้ สาม

เห็นกับตาคูน่ ี!้ หลังจากนัน้ ไม่นาน พิษที่ติดค้างในร่างกายของนางก็คอ่ ยๆ
ถูกล้างออกไปจนสิน้ !”
หยางหรูสดู หายใจแช่มลึกสุดปวดหวังดึงสติมิให้หลุดลอยออก
ข่าวนีช้ ่างน่าเหลือเกินจินตนาการเขามาก!
ทันทีท่ีเขาตัดสินใจที่จะปกป้องเย่หยวน หยางหรูไม่คิดไม่ฝัน ผลลัพธ์ท่ีได้

กลับย้อนคืนกลับเป็ นผลดีอย่างไม่คาดคิด!
ยามนีเ้ ขาเพิ่งตระหนักได้ว่า เย่หยวนคือต้นกล้าชัน้ เยี่ยมที่ควรค่าแก่การ

เลีย้ งดูย่ิง!
อย่างไรก็แล้วแต่ พัฒนาการของเย่หยวนก็เกินความคาดหมายของเขาไป
มากจริงๆ
“ยังมีอีกเรือ่ ง! เย่หยวนสั่งให้พวกเราไปช่วยเก็บกวาดห้องบ่มเพาะฝึ กปรือ
ของเขา แต่หลังจากที่พวกเราส่งคนไปทาความสะอาดกลับพบว่า ภายใน
ห้องนัน้ เต็มไปด้วยโอสถปราณเทวะและโอสถล้างพิษจานวนมหาศาล ซึง่
ทัง้ หมดล้วนแต่เป็ นโอสถขัน้ สวรรค์! มีขนั้ ยอดเยี่ยมและขัน้ สูงปะปนเป็ น
ส่วนน้อย!”
คูด่ วงตาของหยางรุยสว่างวาบ เขากวาดสายตาจ้องเขม็งไปที่ผจู้ ดั การซู

ทันทีและกล่าวว่า
“เจ้ากล่าวว่าอันใด?! แทบทัง้ หมดล้วนเป็ นโอสถขัน้ สวรรค์! ไหนก่อนหน้า

เจ้าถึงบอกว่าเขาไม่รูจ้ กั วิธีหลอมกลั่นโอสถล้างพิษ? นี่…นี่ใช้เวลาแค่
เดือนเดียว สามารถเป็ นคนให้เป็ นเซียนได้เลย?”
ผูจ้ ดั การซูพยักหน้า ความตื่นตะลึงที่สลักจารึกในใจยังไม่คลายอ่อน
“ยอดเซียนเลยกระมัง!”
หยางหรูพรูเย็นเจือทึ่งตะลึง ท่าทีกิรยิ าสุดองอาจดั่งราชวงศ์ชนั้ สูง ยามนีห้

ยางหรูคนนัน้ กลับหายไปอย่างไร้รอ่ งรอย
ปั จจุบนั ราวกับเขาเป็ นกระต่ายน้อยขีต้ กใจ
สีหน้าการแสดงออกดูสนใจในตัวเย่หยวนอย่างหาที่เปรียบไม่
หลังจากไม่ได้สติอยู่นาน หยางรุยสะดุง้ เฮือกและเร่งกล่าวกับผูจ้ ดั การซู
“เย่หยวนอยู่ไหน? ไปเรียกเขามาหาข้าเดี๋ยวนี!้ ไม่! ไม่! ข้าจะไปหาเขา

เอง!”
ในขณะที่หยางรุงกาลังรีบลุกขึน้ แต่กลับถูกผูจ้ ดั การซูหยุดไว้พร้อมกล่าว

ว่า
“ท่านประมุขหอไม่จาเป็ น! ตอนนีเ้ ย่หยวนปลีกวิเวกเก็บตัวเรียบร้อยแล้ว!”
หยางรุงตะลึงงันไปอีกชั่วครูแ่ ละกล่าวว่า
“เขาไม่จาเป็ นต้องหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะแล้วมิใช่ร?ึ แล้วจะเข้า
เก็บตัวเพื่ออันใดอีก?”
ผูจ้ ดั การซูส่ายหัวเล็กน้อย
“เขาฝากหงหยิงช่วยดูแลแม่นางหวางหรูจากนีต้ ่อ ก่อนจะขนกองสมุนไพร
อีกกองใหญ่และเข้าเก็บตัวอีกครัง้ ”
หยางรุยขมวดคิว้ ย่น เขากล่าวว่า
“รายการสมุนไพรที่เขาสั่งไปมีอะไรบ้าง?”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวตอบว่า
“สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ีเขาสั่งในรอบนีม้ ีมากกว่ารอบก่อนหน้า
แถมยังค่อนข้างหลากหลายชนิด พิจารณาโดยรวม คาดเดาได้ยากว่าเขา
วางแผนหลอมกลั่นโอสถชนิดใดบ้าง”
หยางรุยเงียบลงคล้ายครุน่ คิด ทันทีทนั ใด เขาสะดุง้ ขึน้ ทันทีเหมือนกับนึก

อะไรขึน้ ได้ ก่อนสาดสายตาสายใส่ผจู้ ดั การซูดว้ ยสายตาสุดแผดเผา เขา
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…จะเป็ นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว?”
ม่านตาดาของผูจ้ ดั หารซูหดแคบตีบตันคล้ายได้ยินผิดไป เขาเผยสีหน้า

หวาดกลัวขึน้ และโพล่งกล่าวปฏิเสธ เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยินตอนนี ้
“ไม่มีทาง? ถึงแม้จะเป็ นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว แต่กระทั่งจอมเทพโอสถ
สองดาวเองก็ไม่สามารถหลอมกลั่นได้เลย! แต่…หากพิจารณาจาก
รายการสมุนไพรเหล่านัน้ ก็มีความเป็ นไปได้สงู มาก! ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์
ของเขาเสียหายขัน้ รุนรีง มีเพียงโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวเท่านัน้ ที่สามารถ
ช่วยเขาได้!”
หยางรุยรูส้ กึ ได้ในทันใด การที่เขาตัดสินใจช่วยเย่หยวนเอาไว้ นับเป็ น

ความคิดที่ชาญฉลาดยิ่ง!
กระทั่งตอนนี ้ เขาเองก็ยงั หวาดกลัวในพรสวรรค์ของเย่หยวน
หากเย่หยวนสามารถหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งๆดาวได้ ชื่อเสียงของ
หอมหาสมบัติจะต้องยิ่งใหญ่ทรงอานาจเป็ นเท่าตัว!
ถึงหอมหาสมบัติจะมีช่ือเสียงไปทั่วทัง้ มหาพิภพถงเทียน แต่เนื่องจากเมือง
กุยฉางไม่ได้อยู่ในอาณาเขตการปกครองของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหา
สมบัติ ดังนัน้ หอมหาสมบัติแห่งนีจ้ ึงมิได้มีสง่าราศีมากมายนัก
เนื่องจากหอมหาสมบัติมีมากมายนับไม่ถว้ นบนมหาพิภพถงเทียน ดังนัน้

ชื่อเสียงอานาจย่อมแตกต่างออกไปตามเขตอานาจ
ตามคากล่าวที่ว่า : จ้าวมังกรมิอาจปราบปรามงูถ่ินได้จนหมด เหล่ากลุม่

อิทธิพลประจาถิ่นสามารถปราบปรามหอมหาสมบัติได้ หากพวกเขาคิดลง
มือจริงๆ
เพียงหอมหาสมบัติสาขาเมืองกุยฉาง การจะต่อกรกับตระกูลหวังที่รว่ มมือ

กับตระกูลเหลียง กลับมิใช่เรือ่ งง่ายเช่นกัน
ถึงตระกูลเหลียงจะเป็ นกลุม่ อานาจเล็กๆที่มีจานวนนับสิบภายในเมือง

แต่ตระกูลหวังเป็ นถึงสามตระกูลใหญ่ท่ีแท้จริงผูช้ กั ใยเมืองกุยฉาง หาก
ตระกูลเหลียงเพียงอย่างเดียว จะไปหาญกล้ายั่วยุหอมหาสมบัติได้
หอมหาสมบัติอาศัยป้ายทอง พึ่งพานามขานของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหา
สมบัติ ถึงสามารถตัง้ ตระหง่านได้ในเมืองกุยฉาง
แต่หากนับกันโดยรวม หอมหาสมบัติสาขาเมืองชนบทอันห่างไกลเช่นนี ้
บุคคลระดับสูงกลับหาได้ให้ความสาคัญเลย
เพื่อให้หยางรุยบริหารหอมหาสมบัติสาขานีต้ ่อไป เขาเองก็เร่งท้อแท้แล้ว

เขาไม่มีทางสนใจหรือเจียดเนือ้ เข้าสนับสนุนใครง่ายๆแน่นอน หากมิใช่
สัตว์ประหลาดเฉกเช่นเย่หยวน
ท้ายที่สดุ นี ้ หยางรุยหมดหวังกับคาว่าเหล่าอัจฉริยะมาแล้วมากมาย
เกินไป
ความแข็งแกร่งของเฟิ งปิ งนับว่าไม่เลวก็จริง แต่นนั้ ก็มิได้โดดเด่นเหนือคน

อื่นๆในเมืองกุยฉาง
แม้แต่หวั หน้านักหลอมโอสถของทัง้ สามตระกูลใหญ่ก็ยงั อยู่ในระดับสูง

กว่าของเฟิ งปิ ง
ซึง่ พรสวรรค์ในเส้นทางแห่งโอสถของเย่หยวนจะนามาสูร่ ุง่ อรุณของหอม

หาสมบัติอีกครัง้ หยางรุยเชื่อมั่นในศักยภาพของเย่หยวน มิเช่นนัน้ เขาจะ
ยอมถึงขนาดส่งหลัวเจียออกไป แถมยังยั่วยุตระกูลหวังอีก
“ไม่ตอ้ งสนใจไป! หากเขาต้องการอะไร ทาตามคาขอของเขาทุกอย่าง! ไม่
ว่าจะเป็ นผลึกปราณเทวะหรือสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ อย่าคิดตระหนี่
เด็ดขาด!”
หยางหรูกล่าว
ผูจ้ ดั การซูคลี่ยิม้ บางพลางกล่าวตอบว่า
“ท่านประมุขหอ ทาดีกบั เย่หยวนในตอนนี ้ ภายภาคหน้าเขาอาจนามาซึง่

ผลกาไรมหาศาล! ศักยภาพของเด็กคนนัน้ ไร้ขีดจากัด! แค่ตอนนีพ้ วกเราก็
เริม่ กาไรแล้ว!”
หยางหรูเค้นเสียงหัวเราะเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า
“ล้อเล่นเกินจริงกระมัง หรือคือเราที่เป็ นหนีบ้ ญ

ุ คุณเขา?”
ผูจ้ ดั การซูกลับผงกศีรษะกล่าวตอบทันควัน
“แค่โอสถปราณเทวะขัน้ สวรรค์ท่ีเขาทิง้ ให้พวกเราจานวนหลายร้อยเม็ด ก็

นับเป็ นกาไรมหาศาลแล้ว! คานวณคร่าวๆก็เป็ นกาไรกว่าหนึ่งแสนผลึก
ปราณเทวะระดับต่าแล้ว! เด็กคนนัน้ ใช้ใจแลกใจ เคยช่วยเหลือเขาไว้ตอน
ลาบาก ยามนีเ้ ขาให้ทกุ อย่างโดยไม่แบมือขอเงินสักแดง! แถมทุนที่เราเคย
ช่วยเขาไปยังไม่ถึงร้อยก้อนผลึกปราณเทวะระดับต่าด้วยซา้ แต่ส่งิ ที่เขา
ตอบแทนกลับมา มีทงั้ โอสถปราณเทวะขัน้ ยอดเยี่ยม ทัง้ ขัน้ สวรรค์ นับ
หลายร้อยเม็ด คุณภาพโอสถที่เขาหลอมกลั่นการันตีคณ ุ ภาพ!”
ร่างหยางรุยถึงกับสั่นสะท้านทันทีท่ีได้ยิน เขากล่าวขึน้ ด้วยความ
ประหลาดใจว่า
“กาไรมหาศาลขนาดนัน้ เชียว?”
ผูจ้ ดั การซูยิม้ และกล่าวต่อว่า
“นี่ยงั เป็ นเพียงส่วนของโอสถปราณเทวะ ภายในห้องบ่มเพาะฝึ กปรือของ

เขายังมีกองโอสถล้างพิษขัน้ สวรรค์อีกกว่าห้าร้อยเม็ด ขัน้ ยอดเยี่ยมและ
ขัน้ สูงรวมแล้วอีกพันกว่าเม็ด! ท่านคิดว่า ทัง้ หมดนีค้ ิดเป็ นกาไรเท่าใด?”
หยางรุยสูดไอเย็นเข้าลึกสุดขัว้ ปอด ยังทันจะอารมณ์สลบดี ยามนีถ้ ีงขัน้
กระสับกระส่ายหนัก
สิ่งที่ผจู้ ดั การซูกล่าวไปก่อนหน้า เขาหาได้สนใจมากนัก สิ่งที่ยงั ทาให้เขา

ตกตะลึงที่สดุ ยังเป็ น โอสถล้างพิษขัน้ เทวะที่เย่หยวนหลอมกลั่นออกมา
ได้!
ตอนนีห้ ยางรุยทราบเพียงว่า เย่หยวนคือเครือ่ งหลอมกลั่นโอสถที่ยอด

เยี่ยมเหนือสิ่งใด!
หากกล่าวตามหลักเหตุและผล เย่หยวนที่ช่วยหอมหาสมบัติหลอมกลั่น
โอสถจานวนมากมายขนาดนี ้ เขาควรจะได้รบั ส่วนแบ่งโดยธรรมชาติ
แต่เย่หยวนกลับไม่ตอ้ งสิ่งพวกนัน้ และเต็มใจมอบผลประโยชน์ทงั้ หมด

ให้แก่หอมหาสมบัติ
ด้วยเหตุนี ้ จึงกล่าวได้ว่า หอมหาสมบัติเริม่ เดิมพันครัง้ ใหญ่ได้ถกู ข้างแล้ว!
ทีแรกแผนการในหัวของหยางรุยคือ ส่งมอบสมุนไพรวิญญาณและผลึก
ปราณเทวะให้เย่หยวนในปริมาณมาก หวังเพื่อให้ติดหนีบ้ ญ
ุ คุณหอมหา
สมบัติ จะกลัวผิดใจไม่กล้าออกไปไหนและอย่าสร้างกาไรต่อไป
ทว่าใครจะไปคิดว่า กลับเป็ นฝ่ ายหอมหาสมบัติเสียเองที่ติดหนีบ้ ญ

ุ คุณเย่
หยวนครัง้ ใหญ่
ผลลัพธ์แบบนี ้ หาใช่ส่งิ ที่เขาเคยนึกเคยฝันมาก่อนไม่
“เด็กหนุ่มคนนี…
้ น่ากลัวจริงๆ!”
หยางรุนเงียบนิ่งเป็ นเวลาครูใ่ หญ่ ก่อนเค้นคาเอ่ยประโยคนีอ้ อกมา
แผนการก่อนหน้าที่วาดวางเอาไว้ ยามนีก้ ลับไร้ประโยชน์ไปโดยปริยาย
ผูจ้ ดั การซูคิดเห็นแบบนัน้ เช่นเดียวกัน เขาพยักหน้ากล่าวว่า
“ถูกต้องแล้ว เราชายชราเองก็คิดแบบนัน้ !”
หยางรุยโบกมือปั ดเอ่ยปากขึน้ ว่า
“เอาล่ะ ถ้าเช่นนัน้ อย่าไปรบกวนเขาเชียว หากเขาสามารถหลอมกลั่น

โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวขึน้ มาได้จริงๆ ต่อไปหอมหาสมบัติแห่งนีจ้ กั ถึง
คราวผงาดขึน้ สูฟ่ ้า! ตอนนีป้ ิ ดข่าวเรือ่ งที่คณ
ุ หนูคนโตของตระกูลเหลียง
กาลังฟื ้ นตัวให้สนิท หากมีข่าวหลุดออกมาเมื่อไหร่ เจ้าจะต้องรับผิดชอบ!”
ตอนที่ 1313 แสดงละครฉากใหญ่
ผูจ้ ดั การซูมากความสามารถเจนจัดด้านประสบการณ์รอ้ ยพันรอบด้าน

เขาผิดข่าวนีอ้ ย่างมิดชิดและไม่มีปริปากบอกใบ้ปราศจากร่องรอย
หวังหลินโปทราบดีว่า พิษขนวิหคพันราตรีของเขารุนแรงเพียงใด
ถึงมีโอสถล้างพิษขัน้ สวรรค์เข้าช่วยเหลือจุนเจือ แต่อย่างมาก เหลียงหวาง

หรูก็มีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสี่สิบวันแน่นอน
เช้าตรูข่ องวัน เขาส่งน้องสาวของเขา,หวังเพียนหลานออกไปดูตรวจ

สถานการณ์
หวังเพียนหลานนาคนกลุม่ ใหญ่จานวนหนึ่งอยู่รอบกาย จนธารนา้ ยังไหล
ผ่านไม่ได้ เพื่อเดินทางไปยังหอมหาสมบัติ
แต่ส่งิ ที่ทาให้ขากรรไกรทุกคนค้างเติ่งคือ หวังเพียนหลานในวันนีม้ าพร้อม

กลับชุดอาภรณ์สีขาว ใบหน้าอ้วนของนางยังอาบนา้ ตาเปี ยกชุ่ม
ผูค้ นรอบข้างที่พลุกพล่านมากมาย โดยธรรมชาติ ย่อมมีพวกหูตาของสาม

ตระกูลใหญ่ลอบเร้น
หอมหาสมบัติเปิ ดศึกจนก่อเป็ นความขัดแย้งกับตระกูลหวัง เหล่าฝูงชนใน

เมืองต่างเมืองเป็ นเรือ่ งตลก
แน่นอน ฝ่ ายที่ดตู ลกมิใช่ใครอื่นนอกเสียจาก พวกหอมหาสมบิต

สิ่งที่ตระกูลหวังเชี่ยวชาญที่สดุ คือศาสตร์การใช้พิษ และปั จจุบนั ก็ได้ถกู
เผิดเผยแล้วว่า พิษลับที่เป็ นผลงานชิน้ เอกของตระกูลหวังก็คือ พิษขนวิหค
พันราตรี ซึง่ มีฤทธิ์กดั กร่อนร้ายแรงเกินจินตนาการ
ทุกคนต่างทราบดีว่า ในเมืองกุยฉางแห่งนี ้ ไม่มีใครสามารถถอนพิษขน

วิหคพันราตรีนีไ้ ด้!
เพราะสิ่งนีจ้ ึงทาให้ผคู้ นมองหอมหาสมบัติในแง่ท่ีไม่ดีเท่าไหร่นกั
แม้แต่ตระกูลหลินและตระกูลหลู่ อีกสองตระกูลใหญ่ยงั ต้องระวังตระกูล

หวังเช่นกัน
ท้ายที่สดุ นีท้ วนคมยังง่ายต่อการหลบ แต่ลกู ดอกซ่อนพิษที่เร้นแฝงกลับ

ยากที่จะป้องกัน
“ซูหลิงปู้ รีบส่งมอบคนของข้ามาเดี๋ยวนี!้ หวางหรูเป็ นสมาชิกคนสาคัญคน
หนึ่งของพวกเราตระกูลเหลียง ต่อให้ตายก็ตอ้ งตายในตระกูลเหลียง!”
“โอ้ใช่แล้ว อาคันตุกะนักหลอมโอสถหน้าใหม่ของหอมหาสมบัติ มิใช่บอก

ว่าสามารถรักษาพิษขนวิหคพันราตรีได้หรอกรึ? ไฉนจนถึงตอนนีก้ ็ยงั ปิ ด
ปากเงียบ? ทุกคนมาดูน่ีเร็ว! ไอ้พวกหอหมาสมบัติมนั เป็ นพวก
หลอกลวง!”
“ฮึก ฮึก…หวางหรูของข้า! เจ้าตายอย่างไม่ยตุ ิธรรม!”

…………
หวังเพียนหลานแกว่งแขนแกว่งขา ก้อนไขมันทั่วร่างขยับกระเพื่อมไม่หยุด
หย่อน พร้อมตะโกนลั่นสุดเสียงพลางร้องห่มร้องไห้แสนระจมใจหน้าประตู
หอมหาสมบัติ
นางยังเรียกเหลียงหวางหรูว่า‘สมาชิกตระกูล’ได้อย่างหน้าตาเฉย
การแสดงละครครัง้ ใหญ่นีต้ ่างทาเอาทุกคนประหลาดใจจริงๆ

มิใช่หวังเพียนหลานรึท่ีเป็ นแม่เลีย้ งใจร้าย จับเหลียงหวางหรูไปขังในคุกใต้
ดิน?
ไฉนยังหน้าด้านเสแสร้งเช่นนีอ้ ีก?
หวังเพียนหลานร้องห่มร้องไห้ราวกับว่าลูกสาวแท้ๆตัวเองตายก็ไม่ปาน
วัตถุประสงค์ของหวังหลินโปนัน้ ชัดเจนมาก ในเมื่อมีใครบางคนกล้าท้า

ทายพิษขนวิหคพันราตรีท่ีเป็ นถึงไพ่ตายลับของตระกูลหวัง ดังนัน้ นี่จะเป็ น
โอกาสเชือดศัตรูให้ตาย!
อย่างน้อยที่สดุ เขาต้องการที่จะตบไอ้สารเลวน้อยนัน้ ที่บงั อาจทาลาย

ชื่อเสียงของเขาจนเสียหน้าไปพักใหญ่!
ตราบใดที่เย่หยวนถูกแหกหน้า เด็กนัน้ ก็จะกลายเป็ นเผือกร้อนที่หอมหา
สมบัติไม่กล้าเก็บไว้กบั ตัวอีกเลย
หวังหลินโปประสบความล้มเหลวที่ทาให้เย่หยวนอับอายในวันนัน้ และ
กลับเป็ นฝ่ ายเขาที่ตอ้ งอับอายเสียแทน สิ่งนีท้ าให้หวังหลินโปมิอาจปล่อย
ไว้ได้ หากมิได้ลบล้างความเกลียดชังภายในใจ
หากเย่หยวนไม่ตาย เขาเองก็ไม่ยอมปล่อยเช่นกัน
เศษสวะพิการตัวหนึ่งกลับหาญกล้ายั่วยุเหนือหัวแห่งเมืองกุยฉางแห่งนี ้
เกรงว่าความตายไอ้เด็กเหลือนี่จะสะกดไม่เป็ น!
“ไอ้หมูอว้ น หน้าด้านไร้ยางอาย! พุงย้อยจนแทบลากพืน้ แล้ว!”
“ยังกล้ามาเสแสร้งอีก? หน้าตายังน่าเกลียดไม่พอ จิตใจยังต่าทรามเกิน

พรรณนา! ถึงกล้านาพิษขนวิหคพันราตรีให้ลกู เลีย้ งกินจริงๆ!”
“ถูกต้อง! แต่จะว่าไปวันนีผ้ ลจะเป็ นอย่างไร? ข่าวลือก่อนหน้าหรือไม่เป็ น

ความจริง?”
“อย่างไรก็ตามแต่ หอมหาสมบัติจะสามารถรักษาพิษนีห้ รือไม่ ต้องรออีก

ฝ่ ายเคลื่อนไหว แต่หากทาไม่สาเร็จจริงๆ งานนีค้ งอับอายขายขีห้ น้าไปอีก
นาน!”
“นัน้ เป็ นถึงพิษขนวิหคพันราตรี ยามนีก้ ล่าวกันว่าเป็ น ยอดพิษอันดับหนึ่ง
ของเมืองกุยฉางแห่งนี ้ เว้นเสียแต่เป็ นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะ มิฉะนัน้ ไม่มี
ทางรักษาได้! บางทีฝ่ายหอมหาสมบัติอาจมีไพ่ตายซ่อนอยู่เช่นกัน?”
“ไม่หรอก! ข้าได้ยินมาว่า อาคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติเป็ น

แค่คนพิการ ทัง้ ๆที่เป็ นแบบนัน้ แต่เขาก็ยงั กล้ากล่าวว่า ตนสามารถล้าง
พิษขนวิหคพันราตรีได้! ไพ่ตายที่ว่าหรือจะเป็ นเพียงฝี ปาก?”
……………………….
หลังจากแผนของตระกูลหวังได้ปลุกกระตุน้ ผูค้ นจนหันมาสนใจประเด็น
ร้อน หอมหาสมบัติก็ถกู เพ่งเล็งอีกคครัง้
ไม่เพียงหามีผใู้ ดมองดีเลยสาหรับฝ่ ายหอมหาสมบัติ แต่ก็ยงั มีผคู้ นอีก

จานวนมากที่ดถู กู เหยียดหยามเย่หยวน พวกเขารูส้ กึ ว่า กลับเป็ นเย่หยวน
เสียเองที่เป็ นตัวก่อปั ญหาทัง้ หมด จนทาให้หอมหาสมบัติตอ้ งตามเช็ด
ตามล้างแบบนี ้
หากเรือ่ งลงเอยไม่ดีอย่างหวัง งานนีเ้ ป็ นฝ่ ายหอมหาสมบัติท่ีเข้าเนือ้ เต็มๆ
ในเวลานี ้ ผูจ้ ดั การซูถกู เหล่าพยักงานคนอื่นๆตามตัวกันให้ควั่กซา้ แล้วซา้

เล่า
เมื่อเห็นหวังเพียนหลานลงทุนเสแสร้งเล่นละครฉากใหญ่ เขาก็อดสะใจ
มิได้
“เหอะ แม้แต่พวกเราก็ยงั ไม่คาดคิดว่า เย่หยวนจะสามารถหลอมกลั่น

โอสถล้างพิษขัน้ เทวะได้ แล้วมีหรือหวังหลินโปจะนึกถึงขัน้ นัน้ ? เป็ นเพราะ
ข้าที่พยายามปกปิ ดเรือ่ งนีส้ ดุ ตัว พวกมันถึงได้เต็มใจกระโดดลงหลุมเอง
เช่นนี!้ ให้หญิงอ้วนนัน้ วิ่งเล่นไปอีกสักครู ่ รอตบหน้าทีเดียว ผลที่ออกมา
คงวิเศษเป็ นอย่างยิ่ง!”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวขึน้ พร้อมเปล่งเสียงหัวร่อดังสุดเยือกเย็น
แน่นอน ความลับยังคงเป็ นความลับ ผูจ้ ดั การซูผนู้ ีเ้ ป็ นคนฉลาดหลัก

แหลม ร่องรอยแห่งความปี ติดีใจจะปรากฏขึน้ บนผิวหน้าของเขาได้
หยางหรูกาชัดเขาเด็ดขาด ห้ามแพร่งพรายเรือ่ งนีอ้ อกไปก่อน ทัง้ นีก้ ็เพื่อ
ผลประโยชน์ของหอมหาสมบัติ และเตรียมตบหน้าตระกูลหวังอย่างไร้
ปราณี และนี่ถือเป็ นโอกาสได้ผลักนานักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติ
อย่างเย่หยวนไปในตัว!
ด้วยแผนการนีข้ องเขา จะส่งผลให้สถานะของหอมหาสมบัติดีขนึ ้ เป็ น

สาหรับหวังเพียนหลาน พระแม่สกุ รตัวอ้วนนี ้ คงยิม้ เยาะได้อีกไม่นานแล้ว
“นี่คือเขตของหอมหาสมบัติ ไม่อนุญาตให้คนนอกประพฤติกิรยิ าต่าทราม!

หากเจ้ามีเหตุผลที่รุดมาหาก็จงรีบกล่าว! ไม่เช่นนัน้ อย่าถือตาหนิว่าหอม
หาสมบัติของเราเสียมารยาท!”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวขึน้ พร้อมท่าทางสุดเคร่งขรึม
ยามเห็นการปรากฏตัวของผูจ้ ดั การซู หวังเพียนหลานนึกกระอักกระอ่วน

ใจอยู่หลายส่วน แต่ก็ยงั กล่าวตอบพร้อมถ่อยคาเย้ยเยาะว่า
“ซูหลิงปู้ เจ้าเห็นหรือไม่ มีนบั ร้อยสายตาที่คอยจับจ้องเจ้าอยู่! ข้าไม่เชื่อ

หรอกว่า แกจะกล้าลงมือลงไม้กบั ผูห้ ญิงคนหนึ่ง!”
ผูจ้ ดั การซูขมวดคิว้ เข้ม พลางกล่าวว่า
“หวังเพียนหลาน เจ้าต้องการอันใด? ไม่กลัวสามีของเจ้าเสียหน้าเลย

หวังเพียนหลานยิม้ ร่า นางกล่าวเสียงเย็นตอกสวน
“เหอะ ไอ้อาคันตุกนั กั หลอมโอสถของเจ้า พาหลัวเจียบุกมาตระกูลเหลียง

และลักพาตัวเหลียงหวางหรูไป แถมยังทาร้ายสามีและท่านลุงสองของข้า
จนบาดเจ็บสาหัส พวกหอมหาสมบัติข่มเหงผูค้ นมากเกินไป หวางหรู เจ้า
ช่างน่าสงสารนัก ที่ตอ้ งมาตายอย่างไม่ยตุ ิธรรมเช่นนี!้ ”
ผูจ้ ดั การซูกล่าวขึน้ อย่างไม่มีความสุขว่า
“เล่นลิน้ เผยความไม่หมด! แม่นางหวางหรูถกู พวกเจ้าวางยาพิษสาหัส เย่

หยวนจึงต้องบุกเข้าไปตระกูลเหลียงเพื่อช่วยออกมา เลือดเย็นอามหิต
เช่นนีแ้ ต่กลับราวกับตัวเองไร้ความผิด! ถึงจะเป็ นลูกติด แต่ก็ยงั กล้าวางยา
พิษ ใจคอต่าทรามสิน้ ดี!”
หวังเพียนหลานกรอกตาไปมาพลันนึกดีใจ ในที่สดุ ตาแก่ตวั นีก้ ็ตก
หลุมพราง!
“ซูหลิงปู้ เจ้าหยุดโยนความผิดได้แล้ว! ปกติหวางหรูเกลียดชังข้าสุดหัวใจ

เพราะข้าไปแทนที่ตาแหน่งแม่ของนาง ดังนัน้ นางจึงต่อต้านข้าทุกอย่าง
ในบ้าน หาเรือ่ งทะเลาะกับข้าไม่เว้นวัน! ทัง้ หมดล้วนเป็ นเรือ่ งจริง! พอ
ยามนีน้ างสมโอกาสแอบขโมยขวดใส่พิษขนวิหคพันราตรีไป และแอบกิน
เอง หากข้าอยู่ตรงนัน้ มีหรือจะทนดูอยู่เฉยๆ? ไม่วา่ อย่างไร นางก็เป็ น
เหมือนลูกสาวข้าอีกคน ทว่าอย่างไรก็ดี มีไอ้พิการแถวนีห้ ลงเสน่หน์ าง
จนถึงขัน้ บุกเข้ามาลักพาตัวหนีออกไป ส่วนเหตุผลที่นางกลัน้ ใจกินพิษเข้า
ไปเอง หวังเพื่อใส่ความให้ทกุ คนมองข้าในแง่รา้ ย! แต่ถึงอย่างนัน้ ข้าก็ยงั
รักนางดั่งลูกแท้ๆ! ฮึก.. ฮึกก.. โถ่ลกู หวางหรูช่างน่าสงสาร เจ้าต้องมาตา
ยอย่างไม่ยตุ ิธรรม!”
ต้องยอมรับกันตามตรง ทักษะการแสดงของหญิงอ้วนนางนีย้ อดเยี่ยม
เล่นตรงบทเป็ นที่สดุ ยามนีธ้ ารนา้ ตาไหลรินไม่หยุดหย่อน
เสียงโอดครวณอันสุดแสนน่าสงสารนี ้ สามารถหลอกผูค้ นไปได้มาก
สับสนระหว่างขาวดา ใครจริงใครปลอม เรือ่ งนีก้ ลับไม่มีใครทราบ เหล่าฝูง

ชนเริม่ เบี่ยงสายตาเข้าจับจ้องไปที่ผจู้ ดั การซู
เย่หยวนเป็ นผูก้ ระทาผิดจริง และมีสิทธิ์หอมหาสมบัติเป็ นผูส้ มรูร้ ว่ มคิด
ที่หวังเพียนหลานกล่าวไปล้วนมีเหตุมีผลทุกอย่าง จนทาให้ฝงู ชนโดยรอบ

เกลียดนางไม่ลงแล้ว
ตอนที่ 1314 ล้างมลทิน
“ที่แท้เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง! แม้สกุ รอ้วนนางนัน้ จะต่าทราม แต่เย่หยวนก็ต่า

ทรามยิ่งกว่า!”
“ยิ่งคิดยิ่งถูกต้อง! ข้าเองก็เคยได้ยิน ถึงสุกรอ้วนนี่จะชอบกดขี่ข่มเหงคน

อย่างไร แต่นางก็รกั เหลียวหวางหรูด่งั ลูกในไส้!”
“เรือ่ งแม้เลีย้ งกับลูกติดที่ไม่คอ่ ยถูกกัน ล้วนปรากฏให้เห็นบ่อยครัง้ ใน

ครอบครัว หากเป็ นเช่นนัน้ จริง เรือ่ งนีช้ ่างสมเหตุสมผลยิ่งนัก!”
“เหลียงหวางหรูหลงผิดยังพอสาเนา แต่ไอ้ชาติช่วั นัน้ มันใจกล้าถึงขัน้
ลักพาตัวออกมา! ช่างเป็ นสาวน้อยที่น่าสงสารนัก!”
“อาคันตุกะนักหลอมโอสถบัดซบนัน้ จะไปรักษาพิษได้อย่างไร? ทัง้ หมด

เป็ นเพียงคาหลอกลวง!”
“รักษาบิดามันเถอะ! พิษขนวิหคพันราตรีของตระกูลหวัง น่ากลัวเกิน

พรรณนา ไม่มีใครสามารถถอนพิษออกได้ แล้วไอ้พิการนัน้ หรือจะมี
ปั ญญา? คนปั ญญาอ่อนยังไม่เชื่อเลยกระมัง?”
……………….
แผนการของหวังเพียนหลาน นางได้เตรียมการมานานแล้ว ในเวลานีถ้ ึง
คราวแสดงฉากใหญ่จึงไร้ท่ีติ
นางหาได้ซุกซ่อนสันดาน‘แม่ใจร้าย’แม้สกั นิด แต่หยิบยกประเด็นแม่เลีย้ ง

กับลูกติดมากล่าวถึงแทน ซึง่ นี่มีความน่าเชื่อถือสูงมาก
ยิ่งไปกว่านัน้ แม้ช่ือเสียงวีรกรรมต่างๆของนางจะแพร่กระจายไปทั่วเมือง
ในช่วงหลายปี ท่ีผ่านมา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า นางมีความสาคัญต่อตระกูล
เหลียงขนาดไหน
ดังนัน้ ข้ออ้างนีจ้ ึงทีนา้ หนักความน่าเชื่อถือทันที

แน่นอน ด้วยสติปัญญาของนางเพียงอย่างเดียว ไม่มีทางคิดแผนการอันไร้
ที่ติเช่นนีอ้ อกมาได้
กลับเป็ นหวังหลินโปที่อยู่เบือ้ งหลังเรือ่ งทัง้ หมด
เมื่อเห็นปฎิกิรยิ าของทุกคนที่เปลี่ยนผัน หวังเพียนหลินพลันลอบยิม้ ดีใจ

พลางชื่นชมพี่ชายตัวเองอย่างลับๆ
ด้วยการเคลื่อนไหวในครานี ้ ทัง้ เย่หยวนและหอมหาสมบัติจะกลายเป็ น

ฆาตกรทันที!
เผชิญหน้าต่อคาวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆนาๆของทุกคน ซูหลิงปูส้ ีหน้ามืด
ทมิฬน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ แต่ภายในใจพลันรูส้ กึ จ๊กจีก้ ระตุกเส้น
ฮาแทบขาลั่นออกมา
“เลิกปิ ดบังผูค้ นได้แล้ว! ยิ่งพวกเจ้าทาเช่นนี ้ ทุกคนก็ย่ิงตาสว่าง!”
ทันทีทนั ใด ซูหลิงปูร้ ะเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่น และกล่าวว่า
“หวังเพียนหลาน เลิกเล่นละครได้แล้ว! แท้ท่ีจริง แม่นางหวางหรูหายเป็ น

ปกตินานแล้ว! แต่นางผิดหวังกับตระกูลเหลียงของพวกเจ้ายิ่งกว่าอะไร
และนางจะไม่มีวนั กลับตระกูลเหลียงอีก! พวกเจ้ากลับไปซะ! หากถึงขัน้ ที่
ต้องลงมือ เกรงว่าไม่มีฝ่ายใดได้ประโยชน์!”
ยิ่งซูหลิงปูก้ ล่าวเช่นนี ้ หวังเพียนหลานยิ่งรูส้ กึ ดีใจเข้าไปใหญ่
เหล่าฝูงชนโดยรอบเห็นพ้องต้องกัน ฝ่ ายหอมหาสมบัติกาลังปั้นนา้ เป็ นตัว
แต่น่ีก็มิอาจตาหนิผคู้ นได้เช่นกัน ตระกูลหวังเชี่ยวชาญด้านพิษ และพิษ

ขนวิหคพันราตรีก็เป็ นถึงผลงานชิน้ เอกของตระกูล ความน่ากลัวของมัน
สลักจารึกลงในใจของทุกคนลึกเกินไป
พวกเขาไม่เชื่อโดนสิน้ เชิง หอหมาสมบัติไม่มีทางถอนพิษนัน้ ได้แน่
“ซูหลิงปู้ อย่าผลักไสข้าไปมากกว่านี!้ ข้าอยากจะเห็นเสียจริง นางยังมี

ชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว! หวางหรูเป็ นลูกสาวของข้า นางเป็ นคนของ
ตระกูลเหลียง! แล้วหอมหาสมบัตเกี่ยวข้องอย่างไรกับนาง? ทุกคน
ว่ามัย้ ?”
หวังเพียนหลานกล่าวถามทุนคน
“ถูกต้อง! นอกจากหอมหาสมบัติจะสมรูร้ ว่ มคิดกับฆาตกร ยังจะไม่ยอม

ส่งมอบศพของคนอื่นอีก! บัดซบโดยแท้!”
“ในเวลานี ้ หอมหาสมบัติยงั กล่าวลาพองตัวถือดี?”
“ส่งมอบศพออกมา! ส่งมอบศพออกมา!”
………………….
ชั่วขณะนัน้ เอง ยามที่เหล่าฝูงชนลุกฮือทวงความเป็ นธรรม
ภายในโรงนา้ ชาแห่งนีท้ ่ีอยู่ตรงข้ามหอมหาสมบัติ ชายวัยกลางคนทัง้ สอง

กาลังนั่งจิบชาอยู่
“หลูจ่ ินห่าว ข้าทราบดี วันนีเ้ จ้าไม่มีทางพลาดละครฉากใหญ่นีแ้ น่นอน หึ

หึ…ช่างดีงามนัก!”
ชายคนหนึ่งเอ่ยปากกล่าว
หลูจ่ ินห่าวยิม้ กล่าวตอบ
“หวังหลินโปคนนี ้ ทัง้ เจ้าและข้าต่างรูจ้ กั มันดียามมันเคลื่อนไหว พวกเรา

ห้ามเคลื่อนไหว ยามมันลงมือ ต้องมีหลั่งเลือด!”
ชายสองคนนีห้ าใช่ใครอื่นนอกจากประมุขตระกูลใหญ่ทงั้ สอง ตระกูลหลู่

,หลูจ่ ินห่าว และตระกูลหลิน,หลินซือเทียน
“หวังหลินโปวางแผนได้แนบเนียนมิดชิดดีจริงๆ คราวนีห้ อมหาสมบัติถึง

คราวล้มสลายจริงๆ!”
หลินซือเทียนกล่าวต่อ
“แผนการของหยางรุยไม่จาต้องกล่าวอะไรมากนัก แต่ส่งิ เดียวที่ขา้ สงสัย
คือ ไฉนมันถึงตัดสินใจพลาด เข้าช่วยเหลือเด็กพิการนัน้ ?”
หลูจ่ ินห่าวกล่าวถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีใครทราบเรือ่ งนี!้ แต่การตัดสินใจที่ผิดพลาด ย่อมนาไปสูค่ วามล้มจม

ในท้ายที่สดุ คราวนีห้ อมหาสมบัติลม้ สลาย ศัตรูตวั ฉกาจจของเราหายไป
แล้วหนึ่ง”
หลินซือเทียนกล่าว
“เห้ออ… ยามที่หอมหาสมบัติลม้ สลายไป เจ้ากับข้าต้องระวังเป็ นเท่าตัว
หลินหวังโปผูน้ ีม้ ีความทะเยอทะยานไม่เล็กเลย!”
หลูจ่ ินห่าวกล่าว
หลินซือเทียนพยักหน้า เบือ้ งลึกภายในใจพลันรูส้ กึ ไม่ตา่ งกัน
………………..
ในขณะเดียวกัน รอยยิม้ ประหลาดพลันกดลึกบนใบหน้าของซูหลิงปู้

ทันใดนัน้ เอง เขาพลันถอนหายใจเสียงยาว ก่อนกล่าวเสียงดังฟั งชัดว่า
“พิษที่ตกค้างภายในร่างของแม่นางหวางหรูยงั ขับไม่หมดดี ยังต้องพักฟื ้ น

อีกสักพัก แต่ในเมื่อเจ้าเห่าหอนไม่หยุดเช่นนี ้ ข้าคงต้องเชิญนางออกมาให้
ประจักษ์แก่ทกุ สายตา แม่นางหวางหรูออกมา!”
คากล่าวนีข้ องซูหลินปูท้ าเอาทุกคนปิ ดปากเงียบในบัดดล
พวกเขากังขาสงสัยยิ่ง สิ่งที่ซูหลิงปูก้ ล่าวไปเป็ นเพียงคาพร่ามไร้สาระ

หรือไม่
“ซูหลิงปู้ หน้าด้านไร้ยางอาย! ประวิงเวลาเล็กน้อยกลับเปล่าประโยชน์!”

นางตะโกนสุดเสียงด้วยความเย้ยหยันสุดใจ
นางไม่เชื่อว่า วันนีน้ างจะถูกหักหน้าจนตาย เพราะสุดท้ายนี ้ หอมหา

สมบัติไม่มีวนั ชุบชีวิตเหลียงหวางหรูให้ออกมาเผยโฉมต่อหน้าต่อตาได้
แน่นอน
ซูหลิงปูร้ ะเบิดหัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่า อย่าเพิ่งออกตัวจนกว่าเห็นสิ่งใดแท้ปลอม!”
เสีย้ วอึดใจต่อมา ปรากฏอิสตรีงามสองร่างค่อยๆเดินออกมาจากภายใน

หอมหาสมบัติ
หงหยิงประคองร่างบางของเหลียงหวางหรูออกมา สภาพโดยรวมใน
ปั จจุบนั ของนางยังดูไม่ดีนกั แต่น่ีก็แสดงให้เห็นแล้วว่า ซูหลิงปูห้ าได้กล่าว
วาจาไร้สาระไม่
หวังเพียนหลานขยีต้ าแทบหลุด ด้วยความกังขาสุดใจ สายตาของนางมี

ปั ญหาจริงๆแล้วหรือไม่!
แต่ไม่วา่ จะเพ่งอย่างไร ตรงหน้านางนีย้ งั เป็ นใครได้อีกนอกเสียจาก เหลียง

หวางหรู!
“นัน้ …นัน้ มันเหลียงหวางหรูจริงๆ! นาง…นางยังไม่ตาย!”

“สายตาของข้ามิได้มีปัญหาใช่ไหม? พวกเขาสามารถถอนพิษขนวิหคพัน
ราตีได้จริงๆ?!”
“สวรรค์! หอมหาสมบัติทาได้อย่างไรกัน? นี่…ช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก!”
…………………
การปรากฏตัวสูส่ ายตาสาธารณะชนของเหลียงหวางหรู ต่างปลุกกระตุน้

ฝูงชนยกใหญ่
ยามก่อนหน้าทุกคนล้วนคิดว่านางได้ตายลงไปแล้ว ทว่าตอนนีก้ ลับยืนอยู่
ต่อหน้าต่อตา นางยังมีชีวิตอยู่จริงๆ!
ตระกูลหวังเชี่ยวชาญด้านยาพิษมากกว่าใครๆ
แต่ยามนีน้ างกลับได้รบั การรักษาแล้ว!
แน่นอนว่า คนที่ต่นื ตกใจที่สดุ ยังคงเป็ นหวังเพียนหลาน ที่ยามนีต้ ะลึงค้าง

ไม่คลายอ่อน
“นี่…นี่เป็ นไปไม่ได้! ข้าเป็ นคนกรอกพิษขนวิหคพันราตรีลงปากนางกับ

มือ! นี่เป็ นไปไม่ได้! เป็ นไปไม่ได้แน่นอน!”
หวังเพียนหลานตกใจจนเผลอหลุดปากในท้ายที่สดุ
เมื่อได้ฟังอีกฝ่ ายกล่าวเช่นนัน้ ซูหลิงปูพ้ ลันแสยะยิม้ เย็นทันทีก่อนกล่าวว่า
“อ้าว? ไหนว่าแม่นางหวางหรูเป็ นใครกินยาพิษเอง? ไฉนตอนนีถ้ ึงมาบอก

ว่า ข้ากรอกพิษใส่ปากนางกับมือ?”
หวังเพียนหลานสะดุง้ เฮือก นางกล่าวตะกุกตะกักทันใด
“ขะ-ข้า…ข้า…ข้า…”
ติดอ่างไม่เป็ นภาษาอยู่นาน จนในที่สดุ นางเองก็ไม่รูจ้ ะกล่าวอันใดตอบ

เหลียงหวางหรูยืนนิ่งพลันเหลียวสายตาจับจ้องหวังเพียนหลานอย่างไม่
แยแสอันใด
นางสะกิดเรียกหงหยิงเบาๆ ซึง่ อีกฝ่ ายเองก็เข้าใจทันควันและกล่าวกับคน

ใช้ว่า
“ไปหยิบปากกากับหมึกมา!”
ไม่นาน คนใช้ก็เร่งกลับมาพร้อมอุปกรณ์ทงั้ สองอย่าง พร้อมวางลงต่อหน้า

เหลียงหวางหรู
นางบรรจงเขียนลงกระดาศอย่างรวดเร็ว ซึง่ เนือ้ ความปรากฏดังนี ้ :

‘แม่เลีย้ งชั่วเป็ นคนวางยาหรูคนนี ้ ซึง่ ที่ผ่านมา นางเอาแต่ทบุ ตีและดุด่าหรู
คนนีต้ ลอดมา ครัง้ ล่าสุด หรูคนนีไ้ ด้มอบผลึกปราณเทวะระดับต่าให้แก่เย่
หยวนเป็ นจานวนร้อยกว่าก้อนเศษ แต่หรูคนนีก้ ลับโดนแม่เลีย้ งชั่วจับโยน
ลงในคุกใต้ดิน อดข้าวอดนา้ แถมยังวางยาพิษและปล่อยให้ตายคากรงขัง
หัวใจของหรูคนนีไ้ ด้ตายลงแล้วตัง้ แต่ตอนนัน้ ทว่าก็ยงั โชคดีได้เย่หยวน
เข้าช่วยเหลือ ท่านพ่อที่ดเู หมือนเป็ นความหวังสุดท้าย ยังเห็นดีเห็นงาม
กับแม่เลีย้ งชั่ว สุดท้ายนี ้ ข้า,หวางหรู ขอออกจากตระกูลเหลียง และไม่ขอ
ยุ่งเกี่ยวใดๆกับตระกูลนีอ้ ีกตลอดไป’
เมื่อเขียนเสร็จ เหลียงหวางหรูก็ค่อยๆวางปากกาพร้อมด้วยนา้ ตาที่เริม่ ริน

ไหล
ตอนที่ 1315 หนูข้ามถนน
ซูหลิงปูส้ ่งั ให้หงหยิงถ่ายถอดเนือ้ ความออกไปทัง้ หมดโดยละเอียดถี่ถว้ น

จากนัน้ เขาพลันถอนหายใจเสียงใหญ่และทิง้ ท้ายไปว่า
“เฮ้อ…สาวน้อยผูน้ ่าสงสาร หงหยิงพาแม่นางหวางหรูกลับไปพักผ่อน

เถอะ!”
ด้วยนิสยั ของเหลัยงหวางหรู การจะผลักดันนางจนมาถึงจุดนีไ้ ด้กลับมิใช่

เรือ่ งง่ายเลย
ในตอนนัน้ ไม่วา่ เหลียงหวางหรูจะถูกทุบตีอย่างไร นางก็เลือกที่จะให้

อภัยมทาโดยตลอด
แต่ความเฉยเมยของเหลียงหมิงอีท้ ่ีมีต่อนางในครัง้ นี ้ จึงทาให้เหลียงหวาง
หรูสญ
ู เสียความหวังและความเชื่อใจทัง้ หมดไป
ในที่สดุ นางก็ตาสว่าง ตระกูลเหลียงแห่งนีด้ เู หมือนจะไม่มีท่ีว่างสาหรับ

นางอีกต่อไป
ยามนีฝ้ งู ชนพินิจจับจ้องไปยังเหลียงหวางหรูท่ีเดินกลับไปทัง้ นา้ ตา

ประกอบคาเนือ้ ความจากที่เขียนทัง้ หมด สิ่งที่ทาให้หลายต่อหลายคนเห็น
ใจไปตามๆกัน
นี่คือเนือ้ ความที่ถกู กลั่นกรองมาจากประสบการณ์อนั แสนขมขื่นตลอด

หลายปี ของนาง
ทันทีทนั ใด หวังเพียนหลานรูส้ กึ ได้ถึงจิตสังหารจากคนรอบข้างที่รายล้อม
ทุกสายตาต่างจับจ้องนางด้วยความรังเกียจสุดหัวใจ
สายตานัน้ ยังเผยให้เห็นถึงความโกรธเกรีย้ ว ที่พวกตนถูกสุกรอ้วนนี่หลอก

ใช้ประโยชน์!
จาต้องหน้าด้านเพียงใด ถึงบอกว่าเหลียงหวางหรูเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ
ทัง้ ที่ความเป็ นจริง ตลอดหลายปี ท่ีผ่านมา เหลียงหวางหรูถกู ทุบตีดดุ ่าราว

กับไม่ใช่คน
ส่วนเรือ่ งอื่นๆ คงไม่จาเป็ นต้องกล่าวอันใดอีก!

“เจ้า…พวกเจ้าจะทาอะไร? ข้า…พี่ชายของข้าเป็ นถึงประมุขตระกูลหวัง
หวังหลินโป!”
หวังเพียนหลานตะคอกขู่ทกุ คนเสียงดังลั่น
“ถุย!! ตระกูลหวังมันแน่แค่ไหนเชียว!”
เสมหะสีขาวขุ่นก้อนใหญ่พ่งุ แปะหน้าหวังเพียนหลานอย่างแม่นยา
จากนัน้ ยังมีธารเสมหะจากฝูงชนนับไม่ถว้ นถ่มถุยกระหน่าใส่ท่วั หน้าทั่วตัว
ของหวังเพียนหลานต่อไม่หยุดหย่อน
เสีย้ วอึดใจต่อมา กลิ่นเน่าเหม็นพลันคลุง้ ไปทั่วร่างอ้วนๆของนาง จนนาง

หายใจแทบไม่ออก
นางเร่งปรีร่ น้ ถอยในทันใด แต่ตอ้ งพลาดสะดุดขาตัวเองจนล้มขมาไปกับ
พืน้ ดิน นี่ย่ิงเข้าทางทุกคน ฝูงชนทั่วสารทิศตรงเข้ามากระหน่าถุยเสมหะ
ก้อนหนาอัดนางประดุจสายฝน
“ถุย! ไอ้สวะ!”
“ถุย!! รีบๆไปให้พน้ หน้า!”
“ถุย! คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสเพียงใด! ไสหัวไป!”

……………..
คาสาปแช่งพร้อมนา้ ลายปนก้อนเสมหะสาดกระเซ็นจากทั่วทุกมุม หวัง

เพียนหลานในยามนีเ้ นือ้ ตัวเปี ยกชโลมนา้ ลายเหนียว ส่งกลิ่นเหม็นเน่าโชย
ออกมาจากร่างกาย
เมื่อทุกคนตระหนักได้ว่าตนถูกหลอกใช้ ความงจริงเผยปรากฏ พวกเขา

โกรธเกีย้ วเป็ นที่สดุ
ยามนีถ้ ่มถุยน้ลายจนปากแห้ง บางคนถึงขัน้ สั่งนา้ มูกใส่จนหวังเพียน

หลานไม่มีท่ีหลบ
“กรีด๊ ด! กรีด๊ ด! กรีด๊ ดด!! น่าขยะแขยง! ไอ้พวกบัดซบ! พวกแก…พวกแก
ตายแน่! ข้าจะสั่งให้พ่ีขายมาไล่ฆ่าพวกแกทีละคน อ๊อกก…”
ในขณะที่หวังเพียนหลานกาลังอ้าปากตะโกนขู่ ก็มีเสมหะก้อนหนึ่งพุ่งเข้า
ปากนางโดยตรง
นางไม่สามารถทนรับไหวอีกต่อไป และเริม่ อาเจียนออกมากองกับพืน้
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ทุกคนต่างหัวเราะเยาะด้วยความสะใจ
ภาพฉากในขณะนีค้ ือ หวังเพียนหลานที่กาลังนอนจมกองอ้วกพร้อมก้อน
เสหมะชโลมทั่วร่าง คาขู่ของหวังเพียนหลานกลับไม่มีผลอันใดเลย ซึง่ หาก
กล่าวตามจริง ไม่ว่าตระกูลหวังจะทรงอิทธิพลอย่างไร แต่การจะฆ่าล้าง
ผูค้ นจานวนมหาศาลขนาดนีก้ ลับไม่มีทางเป็ นไปได้
หวังเพียนหลานในปั จจุบนั ไม่ตา่ งอะไรกับสุกรที่ถกู ทุกคนถ่มถุยทุบตีอย่าง

สนุกมือ
อย่างไรก็ตามแต่ ถึงทุกคนจะมุงรังแกนางเพียงใด ทว่านัน้ ไม่ถึงขัน้ ฆ่าแกง

ซึง่ เท่านีก้ ็เพียงพอจนทาให้นางจาฝังใจไปชั่วชีวิตแล้ว
ในความเป็ นจริง ปล่อยให้นางตายไปยังดีเสียกว่าด้วยซา้
แม่เลีย้ งชั่วควรได้รบั ความอัปยศเช่นนี ้

เนื่องจากหวังเพียนหลานไม่สามารถพยุงตัวขึน้ ได้เลย ดังนัน้ เหล่าผูใ้ ต้
บัญชาของนางจึงทาให้เพียงแหวกฝูงชนเข้ามาช่วย และนาตัวนางออก
จากหอมหาสมบัติทนั ที
หวังหลิงโปที่เห็นแบบนัน้ ช่างมีความสุขประดุจบุปผางามบานในใจ เห็น

ยามนีห้ วังเพียนหลานจากไป เขาก็แยปากกล่าวขึน้ พร้อมเสียงดังฟั งชัดว่า
“ตอนนี ้ ทุกท่านคงทราบแล้วใช่หรือไม่ หอมหาสมบัติของเราหาใช่ฆาตกร

ในภายภาคหน้า หากมีใครถูกวางยาพิษ สามารถมาได้ท่ีหอมหาสมบัติ
ของเรา! ทุกท่านจงมั่นใจ ข้าคนนีข้ อรับประกัน โอสถถอนพิษของที่น่มี ี
ประสิทธิภาพดีเลิศ!”
เมื่อคากล่าวเช่นนีอ้ อกมา ต่างทาให้ทกุ คนตื่นตะลึงในทันใด!

“ผูจ้ ดั การซู ท่านกาลังจะบอกว่า…ไม่มีพิษชนิดใดที่พวกท่านไม่สามารถ
ถอนได้?”
มีบางคนกล่าวขึน้ ด้วยความสงสัย
ซูหลิงปูย้ ิม้ และกล่าวว่า
“แน่นอนว่าข้าไม่กล่วาเกินจริงขนาดนัน้ ! บนมหาพิภพแห่งนีม้ ีพิษพันหมื่น

ชนิด แล้วข้าจะรักษาได้หมดอย่างไร? แต่พิษทุกชนิดภายในเมืองกุยฉาง
แห่งนี ้ พวกเราหอมหาสมบัติขอรับประกัน สามารถรักษาได้ทงั้ หมด!”
ความหมายในคากล่าวนีค้ ่อนข้างชัดเจนเกินไป!
ตัง้ แต่เย่หยวนเข้ามา หอมหาสมบัติก็แข็งแกร่งขึน้ โดนพลัน
ถ้าแม้แต่พิษขนวิหคพันราตรียงั สามารถรักษาได้ แล้วยังมีพิษใดน่ากลัว

อีก?
ทุกคนต่างตระหนักชัดแจ้งดีเยี่ยมถึงความรุนแรงของพิษขนวิหคพันราตรี
โดยธรรมชาติหากไม่สามารถรักษาได้จริง ย่อมไม่มีใครกล้ารับประกัน
ขนาดนีแ้ น่นอน
“ผูจ้ ดั การซู หรือเป็ นไปได้ไหมที่…อาคันตุกะนักหลอมโอสถคนใหม่ของ

หอมหาสมบัติ เป็ นคนหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะขึน้ เองกับมือ?”
มีบางคนเอ่ยถามขึน้ อีกครัง้
ซูหลินปูก้ ล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่า
“หากกล่าวถึงอาคันตุกะนักหลอมโอสถของเรา เขามีนามว่าเย่หยวน และ

ยังเป็ นบุคคลที่น่าทึ่งนัก! ทุกคนคงทรราบดีว่า ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเขา
ได้รบั ความเสียหายหนักจนไม่สามารถระดมสร้างพลังปราณเทวะได้
ดังนัน้ เขาจึงหลอมกลั่นโอสถโดยใช้ศาสตร์แห่งค่ายกล!”
“ห่ะ?! หลอมกลั่นโอสถโดยใช้ค่ายกล!”
“ภูมิหลังของอาคันตุกะท่านนีเ้ ป็ นใครกันแน่? ไฉนถึงเก่งฉกาจถึงขัน้ ใช้

ค่ายกลเพื่อหลอมกลั่น!”
“ผูจ้ ดั การซู พวกท่านเก็บไพ่ตายสุดยอดไว้กบั ตัวโดยแท้ ดูเหมือนว่าใน
ภายภาคหน้า หอมหาสมบัติจะมีแต่ของดีมาวางจาหน่าย!”
…………………..
ซูหลิงปูท้ ่ีกล่าวเช่นนัน้ ออกไป มันได้กลายมาเป็ นหัวข้อสนทนาที่รอ้ นแรง

ที่สดุ ในตอนนีท้ นั ที
ทุกคนต่างตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ
ไม่วา่ จะเป็ นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะ หรือการหลอมกลั่นโอสถด้วยศาสตร์
แห่งค่ายกล ทัง้ หมดล้วนแล้วแต่เป็ นเรื่องเหลือเชื่อสาหรับเมืองกุยฉางแห่ง
นี ้
ท้ายที่สดุ นี ้ ในขัน้ ต้นทุกคนต่างคิดว่า เหลียงหวางหรูสนิ ้ ใจตายไปแล้ว
แต่น่ีไม่เพียงนางยังมีชีวิตอยู่เท่านัน้ แต่พวกเขายังได้มาพบเจอกับเรือ่ ง
มหัศจรรย์ชนิดนีอ้ ีก!
เมื่อเห็นภาพฉากเหล่านี ้ ซูหลิงปูก้ ็ยิม้ จนตาหยี๋
ด้วยเหตุนีช้ ่ือเสียงของเย่หยวน จึงดังกระช่อนไปทั่วทัง้ เมืองกุยฉางอย่าง

ในอนาคตต่อไป ไม่เพียงอานาจอิทธิของหอมหาสมบัติจะขยายตัวขึน้ จน
บดบังตระกูลอื่นๆ แต่เหล่านักสูย้ อดฝี มือแทบทัง้ หมดต่างต้องขอร้องอ้อน
วอนเย่หยวนให้ช่วยหลอมกลั่นโอสถให้
……………………….
ภายในโรงนา้ ชา หลูจ่ ินห่าวและหลินซือเทียนค่อยๆนั่งลงอย่างแช่มช้า

ขณะนีพ้ วกเขายังระทึกใจไม่ได้สติดี
ทันทีท่ีเหลียงหวางหรูปรากฏตัวขึน้ มา ทัง้ สองที่กาลังนั่งจิบนา้ ชาถึงกับลุก

พรวดขึน้ มาพร้อมกัน
เหตุการณ์สาคัญระดับนี ้ มันเพียงพอแล้วที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงใน
เมืองกุยฉางในปั จจุบนั !
ใครๆต่างก็คิดกันว่า กิจการของหอมหาสมบัติอาจถึงขัน้ ล้มละลาย ยาม

นัน้ อานาจอิทธิพลของตระกูลหลูแ่ ละตระกูลหลินจะต้องผงาดขึน้ อย่าง
แต่เรือ่ งกลับกลายมาเป็ นแบบนี ้ พวกเขาทัง้ สองตระกูลเองต้องได้รบั

ผลกระทบแน่นอน
อย่างไรก็ตามแต่ ฝ่ ายที่ได้รบั ผลกระทบมากที่สดุ ยังคงหนีไม่พน้ ตระกูล

หวัง!
“ตาแก่หลู่ ข้าคิดไม่ออกจริงๆว่า หยางรุยไปเสาะหาสัตว์ประหลาดชนิดนี ้
มาจากไหน!”
หลินซือเทียนกล่าวขึน้ พลางจิบชาด้วยความขื่นขม
หลูจ่ ินห่าวยิม้ ตอบอย่างขมขื่นไม่ตา่ ง เขากล่าวว่า
“อาคันตุกะนักหลอมโอสถคนใหม่ของหอมหาสมบัติ ช่างลึกลับอย่าง
แท้จริง! แต่ใครจะไปคิดว่า เขาจะทรงพลังมากฝี มือขนาดนี!้ หลังจากนี ้
ต่อไป พวกเราสองตระกูลจาต้องเผชิญกับความยากลาบากเสียแล้ว”
“นัน้ สิ! นักหลอมโอสถผูน้ นั้ สามารถหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะได้

จริงๆ สถานะของพวกเราในยามนีก้ ลับไม่นบั เป็ นอันใดแล้ว! แต่กระ
นัน้ เอง คนที่ปวดเศียรที่สดุ ยังเป็ นหวังหลินโป เรือ่ งของวันนีค้ งไปปิ ดกัน้
อนาคตอันสดใสของตระกูลหวังหมดสิน้ ?”
หลินซือเทียนคลี่ยิม้ ไม่คลายอ่อน
“หึ เจ้านัน้ กาลังขุดหลุมฝังตัวเอง! สร้างความวุน่ วายมากว่าหนึ่งเดือน

สุดท้ายกลับเป็ นผลเสียครัง้ ใหญ่หลวง!”
หลูจ่ ินห่าวกล่าวขึน้ ด้วยความยินดีเจือลึก
………………………
ต่อสรรพเหตุการณ์ภายนอก เย่หยวนกลับตัดขาดโดยสิน้ เชิง
สาหรับเขาในตอนนีท้ กุ เสีย้ วอึดใจมีค่าลา้
การหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะและโอสถล้างพิษ ถึงจะทาได้อย่างน่า
ประทับใจ แต่โอสถทัง้ สองชนิดนัน้ กลับเป็ นเพียงพืน้ ฐาน
โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว ทัง้ ยากและซับซ้อนยิ่งกว่าโอสถทัง้ สองชนิดนัน้

นับพันหมื่นเท่า!
แม้เย่หยวนจะใช้ระยะเวลาอันสัน้ หลอมกลั่นโอสถสองชนิดนี ้ ทว่าโอสถ

ตราสวรรค์กลับต้องใช้เวลาถึงสิบปี !
เย่หยวนยังคงดาดิ่งอยู่กบั การฝึ กปรืออย่างบ้าคลั่ง ภูมิความรูป้ ริมาณ
มหาศาลหลั่งไหลเข้าสูห่ ว้ งสมองของเขาเต็มไปหมด
เขากัดฟั นแน่นและพยายามทบทวนครัง้ แล้วครัง้ เล่า!

ตอนที่ 1316 ร้อยปี แห่งการฝึ กปรืออันขมขื่น
ภายในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ วันเวลาไหลเวียนเรียงผ่านไปโดย
เงียบ พริบตาเดียวก็เกือบจะครบร้อยปี แล้ว
หวูเฉินมองไปที่โอสถขัน้ เทวะเม็ดหนึ่งตรงหน้า กลิ่นสมุนไพรหอมฟุง้ ไปทั่ว

เขาพูดไม่ออกกล่าวไม่ถกู อยู่นาน
โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวขัน้ เทวะ!
เย่หยวนสามารถทาได้จริงๆโดยที่ใช้เวลาไม่ถึงศตวรรษด้วยซา้ !
หวูเฉินยังไม่อยากจะเชื่อสายตาจวบจนตอนนี ้ เย่หยวนได้ทาบางอย่าง
สาเร็จ โดยที่บางอย่างนัน้ แม้แต่จอมเทพนิรนั ดร์ก็ไม่สามารถทาได้ในเวลา
อันสัน้ !
เขาพยายามประเมินเย่หยวนในแง่ดีท่ีสดุ แล้ว แต่จาต้องพบว่า สิ่งที่

ประเมินไปกลับต่ากว่าเกณฑ์จนเป็ นเรือ่ งตลก
ชายหนุ่มเบือ้ งหน้าไม่สามารถตัดสินใจด้วยสามัญสานึกใดๆได้!
“ท่านอาวุโส ในที่สดุ ก็ทาได้สาเร็จ!”
เย่หยวนรูส้ กึ ตื่นเต้นเช่นกัน เขาย่อมตระหนักทราบ ความสาเร็จนีช้ ่างน่า

อัศจรรย์ใจนัก
“อืม…สาเร็จแล้ว! เจ้าหนู,เจ้าเกิดมาเพื่อหลอมกลั่นโอสถจริงๆ! สาหรับ
บางคน มีเวลาร้อยปี ก็ยงั เข้าใจคุณสมบัติสมุนไพรต่างๆไม่หมดเลยด้วย
ซา้ ”
หวูเฉินกล่าวขึน้ พลางถอนหายใจหลากอารมณ์ลกึ ลา้
เย่หยวนศึกษาสมึนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีจ้ นเห็นแจ้งทะลุปรุโปร่ง
นับตัง้ แต่ท่ีเข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าได้ในตอนนัน้ รากฐานความรูแ้ ละ

ความเร็วในการเรียนรูข้ องเขาก็สงู ขึน้ อย่างไม่น่าเชื่อ
สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์แต่ละชนิดมีคณ
ุ สมบัติแตกต่างกันมาก แต่นนั้
ก็หาได้หมายความว่ามันจะแตกต่างกันโดยสิน้ เชิง
เย่หยวนสามารถนาสมุนไพรวิญญาณต่างๆมาหาจุดที่เชื่อมโยงกัน และ
ค่อยๆขยายขอบเขตความรูค้ วามเข้าใจในแบบของเขาใหม่
หลังจากนัน้ เขาก็เข้าใจคุณสมบัติของสมุนไพรแต่ละชนิดได้อย่างรวดเร็ว
ถึงเส้นทางในศาสตร์แห่งค่ายกลของเย่หยวนยังไม่ดีเท่าศาสตร์แห่งโอสถ
แต่จวบจนวันนีก้ ล่าวได้ว่า อัตราความก้าวหน้าสูงลิบลิ่ว
ค่ายกลที่ใช้เพื่อหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว มันซับซ้อนเสียยิ่งกว่า
ค่ายกลปราณเทวะชัน้ ต้นไม่รูก้ ่ีหมื่นเท่า
แต่เย่หยวนใช้เวลาเพียงยี่สิบปี ก็สามารถเข้าใจทัง้ หมดได้โดยละเอียด!

“ท่านอาวุโส ท่านเคยกล่าวว่า เพราะข้าเคยเข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าได้ จึงทา
ให้ขา้ มีจดุ เชื่อมต่อไปถึงอัตตา นัน้ เป็ นเหตุผลที่ความเข้าใจของข้าต่อเต๋า
ลึกซึง้ ยิ่งขึน้ จนนามาสูค่ วามเร็วในการเรียนรูท้ ่ีสงู ขึน้ อย่างก้าวกระโดด ที่
ผ่านมาถึงได้ราบรื่นนัก”
“ก็เป็ นเช่นนัน้ ถูกแล้ว แต่การที่เจ้าสามารถดาดิ่งเข้าสูส่ ภาวะตัดชั่วฟ้าได้

ในตอนนัน้ มันแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการเรียนรูข้ องเจ้าเช่นกัน
เจ้าหนู,เจ้านี่มนั สัตว์ประหลาดชัดๆ!”
หวูเฉินกล่าว คูแ่ ววตายังคงงาประหลาดแววตื่นตะลึงหาคลายอ่อนไม่

“หุหุ ขอบพระคุณยิ่งสาหรับคาชมของท่านอาวุโส ยามนีข้ า้ ควรกลืนโอสถ
เม็ดนีก้ ่อนเป็ นดีท่ีสดุ ! ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของข้าถูกทาลายมาเป็ นเวลาสิบปี
เต็ม กายาไร้ซง่ึ ร่องรอยพลังปราณเทวะใดๆ ตัวข้าแทบพิการถาวรเต็มที
แล้ว!”
เย่หยวนไม่สามารถรีรอได้อีกแล้ว หากยังปล่อยไว้เช่นนี ้ เขาจะกลายเป็ น

‘คนพิการ’โดยสมบูรณ์
เมื่อโอสถไหลลงสูก่ ระเพาะ ฤทธิ์โอสถคล้ายมวลนา้ ป่ ามหึมาพลันไหลบ่า

อาบทั่วแขนขา ไขกระดูกทัง้ หมดในร่างกายของเขาทันที
ไม่นานเกินรอ เย่หยวนสัมผัสได้ชดั แจ้ง ยามนีท้ ะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเขา

กาลังถูกซ่อมแซมทีละเล็กละน้อยแล้ว
โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวนับว่าสมชื่อคาเลื่องลือโดยแท้!
ในที่สดุ ศตวรรษแห่งความเพียรก็บรรลุผลแล้วในปั จจุบนั
แม้โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวจะเป็ นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง แต่ความยาก

ในการหลอมกลั่นกลับคนละโลก
เย่หยวนใช้ความเพียรพยายามขนาดไหนในช่วงร้อยปี มานี ้ มีเพียงหวูเฉิน

เท่านัน้ ที่ตระหนักทราบ
“โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวช่างเป็ นโอสถมหัศจรรย์โดยแท้ มันสามารถ

กระตุน้ ศาสตร์แห่งสวรรค์ในร่างกายและซ่อมแซมทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ได้
จริงๆ!”
เย่หยวนอุทานลั่นด้วยความตื่นตะลึง
“แน่นอน! มิใช่วา่ โอสถอื่นใดก็ตามที่ลถุ ึงขัน้ ศักดิส์ ิทธิ์จะได้การยอมรับจาก

ศาสตร์แห่งสวรรค์เสียหมด! ด้วยอาการบาดเจ็บของเจ้าตอนนี ้ มีเพียง
โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวเท่านัน้ ที่สามารถรักษาได้ แต่น่ีก็ไม่รบั ประกัน
เช่นกันว่า ในอนาคตจะมีผลข้างเคียงใดแฝงเร้นหรือไม่”
เย่หยวนพยักหน้าเชิงสัญญาณว่าเข้าใจ
แม้โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวจะสามารถซ่อมแซมทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ได้ แต่
ส่วนที่ว่ามันจะส่งผลข้างเคียงอะไรหรือไม่ในการฝึ กปรือในอนาคต เรือ่ งนี ้
กลับไม่มีใครทราบ
แต่อย่างลืมไปเสีย นี่เป็ นถึงโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวขัน้ เทวะ!
กระบวนการดูดซับฤทธิ์โอสถกินเวลาถึงสิบวันสิบคืนเต็ม!
โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว คล้ายกับมียอดปรมาจารย์เข้าซ่อมแซมฟื ้ นฟู

ทะเลจจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวน จนเริ่มกลับกลายเป็ นปกติทีละเล็กน้อย
ในที่สดุ ร่องรอยพลังวิญญาณจากภายนอกก็ค่อยๆไหลบ่าเข้าสูก่ ายาเย่
หยวนได้ หลังจากปรับแต่งโคจรไปครูห่ นึ่ง มันก็กลายเป็ นพลังปราณเทวะ
พร้อมหลั่งไหลเข้าสูท่ ะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์!
เย่หยวนในยามนีร้ ูส้ กึ ถึงความแข็งแกร่งอีกครัง้ การที่ได้ควบคุมพลังปราณ

เทวะดั่งใจนึก ช่างเป็ นอะไรที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
………………………..
“เย่หยวนปลีกวิเวกเก็บตัวอยู่ในหอมหาสมบัติเป็ นเวลาสิบปี แล้ว! กอง
โอสถที่เขาทิง้ ไว้ให้ขายดีเป็ นเทนา้ เทท่าเกินไป จนขายหมดไปตัง้ แต่สองปี
ก่อน! ตอนนีก้ ลับมาให้นกั หลอมโอสถของทางเรามาหลอมกลั่น
เหมือนเดิม คุณภาพกลับสูไ้ ม่ได้เลย! ส่วนเจ้าพวกตระกูลหวังเองก็ผ่าน
ช่วงวิกฤติมาได้แล้ว ตอนนีพ้ วกมันกาลังเงยหัวขึน้ อีกครัง้ !”
นับตัง้ แต่เหตุการณ์ของเหลียงหวางหรูเมื่อสิบปี ก่อน หอมหาสมบัติก็ได้รบั

ความนิยมอย่างยิ่งจนสามารถปราบปรามสามตระกูลใหญ่ได้อย่างอยู่
หมัด
อาจกล่าวได้ว่า ที่มีทกุ วันนีไ้ ด้เพราะยืมมือคนอื่น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับโอสถปราณเทวะและโอสถล้างพิษที่เย่หยวนทิง้
เอาไว้ให้ ไม่ว่าคุณภาพจะเป็ นระดับขัน้ ใด ขอได้ช่ือว่าเย่หยวนหลอมกลั่น
กับมือ พวกมันล้วนได้รบั ความนิยมอย่างล้นหลาม
คุณภาพโอสถของเย่หยวนสูงกว่าโอสถระดับขัน้ เดียวกันมาก นอกจากนี ้
ด้วยปริมาณโอสถของเย่หยวนที่มีอย่างจากัด พวกมันจึงได้รบั ความนิยม
เป็ นเท่าทวี
ปริมาณโอสถที่เขาทิง้ ให้ไว้มีมหาศาลก็จริง แต่นนั้ กลับไม่เพียงพอต่อ

ความต้องการของลูกค้าได้เลย
ช่วงสิบปี มานี ้ หอมหาสมบัติเติบโตอย่างก้าวกระโดด
ยิ่งโอสถที่เย่หยวนทิง้ ไว้ให้ลดน้อยลง ทางหอมหาสมบัติจาเป็ นต้องเพิ่ม

ราคา หวังเพื่อชะลอวิกฤติในภายหน้า
ถึงกระนัน้ เหล่าฝูงชนกลับยอมควักเงินในจานวนที่มากขึน้ โดยไม่ลงั เล

ผูท้ ่ีย่างเท้าเข้าร้านค้าย่อมมีเงินไม่ขาดมือ
ในที่สดุ โอสถที่เย่หยวนทิง้ ไว้ให้จึงหมดลงไปตัง้ แต่สองปี ก่อน
เวลานัน้ นับเป็ นจุดเปลี่ยนครัง้ ใหญ่ของหอมหาสมบัติ ประสิทธิภาพสินค้า

ของพวกเขาตกฮวบ
ท้ายที่สดุ ทางฝ่ ายสามตระกูลใหญ่ได้โอกาสและเริม่ โต้กลับทันควัน เพื่อ

แย่งชิงส่วนแบ่งทางการตลาดทันที
เย่หยวนไม่เคยออกจากการเก็บตัวมาเลยแม้นสักครัง้ ซึง่ นี่ทาให้ซูหลิงปู้

วิตกกังวลใจยิ่ง
แต่หยางรุยกลับหาได้พะว้าพะวังอันใด เขากล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่า
“เฒ่าซู สายตาของเจ้าคับแคบเกินไป! หากพวกมันอยากวิ่งเล่นก็ปล่อยไป

รอให้พวกมันกระโดดโลดเต้นจนกว่าจะเหนื่อย!”
ซูหลิงปูค้ ลี่ยิม้ สุดแสนขมขื่นกล่าวว่า
“ข้าเองก็สงสัยมานานแล้ว ไฉนท่านประมุขหอถึงหาได้กงั วลใจไม่?

สถานการณ์ปัจจุบนั อาจนาพาเราไปสู่ความตกอับดั่งกาลอดีตอีกครัง้ ”
หยางรุยกล่าวอย่างยิม้ แย้มว่า
“แล้วอย่างไร? เจ้าลืมไปแล้วหรือว่า พวกเรายังมีเย่หยวน! ในตอนนัน้ เขา
ใช้เวลาเพียงไม่ก่ีเดือนเท่านัน้ ก็สามารถหลอมกลั่นโอสถล้างพิษขัน้ เทวะ
ได้ แล้วนี่ถึงขัน้ เก็บตัวเป็ นเวลาสิบปี เต็ม เจ้าลองคิดดู เมื่อเขาออกมาอีก
ครัง้ ความแกร่งกล้าในศาสตร์แห่งโอสถของเขาจะบรรลุสงู ลา้ เพียงใด?”
คูด่ วงตาไสวของซูหลิงปูเ้ ปล่งประกายขึน้ ทันใด ก่อนจะพบว่าสายตาของ

ตนยังคับแคบมองการณ์ไม่ขาดจริงๆ
เขาลืมไปสนิท สิ่งหนึ่งที่แตกต่างไปจากเมื่อก่อนคือ ยามนีห้ อมหาสมบัติ

มีเย่หยวน!
ตราบใดที่ยงั มีเย่หยวน หอมหาสมบัติสามารถกลับขึน้ มาผงาดได้ทกุ เมื่อ!
ยิ่งไปกว่านัน้ เย่หยวนเก็บตัวถึงสิบปี เต็ม มีเพียงสวรรค์ท่ีทรงทราบ

เส้นทางแห่งโอสถของเขาก้าวลา้ ไปไกลถึงไหนแล้ว!
ซูหลิงปูก้ ล่าวขึน้ ว่า
“ท่านประมุขหอ ท่านคิดว่า…เย่หยวนสามารถหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์
หนึ่งดาวได้สาเร็จหรือไม่?”
หยางรุยส่ายหัวกล่าว
“เจ้าเองก็เป็ นนักหลอมโอสถ คาถามนีเ้ จ้าน่าจะเจนจัดยิ่งกว่าใคร แต่หาก

ในความเห็นของข้า หลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวภายในระยะสิบปี
ยังคงเร็วเกินไป แต่…พวกเรารอได้!”
ซูหลิงปูย้ งั พลางคิดไปว่า คาถามของตนค่อนข้างไร้สาระเกินไปเช่นกัน
ความยากในการหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว กล่าวได้ว่าเข้าขัน้
วิปลาส
ต่อให้เป็ นจอมเทพโอสถสองดาว แต่คนที่สามารถหลอมกลั่นได้ก็นอ้ ยจน

นับนิว้
เป็ นความจริงที่พรสวรรค์ในการหลอมกลั่นโอสถของเย่หยวนสูงจนวิปลาส
แต่หากต้องการข้ามขัน้ ไปถึงจุดนัน้ เกรงไม่มีทางภายในสิบปี
“ท่านประมุขหอ เช่นนัน้ ซูคนนีข้ อลา”
เมื่อกล่าวจบ ซูหลิงปูก้ ็จากออกมาทันที

“ผูจ้ ดั การซู!”
ขณะที่ซูหลิงปูก้ าลังเดินกลับไปยังโถงต้อนรับ เสียงหนึ่งก็ดงั ขึน้ จนเขา

ชะงักฝี เท้าลงทันที
เขาเร่งเหลียวมองตามสุม้ เสียง พลางกล่าวขึน้ ด้วยความดีใจอย่างอดมิได้
“เย่หยวน! ในที่สดุ เจ้าก็ออกมา! หากเจ้ายังไม่ออกจากการเก็บตัวอีกสักปี

สองปี เกรงว่าหอมหาสมบัติของเราจาต้องย้ายสาขาเสียแล้ว!”
เย่หยวนหัวเราะเก้อแก้เขินเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า
“ผูจ้ ดั การซูมากอารมณ์ขนั นัก ในเมื่อเย่คนนีย้ งั อยู่ ทางหอมหาสมบัติยงั
ต้องเสียแรงย้ายถิ่นฐานไปไหน?”
ซูหิงปูแ้ ผดเสียงหัวเราะตอบๆเล็กน้อย แต่ทนั ทีทนั ใดเขาพลันถอดสีหน้า

ก่อนอุทานลั่นอย่างตะกุกตะกักว่า
“จะ-จะ-เจ้า…ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเจ้าหายดีแล้ว?”
เย่หยวนในปั จจุบนั แตกต่างจากก่อนหน้าลิบลับ ยามนีท้ ่วั ร่างกายของเขา

ปลดปล่อยรัศมีแรงกดดันสุดน่าเกรงขามกว่าใครๆ ราวกับมิใช่คนพิการดั่ง
ก่อนหน้าโดยสิน้ เชิง!
ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนได้รบั การซ่อมแซมจนกลับมาสมบูรณ์อีก
ครัง้ !
ตอนที่ 1317 สุสานวิญญาณร้าย
“อืม สวรรค์ตอบแทนด้วยความซื่อสัตย์ ในที่สดุ ข้าก็ฟื้นกลับเป็ นปกติ!”
เย่หยวนหาได้มีเจตนาปกปิ ดใดๆ แต่ก็ยอมรับออกมาตามตรง
ก่อนหน้านี ้ ไม่ว่าจะอยู่อย่างไรเขาก็เป็ นเพียงคนพิการไร้ความสามารถคน

หนึ่ง แต่ภาพฉากในปั จจุบนั กลับแตกต่างกันโดยสิน้ เชิง
สาหรับซูหลิงปูท้ ่ีได้เห็นความเปลี่ยนแปลงนี ้ นี่ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า จาก

เศษผ้าขาดกลับกลายมาเป็ นผ้าไหมลายคราม ความตื่นตะลึงที่ก่อเกิด
ภายในใจช่างเกินพรรณนาอย่างแท้จริง
ซูหลิงปูเ้ องก็เป็ นจอมเทพโอสถหนึ่งดาวเช่นกัน เช่นนัน้ เขาย่อม
ตระหนักแจ่มแจ้ง โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวหลอมกลั่นยากเพียงใด
ในบรรดาจอมเทพโอสถหนึ่งดาวทัง้ หมด ไม่มีใครสามารถหลอมกลั่นได้

แน่นอน
ยื่นมองสองข้างจับไหล่เย่หยวนอย่าเบามือ ซูหิงปูก้ ล่าวขึน้ ว่า
“เจ้า…เจ้าสามารถหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวได้แล้วจริงๆ?”
โอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว ถึงจะเป็ นโอสถระดับหนึ่ง แค่น่ีคล้ายเป็ นมวย

ข้ามรุน่ ที่ซบั ซ้อนเสียยิ่งกว่าโอสถล้างพิษขัน้ เทวะหลายทวีเท่า
แต่ส่งิ ที่น่าสนใจที่สดุ กลับหาใช่ตรงส่วนนัน้ สูตรโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาว
หาใช่ส่งิ ที่คนทั่วไปจะรูไ้ ด้เลย
สาหรับเย่หยวนที่สามารถหลอมกลั่นโอสถชนิดนีไ้ ด้ นี่แสดงให้เห็นแล้วว่า
ภูมิหลังของเขาหาใช่คนธรรมดาทั่วไป!
“หากข้าไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวได้ ข้าก็ไม่สามารถ
ซ่อมแซมทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ได้เช่นกัน”
ซูหลิงปูพ้ รูไอเย็น กวาดสายตาเข้าจับจ้องเย่หยวนประดุจเห็นผีและกล่าว
ว่า
“เจ้าเด็กคนนี ้ สัตว์ประหลาดชัดๆ! แต่เจ้ามาได้จงั หวะดีจริงๆ ถ้ายังไม่

ออกมา เราชายชราคนนีจ้ ะตามออกมาเอง!”
เย่หยวนเอ่ยถามอย่างงุนงง
“นี่มีเรือ่ งอันใดกัน?”
ซูหลิงปูก้ ล่าวตอบว่า
“เจ้าคงยังไม่ทราบ หลายปี มานี ้ โอสถที่เจ้าหลอมกลั่นกับมือเป็ นที่นิยมยิ่ง
ในเมืองกุยฉาง…”
จากนัน้ ซูหลิงปูก้ ็เริ่มเอ่ยเล่าเกี่ยวกับเหตุการณ์ทงั้ หมดในรอบหลายปี มานี ้

เย่หยวนที่ได้ฟังทัง้ หมดพลันรูส้ กึ ประหลาดใจเล็กน้อย
เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่า โอสถที่เขาหลอมกลั่นจะเป็ นที่ตอ้ งการขนาดนีจ้ ริงๆ
เย่หยวนกล่าวตอบไปตามตรงทันทีว่า
“เช่นนัน้ ข้าขอเวลาชั่วครูห่ นึ่งเพื่อหลอมกลั่นโอสถมาเพิ่ม ข้าไม่กล้ากล่าว

ไปถึงโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลาง แต่หากเป็ นชัน้ ต่า ย่อมมิใช่
ปั ญหา”
ซูหลิงปูต้ ่นื เต้นดีใจอย่างมากเมื่อได้ฟังและกล่าวตอบว่า
“หุหุ เด็กคนนีร้ ูห้ น้าที่มีความรับผิดชอบ! เช่นนัน้ ต้องเดือดร้อนเจ้าแล้ว!”
เย่หยวนตระหนักดีวา่ เขาเป็ นหนีบ้ ญ

ุ คุณของหอมหาสมบัติครัง้ ใหญ่ หาก
ไม่มีหอมหาสมบัติตดั สินใจช่วยเหลือเขา ทัง้ ผลึกปราณเทวะและสมุนไพร
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จานวนมหาศาลขนาดนัน้ เขาไม่มีโอกาสได้มาแน่นอน
และสุดท้ายนี ้ คงไม่จดั ห้องอานวยความสะดวกให้แก่เขาได้เก็บตัวเป็ น
เวลาสิบปี
แต่ในความเป็ นจริงแล้ว ผลกาไรที่เย่หยวนได้มาก กลับเทียบไม่ได้กบั ที่ส่งิ

หอมหาสมบัติได้รบั จากเย่หยวน ที่หอมหาสมบัติรุง่ เรือนจนถึงทุกวันนีไ้ ด้
ทัง้ หมดเป็ นเพราะกองโอสถที่เย่หยวนทิง้ เอาไว้ให้เมื่อสิบปี ก่อน
ในช่วงสิบปี มานี ้ มาตรได้ว่า หอมหาสมบัติรุง่ โรจน์ถึงขีดสุดจนสามารถบด
ขยีส้ ามตระกูลใหญ่จนจมดินและเงยหน้าขึน้ ไม่ได้เป็ นเวลานาน
ในเรือ่ งนีย้ ่อมเกี่ยวพันถึงเย่หยวนแน่นอน
“โอ้ใช่แล้ว ในห้องที่ขา้ เก็บตัวมีกองโอสถที่ขา้ หลอมกลั่นเยอะพอสมควร

ท่านส่งคนไปจัดการได้ตามสะดวกก่อนเลย หรือหากท่านต้องการโอสถ
ศักดิส์ ิทธิ์ขนั้ เทวะ ก็สามารถให้ขา้ หลอมกลั่นได้หลังจากนี ้ ส่งรายการ
โอสถที่ตอ้ งการกับสมุนไพรมาที่หอ้ งได้เลย ข้าขอไปเยี่ยมแม่นางหวางหรู
ก่อนเป็ นอันดับแรก”
ซูหลิงปูเ้ ร่งกล่าวขึน้ ทันที
“แน่นอน แน่นอนเลย! แต่จะว่าไป…หลายปี มานี ้ แม่นางหวางหรูเฝ้า

คิดถึงเจ้าไม่เว้นวัน!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ เล็กน้อย แต่ทนั ใดนัน้ จู่ๆเขาด็เอ่ยถามขึน้ ว่า
“จะว่าไปแล้ว ผูจ้ ดั การซู ท่านพอจะทราบหรือไม่วา่ ใกล้ๆเมืองกุยฉางมี

สุสานวิญญาณร้ายตัง้ อยู่หรือไม่?”
สีหน้าการแสดงออกของซูหลิงปูเ้ ปลี่ยนไปทันใด เขาพินิจครุน่ คิดเล็กน้อย

ก่อนกล่าวขึน้ ว่า
“เจ้ากาลังเสาะหาสถานที่เช่นนัน้ ไปเพื่ออันใด? สุสานวิญญาณร้ายหาใช่
สถานที่ดีไม่!”
ก่อนหน้าหวูเฉินเคยกล่าวไว้ว่า บริเวณเมืองต่างๆบนมหาพิภพถงเทียน ยัง

มีสถานที่ชนิดหนึ่งที่ปรากฏขึน้ ให้เห็นทั่วไป ซึง่ นัน้ มีนามว่า สุสาน
วิญญาณร้าย
สุสานวิญญาณร้ายเป็ นป่ าช้าของเหล่าเซียนที่ตายลงอย่างไม่ปกติ บางคน

ถูกใส่รา้ ยยัดเยียดความอยุติธรรม บางคนตายลงพร้อมกับความอาฆาต
มันเป็ นแหล่งรวมวิญญาณชั่วร้ายจนหลอมรวมกลายเป็ นสุสานวิญญาณ
ร้าย
เนื่องจาก หลังขึน้ กลายเป็ นอาณาจักรพระเจ้า เหล่าเซียนพวกนีจ้ ะมีจิต

วิญญาณที่แข็งแกร่งยิ่ง แม้กายเนือ้ สิน้ อายุขยั แต่จิตวิญญาณยังคงอยู่
พวกมันในสุสานวิญญาณร้ายชอบไล่ฆ่าสังหารกันเองเพื่อความอยู่รอด
กินพลังวิญญาณของวิญญาณตนอื่นเพื่อเสริมแกร่งให้ตนเอง
วิญญาณร้ายที่เหลือรอดโดยส่วนใหญ่ลว้ นทรงพลังทัง้ สิน้
ซึง่ นักสูท้ ่วั ไปไม่เหมาะกับสถานที่อะไรเช่นนีเ้ ลยแม้แต่นอ้ ย
นอกจากกายเนือ้ สดใหม่ท่ีเป็ นเป้าสายตาของเหล่าวิญญาณชั่วพวกนีแ้ ล้ว

จิตวิญญาณของนักสูย้ งั เป็ นยาบารุงชัน้ ดีของพวกมัน
เมื่อพวกมันตรวจพบได้ว่า มีนกั สูห้ รือเซียนหลงเข้ามา พวกวิญญาณชั่ว

เหล่านีจ้ ะแห่รุมโจมตีอย่างบ้าคลั่ง หวังเพื่อครอบครองกายเนือ้ ใหม่และ
กลืนกินจิตวิญญาณ
แต่ภายในสุสานวิญญาณร้ายเหล่านีก้ ็หาใช่สถานที่เลวร้ายสักทีเดียว
เนื่องจากมีพลังงานขัว้ ลบอยู่รวมกันเป็ นจานวนมาก มันย่อมก่อกาเนิด
สมบัติธรรมชาติท่ีกอปรไปด้วยพลังธาตุหยินอันเข้มข้น ดังนัน้ แล้วจึงมี
เหล่าเซียนมากมาย เข้าผจญสูร้ บกับเหล่าวิญญาณชั่วหวังเพื่อเสาะหา
สมบัติธรรมชาติ
ผูใ้ ดโชคดีได้สมบัติธรรมชาตินนั้ มา จะช่วยประหยัดเวลาบ่มเพาะฝึ กปรือ

อย่างขื่นขมได้ถึงหลายร้อยปี เต็ม!
แต่ผใู้ ดประสบโชคร้าย ผลลัพธ์กลับไม่ดีอย่างหวัง พวกเขาอาจกลายเป็ น

วิญญาณที่ถกู ไล่ลา่ ตลอดไปภายในสุสานวิญญาณร้าย
ดังนัน้ เมื่อได้ยินว่าเย่หยวนต้องการจะไปสุสานวิญญาณร้าย สีหน้าการ

แสดงออกของเขาจึงแปรเปลี่ยนไปโดยพลัน
“เย่คนนีต้ อ้ งการหลอมกลั่นโอสถชนิดหนึ่ง และจาเป็ นจะต้องใช้หญ้าลาย

รัตติกาล ดังนัน้ ข้าจาต้องเดินทางไปยังสุสานวิญญาณร้าย”
เรือ่ งที่เขาครอบครองไข่มกุ สยบวิญญาณ ซึง่ เป็ นถึงหนึ่งในสามสมบัติ

เวทย์สวรรค์ของจอมเทพนิรนั ดร์ เย่หยวนย้อมไม่เปิ ดเผยออกไปตามธรร
มาชาติ นัน้ จึงเป็ นเหตุให้เขากุเหตุผลปลอมขึน้ มา
การเดินทางไปยังสุสานวิญญาณร้ายในครัง้ นี ้ มันเป็ นไปไม่ได้แน่นอนที่

เขาจะไปเพื่อเสาะหาสมุนไพรใช้หลอมกลั่นโอสถ แต่ไปเพื่อค้นหาอาหาร
บารุงพลังให้แก่หวูเฉิน
เหล่าวิญญาณชั่วร้ายภายในสุสานวิญญาณร้ายนี่แหละ คืออาหารบารุง
ชัน้ เลิศสาหรับหวูเฉิน
หากเย่หยวนยังไม่เร่งเสาะหาอาหารหล่อเลีย้ งหวูเฉิน มู่หลินเสวี่ยอาจต้อง

ตายในที่อีกไม่ชา้
ดังนัน้ ไม่วา่ อย่างไร เขาก็จาต้องไปสุสานวิญญาณร้ายให้จงได้
ขณะที่ซูหลิงปูก้ าลังจะเอ่ยตอบ เขาก็เพิ่งนึกขึน้ ได้ว่า ภายในหอมหา

สมบัติไม่มีหญ้าลายรัตติกาล!
สมบัติธรรมชาติของสุสานวิญญาณร้ายเป็ นของหายากมากในโลก
ภายนอก
เพราะทุกคนที่หาญกล้าเดินทางเข้าสารวจสุสานวิญญาณร้าย โดย
ส่วนมากย่อมมีราคานาจ่ายคือชีวิต! จานวนสมบัติธรรมชาติท่ีหลุดรอด
ออกมาถึงโลกภายนอกจึงน้อยมาก
“จริงๆก็มี…ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือห่างออกไปจากเมืองกุยฉาง
ประมาณหนึ่งล้านลี ้ ที่นนั้ มีสถานที่นามว่า,สุสานสายลมหยินอยู่ มันคือ
สุสานวิญญาณร้ายที่ใหญ่ท่ีสดุ ในบริเวณเมืองกุยฉางทัง้ หมด ที่แห่งนัน้
อันตรายยิ่งกว่าสุสานในจุดอื่นๆอยู่มาก ที่ขา้ แนะนาที่แห่งนีเ้ ป็ นเพราะ
สุสานวิญญาณร้ายในจุดอื่นๆไม่น่าจะมีหญ้าลายรัตติกาลได้”
ซูหลิงปูก้ ล่าว
เย่หยวนเริม่ สนใจขึน้ ทันตาเมื่อได้ฟัง เพราะวิญญาณชั่วทั่วๆไปไม่คอ่ ยมี

ผลต่อหวูเฉินมากนัก
หวูเฉินเคยกล่าวไว้ว่า สุสานวิญญาณร้ายแห่งใดมีหญ้าลายรัตติกาลอยู่
แสดงว่าที่นนั้ ย่อมมีวิญญาณร้ายที่ทรงพลังยิ่งดารงอยู่
นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีเย่หยวนอ้างออกไปเช่นนัน้
และเขาเองก็คิดไม่ถึงว่า มันจะมีจริงๆ!
“ผูจ้ ดั การซู ช่วยเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับสุสานสายลมหยินให้ขา้ ฟั งได้

ซูหลิงปูพ้ ยักหน้าและกล่าวว่า
“ได้แน่นอน! สุสานสายลมหยินเป็ นสุสานวิญญาณร้ายที่ใหญ่ท่ีสดุ ใน

อาณาเขตเมืองกุยฉาง มีเซียนผูท้ รงพลังมากมายเข้าท้าทายสุสานสายลม
หยินตลอดทัง้ ปี หวังเพื่อเสาะหาโชคดีเก็บเกี่ยวสมบัติธรรมชาติธาตุหยิน
กลับออกมา เพราะมีสมบัติธรรมชาติธาตุหยินบางชนิดเป็ นที่นิยมยิ่งใน
หมู่เซียนผูฝ้ ึ กปรือ ทว่ามีข่าวการตายหรือหายสาบสูญไปของเหล่าเซียน
ต่อปี ไม่นอ้ ยกว่าหลักร้อยคน! กล่าวกันว่าภายในส่วนลึกของสุสานสายลม
หยิน มีวิญญาณชั่วสองดาวที่แกร่งกล้าเทียบเทียมกับเซียนอาณาจักร
ปั จฉิมพระเจ้าของฝ่ ายมนุษย์ดารงอยู่! ผูใ้ ดโชคร้ายไปพบเข้า ล้วนชะตา
ขาดสะบัน้ อย่างไม่ตอ้ งสงสัย!”
เย่หยวนยังถึงกับสั่นสะท้านเล็กน้อยเมื่อได้ยิน!
อาณาจักรปฐมพระเจ้า ถูกแบ่งออกเป็ นอาณาจักรย่อยดังนี ้ ชัน้ ต้น, ชัน้
กลาง, ชัน้ ปลายและขัน้ สุด
แต่ละอาณาจักรย่อย แตกต่างเสียยิ่งกว่าฟ้าดินเกินประมาณ
เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลางสามารถบดขยี ้ เซียนอาณาจักรปฐม

พระเจ้าชัน้ ต้นได้ง่ายราวกับพลิกฝ่ ามือ!
ในขณะที่เย่หยวนที่เพิ่งฟื ้ นตัวขึน้ มา ความแข็งแกร่งของเขายังอยู่ท่ี

อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นเท่านัน้
หากเจอวิญญาณชั่วสองดาว เขาได้ลาโลกอย่างไม่ตอ้ งสงสัย!

หวูเฉินกล่าวว่า มหาพิภพถงเทียนแตกต่างจากดินแดนพฤกษานิรนั ดร์โดย
สิน้ เชิง
ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ หวูเฉินสามารถดูดกลืนพฤกษาวิญญาณมรณะ

ได้อย่างง่ายดาย
แต่หากเป็ นที่น่ี อย่างมากเขาก็สามารถรับมือได้เพียงวิญญาณหนึ่งดาว

ขัน้ สุด หรือก็คือพลังฝี มืออยู่ท่ีอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดเท่านัน้
หากพบเจอกับวิญญาณชั่วหนึ่งดาว จาต้องใช้เวลาสักพักใหญ่หวูเฉินถึง
จะปราบปรามมันลงได้
แต่ถา้ เป็ นวิญญาณชั่วสองดาว พวกเขาไม่มีทางจัดการกับมันได้แน่นอน

เย่หยวนคิดไม่ถึงมาก่อนเลยว่า การเดินทางในครัง้ นีจ้ ะอันตรายอย่าง
มาก!
ซูหลินปูม้ องผ่านอ่านความคิดของเย่หยวนได้อย่างรวดเร็ว เขาจึงเอ่ยขึน้

ต่อว่า
“หากเจ้ายืนกรานที่จะไปให้ได้ เช่นนัน้ นาหลัวเจียไปด้วยจะดีกว่า”

ตอนที่ 1318 โอสถเต๋าตรัสรู้และโอสถปรับแต่งจิตวิญญาณ!
“หวางหรู เจ้ากาลังคิดถึงเขาอยู่กระมัง?”
หงหยิงอดใจกล่าวหยอกมิได้ เมื่อเห็นเหลียงหวางหรูเหมอลอยเป็ นครัง้ ที่

ร้อยของวัน
ใบหน้างามสวยประดุจหยกขาวของเหลียงหวางหรูเห่อแดงขึน้ ทันที นาง

ก้มศีรษะหลบหน้าลงอย่างเขินอาย
หงหยิงอดหัวเราะอย่างรักใคร่มิได้พลางกล่าวขึน้ ว่า
“เจ้าคิดถึงเขาเช่นนี ้ หาใช่เรือ่ งน่าอายอันใด? อัจฉริยะอย่างนายท่านเย่ มี
หญิงใดไม่ชอบพอบ้าง? อันที่จริงแล้ว หงหยิงคนนีเ้ องก็ชอบเขามิใช่นอ้ ย
แต่ช่างน่าเสียดาย หงหยิงหาได้มีชะตาต้องกับเขา และทราบดีว่าอีกฝ่ าย
มิได้คิดเช่นนัน้ กับข้า”
หงหยิงตระหนักชัดตัง้ แต่แรกแล้วว่า ตราบใดที่เย่หยวนสามารถซ่อมแซ่ม

ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ได้ เขาจะผงาดขึน้ ฟ้าอีกครัง้ ในไม่ชา้ ก็เร็ว
หรือแม้วา่ เขาจะไม่สามารถซ่อมแซมทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ได้อีกเลยชั่วชีวิต

แต่เพียงอาศัยฝี มือในการหลอมกลั่นโอสถ ไม่วา่ อยู่ท่ีใดเขาก็ยงั มีค่า
ประดุจทองคา!
การที่ประมุขหอมหาสมบัติถึงขัน้ ส่งหลัวเจียออกไปเพื่อคุม้ กันเย่หยวน

โดยเฉพาะ นี่แสดงให้เห็นถึงศักยภาพอันไร้ขีดจากัดในตัวเขา ที่ควรค่าแก่
การดูแลรักษาเยี่ยงชีวิต
เหลียงหวางหรูสนใจอย่างมากเมื่อได้ฟังแบบนัน้ ก่อนเงยมองหงหยิงด้วย
ความอยากรูอ้ ยากเห็น
หงหยิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง นางกล่าวประดับคูร่ อยยิม้ อันขมขื่นว่า
“ข้ามิได้ลอ้ เจ้าเล่น! ไม่เพียงพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งโอสถของนายท่านเย่

เท่านัน้ แต่เขายังเป็ นคนมีคณ
ุ ธรรมสูงส่งและมากสัจจะ มิเช่นนัน้ เขาจะ
ยอมถึงขัน้ บุกเข้าตระกูลหวังเพื่อขอร้องให้ช่วยเหลือเจ้าได้อย่างไร? แต่
ช่างน่าเศร้า ข้ากับเขาถูกลิขิตให้อยู่ห่างดั่งคนละโลก”
เมื่อเหลียงหวางหรูได้ฟังแบบนัน้ พลอยรูส้ กึ เศร้าตามไปด้วย

ไม่เพียงนางจะเป็ นใบ้เท่านัน้ แต่นางยังเป็ นแค่มนุษย์ หาใช่เซียนหรือนักสู้
ผูฝ้ ึ กตน
หากกล่าวถึงวิถีชีวิตที่ห่างกันคนละโลก นางคงไม่ย่ิงกว่าอีกรึ?
ในเวลานัน้ เอง เสียงเคาะประตูพลันดังขึน้ จากด้านนอก หงหยิงรับหน้าที่

ออกไปเปิ ดประตู ก่อนจาต้องปากกว้างด้วยความตกตะลึงสุดขีด บุคคล
ที่มาหามิใช่ใครอื่นนอกจากเย่หยวน!
“นายท่านเย่ ท่านออกจากการเก็บตัวแล้ว! อ๊ะ! ท่าน…ท่าน…ท่านฟื ้ น

ความแข็งแกร่งกลับมาได้แล้ว?!”
ริมฝี ปากงามอันอวบอิ่มของหงหยิงถึงขัน้ อ้าค้างเติ่งไม่หบุ นางยืนแข็งทื่อ
ตื่นตะลึงอยู่นาน
แน่นอน เพราะในที่แห่งนีไ้ ม่มีใครสามารถหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่ง

ดาวได้
นั่นหมายความว่า….
เย่หยวนกล่าวอย่างยิม้ แย้มตอบ
“ถูกต้อง สิบปี แห่งความขมขื่นได้จบลงแล้ว ในที่สดุ ข้าก็ประสบ

ความสาเร็จ! หลายปี ท่ีผ่านมา เย่คนนีต้ อ้ งขอบพระคุณท่านอย่างยิ่งที่ช่วย
ดูแลและอยู่เคียงข้างแม่นางหวางหรูเสมอมา”
หัวใจดวงน้อยๆของหงหยิงสั่นระรัวด้วยความดีใจ สายตาของนางที่จบั
จ้องเย่หยวนในยามนี ้ เต็มเปี่ ยมไปด้วยความเลื่อมใส
ได้ยินแบบนัน้ นางเร่งโบกมือปั ดและกล่าวว่า
“นายท่านเย่กล่าวอันใดเช่นนัน้ ? ข้ากับหวางหรูกลายมาเป็ นสหายสนิทยิ่ง

กว่าอะไร หลายปี มานีพ้ วกเราแลกเปลี่ยนเรือ่ งราวมากมายให้แก่กนั นาง
เป็ นหญิงสาวที่เปี่ ยมล้นไปด้วยเมตตา เอาซะข้าดูแย่ไปเลย!”
เหลียงหวางหรูท่ีเห็นว่าเป็ นเย่หยวน ยามนีน้ างรีบโพล่งลุกขึน้ และตรงเข้า

หาเย่หยวนพร้อมท่าทางแสนสุขใจ
เมื่อเย่หยวนเห็นดังนัน้ เขาก็อดรูส้ กึ ผิดต่อนางมิได้และกล่าวว่า

“แม่นางหวางหรู หลายปี ท่ีผ่านมา เย่คนนีเ้ อาแต่เก็บตัวสันโดษ ปล่อยเจ้า
ทิง้ ไว้เบือ้ งหลัง ขอโทษด้วยจริงๆ!”
สีหน้าของเหลียงหวางหรูยงั คงยิม้ แย้มไม่คลายอ่อน นางส่ายหัวตอบเชิง

บอกว่า หาใช่เรือ่ งติดใจอันใดไม่
“แต่ออกมาจากการเก็บตัวครัง้ นีก้ ลับไม่เสียเปล่า ข้ายังนาข่าวดีมาให้

ท่าน!”
เหลียงหวางหรูท่ีได้ยินแบบนัน้ พลันหันไปสบตากับหงหยิงด้วยความ
สงสัย
เย่หยวนไม่ปล่อยให้นางแขวนค้างยืนงง ก่อนหยินโอสถทัง้ สองเม็ดออกมา
ทันที
สายตาของหงหยินที่จบั จ้องถึงกับแปรเปลี่ยนในบัดดล นางโพล่งอุทานลั่น

ด้วยความตะลึงว่า
“นายท่านเย่ หรือนี่…นี่คือโอสถเต๋าตรัสรู!้ ?”
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างค่อนข้างแปลกใจว่า
“ท่านเองก็รูจ้ กั โอสถเต๋าตรัสรูด้ ว้ ยรึ?”

เพราะโอสถทัง้ สองชนิดนีห้ าใช่ส่งิ ที่คนทั่วไปจะมีโอกาสได้เห็น
ต่อให้เป็ นหอมหาสมบัติ ก็ไม่มีโอสถชนิดนีว้ างจาหน่ายทั่วไป
เพราะไม่มีใครสามารถหลอมกลั่นมันขึน้ มาได้
เย่หยวนจึงคาดไม่ถึงว่า หงหยิงจะรูจ้ กั โอสถสองชนิดในมือเขาจริงๆ
“มันคือโอสถเต๋าตรัสรูจ้ ริงๆด้วย! เมื่อสามสิบปี ก่อน ท่านประมุขหอเคย

ได้รบั โอสถชนิดนีม้ าจจากเบือ้ งบนอีกที เป็ นบุญตาที่หงหยิงคนนีม้ ีโอกาส
ได้เห็น แต่ไม่คิดเลยว่า หลังจากตอนนัน้ เป็ นเวลาหลายสิบปี ข้าได้เห็นอีก
ครัง้ ต่อหน้าต่อตา! นายท่านเย่หลอมกลั่นเองกับมือจริงๆรึ?”
หงหยิงกล่าวขึน้ ด้วยความตกตะลึง
“หากข้ามิได้หลอมกลั่นขึน้ มาเอง มันคงร่วงลงจากท้องฟ้ากระมัง?”
หงหยิงทราบดีว่าไรเป็ นอะไร แต่นางก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาอยู่ดี โอสถ

เต๋าตรัสรูห้ ลอมกลั่นยากเย็นเพียงใดย่อมตระหนักทราบ ในบรรดานัก
หลอมโอสถทัง้ หมดในเมืองกุยฉาง ไม่มีใครสามารถหลอมกลั่นได้สกั คน
นางไม่คิดไม่ฝัน เย่หยวนจะหลอมกลั่นได้จริงๆ
“ข้า…ข้ามิได้หมายความเช่นนัน้ ”
หงหยิงตระหนักได้ทนั ที นางกล่าวผิดไปและรีบกล่าวอธิบาย
เย่หยวนกล่าวตอบพลางหัวเราะเล็กน้อย
“ฮ่าฮ่า ข้าหลอกเล่น ท่านอย่าถือเลย”
หงหยิงที่ได้ยินเช่นนัน้ พลางโล่งอก ก่อนเอ่ยถามขึน้ ต่อว่า

“นายท่าน แต่คณ ุ ภาพโอสถเต๋าตรัสรูเ้ ม็ดนีเ้ หนือกว่าเม็ดก่อนหน้าที่ขา้ เคย
เห็นโดยสิน้ เชิง! โอ้ใช่แล้ว! อันนีค้ ือโอสถเต๋าตรัสรู ้ ส่วนอันนัน้ …ควรจะ
เป็ นโอสถปรับแต่งจิตวิญญาณ?”
เย่หยวนพยักหน้ากล่าวตอบว่า
“แม่นางหงหยินฉลาดนัก! ถูกต้องนี่คือโอสถปรับแต่งจิตวิญญาณ!”
ได้ยินเช่นนัน้ หงหยินอดนึกย้อนกลับไปมิได้ ถึงคากล่าวของเย่หยวนที่เคย

ลั่นไว้กบั ตระกูลหวัง
นางคิดไม่ถึง เขาจะสามารถทาได้ด่ งั ปากว่าไว้จริงๆ!

จากที่วินิจฉัยโดยละเอียด ที่เหลียงหวางหรูพดู ไม่ได้ สืบเนื่องมาจาก
ร่างกายของนางขาดเต๋าบางส่วนไป
ซึง่ หากต้องการซ่อมแซมเต๋าที่บกพร่องให้สมบูรณ์อีกครัง้ จาต้องใช้โอสถ

ปรับแต่งจิตวิญญาณ
และผลของโอสถเต๋าตรัสรูเ้ ม็ดนีจ้ ะช่วยให้เหลียงหวางหรูทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรพระเจ้าได้โดยตรง!
ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ สาหรับคนที่ตอ้ งการทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระ

เจ้า คนๆนัน้ จาต้องบ่มเพาะให้ขอบเขตจิตใจบรรลุไปถึงอาณาจักรคนฟ้า
รวมเป็ นหนึ่งขัน้ สมบูรณ์
และการจะขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าขนานแท้ ยังต้องมีสาม

ปั จจัยหลักที่มิอาจขาดตกได้ พลังปราณ,ร่างกายและจิตวิญญาณ
แต่ผคู้ นบนมหาพิภพถงเทียนสามารถทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักร
พระเจ้าได้โดยใช้โอสถ
ดังนัน้ การใช้โอสถเพื่อขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้า จึงไม่นบั เป็ น

เรือ่ งแปลกประหลาดอันใดสาหรับมหาพิภพถงเทียนแห่งนี ้
เว้นเสียว่า ความยากในการหลอมกลั่นโอสถเต๋าตรัสรู ้ กลับมิใช่ส่งิ ที่จอม

เทพโอสถหนึ่วดาวโดยทั่วจะไปสามารถทาได้
ถึงจะหลอมกลั่นได้สาเร็จสักเม็ด ราคาของโอสถชนิดนีย้ งั สูงลิบลิ่ว และหา

ใช่ส่งิ ที่คนทั่วไปจับจ่ายซือ้ มาได้
ในตอนนัน้ เย่หยวนเคยลั่นวาจากล่าวกับหวังหลิงโปไปว่า ไม่เพียงเขาจะ
ถอนพิษขนวิหคพันราตรีเท่านัน้ แต่เขายังจะช่วยทาให้เหลียงหวางหรูขนึ ้
กลายเป็ นเซียนอาณาจักรพระเจ้าอีกด้วย!
และตอนนีม้ นั ก็เกิดขึน้ จริงแล้ว!
หากหวังหลินโปทราบเรือ่ งนีเ้ ขา อยากจะรูเ้ สียว่าจะเผยสีหน้าแบบใด

ออกมา?
…………………….
ค่าคืนกลางห้วงราตรี เงาสีทมิฬเคลื่อนทะยานเหินผ่านน่านฟ้ารัตติดกาล
ตรงเข้าสู่ตระกูลหวัง
เบือ้ งหน้าหวังหลินโป ปรากฏเป็ นนักสูช้ ดุ คลุมดาที่ตรงเข้ามารายงาน

สถานการณ์
สาหรับการปรากฏตัวของนักสูช้ ดุ คลุมดาในยามราตรีแบบนี ้ หวังหลิงโป

หาได้ตกใจไม่
“เจ้ามาก็ดี ฝั่งหอมหาสมบัติมีการเคลื่อนไหวอะไรใหม่ๆหรือไม่?”
หวังหลินโปเอ่ยปากกล่าวถามอย่างใจเย็น
นักสูช้ ดุ คลุมดาปิ ดบังใบหน้ามิดชิด ไม่สามารถมองผ่านอ่านลักษณะ

ใบหน้าได้เลย
“เย่หยวนออกจากการเก็บตัวแล้ว!”
นักสูช้ ดุ คลุมดากล่าวตอบ
หวังหลินโปกระตุกคิว้ พลางคลี่ยิม้ แปลกๆขึน้ บนมุมปากก่อนกล่าวด้วยสี

หน้าแสนรังเกียจว่า
“ในที่สดุ ไอ้พิการนัน้ ก็ออกมาเสียที! ความอัปยศอดสูท่ีตระกูลหกวังต้อง
แบกรับตลอดสิบปี ยามนีข้ า้ จะชะล้างให้สนิ ้ ซาก!”
“เหอะ แต่ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเขาเองก็ฟื้นกลับเป็ นปกติแล้ว!”
ทั่วทัง้ รางกายของหวังหลิงโปสั่นสะท้านหนัก สายตามุ่งจับจ้องนักสูช้ ดุ

คลุมดาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ข่าวนีค้ ล้ายสายฟ้าฟาดอัดศีรษะของเขาเต็มแรง
“มันหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวได้จริงๆ! นี่…นี่เป็ นไปไม่ได้!”

หวังหลินโปคารามลั่นด้วยความโมโห
นักสูช้ ดุ คลุมดากล่าวพร้อมสายตาขมวดจริงจัง
“เราชายชราคนนีจ้ าต้องโกหกเจ้า? ไม่เพียงหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์

หนึ่งดาวได้เท่านัน้ กระทัง้ โอสถปรับแต่งจิตวิญญาณและโอสถเต๋าตรัสรู ้
เขาเองก็สามารถหลอมกลั่นขึน้ ได้! เจ้าเริม่ รูส้ กึ …ร้อนๆที่หน้าบ้างรึยงั ?”
ดวงตาหวังหลินโปแทบถลนออกมา ใบหน้าของมันร้อนผาวขึน้ แล้วจริงๆ
สิบปี ก่อนเย่หยวนลั่นวาจาอะไรไว้ หวังหลินโปจดจาได้ดี ครัง้ นีร้ าวกับมัน

ถูกตบหน้าฉะใหญ่!
หลังจากนัน้ ไม่นาน เขาค่อยๆสูดหายใจเช้าลึกๆดึงสติกลับมา ก่อนกล่าว
จับนักสูช้ ดุ คลุมดาต่อว่า
“มิใช่ท่ีเจ้ามาในวันนี ้ มาเพื่อเยาะเย้ยข้าอย่างเดียวกระมัง?”
นักสูช้ ดุ คลุมดาหัวเราะขื่นและกล่าวว่า
“ไม่ใช่แค่นีแ้ น่นอน เย่หยวนต้องการไปยังสุสานสายลมหยิน!”

ตอนที่ 1319 มีคนทรยศ!
สองคน สองทาง
เย่หยวนกับหลัวเจีย คนหนึ่งอยู่ซา้ ย อีกคนอยู่ขวา สองคู่กา้ วแช่มย่างสาม

ขุมเปิ ดท้องถนนโล่งกว้าง
เช้าตรูว่ นั นี ้ ดวงสุรยิ นั ยังมิทนั สว่างขึน้ เฉิดจรัส ทัง้ สองก็เดินทางออกจาก

เมืองกุยฉางไปอย่างเงียบงัน
เสีย้ วพริบตาเดียว ทัง้ สองควบทะยานออกไกลนับหลายหมื่นลี ้
ออกจากเมืองครัง้ นี ้ เย่หยวนยังต้องระมัดระวังตัวเป็ นอย่างยิ่ง

เขาทราบดี ทันทีท่ีตระกูลหวังทราบข่าวเขาออกจากเมืองกุยฉาง พวกนัน้
จะต้องล่าสังหารเขาแน่นอน
ระยะสิบปี มานี ้ เย่หยวนฝึ กปรือหลอมกลั่นโอสถอยูใ่ นโลกแห่งศิลาจารึก

บัลลังก์พิภพโดยตลอด ซึง่ จานวนโอสถที่หลอมกลั่นขึน้ ได้ นับเป็ นจานวน
มหาศาลเกินพอสาหรับหอมหาสมบัตินาไปจาหน่าย
โอสถเหล่านี ้ เย่หยวนได้กาชับกับผูจ้ ดั การซูไว้อย่างดี ยามเขาและหลัวเจีย

ออกจากเมืองแล้วเท่านัน้ ถึงจะเริม่ วางจาหน่ายได้
ข่าวที่เขาออกจากการเก็บตัว ถือเป็ นความลับสุดยอดยิ่ง นอกจากสมาชิก

ระดับสูงไม่ก่ีคนของหอมหาสมบัติ ก็ไม่มีใครทราบเลย
นับเป็ นเวลาสิบปี เต็มที่เย่หยวนไม่เคลื่อนไหวใดๆ ย่อมเป็ นไปไม่ได้เช่นกัน

ที่ตระกูลหวังจะว่างจนจับตาเขาดูตลอด
เย่หยวนทราบดี ที่ตระกูลหวังกลายมาเป็ นสามตระกูลใหญ่แห่งเมืองกุย
ฉางได้ แสดงว่าพวกเขามีบรรพบุรุษที่เป็ นถึงเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระ
เจ้าดารงอยู่นแน่นอน
ซึง่ ขุมพลังใหญ่ขนาดนี ้ เพียงความแกร่งกล้าของเย่หยวนในปั จจุบนั กลับ

มิใช่คมู่ ือได้เลย
ดังนัน้ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากระมัดระวังตัวให้ดีท่ีสดุ
เว้นเสียแต่ เย่หยวนกลับไม่ทราบเลยว่า ข่าวของเขากลับรั่วไหลไปถึงหู

หวังหลินโปเป็ นที่เรียบร้อยแล้วโดยใครบางคน
ซึง่ ตระกูลหวังเองก็เตรียมการแอบซุม่ โจมตีนานแล้ว

ขณะที่ทงั้ สองกาลังควบทะยานเร่งรุด จู่ๆก็มีรา่ งหนึ่งพุ่งเข้ามาขวางทาง
ไร้ซง่ึ บ้านเรือน ปราศจากโรงเตีย๊ มแหล่งพักพิงใดๆ บริเวณนีช้ ่างเป็ น

สถานที่ลอ่ แหลมเหมาะสาหรับดักฆ่านัก
วูบบ… วูบบบ…
ทัง้ สองยังไร้ซง่ึ ปฏิกิรยิ าตอบสนอง กระทั่งอีกฝ่ ายยังไม่ทนั เห็น ทว่าญาณ

สัมผัสพลันลั่นดังทันใด สายลมกระโชกแรงสองหอบซัดกระหน่าจู่โจมพวก
เขา
เย่หยวนหน้าถอดสี พลันกระโจนขึน้ ฉับพลัน

บูมมมม!
ลูกมังกรที่พวกเขาขี่อยู่ถกู ซัดกระเด็นบดขยีไ้ ม่เหลือ
เหล่าเซียนในมหาพิภพถงเทียนไม่สามารถบินได้ พวกเขาจึงต้องใช้ลกู
มังกรเพื่อเดินทางระยะไกล หากทรงประสิทธิภาพมีกาลังวังชาดี อาจ
เดินทางได้ไกลถึงหลายหมื่นลีต้ ่อวัน!
แต่ใครจะไปคาดคิด กลับเกิดโศกนาฎกรรมกับลูกมังกรทัง้ สองเสียก่อน
ยามนีข้ ยับขยายสายตาสาดพินิจร่างตรงหน้า ดูเหมือนว่าอีกฝ่ ายจะเป็ น

ถึง เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดขนานแท้!
ทัง้ สองกลิ่งตกลงมา หลัวเจียที่เห็นดังนัน้ ถึงขัน้ มุ่นคิว้ อุทานลั่นว่า
“หวังอวีก่ นั !”
ปรากฏว่า อีกฝ่ ายเป็ นชายชราคนหนึ่ง เขาคลี่ยิม้ บางกล่าวขึน้
“ข้าไม่คิดไม่ฝัน ยังมีใครบางคนจดจาเราชายชราผูน้ ีไ้ ด้! เจ้าคงเป็ น

หลัวเจีย ข้าเคยได้ช่ือเสียงเรียงนามของเจ้ามาบ้าง จอมดาบอันดับหนึ่ง
แห่งหอมหาสมบัติม,หลัวเจีย!”
หลัวเจียขมวดคิว้ แน่น แต่ไม่ตอบ

เย่ยหยวนพลันขมวดคิว้ ตามเช่นกัน เขากล่าวถามขึน้ ว่า
“คนของตระกูลหวัง?”
หลัวเจียพยักหน้าเร่งกล่าวอธิบาย
“ผูอ้ าวุโสสี่ของตระกูลหวัง ขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าได้

ตัง้ แต่หา้ พันปี ก่อน! โดยปกติแล้ว เขามักจะปลีกวิเวกเก็บตัวอย่างสันโดษ
มาโดยตลอด แต่ขา้ ไม่เคยเลยว่า หวังหลินโปจะส่งเขาออกมาจริงๆ!”
เย่หยวนถอนหายใจอย่างไร้ประโยชน์เฮือกยาว ก่อนกล่าวว่า
“ข้อมูลของเรารั่วไหลออกไปแล้วจริงๆ ดูท่า…ภายในหอมหาสมบัติจะมี
คนทรยศ!”
“เป็ นไปไม่ได้!”
หลัวเจียโพล่งตอบสวนทันที
เห็นได้ชดั ว่า เขาไม่มีวนั เชื่อสนิทใจ ภายในหอมหาสมบัติไม่มีทางมีคน

ทรยศแน่นอน
เย่หยวนเพียงคลี่ยิม้ บางแต่หาได้เอ่ยตอบอันใด
เดินทางออกจากเมืองคราวนี ้ เขาเก็บทุกรายละเอียดและระวังตัวอย่าง
ที่สดุ แต่ก็ยงั อุตส่าห์มีข่าวรั่วไหลไปถึงตระกูลหวังจนได้ เรือ่ งนีผ้ ิดปกติ
ชัดเจน แต่ตวั ละครผูน้ ่าสงสัยในหอมหาสมบัติกลับมีมากเกินตรวจจับ
ดังนัน้ เขาจึงเลือกที่จะไม่เถียงอันใดตอบ
เย่หยวนยังไม่แน่ใจว่า ใครกันที่ทรยศต่อหอมหาสมบัติ?
“มันคือใคร?”
หลัวเจียเอ่ยถาม
“มีคนที่น่าสงสัยอยู่ แต่ขา้ ยังไม่กล้าการันตีในตอนนี ้ นี่มิใช่เวลามาตามสืบ
เจ้าพอจะต่อกรกับชายชราคนนัน้ ได้หรือไม่?”
เย่หยวนเอ่ยขึน้
หลัวเจียกอดดาบพลางเหลียวจับจ้องไปที่หวังอวีก่ นั เขากล่าวเสียงเข้ม
“ข้าจะถ่วงเวลาเอง! เจ้าถอยไปก่อน!”
ทันทีท่ีได้ยินวาจาเหล่านัน้ หวังอวีก่ นั อดใจระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นอย่าง

อดมิได้และกล่าวว่า
“เด็กน้อยฟ้าต่าแผ่นดินสูงหาตระหนักไม่! ยามที่เราชายชราท่องยุทธ
ตะลุยเมืองกุยฉางสารทิศ พวกเจ้ายังไม่ทนั ลืมตาดูโลกด้วยซา้ ! ข้าทราบ
ใครต่อใครต่างยกย่อเจ้าว่าสามารถสัประยุทธ์ต่อกรกับเซียนปฐมพระเจ้า
ขัน้ สุดได้อย่างสูสี แต่ต่อหน้าเราชายชรา เจ้าที่มิใช่เซียนปฐมพระเจ้าขัน้
สุดขนานแท้ กลับถึงคราวเคราะห์แล้ว!”
หลัวเจียมิใช่นิสยั ใช้วาจาเป็ นอาวุธ ได้จงั หวะพลางร่ายกระบวนดาบเข้าจู่

โจมโดนตรง!
รัศมีคมดาบสีเย็นสาดสะท้อนถอนจากฝักดาบ
สุม้ เสียงหัวเราะของหวังอวีก่ นั พลันหยุดชะงักทันใด ดาบของหลัวเจีย
ปราดลุถึงตรงหน้าเขาแล้ว!
“อาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุด! นี่เป็ นไปได้อย่างไร!”
หวังอวีก่ นั ร้องอุทานลั่น
ถึงยามนีจ้ ะตื่นตะลึงสุดขีด แต่ปฏิกิรยิ าของเขายังคงเฉียบคมว่องไวไม่

ลดทอนแม้แต่นอ้ ย
ทวนยาวเข้าปะทะกับคมดาบของหลัวเจีย เสียงโลหะกระแทกชนดังเสียด
หู
อาวุธคมเข้าต้านรับรุนแรง เห็นท่าไม่ดีเขาเร่งปรีถอยออกห่างหลัวเจียช่วง
ตัว
ครัง้ นีห้ ลัวเจียเข้าคู่กบั เขาได้!
“เหอะ เราชายชราผูน้ ีต้ อ้ งยอมรับ ช่างน่าแปลกใจโดยแท้ ทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดได้ก่อนออกจากเมือง!”
แม้หวังอวีก่ นั จะตื่นตะตกใจ ทว่าหาได้วิตกกังวลไม่

แม้พลังฝี มือของหลัวเจียจะน่าสะพรึงขวัญ แต่ก็ยงั มิใช่ค่มู ือของเขาอยู่ดี
ท้ายที่สดุ นี ้ หวังอวีก่ นั เหลืออีกเพียงก้าวเดียวก็จะทะลวงขึน้ กลายเป็ น

เซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าแล้ว!
แต่น่าเสีย ขัน้ ตอนนีก้ ลับยากเย็นดั่งการขึน้ สวรรค์
หากมิอาจพานพบประสบโชคชะตาครัง้ ใหญ่ ชั่วชีวิตนีค้ งยากที่จะทะลวง

ขึน้ ไป
หลัวเจียเหลือบมองเย่หยวนเล็กน้อย พร้อมแววตาที่เปี่ ยมไปด้วยความ

ขอบคุณ
ทัง้ หมดเป็ นเพราะเย่หยวนได้มอบโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะให้แก่หลัวเจีย
อย่างลับๆ ซึง่ นัน้ ช่วยทาให้เขาก้าวข้ามผ่านปั ญหาคอขวดเจ้าปั ญหามาได้
เขาติดอยู่ท่ีจดุ สูงสุดแห่งอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลายมานานเกินนับ

แล้ว ซึง่ โอกาสที่จะเลื่อนระดับต่อไปกลับไม่มีแม้แต่แวว
ด้วยระดับพลังของหลัวเจีย แท้ท่ีจริงโอสถปราณเทวะไม่มีผลอันใดต่อเขา
เว้นเสียแต่เป็ น โอสถปราณเทวะขัน้ เทวะ!

โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ ต่าที่เย่หยวนหลอมกลั่นกลับไม่สง่ ผลอะไรกับ
เขามากนัก แต่หากเป็ นโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะ ตราบใดที่มีจานวนมาก
พอ ก็สามารถกลืนเข้าไปได้เรือ่ ยๆจนกว่าจะทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปั จฉิม
พระเจ้า
แน่นอน นี่คือขอบเขตเบือ้ งต้นและข้อกาจัดของโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง
ภายใต้ฤทธิ์โอสถปราณเทวะขัน้ เทวะที่เข้าไปกระตุน้ ในท้ายที่สดุ หลัวเจีย

ก็ทะลวงฝ่ าปั ญหาคอขวดที่ติดอยู่นานเป็ นเวลาเนินนานได้ในอึดใจเดียว
หวังอวีก่ นั นับเป็ นชายชราหัวไวและฉลาดหลักแหลม ปั ญญา

ประสบการณ์สงู ส่งตามอายุ เพียงปราดตาเดียว เขาก็อ่านผ่านอ่าน
สถานการณ์ออกในทันที ก่อนที่จะอดกล่าวขึน้ อย่างประหลาดใจมิได้ว่า
“ดูท่าเด็กคนนีจ้ ะเป็ นคนช่วยให้เจ้าฝ่ าปั ญหาคอขวดขึน้ มาได้? ด้วยระดับ
ของเจ้าในตอนนี ้ มีเพียงโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะเท่านัน้ ที่ใช้ได้ผล! ช่าง
น่าทึ่งนัก! เด็กคนนีส้ ามารถหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะให้เจ้า
กรอกกินได้ราวกับขนม ไม่น่าแปลกใจว่าไฉนหวังหลินโปถึงกลัวเจ้าขนาด
นี ้ หากอยู่กบั ตระกูลหวังของข้าแต่แรก คงดูแลอย่างดีเช่นกัน ทว่ากลับน่า
เสียดาย หอมหาสมบัติได้ตวั ไป เช่นนัน้ จาต้องตาย หากไม่ตายพวกเรา
ตระกูลหวังจะเงยหน้าขึน้ สูฟ่ ้าได้อีกอย่างไร?”
เมื่อกล่าวจบหวังอวีก่ นั หาได้ปกปิ ดจิตสังหารใดๆอีก
หลัวเจียส่งเสียงเย็นเอ่ยแช่มขึน้ ว่า
“หากต้องการฆ่าเขา ข้ามศพข้าไปก่อน!”
หวังอวีก่ นั ยิม้ และกล่าวว่า
“พัฒนาการของเจ้าชวนข้าตะลึงได้ก็จริง แต่นนั้ มิได้หมายความว่าผลลัพธ์

ที่ได้จะต่างออกไป! ท้ายที่สดุ นี ้ ประสบการณ์ของเจ้ากลับไม่เจนจัดเท่า
ข้า!”
กล่าวจบ ทวนยาวของหวังอวีก่ นั เร่งปรีพ่ ลังปราณไหลเวียนก่อตัวแน่น

ยามเพลงทวนปราดรุกออกไป คลื่นพลังร่ายคลั่งดุจมังกรพิโรธ!
หลัวเจียสีหน้าขรึมเข้ม นี่เป็ นครัง้ แรกในประวัติการณ์ท่ีเขาวิตกถึงขนาดนี!้
เพลงทวนของหวังอวีก่ นั ทัง้ หนักหน่วงและทรงพลัง บัญชานภาควบคุม

กระแสลมอย่างอิสระ และอย่างลืมเสีย เขาเป็ นจอมทวนผูเ้ จนจัดคนหนึ่ง!
ร่างของหลัวเจียคล้ายแผ่นกระดาษบางต้านพายุ หากโดนเพลงทวนนีเ้ ข้า
สักบท เกรงว่าตัวขาดเป็ นสองท่องในพริบตา
อย่างไรก็ตามแต่ เพลงดาบคลั่งของหลัวเจียก็หาใช่ชนชัน้ กินเจ นี่เป็ น

กระบวนดาบที่มีพืน้ ฐานคือความคล่องตัว
หลัวเจียไม่ได้ปะทะกับหวังอวีก่ นั ตรงๆ แต่เลือกที่จะหยั่งเชิงเคลื่อนต้าน

เคลื่อนรุกตามจังหวะ
“เย่หยวน เจ้าออกไปก่อน! ข้าจะถ่วงเวลาเขาเอง!”
หลัวเจียตะโกนลั่น
อย่างไรก็ตามแต่ เย่หยวนหาได้มีเจตนาหนี เขากล่าวตอบเสียงเย็นว่า
“เย่คนนีห้ าใช่คนทิง้ มิตรสหาย! หากวันนีพ้ ่ีหลัวพินาศ เย่คนนีก้ ็ขอพินาศ

ไปพร้อมกัน!”
ลั่นวาจาหนักแน่นโดยไม่มีลงั เลแม้สกั นิด
สุม้ เสียงเย่หยวนเอ่ยลั่นเข้าหูหลัวเจีย เขาพลันรูส้ กึ ประทับจับใจยิ่ง
เย่หยวนคนนีถ้ ือสัจจะคุณธรรมนาใจ หากเป็ นคนอื่นคงหนีหางจุกตูดไป

คากล่าวนีไ้ ด้ปลุกกระตุน้ จิตวิญญาณนักสูใ้ นกายหลัวเจียจนเลือดร้อน
รัศมีแรงกดดันบนคมดาบยิ่งทวีความแข็งแกร่งมากขึน้ เรือ่ ยๆ
เย่หยวนเป็ นเพียงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นเท่านัน้ ความ

แตกต่างระหว่างทัง้ สองกว้างใหญ่ไพศาลเกินไป จนมิอาจแทรกแซง
ช่วยเหลือได้เลย เลี่ยงไม่ได้นอกจากยืนสังเกตการณ์อยู่ขา้ งศึกสัประยุทธ์
ความแกร่งกล้าของเย่หยวนหาใช่ส่งิ ที่เซียนในระดับเดียวกันจะต่อกรได้ก็
จริง แต่จะให้มาสัประยุทธ์ขา้ มระดับแบบในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์คง
เป็ นไปไม่ได้แล้ว
หากนับเสียงแห่งจอมเทพมังกร ซึง่ เป็ นไพ่ตายเด็ดของเย่หยวน นัน้ ยังพอมี

ทุนรอนต่อกรกับเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลางได้บา้ ง
แต่หวังอวีก่ นั เป็ นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุด!
ยามนีเ้ ห็นว่าเย่หยวนไม่มีเจตนาคิดหลบหนี หวังอวีก่ นั ลอบถอนหายใจ

พัฒนาการของเจียหลัวเหนือกว่าที่เขาคาดไว้มาก
ถึงจะฆ่าหลัวเจียลงได้ แต่หากเย่หยวนคิดหนีออกไป การจะไล่ลา่ จับตัว

อีกครัง้ กลับเป็ นเรือ่ งยากแน่นอน
ตอนที่ 1320 แพ้คู่
“หลัวเจีย อนาคตของเจ้านับว่าไร้ขีดจากัด! เพิ่งทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักร

ปฐมพระเจ้าขัน้ สุดได้หมาดๆ แต่กลับสัประยุทธ์ต่อกรกับเราชายชราได้
สูสี! นี่นบั ว่าน่าภาคภูมิย่ิงนักแล้ว!”
หวังอวีก่ นั แอบประหลาดใจอย่างอดมิได้ ความลึกลา้ ของหลัวเจียคนนีส้ งู

เกินความคาดหมายของเขายิ่ง
หากหลัวเจียทะลวงขึน้ ถึงจุดนีก้ ่อนหน้าประมาณแปดถึงสิบปี เขาจะมิใช่

คูม่ ือของหลัวเจียได้เลย
ทว่าตอนนีเ้ ขาที่คนุ้ ชินกับขุมพลังในมือมากกว่าย่อมได้เปรียบเหนือชัน้

ยามนีห้ ลัวเจียถูกไล่ตอ้ นจนตันแล้ว
เพลงทวนของหวังอวีก่ นั ทัง้ หนักหน่วงทรงพลัง กระทั่งความเร็วร่าย
กระบวนยังนับไม่ไม่ชา้
ความคล่องแคล่วของหลัวเจียลดลงอย่างมากเมื่ออยู่ต่อหน้าอีกฝ่ าย
แต่ทนั ทีทนั ใด สีหน้าการแสดงออกของหวังอวีก่ นั พลันผลัดเปลี่ยน จิต

สังหารแห่งดาบของหลัวเจียพุ่งทะยานเสียดฟ้าสูง
ทัง้ คนทัง้ ดาบคล้ายว่าหลอมรวมเป็ นหนึ่ง ผิวหนังถูกรมแดงเดือดประดุจ

เหล้าสีโลหิต
“เพลงดาบฟ้าดินนิรนั ดร์กาล!”
เสีย้ วพริบตา ทัง้ ความเร็วและพละกาลังของหลัวเจียก็เพิ่มทวีขนึ ้ นับสิบ
เท่า!
หลัวเจียที่ถกู ไล่ตอ้ นเสียเปรียบมาโดยตลอด ยามนีพ้ ลิกสถานการณ์กลับ

ในอึดใจ การเคลื่อนไหวทิง้ ทวนเพียงลาแสงสายหนึ่งโฉบวูบเสมือนภูตผี
พุ่งเข้าโจมตีหวังอวีก่ นั
การเคลื่อนไหวในครัง้ นี ้ เห็นได้ชดั ว่าหลัวเจียจงใจใช้ชีวิตแลกชีวิต!
เย่หยวนมองผ่านอ่านสถานการณ์ออกอย่างรวดเร็ว หลัวเจียหยิบใช้วิธี
ผลาญพลังปราณเทวะในร่ายกายเพื่อดึงศักยภาพตนเองออกมาให้ถึงขีด
สุด
แต่วิธีเช่นนีม้ นั สร้างภาระหนักยิ่งให้แก่รา่ งกายของเขาเอง
นอกจากนี ้ สภาวะพลังที่แกร่งกล้าขึน้ ยังเกิดขึน้ เพียงช่วงเวลาสัน้ ๆเท่านัน้
หากเขาไม่สามารถจัดการหวังอวีก่ นั ให้ตายได้ภายในเวลาที่กาหนด เย่

หยวนกับเขาเตรียมตีต๋วั ลงนรกได้เลย!
“นับเป็ นกระบวนท่าที่ทรงอนุภาพ แต่การทาเช่นนีก้ ลับทาให้ขา้ ปิ ดฉากเจ้า

เร็วขึน้ !”
หวังอวีก่ นั กล่าวขึน้ พร้อมเสียงเย็นแผดดัง

แม้ระดับฝี มือและประสบการณ์จะแตกต่างกันไม่นอ้ ย แต่การจะสังหาร
หลัวเจียให้อยู่หมัดภายในเวลาอันสัน้ กลับไม่มีทางเลย
หวังอวีก่ นั ตวัดทวนยาวเข้าพินิจทิ่งทะลุดงั ทิศทาง พร้อมส่องประกายยิม้ สี

เย็น
เพลงทวนนีม้ ิได้ต่างจากก่อนหน้าเลย
เขาไม่ลงั เลแม้สกั นิด พร้อมทิ่งแทงทวนยาวออกไปอย่างมั่นใจ
แต่ขณะที่ปลายทวนกาลังดิ่งเข้าปะทะกับคมดาบ จู่ๆหลัวเจียก็อนั ตธาน

หายวับไปต่อหน้า
ม่านตาดาของหวีงอวีก่ นั ตีบแคบหดเล็กในทันใด ยามนีป้ รารถนาชักทวน
ออกมาตัง้ หลัก แต่กลับสายเกินไปเสียแล้ว
ชวิง้ !
ชวิง้ !
เสียงคูโ่ ลหะดังเสียด ปลายคมแหลมทัง้ สองเจาทะลุเข้าเนือ้ โดยตรง!
ทวนยาวของหวังอวีก่ นั เสียบทะลวงผ่านทรวงอกของหลัวเจีย
ในขณะที่คมดาบของหลัวเจียทะลวงเสียบเข้ากลางอกของหวังอวีก่ นั !
แลกหมัดหนัก!
“พร๊วดด!”
“พร๊วดด!”
ทัง้ สองกระอักพ่นเลือดสดคาโตออกมาโดยพร้อมเพรียง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหลัวเจีย ยามนีธ้ ารเลือดสีทองไหลรินลงมาตามแนว

ของทวนยาว สภาพยามนีค้ ่อนข้างน่าสยดใจไม่นอ้ ย
หลัวเจียหมดสติไปทัง้ แบบนัน้ ปล่อยร่างแขวนค้างอยู่บนทวนยาว

คูด่ วงเนตรของหวังอวีก่ นั แข็งค้าง พลางเปี่ ยมไปด้วยความไม่แน่ใจ ไฉน
คมดาบเหมือนครูถ่ ึงพลาดสายตาเขาไปได้?
แต่ในไม่ชา้ เขากลับคร้านจะใส่ใจและเร่งพลังปราณเทวะอย่างบ้าคลั่งจน
เร็วจี๋ เพื่อต้องการทะลวงหมุนทวนยาวในมือ
หวังอวีก่ นั หวังบดขยีอ้ วัยวะภายในของหลัวเจียให้แหลกเป็ นชิน้ ๆ!
แต่ทนั ใดนัน้ เอง แสงประกายคมเฉียบเย็นปราดพุ่งเข้าใส่ทนั ที เย่หยวน

ตรงเข้ามาจู่โจมสกัดทันควัน!
จังหวะสอดผสานของเย่หยวนกล่าวได้ว่าสมบูรณ์แบบ ไม่ปล่อยโอกาสให้
หวังอวีก่ นั ปิ ดฉากสังหารหลัวเจียได้ลง
แม้ว่าหวังอวีก่ นั จะแข็งแกร่งมาก แต่นนั้ มิได้หมายความว่าจะจัดการทุก
อย่างได้ตามใจนึก
“เพลงดาบไม่เลว! แต่น่าเสียดาย เจ้ายังไม่ชานาญลึกลา้ !”
หวังอวีก่ นั ส่งเสียงเอ่ยดังขึน้ ยามนีไ้ ม่มีเวลาปิ ดฉากหลัวเจียอีกต่อไปและ

เตะร่างที่เสียบคาอยู่ออกจากทวนยาวของตน
ลูกเตะนีท้ รงพลังหวังเอาให้ตาย ร่างไร้สติของหลัวเจียกระเด็นออกไป

โดยตรงหลายหมื่นฉื่อ
กระบวนเคลื่อนไหวของหวังอวีก่ นั คล่องแคล่วคล่องตัวนัก ทวนยาวโบก
สะบัดจัดท่า เขากระหน่าโจมตีใส่เย่หยวน
ในมุมมองของหวังอวีก่ นั ถึงเขาในตอนนีจ้ ะได้รบั บาดเจ็บสาหัส แต่เย่

หยวนกลับไม่มีพิษภัยนักต่อตัวเขา
แต่ทนั ใดนัน้ เอง รอยยิม้ เหยียดเย็นพลันปรากฏขึน้ บนมุมปากเย่หยวนโดย

พลัน
สีหน้าการแสดงออกของหวังอวีก่ นั แปรเปลี่ยนในทันที
เสียงมังกรคารามดังลั่นสะท้านสวรรค์อดั ใส่หน้าของหวังอวีก่ นั โดยตรง!
หลังจากที่เย่หยวนเดินทางมาถึงมหาพิภพถงเทียน นี่เป็ นครัง้ แรกที่เย่

หยวนได้สาแดงใช้เสียงแห่งจอมเทพมังกร!
หากกล่าวให้ถกู ต้องคือ นี่เป็ นครัง้ แรกที่เย่หยวนปลดปล่อยเสียงแห่งจจอม

เทพมังกรหลังจากทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้า!
ภายในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ เพียงใช้เต๋าควบคุมสรรพสิ่งได้ แค่สะบัดนิว้

ก็ฆ่าล้างเสร็จสรรพ ไม่จาต้องถึงมือเสียงแห่งจอมเทพมังกรเลย
อย่างไรก็ตามแต่ เย่หยวนที่ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรพระเจ้าได้แล้ว การ
สาแดงใช้เสียงแห่งจอมเทพมังกรในครานี ้ กลับแตกต่างไปจากเมื่อก่อน
โดยสิน้ เชิง
ฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงของเขาได้ต่นื ขึน้ แล้ว ระดับความลึกลา้ ของเสียงแห่ง

จอมเทพมังกรย่อมพัฒนาขึน้ ด้วยเป็ นเท่าทวี
แต่เนื่องจากแต่ก่อน มีขอ้ กาจัดทางด้านอาณาจักรพลัง เขาจึงสาแดงใช้ได้

เพียงระดับแรกเท่านัน้ แถมยังใช้ได้แค่สองถึงสามอึดใจไม่เกินนี ้
แต่ปัจจุบนั ข้อจากัดต่างๆกลับลดน้อยลงมาแล้ว
พลานุภาพทาลายล้างของเสียงแห่งจอมเทพมังกรในตอนนี ้ มาตรได้ว่า
เป็ นจุดสูงสุดของระดับแรกแล้ว!
การสัประยุทธ์ขา้ มระดับกลับหาใช่ปัญหาเลย!
หากหวังอวีก่ นั อยู่ในระยะที่ห่างกว่านี ้ เย่หยวนย่อมไม่สามารถทาอันตราย

ได้เช่นกัน
แต่ตอนนีร้ ะยะโจมตีคือหน้าต่อหน้า!
หวังอวีก่ นั ขนลุกซู่วยันหนังศีรษะ คล้ายถึงสายฟ้าฟาดอัดกลางหัว ชั่วครู ่

ต่อมาเขาบาดเจ็บถึงขัน้ หลั่งเลือดออกจากทาวรทัง้ เจ็ด
โดยเฉพาะบาดแผลที่หลัวเจียฝากไว้ก่อนหน้าที่กลางอก ภายใต้แรง
กระตุน้ จากเสียงแห่งจอมเทพมังกร ปากแผลฉีกขยายใหญ่ขนึ ้ ทันทีพร้อม
ธารโลหิตสีทองพุ่งกระฉูดออกมาราวกับนา้ พุ
ผลการสัประยุทธ์ท่ีหลัวเจียถึงขัน้ ใช้ชีวิตแลกชีวิต เย่หยวนไม่ยอมปล่อย

โอกาสทองเช่นนีใ้ ห้หลุดมือได้ไม่วา่ อย่างไร!
สิบอึดใจ!
นี่คือขีดจากัดที่เย่หยวนสามารถทาได้ในปั จจุบนั หากยังฝื นไปมากกว่านี ้

เขาจะไม่มีแรงเหลือสาหรับหนีอีกต่อไป
ความแตกต่างระหว่างเขากับหวังอวีก่ นั มีมากเกินไป เย่หยวนไม่มีทางฆ่า
อีกฝ่ ายได้เลย
เขาทาให้อีกฝ่ ายบาดเจ็บสาหัสที่สดุ ทาที่จะทาได้แล้ว
ในพริบตาเดียว เย่หยวนตีเชิงร่นถอยออกมาห่างก่อนคว้าร่างหลัวเจียและ
หนีออกไปโดยไว
“ตาเฒ่าบัดซบ หนีแ้ ค้นในวันนี ้ ข้า,เย่หยวนได้สลักจาฝังใจไว้แล้ว! หัวสุนขั

นัน้ ข้าจะเป็ นคนสะบัน้ ออกมาเองในสักวัน! เย่หยวนผูน้ ีข้ อรับปากไม่
ตระบัดสัตย์!”
ลั่นวาจาทิง้ ทวนจบ เย่หยวยเร่งฝี เท้าเร็วจี๋หนีหายไปสุดสายตาของหวังอวี
กั่น คากล่าวเปี่ ยมอาฆาตยังฝังระทึกกึกก้องกลางห้วงอากาศไม่คลาย
อ่อน
สีหน้าของหวังอวีก่ นั ในยามนีซ้ ีดเผือกอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่า เซียน

อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นอย่างเย่หยวนจะเก็บซ่อนไพ่ตายที่น่ากลัว
ขนาดนีเ้ อาไว้ดว้ ย
พลังเต๋าฟ้าดินที่กอปรอยู่ในคลื่นเสียงคารามนัน้ อยู่ในระดับที่น่ากลัว
เกินไปนัก หากระดับพลังของเย่หยวนสูงกว่านีเ้ ล็กน้อย หวังอวีก่ นั อาจต้อง
พบจุดจบในวันนีอ้ ย่างเลี่ยงมิได้
หวังอวีก่ นั ทราบดี เย่หยวนเป็ นนักหลอมโอสถ แต่คาดไม่ถึงเลยว่า ความ

แกร่งกล้าในศาสตร์แห่งการต่อสูเ้ องจะสูงส่งถึงเพียงนี ้
แม้แต่เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลางยังหาใช่คมู่ ือของเย่หยวนไม่
จาต้องเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลายขึน้ ไปเท่านัน้ ที่จะ

สามารถสูร้ บปรบมือกับเย่หยวนได้
เรือ่ งในวันนีอ้ าจดูเหมือนว่าหลัวเจียช่วยเหลือเย่หยวน
แต่ในความเป็ นจริง กลับเป็ นเย่หยวนที่ช่วยกูส้ ถานการณ์และหนีออกมา

ได้
หากมิใช่เพราะเย่หยวนช่วยให้หลัวเจียเลื่อนระดับได้ ต่อให้หลัวเจียจะ
หยิบใช้ไพ่ตายทุกแขนงออกมา ก็ไม่มีทางทาให้หวังอวีก่นั บาดเจ็บถึงขัน้ นี ้
“กระบวนโจมตีเมื่อครูเ่ ป็ นวรยุทธต่อสูข้ องเผ่าอสูรอย่างชัดเจน! แต่…แต่

มันเป็ นมนุษย์ มันไปเรียนรูจ้ ากแห่งหนใดกัน?”
หวังอวีก่ นั ตบโอสถเม็ดหนึ่งเข้าปากทันทีพร้อมสายตาแดงกล่า
บนทรวงอกปรากฏเป็ นรูโหว่ขนาดใหญ่ พินิจจากจุดนีน้ ่าสยดสยองหาที่

เปรียบไม่
บาดแผลที่หลังเจียฝากเอาไว้ให้ มีระยะความกว้างเพียงตัวดาบเท่านัน้
แต่เสียงแห่งจอมเทพมังกรของเย่หยวน กลับทาให้ปากแผลของเขาฉีกตัว
ขยายออกจนกลายมาเป็ นรูโหว่ขนาดใหญ่อย่างที่เห็น
เว้นเสียว่า แม้อาการบาดเจ็บจะค่อนข้างสาหัส แต่นนั้ ก็มิได้อนั ตรายถึง

ชีวิต
การจะฆ่าเซียนอาณาจักรพระเจ้าให้ตายสักคนหนึ่ง นับเป็ นเรือ่ งยากมาก
สามวันต่อมา อาการบาดเจ็บของหวังอวีก่ นั ก็เริม่ ควบคุมได้ในที่สดุ
เขาหยิบยันต์ส่อื สารแผ่นหนึ่งออกมาและเอ่ยปากกล่าวว่า
“สถานการณ์เปลี่ยน การซุ่มโจมตีลม้ เหลว! ส่งผูอ้ าวุโสสองกับผูอ้ าวุโส
สามออกมา! ไม่วา่ อย่างไรจักต้องฆ่าเด็กนัน้ โดยเร็วที่สดุ !”
ในขณะที่กล่าวจบ ยันต์ส่อื สารนัน้ ก็สลายหายไปกลางอากาศ
ณ เวลาเดียวกัน เย่หยวนได้นาร่างหลัวเจียที่กาลังบาดเจ็บสาหัสหลบหนี
ออกไปไกลนับหลายหมื่นลีแ้ ล้ว
ตอนที่ 1321 ต่อให้ใช้ชวี ิตแลกชีวิตก็ยอมเสี่ยง
ณ ตำหนักตระกูลหวัง สีหน้ำของหวังหลินโปในขณะนีด้ ำมืดประดุจเมฆ

ดำ
เขำไม่คิดไม่ฝันเลยว่ำ ผูอ้ ำวุโสสี่ท่ีถึงขัน้ เคลื่อนไหวเป็ นกำรส่วนตัวจะ

ประสบควำมล้มเหลวในกำรลอบสังหำรเย่หยวน!
สำหรับควำมแกร่งกล้ำของผูอ้ ำวุโสสี่ ตัวเขำชัดแจ้งดีกว่ำใครๆ
แม้หลัวเจียจะเป็ นที่รูจ้ กั ในนำม ยอมดำบอันดับหนึ่งแห่งหอมหำสมบัติ

ทว่ำต่อหน้ำผูอ้ ำวุโสสี่คนนี ้ กลับไม่มีคณ
ุ สมบัติมำกพอจะกล่ำวถึง
แต่กระนัน้ เอง ผูอ้ ำวุโสสี่กลับทำพลำดไปแล้วจริงๆ!

ยำมพบตัวแล้ว เขำไม่มีทำงปล่อยทัง้ สองหนีไปง่ำยๆแน่นอน แต่ถึงขัน้ ที่ว่ำ
ผูอ้ ำวุโสสี่ตอ้ งติดต่อกลับมำยังตระกูลเพื่อขอกำลังเสริม นี่แสดงให้เห็น
อย่ำงชัดแจ้ง ทัง้ สองฝ่ ำยเคยปะทะกันมำแล้วแน่นอน!
ซึง่ ผลลัพธ์ท่ีได้คือ สองคนนัน้ สำมำรถต่อกรจนประวิงเวลำหนีไปได้!
ข้อสันนิฐำนนีม้ ีควำมเป็ นไปได้สงู มำก เพรำะหำกไม่ลงเอยเช่นนัน้ คน

อย่ำงผูอ้ ำวุโสสี่ไม่มีทำงเอ่ยปำกของควำมช่วยเหลือจำกตระกูลแน่นอน
แต่ส่งิ หนึ่งที่หวังหลินโปไม่สำมำรถเข้ำใจได้เลยก็คือ มองข้ำมหลัวเจียคน

นัน้ ไป ตัวแปรสำคัญควรจะเป็ นเย่หยวน อย่ำงไรก็ตำม…เย่หยวนมีทนุ
รอนอันใดถึงสำมำรถสร้ำงปั ญหำให้แก่ผอู้ ำวุโสสี่ได้ขนำดนัน้ ?
“หลินโป เจ้ำเรียกพวกข้ำมำมีเรือ่ งอันใด?”
ผูอ้ ำวุโสชรำอีกสองคนย่ำงกรำยเข้ำมำในตำหนัก และนัน้ เป็ นใครอื่นไป

มิได้นอกจำก ผูอ้ ำวุโสสอง,หวังอวีเต๋ำ กับ ผูอ้ ำวุโสสำม,หวังอวีมิน
ทัง้ สองต่ำงเป็ นเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุดเช่นกัน แต่ควำมแกร่ง

กล้ำนับว่ำเหนือชัน้ กว่ำหวังอวีก่ นั อยู่หนึ่งขุม
พลำงได้ยินแบบนัน้ หวังหลินโปเร่งเอ่ยปำกเล่ำเรือ่ งเย่หยวนให้ฟังอย่ำง

ร้อนใจ
“ท่ำนลุง หำกเรำปล่อยเด็กนัน้ ให้ลอยนวลไป คงเป็ นเรือ่ งยำกยิ่งหลังจำกนี ้
ที่ตระกูลหวังจะผงำดขึน้ มำได้อีกในเมืองกุยฉำง! ท่ำนลุงต้องเร่งตักไฟ
ตัง้ แต่ตน้ ลม จัดกำรปั ญหำให้หมดสิน้ ภำยในสุสำนสำยลมหยินนัน้ !”
หวังหลินโปเผยสีหน้ำกระวนกระวำยใจ กล่ำวขึน้ เสียงเคร่งขรึม
เมื่อได้ฟังเหตุกำรณ์ทงั้ หมดจำกปำกหวังหลินโป หวังอวีเต๋ำสีหน้ำทมิฬมืด

ลงเล็กน้อยและกล่ำวว่ำ
“แม้เมืองกุยฉำงจะอยู่ในอำณำเขตปกครองของจักรพรรดิเทพสวรรค์ฟู่
เฟย แต่ช่ือเสียงของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหำสมบัติเองก็เลื่องลือไม่แพ้กนั
เรำควรปรำบปรำมหอมหำสมบัติอย่ำงให้เกินพอดี เรำเองอย่ำลำ้ เส้นให้
มันกลำยเป็ นเรือ่ งใหญ่โต แต่เด็กหนุ่มแซ่เย่นนั้ เองก็มิควรมีชีวิตอยู่ต่อไป
เช่นกัน! เวลำนีค้ ือโอกำสดีท่ีสดุ แล้วที่จะลอบสังหำรมิให้ข่ำวกระจำย
ออกไป!”
หวังหลินโปเร่งพยักหน้ำเห็นงำมและกล่ำวว่ำ
“ข้ำเองก็คิดเช่นนัน้ ! หำกเด็กนัน้ กลับถึงเมืองกุยฉำงหรือหยำงรุยรูเ้ รือ่ งนี ้

เสียก่อน ยำมนัน้ พวกเรำจะไม่มีโอกำสเคลื่อนไหวใดๆอีกต่อไป!”
หวังอวีเต๋ำเหลียวข้ำงกล่ำวกับชำยชรำอีกคนทันที
“เฒ่ำสำม เร่งออกเดินทำงตำมไปสมทบโดยไว สหำยน้อยคนนีน้ บั เป็ นตัว

ปั ญหำใหญ่ของตระกูลหวัง!”
“ไปกันเถอะพี่สอง!”
หวังอวีมินหำได้คดั ค้ำนใดและพยักหน้ำกระชับเร่งมือ
………………..
“เฮ้ออ… ท่ำนยังไม่ตำยใช่ไหม? ลุกขึน้ ให้ขำ้ ดูทีว่ำท่ำนยังไม่ตำยจริงๆ!”
เมื่อหลัวเจียลืมตำขึน้ ฟื ้ นสติอย่ำงช้ำๆ เย่หยวนที่เห็นดังนัน้ พลันถอน

หำยใจเฮือกใหญ่ดว้ ยควำมโล่งอก
ก่อนหน้ำนีท้ ่ีอีกฝ่ ำยกำลังประสบอำกำรเจียนตำย เย่หยวนต้องระเห็จอุม้
ร่ำงของหลัวเจียหนีไปให้ไกลที่สดุ
ยำมนีพ้ อเห็นว่ำหลัวเจียพ้นขีดอันตรำยแล้ว นัน้ จึงเป็ นเหตุว่ำทำไมเย่

หยวนถึงกล่ำวเสียดสีออกมำ
ปั จจุบนั วันเวลำเลยผ่ำนไปหนึ่งเดือนเต็มแล้ว นับตัง้ แต่เดินทำงออกจำก

เมือง
เพื่อรักษำอำกำรบำดเจ็บของหลัวเจีย เย่หยวนต้องนำจ่ำยเป็ นรำคำ

จำนวนมหำศำล
โอสถฟื ้ นฟูขนั้ เทวะที่เขำหลอมกลั่นเตรียมไว้ หมดลงไปมำกเช่นกัน

ประสิทธิภำพของโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ ต่ำ ไม่คอ่ ยมีผลเท่ำไหร่นกั
ต่ออำกำรบำดเจ็บของหลัวเจีย
ดังนัน้ เย่หยวนจำต้องใช้จำนวนเข้ำว่ำเพื่อทดแทนในส่วนนี ้
โชคยังดีท่ีทงั้ ตัวเย่หยวนเปรียบเสมือนคลังโอสถเคลื่อนที่อยู่แล้ว แถม

ทัง้ หมดล้วนแล้วแต่เป็ นโอสถขัน้ เทวะ นัน้ จึงทำให้หลัวเจียรอดพ้นจำก
ควำมตำยมำได้
หำกเป็ นคนอื่นที่ได้รบั บำดเจ็บสำหัสปำนนี ้ คงเตรียมตัวตำยอย่ำงไม่ตอ้ ง

สงสัย
หลัวเจียกัดฟั นข่มควำมเจ็บ บังคับร่ำงตนเองให้ลกุ ขึน้ นั่ง เขำจับจ้องเย่

หยวนด้วยควำมประหลำดใจยิ่งและกล่ำวว่ำ
“เจ้ำเป็ นคนช่วยข้ำไว้?”
เย่หยวนกล่ำวตอยอย่ำงยิม้ แย้มกลับไป
“ที่แห่งนีย้ งั มีคนอื่นอีกรึ?”
“แต่ขำ้ บำดเจ็บสำหัส…”
หลัวเจียประจักษ์ทรำบดีถึงควำมรุนแรงของบำดแผลที่ตนได้รบั ยำมที่เขำ
ปลดปล่อยกระบวนไพ่ตำยออกมำปะทะกับหวังอวีก่ นั เขำก็ดตรียมใจตำย
ไว้แล้ว
แต่นนั้ ก็แลกมำกับหวังอวีก่ นั ที่ได้รบั บำดเจ็บสำหัสไม่ต่ำง เขำต้องกำรซือ้
เวลำเพื่อให้เย่หยวนหลบหนีออกไป นัน้ คือทัง้ หมดที่เขำจำควำมได้
เย่หยวนโบกมือปั ดพลำงกล่ำวติดตลกว่ำ
“ระหว่ำงข้ำกับท่ำนก็หำใช่สำยสัมพันธ์ตนื ้ เขิน คงเป็ นไปได้ท่ีขำ้ ปล่อยให้

ท่ำนสิน้ ตำยตำยไปเฉยๆ?”
หลัวเจียกล่ำวขึน้ ว่ำ
“ข้ำเป็ นหนีบ้ ญ
ุ คุณท่ำนประมุขหอครัง้ ใหญ่หลวง เขำกำชับเด็ดขำด ไม่ว่ำ
อย่ำงไรก็ตอ้ งปกป้องเจ้ำให้ปลอดภัย ต่อให้ตอ้ งใช้ชีวิตแลกชีวิต ข้ำก็เต็ม
ใจยอมเสี่ยง! อย่ำงน้อยก็คงตอบแทนเขำได้บำ้ ง!”
เย่หยวนเค้นเสียงหัวเรำะเบำๆพลำงกล่ำวว่ำ
“ชีวิตของท่ำนมันไร้ค่ำเพียงนัน้ เลยงัน้ รึ? ตอนนี ้ นับว่ำท่ำนตำยไปครัง้ นึง

แล้ว นี่ถือว่ำชดใช้หมดสิน้ และตอนนีข้ ำ้ ก็ฟื้นชีวิตท่ำนขึน้ มำใหม่!”
หลัวเจียสำลักเล็กน้อยเมื่อได้ยืน แม้วำจำคำกล่ำวของเขำจะดูแปลกๆ แต่

ก็มิอำจเช่นกันว่ำจะกล่ำวหักล้ำงอย่ำงไร
ครำวนีเ้ ขำท่องประตูนรกแล้วครัง้ หนึ่ง กำรที่เย่หยวนจะกล่ำวแบบนัน้ ก็ไม่

เชิงว่ำแปลกเกินไป
“หุหุ ข้ำกล่ำวหยอกท่ำนเล่น! อย่ำนำใส่ใจจนเกินเหตุ อำกำรบำดเจ็บของ
ท่ำนเพิ่งฟื ้ นตัว ยังต้องพักผ่อนอีกสักพักใหญ่ แต่เรำเองก็สำยมำกแล้ว
เช่นกัน หนทำงเบือ้ งหน้ำอำจต้องลุยหนักเป็ นเท่ำตัว”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พลำงตบไหล่อีกฝ่ ำยเบำๆ
เขำทรำบดี ชำยหัวแข็งแบบนีก้ ลับสอนไม่ง่ำย ต่อให้ตีดว้ ยไม้ไผ่แข็งก็ยงั ไม่

ฟั ง ซึง่ หำกต้องนั่งเถียงกับอีกฝ่ ำย คงเป็ นอะไรที่น่ำเบื่ออย่ำงยิ่ง
แต่กระนั่นเอง หลัวเจียคนนีถ้ ือสัตย์คณ

ุ ธรรมนำหนึ่ง ถึงขัน้ ที่ว่ำหำญกล้ำ
นำชีวิตตนเองแหขวนอยู่บนเส้นดำยเพื่อตอบแทนบุญคุณ นี่ทำให้เย่หยวน
ได้เห็นอะไรหลำยๆอย่ำงในตัวอีกฝ่ ำย
คนประเภทนีค้ วรค่ำแก่กำรคบหำทำควำมรูจ้ กั
หลัวเจียพลันนึกขึน้ ได้ก่อนขมวดคิว้ ถำมว่ำ
“เจ้ำช่วยข้ำไว้ แล้วหวังอวีก่ นั ล่ะ?”
เย่หยวนดูครุน่ คิดไปเล็กน้อยและกล่ำวว่ำ
“อีกฝ่ ำยเองก็สำหัสไม่นอ้ ยเช่นกัน กว่ำจะฟื ้ นคืนสูส่ ภำวะสุดยอดน่ำจะ

ประมำณครึง่ เดือนเศษ ต่อไปคงได้เจอกันอีก ณ สุสำนสำยลมหยินเป็ น
แน่”
หลัวเจียพลันหรีส่ ำยตำแคบลง รำวกับตัง้ ใจจะจับใจควำมบำงอย่ำงจำก

ตัวเขำตระหนักทรำบดีถึงอนุภำพคมดำบของเขำ ถึงแม้นจะทรงพลัง แต่
กลับไม่มีทำงทำให้อีกฝ่ ำยสำหัสหนักขนำดนัน้ ได้
พักผ่อนเพียงสองสำมวัน โดยปกติก็ควรฟื ้ นกลับสูส่ ภำวะสุดยอดได้แล้ว
แต่เย่หยวนกลับบอกว่ำ อีกฝ่ ำยจำต้องใช้เวลำพักฟื ้ นถึงครึง่ เดือนเศษ!
เป็ นไปได้ไหมว่ำ…ตอนนัน้ ดำบของเขำบังเอิญแทงโดนจุดสำคัญพอดี?
หรือ…ที่อีกฝ่ ำยสำหัสขนำดนัน้ เป็ นเพรำะเย่หยวน?

หำกพินิจคิดย้อนกลับไป ตัวหลัวเจียถูกทวนยำวทะลวงร่ำงลอยเคว้ง
หำกเย่หยวนไม่เคลื่อนไหวออกโรงเองก็ไม่มีทำงช่วยชีวิตเขำได้แน่นอน
หลัวเจียสะดุง้ เฮือกด้วยควำมตกใจ เมื่อนึกถึงควำมเป็ นไปได้ในข้อนี!้
มันอำจเป็ นแบบนัน้ จริงๆ แม้หวังอวีก่ นั จะได้รบั บำดเจ็บสำหัสจำกคมดำบ

ของเขำ แต่มนั ก็ยงั หำใช่ส่งิ ที่เย่หยวนจะลงไม้ลงมือทำอะไรได้
นอกจำกนีต้ วั เขำที่คำ้ งเติ่งอยู่บนทวนยำวของอีกฝ่ ำย มันไม่มีทำงที่เขำจะ

รอดชีวิตออกมำเองได้เลย จะกล่ำวว่ำอีกฝ่ ำยเห็นใจเมตตำจึงไว้ชีวิต? นี่
ยิ่งเป็ นไปไม่ได้!
แต่…แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึน้ กันแน่?
เซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้นสำมำรถบดขยีเ้ ซียนอำณำจักรปฐม
พระเจ้ำขัน้ สุดได้?
ยิ่งคิดเท่ำไหร่ หลัวเจียก็ย่ิงรูส้ กึ เป็ นไปไม่ได้มำกขึน้ เท่ำนัน้
“นี่ ท่ำนกำลังคิดอะไรอยู่?”
เย่หยวนมองผ่ำนอ่ำนสีหน้ำของหลัวเจียออกอย่ำงแม่นยำ ยำมนีจ้ ึงเอ่ย

ถำมเรียกสติ
หลัวเจียได้สติขนึ ้ ทันใด แต่ก๋ยงั กล่ำวถำมด้วยควำมสงสัยว่ำ

“แต่ลกู มังกรของเรำถูกหวังอวีก่ นั ฆ่ำทิง้ หมดแล้ว เช่นนีจ้ ะเดินทำงยังไง
ต่อ?”
เย่หยวนกล่ำวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“ง่ำยมำก ท่ำนรอข้ำอยู่ตรงนีช้ ่วั ครูห่ นึ่ง เดี๋ยวข้ำกลับมำ!”
เพียงร่ำงสั่นกระตุกเล็กน้อย เย่หยวนเคลื่อนตัวหำยไปอย่ำงรวดเร็วจนลับ
สำยตำหลัวเจียไป
ประมำณครึง่ ชั่วยำมต่อมำ หลัวเจียที่เผลอหลับไปเพรำะควำมอ่อนเพลีย

ยำมนีส้ ะดุง้ ตื่นขึน้ เมื่อได้ยินเสียงฝี เท้ำควบตรงเข้ำมำจำกระยะไกล
พินิจจำกกลิ่นอำยนัน้ ต้องเป็ นอสูรศักดิส์ ิทธิ์อย่ำงไม่ผิดเพีย้ น!
หลัวเจียสัมผัสได้ตงั้ แต่แรกแล้วว่ำ ที่แห่งนีเ้ ต็มไปด้วยเหล่ำอสูรมำกมำย

เร้นซ่อนแฝงกำย ย่อมเป็ นเรือ่ งปกติท่ีจะมีอสูรศักดิส์ ิทธิ์ปรำกฏกำยขึน้ เฉก
เช่นยำมนี ้
เว้นเสียแต่ สภำพ ณ ปั จจุบนั ของเขำกลับเลวร้ำยเกินกว่ำจะไปต่อกรกับ

อสูรศักดิส์ ิทธิ์เหล่ำนีไ้ ด้
หลัวเจียเร่งคิดหำหนทำงหนีโดยไว แต่ขณะที่กำลังพยำยำมพยุงร่ำงขึน้ วิ่ง

เขำก็พบว่ำบนร่ำงอสูรศักดิส์ ิทธิ์ตนหนึ่งมีใครบำงคนกำลังขี่อยู่จริงๆ!
เย่หยวน!
ชำยผูน้ ีส้ ำมำรถฝึ กอสูรศักดิส์ ิทธิ์ให้เชื่องได้ภำยในเวลำไม่ถึงหนึ่งชั่วยำม!
หลัวเจียเบิกตำโพล่งกว้ำงแทบถลนออกมำ เขำคำดไม่ถึงเลยว่ำ มันจะ

เป็ นเรือ่ งง่ำยอย่ำงที่เย่หยวนกล่ำวไว้จริงๆ!
อสูรศักดิส์ ิทธิ์ท่ีตรงเข้ำมำใกล้มีทงั้ หมดสองตัว ซึง่ พวกมันคือเสือดำวเมฆ

ลมกรด อสูรศักดิส์ ิทธิ์ท่ีมีควำมเร็วอันโดดเด่นยืนหนึ่ง
ซึง่ หนึ่งในนัน้ ยังเป็ นเสือดำวเมฆลมกรดตัวเดียวกับที่ปิดล้อมเย่หยวน

เอำไว้ในตอนนัน้
ทันทีทนั ใด หลัวเจียพลันนึกไปถึงเรือ่ งรำวที่ตระกูลเหลียงและตระกูลหวัง

เคยกล่ำวกับเย่หยวน วิชำควบคุมอสูร!
แต่ภำยหลัง เป็ นที่ชดั เจนแล้วว่ำวิชำนัน้ ไม่มีจริง หลังจำกที่เย่หยวน
ปลดปล่อยแรงกดดันของเผ่ำมังกรออกมำ
แต่ดว้ ยเหตุนี ้ จึงเป็ นข้อพิสจู น์ชดั เจนว่ำ สำยเลือดมังกรที่ไหลเวียนอยู่ใน

กำยเย่หยวนหำใช่สำยเลือดมังกรทั่วไป!
ยำมนีห้ ลัวเจียตระหนักได้ว่ำ เบือ้ งหลังของชำยหนุ่มนำมว่ำเย่หยวนเก็บ

ซ่อนควำมลึกลับไว้ลกึ เกินไป!
“หุหุ เอำเข้ำจริง พวกเจ้ำตัวนีย้ งั สะดวกเสียยิ่งกว่ำลูกมังกรที่นำออกมำใน

ทีแรกอีก!”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พลำงหัวเรำะแช่มเล็กน้อย
ตอนที่ 1322 สกัดทุกทางหนี
“เจ้ำสำมคนนัน้ มำนี่!”
นักสูผ้ หู้ นึ่งสวมชุดอำภรณ์คล้ำยทหำรยำมตะโกนเรียกกลุน่ กั สูท้ งั้ สำมที่

กำลังจะเดินทำงเข้ำสูส่ สุ ำนสำยลมหยิน
สีหน้ำกำรแสดงออกของทัง้ สำมพลันผันเปลี่ยน หนึ่งในนัน้ กล่ำวขึน้ อย่ำง

ไม่พอใจว่ำ
“มีอะไร?”
ทหำรยำมตะโกนตอบเสียงเย็นว่ำ
“พวกเจ้ำทัง้ สำม ประทับฝ่ ำมือลงตรงนี!้ ”
“เหอะ! พวกเจ้ำเป็ นใคร? ไฉนมีสิทธิ์มำสั่งกำรคนอื่น?”
“หำกไม่ประทับเอง เรำจะช่วยประทับให้!”
“ช่ำงน่ำขัน! พวกเรำสำมคนเข้ำออกสุสำนสำยลมหยินไม่ต่ำกว่ำร้อยรอบ
แล้ว! ไม่ยกั จะรูว้ ่ำมีด่ำนตรวจสอบแบบนีต้ งั้ แต่เมื่อใด แล้วพวกเจ้ำเป็ น
ใคร ไฉนถึงหยิ่งยโสถึงเพียงนี!้ ?”
“พวกเรำเป็ นใครกลับสำคัญไม่ เพียงแต่ขำ้ สั่งส่วนพวกเจ้ำปฏิบตั ิตำม!”
“แล้วหำก…เรำไม่ทำตำมล่ะ?”
………………..
ไม่นำนทัง้ สำมก็ประทับฝ่ ำมือลงในป้ำยตรำบำงอย่ำงแต่โดยดี
ในไม่ชำ้ ป้ำยตรำนัน้ ก็เปล่งแสงเป็ นสัญญำณไฟสีเขียวออกมำ
ทหำรยำมที่เห็นแบบนัน้ ก็เหลียวมองทัง้ สำมและกล่ำวว่ำ

“แค่ประทับมือลงไปตัง้ แต่แรกก็สนิ ้ เรื่องแล้ว ไฉนถึงต้องให้ลงไม้ลงมือ?”
กลุม่ นักสูท้ งั้ สำมหำได้เอ่ยกล่ำวหักล้ำงอันใด ก่อนจำกไปพร้อมสีหน้ำเจือ

หงุดหงิด
ในขณะนี ้ ปรำกฏผูค้ นต่อแถวออกไปยำวอยู่ดำ้ นนอกสุสำนสำยลมหยิน
ทุกคนต่ำงต้องกำรเข้ำไปในสุสำนสำยลมหยิน แต่จำต้องผ่ำนกำร
ตรวจสอบจำกป้ำยตรำนัน้ เสียก่อน
กลุม่ ทหำรยำมเหล่ำนีห้ ำใช่ฝักฝ่ ำยใดอื่น นอกเสียจำกคนของตระกูลหวัง

ที่เปลี่ยนชุดเครือ่ งแต่งกำยเพื่อปิ ดบังตัวตน
เนื่องด้วยกำรกระทำที่ดเู สียมำรยำทขนำดนี ้ หำกทรำบว่ำเป็ นคนของ
ตระกูลหวังอำจเสียงชื่อยิ่งไปกว่ำเดิม ดังนัน้ จึงจำต้องปิ ดขังตัวตนเอำไว้
“พี่สอง วิธีนีจ้ ะได้ผลจริงๆใช่หรือไม่? หำกเด็กนัน้ ย้อนกลับไปเสียก่อน

ล่ะ?”
หวังอวีก่ นั กล่ำวถำมหวังอวีเต๋ำด้วยควำมกังวลใจ
หวังอวีเต๋ำกล่ำวตอบว่ำ
“ผ่อนคลำยเถิด อวีมินดักเส้นทำงกลับของเจ้ำเด็กนัน้ เป็ นที่เรียบร้อย เว้น

เสียว่ำ เขำไม่ตอ้ งกำรหญ้ำลำยรัตติกำลแล้ว ยำมนัน้ ให้อวีมินถ่วงเวลำ
และพวกเรำเร่งรุดตำมไปสมทบก็ยงั ทัน แต่ตำมที่ขำ้ สันนิฐำน ทันทีท่ีเด็ก
นัน้ ออกจำกกำรเก็บตัวก็ตอ้ งกำรที่จะมำสุสำนสำยลมหยินเป็ นอับดับแรก
แสดงว่ำเขำกำลังต้องกำรหญ้ำลำยรัตติกำลอย่ำงมำกแน่นอน”
หวังอวีก่ นั กล่ำวขึน้ ว่ำ
“ข้ำกังวลเกินไปเอง แต่ไม่รูเ้ ลยว่ำหำกหยำงรุยทรำบเรือ่ งนี ้ มันจจะมี

ปฏิกิรยิ ำอย่ำงไร”
หวังอวีเต๋ำเค้นเสียงหัวร่อคำโตและกล่ำวตอบอย่ำงเย็นชำว่ำ
“เหอะ ต่อให้ไอ้เด็กนัน้ ตำยแล้วมันจะทำอะไรได้? พวกเรำจัดขุมกำลังดัก

ซุม้ ส่งข่ำวมำตลอดทำง ไอ้เด็กนัน้ ใช้เสือดำวเมฆลมกรดเป็ นภำหนะ ถึงไม่
รูว้ ่ำมันไปเอำมำจำกไหร แต่ท่ียืนยันได้ก็คือ มันกำลังมุ่งหน้ำมำทำงนี ้
แต่…นัน้ คือข่ำวกรองที่เรำได้มำทัง้ หมด เด็กนัน้ สังหำรขุมกำลังที่เรำดักซุม้
ไว้จนไม่เหลือแล้ว!”
หวังอวีก่ นั ใจสั่นสะทก เขำกล่ำวขึน้ ทันทีว่ำ
“ข้ำไม่คิดเลยว่ำ ไม่เพียงมันจะเป็ นนักหลอมโอสถมือฉกำจ แต่ในเส้นทำง

แห่งกำรต่อสูก้ ลับเหนือชัน้ ไม่เป็ นสองรองใคร! หำกมิใช่เพรำะระดับพลัง
ของมันที่ขำดตกเกินไป ป่ ำนนีพ้ ่ีสองอำจไม่มีโอกำสเห็นหน้ำน้องสี่คนนีอ้ ีก
ตลอดไป!”
เมื่อนึกถึงภำพฉำกในตอนนัน้ หวังอวีก่ นั ยังสลักจจำฝังลึกอยู่ในใจ
หลัวเจียและเย่หยวน กลับแข็งแกร่งเกินจินตนำกำรของเขำไปมำก
เพรำะยำมนัน้ เขำตระหนักได้ทนั ทีว่ำ เพียงตนคนเดียวเอำทัง้ คูไ่ ม่อยู่
แน่นอน จึงเป็ นเหตุท่ีตอ้ งขอควำมช่วยเหลือจำกตระกูล
หวังอวีเต๋ำปรีร่ ุดมำเสริมอย่ำงรวดเร็ว พร้อมนำเครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์เลิศลำ้

แขนงตรวจสอบติดตัวมำด้วย
ซึง่ ป้ำยตรำตรวจจับอันนีส้ ำมำรถระบุจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของนักสูไ้ ด้

โดยละเอียด ตรำบใดที่ถือครองป้ำยตรำตรวจจับนีอ้ ยู่ ไม่มีใครสำมำรถ
หลบพ้นจำกสำยตำได้
แน่นอนว่ำพวกเขำควรนำเครือ่ งรำงชนิดนีต้ ิดตัวมำด้วย เพรำะเย่หยวน

อำจแปลงโฉมลอบเร้นแฝงกำยจนหลุดมือพวกเขำไป
………………………….
ภำยในกองขยะ ปรำกฏหัวทัง้ สองโผล่พรวดออกมำเชิงสังเกตกำรณ์ไป

พลำง
สีหน้ำกำรแสดงออกของหลัวเจียเคร่งขรึมขึน้ หลำยส่วน ขณะเขำกล่ำวขึน้

ว่ำ
“ตระกูลหวังคิดวำงตำข่ำย หวังให้เขำหนีเสียบปลำยหอก! คิดไม่ถึงเลยว่ำ

พวกนัน้ จะนำป้ำยตรำตรวจจับมำด้วย!”
“อุตส่ำห์หอบกันมำทัง้ ตระกูลหวัง ก็ดี! ข้ำจะได้ลำ้ งโคตรมันให้สนิ ้ ซำกโดย

ไว!”
หลัวเจียหันมองหน้ำเย่หยวนอย่ำงอดมิได้ ก่อนจะกล่ำววำจำดั่งไร้
ประโยชน์ว่ำ
“เจ้ำก็ยงั ปำกเก่งได้! ระหว่ำงทำงมำนีม้ ีคนของมันซ่อนอยู่มำกมำย ถึง

จัดกำรไปแล้ว แต่อย่ำงไรก็ดี พวกมันเองก็ควรจะรูแ้ ล้วว่ำ เรำมำถึงที่น่ี
แล้ว!”
ถึงอย่ำงนัน้ เมื่อหลัวเจียหยิบยกเรือ่ งนีข้ นึ ้ มำกล่ำว เขำเองก็รูส้ กึ ประทับใจ
ในตัวเย่หยวนมิใช่นอ้ ย
ตลอดทำงที่ผ่ำนมำ ทุกคนที่ดกั ซุม้ อยู่ลว้ นถูกพบโดยเย่หยวนทัง้ สิน้ ไม่วำ่

ใครจะแอบซ่อนแนบเนียนเพียงใด แต่กลับไม่มีสกั คนที่สำมำรถหนีพน้ จำก
สำยตำอันเฉียบคมของเย่หยวนได้
ชำยหนุ่มคนนีเ้ ป็ นสัตว์ประหลำดชัดๆ!
มิเช่นนัน้ ไม่จำเป็ นต้องถึงมือระดับผูอ้ ำวุโส แค่หน่วยดักซุม้ โจมตีตำมทำง

ก็สำมำรถฆ่ำเย่หยวนทิง้ ได้โดยง่ำนแล้ว
แต่เป็ นเพรำะพวกดักซุม้ โจมตีมีจำนวนมิใช่นอ้ ย บำงคนจึงส่งข่ำวเย่หยวน

ออกไปได้ทนั ท่วงที พวกหวังอวีเต๋ำจึงตระหนักทรำบว่ำ พวกเขำอยู่ไม่ใกล้
ไม่ไกลจำกสุสำนสำยลมหยินแล้ว
“หุหถ ไฉนข้ำถึงปำกเก่งมิได้ ก็ขำ้ หำได้หวำดกลัวพวกมันไม่! ในเมื่อพวก
มันมำเพื่อสังหำรข้ำ ดังนัน้ พวกมันเองก็ควรเตรียมใจที่จะถูกข้ำสังหำร
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พลำงหัวร่ออย่ำงสุขใจ
“จะ-เจ้ำ…เจ้ำคิดสังหำรหมู่? นี่ลอ้ เล่นหรืออย่ำงไร?! ครัง้ ล่ำสุดเป็ นเพรำะ

หวังอวีก่ นั คิดประมำท จึงทำให้เจ้ำหนีออกมำได้สำเร็จ แต่ยำมนีม้ นั เรียก
หวังอวีเต๋ำมำเป็ นกำลังเสริม ยิ่งไปกว่ำนัน้ หวังอวีเต๋ำคนนีย้ งั แข็งแกร่งเสีย
ยิ่งกว่ำหวังอวีก่ นั มำกนัก! เย่หยวน เรำควรกลับไปยังหอมหำสมบัติและขอ
ควำมช่วยเหลือจำกท่ำนประมุขหอก่อนดีกว่ำ!”
ระหว่ำงทำงมำนี ้ กระทั่งหลัวเจียเองก็ยงั ไม่รูต้ วั เลยว่ำ ตนเริม่ เอ่ยปำก
สนทนำกับเย่หยวนมำกขึน้ เรือ่ ยๆ
หลัวเจียคนนีย้ งั คงใจแข็งเยือกเย็นก็จริง แต่เขำก็ไม่มีทำงปล่อยให้เย่

หยวนตกอยู่ในอันตรำยเช่นกันไม่วำ่ อะไรจะเกิดขึน้
ได้ฟังข้อเสนอของหลัวเจียดังนัน้ เย่หยวนกลับส่ำยหัวและกล่ำวตอบว่ำ
“สำยไปแล้ว! หำกเรำกลับลำตรงนีก้ ลับยิ่งเข้ำทำงตระกูลหวังเข้ำไปใหญ่!

หำกกำรสันนิษฐำนของข้ำถูกต้อง เส้นทำงกลับของเรำน่ำจะถูกตัดขำดไป
นำนแล้ว น่ำจะมีคนดักอยู่เช่นกัน”
ในคำวมเป็ นจริง เรื่องมีคนซุ่มแฝงดักทำงกลับไว้กลับหำใช่สำระสำคัญ

สำหรับเย่หยวน แต่เรือ่ งนีก้ ลับไม่สำมำระรีรอได้อีกแล้ว
ยำมนีห้ วูเฉินอ่อนแอลงทุกที เหลือเวลำอีกประมำณหนึ่งเดือนที่เขำจะคง
ควำมเสถียรของพลังได้
บุน๋ บูแ๋ บ่งรับแบ่งสู้ เย่หยวนย่อมไม่มีปัญหำ แต่ม่หู ลิงเสวียกลับมิอำจ

ชักช้ำได้อีกแล้ว
สีหน้ำกำรแสดงออกของหลัวเจียเคร่งขรึมหนักอึง้ เขำกล่ำวอย่ำง
ตะกุกตะกักว่ำ
“เช่นนัน้ …เรำควรทำอย่ำงไรต่อ?”
เย่หยวนกล่ำวว่ำ
“อำกำรบำดเจ็บของท่ำนยังไม่หำยดี หำที่ซ่อนตัวรอข้ำไปก่อน จำกนีข้ ำ้
ลุยเดี่ยวเอง!”
“ไม่ได้! อย่ำลืมไปเสีย เจ้ำเพียงลำพังกลับไม่สำมำรถกวำดล้ำงตระกูลหวัง

ได้ ต่อให้ฝ่ำพวกมันไปได้ แต่วิญญำณชั่วภำยในสุสำนนัน้ ก็หำใช่ส่งิ ที่เจ้ำ
จะต่อกรได้เช่นกัน! ข้ำทรำบดีว่ำ ตัวเจ้ำแข็งแกร่งกว่ำที่เห็นมำก แต่
วิญญำณชั่วภำยในสุสำนสำยหลิมยิ่งมันน่ำกลัวกว่ำที่เจ้ำจินตนำกำรไว้
มำก!”
หลัวเจียกล่ำวปฏิเสธเสียงแข็งในทันที
“ผ่อนคลำยเถอะ เป็ นไปได้หรือทีคนอย่ำงข้ำจะคิดสั่นส่งตัวเองไปตำย?
แต่ยำมนีท้ ่ำนเชื่อหรือยังว่ำ ภำยในหอมหำสมบัติมีคนทรยศ?”
ใบหน้ำหลัวเจียบิดเบีย้ วอย่ำงน่ำเกียจเกินพรรณนำ เขำไม่คิดเลยว่ำ คำ

คำดคะเนของเย่หยวนในทีแรกจะมีเค้ำควำมจริงบ้ำงแล้ว
หำกต้องกำรใช้ปำ้ ยตรำตรวจจับ จำต้องจองต่อขอสิทธิ์ในกำรใช้และคนๆ

นัน้ สำมำรถยืมได้แค่วนั ต่อวันเท่ำนัน้
เห็นได้ชดั ว่ำ หำกไม่มีคนอยู่ภำยในหอมหำสมบัติ พวกตระกูลหวังจะไม่มี

ทำงนำป้ำยตรำตรวจจับอันนีอ้ อกมำใช้ได้ตำมใจนึกขนำดนีแ้ น่นอน
ซึง่ นี่ก็หำใช่เครือ่ งรำงทั่วๆไปไม่ เย่หยวนกับหลัวเจียตระหนักได้ทนั ทีท่ีได้

เห็น คนทรยศที่เป็ นไส้ศกึ มีตำแหน่งค่อนข้ำงสูงภำยในหอมหำสมบัติ!
หลัวเจียกัดฟั นแน่นและกล่ำวว่ำ
“หำกข้ำรูว้ ่ำเป็ นใคร ข้ำจะฉีกแขนฉีกขำมันให้เป็ นชิน้ ๆ!”
หลัวเจียผูน้ ีเ้ ป็ นคนตรงไปตรงมำ ใครกระทำอย่ำงไรกับเขำ เขำย่อมกระทำ

เช่นนัน้ ตอบ
แต่เดิม กำรเดินทำงในครำวนีค้ วรจะรำบเรียบสงบ แต่ใครจะมำคำดคิด

กลับมีเหตุกำรณ์ไม่คำดฝันเพิ่มพูนเข้ำมำตัง้ มำกมำย
หำกใช่เพรำะเย่หยวนช่วยไว้ ป่ ำนนีเ้ ขำคงตำยไปนำนแล้ว

เย่หยวนตบไหล่ของหลัวจับเบำๆสองสำมที พลำงกล่ำวด้วยรอยยิม้ ว่ำ
“ผ่อนคลำย หลังจำกที่เรำกลับถึงหอมหำสมบัติ ท่ำนย่อมได้โอกำสนัน้

หลัวเจียเงยศีรษะขึน้ มองเย่หยวน แต่ทนั ใดนัน้ ท่ำนตำดำของเขำพลันหด

แคบตีบตันเท่ำรูเข็มด้วยควำมตกตะลึง
หลัวเจียพบว่ำ จู่ๆโฉมหน้ำของเย่หยวนพลันเปลี่ยนไปจำกหน้ำมือเป็ น
หลังมือ รำวกับว่ำเปลี่ยนกลำยเป็ นอีกคน
ในเวลำเดียวกัน ทัง้ ท่ำทำงกำรแสดงออกของเย่หยวนก็แปรเปลี่ยนไป

เช่นกัน ก่อนเตรียมก้ำวแช่มไปต่อแถว เช่นเดียวกับนักสูค้ นอื่นๆที่ตอ้ งกำร
เข้ำสูส่ สุ ำนสำยลมหยิน
ตอนที่ 1323 ป้ ายตราตรวจจับพัง
หลัวเจียคลี่ยิม้ ขื่นกล่ำวว่ำ
“ไร้ประโยชน์! เว้นเสียแต่เจ้ำสำมำรถปลอมแปลงจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ได้

ต่อให้เจ้ำจะมีวิชำแปลงโฉมใบหน้ำเลิศลำ้ อย่ำงไร แต่กลับไม่มีทำงซ่อน
จำกป้ำยตรำตรวจจับได้เลย!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ บำงพลำงกล่ำวว่ำ
“ท่ำนรอดูเป็ นพอ!”
ทันทีท่ีกล่ำวจบ เย่หยวนก็ตรงออกไปรวมกลุม่ ที่หน้ำด่ำนตรวจสอบของ
ตระกูลหวังทันที
“หยุด!”
เมื่อทหำรยำมคนหนึ่งเห็นเย่หยวนโผล่ออกมำ เขำก็ส่งั หยุดอีกฝ่ ำยทันที
เย่หยวนปั้นหน้ำตื่นตระหนกพลำงกล่ำวเสียงตะกุกตะกักด้วยควำมกลัว
“ทะ-ท่ำน…ท่ำนต้องกำรอันใด? ข้ำ…ข้ำไม่มีผลึกปรำณเทวะเหลือแล้ว!”
ทหำรยำมคนนัน้ พินิจเพ่งตรวจสอบเย่หยวนโดยละเอียด ก่อนกล่ำวว่ำ

“ใครต้องกำรผลึกปรำณเทวะจำกเจ้ำ? จงนำมือมำประทับตรงนี!้ ”
“เอ๊ะ? อะ-โอ้…ง่ำยมำก! ง่ำยมำก!”
เย่หยวนหำได้เผยทีท่ำลังเลแม้แต่นอ้ ย ก่อนเร่งประทับฝ่ ำมือลงบนป้ำย

ตรำตรงหน้ำทันที
หลัวเจียจับจ้องภำพฉำกนีแ้ ทบไม่กระพริบตำอยู่เบือ้ งหลังซำกกองขยะ

หัวใจของเขำกระหน่ำเต้นแรงเจียนกระโจนออกมำจำกลำคอ
สำหรับหลัวเจีย เขำไม่เคยพบเจอสถำนกำรณ์ใดที่บีบคั่นหัวใจขนำดนีม้ ำ
ก่อน
แต่ทนั ทีทนั ใด คูด่ วงตำพลันโพล่งกว้ำงแทบถลนออกมำ แววตื่นตะลึงที่
สำดสะท้อนเผยชัดเต็มสองตำด้วยควำมไม่อยำกจะเชื่อ!
ป้ำยตรำตรวจจับ…เปล่งสัญญำณไฟเป็ นสีเขียว!
“นี่…นี่เป็ นไปได้อย่ำงไร?”
หลัวเจียพึมพำกับตัวเองด้วยควำมตกใจต่อภำพฉำกตรงหน้ำ
เขำไม่เคยเห็นมำก่อนสักครัง้ ที่ปำ้ ยตรำตรวจจับจะทำงำนผิดพลำดเฉก

เช่นตอนนี!้
เดี๋ยวก่อน! นี่มิได้ทำงำนผิดพลำด แต่ระบบมันรัว!
ที่ปำ้ ยตรำตรวจจับขึน้ สัญญำณไฟสีเขียวหมำยถึงว่ำ จิตวิญญำณ

ศักดิส์ ิทธิ์ไม่ตรงกับเกณฑ์ท่ีตงั้ ไว้ ในขณะที่สญ
ั ญำณไฟสีฟ้ำคือตัวบ่งชีถ้ ึง
บุคคลที่กำหนดเกณฑ์เอำไว้
หำกตอนนีป้ ำ้ ยตรำตรวจจับขึน้ สีเขียว นัน้ แสดงว่ำระบบเกณฑ์ตรวจจับ

ภำยในป้ำยตรำอันนีเ้ กิดอำกำรรัว!
ไม่น่ำแปลกใจว่ำไฉนเย่หยวนถึงมั่นใจปำนนัน้ ปรำกฏว่ำเขำซ่อนไพ่เด็ด
สำหรับรับมือตรำป้ำยตรวจจับไว้อยู่แล้ว
ยำมที่เย่หยวนประทับฝ่ ำมือลงไปบนป้ำยตรำตรวจจับ หวังอวีเต๋ำและ

หวังอวีก่ นั พลันเหลียวหันเข้ำจับจ้องโดยมิตงั้ ใจ
อย่ำงไรก็ตำมแต่ พวกเขำหำได้สงั ขำสงสัยอันใดไม่ เพรำะลักษณ์ท่ำทำง
ของเย่หยวนไม่ตำ่ งอะไรจำกนักสูร้ ะดับล่ำงทั่วๆไปนัก
นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่ท่ีเดินทำงเข้ำมำในสุสำรสำยลมหยิน ล้วนแต่เป็ นชนชัน้

ระดับต่ำสุด มิฉะนัน้ ใครหน้ำไหนจะเต็มใจเสี่ยงตำยภำยในนีเ้ พื่อผลกำไร
ที่ไม่แน่นอน?
แถมกำรที่เย่หยวนให้ควำมสนใจกับผลึกปรำณเทวะประหนึ่งชีวิตตัวเอง
ดั่งปฏิกิรยิ ำแรกตอบโต้ นี่ย่ิงช่วยขจัดควำมสงสัยในใจของพวกเขำได้
โดยตรง
เห็นว่ำป้ำยตรำตรวจจับส่งสัญญำณไฟเป็ นสีเขียว พวกเขำก็ขีเ้ กียจมำ

สนใจเย่หยวนอีกต่อไป
“เหอะ ไอ้พวกโง่ไม่รูจ้ กั ใช้ของดี ยังกล้ำดีต่อหน้ำเรำชำยชรำผูน้ ี!้ ประเมิน
ควำมสำมำรถตนเองสูงเกินไป!”
ภำยใต้ห่วงจิตสำนึกของเย่หยวน สุม้ เสียงเย็นยะเยือกพลันเอ่ยดัง หวูเฉิน

กรนด่ำเหยียดหยำมพวกตระกูลหวังด้วยควำมรังเกียจ
หำกกล่ำวตำมสัตย์ ป้ำยตรำตรวจจับนีก้ ็หำใช่ของดีไม่ แถมยังใช้ไม่เป็ น

ทำตัวอวดฉลำด คิดจะตรวจสอบจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนต่อ
หน้ำหวูเฉินผูน้ ี?้ นี่ดถู กู ฝี มือเขำเกินไป!
ผูค้ นอำชีพเดียวกับกลับเป็ นศัตรูท่ีน่ำกลัวที่สดุ คำกล่ำวนีก้ ลับหำใช่ควำม

เท็จเลย
หวูเฉินผูน้ ีเ้ ป็ นใคร?

เขำเป็ นถึงไข่มกุ สยบวิญญำณ สมบัติสวรรค์สำยจิตวิญญำณที่ทรงพลัง
ที่สดุ ! รุน่ บรรพบุรุษลำยครำมอย่ำงเขำ เล่นกับจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์มำไม่
รูเ้ ท่ำไหร่!
กับแค่เครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์เลิศลำ้ ชิน้ เดียว ต่อหน้ำสมบัติเวทย์สวรรค์กลับ

เป็ นเพียงของเล่นชิน้ หนึ่ง!
“ฮ่ำฮ่ำ เจ้ำพวกนีด้ ทู ่ำจะไม่รู ้ ภำยในตัวข้ำยังมีโคตรบรรพบุรุษของพวกมัน

ดำรงอยู่!”
เย่หยวนแอบกล่ำวเยินยอหวูเฉินเล็กน้อย
หวูเฉินเคเนเสียงหึพลำงกล่ำวว่ำ
“ขยะเช่นนีอ้ ย่ำเอำข้ำไปนับญำติดว้ ยเลย แค่ของเล่นชิน้ เดียว ข้ำสั่งให้เป็ น

เขียวย่อมเป็ นเขียว สั่งให้เป็ นฟ้ำย่อมเป็ นฟ้ำ หรือแม้แต่ส่งั ให้เป็ นเหลือง ก็
ยังต้องเป็ นเหลือง!”
ทันทีทนั ใด คูด่ วงเนตรของเย่หยวนพลันท่แประกำยสว่ำงขึน้ ทันควันก่อน

กล่ำวว่ำ
“ท่ำนอำวุโส สำมำรถเปลี่ยนมันเป็ นสีฟ้ำได้ใช่หรือไม่?”
หวูเฉินกล่ำวตอบทันที
“แน่นอน หำใช่เรือ่ งยำกอันใด? หำกเดำไม่ผิด…เจ้ำคิดจะหลอกล่อพวก
มัน?”
เย่หยวนแสยะยิม้ เย็นเอ่ยปำกว่ำ
“ถูกต้องแล้ว! หำกไม่ทำให้ตระกูลหวังประสบปั ญหำเสียบ้ำง เกรงพวกมัน

คิดว่ำนำยน้อยผูน้ ีค้ งง่ำยต่อกำรรังแก!”
ควำมคิดนีข้ องเย่หยวนทำเอำหวูเฉินสะดุง้ เฮือกเล็กน้อย ก่อนกล่ำวว่ำ
“นัน้ ง่ำยมำก! เดี๋ยวข้ำจะดัดแปลงมันใหม่เอง!”

ณ โลกแห่งควำมจริง เย่หยวนโบกมือปั ดเบำๆและกล่ำวถำมทหำรยำม
ด้ำนข้ำงด้วยควำมตื่นกลัวไม่จำงหำย
“นี่…ข้ำ…ข้ำไปได้แล้วใช่หรือไม่?”
ทหำรยำมคนนัน้ โบกมือไล่ดว้ ยควำมรำคำญและกล่ำวว่ำ
“จะไปไหนก็ไป!”
เย่หยวนแสยะยิม้ แสนเจ้ำเล่หแ์ ละวิ่งออกไปทันที
เมื่อเห็นเย่หยวนผ่ำนด่ำนตรวจไปได้โดยสวัสดิภำพ หลัวเจียพลำงถอน
หำยใจเฮือกยำวด้วยควำมโล่งใจ
แต่เย่หยวนที่ผจญกับสุสำนสำยลมหยินคนเดียว กลับค่อนข้ำงทำให้เขำ
กังวลมิใช่นอ้ ย
เขำหำได้เสำะหำที่ซ่อนตัวอย่ำงที่เย่หยวนแนะนำไป แต่เฝ้ำมองอยู่บริเวณ
ซำกปรักหักพังแถวปำกทำงเข้ำสุสำนสำยลมหยิน
ไม่นำนหลังจำกที่เย่หยวนเข้ำไปในสุสำนสำยลมหยิน ก็มีนกั สูอ้ ีกกลุม่ หนึง่

ตรงเข้ำมำ หวังเพื่อเข้ำไปในสุสำนสำยลมหยินเช่นกัน
แต่เมื่อนักสูค้ นแรกประทับฝ่ ำมือลงไป จู่ๆก็พลันเกิดเรือ่ งประหลำดขึน้
“สีฟ้ำ! นัน้ เขำ!”

ทหำรยำมคนนัน้ ตะโกนโห่รอ้ งดังลั่นและเตรียมลงมือเสร็จสับทันใด
นักสูค้ นนัน้ ไม่ทรำบว่ำเกิดอะไรขึน้ พลันยืนนิ่งอย่ำงว่ำงเปล่ำเจือมึนงง
“พี่ชำย พวกท่ำนเข้ำใจผิดแล้วกระมัง? พวกเรำเจ็ดพี่นอ้ งเป็ นที่รูจ้ กั ในนำม

‘เจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยิน’ ซึง่ เข้ำออกสุสำนสำยลมหยินเป็ นอำจินตลอดทัง้
ปี แล้วข้ำจะใช่คนที่พวกท่ำนตำมหำได้อย่ำงไร?”
นักสูค้ นนัน้ มิได้เผยเจตนำร้ำยลงมือต่อต้ำนใดๆ แต่ใช้วำจำเข้ำไกล่เกลี่ย

ด้วยควำมใจเย็น
“ใช่แล้ว พวกเรำเจ็ดพี่นอ้ งนับว่ำมีช่ือเสียงอยู่บำ้ งในเมืองกุยฉำง แล้วพวก
เรำจะใช่คนที่พวกท่ำนตำมหำได้อย่ำงไร? เกรงว่ำเกิดควำมเข้ำใจผิดแล้ว
หนึ่งในเจ็ดพี่นอ้ งกล่ำวเสริม
“เหอะ ก็เห็นๆอยู่ว่ำป้ำยตรำตรวจจับขึน้ สีฟ้ำ! หรือจะกล่ำวว่ำป้ำยตรำอัน

นีท้ ำงำนผิดพลำด? อย่ำคิดขัดขืนจะดีกว่ำ!”
ทหำรยำมคนนัน้ กล่ำวตอบ
ขณะนีเ้ หล่ำทหำรยำมของตระกูลหวังเร่งเข้ำปิ ดล้อมเจ็ดวีรบุรุษสำยลม
หยินในทันที ตรำบใดที่หนึ่งในพวกเขำกล้ำขยับเขยือ้ นแม้สกั นิด พวกเขำ
จะลงมือโจมตีทนั ที
เมื่อทรำบว่ำป้ำยตรำตรวจจับเปลี่ยนกลำยเป็ นสีฟ้ำ หวังอวีเต๋ำและหวังอวี

กั่นพลันตื่นตัวขึน้ ทันที
แต่เมื่อได้ฟังคำอธิบำยของอีกฝ่ ำย ทัง้ คูอ่ ดสงสัยมิได้
นำมขำน เจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยิน หวังอวีเต๋ำเคยได้ยินผ่ำนหูอยู่บำ้ งจริงๆ
ควำมแข็งแกร่งของทัง้ เจ็ดไม่นบั ว่ำอ่อนแอ พวกเขำเกลือกกลัว้ อยู่กบั

สุสำนสำยลมหยินมำตลอดทัง้ ปี ทัง้ ยังเคยขำยสมบัติธรรมชำติให้แก่
ตระกูลหวังมำก่อน
ผูน้ ำเจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินนำมว่ำ ฉำงเหลียน กล่ำวขึน้ อย่ำงระมัดระวัง
ว่ำ
“ท่ำนอย่ำเพิ่งโจมตีพวกเรำเสีย บำงที…อำกเกิดข้อผิดพลำดกับป้ำยตรำ
ตรวจจับก็เป็ นได้?”
ขณะที่ทหำรยำมกำลังจะเอ่ยปำกตอบโต้ หวังอวีเต๋ำก็เดินตรงเข้ำมำ
เขำพินิจมองฉำงเหลียนอยู่ครูห่ นึ่ง ก่อนเอ่ยปำกกล่ำวว่ำ
“เจ้ำคือ ผูน้ ำเจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยิน,ฉำงเหลียน?”

ทันทีท่ีฉำงเหลียนได้ยินแบบนัน้ ก็ดีใจปรีล่ น้ ก่อนเร่งกล่ำวตอบทันทีว่ำ
“ถูกต้องแล้ว! ท่ำนเองก็คงทรำบ พวกเรำเจ็ดพี่นอ้ งไม่เคยก่อปั ญหำกับ

ฝักฝ่ ำยใดมำก่อน พวกเรำหวังว่ำ…”
หวังอวีเต๋ำขมวดคิว้ หนำเป็ นปมแน่นและกล่ำวขึน้ ว่ำ
“เจ้ำลองประทับมืออีกครัง้ !”
ฉำงเหลียนตระหนักดี ชำยชรำตรงหน้ำช่ำงน่ำเกรงขำมยิ่ง เขำไม่กล้ำขัด

ขืนใดๆและประทับฝ่ ำมือลงไปแต่โดยดี
สีเขียว!
สีหน้ำกำรแสดงออดของฉำงเหลียนดูผ่อนคลำยลงก่อนผสำนมือกล่ำวว่ำ
“ควรจะเป็ นเพรำะเครือ่ งรำงตรวจจับอันนีเ้ กิดควำมผิดพลำดกระมัง?”
หวังอวีเต๋ำหำได้สนใจเขำแต่อย่ำงใด และเอ่ยปำกกล่วำกับที่เหลือว่ำ
“พวกเจ้ำเองก็เร่งประทับลงมำ!”
พวกเขำที่เหลือทัง้ หกต่ำงสบสำยตำกันไปมำด้วยควำมงุนงง นี่กลับหำใช่

เรือ่ งที่พวกเขำจะเข้ำใจได้ แต่ฉำงเหลียนเร่งกล่ำวดึงสติกลับทันควัน
“ยังยืนงงอันใด? ไม่ได้ยินที่ท่ำนผูน้ ีก้ ล่ำว?”
ทัง้ หกสะดุง้ โหย่ง ก่อนเร่งประทับฝ่ ำมือลงตำมลำดับ
เหลือง!
ม่วง!
ฟ้ำ!
ครำม!
แดง!
ผลลัพธ์ท่ีได้ของแต่ละคนยิ่งทำให้สีหน้ำของหวังอวีเต๋ำดำมืดทมิฬหนัก
ฉำงเหลียนปำดเหงื่อเย็นที่ชโลมชุ่ม วิตกว่ำผลลัพธ์เช่นนีจ้ ะยิ่งทำให้ชำย

ชรำผูน้ ีบ้ รรดำโทสะ
เห็นได้ชดั ว่ำผลลัพธ์อนั ปวดเศียรแบบนีท้ ำเอำอีกฝ่ ำยแทบถึงขีดจำกัดแล้ว

เขำทำได้แต่ยืนนิ่งๆไม่เข้ำไปพัวพันกับธุระของคนอื่นเป็ นดีท่ีสดุ
คนสุดท้ำยที่ประทับฝ่ ำมือลงไป ยิ่งทำให้สีหน้ำกำรแสดงออกของหวังอวี

เต๋ำมืดทมิฬดั่งก้นหม้อไหม้เกรียม!
แสงหลำกสีระยิบวิบวับประดุจสำยรุง้ !
ฟู่ วว!
ทันใดนัน้ ควันสีฟ้ำฟุ้งกระจำยออกจำกป้ำยตรำตรวจจับทั่วสำรทิศ
แกร๊งงง!
ทำลำยแหลก!
บรรยำกำศโดยรอบเงียบสงัด ไม่มีใครกล้ำเอ่ยปำกกล่ำวเลยในเวลำนี ้
สมำชิกคนสถดท้ำยของเจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยิน ตกใจกลัวจนเนือ้ ตัวสั่น
เทำไปหมด จนถึงบัดนีเ้ ขำก็ยงั ไม่ทรำบว่ำเกิดอะไรขึน้ กันแน่
ตอนที่ 1324 แผนยั่วยุของเย่หยวน
“นี่…นี่เกิดบ้ำอันใดขึน้ ?”
หวังอวีก่ นั ตกใจอย่ำงยิ่งยำมเห็นเช่นนัน้ พลำงไม่แน่ใจว่ำไฉนป้ำยตรำ

ตรวจจับถึงเป็ นแบบนี ้
แต่สีหน้ำกำรแสดงออกของหวังอวีเต๋ำเปลี่ยนไปในบัดดล เร่งหันควับไป
ทำงสุสำนสำยลมหยินและโพล่งกล่ำวว่ำ
“บัดซบ! ไอ้คนตะกีต้ อ้ งเป็ นไอ้เด็กเหลือขอนัน้ แน่! พวกเรำโดนมันหลอก!”

หวังอวีเต๋ำรูส้ กึ ตัวได้โดยไว ในตอนนีโ้ กรธเกรีย้ วเป็ นฝื นเป็ นไฟ ทัง้ ทุบอก
ทัง้ กระทืบเท้ำอย่ำงแรง
ทว่ำมันกลับสำยไปแล้ว!
ณ ปั จจุบนั เย่หยวนไปไหนถึงไหนก็มิทรำบ
ภำยในสุสำนสำยลมหยินกว้ำงขวำงขยับขยำยทั่วทิศทำง หำกต้องกำรไล่
จับเย่หยวนภำยในนัน้ ค่อนข้ำงทำได้ยำก
“พี่สอง เกิดอะไรขึน้ กันแน่?”
หวังอวีก่ นั เอ่ยถำมด้วยควำมไม่แน่ใจ
สีหน้ำของหวังอวีเต๋ำมืดดำสนิทพลำงกล่ำวว่ำ
“หำกข้ำเดำไม่ผิด ป้ำยตรำตรวจจับอันนีค้ งถูกไอ้เด็กเหลือขอนัน้ พังไป

แน่นอน! ชำยหนุ่มก่อนหน้ำคือเย่หยวนที่แปลงโฉมเร้นแฝงเข้ำมำ!”
หวังอวีก่ นั ตกตะลึงเฮือกใหญ่ เขำกล่ำวว่ำ
“เป็ นไปไม่ได้? ตอนนัน้ ป้ำยตรำตรวจจับก็ออกมำเป็ นสีเขียวมิใช่ร?ึ ”
หวังอวีเต๋ำเหลียวมองต้นเสียงดั่งมองคนโง่ เขำกล่ำวตอบว่ำ
“ยังจะพึ่งป้ำยตรำตรวจจับ? สิ่งนีก้ ลับเป็ นเรือ่ งตลกต่อหน้ำไอ้เด็กเหลือขอ
นัน้ ! ถึงไม่รูว้ ่ำมันหยิบใช้วิธีกำรใดถึงทำให้พงั ได้ แต่มนั ก็ทำไปแล้ว!”
หวังอวีเต๋ำยำมนีเ้ ปี่ ยมไปด้วยโทสะเดือดปะทุ กล่ำวได้ว่ำแทบอยำกกินเย่

หยวนทัง้ เป็ น
ชำยหนุ่มคนนีไ้ ม่เพียงหลุดรอดออกจำกใต้ตำพวกเขำได้ ซำ้ ยังทำลำย

เครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์เลิศลำ้ ไปอีก
ถึงจะเป็ นมหำพิภพถงเทียน แต่เครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์เลิศลำ้ ก็ยงั เป็ นสิ่งที่

ทรงคุณค่ำอย่ำงมำกเช่นกัน
บรรดำเหล่ำเซียนอำณำจักรพระเจ้ำโดยเฉลี่ยไม่มีเครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์เลิศ

ลำ้ อยู่ในครอบครอง
เครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์ท่วั ไป อย่ำงน้อยที่สดุ ก็มีรำคำไม่ต่ำกว่ำหลักแสนผลึก
ปรำณเทวะระดับต่ำแล้ว!
ยิ่งเป็ นป้ำยตรำตรวจจับที่เป็ นถึงเครือ่ งรำงศักดิส์ ิทธิ์เลิศลำ้ รำคำยิ่งสูงลิบ

ลิ่วกว่ำหนึ่งล้ำนผลึดปรำณเทวะระดับต่ำ!
เมื่อได้ยินหวังอวีเต๋ำกลับเช่นนัน้ หวังอวีก่ นั พลันรูส้ กึ ได้ในที่สดุ
ยิ่งครุน่ พินิจเท่ำใด นี่กลับมีควำมเป็ นไปได้มำกที่สดุ แล้ว!
“พี่สอง ท่ำนกำลังจะบอกว่ำ เด็กนัน้ จงใจพังป้ำยตรำตรวจจับเพื่อปั่ นพวก

เรำ?”
“ก็มิจริงรึ? มันสำมำรถลอบเร้นเข้ำไปได้อย่ำงเงียบๆ แต่มนั เลือกที่จะพัง
ป้ำยตรำตรวจจับ! นี่มนั พยำยำมสื่อว่ำ จับให้ได้ถำ้ พวกเจ้ำแน่จริง! หรือนี่
ยังมิใช่กำรยั่วยุ?”
หวังอวีเต๋ำกล่ำวขึน้ พร้อมสีหน้ำสุดโกรธเกรีย้ ว
โกรธก็สว่ นโกรธ แต่ลกึ ๆแล้วหวังอวีเต๋ำยังคงประหลำดใจยิ่งเช่นกัน
ป้ำยตรำตรวจจับหำใช่ส่งิ ที่คนทั่วไปสำมำรถพังได้!
ต่อให้เป็ นเซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำมำ แต่ก็เป็ นไปไม่ได้แน่นอนที่เขำ

จะพังป้ำยตรำตรวจจับโดยไม่สง่ เสียงอะไรเช่นนี ้
ยิ่งไปกว่ำนัน้ แค่พงั เฉยๆยังพอทำเนำ แต่น่ีสำมำรถควบคุมให้ปำ้ ยตรำ

ตรวจจับแสดงสัญญำณไฟออกมำได้ทกุ สี!
โชคยังดีสำหรับพวกเขำ หำกเจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินไม่มำในวันนี ้ พวกเขำ
อำจสร้ำงควำมผิดพลำดครัง้ ใหญ่!
“เอ่อ…พี่สอง พวกเรำควรทำอย่ำงไรต่อไปดี?”
หวังอวีก่ นั กล่ำวขึน้ แตกตื่นหนัก
ยำมนีต้ วั เขำตระหนะกชัด เย่หยวนมีหลำกหลำยวิธีกำรเพื่อรับมือกับพวก

เขำอย่ำงแท้จริง เสมือนเม่นที่มิอำจแตะต้องได้
ที่ตระกูลหวังประเมินไว้ในครำแรกคือ เย่หยวนเพียงมีพรสวรรค์ในศำสตร์
แห่งโอสถที่สงู มำก แต่ไม่คิดเลยว่ำ กระทั่งศำสตร์แห่งกำรสูเ้ องยังทรงพลัง
น่ำสะพรึงขวัญยิ่งแบบนี ้
ยิ่งไปกว่ำนัน้ ก็ดเู หมือนว่ำเย่หยวนคนนีย้ งั มีควำมสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับเผ่ำ
อสูรอีกด้วย
ศัตรูของตระกูลหวังในตอนนีท้ ำเอำพวกเขำปวดเศียรสุดขีด
หวังอวีเต๋ำสำดสำยตำใส่เจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินอย่ำงดุรำ้ ย ก่อนคำรำม
อัดใส่หน้ำว่ำ
“ยังจะมองอะไร? ข้ำห้ำมให้พวกเจ้ำเข้ำรึ?”
ฉำงเหลียนและที่เหลือทรำบทันที นีร้ ำวกับว่ำอีกฝ่ ำยปล่อยตัวพวกเขำเป็ น

กลำยๆ ยำมได้ยินแบบนัน้ เร่งโค้งตัวคำรำวะหนึงทีและหนีบง่ึ หนีควันโขมง
ฉำงเหลียนคนนีเ้ ป็ นเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำง ควำมแกร่งกล้ำ
ของเขำนับว่ำหำใช่ชนชัน้ กินเจไม่
ทว่ำต่อหน้ำเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุดอย่ำงหวังอวีเต๋ำและหวังอวี
กั่น พวกเขำจะไปมีทนุ รอยทัดเทียมได้อย่ำงไร?
“พี่ใหญ่ นี่เกิดบ้ำอะไรขึน้ ?”
ระหว่ำงทำงมีนอ้ งชำยคนหนึ่งเอ่ยปำกถำมขึน้
ฉำงเหลียนเห็นว่ำพวกตนเดินออกมำไกลระยหนึ่งแล้ว จึงส่งเสียงกล่ำว
ตอบไปเบำๆ ว่ำ
“ตระกูลหวังกำลังจับใครข้ำเองก็ไม่ทรำบ แต่คนที่พวกเขำกำลังไล่จบั ไม่
เพียงผ่ำนไปได้อย่ำงฉลุย แต่ยงั สำมำรถพังป้ำยตรำตรวจจับได้อีกด้วย!
เจ้ำก็เห็นว่ำพวกเขำโมโหแค่ไหน?”
ทุกคนเดำะลิน้ ดังเป๊ ำะเสียงดังเมื่อไขข้อสงสัยกระจ่ำง
“พี่ใหญ่ ท่ำนทรำบได้อย่ำงไรว่ำ นัน้ คือคนของตระกูลหวัง”
ฉำงเหลียนกล่ำวตอบว่ำ
“เหอะ ข้ำเคยเจอหวังอวีเต๋ำมำก่อน แต่เนื่องจำกเรำหำใช่คนสำคัญอันใด
เขำจึงจำข้ำไม่ได้และนัน้ คือทัง้ หมด”
“ตระกูลใหญ่อนั ทรงอิทธิพลอย่ำงตระกูลหวังยังจะใช้ปำ้ ยตรำตรวจจับ?

พวกเขำกำลังตำมจับใครกันแน่?”
แววประกำยเฉียบเย็นสำดสะท้อนออกจำกนัยน์ตำฉำงเหลียน เขำแสยะ
ยิม้ กล่ำวขึน้ ว่ำ
“เหอะ ยังเป็ นใครได้อีก? หำกข้ำเดำไม่ผิดๆ คนนัน้ ควรจะเป็ นอำคันตุกะ

นักหลอมโอสถของหอมหำสมบัติ! สำมำรถทำให้ตระกูลหวังเคลื่อนไหว
ใหญ่โตขนำดนีไ้ ด้ คงมีแต่เขำแล้วจริงๆ ทว่ำภูมิหลังของอำคันตุกะนัก
หลอมโอสถผูน้ ีเ้ ปี่ ยมไปด้วยควำมลึกลับโดยแท้ ถึงจะพิกำรไม่สำมำรถ
ระดมพลังปรำณเทวะได้ แต่ฝีมือในกำรหลอมกลั่นโอสถกลับท้ำทำย
สวรรค์ย่ิง! ไม่เพียงแค่นนั้ ณ ปั จจุบนั ยังสำมำรถพังป้ำยตรำตรวจจับได้อีก
น่ำเหลือเชื่อ!”
ปรำกฏว่ำฉำงเหลียนแสร้งทำเป็ นไม่รูโ้ ดยตลอด เขำทรำบตัง้ แต่แรกแล้ว

ว่ำ อีกฝ่ ำยเป็ นคนของตระกูลหวัง และมำคุมเข้มที่น่ีเพื่อจับตัวเย่หยวน
นักสูพ้ เนจรอย่ำงเขำเจนจัดเปลี่ยนสีได้ตลอดเวลำ ทัง้ ไหวพริบและกำร

ปรับตัวนับว่ำเหนือชัน้ ไม่เป็ นสองรองใคร
หำกก่อนหน้ำนี ้ ฉำงเหลียนเผยว่ำตนรูจ้ กั อีกฝ่ ำย นัน้ กลับไม่ตำ่ งอะไรกับ

กำรทิง้ ชีวิตเล่นเลย
อย่ำงไรก็ตำม ในตอนนีฉ้ ำงเหลียนเปี่ ยมไปด้วยควำมชื่นชมในตัวเย่หยวน

ถึงจะไม่เคยพบหน้ำกันก็ตำม
สำมำรถก่อปั ญหำให้ตระกูลหวังหัวปั่ นได้ขนำดนี ้ อำจมีเพียงเขำคนเดียว
ภำยในเมืองกุยฉำงแล้ว?
หยำงรุยกับตระกูลหวังไม่ค่อยกินเส้นกันมำนำนแล้ว และทัง้ สองฝ่ ำยต่ำง

ไม่เคยมีใครยอมใคร
“แต่หำกกล่ำวตำมสัตย์จริง โอสถปรำณเทวะที่อำคันตุกะนักหลอมโอสถผู้
นีห้ ลอมกลั่นกับมือ ช่ำงทรงประสิทธิภำพคุม้ รำคำยิ่งนัก! โอสถของเขำผู้
นัน้ ดีกว่ำโอสถของตระกูลหวังมำก!”
ฉำงเหลียนพยักหน้ำตอบ
“ครัง้ ที่แล้ว ข้ำถึงขัน้ ยอมควักเนือ้ ไม่นอ้ ยเพื่อซือ้ โอสถของเขำมำเก็บไว้
คุณภำพนับว่ำยอดเยี่ยมไร้ท่ีติ! มิเช่นนัน้ ตระกูลหวังคงไม่ประสบปั ญหำ
ใหญ่เช่นนีแ้ น่ หำกข้ำเป็ นหวังหลินโป ข้ำเองก็จำต้องกำจัดเขำผูน้ นั้ ทิง้
เช่นกันเพื่อตัดปั ญหำในนำคต!”
เมื่อเห็นว่ำพวกฉำงเหลียนและที่เหลือเดินเท้ำออกกันไปไกลปแล้ว หวังอวี
เต๋ำก็กล่ำวขึน้ ว่ำ
“อวีก่ นั เจ้ำรีบไปแจ้งอวีมินโดยเร็ว เร่งตำมสมทบมำที่สสุ ำนสำยลมหยิน!

ให้เขำดักรออยู่ปำกทำงเข้ำ ส่วนพวกเรำ…เข้ำไปไล่ล่ำมัน! มันหำญกล้ำ
ยั่วโมโหพวกเรำ? เรำชำยชรำผูน้ ีจ้ ะมิยอมให้มนั เหยียบยำ้ ตระกูลหวังไป
มำกกว่ำนีแ้ ล้ว! หึ!”
…………………..
เมื่อตรงเข้ำไปในสุสำนสำยลมหยิน เย่หยวนพลันรูส้ กึ ได้ถึงสำยลมเย็น

สะท้ำนจำกส่วนลึกภำยในถำ้ นี่ทำเอำเนือ้ ตัวเขำสั่นเทำโดยมิตงั้ ใจ
เขำเร่งโคจรพลังสำยเลือดมังกรภำยในกำยทันที เพื่อสกัดกัน้ สำยลมเย็น

ยะเยือกเหล่ำนี ้
เนื่องจำกสำยลมเย็นในสุสำนแห่งนีก้ อปกไปด้วยพลังธำตุหยินสุดขัว้
ดังนัน้ เย่หยวนจึงต้องใช้สำยเลือดมังกรมีพลังธำตุหยำงเข้ำพิฆำต
ปรำบปรำม
ในบริเวณนีย้ งั พบเห็นเหล่ำนักสูท้ ่ีต่อแถวเข้ำก่อนหน้ำอยู่ปะปลำย
แต่ย่ิงเดินทำงเข้ำไปลึกเท่ำไหร่ ผูค้ นก็ย่ิงน้อยลงเท่ำนัน้
ทันใดนัน้ เองพลันมีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังระงมขึน้ วิญญำณชั่วขุมหนึ่ง

พุ่งปรำดเข้ำมำหวังกลืนกินเย่หยวนอย่ำงรวดเร็ว
วิญญำณชั่วตัวนีม้ ่งุ เป้ำไปยังจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนที่ยำกจะ

ป้องกัน
ยำมมือใหม่ใสซื่อหลงเข้ำมำในสุสำนสำยลมหยิน หำกพวกเขำเหล่ำนีไ้ ร้
ซึง่ ผูเ้ จนจัดมำกประสบกำรณ์นำทำง ล้วนเสร็จสุดรำย
ทว่ำยำมที่เย่หยวนเห็นวิญญำณชั่วตนนัน้ พุ่งเข้ำใส่ กลับเป็ นเขำที่รูส้ กึ
กระปรีก้ ระเปร่ำยิ่ง คูด่ วงตำลุกวำวประหนึ่งรำชำหมำป่ ำเจอเหยื่อ
“ฮ่ำฮ่ำ มำได้ตรงเวลำ! เช่นนัน้ นำยน้อยผูน้ ี…

้ ขอรับประทำน!”
เย่หยวนระเบิดเสียงหัวเรำะลั่นด้วยควำมยินดีปรีใจ
ฟุบบบ!
กรบเล็บมังกรของเย่หยวนเข้ำตะปบวิญญำณชั่วตนนัน้ แน่น รำวกับจับผัก

จับปลำมำกิน
วิญญำณชั่วตนนัน้ กรีดร้องระทมหนัก มันไม่คิดเลยว่ำกลับเป็ นฝ่ ำยตนเอง
ที่เป็ นเหยื่อเสียแทน
“ท่ำนอำวุโส ถึงตำท่ำนแล้ว!”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ ด้วยรอยยิม้
“เหอะ ยังต้องให้เด็กอย่ำงเจ้ำมำสอน?”
ภำยในทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวน ไข่มกุ สยบวิญญำณตื่นขึน้ ในทันใด

ก่อเกิดกระแสนำ้ วนสุดเชี่ยวกรำกโดยมีเย่หยวนเป็ นจุดศูนย์กลำง
วิญญำณชั่วตนนัน้ ถูกกระแสนำ้ วนดูดกลืนเข้ำไปโดยตรง

ตอนที่ 1325 เจ้าหนู,เด็กใหม่กระมัง?
“รูส้ กึ อย่ำงไรบ้ำง?”
“อ่อนแอเกินไป! วิญญำณชั่วตนนีเ้ ป็ นแค่หนึ่งดำวชัน้ ต้น ไม่พออุดช่องฟั น

เลยด้วยซำ้ !”
“เอ่อ…ท่ำนอำวุโส ท่ำนไม่ดหู ิวกระหำยเกินไปหน่อยรึ?”
“เจ้ำบ้ำนี่! ไข่มกุ สยบวิญญำณเป็ นถึงสมบัติเวทย์สวรรค์! ต่อให้เจ้ำ

ประเคนวิญญำณชั่วสี่หรือห้ำดำวมำ มันก็ยงั ไม่พอยำไส้ขำ้ ด้วยซำ้ !”
“เช่นนัน้ เรำควรทำอย่ำงไรดี?”
“วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยอย่ำงน้อยสำมถึงห้ำร้อยตน! มิฉะนัน้ แย่

แน่!”
“ท่ำนอำวุโส แล้วข้ำจะไปหำวิญญำณชั่วสำมถึงห้ำร้อยตัวจำกไหนในตอน
กลำงวันแสกๆ? แล้วจำนวนขนำดนีพ้ อประคองชีวิตท่ำนได้นำนเพียงใด?”
“เกือบสิบปี ! หำกข้ำได้กินวิญญำณชั่วสองดำวก็น่ำจะได้ประมำณร้อยปี ”
เย่หยวนกรอกตำมองบนเล็กน้อยพลำงกล่ำวขึน้ อย่ำงวิตกว่ำ
“ท่ำนคิดว่ำตอนนีข้ ำ้ จะสำมำรถจับวิญญำณชั่วสองดำวมำได้? หำก

บังเอิญเจอพวกมันจริงๆ เกรงว่ำยังไม่ทนั ที่ท่ำนจะได้กินมัน แต่มนั คงกิน
ข้ำไปก่อนแล้ว!”
“ฮ่ำฮ่ำ! ข้ำแค่กล่ำวให้ฟัง! แต่ถำ้ หำกข้ำสำมำรถกลืนกินวิญญำณชั่วสอง

ดำวได้จริงๆ ข้ำจะสำมำรถช่วยเจ้ำบ่มเพำะจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ให้เลื่อน
ระดับชัน้ ไปได้เช่นกัน!”
หวูเฉินกล่ำวขึน้ ลอยๆ
ทันใดนัน้ เอง คูด่ วงตำของเย่หยวนพลันสว่ำงไสวขึน้ ทันใด ยำมได้ยินหวู
เฉินกล่ำวไป
หลังจำกทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ พัฒนำกำรทำงด้ำนจิต

วิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของเย่หยวนก็เกรงว่ำถึงทำงตันแล้วเช่นกัน
บัญญัติแห่งจอมโอสถกลับเป็ นเพียงอักษรจำรึกศักดิส์ ิทธิ์ท่ีไม่สมบูรณ์ มัน

ช่วยให้เย่หยวนบรรลุถึงระดับเก้ำขัน้ สมบูรณ์ก็จริง แต่หลังจำกนัน้ กลับไม่
เป็ นผลอันใดอีกต่อไป
หำกต้องกำรเดินบนเส้นทำงแห่งโอสถต่อไป จำต้องมีวรยุทธบ่มเพำะจิต
วิญญำณศักดิส์ ิทธิ์อย่ำงเป็ นระบบต่อไปเช่นกัน
ในแง่มมุ นี ้ ไข่มกุ สยบวิญญำณนับเป็ นยอดปรมำจำรย์ผเู้ ชี่ยวชำญที่สดุ

แล้ว!
นึกถึงจุดนีไ้ ด้ เย่หยวนก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่ำตนกำลังขำดแคลนวรยุทธ
บ่มเพำะจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์จริงๆ
และยิ่งไปกว่ำนัน้ เอง วรยุทธบ่มเพำะพลังที่เขำใช้ตลอดมำกลับเริม่ ด้อย

ประสิทธิผลแล้วเช่นกัน
ตัง้ แต่กลับชำติมำเกิดใหม่มำเป็ นเย่หยวน วรยุทธบ่เพำะพลังที่เขำฝึ กปรือ

ตลอดมำก็คือ วรยุทธเก้ำเซียนบูรพำ
หำกเป็ นในอำณำเขตดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์ วรยุทธเก้ำเซียนบูรพำ

นับเป็ นหนึ่งในวรยุทธบ่มเพำะพลังที่ทรงพลังที่สดุ และยังสำมำรถรองรับผู้
ฝึ กปรือไปได้ถึงอำณำจักรบรรพกำลพระเจ้ำ
แต่สำหรับเย่หยวนในปั จจุบนั ที่อยู่บนมหำพิภพถงเทียน วรยุทธเก้ำเซียน

บูรพำกลับไม่สำมำรถตอบสนองควำมทะเยอทะยำนของเขำได้อย่ำง
ชัดเจน
“ดูเหมือนว่ำ ข้ำต้องเริม่ ต้นใหม่ทงั้ หมด!”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พร้อมอำรมณ์หลำกหลำยที่พรั่งพรู
หวูเฉินกล่ำวว่ำ
“วรยุทธบ่มเพำะพลังของจอมเทพนิรนั ดร์ถกู บันทึกอยู่ในศิลำจำรึกบัลลังก์

พิภพหมดแล้ว ซึง่ วรยุทธบ่มเพำะของเขำนับว่ำเป็ นหนึ่งในวรยุทธบ่มเพำะ
พลังที่ดีท่ีสดุ แล้วในมหำพิภพถงเทียน! หำกเขำไม่ด่วนจำกลำไปเสียก่อน
ป่ ำนนีค้ งได้ขนึ ้ เป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์ฟ้ำ!”
“จักรพรรดิเทพสวรรค์ฟ้ำ? แล้วมันแตกต่ำงจำกจักรพรรดิเทพสวรรค์
เย่หยวนเอ่ยปำกถำมด้วยควำมสงสัย
“อืม จักรพรรดิเทพสวรรค์ฟ้ำ คือจุดสูงสุดแห่งจักรพรรดิเทพสวรรค์ ผูใ้ ด

สำเร็จถึงขัน้ นี ้ กล่ำวว่ำทรงพลังที่สดุ แล้วภำยใต้จอมเทพเต๋ำบรรพกำล! วร
ยุทธบ่มเพำะพลังของจอมเทพนิรนั ดร์นบั ว่ำเพียงพอแล้วสำหรับเจ้ำที่จะ
ฝึ กปรือกลำยเป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์ฟ้ำ!”
หวูเฉินกล่ำวอธิบำย
ตำมที่หวูเฉินกล่ำวไป เย่หยวนตระหนักชัดทันที วรยุทธบ่มเพำะพลังของ
จอมเทพนิรนั ดร์มำตรได้ว่ำเป็ นวรยุทธบ่มเพำะพลังชัน้ สูงสุดแห่งมหำ
พิภพถงเทียนอย่ำงแท้จริง
ท้ำยที่สดุ นี ้ บนมหำพิภพถงเทียน มันเป็ นไปไม่ได้เลยที่จะบ่มเพำะพลังให้

ได้ถึงอำณำจักรเต๋ำบรรพกำล
กำรขึน้ กลำยเป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์ฟ้ำนับเป็ นจุดสูงสุดของปนิธำนทัง้

ปวง
อย่ำงไรก็ตำม เย่หยวนกลับเงียบไม่ไหวติง
เขำครุน่ คิดอยู่ช่ วั ครูก่ ่อนเอ่ยขึน้ ว่ำ

“ท่ำนอำวุโสกล่ำวว่ำ วรยุทธบ่มเพำะพลังของจอมเทพนิรนั ดร์ถกู บันทึกอยู่
ในศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพ? แล้วมีวรยุทธชนิดอื่นที่อยู่ในนีด้ ว้ ยหรือไม่…?”
หวูเฉินกล่ำวตอบพร้อมรอยยิม้ เย็นว่ำ
“เหอะ เจ้ำมันใจใหญ่เกินไป เมื่อมำถึงมหำพิภพถงเทียนแห่งนีแ้ ล้ว เจ้ำก็

พึงทรำบ ควำมยำกลำบำกในกำรฝึ กปรือหลังจำกนีม้ นั แสนเข็ญเพียงใด
มีวรยุทธบ่มเพำะชัน้ เลิศอยู่ตรงหน้ำกลับไม่เอำ เจ้ำยังไม่เลิกล้มควำมคิดที่
จะขึน้ เป็ นจอมเทพเต๋ำบรรพกำลอีกงัน้ รึ?”
เมื่อได้ยินเย่หยวนกล่ำวถำมเช่นนี ้ หวูเฉินก็ตระหนักทรำบทันทีว่ำ เย่หยวน

กำลังคิดอะไรอยู่ได้ทนั ที
ทว่ำคำกล่ำวเหล่ำนีก้ ลับไร้สำระเกินเป็ นไปได้ เย่หยวนคนนีป้ ระเมิน
ควำมสำมำรถตนเองสูงเกินไปจริงๆ
ทว่ำเย่หยวนเพียงคลี่ยิม้ บำงกล่ำวตอบว่ำ
“ท่ำนอำวุโส ข้ำทรำบดีว่ำ กำรจะย่ำงก้ำวไปถึงอำณำจักรเต๋ำบรรพกำลมำ

ยำกลำบำกยิ่งกว่ำขึน้ สวรรค์ แต่สดุ ท้ำยนี ้ อำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์
ฟ้ำกลับไม่มีควำมหมำยอันใดสำหรับข้ำเลย!”
หวูเฉินกล่ำวสวนทันทีดว้ ยเสียงอันเหยียบเย็นว่ำ
“หำกบอกว่ำ ต้องกำรจะบรรลุสอู่ ำณำจักรเต๋ำบรรพกำล เรำชำยชรำคิดว่ำ
กำรไปเชือ้ เชิญให้จอมเทพเต๋ำนิรนั ดร์ลงมือช่วยเหลือกลับยังมีควำม
เป็ นไปได้เสียกว่ำ! เมื่อถึงตอนนัน้ ที่เจ้ำขึน้ กลำยเป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์
ฟ้ำ นับว่ำเจ้ำมีคณ
ุ สมบัติขอควำมช่วยเหลือจำกจอมเทพเต๋ำบรรพกำลได้
บ้ำงแล้ว”
แต่เย่หยวนกลับตอบเสียงแข็งขึน้ ว่ำ
“แต่สดุ ท้ำยข้ำก็หำใช่จอมเทพเต๋ำบรรพกำลอยู่ดี!”
หวูเฉินถึงกับสำลักจนพูดไม่ออกบอกไม่ถกู ไปครูใ่ หญ่

หลังจำกนัน้ ไม่นำน หวูเฉินก็กล่ำวขึน้ ว่ำ
“เอำล่ะ แท้ท่ีจริงแล้วศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพ เป็ นจอมเทพนิรนั ดร์ท่ีได้รบั

โดยบังเอิญในตอนที่ขนึ ้ สำรวจหุบเขำถงเทียน! บนหุบเขำถงเทียน
เปรียบเสมือนขุมสมบัติอนั ไร้ขีดจำกัด! ในตอนแรกที่จอมเทพนิรนั ดร์เพิ่ง
ได้มนั มำ มันยังเป็ นแค่เศษหินบนหุบเขำถงเทียนเท่ำนัน้ แต่ภำยในเศษหิน
ก้อนนีก้ ลับมีขมุ พลังอันไร้ขีดจำกัดแฝงเร้นอยู่ หลังจำกกำรขัดเกลำพัฒนำ
อย่ำงต่อเนื่องโดยจอมเทพนิรนั ดร์ ในที่สดุ มันก็เลื่อนขัน้ กลำยมำเป็ น
สมบัติเวทย์สวรรค์อย่ำงที่เจ้ำเห็นในปั จจุบนั ”
เย่หยวนที่ได้ฟังดังนัน้ ก็รูส้ กึ ตกใจอย่ำงมำก ใครจะไปคำดคิดว่ำศิลำจำรึก

บัลลังก์พิภพจะมีภมู ิหลังอันลึกลำ้ ขนำดนี!้
ควำมยิ่งใหญ่ไร้เทียมทำนของหุบเขำถงเทียน เย่หยวนพอจะทรำบมำบ้ำง
แล้วจำกหวูเฉินกับคุนหวู
ปรำกฏว่ำ ศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพจะเป็ นเพียงเศษหินก้อนหนึ่งบนหุบ
เขำถงเทียนเท่ำนัน้ !
“เช่นนัน้ ศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพก็สำมำรถพัฒนำต่อยอดขึน้ ไปได้อีก และ

อำจมีโอกำสเลื่อนขัน้ กลำยเป็ นสมบัติจกั รพรรดิเวทย์สวรรค์?”
เย่หยวนโพล่งกล่ำวถำมด้วยควำมประหลำดใจ
หวูเฉินกล่ำวตอบ
“ในทำงทฤษฏีมีควำมเป็ นไปได้!”
เย่หยวนพยักหน้ำและกล่ำวต่อว่ำ
“เช่นนัน้ ยำมที่ท่ำนอำวุโสกลืนกินวิญญำณชั่วจนอิ่มแล้ว ข้ำจะดำดิ่งสู่

ศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพเพื่อสร้ำงเต๋ำของตัวเองขึน้ มำ!”
หวูเฉินพูดไม่ออกเป็ นคำรบสอง
เขำค้นพบแล้วว่ำ สหำยน้อยเย่หยวนคนนีเ้ ป็ นเพียงลำหัวรัน้ ตัวหนึ่ง!
เมื่ออีกฝ่ ำยตัดสินใจในเรือ่ งใดเด็ดขำดแล้ว จะไม่สำมำรถฉุดรัง้ ดึงสติ

กลับมำได้อีกต่อให้มีมำ้ เป็ นพันหมื่นตัวมำช่วยดึง
ซึง่ เขำยังคงเป็ นเช่นนีเ้ สมอมำ กระทั่งในช่วงเวลำเป็ นตำยอย่ำงตอนห้วง
อวกำศ
…………………………….
“พี่ชำย ข้ำมีขอ้ สงสัยเล็กน้อย มีสถำนที่ใดในสุสำนสำยลมหยินบ้ำงที่มี

วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยกระจุกรวมตัวกันเยอะๆ?”
เย่หยวนเดินสำรวจภำยในสุสำนสำยลมหยินเป็ นเวลำนำน แต่กลับพบว่ำ
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยกลับหำได้ไม่ง่ำย! น้อยครัง้ นักถึงจะเจอ
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ต้นสักตัว
ซึง่ วิญญำณชั่วระดับชัน้ นีน้ บั ว่ำไร้ประโยชน์ต่อหวูเฉิน
เย่หยวนค้นพบได้ว่ำ สถำนที่แห่งนีข้ ยับขยำยไกลโพ้นทั่วสำรทิศ กำรจะ

ตำมหำวิญญำณชั่วชัน้ ปลำยโดยไร้จดุ หมำยกลับเสียเวลำเปล่ำ ดังนัน้ เขำ
จึงต้องเดินไปถำมคนอื่นๆเพื่อขอควำมช่วยเหลือ
คนกลุม่ คนัน้ เหลียวหลังกลับมำ และเมื่อได้เห็นอำณำจักรพลังของเย่

หยวน พวกเขำก็อดส่งสำยตำดูถกู มิได้
“เจ้ำหนู เด็กใหม่กระมัง? ด้วยควำมแข็งแกร่งของเจ้ำ ควรเดินสำรวจแค่
รอบนอกจะดีกว่ำ! ส่วนลึกหลังจำกนีค้ ่อนข้ำงอันตรำยยิ่ง อย่ำงเจ้ำหำก
เข้ำสำรวจต่อไป เกรงว่ำจะกลำยเป็ นอำหำรว่ำงของพวกวิญญำณชั่ว
แทน!”
ฉำงเหลียนกล่ำว
ปรำกฏว่ำ กลุม่ คนที่เย่หยวนเดินเข้ำไปทักถำมกลับเป็ น เจ็ดวีรบุรุษสำย

ลมหยิน ที่ถกู พวกตระกูลหวังไล่ไป!
หลังจำกที่ทงั้ เจ็ดคนเข้ำมำ พวกเขำก็ม่งุ หน้ำไปสูส่ ว่ นลึกที่เต็มไปด้วยภัย

อันตรำย
พวกเขำเจ็ดพี่นอ้ งชอบมำลำดตะเวนและสำรวจที่แห่งนีต้ ลอดปี จึงคุน้ เคย

กับสุสำนสำยลมหยินดั่งส่วนหลังตำหนัก
ที่ใดมีวิญญำณชั่วปรำกฏกำยขึน้ ที่นนั้ ย่อมมีสมบัติธรรมชำติ นี่คือคติ
ประจำใจของพวกเขำ
สำหรับตระกูลหวัง ถึงแม้พวกเขำจะแกร่งกล้ำไร้เทียมทำน แต่กลับหำได้มี

ควำมคุน้ เคยกับสถำนที่แบบนีไ้ ม่
ฉำงเหลียนไม่นกึ ไม่ฝัน พวกเขำบังเอิญวิ่งชนเข้ำกับเย่หยวนพอดิบพอดีใน

ที่แห่งนี ้
เย่หยวนกล่ำวอย่ำงยิม้ แย้มว่ำ
“พี่ชำยทุกท่ำนคงคุน้ ชินกับสถำนที่นีเ้ ป็ นอย่ำงดี?”
เขำเองก็ค่อนข้ำงคัดคนถำมเช่นกัน กลุม่ นักสูบ้ ำงกลุม่ วิ่งไปเวียนมำคล้ำย

แมลงวันไร้หวั เป็ นที่ชดั เจนว่ำไม่คอ่ ยคุน้ เคยกับที่น่ีสกั เท่ำไหร่ แตกต่ำง
จำกพวกฉำงเหลียน ทันทีท่ีเข้ำมำพวกเขำก็เดินทำงลัดเลำะอย่ำงรวดเร็ว
และกระฉับกระเฉงยิ่ง ดังนัน้ เย่หยวนจึงสันนิฐำนว่ำ กลุม่ คนพวกนีน้ ่ำจะ
เป็ นขำประจำของสุสำนสำยลมหลิน
ฉำงเหลียนมุ่นคิว้ ขมวดหนำและกล่ำวว่ำ
“พวกเรำทัง้ เจ็ดรูจ้ กั กันในนำม เจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยิน แล้วเจ้ำคิดว่ำพวก

เรำคุน้ เคยกับที่นีห้ รือไม่? เจ้ำหนู พวกเรำมำที่น่ีเพื่อเสำะหำสมบัติ
ธรรมชำติ คงไม่มีเวลำมำแนะแนวเด็กใหม่เท่ำไหร่นกั ทำงที่ดีสำรวจเพียง
รอบนอก หวังว่ำจะมีโชคดีกบั เขำบ้ำง”
ต่อหน้ำควำมปรำรถนำดีของฉำงเหลียน เย่หยวนกลับหำได้สนใจไม่เลย
สิ่งที่เขำต้องกำรคือ นำควำมคุน้ เคยต่อสถำนที่แห่งนีข้ องพวกฉำงเหลียน

มำใช้ประโยชน์
เย่หยวนกล่ำวตอบด้วยรอยยิม้ ว่ำ
“พี่ชำยและทุกท่ำน เนื่องจำกมีควำมคุน้ เคยกับสถำนที่แห่งนีเ้ ป็ นอย่ำงดี

เช่นนัน้ รบกวนช่วยข้ำตำมหำวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยให้ได้หรือไม่
ตรำบใดที่ขำ้ เสำะพบ ข้ำจะให้ผลึกปรำณเทวะระดับต่ำแก่พวกท่ำนทันที
ห้ำพันก้อนเป็ นค่ำเหนื่อย คิดเห็นอย่ำงไรบ้ำง?”
ตอนที่ 1326 เจ็ดวีรบุรุษเข้าพนัน
“ผลึกปรำณเทวะห้ำพันก้อน!”
ฉำงเหลียนขยับขยำยสำยตำแปรเปลี่ยนดูจริงจังในทันใด พลำงสูดไอเย็น
แช่มลึก
สำหรับพวกเขำแล้ว ถึงจะเป็ นผลึกปรำณเทวะระดับต่ำ แต่จำนวนกว่ำห้ำ

พ้นก่อนกลับมิใช่มลู ค่ำน้อยๆ
แม้ว่ำเจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินแต่ละคนจะเป็ นควำมแกร่งกล้ำไม่ธรรมดำ
เนื่องเพรำะขัดเกลำฝี มืออยู่ในสุสำนสำยลมหยินมำโดยตลอด แต่ผลึก
ปรำณเทวะจำนวนห้ำพันก้อนก็ทรงเสน่หย์ ่วั ยวนเกินไปจริงๆ
ข้อเสนอของเย่หยวนเพียงง่ำยนิดเดียว นำพำอีกฝ่ ำยไปหำสถำนที่ท่ีมี
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำย เท่ำนีก้ ็จะได้หำ้ พันก้อนโดยไม่ตอ้ งลงแรง!
เป็ นเพียงคนนำทำงก็ลำภลอยล้นพ้น!
ผลึกปรำณเทวะระดับต่ำจำนวนห้ำพันก้อน กลับมิได้หำกันง่ำยๆ
เย่หยวนกล่ำวพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“ถูกต้อง ผลึกปรำณเทวะระดับต่ำจำนวนหนึ่งพันก้อนแรกให้เป็ นค่ำมัดจำ

ตรำบใดที่พวกท่ำนพำข้ำไปยังสถำนที่ต่ำงๆจนรวบรวมวิญญำณชั่วหนึ่ง
ดำวชัน้ ปลำยได้ครบห้ำร้อยตน ยำมนัน้ อีกสี่พนั ก้อนที่เหลือจ่ำยครบมิขำด
ตกแน่นอน”
เย่หยวนเคยช่วยให้หอมหำสมบัติกอบโกยผลกำไรปริมำณมหำศำล
มำแล้ว โดยทั่วไปเขำหำใช่คนปฏิบตั ิตอ่ คนอื่นอย่ำงไร้มำรยำท
ผลึกปรำณเทวะระดับต่ำนับเป็ นค่ำเงินกลำงที่ทกุ คนสนใจ แน่นอนว่ำเย่

หยวนย่อมเจียดออกมำจ่ำยได้อย่ำงไม่มีปัญหำ
ตรำบใดที่ไม่ถลำลึกมำกเกินไป หอมหำสมบัติย่อมไม่พดู ติเตียนอะไร

แน่นอน
“หะ-ห้ำร้อยตน?!”
ฉำงเหลียนถึงกับพูดไม่ออก
ไอ้เด็กเหลือขอคนนีม้ นั บ้ำไปแล้วจริงๆ แทบทำเอำผูค้ นหัวใจหยุดเต้น
เพียงเพรำะคำพูด!
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยจำนวนห้ำร้อยตน แม้แต่เซียนอำณำจักร

ปฐมพระเจ้ำขัน้ สุดยังไม่กล้ำเผชิญหน้ำกับอะไรแบบนีด้ ว้ ยซำ้
แต่เด็กน้อยอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้นคนนีก้ ลับหำญกล้ำอวดดีได้

อย่ำงไร?
ไร้ยำงอำยเกินไป!
ทันทีทนั ใด ฉำงเหลียนพลันสังเกตเห็นสำยตำแปลกๆจำกโดยรอบที่สำด
สะท้อนออกมำ
ไม่จำต้องเหลียวหลังกลับมองก็ยงั ทรำบ น้องอีกหกคนที่เหลือเผยจิต
สังหำรออกมำอย่ำงชัดแจ้ง!
เย่หยวนทำตัวประเจิดประเจ้อเกินไป ซึง่ ภำยในสถำนที่ลบั ตำคนแบบนี ้

กำรจะดักฆ่ำเพื่อชิงทรัพย์กลับมีให้เห็นถมไป
เขำที่ถึงขัน้ เอ่ยปำกเสนอผลึกปรำณเทวะระดับต่ำจำนวนมำกถึงห้ำพัน
ก้อนได้อย่ำงไม่สะทกสะท้ำน จึงมีควำมเป็ นไปได้สงู ว่ำ ในตัวเขำที่พกมำ
ควรจะมีมำกกว่ำที่ทรำบอยู่มำก
ตรำบใดที่พวกเขำฆ่ำปิ ดปำกเย่หยวนได้สำเร็จ ผลึกปรำณเทวะในตัว

ของเย่หยวนจะกลำยเป็ นของพวกเขำโดยชอบธรรมทันที
หำกเทียบกับกำรที่ตอ้ งนำทำงแล้ว พวกเขำย่อมเต็มใจฆ่ำปิ ดปำกเย่หยวน

เสียตัง้ แต่ตอนนีจ้ ะดีกว่ำ
ซึง่ แท้ท่ีจริงแล้ว มันมิใช่เพียงน้องทัง้ หกคนของเขำเท่ำนัน้ ที่เผยจิตสังหำร
ออกมำ กระทั่งตัวฉำงเหลียนเองก็ลอบคิดเช่นเดียวกัน
แต่ในฐำนะยอดฝี มือเจนจัดผูผ้ ่ำนโลกมำมำกคนหนึ่ง ฉำงเหลียนยังต้อง

ระมัดระวังตัวเป็ นพิเศษ โดยเฉพำะกับสภำนกำรณ์ผิดแปลกแบบนี ้
เขำสำดสำยตำจับจ้องเย่หยวนอย่ำงอดมิได้ ทัง้ ๆที่พวกขำทัง้ เจ็ดแพร่ง

พรำยจิตสังหำรข้นคลักออกมำขนำดนี ้ แต่ไฉนเย่หยวนยังคงนิ่งรำวกับไม่รู ้
เรือ่ งรูร้ ำวอันใด หำได้เกรงกลัวแม้แต่นอ้ ย
ดั่งหัวใจของฉำงเหลียนกระชำกเต้นกระหน่ำรุนแรง ใจหนึ่งก็รูส้ กึ กลัว ส่วน

อีกใจก็มิอำจจทำนทนเสน่หแ์ สนเย้ำยวนของผลึกปรำณเทวะจำนวนห้ำ
พันก้อนได้ไหว
แต่ในขณะที่เขำกำลังจะเคลื่อนไหว จู่ๆฉำงเหลียนพลันสังเกตเห็นรอยยิม้
เหยียดเย็นปรำกฏขึน้ บนมุมปำกของเย่หยวนบำงๆ
หัวใจของฉำงเหลียนจับขัว้ เยือกแข็งในบัดดล ถึงกับหยุดมือโดยกะทันหัน

ท่ำทีของเขำเปลี่ยนไปประดุจตำมคำสั่งจำกอำนำจเหนือธรรมชำติ
“ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ ตกลง! น้องเล็กช่ำงมำกนำ้ ใจไพศำล ข้ำ,ฉำงเหลียนนับเป็ น

สหำยคนหนึ่งของน้องเล็ก!”
ฉำงเหลียนรับถุงบรรจุผลึกปรำณเทวะระดับต่ำจำนวนหนึ่งพันก้อน พร้อม
กล่ำวขึน้ อย่ำงเป็ นมิตรพลำงหัวเรำะร่ำ
ท่ำทำงวำจำของฉำงเหลียนทำเอำขำกรรไกรของทัง้ หกค้ำงเติ่งในทันใด
พี่ใหญ่ของพวกเขำเป็ นคนใจดีขนำดนีต้ งั้ แต่เมื่อใด?
เย่หยวนคลี่ยิม้ และกล่ำวว่ำ
“ไปกันเถอะ!”
ฉำงเหลียนกล่ำวตอบพร้อมเสียงหัวเรำะว่ำ
“แน่นอน! ออกเดินทำง!”
ภำยใต้กำรนำของฉำงเหลียน ไม่นำนเย่หยวนก็เริม่ พบเจอกับวิญญำณชั่ว

ที่แกร่งกร้ำวขึน้ เรือ่ ยๆ
ฉำงเหลียนกับที่เหลือค่อนข้ำงตื่นตัวกันมำกขึน้ ก่อนเริม่ เคลื่อนไหวด้วย
ควำมระมัดระวังยิ่ง
ฉำงเหลียนแข็งแกร่งที่สดุ ในบรรดำทัง้ เจ็ด เขำเป็ นถึงเซียนอำณำจักรปฐม

พระเจ้ำชัน้ กลำงทว่ำหำกต้องเผชิญหน้ำกับวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำย
ไม่ตอ้ งรอให้พวกเขำวิ่งหนี แค่เข้ำใกล้ยงั ขยำดสุดใจ
“เบือ้ งหน้ำของน้องเล็กคือถำ้ นรกม่วง ภำยในนัน้ มีวิญญำณชั่วหนึ่งดำว

ชัน้ ปลำยอยู่ไม่นอ้ ย แม้แต่พวกเรำยังไม่กล้ำจะย่ำงกรำยเฉียดเข้ำไป”
ฉำงเหลียนกล่ำว
เย่หยวนพยักหน้ำและกล่ำวว่ำ
“เช่นนัน้ พวกท่ำนรอข้ำอยู่ดำ้ นนอกถำ้ !”
เมื่อกล่ำวจบ เย่หยวนก็ตรงดิ่งเข้ำไปในถำ้ นรกม่วงโดยตรง
“พี่ใหญ่ ไฉนถึงไม่ลงมือตัง้ แต่ตอนนัน้ ? ข้ำกล้ำพนันได้เลย ในตัวของเจ้ำ

เด็กนัน้ ควรจะมีผลึกปรำณเทวะอย่ำงต่ำก็หำ้ หมื่นก้อน!”
เห็นว่ำเย่หยวนหำยลับจำกสำยตำไป น้องเจ็ดอดเอ่ยปำกทักท้วงมิได้
“ใช่แล้วพี่ใหญ่! ปกติท่ำนไม่ได้เป็ นแบบนีเ้ ลย! ตรำบใดที่เห็นลูกแกะตัว
อ้วนมำให้ขนุ ป่ ำนนีท้ ่ำนลงมือเสร็จสรรพไปนำนแล้ว!”
น้องสำมกล่ำวเสริม
ฉำงเหลียนกวำดสำยตำจับจ้องพวกเขำพลำงถอนหำยใจเฮือกใหญ่
“ไฉนข้ำจะไม่ทรำบว่ำพวกเจ้ำกำลังคิดอะไรอยู่? ข้ำเองก็เกือบลงมือแล้ว
“แล้วไยถึงเปลี่ยนใจชั่วขณะ? หำกเด็กคนนัน้ ตำยลงภำยในถำ้ นรกม่วง

กว่ำพวกเรำจะไปเก็บผลึกปรำณเทวะออกมำได้ กลับเป็ นเรือ่ งยำกเข็ญ
ยิ่ง!”
น้องเจ็ดกล่ำว
ในมุมมองของพวกเขำ เย่หยวนเป็ นคนเด็กอ่อนต่อโลกคนหนึ่งที่มีแต่เงิน

ทอง
เด็กคนนีไ้ ม่ทรำบถึงควำมน่ำหลัวของสุสำนสำยลมหยินเลยแม้แต่นอ้ ย
มิหนำซำ้ ยังบุม่ บ่ำมเข้ำไปในถำ้ นรกม่วงโดยไม่คิดอะไรทัง้ สิน้ นี่กลับ
แตกต่ำงอะไรกับรนหำที่ตำยเอง?
ฉำงเหลียนเหลือบมองต้นเสียงเล็กน้อย คลี่ยิม้ แสยะเย็นกล่ำวว่ำ

“พวกเจ้ำคิดจริงๆรึว่ำ เด็กนัน้ จะกล่ำวส่งๆไป? เหอะ เหอะ ยิ่งกำรกระทำ
ของเด็กนัน้ จะดูไร้สำระเท่ำไหร่ นัน้ กลับเป็ นสิ่งที่เรำไม่ควรยุ่งย่ำม! ไม่รูว้ ่ำ
เหตุใดเช่นกันข้ำถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน รอยยิม้ ในตอนนัน้ ดั่งว่ำกำลังถูก
ล่ำอยู่อย่ำงไงอย่ำงงัน้ !”
อย่ำงไรก็ตำม คำกล่ำวของฉำงเหลียนกลับมิได้ช่วยเปลี่ยนทัศนคติของทัง้
หกได้เลย
น้องสองกล่ำวแทรกขึน้ ว่ำ
“พี่ใหญ่ แต่มนั เป็ นแค่เด็กน้อยอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้น! ไฉนถึงต้อง

หวำดกลัวมันขนำดนี?้ พวกเรำเจ็ดพี่นอ้ ง เป็ นเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำ
ชัน้ กลำงถึงสำมคน หรือเป็ นไปได้ไหมที่เรำจะเอำเจ้ำเด็กนัน้ ไม่ลง?”
ฉำงเหลียนกล่ำวตอบเสียงเย็นว่ำ
“พวกเจ้ำรอดูต่อไป ข้ำท้ำพนัน เด็กนัน้ สำมำรถออกจำกถำ้ นรกม่วงได้

แน่!”
น้องเจ็ดกล่ำวตอบว่ำ
“มันจะเป็ นไปได้อย่ำงไร? เด็กคนเดียวจะไปต่อกรกับวิญญำณชั่วหนึ่งดำว

ชัน้ ปลำยได้อย่ำงไร? แค่ชนั้ ต้นยังสัประยุทธ์ดว้ ยไม่ไหวเลยกระมัง?”
น้องสำมยังกล่ำวอีกว่ำ
“ถูกต้องพี่ใหญ่! ไม่ว่ำอย่ำงไรเรำคงได้แค่พนั ก้อนแล้วจริงๆ มันไม่มี
ทำงออกมำได้แน่นอน!”
ฉำงเหลียนเค้นเสียงหัวร่อสองสำมคำ พร้อมกล่ำวว่ำ
“เช่นนัน้ กล้ำพนันกับข้ำหรือไม่? ข้ำ,ฉำงเหลียน เจนจัดผ่ำนโลกมำก็มำก

สัญชำตญำณในตัวข้ำมันบอกว่ำ เด็กคนนัน้ ไม่ง่ำยดั่งผิวเผินแน่นอน!”
น้องเจ็ดกล่ำวอย่ำงไม่คอ่ ยมั่นใจว่ำ
“พี่ใหญ่ ข้ำว่ำรอบนีส้ ญ
ั ชำตญำณของท่ำนอำจผิดพลำดไป! เช่นนัน้ เดิม
พันด้วยอะไร?”
ฉำงเหลียนกล่ำวตอบว่ำ
“กำหนดสำมวันหลังจำกนี ้ หำกเด็กนัน้ ออกมำได้ ผนึกปรำณเทวะอีกสี่พนั

ก้อนที่เหลือเป็ นของข้ำ! แต่หำกเด็กนัน้ ไม่ออกมำ ไม่เพียงจะมอบพันก้อน
นีใ้ ห้ ข้ำจะให้พวกเจ้ำเพิ่มอีกคนละหนึ่งพันก้อน!”
เมื่อฉำงเหลียนกล่ำวแบบนีอ้ อกไป น้องทัง้ หกพลันระเบิดเสียงหัวเรำะขึน้

ทันใด
“ฮ่ำฮ่ำ! พี่ใหญ่ ในเมื่อท่ำนใจกว้ำงขนำดนี ้ เช่นนัน้ พวกเรำน้องเล็กขอ
รับคำพนัน! แค่สำมวันเกรงว่ำจะดูเอำเปรียบพี่ใหญ่เกินไป ต่อให้เป็ น
สำมสิบวัน เจ้ำเด็กนัน้ ก็ไม่มีทำงออกมำได้! ถึงตอนนัน้ ตำมเก็บศพได้
เลย!”
น้องเจ็ดกล่ำวขึน้ พร้อมเสียงหัวเรำะคึกครืน้ ดีใจ
“พี่ใหญ่ หำกครบกำหนดแล้วอย่ำกลับคำเชียว! พนันครำวนีท้ ่ำนแพ้เต็ม

ประตู!”
น้องสองกล่ำวเสริม
“พี่ใหญ่ พวกเรำคลุกคลีอยู่ในสุสำนสำยลมหยินมำเนินนำนเท่ำใด? ท่ำน
เคยเห็นมำก่อนรึว่ำ มีเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้นหนีรอดออกจำก
ถำ้ นรกม่วงมำได้?”
น้องสำมยังแผดเสียงหัวเรำะดังลั่นไม่หยุด
ฉำงเหลียนแค่ยิม้ ตอบแต่หำได้กล่ำวอันใดไม่ เพรำะเขำยังคงเชื่อใน

สัญชำติญำณตนเองในท้ำยที่สดุ
กล่ำวกันตำมตรง ฉำงเหลียนคนนีค้ ่อนข้ำงเป็ นคนละเอียด วิสยั ทัศน์เฉียบ

ขำดอ่ำนสถำนกำรณ์ออก
และยังคงเป็ นเพรำะเขำที่สำมำรถนำพำเหล่ำน้องๆของตนหลุดรอดออก
จำกเงือ้ มมือของตระกูลหวังได้
หำกเป็ นคนอื่นกล่ำวผิดหรือใช้วำจำชวนสงสัยเพียงประโยคเดียว ตระกูล
หวังคงฆ่ำปิ ดปำกพวกเขำไปนำนแล้ว
………………………….
“พี่สอง สุสำนสำยลมหยินกว้ำงไพศำลเกินไป ภูมิศำสตร์ค่อนข้ำงสลัก

ซับซ้อน พวกเรำควรเริม่ หำมันจำกตรงไหนก่อนดี?”
หวังอวีก่ นั ที่รูส้ กึ เวียนศีรษะอย่ำงหนักกับพืน้ ที่ภำยในสุสำนสำยลมหยิน
ยำมนีอ้ ดเอ่ยกล่ำวขึน้ มิได้
หวังอวีเต๋ำกล่ำวตอบเสียงเข้มว่ำ
“หำใครสักคนเพื่อถำมทำง! ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ เป็ นหน้ำใหม่ไม่เคยมำที่

แห่งนีม้ ำก่อน อย่ำงน้อยน่ำจะเป็ นที่สะดุดตำของขำประจำแถวนีบ้ ำ้ ง และ
เชื่อได้ว่ำ มันเองก็ไม่รูท้ ิศทำงเหมือนเรำเช่นกัน!”
แววเนตรท่อประกำยสว่ำงวับ หวังอวีก่ นั ประจักษ์แจ้งในทันทีและกล่ำวว่ำ
“พี่สองช่ำงชำญฉลำด!”
หวังอวีเต๋ำหันไปสั่งกำรผูใ้ ต้บญ
ั ชำในทันใด
“พวกเจ้ำกระจำยกันไปไถ่ถำมหำเด็กเหลือขอนัน้ มำ! หำกมีใครบำงคนพบ

เจอคนไม่คนุ้ หน้ำ จงเร่งซักถำมให้ละเอียด! เข้ำใจหรือไม่?”
ตอนที่ 1327 ถา้ ราชันย์แห่งภูต
“พี่ใหญ่ พวกเรำทัง้ หมดขอร่วมพนัน แต่น่ียงั มีอนั ใดให้ลนุ้ อีก? เด็กนัน้ ไม่มี

ทำงออกมำได้อยู่แล้ว”
น้องเจ็ดกล่ำวขึน้
“ถูกต้องเลย วันนีเ้ กิดอะไรขึน้ กับพี่ใหญ่หรือไม่? ไฉนท่ำนไม่เป็ นตัวเอง

เลย!”
น้องสำมเอ่ยกระตุน้
เหล่ำน้องทัง้ หกเหลือบมองเฝ้ำสังเกตกำรณ์เป็ นระยะ ฉำงเหลียนที่เห็น
แบบนัน้ พลันกล่ำวเสียงเย็นพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“เพิ่งผ่ำนไปครึง่ วัน พวกเจ้ำกลับรอไม่ไหวแล้ว?”
“พี่ใหญ่ นี่พวกเรำยังช่วยรักษำนำ้ ใจท่ำนอยู่!”
น้องเจ็ดกล่ำว
ฉำงเหลียนคลี่ยิม้ เอ่ยปำกกล่ำว
“อย่ำพึงรักษำนำ้ ใจข้ำเลย! พวกเรำพี่นอ้ งร่วมสำยเลือดกันมำ ไยต้อง

สุภำพกันอีก? ในเมื่อเริม่ พนันกันแล้วก็ตอ้ งไปให้สดุ !”
ทว่ำขณะนัน้ เอง สุม้ เสียงหนึ่งพลันแผดดังข้ำงหูด่งั ผีกระซิบ
“พวกท่ำนพนันอะไรกัน?”
ทัง้ เจ็ดเหลียวมองต้นเสียงกันแทบไม่ทนั ใบหน้ำปกประดับควำมตะลึงสุด

ขีด
คนที่กล่ำวดังขึน้ กลับคือ เย่หยวน!
“จะ-จะ-เจ้ำ…เจ้ำออกมำได้อย่ำง? ไม่เดี๋ยวก่อน…ไฉนถึงออกมำได้?”
คล้ำยลิน้ อ่อนแรงกะทันหัน น้องเจ็ดตะลึงจนแทบยืนตรงไม่ได้
ที่เหลืออีกหกคนต่ำงมีสีหน้ำไม่ตำ่ งกัน ขยับขยำยพินิจจับจ้องเย่หยวน

สำรวจดูว่ำ นี่ผีหรือคน?
อึดใจต่อมำ พวกเขำค้นพบว่ำ สภำพเย่หยวนยังคงดูดีไร้รอยขีดข่วนใดๆ

ประหนึ่งว่ำภำยในถำ้ นรกม่วงไม่มีวิญญำณชั่วอยู่เลย
ภำพฉำกนี ้ กระทั่งฉำงเหลียนยังอ้ำปำกค้ำงขำกรรไกรแทบร่วงเช่นกัน
สัญชำตญำณของเขำบอกว่ำ เย่หยวนคนนีห้ ำใช่เด็กธรรมดำทั่วไป แต่

กลับคำดไม่ถึงเช่นกันว่ำ เพียงครึง่ วันก็สำมำรถออกมำได้แล้วจริงๆ
เขำที่บอกว่ำเย่หยวนจะต้องออกมำได้ภำยในสำมวัน ยังแอบหลงคิดไปว่ำ
ตนประเมินเด็กคนนีส้ งู เกินไปหรือเปล่ำ
แต่ไม่คิดไม่ฝัน สำมวันกลับนำนเกินไปด้วยซำ้ สำหรับเย่หยวน!
ทันทีท่ีได้คำกล่ำวของน้องเจ็ด เย่หยวนอดเอ่ยปำกกล่ำวขึน้ อย่ำงสงสัย

มิได้
“ท่ำนกำลังกล่ำวอันใด? ข้ำก็เดินออกมำเอง หำใช่วิญญำณชั่วในนัน้

ประเคนออกมำ”
“แต่…แต่…แต่ภำยในนัน้ มีวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยอยู่เป็ นโขยง!”
น้องเจ็ดกล่ำวตะกุกตะกักเรียงลำดับคำแทบไม่ถกู เนื่องด้วยตะลึงไม่หำย
“อืม มีวิญญำณชั่วชัน้ ปลำยอยู่ภำยในนีจ้ ริงๆ แต่จำนวนกลับน้อยเกินไป

เดินเตร่เข้ำไปเกือบครึง่ วันกลับมีแค่เจ็ดหรือแปดตนเท่ำนัน้ ยังห่ำงไกล
จำกห้ำร้อยยิ่งนัก! มีบริเวณอื่นอีกหรือไม่? พำข้ำไปหำที”
ฉำงเหลียนสะดุง้ โหย่งก่อนเร่งกล่ำวว่ำ
“มี! มีแน่นอน! ตำมข้ำมำเลยน้องชำย!”
เย่หยวนพยักหน้ำ คล้อยเดินตำมหลังฉำงเหลียนไปติดๆ
กลุม่ พวกเขำมุ่งหน้ำสูส่ ว่ นลึกภำยในสุสำนสำยลมหยิน
ยิ่งลึกเท่ำไหร่ก็ย่ิงพบวิญญำณชั่วมำกขึน้ เท่ำนัน้ นอกจำกนีย้ งั ทรงพลัง

แกร่งกล้ำเสียกว่ำรอบนอกมำก
แต่ฝีไม้ลำยมือของเย่หยวนที่สำแดงออกไป ต่ำงทำเอำเจ็ดพี่นอ้ งต้องอ้ำ

ปำกค้ำงตลอดทำง
วิญญำณชั่วที่แต่เดิมพวกเขำทัง้ เจ็ดต้องผนึกกำลังกันปรำบปรำด ยำมนี ้

กลับดูไร้เรีย่ วแรงเมื่ออยู่ต่อหน้ำเย่หยวน เสมือนกับจับไก่มำเชือดทิง้ ด้วย
มือเปล่ำ
แค่บีบเค้นเบำๆ ก็แหลกสลำยทันที!
เจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินเข้ำสำรวจเตร็ดเตร่อยู่ในสุสำนสำยลมหยินมำก็
หลำยปี แต่ไม่เคยมีใครฆ่ำวิญญำณชั่วเหล่ำนีไ้ ด้ตำยสนิท
ที่ปรำบปรำดอย่ำงมำกพวกมันเพียงถอยหนีออกไปเท่ำนัน้
ด้วยเหตุนี ้ เหล่ำน้องทัง้ หกเชื่อสนิทใจแล้วว่ำ เย่หยวนคนนีแ้ กร่งกล้ำทรง

พลังเพียงใด
ในที่สดุ ทัง้ เจ็ดก็พำเย่หยวนมำยังถำ้ แห่งที่สอง หลังจำกที่เย่หยวนเข้ำ

สำรวจถำ้ หำยลับไป พวกเขำก็เริม่ จับกลุม่ สนทนำทันควัน
น้องเจ็ดผูซ้ ง่ึ ตื่นตระหนกที่สดุ เร่งปรำดเหงื่อเย็น หันควับกล่ำวกับฉำง

เหลียนว่ำ
“โชคดีจริงๆที่พ่ีใหญ่เป็ นคนฉลำด! มิเช่นนัน้ พวกเรำคง…แหลกคำมือเด็ก
นั่นเหมือนกับวิญญำณชั่วแล้ว!”
ฉำงเหลียนเองก็ยงั ระทึกขวัญไม่หำย หำกตอนนัน้ เขำตัดสินใจลงมือกับเย่

หยวน เกรงว่ำนำมขำน เจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินคงสิน้ ชื่อไปจำกผืนพิภพ
แล้วในวันนี ้
แต่เป็ นที่แน่นอน เย่หยวนไม่มีทำงบดขยีพ้ วกเขำทัง้ เจ็ดเหมือนกับ

วิญญำณชั่วเหล่ำนัน้ ได้
ที่เขำสำมำรถจัดกำรกับวิญญำณชั่วเหล่ำนัน้ ได้อย่ำงง่ำยดำย ทัง้ หมดต้อง

ยกควำมดีควำมชอบให้แก่หวูเฉิน
ซึง่ วิธีสงั หำรวิญญำณชั่วที่หวูเฉินหยิบยกมำใช้ กระทั่งเย่หยวนยังแอบ
ตะลึงอยู่ในใจ
แล้วนับประสำอะไรกับพวกฉำงเหลียนทัง้ เจ็ดที่เห็นจำกภำยนอก สิ่งเดียว

ที่พวกเรำตระหนะกทรำบก็คือ เย่หยวนแข็งแกร่งเป็ นอย่ำงยิ่ง!
ทรงพลังไร้เทียมทำน!
ฉำงเหลียนคลี่ยิม้ อ่อนแสนขื่นใจและกล่ำวว่ำ
“ขอกล่ำวตำมสัตย์จริง ข้ำเองก็ไม่คิดว่ำ เขำจะทรงพลังได้ขนำดนี!้ ”

“หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ เด็กคนนีป้ กปิ ดพลังที่แท้จริงเอำไว้? เซียน
อำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้นจะไร้เทียมทำนขนำดนีไ้ ด้อย่ำงไร?”
ฉำงเหลียนส่ำยหัวและกล่ำวว่ำ
“เรือ่ งนัน้ ข้ำเองก็ไม่ทรำบ แต่จะด้วยวิธีใด พวกเรำอย่ำโลภเกินควร รับ

ผลึกปรำณเทวะห้ำพันก้อนแล้วลำจำกจะดีกว่ำ มิฉะนัน้ อำจอันตรำยถึง
ชีวิต! เรือ่ งพนันก็ถือว่ำพี่ใหญ่ตอ้ งเสียมำรยำทแล้ว!”
เมื่อได้ยินประโยคท้ำยของฉำงเหลียน น้องทัง้ หกพลันคลี่ยิม้ อย่ำงขมขื่น
หำกยังฝื นกันต่อ เกรงว่ำมีภยั ถึงชีวิตจริงๆ!

นอกจำกนี ้ ผลึกปรำณเทวะนวนห้ำพันก้อนกลับมิใช่จจำนวนน้อยๆเลย
เช่นกันสำหรับพวกเขำ
หักค่ำใช้จ่ำยเบ็ดเตล็ด ฉำงเหลียนกับที่เหลือจำต้องล่ำสมบัตินำไปขำย
เป็ นเวลำสำมปี เต็มกว่ำจะได้เงินมำขนำดนี!้
เห็นสีหน้ำของฉำงเหลียนอันแสนยำเกรงต่อเย่หยวน อีกหกคนรูส้ กึ อึดอัด

รำวกับอมแมลงวันไว้
เป็ ดปรุกสุกพร้อมทำนกลับบินจำกไปทัง้ แบบนี!้
ผลึกปรำณเทวะระดับต่ำห้ำพันก้อน แต่เดิมพวกเขำจะได้คนละเจ็ดร้อย
กว่ำก้อนเศษเมื่อแบ่งสันปั นส่วนกันเสร็จ
ทว่ำตอนนีท้ งั้ หกได้แค่พนั ก้อนเท่ำนัน้ หำกนำมำแบ่งกันเรียกได้ว่ำน้อยจน
ขีเ้ หร่
เสียพนันครัง้ ใหญ่!
“นี่ พวกเจ้ำอย่ำทำหน้ำแบบนัน้ ในเมื่อรับคำท้ำก็ควรต้องเตรียมใจมำแล้ว

ที่จะแพ้! เอำล่ะ เอำล่ะ เดี๋ยวหำว่ำพี่ใหญ่ใจขดแคบ ข้ำยอมถอยหนึ่งก้ำว
ขอรับแค่สำมพันก้อน ส่วนที่เหลืออีกสองพันพวกเจ้ำนำไปแบ่งกันเอง!”
ฉำงเหลียนกล่ำวขึน้
ได้ฟังดังนัน้ ทุกคนอดคลี่ยิม้ ดีใจมิได้ก่อนเร่งขอบคุณฉำงเหลียนด้วยควำม

ปลืม้ ใจ
ในควำมคิดของฉำงเหลียน กลับมองลึกไปกว่ำกำรเดิมพันอย่ำงที่นอ้ งทัง้
หกคิด
กำรที่ยอมเสียสละลดทอนผลประโยชน์ตนเอง กลับสำมำรถซือ้ ใจน้องทัง้

หกได้เป็ นอย่ำงดี กำรพนันครำวนีก้ ลับคุม้ ยิ่งกว่ำคุม้
…………………….
ผ่ำนไปครึง่ วัน เย่หยวนก็ออกจำกถำ้ อีกครัง้

เว้นเสียว่ำครำวดีกว่ำก่อนหน้ำเล็กน้อย หวูเฉินได้กินวิญญำณชั่วเพิ่มอีก
ประมำณสิบตน
แต่เย่หยวนกลับไม่พอใจยิ่งกับจำนวนเพียงแค่นี ้ ก่อนกล่ำวกับฉำงเหลียน
ขึน้ ว่ำ
“น้อยเกินไป! มีถำ้ แห่งอื่นอีกหรือไม่? ขอแบบมีเป็ นสิบเป็ นร้อยในถำ้

เดียว!”
ฉำงเหลียนแอบตกใจเมื่อได้ฟังแบบนัน้ เขำไม่สำมำรถเข้ำใจได้แม้สกั นิด

ว่ำ ไฉนเด็กหนุ่มอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้นถึงสำมำรถจัดกำรวิญญำณ
ชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยได้?
แต่เขำยังคงกล่ำวว่ำ
“มีน่ะมี แต่สถำนที่แห่งนัน้ อันตรำยเกินไป พวกเรำเจ็ดพี่นอ้ ง…ไม่กล้ำ
เสี่ยงไป!”
เย่หยวนกล่ำวตอบเสียงเย็นว่ำ
“ไม่ตอ้ งห่วง เพียงพำข้ำไปยังสถำนที่นนั้ ก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวข้ำล้ำงบำงพวก

มันให้เอง ข้ำขอรับประกันควำมปลอดภัยของพวกท่ำน เช่นนีด้ ีกว่ำ ข้ำ
เพิ่มให้อีกสองพันก้อน!”
อำนำจเงินตรำกระทั่งปี ศำจยังยอมโม่หินประเคนมอบ ที่ฉำงเหลียนและ

น้องทัง้ หกยอมเสี่ยงอันตรำยเข้ำเสำะหำสมบัติภำยในสุสำนสำยลมหยิน
ทัง้ หมดก็เพื่อผลึกปรำณเทวะมิใช่ร?ึ
เย่หยวนที่มอบเงินก้อนโตขนำดนีใ้ ห้โดยไม่จำต้องเสียงแรงเหนื่อย มีหรือที่
พวกเขำจะไม่หวั่นไหว?
ยิ่งไปกว่ำนัน้ เจ้ำตัวก็กล่ำวเองแล้วว่ำ เขำจะล้ำงบำงพวกมันให้เอง

รับประกันควำมปลอดภัยได้ ด้วยเหตุนีย้ งั มีอะไรให้เจ็ดพี่นอ้ งต้องกังวล
อีก?
ฉำงเหลียนกัดฟั นแน่นกล่ำวขึน้ ว่ำ
“ตกลง! ประมำณพันลีต้ ่อจำกนีม้ ีสถำนที่แห่งหนึ่งนำมว่ำ ถำ้ รำชันย์แห่ง

ภูต! ไม่เพียงมีวิญญำณชั่วรวมตัวอยู่ภำยในนัน้ มำกมำย แต่พวกมัน
ทัง้ หมดล้วนทรงพลังแกร่งกร้ำว! หลังจำกเข้ำแล้ว น้องชำยควรจำสลักให้
ขึน้ ใจ ว่ำห้ำมเข้ำลึกจนเกินไป เพรำะภำยในนัน้ ยังมีวิญญำณชั่วหนึ่งดำว
ขัน้ สุด! และตำมคำกล่ำวขำนกันมำ ในส่วนที่ลกึ ที่สดุ ของถำ้ รำชันย์แห่ง
ภูตยังมีวิญญำณชั่วสองดำวดำรงอยู่ดว้ ย เพียงว่ำไม่มีใครเคยเห็นมันมำ
ก่อน!”
เย่หยวนพลำงตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนัน้ งำนนีก้ ลับต้องเพิ่มควำม

ระมัดระวังขึน้ เป็ นเท่ำตัว
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวขัน้ สุดยังพิชิตแทบไม่ไหว แล้วหำกเจอเข้ำกับ

วิญญำณชั่วสองดำว หวูเฉินในยำมอ่อนแอนเช่นนีจ้ ะเอำอะไรไปต่อกร?
“ขอบพระคุณยิ่งสำหรับคำเตือน ข้ำจะระวังตัวให้ดี!”
เห็นเย่หยวนกล่ำวตอบกำชับสีหน้ำเคร่งเครียด ฉำงเหลียนก็ประเมินได้
ทันทีว่ำ วิญญำณชั่วหนึ่งดำวขัน้ สุดน่ำจะเป็ นขีดกำจจัดของเย่หยวนแล้ว
ซึง่ ผลลัพธ์ชนิดนีน้ บั ว่ำเกินพอแล้วที่จะสร้ำงควำมประหลำดใจแก่เขำได้
เมื่อเดินทำงมำถึง พวกเขำก็ปล่อยให้เย่หยวนเข้ำไปในถำ้ รำชันย์แห่งภูต

ในขณะที่ทงั้ เจ็ดยืนเฝ้ำรออยู่รอบนอก
แต่จ่ๆู ใครจะไปคำดคิด ขณะยืนเฝ้ำพลำงสนทนำพูดคุยอย่ำงสนุกสนำน

จู่ๆก็มีรำ่ งนับสิบปรำกฏกำยขึน้ พร้อมเข้ำรุมล้อมจำกทั่วสำรทิศโดยมีพวก
เขำเจ็ดพี่นอ้ งเป็ นจุดศูนย์กลำง!
“หุหุ เสำะหำกันแทบตำยกว่ำจะเจอ! ไม่คิดเลยว่ำไอ้บดั ซบเย่หยวนจะสบ
รูร้ ว่ มคิดกับพวกเจ้ำ! เรือ่ งทำป้ำยตรำตรวจจับพัง งำนนีต้ อ้ งคิดบัญชีให้
เสร็จสรรพ!”
วำจำคำกล่ำวที่แพร่พรำยออกมำเปี่ ยมไปด้วยจิตสังหำรแสนล้นเหลือ
หวังอวีเต๋ำสำดสำยตำจจ้องเขม็งไปทำงเจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินอย่ำงเดือด
ดำล
ตอนที่ 1328 ไล่จับเต่าในขวด
กำรปรำกฏตัวของหวังอวีเต๋ำและคนอื่นๆ ล้วนทำเอำเจ็ดวีรบุรุษสำยลม
หยินประหลำดใจยิ่งยวด พวกเขำยืนแข็งทื่อในทันใด
แต่ฉำงเหลียนตอบสนองมีฏิกิรยิ ำโต้ตอบรวดเร็วที่สดุ ได้ฟังแบบนัน้ เขำ

เข้ำใจสถำนกำรร์ทกุ อย่ำงที่เกิดขึน้ ได้ในทันที
ในขณะเดียวกับ ยำมทรำบควำมจริง ตัวเขำกลับตื่นตะลึงไม่นอ้ ย
มิใช่วำ่ อำคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหำสมบัติเป็ นคนพิกำรหรอกรึ?

ไฉนพบหน้ำกันจริงๆกลับทรงพลังแกร่งกล้ำขนำดนี?้
ฉำงเหลียนในปั จจุบนั ยืนยันได้แล้วว่ำ เด็กหนุ่มคนนัน้ ที่เข้ำไปยังถำ้ รำชันย์
แห่งภูตก็คือ อำคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหำสมบัติ,เย่หยวน!
“ท่ำนผูส้ งู ส่ง ฉำงคนนีห้ ำเข้ำใจไม่ ท่ำนกล่ำวถึงสิ่งใด? หำกข้ำมี

ควำมสำมำรถถึงขัน้ ทำลำยป้ำยตรำตรวจจับได้ ข้ำคงไม่ตอ้ งเสี่ยงตำยใน
สุสำนสำยลมหยิน เพื่อเสำะหำสมบัติขำยประทังชีวิตเช่นนีต้ ลอดทัง้ ปี !”
ฉำงเหลียนกล่ำวขึน้ พร้อมผสำนมือคำนับอีกฝ่ ำย
หนึ่งควำมคิดโฉบแล่นดั่งสำยฟ้ำสว่ำงวำบ ก่อนเร่งเอ่ยปำกให้กำรปฏิเสธ
ทันที ยำมนีโ้ อกำสของพวกเขำมีเพียงน้อยนิดเท่ำนัน้
ซึง่ ในควำมเป็ นจริง ฉำงเหลียนก็ไม่คิดไม่ฝันมำก่อนเลยว่ำ ตลอดที่ผ่ำนมำ

เด็กหนุ่มคนนัน้ ก็คือเย่หยวนที่ตระกูลหวังกำลังตำมล่ำ
อย่ำงไรก็ตำม หวังอวีเต๋ำกลับเค้นเสียงหัวเร่อเย็นสั่นกระเพือมยำมได้ยิน
แบบนัน้ เขำกล่ำวตอบว่ำ
“เจ้ำเลิกเล่นลิน้ ได้แล้วกระมัง? สิ่งเดียวที่ขำ้ เชื่อคือควำมจริงที่เห็นด้วย

สองตำคูน่ ี!้ พวกเรำได้สอบถำมผูค้ นโดยรอบนีม้ ำแล้ว ทุกคนต่ำงบอกเป็ น
เสียงเดียวกัน หลังจำกที่ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ เข้ำมำในสุสำนสำยลมหยิน
กลับเป็ นพวกเจ้ำที่นำทำงมันมำโดยตลอด ต่อให้พิจำรณำแค่จดุ นี ้ พวก
เจ้ำก็สมควรตำยแล้ว!”
ฉำงเหลียนครำ่ ครวญสบถขึน้ ภำยในใจอย่ำงลับๆ แต่ยงั คงปั้นสีหน้ำใสซื่อ

มึนงงพลำงเอ่ยถำมว่ำ
“ท่ำนผูส้ งู ส่ง เรำผูต้ ่ำต้อยไม่ทรำบจริงๆว่ำท่ำนกำลังกล่ำวถึงเรือ่ งอันใด!
ควำมจริงก็คือ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเสนอผลึกปรำณเทวะจำนวนเจ็ดพันก้อน
เป็ นค่ำนำทำง แต่…ฉำงคนนีไ้ ม่เคยรูม้ ำก่อนเลยว่ำ เด็กหนุ่มคนนัน้ กลับ
เป็ นคนที่ผสู้ งู ส่งนัน้ ตำมหำอยู่!”
หวังอวีเต๋ำเอ่ยเสียงเย็นแผดดังว่ำ
“ไม่วำ่ จะเล่นลิน้ อย่ำงไรกลับเปล่ำประโยชน์ ควำมจริงกลับหนีไม่พน้ พวก

เจ้ำให้ควำมช่วยเหลือไอ้เด็กเหลือขอนัน้ จริงๆ! พวกเจ้ำ! จับพวกมันมำ!
ใครคิดขัดขืนฆ่ำได้ทนั ที!”
คำกล่ำวของหวังอวีเต๋ำ ได้ดบั ควำมหวังสุดท้ำยของฉำงเหลียนจนหมดสิน้

สีหน้ำแปรเปลี่ยนในทันใด ฉำงเหลียนโพล่งตะโกนดังลั่น
“พวกเจ้ำรีบหนีเข้ำไปในถำ้ !”
ในเวลำนีท้ ำงหนีทกุ ด้ำนถูกปิ ดผนึกโดยสมบูรณ์ มีเพียงถำ้ รำชันย์แห่งภูต

เท่ำนัน้ ที่เป็ นทำงหนีเดียวของพวกเขำ
พบเห็นภำพฉำกเช่นนัน้ หวังอวีเต๋ำตอบสนองทันควัน ขณะยกฝ่ ำมือ

กระหน่ำตบออกไปทันที!
“พวกมดปลวกไม่รูจ้ กั เป็ นตำย!”

ขุมพลังปรำณเทวะสุดแกร่งกร้ำวระเบิดคลั่งในทันใด คลื่นพลังฝ่ ำมือ
ขนำดยักษ์อดั อำกำศปรำดเข้ำใส่พวกเขำทัง้ เจ็ดโดยตรง
ฉำงเหลียนเผยสีหน้ำน่ำเกลียดอย่ำงหำที่เปรียบไม่ พร้อมตะโกนลั่นขึน้ ว่ำ
“พวกเจ้ำรีบเข้ำไปเร็ว!”
ยำมนีเ้ ขำระเบิดควำมแข็งแกร่งอำบท่วม รีดเร้นพลังปรำณเทวะทัง้ หมด

ออกมำสุดชีวิต หวังเพื่อสกัดต้ำนกำรโจมตีของหวังอวีเต๋ำ
อย่ำงไรก็ตำมแต่ นี่กลับเป็ นเพียงมดน้อยพยำยำมโค้นต้นไม้!
เผชิญหน้ำกับเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุดเฉกเช่นหวังอวีเต๋ำ ฉำง

เหลียนกลับไร้ซง่ึ คุณสมบัติท่ีจะต่อกรโดยสิน้ เชิง
อย่ำงไรก็ตำมแต่ ฉำงเหลียนตัดสินใจเด็ดขำดหวังใช้ชีวิตแลกชีวิต ยอม
ตำยเพื่อปกป้องน้องๆทัง้ หกให้หนีเข้ำถำ้ ไปได้!
แม้‘เจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยิน’หำใช่คนดีอะไร แต่เมื่อเผชิญหน้ำกับหำยนะที่
คืบคลำนเข้ำมำ เรื่องมิตรภำพกลับมำเป็ นอันดับหนึ่ง
ในฐำนะที่เป็ นพี่คนโต ฉำงเหลียนไม่คิดลังเลแม้แต่นอ้ ย ยอมสละชีพเพื่อ

เข้ำขวำงหอกแทนน้องๆ!
แต่ในเวลำนัน้ เอง จู่ๆกลับมีอีกสองร่ำงพุ่งออกมำรับหน้ำแทนฉำงเหลียน

“พี่ใหญ่จงมีชีวิตอยู่ต่อไป ฝำกแก้แค้นไอ้บดั ซบพวกนีแ้ ทนพวกเรำ!”
สองคนนัน้ กลับเป็ น น้องสำมและน้องเจ็ด!
ดวงตำของฉำงเหลียนแดงกล่ำแปรเปลี่ยนเป็ นสีเลือดสด
ทว่ำยำมนีฝ้ ่ ำมือของกวังอวีเต๋ำปรำดลุถึงตรงหน้ำแล้ว แม้เขำอยำกจะช่วย

เพียงใด แต่กลับสำยเกินไปแล้วเช่นกัน!
บูมมมมม!
อนุภำพทำลำยล้ำงอันมหำศำลชนิดนี ้ ได้บดขยีน้ อ้ งสำมกับน้องเจ็ด
กระเด็นออกไปไร้ทิศทำง
ฉำงเหลียนโดนลูกหลงไปไม่นอ้ ย เขำกระอักพ้นเลือดสดคำโตพร้อมนำ้ ตำ
ขณะรำยรอบปรำกฏเป็ นร่ำงน้องสำมและน้องเจ็ดที่หยุดหำยใจเป็ นที่
เรียบร้อย
แต่ฉำงเหลียนเป็ นคนเด็ดขำดยิ่ง เขำทรำบดีว่ำตอนนีห้ ำใช้เวลำมำมัว

ลังเลเสียใจ ยำมนีเ้ ร่งคลำนขึน้ จำกพืน้ ดินและมุ่งหน้ำหนีเข้ำไปในถำ้
รำชันย์แห่งภูตทันที
แม้ว่ำฝ่ ำมือของหวังอวีเต๋ำจะสำมำรถเด็ดชีพน้องสำมกับน้องเจ็ดได้ใน
พริบตำ แต่กว่ำฝ่ ำมือนัน้ จะมำถึงฉำงเหลียน อนุภำพกลับถูกสองคนนัน้
ช่วยลดทอนได้มำก ยำมนีห้ ยิบยืมแรงระเบิดจำกฝ่ ำมือให้เป็ นประโยชน์
ปรำดพุ่งเข้ำไปในถำ้ รำชันย์แห่งภูตทันที
ด้วยควำมเร็วของเขำผนวกกับแรงระเบิดที่พลักไสออกไป จึงล่วงลุเข้ำไป
ในถำ้ ได้อย่ำงรวดเร็ว
“พี่สอง เรำควรทำอย่ำงไรต่อไปดี?”
หวังอวีก่ นั เอ่ยถำม
“ควรทำอะไรงัน้ รึ? ก็ตำมมันเข้ำไปไง! สถำนกำรณ์ในตอนนีก้ ลับไม่ต่ำง

อะไรกับไล่จบั เต่ำในขวด!”
หวังอวีเต๋ำกล่ำวขึน้ โดยใช่ลงั เลไม่

ในเวลำเดียวกัน ยอดฝี มือคนหนึ่งพลันเอ่ยขึน้ ด้วยควำมหวำดกลัว
“ตะ-แต่…นำยท่ำน สถำนที่แห่งนีค้ ือ…ถำ้ รำชันย์แห่งภูต!”
ยอดฝี มือคนนีน้ บั เป็ นขำประจำในสุสำนสำยลมหยินเช่นกัน และยังเป็ น

คนนำทำงพวกตระกูลหวังมำยังที่น่ี
สีหน้ำของหวังอวีเต๋ำกดต่ำเหยียบเย็นลงในทันใด ก่อนกล่ำวขึน้ ว่ำ
“ถำ้ รำชันย์แห่งภูต?”
ยอดฝี มือผูท้ ำหน้ำที่นำทำงกล่ำวอธิบำยว่ำ

“ถำ้ รำชันย์แห่งภูตเป็ นจุดที่อนั ตรำยที่สดุ แล้วในสุสำนสำยลมหยิน มี
วิญญำณชั่วซ่องสุมอยู่ในนัน้ นับไม่ถว้ น นอกจำกนีย้ งั มีคำเล่ำขำนกันว่ำ
ส่วนลึกที่สดุ ของถำ้ รำชันย์แห่งภูตยังมีวิญญำณชั่วสองดำวดำรงอยู่! หำก
บังเอิญพบเจอวิญญำณชั่วสองดำวนัน้ เข้ำ เกรงว่ำได้แต่ทิง้ ชีวิตอยู่ภำยใน
นัน้ !”
สีหน้ำของหวังอวีเต๋ำเปลี่ยนไปคล้ำยกังวลขึน้ หลำยส่วนเมื่อได้ฟัง แต่ขณะ

เดียวกับก็พลันโล่งใจในเวลำต่อมำ เค้นเสียงเหยียบเย็นเอ่ยขึน้ ว่ำ
“แล้วอย่ำงไร? ข้ำไม่เชื่อหรอกว่ำไอ้เด็กเหลือขอนัน้ จะกล้ำเข้ำไปยังส่วนลึก

ภำยในถำ้ ! ตำมไปเร็ว!”
ยอดฝี มือคนนัน้ ถึงกับทำอะไรไม่ถกู แลเห็นทุกคนโถมกำลังวิ่งเข้ำไป
ภำยในถำ้ รำชันย์แห่งภูต จึงทำได้แต่ว่ิงตำมไปเท่ำนัน้
…………………….
พวกฉำงเหลียนทัง้ ห้ำไม่เคยเข้ำมำในถำ้ รำชันย์แห่งภูตมำก่อน สถำนที่

แห่งนีน้ บั เป็ นอำณำเขตต้องห้ำมสำหรับนักสูเ้ ผ่ำมนุษย์อย่ำงพวกเขำ
ดังนัน้ หลังจำกที่ทงั้ ห้ำหนีเข้ำมำในถำ้ แต่ละคนจึงไม่กล้ำเคลื่อนไหวอันใด

มำกนักและเกำะกลุม่ กันไป
แต่ส่งิ ที่น่ำประหลำดใจที่สดุ คือ ระหว่ำงทำงที่ผ่ำนมำ พวกเขำกลับไม่พบ
วิญญำณชั่วเลยแม้แต่ตนเดียว!
ไม่ทรำบเช่นกันว่ำทัง้ ห้ำเดินเท้ำเข้ำสำรวจนำนเพียงใด แต่ทนั ใดนัน้ เบือ้ ง

หน้ำ พวกเขำพลันเห็นร่ำงๆหนึ่งกำลังนั่งสมำธิอยู่อย่ำงนิ่งสงบ
“พี่ใหญ่ นัน้ …นัน้ มันไอ้เด็กเหลือขอมิใช่ร?ึ !”
“หำกมิใช่เพรำะไอ้เด็กคนนี ้ น้องสำมกับน้องเจ็ดคงไม่ตอ้ งมำตำยแบบนี ้

เช่นกัน! แค้นนีเ้ รำจะชำระให้เอง!”
“พี่ใหญ่ ฆ่ำไอ้เด็กเหลือขอนี่เถอะ! แก้แค้นให้พ่ีสำมกับน้องเจ็ด!”
เหล่ำพี่นอ้ งที่เหลือต่ำงกลับไปพลำงนำ้ ตำซึมไป เห็นได้ชดั ว่ำ กำรตำยของ

น้องสำมและน้องเจ็ด พวกเขำไม่สำมำรถยอมรับได้แม้แต่นอ้ ย
ทัง้ หมดทรำบดี พวกเขำหำใช่คมู่ ือของหวังอวีเต๋ำได้เลย ดังนัน้ จึงหันมำ

ระบำยควำมโกรธใส่เย่หยวนแทน
ฉำงเหลียนในยำมนีเ้ องก็บำดเจ็บมิใช่นอ้ ย เขำเป็ นเพียงคนเดียวที่รอด

ชีวิตออกจำกฝ่ ำมือของหวังอวีเต๋ำมำได้
เห็นว่ำน้องๆของตนโพล่งสบถด่ำด้วยควำมขุ่นเคือง เขำกลับไม่ค่อยพอใจ
นัก สีหน้ำกำรแสดงออกของเขำน่ำเกลียดถึงขีดสุด
“พวกเจ้ำ ควำมอยุติธรรมล้วนต้องมีคนชดใช้ก็จริง แต่คนใดก่อบัญชีแค้น
คนนัน้ ต้องชดใช้! น้องสำมกับน้องเจ็ดถูกตำยฆ่ำด้วยฝี มือของหวังอวีเต๋ำ
ดังนัน้ คนที่ตอ้ งชดใช้ควรเป็ นมัน! เรำกับน้องเล็กเย่เป็ นเพียงคูธ่ รุ กิจ
ระหว่ำงทำงเท่ำนัน้ อย่ำแก้แค้นส่งเดช!”
ฉำงเหลียนกล่ำวขึน้
สุม้ เสียงเหล่ำนีเ้ อง ทำให้เย่หยวนค่อยๆลืมตำขึน้ อย่ำงแช่มช้ำ ก่อนเหลียว

มองฉำงเหลียนเจือประหลำดใจเล็กน้อย ก่อนเอ่ยปำกกล่ำวว่ำ
“ตระกูลหวังมันไร้ยำงอำยกว่ำที่ขำ้ คิดมำกนัก แต่คนที่ทำให้นอ้ งสำมกับ

น้องเจ็ดตำยกลับมิใช่ขำ้ แต่เป็ นพวกท่ำนเอง! หำกต้องนับข้ำเป็ นคนที่
ต้องแก้แค้นก็อย่ำได้สภุ ำพอันใดอีก นำยน้อยผูน้ ีพ้ ร้อมทวงควำมยุติธรรม
ให้ตนเองเช่นกัน!”
คำกล่ำวของเย่หยวนได้ไปกระตุน้ โทสะของพวกที่เหลือจนระเบิดออกมำ
ในที่สดุ
“พวกเรำคือสำตุท่ีทำให้นอ้ งสำมกับน้องเจ็ดตำย? ไอ้บดั ซบน้อย เจ้ำอย่ำ

มำกล่ำวหำส่งเดช!”
“อย่ำคิดเพียงว่ำ สำมำรถกำจัดวิญญำณชั่วได้ไม่ก่ีตวั ก็มีทนุ รอนให้พวก

เรำเกรงขำม! ท้ำยที่สดุ นี ้ เจ้ำก็มนั แค่เด็กน้อยอำณำจักรปฐมพระเจ้ำ
ชัน้ ต้น! ข้ำไม่เชื่อหรอกว่ำ เจ้ำจะต่อกรพวกเรำพี่นอ้ งได้!”
แต่ฉำงเหลียนกลับยืนนิ่งไม่ตอบโต้อนั ใด สีหน้ำของเขำมิดทมิฬถึงขีดสุด
คำกล่ำวของเย่หยวนกลับทำให้เขำโศกเศร้ำเสียใจยิ่งกว่ำอะไร!
เย่หยวนแสยะยิม้ เย็นฉีกปรำกฏบนมุมปำก ก่อนกล่ำวอย่ำงเฉยเมยขึน้ ว่ำ
“พวกเจ้ำทัง้ เจ็ดล้วนเผยจิตสังหำรหวังฆ่ำชิงทรัพย์ขำ้ ตัง้ แต่แรกเจอ อย่ำ

คิดว่ำข้ำไม่รู!้ หำกกล่ำวตำมตรง พวกเจ้ำเป็ นเพียงกลุม่ โจรที่นอกจำก
เสำะหำสมบัติแล้ว รำยได้หลักกลับเป็ นกำรดักสังหำรปล้นทรัพย์คนอื่น!
หำกพวกเจ้ำมำด้วยเจตนำดีกว่ำนี่แต่แรก นำยน้อยผูน้ ีค้ งออกโรง
ช่วยเหลือไปนำนแล้ว! หรือไม่ก็พำเข้ำมำในถำ้ รำชันย์แห่งภูตด้วยกัน”
ได้ฟังคำกล่ำวของเย่หยวนดังนี ้ พวกฉำงเหลียนทัง้ ห้ำสะดุง้ ตกใจขึน้ ทันที

ปรำกฏว่ำ เย่หยวนทรำบตัง้ แต่แรกแล้วว่ำ พวกเขำคิดอ่ำนหวังฆ่ำอย่ำงไร
เพียงว่ำเย่หยวนเลือกที่จะไม่กล่ำวถึงตลอดมำ!
ตอนนีน้ อ้ งสำมกับน้องเจ็ดตำยลง นับเป็ นผลกรรมของพวกเขำที่คิดไม่ดี

ต่อเย่หยวนแล้ว!
มิใช่วำ่ พวกเจำไม่ตอ้ งกำรฆ่ำเย่หยวน เพียงว่ำฉำงเหลียนรูส้ กึ ถึงควำม

ผิดปกติบำงอย่ำงในตัวเขำได้ นัน้ จึงเป็ นเหตุผลที่พวกเขำมิได้ลงมือ
ดังนัน้ เย่หยวนเองก็ไม่จำเป็ นต้องรับผิดชอบควำมเป็ นควำมตำยของคน

เหล่ำนีเ้ ลย
ระหว่ำงทำงที่ผ่ำนมำ ปล่อยเป็ นเรือ่ งของธุรกิจเท่ำนัน้

“นอกจำกนี ้ หำกข้ำไม่เห็นแก่สำยพันธ์พ่ีนอ้ งของพวกเจ้ำ มีหรือที่พวกเจ้ำ
ยังคงรักษำชีวิต วิ่งหนีเข้ำมำจนพบกับนำยน้อยผูน้ ีไ้ ด้?”
เย่หยวนกล่ำวขึน้
ตอนที่ 1329 ปิ ดล้อมดักฆ่า!
“นำยท่ำน มีบำงอย่ำงไม่ถกู ต้อง! ภำยในถำ้ รำชันย์แห่งภูตมัน…เงียบ

สีหน้ำกำรแสดงออกของยอดฝี มือคนนำทำงกลับไม่สดู้ ีนกั
หวังอวีเต๋ำสีหน้ำมืดตกไม่ตำ่ งและกล่ำวว่ำ
“หุบปำก! ตัง้ ใจนำทำงไปก็พอ! ข้ำไม่เชื่อหรอกว่ำ ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ จะมี

ปั ญญำพลิกฟ้ำดินได้!”
ไม่จำเป็ นต้องให้ยอดฝี มือคนนีก้ ล่ำวเตือน หวังอวีเต๋ำก็พอรูส้ กึ ได้เป็ นนัย
มีบำงสิ่งอย่ำงผิดแปลกออกไปจริงๆ
พวกเขำเดินเท้ำเข้ำมำในถำ้ รำชันย์แห่งภูต เฝ้ำระวังภัยรอบด้ำนหำใช่

ประมำท แต่ตลอดทำงมำนีก้ ลับไม่พบเจอวิญญำณชั่วแม้แต่ตนเดียว
ในเมื่อถำ้ รำชันย์แห่งภูตเป็ นถึงจุดที่อนั ตรำยที่สดุ ในสุสำนสำยลมหยิน

เช่นนัน้ ก็ควรมีวิญญำณชั่วซ้องสุมอยู่เป็ นจำนวนมำก
หวังอวีก่ นั คล้ำยรูส้ กึ ดั่ง ขนลุกชูชนั ประดุจหนังไก่ยนั ศีรษะ ยำมนีห้ ำ้ มใจ

อดเอ่ยปำกขึน้ มิได้ว่ำ
“พี่สอง หรือพวกเรำ…ควรถอนตัวออกมำตัง้ หลักก่อนดี?”

ได้ฟังข้อเสนอของหวังอวีก่ นั หวังอวีเต๋ำชักเริม่ หวั่นใจเช่นกัน
“หำกมันจนตรอกถึงขัน้ ใช้ชีวิตอำศัยอยู่ภำยในนีเ้ ลยล่ะ? เรำจะทำ

อย่ำงไร?”
หวังอวีเต๋ำเอ่ยถำม
ทันทีท่ีได้ยินเช่นนัน้ ยอดฝี มือที่นำทำงมำกล่ำวตอบทันควัน
“ไม่มีทำง! ต่อให้เป็ นเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุด อย่ำงมำกก็อยู่ท่ีน่ี

ได้ไม่เกินหนึ่งปี ! ภำยในถำ้ แห่งนีม้ ีพลังธำตุหยินเข้มข้นเป็ นพิเศษ มันจะ
เข้ำกัดกร่อนร่ำงกำยและจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ หำกปล่อยนำนเข้ำอำจ
สร้ำงควำมเสียหำยรุนแรงถึงชีวิต! บำงคนรำกฐำนพลังพังเสียหำยหนัก
บำงคนทนทำนได้ไหวแต่สดุ ท้ำยก็กลำยมำเป็ นผีดิบ!”
หวังอวีเต๋ำหน้ำถอดสีในบัดดล ไม่คิดไม่ฝันเลยว่ำสุสำนสำยลมหยินจะ
เป็ นสถำนที่ท่ีชวนขนหัวลุกได้ขนำดนี ้
ยำมได้ยินคำยืนยันจำกพวกขำประจำ เช่นนีเ้ ขำจึงตัดสินใจได้อย่ำง

เด็ดขำด
“เข้ำใจแล้ว พวกเรำถอนตัว!”
หัวใจเต้นกระหน่ำรุนแรง กล่ำวได้ว่ำแทบพุ่งออกจำกลำคอของหวังอวีเต๋ำ
แต่ขณะที่พวกเขำกำลังจะหมุนตัวจำกไป จู่ๆสำยลมเย็นยะเยือกหอบใหญ่
พลันพัดผ่ำนสะท้ำนขวัญ
วูววว! วูววว!
เสีย้ วอึดใจต่อมำ ยังไม่ทนั รูส้ กึ ฟื ้ นตัว รอบกำยพวกเขำก็เต็มไปด้วย

วิญญำณชั่วมำกมำยโผล่ออกมำจำกไหนไม่ทรำบ!
ทัง้ หมดล้วนแต่เป็ นวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยทัง้ สิน้ !
พินิจจำกสำยตำน่ำจะมีไม่ต่ำกว่ำพัน!
วิญญำณชั่วจำนวนขนำดนี ้ แม้แต่หวังอวีเต๋ำที่เป็ นเซียนอำณำจักรปฐม
พระเจ้ำขัน้ สุดยังเสียวซ่ำสะท้ำนยันหนังศีรษะเช่นกัน
ไม่วำ่ เซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุดจะแกร่งกล้ำ หรือสำมำรถบดขยี ้

พวกปฐมพระเจ้ำชัน้ ปลำยได้ง่ำยเพียงใด แต่นนั้ ก็มิได้หมำยควำมว่ำ
เซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุดจะไร้เทียมทำนคงกระพันเสมอไป
ยิ่งเป็ นวิญญำณชั่วกลับยิ่งยำกที่จะจัดกำรรับมือ
ผนวกกับปริมำณนับพันตนที่กระโจนออกมำพร้อมกับ แม้หวังอวีเต๋ำและ
หวังอวีก่ นั จะผนึกกำลังร่วมมือกันอย่ำงไร พวกเขำก็ไม่มีทำงหนีรอดมำได้
โดยไร้รอยขีดข่วน
“นี่…เกิดะอะไรขึน้ กันแน่? พวกมันโผล่มำกจำกไหนตัง้ มำกมำย?”
“ผูอ้ ำวุโสรอง ระ-เรำจะทำอย่ำงไรกันดี?”
“วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยทัง้ สิน้ ! จำนวนขนำดนีพ้ วกเรำตำยแน่!”
……………………
สีหน้ำของสองผูอ้ ำวุโสแห่งตระกูลหวังอย่ำงหวังอวีเต๋ำกับหวังอวีก่ นั ผลัดสี
ดำสลับเขียว
กลิ่นอำยควำมสิน้ หวังกำลังคืบคลำนเข้ำมำในหมู่พวกเขำแล้ว
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวขัน้ ปลำยนับหลำยสิบก็ว่ำคับขันพอแล้ว ยำมนีม้ ำกัน

เป็ นหลักพัน จะไม่ให้พวกเขำสิน้ หวังได้อย่ำงไร?
“พวกเจ้ำหุบปำกเดี๋ยวนี!้ เอำแต่พร่ำมไม่หยุดคงหนีรอดออกจำกฝูงผีพวก
นีไ้ ด้? ติดตำมเรำชำยชรำมำ แล้วหำทำงออกไปด้วยกัน!”
หวังอวีเต๋ำค่อนข้ำงมีสติตำมอำยุ คงบีมีลน้ หลำมหนึ่งเสียงตะโกนเดียวทำ

เอำทุกคนสงบลงทันใด
ในเวลำเดียวกัน หวังอวีเต๋ำเรียกทวนยำวของตนออกมำพร้อมเข้ำ
สัประยุทธ์เดือดกับฝูงวิญญำณชั่วโดยตรง
“โฮ่ววว! โฮ่ววว!”
เสียงกรีดร้องสุดเวทนำดังระงมก้องหูไม่หยุดหย่อน วิญญำณชั่วหนึ่งดำว
ชัน้ ปลำยยังคงอ่อนแอเกินไปเมื่ออยู่ต่อหน้ำหวังอวีเต๋ำ
แต่กำรโหมสัประยุทธ์ของหวังอวีเต๋ำ ถึงจะทำให้วิญญำณชั่วเหล่ำนัน้ ร้น

ถอยออกไปได้บำ้ ง ทว่ำมันกลับยิ่งกระตุน้ ให้วิญญำณชั่วเหล่ำนัน้ บ้ำคลั่ง
ยิ่งขึน้ ในเวลำต่อมำ ก่อนเบี่งเป้ำหมำยเข้ำโจมตีคนอื่นๆแทน
“อวีก่ นั เจ้ำคุมด้ำนหลัง ข้ำจะอยู่ดำ้ นหน้ำค่อยเปิ ดทำงให้เอง ระวังอย่ำให้
ผีช่วั พวกนีท้ ะลวงเข้ำมำได้!”
หวังอวีเต๋ำผ่ำนศึกใหญ่มำแล้วนับครัง้ ไม่ถว้ น ถึงยำมนีน้ บั ว่ำคับขัน แต่

กลับหำตื่นตูมไม่
เขำกับหวังอวีก่ นั มำตรได้ว่ำเป็ นทหำรเจนสมรภูมิ ยำมสูร้ บเข้ำประจำ

ตำแหน่งเป็ นระบบอย่ำงรูง้ ำนกัน ซึง่ นี่สำมำรถลดควำมกดดันของคนอื่น
ไปได้มำกโข
อย่ำงไรก็ตำม เนื่องด้วยจำนวนของวิญญำณชั่วทีมีมำกเกินไป นอกจำก

พวกมันจะดุรำ้ ยและไม่กลัวตำย พวกมันยังทำทุกหนทำงเพื่อหวังกลืนกิน
อย่ำงกระหำย
ในไม่ชำ้ หนึ่งในพวกเขำก็ไม่สำมำรถทำนทนได้อีกต่อไป
“อ๊ำกกก!!”
ยอดฝี มือของตระกูลหวังที่มีควำมแกร่งกล้ำอ่อนแอที่สดุ ดันพลำดท่ำถูก

วิญญำณชั่วกลุม่ ใหญ่กระชำกออกมำพร้อมรุมกินโต๊ะไม่เหลือ
วิญญำณชั่วเหล่ำนีด้ ืนกระหำยจิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของมนุยษ์เป็ นที่สดุ

คล้ำยกับฝูงฉลำดกระหำยเลือด ยอดฝี มือของตระกูลหวังคนนัน้ ถูก
วิญญำณชั่วนับหลำยสิบตนแย่งกันกลืนกินอย่ำงเอร็ดอร่อย
ไม่นำนเกินรอ ยอดฝี มือคนนัน้ ก็เหลือแต่ศพเย็นชืดไร้วิญญำณ

จิตวิญญำณศักดิส์ ิทธิ์ของเขำคนนัน้ ถูกวิญญำณชั่วฉีกกระชำกแย่งกินไม่
เหลือซำก
เมื่อทุกคนเห็นภำพฉำกขวัญสะเทือนชนิดนี ้ ถึงกับไม่กล้ำหำยใจแรง
บำงที…เหยื่อรำยต่อไปอำจเป็ นพวกเขำ!
วิญญำณชั่วเหล่ำนีท้ รำบดี ของร้อนของเย็น ใครควรแตะต้องใครไม่ควรยุ่ง

ย่ำม พวกมันต้องค่อยเฝ้ำระวังเพียงหวังอวีเต๋ำกับหวังอวีก่ นั เท่ำนัน้ ส่วนที่
เหลือที่อยู่ตรงใจกลำงกลับเป็ นเหยื่ออันโอชะ
ในไม่ชำ้ สมำชิกอีกหนึ่งคนของตระกูลหวังก็ถกู ลำกออกจำกกลุม่

“หลินฉิว!”
ดวงตำของหวังอวีเต๋ำแดงกล่ำด้วยควำมโกรธจัด เหยื่อรำยนีท้ ่ีตำยลงหำ

ใช่ผใู้ ดอื่นนอกจำก หลำนชำยแท้ๆของหวังอวีเต๋ำ
ก่อนที่จะเดินทำงมำ เขำไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่ำ วันนีก้ ลับต้องหยิบยืมขุม

พลังของตระกูลหวังมำขนำดนีเ้ พื่อจับเด็กน้อยอำณำจักรปฐมพระเจ้ำ
ชัน้ ต้นเพียงคนเดียว ยิ่งไปกว่ำนัน้ รำคำควำมสูญเสียยังมหำศำลจนน่ำ
กลัว
เว้ยเสียแต่เศร้ำก็ส่วนเศร้ำ สถำนกำรณ์ตอนนีย้ ่ิงเสียเปรียบหนักเมื่อ

จำนวนคนลดลง
วิญญำณชั่วนับหลำยร้อยบุกเข้ำมำไม่เว้นวำย แม้เขำจะแกร่งกล้ำ แต่
กลับไม่สำมำรถยื่นมือช่วยเหลือใครได้เช่นกัน
หำกพลำดพลัง้ เพียงครัง้ เดียว อำจสะดุดเท้ำตนเองตกไปตำยได้ไม่ต่ำง
มีสองผูอ้ ำวุโสอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุดป้องกันหน้ำหลังตลอดทำง

ยำมนีเ้ ริม่ เคลื่อนเข้ำใกล้ปำกทำงออกถำ้ บ้ำงแล้ว
เพียงว่ำเสียงหลำนชำยคนเองยังคงกรีดร้องโหยหวนดังก้องอยู่ในหูหวังอวี
เต๋ำไม่รูจ้ บ
หัวใจของเขำรำวกับถูกคมมีดบำดลึกจนเลือดสดไหลซิบออกมำ!
“ฆ่ำ!”
วันนีห้ วังอวีเต๋ำประสบควำมสูญเสียมำกเกินไป รำคำนำจ่ำยจำนวน

มหำศำลเช่นนี ้ นับเป็ นกำรสลักเส้นทำงอำฆำตสีโลหิตไว้แล้ว ทวนยำว
สะบัน้ คอวิญญำณชั่วตนหนึ่งด้วยควำมอำฆำตแค้น พร้อมพุ่งออกจำกถำ้
รำชันย์แห่งภูตโดยตรง
ดวงตำยำมนีข้ องหวังอวีเต๋ำเปี่ ยมแค้นสุดอำฆำต จนแปรเปลี่ยนเป็ นสีแดง

เลือด
ทิง้ ท้ำยสุด ร่ำงหนึ่งปรำดพุ่งออกมำจำกถำ้ หวังอวีก่ นั หนีออกมำได้เป็ นคน

ท้ำย
บูมมมม!
แต่วิญญำณชั่วหำได้มีเจตนำปล่อยศัตรูลอยนวลไม่ พวกมันกลุม่ ใหญ่

ตำมติดพวกหวังอวีเต๋ำออกมำจำกถำ้ รำชันย์แห่งภูตเช่นกัน พร้อมไล่ลำ่
พวกนัน้ ต่อไป
หวังอวีเต๋ำได้แต่กกั เก็บควำมแค้นและเศร้ำโศกอยู่ในใจ นำทีนีจ้ ำต้องพำ

ทุกคนหนีออกไปให้ได้
ไม่รูว้ ่ำไล่ลำ่ กันยำวนำนเพียงใด แต่ในที่สดุ ก็ไม่มีวิญญำณชั่วตำมติดอีก

ต่อไป ทุกคนที่เห็นว่ำหนีพน้ ต่ำงทรุดตัวลงกับพืน้ อย่ำงหมดเรีย่ วแรง
หำยใจหอบถี่สดู อำกำศเข้ำปอดอย่ำงบ้ำคลั่ง
หวังอวีเต๋ำกวำดสำยตำมองไปยังคนที่เหลือรอดออกมำได้ ซึง่ นัน้ ทำเอำ
เขำตกใจเป็ นอย่ำงยิ่ง
ในครำแรกที่นำกำลังกันมำ หำกรวมยอดฝี มือที่นำทำงมำแล้วก็มีทงั้ หมด

สิบเจ็ดคน!
ทว่ำตอนนีห้ ำกนับรวมตัวเขำและหวังอวีก่ นั แล้ว กลับเหลือแค่หำ้ คน

เท่ำนัน้ !
แค่เข้ำออกถำ้ ครัง้ เดียว กลับสูญเสียกำลังคนไปถึงสิบสองคน!

นอกจำกยอดฝี มือที่ทำหน้ำที่นำทำงแล้ว หลำนชำยของหวังอวีเต๋ำยังตำย
ลงภำยในถำ้ แห่งนัน้ ไปอีก
นี่ยงั ไม่รวมเหล่ำผูค้ นระดับสูงของตระกูลหวังอีกมำกมำย
พวกเขำเหล่ำนีโ้ ดยส่วนใหญ่เป็ นเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ปลำย มี

ชัน้ กลำงปะปนอยู่เล็กน้อย
กำรเดินทำงครัง้ นี ้ ที่สญ
ู เสียผูค้ นระดับสูงของตระกูลหวังกลุม่ นีไ้ ปจำนวน
มำก กล่ำวได้ว่ำขุมกำลังของตระกูลหวังลดลงไปกว่ำครึง่ !
“เย่หยวน! หำกข้ำมิอำจชำระหนีแ้ ค้นควำวนีไ้ ด้ ข้ำ,หวังอวีเต๋ำผูน้ ีไ้ ม่ขอ

เป็ นคน! เรำชำยชรำขอสำบำนต่อสรวงสวรรค์ ข้ำจะต้องฆ่ำแกให้ได้ใน
สุสำนสำยลมหยินแห่งนี!้ ”
ดวงตำของหวังอวีเต๋ำดั่งท่วมท้นไปด้วยโลหิต กรำมกระทบบดแน่นด้วย
ควำมเกลียดชังเย่หยวนสุดขัว้ หัวใจ
แต่เขำคงลืมคิดไปว่ำ กลับเป็ นพวกเขำที่ไล่ลำ่ เย่หยวนและทำตัวเองทัง้ สิน้
ไม่วำ่ จะอย่ำงไร มิว่ำทำงอ้อมหรือทำงตรง เย่หยวนได้สงั หำรสมำชิก

ตระกูลหวังไปมำกเกินไปแล้ว และนี่นบั เป็ นควำมผิดสลักบัญชีเลือดอย่ำง
แท้จริง
………………………
ภำยในถำ้ รำชันย์แห่งภูต ห้ำพี่นอ้ งฉำงเหลียนได้แต่อำ้ ปำกขำกรรไกรข้ำง
เติ่งแทบร่วง ควำมประหลำดใจนี่แสนตรำตรึงใจเสียเหลือเกิน
พวกเขำสบตำกันไปมำพร้อมสีหน้ำประดุจเห็นผี
“พะ-พี่ใหญ่…เมื่อครูท่ ่ำนเห็นหรือไม่? นัน้ เป็ นถึงวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้

ปลำย! เขำ…เขำสำมำรถควบคุมวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยได้ตำมใจ
นึก!”
ฉำงเหลียนช้อนสำยตำจับจ้องเย่หยวนที่กำลังนั่งสมำธิดว้ ยควำมยำเกรง
สุดขีด!
เฉพำะครำวนี ้ พวกเขำเป็ นประจักษ์ต่อควำมแกร่งกล้ำของเย่หยวนอย่ำง

ปรำกฏว่ำ หำกเย่หยวนต้องกำรฆ่ำพวกเขำ กลับทำได้ง่ำยดำยประดุจ

พลิกฝ่ ำมือเท่ำนัน้ !
ตอนที่ 1330 วิญญาณชั่วสองดาว!
“นะ-น้อง..ไม่สิ! นำยท่ำน! ครัน้ ก่อนหน้ำกลับเป็ นพวกเรำที่โง่เขลำ มีตำหำ

มีแววไม่ นำยท่ำนโปรดอย่ำถือสำ!”
ฉำงเหลียนผสำนมือแน่นกล่ำวกับเย่หยวนด้วยควำมเคำรพสุดใจ
แผ่นหลังของเขำเปี ยกชุ่มเหงื่อเย็นไหลซิบไม่หยุด เนือ้ ตัวสั่นเทำด้วยควำม

กลัวเจือสุขใจกลำยๆ
โชคดีอย่ำงยิ่งที่เขำเลือกที่จะไม่เป็ นศัตรูกบั เย่หยวน มิฉะนัน้ กลับเป็ นเจ็ด

พี่นอ้ งที่ตำบเกลีย้ ง หำใช่แค่นอ้ งสำมกับน้องเจ็ด
เมื่อวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยเข้ำตีกรอบปิ ดล้อมพวกหวังอวีเต๋ำ ฉำง
เหลียนและเหล่ำน้องๆต่ำงเฝ้ำดูจำกในส่วนลึกของถำ้
ฉำกภำพระทึกที่เย่หยวนสรรสร้ำงขึน้ มำจำต้องตรำตรึงใจพวกเขำไปชั่ว
ชีวิต
ลืมไปเลยสำหรับหวังอวีเต๋ำ แม้แต่ฉำงเหลียนที่เป็ นผูช้ นอยู่รอบนอกยังขน

เสียวซ่ำนยันหนังศีรษะ
อย่ำงไรก็ตำมแต่ เมื่อเห็นว่ำสมำชิกตระกูลหวังค่อยๆถูกรุมกินโต๊ะไปทีละ
คนสองคน ฉำงเหลียนและน้องๆอดรูส้ กึ ดีใจมิได้
กล่ำวกันตำมตรง พวกตระกูลหวังหลงลำพองคิดว่ำตนยิ่งใหญ่คบั ฟ้ำ จะ

สำมำรถทำอะไรก็ได้ตำมใจเกินไป ถึงขัน้ ที่ว่ำฆ่ำน้องสำมกับน้องเจ็ดรำว
กับผักปลำกไม่ใยดี นับว่ำกรรมตำมสนองพวกบัดซบเหล่ำนีแ้ ล้ว
เย่หยวนค่อยๆลืมตำทัง้ สองข้ำงขึน้ และกล่ำวอย่ำงเฉยเมยว่ำ
“ข้ำหำใช่คนใจไม้ไส้ระกำขนำดนัน้ ตรำบใดที่พวกเจ้ำไม่ย่วั ยุนำยน้อยผูน้ ี ้

ก่อน โดยปกติขำ้ ไม่ไปก่อปั ญหำให้อยู่แล้ว เส้นทำงของเจ้ำ เจ้ำก็ควรเลือก
เดินด้วยตนเอง มิอยำกให้กลุม่ อิทธิพลภำยนอกใดมำแทรกแซงกำหนด
ชะตำชีวิตแทน ข้ำได้เห็นมิตรภำพระหว่ำงพวกเจ้ำเจ็ดพี่นอ้ งที่ช่ำงลึกซึง้
และน่ำประทับใจยิ่ง นัน้ จึงเป็ นเหตุผลที่ขำ้ ช่วยสะสำงหนีแ้ ค้นให้ในครำว
นี”้
หวูเฉินเฝ้ำติดตำมทุกกำรเคลื่อนไหวโดยรอบบริเวณถำ้ แห่งนีต้ ลอด ทุก

เหตุกำรณ์ท่ีเกิดขึน้ ภำยนอกถำ้ รำชันย์แห่งภูตกลับมิอำจรอดพ้นจำก
สำยตำของเขำได้เช่นกัน
แต่เดิมเขำพลันคิดไปว่ำ พวกเจ็ดวีรบุรุษสำยลมหยินนัน้ ก็เป็ นแค่กลุม่ โจร
ที่มีควำมโลภเป็ นตัวขับเคลื่อนเท่ำนัน้ ทว่ำใครจะไปคิด มิตรภำพพี่นอ้ ง
ระหว่ำงพวกเขำกลับทรงคุณค่ำเหนือชีวิต!
คำดไม่ถึงเลยว่ำ ทัง้ ฉำงเหลียนหรือกระทั่งน้องสำมและน้องเจ็ดจะมีควำม

ซื่อสัตย์และเป็ นห่วงมำกขนำดนี ้
สิ่งเหล่ำนีค้ ่อนข้ำงกินใจไม่นอ้ ยสำหรับเย่หยวน นัน้ จึงเป็ นเหตุให้เขำปล่อย

ให้พวกฉำงเหลียนเข้ำมำหลบภัยในนี ้
หลังจำกที่หวูเฉินดูดกลืนวิญญำณชั่วไปจำนวนหนึ่ง สภำพของเขำก็ดีขนึ ้
อย่ำงมำกในอึดใจ
ซี่งวิธีกำรต่ำงๆที่หวูเฉินสำแดงใช้ออกมำ พลันทำให้เย่หยวนแอบตะลึงใจ
ยิ่งเช่นกัน
หวูเฉินหลอมสร้ำงวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยที่กลืนกินไปออกมำ
ภำยใต้คำสั่งที่ว่ำ ให้พวกมันทัง้ หมดเข้ำปิ ดล้อมพวกตระกูลหวัง
สำหรับวิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยและวิญญำณชั่วหนึ่งดำวขัน้ สุด

นับเป็ นสิ่งมีชีวิตที่ไร้เทียมทำนอย่ำงแท้จริง!
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวกลับหำได้มีสติสมั ปชัญญะใด พวกมันทำไปล้วนเป็ น

ตำมสัญชำตญำณทัง้ สิน้
ดังนัน้ แล้วเพียงหวังอวีเต๋ำย่ำงเท้ำเข้ำไปในถำ้ รำชันย์แห่งภูต ผลลัพธ์ท่ีได้

ต่อจำกนีน้ บั ว่ำน่ำสังเวชไม่นอ้ ย
“ใช่ ใช่ ใช่แล้ว! ใช่แล้วท่ำน! ก่อนหน้ำนีท้ ่ีพวกเรำยั่วยุเจตนำร้ำยกลับโง่
เขลำยิ่งกว่ำสุนขั ! ตระกูลหวังแข็งแกร่งเกินไป จึงเป็ นเหตุให้พวกเรำทัง้ ห้ำ
คิดร้ำยหวังโยนควำมผิดใส่ท่ำนแทน! แต่หำกมีนำยท่ำนอยู่ ข้ำเชื่อว่ำอีก
ไม่นำนตระกูลหวังจำต้องถูกลบล้ำงออกไปจำกเมืองกุยฉำงแน่นอน เหลือ
แค่รอเวลำเท่ำนัน้ ! หำกนำยท่ำนมีเมตตำใจกว้ำง โปรดรับพวกเรำเป็ น
ผูต้ ิดตำมต่อจำกนีด้ ว้ ยเถิด อนำคตต่อไปพวกเรำจะได้มีโอกำสแก้แค้น
ตระกูลหวังบ้ำง”
เย่หยวนเหลือบมองอีกฝ่ ำยเล็กน้อยกล่ำวว่ำ
“กล่ำวตำมสัตย์จริง ข้ำเองก็ไม่คำดคิดเช่นกันว่ำ พวกตระกูลหวังจะเป็ น

สุนขั บ้ำได้ขนำดนี ้ เพียงเพรำะพวกเจ้ำเป็ นนำทำงข้ำ พวกมันกลับระบำย
ควำมโกรธใส่พวกเจ้ำแทน นำยน้อยผูน้ ีจ้ ะล้ำงบำงตระกูลหวังให้สนิ ้ ชื่อ
แน่นอน! พวกเจ้ำก็ติดตำมข้ำมำต่อจำกนี!้ ”
แววประกำยสว่ำงพลันสำดส่องออกจำกนัยน์ตำของฉำงเหลียน เขำเร่ง
กล่ำวขึน้ อย่ำงมีควำมสุขว่ำ
“นำยท่ำน พวกเรำยิ่งดีอย่ำงยิ่งที่ได้เป็ นคนติดตำมของท่ำน! นับเป็ น

เกียรติแล้ว! ต่อจำกนีพ้ วกเรำห้ำพี่นอ้ งขอรับใช้และปฏิบตั ิตำมคำสั่งของ
ท่ำนจวบจนวันตำย!”
ฉำงเหลียนส่งสัญญำณเชิงสำยตำให้นอ้ งๆที่เหลือ และค่อยๆคุกเข่ำ

คำนับเย่หยวนด้วยควำมเลื่อมใส
“อืม ต่อจำกนีพ้ วกเจ้ำคือผูต้ ิดตำมของข้ำ แน่นอนว่ำข้ำจะไม่ย่งุ เกี่ยวกับ
ผลกำไรที่พวกเจ้ำได้รบั มำ เพียงแต่ขำ้ มิอำจทนต่อเรือ่ งลับหลังทรยศได้
หำกนำยน้อยผูน้ ีจ้ บั ได้ว่ำพวกเจ้ำมีเจตตนำร้ำยแอบแฝงดั่งก่อนหน้ำ ก็
อย่ำตำหนิว่ำนำยน้อยผูน้ ีเ้ ป็ นคนโหดเหีย้ ม!”
ฉำงเหลียนตื่นตระหนกหนักเมื่อได้ฟังแบบนัน้ เขำเร่งกล่ำวตอบทันควันว่ำ
“มิกล้ำ! มิกล้ำ! เพียงกำรตำยของน้องสำมกับน้องเจ็ด พวกเรำก็สญ ู เสีย

มำมำกเกินพอแล้ว เรือ่ งโง่เขลำแบบนัน้ กลับไม่กล้ำนำใส่สมอง!
นอกจำกนีส้ ่งิ เดียวที่พวกเรำปรำรถนำที่สดุ ในปั จจุบนั คือ ล้ำงแค้นให้แก่
น้องสำมกับน้องเจ็ดเท่ำนัน้ !”
เย่หยวนที่เพิ่งเอ่ยปำกไป ทันใดนัน้ สีหน้ำกำรแสดงออกของเขำพลันมืด
ขรึมลงทันทีอย่ำงยำเกรง
ท่ำทีของพวกฉำงเหลียนเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ประดุจว่ำยำมนีก้ ำลังมี

อสรพิษร้ำยกำลังจับจ้องเข้ำใส่
โดยรอบบริเวณปรำกฏแรงกดดันประหลำดเข้ำห่อหุม้ ร่ำงกำยเอำไว้อย่ำง
มิดชิด
“วิญญำณชั่วหนึ่งดำวขัน้ สุด! นำยท่ำน…นี่เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ?”
ศึกสัประยุทธ์ก่อนหน้ำของพวกหวังอวีเต๋ำนับว่ำยิ่งใหญ่มำกแล้ว ทว่ำยำม
สัมผัสถึงขุมพลังนีก้ ลับอำอำจเสียยิ่งกว่ำ
เฉกเช่นเดียวกับเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำขัน้ สุด วิญญำณชั่วหนึ่งดำว
ขัน้ สุดกลับยำกที่จะกำรำบปรำบปรำม
ทันใดนัน้ ปรำกฏกำรณ์ก่อเกิดเกลียวคลื่นพำยุหมุนวนเป็ นกระแสนำ้ สุด

เชี่ยวกรำก พร้อมแผดขยำยรัศมีกระจำยออกไปอย่ำงรวดเร็วโดยมีเย่
หยวนเป็ นจุดศูนย์กลำง
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวชัน้ ปลำยเหล่ำนัน้ ถูกดูดเข้ำไปในกระแสนำ้ วนนัน้

โดยตรง ในที่สดุ วิญญำณของพวกทันทัง้ หมดก็ถกู เย่หยวนกลืนกินลงไป!
วิญญำณชั่วหนึ่งกำวขัน้ สุดมิอำจต่อต้ำนใดๆได้แม้สกั นิด จนท้ำยที่สดุ

จำต้องกลำยมำเป็ นอำหำรบำรุงของหวูเฉินโดยมิอำจขัดขืน
ภำพฉำกแสดงประจักษ์ชดั แก่คสู่ ำยตำ ฉำงเหลียนและที่เหลือเบิกตำโต
แทบถลนทะลักออกมำ
สำมำรถควบคุมวิญญำณชั่วหนึ่งดำวขัน้ สุดได้เป็ นฝูงใหญ่ ยิ่งไปกว่ำนัน้

ยังกลืนกินพวกมันทัง้ แบบนัน้ อีก ภำพฉำกนีก้ ลับให้ควำมรูส้ กึ สยดสยอง
อย่ำงบอกไม่ถกู
เขำ…เขำไม่กลัวตำยเลยรึ?
พวกฉำงเหลียนเตร็ดเตร่อยู่ท่ีน่ีมำไม่นอ้ ยกว่ำร้อยปี แต่กลับไม่เคยพบเคย

เจอมำก่อนว่ำ จะมีใครหยิบใช้วิธีประหลำดเช่นนีเ้ ข้ำจัดกำร
กลับกลำยเป็ นว่ำ นำยน้อยของพวกเขำเล่นกลืนกินวิญญำณชั่วเหล่ำนัน้

ทัง้ เป็ น!
ฉำงเหลียนและที่เหลืออดกระเดือกนำ้ ลำยลงคอเฮือกใหญ่มิได้ ยำมนี ้
ตระหนักทรำบแล้วว่ำ นำยท่ำนของพวกเขำลึกลับน่ำกลัวเพียงใด
ในท้ำยที่สดุ นรี ้ กลับเป็ นฉำงเหลียนที่เริม่ รูส้ กึ เห็นอกเห็นใจหวังอวีเต๋ำอยู่

บ้ำงแล้ว
ไปหำเรือ่ งใครไม่หำเรือ่ ง ดันมำหำเรือ่ งเย่หยวนผูน้ ีซ้ ะได้ นับว่ำตระกูลหวัง

ชะตำขำดแล้ว!
ในปั จจุบนั โดยรอบแห่งนีย้ งั เหลือวิญญำณชั่วหนึ่งดำวขัน้ สุดอีกประมำณ

สำมถึงสี่สิบตนที่ดกั ซ่อนตัวอยู่ ต่อกำรเผชิญหน้ำแบบนี ้ เย่หยวนจำต้อง
ระมัดระวังตัวอย่ำได้ประมำทเช่นกัน
แม้พวกมันจะคอยดักซุม้ อยู่ท่วั ทัง้ ถำ้ ทว่ำยำมนีก้ ลับไม่มีตนใดหำญกล้ำ
เหยียบย่ำงออกมำเผชิญหน้ำเลย
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวพวกนีไ้ ร้ซ่งึ สติสมั ปชัญญะ เนื่องจำกเมื่อครูพ่ วกมัน

รับรูไ้ ด้ถึงควำมน่ำกลัวของไข่มกุ สยบวิญญำณได้อย่ำงชัดเจน ตำม
สัญชำตญำณจึงทำให้พวกเขำเลือกที่จะหลบมุมซ่อนตัวเป็ นดีท่ีสดุ
สรรพสิ่งบนผืนพิภพล้วนมีบำงสิ่งเสริมสร้ำงและพิฆำตกันและกันเสมอ
วิญญำณชั่วเหล่ำนีเ้ ป็ นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังและจัดกำรยำกยิ่งสำหรับนักสู้
ที่เป็ นมนุษย์
แต่ไข่มกุ สยบวิญญำณเองก็นบั เป็ นของแสลงของพวกมันเช่นกัน!

หลังจำกทุกอย่ำงกลับสูค่ วำมเงียบสงบดังเดิม ในที่สดุ ฉำงเหลียนพลัน
ถอนหำยใจเฮือกใหญ่ดว้ ยควำมโล่งอก ขณะเดียวกับยังรูส้ กึ ระทึกขวัญ
เหลือเชื่อตรำตรึงหำเสื่อมคลำย
ภำยในสุสำนสำยลมหยินแห่งนี ้ โดยปกติจะมีแต่มนุษย์ท่ีพยำยำมหลบ
เลี่ยงเปลี่ยนเส้นทำงเมื่อเห็นวิญญำณชั่ว
แต่วนั นี ้ สิ่งที่เขำเห็นกลับเป็ นพวกวิญญำณชั่วแทนที่พยำยำมหลบเลี่ยง

หนีหน้ำมนุษย์
ฉำงเหลียนรตระหนักได้ทนั ที โลกทัง้ ใบที่เขำเคยรูจ้ กั กลับเล็กกว่ำที่คิดไว้

มำก!
เย่หยวนค่อยๆเปิ ดเปลือกตำขึน้ อีกครัง้ ฉำงเหลียนที่เห็นแบบนัน้ ก็อดเอ่ย
ปำกถำมไม่ได้ว่ำ
“นำยท่ำน เรำควรทำอย่ำงไรต่อไปดี?”
ทว่ำเย่หยวนหำได้สนใจวำจำคำกล่ำวของฉำงเหลียนไม่ แต่สำยตำพลัน
แบนไปทำงส่วนลึกของถำ้
ภำยในนัน้ เปรียบดั่งห้วงแห่งควำมมืด สำดสำยตำทอดยำวแค่ไหนก็มิอำจ

มองเห็นอะไรได้เลย
“ในเมื่อมำแล้ว ไยไม่แสดงตัวเสียหน่อย?”
รอยยิม้ แสยะเย็นฉีกขึน้ บนมุมปำก เย่หยวนกล่ำวนำ้ เสียงเรียบลื่น

ฉำงเหลียนและที่เหลือต่ำงสะดุง้ โหย่งตกใจ ยำมนีท้ ่วั ทัง้ ใบหน้ำแต่งแต้ม
ไปด้วยควำมมึนงง
วิญญำณชั่วหนึ่งดำวโดยส่วนใหญ่ถกู กำรำบสิน้ ไปแล้วมิใช่ร?ึ ส่วนที่เหลือ

ก็ซ่อนตัวไม่กล้ำออกมำ? หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ ภำยในถำ้ แห่งนีย้ งั มีคนอื่น
อยู่อีก?
ขณะที่พวกเขำกำลังกังขำสงสัย ประกำยแสงหนึ่งสีเย็นพลันปรำกฏขึน้
จำกส่วนลึกของถำ้
ร่ำงหนึ่งย่ำงสำมขุมก้ำวแช่มออกมำจำกควำมมืดอย่ำงช้ำๆ
ทันทีท่ีรำ่ งนีป้ รำกฏขึน้ สูส่ ำยตำ พวกฉำงเหลียนทัง้ ห้ำถึงกับสั่นสะท้ำน
ขวัญเสียเกินพรรณนำ
กลิ่นอำยอันทรงพลังขนำดนี ้ ทำให้พวกเขำไม่สำมำถขยับเขยือ้ นใดๆได้

เลยแม้แต่ปลำยนิว้ !
บุคคลนีแ้ ข็งแกร่งเกินไป!
ด้วยขุมพลังที่ซุกซ่อนอยู่ของบุคคลนี ้ หำกมีเจตนำต้องกำรฆ่ำพวกเขำ
จริงๆ คงทำได้เพียงปั ดมือส่งเบำๆ!
แต่…ไฉนถึงมีกำรดำรงอยู่ระดับนีภ้ ำยในถำ้ รำชันย์แห่งภูต?

บุคคลที่ปรำกฏกำยออกมำคือ ชำยรูปร่ำงคนหนึ่งที่ดทู ่ำทำงอ่อนโยนและ
เป็ นมิตร เสมือนกับองศ์ชำยจำกเชือ้ พระวงศ์ใหญ่
พินิจจำกภำยนอกกลับมิได้แตกต่ำงอะไรจำกคนทั่วไปมำกนัก แต่หำก
พิจำรณำใกล้ๆโดยละเอียดจจะพบว่ำ ร่ำงกำยของเขำดูคล้ำยกับภำพ
มำยำเบำบำงไม่เหมือนจริง
“มนุษย์นอ้ ย เจ้ำค่อนข้ำงพิเศษนัก!”
ชำยรูปงำมคนนัน้ กล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้
ควำมหมำยในคำกล่ำวของเขำค่อนข่ำงชัดแจ้ง ชำยรูปร่ำงที่ยืนตรงหน้ำ
กลับมิใช่มนุษย์!
อย่ำงไรก็ตำมแต่ ต่อหน้ำเผชิญกับกลิ่นอำยอันทรงพลังขนำดนี ้ เย่หยวน
กลับยืนนิ่งไม่ไหวติงรำวกับไม่มีอะไรเกิดขึน้
ยำมได้ยินแบบนัน้ เย่หยวนคลี่ยิม้ กล่ำวตอบว่ำ
“ข้ำไม่คิดมำก่อนเลยว่ำ ภำยในถำ้ รำชันย์แห่งภูตจะมีวิญญำณชั่วสอง

ดำวดำรงอยู่จริงๆ แถมยังเป็ นวิญญำณชั่วสองดำวที่วิวฒ
ั นำกำรจนมี
สติสมั ปชัญญะอย่ำงเจ้ำด้วย!”
ตอนที่ 1331 อักขระร้อยภูตเต๋า!
“วะ-วิญญาณชั่วสองดาว?”
สีหน้าของฉางเหลียนมืดตกลงกะทันหัน สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชาย
รูปงามคนนัน้ ด้วยความหวาดกลัว
แม้นนั้ จะเป็ นเพียงคาบอกเล่าว่ามีวิญญาณชั่วสองดาวภายในสุสานสาย

ลมหยิน แต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อนเช่นกัน
พวกเขาคาดไม่ถึงเลยสักนิด ชายรูปงามที่ยืนอยู่ตรงหน้าแท้จริงแล้วกลับ
มิใช่มนุษย์ แต่เป็ นวิญญาณชั่วสองดาว!
วิญญาณชั่วสองดาวธรรมดาทั่วไปยังพอทาเนา แต่น่ียงั เป็ นถึงวิญญาณ
ชั่วที่วิวฒ
ั นาการจนก่อเกิดสติสมั ปชัญญะขึน้ แล้ว
หากนับกันตามจริง วิญญาณชั่วสองดาวทั่วไปยังไม่ถึงหนึ่งในหมื่นของ
วิญญาณชั่วที่มีสติสมั ปชัญญะ
เนื่องจากพวกมันเคลื่อนไหวตามสัญชาตญาณเท่านัน้
เผชิญพบกับวิญญาณชั่วสองดาวแบบนี ้ หวูเฉินไร้ซง่ึ อานาจดาเนินการ

ใดๆเช่นกัน เพราะพวกมันมีสญ
ั ชาตญาณเป็ นแรงขับเคลื่อน
ถึงกระนั่นหวูเฉินกไม่คิดไม่ฝันเลยว่า วิญญาณชั่วสองดาวภายในถา้
ราชันย์แห่งภูตยังวิวฒ
ั นาการจนก่อเกิดสติสมั ปชัญญะได้อีก
ชายรูปงามตนนัน้ หาได้กล่าวปฏิเสธเช่นกัน แต่เอ่ยปากกล่าวว่า
“มีบางอย่าง…ที่ขา้ ต้องระมัดระวังตัวยิ่ง!”
แท้ท่ีจริงแล้ว เย่หยวนเองก็ประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน นอกจากนีก้ ่อน

หน้าเขายังคิดว่า วิญญาณชั่วสองดาวเป็ นผีก็มิใช่เป็ นคนก็ไม่เชิง และดุ
ร้ายไร้สติ
แต่คาดไม่ถึงโดยแท้ วิญญาณชั่วสองดาวที่พบเจอจะกลับกลายมาเป็ น
แบบนีจ้ ริงๆ!
ยิ่งไปกว่านัน้ ญาณสัมผัสรับรูข้ องอีกฝ่ ายก็ดทู ่าจะไวมากเสียด้วย

ม่านตาดาของฉางเหลียนหดแคบตีบตันยามจ้องมองไปทางเย่หยวน ทั่ว
ทัง้ ใบหน้าประดับประดาความหวาดกลัวสุดเปี่ ยมล้น
แม้แต่วิญญาณชั่วสองดาวตรงหน้ายังกล่าววาจาเช่นนัน้ แสดงถึงความ
ครั่นคร้ามต่อเย่หยวนประจักษ์ชดั !
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือ หากวิญญาณชั่วสองดาวต้องการจะฆ่าพวกเขา
เพียงขยับปลายนิว้ ก็เพียงพอแล้ว
ทว่ายามเผชิญหน้ากับเย่หยวนที่เป็ นเพียงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้า
ชัน้ ต้น อีกฝ่ ายกลับรูส้ กึ ความหวั่นเกรงอย่างมาก!

“สองดาวชัน้ กลาง อืม…นับว่าไม่เลว! ข้าไม่คิดเลยว่า การที่เจ้าสามารถ
วิวฒ
ั นาการจนก่อเกิดสติสมั ปชัญญะขึน้ ได้ จะช่วยให้เจ้ารอดตายจากข้า
ในวันนี ้ นายน้อยผูน้ ีจ้ ะไม่ฆา่ เจ้า”
ฉางเหลียนขนลุกซู่วเป็ นหนังไก่ทนั ทีท่ไี ด้ยินแบบนัน้ เขาแทบอยากจะวิ่ง

หนีออกไปให้ไกลที่สดุ เท่าที่จะทาได้
เย่หยวนคนนีบ้ า้ บิ่นเกินไป!
นัน้ เป็ นถึงวิญญาณชั่วสองดาว แต่เย่หยวนก็ยงั จะไปพล่ามวาจาเช่นนัน้

อีก
เดี๋ยวก่อน…สองดาวชัน้ กลาง?
ฉางเหลียนแทบลมจับหมดสติลงทัง้ แบบนัน้ เขาทราบดีว่านี่หมายความ

ว่าอย่างไร?!
กล่าวว่าอาณาจักรปฐมพระเจ้า แต่ละระดับชัน้ ย่อยกว้างใหญ่ดจุ ฟ้าดิน

แต่หากเป็ นอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า กลับไพศาลดั่งข้ามสวรรค์ฟ้าทัง้ มวล!
ความแตกต่างระหว่างชัน้ ต้นกับชัน้ กลาง ช่างไพศาลไร้ขอบเขตเกินไป!
แต่ส่งิ ที่น่าประหลาดใจที่สดุ คือ เย่หยวนสามารถบอกได้อย่างไรว่า อีก

ฝ่ ายเป็ นวิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลาง?
เมื่ออาณาจักรพลังห่างชัน้ กันเกินไป ผูท้ ่ีดอ้ ยกว่าจะมิอาจสัมผัสถึงขุมพลัง
อีกฝ่ ายได้
ความลึกลับมีมากเกินไป ห้าพี่นอ้ งฉางเหลียนมิสามารถเข้าใจอะไรได้ทนั

สักอย่าง
ทว่าชายรูปร่างตนนัน้ กลับกล่าวตอบว่า
“เจ้าจะทราบได้อย่างไร…ว่าข้าทาอะไรเจ้ามิได้เลย? อาศัยตัวเจ้า…ยัง
อ่อนแอเกินไป!”
เย่หยวนโต้วาจาตอบประดับรอยยิม้ กว้าง
“หากเจ้ายังไม่มีสติสมั ปชัญญะก็ลืมไปได้เลย คงมิอาจหลีกเว้นการ
สัประยุทธ์นองเลือดได้นแน่นอน แต่ในเมื่อเจ้ามีสตินกึ คิด ก็ไม่จาเป็ นต้อง
สูก้ บั นายน้อยผูน้ ีใ้ ห้เสียเวลา”
เย่หยวนกลั่นกรองวาจากล่าวขึน้ ไปตามจริง หาใช่หวังข่มขู่หรือเล่นแง่ใดๆ
ชายรูปงามคลี่ยิม้ ตอบเช่นกันและกล่าวว่า
“ขอนับถือในความใจกล้าอันล้นเหลือของเจ้า แต่หากข้าต้องการฆ่าเจ้า
จริงๆ เพียงกระดิกนิว้ เกรงว่าบรรลุผลแล้ว!”
ไล่หลังที่กล่าวจบ คลื่นพลังหยินสุดขัว้ หอบใหญ่ถกู ปลดปล่อยออกมา

พร้อมถาโถมเข้าในใส่เย่หยวน หวังพิฆาตในอึดใจเดียว
เพียงแต่เย่หยวนยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงใดๆ ในขณะที่พวกฉางเหลียนทัง้ ห้า
ยืนแข็งทื่อหน้าถอดสีกนั ไปแล้ว
พวกเขากลัวจนไม่ขยับเท้าก้าวกันไม่ออก
ปรากฏว่า ยังไม่ทนั ที่วิญญาณชั่วสองดาวเคลื่อนไหว พวกเขาก็ชะตาขาด

ได้แล้ว!
ทว่าพลันมีรศั มีพลังไร้สภาวะกลุม่ หนึ่งเข้าห่อหุม้ เย่หยวนเอาไว้อย่าง

ทันท่วงที
ทันทีท่ีคลื่นพลังหยินสุดขัว้ ตรงถึงเบือ้ งหน้าเย่หยวน มันกลับสลายหายไป

อย่างรวดเร็ว
รูม่านตาของชายรูปงามตีบแคบในทันใด สิ่งนีย้ ืนยันได้อย่างชัดแจ้ง เย่
หยวนกลับไม่ง่ายดั่งผิวเผินที่เห็น!
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ บางว่า
“อย่าเคลื่อนไหวให้เสียเวลาเปล่า นายน้อยผูน้ ีถ้ ือว่าให้โอกาสเจ้า ประทับ

สัญญาณสวรรค์และยอมรับข้าในฐานะเจ้านาย! บางทีส่งิ ที่เจ้าจะได้รบั
ตอบแทนหลังจากนีอ้ าจยิ่งใหญ่เกินจินตนาการ!”
ในขณะที่กล่าวออกไปแบบนัน้ เย่หยวนก็พลางก้าวแช่มตรงเข้ามาพวก
ฉางเหลียนทัง้ ห้า ก่อนยื่นนิว้ ตรงเข้าแตะกลางหน้าผากของทัง้ ห้าเบาๆ
ทันใดนัน้ พลังวิญญาณสายหนึ่งก็ค่อยๆหลั่งไหลเข้าสูก่ ายาของทัง้ ห้า
ก่อนกระจายเป็ นชัน้ พลังเคลือบคลุมทั่วร่างโดยตรง
ทัง้ ห้าเนือ้ ตัวสั่นสะท้านเล็กน้อย พวกเขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งและ

พลังอันล้นเหลือปลดปล่อยออกมาจากภายในร่างกาย
อย่างไรก็ตามแต่ สิ่งที่พวกเขาตกใจที่สดุ กลับมิใช่เรือ่ งนี ้ ทว่าเป็ นคากล่าว

ของเย่หยวนเมื่อครู!่
วาจาคากล่าวนีส้ ะเทือนฟเสะท้านดินเกินไป จนพวกเขาทาได้แต่อา้ ปาก

ค้าพลางจับจ้องเย่หยวนอย่างว่างเปล่า
ก่อนหน้านี ้ นายท่านของพวกเขากล่าวอะไรไป?
ต้องการให้วิญญาณสองดาวชัน้ กลางที่มีสติสมั ปชัญญะมารับใช้เขาใน
ฐานนายท่าน?
เอ่อ…นายท่านของพวกเขามิได้กินยาผิดแขนงมาใช่หรือไม่?
ชายรูปงามได้ฟังดังนัน้ ยังพลันมึนงง ก่อนระเบิดเสียงหัวเราะลั่นทัง้ ๆแบบ

นัน้ และกล่าวว่า
“ช่างน่าขัน! เด็กน้อยอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นอย่างเจ้า กล้าดีอย่างไร

ถึงพร่ามวาจาไร้สาระเช่นนีอ้ อกมา!”
ระดับชัน้ ของโลกปราณยุทธกล่าวได้ว่าเข้มงวดยิ่ง เนื่องจากอาณาจักร
พลังของเย่หยวนอยู่ต่าเกินไป วาจาคากล่าวเหล่านีจ้ ึงไม่ตา่ งอะไรกับการ
ดูหมิ่นดูแคลนอีกฝ่ ายเลย
แม้จะไม้ดคยเป็ นทัง้ มิตรหรือศัตรู แต่แค่ประโยคนีเ้ พียงประโยคเดียวกลับ

มีนา้ หนักพอที่จะบาดหมางถึงขัน้ ฆ่าแกงกันได้แล้ว
ทว่าเย่หยวนหาได้สะทกสะท้านใดไม่ เขาเพียงยื่นนิม้ ชีอ้ อกมาแล้ววาด

อะไรบางอย่างขึน้ กลางอากาศ
ฉางเหลียนและที่เหนือไม่แน่ใจว่า นัน้ หมายความอย่างไร จนปั ญญานึก

คิด เย่หยวนกาลังทาอะไรแปลกๆอยู่กนั แน่?
ดูจากโครงร่างที่วาดออกมา ละม้ายคล้ายคลึงกับอักขระยันต์อะไรสัก
อย่าง
ฉางเหลียนอดเหลียวมองไปทางชายรูปงามมิได้ ก่อนพบว่าอีกฝ่ ายกลับ
ถอดสีหน้าในบัดดลประดุจถูกสายฟ้าฟาดใส่กลางหัว เฉพาะยามนีพ้ วก
ฉางเหลียนถึงกับคลี่ยิม้ ภายในใจอย่างมีความสุข!
ดูเหมือนว่าอักขระยันต์ท่ีเย่หยวนวาดขึน้ กลางอากาศจะเป็ นบางสิ่งที่อีก

ฝ่ ายค่อนข้างขยาดไม่นอ้ ย
“อักขระร้อยภูตเต๋า! จะ-เจ้า…เจ้ากาลังวาดอักขระร้อยภูตเต๋าอยู่จริงๆ!!”
ชายรูปงามพลันหน้าซีดเผือก โพล่งอถทานลั่นด้วยความตกใจ
เย่หยวนหัวร่อเสียงเบาอยู่สองสามคา กล่าวตอบประดับยิม้ สวยว่า
“หุหุ ดูเหมือนว่าเจ้าเองก็รูจ้ กั อักขระร้อยภูตเต๋าเช่นกัน จะได้ไม่เปลืองแรง

อธิบายให้มากความ”
ชายรูปงามเนือ้ ตัวสั่นเทาไปหมด ริมฝี ปากสะท้านสะเทือนกล่าวขึน้ ด้วย

ความไม่อยากจะเชื่อว่า
“เจ้ามนุษย์นอ้ ย เจ้า…เจ้ารูจ้ กั อักขระร้อยภูตเต๋าได้อย่างไร?”
เย่หยวนกล่าวตอบเสียงเย็นว่า
“นายน้อยผูน้ ีร้ ูไ้ ด้อย่างไรกลับหาสาคัญไม่ เพียงเจ้าให้คาตอบว่าจะ
ยอมรับใช้ขา้ ในฐานะเจ้านายหรือไม่ก็… แต่ส่งิ หนึ่งที่ควรทราบ ความคิด
แปลกๆชนิดนัน้ กลับโยนทิง้ ไปได้เลย”
สายตาของชายรูปงามแปรเปลี่ยนเป็ นดูจริงจังในบัดดล ยามนีห้ ลาย

ความคิดเริม่ ตีกนั ใจเริม่ รวนเรตัดสินใจไม่ได้
สาหรับคาเตือนที่เย่หยวนทิง้ ทวนไว้ให้ สิ่งนีก้ ลับกระทบต่อตัวเขายิ่งกว่า

สิ่งใด
วิญญาณชั่วระดับชัน้ อย่างมัน เมื่อเจอกายเนือ้ ของนักสูท้ ่ีแข็งแกร่งพอ มัน

จะหล่อหลอมพลังงานเข้าสูร่ า่ งวิญญาณ นี่เทียบเท่ากับการยึดครองร่าง
แต่ก็มิใช่สกั ทีเดียว
เนื่อจากวิญญาณช่าวอย่างพวกมันเป็ นภูตอิสระ และไม่จาเป็ นต้องพึ่งพา
กายเนือ้ เพื่อความอยู่รอดใดๆ
ความคิดแปลกๆที่เย่หยวนเอ่ยไปคงหมายถึงเรือ่ งนีไ้ ม่ผิดแน่
แต่ไฉนเย่หยวนถึงมองผ่านอ่านความคิดของมันได้ขาดขนาดนี?้
หากเป็ นคนอื่น มันคงกลืนกินวิญญาณและหล่อหลอมกายเนือ้ โดยไม่

ลังเลแม้แต่นอ้ ย มันสามารถทาได้กระทั่งปล้นความทรงจาอีกฝ่ ายมา
แต่สาหรับเย่หยวนคนนีก้ ลับผิดประหลาดเกินไป!
ตัง้ แต่แรกเริม่ ที่พบหน้า กลิ่นอายของเย่หยวนที่ปลดปล่อยออกมาก็ทาให้
มันรูส้ กึ อันตรายยิ่งแล้ว
ขุมพลังของไข่มกุ สยบวิญญาณถึงจะเป็ นคลื่นพลังบางๆ แต่นนั้ กลับต้อง

ทาให้มนั ระมัดระวังตัวขึน้ อย่างมากโข
อีกด้านหนึ่ง พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดัง พวกเขาได้

แต่ยืนรอคาตัดสินใจจากอีกฝ่ าย
พวกเขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เย่หยวนจะต้องการจับวิญญาณชั่วสอง
ดาวมาเป็ นผูร้ บั ใช้!
อย่างน้อยที่สดุ ยามนีอ้ ีกฝ่ ายก็ครั่นคร่ามหวั่นเกรงยิ่งแล้ว!

นายท่านของพวกเขากลับยิ่งลึกลับมากขึน้ เรือ่ ยๆ เขาคือใครกันแน่?
ฝี มือในศาสตร์แห่งโอสถสุดฉกาจไร้เทียมทาน ความแกร่งกล้าบนเส้นทาง
แห่งการต่อสูอ้ นั เกินหยั่งรู ้ แถมตอนนีย้ งั สามารถปราบปรามจนวิญญาณ
ชั่วสองดาวถึงกับจานน
ฉางเหลียนพลันรูส้ กึ ได้ โลกนีม้ นั บ้าไปแล้ว!
ทุกสิ่งอย่างที่เขาเห็นในวันนี ้ กลับเป็ นการขยายขอบเขตอันไกลโพ้นของ

เขาอย่างไม่รูจ้ บ
เวลาเลยผ่านไปอย่างช้าๆ สีหน้าของชายนรูปร่างดูรวนเรสองจิตสองใจ
หนัก
เย่หยวนหาได้กล่าวปลุกกระตุน้ ใดๆ และยังยืนนิ่งรอฟั งคาตอบอย่าง
เงียบๆ
เขามั่นใจอย่างยิ่งว่า อีกฝ่ ายมิอาจทานทนต่อเสน่หข์ องอักขระร้อยภูตเต๋า

ได้แน่นอน
“เอาล่ะ ข้าตกลง!”
ในที่สดุ ชายรูปงามก็ยอมปริปากตอบ
ตอนที่ 1332 ออกไปเตะก้น
เสีย้ วขณะนัน้ เอง ได้เกิดตราสัญญาศักดิส์ ิทธิ์ขนึ ้ ระหว่างเย่หยวนและชาย

รูปงามตนนัน้
“กุย้ หยุนทาความเคารพนายท่าน!”
วิญญาณชั่วสองดาวตนนัน้ กล่าวทาความเคารพ
“อืม ความทรงพลังของอักขระร้อยภูตเต๋า นายน้อยผูน้ ีค้ งมิตอ้ งพรรณนา

อันใดนัก เจ้าเพียงช่วยเหลือข้าเท่าก็พอ แล้วข้าจะค่อยๆมอบสิ่งนีใ้ ห้แก่
เจ้าทีละส่วน หากเจ้าสามารถสาเร็จวรยุทธนีไ้ ด้อย่างถ่องแท้ การจะขึน้
กลายเป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์แห่งภูตกลับหาใช่เรือ่ งเพ้อฝันอีกต่อไป”
กุย้ หยุนที่ได้ฟังดังนัน้ ดวงตาเป็ นประกายในทันใด เขาเร่งกล่าวขอบคุณ

ด้วยความอิ่มเอมใจว่า
“กุย้ หยุนจะไม่ลืมบุญคุณ!”
“เอาล่ะ ข้าจะพาเจ้าไปเข้ามาในมิติส่วนตัวของข้าก่อน ไม่ตอ้ งกังวลไป ข้า

ไม่ทาอะไรแน่นอน”
เย่หยวนเอ่ยปากกล่าวต่อ
มิติส่วนตัวที่ว่ากลับหาใช่ใดอื่นนอกเสียจากไข่มขุ สยบวิญญาณ แต่พวก
ฉางเหลียนพลันคิดไปว่า ภายในตัวเย่หยวนคงมีเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์พืน้ ที่
ติดตัวอยู่ จึงหาใดประหลาดใจอันใด
กล่าวก่อนว่า สาหรับเซียนอาณาจักรพระเจ้าคนหนึ่งที่มีเครือ่ งศักดิส์ ิทธิ์

พืน้ ที่ติดตัวสักชิน้ กลับเป็ นเรื่องปกติเกินไป
กุย้ หยุนเองก็มิได้รูส้ กึ อะไรเช่นกัน แต่เมื่อร่างของเขาปรากฏตัวขึน้ ในมิติ

ของไข่มกุ สยบวิญญาณ เขาก็รูส้ กึ ได้ถึงความผิดปกติทนั ที!
เสีย้ วพริบตาที่ได้พบกับหวูเฉิน กุย้ หยุนดั่งว่ากาลังยืนอยู่ต่อหน้าภูเขาลูก

มหึมาที่ไม่วา่ อย่างไรก็มิอาจข้ามฝ่ าไปได้
“หุหุ เจ้าภูตน้อย เจ้านี่มนั โชคดีจริงๆ! ไม่เพียงก่อเกิดสติสมั ปชัญญะได้ใน
ระดับพลังเพียงแค่นี ้ แต่ยงั มีโอกาสได้เจอเราชายชราอีก บางทีในภายภาค
หน้า เจ้าอาจจะได้กลายเป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์แห่งภูตจริงๆ!”
หวูเฉินกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
วิญญาณชั่วสองดาวรูปงามตนนี ้ กลับกลายเป็ นภูตน้อยตัวจิ๋วไปแล้วเมื่อ

อยู่ต่อหน้าหวูเฉิน
“ทะ-ท่านอาวุโส นามขานของท่านคือ?”
กุย้ หยุนกล่าวขึน้ อย่างระมัดระวัง

หวูเฉินกล่าวตอบว่า
“เราชายชรานามว่า หวูเฉิน ก็เป็ นเช่นเดียวกับเจ้า ผูต้ ิดตามเชิงรับใช้ของ

เจ้าเด็กนี่ เย่หยวนคือเจ้านายของข้า!”
ทันทีท่ีได้ยินแบบนัน้ กุย้ หยุนก็เริม่ ค้นพบแล้วว่า เย่หยวนคนนีน้ ่ากลัว

“ท่านอาวุโสหวูเฉิน สถานที่แห่งนีค้ ือที่ใด ไฉนข้ารูส้ กึ ว่ามันแตกต่างจาก

เครือ่ งรางพืน้ ที่ท่วั ไปโดยสิน้ เชิง?”
กุย้ หยุนกล่าวขึน้ ด้วยความฉงนสงสัย
“สถานที่แห่งนีค้ ือห้วงมิติชนั้ ในของสมบัติเวทย์สวรรค์ เราชายชราเป็ นจิต

วิญญาณของสมบัติเวทย์สวรรค์ชิน้ นี ้ ในอนาคตต่อไป ที่แห่งนีน้ บั เป็ นบ้าน
ใหม่ของเจ้าและอยู่รว่ มกับเราชายชรา ตราบใดที่เย่หยวนเอ่ยปากบอก
อนุญาต เราชายชราจะถ่ายทอดอักขระร้อยภูติเต๋าให้เจ้าทันที!”
ยามนีก้ ระจิตกระใจของกุย้ หยุนคล้ายโหว่งเหวงขาวโพล่นไปหมด ยืนตัว

แข็งทื่อจับจ้องอีกฝ่ ายอย่างโง่งมทาอะไรไม่ถกู
ทันทีท่ีได้ยินคาว่า‘สมบัติเวทย์สวรรค์’ ประดุจมีสายฟ้าฟาดอัดศีรษะมัน
“ทะ-ท่าน…ท่านอาวุโส ท่านกาลังบอกว่า…ที่น่ี…ที่น่ีคือห้วงมิติภายใน
สมบัติเวทย์สวรรค์?!”
ทัง้ ปากทัง้ ลิน้ ของกุย้ หยุนแข็งค้าง พูดติดอ่างแทบไม่เป็ นภาษา
ความประหลาดใจที่หวูเฉินมอบให้ในตอนนีร้ ุนแรงเกินไปนัก
เรือ่ งนีย้ งั สะเทือนขวัญเสียยิ่งกว่าอักขระร้อยภูตเต๋า!

ในตอนนีม้ นั รูส้ กึ ตื่นเต้นอย่างไม่น่าเชื่อ หากเมื่อครูก่ ยุ้ หยุนปฏิเสธข้อเสนอ
ของเย่หยวนไป ป่ านนีย้ งั ไม่รูด้ ว้ ยซา้ ว่า มันจะตายอย่างไร?
หากเข้าจู่โจมทางกายภาพใส่เย่หยวนโดยตรง หวูเฉินกลับไม่มีพลังอานาจ
ให้ความช่วยเหลือใดๆได้เลย
แต่ความน่ากลัวที่แท้จริงกลับต่อจากนัน้ โดยธรรมชาติของวิญญาณชั่ว
หลังสังหารเหล่านักสูเ้ สร็จ พวกเขาจาต้องเข้าสารวจจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์
ของอีกฝ่ ายเสียก่อน ซึง่ นัน้ เท่ากับล่วงลา้ เข้าสูอ่ าณาเขตของหวูเฉินผูน้ ีโ้ ดย
ไม่รูต้ วั ผลลัพธ์ท่ีได้ต่อจากนัน้ อาจน่ากลัวเสียยิ่งกว่าความตาย!
ไม่น่าแปลกใจไฉนเย่หยวนถึงดูไม่เกรงกลัวเลย แถมยังดูเห็นใจให้โอกาสม
มันอีก ปรากฏว่าเด็กคนนีม้ ิได้ข่มขู่สง่ เดชจริงๆ
“ถูกต้องแล้ว นี่คือสมบัติเวทย์สวรรค์ ยิ่งไปกว่านัน้ ยังเป็ นสมบัติเวทย์
สวรรค์แขนงจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สดุ อันดับต้นๆแห่งมหาพิภพถง
เทียน! ภูตินอ้ ย นี่จึงเป็ นสาเหตุท่ีเราชายชรากล่าวว่า ตัวเจ้านัน้ โชคดีมาก
จริงๆ หากเป็ นยามที่ขา้ อยู่ในสภาวะสุดยอด ตัวเจ้าคงไม่นบั เป็ นอันใด!
แต่ตอนนีเ้ จ้าคือผูร้ บั ใช้ของเย่หยวน นับเป็ นมิตรสหาฝ่ ายเดียวกัน!”
วิญญาณชั่วสองดาวกลับเป็ นเพียงผีตวั น้อยในสายตาของหวูเฉินเท่านัน้
หากใช่ส่งิ เพราะเขาในปั จจุบนั เปรียบเสมือนพญาเสือบาดเจ็บ มีหรือที่หวู

เฉินจะมาสนใจกุย้ หยุนให้เสียเวลาเปล่า?
แต่ประโยคนีข้ องหวูเฉินเองก็ทาเอากุย้ หยุนกังวลใจเช่นกัน

เนื่องจากในตอนนี ้ ความแกร่งกล้าของมันยังสูงกว่าเย่หยวนมาก นัน้ จึง
เป็ นเหตุผลที่เสนอทางเลือกมาเช่นนี ้ แต่หากในอนาคต เมื่อถึงเวลาที่มนั
หมดประโยชน์แล้วล่ะ? มิใช่วา่ เย่หยวนจะฆ่ามันทิง้ ทันทีเลยรึ?
หวูเฉินสายตาเฉียบคม เพียงปราดครูเ่ ดียวก็มองผ่านอ่านความกังวลอีก

ฝ่ ายออกทันที เช่นนัน้ จึงกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่า
“เจ้าสบายใจได้ เจ้าเด็กเวรเย่หยวนคนนี ้ มันให้ความสาคัญกับคาว่า

มิตรภาพยิ่งกว่าชีวิตมันเองเสียอีก ตราบใดที่เจ้ามอบความจริงใจแก่เขา
เขาก็จะมอบความจริงใจกลับคืนเป็ นหลายเท่าตัว! เขาเองก็กล่าวออกจาก
ปากแล้วว่า จะช่วยให้เจ้าได้ขนึ ้ กลายเป็ นจักรพรรดิเทพสวรรค์แห่งภูต
เช่นนัน้ ก็วางใจได้เลย ส่วนที่ว่าเจ้าจะเชื่อคาพูดของข้าหรือไม่ เดี๋ยวเจ้า
ติดตามไปสักพักแล้วจะรูเ้ องโดยธรรมชาติ แต่ตอนนี ้ เราชายชราจะ
ถ่ายทอดอักขระร้อยภูติให้แก่เจ้าก่อนส่วนหนึ่ง!”
อักขระร้อยภูตเต๋าเป็ นวรยุทธอันไร้เทียมทานสาหรับศาสตร์แห่งภูต
ตามชื่อของมันที่เอ่ยกล่าว อักขระร้อยภูตเต๋าคือ มีอกั ขระทัง้ หมดร้อย

อักษร!
ซึง่ อักขระในแต่ละอักษรทัง้ ลึกซึง้ และยิ่งใหญ่เกินพรรณนายิ่ง
ตานานกล่าวขานกันว่า ตราบใดที่คนๆนัน้ เข้าใจอีกขระทัง้ หมดร้อยอักษร

อย่างถ่องแท้ คนเหล่านัน้ จะสามารถเลื่อนขัน้ กลายมาเป็ นจักรพรรดิเทพ
สวรรค์แห่งภูตได้ กระทั่งมหาพิภพยังต้องเงยศีรษะขึน้ จับจ้อง!
ความสาเร็จในระดับชัน้ นัน้ ส่งผลต่อกุย้ หยุนรุนแรงเกินไป

จอมเทพนิรนั ดร์เองก็เป็ นนักหลอมโอสถที่ทรงพลังยิ่งคนหนึ่งในมหา
พิภพถงเทียน จึงเป็ นธรรมดาที่เขาจักต้องค้นคว้าศึกษาเกี่ยวกับเรือ่ งจิต
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์โดยละเอียด
อักขระร้อยภูตเต๋าอันนี ้ เขาได้รบั มาจากจักรพรรดิสวรรค์แห่งภูติท่ีเคยไป

ฆ่ามาในอดีต หลังจากที่ได้รบั มา จจอมเทพนิรนั ดร์ก็เริม่ ศึกษาอย่างหนัก
และด้วยความแข็งแกร่งของหวูเฉิน การจะถ่ายทอดให้แก่กยุ้ หยุนกลับมิใช่

เรือ่ งยากเลย
………………………….
ในโลกภายนอก พวกฉางเหลียนทัง้ ห้ายังคงยืนอ้าปากขากรรไกรค้างเติ่ง
ไม่หบุ
เหตุการณ์ท่ีเกิดขึน้ กลับมิได้พฒ
ั นาไปตามที่พวกเขาคาดคิดเลยสักนิด ผล
ที่ได้คือตื่นตะลึงไม่ได้สติจวบจนปั จจุบนั
นัน้ เป็ นถึงวิญญาณชั่วสองดาว การดารงอยู่ระดับชัน้ นีส้ ามารถกาจัดพวก

เขาทิง้ เมื่อไหร่ก็ได้ตามใจนึก ทว่ายามนีก้ ลับเชื่องยิ่งกว่าอะไร?
เมื่อพวกเขาทัง้ ห้าทราบว่า กุย้ หยุนเป็ นวิญญาณชั่วสองดาว ก็พลันคิดกัน

ไปกว่า คราวนีถ้ ึงคราชะตาชีวิตขาดสะบัน้ แน่นอน แต่ใครจะไปนึก
ผลลัพธ์สดุ ท้ายที่ออกมากลับพลิกจากหน้ามือเป็ นหลังเท้าอย่างน่า
เหลือเชื่อ
วิญญาณชั่วสองดาวในปั จจุบนั ได้กลายมาเป็ นผูร้ บั ใช้ของเย่หยวนไป
แล้ว!
“ขะ-ขอบพระคุณนายท่าน! เอ่อ…เมื่อครูน่ ายท่านวาดอะไรบนอากาศรึ?

ถึงสามารถทาให้วิญญาณชั่วสองดาวยอมเป็ นผูร้ บั ใช้ท่านได้อย่าง
ง่ายดาย?”
ฉางเหลียนรวบรวมความกล้าและเอ่ยถามขึน้ ทันที
“ข้าอธิบายไปก็ยากจะเข้าใจ เอาเป็ นว่าสิ่งนีค้ ือวรยุทธบ่มเพาะพลังของ
เหล่าเซียนภูต ข้าเพียงหยิบยื่นโอกาสดีๆให้แก่อีกฝ่ ายและนัน้ เป็ นทัง้ หมด
แล้วยังมีเหตุผลอื่นใดที่จะปฏิเสธข้อเสนอเช่นนีอ้ ีก?”
พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขากล่าวขึน้ จากความกลัวใน

ก้นบึง้ หัวใจว่า
“นายท่านช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว! เราห้าพี่นอ้ งเลื่อมใสจากใจจริง!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ พลางเอ่ยตอบว่า
“หยุดประจบเสีย! หรือพวกเจ้าทัง้ ห้าไม่อยากล้างแค้นแทนพี่นอ้ งกันแล้ว?

ออกไปเตะก้นหวังอวีเต๋ากันเถอะ!”
พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าใจสั่นสะทก แววฉายประกายที่สาดสะท้อนออกจาก
นัยน์ตาเปี่ ยมปริม่ สุดอิ่มเอมใจ
ถูกต้องแล้ว ยามนีม้ ีวิญญาณชั่วสองดาวเป็ นกาลังเสริมเคียงข้างพวกเขา

กล่าวได้ว่าสุสานสายลมหยินกลับกลายไปเป็ นสนามเด็กเล่น ที่จะ
ระหกระเหินไปไหนก็ได้ตามใจชอบ
แล้วหวังอวีเต๋ายังนับเป็ นตัวอันใดอีก?
พรึบบ!
พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าทิง้ ตัวคุกเข่าลงกับพืน้ ทันทีก่อนกล่าวขึน้ ว่า
“นายท่าน ขอบพระคุณอย่างยิ่งที่ช่วยล้างหนีแ้ ค้นให้แก่พวกเราห้าพี่นอ้ ง!

ชั่วชีวิตของพวกเราห้าพี่นอ้ งหลังจากนีข้ อรับใช้ท่านตลอดไป!”
เย่หยวนกล่าวเสียงเย็นเอ่ยตอบ
“ลุกขึน้ เถอะ แต่ไหนแต่ไร ตระกูลหวังกับข้ากลับอยู่รว่ มโลกกันมิได้อยู่แล้ว

ต่อให้พวกมันมิได้ผกู ปมความแค้นกับพวกเจ้า ข้าเองก็ไม่ปล่อยไว้เช่นกัน
หวังอวีเต๋าจาต้องตายในวันนี!้ ”
………………………
“พี่สอง หากพวกนัน้ ยังไม่ออกมา เป็ นไปได้ไหมว่าพวกเราจาต้องตัง้ รก

ฐานพักแรมอยู่ท่ีน่ีไปอีกหลักปี ?”
หวังอวีก่ นั เอ่ยถาม
แม้พวกเขาจะนับเป็ นชนชัน้ แกร่งกล้า แต่หากต้องค้างแรมในสุสานสาย

ลมหยินตลอดทัง้ ปี นัน้ กลับสร้างความอึดอัดไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถกู
หวังอวีเต๋ากล่าวตอบเสียงเคร่งขรึม
“หากมิเป็ นแบบนัน้ ยังมีทางเลือกใดอีก? จนปั ญญาจริงๆว่าไอ้เด็กเหลือขอ

นัน้ ไปฝึ กปรือวิชานอกรีตมาแบบใด ถึงสามารถควบคุมวิญญาณชั่วฝูง
ใหญ่ขนาดนัน้ ได้ ไม่น่าแปลกใจไฉนถึงอยากเข้ามาในสุสานสายลมหยิน
นักหนา ปรากฏว่ามันฝึ กฝนวิชานอกรีต!”
หวังอวีก่ นั ครุน่ คิดอยู่ครูใ่ หญ่ก่อนกล่าวอย่างไม่คอ่ ยมั่นใจนักว่า
“พี่สองไฉนเราถึงไม่…เชิญพี่ใหญ่ออกโรง! ข้ารูส้ กึ ว่าไอ้เด็กเหลือขอตัวนี ้

ผิดปรพะหลาดเกินไป หากดาเนินการต่อไปโดยไม่ระมัดระวังเกรงว่าอาจ
นาซึง่ ผลลัพธ์ไม่คาดฝัน!”
ได้ฟังคาแนะนาของหวังอวีก่ นั เขาสะดุง้ เล็กน้อย ก่อนส่ายหัวตอบกลับ
ทันทีโดยไว
“เรายังมีหน้าไปเจอพี่ใหญ่อีกรึ? อีกอย่างหากมิได้ฆ่าไอ้เด็กเหลือขอนัน้
ด้วยตัวเอง ชาตินีก้ ็ลา้ งความอาฆาตในจิตใจไม่ออก!”
“โอ้? ผูอ้ าวุโสรองอยากฆ่าข้าขนาดนัน้ เชียว? แต่ขา้ สงสัยเสียจริง…ผู้

อาวุโสรองจะมีปัญญาทาอะไรข้าได้? เกรงความความอาฆาตนีจ้ าต้องติด
ตัวลงนรกไปพร้อมกับท่าน!”
ในเวลานัน้ เอง สุม้ เสียงเย่หยวนพลันสะท้อนกังก้องออกจากถา้
ทัง้ หวังอวีเต๋าและหวังอวีก่ นั ลุกพรวดในทันใด พร้อมจับจ้องต้นเสียงเปี่ ยม
จิตสังหารเต็มสูบ!
ตอนที่ 1333 ทีจ่ ริงเรารั้งรอเองต่างหาก!
การปรากฏตัวขึน้ อย่างกะทันหันของเย่หยวน ทาให้ทงั้ คูป่ ระหลาดใจมาก
แต่หาได้รรี อมากพิธีอนั ใด ร่างไสวทัง้ สองแปรสภาพเป็ นประกายแสงสาย

หนึ่ง ตรงเข้าจู่โจมเย่หยวนโดยมิให้ตงั้ ตัว
เย่หยวนคลี่ยิม้ บางอ่อน คู่เท้ายังคงแน่น่ิงไม่ไหวติง ปล่อยให้อีกฝ่ ายวิ่งเล่น

ตามสะดวก
“ไม่ตอ้ งตื่นเต้นกันขนาดนัน้ ก็ได้ ผ่อนคลายเสียบ้าง”
เย่หยวนเอ่ยปากอย่างใจเย็น
สีหน้าการแสดงออกของหวังอวีเต๋าแปรเปลี่ยนไปโดยพลัน มันตะโกนลั่น
ด้วยความคับแค้นใจว่า
“ไอ้เด็กเหลือขอ ช่างหาญกล้าประกาศเวลาตาย! แกสังหารสมาชิกชน

ชัน้ สูงของตระกูลหวังไปถึงสิบเอ็ดคน! วันนี ้ ขอชาระแค้นเบ็ดเสร็จทัง้ ต้น
ทัง้ ดอก!”
แลเห็นท่าทีสบายอารมณ์ของเย่หยวน เพลิงโทสะภายในใจหวังอวีเต๋ายิ่ง
โหมปะทุเดือดดาลหนัก
ตอนนีเ้ ขาแทบจะกินเลือดกินเนือ้ เย่หยวนทัง้ เป็ นได้แล้ว

เย่หยวนยักไหล่หาไม่แยแส แสยะยิม้ กว้างพลางกล่าวตอบ
“ไม่ชา้ ก็เร็ว เย่คนนีก้ ็เตรียมลบล้างตระกูลหวังออกจากเมืองกุยฉางอยู่แล้ว

ตายก่อนสักคนสองคนในสุสานสายลมหยินนับเป็ นเรือ่ งดี จะได้ไม่ตอ้ ง
เสียเวลาลาเลียงศพมาฝังทีหลัง เช่นนัน้ คงลาบากแย่! หรืออย่างไร…ยัง
ต้องการสูก้ บั ข้าเพื่อล้างแค้นอีก?”
หวังอวีเต๋าตะคอกเสียงแหบเย็น
“เจ้าคงกลัวขึน้ สมองไปแล้วกระมัง? ถึงได้บา้ ไปแล้วเช่นนี!้ เหอะ หาก

ต้องการตาหนิก็ควรตาหนิตนเองที่ไปยั่วยุตระกูลหวังของเราตัง้ แต่แรก!
บนมหาพิภพมีเพียงผูแ้ ข็งแกร่งเท่านัน้ ที่จะอยู่รอด! หากข้าต้องการให้แก
ตาย แกก็ตอ้ งตาย!”
ได้ฟังแบบนัน้ ทัง้ เย่หยวนและพวกฉางเหลียนที่อยู่ดา้ นหลังต่างระเบิด
เสียงหัวเราะเยาะไม่หยุดหย่อนด้วยความสนุกสนาน
สีหน้าของหวังอวีเต๋ามืดตกลงโดยมิตงั้ ใจเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเหล่านัน้
“เสียสติกนั ไปหมดแล้วจริงๆ! ยามนีห้ วั เราะได้ก็หวั เราะไป! หลังจากนีห้ วัง

ว่าจะยิม้ กันได้ออก! จงรูเ้ อาไว้ซะ ชาตากรรมของแกในตอนนีม้ นั ทรมาน
เสียยิ่งกว่าความตาย!”
หวังอวีเต๋าตะโกนแผดสะท้านก้อง เขาปราดพุ่งจู่โจมเย่หยวนต่อพร้อมกับ
หวังอวีก่ นั
เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดสองคน ผนึกกาลังเคลื่อนไหวในเวลา
เดียวกัน แรงกดดันที่ก่อเกิดกลับมหาศาลจนน่าตกใจ
ทว่าทันใดนัน้ เอง กลับมีแรงกดดันที่น่าสะท้านขวัญเสียยิ่งหว่าปลดปล่อย

ออกจากร่างเย่หยวน!
สายลมหยินสุดขัว้ เย็นสะท้านเสียดแทงร่างทัง้ สองทะลวงถึงทรวงใน ไม่วา่

ใครที่กล้าแกร่งพอๆกับหวังอวีเต๋ากับหวังอวีก่ นั ยังต้องแข็งทื่อหยุดชะงัก
ทันควัน
จุดแข็งของสมาชิกที่เหลือของตระหวังอ่อนด้อยกว่าทัง้ คู่ ดังนัน้ จะทานทน

สายลมหยินหอบนีไ้ หวได้อย่างไร? ทันทีท่ีแรกสัมผัส จิตวิญญาณ
ศักดิส์ ิทธิ์ของพวกเขาทัง้ หมดกลับสลายปลิวไปกับสายลม!
ตึงงง!
ตึงงง!
ร่างของหวังอวีเต๋าและหวังอวีก่ นั ตกกระแทกพืน้ อย่างแรง
ทัง้ สองนัยน์ตาเบิกกว้างเปี่ ยมไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ไฉนถึงมีสายลมหยินสุดขัว้ ที่น่าสะพรึงขนาดนีป้ ลดปล่อยออกจากร่างเย่

หยวนได้?
ทัง้ คูร่ ูส้ กึ ราวกับจิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของพวกเขาถูกแช่แข็งชั่วขณะ สาย
ลมนีท้ ่ีกอปรไปด้วยพลังธาตุหยินสุดขัว้ กลับทรงพลังเกินไป!
ยามนีเ้ ห็นเย่หยวนย่างสามขุมตรงเข้ามาใกล้ขนึ ้ เรือ่ ยๆ หวังอวีก่ นั พลันตื่น

ตะหนกสุดขีด
มันพยายามดิน้ สุดใจหวังให้หลุดออกจากพันธนาการนี ้ ทว่าจิตวิญญาณ

ศักดิส์ ิทธิ์ของเขาถูกแช่แข็งโดยสมบูรณ์ แล้วจะสามารถรวบรวมพลังได้
“ก-แก…แกจะทาอะไร!?”
หวังอวีก่ นั กล่าวเสียงสั่นอย่างหวาดกลัว
สายตาเย่หยวนเบนเข้าจับจ้องอย่างเย็นชา พลางกล่าวขึน้ ว่า
“ทาอะไรน่ะรึ? หุหุ นายน้อยผูน้ ีห้ าได้ทาอะไรเจ้าเสีย เห็นข้าเป็ นคนใจคับ

แคบตัง้ แต่เมื่อใด? มีหรือที่จะฆ่าเจ้า? อย่างไรก็ตาม…หลัวเจียมีเรือ่ ง
อยากจะกล่าวกับเจ้าอยู่พอดี”
เมื่อเย่หยวนกล่าวจบ ดั่งมีสายฟ้าฟาดสะบัน้ ใส่กลางหัวหวังอวีก่ นั

เนื่องจากหวังอวีก่ นั ไม่สามารถขยับเขยือ้ นร่างกายได้ ดังนัน้ จึงเป็ นเย่
หยวนที่ลากขามันไปหาหลัวเจียประดุจลากศพสุนขั ข้างทาง
“จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของมันพิการชั่วขณะ ผลของมันยังคงอยู่ได้
ประมาณครึง่ ชั่วยาม จะทาอะไรกับมันก็รบั ทา สมใจแล้วให้ฆ่าทิง้ ทันที”
ระหว่างที่กาลังลากขาหวังอวีก่ นั อยู่นนั้ เย่หยวนหันมากล่าวกับพวกฉาง

เหลียนทัง้ ห้า
พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าผสานมือคานับเย่หยวนด้วยความตื่นเต้น และกล่าว

ว่า
“รับทราบนายท่าน! ทันทีท่ีพวกเราห้าพี่นอ้ งระบายความแค้นจนสาแก่ใจ

เราจะเชือดทิง้ ทันที!”
เย่หยวนพยักหน้ารับคา พร้อมลากรร่างของหวังอวีก่ นั ไถ่ไปกับพืน้ จากไป

พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าหันควับไปยังหวังอวีเต๋าที่สภาพยามนีค้ ล้ายสุนขั แก่
ใกล้ตาย เหล่าห้าพี่นอ้ งแสยะยิม้ ฉีกกว้างด้วยความสุขใจอย่างหาที่เปรียบ
ไม่
“หวังอวีเต๋า รูส้ กึ อย่างไรบ้างที่ตอ้ งตกกลายเป็ นเหยื่อ! แต่อย่างว่า หากข้า

ต้องการให้แกตาย…แกก็ตอ้ งตาย!”
ฉางเหลียนเลียนแบบคากล่าวของหวังอวีเต๋าเมื่อครูอ่ ย่างขาขัน
ก่อนหน้านีไ้ ม่ก่ีอดึ ใจ หวังอวีเต๋ายังคงสถานะผูล้ า่ ไม่ห่างกาย ทว่ายามนี ้

กลับกลายมาเป็ นเหยื่อเสียแล้ว
เฉพาะยามนี ้ หวังอวีเต๋าเพิ่งเข้าใจว่า ทุกวาจาที่มนั พล่ามไปต่อหน้าเย่
หยวนล้วนไร้สาระทัง้ สิน้ !
หวังอวีเต๋าไม่สามารถขยับเขยือ้ นร่างกายได้โดยสมบูรณ์ แต่สีหน้าการ

แสดงออกถึงกับบิดเบีย้ วน่าเกลียดสุดขีด
จนถึงตอนนี ้ มันก็ยงั คิดไม่ออกมาว่าเกิดบ้าอะไรขึน้ กันแน่?
ไฉนถึงมีสายลมหยินสุดขัว้ ที่ทรงพลังขนาดนัน้ ปลดปล่อยออกจากร่างเย่

หยวนได้?
“หวังอวีเต๋า มิใช่วา่ แกอยากจะฆ่าพวกเราพี่นอ้ งนักหนา?”

น้องสองกล่าวเย้ยหยันขึน้ พร้อมรอยยิม้ แสยะเย็น
ซวบบบ!
ทันทีทนั ใด คมดาบแหลมของน้องสี่ก็ปักทะลวงขัว้ หัวใจของหวังอวีเต๋า

โดยตรง หาได้ลงั เลแม้แต่นอ้ ยไม่
“แกฆ่าพี่สามกับน้องเจ็ดไป คงคิดไม่ถึงสิวา่ กรรมจะตามสนองไวขนาด

นี?้ ”
น้องสี่กดั ฟั นแน่นพร้อมกล่าวขึน้ ด้วยความเกลียดชัง

สาหรับเซียนอาณาจักรพระเจ้า ต่อให้ถกู เสียบทะลุจนหัวใจเป็ นรู มันก็ยงั
มิได้อนั ตรายถึงแก่ชีวิต ทว่าความเจ็บปวดแสนทรมานนัน้ ถึงกับแล่นเข้าสู่
ห้วงสมองโดยตรง นับว่าทรมานเสียยิ่งกว่าความตายมากโข
ซวบบบ!
คมดาบอีกหนึ่งเล่มของน้องห้าสับฝ่ ามือของหวังอวีเต๋า เลือดกระชูดพุ่ง

แรงดั่งนา้ พุ
“มือข้างนีก้ ระมังที่ใช้ดบั ชีพพี่สามกับน้องเจ็ด ข้าช่วยเติมแต่งสีสนั ให้

เล็กน้อย หวังว่าแกจะชื่นชอบ? ทัง้ หมดต้องขอบพระคุณนายท่านเย่โดย
แท้ ที่ทาให้เรามีวนั นี!้ ”
น้องห้าแสยะยิม้ กว้างแลดูสยดสยองขึน้ หลายส่วน
“อ๊ากก! อ๊ากกก!!”
เสียงกรีดร้องสุดเวทนาดังระงมลั่น ภายใต้การถูกทรมานอย่างหนักโดย
พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าคน นี่กลับทรมานเสียยิ่งกว่าตกนรกทัง้ เป็ น
พวกฉางเหลียนหาใช่คนอ่อนต่อโลกไร้พิษภัย พวกเขากัดฟั นสูช้ ีวิตอยู่

กลางบรรดานักสูร้ ะดับล่างตลอดทัง้ ปี ทงั้ ชาติ หากมิคนใจเด็ดเย็นชา พวก
เขาเองก็มิอาจอยู่รอดจวบจนวันนีเ้ ช่นกัน
พวกเขาดีกบั แค่พ่ีนอ้ งด้วยกันเอง แต่ต่อหน้าศัตรู กลับไม่เคยแสดงความ

เมตตาให้สกั ครัง้
การตายของน้องสามกับน้องเจ็ดยิ่งทาให้พวกเขาเกลียดชังหวังอวีเต๋าเข้า
กระดูกดา!
“ฉะ-ฉางเหลียน! พวกเจ้าไม่กลัวตระกูลหวังกลับมาแก้แค้นหรืออย่างไร!
ถึงกับกล้าปฏิบตั ิกบั เราชายชราผูน้ ีเ้ ชียวรึ?!”
หวีงอวีเต๋ากัดฟั นทานทนต่อตามเจ็บปวดที่โฉบแล่นผ่าน ก่อนตะโกนขู่

เสียงดัง
พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าระเบิดเสียงหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินแบบนัน้ พลันกล่าว

เย้ยขึน้ ว่า
“ไอ๊หย่า พวกเรา,ไอ้แก่ตวั นีก้ าลังข่มขู่พวกเราอยู่จริงๆ? ข้ารูส้ กึ กลัว
เหลือเกิน! พวกเจ้าล่ะกลัวหรือไม่กลัว?”
“กลัว! ข้ากลัวว่าวันนีย้ งั ทรมานไอ้แก่น่ีไม่หนาใจ! ต่อหน้าก้มกราบขอ

ความเมมตา ข้านี่แหละจะเตะเสยหน้า!”
น้องหกกล่าวขึน้
ฉางเหลียนหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ผูอ้ าวุโสรอง พวกเราห้าพี่นอ้ งผิดไปแล้ว! แต่ปากท่าน…ก็คม

กล้าใช่ย่อย! ฟริง้ ง!”
ขณะฉางเหลียนระเบิดเสียงหัวร่อดังสนั่น คมดาบพลันตวัดโฉบเฉี่ยว ฟั น
ปากของหวังอวีเต๋าจนเหวอะเละ
ใบหน้าของหวังอวีเต๋าในยามนีก้ ลายมาเป็ นสีเขียวสลับดา เนื่องด้วยทน

รับความเจ็บปวดจนเจียนสิน้ สติแล้ว เขายังพอเอ่ยปากกล่าวได้บา้ ง
“กะ-แก…แกอย่าลืม… ตระกูลหวัง…ยังมีพ่ีใหญ่ของข้า!”
ฉางเหลียนกลับหาได้แยแสใดๆและกล่าวว่า
“ใช่ตาแก่อวีเซียงหรือไม่? หืม้ ? ต่อให้เป็ นโคตรบิดามาก็ไม่กลัว! มากันยก

ตระกูลหวังยังได้!”
จากนัน้ พี่นอ้ งทัง้ ห้าก็สามัคคีชมุ นุมรุมทรมานคนละทีสองที ก่อนจับหวังอ
วีเต๋าลงกรงขัง
ภายใต้การทรมานอันไร้สนิ ้ สุดของพวกเขาทัง้ ห้า หวังอวีเต๋าแทบตายทัง้

เป็ น
สุดท้ายนี ้ มันก็ไม่สามารถเข้าใจได้เลยสักนิด ไฉนพวกคนเหล่านีถ้ ึงมั่นใจ

ได้ขนาดนัน้ กระทั่งที่ว่า พี่ใหญ่ของมันอย่างหวังอวีเซียง ก็หาได้เกรงกลัว
ใดๆไม่!
พี่ใหญ่ของหวังอวีเต๋าเป็ นถึง เซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าชัน้ ต้น!

ภายในเมืองกุยฉาง หวังอวีเซียงถือเป็ นการดารงอยู่ในระดับต้นๆที่แกร่ง
กล้าหาผูใ้ ดทัดเทียม แม้แต่หยางรุยเองก็ยงั ไม่กล้าสอดว่องยั่วยุเช่นกัน!
คนพวกนีก้ ลับไร้สติปัญญา หาได้รูจ้ กั เกรงกลัว?
ไม่สิ….พวกนีม้ ิได้สนใจพี่ใหญ่ของมันเลยด้วยซา้ !
ชั่วพริบตาพ้นผ่าน ใกล้หมดเวลาครึง่ ชั่วยามแล้ว
หวังอวีเต๋าเริม่ รูส้ กึ ได้วา่ จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของตนค่อยๆฟื ้ นตัวขึน้ บ้าง

เล็กน้อย
เมื่อค้นพบเช่นนีพ้ ลันทาให้มนั ตื่นเต้นจนอธิบายไม่ถกู เพราะมันยัง
สังเกตเห็นว่าฉางเหลียนและที่เหลือยังคงเพลิดเพลินไปกับการทรมานมัน
ในกรงขัง จนลืมเรือ่ งเวลาไปแล้ว
ตราบใดที่มนั ทนรอได้อีกสักพัก ต่อไปได้ถึงเวลาแก้แค้นเสียที!
หวังอวีเต๋ากาลังอธิษฐานอย่างสุดหัวใจให้ พวกฉางเหลียนลืมเรือ่ งเวลาไป
“ฟื ้ นพลังขึน้ บ้างรึยงั ? คงรูส้ กึ ถึงความหวังอยู่ใช่หรือไม่? แกคง…กาลังคิด

ว่าจะแก้แค้นพวกเราอย่างไรให้สาสม? หุหุ แกคิดมากเกินไปแล้ว! ที่จริง
พวกเราตัง้ ใจรัง้ รอให้ถึงเวลานีเ้ องต่างหาก! ฮ่าฮ่าฮ่า…”
เสียงของฉางเหลียนเปรียบเสมือนปี ศาจที่กระชักความหวังสุดท้ายของ
หวีอวีเต๋า พร้อมบดขยีจ้ นแหลกเป็ นเสี่ยงๆ
ตอนที่ 1334 ข่าวเศร้าของตระกูลหวัง
ตุบบ!
ร่างสภาพคล้ายสุนขั จรใกล้ตายของหวังอวีก่ นั ถูกเหวี่ยงอัดพืน้ อย่างไม่ใย

ดี
“หวังอวีก่ นั ! เย่หยวน…นี่เกิดอะไรขึน้ ?”
เมื่อหลัวเจียเห็นหวีงอวีก่ นั สภาพเจียนตาย ร่องรอยตื่นตกใจพลันปรากฏ

ทั่วใบหน้าของเขา
ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวน จะสามารถเปลี่ยนให้หวังอวีก่ นั มีสภาพ
น่าสังเวทขนาดนีไ้ ด้อย่างไร?
แต่ความเป็ นจริงกลับประจักษ์ชดั ต่อหน้าต่อตา มันไม่ขึน้ อยู่กบั ว่าเขาจะ

เชื่อหรือไม่แล้ว
เย่หยวนคลี่ยิม้ บางเอ่ยตอบ
“ท่านอย่าได้กงั วลเรือ่ งเหล่านัน้ ข้าพาตาแก่น่ีมาให้ท่าน ส่วนที่ว่าจะฆ่า

หรือหั่นอวัยะแยกชิน้ อย่างไร สุดแท้แล้วแต่ท่านเลย”
หลัวเจียได้แต่จบั จ้องไปยังเย่หยวนอย่างโง่งม หาได้รูเ้ รือ่ งราวก่อนหน้าแม้

สักนิด
เย่หยวนในปั จจุบนั ยังคงมีพลังอยู่ท่ีอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นเช่นเดิม
หาได้มีความเปลี่ยนแปลงอันใด
แต่…ไฉนเขาทาได้ขนาดนีก้ นั ?
“ยะ-ยกโทษให้ขา้ ด้วย! เย่…เย่หยวน ทัง้ หมด…ทัง้ หมดเป็ นความผิดของ

เราชายชราเอง! เราชายชราผิดไปแล้ว เย่หยวน…หลัวเจีย…โปรดยกโทษ
ให้ขา้ ด้วย! ขอพอมีเมตตาอยู่บา้ งและปล่อยข้าไป เราคนนีข้ อสัญญา ไม่
ว่าต้องการเรียกร้องสิ่งใด ล้วนยินดีจ่ายด้วยความเต็มใจ!”
หวังอวีก่ นั กล่าวขึน้ อย่างอ่อนแรง

เย่หยวนกล่าวเสียงเย็นตอบ
“ข้าบอกไปแล้ว ทัง้ หมดขึน้ อยู่กบั พี่หลัว จะเป็ นหรือตายขึน้ อยู่กบั การ

ตัดสินใจของเขา! ข้าเองก็จะไม่ไปขัดเช่นกัน”
คนที่เกือบตายภายใต้เงือ้ มมือของหวังอวีก่ นั ในตอนนัน้ คือหลัวเจีย

ดังนัน้ เย่หยวนจึงไม่มีอานาจไปตัดสินใจแทนเขา
ส่วนเหตุผลที่เขาพาหวังอวีก่ นั มาที่น่ีก็เพื่อให้หลัวเจียระบายความแค้น
ออกจากจิตใจ
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ หลัวเจียหาใช่คนใจอ่อนแม้แต่นอ้ ย หากมีโอกาสตาแก่

นี่ตายแน่นอน
“หลัว…”
ยังไม่ทนั จะเริม่ ขอร้องอ้อนวอนใดๆ กลับมีแสงคมดาบสีเย็นโฉบตัดสะบัน้

เหนือบ่าในพริบตา
คมดาบพลังปราณเทวะสะบัน้ ศีรษะของหวังอวีก่ นั หลุดกระเด็นไม่รูท้ ิศ
ผูอ้ าวุโสอันสูงส่งแห่งตระกูลหวังนาม,หวังอวีก่ นั ยามนีจ้ าต้องล่วงลับ

พร้อมสภาพสุดอนาจ
หลัวเจียหาได้ใส่ใจมีเยือ้ ใยใดๆกับอีกฝ่ ายเลย ด้วยบุคลิกของเขาย่อมไม่

ยอมเสวนาให้เสียเวลาเปล่า
“พล่ามเยอะเสียเวลา! คิดว่ากราบกรามแล้วข้าจะยอมปล่อยมันไป? โง่เง่า
จริงๆ!”
หลัวเจียสบถด่าอย่างหยามเหยียด
เย่หยวนระบายยิม้ ตอบเมื่อได้ยินเช่นนัน้ และกล่าวว่า
“ยามผูค้ นตกสูส่ ถานการณ์สนิ ้ หวัง ย่อมทาทุกวิถีทางเพื่อมีชีวิตรอดต่อไป”
“หากเป็ นข้า ข้าคงไม่วิงวอนร้องขอความเมมตาต่ออีกฝ่ ายแน่ อยู่แบบไร้

ศักดิส์ ิทธิ์หลังจากนัน้ ก็ไม่ตา่ งอะไรจากตกนรกทัง้ เป็ น!”
หลัวเจียกล่าวเสียงเย็นเรียบนิ่งตอบ
เย่หยวนหัวเราะคิกคักเล็กน้อยและกล่าวถามว่า
“แล้วเป็ นอย่างไร? ระบายความแค่นได้บา้ งหรือยัง?”
หลัวเจียนพยักหน้ากล่าวตอบ
“สบายใจขึน้ มากนัก ว่าแต่…เย่หยวนเจ้าทาเช่นนีไ้ ด้อย่างไร?”
“ข้าจะบอกท่านก็ได้ แต่ท่านต้องช่วยเก็บเป็ นความลับ! แม้แต่ท่านประมุข
หอก็อย่าได้แพร่งพรายเด็ดขาด! ว่าอย่างไรทาได้หรือไม่?”
หลัวเจียกลัน้ หายใจเฮือก ก่อนส่ายหน้ารัวๆพลางเอ่ยตอบ
“ข้าทาไม่ได้! เช่นนัน้ ลืมไปเถอะ เจ้าเองก็ลกึ ลับตัง้ แต่ไหนแต่ไร ข้าไม่รูอ้ ีก

สักเรือ่ งคงไม่ถึงตาย!”
หลัวเจียเป็ นคนซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา ในเมื่อเรือ่ งใดเขาไม่สามารถทาได้

ย่อมไม่รบั ปากส่งเดชแน่นอน
แต่เพราะแบบนีเ้ ขาจึงยิ่ประเมินเย่หยวนไว้สงู ลิบลิว

ส่วนเย่หยวนเองก็พอจะทราบ เป็ นเรื่องธรรมดาที่หลัวเจียอยากรูอ้ ยากเห็น
ยิ่งว่าเกิดเรือ่ งอะไรขึน้ แต่อีกฝ่ ายเองก็ไม่ตอ้ งการมีเรือ่ งปิ ดบังกับหยางรุย
เช่นกัน ดังนัน้ เขาจึงจาใจเลือกที่จะไม่เอ่ยถามต่อ
สาหรับเย่หยวน แท้ท่ีจริงแล้ว เขาไม่จาเป็ นต้องมีเรือ่ งอันใดปิ ดบังเมื่ออยู่

ต่อหน้าหลัวเจียเลย เพียงเขาเองก็ทราบนิสยั ใจคอของหลัวเจียดี หาก
กล่าวไปแล้วทาให้อีกฝ่ ายเป็ นทุกข์ เย่หยวนก็เลือกที่จะไม่บอกดีกว่า
ท้ายที่สดุ นี ้ กุย้ หยุนคือไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สดุ ของเย่หยวนในปั จจุบนั !
“โอ้ใช่แล้ว หวังอวีเต๋ากับหวังอวีมินล่ะ? พวกมันอยู่ท่ีไหน? หรือว่าเจ้าเอง

ก็…”
จู่ๆหลัวเจียพลันนึกอะไรออกจึงเอ่ยปากถามเย่หยวนทันที
เย่หยวนยิม้ แย้มเอ่ยกล่าวขึน้ ว่า
“ระหว่างทางมา ข้าฆ่าหวังอวีมินทิง้ ไปแล้ว ส่วนหวังอวีเต๋า ยามนีค้ งกาลัง

ลิม้ รสความสนุกไม่รูจ้ บ”
สีหน้าการแสดงออกของหลัวเจียรวนเรแปรเปลี่ยนมากครัง้ เขาเอ่ยกล่าว
เสียงสั่น
“เจ้าเด็กนี่…เจ้ามันสัตว์ประหลาดชัดๆ!”
ไม่นานหลังจากนัน้ พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าเร่งตรงเข้ามาสมทบ พร้อม
คุกเข่าลงต่อหน้าเย่หยวนอย่างพร้อมเพรียงและกล่าวว่า
“ขอบพระคุณนายท่านอย่างยิ่งที่ช่วยทาให้ความปรารถนาของเราเป็ น
จริง! ความแค้นของน้องสามและน้องเจ็ดนับว่าถูกสะสางเป็ นที่เรียบร้อย!
นับตัง้ แต่บดั นีเ้ ป็ นต้นไป พวกเราห้าพี่นอ้ งขอรับใช้นายท่านชั่วชีวิต! หาก
นายท่านสั่งให้เรามุ่งหน้าสุดขอบตะวันออก เราก็จะไปสุดขอบตะวันออก
ท่านเรียกให้เราไปสุดขอบตะวันตก เราก็จะไปสุดขอบตะวันตก! ชีวิตที่
เหลือของมอบการรับใช้ให้แก่ท่าน!”
ฉางเหลียนกล่าวขึน้
เย่หยวนกล่าวตอบเสียงเย็นว่า
“ข้าจะต้องการชีวิตของพวกเจ้าไปเพื่ออันใด? พวกเจ้ารับโอสถเหล่านีแ้ ละ
กลับไปฝึ กฝนให้ดีเถิด”
หลังจากกล่าวจบ เย่หยวนก็โยนขวดโอสถขวดหนึ่งให้ฉางเหลียน
ฉานเหลียนที่รบั ไว้และเปิ ดออกดูถึงกับเนือ้ ตัวสั่นสะท้านโดยไม่ตงั้ ใจ ก่อน

ร้องอุทานลั่นด้วยความตกตะลึงยิ่งว่า
“นายท่าน…แต่น่ี…แต่น่ีลา้ ค่าเกินไป! พวกเราไม่สมควรได้รบั !”
ภายในขวดโอสถนัน้ มีโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะอยู่!
ของลา้ ค่าขนาดนี ้ ต่อให้มีเงินก็ซอื ้ ไม่ได้ภายในเมืองกุยฉาง!

ยิ่งไปกว่านัน้ เย่หยวนยังให้โอสถปราณเทวะขัน้ เทวะแก่พวกเขาถึงสิบ
เม็ด!
เย่หยวนถอนหายใจเล็กน้อยพลางกล่าวตอบว่า
“แค่โอสถเล็กๆน้อยๆ กลับหาใช่เรือ่ งใหญ่อนั ใด แถมอีกอย่างที่นอ้ งสาม

กับน้องเจ็ดของเจ้าถูกฆ่า ทัง้ หมดก็เป็ นเพราะข้า นี่ถือเป็ นคาขอโทษจาก
ข้าเช่นกัน”
ฉางเหลียนและน้องๆอีกสี่คนต่างรูส้ กึ ซาบซึง้ เหลือกาหนด พวกเขาติดอยู่
ที่อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลางมาหลายร้อยปี แล้ว และยังคงล้มเหลว
เรือ่ ยไปเมื่อพยายามทะลวงเลื่อนระดับขึน้
แต่ดว้ ยโอสถปราณเทวะขัน้ เทวะเหล่านี ้ พวกเขาจะสามารถทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลายได้โดยไม่ตอ้ งใช้ความพยายามเลยด้วย
ซา้
และมิใช่แค่เขาคนเดียว ด้วยจานวนโอสถที่เย่หยวนมอบให้ มันเพียงพอ

แล้วที่จะยกระดับพลังของน้องๆอีกสี่คนด้วยเช่นกัน
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งนายท่าน!”
พวกฉางเหลียนทัง้ ห้าเร่งโขกศีรษะให้เย่หยวนด้วยความปลืม้ ปี ติอย่างหา

พรรณนาไม่
………………………
“อะไรนะ? กล่าวอีกครัง้ ?!”
ณ ตาหนักตระกูลหวัง หวังหลินโปลุกพรวดขึน้ จากที่น่งั พร้อมตะคอกถาม

ยา้ กับชายหนุ่มผูม้ ีหน้าที่ดแู ลตาหนักของเหล่าบรรพบุรุษ
“ท่านประมุข ทัง้ ผูอ้ าวุโสรอง, ผูอ้ าวุโสสามและผูอ้ าวุโสสี่ เฉกเช่นเดียวกับ
เหล่าสมาชิกชนชัน้ สูงของตระกูลหวังทัง้ หมดที่สง่ ออกไป ยามนีต้ ะเกียง
ชีวิตของพวกเขาดับมอดลงหมดแล้ว!”
ชายหนุ่มผูน้ ีเ้ ป็ นเยาวชนผูม้ ากพรสวรรค์คนหนึ่งของตระกูลหวัง ทว่า

ตอนนีก้ ลับมีสีหน้าซีดเซียวราวกับบิดามารดาของตนถูกปลิดชีพทิง้
ส่วนบางสิ่งที่เรียกว่า ตะเกียงชีวิต มันแต่ละอันจะมีรอ่ งรอยพลังจิต

วิญญาณของเหล่าสมาชิกตระกูลหวังผสมอยู่ ทัง้ นีม้ นั เป็ นตัวแสดงให้
เห็จนถึงสถานะของนักสูค้ นนัน้ ๆว่าเป็ นอย่างไร
ยามที่ตพเกียงชีวิตมอดดับลง นัน้ แสดงว่าสมาชิกคนนัน้ ได้ลว่ งลับไปแล้ว

หรือไม่ก็กาลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต
“เป็ นไปไม่ได้! ผูอ้ าวุโสทัง้ สามล้วนเป็ นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้
สุด! ใครบ้างในเมืองกุยฉางสามารถกาจัดพวกเขาทิง้ ได้ในคราวเดียว?!”
ทั่วทัง้ กายาของหวังหลินโปสั่นสะท้านไม่หยุดขณะเอ่ยกล่าว
การเคลื่อนไหวในครัง้ นีข้ องหวังหลินโป กลับไม่ต่างอะไรกับส่งคนของ

ตระกูลไปตายเช่น
ยิ่งไปกว่านัน้ เอง ผูอ้ าวุโสทัง้ สามท่านีย้ งั เป็ นถึงกระดูกสันหลังของตระกูล

หวัง!
ณ ปั จจุบนั หากพวกเขาทัง้ สามล่วงลับตายไปแล้วจริงๆ นี่นบั เป็ นวิกฤต

ครัง้ ร้ายแรงที่สดุ ของตระกูลหวัง!
ถึงยังพอมีหวังบ้างที่ตระกูลหวังอาจฟื ้ นตัวขึน้ ในอนาคต แต่กว่าจะถึงวัน
นัน้ เกรงว่ามีกลุม่ อิทธิพลอื่นมากมายค่อยจ้องเล่นงานอยู่แน่นอน!
พวกเขาไล่ลา่ เย่หยวนสุดขอบฟ้าหวังเอาชีวิต แต่ยามนีจ้ ะเป็ นไปได้ไหม

ว่า…พวกเขาตระกูลหวังทัง้ หมดจาต้องตายลงในเงือ้ มมือของเย่หยวน
แทน?
แต่น่ีมนั จะเป็ นไปได้อย่างไร?
เย่หยวนเป็ นเพียงเด็กน้อยอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นเองมิใช่ร?ึ ถึงจะมี

หลัวเจียค่อยปกป้องอยู่ก็เถอะ แต่จะเป็ นไปได้อย่างไรที่สามารถการาบ
สามผูอ้ าวุโสได้ภายในเวลาเดียวกัน?
ยิ่งคิดเท่าไหร่ หวังหลินโปกลับยิ่งไม่เข้าใจอะไรได้เลย!
หลังจากนัน้ ไม่นาน หวังหลินโปก็หนั มากล่าวกับเยาวชนคนนัน้ อย่างสิน้

หวังว่า
“ข้าเข้าใจแล้ว! แต่เรือ่ งนีจ้ าต้องเก็บเป็ นความลับ! หากเจ้ากล้าแพร่ง

พรายออกไป เตรียมรับทัณฑ์บนจากตระกูลได้เลย!”
เยาวชนคนนั่นเร่งขานตอบและจากออกไปทันที
หวังหลินโปยังคงนั่งท่าเดิมพร้อมครุน่ คิดเช่นนีต้ ลอดทัง้ คืน

นับตัง้ แต่ท่ีเขารับสืบทอดตาแหน่งประมุขตระกูลหวังต่อจากหวังอวีเซียง ก็
กล่าวได้ว่าตระกูลหวังอยู่ใรรุน่ ทองแห่งความรุง่ โรจน์ถึงขีดสุด
ตลอดที่ผ่านมา ไม่เคยมีช่วงเวลาใดเลนที่ขารูส้ กึ สิน้ หวังขนาดนีม้ าก่อน!
ในที่สดุ ยามเช้าแรกอรุณก็ของอีกวันได้มาถึง หวังหลินโปยังคงนั่งอยู่ท่ี

เดิมพร้อมสีหน้าซีดเซียวอย่างหนัก เขาค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึน้ และตรงไป
ยังห้องลับชัน้ ใต้ดิน
“ท่านพ่อ!”
หวังหลินโปแผดเสียงแหบแห้ง ร้องเรียกบุคคลหนึ่งที่อยู่ภายในนัน้
ไม่นานนัก สุม่ เสียงชราคนหนึ่งพลันดังตอบจากส่วนลึกของห้องลับชัน้ ใต้
ดิน
“นัน้ หลินโปรึ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
หวังหลินโปเปิ ดปากคล้ายอยากจะพูดอะไรออกมา แต่กลับไม่รูจ้ ะพูดอัน

ใดในท้ายที่สดุ
“หืม้ ? นี่ดมู ิใช่ตวั เจ้าเลย ปั ญหาคราวนี ้ หยางรุยเป็ นคนกระทางัน้ รึ?”
ชายชรากล่าวขึน้
หลังจากเงียบไปนาน ในที่สดุ หวังหลินโปก็ทาใจรวบรวมความกล้าและ
เอ่ยปากเล่าเหตุการณ์ทงั้ หมดให้อีกฝ่ ายฟั ง มันกล่าวทิง้ ท้ายทัง้ นา้ ตาว่า
“ท่านพ่อ ลุงรอง,ลุงสามและลุงสี่… พวกเขา…พวกเขาล่วงลับไปแล้ว!”
ประตูภายในส่วนลึกที่สดุ ของห้องลับพลันระเบิดเสียงดังสนั่น ลมกระโชก

หอบใหญ่ซกั ผ่านออกมาจากในห้องรุนแรง
ตอนที่ 1335 เผยธาตุแท้
กลางดึกรัตติกาลสงัด ทันทีทนั ใดพลันปรากฏร่างหนึ่งเดินโซซัดโซเซหนี

ตายเข้าไปในหอมหาสมบัติ
แต่เมื่อหงหยินเห็นร่างนี ้ นางถึงกับผงะด้วยความตกใจ
ร่างนีป้ กคลุมไปด้วยบาดแผลมากมาย ประดับเลือดสีทองคลา้ อาบชโลม

ทั่วร่าง ประดุจเพิ่งขึน้ จากบ่อโลหิต แลดูน่าสยดสยองสุดขีด
“หลัวเจีย! กะ-เกิด…เกิดอะไรขึน้ กับเจ้า? แล้วนายท่านเย่ละ่ ?”

หงหยินที่เห็บดังนัน้ ทราบทันทีว่าเป็ นใคร ก่อนปราดเร่งเข้าช่วยประคอง
ร่างขึน้ มา
เขาคนนีม้ ิใช่ใครอื่นนอกเสียจากหลัวเจีย!
“เร็ว…เร็วเข้า! พาข้า…พาข้าไปหาท่านประมุขหอ!”
หลัวเจียกัดฟั นข่มความเจ็บปวดเพื่อสื่อสารให้อีกฝ่ ายรับรูโ้ ดยไว
“เข้าใจแล้ว! เดี๋ยวข้าจะพาไปเอง!”
หงหยินกล่าตอบทันควัน
ซึง่ ในขณะเดียวกัน เฟิ งปิ งโผล่พรวดออกมาจากห้องโถงด้านใน เขาปรีต่ รง
เข้ามาหาอุทานขึน้ ลั่นด้วยความตกใจ
“หลัวเจีย ไฉนเจ้าถึงบาดเจ็บปางตายเช่นนี!้ เร็วเข้า! มาให้ขา้ รักษาก่อน

โดยไว!”
ใบหน้าของหลัวเจียยามนีซ้ ีดขาวคล้ายแผ่นกระดาษบาง เห็นเฟิ งปิ งดังนัน้

เขาเอ่ยกล่าวอย่างอ่อนแรงขึน้ ว่า
“ขอบพระคุณยิ่งสาหคับความตัง้ ใจดีของผูอ้ าวุโสเฟิ ง แต่เรือ่ งนีเ้ ร่งด่วนยิ่ง

กว่าอาการบาดเจ็บของข้า จาต้องเข้าพบท่านประมุขหอโดยด่วน! เรือ่ ง
รักษาอาการบาดเจ็บของข้าเกรงว่าภายหลังเป็ นดีท่ีสดุ !”
สีหน้าการแสดงออกของเฟิ งปิ งพลันแปรเปลี่ยน เขากล่าวขึน้ อย่างสงสัย
“หลัวเจีย นี่เกิดอะไรขึน้ กันแน่? มิใช่วา่ เจ้าเป็ นคนพาเย่หยวนไปยังสุสาน

สายลมหยินหรอกรึ? แล้วเขาอยู่ท่ีไหน?”
หลัวเจียกล่าวเล่าเจือหน้าเสียหนักว่า
“ตระกูลหวังส่งสามผูอ้ าวุโสออกมตามล่าพวกเราไม่หยุดหย่อน โชคยังดี

ที่เย่หยวนมีวิชาลับควบคุมพวกวิญญาณชั่ว จึงช่วยสกัดและพาข้าตีฝ่า
ออกจากวงล้อมได้ ก่อนแยกจากเขาสั่งให้ขา้ เร่งกลับมาขอความ
ช่วยเหลือ! ยามนีจ้ าต้องทิง้ ทุกอย่างและเร่งฝี เท้ากลับมาทันที เร่งขอกาลัง
เสริมจากท่านประมุขหอโดยไว! เย่หยวนในตอนนีเ้ ป็ นตายร้ายดีอย่างไร
กลับไม่ทราบแล้ว!”
เฟิ งปิ งตกใจอย่างมากเมื่อรับทราบข่าวนี ้ เขาเร่งกล่าวขึน้ ว่า
“นี่…นี่เป็ นไปได้อย่างไร? เรือ่ งนีม้ ีเพียงพวกเราไม่ก่ีคนที่ทราบกัน! แล้ว

ตระกูหวังไปได้ข่าวนีม้ าจากแห่งหนใดกัน?”
หลัวเจียส่ายหัว
“ไม่รู!้ ตอนนีม้ ิใช่เวลามากล่าวเรือ่ งนี ้ หากปล่อยต่อไป เย่หยวนจะต้อง

ตายแน่นอน! หงหยินช่วยประคองข้าไปหาท่านประมุขหอโดยเร็ว!”
หงหยินวิตกกังวลยิ่งในเรือ่ งความปลอดภัยของเย่หยวน ได้ยินดังนัน้ นาง
จึงประคองหลัวเจียเข้าไปหาหยางรุยทันที
หลังจากที่สองคนนัน้ จากไป สีหน้าการแสดงออกของเฟิ งปิ งพลันรวนเรผัน

เปลี่ยนหลายต่อหลายครัง้ แต่ทา้ ยที่สกุ ข่มท่าทีกดั ฟั นแน่น ก่อนเร่งบึง่
ออกไปจากหอมหาสมบัติทนั ทีในค่าคืนอันมืดมิด
…………………
“เย่หยวนนับเป็ นต้นเงินต้นทองของหอมหาสมบัติอย่างแท้จริง หยางรุยไม่
มีทางงอแขนงอขายืนดูอยู่เฉยๆแน่! ทันทีท่ีเขาเคลื่อนไหว ชีวิตของผู้
อาวุโสทัง้ สามคนนัน้ ได้ตกอยู่ในอันตรายแน่นอน!”
ภายในห้องสมุดของตระกูลหวัง เฟิ งปิ งกล่าวขึน้ ด้วยสีหน้าค่อนข้างกังวล

อย่างชัดเจน
แต่คากล่าวนีข้ องเขาได้ทาให้หวังหลินโปเริม่ มีหวังอีกครัง้ !
หวังหลินโปเผยสีหน้าประหลาดใจยิ่งยวด ก่อนเอ่ยถามขึน้ ว่า
“นี่เป็ นเรือ่ งจริงรึ? พวกลุงรองยังอยูใ่ นสุสานสายลมหยินจริงๆใช่ไหม?”

เฟิ งเปิ งเร่งโต้กลับทันทีอย่างร้อนรน
“แล่วข้าจะโกหกเจ้าทาไม? ก่อนหน้านีไ้ ม่นาน หลัวเจียลากสังขารกลับมา

หอมหาสมบัติ สภาพค่อนข้างสะบัดสะบอม ทั่วร่างชโลมเลือด ปั จจุบนั มัน
ทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดแล้วก็จริง แต่เจ้า
ลองติดดู ผูอ้ าวุโสทัง้ สามของตระกูลหวังล้วนเป็ นเซียนอาณาจักรปฐม
พระเจ้าขัน้ สุดเช่นกัน ไม่วา่ ฝี มือเพลงดาบจะน่ากลัวแค่ไหน แต่กลับไม่มี
ทางต่อกรได้นานนัก มิฉะนัน้ มันจะรีบกลับมาที่น่ีเพื่อขอความช่วยเหลือ
จากหยางรุยรึ? เห็นได้ชดั ว่า สถานการณ์ในขณะนีข้ องพวกนัน้ เลวร้ายแค่
ไหน! ข้ากลัวว่าหยางรุยจะเป็ นคนลงมือเอง จึงเป็ นเหตุให้ขา้ เร่งมาแจ้งให้
เจ้าทราบทันที! ส่ง่าท่านอวีเซียงออกโรงโดยไวเถอะ มิฉะนัน้ ผลลัพธ์ท่ี
ออกมาอาจน่ากลัวเกินจินตนาการ!”
ข่าวนีส้ ร้างความปรพหลาดใจเกินไปนักต่อเขา จนเรียกได้ว่าล้างอารมณ์
หดหู่ก่อนหน้าไปจนหมดจากใจของหวังหลินโป
หวังหลินโปนกล่าวตอบทันทีอย่างมีชีวิตชีวา
“เอาล่ะ! เจ้ากลับไปก่อน อย่าทาอะไรผิดแปลกให้พวกมันสงสัยได้! ข้าจะ

ไปพบท่านพ่อก่อนและเชือ้ ผูอ้ าวุโสที่เหลือออกโรง! สองวันมานีพ้ วกข้าไม่
ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่นกั เพราะกังวลเกี่ยวกับเรือ่ งของพวกลุงรอง”
เฟิ งปิ งพยักหน้าและรีบกล่าวตอบว่า
“เข้าใจแล้ว ข้าจะหลับทันที!”
ไม่นานหลังจากนัน้ เขาก็จากไปทันที ขึน้ ทะยานควบม้าท้าลมด้วย
ความเร็วดุสายฟ้าออกไปท่ามกลางค่ารัตติกาลอันเงียบสงัด
เฟิ งปิ งถอนหายใจเฮือกใหญ่ดว้ ยความโล่งอก
เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่า เย่หยวนยังมีไพ่เด็ดอย่างวิชาควบคุมวิญญาณชั่ว
อยู่ดว้ ย จนสามารถพาหลัวเจียฝ่ าวงล้อมของเหล่าผูอ้ าวุโสทัง้ สามออกมา
ได้
ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินเย่หยวนต่าเกินไปจริงๆ
แต่เมื่อหวังอวีเซียงออกโรงเมื่อใด เย่หยวนจะไร้ซง่ึ โอกาสรอดชีวิตใดๆอีก

“ยามดึกยามดื่นเช่นนี ้ ผูอ้ าวุโสเฟิ งยังมีอารมณ์สนุ ทรีย ์ ควบม้าชมวิวเมือง
อย่างสบายอารมณ์!”
ขณะที่เฟิ งปิ งกาลังมุ่นกับความคิดตัวเองอยู่นนั้ จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังออกมา

จากด้านหลัง จนทาเอาเขาสะดุง้ เฮือกขนลุกซู่ว!
เมื่อเบี่ยงสายตาเข้าจับจ้อง เฟิ งปิ งแทบตาถลนออกมา!
“เย่หยวน! จะ-จะ-จะ-เจ้า…ไฉนถึงอยู่ท่ีน่ีได้? มิใช่วา่ เจ้า…มิใช่วา่ …”
สุม้ เสียงเมื่อครูก่ ลับมิใช่ใครอื่นนอกเสียจากเย่หยวน!

เฟิ งปิ งที่เห็นเย่หยวนตัวเป็ นๆยังคงอยู่ดี เขาถึงขัน้ ลิน้ แข็งกล่าวติดอ่างไม่
เป็ นภาษา
เย่หยวนจับจ้องไปที่เฟิ งปิ งพร้อมกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ ว่า
“ไฉนผูอ้ าวุโสเฟิ งกล่าวราวกับว่าไม่อยากให้ขา้ อยู่ท่ีน่ี? หรือเพราะคิดว่า

ยามนีข้ า้ ควรติดอยู่ในสุสานสายลมหยินจนออกไปไหนไม่ได้? เอ…หรือคิด
ว่าข้าควรตายลงไปในนัน้ แล้วดี?”
เฟิ งปิ งปั้นหน้าดีใจขึน้ มาทันควัน และโพล่งกล่าวด้วยความตืน้ เต้นขึน้ ว่า

“ดะ-ดี…ดีจริงๆ! เจ้ายังไม่ตาย! เห็นหลัวเจียกลับมาด้วยสภาพเช่นนัน้ ข้า
เป็ นห่วงแทบตาย! สวรรค์ทรงโปรด เจ้ายังปลอดภัยดี! ฮะ-ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ปฏิกิรยิ าการตอบโต้ขชองเฟิ งปิ งก็เร็วมิใช่นอ้ ย ทันทีท่ีรูว้ ่าก้าวพลาด จึงเร่ง

เปลี่ยนสีทนั ที
“ผูอ้ าวุโสเฟิ ง ท่านคิดว่า…ไม่แปลกไปหน่อยรึ ทัง้ ๆที่อาการบากเจ็บของ

หลัวเจียเลวร้ายขนาดนัน้ แต่ก็ยงั เดินทางออกไปออกจากหอมหาสมบัติใน
ยามวิกาลโดยไม่ไยดีเช่นนี?้ อย่างน้อยก็น่าจะเข้าไปหาท่านประมุขหอ
ด้วยกัน?”
เฟิ งปิ งถอดสีหน้าในบัดดล เขากล่าวเสียงขรึมขึน้ ว่า
“เจ้า…เจ้าหมายความอย่างไรกัน?”
“หุหุ หมายความอย่างไรงัน้ รึ? ยามวิกาลดึกดื่นแบบนี ้ ไม่เพียงสนับสนุน

พวกพ้อง แต่กลับเดินทางไปหาถิ่นศัตรูคอู่ าฆาตของหอมหาสมบัติ ข้า
สงสัยเหลือเกินว่านี่หมายความว่าอย่างไร?”
เย่หยวนเอ่ยกล่าวเสียงเหยียบเย็น
คลื่นหลากอารมณ์ขนาดมหึมาถาโถมเข้าใส่จิตใจของเฟิ งปิ ง แต่เขายังคง

เก็บงาระงับสีหน้า พลางแสร้งทาเป็ นไม่รูแ้ ละกล่าวอย่างงุนงงว่า
“ข้าไม่รูว้ ่าเจ้าหมายความอย่างไร! เจ้าไปเห็นตอนไหนว่าข้าไปยังตระกูล
หวัง? เย่หยวนเจ้าตื่นกลัวจนระแวงคนรอบกายไปหมดแล้ว!”
“ระแวงงัน้ รึ? เกรงว่ามิใช่เพียงข้าคนเดียวที่ระแวงแล้วกระมัง?”
เย่หยวนกล่าวแช่ม พร้อมส่งยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ ให้อีกฝ่ ายตอกคืน
ทันใดนัน้ เอง พลันมีคนกลุม่ หนึ่งปรากฏกายขึน้ จากด้านหลังของเย่หยวน
ผูน้ าก้าวย่างออกมามีสีหน้าเคร่งขรึมอย่างไม่น่าเชื่อ นัน้ จะเป็ นใครได้อีก

หามิใช่หยางรุย?
การปรากฏตัวของหยางรุยทาให้ เศษเสีย้ วความหวังสุดท้ายของเฟิ งปิ ง
แตกสลายในพริบตา!
ในที่สดุ เขาก็ตระหนักได้แล้วว่า ทัง้ หมดมันเป็ นกับดักที่ขดุ ไว้ให้เขา

เย่หยวนวางกับดักนีเ้ พื่อล่อให้เขามุ่งหน้าไปส่งข่าวถึงตระกูลหวัง
และเฟิ งปิ งก็เดินตามทางที่วางไว้โดยสมบูรณ์แบบ
หยางรุยมองไปที่เฟิ งปิ งด้วยคาวมผิดหวังสุดพรรณนาและกล่าวอย่างเจ็บ

ใจว่า
“ในตอนที่หลัวเจียบอกข้า ข้ายังปั กใจไม่เชื่อด้วยซา้ ! เฟิ งปิ ง! ข้า,หยางรุย
ดูแลเอาใจใส่เจ้าดั่งพี่นอ้ งญาติสนิทคนหนึ่ง แต่ไฉนเจ้าถึงเลือดเย็นทรยศ
หอมหาสมบัติได้ลงคอ!”
เฟิ งปิ งทราบดีว่าวันนีค้ งไม่มีโชคดีอนั ใดหลงเหลืออีกต่อไป เขาจึงเอ่ย

กล่าวด้วยเสียงอันเหยียบเย็นว่า
“ข้ามิเคยคิดทรยศต่อหอมหาสมบัติแม้นสักครัง้ ! ข้าแค่ตอ้ งการให้ไอ้แด็ก

เหลือขอนี่ตายๆไปซะ! หากยังมีไอ้เด็กเหลือขอนี่อยู่ ข้า,เฟิ งปิ งจะไม่มีวนั
ได้เชิดหน้าชูตาขึน้ อีกในหอมหาสมบัติแห่งนี!้ ในอนาคต หัวหน้านักหลอม
โอสถแห่งหอมหาสมบัติยงั คงเป็ นข้า และต้องเป็ นข้าตลอดไป!”
เมื่อได้ฟังแบบนัน้ หยางรุยเงยหน้ามองฟ้าพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่
หยุดหย่อน ก่อนกล่าวว่า
“ดังนัน้ เจ้าจึงขายข่าวนีใ้ ห้กบั ตระกูลหวัง ปรารถนายืมมือตระกูลหวัง

ฆ่าเย่หยวนทิง้ ?”
เฟิ งปิ งกล่าวตอบเสียงเย็นสะท้านลั่น
“ถูกต้อง! หอมหาสมบัติมีขา้ ไม่มีมนั หากมีมนั ก็ไม่มีขา้ เช่นกัน! ตัง้ แต่ท่ีไอ้

เด็กเหลือขอนี่เข้ามา เจ้าก็ไม่เห็นหัวข้าเลยด้วยซา้ ?”
หยางรุยโมโหจัดจนกัดฟั นแน่นเสียงดังกรอด เอ่ยปากแพร่เสียงสุดเคร่ง

ขรึม
“เจ้าก็ควรทราบดี เย่หยวนมีความสาคัญเพียงใดต่อหอมหาสมบัติ
ทัง้ หมดนีก้ ็มิใช่เพื่ออนาคตของเราทุกคน? แต่เจ้ากล้าหักหลังพวกเราได้
อย่างไร!”
เฟิ งปิ งแสยะยิม้ เย็นกล่าวว่า
“แล้วอย่างไร? จู่ๆก็มีเด็กไม่ทราบภูมิหลังปรากฏตัวขึน้ ในหอมหาสมบัติด่งั

ฟ้าประทานมา ตืน้ ลึกหนาบางกลับไม่รูจ้ กั แม้แต่นอ้ ย ทว่ากลับไว้ใจกัน
นัก! ข้าที่ตอ้ งการกาจัดไอ้เด็กนี่ทิง้ ไปนับว่าสมควรแล้ว ข้าทาทุกอย่างก็
เพื่อประโยชน์ของหอมหาสมบัติ!”
“เหอะ เพื่อประโยชน์ของหอมหาสมบัติ? ถึงขนาดยอมขายสหายสนิทดั่งพี่

น้องให้ไปตาย? ในตอนนัน้ หลัวเจียเกือบถูกหวังอวีก่ นั ฆ่าตาย นี่รทึ ่ีเรียกว่า
เพื่อประโยชน์? หลัวเจียกับเจ้าต่อสูร้ ว่ มกันมานับครัง้ ไม่ถว้ น ไฉนถึงทากัน
ได้ลงคอ?”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าสุดรังเกียจ
“ผูป้ ระสบความสาเร็จกลับไม่พะว้าพะวังเรือ่ งไร้สาระ! เลิกพล่ามไร้สาระ

เสีย ข้าเพียงต้องการรูว้ ่าเกิดอะไรขึน้ กับแน่กบั สหายเฒ่าทัง้ สามของ
ตระกูลหวัง?”
เฟิ งปิ งกล่าวถามขึน้
จนถึงบัดนี ้ เขาก็ยงั ไม่เชื่อ!

เย่หยวนจะไปทาอะไรกับผูอ้ าวุโสทัง้ สามคนนัน้ ได้? แค่หนีพน้ มืออกมาได้
นับว่าปาฏิหาริยม์ ากแล้ว!
เย่หยวนยักไหล่พลางกล่าวตอบว่า
“ตายหมดแล้ว ครัง้ นีต้ ระกูลหวังส่งยอดฝี มือออกไปทัง้ หมดสิบหกคน

ทัง้ หมดล้วนตายสิน้ ”
ตอนที่ 1336 หุบเขาถงเทียนจาลอง!
“เป็ นไปไม่ได้! ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าจะไปเข้าคูส่ ามคนนัน้ ได้

อย่างไร? ข้าไม่เชื่อ!”
สายตาที่จบั จ้องของเฟิ งปิ งแปรเปลี่ยนดูเอาจริงเอาจัง เห็นได้ชดั แจ้ง เขา

ไม่เชื่อคาพูดของเย่หยวน
ความเป็ นไปได้เดียวที่มีแนวโน้มมากที่สดุ คือ เย่หยวนอาศัยวิชาลับ

ควบคุมวิญญาณชั่วและตีฝ่าออกจากวงล้อมของผูอ้ าวุโสทัง้ สาม จึงหนี
กลับมาเมืองกุยฉางได้อย่างที่เห็น
เป็ นที่ชดั เจน คาอธิบายนีส้ มเหตุสมผลกว่ามากโข

แต่เย่หยวนพลันยักไหล่และกล่าวอย่างแยแสไม่วา่
“ความจริงก็คือความจริง หากการสันนิษฐานของข้าถูกต้อง ตะเกียงชีวิต

ของพวกมันทัง้ สามเองก็คงดับมอดลงไปแล้ว หวังอวีเซียงควรจะทราบดี
ที่สดุ รูส้ กึ ว่ามันเองก็ลอบไปตรวจสอบให้แน่ใจที่สสุ านสายลมหยินแล้ว
หวังอวีเซียงเร่งตรงปรีไ่ ปยังสุสายสายลมหยินพร้อมพกพาเศษเสีย้ ว
ความหวัง และหลังจากกลับมาเขาถึงขัน้ ไม่พดู ไม่พาพลางปลีกวิเวกด้วย
ความสิน้ หวัง
การจากไปของเหล่าพี่นอ้ งตระกูลหวัง นับเป็ นเรือ่ งเลวร้ายยิ่ง และที่

เลวร้ายที่สดุ คือเขาไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย
เมื่อกล่าวถึงตรงนี ้ หยางรุยพลันอดลอมองเย่หยวนมิได้ เบือ้ งลึกในแววตา
นัน้ เปี่ ยมล้นไปด้วยความประหลาดใจและสับสน
สุดท้ายนี ้ เขาก็ยงั ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเกิดอะไรขึน้ กันแน่? เย่หยวนเป็ นเพียง

เซียนมือใหม่อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้น แต่ไฉนถึงสามารถจบชีวิตของ
สามผูอ้ าวุโสแห่งตระกลหวังได้?
ทัง้ สามคนนัน้ ล้วนแต่เป็ นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุด ภายใต้

อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าลงมา พวกเขานับเป็ นการดารงอยู่ท่ีไร้เทียมทาน
ยากนักที่จะหาผูใ้ ดทัดเทียม
เว้นเสียแต่ว่า เย่หยวนจะครอบครองขุมพลังระดับอาณาจักรปั จฉิมพระ

เจ้าอยู่ มิฉะนัน้ มันแทบเป็ นไปไม่ได้เลยที่จากัดทัง้ สามออกไปได้พร้อมกัน
ยิ่งไปกว่านัน้ พวกนัน้ ทัง้ สามยังนายอดฝี มือของตระกูลหวังมาอีกฝูงหนึง่

เมื่อเขาพยายามสอบถามจากหลัวเจีย คาตอบของอีกฝ่ ายก็ค่อนข้าง
คลุมเครือ หาได้เจาะลึกลงละเอียดอันใด ซึง่ สิ่งนีย้ ่ิงเพิ่มความสับสบให้ห
ยางรุยเข้าไปใหญ่
ในสายตาของหยางรุย นับวันอาคันตุกะนักหลอมโอสถคนนีก้ ็ย่ิงลึกลับ

ซับซ้อนมากขึน้ เรือ่ ยๆ
แต่ส่งิ หนึ่งที่ทาให้เขามั่นใจได้ก็คือ ด้วยนิสยั ของเย่หยวน การกระทาของ

เขาแบ่งแยกได้อย่างชัดเจนระหว่างคนที่รกั และคนที่เกลียด
แม้กระทั่งภายใต้สถานการณ์ท่ีเจียหลัวบาดเจ็บสาหัสและกาลังจะตาย เย่
หยวนยังเลือกที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อหนีตายไปด้วยกัน
ทุกคนสามารถบอกได้เป็ นเสียงเดียว ภายใต้สถานการณ์วิกฤตคือการ
พิสจู น์เนือ้ แท้ของผูค้ น ซึง่ การกระทาเหล่านีข้ องเย่หยวนล้วนแล้วแต่อยู่ใน
สายตาของหยางรุยในที่สดุ
ไม่วา่ เย่หยวนจะลึกลับหรือทรงพลังสักเพียงใด สุดท้ายนีก้ ็มิใช่เรือ่ ง

เลวร้ายอันใดเลยสาหรับหอมหาสมบัติ
“เฮ้ออ… ผูอ้ าวุโสเฟิ ง ข้ากับท่านก็ทางานช่วยเหลือกันมาหลายปี แต่ไม่

คิดเลยว่า…จะมีวนั นีจ้ ริงๆ!”
หยางรุยถอนหายใจไม่หยุดหย่อนกล่าวขึน้
เฟิ งปิ งเค้นเสียงเย็นกล่าวตอบว่า
“ถูกต้อง ข้ารับใช้หอมหาสมบัติมาแทบทัง้ ชีวิต แต่ไม่คิดเลยว่าทุกอย่างที่

ทุ่มเทแรงกายแรงใจไปกลับได้ผลลัพธ์แบบนี!้ เพียงเห็นเด็กใหม่ดีกว่าก็ถีบ
หัวส่งคนเก่าอย่างไม่แยแส! เหอะ เหอะ”
“ไฉนเจ้าถึงกล่าวเช่นนี?้ แม้ในวันนีท้ ่ีเย่หยวนกลายมาเป็ นคนสาคัญของ

หอมหาสมบัติ แต่ขา้ ก็ยงั ให้เจ้าดารงอยู่ในตาแหน่งสาคัญไม่ต่าง ไม่วา่ จะ
เป็ นสมุนไพรวิญญาณหรือเงินทอง ข้าก็ยงั สนับสนุนเจ้าเหมือนเดิม นี่รทึ ่ี
เรียกว่าถีบหัวส่ง? ประมุขหอมหาสมบัติคนนีห้ าใช่คนเช่นนีไ้ ม่!”
หยางรุยกล่าว
“หึ! เลิกพล่ามกันได้แล้ว! อยากจะฆ่าหรือปล่อยไปแล้วแต่ตามใจชอบ!”
เฟิ งปิ งตะโกนกูร้ อ้ งเสียงเย็นชา
เมื่อหยางรุยเห็นว่า เฟิ งปิ งไม่ยอมฟั งเหตุผลของตนอีก เช่นนัน้ พลันถอน

หายใจไม่หยุไม่หย่อน
เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่า สุดท้ายแล้วทุกอย่างจะลงเอยด้วยบทสรุปเช่นนี ้
จริงๆ
หยางรุยถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“หลัวเจีย!”
หลัวเจียรับส่ง ร่างไสวกลายสภาพเป็ นประกายแสงสายหนึ่งวูบวาบ
ประดุจภูตผี
“อ๊ากกก! หยางรุย เจ้า…เจ้าจะต้องไม่ตายดี!”
เฟิ งปิ งแผดเสียงโห่รอ้ งลั่นสุดแสนอเนจอนาถ
เฟิ งปิ งยังไม่ตายในท้ายที่สดุ แต่กลับถูกทาลายทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์แทนจน

ไม่สามารถระดมพลังปราณเทวะใดๆได้อีกต่อไป ยามนีเ้ ขากลายมาเป็ น
คนพิการโดยสมบูรณ์
หลัวเจียเข้าคุมตัวเฟิ งปิ งกลับไป ระหว่างนัน้ หยางรุยหันมองไปยังเย่หยวน
ด้วยสีหน้าแววตาแสนรูส้ กึ ผิดและกล่าวว่า
“สหายน้อยเย่หยวน เรือ่ งในคราวนี ้ กลับเป็ นข้าที่ทาให้เจ้าเดือดร้อน! ข้า

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าภายในหอมหาสมบัติกลับมีคนทรยศเสียเอง หยางคน
นีต้ อ้ งขอโทษสหายน้อยเย่หยวนจริงๆ”
ในตอนนีห้ ยางรุยมิได้มองเย่หยวนเป็ นคนพิการหรือไร้ความสามารถอีก

ต่อไป ต่อจากนีก้ ลับเป็ นหอมหาสมบัติเสียเองที่ตอ้ งการขอความ
ช่วยเหลือจากเย่หยวน
สามารถบดขยีส้ ามผูอ้ าวุโสใหญ่ของตระกูลหวังได้ในคราเดียว ไม่วา่ เย่

หยวนจะมีไผ่เด็ดแบบใดแฝงเร้นอยู่ แต่เขาย่อมมีปัญญาป้องกันตัวเองอยู่
แล้ว
และไพ่ตายที่ว่าอาจยังสามารถสร้างภัยคุกคามต่อเซียนอาณาจักรปั จฉิม
พระเจ้าได้เลยด้วยซา้ !
เย่หยวนผสานมือก่อนกล่าวกับหยางรุยว่า
“คากล่าวของท่านประมุขหอ แลดูเย่คนนีเ้ ป็ นคนนอกเกินไป! เรือ่ งนีเ้ ป็ น

ความผิดของเฟิ งปิ งทัง้ หมด แล้วมันจะข้องเกี่ยวกับหอมหาสมบัติได้
อย่างไร? ในทางตรงข้าม หากมิใช่เพราะหอมหาสมบัติท่ีย่ืนมือช่วยเหลือ
ในวันนัน้ ก็คงไม่มีเย่ในวันนีเ้ ช่นกัน”
หยางรุยโบกมือปั ดพลางกล่าวอย่างยิม้ แย้มตอบว่า

“สหายน้อยใจดีเกินไปแล้ว! เฟิ งปิ งคงตาแหน่งหัวหน้านักหลอมโอสถของ
หอมหาสมบัติมาเนินนาน มีสถานะและอานาจสูงส่ง จึงเป็ นสาเหตุให้ขา้
ประมาทและมองข้ามไป แม้วนั นีย้ งั ไม่มีเรือ่ งของเจ้าเข้ามา แต่ในหอมหา
สมบัติท่ีมีอนั ตรายซุกซ่อนอยู่เช่นนี ้ วันไหนจะปะทุขนึ ้ ก็ยงั มิทราบ!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างยิม้ แย้มว่า
“เช่นนัน้ เย่คนนีต้ อ้ งขอบพระคุณท่านประมุขหออย่างยิ่ง! บุญคุณที่หอม

หาสมบัติมอบให้เย่คนนีช้ ่างยิ่งใหญ่ดจุ ภูเขา! เย่คนนีค้ งตอบแทนในสิ่งที่
ถนัดช่าชองที่สดุ หลังจากกลับไป ข้าจะหลอมกลั่นโอสถขัน้ เทวะเพื่อชูจดุ
ขายของหอมหาสมบัติขนึ ้ อีกครัง้ กลยุทธ์นีน้ ่าจะดึงดูดเหล่านักสูใ้ นเมือง
กุยฉางได้ไม่นอ้ ย”
หยางรุยดีใจเป็ นอย่างมากเมื่อได้ฟังดังนัน้ ก่อนกล่าวขึน้ พร้อมเสียง
หัวเราะว่า
“เช่นนัน้ ต้องรบกวนเจ้าแล้วสหายน้อย!”
ยามสนทนากับคนฉลาดทุกอย่างย่อมไปโดยง่าย เฟิ งปิ งในตอนนี ้

กลายเป็ นคนพิการ หยางรุยจาต้องรายงานเรือ่ งนีไ้ ปยังเบือ้ งบนและขอให้
ทางนัน้ ส่งนักหลอมโอสถคนใหม่มาอีกครัง้
ในช่วงเวลานีเ้ อง เขาวานให้เย่หยวนเป็ นผูด้ แู ลสถานการณ์โดยรวม
อันที่จริงแล้ว แม้ว่าเบือ้ งบนจะส่งจอมเทพโอสถสองดาวมาช่วยเหลือ แต่ห

ยางรุยก็ม่นั ใจว่า อีกฝ่ ายคงไม่มีประสิทธิภาพเท่าเย่หยวนแน่นอน
แค่จอมเทพโอสถสองดาวจะไปหลอมกลั่นโอสถขัน้ เทวะได้อย่างไร?
ท้ายที่สดุ นี ้ นักสูโ้ ดยส่วนใหญ่ในเมืองกุยฉางยังเป็ นแค่เซียนอาณาจักร
ปฐมพระเจ้า ส่วนประชาชนทั่วไปเป็ นเพียงนักสูอ้ าณาจักรเต๋าลึกลับ
ดังนัน้ โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับสูงจึงไม่มีประโยชน์มากนัก
………………………………
ในช่วงเวลาต่อมา เมืองกุยฉางกลับสูค่ วามสงบเงียบอีกครัง้

ตระกูลหวังประสบความสูญเสียอย่างหนัก หลังจากนีต้ ่อไปพวกจาต้อง
กลับสูย่ คุ แห่งความล้มสลาย
สาหรับหอมหาสมบัติ ณ ปั จจุบนั กล่าวได้ว่า พวกเขากาลังทะยานสูย่ คุ

แห่งความรุง่ โรจน์ถึงขีดสุดอย่างรวดเร็ว!
โอสถขัน้ เทวะที่เปิ ดตัวขึน้ ทาให้ช่ือเสียงของหอมหาสมบัติแพร่หลายกระ

ช่อนทั่วทัง้ เมืองกุยฉาง
แน่นอนว่าโอสถขัน้ เทวะหาใช่ส่งิ ที่คนทั่วไปสามารถจับจ่ายเอือ้ มถึงได้

แม้วา่ จะเป็ นเพียงโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ ต่าสุดก็ตาม
หอมหาสมบัติขนึ ้ กลายมาเป็ นกลุม่ อิทธิพลที่ทรงอานาจที่สดุ ในเมืองกุย

ฉาง!
นี่คือยุคทองของหอมหาสมบัติอย่างแท้จริง จนแย่งส่วนแบ่งทางการตลาด
ของสามตระกูลใหญ่ไปมากกว่าขึน้
นาทีนีไ้ ม่มีใครยิ่งใหญ่ไปกว่าหอมหาสมบัติอีกแล้ว
ในขณะนีเ้ อง เย่หยวนก็กาลังเข้าสูก่ ารเก็บตัวฝึ กปรือ หลังจากที่หลอม

กลั่นโอสถขัน้ เทวะได้จานวนที่กาหนด
อาณาจักรพลังของเขาหยุดนิ่งมาเป็ นเวลานานแล้ว ก่อนหน้านีไ้ ม่เพียงไม่

มีเวลาบ่มเพาะพลัง แต่เนื่องจากทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ได้รบั ความเสียหาย
อย่างหนัก จึงไม่สามารถบ่มเพาะฝึ กปรือใดๆได้เลย แต่แล้วปั ญหาทุก
อย่างทัง้ ภายนอกและภายในก็ได้รบั การแก้ไขหมดจด นับเป็ นยามดี ใน
ที่สดุ เย่หยวนก็เริม่ บ่มเพาะพลังต่อได้เสียที
“เจ้าหนู เจ้าต้องคิดไตร่ตรองให้ดี! การจะสร้างเต๋าของตัวเองขึน้ มา นัน้
หมายถึงจะต้องสร้างวรยุทธบ่มเพาะพลังของตัวเองขึน้ มาโดยเฉพาะ ถึงมี
ศิลาจารึกบัลลังก์สวรรค์คอยช่วยเหลือก็จริง แต่นนั้ กลับเป็ นกระบวนการที่
เสียเวลายืดเยือ้ เกินไป! บางทีเจ้าอาจจะได้รบั วรยุทธบ่มเพาะพลังที่ทา้
ทายสวรรค์ย่ิง แต่…สิ่งที่ตอ้ งแรงมาคือเวลาที่เสียไปอย่างมหาศาล!”
ภายในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์สวรรค์ หวูเฉินยังคงพยายากล่าวโน้ม
น้าวใจเย่หยวนเป็ นครัง้ สุดท้าย
ทัง้ ๆที่มีวรยุทธบ่มเพาะพลังอันท้าทายสวรรค์ของจอมเทพนิรนั ดร์อยู่ในมือ

แท้ๆ เย่หยวนสามารถหยิบใช้วรยุทธบ่มเพาะพลังอันนี ้ เพื่อฝึ กปรือจนขึน้
ไปยืนอยู่บนจุดๆเดียวกับจอมเทพนิรนั ดร์ได้ในไม่ชา้ ก็เร็ว
นี่เป็ นทางลัดที่ดีท่ีสดุ แต่เย่หยวนกลับเลือกที่จะปฏิเสธและยืนกรานที่จะ

สร้างเต๋าของตัวเองขึน้ มา
คูส่ ายตาเข้าจับจ้องอย่างแน่วแน่ เย่หยวนกล่าวตอบว่า
“ท่านอาวุโส โปรดอย่าโน้นนาวตัวข้าอีกต่อไป! ข้าเคยกล่าวไปแล้วตัง้ แต่ท่ี

อยู่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ ข้าจะก้าวเดินบนเส้นทางที่ขา้ เบิกขึน้ เอง ไม่
ว่ามัน…จะยากลาบากเพียงใดก็ตาม!”
หวูเฉินอยู่กบั เย่หยวนมาก็ตงั้ นาน มีหรือที่ยงั ไม่รูจ้ กั นิสยั ใจคอของเด็ก

หนุ่มคนนี?้ ได้ฟังแบบนัน้ จึงเงียบลงทันทีเพราะรูว้ ่ากล่าวต่อไปก็ไร้
ประโยชน์
เขาทาได้แค่ถอนห่ายใจเฮือกหนึ่งและกล่าวว่า
“เจ้าสหายหัวรัน้ คนนี ้ ดูท่าไม่บรรลัยก็บรรลุ! ข้าอยากจะเห็นเหลือเกินว่า
เจ้าจะสามารถสร้างวรยุทธบ่มเพาะท้าทายสวรรค์เพียงใด!”
ตึงงง….
ภายในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ จู่ๆก็ปรากฏหุบเขาลูกใหญ่ขนึ ้ จาก

กลีบเมฆ!
ม่านตาดาเย่หยวนพลันขยาดขยายกว้าง กลิ่นอายความลีล้ บั เกินหยั่งรู ้

พรั่งพรูถาโถมเข้าใส่โดยตรง
ปรากฏว่า นี่คือร่างที่แท้จริงของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ!
“อ๊อก…”
เย่หยวนไม่สามารถต้านทานต่อพลังศักดิส์ ิทธิ์ท่ีปลดปล่อยออกจากหุบเขา
ลูกมหึมานีไ้ ด้แม้แต่นอ้ ย จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ถกู โจมตีจนบาดจเจ็บ
สาหัสทันที
“เจ้าเด็กคนนี ้ ฟ้าต่าแผ่นดินสูงหารูจ้ กั ไม่จริงๆ! เพียงกลิ่นอายแห่งยอดเต๋า

ที่กอปรอยู่ในหุบเขาถงเทียนจาลอง มันก็มากเกินพอที่จะสังหารเซียน
อาณาจักรจักรเทพสวรรค์ได้แล้ว! แต่เจ้ายังจะต้องเข้าไปสุม่ สี่สมุ่ ห้าอีก!”
หวูเฉินบ่นเสียงเย็น
ตอนที่ 1337 เผยถึงต้นกาเนิด
“หุบเขาถงเทียนจาลอง?”
เย่หยวนพึมพาเอ่ยทวน
หลายอึดใจต่อมา เย่หยวนพรูไอเย็นสกัดต้านความเจ็บปวด ในไม่ชา้ จิต

วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ท่ีเสียหายก็คอ่ ยๆถูกฟื ้ นฟูขนึ ้
เขาได้รบั ศิลาจารึกบัลลังห์สวรรค์นีม้ านานแล้วก็จริง แต่น่ีกลับเป็ นครัง้ แรก

ที่ได้เห็นร่างจริงของมัน
เมื่อเผชิญหน้ากับหุบเขาถงเทียนจาลอง เสมือนว่าเขาได้กลับไปอยู่ใน
ดินแดนพฤกษานิรนั ดร์อีกครัง้ ช่างเป็ นกลิ่นอายแห่งเต๋าที่คนุ้ เคยกลายๆ
ไพศาลดุจมหาสมุทร ทัง้ เข้าใจได้ยากและมิอาจจับต้องได้!
“หุบเขาถงเทียนจาลองคือร่างที่แท้จริงของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ กล่าวได้
ว่าที่แห่งนีเ้ ป็ นคลังสะสมยอดเต๋าทัง้ ปวง! ดังนัน้ มันจึงทรงพลังรุนแรงเกิน
พรรณนา แม้แต่ระดับชัน้ จักรพรรดิเทพสวรรค์เองก็ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป
ตรวจสอบเช่นกัน แต่เจ้าที่ไม่รูอ้ ิโหน่อิเหน่กลับหาญกล้าลบลู!่ ”
เย่หยวนใจสั่นตื่นกังวลวิตกยิ่งเมื่อได้ยินแบบนัน้ ไม่คิดเลยว่าเศษหินที่นา
ลงมาจากหุบเขาถงเทียนจะกลายมาเป็ นของวิเศษและมหัศจรรย์ได้ขนาด
นี!้
“เช่นนัน้ ไฉนถึงไม่กล่าวเตือนข้าตัง้ แต่แรก?”
เย่หยวนพลันกรอกตาไปมาก่อนเอ่ยถามขึน้ เจือหงุดหงิดเล็กน้อย
“แล้วข้าจะไปรูไ้ ด้อย่างไรว่า เจ้าจะบ้าได้เพียงนี ้ ยังไม่ทนั อ้าปาก เจ้าก็ขยับ

ตัวไปแล้ว!”
หวูเฉินโต้เอ่ยเสียดสีตอบ
ได้ฟังดังนัน้ เย่หยวยยิม้ เจื่อนปิ ดปากเงียบ

เขาเห็นว่าหุบเขาถงเทียนจาลองแห่งนีด้ พู ิเศษโดดเด่น จึงส่งกระแสจิต
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ออกไปโดยมิตงั้ ใจ ราวกับมีพลังธรรมชาติบางอย่างชัก
จูง แต่ใครจะทราบว่า มันอันตรายเพียงนี ้
เห็นเย่หยวนสงบปากลง หวูเฉินกล่าวต่อว่า
“หุบเขาถงเทียนจาลอง มีไว้เพื่อแสดงให้เห็นถึงแนวคิดความเข้าใจต่างๆ
เท่านัน้ จึงมิอาจใช้จิตวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ มิได้เหมือนกับ
หุบเขาพฤกษานิรนั ดร์ท่ีเจ้าสามารถเข้าไปสื่อจิตเชื่อมต่อกับเต๋าได้ กล่าว
ได้ว่าเต๋าแห่งดินแดนพฤกษานิรนั ดร์เป็ นเพียงหนึ่งในหมื่นของหุบเขาถง
เทียนจาลองแห่งนี ้ แต่น่าเสียดายนัก จอมเทพนิรนั ดร์ในปี นนั้ มิอาจทะลวง
ขึน้ สูอ่ าณาจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้ มิฉะนัน้ เขาคงได้เห็นความลับที่ซุกซ่อน
อยู่ในหุบเขาถงเทียนจาลองนีไ้ ด้”
ขากรรไกรของเย่หยวนแทบตกกระแทกพืน้ เขาร้องอุทานลั่นด้วยความ
ตกใจขึน้ ว่า
“ภูมิหลังของหุบเขาถงเทียนจาลองช่างยิ่งใหญ่นกั ! กลับอยู่เหนือขอบเขต
ความเข้าใจของข้าไปโดยสิน้ เชิง! แค่หบุ เขาถงเทียนจาลองยังขนาดนี ้
หากข้าสามารถเข้าถึงหุบเขาถงเทียนของจริงได้ นัน้ คงสามารถทาให้ขา้
บรรลุขนึ ้ สูอ่ าณาจักรเต๋าบรรพกาลได้เลยกระมัง?”
หวูเฉินคลี่ยิม้ สีเย็นชา เอ่ยปากกล่าวตอบทันที
“เหอะ เจ้ากาลังฝันอยู่รไึ ง! คิดว่าเต๋าเข้าใจง่ายดายมากเลยกระมัง? ลบ

ความคิดเหนือจินตนาการเหล่านัน้ ทิง้ เสีย! เผื่อเจ้าจะเห็นภาพความน่า
กลัวของหุบเขาถงเทียนจาลองได้บา้ งแค่จะหลอมสร้างวรยุทธบ่มเพาะ
พลังบทแรกขึน้ มา อย่างน้อยก็ตอ้ งใช้เวลากว่าห้าพันปี !”
การบ่มเพาะพลังในระดับชัน้ อาณาจักรพระเจ้าขึน้ ไป หน่วยวัดเริม่ ที่หลัก
หมื่นปี ขนึ ้ ไปทัง้ สิน้
ห้าพันปี ถือว่าหวูเฉินประเมินความสามารถของเย่หยวนไว้สงู ลิบ
ระยะเวลาเพียงแค่นีม้ ิได้นานเลย
หวูเฉินทราบว่า ในตอนที่เย่หยวนยังอยู่ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ เขา

สามารถบรรลุเต๋าได้โดยใช้ศาสตร์แห่งโอสถ จนสามารถสื่อจิตถึงยอดเต๋า
แห่งโอสถได้ในท้ายที่สดุ
แต่บนเส้นทางแห่งการต่อสู้ หวูเฉินไม่เชื่อว่า เย่หยวนยังจะมีพรสวรรค์

ด้านนีท้ ่ีเหนือจินตนาการอยู่อีก
เย่หยวนยิม้ ตอบ กล่าวขึน้ ว่า
“เข้าใจแล้วท่านอาวุโส เช่นนีข้ า้ จะเริม่ เดี๋ยวนีม้ ิให้เสียเวลา หากโลก

ภายนอกเกิดเรือ่ งอะไรขึน้ เร่งปลุกข้าโดยเร็ว”
หวูเฉินปวดเศียรพลันนวดขมับเต้นหยุบหยับ ยามนีข้ อให้ทราบ เย่หยวน

ตัดสินใจไปแล้วและมิอาจหยุดยัง้ ใดๆได้อีก เช่นนัน้ จึงหายวับจากไป
เย่หยวนเงยมองไปยังหุบเขาถงเทียนจาลองเบือ้ งหน้า และกล่าวพึมพาขึน้

ว่า
“หุบเขาถงเทียนจาลอง…ยังทรงพลังขนาดนี ้ ข้าสงสัยเสียเหลือเกิน หุบ
เขาถงเทียนขนานแท้จะเป็ นอย่างไร! แม้แต่ระดับชัน้ จอมเทพเต๋าบรรพ
กาลยังต้องฟั นฝ่ าขึน้ ไปยังหุบเขาถงเทียน เพื่อขัดเกลาเต๋าให้ลกึ ลา้ ยิ่งขึน้ !”
การที่สามารถสร้างหุบเขาถงเทียนจาลองขึน้ ได้แบบนี ้ ศิลาจารึกบัลลังก์

พิภพนับว่าเป็ นยอดสมบัติท่ีทา้ ทายสวรรค์โดยแท้!
หากมอบข้ามคุณสมบัติพิเศษอื่นๆอันไร้ขีดจากัดของมัน แค่ใช้หบุ เขาถง

เทียนจาลองนีเ้ พื่อทาความเข้าใจต่อเต๋า มันก็มหัศจรรย์เกินพอแล้ว!
กล่าวได้ว่า ตราบใดที่เขายังคงครอบครองศิลาจารึกบัลลังก์พิภพนีอ้ ยู่ ก็

เท่ากับว่าเย่หยวนกาลังแบกคลังแสงที่เต็มไปด้วยเต๋าหลากหลายแขนงให้
เรียนรูอ้ ยู่ตลอดเวลา
เขาสามารถเรียนรูเ้ ต๋าเหล่านีเ้ มื่อไหร่ก็ได้ตามใจอยาก

ของดีขนาดนีห้ ากให้ทราบ เกรงว่าคงได้อิจฉาตาร้อนสุดขีดไปเลยจริง
หรือไม่?
บางทีหากเหล่าจอมเทพเต๋าบรรพกาลทรงทราบ พวกเขาเองอาจถึงขัน้
ออกโรงเช่นกัน!
จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า ทาไมจักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชางถึงส่งพวก
ข่านนั่วลงมาในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ บางทีอาจเป็ นเพราะมีเป้าหมาย
เป็ นสิ่งนีอ้ ย่างแม่นยา
เพียงแต่…จากคาสภาพที่ออกมาจากเยวี่ยจีใ้ นตอนนัน้ กลับมิได้เอ่ยถึง

เรือ่ งนีเ้ ลย แต่กลับให้ความสนใจกับไข่มกุ สยบวิญญาณแทน มีความ
เป็ นไปได้สงู ว่า จักรพรรดิเทพสวรรค์จิวชางยังแค่สงสัยเกี่ยวกับร่างจริง
ของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพเท่านัน้ ว่าใช่หบุ เขาถงเทียนจาลองหรือไม่
มิฉะนัน้ เขาคงไม่ส่งั การผูใ้ ต้บญ
ั ชาให้พวกลูกกระจ๊อกอย่างข่านนั่วไป
ขุมสมบัติสดุ ท้ายทายสวรรค์ขนาดนี ้ เขาจะต้องเคลื่อนไหวเป็ นการส่วนตัว

แน่นอนหากรูเ้ รือ่ งจริงๆ!
ยิ่งเย่หยวนครุน่ คิดเท่าไหร่ เขาก็ย่ิงตื่นตกใจอย่างลับๆ
บนตัวของเขาพกแต่ขมุ สมบัติสดุ ท้าทายสวรรค์มากมายหลายชิน้

เหลือเกิน ในอนาคตต่อไป การจะหยิบใช้อะไรออกมากลับต้องเพิ่มความ
ระมัดระวังมากขึน้ หากไปสะดุดตาใครเข้า เกรงว่าผลที่ตามมาอาจน่า
สยดสยองเกินจินตนาการเป็ นแน่!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหุบเขาถงเทียนจาลองแห่งนี ้ หากใครรูเ้ รือ่ งนีเ้ ข้า
เกรงว่ามันอาจจะไล่ลา่ เขาสุดขอบฟ้าทั่วมหาพิภพถงเทียนเป็ นแน่!
เย่หยวนละทิง้ ความคิดฟุเงซ่านทัง้ หมดและเริม่ จับจ้องพินิจหุบเขาถงเทียน

จาลองที่อยู่ตรงหน้า
หุบเขาถงเทียนจาลองแห่งนีเ้ ป็ นสุดยอดขุมสมบัติ แต่จะรีดประสิทธิภาพ

ออกมาได้มากน้อยเพียงใด นี่กลับขึน้ อยู่กบั ความสามารถและความเข้าใจ
ของเหล่านักสูล้ ว้ นๆ
หากคนที่ได้ครอบครองหุบเขาถงเทียนจาลองหาใช่คนมากพราสวรรค์
หรือมีความสามารถอยู่จากัด ต่อให้ได้ไปก็ไม่มีประโยชน์อนั ใดเช่นกัน
ถึงคนๆนัน้ จะพอมีทนุ รอนอยู่บา้ ง แต่ประโยชน์หรือผลกาไรที่เก็บเกี่ยวได้
กลับไม่คมุ้ เช่นกัน
บางคนมีทงั้ ความสามารถและพรสวรรค์ ทว่าสุดท้ายนีห้ าไร้ซง่ึ ทรัพยากรีด่ ี

พอมาเกือ้ หนุน ก็จาต้องใช้เวลาค่อยๆสะสมความรูค้ วามเข้าใจไป
สรุปได้ว่า หากต้องการจะให้คนๆหนึ่งประสบความสาเร็จจนยืนอยู่บน
จุดสูงสุดของมหาพิภพถงเทียนได้ตอ้ งมีสามอย่าง ความสามารถ
พรสวรรค์ และโชค!
นักสูห้ ลายต่อหลายคนพึงพาเพียงความสามารถแค่อย่างเดียว แต่กลับมิ

อาจทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปั จฉิมพระเจ้าได้เลยตลอดชีวิตก็มี
ดังนัน้ การที่มีหบุ เขาถงเทียนจาลองอยู่ในมือแบบนี ้ ย่อมช่วยตัดปั ญหา

หลายๆอย่างออกไปได้ ที่เห็นได้ชดั ที่สดุ คงเป็ นเรือ่ งระยะเวลา
เขาจาเป็ นจะต้องเข้าใจแนวคิดทัง้ หมดใหม่อีกครัง้ เพื่อสร้างรากฐาน
ความเข้าใจทัง้ หมดมิให้มีขอ้ บกพร่องแม้แต่นอ้ ย ถึงจะเริ่มบ่มเพาะพลังได้
และด้วยขอบเขตความเข้าใจของเย่หยวนในปั จจุบนั เขาก็ยงั ไม่สามารถ

หลอมสร้างชุดวรยุทธบ่มเพาะพลังของตนเองขึน้ มาได้ทนั ทีเช่นกัน
สิ่งแรกที่เขาทาได้ตอนนีค้ ือ การหลอมสร้างวรยุทธบ่มเพาะพลังในบทแรก
ขึน้ มาก่อน เพื่อทาให้แน่ใจว่า เขาสามารถพึงพาวรยุทธบ่มเพาะชุดนีจ้ น
ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้ สุดได้จริงๆ
นอกจากนี ้ เขาจาต้องหลอมสร้างวรยุทธบ่มเพาะพลังในบทที่สองให้ลกึ ซึง้

และทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าบทแรก ทัง้ นีก้ ็เพื่อวางรากฐานสาหรับ
เส้นทางการหลอมสร้างวรยุทธบ่มเพาะในบทถัดๆไป
กระบวนการที่กล่าวว่ามาทัง้ หมด จักต้องห้ามผิดพลาดเลยแม้แต่จดุ เดียว
คาอธิบายเดียวที่ใช้บรรยายคือ ยากเกินไป!
ยากราวกับขึน้ สวรรค์!
นัน้ จึงเป็ นสาเหตุท่ีหวูเฉินทัง้ โกรธและผิดหวังในเวลาเดียวกัน
มีวรยุทธบ่มเพาะพลังระดับแนวหน้ามากมายถูกเก็บไว้อยู่ภายในนี ้ นัน้ คือ

ความรูท้ งั้ หมดของชั่วชีวิตที่เซียนคนนัน้ ๆเก็บกลั่นกรองมา จนตกผลึก
กลายมาเป็ นวรยุทธบ่มเพาะพลังสุดท้าทายสวรรค์
ผูท้ ่ีสามารถหลอมสร้างวรยุทธบ่มเพาะพลังของตนขึน้ มาได้ พวกเขาไม่
เพียงปั จจัยทัง้ สามสิ่งที่ดีพร้อม แต่ในตอนที่พวกเขาหลอมสร้างขึน้ มา
พวกเขาล้วนอยู่ในอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขึน้ ไปทัง้ สิน้
ดังนัน้ สิ่งที่เย่หยวนกาลังลงมือทาในตอนนี ้ มีความเป็ นไปได้สงู ว่าขาดทุน

ยิ่งกว่ากาไร
สรุปได้ว่า เพียงเย่หยวนล้มเลิกความคิดอันบ้าบิ่นเช่นนี ้ และหันกลับมา

หยิบใช้วรยุทธบ่มเพาะพลังของจอมเทพนิรนั ดร์ หวูเฉินการันตีได้เลยว่า
ขอเพียงมีเวลามากพอ เย่หยวนจะสามารถขึน้ กลายไปเป็ น จักรพรรดิเทพ
สวรรค์ฟ้าได้แน่นอนในไม่ชา้ ก็เร็ว!
หวูเฉินไม่คิดว่า วรยุทธบ่มเพาะพลังที่เย่หยวนหลอมสร้างขึน้ กับมือจะทรง

พลังไปกว่าของจอมเทพนิรนั ดร์ได้เลย!
ไม่วา่ จะทรงพลังเพียงใด แต่มนั จะไร้เทียมทานขนาดไหนเชียว?
เว้นเสียแต่ เย่หยวนจาต้องหันไปพึงพาเส้นทางนอกรีต!
สาหรับเย่หยวนแล้ว การที่เขาพกพาความหวังที่จะได้ขนึ ้ เป็ นจอมเทพเต๋า

บรรพกาลอยู่ตลอดเวลา อย่างน้อยก็ยงั ดีกว่ายืมมือคนอื่นมาช่วย เขา
ตระหนักได้ว่าไม่มีส่งิ ใดจะดีเท่าสิ่งที่เราพยายามสร้างมาด้วยตัวเอง!
นี่คือโชคชะตาของเขา ดังนัน้ จะให้ฝากฝังโชคชะตาของเขาไว้ในมือคนอื่น

ได้อย่างไร!
แน่นอน ความทะเยอทะยานของเย่หยวนยิ่งใหญ่มาก แต่เมื่อเขาพยายาม
มองเข้าไปในหุบเขาถงเทียนจาลองก็พลันตระหนักได้ทนั ที นี่เป็ นเรือ่ งท้า
ทายสวรรค์จริงๆ!
ยอดเต๋าช่างไร้ขอบเขต!
เมื่อเย่หยวนพยายามพินิจจับจ้องไปยังหุบเขาตรงหน้า เขารูส้ กึ ราวกับว่า

ตนเองกาลังถูกตัง้ อยู่บนทุ่งหญ้าไพศาลอันกว้างใหญ่ไร้สนิ ้ สุด จะเริม่ ก้าว
เดินจากทิศทางใดกลับไม่ทราบ
ต่อหน้ายอดเต๋า เขาเป็ นเพียงเซียนอาณาจักรพระเจ้าตัวเล็กๆดั่งฝุ่ นผง ยัง

ไม่นบั เป็ นมดปลวกตัวหนึ่งด้วยซา้ !
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า เย่หยวนพยายามหลากหลายวิธี แต่สดุ ท้ายก็
ไม่พบจุดเชื่อมต่อใดๆ
ก่อนจะหาเส้นทางของตัวเองให้เจอ จาต้องหาสักจุดหนึ่งที่เชื่อมต่อกับ
ยอดเต๋าเพื่อต่อยอดต่อไป
คล้ายกับการม้วนเส้นไหม หากยังหาจุดเชื่อมต่อไม่พบ เย่หยวนก็ไม่มีวนั

เริม่ ต้นก้าวเดินได้ตลอดกาล
วาจากลับง่ายเกินกว่าจะกล่าว แต่การกระทากลับยากเกินกว่าที่คิด!
ใบไม้แห้งร่วงโรยโปรยลงมาไม่รูก้ ่ีรอบ ฤดูผลัดเปลี่ยนจนนับครัง้ ไม่ถว้ น ใน
พริบตาเดียว เย่หยวนก็อยู่ในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพมาครบสิบปี
เต็ม!
ภายในสิบปี ท่ีผ่านมา เย่หยวนพยายามเสาะหาหยิบใช้มากมายหลาย

หนทาง แต่ก็ยงั ไม่สามารถหุจดุ เชื่อมต่อเลย
ผลลัพธ์เช่นนีช้ ่างสร้างความท้อแท้ให้แก่เขาเหลือเกิน
“เหอะ พอจะรูแ้ ล้วใช่ไหมว่า ตัวเองโง่แค่ไหน? สิ่งที่เจ้าเลือกเดินกลับไม่

ได้ผล! ต่อให้เจ้าอยู่ในนีไ้ ปอีกพันปี แต่เกรงว่าทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม!”
เสียงเยาะเย้ยของหวูเฉินพลันแผดดังผ่านรูหขู องเย่หยวน
ตอนที่ 1338 ตระกูลหวังสาขาหลัก มาแล้ว!
“ตระกูลหวังสาขาย่อย,หวังอวีเซียง ทาความเคารพคุณชายซูกบั ผูอ้ าวุโส

ซวน!”
ภายในห้องโถงตระกูลหวัง ปรากฏหนึ่งชายชราและอีกหนึ่งเยาวชนหนุ่ม
นั่งอยู่ใจกลาง
แม้แต่หวังอวีเซียงที่เป็ นผูน้ าสูงสุดของตระกูลหวังยังทาได้เพียงยืนทา

ความเคารพอยู่ขา้ งๆเท่านัน้
ส่วนหวังหลินโปยิ่งหนัก ทาได้แต่ยืนก้มศีรษะนิ่ง คุณสมบัติท่ีจะร่วม

สนทนายังไม่มี
คุณชายซูท่ีว่าผูน้ ีเ้ ผยลักษณะท่าทางอันสุดแสนจะยองหองและหยิ่งยโส
ดั่งตัง้ ตนเป็ นยอดนภา เห็นได้ชดั ว่า กระทั่งหวังอวีเซียงยังไม่อยู่ในสายตา
ของเขาผูน้ ีเ้ ลยด้วยซา้
“หวังอวีเซียง ผลงานในระยะนีข้ องสาขาเมืองกุยฉางค่อนข้างทาให้ตระกูล

หลักผิดหวังอย่างมาก! ตระกูลหวังของเรามีขนาดใหญ่ดจุ รากไทรที่
กระจายอยู่ท่วั ผืนดิน ยามนีม้ ีข่าวไม่ดีกล่าวหากลับเน่าเสียกระทบสาขา
อื่นหมดแล้ว!”
หวังซูกล่าวขึน้ เสียงเย็นสะท้านอย่างไม่แยแส
ข้างที่น่งั ด้านขวา หวังอวีเซียงและหวังอวีโปยืนแขนขาสั่นเทาไม่หยุด

พร้อมเหงื่อเย็นที่อาบชโลมทั่วทัง้ หน้าผาก
ปรากฏว่าตระกูลหวังภายในเมืองกุยฉางกลับเป็ นแค่สาขาย่อยสาขาหนึ่ง
จากทัง้ หมดเท่านัน้
ตระกูลหวังสาขาหลักกลับอยู่ท่ีเมืองหมิงหยาง
บนมหาพิภพถงเทียน จะไม่คอ่ ยมีกลุม่ อิทธิพลมากมายนัก โดยส่วนใหญ่

จะแยกย่อยออกจากตระกูลหรือนิกายสาขาหลัก แตกแขนงออกมาอีกที
หนึ่ง
ระดับชัน้ ของเมืองต่างๆภายในมหาพิภพถงเทียนจะถูกแบ่งออกได้ทงั้ ห้า

ระดับได้แก่ เขตเมือง, เมืองหลวง, เมืองราชวงศ์, เมืองหลวงราชวงศ์ และ
เมืองจักรพรรดิ
ซึง่ เขตเมืองเป็ นเมืองระดับต่าสุด ภายในเมืองระดับนีโ้ ดยส่วนใหญ่จะ

ประกอบไปด้วยเซียนอาณาจักรพระเจ้าระดับต่าและมนุษย์ท่วั ไป
การจะเข้าไปยังเมืองหลวงต่อไป กลับหาใช่ส่งิ ที่คนทั่วไปจะสามารถทาได้
มนุษย์ท่วั ไปไม่มีคณ
ุ สมบัติเข้าไปยังเมืองหลวงได้แน่นอน!
แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังต้องปฏิบตั ิตามกฎและเงื่อนไขบาง
ประการเช่นกัน ถึงจะมีคณ
ุ สมบัติเข้าสูต่ วั เมืองหลวงต่อไป
และผูป้ กครองเมืองหลวง อย่างน้อยจะต้องเป็ นเซียนอาณาจักรราชันย์

พระเจ้าขึน้ ไป
เมืองกุยฉางและเมืองหมิงหยาง ทัง้ สองเป็ นเพียงเขตเมืองที่ขนึ ้ ตรงต่อ

เมืองหลวงหวูเมิ่ง
เมืองกุยฉางเป็ นเขตเมืองที่อ่อนแอที่สดุ แล้วในอาณาเขตของเมืองหลวง
หวูเมิ่ง ในขณะที่เมืองหมิงหยางเป็ นเขตเมืองที่แข็งแกร่งกว่ามาก
ในช่วงหลายปี มานี ้ ตระกูลหวังสาขาเมืองกุยฉางตกต่าถึงขีดสุด ธุรกิจ

ทัง้ หมดกลับรอวันล้มละลาย
หวังอวีเซียงที่เดินทางไปยังสุสานสายลมหยินในตอนนัน้ เขาถึงกับกระอัด
เลือดสดออกจากทวารทัง้ เจ็ด ด้วยความอาฆาตแค้นใจแสนปรีล่ น้
สุดท้ายนีพ้ วกตระกูลหวังก็ได้รูค้ วามจริง สามผูอ้ าวุโสใหญ่ลว้ นตายสิน้ ไป

แล้วภายในนัน้
ข่าวที่เฟิ งปิ งนามาให้กลับเป็ นเพียงขยะเน่าเหม็นชิน้ นึงเท่านัน้

หวังอวีเซียงตระหนักได้ทนั ทีถึงความร้ายแรงของปั ญหา สามารถบดขยี ้
สมาชิกระดับสูงของตระกูลหวังได้อย่างง่ายดาย ไพ่เด็ดที่เย่หยวนเร้นแฝง
กลับน่ากลัวจนมิอาจประเมินได้
นอกจากนีต้ ระกูลหวังยังสูญเสียกาลังหลักไปกว่าครึง่ แล้ว หากยังฝื นดือ้

รัน้ ต่อไปกับเย่หยวน ในอนาคตหากถูกอื่นลอบโจมตีเข้า อาจส่งผลไม่
คาดคิด
เมื่อคิดได้แบบนี ้ หวังอวีเซียงจึงตัดสินใจแบกความอัปยศนี ้ เข้ารายงานต่อ

ตระกูลหวังสาขาหลักในเมืองหมิงหยาง เพื่อขอความช่วยเหลือ
ตระกูลหวังสาขาเมืองกุยฉางจะต้องจ่ายผลประโยชน์มากมาย เพื่อเป็ นค่า

บรรณาการให้แก่ตระกูลสาขาหลัก สิ่งที่พวกเขากลัวที่สดุ คือจุดนี ้
หลังจากที่ได้รบั ความช่วยเหลือและกาจัดเย่หยวนได้สาเร็จ ค่าบรรณาการ

ย่อมแพงขึน้ เป็ นเท่าตัว
สามปี ต่อมา ในที่สดุ ตระกูลหวังสาขาหลักก็สง่ หวังซูและหวังซวนเฟยมา!
หวังซูผนู้ ีเ้ ป็ นเยาวชนที่มีพรสวรรค์โดดเด่นที่สดุ ของตระกูลหวัง เขาอายุ

น้อยกว่าห้าร้อยปี แต่กลับทะลวงขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระ
เจ้าขัน้ สุดได้แล้ว
หวังซวนเฟยผูน้ ีย้ ่ิงน่าทึ่งกว่า ไม่เพียงแต่จะเป็ นปรมาจารย์ในด้านศาสตร์

แห่งการต่อสูเ้ ท่านัน้ แต่เขายังเป็ นถึงจอมเทพโอสถสองดาวอีกด้วย!
แม้ว่าผูท้ ่ีทรงอานาจสูงสุดจะเป็ นผูท้ ่ีแข็งแกร่งที่สดุ แต่ธรุ กิจยังคงเป็ น

ธุรกิจ ทุกคนจาต้องปฏิบตั ิตามกฎขัน้ พืน้ ฐานที่พงึ กระทา
กลุม่ อิทธิพลใหญ่ทงั้ สี่ของเมืองกุยฉาง เดิมทีมีความสมดุลดั่งคานแข็ง
ตระกูลหวังคือกลุม่ อิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สดุ รองลงมาจะเป็ นตระกูลหลู่
และหลิน ส่วนหอมหาสมบัติจะเป็ นกลุ่มที่อ่อนแอที่สดุ แล้ว
ในปั จจุบนั หอมหาสมบัติขนึ ้ ฮือผงาดงา้ โดยการหยิบชูโอสถขัน้ เทวะเป็ น

จุดขาย เพื่อให้ตระหวังขึน้ มาต่อกรได้ จาต้องมีแผนธุรกิจที่เฉียบคมกว่า
หากใช้กาลังในการแก้ไขปั ญหา อาจไปปลุกกระตุน้ เจ้าเมืองเข้าได้
แม้ว่าขุมพลังของตระกูลหวังจะแกร่งกล้า แต่เจ้าเมืองกุยฉางกลับหาใช่ส่งิ
ที่พวกนัน้ แตะต้องได้เช่นกัน สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ เจ้าเมืองกุยฉาง
เปรียบเสมือนตัวแทนของเจ้าเมืองหลวงหวูเมิ่ง นี่เป็ นการดารงอยู่ท่ีไม่
สามารถยั่วยุได้เลย
“คุณชายซู ความผิดพลาดทัง้ หมดในคราวนีห้ าใช่ของตระกูลหวัง!
อาคันตุกะนักหลอมโอสถคนใหม่ของหอมหาสมบัติกลับน่ากลัวเกินไป!
พวกเราจึงต้องจานนอย่างที่เห็น”
หวังอวีเซียงกล่าว
แม้ว่าอาณาจักรพลังของเขาจะสูงกว่าหวังซู แต่ดว้ ยสถานะที่แตกต่างกัน

เกินไป เขาย่อมไม่กล้าแตะต้องใดๆ
นี่คือเยาวชนหัวกะทิท่ีตระกูลหวังสาขาหลักใส่ใจเลีย้ งดูย่ิงกว่าอะไร
ความสาเร็จในอนาคตของหวังซูผนู้ ีช้ ่างไร้ซง่ึ ขีดจากัด!
“เหอะ แค่เด็กน้อยอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ต้นตัวหนึ่ง สามารถทาให้

ตระกูลหวังสาขาเมืองกุยฉางตกต่าลงถึงเพียงนีจ้ ริงๆ! พาพลาดท่าก็คิดคา
แก้ตวั ได้แค่นี?้ ”
หวังซูกล่าวเย้ยหยันพลางคลี่ยิม้ เย็นเสียดสีออกมา
สิ่งที่ได้ยินอาจเป็ นเท็จ สิ่งที่เห็นต่างหากคือคาวมจริง
หวังซูได้อ่านรายงานที่หวังอวีเซียงส่งมาแล้วโดยธรรมชาติ แต่ในมุมมอง
ของเขาคิดว่า ตระกูลหวังสาขาเมืองกุยฉางน่าจะไร้ความสามารถเองเสีย
กว่า และเอ่ยอ้างหวังโยนปั ญหาให้พน้ ผิด
ข้อมูลทัง้ หมดที่ได้มากลับเป็ นแค่ขอ้ แก้ตวั นา้ ขุ่นๆ!
หวังอวีเซียงไม่กล้าส่งเสียงคัดค้าน เขาหันไปกล่าวกับหวังหลินโปว่า
“หลินโป ไปนาสิ่งนัน้ มาให้คณ

ุ ชายซูกบั ผูอ้ าวุโสซวนดูเร็ว!”
หวังหลินโปส่งกล่องหยกให้แก่ทงั้ สองด้วยความเคารพ หวังซูรบั มาอย่าง
คร้านจะใส่ใจและเหลือบมองกล่องหยกนัน้ ด้วยความหยามเหยียด
“โอสถปราณเทวะขัน้ เทวะ? เหอะ,เหอะ ก็แค่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระกับหนึ่งชัน้

ต่า? ผูอ้ าวุโสซวนมีความเห็นว่าอย่างไร?”
หวังซูกล่าวขึน้ พร้อมเสียงหัวเราะ
ผูอ้ าวุโสซวนที่เงียบนิ่งมาโดยตลอด ยามที่เห็นดังนัน้ พลันยิม้ และกล่าวขึน้

ว่า
“โอ้ อวีเซียง แค่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ ต่ากลับไม่นบั เป็ นอันใดเลย!
หากมีเราชายชราผูน้ ีอ้ ยู่ประจาป้อม พวกหอมหาสมบัติก็แค่มงั กรขดหาง!
จะว่าไป ก่อนที่ขา้ จะออกเดินทางมาหาเจ้า ท่านประมุขตระกูลหลักได้
บอกกับข้าว่า เนื่องด้วยตลอดที่ผ่านมา เจ้ามีความขยันแข็งขันและเคย
สร้างผลงานให้กบั ตระกูลหวังไว้มากมาย ท่านประมุขตระกูลหลักเห็นถึง
ความขยันมั่นเพียรในจุดนี ้ จึงขอมอบสิทธิพิเศษให้แก่ตระกูลหวังสาขา
เมืองกุยฉาง จงเลือกสมาชิกที่ดีท่ีสดุ สามคนเพื่อเข้าไปฝึ กปรือต่อที่หอ
มังกรทะยานฟ้าในตระกูลหลัก”
เมื่อได้ฟังคากล่าวของหวังซวนเฟย ทัง้ หวังอวีเซียงและหวังหลอนโปต่าง

สั่นสะท้านไปทั่วร่าง เผยความปี ติยินดีจนล้นปรีอ่ อกมาอย่างเก็บไม่อยู่
หอมังกรทะยานฟ้าเป็ นสถานที่ฝึกของตระกูลหลัก สาหรับเลีย้ งดูเหล่า

สมาชิกชัน้ ยอดเป็ นพิเศษ
ตราบใดที่มีโอกาสได้เข้าไปในหอมังกรทะยานฟ้า ย่อมสามารถการันตี
ความสาเร็จอันไร้ขีดจัดของคนๆนัน้ ได้เลย
ณ ปั จจุบนั ตระกูลหวังประสบความสูญเสียอย่างหนัก แต่การที่ได้รบั สิทธิ์

เข้าสูห่ อมังกรทะยานฟ้านับเป็ นพรปลอบใจ
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งผูอ้ าวุโสซวน! ขอบพระคุณอย่างยิ่งคุณหนูซู!”
หวังอวีเซียงกล่าวขึน้ อย่างตื่นเต้น
หวังซวนเฟยยิม้ และกล่าวตอบว่า
“ด้วยเหตุนี ้ อวีเซียง,เจ้าไม่จาต้องกังวลอะไรแล้ว ระยะนีข้ า้ กับหวังซูจะ
คอยช่วยเหลืออยู่ท่ีน่ีเอง เป้าหมายสาคัญคือบีบให้หอมหาสมบัติลดทอน
อานาจลง หรือไล่ออกจากเมืองกุยฉางเลยจะเป็ นการดีท่ีสดุ ”
สายตาที่จบั จ้องของหวังอวีเซียงแปรเปลี่ยนดูจริงจังถนัดตา เขาเร่งกล่าว

“โปรดมั่นใจได้ผอู้ าวุโสซวน พวกเราตระกูลหวังสาขาเมืองกุยฉางจะให้

ความร่วมมือกับพวกท่านเต็มที่!”
หวังอวีเซียงตระหนักได้ว่า ในที่สดุ ตระกูลหลักก็หยิบยืนโอกาสทองให้ใช้

สาหรับโค่นล้มหอมหาสมบัติเสียที!
……………………….
สิบปี มานี ้ เย่หยวนยังไม่มีความคืนหน้าใดๆเลยแม้แต่นอ้ ย
ส่วนหวูเฉินยังคงพ่นวาจาเสียดสีไม่หยุดอยู่ขา้ งๆหูของเขา ประดุจคนแก่ขี ้

บ่น
“เจ้าหนู ยอมแพ้เสียเถอะ นี่ยงั ดีท่ีพ่งึ ใช้เวลาไปแค่ปีเดียวในโลกภายนอก

ตอนนีย้ งั มีเวลากลับลา”
แต่เย่หยวนกลับส่ายหน้าอย่างดือ้ รัน้ และกล่าวว่า

“ท่านอาวุโส ท่านกับข้าเองก็อยู่ดว้ ยกันมานานแล้ว ท่านควรรูจ้ กั นิสยั ของ
ข้าดี ข้าไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด”
หวูเฉินได้ยินดังนัน้ พลางพูดจาตัดพ้อขึน้ ว่า
“เจ้าหนู ข้าทราบดีวา่ ศาสตร์แห่งโอสถของเจ้าท้าทายสวรรค์ย่ิงกว่าใครๆ

กระทั่งข้ายังต้องยอมรับในจุดนี ้ แต่น่ีคือเส้นทางแห่งการต่อสู้ มันแตกต่าง
จากศาสตร์แห่งโอสถโดยสิน้ เชิง!”
เย่หยวนสะดุง้ แปลบดุจสายฟ้าฟาดใส่ สีหน้ายามนีเ้ ปี่ ยมไปด้วยความอิ่ม

เอมใจสุดขีด ก่อนตบเข่าตัวเองดังฉะใหญ่
“เอ่อ! ไฉนข้าโง่ขนาดนี!้ ถนนเส้นหลักที่สร้างเสร็จสมบูรณ์ ข้าก็มีแต่กลับ
ไม่เดิน! ดันมาเดินหาทางอ้อมให้เสียเวลาโดยแท้!”
หวูเฉินปั้นสีหน้าฉงนใจ ไม่ทราบเลยว่าเหตุใด จู่ๆเย่หยวนก็คกึ คักผิดวิสยั
“เจ้าหนู ยังจะคิดอะไรได้อีก?”
หวูเฉินกล่าวขึน้ พลางหรีต่ าแคบเจือปวดเศียรอ่อนๆ
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างตื่นเต้นขึน้ ว่า
“ในเมื่อมันเป็ นวรยุทธบ่มเพาะพลังของข้า ข้าก็ควรหลอมสร้างวรยุทธบ่ม
เพาะที่เหมาะสมกับข้าที่สดุ ! ท่านว่าไม่จริงรึ?”
หวูเฉินพยักหน้าพลางครุน่ คิดตามคากล่วาของเย่หยวน
“อืม..ก็จริง!”
“แล้วท่านอาวุโสคิดว่า…ศาสตร์แขนงใดที่ขา้ เชี่ยวชาญที่สดุ ?”
เย่หยวนกล่าวถามต่อ
หวูเฉินอุทานลั่นเมื่อคิดออกทันใด
“จริงด้วย! ศาสตร์แห่งโอสถยังไงล่ะ! แต่เอ๊ะ? เจ้าจะใช้ศาสตร์แห่งโอสถ
เพื่อหาจุดเชื่อมต่อสาหรับหลอมสร้างวรยุทธบ่มเพาะพลัง? นี่…นี่ดไู ม่เกิน
จริงไปหน่อยรึ?”
เย่หยวนแผดหัวเราะเบาๆเป็ นคาตอบ เขาหาได้เอ่ยปากโต้แย้งใดๆกับหวู

เฉินอีก
ตอนที่ 1339 เหนือหุบเขาถงเทียน!
เบือ้ งหน้าเย่หยวน มีกองสมุนไพรวิญญาณศักดิต์ งั้ สูงเป็ นพเนิน
ตอนที่หลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวขึน้ มา เขาเองก็ม่งุ เน้นการ

ฝึ กฝนแบบนีเ้ ช่นเดียวกัน
และในขณะที่เขาฝึ กฝนก็เลื่อนระดับขึน้ สูจ่ ดุ สูงสุดแห่งจอมเทพโอสถหนึง่

ดาวชัน้ ต้น!
การฝึ กฝนแบบนีจ้ าต้องต้องทรัพยากรไม่ขาดมือ ซึง่ ในแง่นี ้ เย่หยวนได้รบั

การสนับสนุนจากหอมหาสมบัติเต็มพิกดั เช่นกัน
ภายใต้คาร้องขอของเย่หยวน หยางรุยถึงขัน้ ออกโรงเสาะหาสมุนไพร
วิญญาณศักดิส์ ิทธิ์หายากมาให้มากมาย
ในขณะนี ้ กองพเนินสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ตรงหน้าเย่หยวน มีมากถึง

หลายพันชนิดเลยทีเดียว
แน่นอนว่านี่มิใช่สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งทัง้ หมดบนมหา

เย่หยวนหาได้ตอ้ งการนาไปหลอมกลั่น แต่ทงั้ หมดก็เพื่อเสาะหาโอกาสทา

ความเข้าใจต่อเต๋า!
หลังจากทศวรรษแรกได้ผ่านพ้น เย่หยวนก็เริม่ เรียนรูศ้ กึ ษาและทาความ

เข้าใจต่อศาสตร์แห่งโอสถอย่างยาวนาน
เขาตรวจพินิจวิเคราะห์สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์แต่ละชนิดโดยละเอียด
ถี่ถว้ น จนเข้าใจคุณสมบัติจาเพาะของพวกมันเหล่านัน้
งานประเภทนีเ้ ย่หยวนเคยทามาบ่อยครัง้ ในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ นี่หา

ใช่เรือ่ งไกลตัวสาหรับเขาเลย
กาลเวลาเลยผ่าน พริบตาเดียว ก็เข้าปี ท่ีหนึ่งร้อยยี่สิบในโลกแห่งศิลา

จารึกบัลลังก์พิภพแล้ว
ในช่วงร้อยยี่สิบปี มานี ้ ในที่สดุ เย่หยวนก็เข้าใจคุณสมบัติตา่ งๆของ

สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์เหล่านีไ้ ด้อย่างถ่องแท้
เส้นทางแห่งโอสถ เย่หยวนสามารถสรุปให้เป็ นหนึ่งคาคมสัน้ ๆได้ว่า

รากฐานที่ม่นั คงเกิดการฝึ กฝนและความเพียร
หนึ่งร้อยยี่สิบปี แห่งความขมขื่นนี ้ เย่หยวนสละทัง้ แรงกายแรงใจเพื่อมุ่งทุก

ความสนใจอยู่ท่ีสมุนไพรวิญญาณเหล่านีโ้ ดยไม่ละสายตาเลย นี่อาจเป็ น
สิ่งที่น่าเบื่อที่สดุ ในชีวิตของคนอื่น
แม้แต่นกั หลอมโอสถด้วยกัน ก็มีไม่นอ้ ยที่มิอาจทนต่อคาวมเปลี่ยวเหงา

ชนิดนีไ้ ด้
ทว่าเย่หยวนสามารถทาได้!
หนึ่งร้อยยี่สิบปี นี ้ ปราศจากสิ่งอื่นใดรบกวน เย่หยวนมีสมาธิศกึ ษาได้

อย่างเต็มที่ ส่งผลให้รากฐานเกี่ยวกับสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ของเขา
ค่อนข้างมั่นคงอย่างมาก
จากนัน้ เย่หยวนก็เริม่ ทดลองหลอมกลั่นโอสถในที่สดุ
การหลอมกลั่นของเขาแตกต่างจากคนอื่นๆโดยสิน้ เชิง อย่างแรก เย่หยวน

ไร้ความข้อกังวลใดๆ และสองนี่คือการหลอมกลั่นโดยมิได้ผกู มัดกับสูตร
โอสถ
แน่นอนว่ามีทงั้ ประสบความสาเร็จและล้มเหลวแตกต่างกันไป
ช่วงชีวิตแสนเบื่อหน่ายนีก้ ลับหาพรรณนาไม่ ประเดิมด้วยฤดูใบไหม้ผลิ

เสื่อมสภาพแปรผันดั่งธารวารีในฤดูใบไม้รว่ ง กลับมาร้อนแรงอีกครัง้ ด้วย
ฤดูรอ้ น และสรรพสิ่งจบลงพร้อมฤดูหนาว ก่อนทุกอย่างเริม่ ผลิบานอีกครัง้
ในฤดูใบไม่ผลิ วัฏจักรเวียนวนไร้สนิ ้ สุด วันเวลาเลยผ่านปี แล้วปี เล่า
ดังนัน้ ยิ่งเย่หยวนหลอมกลั่นโอสถมากเท่าใด เขาก็เริม่ สัมผัสถึงจุด
เชื่อมต่อกับหุบเขาถงเทียนจาลองได้มากขึน้ เรือ่ ยๆ!
ทันทีทนั ใด ธารแสงหลากสีระยิบระยับพลันเจิดจรัสประกายจ้า ธารแสง

หลากสีนีช้ ่างงดงามและอลังการเกินบรรยาย
เมื่อรูส้ กึ ตัวอีกที เย่หยวนก็หลุดเข้าไปในหุบเขาถงเทียนจาลองเสียแล้ว

สถานที่แห่งนีป้ ระหนึ่งดินแดนมหัศจรรย์!
ในที่สดุ เขาก็หาจุดเชื่อต่อและเข้ามาภายในนีไ้ ด้สาเร็จโดยใช้ศาสตร์แห่ง

โอสถ!
อย่างไรก็ตามแต่ นี่เพิ่งเริม่ ก้าวแรกเท่านัน้ ของเย่หยวน เพราะท้ายที่สดุ นี ้
สิ่งที่เขาต้องการหลอมสร้างคือวรยุทธบ่มเพาะพลัง หาใช่วรยุทธหลอม
กลั่นโอสถ
ตลอดเส้นทางตัง้ แต่เริม่ ต้นจวบจนปั จจุบนั เย่หยวนได้รบั ถ่ายทดวรยุทธ

บ่มเพาะพลังมาแล้วแทบทุกแขนง ทันทีท่ีเข้ามาภายในนี ้ วรยุทธเหล่านัน้ ก็
ปรากฏขึน้ กลางห้วงความคิดของเขาไม่หยุดหย่อน
วรยุทธเก้าเซียนบูรพา, วรยุทธมังกรทรราชจุติ, สูตรจอมดาบพิชิตมารฟ้า,

สูตรเก้าอักษรตรัสรูถ้ ่องแท้…
เย่หยวนในปั จจุบนั คล้ายพ่อครัวที่มีวตั ถึอยู่ในมือมากมายเพื่อปรุงอาหาร

จานอร่อยขึน้ มา
วรยุทธบ่มเพาะพลังที่เขาเคยได้รบั มาทัง้ หมดในชีวิต คือสุดยอดส่วนผสน
ชัน้ เลิศ ในขณะที่หบุ เขาถงเทียนจาลองเป็ นหม้อขนาดใหญ่
เย่หยวนจมอยู่ในนีจ้ นลืมเวลาไปเสียสนิท
ไม่รูว้ นั เวลาผ่านไปนานเพียงใด โครงสร้างขัน้ พืน้ ฐานของวรยุทธบ่มเพาะ

พลังเริม่ ค่อยๆก่อตัวขึน้ ในจิตใจของเย่หยวน
เย่หยวนแก้ไขและพัฒนาซา้ แล้วซา้ เล่าไม่หยุดหย่อน เพื่อทาให้ผลงานชิน้

นีอ้ อกมาสมบูรณ์แบบที่สดุ หลังจากที่ได้มา เขาก็ทาการแก้ไขพัฒนาและ
ต่อยอดอีกครัง้
……………………….
ในเวลาเดียวกัน ณ ใจกลางมหาพิภพถงเทียน เมืองจักรพรรดิแห่งหนึ่งที่
ติดกับหุบเขาถงเทียน ยามนีจ้ ่ๆู พลันเกิดภัยพิบตั ิสดุ วิปลาสขึน้ กะทันหัน
พลังวิญญาณสุดบ้าดีเดือดก่อนตัวเป็ นเกลียวคลื่นยักษ์สงู เทียบเคียงฟ้า

ดิน พลันถาโถมท่วมล้นลงมาจากบนหุบเขาถงเทียน
พลังวิญญาณนีท้ รงอนุภาพไร้ขอบเขตเกินไปจนไม่สามารถดูดซับพลัง
เหล่านีเ้ ข้าตัวได้เลย
แรงซัดกระแทกปริมาณมหาศาลอัดเข้าใส่เหล่ายอดเซียนที่กาลังทาความ
เข้าใจต่อเต๋าอยู่บริเวณตีนหุบเขาถงเทียนโดยตรง เสียงกรีดร้องสุดเวทนา
บินวอนกึกก้องสะท้านในอากาศไม่หยุดหย่อน
ไม่วา่ พวกเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ล้วนตายเรียบไม่เหลือ!
นี่คือพลังฟ้าดินที่แท้จริง หาใช่ส่งิ ที่มนุษย์สามารถต่อกรได้แม้แต่นอ้ ย
ท่านรัศมีสีรุง้ ลายงดงามอย่างหาที่เปรียบไม่ เข้าห่อหุม้ ไปทั่วทัง้ หุบเขาถง

เทียนทัง้ หมด แลดูวิจิตรพิสดารมากขึน้ หลายส่วน
หลังจากหลายอึดใจผ่านไป ยามนีบ้ นหุบเขาถงเทียนไร้ซ่งึ ผูค้ นโดยสิน้ เชิง
“นี่…นี่เกิดอะไรขึน้ กับหุบเขาถงเทียน!?”
“ใครจะไปรูว้ ่ามันเกิดบ้าอะไรขึน้ ? กระทั่งยอดเซียนอาณาจักรเทพถ่องแท้
ยังมิอาจต้านทานได้ไหว!”
“น่าเหลือเชื่อโดยแท้! ข้าไม่เคยเห็นปรากฏการณ์เช่นนีบ้ นหุบเขาถงเทียน

มาก่อน! นับเป็ นบุญตาที่ได้เห็น แต่ก็น่าระทึกขวัญดีจริงๆ!”
………………………
บริเวณด้านล่างหุบเขาถงเทียนที่อยู่ถดั ลงมา ยังมีเหล่ายอดเซียนอีก
จานวนมากที่กาลังหนีตาย การจราจรนับว่ายุ่งเหยิงไร้ระเบียบ ประหนึ่ง
มดแตกรัง
แต่ส่งิ ที่ทาให้พวกเขาประหลาดใจที่สดุ คือ ไฉนจู่ๆหุบเขาถงเทียนถึงเกิด

ปรากฏการณ์เช่นนีข้ นึ ้ ได้?
“แย่แล้ว คลื่นพลังวิญญาณกาลังถล่มลงมาทางนีแ้ ล้ว เร็วเข้า! หนีเร็ว!”
ทันใดนัน้ เอง ท่ามกลางฝูงชนเหล่าผูค้ นเริม่ ตะโกนแหกปากและวิ่งหนีตาย

สุดชีวิต
คลื่นพลังวิญญาณสีรุง้ อันงดงามอย่างหาที่เปรียบไม่นี ้ กลับแฝงไปด้วยภัย
ถึงชีวิต มันกาลังร่วงหล่นลงมาราบกับหิมะถล่ม ใครก็ตามที่ถกู คลื่นพลัง
วิญญาณนีก้ ลบฝัง กระทั่งร่างยังแหลกเหลวไม่เหลือ
พวกเขาไม่เคยเห็นพลังวิญญาณใดที่น่ากลัวเท่าหอบนีม้ าก่อน!
ครืนน…!
เมื่อคลื่นพลังวิญญาณที่ตกกระทบลงพืน้ ดิน ก่อให้เกิดเสียบงก้องกังวาน

ดัง รัศมีพลังวิญญาณที่อ่อนตัวลงแผดกระจายไปทั่วทุกสารทิศออกเป็ น
ทางไกล
“ฮะ-ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าเลื่อนระดับชัน้ แล้ว! ข้าติดปั ญหาคอขวดอยู่ตงั้ เนินนาน
นับหลายหมื่นปี ในที่สดุ ข้าทะลวงผ่านได้แล้ว!”
“ข้าเองก็เลื่อนระดับชัน้ แล้วเช่นกัน! ฮ่าฮ่าฮ่า….”
“ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า จะมีวนั ที่ขา้ สามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาเทพถ่อง

แท้ได้! ฮ่าฮ่าฮ่า….”
……………………….
หลังจากที่คลื่นพลังวิญญาณลงจอดอัดพืน้ ดินไปสักพัก พลังของมันก็เริม่
อ่อนตัวลง
ภายใต้ผลกระทบคราวนี ้ พลังวิญญาณถูกลดทอนความรุนแรงลงจนเหล่า
ยอดเซียนในบริเวณสามารถดูดซับเข้าไปได้ ราวกับนี่เป็ นรางวัลสาหรับ
ผูร้ อดชีวิต มีจานวนไม่นอ้ ยที่เลื่อนระดับชัน้ สมปรารถนา
ส่วนผูท้ ่ีมิอาจเลื่อนระดับชัน้ ไปได้ แต่อย่างน้อยก็ทาให้พวกเขาเขยือบเข้า

ใกล้ความสาเร็จมากขึน้
“แย่แล้ว! อย่ามัวแต่ดีใจกัน! คลื่นพลังวิญญาณวิปลาสนัน้ พุ่งออกมาอีก
ระลอกแล้ว!”
ในขณะเดียวกัน บางคนที่เริม่ สังเกตเห็นความผิดปกติก็ตะโกนกล่าวเตือน

อีกครัง้
บนยอดหุบเขาถงเทียนปรากฏเป็ นพลังวิญญาณสุดเข้มคลักกาลังก่อตัว
ขึน้ ก่อนที่จะถูกปลดปล่อยลงมาดุจหิมะถล่มหนักอีกครัง้
……………………..
ในขณะเดียวกัน เหนือห้วงแห่งความว่างเปล่าที่มิอาจมองเห็น มีหลายสุม้
เสียงกาลังสนทนากันบางอย่าง
“ในหมู่พวกเราทัง้ หมด เป็ นเจ้า,จอมเทพชาตะที่อายุยืนยาวที่สดุ แล้ว

พอจะบอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึน้ กัน?”
เสียงทุ่มลึกแผดดังขึน้
“มิอาจทราบ! ตัง้ แต่ท่ีเราชายชราบรรลุเต๋ามา ก็ไม่เคยเห็นว่าหุบเขาถง

เทียนจะมีปรากฏการณ์รุนแรงขนาดนีม้ าก่อน!”
เสียงแหบชราเอ่ยตอบ
เมื่อได้ยินวาจาเหล่านี ้ ทุกคนก็ปิดปากเงียบลงอีกครัง้
แต่ทนั ใดนัน้ จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งกล่าวขึน้ ว่า
“เดี๋ยวก่อน ข้ารูส้ กึ ได้ถึงอะไรบางอย่าง ราวกับหุบเขาถงเทียนกาลัง…

เฉลิมฉลองอะไรบางอย่างอยู่!”
“เฉลิมฉลอง? ฮ่าฮ่า…จอมเทพสายฟ้า เจ้ากาลังล้อเล่นกระมัง? หุบเขาถง

เทียนคือสถานที่มรณะ ภายในนัน้ เปี่ ยมไปด้วยมากมายเกินหยั่งรู ้ แต่
สุดท้ายนีม้ นั ก็เป็ นหุบเขาที่ไร้ชีวิต แล้วมันจะไปมีความรูส้ กึ เฉกเช่นมนุษย์
ได้อย่างไร? ฮ่าฮ่า…เราชายชราเชื่อไม่ลง ความคิดของเจ้ากลับเพ้อฝันเกิน
จริง!”
อีกคนกล่าวตอบโต้ทนั ที
ทว่าเวลานัน้ เอง จอมเทพชาตะผูท้ ่ีอาวุโสที่สดุ จู่ๆก็เอ่ยปากขึน้ อีกครัง้ และ

“ข้าเองก็เห็นด้วยกับคาสันนิษฐานของจอมเทพสายฟ้า! พวกเจ้าลองดูให้
ดี คลื่นพลังวิญญาณถล่มออกมาเป็ นลูกที่สามแล้ว! ใครจะไปรูว้ ่า
ผลกระทบจากสิ่งเหล่านี ้ กลับแปรเปลี่ยนเป็ นผลกาไรให้ก่ีคนต่อกี่คน!
พวกที่อยู่ในบริเวณนัน้ เลื่อนระดับชัน้ กันว่าเล่น! ข้ารูส้ กึ ว่า…หุบเขาถง
เทียนแห่งนีก้ าลังคืนผลประโยชน์ให้”
คากล่าวของจอมเทพชาตะ ทาให้ทกุ คนปิ ดปาดเงียบกริบอีกครัง้

“แต่…แม้จะเป็ นอย่างที่เจ้าว่าไป แต่เจ้าเองก็ไม่เคยเห็ยปรากฏการณ์
เช่นนีม้ าก่อน พอจะทราบไหรือไม่วา่ หลังจากนีจ้ ะเกิดเรื่องอันใดขึน้ อีก?”
บางคนในหมู่พวกเขาเอ่ยถาม
จอมเทพชาตะกล้าวขึน้ อย่างแช่มช้าว่า
“ไม่ทราบ ไม่มีใครเคยเห็นปรากฏการณ์เช่นนีม้ าก่อน นอกจากพวกเรา

ไม่ก่ีคนแล้ว คนอื่นๆยิ่งไม่รูเ้ รือ่ งอันใดเลยแม้สกั นิด แต่ท่ีขา้ สงสัยที่สดุ
คือ…หุบเขาถงเทียนกาลังเฉลิมฉลองเพื่อใคร? ใครกันที่มีคณ ุ สมบัติทาให้
หุบเขาถงเทียนต้องแลเห็นใส่ใจ?”
เงียบสงัดอีกระลอกใหญ่
หลังจากนัน้ ครูห่ นึ่ง จอมเทพชาตะพลันเงยหน้าขึน้ พร้อมถอนหายใจเสียง

ยาว
“หุบเขาถงเทียน หนอ…หุบเขาถงเทียน เจ้าคืออะไรกันแน่? มีอะไรอยู่บน

ยอดเขานัน้ กัน?”
ตอนที่ 1340 บัญญัตเิ ทพแห่งถงเทียน!
“อะไรกัน…ข้ารูส้ กึ ดั่งว่า…แทบ…แทบหายใจไม่ออกแล้ว!”
“เกิดอะไรขึน้ กันแน่ เขาลูกยักษ์มนั อะไรกัน? ไฉนถึงมีหบุ เขาลูกมหึมา

ปรากฏขึน้ เหนือเมืองกุยฉางได้?”
“ช่างเป็ นแรงกดดันที่น่าสะเทือนขวัญโดยแท้! ข้า…ข้าแทบต้านไม่ไหวแล้ว

ราวกับต้องคุกเข่าให้มนั !”
“นัน้ มันหุบเขาถงเทียน! หุบเขาลูกมหึมานัน้ ดูคล้ายหุบเขาถงเทียนอยู่

หลายส่วน หากหล่นลงมา เมืองกุยฉางวินาศเป็ นฝุ่ นผงแน่!”
……………………
เช่นเดียวกันกับบริเวณตีนหุบเขาถงเทียนของจริงที่กาลังเกินภัยพิบตั ิสดุ
วิปลาส น่านฟ้าเหนือเมืองกุยฉางเองก็มีปรากฏการณ์สดุ โกลาหลเช่นกัน
เหนือเมืองกุยฉาง จู่ๆก็มีหบุ เขาลูกมหึมาปรากฏขึน้ ท่ามกลางทุกสายตา
รัศมีเต๋าที่ปลดปล่อยออกมาจากหุบเขาลูกนี ้ ช่างรุนแรงจนกดดันให้ทกุ คน
แทบต้องก้มกราบ
ยิ่งใหญ่เกินไป!
ยิ่งใหญ่ไร้สนิ ้ สุด!
“ผูอ้ าวุโสซวน รีบหนีออกไปเมืองกุยฉางโดยเร็วเถิด! หากหุบเขาลูกนีถ้ ล่ม

ตกลงมา แม้แต่พวกเราก็ไม่สามารถหนีได้ทนั !”
ณ ตาหนักตระกูลหวัง สีหน้าการแสดงออกของหวังซูพลันแปรเปลี่ยนไป
ในระยะเวลาเกือบสามสิบปี ท่ีผ่านมานี ้ หวังซูและหวังซวนเฟยอาศัยอยู่ใน

เมืองกุยฉางมาโดยตลอด ซึง่ นี่เปรียบเสมือนแรงคานอานาจของหอมหา
สมบัติมิให้ผงาดไปมากกว่านี ้
ทว่าเพียงเหลือบเห็นหุบเขาถงเทียนลูกมหึมาที่ตงั้ ตระหง่านเหนือน่านฟ้า
พวกเขาก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป
เผชิญกับความกดดันระดับนี ้ แขนขาของทัง้ สองสั่นเทาโดยมิตงั้ ใจ
หวังซวนเฟยสีหน้ามืดลง เขากล่าวตอบอย่างเคร่งขรึมว่า
“รีบไปกันเถอะ! ดูท่าเมืองกุยฉางคงไม่รอดแล้ว!”
หลังจากนัน้ ทัง้ สองที่สนทนากันเสร็จสรรพ พวกเขาพลันเร่งฝี เท้าสับหนี

ออกนอกเมืองโดยไม่มีแม้แต่คาร่าลา
ซึง่ แท้ท่ีจริงแล้วนี่มิใช่แค่พวกเขา แต่เหล่านักสูข้ องเมืองกุยฉางเองก็อพยพ
หนีออกจากเมืองจนเกือบหมด
ปั จจุบนั ทางเข้าเมืองกุยฉางถูกปิ ดผนึกโดยสมบูรณ์ ฝูงชนเบียดเสียดแน่น

จนไม่มีแม้แต่นา้ สักหยดจะรินไหลผ่านไปได้ ต่างคนต่างต้องดิน้ รนเพื่อเอา
ชีวิตรอด
แม้แต่องค์รกั ษ์ผพู้ ิทกั ษ์เมือง รวมไปถึงนายทวารเข้าประตูเมืองยังไม่รงั้ รอ

พวกเขาเองเข้าปะปนอยู่ในฝูงชนที่อพยพออกไปเช่นดัน
นี่หาใช่ความผิดของพวกเขาไม่ แต่เป็ นเพราะแรงกดดันที่แผ่สะพัดเหนือ

น่านฟ้ากลับสะเทือนขวัญเกินไป!
พลังฟ้าดินที่แท้จริง มีหรือทั่มนุษย์จะหาญกล้าต้านทานได้?
ณ หอมหาสมบัติ ซูหลิงปูแ้ ละหยางรุยจับจ้องไปที่หบุ เขาลูกมหึมานัน้ ใน
ทานองเดียวกัน สีหน้าอารมณ์ในยามนีค้ ่อนข้างรวนเรสองจิตสองใจ
“ท่านประมุขหอ พวกเราไม่หนีไปกับพวกเขารึ?”
ซูหลิงปูก้ ล่าว
หยางรุคลี่ยิม้ สุดระทมขมขื่นใจ ก่อนกล่าวว่า
“หนีไป? พวกเราสามารถหนีได้ดว้ ยรึ? ไม่วา่ วรยุทธเคลื่อนที่จะว่องไว

เพียงใด เกรงว่าพวกเราก็หนีไม่ทนั แล้ว!”
“เกิด…เกิดอะไรขึน้ กันแน่? ไฉนถึงต้องเป็ นเมืองกุยฉาง?”
ซูหลิงปูก้ ล่าวขึน้ เจือนา้ เสียงแฝงปริศนามากมาย
“เฮ้ออ…นัน้ สิ บนมหาพิภพถงเทียนมีเมืองมากมายนับไม่ถว้ น แต่ไฉนถึง

ต้องเป็ นเมืองกุยฉาง? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า จู่ๆหุบเขาถงเทียนจะเคลื่อนที่
มาหาเมืองกุยฉางเอง? แต่น่ีเป็ นไปได้อย่างไร?”
หยางรุยบ่นพึมพา
…………………..
พริบตาเดียวเวลาบนโลกภายนอกพ้นผ่านไปสามสิบปี ในขณะที่เย่หยวน
ใช้เวลาอยู่ในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพไปแล้วถึงสามร้อยปี
อย่างไรก็ตามแต่ ในขณะที่มหาพิภพถงเทียนกาลังประสบภัยพิบตั ิสดุ

วิปลาส เย่หยวนก็ค่อยๆลืมตาขึน้ จากห้วงสมาธิ
คูด่ วงเนตรแผดประกายแสงเจิดจ้า ผูใ้ ดได้เห็นต่างต้องให้ความเกรงขาม

อยู่หลายส่วน
สถานะความแกร่งกล้าในปั จจุบนั กล่าวได้ว่าเป็ นจุดสูงสุดของเย่หยวน

แล้ว!
ตรงกันข้ามกับ ชายชราในชุดอาภรณ์สีเทาอย่างหวูเ่ ฉิน เขาได้แต่จบั
จ้องเย่หยวนด้วยความประหลาดใจ
เห็นเย่หยวนลืมตาตื่นจากสมาธิ เขาเผยสีหน้าแปลกๆก่อนเอ่ยถามขึน้ ด้วย

ความวิตกสุดขีดว่า
“เจ้าหนู เจ้ากาลังทาบ้าอันใด?”
เนื่องด้วยตอนนีว้ รยุทธบ่มเพาะพลังของเย่หยวนเสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาจึง

รูส้ กึ ตื่นเต้นจนปิ ดไม่อยู่ พร้อมเอ่ยตอบอย่างยิม้ แย้มขึน้ ว่า
“มิใช่วา่ ท่านอาวุโสเฝ้ามองข้าอยู่ตลอดรึ? ข้าก็กาลังหลอมสร้างวรยุทธบ่ม

เพาะพลังของข้าขึน้ มา!”
เพราะหวูเฉินเฝ้ามองเย่หยวนอยู่ตลอด เขาจึงตระหนักได้ทนั ทีว่า ภัยพิบตั ิ
สุดวิปลาสด้านนอกคือฝี มือของเย่หยวนแน่นอน!
เพียงแต่ เขากลับไม่สามารถเข้าใจได้เลยสักนิด เย่หยวนไปเย้ยฟ้าท้าดิน

อะไรเข้า ไฉนถึงกระตุน้ ให้มหาพิภพถงเทียนปั่ นปวนได้ขนาดนี ้
“เจ้ารูต้ วั หรือไม่ว่า ตอนนีเ้ มืองกุยฉางกาลังตกสูค่ วามหายนะ! หุบเขาถง

เทียนจู่ๆก็ปรากฏขึน้ เหนือน่านฟ้า!”
หวูเฉินกล่าวขึน้ ด้วยความตกใจ
“หึม้ ? หุบเขาถงเทียน?”
เย่หยวนแลจับจ้องด้วยสายตาสุดว่างเปล่า ทันใดนัน้ เขาะลนสัมผัสได้ถึง
แรงสั่นสะเทือนที่สะท้อนกังวาลจากด้านนอก!
ในที่สดุ หุบเขาถงเทียนก็ค่อยๆร่วงหล่นลงมาจากน่านฟ้าเหนือเมืองกุยฉาง
แล้ว!
ตึงงง….
แรงกดดันอันไร้ขอบเขตเริม่ เข้าบดขยีพ้ ืน้ พิภพอย่างช้าๆ ฟ้าดินเกิด

ปรากฏการณ์วิปลาสเปลี่ยนสี
ค่ายกลปกป้องเมืองกุยฉางในขณะนีค้ ล้ายกับแผ่นกระดาษบางรองใต้หบุ
เขาถงเทียน
ทั่วบริเวณเมืองกุยฉาง เสียงกรีดร้องสุดเวทนาดังผสานรวมกลายเป็ นหนึ่ง
เย่หยวนถอดสีหน้าในทันใด เสีย้ วพริบตาต่อมา เขาเร่งออกจากโลกแห่ง

ศิลาจารึกบัลลังห์พิภพโดยไว เมื่อเห็นสถานการณ์บนโลกภายนอก
ท่าทางการแสดงออกดูวิตกถึงขีดสุด
“ท่านอาวุโส เกิดเรื่อนอะไรขึน้ กับที่น่ี?”

เย่หยวนสีหน้าซีดเซียวหนักขณะเอ่ยถาม
“เจ้ายังกล้าถามข้า? ควรถามตัวเองดีกว่า! ภัยพิบตั ินีม้ ิใช่เจ้าเรียกแล้ว

สวรรค์วิมารใดเรียกมา?!”
หวูเฉินตะโกนสวดใส่เย่หยวนไปหนึ่งบท
เย่หยวนตะลึงงันหนักเมื่อได้ยินเช่นนัน้
“ข้า? ไม่มีทาง?”
“ข้าก็เลยถามเจ้าไงว่า เจ้ากาลังทาบ้าอะไรอยู่! ไฉนสรวงสวรรค์ถึงพิโรธ
ขนาดนี?้ !”
เสียงหวูเฉินแผดดังสนั่นร้องลั่น
เขามั่นใจเป็ นที่สดุ หุบเขาถงเทียนนีถ้ กู เรียกมาโดยเย่หยวนแน่นอน!
เย่หยวนยิม้ ขืนแลดูหดหู่หนัก
“ข้า…ข้าเองก็ไม่รูเ้ หมือนกัน! ข้าก็กาลังหลอมสร้างวรยุทธบ่มเพาะ

ตามปกติ และเพิ่งเสร็จสมบูรณ์เร็วๆนีเ้ ท่านัน้ !”
“หึ ข้าก็กล่าวจนปากเปี ยกปากแฉะ แต่เจ้ากลับไม่รูจ้ กั ฟั ง! ตอนนีเ้ จ้าก็เห็น
ผลของการกระทาแล้วใช่ไหม? จะรับผิดชอบอย่างไรต่อ?”
หวูเฉินกล่าวขึน้ ด้วยท่าทีท่ีดโู กรธและผิดหวังอย่างมาก
คลืนนน!
ปรากฏว่า นี่คือหุบเขาถงเทียนของจริงขนานแท้ ขนาดของมันกว้างใหญ่

ไพศาลจนบดบังดวงสุรยิ นั จนมืดมิด ซึ่งรัศมีพืน้ ที่ท่ีครอบคลุมกลับมิใช่แค่
เมืองเล็กๆอย่างเมืองกุยฉางแห่งเดียว!
ทุกคนในรัศมีนีก้ ลับไม่มีท่ีซ่อนแต่อย่างใด!
ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง กลิ่นอายสิน้ หวังคลุกระจายทั่วทุกหย่อมหญ้า ใน
ที่สดุ หุบเขาถงเทียนก็ถล่มลงมา ดิ่งพสุธากระแทกพืน้ โดยตรง!
…..
……….
อย่างไรก็ตาม….ผลลัพธ์ท่ีได้กลับมิใช่อย่างที่ทกุ คนคิดไว้เลย ปรากฏว่า

วันโลกาวินาศยังไม่มาถึง!
หุบเขาถง้ทียนลูกมหึมาจู่ๆก็หายวับลับสายตาไปทัง้ ๆแบบนัน้ ราวกับไม่

เคยมีอะไรเกิดขึน้ มาก่อน
“นี่…นี่เกิดบ้าอะไรขึน้ อีก? หุบเขานัน้ หายไปไหนแล้ว?”
“ฮะ-ฮ่าฮ่า…รอดตายแล้ว! ข้ายังไม่ตาย! ข้ายังไม่ตายจริงๆ! ฮ่าฮ่าฮ่า…”
“บทจะมาก็มา บทจะไปก็ไป… สวรรค์…ทาให้ขา้ ขวัญเสียเกินไปแล้ว!”
…………………….
ในเวลานีเ้ อง เมืองกุยฉางเต็มไปด้วยเสียงอุทานยินดีปรีใจดังก้อง เพราะ
รอดชีวิตจากภัยพิบตั ิได้อย่างปาฏิหาริย ์
เว้นเสียว่า เย่หยวนกลับขมวดคิว้ แน่น สีหน้าชวนสับสนงุนงงหนัก ก่อนเร่ง

ปรีเ่ ข้าไปในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลักงก์พิภพเพื่อตรวจสอบอะไรบางอย่าง
ทันใดนัน้ เขาพลันเห็นหุบเขาถงเทียนจาลองที่แปรเปลี่ยนไป จิตวิญญาณ

ศักดิส์ ิทธิ์ของเขาเชื่อมต่อกับมันจนหลอมรวมกับดวงใจ
ก่อนค้นพบว่า บริเวณตีนเขาด้านล่างสุดของหุบเขาถงเทียนจาลอง สีสรร

บริเวณนัน้ กลับดูเข้มขึน้ ถนัดตา
“ท่านอาวุโส ดูเหมือนว่า…ข้าจะดูดซับเต๋าภายในหุบเขาถงเทียนจาลอง
ได้เล็กน้อย!”
เย่หยวนเอ่ยออกไปเช่นนัน้ แต่ยงั คงความไม่ม่ นั ใจอยู่หลายส่วน
หวูเฉินหน้าเสียหนัก พลันกล่าวด้วยความไม่เชื่อว่า
“เจ้าหนู เจ้ากาลังทาให้ขา้ กลัว! จอมเทพนิรนั ดร์ครอบครองหุบเขาถง

เทียนจาลองมาเป็ นเวลาเนินนานนับหลายล้านปี กระทั่งเขายังไม่กล้าพูด
เลยว่า ตนสามารถดูดซับเต๋าจากในนัน้ ได้!”
เย่หยวนแช่มหายใจด้วยความตะลึง แม้แต่เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน
แต่ทนั ใดนัน้ หุบเขาถงเทียนจาลองพลันหดขนาดเล็กลงอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่มนั จะบินรอนลงมาบนฝ่ ามือของเย่หยวน!
เมื่อเห็นภาพฉากนี ้ ดวงตาของหวูเฉินแทบถลนหลุดออกมา!
เย่หยวนสามารถดูดซับมันได้แล้วจริงๆ!
“เจ้า…เจ้าทาได้อย่างไรกัน?”
หวูเฉินกล่าวขึน้ ด้วยความตกตะลึงสุดขีด
เย่หยวนพูดไม่ออกบอกไม่ถกู ไปชั่วขณะเช่นกัน ยามได้สติจงึ กล่าวต่อว่า

“ข้า…ข้าก็ไม่รูเ้ หมือนกัน! ท่านอาวุโส…อย่ามองข้าด้วยสายตาเช่นนัน้ !
ข้าไม่รูจ้ ริงๆ! ข้าเพียงมุ่งความสมาธิทงั้ หมดเพื่อหลอมสร้างวรบุทธบ่ม
เพาะพลังบทแรกเท่านัน้ และนัน้ คือทัง้ หมด!”
หวูเฉินที่ได้ยินเช่นนัน้ ก็อดเอ่ยปากถามมิได้ว่า
“เจ้า…เจ้าดันไปหลอมสร้างวรยุทธวิปลาสแบบใดขึน้ มา?”
“แน่นอนว่าต้องเป็ นวรยุทธบ่มเพาะพลัง! ข้าเองก็ยงั ไม่ได้คิดชื่อเลย อืม…

ท่าจะหาชื่อที่เหมาะสมกับมันที่สดุ ล่ะก็… ในเมื่อมันมีตน้ กาเนิดมาจาก
หุบเขาถงเทียนจาลอง ดังนัน้ ข้าควรจะเรียกมันว่า…บัญญัติเทพแห่งถง
เทียน!”
ตอนที่ 1341 วรยุทธบ่มเพาะพลังอันน่าสะพรึง
“บัญญัติเทพแห่งถงเทียน?”
หวูเฉินรำพึงเล็กน้อยก่อนเอ่ยต่อว่ำ
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ วรยุทธบ่มเพำะพลังนีเ้ จ้ำหลอมสร้ำงขึน้ มำจำกหุบ

เขำถงเทียนจำลองจริงๆ? นี่…นี่เป็ นไปไม่ได้!”
เย่หยวนยักไหล่พลำงกล่ำวตอบว่ำ
“ใครจะไปสน จะว่ำไปตอนนีท้ กุ คนสบำยดีหรือไม้? อืม…ท่ำนอำวุโส ข้ำ

ปลีกวิเวกเก็บตัวมำนำนเท่ำใดแล้ว?”
“กว่ำสำมร้อยปี ได้ในโลกแห่งศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพแห่งนี!้ ”
หวูเฉินยังระทึกใจไม่หำยกับระยะเวลำเพียงเท่ำนี ้ เพรำะก่อนหน้ำที่เย่
หยวนจะเข้ำเก็บตัว เขำเคยกล่ำวไว้ว่ำ อีกฝ่ ำยจำต้องใช้เวลำอย่ำงน้อย
หลำยพันปี ขนึ ้ ไป
แต่ตอนนีเ้ ย่หยวนกลับใช้ไปแค่สำมสิบปี ของโลกภำยนอกเท่ำนัน้ ก็

สำมำรถหลอมสร้ำงบัญญัติเทพแห่งถงเทียนขึน้ ได้สำเร็จแล้วจริงๆ!
“ผ่ำนไปสำมสิบปี ในโลกภำยนอก? ข้ำคำดว่ำท่ำนประมุขหอหยำงคง

กำลังจับเข่ำนั่งกังวลอยู่เช่นเดิมกระมัง?”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้ สุดขมขื่น

หำกไม่มีโอสถของเขำ เกรงหอมหำสมบัติจำต้องตกชัน้ ควำมนิยมลดลง
เหมือนก่อนหน้ำเป็ นแน่
เย่หยวนที่กำลังจะออกจำกโลกแห่งศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพ ทันใดนัน้ กลับ

ถูกหวูเฉินหยุดเอำไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวก่อน! ระดับพลังของเจ้ำตอนนีไ้ ด้มำถึงจุดสูงสุดแห่งอำณำจักรปฐม

พระเจ้ำชัน้ ต้นแล้ว อีกเพียงก้ำวเดียวก็สำมำรถทะลวงขึน้ สูช่ นั้ กลำงได้!
เรำชำยชรำขอดูหน่อยเสียว่ำ วรยุทธบ่มเพำะพลังที่เจ้ำหลอมสร้ำงกับมือ
จะทรงพลังเพียงใด!”
หวูเฉินกล่ำว
ในตอนนีต้ วั เขำเต็มไปด้วยควำมสงสัยอยำกรูอ้ ยำกเห็นยิ่งว่ำ วรยุทธบ่ม

เพำะพลังที่เย่หยวนสร้ำงขึน้ จะมีหน้ำตำเป็ นแบบใดกัน
วรยุทธกำรบ่มเพำะนีจ้ ะต้องวิปลำสเพียงใดกัน ถึงสำมำรถกระตุน้ ฟ้ำดิน
และหุบเขำถงเทียนจนเกิดภัยพิบตั ิได้ขนำดนี?้
เย่หยวนยืนแข็งทื่อเมื่อได้ยินแบบนัน้ และกล่ำวว่ำ
“ท่ำนอำวุโสกล่ำวมีเหตุผล ข้ำมิอำจล่ำช้ำได้อีก จำต้องเลื่อนระดับชัน้

โดยเร็ว”
กล่ำวจบ เย่หยวนสะบัดแขนเสือ้ ยำว ปรำกฏเป็ นกองโอสถจำนวนหนึ่งอยู่

ต่อหน้ำต่อตำ
ซึง่ พวกมันทัง้ หมดล้วนแต่เป็ นโอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะ!

ด้วยควำมแข็งแกร่งของเย่หยวนในปัจจุบนั กำรจะหลอมกลั่นโอสถปรำณ
เทวะขัน้ เทวะกลับมิใช่เรือ่ งน่ำที่งใดๆอีกต่อไป
หำกคนนอกเห็นเย่หยวนที่หยิบใช้โอสถฟุ่ มเฟื อยขนำดนี ้ พวกเขำเหล่ำนัน้

คงกรนด่ำสำปแช่งเย่หยวนไปจนตำย
โอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะนับเป็ นของหำยำกมำกในโลกภำยนอก กล่ำวได้

ว่ำมีแต่อปุ สงค์ ทว่ำปรำศจำกอุปทำน
ทว่ำเย่หยวนกลับหยิบกินรำวกับขนม!
แท้ท่ีจริงแล้ว เย่หยวนก็ต่นื เต้นอย่ำงมำกที่จะได้ลองใช้บญ
ั ญัติเทพแห่งถง
เทียน
แม้ว่ำนี่จะเป็ นวรยุทธบ่มเพำะพลังที่ถกู สร้ำงขึน้ มำโดยตัวเขำเอง แต่น่ีก็

เป็ นแค่เศษเสีย้ วเต๋ำที่ได้จำกหุบเขำถงเทียนจำลองมำหลอมสร้ำงเท่ำนัน้
สำหนับผลลัพธ์ท่ีออกมำจะเป็ นเช่นไร กระทั่งเขำเองก็ยงั ไม่ม่นั ใจนัก
ดังนัน้ เย่หยวนจึงเริ่มกลืนโอสถปรำณเทวะลงไป และทะลวงขึน้ สู่

อำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำงโดยตรง!
ทันทีท่ีเม็ดโอสถตกสูก่ ระเพำะอำหำรของเย่หยวน มันก็ได้รบั กำรดูดซับ

ฤทธิ์โอสถโดยบัญญัติเทพแห่งถงเทียนทันที
ทันทีทนั ใด สีหน้ำกำรแสดงออกของเย่หยวนพลันผันเปลี่ยนในบัดดล!
“เกิดอะไรขึน้ ?”
หวูเฉินเอ่ยถำมด้วยควำมกังวล
กระทั่งตัวเย่หยวนเองยังประหลำดใจเกินพรรณนำ เขำเหลียวมองหวูเฉิน
และกล่ำวว่ำ
“ฤทธิ์โอสถได้รบั กำรดูดซับโดยสมบูรณ์แล้ว!”
คูด่ วงตำของหวูเฉินทอประกำยตื่นตระหนกสุดขีด เขำอุทำนขึน้ อย่ำงไม่
อยำกจะเชื่อว่ำ
“จะ-เจ้ำกล่ำวอันใด? ดูดซับเสร็จแล้ว? หมำย…หมำยถึงว่ำดูดซับฤทธิ์

โอสถปรำณะเทวะขัน้ เทวะหมดแล้ว?”
เย่หยวนผงกศีรษะด้วยควำมตะลึงใจไม่เปลี่ยน ขณะที่กล่ำวขึน้ ว่ำ
“ถูกต้อง ข้ำเพิ่งโคจรพลังปรำณเทวะด้วยวรยุทธบ่มเพำะเพียงรอบเดียว
เท่ำนัน้ ฤทธิ์โอสถปรำณเทวะทัง้ หมดก็ได้รบั กำรขัดเกลำ พร้อมถูกดูดซับ
ลงสูท่ ะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์โดยสมบูรณ์ หืม้ ? เดี๋ยวก่อน พลังปรำณเทวะที่กกั
เก็บอยู่ในทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์จ่ๆู ก็ควบแน่นลดขนำดลง!”
ด้วยเหตุนีท้ งั้ คูต่ ่ำงสบสำยตำกันไปมำด้วยควำมมึนงงทั่งคู่
ก่อนหน้ำนี ้ หวูเฉินยังตรวจพบว่ำ เย่หยวนอยู่ห่ำงจำกอำณำจักรปฐมพระ

เจ้ำชัน้ กลำงเพียงไม่ก่ีกำ้ วเท่ำนัน้
แต่ในพริบตำเดียว ไฉนจำกหนทำงสัน้ ๆกลับกลำยมำเป็ นทำงยำว!
“เจ้ำหลอมสร้ำงวรยุทธบ่มเพำะพลังวิปลำสใดมำ? นี่…นี่ไม่ผิดประหลำด
เกินไปหน่อยรึ?”
แม้แต่หวูเฉินผูเ้ จนจัดผ่ำนประสบกำรณ์มำแล้วมำกมำย ขอบเขตควำมรู ้

นับว่ำไกลพ้น ทว่ำนี่ก็ยงั เป็ นครัง้ แรกที่เขำต้องเผชิญกับสถำนกำรณ์แปลก
ประหลำดแบบนี ้
ทันใดนัน้ เอง เย่หยวนก็กล่ำวขึน้ ว่ำ
“ท่ำนอำวุโส แม้พลังปรำณเทวะภำยในทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์จะหดตัวเล็กลง

แต่ขำ้ สัมผัสได้อย่ำงชัดเจน พลังปรำณเทวะภำยในกำยข้ำเหล่ำนัน้ กลับ
บริสทุ ธิ์กว่ำก่อนหน้ำมำก!”
หวูเฉินครุน่ คิดเป็ นกำรหนักเมื่อได้ยินแบบนัน้ และกล่ำวว่ำ
“ลองกลืนโอสถปรำณเทวะลงอีกเม็ด แล้วดูดซับมันดู”
เย่หยวนพยักหน้ำพร้อมทำตำมที่หวูเฉินกล่ำวไป
ทันทีท่ีเริม่ โคจรพลังปรำณเทวะด้วยบัญญัติเทพแห่งถงเทียนอีกครัง้ โอสถ
ปรำณเทวะเม็ดนัน้ ก็ถกู ดูดซับเข้ำสูท่ ะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์แทบจะในทันที!
สิ่งหนึ่งที่ควรทรำบก็เลยก็คือ สำหรับนักสูท้ ่วั ไป แม้วรยุทธกำรบ่มเพำะ

พลังของพวกเขำจะท้ำทำยสวรรค์เพียงใด แต่อย่ำงน้อยที่สดุ จำเป็ นต้องใช้
เวลำในกำรขีดเกลำและดูดซับโอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะประมำณครึง่ ถึง
หนึ่งเดือนเต็ม
อย่ำงไรก็ตำม เย่หยวนสำมำรถขึดเกลำและดูดซับได้ทนั ที!
ควำมเร็วระดับนีอ้ ยูเหนือจินตนำกำรไปแล้ว!
เย่หยวนพบว่ำโอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะที่เขำกลืนลงไป ยังทันได้สมั ผัส
ผลกระทบอันใด มันก็แปรเปลี่ยนกลำยเป็ นคลื่นพลังปรำณเทวะบริสทุ ธิ์ท่ี
หลั่งไหลเข้ำสูท่ ะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ไปเสียแล้ว
เห็นดังนัน้ รอบนีเ้ ย่หยวนจจึงหยิบโอสถปรำณเทวะขึน้ มำสำมเม็ดพร้อม

ตบเข้ำปำกพร้อมกัน และโคจรพลังด้วยบัญญัติเทพแห่งถงเทียนอีกครัง้
ทว่ำ…สำมเม็ดยังคงน้อยเกินไป
ดังนัน้ เย่หยวนไม่รอช้ำ เริม่ หยิบจั่วโอสถปรำณเทวะเข้ำปำกมำกขึน้ เรือ่ ยๆ
ไม่ชำ้ เกินรอ กองโอสถปรำณเทวะตรงหน้ำก็หมดลงโดยสมบูรณ์

ประมำณหกสิบถึงเจ็ดสิบเม็ดเห็นจะได้ เย่หยวนกลืนโอสถปรำณเทวะขัน้
เทวะทัง้ หมดไปรำวกับกินถั่วกรุบกรอบเพลินปำก
ด้ำนข้ำงไม่ห่ำงกำย หวูเฉินได้แต่จบั จ้องอย่ำงโง่งม โพล่งตำเบิกโตประดุจ

ไข่ห่ำนด้วยควำมตกตะลึงไม่เสื่อมคลำย
เขำไม่เคยเห็นใครบ่มเพำะพลังด้วยวิธีวิปลำสแบบเย่หยวนมำก่อน
พวกหมดที่เย่หยวนกระเดือกไปล้วนเป็ นโอสถปรำณเทวะชัน้ เทวะกว่ำเจ็ด

สิบเม็ด หำกเป็ นคนอื่นๆที่ยดั กองโอสถไปมำกขนำดนี ้ ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์
คงระเบิดเละไปนำนแล้ว
“นี่…นี่มนั หลุมไร้กน้ บ่อชัดๆ! เจ้ำเพิ่งเป็ นแค่อำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ ต้น
แต่กลับใช้จ่ำยมหำศำลขนำดนี ้ หำกในอนำคตที่อำณำจักรพลังของเจ้ำ
สูงขึน้ ปริมำณทรัพยำกรที่ใช้จะยิ่งมำกขนน่ำกลัวเพียงใด!”
หวูเฉินถอนหำยใจเฉือกใหญ่พร้อมหลำกหลำยอำรมณ์ท่ีพรั่งพรูออกมำ
เย่หยวนเหลียวมองหวูเฉิน ปรำศจำกเล่หเ์ หลี่ยมอันใด เขำคลี่ยิม้ สุดขมขื่น

ออกมำและกล่ำวว่ำ
“ดูเหมือนว่ำ หลังจำกนีข้ ำ้ จำต้องหำเงินหำทองมำถลุงไม่รูจ้ บ ควำมอยำก

อำหำรของข้ำกลับมำกผิดปกติ!”
หวูเฉินจู่ๆก็กล่ำวขึน้ ว่ำ
“เจ้ำสัมผัสได้ไหมว่ำ พลังปรำณเทวะของเจ้ำมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้ำง
“อืม พลังปรำณเทวะที่ไหลเวียนทั่วร่ำงกำยบริสทุ ธิ์กว่ำแต่ก่อนมำก! ยำม

ข้ำสำแดงใช้วรยุทธโจมตี น่ำจะช่วยเพิ่มประสิทธิภำพได้ประมำณสองถึง
สำมส่วนเลยทีเดียว!”
หวูเฉินพยักหน้ำและกล่ำวว่ำ
“ถูกต้อง! ไม่น่ำแปลกใจที่วรยุทธกำรบ่มเพำะพลังของเจ้ำ ถึงสำมำรถก
ระตุน้ ฟ้ำดินให้วิปลำสได้ขนำดนี!้ ข้ำไม่คิดเลยว่ำ เจ้ำเด็กหัวรัน้ นี่จะมี
โชคชะตำสุดท้ำทำยสวรรค์เพียงนี!้ ”
พลังปรำณเทวะของเย่หยวนในตอนนี ้ ทัง้ บริสทุ ธิ์และเข้มข้นยิ่งกว่ำก่อน

หน้ำลิบลับ
วรยุทธบ่มเพำะพลังที่แตกต่ำงกันไปของเหล่ำนักสู้ คือปั จจัยหลักที่ทำให้

คุณภำพของพลังปรำณเทวะไม่เหมือนกัน
หำกเป็ นวรยุทธบ่มเพำะพลังที่ไร้คณ ุ ภำพ พลังปรำณเทวะที่ขดั เกลำได้

กลับไม่สะอำดบริสทุ ธิ์เท่ำที่ควร นัน้ อำจส่งผลเสียต่อทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ได้
ในอนำคต
เมื่อเข้ำสูช่ ่วงปั ญหำคอขวด สิ่งสกปรกที่ตกค้ำงอยู่ในทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์จะ
เริม่ แสดงผลเสีย ระยะเวลำที่ติดอยู่จดุ นีจ้ ะขยำยนำนขึน้ หรือบำงคนอำจ
ไม่สำมำรถเลื่อนระดับชัน้ ได้อีกต่อไปเลยก็มี!
อีกหนึ่งหน้ำที่สำคัญของพลังปรำณเทวะคือ ช่วยเพิ่มอนุภำพของวรยุทธ
ต่อสู้ หำกผูใ้ ดมีพลังปรำณเทวะที่บริสทุ ธิ์ ขุมพลังที่ปลดปล่อยออกมำย่อม
สูงกว่ำตำมธรรมชำติ
สรุปแล้ว กำรที่พลังปรำณเทวะของเย่หยวนบริสทุ ธิ์กว่ำทั่วไป นี่กลับเป็ น

ประโยชน์มำกมำยเกินบรรยำย
กล่ำวได้ว่ำ วรยุทธบ่มเพำะพลังคือตัวกำหนดอนำคตของนักสูว้ ่ำจะเดินไป

ไกลได้แค่ไหน!
หำกเย่หยวนเลือกที่จะใช้วรยุทธบ่มเพำะพลังของจอมเทพนิรนั ดร์ แน่นอน
ว่ำในช่วงแรกย่อมพัฒนำอย่ำงก้ำวกระโดด แต่สดุ ท้ำยนีก้ ็จะไม่มีทำงก้ำว
ลำ้ เหนือไปกว่ำอำณำจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ฟ้ำได้เลยชั่วชีวิต
แต่ส่งิ ที่เย่หยวนต้องกำรหำใช่อำณำจักรพรรดิเทพสวรรค์หรือจักรพรรดิ
เทพสวรรค์ฟ้ำ
ไม่วำ่ อย่ำงไร เขำจักต้องขึน้ ไปถึงอำณำจักเต๋ำบรรพกำลให้จงได้!
ด้วยเหตุนี ้ เขำจึงเริ่มต้นควำมคิดที่จะหลอมสร้ำงวรยุทธบ่มเพำะพลังของ
ตัวเองขึน้ มำ
เมื่อพินิจมองถึงผลลัพธ์ท่ีได้ในขณะนี ้ นี่นบั ว่ำคุม้ ค่ำแล้ว

“ดูเหมือนว่ำ หำกต้องกำรทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำง
เกรงว่ำยังต้องใช้โอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะอีกประมำณหลำยร้อยเม็ด!
ตอนนีโ้ อสถปรำณเทวะใกล้หมดเต็มที คงต้องออกไปหลอมกลั่นใหม่อีก
รอบ”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ อย่ำงหมดหนทำง
ด้วยปริมำณที่ตอ้ งกำรขนำดนี ้ หำกในอนำคตไม่มีทรัพยำกรเพียงพอ กลับ

เป็ นเรือ่ งยำกเย็นแสนเข็ญนัก
…………………..
เมื่อเย่หยวนปรำกฏตัวขึน้ อีกครัง้ ในหอมหำสมบัติ เขำกลับพบว่ำภำยใน
หอมหำสมบัติแห่งนีก้ ลับเปลี่ยวร้ำงว่ำงเปล่ำ คล้ำยธุรกิจที่กำลังจะปิ ดตัว
ลง
สถำนกำรณ์ท่ีตกต่ำถึงขัน้ นีท้ ำเอำเย่หยวนประหลำดใจอย่ำงมำก
ก่อนหน้ำที่เขำจะเข้ำเก็บตัว มิใช่ว่ำกำรำบสำมตระกูลใหญ่ไปหมดแล้ว?
“หงหยิน นี่เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ ? ไฉนถึงไม่มีลกู ค้ำเลยแม้แต่คนเดียว?”
เย่หยวนกล่ำวกับหงหยินที่กำลังงีบหลับอยู่ในห้องโถง
ตอนที่ 1342 ดินแดนพฤกษานิรันดร์ต้องสะเทือน!
ณ ดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์ ในขณะนีก้ ำลังเกิดพำยุลมปรำณโหมกระหน่ำ

ทั่วทัง้ สำรทิศ!
ร่องรอยพลังงำนลึกลำ้ กำลังหลั่งไหลผ่ำนฟ้ำดินอย่ำงบ้ำคลั่ง
ทันใดนัน้ ฟำงเทียนในวัยชรำภำพค่อยๆลืมตำขึน้ พร้อมควำมอ่อนเยำว์ท่ี

หวนกลับคืนจนเห็นได้ดว้ ยตำเปล่ำ คู่ดวงเนตรสำดแสงประกำยเจิดจ้ำ
“ท่ำนอำวุโส! ท่ำนอำวุโส!”
ปั งง!
ประตูตำหนักของฟำงเทียนถูกเปิ ดออกจำกข้ำงนอกโดยใครบำงคน
ปรำกฏว่ำเป็ นเต็งหยุนที่พ่งุ พรวดเข้ำมำอยู่ตรงหน้ำ
ทันทีท่ีเต็งหยุนเห็นควำมอ่อนเยำว์ลงของฟำงเทียน เขำก็เร่งกล่ำวขึน้ ทันที

อย่ำงสุขใจว่ำ
“ท่ำนอำวุโส! ท่ำน…ท่ำนรูส้ กึ อย่ำงไรบ้ำง? ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ! ในที่สดุ …ในที่สดุ เรำ

ก็สำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้สกั ที!”
ฟำงเทียนคลี่ยิม้ กว้ำงและกล่ำวว่ำ
“ถูกต้องแล้ว! ในที่สดุ ศำสตร์แห่งสวรรค์ท่ีหำยสำปสูญก็กลับมำแล้ว!
ดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์ถกู ต่อชีวิตใหม่อีกครัง้ ! แลนที่สำคัญที่สดุ คือ…สิ่งนี ้
สำมำรถกำรันตีได้ว่ำ เย่หยวนยังมีชีวิตอยู่ในอีกโลกนึง!”
ก่อนหน้ำนี ้ หำงเทียนรูต้ วั ดี อำณำจักรพลังของเขำไม่สำมำรถพัฒนำไปได้

สูงกว่ำนีแ้ ล้ว เป็ นเวลำกว่ำหลำยหมื่นปี แต่ทำ้ ยที่สดุ เขำก็ไม่สำมำรถ
ทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้!
หลำยปี ท่ีผ่ำนมำ มหำศึกมำกมำยเวียนผ่ำนช่วงชีวิต เขำเห็นควำมเป็ นไป

ของพิภพแห่งนีม้ ำอย่ำงยำวนำน จนท้ำยที่สดุ จำต้องละทิง้ ควำมหวังที่จะ
ขึน้ กลำยเป็ นเซียนอำณำจักรพระเจ้ำทิง้ ไป
แต่มำวันนี ้ เขำกลับไม่เคยคิดไม่เคยฝั นเลยว่ำ ขณะที่ตนกำลังนอนอยู่บน

เตียงมรณะเพื่อเฝ้ำรอควำมตำยที่คืบคลำนเข้ำมำอย่ำงช้ำๆ จู่ๆก็พลัน
สัมผัสได้ถึงสิ่งที่เขำเฝ้ำตำมหำมำแสนนำน
ศำสตร์แห่งสวรรค์หวนกลับมำแล้ว!
สำหรับฟำงเทียนที่มีสำมปั จจัยหลักครบถ้วนสมบูรณ์มำตัง้ แต่ตน้ หำก

ต้องกำรทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำ กลับไม่ตอ้ งใช้ควำมพยำยำม
มำกมำยอันใดนัก เพียงก้ำวเท้ำออกไปก็บรรลุตำมประสงค์
ดังนัน้ แล้ว ภำยในดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์แห่งนี ้ หำกไม่นบั รวมเย่หยวน

ฟำงเทียนคือคนแรกที่ขนึ ้ กลำยเป็ นเซียนอำณำจักรพระเจ้ำได้ในรอบแสน
ปี !
เต็งหยุนกล่ำวขึน้ อย่ำงตื่นเต้นว่ำ
“ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ กล่ำวถูกต้องแล้วท่ำน! ไม่เพียงเย่หยวนยังมีชีวิตอยู่ แต่เขำยัง

บรรลุสรู่ ะดับชัน้ ที่พวกเรำเกินหยั่งถึงไปแล้วแน่นอน! นึกไม่ถึงโดยแท้ เวลำ
ไม่ถึงห้ำสิบปี แต่ประสบควำมสำเร็จถึงขอบเขตที่สำมำรถกูค้ ืนศำสตร์แห่ง
สวรรค์ของดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์กลับมำได้!”
ฟำงเทียนเองก็ดโู ล่งใจลงอย่ำงมำก เขำกล่ำวว่ำ
“ใช่แล้ว หลำยปี มำนีข้ ำ้ กังวลอย่ำงยิ่งเกี่ยวกับควำมปลอดภัยของเย่หยวน

เฮ้ออ…ข้ำไม่คิดเลยว่ำ จะวันที่สำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้
จริงๆ ตัง้ แต่ท่ีรูจ้ กั กันมำ เย่หยวนมักจะทำให้ขำ้ ประหลำดใจเสมอ!”
ฟำงเทียนจะไม่ประหลำดใจได้อย่ำงไร?
ทันทีท่ีเขำทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ อำยุขยั ของเขำจะเพิ่มขึน้ อย่ำง

มำก ใช้ชีวิตอยู่อีกห้ำหมื่นปี กลับมิใช่ปัญหำเลย
ที่สำคัญกว่ำนัน้ เนื่องจำกแนวคิดของเข้ำใจของเขำยังลึกลำ้ สูงเกิน
อำณำจักรพลังไปมำก ขอเพียงมีเวลำเพียงพอ ฟำงเทียนจะสำมำรถ
ทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำต่อได้ทนั ทีโดยตรง!
เมื่อถึงตอนนัน้ อำยุขยั ของเขำยิ่งมีแต่เพิ่มและเพิ่มมำกขึน้ !
เย่หยวนมอบของขวัญยิ่งใหญ่ให้แก่ฟำงเทียนอย่ำงแท้จริง!
ทันใดนัน้ เอง พลันปรำกฏรัศมีสดุ น่ำสะพรึงพวยพุง่ ทะยำนเสียดนภำสูง

จรัส แรงกดดันของเผ่ำอสูรพรั่งพรูไม่หยุดสุดท่วมท้น ทิศทำงมำจำก
ภำยในห้องลับของหออำญำสิทธิ์
ฟำงเทียนเลิกคิว้ กระดกขึน้ โดยพลันและกล่ำวขึน้ เจือประหลำดใจว่ำ
“นัน้ ผูอ้ ำวุโสกวนควำนเทียน! ออกไปดูกนั เร็ว!”
เหนือฟ้ำน่ำนนภำสูง ร่ำงหนึ่งปรำดพุ่งทะยำนล่องเมฆำ กลิ่นอำยของเผ่ำ

เต่ำดำสุดแกร่งกล้ำระเบิดคลั่งสะท้ำนพิภพ แรงกดดันอันน่ำกลัวนีโ้ หมสะ
พลัดทั่วสำรทิศหลำยแสนลี ้
“ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ… ในที่สดุ ศำสตร์แห่งสวรรค์ก็กลับมำแล้ว! สิ่งที่สวรรค์พรำก

จำกตัวข้ำไป ยำมนีเ้ รำชำยชรำได้คืนเสียที! ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ…”
เสียงหัวเรำะสุดบ้ำคลั่งระเบิดแผดลั่น กวนควำนเทียนสุขใจเหลือล้นเกิน
ควบคุม แค่เสียงหัวร่อที่ปลดปล่อยออกมำก็รุนแรงและดุดนั ดุจสำยฟ้ำ
ฟำด แต่ละระลอกที่กอ้ งกังวำนต่งำทำให้เหล่ำผูค้ นโดยรอบอกสั่นขวัญ
หำย
สำหรับคนอื่นๆ แม้ว่ำศำสตร์แห่งสวรรค์จะกลับมำแล้ว แต่ก็เป็ นไปไม่ได้

เช่นกันที่พวกเขำจะทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ทนั ที
ทว่ำแต่เดิม กวนควำนเทียนเคยเป็ นเซียนอำณำจักรพระเจ้ำอยู่ก่อนแล้ว

ดังนัน้ ทันทีท่ีศำสตร์แห่งสวรรค์กลับมำ เขำจจึงหวนคืนสูอ่ ำณำจักรพระ
เจ้ำได้โดยตรง
ยิ่งไปกว่ำนัน้ ทันทีท่ีศำสตร์แห่งสวรรค์กลับมำ กวนควำนเทียนยังทะลวง

ขึน้ กลำยเป็ นเซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำขัน้ สุดได้ในอึดใจเดียว!
“อิง้ หมัวหู่ ดีจริงๆ! พี่ใหญ่หยวน…เขำยังปลอดภัยดี!”
ลี่เอ๋อที่ดเู ย็นชำและสยบปำกสงบคำอยู่ตลอดหลำยสิบปี ยำมนีถ้ ึงขัน้

สูญเสียควำมเยือกเย็นเหล่ำนัน้ ไปหมดสิน้
ห้ำสิบปี ท่ีผ่ำนมำ ไม่มีวนั ไหนเลยที่นำงไม่เฝ้ำเป็ นห่วงเย่หยวน
ตลอดมำจวบจนวันนี ้ ในที่สดุ ก้อนศิลำขนำดยักษ์ก็ถกู ยกออกจำกใจของลี่

เอ๋อ
อิง้ หมัวหู่ดตู ่นื อกตื่นเต้นสุดขีด เร่งกล่ำวขึน้ ทันที
“นี่มิใช่เวลำมำดีใจแล้ว! ในเมื่อศำสตร์แห่งสวรรค์ถกู กูค้ ืนกลับมำ พวกเรำ

รีบเร่งบ่มเพำะพลังให้ถึงอำณำจักรพระเจ้ำโดยไว! ทันทีท่ีเรำไปถึงมหำ
พิภพถงเทียน จะได้ลำกพี่ใหญ่กลับมำ! ในเมื่อดินแดนแห่งนีฟ้ ื ้ นขึน้ อีกครัง้
นัน้ แสดงว่ำควำมแกร่งกล้ำของพี่ใหญ่สงู จนเกินจินตนำกำรพวกเรำไป
แล้ว!”
ลี่เอ๋อผงกศีรษะตอบ นำงเห็นด้วยกับคำพูดของอึง้ หมัวหู่เช่นกัน
เพรำะหลำยสิบปี ท่ีผ่ำนมำ นำงแทบไม่ได้บม่ เพำะพลังเลย
มิใช่วำ่ นำงไม่ตอ้ งกำรหรือคร้ำนใจ แต่นำงไม่สำมำรถทำจิตใจให้สงบได้

เลย
ดังนัน้ ทันทีท่ีทรำบว่ำเย่หยวนยังปลอดภัยดี นำงจึงปลีกวิเวกเก็บตัวทันที

เพื่อมุ่งมั่นฝึ กปรือ หวังทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำให้ได้โดยเร็วที่สดุ
…………………………..
ภำยในหุบเขำเหวพระเจ้ำ ณ ดินแดนเนรเทศ
ท่ำนบรรพบุรุษแห่งเผ่ำมังกรเองก็อยู่ในกรณีเดียวกับกวนควำนเทียน ทันที
ที่ศำสตร์แห่งสวรรค์หวนกลับคืน เขำก็กลับขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำได้ทนั ที
“จุนเอ๋อ เจ้ำให้กำเนิดบุตรชำยที่ประเสริฐนัก! ข้ำไม่คิดไม่ฝันมำก่อนเลย

ว่ำ สิ่งที่เขำพยำยำมลงทุนลงแรงไป กลับได้ผลจริงๆ! ดูเหมือนว่ำ…คำ
สำปจะถูกทำลำยไปแล้ว ส่วนเผ่ำใดจะออกจำกที่น่ีได้ก่อน แค่ขนึ ้ อยู่กบั
เวลำแล้ว!”
ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำว
แต่อำ้ วจุนกลับถอนหำยใจเล็กน้อยและกล่ำวว่ำ
“ช่วงหลำยสิบปี ท่ีผ่ำนมำนี ้ เขำคงลำบำกไม่นอ้ ยเลย!”
ท่ำนบรรพบุรุษคลี่ยิม้ อ่อนและกล่ำวว่ำ
“อย่ำปล่อยให้จินตนำกำรเติมแต่งไปไกลนัก ศำสตร์แห่งสวรรค์กลับคืน
มำแล้วก็ควรฝึ กปรือให้ดี! หลังจำกที่เจ้ำสำมำรถทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักร
พระเจ้ำได้ อำยุขยั ส่วนหนึ่งที่ถกู คำสำปลิดรอนไปกลับคืนมำ มิเช่นนัน้
ตอนที่หยวนเอ๋อกลับมำเยี่ยมและพบว่ำแม่ของเขำล่วงลับไปแล้ว ยำมนัน้
ดินแดนแห่งนีไ้ ม่ระเบิดเป็ นจุณเลยรึ?
อ้ำวจุนหัวเรำะคิดคักขำขันเล็กน้อย ยำมได้ฟังท่ำนบรรพบุรุษกหล่ำว
หยอก นำงพยักหน้ำและกล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“ท่ำนบรรพบุรุษกล่ำวถูกต้องแล้ว ด้วยนิสยั ของเขำ ไม่แน่อำจถึงขัน้ ล้ำง

พิภพจริงๆ”
ในขณะเดียวกัน คุนหวูกำลังเหลียวมองฟ้ำไกลสุดสำยตำไปทำงทิศของ
ประตูผนึกดินแดน พลำงเอ่ยพึมพำขึน้ ว่ำ
“เจ้ำเด็กคนนีม้ นั ยังปลอดภัย! อย่ำงไรก็ตำม…แค่หำ้ สิบปี ถึงขัน้ ทะลวงขึน้
ไปยังอำณำจักรรำชันย์พระเจ้ำได้แล้วงัน้ รึ? ช่ำงน่ำทึงนัก! เฮ้ออ…ข้ำล่ะ
อิจฉำตำแก่หวูเฉินจริงๆ ที่ติดตำมเด็กนัน้ ไปได้”
หำกกล่ำวตำมหลักเหตุและผล มีควำมเป็ นไปได้เดียวที่หวูเฉินคิดออกคือ

เย่หยวนจำต้องทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรรำชันย์พระเจ้ำให้ได้เสียก่อน ถึง
สำมำรถกูค้ ืนศำสตร์แห่งสวรรค์และพลังฉีลลี ้ บั กลับคืนสูด่ ินแดนพฤกษำนิ
รันดร์โดยส่งผ่ำนมำจำกสมบัติเวทย์สวรรค์ทงั้ สองชิน้ ในตัว
แต่น่ีเพิ่งผ่ำนไปแค่หำ้ สิบปี เย่หยวนก็สำมำรถทำสำเร็จแล้ว
ใช้เวลำเพียงห้ำสิบปี สำมำรถเลื่อนระดับชัน้ จำกอำณำจักรปฐมพระเจ้ำ

ขึน้ สูอ่ ำณำจักรรำชันย์พระเจ้ำได้ นี่มนั น่ำเหลือเชื่อเกินไปมำก!
……………..
“อ๊ะ! นะ-นำยท่ำนเย่! ในที่สดุ ท่ำนก็ออกจำกกำรเก็บตัวแล้ว!”
หงหยินที่กำลังงับหลับพลันสะดุง้ ตื่นขึน้ ทัน ทรำบว่ำเป็ นเย่หยวนยำมนีย้ ่ิง

ตื่นตะลึงหนัก
“อืม กำรเก็บตัวครำวนีก้ ิบเวลำนำนมิใช่นอ้ ย ถึงนัน้ ที่ว่ำยุคสมัยเปลี่ยนผัน

หอมหำสมบัติกลับเสื่อมอำนำจลงอีกครัง้ ? เกิดอะไรขึน้ กันแน่? ไฉนหอม
หำสมบัติถึงไม่มีลกู ค้ำอยู่เลยแม้แต่คนเดียว?”
เย่หยวนเอ่ยถำมขึน้
“ทุกอย่ำงจะดีกว่ำนีห้ ำกมิใช่เพรำะพวกตระกูลหวัง! ช่วงปี แรกๆที่นำย

ท่ำนเย่เข้ำสูก่ ำรเก็บตัว ตระกูลหวังเสื่อมอำนำจลงถึงขีดสุด จนกล่ำวได้ว่ำ
ตกต่ำจนเกือบกลำยเป็ นตระกูลชนชัน้ สอง แต่หลังจำกที่พวกมันเชือ้ เชิญจ
จอมเทพโอสถสองดำวมำเป็ นกำลังเสริมจำกตระกูลสำขำหลักในเมืองห
มิงหยำง พวกมันก็แย่งส่วนแบ่งทำงกำรตลำดของหอมหำสมบัติไปจน
หมด หลำยปี มำนี ้ หอมหำสมบัติของเรำต้องเผชิญพบกับควำมตกต่ำ
แถมยังถูกเจ้ำเมืองกับตระกูลหวังที่รว่ มมือกันปรำบปรำมกดดันหนัก พวก
เรำแทบประคองธุรกิจต่อไปไม่ไหวแล้ว”
หงหยินกล่ำวอธิบำยทันทีอย่ำงร้อนรน
“จอมเทพโอสถสองดำว? พวกตระกูลหวังเล่นใหญ่มิใช่นอ้ ย ถึงขัน้ ต้อง
เชิญเชือ้ จอมเทพโอสถสองดำวมำช่วยจริงๆ! ดูท่ำก่อนหน้ำนี ้ พวกเรำยังมี
เมตตำเกินไป!”
เย่หยวนแสยะยิม้ สุดเย็นชำพลำงกล่ำวขึน้
ด้วยนิสยั ของเย่หยวน หำกลงมือได้เขำคงล้ำงบำงตระกูลหวังไปตัง้ แต่

ตอนนัน้ แล้ว
อย่ำงไรก็ตำม ตำมที่เย่หยวนพิจำรณำอย่ำงถี่ถว้ น เขำรูส้ กึ ว่ำเจ้ำเมืองกับ

ตระกูลหวังกลับมีควำมสัมพันธ์มิได้ตนื ้ เขินเลย หำกเคลื่อนไหวไปในตอน
นัน้ ทำงฝ่ ำยเจ้ำเมืองเองจำต้องเคลื่อนไหวตอบโต้เช่นกัน นัน้ จึงเป็ น
เหตุผลที่เขำยอมปล่อยไปก่อน
แต่เขำกลับคำดไม่ถึง พวกมันไม่เพียงแต่ไม่กลับใจสำนึกผิด แต่ยงั หยิ่ง

ผยองเสียยิ่งกว่ำเดิม จำกชั่วช้ำกลำยมำเป็ นชั่วช้ำยิ่งกว่ำ
“นำยท่ำนเย่ พวกจอมเทพโอสถสองดำวนัน้ มีฝีมือน่ำเกรงขำมนัก ไม่เพียง
นำโอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะออกมำจำหน่ำยได้ กระทั่งโอสถศักดิส์ ิทธิ์
ระดับหนึ่งชัน้ กลำงขัน้ สวรรค์ก็ยงั มี! พวกมันพยำยำมบดขยีเ้ รำทีละน้อยๆ
จนตอนนีไ้ ม่มีอะไรไปต่อกรพวกมันได้แล้ว!”
หงหยินกล่ำวขึน้ อย่ำงไม่พอใจ
กำรเชือ้ เชิญจอมเทพโอสถสองดำวมำ นับเป็ นกำรทำลำยควำมสมดุลใน

เมืองกุยฉำงจนหมดสิน้ หอมหำสมบัติในยำมนีก้ ลับไม่มีอะไรไปสูไ้ ด้เลย
เย่หยวนที่ได้ยินแบบนัน้ พลันกล่ำวขึน้ ด้วยควำมสงสัยว่ำ

“หอมหำสมบัติดเป็ นถึงกลุม่ อำนำจใหญ่ของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหำ
สมบัติ ในเมื่อตระกูลหวังเชิญจอมเทพโอสถสองดำวมำได้ แล้วไฉนทำง
ฝ่ ำยหอมหำสมบัติถึงจะเชิญจอมเทพโอสถสองดำวชัน้ กลำงไม่ก็ชนั้ สูงมำ
เลย?”
หงหยินกล่ำวขึน้ พร้อมพกพำควำมสิน้ หวังอยู่เต็มอก
“นำยท่ำนเย่คงไม่ทรำบ พวกเรำเหล่ำหอมหำสมบัติท่ีอยู่ภำยใต้อำณำเขต
ของเมืองหลวงหวูเมิ่งล้วนอ่อนแอไร้อำนำจอย่ำงมำก ไม่เพียงจะอยู่ไกล
จำกเขตอำนำจของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหำสมบัติเท่ำนัน้ แต่ทรัพยำกร
บุคคลอย่ำงจอมเทพโอสถสองดำวชัน้ กลำงชัน้ สูง ย่อมถูกส่งไปยังอำณำ
เขตเมืองหลวงอื่นที่ใหญ่ๆ หลำยปี ท่ีผ่ำนมำ พวกเรำเองก็เคยส่งคำร้องขอ
จอมเทพโอสถสองดำวชัน้ กลำงไปเช่นกัน แต่เบือ้ งบนกลับเมินและปล่อย
ผ่ำน ให้พวกเรำเผชิญวิบำกกรรมกันเอำเอง”
ตอนที่ 1343 โอสถบ่มเพาะปราณ
แม้ว่ำเขำจะพอคำดเดำมำได้นำนแล้ว แต่หอมหำสมบัติท่ีตกต่ำถึงขัน้ นี ้
กลับเกินควำมคำดหมำยของเย่หยวนไม่นอ้ ย
หอมหำสมบัติเป็ นถึงธุรกิจหลักของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหำสมบัติ แต่

ระบบกำรบริหำรกลับน่ำสังเวชโดยแท้
“เช่นนัน้ พวกเรำก็รนั้ แต่ตอ้ งพึ่งพำตัวเองแล้ว?”
เย่หยวนกล่ำวขึน้
หงหยินพยักหน้ำอย่ำงช่วยมิได้และกล่ำวว่ำ
“คงต้องเป็ นเช่นนัน้ ! แต่…พวกมันมีจอมเทพโอสถสองดำวอยู่ เรำไม่มีทำง

เอำชนะในศึกครำนีไ้ ด้เลย!”
“จอมเทพโอสถสองดำว ฟั งดูน่ำสนใจดีหนิ แต่ภำยในเมืองกุยฉำงแห่งนี ้

จะมีสกั กี่คนที่สำมำรถใช้โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับสองได้บำ้ ง? จะขำยได้ก่ีเม็ด
เชียว?”
หงหยินกล่ำวตอบ
“เพรำะแบบนัน้ พวกตระกูลหวังจึงให้จอมเทพโอสถสองดำวหลอมกลั่น
โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลำง แถมประสิทธิภำพยังสูงมำก พวกมัน
หวังบีบเรำให้ตำยคำมือจริงๆในครำวนี!้ ”
“อืม…โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลำงงัน้ รึ ดูท่ำจะมีปัญหำไม่นอ้ ยจริงๆ

ดูท่ำข้ำจำต้องเลื่อนระดับในเร็ววันเสีย”
หงหยินงุนงงเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนัน้ พลันไม่แน่ใจว่ำนัน้ หมำยควำม

อย่ำงไร
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“เอำล่ะ เช่นนัน้ ข้ำขอตัวไปพบกับท่ำนประมุขหอก่อน โอ้ใช่แล้ว แม่นำง

หวำนหรูสบำยดีหรือไม่?”
เมื่อฟั งว่ำอีกฝ่ ำยเอ่ยถึงเหลียงหวำงหรู หงหยินพลันคลี่ยมิ ้ หวำนและกล่ำว

ว่ำ
“ไม่สบำยไปกว่ำนีอ้ ีกแล้ว! พรสวรรค์ในเส้นทำงแห่งกำรต่อสูข้ องนำงช่ำง

น่ำเหลือเชื่อยิ่งนัก! ในปั จจุบนั นำงแกร่งกล้ำกว่ำข้ำไปหลำยขุมแล้ว!”
เย่หยวนเลิกคิว้ กระตุกและกล่ำวถำมว่ำ
“นำงพัฒนำไวขนำดนัน้ เชียว?”
เหลียงหวำงหรูทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรพระเจ้ำเป็ นที่เรียบร้อยในช่วง

ทศวรรษที่ผ่ำนมำ ทว่ำหงหยินกลับติดอยู่ท่ีอำณำจักรพระเจ้ำไม่ขยับไป
ไหนนำนมำกแล้ว
เพียงช่วงเวลำสัน้ ๆ เหลียงหวำงหรูสำมำรถแซงหน้ำหงหยินจนทิง้ ทวนไม่

เห็นฝุ่ น นี่แสดงให้เห็นอย่ำงชัดเจนถึงพรสวรรค์อนั น่ำเหลือเชื่อของนำง
สีหน้ำกำรแสดงออกของหงหยินพลันแปรผันดูเศร้ำสร้อย กล่ำวเสียง
ละห้อยขึน้ ว่ำ
“ถูกต้องแล้ว ในตอนนีข้ ำ้ กลับมิใช่คมู่ ือของนำงอีกต่อไป! ข้ำสำมำรถบอก

ได้เลยว่ำ เพรำะนำยท่ำนเย่ช่วยชีวิตนำงในวันที่นำงไม่เหลืออะไรเลย
ดังนัน้ ตอนนีห้ วังหรูกลับเฝ้ำคิดถึงท่ำนไม่เว้นวัน นำงหลงท่ำนหัวปั กหัว
ปำ! สงสัยท่ำนจะดูแลนำงดีเกินไปกระมัง?”
เย่หยวนตกใจอย่ำงมำกเมื่อได้ยินแบบนัน้ ก่อนส่ำยหัวอำนกล่ำวว่ำ
“อย่ำกล่ำวเรือ่ งเช่นนัน้ เลย หัวในของเย่คนนีก้ ลับมีเจ้ำของแล้ว ที่ขำ้ ช่วย

แม่นำงหวำงหรูในตอนนัน้ เพรำะนำงเคยช่วยชีวิตข้ำไว้ หำได้ช่วยเหลือ
เพื่อหวังควำมสัมพันธ์ด่งั หนุ่มสำว”
เมื่อกล่ำวจบเย่หยวนก็ผสำนมือคำนับและจำกไปทันที ทิง้ ทวนหงหยินที่

ทอดสำยตำมองพร้อมรอยยิม้ อันขมขื่น
เย่หยวนรูส้ กึ ปวดเศียรไม่นอ้ ยในยำมนี ้ เขำเพียงต้องกำรตอบแทนบุญคุณ
ชีวิตที่เหลียงหวำงหรูเคยช่วยชีวิตเอำไว้ แต่ใครจะไปคิดว่ำกลับเป็ นกำรทิง้
หนีร้ กั สลักใจนำงแบบนี ้
เหลียงหวำงหรูคือผูช้ ่วยชีวิตของเขำในวันนัน้ แล้วเป็ นไปได้หรือไหมที่จะ

ให้เย่หยวนงอแขนงอขำเฝ้ำมองนำงตำยไปเฉยๆ?
ตอนนีเ้ ขำมีทงั้ ลี่เอ๋อทัง้ มู่หลินเสวียแล้ว เย่หยวนไม่สำมำรถรับรักใครได้อีก
“ดูท่ำในอนำคตต่อไป เขำอำจต้องสนทนำติดต่อกับแม่นำงหวำงหรูให้
น้อยลง มิเช่นนัน้ นำงคงจมดิ่งไปกับควำมรูส้ กึ ลงลึกไปกว่ำนีแ้ น่”
เย่หยวนพึมพำกับตัวเองพลำงนวดขมับเบำๆ
……………………….
เมื่อหยำงรุยเห็นเย่หยวนเดินเข้ำมำ ดั่งว่ำเขำได้เห็นแสงแห่งควำมหวังอีก
ครัง้ !
“ขอบคุณสวรรค์! น้องเล็กเย่ หำกเจ้ำยังไม่ออกมำ เกรงว่ำหอมหำสมบัติ

ต้องปิ ดตัวลงแล้ว!”
หยำงรุยดึงเย่หยวนเข้ำมำกล่ำวโดยไว
ภำยใต้สถำนกำรณ์มืดแปดด้ำนเช่นนี ้ เย่หยวนคือควำมหวังเดียวที่เขำ
เหลืออยู่แล้ว
“ท่ำนประมุขหอไม่จำต้องกังวลไป ข้ำรูเ้ รือ่ งทุกอย่ำงจำกหงหยินหมดแล้ว”
หยำงรุยจับจ้องเจือสำยตำประหลำดใจ แต่ในไม่ชำ้ พลันมีขอ้ สงสัยหนึ่งผุด

ขึน้ มำ จึงอดเอ่ยปำกถำมมิได้ว่ำ
“เจ้ำมีทำงหนีทีไล่อยู่? แต่…ดูท่ำหนทำงยังอีกยำวไกลกว่ำจะเลื่อนขึน้ สู่
อำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำงได้?”
กำรจะหลอมกลั่นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลำง จำเป็ นต้องมีขมุ พลัง

อยู่ท่ีอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำงเสียให้ได้ก่อนเท่ำนัน้
ควำมแตกต่ำงระหว่ำงอำณำจักรพระเจ้ำกลับมีมำกเกินไป กำรจะข้ำมขัน้
เพื่อหลอมกลั่นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ กลับไม่มีทำงเป็ นไปได้เลย
หลังจำกที่เย่หยวนเริม่ บ่มเพำะพลังด้วยบัญญัติเทพแห่งถงเทียน
อำณำจักรพลังของเขำกลับมิได้เพิ่มขึน้ เลย แถมยังลดลงอีก และยังดูแย่
กว่ำตอนก่อนเข้ำเก็บตัวเล็กน้อย
ดังนัน้ หยำงรุยจึงอดสงสัยในคำกล่ำวของเย่หยวนมิได้เลย
“ท่ำนประมุขหอโปรดเชื่อใจข้ำ ท่ำนเพียงป่ ำวประกำศออกไปว่ำ ทำงหอ

หำสมบัติของเรำกำลังจะเปิ ดตัวโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชนิดใหม่ขนึ ้ โดย
ประสิทธิภำพของโอสถชนิดนีเ้ หนือกว่ำโอสถเสริมปรำณถึงสองเท่ำทวี แต่
รำคำยังคงเท่ำเดิม! นอกจำกนีโ้ อสถชนิดใหม่ท่ีเปิ ดตัวยังมีวำงจำหน่ำยทุก
แบบ ตัง้ แต่ขนั้ ต่ำจนไปถึงขัน้ เทวะ!”
ทุกคำพูดที่เย่หยวนเอ่ยกล่ำว ได้สร้ำงควำมประหลำดใจให้แก่หยำงรุยเป็ น
โอสถเสริมปรำณเป็ นโอสถที่นิยมในหมู่เซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้
กลำงที่ใช้ในกำรบ่มเพำะพลัง ประสิทธิภำพของโอสถชนิดนีส้ งู ยิ่งกว่ำ
โอสถปรำณเทวะหลำยขุม
เมื่อก้ำวขึน้ ถึงอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำง โอสถปรำณเทวะแทบจะไม่
มีผลอันใดอีกต่อไป ดังนัน้ พวกเขำจึงต้องหันมำเลือกซือ้ โอสถเสริมปรำณ
แทน
เส้นทำงกำรบ่มพลังที่ไร้ซง่ึ ควำมช่วยเหลือจำกโอสถ กลับยำกเสียยิ่งกว่ำ

ขึน้ สวรรค์
ดังนัน้ หำกพวกเขำมีเงินทอง ย่อมจับจ่ำยซือ้ โอสถระดับสูงมำใช้ทงั้ สิน้
หำกกล่ำวถึงในแง่ของประสิทธิภำพโอสถอย่ำงเดียว ประสิทธิภำพของ
โอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะจะเทียบเท่ำกับโอสถเสริมปรำณขัน้ สูง
อย่ำงไรก็ตำมแต่ หำกพินิจวิเครำะห์จำกแง่มมุ อื่นเป็ นองค์ประกอบ โอสถ

ปรำณเทวะขัน้ เทวะมีรำคำแพงกว่ำมำก แต่ขอ้ ดีเพียงอย่ำงเดียวคือ โอสะ
ขัน้ เทวะสำมำรถกินได้อย่ำงไร้ขีดกำจัด ไม่จำเป็ นต้องมำกังวลถึง
ผลข้ำงเคียงเลย
สำหรับนักสูโ้ ดยส่วนใหญ่ ถึงจะกินโอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะได้อย่ำงไร

จำกัด แต่กลับช่วยได้ไม่มำก
และที่สำคัญที่สดุ คือ ด้วยรำคำค่ำตัวของมัน พวกเขำไม่สำมำรถซือ้ กินได้

ในระยะยำว
เนื่องจำกไม่มีทำงเลือกอื่นที่ดีกว่ำ นัน้ คือเหตุผลที่โอสถปรำณเทวะขัน้ เท

วะขำยดีในช่วงแรก
แต่หลังจำกที่หวังซวนเฟยมำถึงตระกูลหวัง เขำก็เข็นโอสถเสริมปรำณขัน้
สวรรค์ออกมำจำหน่ำยทันที แน่นอนว่ำสินค้ำตัวนีย้ ่อมได้รบั ควำมนิยม
เป็ นธรรมชำติ
เพรำะนักหลอมโอสถของเมืองกุยฉำง ได้แต่หวังพึ่งโชคลำภกว่ำจะหลอม
กลั่นโอสถขัน้ สวรรค์ได้สกั เม็ด
อย่ำงไรก็ตำมแต่ เย่หยวนในยำมนีก้ ลับบอกว่ำ เขำกำลังจะเปิ ดตัวโอสถ

ศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชนิดใหม่ขนึ ้ มำ ได้ฟังดังนัน้ พลันทำเอำหยำงรุย
ขำกรรไกรแทบร่วงกระแทกพืน้
“นะ-น้องเล็กเย่ เจ้ำ…เจ้ำมิได้หยอกข้ำเล่นใช่ไหม? ปะ-ประสิทธิภำพ

เหนือกว่ำโอสถเสริมปรำณสองเท่ำ? ไฉนข้ำถึงไม่เคยได้ยินโอสถชนิดนีม้ ำ
ก่อน?”
หยำงรุยพลำงคิดว่ำเย่หยวนคงหยอกเขำเป็ นแน่
แม้แต่ในเมืองหลวงหวูเมิ่ง โอสถที่ใช้บม่ เพำะพลังของเหล่ำเซียน

อำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำงยังเป็ นโอสถเสริมปรำณ
เขำไม่เคยได้ยินมำก่อนเลยว่ำ บนมหำพิภพแห่งนีจ้ ะมีโอสถชนิดใดที่ทรง

ประสิทธิภำพกว่ำโอสถเสริมปรำณถึงสองเท่ำ!
นอกจำกนีร้ ำคำยังเท่ำกับโอสถเสริมปรำณอีกด้วย!
นี่มนั เพ้อฝันเกินไปจริงๆ
เย่หยวนกล่ำวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ว่ำ

“ถือเป็ นปกติมำกที่ท่ำนประมุขหอไม่เคยได้ยินเรื่องนีม้ ำก่อน โอสถ
ศักดิส์ ิทธิ์ชนิดนีเ้ รียกว่ำ โอสถบ่มเพำะปรำณ เย่คนนีเ้ คยอ่ำนเจอในบันทึก
โบรำณเล่มหนึ่ง มันคือโอสถศักดิส์ ิทธิ์บรรพกำล แต่หำกท่ำนประมุขหอยัง
รูส้ กึ กังขำใจในตัวเย่คนนี ้ นอจนกว่ำเย่คนนีจ้ ะหลอมกลั่นเสร็จ แล้วค่อย
ป่ ำวประกำศอีกทีหนึ่งก็ยงั ไม่สำย”
เย่หยวนกำลังกล่ำวขึน้ เพื่อสร้ำงควำมมั่นใจให้แก่หยำงรุยโดยธรมรชำติ
ทัง้ นีค้ วำมหวังสุดท้ำยที่จะช่วยกูค้ ืนชื่อเสียงของหอมหำสมบัติให้กลับคืน
มำก็คือ โอสถบ่มเพำะปรำณ
ซึง่ ฝ่ ำยที่ได้รบั ผลประโยชน์ในตอนท้ำยก็มิใช่ใดอื่นนอกจำก หอมหำสมบัติ
หำกเปิ ดตัวหลังจำกหลอมกลั่นเสร็จสิน้ แน่นอนว่ำช่วงเวลำก่อนหน้ำล้วน

ล่วงเลยเสียเปล่ำ
แท้ท่ีจริงแล้ว โอสถบ่มเพำะพลังนี ้ มิใช่ส่งิ ที่เย่หยวนบังเอิญไปอ่ำนเจอใน
บันทึกเล่มใด ทัง้ ยังมิใช่สตู รโอสถที่หวูเฉินถ่ำยทอดให้อีกด้วย
แต่โอสถบ่มเพำะปรำณชนิดนี ้ คือสูจรโอสถที่เย่หยวนคิดค้นขึน้ มำเอง!
เย่หยวนไม่เคยยึดติดกับสูตรโอสถเหมือนคนอื่นๆมำกนัก ระหว่ำงกำร
ฝึ กปรือและขัดเกลำศำสตร์แห่งโอสถ เขำเองก็ได้ทำกำรทดลองนูน้ นี่ไป
เรือ่ ย
สำหรับนักหลอมโอสถคนอื่นๆ สูตรโอสถเป็ นดั่งเส้นทำงที่ตอ้ งเดินตำม

อย่ำงเคร่งครัด
แต่ในสำยตำของเย่หยวน สูตรโอสถเปรียบเสมือนแผนที่ เขำจะไปเดิน
สำรวจที่ไหนก็ได้ในเมื่อมีเส้นทำงอยู่ในมือ
มิเช่นนัน้ เขำก็ไม่มีทำงคิดค้นโอสถท้ำทำยสวรรค์ออกมำได้เช่นกัน
ในตอนที่อยู่ในดินแดนพฤกษำนิรนั ดร์ เย่หยวนเคยคิดค้นสูตรโอสถมำแล้ว

มำกมำย
ตอนนีเ้ ย่หยวนเข้ำถึงเต๋ำได้โดยใช้ศำสตร์แห่งโอสถเป็ นตัวเชื่อมต่อ ย่อม

เป็ นธรรมดำที่บญ
ั ญัติเทพแห่งถงเทียนย่อมมีเต๋ำแห่งโอสถอันลึกซึง้ กอปร
อยู่ดว้ ย
ผนวกรวมกับควำมเข้ำใจของเย่หยวนต่อคุณสมบัติของสมุนไพรวิญญำณ
ศักดิส์ ิทธิ์นบั หลำยพันชนิด ผลลัพธ์ท่ีได้คือสูตรโอสถศักดิส์ ิทธิ์มำกมำย
เป็ นกองพะเนิน
และโอสถบ่มเพำะปรำณก็เป็ นหนึ่งในนัน้
หยำงรุยสีหน้ำแปรเปลี่ยนในบัดดล เขำรับกล่ำวขึน้ ว่ำ
“น้องชำยเข้ำใจผิดแล้ว! ข้ำมิได้หมำยควำมเช่นนัน้ ! เพียงคำกล่ำวของ

น้องชำยกลับน่ำตื่นตะลึงเกินไป พี่หยำงคนนีจ้ ึงตกใจไปชั่วขณะ”
“ท่ำนประมุขหอไม่จำเป็ นต้องสุภำพ ที่ขำ้ ,เย่หยวนมีวนั นีไ้ ด้ ทัง้ หมดเป็ น
เพรำะหอมหำสมบัติ หำกข้ำไม่แสดงควำมกตัญญูเป็ นกำรตอบแทน เกรง
ว่ำเย่คนนีก้ ็ไม่ใช่คนแล้ว!”
ตอนที่ 1344 มอบให้ทา่ น
“พวกเจ้ำได้ยินรึยงั ? หอมหำสมบัติเตรียมเคลื่อนไหวบ้ำงแล้ว! ได้ข่ำวว่ำ

พวกเขำกำลังจะเตรียมเปิ ดตัวโอสถชนิดใหม่! ชื่อว่ำโอสถ…เออ…โอสถ
อะไรนะ?”
“โอสถบ่มเพำะปรำณ!”
“นัน้ แหละ! นัน้ แหละ! ชื่อว่ำโอสถบ่มเพำะปรำณ! ช่ำงน่ำทึ่งโดยแท้! ยิ่งไป

กว่ำนัน้ ข้ำยังได้ยินมำว่ำ ประสิทธิภำพของมันยังเหนือชัน้ กว่ำโอสถเสริม
ปรำณถึงสองเท่ำ!”
“นี่เจ้ำเองก็หเู บำเชื่อ? เห็นโอสถเป็ นตลำดซือ้ ขำยผักปลำกระมัง? เจ้ำควร
ทรำบ คำว่ำประสิทธิภำพเหนือกว่ำถึงสองเท่ำมันเกินจริงเพียงใด?”
“อืม…ก็จริง ข้ำคิดว่ำหอมหำสมบัติใกล้อยู่ไม่ไหวเต็มทน จึงจงใจใช้กล

ยุทธ์แบบนีเ้ พื่อดึงควำมสนใจของลูกค้ำกลับมำ ขอกล่ำวตำมสัตย์จริง
หอมหำสมบัติสำขำเมืองกุยฉำงอ่อนด้อยที่สดุ แล้วตัง้ แต่ท่ีขำ้ เคยเจอมำ!”
“อืม แต่เพื่อต่อกรกับหอมหำสมบัติในปี นนั้ ตระกูลหวังเองก็ออกโรงเต็ม

สูบเช่นกัน ก็หำใช่ว่ำอ่อนด้อยสักทีเดียว อย่ำงไรก็ตำมแต่…กำรที่ทงั้ สอง
ฝ่ ำยหำ้ หั่นกันเช่นนี ้ ผลประโยชน์กลับตกเป็ นของลูกค้ำอย่ำงพวกเรำ
มำกกว่ำ ส่วนเรือ่ งนีจ้ ริงเท็จอย่ำงไร เตรียมรอดูได้เลย”
…………………..
หัวข้อสนทนำหลักของผูค้ นภำยในเมืองฉำงกุยในขณะนี ้ มีแต่เรือ่ งของ

หอมหำสมบัติเต็มไปหมด
ทว่ำคนส่วนใหญ่กลับมองหอมหำสมบัติในแง่ไม่ดีเท่ำไหร่นกั
โอสถบ่มเพำะพลังคืออะไร? พวกเขำไม่เคยได้ยินมำก่อน
อย่ำงน้อยที่สดุ ทั่วทัง้ อำณำเขตของเมืองหลวงหวูเมิ่ง กลับไม่มีใครเคยได้

ยินสรรพคุณของโอสถชนิดใดที่ทำ้ ทำยสวรรค์ขนำดนีม้ ำก่อน
แม้แต่หยำงรุยที่ได้ฟังจำกปำกเย่หยวน เขำยังไม่ค่อยมั่นใจนัก แล้วจะ
นับประสำอะไรกับฝูงชนเหล่ำนี ้
ณ ตำหนักตระกูลหวัง เหล่ำสมำชิกระดับสูงจำนวนมำกกำลังนั่งประชุม
กันอยู่ พลำงเย้ยหยันข่ำวนีไ้ ม่หยุดหย่อน
“ผูอ้ ำวุโสซวน ในควำมเห็นของท่ำน มีโอกำสหรือไม่ท่ีหอมหำสมบัติจะนำ

โอสถบ่มเพำะปรำณออกมำจำหน่ำยได้จริงๆ?”
หวังซูเอ่ยถำม
หวังซวนเฟยนั่งลูบเครำเพลิน พลำงกล่ำวขึน้ ประดับรอยยิม้ แสนเหยียด
หยำมว่ำ
“ในควำมเห็นของข้ำ มีควำมเป็ นไปได้ไม่ถึงหนึ่งส่วน! สูตรโอสถเสริม

ปรำณได้ช่ือว่ำเป็ นโอสถบ่มเพำะพลังที่ดีท่ีสดุ แล้วสำหรับอำณำจักรปฐม
พระเจ้ำชัน้ กลำงในมหำพิภพถงเทียน และควำมจริงในข้อนีก้ ็ถกู พิสจู น์
มำแล้วกว่ำหลำยร้อยล้ำนปี ณ ปั จจุบนั โอสถเสริมปรำณยังคงได้รบั ควำม
นิยมไม่เสื่อมคลำย แม้ไอ้เก็กเหลือขอนัน้ จะมีพรสวรรค์เหนือชัน้ อย่ำงไร
แต่อย่ำงดีท่ีสดุ ก็ปรับปรุงสูตรโอสถให้ดีขนึ ้ ได้ไม่ถึงห้ำในร้อยส่วน ส่วนเรือ่ ง
ประสิทธิภำพเหนือกว่ำโอสถเสริมปรำณถึงสองเท่ำทวี กลับเป็ นเรือ่ งไร้
สำระสิน้ ดี!”
เมื่อได้ยินคำกล่ำวของหวังซวนเฟย ควำมกังวลของทุกคนก็สลำยหำยวับ
ไป
“ในเมื่อเป็ นเช่นนัน้ ไฉนหอมหำสมบัติถึงเลือกยืนบนปลำยเชือกกัน?”
หวังอวีเซียงเอ่ยถำม
หวังซวนเฟยกล่ำวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“หลำยสิบปี มำนีพ้ วกเขำตกต่ำอย่ำงมำก และนี่คงไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

ยิ่งได้ฟังดังนัน้ เหล่ำสมำชิกระดับสูงของตระกูลหวังทุกคนต่ำงถอนหำยใจ
ด้วยควำมโล่งอก
เปิ ดศึกต่อสูก้ นั มำอย่ำงดุเดือดตลอดสำมสิบปี ท่ีผ่ำนมำ ในที่สดุ ก็จะจบลง
เสียที
ในท้ำยที่สดุ นี ้ กำรต่อสูก้ ็ปิดฉำกลงพร้อมกับควำมพ่ำยแพ้ของหอมหำ

สมบัติ
หวังอวีเซียงกล่ำวขึน้ ทันทีดว้ ยควำมยินดีวำ่
“จำกตีตนื ้ จนบีบให้หอมหำสมบัติลม้ จมได้ ทัง้ หมดต้องขอบคุณพวกท่ำน

ทัง้ สอง,คุณชำยซูและผูอ้ ำวุโสซวน!”
“หุหุ พวกเรำก็แซ่หวังเหมือนกัน ไยต้องสุภำพอีก? ตระกูลหวังสำขำเมือง
กุยฉำงกับตระกูลหวังสำขำหลักแห่งเมืองหมิงหยำง ต่ำงก็ตอ้ งพึ่งพำอำศัย
ซึง่ กันและกัน ผูกพันฉันมิตรไม่ดีกว่ำรึ?”
หวังอวีเซียงสะดุง้ ตื่นตัวภำยในใจอย่ำงลับๆ ไหวพริบประสบกำรร์ของ

หวังซูคนนีค้ ่อนข้ำงเฉียบคมนัก
คำกล่ำวเหล่ำนีแ้ ม้นเสมือนกับปฏิเสธคำชมอย่ำงสุภำพ แตกหำกพินิจ

มองให้ขำด นัน้ หมำยถึง ยำมพวกเจ้ำทุกข์ขำ้ ช่วยเหลือ ยำมข้ำเดือดร้อน
พวกเจ้ำต้องช่วยข้ำเช่นกัน
เหล่ำเยำวชนระดับหัวกะทิของตระหวังสำขำหลักในเมืองหมิงหยำง เป็ น
สังคมกำรแข่งขันที่ชิงดีชิงเด่นกันอย่ำงดุเดือด
หวังซูท่ีตอ้ งกำรหลุดออกจำกวงล้อมนีแ้ ละทำให้ตนเองโดดเด่นที่สดุ จึง
เลี่ยงมิได้ท่ีตอ้ งหำฝักฝ่ ำยคอยสนับสนุน ทรัพยำกรสำหรับกำรบ่มเพำะ
พลังถือเป็ นปั จจัยหลักที่ไม่สำมำรถหลักเลี่ยงได้
ดังนัน้ หวังซูจึงตัดสินใจยื่นมือมำช่วยเหลือ หวังเพื่อผูกมิตรกับฝ่ ำยตระกูล

หวังสำขำเมืองกุยฉำง
หวังอวีเซียงมีปัญญำหลักแหลมตำมอำยุ แน่นอนว่ำเขำจะไม่สำมำรถ
แยกแยะควำมหมำยในคำกล่ำวของหวังซูได้อย่ำงไร?
“คุณชำยซู, ผูอ้ ำวุโสซวน ตรำบใดที่หอมหำสมบัติลม้ จมโดยสมบูรณ์

นับว่ำควำมขุ่นเคืองของตระกูลหวังสำขำเมืองกุยฉำงได้รบั กำรสะสำง
เช่นกัน บุญคุณครัง้ นีใ้ หญ่หลวงนัก!”
ประกำยแสงเย็นเจือแววอำฆำตสำดส่องออกจำกนัยน์ตำของหวังอวีเซียง
หวังซวนเฟยยิม้ แย้มกล่ำวว่ำ
“จะว่ำไป ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ เป็ นแค่อำคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหำ

สมบัติเท่ำนัน้ ตรำบใดที่ไม่มีหอมหำสมบัติอีกต่อไป กำรจะฆ่ำมันหลังจำก
นีก้ ลับง่ำยเกินไป ต่อให้หยำงรุยออกโรงปกป้อง ต่อหน้ำพวกข้ำมันก็ไม่
นับเป็ นอันใด!”
เมื่อหอมหำสมบัติปิดตัวลง เย่หยวนเองก็ไม่ตำ่ งอะไรกับต้นกล้ำอ่อนไร้

รำกแหน
ตระกูลหวังในตอนนีม้ ีเซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำถึงสองคน หำกยังไม่
สำมำรถจับตัวเย่หยวนมำได้ เกรงว่ำไปฆ่ำตัวตำยดีกว่ำ?
…………………….
อีกครึง่ เดือนต่อมำ เย่หยวนก็ออกจำกกำรเก็บตัวอีกครัง้
เมื่อหยำงรุยเห็นเย่หยวนในตอนนี ้ ถึงกับสะดุง้ โหย่งด้วยควำมตกตะลึงสุด

ขีดประดุจเห็นผี
“เจ้ำ…เจ้ำเลื่อนระดับชัน้ แล้ว?!”
ครึง่ เดือนก่อนหน้ำ เย่หยวนยังห่ำงไกลจจจำกอำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้

กลำงอยู่ไกลโข
ทว่ำครึง่ เดือนถัดมำ กลับเลื่อนระดับชัน้ แล้ว?
นี่ไม่เร็วจนถึงขัน้ วิปลำสไปหน่อยรึ?
นักสูท้ ่ีฝึกปรือโดนทั่วไป จำกอำณำจักรปฐมพระเจำชัน้ ต้นถึงอำณำจักร

ปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำง ไม่ว่ำยังไงอย่ำงน้อยก็ตอ้ งใช้ระยะเวลำกว่ำหลำย
พันปี
แม้แต่อจั ฉริยะผูม้ ำกพรสวรรค์ หรือผูค้ รอบครองสุดยอดวรยุทธบ่มเพำะ
พลัง กระทั่งใครก็ตำมที่มีกองโอสถคอยสนับสนุนไม่ขำดมือ ก็จำต้องใช้
เวลำกว่ำหลำยร้อยปี
ทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำงได้ภำยในสิบห้ำวัน นี่ไม่ผิด

ประหลำดเกินไปหน่อยรึ?
เย่หยวนคลี่ยิม้ บำงพลำงกล่ำวว่ำ
“ประสบพบโชคดีจึงสำมำรถทะลวงผ่ำนปั ญหำคอขวดได้ในอึดใจ ท่ำน

ประมุขควรทรำบ ไม่เพียงข้ำจะมีโอสถปรำณเทวะขัน้ เทวะเท่ำนัน้ แต่ขำ้
ยังมีโอสถบ่มเพำะพลังขัน้ เทวะคอยช่วยอีกแรง”
ร่ำงกำยหยำงรุยสั่นสะท้ำนไปทั่วตัว เขำเอ่ยถำมอย่ำงแปลกใจขึน้ ว่ำ
“เจ้ำหลอมกลั่นโอสถบ่มเพำะปรำณเสร็จสิน้ แล้ว?”
เย่หยวนหัวเรำะคิกคักเล็กน้อย กล่ำวตอบว่ำ
“หรือเป็ นไปได้ไหมที่ท่ำนประมุขหอคิดว่ำข้ำล้อเล่น? ท่ำนลองดูน่ีสิ!”
ขวดโอสถขนำดพอดีมือปรำกฏขึน้ ในมือเย่หยวน เมื่อเปิ ดฝำออกมำกลิ่นสุ

คนธรสหอมฉุยพลันกระจำยทั่วบริเวณ
ฤทธิ์โอสถช่ำงเข้มข้นอุดมสมบูรณ์!
หยำงรุยรับโอสถมำเม็ดหนึ่งด้วยควำมฉงนใจ เร่งตรวจสอบพร้อมท่ำที
อยำกรูอ้ ยำกเห็น
พินิจมองไปที่โอสถบ่มเพำะปรำณเป็ นครัง้ แรก หยำงรุยรูส้ กึ เชื่อมั่นสุด

หัวใจ ยำมนีห้ อมหำสมบัติรอดพ้นจำกวิกฤตแล้ว!
แม้ยงั ไม่รูว้ ำ่ ฤทธิ์โอสถเม็ดนีท้ รงประสิทธิภำพเพียงใด แต่เพียงพิจำรณำ

จำกรูปลักษณ์และลักษณะเด่นจำกภำยนอก เขำก็ม่นั ใจอย่ำงยิ่ง
“น้องเล็กเย่…ข้ำ…ข้ำขอลองได้ไหม?”
หยำงรุยเอ่ยถำมขึน้ ด้วยควำมตื่นเต้น
“แน่นอนท่ำน!”
หยำงรุยตบโอสถเม็ดนัน้ เข้ำปำกโดยตรง เมื่อเม็ดโอสถเข้ำสูช่ ่องปำก มันก็

ออกฤทธิ์กระจำยไปทั่วกำยำทันที
เขำรูส้ กึ ได้บลั ดลในเสีย้ วอึดใจต่อมำ เป็ นที่ชดั เจนว่ำเขำมิได้บม่ เพำะพลัง

มำเนินนำนแล้ว แต่จ่ๆู ระดับพลังปรำณเทวะภำยในร่ำงพลันเพิ่มขึน้ ทันที
แม้จะเล็กน้อยก็ตำม!
อย่ำมองว่ำมันเพิ่มระดับพลังปรำณเทวะเพียงเล็กน้อย อย่ำลืมเสีย หยำง

รุยยังไม่ทนั ขัดเกลำและดูดซับฤทธิ์โอสถเลยด้วยซำ้ !
เมื่อซูหลิงปูเ้ ห็นสีหน้ำอันแสนลุม่ หลงของหยำงรุย เขำก็อดใจเอ่ยปำกถำม
มิได้ว่ำ
“เป็ นอย่ำงไรบ้ำงท่ำนประมุขหอ?”
ทว่ำหยำงรุยกลับไม่สนใจเขำแม้สกั นิด แต่หนั ไปทำงเย่หยวนและกล่ำว

พร้อมกระโดดโล้ดเต้นด้วยควำมดีใจสุดขีด
“น้องเล็กเย่ เจ้ำช่ำงน่ำทึ่งโดยแท้! ข้ำมั่นใจอย่ำงที่สดุ ว่ำ ทันทีท่ีโอสถชนิด

นีถ้ กู วำงจำหน่ำย ทั่วทัง้ มหำพิภพถงเทียนต่ำงต้องสั่นสะเทือน! นี่คือกำร
ค้นพบครัง้ ใหญ่ท่ีจะปฏิวตั ิโลกแห่งโอสถไปตลอดกำล! โอสถบ่มเพำะพลัง
ชนิดนีจ้ ะนำมำซึง่ ประโยชน์มำกมำยสำหรับเหล่ำนักสูร้ ะดับล่ำงในมหำ
พิภพถงเทียน!”
สีหน้ำกำรแสดงออกของซูหลิงปูถ้ ึงกับแข็งค้ำงไปดือ้ ๆ ก่อนพรูหำยใจเย็น
ช้ำๆหวังดึงสติกลับคืน
คำกล่ำวของหยำงรุยให้ค่ำหนักเกินไป!
ปฏิวตั ิโลกแห่งโอสถไปตลอดกำล…นำมำซึง้ ประโยชน์ต่อนักสูใ้ นมหำ

พิภพถงเทียน!
ประเมินค่ำสูงลิบลิ่ว!
แต่เย่หยวนเพียงยิม้ บำงเป็ นคำตอบ ก่อนจะหยิบกล่องหยกใบหนึ่งขึน้ มำ

และส่งให้ขณะกล่ำวพลำงว่ำ
“ภำยในกล่องหยกใบนีค้ ือสูตรโอสถบ่มเพำะปรำณ ข้ำขอมอบให้แก่ท่ำน
ประมุขหอ หลำยสิบปี มำนี ้ ข้ำ,เย่หยวนติดหนีบ้ ญ
ุ คุณหอมหำสมบัติมำ
มำกมำยเหลือเกิน ข้ำเองก็ไม่มีอะไรจะตอบแทนเช่นกัน นอกจำกสูตร
โอสถบ่มเพำะปรำณอันนี”้
เนือ้ กำยพลันสั่นเทำไม่หยุด หยำงรุยสำดสำยตำจับจ้องเย่หยวนด้วย

ควำมสงสัยและกล่ำวว่ำ
“น้องเล็กเย่ เจ้ำ…เจ้ำมิได้ลอ้ เล่นใช่ไหม? เจ้ำควรตระหนักดีท่ีสดุ ว่ำ สูตร

โอสถบ่มเพำะปรำณนีม้ ีค่ำมหำศำลเพียงใด!”
“เพรำะข้ำตระหนักทรำบดี จึงมอบให้แก่ท่ำนประมุขหอ”
ตอนที่ 1345 ขายหมด
หยำงรุยมองไปที่เย่หยวนด้วยสำยตำเปี่ ยมกตัญญู ก่อนจะพบว่ำเย่หยวน

เองก็กำลังจับจ้องเขำด้วยรอยยิม้
เขำสะดุง้ เฮือกภำยในใจอย่ำงลับๆ ยำมนีเ้ ขำตระหนักได้ในทันทีว่ำ เพรำะ

เหตุใดเย่หยวนถึงทำเช่นนี ้
‘เด็กคนนีช้ ่ำงมีควำมคิดที่ละเอียดและพิถีพิถนั ทุกขัน้ ตอนเกินวัยไปมำก

กำรมอบสูตรโอสถลำ้ ค่ำขนำดนีใ้ ห้ นับเป็ นกำรเคลื่อนไหวที่งดงำมและ
ชำญฉลำดยิ่ง!’
หยำงรุยเอ่ยชมเย่หยวนภำยในใจ
แม้แต่หยำงรุยยังเห็นถึงควำมสำคัญของสูตรโอสถชนิดนี ้ แล้วคนอื่นๆจะ
มองไม่เห็นได้อย่ำงไร?
เมื่อโอสถบ่มเพำะปรำณถูกวำงจำหน่ำยออกไป เพียงไม่นำนควำมนิยม
ของมันจะแพร่กระจำยไปทั่วทัง้ มหำพิภพถงเทียนเร็วดุจโรคระบำด
ซึง่ ทุกคนต่ำงทรำบดี ยังมีใครอีกในหอมหำสมบัติท่ีสำมำรถคิดค้นสูตร

โอสถอันท้ำทำยสวรรค์ได้ขนำดนี ้ นอกจำกอำคันตุกะนักหลอมโอสถของ
หอมหำสมบัตอิ ย่ำงเย่หยวน? แน่นอนนี่มิใช่เรือ่ งดีเลยสำหรับเย่หยวน นี่
จะกลำยมำเป็ นมันเผำร้อนๆในมือเย่หยวนทันที
ซึง่ เรือ่ งนีอ้ ำจปะทุขนึ ้ รุนแรงจนเกิดเหตุโศกนำฎกรรมครัง้ ใหญ่เลยก็เป็ นได้
แต่หำกบอกว่ำสูตรโอสถชนิดนีเ้ ป็ นของหอมหำสมบัติ เหตุกำรณ์ทงั้ หมด

จะแตกต่ำงไปจำกเดิมโดยสิน้ เชิง
หอมหำสมบัติเป็ นธุรกิจหลักของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหำสมบัติ มีใคร
บ้ำงกล้ำยั่วยุลว่ งควำมลับธุรกิจภำยในของกำรดำรงอยู่ระดับนีบ้ ำ้ ง?
แม้แต่ระดับชัน้ จักรพรรดิเทพสวรรค์ดว้ ยกันยังไม่อยำกไปตอแยสร้ำง

ปั ญหำ กับแค่สตู รโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลำงเล็กน้อย นี่กลับได้ไม่
คุม้ เสีย
ในจุดนี ้ กำรเคลื่อนไหวและตัดสินใจของเย่หยวนนับว่ำฉลำดรอบคอบ
และอีกเรือ่ งที่สำคัญก็คือ เย่หยวนก็เอ่ยปำกกล่ำวไปแล้ว เขำต้องกำรตอบ

แทนบุญคุณจริงๆ
เพียงว่ำของขวัญชิน้ นีล้ ำ้ ค่ำเกินไปมำก
เมื่อหอมหำสมบัติสำขำเมืองกุยฉำงเปิ ดตัวโอสถบ่มเพำะปรำณ พร้อม

กวำดเงินทำกำไรได้อย่ำงมหำศำล ลองคิดได้เลย…สิ่งใดจะเกิดขึน้ ต่อจำก
นี?้
หลังจำกที่หยำงรุยมอบสูตรโอสถชนิดนีใ้ ห้แก่หอมหำสมบัติ เขำจะถูกตบ

รำงวัลมูลค่ำมหำศำลเกินจินตนำกำร
ควำมโปรดปรำนนีม้ ิอำจกล่ำวได้ว่ำไม่ใหญ่!
แน่นอน หยำงรุยเข้ำใจแจ่มแจ้ง เย่หยวนเลือกที่จะไม่ให้สตู รโอสถแก่เขำก็

ได้เช่นกัน แค่ผลกำไรจำกกำรจำหน่ำยโอสถบ่มเพำะปรำณหลังจำกนี ้ ก็
นับเป็ นค่ำตอบแทนที่เกินพอแล้ว แต่เพื่อป้องกันมิให้หอมหำสมบัติเกิด
ปั ญหำเช่นนีอ้ ีกในอนำคต เขำจึงต้องมอบสูตรโอสถ หวังสร้ำงควำมมั่นคง
ให้แก่ธรุ กิจของหยำงรุยต่อไป
ท้ำยที่สดุ นี ้ มีวิธีรบั มือมำกมำยกับตระกูลหวัง แค่หลอมกลั่นโอสถเสริม

ปรำณขัน้ เทวะให้จำนวนหนึ่งและจำกไปอย่ำงเงียบๆ ทัง้ นีก้ ็ไม่มีอะไร
เกี่ยวข้องกับเย่หยวนอีกแล้ว
ด้วยเหตุนีม้ นั ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสจู น์ว่ำ เย่หยวนให้ควำมสำคัญกับ

มิตรภำพมำเป็ นอันดับหนึ่ง
ถึงขัน้ ที่ว่ำยอมมอบของลำ้ ค่ำเช่นนี ้ เพื่อสร้ำงรำกฐำนที่ม่นั คงให้แก่หอม

หำสมบัติ
หยำงรุยสูดหำยใจลึกๆและกล่ำวว่ำ
“น้องเล็กเย่ ข้ำเข้ำใจแล้ว! ในอนำคตต่อไป โปรดนับข้ำเป็ นพี่นอ้ งของเจ้ำ

คนนึง ยำมใดมีประสบปั ญหำ สำมำรถเรียกข้ำให้ออกโรงได้ทกุ เมื่อ!
พี่ชำยคนนีต้ อ้ งขอบคุณเจ้ำเป็ นอย่ำงยิ่ง!”
“เช่นนัน้ ข้ำขอเสียมำรยำท เรียกท่ำนว่ำพี่หยำง พี่หยำง,โอสถบ่มเพำะ

ปรำณมีขนั้ ตอนกำรหลอมกลั่นค่อนข้ำงยำก หำกผูอ้ ำวุโสซ่งมีขอ้ สงสัยไม่
เข้ำใจอะไร ท่ำนก็ให้เขำเข้ำมำหำข้ำได้ทกุ เมื่อ”
หยำงรุยพยักหน้ำและกล่ำวว่ำ
“เข้ำใจแล้ว ไม่มีปัญหำ!”
ผูอ้ ำวุโสซ่งเป็ นจอมเทพโอสถสองดำวที่เบือ้ งบนส่งมำให้
เพียงว่ำหลังจำกที่เขำมำ สถำนกำรณ์กลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมำกนัก
…………………….
“บัดซบ! บัดซบ! ข้ำมำไม่ทนั อีกแล้ว! ไอ้ฝงู สัตว์พวกนีไ้ ฉนมำเร็วกว่ำ
ตลอด?”
“หอมหำสมบัติจะวำงจำหน่ำยโอสถบ่มเพำะปรำณชุดใหม่ในวันพรุง่ นี ้
วันนีก้ ลับมำไม่ทนั กิน รินนำ้ สักหยดยังไม่ทนั !”
“ให้ตำยเถอะ! นัน้ เจ้ำ! เจ้ำซือ้ ทันรึ?! ข้ำขอซือ้ ต่อ ข้ำให้ผลึกปรำณเทวะห้ำ

สิบก้อนต่อหนึ่งเม็ดไม่เกี่ยงคุณภำพ! พอจะขำยให้ขำ้ ได้ไหม?”
“ฝันไปเถอะ! อยำกจะซือ้ ต่อข้ำแต่ให้แค่หำ้ สิบก้อน? ผลึกปรำณเทวะห้ำ

ร้อยก้อนต่อหนึ่งเม็ด! นอกจำกนี ้ หำกวันหน้ำพวกเจ้ำแย่งซือ้ โอสถบ่ม
เพำะปรำณมำได้ จะต้องแบ่งขำยข้ำในรำคำเดิม!”
“หน้ำเลือดนัก! ไปตำยที่ไหนก็ไป!”
………………………
ทันทีท่ีวำงจำหน่ำยโอสถบ่มเพำะปรำณ มันก็ขำยดีเป็ นพลุแตกระเบิดลั่น

ทั่วทุกมุมของเมืองกุยฉำง
ประตูทำงเข้ำหอมหำสมบัติเรียกได้ว่ำแทบพัง!
เย่หยวนใช้เวลำอีกครึง่ เดือน หลอมกลั่นโอสถบ่มเพำะปรำณชุดใหญ่
ส่วนเรือ่ งอื่นๆ เขำกลับมิได้สนใจ
ในด้ำนกลยุทธ์ทำงกำรตลำด หยำงรุยและซูหลิงปูน้ บั เป็ นพ่อค้ำหัวธุรกิจผู้

เจนจัดมำกประสบกำรณ์ทงั้ คู่
ทัง้ สองช่วยระดมควำมคิด งัดเอำกลเม็ดต่ำงๆนำๆออกมำใช้เพื่อโฆษณำ

ตัวสรรพคุณสินค้ำ พวกเขำยังไม่นำโอสถออกมำขำยทันที แต่กลับนำ
โอสถบ่มเพำะปรำณชุดแรกที่เย่หยวนเคยให้ไว้แจกจ่ำยให้แก่เหล่ำนักสู้
เพื่อทดลองสรรพคุณโดยไม่เสียสักแดง
กลุม่ คนทดลองชุดแรกย่อมเต็มไปด้วยควำมสงสัย ส่วนใหญ่ท่ีอำสำเข้ำมำ

ทดลองล้วนแล้วแต่มำเพื่อจับผิดหวังแหกหน้ำ
อย่ำงไรก็ตำม ทันทีท่ีคนกลุม่ แรกทดลองโอสถเสร็จสิน้ โอสถบ่มเพำะพลัง
ปรำณก็ดงั ระเบิดระเบ้อทั่วทัง้ เมืองกุยฉำง!
โอสถบ่มเพำะปรำณเป็ นโอสถชนิดใหม่เอี่ยม ทันทีท่ีกลืนโอสถชนิดนีล้ งไป

ฤทธิ์โอสถก็กระจำยทั่วทัง้ ร่ำง ประสิทธิภำพเหนือชัน้ อย่ำงชัดเจน
แม้ว่ำทุกคนต่ำงก็ยงั สงสัยในประสิทธิภำพของโอสถบ่มเพำะพลัง แต่

แน่นอนว่ำพวกเขำล้วนให้ควำมสนใจกันอย่ำงล้นหลำม
ในท้ำยที่สดุ นี ้ เรือ่ งโอสถชนิดใหม่ของหอมหำสมบัติก็กลำยมำเป็ น

ประเด็นร้อนแรงที่สดุ ในช่วงเวลำนี ้
หลังจำกกลุม่ ทดลองตบโอสถเข้ำปำกเพื่อทดสอบฤทธิ์มนั ปรำกฏว่ำรัศมี
แรงกดดันของพวกเขำเหล่ำนัน้ ก็เพิ่มสูงขึน้ กับตำ ทัง้ ๆที่ยงั ไม่ทนั ขัดเกลำ
หรือดูดซับใดๆทัง้ สิน้ !
สรรพคุณที่สดุ ยอดแบบนี ้ โอสถเสริมปรำณไม่สำมำรถทำได้แน่นอน
เหล่ำผูค้ นที่ได้เข้ำร่วมกำรทดสอบ หลังจำกที่ทดลองกันเสร็จสรรพ ถึงกับ

เร่งควักผลึกปรำณเทวะทัง้ หมดออกมำ หวังเหมำหมดยกคลังโดยไม่ลงั เล
เมื่อทุกคนเห็นเช่นนัน้ จึงยิ่งเป็ นกำรกระตุน้ ควำมต้องกำรของทุกคนมำก

ขึน้ ไปอีก
ดังนัน้ สิทธิ์กำรทดสอบสำหรับกลุม่ คนในชุดที่สองและสำม เหล่ำฝูงชน
ต่ำงแห่กนั จับจองแย่งกันอย่ำงบ้ำคลั่ง
ถึงขัน้ ที่วำ่ มีหลำยต่อหลำยคนขอประมูลซือ้ ต่อสิทธิ์เหล่ำนัน้ ด้วยรำคำที่สงู

ลิบลิ่ว ทัง้ หมดก็เพื่อเข้ำไปทดสอบประสิทธิภำพโอสถ
ว่ำกันว่ำรำคำประมูลสิทธิ์เข้ำทดลองมีรำคำสูงสุดอยู่ท่ีผลึกปรำณเทวะ
ระดับต่ำถึงหนึ่งหมื่นก้อน!
หลังจำกจบช่วงทดสอบประสิทธิภำพโอสถ หอมหำสมบัติแทบระเบิด!
ธำรฝูงชนแห่เข้ำมำไม่หยุดหย่อน หอมหำสมบัติผงำดขึน้ สูจ่ ดุ สูงสุด

รำคำเท่ำกับโอสถเสริมปรำณ แต่ประสิทธิภำพโอสถกลับสูงกว่ำเป็ นสอง
เท่ำ แล้วยังมีใครโง่ซอื ้ โอสถเสริมปรำณกันอีก?
ดังนัน้ มิใช่แค่ตระกูลหวัง ทัง้ ร้ำนค้ำของตระกูลหลูแ่ ละตระกูลหลิน แทบจะ

กลำยเป็ นที่เปลี่ยวร้ำงไร้ผคู้ นในชั่วข้ำมคืน
ณ ตำหนักตระกูลหวัง ไม่มีผใู้ ดอยู่อย่ำงเป็ นสุขได้เลยสักคน รัง้ แต่เดินไป

เวียนมำไม่หยุดด้วยควำมกังวลสุดขีดคล้ำยมดบนกระทะร้อน
“ผูอ้ ำวุโสซวน ไหนท่ำนบอกว่ำ ไม่มีทำงที่พวกมันจะวำงจำหน่ำยโอสถบ่ม

เพำะพลังได้? ตอนนีพ้ วกเรำไร้ซง่ึ มำตรกำรตอบโต้ใดๆเลย! ได้แต่น่งั เฉยๆ
รอวันตำย!”
หวังซูเอ่ยปำกบ่น
สีหน้ำกำรแสดงออกของหวังซวนเฟยบิดเบีย้ วน่ำเกลียดยิ่งไม่ต่ำง ยิ่งไป

กว่ำ เขำยังเป็ นคนที่ลำบำกใจที่สดุ แล้ว
เพรำะก่อนหน้ำ เขำดันลั่นวำจำด้วยควำมมั่นใจยิ่งว่ำ ฝ่ ำยหอมหำสมบัติ

ไม่มีทำงหลอมกลั่นโอสถบ่มเพำะปรำณอะไรนัน้ ได้แน่นอน
ฉะนัน้ แล้ว นี่ย่ิงกว่ำถูกลำกออกมำตบหน้ำฉะใหญ่กลำงถนน!

ในควำมเป็ นจริง หวังซูเองก็ทรำบดี ถึงแม้ตระกูลหวังจะรูท้ นั ตอบสนองได้
ตัง้ แต่เนิ่นๆ แต่หำกต้องเผชิญหน้ำกับสุดยอดไพ่ตำยอย่ำงโอสถบ่มเพำะ
ปรำณ พวกเขำเองก็ไปไม่เป็ นเช่นกัน
“นี่กลับโทษข้ำมิได้เช่นกัน! แล้วพวกเจ้ำทุกคนตรัสรูท้ รำบเองได้หรือไม่วำ่

เรือ่ งโอสถบ่มเพำะปรำณอะไรนัน้ จะเป็ นควำมจริง?”
หวังซวนเฟยกล่ำวโต้
“หมำยควำมว่ำตระกูลหวังสำขำเมืองกุยฉำงคงมิอำจอยู่รอดแล้วกระมัง?”
หวังซูกล่ำวประชดขึน้ ทันที
หลำยทศวรรษที่ผ่ำนมำ เพื่อโค่นล้มหอมหำสมบัติ ค่ำใช้จ่ำยที่ตระกูลหวัง
ต้องแบกรับก็เป็ นจำนวนมหำศำลเช่นกัน
แต่พวกเขำกลับคำดไม่ถึง ไม่เพียงหอมหำสมบัติยงั คงอยู่รอด แต่พวกมัน

กลับผงำดขึน้ สูจ่ ดุ สูงสุดอีกครัง้ ได้!
กำรเคลื่อนไหวครัง้ ใหญ่ของหอมหำสมบัติในรอบนี ้ อำจเล่นพวกเขำถึง

ตำยได้!
หวังซวนเฟิ งแสยะยิม้ เย็นกล่ำวขึน้ ว่ำ
“โง่เง่ำนัก! หวังซู ควำมคิดควำมอ่ำนของเจ้ำยังคงตืน้ เขินเกินไป! หำกเป็ น

เช่นนีจ้ ะสำมำรถรับตำแหน่งสำคัญในอนำคตได้อย่ำงไร? ในมุมมองของ
ข้ำ กำรเปิ ดตัวโอสถบ่มเพำะปรำณจักส่งผลกระทบต่อมหำพิภพถงเทียน
ทัง้ หมด! จักรพรรดิเทพสวรรค์มหำสมบัติจะต้องใช้โอสถชนิดนี ้ เพื่อ
กอบโกยผลกำไรอย่ำงไร้ขีดจำกัด!”
หวังซูกระนิ่มยิม้ เย็นชำกล่ำวว่ำ
“ผูอ้ ำวุโสซวน ท่ำนคิดว่ำข้ำมิไม่เคยนึกถึงจุดนีเ้ ลยรึ? เพียงว่ำเด็กหนุ่มที่

ชื่อเย่หยวนไม่มีทำงมอบสูตรโอสถชนิดนีใ้ ห้ง่ำยๆแน่นอน! สูตรโอสถที่
สำมำรถทำกำไรมหำศำลขนำดนี ้ ใครจะโง่คำยออกมำง่ำยๆกัน? ใน
ท้ำยที่สดุ นีพ้ วกมันอำจตีกนั เอง!”
หวังซวนเฟยตัวแข็งทื่อในบัดดล เห็นได้ชดั ว่ำ เขำไม่เคยคิดถึงจุดนีม้ ำก่อน

หวังซูเหลียวมองไปที่หวังซวนเฟยเล็กน้อยและกล่ำวต่อว่ำ
“ดังนัน้ แล้ว ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ กำลังขุดหลุมฝังศพตัวเองเท่ำนัน้ ! อย่ำเห็น

เพียงว่ำยำมนีพ้ วกมันสุขใจ อีกไม่นำนเกินรอ ทัง้ ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ และ
หอมหำสมบัติจะเสียทุกอย่ำง! ใกล้ถึงเวลำแล้ว หึห!ึ ”
พลันได้ยินคำวิเครำะห์ของหวังซู ทำให้หวังซวนเฟยและที่เหลือจุด
ประกำยควำมหวังขึน้ อีกครัง้ !
ยำมนีห้ วังอวีเซียงเอ่ยปำกกล่ำวว่ำ
“เช่นนัน้ คุณชำยซูก็หมำยควำมว่ำ…ให้พวกเรำนิ่งไว้ก่อนอย่ำพึ่ง
เคลื่อนไหวสุม่ สี่สมุ่ ห้ำ?”
หวังซูพยักหน้ำและกล่ำวว่ำ
“ถูกต้อง!”
แต่สีหน้ำกำรแสดงออกของหวังอวีเซียงกลับไม่สดู้ ีนกั เขำกล่ำวขึน้ อย่ำง

กล้ำๆกลัวๆว่ำ
“แต่ตระกูลหวังสำขำเมืองกุยฉำงของเรำไม่สำมำรถทำอะไรหอมหำสมบัติ
ในยำมนีไ้ ด้เลย แถมหลำยปี มำนี ้ ทัง้ ทรัพยำกรและเงินทองจำนวน
มหำศำลของเรำเองก็แทบไม่เหลือใช้แล้ว หำกให้รงั้ รอต่อไปเกรงว่ำไม่ไหว
แล้ว ก่อนที่หอมหำสมบัติจะทำลำยกันเอง ตระกูลหวังของเรำคงพังพินำศ
ไปเสียก่อน!”
หวังซูอำศัยอยู่ในเมืองกุยฉำงมำเป็ นเวลำหลำยสิบปี แล้ว จึงเข้ำใจดีถึง

สภำพกำรเงินและควำมคล่องตัวของตระกูลหวังในปั จจุบนั
ถึงช่วงหลำยปี มำนีธ้ รุ กิจจะเริม่ ฟื ้ นตัวกลับมำ แต่ยคุ แห่งควำมตกต่ำก่อน

หน้ำกลับสร้ำงควำมเสียหำยมำกเกินไป
หวังซูได้ยินเช่นนัน้ ก็ครุน่ คิดอยู่พกั ใหญ่และกล่ำวว่ำ
“สองสำมวันต่อจำกนี ้ ข้ำจะส่งสำสน์ขอควำมช่วยเหลือไปยังตระกูลหลักดู
ให้พวกเขำส่งทรัพยำกรเข้ำหนุนหลังพวกเรำ! สงครำมในครำนีล้ ว่ งเลยไป
เกินครึง่ แล้ว ยำมนีเ้ หลือแค่ว่ำใครจะอยู่ได้นำนกว่ำเท่ำนัน้ !”
ตอนที่ 1346 โชคดี
“ผูอ้ ำวุโสเฟิ ้ งเป็ นอย่ำงไรบ้ำง? ท่ำนหลอมกลั่นออกมำได้หรือไม่?”
คนที่เอ่ยถำมขึน้ มีนำมว่ำ ห่ำนเทียนแห่งหอมหำสมบัติสำขำเมืองหลวงหวู

เมิ่ง และชำยชรำที่อยู่ตรงข้ำมเขำคือหัวหน้ำนักหลอมโอสถแห่งหอมหำ
สมบัติ จอมเทพโอสถสำมดำว,เซียวเฟิ ้ ง
เซียวเฟิ ้ งส่ำยหัว คลี่ยิม้ ขื่นกล่ำวว่ำ
“เรำชำยชรำเองก็ศกึ ษำศำสตร์แห่งโอสถมำนับหลำยหมื่นปี แต่กลับไม่คิด

ไม่ฝันมำก่อน แม้แต่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลำงก็ยงั ไม่มีปัญญำ
หลอมกลั่น!”
ห่ำนเทียนตกตะลึงอย่ำงยิ่งเมื่อได้ยินแบบนัน้ เขำกล่ำวด้วยควำมไม่
อยำกจะเชื่อว่ำ
“ไม่ได้เลยงัน้ รึ? นี่…นี่เป็ นไปได้อย่ำงไร? โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้

กลำง แม้แต่ท่ำนที่เป็ นจุดสูงสุดแห่งจอมเทพโอสถสำมดำวก็ยงั หลอมกลั่น
ไม่ได้จริงๆ?”
ครึง่ เดือนก่อน ห่ำนเทียนได้รบั สูตรโอสถบ่มเพำะปรำณมำจำกหอมหำ

สมบัติสำขำเมืองกุยฉำง
ด้วยหัวคิดทำงด้ำนธุรกิจอันฉลำดหลักแหลมของหยำงรุย หลังจำกที่ได้รบั
สูตรโอสถของเย่หยวน เขำก็เริม่ คิดต่อยอดสร้ำงโอกำสเพื่ออนำคตทันที
ซึง่ หลังจำกที่สง่ ถึงมือห่ำนเทียนแล้ว เขำจึงเร่งระดมเหล่ำนักหลอมโอสถ
ของเมืองหลวงหวูเมิ่งทันที เพื่อหลอมกลั่นโอสถบ่มเพำะปรำณตำมสูตรที่
ได้มำ
แต่เขำกลับตระหนักได้ทนั ทีในเวลำต่อมำ เขำคิดง่ำยเกินไป!
แม้หอมหำสมบัติในอำณำเขตเมืองหลวงหวูเมิ่งจะมีขมุ พลังอ่อนแอที่สดุ
แต่ในจำนวนเหล่ำนัน้ ก็มีจอมเทพโอสถสองดำวไม่นอ้ ยเช่นกัน
ทว่ำเหล่ำจอมเทพโอสถสองดำวกลับไม่มีใครสำมำรถหลอมกลั่นโอสถบ่ม
เพำะปรำณสำเร็จเลยสักคน!
ในท้ำยที่สดุ นี ้ ห่ำนเทียนไร้ซง่ึ ทำงเลือกอื่นจนต้องเชือ้ เชิญจอมเทพโอสถ
สำมดำวอย่ำงเซียวเฟิ ้ งให้ออกโรง
อย่ำงไรก็ตำม สิ่งที่ทำให้ห่ำนเทียนประหลำดใจหนักเลยก็คือ แม้แต่เซียว

เฟิ ้ งก็ยงั ล้มเหลว!
โอสถบ่มเพำะปรำณมันไม่หลอมกลั่นยำกเกินไปหน่อยรึ?
เซียวเฟิ ้ งถอนหำยใจเฮือกใหญ่และกล่ำวว่ำ
“สูตรโอสถชนิดนีค้ ือผลงำนชิน้ เอกของมหำพิภพถงเทียน หำกปรำศจำก

ควำมเข้ำใจต่อศำสตร์แห่งโอสถในระดับลึกซึง้ ก็ไม่มีทำงหลอมกลั่นมันได้
เลย เรำชำยชรำ…ยังขำดตกไปหนึ่งส่วน!”
แท้ท่ีจริง เซียวเฟิ ้ งก็เกือบจะหลอมกลั่นได้สำเร็จแล้วเช่นกัน เพียงว่ำในขัน้
ตอยสุดท้ำยดูเหมือนว่ำควำมเข้ำใจของเขำยังลึกซึง้ ไม่พอ
ได้ยินวำจำคำกล่ำวแบบนี ้ ห่ำนเทียนถึงกับสะท้ำนขวัญจิตใจร่วงวูบ
ตอนที่เขำได้รบั สูตรโอสถบ่มเพำะปรำณมำ เขำดีใจเป็ นบ้ำเป็ นหลังประดุจ

ได้ขมุ สมบัติชิน้ โต แต่ยำมนีห้ ำกปรำศจำกผูค้ ่คู วรกลับแทบไม่มีค่ำอันใด
หำกไม่สำมำรถหลอมกลั่นออกมำได้ นี่ก็ไม่ตำ่ งอะไรกับเศษกระดำษแผ่น

หนึ่งจริงหรือไม่?
“ข้ำไม่คิดมำก่อนเลยว่ำ นี่จะเป็ นกำรตักนำ้ ใส่ตะแกรง สวรรค์เล่นตลก
แล้ว…เฮ้ออ…”
ห่ำนเทียนกล่ำวขึน้ อย่ำงหดหู่ใจ
เซียวเฟิ ้ งลูบเครำยำวไปพลำง ครุน่ คิดพินิจถึงเรือ่ งนีค้ รูใ่ หญ่ก่อนกล่ำวว่ำ
“ท่ำนประมุขหอ ข้ำมีควำมคิดดีๆแล้ว!”
ห่ำนเทียนโพล่งกล่ำวตอบสนองทันควัน
“ผูอ้ ำวุโสเฟิ ้ งคิดเห็นอย่ำงไร โปรดอย่ำลังเลที่จะกล่ำว!”

เซียวเฟิ ้ งกล่ำวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“ข้ำไปเมืองกุยฉำงสักเที่ยวนึง!”
ห่ำนเทียนตัวแข็งทื่ฉบั พลัน รีบเร่งส่ำยหัวอำนกล่ำวว่ำ
“ดูไม่เหมำะสมเท่ำไหร่นกั จริงหรือไม่? ผูอ้ ำวุโสเฟิ ้ ง,สถำนะของท่ำนสูงส่ง

จะให้เดินทำงไปยังสถำนที่ทรุ กันดำรเช่นนัน้ ได้อย่ำงไร? หำกท่ำนต้องกำร
เข้ำพบอำคันตุกะนักหลอมโอสถนำมว่ำ เย่หยวน ให้ขำ้ เชิญเขำเข้ำมำพบ
ท่ำนที่น่ีดีกว่ำ”
ในสำยตำของพวกเขำ เมืองกุยฉำงกลับมิใช่สถำนที่ท่ีคมุ้ ค่ำจะเดินทำงไป
เท่ำไหร่
แต่เซียวเฟิ ้ งกลับส่ำยหัวและกล่ำวว่ำ
“ไม่ถกู ต้องท่ำนประมุขหอ! อำยุกลับไม่เกี่ยว ใครบรรลุก่อนผูน้ นั้ มี

คุณสมบัติ เนื่องจำกเย่หยวนผูน้ ีส้ ำมำรถหลอมกลั่นโอสถบ่มเพำะปรำณ
ได้ นี่บง่ บอกได้อย่ำงชัดเจนว่ำ ศำสตร์แห่งโอสถของเขำลึกลำ้ เหนือกว่ำ
เรำชำยชรำไปแล้ว! อย่ำงน้อยที่สดุ ในบรรดำโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง
ทัง้ หมด ข้ำยังอ่อนด้อยกว่ำเขำนัก! อัจฉริยะมำกพรสวรรค์แบบนี ้ ในภำย
ภำคหน้ำย่อมก้ำวลำ้ เหนือกว่ำเรำชำยชรำแน่นอน! บุคคลทรงคุณค่ำควร
ธำรงรักษำให้ม่นั ! ในอนำคตเขำจะกลำยมำเป็ นเสำหลักของหอมหำ
สมบัติ!”
ห่ำนเทียนพินิจตำมไปและพยักหน้ำรัวเห็นด้วยสุดใจ
“ผูอ้ ำวุโสเฟิ ้ งกล่ำวถูกต้องแล้ว! เช่นนัน้ …กำรเดินทำงครำนีข้ ำ้ ต้องรบกวน

ท่ำนแล้ว และหำกเป็ นไปได้…นำเขำกลับมำเมืองหลวงหวูเมิ่งด้วยจะเป็ น
กำรดีท่ีสดุ !”
เสี่ยวเฟิ ้ งกล่ำวตอบว่ำ
“หุหุ มิได้เป็ นกำรรบกวนเลย! ข้ำรูส้ กึ ว่ำบำงที…กำรเดินทำงครัง้ นีอ้ ำจเป็ น

โชคดีของข้ำด้วยซำ้ !”
……………………………..
ชั่วพริบตำครึง่ ปี ผ่ำนไป หลังจำกที่หอมหำสมบัติเปิ ดตัวโอสถบ่มเพำะ

ปรำณ
ในช่วงครึง่ ปี มำนีร้ ำ้ นค้ำของตระกูลหวัง, ตระกูลหลินและตระกูลหลูย่ งั คง

รกร้ำงไร้ซง่ึ ผูค้ น
ตระกูลหลินกับตระกูลหลูย่ งั พอทำเนำ แต่ตระกูลหวังกล่ำวได้ว่ำขำดทุน

ป่ นปี ้ไม่เหลือดี
ส่วนเรือ่ งที่ว่ำจะเกิดปั ญหำระหว่ำงหอมหำสมบัติดว้ ยกันเอง จนถึงบัดนีก้ ็
ยังไม่มีว่แี ววว่ำจะเป็ นจริงเลย
ครึง่ ปี มำนี ้ เย่หยวนใช้ชีวิตอย่ำงผำสุกสำรำญใจ
หลังจำกจะต้องหลอมกลั่นโอสถบ่มเพำะปรำณในทุกๆวัน เวลำที่ว่ำงเขำ
มักจะเข้ำไปในโลกแห่งศิลำจำรึกบัลลังก์พิภพ เพื่อขัดเกลำเต๋ำให้ลำ้ ลึก
ยิ่งขึน้
ช่วงเวลำดังกล่ำว หยำงรุยนับเงินคำนวณผลกำไรไม่หยุดหย่อนด้วยควำม
ปี ติปลืม้ ใจ
หำกให้บรรยำยถึงสถำนกำรณ์ตอนนีข้ องหอมหำสมบัติ กล่ำวได้ว่ำ เพชร
ชุบทอง!
ในทุกๆวันที่ผ่ำนไป หยำงรุยยังคงจมลึกท่ำมกลำงควำมตื่นตะลึง
ผลึกปรำณเทวะที่หอมหำสมบัติได้รบั มำในช่วงครึง่ ปี ให้หลังนี ้ มันแทบจะ

เทียบเท่ำธุรกิจใหญ่ๆในเมืองหมิงหยำงได้แล้ว
ท้ำยที่สดุ นี ้ ตระกูลหวังก็ไม่สำมำรถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป
ณ ตำหนักเจ้ำเมืองกุยฉำง หวังซูเร่งเข้ำพบท่ำนเจ้ำเมืองเป็ นกำรด่วน

“หุหุ น้องชำยหวังซูมิใช่รนึ นั้ ? เป็ นอย่ำงไรบ้ำง สบำยดีหรือไม่? ข้ำได้ยิน
มำว่ำหวังซ่ง,พี่ชำยของเจ้ำทะลวงขึน้ สูอ่ ำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้ ปลำย
แล้วใช่หรือไม่?”
เจ้ำเมือง,เฉินหย่งหนำนกล่ำวขึน้ พร้อมเสียงหัวเรำะ
หวังซูยิม้ ตอบพร้อมกล่ำวว่ำ
“ไม่มีข่ำวใดที่ท่ำนพี่เฉินมิทรำบจริงๆ! เขำเพิ่งทะลวงขึน้ ไปได้เมื่อไม่นำน

มำนี”้
เฉินหย่งหนำนเค้นหัวร่อเล็กน้อย พลำงกล่ำวส่อสำยตำสะท้อนแววอิจฉำ
ออกมำ
“พรสวรรค์ของหวังซ่งถือได้ว่ำสูงมำก แถมยังมีตระกูลหวังคอยหนุนหลัง
อยู่อีก ต่ำงจำกพวกเรำที่วนั ๆต้องจัดกำรกับเรือ่ งทำงโลกยวุน่ วำยไม่เว้น
วัน!”
หวังซูกล่ำวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“ท่ำนพี่เฉินเองก็มีตำแหน่งเป็ นถึงเจ้ำเมือง มีอำนำจมำกมำยอยู่ในมือ

ใครๆต่ำงต้องอิจฉำเช่นกัน!”
เฉินหย่งหนำนหรีต่ ำแคบเล็กน้อยและกล่ำวว่ำ
“น้องชำยหวังซู มำเยี่ยมเยือนครำนีค้ งมีเรือ่ งรำวควำมเป็ นมำกระมัง?”
หวังซูลอบเร้นสำปแช่งจิง้ จอกเจ้ำเล่หต์ วั นีอ้ ยู่ในใจอย่ำงลับๆ แต่พืน้ ผิว

ภำยนอกยังคงประดับยิม้ อยู่เช่นเดิม ขณะกล่ำวไปว่ำ
“ถูกต้องแล้วท่ำน แต่…เรือ่ งกำรบ่มเพำะพลังของท่ำนพี่เฉินอย่ำได้กงั วล

ไป ตรำบใดที่ตระกูลหวังสำขำเมืองกุยฉำงผงำดขึน้ อีกครัง้ ทรัพยำกรกำร
บ่มเพำะทัง้ หมดของท่ำนพี่เฉิน ข้ำจะให้ผอู้ ำวุโสอวีเซียงเป็ นคนจัดกำร
ดูแลเอง! เช่นนี…
้ ท่ำน…ท่ำนเห็นด้วยรึไหม?”
หวังอวีเซียงที่อยู่ขำ้ งๆเร่งกล่ำวเสริมขึน้ ต่อว่ำ

“ใช่แล้ว! ใช่แล้ว! ในอดีตตระกูลหวังมิอำจช่วยเหลือท่ำนเจ้ำเมืองได้เต็มที่
เท่ำที่ควร หวังว่ำท่ำนเจ้ำเมืองโปรดใจกว้ำงให้อภัย ซึง่ ครัง้ นีเ้ อง พวกเรำ
ตระกูลหวังก็เตรียมของขวัญเล็กๆน้อยๆแทนคำขอโทษ”
ขัว้ หัวใจของหวังอวีเซียงประดุจถูกมีดคมบำดลึกจนเลือดสดไหลหลั่ง
แม้ว่ำตระกูลหวังจะตกต่ำถึงขีดสุดเพียงใด แต่สดุ ท้ำยก็ตอ้ งเจียดเนือ้ ส่วน
หนึ่งมำเป็ นเครือ่ งบรรณนำกำรให้เฉินหย่งหนำน
ตอนหวังซูกบั หวังซวนเฟย เขำก็ใช้จ่ำยเป็ นจำนวนมหำศำลมำกแล้ว มำ

ครัง้ นีย้ งั ต้องตัดเนือ้ ตัดเลือดแบ่งให้กบั เฉินหย่งหนำนอีก ค่ำใช้จ่ำยของ
ตระกูลหวังในระยะนีค้ ่อนข้ำงเกินงบไปไกลแล้ว
เซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำยังพอทำใจได้ แต่สำหรับเซียนอำณำจักร
ปั จฉิมพระเจ้ำเฉกเช่นหวังซวนเฟยหรือเฉินหย่งหนำน กลับต้องใช้
ทรัพยำกรเป็ นจำนวนมหำศำลยิ่ง ค่ำใช้จ่ำยย่อมขยำยสูงขึน้ ตำม
ถึงกระนั่นเอง เมื่อเทียบกับตระกูลหวังที่ตอ้ งล่มสลำยลง เห็นได้ชดั ว่ำเขำ

ยังพอกัดฟั นทำใจยอมรับได้
ควำมหำยนะทัง้ หมดทัง้ มวลนีล้ ว้ นเกิดขึน้ จำกไอ้บดั ซบน้อยเย่หยวน
หวังอวีเซียงรังเกียจเย่หยวนจนเข้ำกระดูกดำมำเนินนำนแล้ว
ภำยในเมืองหลวงหวูเมิ่ง มีสถำนศึกษำหวูเมิ่งที่มีช่ือเสียงโด่งดังก่อตัง้ อยู่

เหล่ำเยำวชนที่จบกำรศึกษำจำกที่แห่งนี ้ โดยส่วนใหญ่ลว้ นกลำยมำเป็ น
คนใหญ่คนโต หรือเป็ นแม้กระทัง้ เจ้ำเมืองเฝ้ำปกครองเขตเมืองต่ำงๆใน
อำณำเขตของเมืองหลวงหวูเมิ่ง
หลังจำกที่เฉินหย่งหนำนและหวังซ่งจบกำรศึกษำไป คนหนึ่งได้ขนึ ้
กลำยเป็ นเจ้ำงเมืองกุยฉำง ในขณะที่อีกคนได้กลำยมำเป็ นรองเจ้ำเมืองห
มิงหยำง
แม้ว่ำคนหนึ่งจะเป็ นเจ้ำเมืองและอีกคนคือรองเจ้ำเมือง ทว่ำอย่ำงลืมเสีย

อำนำจอิทธิพลระหว่ำงสองเมืองนีต้ ่ำงกันอย่ำงมำก กลับเป็ นเฉินหย่ง
หนำนที่มีสถำนะต่ำกว่ำหวังซ่งอยู่หนึ่งขัน้
หวังซ่งเป็ นถึงรองเจ้ำเมืองหมิงหยำง แถมยังมีตระกูลหวังซึง่ เป็ นกลุม่

อิทธิพลใหญ่ภำยในเมืองค้อนหนุนหลังอยู่ตลอด ทัง้ อำนำจและอิทธิพล
เหนือกว่ำเฉิงหย่งหนำนอย่ำงเห็นได้ชดั
นอกจำกนี ้ หวังซ่งยังทะลวงขึน้ กลำยเป็ นเซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้
ปลำยได้ก่อนเขำอีก ในอนำคตต่อไป หวังซ่งจะถูกผลัดดันขึน้ สูต่ ำแหน่ง
หน้ำที่สำคัญในเมืองหลวงหวูเ่ มิ่งแน่นอน
ในอีกด้ำน เฉินหย่งหนำนยังคงย่ำอยู่กบั ที่และเฝ้ำอิจฉำแหงนมองอีกฝ่ ำย

สถำนกำรณ์ ณ ปั จจุบนั หอมหำสมบัติและตระกูลหวังขับเคี่ยวกันมำ

หลำยสิบปี เขำมีหน้ำที่เฝ้ำสังเกตกำรณ์จำกระยะไกลโดยธรรมชำติ และ
รอเวลำให้ตระกูลหวังคลำนมำพบเขำเอง
เพรำะตอนนีต้ ระกูลหวังไม่สำมำรถต่อกรได้ไหวอีกต่อไปแล้ว
แม้เขำจะเป็ นเจ้ำเมือง แต่เขำและทำงฝ่ ำยตำหนักเจ้ำเมืองเองก็มี
ค่ำใช้จ่ำยเป็ นจำนวนมหำศำลเช่นกันให้แก่เบือ้ งบน หำกสถำนกำรณ์
ยังคงเลวร้ำยหนักไม่สำมำรถประคองรักษำได้ เขำจะสูญเสียรำยได้จำก
ช่องทำงภำษีของเหล่ำตระกูลใหญ่เป็ นจำนวนมำกจนน่ำกลัว
ดังนัน้ ยำมเห็นตระกูลหวังถ่อมำหำขนำดนี ้ เขำจึงได้ควำมคิด ให้อีกฝ่ ำย

จ่ำยส่วยโดยส่วนตัวเข้ำตัวเขำเอง
คนพวกนีจ้ ะช่วยเติมเงินในกระเป๋ ำของเขำให้กลับมำอุดมสมบูรณ์อีกครัง้
“หึหึ ผูอ้ ำวุโสอวีเซียง เกรงใจแล้ว ที่พวกท่ำนมำในครำวนีค้ งมิใช่เพรำะ

เรือ่ งของหอมหำสมบัติ?”
ได้รบั คำกำรันตีเกี่ยวกับแรงสนับสนุน ยำมนีเ้ ฉินหย่งหนำนเปิ ดไพ่ขนึ ้ กลำง
โต๊ะทันที
ตอนที่ 1347 หากท่านไม่กล่าว ข้าคงตรัสรู้ทราบเองได้?
“งำนเลีย้ งในครำวนีม้ ีภยั ร้ำยซ่อนอยู่! เย่หยวน เจ้ำห้ำมไปงำนเลีย้ ง

เด็ดขำด!”
หยำงรุยกล่ำวสีหน้ำเคร่งเครียด
ก่อนหน้ำนีไ้ ม่นำนนัก หยำงรุยกับเย่หยวน ทัง้ คูต่ ่ำงได้รบั คำเชิญเข้ำ

ร่วมงำนเลีย้ งถึงมือ
ซึง่ คำเชิญทัง้ สองใบนีอ้ อกโดยท่ำนเจ้ำเมือง
ตลอดหลำยสิบปี ท่ีผ่ำนมำ กลุม่ อิทธิพลทัง้ สี่สรู้ บปรบมือมำแสนนำน ทว่ำ

ฝ่ ำยเจ้ำเมืองยังคงนิ่งเงียบไม่ไหวติง
แต่ครัง้ นีใ้ นที่สดุ ฝ่ ำยเจ้ำเมืองก็เริม่ เคลื่อนไหวแล้ว
ทว่ำเย่หยวนกลับได้รบั คำเชื่อจำกเขำด้วย และนี่คือสิ่งที่ทำให้หยำงรุยไม่

สบำยใจเป็ นอย่ำงยิ่ง
เย่หยวยยิม้ และกล่ำวว่ำ
“แน่นอนว่ำควรไป เหตุใดข้ำถึงจะไม่ไปกัน? เป้ำหมำยของพวกนัน้ คงหนี

ไม่พน้ โอสถบ่มเพำะปรำณ หำกข้ำไม่ไป เกรงว่ำเรือ่ งนีค้ งไม่มีวนั จบ”
หยำงรุยทรำบโดตธรรมำชำติวำ่ จุดประสงค์ของคนพวกนัน้ คือโอสถบ่ม
เพำะปรำณ แต่หำกเย่หยวนยังคงยืนยันที่จะไป นี่มิวิตกกังวลมิได้เลย
จริงๆ
ผูเ้ ข้ำร่วมงำนเลีย้ งนีล้ ว้ นแต่เป็ นยอดฝี มือ เขำคนเดียวไม่สำมำรถ

ปกป้องเย่หยวนได้แน่
“ข้ำทรำบ แต่…ข้ำกลัวว่ำคำเชือ้ นีก้ ลับเป็ นกับดัก!”
หยำงรุยกล่ำว
“ไม่มีทำง? ต่อให้เจ้ำเมืองเชือ้ เชิญข้ำเป็ นกำรส่วนตัว แต่พวกเขำจะใจกล้ำ
ลงมือเบ็ดเสร็จกับข้ำเลยกระมัง? กลกำรณ์ทำงกำรเมืองหำได้ทำงตรง
เช่นนัน้ ข้ำกล่ำวถูกต้องหรือไม่?”
เย่หยวนเอ่ยถำมพลำงฉงนใจ
หยำงรุยถอนหำยใจเฮือกใหญ่และกล่ำวว่ำ
‘เจ้ำไม่รูอ้ ะไร พี่ชำยของหวังซูท่ีมำจำกตระกูลหลักจบจำกสถำนศึกษำหวู

เมิ่งที่เดียวกับเจ้ำเมืองเฉินหย่งหนำน ก่อนที่เจ้ำจะออกจำกกำรเก็บตัวครัง้
ล่ำสุดเอง เจ้ำเมืองก็ใช้เล่หก์ ลขัดขวำงเรำทัง้ ทำงตรงและทำงอ้อม ดังนัน้
เจตนำที่เชิญเจ้ำในครำวนีค้ ่อนข้ำงชัดเจนพอแล้ว”
เย่หยวนขมวดคิว้ ขึน้ ทันทีท่ีได้ยิน กล่ำวตอบว่ำ
“หรือท่ำนกำลังจะบอกว่ำ พวกมันทัง้ หมดล้วนสมรูร้ ว่ มคิดกัน? โดยมุ่ง

เป้ำหมำยมำทำงเรำ?”
หยำงรุยพยักหน้ำและกล่ำวว่ำ
“หำกไม่มีอะไรเกิดขึน้ เสียก่อน ก็ควรจะเป็ นเช่นนัน้ แน่! เพื่อควำม

ปลอดภัยของตัวเจ้ำเอง เจ้ำไม่ควรไปเด็ดขำด!”
ควำมซับซ้อนของสถำนกำรณ์ภำยในเมืองกุยฉำงในยำมนี ้ ค่อนข้ำงเกิน
ควำมคำดหม่ำยของเย่หยวนนัก
อย่ำงไรก็ตำมแต่ สิ่งนีก้ ลับไม่สำมำรถทำให้เย่หยวนตกใจได้แม้แต่นอ้ ย

“ในเมื่อพวกมันขี่หวั เรำอยู่แล้วก็มิอำจหลีกเลี่ยงได้เช่นกัน ต่อให้ไม่ไปวันนี ้

วันหน้ำพวกมันก็จะกลับมำและก่อปั ญหำให้อีกในภำยหลัง แทนที่จะรอ
ให้เป็ นแบบนัน้ สูใ้ ช้โอกำสเผชิญหน้ำกลำงโต๊ะไปเลยดีเสียกว่ำ”
หยำงรุยกล่ำวสวนด้วยสีหน้ำเปี่ ยมวิตกยิ่ง
“สวรรค์ ไฉนเจ้ำถึงหัวรัน้ แบบนีก้ นั ? เจ้ำเมืองเฉินหย่งหนำนเป็ นถึงเซียน

อำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้ กลำง แถมยังมีพวกลิ่วล้ออีกสำมตระกูลใหญ่
ค่อยสนับสนุน หำกพวกมันทัง้ หมดลงมือพร้อมกัน ข้ำก็ไม่สำมำรถปกป้อง
เจ้ำได้เช่นกัน!”
เย่หยวนเอ่ยหัวร่อคิกคักและกล่ำวว่ำ
“ท่ำนประมุขหอกังวลเกินไปแล้ว แม้สำยสัมพันธ์ของพวกเขำจะมีอยู่บำ้ ง
แต่ขำ้ เองก็คิดว่ำเจ้ำเมืองไม่มีทำงเคลื่อนไหวบุม่ บ่ำมขนำดนัน้ แน่นอน
ท้ำยที่สดุ แล้วตำแหน่งของเขำกลับมิได้เล็กน้อยเลย ทำอะไรไม่คิดกลับ
เสี่ยงเกินไป”
……………………….
เมื่อเกลีย้ กล่อมเย่หยวนไม่สำเร็จ หยำงรุยต้องจำใจพำเขำไปในที่สดุ
เขำหวังได้เพียงว่ำเฉินหย่งหนำนจะครั่นคร้ำมในบำรมีของหอมหำสมบัติ
อยู่บำ้ ง อย่ำงน้อยที่สดุ ก็อย่ำเพิ่งลงไม้ลงมือกับเย่หยวนในวันนี ้
ณ โถงใหญ่ใจกลำงตำหนักเจ้ำเมือง สถำปั ตย์กำรออกแบบทัง้ เริดหรูและ

โอ่อ่ำเกินพรรณนำ
เจ้ำเมืองหน้ำตำยังหนุ่มยังแน่นอยู่บนที่น่งั อันทรงเกียรติพร้อมใบหน้ำ
ประดับรอยยิม้ กว้ำงตลอดเวล รำวกับเขำผูน้ ีเ้ ป็ นมิตรกับทุกคน
หลังจำกดื่มไปสองสำมจอก เฉินหย่งหนำนก็เอ่ยปำกเปิ ดหัวข้อสนทนำขึน้

ทันที
“ขอบใจทุกท่ำนที่มำเป็ นหน้ำเป็ นตำของเรำเจ้ำเมืองคนนี ้ กำรที่ทกุ กลุม่
อิทธิพลอย่ำงพวกท่ำนมำรวมตัวกันในตำหนักเจ้ำเมือง นี่แสดงให้เห็นถึง
ควำมเป็ นนำ้ หนึ่งอันเดียวประดุจเสำหลักแห่งเมืองกุยฉำงของเรำ ไม่มี
ฝักฝ่ ำยใดเป็ นปฏิปักษ์กนั คงเป็ นพรอันประเสริฐสุดแล้ว พวกท่ำนว่ำจริง
สำยตำที่จบั จ้องของเฉินหย่งหนำนกวำดกว้ำงมองหน้ำทีละคน ซึง่ นี่กลับ

สร้ำงแรงกดดันให้แก่ทกุ คนเป็ นอย่ำงมำก
แม้แต่หยำงรุยเองก็รูส้ กึ ดดันอย่ำงมำกเช่นกัน
“ท่ำนเจ้ำเมืองกล่ำวถูกต้องแล้ว!”
อดีตประมุขตระกูลหลูก่ ล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้
“ถูกต้อง! ถูกต้องที่สดุ ! ดั่งคำกล่ำวที่ว่ำ มิตรภำพสร้ำงเสถียรภำพควำม

มั่นคั่ง! ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ…”
อดีตประมุขตระกูลหลินเห็นชอบไม่ตำ่ ง
แต่หวังซูกลับคลี่ยิม้ บำงๆและกล่ำวว่ำ
“ท่ำนพี่เฉินกล่ำวถูกต้อง เมืองกุยฉำงเป็ นของทุกคน หำมิใช่ครอบครัว

เดียวกัน นัน้ คงเป็ นเรือ่ งไม่ดีเท่ำไหร่นกั !”
เฉินหย่งหนำนเหลือบมองไปทำงหยำงรุยเล็กน้อยและกล่ำวขึน้ พร้อม
รอยยิม้ เย็นว่ำ
“ท่ำนประมุขหอหยำง ท่ำนมีอะไรจะกล่ำวหรือไม่?”
หยำงรุยถอดสีหน้ำไปเล็กน้อย ขณะคลี่ยิม้ ตอบแช่มช้ำกล่ำวตะกุกตะกัก

ว่ำ
“เอ่ออ…”
ตอนนีส้ ถำนกำรณ์ควำมขัดแย้งรุนแรงถึงขีดสุด ตระกูลหวังกำลังจะล้ม

สลำย แต่ดนั มำกล่ำวเรือ่ งมิตรภำพ?
หำกไม่ติดที่ว่ำเฉินหย่งหนำนอยู่ตรงนี ้ หยำงรุยคงลงมือเคลื่อนไหวไปบ้ำง
แล้ว ทว่ำแรงกดดันระดับนี ้ เขำไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำกต้องลดศีรษะให้
คำกล่ำวของหยำงรุยจุกอยู่ปลำยลิน้ ระหว่ำงที่เขำกำลังจะเอ่ยตอบ
ออกไป แต่จ่ๆู เสียงของเย่หยวนก็แทรกดังขึน้ ฉับพลัน
“อืม..อืมมม…อร่อยจัง! อร่อยมำก! หุหุ ตำหนักเจ้ำเมืองหำใช่สถำนที่

ธรรมดำทั่วไป รสชำติอำหำรจำนนีว้ ิเศษนัก!”
เย่หยวนเลียริมฝี ปำกเล็กน้อยพลำงจุ๊ปำกเอ่ยชมอย่ำงเพลิดเพลิน
ภำยใต้สถำนกำรณ์ท่ีตระกูลหลิน, ตระกูลหลูแ่ ละตระกูลหวังเปิ ดไพ่วำ่ อยู่
ข้ำงเดียวกัน แต่เย่หยวนกลับกำลังนั่งสวำปำมอำหำรบนโต๊ะอย่ำง
เอร็ดอร่อย มิได้ใส่ใจรอบข้ำงเลยแม้แต่นอ้ ย
ปลำยคิว้ ของเฉินหย่งหนำนพลันกระตุกขึน้ โดยมิได้ตงั้ ใจ พลันสำดสำยตำ

จับจ้องไปที่เย่หยวน ทว่ำเย่หยวนก็ยงั มิได้สนใจ พร้อมยกสุรำกระดกเอือ้ ก
ดื่มด่ำรสชำติไม่แยแสใดๆ
เฉินหย่งหนำนกำหมัดแน่นจนบนฝ้ำยลองโต๊ะอำหำรบริเวณนัน้ หงิกงอ
เขำในยำมนีร้ ูส้ กึ อึดอัดใจอย่ำงที่สดุ
แม้แต่เซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้ ต้นอย่ำงหยำงรุย ยังเนือ้ ตัวสั่น

สะท้ำนยำมสัมผัสได้ถึงรัศมีควำมน่ำสะพรึงที่พรั่งพรูออกมำจำกอีกฝ่ ำย
“เย่หยวน หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ…เจ้ำค่อนข้ำงไม่เห็นด้วยต่อคำกล่ำวของ
เรำเจ้ำเมืองคนนี?้ ”
เฉินหย่งหนำนหน้ำนิ่วกล่ำวเสียงดัง
คอยหลังได้ยินชื่อตัวเองถูกเอ่ยเรียก เย่หยวนเงยหน้ำขึน้ จำกโต๊ะอำหำรใน

ที่สดุ ก่อนจับจ้องสำยตำไปทำงเฉินหย่งหนำนพลำงกล่ำวอย่ำงใสซื่อว่ำ
“หืม้ ? เมื่อครูท่ ่ำนเจ้ำเมืองกล่ำวอะไรหรือไม่? พอดีอำหำรของท่ำนอร่อย

จนลืมใส่ใจฟั ง!”
เสแสร้ง!
นี่มนั เสแสร้งกันชัดๆ!
เฉินหย่งหนำนสำมำรถกล่ำวให้ทกุ คนในโถงใหญ่ได้ยินครบถ้วน แล้ว

เป็ นไปได้ไหมว่ำคนที่น่งั โต๊ะเดียวกับเขำจะไม่ได้ยิน?
ไม่มีทำง!
ต้องกล่ำวก่อนว่ำ เย่หยวนเป็ นบุคคลที่สำคัญมำกสำหรับงำนในวันนี ้
มิฉะนัน้ คงไม่ได้น่งั ร่วมโต๊ะกับเฉินหย่งหนำนและอีกสำมตระกูลใหญ่

แน่นอน
เฉินหย่งหนำนพยำยำมข่มโทสะสงบสติลงและกล่ำวขึน้ ว่ำ
“เรำเจ้ำเมืองกล่ำวว่ำ ไม่มีฝักฝ่ ำยใดเป็ นปฏิปักษ์กนั คงเป็ นพรอัน

ประเสริฐสุดแล้ว! เจ้ำว่ำคำกล่ำวนีเ้ ป็ นจริงหรือไม่?”
ดวงตำประกำยวิบวับเมื่อได้ยิน เย่หยวนกล่ำวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“โอ้ หำกกล่ำวถึงเรื่องควำมเป็ นปฏิปักษ์ ในใจของข้ำมีสองสิ่งยืนหนึง่ ไม่

ศรีภรรยำยำมพิโรธ ก็ไอ้ปีศำจบัดซบที่ขำ้ พึ่งจับมันทรมำนไป แต่ยำมนี ้
โดนของหนักปำนนัน้ ไอ้ปีศำจนัน้ คงไม่มีปัญญำทำอะไรได้แล้ว! หืม้ ? ไฉน
พวกท่ำนถึงทำสีหน้ำเช่นนัน้ ? ข้ำกล่ำวอันใดผิดไป?”
ศรีภรรยำยำมพิโรธ เป็ นหนึ่งในใจของบุรุษเพศทุกคน แต่ไอ้ปีศำจบัดซบ
นัน้ มันคือตัวอะไร? สำหรับพวกเขำช่ำงไร้สำระสิน้ ดี
เฉินหย่งหนำนโกรธจัดจนแทบอกระเบิดแตกตำย ไอ้เด็กเหลือขอคนนี ้
กำลังพร่ำมไร้สำระหวังเบีย้ งประเด็นออกทะเลอย่ำงชัดเจน
อีกด้ำนหนึ่ง หยำงรุยในยำมนีเ้ หงื่อแตกพลั่ก ในขณะที่หวังซูและคนอื่นๆ

ล้วนหน้ำเสียไม่ตำ่ ง
กำรยั่วโมโหเจ้ำเมืองกุยฉำงกลับมิใช่กลยุทธ์ท่ีดีนกั
เฉินหย่งหนำนเค้นเสียงเย็นสบถเล็กน้อย ก่อนหันมำกล่ำวกับหยำงรุยว่ำ
“ประมุขหอหยำง ที่เรำเจ้ำเมืองจัดงำนเลีย้ งในวันนีข้ นึ ้ ล้วนแต่มีเจตนำดี
หวังให้ทกุ ฝักฝ่ ำยสำนสัมพันธ์ให้เหนียวแน่นยิ่งขึน้ ! แต่ฝ่ำยเจ้ำกลับเห็น
มันเป็ นเรือ่ งตลก! นี่น่ะรึคือนิสยั ที่แท้จริงของหอมหำสมบัติ?”
ควำมเย็นชำของเฉินหย่งหนำนในขณะนี ้ เปี่ ยมล้นไปด้วยกลิ่นอำยแห่ง

อำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้ กลำงเต็มสูบ แรงกดดันที่แพร่งพรำยออกมำ
ช่ำงน่ำระทึกขวัญเกินไป
สีหน้ำของหยำงรุยซีดเซียวลงในบัดดล ขณะที่เขำกำลังจะกล่ำวตอบ ทว่ำ

กลับถูกเย่หยวนกล่ำวแทรกอีกครัง้ ว่ำ
“ฮ่ำฮ่ำ มิทรำบว่ำท่ำนเจ้ำเมืองกำลังกล่ำวเรือ่ งอันใด? เห็นเป็ นเรือ่ งตลก

งัน้ รึ? ข้ำสงสัยเสียเหลือเกิน…กลุม่ อิทธิพลอย่ำงหอมหำสมบัติคงเป็ นเรือ่ ง
ตลกมำกกระมัง? กลับเป็ นท่ำนที่ไม่ยอมเข้ำเรือ่ งจุดประสงค์ในวันนี ้
มำกกว่ำ ที่ทำเช่นนีค้ งเห็นหอมหำสมบัติของเรำเป็ นตัวตลก? หำกท่ำนไม่
กล่ำว ข้ำคงตรัสรูท้ รำบเองได้?”
เฉินหย่งหนำนที่กำลังบีบเค้นให้หยำงรุยจนตรอกอย่ำงช้ำๆ แต่กำรที่เย่
หยวนเอ่ยปำกรับหน้ำจัดกำรเองเช่นนัน้ กลับทำให้แผนกำรตำลปั ตร ยำม
นีเ้ ขำแทบกระอักพ่นเลือดสดออกเต็มปำก
หำกมีเย่หยวนอยู่รอบๆแบบนี ้ นี่จะไม่ย่ิงยุ่งยำกเป็ นกำรใหญ่งนั้ รึ?
อย่ำงไรก็ตำม เฉินหย่งหนำนก็มิได้ปรำรถนำจะสร้ำงเรือ่ งไม่พงึ ประสงค์

เช่นกัน ในควำมเป็ นจริงจุดประสงค์ท่ีเขำเชิญหอมหำสมบัติมำในวันนี ้
เพื่อเพียงสกัดควำมก้ำวหน้ำมิให้ลว่ งลำ้ ฝ่ ำยอื่นๆจนเกินหน้ำเกินตำ
กำรใช้กำลังในกำรแก้ไขปั ญญำ กลับมีผลเสียมำกกว่ำได้

และท้ำยที่สดุ นี ้ เขำเองก็ไม่สำมำรถเคลื่อนไหวกับหอมหำสมบัติได้มำก
กลุม่ อิทธิพลนีม้ ิควรถูกยั่วยุลำ้ เส้นจนเกินไป
เพรำะนี่เป็ นถึงธุรกิจของจักรพรรดิเทพสวรรค์!
เฉินหย่งหนำนกัดฟั นกรอดข่มกลัน้ ควำมโกรธในใจอย่ำงสุดกำลัง ก่อน

แพร่เสียงเย็นสะท้ำนก้องว่ำ
“ข้ำมีควำมคิดหนึ่งต้องกำรนำเสนอกับทุกท่ำน ส่วนที่ว่ำจะได้ผลหรือไม่
สุดแท้แล้วแต่พวกท่ำน ท่ำนประมุขหอหยำง พวกเรำทุกคนควรมีรำยได้
และเติบโตไปด้วยกัน ท่ำนไม่คิดเช่นนัน้ รึ? แต่ในยำมนีโ้ อสถบ่มเพำะ
ปรำณของหอมหำสมบัติกลับกดขี่ข่มเหงทุกคนเกินไป หำกยังเป็ นเช่นนี ้
ต่อไป เกรงว่ำธุรกิจของทุกฝ่ ำยคงไปต่อไม่ไหวแล้วเช่นกัน ไฉนท่ำนถึงไม่
ขำยโอสถบ่มเพำะปรำณนี ้ แบ่งปั นให้แก่ฝ่ำยอื่นๆอย่ำงเช่น ตระกูลหวัง
,หลินและหลู่ สำมตระกูลใหญ่ของเมืองบ้ำง!”
ตอนที่ 1348 จริงใจทีส่ ุดแล้ว
“ผลักไสผูค้ นเกินไป!”
ทันทีท่ีเฉินหย่งหนำนกล่ำวจบ หยำงรุยพลันลุกพรวดด้วยควำมโกรธจัด
คำขอนีช้ ่ำงไร้ยำงอำยเกินไป!
แผนกำรในวันนีช้ ดั เจนเกินไปนัก เฉินหย่งหนำนพร้อมด้วยสำมตระกูล

ใหญ่ลกุ เข้ำกดดันเขำหวังให้สละผลประโยชน์
“ท่ำนประมุขหอหยำง อย่ำร้อนใจเกินควร! นั่งและคุยกันอย่ำงปั ญญำชน!

มิเช่นนัน้ …หืม้ ?”
หยำงรุยไม่ตอ้ งกำรจะนั่งลงอย่ำงเดิมแม้แต่นอ้ ย ทว่ำแรงกดดันของเฉิน
หย่งหนำนที่ปกคลุมรอบบริเวณกลับรุนแรงเกินไป แรงหนึ่งพยำยำมบีบ
บังคับให้น่งั ลง ส่วนเขำพยำยำมยืนหยัดให้ลกึ ขึน้ ถึงขัน้ ที่ว่ำขำทัง้ สองข้ำง
ของเขำสั่นพึบพับคล้ำยไม่ไหวแล้ว
หยำงรุยรูส้ กึ รำวกับกำลังมีหบุ เขำไทซำนกำลังร่วงทับเข้ำกลำงหลังเต็ม

แรง ช่ำงเป็ นแรงดันที่ทรงพลังเกินต้ำนทำน!
ขุมพลังแห่งอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้ กลำง แกร่งกล้ำเสียยิ่งกว่ำ

อำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้ ต้นไม่ติดฝุ่ น
หยำงรุยไม่สำมำรถทำอะไรได้เลยเมื่ออยู่ตรงหน้ำเฉินหย่งหนำน!
ขณะเดียวกับที่หยำงรุยไม่สำมำรถต้ำนทำนแรงกดดันนีไ้ ด้ไหวอีกต่อไป
คูข่ ำค่อยๆพังทลำยทรุดลงอย่ำงช้ำๆ ทว่ำกลับเป็ นเย่หยวนที่ค่อยๆลุกขึน้
ยืนดั่งทองไม่รูร้ อ้ น
รัศมีท่ีปลดปล่อยออกจำกร่ำงเย่หยวน เริม่ ก่อตัวแกร่งกร้ำวขึน้ สีหน้ำกำร

แสดงออกของเฉินหย่งหนำนตื่นตะลึงสุดขีด ก่อนกวำดสำยตำเข้ำหำเย่
หยวนด้วยควำมประหลำดใจ
หำใช่วิธีกำรปรำบปรำมด้วยระดับพลังเข้ำข่มต้ำน แต่เป็ น…รัศมีกลิ่นอำย

แห่งเต๋ำอันลำ้ ลึก!
ภำยใต้รศั มีกลิ่นอำยแห่งเต๋ำของเย่หยวน แรงกดดันที่พรั่งพรูจำกร่ำงของ

เฉินหย่งหนำนแทบแตกสลำยเป็ นเสี่ยงๆ!
เฉินหย่นหนำนตื่นตระหนกถึงขีดสุด หำกยังฝื นต้ำนรับต่อไป กลับเป็ นเขำ
ที่เป็ นฝ่ ำยพ่ำยลงเสียแทน!
เห็นดังนัน้ เฉินหย่งหนำนเร่งถอนแรงกดดันออกไปทันที บรรยำยแสน

กดดันก่อนหน้ำคลำยตัวลงอย่ำงรวดเร็ว
ทว่ำสำยตำของเขำยังคงจับจ้องไปที่เย่หยวน พร้อมแววตื่นตะลึงใจไม่
คลำยอ่อน
“ท่ำนเจ้ำเมือง เรือ่ งแบบนีพ้ วกเรำสำมำรถพูดคุยกันได้ ยิ่งเป็ นปั ญญำชน

อย่ำงพวกเรำกลับมิใช่เรือ่ งจยำกเลย ท่ำนว่ำจริงหรือไม่?”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ คงประดับรอยยิม้ บนใบหน้ำ

ณ ปั จจุบนั ทุกคนในงำนต่ำงจับจ้องเย่หยวนเป็ นตำเดียว เด็กน้อย
อำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำง สำมำรถบีบให้อำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำ
ชัน้ กลำงต้องร่นถอยได้?
นี่มนั เรือ่ งเหลือเชื่อเกินไป!
เหตุท่ีภำพฉำกออกมำเป็ นเช่นนีก้ ลับไม่มีอะไรเลย เพรำะรัศมีกลิ่นอำย

แห่งเต๋ำของเย่หยวนมีตน้ กำเนิดมำจำกหุบเขำถงเทียนจำลอง
ทัง้ หมดเป็ นเพรำะบัญญัติเทพแห่งถงเทียน!

วรยุทธบ่มเพำะพลังที่เย่หยวนหลอมสร้ำงขึน้ มำ กอปรมำจำกเต๋ำบนหุบ
เขำถงเทียนจำลอง ถึงขัน้ ที่ว่ำสำมำรถกระตุน้ ให้หบุ เขำถงเทียนจริงๆเกิด
ปรำกฏกำรณ์วิปลำสได้
กระทัง้ เหล่ำจอมเทพเต๋ำบรรพกำลยังครั่นคร้ำมอยู่หลำยส่วน แล้ว

นับประสำอะไรกับเซียนอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำเล็กๆน้อยๆแบบนี?้
“ก็เรำเจ้ำเมืองสั่งให้เขำนั่งลง นี่มิใช่เพื่อพูดคุยทำข้อตกลงกันต่อรึ?
ปรำกฏว่ำเป็ นประมุขหอหยำงที่ก่อควำมวุน่ วำยขึน้ เอง! เรำเจ้ำเมืองมี
เจตนำดีเชิญชวนทุกคนให้มำหำรือร่วมกันเพื่อร่ำงมำตรกำรสำหรับทุก
ฝ่ ำย!”
เฉินหย่งหนำนเร่งกล่ำวแก้ตวั หวังสร้ำงทำงออกให้ตวั เอง
อย่ำงไรก็ดี สิ่งนีไ้ ม่สำมำรถปกปิ ดควำมตื่นตูมภำยในใจได้

ยำมนีเ้ ขำตระหนักได้แล้วว่ำ ไอ้เด็กเหลือขออำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้
กลำงคนนี ้ กลับดูอนั ตรำยเสียยิ่งกว่ำหยำงรุยมำก!
เย่หยวนยกมือส่งสัญญำเล็กน้อยเชิงให้หยำงรุยนั่งลงก่อน จำกนัน้ เขำก็

กล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่ำ
“ท่ำนเจ้ำเมือง เรือ่ งมิอำจตำหนิท่ำนประมุขหอหยำงได้ เพรำะรำคำที่ท่ำน

เจ้ำเมืองเรียกร้องกลับสูงเกินไปเช่นกัน! ผลกำไรจำกโอสถบ่มเพำะปรำณ
ทุกคนน่ำจะตระหนักดี กำรที่ยอมขำยให้สำมตระกูลใหญ่แบบนี ้ ก็เท่ำกับ
ว่ำพวกเขำนั่งเฉยๆก็มีขนมเปี๊ ยะร่วงล่นจำกท้องฟ้ำให้กินแล้ว นี่ไม่เอำ
เปรียบกันเกินไปรึ?”
“หึ! ใครว่ำเรำจะนั่งเฉยๆไม่ทำอะไรเลย! พวกเจ้ำย่อมตัง้ ข้อแม้ได้ตำมใจ
อิสระ ขอเพียงกล่ำวออกมำ! มิฉะนัน้ พวกเรำสำมตระกูลใหญ่ขอผลึก
กำลังเข้ำกดดันหอมหำสมบัติให้รูแ้ ล้วรูร้ อด!”
หวังซูโพล่งกล่ำวขึน้ อย่ำงสุดจะทน
วำจำคำกล่ำวเหล่ำนีช้ ่ำงไร้วำทะศิลป์ และไร้ยำงอำยเกินไป
ไม่วำ่ ใครได้ยินต่ำงทรำบได้ทนั ที หวังซูคิดเห็นหรือต้องกำรอย่ำงไรกลับ

ชัดเจนประจักษ์ชดั
ควำมหมำยนัน้ ก็คือ ยำมลำบำก ข้ำจะลำกพวกเจ้ำทัง้ หมดลงไปพร้อม

กัน!
อย่ำงไรก็ตำม เย่หยวนพลันยิม้ กว้ำงออกมำทันทีท่ีได้ยินแบบนัน้ เขำกล่ำว
ตอบว่ำ
“แน่นอน ควรเป็ นเช่นนัน้ มำกกว่ำ! ในเมื่อพวกท่ำนมำที่น่ีเพื่อหวังเจรจำ

หำรือด้วยควำมจริงใจ ตรำบใดที่พวกท่ำนเสนอรำคำจนพวกเรำพอใจ
โอสถบ่มเพำะปรำณจัดส่งถึงมือแน่นอน”
คำกล่ำวของเย่หยวนได้จดุ ประกำยควำมหวังของทุกคนสว่ำงขึน้ ในบัดดล
แน่นอน…เว้นเสียแต่หยำงรุย
“เย่หยวน เจ้ำ…”
หยำงรุยกล่ำวขึน้ ด้วยควำมกังวลสุดขีด
สำเหตุท่ีหอมหำสมบัติผกู ขำดตลำดในส่วนนีไ้ ด้ ทัง้ หมดเป็ นเพรำะโอสถ
บ่มเพำะปรำณอย่ำงไม่ตอ้ งสงสัย
หำกพวกเขำยอมมอบสิทธิ์กำรจัดจำหน่ำยให้แก่สำมตระกูลใหญ่ ควำม
ได้เปรียบในข้อนีจ้ ะหำยไปทันที!
หยำงรุยไม่เห็นด้วยอย่ำงแน่นอน
เย่หยวนเข้ำจับจ้องไปที่อีกฝ่ ำยทันที รำวกับว่ำให้เขำใจเย็นลงก่อน
หวังซูระงับควำมอิ่มเอมสุขใจโดยไวและกล่ำวอย่ำงใจเย็นว่ำ
“เสนอข้อแม้เงื่อนไขมำได้เลยตำมใจสะดวก ตรำบใดที่มิได้ผลักไสพวกเรำ
ไกลเกินไป ข้ำเชื่อเป็ นอย่ำงยิ่งว่ำทุกคนจะไม่ปฏิเสธ! หลังจำกนีต้ ่อไปพวก
เรำคือครอบครัวแห่งเมืองกุยฉำง ผลประโยชน์รว่ มกัน พัฒนำไปข้ำงหน้ำ
พร้อมกัน!”
ครึง่ ปี มำนี ้ ชื่อเสียงและควำมนิยมของโอสถบ่มเพำะปรำณได้แพร่กระจำย

ไปทั่วภูมิภำค แม้แต่เขตเมืองอื่นๆใกล้เคียง
ตอนนีม้ ิใช่แค่เหล่ำนักสูใ้ นเมืองกุยฉำงเท่ำนัน้ ยังมีอีกหลำยต่อหลำยคนที่

เดินทำงไกลจำกเมืองอื่นเพื่อมำจับจ่ำยโอสถบ่มเพำะปรำณโดยไม่ลงั เล
ปั จจุบนั รำคำโอสถบ่มเพำะปรำณพุ่งสูงขึน้ เป็ นหลำยเท่ำตัว แค่เหล่ำผูค้ น

ก็ยงั ยินดีควักกระเป๋ ำซือ้ จับจองเช่นเดิมดั่งฝูงเป็ ดรุมล้อม
ผลกำไรจำกโอสถชนิดนีเ้ ป็ นจำนวนมหำศำลเกินนับ!
ดังนัน้ หวังซูจะไม่อ่ิมเอมใจได้อย่ำงไรเมื่อได้ยินเช่นนัน้ ?
หำกมิใช่เพรำะเกรงใจอดีตประมุขอีกสองตระกูล พวกหวังซูคงเผยสีหน้ำ
อันสุขใจออกมำเกินกักเก็บ
พวกเขำไม่คิดไม่ฝันเลยว่ำ เย่หยวนจะยอมง่ำยๆเช่นนี ้
“ที่จริงข้ำมิใช่คนเรื่องมำกอะไร เพียงพวกเจ้ำเข้ำมำหำข้ำด้วยควำมจริงใจ
แค่ยกนิว้ ทุกอย่ำงล้วนคลี่คลำยด้วยดี”
เมื่อได้ฟังคำกล่ำวของเย่หยวน พวกเขำทัง้ สำมตระกูลพลันใจชืน้ กันเป็ น
แถบ
ดูเหมือนว่ำหอมหำสมบัติยงั คงเกรงกลัวบำรมีของฝ่ ำยตำหนักเจ้ำเมืองใน

ท้ำยที่สดุ !
เย่หยวนปิ ดปำกไปชั่วขณะ ก่อนค่อยๆกวำดสำยตำเข้ำมำหวังหลินโป๋ ที่น่งั

อยู่อีกโต๊ะและกล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ ว่ำ
“ชีวิตของเขำแลกกับสิทธิกำรจำหน่ำยโอสถบ่มเพำะปรำณ! เป็ นอย่ำงไร

เงื่อนไขง่ำยมำกใช่หรือไม่?”
ส่วนที่เหลือยังพอทำเนำ แต่สีหน้ำกำรแสดงออกของเหล่ำสมำชิกตระกูล
หลังพลันมืดทมิฬลงในทันใด
หวังหลินโปโพล่งลุกพรวดตะคอกใส่เย่หยวนอย่ำงเดือดดำลว่ำ
“ไอ้เด็กเหลือขอ! แกหมำยควำมว่ำอย่ำงไร?!”
หวังซูสีหน้ำมืดตกพลำงกล่ำวเสียงเคร่งขรึมว่ำ
“เจ้ำเห็นพวกเรำสำมตระกูลปั ญญำอ่อนกระมัง?”
เย่หยวนยักไหล่ตอบอย่ำงไม่แยแสและกล่ำวว่ำ
“นี่เป็ นควำมจริงใจที่สดุ ของข้ำแล้ว! ในสุสำนสำยลมหยิน สำมผูอ้ ำวุโส
ใหญ่ของตระกูลหวังไล่ลำ่ ข้ำกับหลัวเจียจนเกือบตำย และแผนกำร
ทัง้ หมดหวังหลินโปเป็ นตัวต้นคิด! ควำมอีปยศครัง้ นัน้ ยังจำฝังใจจวบจน
วันนี!้ หำกไม่ยอมรับเงื่อนไข ข้ำจะฝังทัง้ ตระกูลหวังแน่นอนหำกมีโอกำส!”
ก่อนหน้ำนี ้ เย่หยวนเพียงกลัวว่ำจะเผลอไปทำลำยเสถียรภำพควำมสมดุล
ของเมืองกุยฉำงลง นัน้ จึงเป็ นเหตุผลที่เขำไว้ชีวิตหวังหลินโปเอำไว้
แต่เมื่อเรือ่ งรำวพัฒนำจนมำถึงจุดนี ้ กำรที่เขำต้องกำรล้ำงโคตรตระกูล

หวังกลับมิใช่เรือ่ งที่เป็ นไปไม่ได้อีกต่อไป
นอกจำกนีท้ งั้ สำมตระกูลล้วนขี่บนหัวเย่หยวนรำวกับของเล่น แล้วเย่หยวน

หรือจะมอบควำมเมตตำใดๆให้อีก?
“หึ! ฝั่งทัง้ ตระกูลหวัง? ตัวเล็กแต่เสียงใหญ่ดีหนิ! อำศัยเศษเสีย้ วพลัง
อำณำจักรปฐมพระเจ้ำชัน้ กลำง คิดว่ำจะมีปัญญำทำอะไรได้?”
หวังอวีเซียงเค้นเสียงเย็นยะเยือกคำรำมเยำะเย้ย
“เย่หยวน ไม่สร้ำงควำมเป็ นปฏิปักษ์กลับเป็ นรำกฐำนควำมสัมพันธ์ท่ี

มั่นคงที่สดุ ! แม้ว่ำตระกูลหวังเคยหลงผิดส่งคนไปฆ่ำเจ้ำในปี นนั้ แต่เจ้ำก็
ยังปลอดภัยดีมิใช่ร?ึ นอกจำกนีก้ ลับเป็ นสำมอำวุโสใหญ่ท่ีลว่ งลับจำกไป
แทน? นี่ก็ผ่ำนมำหลำยสิบปี เรือ่ งใดวำงได้เพียงทิง้ ทวนไว้เบือ้ งหลังเสีย
เช่นนีด้ ีกว่ำหรือไม่?”
เฉินหย่งหนำนพยำยำมกล่ำวโน้มน้ำวใจ
เย่หยวนนึกตลกหัวเรำะขึน้ อย่ำงขำขันและกล่ำวว่ำ
“หุหุ ผลกำไรจำกโอสถบ่มเพำะปรำณมหำศำลเพียงใด ข้ำคงไม่

จำเป็ นต้องกล่ำวอันใดอีกต่อไป เงื่อนไขเดียวเท่ำนัน้ หำกตกลงรับคำ
สัญญำมีผลทันที! หำกไม่เห็นด้วยก็ไม่จำต้องพูดคุยอะไรกันอีกแล้ว!”
ประโยคสัน้ ๆรวบรัดกระชับใจควำมของเย่หยวน ได้ปิดกัน้ ทุกทำงเลือก

เหลือเพียงสอง
ณ จุดนี ้ บรรยำกำศในงำนเลีย้ งเย็นสะท้ำนต่ำลงในทันที จำกมีเสียงดัง

เจีย๊ วจ๊ำวกลับเงียบกริบดุจป่ ำช้ำ
หยำงรุยไม่กล่ำวเอ่ยคำแสดงออกใดๆ ทว่ำภำยในใจแทบกรำบไหว้เย่
หยวนไว้เหนือหัว
กำรเคลื่อนไหวในครัง้ นีข้ องเย่หยวนช่ำงเฉียบคมไร้ท่ีติ จำกจุดวิกฤตกลับตี

ตื่นกลำยเป็ นฝ่ ำยคุมสถำนกำรณ์เอำเอง
ปั ญหำและแรงกดดันทัง้ หมดถูกโยนไปที่หวังหลินโปโดยตรง
หำกเป็ นหวังอวีเซียงเกรงว่ำจะไม่มีเหตุและผลเกินไปหน่อย
และที่สำคัญหวังหลินโปยังเป็ นเพียงเซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำและไม่
นับว่ำเก่งกำจอันใด แต่สดุ ท้ำยนีเ้ ขำก็มีสถำนะเป็ นถึงประมุขตระกูลหวัง
ตำแหน่งนีก้ ลับไม่ธรรมดำ
ในเวลำนีท้ กุ คนต่ำงมุ่งควำมสนใจทัง้ หมดไปที่หวังหลินโปเป็ นทำงเดียว
โดยเฉพำะอย่ำงยิ่งกับประมุขตระกูลหลินและหลูท่ ่ีอยู่โต๊ะเดียวกัน พวก

เขำเหลียวมองไปยังเขำเล็กน้อย
เห็นได้ชดั ว่ำ พวกเขำเองก็ชกั จะไม่แน่ใจเช่นกัน
แต่ส่งิ ที่เลวร้ำยกว่ำนัน้ คือ หวังซูพลันสำดสำยตำใส่หวังหลินโปโดยมิได้

เผยถึงอำรมณ์ใดๆเลย
นี่กลับเป็ นสำยตำที่แลดูน่ำกลัวไม่นอ้ ย
ถึงขนำดนีแ้ ล้ว หวังหลินโปยังไม่ทรำบได้อย่ำงไรว่ำ สถำนกำรณ์ปัจจุบนั
ของตนมันย่ำแย่เพียงใด?
“หวังซู หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ…เจ้ำคิดจะฆ่ำสมำชิกร่วมตระกูลตัวเอง เพียง

เพรำะโดนไอ้เด็กเหลือขอเป่ ำหูไปแค่ประโยคเดียว?”
สีหน้ำของหวังหลินโปซีดเซียวหนักพร้อมเอ่ยถำมขึน้ ทันที
ตอนที่ 1349 รุ มเตะตัดขาเพือ่ ผลประโยชน์
“แค่ก แค่ก… พี่ชำยเข้ำใจผิดแล้ว ข้ำจะมีควำมคิดเช่นนัน้ ได้อย่ำงไร?”
หวังซูกล่ำวขึน้ อย่ำงตะกุกตะกัก
ต้องยอมรับเลยว่ำ เงื่อนไขนีข้ องเย่หยวนล่อลวงเขำได้ครูห่ นึ่ง
หวังหลินโปเป็ นแค่เซียนอำณำจักรปฐมพระเจ้ำทั่วไป นับเป็ นกลุม่ คนที่พบ

ได้ง่ำยในตระกูลหวังสำขำหลัก เสียหนึ่งชีวิตเพื่อแลกเปลี่ยนกับสิทธิ์กำร
จำหน่ำยโอสถบ่มเพำะปรำณ นี่นบั ว่ำคุม้ ค่ำอย่ำงมำก
แต่ควำมคิดแบบนีไ้ ม่สำมำรถพูดออกมำได้โดยเด็ดขำกไม่วำ่ จะเกิดอะไร

ขึน้
ผูป้ ระสบควำมสำเร็จกลับไม่เคยสนใจเรือ่ งเล็กน้อย!
เขำชั่งใจอยู่ไม่นอ้ ย ใช้ชีวิตของหวังหลินโปแลกเปลี่ยนและเข้ำหำสำน
สัมพันธ์กบั เย่หยวนอย่ำงสันติ
สีหน้ำกำรแสดงออกของหวังอวีเซียงบิดเบีย้ วน่ำเกลียดอย่ำงหำที่เปรียบ
ไม่ หวังซูคิดวำงแผนอะไรอยู่ในหัว มีหรือที่เขำจะไม่ทรำบ?
แต่กำรที่อีกฝ่ ำยจะใช้ชีวิตของลูกชำยตนเองเพื่อแลกเปลี่ยนกับสิทธิ์กำร
จำหน่ำยแบบนี ้ ต่อให้ถกู ทุบตีจนตำย หวังอวีเซียงก็ไม่มีวนั ยอม!
เขำยอมสูต้ ำยกับหอมหำสมบัติ!
สถำนะของเย่หยวนในงำนเลีย้ งแห่งนีค้ ่อนข้ำงละเอียดอ่อน ไม่สำมำรถ
เคลื่อนไหวสุม่ สี่สมุ่ ห้ำได้
สีหน้ำของหวังอวีเซียงดำทมิฬมืดดั่งก้นหม้อไหม้ เขำกล่ำวขึน้ ว่ำ
“เย่หยวน พวกเรำต่ำงมำด้วยควำมจริงใจ แล้วเจ้ำแสดงควำมจริงใจตอบ

พวกเรำแล้วจริงๆรึ?”
“จริงใจ? พวกท่ำนน่ะรึจริงใจ? หุห,ุ เกรงว่ำเย่คนนีค้ งตำบอดแล้วกระมัง ถึง

ไม่เห็นควำมจริงใจของพวกท่ำนเลย! อย่ำงไรก็ตำม เย่คนนีพ้ กควำม
จริงใจมำเต็มอก ขอเพียงชีวิตของหวังหลินโปแค่คนเดียว ธุรกิจหลังจำกนี ้
จะเป็ นไปได้อย่ำงรำบรืน่ ปรำศจำกปั ญหำแน่นอน!”
เย่หยวนกล่ำวขึน้ พร้อมแสยะยิม้ บำง
หวังหลินโปโกรธจัดจนบดฟั นเสียงดังกรอดแน่น ควำมเกลียดชังแวว

อำฆำตสะท้อนออกจำกนัยน์ตำอย่ำงชัดแจ้ง นอกจำกพ่อเขำแล้ว ทุกคน
ล้วนต้องกำรให้เขำตำยไปจริงๆ!
“ท่ำนเจ้ำเมือง เห็นได้ชดั ว่ำ เย่หยวนจงใจยุยงปลุกปั่ น ถึงขัน้ ที่ว่ำหลอกล่อ

ให้ฆ่ำบุตรชำยของเรำชำยชรำ หอมหำสมบัติจิตใจดำมืดอำมหิต โปรดให้
ควำมเป็ นธรรม!”
หวังอวีเซียงกล่ำวขึน้ เสียงเข้ม
ครำวนี ้ เฉินหย่งหนำนกลับเงียบไม่พดู ไม่จำ เห็นปฏิกิรยิ ำแบบนัน้ ทำเอำ
หวังอวีเซียงกับหวังหลินโปใจหำยวำบ
“มีพยำนเป็ นถึงเรำเจ้ำเมือง หวังว่ำหอมหำสมบัติคงไม่กลับคำกระมัง?”
เฉินหย่งหนำนกลับหำได้สนใจวำจำคำกล่ำวของหวังอวีเซียง ทว่ำเอ่ยปำก
กล่ำวถำมลอยๆก่อนเหลียวสำยตำจับจ้องเย่หยวนแทน
เย่หยวนคลี่ยิม้ เป็ นคำตอบ หำได้สง่ เสียงเอ่ยปำกใดๆ

หวังหลินโปหน้ำเสียหนัก เขำเร่งกล่ำวขึน้ สุดแสนกระวนกระวำยใจ
“ทะ-ท่ำนเจ้ำเมืองหมำยควำมอย่ำงไร?”
เฉินหย่งหนำนกล่ำวตอบอย่ำงเย็นชำว่ำ
“ก็หมำยควำมว่ำ ทุกคนที่ทำธุรกิจในเมืองกุยฉำง ล้วนต้องพึ่งพำ

ควำมสำมำรถของตนเอง แต่เจ้ำกลับเล่นสกปรก ส่งคนไปลอบสังหำรอีก
ฝ่ ำย นี่มนั ทำเกินขอบเขตแล้ว!”
มีคนเปิ ดย่อมมีคนตำม ได้ยินแบบนัน้ อดีตประมุขตระกูลหลินเร่งกล่ำว

เสริม เห็นพ้องต้องกันในทันใด
“ถูกต้อง! ทุกคนในที่แห่งนีย้ ่อมตระหนักถึงสำเหตุท่ีแท้จริงดี เรือ่ งทัง้ หมด
ที่เกิดขึน้ มันมิได้เริ่มจำกน้องสำวอันไร้ยำงอำยของเจ้ำหรอกรึ? นี่คือ
ควำมผิดของตระกูลหวัง! ทัง้ ๆที่รูว้ ่ำผิดแต่ก็ยงั ไม่ยอมรับ! แถมยังส่งคนไป
ฆ่ำเพื่อตัดปั ญหำ!”
อดีตประมุขตระกูลหลูย่ งั กล่ำวซำ้ เติมอีกว่ำ
“เส้นทำงกำรต่อสูย้ ่อมมีกฎกำรต่อสู้ เส้นทำงธุรกิจย่อมมีกฎทำงธุกิจ

เช่นกัน หวังหลินโป เจ้ำกระทำเช่นนี ้ นับว่ำทำลำยเสถียรภำพทำงธุรกิจ
ลง!”
รำงมรณะเผยปรำกฏอยู่ท่วั ใบหน้ำของหวังหลินโป ยำมนีส้ ีหน้ำซีดเซียว

หนักจนท้ำยที่สดุ นีก้ ็ตระหนักถึงควำมหมำยที่ว่ำ ทุกคนรุมเตะตัดขำเพื่อ
ผลประโยชน์
“พวกเจ้ำ…พวกเจ้ำทุกคนช่ำงไร้ยำงอำยเกินไป!”
หวังหลินโปโกรธจัดจนพูดไม่ออก
ก่อนมำวันนี ้ เขำยังดีใจเป็ นอย่ำงมำก
ทว่ำปั จจุบนั สถำนกำรณ์กลับเปลี่ยนผัน ตัวละครที่ตอ้ งกลำยเป็ นศพใน

งำนเลีย้ งสีเลือดกลับเป็ นตัวเขำเอง!
แม้แต่สหำยร่วมตระกูลหวังยังเร้นซ่อนคมมีดอยู่เบือ้ งหลังไม่ต่ำง
หวังอวีเซียงตะโกนลั่นด้วยควำมโกรธจัด
“ไอ้สองจิง้ จอกเฒ่ำ หุบปำกไปซะ!! พวกแกมันไร้ยำงอำยเกินไป!”
เฉินหย่งหนำนกล่ำวขึน้ อย่ำงเย็นชำว่ำ
“สิ่งที่พวกเขำกล่ำวไปถูกต้องแล้ว หวังหลินโป เนื่องจำกเจ้ำกระทำผิด

ร้ำยแรง จำต้องรับผิดชอบต่อผลที่ตำมมำเช่นกัน! เรำเจ้ำเมืองจะให้โอกำส
ลงมือปลิดชีพเองหรือต้องให้เรำผูน้ ีช้ ่วย?”
หวังหลินโปดูรำวกับไม่แยแสหรือเห็นใจใดๆอีกต่อไป ในนำ้ เสียงของเขำ

แฝงไปด้วยควำมเลือดเย็นไร้ควำมรูส้ กึ
ดูเหมือนว่ำวันนี ้ เขำมิอำจหลีกเลี่ยงจำกผลกรรมได้อีกต่อไป!
เสีย้ วอึดใจนัน้ เอง คูส่ ำยตำปรำดเข้ำจับจ้องไปที่หวังซูรำวกับนี่คือฟำงเส้น
สุดท้ำยในชีวิตของเขำแล้ว หวังหลินโปเร่งกล่ำวอ้อนวอนทันที
“คุณชำยซู เรำเองก็เป็ นญำติสนิทตระกูลเดียวกัน หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ…

ท่ำนอยำกเห็นข้ำตำยต่อหน้ำต่อตำจริงๆ? ท่ำนอย่ำไปลงเชื่อไอ้เด็ก
เหลือขอหรือคนพวกนี ้ ทัง้ หมดก็แค่หว่ำนเมล็ดสร้ำงควำมแตกแยก!”
หสวังหลินโปทรำบถึงสถำนะของหวังซูดี ขอเพียงหวังซูเปิ ดปำกช่วยเหลือ

เฉินหย่งหนำนย่อมไม่กล้ำลงมือเคลื่อนไหวแน่นอน
หวังซูเหลือบอมงอีกฝ่ ำยแต่กลับหำได้สนใจอันใดไม่
เมื่อสถำนกำรณ์พฒ
ั นำมำไกลถึงจุดนีแ้ ล้ว เขำก็ไม่จำเป็ นต้องปกป้องหวัง
หลินโปอีกต่อไป
“พี่ชำย มิใช่วำ่ หวังซูคนนีใ้ จจืดใจดำ แต่เจ้ำเองก็ก่อกรรมทำเรือ่ งไม่ดีมำ

มำก ข้ำเองก็ช่วยไม่ได้เช่นกัน!”
หวังซูกล่ำวขึน้ พลำงถอนหำยใจเสียงยำว
คำตอบของหวังซูซ่งึ เป็ นดั่งฟำงเส้นสุดท้ำย ได้ขำดผึงควำมหวังที่เหลืออยู่

ของหวังหลินโปแตกสลำยในพริบตำ
เสีย้ วอึดใจต่อมำ ร่ำงของหวังหลินโปแปรสภำพเป็ นธำรแสงสำยหนึ่งโฉบ
แล่นไปยังทำงออกโถงใหญ่ทนั ที
“หึ! รนหำที่ตำย!”
เฉินหย่งหนำนเค้นเสียงเย็นดังหึ ก่อนสะบักกรงเล็บคมของตนออกไป ร่ำง

ของหวังหลินโปหยุดชะงักในทันที
แต่ในขณะนัน้ เอง หวังอวีเซียงพลันเคลื่อนไหวตอบโต้เช่นกัน!
ไม่มีทำงเลือกอื่นใดให้ตดั สิน จะให้เฝ้ำดูลกู ชำยของตนตำยต่อหน้ำต่อตำ

ก็เกรงว่ำใจแข็งไม่พอ!
สีหน้ำของเฉินหย่งหนำนมืดทมิฬลงเล็กน้อย เอ่ยปำกคำรำมนำ้ เสียงเย็น
ชำไร้หวั ใจ
“ประเมินตนสูงเกินไป!”
ขณพที่กล่ำวขึน้ เฉินหย่งหนำนพลันผันแปรกรงเล็บกลำยมำเป็ นฝ่ ำมือ

ก่อนซัดกระหน่ำออกไปเต็มแรง!
บูมมมม!
เพียงฝ่ ำมือเดียวของดฉินหย่งหนำน ร่ำงของหวีอวีเซียงกระเด็นกระดอน

ออกไปไกลไร้ทิศทำง
ต่อหน้ำเฉินหย่งหนำนผูน้ ี ้ หวังอวีเซียงกลับอ่อนแอเกินจะต่อกร!
หลังจำกนัน้ เฉินหย่งหนำนก็เปลี่ยนจำกฝ่ ำมือมำเป็ นกรงเล็บอีกครัง้ ก่อน

ซำดกระบวนกรงเล็บออกไปอีกชุดหนึ่ง พร้อมฉีกร่ำงของหวังหลินโปเป็ น
ชิน้ ๆในพริบตำ!
ตัง้ แต่ตน้ จนจบ เฉินหย่งหนำนยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง
เพียงคลื่นกระบวนโจมตีในเสีย้ วพริบตำ ตำยหนึ่งเจ็บหนึ่ง!
รัศมีกลิ่นอำยประดุจอยู่เหนือสรรพสิ่ง ก้มมองสรรพชีวิตไร้เทียมทำน
เวลำเดียวกัน หวังอวีเซียงนอนนิ่งอยูบ่ นพืน้ พร้อมกระอักพ่นเลือดสดเต็ม
ปำกเต็มคำ
ลูกตำของพวกตระกูลหลูก่ บั ตระกูลหลินแทบถลนออกมำ พวกเขำจับจ้อง

ไปยังเฉินหย่งหนำนผุไ้ ม่ไหวติ่งอย่ำงเหลือเชื่อ
พวกเขำไม่คิดไม่ฝันมำก่อนเลยว่ำ เฉินหย่งหนำนจะทรงพลังถึงขนำดนี ้
แล้ว
พินิจจำกจุดนีอ้ ีกฝ่ ำยคงห่ำงจำกอำณำจักรปั จฉิมพระเจ้ำชัน้ ปลำยอีกไม่

ไกลแล้ว
เฉินหย่งหนำนสังหำรหวังหลินโปอย่ำงโหดเหีย้ มอำมหิต และโค่นหวังอวี

เซียงลงอย่ำงง่ำยดำยเพื่อสร้ำงบำรมี
เขำมิได้แสดงพลังต่อหน้ำสำธำรณะชนมำนำนหลำยปี มำกแล้ว และ
ตอนนีเ้ ขำก็ทำให้ทกุ คนเห็นว่ำ เจ้ำเมืองผูน้ ีก้ ลับมิใช่คนที่ควรยั่วยุแต่อย่ำง
ใด
แน่นอน จุดประสงค์หลักที่ทำแบบนีไ้ ปก็เพรำะ ให้เย่หยวนรูส้ กึ ครั่นคร้ำม

ในตัวเขำ มั่นตระหนักนึงถึงสัญญำที่เคยให้ไว้ก่อนหน้ำ
ส่วนหยำงรุยที่อยู่ขำ้ งๆ ยำมนีต้ ่นื ตะลึงสุดขีดจนสติหลุดนำนแล้ว
ก่อนที่จะมำ เฉินหย่งหนำนไม่คิดเลยด้วยซำ้ ว่ำ เย่หยวนจะเป็ นคนที่

จัดกำรด้วยยำกที่สดุ แบบนี ้ ถึงขัน้ ทำให้พนั ธมิตรระหว่ำงสำมตระกูลใหญ่
และตำหนักเจ้ำเมืองแตกกระจำยไม่เหลือชิน้ ดี
ในตอนนี ้ หวังหลินโปได้ตำยลงแล้ว ส่วนหวังอวีเซียงได้รบั บำดเจ็บสำหัส
ตระกูลหวังในปั จจุบนั แทนพิกำรกันหมด
ด้วยควำมแกร่งกล้ำของชำยหนึ่มเพียงคนเดียวไม่มีทำงทำสำเร็จแน่
ทว่ำเย่หยวนคนนีอ้ ำศัยไหวพริบและควำมรอบคอบเพื่อปลุกปั่ นยืมกำลัง
ผูค้ นให้ตีกนั เอง คนประเภทนีช้ ่ำงน่ำกลัวเกินหยั่งรูไ้ ด้!
เย่หยวนตระหนักทรำบดี ไม่วำ่ อย่ำงไรเรือ่ งโอสถบ่มเพำะปรำณ เขำก็ไม่

สำมำรถรัง้ ไว้นำนกว่ำนีไ้ ด้แล้ว ดังนัน้ เขำจึงต้องกำรใช้ประโยชน์จำกจุดนี ้
ให้คมุ้ ค่ำที่สดุ โดยกำรใช้มนั เพื่อหลอกล่อคนอื่นๆให้สงั หำรสองพ่อลูก
ตระกูลหวัง
จะเห็นได้ว่ำ แผนกำรในครำวนีป้ ระสบควำมสำเร็จอย่ำงงดงำม

เย่หยวนเฝ้ำสังเกตอยู่ขำ้ งสมรภูมิอยู่ตลอดเวลำ คนเหล่ำนีล้ ว้ นใส่
หน้ำกำกเข้ำหำกัน และแสร้งทำเป็ นคนจิตใจงำมศีลธรรมสูงส่ง ทว่ำควำม
เป็ นจริงเนือ้ ในกลับเน่ำเฟะ กระทั่งมิตรสหำยในครอบครัวยังฆ่ำกันได้เพื่อ
ผลประโยชน์ ช่ำงน่ำสมเพชจริงๆ
พวกนีเ้ ป็ นเพียงสัตว์เดรัจฉำนที่เห็นแก่ตวั ทัง้ นัน้ !
ลงมือเสร็จสรรพ เฉินหย่งหนำนช้อนสำยตำจับจ้องไปทำงเย่หยวนอย่ำง
เฉยเมยพร้อมเอ่ยเสียงเรียบว่ำ
“หวังหลินโปตำยแล้ว แต่ควำมเสียหำยที่เกิดขึน้ ในเมืองกุยฉำงยังคงทิง้

ทวนร่องรอยอยู่บำ้ ง กล่ำวได้ว่ำเพียงควำมตำยกลับมิอำจชดใช้ควำมผิดที่
ก่อ! ประมุขหอหยำง เย่หยวน…ทุกคนกำลังรอฟั งเจ้ำอยู่!”
“รอฟั งข้ำ? รอฟั งอะไร?”
เย่หยวนปั้นสีหน้ำใสซื่อไร้เดียงสำ พลำงเอ่ยปำกถำมด้วยควำมสงสัย
เพียงคำพูดเดียวของเย่หยวน ทำเอำทุกคนหน้ำถอดสีในบัดดล!
หรือเป็ นไปได้ไหมว่ำ…ไอ้เด็กเหลือขอคนนีค้ ิดจะกลับคำจริงๆ?
เฉินหย่งหนำนสีหน้ำมืดทมิฬหนักกล่ำวว่ำ
“เมื่อครูเ่ จ้ำเพิ่งสัญญำกับข้ำและสำมตระกูลใหญ่ไป ทว่ำตอนนีค้ ิดกลับคำ

งัน้ รึ?!”
เย่หยวนฉีกยิม้ กว้ำงเปี่ ยมควำมสดใสสุดใจยิ่ง เขำกล่ำวตอบว่ำ
“สัญญำ? ข้ำกล่ำวว่ำสัญญำงัน้ รึ? หำกจำไม่ผิดข้ำบอกท่ำนไปว่ำ ขอเพียง

ชีวิตของหวังหลินโปแค่คนเดียว ธุรกิจหลังจำกนีจ้ ะเป็ นไปได้อย่ำงรำบรืน่
ปรำศจำกปั ญหำแน่นอน หรือท่ำนจ้ำเมืองได้ยินผิดไปจำกนี?้ ”
ตอนที่ 1350 พวกเจ้าไม่มปี ั ญญาทาอะไรข้าได้!
“ฮะ-ฮ่ำฮ่ำฮ่ำ… น่ำขัน! ช่ำงน่ำขันจริงๆ!”
ไกลห่ำงออกไปหน้ำประตู เสียงหัวเรำะเยำะพลันดังลั่นออกจำกปำกของ
หวังอวีเซียนที่นอนอยู่กลำงพืน้
ในตอนนีย้ งั มีใครไม่ทรำบอีกว่ำ ทุกคนล้วนถูกเย่หยวนหลอกกันหมด?
ตัง้ แต่แอรกเริม่ จนบัดนี ้ เย่หยวนไม่มีแม้แต่เสีย้ วควำมคิดที่จะขำยสิทธิ์กำร

จำหน่ำยโอสถบ่มเพำะพลังให้แก่ฝ่ำยอื่น ทัง้ หมดก็เพื่อล่อให้พวกมันตี
กันเอง!
กลุม่ เดรัจฉำนพวกนีเ้ ห็นแก่ประโยชน์สว่ นตัวและน่ำรังเกียจยิ่งกว่ำอะไร

เย่หยวนไม่คิดหยิบยื่นมิตรภำพให้อยู่แล้ว
สีหน้ำของหวังซูดเู คร่งเครียดหนัก ขณะกล่ำวขึน้ ว่ำ
“เย่หยวน เจ้ำกล้ำกลิง้ กลอกกับพวกเรำรึ?”
เย่หยวนคลี่ยิม้ อย่ำงแผ่วเบำและกล่ำวว่ำ
“สัจจะสงวนไว้กบั ผูม้ ีปัญญำชนเท่ำนัน้ ส่วนเดรัชฉำนอย่ำงพวกเจ้ำกลับ

ไม่จำเป็ น สิทธิ์กำรจำหน่ำยมีหรือจะยอมมอบให้? ตัดตัวปั ญหำอย่ำงพวก
เจ้ำไปตัง้ แต่ตอนนี ้ นับเป็ นอนำคตที่สดใสของหอมหำสมบัติแล้ว ละคึ
รฉำกนีส้ นุกสนำนดีจริงๆ ธำตุแท้ของพวกเจ้ำกลับได้เห็นเต็มสองตำ เหอะ
เหอะ”
คำกล่ำวของเย่หยวนชัดเจนแจ่มแจ้ง เสมือนฉีกเสือ้ ลำยครำมของ
จักรพรรดิอย่ำงไร้ปรำณี
กำรแสดงฉำกก่อนหน้ำ เย่หยวนทำรำวกับพวกเขำเป็ นตัวตลกเท่ำนัน้
“ดี! ดี! ดีมำก! ไอ้เด็กเหลือขอหำญกล้ำยั่วยุเรำเจ้ำเมืองผูน้ ีจ้ ริงๆ! ปั ญญำ

อ่อนหรือไม่ท่ีรนหำที่ตำยขนำดนี?้ ”
เฉินหย่งหนำนกล่ำวขึน้ พร้อมท่ำทีสดุ เคร่งขรึม
หยำงรุยลุกขึน้ พรวดยืนขวำงหน้ำเย่หยวนทันที
“พวกเจ้ำจะทำอะไร? เฉินหย่งหนำน ข้ำขอเตือนไว้ก่อน เย่หยวนเป็ น
อำคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหำสมบัติ คิดแตะต้องเขำเท่ำกับ
ปฏิปักษ์ต่อหอมหำสมบัติเช่นกัน!”
หยำงรุยกล่ำวขู่เสียงเย็น
เขำเองก็ไม่คิดว่ำ เย่หยวนจะเปิ ดไพ่ออกมำโต้งๆต่อหน้ำอีกฝ่ ำยขนำดนี ้
กล่ำวถำมว่ำตอนนีร้ ูส้ กึ พอใจไหม ก็เป็ นที่น่ำพอใจอย่ำงมำก แต่น่ีกลับ

สร้ำงควำมบำดหมำงต่อฝ่ ำยอื่นๆด้วยเช่นกัน
คนพวกนีห้ ำใช่คนดีไม่ และเป็ นไปไม่ได้แน่นอนที่จะปล่อยให้เย่หยวนรอด

ออกไป
เฉินหย่งหนำนเค้นเสียงหัวเรำะเยำะเมื่อได้ยินและกล่ำวว่ำ
“หยำงรุย เจ้ำคิดขู่ให้ขำ้ กลัวรึ? เมืองนีห้ ำใช่อำณำเขตของจักรพรรดิเทพ

สวรรค์มหำสมบัติ กลับเปล่ำประโยชน์! ตรำบใดที่เรำเจ้ำเมืองผูน้ ีไ้ ม่ฆำ่
เจ้ำเป็ นพอ หอมหำสมบัติก็ทำอะไรข้ำไม่ได้เช่นกัน!”
สีหน้ำกำรแสดงออกของหยำงรุยพลันผลัดแปร กล่ำวสวนทันควัน
“ฮ่ำฮ่ำ… หำกเป็ นก่อนหน้ำไม่วำ่ จะฆ่ำข้ำหรือไม่ หอมหำสมบัติคงไม่

สนใจอันใด ทว่ำตอนนีข้ ำ้ ได้สง่ สูตรโอสถบ่มเพำะปรำณไปยังเบีอ้ งบนแล้ว
แล้วเจ้ำคิดหรือว่ำ พวกเรำจะนั่งดูอยู่เฉยๆ?”
คำกล่ำวนีข้ องหยำงรุยทำเอำเฉินหย่งหนำนและคนอื่นๆตกใจอย่ำงมำก
พวกเขำคิดแค่เพียงว่ำ ที่หอมหำสมบัติรุง่ เรือ่ งได้ขนำดนีเ้ พียงพึ่งพำเย่
หยวนและสูตรโอสถที่อยู่ในกำมือนัน้
แต่ทกุ คนกลับคำดไม่ถึงจริงๆว่ำ เย่หยวนกลับใจกว้ำงมอบสูตรโอสถนีใ้ ห้

ไปจริงๆ!
สถำนกำรณ์ในตอนนีย้ ่ิงยุ่งยำกเข้ำไปใหญ่
แม้เมืองแห่งนีจ้ ะมิใช่อำณำเขตของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหำสมบัติ แต่

พวกเขำเองก็ไม่สำมำรถมองข้ำมขุมพลังของหอมหำสมบัติได้เช่นกัน
หำกรูเ้ ช่นนีต้ งั้ แต่แรก เฉินหย่งหนำนไม่มีทำงจัดงำนเลีย้ งนีข้ นึ ้ แน่นอน

“ท่ำนพี่เฉิน เหตุกำรณ์ดำเนินมำถึงจุดนี ้ ไม่ว่ำอย่ำงไรไอ้เด็กเหลือขอนี่
จำต้องตำย! หำกปล่อยให้หนีรอดออกจำกตำหนักเจ้ำเมืองไปได้ เกรงว่ำ
จะวุน่ วำยยิ่งกว่ำนี ้ มิฉะนัน้ ทัง้ ท่ำนและพวกเรำสำมตระกูลใหญ่ยงั จะ
ดำรงอยู่ในเมืองกุยฉำงได้อีกรึ? ในเมื่อมันไม่เต็มใจมอบโอสถบ่มเพำะ
ปรำณ เช่นนัน้ มีแต่ตอ้ งใช้กำลังเพื่อนำมันมำ! มิฉะนัน้ ทุกอย่ำงในวันนีจ้ ะ
เปล่ำประโยชน์!”
หวังซูคำรำมลั่นดึงสติทกุ คนทันทีในเวลำนี ้
ใบหน้ำของเจ้ำเมืองกุยฉำงถูกขยีเ้ ละป่ นปี ้ไปหมดแล้วในวันนี ้ หำกไม่

ฆ่ำเย่หยวนให้ตำย เขำยังจะมีหน้ำปกครองเมืองกุยฉำงต่อไปได้อย่ำงไร?
เฉินหย่งหนำนครุน่ คิดจินตนำกำรตำมหวังซู และพบว่ำสิ่งที่อีกฝ่ ำยกล่ำว

ไปล้วนเป็ นควำมจริง
เขำผงกศีรษะและกล่ำวว่ำ
“เจ้ำกล่ำวถูกต้องแล้ว! แม้ในอนำคตข้ำอำจต้องโทษร้ำยแรง ทว่ำวันนัน้

กลับยังไม่มำถึง! แต่วนั นี…
้ .แกต้องตำยเย่หยวน!”
นี่มิใช่เพียงแค่เฉินหย่งหนำนเท่ำนัน้ กระทั่งอดีตประมุขตระกูลหลินและ
หลูท่ งั้ สองยังเข้ำประจัญบำน ปิ ดล้อมตีกรอบเย่หยวนขนำบซ้ำยขวำแล้ว
กำรล้อหลอกของเย่หยวนในครัง้ นีข้ องเย่หยวน ต่ำงสร้ำงควำมไม่พอใจแก่

ทุกคน
หวังซูแสยะยิม้ ฉีกเย็นและกล่ำวว่ำ
“เจ้ำหนู คิดหรือว่ำ แค่มอบสูตรโอสถบ่มเพำะปรำณจะทำให้ทกุ อย่ำง
เรียบร้อยดี? เมืองกุยฉำงแห่งนีเ้ ป็ นถิ่นของท่ำนพี่เฉิน เจ้ำ…ไม่มีทำงพลิก
ฟ้ำเปลี่ยนสวรรค์ได้!”
เย่หยวนคลี่ยิม้ ตอบจำงๆและกล่ำวว่ำ
“พวกเจ้ำประเมินค่ำตัวเองสูงเกินไป! อย่ำคิดว่ำตนเหนือสรรพสิ่งบงกำร
ทุกอย่ำง ทว่ำควำมเป็ นจริง…พวกเจ้ำกลับไม่มีปัญญำทำอะไรเลยด้วย
ซำ้ !”
สิน้ เสียงกล่ำวจบ สองมือไขว้หลังอย่ำงองอำจ เย่หยวนหมุนตัวกลับพลำง

กล่ำวแช่มมุ่งไปทำงประตูทำงออก
“หึ! ช่ำงหยิ่งผยองนัก!”
เฉินหย่งหนำนกรนเสียงแหบเย็น ทันทีทนั ใด ร่ำงแปรไสวกลำยเป็ น

ประกำยแสงสำยหนึ่ง พร้อมปรำดพุ่งจู่โจมใส่เย่หยวนอย่ำงไร้ปรำณี
ก่อนหน้ำ สังหำรหวังหลินโปกับทำร้ำยหวังอวีเซียงจนบำดเจ็บสำหัสยังไม่
เท่ำไหร่ แต่เย่หยวนตัวนีท้ ำเอำเข้ำโกรธจัด!
สำแดงกระบวนโจมตีครำวนี ้ หวังปิ ดบัญชีเบ็ดเสร็จฉับไหว!
หยำงรุยหน้ำถอดสีหนัก เบือ้ งหน้ำของเขำประดุจมีหบุ เขำลูกยักษ์กำลังถำ

โถมเข้ำใส่
ในขณะเดียวกัน ก็มีคลื่นพลังสุดแกร่งกร้ำวอีกระลอกหนึ่งพุ่งตรงเข้ำใส่เย่
หยวน
นัน้ คือหวังอวีเซียง!
“ไอ้เด็กบัดซบ หำกวันนีฆ้ ่ำเจ้ำไม่ได้ ข้ำไม่ขอเป็ นมนุษย์แล้ว!”
หวังอวีเซียงคำรำมอย่ำงบ้ำคลั่ง
สองยอดฝี มือผนึกกำลังร่วมมือเพื่อโจมตีเป้ำหมำยเพียงหนึ่งเดียว ต่อให้ห

ยำงรุยมีสำมหัวหกแขน เขำก็ไม่มีทำงหยุดกำรโจมตีเหล่ำนีไ้ ด้เช่นกัน
แต่ทนั ใดนัน้ จู่ๆก็มีอีกร่ำงหนึ่งปรำกฏกำยขึน้ ข้ำงกำยเย่หยวนจำกตอน
ไหนไม่ทรำบ
ทันทีท่ีรำ่ งนีป้ ระจักษ์สสู่ ำยตำ ผูค้ นทัง้ หมดต่ำงขนลุกซู่วสะเทือนขวัญ

อย่ำงหนัก บรรยำกำศโถงกว้ำงแปรเปลี่ยนกำยเป็ นคุกนำ้ แข็งในบัดดล
ซึง่ ร่ำงนีย้ งั จะเป็ นใครได้อีกนอกเสียจำกกุย้ หยุน?
เพียงสะบัดแขนเสือ้ เบำๆ สำยลมหนำวโถมเสียดแทงเข้ำใส่หวังอวีเซียง

โดยตรง
เผชิญหน้ำกับฝ่ ำมือสุดอหังกำรของเฉินหย่งหนำน กุย้ หยุนใช้แค่นิว้ ชีเ้ พื่อ

รับมือ!
เหตุกำรณ์ทงั้ หมดเกิดขึน้ เพียงสะเก็ดไฟแลบเสียดโลหะ ไม่มีใคร
ตอบสนองได้ทนั เลยสักคน
หวังอวีเซียงที่บำดเจ็บสำหัสแต่เดิม ยำมนีถ้ กู โจมตีซำ้ ตอก ถึงกับหมดสติ

ไม่รูเ้ ป็ นตำยในอึดใจเดียว
แค่กยุ้ หยุนสะบัดแขนส่งๆออกไป ทั่วทัง้ ร่ำงของหวังอวีเซียงคล้ำยถูก

สำยฟ้ำฟำดเต็มแรง ก่อนหมดสติไปทัง้ แบบนัน้
เสีย้ วพริบตำต่อมำ เลือดที่ไหลเวียนภำยในร่ำงเริม่ แข็งตัวก่อนจะเป็ น

เช่นนีท้ ่วั กำยำโดยสมบูรณ์
เมื่อปรำดตำมองอีกครัง้ หวังอวีเซียงกลับเหลือเพียงร่ำงไร้วิญญำณแล้ว
เท่ำนัน้ !
ในขณะที่เฉินหย่งหนำนโดนดัชนีเพียงนิว้ เดียวของกุย้ หยุนปั กเข้ำกลำง
หน้ำผำก ก็ถึงกับกระเด็นออกไปไกล!
บูมมมม!
เสียงระเบิดดังก้อง ลมพำยุโหมกล้ำท้ำปะทะเข้ำมำ ร่ำงของเฉินหย่งหนำน

ถูกแรงถีบกระเด็นไปไกลอีกระลอก!
ร่ำงถูกส่งบินมิอำจควบคุม จนท้ำยที่สดุ อักกระแทกเข้ำกับเสำหินอย่ำงแรง

พร้อมกระอีกพ่นเลือดคำโต
แต่ส่งิ ที่น่ำกลัวกว่ำนัน้ คือ ทั่วทัง้ ร่ำงกำยจู่ๆเริม่ แข็งตัวคล้ำยกลำยเป็ นรูป
ปั้นหิน เฉินหย่งหนำนที่พบควำมผิดปกติชนิดนี ้ ถึงกับหน้ำถอดสีซีดเซียว
ในทันใด
ตกใจแค่ไหนกลับหำใช่นยั ยะสำคัญ ยำมนีเ้ ขำเร่งโคจรพลังปรำณณเทวะ

หมุนติว้ เร็วจี๋ หวังเพื่อล้ำงสถำนะเยือกแข็งนีใ้ ห้หมดไป
“วิญญำณชั่วสองดำว!”
คูส่ ำยตำไสวของเฉินหย่งหนำนแปรเปลี่ยนไป เบือ้ งลึกในแววตำนัน้ สำด

สะท้อนควำมกลัวออกมำสุดหัวใจ
เพียงกำรปะทะแลกกระบวนครำเมื่อครู ่ เขำก็ทรำบทันทีว่ำอีกฝ่ ำยเหนือ
ชัน้ กว่ำมำก!
เห็นได้อย่ำงชัดแจ้ง เขำมิใช่คมู่ ือของกุย้ หยุนเลย!
หลำยปี ท่ีผ่ำนมำนี ้ ควำมแกร่งกล้ำของกุย้ หยุนพัฒนำอย่ำงก้ำวกระโดด

ภำยใต้คำชีแนะของหวูเฉิน
อักขระร้อยภูตเต๋ำในสองตัวแรก กุย้ หยุนเข้ำใจอย่ำงถ่องแท้แล้ว แม้เขำยัง

ไม่สำมำรถเลื่อนระดับชัน้ ขึน้ ไปได้ ทว่ำควำมแข็งแกร่งที่เพิ่มขึน้ กลับสูงจน
ยำกจะพรรณนำในหนึ่งลมหำยใจ
เฉินหย่งหนำนกลับไม่มีค่ำพอที่จะเอ่ยถึงต่อหน้ำเขำเลย
“นำยท่ำน ต้องกำรให้ฆ่ำพวกนีเ้ ลยหรือไม่?”
กุย้ หยุนโค้งคำนับให้เย่หยวนด้วยควำมเคำรพ และเอ่ยถำมรอรับสั่งตำม

ประสงค์
ประโยคนีเ้ พียงประโยคเดียวทำเอำทุกคนสั่นสะท้ำนสุดขัว้ หัวใจ
พวกเขำไม่สงสัยแม้แต่นอ้ ย กุย้ หยุนแค่คนเดียวก็สำมำรถถล่มพวกเขำจน

รำบครำบได้แล้ว
ทัง้ หมดในที่แห่งนีก้ ลับเป็ นเพียงฝูงมดที่ว่งิ เล่นไปมำเท่ำนัน้

ไม่สิ…ในสำยตำของเย่หยวน มองเห็นพวกเขำเป็ นตัวตลกที่กระโดดไปมำ
ตัง้ แต่ตน้ แล้ว!
ที่เย่หยวนมั่นอกมั่นใจได้ขนำดนี ้ กลับมีท่ีมำที่ไปจริงๆ แต่ถึงอย่ำงไรกลับ

ไม่คิดว่ำจะเป็ นถึงวิญญำณชั่วสองดำวชัน้ กลำง!
สำยตำของเย่หยวนกวำดมองสำดส่องไปทั่ว ก่อนจะหยุดลงจับจ้องเฉิน
หย่งหนำน เขำกล่ำวขึน้ พร้อมรอยยิม้ บำงๆว่ำ
“ท่ำนเจ้ำเมือง งำนเลีย้ งในวันนีอ้ ำหำรช่ำงเอร็ดอร่อยยิ่งนัก! ไว้มีโอกำส

ค่อยเชือ้ เชิญข้ำมำใหม่ อ้อ…ข้ำกำลังจะไปแล้ว ท่ำนยังมีอะไรจะกล่ำวกับ
ข้ำอีกหรือไม่?”
ตอนที่ 1351 ความเด็ดขาดคือสัญลักษณ์แห่งบุรุษเพศ!
เปรีย้ งง!
สุดพิโรธจุกอกจนล้นปรี่ เฉินหย่งหนานทุกฝ่ ามือฟาดโต๊ะตรงหน้าจะแหลก

เป็ นฝุ่ นผงในพริบตา
ความอัปยศนีท้ ่ีเย่หยวนมอบให้ นับเป็ นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึน้ มาก่อนเลยใน

ชั่วชีวิตของเขา
“ท่านพี่เฉิน ไอ้บดั ซบเย่หยวนมันจะมากเกินไปแล้ว! ทัง้ ๆที่เบือ้ งหน้าเป็ น

ถึงเจ้าเมือง แต่กลับไว้ไว้หน้าเลยแม้แต่นอ้ ย!”
หวังซูโมโหจนแทบพ่นไฟออกจากปากไม่ตา่ งอยู่เคียงข้าง
กล่าวกันตามตรง หวังซูเองก็รูส้ กึ ได้ถึงภัยคุกคามที่แผ่สะพัดออกจากเย่
หยวน
สายตาที่เย่หยวนกวาดมองและจับจ้องสรรพสิ่ง สิ่งนัน้ กลับไม่สามารถ

เข้าใจได้เลย
ราวกับว่าเย่หยวนมองผ่านอ่านทะลุทกุ สิ่งได้
ทว่าในตอยสุดท้าย เย่หยวนก็ยงั ไม่ลงมือปิ ดฉากตระกูลหวัง หรือเป็ นไป

ได้ไหมว่า เขาเองก็ยงั มีความเกริน่ เกรงตระกูลหวังอยู่บา้ ง?
ตระกูลหวังเป็ นตระกูลใหญ่มิเป็ นสองรองใคร เสาะหาทั่วเมืองหมิงหยาง

ตระกูลที่สามารถทัดเทียมได้กลับมีนอ้ ยดุจเมฆชัน้ บาง
ยิ่งไปกว่านัน้ พี่ชายของหวังซูเองก็เป็ นถึงรองเจ้าเมืองหมิงหยาง!
ยามนึกถึงในจุดนี ้ หวังซูรูส้ กึ ภาคภูมิใจเป็ นที่สดุ
สิ่งหนึ่งที่ไม่ควรมองข้าม ถึงแม้ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ จะทาตัวดั่งทองไม่รูร้ อ้ น

หาได้เกรงกลัวอันใด ทว่าลึกๆแล้วมันเองก็ค่อนข้างกังวลเช่นกัน
“หึ! หากแค้นนีม้ ิได้ชาระ ข้า,เฉินหย่งหนานกลับชัน้ ต่ากว่ามนุษย์แล้ว!”
เฉินหย่งหนานกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้าสุดโกรธเกลียด
หวังซูคล้ายต้องการกล่าวอะไรสักอย่าง แต่ทา้ ยที่สดุ ก็กลืนคาพูดเหล่านัน้

กลับไป
เฉินหย่งหนานที่เห็นท่าทางอีกฝ่ ายก็เข้าใจได้ในทันที และหันไปกล่าวกับ
พวกตระกูลหลูแ่ ละหลินว่า
“เรือ่ งในวันนี ้ ข้าหวังว่าจะมีแค่พวกเราไม่ก่ีคนที่ตระหนักทราบ อย่าให้รูว้ ่า

มันกระจายถึงหูคนอื่น!”
สองตระกูลหลูแ่ ละหลินเร่งพยักหน้าตอบโดยไวและกล่าวว่า
“ท่านเจ้าเมืองโปรดมั่นใจ ต่อให้ท่านไม่กล่าวตักเตือน พวกเราเองก็ไม่กล้า

ปริปากเช่นกัน!”
เฉินหย่งหนานโบกมือปั ดอย่างไม่สบอารมณ์นกั เห็นดังนัน้ พวกตระกูลหลู่
และหลินเร่งจากลาออกไป
พวกเขาล้วนทราบดี เฉินหย่งหนานกับหวังซูในหลังจากนี ้ จักต้องวางแผน

ร้ายเพื่อจัดการกับเย่หยวนแน่นอน
หากไม่ตามนา้ ดันกล่าวคัดค้านออกไป เกรงว่าท้ายที่สดุ กลับเป็ นพวกเขา

เองที่ขาดทุนครัง้ ใหญ่
เดิมทีสองอดีตประมุขของตระกูลหลูแ่ ละหลินหวังเตรียมตัวเก็บเกี่ยวผล
กาไรจากงานเลีย้ งคราวนีเ้ ต็มที่ ทว่าใครจะไปคิด นี่กลับเป็ นงานเลีย้ ง
อาลาสหายเก่าแก่เสียแทน
หลังจากที่คนอื่นๆออกไป หวังซูก็เอ่ยขึน้ ว่า

“ท่านพี่เฉิน ไอ้เด็กเหลือขอนัน้ มีวิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลางคอยปกป้อง
อยู่ หากจะฆ่าเขาในเมืองกุยฉางกลับไม่ง่ายอีกต่อไป!”
แม้ว่าเฉินหย่งหยานจะไม่ชอบใจอย่างยิ่งที่ได้ฟังแบบนี ้ แต่น่ีก็เป็ นความ

จริงที่มิอาจปฏิเสธได้
“น้องซู หรือเจ้ามีปแผนรับมือแล้ว? เช่นไร หากไอ้เด็กบัดซบนัน้ ไม่ตาย

เฉินคนนีก้ ็ไม่สามารถฝึ กปรือได้อย่างสงบสุขเช่นกัน!”
เฉินหย่งหนานกัดฟั นกรอด กล่าวขึน้ ด้วยความเกลียดชัง

มุมปากของหวังซูกระตุกขึน้ โดยพลัน เผยให้เห็นรถึงรอยยิม้ แปลกๆเร้น
ซ่อนความน่ากลัวอยู่หลายส่วน และกล่าวว่า
“ไอ้เด็กเหลือขอตัวนีก้ ่อเรือ่ งไม่นอ้ ยในงานเลีย้ ง เช่นนัน้ นับเป็ นข้ออ้างที่ดี

สาหรับการตายของหวังหลินโปและหวังอวีเซียง โยนความผิดทัง้ หมดที่เรา
ก่อขึน้ ให้มนั ! แต่…”
กล่าวมาถึงจัดนี ้ หวังซูเปลี่ยนเป็ นกระซิบข้างหูเฉินหย่งหนานแทน พลันได้

ฟั งดังนัน้ เฉินหย่งหนานพลันแสยะยิม้ ฉีกเย็นออกมาทันที
“ฮ่าฮ่า! น้องซูช่างฉลาดหลักแหลมดีเยี่ยม! เพียงว่า…วิธีนีจ้ ะไม่โหดร้าย

เกินไปใช่ไหม?”
เฉินหย่งหนานเอ่ยถาม
“คิดเล็กคิดน้อยกลับไม่สมกับเป็ นบุรุษ ความเด็ดขาดคือสัญลักษณ์แห่ง
บุรุษเพศ! ตราบใดที่ฆ่าไอเด็กเหลือขอนัน้ ได้ เรือ่ งอื่นยังต้องใส่ใจ?”
หวังซูกล่าวขึน้ อย่างไม่แยแส
…………………………
ณ ปั จจุบนั ขุมกาลังของตระกูลหวังลดลงไปกว่าครึง่ ตระกูลเหลียงเอง

ย่อมสูญเสียความรุง่ โรจน์ด่งั กาลอดีตเป็ นธรรมดา
ไม่ก่ีวนั มานี ้ หวังเพียนหลานได้พาลูกสาวของตนกลับไปยังตาหนักตระกูล
เหลียง สองแม่ลกู เต็มไปด้วยความคิดฟุ้งซ่านไม่เว้นวัน
แต่จ่ๆู นางก็ได้รบั สาสน์จากผูใ้ ต้บญ

ั ชาของตระกูลหวัง เนือ้ ความระบุว่า
หวังซูเชือ้ เชิญให้นางไปเที่ยวเล่นตระกูลหวังสักรอบหนึ่ง
หวังเพียนหลานเองก็เดินทางเข้ามาจนมาถึงโถงใหญ่ของตระกูลหวังโดย
มิได้รูเ้ รือ่ งรูร้ าวอันใดมาก่อนเลย แต่ยามนีก้ ็คน้ พบว่า ทั่วทัง้ ห้องโถงกลับ
เต็มไปด้วยผูค้ นในชุดอาภรณ์สีขาวเกลื่อนสายตา
เบือ้ งหน้าของหวังเพียนหลาน นางเห็นเป็ นผ้าห่อศพวางไว้อยู่ตรงใจกลาง
ทว่าบุคคลภายใต้ผา้ ขาวนี ้ นางกลับไม่ทราบเลยว่าเป็ นใคร

หวังซูน่งั อยู่บนบัลลังก์อนั ทรงเกียรติ เขาช้อนสายตามองหวังเพียนหลาน
ด้วยสีหน้าสุดเคร่งขรึม
ซึง่ นางเองก็มิได้โง่จนเกินไป เห็นภาพฉากแบบนีห้ วั ใจของนางสั่นระรัว

หนัก สังหรณ์ไม่ดีพลันผุดขึน้ ในทันที
“คุณชายซู นี่…นี่เกิดอะไรขึน้ ?”
หวังเพียนหลานไม่รรี อที่จะเอ่ยถาม
ได้ฟังดังนัน้ หวังซูค่อยๆลุกขึน้ ยืนตรงพร้อมกล่าวด้วยสีหน้าท่าทางสุด

โศกเศร้าว่า
“แม่นางเพียนหลาน…ซูคนนีม้ ีบางอย่างจะบอกกับท่าน”
ทันทีท่ีกล่าวจบ เขาก็โค้งคานับอย่างสุดซึง้ ให้แก่หวังเพียนหลานและกล่าว

ว่า
“หวังซูคนนีช้ ่างไร้ความสามารถ! และมิอาจปกป้องประมุขและผูอ้ าวุโสอวี

เซียงได้!”
ในขณะที่กล่าวขึน้ เขาก็ดงึ ผ้าห่อศพออกมา ปรากฏเป็ นศพของหวังอวี

เซียงที่ถกู แช่แข็งต่อหน้าต่อตาทุกคน
“ท่านพ่อ!!”
เสียงกรีดร้องโหยหวนของหวังเพียนหลานดังระงมลั่นไม่หยุดหย่อน เสียง
ครา่ ครวญสุดเวทนากึกก้องทั่วทัง้ ตระกูลหวังดั่งคนเสียสติ
“ท่านพ่อ!! ไฉนเป็ นเช่นนีก้ นั !! ใคร…ใครมันกล้าทาขนาดนี!้ คุณชายซู

โปรดบอกเพียนหลานคนนีด้ ว้ ยเถิดว่าเป็ นฝี มือใคร!!?”
หวังเพียนหลานวิ่งเข้าไปกอดศพของหวังอวีเซียง พร้อร้องห่มร้องได้ประ
ดุขคนบ้า นางระบายความรูส้ กึ ที่แท้จริงออกมาจนล้นปรี่
ตลอดที่ผ่านมา ท่านพ่อและท่านพี่ต่างตามใจหวังเพียนหลานมาโดย
ตลอด
ยามนีไ้ ม่มีคนคอยคุม้ กะลาหัวให้แล้ว เช่นนัน้ นางจะไม่เสียใจได้อย่างไร?

เมื่อสมาชิดคนอื่นๆของตระกูลหวังเห็นว่าเสาหลักที่แข็งแกร่งที่สดุ ของ
ตระกูลหวังตายลง สีหน้าท่าทางของทุกคนต่างเลวร้ายอย่างมากเช่นกัน
“คุณชายซู ท่านพ่อก็ยงั สบายดีอยู่เลยมิใช่รกึ ่อนเข้าร่วมงานเลีย้ ง แต่ไฉน

จู่ๆถึงจากไปทัง้ แบบนีก้ นั ? แล้ว…แล้วพี่ใหญ่ขา้ อยู่ไหน?”
หลังจากกรีดร้องระทมขมขื่นอยู่นาน หวังเพียนหลานก็ดงึ หวังซูเข้าประชด

ตัว และเอ่ยถามถึงพี่ชายของนางทันที
หวังซูรูส้ กึ ขยะแขยงเป็ นที่สกุ กับสุกรอ้วนตัวนี ้ แต่ก็มิอาจแสดงท่าทีรงั เกียจ

ออกไปได้ ปั้นสีหน้าเศร้าสร้อยกล่าวขึน้ ว่า
“ท่านพี่เขา…ถูกระเบิดตายในอึดใจ ไม่เหลือแม้แต่ศพไว้ทาพิธี!”
ทั่วทัง้ ร่างของหวังเพียนหลานสั่นสะท้านแทบเป็ นลมกลางคัน
“คุณชายซูโปรดบอกมา! ใครกันที่ทาเช่นนี!้ ข้า…ข้าจะไปฆ่ามัน!”
ในเวลานีค้ วามโศกเศร้าผันแปรเปลี่ยนเป็ นความอาฆาต หวังเพียนหลาน

กัดฟั นกล่าวขึน้ ด้วยความเกลียดชัง
หวังซูดคู ล้ายกลืนไม่เข้าคล้ายไม่ออก แต่สดุ ท้ายจาต้องเอ่ยปากบอก
“มัน…ทัง้ หมดเป็ นฝี มือของหอมหาสมบัติ!”

ดวงตาบีบแน่นเส้นเลือดสีแสงสดพลันปูดโปน หวังเพียนหลานกาหมัดทุบ
พืน้ อย่างบ้าคลั่ง เค้นเสียงกล่าวสะกดทีละคาขึน้ ว่า
“หอ…มหาสมบัติ! เย่หยวน!! พวกแกล้างคอรอข้าได้เลย! ข้าจะทาให้พวก

แกทรมานจนต้องร้องขอความตาย!!”
เห็นว่าหวังเพียนหลานพิโรธถึงขีดสุด ยามนีพ้ ลันปรากฏรอยยิม้ ขึน้ บางๆ

บนมุมปากของหวังซู
………………………
“เย่หยวน เจ้ากาลังสร้างศัตรูกบั ทุกฝ่ ายในเมืองกุยฉาง!”
หยางรุยถอนหายใจเสียงยาวพร้อมกล่าวขึน้
เย่หยวนเหลียวมองหยางรุยแวบหนึ่งและกล่าวด้วยรอยยิม้ ว่า
“ทาไมล่ะ? ไฉนท่านประมุขหอถึงตาหนิขา้ แบบนัน้ ?”

หยางรุยนวดขมับหนุบๆ พบางหัวเราะประชดกล่าวตอบว่า
“เหอะ เหอะ เจ้าเด็กคนนี ้ จะมาไม้ไหนอีกล่ะ? เรือ่ งที่ผ่านมาแล้วก็ให้มนั

ผ่านไป ข้า,หยางรุยไม่เคยเกรงกลัวผูใ้ ดอยู่แล้ว นอกจากนีจ้ ะมีสกั กี่คนที่
ยั่วยุขา้ จริงๆ? ส่งเรื่องที่เจ้าวางแผนตัดกาลังศัตรูในครัง้ นี…
้ นับว่ายอด
เยี่ยมอย่างมาก! เพียงแต่ว่า…คนที่เจ้าไปยุ่งด่วยกลับเป็ นเฉินหย่งหนาน
กับหวังซู ตัวข้ากลับหาได้เกรงกลัวพวกมันไม่ แต่ขา้ กังวลในเรือ่ งความ
ปลอดภัยของเจ้ามากกว่า!”
ทว่าเย่หยวนกล่าวตอบอย่างไม่ใส่ใจนักว่า
“เหอะ ก็ดีแล้วที่เป็ นแบบนัน้ มันมายั่วยุขา้ ก่อน ครัง้ ต่อไปไม่จบลงด้วยดี

อย่างในวันนีแ้ น่!”
ทันใดนัน้ จิตสังหารอันน่าสะพรึงของเย่หยวนพลันปลดปล่อยออกมาโดยมิ
ตัง้ ใจ สิ่งนีท้ าให้หยางรุยตื่นตกใจอย่างลับๆ
เขาเข้าใจมาตลอดว่า เย่หยวนเป็ นเพียงนักหลอมโอสถคนหนึ่งเท่านัน้ หา

ได้เป็ นอันตรายต่อสิ่งใดอื่น ทว่ากลับคาดไม่ถึง เย่หยวนในอีกแง่มมุ ช่าง
เด็ดขาดในเรือ่ งฆ่าฟั นยิ่งกว่าใคร!
“นอกจากนี…้ อีกไม่นานข้าก็ไม่อยู่ในเมืองกุยฉางแล้ว หากพวกมันมี

ปั ญญา ก็ตามจับข้าให้เจอล่ะกัน! ยามใดที่เจอข้า ยามนัน้ คือวันตายของ
พวกมัน!”
หยางรุยตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินแบบนัน้ สีหน้าพลันผลัดเปลี่ยนในทันที
ขณะเอ่ยขึน้ ว่า
“เจ้า…เจ้าจะไปแล้วรึ?”
“เมืองกุยฉางแห่งนีเ้ ล็กเกินไปสาหรับข้า หากข้าต้องการแข็งแกร่งกว่านี ้

จาต้องออกเดินทางไปข้างหน้า! หุหุ ท่านพี่หยางสบายใจหายห่วงได้ ข้า
เชื่อมั่นอย่างยิ่งว่า ทางเบือ้ งบนของหอมหาสมบัติไม่มีทางนิ่งเฉยต่อหอม
หาสมบัติสาขานีไ้ ด้อีกแล้ว เรือ่ งโอสถบ่มเพาะพลังไม่ตอ้ งกังวลว่าจะขาด
ตอน หลังจากนีม้ ีคนมาสนับสนุนต่อแน่นอน!”
หยางรุยตกใจเป็ นคารบสองเมื่อได้ฟังและกล่าวว่า
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า…ทางเบือ้ งบนจะส่งจอมเทพโอสถระดับสูงมาที่น่ี?

นี่…นี่เป็ นไปได้อย่างไร?”
เย่หยวนเค้นเสียงหัวเราะคิกคักและกล่าวว่า
“ท่านคิดว่า โอสถบ่มเพาะพลังเป็ นสิ่งที่ใครๆก็สามารถหลอมกลั่นได้งนั้ รึ?

หากการสันนิษฐานของข้าถูกต้อง ทางเบือ้ งบนควรต้องส่งจอมเทพโอสถ
สามดาวมาเป็ นอย่างน้อย!”
หยางรุยพรูหายใจเย็นด้วยความตื่นกลัว นี่ช่างน่าทึ่งเกินไป!
ตลอดที่ผ่านมา เขามีหน้าที่ในการจัดจาหน่ายโอสถบ่มเพาะปราณเพียง
อย่างเดียว จึงมิได้ตระหนักถึงความยากในการหลอมกลั่นโอสถชนิดนีเ้ ลย
แต่เมื่อได้ยินคากล่าวของเย่หยวน นี่มนั ไม่เกินจริงไปหน่อยรึ?
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า แค่โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลาง ถึงกับต้องใช้

จอมเทพโอสถสามดาวในการหลอมกลั่นเชียวรึ?
ตอนที่ 1352 สถานศึกษาหวูเมิง่
“เย่หยวน หากเจ้าต้องการที่จะแข็งแกร่งกว่านี ้ ไฉนถึงไม่เข้าร่วมกับพวก

เราหอมหาสมบัติอย่างเป็ นทางการเสียล่ะ! เจ้าเองก็ทราบเช่นกัน หอมหา
สมบัติเป็ นของจักรพรรดิเทพสวรรค์มหาสมบัติ ตราบใดที่เจ้าเข้าร่วมกับ
ฝ่ ายหอมหาสมบัติ เส้นทางในอนาคตของเจ้าล้วนไร้ซง่ึ สิ่งกีดขวางใด!
เรือ่ งทรัพยากรการบ่มเพาะพลังกลับมิใช่ปัญหาเลย!”
หยางรุยกล่าวเสนอแนะ
“ขอบพระคุณยิ่งสาหรับความหวังดีของพี่หยาง แต่…เย่คนนีม้ ีแผนการใน

หัวอยู่แล้ว”
เย่หยวนกล่าวตอบด้วยรอยยิม้
เมื่อได้ฟังคาตอบของเย่หยวนแบบนัน้ หนางรุยก็อดผิดหวังมิได้
ด้วยความสามารถใจศาสตร์แห่งโอสถของเย่หยวน สิ่งนีจ้ ะผลักดันให้เขา

ทะยานสูต่ าแหน่งที่สาคัญในอนาคตได้อย่างไม่ยากเลย
นี่นบั เป็ นอนาคตที่สดใสนักสาหรับตัวเย่หยวนเอง
อย่างไรเสีย เขากลับมีแผนของตัวเองแล้ว
สิ่งที่จาเป็ นสาหรับเย่หยวนก็คือ กองสมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์จานวน

มหาศาล ที่เขายังได้รบั ไม่ขาดมือแบบนี ้ เพราะต้องยอมรับเลยว่า หยางรุย
เป็ นคนใจกว้างหาไม่ตระหนี่แม้แต่นอ้ ย
แม้กระทั่งดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ในยุคที่ศาสตร์แห่งสวรรค์ยงั รุง่ โรจน์
สมุนไพรวิญญาณศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่ง กลับมิสามารถกล่าวได้วา่ เสาะหา
ได้ง่ายดาย จานวนของพวกมันมีนอ้ ยเป็ นอย่างยิ่ง
ซึง่ โอสถศักดิส์ ิทธิ์แต่ละชนิดที่เย่หยวนจะหลอมกลั่นต่อไปในอนาคต ค่า

ทรัพยากรเหล่านีม้ นั หนักเกินที่หอมหาสมบัติจะจ่ายไหว ต่อให้เป็ นบุคค
ชัน้ สูงของหอหมาสมบัติออกหน้าช่วยเหลือ แต่น่ีก็มิอาจตอบสนองความ
ต้องการได้เพียงพอ
เย่หยวนไม่เชื่อว่า หอมหาสมบัติจะเป็ นกลุม่ อิทธิท่ีอยู่ยงคงกระพันดั่งเสา

ศิลาคา้ สมุทรแบบนัน้
และที่สาคัญเลย หากมีคนอย่างเฟิ งปิ งที่คิดริษยาเขาอีกในอนาคต กลับ

เป็ นหอมหาสมบัติแทนที่เป็ นตัวภาระสาหรับเขา
ต่อไปในภายภาคหน้า เย่หยวนมั่นใจอย่างมากว่าเขาจาต้องพบเจอคน
แบบเฟิ งปิ งแน่นอน
ทันใดนัน้ เอง จู่ๆดวงตาแพรวประกายจ้าสว่างขึน้ หยางรุยนึกอะไร

บางอย่างได้ทนั ควันเร่งกล่าวว่า
“หากเจ้าไม่เต็มใจเข้าร่วมกับหอมหาสมบัติ ไฉนถึงไม่ไปที่สถานศึกษาหวู
เมิ่งดูละ่ ?”
“สถานศึกษาหวูเมิ่ง?”
เย่หยวนเอ่ยทวนด้วยความประหลาดใจ
“ถูกต้อง! สถานศึกษาหวูเมิ่งเป็ นสถานศึกษาที่ถกู ยอมรับเป็ นวงกว้างใน
เมืองหลวงหวูเมิ่ง ทัง้ เฉินหย่งหนานและหวังซ่งพี่ชายของหวังซูเองก็จบมา
จากสถานศึกษาหวูเมิ่งมาเช่นกัน นี่คือสถานที่ท่ีรวบรวมเหล่าอัจฉริยะใน
เมืองหลวงหวูเมิ่งมากกว่าครึง่ ! ฟั งว่ามีวรยุทธบ่มเพาะพลังที่ทาให้ทะลวง
ขึน้ สูอ่ าณาจักรบรรพชนพระเจ้าขัน้ สุดได้อีกด้วย!”
หยางรุยกล่าว
เมื่อได้ฟังคากล่าวของหยางรุย เย่หยวนก็เข้าใจได้ทนั ทีโดยไว

สถานศึกษาหวูเมิ่ง คล้ายกับสถานที่ผลิตบุคลากรของเมืองหลวงหวูเมิ่ง
และนาเหล่าผูค้ นที่จบการศึกษากระจายออกไปเพื่อบริหารบ้านเมือง
ภายใต้เขตเมืองย่อยของเมืองหลวงหวูเมิ่งอีกทีหนึ่ง
ด้วยวิธีนีเ้ มืองหลวงหวูเมิ่งจะสามารถควบคุมเขตเมืองยิบย่อยต่างๆได้โดย
ดังนัน้ แล้ว ขึน้ ชื่อว่าเป็ นคนของสถานศึกษาหวูเมิ่ง ไม่ว่าเย่หยวนจะ

เดินทางไปไหนย่อมมีสถานะนีค้ มุ้ ภัยอย่างหมดห่วง
ส่วนวรยุทธบ่มเพาะอะไรนัน้ เย่หยวนกลับไม่มีความสนใจแม้สกั นิด
เขาตัง้ มั่นตัดสินใจไว้แล้วว่าจะเดินตามเส้นทางของตัวเอง วรยุทธบ่มเพาะ

พลังอื่นๆนอกเหนือจากของเขาย่อมด้อยค่าอย่างสิน้ เชิง
แต่คากล่าวที่ว่า เป็ นสถานที่ท่ีรวบรวมเหล่าอัจฉริยะกว่าครึง่ สิ่งนีไ้ ด้
กระตุน้ ความสนใจของเย่หยวนเป็ นอย่างมาก
การสร้างความกดดันรอบด้านจะนาไปสูศ่ กั ยภาพที่สงู ขึน้
“โอ้? แล้วข้าจะเข้าศึกษาในสถานศึกษาหวูเมิ่งได้อย่างไร?”
เย่หยวนเอ่ยปากถาม
หยางรุยกล่าวตอบว่า
“สถานศึกษาหวูเมิ่งจะรับสมัครผูเ้ ข้าศึกษาใหม่ทกุ ๆหนึ่งร้อยปี ขอเพียงผู้

ต้องการเข้าศึกษาเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขึน้ ไป และมีอายุไม่เกิน
สองร้อยปี ย่อมมีคณุ สมบัติเข้าร่วมการสอบเข้า หากผ่านการทดสอบจะ
ได้กลายเป็ นศิษย์นอกของสถานศึกษาหวูเมิ่ง สามปี ต่อจากนัน้ สถาน
ศึกษาหวูเมิ่งจะมีการคัดเลือกศิษย์นอกกันอีกทีหนึ่ง”
เย่หยวนร้องอุทานเล็กน้อยก่อนกล่าวขึน้ พร้อมความประลหาดใจว่า
“เขตเมืองภายใต้การปกครองของเมืองหลวงหวูเมิ่งมีไม่ต่ากว่าพันแห่ง
จานวนผูส้ มัครจะมีมหาศาลเท่าใดกัน?”
เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าพบได้ทกุ ซอกทุกมุมในมหาพิภพถงเทียน
แม้จะเป็ นเขตเมืองเล็กๆห่างไกลความเจริญ แต่อย่างน้อยน่าจะมีเซียน

อาณาจักรปฐมพระเจ้าไม่ต่ากว่าหลักหมื่น!
ในความเป็ นจริง แม้แต่ในเมืองกุยฉางแห่งนี ้ เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้า
ที่อายุต่ากว่าสองร้อยปี เท่าที่คานวณคร่าวๆเห็นเป็ นประมาณร้อยกว่าคน
แล้วนับประสาอะไรกับเขตเมืองใหญ่แห่งอื่นๆเหล่านัน้
หยางรุยคลี่ยิม้ ขึน้ และกล่าวว่า
“ทุกครัง้ ที่สถานศึกษาหวูเมิ่งเปิ ดรับสมัคร ล้วนมีผเู้ ข้าสมัครไม่ต่ากว่าห้า

แสนคน! อย่างไรก็ตาม…ผูท้ ่ีสามารถผ่านการทดสอบรอบแรกไปได้กลับมี
เพียงหนึ่งในสิบส่วนเท่านัน้ ! หลังจากการทดสอบในรอบที่สองและสาม
เหลือประมาณหลักร้อยคน แถมเกือบทัง้ หมดล้วนเป็ นถึงเซียนอาณาจักร
ปฐมพระเจ้าชัน้ ปลาย มีสว่ นน้อย…ที่เป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าขัน้
สุด!”
เย่หยวนพยักหน้าและเอ่ยคิดอย่างประหลาดใจว่า
“มันยากขนาดนัน้ เชียว?”
หยางรุยพยักหน้าตอบ
“ดังนัน้ สถานที่แห่งนีค้ ือที่รวบรวมเหล่าอัจฉริยะยังไงล่ะ! ครัง้ ล่าสุดที่

เปิ ดรับ มีคนผ่านแค่สามสิบคนเท่านัน้ !”
เย่หยวนที่ได้ฟังแบบนัน้ ก็ย่ิงประหลาดใจขึน้ เป็ นทวี พลางสัมผัสถึงแรง

กดดันได้อย่างชัดเจน
ทุกคนที่ลงสมัครล้วนมีจดุ มุ่งหมายเดียวกัน!
แต่อย่างที่หยางรุยกล่าวไปนัน้ ถูกต้องแล้ว เขาควรต้องเข้าศึกษาที่

สถานศึกษาหวูเมิ่งจริงๆ
หากไม่นาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเหล่าอัจฉริยะ ก็ไม่มีทางรูว้ ่าจุดด้อย

ของตนอยู่ตรงไหน
พรสวรรค์ท่ีสามารถทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลายได้ภายใน

ระยะเวลาสองร้อยปี กล่าวได้ว่า ทุกคนล้วนพิสจู น์ตวั เองแล้ว ต่อความ
ศักยภาพอันเหลือล้นที่มี
เย่หยวนเคยบดขยีท้ กุ คนบนดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ได้ แต่บนมหาพิภพถง
เทียนแห่งนี ้ เขากลับไม่ค่อยมีความมั่นใจเท่าไหร่นกั
อายุกระดูกเย่หยวนเพียงร้อยปี ตน้ ๆเท่านัน้ ที่ได้เปรียบคนในช่วงวัย

เดียวกัน เป็ นเพราะเขาโกงเวลาฝึ กปรืออยู่ในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์
พิภพไปดว่าหลายร้อยปี
เพียงแง่มมุ นีแ้ ง่มมุ เดียว เย่หยวนก็แพ้ให้กบั เหล่าหัวกระทิของเมืองหลวง

หวูเมิ่งไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านัน้ เมืองหลวงหวูเมิ่งยังเป็ นแค่เมืองหลวงเล็กๆในมหาพิภพถง

เทียนทัง้ หมด!
ทั่วทัง้ มหาพิภพถงเทียน มีเมืองหลวงที่ย่ิงใหญ่เสียยิ่งกว่าเมือหลวงหวูเมิ่ง
ไม่รูต้ งั้ กี่แห่ง
ในหมู่พวกเขาเหล่านัน้ ย่อมมีพยัคฆ์ซ่อนมังกรขดอยู่มากมายนับไม่ถว้ น!
“ได้ฟังคาแนะนาของพี่หยาง เย่คนนีจ้ ะตัง้ ตารอวันลงสมัครของ

สถานศึกษาหวูเมิ่งให้ดี!”
แววตาส่องสะท้อนออกากนัยน์ตาเย่หยวน เผยให้เห็นถึงความมุ่งมั่นและ
สนใจอย่างมาก
แต่หยางรุยพลันคลี่ยิม้ บางและกล่าวว่า
“น้องเล็กเย่ ข้ามีเรื่องจะขอเจ้าหน่อย เพียงว่าสะดวกรับฟั งหรือไม่?”
“ไฉนพูดจาห่างเหินเพียงใด โปรดอย่าลังเลที่จะกล่าว!”
เย่หยวนเอ่ยตอบ
“ถ้าหาก…ถ้าหากเจ้าไม่ผ่านการทดสอบของสถานศึกษาหวูเมิ่ง เจ้า…
สนใจเข้าร่วมกับหอมหาสมบัติหรือไม่?”
หยางรุยยกนิว้ ถูจมูกเล็กน้อยอย่างเก้อเขิน ขณะเอ่ยถามขึน้ เสียงเบาไม่

มั่นใจ
ทันทีท่ีได้ยินดังนัน้ เย่หยวนพลันหัวเราะพรวดอย่างอดไม่อยู่พร้อมกล่าว
ว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า… ปรากฏว่าพี่หยางกาลังรอสิ่งนีอ้ ยู่น่ีเอง! แน่นอน! ไม่มี

ปั ญหา!”
จากนัน้ ทัง้ สองพลางสบตากันเล็กน้อย และระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น
มิใช่วา่ หยางรุยมองว่าเย่หยวนไร้ความสามารถ แต่บททดสอบของ

สถานศึกษาหวูเมิ่งกลับยากหินอย่างยิ่ง
ขณะที่ทงั้ สองกาลังสนทนาต่อไปเรือ่ ย แต่จ่ๆู เสียงดังเจี๋ยวจ๋าวพลันดังขึน้
จากด้านนอกหอมหาสมบัติ ดูเหมือนว่าจะเกิดจราจลบางอย่างขึน้
เมื่อทัง้ สองรีบเร่งออกไปดู ปรากฏว่าเป็ นหวังเพียนหลานตัวอ้วน กาลัง

ตะโกนด่าทอหอมหาสมบัติอย่างเสียๆหายๆกลางท้องถนนอีกครัง้ ดั่งก่อน
หน้าไม่มีผิด!
แต่ความนี ้ นางได้นาสมาชิกตระกูลหวังทัง้ หมดพร้อมสวมชุดไว้ทกุ ข์

ออกมาเป็ นขบวน
ศพของหวังอวีเซียงถูกแขวนประจานบนประตูดา้ นหน้าหอมหาสมบัติ
ตระหง่านชัด
รอบข้างทั่วบริเวณ เสียงฝูงชนกาลังซุบซิบดังเป็ นระลอกไม่หยุดหย่อน
“หอมหาสมบัติทาเกินกว่าเหตุจริงๆ ถึงขัน้ ที่ว่าบดขยีต้ ระกูลหวังจนกลาย

สภาพมาเป็ นเช่นนี ้ ฆ่าทัง้ สามผูอ้ าวุโสใหญ่ รวมทัง้ หวังอวีเซียงกับ
บุตรชายของเขาอีก!”
“นัน้ สิ ไม่คิดมาก่อนเลยว่า หอมหาสมบัติจะมีใจคอโหดเหีย้ มถึงปานนี!้ ”
“ไฉนตาหนักเจ้าเมืองถึงไม่ออกโรงมาจัดการปั ญหาเรือ้ รังนีเ้ สียที! ข้าไม่

เคยคิดเคยฝันเลยว่า จะมีวนั ที่ตระกูลหวังตกต่าถึงจุดนีจ้ ริงๆ!”
………………..
หวังเพียนหลาน อสรพิษที่มีดีแค่ฝีปากสุดคมคาย สุกรอ้วนนางนีห้ น้าด้าน

น่ารังเกียจเป็ นที่สดุ ยามนีแ้ ผนเดียวที่นางคิดได้คือ พ่นนา้ ลายสกปรกสาด
ใส่หวังให้ภาพลักษณ์ของหอมหาสมบัติเปรอะเปื ้อน
เมื่อหยางรุยเห็นดังนัน้ ก็โกรธจัดจนตาพร่ามัวไปหมด
“พวกบัดซบตระกูลหวัง สันดานกลับเหมือนกันหมดจริงๆ! เปลี่ยนสีจาก

ดาเป็ นขาว สร้างภาพเก่งกันนัก! ข้าจะไปไล่พวกมันออกไปเอง!”
หยางรุยโพล่งคารามอย่างเดือดดาล
ขณะที่เขากาลังขยับตัว ทว่ากลับถูกเย่หยวนหยุดไว้เสียก่อน
“พี่หยางสงบสติลงก่อน หวังเพียนหลานเป็ นแค่ห่นุ เชิดเท่านัน้ ! ยิ่งไล่

เท่าไหร่ กลับยิ่งทาให้ฝงู ชนเข้าใจผิดมากขึน้ เท่านัน้ ! หากพวกมันต้องการ
แหกปากด่า ก็ให้พวกมันด่าจนสมใจ!”
สีหน้าการแสดงออกของหยางรุยเปลี่ยนไปและกล่าวว่า
“แต่หากปล่อยไปแบบนี ้ พวกเราหอมหาสมบัติจะดาเนิธุกิจต่อไปได้
“พี่หยางสบายใจได้ เย่คนนีค้ านวณทุกอย่างไว้เบ็ดเสร็จแล้ว นี่น่าจะได้

เวลาพอดี”
ตอนที่ 1353 ตกหลุมทีข่ ุดลงเอง
พ้นห่างไปจากเมืองกุยฉางนับหลายหมื่นลี ้ สองร่างทะยานควบมังกรบิน
เร่งความเร็วสุดขีดไปยังทิศทางเมืองหมิงหยางดั่งสายลมโฉบแล่น
“หวังซู วิธีนีก้ ลับไม่โหดเหีย้ มเกินไปหน่อยรึ? ไม่วา่ อย่างไร ตระกูลสาขา

เมืองกุยฉางก็เป็ นหนึ่งในสมาชิกตระกูลหวังเหมือนกัน!”
หวังซวนเฟยกล่าวขึน้
“ตระกูลหวังสาขาเมืองกุยฉางได้จบสิน้ ลงไปนานแล้ว เราเพียงใช้พวกมัน

ให้คมุ้ ค่าที่สดุ ก่อนจะไร้ประโยชน์เท่านัน้ ! ที่สาคัญ หากไม่ทาเช่นนีแ้ ล้วเรา
จะอาศัยข้ออ้างใดส่งคนจากตระกูลหลักให้ไปสังหารเย่หยวนกัน?”
หวังซูกล่าวขึน้ กล่าวอย่างไม่แยแสอันใด
หวังซวนเฟยถอนหายใจเฮือกหนึ่งและกล่าวว่า
“แต่วิธีนีก้ ลับไร้มโนธรรมเกินไป!”
หวังซูเค้นเสียงหัวร่อคาหนึ่งพลางกล่าวตอบ
“ผูป้ ระสบความสาเร็จกลับไม่ตระหนี่เรื่องเล็กน้อย! มิเช่นนัน้ ไฉนสตรีเพศ

ถึงเป็ นรองในพิภพแห่งการต่อสูเ้ ช่นนี?้ อย่าได้สนใจอีกเลย เรารีบไปกัน
หวังซวนเฟยเหลือบมองอีกฝ่ ายเล็กน้อย ยามนีห้ มดคาพูดจะเอ่ยกล่าว
แล้วจริงๆ
กระนั่น ขณะที่ทงั้ สองกาลังควบทะยานเดินทางโดยไว แต่จ่ๆู ก็มีสายลม

เย็นยะเยือกหอบใหญ่พดั ผ่านหลูท่ กุ อณูรูขมุ ขน
วิสยั ทัศน์เบือ้ งหน้าของทัง้ สองพร่ามัวอย่างหนัก ทันใดนัน้ พลันปรากฎร่าง

หนึ่งอยู่ต่อหน้าต่อตา
รูม่านตาดาของหวังซูถึงกับตีบแคบกะทันหัน สีหน้าเปลี่ยนสีสลับไสว
ตระหนกสุดขีด เขาอุทานลั่นอย่างตะกุกตะกักว่า
“จะ-จะ-เจ้า…ไฉนเจ้าถึงอยู่ท่ีน่ี?”
ร่างที่ยืนสกัดขวางต่อหน้าต่อตาทัง้ สองกลับมิใช่ใครอื่น นอกเสียจากกุย้

หยุน!
กุย้ หยุนเอ่ยแช่มนา้ เสียงเย็นเฉียบว่า
“นายท่านสั่งให้ขา้ ลอบติดตามพวกเจ้ามา ตราบใดที่ย่างเท้าออกจากเมือง

กุยฉาง ข้ามีหน้าที่ลากพวกเจ้ากลับมา”
สีหน้าของหวังซูซีดเผือกแลดูสนิ ้ หวังแล้ว
เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เย่หยวนจะเป็ นคนที่รอบคอบขนาดนี ้ ถึง
ขนาดที่ว่าส่งวิญญาณชั่วสองดาวตามติดพวกเขา!
…………………………
“หยางรุย, เย่หยวน หากพวกเจ้าไม่ยอมออกมาอธิบายให้ขา้ ฟั งภายใน

วันนี ้ ปมความแค้นระหว่างเราไม่มีทางจบง่ายๆ! หากเก่งจริงก็ออกมาฆ่า
ข้า,หวังเพียนหลานคนนี!้ เหอะ ทัง้ พี่ชายและท่านพ่อล้วนถูกพวกเจ้า
สังหารโหด ข้าอยากจะเห็นเสียเหลือเกิน ใครมันยังจะกล้าซือ้ ของในหอม
หาสมบัติอีก! ดีไม่ดีอาจถูกฆ่าปิ ดปากเมื่อใดก็ได้!!”
หวังเพียนหลานตะโกนด่าพ่นนา้ ลายใส่ไม่หยุดหย่อน ซึง่ เวลาผ่านไป มันก็
ยิ่งดึงดูดความสนใจของผูค้ นมากขึน้ เรือ่ ยๆ
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์พฒ
ั นามาไกลถึงจุดนี ้ หยางรุยก็ย่ิงกังวลเข้าไป
ใหญ่
หากปล่อยให้เป็ นแบบนีต้ ่อไป มีหวังชื่อเสียงที่ส่งั สมมาของหอมหาสมบัติ

คงป่ นปี ้ไม่เหลืออีกแล้ว!
เย่หยวนเหลียวมองอีกฝ่ ายเล็กน้อย และกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่า
“พี่หยาง ระงับโทสะเอาไว้ก่อน อีกฝ่ ายกาลังยกหินขึน้ มาทุบเท้าตัวเอง

อย่าได้สนใจจนเกินไป”
หยางรุยเอ่ยกล่าวอย่างฉงนใจว่า
“หรือเจ้าไปรูเ้ รือ่ งอะไรมา?”
“ไม่รูห้ รอก เพียงช่วงนีร้ ะมัดระวังรอบคอบเป็ นพิเศษเท่านัน้ หากต้องการ

รับมือพวกเดรัจฉานเหล่านีใ้ ห้อยู่หมัด จาต้องใส่ใจทุกรายละเอียดจริง
ได้ฟังเย่หยวนกล่าวดังนัน้ หยางรุยยิ่งไม่มีความมั่นใจเข้าไปใหญ่
แต่ทนั ใดนัน้ สายลมธาตุหยินสุดเย็นจัดกระโชกซัดใส่หอมหาสมบัติพร้อม
เสียงหอนกังวาลลั่น ทุกคนที่รูส้ กึ ได้ยินต่างสั่นสะท้านขนหัวลุกกันโดย
พลัน
ตุบบบ!!
ร่างทัง้ สองถูกโยนลงกลางฝูงชนล้มกระแทกพืน้ อย่างแรง โดยที่คนปล่อย

หาได้สนใจปราณีใดๆ
เย่หยวนในยามนีก้ า้ วแช่มเผยใบหน้าต่อสาธารณะชน สายตาของเขาจับ

จ้องไปทางหวังซูท่ีพยายามตะเกียดตะกายยืนขึน้ และกล่าวว่า
“หวังซู คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเราจะได้พบกันอีก ไม่ใจร้ายไปหน่อยรึท่ีเจ้า
จากไปโดยมิกล่าวคาอาลาเลย?”
ในเวลานีเ้ อง ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของทัง้ หวังซูและหวังซวนเฟยต่างถูกปิ ด

ผนึกไว้โดยกุย้ หยุน พวกเขาไม่มีปัญญาทาอะไรได้เลยแม้แต่จะฆ่าตัวตาย
เห็นเย่หยวนอยู่ตรงหน้า ท่าทีการแสดงออกของหวังซูดนู า่ เกลียดอย่างหา

ที่เปรียบไม่
“เย่หยวน! เจ้าหมายความอย่างไรกันแน่? ฆ่าผูอ้ าวุโสอวีเซียงกับลูกชาย

ของเขายังไม่พอใจอีกรึ? ถึงขัน้ ยั่วยุพวกเราตระกูลหวังสาขาหลักแห่ง
เมืองหมิงหยาง?”
หวังซูระบายเสียงเย็นเอ่ยตอบ
เย่หยวนถูกฝูงชนโดยรอบล้อมกรอบไว้แล้วเช่นกัน ทว่าเขากลับมิได้กงั วล
แยแสใดๆ และกล่าวพร้อมรอยยิม้ จางๆว่า
“หากไม่มีลา้ เส้นข้าก่อน มีหรือที่ขา้ จะไปลา้ เส้นใคร? หากผูใ้ ดกล้าทาให้

ข้าขุ่นเคือง ข้าฆ่าล้างไม่เว้นชีวิต! แล้วพวกเจ้าก็ย่ วั ยุก่อปั ญหาให้ขา้ ครัง้
แล้วครัง้ เล่า หรือเป็ นไปได้ไหมว่าจะหนีออกไปได้ง่ายๆ? เหนือพิภพใต้
สวรรค์ อย่าหลงคิดไปว่าพวกเจ้าไร้เทียมทาน!”
แลเห็นท่าทีอนั เย็นชาของเย่หยวน หวังซูใจหายวูบโดยมิตงั้ ใจ
ด้วยความแกร่งกล้าของวิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลาง พวกเขาตระกูลหวัง

ยังนับเป็ นอันใด?
หากกล้าแตะต้องเย่หยวนแม้แต่นอ้ ย ได้ตายไม่รูต้ วั แน่นอน!
ความคิดหนึ่งโฉบแล่นผ่านห้วงความคิด หวังซูได้ทีตอบโต้ รวบรวมความ

กล้าและเอ่ยปากขึน้ ว่า
“เหอะ คิดเปลี่ยนจะดากลายเป็ นขาว! ศพของหวังผูอ้ าวุโสอวีเซียงถูก

แขวงอยู่ทนโท่ หรือจะปฏิเสธว่าตนมิได้ฆ่าเขา?”
รอยยิม้ แสยะเย็นพลันผุดขึน้ บนมุมปากของหวังซู
“ถูกต้อง ข้าฆ่าหวังอวีเซียงกับมือ!”
เย่หยวนพยักหน้าพร้อมยอมรับหน้าตาเฉย
หวังซูชะงักไปทันทีท่ีได้ยิน แต่เดิมเขาหวังว่า เย่หยวนจักต้องปฏิเสธหัวชน

ฝาแน่นอน ซึง่ นัน้ จะยิ่งเป็ นการมัดตัวอีกฝ่ ายให้แน่นจะคลายไม่ออก
ทว่าใครจะไปคิด เย่หยวนกลับสวมรอยยอมรับตามตรงอย่างหน้าไม่อาย
มิใช่วา่ วิญญาณชั่วสองดาวของมันเป็ นคนฆ่ารึ?
ไฉนถึงไม่ปฏิเสธเลยสักนิด?
มิใช่เพียงแค่หวังซูเท่านัน้ ฝูงชนรอบข้างในตอนนีก้ ลับตกสูค่ วามโกลาหล
พวกเขาไม่นกึ ไม่ฝัน หอมหาสมบัติจะลงมือฆ่าผูอ้ าวุโสและประมุขของ

ตระกูลหวังไปจริงๆ!
“หึ! ในเมื่อเจ้ายอมรับแล้ว เช่นนีก้ ็พดู คุยกันง่ายขึน้ ! ข้าอยากจะรูเ้ สียจริง

ว่า เรือ่ งที่เกิดขึน้ กับตระกูลหวัง เจ้าจะมีหน้าอธิบายกับทุกคนในเมืองกุย
ฉางอย่างไร!”
หวังซูคารามขึน้ คล้ายบุรุษทวนคืนความชอบธรรม
เย่หยวนเหลียวมองหวังซูดว้ ยสายตาสุดเวทนา พร้อมเอ่ยเสียงเย็นกล่าว
ว่า
“อธิบาย? อธิบายอะไร? เรือ่ งนีเ้ จ้าเองก็ทราบ เกิดอะไรขึน้ กันแน่ภายใน

ตาหนักเจ้าเมืองในวันนัน้ หากต้องการแถลงไขนักก็อธิบายเอาเอง”
หวังซูได้ยินแบบนัน้ ลอบกระตุกยิม้ มุมปากพร้อมกล่าวว่า
“แน่นอนข้ารูท้ กุ อย่าง! เจ้ากับหยางรุยวางแผนลอบสังหารพ่อลูกตระกูล

หวังโดยแอบใส่ยาพิษลงในจอกพวกเขา! นี่ยงั ต้องอธิบายอันใดอีก? ช่าง
เป็ นวิธีของพวกขีข้ ลาดไร้ยางอาย! พวกเขายังไม่ทนั รูด้ ว้ ยซา้ ว่าตนสิน้ ใจ
ตายตัง้ แต่เมื่อใด!”
หวังซูสร้างเรือ่ งใส่ไฟเพิ่มในทันที ในเมื่อเย่หยวนเองก็ยอมรับเรือ่ งนีก้ บั ตัว

แล้ว ก็เท่ากับเปิ ดโอกาสให้เขาโยนหินใส่ได้เต็มที่
“เย่หยวน! ไอ้บดั ซบ,ข้าจะสูก้ บั แกเอง! เพราะแกคนเดียวที่ทาให้ตระกูล
หวังของข้าพังพินาศลงกับตา! แม้วนั นีข้ า้ ต้องตาย ก็ขอลากแกลงนรก
เคียงข้างไม่ห่างกันนัก หวังเพียนหลานที่ได้ฟังแบบนัน้ ก็ไม่สามารถอด

กลัน้ ได้อีกต่อไป ในที่สดุ นางก็ระเบิดโทสะพุ่งเข้าใส่เย่หยวน พร้อมชัน้
ไขมันกระเพือมน่าเกลียด
เย่หยวนคร้านจะใส่ใจ พร้อมยกบาทาตอกกลางหน้านางไปหนึ่งดอก ก้อน

ไขมันนางนัน้ กระเด็นออกไปโดยตรง
เย่หยวนที่ทากิรยิ าหยาบทรามเช่นนี ้ ยิ่งทาให้ฝงู ชนเชื่อคากล่าวของหวังซู
สนิทใจ
อึดใจต่อมา ภาพลักษณะของหอมหาสมบัติกลับดึกดิ่งสู่กน้ บึง้ หัวใจทุกคน
เมื่อเห็นสถานการณ์ดาเนินมาถึงจัดนี ้ หวังซูย่ิงรูส้ กึ ตื่นเต้นดีใจอย่างยิ่ง

อย่างลับๆ
นี่คือผลลัพธ์ท่ีเขาต้องการ!
เย่หยวนเหลือบมองไปยังกลุม่ คนตระกูลหวังด้วยหางตา เอ่ยปากกล่าวขึน้

พร้อมรอยยิม้ ที่มิใช่รอยยิม้ ว่า
“พวกเจ้าคงแอบสุขใจอยู่ไม่นอ้ ย? คิดว่าการที่ตระกูลหวังมีคนคอยหนุน
หลังอยู่ จะทาให้ไม่มีใครกล้าทาอะไรพวกเจ้าเลย? หากไม่ยืมปากพวกเจ้
สักคน คงไม่มีทางพูดความจริงเลยกระมัง?”
กล่าวสิน้ สุดบรรจบถึงคาสุดท้าย เย่หยวนพลันกวาดสายตาเข้าใส่หวังซู

พร้อมรอยยิม้ แปลกๆ
หวังซูท่ีเห็นแบบนัน้ ถึงกับขนลุกซู่วสะท้านยันหนังศีรษะ เนือ้ ตัวของเขาสั่น

เทาโดยมิตงั้ ใจ
“เจ้า…เจ้าจะทาอะไรข้า? ข้าขอบอกไว้ก่อน…พี่…พี่ชายของข้าเป็ นถึงรอง

เจ้าเมืองหมิงหยาง! ไอ้เด็กเหลือขออย่างแกไม่มีทางทราบแน่นอนว่า ขุม
พลังของพวกเราตระกูลหวังยิ่งใหญ่ปานใด! ห-หากเจ้ากล้าลงมือกับข้า…
เจ้าจักต้องตายหามีท่ีฝังไม่!”
ขณะเอ่ยขู่กลับเป็ นหวังซูท่ีเผยสีหน้าซีดเซียวหนัก พลางค่อยๆคลานร่าง

ถอยหนีตีห่างออกจากเย่หยวน
เย่หยวนส่ายหัวเล็กน้อย เสียงพลูถอนหายใจแผ่วเบา พลางเอ่ยปากกล่าว

ประดับรอยยิม้ เย็นขึน้ ว่า
“หวังซู ข้ารูส้ กึ สงสารเจ้าจริงๆ! เจ้าคงคิดว่าตัวเจ้าเองฉลาดกว่าใครๆ หลง

คิดไปว่าตระกูลหวังใหญ่คบั ฟ้า แต่ความเป็ นจริงแล้ว…ข้ากลับหาได้ใส่ใจ
แม้สกั นิด! เอาเถอะ อีกไม่นานเจ้าก็ตายจากไปแล้ว กล่าวอะไรไปก็เปล่า
ประโยชน์!”
หนึ่งคาต่อหนึ่งก้าว เย่หยวนเอ่ยกล่าวพลางย่างสามขุมเข้าใกล้หวังซูอย่าง
แช่มช้า ระดมพลังปราณเทวะควบแน่นอยู่บนฝ่ ามือ หากหวังซูโดยฝ่ ามือนี ้
ไปโดยปราศจากสิ่งใดมาป้องกัน เตรียมตีต๋วั ลงนรกได้ในบัดดล
หวังซูในยามนีเ้ นือ้ ตัวสั่นเทาไม่หยุดด้วยความหวาดกลัวจัด คล้ายว่าจะ

เอ่ยปากต้องการกล่าวอะไรบางอย่าง ทว่ากลับเสียขวัญจนเอ่ยปากออก
เสียงมิได้แล้ว
เย่หยวนที่ได้เห็นแบบนัน้ กลับยิ่งฉีกยิม้ กว้างแสนสุขใจ เขาในปั จจุบนั

เปรียบเสมือนราชาปี ศาจผูม้ ีจิตใจเลือดเย็นสุดพรรณนาในสายตาของทุก
คน
ซวบบบ!!
หนึ่งฝ่ ามือเคลื่อนไหว ตบอัดเข้าตรงศีรษะของหวังซูจนแหลกดุจลูกแตงโม
ระเบิด
ฆ่าทิง้ ได้ทนั ทีเพียงวาจาขัดหู!
หยางรุยที่อยู่ขา้ งๆสะดุง้ เฮือกตกใจไม่ต่าง เขาเองก็คาดไม่ถึง เย่หยวนจะ

เด็ดขาดไร้นา้ ใจได้ขนาดนีจ้ ริงๆ
แถมเขายังอยู่รว่ มกับฝ่ ายเย่หยวน จะเคลื่อนไหวอย่างไร มันค่อนข้างทา

ใจลาบากเกินไป
“เจ้า…เจ้ากล้าลงมือฆ่าหวังซู?!!”
หวังซวนเฟยตกตะลึงสุดขีดยามเห็นภาพฉากนีต้ ่อหน้าต่อตา เขาคาดไม่
ถึงแม้สกั นิด เย่หยวนเสียสติหนักถึงขัน้ ลงมือฆ่าคนได้โดยหาต้องไตร่ตรอง
ใดๆ เลือดเย็นระเบิดหัวคนได้คามือ!
เย่หยวนคลี่สีหน้าล้อหยอกพร้อมยักไหล่อย่างไม่แยแส และกล่าวขึน้ ว่า
“ตอนนีถ้ ึงตาเจ้าแล้ว จะพูดความจริงหรือไม่ก็ตามใจอิสระ? หากยอม

กล่าวแต่โดยดี นายน้อยผูน้ ีย้ ่อมมีรางวัลตอบแทน เมตตาไว้ชีวิตสักครา
ทว่าหากไม่ ข้าก็แค่ลากสองเฒ่าตระกูลหลูแ่ ละหลินมาเล่าความจริงให้ฟัง
ในภายหลัง”
ตอนที่ 1354 ไร้มโนธรรมทีส่ ุด!
เม็ดเหงื่อแตกท่วมไหลรินผ่ากลางหน้าผากหยดลงติ๋ง หวังซวนเฟยสั่นกลัว
หนัก ยามนีห้ าไม่สงสัยในคาพูดของเย่หยวนอีกต่อไป
แต่เดิมพวกเขาต่างคิดว่า เย่หยวนเป็ นเพียงนักหลอมโอสถมากฝี มือคน

หนึ่ง หาไก้มีพิษมีภยั ต่อคนอื่น
ทว่าตอนนี ้ ลักษณ์อนั แสนอ่อนโยนเหล่านัน้ ของเย่หยวนกลับพังทลายลง

มาไม่เหลือดังโครม รอยยิม้ ฉีกแสยะกว้างของเขาในปั จจุบนั ดุจฆาตกรโรค
จิตมิปาน
ทุกคนล้วนตระหนักชัดแจ้งถึง ความน่ากลัวของตระกูลซูสาขาหลักใน
เมืองหมิงหยางเป็ นอย่างดี แต่เย่หยวนกลับเลือกที่จะฆ่าหวังซูโดยไม่ลงั เล
ชายหนุ่มคนนีม้ นั บ้าไปแล้ว!
“ขะ-ข้า…ข้าพูดแล้ว! ข้ายอมพูดแล้ว!”
หวังซวนเฟยมิอาจทนต่อแรงข่มขู่ของเย่หยวนได้ในที่สดุ จนต้องคลาย
ความจริงออกมา
เย่หยวนยิม้ ตายี๋กว้างพร้อมกล่าวว่า
“อย่าลืมสาบานต่อหน้าสรวงสวรรค์ดว้ ย”
หวังซวนเฟยยามนีห้ วาดกลัวจัด เขาเร่งกล่าวคาสาบานและเปิ ดปากเล่า
ความจริงทุกอย่างที่เกิดขึน้ ในตาหนักเจ้าเมืองให้ทกุ คนฟั งโดยละเอียด
ความเป็ นจริงกลับตรงข้ามกับสิ่งที่หวังซูกล่าวไปโดยสิน้ เชิง!
ปรากฏว่า ฝ่ ายตาหนักเจ้าเมืองกับเป็ นพันธมิตรกับสามตระกูลใหญ่มา

ตัง้ แต่แรก พวกเขารวมกลุม่ กันเพื่อบีบให้หอมหาสมบัติยอมแบ่ง
ผลประโยชน์ให้ ในขณะที่พวกเขาเพียงนั่งเฉยๆรอเก็บเกี่ยวผบกาไร
เพียงแต่ว่า พวกเขาทัง้ หมดกลับคาดไม่ถึงเลยว่า เย่หยวนจะทรงพลังได้

ขนาดนีแ้ ละมิได้เกรงกลัวในอานาจของพวกเขาเลยแม้แต่นอ้ ย!
เฉพาะเวลานี ้ ในที่สดุ เหล่าฝูงชนก็ทราบเสียที ไฉนเย่หยวนถึงยังสงบเสงี
ยมได้ขนาดนี!้
หากไม่เคยทาเรือ่ งขัดต่อมโนธรรม ย่อมหาได้เกรงกลัวต่อผีเยี่ยมเยือนถึง

ประตูบา้ นไม่!
ตระกูลหวังหาเรือ่ งตายเอง แล้วนี่จะไปโทษใครได้?
นอกจากนี ้ ตระกูลหวังก็เคยส่งสามผูอ้ าวุโสใหญ่ไปตามล่าเย่หยวนใน

สุสานสายลมหยิน มิตรหรือศัตรูกลับถูกกาหนดมาตัง้ แต่ตอนนัน้ แล้ว
แต่เมื่อหวังเพียนหลานได้ฟังสิ่งเหล่านี ้ นางกลับดึงดันหัวรัน้ ไม่เชื่อ

นางไม่กล้าทาใจเชื่อสิ่งที่ได้ยินเลยสักนิด นี่ไม่น่าจะใช่ความจริงเลย!
หากมองข้ามเรือ่ งอื่นไปก่อน เพียงแค่หวังซูท่ีรว่ มมือกับเฉินหย่งหนาน

สังหารท่านพ่อและพี่ชายของนางซึง่ เป็ นคนในตระกูลเดียวกัน แค่นีก้ ็ไร้
มโนธรรมเกินพอแล้ว แต่น่ียงั โยนความผิดทัง้ หมดให้แก่หอมหาสมบัติ
และยุยงให้สมาชิกตระกูลหวังคนอื่นๆและนางเข้าใจผิดอีก!
บนใบหน้าเย่หยวนก็คงยิม้ แย้มไม่คลายอ่อน เขากล่าวกับหวังซวนเฟยขึน้

ว่า
“นี่คือทัง้ หมดแล้ว? แน่ใจรึ? คงมิได้ยยุ งให้สกุ รอ้วนหวังเพียนหลานมาพ้น

นา้ ลายใส่พวกข้าพรา้ เพรือ่ กระมัง?”
ทั่วทัง้ ร่างของหวังซวนเฟยสั่นสะท้านฉับพลันดั่งถูกสายฟ้าฟาด เขาจงใจ
ไม่กล่าวส่วนนีอ้ อกไป เพราะกลัวว่าจะไปก่อความโกรธแค้นต่อฝูงชนและ
ตระกูลหวังได้
ส่วนคาสาบานที่หวังซวนเฟยเคยให้ไว้กบั เฉินหย่งหนานในตาหนักเจ้า
เมือง เขาก็ค่อนข้างฉลาดในการเลือกใช้คา เนือ้ ความสาบานก็คือ เขาจะ
ไม่เล่าเหตุการณ์ทงั้ หมดที่เกิดขึน้ ใน‘วันนัน้ ’
สาหรับเรือ่ งแผนการที่หวังซูวางเอาไว้ เขาเองก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่า เย่

หยวนจะมองผ่านอ่านกลยุทธ์ออกได้อย่างเฉียบขาดขนาดนี ้ เด็กคนนี ้
ฉลาดหลักแหลมเกินไป
“มะ-ไม่มีแล้ว!”
หวังซวนเฟยกล่าวปฏิเสธเสียงตะกุกตะกัก ซึง่ นี่กลับไปดึงดูดความสนใจ
ของทุกคนอีกครัง้
เย่หยวนยังคงกล่าวตอบอย่างยิม้ แย้มว่า
“ไม่มีแล้วจริงๆ? ในเมื่อไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เจ้าก็หมดประโยชน์แล้วล่ะ ข้า

จะส่งเจ้ากลับบ้านเก่าเดี๋ยวนี!้ ”
เย่หยวนค่อยๆระดมพลังปราณเทวะก่อขึน้ บนฝ่ ามืออย่างพิรพี ้ ิไรมากพิธี คู่

สายตาของเขายังคงจับจ้องที่หวังซวนเฟยมิคลายอ่อนแม้แต่นอ้ ย
สองคูส่ ายตาประกบจ้อง เย่หยวนจ้องเขม็งไปยังหวังซวนเฟยมองตาไม่

กระพริบ คล้ายแรงกดดันสุดน่าสะพรึงดุจคลื่นยักษ์กาลังถาโถมเข้าใส่ก็ไม่
ปาน
หวังซวนเฟยมิอาจทนต่อแรงกดดันนีไ้ ด้อีกต่อไป เขาเร่งกล่าวแทบลิน้ จุก
ปากว่า
“ยะ-ยัง…ยังไม่หมด! ยังมีอีก! หวังซูกบั เฉินหย่งหนานตกลงกันว่า

หลังจากที่เป่ าหูหวังเพียนหลานให้ไปหาเรือ่ งหอมหาสมบัติเสร็จสิน้ ในคืน
นัน้ เขาจะส่งนักฆ่าไปลอบสังหารตระกูลหวังทัง้ หมดในชั่วข้ามคืน และโยน
ความผิดทัง้ หมดให้แก่เย่หยวน! หากแผนนีเ้ ป็ นไปได้ดว้ ยดี หวังซูจะได้มี
ข้ออ้างเพื่อให้ตระกูลหวังสาขาหลักส่งยอดฝี มือมาจัดการเย่หยวนใน
ภายหลัง!”
วาจาแต่ละคาที่หลุดออกจากปากของหวังซวนเฟย กลับเยือกเย็นเสียยิ่ง
กว่าสายลมหยินที่ปลดปล่อยออกจากร่างของกุย้ หยุนเสียอีก แผนการนี ้
หาไม่เลือดเย็นคงคิดไม่ได้
หวังซูผนู้ ีไ้ ร้ซงึ ่มโนธรรมอย่างแท้จริง กระทั่งตระกูลร่วมสายเลือดเดียวกัน
ยังฆ่าล้างกันลง!
เดรัจฉานประเภทนี ้ ต่อให้ตายเกิดนับร้อยครัง้ ก็ยงั ไม่พอ!
ตอนที่เย่หยวนตบฝ่ ามือระเบิดศีรษะของหวังซูเป็ นจุณ ผูค้ นรอบข้างต่าง

มองว่าเย่หยวนโหดร้ายสิน้ ดี
แต่ตอนนี ้ ทุกคนล้วนเห็นพ้องต้องกัน…เย่หยวนทาได้ดีมาก!
สาแก่ใจยิ่ง!
หวังเพียนหลานยืนสั่นสะท้านแทบทรงตัวไม่อยู่ แต่นอกจากความกลัวคือ
ความโกรธสุดพรรณนา
หวังซูตวั นีไ้ ม่เพียงปั่ นหัวหลอกใช้พวกนางให้เป็ นประโยชน์ แต่ยงั ต้องการ

กาจัดฆ่าทุกคนทิง้ !
เมื่อได้ทราบถึงการกระทาของหวังซู ทาให้หวังเพียนหลานรูส้ ึกราวกับตก

อยู่ท่ามกลางคุกนา้ แข็ง
เลือดเย็นเกินมนุษย์!
“ข้า…ข้าบอกทัง้ หมดที่รูไ้ ปแล้ว เช่นนัน้ …เจ้าปล่อยข้าได้รยึ งั ?”

หวังซวนเฟยเอ่ยถามพร้อมเศษเสีย้ วแห่งความหวัง
เย่หยวนกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ จางๆว่า
“ในเมื่อเจ้าเต็มใจแถลงไขความจริง ข้าย่อมรักษาสัตย์ปล่อยเจ้าไป
หวังซวนเฟยลอบถอนหายใจเสียงยาวด้วยความโล่งอก เสมือนว่าเขา
ได้รบั การนิรโทษกรรมอย่างหวุดหวิด แต่ในขณะที่เขากาลังลุกขึน้ และเดิน
จากไป กลับถูกเหล่าสมาชิกของตระกูลหวังที่เหลือปิ ดล้อมเอาไว้
พวกเขาคือสมาชิกตระกูลหวังในชุดไว้ทกุ ข์สีขาว ทัง้ หมดเข้ารุมล้อมพร้อม
จับจ้องหวังซวนเฟยด้วยความอาฆาตแค้น
ตัง้ แต่ได้รบั รูค้ วามจริงอันโหดร้าย เหล่ามาชิกตระกูลหวังก็ถกู เพลิงแห่ง

โทสะคลอกจนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
ความรูส้ กึ ที่ถกู หลอกใช้และต้อยต่ายิ่งกว่ามดปลวกนี ้ ทาให้พวกเขา

สูญเสียเหตุผลไปโดยสิน้
ช่างน่าเสียดายนัก ณ ปั จจุบนั ทะเลจิตศักดิส์ ิทธิ์ของหวังซวนเฟยก็ยงั ถูก

ปิ ดผนึกไว้อยู่ จึงทาให้เขาไม่สามารถใช้พลังปราณเทวะได้เลย
หวังซวนเฟยหน้าถอดสีในทันใด คูเ่ ท้าพลางถอยกลับไปหลายก้าวโดยไม่

ตัง้ ใจ แต่ก็พบว่า ตอนนีเ้ ขาถูกล้อมหน้าล้อมหลังโดยสมบูรณ์แล้ว
“พวกเจ้า…พวกเจ้าคิดจะทาอะไร? ความอยุติธรรมทัง้ หมดที่เกิดขึน้ ล้วน
เกิดจากฝี มือของหวังซูทงั้ สิน้ หาได้เกี่ยวข้องอันใดกับข้าเลย! หากปล่อย
ข้ากลับไปยังตระกูลหลัก ข้าจะส่งพวกเขาให้มาช่วยเหลือพวกเจ้าเอง!”
หวังซวนเฟยเอ่ยปากกล่าวขึน้ แต่ท่าทางการแสดงออกดูหวาดกลัวอย่าง
ยิ่ง
“หึ! ให้เจ้าออกไปแล้วนาคนของตระกูลหลักให้กาจัดเราสิไม่วา่ !”
“แม้ส่งิ เหล่านีจ้ ะเป็ นฝี มือของหวังซู แต่เจ้าเองก็เป็ นคนวงใน! เมื่อทราบว่า
เขาจะทาแบบนี ้ ไฉนถึงไม่หยุด! เมินเฉยปล่อยไปแบบนีม้ ีค่าเท่ากับ
เห็นชอบเช่นกัน!”
“เจ้าเองก็เป็ นสมาชิกตระกูลหวังแท้ๆ แต่กลับดูคนในตระกูลฆ่ากันเองได้

ลงคอ! ไร้มโนธรรมที่สดุ ! วิปลาสอย่างเจ้าควรถูกโยนให้สนุ ขั กัดกิน!”
………………….
เหล่าสมาชิกตระกูลหวังต่างโกรธเกรีย้ วอาฆาต จนปานจะกลืนกินหวัง
ซวนเฟยได้แทบทัง้ ตัว
หวังซวนเฟยในตอนนีไ้ ม่ตา่ งอะไรกับลูกแกะรอถูกเชือดเลย เขาเร่งตะโกน

เรียกหาเย่หยวนอย่างสิน้ หวังขึน้ ว่า
“เย่หยวน! ข้าพูดทุกอย่างที่รูไ้ ปหมดแล้ว! ไหนว่าสัญญาจะปล่อยข้าไป?!”
เย่หยวนยักไหล่ตอบพร้อมกล่าวว่า
“ข้าก็ปล่อยเจ้าไปแล้วนี่ไง เพียงว่าตอนนีต้ ระกูลหวังกลับไม่ยอมปล่อยเจ้า

ไปเอง เรือ่ งนีข้ า้ ก็ช่วยอะไรไม่ได้เช่นกัน!”
ความหวังทัง้ หมดแตกสลายกองตรงหน้า หวังซวนเฟยคารามลั่นคล้ายคน
เสียสติ
“เย่หยวน! แก…แกมันน่ารังเกียจสิน้ ดี!!”
เย่หยวนกล่าวโต้สวนกลับไปว่า
“หากเปรียบเทียบกับสิ่งที่พวกเจ้ากระทาลงไป ความน่ารังเกียจของข้า
กลับกลายเป็ นของเล่นไปเลย เหอะยังหน้าด้านว่าคนอื่น ช่างน่าขัน! เอา
ล่ะ เอาล่ะ พวกเราแยกย้ายกันได้แล้ว ละครฉากใหญ่ในวันนีไ้ ด้จบลง
แล้ว!”
อย่างที่เหล่าสมาชิกของตระกูลหวังกล่าวไปจริงๆ หวังซวนเฟยมิได้มีสว่ น
ร่วมในการวางแผนก็ใช่ แต่เขาก็รูเ้ ห็นและเลือกที่จะปล่อยไปโดย
ปราศจากการห้ามปราม
คนไร้จิตสานึกแบบนี ้ เย่หยวนไม่คิดปล่อยไปให้เป็ นภัยทีหลังแน่นอน
เหล่าสมาชิกของตระกูลหวังนาตัวหวังซวนเฟยจากไปทันที ทัง้ นีก้ ็มิได้ลืม

ที่จะนาศพของหวังซูไปด้วยเช่นกัน
สาหรับที่ว่าจะนาหวังซวนเฟยไปต้นยาทาแกงอย่างไร สุดแท้แล้วแต่พวก
ตระกูลหวังจะจัดการกันเอง
แต่เย่หยวนการันตีได้เลยว่า หวังซวนเฟยจบไม่สวยแน่นอน
เป็ นเวลาทัง้ ราตรี เสียงกรีดร้องสุดน่าสังเวทดังระงมลั่นไม่หยุดหย่อน
ตลอดทัง้ คืน จากภายในตาหนักตระกูลหวัง ก่อนรุง่ สางที่ทกุ อย่างจะสงบ
ลงอีกครัง้
ในวันที่สองนี ้ มีผคู้ นจานวนมากมายเดินวนไปเวียนมาอยู่ผ่านหน้า

ตาหนักตระกูลหวังอยู่หลายรอบ แต่ก็ตอ้ งพบว่า ประตูหน้าตาหนักตระกูล
หวังกลับเปิ ดอ้าซ่า สอดส่องสายตามองไปยังภายในกลับเปล่าเปลี่ยวไร้ซง่ึ
ผูค้ นอยู่แล้ว
บางคนหน้าด้านเดินตรงเข้าไปสารวจภายในตาหนัก แต่ถึงกับอาเจียน
ออกมาทันทีในเวลาต่อมา
ไม่จาเป็ นต้องถามเลยว่าหวังซวนเฟยตายหรือไม่ตาย แม้แต่ศพของหวังซู
ที่ถกู ระเบิดหัวเละก่อนหน้า ยามนีย้ งั ถูกสับไม่เหลือเค้าโครงมนุษย์!
ความอาฆาตแค้นที่ฝังลึกอยู่ภายในใจของเหล่าสมาชิกตระกูลหวัง กลับ
ไม่สามารถจินตนาการได้เลย
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทาให้ทกุ คนประหลาดใจที่สดุ คือ ราวกับว่าสมาชิก

ตระกูลหวังทุกคนหายไปในชั่วข้ามคืน ซึง่ พวกเขาทัง้ หมดหายไปจากเมือง
กุยฉางอย่างไร้รอ่ งรอย
……………….
“เย่หยวนเจ้าทาเกินไป! เจ้าฆ่าทัง้ หวังซูทงั้ หวังซวนเฟย เรือ่ งร้ายแรงขนาด
นีพ้ วกตระกูลหวังในเมืองหมิงหยางไม่ปล่อยไว้แน่! พวกมันได้สง่ กาลังคน
มาจัดการเสร็จสรรพแน่นอน! นอกจากนีข้ า้ ก็ได้ยินมาว่า หวังซ่งหาใช่
บุคคลที่ควรยั่วยุดว้ ยเป็ นที่สดุ !”
หยางรุยกล่าวเสียงขรึมกับเย่หยวน
แต่เย่หยวนกล่าวเอ่ยตอบอย่างคร้านจะใส่ใจว่า
“ความบาดหมางในครัง้ นีถ้ กู หว่านมานานแล้ว! ท่านเองก็เห็นเช่นกัน แม้

ข้าจะไม่ลงมือสังหารพวกมันก่อน ในอนาคตกลับเป็ นพวกมันที่อาจสังหาร
ข้าแทน! เมตตากับเดรัจฉานพวกนีก้ ลับไม่มีวนั รูค้ ณ
ุ !”
หยางรุยถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“มันก็จริง แต่ครัง้ นีท้ าให้ตระกูลหวังจาต้องล้มสลายไปจริงๆ! กระทั่งข้า

เองยังคิดไม่ถึง พวกนัน้ จะใจกล้าระดมสมาชิกทัง้ หมดอพยพออกจาก
เมืองกุยฉางในชั่วข้ามคืนจริงๆ เพียงว่าข้ายังมีขอ้ สงสัยอยู่จดุ หนึ่ง ไม่วา่
อย่างไรข้าก็คิดไม่ออก ในเมื่อเหล่าเสาหลักของตระกูลหวังตายหมดแล้ว
แล้วใครกันที่ตงั้ ตนเป็ นผูน้ าการอพยพในครัง้ นีไ้ ป? สิ่งหนึง่ ที่ควรทราบ กา
รอพยกครัง้ นีแ้ ม้แต่ฝ่ายตาหนักเจ้าเมืองก็เพิ่งมาทราบทีหลัง!”
เย่หยวนยิม้ และกล่าวตอบทันทีว่า
“หากข้าเดาไม่ผิด คงเป็ นฝี มือของสุกรอ้วนนางนัน้ !”

หยางรุยอุทานตอบด้วยความประหลาดใจ
“หวังเพียนหลาน? แต่น่ีเป็ นไปได้อย่างไร?”
“หุหุ ทุกคนย่อมเติบโต! สุกรนางนัน้ มิได้โง่ นางตระหนักทราบเสมอว่า ใน

อดีตที่ผ่านมา นางมีทงั้ หวังอวีเซียงและหวังหลินโปคอยปกป้อง จึงทาให้
นางทาอะไรตามอาเภอใจได้ ทว่าเมื่อวาน ขณะที่นางเดินจากประตูหอม
หาสมบัติไป ข้าเห็นอย่างชัดเจน สายตาของนางเปลี่ยนไปแล้ว!”
ตอนที่ 1355 หวังซงมาแล้ว!
ปั งงง!
จอกชาในมือหวังซ่งถูกบดละเอียดเป็ นผุยผงทันควัน
“เย่หยวน? ดี! ดีมาก! หาญกล้าปี นขึน้ หัวข้าถึงเพียงนี!้ ข้าจะทาให้เจ้าเห็น

เองว่า สิ่งใดเรียกว่า หนีเ้ ลือดต้องล้างด้วยเลือด!”
หวังซ่งกัดฟั นกรอดอย่างโกรธจัด คูด่ วงตาแดงกล่าประดุจเพลิงสีโลหิตลุก

โชกช่วง
หากเพลิงพิโรธนีส้ ามารถฆ่าเย่หยวนได้ ป่ านนีค้ งแผดขยายนับล้านลี ้
ผลาญร่างอีกฝ่ ายจนเกรียมได้แล้ว
เขาเพิ่งได้รบั รายงานจากทางตาหนักเจ้าเมืองกุยฉางว่า น้องชายของเขา

หวังซูและจอมเทพโอสถสองดาวอย่างหวังซวนเฟยเสียชีวิตทัง้ คูโ่ ดยนา้ มือ
ของชายหนุ่มนามว่าเย่หยวนแห่งหอมหาสมบัติ!
ทันทีท่ีทราบข่าวนี ้ เขาพลันโกรธเป็ นฝื นเป็ นไฟขึน้ ในทันที
หวังซ่งมาอายุมากกว่าหวังซูอยู่มากสาหรับเขาแล้วอาจกล่าวได้ว่า เหมือน
เป็ นทัง้ พี่ชายและพ่อของหวังซูในเวลาเดียวกัน สองพี่นอ้ งคูน่ ีส้ นิทกันยิ่ง
กว่าอะไร
กว่าสามสิบปี แล้วที่นอ้ งชายของเขาเดินทางไปช่วยเหลือตระกูลหวังสาขา

เมืองกุยฉาง ทีแรกหวังซูถกู ส่งตัวไปคนเดียว แต่เป็ นหวังซ่งที่ทาบทาม
ขอให้ผอู้ าวุโสหวังซวนเฟยเดินทางไปพร้อมกับเขาด้วย เพื่อช่วยเหลืออีก
แรง
เขาวางแผนไว้ว่า ให้หวังซูออกไปเกี่ยวเก็บประสบการณ์ให้เยอะๆ ทัง้ หมด

ก็เพื่อตาแหน่งประมุขตระกูลของหวังซูในอนาคต
แต่หวังซ่งกลับไม่คิดไม่ฝัน กลับมีไอ้เด็กเหลือขอจากไหนไม่ทราบ บังอาจ

คร่าชีวิตน้องชายบังเกิดเกล้าของเขาลงเช่นนี ้
สาหรับตัวหวังซ่งเอง ความทะเยอทะยานของเขามิได้หยุดลงแค่เมืองหมิง
หยาง หรือตระกูลหวังเล็กๆแห่งนีแ้ น่นอน ดั่งว่ามังกรตัวนีก้ าลังขดหางซุม้
ซ่อนอยู่ใต้ทะเลลึกเพื่อรอวันผงาด
ดังนัน้ แล้ว เขาจึงพยายามปลุกปั้ นน้องชายของเขาขึน้ รับตาแหน่งประมุข

ตระกูลหวังแทนตัวเขา
ทว่าทันทีท่ีทราบข่าวการตายของน้องชาย ประดุจภาพวาดฝันทัง้ หมด
แหลกละเอียดไม่เหลือชิน้ ดี
“เจ้า! มานี่!”
หวังซ่งคารามลั่นอย่างโกรธเกรีย้ ว
“ขอรับนายท่าน!”
คนรับใช้ผหู้ นึ่งเร่งตรงเข้ามารับสั่ง
“เตรียมลูกมังกรเทวะให้ขา้ ออกเดินทางโดยเร็ว! ไม่…ตอนนีแ้ ละเดี๋ยวนี ้
ทันที!!”
คนรับใช้ผนู้ ีส้ ีหน้าซีดกลัวอย่างมาก เขาเร่งผงกศีรษะเปล่งเสียงรับคารัวๆ
ลูกมังกรเทวะเป็ นอสูรศักดิส์ ิทธิ์ท่ีเร็วกว่าลูกมังกรทั่วไป ซึ่งประสิทธิภาพ

ระหว่างลูกมังกรสองสายพันธุน์ ีแ้ ตกต่างกันโดยสิน้ เชิง
ความเร็วของลูกมังกรเทวะนับเป็ นสิบเท่าทวีของลูกมังกรทั่วไป
แม้แต่ในเมืองหมิงหยางยังมีผคู้ รอบครองลูกมังกรเทวะไม่ถึงห้าคน และ

สามในห้าล้วนเป็ นคนของตาหนักเจ้าเมือง
หวังซ่งที่เรียกใช้ลกู มังกรเทวะทันทีโดยไม่ลงั เล จะเห็นได้ชดั ว่า เขาโกรธจัด
ขนาดไหนในตอนนี ้
ไม่นานเกินรอ เขาก็ตรงดิ่งออกจากเมือง ควบทะยานลูกมังกรเทวะตัด

เมฆาข้ามหุบเขาเป็ นทางทอดยาวสุดสายตา
…………………….
หลังจากที่ตระกูลหวังหายสาบสูญไปจากเมืองกุยฉาง ณ เมืองกุยฉางใน
ปั จจุบนั ก็กลับสู่ช่วงเวลาแห่งความสงบสุขอย่างหาประหลาดใจ
ส่วนฝ่ ายตาหนักเจ้าเมืองแทบไม่มีบทบาทหรือออกมาเคลื่อนไหวใดๆเลย
ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยมีอยู่ก็มิปาน
สาหรับเรือ่ งหวังซูถกู ฆ่าอย่างโหดเหีย้ มโดยเย่หยวน พวกเขาไม่เคยแม้แต่

จะปริปากเอ่ยออกมา
แน่นอนว่า พวกเขาไม่สมควรขยับขยายสานความเรือ่ งพวกนีต้ ่อเช่นกัน
ในตอนนี ้ เย่หยวนได้กลับเข้าสูก่ ารเก็บตัวอีกครัง้
ภายในโลกแห่งศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ เย่หยวนกาลังบุกทะลวงขึน้ สู่

อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลายอย่างเต็มอัตราสูบ เพียงพริบตาครึง่ ปี ได้
ผ่านพ้นไป
อย่างไรก็ตามแต่ เย่หยวนจาต้องผิดหวังในท้ายที่สดุ เขาตระหนักได้ว่านี่
มิใช่เรือ่ งง่ายเลยสักนิด
โอสถบ่มเพาะพลังกลับไม่เพียงพอต่อความต้องการเขาเลย!
โอสถบ่มเพาะปราณที่ใช้เพื่อบ่มเพาะพลังของเย่หยวนโดยเฉพาะ หาก
เทียบชัน้ กับโอสถบ่มเพาะพลังสาหรับขายในหอมหาสมบัติ ของที่เย่หยวน
ใช้เหนือกว่าอย่างเทียบไม่ติด
กระนัน้ เองค่าวัตถุดิบในการหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาะพลัง กลับมีราคาที่

สูงกว่าตอนหลอมกลั่นโอสถปราณเทวะมาก
แม้จะได้รบั การสนับสนุนจากหอมหาสมบัติ แต่น่ีกลับไม่สามารถจัดหามา
ได้เพียงพอต่อเงื่อนไขที่เย่หยวนต้องการได้เลย
ภายใต้ความสิน้ หวังในด้านข้อกาจัดนี ้ เย่หยวนจึงทาได้เพียงดูดซับพลัง

วิญญาณจากฟ้าดินเพื่อบ่มเพาะไปเรื่อยๆเท่านัน้
ด้วยเหตุนีจ้ ึงทาให้ความเร็วในการพัฒนาช้าลงอย่างเห็นได้ชดั
“ข้าดันไปสร้างวรยุทธบ่มเพาะพลังวิปลาสชนิดใดเข้ากันแน่? ทะเลจิต
ศักดิส์ ิทธิ์ของข้าจึงกลายมาเป็ นหลุมลึกไม่มีสนิ ้ สุดแบบนี!้ หากเป็ นเช่นนี ้
ต่อไป ข้าไม่สามารถจ่ายไหวแน่นอน!”
หลังจากขัดสมาธิบ่มเพาะพลังได้ระยะหนึ่ง เย่หยวนก็บน่ ขึน้ มาให้หวูเฉิน

ฟั ง
หวูเฉินตื่นตะลึงอยู่ขา้ งกายเย่หยวนมานานแล้ว ยามได้ยินเช่นนัน้ จึงตอก
สวนเสียงเย็นว่า
“หยุดอวดความฉลาดได้แล้วกระมัง! หากวรยุทธบ่มเพาะพลังของเจ้าถูก
เผยแพร่ออกไปทั่วมหาพิภพถงเทียน ต่อรวยล้นฟ้าเพียงใดก็ไม่สามารถ
คว้ามันมาครอบครองได้! แม้เจ้าจาต้องใช้พลังปราณเทวะปริมาณ
มหาศาลกว่าคนอื่นๆมาก แต่หากต้องแลกมาด้วยความเร็วในการผึดปรือ
ที่แสนวิปลาสเช่นนี ้ ไม่ว่าใครก็ยอมทัง้ นัน้ ! เจ้ามีพฒ
ั นากรเร็วกว่าคนอื่น
เฉลี่ยแล้วถึงหลายสิบทวีเท่า!”
เย่หยวนพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“แม้จะเป็ นเช่นนัน้ แต่เงื่อนไขที่รา่ งกายข้าต้องการกลับมากเกินไป หากยัง
เป็ นเช่นนีต้ ่อไปเรือ่ ยๆ ข้าจะไปหาผลึกปราณเทวะมามากมายจากไหน
กัน?”
หวูเฉินพยักหน้าคล้ายเห็นด้วยกับคากล่าวนี ้ และกล่าวเสริมว่า
“มันก็จริง เงื่อนไขที่รา่ งกายเจ้าต้องการมหาศาลเกินไปจนเป็ นปั ญหา แต่

หากแลกมาด้วยสามารถย่นเวลานับหลายพันปี แห่งการฝึ กปรือแสนขมขื่น
ได้ สิ่งนีก้ ลับคุม้ ยิ่งกว่าคุม้ พึงทราบไว้ คนอื่นๆใช้เวลานับพันปี กว่าจะ
เลื่อนระดับได้สกั ครัง้ แต่เจ้าใช้เวลาเพียงแค่รอ้ ยปี แค่นีก้ ็มหัศจรรย์เกิน
พอแล้ว!”
เย่หยวนกล่าวขึน้ อย่างไร้ประโยชน์ว่า
“ดูท่าข้าจาต้องเดินทางไปยังเมืองหลวงหวูเมิ่งโดยเร็วที่สดุ เมืองกุยฉาง
แห่งนีเ้ ล็กเกินไป และมิอาจตอบสนองความต้องการของข้าได้อีกแล้ว แม้
จะมีผลึกปราณเทวะมากมายเพียงใด แต่ทรัพยากรในเมืองนีก้ ลับเริม่ ไม่
ค่อยมีประโยชน์สาหรับข้าแล้วเช่นกัน!”
หวูเฉินกล่าวต่อว่า
“อืม ใกล้ได้เวลาออกเดินทางแล้วจริงๆ อย่างไรก็ตาม…เรื่องแม่สาว

ตระกูลเหลียงนางนัน้ เจ้าจะวางแผนจัดการอย่างไร?”
เย่หยวนชะงักทื่อไปทันทีท่ีได้ยิน ก่อนครุน่ คิดเล็กน้อยและกล่าวตอบว่า

“คงต้องนาไปด้วย ข้าทาให้กลุม่ อิทธิพลภายในเมืองกุยฉางขุ่นเคืองไม่
น้อย ไม่สามารถปล่อยให้นางอยู่คนเดียวได้ ยิ่งไปกว่านัน้ เอง ด้วยนิสยั
ของเฉินหย่งหนาน บางทีมนั อาจระบายความโกรธใส่นางแทน”
หวูเฉินลูบเครายาวพลางสนุกมือและกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้ ว่า
“หุหุ ก็ดีไม่นอ้ ย นางเองก็ทงั้ สวยและจิตใจดี หากพาไปด้วยนางอาจเป็ น

ประโยชน์สาหรับเจ้าในอนาคต และที่สาคัญเลย…สามารถบ่มเพาะพลัง
ร่วมกันได้ดว้ ย นางจักต้องเป็ นคูฝ่ ึ กเต๋าที่ดีของเจ้าแน่นอน!”
สีหน้าเย่หยวนผันเปลี่ยนเป็ นสีดาทมิฬในบัดดลและกล่วาว่า
“หากไม่สามารถช่วยชีวิตหลินเสวียได้ เย่คนนีจ้ ะไม่ขอแต่งงานอีกเลยชั่ว
ชีวิต! ท่านอาวุโสโปรดอย่ากล่าวถึงเรื่องเช่นนีอ้ ีกเลย!”
แต่หวูเฉินกลับหัวเราชอบใจ ก่อนเอ่ยปากกล่าวขึน้ อีกครัง้ พร้อมรอยยิม้ ที่

มิใช่รอยยิม้ ว่า
“แล้วถ้าหากวันหนึ่งเจ้าสามารถช่วยชีวิตนางกลับมาได้จริงๆล่ะ? ที่เหลือ
จะเอาอย่างไรต่อ?”
เย่หยวนอดสาลักมิได้เมื่อได้ยินแบบนัน้ ยามนีถ้ ึงกับเงียบกริบ
คาถามนีเ้ ขาไม่เคยนามาคิดเลยสักครัง้
หรือบางที…เขาอาจจงใจไม่นามาคิดเลยต่างหาก
………………………
บูมมม!
ประตูหน้าของหอมหาสมบัติถกู ใครบางคนระเบิดออกภายในหนึ่งฝ่ ามือ
“ไปเรียกเย่หยวนออกมาพบข้าผูน้ ี!้ มิฉะนัน้ ข้า,หวังซ่งจะทาลายหอมหา

สมบัติให้สนิ ้ ซากเพียงข้ามวัน!”
ครึง่ ปี ผ่านไป ในที่สดุ หวังซ่งก็มาถึงเมืองกุยฉางในท้ายที่สดุ
การกระทาอันโผงผางของเขาได้กลายมาเป็ นจุดสุดใจของทุกคน แค่

พริบตาเดียวปราฏฝูงชนแห่เข้ามารอยล้อมจนทั่วบริเวณ
เรียบง่ายและหยาบคายในเวลาเดียวกัน เขามิได้ตอ้ งการมาที่น่ีเพื่อฟั ง

เหตุผลใดอื่นอีกต่อไป
เขามาที่น่ีเพื่อฆ่าคน!
เลือดต้องล้างด้วยเลือด!
“เขาผูน้ ีเ้ ป็ นใครกัน? ไฉนทรงพลังปานนี?้ ”
“นัน้ สิ เขาผูน้ ีเ้ ป็ นถึงเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าชัน้ ปลาย พินิจจากจุดนี ้

ก็แกร่งกล้ายิ่งกว่าท่านเจ้าเมืองแล้ว! หอมหาสมบัติบงั เอิญไปกระตุน้ การ
ดารงอยู่ระดับชัน้ นีต้ งั้ แต่เมื่อใดกัน?”
“อืมม.. เดี๋ยวก่อน…ข้าจาได้แล้ว! หวังซ่งผูน้ ีม้ ิใช่พ่ีชายของหวังซูหรอกรึ?

เขามาที่น่ีเพื่อล้างแค้น!”
…………………….
หวังซ่งหาได้เจตนาปิ ดบังตัวตนแต่อย่างใด ในไม่ชา้ ก็มีบางคนคาดเดา
ตัวตนของเขาได้ทนั ที พร้อมทาเอาฝูงชนตะลึงงันกันเป็ นแถว
รองเจ้าเมืองหมิงหยาง รีบเร่งตรงมายังเมืองกุยฉาง
เมืองกุยฉางกับเมืองหมิงหยางอยู่ห่างไกลกันมาก ต่อให้ควบทะยานลูก
มังกรตลอดทาง ยังต้องใช้เวลากว่าสองถึงสามปี
ทว่าเหตุการณ์ทงั้ หมดเพิ่งผ่านไปได้ครึง่ ปี เศษ เห็นได้ชดั ว่า หวังซ่งรีบมา

เป็ นการด่วนจี๋
หวังซ่งที่เข้ามาสร้างความปั่ นป่ วนครัง้ ใหญ่ ต่างทาให้ผคู้ นพากันตื่น

ตระหนกหนัก
ในไม่ชา้ หยางรุยก็ปรากฏตัวขึน้
หัวคิว้ ขมวดเข้มมุ่นหงิก เขาเอ่ยกล่าวแผดเสียงเย็นขึน้ ว่า
“หวังซ่ง นี่หมายความว่าอย่างไร? เห็นพวกเราหอมหาสมบัติง่ายต่อการ

รังแกมากกระมัง?”
หวังซ่งกล่าวตอกเสียงขรึมว่า
“หอมหาสมบัติหาใช่กลุม่ อานาจที่ควรต่อแย ทว่า…พวกหอมหาสมบัติ

สาขาเมืองกุยฉางกลับง่ายมากที่จะลงมือ! เจ้าคงเป็ นประมุขหอมหา
สมบัติสาขานี?้ ส่งตัวเย่หยวนออกมาซะ มิฉะนัน้ วันนีข้ า้ จะเป็ นคนรือ้ หอม
หาสมบัติของเจ้าเอง!”
กลิ่นอายสุดแกร่งกร้าวของหวังซ่งแพร่กระจายออกมา สร้างแรงคุกคาม
กดหยางรุยมิให้ขยับตัวไปไหนได้เลย
อาศัยเพียงความแข็งแกร่งของหยางรุย นัน้ กลับไม่พออุดร่องฟั นของ

หวังซ่งได้เลยด้วยซา้
หยางรุยกัดฟั นแน่นพยายามต้านทนแรงคุกคามอันหนักอึง้ เขาเค้นเสียง

เย็นเอ่ยขึน้ ว่า
“หากข้าไม่สง่ ตัวเขาออกมาล่ะ?”
คูด่ วงตาของหวังซ่งพลันหรีแ่ คบลงในทันใด ประกายแสงเย็นโฉบวาบ
หวังซ่งเพียงสะบัดฝ่ ามือออกไปเบาๆเท่านัน้ !
หยางรุยคาดไม่ถึงเลยว่า หวังซ่งจะกล้าลงมือประเจิดประเจ้อกลางถิ่นคน
อื่นได้ขนาดนี ้ ส่งผลให้เขามิได้เตรียมพร้อม ขณะเร่งโคจรพลังปราณเทวะ
เพื่อปั ดป้อง ยามนีก้ ลับสายเกินไปเสียแล้ว
บูมมมม!
หยางรุยทรุดลงกันพืน้ อย่างไร้เรีย่ วแรงเกินตอบโต้

หวังซ่งระเบิดพลังเปี่ ยมจิตสังหารพุ่งพล่านจนล้นปรี่ ขณะเอ่ยขึน้ เสียง
เรียบว่า
“ฝ่ ามือนีถ้ ือเป็ นบทเรียน อย่าคิดว่าข้าไม่กล้าลงมือสังหารเจ้าจริงๆ! ต่อ

หน้าข้าผูน้ ี ้ เจ้ากลับไม่ต่างจากมดตัวหนึ่ง! และถึงแม้ว่าข้าจะสังหารเจจ้า
ลงไปจริงๆ แต่หอมหาสมบัติจะทาอะไรข้าได้ขนาดไหนเชียว?”
หวังซ่งผูน้ ีเ้ ป็ นคนใจร้อนเอาแต่ใจ หอมหาสมบัติหาได้อยู่ในสายตาของ

เขาเลย
ด้วยสถานะศักดิข์ องเขา หวังซ่งไม่จาเป็ นต้องเกรงกลัวหอมหาสมบัติเลย!

ตอนที่ 1356 ความแกร่งกล้าของกุย้ หยุน!
หวังซ่งยังค่อนข้างครั่นคร้ามในกลุม่ อิทธิพลที่อยู่เบือ้ งหลังหยางรุยใน

ท้ายที่สดุ นี่จึงเป็ นเหตุผลว่าทาไมเขาถึงไม่สงั หารอีกฝ่ ายทิง้ ซะ
อย่างไรก็ตาม เขาเองก็มีตระกูลหวังคอยหนุนหลังอยู่ และด้วยพรสวรรค์

อันโดดเด่นนีเ้ อง หยางรุยจึงมิได้อยู่ในสายตา หาได้ใส่ใจเกินความจาเป็ น
ความหยิ่งยโสนีต้ ่างทาให้ทกุ คนเหลือบตามองบนกันถ้วนหน้า
หยางรุยดิน้ ไถ่ตวั พยายามลุกขึน้ จากพืน้ สายตาเจืออาฆาตจับจ้องไปที่

หวังซ่งพร้อมกล่าวว่า
“หากแน่จริงก็ฆ่าข้า!”
หวังซ่งไม่คิดไม่ฝัน หยางรุยจะใจกล้าเด็ดขาดขนาดนี ้ ทว่าความใจกล้า

ของหยางรุยกลับยิ่งโหมทวีจิตสังหารของหวังซ่งมากขึน้
“เหอะ หาญกล้าดี! เจ้าท้าทายข้าเช่นนี ้ ดังนัน้ …จะสนองให้!”
หวังซ่งย่างสามขุมตรงเข้าใกล้หยางรุยมากขึน้ เรือ่ ยๆ
แรงคุกคามอันล้นปรีก่ ดดันทุกคนจนไม่สามารถขยับเขยือ้ นได้แม้แต่นอ้ ย
ทว่าทันใดนัน้ กลับมีรา่ งหนึ่งก้าวแช่มตรงเข้ามาขวางหน้าเขาไว้

หวังซ่งขมวดคิว้ เข้มและเอ่ยดูถกู พร้อมสีหน้าสุดหยามเหยียดขึน้ ว่า
“อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลาง? ตั๊กแตนตัวน้อยริอาจหยุดรถม้า? ก้ม

กราบข้าผูน้ ีซ้ ะ! เดี๋ยวนี!้ !”
เมื่อคาว่า‘เดี๋ยวนี’้ พรั่งพรูถกู ปลดปล่อยออกไป ก็เสมือนดั่งระฆังใหญ่ถกู ตี

กระหึ่มอัดเข้าใส่เย่หยวนเต็มแรง
รอยยิม้ แสยะเย็นพลันฉีกกว้างบนมุมปากของเย่หยวน เขายืนรับคลื่นเสียง

สุดน่าสะพรึงนีอ้ ย่างไม่สะทกสะท้านแม้แต่นอ้ ย
ช่างน่าขันสิน้ ดี เสียงแห่งจอมเทพมังกรของเขาทรงอนุภาพเสียยิ่งกว่าคลื่น
เสียงโง่ๆนีไ้ ม่รูก้ ่ีรอ้ ยพันเท่า
สาหรับผูใ้ ดที่คิดจะใช้คลื่นเสียงเพื่อปราบปรามเขา ล้วนเป็ นความคิดที่
โง่เง่าอย่างไม่ตอ้ งสงสัย
เมื่อเห็นว่าท่าทางการแสดงออกของเย่หยวนที่ยงั สงบนิ่งเยือกเย็นไม่
แปรเปลี่ยน ในที่สดุ หวังซ่งก็เริม่ ขยับขยายสายตาจับจ้องเด็กน้อย
อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลางตรงหน้าอย่างจริงจัง
“เจ้าเป็ นใคร หากขวางข้าตายสถานเดียว!”
หวังซ่งกล่าวชัดเด็ดขาดในคาเดียว
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างใจเย็นว่า
“เจ้ามาที่น่ีเพื่อฆ่าข้ามิใช่ร?ึ นี่ก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแล้ว หรือเจ้าจาหน้า

ไม่ได้?”
สีหน้าการแสดงออกของหวังซ่งเปลี่ยนไปทันที พร้อมพกพาความอาฆาต
อยู่เต็มอก
“เจ้าคือเย่หยวน? มีความสามารถอยู่บา้ งจริงๆ! แต่น่ีก็ยงั อ่อนแอเกินไป!”
หวังซ่งกล่าวเสียงเย็นเอ่ยดังขึน้
เย่หยวนยักไหล่และกล่าวว่า
“คูต่ ่อสูข้ องเจ้ามิใช่ขา้ ”
ในขณะที่พดู คุยกันอยู่นนั้ พลันเกิดสายลมธาตุหยินสุดเย็นยะเยือกโหม

สะพัดกระหน่าเข้าใส่หวังซ่งอย่างแรง ร่างของกุย้ หยุนปรากฏขึน้ ข้าง
กายเย่หยวน
ม่านตาดาของหวังซ่งตีบแคบเท่ารูเข็ม แววไสวสาดสะท้อนเห็นถึงความ
ประหลาดใจอยู่หลายส่วน
เฉินหย่งหนานเคยส่งสาสน์มาบอกเขาแล้วว่า เย่หยวนมีวิญญาณชั่วสอง
ดาวชัน้ กลางคอยปกป้องอยู่ ซึง่ ความแกร่งกล้าของมันก็มิใช่ธรรมดาเลย
“วิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลาง! เหอะ… คิดหรือว่าข้าผูน้ ีจ้ ะไม่สามารถทา
อะไรเจ้าได้? วันนีค้ ือวันตายของเจ้า!”
หวังซ่งเอ่ยเค้นนา้ เสียงสุดเย็นชา
เย่หยวนเหลือมองไปยังหยางรุยที่นอนกองกับพืน้ ไม่ไกล สีหน้านา้ เสียง

ค่อยๆเย็นลงอย่างเห็นได้ชดั พร้อมกล่าวว่า
“พวกตระกูลหวังมันไร้เหตุผลกันทุกคนเช่นกระมัง! อย่างไรก็ตามแต่ ตัง้

ตนเป็ นศัตรูกบั พี่หยางเท่ากับสลักหนีแ้ ค้นแก่เย่ผนู้ ีเ้ ช่นกัน! สักวันหนึ่งเจ้า
จักต้องชาระจ่ายในสิ่งที่เคยทาลงไป!”
หวังซ่งระเบิดเสียงหัสเราะชอบใจและกล่าวว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ข้าจะรอวันนัน้ ด้วยความเต็มใจ! แต่เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะอยู่
รอดถึงวันนัน้ ?”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะของหวังซ่ง รัศมีกลิ่นอายพลันพรั่งพรูปะทุ
เดือดขึน้ ทันที ขุมพลังแห่งอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าชัน้ ปลายถูกเร่งเร้า
กระตุน้ ตื่นขึน้
“หมัดไท่จ๋ีกระบวนดารา! ตายซะ!”
หวังซ่งคารามลั่นคาโต พร้อมซัดกาปั้ นเข้าใส่กยุ้ หยุนก่อนโดยตรง

“นัน้ คือหมัดไม่จ๋ีกระบวนดาราของจริงเสียงจริง! หนึ่งในหกสุดยอดวิชาลับ
แห่งสถานศึกษาหวูเมิ่ง! ช่างทรงพลังเกินพรรณนา!”
“หวังซ่งผูน้ ีม้ ิอาจนาไปเทียบกับน้องชายที่ไร้พรสวรรค์ของเขาได้เลย

สามารถฝึ กปรือหมัดไท่จ๋ีกระบวนดาราจนช่าชองได้ถึงเพียงนี ้ ล้วนต้อง
เป็ นระดับหัวกะทิในสถานศึกษาหวูเมิ่ง!”
“อาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าชัน้ ปลาย กับวิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลาง ต่อ

ให้อีกฝ่ ายมีวรยุทธชัน้ สูงเพียงใด เกรงว่ามิอาจทดแทนความแตกต่างนีไ้ ด้
เลย!”
ขณะที่หวังซ่งสาแดงใช้หมัดไท่จ๋ีกระบวนดาราออกไป มันได้ปลุกกระตุน้
ฝูงชนจนเอ่ยปากอุทานกันเป็ นแถว
ในฐานะที่เป็ นถึงสถานศึกษาหลักของเมืองหลวงหวูเมิ่งอย่างเป็ นทางการ
สถานศึกษาหวูเมิ่งย่อมเก็บรวบรวมทัง้ วรยุทธบ่มเพาะพลังและวรยุทธ
ต่อสูไ้ ว้มากมายโดยธรรมชาติ
อย่างไรก็ตาม ภายในนัน้ ก็ยงั มีหกสุดยอดวิชาลับแห่งสถานศึกษาหวูเมิ่ง

อยู่ หนึ่งในนัน้ ก็คือหมัดไท่จ๋ีกระบวนดารา
ขึน้ ชื่อว่าวิชาลับแต่ทกุ คนต่างรูก้ นั ชื่อเสียงของพวกมันกันโดนยทั่ว ซึง่

เหตุผลที่เหล่าอัจฉริยะพยายามไต่เต้าเพื่อขึน้ มาเป็ นระดับหัวกะทิใน
สถานศึกษาหวูเมิ่ง ทัง้ หมดก็เพื่อสุดยอดวิชาลับทัง้ หกนี ้
ทว่าในหมู่หวั กะทิดว้ ยกันเอง ยังมีแค่สว่ นน้อยนักที่จะฝึ กปรือหกวิชาลับ

เหล่านีไ้ ด้สาเร็จ
ดังนัน้ แล้ว หวังซ่งที่สามารถสาเร็จหมัดไท่จ๋ีกระบวนดาราได้ นี่แสดงให้
เห็นถึงสถานะศักดิข์ องเขาภายในสถานศึกษาหวูเมิ่งว่าสูงส่งเกิน
จินตนาการเพียงใด
กาปั้นเหล็กกล้าของหวังซ่งระดมควบแน่นแรงระเบิดเต็มสูบ หวังบดขยีก้ ยุ้

หยุนโดยตรงอย่างไม่ลงั เล
พลานุภาพของกาปั้นนีช้ ่างน่าสะพรึงยิ่ง!
เหล่านักสูภ้ ายในเมืองกุยฉางเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของหกวิชาลับ
แห่งสถานศึกษาหวูเมิ่งมาก่อนเช่นกัน ทัง้ หมดที่ได้เห็นภาพฉากตรงหน้า
ต่างอุทานจุ๊ปากตะลึงไม่หยุดหย่อน
ท่าทางการแสดงออกของหุย้ หยุนดูมงุ่ มั่นขึน้ ทันตา เมื่อพลิกฝ่ ามือขึน้ มาก็

ปรากฏเป็ นธงอัตลักษณ์วิญญาณอย่างแม่นยา
นับตัง้ แต่ท่ีเย่หยวนได้รบั ธงอัตลักษณ์วิญญาณมาจากหุบเขาเหวพระเจ้า

เขาก็ไม่เคยใช้มนั จริงๆจังๆเลยสักครัง้
เครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์ทกุ ชนิดมีหาค่าประเมินไม่ แต่ธงอัตลักษณ์วิญญาณ

เองก็ไม่คอ่ ยเหมาะกับเขาเช่นกัน จึงทาให้ท่ีผ่านมาเขาเลือกที่จะเก็บไว้คู่
กายตลอด
จนกระทั่งเขาได้พบกับกุย้ หยุน และตัดสินใจมอบธงอัตลักษณ์วิญญาณนี ้
ให้ในที่สดุ
ด้วยความแกร่งกล้าของกุย้ หยุนกับศาสตร์แขนงที่ฝึกปรือ หากผนวกรวม

กับธงอัตลักษณ์วิญญาณจะเป็ นอะไรที่แข็งแกร่งอย่างมาก
หลังจากที่เดินทางมาถึงมหาพิภพถงเทียน ธงอัตลักษณ์วิญญาณก็ฟื้นตัว
กลับคืนสูจ่ ดุ สุดยอดแล้วเช่นกัน
ต่อหน้าเผชิญหน้ากับการโจมตีอนั ทรงอนุภาพเช่นนี ้ กุย้ หยุนไม่มีทางเลือก

อื่นนอกจากต้องนาธงอัตลักษณ์วิญญาณขึน้ มาต่อกร!
“อักขระร้อยภูตเต๋า…เก้าราตรีลา่ สังหาร!”
ทันทีทนั ใดเสียงวิญญาณโหยหวนพลันกรีดร้องลั่นระงม ฟ้าดินวิปลาส
เปลี่ยนสีตามแลดูสยองยิ่ง!
เสีย้ วอึดใจต่อมา รอบด้านหวังซ่งปรากฏเป็ นร่างวิญญาณชั่วสุดอาฆาต

แค้นมากมายรายล้อม พวกมันเหล่านีถ้ ือกาเนิดจากธงอัตลักษณ์
วิญญาณ เข้ารับมือกับกาปั้นเหล็กกล้าของหว่งซ่ง
บูมมมม!
กาปั้นพกพาแรงระเบิดอันทรงอนุภาพ บดขยีเ้ หล่าวิญญาณอาฆาตแหลก

กระจายเป็ นผุยผง กระทัง้ กุย้ หยุนยังตะลึงงัน ร่นถอยออกไปหลายก้าว
กระบวนโจมตีถกู ทาลาย แต่กยุ้ หยุนเองก็มิได้รบั บาดเจ็บแต่อย่างใด

สรุปได้ว่า หมัดไท่จ๋ีกระบวนดาราของหวังซ่งถูกหยุดโดยกุย้ หยุนได้สาเร็จ!
สีหน้าการแสดงออกของหวังซ่งพลันแปรเปลี่ยนพร้อมอุทานขึน้ ว่า
“เครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ !”
ผลลัพธ์ชนิดนีท้ าเอาฝูงชนโดยรอบประหลาดใจอย่างหาที่เปรียบไม่
“ป้องกันได้จริงๆ! นี่เป็ นไปไม่ได้?”

“วิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลางกลับทรงพลังถึงเพียงนี?้ หากพินิจจาก
กระบวนโจมตีเมื่อครู ่ กลับเทียบเทียมกับเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าชัน้
ปลายได้เลย! ทีนีก้ ลับเป็ นเรือ่ งยากแล้วที่จจะปราบปรามวิญญาณชั่วตน
นี!้ ”
“ไม่น่าแปลกใจ! ไฉนเย่หยวนถึงดูไม่กลัวเกรงเลย! ปรากฏว่าเขายืนรอ

พวกตระกูลหวังมาท้าทายอยู่นานแล้ว!”
…………………………
เห็นวิญญาณสองชั่วสองพลังฝี มือเทียบเท่าเซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้า
ชัน้ ปลาย นี่กลับเป็ นปั ญหาเสียแล้ว
กระทั่งหวังซ่งสาแดงใช้หมัดไท่จ๋ีกระบวนดารา ที่เป็ นถึงวิชาลับอันทรงพ

ลานุภาพระดับชัน้ นีอ้ อกมา
แต่กระนั่นก็ยงั ไม่สามารถล้มกุย้ หยุนได้!
ภาพฉากนีต้ ะลึงงันที่สดุ แล้ว หมัดไท่จ๋ีกระบวนดาราไม่สามารถจัดการ

วิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลางได้!
ทว่าผูค้ นเหล่านีจ้ ะไปทราบได้อย่างว่า อักขระร้อยภูตเต๋าที่กยุ้ หยุนครอบ
ครองมันทรงพลังยิ่งใหญ่เพียงใด นี่เป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งวรยุทธบ่มเพาะ
แขนงภูต ซึง่ กอปรไปด้วยยอดเต๋าแห่งภูต
แม้กยุ้ หยุนเพิ่งจะเข้าใจอักขระร้อยภูตเต๋าไปได้แค่สองตัว แต่เมื่อหยิบยืม

พลังจากเครือ่ งรางศักดิส์ ิทธิ์เลิศลา้ มาใช้ นัน้ สามารถอุดช่องว่างความต่าง
ของระดับพลังได้ จนสัประยุทธ์กบั หวังซ่งได้อย่างสูสี
มิฉะนัน้ เย่หยวนจะนั่งรอความตายอยู่เฉยๆได้อย่างไร?
สีหน้าของหวังซ่งแปรปรวนดูรวนเรอย่างหนัก เขาคาดไม่ถึงมาก่อนเลยว่า
วิญญาณชั่วสองดาวของเย่หยวนจะแกร่งกล้าได้ถึงขนาดนีจ้ ริงๆ!
ก่อนหน้า หวังซ่งลั่นสัตย์กล่าวหนักแน่น วันนีจ้ กั ต้องเป็ นวันตายของเย่

หยวน แต่ยามนีเ้ ขาค้นพบแล้วว่า ตนคิดง่ายเกินไป
กุย้ หยุนตนนีก้ ลับเป็ นปั ญหามากกว่าที่คิด!
“ข้าผูน้ ีม้ ิเชื่อว่า วิญญาณชั่วสองดาวชัน้ กลางจะสามารถสกัดหมัดไท่จ๋ี

กระบวนดาราได้ตลอดรอดฝั่ง! อยากจะเห็นเสียจริง จะปั ดป้องได้ก่ีหมัด!”
หวังซ่งสีหน้ามิดทมิฬลง กาปั้นระดมพลังปราณเทวะเตรียมปลดปล่อย
หมัดไท่จ๋ีกระบวนดาราใส่กยุ้ หยุนอีกระลอก
กุย้ หยุนหน้าถอดสี สะบัดธงอัตลักษณ์วิญญาณเข้าประจัญบาน!

“หยุด!”
ทว่าเวลานีเ้ อง พลันปรากฏรัศมีกลิ่นอายที่แกร่งกล้าเสียยิ่งกว่าทัง้ สองอยู่

หลายขุม เพียงส่งคลื่นคุกคามเข้าประชิดชน ถึงขัน้ ผลักร่างของหวังซ่ง
และกุย้ หยุนส่งบินกระเด็นออกไปไร้ทิศทาง
“มันเป็ นใคร?! ใครกันที่ขา้ เสียมารยาทต่อหน้าข้าผูน้ ี!้ ”
หวังซ่งพยุงตัวลุกขึน้ จากพืน้ พร้อมคารามลั่นด้วยความพิโรธ
ชายชราผูน้ ีก้ า้ วแช่มผ่าฝูงชนตรงเข้ามายังใจกลางจุดเกิดเหตุ ยามนีย้ ืน

ตระหง่านอยู่เบือ้ งหน้าหวังซ่งและกุย้ หยุน
ฝูงชนโดยรอบรวมไปถึงพวกเย่หยวนต่างจับจ้องไปที่ชายชราผูน้ นั้ ด้วย
ความประหลาดใจ สามารถผลักไสร่างของกุย้ หยุนและหวังซ่งจนกระเด็น
ออกไปได้ดว้ ยแรงคุกคามเพียงหอบเดียว นี่จกั ต้องเป็ นการดารงอยู่ชนชัน้
ใดกัน?
ทว่าทันทีท่ีหวังซ่งเห็นหน้าชายชราผูน้ ีป้ ระจักษ์ชดั เขาถึงกับหน้าถอดสี

หนักและกล่าวตะกุกตะกักขึน้ ด้วยความกลัว
“ท-ท่าน…ท่านอาจารย์ ไฉนท่านถึงมาที่น่ี?”
ตอนที่ 1357 เตะชนแผ่นเหล็ก
ชายชราผูน้ นั้ พลันย่นคิว้ ขึน้ เล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนัน้ เห็นได้ชดั ว่าเขาไม่

รูจ้ กั หวังซ่ง
“เจ้าคงเป็ นศิษย์ของสถานศึกษาหวูเมิ่งกระมัง?”
ชายชราผูน้ นั้ เอ่ยถามอย่างสงสัย
หวังซ่งเร่งโค้งคานับทันที นา้ เสียงดูอ่อนลงฉับพลันและกล่าวขึน้ อย่าง

สุภาพว่า
“ศิษย์หวังซ่ง สมาชิกตระกูลหวังแห่งเมืองหมิงหยาง เป็ นศิษย์สงั กัดปฐพี
ชัน้ ใน ครัน้ หนึ่งเคยโชคดีได้เข้าศึกษาวิชาหลอมกลั่นโอสถของท่าน
อาจารย์เซียวมาก่อน”
ชายชราพลันนึกขึน้ ได้เมื่อได้ฟังความเป็ นมาและกล่าวว่า
“โอ้ เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง พินิจจากรูปการณ์ยามนีค้ งอยู่ระหว่างการออกมา

ปฏิบตั ิภารกิจภายนอกกระมัง? แต่ไฉนถึงมีเรือ่ งขัดแย้งกับหอมหาสมบัติ
ได้?”
หวังซ่งอดตื่นตระหนกมิได้เมื่อได้ยิน ก่อนเร่งอธิบายให้พร้อมชีน้ ิว้ ไปทางเย่

หยวนว่า
“ท่านอาจารย์อย่าเข้าใจผิดไป ศิษย์คนนีม้ ิได้เจตนาขัดแย้งกับหอมหา
สมบัติ แต่ไอ้เด็กเหลือขอคนนีม้ นั ฆ่าน้องชายของศิษย์ไป ข้ามาเพื่อล้าง
แค้นแทนน้องผูล้ ว่ งลับ! ที่สาคัญเลยก็คือ ไอ้เด็กเหลือขอตัวนีเ้ ป็ นแค่
อาคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติ จึงไม่นบั เป็ นคนของมหา
สมับิตแต่อย่างใด…”
ปรากฏว่า ชายชราที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขากลับมิใช่ใครอื่นนอกเสียจาก เซียว

เฟิ ้ ง,หัวหน้านักหลอมโอสถแห่งหอมหาสมบัติสาขาเมืองหลวงหวูเมิ่ง!
เขาคือเซียวเฟิ ้ งที่ออกเดินทางไกลเพื่อมาหาเย่หยวน!
การที่จ่ๆู หวังซ่งก็ว่งิ ตรงเข้ามาหาเรือ่ งหอมหาสมบัติเพื่อฆ่าคนโดยเฉพาะ
ยามนีเ้ ห็นบุคคลระดับสูงของหอมหาสมบัติมา จะมิให้เราเร่งรีบกล่าว
อธิบายได้อย่างไร?
สถานะของเซียวเฟิ ้ งผูน้ ีภ้ ายในเมืองหลวงหวูเมิ่งสูงส่งเกินไป แม้แต่

สถานศึกษาหวูเมิ่งยังต้องให้เกียรติเขา มาเป็ นอาจารย์รบั เชิญเพื่อมาสอน
สั่งเป็ นบางโอกาส
ภาพที่ออกมานับเป็ นที่ชดั เจนยิ่ง หวังซ่งมาที่น่ีเพื่อก่อปั ญหาในหอมหา

สมบัติสาขาเมืองกุยฉาง แต่กลับไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเจอบุคคลระดับสูง
ขนาดนี!้
หวังซ่งที่กล่าวอธิบายไปดังนัน้ ทว่าสีหน้าการแสดงออกของเซียวเฟิ ้ งยาม
นีก้ ลับไม่สนู้ กั เท่าไหร่นกั ถึงนี่จะดูคล้ายกับคาแก้ตวั เกินไป แต่เขาก็ยงั
แอบดีใจอยู่เล็กๆ
หวังซ่งเชื่ออย่างยิ่งว่า ในฐานะที่เป็ นอาจารย์ย่อมเข้าข้างลูกศิษย์อยู่แล้ว!
“เด็กคนนัน้ นามว่าเย่หยวน?”
เซียวเฟิ ้ งกล่าวขึน้ สีหน้าเคร่งขรึม
หวังซ่งที่ได้ท่าทีของเซียวเฟิ ้ งเปลี่ยนไปพลันหลงดีใจหนัก เขารีบพยักหน้า

และกล่าวขึน้ อย่างเกลียดชังขึน้ ทันที
“ถูกต้องแล้วท่าน ไอ้เด็กเหลือขอนี่แหละ เย่หยวน!”
ท่าทางการแสดงออกของเซียวเฟิ ้ งแปรเปลี่ยนอีกระลอก และหาได้สนใจ

หวังซ่งอีกต่อไป เขารีบตรงเข้ามาหาเย่หยวนและโพล่งกล่าวขึน้ อย่างยิม้
แย้มว่า
“โอ้ เจ้าคือเย่หยวนงัน้ รึ? เราชายชราขอเรียกว่าน้องเล็กเย่ได้หรือไม่?”
ทุกคนถึงกับตะลึงงัน!
เซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขออนุญาตเรียกเย่หยวนว่า น้องเล็กเย่?
คนที่ต่นื ตกใจที่สดุ กลับมิใช่ใครอื่นนอกจากหวังซ่ง!
คนอื่นๆกลับไม่รูจ้ กั เซียวเฟิ ้ งมาเป็ นใครมาจากไหน แต่หวังซ่งกลับ

ตระหนักถึงสภานะศักดิอ์ นั สูงส่งของชายชราผูน้ ีด้ ีเยี่ยม!
แม้แต่ท่านเจ้าเมืองหลวงหวูเมิ่งยังต้องให้ความเกรงใจต่อเขาผูน้ ี!้
ภายในเมืองหลวงหวูเมิ่ง การจะหาเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้ากลับ
มิใช่เรือ่ งง่าย แต่ก็ใช่วา่ ไม่มีเลย
ทว่าหากเป็ นจุดสูงสุดแห่งจอมเทพโอสถสามดาว ภายในเมืองหวูเมิ่งกลับ

มีนอ้ ยจนนับนิว้ ได้!
กระทั่งหวังซ่งยังต้องนับถือในฐานท่านอาจารย์เหนือหัวเช่นกัน
แต่ท่านอาจารย์เหนือหัวผูน้ ี ้ กลับกาลังขออนุญาตเรียกเย่หยวนว่าน้องเล็ก
เย่!
นี่มนั น่าเหลือเชื่อเกินไป!
นอกจากนี ้ นา้ เสียงของเซียวเฟิ ้ งที่กล่าวกับเย่หยวนยังแฝงไปด้วย..ความ

เคารพต่ออีกฝ่ าย!
เซียวเฟิ ้ งผูน้ ีก้ าลังลดศีรษะให้แก่เย่หยวนจริงๆ!

แน่นอนว่าเย่หยวนไม่เคยรูจ้ กั กับเซียวเฟิ ้ งมาก่อน และชายชราผูน้ ีก้ ็มิอาจ
หยั่งรูไ้ ด้เลยเช่นกัน ยามได้ยินคาถามของอีกฝ่ าย เขาเร่งผสานมือตอบ
กลับคงรักษากิรยิ าสุภาพไว้ว่า
“เกรงใจผูอ้ าวุโสแล้ว ผูเ้ ยาว์ขอสอบถามเล็กน้อยได้หรือไม่ ท่านคงเป็ น

จอมเทพโอสถสามดาวที่หอมหาสมบัติส่งมา?”
เซียวเฟิ ้ งชะงักตกใจเล็กน้อยและกล่าวตอบว่า
“เจ้ารูไ้ ด้อย่างไรว่าเราชายชรากาลังเดินทางมาหา? เรียกเราชายชราว่า

เซียวเฟิ ้ งเถิด เป็ นหัวหน้านักหลอมโอสถแห่งหอมหาสมบัติ อืมม…แล้วก็
ยังเป็ นอาจารย์รบั เชิญของสถานศึกษาหวูเมิ่งอีกด้วย”
แลเห็นเย่หยวนจับจ้องไปที่หวังซ่งสลับกับตัวเขา เซียวเฟิ ้ งนึกเข้าใจได้จึง
กล่าวอธิบายเสริมเติมต่อลงไป
แค่แรกพบก็ทาให้เขาประหลาดใจได้แล้ว ปฏิกิรยิ าท่าทางของเย่หยวน

กลับดูสงบยิ่งเกินวัย ดูไม่แปลกใจอะไรแม้แต่นอ้ ย ราวกับว่าเด็กคนนีอ้ ่าน
สถานการณ์ได้ขาด ทุกอย่างเป็ นไปตามที่คาดการณ์ไว้หมดแล้ว
เย่หยวนเหลือบมองอีกฝ่ ายเล็กน้อยและผสานมือกล่าวต่อว่า
“ท่านพกโอสถฟื ้ นฟูติดตัวมาบ้างหรือไม่?”
เซียวเฟิ ้ งตัวแข็งทื่อในทันใดเมื่อได้ฟัง แต่เมื่อเห็นหยางรุยที่นอนกองกับพืน้
เจ็บหนักอยู่เบือ้ งหลัง เขาก็เข้าใจสถานการณ์ได้ทนั ทีและหยิบโอสถเม็ด
หนึ่งออกมาให้เย่หยวนโดยไม่ลงั เล
“หากเป็ นฤทธิ์โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับสาม เกรงว่าร่างกายของเขาไม่สามารถ

ต้านทานได้ไหวเป็ นแน่ ข้ามีโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับสองชัน้ สูงอยู่เม็ดหนึ่ง แต่
ฤทธิ์ยงั คงรุนแรงเกินไป ควรแบ่งกินไปก่อนสักครึง่ เม็ด ประสิทธิภาพโอสถ
ที่ขา้ หลอมกลั่นอาจไม่ดีนกั น้องเล็กเย่โปรดอย่าถือสา”
ยิ่งตอนท้ายประโยค เมื่อทุกคนได้ยินต่างตกใจจนลูกตาแถบถลนออกมา!
เซียวเฟิ ้ งผูน้ ีเ้ ป็ นถึงจุดสูงสุดแห่งจอมเทพโอสถสามดาว แต่ไฉนถึงต้อง

ถ่อมตัวต่อหน้าเย่หยวนขนาดนีก้ นั ?
ในฐานที่เป็ นจุดสูงสุดแห่งจอมเทพโอสถสามดาว โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับ
สองชัน้ สูงทุกเม็ดที่หลอมกลั่นล้วนทรงประสิทธิภาพ คุณสมบัติครบถ้วน
แต่เขากลับบอกว่า ประสิทธิภาพโอสถอาจไม่ดีนกั โปรดอย่าได้ถือสา?
นี่มนั บ้ากันไปใหญ่แล้ว!
เย่หยวนรับโอสถฟื ้ นฟูพลังระดับสองชัน้ สูงมา และหักครึง่ เม็ดป้อนให้ห

ยางรุยกลืนลงไป จากนัน้ จึงกล่าวว่า
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งท่านปรมาจารย์เซียวเฟิ ้ ง!”
ทุกคนต่างจับจ้องไปที่หยางรุยด้วยความอิจฉาไม่รูจ้ บ
นัน้ เป็ นถึงโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับสองชัน้ สูง ต่อให้มีเงินทองมากมายปานใด

ก็ไม่มีทางหาซือ้ ได้เลยภายในเมืองกุยฉาง!
“เย่หยวนคนนีม้ ีภมู ิหลังอย่างไรกันแน่? ชายชราผูน้ นั้ เป็ รถึงหัวหน้านัก

หลอมโอสถแห่งหอมหาสมบัติ! ดูเหมือนว่าสถานะของเขาผูน้ ีส้ งู ศักดิม์ ิใช่
น้อย แม้แต่หวังซ่งยังต้องให้ความเคารพ!”
“จะว่าไปแล้ว หากกล่าวถึงเรือ่ งนีก้ ็น่าลึกลับจริงๆ เย่หยวนเป็ นเพียงเซียน

อาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ กลางเท่านัน้ แต่สามารถปราบปรามวิญญาณ
ชั่วสองดาวชัน้ กลางได้จนยอมจานน”
“ถูกต้อง! ยังไม่รวมถึงเรือ่ งโอสถบ่มเพาะปราณอีก! อืม…พวกเจ้าคิด
เหมือนกันไหมว่า ชายชราผูน้ ีม้ าที่น่ีเพื่อโอสถบ่มเพาะปราณเช่นกัน?”
“มีความเป็ นไปได้! โอสถชนิดนีช้ ่างมหัศจรรย์เกินไป! จนทางเบือ้ งบนของ

หอมหาสมบัติมิอาจมองข้ามได้อีกต่อไป จึงส่งชายชราท่านีม้ า เหอะ เหอะ
พวกตระหวังมันหยิ่งผยองอวดดีก่อน ใน ครัง้ นีเ้ ตะชนแผ่นเหล็กเข้าอย่าง
จัง!”
…………………..
เนือ้ ความที่เหล่าฝูงชนถกเถียงกันในปั จจุบนั มันก็ค่อนข้างใกล้เคียงกับ
ความเป็ นจริงเช่นกัน
แต่เพียงว่าความเป็ นจริงกลับน่าตื่นตะลึงยิ่งกว่านัน้ ที่เซียวเฟิ ้ งมาหาเย่

หยวนก็เพื่อเรียนรูศ้ กึ ษาวิธีหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาะปราณโดยเฉพาะ!
จอมเทพโอสถสามดาวเดินทางไกลเป็ นเวลากว่าครึง่ ปี เพื่อมาให้จอมเทพ

โอสถหนึ่งดาวสอนวิธีหลอมกลั่นโอสถ ไม่ว่าใครได้ยินต่างไม่มีวนั เชื่อได้ลง
แม้นต้องตายก็ตาม!
หวังซ่งที่อยู่ขา้ งๆใบหน้าบิดเบีย้ วน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ เขาทราบ

ทันทีว่า วันนีต้ นไม่สามารถฆ่าเย่หยวนได้อีกต่อไป
ทว่าเซียวเฟิ ้ งเองก็อยู่ท่ีน่ี เขาก็ไม่กล้าจากออกไปกลางคันเช่นกัน ภาตใต้

สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี ้ รูส้ กึ อึดอัดจนน่าประหลาดใจ
สิ่งที่น่าขันที่สดุ คือ ก่อนหน้าเขาเพิ่งลั่นวาจาไปว่า ตนจักบดขยีห้ อมหา
สมบัติสาขาเมืองกุยฉางและฆ่าเย่หยวนทิง้ ซะ แต่บดั นี ้ ทัง้ หมดกลับเป็ น
แค่เรือ่ งอวดอ้างคาโต กลายเป็ นเขาที่เสียหน้าอย่างกู่ไม่กลับ
โอสถที่เซียวเฟิ ้ งมอบให้มีประสิทธิภาพค่อนข้างสูงมาก เพียงไม่นาน

อาการบาดเจ็บของหยางรุยก็ค่อยๆดีขนึ ้ ตามลาดับ
เขาพยายามพยุงตัวเพื่อลุกขึน้ คานับเซียวเฟิ ้ งด้วยความเคารพและกล่าว

ว่า
“ประมุขหอมหาสมบัติสาขาเมืองกุยฉาง,หยางรุง ขอทาความเคารพผู้
อาวุโสเฟิ ้ ง!”
เขายังคงรูส้ กึ ตื่นตะลึงไม่คลายอ่อน ก่อนหน้านีท้ ่ีเขายังเชื่อครึง่ ไม่เชื่อครึง่
ต่อคากล่าวของเย่หยวน แต่จนถึงบัดนี ้ เขาก็ยงั ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ทาง
เบือ้ งบนจะส่งเซียวเฟิ ้ งมาที่น่ีจริงๆ!
หยางรุยทราบดีว่า เซียวเฟิ ้ งผูน้ ีเ้ ป็ นถึงเสาหลักของหอมหาสมบัติแห่ง

สาขาเมืองหลวงหวูเมิ่ง
ก่อนหน้านีห้ ยางรุยยังแบบคิดเล่นๆว่า มีความเป็ นไปได้ไหมที่ แม้กระทั่งผู้

อาวุโสเซียวก็ยงั ไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาะปราณได้?
ทว่าเรือ่ งนีก้ ลับเป็ นความจริง!

หากผูอ้ าวุโสเซียวหลอมกลั่นได้ เขาไม่มีทางถ่อสังขารเดินทางไกลมาถึง
ที่น่ีแน่นอน!
ยิ่งคิดเท่าไหร่ หยางรุยก็ย่ิงรูส้ กึ ประหลาดใจมากยิ่งขึน้ เท่านัน้
“อืม ลุกขึน้ เถิดประมุขหอหยาง”
หยางรุยผงกศีรษะรับคาเซียวเฟิ ้ ง ก่อนลอบมองเย่หยวนเล็กน้อยพร้อม
แววตื่นตะลึงไม่หาย
เซียวเฟิ ้ งหันไปหาเย่หยวนอีกครัง้ และกล่าวถามว่า

“น้องเล็กเย่ นี่เกิดเรือ่ งอะไรขึน้ กันแน่?”
คนหนึ่งเป็ นลูกศิษย์ในสถานศึกษาหวูเมิ่ง ส่วนอีกคนเป็ นสมาชิกคน

สาคัญของหอมหาสมบัติ โดยธรรมชาติแล้ว เขาที่เป็ นคนกลางจาต้องให้
ความเป็ นธรรมและเถรตรงที่สดุ เท่าที่จะทาได้
เย่หยวนกล่าวขึน้ ว่า
“ถูกหรือผิด เรือ่ งนีท้ กุ คนในเมืองกุยฉางสามารถเป็ นพยานได้ น้องชาย

ของเขาตายเพราะทาตัวเอง กลับไม่ควรโทษคนอื่น!”
เมื่อกล่าวจบ เย่หยวนก็เล่าเรือ่ งเกิดขึน้ ทัง้ หมดที่เกี่ยวกับตระกูลหวังให้ฟัง

ซึง่ นี่ทาให้เซียวเฟิ ้ งพลันขมวดคิว้ แน่น
เซียวเฟิ ้ งที่ได้ฟังดังนัน้ ยามนีเ้ หลียวกลับมองไปยังหวังซ่งและกล่าวเสียง
เข้มขึน้ ว่า
“หวังซ่ง มีอะไรจะแก้ตวั หรือไม่?”
สีหน้าการแสดงออกของหวังซ่งน่าเกลียดยิ่งในขณะนี ้ ปรากฏว่าเฉินหย่ง
หนานกลับมิได้บอกเล่ารายละเอียดพวกนีใ้ ห้เขาฟั งเลยแม้แต่นอ้ ย อีกฝ่ าย
บรรยายเพียงว่า เย่หยวนคนนีม้ ีจิตใจโหดเหีย้ มเพียงใด ถึงขัน้ สังหารหวังซู
ด้วยวิธีการอันน่าสยดสยอง
ความโกรธทัง้ หมดเบี่ยงทิศพุ่งไปที่เฉินหย่นหนานแทน หวังซ่งแทบโพล่ง

สบถด่าทันควัน
หวังซ่งคาดไม่ถึงเลยว่า เรือ่ งราวทัง้ หมดจะกลับกลายมาเป็ นเช่นนีไ้ ด้
อย่างไรก็ตามแต่ ภายในใจของเขาก็ไม่อยากเชื่อว่า หวังซูจะคิดแผนการ

ไร้มโนธรรมขนาดนีไ้ ด้จริงๆ
น้องชายของเขาต้องการจะฆ่าอีกฝ่ ายก่อน หากอีกฝ่ ายไม่ตอบโต้คืนก็คง

ตายแทนเช่นกัน!
เมื่อได้ทราบเรือ่ งราวทัง้ หมด เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลดศีรษะความ

หยิ่งผยองลงโดยไว
เพราะเขาทราบดีว่า ชายชราที่อยู่ต่อหน้าผูน้ ีไ้ ม่ควรยั่วยุเด็ดขาด!
สาหรับเย่หยวน หวังซ่งจาต้องปล่อยผ่านไปก่อน
“คือ…ทัง้ หมดเป็ นความเข้าใจผิดของศิษย์เอง ทันทีท่ีศิษย์คนนีร้ ูข้ ่าวว่า

น้องชายตนถูกฆ่าตาย ก็พลันเดือดดาลโดยไม่ฟังอะไรเลย จึงรีบตรงเข้า
มาหวังเพื่อจะล้างแค้นอย่างเดียว”
หวังซ่งก้มหน้าก้มตากล่าวอย่างไม่เต็มใจนัก
“ในเมื่อเรือ่ งทัง้ หมดเป็ นความผิดของเจ้า เช่นนัน้ ก็จงขอโทษน้องเล็กเย่

และปล่อยเรือ่ งนีท้ ิง้ ไป!”
เซียวเฟิ ้ งเค้นเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึน้
ตอนที่ 1358 เห็นแสงสว่างทันใด!
“พวกตระกูลหวังมันตัวตลกชัน้ ดีโดยแท้ ทาอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง

สุดท้ายแทบต้องก้มกราบขอขมา!”
“หึ! ไม่รูธ้ าตุแท้เลยว่านี่เสแสร้งหรือจริงใจ ขอโทษแบบนีม้ ีความเต็มใจ

บ้างหรือไม่?”
“พวกตระกูลหวังกลับหาดีไม่ได้สกั คน คนน้องเป็ นอย่างไร สันดานคนพี่

กลับไม่ต่างกันเลย! คนน้องไร้ยางอายปราศจากมโนธรรม ส่วนผูเ้ ป็ นพี่คง
ไม่ดีกว่าเท่าไหร่!”
…………….
หวังซ่งในตอนนีถ้ กู นินทาดูถกู ต่างๆนาๆโดยฝูงชนรอบตัว การล้างแค้น

แทนผูน้ อ้ งอันไร้มโนธรรม กลับเป็ นเรื่องไร้สาระและไร้เหตุผลสิน้ ดี
นี่คือความอัปยศอย่างไม่เคยมีมาก่อนในชีวิตของหวังซ่ง
ในสายตาของเขา เซียวเฟิ ้ งลาเอียงเข้าข้างเย่หยวนเกินไป ซึง่ นี่ทาให้เขา

ขุ่นเคืองใจเป็ นอย่างยิ่ง
เว้นเสียว่าสถานะของเซียวเฟิ ้ งในเมืองหลวงหวูเมิ่งกลับสูงส่งเกินไป ลืมไป

เลนสาหรับเขา แม้แต่ผอู้ าวุโสระดับสูงในตระกูลหวังยังมิกล้ายั่วยุลา้ เส้น
“หืม้ ?”
เห็นว่าหวังซ่งยังคงนิ่งไม่เคลื่อนไหว เซียวเฟิ ้ งเค้นเสียงเย็นกระตุน้
ทั่วทัง้ ร่างหวังซ่งสั่นพลันสั่นเทา เขาเอ่ยกล่าวอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิด
“น้องเล็ก เพราะครัง้ นีข้ า้ วูว่ ามเกินไป โปรดน้องเล็กให้อภัย!”
ไม่วา่ คาขอโทษนีจ้ ะจริงใจหรือไม่ เย่หยวนก็สามารถมองผ่านอ่านออก

ทันทีเพียงปราดตาเดียว
คนที่มีจิตใจเย่อหยิ่งและเปี่ ยมความเกลียดชังจนเป็ นนิสยั เช่นนี ้ มีหรือจะ
มองว่าตัวเองนัน้ ผิด?
ทันใดนัน้ เย่หยวนร่วนหัวเราะคิดคักและกล่าวเสียงเย็นชืดว่า
“หุหุ ท่านเป็ นถึงรองเจ้าเมืองหมิงหยาง เย่คนนีไ้ ม่คคู่ วรตีสนิทชิดเชือ้ กับ

ท่านปานนีจ้ ริงหรือไม่? ในภายภาคหน้า หากยังต้องการล้างแค้นเย่คนนี ้
ข้าเองก็รออยู่เสมอ!”
เซียวเฟิ ้ งที่อยู่เคียงข้างจุ๊ปากค่อนข้างประหลาดใจ เย่หยวนคนนีค้ ่อนข้าง

บ้าบิ่นอย่างมาก
ขุมพลังอานาจของตระกูลหวังในเมืองหมิงหยาง เขาเองก็ควรตระหนักชัด
แจ้งดีโดยธรรมชาติ
คนธรรมดาทั่วไปกลับไม่ควรไปท้าทายตระกูลใหญ่เลยสักนิด
วาจานีข้ องเย่หยวนเปรียบเสมือน ลั่นคาประกาศสงครามกับตระกูลหวัง

หรือเป็ นไปได้ไหมว่า เย่หยวนผูน้ ีก้ ลับงาประกายคมคายลึกลา้ กว่าที่เขา

คิดไว้มาก? กลับเป็ นจิง้ จอกมากเล่หก์ ล ถึงกับมั่นใจว่าจะทาให้อีกฝ่ ายก้ม
หัวได้เชียว?
เมื่อนึกถึงจุดนี ้ เซียวเฟิ ้ งกลับสลัดความคิดนีอ้ อกจากหัวอย่างช่วยไม่ได้

พินิจจากอาณาจักรพลังความแกร่งกล้า เท่านีก้ ลับน้อยเกินไป
แต่หากเป็ นเรือ่ งศาสตร์แห่งโอสถ ความสามารถของเด็กหนุ่มคนนีช้ ่างน่า

ทึ่งอย่างยิ่ง หากสามารถทาให้เขายอมเข้าร่วมฝักฝ่ ายกับหอมหาสมบัติได้
จะเป็ นเรือ่ งดีอย่างยิ่ง อย่างน้อยที่สดุ ก็รบั ประกันได้ว่า เย่หยวนจะไม่มี
อันตรายใดๆหลังจากนีแ้ น่นอน
หวังซ่งเผยท่าทีเก้อเขินขณะกล่าวขึน้ ว่า
“ไม่เลย ไม่เลย ไฉนถึงคิดเช่นนัน้ ? ท่านอาจารย์ ในเมื่อไม่มีส่งิ ใดค้างคา

เช่นนัน้ หวังซ่งขอลา”
“ไปเถอะ”
เซียวเฟิ ้ งเอ่ยตอบเสียงเย็นชืด
เห็นเซียวเฟิ ้ งกล่าวอนุญาตเช่นนัน้ หวังซ่งคล้ายถูกปลดปล่อยและจากไป

โดยไวประดุจบิน
สถานที่แห่งนี ้ เขามิอาจหน้าด้านทนอยู่ได้นานไปกว่านีแ้ ล้ว
ยามสิน้ สุดเรือ่ งตลกฉากใหญ่ หยางรุยก็เข้าต้อนรับเซียวเฟิ ้ งเข้าสูห่ อมหา

สมบัติอย่างเป็ นทางการ
“หยางรุยคนนีไ้ ม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า ผูอ้ าวุโสเซียวจะสละเวลาอันมีค่า

ลงมาเยี่ยมเยือนเมืองเป็ นการส่วนตัว ทว่าหยางรุยคนนีก้ ลับไม่สามารถ
ต้อนรับท่านเป็ นอย่างดีได้ แถมต้องยังเดือดร้อนท่านอีก โปรดอย่าได้
ตาหนิขา้ เลย!”
หยารุยกล่าวขึน้ อย่างสุภาพ
จนกระทัง้ บัดนนี ้ หยารุยก็ยงั ไม่เข้าใจว่า ไฉนบุคคลอย่างเซียวเฟิ ้ งถึง

เดินทางมาที่เมืองกุยฉางเล็กๆแบบนีไ้ ด้?
หากเป็ นเพื่อศึกษาวิธีการหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาะปราณโดยเฉพาะ นี่

คล้ายจะทาการใหญ่เกินไปหน่อยรึไหม?
เซียวเฟิ ้ งยิม้ และกล่าวว่า

“ข้ามั่นใจว่าเจ้าเองก็คงรูอ้ ยู่แก่ใจ ข้ามาที่น่ีเพื่อมาหาน้องเล็กเย่ โอสถบ่ม
เพาะปราณชนิดนีล้ กึ ซึง้ เกินหยั่งถึง!”
เย่หยวนกล่าวว่า
“เย่คนนีเ้ องก็ตกตะลึงมิใช่นอ้ ย ด้วยสถานะศักดิข์ องท่านปรมาจารย์ ถึง

ขัน้ มาที่เมืองกุยฉางเล็กๆแห่งนีด้ ว้ ยตัวเองจริงๆ ขอนับถือท่านปรมาจารย์
จากใจ! เย่คนนีเ้ ชื่อว่า สาหรับโอสถบ่มเพาะปราณชนิดนี ้ ท่านที่เป็ น
จุดสูงสุดแห่งจอมเทพโอสถสามดาวน่าจะพอจับจุดอะไรได้บา้ งแล้ว”
ต่อหน้าคากล่าวที่หลุดออกจากปากเย่หยวนเช่นนี ้ คล้ายว่าจอมเทพโอสถ
หนึ่งดาวกาลังสอนสั่งจอมเทพโอสถสามดาวอยู่ ไม่ว่าใครมาเห็นกลับดูจะ
ไร้สาระเป็ นอย่างมาก
เว้นเสียแต่ว่า ทัง้ เซียวเฟิ ้ งและหยางรุยกลับรูส้ กึ ว่าคากล่าวเหล่านีห้ าได้
ผิดปกติอะไร
เซียวเฟิ ้ งเป็ นจุดสูงสุดแห่งจอมเทพโอสถสามดาว ทว่าโอสถศักดิร์ ะดับ

หนึ่งอย่างโอสถบ่มเพาะปราณกลับไม่สามารถหลอมกลั่นได้ นี่แสดงให้
เห็นแล้วว่า โอสถชนิดนีม้ นั น่าทึ่งเพียงใด
เพราะอันที่จริงแล้ว เย่หยวนไม่เคยรูเ้ ลยว่า จอมเทพโอสามดาวนัน้ น่า

ประทับใจขนาดไหน ขอบเขตในระดับชัน้ นีห้ วูเฉินยังไม่เคยพรรณนาให้
เขาฟั ง
จนกระทัง้ เย่หยวนได้เห็นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับสองที่เซียวเฟิ ้ งหลอกลั่น

ขึน้ มาเอง ยามนีเ้ ขาก็ตระหนักได้แล้วว่า นี่มิใช่ส่งิ ที่สามารถดูถกู ได้เลย
“พวกเขาทุกคนดูท่าจะฉงนใจมิใช่นอ้ ย น้องเล็กเย่…พวกเรามาเริม่ กันเลย
ดีหรือไม่?”
เซียวเฟิ ้ งกล่าวขึน้ พร้อมรอยยิม้
เย่หยวนหาได้มีเจตนาสานเรือ่ งราวต่อความยืดอันใด พร้อมกล่าวตอบไป

ตามตรงว่า
“หากผิดพลาดประการใด ท่านปรมาจารย์เซียวโปรดชีแ้ นะ!”

…………………………
หวังซ่งมิได้ออกจากเมืองกุยฉางไปทันที แต่เขาเดินทางเข้าไปที่ตาหนักเจ้า
เมืองโดยตรง
เมื่อเห็นหน้าเฉินหย่งหนาน หวังซ่งก็อดหงุดหงิดมิได้ และสาดสาจาบ่น

เอ็ดชุดใหญ่
“โอ้พ่ีหวังสุดที่รกั ของข้า! ข้าจะไปรูไ้ ด้อย่างไรว่าท่านอาจารย์เซียวจะ

ปรากฏตัวขึน้ ในเมืองกุยฉาง? ดูท่าโอสถบ่มเพาะปราณจะเป็ นข่าวใหญ่
สะเทือนทั่งทัง้ มหาพิภพถงเทียนจริงๆ จนเบือ้ งบนของฝ่ ายหอมหาสมบัติ
ไม่สามารถอยู่เฉยได้อีกต่อไป! แต่เป็ นไปได้ไหมว่า…แม้แต่ท่านอาจารย์
เซียวเองก็ไม่สามารถหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาพปราณขึน้ มาได้ มิฉะนัน้ จะ
ถ่อมาถึงที่น่ีเพื่อเหตุใด?”
เมื่อกดล่าวถึงจุดนี ้ เฉินหย่งหนานและหวังซ่งพลันสบสายตากันโดยพร้อม
เพรียง ต่างฝ่ ายเผยความประหลาดใจสาดสะท้อนออกมาชัดเจน
โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลาง ที่แม้แต่จอมเทพโอสถสามดาวก็มิอาจ

หลอมกลั่นได้ นี่เป็ นเรือ่ งน่าเหลือเชื่อเกินไป
พวกเขาทราบเพียงว่า โอสถบ่มเพาะปราณเป็ นโอสถมากประสิทธิภาพ

แต่ใครใคร่รูว้ ่า การหลอมกลั่นโอสถชนิดนีข้ นึ ้ มามันยากเย็นเพียงใด
พินิจวิเคราะห์จากภายใต้สถานการณ์ ณ ปั จจุบนั มีความเป็ นไปได้สงู ว่า

เซียวเฟิ ้ งจะมาที่น่ีเพื่อศึกษาวิธีหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาะปราณจริงๆ
“โอสถบ่มเพาะปราณมันน่าทึ่งขนาดนัน้ จริงๆรึ?”
หวังซ่งขมวดคิว้ กล่าวขึน้ พร้อมความสงสัย
“หึ น่าทึ่งเกินบรรยาย! ก่อนหน้านีข้ า้ เคยได้รบั โอสถบ่มเพาะปราณขัน้ ยอด

เยี่ยมมาจานวนหนึ่ง เจ้าพอจะคาดเดาผลลัพธ์ได้หรือไม่?”
เฉินหย่งหนานเอ่ยถามขึน้
“หืม้ ?”
หวังซ่งที่ได้ฟังดังนัน้ พลันเค้นเสียงคาหนึ่งด้วยความอยากรูอ้ ยากเห็น
“เรือ่ งอาณาจักรพลังกลับซ่อนกันไม่ได้ ท่านเองก็ควรทราบดี อาณาจักร

พลังของข้าหยุดนิ่งมาเป็ นเวลากว่าสิบปี แล้ว แต่หลังจากที่กินโอสถบ่ม
เพาะปราณลงไป ผลเป็ นอย่างไรท่านลองตรวจสอบดูเลย!”
คูส่ ายตาของหวังซ่งหรีแ่ คบกลายเป็ นจริงจัง ญาณสัมผัสเข้าพินิจ

พิจารณาอีกฝ่ ายโดยละเอียดก่อนโพล่งขึน้ ด้วยความตกตะลึงสุดขีด
โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งชัน้ กลางมีผลต่ออาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าชัน้

กลาง?! นี่น่าเหลือเชื่อยิ่งนัก!
ในที่สดุ หวังซ่งก็ทราบแล้วว่า ไฉนเซียวเฟิ ้ งถึงต้องเดินทางมาที่เมืองกุยฉาง
ด้วยตัวเอง
เย่หยวนคนนืท้ รงคุณค่าเกินไป!
สีหน้าการแสดงออกของหวังซ่งดูน่าเกลียดอย่างมาก หากเป็ นเช่นนีจ้ ริงๆ

ต่อไปนีก้ ลับมิใช่เรื่องง่ายแล้วที่จะฆ่าเย่หยวน
“เรือ่ งนีก้ ลับเป็ นปั ญหาแล้ว! ในเมื่อท่านอาจารย์เซียวหนุนหลังผูเ้ ป็ นศัตรู

ของน้องชายข้าอยู่ ชาตินีข้ า้ ไม่มีทางล้างแค้นได้แน่นอน!”
หวังซ่งกีดฟั นกรอดพร้อมกล่าวด้วยความเกลียดชัง
หากไม่สามารถฆ่าเย่หยวนให้ตายคามือได้ คงยากที่จะปั ดเป่ าความ
เกลียดชังนีอ้ อกจากหัวใจ
เฉินหย่งหนานเองก็รูส้ กึ ปวดเศียรไม่ต่าง ที่เขาตกอยู่ในสภาพเช่นนีไ้ ม่กล้า

ออกไปไหนก็เพราะเย่หยวน เขาแทบไม่เหลือศักดิศ์ รีอีกแล้วในเมืองกุย
ฉางแห่งนี ้
แต่ทนั ใดนัน้ เอง เฉินหย่งหนานก็นกึ ความคิดอะไรดีๆออกและกล่าวขึน้ ว่า
“พี่หวัง ในเมื่อหอมหาสมบัติได้รบั สูตรโอสถบ่มเพาะปราณมา ไฉนเราไม่

ไป…รายงานเรือ่ งนีก้ บั ฝ่ ายตาหนักเจ้าเมืองหลวงกันล่ะ!”
คูด่ วงตาพราวประกายสว่างขึน้ ทันที หวังซ่งตบเข่าดังฉะและกล่าวตอบ
โดยไวว่า
“ไม่ตอ้ งสงสัยเลย ฝ่ ายตาหนักเจ้าเมืองหลวงไม่มีทางพับแขนงอขาอยู่

เฉยๆแน่นอน! แต่ไม่วา่ อย่างไร ตราบใดที่ไอ้เด็กเหลือนัน้ ซ่อนตัวอยู่ใน
หอมหาสมบัติ พวกเขาเองก็ไม่สามารถทาอะไรได้เช่นกัน!”
เฉินหย่งหนานถอนหายใจเสียงยาวพร้อมกล่าวว่า
“ในตอนนี ้ พวกเราทาได้เพียงค่อยๆเป็ นค่อยๆไปเท่านัน้ ”

……………………
วันเวลาผ่านไปอีกครึง่ ปี
แม้แต่เซียวเฟิ ้ งยังไม่คิดไม่ฝัน ว่าเขาจะติดปั ญหาในขัน้ ตอนสุดท้ายของ

การหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาะพลังเกือบครึง่ ปี เต็ม!
เมื่อได้ฟังเย่หยวนอธิบายเกี่ยวกับหลักการสาหรับหลอมกลั่นโอสถบ่ม
เพาะปราณ เซียวเฟิ ้ งพลันพบว่า ตนมีความเข้าใจต่อโอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับ
หนึ่งลึกซึง้ ขึน้ มากอย่างไม่น่าเชื่อ
ในทางตรงกันข้าม ยิ่งวันเวลาผ่านไป เขาก็ย่ิงค้นพบว่า สิ่งที่ตนไม่เคยรู ้

กลับมีมากขึน้ เรือ่ ยๆ!
ปรากฏว่า โอสถศักดิส์ ิทธิ์ระดับหนึ่งยังมีเรือ่ งราวอันลึกซึง้ อีกมากมายให้
ศึกษา!
ถึงขัน้ ที่ว่าเซียวเฟิ ้ งพลางคิดกับตัวเอง เขามองข้ามเรือ่ งเหล่านีไ้ ปได้

อย่างไรในอดีต?
“เมื่อได้สนทนากับน้องเล็กเย่ ข้ารูส้ กึ ว่า ตนได้รบั ประโยชน์มากมายเสียยิ่ง

กว่าฝึ กปรือด้วยตัวเองนับสิบปี ! น้องเล็กเย่ ครึง่ ปี ท่ีผ่านมานี…
้ เจ้าทาให้
เราชายชราได้เห็นแสงสว่าง!”
เซียวเฟิ ้ งกล่าวขึน้ พร้อมสีหน้านา้ เสียงที่เปี่ ยมล้นไปด้วยคาขอบคุณ

เย่หยวนกล่าวขึน้ ด้วยรอยยิม้ ว่า
“ผูอ้ าวุโสเกรงใจแล้ว มีหลากหลายมุมเช่นกันที่เย่คนนีไ้ ด้ขยายขอบเขตอัน

ไกลโพ้น ล้วนแล้วแต่มีประโยชน์ต่อเย่คนนีเ้ ช่นกัน”
เย่หยวนมิได้เอ้ยปากชมเป็ นมารยาท แต่ระดับชัน้ จอมเทพโอสถสามดาว

ต้องกล่าวเลยว่าเซียวเฟิ ้ งผูน้ ีส้ มควรได้รบั มันแล้ว
ความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งโอสถของเขาลึกซึง้ เสียยิ่งกว่าเย่หยวนอย่าง
ชัดเจน
หลายสิ่งหลายอย่างในมุมมองของเขา ค่อนข้างกว้างไกลกว้างเย่หยวน
มาก ยามได้สมั ผัสแลกเปลี่ยนความรูก้ นั เย่หยวนเองก็ได้ผลกาไรมิใช่นอ้ ย
แท้ท่ีจริงแล้ว ครึง่ ปี ท่ีผ่านมา ถือเป็ นการแลกเปลี่ยนความรูค้ วามเข้าใจกัน
เสียมากกว่า
เมื่อกล่าวถึงจุดนี ้ เซียวเฟิ ้ งก็อดประหลาดใจมิได้เลย
ความเร็วในการเรียนรูข้ องเย่หยวนค่อนข้างสูงมาก บางแง่มมุ ที่คลุมเครือ

อย่างมาก จนแม้แต่เขาไม่สามารถอุปมาอุปไมยได้ ทว่าเย่หยวนกลับ
สามารถเข้าใจได้ดว้ ยตนเอง!
ในที่สดุ เซียวเฟิ ้ งก็ตระหนักได้แล้วว่า เหตุใด เย่หยวนถึงสามารถหลอม

กลั่นโอสถบ่มเพาะปราณได้สมบูรณ์แบบขนาดนี ้ ขณะที่เขาไม่สามารถ
หลอมกลั่นได้เลย!
ตอนที่ 1359 ชายผู้มอี ดีตมากมาย
“เย่หยวน ความสามารถในศาสตร์แห่งโอสถของเจ้าช่างน่าทึ่งนัก ไฉน…

ถึงไม่มาเข้าร่วมกับหอมหาสมบัติอย่างเป็ นทางการล่ะ?”
เซียวเฟิ ้ งหยิบยื่นคาเชิญเชิญให้แก่เย่หยวนอย่างจริงจัง ซึง่ เขาก็ม่นั ใจว่า

หากเป็ นเขาที่เอ่ยปากออกมาเอง เย่หยวนย่อมไม่ปฏิเสธแน่นอน
หากไม่มีใครมาปกป้องเย่หยวนเลยในระหว่างนี ้ ตัวเย่หยวนเองจะไม่มี
อะไรเอาไว้ต่อกรกับตระกูลหวังได้เลย
เขาเชื่ออย่างยิ่งว่า เด็กฉลาดและหัวไวอย่างเย่หยวนย่อมรูจ้ กั เลือก

แต่ใครจะไปรู ้ เย่หยวนกลับส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวด้วยรอยยิม้ ว่า
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งสาหรับความปรารถนาดีของผูอ้ าวุโสเซียว แต่เย่คน

นีม้ ีท่ีไปอยู่แล้ว”
คาตอบของเย่หยวนทาเอาเซียวเฟิ ้ งมึนงงไปชั่วขณะ เห็นได้ชดั ว่า เย่หยวน

ตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนีช้ ดั เจนกว่าใครอื่น
“เย่หยวน ที่พวกรุน่ เยาว์ของตระกูลหวังกล่าวขอโทษเจ้าก็เพราะข้ากดดัน

ดีไม่ดี พวกนัน้ กลับยิ่งคับแค้นใจหนักกว่าเก่า ตัวเจ้า…ยังไม่รูซ้ งึ ้ ถึงความ
น่ากลัวของตระกูลหวังดีพอ เจ้าเข้าใจที่ขา้ กล่าวไปหรือไม่?”
เซียวเฟิ ้ งพยายามกล่าวโน้มน้าวเย่หยวน
เย่หยวนเพียงยิม้ และกล่าวว่า
“เย่คนนีต้ ระหนักชัดแจ้งถึงเรือ่ งเหล่านีด้ ี แต่ขา้ มีแผนปั กในใจแล้ว แต่ผู้

อาวุโสเซียวโปรดมั่นใจ พวกเรายังคงสัมพันธ์ด่งั ศิษย์อาจารย์ดงั เดิม”
เซียวเฟิ ้ งพลันขมวดคิว้ ขึน้ ฉับพลัน เขาไม่เข้าใจความหมายที่เย่หยวน

กล่าวออกมา
ทว่าในไม่ชา้ เขาก็ตระหนักได้โดยไวและกล่าวขึน้ อย่างประหลาดใจว่า
“หรือเจ้าคิดจะเข้าศึกษาในสถานศึกษาหวูเมิ่ง?”
“ถูกต้องแล้ว! สถานที่ท่ีรวบรวมเหล่าอัจฉริยะเอาไว้ เย่คนนีต้ งั้ ความหวัง

กับสถานศึกษาหวูเมิ่งไว้มาก!”
เซียวเฟิ ้ งพลันรูส้ กึ กระวนกระวายไม่นอ้ ยเมื่อได้ยินและเร่งเร้ากล่าวขึน้ ว่า
“เย่หยวน พรสวรรค์บนเส้นทางแห่งโอสถของเจ้าช่างยิ่งใหญ่นกั แม้แต่เรา

ชายชรายังต้องยอมรับตามตรงว่าด้อยกว่า! เจ้าสามารถเพลิดเพลินกับ
ทรัพยากรอันไม่รูจ้ บของหอมหาสมบัติได้ตามใจนึก แต่ไฉนถึงต้องลงไป
ลาบาก แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับคนอื่นๆ!”
สถานศึกษาหวูเมิ่งให้ความสาคัญกับนักหลอมโอสถเป็ นพิเศษก็จริง แต่
กลุม่ ที่สาคัญที่สดุ ยังคงเป็ นเหล่านักสูผ้ ฝู้ ึ กปรือ
เมื่ออยู่ในสถานศึกษาหวูเมิ่ง หากเป็ นเพียงศิษย์ธรรมดาทั่วไปล้วนมี

ทรัพยากรที่จากัด ยามต้องการอยากได้เพิ่มจาต้องต่อยตีกบั คนอื่นเพื่อ
แย่งชิงมาเท่านัน้
แต่ภายในหอมหาสมบัติแห่งนี ้ เย่หยวนจะสามารถเสพสุขเพลิดเพลินไป
กับทรัพยากรจานวนไม่สนิ ้ สุดที่ทางเซียวเฟิ ้ งประเคยให้ไม่ขาดสาย
ผนวกกับพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งโอสถของเขา สามารถการันตีได้เลยถึง
ความสาเร็จในอนาคตอย่างไร้ขีดจากัด
ในมุมมองของเซียวเฟิ ้ ง เย่หยวนกาลังอยู่ในช่วงหยิ่งผยองดั่งวัยหนุ่มสาว
จึงละเลยสิ่งสาคัญเหล่านีไ้ ป
เย่หยวนแค่คลี่ยิม้ บางแต่มิได้เอ่ยปากกล่าวอันใดตอบ เห็นได้ชดั ว่าเขาได้
ตัดสินใจลงไปแล้ว
เมื่อเห็นดังนัน้ เซียวเฟิ ้ งทาได้เพียงถอนหายใจและกล่าวว่า
“ช่างเถอะ ทุกอย่างขึน้ อยู่กบั เจ้าเอง! แต่การที่เจ้ามอบสูตรโอสถบ่มเพาะ

ปราณแก่พวกเราหอมหาสมบัติ นับเป็ นบุญคุณครัง้ ใหญ่หลวง ทางหอ
มหาสมบัติขอมอบป้ายตราระดับสัมฤทธิ์แก่เจ้า ตราบใดที่เจ้าถือป้ายตรา
นีเ้ ข้ามาในหอมหาสมบัติ เจ้าจะได้รบั ส่วนลดทันทีสามในสิบส่วนโดย
ปราศจากเงื่อนไขอื่นใด! นอกจากนีย้ งั มีผลึกปราณเทวะระดับต่าให้อีก
เป็ นจานวนสิบล้านก้อน! ถึงนี่จะไม่มีมลู ค่ามากมายนัก แต่น่าจะพอ
สาหรับแลกเปลี่ยนกับสูตรโอสถบ่มเพาะปราณนี”้
คูด่ วงเนตรเย่หยวนเปล่งประกายสว่างจ้าในทันที เขารับป้ายตราเอาไว้
และกล่าวขอบคุณ
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งผูอ้ าวุโส!”
เซียวเฟิ ้ งหัวร่อเสียงดังพลางกล่าวประชดประชันเชิงหยอกเล่นขึน้ ว่า
“เจ้าเด็กคนนี ้ ยืนกรานแน่วแน่เด็ดขาดโดยแท้! ทรัพยากรจับจ่ายโดยไม่

เสียสักแดงกลับไม่ ดันชอบส่วนลดเสียแบบนัน้ !”
ใจจริงที่เซียวเฟิ ้ งต้องการให้เย่หยวนเข้าร่วมกับหอมหาสมบัติ หนึ่งเลยคือ

การสนับสนุนด้านทรัพยากรที่ค่อนข้างพร้อม ด้วยสิ่งนีส้ ามารถการันตี
ความสาเร็จในอนาคตของเย่หยวนได้เลย และสองนี่ก็เพื่อความปลอดภัย
ของเย่หยวนเอง หากเข้าร่วมกับหอมหาสมบัติ เชื่อได้เลยว่าฝ่ ายตระกูล
หวังจะไม่กล้าก้าวกายเด็ดขาด
อยู่ดว้ ยกันมาเป็ นเวลาครึง่ ปี ความสัมพันธ์ระหว่างทัง้ สองสนิทชิดเชือ้ ยิ่ง
ย่อมเป็ นห่วงซึง่ กันและกันเป็ นธรรมดา
โดยไม่ทนั รูต้ วั เซียวเฟิ ้ งกับเย่หยวนในปั จจุบนั กลับกลายมาเป็ นสหาย

สนิทกันไปแล้ว
เย่หยวนหัวเราะคิกคักเมื่อได้ยินและกล่าวว่า
“ที่จริงแล้ว เข้าศึกษาในสถานศึกษาหวูเมิ่งก็ดีเหมือนกัน ข้าจะได้เข้าไปฟั ง

การบรรยายของผูอ้ าวุโสเซียวในอนาคตต่อไป”
เซียวเฟิ ้ งส่ายหัวพร้อมชีแ้ จงว่า

“เจ้าคงไม่มีโอกาสเช่นนีอ้ ีกต่อไป ครึง่ ปี ท่ีผ่านมา เราชายชราเก็บเกี่ยวผล
กาไรได้มหาศาล หลังจากนีค้ งปลีกวิเวกเก็บตัวเป็ นเวลาสักพักใหญ่!”
เย่หยวนโพล่งตาเบิกกว้าง ครัน้ อุทานขึน้ ว่า
“ผูอ้ าวุโสเซียว หรือท่านกาลังจะ…เลื่อนระดับชัน้ แล้ว?”
เซียวเฟิ ้ งยกยิม้ กล่าวหัวเราะขึน้ เบาๆว่า
“บางทีขา้ จะทาสาเร็จหรือไม่กลับไม่แน่ แต่หากประสบความสาเร็จจริงๆ

ข้าจะยกความดีความชอบให้เจ้าเลยครึง่ หนึ่ง! การได้สนทนาแลกเปลี่ยน
ความรูก้ บั เจ้า นับเป็ นวาสนาในชีวิตข้าแล้ว!”
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างยิม้ แย้มว่า
“ผูอ้ าวุโสเซียวเจนจัดผ่านโลกมามากสารพัด เลื่อนขัน้ ได้สาเร็จกลับเป็ น

เพราะความสามารถของตัวท่านเองล้วนๆ เย่คนนีไ้ ม่กล้ารับความดี
ความชอบนีไ้ ด้! แต่อย่างไรก็ดี เย่คนนีข้ อแสดงความยินดีกบั ผูอ้ าวุโสเซียว
ล่วงหน้า!”
ในปั จจุบนั เซียวเฟิ ้ งสาเร็จถึงอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขัน้ สุดแล้ว หาก

เลื่อนระดับชัน้ ในคราวนีไ้ ด้ เขาจะขึน้ กลายเป็ นยอดเซียนอาณาจักร
ราชันย์พระเจ้า!
เมื่อถึงตอนนัน้ ยังจะมีกลุม่ อานาจใดหาญกล้าลา้ เส้นข้าคนนีไ้ ด้อีก?

หากเซียวเฟิ ้ งทาสาเร็จ นี่เทียบเท่ากับว่าหลีฮือ้ (ปลาคาร์ฟ)กระโดดผ่าน
ประตูมงั กรในอึดใจเดียว!
เซียวเฟิ ้ งร่วนหัวเราะร่าเสียงดัง กล่าวตอบว่า
“เจ้าเด็กคนนี ้ ยังมิทนั ทราบว่าจะสาเร็จหรือไม่ กลับกล่าวไร้สาระเสียแล้ว!

ระหว่างสองอาณาจักรพลังนี ้ ยากเย็นแสนเข็ญประดุจขึน้ สวรรค์! จะเลื่อน
ระดับชัน้ ได้ง่ายปานนัน้ ? เอาล่ะ เลิกกล่าวเรือ่ งนีก้ นั ได้แล้ว ในเมื่อจะเข้า
ศึกษาในสถานศึกษาหวูเมิ่งอยู่แล้ว ไฉนไม่ออกเดินทางไปยังเมืองหลวง
หวูเมิ่งพร้อมเราชายชราเลย?”
“รบกวนท่านแล้ว!”
ขอบเขตความรูข้ องหวูเฉินกว้างไพศาลสุดหยั่งถึง แต่ทา้ ยที่สดุ เขากลับ

มิใช่นกั หลอมโอสถ
ข้อมูลเชิงลึกและประสบการณ์ความรูส้ กึ ระหว่างการหลอม ในจุดนีเ้ ซียว

เฟิ ้ งเจนจัดคมกว่าอยู่หลายส่วน ระหว่างสนทนาแลกเปลี่ยนความรูก้ นั เย่
หยวนเองก็ได้รบั ความรูม้ ามากมาย
………………………..
หลายปี ท่ีผ่านมานี ้ เหลียงหวางหรูนา้ หนักลดลงไปมาก
เย่หยวนค่อยๆตีตวั ออกห่าง ยามสนทนาพบหน้ากันกลับน้อยลงเรือ่ ยๆ
“แม่นางหวางหรู”
สุม้ เสียงที่ปรารถนา รอคอยมาแสนนานดั่งฝันดังขึน้ จากด้านหลังของนาง

เหลียงหวางหรูใจสั่นระรัวไม่เป็ นจังหวะ
“นายท่านเย่! ในที่สดุ …ในที่สดุ ท่านก็มาหาหวางหรูเสียที!”

ยามได้เห็นเย่หยวนอีกครัง้ เหลียงหวางหรูมิอาจอดกลัน้ นา้ ตาได้ไหวอีก
ต่อไป พร้อมไหลรินลงมาจนเปรอะเปื ้อนแก้มขาวนวล
นางรูส้ กึ ได้อย่างชัดเจน หลายปี มานีค้ ล้ายกับว่าเย่หยวนพยายามตีตวั

ออกห่าง ลดการพบปะสนทนากันน้อยลงจนสัมผัสได้
ช่วงเวลาหลายปี มานี ้ เหลัยงหวางหรูกลับรูส้ กึ ทรมานเสียยิ่งกว่าตอนที่ถกู

ตระกูลเหลียงจับขังในคุกใต้ดินเสียอีก
เย่หยวนคนนีช้ ่วยเหลือนางจากความตายตัง้ หลายคราต่อหลายครา ถึงขัน้

ที่วา่ บุกเข้าตระกูลหวัง ทัง้ ยังหลอมกลั่นโอสถศักดิส์ ิทธิ์ให้แก่นาง จนกลาย
มาเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้า ผูค้ รอบครองขุมพลังอันไร้ขีดจากัดอยู่
ในกามือดั่งปั จจุบนั
ในสายตาของเหลียงหวางหรู เย่หยวนผูน้ ีเ้ ปรียบดั่งวีรบุรุษในใจนางเสมอ

มา
ด้วยเหตุนีจ้ ะมิให้เหลียงหวางหรูหลงเย่หยวนหัวปั กหัวปาได้อย่างไร?
เย่หยวนที่เห็นนางแบบนัน้ พลันถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“แม่นางหวางหรู ไฉนต้องเป็ นแบบนี?้ ”
ทว่าตอนนี ้ เหลียงหวางหรูหาได้สนใจอะไรอีกแล้ว นางโผเข้าสวมกอดเย่

หยวนทันทีและกล่าวว่า
“หวางหรูไม่สน! ไม่สนอะไรอีกแล้ว! หวางหรูไม่ตอ้ งการอะไรอีกแล้วในผืน
พิภพ! ข้าต้องการแค่ท่าน! หากท่าน…ท่านไม่มาพบข้า ข้า…ข้าขอตาย
นางมิได้ข่ใู ห้เย่หยวนกลัว ทว่าหลังจากที่นางหนีออกจากคุกใต้ดินตระกูล

เหลียงได้ในปี นนั้ ชีวิตของนางก็อยู่เพื่อเย่หยวนมาโดยตลอด
เย่หยวนลูบแผ่นหลังบางของนางอย่างแผ่วเบา พลางคลี่ยิม้ กล่าวอย่างขม

ขื่นว่า
“แม่นางหวางหรู เจ้าเป็ นผูม้ ีบญ

ุ คุณช่วยชีวิตเย่คนนีเ้ องไว้ มีหรือจะ
ต้องการผลักไสหนีหน้า? เพียงแต่…เย่คนนีก้ ลับไม่สามารถโอบรับ
ความรูส้ กึ ของเจ้าได้แล้วจริงๆ!”
เย่หยวนถอนหายใจอย่างโศกเศร้า ทุกคาพูดที่เอ่ยออกมาล้วนเปี่ ยมความ
เจ็บปวดและยากเกินจะบอก
มู่หลินเสวียเสียสละชีวิตเพื่อจัดหารข่านนั่ว สิ่งนีไ้ ด้ทาให้เย่หยวนรูว้ ่าหัวใจ

ตนเองต้องการสิ่งใด
เยวี่ยเมิ่งลี่ผอู้ ่อนโยนและอบอุ่น คอยช่วยเหลือและกาลังใจเขาในยาม

เดือดร้อนเสมอมา สิ่งนีไ้ ด้ละลายนา้ แข็งภายในใจของเย่หยวนให้กลับมา
มีสีสนั อีกครัง้
รับรูไ้ ด้ถึงความเจ็บปวดและลาบากใจของเย่หยวนเหลียงหวางหรูเงยหน้า
ขึน้ มองเย่หยวน ทันใดนัน้ ทั่วทัง้ ร่างของนางพลันสั่นเทาโดยมิตงั้ ใจ
เมื่อเงยหน้าช้อนขึน้ มอง นางพบว่าบนดวงตาของเย่หยวนปรากฏนา้ ตาสี

ใสไสวไหลรินออกมา!
หากย้อนกลับไปในตอนนัน้ เย่หยวนได้รบั บาดเจ็บสาหัสเจียนตาย กระทั่ง
ส่งเสียงร้องยังทาไม่ได้ ก็มีแต่เหลียงหวางหรูผมู้ ีจิตใจเมตตานางนีท้ ่ีคอย
เฝ้าดูแลอยู่ตลอด
ทว่าบุรุษเพศที่ถึงกับหลั่งนา้ ตาเช่นนี ้ ที่ผ่านมาเขาประสบพบเจอกับสิ่งใด

มาบ้างกันแน่?
แท้ท่ีจริงแล้ว ความมุ่งมั่นของเขาสูงส่งเสียยิ่งกว่าสวรรค์ฟ้า! เขาต้องการ

ขึน้ กลายเป็ นจอมเทพเต๋าบรรพกาลคนที่สิบ!
เพียงแต่ เย่หยวนตระหนักทราบดีวา่ ปณิธานเช่นนีข้ องตนกลับสูงลา้ เกิน

ความเป็ นจริง
เส้นทางเบือ้ งหน้าต่อไปช่างหนักหนาสาหัสนับพันหมื่นทวีเท่า เมื่อ
เปรียบเทียบกับการเดินทางในดินแดนพฤกษานิรนั ดร์ท่ีผ่านมาในอดีต!
ทันทีท่ีเห็นเช่นนัน้ เหลียงหวางหรูรูส้ กึ ปวดร้าวสุดขัว้ หัวใจ ทัง้ หมดนีเ้ ป็ น

เพราะเย่หยวนไม่ยอมรับในความรูส้ กึ ของนางที่มีให้
แต่ในขณะเดียวกัน นา้ ตาของเย่หยวนก็คล้ายจะหลั่งไหลเข้าปลอบ

ประโลมจิตใจของนางในเวลาเดียวกัน
ชั่วอึดใจนัน้ เอง เหลียงหวางหรูคล้ายถูกกระตุน้ อย่างแรงกล้า นางอยากรู ้

เสียเหลือเกินว่า ชายหนุ่มผูน้ ีเ้ คยมีอดีตอย่างไรกันแน่?
นางเองก็เห็นอยู่ว่า อายุของเย่หยวนกลับมิได้เยอะ แต่ไฉนถึงราวกับมี
ประสบการณ์ผ่านโลกมาแล้วมากมาย
“นายท่านเย่ โปรดอย่าไล่ให้ขา้ ออกไปจากชีวิตท่านเลยได้หรือไม่? หวาง

หรูกลับมิได้ตอ้ งการคาสัญญาใดๆจากท่าน ขอเพียงได้ติดตามท่านต่อ
จากนี ้ ในฐานะทาสก็ยงั ดี!”
เหลียงหวางหรูกล่าวขึน้ ทัง้ นา้ ตาเจือเสียงสะอืน้ ทว่าสายตาของนางใน

ขณะนีก้ ลับเปี่ ยมไปด้วยความมุ่งมั่น
ตอนที่ 1360 ทาเนียบดาวเด่น
เหนือกาแพงเมืองเอาเก่าแก่ กลิ่นอายอันน่าเกรงขามที่แพร่งพรายคล้าย
ประสบช่วงเวลาผันผวนมากมายของชีวิต ห้วงเวหาปรากฏคล้ายคลื่นพลัง
ธารสายยาวทอดไกล รัศมีพรั่งพรูไสวไปมาประดุจมังกรร่างยักษ์รา่ ยราทั่ว
น่านนภา สรรพสิ่งภายใต้คลื่นพลังสายธารต่างรูส้ กึ ครั่นคร้ามหวั่นเกรง
เมื่อพบเห็น
พ้นผ่านประตูเมืองเข้าไป ปรากฏเป็ นเมืองหลวงใหญ่สิวิไลไร้ขอบเขต

ความงดงามของเมืองหลวงหวูเมิ่งแห่งนี ้ จาต้องสัมผัสเองเท่านัน้ ถึงจะรูซ้ งึ ้
ซึมซาบเองได้!
เมื่อห่านเทียนเห็นเซียวเฟิ ้ งอีกครัง้ เขาก็อดอุทานขึน้ ถามอย่างตกตะลึง

มิได้
“ผูอ้ าวุโสเฟิ ้ ง ท่าน…ท่านดูเหมือนจะเก็บเกี่ยวอะไรใหม่ๆได้จริงๆ?”
รัศมีกลิ่นอายของเซียวเฟิ ้ งในปั จจุบนั แตกต่างไปจากก่อนที่จะออก

เดินทางไปเมืองกุยฉางอย่างเห็นได้ชดั
คล้ายว่ารัศมีท่ีพรั่งพรูออกมาจากร่างกายของเขาจะลึกลา้ เกินหยั่งถึงยิ่ง
ไร้ซง่ึ ข้อกังขาใดอื่น ความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งโอสถของเซียวเฟิ ้ ง

พัฒนาขึน้ อีกขัน้ แล้วจริงๆ!
แม้จะมิได้เพิ่มขึน้ มากจนสามารถเลื่อนระดับชัน้ ได้ทนั ที แต่น่ีก็เข้าใกล้กบั
จุดนัน้ มากกว่าก่อนหน้าแล้ว
เซียวเฟิ ้ งกล่าวตอบพร้อมรอยยิม้ ว่า
“หุหุ ดูเหมือนว่าจะเป็ นอย่างที่ขา้ กล่าวไว้ในคราแรก การเดินทางครัง้ นี ้ ข้า

เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้มากมายเกินคาด!”
แม้ว่าคาตอบที่ออกจากปากของเซียวเฟิ ้ งยังค่อนข้างกากวม แต่น่ีกลับ

เพียงพอแล้วที่สามารถทาให้ห่านเทียนประหลาดใจได้
“เด็กหนุ่มนามเย่หยวนคนนัน้ น่าทึ่งขนาดนัน้ เชียว?”
ห่านเทียนเอ่ยถามด้วยความตกใจ
เซียวเฟิ ้ งพยักหน้าและกล่าวตอบทันทีว่า
“น่าทึ่งกว่าที่ท่านคิดมากนัก! เด็กคนนัน้ เกิดมาเพื่อศาสตร์แห่งโอสถ

โดยเฉพาะ! ในแง่ประสบการณ์ความลึกซึง้ เขาอาจด้อยกว่าข้า แต่หาก
เป็ นเรือ่ งรากฐานความเข้าใจ ข้ากลับถูกเขาแซงหน้าไม่ติดฝุ่ น!”
ลูกตาของห่านเทียนแทบถลนออกมาในบัดดลเมื่อได้ยิน วาจาคากล่าว
เหล่านีข้ องเซียวเฟิ ้ งได้แปรเปลี่ยนเป็ นคลื่นยักษ์สดุ ปั่ นป่ วนกระหน่าเข้าใส่
จิตใจของเขา
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบ ทุกคากล่าวที่หลุดออกจากปากของเซียวเฟิ ้ งล้วนมี

นา้ หนักยิ่งกว่าสิ่งใด!
ถึงแม้เซียวเฟิ ้ งผูน้ ีจ้ ะเป็ นชายชราผูม้ ีนิสยั อ่อนโยนและใจดี ทว่าความหยิ่ง
ทะนงในศักดิส์ ิทธิ์กลับฝังลึกถึงกระดูกดา ณ จุดนีห้ ่านเทียนตระหนักชัด
แจ้งดีเยี่ยม
ทางานร่วมกันก็นานหลายปี ห่านเทียนยังไม่เคยได้ยินเซียวเฟิ ้ งเอ่ยปาก

กล่าวยกย่องใครมาก่อนเลยสักครัง้
แถมคราวนี ้ ใครคนนัน้ ยังเป็ นเพียงเด็กน้อยอาณาจักรปฐมพระเจ้าเท่านัน้ !
อย่างไรก็ตาม สามารถทาให้ความเข้าใจของเซียวเฟิ ้ งลึกซึง้ ขึน้ ได้ภายใน

เวลาอันสัน้ ขนาดนี ้ เพียงเท่านีก้ ็มากเกินพอที่จะพิสจู น์แล้วว่า เย่หยวนคน
นีพ้ ิเศษแค่ไหน!
ห่านเทียนทราบดีว่า ความรูค้ วามเข้าใจของเซียนเฟิ ้ งหยุดนิ่งไร้ซง่ึ การ
พัฒนามากว่าหนึ่งหมื่นปี เต็มแล้ว!
“แค่ได้ยินท่านกล่าวแบบนัน้ ข้าก็รูส้ กึ สนใจเด็กคนนีเ้ ป็ นอย่างมากแล้ว! โอ้

จริงสิ! มากความสามารถขนาดนี ้ ต้องห้ามพลาดเด็ดขาด! เขาอยู่ไหนงัน้ รึ
ไปเชิญเข้ามาเร็ว!”
ห่านเทียนเร่งรีบเอ่ยกล่าวด้วยตื่นอกตื่นเต้น
ทว่าเซียวเฟิ ้ งกลับคลี่ยิม้ ขื่นและกล่าวว่า
“ข้าเกรงว่า จักต้องทาให้ท่านประมุขหอผิดหวังเสีย เด็กคนนัน้ …ได้

ตัดสินใจเข้าศึกษาต่อที่สถานศึกษาหวูเมิ่ง!”
ห่านเทียนอดสาลักมิได้เมื่อได้ยินเช่นนัน้ และกล่าวขึน้ ว่า
“ผูอ้ าวุโสเซียง เด็กหนุ่มมีความสามารถขนาดนัน้ แต่ไฉนถึงปล่อยให้หลุด

มือได้?”
เซียวเฟิ ้ งถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวอย่างหมดหนทางเช่นกันว่า
“เฮ้ออ… เราชายชราทาดีท่ีสกุ แล้ว ตลอดทางที่เดินทางกลับ ข้าพยายาม

หว่านล้อมกล่าวโน้มน้าวทุกวิถีทางแล้ว ทว่าเด็กนัน้ กลับหัวรัน้ ยิ่งนัก เมื่อ
เขาตัดสินใจอะไรบางอย่างไปแล้ว ต่อให้จกั รพรรดิหยกอยู่ตรงหน้าก็ไม่
สามารถดึงเขากลับมาได้!”
ห่านเทียนที่ได้ฟังแบบนัน้ พลางถอนหายใจตาม
“เฮ้อออ… ช่างน่าเสียดายโดยแท้!”
เซียวเฟิ ้ งกล่าวต่อว่า
“แต่ท่านประมุขหอไม่จาต้องผิดหวังเช่นนีเ้ ลย เราชายชรากับเด็กคนนัน้ มี
ความสัมพันธ์ค่อนข้างดี นับเป็ นมิตรสหายร่วมอาชีพ เนื่องจากเห็นแก่
หน้าเราชายชรา เขาจึงตกลงเป็ นอาคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหา
สมบัติตอ่ ไป และที่สาคัญที่สดุ ตลอดหลายสิบปี ท่ีผ่านมา หยางรุยให้
ความช่วยเหลือเด็กคนนีม้ าตลอดทัง้ ในด้านที่พกั พิง รวมไปถึงทรัพยากร
ระหว่างเก็บตัวมากมาย เย่หยวนยังถึงขัน้ กล่าวเลยว่า ตนเป็ นหนีบ้ ญ
ุ คุณ
ของหยางรุย ความสัมพันธ์ระหว่างหยางรุยกับเก็ดคนนีค้ ่อนข้างแน่นแฟ้น
ยากเกินจะตัดขาดดั่งคนแปลกหน้า ตลอดครึง่ ปี ท่ีเราชายชราอยู่รว่ มกับ
เขา กล้ากล่าวได้อย่างเต็มปากว่า เย่หยวนเป็ นชายหนุ่มผูใ้ ห้ความสาคัญ
ต่อมิตรภาพมาเป็ นอันดับหนึ่ง! ขนาดที่ว่ายอมเป็ นปฏิปักษ์กบั กลุม่
อิทธิพลใหญ่ เพื่อปกป้องมิตรสหาย ทาดีกบั เด็กคนนี ้ ย่อมส่งผลดีต่อพวก
เราแน่นอนในอนาคต!”
หลังจากที่ได้ฟังเซียวเฟิ ้ งอธิบาย ห่านเทียนก็มีสีหน้าดีขนึ ้ เล็กน้อย แต่เบือ้ ง

ลึกในแววตายังมิอาจเก็บซ่อนความผิดหวังได้มิด
“หยางรุยงัน้ รึ…เจ้าเด็กคนนัน้ มันไม่เคยทาให้ขา้ ผิดหวังเลยจริงๆ! บุคคล

กรผูม้ ีวิสยั ทัศน์กว้างไกลสมควรต้องเชิดชูสง่ เสริม! ในอนาคตต่อไปเขา
จะต้องเป็ นบุคคลสาคัญ เพื่อสานสัมพันธ์อนั ดีระหว่างเย่หยวนกับหอมหา
สมบัติ! เลื่อนตาแหน่งให้หยางรุยขึน้ เป็ นผูด้ แู ลใหญ่ของที่น่ีเลย”
ห่านเทียนกล่าวขึน้
เซียวเฟิ ้ งยิม้ และกล่าวว่า
“หุหุ ท่านมีอานาจเลื่อนตาแหน่ง แต่เขากลับยังไม่สามารถรับผิดชอบ

ตาแหน่งใหญ่โตได้ไหว! ไม่วา่ จะเป็ นเรือ่ งความแข็งแกร่หรือความอาวุโส
เขายังไม่มีคณุ สมบัติมากพอที่จะรับตาแหน่งผูด้ แู ลใหญ่ของที่น่ีได้ อย่างไร
ก็ตาม…เราเพียงสนับสนุนเขาจนกว่าจะถึงวันนัน้ ได้ เพียงเท่านีก้ ็สามารถ
รักษาระดับความสัมพันธ์ระหว่างเย่หยวนกับหอมหาสมบัติได้แล้ว เรา
ชายชราขอการันตี หากมีเย่หยวนอยู่ฝักฝ่ ายเรา หอมหาสมบัติจะได้รบั
ผลประโยชน์เกินจินตนาการ! โอ้ใช่แล้ว หยางรุยกับเย่หยวนเองก็ทา
ข้อตกลงระหว่างกันอยู่ หากเย่หยวนไม่ผ่านการทดสอบของสถานศึกษา
หวูเมิ่ง หยางรุยจะขอให้เขาเข้าร่วมกันหอมหาสมบัติแทน!”
ดวงตาของห่านเทียนเปล่งประกายสว่างขึน้ ในทันที และกล่าวสวนไปว่า

“หากเป็ นเช่นนี ้ ไฉนเราถึง…ไม่หยิบใช้อบุ ายลงในการทดสอบเสียหน่อย
ล่ะ?”
แต่เซียวเฟิ ้ งที่ได้ฟังแบบนัน้ รีบกล่าวตอบทันควัน
“อย่า! อย่าเด็ดขาด! เด็กคนนีท้ งั้ ฉลาดและหัวไวมาก บางทีอาจเจ้าเล่ห ์

เสียยิ่งกว่าจิง้ จอกเฒ่าอย่างเราๆเสียอีก! แม้แต่เรือ่ งที่ขา้ เดินทางไปยัง
เมืองกุยฉางเพื่อศึกษาวิธีหลอมกลั่นโอสถบ่มเพาะปราณ ทัง้ หมดก็อยู่ใน
แผนของเขานานแล้ว! หากท่านทาเช่นนัน้ และอีกฝ่ ายจับได้ ผลลัพธ์ท่ีได้
จากดีจะกลายเป็ นร้ายทันที! เอาล่ะ เราชายชราคนนีแ้ ทบรอไม่ไหวแล้วที่
จะเก็บตัว! โอ้ อีกเรื่องหนึ่ง เด็กคนนัน้ มีเรือ่ งมีราวกับตระกูลหวังแห่ง
เมืองหมิงหยาง ดูทา่ พวกนัน้ เองก็ข่นุ เคืองเขาไม่นอ้ ย ไม่ว่ายังไงก็ฝากท่าน
ดูแลในจุดนีแ้ ทนข้าด้วยก็แล้วกัน”
ห่านเทียนระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นและกล่าวว่า
“ข้าเข้าใจแล้ว! เราคนนีร้ ูส้ กึ อิจฉาท่านเสียจริง เมื่อไหร่ขา้ ,ห่านเทียนจะ

ทะลวงผ่านช่วงหัวเลีย้ วหัวต่อสาคัญเช่นนีแ้ บบท่านได้บา้ ง!”
………………………..
เมื่อการทดสอบของสถานศึกษาใกล้เข้ามา เหล่าเยาวชนภายในเมืองก็ย่ิง
กระตือรือร้นมากขึน้
ณ โรงเตีย๊ มเฟิ งหลาน ธารฝูงชนแน่นมากหน้าหลายตา โดยส่วนใหญ่ลว้ น
เป็ นรุน่ เยาวชนหนุ่มสาว
ทัง้ หมดนีค้ ือเหล่านักสูร้ ุน่ เยาวชนผูม้ าพร้อมกับคนติดตามคอยอารักขา

เพียงมองปวาดเดียวก็ทราบทันทีว่า พวกเขาเหล่านีต้ ่างเป็ นสมาชิกตระกูล
ใหญ่ หรือไม่ก็ศิษย์สาวกจากสานักนิกายมีช่ือเสียง
เยาวชนระดับรากหญ้าที่ไร้ซง่ึ เงินทองและทรัพยากรมาค่อยสนับสนุน
กลับเป็ นเรือ่ งยากมากที่จะทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าได้ก่อนอายุ
สองร้อยปี
ดังนัน้ เหล่าเยาวชนที่เข้าร่วมการทดสอบโดยส่วนใหญ่ ล้วนเป็ นเด็กจาก

กลุม่ อิทธิพลใหญ่ของเขตเมืองต่างๆ
ยิ่งเป็ นภายในโรงเตีย๊ มระดับหรูอย่างโรงเตีย๊ มเฟิ งหลาน ผูท้ ่ีสามารถจ่าย
ค่าอาหารและค่าที่พกั ได้ต่างเป็ นพวกผูด้ ีทงั้ นัน้ เยาวชนระดับรากหญ้า
แทบไม่มีให้เห็น
“ข้าได้ยินมาว่าการทดสอบของสถานศึกษาหวูเมิ่งในครัง้ นี ้ มีนกั สูร้ ุน่ เยาว์

ที่เข้าสมัครมากถึงล้านคนเชียว!”
“ต่อให้มีมากมายแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์! สถานศึกษาหวูเมิ่งไม่เคยจากัด
จานวนผูผ้ ่านการทดสอบ ขอเพียงผ่านสามรอบก็เข้าได้เช่นกัน! ทัง้ นีจ้ ะ
ผ่านหรือไม่ขนึ ้ อยู่กบั ความสามารถเฉพาะตัวล้วนๆ!”
“นัน้ ก็ใช่ แต่ดว้ ยจานวนผูส้ มัครมหาศาลเพียงนี ้ ย่อมมีมา้ มืดปรากฏตัวขึน้
แน่นอน และข้าสงสัยเสียยิ่งว่า คราวนี… ้ ใครจะได้ขนึ ้ ทาเนียบดาวเด่น
ได้?”
“กล่าวมีเหตุผล! หากกล่าวถึงตัวเต็งที่มีโอกาสขึน้ ทาเนียบดาวเด่น คงเป็ น

นายน้อยสี่แห่งหวูเ่ มิ่ง ทัง้ ยังพวกเมืองเหอผิง กับเมืองฉวนกังอีก เขตเมือง
พวกนัน้ ก็นบั เป็ นตัวเด่นจริงหรือไม่?”
“มีความเป็ นไปได้สงู ! พวกเขาเหล่านัน้ ล้วนแกร่งกล้าเกินวัย หากมิใช่พวก

เขาที่ขนึ ้ ติดทาเนียบดาวเด่น ข้าก็คิดไม่ออกแล้วเช่นกัน”
………………….
ที่น่งั ริมฝั่งหน้าต่าง หนึ่งโต๊ะสี่มมุ สี่คนกาลังนั่งเฝ้าดักฟั งคนรอบข้าง

สนทนาอย่างตัง้ ใจ
พวกเขาทัง้ สี่คือ เย่หยวน, หยางรุย, เหลียงหวางหรูและหลัวเจีย
นี่เป็ นครัง้ แรกที่เย่หยวนเหยียบย่างเข้ามาในเมืองนี ้ จาต้องเข้าใจ

ขนบธรรมเนียมพืน้ ฐานและหลักปฏิบตั ิของที่แห่งนีเ้ สียก่อนโดยธรรมชาติ
เมื่อคาว่า‘ทาเนียบดาวเด่น’ดังมาเตะหู เย่หยวนก็มีทีท่าสนใจขึน้ มาทันตา

“พี่หยาง ทาเนียบดาวเด่นคืออะไร?”
หยางรุยกล่าวตอบว่า
“ผูท้ ่ีสามารถผ่านการทดสอบทัง้ สามรอบได้ และขึน้ กลายเป็ นอันดับหนึ่ง

ของตาราง!”
เย่หยวนกล่าวถามต่อด้วยความสงสัยว่า
“จุดนีม้ ิใช่เรือ่ งยากเกินเข้าใจ เพียงว่าการได้ขนึ ้ กลายเป็ นทาเนียบดาวเด่น

มีขอ้ ดีอย่างไรบ้าง?”
หยางรุยกล่าวว่า
“แน่นอนว่ามากมาย! ผูท้ ่ีได้ขนึ ้ เป็ นทาเนียบดาวเด่นจะได้รบั รางวัลจานวน

มาก บุคคลระดับสูงในสถานศึกษาหวูเมิ่งต่างเพ่งเล็ง และได้กลายเป็ น
ศิษย์ในนามของท่านเจ้าเมือง! เมื่อเข้าเป็ นศิษย์ชนั้ ใน จะได้รบั สิทธิพิเศษ
กว่าศิษย์ท่ วั ไป ทัง้ เรือ่ งที่พกั และคนรับใช้ สถานะศักดิภ์ ายในนัน้ อยู่สงู จน
คนอื่นต้องเกรงกลัว ทรัพยากรหายากมากมายที่ศิษย์ท่วั ไปไม่มีทางได้รบั
ก็จะได้รบั ไม่ขาดสาย สรุปโดยย่อ คล้ายบัตรทองอาญาสิทธิ์เหนือคนอื่น
ในสถานศึกษาหวูเมิ่ง! ทุกๆร้อยปี ท่ีมีการทดสอบ หัวข้อที่รอ้ นแรงที่สดุ คง
หนีไม่พน้ เรือ่ งทาเนียบดาวเด่น!”
เย่หยวนรูส้ กึ ประหลาดเล็กน้อยเมื่อได้ยินก่อนกล่าวว่า
“เป็ นเช่นนีน้ ่ีเอง! เพียงแต่…แม้จะได้รบั ตาแหน่งทาเนียบดาวเด่นไป แต่ก็
มิได้การันตีว่าเขาจะเป็ นที่หนึ่งเสมอไปในภายภาคหน้า?”
เส้นทางแห่งการต่อสูเ้ ต็มไปด้วยตัวแปรมากมายที่ทงั้ ควบคุมได้และ

ควบคุมไม่ได้ การที่ได้อนั ดับหนึ่งในวันนี ้ ก็มิใช่เสมอไปว่าจะเป็ นอันดับ
หนึ่งในอนาคต
หยางรุยพยักหน้าและกล่าวว่า
“อย่างที่กล่าวไป ทาเนียบดาวเด่นเป็ นได้แค่ศิษย์ในนาม หากในอนาคต

กลับอับพรสวรรค์ต่อให้มีทรัพยากรดีเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ เมื่อเวลาผ่าน
ไปพวกเขาเหล่านัน้ จะถูกฝูงชนหลงลืมไปเอง แต่กระนั่นเอง ฐานะ
ทาเนียบดาวเด่นมันคือทางลัดแห่งการฝึ กปรือ หากได้ตาแหน่งนีไ้ ปก็การัน
ตีไปกว่าครึง่ อนาคตย่อมสดใสแน่นอน! ท้ายที่สดุ นี ้ มีทรัพยากรมากกว่า
ย่อมมีชยั ไปกว่าครึง่ แล้ว!”
เย่หยวนย่อมตระหนักทราบ การได้ตาแหน่งทาเนียบดาวเด่นไป ก็เท่ากับมี
สิทธิพิเศษเหนือคนอื่นๆ อัตราความเร็วในการบ่มเพาะพลังย่อมไวกว่าโดย
ธรรมชาติ
สาหรับคนอื่นๆแล้ว หากต้องการกล่าวมาถึงจุดนีอ้ าจต้องใช้ความ

พยายามกว่าร้อยพันเท่าเพื่อตีตนื ้
ดังนัน้ ทาเนียบดาวเด่นนีจ้ ึงสาคัญอย่างหาที่เปรียบไม่!
แต่โอกาสที่จะได้ตาแหน่งนีไ้ ปครองนับว่าแทบเป็ นไปไม่ได้!

ตอนที่ 1361 ผู้ดมี ารยาทเสีย
“ไฉนเจ้าถึงสนใจทาเนียบดาวเด่นอะไรนั่น? หากต้องการทรัพยากรไร้
จากัด มาเข้าร่วมกับหอมหาสมบัติก็ยงั ไม่สาย? หุห,ุ ข้าหยอกเล่นน้องเย่อ
ย่าได้ใส่ใจ อย่างไรก็ตาม หากการทดสอบเป็ นการแข่งหลอมกลั่นโอสถกัน
อย่าว่าแต่ทาเนียบดาวเด่นเลย แม้แต่ตาแหน่งศิษย์เอกพวกนัน้ คงรีบ
ประเคนให้! แต่การทดสอบนีเ้ ป็ นศาสตร์แห่งการต่อสูน้ ่ีสิ...”
หยางรุยมิได้เอ่ยกล่าวอันใดต่อ แต่ความหมายในคากล่าวเหล่านัน้ ชัดเจน

มากแล้ว
ด้วยความแข็งแกร่งของเย่หยวน หากต้องการครอบครองตาแหน่ง
ทาเนียบดาวเด่น เกรงกว่าดูจะไร้สาระเกินไป
“ข้าแค่ถามเท่านัน้ พี่หยางอย่าได้คิดมากเลย!”
เขามิได้มีความคิดที่จะแช่งชิงตาแหน่งนีก้ บั ใคร เพราะตระหนักดีวา่

อาณาจักรพลังของตนยังค่อนข้างต่ากว่ามากเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ แต่เรือ่ ง
ผ่านการทดสอบทัง้ สามรอบ เย่หยวนเองก็พกความมั่นใจอยู่เต็มเปี่ ยม
นับตัง้ แต่ท่ีมาถึงมหาพิภพถงเทียน ความสนใจทัง้ หมดของเย่หยวนก็ม่งุ

อยู่กบั เพียงการหลอมกลั่นโอสถและหลอมสร้างบัญญัติเทพแห่งถงเทียน
แต่มิใช่วา่ เขาจะทิง้ การฝึ กปรือวรยุทธต่อสูไ้ ปเลย ถึงกระนั่นพัฒนาการ
กลับหยุดนิ่งและมิได้กา้ วหน้าขึน้ มานานแล้ว
ในเวลาเดียวกัน สาวน้อยในชุดสีเหลืองและหญิงชราเดินกระทืบเท้าสีดงั
ตึงตังขึน้ มาที่ชนั้ สองของโรงเตีย๊ มเฟิ งหลาน
“ขอบพระคุณอย่างยิ่งที่พวกท่านเลือกใช้บริการกับทางเรา แต่เราบอกไป
แล้วว่า ชัน้ สองโต๊ะเต็มหมดแล้ว เราจะรีบหาโต๊ะใหม่ให้ในชัน้ หนึ่ง!”
บริกรเร่งรุดวิ่งตามขึน้ มาและกล่าวบอกสาวน้อยเสือ้ เหลืองด้วยรอยยิม้ สุด
ขมขื่น
ทว่าสาวน้อยในชุดเหลืองนางนีก้ ลับเมินบริกรคนนัน้ เมื่อกวาดสายตามอง

สักสองสามรอบ ในที่สดุ นางก็ปราดตรงเข้าไปที่โต๊ะของเย่หยวนอย่าง
ปั งงง!
สาวน้อยในชุดเหลืองตบแหวนเก็บของวงหนึ่งวางไว้บนกลางโต๊ะ และ
กล่าวขึน้ อย่างเอาแต่ใจว่า
“เจ้าหนู นี่โต๊ะของข้า! ภายในแหวนวงนีม้ ีผลึกปราณเทวะระดับต่าห้าร้อย

ก้อน ส่วนบัญชีโต๊ะเรียกเก็บกับข้าได้เลย เจ้าเพียงรับแหวนวงนีแ้ ละไสหัว
ออกไปซะ!”
ความงดงามของสาวน้อยในชุดเหลืองนางนีช้ ่างเป็ นที่สะดุดตาทุกคน
และดูเหมือนว่าทุกคนต่างก็รูจ้ กั นางเป็ นอย่างดี
“นัน้ มัน...นางปี ศาจน้อยแห่งตระกูลฉิน นางคนนีเ้ อาแต่ใจสิน้ ดี หากเขาไม่

ตามนา้ ไปเกรงว่าประสบปั ญหาเข้าให้แล้ว”
“เรือ่ งนีก้ ลับช่วยไม่ได้จริงๆ ใครจะไปรูว้ ่านางจะเคลื่อนไหวในเวลานี ้

หลายปี มานี ้ เป็ นจานวนไม่รูเ้ ท่าไหร่แล้วที่นางลงมือทาร้ายผูอ้ ่ืน”
“เจ้าหนุ่มนัน้ ซวยโดยแท้ ดูจากการแต่งการคงมาจากเขตเมืองชนบท เฮ้ออ

...เพิ่งมาเมืองหลวงครัง้ แรกกลับวิ่งชนเข้ากับฉินเป่ ยอวี่เสียแล้ว น่าสงสาร
นัก”
………………..
ฝูงชนโดยส่วนใหญ่ตระหนักชัดดีถึงตัวตนของสาวน้อยในชุดเหลืองนางนี ้
ทุกคนต่างเหลือบมองเย่หยวนด้วยความเห็นอกเห็นใจ
เย่หยวนเงยหน้าช้อนสายตาจับจ้องไปที่ฉินเป่ ยอวี่ พลันเหลียวมองแหวน

เก็บของบนโต๊ะ ทันใดนัน้ ก็เอ่ยปากกล่าวพร้อมรอยยิม้ ว่า
“แม่นาง เมื่อเอาไปแล้ว ทัง้ หมดจะเป็ นของข้า?”
เมื่อเหล่าฝูงชนโดยรอบที่เฝ้าสังเกตการณ์เห็นแบบนัน้ ทุกคนก็อดผิดหวัง
มิได้
ทัง้ สองฝ่ ายต่างเป็ นชายหนุ่มและหญิงสาว วัยประมาณนีม้ ีหรือจะยอมลด
ศีรษะให้กนั ?
แน่นอนว่าทุกคนต่างคาดหวังจะได้รบั ชมละครสักฉากหนึ่ง แต่ใครจะไป

คิด เย่หยวนกลับไม่สคู้ นขนาดนี ้
ฉินเป่ ยอวี่ไม่แม้แต่จะปกปิ ดสีหน้าการแสดงออกของนาง เมื่อได้ฟังวาจา

แสนขีข้ ลาดดังนัน้ ก็ย่ิงมองเย่หยวนด้วยสายตาสุดรังเกียจและดูถกู หยาม
เหยียด นางกล่าวเสียงเย็นตอบว่า
“แน่นอน! ทัง้ หมดนีม้ ีผลึกปราณเทวะระดับต่าห้าร้อยก้อน ทัง้ หมดเป็ น

ของเจ้า จะไปไหนก็ไป”
เย่หยวนพยักหน้าตอบพลางผลักแหวนเก็บของกลับไป เขากล่าวตอบด้วย
รอยยิม้ เช่นเดิมว่า
“แม่นาง ภายในแหวนวงนีม้ ีผลึกปราณเทวะระดับต่าห้าร้อยก้อน รับมันไป
แล้วรีบๆไสหัวไปซะ เสียเวลาข้ารับประทานอาหารยิ่งนัก”
เมื่อประโยคนีด้ งั ขึน้ ทุกคนรอบข้างต่างตะลึงงันในบัดดล
ถูกย้อนทันควันเช่นนี ้ กระทัง้ พวกเขายังไม่ทนั ตอบสนอง!
แต่ช่วั ครูต่ ่อมา ทุกคนต่างทราบทันที วันนีม้ ีละครฉากใหญ่ให้รบั ชมกัน

แล้ว
การตอบโต้ของเย่หยวนแม้เรียบง่าย แต่กลับตอกฉินเป่ ยอวี่หน้าเงย
แน่นอน สีหน้าการแสดงออกของฉินเป้ยอวี่แปรเปลี่ยนในทันใด นาง

ตะคอกขึน้ ด้วยความโกรธว่า
“ไอ้เด็กเหลือขอ เจ้ากล้าไม่เชื่อฟั งคาสั่งคุณหนูผนู้ ี?้ เจ้าทราบหรือไม่วา่
คุณหนูผนู้ ีเ้ ป็ นใคร? เพียงกระดิกนิว้ ชีวิตอันไร้ค่าของเจ้าก็ดบั มอดลงได้
ในทันที!”
ไม่เพียงจะลา้ เส้นหาเรือ่ งคนอื่น ทัง้ ยังตัดสินชีวิตผูค้ นเล่นดั่งผักปลาแบบนี ้

กล่าวตามสัตย์จริง เย่หยวนรูส้ กึ รังเกลียดฉินเป่ ยอวี่อย่างมาก
เย่หยวนสันนิฐานได้ทนั ที คงมีหลายชีวิตไม่นอ้ ยที่ตายลงด้วยนา้ มือของ

นาง
“นายน้อยผูน้ ีไ้ ม่รูจ้ กั และไม่อยากรูจ้ กั เช่นกัน จะไปไหนก็ไป อย่ายืนขวางหู

ขวางตาเช่นนี ้ ข้ากินอาหารไม่ลง”
เย่หยวนกล่าวขึน้ พร้อมโบกมือไล่สองสามที
ฉินเป่ ยอวี่นางนีถ้ กู ตามใจจนติดนิสยั มีหรือเคยถูกคนอื่นกล่าววาจาเช่นนี ้
ใส่? นางยกฝ่ ามือขึน้ พร้อมตบเข้าใส่ศีรษะเย่หยวนทันที!
ฝ่ ามือนีเ้ ปี่ ยมไปด้วยพลังปราณเทวะที่ควบแน่นจนล้นปรี่ นางหวัง

สังหารเย่หยวนทิง้ ภายในหนึ่งฝ่ ามือ
สีหน้าของเย่หยวนมืดทมิฬถึงขีดสุด ครัง้ นีเ้ ขาโกรธจริงๆแล้วเช่นกัน
ฉินเป่ ยอวี่นางนีย้ งั เป็ นเพียงสาวน้อยก็จริง ทว่าอาณาจักรพลังของนาง

กลับมิได้ต่าแล้ว ปั จจุบนั เป็ นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลาย
แม้อาณาจักรพลังของเย่หยวนจะค่อนข้างมั่นคงและแกร่งกล้าเป็ นอย่าง
ยิ่ง แต่หากเทียบกันแล้ว เขายังด้อยกว่าอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลาย
อยู่เล็กน้อย
ในมุมมองของคนอื่นๆ เย่หยวนนับเป็ นผูเ้ คราะห์รา้ ยอีกรายหนึ่งที่ถกู ฉินเป่
ยอวี่สงั หารทิง้
แต่ในเวลานัน้ เอง ฝ่ ามือเย่หยวนพลันเคลื่อนตอบโต้ออกไปทันทีเช่นกัน
ในที่สดุ นี ้ หญิงชราที่อยู่เบือ้ งหลังฉินเป่ ยอวี่ก็มีท่าทีเปลี่ยนไป นางที่เห็นเย่

หยวนโจมตีตอบโต้ดงั นัน้ ก็ตะโกนขึน้ ว่า
“รนหาที่ตาย!”
ลั่นคาจบ หญิงชราปราดพุ่งจู่โจมใส่เย่หยวนช่วยอีกแรงโดยตรง
แต่ทนั ใดนัน้ เอง พลันมีสายลมหยินสุดเย็นยะเยือกจากไหนไม่ทราบโหม

ปะทะเข้าใส่เต็มแรง ร่างของกุย้ หยุนปรากฏขึน้ ในพริบตาต่อมา
เพียงเคาะนิว้ ออกไปเบาๆ หญิงชรานางนัน้ กระเด็นออกไปทันที
เพียะ!
เสียงตบคมชัดดังสนั่นลั่นโรงเตีย๊ ม ร่างของฉินเป่ ยอวี่หมุนเคว้งหลายตลบ

ก่อนร่วงกระแทกพืน้ โดยตรง
เหตุการณ์ทงั้ หมดเกิดขึน้ เพียงเสีย้ วพริบตาดุจสะเก็ดไฟสาดสะท้อนจาก

คมโลหะ ทุกคนยังไม่ทนั ตอบสนองมองตามได้ทนั ทว่าทุกอย่างกลับจบลง
เสียแล้ว
เย่หยวนตบหน้านางแรงมาก จนถึงขัน้ ที่ว่าปรากฏรอยฝ่ ามือแดงครบห้า

นิว้ บนใบหน้าของฉินเป่ ยอวี่
ในเวลาต่อมา ทุกคนต่างตะลึงงันกันเป็ นแทบ ประการแรก ตกใจกับความ
แกร่งกล้าของเย่หยวน และประการที่สอง กุย้ หยุนที่จ่ๆู ก็ปรากฎกายขึน้ มา
วิญญาณชั่วระดับสองชัน้ ปลาย กลับคอยปกป้องชายหนุ่มผูน้ ีอ้ ยู่ขา้ งกาย!
มิได้เห็นผิดแต่อย่างใด ระหว่างเดินทางไกลจากเมืองกุยฉางมายังเมือง
หลวงหวูเมิ่ง กุย้ หยุนเลื่อนระดับชัน้ ขึน้ สูส่ องดาวชัน้ ปลายเป็ นที่เรียบร้อย
แล้ว!
เดิมทีกยุ้ หยุนยังติดอยู่ท่ีจดุ สูงสุดของสาวดาวชัน้ กลาง แต่หลายปี ท่ีผ่าน

มา ภายใต้คาชีแ้ นะของหวูเฉิน และวรยุทธบ่มเพาะพลังอันทรงอนุภาพ
อย่าง อักขระร้อยภูตเต๋า ปั ญหาอย่างการเลื่อนระดับชัน้ กลับเหลือเพียง
เรือ่ งของเวลา
หญิงชรานางนัน้ เป็ นแค่เซียนอาณาจักรปั จฉิมพระเจ้าชัน้ กลาง แล้วนาง
จะเป็ นคูม่ ือของกุย้ หยุนได้อย่างไร? นางพ่ายลงทันทีภายในกระบวนโจมตี
เดียว
แม้เย่หยวนยังไม่ทะลวงขึน้ สูอ่ าณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลายก็จริง แต่

ตลอดหลายปี ท่ีผ่านมา ทัง้ การบ่มเพาะฝึ กปรืออย่างหนัก และกระเดือก
โอสถบ่มเพาะปราณเป็ นว่าเล่น เขาก็อยู่ไม่ห่างจากอาณาจักรปฐมพระ
เจ้าชัน้ ปลายแล้วเช่นกัน
เนื่องด้วยระดับความบริสทุ ธิ์และความหนาแน่นของพลังปราณเทวะ
ของเย่หยวน ความแกร่งกล้าของเขาก็มิได้ดอ้ ยไปกว่าอาณาจักรปฐมพระ
เจ้าชัน้ ปลายทั่วไปอยู่แล้ว
ฉินเป่ ยอวี่เพิ่งขึน้ กลายเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชัน้ ปลายมาได้ไม่

นาน ยิ่งไปกว่านัน้ เพียงมองปราดเดียวก็ทราบทันทีว่า นางไม่เคยผ่านศึก
สัประยุทธ์จริงๆจังๆมาเลยสักครัง้ ไร้ซง่ึ ประสบการณ์แบบนี ้ แล้วนางจะ
เอาชนะเย่หยวนได้อย่างไร?
“แก...แกกล้าตบหน้าข้างัน้ รึ?! ข้าจะฉีกแขนขาแกและนาศพไปให้สนุ ขั

แทะ! ไอ้บา้ นนอกอย่างแก บังอาจทาให้ใบหน้าอันงดงามของคุณหนูผนู้ ี ้
เสียโฉม ฟ้าต่าแผ่นดินสูงหารูจ้ กั ไม่! นังโสเภนีขา้ งๆคงเป็ นคนรักเจ้า
กระมัง? ข้าจะส่งคนไปขืนใจมันและกรีดหน้าให้เสียโฉมชั่วชีวิต!”
ฉินเป่ ยอวี่อาละวาดหนัก นางเอ่ยปากด่าพวกเย่หยวนด้วยถ่อยคาแสน

หยาบคายยิ่ง
เมื่อหญิงชรานางนัน้ เห็นสีหน้าของเย่หยวนที่มืดทมิฬหนักเข้า นางก็เร่ง

ตะโกนขึน้ แทรกทันทีว่า
“เจ้าหนูหยุดก่อน! ฉินเป่ ยอวี่เป็ นบุตรสาวสืบสายเลือดของตระกูลฉิน!

อย่าทาสิ่งใดโดยไม่คิด อาจตายโดยไม่ท่ีฝัง!”
แต่อย่างไรก็ตาม มันกลับสายเกินไปเสียแล้ว...
เพียะ!! เพียะ!! เพียะ!!
เสียงตบหน้าดังกระหึ่มทั่วโรงเตีย๊ มหลายชุดใหญ่จนแสบหูทกุ คน ในยามนี ้

ทุกคนรอบข้างต่างจับจ้องไปที่เย่หยวนด้วยแววตาแสนสั่นกลัว
บางคนถึงกับยกมือขึน้ ลูบหน้าตนเองเบาๆคล้ายแสบสัน ประดุจว่าเป็ น

พวกเขาที่โดนกระหน่าตบหน้าแทน
บนชัน้ สองของโรงเตีย๊ มเฟยหลานเงียบสงัดดุจป่ าช้า มีเพียงเสียงกระหน่า

ตบหน้าที่ยงั คงดังลั่นไม่หยุดหย่อน
เย่หยวนขึน้ ไปค่อมร่างของฉินเป่ ยอวี่ท่ีนอนเจ็บอยู่ พร้อมกระหน่าตบหน้า
เต็มแรงไม่ยงั้ มือ จนตอนนีใ้ บหน้าอันงดงามของนางกลับบวมชา้ เป็ นหัว
หมู จนจาหน้ามิได้แล้วว่าลูกหลานใคร
ทุกคนต่างพรูหายใจเย็นด้วยความหวาดกลัว ใจหายวูบแทบตกไปถึง
ตาตุม่ หาญกล้ากระหน่าตบหน้าคุณหนูตระกูลฉินได้ขนาดนี ้ หรือชาย
หนุ่มคนนีเ้ สียสติไปแล้ว?
“ในวัยหนุ่มสาวย่อมมีช่วงคึกคะนองกันทัง้ นัน้ ! เดิมทีขา้ เพียงต้องการสั่ง

สอนเล็กน้อย แต่เจ้าถึงขัน้ มีเจตนาชั่วช้าข่มขู่สหายข้า นี่กลับฝังลึกจนเป็ น
สันดานแล้ว! หากไม่ตบให้ปากฉีกเสียบ้าง คงไร้สมองคิดไม่ได้!”
เจอเหตุการณ์แบบนีเ้ ข้าไป เย่หยวนยังมีอารมณ์ทานอาหารอยู่ได้อย่างไร?
ความหิวก่อนหน้าพลันอันตรธานหายหมดสิน้
เย่หยวนโยนแหวนเก็บของที่ฉินเป่ ยอวี่ให้มาตอนแรกกลับไป และกล่าว
นา้ เสียงสุดเย็นชาขึน้ ว่า
“แม่นาง เป็ นถึงคุณหนูลกู ผูด้ ี แต่หดั ศึกษาเรือ่ งมารยาทเสียบ้าง เอาผลึก

ปราณเทวะที่ให้มาไปชดใช้ค่าเสียหายแก่โรงเตีย๊ มเฟิ งหลานซะ ส่วนที่
เหลือก็เอาไปซือ้ ยาทาแก้แผลบวมชา้ ”
เมื่อกล่าวจจบเย่หยวนก็พาทุกคนเดินจากโรงเตี๋ยมเฟิ งหลานไปทันที โดย

ไม่เหลียวหลังกลับมองอีกเลย
ตอนที่ 1362 เปล่าประโยชน์
ภายในโถงรับรองของตระกูลฉิ น ชายวัยกลางคนและชายหนุ่ ม
อีกคนกําลังนั่งเสวนากันอยู่ ในตําแหน่ งทีนั
่ ่ งของเจ ้าบา้ นและแขกผู ้
มาเยือน
้
ชายวันกลางกล่าวขึนอย่ างเคร่งขรึมว่า
้ เจ
“หลานผูท้ รงเกียรติ ครังนี ้ ้าทําให้ขา้ ผิดหวังนัก!”
ชายหนุ่ มสะดุง้ เฮือกและรีบกล่าวตอบทันที

“ถูก ต้อ งแล ว้ กลับ เป็ นหลานคนนี ้เองที่ใจร ้อนเกินไป! หลาน
คนนี ้เฝ้ าห่วงแต่เรืองแก
่ แ้ ค้นแทนน้องชาย แต่คิด ไม่ถึงเลยว่าพวก
่
หอมหาสมบัตเิ องก็เคลือนไหวแก ้ นกัน พวกนั้น
ท้ างได้ไวขนาดนี เช่
กลับ บรรลุ ขอ้ ตกลงกับ ฝ่ ายตํ า หนั ก เจา้ เมืองก่ อน! จึงเป็ นข า้ ที่ทุ บ
หินใส่เท้าตัวเองแทน!”
ชายวัยกลางคนเอ่ยเสียงเย็นกล่าวตอบว่า
“โอสถท้า ทายสวรรค เ์ ช่น นี ้ พวกหอมหาสมบัติไม่ มีท างขาย
ให้แก่ภายนอกแน่ นอน แต่จะรวบหัวรวบหางกินผลประโยชน์เพียง
ฝ่ ายเดียวได้นานเพียงใดกัน? ช่างเถอะ หวังว่าความอัปยศในครังนี ้ ้
จะขัด เกลาให้เจ า้ รอบคอบขึ น ้ กลับ ไปขยัน บ่ ม เพาะฝึ กปรือ ให้
มากกว่ า นี ้ ด้ว ยความเพี ย รของเจ า้ เจ า้ จะได้เลื่อนขั้นเป็ นศิ ษ ย ์
้
สังกัดสวรรค ์ในเร็วๆนี !”
https://novel-lk.blogspot.com/
่ ยน
ชายหนุ่ มทีได้ ิ ดังนั้นก็รบ
ี กล่าวตอบทันทีว่า
้ งใจฝึ
“หลานคนนี จะตั ้ กปรืออย่ างหนั ก! ขอบพระคุณอย่างยิ่ง
ท่านลุงฉิ น!”
ชายวัย กลางคนผู น ้ ี ้คือ ฉิ นหนานเทียน ประมุ ข ตระกู ลฉิ นรุ น
่
ปั จ จุ บ ัน ในขณ ะที่ ชายหนุ่ มอี ก คนก็ มิ ใ ช่ ใ ครอื่ นนอกเสี ย จาก
หวังซ่ง!
้ ความสําคัญต่อฉิ น
หากกล่าวอธิบายให้เขา้ ใจง่าย หวังซ่งผูน้ ี มี
หนานเที ย นเช่น กัน เขาสามารถพิ ช ต ิ ใจบุ ต รสาวของฉิ น หนาน
เทียนได้อย่างฉิ นเป่ ยหยางในสถานศึกษาหวูเมิ่ง ในตอนนี …หวั้ งซ่ง
ถือว่ามีศก ์ นลูกเขยตระกูลฉิ นอยู่ครึงหนึ
ั ดิเป็ ่ ่ง
นอกจากนี ้ความแกร่งกล า้ ของเขาก็ มิใ ช่ธ รรมดาทั่วไป เขา

ทะลวงขึนเป็้ นเซีย นอาณาจัก รปั จฉิ มพระเจา้ ช นปลายแล
้ั ว้ บุคคล
้ บว่ามีคุณค่าสําหรับตระกูลฉิ นอยู่บา้ ง
ระดับนี นั
แม้ตระกูลหวังจะทรงอิท ธิพล แต่น่ ั นก็แค่ภายในเขตเมืองหมิง
หยางและเคียงขา้ งเท่านั้น
ต่อหน้าตระกูลฉิ น ทีเป็่ นระดับขัวอํ
้ านาจแห่งเมืองหลวงหวูเมิง
กล่าวได้ว่าเทียบไม่ตด
ิ ฝุ่ น!
ภายในตระกูลฉิ น ไม่เพียงจะมีจํานวนยอดฝี มือมากมายพอๆ
กับ มวลเมฆบนน่ านนภา แต่ ส ถานะศัก ดิ ยั์ งถื อเป็ นจุ ด สู งสุ ด แห่ ง
่ กด้วย ทังยั
เมืองหลวงหวู่เมิงอี ้ งมีธุรกิจตระกูลฉิ นที่ครอบคลุมไปทั่ว
เมืองหลวง
ตระกูลหวังไม่มค ่
ี ่าพอทีจะอวดอ้
างต่อหน้าตระกูลฉิ นได้เลย
่
เมือสามารถสานสั มพันธ ์ใกลช
้ ด
ิ กับตระกูลฉิ นได้ อนาคตของ
หวังซ่งย่อมสดใสไร ้ขีดจํากัด
หากย้อ นกลับ ไปเมื่ อหนึ่ งปี ที่ แล ว้ เขาประสบความสู ญ เสี ย
อย่างหนักต่อหน้าเซียวเฟิ ้ ง ดังนั้นเขาจึงคิดแผนการหนึ่ งขึนมาได้
้
่
โดยการแจ ้งเรืองโอสถบ่ มเพาะปราณให้แก่ฝ่ายตําหนักเจ ้าเมือง
เพียงว่าแผนการที่เขาเตรียมไวอ้ ย่างรัดกุมนี ้ กลับต้องพังลงไม่
เป็ นท่ า เพราะเขาไม่ ท ราบมาก่ อนเลยว่ า ฝ่ ายหอ มหาสมบัติ จ ะ
บรรลุขอ้ ตกลงกับฝ่ ายตําหนักเจ ้าเมืองอยู่ก่อนแลว้
่
ข่าวทีเขาส่ งไปมิเพียง ไม่อาจสร ้างปัญหาให้แก่หอมหาสมบัติ
ใดๆได้เลย แต่ผลเสียกลับตกมาที่เขาแทน ทังหวั ้ งซ่งและเฉิ นหย่ ง
หนานต่างถูกให้พน้ จากตําแหน่ งหน้าทีที ่ ่ดํารงอยู่ และย้ายพวกเขา
่
กลับมาทีสถานศึ ่ งเดิม
กษาหวูเมิงดั
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมาแสดงความเคารพต่อฉิ นหนานเทียนก่อน
เป็ นอันดับ แรก เมื่อกลับถึงเมืองหลวงหวูเมิ่งหวังซ่งดํา รงตํ าแหน่ ง
รองเจา้ เมืองหมิงหยางในนามของสถานศึกษาหวูเมิ่ง ในท้ายที่สุ ด
เขายังคงเป็ นศิษย ์ของสถานศึกษาหวูเมิง่
่ ่หวังซ่งไม่เคยรู ้มาก่อนเลยก็คือ เย่หยวนเคยให้หยางรุยส่ง
สิงที
สาสน์ไปเตือนหอมหาสมบัตแิ ลว้ คราวหนึ่ ง โดยเย่หยวนต้องการให้
หอมหาสมบัตส ิ าขาเมืองหลวงหวู่เมิ่ง เขา้ ไปทําขอ้ ตกลงพร ้อมแบ่ง
ส่ ว นกํ า ไรให้แก่ ฝ่ ายตํ า หนั ก เจ า้ เมื อง นอกจากนี ้พวกเขายัง ต้อ ง
มอบโอสถบ่ มเพาะปราณ เพื่อเป็ นการสนั บ สนุ นฝ่ ายเจา้ เมืองอีก
ด้วย
่ านเทียนรับทราบเนื อความภายในสาสน์
เมือฟ่ ้ นี้ เขาก็เดินหน้า
่ ่น่ าขันที่สุดก็
ตรงเขา้ ไปทําขอ้ ตกลงกับฝ่ ายเจา้ เมืองโดยทันที สิงที
คือ หวังซ่งกลับไม่ต่างจากน้องชายมันเลย หลงตัวเองคิดว่าฉลาด
่ ดกลับยกหินทุ่มใส่เท่าตัวเองเสียได้
ทว่าท้ายทีสุ
“เอาล่ ะ เจา้ ออกไปเถอะ หยางเอ๋อกํา ลังรอเจา้ กลับมาอยู่นาน
แลว้ !” ฉิ นหนานเทียนเอ่ยปากกล่าวขึน้
้
“หลานคนนี ขอลา...” ้
หวังซ่งลุกขึนและกล่ าวลา
แต่ ในขณะที่ หวังซ่งกํ า ลัง จะหมุ น ตัว กลับ และจากออกไป จู่ ๆ
เขาพลันสะดุง้ เฮือกราวกับ เห็ นผี ได้มีสาวน้อยนางหนึ่ งผูม้ ีใบหน้า
้ ่งหัวหมูวงกรู
บวมชําดั ิ่ เขา้ มา
“ท่านพ่อ ขา้ ไม่อยากมีชวี ิตอยู่อก
ี แลว้ ! ฮือๆ...ฮือๆ... ขา้ อยาก
่ อไม่มห
ตาย! อวีเอ๋ ี น้าออกไปพบใครอีกแลว้ ในอนาคต!”
่
“อ-อวี...อวี ่ อ?”
เอ๋
หวัง ซ่งยื นตัว แข็ งทื่ อไปเกือ บหลายอึด ใจ ก่ อ นจะนึ ก ออกว่ า
สาวน้อยนางนี คื้ อใคร
้ ี่ กับ ชุด แพร

พินิ จ จากทรวดทรงโค้ง เว า้ พราวเสน่ ห ค์ ล า้ ยผู พ
ี หากมิใช่ฉินเป่ ยอวี?่
พรรณคุน้ ตา ยังเป็ นใครได้อก
เพียงว่า...ไฉนใบหน้าของนางถึงบวมเละเป็ นหัวหมูได้ขนาดนี ?้
คนลงมือมิใช่ว่าเสียสติไปแลว้ ?
ฉิ นหนานเทีย นมีบุ ต รสาวตอนอายุ มากแล ว้ ดัง นั้ นเขาจึง ให้
ความสําคัญกับพวกนางเป็ นอย่างยิง่ โดยเฉพาะกับฉิ นเป่ ยอวี่
เมื่อเห็ นนางมีสภาพแบบนี ้ เพลิงพิโรธพลันโหมปะทุ ขึนทั
้ นที
้ ่นว่า
และโพล่งกล่าวขึนลั
่ อ ใครมันกลา้ ตบตีเจ ้าจนเป็ นแบบนี ?!”
“อวีเอ๋ ้
ใบหน้าของนางถูกตบซะจนหนังกําพร ้าลอกฉี กเป็ นแผลเหวอะ

เห็ นเป็ นนํ ้ าหนองสีเหลืองคราบแห้ง หากมิใ ช่เพราะแพรพรรณสี
เหลืองที่บุ ตรสาวสวมอยู่ เป็ นประจํา ฉิ นหนานเทียนไม่มีท างจําได้
เลยว่านี่ คือลูกสาวตัวเอง
“มัน...มันเป็ นฝี มือของไอ้บ า้ นนอกนั้น! ฮึก ๆ..ฮึกๆ... ท่ า นพ่ อ
่ อ!”
ต้องลา้ งแค้นให้อวีเอ๋
ฉิ นเป่ ยอวีร่ ้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด ถึงพยายามเอ่ยถามนางเป็ น
เวลานาน แต่นางก็เอาแต่ราไห้ ่ํ พูดไม่เป็ นภาษา
สี ห น้ า การแสดงออกของฉิ น หนานเที ย นมื ด ลงทัน ใด เขา

ตะโกนขึนลั้ ่น…
“ย่าฮั่วอยู่ไหน! ไปเรียกมาหาขา้ เดียวนี

๋ ้
!”
ปรากฏว่าย่าฮั่วคือหญิงชรานางนั้น
โดยปกติแลว้ เวลาที่ลูกสาวของตนออกไปเที่ยวเล่นข า้ งนอก
ก็จะมีย่าฮั่วค่อยติดตามฉิ นเป่ ยอวีอยู่ ่ตลอด ทว่าคราวนี ที
้ ฉิ
่ นเป่ ยอวี่
ถูก ทุ บ ตีจ นสาหัส ย่ า ฮั่วไม่ ส ามารถให้อภัยตัว เองได้แม้ส กั นิ ดที่ มิ
อาจปกป้ องนางได้
ย่าฮั่วตรงเข า้ พบทันที แต่ สีห น้า กลับไม่ สูด้ ีนัก นางคุ กเข่ าลง
้
กับพืนและกล่ าวขึนว่้ า
“ท่ านประมุ ข โปรดลงโทษข า้ ด้วยเถิด ! วันนี ้ข า้ มิอาจปกป้ อง

คุณหนู ได้ ขา้ ไม่มีหน้าและสามารถมีชวี ิตอยู่ต่อไปได้แลว้ ! ไอ้เด็ ก
เหลือขอนั้นมีวิญญาณช วสองดาวช
่ั ั้
นปลายคอยปกป้ อง เราหญิง
ชรามิอาจเป็ นคู่มอื ได้เลย!”
คํากล่ าวของย่าฮั่วนี ้ราวกับ ไปเหยียบหางของหวังซ่งเข า้ เต็ ม
่ ยน
แรง เขาสะดุง้ เฮือกภายในใจอย่างลับๆเมือได้ ิ …
“วิ ญ ญ าณ ช ่ วสองดาว?
ั ไอ้เด็ ก เหลื อ ข องั้นรึ? ไม่ ...คงไม่
บังเอิญ ปานนั้ นแน่ นอน? เพราะวิญ ญาณตนนั้ นที่อยู่ ก บ ั เย่ ห ยวน
เป็ นเพี ย งวิ ญ ญ าณ ช ่ วสองดาวช
ั ้ั
นกลาง เพี ย งปี เดี ย วจะเลื่ อน
ระดับชนแลั้ ว้ ได้อย่างไร?”
หวังซ่ง พลางคิด ในใจกับ ตัว เองเมื่อกล่ าวถึงวิญญาณช วสอง
่ั
้
ดาว เสียวความคิ ดแรกเขานึ กถึงเย่หยวนในทันที
หากเป็ นคนธรรมดาทั่วไป ไม่ มีใครสามารถจับ วิญ ญาณช ่วั
สองดาวมาเป็ นผูร้ บั ใช ้ได้แน่ นอน
“หึ! ผูเ้ ป็ นนายเจียนตาย แต่ผูป ่ อถู ก
้ กป้ องกลับสบายดี! อวีเอ๋
ทําร ้ายเสียโฉม แต่เจ ้ากลับสุขสบายดี! เจ ้า...เจ ้าสมควรตายแลว้ !”
ฉิ นหนานเทียนระเบิดอารมณ์คาํ รามคลั่งอย่างโกรธเกรียว
้
สีหน้าการแสดงออกของย่าฮั่วถอดสีหนักพร ้อมกม้ ศีรษะอย่าง
ยอมจํา นน อย่ างไรก็ ตามแต่ นางน่ ะรึสบายดี? แค่ นี้นางก็บ อบชํา้
สาหัสทั่วกายาไม่ต่าง?
ทว่าขณะนั้นเองหวังซ่งกลับเอ่ยขึนแทรกว่
้ า
“ท่ า นลุ ง โปรดระงับ โทสะ ทางที่ ดี ที่ สุ ด ควรรับ ฟั ง นางให้จ บ
เสียก่อน”
จากนั้นย่าฮั่วก็เล่ าเหตุ การณ์ที่เกิดขึนทั
้ งหมดให้
้ ฟังพลางสั่น
กลัวอยู่ภายในใจ สีหน้าการแสดงออกของหวังซ่ง กล่าวได้ว่ายิงฟั ่ ง
่ าเกลียดขึนทั
ยิงน่ ้ นตา
ยิ่งได้ฟั ง รายละเอีย ดจากย่ าฮั่ว ทังวิ

้ ธกี ารพู ดของอีก ฝ่ ายและ
่
ผูค้ นตามทีมาด้ วย หวังซ่งกลา้ การันตีในทันทีวา่ นั้นคือ เย่หยวน!
่ อ!”
“ท่านลุง ขา้ พอจะทราบแลว้ ว่า...ใครเป็ นคนทําร ้ายอวีเอ๋
สีห น้า การแสดงออกของฉิ นหนานเทีย นแปรเปลี่ยนในทัน ที
“เจ า้ กล่ า วมาขนาดนี ้ ข า้ คงพอเดาได้ไม่ ย ากแล ว้ เป็ นไปได้
่
ไหมว่าจะเป็ นไอ้เด็กเหลือขอนามเย่หยวนทีเคยกล่ าวถึง?”
หวัง ซ่ ง หน้า ดู ข รึม เข ม ้
้ ขึ นหลายส่ ว น เขาพยัก หน้า อย่ า งไม่
อยากจะเชือเท่่ า ไหร่นัก ใครจะไปรู ้ว่ า ยามนี ้เย่ห ยวนจะมาที่เมือง
หลวงหวู่เมิ่งเช่นกัน แถมขึนชื ้ อว่ ่ าเป็ นศัตรูยงั หาเรืองบาดหมางกั
่ บ
่ ยวข
ทุกฝ่ ายทีเกี ่ อ้ งกับเขา กระทั่งน้องสะใภ้ยงั ถูกเย่หยวนทุบตีอย่าง
้
โหดเหียมจนเละเป็ นหัวหมู!
แต่นี่ก็นับเป็ นเรืองดี
่ เช่นกัน อย่างน้อยที่สุดฉิ นหนานเทียนก็มิ
อาจนั่งดูอยู่เฉยๆได้แลว้ ยามนี เตรี
้ ยมออกโรงมาอีกคน
“อวี่เอ๋ อ พ่ อ จะจับ ไอ้เด็ ก เหลื อ ขอนั้ นมาให้เจ า้ ทรมานเล่ น ดี

หรือไม่? ย่าฮั่ว พาอวีเอ๋
่ อกลับไปทายาพักผ่อนเสีย!”
้
ฉิ นหนานเทียนกล่าวขึนอย่ างหนักใจ
่ นเป่ ยอวีออกไป
เมือฉิ ่ ่ ความน่ ากลัว
สีหน้าฉิ นหนานเทียนยิงทวี
้
ขึนหลายส่ วน
“ไอ้เด็ ก เหลื อ ขอนั้ นเดิ น ทางมาที่ เมื อ งหลวงหวู เมิ่ ง มี ค วาม
เป็ นไปได้สูงว่า มันอาจเขา้ ร่วมกับหอมหาสมบัติอย่างเป็ นทางการ
แลว้ มีกลุ่มอิทธิพลอย่างหอมหาสมบัติคอยปกป้ องเช่นนี ้ กลับยาก
่ ดการมัน!”
ทีจะจั
ฉิ นหนานเทียนรู ้สึกปวดเศีย รหนั ก ยามนี ้เขาเองก็จ นปั ญญา
อี ก ฝ่ ายมิ ใ ช่ เด็ ก หนุ่ มทั่วไป เขาตระหนั ก ดี ว่ า มัน มี ห อมหา
สมบัตค ิ ่อยหนุ นหลังอยู่ ซึงนี ่ ่ หาใช่กลุ่มคนทีตระกู
่ ลฉิ นสามารถยั่วยุ
ได้เลย
แม้เขาจะเป็ นประมุ ข ตระกู ล ฉิ น แต่ ฉิ น หนานเที ย นก็ ย ัง ไม่ มี
่ บมือกับห่านเทียนได้เลย
คุณสมบัตเิ พียงพอทีจะรั
้ ่สามารถต่
ผูท ี ่ ก
อกรกับฟ่ านเทียนได้อย่ างสูสี คงมิใช่ใครอืนอี
แลว้ นอกจาก ชายชรารุน ่ ลายครามอย่างคนผูน้ ั้น
ฉิ นหนานเที ย นประเมิ น ส ถานการณ์ ท ั น ด่ ว นโดยไว แม้
อาณาจักรพลังของเย่หยวนจะค่อนขา้ งตํ่า แต่อาศัยโอสถบ่มเพาะ
ปราณ สถานะของเขาในหอมหาสมบัตก ิ ลับสูงมาก
หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...จะปล่อยให้ทุบตีไปโดยเปล่า?
่ ไปได้
ฉิ นหนานเทียนไม่สามารถมองขา้ มเรืองนี ้ โดยธรรมชาติ!
โรงเตี ๊ยมเฟิ งหล านเป็ นแหล่ ง รวมพ ยั ค ฆ ห ์ มอบมั ง กรข ด
เหตุ ก ารณ์ท่ีเย่ ห ยวนทุบ ตีฉิ นเป่ ยอวีจนสิ
่ ้
นสภาพกลายมาเป็ นหัว
หมูข นาดนี ้ต่ อหน้า ทุ ก คน วันถัด มา ผู ค้ นทั่วทังเมื
้ องหลวงหวู เมิ่ง
ย่อมรู ้กันหมดแน่
้
หากมิอาจระบายแค้นนี ออกไปได้ อนาคต ตระกูลฉิ นยังมีหน้า
่ อไปได้อย่างไร?
อยู่ในเมืองหลวงหวูเมิงต่
้ ยขึนว่
หวังซ่งขุ่นเคืองเย่หยวนเป็ นทุนเดิมอยู่แลว้ ยามนี เอ่ ้ า..
่
“ท่า นลุ ง รบกวนท่า นจําต้องจับ ตาดู การเคลือนไหวของหอม
หาสมบัติแลว้ ในระยะนี ้ ขา้ ไม่เชือว่
่ า มันจะหลบซ่อนตัวไปได้ตลอด
รอดฝั่ ง! ตราบ ใดที่ มั น ออกมา เรากลั บ มี ห ลากหลายวิ ธ ี ที่ จะ
จัดการ!”
เขารู ส้ ึ ก คับ แค้น ในใจอย่ า งมากที่ เย่ ห ยวนเป็ นดั่งเม่ น ที่ ไม่
สามารถสัมผัสตัวได้เลย สีหน้าการแสดงออกของฉิ นหนานเทีย น
น่ าเกลียดอย่างหาทีเปรี ่ ยบไม่ เขาพยักหน้าขณะกล่าวตอบไปว่า…
“ในตอนนี คงต้้ องเป็ นแบบนั้นไปก่อน!”
ตอนที่ 1363 เซียะจิ
่ งอวี
่ ๋
้
ทังตระกู ลฉิ นและหวังซ่ง ต่ างเฝ้ ากันผลัดเวรสังเกตการณ์อยู่
หน้าหอมหาสมบัตต ิ ลอดเวลา หวังให้เย่หยวนออกมาในเร็ววัน
่ แล ว้ ทว่ า เย่
แต่ พ วกเขาเฝ้ าสัง เกตการณ์ ม านานกว่ า ครึงปี
หยวนก็ไม่ยอมออกมาเสียที
หลังที่กลับจากโรงเตียมเฟิ
๊ งหลาน เย่หยวนก็เข า้ สู่การเก็บตัว
ก่ อ นการทดสอบ เย่ ห ยวนจํ า เป็ นต้อ งเพิ่ มเติ ม เสริม ความ
้
แข็งแกร่งขึนโดยเร็
ว
ยิ่งเขาทราบรายละเอีย ดการทดสอบมากเท่ า ไหร่ เย่ ห ยวนก็
้ กลั
รู ้สึกว่าการสอบคัดเลือกในครังนี ้ บมิใช่เรืองง่
่ ายเลยสักนิ ด เขา
เองรู ้สึกกดดันอย่างมากเช่นกัน
ภายในโลกแห่งศิลาจารึก บัล ลังก พ
์ ิภพ เขากํ าลังศึก ษาเพลง
่
ดาบเลืองสวรรค ์อยู่อย่างบา้ คลั่ง
นี่ คือสุ ด ยอดวรยุ ท ธ บ์ ่ มเพาะพลังของเซีย นเต๋ าสวรรค ท์ ี่สลัก
บันทึก อยู่ ในศิลาจารึก บัล ลังก พ ่ ่
์ ิภพ มันคือสิงที เย่ หยวนใน
อดีตไม่สามารถทําความเขา้ ใจได้เลยแม้สก ั นิ ดเดียว
ทว่าตอนนี ้ เย่หยวนที่สามารถหลอมสร ้างบัญญัติเทพแห่งถง
้
เที ย นขึ นมาได้ นี่ แสดงให้เห็ น อย่ า งช ด
ั แจ ง้ ถึ ง ขอบเขตความรู ้
ความเข า้ ใจอัน ไกลโพ น ้ ด ของเย่ ห ยวนในปั จ จุ บ น
้ ไร ้สินสุ ั ตัวเขา
้ อกว่าตนเองในอดีตไม่ รู ้กีร่ ้อยเท่ าพันเท่า ดังนั้ นแล ว้
ในตอนนี เหนื
่
วรยุทธ ์บ่มเพาะพลังอย่างเพลงดาบเลืองสวรรค ์จึงไม่เหมาะสมกับเย่
หยวนอีกต่อไปแลว้
เหตุท่เย่ ่
ี หยวนหยิบเพลงดาบเลืองสวรรค ้
์เขา้ มาศึกษา ทังหมด
ก็ เพื่อเก็ บ เกี่ยวผลประโยชน์บ างส่ วนและสร ้างเต๋ า แห่ ง ดาบที่เป็ น
้
ของเขาขึนมาเอง!
แม้ว่าวรยุทธ ์ต่อสูข
้ องเผ่ามังกรจะทรงพลัง แต่เย่หยวนก็ยงั รู ้สึก
ว่า ฤทัยแห่งฟ่ านจูห้ ลงของเขายังมีข อ้ จํากัดอยู่ในหลายจุด ในแง่
ความเสถียรยั่งยืน เขาควรสร ้างวรยุทธต่อสูท ี่ นของตัวเองไปเลย
้ เป็
่ี ด
จะดีทสุ
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจยืนหยัดด้วยสองเท้าและเรียนรู ้ศึกษาเต๋า
ปัจจุบนั ขอบเขตความเขา้ ใจของเย่ห ยวนค่อนข า้ งกวา้ งใหญ่
ไพศาลมากแลว้ แต่ในแง่ของศาสตร ์แห่งดาบกลับ หยุดนิ่ งมานาน
มากแลว้ เช่นกัน
วรยุ ท ธ ต ์ ่ อ สู แ้ ละเพลงดาบอั น ทรงพ ลัง อย่ า งยิ่ งในดิ น แดน
พฤกษานิ รน ั ดร ์ แต่ ก ลับ มิ ได้ท รงพลัง อย่ า งที่ คิ ด ในมหาพิ ภ พถง
เทียนแห่งนี ้
ท้ายที่สุ ด นี ้ ความแตกต่ า งระหว่ างดินแดนที่จอมเทพนิ รน
ั ดร ์
้ บมหาพิภพถงเทียน นั้นมีมากจนเกินไป
สร ้างขึนกั
ดินแดนพฤกษานิ รนั ดร ์ที่อยู่ในยุคเสือมโทรม
่ เต๋าและแนวคิด
้
ความเข า้ ใจกลับ มีข อ้ บกพร่องอยู่ แล ว้ ตังแต่ แรก ส่ งผลให้ว รยุ ท ธ ์
บ่มเพาะพลังและวรยุทธต่อสูไ้ ม่สมบูรณ์
“ท่ า น อา วุ โ ส เพ ล งด า บ เลื่ อง ส ว รรค ์นี้ ก ลั บ เต็ ม ไป ด้ ว ย
ขอ้ บกพร่องมากมายเหลือเกิน!”
่ มขื
เย่หยวนคลียิ ้ นเอ่
่ ยปากขึน้
“นั่นเป็ นที่แน่ นอน! แม้ว่าเพลงดาบนี จะมี

้ ตน้ กําเนิ ดมาจากศิลา
จารึกบัลลังก ์พิภพ แต่คนทีนํ ่ าไปดัดแปลงต่อยอดอีกที กลับมีความ
เขา้ ใจน้อยนิ ดดุจเสน้ ขนวัวเพียงหนึ่ งเสน้ ! หากเจ ้าบ่มเพาะฝึ กปรือ
ด้ว ยเพ ล งด าบ ชุ ด นี ้ ความ สํ า เร็ จ ข องเจ า้ จะค่ อน ข ้า งจํ า กั ด
มาก!” หวูเฉิ นกล่าว
“ความเขา้ ใจของขา้ ในปัจจุบน ั ต่อศาสตร ์แห่งดาบกลับตืนเขิ ้ น
เกิ น ไป ต่ อ ให้มี หุ บ เขาถงเที ย นจํ า ลองช่ ว ยอี ก แล ว้ แต่ ข า้ ก็ ไ ม่
สามารถหลอมสร ้างแห่ ง ดาบที่เป็ นของตัว เองได้เลย!” เย่ ห ยวน
้
กล่าวขึนอย่ างไร ้หนทาง
ในอดี ต ศาสตร ์แห่ ง ดาบของเย่ ห ยวนยัง เป็ นจุ ด สู ง สุ ด แห่ ง
ดินแดนพฤกษานิ รนั ดร ์อย่ างแท้จริง ขุมพลังพลานุ ภาพของเพลง
่ ก
ดาบในแต่ละกระบวนท่าช่างน่ าอัศจรรย ์ยิงนั
ทว่าตอนนี ้ เย่หยวนกลับเป็ นราวกับเด็กทารกทีเดิ
่ นโซเซไปมา
หวูเฉิ นกล่าวตอบว่า
“ดังนั้ นการที่เจ า้ เข า้ มาศึก ษาต่ อที่สถานศึก ษาหวูเมิ่ งจึงเป็ น
ทางเลือกที่ถูก ต้องแล ว้ ! สถานที่แห่งนั้ นคือแหล่ งรวมตัวของเหล่ า
้ ้ยัง มีว รยุ ท ธ ก์ ารต่ อสู ม
อัจ ฉริย ะ ทังนี ้ ากมายหลากแขนงที่เหล่ า ผู ้
อาวุโสรุน่ ลายครามทิงไว ้ ใ้ ห้ศก ึ ษา”
“ขา้ เองก็คดิ เช่นนั้น หวังว่าวรยุทธ ์ต่อสูข
้ องสถานศึกษาหวูเมิ่ง
จะไม่ทําให้ขา้ ผิดหวัง”
่ ที่ผ่านมา เย่หยวนฝึ กปรือจนสําเร็จเพลงดาบเลืองสวรรค
ครึงปี ่ ์
ในบทแรกได้อย่างสมบูรณ์แลว้
ในศาสตร ์แห่ งการต่ อสู เ้ อง เย่ ห ยวนก็ พ ัฒ นาตนเองจนถึง สู ง
จุดสูงสุดแห่งอาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนกลางแล ั้ ว้ เช่นกัน ติดเพียง
ปัญหาคอชวดเล็กน้อย เขาก็จะสามารถเลือนระดั ่ ั้
บชนไปได้
ตั้งแต่ อ าณ าจัก รพระเจ า้ ขั้นไป ระบบการบ่ ม เพาะพลัง บน
เส น
้ ทางแห่ งการต่อสูก้ ลับแตกต่า งจากเก า้ อาณาจัก รพลังชนช น ั้
สามัญโดยสินเชิ ้ ง สิงนี
่ เป็
้ นอะไรทีใหม่
่ มากสําหรับตัวเย่หยวน หาก
ใช่ ปั ญ หาคอข วดอย่ า งในอดี ต ที่ เคยพ บ เจอมา เข าจึ ง ไร ซ
้ ึ่ ง
ประสบการณ์ไม่สามารถจับจุดอะไรได้เลย
ยังโชคดีที่บัญญัติเทพแห่งถงเทียนเป็ นวรยุทธ ์บ่มเพาะพลังอัน
ท้าทายสวรรค ์ยิ่ง ปัญหาคอขวดทีเย่่ หยวนเผชิญพบกลับทะลวงฝ่ า
่
ได้ง่ายกว่าของคนอืนมาก
ในตอนนี ้ เขาเอื อมเตะถึ
้ ้ั
ง ประตู อ าณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช น
่
ปลายแลว้ มีโอกาสเลือนระดั
บชนได้ั้ ทุกเมือ
่
....
่ ด วันทดสอบก็มาถึง!
ในทีสุ
“พี่หยาง เย่ ค นนี ้ต้องขอขอบพระคุ ณ อย่ า งยิ่งที่ดู แลข า้ เสมอ
มา!”
เย่หยวนผสานมือคํานับให้หยางรุย
หยางรุยหัวร่อเบาๆและกล่าวว่า…
้
“เจ ้าเด็กคนนี ไฉนปากไม่ เป็ นมงคล? พวกเรามิได้แยกจากกัน
ไปไหน จากกันร ้อยลีสั ้ ก วันย่อมพบกันอีก แต่ขา้ เองก็ตอ้ งขอบใจ
่ ด้ ูแลใหญ่เช่นกัน!”
เจ ้าเช่นกัน หากไม่มเี จ ้าขา้ คงมิได้เป็ นว่าทีผู
้
เย่หยวนยิมและกล่ าวว่า
“ท่านสมควรได้รบั มันแลว้ พี่หยาง! ส่วนเรืองของหวางหรู
่ ยังไง
ก็ฝากท่านดูแลนางด้วย”
การทดสอบกินเวลานานมาก แถมหากถ้าผ่านได้แลว้ จะกลับ
ออกมาพบเจออีก คราก็ ไม่ รู ้ว่ า เมื่อใด คงไม่ เป็ นที่สะดวกนั ก ถ้า เย่
หยวนนํ าเหลียงหวางหรูไปด้วย จึงทําได้เพียงฝากนางไวก้ บ ั หอมหา
สมบัตเิ อาไวก้ ่อน
้
หยางรุยยิมและกล่ าวว่า
“เจ ้าวางใจได้เลย! ก่อนจากกันขา้ ขอให้เจ ้า...สอบไม่ผ่าน!”
่
เย่หยวนตัวแข็งทือไปช ่ั
วขณะก่ อนหัวเราะคิดคักออกมาทันที
้ งคงเอ่ยปากโน้มน้าวเย่หยวนทุกครังที
ชายคนนี ยั ้ ่มีโอกาส ไม่
ว่าอย่างไรเขาก็อยากให้เย่หยวนเขา้ ร่วมกับหอมหาสมบัติ
่
หลังจากรําลากั ้
นเสร็จ เย่ หยวนก็บีบจีหยกในมื อจนแตก ร่า ง
ของเขาอันตรธานหายไปทันที
้
จีหยกนี ้ รบั มาจากสถานศึกษาหวูเมิง่ เมือลงทะเบี
ได้ ่ ยนเขา้ ร่วม
การทดสอบเสร็จสิน้
ตราบใดที่ จี หยกแตก
้ ผู เ้ ข า้ ทดสอบรายนั้ นจะถู ก ส่ ง ไปยัง
่
สถานทีทดสอบโดยทั นที
การสอบเข า้ ในสถานศึก ษาหวู เมิ่งในแต่ ล ะครัง้ มัก มีผู ส้ มัค ร
จํ า นวนหลัก แสนปลายถึ ง ล า้ นคน ย่ อ มเป็ นไปไม่ ไ ด้เลยที่ จะมี
่
สถานทีใดสามารถรองรั บผูค้ นปริมาณขนาดนี ได้้
ดังนั้นสถานศึกษาหวูเมิ่งจึงต้องเปิ ดห้วงมิติขนเป็
ึ ้ นกรณี พเิ ศษ
่
เพือใช ้สําหรับการทดสอบโดยเฉพาะ
่
ส่วนเรืองการลงเบี ยนเขา้ ร่วมการทดสอบของเย่หยวน ทางหอ
่
มหาสมบัตไิ ด้เดินเรืองให้ ้ั
ทงหมดเสร็ จสรรพ
ทัศนี ภาพโดยรอบของเย่หยวนพร่ามัวหนัก ยามรู ้สึกตัวอีกทีก็
โผล่มาในห้วงมิตพ ้ ว้
ิ เิ ศษแห่งนี แล
“นี่ คื อ หมายเลขของเจ า้ จงรับ หมายเลขนี ้ ไปและหาที่ นั่ ง
่ ้ ห้ามก่อความวุ่นวาย
ดอกบัวของตัวเอง! หากยังไม่อนุ ญาตให้เริมสู
ใดๆเด็ดขาด! มิฉะนั้นโทษร ้ายแรง ฆ่าไม่ปราณี !”
้ นป้
ชายหนุ่ มคนนี ยื ่ ายไม้ให้ พร ้อมเอ่ยปากเตือนเสียงดังฟังชดั
เมื่อพินิจ จากชุด เสือผ้
้ าอาภรณ์ ชายหนุ่ มผูน
้ ี ้ควรจะเป็ นศิษ ย ์
ของสถานศึกษาหวูเมิง่
ไม่ว่าใครก็สามารถบอกได้ทน ั ที สายตาของชายหนุ่ มผูน ้ ่จับ
้ ี ที
จ ้องเย่หยวน ลว้ นเปี่ ยมไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม แต่ในความ
้
เป็ นจริง ชายคนนี มองทุ ้ ต่างกันเลย
กคนแบบนี ไม่
“ขอบพระคุณอย่างยิง่ ศิษย ์พีอาวุ
่ โส!”
เย่หยวนรับป้ ายไม้มาและกล่าวขอบคุณอีกฝ่ าย
ชายหนุ่ มผูน้ ้นหั
ั วเราะเล็กน้อยและกล่าวว่า
่ ้าสอบผ่านแลว้ ค่อยเรียกขา้ ว่า ศิษย ์พี่อาวุโส อีก
“หุหุ ยามทีเจ
้ ยงั ไม่สาย! ไปได้แลว้ !”
ครังก็
้ มั ค รคนอื่ นๆ
ในสายตาของเขา เย่ ห ยวนก็ เ ป็ นเหมื อ นผู ส
้ั
มือใหม่อาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนกลาง จัดอยู่ในชนช นทั้ั ่วไป ซึง่
่
น่ าเสียดายทีโอกาสสอบผ่ านช่างน้อยนิ ดนัก
ดังนั้นเขาจึงสนทนากับเย่หยวนอย่างไม่สุภาพเท่าไหร่
้
เย่ ห ยวนเพี ย งยิ มตอบและเดิ น ไปหาที่ นั่ งดอกบัว ที่ ตรงตาม
หมายเลขของเขา
้
เบืองหน้ าของเขาที่ ปรากฏอยู่ ปั จ จุ บ น
ั เป็ น ลานจัตุ ร สั ขนาด
มหึมาสุดลูกหูลูกตา กวา้ งขวางจนเรียกได้ว่ามองไม่เห็นจุดสินสุ ้ ด
และในลานจัตุ รสั นี ้ก็ เต็ มไปด้วยธารผู ค

้ นมากมาย พิ นิจ จาก
สายตามีไม่ต่ากว่
ํ าลา้ นคน
บนป้ ายไม้ของเย่หยวนเขียนว่า แนวนอน : 735 แนวตัง้ : 521
เย่ ห ยวนไม่ ล งั เลพร ้อมตรงเข า้ เสาะหาที่นั่ งดอกบัวหมายเลข
ดังกล่าวทันที
่ ่ งดอกบัวมีความกวา้ งความยาวประมาณหนึ่ งฉื่ อ กอปรขึน
ทีนั ้
ด้วยค่ายกลลวงตาเสมือนจริงชนิ ดหนึ่ ง
เย่หยวนนั่งลงบนนั้นและเริมขั
่ ดสมาธิทน
ั ที
“น้ อ งชาย เจ า้ ถู ก คนในตระกู ล บัง คั บ ให้ม าเป็ นตัว แถมใช่
ไหม?”
ยังไม่ทนั ได้ฝึกญาณทําสมาธิ จู่ๆก็มช ่ ่ งขา้ งๆเอ่ย
ี ายหุ่นท้วมทีนั
ปากเปิ ดหัวขอ้ สนทนากับเย่หยวนทันที
่ ่วยามดี
ยัง ไม่ ถึ ง ครึงช ั เหล่ า ผู ส้ มัค รหลั่งไหลเข า้ มามากขึ น้
่
เรือยๆ โดยส่วนใหญ่ทุกคนทีได้ ่ ทนัี่ ่ งแลว้ ลว้ นเริมจั
่ บกลุ่มพูดคุยกัน
ได้ยินเสียงของชายท้วมที่นั่ งข า้ งๆเอ่ ยถาม เย่ ห ยวนพลันหัน

มองทันทีอย่างอดมิได้
ั ว่ า ชายหุ่ น ท้ว มคนนี ้เป็ นคนที่ มี อ ัธ ยาศัย ดี เข า้ กับ
เห็ น ได้ช ด
ผูค้ นได้ง่าย มองเย่หยวนปั่นหน้างงอย่าชวขณะ ่ั ชายหุ่นท้วมกล่าว
้ มว่า
ต่ออย่างยิมแย้
่ ่งอวี๋จากเมืองเหอผิง เอ่ อ...อย่ ามองข า้ ด้ว ย
“ข า้ นามว่า เซียะจิ
สายตาเช่นนั้น ขา้ ก็ไม่รู ้เหมือนกันว่าไฉนท่านพ่อถึงตังชื ้ อข
่ า้ แบบ
้ นกัน หากให้ข า้ เดา ตอนข า้ อยู่ใ นครรภ ์ ท่ า นพ่ อคงคิด ว่ าได้
นี เช่
่
บุตรสาวกระมัง แหะ...แหะ... จะว่าไปเจ ้าชืออะไรรึ ?”
เย่ หยวนลอบขํ าเล็ก น้อยเมื่อได้ยินชายหุ่ นท้วมกล่า วแบบนั้ น
้ า
ก่อนกล่าวติบด้วยรอยยิมว่
“ขา้ นามว่าเย่หยวน”
่ ่ดูดีมาก ไม่เหมือนกับของขา้ ! โอ้
“ฟั งดูดี! ดู ดีจริงๆ! เป็ นชือที
ใช่แลว้ เจ ้าถูกบังคับมาเป็ นตัวแถมใช่หรือไม่?”
่ งอวี
เซียะจิ ่ กล่
๋ าว
“ตัวแถม?” เย่หยวนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ถูก ต้อง! ข า้ มิได้ดู ถู กเจ า้ แต่ด ว้ ยความแกร่งกลา้ ของเจ า้ ไม่
เกินสองสามวันแรกก็ตกรอบแลว้ หากมิใช่มาเป็ นตัวแถมจะมาเพื่อ
่ งอวี
อันใด?” เซียะจิ ่ กล่๋ าว
้
เย่ห ยวนเพีย งยิมตอบแต่ ่ ่งอวี๋พลาง
มิได้เอย่ อธิบายใดๆ เซียะจิ
กล่าวกับตัวเองว่า
“เฮ อ้ อ...แม้ข า้ จะแข็ งแกร่งกว่า เจา้ เล็ กน้อย แต่ เมื่อถึงวันที่ห้า
หรือหก ขา้ คงตกรอบตามเจา้ ไปแน่ นอน ขา้ ขอบอกเลย ใจจริงขา้
ไม่ อยากจะมาเลยสัก นิ ด แต่ ต าแก่ น้ั นดัน ขู่ข า้ ว่า หากไม่ ย อมมา
เขาจะหาหญิงสาวทีหน้ ่ าตาน่ าเกลียดที่สุดในเมืองเหอผิงมาให้ขา้ !
สวรรค ์ ไม่ฆ่าขา้ เลยเสียดีกว่ารึ?”
เย่ ห ยวนตระหนั ก ทีว่ า ชายหุ่ นท้วมคนนี ้คือตัว ฮาประจํา กลุ่ ม
่ ายนับเป็ นมิตรทีดี
แน่ นอน เขา้ กับคนอืนง่ ่ คนหนึ่ ง
่ าหรือหก? ท่านเป็ นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าชน
“วันทีห้ ้ั
ปลาย ไฉนถึ งประเมิ น ตัว เองว่ า อยู่ ได้ไม่ ก ่ีวัน รู ้สึก ว่ า รอบแรกคื อ
พลังสวรรค ์ กระมัง?” เย่หยวนเอ่ยถามอย่างฉงนใจ
ตอนที่ 1364 พลังสวรรค ์
“อืม ดูเหมือนเจ ้าจะรู ้อะไรมาบา้ ง แต่น่ ันกลับเป็ นเพียงเศษส่วน

เดียว!”
่ งอวี
เซียะจิ ่ จงใจกล่
๋ ้ ายเพือทํ
าวทิงท้ ่ าให้ดูน่าติดตาม
้
“โปรดชีแนะ!” เย่หยวนกล่าว
เขาทราบกัน ดี ว่ า การทดสอบจะมี ท ้งหมดสามรอบคื
ั อ พลัง
สวรรค ,์ สัง หารปฐพี และมายาลวงตา แต่ ล ะด่ า นมี ค วามสามารถ
เปี่ ยมล น
้ ในการกวาดล า้ งผู ค
้ นจํ านวนมากตกรอบได้ แต่ สํ า หรับ
รายละเอียดเชิงลึกกลับมิทราบ ไม่ว่าจะเป็ นเซียวเฟิ ้งหรือหยางรุยก็
้
ตาม โดยมิทราบว่าตังใจหรื ั้
อไม่ตงใจ ่
ทว่าพวกเขากลับหลีกเลียงที ่
จะอธิบายในจุดนี ้
เย่ห ยวนตระหนั กดีว่า พวกเรามีแรงจูงใจอย่างไรถึงเลือกที่จะ
ทําแบบนี ้ ซึงเขาเองก็
่ มไิ ด้บงั คับเช่นกัน
“ในการทดสอบแต่ละรอบจะสามารถคัดคนนับลา้ นได้อย่างไร?
ั้
ตัว กรองช นแรกที ่ ทรงประสิ ท ธิภ าพยิ่ ง ด่ า นพลัง สวรรค !์ คนที่
สามารถผ่ า นรอบนี ้ ไปได้ล ว้ นแต่ ต อ
้ งเป็ นยอดอัจ ฉริย ะในหมู่
อัจฉริยะ!”
อันที่จริงแล ว้ ผู ท
้ ่มี
ี คุณ สมบัติส่ วนใหญ่ ท่เข
ี า้ ร่ว มการทดสอบ
แต่เดิมก็ลว้ นเป็ นอัจฉริยะอยู่แลว้ ในโลกภายนอก แต่ การทดสอบ
้
แรกอย่ า งด่ า นพลัง สวรรค ์ ถู ก จัด ขึ นเพื ่ อคัด กรองและกวาดล า้ ง
่ อยประสิทธิภาพ!
เหล่าอัจฉริยะทีด้
ภายในใจของเย่หยวนปั่นป่ วนขึนทั
้ นควันและกล่าวว่า
้ ประมาณเท่าไหร่?”
“จํานวนผูต้ กรอบนี มี
่ งอวี
๋ าวขึนพร
้ ้ ดขมขืนว่
้อมรอยยิมสุ ่ า
“มากกว่าเก ้าในสิบส่วน! โดยทั่วไปแลว้ หลังเสร็จจากรอบนี ไป

้
กลุ่มคนที่ผ่านการทดสอบลว้ นแต่เป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระชน ั้
้ ด ไปเลย! ส่วนที่เหลือ
ปลาย หรือไม่ ก็อาณาจัก รปฐมพระเจา้ ขันสุ
่ านไปได้”
อย่าหวังทีจะผ่
เย่ ห ยวนที่ ได้ฟั งแบบนั้ นก็ ต ะลึงงันไปช ่วขณะ
ั เขาไม่ ค าดคิ ด
เลยว่า แค่อุปสรรคแรกจะหฤโหดได้ขนาดนี แล ้ ว้ !
ไม่ น่ าแปลกใจเลยที่ ชายหุ่ น ท้ว มคนนี ้บอกว่ า ตัว เขากับ เย่

หยวนมาทีนี ่ ่ เพือเป็
่ นเพียงตัวแถมเท่านั้น
“เช่นนั้นแลว้ ...ท่านจะยอมแพห้ รือไม่?” เย่หยวนเอ่ยถาม

ตะลึงก็ส่วนตะลึง แต่ความแน่ วแน่ ของเย่หยวนยังคงมั่นคงหนัก
แน่ นเช่นเดิม
สุด ท้ายนี ้ เขาก็ ย งั คงมั่นใจอย่ างมาก…ว่ าตนจะสามารถผ่ า น
ด่านแรกไปได้แน่ นอน!
่ านว่า พลังสวรรค ์ ฟั งดูอาจจะน่ ากลัว แต่อาณาจักรพลัง
ชือด่
ของผูเ้ ขา้ ร่วมการทดสอบทุกคนจะถูกบีบให้เท่าเทียมกัน แต่น่ ันก็
ยังมีชอ่ งว่างความแตกต่างบา้ งเล็กน้อย
ภายใต้กฎเกณฑ ์ในขอ้ นี ้ ในสายตาของเย่หยวนจึงไม่ต่างอะไร
กับสนามเด็กเล่นเลย!
ไม่ ว่ า เมือ งหลวงหวู่ เมิ่งจะทรงอานุ ภ าพน่ ากลัว เพีย งใด แต่ ก็
เป็ นไปไม่ได้เช่นกันที่จะมียอดเซียนอาณาจักรราชน ั พระเจา้ ในวัย
้
เท่านี โผล่ ออกมา
เย่ห ยวนที่ได้ดู ดซับเต๋าจากหุบเขาถงเทียนจํ าลองมาโดยตรง
ลืม ยอดเซีย นอาณาจัก รราช น ั พระเจ า้ ไปได้เลย ต่ อ ให้เป็ นยอด
เซียนอาณาจักรเทพถ่องแท้ ในแง่ของความลําลึ ้ กของเต๋า เขาเอง
่
ก็ไม่ลงั เลทีจะเที
ยบเคียงเช่นกัน
ดังนั้นแลว้ นี่ คือความมั่นใจทีสุ
่ ดทีเขายึ
่ ดเหนี่ ยวไว!้
เว น
้ เสีย แต่ว่ า เย่ ห ยวนจะพยายามฝ่ าฟั นด้วยตนเองเสีย ก่ อน
หากเกิดเหตุอน ั ใดที่ทําให้เขาตกสู่สถานการณ์จนมุมจริงๆ ยามนั้น
ค่อยเรียกใช ้ขุมพลังของหุบเขาถงเทียนจําลองก็ยงั ไม่สาย
หากเขาไม่ ส ามารถเอาชนะมันได้ด ว้ ยตนเอง คงจํ าเป็ นต้อ ง
โกง
้ ้ จะไม่ เหลื อ
เพราะเย่ ห ยวนทราบดี หากเขาตกรอบในครังนี
ความหวังอะไรอีกแลว้
เย่ ห ยวรรู ส้ ึ ก ได้ว่ า ชายหุ่ น ท่ ว มคนนี ้ ค่ อ นข า้ งเป็ นมิ ต รและ
น่ าสนใจยิง่ จึงเป็ นเหตุให้เอ่ยถามแบบนี ขึ ้ นมา
้
“แน่ นอนว่ าข า้ ไม่ คิด ที่ จะยอมแพ ต ้ ั้งแต่ ย งั ไม่ เริม

่ แต่ แม้ค วาม
แข็ ง แกร่งของข า้ จะสู ง กว่ า เจ า้ เล็ ก น้อย ทว่ า โอกาสผ่ า นเข า้ รอบ
กลับ แทบไม่ มี ใ นท้า ยที่ สุ ด อย่ า งไรก็ ต าม...ข า้ จะพยายามให้ถึ ง
่ ด!”
ทีสุ
่ งอวี
๋ าวขึนอย่
้ างไม่ทอ้ ถอย
้
“ด่านพลังสวรรค ์มีการจํากัดอาณาจักรพลังเอาไว ้ แต่น่ี ก็มิได้
หมายความว่ า ทุ ก คนจะเท่ า เทีย มกันโดยสมบู รณ์ หากผู ใ้ ดไร ้ซึง่
ความมุ่ ง มั่นคิ ด ประมาทกลับ พ่ า ยลงโดยง่ า ยเช่น กัน ! ข า้ คิ ด ว่ า
่
จุดประสงค ์ทีสถานศึ กษาหวูเมิ่งสร ้างด่านทดสอบนี ขึ
้ นมา
้ กลับมิได้
เฟ้ นหาแค่คนเก่ง แต่ตอ้ งการคนที่ไม่ยอ้ ท้อต่อความสินหวั ้ ง! เพราะ
ผูเ้ ขา้ ร่วมทดสอบโดยส่วนใหญ่กลัวตายและพ่ายแพ ้ จึงไม่กลา้ ทุ่ม
พลัง ท้า ทายสวรรค ์ นี่ เป็ นสาเหตุ ห ลัก ที่ พวกเขาถู ก กํ า จัด ทิ งไป
้
มิฉะนั้นด่านนี จะมี
้ ชอว่
่ื า พลังสวรรค ์ได้อย่างไร?”
่ งอวี
เซียะจิ่ จั
๋ บจอ้ งไปทีเย่
่ หยวนด้วยความประหลาดใจ ร่องรอย
้
สีหน้าของความสินหวั งค่อยๆจางหายไป เขาไม่คิดเลยว่า คํากล่าว
้
เหล่านี จะออกมาจากปากของเย่ หยวนจริงๆ
เยาวชนน้อยคนนี มี ้ อาณาจักรพลังตํ่ากว่าของเขา แต่กลับรับรู ้
และเขา้ ใจได้ถงึ อะไรบางอย่าง!
่ เจ
“สิงที ่ า้ กล่าวไปลว้ นถูกต้องแลว้ ! ขา้ จะไม่ยอมแพ!้ และไม่คิด
เช่นนั้นอีกแลว้ ! ข า้ จะพิสูจน์ให้ซวเอ๋
ิ่ อเห็ นว่า ขา้ ผูน ้ อสุภาพบุรุษ
้ ี คื
่ จริง!”
ทีแท้
่ ่งอวี๋กล่ า วขึนพร
เซียะจิ ้ ้อมเปลวไฟแห่ งความมุ่ ง มั่นที่ ลุ ก โชก
ช่วง
ได้ฟังปณิ ธานเช่นนี ้ เล่นเอาเย่หยวนเสียศูนย ์ชวขณะ
่ั มิทราบ
จะร ้องไห้หรือเสียใจดี
ในเวลานั้ นเอง ชายชราผู ห ้ นึ่ งเดิน ขึนเวที
้ ใ ห้ห น้า ลานจัตุ รสั
กวา้ ง พร ้อมตะโกนเสียงดังฟังชดั ออกมาหนึ่ ง
“เงียบ!”
้ างทรงพลังประดุจสายฟ้ าฟาด ทําเอาผูค้ นนับลา้ นใน
เสียงนี ช่
จัตุรสั สงบปากสงบคําในทันใด
“การทดสอบรอบทีหนึ ่ ่ ง พลังสวรรค ์ กําลังจะเริมแล
่ ้ อ
ว้ รอบนี คื
การทดสอบศาสตร ์แห่ ง การต่ อ สู ข ้ องพวกเจ า้ ! พลัง สวรรค จ์ ะ
หลั่งไหลเข า้ สู่ กายผ่ านที่นั่งดอกบัว หากใครไม่ส ามารถทนนั่งได้
ไหวก็จงบีบป้ ายไม้ในมือเจา้ ให้แตก และเจ ้าจะถูกส่งกลับไปยังทีเจ ่ า้
มาทั น ที แน่ นอนหากฝื นเกิ น กํ า ลัง อาจทํ า ให้ต ายได้เ ช่ น กัน !
อาณาจัก รพลังจะถูก จํ ากัดอยู่ ในค่า เฉลี่ย พลังสวรรค จ์ ะคงอยู่ใ น
ร่ายกายเจ ้าเป็ นเวลาสามสิบวันโดยไม่มีหยุดพัก นอกจากนี ยิ ้ งเวลา
่
ผ่านไปพลังสวรรค ์จะยิ่งแข็งแกร่งขึนเรื้ อยๆ!
่ เอาล่ะ อย่าหาว่าขา้ ไม่
เตือ น หากใครคิด ว่ า ตนเองไม่ ไหวแน่ นอนก็ จ งบี บ ป้ ายไม้ได้เลย
ในตอนนี !้ มิฉะนั้น...อาจถึงตาย!”
้ ี ้คล า้ ยค้อนยักษ์ห นัก พันล า้ นตันทุ บ
คํากล่า วของชายชราผูน
เขา้ ใส่กลางใจของทุกคน
โดยเฉพาะประโยคสุ ด ท้า ย คํ า เสีย งเน้น หนั ก ยิ่งบีบ คันหั
้ ว ใจ
ผูค้ นจนแทบหายใจไม่ออก
พลังสวรรค จ์ ะยิ่งแข็ งแกร่งขึนเรื
้ อยๆเมื
่ ่อนานวันเข า้ หากใคร
ฝื นเกินกําลัง จนไม่สามารถทนทานต่อพลังสวรรค ์ได้ไหว นั้นอาจ
ทําให้ถงึ ตายได้เลย
ดังนั้นทุกคําพูดของชายชราผูน้ ี จึ
้ งมิได้เกินจริงแต่อย่างใด
พลังสวรรค ์ทีว่่ าทรงอนุ ภาพเทียบเคียงกับอาณาจักรราชน ั พระ

เจ า้ การจะกํ า จั ด นั ก สู ร้ ะดั บ ตํ่ าเหล่ า นี ้ ด้ว ยร่อ งรอยพ ลั ง เพี ย ง
เล็กน้อย ช่างง่ายดายแค่พลิกฝ่ ามือเดียว
่ นนับบัดนี !”
“รอบพลังสวรรค ์เริมต้ ้
ทันทีท่ีเสีย งของชายชราผู น
้ ้ั นสินสุ
้ ดลง ขุมพลังมากปริมาณ
มหาศาลก็พวยพุ่งเขา้ สู่กายาของทุกคนในจัตุรสั ดั่งนํ ้าป่ าไหลบ่า
ความรู ้สึ ก เจ็ บ ปวดโฉบแล่ น ผ่ า นทั่วกายา ดั่งถู ก กระแสนํ ้ า
ั เซาะอย่างบา้ คลั่ง
เดือดระอุกด
กระนั้ นเองกระแสนํ ้ าเดือดในคราเริมแรกมิ
่ ได้ก ล า้ แกร่งอะไร
่ อาณาจักรพลังตํ่า
มากนัก นอกเหนื อจากผูเ้ ขา้ ร่วมการทดสอบทีมี
่ อกลับสามารถรับมือได้อย่างสบายๆ
ทีเหลื
เพียงว่ากระแสนํ ้าเดือดนี ยั
้ งคงโคจรไหลเวียนต่อเนื่ องไม่ หยุ ด
่ั
ความน่ ากลัว กลับ หาใช่ช วขณะ ้
แต่เป็ นเช่นนี และทวี ค วามรุนแรง
้
มากขึนตลอดจนวั ่
นทีสามสิ บ
ความรู ้สึ ก ชนิ ด นี ้คล า้ ยกับ การถื อกระเป๋ า ช่ว งต้นอาจยัง ไม่
่
รู ้สึกหนัก แต่เมือเวลาผ่ านไปไม่เพียงนํ ้าหนักของมันจะเพิ่มขึน้ แต่
ด้วยความอ่อนลา้ สะสม นี่ กลับยิงทวี ่ ความทรมาน
่ านไปแค่ครึงช
เวลาเพิงผ่ ่ วยาม
่ั ่ ใครหลายคนไม่สามารถ
ก็เริมมี
ทานทนได้อกี ต่อไป
เกณฑก์ ารเข า้ ทดสอบมีไม่ ก ี่ข อ้ หนึ่ งคืออายุ ต อ้ งไม่ เกินสอง
ร ้อยปี และสองต้องเป็ นเซีย นอาณาจักรปฐมพระเจ า้ ช นต้ ั้ นขึนไป
้
่ เ้ ขา้ ร่วมการทดสอบโดยส่วนมากลว้ นเป็ นเซียนอาณาจักรปฐม
ซึงผู
พระเจ ้าชนต้ ั้ นกันทังสิ
้ น้
บางคนเพิ่งอายุร ้อยปี ต้นๆ จุดประสงค ์เพื่อมาทดลองเสียงโชค

่
สร ้างประสบการณ์ประดับชวชี ่ ั วต
ิ
คนเหล่ า นี ้ยัง มี โ อกาสที่ สองให้แ ก ต
้ ัว ได้ใ นการทดสอบครัง้
ต่อไป
้
ร ้อยปี ถัด ไป ความแข็ ง แกร่งของพวกเขาย่ อมพัฒ นาขึ นไม่
มากก็นอ้ ย
“พร ๊วดดด!”
…
้ นกระอึก พ่ นเลือดออกมาต่ อเนื่ องไม่ ห ยุ ด
ณ ลานจัตุร สั มีผูค
ก่อนทีร่่ างของพวกเขาจะอันตรธานหายวับไปในเวลาต่อมา
เย่หยวนยังคงนั่งนิ่ งอยู่บนทีนั
่ ่ งดอกบัวโดยหาได้ไหวติงใดๆไม่
แม้เขาจะมิได้หยิบยืมขุมพลังจากหุบเขาถงเทียนจําลองมาใช ้
้ บไม่สามารถทําอะไรเย่หยวนได้เลย
แต่พลังสวรรค ์เพียงแค่นีกลั
ตลอดเสน้ ทางชีวิตที่เย่หยวนประสบพบเจอมา เขาผ่านความ
้ ถว้ น
เป็ นความตายมาแลว้ นับครังไม่
หากมองขา้ มเสน้ ทางการผจญภัยทีผ่่ านมาในดินแดนพฤกษา
นิ รนั ดร ์ แค่เพียงเผชิญหน้ากับห้วงอวกาศสุดบา้ คลั่งนั้น มันก็หาใช่
่ คนธรรมดาทั
สิงที ่ ่วไปจะจินตนาการได้แลว้
่ ้สําหรับทดสอบเหล่าเซียนอาณาจักรปฐมพระ
พลังสวรรค ์ทีใช
ี างทรงพลังอะไรขนาดนั้นได้เลย
เจ ้า ไม่มท
เย่หยวนประเมินตัวเองเป็ นอย่างดีแลว้ ในแง่ของประสบการณ์
้
เย่หยวนมิได้ดอ้ ยไปกว่าอัจฉริยะพวกนี เลย!
่ั
วันเวลาค่อยๆเลยผ่าน ประเดิมช วยามแรกของวั นที่สอง พลัง
สวรรค ท์ ่ี ไหลเวีย นทั่วร่า งกายของทุ น จู่ ๆ ก็ ท วีค วามแกร่งกร ้าวดุ
้
ร ้ายขึนกะทั นหัน
ภายใต้ผลกระทบในครังนี ้ ้ เสมือนคลื่นความโกลาหลขนาด
ยักษ์ถาโถมเขา้ ใส่กลางจัตุรสั ทันที
่ างอันตรธานหายไปในพริบตาต่อมา
อีกหลายพันหมืนร่
อย่างไรก็ตาม นี่ กลับเป็ นเพียงกลเด็กเช่นในสายตาเย่หยวน
คลื่นความโกลาหลนี ้ ยัง กระหนํ่ าซํ า้ กวาดล า้ งเหล่ า ผู เ้ ข า้
ทดสอบอย่างต่อเนื่ องจวบจนวันทีห้
่ าและหก!
ห้า วันแรกของการทดสอบ ก็ มีผู ต

้ กรอบมากถึ งสองแสนคน
แลว้ !
ส่วนสีหน้าของคนที่ยังเหลือรอดกลับเริมไม่
่ ค่อยสูด้ ีนัก ยามนี ้
หาได้สบายๆดั่งวันแรก
วันที่หกมาถึง เม็ ดเหงือชโลมชุ
่ ่ ทั่วทังหน้
ม ้ ่ งอวี
่ ๋
าผากของเซียะจิ
้ อยๆ
มากขึนเรื ่
อย่างที่เขาคาดการณ์ไวไ้ ม่ มีผิด เพียงวันที่ห้าหรือหกมันก็ถึง

ขีดกําจัดของเขาแลว้
“ลองหวนนึ กถึงให้ดี! เหตุใดท่านถึงอยากแข็งแกร่ง! จงยึดมั่น
สลักจําในสาเหตุน้นไว
ั ้ อุปสรรคแค่นี้ ท่านกลับยอมแพแ้ ลว้ รึ?”
ทันใดนั้นเองกลับมีสม
ุ ้ เสียงหนึ่ งดังขึนข
้ า้ งหูของเซียะจิ
่ งอวี
่ ๋
่
เมือเขาเหลื
อบมองไปทางต้นเสียง ปรากฏว่ามันคือเสียงของเย่
หยวน
เสี ย งนี ้ ข องเย่ ห ยวน เป รีย บ เส มื อ น กั บ ระฆั ง เตื อ น ใจเข ้ า
ปลอบโยนจิตใจของเซียะจิ ่ งอวี
่ ๋ ความตึงเครียดและกดดันก่อนหน้า
พลันคลายอ่อนลงในทันใด
่ อผุดขึนที
อิสตรีผงู ้ ดงามนามซิวเอ๋ ้ กลางใจของเขา
่
ตอนที่ 1365 เสียงคํารามของเจ ้าท ้วม
ยามที่คนๆ หนึ่ งมาถึง ขีด จํ ากัด มัก ยากยิ่งที่จะรวบรวมสมาธิ

กลับมาอีกครัง้
ก่อนหน้า ความมุ่งมั่นของเซียะจิ
่ งอวี
่ ถู๋ กลดทอนลงต่อเนื่ องจน
สับ สนไปหมดภายใต้ก ารกัด กร่อนของพลัง สวรรค ใ์ นกายา แล ว้
่ อได้อย่างไร?
เขาจะนึ กถึงซิวเอ๋
้
คํากล่าวของเย่หยวนคลา้ ยกลองยามเย็ นและระฆังยําใจ ปลุก
จิตวิญญาณทีหลั่ บใหลอยู่ของเซียะจิ
่ งอวี
่ ขึ
๋ นมา
้
แรงกัด กร่อ นของพลัง สวรรค ค์ ล า้ ยกับ การวิ่ง เมื่ อผ่ า นพ น

้
ช่วงเวลาทีรู่ ้สึกถึงขีดจํากัดเกินจะทานทนไหว ท่านจะพบว่าสุดท้าย
้ ยงั สามารถวิงต่
นี ก็ ่ อไปได้
อย่างไรก็ตาม ภายใต้พลังสวรรค ์อันรุนแรงขนาดนี ้ เซียะจิ

่ งอวี
่ ๋
ก็ไม่กลา้ ประมาทผลีผลามเช่นกัน
ั้
เขามุ่งสมาธิทงหมดไปที ่สิงยึ
่ ดเหนี ยวจิตใจและยังคงเชือมั
่ ่นใจ
่ ้นอยู่เสมอ ยามทีตนรู
สิงนั ่ ้สึกถึงขีดจํากัดอีกครัง้
เพียงว่ าเขาแอบตกใจมิได้เลยเมื่อเย่หยวนยังสามารถสงบนิ่ ง
อยู่ได้จวบจนตอนนี !้
เขาคิดว่า เย่หยวนถูกกําจัดออกไปนานแลว้
ท้า ยที่ สุ ด นี ้ ถึง คํ า พู ด จพฟั ง ดู ดี แต่ นั้ นมิ อาจแสดงให้เห็ น ถึ ง
ความแกร่งกลา้ ทีแท้ ่ จริง
ทว่าเมื่อครูฟ
่ ั งจากนํ ้าเสียง นี่ เห็ นได้ชดั ว่า ไม่เพียงเย่หยวนจะ
่
เหลือเรียวแรงมาพู ด แต่เรียกได้วา่ สติสตังยังคงครบบรรจบดี
่ ชี
สิงนี ้ ให้
้ เห็ นได้ชดั พลังสวรรค ์เพียงระดับนี กลั
้ บไม่เป็ นผลอัน
ใดต่อเย่หยวนเลย!
้ นเพียงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนกลาง
ชายหนุ่ มคนนี เป็ ้ั
จริงๆน่ ะรึ?
แม้จะมีการจํากัดอาณาจักรพลังเอาไว ้ ความแตกต่างในเรืองนี ่ ้
จึง ไม่ มี ผ ลมากนั ก ทว่ า อย่ า ลื ม ไปเสี ย อาณาจัก รพลัง ที่ สู ง กว่ า
สามารถบ่งบอกได้ถงึ แนวคิดและความมุ่งมั่นทีสู ่ งกว่าได้เช่นกัน
การทดสอบ ในครังอดี้ ต ที่ ผ่ า นมา มิ ใ ช่ ว่ า ไม่ เคยมี เซี ย น

ั้
อาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช นกลางเคยผ่ านเข า้ รอบแรก แต่ จํ า นวน
เหล่านั้นกลับน้อยราวกับขนของวิหกเพลิงอมตะ
ประมาณหนึ่ งพันปี ถงึ จะพบเห็นได้สก
ั คน
่ ่งอวี๋มิ ก ล า้ คิด เรืองของคนอื
เซียะจิ ่ ่นไปมากกว่ า นี ้แล ว้ ความ
มุ่งมั่นอันแรงกลา้ ของเขาค่อยๆถูกกัดเซาะนานเข า้ เรือยๆ ่ หากไม่
เร่งรวบรวมสมาธิให้ดเี กรงว่าอาจพลาดท่าไปโดยง่าย
้
บนเวที เบื องหน้ า จัตุ ร สั สองชายชราผู เ้ ป็ นประธานในการ
ทดสอบกําลังสนทนาพูดคุยกันในบางเรืองอยู่ ่
“ไม่รู ้เลยว่าท่านเจา้ เมืองคิด อะไรอยู่ ถึงอนุ ญาตให้อาณาจัก ร
้ั น กับ ชนกลางเข
ปฐมพระเจ า้ ชนต้ ้ั า้ ร่วมการทดสอบได้ มีปริมาณ
มากแต่ไร ้คุณภาพก็เปล่าประโยชน์!”
“นักสู ร้ ะดับตํ่ าที่สามารถทานทนต่อพลังสวรรค ์ได้ นี่ แสดงให้
เห็ นถึงความมุ่ งมั่นอันแรงกลา้ สิ่งนี ้เป็ นตัว การันตีค วามสํ าเร็จใน
อนาคตของพวกเขา บางทีความสําเร็จของเด็กเหล่านี อาจลํ ้ ้
าหน้ า
ไปไกลกว่าคนรุน ่ เราก็เป็ นได้!”
่
“เรืองนั ้ นก็ ใช่ว่ า จะเป็ นไปไม่ ได้ แต่ ห ากมองในภาพรวม เรา
ต้องใช ้กําลังคนและทรัพ ยากรปริมาณมหาศาลยิ่งในแต่ล ะครัง้ มี
เพชรในหมู่โคลนตมก็จริง แต่สิงที ่ ่เราออกเงินลงทุนไปกลับคุม้ แลว้
จริงรึ?”
“ในเมื่อท่า นเจา้ เมืองคิด ว่าคุม้ ค่า แลว้ จะคิดมากให้หนั กเศีย ร
่ นใด?”
เพืออั
้
สองชายชราเหล่านี พบเจอเหล่ ้ ถว้ น
าอัจฉริยะมาแลว้ นับครังไม่
ั้ น และช นกลางทั
นั ก สู อ้ าณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช นต้ ้ั ่ วไปกลับ ไม่ มี
คุณสมบัตใิ ห้ทงคูั้ ่เหลียวมองได้เลย
ต่อให้มีเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ า้ ช นต้ ้ั นและช นกลางผ่
้ั าน
ไปได้ แต่ถึงแม้พ วกเขาจะมีศ กั ยภาพซ่อนอยู่ภายในตัว ทว่ าหาก
ไม่สามารถนํ าออกมาใช ้ได้เต็มที่ นั้นก็ไร ้ประโยชน์อยู่ดี
คนที่มีทงศั
้ั ก ยภาพและตระหนักรู ้ถึงศักยภาพนั้นดีกลับมีน้อย
่ ด
กว่าทีคิ
่
แต่ละวันทีเลยผ่ ่
าน ผูค้ นในลานจัตรัสก็ลดจํานวนลงเรือยๆ
้ ช ้าลงเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ความเร็วในการกําจัดผูค้ นทิงก็
เมื่อผู ท
้ ดสอบสามารถฝ่ าฟั นอาทิต ย ์แรกๆมาได้ ความมุ่ ง มั่น
ของพวกเขากลับเป็ นอะไรที่แกร่งกลา้ มากขึน ้ การให้พวกเขายก
้ บเป็ นเรืองยากมาก!
ธงยอมแพใ้ นเวลานี กลั ่
ทันใดนั้นเอง ใครบางคนเริมทนไม่
่ ไหวอีกต่อไป เสียงกรีดร ้อง
ดังลั่นกังวานทั่วจัตุรสั สุดเวทนายิง่
ทว่ า คนนี ้ค่ อ นข า้ งแตกต่ า งจากครังก่ ้ อ นๆ เขาอาเจีย นเป็ น
เลื อ ดอย่ า งบ า้ คลั่ง เสี ย งกรีด ร ้องครํ่าครวญดู ส ยดสยองมากขึ น ้
่
เรือยๆ สีหน้าซีดขาวหนักแต่ก็ยงั อาเจียนต่อเนื่ องไม่หยุดเสียที
่ ดนี ้ เขาก็หยุดหายใจลงไปทังแบบนั
ในท้ายทีสุ ้ ้น
้ อ หน้ า ต่ อ ตาทุ ก คน ทํ า ให้พ วกเข า
เหตุ พ ลิ ก ผั น เกิ ด ขึ นต่
ประหลาดใจอย่างมาก
ยามนี ้ความตึ งเครีย ดของทุ ก คนล น ่ ยนสติแตก เห็ นคน
้ ปรีเจี
ตายต่อหน้าต่อตาพลันเกิดอาหารหวาดกลัวฉับพลัน บางคนถึงขัน ้
บีบป้ ายไม้แตกคามือในอึดใจต่อมา
จํานวนคนอีกกลุ่มใหญ่อน
ั ตรธานหายไปในพริบตา!
การทดสอบรอบพลัง สวรรค น ์ ี ้ มิ ได้แ ยกผู ท
้ ดสอบออกจาก
้ า ทุกสิงอย่
สัมผัสทังห้ ่ างทีเกิ
่ ดขึนในจั
้ ตุรสั ลว้ นมองเห็นและได้ยน
ิ
ในที่สุ ด พวกเขาก็ ต ระหนั ก ได้ท น
ั ที สิ่งที่ชายชรากล่ า วเตือน
ก่อนหน้ากลับหาได้เกินจริงไม่!
มีคนตายจากการทดสอบจริงๆ!
ณ ปัจจุบน ่ ่สิบสาม จิตวิญญาณที่ลุกโชกช่วงของเซียะ
ั วันทียี ่
่ แทบแตกสลายเป็
๋
จิงอวี ่
นเสียงๆแล ว้
ทัน ที ท่ี เห็ น เหตุ ก ารณ์ ไ ม่ ค าดคิ ด เกิด ขึ นตรงหน้
้ า เขาพลัน
กระช บ
ั ป้ ายไม้กํา แน่ นในมือโดยมิรู ้ตัว ความอดทนในขณะนี ของ ้
เขาได้มาถึงขีดสุดแลว้
“ไม่ ไหว! ข า้ ไม่ ไหวแล ว้ ! หากฝื นต่ อไปข า้ ได้ต ายเหมือนคน
นั้นแน่ ! สามารถยืนหยัดได้ถงึ ขนาดนี นั ้ บว่าน่ าภูมใิ จยิงแล
่ ว้ !”
้ งคงสะท้อนกึงก ้องอยู่ในใจจของเซียะจิ
วาจาประโยคนี ยั ่ งอวี
่ ไม่
๋
่
เสือมคลาย
“จะยอมแพ ต ้ รงนี ้ ? ท่ า นเพี ย งกํ า ลัง หาเหตุ ผ ลรองรับ ความ
ลม้ เหลวเท่านั้น! น่ าประทับใจมากนักรึท่ต้ ี องตกม้าตายตรงนี ้ เหลือ
อี ก แค่ เจ็ ด วัน เท่ า นั้ น! หากผ่ า นไปได้ ท่ า นคื อ สุ ภ าพบุ รุ ษ อย่ า ง
แท้จ ริง! หรือจะหลงงมงายกับ คํ า ปลอบใจปลอมๆต่ อไป? เช่นนั้ น
ท่านก็สมควรเป็ นสตรีเพศดั่งชือแล ่ ว้ กระมัง?”
ในขณะที่เซียะจิ
่ งอวี
่ ๋กําลังจะบีบป้ ายไม้ในมือให้แตก ทันใดนั้น
้ กครัง้
เสียงของเย่หยวนก็ดงั ขึนอี
่ ่งอวี๋ ได้ยิ น แบบนั้ นพลัน สุ ดุ เงเฮื อ กและตะโกนลั่นสวน
เซียะจิ
ตอบทันที
่ งอวี
“บิดาเจ ้าเถอะ! ขา้ มิใช่สตรีเพศ! ขา้ ,เซียะจิ ่ ๋คือสุภาพบุรุษผู ้
ยืดหยัดและกลา้ หาญ! อีกแค่เจ็ดวันเองมิใช่ร?ึ เช่นนั้นขา้ จักแสดง
่
ให้เจา้ เห็ นเองว่ า ข า้ แข็ ง แกร่งเพีย งใด! อาซิว,จงดู ข า้ เอาไว ้ ข า้ นี่
แหละยอดชายเหนื อบุรุษ!”
้ งสนั่นไปทั่วทังชานจั
เสียงคํารามของชายท้วมผูน้ ี ดั ้ ตุรสั กวา้ ง
ทุ ก คนพลัน ได้ยิ น แบบนั้ นต่ า งเหลี ย วหลัง หัน มอง มุ่ ง ความ
สนใจเขา้ ใส่ทน
ั ทีอย่างอดมิได้ ได้ฟังเสียงโหยร ้องคลา้ ยปลุกกระตุน ้
จิตวิญญาณพวกเขาได้ก็จริง ทว่าท้ายที่สุดหลายต่อหลายคนกลับ
มาถึงขีดกําจัดแลว้ ไม่สามารถอดทนอดกลันได้ ้ อกี ต่อไป พวกเขา
บีบป้ ายไม้แหลกคามือทีละคนสองคนหาบวับไป
แม้กระทั่งเย่หยวนเองก็แทบจะทนไม่ไหวแลว้ เช่นกัน
แต่โชคยังดี จากประสบการณ์เป็ นตายมากมายที่เคยประสบ
เขายังลูกฮึดตระเตรียมไวอ้ ีกเยอะ ถึงทรมานเพียงใด แต่ยงั ไม่หยุด
หายใจก็นับว่าสบายดีอยู่
่ งอวี
อย่างไรก็ตาม เสียงตะโกนของเซียะจิ ่ ๋ ทําเอาสองชายชรา
บนเวทีสะดุง้ เฮือกด้วยความตกใจจนอดเหลียวมองมิได้เช่นกัน
“เอ๊ะ? เจ ้าเด็กร่างท้วมนั้น เห็ นว่ามิทน ้
ั ไรก็ทนไม่ไหวแลว้ ตังแต่
่
วันแรกๆ เหลือเชือโดยแท้ ี่ งทนอยู่ได้จวบจนตอนนี ”้
ทยั
“ฟู่ วว...นี่ มันมาถูกต้อง!”
้ ก็ปกติดีมใิ ช่ร?ึ เขาเป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าชน
“หืม? ้ั
ปลาย หากตัดความใจเสาะออกไป ก็ควรทนได้จนบัดนี น่้ ะถูกแลว้ !”
่ ่ขา้ งๆสิ! น่ าเหลือเชือ่
“ขา้ มิได้หมายถึงเขา! ลองดูเด็กหนุ่ มทีอยู
เกินไปแลว้ !”
ั้
“ห่ะ? อาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนกลาง? ขา้ ...ขา้ มิได้ตาฟาดไป
้ั
ใช่ไหม? อาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนกลางยั งสามารถทนได้จวบจน
ตอนนี ?้ น้อยครังจริ
้ งๆทีได้
่ เห็น!”
“ไม่ ใ ช่ แ ค่ นั้ น! เจ า้ สัง เกตเห็ น สี ห น้ า การแสดงออกของเขา

หรือไม่? สีหน้ายังคงสงบเยือกเย็น ราวกับพลังสวรรค ์นี กลั ้ บไม่มผ
ี ล
อะไรกับเขาเลย!”
่ แม้นในอดีตจะเคยพบเห็ นอาณาจักรปฐม
“เหลือ...เหลือเชือ!
ั้
พระเจ า้ ช นกลางเหลื อรอดจนถึงบัด นี ้อยู่ บ า้ ง แต่ ไม่เคยมีใครที่จะ
้
สงบเยือกเย็นเฉกเช่นเด็กคนนี มาก่ อน!”
้ า้ เห็นหรือไม่? บริเวณใกลๆ้ สองคนนั้นกลับเหลือ
“นอกจากนี เจ
คนไม่ ม ากแล ว้ เมื่ อครู ก ่ ่ อ นที่ เจ า้ เด็ ก ร่า งท้ว มตะโกนลั่นออกมา
คลา้ ยว่าเขากําลังสนทนากับใครบางคนอยู่! หรือเป็ นไปได้ไหมที... ่
เด็กหนุ่ มคนนั้ นที่อยู่ข า้ งๆจะเป็ นคนกล่าวกระตุ น ้ จิตวิญญาณของ
อีกฝ่ ายลุกโชนอีกครัง?” ้
้
ทังสองสบตากั นไปมา ต่างฝ่ ายต่างฉายแววความประหลาดใจ
ออกมาอย่างปกปิ ดไม่อยู่
้ั
เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนกลางสามารถรั บมือได้กบ
ั พลัง
่ ่สิบสามได้อย่างสบายๆ ถึงขันที
สวรรค ์ในวันทียี ้ ว่่ ามีเวลามากพอมา
่
กล่าวกระตุน้ คนอืนให้ อย่ายอมแพไ้ ด้!
ความมุ่งมั่นระดับนี น่้ ากลัวเกินไป!
่ มทียงั มีผเู ้ ขา้ ร่วมทดสอบเหลือประมาณหลายหมืนคน
แต่เริมเดิ ่
เห็ น จะได้ ดั ง นั้ นชายชราทั้ งสองจจึ ง มิ ท ั น สั ง เกตเห็ น เย่ ห ยวน
่ งอวี
กับเซียะจิ ่ ๋
่ ่งอวี๋ จึง สามารถ
อย่ างไรก็ ต าม เพราะเสี ย งตะโกนของเซียะจิ
ดึงดูดความสนใจของทุกคนได้เป็ นผลสําเร็จ
มิใช่แค่ส องชายชราหรือผูเ้ ข า้ ร่วมการทดสอบที่เหลือ แม้แต่
เหล่าศิษย ์ของสถานศึกษาที่เป็ นเจ ้าหน้าทีดู
่ แลการทดสอบ ต่างมุ่ง
ความสนใจมาทีเซี ่ ยะจิ
่ งอวี
่ เช่
๋ นกัน
ทันใดนั้นเอง ศิษย ์คนนั้นที่เป็ นคนแจกป้ ายไม้ให้เย่หยวนพลัน

้ั
เหลีย วพบเย่ ห ยวนโดยมิ ต งใจ แต่ น้ั นทํ า เอาเขาจ อ้ งเขม็ ง มองเย่
หยวนไม่ ล ะสายตา ทั่วทั้งใบหน้า เปี่ ยมไปด้ว ยความตกตะลึ งเกิน
พรรณนา
“เป็ นอะไรไปเจียนเฉิ น? ตกใจราวกับสมบัตมิ ช
ี วี ต ้
ิ จิตใจขึนมา?
เจา้ อ้วนท้วมคนนั้นแม้จะมิได้แข็งแกร่งอันใดนัก แต่ทนอยู่ได้จนถึง
ขนาดนี กลั ้ บมิใช่เรืองง่
่ ายเลยจริงๆ”
ยังมี ศิษ ย อ์ ีก คนที่ อยู่ ข า้ งๆ เมื่อเห็ น สีห น้า การแสดงออกของ

่
เจียนเฉิ นเปลียนไป เขาก็อดเอ่ยถามมิได้
พวกเขาสองคนนี ต่ ้ างเป็ นศิษย ์ชนในด้
ั้ ้ ่ คนหนึ่ งนาม
วยกันทังคู
้
ว่าเจียนเฉิ น ส่วนอีกคนซ่งฟาง ทังสองคื อศิษย ์ค่ายปฐพี
เจียนเฉิ นเหลือบมองเขาปราดหนึ่ งก่อนกล่าวว่า
“อาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนปลายยั ้ั งสามารถทนอยู่ได้จวบจน
้
ตอนนี หาใช่ ่
เรืองแปลกอั นใด ทว่าอาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนกลาง ้ั
ที่ยังรอดชีวิตจนบัดนี ได้้ ต่างทําให้ผูค ้ นตกตะลึงอย่างแท้จริง! เจ า้
เห็ น เด็ ก หนุ่ มอีก คนที่ อยู่ ข า้ งๆหรือไม่ นั้ นแหละเป็ นคนที่ ข า้ บอก
ตอนที่ขา้ แจกป้ ายไม้ให้เขา เขาดันเรียกขา้ ว่าศิษย ์พี่อาวุโส ตอน
นั้นขา้ นี่ แหละดูถูกเด็กคนนี สุ ้ ดหัวใจ! แต่ไม่คิดไม่ฝันแม้สก
ั นิ ด เขา
ยังทนอยู่ได้จนถึงตอนนี จริ ้ งๆ!”
ที แ รกซ่ ง ฟางยัง ไม่ ท ัน สัง เกตเห็ น ยามนี ้ ได้ยิ น อี ก ฝ่ ายเอ่ ย

อธิ บ าย คู่ ส ายตาพ ลั น เข า้ จั บ จ อ้ งไปที่ เย่ ห ยวนทั น ที อ ย่ า งอด
ประหลาดใจมิได้เช่นกัน
“เดี๋ยวก่ อน! ข า้ มิยก
ั รู ้ว่า เจ า้ เองก็ เคยสายตาฝ้ าฟางขนาดนี ้!
พินิ จ จากรูป การณ์เขายัง ดู ส บายๆหาได้ท รมานเหมือ นคนอื่นไม่
รอบพลังสวรรค ์ไม่สามารถเขียเด็ ่ กคนนี ตกรอบได้
้ แน่ ! แต่ขา้ เองก็
ไม่ม่นใจนั
ั กว่าเขาจะได้กแต้ ี่ ม”
้
ซ่งฟางกล่าวขึนพร ้อมเสียงหัวเราะ
ตอนที่ 1366 ในทีสุ
่ ดก็จบลง!
“ครบสามสิบวัน! หากต้องการยอมแพก้ ็จงกล่าวออกมา บัดนี ้

พวกเจา้ ผ่านการทดสอบแรกแลว้ ส่วนผูใ้ ดคิดท้าทายหรือทดสอบ
้ บด
ตัวเองต่อก็จงอยู่! ตังแต่ ้ นต้นไป หากพวกเจ ้ายังสามารถทน
ั นี เป็
อยู่ได้จะได้รบั แต้มพิเศษจากทางสถานศึกษา หนึ่ งวันต่อห้าแต้มไม่
มีเพดานนับวันสินสุ้ ด!”
คํ า กล่ า วนี ้ ของชายชราเปรีย บดั่งเสี ย งจากสวรรค ข

์ องใคร
หลายๆ คน พวกเขาลุกขึนจากที ้ ่นั่งดอกบัวทันทีดว้ ยความโล่งอก
สุดหัวใจ
่ งอวี
เจ ้าท้วมเซียะจิ ่ กระโดดลุ
๋ ้
กพรวดขึนมา พร ้อมกระทืบเท้าไป
่ น ก่อนลั่นหัวเราะเดือดขึนว่
มาอย่างตืนเต้ ้ า
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ไม่คด ่ งอวี
ิ ไม่ฝัน ขา้ ,เซียะจิ ่ ผู
๋ น ้ านรอบแรกไปได้
้ ี จะผ่
จริงๆ! ขา้ ทําได้!”
้ นขึนและกล่
ชายชราบนเวทีพลันขมวดคิวย่ ้ าวไปทางเจา้ ท้วม
ว่า
“คนที่ผ่ านเข า้ รอบห้ามส่ ง เสีย งรบกวนคนอื่น! มิฉ ะนั้ นจะถู ก
์ นที!”
ตัดสิทธิทั
่ งอวี
่ ๋เสมือนดั่งลู ก โป่ งที่พองตัวและยุ บ ลงในบัด ดล เขา
้ ทดสอบอย่
ค่อยๆออกจากพืนที ่ างระมัดระวัง
แค่สามสิบวันก็ทําให้ผูเ้ ขา้ ทดสอบมากกว่าลา้ นคนเหลือเพียง
่ี นคนในพริบตา!
ไม่กพั
้ กจัดว่าน่ ากลัวอย่างมาก
อัตราในการคัดออกชนิ ดนี ถู
หลังจากที่ชายชราเอ่ ยปากกล่า วเตือนดังลั่น ทุก คนก็เร่ง หุ บ
ปากไม่ส่งเสียงดังอันใดอีกเลย
สําหรับคนส่วนใหญ่ ความอดทนของพวกเขามาถึงขีดกําจัด
มานานแล ว้ หากยั ง ฝื นต่ อ ไปกล่ า วได้ว่ า สามารถตายได้ทุ ก
่
เมือ
่ าทายต่อเกรงว่าจะเสียงเกิ
หากคิดทีจะท้ ่ นไป
หลัง จากกลุ่ ม คนส่ ว นใหญ่ ถ อนตัว ไม่ คิ ด ยู่ ท า้ ทายต่ อ ลาน
จัตุรสั อันกวา้ งใหญ่จงึ ว่างเปล่าในทันตา
้ อผูค้ นประมาณสีถึ
ภายในลานตจัตุรสั นี เหลื ่ งห้าร ้อยคนเท่านั้น
้ั
“เจา้ หนู อาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนกลางนั้นถึงกับเลือกอยู่ต่อ!
แต่มอ
ิ าจทราบได้เลยว่าจะอยู่ได้นานสักแค่ไหน!”
้ วัน ที่สามสิ บ ไป พลังสวรรค จ์ ะยิ่งทวีค วาม
“หลัง จากผ่ า นพ น
รุ น แรงมากขึ ้นเป็ นหลายเท่ า ตั ว ! ส ถิ ติ ที่ ดี ที่ สุ ด สํ า หรับ เซีย น
้ั
อาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนกลางอยู ี่ าสิบแต้ม! ขา้ คิดว่าเด็กคนนี ้
่ทห้
่
คงอยู่ได้ถงึ วันทีสาม”
“อื ม มาตรฐานค่ อ นข า้ งสู ง ! ข ้า อยากรู จ้ ริง ๆว่ า ใครจะได้
ครอบครองทําเนี ยบดาวเด่นในการทดสอบครังนี ้ !” ้
่
“ยากทีจะบอก! ฉิ นส่าวแห่งตระกูลฉิ น, ซูเยว่ฉางแห่งตระกูลซู,
วูหยางแห่งตระกูลวู ตลอดจนเหล่าศิษย ์สาวกจากเมืองใหญ่อีก ทุก
คนล ว้ นเป็ นตัวเต็ง ! ความแข็ง แกร่งของพวกเขาสูสีจนไม่ รู ้เลยว่ า
ใครเหนื อกว่าใคร!”
สองชายชราสนทนาคาดเดาถึ ง การทดสอบในครังนี ้ ้ อย่ า ง
ดุ เดือดตื่นเต้น กลับ กลายเป็ นว่ า การต่ อสู ท
้ ่ีแท้จ ริงเพิ่ งจะเริมต้
่ น
เท่านั้น!
แต้มที่ได้รบั หลังจากนี ้ จะสามารถนํ าไปสะสมเพื่อใช ้จ่ายในสิง่
ต่างๆ ได้ภายในสถานศึกษาหวูเมิ่งต่อไป และที่สําคัญกว่านั้นคือ
ใค รที่ ได้จํ า น ว น แต้ม ม า ก ที่ สุ ด ใน ก า รท ด ส อ บ ค รังนี
้ ้ จ ะได้
ครอบครองตําแหน่ งทําเนี ยบดาวเด่นอีกเช่นกัน!
บูมมมม!
รอบนี ้พลังสวรรค ์หาได้ถ่ ายทอดเข า้ สู่ ก ายาผ่า นที่นั่ งดอกบัว
ทว่ากลับร่วงตกลงมาจากฟากฟ้ าฟัดเขา้ ใส่ทุกคนทีเหลื ่ ออยู่ประดุจ
สายฟ้ า!
่
เมือพลั
งสวรรค ์สุดน่ าสะพรึงฟาดผ่าลงมา สีหน้าการแสดงออก
่
ของทุกคนลว้ นเปลียนไปจากหน้ ามือเป็ นหลังมือทันที
ส่ ว นพวกที่ ออกมาก่ อ นหน้า นั้ นพลัน แอบดี ใ จกัน อย่ า งลับ ๆ
พวกตนคิดถูกแลว้ ที่ตัดสินใจถอนตัวออกมาก่อน มิฉะนั้นถูกพลัง
สวรรค ์อัดเขา้ ใส่ขนาดนี ้ ยังไม่ตายคงเลียงไม่
้ โตแลว้ ?
พลังสวรรค ์ในปัจจุบน ่ าเมือครู
ั รุนแรงเสียยิงกว่ ่ ถ
่ งึ สองเท่า!
แม้แ ต่ เย่ ห ยวนยัง รู ส้ ึ ก ได้ท ั น ที ถึ ง แรงกดดัน ที่ ไหลบ่ า ไปทั่ ว
ร่างกาย ภาระที่ต้องแบกรับเพิ่มขึนกะทั ้ ้ อาจสงบเยือก
นหัน ยามนี มิ
เย็นดั่งก่อนหน้าได้แลว้
ในวันที่สอง พลังสวรรค ย์ ่งทบทวี
ิ ค วามรุนแรงจากเมื่อวานอีก
สองเท่าเต็ม!
อัจ ฉริย ะหลายต่ อ หลายคนถึ ง กับ ร่ว งหล่ น จากที่ นั่ งดอกบัว
อย่างต่อเนื่ อง พวกเขาแต่ละคนทังรู
้ ้สึกละอายใจและโมโหอย่างยิง่
เนื่ องจากล่วงเลยวันที่สามสิบ มาแลว้ ถึงพวกเขาจะพลาดท่ า

่
ลม้ เหลว แต่ก็ถือว่าผ่านเขา้ รอบต่อไป เคลือนย้ ายร่างออกมาตรง
บริเวณผูช ้ นและเฝ้ าสังเกตการณ์
่
ในวันทีสาม ่ ทบหนักเพิมขึ
ความรุนแรงยิงทวี ่ นอี
้ กเท่าตัว!
้ั
ความน่ ากลัว ทวีท บซ อ้ นทวีท บเป็ นช นหนานี ้ ต่ า งสร ้างแรง
กดดันให้แก่ทุกคนทั่วทังจั
้ ตุรสั อย่างไม่มข
ี อ้ งดเวน้
เม็ ด เหงื่อไหลบ่ าชโลมชุม่ ทั่วทังหน้
้ า ผากและแผ่นหลังของเย่
้
หยวน ยามนี เขาเริ ่ ้สึกถึงขีดจํากัดของตนเองแลว้ ในทีสุ
มรู ่ ด
เมื่อเห็ นภาพฉากนี ้ เซียะจิ

่ งอวี
่ ๋พลันกํ าหมัด แน่ นพลางคิด กับ
ตัวเองไปว่า
‘สูเ้ ขา! เจา้ ทําได้เย่หยวน! เมื่อใดที่เจา้ ผ่านออกมาได้ พี่คนนี ้
่
ขอสัญญาจะพาเจ ้าไปดืมฉลองแน่ นอน!’
เจ ้าอ้วนท้วมตระหนักทราบดี ที่เขาสามารถผ่านรอบแรกมาได้
้ น้
เป็ นเพราะคําพูดสร ้างกําลังใจของเย่หยวนทังสิ
่ ดเพียงห้าหรือหกวัน
หากไม่มีเย่หยวน เขาคงทนอยู่ได้นานทีสุ
แรกเท่านั้น
้ เขาผ่
ณ ตอนนี ที ่ านรอบแรกมาได้นับว่าปาฏิหาริย ์!
อย่ า งไรก็ ต ามแต่ แม้เขาจะถู ก กํ า จัด ในวัน หลัง ๆ แต่ น่ ั นก็
เพี ย งพอแล ว้ ที่ จะปิ ดปากตาเฒ่ า พวกนั้ นในตระกู ล ณ ยามที่
กลับไป
พลังสวรรค ์ยังคงเพิ่มทวีความรุนแรงเรือยๆเป็
่ นเท่าตัว วันก่อน
สอง วันนี ้เป็ นสี่ มะรืนเป็ นแปด และยังคงรุ น แรงมากขึนเรื
้ อยๆไม่
่
้
รู ้จักจบจักสิน!
เพี ย งแต่ ว่ า สิ่งที่ ทํ า ให้ส องชายชรานั้ นตื่ นตะลึ ง ที่ สุ ด คื อ เย่
หยวนทําได้เกินความคาดหมายของพวกเขาไปไกล เขาสามารถ
ทนอยู่ได้จนถึงวันทีห้ ่ า!
ั ร่า งเย่ ห ยวนเปี ยกชุ่มไปด้ว ยเหงื่อคล า้ ยเพิ่ งขึนจาก

ปั จ จุ บ น ้
แม่นํ้ามา เห็นได้ชดั ว่า เขาใกลถ้ งึ ขีดจํากัดเต็มทนแลว้
“ที่เด็ ก นั้ นสามารถทนอยู่ ได้จ นถึงตอนนี ้ หาได้ข อ้ งเกี่ยวกับ
้
อาณาจัก รพลัง แล ว้ ทังหมดมาจากความมุ ่ งมั่นอันแกร่งกล า้ ของ
เขาลว้ นๆ!”
้ั
“ถูกต้อง! ไม่เคยมีอาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนกลางคนใดอยู ่ได้
นานถึงวันที่ห้า ขา้ การันตีได้เลยในรอบหลายหมื่นปี มานี ยั ้ งไม่เคย
ปรากฏ! แต่ ดู เหมือนว่า เขาเองก็ มาถึงขีด จํ ากัด แลว้ เขาไม่ มีท าง
้
ฝื นจนผ่านวันพรุง่ นี ไปได้
แน่ นอน!”
บูมมมม!
่
เริมประเดิ มวันที่หก พลังสวรรค ส์ ุดแสนทรงพลังดุ จหุบเขาไท่
ซานเขา้ บดขยีเย่ ้ หยวนเต็มแรง จนเขารู ้สึก จุกแน่ นไปทั่วทรวงอก
สุดท้ายมิอาจทานทนได้ไหวอีดต่อไป ธารเลือดกระอักพ น ้ ออกมา
เป็ นคําโต
หากเปรีย บเปรยพลัง สวรรค ์เป็ นดั่งธารนํ ้ ากลับ ยาวเพีย งร ้อย
ฉื่ อในวันแรก ทว่า ณ ปั จ จุ บ น
ั กว า้ งยาวสุ ด ขอบสายตาไกลโพ น ้
กว่าหนึ่ งแสนลี!้
ระดับพลังอันน่ าสะพรึงขนาดนี ้ หากมิได้รบั การคุมเขม้ เพือใช่ ้
ในการทดสอบ มันก็ เกิน พอแล ว้ ที่จะฆ่ า ล า้ งทุ ก สรรพสิ่งในจัตุ ร สั
โดยอึดใจเดียว!
่
เจียนเฉิ นแทบไม่อยากเชือสายตาตั ่ านมาเขามุ่งความ
วเอง ทีผ่
สนใจไปที่เย่ห ยวนโดยตลอด เห็ นยังคงอยู่ได้แบบนั้นถึงกับ หันมา
กล่าวกับซ่งฟางว่า
ิ ไม่ฝันเลยสักนิ ด เขาจะอยู่ได้นานถึงวันที่สามสิบหก
“ขา้ ไม่คด
จริงๆ!”
่ มขื
ซ่งฟางคลียิ ้ นและกล่
่ าวตอบไปว่า
“หากจํา ไม่ ผิด ย้อนกลับ ไป เจา้ ยืนกรานได้ถึงวันที่สี่สิบ ! แต่
ตอนนั้นเจ ้าเป็ นถึงเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าขันสุ
้ ดแลว้ !”
เจียนเฉิ นพยักหน้ากล่าวว่า
“ถู ก ต้อ ง! ดัง นั้ น...ศัก ยภาพของเด็ ก หนุ่ มคนนี ้เหนื อ กว่ า ข า้
มาก!”
้ า
ซ่งฟางเอ่ยปากพลางหัวร่อขึนว่
“ไม่ จํา ต้องคิด มากขนาดนั้ น ความมุ่ งมั่นและอดทนกลับ เป็ น
เพี ยงแง่ มุ มเดี ย ว ! ห าก ไม่ ผ่ า น ใน อี ก ส องรอบ ถั ด ไป ก็ เป ล่ า
ประโยชน์!”
้ ดวันที่สามสิบ
เวลาล่วงเลยผ่าไป เพียงพริบตาเดียวก็ใกลส้ ินสุ
่ ่เหนื อความคาดหมายคือ เย่หยวนกลับมิได้ตกรอบ
หกแลว้ แต่สิงที
้ างทีทุ
ในวันนี อย่ ่ กคนคาดการณ์ไว!้
ถึงจะมีปัญหาเล็กๆน้อยๆ แต่เขาก็สามารถผ่านไปได้!
และแล ว้ วันที่ สามสิบ เจ็ ด , วันที่สามสิบ แปด, วันที่สามสิบ เก า้
่ สิ
....วันทีสี ่ บ!
้ ไปท่ ามกลางความประหลาดใจที่เพิ่มทวีท บ
แต่ ละวันผ่ า นพ น
ของทุกคน!
เย่ ห ยวนคนนี ้เปรียบเสมือนแมลงสาบที่สุ ด แสนตายยากตาย
่
เย็น เมือใดที ่ ค้ นต่างคิดไปว่าเขาไม่รอดแลว้ แน่ นอน แต่เขาจะยืน
ผู
หยัดกลับมาและผ่านมันไปได้อก ี ครัง้
ณ ปัจจุบน ่ บคนเท่านั้นในลานจัตุรสั
ั เหลือเพียงยีสิ
่ บคนนี ้ นอกเหนื อจากเย่หยวนแลว้ ทุกคน
เหล่าผูค้ นจํานวนยีสิ
ลว้ นแต่เป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าขันสุ้ ดโดยทังสิ
้ น!
้
“เด็ก คนนั้ น...เขาทํ าได้อย่างไร? หรือเป็ นไปได้ไหมว่า เขาไม่
กลัวถูกพลังสวรรค ์นั้นฆ่าตายไปจริงๆ?”
ชายชราคนหนึ่ งกล่าวขึนอย่
้ างเหลือเชือ่
“เขาใกล จ้ ะทํ าลายสถิติเก่า ของเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ า้
ั้
ชนกลางในอดี ตได้แลว้ แต่ถา้ หากยังฝื นต่อไป...”
ชายชราอีกคนแทบไม่กลา้ คิดต่อ
ในเวลานี ้ไม่ มีใครให้ค วามสนใจกับ อีก สิบ เก า้ คนที่เหลือเลย
ทุกคนต่างจับจ ้องไปทางเย่หยวนเป็ นตาเดียว
่ สิ
วันทีสี ่ บเอ็ด!
เย่ ห ยวนทํ า ลายสถิ ติ เก่ า ที่ เซีย นอาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช น

้ั
กลางเคยทําไวใ้ นอดีตได้สําเร็จอย่างเรียบลืนไร ่ ้ปัญหา!
่ สิ
วันทีสี ่ บสอง, วันทีสี
่ สิ
่ บสาม...วันทีสี
่ สิ
่ บแปด!
“พร ๊วดดด!!”
ในวันที่สีสิ
่ บแปด ความอดทนของเย่หยวลดลงอย่างกะทันหัน
ท้ายที่สุดก็มิอาตต้านทานแรงกดดันได้ไหวอีกต่อไป พร ้อมกระอัก
เลือดคําโตพน้ กระจายทั่วทิศทาง
้
เย่หยวนค่ อยๆลุ กขึนจากที่นั่งดอกบัวและพยุงตัวเคลือนไปยั
่ ง
บริเวณผูช้ นด้วยสีหน้าซีดเซียวอย่างมาก
้
ฝูงชนทังหมดโดยรอบรวมไปถึ งสองชายชราต่ างพากันถอน
หายใจเฮือกใหญ่ดว้ ยความโล่งอก
่ ดก็จบลงเสียที!”
“ในทีสุ
้
มิทราบว่าทําไม ทุกคนถึงรู ้สึกราวกับตนได้รบั การปลดเปลือง
้
ภาระอันหนักอึงออกไปเสี
ยที
“โอ้ส วรรค !์ น้ อ งชาย เจ า้ นี่ มัน ดิ บ เถื่ อนโดยแท้! ทนไปได้
อย่างไรนานขนาดนั้น! หากเจา้ สามารถทนนั่งตรงนั้นได้อก ี สองวัน
เกรงว่าขากรรไกรขา้ ลงร่วงกราวลงมาเป็ นแน่ !”
เมื่อเย่ หยวนมาถึงบริเวณผู ช ่ งอวี
้ ม เซียะจิ ่ ๋ก็ วิงไปเตรี
่ ย มรอรับ
อยู่ แล ว้ ทันทีที่พบเจอ เขาโผเข า้ กอดเย่ ห กยวนทันทีและเริมเอ่
่ ย
่
ปากชืนชมไม่ หยุด
ั กลางลานจัตุรสั เหลือเพียงแค่สามคนเท่านั้น!
ณ ปัจจุบน
ในรอบแรกนี ้ สรุปผลคะแนน เย่หยวนควา้ อันดับสีพร
่ ้อมได้รบั
เก ้าสิบแต้มไปครอง!
ตอนที่ 1367 ปฐพีสงั หาร!
ถูกฝูงชนนับหลายพันจ ้องมองดั่งตัวประหลาด เย่หยวนก็ได้แต่

่ เป็
ยอมมันในสิงที ่ น
้ า้ ยสิงถนั
ในการทดสอบรอบนี คล ่ ด ในมือขวา ผลลัพธ ์ที่หาได้
เกินความคาดหมายของเขาไม่
ในความเป็ นจริงแลว้ หากเย่หยวนเต็มใจ เขายังสามารถนั่งบน
่ ่ งดอกบัวนั้นได้ต่ออีกหลายวัน
ทีนั
แน่ นอน แม้เขายังไม่ทน ั หยิบยืมขุมพลังจากหุบเขาถงเทียนมา
้ เพียงพอแลว้ ทีจะทํ
ใช ้ แต่เท่านี ก็ ่ าให้ท่วทั้ นพิภพต้องลุกเป็ นไฟ
ั งผื
ั้
เขาได้ทํ า ลายสถิติเดิมของเซีย นอาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช น
่ี มเข
กลางทําไว ้ และจารึกสถิตใิ หม่ทเพิ ่ า้ มาอีกแปดวันลงไป!
สิ่งหนึ่ งที่ ควรทราบ ถึ ง ดู จ ะเป็ นเวลาสั้นๆเพี ย งแปดวัน ทว่ า

ความรุนแรงของพลังสวรรค ์ ณ เวลานั้นก็สูงกว่าปกติเกินกว่าสอง
ร ้อยเท่าแลว้
่ บแปดวัน!
เย่หยวนสามารถทนทานต่อพลังสวรรค ์ได้นานถึงสีสิ
แม้สองชายชราที่อยู่บนเวทีจะประหลาดใจอย่างมาก แต่พ วก
เขาก็มไิ ด้แสดงท่าทีใดๆออกมาเช่นกัน
่ ดนี ้ นี่ เป็ นเพียงรอบแรกเท่านั้น หากไม่ผ่านอีกสองรอบ
ท้ายทีสุ
่ อก็มอ
ทีเหลื ิ าจกลายมาเป็ นศิษย ์ของสถานศึกษาหวูเมิงได้ ่ เช่นกัน!
ไม่ ว่ า ผลในรอบแรกจะออกมาดี แ ค่ ไหน แต่ ไม่ ผ่ า นในรอบ

ต่อไปก็ไม่ควรค่าแก่กล่าวขานถึงอยู่ดี
“ข า้ คาดไม่ ถึ ง มาก่ อ นเลยว่ า เจีย ฉงจะน่ าเกรงขามขนาดนี ้
กระทั่งนายน้อยสีแห่
่ งหวู่เมิงยั
่ งถูกโค้นลง!”
่ งอวี
เซียะจิ ่ ๋กวาดสายตามองไปที่ลานจัตุรสั ยามเห็ นชายหนุ่ ม
คนหนึ่ งในนั้น สีหน้าของเขาพลันบิดเบียวน่
้ าเกลียดยิง่
เย่หยวนปราดสายตามองตามและกล่าวถามอย่างประหลาดใจ
้ า
ขึนว่
่
“คนทีสวมชุ ้ ?”
ดคลุมสีฟ้างันรึ
่ งอวี
เซียะจิ ่ พยั
๋ กหน้าพร ้อมกล่าวตอบว่า
“เขาเป็ นอัจฉริย ะระดับ หัวกะทิอีกคนแห่ งเมืองเหอผิง แถมยัง

เป็ นศัตรูหวั ใจขา้ อีก! ขา้ ทราบว่าเขาทรงพลังอย่างยิ่ง แต่ใครจะไป
คิดว่ากลับทรงพลังได้ขนาดนี !” ้
กล่ าวถึงจุด นี ้ เซียะจิ

่ งอวี
่ ๋อดปั้ นสีหน้าหดหู่ใจมิได้ ความสุ ข ที่
ผ่านการทดสอบในรอบแรกพลันอันตรธานหายวับในพริบตา ก่อน
่ วยอารมณ์เศร ้าหมอง
ถูกแทนทีด้
เห็ น เซี่ยะจิ่ งอวี๋ เป็ นเช่ น นี ้ เย่ ห ยวนก็ อ ดมิ ไ ด้ที่ ต้อ งการรู ว้ ่ า
อาซิ่วที่ อี ก ฝ่ ายหลงนั ก หลงหนาจะเป็ นคนแบบไหน ถึ ง ขั้นที่ ว่ า
สามารถทํ า ให้เหล่ า อัจ ฉริย ะของเมืองเหอผิ ง หลงหัว ปั ก หัว ปํ าได้
ขนาดนี ้
แต่ เมื่ อเปรีย บเที ย บระหว่ า งเซี่ยะจิ่งอวี๋และเจีย ฉงแล ว้ ความ
่
เหลือมลํ ้
ากลั บไม่เล็กเลย
่
ทีรอบแรกเขาสามารถผ่ านมาได้ เป็ นเพราะเย่หยวนช่วยเหลือ
เอาไวล้ ว้ นๆ
หากอยู่ภายใต้สถานการณ์ปกติท่วไป ั ้ั
ความห่างชนระหว่ างทัง้
่ านี มากนั
สองจะเห็นได้ชดั เจนยิงกว่ ้ ก!
่ ่ งที่เย่หยวนเห็ นในตัวอีกฝ่ ายและสามารถการันตีได้
ทว่าสิงหนึ
เลยก็คอ
ื ศักยภาพอันไร ้ขีดจํากัดทีซ่่ อนอยู่ในตัวของชายท้วมผูน้ ี !้
่ งอวี
่ เบาๆและกล่
เย่หยวนพลางตบไหล่เซียะจิ ๋ ้ า
าวด้วยรอยยิมว่
“อย่าได้เศร ้าใจไปเลย แท้ที่จริงแลว้ ท่านมีศก ั ยภาพมิได้นอ ้ ย
ไปกว่าเขาเลย! ตังแต่ ้ วน ั ที่หกถึงวันทีสามสิ
่ บ ท่านเคยคิดเคยฝันมา
ก่อนหรือไหมว่า ตนจะสามารถอยู่ได้นานขนาดนี ?้ ดังนั้นแลว้ มัน
่
จึงมิเกียวกั บว่ าใครเก่งหรือด้อยกว่า แต่ขึนอยู ้ ่ กบั ว่าท่านกล า้ ที่จะ
เผชิญหน้าต่ออุปสรรคตรงหน้าหรือไม่! แน่ นอน ศักยภาพภายใน
ตัวท่านมีเปี่ ยมลน ้ แต่หากยังกลัวไม่กลา้ ออกจากกะลา สักวันท่าน
จะจางหายไปจากฝูงชน ความเหลือมลํ ่ ้
าระหว่ างท่านกับเจียฉงจะยิ่ง
้ อยๆ!
มีม ากขึ นเรื ่ เมื่อถึ ง ตอนนั้ น อาซิวของท่
่ า นก็ ย งั ยิ่งไกลจาก
่
ท่านไปเรือยๆ!”
ทั่วกายาของเซียะจิ
่ งอวี
่ ๋สั่นสะท้านฉับพลัน เป็ นอีกครังที
้ ่วาจา
คํา กล่ า วของเย่ ห ยวนช่วยปลุ ก กระตุ น้ ไฟในตัว ของเขา คู่ ด วงตา
่
แปรเปลียนอย่ ้
างแน่ วแน่ พร ้อมแสยะยิมกล่ าวว่า
“นั้นสิเจ ้ากล่าวถูกต้องแลว้ ! เจ ้าน้องรัก,การทดสอบรอบต่อไป
เรามาพ ยายามด้ว ยกัน เถอะ! เราทั้ งสองจั ก กอดคอกัน เข า้ สู่
สถานศึกษาหวูเมิ่งแน่ นอน! ผูใ้ ดมันกลา้ ดูถูก พวกเรา เราจะแสดง
ให้เห็นว่า มันเล่นกับคนผิดแลว้ !”
เย่ ห ยวนที่ได้ฟั ง แบบนั้ นพลันหัวเราะพรืด ออกมาอย่ า งอดไม่
ไหว ความตลกของชายท้วมคนนี ไม่ ้ ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ ก็
่
หาเคยเปลียนแปลงไม่
ในที่สุดนี การทดสอบในรอบแรกก็
้ ิ ้ ดลง ผลการทดสอบ
ได้สนสุ
อันดับ หนึ่ งอยู่ นานถึง ห้า สิบ สามวัน ได้ไปทั้งหมดร ้อยสิบ ห้าแต้ม
,ฉิ นส่าว อันดับสองเป็ นจํานวนห้าสิบเอ็ดวัน ได้รบั หนึ่ งร ้อยห้าแต้ม
,ซูเยว่ฉาง และอันดับ ที่สาม,เจียฉง อยู่ได้หา้ สิบวันเท่ากับ หนึ่ งร ้อย
แต้มถ้วน
...
้
บนเวที ชายชราเอ่ยปากกล่าวขึนอย่ างไม่แยแสดังกึกก ้องว่า
้
“พวกเจ ้าทังหมดคื อผูเ้ ขา้ ร่วมทดสอบที่ผ่านในรอบแรก เท่านี ้
ก็เพียงพอทีจะพิ่ สจ
ู น์ว่า ความสามารถของพวกเจ ้ายังพอมีดอ ี ยู่บา้ ง
ทว่าอย่าได้หลงระเริงดีใจจนเกินตัว! นี่ เป็ นเพียงแง่มุมเดียวของการ
ทดสอบ! ท้า ยที่ สุ ด นี ้ ศิ ษ ย ท ์ ่ี สถานศึ ก ษาหวู เมิ่ งต้อ งการยัง เป็ น
อัจ ฉริย ะที่ เพี ย บพร อ้ มในทุ ก ด้า น! รอบแรกเป็ นแค่ ก ารเริมต้ ่ น
เท่ า นั้ น ใ น รอ บ ที่ ส อ งแ ล ะส า ม ก ลั บ ย า ก เย็ น แ ส น เข็ ญ เกิ น
จินตนาการ!”
้ าง
ชายชรากวาดสายตาแสนเย็ นเฉี ยบพินิจมองทุกคนเบืองล่
เค้นกล่าวนํ ้าเสียงเคร่งขรึมอย่างแช่มช ้าว่า
่ านทดสอบทีสอง...สั
“เริมด่ ่ ้
งหารปฐพีนับบัดนี !”
้ ยงนี ของชายชรา
หลังสินเสี ้ ภาพฉากลานกวา้ งจัตุรสั ก่อนหน้า
่
พลันอันตรธานหายวับ ทัศนี ภาพโดยรอบแปรเปลียนในทั นใด
่ กคนเห็นการเปลียนแปรงนี
เมือทุ ่ ้ ก็อดเดาะลินเสี
้ ยงดังมิได้ดว้ ย
ความประหลาดใจ
แต่เดิมจากที่นั่งดอกบัวจํานวนหลักลา้ น ยามนี กลั
้ บเหลือเพียง
่ี นตัว
ไม่กพั
“ในตอนนี ้ พวดเจ า้ สามารถเลื อกนั่ งที่ใดก็ ได้ต ามต้อ งการ!
การทดสอบรอบทีสอง,สั ่ งหารปฐพี เราจะใช ้กฎเกณฑ ์เดียวกันหมด
เพื่ อความเป็ นธรรม หลัง จากนั่ งลงในที่ นั่ งดอกบัว ค่ า ยกลที่ ถู ก
้ จ้ ะทํ า งานทันทีและนํ า พวกเจา้ เข า้ สู่มิติแห่ งจิต สํ านึ ก ! ใน
จัด ตังไว
เวลานั้นความแข็งแกร่งของพวกเจ ้าทุกคนจะถูกปรับให้เท่ากันอยู่ท่ี
อาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ขั้นสุ ด เหมื อ นกัน หมด! พวกเจ า้ จํ า ต้อ ง
เผชิญหน้ากับฝูงอสูรศักดิสิ์ ทธิจํ์ านวนห้าสิบรอบ! หากใครสามารถ
รอดชีวิตได้ถึงรอบที่ยี่สิบถือว่าผ่านเขา้ รอบสุดท้าย ใครตายลงไป
ก่อนระหว่างนั้นถือว่าตกรอบและจะถูกส่งกลับทันที! หลังจากผ่าน
พน้ รอบทียี่ ่สิบไปแลว้ พวกเจ ้าจะได้คะแนนพิเศษเพิ่มสิบแต้มในแต่
ละรอบ!”
ชายชราเอ่ยอธิบายเสียงดังฟังชดั
ั ว่า ทุ กคนต่ างทราบรายละเอียดในรอบทดสอบนี ้ดี
เห็ นได้ช ด
อยู่แลว้
แต่ สํ า ห รับ เย่ ห ย วน นี่ ยั ง ค งเป็ น ค รังแรก
้ ที่ เข า ได้ท รา บ
รายละเอีย ดเนื ้อหาในการทดสอบรอบที่ สองนี ้ สัก ครู ต ่ ่ อมา เขา
พลันรู ้สึกประหลาดใจไม่นอ้ ย
ปรับ อาณ าจัก รพ ลั ง ข องทุ ก คนให้เท่ า กัน นี่ ถื อ เป็ นกฎที่
ยุตธิ รรมมาก
ั แจ ง้ การทดสอบในรอบนี ้หาใช่เรืองง่
แต่ ก็ เห็ นได้ช ด ่ า ยที่จะ
ผ่านได้
จุด ประสงค ์ที่ทางสถานศึกษาหวูเมิ่งต้องการจะทดสอบจริงๆก็
คือ พลังการต่อสูข้ องผูเ้ ขา้ ทดสอบเพียวๆโดยปราศจากตัวช่วยใด
่
อืน
“มาเถอะ ข า้ หวังว่ าจะได้พ บหน้า ท่า นอีก ครัง้ หลังจากที่ออก
มาแลว้ !”
่ งอวี
่ ด้
เย่หยวนหันไปกล่าวกับเซียะจิ ๋ วยรอยยิม้
่ าเพิ่งจากขา้ ไปไหน! ขา้
“ปากเสีย! ปากเสีย! เจา้ ต่างหากทีอย่
นี่ แหละคือชายที่ได้ครองคู่ กบ ่
ั อาซิวในอี กไม่ ช ้า ดังนั้ นจะมาแพล้ ง
้ อย่างไร?”
ตรงนี ได้
่ งอวี
เซียะจิ ่ โต้
๋ กลับทันควัน
จากนั้นทังสองก็
้ กลับไปทีนั ่ ่ งดอกบัวขา้ งๆกันดังเดิม และทันทีที่
่ ่ ง เย่หยวนก็รู ้สึกราวกับสติสม
ก ้นสัมผัสทีนั ั ปชญ ้
ั ญะทังหมดของตน
ถูกพรากออกไปทันที
เมื่อเขาได้สติฟื้นตัวขึน
้ ก็พบว่าตนอยู่ในห้วงมิติแห่งจิตสํานึ ก
่ ยบร ้อยแลว้
เป็ นทีเรี
ภายในห้วงมิตแิ ห่งจิตสํานึ กนี ้ ว่างเปล่าไม่มอ
ี ะไรอยู่เลย
่ ั ด ใจต่ อมา เย่ หยวนต้องประหลาดใจหนัก ยามค้นพบว่ า
ชวอึ
้
ตอนนี ตนขึ ้
นกลายเป็ ั้ ดแลว้ !
นเซียนอาณาจักรปบฒพระเจ ้าชนสุ
้ นี่ ...”
“หืม?
่ หยวนทดลองโคจรพลังปราณเทวะไปรอบหนึ่ ง ก็จําต้อง
เมือเย่
ผิดหวัง พลังปราณเทวะในร่างกายกลับถูกบริโภคอย่างรวดเร็ว ซึง่
นี่ แตกต่างจากสถานการณ์จริงที่เขามีบญ
ั ญัตเิ ทพแห่งถงเทียนโดย
้ ง!
สินเชิ
“ดูท่าจะหาทางโกงไม่ได้เลย!”
่ มขื
เย่หยวนพลันคลียิ ้ นเอ่
่ ยรําพึงกับตนเอง
หากเขาอยู่ในโลกแห่งความเป็ นจริง เนื่ องจากเขาบ่มเพาะพลัง

ด้วยบัญญัติเทพแห่งถงเทียน จึงทําให้พ ลังปราณเทวะในร่างกาย
์ าคนทั่วไปมาก ทังนี
ของเขาหนาแน่ นและบริสุท ธิกว่ ้ ้สามารถช่ว ย
่ าแดงใช ้กระบวนโจมต่างๆ
ลดการบริโภคพลังได้ยามทีสํ
อย่ า งไรก็ ต าม เมื่ ออยู่ ภายในนี ้ ถึ ง เขาจะเลื่อนระดับ ขึ นเป็
้ น
เซีย นอาณาจัก รปฐมพระเจา้ ขันสุ ้ ด ก็ จ ริง แต่ ค วามหนาแน่ นของ
พลังปราณเทวะกลับไม่ต่างอะไรกับคนทั่วไปเลย
การต้อ งการปลดปล่ อ ยกระบวนต่ อ สู อ้ ัน ทรงพ ลัง ออกไป
จําต้องคิด หน้าคิด หลังให้ดี หากไม่รู ้จัก บริห ารพลังปราณเทวะให้
่ อาจจบไม่สวยนัก
เป็ น ผลลัพธ ์ทีได้
น่ าเสียดาย เพราะคุณสมบัตท ้ั
ิ งหมดถู ้ าโดยค่ายกลทีทาง
กตังค่ ่
สถานศึ ก ษาหวู เมิ่ งตระเตรีย ม เขาเองก็ ไม่ ส ามารถแก ไ้ ขใดๆได้
ี่ งสามารถใช ้เสียงแห่งจอมเทพมังกรได้ แต่จํานวน
“โชคยังดีทยั
้ บมีจํากัด จะใช ้ได้ก็ต่อเมือฉุ
ครังกลั ่ กเฉิ นจริงๆเท่านั้น”
เสียงแห่ งจอมเทพมังกรถูกสําแดงใช ้ออกมาด้วยพลังกายเนื ้อ

อันแกร่ง กล า้ และถึ งแม้ก ายเนื ้อภายในห้ว งมิติแห่ งจิต สํ า นึ ก ที่เย่
หยวนได้มาจะไม่ ดีเท่ า ร่า งจริง ของเขาก็ ต าม แต่ นี่ก็ ย งั แข็ ง แกร่ง
่
พอทีจะปลดปล่ อยเสียงแห่งจอมเทพมังกรออกมาได้
้ เสี ย แต่ ว่ า เท่ า ที่ ประเมิ น ได้ เย่ ห ยวนน่ าจะปลดปล่ อ ยได้
เว น
ประมาณสิบครังเท่ ้ านั้น
นี่ คือไม้ต ายเด็ ด ที่สุ ด ของเขา แน่ นอนว่ ามิได้ห ยิบ ใช อ้ อกมา
ง่ายๆ
“จงเลือกอาวุธคู่กายมาหนึ่ งอย่าง!”
ในเวลานั้นเองเสียงหนึ่ งแต่ปราศจากตัวตันพลันเอ่ยดังขึน้
เย่หยวนกล่าวตอบทันทีโดยมิลงั เล
“ขา้ เลือกดาบ!”
ประกายแสงกะพริบ วู บ วาบ ในมื อเย่ ห ยวนปรากฏเป็ นดาบ
ลวดลายประณี ตสีครามฟ้ าสวยหนึ่ งเล่ม แท้ทจริ
ี่ งแลว้ ดาบเล่มนี เป็
้ น
่ ญญาณศักดิสิ์ ทธิ!์
ถึง เครืองรางวิ
“ดู ท่ า การทดส อบ นี ้ จะยุ ติ ธ รรมมากจริง ๆ! ทุ ก คนต่ า งมี
่ นเสมอเท่ าเที ย ม! ตัว แปรสํ าคัญ ที่จะสร ้างความแตกต่ า ง
จุด เริมต้
่
ระหว่ างบุ คคลคงเป็ นเรืองไหวพริ บ และฝี มือการต่ อสูข
้ องแต่ล ะคน
แลว้ !”
ขณะนั้นเองเสียงประกาศก็ดงั ออกมาอีกครังว่
้ า
“ใกล ถ ่ น การทดสอบ.... การทดสอบรอบที่ สอง

้ ึ ง เวลาเริมต้
,สังหารปฐพีเริมต้่ นนับบัดนี !”
้
้ ยงประกาศลง เย่หยวนพลันประหลาดใจหนักใน
หลังจากสินเสี
ทัน ใด รอบตัว ของเขาในปั จ จุ บ ัน เปี่ ยมไปด้ว ยฝู ง อสู รศัก ดิ สิ์ ท ธิ ์
มากมายนั บ ไม่ ถ ว้ น ยามนี ้ไม่ รรี ออัน ใด พวกมัน วิ่งแห่ เข า้ ใส่ เย่
หยวนอย่างบา้ คลั่ง
จํานวนของอสูรศักดิสิ์ ทธิเหล่์ านี มี
้ มากมายเต็มทั่วทุกพืนที
้ ่ จน
่ี หนี เลย
กล่าวได้ว่าไม่มแี ม้แต่ทให้
อสูรศักดิสิ์ ทธิเหล่
์ านี เป็
้ นเพียงอสูรศักดิสิ์ ทธิระดั
์ บหนึ่ งชนต้
้ั นก็
จริง เพีงยว่าปริมาณของมันกลับน่ าสยดสยองเกินไป
“หุ หุ รอ บ แรก ท ด ส อบ ค ว า ม มุ่ งมั่ น รอ บ ที่ ส อ งท ด ส อ บ
สัญชาตญาณการต่อสู ้ น่ าสนใจดีหนิ !”
สีห น้า การแสดงออกของเย่ ห ยวนแปรเปลี่ยนดู ดุ ร ้ายประดุ จ
้
สัต ว ์ป่ าในทันใด พร ้อมเข า้ กวัด แกว่ งดาบ สะบันคม ปราดเข า้ จู่
โจมเหล่าอสูรศักดิสิ์ ทธิตรงหน้
์ าอย่างไร ้ปราณี
ด้วยจํานวนมหาศาลคลา้ ยมหาสมุทรยักษ์ ร่างของเย่หยวนจม
หายไปในฝูงอสูรศักดิสิ์ ทธิในพริ
์ บตา
แต่ภายในนั้นเอง กระบวนเพลงดาบที่เย่หยวนร่ายรําเขา้ สะบัน
้
จุดตายละเลงเลือดพวกมันอย่างบา้ คลั่ง ชีวิตของพวกมันมากมาย
ต่างถูกเย่หยวนล่าสังหารต่อเนื่ องไม่หยุดหย่อน
ตอนที่ 1368 ปราศจากความรู ้สึก
“โอ๊ยย! เจา้ อสูรพวกนี !้ กลา้ ตีขา้ อย่างนั้นรึ!? อย่างนั้นขา้ จะตี

พวกแกคืน!”
ในขณะที่เอ่ยเสียงลั่นเร ้าเร่ง อารมณ์คุเดือดปะทุ ร่างของเซียะ
่
่ ก็
๋ กระโจนเขา้ ใส่อสูรศักดิสิ์ ทธิตั์ วนั้นอย่างอิรุงตุงนัง
จิงอวี
อสู ร ศัก ดิ สิ์ ท ธิตั
์ ว นั้ นที่ ถู ก เซี่ยะจิ่งอวี๋กระแทกเข า้ ใส่ เต็ ม แรง
ส่งผลให้มน ั เสียการทรงตัว จนลม้ ทับฝูงอสูรศักดิสิ์ ทธิตั ์ วอืนๆ
่ กลิง้
ระเนระนาด
่ งอวี
่ ๋ที่เห็ นแบบนั้นพลันอดหัวเราะมิได้ เอ่ยปากเค้นเสียง
ปี ตย
ิ น
ิ ดี
“ฮ่าฮ่าฮ่ า! ใครขอให้พวกแกยั่วยุบิดาผู น ้ ี !้ ตอนนี คงตระหนั
้ ก
ชดั เซี่ยะผู น
้ ี ้ หาใช่ช นช นกิ
ั้ น เจรองใคร หากเก่ ง จริง ก็ เข า้ มาได้
เสมอ!”
อันที่จริงแลว้ หากเย่ห ยวนอยู่ต รงนี ้ เขาเองก็ ค งประหลาดใจ
มากเช่นกัน
แม้ชายท้วมคนนี จะไร ้ ่
้ซึงวรยุ ทธ ์ต่อสูอ้ น
ั ทรงพลังไร ้เทียม แต่วร
ยุท ธ เ์ คลื่อนไหวของเขากลับ พลิวไหวดุ ้ จ สายนํ ้ า ยามปราดโฉบ
เฉี่ ยว ไม่มอ ี สูรศักดิสิ์ ทธิตนใดเลยที
์ ่
สามารถตามเขาได้ ทนั
ทว่าสักครูเ่ ขากลับถูกสัตว ์อสูรศักดิสิ์ ทธิตั์ วหนึ่ งลอบโจมตีโดย
บังเอิญ เขาจึงตอบโต้กลับในทันที
ั้
ไม่ค วรมองว่า ระดับช นของฝู งอสูรศัก ดิสิ์ ท ธิตํ์ ่าเตีย้ เพราะจุ ด
ด้อ ยในข อ ้ นี ้ ถู ก ปริม าณ อัน มหาศาลของพ วกมัน เข า้ ทดแทน
หมดแลว้
โดยเฉ พ าะอย่ า งยิ่ ง หลั ง จากผ่ า นไปถึ ง รอบ ที่ สองที่ สาม
้ั
ระดับชนของฝู งอสูรศักดิสิ์ ทธิเหล่
์ านี ก็
้ เพิมสู
่ งขึนเช่
้ นกัน ณ ขณะนี ้
พวกมัน ทั้งหมดกลายมาเป็ นอสู ร ศัก ดิ สิ์ ท ธิระดั
์ บ หนึ่ งช นกลาง
ั้
่ ่ ได้สร ้างแรงกดดันให้แก่เหล่านักสูเ้ พิ่มสูงเป็ นเท่าทวี
หมดแลว้ ซึงนี
โดยพลัน
่ ่งอวี๋อาศัย วรยุ ท ธ ก์ ารเคลื่อนไหวอัน
อย่ า งไรก็ ต ามแต่ เซียะจิ
้
พลิ วไหวของตน หลี ก เลี่ยงเบี่ ยงหลบทุ ก ท่ ว งท่ า ของพวกมัน ได้
อย่ า งสมบู รณ์ ขอเพีย งยัง เหลือพื นที ้ ่ หายใจอยู่ บ า้ ง เขาสามารถ
้ นจังหวะไหลลืนประดุ
บิดพลิวเป็ ่ จสายนํ ้า
“หุ หุ หากเจ า้ บ า้ เย่ ห ยวนอยู่ ท่ีนี่ เขาจัก ต้องอ้า ปากคค้า งเติ่ง
เป็ นแน่ ! คงไม่คิด ไม่ฝันเลยใช่ห รือไม่ ว่า รอบนี ้ข า้ จะผ่ านโดยง่า ย
ขนาดนี ?” ้
่ งอวี
เซียะจิ ่ เอ่
๋ ยปากพลางหัวเราะแช่มอย่างภาคภูมใิ จ
...
้ า้ จะทําลายสถิติ
“ทําเนี ยบดาวเด่นจักต้องเป็ นของขา้ ! รอบนี ข
่ งห่
เก่าเพือทิ ้ างคนอืนไปให้
่ ไกลทีสุ ่ ด!”
ฉิ นส่าวกัดฟันแน่ นเอ่ยคํารามลั่น
ฉิ นส่ าวเป็ นเยาวชนมากพรสวรรค ร์ ะดับ แนวหน้าของตระกู ล
ฉิ น แต่เพราะเขาเป็ นแค่ลู กของนางสนม จึงทํ าให้ส ถานะของเขา
ในตระกูลฉิ นไม่สูงนัก
ภายในตระกู ล ฉิ น เปี่ ยมล น
้ ไปด้ว ยผู ค
้ นมากพรสวรรค ์ เขา
อาศัยพรสวรรค ์และพรแสวงของตนเพื่อไต่เต้าขึนจากวงล้ อ้ มการ
้ กว่ าที่จะได้กลายมาเป็ นอัจฉริย ะอันดับหนึ่ ง
แข่ งขันอันโหดเหียม
่ ายเลย
ของตระกูลฉิ นกลับมิใช่เรืองง่
ถึง จะเป็ นแบบนั้ น หากเปรีย บเที ย บเขากับ เหล่ า อัจ ฉริย ะใน
้ั ยวกันอย่าง ซูเยว่ฉางหรือคนอืนๆ
ระดับชนเดี ่ สถานะศักดิของเขา
์
ในตระกูลฉิ นถือว่าตํ่าเตียกว่
้ ามาก
เพราะเหล่ าสมาชิก ตระกู ลที่เหนื อชนกว่

ั้ าเขาในสถานศึก ษา
่ งมีอก
หวูเมิงยั ี หลายคน
เช่นนั้นแล ว้ เขาจึงต้องการที่จะสรรค ์สร ้างความประหลาดใจ
ให้แ ก่ ทุ ก คน ไม่ เพี ย งครอบครองความสํ า เร็ จ และเดิ น เข า้ สู่ ร วั้
สถานศึ ก ษาหวู เมิ่ งอย่ า งเฉิ ด ฉาย แต่ เ ขายัง ต้อ งการตํ า แหน่ ง
ทําเนี ยบดาวเด่นมาครอง
ี ี ้หากเขาทํา ได้สํ าเร็จ ฉิ นส่ าวจะทํ าให้ตระกู ลฉิ นต้อง
ด้วยวิธน
สั่นสะเทือนได้อย่างแท้จริง
เพียงปราดตาเห็นประกายคมดาบสาดระยิบ การเคลืนไหวของ ่
้
ฉิ นส่ าวทังหนั ก แน่ นและหาญกล า้ ไร ้จํ า กัด ที่ใดแสงสะท้อนโลหะ
ไสวไปถึ ง ที่ นั่ นปรากฏกองศพของฝู ง อสู ร ศัก ดิ สิ์ ท ธินั์ บ ไม่ ถ ว้ น
อานุ ภาพทํ า ลายล า้ งที่โหมคมดาบเข า้ ฟาดฟั นในแต่ ละครา ช่า ง
เปี่ ยมไปด้วยขุมพลังสุดท้วมท้น!
‘เด็ก หนุ่ มนามว่าเย่ หยวนคนนี ้ ไม่ สามารถประมาทได้เลย แม้
ข า้ จะได้ค รองทํ า เนี ย บดาวเด่ น จริง ๆ แต่ ข า้ ก็ มิ อ าจประมาทได้
เช่นกัน เพราะปัจจุบน ั อาณาจักรพลังของเขายังไม่กลา้ แกร่งนัก จึง
เป็ นเหตุ ผลที่ยังเหนื อกว่า แต่อนาคตต่ อไปหลังรัวสถานศึ ้ กษาหวู
เมิง่ เขาอาจถีบตัวเองขึนมาจนแซงหน้
้ าขา้ หรือคนอืนๆ ่ ได้เลย!’
ฉิ นส่าวคิดในใจกับตัวเอง
ผลงานในรอบแรกของเย่หยวนได้สร ้างความกดดันให้แก่เขา
เป็ นอย่างมาก
ซูเยว่ฉางและคนอืนๆนั ่ บเป็ นคู่แข่งของเขามาแต่ไหนแต่ไรแลว้
ศักยภาพความสามารถเฉพาะตัวของคนพวกนั้น ฉิ นส่าวมั่นใจว่า
ตนค่อนขา้ งรู ้จักเป็ นอย่างดี
แต่ ก ารแสดงของเย่ ห ยวนในรอบแรกกลับ น่ าเหลื อเชือเกิ ่ น
จินตนาการได้ นี่ แสดงให้เห็ น ถึง ศัก ยภาพอัน ไร ้ขี ด จํ า กัด ที่ ซ่อ น
แฝงอยู่ภายในตัวของเด็กหนุ่ มคนนี ้
้
หากเย่ห ยวนสามารถผ่ า นการทดสอบทังสามรอบไปได้ เขา
อาจกลายมาเป็ นคู่แข่งอันน่ ากลัวอีกคนในอนาคต
่
สิงหนึ ่ งทีควรทราบ
่ สถานศึกษาหวูเมิงมิ่ ได้เขา้ ศึกษากันแค่สิบ
ยี่สิบ ปี แต่อย่างตํ่ าจํา ต้องอยู่ อาศัยในที่แห่ง นี เป็
้ นเวลาหนึ่ งถึงสอง
่ กปรือและทําภารกิจประปราย!
พันปี เพือฝึ
ระยะเวลาเนิ นานขนาดนี ้ ยากเกินคาดเดาว่ า จะเกิด อะไรขึ น
้
บา้ งในอนาคต
...
่ ดนี ้ เย่หยวนก็คน้ พบว่า ตนยังพอมีหนทางโกงอยู่บา้ ง!

่ น ก็ มิได้ถือเป็ นการโกงสัก ที เดีย ว แต่ เป็ นความสามารถ
ซึงมั
พิเศษเฉพาะของนักหลอมโอสถ
์ ท ธิ ์ ด้ว ย ขุ ม พ ลั ง แห่ ง
ยา ม เผ ชิ ญ ห น้ า กั บ ฝู งอสู รศั ก ดิ สิ
อาณาจักรปฐมพระเจา้ ขันสุ ้ ดที่มีอยู่ เขาไม่จําเป็ นต้องหยิบใช ้พลัง
ปราณเทวะออกมามากมายนัก
เนื่ องจากระหว่ างการหลอมกลั่นโอสถ ความสามารถในการ
ควบคุมและบริหารพลังจิตวิญญาณเป็ นสิงจํ ่ าเป็ นมาก เย่หยวนจึง
นํ ามาประยุกต ์ใช ้กับสถานการณ์ในปัจจุบน ้ ก็
ั ทังนี ้ เพือลดประมาณ
่
การนํ าจ่ า ยพ ลั ง ปราณ เทวะออกไป ในแต่ ล ะครังให้้ น้ อ ยแต่ มี
ประสิทธิภาพทีสุ ่ ด
ในการทดสอบรอบนี ้ เกณฑ ์การตัดสินมิได้อยู่ท่จํ ่ เ้ ขา้

ี านวนทีผู
ทดสอบฆ่าได้
่
แต่...เป็ นเรืองการอยู ่รอด!
อสู รศัก ดิสิ์ ทธิในที
์ ่แห่ งนี ้ประดุ จ นํ ้าป่ าไหลบ่ าเข า้ ท่ วมไม่ ห ยุ ด
แม้ระดับพลังของพวกมันจะอยู่ตํ่ากว่า แต่ดว้ ยจํานวนอันมหาศาล
้ บสร ้างแรงกดดันให้แห่ผเู ้ ขา้ ทดสอบเป็ นอย่างยิง่
ขนาดนี กลั
สามารถอยู่รอดได้จวบจนบัด นี ้ สมควรยิ่งแลว้ กับคํ ากล่ าวว่ า
พวกเขาคือยอดอัจฉริยะในหมู่อจั ฉริยะ
หากเป็ นนักสูธ้ รรมดาทั่วไป สามารถรอดชีวิตได้ถงึ รอบทีสาม
่
่ นับว่าน่ าประทับใจมากแลว้
หรือสีก็
ทั ก ษะการบ ริห ารควบ คุ ม พ ลั ง ป ราณ เทวะข องเย่ ห ยว น
่ ถึงขันที
ค่อนขา้ งโดดเด่นกว่าคนอืนๆ ้ ่ว่าเขาหยิบใช ้พลังปราณเท
้ แต่สามารถสังหารอสูรศักดิสิ์ ทธิสิ์ นใจได้
วะเพียงเศษเสียว ้ ในทันที
ในด้านประสบการณ์ก ารต่ อสู ้ เย่ห ยวนค่อนข า้ งเจนจัด เหนื อ
ั้
ชนกว่ ่
าคนอืนจนมิ
อาจเปรียบเทียบกันได้เลย
่ หยวนจะมายืนบนจุดนี ได้
กว่าทีเย่ ้ เบืองหลั
้ งของเขาคือเสน้ ทาง
อันแสนยาวไกลตังแต่ ้ ดินแดนไร ้สุดสินจวบจนถึ
้ งดินแดนพฤกษานิ
รันดร ์ ตลอดทางยาวที่ผ่านมา สามารถการันตีได้อย่างเต็มปากว่า
ไม่ เคยมีอจั ฉริย ะคนใดในที่นี ้เคยประสบพบเจอสิ่งเหล่ า นี ้มาก่ อน
แน่ นอน
่ อดเพียงเท่านี ้ กลับไม่นับเป็ นอันใดเลยสําหรับ
แค่เรืองละเลงเลื
เขา
แน่ นอน จุ ด อ่ อ น ที่ ยิ่ งให ญ่ ที่ สุ ด ข องเย่ ห ยวนห าใช่ เ รื่อง
่
ประสบการณ์ แต่เป็ นเรืองวรยุ ทธ ์ต่อสูข้ องเขา
่
แม้เพลงดาบเลืองสวรรค จ์ ะค่ อนขา้ งทรงประสิทธิภาพ แต่ เมื่อ
เปรีย บเที ย บกับ ฉิ น ส่ า วหรือ อัจ ฉริย ะคนอื่นๆ เพลงดาบนี ้กลับ มี
ขอ้ บกพร่องเต็มไปหมด
ปั ญ หาในจุ ด นี ้เอง เมื่ อเย่ ห ยวนเริมสํ
่ า แดงใช บ้ ่ อ ยขึ น
้ เขาก็
ประสบพบเจอขอ้ บกพร่องอย่างทีคิ ่ ดไวจ้ ริงๆ
ในที่สุ ดก็ ถึงรอบที่ยี่สิบ ความแกร่งกลา้ ของอสูรศัก ดิสิ์ ท ธิพุ

์ ่ง
้ นเท่าตัว ยามนี พวกมั
สูงขึนเป็ ้ ้
นทังหมดกลายมาเป็ นอสูรศักดิสิ์ ทธิ ์
ระดับหนึ่ งชนปลายกั
้ั นหมดแลว้ !
ทัน ที ท่ี ปะทะดาบเข า้ เผชิญ หน้า เย่ ห ยวนพยัน สัม ผัส ถึ ง แรง
กดดัน ที่ โหมทวีพุ่ ง สู งขึ นอย่
้ า งรวดเร็ว พลัง ปราณเทวะที่นํ าจ่ า ย
่
ออกไปเพิมมากขึ ้
นจนน่ าตกใจ
‘รอบที่ยี่สิบ นี กลั
้ บไม่ธ รรมดาเลย คงมีไม่น้อยที่ประสบปัญหา
แบบเขาอยู่?’
เย่หยวนพลางรําพึงกับตนเองในใจ
่
ซึงความเป็ นจริงก็ เป็ นดั่งที่เย่ห ยวนคิด ไว ไ้ ม่ มีผิด เหลือเพี ย ง
สามในสิบ ส่วนของผูผ ้ ่ านการทดสอบในรอบแรกเท่ านั้นที่อยู่รอด
่ สิ
จนถึงรอบทียี ่ บได้ จํานวนผูเ้ หลือรอดไม่ถงึ สองพันคนแลว้ !
มิใช่ว่าพวกเขาไร ้ซึงทั่ กษะในการบริหารจัดการพลังปราณเท

วะที่ ดี ทว่ า ทุ ก คนต่ า งพยายามควบคุ มพลัง ปราณเทวะแล ว้ เฉก
เช่นเย่หยวน เพียงว่ายามนี มั ้ นกลับเหือดแห้งหมดไปก่อน
เพื่อหลบเลี่ยงและสกัด กันการโจมตี
้ ข องอสู รศัก ดิสิ์ ท ธิระดั
์ บ
ห นึ่ งช ั้น ป ล าย จํ า ต้อ งนํ า จ่ า ยพ ลั ง ป ราณ เท วะม า ก ขึ ้น เป็ น
หลายเท่ าตัวจากรอบแรก ด้วยอัต ราการบริโภคพลัง ที่สินเปลื ้ อง
ปานนี ้ ในทีสุ ่ ดพวกเขาเหล่านั้นจึงไม่เหลืออะไรไปสูอ้ ก ี ต่อไป
้ นี้เป็ นต้องไป ในรอบที่ยี่สิบ เอ็ ด เหล่ าอสู รศัก ดิสิ์ ท ธิจะ
“ตังแต่ ์
ถูก เสริมแกร่งด้ว ยค่ ายกลศัก ดิสิ์ ท ธิอี์ กช นหนึ
ั้ ่ ง! ในแต่ ล ะรอบผูใ้ ด
สามารถผ่านไปได้ รับไปเลยสิบแต้ม!”
้ ด รอบที่ ยี่ สิ บ พลัน มี เสี ย งประกาศดัง ขึ นและ
หลัง จากสิ นสุ ้
อันตรธานหายไปอีกครัง้
ไม่ ก ี่อึด ใจถัด มา พลันปราณฝู ง อสู รศัก ดิ สิ์ ท ธิจํ์ า นวนนั บ ไม่
ถ้วนพุ่งเขา้ มาฝุ่ นตลบอย่างบา้ คลั่ง
ทว่ า สิ่ งที่ แตกต่ า งไป คื อ รัศ มี ก ลิ่ นอายข องพ วกมั น แล ดู
้
เหียมโหดยิ ่ าก่อนหน้าโดยสินเชิ
งกว่ ้ ง
เห็ นแบบนี ้เย่ หยวนปวดเศียรหนัก ก่ อนเอ่ ยกล่ าวพลางคลียิ

่ ม้
่ นว่
แสนขมขืนขึ ้ า
“ดูเหมือนว่ า รอบสังหารปฐพีจ ะไม่ ใ จดีแจกแต้มง่ ายดายเมื่อ

คราวก่อนหน้าเสียแลว้ !”
้
เย่ห ยวนรีดเร ้นพลังทังหมดในร่ างกายออกมา แม้กระทั่งเสีย ง
แห่งจอมเทพมังกรโดยสําแดงใช ้ไม่ยงจนไม่ ั้ ่
เหลือเรียวแรงแม้ แต่จะ
แหกปาก ท้า ยที่ สุ ด นี ้ เขาได้ห ยุ ด ลงในรอบที่ ยี่ สิ บ สามอย่ า งน่ า
เสียดาย
ภายใต้ก ารผนึ ก กํ า ลัง ระหว่ า งฝู ง อสู รศัก ดิ สิ์ ท ธิและค่
์ า ยกล
ศักดิสิ์ ทธิ ์ เย่หยวนถูกกระทืบแหลกเละกลายเป็ นเนื อบดในพริ
้ บตา
“เย่หยวน ผ่านถึงรอบที่ยี่สิบสาม ทังหมดสามสิ
้ บแต้ม คะแนน
รวมหนึ่ งร ้อยยีสิ
่ บแต้ม!”
ชายชราบนเวทีเอ่ยปากประกาศเสียงดังฟังชดั
่ กคนพบเห็ นภาพฉากนี ้ ทังหมดต่
เมือทุ ้ างถอนหายใจเสียงยาว
“ขา้ กลัวแทบตาย! ข า้ ไม่อยากจะคิด เลยว่ า หากเด็ กหนุ่ มนั่ น
เก่งกาจไร ้เทียมทานไปซะหมด ขา้ จําต้องลาโลกแลว้ กระมัง!”
“พินิจจากตรงนี ้ แม้ความมุ่งมั่นของเด็กคนนั้นจะสูงส่งมาก แต่
ในแง่ของความแข็งแกร่งยังค่อนขา้ งห่างไกลนัก!”
“อืม ผลงานในรอบนี ้นั บ ว่ า ไม่ น่ าประทับ ใจนั ก แต่ ห ากผ่ า น
้ บเป็ นศิษย ์ที่มีศก
รอบต่อไปได้จริงๆ เด็กหนุ่ มคนนี นั ั ยภาพคนหนึ่ ง
่
ของสถานศึกษาหวูเมิงเลยเช่ นกัน”
์ องการทดสอบก็ เพื่ อเฟ้ นหาบุ ค คลที่ มี ค วาม
“จุ ด ประสงค ข
สมดุลในทุกทาง มิฉะนั้นจะแบ่งการทดสอบออกเป็ นสามรอบเช่นนี ้
ทํ า ไม? การทดสอบรอบสุ ด ท้า ย รู ส้ ึ ก จะเป็ นด้า นแนวคิ ด ความ
เขา้ ใจกระมัง?”
…
ในฐานะที่เป็ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนกลางเพี
้ั ย งคน
เดียวในหมู่ผเู ้ หลือรอด ทุกอากัปกิรยิ าของเย่หยวนลว้ นดึงดูดความ
สนใจเป็ นอย่างมาก
แต่เห็นได้ชดั ว่า เขามิอาจฉายแววได้นานนัก
์ องเย่ ห ยวนในรอบนี ้จัด ว่ า ไม่ น่ าแปลกใจอะไรเลย
ผลลัพ ธ ข
อาจกล่าวได้ว่าเกือบตํ่ากว่าเกณฑ ์ด้วยซํา้ ซึงนี
่ ่ ทําให้หวั ขอ้ สนทนา
่
เกียวกั
บเย่หยวนลดน้อยลง จนผูค้ นหาได้สนใจอันใดอีกเลย
ดังนั้นทุกคนจึงมุ่งความสนใจไปยังทําเนี ยบดาวเด่นดังเดิม
ในไม่ ช า้ สติ ส ม
ั ปช ญ ่ ่งอวี๋ก็ ค่ อยกลับ คืน สู่ ร า่ ง
ั ญะของเซียะจิ
ของเขา
เมื่ อชายชราประกาศผลของเซี่ยะจิ่งอวี๋ เย่ ห ยวนถึ ง กับ ผงะ
พร ้อมท่าทีตกใจมากเช่นกัน
้ านไปถึงรอบที่ยี่สิบ ห้า ได้รบั ไปทังหมดห้
ชายท้วมคนนี ผ่ ้ าสิบ
แต้ม!
เมื่อตรงมาถึง บริเวณผู ช้ มพลางเห็ นเย่ ห ยวนกํ า ลัง รอเขาอยู่
่ งอวี
เซียะจิ ่ จึ
๋ งกล่าวขึนอย่
้ ้ มว่า
างยิมแย้
้ า้ เอาชนะเจา้ ได้ใช่หรือไม่? อย่างไรก็ตามแต่
“ฮ่าฮ่า! คราวนี ข
...ขา้ สนุ กมากเลย! ต้องขอบใจเจ ้าจริงๆ น้องชาย!”
ตอนที่ 1369 เจ ้ากําลังกลัว!
เย่หยวนค่อนขา้ งประหลาดใจเหลือพรรณนา เห็ นสภาพเซียะ ่

่ ๋ในรอบแรกผ่านมาได้อย่างหวุดหวิด ไม่คิดไม่ฝันว่าในรอบที่
จิงอวี
สองกลับทําแต้มได้น่าประทับใจกว่าเขาเสียอีก
้ ได้ง่ายดั่งผิวเผินเสีย
ดูท่า ชายท้วมผูส้ ร ้างเสียหังเราะคนนี จะมิ
แลว้ !
แม้ในรอบที่สองจะดํ า เนิ นการทดสอบภายใต้ส ภาพแวดล อ้ ม
และปั จ จัยต่ า งๆที่เท่ าเทีย มกันหมด แต่ อย่ า งที่เคยว่า กล่ าว ปั จ จัย
่ อให้เกิดผลลัพธ ์ที่แตกต่างคือไหวพริบและความสามารถ
สําคัญทีก่
เฉพาะตัว
แต่ ล ะคนล ว้ นมีลู ก ไม้ค วามสามารถแตกต่ างกันไป ถึงจะเป็ น
่
การเลียงหลบอย่ างเดียวก็ตาม
สุดท้ายนี ้ ยามเห็นว่าเซียะจิ
่ งอวี
่ ๋ผ่านเขา้ รอบต่อไปได้สําเร็จ เย่
หยวนเองก็พลางมีความสุขไปด้วยเช่นกัน
“หุ หุ อดกล่ า วมิ ได้เลยว่ า ท่ า นมีงํ า ประกายเร ้นซ่อนฝี มื ออยู่
จริงๆ!”
้ วเราะขณะยิมกล่
เย่หยวนครืนหั ้ าว
่ งอวี
เซียะจิ ่ ยิ
๋ มตอบและกล่
้ าวว่า
“คนที่งํา ประกายจริงๆกลับ เป็ นเจ า้ ! แม้อาณาจัก รพลังจะถู ก
ปรับ ให้เท่ า เทีย ม แต่ ที่เจ า้ สามารถผ่ า นมาได้ ล ว้ นแล ว้ แต่ พ่ึ งพา
ความแข็งแกร่งเฉพาะตัวทังสิ ้ น!”
้
เวลาผ่ านไปวันแล ว้ วันเล่า กลุ่ มผู เ้ ข า้ ทดสอบอีกจํ า นวนหนึ่ ง

้
ถูกสังหารสินลงในห้ วงมิติแห่งจิตสํานึ ก ก่อนถึงย้ายกลับมาสู่ลาน
จัตุรสั
ผลลัพธ ์ของเย่หยวนในรอบนี มิ ้ เพียงจะไม่เป็ นที่เตะตาโดดเด่น
แต่ เมื่อเปรีย บเทีย บกับ โดยรวมแลว้ ยังค่ อนข า้ งจืด จางอย่ างมาก
เสียทีเดียว
ั้
แต่ทงหมดนี ้ เย่หยวนหาได้คาดหวังว่าต้องโดดเด่นกว่าใคร จึง
หาได้รู ้สึกหดหู่ผด
ิ หวังแม้นสักนิ ด
้ ที่ย่ างเหยียบบนมหาพิภพถงเทีย น
หากกล่าวให้ถู กคือ ตังแต่
่ ง
เย่หยวนก็ทราบดีว่าอะไรเป็ นอะไร และตนอยู่ในสถานะใดของทีแห่
นี ้
เขาหาใช่บุตรแห่งประกาศิตสวรรค ์อีกต่อไป หาได้มโี ชคชะตา
่ อลํากว่
สวรรค ์ทีเหนื ้ าสรรพสิงใต้
่ สวรรค ์ดั่งในกาลอดีต
่ ยวทีเขาทํ
สิงเดี ่ ื ก ้าวย่างไปขา้ งหน้าทีละนิ ดอย่างมั่นคง!
าได้คอ
ในความเป็ นจริง แล ว้ เส น
้ ทางแห่ ง การบ่ ม เพาะพลัง ของเย่
่
หยวนเพิงจะเริ ่ นเท่านั้น
มต้
่
โดยธรรมชาติ จึง เป็ นเรืองปกติ อย่ า งยิ่ งที่ เขาจะไม่ ส ามารถ
ทัดเทียมเหล่าอัจฉริยะจากตระกูลใหญ่เหล่านี ได้ ้ เลย
พ ว ก เข า มิ ไ ด้มี แ ค่ พ รส ว รรค ์ แต่ ยั ง มี ท รัพ ย า ก รแล ะสิ่ ง
้ านวยมากมายให้คอยหยิบจับ
เอืออํ
ั้
แต่แลว้ อย่างไร เซียนอาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนกลางอย่ างเขา
้
สามารถขึนมายื ้ มีอจั ฉริยะมากมายทีอยู
นถึงจุดนี ได้ ่ ่ใต้เขาแลว้ ใน
ปัจจุบน
ั
้ หยวนก็เชือว่
สุดท้ายนี เย่ ่ า อาณาจักรพลังของเขาจักไม่มีทาง
่
ด้อยกว่าคนอืนไปตลอด และเขาเองก็มไิ ด้มพ
ี รสวรรค ์อ่อนด่อยกว่า
อัจฉริยะพวกนั้นเช่นกัน!
หลัง จากนั้ นหนึ่ งเดือ น การทดสอบรอบที่สอง,สัง หารปฐพี ก็
้ ดลงในท้ายทีสุ
สินสุ ่ ด
ฉิ น ส่ า วได้ส ร า้ งปรากฏการณ์ เขย่ า ขวัญ คนอื่นๆ ครังใหญ่

้
ด้วยผลลัพ ธ ์รอดชีวิตนานถึงรอบที่สี่สิบ ซึงสถิ
่ ตินี้ทําให้เขาตีห่า ง
ทุกคนจนไม่เห็นฝุ่ น
ผลรวมคะแนนจากสองรอบที่ ผ่ า นมา เขายัง ครองตํ า แหน่ ง
อันดับหนึ่ งทีคะแนนสามร
่ ้อยสิบห้าแต้ม!
่
แต่ก็ยงั มีเรืองไม่ คาดคิดอยู่ เจียฉงแห่งเมืองเหอผิงที่รังท้
้ ายอยู่
อันดับสาม ปัจจุบน ั กลับแซงหน้าซูเยว่ฉางไปแลว้ พร ้อมครองอันดับ
่
ทีสอง!
่
เขาอยู่รอดได้ถงึ รอบทีสามสิ
บหก!
เมื่ อเห็ น เจี ย ฉ างประสบความสํ า เร็ จ ถึ ง เพี ย งนี ้ สี ห น้ า การ
แสดงออกของเซียะจิ ่ งอวี
่ ถึ
๋ งกับบิดเบียวน่
้ าเกลียดสุดใจ!
และเนื่ องด้ว ยผลลัพ ธ ท์ ่ี ยอดเยี่ยมเช่น นี ้ เจีย ฉงจึง แวะเข า้ มา
่ งอวี
ทักทายเซียะจิ ่ ทั ๋ นที
เขากวาดสายตาจับจอ้ งเซียะจิ่ ่งอวี๋ ทอดประกายสายตาเปี่ ยม

ลน้ ความหยิ่งผยอง ก่อนเอ่ยขึนอย่
้ างเหยียดหยามว่า “ขา้ ไม่คด ิ มา
ก่ อนเลยว่ า สวะอย่ า งแกจะผ่ า นมาถึ ง รอบสองกับ เขาด้ว ย! แต่ ...
้ ! เจ ้าเองก็ควรตระหนักถึงจุดยืนตัวเองดี
สุดท้ายก็ไร ้ประโยชน์สินดี
เป็ นเพียงหิ่งห้อยริอาจเทียบเทียมแสงจันทร ์สว่าง! ทังๆที
้ ่รู ้แบบนี ยั
้ ง
หน้า ไม่ อายหวัง ครอบครองหงส ง์ าม! สวะเช่น แกคิ ด ว่ า คู่ ค วรกับ
่ างนั้นรึ?”
หลินซิวอย่
้
ภาพฉากนี ของเขาได้
ดงึ ดูดความสนใจของทุกคนมาทันที
หลังจากผ่ า นสองรอบแรกมาได้ เจีย ฉงผู น ้ ี ้กลายเป็ นจุ ด เด่ น
สะดุ ด ตายิ่ ง แม้บ างคนหาได้อ ยากสนใจนั ก แต่ ย ามนี ้ เกิด เรือง
่
อึกทึกกะทันหัน ไม่ว่าจะสนใจหรือไม่ก็จําต้องเหลียวมองเช่นกัน
่ า้ หาชาย
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนเลยว่า เจียฉงจะเป็ นฝ่ ายวิงเข
่
ท้วมเพือสบถวาจาเหยียบหยามใส่คนอืนก่่ อน
่ งอวี
สีหน้าของเซียะจิ ่ ไม่
๋ ค่อยสูด้ ีนัก ยามนี ซี
้ ดขาวสลับเขียวไป
มา ทั่วทังร่
้ างสั่นเทาด้วยความกลัว กระทั่งจะเอ่ยปากกล่าวก็ยงั ทํ า
ไม่ได้
เขากําลังกลัวเจียฉงอยู่จริงๆ!
้ งแกร่งเกินไป การที่สามารถไต่ เต้าขึนสู
เจียฉงคนนี แข็ ้ ่ อน
ั ดับ
สองได้จากผูค้ นนับลา้ น นี่ เป็ นเครืองพิ
่ สูจน์แลว้ ว่า เขาทรงพลังเดิน
จินตนาการได้
นอกจากนั้นเอง เขายังมีความสามารถรอบด้าน
่ งอวี
เซียะจิ ่ กลั
๋ บไม่มค
ี ุณสมบัตอ
ิ วดอ้างต่อหน้าเขาได้เลย
้ เห็ นปฏิกริ ยิ าของเซียะจิ
ยามนี ได้ ่ งอวี
่ ๋ เจียฉงรู ้สึกพึงพอใจเป็ น
แววตาเฉี ยบเย็ นสะท้านสาดปะทะเข า้ ใส่ เจียฉงกล่าวขู่พร ้อม
นํ ้าเสียงน่ ากลัวขึนว่
้ า
“หากขา้ ได้ยน ่ นของเจ ้าอีก แกตายแน่ !”

ิ แกพูดว่า อาซิวเป็
่ งอวี
่ ๋เปิ ดปากราวกับต้องการตอบโต้ ทว่าเขาสั่นกลัวจน
พูดไม่ออก
้ บอันตรายเกินไป
ศัตรูหวั ใจคนนี กลั
้ วเสียจริง!” ในขณะนั้ นเองกลับเป็ นเย่ หยวนที่อยู่
“เจา้ มันขีกลั
่ งอวี
ขา้ งๆเซียะจิ ่ เอ่
๋ ยดังขึน้
่
คู่ ส ายตาของเจจีย ฉงหรีแคบลงในทั นใด พร ้อมจ อ้ งเขม็ ง ไป
ทางเย่หยวนกล่าวเสียงเย็นชืด
“ข า้ รู จ้ ั ก เจ า้ เย่ ห ยวน! ในรอบ แรกเจ า้ ฝากผลงานไว น ้ ่า
ประทับใจไม่นอ ้ ย แต่ชา่ งน่ าเศร ้า...ความแข็งแกร่งของเจ ้ากลับอ่อน
ด้อยเกินไป! ไฉนถึงต้องทําเรืองยาก ่ ออกหน้ามาปกป้ องไอ้สวะชิน้
้
นี ?”
้ นเดิมและกล่าวเสียงเรียบว่า “เจา้
ทว่าเย่หยวนยังคงแสยะยิมเช่
้ วเสียจริง!”
มันขีกลั
แต่ ไ ม่ รู ว้ ่ า ทํ า ไม ไฉนทัน ที ท่ี ได้เห็ น รอยยิ มแสยะเย็
้ น ของเย่
หยวน ปรากฏว่าเป็ นเจียฉงเสียเองทีรู่ ้สึกหวั่นเกรงอยู่ลก ึ ๆ
“พล่ามไร ้สาระ! เจา้ กําลังบอกว่าขา้ กําลังหวาดกลัวไอ้สวะนี่ ?
ฮ่าฮ่าฮ่า...ทุกคนเห็ นหรือไม่! พวกมันบา้ กันไปใหญ่แลว้ ! ฮ่าฮ่าฮ่า
...”
เจีย ฉางตะโกนเสีย งดัง เรีย กความสนใจจากทุ ก คน จากนั้ น
ระเบิดเสียงหัวเราะเยาะอย่างอดมิได้
แน่ นอนไม่ เพี ย งเขาที่ รู ส้ ึ ก ว่ า มัน ตลกสิ นดี
้ แม้แ ต่ ค นอื่ นๆ
โดยรอบเองยังต่างหัวเราะมองว่าไร ้สาระตามไปด้วย
เจียฉงผูน ้
้ ี ครองตํ าแหน่ งอันดับสองของตารางในปัจจุบน
ั ไม่ว่า
จะอย่ างไร เขาผู น ้ ี ้ก็ ห าใช่ช นช นกิ
้ั นเจ และมีทุ นรอนมากพอที่ จะ
้
กล่าวอะไรเช่นนี ได้
“เย่ ห ยวนคนนี ้ดู ท่ า จะสนิ ท กับ เจ า้ อ้ว นนั้ น ถึ ง ขั้นพู ด จาเข า้
้
ปกป้ องแบบนี !”
“เหอะ ข า้ ไม่ คิดเลยจริงๆ ศัต รู ห วั ใจของผู ท ้ ี่ได้ช อว่
ื่ า อัจฉริย ะ
อันดับหนึ่ งแห่งเมืองเหอผิงจะเป็ นเจ ้าอ้วนตัวนี !้ น่ าละอายใจ!”
“เจียฉงน่ ะรึกลัวเจ ้าหมูน่ี ? ฮ่าฮ่า...ไม่ตลกเกินไปหน่ อยรึ?”
“เจ ้าอ้วนนี่ ก็แค่ตวั ตลก หรือเป็ นไปได้ไหมที่เย่หยวนจะติดเชือ้
บา้ มันมาแลว้ ฮ่าฮ่าฮ่า...”
...
คํากล่าวลอยๆของเย่หยวนกลับไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิ ด จึง
่ ยงหัวเราะเย้ยเยาะดังสนั่นจากรอบขา้ ง
ก่อให้เกิดคลืนเสี
ไม่ว่าจะมองมุมไหน เจียฉงก็ไม่มีเหตุผลใดที่ต้องหวาดกลัวตัว
ตลกอ้วนตรงหน้าเลยเช่นกัน
ทว่ าเย่ห ยวนยังคงสงบนิ่ งเยือกเย็ น ปราศจากท่ าทีรวนเรใดๆ
ขณะนั้นเองเขาก็ เอ่ ยกล่า วเสีย งเย็ นขึนแช่ ้ มว่า “ประการแรก ข า้
สังเกตเห็ นตั้งแต่ ต อนก่ อนหน้า แล ว้ เจ า้ มิได้เห็ น เซียะจิ่ ่งอวี๋อยู่ ใ น
สายตาเลยแม้แต่นอ ้ ย ที่เป็ นเช่นนี เพราะว่
้ า เจ ้ามั่นใจอย่างยิงว่
่ าเขา
ไม่ มี ท างผ่ า นรอบแรกมาได้ แต่ เมื่ อความเป็ นจริง อยู่ เหนื อความ
คาดหมาย เขาสามารถผ่านการทดสอบถึงสองรอบติด ดังนั้นเจ า้
้
จึง รู ้สึก กลัว ขึนมาโดยไม่ ่
รู ้ตัว! ซึงกระบวนการกํ าจัด ความกลัว ที่
คนเรานิ ยมใช ้กันที่สุดคือ...การข่มขู่คนๆ นั้นที่เรากลัว! ภายในใจ
ของเจ ้า...กําลังหวาดกลัวศักยภาพของอีกฝ่ าย!”
เส น ่
้ สายตาอันไร ้ซึงความกลั วของเย่ห ยวนกําลังมองเจาะเข า้
ไปยังเจียฉงตรงหน้า ประดุจสามารถมองผ่านอ่านจิตใจอีกฝ่ ายได้
่ งดังออกมาลว้ นมีเหตุผลสนับสนุ น
อย่างทะลุปรุโปร่ง แต่ละคําทีเปล่
่ หวั เราะเยาะต่างเร่งปิ ดปากเงียบกันแทบไม่
ฝูงชนโดยรอบทีพลู
ทัน
่ เย่
สิงที ่ หยวนกล่าวไป พวกเขากลับไม่สามารถหาขอ้ โต้แย้งได้
จริงๆ!
สีหน้าของเจียฉงซีดเผือดลงทันที ราวกับคํากล่าวของเย่หยวน
้ าของเขาเขา้ เต็มแรง และนั่นราวกับสิงนี
ดันไปจีใจดํ ่ กํ้ าลังเขา้ ไปขุด
่ กทีสุ
คุย้ ปมในส่วนทีลึ ่ ดภายในใจเขาอยู่
แท้ท่ีจริง แล ว้ แม้แต่ เขาเองก็ ไม่ท ราบว่ าทํ า ไมตนถึง อยากมา

่ งอวี
กล่าวเยาะเย้ยเซียะจิ ่ เช่
๋ นกันในเวลาแบบนี ้
่ งอวี
่ ๋คนนี ้ก็ ไม่เคยอยู่ ในสายตาของเขาตังแต่
เซียะจิ ้ ไหนแต่ไร
แลว้
“หึ! เขา้ ใจผิดแลว้ ! ขา้ มาเพื่อเตือนมันเท่านั้น เพราะก่อนหน้า
มัน พู ด จาใหญ่ โ ตราวกับ หลิ น ซิ่วเป็ นของมัน ! ไอ้ส วะนี่ กลับ ไม่
คู่ควร!” เจียฉงตะโกนเสียงดังทับทมความกลัวภายในใจ
้
เย่ ห ยวนยิ มและกล่ า วสวนทัน ควัน “นี่ คื อ ประการสองที่ ข า้
กํ า ลัง จะกล่ า ว! เจ า้ ทํ า ตัว ประกาศศัก ดาวางกล า้ มใหญ่ โ ขเช่น นี ้
่
แสดงว่าเจา้ ไร ้ซึงความมั ่นใจ! หากเจ ้ามั่นใจจว่าตนมีความสามารถ
จริง ๆ เจ า้ จะทํ า ตัว เหมื อนก่ อ นหน้า ที่ ไม่ เคยเห็ น เซียะจิ
่ ่งอวี๋อยู่ ใ น
สายตา เหอะ ถึงขันตรงเข ้ า้ มาข่มขู่ หัวเราะเหยีย ดหยามผูอ้ ื่นเป็ น
การใหญ่แบบนี ้ เจ ้านี่ มัน...ขีกลั ้ วเสียจริง!”
สีห น้า ของเจีย ฉงในยามนี ้มืด ทมิฬ ครึมเข ม้ ทุ ก คํ า พู ด ของเย่

หยวนเปรีย บเสมือนตะปูด อกใหญ่ ต อกเข า้ กลางใจทีละดอก ช่า ง
รู ้สึกทรมานเกินพรรณนาเสีย
แม้แต่เขากด็ อดสงสัยตัวเองเช่นกันว่าไฉนถึงเป็ นแบบนี ้ หรือ
เป็ นเพราะ...เขากําลังหวาดกลัวไอ้สวะนี่ จริงๆ?
ั ใดจิตสังหารหอบหนึ่ งปรากเขา้ จับตัวเย่หยวนไวอ้ ย่าง
ทันทีทน
แน่ นหนา
ทว่าเย่หยวนกลับมิได้สนใจแม้สก
ั นิ ด เขายักไหล่และเอ่ยเสียง
เรียบต่อว่า
่ นของเจ า้ จริง ก็ จ งใช ้
“หากเจ า้ ต้อ งการพิ สู จ น์ว่ า หลิน ซิวเป็
ความแข็งแกร่งที่มีพิชต
ิ ใจนาง หาใช่เที่ยวขมขู่คนอืนไปเรื
่ ่ หาก
อย
มีคนชอบพอแม่ นางคนนั้ นทังเมื ้ อง เจา้ ไม่ต อ้ งตะลอนไปข่ มขู่ทีล ะ
คนเลยหรือกระไร? หัดมีความอดทนให้มากกว่านี หน่ ้ อยมิได้ร?ึ ”
้ าเกลียดยิง่ เขาสวนตอบทันทีว่า
สีหน้าของเจียฉงบิดเบียวน่
“ช่างน่ าขัน! คนอย่างเจา้ มีคุณสมบัตอ ิ ะไรมาสั่งสอนขา้ ! แต่ก็
้
ดี! เจ ้าในตอนนี กระตุ น
้ โทสะขา้ ได้สําเร็จแลว้ ขา้ จะทําให้เจ ้าและไอ้
สวะนั้นตระหนักถึงคําว่า ความสินหวั้ ่ ้องไห้กลับไป!”
ง จนต้องวิงร
้
เย่หยวนแสยะยิมกว า้ งและตอบเสียงเรียบว่า “ผ่อนคลายเถอะ
วันนั้นอีกไม่ไกลเกินรอแน่ นอน เพราะอีกไม่นาน...เจา้ ก็อยู่ต่ํากว่า
ขา้ แลว้ ”
ตอนที่ 1370 สูตรเทพสงครามหวู่เมิง
“หยิ่งผยอง! แม้เด็กหนุ่ มคนนี จะมี

้ ความสามารถอยู่บา้ ง แต่ล่นั
วาจาว่า อีกไม่นานเจียฉงก็อยู่ตํ่ากว่า ความคิดช่างใส่ซอื่ อ่อนหัด
“พินิจจากความแกร่ง กล า้ ของเจีย ฉง ไม่ ว่า รอบที่สามจะเป็ น
อย่ า งไร ตราบใดที่ สอบผ่ า นก็ ค วรติ ด หนึ่ งในสามแน่ นอนแล ว้ ?
ความแข็ งแกร่งในภาพรวมเหนื อช นเกิ ั้ นกว่า ที่เย่ ห ยวนจะกลา้ ลั่น
้
วาจาเช่นนี ออกมาจริ งๆ!”
“หึหึ เด็กก็ยงั เป็ นเด็กวันยังคํ่า! ขา้ คิดว่า ทีหยิ
่ งผยองเช่
่ ้ น
นนี เป็
เพราะผลการทดสอบในรอบแรก ทําให้เขามิได้แยแสสนใจใครอืน ่
ทว่าลืมคิดไปหรือไม่ ...ในรอบแรก เจีย ฉงก็ มิได้แย่ไปกว่า เขามาก
นักเลย!”
…
คํ ากล่ า วของเย่ ห ยวนได้ก่ อให้เกิด คลื่นโกลาหลกลางฝู งชน
ทันที
้ อนขา้ งหยิงผยองถือดีเกินไปนัก!
วาจาคํากล่าวเหล่านี ค่
ผลในการทดสอบรอบแรกของเย่หยวนต้องยอมรับว่าโดดเด่น
จริง ๆ แต่ ใ นรอบที่ สองนี ้ เขากลับ เปิ ดเผยธาตุ แท้ออกมาเสีย แล ว้
ขุมพลังความแข็งแกร่งของเขามิได้อยู่ในระดับเดียวกับเจียฉงเลย
แค่ผลลัพธ ์ในรอบที่สองของเย่หยวนก็จด ื จางพอที่เย่ห ยวนจะ
ถู ก ลื มในฝู ง ชนแล ว้ ลืม ไปเลยสํ า หรับ เจีย ฉง แม้แต่ บ างคนที่อยู่
อันดับ ถัด ไปหรือใกลเ้ คียงกับเย่หยวน ก็สามารถแซงขึนมาได้ ้ ทุ ก
่
เมือ
้ งๆรึ?! ในเมื่อมั่นใจขนาดนั้ น
“ฮ่าฮ่า ฮ่า... เจ า้ กล า้ พู ดเช่นนี จริ
ไฉน...เราไม่มเี ดิมพันกันหน่ อยในรอบทีสาม?” ่
่ ได้
เจียฉงไม่พอใจยิงที ่ ยน
ิ เช่นนั้น เอ่ยปากเขา้ ท้าทายทันที
ในการทดสอบรอบที่สาม,มายาลวงตา นี่ จะมุ่งเน้นไปที่แนวคิด
ความเข า้ ใจ! ความมุ่ ง มั่น, สัญ ชาตญาณการต่ อ สู แ้ ละแนวคิ ด
้
ความเขา้ ใจ ทังสามสิ ่ ปั
งนี ้ จจัยหลักทีสถานศึ
่ กษาหวูเมิ่งต้องการจะ
่ ดเลือกเป็ นศิษย ์
ทดสอบเพือคั
เพียงผูท ่ี คุณสมบัติสอบผ่านทังสามด่
้ มี ้ านเท่านั้น จึงจะควรค่า
แก่ ก า รดู แล ข อง ส ถ า น ศึ ก ษ า ห วู เ มิ่ ง แล ะขึ ้ น เป็ น ศิ ษ ย ข
์ อง
สถานศึกษาหวูเมิงอย่ ่ างเป็ นทางการ
เจีย ฉงมั่นใจยิ่ งว่ า ที่ เย่ ห ยวนพ่ น วาจาเช่ น นั้ นออกไปเพี ย ง

ต้องการข่มขู่เขาเท่านั้น แต่ภายในใจลึกๆคงกําลังสั่นกลัว ไม่กลา้
รับคําท้าของเขาแน่ นอน
เมื่ อพิ นิ จพิ จ ารณ าให้ถี่ ถ้ว น อายุ ก ระดู ก ของเจี ย ฉงเองก็
ใกลเ้ คียงกับเย่หยวนเช่นกัน
อย่ า งไรก็ ต ามแต่ ณ ปั จ จุ บ น
ั เขาสํ าเร็จ ไปไกลถึง อาณาจัก ร
ปฐมพระเจ ้าชนสุ ้ั ด ในขณะที่เย่หยวนเป็ นแค่เซียนอาณาจักรปฐม
ั้
พระเจ ้าชนกลางเท่ านั้น
เพียงตัดสินจากอาณาจักรพลัง มันก็เพียงพอแลว้ ที่จะบ่งชีถึ้ ง
่
ความเหลือมลํ ้ มิ
าที ่ อาจขา้ มผ่าน
ท้า ยที่ สุ ด นี ้ แรงใจและความมุ่ ง มั่ นกลับ มิ ไ ด้เกี่ ยวข อ

้ งกับ
อาณาจักรพลัง แต่แนวคิดความเขา้ ใจกลับสัมพันธ ์กับอาณาจักร
พลังเชิงลึก
ดังนั้น การทดสอบในรอบทีสาม
่ เจียฉงชนะขาดแน่ นอน!
เย่ หยวนกวาดตามองไปที่เจีย ฉงและกล่ าวขึนพร
้ ้ ่
้อมรอยยิมที
้ า “ได้ เดิมพันด้วยอะไรดีล่ะ?”
มิใช่รอยยิมว่
เจียฉงลอบหัวเราะเยาะเย้ยภายในใจอย่างเย็ นชา ดูเหมือนว่า
้
เด็กหนุ่ มคนนี จะอวดดี จนเกินห้ามปรามอยู่แลว้ เช่นนี่ คงต้องมุ่งต่อ
จนสุดทาง
“ในเมื่อต้องการเช่นนี ้ ข า้ จะทํ า ให้มน
ั สู ญ เสียทุ ก อย่ าง! ถอน
คําพูดตอนนี ก็้ ยงั ไม่สาย ไฉนเจา้ ถึงต้องเสียงขนาดนี
่ ้ ่อไอ้สวะชิน้
เพื
หนึ่ ง?”
เจีย ฉงเอ่ ย เสี ย งเย็ น จากนั้ นสัก ครู ห
่ นึ่ ง แลเห็ น เย่ ห ยวนกด
สายตาแน่ น่ิ งไม่ไหวติง เขาพลันกล่าวต่อว่า
“ใช ้แต้มที่ได้มาเป็ นเดิมพัน! ผูท
้ ่ชนะจะได้
ี ้
รบั แต้มทังหมดของ
ผูแ้ พ!้ เจ ้ากลา้ หรือไม่?!”
เจียฉงกล่าวท้าทายด้วยสุม้ เสียงอันองอาจ
เย่ย หวนรู ้สึกพึงพอใจยิ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น จึงยิมตอบกลั
้ บ ไป
ทันทีว่ า “ในเมื่อใจกวา้ งขนาดนี ้ เช่นนั้นแต้มทังหมดของเจ
้ า้ ข า้
ขอรับไวด้ ว้ ยความเต็มใจ! รับคําท้า!”
้ างปั่นน่ ารังเกียจพลางจับจอ้ งเย่หยวนราวกับ
ทุกคนในขณะนี ต่
กําลังมองคนปัญญาอ่อน เด็กหนุ่ มคนนี เสี้ ยสติไปแลว้ กระมัง
เซี่ ยะจิ่ งอวี๋ ที่ อยู่ ข ้า งๆ เร่ง กระตุ ก แข นเสื อเย่

้ ห ยวนถี่ ระรัว
จากนั้นกระซิบว่า “น้องชาย ขา้ ซาบซึงในความจริ ้ งใจของเจา้ แลว้
แต่อย่าไปท้าพนันกับเจา้ นี่ ดีกว่า มันหาใช่คู่มอ ื ทีเจ่ า้ จะไปต่อกรได้
เลย! มัน เป็ นที่ รู จ้ ัก ในฐานอัจ ฉริย ะอัน ดับ หนึ่ งแห่ ง เมื อ งเหอผิ ง
ความสามารถสูงส่งถึงขันวิ ้ ปลาส! ไม่ว่าจะเป็ นวรยุทธบ่มเพาะพลัง
หรือกระบวนต่ อสู ้ ล ว้ นทรงพลังไร ้เที ย มทาน! เจ า้ เร่งถอนคํ า พู ด
ก่อนจะดีกว่า!”
เจีย ฉงหัว เราะลั่นกล่ า วว่ า “ซุบ ซิบ อะไรกัน ! เย่ ห ยวน หาก
ต้องการคุยโวจําต้องปรากฏขอ้ เท็ จจริงบา้ ง! ไม่มีใครยกยอตัวเอง
ว่าเป็ นอัจฉริยะ!”
้ ยะจิ
แต่เย่หยวนหาได้สนใจทังเซี ่ งอวี
่ ๋หรือคําเย้ยหยันของเจียฉง
เลยแม้นสักนิ ด ทันใดนั้นเขาหมุนตัวกลับไปยังทิศเทวีและผสานมือ
กล่าวกับสองชายชราทีอยู ่ ่บนนั้นว่า “ว่าทีศิ
่ ษย ์เย่หยวน ขอให้ท่าน
้
อาจารย ์ทังสองโปรดเป็ นพยานให้แก่การเดิมพันในครังนี ้ !”
้
สองชายชรานั้ นเฝ้ าภาพฉากนี อยู

้ ่นานแล ว้ เพีย งว่าพวกเขา
่
มิได้เคลือนไหวเอ่ ยกล่าวอะไรอันใด
สถานศึก ษาหวู เมิ่งส่ ง เสริมสัง คมจํ า พวกการแข่ ง ขัน ระหว่ า ง
่ ้จะช่วยผลัก ดันพัฒ นาการได้เป็ นอย่า งดี
ศิษย ด์ ว้ ยกันอยู่ แลว้ สิงนี
ขอเพี ย งเดิมพนั น ในเรืองที่ ่ ไม่ ส่ งผลกระทบต่ อ ส่ ว นรวม พวกเขา
ย่อมไม่ออกหน้าห้ามปราม แต่นี่ยังไม่ทน ั เข า้ ศึกษาก็มีแข่งขันเดิม
พันกันเสียแลว้ สถานการณ์เช่นนี ไม่ ้ ค่อยมีให้เห็นบ่อยนัก
ชายชราคนหนึ่ งพยักหน้าและกล่าวว่า
“ได้!”
้
การกระทํานี ของเย่ หยวนต่างทําให้ทุกคนตะลึงงันไปหมด
้ ได้ร?ึ
แบบนี ก็
้ ได้บกพร่องมีปญ
สมองเย่หยวนคนนี มิ ั หาอะไรใช่ไหม?
“เย่หยวน เจ ้า...”
้
“เอาล่ ะ เลิก ขีขลาดตาขาวได้ แล ว้ ! หากท่ า นเป็ นสุ ภาพบุ รุ ษ
่ ดจริงๆก็จงผ่านรอบทีสามให้
อย่างทีพู ่ ขา้ ดูเป็ นขวัญตา! แลว้ อย่าให้
ใครมาดูถูกเจ ้าอีกเป็ นคํารบสอง!”
ขณะที่เซียะจิ
่ ่งอวี๋กํา ลังจะกล่ าว เย่ หยวนสวนตอบด้วยคํา พู ด
เสียงเย็นสะท้าน
่ ่งอวี๋รู ้สึก ผิ ด อย่ า งมาก ความละอายใจถู ก แต่ ง เติมเพิ่ ม
เสริมทั่วใบหน้า ได้ยินเย่ ห ยวนกล่ าวดัง นั้ น เขากัด ฟั นแน่ นกล่ า ว
ว่า “เจ า้ มั่นใจได้เลย! ข า้ จะไม่ ทํ า ให้เจ า้ ผิด หวัง แน่ นอน! เจีย ฉง
หลัง จากนี ้อย่ า โทษว่ า เรารัง แกเจ า้ ! ท่ า นอาจารย ,์ คะแนนของเย่
หยวนยังไม่เพียงพอ ข า้ ขอเดิมพันด้วยคะแนนของข า้ ด้วย! แต่ถ า้
้
หากเย่หยวนเป็ นฝ่ ายชนะ ทังคะแนนข า้ และของเจียฉงย่อมตกเป็ น
้
ของเขาทังหมด!”
่ งอวี
มิท ราบเลยว่า เซียะจิ ่ ๋ไปเอาความกล า้ หาญเช่นนี ้มาจาก
ไหน ถึงตัดสินใจลั่นวาจาออกไป
่ งอวี
ก่อนหน้าเซียะจิ ่ ๋ยังกลัวอีกฝ่ ายจนพู ดไม่ออก แต่ใครจะไป
คิด ยามนี ้กลับ เลือดร ้อนแน่ วแน่ ได้ข นาดนี ้จริงๆสายตาอันมุ่ ง มั่น
ปราศจากความกลัวของเซียะจิ ่ งอวี
่ ๋ในปัจจุบน ่ ่เจียฉง
ั กลับเป็ นสิงที
่ ด!
เกลียดทีสุ
่ั
ละสายตาเพีย งช วขณะ พริบตาเดียวศัตรูข องเขาที่เคยยืนไล่
้ บเติบโตขึนแล
หลังอยู่ตลอด ยามนี กลั ้ ว้ จริงๆ!
ิ ้ ! ในเมื่อพวกเจา้ เต็มใจแจกแต้มให้ขา้ เช่นนี ้ ข า้
“เหอะ โง่สนดี
เองก็ ต กลง! พวกเจ า้ จะได้รู ้เดี๋ ยวนี ้ว่ า ความต่ า งช นที
ั้ ่ แท้จ ริง คื อ
้ นกล่าว
อะไร!” เจียฉงแสยะยิมเย็
เย่หยวนหาได้สนใจเสียงนกเสียงกาไม่ ก่อนเหลียวมองเชียะจิ ่ ง่
อ วี๋ อ ย่ า ง ค่ อ น ข ้ า ง แ ป ล ก ใ จ พ ร อ้ ม ต บ ไห ล่ อี ก ฝ่ า ย ก ล่ า ว
ว่า “สบายใจได้ พวกเราจะไม่แพ ้ และแต้มทีได้ ่ แบ่งกันคน
่
ละครึงเถอะ”
ทุกคนต่างพูดไม่ออก ยังไม่ทน ่
ั เริมแต่ ่ ดแจงแบ่ง
พวกเขาก็เริมจั
รางวัลกันแลว้ ?
้
เด็กหนุ่ มคนนี อวดดี
เกินไป!
ชายชราบนเวทีอดขยับขยายสายตาจับเย่หยวนอย่างอยากรู ้
้
อยากเห็ นมิได้เลย ทังสองต้ องการที่จะมองผ่ านอ่ านไปถึงร่องรอย
่ ้นซ่อนอยูใ่ นแววตาคู่นั้นของเย่หยวน
ความกังวลทีเร
่ั ต
แต่ชวครู ่ ่อมา พวกเขาจําต้องผิดหวัง
ดูราวกับว่าทุกอย่างเป็ นไปตามแผนที่เย่หยวนวางเอาไวอ้ ย่าง
้ สามารถทํา
แนบเนี ยน เสมือนในสายตาของเย่หยวน เจียฉงคนนี ไม่
อันตรายต่อตัวเขาได้เลย
พวกเขาฉงนใจหนั ก เย่ ห ยวนไปเอาความมั่นใจขนาดนี ้มา
จากไหน?
การทดสอบในรอบที่ สองก็ เปิ ดเผยอย่ า งช ด
ั เจนอยู่ แล ว้ ถึ ง
่ จริงของเย่หยวน
ความแข็งแกร่งทีแท้
บางทีเด็กคนนี อาจมี ้ ศก
ั ยภาพอันไร ้ขีดจํากัดซ่อนเร ้นอยู่ก็จริง
แต่ ปั จ จุ บ ัน ยัง ไม่ ส ามารถรีด ออกมาได้เต็ ม กํ า ลัง อายุ ข องเขา
ใกลเ้ คียงกับเจียฉง แต่ความแตกต่างที่ประจักษ์ชดั ห่างกันถึงสอง
ั้ อ ย! ความเหลื่ อมลํ าระหว่
ระดับ ช นย่ ้ า งทั้งสองค่ อ นข า้ งช ดั เจน
เกินไป
แน่ น อนว่ า ความสงสัย เหล่ า นี ้ล ว้ นต้อ งเก็ บ ไว ใ้ นใจ สิ่งที่ สอง
ชายชราอยากเห็ นที่สุดคือ เย่ห ยวนจะมีความสามารถเพียงใดกัน
ในการทดสอบถัดไป?
“เอาล่ ะ ในเมื่ อทุ ก คนสามารถเดิน ทางมาไกลถึง จุ ด นี ้ ความ
แกร่งกลา้ ของพวกเจา้ คงไม่เป็ นที่กังขาอีกต่อไป แต่สําหรับรอบที่
สาม พวกเจ า้ นั บ ว่า มีว าสนาโชคดีเช่นกัน! การทดสอบรอบนี ้จัก
่ ั วิต ส่วนที่ว่าเก็บเกียวเข
เป็ นประโยชน์ต่อพวกเจา้ ชวชี ่ า้ ใจได้มาก
้
แค่ไหน ลว้ นขึนอยู ่กบ
ั โชคชะตาของพวกเจ ้าแลว้ !”
เมื่อได้คํ าอธิบายของชายชราเบืองหน้้ า สีห น้าการแสดงออก
ของทุกคนต่างเผยให้เห็นถึงความคาดหวังอย่างแรงกลา้ เพราะการ
่
ทดสอบรอบทีสามเป็ ่ ลึ
นสิงที ่ กลับทีสุ
่ ดแลว้
แม้ว่ าทุ ก คนจะได้เห็ นและทํ า ความเข า้ ใจสิ่งที่ต้องทดสอบใน

รอบนี ้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถแพร่งพรายเนื อหาของการทดสอบ
้
ได้ เนื่ องจากสิงที
่ ่นํ ามาทดสอบในรอบที่สาม นับเป็ นความลับสุ ด
ยอดต่อโลกภายนอก
“ในตอนนี ้ ก่ อ นที่ จะเริมการทดสอบในรอบที
่ ่ สาม พวกเขา
จะต้องสาบานต่อหน้า สรวงสวรรค ก์ ่อนว่า เนื ้อหาทุก อย่า งที่จะได้
เห็ น และรับ รู ต้ ่ อ ไปนี ้ พวกเจ า้ จะไม่ แ พร่ง พรายต่ อ โลกภายนอก
เด็ดขาด! หากใครคิดว่าทําไม่ได้ก็จงกลับไปซะตอนนี !” ้ ชายชรา
กล่าวเสียงเขม้ สีหน้าการแสดงออกดูจริงจังเป็ นอย่างมาก
เย่หยวนที่ได้ยินแบบนั้นยิ่งอยากรู ้อยากเห็ นเขา้ ไปใหญ่ ว่า สิง่
่ ามาทดสอบในรอบทีสาม
ทีนํ ่ มันมีหน้าตาเป็ นอย่างไรกันแน่ ! แต่ท่ี
การันตีได้เลยก็คอื นี่ หาใช่ของธรรมดาทั่วไปไม่!
ภายใต้ก ารนํ าเอ่ ย สัต ย ส์ าบานต่ อ หน้า สรวงสวรรค ข
์ องชาย
ชรา ทุกคนต่างกล่าวตามพร ้อมกันอย่างเคร่งขรัด
“เอาล่ ะ จงกลับ ไปนั่ งบนที่ นั่ งดอกบัว ดัง เดิ ม เนื ้ อหาในการ
ทดสอบของรอบนี ้คือการศึก ษาวรยุ ท ธ บ์ ่ มเพาะพลัง ! ชือของวร ่
่ ามาทดสอบก็คอ
ยุทธ ์บ่มเพาะพลังทีจะนํ ื ...สูตรเทพสงครามหวูเมิง!”่
ประดุ จ หินก อ้ นยัก ษ์ต กสู่ ธารนํ ้ านิ่ ง ระลอกคลื่นนั บ หมื่นแสน
่
กระเพือมแผ่ ไพศาล คํากล่าวของชายชราก่อให้เกิดความโกหาหล
้ นทีกลางฝูงชน
ขึนทั
“ปรากฏว่ า เป็ นสู ต รเทพสงครามหวู เมิ่ ง! ข า้ ไม่ คิ ด ไม่ ฝั น มา
ก่อนเลยว่า ขา้ จะมีโอกาสศึกษาสูตรเทพสงครามหวูเมิงจริ ่ งๆ!”
“สู ต รเทพสงครามหวูเมิ่ งเป็ นวรยุ ท ธบ่ มเพาะพลังช นต้

้ั นของ
ท่ า นเจ า้ เมื องหลวง! สามารถฝึ กปรือจนสํ า เร็ จ ได้ถึ ง อาณาจัก ร
ราชนั พระเจ ้า!”
“นับเป็ นวาสนาสามภพสามชาติของขา้ แลว้ จริงๆ! ได้มีโอกาส
ศึกษาสูตรเทพสงครามหวูเมิง่ ต่อให้ตกรอบก็นับว่าคุม้ ค่าแลว้ !”
้ แต่นั้นกลับเป็ นประโยชน์
“แม้สามารถเขา้ ใจได้เพียงเศษเสียว
่ ั วต
ต่อเราไปชวชี ิ !”
ตอนที่ 1371 ไร ้ซึงพรสวรรค
่ ์
่
“เริมการทดสอบนั บ บัด นี ้! พวกเจ า้ มี เวลาหนึ่ งเดื อนเพื่ อทํ า
ศึกษาทําความเขา้ ใจสูตรเทพสงครามหวูเมิง! ่ หลังผ่านเดือนนึ งไป
แลว้ พวกเจ ้าจะต้องเดินพลังปราณโดยใช ้วรยุทธบ่มเพาะพลังชนิ ด
้
นี และปลดปล่ อยลงในเสาหยกต้นตรงหน้า ขอเพียงพวกเจา้ ทําให้
เสาหยกนี สว่ ้ างได้เกินห้าช่องไฟก็ถอ ื ว่าผ่าน! หลังจากช่องไฟที่ห้า
ขึนไป้ ่ มขึ
แต่ละช่องไฟทีเพิ ่ นหลั
้ งจากนั้นจะเท่ากับสิบห้าแต้ม!”
ณ ปั จ จุ บ น ้
ั เบืองหน้ ้
า ลานจัตุ ร สั ปรากฏเสาหยกต้นยัก ษ์ขึ น
ตระหง่าน
้ ชอ
บนเสาหยกต้นนี มี ้
่ งไฟทังหมดสามสิ บช่อง แน่ นอนนี่ คือตัว
วัดระดับความเขา้ ใจ
“ถึงช่องไฟที่ห้านับว่าผ่าน การทดสอบในรอบนี ไม่
้ ง่ายเกินไป
หน่ อยรึ?”
้ วยความอยากรู ้อยากเห็น
เย่หยวนพลันฉงนใจขณะเอ่ยขึนด้
่ งอวี
เซียะจิ ่ ยิ
๋ มขื
้ นกล่
่ าวว่า
“มัน จะง่ า ยอย่ า งที่ เจ า้ คิ ด ได้อ ย่ า งไร? แท้ท่ี จริง แล ว้ นี่ คื อ บท
ทดสอบที่ยากที่สุด ในบรรดาทังสามรอบ! ้ สูตรเทพสงครามหวูเมิ่ง
้
ทังกว า้ งใหญ่ ไร ้ขอบเขตและลึ ก ลํ าเกิ ้ น หยั่งถึ ง ! ให้เวลาแค่ เดือ น
เดีย วจะไปเข า้ ใจอะไรได้? ตอนนี ้เหลือคนอยู่ป ระมาณสองพันคน
อย่างดีที่สุดคงเหลือไม่ถงึ สีห้
่ าร ้อยคนแน่ หลังจากนี !กล่
้ าวฐานของ
คนส่วนใหญ่ น่าจะอยู่ที่สามถึงสีช่ ่ องไฟเองกระมัง แต่ถึงตกรอบไป
้ ก หนึ่ งช่อ งไฟ นั้ นก็ เรีย กได้ว่ า กํ า ไร
ทว่ า มี ค วามเข า้ ใจมากขึ นสั
แลว้ ”
เย่หยวนรับฟังพลางนํ ามาพินิจคิดในใจถึงความยากในรอบนี ้
แต่นี่กลับ มิใช่ปัญหาสําหรับเย่ห ยวนเลย เขามั่นใจอย่างมาก
ต่อทักษะด้านแนวคิดความเขา้ ใจ
้ ่ เอง! หากเช่นนั้นในความคิดของท่าน เจียฉงควร
“เป็ นเช่นนี นี
จะได้สก ่ องไฟ?”
ั กีช่
เย่หยวนเอ่ยถามอย่างสงสัย
่ ่งอวี๋ แปรเปลี่ ยนรุ น แรง เขา
สี ห น้ า การแสดงออกของเซียะจิ
“ในอดีต สถิตส ่ คนเคยทําไวค้ อ
ิ ูงสุดทีมี ่ บสามช่องไฟ! โดย
ื ยีสิ
ปกติ อ ัน ดับ หนึ่ งในทุ ก ปี จะอยู่ ท่ี ประมาณสิ บ ห้า ถึ ง สิบ หกช่องไฟ
หากพินิจ จากอันดับ สามของเขาก็ น่า จะประมาณ...สิบ สองถึง สิบ
สามช่องไฟเห็นจะได้! เย่หยวน...เจ ้ามั่นใจแลว้ ใช่ไหม?”
เย่หยวนกวาดสายตามองเขาวาบหนึ่ งและยิมกล่
้ าวว่า
“ท่านแค่ รวบรวมสติส มาธิให้ม่ นก็ ่ ่ต้องทําหลังจากนี ้
ั พ อ! สิงที
่ ด!”
คือ ศึกษาและเขา้ ใจให้ได้มากทีสุ
เย่ ห ยวนมั่นใจไร ้กัง วลแบบนี ้ เซียะจิ
่ ่งอวี๋เองก็ น่ ั งลงทันทีด ว้ ย
ความสบายใจ
้
บางที...เย่หยวนอาจสร ้างปาฏิหาริย ์ขึนมาก็ เป็ นได้!
่
“การทดสอบรอบทีสาม,มายาลวงตา ่ นได้
เริมขึ ้ !”
ทันทีที่สินเสี
้ ยงชายชรา สติสม
ั ปชญ
ั ญะของทุกคนพลันถูกดึง
ออกจากร่างไปอีกครัง้
ภายในห้ว งมิติแห่ งจิต สํ า นึ ก นี ้ เย่ ห ยวนที่อยู่ ใจกลางถู ก ห้อม
ลอ้ มไปด้วยอักษรจารึกศักดิสิ์ ทธิมากมายไร
์ ้ ด
้สินสุ
ั อักษรจารึก ศักดิสิ์ ทธิเหล่
ทว่าปั จจุบน ์ านี ้หาใช่สิงที
่ ่เกินหยั่งรู ้
อีกต่อไปสําหรับเย่หยวน
้ างง่ายดายนัก!”
“วรยุทธบ่มเพาะพลังชุดนี ...ช่
เย่ ห ยวนกวาดตามองอัก ษรจารึก ศัก ดิ สิ์ ท ธิเหล่
์ า นี ้รอบหนึ่ ง
้ งเรี
ก่อนจะพบว่าวรยุท ธบ่ มเพาะพลัง ชุด นี ทั้ ยบง่ายและไร ้ซึงความ
่
ซับซ ้อนจนน่ าประหลาดใจ
แรกสัมผัส เย่หยวนเผยถึงความต้องการที่จะเรียนรู ้ศึกษาอย่าง
แท้จ ริง แต่ เมื่ อค้น พบว่ า อัก ษรจารึก ศัก ดิ สิ์ ท ธิเหล่
์ า นี ้ กลับ ไม่ มี
ความซับซ ้อนอะไรเลยกล่าวได้ว่าไม่มค ี ุณสมบัติโอ้อวดต่อหน้าเขา
มักนิ ด
ดั่งคําใบห
้ นึ่ งผุดขึนมาในหั
้ ว เย่หยวนถอนหายใจหลายหลาก
อารมณ์และกล่าวว่า
“ใช่ แ ล ว้ ! เพ ราะบั ญ ญั ติ เ ทพ แห่ ง ถงเที ย น มั น ครอบคลุ ม
้
ทังหมดโดยสมบู รณ์แบบอยู่แลว้ ! ถึงสูตรเทพสงครามหวูเมิ่งจะกลา้
ั้ บบัญญัติเทพแห่งถง
แกร่งเพียงใด แต่สุดท้ายก็ไม่มีทางเทียบชนกั
เทียนได้เลย!”
้
เย่หยวนค้นพบเหตุผลทังหมดอย่ างรวดเร็ว ปรากฎว่าขอบเขต
้ นไปแลว้ !
ความรู ้ความเขา้ ใจของเขาสูงลําเกิ
บัญญัติเทพอห่ งถงเทียนเป็ นวรยุ ทธบ่ มเพาะพลังแบบใดกัน?
ถึ ง ขั้ นที่ ว่ า สามารถเปลี่ ยนอนาคตของเย่ ห ยวนได้ แม้ก ระทั่ ง
สามารถดึง ดูด หุ บ เขาถงเทีย นขนานแท้ป รากฏขึน ้ ทังๆที
้ ่เขาเพิ่ ง
หลอมสร ้างได้แค่บทแรก ซึงนี ่ ่ กลับไม่ธรรมดาเลย!
้
เย่ ห ยวนหลอมสร า้ งบัญ ญัติ เทพแห่ ง ถงเที ย นขึ นมาได้ ด ว้ ย
ความเข า้ ใจของตัวเอง ดัง นั้ นแล ว้ แค่ ต อ้ งการให้ศึก ษาทํ า ความ
เขา้ ใจต่อสูตรเทพสงครามหวูเมิ่งตรงหน้ากลับเป็ นอะไรทีง่่ ายจนน่ า
เบื่อ เสมือนกับปรมาจารย ์คณิ ตศาสตร ์ระดับ สูง กํ าลังนั่ งทํ าโจทย ์
้ นฐาน
คณิ ตศาสตร ์ขันพื ้
ง่ายเกินไป!
“วรยุ ท ธบ่ มเพาะพลัง นี ้มีข อ้ ดีมิใช่น้อยจริงๆ แต่ น่ าเสีย ดายที่
้
ตื นเขิ น เกิน ไปเสี ย หน่ อย หากปรับ นิ ด แก ห ้ น่ อย มัน ควรจะทรง
ประสิทธิภาพได้มากกว่านี แน่ ้ นอน! ทว่าขอบเขตในปัจจุบน ั ของขา้
กลับตํ่าเกินไป คงสามารถปรับแก ้แค่บทแรกเท่านั้น”
ใช ้เวลาเพียงสามวัน เย่ห ยวนก็เข า้ ใจสู ตรเทพสงครามหวูเมิ่ง
อย่างถ่องแท้
ไม่ เพี ย งจะเห็ น ถึ ง ข อ
้ บกพ ร่อ งของมั น แต่ เขายัง สามารถ
้
ปรับแต่งมันขึนมาใหม่ เพื่อให้รากฐานของผูฝ ้ ึ กฝนวรยุทธนี ้มั่นคง
่ นไปอี
ยิงขึ ้ ก
่
แต่เรืองพวกนี ้ นมิได้เกียวข
มั ่ อ้ งอะไรกับเขาเลย ดังนั้นเขาจึงไม่
่
ลงมือเคลือนไหวให้ เหนื่ อยเปล่าเช่นกัน
วรยุทธบ่มเพาะพลังชุดนี ้ง่า ยเกินไป เย่ห ยวนรู ้สึกเบื่อจัดแทบ
นั่งไหลตายเต็มทนภายในนี ้ ดังนั้ นจึงถอนตัวออกจากห้วงมิติแห่ ง
จิตสํานึ กทันที
้ เพิ่ งผ่ า นไปเพีย งสามวัน แต่ มี ค นออกจากห้ว งมิ ติแห่ ง
“หืม?
จิตสํานึ กแลว้ ?”
้
ชายชราบนเวที ข มวดคิ วแน่ น คู่ ส ายตาเริ่มกวาดค้น หา
ท่ามกลางฝูงชน
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่ า สู ต รเทพสงครามหวูเมิ่งจะยากเกินไป
้
จนทํ า ให้ใ ครบางคนตัด ใจและปล่ อ ยตัว เองให้จ มลงสู่ ค วามสิ น
หวัง?”
ชายชราอีกคนกล่าว
“อ่อนหัด!”
การทดสอบในอดี ต ที่ ผ่ า นมา ไม่ ว่ า เหล่ า ผู เ้ ข า้ ทดสอบจะมี
พรสวรรค ด์ ีร ้ายอย่ างไร แต่ก็ ไม่เคยมีใครถอนตัวออกมากลางคัน
้
เช่นนี มาก่ อน
้ ้ จะมี เหตุ ก ารณ์ แ บบนี ้
พวกสองไม่ คิ ด ไม่ ฝั น จริง ๆว่ า ครังนี
้ งๆ!
เกิดขึนจริ
้ ้ว่า พวกเขาไม่สามารถผ่านการทดสอบไปได้
แม้คนเหล่านี จะรู
แต่พวกเขายังคงพยายามเต็มที่เพื่อเก็บ เกี่ยวผลประโยชน์ให้มาก
่ ดเท่าทีจะทํ
ทีสุ ่ าได้
ท้ายที่สุดนี ้ สูตรเทพสงครามหวูเมิ่งเป็ นถึงวรยุทธบ่มเพาะพลัง

อันดับ หนึ่ งที่มิเคยเป็ นสองรองใครในเมืองหลวงหวูเมิ่ง การได้ร บ
ั
สิทธิศึ์ กษาทําความเขา้ ใจเช่นนี ้ นับเป็ นโอกาสทีหาได้
่ ่
ยากยิง!
ชายชราทั้งสองเป็ นประธานการทดสอบในครังนี ้ ้ ซึ่งการ
้ กระตุน
กระทําประเภทนี ได้ ้ โทสะของพวกเขาอย่างแรงกลา้ นี่ คลา้ ย
่
เป็ นการดูถูกสถานศึกษาหวูเมิง!
มีนักสูค้ นใดบา้ ง เพียงหวาดหวั่นก็ถึงกับละทิงทุ
้ กอย่างและหนี
จุกตูด?
่ อนแอเช่นนี จะไปประสบความสํ
จิตใจทีอ่ ้ าเร็จได้อย่างไร?
ในเวลานั้นเอง เย่หยวนค่อยๆลุกออกจากที่นั่งดอกบัว และเดิน
ตรงไปนั่งรอบริเวณผูช้ ม
“นั้นมันเขา!”
“เจ ้าเด็กคนนี ้ ไร ้ซึงพรสวรรค
่ ์ขนาดนั้นเชียว?”
“นี่ กลับ พู ด ยาก ทังๆที
้ ่เขามีค วามมุ่ ง มั่นขนาดนั้ น นี่ แสดงให้
เห็ นถึงศักยภาพแฝงภายในตัวที่ไร ้จํากัด อย่างไรก็ตาม เห้อ..อายุ
เขาเองก็มใิ ช่เด็กน้อยแลว้ ถึงอาณาจักรพลังถือว่าตํ่าไปหน่ อย แต่
นี่ กลับหาใช่ปัญหาใหญ่ต่อความสําเร็จในอนาคตเลย ทว่าเขากลับ
้ งเพียงนี !”
เลือกคิดสันถึ ้
้
“คราแรกเด็กคนนี สามารถหลอกให้ เขาสนใจได้จริงๆด้วยการ
เดิมพันนั้ น แต่ต อนนี ้...กลับ พิสู จน์แล ว้ ว่ าเขาเป็ นแค่ เด็ก ธรรมดา
ทั่วไป! แต่เดิมขา้ คิดว่าเขาจะต้องผ่านการทดสอบอย่างแน่ นอน”
“อืม...หากเขาไม่ ผ่านเงื่อนไขสิงเดิ
่ มพันก็จําต้องตกเป็ นโมฆะ
้ ยฉงคงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆจริงไหม?”
เช่นนี เจี
“ในเมื่อเขาหาใช่ศิษ ย ส์ ถานศึก ษาหวู เมิ่ง ไม่ ว่ า เป็ นหรือตาย
่ นใดกับเรา”
กลับไม่ขอ้ งเกียวอั
ทั้ งสองต่ า งเห็ น พ ้อ งต้อ งกั น เย่ ห ยวนคนนี ้ เป็ นเด็ ก ไร ซ
้ ึ่ ง
พรสวรรค ์จนไม่แม้แต่จะศึกษาสูตรเทพสงครามหวูเมิ่งให้เขา้ ใจได้
เลย
ท้ายที่สุดนี ้ หวูเมิ่งเป็ นถึงวรยุทธบ่มเพาะพลังที่ลึกลํายิ้ ่ง แม้จะ
เป็ นเพียงบทแรก แต่ก็ไม่มท ี างเขา้ ใจได้ภายหนึ่ งเดือนเช่นกัน
้
ในความเป็ นจริงแลว้ ช่องไฟทังสามสิ บช่องบนเสาหยกก็ยงั ไม่
สมบูรณ์ มันเป็ นเพียงส่วนหนึ่ งจากทังหมดเท่
้ านั้น
่
หากต้องการสําเร็จสูตรเทพสงครามหวูเมิงในบทแรกอย่ างถ่อง
แท้ จําต้องใช ้เวลาทําความเขา้ ใจกว่าร ้อยปี เช่นกัน
หนึ่ งเดือนเป็ นเพียงผิวเผินเท่านั้น
แต่ไม่ว่าเย่หยวนจะผ่านหรือไม่ผ่าน สุดแท้แลว้ แต่ผลลัพธ ์ที่จะ
้
ปรากฏขึนบนเสาหยก
เย่ หยวนตรงเข า้ มานั่ งรอในบริเวณผูช
้ ม แลเห็ นสองชายชรา
่
บนเวทีมองเขา จึงโค้งคํานับให้เพือแสดงความเคารพ
หนึ่ งในชายชราอดใจเอ่ยปากถามขึนมิ
้ ได้ว่า
“เย่ ห ยวน ไฉนเจา้ ถึงถอนตัว ยอมแพ เ้ ร็ว ขนาดนี ้? แม้วรยุ ท ธ

้ อนขา้ งยากและลึกซึงเกิ
บ่มเพาะชนิ ดนี จะค่ ้ นเขา้ ใจ แต่เจ ้ายังมีเวลา
้
อีกตังหนึ ่ งเดือน ถึงจะเก็บเกียวผลกํ
่ าไรได้เล็กน้อย ทว่านั้นจะเป็ น
ประโยชน์ต่อเจ ้าชวชี่ ั วต
ิ !”
้
“ขอบพระคุณ ท่ า นอาจารย ใ์ นความหวังดี! สู ต รเทพสงคราม
่ งยิ
้ ่งใหญ่และลึกลําเหลื
หวูเมิงทั ้ อกําหนดนัก แต่หนึ่ งเดือนกลับน้อย
เกินไป ดังนั้นขา้ จึงวางแผนที่จะกลับไปศึกษามันต่อ หลังจากเขา้ สู่
สถานศึกษาหวูเมิงแล ่ ว้ ”
้
ชายชราทังสองยื ่ อคํา
นตัวแข็งในบัดดล พวกเขาฉงนงุ นงงยิงต่
้
กล่าวนี ของเย่ หยวน
ถอดใจยอมแพ ท ้ ้ังแบบนี ้ เจ า้ ยัง คิ ด ว่ า จะได้เข า้ ศึ ก ษาต่ อ ที่
่ กอย่างนั้นรึ?
สถานศึกษาหวูเมิงอี
้
พวกเขาทังสองไม่ เคยเห็ นมาก่อนเลยสักครัง้ จะมีใครบางคน
สามารถผ่านบททดสอบได้โดยใช ้เวลาทําความเขา้ ใจแค่สามวัน
สีหน้าของชายชราอีกคนมิดทมิฬลงและกล่าวว่า
้ นจนเกินไป! ความมุ่ ง มั่นส่ อให้
“เย่ ห ยวน เจา้ อย่ า ผลัก ไสผู ค
่
เห็นถึงเต๋าอันแกร่งกลา้ ซึงในจุ ้ ้าทําออกมาได้น่าประทับใจยิ่ง
ดนี เจ
แต่ในเมื่อตัวเจา้ ไร ้ซึงพรสวรรค
่ ์ ไฉนยังกล า้ พู ดจาใหญ่ โตโอ้อวด
อีก?”
ในมุ มมองของสองชายชราเห็ นว่ า เย่ ห ยวนยังคงขาดตกใน
่
ด้านพรสวรรค ์ แต่เขาก็ยงั ทําตัวหยิงผยอง ้
หัวรันอย่ างไร ้เหตุผล
้
ในภายภาคหน้าทังสองไม่ ้ า เย่หยวนจะมีชะตา
ทราบด้วยซําว่
้ ่
กรรมอย่างไรหากยังติดนิ สยั แย่ๆเช่นนี อยู
เย่ห ยวนตระหนั กดีถึงความเป็ นห่วงในจุดนี ้ที่ซ่อนแฝง ดังนั้ น
้
จึงเอ่ยตอบพร ้อมรอยยิมกลั บไปว่า
่ าหรับความหวังดี เย่หยวนคนนี จั
“ขอบพระคุณอย่างยิงสํ ้ กสลัก
จําฝังใจให้หมั่น!”
ตอนที่่ 1372 เจ ้าโง่!
้ แรกจริงๆ ผลงานในรอบแรกกลับ
“หุหุ ดูท่าเจา้ จะคิดถูกตังแต่
เป็ นเพียงละครตบตาพวกเรา สมจริงถึงขันที ้ ่ว่าหลอกท่านอาจารย ์
เหลยตงกับท่านอาจารย ์มู่เซินได้!”
้ วร่อไปพลาง
ซ่งฟางกล่าวขึนหั
่
แต่เจียนเฉิ นกลับปิ ดปากเงียบหาได้กล่าวอันใดตอบเมือได้
ยิน
คลา้ ยว่าเขากําลังครุน
่ คิดอะไรบางอย่างอยู่
่
“ขา้ เพียงสงสัยว่า...หากเขาไร ้ซึงพรสวรรค ์ขนาดนั้นจริง แลว้
เขาผ่านด่านทดสอบในรอบที่สองได้อย่างไร? แม้จะมีการปรับฐาน
้
อาณาจักรพลังขึนมาเป็ ่
นสิงชดเชย แต่ห ากต้องการจะผ่านรอบนี ้
่ ายจริงหรือไม่?”
ไปได้กลับหาใช่เรืองง่
้ นเอ่ยปากขึนตั
เจียนเฉิ นขมวดคิวแน่ ้ งแง่
้ สงสัย
่ึ
หากเย่หยวนไน้ซงพรสวรรค ป์ ราศจากฝี มือขนาดนั้นจริง ต่ อ
้ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าขันสุ
ให้ระดับพลังถูกปรับขึนเป็ ้ ด แต่
่ านรอบสอง
ก็เป็ นไปไม่ได้เช่นกันทีจะผ่
อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงเย่หยวนจะสามารถผ่านมาได้ แต่เขายัง
ฝื นต่อไปได้อก ้
ี ตังสามรอบ!
“เจ ้ากําลังจะกล่าวว่า...”
้
ซ่งฟางเอ่ยขึนอย่ างไม่น่าเชือ่
เจียนเฉิ นส่ายหัวรัวและกล่าวว่า
“ขา้ ก็ไม่รู ้เหมือนกัน! แต่...ขา้ ก็ไม่คด
ิ เช่นกันว่า เขาจะสามารถ
เอาชนะเจียฉงได้โดยใช ้เวลาทํา ความเขา้ ใจแค่ส ามวัน! สู ตรเทพ
สงครามหวูเมิ่งยากเข็ญเพียงใด เจา้ กับขา้ ควรจะตระหนั กทราบดี
่ ด!”
ทีสุ
่ มสุ
ซ่งฟางคลียิ ้ ดระทมขมขืนและกล่
่ าวว่า
“สิ่งที่ เจ า้ กล่ า วไปล ว้ นมี เหตุ ผ ล ยามนี ้ข า้ รู ้สึ ก ว่ า ...เด็ ก คนนี ้
พิศวงเกินไป!”
้ นไม่
เจียนเฉิ นยิมขื ่ ต่างพล่างตอบว่า
้
“รอดู ไปก่ อ น จะพิ ศ วงหรือ หลอกลวงอย่ า งไร ทังหมดจะถู ก
เปิ ดเผยในอีกหนึ่ งเดือนขา้ งหน้า!”
…
หนึ่ งเดือนผ่ านไปในพริบ ตา เย่ หยวนยังคงนั่งขัด สมาธิอยู่ใ น
บริเวณผู ช ้ มและบ่ มเพาะพลังด้วยวรยุท ธของตนเองตลอดมาเป็ น
เวลาหนึ่ งเดือนเต็ม
เจียฉงถอดจิตออกจากห้วงมิติแห่งจิตสํานึ กมาแลว้ เมื่อลืมตา
้
ขึนมาก็ ้ มก่อนอยู่แลว้ ซึง่
พบว่ามีใครบางคนกําลังรออยู่บริเวณผูช
นั้นจะเป็ นใครได้อกี นอกจากเย่หยวน?
ทีแรกเขาพลันตะลึงงันเล็กน้อย ก่อนความสุขใจจักถาโถมเขา้
มาดุจบุปผาผลิบานกลางจิตใจ
“ไอ้โง่น้น
ั มันยอมแพแ้ ลว้ รึ?”
้
เจียฉงฉี กยิมแสยะเย็ ้
นพร ้อมกล่าวรําพึงขึนมา
้ เพียงเจียฉงเท่านั้น คนอืนๆเองที
ยามนี ไม่ ่ ่เพิงคื
่ นสติฟื้นขึนต่
้ าง
เห็นเย่หยวนอยู่เพียงลําพังกลางบริเวณผูช ้ ม
้ ไฉนเย่หยวนถึงอยู่ในบริเวณผูช
“เกิดอะไรขึน? ้ มแลว้ ?”
“มิอาจทราบได้เลยว่า เขารออยู่ในบริเวณนั้ นมานานแค่ ไหน
แลว้ ตอนเดิมพันคลา้ ยว่าตระเตรียมแผนมาเป็ นอย่างดี หรือตอนนี ้
คิดยอมแพเ้ สียแลว้ ?”
้ ! ปรากฏว่า เก่ งแต่ป ากอย่างเดียว! เขายอมแพ แ้ ล ว้
“ขยะสินดี
ชดั เจน! สูตรเทพสงความหวู เมิ่งเป็ นวรยุทธบ่มเพาะพลังสุด ลําค่
้ า
หาประเมินไม่ คงตระหนัก ดีว่าตนไม่ มีทางผ่านแน่ นอน ถึงถอดใจ
่
ออกมาเตรียมรับมือกับความหยิงผยองก่ อนหน้ากระมัง!”
“พรสวรรค เ์ พี ย งเล็ ก น้อย แต่ ก ล า้ ท้า ทายเจีย ฉง มันปั ญ ญา
อ่อนรึเปล่า?”
…
่
หลังจากคลืนความประลหาดใจซั ด โถมไประลอกหนึ่ ง ยามนี ้
ทุ ก คนต่ า งจับ จ อ้ งไปที่ เย่ ห ยวนด้ว ยสี ห น้ า เปี่ ยมล น
้ ความดู ถู ก
เหยียดหยามยิง่
เดิม ที พ วกเขาเหล่ า นี ้ล ว้ นคิ ด ว่ า ถึ ง ขันเอ่
้ ย ปากกล า้ ท้า ทาย
่ ดเย่หยวนคนนี ควรต้
เจียฉงได้ อย่างน้อยทีสุ ้ องมีความสามารถอะไร
บางอย่างบา้ ง ทว่าใครจะไปคาดคิด เขากลับเลือกทีจะถอดใจยอม ่
แพโ้ ดยตรง
นี่ มันยิงกว่
่ าขีขลาดเสี
้ ยอีก?
“ได้เวลาแลว้ การประเมินกําลังจะเร็วในอีกไม่ช ้า! พวกเจา้ ทุก
คนกลับยืนที่บริเวณผูช ่
้ ม และรอขานชือตามลํ าดับ! คนแรก,หวาง
เฉวียน!”
เหลยตงประกาศเสียงดังฟังชดั
สีห น้าปาฏิกริ ยิ าของหวางเฉวียนพลันทื่อแข็ งโดยพลัน ยาม
ถูกเรียกขานชือ่ ท่าทีแปรเปลียนคล
่ ่ ่นใจอย่าง
า้ ยรวนเรไร ้ซึงความมั
ชดั แจ ้ง
่
สองมือประกบลงบนเสาหยก เริมโคจรพลั
งปราณเทวะโดยใช ้
่ เพิ
สูตรเทพสงครามหวูเมิงที ่ งศึ
่ กษา
“ย๊ากก!”
้
หวางเฉวียนปลดปล่อยพลังทังหมดที ่เขามีออกไป ทว่ากลับไต่
่
ไปถึงเพียงช่องไฟทีสามเท่ านั้น
“หวานเฉวียน ไม่ ผ่าน! ทํา ลายป้ ายไม้ในมือและถอนตัวออก
จากการทดสอบ!”
เหลยตงกล่าว
หวางเฉวีย นบีบ ป้ ายไม้แหลกคามืออย่า งไม่ เต็ มใจนัก ท่ า ทีดู
สลดเสียใจเต็มเปี่ ยม ยามนี ถู
้ กเคลือนย้
่ ่
ายออกจากสถานทีทดสอบ
ไปแลว้
“ต่อไป...”
่
ขานชือแล ่ า ตามที่เซียะจิ
ว้ ชือเล่ ่ งอวี
่ ๋กล่าวไปในทีแรก ผลของ
ผูเ้ ขา้ ทดสอบโดยส่วนใหญ่อยู่ทช่ ี่ องไฟทีสามหรื
่ ่ านั้น
อสีเท่
่ งอวี
เซียะจิ ่ ค่
๋ อยๆเดินเขา้ ไปหาเย่หยวนและกระซิบถามขึนว่
้ า
้ บเจา้ ? เจ ้าถอนตัวออกมาตังแต่
“น้องชาย เกิดอะไรขึนกั ้ เมือใด
่
กัน?”
้
เย่หยวนยิมตอบว่ า
้ วน
“ขา้ ออกมาตังแต่ ่
ั ทีสาม”
่ ่งอวี๋ ดวงตาแทบถลนออกมาเมื่ อได้ยิ น เข า้ จับ จ อ้ งเย่
หยวนในใจพลันระทึก ก่อนเอ่ยปากอุทานอย่างไม่อยากจะเชือว่ ่ า
“ห่ะ?! น้องชาย เจ ้ามิได้ลอ้ เล่นกระมัง?”

เย่หยวนยักไหล่เอ่ยตอบว่า
“มิได้ลอ้ เล่น สําหรับตบปากเจ ้านั้น แค่สามวันก็เกินพอแลว้ ”
่ งอวี
เซียะจิ ่ ถึ
๋ งกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“หึ ข า้ สงสัย เสียจริงว่า เจ า้ นี่ ต้องหน้า ด้านหนาเพีย งใดถึง ยัง

กลา้ โผล่หวั มาตรงนี !้ สถานศึกษาหวูเมิงไม่ ่ ตอ้ นรับเศษสวะ!”
้
เจีย ฉงตรงเข า้ มาหาทังสองไม่ ้
รู ้ตังแต่ เมื่อใด ยามแรกพบสบ
เจอ ก็พ่นวาจาเย้ยหยันใส่ทน ั ควัน
้
เย่ ห ยวนอดเลิก คิวกระตุ ก มิได้ พลางเหลีย วมองด้ว ยหางตา
้
อย่างคร ้านใส่ใจ ยามนี สวนตอบหนึ ่ งคําสันๆกระช
้ บั ใจความ
“เจ ้าโง่!”
เจียฉงถอดสีหน้าในบัดดล เขาเค้นเสียงเย็นสะท้านน่ ากลัวเอ่ย
้ า
ขึนว่
“เจ ้าพูดว่ากระไร?”
้ นบนมุ
เย่ ห ยวนกระตุ ก ยิมขึ ้ มปาก เอ่ ยปากสวนวาจาตอบชุด
ใหญ่ว่า
“หูหนวกรึไง? ขา้ บอกว่า...เจา้ มันไอ้โง่! เจา้ โง่! โง่จริงๆ!! หาก
้ ี ้ ใช พ
ยัง ไม่ ไ ด้ยิ น ต้อ งให้บิ ด าผู น ้ ลัง ปราณเทวะช่ ว ยขยายเสี ย ง
หรือไม่? เจ ้าโง่!”
“อุบ
๊ ... พร ๊วดดด!! ฮ่าฮ่าฮ่า....!!”
้ อว่ าไม่เบาเลย แทบทุ กคนโดยรอบลว้ น
เสียงเย่ห ยวนยามนี ถื
่ อน แต่กลับถูกด่าแทบ
ได้ยินชดั ทุกถ้อยคํา ดันไปเยาะเย้ยคนอืนก่
เสียคน จะมิให้พวกเขากลันหั ้ วเราะได้ไหวอย่างไร?
้ าเสียหนัก โดนเย่หยวนตอกสวนด้วยคําด่า
เจียฉงในตอนนี หน้
่ั
ไร ้กระบวน เกือบเสียศูนย ์ชวขณะ
้ เสีย แต่ ว่ าสองชายชราบนเวทีกํ าลังจับ จอ้ งภาพฉากนี ้อยู่
เว น
ดังนั้นเขาจึงไม่กลา้ ลงมือลงไม้ใด
“ไอ้บด ้ ดลงแลว้ ขา้ จะทําให้เจา้ สํานัก
ั ซบ หลังการประเมินสินสุ
่ ทํ
เสียใจกับสิงที ่ าลงไปในวันนี !”
้
เจียฉงประกาศกร ้าวเสีย งเย็ นชาลั่นสนั่ น ก่ อนสะบัดแขนเสือ้

เจืออารมณ์ฉุนจัดจากออกไปโดยตรง
ณ ปัจจุบนั เจียฉงได้คน ่
้ พบว่าแลว้ การตรงไปหาเรืองเย่ หยวน
ต่อหน้า กลับหาได้สร ้างประโยชน์อน
ั ใดแก่ตวั เขาเลย
ดีไม่ดถ
ี ูกอีกฝ่ ายตอกหน้าหงายกลับมากลับต้องเจ็บใจเล่นอีก
้ าเนิ นไปค่อนขา้ งไว เพียงไม่นานนักผูเ้ ข า้
รอบการประเมินนี ดํ
ทดสอบกลุ่มใหญ่ก็ถูกคัดออกจนหมด
“ต่อไป,เจียฉง!”
ฟังเสียงขานชือตน่ เจียฉงกา้ วย่างออกมาจากจุดรอด้วยความ
ภาคภูมอ ั เปี่ ยมแน่ น
ิ น
ตัวเขาค่อนขา้ งมั่นใจอย่า งยิ่งกับ ทัก ษะด้านแนวคิดและความ
เข า้ ใจของตน ในสายตาของเขาเห็ นเพี ยงฉิ นส่ าวเท่ า นั้ นที่เป็ นคู่
ต่อสู!้
่
ส่วนคนอืนๆกลั
บไม่มค
ี ่าพอให้เขาหันมาสนใจได้เลย
่
เจีย ฉงกดคู่ ฝ่ ามื อลงบนเสาหยกตรงหน้า และเริมโคจรพลั ง
ปราณเทวะทันที
่
เสาหยกเริงเปล่ งแสงสว่างวาบขึน้
เป็ นที่ชดั เจนว่า แสงไฟพุ่งขึนมาในแต่
้ ละช่องค่อนขา้ งเร็วกว่า
คนก่อนๆหน้าโดยลิบลับ!
่ าแลว้ !
เพียงพริบตาเดียว มันก็ทะลุเกินช่องไฟทีห้
แต่มนั ก็ยงั ไม่หยุดลงแต่เพียงเท่านี ้ หลังพุ่งทะลุชอ
่ งไฟที่ห้าไป
ได้ มันยังพุ่งไปต่อไม่หยุดจนแตะช่องไฟทีสิ ่ บในอึดใจต่อมา!
“ขะ แข็งแกร่ง! แนวคิดความเขา้ ใจของเจียฉงช่างน่ ากลัวนัก!

นี่ ...อาจมีเพียงฉิ นส่าวเท่านั้นทีพอจะทั
่ ดเทียมเขาได้จริงๆ!”
“ช่องไฟสิ บ ช่อ งแรกผ่ า นไปได้อ ย่ า งง่ า ยดาย ด้ว ยความเร็ ว
ขนาดมีโอกาสแตะถึงช่องไฟทีสิ ่ บห้าแน่ นอน!”
่ ! ดูท่าในรอบที่สามนี ้ เขาอาจจะเอาชนะ
“น่ าเหลือเชือโดยแท้
ฉิ นส่าวก็เป็ นได้!”
...
แนวคิดความเขา้ ใจของเจียฉงนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก ต่อหน้า
ผลลัพ ธ อ์ น
ั น่ าอัศ จรรย ข
์ องข า้ ต่ างสร ้างความตะลึงงันแขวนค้า ง
กลางใบหน้าทุกคนไม่เสือมคลาย่
แม้กระทั่งสีหน้าการแสดงออกของฉิ นส่าวเองก็ แปรเปลียนไป

่
้ มผัสได้ถึงแรงกดดันปริมาณมหาศาลที่
เล็กน้อยเช่นกัน ยามนี พอสั
ถาโถมเขา้ ใส่
่ บเจ็ด! แข็งแกร่งเกินไปแลว้ !”
“ช่องไฟทีสิ
่ ดแสงบนเสาหยกนั้นก็หยุดลงบนช่องไฟทีสิ
ในทีสุ ่ บเจ็ด
ผลลัพ ธ อ์ ัน น่ าประทั บ ใจเพี ย งนี ้ มั น เพี ย งพ อแล ว้ ที่ จะขึ ้น

กลายเป็ นอันดับหนึ่ งในปี ทผ่
่ี านมา
สีหน้าท่าทางของเหล่าอัจฉริยะทังสี้ ที
่ ่เหลือต่างเคร่งขรึมอย่าง
หาที่เปรียบไม่ เห็ นได้ชดั ว่า พวกเขาคิด ไม่ถึงเช่นกันว่า เจียฉงจะ
งําประกายลึกขนาดนี !้
ทัน ที ท่ีทราบผลลัพ ธ ข
์ องตัว เอง สิ่งแรกที่เจีย ฉงคํ า นึ งถึ ง คื อ
เหลียวหลังกลับมองเย่หยวนด้วยสายตาสุดหยามเหยียด
่ ย วที่เขาต้องการพินิจมองคือ ร่องรอยแห่ งความสินหวั
สิงเดี ้ ง
่ อนเร ้นอยูใ่ นดวงตาคู่นั้นของเย่หยวน
และหวาดกลัวทีซ่
แต่ น่ าเสี ย ดาย เขากลับ ไม่ เห็ น สิ่งเหล่ า นั้ นซ่ อ นแฝงอยู่ เลย
แม้แต่ นิดเดีย ว ไม่ สิ...หากกล่ า วให้ถู ก คือ เย่ ห ยวนไม่ คิด ที่จะมอง
หน้าหรือสนใจเขาด้วยซํา้ นอกจากนี ยั ้ งไร ้ซึงปฏิ
่ กริ ยิ าประหลาดใจ
ใดๆ ออกมาเลยบนใบหน้า
“ไอ้บด
ั ซบ แกจักต้องเสียใจ!”
เจีงฉงพลางคิดในใจด้วยความเกลียดชงั
่ งอวี
“ต่อไป,เซียะจิ ่ !”
๋
่ ่งอวี๋
บัง เอิ ญ เสี ย เหลื อ เกิด คนถัด จากเจีย ฉงกลับ เป็ นเซียะจิ
พอดี
“ท่านทําได้!”
้
เย่หยวนยิมขณะตบไหล่ ให้กําลังใจเขาก่อนก ้าวออกไป
่ งอวี
่ หยั
เซียะจิ ่ กหน้าและตรงออกไปยืนอยู่เบืองหน้
้ าเสาหยก
เจ ้าท้วมสูดหายใจเขา้ ลึกๆ จากนั้นกดฝ่ ามือทังสองลงไปอย่
้ าง
ระมัดระวัง
้ ละช่องสองช่อง...
เสาหยกค่อยๆ เปล่งแสงสว่างขึนที
่ ดช่องไฟของเจ ้าท้วมก็หยุดลงในช่องทีห้
ในทีสุ ่ า!
่ งอวี
่ ๋กระโดดโลดเต้นทันทีด ว้ ยความดีใจ พลางตะโกน
ลั่นว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ขา้ ไม่นึกไม่ฝันเลย! ขา้ ไม่นึกไม่ฝันเลยสักนิ ด!! ขา้
สอบผ่ า นแล ว้ จริง ๆ!!! ฮึ ก ...ฮึ ก ... ข า้ …ข า้ ต้อ งขอบใจเจ า้ มองเย่
หยวน! เพราะเจ ้าคนเดียวเลยแท้ๆ...ฮึก...ฮึก...”
ระหว่างกล่าวไปนั้น เซียะจิ
่ งอวี
่ ก็
๋ เริมร
่ ้องไห้เกินจะอดกลัน
้
่ ่ เขาไม่เคยคาดหวังเลยสักนิ ดว่า ตนจะสามารถสอบ
ก่อนมาทีนี
้
ผ่ า นทังสามรอบและกลายมาเป็ ์ องสถานศึก ษาหวู เมิ่งได้
นศิษ ย ข
เลย!
้ ่ ดขึนได้
เขาตระหนักทราบดีว่า ทังหมดที
เกิ ้ เป็ นเพราะเย่หยวน!
ตอนที่ 1373 มีละครฉากใหญ่ให ้ดู
“ซูเยว่ฉาง สิบสามช่องไฟ ได้รบั หนึ่ งร ้อยยีสิ

่ บแต้ม!”
่ ้วน สิบสองช่องไฟ ได้รบั หนึ่ งร ้อยสิบห้าแต้ม!”
“เซียงจ
“วู่หยาง สิบสองช่องไฟ ได้รบั หนึ่ งร ้อยสิบห้าแต้ม!”
“ฉิ นส่าว สิบเจ็ดช่องไฟ ได้รบั หนึ่ งร ้อยแปดสิบแต้ม!”
…
่ ของฉิ นส่าว ฝูงชนต่างพากันตืนตะลึ
ผลทีได้ ่ งสุดขีด
เพราะเนื่ องด้วยผลากสามรอบทีผ่
่ านมา ทําเนี ยบดาวเด่นในปี
้ ไม่พน้ เขาแลว้ !
นี หนี
แม้ว่าฉิ นส่า วที่ได้ท ราบผลลัพ ธ ์นี ้ยังดูสงบนิ่ งไม่ไหวติง ทว่า ก็
้ วยามนี สั
หาใช่รู ้สึกอันใดไม่ เนื อตั ้ ่นสะท้านไม่หยุดหย่อนเช่นดัน
เพื่อความสําเร็จในวันนี ที
้ ่เฝ้ ารอ เขาทุ่มทังแรงกายแรงใจเป็
้ น
จํานวนมหาศาลเท่าใดกลับยากเกินพรรณนา
“ฉิ นส่าวผูน ้ งแกรง่ยิ่งนัก! เดิมทีขา้ คิดว่า เจียฉงควรจะแซง
้ ี แข็
หน้าเอาชนะฉิ นส่าวได้ในรอบนี ้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะทรงพลังขนาดนี ้
อนาคตต่อไปขา้ ต้องไปผูกสัมพันธ ์กับเขาบา้ งแลว้ !”
่
“ถูกต้อง โดยภาพรวมฉิ นส่าวกลา้ แกร่งกว่าทุกด้าน คนอืนๆที ่
ไล่กรวดตามหลัง เกือบไม่เห็นฝุ่ นแลว้ !”
้ นไปดั่งที่คาดการณ์เอาไว ้ ครังนี
“ด้วยเหตุนีเป็ ้ ้เจียฉงมาเหนื อ
่ นชนเขา้ กับฉิ นส่าว”
เมฆเกินคาดจริงๆ แต่น่าเสียดายทีดั
“ต่อไป,เย่หยวน!”
้ าป่ าวประกาศเรียกขานเย่
ขณะสนทนาเสียงดังอึกทึก ยามนี คํ
้
หยวนเอ่ยดัง คลา้ ยคมดาบแหวกม่านเมฆา ฝูงชนทังหมดกลั บเงียบ
ลงโดยมินัดหมาย
ทุ ก คนต่ า งคาดไม่ ถึ ง ว่ า เย่ ห ยวนจะได้เป็ นคนอยู่ ท า้ ยหลัง
ขนาดนี ้ นี่ คงผ่านการพิจารณาจากสองท่านอาจารย ์บนเวทีมาแลว้
แต่จากนั้นไม่นานพวกเขาทุกคนก็หนั มาสนทนาดังเดิม ยามนี ้
ทุกคนคาดเดาได้อย่างแจ่มแจง้ เย่ห ยวนไม่มีทางผ่ านการประเมิน
แน่ นอน
สู ต รเทพสงครามหวู เมิ่ง ถื อเป็ นสุ ด ยอดวรยุ ท ธบ่ มเพาะพลัง
ชนิ ดหนึ่ ง แลว้ เป็ นไปได้ไหมที่เขาจะใช ้เวลาเพียงสามวันก็สามารถ
เขา้ ใจได้แลว้ ?
นี่ มันเรืองตลกช
่ ดั ๆ!
้
หากเย่หยวนประสบความสําเร็จ สามารถผ่านรอบนี ไปได้
จริงๆ
่ อจะเอาหน้าไปไวไ้ หนกัน?
เหล่าอัจฉริยะทีเหลื
“นี่ ทุกคน! ละครฉากใหญ่กําลังจะเริมแล
่ ว้ ! มาดูกน
ั เถอะว่า เย่
หยวนจะพลิกสวรรค ์เอาชนะอัจฉริยะนับลา้ นได้หรือไม่! ฮ่าฮ่าฮ่า...”
สุม้ เสียงของเจียฉงดังสนั่น เรียกเสียงหัวเราะเยาะจากทุกคนได้
สิบเจ็ดช่องไฟที่เจีงฉงฝากฝั งเอาไว ้ นับเป็ นสถิตท
ิ ี่สูงมากกว่า
ปี ก่อนๆ
้ ว่่ าผลลัพธ ์เผยออกมาเท่ากับตําแหน่ งดาวเด่นในครังนี
ถึงขันที ้ ้
อย่างฉิ นส่าวได้ จะเห็นได้ว่ามันน่ าประทับใจเพียงใด
หากเย่หยวนต้องการที่จะชนะเจียฉง ทุกคนกล่าวได้อย่างเต็ม
ปาก ไม่มท
ี างเป็ นไปได้เลย!
เย่หยวนเหลือบมองเจียฉงด้วยสายตาเจือรังเกียจและกล่าวว่า
“เช่นนั้นจงเบิกตาให้กวา้ ง และรอชมละครฉากนี ได้
้ เลย!”
้
เจียฉงยกยิมแสยะขึ ้
นบนมุ มปากและกล่าวเสียงเย็นตอบ
“แน่ นอน ขา้ จะรอดู!”
้
เย่ หยวนก า้ วแช่มตรงมาถึงเบืองหน้
าเสาหยกและประทับคู่ ฝ่า
มือลงไปโดยตรง
้ ด ใจต่ อจากนั้น บริเวณผูช
เสียวอึ ้ มที่แต่ เดิมเจือเสีย งแจว้ เยาะ
เย้ยสนุ กปากไม่หยุด พลันเงียบสนิ ทลงในบัดดล
ทุกคนต่างเงียบกริบ!
ทันทีที่ประทับฝ่ ามือลงไป เสาหยกพลันสว่างขึนพร
้ ้อมกันถึง
ห้าช่องไฟต่อเนื่ อง!
หาได้มีท่ า ทีช ะลอตัวแต่ อย่ างใด ช่องไฟสว่ า งวาบพุ่ ง ทะลุ สิบ
้
ช่องรวดในเสียวพริ บตา!
จากนั้นตรงผ่านช่องไฟที่สิบห้า แล่นเขา้ สู่ชอ่ งไฟทีสิ
่ บหก และ
ยังไม่มีท่ าทีจะหยุดแต่อย่างใดเมื่อฝ่ าเสียดหน้าทะลวงช่องไฟที่สิบ
เจ็ด!
ซูว่ ว...
ทุ ก คนต่ า งพรู ไอเย็ น ออกมาด้ว ยความสะเทื อ นขวัญ สุ ด ขี ด
้ งงันจนลูกตาแทบถลนพุ่ง
ยามนี ตะลึ
้ั
เหตุก ารณ์ท งหมดเกิ ้
ด ขึนไวมาก ทุ กคนมิอาจตอบสนองใดๆ
ได้ทน
ั
แต่ ในขณะที่ทุ ก คนต่ างครุน
่ คิดว่ า แสงนี ้ยังสามารถพุ่ งไปต่ อ
ได้อก
ี เป็ นทางยาว แต่ทนั ใดนั้นมันก็หยุดชะงักลงกะทันหัน!
้
แสงไฟสว่างวาบปรากฏขึนบนช่ ่ บแปด!
องไฟทีสิ
้
จู่ๆก็หยุดไปทังแบบนั ้น!
หลังจากไม่มเี หตุการณ์อน ้ ออีกครูใ่ หญ่ เย่

ั ใดดําเนิ นเกิดขึนต่
้
หยวนจึงค่อยๆถอนฝ่ ามือออกมา ก่อนพบว่าชายชราทังสองบนเวที
้ งอ้าปากค้างส่อแววตะลึงไม่คลายอ่อน
ยามนี ยั
“ท่านอาจารย ์?”
เย่หยวนเอ่ยทัก
ร่า งของเหลยตงสั่นสะท้า นช ่วขณะ
ั ยามนี ้ รู ส้ ึ ก ฟื ้ นตัว จาก
อารมณ์ตะลึงงันค่อยเอ่ยปากประกาศว่า
“ยะ เย่หยวน สิบแปดช่องไฟ ได้รบั หนึ่ งร ้อยเก ้าสิบห้าแต้ม!”
้
คําป่ าวประกาศนี ของเหลยตง ทุกคนต่างรู ้สึกถึงแววเหลือเชือ่
่ ้นแฝงในนํ ้าเสียงนั้น
ทีเร
“นี่ ...นี่ เกิดเรืองบ
่ า้ อะไรขึน!
้ ขา้ ...ขา้ มิได้ฝันไปใช่ไหม?”
“สวรรค !์ ตอนที่ขา้ เห็ นมันพุ่งไปถึงช่องไฟที่สิบแปด ข า้ เกือบ

หยุดหายใจสินลมไปแล้ ้
ว้ ! ขยีตาแทบหลุ ดสองสามรอบ ปรากฏว่า
นี่ เป็ นความจริง!”
“สิบแปดช่องไฟ! นี่ เหนื อชนเสี
ั้ ยยิ่งกว่าฉิ นส่าวกับเจียฉงอย่าง
ชดั เจน! หากนับกันแค่รอบนี ้ เย่หยวนสมควรขึนเป็ ้ นอันดับหนึ่ ง!”
ี ัญหาใช่ไหม? หมายความว่าที่ผ่านมา
“เอ่อ...สายตาขา้ มิได้มป
เขาจงใจเก็บ ซ่อนพลังที่แท้จริงเอาไวต้ ลอด? แลว้ ข า้ ...ขา้ เองก็ถู ก
หลอกเขา้ เต็มเปา!”
…
บริเวณผูช้ มคลา้ ยระเบิดลูกใหญ่ลงกลางคัน เสียงสนทนาเจือ
่
แจ ว้ ดัง ระงมโกลาหลถึง ขี ด สุ ด ทุ ก คนแทบไม่ ก ล า้ ทํ าใจเชือภาพ
่
ฉากเมือครู ่
่
คนอืนๆพยายามปลดปล่ อยพลังออกมาสุดฤทธิจนหน้ ์ าดําคลํา้
้ ไม่ ก ี่ช่อ ง
เครีย ดแทบสลบ อย่ า งมากก็ ทํ า ให้เสาหยกสว่ า งขึ นได้
เท่านั้น
แต่ เย่ ห ยวนกลับ ประทับ มื อ ลงไปอย่ า งมิ ได้แยแสอัน ใด แสง
สว่างถึงกับ พุ่ งทะลวงสิบ เจ็ดช่องไฟรวดโดยไม่ มีแผ่ วกลางคันเลย
สักนิ ด!
ทว่ากลับน่ าแปลก ทันทีที่ถึงช่องไฟที่สิบแปด จู่ๆแสงสว่างนั้ น
ี ่ี มีขลุ่ย
กลับหยุดฉับพลันอย่างไม่มป
ผลลัพธ ์อันน่ าประหลาดใจเช่นนี ้ พลันทําให้ผค
ู ้ นอดสงสัยมิได้
เลย
ทุกคนต่างรู ้สึกโดยทั่วกันว่า เย่หยวนยังออมแรงไวอ้ ยู่
่ บแปด!
เขาจงใจหยุดลงตรงช่องไฟทีสิ
้
ทุกคนสามารถกล่าวเป็ นเสียงเดียวกันว่า เย่หยวนตังใจให้
มนั
หลุดลงตรงนั้น
เพราะเขาต้องการชนะอย่างสวยงาม!
่ ทุ ก
เขาไม่ตอ้ งการทําตัวโดดเด่นจนเกินไป เพียงต้องการสือให้
คนรู ้โดยเฉพาะกับ เจีย ฉงว่า ตัวเขาเขา้ ใจสู ตรเทพสงครามหวูเมิ่ง
ได้อย่างถ่องแท้แลว้
ส่วนที่ว่า ขีดจํา กัดที่แท้จริงของเย่หยวนควรหยุดลงที่ช่องไฟ
้
ใด ตรงนี สงวนไว ใ้ ห้ทุกคนคาดเดากันไป
้ ่ต่างทอประกาย
เหลยตงกับมู่เซินเขา้ สบสายตากันไปมา ทังคู
ฉายแววความฉงนใจออกมาเกินปกปิ ด
พวกเขาทั้ งคู่ เ คยคิ ด เคยฝั น ที่ ไหนว่ า เย่ ห ยวนจะออมมื อ
ระหว่างการประเมินแบบนี !้
ขีด จํ า กัด ของเขาแท้ท่ีจริงแล ว้ เท่ า ไหร่ก น
ั แน่ สองชายชรามิ
กลา้ สันนิ ษฐานเลยจริงๆ
บางที...บางที...เย่หยวนอาจทําได้สูงกว่ายี่สิบสามช่องไฟด้วย
้
ซํา!
แต่พวกเขาไม่สามารถคาดเดาความเป็ นจริงได้โดยธรรมชาติ
หากเย่หยวนไม่ยงมืั้ อเอาไว ้ เกรงว่าสามารถระเบิดเสาหยกต้นนี ให้
้
เป็ นจุณได้ในพริบตา!
“ฮ่า ฮ่ าฮ่ า ! เจา้ น้องชายคนนี ้! ไม่ คิด ไม่ ฝันมาก่ อนเลยว่ า ตัว
เจ ้าจะไร ้เทียมทานปานนี !้ เอาความกังวลเมือครู ่ ข ้ นมา
่ องขา้ คนนี คื
ซะ!”
่ งอวี
เซียะจิ่ ๋ชนหมัดกับเย่หยวนพลางกล่าวหยอกลอ้ ตามภาษา
้ นเต้
คนสนิ ท ตัวเขาในตอนนี ตื ่ นกับผลลัพธ ์นี มาก
้
เขามีความสุขแทนอีกฝ่ ายจริงๆ!
เมื่ อเจ า้ ท้ว มเผชิ ญ หน้ า กั บ เจี ย ฉ งอี ก คราในยามนี ้ กลั บ
กลายเป็ นเจียฉงแทนทีรู่ ้สึกต้อยตํ่า ไม่กลา้ แม้กระทั่งหายใจแรง
คราวนี ้ เย่หยวนช่วยระบายความขุ่นเคืองใจของเขาจนสะอาด
่
เอียม!
ไม่ เพี ย งเท่ า นั้ น เย่ ห ยวนยัง ช่ ว ยเรีย กความมั่ นใจของเขา
กลับคืน และทําให้เขาสามารถสอบผ่านได้อย่างน่ าอัศจรรย ์!
แม้ชอ ่ งไฟของเย่หยวนจะสูงกว่าของเจียฉงเพียงช่องเดียว แต่
นี่ เป็ นที่ชดั เจน หากเย่ หยวนไม่ออมมือ ช่องไฟยังต้องพุ่ งสูงขึนไป
้
่
อีกได้เรือยๆ!
เห็ นได้ชดั ว่ า เย่ห ยวนยังเก็บ งําขุมพลังอีก เหลือเฟื อ เพียงแต่
่ โดดเด่นขึนมาเท่
เขาไม่เต็มใจสร ้างชือให้ ้ านั้น
ต่ อ หน้า เย่ ห ยวนคนนี ้ ประกายแสงของเจีย ฉงถู ก บดบัง โดย
้ บเป็ นภาพฉากแสนน่ าเบือไปซะ
การประเมินพลังท้ายหลังนี กลั ่
้
ดือๆ
ในที่สุด ผูท
้ ่ีสอบผ่านทังสามรอบก็
้ เหลือเพียงสามร ้อยกว่าคน
เศษ
ส่ ว นที่ เหลื อ ต่ า งถู ก ลํ า เลี ย งออกไป จากส ถาน ที่ ทดสอบ
ตามลําดับ
“ขา้ เคยบอกไปแลว้ อีกไม่นานเจ ้าก็จะอยู่ใต้ขา้ ! อ่อ...ขอบคุณ
้
มากสําหรับแต้มเหล่านี !”
้ าย
เย่หยวนยักไหล่พลางกล่าวเย้ยเยาะทิงท้
้
เจียฉงในตอนนี โกรธจั
ดจนรู ้สึกจุกอกแทบระเบิด
ความอัปยศอดสูท่เย่ ้ ้ ช่างรุนแรงเกินรับ
ี หยวนมอบให้ในครังนี
ไหว!
หากมองย้อนกลับ ไปก่ อนหน้า ทุก วาจาคํ าดู ถูก เย้ย เยาะของ
เขากลับดูไร ้สาระไปโดยปริยาย!
เขาพยายามอย่ า งหนั ก กว่ า จะสะสมแต้มได้มากขนาดนี ้ แต่
้
ทังหมดกลั ่ ั ดใจ!
บกลายเป็ นศูนย ์ในชวอึ
่ ยไปมีจํานวนมากถึง สีร่ ้อยสีสิ
แต้มทีเสี ่ บแต้ม!
นี่ มิใช่แค่สี่ร ้อยสีสิ

่ บแต้มธรรมดา แต่มน
ั ยังเป็ นสิ่งยืนยันความ
ขยันมั่นเพียรเพือเตรี
่ ยมตัวเขา้ ทดสอบมานับร ้อยปี เต็ม!
้
ตอนนี หมดตั
วแลว้ !
ไม่เหลืออะไรเลย!
เจีย ฉงทราบดี หากไม่ มี แ ต้มเหล่ า นี ้คอยใช จ้ ่ า ย เขาก็ จ ะไม่
สามารถก ้าวไปขา้ งหน้าพัฒนาต่อไปได้ในสถานศึกษาหวูเมิง่
้ าให้เขาพัฒ นาไปเร็วกว่ าคนทั่วไปหลาย
ด้วยแต้มเหล่ านี จะทํ
เท่า
แต่ เจีย ฉงกลับ ไม่ คิ ด มาก่ อ นเลยว่ า สิ่งที่ เขาพยายามลงไป
้
ทังหมด เป็ นแค่ ก ารใช ้ตะแกรงตัก นํ ้ า ปั จจุ บ น
ั เขาไม่ เหลือเลยสัก
แต้มเดียว!
“เย่ ห ยวน คะแนนจํ านวนสองร ้อยยี่ สิบ แต้ม ถู ก โอนเข า้ ไปยัง
ป้ ายไม้ข องเจา้ แล ว้ ในปั จจุบ น
ั คะแนนของเจา้ รวมเป็ นจํานวน ห้า
ร ้อยยี่สิบแต้ม! อย่างไรก็ตาม แต้มจากการเดิมพันในครังนี ้ ของเจ
้ า้
จะไม่ถูกนับรวมในการจัดอันดับ ดังนั้นตําแหน่ งทําเนี ยบดาวเด่นใน
้ ยั
ครังนี ้ งคงตกเป็ นของฉิ นส่าว!”
เหลยตงโอนคะแนนในป้ ายไม้ของเจียฉงลงไปยังป้ ายไม้ของเย่
่ งอวี
หยวนและของเซียะจิ ่ ๋
คะแนนของเย่หยวนถือว่า ไม่โดดเด่นหากไม่นับรวมแต้มจาก
้ ท
การเดิมพัน แต่ก็ยงั สูงกว่ามาตรฐานเกินกําหนด สุดท้ายนี ผู ้ ี่ได้
ครอบครองตําแหน่ งทําเนี ยบดาวเด่นไปก็คอื ฉิ นส่าว!
่ งอวี
เซียะจิ ่ กอดป้
๋ ้
ายไม้ในมือแน่ น จนตอนนี เขาก็ ่ นดีใจ
ยงั ตืนเต้
ไม่นอ้ ยลงเลย
ไม่ เพี ย งสอบผ่ า นและได้เข า้ ศึ ก ษาต่ อ ในสถานศึ ก ษาหวู เมิ่ ง
เขายังทําให้เจียฉงขับแค้นใจแทบกระอักเลือด
ที่ผ่ า นมาเขาไม่ เคยอยู่ ใ นสายตาของเจีย ฉงเลยด้ว ยซํา้ แต่
ตอนนี ้ความอัป ยศครังใหญ่
้ ท่ีอีก ฝ่ ายได้รบั นั บ เป็ นโทษที่สมควร
่ ว้
โดนยิงแล
ตอนที่ 1374 ตราดาบทองคํา
่ั
ชวขณะนั ้นเอง ทุกคนพลันรู ้สึกใจสั่นฉับพลัน รัศมีแรงกดดัน
หอบใหญ่บบ
ี อัดลงมาจากน่ านฟ้ า
่ กคนต่างเร่ง
เหลยตง, มู่เซินและเหล่าศิษย ์สถานศึกษาหวูเมิงทุ
โค้งคํานับทันทีดว้ ยความเคารพ
“พวกเรายินดีตอ้ นรับท่านเจ ้าเมือง!”
ชายวัยกลางคนในชุดอาภรณ์สีครามฟ้ ากา้ วแช่มออกมาจาก
ห้ว งอากาศ ทันทีที่เขาผู น ้
้ ี ปรากฏกายเป็ นประจัก ษ์ รัศ มีเชิด ฉาย
ช่างไร ้ผูใ้ ดเทียมทาน
‘แข็งแกร่ง! นี่ รึคอ
ื ขุมพลังแห่งอาณาจักรราชนั พระเจ ้า!’
่
เย่หยวนสิงแววตระหนกขึ ้
นกลางใจ
เขาไม่คิด ไม่ฝันเลยว่า ขุมพลังระดับ อาณาจักรราช น
ั พระเจ า้
้ นทางมาเป็ นการส่วนตัว!
ในตํานาน ลงทุนถึงขันเดิ
ชายวัย กลางคนในขุด อาภรณ์สีค รามฟ้ าทุ ก มุ มมองดู ส ง่า สู ง
์
ศักดิและอากั ่
ปกิรยิ าค่อนขา้ งนุ่ มนวลเป็ นมิตร แต่กลินอายสุ ดดุร ้าย
หอบใหญ่ทซ่ี่ อนแฝงในตัวกลับมิอาจปกปิ ดได้ไม่ว่าจะอย่างไร
เซียวเฟิ ้ งที่เป็ นเซียนอาณาจักรบรรพกาลพระเจ ้าว่ายอดเยี่ยม
แลว้ แต่ความรู ้สึกชวนบีบคันหั ้ วใจที่เย่หยวนได้รบั มาขนาดนี ้ ช่าง
แตกต่างจากเซียวเฟิ ้งราวกับฟ้ ากับเหว!
่
‘เหอะ น่ าชืนชมนั ก หนา? นี่ ก็ แค่ รา่ งปลอม! เซีย นอาณาจัก ร
ราชนั พระเจ ้าตัวจริงเสียงจริง ทรงพลังกว่าร่างปลอมตรงหน้าไม่รู ้กี่
สิบทวีเท่า นี่ กลับธรรมดาเกินไป เหลียวมองให้เสียสายตาเล่น!’
้
จู่ๆสุม้ เสียงของหวูเฉิ นพลันเอ่ยดังขึนกลางห้
วงความคิดของเย่
หยวน
เย่หยวนที่ได้ยินแบบนั้นสะดุง้ เฮือกหนึ่ ง ก่อนค่อยพินิจร่างชาย
วัยกลางคนตรงหน้าโดยละเอีย ด ค้บ พบว่านี่ เป็ นเพียงร่างปลอมที่
้
ถูกสร ้างขึนจากความคิ ดของตัวจริงเท่านั้น!
่ าวขึนว่
เจ ้าเมืองหลวงหวูเมิงกล่ ้ า
“ในเมื่อพวกเจ า้ สามารถผ่ า นการทดสอบทังสามรอบได้ ้ จง

กล่ า วได้อย่ า งภาคภู มิ พวกเจ า้ อัจ ฉริย ะเหนื อ อัจ ฉริย ะแห่ ง เมื อ ง
หลวงหวูเมิ่ง! เจ ้าเมืองผูน้ ี ขอการั
้ นตี ความสําเร็จของพวกเจ ้าในวัน
ขา้ งหนักจักต้องไร ้ขีดจํากัด! สถานศึก ษาหวูเมิ่งคือแหล่งรวบรวม
เหล่าอัจฉริยะ และโอกาสมากมายสําหรับทุ กคน! นี่ เป็ นเพีย งการ
่ นเท่ า นั้ น! และสุ ด ท้ายนี ้ข า้ หวังว่ า...ขอเพีย งหนึ่ งในพวกเจ า้
เริมต้
เท่ านั้ น จงก า้ วหน้า เหนื อลํ าไกลกว่
้ ารุ น ้
่ ก่ อนๆ ขึนกลายเป็ นยอด
เซียนอาณาจักรราชนั พระเจ ้า!”
คํ า กล่ า วสุ ด ท้า ยคล า้ ยวาจาปลุ ก กระตุ น
้ จิต วิ ญ ญาณนั ก สู ้
ภายในกายของทุกคนเดือดพล่าน
ปณิ ธานของเหล่าศิษย ์สถานศึกษาหวูเมิ่งทุก คนที่แสวงหาใน
่ ั วต
ชวชี ้ อ อาณาจักรราชนั พระเจ ้า!
ิ นี คื
แต่ สํ า หรับ ขั้นบัน ไดที่ นํ าไปสู่ จุ ด หมายนั้ น กลับ ยากเกิน ปี น
ป่ าย!
เห็ น คิ ด แค่ ว่ า เหล่ า อัจ ฉริย ะเหล่ า นี ้ จะฝุ่ นเกาะถู ก ลื ม ไปได้
อย่างไร เมื่อศักยภาพของพวกเขามาถึงขีด จํากัด ยามประสบกับ
ปัญหาคอขวด ต่อให้ใช ้เวลากว่าหลายหมื่นปี พวกเขาก็ไม่มีทาง
้
ทะลวงฝ่ าขึนระดั ้ั
บชนไปได้ !
ในบรรดาศิษย ข ์ องสถานศึกษาหวูเมิ่งทังหมด
้ ้ ่ีมีศก
ผูท ั ยภาพ
อย่างเลวร ้ายที่สุด ความสําเร็จของพวกเขาจะตันอยู่แค่อาณาจักร
้ ด
ปัจฉิ มพระเจ ้าขันสุ
้ รอบครองศัก ยภาพอันยอดเยี่ยมเท่ านั้น ที่สามารถ
มีเพียงผู ค
้
ขึนไปถึงอาณาจักรบรรพชนพระเจ ้าได้สําเร็จ!
ส่ ว นอาณาจัก รราช น
ั พระเจ า้ ในตํ า นาน ต่ อให้พ วกเขาจะมี
ศักยภาพท้าทายสวรรค ์เพียงใด ต่อให้ใช ้เวลาฝึ กปรือหนึ่ งแสนปี ก็
ไม่มวี น
ั สําเร็จ!
หากเซียวเฟิ ้งมิได้พบเจอเย่หยวนในตอนนั้น เขาเองก็ไม่น่าจะ
่
มีพบโอกาสเลือนระดั ั้ อก
บชนได้ ี แลว้ ตลอดชีวต
ิ !
ส่วนที่ว่าจะสามารถเลือนระดั
่ ั้ สําเร็จหรือไม่ นี่ ก็เป็ นอีก
บชนได้
่
เรืองหนึ ่ง
่ น้ ช่องไฟเล็กน้อยและกล่าวต่อว่า
เจ ้าเมืองหลวงหวูเมิงเว
่
“ทีเราเจ ้ เพื่อต้อนรับผูค้ รองตําแหน่ งทําเนี ยบ
้าเมืองมาในวันนี ก็
ดาวเด่ น คนล่ า สุ ด และมอบสถานะศัก ดิ เป็ ์ นศิ ษ ย ใ์ นนาม! ก า้ ว
ออกมา,ฉิ นส่าว!”
้ เริมการทดสอบ
นับตังแต่ ่ ้ อนขา้ งสํารวมและสงบ
ฉิ นส่าวคนนี ค่
นิ่ งอยู่เสมอ
้ กขานชือโดยท่
แต่ยามนี ถู ่ านเจ ้าเมือง เขาถึงกับสั่นสะท้านไป
้ าง
ทังร่
่ ่นสะท้านขนาดนี เป็
ทีสั ้ นเพราะความตืนตั
้ น!
้ เขารอคอยมาแสนนาน!
วันนี ที ่
“ศิษย ์ฉิ นส่าวคาราวะท่านเจ ้าเมือง!”

้
ฉิ นส่าวสาวเท้าตรงขึนหน้าและคุกเข่าให้เจา้ เมืองหลวงหวูเมิ่ง
และปฏิบตั ต
ิ ามขนบธรรมเนี ยมอย่างรู ้หลักพิธ ี
่
เจ ้าเมืองหลวงหวูเมิงพยั ้
กหน้าด้วยความปลืมใจและกล่ าวว่า
“การทดสอบในครังนี ้ ้ เจา้ เอาชนะเหล่าอัจฉริยะทุกคนและขึน ้
กลายเป็ นอันดับ หนึ่ ง! ตามกฎเกณฑ ์ของสถานศึกษาหวูเมิ่ง วันนี ้
ขา้ จะรับ เจา้ เป็ นศิษ ย ์ในนามของเราเจา้ เมือง นี่ คือตราดาบทองคํ า
ยศตราที่แสดงถึงสถานะศักดิสิ์ ทธิในนามของเราเจ
์ า้ เมือง ผูใ้ ดเห็ น
ตราดาบทองคําเท่ากับเห็นเราเจ ้าเมืองเสด็จมาเอง!”
่ นิ้ ววาดกลางอากาศ
เจ ้าเมืองหลวงหวูเมิงชี ้ ตราดาบทองคําบิน
ตรงไปหาฉิ น ส่ า ว สองมื อกุ มรับ อย่ า งระมัด ระวัง ปรากฏเป็ นตรา
ดาบสีทองคําสว่างตาวิบวับ
่ กคนพบเห็นภาพนี จํ้ าต้องรู ้สึกอิจฉาไปตามๆกัน
เมือทุ
พวกเขาทราบดีว่า นี่ หาใช่แค่ตราดาบทองคําที่แสดงถึงสถาน
ศัก ดิ สิ์ ท ธิ ในนามของท่
์ ่
า นเจ า้ เมื อ ง แต่ ม ัน ยัง เป็ นถึ ง เครืองราง
ศักดิสิ์ ทธิสวรรค
์ ่ บซ่อนขุมพลังอันไร ้ขอบเขตไวอ้ ยู่!
์ ทีเก็
้ นว่า
ฉิ นส่าวกล่าวอย่างตืนตั
้
“ศิษย ์คนนี ขอขอบพระคุ ณท่านอาจารย ์!”
่
เจ ้าเมืองหลวงหวูเมิงพยั
กหน้าและกล่าวว่า
้
“อืม แม้เจ า้ ในตอนนี จะเป็ นศิษ ย ์ในนามของเราเจ า้ เมือง แต่ ก็
มิได้ห มายความว่ า จะใช อ้ ํ า นาจบาตรใหญ่ ไปข่ ม ขวัญ ใครก็ ได้!
หากพบว่า มีพ ฤติก รรมไม่ สูด้ ี เราเจา้ เมืองจจะยึด ตราดาบทองคํ า
กลับคืน!”
ฉิ นส่าวใจสะท้านเย็นเฉี ยบ เขากล่าวรับคําอย่างเคร่งครัดว่า
้
“ศิษ ย ์คนนี จะจดจํ าทุ กคนสั่งสอนของท่านอาจารย ์ ไม่ เพียงมิ
ใช ้อํานาจข่มเหงรังแกใคร แต่ศิษย ์คนนี ้จะขยันเพียรฝึ กปรืออย่ าง
่ ่งสู่การเป็ นศิษย ์ของท่านอย่างเป็ นทางการ!”
หนัก! เพือมุ
เจา้ เมืองหลวงหวูเมิ่งพยัก หน้าอีกครังและเอ่
้ ยเสียงดังประกาศ
้ า
ขึนว่
้ เสร็
“เอาล่ะ การทดสอบในครังนี ้ จสินลงแล
้ ว้ หลังจากที่เขา้ ไป
ในสถานศึกษาหวูเมิ่ง พวกเจ า้ ทุก คนจงตังใจบ่
้ มเพาะฝึ กปรือและ
้ นทวี! ทังนี
ทํางานให้หนักขึนเป็ ้ เพื
้ อเป็
่ นเสาหลักคําจุ
้ นเมืองหลวงหวู
่ อไป!”
เมิงต่
่ ยจบ ร่างของเจ ้าเมืองหลวงหวูเมิงก็
ขณะทีเอ่ ่ ค่อยๆ จางหายลับ
ไป
้ ดใจนั้นเอง เย่หยวนพลันขนลุกซูว่ ไปทังร่
แต่ เสียวอึ ้ างยันหนั ง
ศีรษะในบัดดล
่
เขารู ้สึกได้อย่างชดั เจน ก่อนทีเขาจากไป เจ ้าเมืองหลวงหวูเมิ่ง
ปราดตามองมาทางเขาแวบหนึ่ ง
ั พระเจ า้ เพ่ ง เล็ ง มาแบบนี ้ เย่
ถู ก ยอดเซีย นอาณาจัก รราช น
หยวนสะท้านขวัญมิใช่นอ้ ย
ถึงยามนี ร่้ างของเจ ้าเมืองหลวงหวูเมิงจะอั
่ นตรธานหายไปแลว้
แต่ความรู ้สึกไม่สบายนั้นกลับมิได้หายไปตาม
“หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...เขาจะรู ้อะไรบางอย่าง?”
เย่หยวนลอบเอ่ยถามหวูเฉิ นในห้วงความคิด
ความลับที่เก็บซ่อนอยู่เบืองหลั
้ งเย่หยวนมีมากมายเกินไป ไหน
้ มุกสยบวิญญาณและศิลาจารึก บัลลังก พ
เลยทังไข่ ์ ิภพ สองสมบัติ
เวทย ์สวรรค ์อันยิ่งใหญ่ นี้ หากถูกวางบนมหาพิภพเกรงว่า ต้องลุ ก
เป็ นไฟ
ดัง นั้ นแล ว้ นี่ จึงเป็ นสาเหตุ ท่ีเย่ ห ยวนไม่ ค่ อยอยากทํ า ตัวโดด
เด่นนัก เขาไม่อยากเป็ นทีสะดุ ่ ดตาของทุกคนจนเกินไป
มิฉ ะนั้ นแล ว้ แม้เขาจะทํ า ผลงานได้ไม่ ดีนัก ในรอบที่สอง แต่
่
การจะฉกตํ าแหน่ ง ทํ าเนี ย บดาวเด่ น มาจากมือฉิ นส่ าวก็ มิใช่เรือง
ยากเลย
“เหอะ เขาแค่สนใจเจ ้าเท่านั้น! เจ ้าเล่นตามนํ ้าดีขนาดนี ้ ต่อให้
่
เป็ นสายตาผูเ้ ชียวชาญเฉกเช่ นเขาก็ไม่มท ี างรู ้ตัว! และอีกอย่างเขา
ไม่มท ่ องขา้ ได้ ดังนั้นผ่อนคลายเถอะ”
ี างสัมผัสถึงการมีอยูข
้
หวูเฉิ นเอ่ยขึนพร ้อมเสียงหัวเราะคละเคลา้
ได้ฟั ง แบบนั้ นเย่ ห ยวนถอนหายใจโล่ ง อก ดู เหมื อ นว่ า การ
ทดสอบรอบสุดท้าย เขามิได้แสดงจนโดดเด่นเกินไปจริงๆ
“เอาล่ะ ตอนนี ้ พวกเจ ้านํ าป้ าไม้เก็บลงได้แลว้ และไปนั่งประจํา
่
ทีบนที่ ่ งดอกบัว ขา้ จะพาพวกเจ ้าไปยังสถานศึกษาหวูเมิง!”
นั ่
เหลยตงกล่าว
่ ยน
เมือได้ ิ เสียงประกาศดังนั้น พวกเขาเร่งเก็บป่ ายไม้ลงไปโดย
ไวและกระจายไปนั่ งตามตํ าแหน่ งของแต่ ล ะคน ก่ อนจะทยอยถู ก
่
เคลือนย้ ายออกไป
่ หยวนกําลังจะนั่งลง แต่ก็ถูกเหลยตงหยุดไวเ้ สียก่อน
ขณะทีเย่
๋
“เย่หยวน เดียวก่ อน!”
้
เย่หยวนชะงันโดยพลันและเอ่ยขึนอย่ างมึนงงว่า
“ท่านอาจารย ์ เรียกหาขา้ มีเหตุ?”
่ หยวน เหลยตงเอ่ยถามทันทีว่า
สายตาอันร ้อนแรงจ ้องเขม็งทีเย่
“เย่ หยวน เจา้ บอกความจริงมาเถิด หากในรอบที่สามเจา้ เอา
จริงมิออมฝี มอ
ื ไว ้ ช่องไฟจักไปไกลถึงจุดใด?”
่ มเล็ก น้อยขึนกลางใจ
เย่ หยวนพลันตืนตู ้ ่ั
แต่ช วขณะพลั
นเร่ง
ปั้นหน้าไร ้เดียงสาและกล่าวตอบอย่างใสซือไปว่
่ า
“เอาจริงมิออมฝี มือ? ท่านอาจารย ์ ในตอนนั้นเย่หยวนคนนี ใส่
้
สุดฝี มอ ่ ยกว่าออมฝี มอ
ื แลว้ ตรงไหนทีเรี ื ไว!้ ”
เสแสร ้ง!
นี่ มันเสแสร ้งชดั ๆ!
แม้แต่ คนโง่ย งั สามารถพู ด ได้อย่ างเต็ มปาก ตอนนั้ นเย่ ห ยวน
ออมมือมิได้เอาจริง!
ถอนตัวออกจากห้วงมิตแิ ห่งจิตสํานึ กภายในสามวัน แต่ทนั ทีที่
ประกบฝ่ ามื อ ลงบนเสาหยก กลับ พุ่ ง ทะยานไปไกลถึ ง สิ บ แปด
ช่องไฟรวด
มันจะบังเอิญเกินไปหรือไม่? สามารถเอาชนะเจียฉงได้พอดีไม่
ขาดไม่เกิน!
หากกล่ า วว่ า นั้ นคื อเย่ ห ยวนใส่ สุ ด กํ า ลัง แล ว้ มัน ไม่ ไร ้สาระ
เกินไปหน่ อยรึ?
หากผลลัพธ ์ของเจียฉงสูงถึงยี่สิบช่องไฟ เหลยตงคาดการณ์
ได้ทน
ั ที เย่หยวนจักต้องจงใจออมฝี มอ ่ สิ
ื ถึงแค่ชอ่ งไฟทียี ่ บเอ็ด!
แต่ ใ นเมื่อเย่ ห ยวนจงใจแสร ้งทํ า เป็ นไม่ รู ้เช่น นี ้ เขาเองก็ ไม่ มี
อารมณ์โต้เถียงมากนัก จึงโบกมือปัดพลางกล่าวว่า
“เขา้ ใจแลว้ อย่างนั้นไปเถอะ”
้
“ท่านอาจารย ์ เย่หยวนคนนี ขอตั
วก่อน!”
เย่หยวนผสานมือให้พร ้อมกล่าวลา
เมื่อเย่ ห ยวนนั่ งลงบนดอกบัวและอันตรธานหายลับไป มู่ เซิน
ตรงเขา้ มาหาและเอ่ยถามว่า
่ เขาพู
่
“เจ ้าเชือที ดไปหรือไม่?”
“มีแต่ผเี ท่านั้นทีเชื
่ อ!
่ เด็กคนนี จงใจปิ
้ ดบัง!”
เหลยตงเอ่ยตอบดูไม่พอใจนัก
้
มู่เซินยิมกล่ าว
้ั า้ และข า้ เพีย งมองปราด
“แม้ฉิ นส่า วจะดู น่าเกรงขาม แต่ ท งเจ
้ กเขาออก แต่สําหรับเด็กคนนี กลั
เดียวก็อ่านตืนลึ ้ บไม่ใช่เลย ไม่ว่า
จะพินิจมองจอ้ งจับ ผิด อย่างไร กลับไม่ สามารถหยั่งรู ้ได้แม้สก ั นิ ด !
ดูท่ าจะมีความลับ มากมายพวงท้ายหลัง ! ข า้ ค่อนข า้ งชอบใจเด็ ก
้ นอ้ ย!”
คนนี ไม่
เหลยตงพยักหน้าและกล่าวว่า
้ ดยาก ความสําเร็จในอนาคตมิได้อยู่ใต้ฉินส่าว
“เด็กนุ่ มคนนี พู
…
เจ ้าท้วมตรงเขา้ ใกลเ้ ย่หยวนและกระซิบถามเบาๆว่า
“น้องชาย บอกขา้ มาตามตรงเถอะ หากเอาจริงเจ ้าไปไกลถึงกี่
ช่องไฟ?”
่
เย่หยวนหรีตาคลี
ยิ่ มกล่
้ ้ า
าวขึนว่
“ท่านลองเดา?”
่ งอวี
เซียะจิ ่ ครุ
๋ น ้
่ คิดวนไปมาและเอ่ยขึนอย่ างไม่ค่อยแน่ ใจว่า
่ บ...สาม?”
“ยีสิ
นี่ เป็ นขีดจํากัดทีเขาพอจะจิ
่ นตนาการได้แลว้
่ มบางและส่
เย่หยวนเพียงคลียิ ้ ายหน้า แต่มไิ ด้เอ่ยตอบอันใด
่ งอวี
สายตาของเซียะจิ ่ ดู
๋ จริงจังขึนถนั
้ ้ า
ดตา ก่อนเดาอีกครังว่
่ บ...หก?”
“ยีสิ
้
เย่หยวนยังคงส่ายหัวและกล่าวขึนพร ้ า
้อมรอยยิมว่
“หยุดเดา ขา้ ไม่บอกท่านหรอก!”
ตอนที่ 1375 สุสานดาบ
“เจ ้าว่ากระไร? เย่หยวน...มันผ่านการทดสอบและเขา้ เป็ นศิษย ์

ของสถานศึกษาหวูเมิงแล ่ ว้ ? ฮะ ฮ่าฮ่า! ยอดเยียม!
่ ทางสวรรค ์มีให้
เดิน แต่ เลือกจะปฏิเสธ! ในเมื่อเจา้ ต้องการลงนรกนั ก เช่นนั้ นข า้
จักสนองให้!”
่
เมือหวั
งซ่งได้ทราบข่าวของเย่หยวน เขาก็รู ้สึกตกใจเป็ นอย่าง
ยิง่
ทว่ า คลอ้ ยหลังความตกใจ หวัง ซ่งพลันรู ้สึก ยินดีป รีดาสุ ด จะ
พรรณนา
หากเย่ หยวนยัง เอาแต่ซ ่อนตัว อยู่ ในหอมหาสมบัติเช่นนี ้ เขา
เองก็หมดหนทางจัดการแลว้ จริงๆ
้
แต่ตอนนี ในที
สุ่ ดโอกาสทองของเขาก็มาถึง
่ ทําเนี ยบดาวเด่น?”
“อะไร? แต้มของเย่หยวนยังสูงกว่าศิษย ์ทีได้
แต่ เมื่ อหวัง ซ่ง ได้ยิ น ถึ ง รายละเอี ย ดเหตุ ก ารณ์ ร ะหว่ า งการ
ทดสอบทั้งสามรอบของเย่ ห ยวน รวมไปถึ ง แต้ม ที่ ได้ย ัง สู ง กว่ า
อันดับหนี่ งที่ได้ทําเนี ยบดาวเด่นไป เขาถึงกับหน้ามืดเจียนหมดสติ
ทันควัน
หลังจากนั้นไม่นาน หวังซ่งได้สติฟื้นตัวขึนพลางพึ
้ มพําว่า
้ ใช่เรืองง่
“ไอ้เด็กเหลือขอตัวนี มิ ่ ายจะจัดการ คราวนี เราจํ
้ าต้อง
ลงดาบสังหารให้เสร็จสรรพในทีเดียว!”
เฉิ นหย่งหนานพยักหน้าและกล่าวตอบว่า
“ไอ้เด็ ก นี่ จะฆ่ า ให้ต ายกลับ ยากเย็ น เกิ น ไป แม้แ ต่ อ ัจ ฉริย ะ
อันดับหนึ่ งแห่งเมืองเหอผิง,เจียฉงยังถูกบดขยีไม่ ้ เหลือหน้าในการ
ทดสอบ! อย่างไรก็ตาม ผูท้ ี่ได้รบั ตําแหน่ งทําเนี ยบดาวเด่นในครังนี ้ ้
คื อ ฉิ นส่ า ว ความสํ า เร็ จ ในอนาคตของเด็ ก คนนี ้ กล่ า วได้ว่ า ไร ้
ขีดจํากัด! อ่อ...จะว่าไป ขา้ ได้ยินมาว่า หลังจากที่เย่หยวนเขา้ เมือง
่
มาก็ก่อเรืองไว ้
ถ้ งึ ขันบาดหมางกับตระกูลฉิ นเลย?”
่ นึ่ ง ก่อนคลี่
หวังซ่งจับจ อ้ งอีก ฝ่ ายเจือสีห น้าประหลาดใจครูห
้
ยิมกล่ าวตอบ
“ดูท่ า สายข่ า วของเจา้ จะมีป ระสิท ธิภาพไม่น้อย! ถู ก ต้องแล ว้
ไอ้เด็ ก เหลือขอนั้ นมีด าวปั ญ หาค่ อยหนุ นหรืออย่า งไรมิท ราบ ถึ ง
เที่ยวหาก่ อเรืองได้
่ ไม่ เว น ่
้ วาย แต่ เรืองคราวนี ้คิด หารือกันไปก่ อน
อย่า เพิ่งใจร ้อนลงมือ เพราะสุ ดท้ายนี ทางสถานศึ
้ ก ษาหวูเมิ่งมีก ฎ
ห้ามฆ่าฟันกันถึงตาย อย่างไร ก็ตด ่
ิ ตามเฝ้ าดูการเคลือนไหวมั นไป
ก่อน มิฉะนั้นเราจะไม่มโี อกาสทีสองอี
่ กแลว้ !”
้
เฉิ นหย่งหนานคลา้ ยนึ กอะไรขึนได้ ้ นทีว่า
จึงกล่าวขึนทั
“เย่หยวนนั้นมีวิญญาณชวสองดาวติ
่ั ดตัวอยู่ตลอด หาโอกาส
จอ้ งทํ าร ้ายเกรงว่ ายากเกินไป อ้ออ...ข า้ ได้ยินมาว่า มันค่ อนข า้ ง
สนิ ทสนมกับเจา้ ท้วมของเมืองเหอผิงเช่นกัน บางทีอาจหาช่องโหว่
จากเขา?”
้
คู่ ด วงตาของหวังซ่ง เกิด ประกายสว่ า งขึ นโดยพลั น เขาเห็ น
พอ้ งกล่าวเห็นด้วยว่า
“ถู ก ต้อ ง! เจ า้ ท้ว มนั้ นยัง สามารถใช ง้ านได้จ ริง ๆ! ส่ ว นของ
ตระกูลฉิ น พวกเราอย่าเพิงไปลํ ่ ้ น้ ในตอนนี ดี
าเส ้ กว่า”
…
หลังเข า้ มาในสถานศึ ก ษาหวู เมิ่ง เย่ ห ยวนใช เ้ วลาทังวั ้ นเพื่ อ
เดิ นชมสถานศึก ษาหวู เมิ่งแห่ งนี ้ รวมไปถึง เรีย นรู ้ข อ้ ปฏิ บ ต
ั ิอย่ า ง
คร่าวๆ
นี่ เป็ นสถานศึกษาทีมี
่ กฎระเบียบหละหลวมมิใช่นอ้ ย ทุกวันจะมี
ั้
อาจารย ์ระดับชนอาณาจั กรบรรพกาลพระเจ ้าเขา้ มาบรรยาย
้ ขึ
แต่ จะไปหรือไม่ไป ทังนี ้ นอยู
้ ่กบ ้
ั ความตังใจของศิ ษ ย ์คนนั้นๆ
ต้องการหยิบโคลนพอกตัวเกียจคร ้านไปวันๆ สุ ดแท้แล ว้ แต่
้ น้
ตัวเราทังสิ
แต่ห ากคิดเพียงว่า ตนที่สามารถสอบเข า้ สถานศึกษาหวูเมิ่ง
ได้แ ล ว้ จะเที่ ยวเล่ น อย่ า งไรก็ ไ ด้ต ามใจอิ ส ระ นั้ นเท่ า กับ คิ ด ผิ ด
มหันต ์
ใจกลางจัตุ ร สั ของสถานศึก ษาหวู เมิ่ ง จะมีศิ ล าขนาดมหึ ม า
้ ่สองก ้อน นั้นมีชอว่
ตังอยู ื่ า ศิลาแต้ม
ศิล ายัก ษ์ก อ้ นแรกใช ้สํ า หรับ บันทึ ก แต้ม ศิษ ย ช ั้
์ นใน ส่ ว นอี ก
ก ้อนมีไวส้ ําหรับบันทึกแต้มของศิษย ์ชนนอกั้
่
ตัวเลขบนศิลาแต้มจะถูกปรับปรุงเปลียนแปลงตลอดเวลา ทุ ก
การใช ้จ่ายและได้รบั จะถูกบันทึกลงในศิลาแต้มแห่งนี ้
และที่สํ า คัญ ที่สุ ด คือ ทุ ก ๆ สิบ ปี สถานศึก ษาหวู เมิ่งจะกํ าจัด
ศิษย ์ที่มีอน
ั ดับตํ่าทีสุ
่ ดยีสิ
่ บคนจากท้ายล่างออกไปจากสถานศึกษา
่
หวูเมิง!
่ ดออกนี นั
จํานวนทีคั ้ บว่าสูงมากจนน่ าตกใจ!
์ องสถานศึกษาหวู เมิ่ง จะอยู่ได้นานสุ ด ถึง แค่ ห นึ่ งพันปี

ศิษ ย ข
หลังจากหนึ่ งพันปี แลว้ ไม่ว่าพวกเขาจะพัฒนาเติบโตไปได้แค่
่ ต่อแลว้
ไหน ก็ไม่สามารถอยู่ในสถานศึกษาหวูเมิงได้
ทุกๆ หนึ่ งร ้อยปี สถานศึกษาจะมีศิษย ์เขา้ ใหม่ประมาณสองถึง
ห้าร ้อยคน
แต่ทุกๆ สิบปี จะมีศษ ่ กคัดออกเป็ นจํานวนยีสิ
ิ ย ์ทีถู ่ บคน
นี่ เท่ากับว่าในรอบหนึ่ งร ้อยปี จํานวนศิษย ์ทีถู

่ กกําจัดออกไปจะ
มีมากถึงสองร ้อยคน!
พัฒนาหรือถอยหลัง!
ถึง กฎปฏิบ ัติจ ะดู ห ย่ อนยาน แต่ ใ นความเป็ นจึง สถานศึก ษา
กลับมิปล่อยให้เหล่าศิษย ์กลา้ หละหลวมแต่อย่างใด
จํา นวนสองร ้อยคนที่กํ าจัด ออกไปนี ้ มิใช่เพีย งศิษ ย ์หน้าใหม่
เท่านั้น ในบรรดาทีถู
่ กกําจัดออกอาจมีศษิ ย ์เก่าผสมอยู่ดว้ ย
้
นอกจากนี เองหลั งย้ายมาอยู่ในสถานศึกษาหวูเมิง่ กล่าวได้ว่า
้ น้
ทุกอย่างลว้ นต้องใช ้แต้มทังสิ
ไม่ว่ าจะเป็ นตอนฝึ กปรือวรยุ ทธต่ อสู ห
้ รือวรยุท ธบ่มเพาะพลัง
แม้กระทั่งใช ้แต้มแลกเปลียนเป็
่ ้
นโอสถมาบริโภค ทังหมดล ว้ นหยิบ
จ่ายเป็ นแต้มคะแนนเหล่านี ทั้ งสิ
้ น้
ดังนั้น หากไม่ตอ้ งการถูกกําจัดทิง้ พวกเขาจะต้องขวนขวาย

่
หาแต้มเขา้ มาเพิมอย่างต่อเนื่ อง
้ ก็
ทังนี ้ มห
ี ลากหลายวิธใี นการรับแต้มคะแนน เช่นว่าการไปท้า
ทายศิษย ์คนอืนๆ ่ การทําภารกิจ รวมไปถึง...การผ่านด่านทดสอบ!
ม็มี
สถานศึก ษาจะออกภารกิจ มาใหม่ ในทุก ๆวัน เมื่อศิษ ย ค์ นนั้ น
ทําสํ าเร็จ จะได้รบั แต้มคะแนนตามระดับ ความยากง่ายของภารกิจ
นั้นๆ
สําหรับบางคนที่เลือกท้าทายศิษย ์คนอืนๆ
่ นี่ นับเป็ นทางลัดใน
การเสาะหาแต้ม คะแนน พวกเขาสามารถรวบรวมแต้ม คะแนน
จํานวนมากได้ภายในเวลาอันสัน ้
แน่ นอน ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี ที

้ ่กล่าวมา คนๆนั้นจักต้องชนะ
แต่ นี่มิได้ห มายความว่า จะสามารถท้า ทายคนมั่วซัวได้
่ คนที่
เราสามารถท้าทายได้จก ั ต้องมีอน
ั ดับในศิลาแต้มสูงกว่าไม่เกินสิบ
อันดับ
ผูช
้ นะได้รบั แต้มคะแนน ส่วนผูแ้ พจ้ ะถูกหักออก
้ ่ี คนๆ นั้ นท้า ทายมิ ได้อ ยู่ ใ นระหว่ า งการปฏิ บ ัติ
หากคู่ ต่ อ สู ท
ภารกิจ จะไม่สามารถปฏิเสธคําท้าได้
่
และทางเลือกทีสามหากต้ องการแต้มคะแนนคือ...หารผ่านด่าน
่
ทดสอบ ซึงในขณะนี ้
เอง...เย่ ่ สานดาบ
หยวนก็เดินทางตรงมาทีสุ
สุ ส านดาบเป็ นดิ น แดนแห่ ง เต๋ า ดาบของสถานศึ ก ษาหวู เมิ่ ง
้
ภายในสุสานดาบแห่งนี จะแบ่ งออกเป็ นสิบแปดระดับ เมื่อผ่านแต่ละ
ระดับได้ก็จะได้รบั แต้มคะแนนจํานวนหนึ่ งเป็ นรางวัล “ศิษย ์พีอาวุ
่ โส
ศิษ ย น ้ งคนนี ้ต้องการเข า้ ทดสอบสุ ส านดาบ นี่ คือป้ ายตราสถา
์ อ
ศึกษาของขา้ !”
ข ณ ะที่ เย่ ห ยวน เอ่ ยคํ าก ล่ า วอ อก ไป เข าก็ ยื่ น ป้ าย ตรา
สถานศึก ษาของตนให้ นี่ คือป้ ายตราประจําตัวที่สถานศึกษาออก
้ เพื
ให้ ทังนี ้ อแสดงตั
่ วตนถึงสถานะศิษย ์
จ่าวฉิ งคนนี ้เป็ นศิษ ย ์ช นใน
้ั เขารับ ภารกิจทําหน้าที่เฝ้ าสุสาน
้ งแต่
ดาบแห่งนี ตั ้ หลายวันก่อนแลว้ ซึงเขาเองก็
่ ค่อนขา้ งภายในกับ
งานแบบนี ้
จ่าวฉิ งปรับขนาดสายตาจับจอ้ งเย่ห ยวนเล็ก น้อย ก่อนกล่า ว
เตือนเจือนํ ้าเสียงเหยียดหยามว่า
“เด็กใหม่ใช่ไหม? คงไม่ทราบถึงความอันตรายของสุสานดาบ
แห่งนี ้มาก่อน? ด้ว ยกํ าลังของเจา้ ในขณะนี ้ อาจถู กผ่ าครึงทั
่ นทีท่ี
เหยียบย่างเขา้ ไป! ขา้ ขอแนะนํ าเจ ้าสักนิ ด กลับไปบ่มเพาะยกระดับ
้ อนดีกว่า ค่อยมาเขา้ ทดสอบใหม่”
พลังให้สูงกว่านี ก่
้
เย่หยวนยิมตอบว่ า
่ โส แต่ศษ
“ขอบคุณสําหรับความหวังดีของศิษย ์พีอาวุ ิ ย ์น้องคน
นี ้สนใจที่ จะเข า้ ทดสอบในสุ ส านดาบจริง ๆ อย่ า งน้ อยกล่ า วเป็ น
ประสบการณ์ครังหนึ ้ ่ ง”
้
จ่าวฉิ งเลิกคิวกระตุ ้
กขึนโดยพลั
นแลว้ กล่าวว่า
“เหอะ เช่นนั้นก็ขนอยู
ึ้ ่กบ
ั เจา้ แลว้ หากเกิดอุบต ั เิ หตุภายในนั้น
ก็อย่าตําหนิ ขา้ ภายหลังว่าไม่เตือน! ค่าเข า้ สุสานดาบเท่ ากับยี่สิบ
แต้มต่อหนึ่ งครัง้ เจา้ มีเวลาหนึ่ งเดือนในการทดสอบ แต่อย่าลืมเสีย
จุด ประสงค ์สํ าคัญ ในการเข า้ ไปคือ การศึก ษาและเก็ บเกี่ยวความ
เขา้ ใจต่อศาสตร ์แห่งดาบให้ได้มากทีสุ ่ ด! เช่นนั้จงโชคดี!”
จ่าวฉิ งหยิบป้ ายตราสถานศึกษาของเย่หยวน นํ าไปประทับบน

แผ่นหยกขา้ งกายทันที ทันใดนั้ นเองสีห น้า แสนเหยียดหยามของ
เขาพลันอันตรธานหายวับโดยพลัน
้
หางคิวของจ่ ่
างฉิ งพลันกระตุกใหญ่ เลิกมองเย่ หยวนด้วยความ
่ อนกล่าวว่า
ไม่น่าเชือก่
“ฟู่ วว...ไฉนเจา้ ถึงมีแต้มมากมายขนาดนี ?้ หรือเป็ นไปได้ไหม
้
ว่า...เจ ้าคือทําเนี ยบดาวเด่นของฤดูกาลนี ?”
เย่ ห ยวนรับ ป้ ายตราสถานศึ ก ษาคื น และกล่ า วตอบพร อ้ ม
้ า
รอยยิมว่
์ ่ี อาวุ โ สคิ ด มากเกิน ไปแล ว้ ที่ ข า้ มี แ ต้ม มากขนาดนี ้
“ศิ ษ ย พ
เพราะชนะพนันมาได้ ทําเนี ยบดาวเด่นในครังนี ้ กลั
้ บเป็ นคนอืน”
่
ในขณะที่พวกเขากําลังสนทนากันนั้นเอง จู่ๆก็มรี า่ งหนึ่ งปราด
พุ่งเขา้ มาเฉี ยวหน้าเย่หยวนผ่านไป
คนๆ นั้นเร่งส่งป้ ายตราสถาบันของตนให้แก่จ่าวฉิ งและกล่า ว
ว่า
“เขา้ สุสานดาบ ขา้ ต้องการเขา้ สุสานดาบ!”
้
เย่ ห ยวนพลันขมวดคิวหย่ นทันทีที่เห็ นหน้า อีก ฝ่ าย เขาคนนี ้
่
กลับมิใช่ใครอืนนอกเสี
ยจากทําเนี ยบดาวเด่นของปี นี,ฉิ ้ นส่าว!
เขาไม่คิดไม่งฝั นเลยว่า ฉิ นส่าวจะมีความคิดเหมือนกันกับเขา

โดยหาได้ปรึก ษากันล่ วงหน้า หลังจากที่มาถึงสถานศึก ษาหวูเมิ่ง
่
เขาก็ตรงเขา้ มาในสุสานดาบทันทีเป็ นทีแรก
้ วยความประหลาดใจเจือฉุ นว่า
จ่าวฉิ งอุทานขึนด้
“พวกเจา้ ต่างเป็ นมือใหม่ กลับไม่รู ้ฟ้ าตํ่าแผ่ นดินสูงเสียจริง ดู
ท่าจะพวกเจ ้าคงโดดเด่นไม่นอ้ ยในบรรดาศิษย ์ใหม่ในฤดูกาลนี ้ แต่
ไฉนเลือกเขา้ สุ สานดาบเป็ นที่แรก? เหอะ เหอะ หากเกิด อะไรขึน ้
อย่าโทษขา้ ละกัน!”
ฉิ นส่าวควา้ ป้ ายตราสถานศึกษาของตนจากมือจ่าวฉิ งในทันที
และพุ่งตรงเขา้ สู่สุสานดาบโดยไม่แม้แต่จะทักทาย
้ งทะนงตนอย่
่
ชายหนุ่ มผูน้ ี หยิ ่
างไม่น่าเชือ!
อย่ า งไรก็ ต ามแต่ สํ า หรับ คนของตระกู ล ฉิ น แล ว้ เย่ ห ยวนก็
คร ้านจะใส่ใจเช่นกัน เขาเองก็ไม่คด ่ กทายอยู่แลว้
ิ ทีจะทั
เย่หยวนผสานมือขอบคุณจ่าวฉิ งและเขา้ สู่สุสานดาบโดยตรง
คล อ้ ยหลัง เข า้ มาภายในสุ ส านดาบ สายตาที่ จับ จ อ้ งของเย่
หยวนพลันแปรเปลียน ่ ฉายแววตืนตะลึ
่ งอัศจรรย ์ใจ
ทั่วทั้งบริเวณสุ ด สายตาคณานั บ เต็ ม ไปด้ว ยดาบมากมาย
หลายหลากชนิ ด เรีย งราย แผ่ ก ระจายไร ้ระเบีย บเป็ นกิ่งก า้ นเกิน
พรรณนา
่ สานดาบยิงแล
“สมชือสุ ่ ว้ !”
เย่หยวนอุทานคําโต
้
ก่อนหน้านี เขาเข ่ มาแลว้ สุสานดาบแห่ง
า้ ไถ่ถามศิษย ์คนอืนๆ
้ นดินแดนแห่งการฝึ กปรือดาบของเหล่าเซียนดาบมาแลว้ รุน
นี เป็ ่ ต่อ
่ แนวคิ ด แห่ ง ดาบมากมายไร ้ขอบเขตอุ ด มเปี่ ยมล น
รุน ้ อยู่ ภายใน
ดินแดนแห่งนี ้
่
เหตุผลทีเขาเลื อกเดินทางมายังสุสานดาบเป็ นจุดแรก ก็เพราะ
่ บรรพบุ รุษ เพื่ อหลอม
เขาต้องการศึ ก ษาแนวคิ ด แห่ ง ดาบของรุ น
้
สร ้างเต๋าแห่งดาบของตัวเองขึนมา!
ตอนที่ 1376 ความบ้าระหํ่าเท่านั้นคือกุญแจสู่
ความสําเร็จ
่ นใด
เหนื อสิงอื ่ ่ ่ทําให้เย่หยวนประหลาดใจทีสุ
เรืองที ่ ดคือ ฉิ นส่า
วกลับมิได้เขา้ ทดสอบในสุสานดาบทันที
แต่ดูราวกับว่าเขา...กําลังรอเย่หยวนอยู่
“เย่หยวน มาแข่งกัน เจ ้าว่าอย่างไร?”
่ ยถามขึนมา
ฉิ นส่าวหันหลังให้เย่หยวนในขณะทีเอ่ ้
้ นิสยั ค่อนขา้ งเย็ นชาและทะนงตนเป็ นที่สุด แต่การ
ฉิ นส่าวผูน้ ี มี
ที่ เขาเป็ นคนริเริมปริ ่ ป ากสนทนากับ เย่ ห ยวนก่ อ น นี่ ทํ า ให้เขา
ประหลาดใจเป็ นอย่างมาก
แต่ เย่ ห ยวนรู ้สึก เป็ นนั ยๆได้ว่ า ฉิ นส่ า วคนนี ้ดู ค ล า้ ยหาใช่ค น
ประเภทเดียวกันกับฉิ นเป่ ยอวีที ่ เคยพบเจอก่
่ อนหน้า
่ ดนี ้ เย่หยวนก็มไิ ด้รงั เกียจอีกฝ่ าย
อย่างน้อยทีสุ
ในขณ ะนั้ นเอง เขาพลางสัม ผั ส ได้ถึ ง ความมุ่ ง มั่ นและจิ ต
วิญญาณแห่งการต่อสูอ้ น ่ ขนภายในตั
ั ร ้อนแรงทีปะทุ ึ้ วของฉิ นส่าว!
เห็ นได้ช ด ้ รอบครองทํ า เนี ย บดาวเด่ น คนนี ้ จะ
ั ว่ า ฉิ น ส่ า วผู ค
มองเย่หยวนเป็ นคู่แข่งตัวฉกาจของเขา
้
เย่หยวนตรงเขา้ ไปหายืนเคียงขา้ งฉิ นส่าว ก่อนจะเอ่ยปากขึน
ว่า
“แข่งกันอย่างไร?”
“สิบแปดระดับ ภายในสุ สานดาบแห่ งนี ้ กล่ าวด้ว่า ยิ่งผ่ านเข า้
ไปลึกเพียงใดก็ยิ่งยากขึนเท่ ้ านั้น เช่นนั้นมาแข่งกันเถอะ ว่าใครจะ
ฝ่ าเข า้ ไปได้ลึ ก กว่ า กั น ! หากเราทั้ งคู่ ย ั ง อยู่ ใ นระดั บ เดี ย วกั น
จนกระทั่งครบหนึ่ งเดือน ผลถือว่าเสมอ!”
ฉิ นส่าวกล่าวอธิบาย
่ มกว
เย่หยวนคลียิ ้ า้ งเอ่ยถามว่า
“ในเมื่ อเป็ นการแข่ ง ขัน เกรงว่ า ต้อ งมี เดิ ม พั น ใช อ้ ะไรเป็ น

เกณฑ ์เดิมพันดี?”
ฉิ นส่าวกล่าวตอบ
“ผูแ้ พต้ อ้ งจ่ายค่าเขา้ สุสานดาบให้แก่ผูช ้ ดไป!”
้ นะในครังถั
่
“เดิมพันเล็กน้อยพอบันเทิงตืนใจ เดิมพันหนักมือเป็ นอันตราย
่ เลว!”
เกินคาด! หุหุ นับเป็ นความคิดทีไม่
ฉิ น ส่ า วตัว แข็ ง ค้า งโดยพลัน ยามนี ้ระลึก ถึ งตอนที่ เจีย ฉงท้า
พนันกับเย่หยวน จนส่งผลร ้ายแรงเสียทรัพย ์ครังใหญ่ ้
่
เรืองนี ้กลายเป็ นที่ขํา ขันของบรรดาศิษย ์ใหม่ และมั่นใจได้ว่ า
นี่ ยังเป็ นเรืองตลกไปอี
่ กนานแสนนาน
สันนิ ษฐานได้ว่า เจียฉงต้องปวดเศียรไปอีกหลายสิบปี กว่าจะ
ทํ างานแลกแต้มให้ก ลับ มาเท่ า เดิม ยังต้องหลังขดหลัง แข็ งไปอีก
นาน
กล่าวกันตามสัตย ์จริง กระทั่งฉิ นส่าวเองก็ยงั คิดว่าเย่หยวนแพ ้
แน่ นอน แต่ ค าดไม่ ถึ ง โดยแท้ เย่ ห ยวนจะทํ า ได้สู ง ถึ ง สิ บ แปด
ช่องไฟ!
่ !”
“เริมได้
ฉิ นส่าวกระโจนเขา้ สุสานดาบโดยตรง
เย่หยวนเองก็มไิ ด้ชกั ช ้า ตามหลังเขาไปติดๆ
เมื่อตรงเข า้ สู่ สุ ส านดาบ เสมือนว่า เดินทางข า้ มไปยังอีก โลก
หนึ่ ง!
นี่ คือ...โลกแห่งดาบ!
้ ชวิง!
ชวิง! ้ ชวิง!
้
ยังไม่ ท น
ั เตรียมสูร้ บปรบมือใดๆ ม่า นตาดํ าของเย่ ห ยวนพลัน
ขยายกว า้ งดุ จ นนํ ้ าหมึ ก หก สัม ผัส คลื่นสัง หารสุ ด อัน ตรายเบื อง
้
หน้าพัดกระหนํ่ ามา อณู ขนทังร่ ้ างขยาดลุกซูว่ ยันหนังศีรษะ
้ วนดาบเล็ ก ใหญ่ ค ลา้ ยเศษแก ว้ แตกนั บไม่ถ ว้ น ควงคลั่ง
ชินส่
้
ประดุจพายุครอบคลุมโลกทังใบ
สภาพฉิ นส่าวมิได้ดไี ปกว่าเย่หยวนมากนัก ถึงแม้นจะไม่พลาด
ท่าได้รบั บาดเจ็บทันที แต่พินิจจากรูปการณ์ เขาเองก็ดูยุ่งเหยิงไม่
น้อย
“ศาสตร ์แห่ งดาบอะไรกัน? ไฉนถึงทรงพลังเพีย งนี ้! คล า้ ยว่ า
ทุกคมดาบในที่แห่งนี ล้ ว้ นมีเรืองราว
่ และกอปรประกอบกันเป็ นโลก
้
ทังใบ! ่
สมแลว้ ทีสถานที ่นี เหมาะสํ
้ าหรับการฝึ กปรือศาสตร ์แห่งดาบ
่ ด!”
ทีสุ
ี่
เย่หยวนเอ่ยอุทานพร ้อมหลายหลากอารมณ์ทแปรปรวน
เกร ๊ง! เกร ๊งง!
ระหว่ า งที่เย่ ห ยวนกํ า ลังเลี่ยงหลบคมดาบวายุ ค ลั่งเหล่ า นี ้อยู่
นั่นเอง
ในอีก ด้า นหนึ่ ง ฉิ นส่ าวก็เรียกดาบประจํ ากายออกมา ขอ้ มือ
ควงเควง้ สะบัดฟาดฟั น ร่างบิดพลิวร่ ้ ายรําตามกระบวนดาบอย่า ง
้
ชําชอง เขา้ ประสานงากับคมดาบนับไม่ถว้ นทันที
ความแกร่งกลา้ ของฉิ นส่ าวกลัยได้อย่างเต็มปากว่า ทรงพลัง
ี่
อย่างแท้จริง เพียงตวัดคมดาบตนเองออกไปไม่กกระบวนก็ สามารถ
สยบพายุคมดาบคลั่งตรงหน้าจนถอยออกไปได้
“เจ ้าหนู หากยังไม่รบ ้
ี ชกั ดาบ เกรงว่าร่างกายคงถูกสับเป็ นเนื อ
บดด้วยจิตสังหารดาบเหล่านี !” ้
ทันใดนั้นหวูเฉิ นเร่งเอ่ยเตือนทันที
แต่เย่ห ยวนกดสายตามองไปยังฉิ นส่ าว ราวกับกํ าลังคิดอะไร
บางอย่าง
้
“หากปฏิเสธคมดาบเหล่านี นอกประตู แลว้ ขา้ จะเขา้ ใจแนวคิด
่ ้นแฝงในพวกมันได้อย่างไร? ขา้ ต้องการ...ทดสอบพวกมันด้วย
ทีเร
ร่างกายของขา้ !”
่ ฟัง เขาสวนตอบทันทีว่า
หวูเฉิ นอดสําลักมิได้เมือได้
“เจ ้าบา้ ไปแลว้ รึ?!”
เย่หยวนหัวเราะเบาๆพลางกล่าวว่า
“หากไม่บา้ ระหํ่าแลว้ จะประสบความสําเร็จได้อย่างไร?”
้ ชวิง!!
ชวิง! ้ ชวิง!!
้
คมดาบเหล่ า นี ้ไร ้ตาปราศจากความปราณี ทัน ที ท่ีปราดถึ ง

เป้ าหมาย พวกมันก็เขา้ เชือดเฉื อนกระหนํ่ าไม่หยุด ทั่วร่างเย่หยวน
ปกคลุมไปด้วยบาดแผลเป็ นรอยบาดลึก
แต่ เย่ ห ยวนเองก็ ห าได้ป ล่ อ ยปละ ไม่ มีม าตการใดมารองรับ
ตลอดทางยาวเขาเร่งโคจรวรยุทธมังกรทรราชจุตอ ิ ย่างบา้ คลั่ง เพื่อ
ฟื ้นฟูบาดแผลเหล่านี ้
้ งแก่น นี่ คือโลกที่กอปรไปด้วยแนวคิดแห่งดาบ
เย่ห ยวนรู ้ซึงถึ
ทุกศาสตร ์แขนง
่ งนี ้ แตกต่าง
การทําความเขา้ ใจต่อศาสตร ์แห่งดาบภายในทีแห่
้ งหากทําความเขา้ ใจในโลกภายนอก
ไปโดยสินเชิ
้ ว นล ว้ นเปี่ ยมล น
เพราะคมดาบแต่ ล ะเล่ ม ทุ ก ชินส่ ้ ไปด้ว ย
ศาสตร ์แห่งดาบ หากเย่หยวนต้องการสร ้างเต๋าแห่งดาบของตัวเอง
้
ขึนมา ่ อนเร ้นอยูภ
จําต้องเขา้ ใจศาสตร ์แห่งดาบทีซ่ ่ ายในจนหมด
ดังนั้นแลว้ หากเลือกที่จะเผชิญหน้าคมดาบอันบา้ คลั่งเหล่านี ้
ด้ว ยค มด าบ เฉ ก เช่ น ฉิ นส่ า ว เราจะไม่ มี ว ั น เข ้า ใจได้เ ล ยว่ า
ความหมายทีแท้ ่ จริงของศาสตร ์แห่งดาบเหล่านี คื ้ ออะไรกันแน่ ?
วิธ ีที่น่ าจะได้ผลที่สุ ด สํ าหรับ เย่ ห ยวนแล ว้ มันคือการทดสอบ

ด้วยร่างกายตัวเอง!
หากต้อ งการศึ ก ษาวิ ธ ีเอาชนะผู อ้ ื่น ควรเรีย นรู ้วิ ธ ีก ารต่ อ ย
ตรรกะมันก็มเี ท่านี ้
แม้ว รยุ ท ธมัง กรทรราชจุ ติ จ ะทรงประสิ ท ธิ ภ าพ แต่ ค มดาบ
ภายในที่ แห่ ง นี ้กลับ มี มากและแข็ ง แกร่ง เกิน ไป พลัง ปราณเทวะ
ภายในกายเย่หยวนถูกสูบไปใช ้มากขึน ้ ในขณะที่บาดแผลบนร่าง
เขาก็มม ้ อเนื่ องเช่นกัน
ี ากขึนต่
เวลาผ่านไปวันแลว้ วันเล่า ฉิ นส่าวยิ่งรู ้สึกกดันมากขึนเป็
้ นทวี
้ งปราณเทวะทีโคจรในกายวั
ทบ ยามนี พลั ่ ่
นเริมลดลงฮวบฮาบ
้
‘ฟังว่า ครังแรกที
เจ่ ้าของตําแหน่ งทําเรียบดาวเด่นคนก่อนเขา้
ทดสอบสุ ส านดาบ ผลคื อ ทนอยู่ ไ ด้น านถึ ง ยี่ สิ บ สามวัน แต่ ข า้
ในตอนนี ้ ก็ ป าไปยี่ สิ บ หกวัน เศษแล ว้ ผลลั พ ธ ช
์ นิ ดนี ้ นั บ ว่ า น่ า
ประทับ ใจแล ว้ จริง หรือไม่ ? พลังฝี มือจริง ๆของเย่ ห ยวนมิได้แกร่ง
กล า้ ถึ ง ปานนั้ น หากเดาไม่ ผิ ด คงพลาดท่ า ล ม
้ เหลวไปนานแล ว้
กระมัง?’
ฉิ นส่าวคิดกับตัวเองในใจ
้ ่ ยมล น
คมดาบเหล่า นี เปี ้ ไปด้ว ยศาสตร ์แห่ง ดาบสุด แกร่งกร ้าว
หลายแขนงหลากคณานั บ ตั้งแต่ เริมจวบจนตอนนี
่ ้ ฉิ น ส่ า วไม่
สามารถแบ่ ง เวลาหัน ไปสนใจเย่ ห ยวนได้เลย เขาจํ า ต้อ งทุ่ ม เท
้
แรงกายแรงใจทังหมดเพื ่ าฟั นอุปสรรคตรงหน้า
อฝ่
ตามการสันนิ ษ ฐานของฉิ นส่ า ว การสอบเข า้ ในรอบแรกกับ
่ างยิง่ แต่รอบสองกลับ
รอบสาม เย่หยวนทําออกมาได้น่าเหลือทึงอย่
ค่อนขา้ งธรรมดา
ด้ว ยเหตุนี้จะเห็ นได้ว่า พลังฝี มือในการต่ อสู จ้ ริงของเย่ ห ยวน
คงไม่น่าจะดีเท่าไหร่นัก
้
พริบตาเดียว ฉิ นส่าวฟันฝ่ าอยู่ในสุสานดาบแห่งนี มาเป็ นเวลา
ยี่สิบ หกวันแล ว้ ซึงยามนี
่ ้ตะเกีย งพร่องนํ ้ ามันเต็ มทน เปลวไฟสุ ด
ร ้อนแรงก่อนหน้าแทบดับมอด
หากเขายัง ฝื นยืน หยัด ต่ อไปเช่นนี ้ เกรงว่ า เขาจะถู ก คมดาบ
คลั่งเหล่านี สั
้ บเป็ นชินๆ
้
้ งกระโจนถีบตัวหนี และถอนตัวออกจาก
ฉิ นส่าวคิดได้แบบนี จึ
สุสานดาบทันที
้ ้
ทังหมดทั
งมวลนี ้ งไม่ผ่านระดับแรกเลยด้วยซํา้
เขายั
้ ก ครังภายในโถงสุ
ยามร่า งปรากฏขึ นอี ้ ส านดาบ ทว่ า จู่ ๆ ฉิ น
ส่าวถึงกับโพล่งตากวา้ งแทบถลนออกมา!
เย่หยวนยังคงอยู่ในสุสานดาบ!
ซวบบ!
รัศมีคมดาบสุดแกร่งกร ้าวหลายสิบสายพุ่งกระหนํ่ าฉี กกระชาก
ร่างเย่หยวนไม่หยุดหย่อน บาดแผลที่อาบคลุมทังร่
้ างน่ าสยดสยอง
้ ด ถึงขนาดว่า บางจุดบาดฉกรรจ ์ลึกจนเห็นกระดูกขาว!
ขันสุ
ั ชโลมเลือดสดสีทองคลํา้
ร่างกายของเย่หยวนในปัจจุบน
“เขาคนนี ้...เขาทนได้อย่างไร? หรือ...หรือเป็ นไปได้ไหมที่เขา
จะอยู่ แบบนี ้มาตลอดยี่สิ บ หกวัน?”เงาสะท้อนที่สาดประกายออก
จากแววตาเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจสุดขีด
้
ฉิ นส่าวไม่สามารถหาเหตุผลมารองรับภาพฉากตรงหน้านี ได้
เลย
เขาตระหนั ก ช ด ั เจนยิ่ งเกี่ยวกับ ความทรงพลัง ของคมดาบ
ภายในนั้ น แม้จะเป็ นเขา หากต้องมายืนรับ แบบเย่ ห ยวน เกรงว่ า
้ วน
ตายตังแต่ ่
ั ทีสามแล ว้ !
่ บหกวัน!
ทว่าเย่หยวนกลับอยู่ได้นานถึงยีสิ
“เขามิ ได้ทํ า ขนาดนี ้เพื่ อให้ข า้ เลียงค่
้ า เข า้ สุ ส านดาบในครัง้
ต่อไปใช่ไหม? เป็ นไปไม่ได้แน่ นอน!”
ความคิดแรกที่โฉบแล่นเขา้ มาในหัวของฉิ นส่าวคือ เย่ หยวน
้ อเอาชนะเขา
ทุ่มทุนขนาดนี เพื ่
่
แต่ในไม่ช ้า เขาก็เปลียนความคิ
ดในบัดดล
แม้เขาจะไม่ รู ้จักเย่ ห ยวนคนนี ้มากนั ก แต่ ฉิ นส่า วก็ รู ้สึก ได้ว่ า
เย่ ห ยวนมิ ใ ช่ ค นที่ จะเสี่ ยงตายทํ า อะไรโง่ ๆ เพี ย งเพ ราะเหตุ ผ ล
เล็กน้อยแค่นี้
่
ยิงไปกว่ านั้น คะแนนทีเย่
่ หยวนมีอยู่ก็ใช่ว่าจะน้อยสักทีใด
่
้ าเกลีย ดอย่ างมาก เขาไม่คิด ไม่ฝัน
สีหน้าของฉิ นส่าวยามนี น่
มาก่อนเลยว่า ตนจะมาพ่ายภายใต้สถานการณ์แบบนี จริ ้ งๆ
“เย่หยวน เจ ้าชนะแลว้ !”
ฉิ นส่าวตะโกนสุดเสียงหวังเรียกสติเย่หยวน
อย่างไรก็ตาม เย่หยวนยังคงแน่ นิ่งไม่ไหวติงราวกับมิได้ยินคํ า
กล่าวของเขาเลย และยังคงทนรับคมดาบเหล่านั้นอย่างมีนัยสําคัญ
้ นตัวลูกศรทีแผ่
ฉิ นส่าวสัมผัสได้ว่า เย่หยวนในตอนนี เป็ ่ วปลาย
แลว้ แต่เขาก็มิอาจเขา้ ใจได้จริงๆ เย่หยวนยังจะทนอยู่แบบนั้นเพื่อ
อันใด?
การอดทนต่ อความเจ็ บปวดที่คมดาบเหล่ า นี มอบให้
้ มันเป็ น
ประโยชน์ต่อการฝึ กปรืออย่างนั้นรึ?
ฉิ นส่ าวรู ้สึกเพียงว่า นอกจากจะสร ้างบาดแผลฉกรรจ ์ให้แล ว้
มันยังไม่มปี ระโยชน์อน ั ใดเลย!
เขามิได้จากออกไปทันที แต่ยงั คงเฝ้ ามองเย่หยวนอยู่ภายนอก
เงียบๆ
้ พบว่ า ความเร็ ว ในการฟื ้ นฟู ร ่า งกายของเย่
ต่ อ มาเขาก็ ค น
หยวนเร็วมากจนมองเห็นได้ดว้ ยตาเปล่า!
แม้อต ั ราความเร็ว นี ้จะค่ อยๆช ้าลงเมื่อวันเวลาผ่ า นไป แต่ ฉิ น
ส่าวก็ยงั คงรู ้สึกถึงมันได้
้ า้ ใจแลว้ ว่า ที่เย่หยวนทนรับคมดาบได้นาน
ฉิ นส่าวในยามนี เข
จวบจนปัจจุบนั เป็ นเพราะอาศัยทักษะฟื ้นฟูรา่ งกายแขนงนี ้
‘การที่เย่ ห ยวนเลือกกระทํา แบบนี ้ แสดงว่า จัก ต้องมีนัยแฝงที่
แสนลึกซึงซ่ ้ อนอยู่แน่ นอน! ชายหนุ่ มคนนี เข้ า้ ใจได้ยากโดยแท้! ดู
ท่ า ที่ ผ่ า นมา ข า้ จะทะนงตนเกิน ไปจนไม่ เหลี ย วมองรอบตัว ! เย่
หยวนคนนี ้ ควรจะเป็ นคู่ แ ข่ ง ที่ แข็ ง แกร่ง ที่ สุ ด ของข า้ จากนี ้ และ
อนาคตต่อไป!’
ฉิ นส่าวครุน
่ คิดกับตัวเอง
ในวั น ที่ สามสิ บ เย่ ห ยวนลากสัง ขารบ าดเจ็ บ หนั ก พ ร อ้ ม
ร่างกายที่เปี ยกชโลมเลือดสดออกมาจากพืนที ้ ระดั
่ บแรกของสุสาน
ดาบ
ตอนที่ 1377 ฉิ นเทียน
“เหอะ ขา้ บอกพวกเจ า้ ไปแล ว้ ใช่ไหม? ลํ าพังความแข็ งแกร่ง

ของพวกเจ า้ ในตอนนี ้ เข า้ ไปก็ ไม่ ต่ า งอะไรกับ ติ ด พันความตาย!
่
ผลประโยชน์ไม่มใี ห้เก็บเกียวด้วยซํา!”้
จา้ วฉิ งจับ จองไปยังเย่ ห ยวนที่เต็ มไปด้ว ยบาดแผลฉกรรจ ท์ ่ วั

ร่าง สีหน้านํ ้าเสียงยามนี ของเขาเต็
้ มเปี่ ยมความเย้ยหยันสุดหัวใจ
้
ศิษย ์ใหม่เหล่านี ประเมิ นความสามารถตัวเองสูงเกินไป เขาอยู่
่ ่ มานานกว่ามากย่อมเห็นอะไรมากมาย ความเห็นอกเห็นใจอะไร
ทีนี
เทือกนั้นกลับไม่มใี ห้
่
ซึงเขาเองก็ เตือนไปแลว้ ก่อนหน้า ผลที่ออกมาสภาพน่ าสังเวช
้
เกินมอง เช่นนี จะโทษกั นได้อย่างไร?
ฉิ นส่าวส่งป้ ายตราสถานศึกษาของตนให้กบ
ั จา้ วฉิ งและกล่าว
ว่า
“โปรดถอนค่าเขา้ สุสานดาบจํานวนหนึ่ งรอบจากป้ ายตราของ
ขา้ และโอนลงในป้ ายตราของเย่หยวนที”
ภายในสถานศึก ษาหวูเมิ่ง การโอนแต้มให้ก น ้
ั แบบนี สามารถ
พบเห็นได้ท่วไปและไม่
ั มอ
ี ะไรน่ าแปลก
แน่ นอนว่า ก่อนที่จะทําได้จําต้องขอความยินยอมจากทังสอง
้
ฝ่ ายเสียก่อน
จา้ วฉิ ง พลันแข็ งทื่อไปช วขณะ
่ั ได้ยินแบบนั้ นก็อดหัว เราะลั่น
มิได้และกล่าวว่า
“นี่ นี่ พวกเจ ้าเพิ่งเขา้ มาใหม่คงยังมิทราบ รู ้หรือไหมว่าภายใน
สถานศึกษาแห่งนี ้ คะแนนแต่ละแต้มมันมีค่าเพียงใด?”
ฉิ นส่าวเหลียวมองไปทีจ่ ้าวฉิ งและอธิบายว่า
้ นั น เขา เนื่ องจากเขาสามารถทนรับ พายุ ค มดาบ
“ข า้ แพ พ
ภายในนั้นได้ตลอดหนึ่ งเดือนเต็ม และค่าเขา้ ทดสอบสุสานดาบใน
้ อไปคือสิงที
ครังต่ ่ เราเดิ
่ มพันกัน”
ด้ว ยอุ ป นิ ส ัย ของฉิ น ส่ า ว เดิ ม ที เขาไม่ คิ ด ปริป ากอธิบ ายให้
เสียเวลาแน่ นอน
แต่ ไม่ รู ้ว่ า เหตุ ใด ในท้า ยที่ สุ ด นี ้ก็ ย งั อธิบ ายให้แก่ อีก ฝ่ ายฟั ง
คลา้ ยมีพลังธรรมชาติยด ึ กุมสั่งการ
เมื่อได้ฟั งคํ าอธิบ ายของฉิ นส่ า ว จา้ วฉิ งถึงกับ สะดุง้ เฮือกและ
อุทานลั่นดัง
“ห่ะ?! เขายืนรับพายุคมดาบภายในนั้นเป็ นเวลาเดือนเต็ม? นี่
...นี่ เป็ นไปไม่ได้!”
ไม่ น่ าแปลกใจที่ จ า้ วฉิ งจะรู ส้ ึ ก ตกใจขนาดนั้ น ด้ว ยความ
แข็งแกร่งในปัจจุบน ั ของเย่หยวน สามารถยืนรับคมดาบสุดบา้ คลั่ง
เหล่ า นั้ นได้เป็ นระยะเวลาหนึ่ งเดือนเต็ ม นี่ ยัง รอดชีวิต ออกมาได้
มีเหล่ า ศิษ ย ผ์ ู อ้ ่ อนแอมากมายหลายคนที่เข า้ ทดสอบภายใน
นั้น ยามทานทนไม่ ไหว พวกเขาก็ มก ั จะถอนตัวออกมาพัก รัก ษา
อาการบาดเจ็บก่อน ในบริเวณโถงสุสานดาบ
และหลังจากที่พวกเขาดีขึนจากอาการบาดเจ็
้ บ ก็จ ะกระโจน
้
เขา้ ทดสอบอีกครังและผลก็ อห ้ าไปเวี
ี รอบเดิม เป็ นเช่นนี ซํ ้ ยนมา
่ ่ งที่ควรทราบ เหล่าศิษย ์พวกนั้นที่ได้รบั บาดเจ็บกลับมา
สิงหนึ
อย่างมากก็ทนอยู่ภายในสุสานดาบได้แค่ไม่กวั่ี นเท่านั้น แถมนั้นยัง
รีดเค้นกระบวนโจมตีตา้ นรับกันสุดฤทธิ ์
จ า้ วฉิ ง เองก็ คิ ด ว่ า เย่ ห ยวนคงตกอยู่ ใ นสภาพเดี ย วกับ ศิ ษ ย ์
พวกนั้ น ภายในสามสิบ วันที่มี เขาคงเข า้ ๆ ออกๆ ทํ าเป็ นวัฎจัก ร
้ คลอ้ ยหลังผลทีได้
ซําๆ ่ จงึ ออกมาเป็ นอย่างทีเห็
่ น
แต่ ฉิ นส่ า วกลับ บอกว่ า เย่ ห ยวนทนรับ คมดาบอยู่ ภายในนั้ น

เป็ นเวลาหนึ่ งเดือนเต็ม!
ฉิ น ส่ า วคิ ด ว่ า ตนพู ด มากเกิ น ไปแล ว้ ยามนี ้ เพี ย งเอ่ ย สั้นๆ
กระตุน้ อีกฝ่ ายว่า
่ โส โปรดถอนแต้มไปให้เขาด้วย”
“ศิษย ์พีอาวุ
“อะ อ๊ะ? อะ โอ้จริงด้วย!”
สติยงั ไม่ทน
ั กลับมาดี จ ้าวฉิ งแข็งค้างท่ามกลางความตกตะลึง
ไม่คลายใจ ยามนี ถู ้ กฉิ นส่าวกล่ าวปลุ กขึนมา
้ เขาเร่งหักแต่ มจาก
ป้ ายตราสถานศึกษของฉิ นส่าวโอนลงในของเย่หยวนโดยไว
ธุรกรรมเสร็จสิน้ ฉิ นส่าวจึงหันมากล่าวกับเย่หยวนว่า
้ า...เจ ้าจะมาอีกเมือใด?”
“ครังหน้ ่
้
เย่หยวนยิมกล่ าวว่า
“ทําไมรึ? หรือจะมาแข่งกันอีก?”
ฉิ นส่าวส่ายหัวอานพลางตอบว่า
ั ใดที่ต้องแข่ งขันกันอีก ครังต่
“ไม่ มีเหตุ อน ้ อไป เป้ าหมายของ
ขา้ คืออยู่ให้ครบสามสิบวัน ส่วนอีกอย่างคือ...ขา้ ต้องการจะรู ้ให้ได้
ว่า เจ ้ากําลังพยายามเพืออั่ นใดอยู่กน ั แน่ ”
้
เย่หยวนกล่าวขึนพร ้ า
้อมรอยยิมว่
“อืมม....หากไม่มอ ่ อนคงมาเยือนใหม่!”
ี ะไรผิดพลาด อีกครึงเดื
ฉิ นส่าวพยักหน้าและกล่าวว่า
่ อนต่อจากนี ้ ขา้ จะกลับมาทีนี
“เขา้ ใจแลว้ อีกครึงเดื ่ ่ เช่นกัน!”
ในขณะที่ฉิ นส่ าวกํา ลังจะหมุนตัวจากไป จู่ๆ ก็มีบุ คคลลุมาถึง

ตรงหน้าเขา
พลางเห็ นการมาถึงของบุคคลนี ้ สีหน้าการแสดงออกของฉิ น
่
ส่าวแลเปลียนไปทันควัน ก่อนโค้งคํานับและกล่าวว่า
่
“ฉิ นส่าวคารวะพีใหญ่ ฉินเทียน!”
้ ี ้ไร ้ซึงสี
ฉิ นเทีย นผู น ่ ห น้าอารมณ์ใดเผยปรากฏออกมา กํ า ลัง
สุข หรือทุกข ์กลับไม่มีรอ่ งรอยแย้มแสดง เห็ นฉิ นส่าวกล่าวทักทาย
เขาพยักหน้าตอบและกล่าวว่า
“ขา้ ได้ยน ้ ?”
ิ มาว่า เจ ้าได้รบั ตําแหน่ งทําเนี ยบดาวเด่นในครังนี ้
สี ห น้ า การแสดงออกของจ า้ วฉิ ง ที่ อยู่ ค ล อ้ ยหลัง หน้ า ปาก

ทางเขา้ สุสานดาบถึงกับแข็งทื่อเป็ นคํารบสอง เขาไม่คด ิ ไม่ฝันเลย
่
ว่า ชายหนุ่ มทีเขาเพิ่
งสนทนาด้วยจะเป็ นทําเนี ยบดาวเด่นในครังนี ้ !้
ในเมื่อเป็ นถึงผูค้ รอบครองตําแหน่ งทําเนี ยบดาวเด่น แสดงว่า

ความแกร่งกลา้ ของฉิ นส่าวไม่สามารถประเมินได้เลย
แต่...เขาเพิ่งบอกว่าตนพ่ายให้แก่เด็กหนุ่ มอาณาจักรปฐมพระ
้ั
เจ ้าชนกลาง?
นี่ ...นี่ เป็ นไปได้อย่างไร?
ทันทีทน ้ วงความคิดของเขา
ั ใด จา้ วฉิ งพลันค้นพบว่า ยามนี ห้
ยุ่งเหยิงอลหม่านไปหมด
ฉิ นส่าวดูท่ าจะค่ อนขา้ งกลัวฉิ นเทียนผู น ้ นอย่างมาก ได้ฟั ง
้ ี เป็
คํ า ถามเร่ง ผงกหั ว รัว ๆ เห็ น แบบนั้ นฉิ นเที ย นกล่ า วตอบพร อ้ ม
นํ ้าเสียงปราศจากอารมณ์ใด
“อืม ไม่เลว”
จากนั้นฉิ นเทียนกล่าวต่อว่า
“จงขยันฝึ กปรือให้ห นั ก ในอนาคตต่ อไป ตระกู ล ฉิ นของข า้
่ี นให้เจ ้าแน่ นอน!”
ย่อมมีทยื
่
“รับทราบพีใหญ่ ้
! น้องคนนี จะขยั
นดพียรฝึ กให้หนัก!”
ฉิ นส่าวกล่าวตอบ
แต่ทนั ใดนั้น เสน ่ หยวน
้ สายตาของฉิ นเทียนพลันเหลียวไปทีเย่
เล็ก น้อย ประกายเย็ นเฉี ยบสว่างวาบสาดสะท้อนจากนั ยน์ต า เขา
้ า
กล่าวขึนว่
้
“อยู่ให้ห่างจากเด็กคนนี เอาไว ้ ไม่ช ้าก็เร็วก็ตายแลว้ !”
้
ประโยคนี ของฉิ นเทียนทําเอาทุกคนตะลึงงันทั่วหน้า
สีหน้าการแสดงออกของฉิ นส่าวดูสบ ั สนรวนเรหนัก เขามิอาจ
ั นิ ด นี่ เกิดอะไรขึนกั
เขา้ ใจแม้สก ้ นแน่ ?
สี ห น้ า เย่ ห ยวนมื ด ทมิ ฬ ลงในบั ด ดล แววอํ า มหิ ต สี เย็ น ทอ

ประกายจากคู่ดวงตา
เห็ นได้ชดั เจน ฉิ นเทียนกํ าลังหมายถึงเหตุการณ์ท่ีเกิดขึนใน
้
๊
โรงเตียมเฟิ งหลาน
้ ่งยโสกว่า ใครๆ ราวกับสรรพชีวิต ลว้ นอยู่ใ ต้
ฉิ นเทียนคนนี หยิ
เท้าของเขา!
ลึก ลงไปในสายตานั้ น ฉิ น เที ย นตัด สิ น ให้โ ทษประหารชีวิ ต
่ ยบร ้อย
แก่เย่หยวนเป็ นทีเรี
ฉิ นเที ย นไม่ เ สี ย เวล าอธิ บ ายใดๆ อี ก พ ร อ้ มส่ ง ป้ ายตรา
สถานศึกษาของตนให้กบ ั จ ้าวฉิ งและกล่าวว่า
“ขา้ มไประดับสิบเอ็ดเลย ห้ารอบ!”
คู่สายตาของเย่หยวนแปรผันกลายเป็ นจริงจังทันที เขาไม่คิด
เลยว่า ฉิ นเทียนจะแกร่งกลา้ ถึงขนาดนี !้
้ ี่สามารถข า้ มระดับ โดยทดสอบไปได้ นั้ นหมายความว่ า
ผู ท
ระดับก่อนๆหน้าลว้ นผ่านการทดสอบหมดแลว้
คนที่สามารถไต่ ถึงระดับ สิบ เอ็ ด ได้ ล ว้ นแลว้ แต่ เป็ นกลุ่ มศิษ ย ์
ั้
ชนแนวหน้ าของสถานศึกษา!
จ า้ วฉิ ง เร่ง ช่ ว ยปั ด ถู ป้ ายตราสถานศึ ก ษาของฉิ น เที ย นให้
สะอาดเอียม ่ พร ้อมส่งมอบคืนด้วยความเคารพเลือมใส ่ โค้งคํานับที
หนึ่ งและกล่าวว่า
่ โสฉิ นเทียน โอนจ่ายเรียบร ้อยแลว้ !”
“ศิษย ์พีอาวุ
ฉิ นเทียนพยักหน้าตอบเล็กน้อยและตรงเขา้ สู่สุสานดาบอย่าง
ไม่แยแสผูใ้ ดอีก
ไม่ น านฉิ น ส่ า วพลัน ได้ส ติ รู ส้ ึ ก ตัว อี ก ครา แต่ ข ณะที่ กํ า ลัง
เหลี ย วหลังหันไปกล่ าวกับ เย่ ห ยวน เขาก็ พ บว่ า เย่ ห ยวนได้ล าก
สภาพร่างกายอันสาหัสของเขาออกไปแลว้ ทีละขันอย่ ้ างทุลก
ั ทุเล
้ งสองขมวดปมแน่
หัวคิวทั ้ นชนกัน ฉิ นส่ าวไม่ เข า้ ใจแม้สก
ั นิ ด
เย่หยวนไปทําอีท่าไหนถึงไปยั่วยุฉินเทียนได้?
แต่ ค รุ น
่ พิ นิ จ ถึ ง สายตาเฉี ย บเย็ น ของฉิ น เที ย น สัง หรณ์ ร ้าย
พลันบังเกิด เย่หยวนไม่รอดจากหายนะในคราวนี ได้ ้ แน่ นอน
้
ความคิดนี โฉบแล่ ้
นขึนในใจ ่
สีหน้าของเขาผลัดเปลียนรวนเร
หนัก
ในสายตาของฉิ นส่าว ไม่เคยผูใ้ ดมีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็ น
คู่แข่งของตนได้เลย
่ ยฉงทรงพลังกลา้ แข็ง แต่ระยะห่างระหว่างเขา
เป็ นความจริงทีเจี
ิ่
กับเจียฉง นับว่าจะมีแต่ยงขยายกว ้ อยๆ!
่
า้ งขึนเรื
่ านมา สิงเดี
ตลอดเวลาทีผ่ ่ ยวทีเขาต้
่ ่ มท
องการคือ คู่แข่งทีไม่ ี าง
ไล่กวดได้ทน
ั !
่ นส่าวก็คด
ซึงฉิ ิ ว่าตนได้เจอคนๆ นั้นเสียที แต่น่าเสียดาย...
ฉิ นส่ า วถอนหายใจเสี ย งหนั ก ยาว ก่ อ นจะเดิ น จากไปใน
่ ด
้
ในอีกด้าน จา้ วฉิ งมองแผ่ นหลังของทังสองที ่กําลังเดินจากไป
คนละทาง สายตาคู่นั้ นของเขาเปี่ ยมหลากหลายอารมณ์พ รังพรู ่
เข า้ มา ก่ อ นจ อ้ งเขม็ ง ไปที่ เย่ ห ยวนพลางส่ า ยหัว เอ่ ย กล่ า วด้ว ย
ความเห็นอกเห็นใจว่า
“เด็ ก หนุ่ มคนนั้ นดูท่ า จะไม่ ธรรมดาเลย แต่ น่า เสีย ดายนั ก ...ที่
ดันไปกระตุกหนวดศิษย ์พีอาวุ ่ โสฉิ นเทียนเสียได้!”
...
“สวรรค ์!! ใครมันกลา้ ทําร ้ายน้องชายสุดที่รักขา้ ! ใครมันเป็ น
คนทํา! น้องรัก ขา้ จะช่วยแก ้แค้นในเจ ้าเอง!!”
้ นเย่หยวนลากสังขารสาหัสกระเพกโซเซเขา้ มา เซียะ
ยามนี เห็ ่
่ ถึ
จิงอวี ๋ งสะดุง้ โหย่งอย่างแรง
เย่หยวนเอ่ยตอบเสียงเบาคลา้ ยอ่อนลา้ หนัก

“เลิกพูดได้แลว้ มาช่วยขา้ ก่อน!”
่ ่งอวี๋คล า้ ยเพิ่ งนึ ก ขึ นได้
เซียะจิ ้ พุ่ ง พรวดเข า้ ไปช่ว ยเย่ ห ยวน
ประคองร่าง พาเขา้ มาในเรือนพักพิง
หลังจากที่เย่ หยวนกลับเข า้ เรือนพักระยะหนึ่ ง เขาก็ต บโอสถ
ศัก ดิ สิ์ ท ธิขั
์ ้นเทวะเม็ ด นึ ง เข า้ ปาก อาการบาดเจ็ บ ของเขาค่ อ ยๆ
ทุเลาลงจนควบคุมได้ในท้ายทีสุ ่ ด
เมื่อเย่หยวนอาการเริมดี
่ ขนบ
ึ ้ า้ ง เซียะจิ
่ งอวี
่ ๋จึงเอ่ยปากถามขึน
้
ว่า
้
“ขา้ มิได้พบหน้าเจ ้าแค่ไม่นาน ไฉนถึงมีสภาพกลับมาเช่นนี ?”
เย่หยวนเอ่ยกล่าวเจือฉุ นเล็กน้อย
“ก็ขา้ บอกว่าจะไปบ่มเพาะพลังในสุสานดาบมิใช่ร?ึ ”
่ ่งอวี๋บิ ด ดังกึกโดยมิ
ต้นคอเซียจิ ๊ ั้
ต งใจ โพล่ ง อุ ท านตอบอย่ า ง
“ไม่มีทาง? บ่มเพาะพลังในสุสานดาบมันอันตรายเกินไป! ไม่สิ
นี่ จะเรีย กการบ่ ม เพาะพลังได้อ ย่ า งไร? ทํ า เช่นนั้ นเท่ ากับ หาเรือง
่
่ งไม่ตาย!”
ตายเล่น! ดีแลว้ ทียั
เย่ ห ยวนคร ้านใจจะสนทนาเรืองไร ่ ้สาระกับ เจ า้ ท้ว มคนนี ้ พู ด
้ ด เห็ น ดัง นั้ นจึง ตัด บทเปลี่ยน
สานวาจาต่ อ เกรงว่ า ยาวไม่ มี สิ นสุ
หัวขอ้ ทันที
่ อฉิ
“จะว่าไป เจ ้ารู ้จักคนทีชื่ นเทียนบา้ งหรือไม่? เขา...น่ าจะเป็ น
คนของตระกูลฉิ น?”
่ ่งอวั๋บจับ จ อ้ งไปยัง เย่ ห ยวนพร ้อมส่ ง สายตาแปลกๆให้
้ า
เขาเอ่ยขึนว่
้ าฉิ นเทียนคือใคร?”
“ห่ะ? เจ ้าไม่รู ้จักด้วยซําว่
เย่หยวนกล่าวถามติดนํ ้าเสียงฉงนใจว่า
“เขาโด่งดังขนาดนั้น? แลว้ ทําไมขา้ ต้องรู ้จักเขา?”
่ งอวี
่ ๋มองเย่หยวนราวกับอีกฝ่ ายเป็ นผูม้ าจากต่างแดนและ
เซียจิ
“ยิ่งกว่ า โด่ งดัง ! โด่ ง ดัง จนทุ ก คนต่ า งเลื่องลือ สนั่ น! ในเมื อ ง
่ งนี ไม่
หลวงหวูเมิงแห่ ้ มใี ครไม่รู ้จักเขา เขา้ ใจแลว้ กระมัง?!”
้
ปลายคิวพลั ่ นพบ ชายที่
นกระตุกตุบตับ คลา้ ยว่าเย่หยวนเริมค้
้
เจอวันนี ควรจะมี ่ื ยงมากจริงๆ
ชอเสี
่ งอวี
เซียะจิ ่ ยั
๋ งคงอธิบายต่อว่า
“หากย้อนกลับไป ตอนที่ฉิ นเทียนผูน ้

้ ี อายุ เพียงสามสิบปี เขา
้ั
เป็ นแค่ เซีย นอาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช นกลาง ้
แต่ ก ลับ ขึ นครอง
ตําแหน่ งทํ าเนี ย บดาวเด่นในปี นั้น! ตอนอายุ หนึ่ งร ้อยห้าสิบปี เขา
้
ได้ขึนกลายเป็ นศิษย ์เอกและคนสนิ ทของท่านเจา้ เมือง! ตอนนี ทุ ้ ก
้
คนต่างตังความหวั งว่า เขาอาจจะเป็ นคนแรกในรอบหนึ่ งแสนปี ของ
เมืองหลวงหวูเมิง่ ทีสามารถทะลวงขึ
่ ้ ่อาณาจักรราชนั พระเจ ้าได้!
นสู
้ ดว่าโด่งดังพอหรือไม่?”
ฟังเช่นนี คิ
ตอนที่ 1378 ระดับหนึ่ง
่ งนี ไร
เมืองหลวงหวูเมิงแห่ ้ ้ซึงยอดเซี
่ ยนอาณาจักรราชนั พระเจา้
ถือกําเนิ ดมากว่าหนึ่ งแสนปี แลว้
้ โอกาสทีจะทํ
ฉิ นเทียนคนนี มี ่ าสําเร็จมากทีสุ
่ ด
“ไม่น่าแปลกใจ ไฉนฉิ นส่าวที่ว่าทะนงตนยิงยั

่ งต้องก ้มศีรษะให้
่
พีใหญ่ อย่างกลัวเกรงปานนั้น!”
้ ี ้ เป็ นคนทะนงตนและ
ในทั ศ นคติ ข องเย่ ห ยวน ฉิ นส่ า วผู น
์ นําชีวต
ศักดิศรี ิ
คนประเภทนี ้ แม้อีกฝ่ าจะมีศ ก ์ นพี่ใหญ่ของเขาจริงๆ แต่ มี
ั ดิเป็
หรือจะยอมก ้มหัวให้?
้ ี ้มีสถานการณ์ดํ ารงอยู่ท่ีสู งส่ง มากใน
ปรากฏว่ า ฉิ นเทีย นผูน
เมืองหลวงหวูเมิง่
“ไฉนเจา้ ไปเจอฉิ นเทียน? เร็วเขารีบบอกขา้ มาว่าเขาอยู่ไหน!
เขานี่ แหละคือต้นแบบบของขา้ เลย!”
่ งอวี
เซียะจิ ่ ดู
๋ ท่าทางตืนเต้
่ นอย่างมาก
ฉิ นเทียนมิได้เป็ นแค่ ต น ่ งอวี

้ แบบของเซียะจิ ่ ๋เท่ านั้ น แต่ เขายัง
เป็ นต้นแบบบของเหล่าเยาวชนทุกคนของเมืองหลวงหวูเมิง! ่
้ นกล่าวตอบว่า
เย่หยวนแสยะยิมเย็
“ก็แค่เจอหน้า แต่เป็ นความประทับใจแรกที่ไม่น่ายินดีเท่าไหร่
เหอะ เหอะ”
่ งอวี
่ แปรผั
สีหน้าท่าทีของเซียะจิ ๋ ้
นในทันใด เอ่ยถามขึนอย่ างไม่
่ นว่
อยากจะเชือขึ ้ า
“หมายความว่าอย่างไร? เจ ้าไปยั่วยุฉินเทียน?”
เย่หยวนกล่าวตอบอย่างช่วยไม่ได้ว่า
่ ่วยุ แต่เป็ นเขาทียั
“มิใช่ขา้ ทียั ่ ่วยุขา้ ”
จากนั้นเย่หยวนก็เริมปริ
่ ่
ปากเล่าเรืองราวในตอนที ่
พบฉิ นเทียน
รวมไปถึ งเหตุ ก ารณ์ท่ีเขากระหนํ่ าตบหน้า ฉิ น เป่ ยอวี่ในเวลานั้ น
่ งอวี
เซียะจิ ่ ที
๋ ได้
่ ฟังสีหน้าแปรปรวนดูน่าเกลียดขึนเรื
้ อยๆ่
้
ยามนี ถอนหายใจเฮื
อกใหญ่และกล่าวว่า
“โอ้ น้องรักผูเ้ ลือดร ้อนของขา้ ยัยนั้นเป็ นน้องสาวแท้ๆของฉิ น
เที ย น ทั่วทั้งเมื องหวู เมิ่ งไม่ มี ใ ครมิ ท ราบเรืองนี
่ ้ แล ว้ เจ า้ ดัน ไปยั่ว
โมโหนางเพืออั ่ นใด?”
้
เย่หยวนฉี กยิมแสยะเย็ นกล่าวตอบว่า
“ข า้ ไม่ จํ า เป็ นต้อ งหวนคิ ด รู ้สึ ก เสี ย ใจในภายหลัง อย่ า งไร?
่
ท่ านเริมกลั ว ที่จะเดินไปพร ้อมกับ ข า้ ต่ อแล ว้ ? ตอนนี ้อะไรหลายๆ
อย่างยังแก ้ไขได้ ออกไปจากชีวต ิ ขา้ ก็ยงั ไม่สาย”
ี่ ย น
ทันทีทได้ ิ เช่นนั้น เซียะจิ
่ งอวี
่ ลุ
๋ กขึนพรวดคํ
้ ารามลั่นว่า
“เย่ ห ยวน เจ า้ ต้อ งการจากข า้ ? ข า้ ,เซี่ยะจิ่ งอวี๋ ถื อ บุ ญ คุ ณ
ชดใช ค้ วามกตัญ �ู ! เจ า้ ในตอนนี ้คื อ น้อ งชายของข า้ คนหนึ่ ง
ดังนั้นศัตรูของเจา้ ก็คือศัตรูของขา้ เช่นกัน! นับแต่วน ั นี ้ เซียะจิ
่ งอวี
่ ๋
่
จะไม่ขอชืนชมคนของตระกู ลฉิ นอีกต่อไป!”
่ มบางกล่
เย่หยวนช ้อนสายตามองเขาและคลียิ ้ าวว่า
“หุหุ มาเล่นตลกอะไรตอนนี ?้ นี่ ยังไม่ถงึ จุดเป็ นจุดตาย!”
เห็นเย่หยวนมีปฏิกริ ยิ าตอบโต้แบบนี ้ ท่าทางของเซียะจิ
่ งอวี
่ ดู
๋ ดี
้ กน้อย แต่เขายังคงเอ่ยตอบอย่างไม่พอใจนักว่า
ขึนเล็
่ งอวี
“แม้ข า้ ,เซียะจิ ่ ๋จะดู ไม่ค่อยจริงจังเท่ าไหร่ แต่ เรืองนี
่ ้ า้ มิได้
ข
เล่นตลก!”
เย่หยวนหัวเราะเอ่ยตอบกลับว่า
“ฮ่าฮ่า เขา้ ใจแลว้ โดยสรุป เป็ นขา้ ผิด กระมัง? แต่ท่ านไม่ตอ้ ง
ห่ ว งข า้ ยามนี ้ขยัน หมั่นเพี ย รฝึ กปรือให้ห นั ก ยามนี ้เจีย ฉงคงไม่
ตลกกับท่านแลว้ หากในอนาคตตัวท่านปราศจากความแกร่งกลา้
อาจถูกมันรังแกได้! ดังนั้นห่วงตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า”
่
บรรยากาศคล า้ ยเป็ นเรือง‘ตลก’ ทว่ า ความเป็ นจริง กลับ ดู
ค่อนขา้ งอึดอัด
้
ทังสองพู ่ ยะจิ
่ งอวี
ดคุยกันอีกสักพัก ก่อนทีเซี ่ จะลาจากไป
๋
“เจ ้าจงใจใช่หรือไม่?”
่ ยะจิ
่ งอวี
ช่วงขณะทีเซี ่ จากออกไป
่ สุม้ เสียงของหวูเฉิ นก็ดงั ขึน้
้
“อืม ทังเขาและข า้ รู ้จักกันน้อยเกินไป หาได้มีความสัมพันธ ์ถึง
้ ตรสหายร่วมตาย ปล่อยให้คนแบบนี อยู
ขันมิ ้ ่ขา้ งๆขา้ ก็ไม่ต่างอะไร
จากระเบิดเวลา”
เย่หยวนเอ่ยปากยอมรับตามจริง
่ งอวี
แม้เขาจะเคยช่วยเซียะจิ ่ ๋มาก่อน แต่ความสัมพันธ ์ระหว่า ง
้ นมาก
พวกเขาก็ค่อนขา้ งตืนเขิ
ในระหว่างการทดสอบ เขารู ้สึกเพียงว่าชายท้วมคนนี น่้ าสนใจ
และยังดูเป็ นมิตร นั้นคือเหตุผลทีเย่
่ หยวนเขา้ ไปช่วยเหลือ
สําหรับมิต รภาพดั่งสหายเป็ นตายอะไรเทือกนั้น กลับ ไม่ มีอยู่

ภายในใจเย่หยวนเลย
่
ในชีวิตก่ อนหน้า เรืองราวการทรยศของจี ้
ฉางหลานยั งคงจํ า
ฝังใจเย่หยวนจวบจนบัดนี ้ ดังนั้นการจะหามิตรสหายสนิ ทใจสักคน
เขาจําต้องระมัดระวังเป็ นพิเศษ
เวน ่ งอวี
้ เสียแต่ ว่า เซียะจิ ่ ๋จะเป็ นแบบหลัวเจียที่ใช ้ชีวิตเขา้ แลก
เพื่ อช่ ว ยเขาให้ห นี ต ายออกมา ยามนั้ นพิ สู จ น์ไ ด้ท ัน ที อี ก ฝ่ าย
จริงใจอย่างแท้จริง
ที่ สํ า คัญ เซียะจิ
่ ่ งอวี๋ กล่ า วออกมาเองว่ า ตนมี ฉิ น เที ย นเป็ น
ต้น แบบบ แสดงว่ า เขามองตระกู ล ฉิ น ค่ อ นไปทางดี ม ากกว่ า แย่
แน่ นอน เย่หยวนจึงไม่กลา้ นํ าระเบิดเวลาเช่นเขามาไวข ้ า้ งกาย
“อืม เราอาจพินิจ รู ้รัก รูป ร่า งหน้าตาภายนอก แต่ ห าใช่จต
ิ ใจ
้ นับว่าผิดเช่นกัน!”
ของเขาไม่! เจ ้าทําเช่นนี ไม่
หวูเฉิ นกล่าว
...
่ อนต่อมา เย่หยวนปรากฏตัวขึนอี
ครึงเดื ้ กครังที
้ สุ่ สานดาบ
่ ่ทําให้เขาประหลาดใจก็คือ ฉิ นส่าวยังคงตามมาอย่าง
และสิงที
่
ทีเคยกล่ าวไป
เย่หยวนกวาดสายตาเหลียวมองอีกฝ่ ายเล็กน้อย และตรงเขา้ สู่
สุสานดาบทันทีโดยมิได้ทก
ั ทายกันสักคํา
ท่าทีการแสดงออกของฉิ นเทียนค่อนขา้ งชดั เจน นี่ กล่าวได้ว่า
ในฐานะคนของตระกูล ฉิ นเฉกเช่นฉิ นส่าว เขากับ เย่ หยวนเป็ นได้
แค่ศต ั เท่านั้น!
ั รูกน
ในระดับ แรกของสุ ส านดาบ เย่ ห ยวนยัง คงบ่ มเพาะพลัง โดย
การทรมานตัวเองเช่นเดิมหัว
้ นส่าวแทบยู่ยี่ขมวดชนกัน หลังจากเฝ้ าสังเกตการณ์
หัวคิวฉิ
อีกฝ่ ายได้สก ่ า้ ไปทดสอบเช่นกัน
ั พัก เป็ นตาตนทีเข
้ ฉิ
ในครังนี ้ นส่าวแข็งแกร่งกว่าคราก่อนหน้าอย่างชดั เจน!
พบเผชิญ หน้า กับ คมดาบคลั่งเหล่า นี ้ ฉิ นส่า วร่ายรํา กระบวน

้
ดาบปัดป้ องพวกมันได้ง่ายขึนมาก
เป็ นเวลาสามสิบวันเต็ม เขาดํารงอยู่ภายในนั้นอย่างมิได้ทุกข ์
ร ้อนอันใด
ในทางตรงกันข า้ ม ทั่วทังร่
้ างกายของเย่หยวนปกคลุมไปด้วย
บาดแผลฉกรรจ ์มากมาย ชโลมชุมเลื ้ อดสดกลับออกมา
้ ้ ชายท้ว ม,เซียะจิ
ยามกลับ ไปยัง เรือ นพัก ในครังนี ่ ่งอวี๋ ก็ มิไ ด้
เดินทางมาพบเขาอย่างคราวก่อน
เห็นเป็ นเช่นนั้น เย่หยวนเพียงระบายยิมออกมา
้
นับแต่น้นเป็
ั นต้นมา ภายในสุสานดาบระดับแรกมักจะมีคนบา้
คนหนึ่ งเขา้ ไปทรมานตัวเองอยู่เสมอ
้ ่เขาออกมาจากสุ ส านดาบ เนื ้อตัว เปี ยกชุมไปเลื
ทุ กครังที ้ อด
๋ นทางยาว
สดจนหยดติงเป็
พริบตาเดียว เวลาผ่านไปหนึ่ งปี
ณ ช่ว งเวลานี ้ ทัน ใดนั้ นพลัน ก่ อ เกิด เหตุ ก ารณ์ สํ า คัญ ขึ น
้
ภายในสุสานดาบ!
“ศิษย ์พี่อาวุโสฉิ นเทียนผ่านระดับสิบเอ็ดได้แลว้ ! สวรรค ์! เนิ่ น
่ คนผ่านระดับสิบเอ็ดได้ในสถานศึกษาหวูเมิง!”
นานเท่าใดแลว้ ทีมี ่
“คนล่ า สุ ด ที่ สามารถผ่ า นระดับ สิบ เอ็ ด ได้ ยัง คงเป็ นผู อ้ าวุ โ ส
จ ว้ งห่ า วใช่ ห รือ ไม่ ? เขานี่ แหละคื อ คนที่ สามารถทะลวงขึ นสู ้ ่
อาณาจักรราชนั พระเจ ้าได้แน่ นอนในอนาคต!”
่ โสฉิ นเทียนอาจเป็ นคนแรกจริงๆทีสามารถขึ
“ดูท่าศิษย ์พีอาวุ ่ ้
น
กลายเป็ นยอดเซียนอาณาจักรราชนั พระเจ ้าได้ในรอบหนึ่ งแสนปี !”
“ถูกต้อง! นี่ เป็ นเวลาเนิ่ นนานเกินจะนานแล ว้ แต่ก็ย งั ไม่มใี คร
้ ่อาณาจักรราชนั พระเจ ้าได้เสียที!”
สามารถขึนสู
…
ในเวลานั้นเอง บริเวณโถงสุสานดาบก็เต็มไปด้วยผูค้ นจนแน่ น
้
เอียด
่ ่
จากภาพฉายบนจอแสงหน้าโถง พวกเขาสามารถเห็ นทุกสิงที
้ ภายในสุสานดาบอย่างชดั เจน
เกิดขึนได้
เย่หยวนย่อมไม่ทราบถึงความพิเศษของระดับสิบเอ็ดในสุสาน
้ ่สามารถก
ดาบ ผูท ี ้ ่ระดับสิบเอ็ดได้ลว้ นแต่เป็ นยอดอัจฉริยะ
า้ วขึนสู
ในบรรดายอดอัจฉริยะ!
คล อ้ ยหลัง ฉิ น เที ย น มี ก ลุ่ ม คนจํ า นวนมากที่ ติ ด อยู่ ในสุ ส าน
่ บ
ดาบระดับทีสิ
่ บเอ็ด มีเพียงสามคนเท่านั้นทีมาถึ
แต่ในระดับทีสิ ่ งได้!
่ จ จุ บ ัน ฉิ น เทีย นผ่ า นระดับ ที่สิบ เอ็ ด มาได้แล ว้ และเข า้ สู่
ซึงปั
สุส านดาบระดับ ที่สิบ สองอย่ างเป็ นทางการ กล่ า วได้ว่า ทุ ก คนใน
สถานศึกษาหวูเมิงล ่ ว้ นตามหลังเขาอยู่!
ที่สํ า คัญ ที่สุ ด คือ สุ ส านดาบระดับ สิบ เอ็ ด ยังไม่ มีใ ครผ่ า นได้
เลยในรอบหนึ่ งแสนปี มานี !้
สถิตท ่ี ทสุ
ิ ดี ่ี ดของจ ้วงห่าวคือระดับทีสิ
่ บสาม ฉิ นเทียนนับว่าเขา้
มาใกลม้ ากแลว้
้ นเทียนกลายเป็ นเทพไปแลว้ ในสายตาของทุกคน
ในขณะนี ฉิ
้ จ ้าวฉิ ง เด็กนั่นเป็ นใคร ไฉนน่ าสงสารเพียงนี ?”
“หืม? ้
ั ใด มีคนสังเกตเห็ นเย่หยวนที่กําลังทรมานร่างกายอยู่
ทันทีทน
ในระดับแรก เช่นนั้จึงหันมาถามจ ้าวฉิ งทันที
จ า้ วฉิ ง เหลีย วมองตามเสีย งเรีย ก ก่ อนพบว่ า นั้ นคื อเย่ ห ยวน
คนบ า้ ขาประจํ า ในระยะนี ้ สี ห น้า ผุ ด รอยยิ มระทมขึ
้ ้ น ตา เขา
นทั
กล่าวตอบเจือนํ ้าเสียงเหยียดหยามขึนทั ้ นใด
“เขารึ? มันบา้ ! เจ ้าเด็กนี่ อยู่ในระดับแรกมาเป็ นปี แลว้ ทุกครังที้ ่

เข า้ ไปก็ เอาแต่ ท รมานร่า งกายอย่ างที่เห็ น ปราศจากการพัฒ นา
ใดๆแม้สก ั นิ ด! ฉิ นส่า วที่ครองตํ าแหน่ งทํ าเนี ยบดาวเด่นในครังนี ้ ้ก็
เขา้ ทดสอบพร ้อมเขาเช่นกัน แต่เขาขึนสู ้ ่ระดับทีสองไปตั
่ ้ ครึงปี
งแต่ ่
ก่อนแลว้ ”
“ช่ า งเป็ น เด็ ก ที่ น่ า ส งส าร ควา มรู ส้ ึ ก เช่ น นี ้ ส มเพ ช เกิ น
พรรณนานัก ! แต่มองในแง่ดี โดนคมดาบคลั่งพวกนั้นกระหนํ่ าใส่
อยู่แรมปี แต่ยงั ไม่ตายเช่นนี นั ้ บเป็ นความสามารถหนึ่ งเช่นกัน”
บุคคลคนนั้นกล่าว
้ นตอบว่
จ ้าวฉิ งยิมขื ่ า
“เหอะ เหอะ มันก็จ ริง! ข า้ สงสัย เหลือเกิน เขากํ าลังฝึ กทัก ษะ
ทนทานความเจ็บปวดหรืออย่างไร ถึงโรคจิตทรมานตัวเองเช่นนี ไม่ ้
เวน้ วัน หากต้องการจะฆ่าเขา คงมิใช่เรืองง่่ ายเลยจริงๆ!”
คํากล่าวของจา้ วฉิ ง ทํ าให้ทุก คนโดยรอบที่ได้ยินระเบิด เสีย ง
หัวเราะเยาะดังลั่น
แต่ทน ั ใดนั้นก็มีอก
ี คนพลันสังเกตเห็ นความผิดปกติบางอย่าง
้
ยามนี ตะโกนเด่ ้ า
นขึนว่
“เอ๊ะ? พวกเจ ้าดูนั้นเร็ว! เด็กคนนั้นกําลังอะไรกันแน่ ?”
ทุกคนต่างเหลียวมองจับจอ้ งเย่หยวนเป็ นตาเดียว ภาพบนจอ
แสงนั้นปรากฏเป็ น เย่หยวนทีก
่ า้ วแช่มตรงเขา้ ไปดึงดาบเล่มหนึ่ งที่
้
ปักพืนอยู ึ้
่ขนมา ก่อนพึมพําอะไรบางอย่างคนเดียว
ภาพฉากนี ต่ ้ างทําให้ทุกคนในโถงปิ ดปากเงียบสงัดทันใด บน
ใบหน้าลว้ นเปี่ ยมแววไม่เชือสุ
่ ดใจ
“เขา...เขากําลังทําอะไรกันแน่ ?”
“ไฉน...ไฉนคมดาบพวกนั้นถึงไม่ เข า้ ทํ าร ้ายเขาแลว้ ? ไม่ สิ...
พวกมันมิได้ตอบสนองใดๆเลย!”
“สายตาขา้ มีปัญหาแลว้ กระมัง! ยังมีใครที่สามารถสัมผัสดาบ
ภายในนั้นได้โดยไม่ถูกทําร ้ายได้ดว้ ยรึ?!”
…
ภายในสุสานดาบระดับแรก เย่หยวนค่อยๆลูบไลค้ มดาบในมือ
่ ปรวนแปร
อย่างแผ่วเบา พลางกล่าวแสดงหลากอารมณ์พรังพรู
“ข า้ รู ้...ข า้ รู ้... พวกเจ า้ คงไม่ เต็ ม ใจนั ก ที่ ต้องอยู่ ใ นนี ้ นั้ นคื อ
่
เหตุผลทีพวกเจ ้าเที่ยวทําร ้ายทุกคนทีเข ่ า้ มา แต่อย่าได้ขมขืนใจไป ่
เลย ขา้ จะนํ าศาสตร ์แห่งดาบที่เร ้นแฝงในกายพวกเจ า้ ไปแสวงหา
่
ความสําเร็จอันยิงใหญ่ กลับมาเป็ นขวัญตา!”
ตอนที่ 1379 ผูกสัมพันธ ์มิตรสหาย
้
“เกิดอะไรขึน?”
ใจกลางฝูงชน เผยสุม้ เสียงทรงอํานาจดังกังวานสนั่น
ทุ ก คนหัน ขวับ มองต้น เสี ย งพร ้อมเพรีย ง ปรากฏว่ า เป็ นฉิ น
เทียน!
พวกเขาต่ างมุ่ งความสนใจไปที่เย่ หยวนจนลืมฉิ นเทียนที่เพิ่ง
้
ประสบความสํ า เร็จ ครังใหญ่ ไปสนิ ท ยามนี ้อีก ฝ่ ายออกมาสุ ส าน
่
ดาบเมือใดกลั
บไม่ทราบ
ี่
ทันทีทเขาสามารถผ่ านระดับสิบเอ็ดไปได้ ฉิ นเทียนตระหนักดี
่
ว่า ทุกคนในสถานศึกษาต่างต้องตืนตะลึ ่ ้
งเพราะสิงนี
อย่างไรก็ตามแต่ ฉิ นเทียนคุน ่
้ ชินกับความตืนตะลึ
งและถ้อยคํา
่
ชืนชมที ่ กคนมอบให้มานานแลว้
ทุ
สําหรับยอดอัจฉริยะอย่างเขา การเป็ นจุดสนใจของทุกคน ฟั ง
่ ่
ว่าพบเจอจนกลายเป็ นเรืองเบื
อหน่ ายไปแลว้
แต่ ท ว่ า ...หลัง จากที่ฉิ นเที ย นออกมา สถานการณ์ค วามจริง
กลับไม่เป็ นดั่งทีเขาคาดหวั
่ งเอาไว ้
่
บนใบหน้าของทุกคนพกพาความตืนตะลึ
งมาเต็มสูบก็จริง แต่
้ กลั
ครังนี ้ บแตกต่างกันไป
โดยปกติ แ ล ว้ เขามั ก จะเป็ นจุ ด สนใจข องทุ ก คน เมื่ อตน
ย่ า งเท้า ก า้ วออกมา ทุ ก คนต่ า งเหลี ย วมองตอบสนองทั น ควัน
จากนั้ นพวกเขามัก จะตะโกนยกย่ อง ผสานมือ คารวะด้ว ยความ
่
เลือมใสสุ ดหัวใจ บางคนส่งเสียงให้กําลังใจอย่างสนุ กสนาน
้ หลั
อย่า งก็ต าม...ในครังนี ้ งจากที่ฉิ นเทียนออกมา กลับ พบว่ า
ไม่มใี ครสนใจเขาเลยสักคน
“อ๊ะ? ศิษย ์พี่อาวุโสฉิ นเทียน! ท่านลองมองเด็กหนุ่ มคนนั้นบน
จอแสงเร็ว!”
้
ฉิ น เทีย นขมวดคิ วแน่ น ก่ อ นเหลี ย วมองไปที่ จอแสงนั้ นด้ว ย
ความอยากรู ้อยากเห็น
เขาต้อ งการรู ้เสี ย เหลื อ เกิ น สิ่งใดที่ สามารถบดบัง แสงแห่ ง
้
ความสําเร็จครังใหญ่ ของเขาได้!
ฉิ นเทียนคุน้ ชินไปแลว้ กับตัวตนที่ยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟ เขา
คือคนสํา คัญ ที่ทุ ก คนต่ างให้ความสนใจ เขาคือผู ส้ ร ้างปาฏิห าริย ์
่
สลักความตืนตะลึ งกลางใจของทุกคน
้
แต่ ตอนนี ...กลั
บไม่มใี ครเอ่ยถึงเขาเลย ไม่แม้แต่จะเหลียวมอง
้
ด้วยซํา...
ทัน ที ท่ี เห็ น ว่ า เด็ ก หนุ่ มบนจอแสงนั้ นคือ เย่ ห ยวน สี ห น้า การ
แสดงออกของฉิ นเทียนแปรเปลียนเป็ ่ นจริงจังในทันใด!
“นี่ นานแค่ไหนแลว้ ?”
ฉิ นเทียนเอ่ยถามเสียงเคร่งขรึม
จ ้าวฉิ งกล่าวตอบอย่างระมัดระวังว่า
่ วยามได้
“เป็ นเวลาครึงช ่ั ! ศิษ ย ์พี่อาวุโสฉิ นเทียน...เราควรทํ า
อย่างไรดี?”
“ควรทํ า อย่ างไรอย่ างนั้ นรึ? เร่งรายงานสถานศึก ษาและเชิญ
ท่ า นอาจารย ม์ าควบคุ ม สถานการณ์ โ ดยเร็ ว ! เย่ ห ยวนเจตนา
ทําลายสุสานดาบ โทษสมควรตาย!”
ฉิ นเทียนคํารามสั่งการเสียงดังฟังชดั
จ ้าวฉิ งคลา้ ยนึ กได้ร ้องดัง ‘อ๋อ’ เขาเร่งกล่าวตอบทันที
้
“ขา้ ...ขา้ จะเชิญท่านอาจารย ์ฟางมาตอนนี เลย!”
่
กล่ า วจบไม่ ร รี ออัน ใด จ า้ วฉิ ง หยิบ เครืองรางสื ่อสารชินหนึ
้ ่ง
้
ขึนมาและรายงานเหตุ ั้
การณ์ทงหมดที ่ ดขึนทั
เกิ ้ นที
ภายในสถานศึ ก ษาหวู เมิ่ง มี ก ฎข อ้ ห้า มสํ า คัญ ไม่ ว่ า จะเป็ น

ดาบเล่มใดบนสุสานดาบห้ามแตะต้องดึงออกมาเด็ ดขาด มิฉะนั้ น
่
ผลทีตามมาอาจร ้ายแรงเกินควบคุม!
ตราบใดที่ผูใ้ ดแตะต้องดึงออกมา คมดาบทังหมดในระดั
้ บนั้นๆ
จะปราดพุ่งกระหนํ่ าใส่ไม่เหลือ
คมดาบแต่ล ะคนมีศ าสตร ์แห่ งดาบลึก ลําต่ ้ างกันไป หากพวก
มัน ผนึ ก กํ าลัง หลอมรวมเป็ นหนึ่ ง คิด ดู ว่ าอานุ ภาพทํ าลายล า้ งจะ
มหาศาลเพียงใด!
่ ชอว่
แม้แต่ฉินเทียนทีได้ ื่ ายอดอัจฉริยะ ทว่าหากเผลอเรอไปดึง
ดาบสัก เล่ ม ในระดั บ แรก ชะตาชีวิ ต ของเขาเองได้ข าดสะบั้ น
บนหน้า ประวัติศ าสตร ์ของสถานศึก ษาหวูเมิ่ง มีผูค
้ นจํ านวน
มากมายที่หาญกลา้ ท้าทายดึงดาบเหล่านี ออกมา
้ แต่ก็ไม่เคยมีใคร
่
สักคนทีสามารถรอดตายออกมาได้
หากต้องการหนี ออกมา จําต้องบุก ฝ่ าคมดาบคลั่งทังหมดนั
้ บ
่
หมืนแสนเล่ ม
ดังนั้น นี่ จึงเป็ นสาเหตุที่วีรกรรมนี ของเย่
้ หยวนต่างดึงดูดความ
สนใจของทุ ก คนเป็ นตาเดีย ว ถึง ขันที ้ ่ว่า โยนเรืองที
่ ่ฉิ นเทีย นผ่ า น
้
ระดับสิบเอ็ดทิงไปได้ อย่างไม่ใยดี
่ ฉิ นเทียนคงไม่โกรธจัดขนาดนี แน่
หากเป็ นคนอืน ้ นอน
แต่คนๆนั้นกลับเป็ นเย่หยวน ผูท้ สมควรตายในไม่

ี่ ช ้า
ไม่นานนัก ท่านอาจารย ์ฟางก็เดินทางมาถึงสุสานดาบ
เมื่อเห็ น เย่ ห ยวนบนจอแสง สี ห น้า ท่ า ทางของเขาเปลี่ยนไป
ทันทีโดยมิตงใจ้ั เขากล่าวว่า
“นี่ เป็ นไปได้อย่ างไร? หรือว่า ...มีบ างอย่ างเกิด ความผิด ปกติ
ภายในระดับแรก?”
ฉิ นเทียนตรงเขา้ มาหาและกล่าวว่า
“ท่านอาจารย ์ฟาง กล่าวกันว่า เป็ นเวลากว่าลา้ นปี แลว้ สุสาน
ดาบไม่ เคยเกิ ด เหตุ ก ารณ์ ผิ ด ประหลาดเช่ น นี ้ มาก่ อ นสัก ครัง้
ตอนนี ้เย่ ห ยวนมีเจตนาทํ าลายระบบในสุ ส านดาบระดับ แรกอย่ า ง
ชดั เจน นั้นจึงสามารถอธิบายได้ว่า ทําไมเหตุการณ์ถงึ เป็ นเช่นนี !”
้
ท่านอาจารย ์ฟางพยักหน้ากล่าวตอบว่า
่ ่ฉิ นเทียนกล่าวสมเหตุสมผล ขา้ จะเขา้ ไปดูสถานการณ์
“สิงที
ก่อน หากพบว่าเขาจงใจทําลายระบบในระดับ แรกจริงๆ ต้องโทษ
ประหาร ข า้ จัก สะบั้นศี ร ษะของเขาออกมา ปราศจากเมตตาทุ ก
กรณี !”
เมื่อกล่าวจจบท่านอาจารย ์ฟางก็พุ่งเขา้ สู่สุสานดาบระดับแรก
โดยตรง
“เจา้ มีนามว่าเย่ห ยวนใช่หรือไม่? เจ า้ กําลังทําอะไรอยู่กน
ั แน่ ?
้
ไฉนคมดาบทังหมดในระดั บแรกถึงสูญเสียการควบคุมไป?”
่
ท่านอาจารย ์ฟางเขา้ ถามไถ่เรืองราวทั
นที
อย่ า งไรก็ ต ามแต่ คล า้ ยว่ า เย่ ห ยวนจะไม่ ได้ยิ น เขาเลย และ
ยังคงลูบไลด้ าบในมือนั้นอย่างประณี ตนุ่ มนวล
ราวกับว่า...มิได้พบเจอสหายเก่ามาเนิ่ นนาน
สีหน้าของท่านอาจารย ์ฟางพลันมืดลงทันใด หนึ่ งเสียงก่นแหบ
แสนเย็ บ เฉี ย บ กายาขยับ วู บ เป็ นประกายแสงสายหนึ่ ง ตรงเข า้
สัประยุทธ ์ประจัญบานกับสุสานดาบตรงหน้า
ั ทีท่ร่ี างสายหนึ่ งของเขาปราดเขา้ สู่ระยะโจมตีของสุสาน
แต่ทน
ดาบระดับแรก คมดาบทังหมดที ้ ่แต่เดิมสงบนิ่ งไป ยามนี ้กลับผนึ ก
กําลังกระหนํ่ าโจมตีท่านอาจารย ์ฟางเป็ นหลายชุดใหญ่!
ฮึก...
คมดาบนับไม่ถว้ นตกสู่สถานะบา้ คลั่งไร ้ปราณี ปราดพุ่งปะทะ
ร่างท่านอาจารย ์ฟางไม่หยุดหย่อน!
่
สีหน้าการแสดงออกของท่านอาจารย ์ฟางแปรเปลียนฉั บพลัน
่
กลินอายสุ ดอันตรายหอบใหญ่พด
ั ผ่านกลางใจของเขาโดยตรง
้
ยามนี เขาต้
องการจะถอยหนี สุดตัว แต่เกรงว่าสายไปเสียแลว้
ซวบ! ซวบ!
คมดาบนับไม่ถว้ นปราดทะลวงเสียบร่างของท่านอาจารย ์ฟาง
กระเด็นกลับไปทันที
้ นเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ ้า ขุม
ท่านอาจารย ์ฟางผูน้ ี เป็
้ ดสินใจได้ว่าหนี ไม่ทน
พลังความแกร่งกลา้ น่ าเกรงขาม แต่ยามนี ตั ั
้ั
แลว้ จึงเร่งผนึ กพลังปราณเทวะเป็ นชนเกราะหนาลดทอนพลั งของ
คมดาบสารพัดเหล่านั้น
บูมมม!
้
พายุ คมดาบก่อขึนระเบิ ด ออกอย่า งแรง ร่างของท่ านอาจารย ์
ฟางถูกซัดบินออกไปไกล
ท่านอาจารย ์ฟางส่อแววตระหนกหวาดกลัว ต่อหน้าภาพฉาก
้
นี คงระทึ ่ ่งจับจ ้องไปที่เย่หยวนเปี่ ยมลน้ สุด
กภาพจําในใจ สายตาทีมุ
เหลือเชือ่
้ ได้สูญเสียการควบคุมอย่างใด!
ปรากฏว่า คมดาบเหล่านี มิ
่ าย เกรงว่า
แค่ จะถลําลงไปลึกอีกแค่กา้ วเดียวกลับหาใช่เรืองง่
โอกาสรอดชีวต ิ ออกมาค่อนขา้ งริบหรี่
แต่เย่หยวนในปัจจุบน
ั ดูคลา้ ยกับยังไม่มีสติ เหตุการณ์ต่อหน้า
เป็ นอย่างไรกลับไม่สามารถรับรู ้ได้ เขายังคงลูบไลด้ าบในมือพลาง
บ่นพึมพําคนเดียว ประดุจถูกมนต ์สะกด
ทุกภาพฉากเมื่อครูถ
่ ูกฉายแสดงออกมาตลอด ยามนี ้ ณ โถง
สุสานดาบ ทุกคนต่างโกลาหลวุ่นวายกันไปหมด
“คมดาบทีอยู่ ่ในระดับแรกมิได้สูญเสียการควบคุม! กระทั่งท่าน
้ า้ ไปใกลย้ งั เกือบเอาชีวต
อาจารย ์ฟางล่วงลําเข ิ ไม่รอด!”
“สวรรค !์ ไฉนข า้ รู ส้ ึ ก ราวกับ ว่ า คมดาบทั้งหมดกํ า ลัง ถู ก
ควบคุมโดยเด็กหนุ่ มคนนั้น!”
“นี่ ...นี่ เป็ นไปได้อย่างไร?”
…
ฉิ นเที ย นเหม่ อ มองจอแสงตรงหน้ า ทั่ วใบหน้ า ปราศจาก
ร่องรอยอารมณ์ผ ัน ผวนใด ทว่ า ภายในใจกลับ ตื่นตะลึ ง ยากลื ม
เลือน!
เขาเองก็รู ้สึก เช่นเดีย วกันกับ คนอื่นๆ มันราวกับ ว่า...เย่ หยวน
้
กําลังควบคุมคมดาบทังหมดในระดั บแรกจริงๆ!
้ าได้อย่างไรกัน!’
‘เด็กหนุ่ มคนนี ทํ
นี่ คือความประหลาดใจแรกทีฉิ
่ นเทียนมีให้แก่เย่หยวน
หลายร ้อยปี มานี ้ ทุ ก ครังที

้ ่ เขามีเวลาว่า ง ฉิ น เทีย นมัก จะเข า้
ทดสอบภายในสุสานดาบเพือขั ่ ดเกลาฝี มอ ื อยู่เสมอ
กระนั้ นเอง เขากลับ ไม่ เคยพบเคยเจอมาก่ อนเลยว่า จะมีใคร
้
บางคนสามารถควบคุมคมดาบทังหมดในระดั บแรกได้!
้ อเศษซากดาบทีถู
คมดาบเหล่านี คื ่ กทอดทิงโดยเหล่
้ าบรรพชน
ของสถานศึกษาหวูเมิง่ ในหมู่พวกมันมีทงแข็
ั้ งและอ่อนปะปนกันไป
แต่ยามที่คมดาบทังหมดสามั
้ ค คีผนึ ก กําลัง พลุภาพที่ก่อเกิด
ทรงพลังเกินผูใ้ ดต้านทานได้ไหว!
กล่าวถึงจุดนี ้ ยิงไม่
่ ตอ้ งพูดถึงการจะควบคุมพวกมัน
้
ทว่าเย่หยวนกลับควบคุมทังหมดได้
อย่างคล่องแคล่ว!
้ เมือใด
ไม่รู ้ตังแต่ ่ ้ นส่าวเองก็ปรากฏตัวขึนท่
ยามนี ฉิ ้ ามกลางฝูง
ชนแล ว้ เช่น กัน เฉพาะเวลานี ้ในที่สุ ด เขาก็ เข า้ ใจเสี ย ที ถึง ความ
พยายามอันบา้ ระหํ่าตลอดหนึ่ งปี ของเย่หยวน ว่าทําเพือสิ ่ งใด?
่
เขาต้องการเขา้ ถึงคมดาบเหล่านี !้
เวน้ เสียแต่ วิธก
ี ารของเขา...มันไม่น่ากลัวเกินไปหน่ อยรึ?
ขณะที่ ทุ ก คนกํ า ลัง ตกอยู่ ภ ายใต้ค วามตื่ นตะลึ ง เย่ ห ยวนก็
ค่อยๆ วางดาบเล่มนั้นเสียบเขา้ ทีเดิ
่ มและเดินจากสุสานดาบไป
ยามนี ้เพิ่ งสังเกตเห็ น ท่ า นอาจารย ฟ

์ างยืน กุ มบาดแผลอยู่ ไม่
ใกลไ้ ม่ไกล เย่หยวนอดฉงนใจมิได้จงึ โค้งคํานับผสานมือกล่าวว่า
้ บท่าน?”
“ศิษย ์เย่หยวนคารวะท่านอาจารย ์ เกิดอะไรขึนกั
สีหน้าของท่านอาจารย ์ฟางดูแปลกใจหนัก สายตาแสนมึนงง
นั้นในแววตาของเย่หยวนหาใช่ของปลอม ตอนนี ไม่
้ ค่อยแน่ ใจแลว้
ว่าอะไรเป็ นอะไรกันแน่ ?
่
“เย่หยวน? เอ่อเจ ้า...เมือครู เ่ จ ้าทําอะไรลงไป?”
ท่านอาจารย ์ฟางเอ่ยถามเสียงขรึม
่
เย่หยวนตัวแข็งทือในทั ่ ยน
นใดทีได้ ิ และกล่าวว่า
“มิใ ช่ว่ าท่ า นอาจารย ก์ ็ เห็ นหรอกรึ? ศิษ ย ค์ นนี ้กํ าลังทํ า ความ
เขา้ ใจต่อศาสตร ์แห่งดาบ”
“ทํ าความเข า้ ใจต่ อศาสตร ์แห่ งดาบ? เย่ ห ยวน หยุ ด ทํ า ตัว ไร ้
่
เดียงสา! เมือครู เ่ ห็นเป็ นประจักษ์ เจ ้าดึงดาบออกมา!”
้
ท่านอาจารย ์ฟางเค้นเสียงกล่าวขึนอย่ างไม่พอใจ
“ดึง ดาบ? ถู ก ต้อ งแล ว้ เมื่ อครู ข
่ า้ ดึ งดาบออกมาจริง ๆ เอ่ อ...
ดาบภายในสุสานดาบไม่สามารถดึงออกมาได้?”
เย่หยวนกล่าวตามตรงพร ้อมสีหน้าใสซือ่ ซึงเขาเองก็
่ ไม่รู ้จริงๆ
่ ฟังคําตอบนี ้ ก่อนกล่าว
ท่านอาจารย ์ฟางอดสําลักมิได้เมือได้
เสียงขรึมต่อว่า
“คนที่ดึงดาบออกมาจักต้องถูกคมดาบทังหมดรุ
้ มประหาร! ไม่
เคยมีใครรอดออกมาได้! แต่ เจา้ ...ไฉนคมดาบเหล่ า นี ้ถึง ไม่ โจมตี
เจ ้า?”
เย่หยวนครุน ่ นึ่ งและกล่าวตอบว่า
่ คิดครูห
“บางที...อาจเพราะขา้ เป็ นสหายของพวกเขา?”
ตอนที่ 1380 เจ ้าท ้วมเดือด
่ ยินฟั งดูเพอ้ เจอ้ แต่สงที

วาจาทีได้ ิ่ เย่
่ หยวนกล่าวไปลว้ นแต่เป็ น
ความจริง
่
ท่านอาจารย ์ฟางย่อมไม่เชือโดยธรรมชาติ ้ ตรงปรี่
รู ้สึกเช่นนี ก็
เขา้ ตรวจสอบทั่วทังสุ
้ สานดาบในระดับแรกอีกครังโดยละเอี
้ ยด ทว่า
ทุกอย่างก็ปกติดี
่ ลงเลยสักนิ ด แต่ในเมื่อความจริงตรงหน้าเป็ น
แม้จะรู ้สึกเชือไม่
แบบนี ้ ผลสรุปคงจําต้องเป็ นไปตามทีเย่
่ หยวนเอ่ยกล่าว
หลังจากนั้นเย่ห ยวนก็ ดําเนิ นชีวิตในสถานศึกษาหวูเมิ่งอย่า ง

ปกติสุ ขดี พัก ฟื ้ นร่า งกายประมาณสิบ กว่า วันเศษ โดยเขาเตรีย ม
วางแผนเขา้ ทดสอบสุสานดาบอีกครังหนึ ้ ่ง
แต่ ย ัง ไม่ ท ัน ก า้ วพ น
้ ประตู เรือ นพัก เย่ ห ยวนกลับ ต้อ งพบว่ า
สถานศึกษาหวูเมิ่งตกสู่ความโกลาหลชุลมุนไปหมด ทุกคนต่างวิง่
้ ่งหน้าออกจากสถานศึกษาหวูเมิง่
หน้าตังมุ
“หึ! ขา้ ไม่คด
ิ ไม่ฝันเลยจริงๆ! จะมีใครบางคนเสียสติถงึ ขันกล้ า้
จับคุณหนู แห่งตระกูลฉิ นไป! มิใช่ว่าไม่อยากมีชวี ต
ิ อยู่ต่อแลว้ ?”
่
“ลักพาตัวฉิ นเป่ ยอวีนางปี ศาจนั้นไป เจา้ หนุ่ มคนนี มั
้ นคิดอะไร
อยู่ ! หรือเจา้ นั่นต้องการเป็ นศัตรู กบ ้
ั ตระกู ลฉิ นทังหมด? คลา้ ยว่ า
จับตัวคราวนี ต้ ้ องมีวต
ั ถุประสงค ์อะไรเร ้นแฝง? เห็นว่าจับตัวนางไปที่
จัตุรสั หวูเมิง่ คิดจะไล่ตอ้ นตระกูลฉิ นให้เสียเปรียบ?”
“โอ้ใ ช่แล ว้ เจ า้ หนุ่ มนั้ นชือกระไร?
่ รู ้สึก ว่า เป็ นศิ ษ ย ใ์ หม่ ข อง
้
ฤดูกาลนี ?”
่ งอวี
่ กระมั
“อืมม...รู ้สึกจะมีนามว่าเซียะจิ ๋ ง ผูช ่
้ ายอะไรใช ้ชือราว
กับเด็กสาว! ฮ่าฮ่าฮ่า...”
…
เสีย งฝี เท้าเย่ ห ยวนหยุด ชะงัก ทันใด พลันรู ้สึก เสีย วซ่า ขนลุ ก
ซูว่ ยันหนังศีรษะฉับพลับ
หนึ่ งปี กว่ า ผ่ า นไปในอึ ด ใจ ซึงในช่
่ ว งเวลาเหล่ า นี ้ เย่ ห ยวน
้
ทุ่มเททังแรงกายแรงใจเพื ่ กษาทําความเขา้ ใจต่อศาสตร ์แห่งดาบ
อศึ
สําหรับเจ ้าท้วมนั้น เขาเองก็แทบลืมชือแซ่ ่ ไปแลว้
่ ้กลับ หวนดัง ก อ้ งในหู ข องเย่ ห ยวนอีก ครา
ทว่ า ปั จ จุ บ ัน ชือนี
ทว่ากลับเป็ นภายใต้สถานการณ์แบบนี เสี ้ ยได้
เจ ้าท้วมนั้น...มันทําบา้ อะไรกัน?
ไม่ นานเกินรอ เย่ห ยวนก็เขา้ ใจได้อย่า งรวดเร็ว ที่เจา้ ท้วมนั่ น
้
ทําลงไปทังหมดก็ ่ สูจน์ความจริงใจให้เขาเห็น
เพือพิ
เจ า้ ท้ว มนั้ นต้องการแสดงให้เห็ นว่ า ...เขาคบหาเย่ ห ยวนเป็ น
มิ ต รสหายจากใจจริง ซึ่งพิ สู จ น์โ ดยการทํ า ให้ต ัว เองตกอยู่ ใ น
สถานการณ์เดียวกันกับเย่หยวน!
้ กเขา้ ตระกูลฉิ นและจับฉิ นเป่ ยอวีออกมาเป็
ถึงขันบุ ่ นตัวประกัน
นี่ เท่ากับรนหาทีตายโดยแท้
่
นี่ ไม่ต่างอะไรกับการจุดไฟความแค้นกับตระกูลฉิ นเลย!

่
เย่ ห ยวนไม่ ก ล า้ ล่ า ช ้าอันใดอี ก ต่ อไป ลื มไปเลยเรืองฝึ กปรือ
้
ยามนี สองเท้ าขยับวูบ มุ่งหน้าปราดพุ่งออกไปจากสถานศึกษาหวู
่
เมิงโดยไม่ ลงั เล
ระหว่างทางเย่หยวนพลันครุน ่ างๆ มากมาย
่ คิดพินิจเรืองต่
แสดงว่าในระยะเวลาหนึ่ งปี กว่านี ้ เจ ้าท้วมนั้นไม่ได้ทําอะไรเลย
้
และมุ่งความสนใจทังหมดไปที ่การวางแผนจับตัวฉิ นเป่ ยอวีเป็ ่ นตัว
ประกัน
ด้วยอํานาจอิทธิพลของตระกูลฉิ น หลังจากทีเย่ ่ หยวนกระหนํ่ า
่
ตบหน้า ฉิ นเป่ ยอวีจนเละเป็ นหัวหมู ในปี นั้ น ตระกู ล ฉิ นย่ อมส่ ง คน
เขา้ คุม้ กันนางเขม้ งวดขึน้ เพือมิ
่ ให้เกิดเรืองอั
่ ปยศเช่นนี ซํ ้ าสองอี
้ ก
ความแข็ งแกร่งของเจา้ ท้วมมิได้สู งนัก การจะลัก พาตัว ฉิ นเป่
ยอวี่ออกมาภายใต้เปลื อ กตาของตระกู ล ฉิ น แค่ คิ ด ก็ ย ากเกิ น
จินตนาการ
เย่หยวนไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เจ า้ ท้วมนั้นจะทําได้สําเร็จ
จริงๆ!
ท้า ยที่สุ ด ต้นเหตุ ข องเรืองราวความวุ
่ ้
่ นวายทังหมดล ว้ นเกิด
จากเขา เย่หยวนได้แต่ตําหนิ ตวั เองไม่หยุดไม่หย่อนในเวลานี ้ หาก
ตอนนั้ นเขาไม่ก ล่ าวตัดไมตรีแรงแบบนั้ น เจ า้ ท้วมนั้นคงไม่ ตกอยู่
้ นอน
ในอันตรายเช่นนี แน่
นอกจากนี ้เอง หลัง จากที่เจ า้ ท้ว มนั้ นลัก พาตัว ฉิ น เป่ ยอวี่ไป
เขาก็ มิได้นํา นางไปซ่อนเป็ นการส่ ว นตัว ใดๆ แต่ ก ลับ พานางไปที่
จัตุรสั หวูเมิง่ ตัดสินใจเด็ดเดียว
่ ต้องการตัดสินเป็ นตากับตระกูลฉิ น
ให้จบลงตรงนั้นเบ็ดเสร็จ! และอีกเหตุผลสําคัญคงหนี ไม่พน ่
้ เรืองเย่
หยวน เขากลัวว่าตนที่เอ่ย ชมฉิ นเทียนไปก่อนหน้า จะสร ้างความ
ระแคะระคายให้แก่เย่หยวนถึงขันไม่ ้ กลา้ ไวใ้ จอีกต่อไป ที่ลักพาตัว
โจงแจ ้งขนาดนี ้ จงใจให้เย่หยวนได้รบั ทราบเรืองราว่
้ ้ ลว้ นแล ว้ แต่เกิดจาก
เหตุ การณ์ค วามวุ่นวายใหญ่ โตในครังนี
้
ความตังใจของเจ ้ ว้ นๆ
้าท้วมนี ล
่
ผลลัพธ ์ทีออกมา ่ งอวี
เซียะจิ ่ แทบไม่
๋ เหลือทางรอดเลย
เย่ ห ยวนเองก็ ไม่ รู ้จะพู ด อะไรเช่นกัน พินิจ จากรูป ร่า ง ท่ าทาง
เจ ้าท้วมคงเอาแต่ทําตัวเสเพลไปวันๆ ในยามต้องลงมือทําสิงต่ ่ างๆที่
้
สําคัญกลับขีอายดั ่งหนู
แต่ปัจจุบน
ั เย่หยวนไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่า เจ ้าท้วมจะใจเด็ดกลา้
่ งเพียงนี !้
ตัดสินใจได้เด็ดเดียวถึ
หนึ่ งบุญคุณต้องกตัญ�ู เซียะจิงอวี
่ ถื
๋ อคุณธรรมนํ าชีวต
ิ อย่าง
ร่างของเย่หยวนปราดพุ่งออกไปเร็วจี๋ประดุจสายฟ้ า ยามนี่ เร่ง
ไปที่ จัตุ ร สั หวู เมิ่งโดยไว แต่ เนื่ องจากเกิด เหตุ จ ลาจลวุ่ นวายครัง้
ใหญ่ ภ ายในเมื อง บนท้องถนนเส น ้ หลัก ล ว้ นอัด แน่ น ไปด้ว ยธาร
้ นสายหนาตลอดแนวยาว เย่ ห ยวนมิอาจรีรอได้น านไปกว่ า นี ้
ผู ค
เขาจึง เลื อ กใช ท้ างลัด จํ า พวกตรอกซอกซอยเล็ ก เพื่ อให้ลุ ถึ ง
่
จัตุรสั หวูเมิงภายในเวลาอั ้
นสัน
ทันใดนั้นเอง ร่างหนึ่ งปรากฏกายต่อหน้าเขา้ ปิ ดกันเส
้ น ้ ทางเย่
หยวนไว ้
้
“เย่หยวน คิดไม่ถงึ ใช่หรือไม่? ขา้ รอวันนี มาเนิ นนานแลว้ ! คิด
่ ตลอดไป!”
หรือว่าจะซุกหัวอยู่ในสถานศึกษาหวูเมิงได้
้ า้ งพลางกล่าวเสียงเย็นเฉี ยบ
เจียฉงฉี กยิมกว
่
เขาจับตาทุกการเคลือนไหวของเย่ หยวนมาโดยตลอด ทันทีท่ี
เห็ นว่ า เย่ ห ยวนย่ า งเท้า ออกจากสถานศึก ษาหวู เมิ่ง เขาก็ เข า้ จับ
ตายทันที
การต่ อสูเ้ พื่อระบายความแค้นส่ ว นตัว นั บ เป็ นกฎเหล็ก ที่ห้า ม
ฝ่ าฝื นในสถานศึกษาหวูเมิ่ง ทางสถานศึกษาไม่อนุ ญาตให้ศษ ิ ย ์ฆ่า
กันเอง แต่น่ ันก็มผ ี ลเฉพาะกับในอาณาเขตของสถานศึกษาเท่านั้น
ชีวต
ิ ใดย่างก ้าวออกจากสถานศึกษา เป็ นตายอย่างไรลว้ นต้อง
รับผิดชอบด้วยตนเอง
ั้
หลังเข า้ สู่รวสถานศึ กษาหวูเมิ่ง เจียฉงก็มีช วี ิตแสนลําเค็ ญยิ่ง
้ น่ ันมา
นับตังแต่
คะแนนศู นย ์แต้มกลับ มีช วี ิต เลวร ้ายยิ่งกว่ านรกบนดินทันทีท่ี
ก ้าวเขา้ สู่สถานศึกษา
การจะฝึ กปรือ หรือเข า้ ทดสอบในด่ า นฝึ กฝนต่ า งๆเฉกเช่ น
สุสานดาบ จําเป็ นต้องใช ้แต้มเพื่อแลกเปลียนเป็
่ ้ น้ แต่
นค่าเขา้ ทังสิ
เขากลับไม่มเี ลยแม้แต่แต้มเดียว
ยามที่เจีย ฉงจะไปท้า ทายคนอืน ่ พวกเขาเองก็มิได้โง่เช่นกัน
ผลสุดท้ายกลับไม่มใี ครรับคําท้าเขาเลย
ในหนึ่ งปี มานี ้ เจีย ฉงใช เ้ วลาเกือบทั้งหมดไปกัน การปฏิ บ ัติ
่
ภารกิจอันแสนขืนขมระทมใจ
้ ้ังเวลาและพละกํ า ลัง จํ า นวน
การจะทํ า สัก ภารกิ จ ต้อ งใช ท
มหาศาล และด้วยระดับ พลังและความแข็ง แกร่งของเขา ก็ เป็ นไป
ี่ บภารกิจระดับสูงมาทําได้
ไม่ได้ทจะรั
ประหยัดอดออมอย่างยากลําบากเป็ นเวลาหนึ่ งปี กว่า ในที่สุ ด
เจียฉงก็มีแต้มสะสมประมาณหกสิบถึงเจ็ดสิบแต้มหนึ่ งปี กว่าทีผ่
่ าน
มา แทบจะเรียกได้ว่าผ่านไปอย่างสูญเปล่ายิง่
เมื่อมองไปที่ซูเยว่ ฉ าง,เซียงจ
่ ว้ ง หรือบรรดาอัจ ฉริย ะคนอืนๆ ่
พวกเขาเหล่านี ล ้ ว้ นมีพฒ ้
ั นาการสูงขึนอย่ างต่อเนื่ อง ในขณะที่เขา
้ ายไปแลว้ ขณะนี ้ เจียฉงทําได้เพียงยืนมองแผ่นหลังของ
จําต้องรังท้
พวกนั้ นที่ ตี ห่ า งออกไปด้ว ยความเจ็ บ ใจทั้งหมดทั้งมวลนี ้จํ า ต้อ ง
ขอบคุณเย่หยวน!
ดังนั้นเขาจึงให้ความสนใจกับทุกการเคลือนไหวของเย่
่ หยวน
มาโดยตลอด และในทีสุ ่ ดวันนี โอกาสก็
้ มาถึง!
เห็นเจียฉงพกพาความแค้นมาเต็มอก เย่หยวนพลันขมวดคิว้
แน่ น กล่าวเสียงเขม้ ว่า
่
“หากมิอยากรนหาทีตาย ก็หลีกทางไปซะ!”
้ า…
เจียฉงแสร ้งทําเป็ นตกใจเล็กน้อยและหัวเราะเยาะขึนว่
้
“ฮ่า ฮ่ า ...ลํ า พัง แค่ เศษเสียวพลั ง เท่ า นี ้ แกยัง กล า้ หยิ่งยโสต่ อ
หน้าขา้ อีก? คิดว่าวันนี ยั ้ งอยู่ในวันสอบเขา้ กระมัง? ตอนนี ดู ้ ท่าเร่ง
รีบ จะไปช่วยไอ้อว้ นนั้น? เหอะ เหอะ เจา้ ไม่ตอ้ งไปให้เสียเวลาแลว้
ยั่วยุ ต ระกู ล ฉิ น มี โ ทษเท่ า กับ ตายสถานเดี ย ว! ส่ ว นแก,เย่ ห ยวน
ความอัปยศครังใหญ่ ้ ่ี
ทแกหยิ ่
บยืนให้ ขา้ ในปี น้ัน เตรียมชําระหนี ทบ ้
ต้นทบดอก! วันนี คื ้ อในตายของเจ ้าอย่างไม่ตอ้ งสงสัย! ทังแกกั ้ บไอ้
อ้วนนั้นเดียวก็
๋ ได้เจอหน้ากันแลว้ ...ในนรก!”
่
เย่ห ยวนกังวลเกียวกั ่
บเรืองความปลอดภั ยของเจา้ ท้วมนั้นมา
เป็ นอันดับหนึ่ ง ทว่ าเจีย ฉงตัว นี กลั
้ บวิ่งเขา้ มาก่อปัญ หาขวางทาง
เขาแสยะยิมเย็้ นกล่ าวตอบว่า “เจา้ โง่! ดูท่ าผ่านมาเป็ นปี แต่
่
เจา้ ก็ยงั โง่งมไม่ เคยเขา้ ใจอะไรเหมือนเดิม! วิงมาหาที ่ตายแท้ๆ อยู่
นอกอาณาเขตสถานศึกษาก็ด!ี จะได้จด ั การให้จบๆ!”
สีหน้าการแสดงออกของเจีย ฉงผันเปลียนทั่ นใด จู่ ๆมีส ายลม
เย็นยะเยือกหอบใหญ่กระโชกเขา้ ซัดโหมสะบัดเขา้ ใส่ เจียฉงยังไม่
ทันชกั ดาบ ทว่าจิตวิญญาณศักดิสิ์ ทธิกลั
์ บเยือกแข็งชวขณะ
่ั
้ อ หน้า ต่ อ ตา คู่ ด วงตาสุ ด
ร่า งของกุ ย้ หยุ น ปรากฏกายขึ นต่
่ ยฉง ยามนี เสี
สยองจ ้องเขม็งไปทีเจี ้ ยขวัญหนักระทึกถึงขัวหั ้ วใจ
เจีย ฉงไม่ เคยรู ้มาก่ อนเลยว่า ข า้ งกายเย่ ห ยวนจะมีวิญญาณ

่ั
ชวสองดาวช ั้
นปลายคอยเฝ้ าติดตามอยู่ดว้ ย!
้
เสียวขณะนี ้ เจียฉงอดฉุ กคิดมิได้และรู ้สึก ว่าตัวเองกลับ โง่
เอง
งมดั่งที่เย่ห ยวนด่ าไปจริงๆ ทังๆที
้ ่ยังไม่ รู ้ด้วยซําว่
้ า คู่ ต่อสู เ้ ก็ บซ่อน
่ี แต่เขากลับบุกเขา้ มาโจมตีโดยไม่พน
ไพ่เด็ดไวก้ ใบ ิ ิ จหน้าหลังใดๆ
วิญ ญาณช ่วสองดาวช
ั ้ั
นปลายตนนี ้ หากมิ ใช่ไพ่ เด็ ด ของเย่
หยวน มันยังเป็ นอะไรได้อก
ี ?
ทว่า ณ เวลานั้นเอง พลันมีรศั มีกลินอายสุ
่ ดน่ าสะพรึงพุ่งลงมา
้
จากน่ านฟ้ าเหนื อศีรษะทังสอง!
กุ ้ยหยุนหน้าเสียเล็กน้อย ก่อนขยับร่างไสววูบวาบคลา้ ยภาพ
่
มายา เร่งปรีถอยร่นตีระยะห่างออกมาโดยไว
สองร่างพัดพาแรงกดดันสุ ดอันตรายหอบยัก ษ์ ยืนตระหง่า น
ขวางหน้าเจียฉงไวอ้ ยู่
้ งเชือ้
“เย่หยวน ถึงเขาจะไม่เขา้ ใจอะไร แต่ขา้ กลับรู ้ดี! เช่นนี จึ
เชิญสหายมากมายมาต้อนรับ!”
บุ ค คลที่ กล่ า วขึ ้นมิ ใ ช่ ใ ครอื่ นนอกเสี ย จากหวั ง ซ่ ง ศั ต รู
คู่อาฆาตของเย่หยวน!
่ นอยู่ขา้ งกายเขาอีกคน เป็ นเซียนอาณาจักรปัจฉิ มพระเจา้
ทียื
้ ด!
ขันสุ
“เจ ้าคือเย่หยวน? ขา้ อุตส่าห ์เตรียมการมาเป็ นเวลาหนึ่ งปี เต็ม!
้
ทังหมดก็ เพื่อรอเจา้ ในวันนี !้ ในทีสุ
่ ดทุกอย่างก็เป็ นไปตามแผนการ
่
ทีวางเอาไว !้ ”
้ ดผูน้ ั้นปริปากกล่าวขึน้
เซียนอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าขันสุ
ั นั้ นเป็ นต้นมา ฉิ นหนานเทียนก็ ส่ งเซีย นอาณาจัก ร
นับ แต่ วน
้ ด มาอยู่ภายใต้บญ
ปัจฉิ มพระเจ ้าขันสุ ั ชาของหวังซ่ง
่ ่ เพือจบชี
จุดประสงค ์หลักก็ง่ายมาก เขามาทีนี ่ วติ เย่หยวน!
ตราบใดที่ สามารถล ม้ กุ ย้ หยุ น ลงได้ เย่ ห ยวนก็ เตรีย มชะตา
ขาดแน่ นอนอย่างไม่ตอ้ งสงสัย!
เห็ นว่าสถานการณ์พลิกตาลปัตร เจียฉงที่อยู่ดา้ นหลังทังสอง
้
อดหัวเราะเยาะมิได้ ก่อนลั่นวาจาเย้ยหยันสุดหัวใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้โง่แย่หยวน คนที่เคียดแค้นแกกลับมีไม่นอ ้ ยโดย
แท้! ต่ อให้ข า้ มิอาจฆ่ าแกได้ แต่ ส ก ั วันแกก็ต อ้ งตายลงโดยนํ ้ ามือ
คนอืน่ ยั่วยุผค ู ้ นไปทั่วสุดท้ายก็มอ
ิ าจหลีกหนี หายนะทีก่่ อขึน!”
้
เย่หยวนเหลือบมองเจียฉางประดุจมองคนโง่ พร ้อมกล่าวเสียง
้ มิ
เย็นเชือดด้วยรอยยิมที ่ ใช่รอยยิมว่
้ า“เจ ้าโง่!
่ ยดแค้นขา้ กลับมีไม่นอ้ ยก็จริง แต่คนทีข
คนทีเคี ่ า้ ผูกมิตรก็มไี ม่
น้อยเช่นกัน! ต้องการจะฆ่าขา้ นัก? มีปัญญาทําได้?”
ทัน ที ท น ้
ั ใด จู่ ๆ เย่ ห ยวนก็ ต ะโกนขึ นลอยๆว่ า “ออกมา! หรือ
เป็ นไปได้ไหมว่า จะออกมาหลังจากทีข ่ า้ ถูกพวกมันฆ่าแลว้ ?”
ตอนที่ 1381 ทวนคืนความยุตธิ รรม
ณ มุมมืดในซอกซอย ร่างหนึ่ งปรากฏตัวขึนอย่

้ างแช่มช ้า
เขาคื อ ชายวัย กลางคนผู ห ้ นึ่ ง กลิ่นอายคล า้ ยโดดเด่ น เป็ น
พิเศษ เห็นได้ชดั แจ ้ง เขาคือยอดฝี มอ ื ผูไ้ ร ้เทียมทานคนหนึ่ ง
้ นกัน แต่ชายวัยกลางคนนี สะกด
เย่หยวนไม่รู ้เคยรู ้จักเขาผูน้ ี เช่ ้
รอยต ามเฝ้ าดู เ ข ามา โด ยตล อด ตั้ งแต่ เ ห ยี ย บ ย่ า งเข ้า มาใน
สถานศึกษาหวูเมิง่
อย่างไรก็ตาม ชายวัยกลางคนผูน ้
้ ี ปราศจากเจตนาคิ ดร ้ายอัน
ใด สันนิ ษ ฐานได้ว่ า เขาอาจถู ก ส่ ง มาจากหอมหาสมบัติเพื่อคอย
ปกป้ องเย่หยวน
เมื่อหวังซ่งเห็ นชายวัยกลางคนผู น
้ ้ันถึงกับ ผงะ ใบหน้าถอดสี
ในบัดดล!
ี่ ่ ?”
“ทะ ท่านอาจารย ์ซือ! ไฉน...ไฉนท่านถึงอยู่ทนี
หวัง ซ่ง ไม่ คิด ไม่ ฝัน มาก่ อนเลยว่ า หอมหาสมบัติ จ ะลงทุ นส่ ง
เซี ย น อาณ าจั ก รบ รรพ ช นพ ระเจ า้ มา เพื่ อป กป้ อง เย่ ห ยว น
โดยเฉพาะแบบนี !้
ภูมห
ิ ลังของเย่หยวนมันเป็ นมาอย่างไรกันแน่ ?
ชายวัยกลางคนตรงเข า้ มาหยุดอยู่ขา้ งกายเย่หยวนและกล่าว
้ า
แนะนํ าตัวขึนว่
“ขา้ มีนามว่าซือฝาง เป็ นอาจารย ข์ องสถานศึก ษาหวูเมิ่ง แต่
ขา้ ประหลาดใจยิ่งนั ก ที่เจา้ สามารถรับ รู ้ได้ถึงการดํ ารงอยู่ ข องข า้
้ เมือใด?”
เจ ้ารู ้ตังแต่ ่
เย่หยวนเอ่ยตอบเสียงเรียบว่า
้ แรกเลย”
“ตังแต่
ซือฝางซ่อนเร ้นกลิ่นอายของตนเป็ นอย่ า งดีก็ จ ริง แต่ เขาจะ
ซ่อนตัวจากหูตาของหวูเฉิ นได้อย่างไร?
สีหน้าการแสดงออกของซือฝางแข็งค้างในทันใดทีได้ ่ ยิน เขา
มั่นใจแลว้ ว่าตนปกปิ ดร่องรอยตนเองแนบเนี ยนดีแลว้ แต่ใครจะไป
้ั แรกแลว้
คิด เย่หยวนกลับจับได้ตงแต่
่ ดเขาก็เขา้ ใจได้เสียว่า เหตุใดท่านประมุขหอถึงสั่งให้เขา
ในทีสุ
มาปกป้ องเย่หยวน
้ อยให้เป็ นหน้าทีข
“เอาล่ะ ตรงนี ปล่ ่ า้ เอง เจ ้าไปเถอะ!”
ซือฝางเอ่ยบอกเย่หยวน
เย่หยวนพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า
“ขอบพระคุ ณ ท่า นอาจารย ์ซือ! หลังจากนี ้หากท่ านมีโ อกาส
พบท่ า นประมุ ข หออี ก ฝากสาสน์บ อกเขาด้ว ย...เย่ ค นนี ้เป็ นหนี ้
บุญคุณแลว้ !”
่
คู่สายตาหรีแคบจั ้
บจ ้องศัตรูเบืองหน้
าแลดูจริงจัง เขาพยักหน้า
กล่าวโดยไม่เหลียวมองตอบกลับ
“เจ ้ามั่นใจได้ ขา้ จะส่งสาสน์นีไปถึ
้ งเขาแน่ นอน!”
สถานศึกษาหวูเมิ่งเป็ นสถานศึกษาอย่างเป็ นทางการของเจ า้
เมื อ งก็ จ ริง แต่ นั้ นเป็ นไปไม่ ไ ด้เลยที่ เจ า้ เมื อ งเพี ย งคนเดี ย วจะ
สามารถจัดการบริหารทังสถานศึ ้ กษาและเมืองหลงได้ตามลําพัง
ดังนั้ นเจา้ เมืองเองก็ จํา เป็ นต้องพึ่งพากลุ่มอิท ธิพ ลและตระกู ล
ใหญ่ภายในเมืองหลวง
ในหมู่ผค ้ งรวมไปถึงหอมหาสมบัตเิ ช่นกัน
ู ้ นเหล่านี ยั
แม้หอมหาสมบัติส าขานี ้จะอยู่นอกเขตอํานาจของจัก รพรรดิ
เทพสวรรค ม์ หาสมบัติ แต่ก็ไม่สามารถดูถู กขุมกําลังของพวกเขา
่
ในสถานศึกษาหวูเมิงเองก็ มค
ี นของหอมหาสมบัตอ
ิ ยู่ไม่นอ้ ย
“ไสหัวไปซะ!”
เย่ ห ยวนย่ างสามขุมตรงเข า้ ประจันหน้า หวังซ่ง เค้นเสีย งเย็ น
สะท้านตะวาดลั่นอย่างไม่ แยแส เขาเสียเวลากับพวกขยะกองนี มา ้
้ อาจรังรอได้
นานเกินไปแลว้ ยามนี มิ ้ อกี
สีหน้าการแสดงออกของหวังซ่งสับสนรวนเรไปหมด ท้ายที่สุด
้
นี เขาก็ มิอาจควา้ โอกาสทองตรงหน้าไปได้“หึ! หรือเป็ นไปได้ไหมที่
ต้องให้ขา้ ดําเนิ นการด้วยตัวเอง?”
สุม้ เสีย งเย็ นยะเยือกของซือฝางแหบดังออกไป ประดับ พร ้อม
รัศ มี แ รงกดดั น แห่ ง อาณ าจัก รบรรพ ชนพ ระเจ า้ หอบใหญ่ แผ่
กระจาย เขา้ บดขยีทุ้ กคนจนแทบหายใจไม่ออก
โดยเฉพาะกับ เจีย ฉง เขาเพิ่ งอยู่ แ ค่ อาณาจัก รปฐมพระเจ า้
เท่ า นั้ น แล ว้ จะไปทานทนต่ อแรงกดดัน ชนิ ด นี ้ได้อย่ า งไร? คู่ เข่ า
ของเขาถึงกับทรุดตัวลงกระแทกพืนเสี ้ ยงดังปัง
ณ ขณะนี ้เขากํ า ลัง เข า้ เผชิญ หน้า อยู่ ก บ

ั เย่ ห ยวน แต่ คู่ เข่ า
้
กลับทรุ ดลงติดพืนอย่ ่
า งไร ้เรียวแรง ราวกับ ว่ าเจีย ฉงกํา ลัง คุก เข่ า
ให้เย่หยวนก็มป
ิ าน
แม้ห วังซ่งเองก็ มไิ ด้แต็มใจอย่างยิ่ง ถึงขันที
้ ่ว่ายังพยายามฝื น
่ า
ก ้าวออกมาได้ครึงเท้
เย่ ห ย ว น ไม่ มี เ ว ล า ม า เส ว น า กั บ ค น พ ว ก นี ้ อี ก แล ้ว เห็ น
สถานการณ์เป็ นเช่นนี ้ ร่างขยับวูบแปรเปลียนเป็ ่ นประกายแสงสาย
หนึ่ ง เขาเร่งฝี เท้าทะยานออกไปโดยตรง
คลอ้ ยหลังเย่หยวนจากไปไกล แรงกดดันจากอาณาจักรพลัง
ของซือฝางที่ใช ้เขา้ ข่มก็ สลายหายไปทันทีหวังซ่งทรุดตัวพยุงร่าง
กับพืน้ หอบหายใจถนัดถีขณะกล่
่ าวว่า
้ ากับผิดกฎของสถานศึกษา
“ท่านอาจารย ์ซือ ทํา...ทําเช่นนี เท่
่ ไปรายงานให้
ขา้ จะนํ าเรืองนี ้ ลุงฉิ นทราบ!”
ซือฝางสีหน้ามิดขรึมลงทันใด เขากล่าวตอบว่า
“ตามสบาย! แต่ ...เจ า้ ควรดี ใจที่ข า้ ยัง คงสถานะอาจารย ข
์ อง
สถานศึกษาไวอ้ ยู่ มิฉะนั้นเจ ้าได้ตายไปนานแลว้ !”
้ วของหวังซ่งสั่นเทาอย่างหนักด้วยความหวาดกลัว ร่างซื
เนื อตั
อฝางพลันไสววูบวาบก่อนอันตรธานหายไปต่อหน้า
เกียรติของเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ ้าไม่สามารถลูบคม
ได้
เพี ย งคํ า พู ด ประโยคเดี ย วของหวัง ซ่ ง นั้ นก็ มี เหตุ ผ ลมาก
พอแล ว้ ที่จะทํ า ให้ซ อื ฝางลงมือสังหารเขา!ถึง แม้ห วัง ซ่งจะนั บ เป็ น
ลูกเขยของตระกูลฉิ นกึงหนึ ่ ่ ง แต่หากซือฝางคิดจะลงมือฆ่าแกงกัน
ตรงนี ้ คงต้องคิดหนักเช่นกันทีจะไปกระตุ
่ ้ บ
น้ บุคคลระดับนี กลั
อย่างไรก็ตาม ซือฝางยังคงเป็ นอาจารย ์ของสถานศึกษาหวูเมิ่ง
้
หากสังหารศิษย ์ตัวเองทิงไป ่
ผลทีออกมาคงยากเกินอธิบายได้
เพราะเมื่ อถึ ง เวลานั้ น คนที่ เขาทํ า ให้ข่ ุ น เคื อ งกลับ มิ ใ ช่ แ ค่
ตระกูลฉิ นแลว้ แต่นั้นยังรวมไปถึงท่านเจ ้าเมืองหลวงหวูเมิง! ่
...
จัตุ ร สั หวู เมิ่ ง เป็ นลานกว า้ งที่ ใหญ่ ท่ี สุ ด ในเมื องหลวงวหู เมิ่ ง
ปัจจุบน ั ทั่วสารทิศถูกปิ ดลอ้ มไปด้วยฝูงชนจนแทบมิอาจเบียดเสียด
เขา้ ไปได้
บนแท่นเวทีสูงใจกลางจัตุรสั ปรากฏสองร่างค่อนขา้ งโดดเด่น
มากบนนั้น
เย่ ห ยวนเร่งฝ่ าฝู ง ชนเข า้ ไปอย่ า งยากลํ า บาก จนในที่สุ ด ก็ ลุ
มาถึงด้านหน้าได้สําเร็จ
้ บดูอว้ นขึนเล็
ไม่ได้เห็นเจ ้าท้วมเป็ นเวลานาน ยามนี กลั ้ กน้อย
แต่ ส ภาพปั จ จุบ ันของเจ า้ ท้ว มกลับ ดู ไม่ จด ้ าที่แต่ ง กาย

ื เสือผ้
่ า้ ยขอทาน
ขาดรุง่ ริงคล
บนใบหน้าและลําตัวของเขา มีรอยแสก้ ระหนํ่ าฟาดเป็ นรอยลึก
จนเห็ น เนื ้อแดงภายใน! แต่ เซียขิ
่ ่งอวี๋หาได้ส นใจอัน ใดไม่ เขา
ตะโกนเสียงดังฟังชดั ลั่นว่า
่ าทุกคนในที่นี ไม่
“ขา้ ไม่เชือว่ ้ รู ้จักนางปี ศาจน้อยตัวนี !้ คุณหนู
แห่ ง ตระกู ล ฉิ น ,ฉิ นเป่ ยอวี่! บาปกรรมที่ ก่ อ เข็ ญ มากมายสารพัด
และขา้ เองก็รู ้ดีว่า ทุกคนคงเคยได้ยินวีรกรรมของนางมาบา้ งแลว้ !
้
ทังความโหดเหี ้ และความจิต วิป ลาสของนาง! แต่ กลับไม่มีใคร
ยม
กลา้ ทําอะไรนางเลย อย่างไรก็ตามแต่ ขา้ ,เจ ้าท้วมคนนี มิ ้ อาจอยู่ใต้
อํานาจกดขีอี ่ กต่ อไป และขอคืนความยุติธรรมแทนทุก คนในนาม
ของสวรรค ์!”
่
“เยียม! สุดยอด!”
คํา ปราศรัยนี ้ของเซียะจิ
่ งอวี
่ ๋ได้เรีย กเสีย งฮือฮาของทุ กคนได้
เป็ นอย่ า งดี เสีย งตอบรับ สนั บ สนุ น กล่ า วได้ว่ า สั่นสะเทื อนไปทั้ง
พิภพทันที
้
ฉิ นหนานเทียนเสียบุตรสาวไปจากมือทังแบบนี ้ นับเป็ นความ
้
อับอายครังใหญ่ หลวง ส่วนนางในฐานะบุตรสาวถือเป็ นทรราชแห่ง
เมื อ งหลวงที่ กํ า ลัง ถู ก ตัด สิ น โทษในปั จ จุ บ ัน แล ว้ นี่ จะมิ ใ ช่ ค วาม
อัปยศอดสูอย่างทีสุ ่ ดในหน้าประวัตศ ิ าสตร ์ตระกูลฉิ นได้อย่างไร?
ทุก คนต่ างมีความรู ้สึก โมโหโกรธเป็ นเช่นกัน เพีย งแต่ ที่ผ่า น
่
มาพวกเขาไม่กลา้ ทีจะพู ดหรือแสดงความคิดเห็นออกมาก็เท่านั้น
ทว่ าตอนนี ้ ในเมื่อมีผูก
้ ล า้ ใช อ้ ารมณ์เป็ นที่ ตังและจั
้ บ ตัวนาง
มาถึงมือขนาดนี ้ นี่ คือการปลุกระดมจลาจลครังใหญ่ ้ ผูค้ นที่ไม่ได้
้
รับความเป็ นธรรมต่างลุกฮือขึนมาทั นที
๊ เพียะ!
เพียะ! ๊ เพียะ!
๊
่ ่งอวี๋กระหนํ่ าตบหน้ า นางไม่ ย ั้งมื อ สามชุด ติ ด สิ่งนี ้ได้
้ เสีย งปรบมือชมเชยอีก ครัง้ คู่ ด วงเนตรงามของฉิ นเป่ ยอวี่
กระตุ น
เคียดแค้นสีแดงกลํา้ คลา้ ยจอ้ งจะกินเลือดกินเนื อเจ้ า้ ท้วมทังเป็
้ นได้
แลว้ นางคํารามลั่นพร ้อมความโกรธจัดว่า
่ างทีแกทํ
“ไอ้สุกร แก...แกตายแน่ ! ทุกสิงอย่ ่ ากับคุณหนู ผูน้ ี ้ วัน
่ งอวี
หน้าขา้ จักตอบแทนคืนเป็ นร ้อยพันเท่า!”เซียะจิ ่ ๋มองนางพร ้อม
้
ใบหน้ายิมเยาะ ้
แต่มิได้กล่าวอันใดตอบ ยามนี ยกฝ่ ้ กครัง้
ามือขึนอี
และหวดตบหน้านางกระหนํ ้าซําอี้ กสองสามชุดใหญ่
๊ เพียะ!
เพียะ! ๊ เพียะ!!
๊
่
“พูด! เมือครู ย่ งั ปากเก่งอยู่เลยมิใช่ร?ึ ขา้ บอกให้พูด!!”
้ ยง เซียะจิ
่ งอวี
่ ๋หวดหน้าซําอี
้ กชุดใหญ่พรางระเบิด
หัวเราะสมใจ
เนื่ องด้วยแรงตบที่อัด กระแทกเขา้ ศีรษะนางมากเกินไป จึงทํ า
ให้ฉิ นเป่ ยอวี๋สูญเสียสติสม ั ปชญ ้
ั ญะไปบางส่วน ยามนี สายตาพร่ า
มัว มึนงง จะเอ่ ยปากกล่ า วอะไรไม่ ไหวอีก ต่ อไป ยามนี ้ทํ า ได้เพี ย ง
ประคับประคองสติจบ ่ งอวี
ั จ ้องเซียะจิ ่ ตรงหน้
๋ า
“หึ! หุบปากไปแบบนั้นแหละ!”
่ งอวี
เซียะจิ ่ หั
๋ นหน้าไปทางฝูงชน กวาดสายตามองรอบหนึ่ ง และ
เอ่ยปากตะโกนลั่นเสียงดังฟังชดั กึกก ้องจัตุรสั
“เมื่อห้าสิบปี ก่อน นางปี ศาจน้อยอายุได้แปดขวบ นางจับเด็ ก
สาวตระกูลหรงตรวนโซ่ทงมื ้ั อทังเท้
้ ามิให้หนี ไปไหน จับขับทรมาน
้ ู เล่ น เยี่ยงสัต ว เ์ ลียง!
ไว ด ้ ่ ป ากมี
ต่ อมาพอเด็ ก สาวตระกู ล หรงเริมมี
เสียงขัดแย้งกับนาง นางก็ส่งผู ั ค้ นฆ่าลา้ งบางตระกูลหรงไม่เหลือ!”
ผัวะ! ผัวะ!!
กล่ า วจบ รอบนี ้เซียะจิ
่ ่งอวี๋มิ ได้ใ ช ฝ้ ่ ามือ ตบแล ว้ กํ า หมัด บี บ
แน่ นจนสั่นเทาและชกหน้านางสุ ดแรงสองครังติ ้ ด ! นี่ ทํ าให้ใบหน้า
่ งหายดี
งามทีเพิ ่ กลับมาบวมชําอี ้ กครา
้
“สามปี ต่อมา นางปี ศาจตัวนี ขายเด็ กสาวนางนั้นให้แก่หอนาง
้ ก ดิศรี
โรมแปดวารี เหยียบยํ าศั ์ ข องนางจนไม่ เหลือชินดี
้ เด็ก สาว
่
แสนใสซือระทมใจตายในที ่ ด!”
สุ
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะะ!!
้ ยงไป เขากระชบั กําปั้นแน่ นและซัดหน้านางไป
คลอ้ ยหลังสินเสี
อีกสามทีตดิ !
…
้ อไปอีกสักระยะ เซียะจิ
เป็ นเช่นนี ต่ ่ งอวี
่ แฉวี
๋ รกรรมอันโหดเหียม ้
เลือดเย็นที่ฉิ นเป่ ยอวีเคยก่
่ อไวโ้ ดยละเอียด ตลอดหลายปี ทีผ่ ่ านมา
ปรากฏว่าฉิ นเป่ ยอวีมี่ จติ ใจดํามืดแสนอํามหิต เห็นชีวต
ิ ผูค้ นเป็ นแค่
่ านั้น
ของเล่นแก ้เบือเท่
้ ่ เซี่ยะจิ่งอวี๋ กล่ า วจบ เขาก็ จ ะรัว หมัด ซัด หน้ า นาง
ทุ ก ครังที
ประมาณสองสามนัด
ในไม่ ช า้ ฉิ น เป่ ยอวี่ก็ ถู ก ซัด หน้า จนเละเป็ นหัว หมู เป็ นคํ า รบ
สอง!
ั ฝูงชนทั่วทังจั
ณ ปัจจุบน ้ ตุรสั ต่างส่งเสียงให้กําลังใจและชืนชม
่
่ งอวี
่ ไม่
เซียะจิ ๋ หยุดหย่อน
บนใบหน้า ของทุ ก คนไม่ เพี ย งความสะใจที่ละเลงทั่วถึง ลึก ๆ

แลว้ ยังเปี่ ยมลน
้ ความอาฆาตสุดขัวหั้ วใจ! วีรกรรมแต่ละเรืองที
่ ่นาง
ปี ศาจน้อยตัวนี ก่้ อขึนมา
้ ่ ษยธรรมสินดี
ลว้ นโหดร ้ายไร ้ซึงมนุ ้
เย่หยวนเองก็แอบตกใจเช่นกันเมือได้ ่ ยน ิ ในคราแรกเขาคิดแค่
้
เพียงว่ า สาวน้อยนางนี คงเป็ นแค่คุ ณหนู จ ากตระกูล ใหญ่ ที่มีนิส ย ั
เอาแต่ ใจ แต่ ก ลับ ไม่ เคยคิด เคยฝั น เลยว่ า ฉิ นเป่ ยอวี่จะเลือดเย็ น
้
และอํามหิตได้ถึงขนาดนี !ในเวลาเดี ยวกัน เย่หยวนก็มองเซียะจิ ่ งอวี
่ ๋
่
ในมุมมองทีแตกต่ างออกไปแลว้ เช่นกัน
่
โดยปกติ เจ า้ ท้ว มมัก ใช ้ชีวิต เรือยเปื ่ อยกล่ า วไร ้สาระไปวัน ๆ
ทว่ า ใครจะไปคิ ด ยามที่ เขาตั้งใจทํ า อะไรจริง จัง สัก อย่ า ง ช่ า ง
รอบคอบพิถพ ี ถ
ิ น ่ !้
ั เกินคาดเยียงนี
เป็ นเวลากว่ า หนึ่ งปี เต็ ม ที่เจ า้ ท้ว มคิ ด แผนการล่ อฉิ นเป่ ยอวี่
ออกมา
เดิมทีเย่ห ยวนคิด แค่ ว่า เหตุ ผลที่เขากระทํ าเช่นนี ้ก็ เพียงเพื่ อ
แสดงให้เย่ ห ยวนเห็ นถึ ง ความจริง ใจเท่ า นั้ น แต่ ใ ครจะไปคิ ด
่
เป้ าหมายของเขากลับยิงใหญ่ กว่านั้น และการทีสามารถออกมาแฉ
่
่
เรืองราวช ่ั
วๆของนางได้ แสดงว่ า เขาเองก็ เตรีย มการมาแล ว้ เป็ น
อย่างดี
เหตุ ก ารณ์ฉ ากใหญ่ ใ นวันนี ้กอปรไปด้ว ยความดิบ เถื่อนและ
่ ทว่าในความเป็ นจริง กลับถูกตระเตรียมวางแผนมาแลว้
บา้ บิน
ขั้นแรกต้อ งการสร า้ งการจลาจลครังใหญ่ ้ เพื่ อดึ ง ดู ด ความ
สนใจของทุ ก คนภายในเมื อง จากนั้ นก็ พ าไปยัง สถานที่โล่ ง แจ ง้
ง่า ยต่ อการรวมตัวชุมนุ ม ก่ อนจะเริมแฉวี ่ ่ั
รกรรมช วๆทั ้
งหมดของ
ฉิ นเป่ ยอวี่ให้ทุ ก คนได้ฟั ง สิ่งนี ้ไม่ เพี ย งจะทํ าให้ต ระกู ล ฉิ นไม่ ก ล า้
่
เคลือนไหวโฉ่ งฉ่ าง เพราะกลัวผลเสียที่จะเกิดขึนในภายหลั
้ ้ ้
ง ทังนี
่
ยังขอ้ งเกียวกั บความไม่พอใจต่อผูค้ นในมวลรวมอีกด้วย!
แม้ตระกู ล ฉิ นต้องการจะออกมาดํ าเนิ นการอย่า งไรในขณะนี ้
แต่ จําต้องทําได้เพียงพับแขนพับขายืนรอดูอยู่เฉยๆเท่านั้น เพราะ
ต่อหน้าจัตุรสั หวูเมิ่ง ฝู งชนทังหมดต่
้ างพร ้อมใจยืนอยู่ขา้ งเจา้ ท้วม
นั้น!
ตอนที่ 1382 ก ้าวย่างอย่างหาญกล ้า!
“ฆ่านาง!”
“ฆ่านางไปซะ!”
“คืนความยุตธิ รรมในนามของสวรรค ์!”
“กําจัดพวกวิปลาส!”
....
้
ต่อมาในเสียวใจ หลากหลายคํา วิพ ากษ์วิจารณ์มากอารมณ์
่
ต่างถูกแสดงออกมาอย่างพรังพรู
ต่อให้จะเป็ นผูท
้ รงอํานาจสูงส่งเทียมฟ้ าเหนื อพิภพ แต่ใช่ว่าจะ
ทําตัวไร ้ศีลธรรมได้ไร ้ขอบเขต
โด ยเฉ พ าะอย่ างยิ่ งกั บ ต ระกู ล ให ญ่ เฉ ก เช่ น ต ระกู ล ฉิ น
้
เบื องหลั ง ย่ อ มมี ก ารกระทํ า อัน น่ ารัง เกีย จซุก ซ่อ นไว อ้ ยู่ เป็ นการ
ส่วนตัว แต่มห ้
ี รือจะกลา้ เปิ ดขึนมาบนโต๊ ะ
ซึ่งวัน นี ้ ไม่ เพี ย งวี ร กรรมอัน เลวทรามของฉิ น เป่ ยอวี่จะถู ก
เปิ ดเผย แต่เจ ้าท้วมยังกระหนํ่ าทารุณนางอย่างเลือดเย็นไร ้ปรานี !
่
อย่างไรก็ตามแต่ กลับมีสิงหนึ ่ งที่เย่หยวนค่อนขา้ งไม่สบายใจ
่
ยิงยวด
้ บเงียบเกินไป!
ตระกูลฉิ นในยามนี กลั
เจ ้าท้วมนั้นก่อปัญหาสร ้างความวุ่นวายครังใหญ่
้ ้ งทําร ้าย
ซํายั
บุต รสาวของประมุข ตระกูล ฉิ นเจียนตาย ทว่ากลับ ไม่ มีใครสัก คน
่
ออกมาเคลือนไหว
สิ่งนี ้บ่ ง ชีได้
้ อ ย่ า งช ด
ั แจ ง้ ตระกู ล ฉิ น กํ า ลัง วางแผนใหญ่ เข า้
ตลบอีกชนแน่ั้ นอน
ทัน ใดนั้ นเอง ร่า งหนึ่ งกระโจนพุ่ ง ออกมาจากฝู ง ชน พร อ้ ม
้
ทะยานขึนเวที ใจกลางจัตุรสั โดยตรง
่ งอวี
เซียะจิ ่ ตื
๋ นตระหนกฉั
่ นพลับ แต่ปฏิกริ ยิ านับว่าว่องไว พร ้อม
่
ควา้ ร่างของฉิ นเป่ ยอวีออกมาปั ดป้ องกันไวค้ ลา้ ยโล่มนุ ษย ์
่ ่งอวี๋ตระหนั ก ทราบดี ขุม พลัง ความแกร่ง กล า้ ของเขา
่ ยวทีเขาพึ
ยังคงขาดตก สิงเดี ่ ่
งพาได้คอ ่
ื ฉิ นเป่ ยอวีนางนี ้
่
แต่เมือเขาเห็ ้ นตะลึ
นการมาถึงของฝ่ ายตรงขา้ ม ยามนี ตื ่ งหนัก
โพล่งตาโตอุทานขึนลั้ ่นว่า
่ ่ ทําไม?”
“ท่านลุงสาม! ท่าน...ท่านมาทีนี
“ลุงสาม?”
่ นชายวัยกลางคนผูแ้ ต่งกายในชุดเกราะของทหารรบ เย่
เมือเห็
้ นใด
หยวนสังหรณ์ใจขึนทั
มีความเป็ นไปได้สูงว่า บุ คคลนี ้แหละคือแผนใหญ่ ตลบอีกช น
้ั
ของตระกูลฉิ นทีว่่ านั้น!
้
สี ห น้ า ของชายวัย กลางคนมื ด ทะมึ น ลง เอ่ ย ปากขึ นกล่ าว
นํ ้าเสียงเหยียบเย็น
“หากข า้ ยัง ไม่ ม า เจ า้ คงตี ต ั ว เหนื อสวรรค ไ์ ปแล ว้ ! ไอ้เด็ ก
เหลือขอ เจ ้านี่ มันกลา้ ดีจริงๆ!”
้ ่ งอวี
หัวคิวของเซี
ยะจิ ่ ขมวดแน่
๋ ้ า
นแทบติดชน เขากล่าวขึนว่
“ท่านลุงสาม ขา้ หาได้ตอ้ งการตีตวั เหนื อสวรรค ์แต่อย่างใด! ที่
้
ขา้ กระทําเช่นนี ลงไปเพี
ยงเพราะขา้ มิอาจทนเห็ นนางปี ศาจตัวนี ทํ้ า
่
เรืองเลวทรามกั บคนบริสุทธิอี์ กต่อไป!”
ชายวัยกลางคนผูน้ ั้นก่นเสียงเย็ นแผดแรงกดดันเขา้ อบอวลไป
้ เวณ และเอ่ยกล่าวขึนว่
ทังบริ ้ า
“เจา้ เจตนาทําลายชือเสี่ ยงของตระกูลฉิ น นอกจากนี ยั ้ งทําให้

พวกเราตระกูลเซียะลํ ่ าบากกันหมด! ใครมันบา้ จี ้ ยุยงให้เจ ้าทําเรือง
่
เสียสติพน ้
ั ธุ ์นี ?”
่ งอวี
เซียะจิ ่ หน้
๋ าถอดสีเล็กน้อย ยามนี เอ่
้ ยตอบโต้ทน
ั ที
่ ยงตระกูลฉิ นยังมีอน
“ชือเสี ั ใดให้คงรักษา? ขา้ เพียงตัดสินโทษ
ในนามของสวรรค ์แทนทุกคนที่ไม่มีปากมีเสียง! พฤติกรรมอันแสน
้ นเกินเยี่ยวยาแลว้ ต่ อให้ต ายเป็ นร ้อย
วิปลาสของนางปี ศาจตัว นี มั
้ ยงั ไม่สาสม!
ครังก็
ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของชายวัยกลางคนยิ่งทมิฬลงหนัก เขา
้ วยความโกรธเกรียวว่
คํารามขึนด้ ้ า
“เช่นนั้นขอถามเจ ้า ตัวเจ ้ามีหลักฐานมายืนยันหรือไม่?!”

่ ่งอวี๋แข็ งค้า งไปโดยพลัน คนของตระกู ล ฉิ นเก็ บ กวาด
วีรกรรมที่ก่อขึนสะอาดหมดจด
้ ตัวเขาแทบไม่มีหลักฐานที่เป็ นชิน้
เป็ นอันเลย
วีรกรรมต่ า งๆที่ ฉิ น เป่ ยอวี่ทํ า ลงไป เขาได้รบ
ั ข อ้ มู ล จากการ
สอบถามปากเปล่าโดยส่วนใหญ่
่ งอวี
เห็ นเซียะจิ ่ ๋เถียงไม่ออกมา ชายวันกลางคนเค้นเสียงหัวร่อ
้ า
ดังและกล่าวเสียงเย็นชาดังสะท้านขวัญขึนว่
“หากเจ า้ ต้อ งการกล่ า วโทษใครสัก คน ควรจะมี ห ลัก ฐาน
เตรีย มพร ้อมเสมอ! ฉิ นเป่ ยอวี่เป็ นเด็ ก สาวขีแกล ้ ง้ เอาแต่ ใจก็ จ ริง
ทว่านั่นเป็ นเพียงความซุกซนตามช่วงวัยของหนุ่ มสาว! เช่นนั้นจง
บอกขา้ มา มีเยาวชนจากตระกูลใหญ่ใดบา้ งในเมืองหลวงที่ไม่เคย
ผ่ า นช่ว งเวลาเหล่ า นี ้บ า้ ง? ก่ อวีรกรรมตํ่ าทรามไร ้ซึงมนุ
่ ษ ยธรรม
ขนาดนี อย่้ างทีเจ
่ า้ กุขึน้ เด็กสาวตัวเล็กๆคนหนึ่ งจะสามารถทําเรือง ่
เช่นนั้นได้อย่างไร?”
เมืองเหอผิง เป็ นหนึ่ งในเขตเมืองสํ า คัญ อัน ดับ ต้น ๆของเมือ ง
หลวงหวูเมิ่ง ซึงตระกู
่ ่
ลเซียะเองก็ ถือเป็ นตระกูลใหญ่ ประจําเมืองเห
อผิ ง เช่ น กัน ขุม พลัง ความแข็ ง แกร่ง คื อ สองรองจากตระกู ล เจี ย
เท่านั้น จึงเป็ นธรรมดาที่ตระกูลใหญ่เช่นนี ้ จะมีสมาชิกจํานวนไม่
่
น้อยทีสามารถเข า้ ออกเมืองหลวงได้ตลอด
ชายวัยกลางคนผูน ้ อลุงสามของเซียะจิ
้ ี คื ่ งอวี
่ ๋ นามว่า เซียะเฉา
่
หยุน ปั จจุบ น
ั เขาดํ ารงตํา แหน่ งแม่ท พ ั้ งของกองทหารพิทก
ั ช นสู ั ษ์
เมือง ความแกร่งกลา้ นับว่าไม่ธรรมดา
แต่ดว้ ยสถานะที่มีศก ์ นลุงของเซียะจิ
ั ดิเป็ ่ งอวี
่ ๋ กล่าวกันตามจริง
การที่ เขาตั้งแง่ จ ับ ผิ ด หลานชายเสี ย เองแบบนี ้ คล า้ ยว่ า ไม่ ค่ อ ย
เหมาะสมนัก
เย่หยวนเองยังคาดไม่ถงึ ใครจะไปคิดว่าตระกูลฉิ นจะส่งไม้เด็ด
เช่ น นี ้ ออกมา ต่ อ หน้ า เซี่ยะเฉาหยุ น ต่ อ ให้เป็ นเจ า้ ท้ว งก็ ย ัง ถู ก
กําราบโดยสมบูรณ์
้ ่
แน่ นอน คํากล่าวท้วงติงประโยคนี ของเซี
ยะเฉาหยุ น ทําเอาเจา้
ท้วมถึงกับพูดไม่ออก
่
แม้เขาจะรู ้แน่ ชดั ว่า เซียะเฉาหยุ ้
นในตอนนี จจงใจเปลี ่
ยนสี ดํ า
กลายเป็ นขาว แต่เนื่ องจากเจา้ ท้วมเองก็ไม่มีหลักฐานมากพอ ขอ้
้ งไม่สามารถหาสิงหั
สงสัยนี จึ ่ กลา้ งได้เช่นกัน
่ งอวี
่ ๋คงถ่ มนํ ้ าลายใส่ พ ร ้อม
หากเป็ นคนของตระกูล ฉิ น เซียะจิ
ก่นด่าไปนานแลว้
ทว่าบุคคลตรงหน้ากลับเป็ นท่านลุงสามของเขาเสียเอง!
่
เซียะเฉาหยุ ้
นแสยะยิมแสนเย็ น ชาและกล่ าวดู ถู ก ด้ว ยวาจาอ
แสนเหยียดหยามว่า
“เจ า้ นิ สัย สัน ดานอย่ า งไรข า้ กระจ่ า งช ด
ั แจ ง้ ดี ! ด้ว ยความ
แข็ งแกร่งของเจ า้ ไม่ มีท างเป็ นไปได้เลยที่จะสอบเข า้ สถานศึก ษา
หวูเมิ่งให้ผ่า นได้! เจ า้ ต้องทํ าการทุ จ ริต บางอย่ า งถึง กลายมาเป็ น
ศิษย ์ของสถานศึกษาหวูเมิ่งได้! เจ ้าหลอกคนอืนได้ ่ ก็จริง แต่มิอาจ
หลบพน้ จากสายตาขา้ !”
กล่ า วถึ งจุ ด นี ้ เซียะเฉาหยุ
่ น พลัน ถอนหายใจเฮือกใหญ่ และ
กล่าวเสียงอ่อนอย่างจริงใจว่า
่ ๋ ข า้ รู ้ดีว่า เจ า้ บริสุท ธิ ์ แต่ก ลับ ถู กปั่ นหัว โดยพวกช ว่ ั
“โอ้ จิงอวี
เจตนาร ้าย นั้นคือสาเหตุ ท่เจ ี า้ กระทําการร ้ายแรงถึงเพียงนี ้ เอาล่ ะ
่
ขอให้เรืองทั ้
งหมดจบลงที ่นี่ ! เป่ ยอวีนางนี
่ ้ ก่ อวีรกรรมสร ้างปั ญหา
มากมายก็ จริง ข า้ จะขอให้ฉิ นเทียนหนานสั่งสอนนางให้ดีก ว่า นี ้!
ส่ว นเจ า้ ...มีข า้ อยู่ข า้ งๆ วางใจได้เลย ตระกู ล ฉิ นจะไม่ ทํ า อะไรเจ า้
่ ่งอวี๋คนนี ้ค่ อนขา้ งฉลาดหัวไว ยามนี ้ตัด สินใจลงมือทํ า
ไปแล ว้ จะไม่ ย อมรวนเรเด็ ด ขาดในตอนท้า ย เขาแบกรับ ความ
กดดันมหาศาลมาตังแต่้ แรกเริมแล ่ ว้
้
ทว่ า ภายใต้คํ า แนะนํ า ชีทางออกอย่ ่
างเป็ นระบบของเซียะเฉา
้
หยุน ยามนี ความกดดั นที่เซียจิ
่ งอวี
่ ๋ต้องแบกรับจําค่อยๆคลายอ่อน
ลง
สุดท้ายนี ้ ผูท
้ ี่เขา้ มาเกลียงกลอ้ มคือคนในครอบครัว เซียะเฉา
่
้
หยุนยังเป็ นท่ านลุ งสามของเขา ความสัมพันธ ร์ ะหว่างทังสองย่ อม
ื ้ นกันเป็ นธรรมดา
ไม่ตนเขิ
้
ยามนี เขาค่ อยๆลดการป้ องกันลงแลว้
หนึ่ งชวอึ
่ ั ดใจ ประกายแสงสีเย็ นโฉบวาบสาดสะท้อนออกจาก
่
นั ย น์ต าของเซียะเฉาหยุ น ขณะนี ้สองเท้า กํ า ลังจะขยับ วู บ เตรีย ม
ควา้ ตัวนางช่วยเหลือออกมาทันที
ั ใดนั้น ร่างหนึ่ งพลันปรากฏขึนขวางหน้
แต่ทน ้ าเขาเสียก่อน
แม้ระดับพลังของเย่หยวนจะห่างชนกัั้ บเซียะเฉาหยุ
่ นอยู่ไกลโข
ทว่าช่วงเวลาหัวเลียวหั้ วต่อ เขากลับปรากฏกายเขา้ สกัดขัดขวาง
่
เซียะเฉาหยุ นได้ทน ้ งทํ าลายแรงกดดันที่อีกฝ่ ายมอบให้
ั ควัน ทังยั
้ั
ได้ทงหมด
่
เซียะเฉาหยุ นผงะงัน คาดไม่ถงึ เลยว่าจะมีใครบางคนเขา้ ขัดขา
ได้ในช่วงเวลาสํ าคัญเช่นนี ้ ถึงขันที
้ ่ว่าทํ าลายรัศมีแรงกดดันของ
ตนได้ในพริบตา
“เจ ้าเป็ นใครกัน?”
่ งอวี
เซียะจิ ่ เอ่
๋ ยถามเสียงชืด
เย่หยวนเหลียงมองอีกฝ่ ายอย่างไม่ไยดี และกล่าวว่า

ึ ่ี บอกว่ า หลานตนเองถู ก ปั่ นหัว โดยพวกช ่วั
“เจ า้ เองมิ ใ ช่ร ท
เจตนาร ้าย? คนทีอยู่ ่เบืองหลั
้ งนั้น...คือขา้ เอง”
่
สีหน้าเซียะเฉาหยุ นทะมึนกดลึกจนน่ าเกลียด เขาเค้นเสียงเย็ น
ตํ่าเอ่ยกังวานว่า
่
“หว่านเมล็ดสร ้างความแตกแยกระหว่างตระกูลเซียะของข า้ กับ
ตระกูลฉิ นเช่นนี ้ เจ ้ามีเจตนาชวอั
่ ั นใดกันแน่ ?!”
่ นเย่หยวนแสดงตัวออกมา เซียะจิ
เมือเห็ ่ งอวี
่ สี
๋ หน้ารวนเรสับสน
หนัก
่
ดัง ได้ยิน ว่ า เซียะเฉาหยุ ้ า ถามไตร่ส วนเย่ ห ยวนคล า้ ย
น ตังคํ
เตรียมลงดาบ เซียะจิ ่ งอวี
่ เร่
๋ งกล่าวแก ้ต่างทันทีว่า
้
“ทังหมดเป็ นความคิด ของข า้ เอง เย่ห ยวนไม่ มีส่ วนเกี่ยวข อ้ ง
่
อันใดแม้แต่นอ้ ย! เย่หยวนไม่รู ้เรืองอะไรด้
วยเลยจริงๆ!”
่
เซียะเฉาหยุ ้ นฉี กกวา้ ง เขาสวนตอบทันควันว่า
นแสยะยิมเย็
“ไม่ เกี่ยวข อ้ งอย่ า งนั้ นรึ?! คิ ด หรือ ข า้ จะเชือ!
่ คนขีขลาดตา
้
ขาวอย่ างเจา้ หรือจะมีค วามกลา้ ทํ าเรืองเสี ่ ่ยงตายถึงเพีย งนี ้! หึ...
่ ดนี คนร
ท้ายทีสุ ้ ้ายก็เผยตัวประจักษ์!”
่ งอวี
่ เบาๆและคลี
เย่หยวนตรงเขา้ ตบไหล่เซียะจิ ๋ ยิ่ มบางเอ่
้ ้ า
ยขึนว่
“ตัดสินความอยุตธิ รรมในนามสวรรค ์นับเป็ นเรืองดี ่ แต่ไฉนถึง
รีบปฏิเสธว่าขา้ ไม่ เกี่ยวขอ้ ง? ทํ าเรืองดี
่ ๆเช่นนี ้ไม่คิด จะแบ่งข า้ เลย
ใช่ไหม?”
่ ่งอวี๋อ้า ปากคล า้ ยจะเอ่ ย ตอบ ทว่ า กลับ พู ด ไม่ ออกใน
่ ด
ก่อนหน้าเป็ นเขาที่ปากพล่อย กล่าววาจาจนทําให้สหายของ
ตนปราศจากความเชือใจ่
คําพู ด ในตอนนั้ นของเย่ห ยวนทํ าให้เขาหลงเข า้ สู่ ทางตัน ซึง่

หนทางสุ ด ท้า ยที่เขาจะหลุ ด ออกมาได้ก็ คือการพิสู จ น์ต นเอง คิด
แผนการลักพาตัวมาอย่างแนบเนี ยน แต่กลับมิได้วางแผนว่า หลัง
้ กอย่าง จะจัดการปัญหาทีตามมาอย่
เสร็จสินทุ ่ างไรต่อดี
อันที่จริง ตอนที่เซียะจิ
่ ่งอวี๋ยืนอยู่ ก ลางเวที เขาเองก็ต ระหนั ก
ทราบถึง ปั ญ หาใหญ่ ท่ีตามมา แต่ ไม่ ว่ า ร ้ายแรงอย่ า งไร เขาก็ ไม่
้
ต้องการนํ าปัญหาเหล่านี ไปพั วพันกับเย่หยวนแน่ นอน
้
ปัญหาทังหมดที ่เกิดขึนล
้ ว้ นแลว้ เป็ นเขาที่ก่อขึนตามลํ
้ าพัง เย่
่ นใดด้วยเลย
หยวนหาได้รู ้เรืองอั
่ ่ชวนตะลึงงัน
ทว่าเขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อน เย่หยวนจะทําเรืองที
่ ดขึน้
ทีสุ
ไม่ เพี ยงมองว่ าสิ่งที่เซียจิ
่ งอวี
่ ๋ก่ อขึนเป็
้ นเรืองดี
่ แต่ เย่ ห ยวนยัง
ออกปากยอมรับไปตามตรง เบืองหลั ้ งของเหตุการณ์ความวุ่นวาย
้
ทังหมดนี ้ ดจากเขา!
เกิ
บนใบหน้าอวบท้วมของเซียะจิ ่ งอวี
่ ๋ ธารนํ ้ าตาสายหนึ่ งไหลริน
้
ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เฉพาะเวลานี เขารู ้ นสุดพรรณนา
้สึกตืนตั
เขาตระหนัก ทราบดีว่านี่ หมายถึงอะไร เย่หยวนกํ าลังตามเช็ด
่
ปัญหาทีเขาก่ ้ อ้ ยู่!
อขึนไว
เวน ่
้ เสียแต่ เรืองราวในขณะนี ้
ขยายกลายมาเป็ นความจลาจล
้
ครังใหญ่ หลวงของเมื อ งไปแล ว้ ลํ า พั ง แค่ เย่ ห ยวนคนเดี ย วจะ
สามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างไร?
้ ว คิดตัดสินโทษส่ งเดช! หรือเห็ นว่าตัวเองคือความเที่ยง
“ตังตั
ธรรมในนามของสวรรค ์หรืออย่างไร?! เหอะ! เจา้ เด็กน้อยแสนหยิ่ง
ยโส หากคํ า กล่ า วร า้ ยที่ ว่ า มาทั้ งหมดคื อ ความจริง ก็ จ งแสดง
หลักฐานออกมาให้ประจักษ์!”
่
เซียะเฉาหยุ นคํารามเสียงทุม้ เย็นสะท้านขวัญผูค้ น
้ า้ งและกล่าวขึนอย่
แต่จู่ๆเย่หยวนพลันฉี กยิมกว ้ างไม่แยแสว่า
“หลักฐาน? โอ้แน่ นอน! เช่นนั้นขา้ จะ...แสดงให้เจ ้าเห็น!”
“พร ๊วดดด!!”
ดัชนี หนึ่ งนิ วของเย่
้ หยวนพุ่งทะลุกลางหน้าผากของฉิ นเป่ ยอวี่
่
โดยตรงหาลังเลไม่ บริเวณกึงกลางหน้ ้ อจุดศูนย ์
าผากระหว่างคิวคื
รวมเสน้ ประสาทที่สําคัญของมนุ ษย ์ ยามนี ถู้ กดัชนี เย่หยวนอัดพลัง
ปราณเทวะทะลวงเป็ นรูโหว่ ฉิ นเป่ ยอวีสิ่ นชี
้ พในทันที!
ทันใดนั้นเอง ทั่วจัตุรสั หวูเมิงพลั

่ นเงียบสงัดในบัดดล!
่
เซียะเฉาหยุ ้ ก เบิก ตาโตเท่ าไข่
นลู ก ตาแทบถลนออกมาทังลู
่
ห่านจับจ ้องภาพฉากสุดตืนตะลึงตรงหน้า คลา้ ยยังไม่ได้สติดี
“จะ เจ ้า...เจ ้า...เจ ้ากลา้ ลงมือจริงๆ!!
ตอนที่ 1383 ไม่ขอเป็ นมนุ ษย ์อีกต่อไป
่
หาใช่คนเดียวทีคาดไม่ ถงึ !
นอกจากเย่ห ยวนแลว้ ทุกคนต่างคาดไม่ ถึง! เย่หยวนฆ่ านาง
้
ทังแบบนี ้ งๆ!
จริ
ทั่วทุกมุม ณ ลานจัตุรสั หวูเมิ่ง เงียบสงัดดุจป่ าช ้าเย็ นยะเยือก
ใครหายใจดังแค่เล็กน้อยกลับได้ยน ิ ในทันที
แม้กระทั่งเจ ้าท้วมเซียะจิ
่ งอวี
่ ยั
๋ งตืนตะลึ
่ งสุดขีด
ร่วมระยะเวลาแรมปี ที่เขาตามสืบ ค้นวีรกรรมช วต่ ่ ั างๆนาๆของ
ฉิ นเป่ ยอวี่ จนได้ตระหนักว่านางปี ศาจตัวนี สมควรตายเพี
้ ยงใด แต่
่
ทีแสดงออกไปเช่ นนั้นลว้ นแต่เป็ นมุมเชิงทัศนคติเท่านั้น
่ งอวี
แม้เซียะจิ ่ ๋ตระหนั ก ดีว่า จิต ใจของฉิ นเป่ ยอวี่หยาบช ้าและ
เลือดเย็ นสุ ด พรรณนา ทว่ าเขาก็ไม่ เคยคิด ตัด สินโทษประหารกับ
มือตัวเอง เขาแค่ตอ้ งการสั่งสอนนางเป็ นบทเรียน
้ เย่หยวนในปัจจุบน
ด้วยเหตุนีเอง ั ทําตัวเสมอฟ้ าไปเสียแลว้ !
“ไฉนข า้ จะไม่ ก ลา้ ? ในเมื่อความผิด ที่นางก่ อขึนมากมายจน
้
้ ยงั ไม่สาสม?”
ฆ่าให้ตายร ้อยครังก็
้
เย่หยวนเค้นเสียงเย็ นชาเอ่ยขึนคล า้ ยไม่แยแสอันใด เสมือนว่า
เขามิได้ทําอะไรผิดไป
“จะ-จะ-เจ า้ ! หลัก ฐาน...หลัก ฐานอยู่ ไหน!? เจ า้ มี ห ลัก ฐาน
หรือไม่?!”
่
เซียะเฉาหยุ นคํ า รามลั่นไถ่ ห าหลัก ฐานทันทีด ว้ ยความเดื อด
ดาล
่ นใด?” เย่หยวนแบมือ
“ก็ฆ่าไปแลว้ ยังต้องการหลักฐานเพืออั
้
ทังสองข า้ งพลางยักไหล่ตอบอย่างช่วยไม่ได้
่ ามัน!”
“ดีแลว้ ทีฆ่
้ แลว้ !”
“ถูกต้อง ฆ่าทิงดี
่ ั วนี สมควรตายแล
“นางปี ศาจชวตั ้ ว้ !”
…
ขณะเย่ ห ยวนลงมือประหารเด็ด ขาด เหล่า ฝูง ชนดู ชะงัก เงีย บ
่ั
ชวขณะเท่ านั้น ยามนี ได้
้ สติฟื้นตัว ต่างโห่ร ้องส่งเสียงสนับสนุ นสิง่
่
ทีเขาเพิ ่ าลงไปอย่างอึกทึก
งทํ
่
ทุก คนต่ างมีค วามเห็ นเป็ นเอกฉั นท !์ ฉิ นเป่ ยอวีนางนี ้สมควร
ตายแลว้ !
เย่หยวนเพ่งสายตาจับจอ้ งไปที่เซียเฉาหยุ
่ น เอ่ยปากเสียงเย็ น
สะท้านว่า “เจา้ ก็เห็ นแลว้ นี่ คือประสงค ์ของทุกคน! นางปี ศาจตัวนี ้
สร ้างความวุ่นวายให้ฟ้าดินมามากพอแลว้ !”
“ฆ-ฆ่ า มัน ก็ ดี แล ว้ ! การตายของนางปี ศาจตัว นี ้นั บ ว่ า ไม่ น่ า
เสียดายแต่อย่างใด!”
เซี่ยะจิ่ งอวี๋ รุ ก หน้ า ออกมาและป่ าวประกาศเสี ย งดั ง ฟั ง ช ด ั
จากนั้ นเขาก็ ก ล่ า วต่ อว่ า “พวกตระกู ล ฉิ น จงฟั ง ! เรืองทั ่ ้งหมดที่
้
เกิ ด ขึ นเป็ นฝี มื อ ของข า้ คนเดี ย ว! ดัง นั้ นไม่ ว่ า จจะเกิ ด อะไรขึ น ้
่
อย่าได้ลงั เลทีจะลงดาบกั บขา้ ผูน้ ี !้ ขา้ ขอรับทุกอย่างไวเ้ อง!”
ทว่าเสียงของเจา้ ท้วมยังไม่ทน ่
ั จืดจาง พลันมีรศั มีกลินอายสุ ด
น่ าสะพรึงหอบใหญ่ ก ดดันลงมา คลา้ ยทั่วทังน่ ้ า นฟ้ ากําลังเข า้ บด
ขยีทุ้ กคนในลานจัตุรสั หวูเมิง!
่
ร่างหนึ่ งกระโจนขึนเวที
้ พร ้อมยกฝ่ ามือตบอัดเขา้ ใส่เขาและเย่
หยวนทันควัน ประหนึ่ งว่าฝ่ ามือนี สามารถโค่
้ นบรรพตพลิกสมุทร
่ี
ได้ตามใจนึ ก ช่างเป็ นการโจมตีททรงพลั ่ !้
งอะไรเยียงนี
่ คคลนั้นก็มใี ช่ใครอืนนอกจากฉิ
ซึงบุ ่ นหนานเทียน!
ั ซบเย่ ห ยวน! วันนี ้หากข า้ ,ฉิ นหนานเทีย นสะบัด ศีรษะ
“ไอ้บ ด
เจ ้าไม่ได้ ขอสาบานต่อสวรรค ์จักไม่ขอเป็ นมนุ ษย ์แลว้ !”
ฝ่ ามื อ ของเซีย นอาณาจัก รบรรพชนพระเจ า้ ถาโถมอัด ใส่
คล า้ ยคลื่นพลังปราณเทวะยัก ษ์ เย่ ห ยวนกับ เซียะจิ
่ ่งอวี๋เป็ นเพีย ง
เซีย นอาณาจัก รปฐมพระเจ า้ แล ว้ จะสามารถต้า นรับ ได้อ ย่ า งไร
ไหว?
เวน้ เสียแต่ เย่หยวนหาได้เจตนาคิดหนี หรือต่อกรใดๆ ทรงตัว
ยืนตระหง่าน สองมือไขวห ้ ลังดั่งองอาจ เขาเอ่ยวาจาอย่างเฉยเมย
ว่า “เช่นนั้น ในวันนี เจ
้ ้าก็...ไม่ใช่มนุ ษย ์อีกต่อไป”
ทันใดนั้ น ฝ่ ามือปริศ นาสุ ด น่ าสะพรึงอีก สายไม่ ท ราบมาจาก
แห่งหนใด เข า้ ปราดปะทะพุ่ งชนกับฝ่ ามือของฉิ นหนานเทียนเต็ ม
สูบ!
บูมมมม!
่
คลืนอากาศบิ ้
ดเบียวเสี ยรูปหนักหลังเกิดการปะทะระหว่างสอง
ฝ่ ามือจากสองเซีย นอาณาจัก รบรรพชนพระเจ า้ ฝู ง ชนโดยรอบ
ใครมีระดับพลังค่อนขา้ งตํ่ามิอาจทานทนแรงระเบิดที่ก่อเกิดได้ไหว
ร่างของพวกเขาถูกแรงถีบซัดกระเด็นคลอ้ ยหลังออกไปไร ้ทิศทาง
สีห น้า การแสดงออกของฉิ นหนานเทีย นแปรเปลี่ยนดู จ ริง จัง
้ ยงเย็ นชืดว่า “ซือฝาง นี่ หมายความว่าอย่างไร? อย่า
เขาเอ่ยขึนเสี
ลืมไปเสีย สถานที่แห่ งนี คื
้ อที่ใด? เรืองนี
่ ้ นธุระของเมืองหลวงหวู
เป็
เมิง่ หาใช่เรืองที
่ หอมหาสมบั
่ ตค ิ วรยุ่งย่าม!”
คนๆ นั้นทีมาช่
่ วยคือซือฝาง!
ซือฝางหันควับมองเย่ห ยวนโดยไว กระทั่งเขาเองก็ทํ าอะไรไม่
ถูกเช่นกัน
เขาไม่คด ้
ิ เลยว่า เด็กหนุ่ มคนนี จะเด็ ดขาดไร ้นํ ้า ตัดสินประหาร
ฉับพลันขนาดนี !้
ทว่ า อย่ า งไร ภายใต้ส ถานการณ์ ใ นปั จ จุ บ ัน เขาเองก็ ไ ม่
สามารถนั่งอยู่เฉยได้ ทําได้เพียงก ้าวขึนหน้
้ าออกไปมาช่วย
“ประมุ ข ตระกู ล ฉิ นคิ ด มากเกิ น ไป หอมหาสมบั ติ เองก็ อ ยู่
ภายใต้ก ารปกครองของท่ า นเจา้ เมืองหลวงเช่นกัน ดัง นั้ นอาณา
เขตนี คล้ า้ ยเป็ นของหอมหาสมบัตส ิ ่วนหนึ่ ง ประเด็นนี ซื
้ อฝางไม่ลืม
เลื อ น มิ ไ ด้ใ ช เ้ ป็ นข อ ้
้ อ้า งได้” ซือ ฝางกล่ า วขึ นพร อ้ มท่ า ที แ ละ
นํ ้าเสียงสุดหยิงผยอง
่ ปราศจากท่าทีเชือฟั่ งไม่
สีหน้าการแสดงออกของฉิ นหนานเทียนพลันผันเปลียน ่ ยามนี ้

้
เคร่งขรึมขึนหลายส่ วนกล่า วว่า “ในเมื่อเป็ นเช่นนี ้ หอมหาสมบัติ
ของเจ า้ คิด จะปกป้ องเด็ กคนนี ้และทํ าสงครามกับ ตระกู ล ฉิ นอย่ า ง
เป็ นทางการ?”
้
ซือฝางยิมและกล่ า วว่า “ประมุ ข ตระกู ล ฉิ น ช่างไร ้เหตุ ผลเสี ย
จริง พู ด คํ า ใช ้วาจาค่ อนข า้ งรุ นแรงระงับ โทสะไม่ อ ยู่ เสีย เย่ ห ยวน
เป็ นอาคันตุกะนักหลอมโอสถของทางหอมหาสมบัติ และเขายังเป็ น
ศิษย ์ของสถานศึกษาหวูเมิ่ง ประมุขตระกูลฉิ นคิดฆ่าคนกลางท้อง
ถนนดั่งใจอิสระ คลา้ ยไม่ลําเส ้ น้ เกินไปหน่ อยกระมัง?”
่ ฟังคํากล่าวของซือฝาง สีหน้าการแสดงออกของทุกคน
เมือได้
่
พลันเปลียนไปในทันที
้
แม้แต่ฉินหนานเทียน ยามนี แอบตื ่
นตระหนกไม่ นอ
้ ยภายในใจ
้
สภาพอารมณ์สุดโกรธเกรียวคล า้ ยเบาลงเล็กน้อย
“อะไรกัน? เด็ ก หนุ่ ม คนนี ้เป็ นอาคัน ตุ ก ะนั ก หลอมโอสถของ
หอมหาสมบัติ? นักหลอมโอสถระดับนี มี ้ มากมายดั่งเสน ้ ขนวัว ไฉน
ถึงให้ความสําคัญกับเด็กนั่นขนาดนี ?” ้
“ไม่ น่ าแปลกใจเลย ไม่ น่ าแปลกใจ ไยเด็ ก หนุ่ มคนนี ้ ถึ ง ได้

มั่นใจนัก ปรากฏว่าเขามีทุนรอนไวป้ ้ องกันตัวเองจริงๆ!”
…
ทุก คนต่า งทราบดีว่า หอมหาสมบัติมิได้ข าดแคลนนัก หลอม
โอสถเลย!
พวกเขามีเหล่านักหลอมโอสถภายในทีคอยทํ่ ่
าหน้าทีมากมาย
กับแค่จอมเทพโอสถหนึ่ งดาว กลับไม่ น่าจะให้ความสํ าคัญขนาด
นั้นได้ ตามที่บางคนเอ่ ยกล่าวออกไป ภายในหอมหาสมบัติสาขา
เมืองหลวงหวูเมิ่ง จอมเทพโอสถหนึ่ งดาวมีจํานวนมากมายประดุจ
่
เสน้ ขนวัว ซึงจอมเทพโอสถสองดาวเองก็ มไี ม่นอ้ ยเช่นกัน
่
หากเย่ หยวนมิได้มีฝีมือโดดเด่นกว่าคนอืนๆในหอมหาสมบั
ติ
พวกเขาไม่มท ่
ี างทีจะเก็ บเย่หยวนไวแ้ น่ นอน
ั ซบนี่ ฆ่าบุตรสาวขา้ ทังๆที
“ซือฝาง! เจ ้าเองก็เห็นเช่นกัน! ไอ้บด ้ ่
ี ลักฐานอันใด! ตระกูลฉิ นของขา้ ง่ายต่อการรังแกถึงปานนั้น?
ไม่มห
้ นต้องตาย!” ฉิ นหนานเทียนเอ่ยคํารามเสียงเย็นชืด
วันนี มั
ขณะที่สุ่มเสียงของฉิ นหนานเทียนจางหายไป พลันปรากฏอีก
้
สองร่างกระโจนพุ่งขึนมารวมกลุ ่มกับซือฝาง ยามนี ฝ่้ ายเย่หยวนมี
้
ผูแ้ กร่งกลา้ ทังหมดสามคน! ้
ทังสามคนตรงหน้ ้ ว้ นแลว้ แต่เป็ น
านี ล
เซียนอาณาจจักรบรรพชนพระเจ ้าทังสิ ้ น!
้
ไม่ว่าซือฝางจักทรงพลังเพียงใด แต่ก็ไม่มท
ี างสัประยุทธ ์ต่อกร
้
กับทังสามพร ้อมกันได้ในเวลาเดียวกัน
“พรุง่ นี ้ หลัก ฐานทังหมดครบเบ็
้ ดเสร็จบนโต๊ะของผู พ
้ ิพ ากษา
จ่าว!”
ทันใดนั้นเองสุ่มเสียงทรงสง่าราศีพลันเปล่งดังกังวานลั่น
ร่างหนึ่ งทะยานฟ้ าร่อนลงมาจากนภาสูง เสียวอึ
้ ดใจที่เห็ นการ
มาถึง ทั่วทังจั
้ ตุรสั หวูเมิงเกิ
่ ดความโกลาหลขึนทั
้ นใด!
“เหาะเหิ นนภาได้! หรือ..หรือเป็ นไปได้ไหมที่...ท่ า นเจ า้ เมือ ง

่
เคลือนไหวเป็ นการส่วนตัว?!”
“พล่ า มไร ้สาระ! บุ ค คลที่สามารถเหาะเหินบนห้ว งนภาได้ใ น
เมืองหลวงหวูเมิง่ มิได้มเี พียงท่านเจ ้าเมืองคนเดียวเท่านั้น!”
“นั้ นคื อ ...ท่ า นประมุ ข หอมหาสมบัติ ห่ า นเที ย น! ยอดเซีย น
อาณาจักรราชนั พระเจ ้าครึงขั ่ น!”
้
…
ห่านเทียนกดสายตากม้ มองฉิ นหนานเทียนและกล่าวว่า “ท่าน
้
ประมุ ข หนานเทีย น โกรธเกรียวจนเสี ยสติเพราะบุ ต รสาวสุ ด ที่รัก
่
ตาย นั บ เป็ นเรืองเข า้ ใจได้ แต่ บุ ต รสาวของท่ า นเองก็ ก่ อกรรมไว ้
มากมาย ฟ้ าดินวิปลาสเพราะพฤติกรรมของนาง ทุกคนในทีนี ่ ่ ลว้ น
เป็ นพยาน เพียงแต่ไม่กลา้ กล่าวออกมาเท่านั้น เรืองนี ่ ข
้ อ้ งเกียวกั
่ บ
หอมหาสมบัติ ข องข า้ โดยตรง ห่ า นผู น ้ ี ้จึง ไม่ ส ามารถนิ่ งเฉยได้
หลัก ฐานทั้งหมดส่ ง มอบให้ผู พ ้ ิ พ ากษาจ่ า วตัด สิน สงสัย ว่ า ท่ า น
ประมุขหนานเทียนคิดเห็นอย่างไร?”
การป รากฏ ตั ว ขึ ้นข องห่ านเที ย น ทํ า ให้ฉิ น หน านเที ย น
ประหลาดใจยิง่
ห่ า นเที ย นคนนี ้ เป็ นการดํ า รงอยู่ ร ะดั บ ช ั้นใด? นั้ นมี ศ ั ก ดิ ์
เทียบเท่ากับท่านพ่อของเขา ผูอ้ าวุโสสูงสุดแห่งตระกูลฉิ น!
มาตรได้ว่า เสาะหาทั่วเมืองหลวงหวูเมิ่ง นอกจากท่านเจ ้าเมือง
แล ว้ ก็ ย งั มีห่ า นเทีย นที่เป็ นยอดเซีย นระดับ ช นเดี
ั้ ยวกัน! เขาออก
หน้า กล่ าวถึง ขนาดนี ้ นํ ้ าหนั ก คํ าพู ด กลับ แตกต่ า งไปจากซือฝาง
้ ง
โดยสินเชิ
ฉิ น หนานเที ย นไม่ เคยคิ ด เคยฝั น เลยว่ า เด็ ก น้ อ ยตัว เล็ ก ๆ
อย่างเย่หยวนจะสามารถเรียกระดมบุคคลระดับนี ได้ ้ ดว้ ยตัวเอง!
ตระกูลฉิ นเองก็มไิ ด้น่ิ งเฉยเช่นกันในช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาส่ง

คนไปตรวจสอบเสาะหาขอ้ มูลของเย่หยวนจากภาพนอก และได้รู ้
ว่ า เย่ ห ยวนแทบไม่ มี ผ ลงานอะไรโดดเด่ น เลย จะมี ก็ แต่ โ อสถบ่ ม
เพาะปราณ สิงนี ่ อาจเป็
้ ่
นของพึงพาที ่ งใหญ่
ยิ่ ี่ ดแลว้ ของเขา
ทสุ
แต่น่ี เป็ นเพีย งโอสถศักดิสิ์ ท ธิระดั
์ บ หนึ่ งช นกลางเท่
ั้ านั้ น สิงนี
่ ้
ลํ่าค่ าพอที่จะเรียกห่านเทียนบุคคลระดับนี กล่ ้ าวออกมารับ หน้าได้
เชียว?
ห่านเทียนพร ้อมใจเป็ นปฏิปักษ์กบ ่ กคนนี โดย
ั ตระกูลฉิ นเพือเด็ ้
ปราศจากเหตุผลเช่นนี ้ ไม่ว่าอย่างไรนี่ ไม่ผส่งลดีต่อเขาแน่ นอน!
คดี ภ ายในเมื อ งย่ อ มจํ า ต้อ งใช ก้ ฎหมายภายในเมื อ งตัด สิ น
้ ิพ ากษาจ่า วที่ห่า นเทียนกล่า วถึง มีนามจริงว่า ,จ่าวอี ้ เป็ น
ส่วนผู พ
้ ิพ ากษาของเมืองหลวง ยามใดเกิดคดีอาชญากรรมที่
หัว หน้า ผูพ
ยากจะคลี่คลาย คดีเหล่ านั้ นลว้ นถู กส่ งไปยัง ผูพ้ ิพ ากษาจ่ าวอีผู้ น้ ี้
จัด การ ยิ่งเกียวข
่ อ้ งกับยอดเซียนเฉกเช่นห่านเทียน จ่าวอีย่้ อมไม่
ปล่อยปละละเลย
่
เรืองนี ้ มี ค วามเป็ นมาค่ อ นข า้ งซับ ซ อ้ นละเอี ย ดอ่ อ น คนที่
่ บมือด้วยทีสุ
เหมาะสมทีจะรั ่ ดคงหนี ไม่พน้ จ่าวอีผู้ น้ ี ้
“เนื่ องด้วยท่านประมุขหอห่านเทียนดําเนิ นการเป็ นการส่วนตัว

เช่นนี ้ หนานเทียนคนนี ย่ ้ อมไม่กลา้ เอ่ยกล่าวอันใดโดยธรรมดา ขา้
อยากจะเห็ นเสียจริงว่า ยังมีข อ้ พิสูจน์อะไรใช ้เป็ นหลัก ฐานได้บา้ ง
หากหลักฐานที่มีไม่ เพียงพอ หนานเทียนต้องขอประหารชีวิต เด็ ก
หนุ่ มคนนี ด้้ วยตัวเอง!”
ห่ า นเที ย นกล่ าวตอบอย่ า งเยือกเย็ นว่ า “หากเย่ ห ยวนฆ่ า คน

์ ง ห่านผูน้ ี ก็
บริสุทธิจริ ้ ไม่สามารถปกป้ องเขาได้เช่นกัน!”
ตอนที่ 1384 บุญคุณ
ภายในห้อ งศึ ก ษาตํ า ราข องหอมหาสมบั ติ บรรยากาศดู

ค่อนขา้ งกดดัน
้ านเทียนใช ้เวลาไปกับการชงชาอมตะอย่างพิถพ
ยามนี ห่ ี ถ
ิ น
ั
กระบวนการเหล่ า นี ้ ใช เ้ วลานานมาก แต่ เขาก็ มิ ได้ป ริป าก
กล่าวตลอดทาง
เย่ ห ยวนเองก็ มิได้ดู ร บ
ี ร ้อนเช่นกัน พลางเฝ้ ามองห่ า นเที ย น
ท่าทีสงบเสงียมไม่ต่าง
่ ดห่านเทียนก็รน
ในทีสุ ิ ชาอมตะส่งให้เย่หยวนหนึ่ งถ้วยตรงหน้า
“เจ า้ หนู เจ า้ นี่ มัน ฉลาดหลัก แหลมโดยแท้ จงใจให้ห อมหา
สมบัติ ก บ ้
ั ตระกู ล ฉิ น หัน มาเผชิญ หน้า กัน ” ห่ า นเที ย นกล่ า วขึ น
พร ้อมรอยยิม้
้ ก น้อ ยพร ้อมรับ ถ้ว ยชามา ก่ อนคลี่ยิมบาง
เย่ ห ยวนลุ ก ขึ นเล็ ้
ตอบและกล่าวว่า “ท่านประมุขหอลงมือเคลือนไหวด้ ่ วยตัวเองเช่นนี ้
แสดงว่าความดีความชอบของเย่คนนี คงคุ ้ ่ ายออก!”
ม้ ค่าทีจะจ่
่ ฟังเช่นนั้นและกล่าวว่า “สําหรับ
ห่านเทียนหัวร่อแผ่วบางเมือได้
ั้
คนระดับชนอาณาจั กรปฐมพระเจา้ ที่กลา้ พูดแบบนี กั
้ บประมุขหอผู ้
นี ้ เกรงว่ามีเจ ้า...เป็ นคนแรก!”
้
เย่ หยวนยิมและกล่ ่ ่ก า้ วแรก
าวว่ า “ยอดเซียนทุก คนย่อมเริมที
้ จําเป็ นต้องดูถูกตัวเองเช่นกัน”
เสมอ เย่หยวนคนนี ไม่
้
ห่า นเทีย นพยัก หน้า เอ่ ย ปากตอบอย่ า งยิมแย้
มว่า “พู ด ได้ดี!
แต่ คนที่มีคุณสมบัติเอ่ยวาจาเหล่านั้นและขา้ ยอมรับกลับ มีไม่ มาก
ทว่าเจ ้าก็เป็ นหนึ่ งในนั้น!”
่ าหรับคําชม
เย่หยวนเอ่ยตอบพลางหัวร่อว่า “ขอบพระคุณยิงสํ
ของท่านประมุขหอ!”
่
ช่างเป็ นเรืองน่ าขันโดยแท้ เซียวเฟิ ้ งเดินทางไปที่เมืองกุยฉาง
อัน แสนห่ า งไกล ทั้งหมดก็ เพื่ อสนทนาแลกเปลี่ยนความรู ้กับ เย่
หยวน คลา้ ยว่าเป็ นคนทีนั ่ กเรียนเสียเองมากกว่าอีก
เซีย นอาณาจักรปฐมพระเจ า้ ช นกลางตั ้ั วน้อยคนหนึ่ ง กลับ มี

เวท มน ต ร ส์ ร า้ งป าฏิ ห าริย ไ์ ด้ถึ ง เพี ย งนี ้ ห าก เข า คน นี ้ ไร ซ
้ ่ึ ง
คุณสมบัติ แลว้ ใครกันทียั ่ งมีคุณสมบัตเิ อ่ยวาจาเหล่านี ได้ ้ อก
ี ?
น่ าเสียดายนัก ที่เต๋าของห่านเทียนแตกต่างจากของเซียวเฟิ ้ ง
้ ง การไปสนทนาแลกเปลี่ยนความรู ้กับเย่ ห ยวนกลับ ไม่
โดยสินเชิ
เป็ นประโยชน์อน ั ใดเช่นกัน มิฉะนั้นเขาจะปล่อยโอกาสดีๆเช่นนี ไป
้
่
สิงหนึ่ งที่ควรทราบ เมืองหลวงหวูเมิ่งไม่มียอดเซียนอาณาจักร
ราชน ั พระเจ ้าถือกําเนิ ดมานานถึงหนึ่ งแสนปี แลว้ !และเย่หยวนคนนี ้
ก็ดบ ่
ิ เถือนเสี ยเหลือเกิน!
เวน้ เพียงว่าประเด็นนี ้ ไม่มีทางทีห่
่ านเทียนจะแพร่งพรายให้คน
นอกรู ้เด็ดขาด
ต่อให้เซียวเฟิ ้ งทะลวงขึนสู
้ ่อาณาจักรราช นั ย ์พระเจา้ ได้สําเร็จ
่
จริงๆ แต่ค งไม่ มีใครเชือแน่ นอนว่า ความสําเร็จนี ้ของเขาจะมีส่ว น
่
เกียวพั นกับเย่หยวนเช่นกัน
่
แน่ นอนไม่มใี ครเชือนอกจากห่ านเทียน!
หากมิใช่เพราะเซียวเฟิ ้ งพูดออกมาเองจากปาก เขาเองก็ไม่มี
่ นกัน
ทางเชือเช่
มันเป็ นความจริงที่ผลกําไรจากโอสถบ่มเพาะปราณค่อนข า้ ง
ทํา เงินสู งมาก แต่ สุ ดท้ายมันก็ เป็ นเพีย งโอสถศัก ดิสิ์ ท ธิระดั
์ บ หนึ่ ง
ั้
ชนกลาง ่ เซี
หากมิใช่เพราะเรืองที ่ ยวเฟิ ้ งเล่ากล่าวให้ฟัง มีหรือทีคน
่
่
อย่างห่านเทียนจะเคลือนไหวออกหน้ าขนาดนี ?้
“อย่างไรก็ตามแต่...วันนี เจ ้ ้ากลับอวดดีเกินไปจริงๆ! ฉิ นหนาน
เทียนเพ่ง เล็ งเจ า้ ยิ่งกว่า ใครๆแล ว้ ในตอนนี ้ ไม่ว่า จะทํา เช่นก็มิอาจ
สลัดตระกูลฉิ นหลุดได้แลว้ !” ห่านเทียนกล่าว
้
“หุหุ ตระกู ลฉิ นคิดลงดาบกับข า้ ตังนานแล ว้ แม้วน ้ า้ จะไม่
ั นี ข
่
เคลือนไหว วันหน้ามีหรือจะปล่อยขา้ ลอยนวล?”
จากนั้นเย่หยวนก็เอ่ยปากเล่ากล่าวถึงท่าทีของฉิ นเทียนทีมี
่ ต่อ
ตนในสถานศึกษาหวูเมิง่ ซึงห่่ านเทียนทีได้
่ ฟังดังนั้นพลันแอบตะลึง
มินอ้ ย
หากเป็ นคนอื่นถู ก ตระกู ล ฉิ น เพ่ ง เล็ ง เป็ นตัว อัน ตรายเช่ น นี ้
พวกเขาคนคิดหาวิธป ี ระนี ป ระนอมกับพวกเขาไปแล ว้ ในทางตรง
ข า้ ม เย่ ห ยวนกลับ มีแนวคิด ที่แตกต่ างโดยสินเชิ ้ ง ‘หากเจ า้ เหียม
้
้ ่งกว่าเจา้ !’ เช่นนั้นแล ว้ เขาจึงลงมือสังหารฉิ นเป่ ยอวี๋
ขา้ จะเหียมยิ
ทันทีโดยหาลังเลไม่
“แต่หอมหาสมบัตข ิ องขา้ เป็ นกลุ่มอิทธิพลภายนอกทีเข ่ า้ มาตัง้
่
ถินฐานในเมื องหลวงแห่ งนี ้ แลว้ ไฉนเจ า้ มั่นใจนั กว่ าขา้ จะมีข อ้ มู ล
ของตระกู ล ฉิ นเพี ย งพอ?” ห่ า นเทีย นเอ่ ย ถามพร ้อมสีห น้า ท่ า ที ดู
สนใจ
้
เย่ ห ยวนยิมและกล่ า วตอบว่ า “เพราะหอมหาสมบัติ เป็ นกลุ่ ม
อิท ธิพ ลภายนอก ดัง นั้นแล ว้ ทุก คนในนี ล ้ ว้ นเข า้ ใจดีว่ าจัก ต้องทํ า
ตัว อย่ า งไรจึงจะอยู่ ร อดปลอดภัย ในถิ่นแดนอื่น เรืองอื ่ ้
อฉาวของ
ตระกู ล ฉิ น ก็ มี ม าไม่ ข าดสาย สาวน้ อ ยผู ซ ึ่ นถึ ง บุ ต รสาวของ
้ งเป็
่
ประมุ ข ตระกู ล ฉิ นทํ าเรืองช ่ั
วสารพั ด ในเมืองแบบนี ้ ท่ า นจะไม่ เก็ บ
หลัก ฐานเหล่ านั้ นของนางเพื่ อใช ้เป็ นไพ่ ต ายในยามจนตรอกได้
่ ฟังดังนั้นรู ้สึกประหลาดใจยิง่ เดิมทีเขาแค่คิดว่า
ห่านเทียนทีได้
เย่ ห ยวนคงลงมือสัง หารนางไปเพราะอารมณ์ช ่ววู ั บ แต่ ใ ครจะไป
ทราบ ปรากฏว่าทุกอย่างอยู่ในแผนการทีเย่ ่ หยวนวางไวห้ มดแลว้ !
เจ า้ ท้ว มนั้ นดู ฉ ลาดก็ จริงและมิได้มองสถานการณ์ไปไกลถึ ง

ขนาดนั้ น เมื่อเที ย บกับ เจ า้ คมคายมากเล่ ห เ์ หลี่ยมอย่ า งเย่ ห ยวน
้
ช่องว่างระหว่างทังสองนั บว่าไกลโข!
เย่หยวนคลา้ ยดูบา้ ระหํ่าทําตามอารมณ์ ทว่าในความเป็ นจริง
ทุกอย่างลว้ นอยู่ในการคํานวณของเขาหมดแลว้
โดยเฉพาะอย่า งยิ่งกับ กรณี ที่อยู่ภายใต้ส ถานการณ์จลาจล
พลัน ก่ อเกิด กะทัน หัน เช่น นี ้ สํ า หรับ เย่ ห ยวนที่ ยัง สามารถรัก ษา
่
ความสงบเยือกเย็นไวไ้ ด้ นับเป็ นเรืองยากอย่ างแท้จริง
่
ห่ า นเที ย นลองสมมุ ติ เรืองราวเหล่ า นี ้หากเกิ ด ขึ นกั
้ บ ตัว เอง
เช่นกัน แม้เขาจะอยู่ในจุดเดียวกับเย่หยวน ทว่าเขาเองก็อาจทําให้
สถานการณ์ดไี ปกว่าตอนนี เลย ้
“หุหุ เช่นนั้นแลว้ เจ ้าวางแผนจะจ่ายคืนความดีความชอบทีข

่ า้
้
ให้ไปอย่างไรบา้ ง?” ห่านเทียนกล่าวขึนพลางหั วเราะชอบใจ
เย่ห ยวนครุน ่
่ คิดเล็ก น้อยก่อนกล่ าวว่า “รอจนกว่า ขา้ จะเลือน
ระดับ สู งกว่า นี ้! เพราะด้วยความแข็ งแกร่ง ในปั จจุ บ น
ั ยังทํ าให้ข า้
คิดค้นสูตรโอสถชนิ ดใหม่ไม่เสร็จสมบูรณ์ดี หากถึงตอนนั้นเมื่อใด
สูตรโอสถชนิ ดใหม่ลว้ นสมบูรณ์แบบแน่ นอน”
้ นควันและกล่า วว่ า
แววตาไสวของห่ า นเทีย นสว่า งวิบ วับ ขึนทั
“สูตรโอสถชนิ ดใหม่? แบบเดียวกับโอสถบ่มเพาะปราณรึ?”
เย่หยวนพยักหน้าตอบ
“เหอะ เจ า้ หนู ยามนี ้เพี ย งพึ่ งพาศาสตร ์แห่ งโอสถนั บ ว่ า สู ญ
เปล่าเกินไป!” ห่านเทียนกล่าวขึนอย่ ้ างกระวนกระวายใจ
เพี ยงโอสถบ่ มเพาะปราณที่นํ า มาซึงผลกํ ่ าไรอันมหาศาลแก่
หอมหาสมบัติ ก็ทําให้กลุ่มอํานาจอืนจั ่ บจ ้องตาเป็ นมันแลว้ หากยัง
มีโอสถท้าทายสวรรค ์ชนิ ดใหม่ท่ระดั ี บชนสู ั้ งกว่านี เอง
้ เกรงว่าหอม
หาสมบัติ อ าจถู ก ฆ่ า ทั้งเป็ นเย่ ห ยวนยิ มและกล่
้ า วว่ า “แล ว้ ท่ า น
้
ประมุ ขหอรู ้ได้อย่างไรว่า เย่ คนนี ปราศจากความสํ าเร็จบนศาสตร ์
แห่งการต่อสู?้ ”
่ ฟังแบบนั้น
ห่านเทียนอดสําลักมิได้เมือได้
กล่าวตามสัตย ์จริง เขานึ กไม่ออกจริงๆว่า ศาสตร ์แห่งการต่อสู ้
่ หยวนมีอยู่จะยิงใหญ่
ทีเย่ ่ จนช่วยชีวติ ตนเองได้เชียวรึ?
…
ยามนี ้เมื่อพบเย่ ห ยวน เซียะจิ
่ ่งอวี๋กลับ ดู ค่ อ นข า้ งเก อ้ เขิ นทํ า
อะไรไม่ถูก
“เย่หยวน ขา้ ...”
“หุ หุ นางนั้ นข า้ เองก็ เกลียดขีหน้
้ า มานานแลว้ ! วีรกรรมของ
ท่ านในวันนี ้ต่ า งเป็ นที่พึง พอใจยิ่งต่ อชนหมู่ มาก!”เย่ห ยวนระเบิด
เสียงหัวเราะดังลั่น คลายความกังวลใจของเจ ้าท้วมได้หลายส่วน
หลัง จากเหตุ ก ารณ์ ในวัน นี ้ ความระแวงของเย่ ห ยวนที่ มี ต่ อ
่ งอวี
เซียะจิ ่ ๋พลันอันตรธานหายไปโดยสินเชิ ้ งเจา้ ท้วมเองก็ไม่คิดไม่
ฝั น การกระทํ า ของตนจะก่ อให้เกิด ปั ญ หาใหญ่ ข นาดนี ้แก่ ต วั เย่
หยวนเองอย่ า งไรก็ ต าม ไม่ เพี ย งเย่ ห ยวนจะโกรธเกลีย ดเขา แต่
กลับให้การสนับสนุ นอย่างเต็มที่
โดยเฉพาะอย่างยิงกั ่ บกลุ่มอํานาจทีค่
่ อยหนุ นหลังของเย่หยวน
อยู่ แม้แต่เจ ้าท้วมยังคาดไม่ถงึ ว่าจะใหญ่โตถึงปานนี ้
แม้ห อมหาสมบัติจ ะเป็ นกลุ่มอิท ธิพ ลภายนอก แต่ค วามแกร่ง
กล า้ ของห่ า นเที ย นยัง คงไม่ เป็ นสองรองใคร ยามเผชิญ หน้า ไม่ มี
ใครสักคนกลา้ ยั่วยุเขา
้ ี ้ได้พ ลิก วงการหน้า ประวัติศ าสตร ์ของเมื อง
“ฮะ-ฮ่ า ๆๆ ข า้ ผู น
่ างแท้จริง! ขา้ อ๊ะ...”
หลวงหวูเมิงอย่
่ ย ปากคุ ย ใหญ่ โ วอี ก ครา เย่ ห ยวนไม่ คิ ด
เห็ น เจ า้ ท้ว มเริมเอ่
ตํ า หนิ ติเตีย นอัน ใดอีก ต่ อไป ในทางตรงข า้ ม เพราะเรืองนี ่ ้จึง ทํ า
ให้เย่หยวนยอมรับในตัวอีกฝ่ ายด้วยความเต็มใจ
่ ได้
สิงนี ้ ทํา ให้กอ้ นหินขนาดยัก ษ์ท่ีทับ กลางอกของเขา สลาย
หายไปในท้ายทีสุ ่ ด
เพียงว่ายังไม่ทน ั คุยโวถึงไหน บาดแผลที่โดยทําร ้ายก่อนหน้า

้
พลันกํ า เริบ แสบขึนมาเสี ้ นั งของฉิ น เป่ ยอวี่ที่ใช ้โจมตี
ย ก่ อน แส ห
่ งอวี
เซียะจิ ่ ระหว่
๋ างทีขั่ ดขืนกันอยู่น้ัน เป็ นถึงเครืองรางศั
่ กดิสิ์ ทธิ ์ แม้
แสน ้ ี ้จะมิได้หยิบ ใช ้พลังปราณเทวะเข า้ เฆี่ยนบนเนื อหนั ้ งผู ค
้ น แต่
บาดแผลที่มันทิงทวนก็้ ยากยิ่งที่จะใช ้พลังปราณเทวะเพื่อรักษาให้
หาย
นี่ จึงส่งผลให้อาการบาดเจ็บของเซียะจิ
่ งอวี
่ ในขณะนี
๋ ้ ค่อยจะ
ไม่
ึ้
ดีขนจากเดิ มนัก
เย่ หยวนโยนโอสถฟื ้ นฟูให้เม็ ดหนึ่ งพร ้อมกล่าวถามขึนอย่
้ าง
สงสัยว่า “แลว้ ไปทําอีท่าไหนถึงจับตัวนางมาได้? ไฉนบาดแผลถึง
้
เต็มตัวขนาดนี ?”
เจ า้ ท้ว มตบโอสถเข า้ ปากทันที เวลาผ่ านไปครูห ่ นึ่ งบาดแผล
่
ถูกเฆียนก็ ่ ขนตามลํ
เริมดี ึ้ าดับ จากนั้นเขาจึงเอ่ยปากเล่าถึงขันตอน
้
่ เย่หยวนฟัง
การจับตัวฉิ นเป่ ยอวีให้
ปรากฏว่า เจ า้ ท้วมได้สอบถามผูค้ นโดยรอบอย่างละเอียดถึง
สถานที่และเส น้ ทางที่ ฉิ นเป่ ยอวีชอบเดิ
่ นผ่ านไปแวะเวีย น เมื่อได้
ทราบดังนั้น เจ ้าท้วมจึงจงใจแต่งตัวเป็ นขอทาน ไปดักรอนางทําให้
เหมือนกับว่าบังเอิญไปเจอกันพอดี
โดยปกติท่วไป
ั ่ อ้ มรอบไปด้ว ยเหล่ ายอด
รอบกายฉิ นเป่ ยอวีล
ฝี มื อ คอยปกป้ อง ภายใต้ส ถานการณ์ ป กติ ท่ ัวไป เจ า้ ท้ว มไม่ มี
ทางเขา้ ถึงตัวได้แน่ นตามธรรมชาติ
แต่ เมื่ อฉิ น เป่ ยอวี่เห็ น ว่ า เจ า้ ท้ว มขอทานคนนี ้รู ป ร่า งกลมดิ ๊
กคลา้ ยลูก ชิน้ จึงไปกระตุ น ้ ความสนใจนางทันที ก่อนเริมหยิ ่ บแส ้
้
ขึนมาและกระหนํ ่ าเฆียนเขาอย่
่ างสนุ กสนานจนกลิงหลุ ้ นๆไปมาบน
พืน้ ซึงนี
่ ่ ยิ่งทําให้นางสนใจมากขึนไปใหญ่ ้ ฉินเป่ ยอวีบั ่ นเทิงใจอย่า
หาที่ เปรีย บไม่ แต่ แ ลกมากับ ความเจ็ บ ปวดที่เจ า้ ท้ว มจํ า ต้อ งทน
์ รมาน ถู ก เฆี่ ยนโดยเครืองรางศั
ทุ ก ข ท ่ ก ดิ สิ์ ท ธิกระหนํ
์ ่ าไม่ ห ยุ ด
เช่นนั้น หาใช่เรืองสนุ่ กไม่
อย่ า งไรก็ ต าม เพราะเหตุ นี้จึงทํ า ให้เหล่ า ผู ย้ อดฝี มือประมาท
หละหลวม เปิ ดช่องให้เจา้ ท้วมฉกร่างของฉิ นเป่ ยอวีหนี ่ ออกไปใน
้ ดใจเดียว
เสียวอึ
เจา้ ท้วมปิ ดผนึ กทะเลจิตศักดิสิ์ ทธิของฉิ
์ ่
นเป่ ยอวีในทั
นที และ
จับตัวนางไปทีจั ่ ตุรสั หวูเมิงอย่
่ างทีทุ
่ กคนเห็นกัน
้
เย่หยวนหันควับจับจ ้องอีกฝ่ ายโดยไว ความรู ้สึกผิดก่อตัวขึน
ภายในใจของเขา ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พ ลางกล่ าวว่า “เฮ อ้ อ...
ไฉนท่านถึงต้องทําขนาดนี ด้้ วย? ทังหมดเป็
้ นความผิดของขา้ แท้ๆ
่
เสียงลงทุ ้ ายอาจจะตายได้เลย!”
นขนาดนี ...ท่
เจ ้าท้วมหัวรอเล็กน้อยและกล่าวว่า “เย่หยวน เจา้ เป็ นคนฉลาด
หัวไว แต่ข า้ เองก็มิได้โง่เช่นกัน! เจา้ ยื่นมือช่วยเหลือขา้ นั บครังไม่
้
้ ครังแรกที
ถ้วน ตังแต่ ้ ่ ้ายังไม่รู ้จักขา้ ด้วยซํา!
เจ ้ ทว่าจู่ๆเจา้ ก็ระแวงขา้
แสดงว่านี่ ต้องมีทมาที
ี่ ่
ไปบางอย่ าง อย่าคิดว่าขา้ ไม่รู ้!”
เย่หยวนตกตะลึงอย่างลับๆเมื่อได้ยิน และไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ าย
เองก็ มองสิ่งที่ตนคิด ออกเช่นกันทันใดนั้ น เจ า้ ท้ว มหน้าถอดสีใ น
่ วยสีหน้าจริงจังว่า “เย่หยวน แลว้ นี่ จะ
บัดดล และเอ่ยถามเขา้ เรืองด้
ไม่เป็ นไรแน่ ร?ึ ฉิ นหนานเทียนคนนี ้ มันไม่เคยปราณี ใครมาก่อน!”
้
เย่หยวนยิมและกล่ าวว่า…
“อีก ฝ่ ายก็ แค่ พ ยายามหาทางออกให้ต วั เอง หลายสิ่งอย่ า งที่
ตระกู ล ฉิ น เคยทํ า ลงไป พวกมัน ตระหนั ก ช ด ั แจ ง้ ยิ่ งกว่ า เราเสี ย !
เหตุ ก ารณ์ ต่ อ จากนี ้ มั น ทํ า ได้เพี ย งเคี ยวฟั
้ นกระเดื อ กลงท้อ ง
เท่านั้น!”
ตอนที่ 1385 ศึกสามปี !
“สุสานดาบระดับสองหนึ่ งเดือน ขา้ จําต้องรบกวนศิษย ์พีอาวุ

่ โส
จ ้าวแลว้ ”
เย่ ห ยวนตรงเข า้ มาหน้ า ทางเข า้ สุ ส านดาบ และมอบป้ าย
ตราสถาศึกษาให้กบั จ ้าวฉิ ง
่ นึ่ ง สายตานั้ นเปี่ ยมไปด้ว ย
จ า้ วฉิ ง เหม่ อมองเย่ ห ยวนไปครู ห
หลากอารมณ์สลักสักซ ้อน
่ นเป็
“ค่าเขา้ สุสานดาบระดับสอง เพิมขึ ้ นสีสิ
่ บแต้มต่อหนึ่ งครัง”
้
จ ้าวฉิ งกล่าวอธิบาย
่
“อื ม เรืองนั ้ นศิ ษ ย น ์ ี่ อาวุ โ สแล ว้ ” เย่
์ ้ อ งทราบ รบกวนศิ ษ ย พ
หยวนเอ่ยตอบนํ ้าเสียงสุภาพ
จา้ วฉิ งพยัก หน้าและนํ าป้ ายตราสถานศึกษาของเย่หยวนเข า้
ประทับใช ้จ่ายออกไป
พอได้รบั ป้ ายตราสถานศึก ษาคืน เย่ ห ยวนก็ เข า้ ไปในสุ ส าน
ดาบทันทีโดยตรง
้ จ ้าวฉิ ง เจ ้าเป็ นอะไรไป? เด็กคนนั้นคือใครอย่างนั้นรึ?”
“หืม?
ในเวลานั้ นเองศิ ษ ย ช
์ ้ันใน อี ก ค นที่ ตรงเข ้า มาหา ยามนี ้
สัง เกตเห็ นสีห น้า ประหลาดใจบนใบหน้า ของจา้ วฉิ ง จึงอดใจเอ่ ย
ปากถามมิได้
จา้ วฉิ ง สองมือสั่นเทา ก่ อนลดระดับ เสีย งกระซิบ เบาๆว่า “จุ ๆ๊
หม่าจือ่ เจา้ เงียบหน่ อย! เจ ้าจําเด็กคนนั้นมิได้หรือไง! นี่ เจา้ ยังเป็ น
ศิษย ์ของสถานศึกษาหวูเมิงอยู ่ ่หรือเปล่า?”
หม่ าจื่อเจือหน้า ฉงนใจ ก่ อนยิมตอบว่

้ า “เด็ก ใหม่ อาณาจัก ร
้ั
ปฐมพระเจ ้าชนกลาง ขา้ จะไปรู ้จักได้อย่างไร?”
จา้ วฉิ ง เอ่ ยตอบพร ้อมท่ า ทีห ยามเหยีย ดทันที ว่า “เช่นนั้ นขอ
ถามเจ า้ ใครคือคนที่ถู ก พู ดถึงมากที่สุด ในสถานศึก ษาหวูเมิ่ง ณ
ปัจจุบน
ั ?”
่
หม่าจือสะดุ ง้ โหย่งทันใด สีหน้าการแสดงแสดงออกเผยความ
้ งลดระดับเสียงลงตามและกล่ าวว่ า “เจ า้ กํ าลัง
ตะลึงสุด ใจ ถึงขันเร่
บอกว่า...เขาคือเย่หยวนคนนั้น?”
จ า้ วฉิ งกล่ าวตอบว่ า “หากมิ ใช่เขายังเป็ นใครอีก ? แถมข่ า ว
ใหม่ ส ดๆร ้อนๆเพิ่ งมาทัน ด่ ว น ฟั ง ว่ า ผู พ
้ ิ พ ากษาจ่ า วตัด สิ น ใจเย่
หยวนไม่มีความผิด! เขาถึงกับเป็ นผูส้ งั หารบุตรสาวในไสข ้ องท่าน
ประมุข ตระกู ลฉิ น หลักฐานต่ อหน้าต่อตาฝูงชน ทว่าตอนนี กลั ้ บ ดู
สุข สบายดี แถมยังเข า้ ทดสอบสุ สานดาบหน้า ตาเฉย ฟั ง ดูแบบนี ้
เจ ้าคิดว่า...ขา้ ควรทําหน้าแบบใด?”
่ ดไอเย็ นแช่มลึก สุด ปอดอย่ างเหลือเชือและกล่
หม่ า จือสู ่ า วว่ า
“น่ าเสี ย ดายนั ก! วั น นั้ นข ้า ป ลี ก วิ เ วกเก็ บ ตั ว อยู่ จึ ง มิ ไ ด้ไ ป ดู
เหตุการณ์ในวันนั้น! ฉิ นเป่ ยอวี่ นางปี ศาจน้อยนั่น กล่าวได้ว่าไม่มี
ใครสามารถคุมนางได้จ ริงๆในเมืองหลวงหวูเมิ่ง ทว่าใครจะไปคิด
้ บชนเขา้ กับแววเสียงปี ศาจขนานแท้ หากให้ขา้ เดา...คง
คราวนี กลั
เป็ นปรากฏการณ์ฉากใหญ่ยง!” ่ิ
วันนั้นจ ้าวฉิ งก็อยู่ในเหตุการณ์ดว้ ยเช่นกัน

เดิมทีที่เขาต้องการเพียงเดินทางไปร่วมสนุ ก เพือต้
่ องการดูว่า
เจ า้ ท้ว มนั้ นจะถูก ทารุณ อย่ างไร คลา้ ยหาคาวมสนุ กสู่ ส ายตา แต่
เขากลับไม่คด ้
ิ เลยว่า เย่หยวนจะปราฏตัวขึนกลางคั นและยังสังหาร
่
ฉิ นเป่ ยอวีโดยตรงเช่ นนั้นอีก
ในเวลานั้ นต้องยอมรับ ทุ ก คนในจัตุ รสั กว า้ งตะลึ ง งันสุ ด ขี ด
้ า นั้ นอาจเป็ นละครตบตา ทังหมดคื
เขายัง หลงคิด เสีย ด้ว ยซําว่ ้ อ
ภาพมายาอะไรเทือกนั้น
เมื่อได้ฟั งหม่ า จือกล่ าวจนถึงตรงนี ้ จ า้ วฉิ ง ยัง เอ่ ยปากเล่ าต่ อ
เจือนํ ้าเสียงหวาดหวั่นไม่คลายอ่อนว่า
“เจา้ น่ ะไม่เห็ นกับตา! ตอนนั้นเพียงเย่หยวนชีดั้ ชนี อด ั หว่างคิว้
ของฉิ นเป่ ยอวี่ แรงอัด พลังปราณเทวะสุ ด แน่ น ปรีพุ ่ ่ ง ทะลัก ทะลวง
ออกมาฆ่ า ให้ต ายในฉั บ พลัน ! เลื อ ดพุ่ ง ออกมาจากหู จ มู ก ปาก
ด ว ง ต า ถ ล น อ อ ก ม า ทั้ งลู ก โห ด เหี ้ ย ม ดั่ ง เชื อ ด ไก่ ! แ ต่ เมื่ อ
สถานการณ์ดําเนิ นไปถึงจุด นั้น ข า้ ยิ่งไม่คิดไม่ฝัน ปรากฏว่าท่ าน
ประมุขหอห่านเทียนจะถึงขันออกหน้้ าเขา้ ปกป้ องเย่หยวน!”
หม่ า จื่อยิมกล่
้ า วว่า “เจ า้ เด็ ก นั้ นบ า้ ระหํ่ าโดยแท้! แล ว้ ในเมื่ อ
เป็ นเช่ น นี ้ ศิ ษ ย พ
์ ่ี อาวุ โ สฉิ นเที ย นคงไม่ ป ล่ อ ยเข าไว แ้ น่ นอน
ได้ฟั งดังนั้นจา้ วฉิ งหัวร่อขึนเล็
้ กน้อยและกล่า วว่า “เจา้ จะไปรู ้
อะไร! ศิษย ์พี่อาวุโสฉิ นเทียนเคยปะทะคารมกับเย่หยวนสักพักใหญ่
แลว้ คราวนั้นเขาบอกเย่หยวนว่า อีกไม่ช ้าก็ตายแลว้ แต่ใครจะไป
้ เพียงเย่หยวนจะไม่ตาย ทว่าเป็ นน้องสาวของเขาเอง
คิด สุดท้ายนี มิ
่ วงลับ!”
ทีล่
่
หม่าจือกล่ ่ นนั้นด้วยรึ?”
าวว่า “มีเรืองเช่
่
จ า้ วฉิ ง เอ่ ย ตอบทั น ควัน “แล ว้ ข า้ จะกุ เรืองมาข่ ม เจ า้ เพื่ อ?
่ งสองเจอกั
ขณะทีทั ้ นในตอนนั้น ขา้ ทีแหละอยู
่ ่ขา้ งๆ!”
่
หม่าจือกลื นนํ ้ าลายอึก ใหญ่ พร ้อมกล่าวถามต่อว่า “เด็ กนั้นมี
ความสามารถอันใดกัน ถึงกับทําให้ท่านประมุขหอห่านเทียนออก
้
โรงแทนได้แบบนี ?”
้ อ งรอยคล า้ ยมี นั ย แฝงว่ า “เหอะ
จ า้ วฉิ ง กล่ า วตอบพลางทิ งร่
เหตุการณ์ที่เกิดขึนในจั้ ตุรสั หวูเมิ่งกลายมาเป็ นปัญหาใหญ่เกินไป
ส่ง ผลให้ห ลายต่ อหลายคนในสถานศึกษาหวู เมิ่งไม่ ค่ อยจะสนใจ
่
เรืองความเป็ นมานั ก ! แต่ ห ากกล่ า วกัน ตามจริง แล ว้ เย่ ห ยวนก็
เคยสร ้งาปรากฏการณ์เขย่าพิภพเช่นกันในสถานศึกษา!”
จากนั้นจ ้าวฉิ งก็เริมเอ่
่ ยเล่าถึงเหตุการณ์ตอนนั้นที่เย่หยวนดึง
ดาบภายในสุ ส านดาบออกมา ซึงที ่ ่ ทํ า เอาหม่ า จื่อตาแทบถลน
ออกมา
่
“ยังมีเรืองอะไรให้ข า้ ตกใจอีก หรือไม่?!” หม่ าจื่อเอ่ ยขึนอย่
้ าง
ไม่อยากจะเชือ่ ขณะนี คล
้ า้ ยว่าสติใกลห้ ลุดออกจากร่างแลว้
ขณะนั้นเอง จา้ วฉิ งหันขวับมุ่งสนใจกับหน้าทีตนเองต่

่ อทันทีที่
เห็นว่ามีคนมุ่งหน้าเขา้ มาตรงปากทางเขา้ สุสานดาบ
“เย่หยวนเขา้ ไปแลว้ ?” ฉิ นส่าวเอ่ยถามเสียงเรียบ
่
สีหน้าท่าทีของจ ้าวฉิ งแข็งทือในบั
ดดล เขาเพียงพยักหน้าและ
่ า้ ไปสักครู”่
“ใช่แลว้ เพิงเข
สีหน้าการแสดงออกของฉิ นส่าวแปรเปลียนคล่ า้ ยบูดบึง้ ก่อน
ส่งป้ ายตราสถานศึกษาให้กบ ั จา้ วฉิ นและกล่าวเสียงเขม้ ว่า “สุสาน
ดาบระดับสอง หนึ่ งเดือน!”
…
กา้ วแช่มตามเขา้ ไปติด ๆ ฉิ นส่าวเขา้ สู่สุ สานดาบโดยตรงและ
พบว่าเย่หยวนได้เขา้ ทดสอบในระดับสองเรียบร ้อยแลว้
จํานวนผูค้ นในระดับสองมีมากกว่าระดับแรกอย่างเห็นได้ชดั
แต่ ฉิ นส่ า วยัง คงจํ า เย่ ห ยวนได้ดี ปราดตาเพี ย งแวบเดี ย วก็ รู ้
ทันที หาใช่เพราะเหตุผลใดอืน ่ เขาโดดเด่นที่สุดแลว้ ภายในสุสาน
ดาบ
เย่หยวนยังใช ้วิธท ่ กฝน
ี รมานตัวเองเช่นเดิมเพือฝึ
ความยากในระดับสองเหนื อกว่าระดับแรกมาก
ฉิ น ส่ า วใช จ้ ่ า ยแต้ม ไปแค่ ส ามรอบก็ ผ่ า นระดับ แรกได้ นั้ น
เท่ากับใช ้ระยะเวลาเพียงสามเดือน
แต่ในระดับสอง จวบจนตอนนี ที ้ ่เขาเขา้ ทดสอบมาเกือบปี แลว้
ทว่าก็ ยงั ไม่ สามารถผ่ านไปได้เสีย ที ยิ่งระดับ ลึก ลงไป ศาสตร ์แห่ ง
่ กลําทรงพลั
ดาบยิงลึ ้ ้
งขึนตามเป็ นหลักทวีทบ
หากต้อ งการที่ จะประสบความสํ า เร็ จ ผ่ า นพ น
้ ไปที ล ะระดับ
จํา ต้องค่ อยเป็ นค่ อยไปอย่ า งใจร ้อนเป็ นอันขาดแน่ นอน ในกรณี
้ หยวนเป็ นขอ้ ยกเวน้
นี เย่
ผ่ า นระดั บ แรกมาเพ ราะพึ่ งพ าความบ ้า บิ่ น ล ว้ นๆ ความ
แข็งแกร่งหาได้สนใจไม่ พินิจให้ความสําคัญแค่แนวคิด!
่
ยิงความเข ้
า้ ใจต่อแนวคิดลึกซึงมากเท่ าไหร่ ศาสตร ์แห่งดาบก็
่ าลึ
จะยิงลํ ้ กตามเท่านั้น
แต่ โ ดยธรรมชาติ หากใครสัก คนทรงพลัง มากพอจริง ๆก็

สามารถหยิบใช ้กําลังเพื่อผ่า นการทดสอบออกไปได้เช่นกัน และ
ด้ว ยความแข็ งแกร่ง ของฉิ นส่า วในตอนนี ้เอง หากเขาต้องการจะ
้ ่ระดับสามได้อย่างไร ้ปัญหา
ผ่านจริงๆก็สามารถขึนสู
แต่เขาต้องการทําความเขา้ ใจต่อแนวคิดและศาสตร ์แห่งดาบ
มากกว่ า นี ้ นั้ นจึ ง เป็ นเหตุ ผ ลที่ เขาจงใจชะลอความเร็ ว ลงเพื่ อ
ยืดเวลาในการศึกษาเรียนรู ้แทน
สุสานดาบแห่งนี ้ ในแต่ละระดับลว้ นกอปรไปด้วยเศษเสียวเต๋ ้ า
ดาบนั บ ไม่ถ ว้ น ส่ ว นที่ว่า จะเก็ บ เกี่ยวได้ผลประโยชน์ได้มากน้อย
เพียงใด สุดแท้แลว้ แต่ความสามารถตนเองแลว้
สํ า ห รับ เย่ ห ย วน ใน ต อน นี ้ ห า ก อิ ง ค ว า มเป็ น ไป ได้จ า ก
อาณาจัก รพลัง มันไม่มีท างเป็ นไปได้เลยที่จะผ่ านระดับ แรกมาได้
แต่กระนั้นเขาก็ผ่านมาแลว้
นอกจากนี ้ วิธผ
ี ่านของเขายับผิดแปลกวิปลาสมาก
ใครใคร่จ ะผ่ านโดยใช ้วิธ ีแบบเย่ ห ยวน เกรงว่า ไม่ ต่ า งจากไป
ตาย
ทั น ที ท่ี พ วกเขาลดระดั บ การป้ องกัน ลง ร่า งกายของคน
เหล่านั้นจะถูกคมดาบคลั่งสับเป็ นชินเล็
้ กชินน้
้ อยอย่างไร ้ปราณี !
ฉิ นส่าวก ้มหน้าก ้มตาตรงเขา้ ทดสอบในสุสานดาบ

หนึ่ งเดือนต่อมา เมื่อเย่หยวนลากสังขานร่างที่ปกคลุมไปด้วย
บาดแผลฉกรรจ ์ออกมา ก็พ บว่ าฉิ นส่ าวกํ า ลังรอเขาด้า นนอกอยู่
แลว้
เย่ห ยวนเหลือบมองอีก ฝ่ ายเล็ กน้อยและกล่ าวว่า “หากมาที่นี่
่
เพือพล่ ามวาจาข่มขู่ขา้ ก็ไปซะ”
ฉิ นส่าวกล่า วตอบเสีย งเรียบว่า “นับ เป็ นผลกรรมที่ฉิ นเป่ ยอวี่
้
ก่อขึนแล ว้ นางสมควรมีจุด จบเช่นนั้น แล ว้ ข า้ จะมาพล่า มวาจาขู่
่ นใด?”
เจ ้าเพืออั
ได้ยิ น คํ าก ล่ า ว ข องฉิ น ส่ า ว แบ บ นั้ น เย่ ห ยวน พ ลั น รู ส้ ึ ก
่
ประหลาดใจยิงยวดก่ ้ า “นางเป็ นน้องสาวของเจา้ กล่าว
อนเอ่ยขึนว่
้ เลือดเย็นเกินไปกระมัง?”
ออกมาเช่นนี ไม่
ฉิ นส่ าวกล่ าวตอบเสีย งเย็ นว่ า “สํ าหรับ สังคมครอบครัวใหญ่
้ เล็ก จนโต
เจ า้ ยังกล่า วถึงสายสัมพันธ ์อันอบอุ่ นได้อย่ างไร? ตังแต่
่
นางไม่เคยมองขา้ เป็ นพีชายด้ วยซํา” ้
่
คู่ด วงตาเย่ห ยวนหรีแคบยามได้ ฟั งนัย ยะแฝงในวาจาของฉิ น
่ ่เขา
ส่าว ประโยคท้า ยคล า้ ยเสียงแผ่วไปไร ้สาเหตุ อาจมีเรืองราวที
้
ยังไม่ทราบเก็บซ่อนอยู่เบืองหลั
ง
“แล ว้ เจ า้ มารอข า้ เพื่ ออะไร? หรือคิด ถึงกัน ?” เย่ ห ยวนเอ่ย จิก
เจือสงสัย
“ขา้ ขอท้าดวลศึกเป็ นตายกับเจ ้า!”
่ ยน
เมือได้ ่
ิ คําตอบของฉิ นส่าว เย่หยวนยิงฉงนงุ นงงหนัก
้ น กล่าวตอบเจือรอยยิมสี
เย่ห ยวนขมวดคิวแน่ ้ เย็ นชาว่า “เจ า้
บอกว่า นางสมควรมีจุดจบเช่นนั้นแลว้ แต่ไฉนถึงท้าสู ้ คลา้ ยวงหา
ความเป็ นธรรมแก่นางเสียได้?”
ฉิ น ส่ า วราวกับ คาดเดาถึง ปาฏิ ก ิร ยิ าของเย่ ห ยวนได้อยู่ ก่ อ น
แลว้ เขาเอ่ยตอบตามจริงไปว่า
“หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ท่านประมุขตระกูลฉิ นก็เรียกขา้
ไปหา และสั่งให้ข า้ ท้า ดวลเป็ นตายกับ เจา้ ! เพราะนี่ เป็ นวิธ ีเดียวที่
สามารถฆ่าเจ ้าได้!”
ภายในสถานศึกษาหวูเมิ่งมีกฎเหล็กห้ามศิษย ์ฆ่ากันตายก็จริง
แต่ก็ยงั มีการประลองประเภทหนึ่ งคือ ดวลเป็ นตาย และนี่ คือหนทาง
่ ตเิ รืองบาดหมางได้
เดียวทีจะยุ ่
้
เย่หยวนเขา้ ใจในทันที เขายิมตอบว่ า “หุหุ ดูเหมือนเจา้ จะเป็ น
่ อในสายตาของพวกตระกูลฉิ นเท่านั้น! ตัวเจ ้านับว่ามี
เพียงเครืองมื
พรสวรรค ย์ อดเยี่ ยม แต่ ไ ฉนถึ ง ต้อ งลดศัก ดิ สิ์ ท ธิตนเองไปเป็
์ น
่ อคนอืนได้
เครืองมื ่ ?”
สี ห น้า ฉิ น ส่ า วมื ด ขรึม ลงทัน ที แ ละสวนตอบไปว่ า “ข า้ ไร ้ซึ่ง
ทางเลือก! มีเพียง...ต้องสูก้ บ ั เจ ้าเท่านั้น!”
่ นึ่ งและกล่าวต่ อว่า “ขา้ รู ้ว่าเจ า้ ต้องรับคํ า
ฉิ นส่าวชะงักไปครูห
ท้า แน่ นอน! เพราะสัก วันเมื่อเจ า้ แกร่งกลา้ ขึน
้ การเผชิญ หน้า กับ
ิ่ สามารถหลี
ขา้ กลับหาใช่สงที ่ ่
กเลียงได้ ไม่!”
เย่หยวนทอดสายตามองฉิ นส่าวด้วยความประหลาดใจ กล่าว
ว่า
“เจ า้ แตกต่ า งไปจากคนอื่นๆในตระกู ล ฉิ น ! ผ่ อ นคลาย ข า้
รับ คําท้าแน่ นอน! ขอสัญญากับ เจา้ ว่ าจะไม่ หนี ไปไหน แต่...ข า้ ใน
ปั จ จุ บ ั น หาใช่ คู่ มื อ เจ า้ ให้เวลาข า้ อี ก สามปี ถึ ง ตอนนั้ น...ข อ
สัประยุทธ ์เป็ นตาย!”
ตอนที่ 1386 แต่ละฝ่ ายเตรียมพร ้อมสัประยุทธ ์!
ณ โถงตระกู ลฉิ น สองพ่ อลู ก ฉิ นหนานเทีย นและฉิ นเทียนนั่ ง

ฝั่งซ ้าย ขณะทีฉิ
่ นส่าวนั่งตรงขา้ มทีฝั
่ ่ งขวา
“เป็ นอย่างไร? มันรับคําหรือไม่?” ฉิ นหนานเทียนเอ่ยถามเสียง

ขรึม
ต่อหน้าหลานชายพวกลูกสนมคนนี ้ ต่อให้เขาได้รบั ตรราดาบ
ทองคําก็ไม่จําต้องสุภาพเช่นกัน
้ งส่งและยิงใหญ่
ทัศนคติการแสดงออกทังสู ่ คลา้ ยกดหัวอีกฝ่ าย
ลงในพริบตา
่ ่ มิอาจตําหนิ ฉินหนานเทียนได้เช่นกัน ทังนี
ซึงนี ้ ภายในตระกู
้ ล
ฉิ นมีเหล่าอัจฉริยะมากมายเกินไป!
่ บภายใต้ประกายแสงแห่งความสําเร็จของ
โดยเฉพาะอย่างยิงกั
ฉิ นเทียนอันสว่างโรจน์ ความสําเร็จของฉิ นส่าวจึงไม่เป็ นที่น่ าเอ่ ย
ขานนัก
้ ฉิ นส่าวกล่าวตอบ
“เขารับปากขา้ อีกสามปี ต่อจากนี !”
ฉิ น หนานเที ย นรู ้สึก แปลกใจเล็ ก น้อ ยที่ ได้ยิน เช่น นั้ น หัว คิ ว้
ขมวดแน่ นและกล่าวอย่างไม่ค่อยพอใจนักว่า
้ บมีต วั แปรเกิด ขึนมากมาย
“ไยต้องสามปี ? ระหว่างสามปี นี กลั ้
ภายในใจ ฉิ นส่ าวไม่ พ อใจในตัวฉิ นหนานเทียนไม่น้อย ทว่ า
ต่อหน้าอีกฝ่ ายแบบนี ้ มีหรือจะกลา้ อวดดีจงึ ได้แต่ทนกล่าวตอบไป
ว่า
“ดวลเป็ นตายจําต้องเห็ นพอ้ งกันระหว่างสองฝ่ าย! ปัจจุบน
ั อีก
้ั
ฝ่ ายเป็ นแค่ เซียนอาณาจัก รปฐมพระเจา้ ช นกลาง การสัป ระยุท ธ ์
โดยเอาชีวต ิ เป็ นเดิมพัน เขาไม่มท
ี างเห็นด้วยแน่ นอน”
้ ม้ กล่ าวตอบไปว่า “สามปี ...เป็ นไป
ฉิ นหนานเทียนขมวดคิวเข
ได้ไหมว่าความแกร่งกลา้ ของมันจักพัฒนาก ้าวกระโดด ถึงตอนนั้น
้ สามารถต่
อาจถึงขันที ่ อกรกับเจ ้าได้?”
ความแข็งแกร่งของฉิ นส่าว ตัวฉิ นหนานเทียนตระหนักแจ ้ง ซึง่
่ ่ จะเฟ้
เป็ นเรืองยากยิ
งที ่ นหาคู่แข่งในหมู่เยาวชะรุน
่ เดียวกัน!
ทว่าฝี ไม้ลายมือที่เย่หยวนฝากฝั งไวก้ บ
ั พวกเขากลับน่ าระทึก
ใจเกินไป จึงเป็ นเหตุคลา้ ยต้องกังวลใจ แต่สุดท้ายนี ้ พลังของเขาก็
ด้อยกว่าฉิ นส่าวหลายขุมนัก
หากกล่ า วตามหลัก เหตุ และผล ฉิ น ส่ า วมีพ ลังฝี มื อสู ง กว่ าเย่
้
หยวนถึงสองระดับย่อย นอกจากนี แนวคิ ดความเขา้ ใจยังค่อนขา้ ง
ลึกลํา้
ช่องว่า งความแตกต่ า งระหว่า งอาณาจัก รพระเจ า้ หาใช่สิ่งใด
ทดแทนได้!
เพี ย งสามปี ผ่ า นไปแค่ อึ ด ใจ หากคิ ด กัน ตามความจรอง เย่
หยวนจะไปทําอะไรได้?
ฉิ นส่าวครุน ่ เล็
่ คิดเรืองนี ้ กน้อยก่อนกล่าวขึนว่้ า “สันนิ ษฐานได้
ว่า อีกฝ่ ายน่ าจะศึกษาวรยุทธ ์ต่อสูบ้ างชนิ ดอยู่ นี่ จึงเป็ นส่วนหนึ่ งที่
เขามั่นใจว่า อีกสามปี ขา้ งหน้าอาจสามารถพึงพามั่ นได้!”
ฉิ นหนานเทียนไตร่ต รองอยู่ พ ก ั หนึ่ ง ทันใดนั้ นเขาก็ เอ่ ย ปาก
กล่า วว่า “ถ้า เช่นนั้น เจา้ มั่นใจหรือไม่ ว่า หลังจากสามปี เจา้ จะฆ่ า
มันได้?”
ฉิ น ส่ า วกล่ า วตอบพร ้อมสายตาอัน แน่ วแน่ ว่ า “ท่ า นประมุ ข
้
โปรดวางใจได้ ฉิ นส่าวคนนี จะออกเพี ยรขยันและฝึ กปรือจนกว่าจะ
ผ่านสุสานดาบระดับสี่ให้ได้! เมื่อถึงตอนนั้ นชีวิตมันจักต้องอยู่ใ ต้
คมดาบขา้ แน่ นอน!”
ฉิ นหนานเทีย นพยัก หน้ารับ คํ าและกล่ าวว่า “ดี! เช่นนั้ นแล ว้
ระหว่างสามปี นี ้ หากเจา้ ต้องการทรัพ ยากรหรือความช่วยเหลือใด
จงอย่าลังเลให้มาเอากับตระกูลได้เลย! อย่างไรก็ตาม การดวลครัง้
้ ้าต้องชนะ!”
นี เจ
ฉิ นส่าวประสานมือคํานับและกล่าวว่า “รับทราบท่านประมุข!”
“เอาล่ะ กลับ ไปดู พ่ อแม่เจา้ เถอะ!” ฉิ นหนานเทียนโบกมือปั ด
ปล่อยให้ฉินส่าวจากออกไป
หลังจากที่ฉิ นส่าวจากไป ฉิ นหนานเทียนก็หน ั มากล่าวกับฉิ น
่ วน?”
เทียนว่า “ในมุมมองของเจ ้า ฉิ นส่าวมีโอกาสชนะกีส่
ฉิ นเทียนกล่าวตอบ “หากเป็ นคนอืน ่ ต่อหน้าความแกร่งกล า้
้ บเป็ นเย่หยวน โอกาสที่
ของน้องส่าวการันตีชยั ชนะได้ ทว่าศึกนี กลั
จะชนะกลับถูกลดทอนลง”
สีหน้าของฉิ นหนานเทียนมืดตกลงทันทีและกล่าวว่า “ไฉนเป็ น
เช่นนั้น?”
้
ฉิ น เที ย นยิมตอบว่ า “ท่ า นพ่ อโปรดอย่ า ได้ก งั วล ด้ว ยความ
่
แกร่งกลา้ ของน้องส่าว ตราบเท่าทีเขาสามารถผ่ านสุสานดาบระดับ
่
สีไปได้ ภายในสามปี โอกาสชนะย่อมสูงกส่าแปดจากสิบส่วน! สิงที ่ ่
ขา้ กังวลเพียงขอ้ เดียวคือ สําหรับเย่หยวนคนนี ้ หลายสิงอย่ ่ างกลับ
คาดเดาไม่ได้เลย!”
ฉิ น หนานเทีย นพลันขมวดคิวแน่ ้ น เป็ นคํ า รบสอง ยามนี ้เอ่ ย
ถามอย่างสงสัยว่า “เจ ้ากําลังหมายถึงเหตุการณ์ท่เกิ ้
ี ดขึนในสุ สาน
ดาบระดับแรก?”
ฉิ นเทีย นกล่ าวตอบ “ถูก ต้องแล ว้ ความเห็ นของข า้ คลา้ ยกับ
่ าวไป เย่หยวนน่ าจะศึกษาวรยุทธ ์ต่อสูบ้ างชนิ ดอยู่ ถึง
น้องส่าวทีกล่
้ ่ ว่ า หาญกล า้ ข า้ มระดับ มาสู ้ มัน น่ าจะมั่นใจมากว่ า วรยุ ท ธ น
ขันที ์ ี้
สามารถช่วยตนได้จ ริงๆ! แต่ มน ั ก็ ลืมคิด ไปว่า พรสวรรค ข ์ องน้อง
ส่าวก็โดดเด่นไม่แพก้ น ั มันมีเวลาสามปี เพื่อฝึ กปรือ น้องส่าวเองก็
เช่นกัน ระยะเวลาสามปี นี้ เขาจะพัฒนาขึนอย่ ้ างมาก ความน่ ากลัว
้ นกว่าทีเย่
ของเขาลึกซึงเกิ ่ หยวนจะจินตนาการได้ กล่าวได้ว่านี่ คือ
่
สามปี แห่งความเปลียนแปลงครั ้
งใหญ่ ของน้องส่าว!”
คลอ้ ยหลังได้ฟังคําวิเคราะห ์ของฉิ นเทียน สีหน้าการแสดงออก
ของฉิ นเทียนก็ดูผ่อนคลายลงอย่างมาก
นิ สยั ของฉิ นส่าวพวกเขากระจ่างชดั ยิ่งกว่าใครๆ เขากระหาย
่ าสิงใด!
ชยั ชนะยิงกว่ ่
้ อแรงกระตุน
ภายใต้ระยะเวลาสามปี นี คื ้ั ่ยมของฉิ นส่าว นี่
้ ชนเยี
้
จะเป็ นการระเบิดศักยภาพทังหมดที ่ ออกมาพร ้อมพันฒาไปอย่าง
มี
ก ้าวกระโดด!
แม้ก ล่ า วตามภาพรวม พรสวรรค ข ์ องฉิ น ส่ า วจะอ่ อ นด้อ ย
้ นนํ
กว่าเย่หยวนเล็กน้อย แต่แค่สามปี เย่หยวนไม่มีทางตีตืนขึ ้ าอีก
ฝ่ ายได้อยู่ด!ี
สุดท้ายนี ้ ในแง่อาณาจัก รพลัง ฉิ นส่ าวยังคงได้เปรียบกว่ าเย่
หยวนถึงสองระดับย่อย
้ เวลาเพียงสามปี ที่สามารถนํ ามาชดเชย
ความแตกต่างนี หาใช่
ได้!
…
ในสถานศึกษาหวูเมิง่ ขอ้ สัญญาสามปี ระหว่างเย่หยวนกับฉิ น
ส่าว กลายเป็ นข่ าวใหญ่ จนกระช่อนออกไปดั่งสายลมพัด ผ่า นใน
พริบตา
่ ยะจิ
เมือเซี ่ งอวี
่ ได้
๋ ทราบข่าวนี ้ เขาก็เร่งตรงไปหาเย่หยวนทันที
“เย่หยวน เจ ้ารู ้ตัวหรือไม่ว่าทําอะไรลงไป? เจ ้าเองก็ควรทราบดี

ฉิ นส่าวเป็ นถึงทําเนี ยบดาวเด่นของปี เรา แต่เจ ้าก็ยงั กลา้ รับคําท้า?
อย่าลืมไปเสียนี่ คือการดวลเป็ นตาย!” เซียะจิ่ งอวี
่ ๋ตะวาดใส่เย่หยวน
่ี
ทันทีทพบ
้
เย่ ห ยวนยิมตอบไปว่ า “ที่ เห็ นข า้ กล า้ เช่น นี ้ เป็ นเพราะข า้ รัง้
รอนความมั่นใจอยู่บา้ ง”
“อยู่บา้ งอย่างนั้นรึ? เจา้ บา้ ไปแลว้ กระมัง?” เซียะจิ
่ งอวี
่ กล่
๋ าวขึน
้
ด้วยความโกรธ
“หุหุ ก็ อย่ างที่ฉิ นส่าวเคยกล่าว สักวันเมื่อข า้ พัฒ นาขึน ้ การ
เผชิญหน้ากับเขากลับเป็ นสิงที ่ ่มิอาจเลียงได้
่ ! นอกจากนี ้ ขา้ เองก็
้
มิได้ลิมรสชาติ ก ารสัป ระยุ ท ธ เ์ ป็ นตายมานานแล ว้ ! ความท้า ทาย
เท่านั้นที่สามารถทําให้ขา้ แกร่งกลา้ ขึนได้ ้ !” เย่หยวนเอ่ยปากตอบ
พร ้อมสีหน้าท่าทีคลา้ ยกําลังตืนเต้่ น
้ ท่เขามาถึ
นับตังแต่ ี ้
งมหาพิภพถงเทียน จนถึงบัดนี เขายั
งแสร ้ง
ทําตัวอ่อนแออยูเ่ สมอ
่ านมา เย่หยวนแทบไม่มีโอกาสทุ่มสัประยุทธ ์
ช่วงหลายสิบปี ทีผ่
้ ่งกาลอดีตทีผ่
สุดตัวมาก่อนสักครังดั ่ านมา
ณ ตอนนี ้เขาได้ห ลอมสร ้างวรยุ ท ธบ่ ม เพาะพลัง สุ ด ท้า ทาย

้
สวรรค ์ขึนมา ั ทรงพลังอีกหนึ่ งแลว้
และใกลจ้ ะสําเร็จวรยุทธต่อสูอ้ น
้ ดเตรียมศึกสัประยุทธ ์มาให้ถึงมือ นี่ คือสิงที
ฉิ นส่าวถึงขันจั ่ ่เย่หยวน
ปรารถนามาแสนนานแลว้ !
“แต่เจ ้าก็ไม่ควรเห็ นชีวต ่
ิ ตัวเองเป็ นเรืองตลกเช่
นกัน! หากเจา้
กระหายศึ ก มากนั ก แล ว้ ไฉนต้อ งเป็ นฉิ นส่ า ว? เขาในตอนนี ้
สามารถผ่ า นสุ ส านระดั บ สองได้ทุ ก เมื่ อที่ ต้อ งการ! อี ก สามปี
้
ขา้ งหน้า คิดหรือไม่ว่าความแกร่งกร ้าวของอีกฝ่ ายจะรุกลําไปไกล
่ งอวี
เพียงใด!” เซียะจิ ่ คํ
๋ ารามใส่เย่หยวนเจือแววพิโรธจัด
่ ่งและกล่ า วขึ นพร
เย่ ห ยวนจ อ้ งมองไปยัง เซียะจิ ้ ้ า
้อมรอยยิ มว่
่
“ท่านยังมีเวลามากังวลเรืองของข า้ ? หากขา้ เดาไม่ผิด ตระกูลของ
ท่านเองคงดําเนิ นการอะไรบางอย่างแลว้ ใช่หรือไม่?”
สีหน้าการแสดงออดของเซียะจิ่ งอวี
่ พลั
๋ นแข็งทื่อในบัดดล ก่อน
้
สําลักคําพูดไปทันทีและกล่าวขึนอย่ างเก ้อเขินว่า
“เอ่อ...เจา้ ทราบได้อย่างไร? พวกเขา...พวกเขาตัดทรัพยากร
้
ทังหมดที ่ งให้ขา้ ไปหมดแลว้ ! คนพวกนี มั
ส่ ้ นช่างเลือดเย็นเสียจริง!”
“ยังต้องให้เดาอีกรึ? ดีแค่ไหนแลว้ ที่ท่านไม่ถู กขับไล่ออกจาก

ตระกูล อย่างไรก็ตามแต่...ระวังลุงสามของเจา้ ให้ดเี ถอะ!” เย่หยวน
กล่าว
่ ่งอวี๋ชะงัก ชะงัน ไปช ่วขณะและเอ่
เซียะจิ ั ้ า “ท่ า นลุ ง สาม
ย ขึนว่
อย่ า งนั้ นรึ? เขา...คนอย่ างเขาไม่ น่า จะมีเจตนาร ้ายอัน ใดต่ อข า้ ?
้ ลงไปเขาเองก็
วันนี ที ่ มเี หตุผลเช่นกัน เพียงเพราะต้องการช่วยเหลือ
ขา้ เท่านั้น”
เย่ ห ยวนกล่ าวตอบว่ า “ระวังตัว เป็ นดีท่ี สุ ด ! เอานี่ ภายในนี ้มี
ผลึก ปราณเทวะระดับ ตํ่ าห้า ล า้ นก อ้ น เจ า้ หยิบ ใช ไ้ ด้ต ามสะดวก
้
หลังจากนี หากขาดเหลื ออะไรก็มาขอเพิมจากข ่ า้ ได้”
เจ า้ ท้ว มได้ยิน แบบนั้ นพลันระเบิ ด เสี ย งหัว เราะ ก่ อนร่า วาจา
อย่ า งสนุ ก สนานว่ า “ถ้า เช่น นั้ น ข า้ เองก็ ไม่ เกรงใจเช่น กัน! หลัง
กลับจากหอมหาสมบัติ เจา้ ก็กลายมาเป็ นเศรษฐีไปแลว้ ! วันนี ข ้ า้ มี
มิตรสหายเป็ นเศรษฐีกบ ั เขาบา้ งเสียที!”
คลอ้ ยเห็ นแววละโมบทอประกายออกจากแววตาของเจา้ ท้ว ม
เย่หยวนพลันอดสําลักมิได้
เจ ้าบา้ นี่ มันไร ้ความสุภาพโดยแท้
...
หลัง จากนั้ นเป็ นต้น มา ก็ มีค นบ า้ สองคนแทบสิง อยู่ ใ นสุ ส าน
ดาบตลอดแรมปี
คนหนึ่ งบ า้ ทรมานตัวเองอยู่ ในนั้ น ส่ ว นอีก คนฝึ กปรือร่า ยรํา
กระบวนดาบอย่างบา้ คลั่งไม่มพ
ี ก
ั !
้
ครังสองที ่เขา้ สุสานดาบหลังจากทําขอ้ สัญญาสามปี เสร็จ ฉิ น
ส่าวก็ผ่านระดับสองขึนสู้ ่ระดับสามทันทีโดยไม่รรี อ!
ขณะเดี ย วกัน เย่ ห ยวนก็ เข า้ สู่ ส ถานะฝึ กปรือ อย่ า งบ า้ คลั่ง

้ ่เขาเข า้ ทดสอบภายในสุส านดาบ มักจะจบลงพร ้อม
ทุกครังที
ร่างกายที่เปี ยกชโลมไปด้วยเลือด พร ้อมบาดแผลฉกรรจ ์มากมาย
แลดู น่าสยดสยองหลายส่วน ในทางตรงขา้ ม ศาสตร ์แห่ งดาบของ
่ิ กขัดเกลาจนแกร่งกร ้าวขึนอย่
ฉิ นส่าวก็ยงถู ้ างรวดเร็ว
้ ่ผูค้ นเห็นเขาออกมา มักจะ
เย่หยวนยังคงเป็ นเช่นเดิม ทุกครังที
เห็ นเขาลากสังขารสาหัส เจียนตายออกมาจากสุสานดาบ พักฟื ้ น
ประมาณสองถึง สามวันเศษ เขาก็ จ ะเข า้ ทดสอบใหม่ และออกมา
ด้วยสภาพอันน่ าเวทนาเช่นนี ซํ ้ าเรื
้ อยไป
่
ไหนๆเพลงดาบของเขาก็ไม่สมบูรณ์พ ร ้อมใช ้งานอยู่แลว้ เขา
จึงไม่จําเป็ นต้องรีบร ้อน
เขากําลังรอ!
่ อนนํ
รอวันทีเขื ่ ้าแตกออก!
้
ถูกคมดาบเหล่านี ทรมานแรมจนลื มวันลืมคืน รากฐานแห่งเต๋า
้
ของเย่หยวนก็ค่อยๆก่อตัวขึนกลางใจแล ว้ เช่นกัน
ณ วันหนึ่ งในช่วงปี ทสอง
ี่ เย่หยวนนั่งขัดสมาธิท่ามกลางสุสาน
ดาบระดับสอง ก่อนจะค่อยๆ ดึงดาบภายในนั้นขึนมาอี
้ กครัง้
ตอนที่ 1387 เขาเหาะเหินได ้!
“เอาอีกแลว้ รึ!”
่ นเย่หยวนดึงดาบอีกครังบนจอแสง
เมือเห็ ้ ่
จ ้าวฉิ งพลันตืนตกใจ
ห นั ก ป รา ก ฏ ก า รณ์ เช่ น นี ้ เข า เค ยมี ป ระส บ ก า รณ์ แล ้ว ใน
ขณะเดียวกัน เหล่าศิษย ์ที่กําลังทดสอบระดับสองอยู่ถึงกับตะลึงงัน
โดยพร ้อมเพรียง
้ ไฉนคมดาบเหล่านี จู้ ่ๆก็หยุดเคลือนไหว?”
“เกิดอะไรขึน? ่
้
“เกิดปัญหาอะไรขึนหรือไม่ ? หรือเป็ นไปได้ไหมว่าสุส านดาบ
้
ระดับสองจะเกิดพังเสียหายขึนมา?”
“เร็ว เขา้ กลับเป็ นเหมือนเดิมเสีย ! ข า้ กํ าลังฝึ กปรือถึง ช่ว งหัว
้ วต่อพอดี อย่ามาแกลง้ กันแบบนี !”
เลียวหั ้
…
คมดาบคลั่งทังหมดในสุ
้ สานดาบระดับ สองชะงักงันโดยพลัน
คลา้ ยอยู่นิ่งๆอย่างเชือฟั
่ งอย่างน่ าอัศจรรย ์ใจ
เหล่ า ศิ ษ ย ท์ ่ี กํ า ลัง ฝึ กปรือสู ญ เสี ย สิ่งที่ต้องทํ า ไปช วขณะ

่ั ยื น
เควง้ ด้วยความงุ นงง
สีหน้าการแสดงออกของจ ้าวฉิ งมืดขรึมดูน่ากลัวทันตา ยามนี ้
นึ ก ถึงเหตุก ารณ์ท่ีท่า นอาจารย ์ฟางเผชิญพบได้ คิด ได้แบบนั้ นก็
เร่งพุ่งเขา้ ไปในสุสานดาบระดับสองอย่างไม่คดิ ชีวต
ิ
“เหล่ า ศิ ษ ย ใ์ นระดั บ สองทั้ งหมดจงฟั ง! รีบ อพ ยพ ออกมา
๋
เดียวนี !้ มิฉะนั้นผลคลา้ ยหลังอาจถึงตาย!”
จ ้าวฉิ งตะโกนลั่นสุดเสียง
ึ้
เขายังสลักจําได้ขนใจ ้ าสุดที่ท่านอาจารย ์ฟางเขาไป คม
ครังล่
ดาบนั บ หมื่นแสนเล่ มหันเข า้ กระหนํ่ าใส่ เขาโดยพร ้อมเพรีย ง ยิ่ ง
เป็ นคมดาบในระดับสองนี ้ ขุมพลังยิงน่
่ ากลัวขึนเป็
้ นทวี
้
หากเหล่ าศิษย ย์ งั คงรังรอยื นดูอยู่ ภายในนั้น ผลที่ตามมาอาจ
เป็ นโศกนาฏกรรมครังใหญ่ ้ เกินจินตนาการ
้
ศิษย ์พวกนี โดยส่ ั้
วนใหญ่เป็ นศิษย ์ชนนอก
เมื่ อได้ยิ น เสี ย งตะโกนลั่นของจ า้ วฉิ ง พวกเขาเองก็ ไม่ ก ล า้
ล่าช ้าเช่นกัน และรีบถอนตัวออกมาโดยไว
้ ษ ยพ
“เกิ ด อะไรขึ นศิ ์ ี่ จ า้ ว?” หลัง จากกลุ่ ม ศิ ษ ย ใ์ นระดับ สอง
อพยพออกมา พวกเขาก็เขา้ รวมกลุ่มไถ่ถามความจากจ ้าวฉิ งทันที
จ ้าวฉิ งสีหน้าตกลงในทันทีและกล่าวเสียงขรึมออกไปว่า “อย่า
ถามให้มากความ! วันนี สุ ้ สานดาบระดับสองปิ ดให้เขา้ ทดสอบ! ทุก
คนห้า มเข า้ ไปเด็ ด ขาดมิฉ ะนั้ นนั บ เป็ นโทษสถานหนั ก ! ข า้ จะไป
เชิญท่านอาจารย ์ฟางมาตรวจสอบ!”
ไม่นานนั กท่ านอาจารย ฟ ์ างก็เร่งฝี เท้าเขา้ สมทบทันทีท่ีได้ร บ
ั
แจ ง้ จากจ า้ วฉิ ง เห็ นอีก ฝ่ ายมาถึ งตัว เขารับ เอ่ ย ถามอย่ า งร ้อนใจ
ทันที
“ท่านอาจารย ์ฟาง นี่ ...ควรจัดการเรืองนี
่ อย่้ างไรดี?”
ครานี ้ท่ า นอาจารย ฟ ์ างหาได้ตื่นตกใจเหมื อ นครังก่ ้ อ น เขา

สามารถสัม ผัส ได้ท น
ั ที ว่ า เย่ ห ยวนกํ า ลังทํ า ความเข า้ ใจกับ อะไร
บางอย่างในสุสานดาบเท่านั้น
ท่านอาจารย ์ฟางพินิจวิเคราะห ์ก่อนเล็กน้อย และกล่าวว่า
“ลืมไปเถอะ ปล่ อยเขาไป! ยามนี ้ปิ ดสุ ส านระดับ สองห้า มให้
ผูใ้ ดเข า้ เด็ด ขาด หลังจากเย่ห ยวนออกมาแลว้ จึงค่อยเปิ ดให้เข า้
ทดสอบตามปกติ”
“รับทราบ ท่านอาจารย ์ฟาง!”
แต่ใครจะไปคาดคิด ว่า สุส านระดับสองแห่งนี ้จําต้องปิ ดตัวลง
นานเป็ นปี เศษ!
้ ่ระดับสีได้
“ฉิ นส่าวผ่านแลว้ ! เขาผ่านขึนสู ่ แลว้ !”
“สวรรค !์ ความเร็ว ในการฝึ กปรือ ของฉิ ว ส่ า วช่า งน่ าสะเมื อ

นขวัญโดยแท้! อัตราความกา้ วหน้าชนิ ดนี ้ กลับมิได้ดูแย่กว่าของ
ฉิ นเทียนในตอนนั้นเลย!”
“พรสวรรค ์ของฉิ นส่าวค่อนขา้ งด้อยกว่าของฉิ นเทียน แต่ดว้ ย
การฝึ กปรืออย่างบา้ คลั่งจนลืมวันลืมคืนตลอดสามปี ของเขา ทําให้
เขาพัฒนาไปได้ไกลกว่าฉิ นเทียนเสียอีก!”
...
ระหว่ า งช่ว งข อ้ สัญ ญาสามปี ฉิ น ส่ า วผู ซ ่ึ ทิ ศ ชีวิ ต ในการ
้ งอุ
ฝึ กปรือตลอดมา ในทีสุ ่ ดเขาก็ผ่านสุสานระดับสีเป็่ นผลสําเร็จ!
่ ยบเสมือนธรณี ประตูใหญ่ ท่ยากจะข
ระดับสีเปรี ี า้ มผ่ าน เพราะ
คมดาบในระดับห้าลว้ นกอปรไปด้วยศาสตร ์แห่งดาบชนสวรรค ้ั ้
์ขัน
่ ่ สอดคลอ้ งกับขุมพลังระดับอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้า
สอง ซึงนี
ฉิ นส่ าวที่ผ่านระดับสีไปได้
่ นี่ แสดงให้เห็ นว่า ศาสตร ์แห่งดาบ
ในตัวเขาก า้ วข า้ มผ่านศาสตร ์แห่ งดาบช นสวรรค ้ั ข ้ั
์ นหนึ ่ งไปแลว้ !
ด้วยอาณาจัก รปฐมพระเจา้ ขันสุ ้ ดของเขา ผนวกกับจุดสูงสุดแห่ ง
ั้
ศาสตร ์แห่งดาบชนสวรรค ้
์ขันหนึ่ งนี ้ กล่าวได้ว่า เขาสามารถบดขยี ้
เหล่ายอดอัจฉริยะทุกคนที่อยู่ในรุน ่ เดียวกันได้หมดแลว้ ซึงนี ่ ่ หาใช่
วาจาเกินจริงแม้แต่นอ้ ย
ยิ่ งไปกว่ า นั้ นเอง เมื่ อฉิ น ส่ า วย่ า วก า้ วออกจากสุ ส านดาบ
ความโกลาหลพลันระเบิดลงกลางฝูงชนเป็ นคํารบสองทันที!
“ฉิ นส่าว เขา...เขาเลือนระดั่ บกลายเป็ นเซียนอาณาจักรปัจฉิ ม
่ นแล
้
พระเจ ้าครึงขั ว้ ! นี่ ...นี่ ยังต้องดวลกันไปเพืออะไร?”
่
้ งเป็ นการดวลเป็ นตาย เย่หวนถูกฆ่าแน่ อย่าง
“ถูกต้อง! แถมนี ยั
ไม่ตอ้ งสงสัย!”
“ฉิ น ส่ า วคนนี ้สมควรได้รบ
ั ตํ า แหน่ งทํ า เรีย บดาวเด่ น ยิ่งแล ว้
้
เวลาแค่หา้ ปี ก็ทะยานขึนแตะอาณาจั กรปัจฉิ มพระเจ ้าได้แลว้ !”
ช่องว่างระหว่างอาณาจักรพระเจ ้ากลับกวา้ งไพศาลกันเกินไป
สําหรับ นัก สูค้ นใดที่ต้องการเลือนระดั
่ ั้ นสู
บช นขึ ้ ่อาณาจัก รปัจ ฉิ ม
้
พระเจ ้าเต็มขันในคราเดี ยว นั้นเป็ นเรืองยากราวกั
่ ้
บขึนสวรรค ์
เมื่ อ เซี ย น อ า ณ า จั ก รป ฐ ม พ ระเจ ้า ขั้ น สุ ด เลื่ อ น ระดั บ สู่
อาณาจักรปัจฉิ มพระเจา้ ครึงขั ่ น
้ ทะเลจิตศักดิสิ์ ทธิของพวกเขาจะ
์
่
เกิดการเปลียนแปลงและขยายตั วอีกครัง้
แน่ นอนว่ า ก็ มีบ างคนเช่นกันที่สามารถเลื่อนระดับ ช นทะลวง
ั้
้
ขึนกลายเป็ ้
นอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าเต็มขันในคราวเดี ยว แต่คน
จําพวกนั้นหาได้ยากมาก
ในช่ ว งสามปี แห่ ง การฝึ กปรือ สุ ด ขมขื่ น ฉิ น ส่ า วตรากตรํา
ฝึ กฝนและขัดเกลาศาสตร ์แห่งดาบแรมปี ในทีสุ ่ ดเขาก็สร ้างโอกาส
่
ให้ตนเองเพือทะลวงฝ่ ้
าอาณาจักรพลังหลักขึนไปได้
...
ข อ้ สัญ ญาสามปี ครบกํ า หนดในพริบ ตา ในวัน นี ้ทั่วทั้งลาน
ประลองของสถานศึกษาหวูเมิงช่่ างคึกคักมากสีสน
ั
บนอัฒจรรย ์สูงลอ้ มรอบลานประลองอันแน่ นไปด้วยธารฝูงชน
จนไม่มท ่ี นํ้าไหลผ่าน
ี ให้
้
ทังสองคนนี ้ นบุคคลที่น่ าจับตามองที่สุดในบรรดาศิษย ์ใหม่
เป็
้ ว้
ของฤดูกาลนี แล
คนหนึ่ งเป็ นยอดอัจ ฉริย ะผู ไ้ ร ้เทีย บเทีย ม เขาได้รบ
ั ตราดาบ
ทองคําจากท่านเจ ้าเมืองและกลายมาเป็ นศิษย ์ในนาม
ในขณะที่อีก คนเป็ นผู ล้ งมือสังหารบุ ต รสาวในไสข ้ องประมุ ข
ตระกูล ฉิ น แต่ก็ ยงั ใช ้ชีวิตสุ ขสบายดีในสถานศึกษาหวูเมิ่ง ความ
แกร่งกล า้ ของฉิ นส่ าว ทุก คนต่า งตระหนั กช ด ั แจง้ เป็ นดี แต่จ นถึง
ตอนนี ้ ก็ยงั ไม่ มีใครสักคนเคยเห็ นเย่ห ยวนเคลือนไหวมาก่
่ อนเลย
ความแข็งแกร่งของเขาในยามนี เป็ ้ นอย่างไรกลับไม่มผ ี ูใ้ ดทราบได้
้
“พวกเจ ้าคิดว่า ใครจะอยู่ใครจะตายในศึกคราวนี ?”
“ยังต้องให้ก ล่ าวอีก รึ? ความแกร่งกล า้ ของฉิ นส่า วเหนื อกว่ า
เหล่ า ศิ ษ ย ใ์ นบรรดารุ ่น เดี ย วกัน ไปไกลโขแล ว้ สามปี มานี ้ เขา
พัฒนาขึนอย่้ ้ หยวนสินชี
างก ้าวกระโดด ศึกคราวนี เย่ ้ พแน่ นอน!”
“แต่ เย่ห ยวนเองก็ห าใช่ค นโง่ เป็ นไปได้ห รือว่า เขาจะยอมตบ

ปากรับคําโดยไม่มแี ผนการอันใดรองรับ?”
“เหอะ แผนการรองรับ ? ข า้ รู ้สึก เพี ย งว่ า เจ า้ เด็ ก นั้ นมั่นใจใน
ตัวเองเกินไป คงคิดว่าตนเองทรงพลังปานท้าทายสวรรค ์ได้กระมัง?
ขา้ ได้ยินมาว่า เขายังไม่สําเร็จอาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนปลายเลย ้ั
ด้วยซํา้ แต่ฉินส่าวเลือนขึ
่ ้ นอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าครึงขั
นเป็ ่ นไป
้
แลว้ ยังมีขอ้ กังขาอะไรอีกหรือไม่ในศึกครังนี้ ?"้
…
หลายคนหลากผลลัพ ธ ์ ต่ อการดวลเป็ นตายในคราวนี ้ ผู ค
้ น
ส่วนใหญ่ต่างมองเย่หยวนในแง่ร ้าย
้ ยที่อยู่ในสุสานระดับสอง ณ ตอนนั้น และ
มีศิษย ์จํานวนไม่นอ
ทุกคนต่างกล่าวเป็ นเสียงเดียว เย่หยวนยังคงหยุด อยู่ที่อาณาจัก ร
ั้
ปฐมพระเจ ้าชนกลางเหมื อนเดิม
แม้ค วามสามารถของเย่หยวนจะท้าทายสวรรค ์สักแค่ไหน แต่
้ั
อาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช นกลางก็ ไม่ มีท างเอาชนะฉิ น ส่ า วที่ เป็ น
อาณาจักรปัจฉิ มพระเจา้ ครึงขั่ นได้
้ เลย! นี่ ยังไม่รวมถึงศาสตร ์แห่ ง
่ าเร็จถึงจุดสูงสุดของชนสวรรค
ดาบของฉิ นส่าวทีสํ ้ั ้
์ขันหนึ ่ งแลว้ !
ในขณะเดียวกัน มีกลุ่มคนจํานวนหนึ่ งย่างสามขุมเดินออกมา

บนอัฒ จรรย ์ แค่ ม องปราดเดี ย วทุ ก คนล ว้ นตระหนั ก ทราบทัน ที
้
กลุ่มบุคคลนี ทรงพลังเปี่ ยมลน้
“นั้น...ท่านประมุขตระกูลฉิ น ฉิ นหนานเทียน! คาดไม่ถงึ เลยว่า
เขาจะเดินทามาชมเป็ นการส่วนตัวเช่นนี !”้
“เหอะ เย่ หยวนฆ่ าบุ ต รสาวของเขากับ มือ เหตุท่ีมาก็ เพื่อดู เย่

หยวนตายกับตา!”
แต่อฒั จรรย ์ฝั่ งฉิ นหนานเทียนเองก็มไิ ด้มเี พียงพวกตระกูลฉิ น
่
เคียงขา้ งไม่ห่างกายยังมีซอื ฝางทีเคยประมื ออยู่ดว้ ย
“ซือ ฝาง เจ า้ มาที่ นี่ คงมาดู ใ ห้เห็ น กับ ตาว่ า เย่ ห ยวนจะตาย
อย่างไรกระมัง?” ยามฉิ นหนานเทียนพลันเห็นซือฝางเขา้ เขาก็อด
เอ่ยปากกล่าวเสียดสีอก ี ฝ่ ายอย่างบันเทิงใจมิได้
ซือฝางระเบิดเสีย งหัวเราะร่า เมื่อได้ยินและกล่ า วว่ า “ดู ท่ าเจ า้
จักมั่นใจในตัวฉิ นส่าวมาก! แต่จะไปรู ้ได้อย่างไร คนที่ตายอาจเป็ น
ฉิ นส่าวเองก็เป็ นได้!”
ฉิ นหนานเทียนได้ฟังวาจาไร ้สาระเช่นนั้น ถึงกับหัวเราะลั่นและ
้ั
สวนตอบทั น ที ว่ า “อาศัย อาณ าจัก รปฐมพระเจ า้ ช นกลางรึ จะ
่
เอาชนะฉิ นส่าว? ซือฝางเจ ้าเองก็เชือแบบนั ้น?”
ซือฝางเค้นเสียงหึคําโตและหยุดโต้ตอบในทันใด
ใจจริงเขาก็อยากกล่าวว่าไม่เชือ่ แต่กลับพูดออกไปมิได้จริงๆ
กระทั่งซือฝางก็ยงั ไม่เขา้ ใจว่า ไฉนเย่หยวนถึงไปรับคําท้าการ
ดวลเป็ นตายเช่ น นั้ นด้ว ย ทั้งๆที่ ไร ซ้ ่งความยุ
ึ ้
ติ ธ รรมสิ นดี หรือ
เป็ นไปได้ไหมว่า เด็กหนุ่ มคนนั้นจะเบือชี
่ วต ิ แลว้ ?
่
สิงหนึ ่ งที่เขายืนยันได้ก็คือ ตอนนี เย่
้ หยวนก็ยงั มิได้เลือนระดั
่ บ
้ นเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนปลาย
ขึนเป็ ั้
้ ยเปรียบตังแต่
ศึกคราวนี เสี ้ ยงั ไม่เริมด้
่ วยซํา!
้
ฉิ นหนานเทียนเห็ นอีกฝ่ ายสงบปากสงบคําทันตา เขาแสยะยิม้

เย็ นปี ติใ จและกล่ า วว่ า “ใกล ถ้ ึ งเวลาแล ว้ แต่ ไฉนบัด ซบนั่ นยัง ไม่
ปรากฏตัว ออกมาเสี ย ? ข า้ ล่ ะ กลัว ว่ า ...มัน จะกลัว จนหนี ไ ปแล ว้
กระมัง? ผู อ้ าวุ โสตง ท่ า นเป็ นผู ต ้ ด ้ ้ หากเขาหนี
ั สินการดวลครังนี
เท่ากับแพ!้ ทางหอวินัยของท่านจะมีอํานาจจับกุมมาประหารทันที
หวังว่าทางท่านจะไม่ลําเอียงจริงหรือไม่?”
ผูอ้ าวุ โสตงที่ว่ ามีนามเต็มว่า ตงโส่ ว เขาเป็ นหนึ่ งในผู อ้ าวุโ ส
คนสําคัญแห่งหอวินัย
้ ่ในการจัดการดูแลของเขา
การดวลเป็ นตายในวันนี อยู
ตามกฎระเบียบขอ้ บังคับ หากมีฝ่ายหนึ่ งไม่มาตามนัดหมายที่
กํ า หนด จะถื อ เป็ นการยอมแพ เ้ ช่ น กัน และหอวิ นั ย สามารถใช ้
่ บกุมตัวมาประหารชีวต
อํานาจเพือจั ิ ได้ทน ั ที!
ตงโส่ ว ดู เหลือบเวลาเล็ ก น้อยและกล่ า วว่ า “ยัง มีเวลาอี ก เจ็ ด
นาทีครึง่ หากเย่หยวนยังไม่ปรากฏตัวก็เท่ากับยอมแพ!้ ”
้ ดใจนั้นเอง คลืนชุ
แต่ เสียวอึ ่ ลมุนแสนโกลาหลพลันถาโถมใส่
ฝูงชนทันใด!
“นั้นอะไรน่ ะ? สวรรค ์! พวกเจา้ ดูนั้นเร็ว! เย่ห ยวน.. เขา...เหาะ
เหินอากาศมาโน้นแลว้ ! เขาเหาะเหินอากาศได้! ขะ ขา้ ...สายตาขา้
มีปัญหาแลว้ กระมัง?”
ตอนที่ 1388 สยบดารา!
ฝูงชนโกลาหลเดือด!
จุ ด สี ดํ า เล็ ก ๆ ลอยเคว ง้ กลางเวหากํ า ลัง พุ่ ง ทะยานมาทางนี ้
อย่างรวดเร็ว นั้นจะเป็ นใครได้อก ี หากมิใช่เย่หยวน?
“สวรรค !์ หรือเป็ นไปได้ท่ีเขาจะทะลวงขึนสู
้ ่ อาณาจัก รราช น
ั
พระเจ ้าแลว้ !? มิฉะนั้นจะเหาะเหินอากาศได้อย่างไร?”
“เจ า้ ปั ญ ญานิ่ มหรือ เปล่ า ? จากอาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช น
้ั
กลางทะลวงขึนเป็้ นอาณาจักรราชนั พระเจ ้าภายในสามปี ?”
“หากพินิจว่าเป็ นยอดเซียนอาณาจักรราช น
ั พระเจา้ รัศมีแรง
กดดันยังค่อนขา้ งเบาบางเกินไป!”
“พวกเจ ้าสังเกตใต้ฝ่าเท้าเขาเร็ว! ดะ ดาบบิน?”
่ ดสีดําเล็กๆตรงเขา้ มาใกล ้ ในทีสุ
เมือจุ ่ ดทุกคนต่างก็มองเห็นเย่
หยวนชดั เจนจากมุมสูง และใต้เท้าของเขา...เขากําลังเหยียบดาบ
อยู่!
่ ่
เย่หยวนกําลังขีดาบเพื
อเหาะเหิ
น!
้ ว้ ยความเร็ว สู ง มาก แต่ ย่ิ งเข า้ ใกล ้
เขาปราดพุ่ งเข า้ มาใกล ด
่
เท่าไหร่ แรงกดดันทีมอบให้ ่ิ เพิมเป็
แก่ทุกคนก็ยงทวี ่ นเท่าตัว
้ าลังเลือนระดั
“เด็กหนุ่ มคนนี กํ ่ ั้
บชน!”
“ขณะที่กํ า ลัง ขี่ดาบทะยานฟ้ า เขาก็ กํ า ลังเลื่อนระดับ ช นไป
ั้
ด้วย เอ่อ...”
่
ฝูงชนโดยรอบตืนตะลึ งนั่งไม่ติดกน้ แลว้ การเปิ ดตัวในคราวนี ้
่ นไป
ของเย่หยวนกลับอลังการเหลือเชือเกิ
กลางฝูงชนเหล่านั้น เจ ้าท้วมพึมพํากับตัวเองอย่างไม่พอใจว่า
้ นทําเท่ใหญ่เชียว!”
“เจ ้าน้องคนนี มั
จากเจ ้าท้วมพลันกวาดสายตาสังเกตโดยรอบ ก่อนพบว่าเหล่า
ศิ ษ ย ห์ ญิ ง ที่ อยู่ ใ กล ๆ้ คล า้ ยกํ า ลัง หลงเสน่ ห เ์ ย่ ห ยวนเต็ ม รัก เห็ น
ดัง นั้ นเขาพลัน รู ้สึ ก อิ จ ฉาสุ ด ขีด แค่ วิธ ีเปิ ดตัว ของเย่ ห ยวนก็ ก ิน
ขาดแลว้
ในขณะเหาะเหินกลางห้วงเวหา เย่หยวนก็สูบพลังวิญญาณทั่ว
ฟ้ าดินอย่างบ า้ คลั่ง จนทํ าเอาพลังวิญญาณโดยรอบลานประลอง
พลันแห้งเหือดทันตา
ฟิ ้ว!
่
ร่างเย่หยวนแปรเปลียนเป็ นประกายแสงสายหนึ่ งโฉบเฉี ยวไป
มาเหนื อลานประลอง ก่อนจะร่อนลงมาเขา้ ประจันหน้ากับฉิ นส่าว
ในขณะเดียวกันนั้นเอง ระดับพลังของเย่หยวน ณ ปัจจุบน
ั ได้
้ ่อาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนปลายเป็
ทะลวงขึนสู ั้ ่ ยบร ้อย
นทีเรี
“จํ า ต้อ งข ออภั ย ที่ ต้อ งทํ าให้ร อนาน ” เย่ ห ยว นเก็ บ ดา บ
พิชต
ิ มารฟ้ าลงและกล่าวกับฉิ นส่าว
ยามนี ้สีห น้าฉิ นส่า วคลา้ ยมืด ลงหนึ่ งส่วน คู่ สายตาที่กํ าลังจับ
่
จ ้องเย่หยวนสะท้อนแววตืนตระหนกอย่ างปิ ดไม่อยู่
มีเหล่านักสูก้ ว่าหลายสิบลา้ นคนใต้แผ่นฟ้ าทีเลื ่ อกฝึ กปรือดาบ
แต่ ผูท้ ่ี บรรลุ วิช าขี่ดาบกลับ มี ไม่ ถึง หนึ่ งในล า้ น! ผู ใ้ ดไม่ ส ามารถ
เข ้า ใจศาส ตร แ์ ห่ ง ดาบ ได้อ ย่ า งลึ ก ซึ ง้ ผู ้น้ั น ไม่ มี ท างป ระส บ
ความสําเร็จ เห็นได้ชดั ว่า เย่หยวนได้บรรลุศาสตร ์แห่งดาบจนเกิน
่
ขอบเขตทีเขาสามารถหยั ่งรู ้ได้ไปแลว้ !
“รอไม่นานเท่าใด เช่นนั้นมาเริมกั
่ นเถอะ!”
่
กลินอายสุ ึ ้ นที ด้วยการปรากฏ
ด อันตรายหอบใหญ่ ปะทุ ขนทั
้
ตัวเช่นนี ของเย่ หยวน ทําให้จต
ิ วิญญาณแห่งการต่อสูใ้ นใจของฉิ น
้
ส่าวลุกโชนขึนในทั นใด
๋
“เดียวก่ ้ นพร ้อมตะโกนลั่น
อน!” ฉิ นหนานเทียนขมวดคิวแน่
้ ก น้อ ยและเอ่ ย ขึ นว่
ตงโส่ ว พลัน กระตุ ก คิ วเล็ ้ า “ท่ า นประมุ ข
หนานเทียนมีอนั ใดหรือไม่?”
“เย่หยวนมีวช ่
ิ าขีดาบ ้ กลั
การดวลครังนี ้ บไม่ยุตธิ รรม!”
“เหอะ ท่ านประมุข ตระกูล ฉิ น คํา กล่าวของท่านไม่ดูเอาแต่ ใจ

่
ไปหน่ อยรึ? เย่ หยวนสําเร็จวิชาขีดาบด้วยความสามารถตนเอง นี่
หาใช่การโกงแต่อย่างใด! ดังนั้นแลว้ มันจะไม่ยุตธิ รรมได้อย่างไร?”
ซือฝางเอ่ยปากสวนตอบอีกฝ่ ายทันควัน
สํ า หรับ นั ก สู ้ข องมห าพิ ภ พ ถ งเที ย น ส รรพ ชี วิ ต ภ ายใต้
อาณาจัก รราช น ั พระเจ า้ จะไม่ ส ามารถเหาะเหินอากาศได้ แม้ข ุม
พลังจะแกร่งกลา้ ปานใด แต่ไม่สามารถฝื นกฎธรรมชาติเหาะเหินได้
่ ่ กล่าวคือขีดจํากัดทีเป็
อยู่ดี ซึงนี ่ นจุดอ่อนขอ้ ใหญ่ของพวกเขา
นัก สู ค้ นใดศึก ษาวิช าเหินหาวหรือดํ าดินมาโดยเฉพาะ ผู น ้ ั้ น

นั บ มี ข อ้ ได้เปรีย บเหนื อคนอื่นอยู่ ห ลายขุม จะหลบหลี ก อย่ า งไร
ตามใจอิสระนึ ก
่
ซึงตอนนี ้เย่ ห ยวนสามารถเหาะเหินได้ด ว้ ยการขี่ดาบ คู่ ต่ อสู ้
อย่างฉิ นส่าวแทบไม่สามารถเอาชนะได้เลย
ไม่ว่าฉิ นส่าวจะร่ายเพลงดาบรวดเร็วปานใด แต่ ก็ไม่มีทางเร็ว
่ ดาบอยู
ไปกว่าเย่หยวนทีขี ่ ่แน่ นอน
่ า
ฉิ นหนานเทียนไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เย่หยวนจะทําสิงน่
อัศ จรรย เ์ ช่นนี ้ได้ภ ายในระยะเวลาสั้นๆ ความมั่นใจทังหมดก่
้ อน
หน้าพังทลายลงมาทันที
ฉิ นหนานเทียนเค้นเสียงหึเย็นสะท้าน เขากล่าวว่า
“ลําพังความแข็ งแกร่งของเย่ห ยวนค่อนข า้ งตํ่ า อาศัยเพียงขี่
่
ดาบหลบเลียงไปเรื ่
อยๆจะทํ าอย่างไร? เช่นนั้นไม่ตอ้ งดวลเป็ นตายก็
่
ได้กระมัง? ผูอ้ าวุโสตง ขา้ ขอห้ามให้เย่หยวนใช ้วิชาขีดาบ!”
ซือฝางตอบโต้กลับไปทันทีพร ้อมนํ ้าเสียงหงุ ดหงิดว่า “เป็ นถึง
การดวลเป็ นตาย ไม่ มีก ารจํ า กัด วิธ ีและรู ป แบบการต่ อสู !้ ความ
แข็ ง แกร่ง ที่แท้จ ริง หาใช่ขึ นอยู
้ ่ แต่ ก บ
ั ระดับ พลังและกระบวนต่ อ สู ้
การชิงไหวชิง พริบ นั บ เป็ นอีก ปั จ จัย หนึ่ งเช่นกัน! และอีก อย่ าง เย่
หยวนใช ้เวลาถึงสามปี เต็มเพื่อฝึ กปรือวิช าขีดาบ ่ แต่เจา้ กลับหน้า
ด้านกล่าวว่า ไม่ ยุติธรรม เช่นนั้นการที่ระดับ พลัง ของเย่ ห ยวนตํ่ า
กว่าของฉิ นส่าวอยู่มากขนาดนี ้ คงเรียกว่ายุตธิ รรม? หากเรืองมาก
่
เอาแต่ใจปานนี ้ ไฉนไม่ส่งให้
ั เย่หยวนยื่นหัวออกมา และให้ฉินส่าว
สับให้ขาดไปเลย!”
จากนั้นทังสองก็
้ ยืนถงเถียงกันอย่ างดุเด็ดเผ็ ดมัน ต่างคนต่ าง
ไม่มใี ครยอมใครเลย
ทางฝั่ งตงโส่ ว ทํ า อะไรไม่ ถู ก เสมื อ นตกสู่ ส ภาวะกลื น ไม่ เข า้
่ั
คลายไม่ออกชวขณะ
เขาครุ ่น คิ ด อยู่ ค รู ่ห นึ่ งและกล่ า วขึ นว่ ้ า “วิ ช าขี่ ดาบไม่ เคย
ปรากฏมาก่อนในบันทึกการดวล เป็ นตาย แต่หากกล่าวตามหลัก
เหตุ แ ละผล วิ ช าขี่ ดาบนั บ เป็ นหนึ่ งในทัก ษะที่ เย่ ห ยวนฝึ กปรือ
เสมือนวรยุท ธต่ อสู ท ้ ่ วไป
ั แต่ น่ี ก็ ข ด
ั กับ ขีด กัด ของนั ก สู โ้ ดยทั่วไป
เช่น กัน เอาเช่น นี ้เถิ ด ข า้ จะรายงานเรืองนี ่ ้ต่ อผู อ้ าวุ โ สสู ง สุ ด และ
เชิญเขาให้มาตัดสินใจ”
“ไม่ จํ า เป็ น! ข า้ จะปลดปล่ อยเพลงดาบเพี ย งกระบวนเดี ย ว!
หากเขาสกัดได้ ถือเป็ นข า้ พ่ ายแพ แ้ ละนํ าตัวไปประหารได้ท น
ั ที!”
ทันใดนั้นเอง เย่หยวนก็ตะโกนลั่นวาจาแสนเด็ดเดียว ่
้
ประโยคนี ของเย่ หยวนทําเอาทุกคนสีหน้าแปรผันกันยกใหญ่
ในส่ ว นของฉิ น หนานเที ย น ทั่วใบหน้ า เปี่ ยมความปลื มปี
้ ติ
้ า้ งด้วยความสุขใจในทันใด
แสยะยิมกว
ขณะที่ซือฝางพลันหน้าเสียหนัก หัวคิวทั
้ งสองแทบขมวดชน
้
กันแน่ น
“ไม่ มีท าง? เย่ห ยวนคนนี ้อวดดีเกินไป! แม้เขาจะเหาะเกินได้
โดยใช ้ดาบ แต่อาณาจักรพลังของเขากลับตํ่ากว่าฉิ นส่าวอยู่หลาย
ขุมนัก!”
“ไม่ ว่าจะเป็ นแนวคิด ความเข า้ ใจหรืออาณาจัก รพลัง ฉิ นส่า ว
สําเร็จถึงขีดจํากัดของอาณาจักรปฐมพระเจ ้าไปไกลแลว้ สําหรับเย่
หยวนทีต้่ องการดวลด้วยหนึ่ งกระบวนดาบ นี่ รนหาทีตายกระมั
่ ง?”
“นี่ มันเรืองตลกอั
่ นใด! แม้เขาจะสํ าเร็จ วิช าขี่ดาบได้ แต่ น้ั นก็
มิได้ห มายความว่าเขาจะสามารถโค้นเซียนอาณาจักรปั จฉิ มพระ
่ นได้
เจ ้าครึงขั ้ จริงหรือไม่?”
…
ในมุ ม มองของทุ ก คน เย่ ห ยวนมั่นใจในตัว เองเกินไป ความ
แข็งแกร่งของฉิ นส่าวทุ กคนลว้ นตระหนัก ทราบชดั แจง้ อาจกล่า ว
่ งแกร่งทีสุ
ได้เลยว่า เขาคือบุคคลทีแข็ ่ ดแลว้ ในบรรดาทุกคนทีอยู
่ ่ตํ่า
กว่าอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าลงมา
วาจาคุ ย โม้ใ หญ่ โ ขนี ้ ของเย่ ห ยวนช่ า งอวดดี เสี ย เหลื อ เกิ น
แต่เย่ห ยวนก็มิได้จงใจอวดเก่งอะไรเทือกนั้น เพราะสิงที ่ ่เขาเข า้ ใจ
มันมีแค่กระบวนท่าเดียวจริงๆ!
อย่ า งไรก็ ต าม เขาเองก็ ค่ อนข า้ งมั่นใจกับ กระบวนท่ า นี ้มาก
และหากแม้ก ระทั่งกระบวนท่ านี ก็ ้ ยงั ไม่ส ามารถปราบฉิ นส่า วลงได้
เขาเองก็ทําได้แต่ก ้มหน้าก ้มตายยอมรับชะตากรรมเท่านั้น
“เช่นนั้น มาเริมกั
่ นเถอะ!”
่
หลังจากตืนตะลึ ้ อ้ าวุโสตงก็เอ่ยปากกล่าวขึน้
งยกใหญ่ ยามนี ผู
“ปลดปล่อยเพียงกระบวนดาบเดียว? ดูท่าจะมั่นใจในดาบของ
เจ ้ามากจริงๆ! เช่นนั้น ขา้ เองก็ไม่ขอสุภาพเช่นกัน!” สุม้ เสียงไม่ทน ั
จืด จาง รัศ มีก ลิ่นอายอันทรงพลังขุมใหญ่ พ ลันปะทุ เดือดขึนจาก ้
ร่า งข องฉิ นส่ า วพ ร อ้ มเสี ย งดั ง อึ ก ทึ ก กึ ก ก อ้ ง แรงกดดั น จาก
อาณาจัก รปั จ ฉิ ม พระเจ า้ ครึงขั่ ้นอย่ า คิ ด ประมาท ยามนี ้ ฟ้ าดิ น
วิปลาสมืดครึม้ ม่านเมฆาทอดตัวยาวปกคึลุมทั่วพิภพ ภัยอันตราย
หอบใหญ่ถาโถมเขา้ ใส่เย่หยวนเต็บสูบ
้
ฟริงง!
ดาบยาวสี เย็ น ขลั บ ช ัก ออกจากฝั กดาบ คล า้ ยอุ ณ หภู มิ
โดยรอบเยือกเย็นถึงจุดศูนย ์ สะท้านขวัญเสีย!
“เพลงดาบฟ้ าดินว่างเปล่า! แท้ที่จริงแลว้ ฉิ นส่าวกําลังฝึ กปรือ
เพลงดาบฟ้ าดินว่ า งเปล่ า อยู่ ต ลอด! ช่างเป็ นแรงกดดันที่น่ า เกรง
ขามจริงๆ!”
“เย่ ห ยวนมันเล่ นใหญ่ เกินไป! กระทั่งเขาเองก็ ค งไม่ คิด ไม่ ฝัน
มาก่อนเช่นกันว่า ฉิ นส่าวจะฝึ กปรือหนึ่ งในหกสุดยอดวิชาลับแห่ง
สถานศึกษาหวูเมิง่ เพลงดาบฟ้ าดินว่างเปล่า!”
่
“เหอะ พวกทีชอบหลงตั วเองคิดว่าสวรรค ์ส่งตนมาเกิดแบบนี ้ มี
้ั
มาให้เห็ นเป็ นอาจิณ มีพลังเพียงอาณาจัก รปฐมพระเจา้ ชนปลาย
แต่หน้าด้านกล่าวบอกว่า ตนจะปลดปล่อยเพียงกระบวนดาบเดียว!
้ หรือไม่!”
ขา้ อยากจะเห็นเสียงเหลือเกินว่ามันจะรับท่านี ได้
...
ทันทีที่เริมเคลื
่ ่
อนไหว ทุกคนต่างเขา้ ใจได้ในบัดดลว่า ฉิ นส่วา
ต้องการจะแสดงอะไรออกมา
๋ี
เพลงดาบฟ้ าดินว่างเปล่า เหมือนกันกับหมัดไท่จกระบวนดารา
มีศก ์ นถึงหนึ่ งในหกสุดยอดวิชาลับแห่งสถานศึกษาหวูเมิง!
ั ดิเป็ ่ เมื่อ
พินิ จ จากความรุ นแรงในการโจมตี ข องเขา เพลงดาบฟ้ าดิน ว่ า ง
้
เปล่านี เขาขัดเกลาฝึ กปรือจนสําเร็จระดับแรกมาโดยสมบูรณ์
ช่วงอึดใจให้หลัง ทั่วทังลานประลองทั
้ ้
งหมดถู กแรงกดดันจาก
ดาบของเขาบดขยีเต็้ มสู บ ศาสตร ์แห่ งดาบอันทรงพลัง เข า้ บีบ เย่
หยวนทันที
“กระบวนดาบดีเยี่ยม! แต่น่ี กลับเปล่าประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้า
ขา้ ! ฉิ วส่าว ขา้ จะไม่ทําให้เขา้ ผิดหวังแน่ นอน จงดูซะ นี่ คือ...เพลง
ดาบสวรรค ์เบิกฟ้ า ทีข ่ า้ หลอมสร ้างมาจากสุสานดาบ!”
ในท้ายที่สุดนี ้ เขาก็สามารถหลอมสร ้างวรยุท ธ ์ที่เกิดจากเต๋ า

้ !
แห่งดาบของตนขึนได้
้ อให้
เย่หยวนตังชื ่ มน
ั ว่า เพลงดาบสวรรค ์เบิกฟ้ า!
่ ดาบพิ
เมือชี ้ ิ มารฟ้ ายกตระหง่านนภาสูง ม่านเมฆาทั่วพิภพ
ชต
เบิก อรุ ณ สว่ า งไสวอีก ครัง้ พร ้อมด้ว ยแรงกดดัน อัน น่ าสะพรึงพุ่ ง
้ ยดฟ้ าไกล!
ผงาดขึนเสี
่ าสันๆ
รูปปากเย่หยวนขยับสีคํ ้ อย่างแผ่วเบา
“สยบ...ดารา!”
ตอนที่ 1389 มิคาดคิด
่ !”
“เพลงดาบอะไรทรงพลังเยียงนี ้
่ กลินอายของเย่
“ขะ แข็งแกร่งยิง! ่ ้ ได้ดอ้ ยกว่า
หยวนในตอนนี มิ
ของฉิ นส่าวเลย!”
“แต่เย่ห ยวนเพิ่งเลื่อนระดับชนเป็
้ั นอาณาจักรปฐมพระเจา้ ช น
้ั
ปลายหมาดๆ ไฉนถึงสามารถสําแดงเพลงดาบที่ทรงพลังขนาดนี ้
ออกมาได้?”
…
้
เสียวอดใจที ่สยบดาราพลันปรากฏ สีหน้าการแสดงออกของ
่
ทุกคนเปลียนไปในทั นที
่ั
ชวขณะนั ้นเอง ฉิ นหนานเทียนถึงขันลุ
้ กขึนพรวด
้ จ ้องเขม็งไป
้ าเกียดสุดพรรณนา
ทางเย่หยวนพร ้อมใบหน้าบิดเบียวน่
“เพลงดาบฟ้ าดิน ว่ า งเปล่ า เป็ นถึง หนึ่ งในหกสุ ด ยอดวิช าลับ
แห่งสถานศึกษาหวูเมิ่ง แลว้ เพลงดาบนี มั ้ นไปเอามาจากไหน?” ฉิ น
หนานเทียนคํารามเดือดลั่น
ซือฝางเองก็ประหลาดใจไม่นอ้ ยไปกว่าฉิ นหนานเทียนเลย
ในมุ มมองความเห็ นของเขา เย่ ห ยวนมีพ รสวรรค ใ์ นศาสตร ์
แห่ งโอสถที่น่ าทึ่งอย่างมาก แม้ว่ าพลังฝี มือในด้านการต่ อสูจ้ ะน่ า
เกรงขามเพีย งใด แต่ เมื่อเทีย บกับนั ก สูข
้ นานแท้ก็ หาได้แข็งแกร่ง
ขนาดนั้น
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เย่หยวนอยู่ภายใต้การคุม้ ครองของหอม
หาสมบัติมาเนิ่ นนาน แทบไม่ มีใครเคยเห็ นเย่ห ยวนลงมือจริงๆสัก
ครัง้ แต่ ใค รจะไป คิ ด ฝั น ยา มนี ้ ต้อ งป ระจั ญ บ าน เพี ยงก า ร
เคลื่อนไหวเดีย วของเย่หยวนกลับสะเทือนฟ้ าสะท้านปฐพีได้เพีย ง
นี !้
“เมื่ อครู ่เย่ ห ยวนกล่ า วว่ า นี่ คื อ เพลงดาบที่ เขาหลอมสร า้ ง
้
ขึนมาเอง! นี่ ...เพลงดาบนี กลั
้ บทรงพลังเสียยิงกว่ ่ าเพลงดาบฟ้ าดิน
ว่างเปล่า!” ท่านอาจารย ์คนหนึ่ งในสถานศึกษาอุทานขึนด้ ้ วยความ
ตะลึง
“พรสวรรค ์ในศาสตร ์แห่งการต่อสูข ้ องเด็กคนนี ช่้ างน่ าสะพรึง
โดยแท้! สามารถหลอมสร ้างวรยุทธต่อสูท ่ี
้ ทรงอานุ ภาพขนาดนี ได้ ้
พรสวรรค ข ์ องเขายิ่ งใหญ่ เสี ย ยิ่ งกว่ า ฉิ นเที ย นด้ว ยซํ า!”
้ ท่ า น
อาจารย ์อีกคนกล่าว
่
ฉิ นส่าวยังคงตืนตะลึ งต่อคมดาบของเย่หยวนไม่เลือนหาย ใน
ที่สุ ดเขาก็เข า้ ใจอย่า งถ่องแท้ว่า เย่ห ยวนกํ าลังทํ าเพื่ออะไรกันแน่
ในสุสานดาบนั่น
้ างท้าทายสวรรค ์ยิงนั
ทักษะการเรียนรู ้ของเขาผูน้ ี ช่ ่ ก!
ทัน ที ที่ สยบดาราถู ก ปลดปล่ อ ย ฉิ น ส่ า วพลัน รู ้สึ ก ได้ถึ ง แรง

กดดันปริมาณมหาศาลที่ล น ้ ทะลัก ออกมาอย่างบ า้ คลั่งเขากัดฟั น
แน่ นพร ้อมกระตุน้ พลังปราณเทวะทั่วร่างจนโคจรหมุนติวเร็ ๋ วจี๋
้
กระบวนดาบนี ของฉิ ้
นส่าว เขาไม่กลา้ รังรอนกํ าลังแม้สก
ั นิ ด!
“เพลงดาบฟ้ าดินว่างเปล่า! ไป!”
เงาดาบมายาควบแน่ นกลายเป็ นหนึ่ ง ตรงเขา้ ปราดทะลวงใส่เย่
หยวนโดยตรง
่ บจ ้องของเย่หยวนผันเปลียนดู
คู่สายตาทีจั ่ จริงจังในทันใด ยาม
นี ้เร่ง ขุมพลัง เร ้นซ อ้ นออกจากดาบพิ ช ต
ิ มารฟ้ าถึ งขีด กํ า จัด โหม
ปะทะสุดแรง
้
สองขัวพลั
งประดุจบรรพตเขา้ พิฆาต!
้
รัศมีคมดาบของทังสองน่ ่
าสะท้านขวัญเป็ นอย่างยิง!
เต๋ า ดาบดั่งแก่ นแท้ข องสองเพลงดาบเข า้ หํ่ าหันอย่ างดุ เดือด
ไม่ มี ฝ่ ายใดดับ สลายยอมกัน ยามนี ้ถึ ง ขั้นแบ่ ง แยกลานประลอง
ออกเป็ นสองส่วน!
รับชมภาพฉากสุ ดตระการตานี ้ สีห น้าทุ กคนเปลียนไปอย่
่ าง
มาก
้
สองขัวพลังสุด ไร ้เทียมทานรีดเร ้นอานุ ภาพสูงสุดต้านรับสลับ
ไปมาไม่หยุดหย่อน ส่งผลให้ก่อเกิดเป็ นแรงสั่นสะเทือนเขา้ กระแทก
ค่ายกลปกป้ องรอบลานประลองจนเกิด เสียงดังคล า้ ยของหนัก พุ่ ง
ชนเป็ นระลอก
้ ่ งไม่ตด
เหล่าศิษย ์บนอัฒจรรย ์ยามนี แทบนั ิ แลว้
์ น้า ใหม่ ท ั้งสองจะ
ใครใคร่คิ ด ว่ า การปะทะกัน ระหว่ า งศิ ษ ย ห
สะเทือนขวัญน่ าสะพรึงได้ขนาดนี ?้
แต่ ทั น ที ท ั น ใด สี ห น้ า ก า รแส ด งออ ก ข องฉิ น ส่ าว พ ลั น
่
แปรเปลียนในบั ดดล พร ้อมกระอักพ่นเลือดสดออกมาไม่หยุด! เงา
ดาบมายาสายยักษ์เริมเลื ่ อนรางอ่อนกําลังลง ก่อนจะถูกสยบดารา
ของเย่หยวนฟันฝ่ าขาดเป็ นสองซีกและสลายไป
อานุ ภาพของสยบดารายังหลงเหลือ มันสะบันผ่ ้ า นเพลงดาบ
ฟ้ าดิ น ว่ า งเปล่ า จนอัน ตรธานไม่ เหลื อ พร ้อมพุ่ ง เข า้ หาฉิ น ส่ า ว
โดยตรง
“ฉิ นส่าวเสร็จแน่ !”
“เพลงดาบของเย่หยวทรงพลังเกินไป!”
“สยบดารา! เพลงดาบนี น่้ ากลัวโดยแท้!”
...
ฝูงชนทั่วอัฒ จรรย ์อุทานลั่นตืนตะลึ
่ งตกใจ พินิจจากอานุ ภาพ
ของสยบดาราที่ยัง หลงเหลือ ร่า งของฉิ น ส่ าวถู ก ผ่ า เป็ นสองส่ ว น
แน่ นอน
้ ดใจนั้นเอง ร่างของฉิ นส่าวไสววูบวาบดูไม่ชดั เจน
ทว่าเสียวอึ
บูมมม!
สยบดาราที่เหลืออยู่สบ
ั เขา้ ใส่ค่ายกลปกป้ องลานประลองอย่าง
จัง จนม่านเกราะป้ องกันสั่นสะเทือนหนัก ทุกคนภายนอกพลันสั่น
สะท้านตาม
“เท้า เหิ นเทพมายา! สวรรค ์ ฉิ น ส่ า วเองก็ สํ า เร็จ เท้า เหิน เทพ
มายาแลว้ เช่นกัน!”
กลางฝู ง ชนบนอัฒ จรรย เ์ สี ย งอุ ท านพลัน เอ่ ย ลั่นด้ว ยความ
ตกใจสุดขีด
เท้า เหิ น เทพมายาเองก็ เป็ นหนึ่ งในหกสุ ด ยอดวิ ช าลับ แห่ ง
สถานศึกษาหวูเมิ่งเช่นกัน นี่ คือยอดวรยุทธเคลือนที ่ ่อันแสนลึกลํา้
ยิ่ง ซึงทุ
่ ก คนต่ า งคาดไม่ ถึ ง ว่ า ฉิ น ส่ า วจะสํ า เร็จ วรยุ ท ธเคลื่อนที่
ั้ งนี ด้
ชนสู ้ วยเช่นกัน
ในเสี ้ยวอึ ด ใจระห ว่ า งความเป็ น ความต าย ฉิ นส่ า วไม่ มี

ทางเลือกอื่นนอกจากจํ าต้องสํ าแดงใช ้เท้าเหิน เทพมายาออกมา
ดังนั้นเขาจึงรอดตายจากสยบดาราของเย่หยวนได้อย่างหวุดหวิด!
้ แย่มาก
อย่างไรก็ตามแต่ สภาพของฉิ นส่าวในตอนนี ดู
้ ทั่วกายากลับไร ้ซึงเรี
หลังสําแดงใช ้ท่าเท้าเสร็จสิน ่ ยวแรงแทบ
่
้ นไวไ้ ม่อยู่
จะยืนคํายั
แม้เขาจะไม่ ถู ก สยบดาราเล่ นงาน แตแรงกดดัน ระหว่ า งการ
ปะทะกลับทําร ้ายตัวเขาจนอาการสาหัสเช่นกัน
ฉิ นส่าวไม่เหลือแรงสูอ้ ก
ี ต่อไป!
แค่ก! แค่ก! แค่ก!
ในอี ก ด้า นหนึ่ ง สี ห น้ า การแสดงออกของฉิ นหนานเที ย น
่
แปรเปลียนไปโดยพลั น
้
เพลงดาบนี ของเย่ หยวนอาจกล่าวได้ว่า มันสามารถบดขยีสอง ้
สุด ยอดวิชาลับ แห่ งสถานศึกษาหวูเมิ่งได้อย่า งราบคาบ แม้มน ั ไม่
ส า ม า รถ ฆ่ า ฉิ น ส่ า ว ได้ แ ต่ ผ ล ลั พ ธ ์ต่ อ จ า ก นี ้ ค ง ไม่ มี อ ะไร
่
เปลียนแปลงแล ว้
ค่า ใช ้จ่ายที่เย่ ห ยวนต้องแบกรับ หลังใช ้ถือได้ว่ ามหาศาล แต่
่
เขาก็ยงั หลงเหลือเรียวแรงไว ั ระยุทธ ์ต่ออยู่บา้ ง ในขณะที่ฉิ นส่าว
ส้ ป
้ น สภาพตอนนี ไม่
แทบลม้ ทังยื ้ ต่างอะไรกับยืนรอความตาย
บทสรุ ป ของการดวลเป็ นตายจะจบอย่ า งไร ไม่ จํ า เป็ นต้อ ง

กล่าวถึงเลย!
้
ฉิ นหนานเทียนตังความหวั ่ บชีพเย่
งไวส้ ูงมากกับฉิ นส่าว เพือดั
หยวนในคราวนี ้ เขาเองก็สนับสนุ นทุ่มสุดตัวให้แก่ฉินส่าว แต่ใคร
จะไปคาดคิ ด เพลงดาบของเย่ ห ยวนจะสร า้ งความมหัศ จรรย ไ์ ด้
ขนาดนี ้ จนขนาดทีว่่ าฉิ นส่าวพ่ายหมดท่าด้วยสยบมายา
สามปี แห่งการรอคอย กลับกลายเป็ นความว่างเปล่า!
ดังนั้นเรืองนี
่ จะไม่
้ ทําให้เขาโมโหได้อย่างไร?
้ !”
“หึ! สวะสินดี
้
ฉิ นหนานเทียนกระทืบเท้าลงพืนอย่ างแรงสองสามทีและสะบัด
้
แขนเสือจากไปทันที
เขาตระหนัก ช ด ั แจ ง้ วันนี ้ใบหน้าของตระกูล ฉิ นถูก เหยีย บยํ า้
่ งหมดล
เหลือ ซึงทั ้ ว้ นเกิดจากฉอนส่าวทังสิ ้ น!
้
ั ยามเที่ยงวัน อย่างไรก็ ตาม

ตระกูลฉิ นเปรียบเสมือนดวงสุรยิ น
้ ท่พวกเขาวิ
นับตังแต่ ี ่ า้ ชนกับเย่หยวน ไม่ว่าพวกเขาจะเดินทาง
งเข
้
ไหนคลา้ ยว่าติดกําแพงสูงทุกครังไป
“ช่างน่ าเสียดายนัก ฉิ นส่าวนับเป็ นยอดอัจฉริยะมากพรสวรรค ์
คนหนึ่ ง แต่สุดท้ายกลับต้องจบชีวต ้ งๆ!”
ิ ลงตรงนี จริ
“ถูก ต้อง เขาคนนี ้คือยอดอัจ ฉริย ะผู ห ้ าตัว จับ ได้ย ากยิ่ง หาก
ยังคงเพีย รฝึ กปรือบ่ มเพาะพลังต่ อไป ความสํ าเร็จ ของเขาย่อมไม่
อยู่ ใ ต้ฉิ น เที ย นแน่ นอน! แต่ เศร ้านั ก ...เขาดัน มาเจอกับ เย่ ห ยวน
เสียก่อน!”
“เห้อ อ... เย่ ห ยวนคนนี ้ ท้า ทายสวรรค เ์ กิ น คน! ถึ ง ขั้ นที่ ว่ า
สามารถหลอมสร ้างวรยุท ธ ์ที่กลา้ แกร่งเสียยิ่งกว่าสองสุ ดยอดวิช า
ลับแห่งสถานศึกษาหวูเมิงขึ ่ นได้
้ ! บนหน้าประวัตศ ิ าสตร ์หลายพันปี
้
มานี ของสถานศึ ก ษาหวูเมิ่ง ยังไม่ เคยมีใครสร ้างวีรกรรมเช่นนี มา้
ก่อนเลยสักครัง?”้
้ั
“คลา้ ยว่าศาสตร ์แห่ งสวรรค ์ชนสวรรค ้
์ขันแรกของเย่ หยวนยัง
ไม่เสร็จสมบูรณ์ดี แต่สามารถเอาชนะฉิ นส่าวได้ นี่ แสดงให้เห็ นว่า
่
เต๋าแห่งดาบทีเขาศึ ้ นหยั่งถึงเพียงใด!”
กษามันลึกลําเกิ
…
อัจฉริยะลว้ นเป็ นบุคคลน่ านับถือ โดยเฉพาะกับฉิ นส่าวผูเ้ ป็ น
ยอดอัจฉริยะในหมู่อจั ฉริยะ
้ ของเขาทํ
ความพ่ายแพ ใ้ นครังนี ้ ่
าเอาศิษย ์คนอืนๆรู ้สึกสลดใจ
ยิง่
อย่างก็ตาม หาใช่อจั ฉริยะทุกคนที่ถึงฝั่ งฝั น พวกเขาต่างต้อง
่
ฆ่ากันเองเพือความสํ าเร็จในอนาคต
อนิ จจาหากฉิ นส่าวไม่เขา้ ท้าทายเย่หยวนในวันนั้น คงไม่มท
ี าง
ทราบเลยว่าเย่หยวนคือเพชรในตมทีเปล่่ งประกายลําค่
้ ายิง!
่
่
“เอา...เอาเลย ข า้ ...ข า้ ไม่เหลือเรียวแรงสู ต้ ่ อแล ว้ ! ขา้ ...ข า้ แพ ้
แลว้ !”
ฉิ นส่าวกัดฟั นฮึด หยิบใช ้พละกําลังที่ยังพอหลงเหลือแกดาบ
้ อคํ
กับพืนเพื ่ ายั
้ นร่างมิให้ลม้ ลง
เขาอาจพ่ า ยแพ ไ้ ด้ แต่ เขามิ อ าจพ่ า ยอย่ า งไร ้เกีย รติ เป็ นอัน
ขาด!
่ ดนี ้ สามปี ทผ่
อย่างน้อยทีสุ ี่ านมาเขาได้ทําเต็มทีแล
่ ว้
้
ยามนี หลงดี ใจด้วยซําที้ ่สัญชาตญาณของเขาถูกต้องตังแต่ ้ ที
แรก เย่หยวนคือคู่แข่งที่น่ ากลัวทีสุ ่ ดในอนาคตของเขา แต่ฉินส่าว
ไม่คดิ ไม่ฝันมาก่อนเลยว่า วันนั้นจะมาถึงเร็วปานนี !้ ตังแต่
้ สอบเขา้
จนถึงการดวลเป็ นตายในวันนี ้ ทังหมดเพิ ้ ่ านไปเพียงห้าปี เท่านั้น
งผ่
แค่ห า้ ปี เลยผ่านดั่งขยับ นิ ว้ แต่ เย่ หยวนกลับ แซงขึนหน้
้ า เขาไปได้
แลว้ !
ภาพฉากที่ฉิ นหนานเทีย นกรนด่ าเขาว่า ‘สวะ’และสะบัด แขน
้
เสื อจากไปอย่ า งไม่ เ หลี ย วแล ฉิ นส่ า วเองก็ เห็ น กับ ตาเช่ น กัน
ทันทีทนั ใดหัวใจของเขาพลันดับมอบคลา้ ยเถ้าถ่านทีตายแล ่ ว้
ไม่ว่าเขาจะทํางานหนักแค่ไหน หรือเขาจะขยันฝึ กปรือเพียงใด
แต่เขาก็ไม่เคยได้รบั ความอบอุ่นจากตระกูลฉิ นเลยสักครัง้ ไม่มใี คร
เหลียวแลเขาเลยสักคน
้
เย่หยวนทิงดาบพิ
ชติ มารฟ้ าในมือลง พร ้อมเอ่ยปากกล่าวเสียง
เรียบนิ่ งว่า
ี่
“ขา้ จะไม่ฆ่าเจ ้า เจ ้าคือคู่ต่อสูท้ ควรค่ ่
าแก่การเคารพยิงของข า้ !
้ วเจ ้ายังแตกต่างไปจากสมาชิกตระกูลฉิ นคนอืนๆ!”
นอกจากนี ...ตั ่
“เขากล่าวว่าอันใด?! ขา้ ได้ยน

ิ ไม่ผด
ิ ใช่ไหม?”
“เย่หยวนกับตระกูลฉิ นกล่าวเป็ นคู่แค้นคู่อาฆาตตังแต่ ้ ไหนแต่
ไร ทว่าเขากลับไวช ิ ิ นส่าวจริงๆ? นี่ ...นี่ เป็ นไปไม่ได้?”
้ วี ฉ
“ถู ก ต้อง ฉิ นส่ า วไม่ คิด ออมมือแม้แต่ น้อยและเจตนาจะฆ่ าเย่
หยวนจริงๆ แต่ตอนนี เย่ ้ หยวนกลับปล่อยเขาให้รอดตาย?!”
…
คํากล่าวของเย่หยวนสร ้างความตกตะลึงให้แก่ทุกคน
้ ของเขา
การตัดสินใจในครังนี ้ เกินความคาดหมายของทุกคน
ไปลิบลับ
กฎข อ้ บัง คับ ของการดวลเป็ นตายจะจบลงก็ ต่ อเมื่อมีฝ่ายใด
ฝ่ ายหนึ่ งถูกสังหาร
แต่ ห ากผู ช
้ นะเต็ มใจไว ช
้ วี ิต อีก ฝ่ ายย่ อมทํ า ได้โดยธรรมชาติ
่ งสองฝ่
เวน้ เสียแต่ว่า โดยปกติแลว้ การทีทั ้ ายจะตัดสินใจตังการ ้
ดวลเป็ นตายขึนได้ ้ นั้ นหมายความว่า ความบาดหมางระหว่ างทั้ง
ั ได้แล ว้ ท้า ยที่สุ ด ล ว้ นจบลงที่
สองค่ อนข า้ งถลํ าลึก เกินญาติ ดีก น
ฝ่ ายใดฝ่ ายหนึ่ งตายลง
สถานการณ์ เ ฉ กเช่ น ตอนนี ้ ระหว่ า งเย่ ห ยวนกั บ ฉิ นส่ า ว
ค่อนขา้ งหาดูได้ยากมาก
“ฮะ ฮ่ าๆๆ! เจ า้ สงสารข า้ รึ? ข า้ ,ฉิ นส่ า วไม่ ต อ้ งการให้ใ ครมา
สงสาร!”
้ ยง ฉิ นส่าวเงยหน้าแหงนมองฟ้ าไกลพร ้อมยกดาบ
้ รีด ใช พ
ขึ น ้ ละกํ า ลัง ที่ เหลื อ ทั้ งหมดแทงไปยัง ใจกลางทะเลจิ ต
ศักดิสิ์ ทธิของตั
์ วเองโดยตรง
ตอนที่ 1390 ยังไม่สมบูรณ์
เกร ๊งง!
เย่หยวนชีนิ้ วสาดดั
้ ชนี เขา้ สกัดดาบในมือของฉิ นส่าวกระเด็น
ออกไปโดยตรง
“เย่ ห ยวน นี่ หมายความว่ า อย่ า งไร? หากข า้ ตายลงเรืองทุ
่ ก
อย่างคงจบ ไฉนเจ ้าต้องหยุดขา้ !?” ฉิ นส่าวก่นคํารามใส่เย่หยวน
เย่ ห ยวนกล่ า วตอบเสี ย งเย็ น ว่ า “แค่ พ่ า ยลงครังเดี ้ ย วถึ ง ขั้น
ทรมานใจรับ มิได้? มหาพิภพถงเทียนช่างกวา้ งใหญ่ ไพศาล ยอด
อัจฉริยะรุน ่ เยาว ์ที่แกร่งกว่าพวกเรายังมีอีกมากมายนับไม่ถว้ น ทัง้
ขา้ และเจา้ ยังเป็ นแค่ลูก ปลาน้อยเท่านั้น! หากเจา้ เป็ นเช่นนี กั ้ บทุ ก
คน ต่ อให้มีพ น ั หมื่นชีวิต ก็ ไม่ พ อ! เสน
้ ทางแห่ งการต่อสู เ้ ปรีย บดั่ง
ถนนสายยาว ความยากลําบากอัปยศขมขืนไร ่ ้ ด! วันขา้ งหน้า
้สินสุ
เป็ นอย่ า งไร ใครหรือ จะทราบ? ความเป็ นความตายอยู่ คู่ ทุ ก ลม
หายใจ การกระทํ า เช่น นี ้ของเจ า้ ช่ า งขี ขลาดนั
้ ก ข า้ ทราบดี ว่ า
อนาคตต่ อ จากนี ้ เจ า้ ต้องเผชิญ พบกับ อะไรบ า้ ง ยิ่งช ่วร ั ้ายที่ เจ า้
สามารถยืนหยัด อย่ างภาคภู มิ มิได้ต่ างจากคํา ชืนชมของคนรอบ่
่ ้นจะทําให้เจ ้ากลา้ แกร่งมากยิงขึ
ขา้ ง สิงนั ่ น ้ เอาล่ะ เย่คนนี คงกล่
้ าว
บอกเจา้ ได้ถงึ แค่ ต รงนี ้ เป็ นตายอย่า งไรมันเป็ นเรืองของเจ
่ า้ ชีวิต
ตัวเองจงตัดสินด้วยตนเองเถิด”
่
เมือกล่ าวจบ เย่หยวนหันหลังกลับและจากไปโดยตรง
ทั่วกายาฉิ นส่ า วสั่นสะท้า นหนั ก เห็ นได้ช ด
ั ว่า ภายในใจของ
เขากํ าลังสับสนรวนเรขันรุ้ นแรง เขาค่ อยๆยื่นมือออกไปควา้ ดาบ
้ นมาอี
บนพืนขึ ้ กครัง้ ทว่าผ่านไปครูใ่ หญ่ เขาก็ยงั ไม่คดิ ดําเนิ นการ
ใดๆต่อ
มิอาจทราบเลยว่า เวลาผ่ านไปนานเพีย งใดแล ว้ ยามนี ้ทั่วทัง้
ลานประลองตกสู ค ้ น สุ ด ท้า ยนี ้ดาบยาวที่ กุ ม
้ วามว่ า งเปล่ า ไร ้ผู ค
กระชบั ในมือ ฉิ นส่าวพลันขวา้ งออกไปทังแบบนั ้ ้น
ั ใดนั้น ร่างหนึ่ งก็ปรากฏขึนขวางทางตรงหน้

แต่ทน ้ า
้
“เจ ้ามันขีขลาดสิ ้ ! ขยะทีล
นดี ่ ม้ เหลวไม่มเี หตุผลใดให้มช
ี วี ต
ิ ต่อ
บนผืนพิภพ!” เสียงเย็นชืดของฉิ นเทียนเอ่ยดังขึน้
ฉิ นส่าวหาได้สบตามองอีก ฝ่ าย เขากล่าวตอบเสียงนิ่ งสงบว่ า
“ยอมรับ ความลม้ เหลวและลุ กขึนเดิ้ นต่ อไปกลับ ต้องใช ้ความกล า้
่ า! ขา้ ...ขา้ ต้องการทีจะแข็
หาญยิงกว่ ่ ้
งแกร่งกว่านี !”
“ลม้ เหลวก็คือลม้ เหลว ขยะอย่างแกสุดท้ายก็จะลม้ เหลวตลอด
กาล! หยุดพยายามให้ขายขีหน้ ้ า อนาคตของแกได้จบลงไปนาน
้
แลว้ !” ฉิ นเทียนกล่าวขึนพร ้อมสีหน้าชวนขยะแขยง
้
ฉิ นส่ า วค่ อยๆเงยหน้าขึนสบตากั ่
บ ฉิ นเทีย น เสีย งเริมแผดดั
ง
ห้าวหาญยิงขึ่ น้
“สักวัน...สักวันขา้ จะเหนื อกว่าท่าน!”

้ ดรังเกียจและกล่าวตอบทันทีว่า…“วันนั้นคง
ฉิ นเทียนแสยะยิมสุ
ไม่มท ้ ้ายังจะอยู่สุขสบายดี!”
ี างมาถึง หวังว่าหลังจากนี ...เจ
ยามนี ้ได้เห็ น สายตาอัน แข็ ง กร ้าวของฉิ น ส่ า ว ตัว ฉิ น เที ย น
คล า้ ยประหลาดใจเล็ ก น้อย เพราะอีก ฝ่ ายไม่ เคยมองตนเช่นนี ้มา
ก่อนสักครัง้ ตังแต่
้ เด็กจวบจนตอนนี ้ นี่ เป็ นครังแรกที
้ ่เขากลา้ มอง
ฉิ นเทียนด้วยสายตาแข็งกลา้ ปราศจากความหวาดกลัวซ่อนแฝง
่
ฉิ นส่าวไม่เคยมีความคิดทีจะเหนื อกว่าฉิ นเทียนมาก่อนเลย!
ตลอดช่วงชีวติ ที่ผ่านมา ฉิ นส่าวต่อสูเ้ พื่อตระกูลฉิ น แต่ตระกูล
ฉิ นกลับมองเขาเป็ น ‘ขยะ’
ฉิ นส่าวในปัจจุบนั ต้องการแสดงให้พวกตระกูลฉิ นเห็นว่า พวก
่ ดสินใจเช่นนี ไป!
เขาคิดผิดแลว้ ทีตั ้
...
ณ ตํ า หนั ก ตระกู ล ฉิ น ฉิ น หนานเทีย นกํ า ลังเดือดดาลโกรธ
้ ด
เกรียวจั
“ไอ้ขยะนั้นกลับไม่กลา้ ปลิดชีพตัวเองจริงๆ! ในความเห็ นของ
ขา้ มันต้องสมรู ้ร่วมคิดกับบัดซบเย่หยวนเป็ นแน่ !”
ฉิ นหนานเทียนคํารามฮือดังก ้องทั่วตําหนัก
หวังซ่งที่ ได้ยินเช่นนั้ น ยามนี ้ครุ น ่ นึ่ งและรีบ
่ วิเคราะห อ์ ยู่ ค รู ห
“ท่านลุงฉิ น นี่ มิใช่ว่าไม่มีเป็ นไม่ ได้! แต่ เรืองสมรู
่ ้ร่วมคิดเกรง
ว่าถูก ปัดตกไป มิฉะนั้ นพวกมันจะรอนานถึงสามปี เพื่ออันใด? ใน
ความเห็ นของขา้ ฉิ นส่าวต้องการใช ้ประโยชน์จากตระกูลฉิ นเพื่อ
พัฒนาฝี มือก่อน และตังใจแพ้ ห
้ วังทําให้ตระกูลฉิ นอับอาย! ฉิ นส่าว
้ ที่พรสวรรค ์ของตนมิได้เป็ นรองฉิ นเทีย น แต่ ไฉน
คงรู ้สึก ว่า ทังๆ
ตระกู ล ฉิ น ถึ ง จัด สรรทรัพ ยากรให้ไม่ เป็ นธรรมเช่น นี ้ เขาเก็ บ งํ า
ความเกลียดช งั ไวภ ่
้ ายในใจเรือยมา และเมื่อถึงโอกาสจึงริเริมเอา
่
คืน! เหตุผลขอ้ นี มี ้ ความเป็ นไปได้สูง!”
ในสายตาของพวกไร ้ยางอาย ย่อมเห็ นดีเห็ นงามต่อความคิด

ื่
สกปรกของผูอ้ นโดยธรรมชาติ
หวังซ่งเห็ นโอกาสเร่งฉกฉวยพร ้อมใส่ไฟคล า้ ยโยนหินลงบ่ อ
นํ ้าทันที
่ อจริงๆ โดยเฉพาะประโยค
แต่คําสันนิ ษฐานของเขาก็น่าเชือถื
หลังทีว่่ ากล่าวไป
่ เพลิง
สีหน้าการแสดงออกของฉิ นหนานเทียนพลันแปรเปลียน
พิโรธเดือดปะทุแรงกว่าก่อนหน้า
เขาลั่นวาจาเสียงก ้องว่า
้ บด
“ตังแต่ ้ นต้นยไป ยุติการส่งทรัพยากรทังหมดให้
ั นี เป็ ้ แก่ฉิ น
้ พ วกช นตํ
ส่า ว และขับ ละพ่ อแม่ ข องมันไปยังเมืองวู เซีย ง! เลียงดู ั้ ่ า
ของตระกูลฉิ นด้วยทรัพยากรมากทาย สุดท้ายกลับเปล่าประโยชน์
้ !”
สินดี
ฉิ นเทียนเหลียวมองต้นเสียงเล็กน้อย แต่มไิ ด้กล่าวอันใด
หวังซ่งกล่าวต่อว่า
“ท่านลุงฉิ น เย่หยวนตัวนี เป็้ นปัญหาที่ยากจะกําจัดยิง่ หากเรา
ปล่ อ ยให้ม ั น เติ บ โตต่ อ ไปโดยไม่ ข ั ด ขวาง เกรงว่ า จะไม่ มี ผู ใ้ ด
สามารถทําอะไรเขาได้อก ี เลยในอนาคต!”
้ นกัน
ฉิ นหนานเทียนเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคํากล่าวนี เช่
้
ไม่ว่าฉิ นส่าวจะตังใจล ม้ มวยหรือไม่ แต่ กระบวนท่าสยบดารา
ของเย่หยวนก็สร ้างความประหลาดใจแก่ทุกคนมากเกินไป
กระทั่งฉิ นหนานเทียนเองก็เช่นกัน!
วันก่อน อัจฉริยะอันดับหนึ่ งแห่งเมืองหลวงหวูเมิงยั
่ งคงเป็ นของ
บุตรชายของเขา ฉิ นเทียน
ทว่ า หลัง จากวัน นี ้ เป็ นต้น ไป ตํ า แหน่ งอัจ ฉริย ะอัน ดับ หนึ่ ง
่
จําต้องเปลียนเจ ้าของเสียแลว้ !
ฉิ นหนานเทียนกัด ฟั นดังกรอดด้ว ยความเกลีย ดชงั และกล่า ว
ว่า
ั ซบนี่ ต้องตาย!”
“เย่หยวน...ไอ้บด
หวังซ่งนิ่ งไปพักใหญ่ เสมือนว่ากําลังครุน
่ คิดถึงแผนการ ก่อน
้ กครังว่
เอ่ยกล่าวขึนอี ้ า
“หากต้อ งการฆ่ า เย่ ห ยวน งานชุ ม นุ มร อ้ ยเมื อ งคล า้ ยเป็ น

โอกาสดีท่สุ
ี ด! หากพลาดโอกาสนี ไปแล้ ว้ ปล่อยให้มนั เขา้ เป็ นศิษย ์
ั้
ชนในได้ ้
เกรงว่าจะไร ้สินโอกาสเป็ นคํารอบสองแลว้ หลังจากที่มัน
ออกมาสู่โลกภายนอกอีกครัง้ กลับไม่ทราบเลยว่าความแกร่งกลา้
ของมันจะเพิ่มพู นขึนเป็
้ นกีทวี
่ เท่ า ยามนั้นจะหาทางรับ มืออย่ างไร
พวกเราอาจจนปัญญาเช่นกัน”
้ จ ฉิ นหนานเทียนรู ้สึกเดือด
คลอ้ ยหลังรับชมการประลองนี เสร็
่ งซ่งดูโง่งมเกินบรรยาย
ดาลสุดขีด ในขณะทีหวั
หวังซ่ง กับ ตระกู ลฉิ นตระหนั ก ช ด
ั แจ ง้ ถึง ความแข็ ง แกร่ง ของ
ฉิ นส่าวดี
แต่เย่หยวนใช ้เวลาเพียงสามปี ก็สามารถก ้าวขา้ มฉิ นส่าวไปได้
แลว้ แทบทุกด้าน
่
ยามใดทีเขาทะลวงขึ ้ ่อาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าได้สําเร็จ การ
นสู
จะตามจัดการเจ ้าเด็กนี่ ทีหลัง เกรงว่าจะไม่ง่ายอีกต่อไปแลว้ ซึงเป็
่ น
่
หวังซ่งเสียเองทีอาจถึ
งฆาตแทน
้ น ใด
แววตาไสวของฉิ น หนานเที ย นพลันสว่ า งประกายขึนทั
้ นทีอย่างตืนเต้
เขาโพล่งกล่าวขึนทั ่ นว่า
“ขา้ ลืมไปเสียสนิ ท ! อีก ไม่กปี่ี ก็ จะถึงงานชุมนุ มร ้อยเมืองแลว้ !

ถึงตอนนั้นขา้ จะต้องฆ่าไอ้บด ั ซบนี่ ให้จงได้! แต่ยามนี มี ้ คําสั่งลงไป
ทั น ที ห้า มมิ ใ ห้ส มาชิก ตระกู ล ฉิ นคนใดไปมี เรืองกั ่ บ เย่ ห ยวน
เด็ดขาดในระยะนี ้ มันคือจุดสนใจของทุกคนไปแลว้ ดังนั้นพวกเขา
อย่ าตกเป็ นเป้ าสนใจของคนอืนจะดี ่ ท่ีสุ ด ข า้ จะจัด การที่เหลือเอง
เจ ้าไปได้แลว้ !”
...
เพียงไม่กปีี่ เลยผ่าน มาตรได้ว่าเย่หยวนกลายมาเป็ นบุคคลผูม้ ี
่ ยงทันทีในชวข
ชือเสี ่ ั า้ มคืน
สามารถเอาชนะฉิ น ส่ า วได้ใ นศึ ก ดวลเป็ นตาย คํ า ลื่อเลื่อง

เกี่ ยวกับ เย่ ห ยวนในวัน นั้ นยัง คงดั ง กึ ก ก อ้ งไม่ ว ายหายไปจาก
สถานศึก ษาหวู เมิ่ ง กลับ กลายเป็ นเขาที่ ขึ นเป็ ้ นผู ท ้ รงอํ า นาจใน
สถานศึกษาหวูเมิง่ ทุกคนต่างเกรงขาม สํารวมสุภาพต่อเขาเมือได้ ่
พบเจอ
ตําแหน่ งทําเนี ยบดาวเด่นถูกศิษย ์ในรุน ่ เดียวกันลากลงมาบด
้
ขยี แบบนี ้ นั บ เป็ นประวัติ ก ารณ์ ท่ี ไม่ เคยปรากฏขึ นมาก่
้ อ นใน
สถานศึกษาหวูเมิง่
แต่ สุ ด ท้า ยนี ้ เย่ ห ยวนคื อ ผู ส
้ ร ้างประวัติ ศ าสตร ์แรกบนหน้ า
หนังสือ!
“ขา้ ไม่คิดเลยว่า มิใช่แค่ภูมห
ิ ลังของเย่หยวนจะแข็งแกร่งปาน
นั้น แต่กระทั่งตัวเขาเองก็ยงั ทรงพลังไร ้ผูใ้ ดทัดเทียมเช่นกัน!”
“ก ระบ ว น ท่ า ส ย บ ด า รา ใน ต อ น นั้ น ช่ า งย อ ด เยี่ ย ม เกิ น
พรรณนา! ข า้ จํ า ได้ดี ค่ า ยกลที่ ปกคลุ มอยู่ รอบลานประลองสั่น
กระเพื่อมราวกับใกลแ้ ตกสลายลงมา แม้นอยู่ภายนอกยังสัมผัสได้
ถึงความน่ าสะพรึงของกระบวนท่านั้น!”
“คมดาบเล่ ม เดี ย วสามารถเอาชนะสองสุ ด ยอดวิช าลับ แห่ ง
สถานศึกษาหวูเมิ่งได้ หรือเป็ นไปได้ไหมว่า กระบวนดาบนี ของเขา
้
อาจถูกสถานศึกษาคัดเลือกให้เป็ นสุดยอดวิชาลับลําดับที่เจ็ดแห่ง
สถานศึกษา?”
“มีความเป็ นไปได้สูงมาก! เมื่อกระบวนดาบนี กลายมาเป็
้ นสุด
ยอดวิชาลับลําดับที่เจ็ด เย่หยวนน่ าจะขึนกลายเป็
้ นสมาชิกแห่งหอ
่ นอ้ ยทีสุ
เกียรติยศทีอายุ ่ ดในประวัตศ ่
ิ าสตร ์ของเมืองหลวงหวูเมิง!”
…
ณ ปัจจุบน ้
ั เบืองหน้
าเย่หยวนปรากฏเป็ นชายชราภูมิสง่าราศี
ดั่งนักปราชญ ์
ชายชราคนนี ย่ ้ อมหาใช ้ชนชนธรรมดาแน่
้ั นอน เขาเป็ นถึงมือ
ขาวของท่ า นเจ า้ เมื อ งหลวงหวู เมิ่ ง ได้ส มยานามว่ า หัว เรือ แห่ ง
สถานศึกษาหวูเมิง่ อาจารย ์ใหญ่เหวินอีหนยาง!
้
ท่านเจา้ เมืองหลวงหวูเมิ่งเป็ นเพียงผูป้ กครองแห่งสถานศึกษา

หวู เมิ่ งในนามก็ ว่ า ได้ โดยปกติ เขามิ ได้อ อกมาดํ า เนิ น การด้ว ย
ตัวเองบ่อยนัก
ขณะที่เหวินอีหยางจะเป็
้ นคนออกโรงดําเนิ นงานต่างๆ ภายใน
่
สถานศึกษาหวูเมิงเองเสมอ
“เย่ห ยวน ที่จริงแล ว้ ขา้ เฝ้ าสังเกตเจา้ ตังแต่
้ ต อนสอบเข า้ แลว้ !
่ ศก
เจ ้าเป็ นคนทีมี ้
ั ยภาพสูงลํามาก!”
้
เหวินอีหยางกล่ าว
้ า
เย่หยวนคงกิรยิ าสุภาพเอ่ยตอบพร ้อมรอยยิมว่
่ าหรับชมของท่านอาจารย ์ใหญ่!”
“ขอบพระคุณยิงสํ
้
เหวินอีหยางตะลึ ่ นปฏิกริ ยิ าของอีกฝ่ าย เขา
งงันเล็กน้อยเมือเห็
ค่อนข า้ งประหลาดใจนั ก ที่เย่ ห ยวนหาได้แยแสใส่ ใจกับคํ า ชืนชม
่
ของเขาเท่าไหร่นัก
่
หากเป็ นศิษย ์คนอืนๆที ่ได้รบั คําชมจากเขา คงจะตืนอกตื
่ ่นใจ
จนพูดอะไรไม่ออกแลว้
แต่เย่หยวนกลับคงกิรยิ าสงบนิ่ งและเอ่ยตอบกลับตามมารยาท
้
เหวิ น อี หยางค้น พบได้ท ัน ใดว่ า ที่ เย่ ห ยวนหลอมสร ้างสยบ
้
ดาราขึนมาได้ ่ งเอิญแต่อย่างใด!
หาใช่เป็ นเรืองบั
“หุหุ แลว้ กระบวนดาบนามว่าสยบดาราที่เจา้ หลอมสร ้างขึนนี
้ ้
่ เจ
มันคือสิงที่ ้าทําความเขา้ ใจจากสุสานดาบ?”
้
เหวินอนี หยางหาได้
เขย่าตีพุ่มไม้ออ้ มค้อมแต่อย่างใด เขาเอ่ย
ถามออกไปตรงๆ
้
“ถูกต้องแลว้ ศิษย ์คนนี พยายามทํ าความเขา้ ใจต่อศาสตร ์แห่ง
ดาบในสุ สานดาบระดับ แรกและระดับสองอย่ างขมขืนมาเป็ ่ นเวลา
ห้าปี เต็ ม จนในที่สุ ด ก็ส ามารถหลอมสร ้างวรยุ ท ธต่ อสูน ้ ี ้ได้สํ าเร็จ
้ อให้
โดยศิษย ์ตังชื ่ มน ่
ั ว่า เพลงดาบสวรรค ์เบิกฟ้ า! ซึงสยบดาราคื อ
กระบวนท่าแรก แต่อย่างไรก็ตาม กระบวนนี ก็ ้ ยงั ไม่เสร็จสมบูรณ์”
คลอ้ ยได้ยินประโยคท้ายของเย่หยวน สายตาที่จับ จอ้ งของเห

้
วินอีหยางแลดู ้
ขยับขยายตังใจขึ ้ นควัน เขาอุทานขึนทั
นทั ้ นทีอย่าง
“ยังไม่เสร็จสมบูรณ์?”
แค่ ก ระบวนดาบท่ าเดีย วของเด็ ก หนุ่ มคนนี ้ก็ ส ามารถกํ าราบ
สองสุดยอกวิชาลับของสถานศึกษาจนสินท่ ้ าได้แลว้ แต่ ...ปรากฏ
่ งไม่เสร็จสมบูรณ์?
ว่ามันกลับเป็ นกระบวนท่าทียั
หากมันสมบูรณ์แบบแลว้ จะทรงพลานุ ภาพขนาดไหนกัน?
“สุ ส านดาบเป็ นสถานที่ ที่ ยอดเยี่ ยมนั ก สํ า หรับ ศึ ก ษาความ
เข า้ ใจต่ อศาสตร ์แห่ งดาบ ภายในนั้ นมีแนวคิดที่ลําลึ ้ ก และไพศาล
เกิน ขอบเขตกอปรอยู่ ศิ ษ ย ค์ นนี ้ใช ้เวลาถึง ห้า ปี เต็ ม เพื่ อฝึ กปรือ
ศึ ก ษาอย่ า งขมขื่ น แต่ แ ล ว้ ก็ ผ่ า นมาได้เพี ย งสองระดับ เท่ า นั้ น
ระยะทางสู่ ค วามสํ า เร็จ ยัง อีก ไกลนั ก นี่ เพิ่ งบรรลุ ถึง จุ ด สู งสุ ด ของ
้ั
ศาสตร ์แห่งดาบชนสวรรค ์ระดับแรกเท่านั้น”
ตอนที่ 1391 ศิลานักปราชญ ์
กระบวนท่ าแรก สยบดารา เป็ นเพีย งแนวคิด ความเข า้ ใจที่เย่

หยวนศึกษามาจากสุสานดาบระดับแรกและระดับสองเท่านั้น
ณ เวลานั้ น เขาทํ า ความเข า้ ใจต่ อ ศาสตร ์แห่ ง ดาบได้ม าก
เพียงพอ จนท้ายที่สุดก็สามารถกระตุน ้ ให้บญั ญัติเทพแห่งถงเทียน
้
ทํ า งานขึ นได้ ้ ี่ มี เต๋ า แห่ ง ดาบขั้น
และกลายมาเป็ นวรยุ ท ธ ต์ ่ อ สู ท
้
พืนฐานกอปรรวมอยู ่ และเย่หยวนใช ้เวลาอีกหนึ่ งปี เต็ม พัฒนาต่อ
ยอดเพื่อทํ าให้มนั สมบู รณ์มากยิ่งขึน้ แต่ ก็ ได้มาเพียงกระบวนท่ า
เดียวคือ สยบดารา
อย่างไรก็ตามแต่ ศาสตร ์แห่งดาบจากสุสานดาบในสองระดับ
แรก ก็ทําให้ขอบเขตของเย่หยวนบรรลุถงึ จุดสูงสุดของศาสตร ์แห่ง
้ั
ดาบช นสวรรค ร์ ะดับ หนึ่ งเช่นกัน จนทํ า ให้เย่ ห ยวนสามารถสร ้าง
เต๋ า แห่ ง ดาบของตัวเองได้ใ นที่สุ ด ! และที่สยบดารากลายมาเป็ น
กระบวนดาบที่ทรงอานุ ภาพได้ขนาดนี ้ อนึ่ งเป็ นเพราะมันคือเพลง
ดาบที่ หลอมสร ้างจากเต๋ า ของตัว เอง ซึงมั ่ นยังถู ก หลอมสร ้างขึ น
้
จากวรยุทธบ่มเพาะพลังทีตั ่ วเขาเองสร ้างขึนอี
้ กที!
“เป็ นเช่นนี ้นี่ เอง! เย่ หยวน เหตุ ที่ข า้ มาพบเจ า้ ในวันนี ้ ตัวเจ า้
เองก็ ค วรจะคาดเดาได้บ า้ งแล ว้ เนื่ องจากเพลงดาบชนิ ด นี ้ มีต น ้
กําเนิ ดมาจากสุ สานดาบของสถานศึก ษา ดังนั้นแล ว้ ...เราควรนํ า
เพลงดาบนี ให้้ ศษ ่ หลังที่มีความตังใจดี
ิ ย ์รุน ้ และพรสวรรค ์เฝ้ าศึกษา
สืบ ต่ อไป นี่ นั บ เป็ นประโยชน์ใหญ่ ห ลวงของชนรุ น ่ หลังอย่ างหาที่
เป รีย บ ไม่ แล ะแน่ นอน ว่ า ทางส ถานศึ ก ษาข องเราย่ อ มมอบ
ค่าตอบแทนให้เจ ้าเป็ นจํานวนมหาศาลเช่นกัน มิทราบว่าเจ ้าเต็มใจ
้
เหวินอีหยางเอ่ ยอธิบายอย่างแช่มช ้า
เย่ ห ยวนที่ ได้ฟั ง ก็ พ ยัก หน้า ทัน ที แ ละกล่ า วตอบว่ า “เต็ ม ใจ
แน่ น อนท่ า นอาจารย ใ์ หญ่ ! ข า้ ได้ป ระทับ ตราบันทึก สู ต รกระบวน
ดาบสยบดาราเตรียมไวใ้ ห้ท่านแลว้ รวมไปถึงศาสตร ์แห่งดาบที่ขา้
เข า้ ใจในสองระดับ แรกของสุ สานดาบเช่นกัน ทังหมดอยู ้ ่ ในหยก
้
ดาราสวรรค ์ทังสองชิ ้ แล
นนี ้ ว้ ”
ขณะที่เอ่ยกล่าว เย่หยวนก็มอบหยกดาราสวรรค ์ทังสองชิ ้ ้ ง

นส่
้
ให้แก่ เหวินอีหยางโดยมิ ได้ล งั เลใดๆ เห็ นได้ช ด ้
ั แจง้ เหวินอีหยาง
้
ในตอนนี คาดไม่ ถงึ จริงๆว่า เย่หยวนจะเป็ นคนตรงไปตรงมาขนาดนี ้
้
ถึงขันยอมมอบกระบวนดาบที ่ตนหลอมสร ้างให้โดยคิดตระหนี่ ใดๆ
เขาเหม่ อลอยไปสักครูก ่ ่ อนได้ส ติรบั มอบหยกดาราสวรรค ท์ งสอง ้ั
้ ้นมา
ชินนั
เหล่ าศิษย ์ในกาลอดีต กว่าที่พวกเจา้ จะหลอมสร ้างวรยุทธ ไ์ ด้
สัก ชนิ ด จํ าต้องพึ่ งพาความเข า้ ใจและค้นคว า้ อย่า งยากเย็ นแสน
เข็ญเกินจินตนาการ ดังนั้นแลว้ พวกเขาโดยส่วนใหญ่ จงึ หวงแหน
สินทรัพ ย ท์ ี่ตัว เองก่ อร่างสร ้างขึนมากถึ
้ งมากที่สุด ทุ กครังที
้ ่เหวิน
้
อีหยางเข ่ ด้
า้ มาคุยเรืองนี ้ วย พวกเขาลว้ นไม่เต็มใจเลยแม้แต่นอ้ ย
ทว่าอย่างไร เขากลับนึ กไม่ถงึ เลยว่า ไม่เพียงเย่หยวนจะเต็มใจ

ให้เท่านั้น แต่เขายังจัดเตรียมหยกดาราสวรรค ์มาให้เขาพร ้อมเสร็จ
สรรพแลว้ อีก
้
เหวินอีหยางเฝ้ ้ แรกแลว้ แต่การได้พบ
าสังเกตเย่หยวนมาตังแต่
เจอหน้ากับ เย่ห ยวนในวันนี ้ เขาได้ค น้ พบทันทีว่ า เด็ ก หนุ่ มคนนี ้
แตกต่างจากไปคนอืนๆโดยสิ่ ้ ง ความคิดรอบคอบเสียยิงกว่
นเชิ ่ ารุน่
อาวุโส กล่าวตอบตรงประเด็นไม่ออ้ มค้อมและปราศจากความลังเล!
่ ่ยากกว่านั้นก็คือ ทักษะการทํ าความเขา้ ใจของตัวเย่หยวน
แต่สิงที
เองที่ค่อนขา้ งสูงผิดปกติ พรสวรรค ์ในด้านนี ของเขาเหนื
้ อกว่าคน
่
อืนๆไม่ ติดฝุ่ น เหล่าอัจฉริยะแห่งสถานศึกษาหวูเมิ่งยังไม่ควรค่าแก่
การอวดอ้างต่อหน้าเขาเลยด้วยซํา้
้
เหวินอีหยางไม่ เกรงใจเช่นกัน พร ้อมจมดิ่งเข า้ สู่ ภายในหยก
ดาราสวรรค แ์ ละเข า้ เรีย นรู ้ทันใด ยามนี ้สีห น้าการแสดงออกของ
้
เขาดูจริงจังเคร่งขรึมขึนหลายส่ วน
วรยุทธ ์ต่อสูร้ ะดับหนึ่ งเป็ นอะไรที่เรียบง่ายเกินไปในสายตาของ
้
เหวินอีหยาง
้
ด้วยระดับพลังของตัวเหวินอีหยางเอง ้ ่ี
ต่อให้เป็ นวรยุทธต่อสูท
เขาไม่ถ นัดคุน ่
้ เคย แต่หากจําต้องศึกษาก็หาใช่เรืองยากเลย ทว่า
ต่อหน้าสยบดารากระบวนนี ้ กลับทําให้เขารู ้สึกถึงความคลุมเครือ
และยากจะเขา้ ใจนัก
่ั ต
ชวครู ่ ่ อมา เขาก็ ไม่ ส ามารถสอดแทรกเข า้ ไปสู่ ส่ วนลึก ของ
้
เนื อหาได้ เนื่ องจากความเขา้ ใจไม่เพียงพอ! ความตืนตกใจที
่ ่ ามา
นํ
่ ความตืนเต้
สู่ตวั เขาย่อมทําให้เขายิงทวี ่ นเป็ นธรรมชาติ!
“อืม ไม่เลวเลย! ช่างเป็ นแนวคิดที่ลึกซึงและน่

้ าอัศจรรย ์นัก! เย่
หยวน เจ า้ มี ค วามรู ค้ วามเข า้ ใจขนาดนี ้ ตั้งแต่ ว ัย เยาว ์ นั บ เป็ น
อัจฉริยะหาตัวจับได้ยากยิ่ง!” เหวินอีหยางคลี
้ ่ มกว
ยิ ้ า้ งพลางกล่ าว
่
ชืนชมเย่ หยวนไม่ขาดสาย
เขาเป็ นถึงยอดเซียนอาณาจักรราชน ่ น
้ มีหรือจะ
ั พระเจา้ ครึงขั
ยอมเสี ย หน้ า ต่ อ หน้ า ศิ ษ ย ต์ ัว เอง แล ว้ บอกว่ า เขาไม่ ค่ อ ยเข า้ ใจ
กระบวนดาบชนิ ดนี ?้
หลังจากนี ้ เหวินอีหยางตั
้ ้
งใจที ่จะเฝ้ าศึกษากระบวนดาบของเย่
หยวนโดยละเอียดอีก คราหนึ่ ง แม้นี่จะมิใช่ว รยุ ท ธ ์ต่ อสู ใ้ นแขนงที่
่
เขาถนั ด เชียวชาญ แต่ ค วามยากของมัน พลัน ไปกระตุ น ้ ความ
อยากเอาชนะของเขาเขา้ เต็มสูบ
เย่หยวนกล่าวตอบด้วยความเคารพว่า
่ าหรับคําชมของท่านอาจารย ์ใหญ่! ศิษย ์คน
“ขอบพระคุณยิงสํ
้ ยงโชคดีเท่านั้น!”
นี เพี
เย่หยวนตระหนักทราบโดยธรรมชาติว่า ชายชราคนนี แสร ้ ้งทํา
เป็ นเข า้ ใจต่ อ หน้า เขา แม้ส ยบดาราจะเป็ นเพี ย งวรยุ ท ธ ท ์ ่ี หลอม
สร ้างจากศาสตร ์แห่ งดาบชนสวรรค ั้ ร์ ะดับแรก แต่มนั ก็ผสมผสาน
ไปด้วยเต๋าแห่งดาบของเขาทีเกิ ่ ดจากบัญญัตเิ ทพแห่งถงเทียนอีกที
หนึ่ ง นอกจากนี ยั ้ งมีความรู ้ความเขา้ ใจทีตกผลึ
่ กจากประสบการณ์
้ ถว้ นของเขาอีก ดังนั้นแลว้ เหวินอีหยางที
นับครังไม่ ้ ่ งเห็
เพิ ่ นครังแรก้
จะไปเขา้ ใจได้อย่างไร?
หากกระบวนดาบนี ้ เรีย บง่ า ยปานนั้ น เย่ ห ยวนจะสามารถ
เอาชนะฉิ นส่ าวที่เป็ นถึง เซีย นอาณาจัก รปั จฉิ มพระเจา้ ครึงขั
่ นได้
้
นอกจากนี ้ แม้ที่เย่หยวนประทับลงไปคือสูตรกระบวนดาบและ
ความเข า้ ใจทั้ งหมดคล า้ ยอั ก ษรจารึก ศั ก ดิ สิ
์ ท ธิ ์ แต่ น่ ั นก็ มิ ไ ด้
สมบู ร ณ์ เท่ า กับ ความเข า้ ใจที่ สลัก จารึก อยู่ ใ นหั ว ของเขาเอง
ถ่า ยทอดจากรุน ่ สู่ รุน
่ ทางสายเลือดสามารถเข า้ ใจกระจ่า งช ด ั แจ ง้
ทว่าหากถ่ายทอดเพียงอักษรสลักหรือวาจาสอนสั่งกลับไม่สามารถ
เขา้ ใจได้ง่ายเลย
่ี
เพียงผูท้ สามารถเข า้ ใจความหมายอันลึกซึงนั ้ ้นได้อย่างแท้จริง
เท่านั้น ที่สามารถปลดปล่อยพลังทีแท้ ่ จริงออกมาได้ ดังนั้นแลว้ เย่
หยวนจึงไม่ คิด ตระหนี่ หวงแหนและเผยแพร่ให้ค นภายนอกทราบ
ด้ว ยความเต็ ม ใจ เพราะเขามั่นใจเกือบเต็ มสิ บ ส่ ว นว่ า ทุ ก คนใน
สถานศึ ก ษาหวู เมิ่ ง ณ ปั จ จุ บ น
ั ไม่ มีใ ครสามารถเข า้ ใจกระบวน
ดาบของเขาได้อย่างถ่องแท้แน่ นอน
“เย่หยวน เอาเช่นนี ว่้ าอย่างไร? เนื่ องด้วยกระบวนดาบนี ยั ้ งไม่
เสร็จ สมบู รณ์ดี ข า้ จะกลับ ไปรายงานเรืองนี ่ ้แก่ ท่ า นเจ า้ เมืองก่ อน
และคัดเลือกให้ขนเป็ึ ้ นสุดยอดวิชาลับกึงสมบู ่ รณ์แห่งสถานศึกษา
หวู เมิ่งช ่วคราว
ั จากนั้ นข า้ จะมอบค่ า ตอบแทนให้เจ า้ เป็ นจํ านวน
หนึ่ งแสนแต้ม! เจ ้าคิดเห็นอย่างไรบา้ ง?”
้
แม้เหวิน อี หยางเอ่ ย ถามคล า้ ยรับ ฟั ง ความคิ ด เห็ น แต่ น่ี ก็ ไม่
เหลือช่อ งว่ า งใดสํ า หรับ ข อ้ เสนอแนะแล ว้ เช่น กัน นอกจากนี ้เอง
คะแนนจํา นวนหนึ่ งแสนแต้มในสถานศึก ษาหวูเมิ่งก็ ห าใช่จํา นวน
น้อยแต่อย่างใด
เย่หยวนยิมตอบว่้ า “เช่นนั้นต้องรบกวนท่านอาจารย ์ใหญ่แลว้ !
แต่ ศิ ษ ย ค์ นนี ้เองก็ มีเรืองจะร
่ ้องขอสัก เล็ ก น้อย ท่ า นอาจารย ใ์ หญ่
รบกวนช่วยเหลือศิษย ์คนนี เสาะหาสมุ้ นไพรบางชนิ ดจะได้หรือไม่?”
้
เหวิ น อี หยางมึ น งงฉ งนเล็ ก น้ อ ยเมื่ อได้ยิ น ก่ อ นเอ่ ย ขึ นว่
้ า
“สมุนไพร? หากต้องต้องการสมุนไพรวิญญาณไฉนไม่นําแต้มทีได้ ่
่
ไปแลกเปลียนเอาเองเสี ยล่ะ?”
เย่ ห ยวนกล่ า วตอบว่ า “ปริม าณที่ ข า้ ต้อ งการกลับ ไม่ น้ อ ย
นอกจากนี ้สมุ นไพรวิญ ญาณบางชนิ ด กลับ หาใช่ระดับ ช นทั ั้ ่ วไป
่
หากขา้ ไปแลกเปลียนด้ วยตัวเอง เกรงว่า...”
่
เมือเหมิ ้
นอีหยางได้ ้ เขา้ ใจกระจ่างชดั ในทันใด เขา
ฟังถึงจุดนี ก็
พยักหน้าและกล่าวตอบว่า
“เช่นนั้น หลังจากนี ก็
้ ส่งรายการสมุนไพรทีต้
่ องการมาให้ขา้ ได้
เลย”
้
เย่ หยวนหยิบศิลาหยกชินหนึ ่ งขึนมาและกล่
้ าวว่า “ศิษ ย ์คนนี ้
ได้เตรียมไวแ้ ลว้ ”
้
เหวินอีหยางชะงั กแข็งขา้ งในทันใด ยามนี อดหั ้ วเราะกับตัวเอง
มิได้แ ละกล่ า วว่ า “เจ า้ เด็ ก คนนี ้ ความคิ ด ความอ่ า นช่า งแยบยล
เพี ย งข า้ เดิ น เข า้ มาพบเจ า้ ทุ ก อย่ า งก็ เป็ นไปตามแผนหมดแล ว้
กระมัง? ดูท่าทุกอย่างเจ ้าจักเตรียมพร ้อมมาเป็ นอย่างดี!”
้
เย่ ห ยวนยิ มและกล่ า วว่ า “หมั่ นเตรีย มพร อ้ มช่ ว ยป้ องกั น
อันตราย! ภาระหน้าที่ที่ท่ านอาจารย ใ์ หญ่ ต อ้ งจัดการในแต่ ล ะวัน
ค่ อ นข า้ งมากแล ว้ เช่ น นั้ นศิ ษ ย ค
์ นนี ้ ค่ อ ยรบกวนท่ า นใหม่ ใ น
ภายหลัง”
้
เหวินอีหยางหั
วเราะร่าและกล่าวว่า “ฮ่าฮ่า ตามสบายเถอะเจา้
เด็ ก แสบ อีกสามวันต่ อจากนี ้ ข า้ จะเรียกศิษย ท์ ุ กคนระดมรวมพล
ณ ลานจัตุรสั กลางสถานศึกษา เพื่อเป็ นสักขีพยานการสลักนาม
ของเจ ้าลงในศิลานักปราชญ ์!”
้
เย่ หยวนผสานมือกล่ าวอํ าลาพร ้อมจากออกไป เหวินอีหยาง
้
ถอนหายใจโล่ งอกเสียวยาวเสมือนได้ป ลดเปลืองภาระอันหนึ่ งอึง้
ออกไปหนึ่ งอย่าง
เขาผูซ ึ่ นถึงยอดเซียนอาณาจักรราชนั พระเจา้ ครึงขั
้ งเป็ ่ น
้ ทว่า
่ า้ วเสมอในทุ ก
ความเป็ นจริงกลับ ได้แต่ ต ามหลังเย่ ห ยวนอยู่ ครึงก
ด้า น ดัง นั้ นระหว่ า งพบปะสนทนากับ เย่ ห ยวนจึง รู ้สึ ก กดดัน เป็ น
พิเศษ
้ ใช่ธรรมดาเลยจริงๆ” เหวินอีหยางถอนหายใจ
“เด็กหนุ่ มคนนี มิ ้
่
ด้วยความชืนชม
…
ภายในลานจัตุรสั กลางสถานศึกษาหวูเมิ่ง ปรากฏผูค้ นจํานวน
หลายพันยืนต่ อแถวอย่า งเป็ นระเบียบเรีย บร ้อย ทุ กคนต่างจับจอ้ ง
ไปที่ร่างเด็กหนุ่ มคนนั้นบนเวทีกวา้ งด้วยสายตาสุดเลือมใสชื
่ ่
นชม
เกินพรรณนา และแน่ นอนว่าในบรรดาทังหมดก็ ้ ยงั มีสายตาอันไม่
เป็ นมิตรอีกด้วย เฉกเช่นหวังซ่งและฉิ นเทียน
นี่ คืองานพิธห ่
ี อเกียรติยศอันยิงใหญ่ ่
ในสถานศึกษาหวูเมิง!
เพื่อที่จะฝากฝั งสลัก นามของตนเองลงบนศิลานั กปราชญไ์ ด้
พวกเขาแต่ล ะคนจํ าต้องกระทํ าคุ ณงามความดีช นสู ้ั งสุ ดหรือไม่ ก็
ฝากฝังมรดกอันเลอค่าหาประเมินไม่ให้แก่สถานศึกษาหวูเมิงเอาไว ่ ้
่
ผูใ้ ดมีโอกาสสลักชือลงบนศิ ล านั ก ปราชญ ์ นั บ เป็ นเกีย รติป ระวัติ
สูงสุดในชีวต ิ
“อัญเชิญศิลานักปราชญ ์!”
คล อ้ ยหลัง คํ า ลั่นวาจาของเหวินอีหยาง
้ ห้ว งอากาศพลันสั่น
กระเพื่ อมรุ น แรง แผ่ น ศิ ล าจารึก ขนาดมหึ ม าฉี ก มิ ติ ห ว้ งอากาศ
้
ออกมาอย่างแช่มช ้า ก่อนจะตังตระหง่ านต่อหน้าทุกคน
้
เสียวอึ ด ใจที่ศิล านั กปราชญ ถ์ ือปรากฏ สีห น้าการแสดงออก
ของเย่หยวนพลันเคร่งขรึมในทันใด
รัศ มี ก ลิ่ นอายที่ แผ่ ส ะพั ด ออกมาต่ า งส่ ง แรงกระตุ น
้ ให้ผู ค
้ น
จําต้องก ้มกราบโดยพร ้อมเพรียง!
นี่ คือรัศมีสวรรค ์เหนื อสรรพชีวต
ิ !
เย่ ห ยวนในยามนี ้เร่งระดมขุมพลัง แห่ งหุ บ เขาถงเทียนจํ าลอง
้
หอบใหญ่เขา้ รวมตัว พร ้อมควบแน่ นก่อขึนกลายเป็ นม่านพลังชน ้ั
้ บ จ อ้ ง เย่ ห ยวนเห็ น เป็ น
บางเข า้ ปกคลุ ม ร่า งกาย เงยศี ร ษะขึ นจั
่ ทองอร่ามจํานวนหนึ่ งถูกสลักจารึกอยู่บนนั้น แต่ละอักขระ
รายชือสี
ช่างดูศกั ดิสิ์ ทธิน่์ าเกรงขามนัก
“คํานับศิลานักปราชญ ์!”
้
เหวินอีหยางเป็ นผูน
้ ํ าพิธก ้ ่ ม้ ศีรษะกม้ กราบให้กบ
ี ารนี และเริ
มก ั
ศิลานักปราชญ ์ตรงหน้า
เหล่ าศิษ ย จ์ ํา นวนหลายพันไม่ ก ล า้ รอช ้า ทั่วทังลานจั
้ ตุ รสั ก ม้
ศีรษะยอมสยบแต่โดยดี
่
สิงหนึ ่ งที่สามารถกล่าวได้ท น ั ทีที่ได้เห็ นภาพฉากนี คื
้ อ ทุกคน
ต่างเคารพนับถือศิลานักปราชญ ์ตรงหน้าสุดหัวใจ กระทั่งเย่หยวน
่
เองยังก ้มคาราวะเช่นกัน รายนามทีปรากฏบนศิ ลานักปราณ์เหล่านี ้
ลว้ นสร ้างเกียรติประวัตอิ นั ดีงามไวม้ ากมายตังแต่ ้ กาลอดีต ซึงพวก
่
เขาควรค่าแก่การเคารพแลว้ เย่หยวนยังทราบอีกว่า ดาบน้อยใหญ่
จํานวนมากมายที่อยู่ในสุสานดาบ ลว้ นแลว้ แต่เป็ นของเหล่าบรรพ
ชนบนศิ ล านั ก ปราชญ ท ์ ั้งสิ น
้ หลัง ล่ ว งลับ จากไปพวกเขาได้ทิ ง้
่ คนยุคหลังศึกษาเรียนรู ้สืบไป
อาวุธคู่กายไวเ้ พือให้
้ ธ ีคํ านั บ เหวินอีหยางเอ่
เสร็จ สินพิ ้ ย ปากลั่นวาจาต่ อหน้าศิล า
นักปราชญ ์ว่า
“ในวันนี ้ ศิษ ย เ์ ย่ห ยวนได้ห ลอมสร ้างกระบวนดาบสยบดารา
้ โดยมี ต น
ขึ น ้ กํ า เนิ ด มาจากสุ ส านดาบของเหล่ า บรรพบุ รุษ เป็ น
รากฐาน กระบวนดาบนี ้อานุ ภ าพสู ง ส่ ง สามารถสยบหกสุ ด ยอด
วิชาลับแห่งสถานศึกษาหวูเมิงได้ ่ และศิษย ์เย่หยวนได้มอบกระบวน
ดาบนี ้ให้เป็ นมรดกสืบสานต่ อไปของสถานศึกษาหวูเมิ่ง บุญ คุ ณ
ครานี ยิ ้ ่งใหญ่หาทีใดเปรี
่ ยบ! ดังนั้น ขา้ อาจารย ์ใหญ่รน ุ ่ ปัจจุบน ั เห
้
วินอีหยางจึ งอันเชิญศิลานักปราชญ ์ออกมาและทําการสลักชือของ ่
้
เขาทิงทวนไว ้ เพื่อเป็ นแก่เกียรติป ระวัติให้ช นรุง่ หลังชืนชมนั
่ บถือ
สืบไป!”
ขณ ะที่ สิ นเสี
้ ้
ย งของเหวิ น อี หยางลง ศิ ล านั ก ปราชญ พ
์ ลั น
เปล่งแสงสว่างพราว ลําแสงสีทองอร่ามสายหนึ่ งแผดพุ่งเขา้ ห่อหุ ม้
ร่างเย่หยวนไวโ้ ดยตรง
ิ ้ หยวนขมวดแน่ น สีหน้าแลดูจริงจังขึนหลายส่
คู่ควเย่ ้ วน คลา้ ย
้
ว่ามีพ ลังงานบางอย่ างตังใจจะสอดแทรกเข า้ สู่ รา่ งของเขา คล อ้ ย
หลังในชวอึ ่ ั ดใจ กลับมีพลังงานอีกขัวพวยพุ
้ ่งออกจากร่างเย่หยวน
ตียอ้ นกลับไปยังศิลานักปราชญ ์ทันที!
ตึงงง...
้
ศิลานักปราชญ ์เบืองหน้ าสั่นสะเทือนรุนแรงคลา้ ยถูกพลังงาน
้
นี กระตุ น้ กดดันใส่ ห้วงอากาศโดยรอบบริเวณไร ้เสถียรโดยพลัน
ตอนที่ 1392 คํานับสามครัง!
้
“นี่ ...เกิดอะไรขึนกั
้ บศิลานักปราชญ ์?”
เห วิ น อี ้ห ย างร อ้ งอุ ท า น ลั่ น ส า ย ต าป รา ด ม องไป ที่ ศิ ล า

นักปราชญ ์ด้วยความไม่น่าเชือ่
๊ เปรียะ!
เปรียะ! ๊
บนศิ ล านั ก ปราชญ ป ้

์ รากฏรอยร ้าวปริแ ตกขึ นอย่ า งน่ าตก
ตะลึง!
่ กคนเห็ นดังนั้นต่างอุทานเซ็งแซ่ไม่หยุดหย่อนด้วยความ
เมือทุ
่
ตืนตระหนก สถานการณ์ในตอนนี ้มิอาจเขา้ ใจได้เลยว่ าเกิดอะไร
ขึน้
“ท่านอาวุโ ส นี่ เกิด เรืองอะไรขึ
่ ้ ไฉนหุ บเขาถงเทีย นจํ าลอง
น?
ในกายขา้ ถึงมีปฏิกริ ยิ าโต้ตอบ?”
เย่หยวนเอ่ยถามหวูเฉิ นภายใต้หว้ งความคิดทันที
“เหอะ ศิลานักปราชญ ์ตรงหน้าเจ ้า มีระดับชนเป็ ้ั นเพียงสมบัติ
ั ศัก ดิ สิ์ ท ธิเท่
ราช น ์ า นั้ น แต่ ก ลับ หาญกล า้ สอดแทรกรบกวนหุ บ
เขาถงเทียนจําลองในกายเจ ้า นี่ ไม่เท่ากับรนหาทีตายเล่่ นหรอกรึ?”
หวูเฉิ นแผดเสียงเย็นเอ่ยกล่าวด้วยสีหน้าหยามเหยียด
เย่หยวนปวดเศียรหนั กเมื่อได้ฟัง หากศิลนักปราชญ ์ที่ทุกคน
เคารพศรัทธาถูกทําลายไป สถานศึกษาหวูเมิ่งได้เพ่ งเล็งสงสัย ใน
ตัวเขาแน่ นอน
“ท่านอาวุโส ท่านสามารถทําให้หุบเขาถงเทียนจําลองกลับมา
เป็ นเหมือนเดิ มได้ห รือไม่ ? หากสายเกินแก อ้ าจส่ ง ผลร ้ายต่ อ ข า้
โดยตรง!”
้ ดขมขืน
เย่หยวนกล่าวถามพร ้อมรอยยิมสุ ่
้
หวูเฉิ นยิมตอบว่ า “มิ ใช่เจ า้ เป็ นเจ า้ ของมัน? ไฉนมาถามข า้
ล่ะ?”
เย่ ห ยวนพลันนึ ก อะไรบางอย่ า งออก และรีบ โคจรสํ า แดงใช ้
่
บัญญัตเิ ทพแห่งถงเทียนโดยไว พลางพยายามสือสารกั บหุบเขาถง
เทียน
แน่ นอนว่ า พลัง งานอี ก ขั้วหนึ่ งที่ สวนตอบศิ ล านั ก ปราชญ ์
กลับ ไป มาจากขุ ม พลัง ของหุ บ เขาถงเที ย นขนานแท้ ยามนี ้ เย่
หยวนเดิน พลัง ปราณเข า้ สื่อสาร คล า้ ยว่ า จะยอมถอยออกไปใน
่ ด
้
เย่หยวนแลเห็ นสถานการณ์กลับมาดังเดิม ยามนี ถอนหายใจ
เฮือกใหญ่ดว้ ยความโล่งอกเช่นกัน
หลังจากเกิดปรากฏการณ์หว้ งอากาศสั่นกระเพื่อมรุนแรง ศิลา
นั ก ปราชญ ใ์ นปั จ จุ บ ัน กลับ นิ่ งเสถี ย รอีก ครัง้ รอยแตกก่ อ นหน้ า
ค่อยๆซ่อมแซมฟื ้นฟูตวั เองอย่างแช่มช ้า
เห็ นภาพฉากดังนี ้ สีหน้าการแสดงออกของเหวินอีหยางก็
้ ดู ดี
้ กน้อย
ขึนเล็
“ท่านอาจารย ์ใหญ่ นี่ เกิดอะไรขึน?”
้ เย่หยวนแสร ้งโพล่งอุทาน
่
ด้วยความตืนตกใจ
้
เหวินอีหยางเองก็ ไม่ทราบแน่ ช ด ั เจนกัน เขาส่ายหัวและกล่ าว
ว่า “ข า้ เองก็ ไม่ ท ราบ ปรากฏการณ์เช่นนี ้ไม่ เคยเกิด ขึ นมาก่
้ อน
้ ครันอดี
ตังแต่ ้ ตกาล ตอนนี เจ้ ้ารู ้สึกอะไรผิดปกติหรือไม่?”
เย่หยวนส่ายหัวอย่างงุ นงงและกล่าวว่า
“ไม่เลย”
้
เหวินอีหยางขมวดคู ิ ้ กแน่ นหนา เอ่ยพึมพํากับตัวเองว่า …
่ควถั
“แปลกจริงเชียว ขา้ รู ้สึกดั่งว่า...ศิลานักปราชญ ์กําลังหวาดกลัวบาง
่
สิงบางอย่ ้
าง! แต่ตอนนี สถานการณ์ ก็กลับสู่ภาวะปกติแลว้ เช่นนั้น
...มาทําพิธต
ี ่อกันเถอะ! ต่อไปการสลักนาม!”
้ ่ดาบทะยานเสีย ด
เย่ ห ยวนพยัก หน้าตอบ พร ้อมกระโจนขึนขี
ฟ้ านภาสูงในทันใด!
กึก!
้ ดใจต่อมาดาบพิชต
เสียวอึ ่ ายลวดลายออกมาเป็ น
ิ มารฟ้ าเริมร่
ขวัญ ตา และสลั ก ตํ า ว่ า ‘เย่ ห ยวน’ตั้ งตระหง่ า นสองคํ า บนศิ ล า
นักปราชญ ์!
เย่ ห ยว น ร่ อ น จอ ด ล งพื ้ น โด ย ส วั ส ดิ ภ าพ อั ก ษ รทั้ งส อ ง
่
แปรเปลียนกลายเป็ นสีทองอร่ามแพรวพราววิบวับสะดุดตา เมือทุ ่ ก
คนเห็ นภาพบรรยากาศอันน่ า ภาคภูมินี้ ทุก คนต่ างจับ จอ้ งไปที่เย่
หยวนเจืออิจจษาอย่างอธิบายไม่ถูก โดยเฉพาะกับฉิ นเทียน นี่ เป็ น
้
ครังแรกที ่ เขาเป็ นสัก ขี พ ยานต่ อหน้างานพิ ธอ ั ทรงเกีย รติเช่น นี ้
ี น
และเขารู ้สึกอิจฉาริษยาเย่หยวนสุดขัวหั ้ วใจหาใดเปรียบไม่!
การมี โ อกาสสลัก ชื่อตนเองลงบนศิ ล านั ก ปราชญ ์ นั บ เป็ น

่ ั วิตนี ของฉิ
ปณิ ธานสูงสุดในชวชี ้ นเทียนก็ว่าได้ ในสายตาของเขา
สรรพชีวิต ภายใต้อาณาจักรราช น ั พระเจ า้ ลงมา มันไม่ เคยมีผูใ้ ด
เคยอยู่ในสายตาของเขามาก่ อน กระทั่งเหล่า อัจ ฉริยะในหมู่ผูค ้ น
รุน
่ เดียวกันก็ตาม
ทว่าวันนี ้ เด็ กเหลือขอที่เขาไม่ เคยให้ค่าใดๆและถูก ตัด สินให้
้ วน
ตายตังแต่ ั แรกที่พบ กลับกลายมาเป็ นบุคคลอันทรงคุณค่าที่ทุก
คนต่ างนั บถือ ยิ่งไปกว่านั้ นยังเป็ นสมาชิกแห่ งหอเกียรติยศที่อายุ
่ ดบนหน้าประวัตศ
น้อยทีสุ ่ ก!
ิ าสตร ์แห่งสถานศึกษาหวูเมิงอี
คู่ ส ายตาทอประกายอาฆาตของฉิ น เที ย นสาดสะท้อ นจ อ้ ง
้
มองเย่หยวนอยู่เบืองหลั ้ วใจ ฉิ น
ง เจือแววริษยาเหยียบเย็ นสุดขัวหั
เทียนตัดสินใจแน่ วแน่ แลว้ ว่า ภายในงานชุมนุ มร ้อยเมืองในคราวนี ้
เขาจักต้องกลบฝังร่างของเย่หยวนให้ตายคาแทบเท้าของตนให้จง
ได้!
“ขอแสดงความยินดีกบ ั เย่หยวน ยามนี มี ้ ชอของเจ
ื่ า้ ปรากฏอยู่
บนศิล านัก ปราชญ ์ เท่ ากับว่า เจ า้ คือนัก ปราชญแ์ ห่ งหอเกียรติย ศ
คนหนึ่ ง!”
่
ภายใต้เสียงชืนชมของเหวิ ้
นอีหยาง ศิลานักปราชน์ยามเสร็จ
้
สินภารกิ ิ งั เดิมอีกครัง้
จ มันก็ค่อยๆอันตรธานหายกลับสู่หว้ งมิตด
้ บด
“นับ ตังแต่ ้ นต้นไป ทุ กคนจักต้องให้ค วามเคารพต่อเย่
ั นี เป็
หยวน จงโค้ง คํ า นั บ แสดงความเคารพต่ อ นั ก ปราชญ แ์ ห่ ง หอ
้
เกียรติยศ!” เหวินอีหยางป่ าวประกาศเสียงดังฟังชดั แก่ศษ
ิ ย ์ทุกคน
ฉิ นเทียน, หวังซ่งและเหล่าสมาชิกตระกูลฉิ นทุกคนต่างแสดงสี
หน้าน่ าเกลียดอย่ างหาที่เปรีย บไม่ ไฉนพวกเขาจะต้องกม้ หัว และ
้ น?
แสดงความเคารพต่อเย่หยวนผูเ้ ป็ นศัตรูคู่อาฆาตคนนี กั
้ หนึ
“คํานับครังที ่ ่ ง!”
เหล่ าศิษ ย น์ ั บหลายพันในลานจัตุ รสั ต่า งลดศีรษะก ม้ หัว ให้เย่

หยวนเป็ นอันหนึ่ งอัน เดีย ว หวัง ซ่ง ถอดสีห น้า ช ก ั ลัง เลหนั ก ก่ อ น
่ ดจําต้องกม้ หัวให้อย่างจนใจ ทั่วทังลานจั
ท้ายทีสุ ้ ตุรสั กวา้ ง มีเพียง
ฉิ นเทีย นคนเดียวที่ยืนนิ่ งหลังแข็งไม่ ก ม้ ให้ เหวินอีหยางขมวดคิ
้ ว้
ี่ นและก่นเสียงเย็นชืดเอ่ยว่า
เขม้ ทันทีทเห็
“ฉิ นเทียน ไฉนเจ ้าไม่ปฏิบต
ั ต
ิ าม?”
ู ้ ีนัก ดูหม่นหมองเปี่ ยมลน้ ไป
สีหน้าของฉิ นเทียนคลา้ ยว่าไม่สด
ด้วยความขุ่นเคืองถึงขีดสุด
เย่ ห ยวนเหลี ย วมองไปที่ ฉิ น เที ย นด้ว ยหางตาเล็ ก น้ อ ย เขา
อยากจะรู ้เสียว่าอีกฝ่ ายจะมาไม้ไหน
ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เพียงกระบวนท่าสยบดาราของเขา
จะส่งผลกระทบต่อจิตใจของฉิ นเทียนได้มากขนาดนี ้ หากเย่หยวน
มิได้อยู่ในสายตาเขาจริง มีหรือจะทําตัวกร ้านโลกอย่างในปัจจุบน
ั ?
ท่ า ที สี ห น้า ของฉิ น เที ย นไสวรวนเรแปรเปลี่ยนอยู่ ห ลายครา
ก่อนจะเอ่ยปากดังลั่นว่า “ท่านอาจารย ์ใหญ่ ขา้ ฉิ นเทียนจะไม่มีวน ั
ฝึ กปรือกระบวนดาบชนิ ด นี ตลอดชี ้ วิต ดังนั้นขา้ ไม่ จําเป็ นต้องก ม้
หัวให้เขา!”
เย่ ห ยวนที่ได้ฟั ง ค่อนข า้ งประหลาดใจทีเดียว ใครจะไปคิด ว่ า
ชายผู ค
้ งความสุ ขม ุ เยือกเย็ นเฉกเช่นฉิ นเทีย น จะมีนิสยั เอาแต่ใ จ
้ น?
ได้ขนาดนี กั
้
เหวินอีหยางที ่ได้ยิน เหตุ ผ ลแก ต้ วั นํ ้ าขุ่นๆเช่น นั้ น ก็ เอ่ ย ตอบ
เสียงเย็นทันทีว่า
“ไม่มใี ครบังคับให้เจา้ ฝึ กปรือกระบวนดาบนี ก็ ้ จริง แต่เป็ นไปได้
ไหมว่ าเจ า้ มิใช่ศิษ ย ข ์ องสถานศึก ษาหวูเมิ่ง? แลว้ เจา้ กลา้ รับ ปาก
หรือ ไม่ ว่ า จากนี ้ และตลอดไปคนของตระกู ล เจ า้ จะไม่ ฝึ กปรือ
กระบวนดาบนี ?้ เหล่าบรรพชนต่างปลูกต้นไม้ใหญ่หวังให้ลูกหลาน
พัก พิ งอย่ างสุ ข สบายใต้ร ม ่ เงา พวกเขาทังคิ ้ ด ค้นวรยุ ท ธบ่ มเพาะ
พลังและวรยุทธต่อสูจ้ ํ านวนมากไว ใ้ ห้คนรุน ่ หลังได้หยิบใช ้ เพราะ
ไม่อยากให้มานั่งลําบากดั่งรุน ่ พวกเขา นี่ ถือเป็ นมรดกสืบทอดจาก
รุน
่ สู่รน
ุ ่ แลว้ เจ ้าเป็ นใครกัน...ไยถึงไม่ตอ้ งก ้มศีรษะ?”
ฉิ นเทียนกระช บ ๊
ั กํ า หมัด บีบ แน่ นเสีย งกระดู ก บดดัง เอียดอาด
สุ ด ท้า ยนี ้เขาก็ ต อ้ งจํ า ใจลดศีรษะก ม้ หัว ลงให้เย่ ห ยวน เพราะเขา
ทราบถึงผลลัพ ธ ์ดีว่า หากยังคงทําตัวสร ้างปัญหาเช่นนี ต่ ้ อหน้าเห
้
วินอีหยางต่ อไป เขาอาจถูกไล่ออกจากสถานศึกษาหวูเมิ่งแน่ นอน
ต่อให้เป็ นตระกู ล ฉิ นก็ ไม่ สามารถเทีย บได้กบ ั กลุ่ มอิท ธิพ ลเก่า ที่มี
รากฐานอันหยั่งลึกตังแต่ ้
ยุคกาลอดีตอย่างสถานศึกษาหวูเมิง่
หากโดนไล่ อ อกขึ ้นมา ตั ว เข ากลั บ ไม่ มี อ ะไรน่ ายกย่ อ ง
สรรเสริญอีกต่อไป!
เมื่ อเห็ น ภาพฉากนี ้ รอยยิ มสี
้ เย็ น พลัน แสยะขึ นบนมุ
้ ม ปาก
ของเย่หยวนในทันใด
้ ตอ้ งก ้มกราบเขาในท้ายทีสุ
ชายผูท้ ะนงตัวคนนี ก็ ่ ด
่ ่งโค้งคํานับให้เสร็จ ตอนถอนศีรษะ
ขณะเดียวกัน ฉิ นเทียนทีเพิ
้
ขึนพลางสั งเกตเห็นรอยยิมอั ้ นเย็นชาบนมุมปากอีกฝ่ ายได้อย่างชดั
แจ ้ง ความรู ้สึกด้อยค่าพลันคืบคลานกัดกินสู่จติ ใจของเขาในทันที
้ สอง!”
“คํานับครังที ่
้
เหวินอีหยางตะโกนขึ ้ กครา
นอี
้
ทุกคนต่างก ้มคํานับอีกครัง!
ฉิ น เที ย นรู ้สึ ก กระอัก กระอวนใจทรวงอกแทบระเบิ ด แต่ เขา
่
ปราศจากทางเลือกอืนใดนอกจากก ้มศีรษะให้เย่หยวนต่อ
้ สาม!”
“คํานับครังที ่
ทั่วร่างฉิ นเทียนสั่นสะท้านหนักราวกับกําลังในตัวเองสุดกําลัง
่
ก่อนทีจะยอมก ้ างหมดสินศั
้มกราบอีกครังอย่ ้ กดิศรี
์ !
“เสร็จพิธ!ี ”
ทันทีท่เหวิ ้
ี นอีหยางส่ งเสียงประกาศดัง ฉิ นเทียนสะบัดแขนเสือ้
ด้ว ยความหงุ ด หงิด จากออกไปในบัด ดล วัน นี ้เป็ นวัน แห่ ง ความ
อัปยศอดสูยงสํิ่ าหรับเขา
เขาและเย่หยวนมิอาจอยู่รว่ มภายใต้แผ่นฟ้ าเดียวกันได้ แต่ใน
้ นเทีย นกลับ จนตรอกไร ้ทางเลือก ทํ าได้เพีย งกม้ กราบศัต รู
วันนี ฉิ
่ ่ ไม่ต่างอะไรจากตายทังเป็
อาฆาตด้วยความเจ็บแค้น ซึงนี ้ น!
หลังจากที่ฝู งชนสลายแยกย้า ยจากไป ทั่วลานจัตุ รสั เริมเบา ่

บาง เซียะจิ่ งอวี
่ ตรงเข๋ า้ พบเย่หยวนทันที ก่อนระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
ว่ า “เจ า้ เห็ น ท่ า ที ข องฉิ น เที ย นหรือ ไม่ ? ฮ่ า ๆๆ! ข า้ ขํ า เจีย นขาด
อากาศหายใจแล ว้ ! แต่ ต อนนั้ นจํ าต้องสํ า รวม เล่ นเอาข า้ ไม่ ก ล า้
้
หัว เราะ อดกลันแทบตายระบายมิ ได้ อาการบอบชําภายในเกื ้ อบ
กําเริบ!”
เสีย งหัวเราะของเจา้ ท้ว มดังสนั่ นไม่ เกรงใจผู ใ้ ดดั่งว่ าไม่ เหลือ
ใครอยู่โดยรอบ และนี่ ต่ างทํ าให้สมาชิกตระกู ลฉิ นที่ยังอยู่ แถวนั้ น
ต่างหันมองจับจ ้องอย่างไม่พอใจ
สัม ผัส ได้ถึ ง สายตาอัน ไม่ เป็ นมิ ต รเหล่ า นั้ น เจ า้ ท้ว มกวาด
สายตาปราดมองทันทีและกล่าวขึนว่ ้ า
่
“อะไร? อยากมีเรืองกั บ ข า้ หรืออย่ างไร? ก็ เข า้ สิ! เข า้ มาเลย!
้
ฮ่ า ๆๆ...ปรากฏว่ า เป็ นขี ขลาดได้ แ ต่ ม อง แต่ สุ ด ท้า ย...กลับ ไม่ มี
ปัญญาทําอะไรขา้ ด้วยซํา!” ้
เย่ หยวนเบือนหน้าส่ ายหัว ไปมาด้วยความหน่ ายใจ นั บตังแต่้

เหตุการณ์ในคราวนั้ น เจ า้ ท้วมนี ้ก็ดู จะเปลียนไปเป็
่ นคนละคน แม้
่
เขายังคงบุค ลิกตลกเฮฮา แต่ก็มิได้อ่อนแอไร ้ซึงความมั่ นใจดั่งแต่
ก่อน ในทางตรงขา้ ม เขากลับกลายเป็ นคนหยิ่งผยองตังแต่
้ เมื่อใด
ก็มท
ิ ราบ
...
สยบดารากลายมาเป็ นสุ ด ยอดวิช าลับ สุ ด โดงดัง ลื่อลั่น และ
ดึงดูดความสนใจของเหล่าศิษย ์เป็ นจํานวนมาก อนุ ภาพความทรง
พลังของมัน ทุกคนต่างเคยเป็ นสักขีพยานมาก่อน แน่ นอนไม่มใี คร
ไม่ ป รารถนาจับ จองมัน เป็ นเจ า้ ของ แต่ เมื่ อใช แ้ ต้ม จํ า นวนมาก
แลกเปลี่ยนกับ กระบวนดาบนี ้เพื่อนํ า มาฝึ กปรือ พวกเขาต่างต้อง
้ บลึกซึงยากเกิ
ความผิดหวัง กระบวนท่านี กลั ้ นเขา้ ใจได้!
แม้ว่าบันทึก ที่เย่หยวนประทับเอาไวใ้ ห้จ ะมีเนื อหาคํ
้ าอธิบายที่
ละเอียดมากแลว้ แต่ดว้ ยขอบเขตความเขา้ ใจของทุกคนในปัจจุบน ั
่ จะเข
กลับเป็ นไปได้ยากยิงที ่ า้ ใจ
่
เรืองความยากลึ กลํา้ เหวินอีหยางยั
้ งต้องเอ่ยปากการันตี หลัง
้ ธแี ยกย้ายกลับ เขาก็เฝ้ าศึกษาสยบดาราของเย่หยวนมา
เสร็จสินพิ
โดยตลอด แต่ ไม่นานเขาก็ คน ้ ่อาณาจักรพลังรวมไป
้ พบว่า ทังๆที
ถึงแนวคิดความเขา้ ใจของเขาอยู่สูงลํา้ ทว่าก็ยงั มีเนื อหาบางส่
้ วนที่
ไม่ ส ามารถเข า้ ใจได้อยู่ ดี บางจุ ด ถึ งกับ ฉงนใจมืด แปดด้า น หาก
ต้องการสําเร็จสยบดารา เกรงว่าขึนสวรรค ้ ์ยังง่ายกว่า!
อย่ า งไรก็ ต าม นี่ ไม่ ต อ้ งสงสัย เลยว่ า มัน เป็ นกระบวนดาบที่
ทรงพลานุ ภาพเพียงใด!
เย่หยวนไม่เคยคิดตระหนี่ วิชาใดๆ ในทางตรงขา้ ม เขาบันทึก
ทุกอย่างที่เขา้ ใจลงในหยกดาราสวรรค ์นั้นโดยละเอียดถีถ้ ่ วน เพียง
ว่าเนื ้อหาบางจุดกลับสอดคลอ้ งกับ บัญญัตเิ ทพแห่งถงเทียน หาก
ผู ใ้ ดไม่ เคยฝึ กปรือวรยุ ท ธ บ์ ่ มเพาะชนิ ด นี ้มาก่ อน ก็ แทบไม่ มีท าง
สําเร็จสยบดาราได้อย่างถ่องแท้!
้
เหวินอีเหยางมุ่งสมาธิความตังใจทั ้
งหมดไปกั บการศึกษาสยบ
ดารา และเป็ นเวลากว่ า หนึ่ งเดือนเต็ ม เขากลับ ปลดปล่ อยพลัง ที่
แท้จริงของสยบดาราได้เพียงห้าในสิบส่วนเท่านั้น!
้ ทว่ากลับตระหนักได้ว่า ตัวเขา
เขาต้องการจะพัฒนาไปอีกขัน
ไม่สามารถทําอะไรได้อก
ี แลว้
ตอนที่ 1393 ชุมนุ มร ้อยเมือง
้
“เย่หยวน แย่แลว้ ! แย่แลว้ ! หืม...ท่ านอาจารย ์ซือ?”
่ งตรงมายังเรือนพักของเย่หยวนอย่า งรีบร ้อนใจ
เจา้ ท้วมปรีเร่
ก่อนจะพบว่าเย่หยวนมีแขกนั่งสนทนาอยู่ตรงขา้ มและอีกฝ่ ายก็คือ
ซือฝาง
้
เย่ ห ยวนยิ มและกล่ า วว่ า “ก็ แ ค่ ถู ก คั ด เลื อ ก ไยต้อ งเอะอะ
้
โวยวายปานนี ?”
่ ั เ่ อ่ยตอบว่า “เจ ้าทราบ?”
เจ ้าท้วมตะลึงงันไปชวครู
เย่ หยวนกล่ าว “ท่ านอาจารย ์ซือบอกข า้ แล ว้ ทํ าไม? หรือเจ า้
เองก็ถูกเลือกเช่นกัน?”
ทันทีที่เจา้ ท้ว มได้ยินคํ าถามนี ้ ก็ถึงกับยึดอกกวา้ งกล่ าวตอบ
้
อย่างภาคภูมวิ ่า “ถูกต้องแลว้ ! ขา้ คนนี สามารถผ่ ้ ลาวาตะไป
านถําศิ
้
ถึงระดับหกแลว้ ! ขา้ ขึนกลายเป็ ้ั
นศิษย ์ชนยอดแน่ ้ ง
นอน!”คราวนี ถึ
คราที่เย่หยวนจําต้องตกตะลึงจริงๆ ถําศิ ้ ลาวาตะก็เหมือนกับสุสาน
้
ดาบ ทังสองเป็ นสถานที่ ที่เปิ ดให้เหล่ าศิ ษ ย เ์ ข า้ ไปทดสอบฝ่ าฟั น
เพี ย งว่ า สุ ส านดาบเป็ นสถานที่ สํ า หรับ ฝึ กปรือ ศาสตร ์แห่ ง ดาบ
ในขณะทีถํ ่ าศิ
้ ลาวาตะเป็ นสถานทีฝึ่ กปรือศาสตร ์แห่งลม
่ าพวกนี ต่
เจ ้าท้วมมันมิเคยกล่าวถึงเรืองจํ ้ อหน้าเขามาก่อนเลย
สัก ครัง้ และเย่ห ยวนเองก็ ไม่ คิด ว่ า อีก ฝ่ ายจะฝ่ าฟั นผ่ า นไปถึง ถํ า้
ศิลาวาตะระดับหกได้แลว้ จริงๆ
่
สิงหนึ ่ งที่ควรทราบ แม้แต่ฉินส่าวก็ยงั ติดอยู่ที่สุสานดาบระดับ
หกเช่นกันในปัจจุบน ั
ความสามารถที่แท้จ ริงของเจา้ ท้วมในศาสตร ์แห่ งลม แทบไม่
เคยมีใครพบเห็นมาก่อนสักครัง้
้ วน
เป็ นเวลาหกปี แลว้ นับตังแต่ ่ หยวนเขา้ สู่หอเกียรติยศ
ั ทีเย่
ซึ่งระยะเวลาหกปี ที่ ผ่ า นมานี ้ เย่ ห ยวนใช ช
้ ีวิ ต ดํ า เนิ นตาม
กิ จ วัต รประจํ า วัน อย่ า งสงบสุ ข แทบไม่ มี ใ ครเข า้ มาหาเรืองก่ ่ อ
ปัญหากับเขาเลย ตังแต่ ้ วน ั นั้นเป็ นต้นมา พวกตระกูลฉิ นแทบหาย
หน้าหายตาไปจากเย่หยวนโดยสินเชิ ้ ง พวกมันไม่มายั่วโมโหใดๆ
ั สมุ นไพรวิญ ญาณศัก ดิสิ์ ท ธิระดั

เขาได้ร บ ์ บ หนึ่ งจํ า นวนมาก
จากหอมหาสมบัติและสถานศึก ษาหวูหมิ่ง ทังนี ้ ้ก็เพื่อนํ ามาศึกษา
วิเคราะห ์คุณสมบัตจิ ําเพาะของแต่ละชนิ ด
เย่หยวนใช ้เวลาค้นควา้ เป็ ยเวลาสามสิบปี ในโลกแห่งศิลาจารึก
์ ิ ภพ จนในที่สุ ด ก็ ส ามารถเข า้ ใจคุ ณ สมบัติท งหมดของ
บัล ลัง ก พ ั้
สมุนไพรวิญญาณศักดิสิ์ ทธิระดั ์ บหนึ่ งชนสู
้ั ง พร ้อมสร ้างสูตรโอสถ
ชนิ ดใหม่ขนมา ึ้
้
เย่หยวนได้มอบสูตรโอสถชนิ ดใหม่นีใหแก่ หอมหาสมบัติโดย
ธรรมชาติ และนั้นเป็ นดั่งโชคลาภก อ้ นโตหล่ นทับพวกเขาอีกครัง้
หอมหาสมบัตยิ ินดีปรีใจสุดพรรณนาต่อสูตรโอสถชนิ ดใหม่ที่ขาย
ดีเป็ นเทนํ ้าเทท่ า และมอบผลึกปราณ เทวะระดับตํ่ าให้แก่เย่หยวน
เป็ นจํานวนห้าสิบลา้ นก ้อนเป็ นค่าตอบแทน
ยามว่า งที่เหลืออีก สามปี เย่ ห ยวนยัง คงฝึ กปรืออย่ า งหนั ก ใน
สุ ส านดาบระดับ สามโดยปล่ อ ยให้ค มดาบคลั่งเหล่ า นั้ นทรมาน
ตนเองเช่นเดิม และสิงที ่ ่ได้กําไรกว่าขาดทุน สยบดาราของเขาถูก
พัฒ นาอย่ า งต่ อเนื่ องจนใกล ส้ มบู รณ์แบบไม่ ก ี่วันก่ อน ในที่สุ ด เย่
หยวนก็ผ่านสุสานดาบระดับสามได้และเขา้ สู่ระดับสีต่ ่ อทันที
ั ซือฝางเข า้ มาเยี่ยมเยื อนแจ ง้ ข่ า วกับ เย่ ห ยวนว่ า

ณ ปั จ จุ บ น
่ นแล
งานชุม นุ ม ร ้อยเมื อ งกํ า ลัง จะเริมขึ ้ ว้ และเย่ ห ยวนเองก็ ได้ร บ
ั
เลือกให้เป็ นหนึ่ งในศิษย ์ทีเข
่ า้ ร่วมงานชุมนุ มร ้อยเมืองเช่นกัน
เดิมทีนี่ เป็ นเรืองธรรมดามาก

่ ศิษย ท์ ี่มีคุ ณ สมบัติเข า้ ร่วมงาน
ชุมนุ มร ้อยเมืองจักต้องเป็ นศิษย ์ที่สร ้างผลงานโดดเด่นที่สุดเท่านั้น
่
ซึงผลงานที ่เย่ห ยวนฝากฝั ง ไวก้ ็ สะดุ ดตาเกินไป จึงไม่ มีเหตุผลใด
่ ่จะไม่เลือกเขาเลย เรืองผลงานของเขาไม่
อืนที ่ จําเป็ นต้องสาธยาย
ให้มากความ
้
อย่ างไรก็ต าม อาจารย ์ทังสองคนที ่ได้รบั หน้าที่เป็ นผู น
้ ํ ากลุ่ ม
คราวนี ้ หนึ่ งในนั้ นกลั บ เป็ นสมาชิก ตระกู ล ฉิ น! “หลายปี มานี ้
ตระกูล ฉิ นเงียบเกินไป ข า้ คาดไม่ถึงเลยว่า พวกนั้นจะมีเป้ าหมาย
้ แรกแลว้ ! ถึงขา้ ไปรายงานเรืองนี
เป็ นงานชุมนุ มร ้อยเมืองตังแต่ ่ ้
แก่
ท่ านอาจารย ใ์ หญ่ แล ว้ ก็ ต าม ทว่ าเขาเองก็ ไม่ ส ามารถทํ า อะไรได้
เลย! เย่หยวน การเดินทางในคราวนี เจ ้ า้ ต้องระวังตัวให้ดี!” ซือฝาง
กล่าวเตือนเสียงขรึมเขม้
เย่ ห ยวนกล่ า วตอบว่ า “ข า้ ไม่ คิด ไม่ ฝั นเลย พลัง อํ า นาจของ
ตระกู ล ฉิ นจะใหญ่ โตปานนี ้ ถึงขันมี
้ อิท ธิพ ลต่ อการตัด สินใจของ
สถานศึกษาได้!”
ซือฝางพยัก หน้า และเอ่ ย เล่ า ว่ า “หอมหาสมบัติ ข องเราเป็ น
เพีย งกลุ่มอิทธิพ ลจากภายนอก ดังนั้นอํานาจภายในสถานศึกษา
จึง ค่ อนข า้ งอ่ อนแอ แต่ ท ในทางตรงข า้ ม ตระกู ล ฉิ นแตกต่ า งโดย
้ ง พวกมันทํ าธุร กิจ ปั ก หลัก อยู่ ในเมืองหลวงหวูเมิ่งไม่ รู ้กี่ช ่วั
สินเชิ
อายุคนแลว้ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานศึกษาหรือตําหนักเจ ้าเมือง ย่อมมี
พวกมันฝั งรากหยั่งลึกเกินถอนออก ยามนี ไม่ ้ กลา้ สูก้ น ่
ั ซึงหน้
า จึง
ใช ้ประโยชน์จากรากฐานอันหยั่งลึก นี ้หยิบกลอุ บายมากมายเพื่อ
ลอบสังหารเจ ้า! น่ าเจ็บใจนัก ทางเรากลับป้ องกันอะไรไม่ได้เลย!”
เย่หยวนคลียิ ่ มแสยะเย็
้ นและกล่าวว่า “ดูท่าตระกูลฉิ นจักสะกด
คําว่า‘ความเจ็บปวด’ไม่เป็ น แต่มใิ ช่ปัญหา...เดี๋ยวขา้ จะอบรบพวก
มันเป็ นอย่างดี!”
ซือฝางถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า “เย่หยวน ในคราวนี ้
...ฉิ นเทียนมันออกโรงเอง! งานชุมนุ มร ้อยเมืองในคราวนี ้ เจ า้ ลืม
่
เรืองคะแนนหรื อโอกาสชนะไปได้เลย หลังจากเขา้ สู่ดินแดนลึกลับ
ไป อย่ า นํ าตัว เองไปอยู่ ที่ลับ คนเป็ นดีที่สุ ด หรือไม่ ก็ ตีต วั ออกห่ า ง
จากกลุ่ ม ไปเลยจนกว่ า งานชุม นุ มจะสิ นสุ ้ ด ลง คราวนี ้ ข า้ เองก็
ตระเตรียมแผนเช่นกัน มีศิษย ์ชนในอยู ้ั ่จํานวนหนึ่ งอยู่ทเดิี่ นทางไป
ด้วยเป็ นฝ่ ายพวกเรา ถึงตอนนั้นพวกเขาจะเฝ้ าดูแลเจ ้าอีกแรง”
้
เย่หยวนยิมและผสานมื
อกล่าวตอบว่า
“ขอบคุณท่านอาจารย ์ซือ!”
…
งานชุม นุ มร ้อยเมื องเป็ นงานรวมพลเมื องหลวงกว่ า ร ้อยแห่ ง
ผูค้ นที่เข า้ ร่วมงานชุมนุ มนี ้ลว้ นแลว้ แต่เป็ นเหล่าศิษย ช ้ั
์ นแนวหน้ า
ของเมื องหลวงแต่ ล ะแห่ ง พวกเขาแต่ ล ะคนเป็ นศิษ ย ท์ ่ีถู ก คัด สรร
้ ว้ ครังเล่
ครังแล ้ าจนได้สมญานามว่าเป็ น สุดยอดหัวกะทิทแข็ ่ี งแกร่ง
่ ดในเมืองหลวงนั้นๆ
ทีสุ
เช่ น นี ้ เอง เย่ ห ยวนจึ ง ถู ก เลื อ กให้ม าเข า้ ร่ว มงานชุ ม นุ มนี ้
เพียงแต่จ ากข อ้ มู ลที่เย่ หยวนได้รบั มาจากซือฝาง ฟั งว่ามีสมาชิก
ตระกูลฉิ นทีเป็ ่ นศิษย ์ชนในร่
ั้ วมเดินทางกับเขาด้วยถึงสามคน
อัจฉริยะตระกูลฉิ นหาได้มแี ค่ฉินเทียนเพียงคนเดียว
เพี ย งแต่ ว่ า แสงแห่ ง ความสํ าเร็จ ของเขาแพรวพราวเจิด จรัส
เกินไป ทําให้คนอืนๆดู ่ หมองหม่นในทันที นอกจากฉิ นเทียนแลว้ ก็
ยังสมาชิกตระกูลฉิ นอีกสองคนที่เขา้ ร่วมงานชุมนุ มร ้อยเมือง ได้แก่
ฉิ นเป่ ยและฉิ นเจิง้ สองอัจฉริยะจากค่ายสวรรค ์ ทังสองล
้ ว้ นสําเร็จ
ถึงอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าขันสุ ้ ดแลว้ ทังสิ
้ น้
นอกจากนี ้ ยัง มี ศิ ษ ย ช ั้
์ นนอกของตระกู ล ฉิ น อี ก สองคนร่ว ม
เดินทางไปด้วยเช่นกัน ขณะที่ยังมีอีกคนที่บัดนี ้ไม่ นับเป็ นคนของ
ตระกูลฉิ นแลว้ อย่างฉิ นส่าว
เกณฑ ์การการคัดเลือกจะมีศิษย ์ที่สามารถเขา้ ร่วมได้ทงหมด ั้
่
สามสิบคน ซึงตระกู ่ ทํ
ล ฉิ นก็ ค รองไปถึงหกตํา แหน่ งแล ว้ สิงนี ้ าให้
เห็ นถึงพลังอํา นาจของตระกู ลฉิ นได้อย่ างรวดเร็ว ว่ าพวกเขาทรง
อิท ธิพ ลต่ อสถานศึกษาหวูเมิ่งเพียงใด เบืองหน้
้ าพวกเขาปรากฏ
เป็ นแท่ น บู ช าแปดเหลี่ยม เมื่ อเหล่ า ศิ ษ ย แ์ ห่ ง สถานศึ ก ษาหวู เมิ่ ง
รวมตัวกันครบเรียบร ้อย แท่นบูช านี ้จจะพาพวกเขาเคลือนย้ ่ ายไป
ยังดินแดนลึกลับทันที
้
เหวินอีหยางเห็ นว่าทุกคนต่างพร ้อมหน้าพร ้อมตา จึงเอ่ยปาก
“พวกเจ า้ เป็ นดั่งของขวัญที่ลําค่้ า ที่สุ ด ของเมืองหลวงหวูเมิ่ง!
สุดยอดอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดจํานวนสามสิบคน! จงจําเอาไว ้ ใน
่
งานชุมนุ มร ้อยเมืองเกียวพั ่ ยงและศักดิศรี
นถึงชือเสี ์ ของเมืองหลวง
่
หวูเมิงโดยตรง หลังจากเขา้ สู่ดนิ แดนลึกลับไปแลว้ พวกเจ ้าจําต้อง
สามัคคีเป็ นหนึ่ งเดียวกัน พยายามกันให้เต็มที!่ แต่สิงที ่ ่สําคัญทีสุ
่ ด
่
คือ ความปลอดภัยของศิษ ย ์ เรืองอาฆาตขุ ่ นเคืองระหว่างพวกเจ า้
ข า้ ไม่ อ ยากได้ยิ น หากมี ข่ า วว่ า ระหว่ า งพวกเจ า้ แอบดัก ทํ า ร ้าย
กัน เอง ยามกลับ มาถึ ง สถานศึ ก ษาจะลงโทษทุ ก คนที่ เกี่ยวข อ้ ง
สถานหนัก!”
เมื่อกล่าวจบ เหวินอีหยางพลั
้ นกวาดตาจจอ้ งมองใบหน้าของ
ทุกคนโดยรอบ หวังสร ้างความหวาดกลัวให้แก่ทุกคนฝังลึกในใจ
้
ความหมายในคํากล่ าวของเหวินอีหยางค่ อนข า้ งช ด
ั เจน เขา
กําลังกล่าวเตือนพวกตระกูลฉิ นอยู่
พรสวรรค ข ์ องเย่หยวนเหนื อกว่าฉิ นเทีย นอย่างเห็ นได้ชดั ซึง่
้
เหวินอีหยางก็ ไม่ตอ้ งการให้เย่หยวนเป็ นอะไรไปเช่นกัน
ในครังนี ้ ตระพกู
้ ลฉิ นกดดันทางสถานศึกษาค่ อนขา้ งหนัด ยิ่ง
ไปกว่ า นั้ นยัง ส่ ง ผู อ้ าวุ โ สฉิ น หยวนหลงแห่ ง ตระกู ล ฉิ น ลงมาเป็ น
่ ่ คลา้ ยเป็ นการเพิ่มตัวแปรให้แผนการ
อาจารย ์ผูน้ ํ ากลุ่มอีกคน ซึงนี
ตระกูลฉิ นมีโอกาสสําเร็จสูงขึน้
้
เหวินอีหยางไม่ ่
มีทางเลือกอืนใดและทํ าได้เพียงเอ่ยเตือนด้ว ย
วาจาสองสามคํา
่ อลว้ นขึนอยู
ส่วนทีเหลื ้ ่กบ
ั ตัวเย่หยวนเองแลว้
“ท่านอาจารย ์ใหญ่ โปรดวางใจ หยวนหลงจะดู แลศิษ ย ์ทุ กคน
เป็ นอย่างดี!” ฉิ นหยวนหลงเอ่ยปากแสดงความภักดีของตนออกมา
ในทันใด
้
เหวินอีหยางพยั กหน้าเล็ กน้อย แต่มิได้เอ่ ยตอบอันใดกลับ ไป
่ ั ่ถด
ชวคู ้
ั มาเขาก็กล่าวขึนอย่ างใจเย็นว่า “เอาล่ะ ออกเดินทางได้”
้
กลุ่มศิษย ์ทังหมดเข ่ หยวน
า้ ร่วมตัวยืนอยู่บนแท่นบูชา แต่เมือเย่
เหลี ย วกลับ มองกลับ พบว่ า เจ า้ ท้ว มนั้ นหายไปไหนแล ว้ มิ ท ราบ
ดังนั้ นเขาจึง เริมตามหาท่
่ า มกลางฝู งชนทันที ก่ อนจะสะดุ ง้ เฮือ ก
ตกใจ เจ ้าท้วมคนนี ้ มันวิงไปหาสาวงามโฉมสะคราญนางนั
่ ้นตังแต่
้
่
เมือไหร่
โดยปกติเจ า้ ท้วมมัก ปล่ อยตัว ไปตามธรรมชาติปราศจากตื่น
้ ออยู
่
เกร็ง ทว่ายามนี เมื ่ต่อหน้าสาวงามนางนั้นกลับดูเหนี ยมอายมือ
ไม้พลั วันรวนไปหมด
่
“ซิง...ซิ ่ อ” เซียะจิ
งเอ๋ ่ งอวี
่ เอ่
๋ ยขึนด้
้ วยความเก ้อเขิน
เย่ ห ยวนยามนี ้เพิ่ งนึ ก ออก ปรากฏว่ าศิ ษ ย พ

์ ่ี หญิ งนางนี ้คือ ซิ่
่ ยะจิ
วเอ๋อทีเซี ่ งอวี
่ เพ๋ อ้ ถึงทุกวีวั่ น
นางก็คอ ่
ื หลินซิง!
เย่ ห ยวนคิดมาตลอดเลยว่า หลินซิงนางนี ่ ้น่ าจะอยู่ ในเมืองเห
้ ่ี แต่ น างยัง เป็ นถึ ง
อผิง แต่ ใ ครจะไปคิ ด ไม่ เพี ย งเป็ นศิษ ย ห์ ญิ ง ผู พ
ั้
ศิษย ์ค่ายสวรรค ์ชนในอีกด้วย!
เมื่อเห็ นเซียะจิ
่ งอวี
่ ๋เอ่ยปากกล่าวทักทายเช่นนั้น หลินซิงพลั
่ น
้ ยวงามทันทีและกล่าวว่า
ขมวดคิวเรี
่ งอาวุโส!”
“เรียกขา้ ว่า ศิษย ์พีหญิ
สีหน้าการแสดงออกของเซียะจิ ่ งอวี
่ ๋ดูรวนเรหนัก เขาเร่งกล่าว
ตอบอย่ า งตะกุ ก ตะกัก ว่า “ศะ-ศิษ ย ์พี่ หญิ งอาวุโ ส!” คู่ คิวงามของ
้
่
หลินซิงคลายอ่ อนลงเล็กน้อย นํ ้าเสียงทีดู
่ เคร่งขรึมในทีแรกยามนี ดู
้
นุ่ มนวลลงเช่นกัน นางกล่าวว่า “ขา้ ไม่คด ิ มาก่อนเลยว่า เจ ้าจะสอบ
่ ่ ได้จริงๆ! นอกจากนี ยั
เขา้ ทีนี ้ งถูกคัดเลือกให้มาเขา้ ร่วมงานชุมนุ ม
ร ้อยเมืองอีกด้วย!”
่ งอวี
เซียะจิ ่ ที๋ ได้
่ ยนิ แบบนั้นก็มส ่
ี ุขใจยิงและกล่ ้ า “แน่ นอน
อยู่แลว้ ! ขา้ เติบโตหาใช่เด็กน้อยอีกต่อไป หากทําไม่ได้ แลว้ ขา้ จะ
สมกับเป็ นบุรุษชายผูค้ รอบครองหัวใจของซิงเอ๋ ่ อได้อย่างไร?”
ตอนที่ 1394 ยืมมือฆ่า
๊
เพียะ!
่ งอวี
ร่างท้วมกลมของเซียะจิ ่ ถู
๋ กส่งกระเด็นออกไปทันที
“โอ๊ย! ก ้นขา้ !” เจ ้าท้วมร่างโอดอวนแสนน่ าสังเวท

่ งอวี
สําหรับภาพฉากของเซียะจิ ่ ๋ในขณะนี ้ ทุกคนโดยรอบต่าง
ซุบซิบนิ นทาไม่หยุดปาก
“เหอะ ทั้ งบ ้า และไม่ มี ส มอง บั ง อาจหาญ กล า้ พู ด จาเสี ย
์ ่ี หญิ ง อาวุ โ สหลิ น ซิ่ง คงเสี ย สติ ไ ปแล ว้
มารยาทต่ อ หน้ า ศิ ษ ย พ
“ศิษย ์พี่หญิงอาวุ โสหลินซิงเป็ ่ นอัจฉริยะแห่ งศิษย ค์ ่ายสวรรค ์
ั้
ช นใน เจ า้ อ้ว นตัว นี ้กลับ มีค วามคิด สกปรกโสโครกต่ อนางยิ่งนั ก
่
คางคกหืนกระหายเนื ้
อหงส ์!”
์ ่ี หญิ ง อาวุ โ สเปรีย บเสมือนบุ ผางามแห่ งศิษ ย ์
“ใช่แล ว้ ศิษ ย พ
ั้
ชนใน ้
ทังความงดงามและพรสวรรค ์อันโดดเด่น กล่าวได้ว่ายืนหนึ่ ง
่
เหนื อทุกคน แลว้ มีหรือทีนางจะจั ้
บจองเจ ้าอ้วนกลมตัวนี ?”
...
เมื่อเจียฉงเห็ นภาพฉากดังกล่าว มันก็ระเบิด เสียงหัวเราะเยาะ
ดังไม่หยุดหย่อน
“กํ า ลัง ยื น อยู่ บ นความตายแท้ๆ แต่ ก็ ย ัง มี อ ารมณ์ เช่น นี ้ คิ ด
จริงๆหรือว่า เพียงได้รบั การคัดเลือกให้เขา้ ร่วมงานชุมนุ มร ้อยเมือง
จะทําให้เจ ้าเหนื อกว่าคนอืน? ่ ไร ้เดียงสาสินดี
้ !”
เจีย ฉงในฐานะที่ เป็ นอัน ดับ สองของฤดู ก าลสอบเข า้ ในครัง้

ล่า สุ ด เขาเองก็ ได้รบั เลือกให้มาเข า้ ร่วมงานชุมนุ มร ้อยเมืองด้ว ย
้
เจ า้ ท้ว มนอนกลิงไปมาก่ ้
อนเร่งคลานขึนไปหาปลายเท้ า ของ
หลินซิง่ ยามนี รวบรวมความกล
้ ้ า “สุภาพบุรุษทีดี
า้ กล่าวขึนว่ ่ ไม่ใช ้
่
กํา ลัง แต่ ใช ้สมอง ซิว...เอ่ อหมายถึง...ศิษ ย ์พี่หญิ งอาวุ โส ท่ า นตบ
หน้าทําไม?”
้ ก ต่อไปขา้ จะฉี กปากเจา้ !”
“หากยังกลา้ พูดจาไร ้สาระเช่นนี อี
่ ยขู่เสียงเย็น
หลินซิงเอ่
้ าวนไป
“ไม่พูด! ไม่พูดแลว้ !” เจ ้าท้วมเอ่ยซําๆยํ ้
ในเวลาเดียวกัน บนแท่นบูชาพลันส่องสว่างจ ้า พลังวิญญาณ

้
ปลุกปะทุพุ่งพล่านขึนอย่ างแรง
หลังจากนั้นชวอึ
่ ั ดใจ ทุกคนก็อน
ั ตรธานหายไปในพริบตา
เมื่อเดินทางผ่ านห้ว งอวกาศมาได้ ทัศ นี ย ภาพเบืองหน้
้ า ของ
ทุ ก คนต่ างพร่ามัว หนั ก ก่ อนถู ก ส่ งมายังต่ า งดินแดนที่ไม่ รู ้จัก สิ่ง
่
แรกทีปรากฏขึ ้
นบนตาพวกเขาคื อ แท่นบูชาเหมือนกันอีกร ้อยแท่ง
“ว่า ไง? นั้ นมิ ใช่ท่ า นอาจารย อ์ ส
ั นี คํ า รนของหวู เมิ่ งหรอกรึ?
้ พกขยะมาเต็
ครังนี ้ มไปหมด หวังชิงทีโหล่ ่ กระมัง?” ทันทีท่พวกเขา
ี
มาถึง ก็ มีเซีย นอาณาจัก รบรรพชนพระเจ า้ ยืนรออยู่ แล ว้ ข า้ งๆไม่
ห่าง พร ้อมเปิ ดฉากพ่นวาจาเหน็ บแนมใส่ทน
ั ที
การเดินทางในคราวนี ้ นอกจากฉิ นหยวนหลงแลว้ ก็มอ ี าจารย ์
อีก หนึ่ งท่ านที่มาเป็ นผูน
้ ํ ากลุ่ม นั้นก็คืออัสนี คํารน เขาเองก็รู ้จักเย่
หยวนมาบา้ งเช่นกัน
ได้ยินคําเหน็ บแนมแรงปานนี ้ อัสนี คํารนพลันมุ่นคิวขมวดเข
้ ม้
แต่ก็หาได้แหกปากโต้เถียงอีกฝ่ าย เพียงเค้นเสียงเย็ นดังคําโตและ
มองขา้ มไม่สนใจ แต่เหล่าศิษย ์ของสถานศึกษาหวูเมิงต่ ่ างมุ่นคิวไม่
้
พอใจ โดยเฉพาะอย่ างยิ่งกับพวกศิษย ์ช นใน ั้ ทุ กคนดูท่าขุ่นเคือง
จัด แทบปราดพุ่งเขา้ ปะทะอีกฝ่ ายโดยตรง
“ศิษ ย ์พี่หญิง อาวุ โส คนพวกนี ใครกั
้ น? ไฉนอวดดีนัก !” เจ า้
ท้วมคลา้ ยสงสัยสนใจ ยามนี หั ้ นมองหลินซิงพร
่ ้อมเอ่ยถามออกไป
ทันที
ใบหน้าสวยของหลินซิงมื ่ ด ทมิฬ ลงทันใด ขณะนางกล่ าวขึน ้
เสี ย งเย็ น ชืด ว่ า “พวกนั้ นเป็ นคนของเมื อ งหลวงจั้วเซีย ง ความ
แข็งแกร่งของพวกเขาเพียงพอแล ว้ ที่จะถีบตัวเองให้ติด หนึ่ งในสิบ
อันดับแรกของงานชุมนุ มร ้อยเมืองได้ แต่ท่สํ ี าคัญที่สุด เมืองหลวง
้ ยงกับ เมืองหลวงหวูเมิ่งเป็ นศัต รูคู่ อริตงแต่
จัวเซี ้ั ไหนแต่ไรแลว้ ! ทุ ก
้
ครังพวกมั นจงใจเล็งเป้ ามาทางฝ่ ายเราและแย่งชิงทรัพยากรที่เหล่า
ศิษ ย ห์ ามาได้ไปเป็ นของพวกมัน เอง ดังนั้ นแล ว้ อัน ดับ ของเมื อ ง
หลวงหวูเมิงจึ ่ งอยู่เกือบท้ายตารางเสมอ!”
ี่ ฟังดังนั้น เจ ้าท้วมก็เอ่ยตอบอย่างเดือดดาลยิง่
ทันทีทได้
้ ี ้จะฉกทรัพ ยากรทั้งหมดที่
“หน้า ด้า นไร ้ยางอายนั ก ? ข า้ ผู น
พวกมันหาได้มาเลยคอยดู!”
่
หลินซิงกรอกตามองบนเล็ กน้อยและเอ่ยกล่าวเจือท่าทีราํ คาญ
ว่า “ลํ า พัง ความแข็ งแกร่ง ของเจ า้ หรือจะอุ ด รอยแตกระหว่ า งฟั น
พวกมันได้? ยังคิดจะฉกฉวยทรัพยากรของพวกมันมา?”
เจ า้ ท้ว มครืนหัว ร่อเล็ ก น้อยและกล่ า วว่ า “ศิษ ย พ์ ี่ หญิ ง อาวุ โ ส
้
ขา้ ทราบดีว่าท่านแข็งแกร่ง แต่ขา้ คนนี หาใช่ ด่งกาลเก่
ั า ขา้ จักทํ า
ให้ท่านเห็นเองว่า คิดถูกต้องแลว้ ทีเลื่ อกขา้ ในท้ายทีสุ ่ ด!”
้
ชายคนนี เอาแต่ พร่ามวาจาไร ้สาระไปเรือย ่ หลินซิงสาดสายตา
่
ดุ ใ ส่ อีก ฝ่ าย ทว่ า ต่ อหน้า เหล่ า ศิ ษ ย จ์ ากเมืองหลวงอื่นๆนี ้ นางไม่
สามารถเสียมารยาทตวาดตบตีเซียะจิ ่ งอวี่ ได้
๋ ทําได้เพียงอดทนอด
้ อความโกรธ
กลันต่
เมื่อเซีย นอาณาจัก รบรรพชนพระเจา้ ของเมืองหลวงจัวเซี ้ ยง
เห็ นว่าอัสนี คํารนปิ ดปากเงียบไม่ตอบโต้ใดๆ เขาก็ย่งรู
ิ ้สึกพึงพอใจ
กับตนเองนัก
ทันใดนั้ นเขาพลันกวาดสายตาพร ้อมหยุด ลงที่เย่ ห ยวน และ
้ ยหยันกล่าวว่า “จุจุ ศิษย ์รุน
แสยะยิมเย้ ่ เยาว ์ตัวน้อยของเมืองหลวง
หวู เมิ่งหาใช่ธ รรมดาสัก ที่ไหน! เซีย นอาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ช น ้ั
ปลายเชียวรึน่ี ! หาได้ยากนักทีนั ่ กสูร้ ะดับตํ่าเช่นนี จะมาเข
้ า้ ร่วมงาน
ชุม นุ มร ้อยเมือ ง! อย่ า งไร? หรือ ไม่ มี ปั ญ ญาหาศิ ษ ย ท์ ่ี ดี ก ว่ า นี ้ได้
แลว้ ? ฮ่าๆๆ...”
คู่ ส ายตาของอัส นี คํ า รนจ อ้ งมองอี ก ฝ่ ายที่ กํ า ลัง หั ว เราะร่า
เสมือนกําลังมองคนโง่ อาณาจักรพลังของเย่หยวนอ่อนด้อยเกินไป
ก็จริง ทว่าความแกร่งกลา้ ที่แท้จริงกลับติดหนึ่ งในสามของบรรดา
้ั
ศิษย ์ชนนอกได้ อย่างไม่ตอ้ งสงสัย
อัสนี คํารนการันตีกบ ้ ยงหัน
ั ตัวเองได้เลย หากเมืองหลวงจัวเซี
หัว หอกเล็ ง เป้ าหมายไปที่ เย่ ห ยวนก่ อ นเป็ นอัน ดับ แรก พวกมัน
จําต้องประสบความสูญเสียครังใหญ่ ้ ! อย่างไรก็ตามแต่ อัสนี คํารน
ไม่คดิ จะอธิบายให้ศต ั รูฟังอยู่แลว้ โดยธรรมชาติ ปล่อยให้พวกโง่เง่า
หัวเราะเย้ยหยันตัวเองให้พอใจ
“จางเซิน เจ า้ อย่ า คิ ด ดู แ คลนผู ค ้ นจนเกิ น ไป! เย่ ห ยวนคื อ
บุ ค คลที่ แข็ ง แกร่ง ที่ สุ ด ในบรรดาศิ ษ ย ช ั้
์ นนอกทั ้งหมด! แม้แต่ ผู ้
ครอบทํ า เนี ย บดาวเด่ นในรุน ่ เดีย วกัน ยัง ต้องพ่ า ยให้แก่ เย่ ห ยวน
มาแล ว้ ! หากรนหาที่ ตายนั ก ก็ เชิญ ประมาทต่ อ ไป!” ขณะที่ อัส นี
้
คํ า รนกํ า ลัง แอบยิ มปรี ่
ภายในใจ ทัน ใดนั้ นฉิ น หยวนหลงก็ ก า้ ว
้
ขึนมาและเข า้ โต้ค ารมสวนตอบด้ว ยวาจาออกไปอย่ า งไม่ พ อใจ
ยิง่
สี ห น้ า การแสด งออกข องเห ล่ า ศิ ษ ย ส ์ ถ านศึ ก ษ าห วู เ มิ่ ง
เปลี่ยนไปในทัน ที เจตนาของฉิ น หยวนหลงช ด ั แจ ง้ เกิน ไป เขา
กํ า ลัง ยื ม มีด คนอื่นฆ่ า เย่ ห ยวน! แม้น จะถู ก ราวกับ ฉิ น หยวนหลง
กําลังปกป้ องชือเสี่ ยงของสถานศึกษาหวูเมิงอยู ่ ่ แต่ในความเป็ นจริง
แลว้ เขาจงใจเอ่ยปากเตือนจางเซินให้ระมัดระวังเย่หยวนคนนี ให้ ้ ดี
“ฉิ นหยวนหลง นี่ เจ ้าหมายความอย่างไรกัน?”
้
อัสนี คํา รนมีหรือจะไม่ท ราบเจตนาซ่อนแฝง ยามนี ตวาดเสี ยง
ดังสุดเดือดดาล
“อัส นี คํ า รน พวกเมื อ งหลวงจั้วเซีย งมี ดี แ ต่ รงั แกผู ค้ น หรือ
เป็ นไปได้ไหมที่จะให้มน ั กลั่นแกลง้ ข่ มขวัญอยู่ แบบนี ?”
้ ฉิ นหยวน
่
หลงแสลง้ ทําเป็ นไม่รู ้เรืองพร ้อมตะคอกสวนตอบอย่างดือรั ้ น้
ทว่ าอย่ างไร จางเซิงที่อยู่ ข า้ งๆขยับขยายสายตาพินิจ มองเย่

หยวนโดยละเอี ย ด แต่ ก็ มิ ไ ด้พ บความผิ ด ปกติ อ ัน ใดเด็ ก คนนี ้
แข็ งแกร่งเกินไปหรือทําเนี ยบดาวเด่นของฤดู กาลนี อ่ ้ อนแอเกินไป
กันแน่ ? เพียงอาณาจักรปฐมพระเจ ้าชนปลายรึ ้ั จะโค่นทําเนี ยบดาว
เด่นได้เชียว?
ในเวลานั้นเอง ภาพมายาเสมือนจริงเคลือนปรากฏลงมาจาก
่
ฟ า ก ฟ้ า ท อด ล งสู่ ใจก ล า งจั ตุ รัส อั น กว ้า งให ญ่ เห ล่ าเซี ย น
อาณาจักรบรรพชนพระเจา้ ทังหมดต่ ้ างกม้ ศีรษะให้ทน ั ทีและกล่าว
้
ขึนโดยพร ้อมเพรียง
“คาราวะท่านซวนหลิง!”
้ ี ้ ภายในใจของเย่ ห ยวนพลัน ปั่ นป่ วน
ยามเห็ น ซวนหลิ ง ผู น
โกลาหลดั่งภัยพิบ ต ั ิบงั เกิด ความรู ้สึก ราวกับ กํ าลัง เผชิญหน้ากับ
หุบเขาอันกวา้ งใหญ่เกินพิชต ิ เหมือนกับตอนนั้นในสถานศึกษาหวู
่ มีผด
เมิงไม่ ิ พวกเขาทังคู้ ่ต่างเป็ นถึงยอดเซียนอาณาจักรราชนั พระ
เจ ้า!
ซ ว น ห ลิ ง พ ยั ก ห น้ า เล็ ก น้ อ ย แล ะก ล่ า ว เสี ย งแช่ ม ช า้ ว่ า
“พริบตาเดียวสองร ้อยปี ก็ผ่านพน ้ มีจํานวนไม่น้อยเป็ นหน้าใหม่ มิ
เคยพบพาน แต่พ วกเจ า้ เองก็คงทราบกันมาตังแต่ ้ แรกแลว้ ดังนั้ น
ขา้ จะไม่อธิบายกฎเกณฑ ์อะไรให้มากความ เราชายชราผูน ้
้ ี หาได้
สนใจวิธก ี าร พวกเจ า้ จะหยิบ ใช ้กลยุ ทธ ์ใดก็ได้ ตราบใดที่ฝ่ ายใด
รวบรวมสมบัติธรรมชาติได้มากที่สุ ดก็ จ ะเป็ นฝ่ ายชนะไป สํา หรับ
รางวัลของเมืองหลวงที่ได้อน ั ดับหนึ่ งไปครอง เราชายชราขอมอบ
โอสถศักดิสิ์ ทธิระดั
์ บสีให้ ่ หนึ่ งเม็ด ศิษย ์ชนในที
้ั ่ า้ อันดับหนึ่ งจะได้
คว
่
เครืองรางศั ก ดิสิ์ ท ธิสวรรค
์ น์ ั้ นคื อ โล่ ระดมวิญ ญาณ ขณะที่ศิษ ย ์
ั้
ชนนอกที ่ควา้ อันดับหนึ่ งไปจะได้รบั ผลวิญญาณรําไห้ ่ เป็ นจํานวน
สิบผล! ทุกคนจงพยายามให้เต็มที!” ่
ทัน ที ท่ี ซวนหลิ ง สิ นเสี

้ ย งลง ความโกลาหลพลัน ก่ อ เกิด ขึ น
้
ทันใด
้ ้คือโล่ระดมวิญ ญาณจริงๆ! ความเร็ว ในการ
“รางวัล ในครังนี
่
บ่มเพาะพลังของขา้ จักต้องเพิมทวีเป็ นสิบเท่าตัว!”
่ ! ปรากฏว่าเป็ นผลวิญญาณรําไห้
“ผลวิญญาณรําไห้ ่ สุดลําค่
้ า
ชนิ ดนั้นเชียว!”
“ขา้ ไม่คด
ิ ไม่ฝันมาก่อนเลยว่า ของรางวัลในครังนี ้ จะน่
้ าดึงดูด
ได้ข นาดนี ้! เห็ นทีข า้ ต้องพยายามอย่ า งหนั ก !” พอได้ยินรายชือ ่
รางวัลพวกนี ้ ผูค้ นนับ หลายพันคลา้ ยถู กฉี ด กระตุน ่ น
้ คึกคักตืนเต้
อย่างหาที่เปรียบไม่ เห็ นได้อย่างชดั แจง้ ของรางวัลเหล่านี ล ้ ว้ นแต่
เป็ นของหายากยิง่
เย่ ห ยวนแอบสะดุ ง้ เล็ ก น้อยเมื่อได้ยิน โอสถศัก ดิสิ์ ท ธิระดั
์ บ สี่
เป็ นรางวัลสําหรับเมืองหลวงที่ควา้ อันดับ หนึ่ งไป แต่แน่ นอนว่าผู ท ้ ่ี
สามารถเสพสุ ข กับรางวัล นี ้ได้มีเพี ยงท่ านเจ า้ เมืองหลวงคนเดีย ว
ไม่น่าแปลกใจว่าไฉนเมืองหลวงแต่ละแห่งถึงให้ความสนใจกับงาน
ชุมนุ มร ้อยเมืองนัก
ซวนหลิงโบกมือลอยกลางห้วงอากาศ แสงสีเขียวประกายขจี
้ อหน้าทุกคน
แวววับนับหลายพันดวงพลันปรากฏขึนต่
เย่หยวนเพ่งวายตาเขา้ จับจ ้องดวงไฟสีเขียวนี ้ ปรากฏว่ามันคือ
้
จีหยก
้
“ทุกคนจงเก็ บรัก ษาจีหยกชิ ้ ้ไวใ้ ห้ดี หลังจากที่ขา้ ส่ งพวก
นนี
เจ ้าไปยังดินแดนลึกลับ และเมื่อพานพบภัยอันตรายใดๆ จงบดขยีจี้ ้
หยกของพวกเจ ้าทันที ทุกคนจะถูกส่งกลับมายังแท่นบูชาประจําตัว
แน่ นอน ส่วนแหวนเก็บของส่วนตัวของพวกเจ ้าจะถูกทิงไว ้ ท้ ี่นี่ ก่อน
่ั
ชวคราว”
คลอ้ ยหลังเอ่ยอธิบายจบ สองมือพัลวันกลางอากาศ ซวนหลิน
่ ายตราผนึ กขึนทั
ก็เริมร่ ้ นที เย่หยวนเสียศูนย ์ไปชวขณะทั
่ั ศนี ยภาพ
พร่ามัวไม่ชดั เจน ทันใดนั้นร่างของเขาก็อนั ตรธานหายไปจากจุด
่ นอยู่โดยตรง
ทียื
ตอนที่ 1395 เลียงไว้ก่
้ อน
ผ่านเขา้ สู่ป่าทึบหนา ต้นสมุนไพรวิญญาณมากมายกลุ่มหนึ่ ง

เตะตาเย่หยวนเขา้ อย่างจัง
“หุหุ ไม่ คิด เลยว่าข า้ จะโชคดีปานนี ้ เพิ่งมาถึงได้ไม่นานก็วิ่ง
ชนเขา้ กับหญ้าหอมบัวขจีสวรรค ์เป็ นโหล!”
หลังจากที่เย่หยวนเคลือนย้ ่ ายมาที่นี่ ได้ไม่นาน กลินสุ่ ค นธรส
หอมโฉยผ่านสัมผัสจมูก เขารีบเสาะค้นตามหาต้นตอกลินหอมนี ่ ้
ทั น ที แ ละก็ ไ ด้พ บกับ สมุ น ไพ รวิ ญ ญ าณ ช นิ ดนี ้ มี ใ ห้เ ก็ บ เกี่ ยว
มากมาย
ขณะที่เย่ห ยวนกํ าลังจะรวบเก็บหญ้าหอมบัวขจีสวรรค ์ คลา้ ย
่
มาบางสิงเคลื ่
อนไหวในป่ าทึบตรงมาทางนี ้
“โอ้... ไม่ คิ ด เลยว่ า จะมาเจอหญ้า หอมบัว ขจีส วรรค จ์ ํ า นวน
มากขนาดนี ้ โชคดีจริงๆ!”
ชายหนุ่ มคนหนึ่ งย่ า งก า้ วเดินออกมาจากอีก ด้า นของป่ าทึ บ
พร ้อมเอ่ยกล่าวคลา้ ยเย่หยวนทุกประการ อย่างไรก็ต าม เขาคนนี ้
หาได้ส นใจเย่ ห ยวนเลยแม้แต่ น้อย ก็ แค่ เด็ ก น้อยอาณาจัก รปฐม
ั้
พระเจ ้าชนปลายคนหนี ่ ง เขายังมีอน ั ใดต้องใส่ใจ?
“เจ ้าหนู สมุนไพรวิญญาณตรงหน้าเป็ นของปู่ เฉี ยวผูน ้ ี ้ เอาล่ะ
้ า้ อารมณ์ดไี ม่นอ้ ย ดังนั้นขา้ จะไม่ฆา่ เจ ้า ไสหัวไปซะ!”
วันนี ข
ทันที ที่ได้ฟั งดังนั้ น เย่ ห ยวนทํ า ทีย กมือป้ องปากคล า้ ยตกใจ
และรวนหัวเราะกล่าวว่า “สมุ นไพรวิญญาณพวกนี ข ้ า้ พบก่อน คง
ไม่เหมาะสมนักกระมังทีเจ ่ ้าจะทําแบบนี ?”
้
เฉี ยวเจี๋ยระเบิดหัวเราะดังลั่นและกล่าวว่า “เจา้ หนู ยังไม่รู ้จัก ปู่

้ นแน่ ? ลองไปถามใครก็ได้ว่า รู ้จักศิษย ์ชนนอกแห่
เฉี ยวผูน้ ี เป็ ั้ งเมือง
หลวงขนนกสวรรค ์ เฉี ยวเจียหรื๋ อไม่!”
เย่ หยวนเค้นเสีย งเย็ นกระแทกคํ าหนึ่ งพร ้อมกล่ าวว่ า “ไม่รู ้จัก
และไม่ อยากรู ้จัก เช่นกัน ข า้ นั บว่ ามีเมตตา จะให้โอกาสหนี ไปให้
ไกลที่ สุ ด ” เมื่ อกล่ า วจบ เย่ ห ยวนก็ เก็ บ เกี่ยวสมุ น ไพรวิญ ญาณ
ตรงหน้าต่อ
เฉี ย ว เจี๋ ย สี ห น้ า มื ด ต ก ล งใน ทั น ใด ย า ม นี ้ นํ ้ า เสี ย งแป ร
่
เปลียนเป็ นเย็นชืดเอ่ยดังว่า
“ช่า งโง่เขลาไร ้แวว ในเมื่ อปฏิเสธชีวิต ที่หยิบ ยื่น เช่นนั้ นจง
ตายไปซะ!”
เฉี ย วเจี๋ยช ก
ั ดาบยาวปราดพุ่ ง แทงใส่ เย่ ห ยวนโดยตรง เขา
้
ตังใจที ่ าให้ตายจริงๆ
จะฆ่
้ วยซํา้ ยามนี เพี
ทว่าเย่ หยวนไม่ แม้แต่เงยหน้าขึนมองด้ ้ ยงโบก
่
มือทีควบแน่ นเป็ นคมดาบพลังปราณสวนตอบออกไปเท่านั้น
่
แต่เดิมรัศมีกลินอายของเฉี ยวเจี๋ยค่อนข า้ งแกร่งกลา้ แต่ทน
ั ที
ที่คมดาบของเย่หยวนถูกปลดปล่ อยออกมา เขาถึงกับหน้าถอดสี
ซีดเผยให้เห็ นความหวาดกลัวชดั เจน จากหันดาบเขา้ จู่โจมต้องรีบ
่
เปลียนมาเป็ ้ บในบัดดล
นตังรั
เขาหรือจะจินตนาการออกว่า เด็กน้อยอาณาจักรปฐมพระเจา้
ั้
ชนปลายจะสามารถสํ าแดงใช ้เพลงดาบที่น่ าสะเทือนขวัญได้แบบ
นี ?้
้ นออกไปอย่างลวกๆ ไม่แยแส ทว่าทําเอาสาม
เย่หยวนสะบันฟั
๋
สติเจ็ดวิญญาณของเฉี ยวเจียหลุ ดออกจากร่าง
เกร ๊ง!
ดาวยามของเฉี ย วเจี๋ยที่กัด กลุ มถู ก สะบันตั
้ ด เป็ นสองส่ วนคา
มือ!
เขาเร่งปรียํ่ ่ าเท้า ถอยกรู ออกไปซําแล
้ ้ า ทั่วทั้งใบหน้า
ว้ ซําเล่
ยังคงความระทึกใจไม่คลายอ่อน
หากคมดาบนั้ นปราดเข า้ ลึกอีก นิ ดเดียว เกรงว่าตัวเขาคงถู ก
ผ่าเป็ นสองซีกนานแลว้
เฉี ย นเจี๋ยไม่ ส ามารถเข า้ ใจได้แม้ส ก
ั นิ ด พลังอาณาจัก รปฐม
ั้
พระเจ ้าชนปลายจะแกร่ ้ อย่างไร!
งกลา้ ขนาดนี ได้ “เจ ้า...
มีดเี พียงแค่นี?”้
๋ กต่อไป ยามนี เก็
เย่หยวนไม่เขา้ รบเร ้าสนใจจเฉี ยนเจียอี ้ บเกียว
่
้
หญ้าหอบัวขจีสวรรค ์ทังหมดลงในแหวนเก็ ้
บของเสร็จสินพอดี
้
“ไม่แย่งแลว้ ?” ก่อนจากไป เย่หยวนลุกขึนพลั ้ ย
นขมวดคิวเอ่
ถามอีกฝ่ ายเสียงเย็นชืด
เฉี ย วเจี๋ยะสะเทื อนขวัญ หนั ก เร่ง เก็ บ หางวิ่งเตลิด หนี ออกไป
้
ทั น ที เสี ยวพ ้ า งเย่ ห ยวนไม่ เหลื อ
ริบ ตาต่ อ มาอี ก ฝ่ ายเล่ น ทิ งห่
ร่องรอย
เย่หยวนค่อยๆสวมแหวนเก็บของกลับดังเดิมและเดินทางไปต่อ
แหวนเก็บของในมือของแต่ละคน ลว้ นเป็ นแหวนวงใหม่ท่ีเพิ่ง
ได้รบั จากผูน้ ํ ากลุ่มหลังเขา้ สู่ดน
ิ แดนลึกลับ
ก่อนหน้านี ้ มีคํ า สั่งลงมาว่ าให้เก็ บ แหวนเก็ บ ของตัวเองทิงไว ้ ้
ห้ามหยิบ ออกมาใช ้เด็ ดขาด นี่ เป็ นวิธท ี ่ีสามารถป้ องกันผู ค
้ นมิใ ห้
ดํา เนิ นการโกงได้ นอกจากนี ้ แหวนเก็ บของนี ้ยังถู กจัด ทํ าขึนมา ้
เป็ นพิเศษ เมื่อใครคนใดคนหนึ่ งบีบจีหยกแตก ้ ร่างของพวกเขาจะ
ถูก ส่งกลับ โดยตรง ในขณะที่แหวนเก็บ ของยังคงอยู่และกลายมา
เป็ นศึกชิงแหวนของบรรดาคนอืนๆที ่ ่ งเหลือรอด
ยั
้
“ไฉนไม่ฆ่ามัน?” ในขณะนี เองหวู เฉิ นเอ่ยปากกล่าวขึน้
้
เย่หยวนยิมและกล่ าวว่า “เราเพิ่งเขา้ มาได้ไม่ นาน อย่าเพิ่งรับ
ร ้อนตัดทอนชีวต ิ น้อยๆ รอให้เขาไปเสาะหาสมบัติจนอิมก่ ่ อน ค่อย
จับเชือดรวบหัวรวบหางทีเดียว”
่ ยน
หวูเฉิ นตกตะลึงอย่างมากเมือได้ ิ จากนั้นพลันระเบิดหัวเราะ
เสียงดังลั่นและกล่าวชมว่า
“ไอ้เด็ ก คนนี ้ มัน ร า้ ยนั ก ! ไม่ น่ าแปลกใจ ไฉนถึ ง ให้ข า้ ทํ า
เครื่องหมายประทับ บนตัว คนพวกนี ้ ปรากฏว่ า ทุ ก อย่ า งอยู่ ใ น
แผนการเจ ้าหมดแลว้ !”
ความหมายของเย่ห ยวนค่ อนข า้ งชดั เจนดีเยี่ยม ปล่อยให้ค น
้
พวกนี ออกไปตามหาสมบัติธรรมชาติจากทั่วทุกทีก่อน จากนั้นเย่
หยวนค่อยกระชากแหวนเก็บของพวกนั้นมาเป็ นของตนทีเดียว
ในขณะที่ยังอยู่ ในแท่นบู ชา เย่ หยวนนึ ก แผนหนึ่ งออกและให้
หวูเมิ่งประทับ ตราเครืองหมายลงบนตั
่ ว ศิษ ย ท์ ุ ก คนของฝ่ ายเมือง
้ ยง
หลวงจัวเซี
่ งกลา้
หวูเฉิ นเป็ นถึงสมบัตเิ วทย ์สวรรค ์แขนงจิตวิญญาณทีแกร่
้ อ งรอยจิ ต วิ ญ ญาณ ลงบนร่า งของเซีย น
อัน ดั บ ต้น ๆ เพี ย งทิ งร่
่ า ยเกิน
อาณาจัก รปฐมพระเจ า้ หรือปั จ ฉิ มพระเจ า้ กลับ เป็ นเรืองง่
คาด
แน่ นอนว่าใบบรรดาพวกนั้ นก็ ยงั มีฉินเทีย นกับฉิ นหยวนหลง
อยู่ดว้ ย
ตราบใดที่คนเหล่านี เริ
้ มเข
่ า้ ใกลเ้ ย่หยวนในระยะหนึ่ ง หวูเฉิ นจะ
สามารถตรวจจับได้ทน
ั ที
พวกมันมาที่นี่ เพื่อฆ่าเขาอยู่แลว้ มิใช่ร?ึ เช่นนั้นคงต้องเล่นวิง่
ไล่จบ
ั กันเสียหน่ อย!
ั้
“เหอะ พวกศิษย ์ชนนอกเหล่ ้ มีใครเป็ นคู่มือขา้ ได้สก
านี ไม่ ั คน
ั้
ส่วนพวกศิษ ย ์ชนใน ขา้ ก็ ไม่สามารถโค่นพวกมันได้เช่นกัน แต่ น่ี
หาใช่ปัญหาใหญ่เลย เพียงอย่าไปตอแยกับพวกมันให้เสียเวลาเป็ น
ดีที่สุด ตอนนี เราควรไปหาเจ
้ า้ ท้วมก่ อน มิฉ ะนั้ นอาจถู กพวกศิษ ย ์
ั้
ชนในของตระกู ลฉิ นเขา้ เล่นงานเป็ นแน่ ” เย่หยวนกล่าวกับตัวเอง
ไม่ ก ี่ปี ที่ผ่ านมา เย่ ห ยวนกินโอสถที่ตนคิด ค้น มาได้มากมาย
หลากชนิ ด จนตอนนี ้ระดับ พลังของเขาอยู่ ไม่ไกลจากอาณาจัก ร
ปฐมพระเจ ้าขันสุ ้ ดแลว้
เมื่ อผนวกรวมกั บ ส ยบ ดาราที่ ใกล ้ส มบู ร ณ์ เ ต็ ม ที ความ

แข็งแกร่งของเย่หยวนในปัจจุบน ่
ั สูงกว่าตอนทีดวลกั บฉิ นส่าวไม่รูก่ ่ี
สิบเท่าทวี
อาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ขั้นสุ ด ทั่วไปไม่ ส ามารถทํ า อัน ตราย
อะไรเย่หยวนได้อีกต่อไป แม้แต่เซียนอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าครึง่
้ ยงั ไม่นับเป็ นคู่มอ
ขันก็ ื ของเย่หยวนเช่นกัน
ดังนั้นศิษย ์ชนนอกเหล่
ั้ ้ ่งมิอาจทําให้เย่หยวนเหลียวมองได้
านี ยิ
ด้วยซํา้
ยกตัว อย่างก็ เช่นเฉี ยวเจี๋ยในตอนนี ้ หากเย่หยวนมีเจตนาฆ่ า
อีก ฝ่ ายจริง ๆ ไม่ ต อ้ งรีรอให้อีก ฝ่ ายขยีจี้ หยกให้
้ แตก เขาคงถู ก เย่
หยวนดับชีพไปนานแลว้
่ น้ ชินกับสยบ
ตลอดหลายปี ในการเก็บตัวฝึ กปรือ เย่หยวนเริมคุ
้ อยๆ
ดารามากขึนเรื ่
หากมิได้เอาจริงออมมือเอาไว ้ จะเป็ นดั่งคมดาบทีเย่ ่ หยวนฟาด

ฟั นออกไปเมื่อครู ่ หรือก็คือสยบดาราฉับพลัน จีหยกเหล่ ้ ้ เพื่อ
านี มี
ปกป้ องเหล่ า ศิ ษ ย ร์ ะดับ สู ง ก็ จ ริง แต่ ใ นงานชุม นุ ม ครังที ้ ่ผ่ า นๆมา
้
หลายต่ อ หลายคาต่ า งสิ นใจตายไปก่ อ นที่ จะบี บ จีหยกให้
้ แ ตก
ทันเวลา
ประการแรก คนเหล่ า นี ้นไม่ คิ ด ที่จะยอมแพ ห ้
้ รือละทิ งสมบั ติ
ธรรมชาติไปดือๆ ้ และเลือกที่จะขอไปให้ถงึ ที่สุด ประการต่อมา แม้
บริเวณในดินแดนลึก ลับที่ทุกคนถูกเคลือนย้ ่ ายมาถึง จะแบ่งพืนที ้ ่
ออกอย่ า งช ด ั เจนระหว่ า งศิษ ย ช ั้
์ นนอกและศิ ษ ยช ั้
์ นใน ้ั
แต่ ท งสอง
้ นี
พืนที ่ ยั
้ งคงเชือมต่
่ อถึงกันอยู่!
ยามใดที่มีศิษย ์ชนในแทรกซึ
้ั ้ั
มเขา้ มาในเขตของศิษย ์ชนนอก
ั้
และซ่อนตัวลอบโจมตีพวกศิษย ์ชนนอกที ่ ่ในอาณาจักรปฐมพระ
อยู
่
เจ ้า แลว้ มีหรือทีพวกเขาจะตอบสนองป้ องกันภัยได้ทน
ั ?
ดังนั้นแลว้ ทุกคนจึงอยู่ภายใต้ความกดดันและสถานการณ์ที่
ตึงเครียดอย่างมาก
หากคิดประมาทเพียงนิ ดเดียว อาจเป็ นอันตรายถึงชีวต
ิ ทันที
...
้ ่เขตของศิษย ์ชนใน
ผ่านไปอีกหลายวัน ณ พืนที ้ั ปรากฏร่าทัง้
สามรวมพลพบเจอกัน
่
พีใหญ่ ฉินเทียน!”
้
ฉิ นเป่ ยและฉิ นเจิงตะโกนเรียกหาทันทีดว้ ยความตื่นเต้น เมื่อ
้
พบกับฉิ นเทียนอีกครังในป่ าทึบ
ฉิ น เที ย นพยัก หน้า ตอบและกล่ า วว่ า “อื ม ท่ า นพ่ อ ใช ค้ วาม
่
พยายามลงทุ่นลงแรงอย่างมากเพือแผนการในงานชุ มนุ มร ้อยเมือง
้ ้ ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรเย่หยวนก็ตอ้ งตาย!”
ในครังนี
“แน่ นอนอยู่แลว้ ! มันคือฆาตกรที่ฆ่าอวีเอ๋
่ อ ขา้ รอวันนี แทบไม่
้
้ อแววอาฆาตสาดสะท้อนเกินปกปิ ด
ไหวแลว้ !” ฉิ นเป่ ยกล่าวขึนเจื
“ไอ้เหลือขอนั้นบังอาจลงมือฆ่าคนตระกูลฉิ นไปต่อหน้าต่อตา
ความอาฆาตนี ้อย่ าหัวงปั ดเป่ าทิงไปโดยปราศจากเลื
้ อด!” ฉิ นเจิง้
กล่าวเสริม
่ บเย่หยวน
เห็นได้ชดั ว่าพวกเขามีปมความแค้นยิงกั
ฉิ นเทียนพลิกฝ่ ามือแบออกมา ปรากฏเป็ นแมลงสีใส่ตวั จิ๋วบน
ฝ่ ามือ
่
“ท่านลุงหยวนหลงได้ปลูกแมลงเชือมใจแม่ ลูกไวบ้ นร่างของเย่
หยวนไวแ้ ลว้ โดยวิช าลับแขนงหนึ่ ง เพียงเท่ านี ข้ า้ ก็รู ้ตําแหน่ งของ
มันแลว้ ! จงเฝ้ าดูอย่างเงียบๆจนกว่าจะแน่ ใจค่อยลงมือ ไอ้บด ั ซบตัว
้ อนขา้ งฉลาดหัวไว มีเพียงโอกาสเดียวเท่านั้นที่จะลงมือ ดังนั้น
นี ค่
เราต้องระมัดระวังเป็ นสองเท่า หากปล่อยให้มน ั บดขยีจี้ หยกได้
้ ทน
ั
ยามนั้นจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป!” ฉิ นเทียนลั่นวาจายําเตื ้ อนทังสอง ้
พร ้อมสีหน้าจริงจัง
่
ฉิ นเป่ ยเอ่ยตอบว่า “พีใหญ่ โปรดมั่นใจได้ หากพวกเราทังสาม
้
ผนึ กกําลังช่วยกัน ผนวกกับสูตรลมหายใจเร ้นซ่อน ต่อให้ลอบเดิน
อยู่ขา้ งกายมัน มันก็ไม่มที างรู ้ตัว!”
ฉิ นเทีย นพยัก หน้าตอบและกล่ าวว่า “เอาล่ะ ออกเดินทางกัน
เถอะ!”
ตอนที่ 1396 อย่ารุนแรงเกินไป
บนทุ่ งโล่ ง กว า้ ง มีร า่ งนั บ สิบ กํ า ลัง ไล่ ล่ า กัน อย่ า งเอาเป็ นเอา
ตาย
้
นํ าหน้าหัวแถวคลา้ ยลูกหนังกอ้ นกลมกําลังกลิงหนี นั้นยังเป็ น
่
ใครอืนได้
อก ่ งอวี
ี นอกเสียจากเซียะจิ ่ ?๋
ทว่าด้านหลังที่ตามมาติด ๆ มีผูค
้ นจํานวนกว่าสิบคนกํ าลังไล่
ตามคลา้ ยกําลังเดือดดาลหนัก
เจ า้ ท้ว มดู เงอะงะไร ้ระเบี ย บอย่ า ง ถึ ง กระนั้ นกลับ เคลื่อนไหว
้
ว่องไวพลิวไหวเป็ ่ ด ผูค้ นนับสิบไม่มใี ครสามารถควา้ จับตัวเขา
นทีสุ
ได้ทนั สักคน สุดท้ายได้แต่กน ิ ฝุ่ นพว้ งท้ายหลังเท่านั้น
หลายปี ที่ ผ่ า นมานี ้ เย่ ห ยวนมอบโอสถศัก ดิ สิ์ ท ธิขั
์ ้นเทวะให้
่ งอวี
่ โดยตลอด
เซียะจิ ๋
จนเวลาเลยผ่านไป ในที่สุดเซียะจิ
่ งอวี
่ ๋ก็สําเร็จอาณาจักรปฐม
้ ด
พระเจ ้าขันสุ
่
ขณะเดียวกัน เย่หยวนเองก๋เพิงทราบความจริ งในภายกหลังว่า
่ งอวี
เซียะจิ ่ ๋อยู่ฝึกปรือในถําศิ ้ ลาวาตะเป็ นประจําจนผ่านไปถึงระดับ
หก ยิ่งไปกว่านั้น ยังเอาหนึ่ งในหกสุดยอดวิชาลับแห่งสถานศึกษา
หวู เ มิ่ งอย่ า ง เท้า เหิ น เทวพ มายา วรยุ ท ธเคลื่ อนไห วอั น ทรง
ประสิทธิภาพระดับแนวหน้า
้ องการจะไล่ จบ
หากคนเหล่า นี ต้ ั ให้ทน
ั เกรงว่าพู ด ง่ายกว่ าทํ า
เยอะ!
“ไอ้อว้ นบัดซบ! รีบส่งผลเวหาโลหิตมาโดยเร็ว! เช่นนั้นจะให้
เจ ้าตายอย่างสงบ!”
“เจ ้าบา้ นี่ ! เก่งจริงก็อย่าเอาแต่หนี !”
่
“ไอ้อว้ นบัดซบ กลา้ ใช ้ประโยชน์ในระหว่างทีเราชุ ลมุนแย่งชิง
กันเองหยิบฉวยออกมา! หากบิดาผูน ้ บแกได้ จักฉี กเป็ นชินๆคอย
้ ี จั ้
ดู!”
…
คนกลุ่มนี ้ไม่ ส ามารถไล่ก วดตามเซียะจิ
่ งอวี
่ ๋ได้ท ันเลย ยามนี ้
่ นด่าสาปแช่งด้วยความขุ่นเคือง
ทุกคนจึงเริมก่
“ไล่ ข า้ มาสามวัน สามคื นเต็ ม กับ แค่ ผ ลเวหาโลหิต ลู ก เดีย ว
รึน่ะ? พวกเจ ้าบา้ ไปแลว้ รึไง!”
่ งอวี
เซียะจิ ่ ตะโกนลั
๋ ่นขณะสับเท้าเร่งความเร็วอย่างบา้ คลั่ง
สามวัน ก่ อ น ขณะที่ กลุ่ ม คนพวกนี ้กํ า ลัง สัป ระยุ ท ธ ต์ ่ อ สู ก

้ ัน
อย่างดุเดือดกับตะขาบโลหิตยักษ์ หวังเพื่อฉกชิงผลเวหาโลหิตมา
่
ซึงระหว่ างนั้นเจ ้าท้วมก็เดินผ่านแถวนั้นพอดี เห็นว่ากลุ่มคนเหล่านี ้
กํ า ลัง ชุล มุ น ไม่ รู ้หัว หาง พลัน เกิด ความคิ ด แวบหนึ่ งขึ นฉั
้ บ พลัน
โดยใช ค้ วามเร็ว อันโดดเด่ น ของเขารับ ชิง ผลเวหาโลหิ ต จากวง
สัประยุทธ ์ออกมาทันที
ด้ว ยเหตุ นี้เจ า้ ท้ว มจึง สร ้างความโกรธแค้น ต่ อคนกลุ่ ม นี ้เป็ น
อย่างมาก ทันทีที่พบว่าผลเวหาโลหิตถู กฉกชิงไปแล ว้ พวกเขาก็
เร่งต้อนตะขาบโลหิตยักษ์เพือทิ ่ งระยะก่
้ อนตีตวั หนี ออกมาโดยตรง
้
พวกเขาทังหมดสั
บฝี มอ
ื เร่งไล่ล่าเจ ้าท้วมอย่างหมดหวัง
่ นเวลากว่าสามวันสามคืนเต็ม
ซึงกิ
ผลเวหาโลหิ ต เป็ นผลไม้วิญ ญาณที่ หายากยิ่ ง เป็ นยาบํ า รุ ง
่ี มเพาะกายเนื อโดยเฉพาะ
สําคัญสําหรับนักสูท้ บ่ ้
เจ ้าท้วมเองก็ทราบ เย่หยวนเป็ นนักสูค้ นหนึ่ งผูบ้ ่มเพาะกายเนื อ้

อัน แข็ ง แกร่ง เช่นกัน หากได้ผลเวหาโลหิ ต เข า้ ไป ย่ อมสามารถ
้
เสริมสร ้างกายเนื อให้ แกร่งกลา้ ยิ่งขึนแน่
้ นอน นี่ จึงเป็ นสาเหตุทเจ
่ี า้
ท้วมมีความคิดเช่นนี ้
“กับ แค่ ผ ลเวหาโลหิ ต ลู ก เดี ย ว? ไอ้อ ว้ นบัด ซบ แกกล า้ พู ด
เช่นนี ้เชีย ว! ไร ้ยางอาย! แกจะเร็ว เช่นนี ้ได้อีก สัก กี่นํ ้ ากัน !” คนที่
้
กล่าวขึนนามว่ ่
าหลิวจิน ขณะทีเขากํ าลังตะโกนไล่หลังด่าส่ง พลัน
เห็ น ร่า งหนึ่ งปรากฏขึนต่
้ อหน้าเจ า้ ท้วม พบเจอภาพฉากนี ้หลิว จิ
นอดดีใจมิได้
“สหายตรงหน้า ช่วยหยุดไอ้อว้ นบัดซบนั้นที! หลังจากนี พวก
้
เราจะแบ่ งสมุนไพรวิญญาณที่หามาได้ค รึงหนึ
่ ่ ง!” หลิวจินตะโกน
่
เชือมไมตรี ั ร่างตรงหน้านั้นทันที
กบ
่ ่งอวี๋ มากนั ก
หลิ ว จิน กับ กลุ่ ม ของเขามิ ได้อ ยู่ ห่ า งจากเซียะจิ
ตราบใดที่ร่างตรงหน้าช่ว ยสกัดให้ช ้าลงช วครู ่ ั ่ พวกเขาย่อมตาม
ทั น แน่ นอน เมื่ อถึ ง ตอนนั้ นต่ อ ให้เจ า้ ท้ว มติ ด ปี กก็ ห นี ไม่ ร อด
แน่ นอน!
ส่ ว นสัญ ญาลอยๆที่ ว่ า จะแบ่ ง สมุ น ไพรวิ ญ ญาณให้ นั้ นคง
้
ขึนอยู ั อารมณ์ของหลิวจินหลังจากนั้น
่กบ
่
เจ า้ ท้ว มหรีตาเข า้ จับ จ อ้ งร่า งตรงหน้ า ในบัด ดล ทัน ที ท่ี เห็ น
แทนที่จะเศร ้าหมองกลับ ตื่นเต้นสุ ข ใจยิ่ง เขาเร่งฝี เท้า รีบ วิ่งไปหา
คนๆนั้นโดยไว
วูบบบ!
ร่างท้วมไสววูบพุ่งเขา้ หลบหลังคนๆนั้น หาได้วงหนี
ิ่ อก
ี ต่อไป
่
เมือหลิ ่ อเห็นดังนั้นก็อดรู ้สึกดีใจมิได้
วจินและทีเหลื
้
กลับกลายเป็ นว่าทังสองคนนี รู้ ้จักกัน แต่...สมองของเจา้ อ้วมนี ้
เสื่อมไปแล ว้ กระมัง ? ถึง เลือกซ่อนตัวอยู่ ห ลัง เด็ ก น้อยอาณาจัก ร
้ั
ปฐมพระเจ ้าชนปลายแบบนี ?้
“เหอะ ข า้ รู ว้ ่ า เจ า้ เองก็ กํ า ลัง ตามหาข า้ คิ ด ไม่ ผิ ด จริง ๆ ที่
่
ตัดสินใจวิงหนี เจา้ พวกนี มาสามวั้ นสามคืนติด ตอนนี ้ฝากจัดการ
ต่อที ตัวขา้ แทบไม่เหลือเรียวแรงแล ่ ว้ ขอพักก่อนสักครู”่
้ ลัง ได้ฟั งดังนั้ น
เย่ ห ยวนยืนตระหง่า นตรงพร ้อมสองมือไขวห
้
เขายิมกล่ าวว่า
่ า้ เอง”
“สบายใจเถอะ ปล่อยให้เป็ นหน้าทีข
ในขณะนั้นเองหลิวจินและที่เหลือตรงมาถึงเข า้ ประจักษ์ท น ั ที
หางตาส่ ง แววเย้ย เยาะพ ล างกล่ า วดู ถู ก เอ่ ย ว่ า “เจ า้ เด็ ก น้ อ ย
้ ยงั หน้าไม่อาย กลา้ ยืนต่อหน้าพวกเรา?”
พละกําลังมีแค่นีแต่
เย่ ห ยวนเอ่ ย ตอบเสีย งเรีย บว่า “ไม่ ว่ าตัวข า้ จะมีพ ละกํ าลัง แค่
ไหน อาศัยเพียงพวกเจ ้าย่อมไม่ตอ้ งเอาจริง” คลอ้ ยหลังได้ยน ิ วาจา
พล่ ามไร ้สาระของเย่ห ยวน พวกหลิวจินระเบิด หัวเราะลั่นอย่ างอด
มิได้และกล่าวว่า “พวกเจ ้าได้ยินหรือไม่? ไอ้เด็กเหลือขอตัวนี บอก ้
ว่า มันไม่ตอ้ งเอาจริงก็จด
ั การเราได้!”
“ฮ่าๆๆ!”
ทุกคนระเบิดหัวเราะเยาะเสียงดังลั่น
“โจมตีพร ้อมกัน! ไอ้เต่าตัวน้อยหาได้รู ้จักฟ้ าสูงแผ่นดําตํ่าไม่!
จากนั้นค่อยจับตัวไอ้อว้ นมันมา!”
หลิวจินตหวาดสั่งการพร ้อมแกว่งดาบปรากเขา้ จู่โจมทันควัน
ทว่าทันทีที่กลุ่มคนเหล่านี ย่
้ างกรายเขา้ มาใกล ้ ดาบพิชต
ิ มาร
ฟ้ าพลัน ตอบสนองตอบโต้ท น ั ที คมดาบตวัด ฟาดฟั นพุ่ ง ออกไป
โดยตรง คมดาบนี ทั ้ งว่
้ องไวและทรงอานุ ภาพยิ่ง เสียวอึ
้ ดใจถัดมา
พวกหลิวจินหน้าถอดสีในบัดดล
“อ๊ะ!”
ปาฏิก ิร ยิ าของหลิว จิน เองก็ ต อบสนองไวเช่น กัน เคลื่อนตัว
่
ม้วนหลบเลียงสยบดาราได้ อย่างเฉี ยดฉิ ว
พวกเขาเหล่ า นี ้ตระหนั ก ช ดั แจ ง้ ในทันใด แต่ ใ ครจะไปคิด แต่
แรกว่า เย่หยวนจะทรงพลังมากขนาดนี ้ นอกจาก หลิวจินและศิษย ์
ที่มีพ ลังฝี มืออยู่ บา้ ง คนอืนๆยามนี
่ ้ บ ตังตั
กลั ้ วไม่ท น
ั และสายเกินจะ
เลี่ยงหลบสยบดาราของเย่ห ยวนแลว้ พวกที่เหลือทํ าอะไรไม่ ถู ก
้
คิดออกอยู่อย่างเดียวจึงเร่งบีบจีหยกในมื อจนแตกออก ทันใดนั้ น
ร่างของพวกเขาก็ อน ั ตรธานหายวับ ลับ สายตาไป แหวนเก็ บ ของ
จํานวนหนึ่ งร่วงหล่นลงพืนโดยตรง้
หลิวจินม้วนตัวหนี ตรี ะยะห่างหลายตลบ ก่อนเร่งคลานเข่าทรง

้ นอีก ครัง้ สายตาที่จับ จอ้ งเย่ห ยวนอยู่ในขณะนี ้เสมือนกับ
ตัวขึนยื
้
เบืองหน้ ากําลังเผชิญกับศัตรูตวั ฉกาจ
“เจ า้ เด็ ก นี่ แข็ ง แกร่ง มาก! เข า้ ประกบสี่ ทิ ศ และหาจัง หวะ
โจมตี!” หลิวจินตะโกนสั่งการต่อเนื่ อง
้
หลัง กล่ า วจบ เขายกดาบขึนเตรี ย มสัป ระยุ ท ธ ต์ ่ อ แต่ ข ณะที่
กําลังจะปราดพุ่งไปข า้ งหน้า หลิวจินพึ่งค้นพบว่า คนที่เหลือกลับ
์ ี่ เหลื อ ต่ า งวิ่งเตลิ ด หนี ต าย
ไม่ มี ใ ครกล า้ ขยับ ตามมา พวกศิ ษ ย ท
ออกไปแลว้
นี่ ต้องลอ้ เล่นกันเป็ นแน่ !
ต่อหน้าคมดาบสุดสะเทือนขวัญเช่นนี ้ พวกเขายังมีห น้าสูต้ ่ อ
่ วต
ได้อย่างไร หรือเบือชี ิ ปานนั้น?
่ มท
ในเมือไม่ ่ นใด?
ี างเอาชนะได้ แลว้ ยังจะอยู่ต่อเพืออั
้
“ไอ้พ วกขีขลาด! พวกเจ า้ มันคนทรยศ!” หลิว จินตะโกนด่ า
สาปแช่งไล่ห ลังพวกนั้ นที่วิงหนี
่ ้ หลิวจินตังท่
ไปอย่างโกรธเกรียว ้ า
กระบวนดาบสูต้ ่ออย่างอาจหาญ คลอ้ ยหลังไม่รู ้คิดอย่างไร เขาเร่ง
หมุ น ตัว กลับ สับ ฝี เท้า วิ่งเตลิ ด หนี อ อกไปตามคนอื่นๆทัน ที แต่
ทันใดนั้นร่างของเขาพลันต้องหยุดชะงัก
้
เบืองหน้ าปรากฏเป็ นเย่หยวนและเจ ้าท้วมยืนดักทาง หาทราบ
ไม่ ว่ า มาตั้งแต่ เมื่ อใด เห็ น แบบนี ้หลิ ว จิน เปลี่ยนสี ท ัน ควัน พร ้อม
กล่าวกับเย่หยวนด้วยรอยยิมว่ ้ า
“ฮ่า ๆๆ... เมื่อครู น

่ ้องชายเข า้ ใจผิด แล ว้ ข า้ ...ข า้ กํ าลังเล่ นไล่
่
จับกับพีชายร่ างท้วมคนนี เท่ ้ านั้น ทังหมดแค่
้ ลอ้ เล่นเท่านั้น! ลอ้ เล่น
เท่านั้นจริงๆ!”
้
เย่หยวนยิมตอบว่ า “ฮ่าๆ เช่นนั้นสนุ กมาพอแลว้ จะถอดแหวน
ออกมาเองหรือต้องให้ขา้ ช่วย?”
หลิ ว จิน สี ห น้า ซีด เซีย วลงในทัน ใด เขาเอ่ ย ตอบพร อ้ มท่ า ที
ตะกุกตะกัก
“เอ่อ...ขา้ ...ขา้ ถอดเอง! ขา้ ถอดเองดีกว่า! หาก...หากขา้ มอบ
แหวนเก็บของให้นอ้ งชายแลว้ เจ ้าจะไม่บดขยีจี้ หยกข
้ า้ ใช่หรือไม่?”
เย่หยวนพยักหน้าตอบว่า “แน่ นอน”
ทัน ที ที่ หลิว จิน ได้ยิ น ดัง นั้ นก็ ราวกับ เขาได้ถู ก ปล่ อ ยตัว จาก
แท่นประหารไป เขารีบถอดแหวนเก็บของและวางลงบนพืนพร ้ ้อม
เผ่นหนี จากไปทันที
เจา้ ท้วมจอ้ งมองอีกฝ่ ายอยู่เคียงข า้ งเย่หยวน เห็ นอีก ฝ่ ายโกย
หนี แทบไม่ ท นั พลันระเบิดหัว เราะลั่นร่วนวาจาแผดดัง สนุ ก สนาน
“ฮ่าๆๆ! ไอ้หลานเต่าตัวนี ้ ไฉนเมื่อครูจ่ ะอวดดีผยองเดช โดนโคตร
้ าไห้
บิดาของจริงเล่นเขา้ ให้ถึงขันรํ ่ เผ่นแทบไม่ทน ั เชียว? เอ๊ะ? ยังมี
หน้ามานั่งนอนแถวนี ?้ รู ้ซึงถึ
้ งความน่ ากลัวของขา้ แลว้ ? หากยังไม่
รับไสหัวไป เย่หยวนเอาพวกเจ ้าตายแน่ !”
้ งเหลือศิษย ์อีกสองสามคนที่นั่งนิ่ งแขนขาสั่นเทาไม่
ณ ตอนนี ยั
่
หยุดอย่างตืนกลั วอยู่
เห็ นดังนั้ น เย่ ห ยวนหาได้ส นใจเจ า้ ท้ว มไม่ และเอ่ ย ขึ นกล่
้ าว
้
ประดับยิมบาง
้ ้ แลว้ ไปซะ”
“พวกเจ ้าถอดแหวนเห็บของทิงไว
ได้ฟั งเช่นนี ้ พวกเขายังกล า้ อยู่ ได้อย่า งไร? แต่ ล ะคนรีบ ถอน
้
แหวนทิงและพยายามผยุ ้ อหนี
งตัวขึนเพื ่ ตายอย่างชุลมุน
เห็ นเย่ ห ยวนปล่ อยพวกนั้ นไปโดยง่า ยแบบนี ้ เจ า้ ท้ว มรู ้สึก ไม่
ค่อยพอใจอย่างมากและบ่นพึมพําว่า “ปล่อยพวกมันไปง่ายเช่นนี ?้
ขา้ ถูกพวกมันไล่ล่าถึงสามวันสามคืนเต็ม แต่กลับไวช ้ วี ิตง่ายดาย
้
ไปกระมัง?” เย่หยวนกวักมือเล็กน้อย กองแหวนทังหมดบนพื ้
นลอย
เขา้ หาตัว จากนั้นเขายิมกล่
้ าวว่า
้
“เจอกันครังแรกอย่ าแสดงกิรยิ าจนเกินตัว! หรือท่านไม่เคยได้
ยิน?”
้ ดตลกว่า
เจ ้าท้วมกรอกตามองบนก่อนเอ่ยขึนติ
“เหอะ เจ า้ นี่ มันฝี ปากคมกล า้ ดีจ ริง ๆ! แต่ เอาเถอะ...ข า้ ชอบ!
ฮ่าๆๆ!”
จากนั้นเจ ้าท้วมก็หยิบผลเวหาโลหิตออกมาจากแหวนเก็บของ
และโยนให้เย่หยวน เขากล่าวว่า
“นี่ ของเจา้ ! ผลเวหาโลหิต ! ไอ้เจา้ พวกนั้ นไล่ ล่ าข า้ เลือดตา
่ ้ แต่ใครจะไปคิด ไม่เพียงเสียแรงไล่ล่า
แทบกระเด็นก็เพราะเจ ้าสิงนี
สามวันสามคืนเปล่า แต่พวกมันยังเสียแหวนเก็บของไปเสีย! คุม้ ค่า
โดยแท้! ฮ่าๆ!”
้
เย่ห ยวนรับผลเวหาโลหิตมาพร ้อมแววตาเปล่งประกายขึนใน
ทันใด
หวูเฉิ นเคยมอบสูตรโอสถกายเนื อชนิ ้ ดหนึ่ งแก่เย่หยวน แต่ใน
ปี นั้นเขารวบรวมสมุนไพรที่จําเป็ นได้หมด ขาดแค่เพียง...ผลเวหา
โลหิ ต เท่ า นั้ น! เขาไม่ คิ ด ไม่ ฝั น เลยว่ า ตนจะได้ร บ ั สมุ น ไพ ร
วิญญาณหายากขนาดนี โดยไม่ ้ จําต้องลงแรงพยายามเลย!
ตอนที่ 1397 แพะรับบาป
่ อยู
“หุหุ ขอบใจท่านมาก ขา้ กําลังต้องการเจ ้าสิงนี ้ ่พอดี!”
เย่หยวนกล่าวขอบคุณพร ้อมเสียงหัวเราะ
“ยัง กล่ า วเช่น นี ้กับ ข า้ อี ก รึ? หลายปี มานี ้ ข า้ กระเดือกโอสถ
ศัก ดิ สิ์ ท ธิของเจ
์ า้ ไปไม่ รู เ้ ท่ า ไหร่ หากคิ ด ที่ จะขอบคุ ณ จริง ๆ ข า้
กราบไหวเ้ จ ้าสิบปี ก็ยงั ไม่พอ เอาล่ะไปไหนกันต่อดี!” เจ ้าท้วมกล่าว
ปัดอย่างมิได้ใส่ใจนัก
เย่ ห ยวนกล่ า วตอบว่ า “อื ม...บัง เอิญ ว่ า เจ า้ นั้ นอยู่ แถวนี ้พอดี
พวกเราไปพบหน้าพบตากันหน่ อยดีกว่า”
เจ า้ ท้ว มที่ได้ฟั งดังนั้นพลันฉงนใจ ไม่ เขา้ ใจว่าเย่ห ยวนกล่า ว
อะไร
่ งอวี
่ ๋ขึนขี
เย่หยวนไม่รรี อพาเซียะจิ ้ ่ตัวดาบและเหาะเหินอากาศ
เขา้ ป่ าทึบอย่างเงียบงัน
ทันใดนั้นเย่หยวนร่ายท่ าผสานมือเล็ก น้อย ดาบบินเริมชะลอ
่
้ น
ตัวลงและลงจอดบนพืนดิ
ไม่ไกลออกไป ปรากฏเป็ นเสียงสัประยุทธ ์แซ่ซ ้องดังขึน้
เจา้ ท้ว มเพ่ งสายตาขยับ ขยายจับ จ อ้ ง ไม่ น านนั ก เขาก็ จํ า ได้
ทันทีว่า ใครคือคนที่กํ าลังอยู่ในวงสัประยุท ธ ์เดือดนั่น เขาคือศิษ ย ์
ั้
ชนนอก คนของตระกูลฉิ นนามว่าฉิ นหยู
ฉิ นหยู เองก็เป็ นศิษ ย ์รุน
่ เดียวกันกับพวกเย่หยวน ทว่าพรสวร
รคกลับอ่อนด้อยกว่าฉิ นส่าวอย่างชดั เจน
เจ ้าท้วมสังเกตเห็ นเย่หยวนที่อยู่ขา้ งๆกําลังพึมพําคนเดียวแลดู
น่ าประหลาด
้ ใสปรากฏขึนบนฝ่
ไม่นานมีแมลงตัวจิวสี ้ ามือของเย่หยวน
เจ า้ ท้ว มสะดุ ง้ โหย่ ง ทัน ที ที่ เห็ น ว่ า เป็ นแมลง เพี ย งว่ า ตัว นี ้ มี
ลักษณะแตกต่างออกจากแมลงทั่วไปหลายจุด จึงมิท ราบว่าแมลง
้ ้ทําอะไรกันแน่
ตัวนี ใช
เย่ หยวนยังคงพึมพํ ากับตัวเองอยู่ห ลายอึดใจ ทันใดนั้ นแมลง
๋ ใสก็บน
ตัวจิวสี ิ ออกไปจากฝ่ ามือเย่หยวนไปหาฉิ นหยู
จากนั้นเจ ้าท้วมก็ยงั เห็นเย่หยวนโบกมือไสวคลา้ ยสําแดงท่ามือ
เล็ ก น้อย ก่ อนย่ องเขา้ ใกลเ้ ข า้ สังเกตการณ์ต่ อ แม้พ รสวรรค ข ์ อง
ฉิ นหยู จ ะมิ อ าจเที ย บเคี ย งเหล่ า อั จ ฉ ริย ะหั ว แถวได้ แต่ ค วาม
แข็งแกร่งของเขาก็หาใช่ธรรมดาเช่นกัน หลังสัประยุทธ ์ต่อกรอย่าง
ดุเดือดสักครูใ่ หญ่ เขาก็ไล่ตอ้ นจนบังคับให้อีกฝ่ ายขยีจี้ หยกทิ
้ ้
งไป
ได้
เข าหยิ บ แหวนเก็ บ ของอี ก ฝ่ ายที่ ตกอยู่ ขึ ้นมา หลั ง พิ นิ จ
่ ั ่ ฉิ นหยูก็คลียิ
ตรวจสอบชวครู ่ มด้
้ วยความพึงพอใจ
...
่
“เมือครู เ่ จ ้าทําอะไรลงไป? แมลงนั้นใช ้ประโยชน์อะไรได้?”
เจ ้าท้วมเอ่ยถามพร ้อมสายตาแสนสงสัย
้
เย่ ห ยวนยิ มและกล่ า วว่ า “แค่ คื น ของที่ พวกนั้ นมอบให้ ฉิ น
หยวนหลงแอบปลู ก แมลงเชือมหั ่ ว ใจแม่ ลู ก ลงในตัว ข า้ ตอนนี ้คง
หลงคิดกันไปว่าขา้ ยังไม่รู ้ตัว เหอะ เหอะ ท่านคิดว่าฉิ นเทียนจะรู ้สึก
อย่างไร เมื่อพบว่าสิงที
่ ่พวกตนพยายามไล่ล่าตามหาแทบตาย แต่
สุดท้ายกลับพบสมาชิกของตระกูลตัวเอง?”
เย่หยวนไม่มท
ี างตรวจพบแมลงเชือมหั ่ วใจแม่ลูกในร่างกายได้
แน่ นอนโดยธรรมาชาติ แต่ สิ่งนี ้ถู ก เสาะพบโดยหวู เฉิ น หวู เฉิ น
้
ดํารงอยู่มานับหลายลา้ นปี แลว้ ความผิดปกติแค่นีจะมองไม่ ออกได้
ฉิ น หยวนหลงคิ ด เพี ย งว่ า แผนการที่ ตนวางไว เ้ รีย บเนี ย นไร ้
ร่องรอย ทว่าภายใต้สายตาอันแหลมคมของหวูเฉิ น คิดหรือว่าจะ
รอดพน้ ?
หวูเฉิ นไม่เพียงทราบว่า ภายในร่างเย่หยวนถูกปลูกถ่ายแมลง
่
เชือใจแม่ ลู ก เท่ านั้ น แต่ เขายังรู ้กระทั่งวิธแี ก ไ้ ขและถ่ า ยโอนไปให้
่
ผูค้ นอืนได้
้ เขาคลียิ
คู่นัยน์ตาของเจ า้ ท้วมพลันสว่างไสวขึน ่ มเจื
้ อสะพรึง
้ า
กล่าวขึนว่
“เย่ ห ยวน เจ า้ นี่ มัน ร า้ ยได้ใ จ! อีก ฝ่ ายวางแผนอย่ า งไร ก็ โ ต้
กลับคืนอย่างนั้ น ขา้ ถามตามตรง มีใครสามารถปองร ้ายเจา้ จริงๆ
ได้บา้ ง?”
เจ า้ ท้ว มพยัก หน้ า ยอมรับ เนื่ องจากรู ส้ ึ ก เช่ น นั้ นจริง ๆ หาก
ย้อ นกลับ ไปในตอนที่ เขาก่ อ ปั ญ หาขึ น ้ เย่ ห ยวนยัง สามารถใช ้
สถานการณ์ เลวร า้ ยขนาดนั้ น พลิ ก กลับ มาได้เปรีย บจากร า้ ย
กลายเป็ นดี
“โอ้จ ะว่ า ไปแล ว้ ซิ่วเอ๋ อ ของท่ า นที่ แท้ก ลับ เป็ นศิ ษ ย พ
์ ี่ หญิ ง
อาวุโสนางนั้น? ขา้ เองก็เพิ่งรู ้ความจริงว่า นางคือศิษ ย ์ที่แข็งแกร่ง
ที่ สุ ด อัน ดับ สองแห่ ง สถานศึ ก ษาหวู เมิ่ ง เป็ นรองก็ แ ค่ ฉิ น เที ย น!
สงสัย ต้องเป็ นหญิ ง สาวผู ม้ ากพรสวรรค ค์ ํ าฟ้ ้ าเท่ า นั้ น ท่ า นถึ งจะ
ถูกใจ?”
เย่ ห ยวนเมิ น คํ า ถามของเจ า้ ท้ว มและเย้ย วาจาเสี ย ดสี ต อบ
กลับไปแทน
ทันทีที่เจา้ ท้วมได้ยน
ิ แบบนั้นก็ดูจะไม่ค่อยพอใจนัก พร ้อมเอ่ย
ปากเจืออารมณ์ฉุนเล็กน้อย
“เหอะ หญิงสาวผูม้ ากพรรสวรรค ์คําฟ้้ าอันใด เก่งกาจแค่ไหน
สุดท้ายก็มิอาจเลียงฝ่ ่ ๊
ามือตามตือของข ้ ี !้ ฮ่าๆ!” เย่หยวนเองก็
า้ ผูน
่
อยากรู ้อยากเห็นไม่นอ้ ยต่อเรืองราวระหว่ างทังสอง ้ ่
แม้หลิวซิงนางนี ้
คล า้ ยมี นิ สัย เย็ น ชาและหยิ่ งทะนง แต่ น างก็ ป ฏิ บ ั ติ ต่ อ เจ า้ ท้ว ม
แตกต่างจากคนอืนๆอย่ ่ างชดั เจน
ถึงนางแลดูไม่ แยแสเจา้ ท้วม ทว่าหลินซิงก็่ มิได้ผลักไสกีดกัน
อีกฝ่ ายไกลหมื่นลีดั
้ ่ งชายคนอื่นที่เขา้ หา ระหว่างทังสองเสมื
้ อนว่า
่
จะมีเรืองราวภายในซ่ อนเร ้นอยู่
่ ฟังเจา้ ท้วมกล่าวเช่นนี ้ เย่หยวนยิ่งรู ้สึกได้กลินไม่
ยิงได้ ่ ชอบมา
พากล
เป็ นที่ ช ด ่ า้ ศึ ก ษาในสถานศึก ษาหวู เมิ่ งมา
ั เจนว่ า หลิน ซิงเข
นานหลายร ้อยปี แล ว้ นางมิ ใช่ห ญิ ง สาวรุ น ่ ราวคราวเดีย วกับ เจ า้
่
ท้ว มแน่ นอน แต่ ในผืนพิภพแห่งการต่อสู ้ เรืองความห่ างของอายุ
เพียงไม่กรี่ ้อยปี กลับไม่นับเป็ นเรืองใหญ่
่ อน
ั ใดเลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเหล่าเซียนอาณาจักรพระเจ ้าขึนไป ้ เมื่อ
้ั ้ พวกเขาล ว้ นมี ใ บหน้า อ่ อนวัย ประดุ จ
ทุ ก คนบรรลุ ถึ ง ระดับ ช นนี
หนุ่ มสาวแรกแย้มตลอดเวลา อย่างมากทีสุ ่ ด หากนับตามศักดิจริ ์ งๆ
่ เป็ นพีสาวคนโตของเจ
หลิวซิงก็ ่ ้าท้วมแค่นั้น
“บอกขา้ มา นี่ มันอย่างไรกันแน่ ?”
เย่หยวนเอ่ยถามพร ้อมสีหน้าท่าทางอยากรู ้อยากเห็นชดั เจน
เจา้ ท้วมยืดอกกล่าวอย่างโอ้อวดว่า “แท้ที่จริงแลว้ ขา้ กับหลิน
่ นกั
ซิงหมั ้ นตังแต่
้ ก่อนทีจะลื
่ มตาดูโลกด้วยซํา้ ถึงนางจะเกิดก่อนขา้
เป็ นหลัก ร ้อยปี ก็ต าม ส่ วนข า้ ยามนี ้เร่งเจริญ รอยตามนางและเข า้
ศึก ษาที่สถานศึก ษาหวูเมิ่ง มิฉ ะนั้ นข า้ จะตามนางทันได้อย่ า งไร?
้
อืม...จะว่าไปทังหมดนี ้ ตอ้ งขอบใจเจา้ จริงๆ หากสัก วันที่ขา้ กับ ซิ่
ก็
งเอ๋ อครองรัก กันเป็ นหนึ่ ง ถึงตอนนั้นข า้ จะพานางมาขอบคุ ณเจ า้
ทันทีท่เย่
ี หยวนได้ฟังดังนั้นก็เขา้ ใจเรืองทั
่ งหมดได้
้ ทน
ั ที ไม่น่า
่
แปลกใจทีไฉนหลิ ่ งแสดงท่าทีเย็นชาใส่เจา้ ท้วม แต่ความเย็ น
นซิงถึ
่
ชาทีนางมี
ให้กลับแตกต่างจากชายอืน ่
เป็ นที่ชดั เจนว่านางเคยดูถูก เจา้ ท้วมอย่างมากในอดีต แต่พ อ

มาวันนี ้นางกลับ คาดไม่ ถึงเช่นกันว่ า ไม่ เพีย งเจ า้ ท้ว มจะสอบเข า้
สถานศึ ก ษาหวู เมิ่ งได้ แต่ เขายัง ได้ร บั การคั ด เลื อ กให้ม าเข ้า
ร่วมงานชุมนุ มร ้อยเมืองอีกด้วย!
สุดท้ายนี ้ เย่ห ยวนยังเห็ นว่ าหลินซิงมิ
่ ได้มีท ศ
ั นคติต่อเจา้ ท้ว ม
แย่ขนาดนั้น
นี่ นับเป็ นจุดเริมต้
่ นความสัมพันธ ์ทีดี
่ พอสมควร
...
วูบบ! วูบบ! วูบบ!
เงาร่า งหลายหลากสายโฉบสวนตัดผ่ า นกันไปมา ปรากฏว่ า
้
เป็ นพวกฉิ นเทียนทังสาม!
้
“บริเวณนี เหมาะสมนั กสําหรับซุม ่ โจมตี! ตําแหน่ งของมันกําลัง
รุ ด ใกล เ้ ข า้ มาทางนี ้ แล ว้ ยัง มี เ วลาอี ก ครึ่งช ่ วยาม
ั พวกเราเร่ง
จัด เตรีย มตามแผนและเข า้ ประจํ า ตํ าแหน่ งได้เลย! ที่เหลือก็ รอให้
มันเดินเขา้ มาติดกับ!” ฉิ นเทียนกล่าว
่
“รับทราบพีใหญ่ ฉินเทียน!” ฉิ นเป่ ยและอีกคนกล่าวตอบพร ้อม
พยักหน้ารับสั่ง
้
“ไอ้เด็ก เหลือขอตัวนี มากเล่ ห ์เจา้ อุบายนัก พวกเจา้ อย่าเผลอ
ปลดปล่อยจิต สังหารให้รอดเร ้นออกมาเป็ นอันขาด! ส่ วนเรืองปิ ่ ด
ฉากขา้ จัดการเอง พวกเจา้ ค่อยตรวจเช็ดโดยรอบให้แน่ ใจว่าแผน
้
นี จะไม่ ผด
ิ พลาด!”
ฉิ นเที ย นจัด เตรีย มแผนการสํ า หรับ การซุ่มโจมตีเป็ นอย่ า งดี
กล่าวได้ว่าพิถพี ถิ น
ั เก็บทุกรายละเอียด
เขาไม่ เคยต้องฆ่ า ใครที่ ต้องใช ค้ วามพยายามปานนี ้มาก่ อ น
ทั้งหมดเกิด ขึ นเพราะเย่
้ ห ยวนสัง หารน้อ งสาวของเขาทิ ง้ ความ
อาฆาตนี มี้ แต่ ต อ้ งฆ่ าเพื่อสะสางเท่ านั้ น! และความอัป ยศอดสูที่เย่
หยวนประเคนให้ในวันหอเกียรติยศนั้นอีก เรืองนี ่ เขายั
้ งคงจําฝังใจ
ตลอดหลายปี ที่ผ่ านมา ไม่ ว่ า จะทํ าอย่ างไรก็ มิอาจสลัด ภาพฉาก
เหล่านั้นออกไปได้!
ดัง นั้ นในคราวนี ้ เขาจัก ต้อ งฆ่ า เย่ ห ยวนให้ต ายคามื อ ตน
่ ้ เขาไม่อนุ ญาตให้เกิดความผิดพลาดแม้สก
สําหรับเรืองนี ั นิ ด!
ตําแหน่ งที่เขา้ ประจําทีของทั
่ ้
งสามค่ อนขา้ งรัดกุมปราศจากจุด
้
บอด ราวกับทังสามผสานงานกั นเป็ นหนึ่ ง ดังนั้นการซุม
่ โจมตีใ น
้ ไม่
ครังนี ้ มท
ี างหนี รอดแน่ นอน!
เมื่อเห็ น ตํ าแหน่ ง ที่เชือมต่
่ ่
อกับ แมลงเชือมหั ว ใจแม่ ลู ก ของเย่
หยวนขยับเคลือนเข ่ ่
า้ ใกลเ้ รือยๆ ่ นเต้
ฉิ นเทียนคลา้ ยเริมตื ่ นใจสั่นไม่
รู ้ตัว
ใจเย็นเขา้ ไว!้
ห้ามเผยร่องรอยออกมาเด็ดขาด!
ฉิ น เที ย นเร่ง สะกดหลากอารมณ์ ที่ พรั่งพรู อ อกมา ก่ อ นเอ่ ย
่ ด
เตือนสติตวั เองจนสงบลงในท้ายทีสุ
้ ายประดุ จ
ด้วยความแข็ งแกร่งของเขา การจะฆ่ า เย่ ห ยวนทิงง่
โบกมือ
เพียงแค่มน ่ หยวนมีจหยกอยู
ั ยากตรงทีเย่ ี้ ใ่ นมือ!
หากเย่หยวนบดขยีจี้ หยกทิ
้ ้ ทน
งได้ ่
ั เขาจะสามารถเคลือนย้
าย
ร่างตนเองกลับไปยังแท่นบูชาได้ทนั ที
ดังนั้นเขาจักต้องรีบฆ่าเย่ห ยวนทิงในเสี
้ ้ ดใจ ชนิ ดที่ว่าเร็ว
ยวอึ
จนอีกฝ่ ายตอบสนองไม่ทน ั !
ใกลเ้ ขา้ มาแลว้ !
อีกนิ ดเดียว!
้
อีกแค่ก า้ วเดียว ข า้ ก็จะสะสางความเคียดแค้นทังหมดออกไป
จากหัวใจได้เสียที!
ทันทีท่ีร่า งเย่ ห ยวนย่ า งเข า้ ถึงระยะหวังผล ฉิ น เทียนเปิ ดฉาก
สังหารทันใด!
เขาปลดปล่อยเพลงดาบทีแข็ ่ งแกร่งทีสุ
่ ดพร ้อมความเร็วประดุจ
ฟ้ าแล่บ จนไม่เหลือเวลาให้ปิดหูทน
ั !
ฟุบบ!
คมดาบของฉิ นเทียนทรงพลังปานใด? ดาบนี เจาะทะลุ้ ทะเลจิต
ศักดิสิ์ ทธิของเย่
์ ั ได้ต่อต้านใดๆด้วยซํา้
หยวนโดยไม่ทน
่ ดบัญชีอาฆาตอัน
ฉิ นเทียนรู ้สึกสุขใจอย่างพรรณนาไม่ ในทีสุ
แสนยาวนานก็ได้จบลง!
ตอนที่ 1398 กายทองคําเก ้าอรหันต ์ วิวฒ ้
ั นาการขัน
แรก
้
คู่คิวของฉิ ้ นใด คลอ้ ยหลังรู ้สึกได้ถึง
นเทียนพลันกระตุกขึนทั
ความผิดปกติบางอย่าง
เขาขยับขยายสายตาเพ่ งมองพินิจให้ดี ก่อนจะสังเกตเห็ นว่ า
้ าอาภรณ์ของบุคคลนี ช่
ไฉนเสือผ้ ้ างคุน้ เคยเสียเหลือเกิน!
้
ยามนี ลองคิ ด ไตร่ตรองฉากจับตายเมื่อครูอ่ ีก ครังโดยละเอี
้ ยด
่
ดูเหมือนว่าคนทีเขาฆ่ าไปคือ...ฉิ นหยู?
่
“พีใหญ่ ฉินเทียน! ท่าน...ท่านฆ่าผิดคน! นั้นมันน้องเล็กหยู!”
ปฏิ ก ิร ยิ าของฉิ น เป่ ยและฉิ น เจิงช ้ ้ากว่ า เขาเล็ ก น้อย แต่ ท ้งคู
ั ่
ยัง คงเห็ น ช ด ้
ั แจ ง้ ว่ า ฆ่ า ผิ ด คนโดยสิ นเชิ ง คมดาบของฉิ น เที ย น
กรอกเทพลัง ปราณเทวะจนล น ้ ปรี่ ภาพฉากซุ่ม โจมตี ก่ อ นหน้ า
รวดเร็วรุนแรงประดุจฟ้ าแล่บ หวังเอา‘เย่หยวน’ให้ตายคามือ
่
ซึงภายใต้ ค วามเร็วประดุ จสายฟ้ านี ้ แม้แต่ ต วั เขาเองก็ ยงั เห็ น
อีกฝ่ ายไม่ชดั เจนว่าหน้าตาเป็ นอย่างไร
อย่ า งไรก็ ต ามแต่ พ วกฉิ น เป่ ยทั้งสองยัง ไม่ ท น
ั ได้ต ะโกนบอก
ทว่าฉิ นหยูกลับตายคาคมดาบนั้นไปเสียแลว้ คู่เสียงสั่นคลอนของ
พวกฉิ นเป่ ยแว่วดังสะท้านหู ทําให้ฉินเทียนฟื ้นตืนสติ
่ ึ ้ นที
ขนทั
“เป็ นไปไม่ ได้! มันจะเป็ นน้องเล็ ก หยู ได้อย่ างไร? ไฉนถึง เป็ น
น้องเล็ ก หยูแบบนี !้ มิใช่ว่ าท่ า นลุ งหยวนหลงปลู ก ถ่ ายแมลงเชือม
่
หัวใจแม่ลูกลงในตัวเย่หยวน? เหตุใดกัน...เหตุใดถึงเป็ นน้อเล็กหยู
แทน?”
่ างลงตัวสมบูรณ์แบบ แต่
แผนการทุกอย่างถูกจัดเรียงเขา้ ทีอย่
่
ไฉนคนทีตายกลั
บเป็ นฉิ นหยู?
ฉิ นเทียนระดมความคิดในสมองหนั ก หน่ องจนปวดหัวตุ บ ตับ
แต่ สุ ด ท้า ยก็ ไม่ ส ามารถคิ ด หาเหตุ ผ ลมารองรับ จุ ด นี ้ ได้เช่ น กัน
้
จนถึงตอนนี เขายั งไม่กลา้ เต็มใจยอมรับว่า เขาฆ่าผิดคนไปจริงๆ
่ เขาฆ่าคนผิดไปจริงๆ!
แต่ภายในใจกลับตระหนักดีเยียม
ฉิ นเป่ ยกับ ฉิ นเจิง้ ทังสองสบสายตากั
้ นไปกันมา สาดสะท้อน
ความสับสนรวนเรอยู่เต็มสายตา
่
พวกเขาเองก็ ไม่ ท ราบต้น ตอ เหตุ ใ ดถึ ง เกิ ด เรืองผิ ด พลาด
้ นได้
ขนาดนี ขึ ้ !
้
ฉิ นหยูคนนี แตกต่ ้ ง เขาเป็ นลูกหลาน
างจากฉิ นส่าวโดนสินเชิ
้ ยั
ตระกูลฉิ นสายตรง ทังนี ้ งมีความสนิ ทสนมกับฉิ นเทียนอย่างมาก
่
เสมือนพีชายน้ องชายกันแท้ๆ
ต่ อหน้า ฉิ นหยู ฉิ นเที ย นมัก แสดงอากัป กิร ยิ าอบอุ่ นและใจดี
ยามพบปะเจอกันต่างเรียกกันว่า พี่ใหญ่นอ ้ งเล็ก สนทนารวนเฮฮา
ตามภาษาพี่น้อง แตกต่างจากตอนทีอยู ่ ่กบ ้ งที่ทัง้
ั ฉิ นส่าวโดลสินเชิ
เย็นชาและทะนงตน
ทว่าตอนนี ้ เขากลับฆ่าน้องชายผูเ้ ป็ นที่รักยิ่งตายคามือตัวเอง
ไปเสียแลว้ !
้ นเทียนไม่สามารถทําใจยอมรับได้แม้สก
ผลลัพธ ์เช่นนี ฉิ ั นิ ด!
“พี่ ใหญ่ เฉิ น เที ย น หรือ เป็ นไปได้ไหมที่ เย่ ห ยวนจะเสาะพบ
ความผิดปกติในร่างกาย จนไปเจอเขา้ กับแมลวงเชือมหั ่ วใจแม่ลูก
เขา้ ? และจงใจโยนมันให้นอ้ งเล็กหยู?”
เห็นได้ชดั แจ ้ง นี่ คือความเป็ นไปได้ทสุ
่ี ดแลว้
่
“ไม่ มี ท าง! ท่ า นลุ งหยวนหลงเชียวชาญในศาสตร ์แห่ ง แมลง
เป็ นที่สุ ด แม้แต่ ท่ า นอาจารย อ์ ส
ั นี คํ า รนยัง มิอาจจับ สังเกตเห็ นใน
ขณะที่ ท่ า นลุ ง ปลู ก ถ่ า ยลงบนร่า งเย่ ห ยวน ดัง นั้ นมัน จะรู ต้ ัว ได้
อย่างไร? และต่อให้รู ้จริงๆ มันรู ้วิธถ ี ่ายโอนแมลงเชือมหั่ วใจแม่ลู ก
ไปยัง น้องเล็ ก หยู จ ากที่ใด?” ฉิ น เทีย นกรนเสีย งทุ่ ม ตํ่ าแสนโกรธ
้
เกรียว
้ ฉิ นหยวนหลงชําชองในศาสตร
นอกจากนี เอง ้ ่ า
์แห่งแมลงยิงกว่
ใครในตระกูลฉิ น หรือเสาะหาทั่วเมืองหลวงหวูเมิ่ง ก็หาผูท ้ ด
ั เทียม
กับเขาได้ยากนัก ที่แม้แต่อส
ั นี คํารนยังไม่ทน
ั สังเกต ฉิ นหยวนหลง
เป็ นถึงเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจา้ ขันสุ ้ ด แลว้ เย่หยวนที่เป็ น
เพียงเซียนอาณาจักรปฐทมพระเจ ้าจะไปสังเกตพบได้อย่างไร?
บูมมม!
ท่ามกลางความโกรธจัด ฉิ นเทียนซัดฝ่ ามือตบออกไปสุดแรง
้ ่ป่ าทึบบริเวณนั้นราบเป็ นหน้ากองโดยตรง! แม้
และกวาดเองพืนที
่
เขาจะไม่ เต็ มใจเชือได้ ลง แต่ ลึกๆภายในใจก็ ทราบดี ความเป็ นไป
้ โอกาสมากทีสุ
ได้นีมี ่ ดแลว้
่ ้นได้อย่างไรกัน?
เวน้ เสียแต่ว่า...เย่หยวนทําเรืองแบบนั
“บัดซบ! บัดซบ!! บัดซบที่สุด!!! เย่หยวน ขา้ จะฉี กแขนขาแก
้
ให้ขาดเป็ นชินๆ!”
ฉิ นเทียนในปั จ จุบ น ั ราวกับ เปลี่ยนไปเป็ นคนละคน จากสุข ุม
้ น ตา ร่องรอยความหยิ่งทะนง
เยือกเย็ น แลดู ห งุ ด หงิด ใจร ้อนขึ นทั
องอาจดั่งในอดีตกลับหายไปไหนแลว้ ?
เขาทําใจยอมรับไม่ได้ มีไอ้ขยะอาณาจักรปฐมพระเจา้ กําลังวิง่
เล่นอยู่บนฝ่ ามือตน!
้ อนกับเหตุการณ์ในวันหอเกียรติยศไม่
ความรู ้สึกในตอนนี เหมื
มีผด ้
ิ เพียน!
ความอัปยศถูกล่ อลวงที่สั่งสมไวอ้ ยู่ในอก บัด นี มั
้ นแทบระเบิด
ออกมาเต็มทนแลว้ !
เขาสามารถฆ่ าเย่ห ยวนได้แน่ นอนเพีย งสะบัด มือปัด เบาๆ แต่
์ ุ่ ม แรงกายแรงใจอย่ า งมากเพื่ อสร า้ งกับ ดัก จับ ตานี ้
เขาอุ ต ส่ า ห ท
้
ขึนมา ทว่าผลสุดท้ายกลับกลายเป็ นว่าเขาฆ่าน้องชายตัวเองตาย
่ า้ เช่นนี ทเอาเขาแทบคลั
เรืองบ ้ ่ง!
ฉิ นเป่ ยและฉิ นเจิง้ ทังสองปิ

้ ดปากเงีย บอยู่ เคีย งข า้ งดั่งจัก จั่น
ท่ามกลางฤดูหนาว พวกเขาไม่กลา้ เอ่ยปากรบกวนอะไรมากนัก มี
้ ่จะไม่ทราบว่าฉิ นเทียนใกลป้ ะทุเต็มทีแล
หรือทังคู ่ ว้ ? กล่าวไปก็มีแต่
จะไปกระตุ น ้ ให้เขาระเบิ ด ออก ไม่ รู ้เลยว่ า เวลาล่ ว งเลยผ่ า นนาน
เท่าใด ฉิ นเทียนถึงสงบลง
้ ้สึกได้ว่า ฉิ นเทียนในยามนี ้ดูเยือก
เพียงว่า ฉิ นเป่ ยกับฉิ นเจิงรู
เย็นกว่าเดิมมาก
“ฝังร่างน้องเล็กหยู! ขา้ จะไปรายงานท่านลุงหยวนหลงว่า การ
่
ซุ่มโจมตีล ม้ เหลว พวกเราจะไปทํ า ภารกิจ ดัง เดิมก่ อน ข า้ ไม่ เชือ
หรอกว่า ไอ้บด ั ซบนั้นจะทิงร่
้ องรอยจนไม่เห็นแม้แต่เงาจริงๆ!”
นํ ้าเสีย งของฉิ นเทียนเย็ นชาสะท้านใจยิ่ง ลึก ลงไปในนํ ้ าเสีย ง

กลับปราศจากร่องรอยอารมณ์ใด
ณ มุมหนึ่ งของดินแดนลึกลับ ร่างกายของฉิ นหยวนหลงถึงกับ
สั่นเทาโดยมิต งใจ
้ั ่
พร ้อมคู่ส ายตาฉายแววตืนตะลึ งเกินพรรณนา
้
ก่อนหน้านี เขาได้ รบั รายงานทีฉิ ่ นเทียนส่งมา
การซุม
่ โจมตีลม้ เหลว!
่
เย่หยวนรู ้ตัวแลว้ ว่า ในกายตนมีแมลงเชือมหั วใจแม่ลูกติดตาม
อยู่ ดังนั้นเขาจึงส่งไม้ต่อไปกับฉิ นหยูแทน! นี่ ...นี่ เป็ นไปได้อย่างไร
กัน?
“หยวนหลง เจ ้าเป็ นอะไรไป?”
สุ ม้ เสีย งของอัส นี คํ า รนเอ่ ย ดังออกมา เมื่อเห็ นว่ า ท่ า ทางการ
แสดงออกของฉิ นหยวนหลงแปลกไป
“มะ ไม่มอ
ี ะไร!”
้ เป็ นธรรมชาติเอาเสียเลย
ท่าทีของฉิ นหยวนหลงในขณะนี ไม่
ระดับอาจารย ์เองก็มีภารกิจที่ต้องเก็บเกียวสมุ ่ นไพรวิญญาณ
เช่น กันเมื่ อเข า้ สู่ ดิน แดนลึ ก ลับ ซึงสถานที
่ ่ในบริเวณนี ้ค่ อนข า้ ง
อันตรายเป็ นอย่างมาก ศิษย ์ทั่วไปไม่สามารถเขา้ มาได้
้ อัสนี คํารนก็ตามติดเขาราวกับเหาสุนัข ทุก
ตลอดทางมานี เอง
อาริย าบทของฉิ นหยวนหลง อัส นี คํ า รนเฝ้ าสั ง เกตจับ จ อ้ งอยู่
ิ่
ตลอดเวลา ไม่ปล่อยโอกาสให้ชงหนี จากไปได้เลย
ก่ อ นหน้า ฉิ น หยวนหลงยัง หลงดี ใ จที่ ตนแอบปลู ก ฝั ง แมลง
่
เชือมหั วใจแม่ลูกใส่เย่หยวนได้สําเร็จโดยที่อัสนี คํารนไม่รู ้ตัวแม้สก
ั
นิ ด แต่น่ ันกลับทําเอาเขาดีใจเก ้อไปเสียได้
ไม่ เพียงเย่ หยวนยังไม่ ตาย แต่กลับ เป็ นหลานชายของเขาเอง
่ี กฆ่า!
อย่างฉิ นหยูทถู
“อย่ า งนั้ นก็ ดี พลัง วิ ญ ญาณภายในบริเวณนี ้ค่ อ นข า้ งอุ ด ม
สมบรณ์ย่งนัิ ก อาจมีสมุ นไพรวิญญาณหายากอยู่ ก็เป็ นได้” อัส นี
คํารนกล่าวขึน้
“อ-อืม ไปกันเถอะ!”
้
ฉิ น หยวนหลงแสร ้งราวกับ ไม่ มีอะไรเกิด ขึ นและติ ด ตามอัส นี
คํารนเขา้ สํารวจต่อไป
เพี ย งว่ า ในขณ ะเดี ย วกัน เขาเองกํ า ลัง คิ ด หาทางตี ต ัว หนี
ออกไปเช่นกัน
...
เวลาผ่านไปวันแลว้ วันเล่า ทั่วทุกมุมในดินแดนลึกลับเกิดการ
สัป ระยุ ท ธ ว์ งน้อยใหญ่ ม ากมาย ศพที่ เป็ นเหยื่อสัง หารของเหล่ า
่
ศิษย ์จากแต่ละเมืองหลวงเกลือนกลาด
้
แต่ เย่หยวนในตอนนี เองยั ้ บตาคน ณ ที่
งคงซ่อนตัวอยู่ ในถําลั
แห่ ง หนึ่ ง เพื่ อหลอมกลั่นโอสถกายาทองคํ า ลึ ก ลํ า้ โอสถกายา
้ นสูตรโอสถทีหวู
ทองคําลึกลําเป็ ่ เมิงมอบให้
่ แก่เย่หยวน
ด้ว ยความแข็ ง แกร่ง และความเชี่ยวชาญ ของเย่ ห ยวนใน
ั การหลอมกลั่นโอสถศัก ดิสิ์ ท ธิระดั
ปั จจุ บ น ์ บ หนึ่ งหาใช่เรืองยาก
่
เลย เขาใช ค้ วามพยายามกว่ า ครึงปี่ เพื่ อค้น คว า้ หาชนิ ด ค่ า ยกล
หลอมกลั่นที่เหมาะกับโอสถกายาทองคําลึกลําโดยละเอี
้ ยด จนใน
่ ดก็สามารถนํ ามาใช ้หลอมกลั่นได้เมือไม่
ทีสุ ่ กวัี่ นก่อน
ภายในทั่วทังถํ ้ ามื
้ ด มิด ยามนี ้พลันพราวแสงประกายทองคํ า
สว่ างเจิด จ า้ ดั่งกลางอาทิตย อ์ สั ดงทอแสงเหลืองทองในยามเย็ น!
หลังจากตบโอสถกายาทองคําลึกลําเข ้ า้ ปากและดูดซับฤทธิโอสถ ์
อี ก เดื อ นหนึ่ ง ในที่ สุ ด กายทองคํ า เก า้ อรหั น ต ข
์ องเย่ ห ยวนก็
วิวฒ ้
ั นาการขันแรกได้ สําเร็จ!
ณ ปัจจุบน ั ทั่วทังร่
้ างกายเย่หยวนถูกหล่อหลอมจนกลายเป็ น
กายาสีท องอร่าม แลดูแปลกประหลาดพิก ล มิท ราบว่าผ่ านไปอีก
นานเท่ า ใด ร่า งกายของเขาค่ อยกลับ คืนสู่ ป กติพ ร ้อมรัศ มีสีท อง
อร่า มที่จางอ่ อนลง แต่ ก ายเนื ้อของเย่ ห ยวนในตอนนี ้เปี่ ยมล น
้ ไป
ด้วยพละกําลังและความแกร่งกลา้ สุดทนทาน
เย่ ห ยวนรู ้สึ ก ว่ า แค่ อาศัย ฝ่ ามือมังกรสวรรค ว์ ิน าศฟ้ าผนวก
กําลังขุมพลังของกายเนื อในปั ้ จจุบน ั เขาสามารถต่อกรกับฉิ นส่าว
ได้อย่างง่ายดาย
“น่ าเสี ย ดายนั ก กายเนื ้อของข า้ ยัง ไม่ ส ามารถวิ ว ฒ
ั นาการ
้ ่สอง มิฉะนั้นคงปลุกกระตุน้ ให้ฤทัยแห่งฟ่ านจู ้หลงตืน
สําเร็จถึงขันที ่
้ นครังที
ขึนเป็ ้ สองได้
่ ?”
่ กถึงจุดนี ได้
เย่หยวนทีนึ ้ ก็รู ้สึกเสียดายเล็กน้อย
การตื่นขึนครั
้ ้
งแรกของฤทั ยแห่ งฟ่ านจูห้ ลงในกายเย่ ก หยวน
เร็ว กว่ ากํ า หนด ดังนั้ นกายเนื ้อของเขาจํ าต้องวิวฒ ้
ั นาการสู งขึ น
้ ยก่อน มิฉะนั้นจะไม่มท
กว่านี เสี ่ นครังที
ี างปลุกมันตืนเป็ ้ สองได้
่
้ เหยียบย่างเขา้ สู่ มหาพิภพถงเทียน เย่ หยวนก็ค น
ตังแต่ ้ พบว่ า
สุ ด ยอดวรยุ ท ธต่ อสู ใ้ นตํ า นานของเผ่ า มัง กรอย่ า ง เสี ย งแห่ ง จอม
เทพมังกรกลับหาใช่ทสุ ี่ ดในมหาพิภพแห่งนี ้
หากนํ าวรยุ ท ธช นิ ดนี ้ วางอยู่ ใ นดิ น แดนพ ฤกษานิ รัน ดร ์
แน่ นอนว่ามันคือสุดยอดวรยุทธอันไร ้เทียมทาน แต่ภายในที่แห่งนี ้
มันกลับไม่ใช่อก
ี ต่อไป!
อย่างไรก็ ตาม เสียงแห่งจอมเทพมังกรยังเป็ นไพ่ ตายสําคัญ ที่
้
ใช ้แกว้ ิก ฤตฉุ กเฉิ นได้ในช่วงหัวเลียวหั วต่อ นอกจากนี ้ หากฤทัย
้ ลงของเย่ ห ยวนตื่นขึนเป็
แห่ ง ฟ่ านจู ห ้ นครังที ้ ่ สองได้สํ า เร็จ เขาจะ
สามารถเข า้ ถึง ขุมพลัง อันไร ้ขี ด จํ า กัด ได้ม ากกว่ า ตอนนี ้แน่ นอน
และยัง ช่ว ยยกระดับ วรยุ ท ธต่ อ สู ภ
้ ายในตัว ไม่ แ น่ อาจรวมไปถึ ง
อาณาจักรพลังด้วยเช่นกัน
“จวนถึงเวลาอันควรแลว้ ขา้ ต้องออกไปทําคะแนนเสียหน่ อย!”
้ ย จเล็ ก น้อ ยก่ อนตรงออกปากถํ า้
เย่ ห ยวนเหยีย ดร่า งบิ ด ขี เกี
ทันที
ตอนที่ 1399 ขีดสุดแห่งการท ้าทาย!
้
“เหอะ เจ ้าพวกนี มาจากเมื องหลวงหวูเมิ่ง? ส่งแหวนเก็บของที่
มีมาให้หมด! แลว้ ขา้ จะให้โอกาสพวกเจ ้าฆ่าตัวตาย!”เฉี ยวเจี๋ยนํ า
พวกจากเมืองหลวงขนนกสวรรค จ์ ํ า นวนห้าคนเข า้ ปิ ดล อ้ มเหล่ า
้
ศิษ ย ์ทังสามของเมื องหลวงหวูเมิ่งทันที พร ้อมเอ่ย ปากขู่เข็ญ ท่า ที
่
องอาจหยิงยโส
หลายเดื อ นที่ ผ่ า นมานี ้ หลัง จากที่เฉี ย วเจี๋ยหนี เอาชีวิต รอด
จากเย่หยวนออกมาได้ เขาก็เที่ยวเดินเตร่จนสามารถรวบรวมกลุ่ม
์ วกเดีย วกันมาได้จํ า นวนหนึ่ ง แต่ ล ะคนล ว้ นมีฝีมือเก่ ง กาจ
ศิษ ย พ
่ ก
ยากทัดเทียมยิงนั
นอกจากนี ้ความสัมพันธ ์ระหว่างเมืองหลวงขนนกสวรรค แ์ ละ
เมื อ งหลวงบางแห่ ง ยัง ค่ อ นข า้ งดี ดัง นั้ นพวกเขาจึง ร่ว มมื อ กัน
จัดการกับฝ่ ายเมืองหลวงอืน ่ แน่ นอนว่า ยังมีอีกหลายคนทีกระจาย
่
ออกไปเหลือตัวคนเดีย ว เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาก็เริมรวมตั ่ วกัน
่ ด
เป็ นกลุ่มเล็กๆได้ในทีสุ
กล่ า วโดยสัง เขปได้ว่ า งานชุม นุ ม ร อ้ ยเมื องนี ้มิ ใ ช่ว ัด กัน แค่
้
ความแข็งแกร่งของศิษย ์แต่นะคน แต่ยงั ขึนอยู ่กบั ความสามารถใน
การเอาตัวรอดของศิษย ์คนนั้นๆอีกด้วย
ภายใต้สถานการณ์มืดแปดด้าน แต่หากพวกเขายังคงไม่ถอด
้
ใจย่อมมีทางออกรังรออยู ่เสมอ!
จากที่เฉี ย วเจี๋ยตระเวนสอบถามจากหลายๆฝ่ ายในช่วงหลาย
เดือนที่ผ่านมา ในที่สุด เขาก็รู ้เสียทีว่า เจา้ หนู อาณาจัก รปฐมพระ
้ั
เจา้ ชนปลายนั ้นที่หักดาบของตนเป็ นสองท่ อน ก็คือศิษ ย ์ที่มาจาก
เมืองหลวงหวูเมิง่
้
ยามนี เขาวิ ่ บศิษย ์ของเมืองหลวงหวูเมิง่ เฉี ยวเจี๋ยย่อม
งมาเจอกั
้
ต้องการระบายความโกรธใส่คนพวกนี โดยธรรมชาติ
“เมืองหลวงหวูเมิ่งของเรากับเมืองหลวงขนนกสวรรค ์ของเจ า้
่
คล า้ ยว่ าไม่เคยมีเรืองบาดหมาง ต่า งคนต่ างอยู่ ห าก า้ วก่ า ยกันไม่
ั เยี่ยงนี ?”
แลว้ ไฉนถึงต้องรังแกข่ มขู่กน ้ ศิษย ์จากเมืองหลวงหวูเมิ่ง
เอ่ยถาม
๋
เฉี ยวเจียคล ่ ยน
า้ ยแสดงท่าทีพอใจเล็กน้อยเมือได้ ิ และกล่าวว่า
“หากต้องการโทษนัก ก็สมควรไปโทษเจ ้าเด็กเหลือขอนามเย่
ั มายั่วโทสะท่านเฉี ยวผูน้ ี กั
หยวน! ใครใช ้ให้มน ้ น?”
้ าพาปัญหามาให้ไม่จ บ
“ปรากฏว่าเป็ นเย่หยวน! สหายคนนี นํ
ิ้
ไม่สนโดยแท้ !”
“ถูกต้อง! สหายคนนี ก่ ้ อความวุ่นวายในสถานศึกษาหวูเมิงจน่
่
ลุกเป็ นไฟไม่รู ้กีรอบ แต่ไม่คิดเลยว่า แม้แต่ในงานชุมนุ มร ้อยเมือง
เจ ้านั้นยังสร ้างศัตรูทุกทีทมั
่ี นย่างไป!”
“ไฉนเจ ้าบา้ นี่ ถึงไม่ตายสักที!”
เฉพาะตอนนี ้ ที่ ทั้งสามได้ยิ น ว่ า เป็ นเย่ ห ยวนที่ นํ าพาความ
หายนะมาให้ พ วกเข าก็ เ ดื อ ดดาลโมโหจั ด มาจากไหนก็ ไ ม่
ทราบ
สําหรับ งานชุมนุ มร ้อยเมืองนี ้ ขอ้ ห้ามที่ไม่ควรปฏิบ ต
ั ิเด็ดขาด
คือการสร ้างศัตรูจากทั่วทุกภาคฝ่ าย แต่เย่หยวนดันยั่วยุสร ้างศัตรู
จากทั่วทุ ก หนแห่ งเสีย แทน และตอนนี ้ทังสามกลั
้ บ กลายมาเป็ นที่
ระบายอารมณ์แทนเย่หยวน แลว้ จะมิให้พวกเขาโมโหได้อย่างไร?
“หุหุ มิใช่ว่ามาจากสถานศึกษาเดียวกันหรอกรึ? ไฉนถึงด่าขา้
ลับหลังเสียๆหายๆเช่นนี ้ ขา้ ควรทําอย่างไรกับพวกเจ ้าดี?”
ในเวลานั้ นเอง สุ ม
้ เสี ย งหนึ่ งพลัน ดัง ขึ น
้ ทํ า เอาทุ ก คนสะดุ ง้
่ วขึนโดยพลั
ตืนตั ้ น
โดยเฉพาะอย่ างยิ่งกับเฉี ยวเซีย๋ เขาคุ น้ เคยกับ สุ ม้ เสียงนี ้เป็ น
อย่างดี ซึง่มน
ั ยังเป็ นใครได้อีกหากมิใช่เย่หยวน? แน่ นอนชวอึ ่ ั ดใจ
ต่อมา เย่หยวนได้พาเจา้ ท้วมร่อนลงมาประจักษ์แก่สายตาเบืองหน้ ้ า
ทุกคน
แ ล เห็ น เย่ ห ย ว น ป ร า ก ฏ ตั ว เฉี ย ว เจี๋ ย แ ท บ วิ่ ง ห นี ต า ม
้
สัญชาตญาณ แต่ยามนี ปราดตามองรอบกายมี สหายพรรคพวกอยู่
ไม่นอ้ ย เขายืดอกใจกลา้ ขึนมาทั้ นตา
้ น
“เหอะ ไอ้เด็กเหลือขอ สุดท้ายก็โผล่หวั ออกมาเสียที! หนี แค้
่ ว้ ลา้ งคอรอชําระได้เลย!”
คราทีแล
ยามนี ้เฉี ย นเจี๋ยมีส หายรอบตัว ความหาญกล า้ เข า้ ข่ มความ
กลัวอยู่หมัด
้ ่มิใช่ร อยยิมว่
เย่ ห ยวนกล่ าวตอบพร ้อมรอยยิมที ้ า “จัด การให้
่ ว้ ส่งแหวนเก็บของ
เสร็จสรรพเลยละกัน ดูท่าจะขุ่นจนอ้วนเต็มทีแล
พวกเจ ้ามาให้หมด!”
๋ ดหัวเราะเยาะดังลั่นและกล่าวตอบอย่างเย็ นชาว่า
เฉี ยนเจียระเบิ
“เจ ้านี่ มันจองหองดีจริงๆ! พวกเรามีกน ั หกคน หรือเป็ นไปได้ไหมว่า
จะขอสูแ้ บบตัวต่อตัว? คงไม่มองในแง่ดเี กินไปหน่ อยกระมัง?”
เย่หยวนกล่าวตอบเสียงเรียบนิ่ งว่า
้ !”
“ตัวต่อตัว? เสียเวลาสินดี
้ ยง เย่หยวนตวัดคมดาบปลดปล่อยสยบดาราฟั น
้
สะบันออกไปโดยตรง
เฉี ย วเจี๋ยหน้า เสีย ในทัน ใด ต่ อหน้า กระบวนดาบนี ้มัน ไม่ ไ ด้
สําคัญแลว้ ว่ามันทรงอานุ ภาพปานใด แต่ขึนอยู ้ ั ว่าเขาจะบดขยี ้
่กบ
้
จีหยกได้ ทนั ก่อนตายหรือไม่!
ณ ตอนนี ้เขาตระหนั ก ช ด
ั แจ ง้ แล ว้ ว่ า คมดาบก่ อ นหน้า ที่ เย่
หยวนโจมตีตนนั้นยังแค่ออมมือไว!้
เปรีย บเที ย บกับ การเคลื่อนไหวในตอนนี ้ของเย่ ห ยวน ที่ ทั้ง
่ ยบไม่ หากเฉี ยวเจียเลื
รวดเร็วและทรงพลังอย่างหาทีเปรี ๋ อกทีจะประ
่
จักหน้ามีหวังล่วงลับแน่ นอน!
เขาไม่รอช ้าเร่งบดขยีจี้ หยกในมื
้ ้ นทีโดยไม่ลงั เล!
อทิงทั
เย่หยวนกวาดสายตาจับจอ้ งกลุ่มคนที่เหลือและเอ่ยปากกล่าว
้
ขึนอย่ างเย็นชาว่า
“พวกเจ า้ ต้อ งการให้ข า้ ใช ก้ ํ า ลัง หรือ จะยอมแพ แ้ ต่ โ ดยดี ?
คราวนี ้ ไม่ มี เมตตา ข า้ ไม่ ใ ห้เวลาพวกเจ า้ ทํ า ลายจี หยกได้
้ ท ัน
แน่ นอน ไม่เชือก็่ ลองดู!”
้ าคนที่เหลือมีหรือยังกลา้ ขัดขืน? ยามนี สี
ทังห้ ้ หน้าซีดขาวกัน
้
เป็ นแทบ แต่ละคนเร่งหยิบจีหยกออกมาและทํ ้
าลายทิงในเสี ้ ดใจ
ยวอึ
ร่า งทั้งห้า อัน ตรธานหายวับ ทิ งไว
้ เ้ พี ย งแหวนเก็ บ ของที่ตกลงพื น
้
้ ยก แหวนเก็บของจํานวนกว่ายีสิ
เย่หยวนเพียงกระดิกนิ วเรี ่ บวง
บินตรงมาถึงมือ
่ อยเจ ้านั้นกลับไป เกือบครึงปี
“ดูท่าขา้ จะตัดสินใจถูกจริงๆทีปล่ ่
มานี ้ มันเก็บเกียวผลกํ
่ าไรมาให้ขา้ ไม่นอ้ ยเลย หุหุ ช่างง่ายดายเสีย
จริง” เย่หยวนเอ่ยปากพึมพํากับตัวเองอย่างร่าเริงบันเทิงใจ
่ ษย ์ทังสามของสถานศึ
เมือศิ ้ ่ นเย่หยวนกําจัดพวก
กษาหวูเมิงเห็
เฉี ย วเจี๋ยได้ภ ายในดาบเดี ย ว ใบหน้า แต่ ล ะคนพลัน บิ ด เบี ยวน่
้ า
เกลียดมาก
เย่ ห ยวนไม่ เคยแสดงฝี มื อต่ อ หน้า สาธารณชนมากว่ า หกปี
เต็ มที่ผ่า นมา พวกเขาจึงมิอสจทราบได้เลยว่า เย่ ห ยวนในตอนนี ้
ทรงพลังเพียงใด
ตอนนั้ นที่เย่ ห ยวนเอาชนะฉิ นส่ าวได้ ยามนี ้ศิษ ย ท์ งสามกล
้ั า้
กล่าวกันเป็ นเสียงเดียว เย่หยวนในปัจจุบน ้ั
ั เหนื อชนกว่ าอย่างไม่ติด
ฝุ่ น!
ระยะเวลาแค่ห กปี เพียงดีด นิ ว้ เย่หยวนแข็ งแกร่งขึนอย่
้ างกา้ ว
กระโดด ประดุ จ เป็ นคนละคนจากในอดี ต ! และสิ่งที่ น่ าขัน ที่ สุ ด
ในตอนนี คื้ อ เมื่อครูพ ้
่ วกเขาทังสามเพิ ่งก่นด่าสาปส่งอยู่ลบ
ั หลังไป
เอง ทว่าเย่หยวนกลับได้ยน ิ ชดั ทุกประโยคด้วยเหตุนี้ บรรยากาศใน
ปัจจุบน ่ ก!
ั จึงค่อนขา้ งอึดอัดยิงนั
“เจ า้ พวกโง่ ! ทั้งๆที่ กํ า ลัง อยู่ ใ นงานชุมนุ มร ้อยเมื อง แต่ ย งั ไม่
เข า้ ขา้ งฝ่ ายเดียวกันอีก ! เอาแต่ โทษว่าเป็ นความผิด ของเย่ หยวน
พวกเจา้ นี่ มันโง่จริงๆ! การที่เราไม่สร ้างศัตรูมน ั มิได้ห มายความว่า
พวกนั้นจะไม่ฆ่าเรา สงสัยอยู่ในสถานศึกษากินหรูอยูสบายจนเคย
่
ตัว เรืองแค่ ้ บคิดกันไม่ได้แลว้ ?”
นีกลั
เจ ้าท้วมลั่นวาจาเอ่ยตําหนิ ศษ ้
ิ ย ์ทังสามคนนั ้นทันที
“เรา...พวกเรา...ผิดไปแลว้ ”
้
สีหน้าการแสดงออกทังสามดู น่าเกลียดอย่างมากในตอนนี ้ แต่
เนื่ องด้วยพวกตนไม่ รู ้จะปฏิเสธอย่างไร จึงทํ าได้แค่ กม้ หน้า กม้ ตา
ยอมรับความผิดไปเท่านั้น
เย่หยวนในปัจจุบนั มิได้อยู่ในระดับเดียวกับพวกเขาแลว้ ไม่ส.ิ ..
พวกเขาหาใช่คม
ู่ อ ้ ไหนแต่ไรแลว้ ต่างหาก
ื ของเย่หยวนตังแต่
้
เย่หยวนกวาดสายตาจับจอ้ งทังสามอย่ างรวดเร็วและกล่าวเสีย
เย็นชืดว่า
“อย่างไรพวกเจ า้ ก็เป็ นศิษย ์ร่วมสํ านักของข า้ ย่อมไม่ ทําอะไร
แน่ นอน แต่ พ วกเจ า้ จะต้องช่ว ยเหลืออะไรข า้ สัก อย่ าง!” เมื่อได้
ยิ น เย่ ห ยวนกล่ า วออกไปแบบนั้ น ทั้งสามพลัน ถอนหายใจด้ว ย
ความโล่ งอกดั่งได้ร บ
ั การนิ รโทษกรรม และรีบ กล่ าวตอบทัน ทีว่ า
“ศิษย ์น้องเย่โปรดอย่าลังเล สั่งพวกเรามาได้เลย!”
เย่ หยวนกล่ าวไปตามตรงว่า “อีก หนึ่ งเดือนหลังจากนี ้ ข า้ ขอ
ท้า ทายศิ ษ ย ช ้ั
์ นนอกทุ ก คนให้มาเจอได้ที่ สัน เขาหมื่ นอนั นต !์ ไม่
จํากัดจํานวน! ไม่จํากัดวิธก ่
ี าร! ส่วนพวกเจ ้ามีหน้าทีเผยแพร่ ข่าวนี ้
ให้ทุกคนรับทราบ!”
้
ทังสามสู ่
ดหายไอเย็ นแช่มลึกเขา้ ปอดอย่างช ้าๆ สายตาทีพวก
เขาจับจ ้องเย่หยวนเปี่ ยมลน้ แววตกตะลึงเกินเก็บซ่อน
นี่ ...นี่ มันบา้ ไปแลว้ !
้
เย่ห ยวนกําลังท้าทายเหล่าอัจฉริยะจากร ้อยเมืองทังหมดด้
วย
ตัวคนเดียว!
“ศิษย ์น้องเย่ นี่ ...นี่ มันไม่เสียงเกิ
่ นไปหน่ อยรึ?”
่
เย่ห ยวนกล่าวตอบเสียงเย็ นว่า “เสียงเกิ ่
นไปหรือไม่ เรืองนี ้
หา
่ พวกเจ
ใช่สิงที ่ า้ ควรกังวล! แค่ไปประกาศกับทุกคนเพียงว่า ตัวขา้ มี
แหวนเก็บของกว่าหลายร ้อยลงภายในตัว หากเก่งจริงก็แย่งเอาไป
จากมือขา้ ให้ได้! ขา้ พร ้อมรับทุกคําท้าทาย!”
้
ทังสามสบตากั นแววหนึ่ งด้วยความตกตะลึงสุดขีด วาจาคําพูด
ของเย่หยวนในคราวนี ช่ ้ างผยองเดชเกินไปนัก งานชุมนุ มร ้อยเมือง
้ นครังที
ไม่รู ้จัดขึนเป็ ้ เท่
่ าไหร่แลว้ แต่กลับไม่เคยมีใครจองหองถึงขัน ้
ลั่นวาจาขอท้า ทายศิ ษ ย ท์ ุ ก คนจากทุ ก เมื องหลวงนั บ หลายร อ้ ย
ขนาดนี มาก่ ้ อน!
่ า้ ท้าทายเช่นนี !้
แต่เย่หยวนเป็ นคนแรกทีกล
สิ่งหนึ่ งที่ควรทราบคื อ แม้ง านชุมนุ มนี ้จะมีช อว่
่ื า งานชุมนุ ม
ร ้อยเมือง แต่เมืองหลวงที่มาเขา้ ร่วมกลับมิได้มีแค่ร ้อยเมืองตามชือ่
เลย!
ในความเป็ นจริง มีเมืองหลวงที่เขา้ ร่วมงานชุมนุ มนี เกื
้ อบสอง
ร ้อยแห่ ง ! และแต่ ล ะเมืองหลวงมีศิษ ย จ์ ํ านวนสามสิบ คน โดยรวม
แลว้ จะมีประมาณหกพันคน!
ตามอัตราส่วนหนึ่ งต่อสอง จํานวนศิษย ์ชนนอกมี ้ั มากกว่าศิษย ์
ั้
ชนใน ้ั
จะเท่ากับว่าจํานวนศิษย ์ชนนอกที ่เขา้ ร่วมมีทงหมดสี
้ั ่ นคน
พั
่ งสี
เศษ! ซึงทั้ พั
่ นคนนี ้ล ว้ นแลว้ แต่ เป็ นระดับหัวกะทิของเมืองหลวง
แต่ละแห่ง ทุกคนคืออัจฉริยะผูม้ ากพรสวรรค ์และไร ้เทียมทาน
้ บต้องการที่จะท้าทายเหล่า
อย่างไรก็ตาม เย่หยวนในตอนนี กลั
อัจฉริยะกว่าสามพันคนด้วยตัวเพียงลําพัง! ไม่รู ้เลยว่าสิงนี่ เรี
้ ยกว่า
่
กลา้ หาญหรือหาเรืองตายกั ่ งสามจะรู
นแน่ กว่าทีทั้ ้สึกฟื ้นสติกลับมา
เย่หยวนกับเจ ้าท้วมก็หายจากไปนานแลว้
้ งๆ? สหายน้อยคนนี ...ไม่
“เอ่อ...เราควรป่ าวประกาศเช่นนี จริ ้ บา้
ระหํ่าเกินไปหน่ อยรึ?”
“แต่ลําพังเพียงความแกร่งกลา้ ของเขาก็นับว่าทรงพลังขนาน
แท้! ขา้ เคยได้ยินมาก่ อน ถึงเกีย รติศ ก ์
ั ดิของเจ า้ เฉี ยงเจี๋ย มันเป็ น
ถึง ยอดอัจ ฉริย ะอัน ไร ้ผู ใ้ ดทัด เที ย มแห่ ง เมือ งหลวงขนนกสวรรค ์
ความแข็ งแกร่ง ของมันมิได้อยู่ใต้ฉิน ส่าวเลย! ถึงแบบนั้ น มันก็ไม่
สามารถทนรับการโจมตีของเย่หยวนเลยแม้แต่ดาบเดียว!”
“ปั ญ หามัน อยู่ ท่ี เย่ ห ยวนกล่ า วบอกว่ า ไม่ จํ า กัด จํ า นวนไม่
จํากัดวิธก ี ารนี่ สิ! ตัวเพียงคนเดียวจําต้องรับมืออัจฉริยะเกือบสีพั ่ น
คน แค่คด ิ ก็สยองแลว้ !”
“เมื่อเขาสั่งมาเช่นนี ้เราก็มีแต่ จะต้องปฏิบ ต
ั ิต าม! ไม่ว่ าจะเกิด
้ นก็ไม่เกียวกั
อะไรขึนมั ่ บพวกเราเช่นกัน!”
ตอนที่ 1400 ใครกันเป็ นของเล่น?
“เจ า้ รู ้ข่ า วหรือ ยัง ? มี ห น้า โง่ ที่ ไหนไม่ ท ราบลั่นวาจาท้า ทาย
้
เหล่าอัจฉริยะทังหมดและเจอได้ ี่ นเขาหมืนอนั
ทสั ่ นต ์!”
้ ่ า วนี ้ อย่ า งไร? เรื่องนี ้ กระจายไปทั่วทุ ก มุ ม ดั่งโรค
“จะไม่ รู ข
ระบาด แต่ขา้ กังวลว่ามันคือแผนปล่อยข่าวเพื่อลอบโจมตีพวกเรา
กลางคันมากกว่า เจ ้าคิดเห็นอย่างไร?”
“เหอะ อย่ากังวลไป เท่าที่ขา้ ฟั งมาหน้าโง่นั้นมีนามว่าเย่หยวน
มาจากเมืองหลวงหวูเมิ่ง แถมยัง เป็ นแค่ เซียนอาณาจัก รปฐมพระ
้ั
เจ ้าชนปลายเท่ านั้น”
้ั
“ปฐมพระเจ า้ ช นปลาย? ไฉนถึงปากกล า้ ห้าวหาญปานนั้ น?
้ั
แค่อาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนปลายอยู ่รอดจวบจนบัดนี ก็้ นับว่าน่ า
อัศจรรย ์ใจยิ่งแลว้ ไปเอาเรียวแรงมาจากไหนถึ
่ งกลา้ ท้าทายส่งเดช
้
ขนาดนี ?”
“ไม่ ว่ า อย่ า งไรตอนนี ้ก็ ล องไปที่ สัน เขาหมื่นอนั น ต ก์ ่ อ นเถอะ
อย่างน้อยไปเฝ้ าดูสถานการณ์กน ั ก่อน!”
…
ระยะเวลาหนึ่ งเดือนมานี ้ ข่ า วของเย่ ห ยวนที่ต้องการท้า ทาย
ั้
ศิษย ์ชนนอกทั้
งหมด ณ สันเขาหมืนอนั ่ นต ์ ได้แพร่กระจายออกไป
อย่างรวดเร็วประดุจไฟป่ า
บางคนปฏิ เสธที่ จะเชื่อและมองว่ า ไร ้สาระขํ า ขัน แต่ บ างคน
ค่ อนข า้ งสนใจแหวนเก็ บ ของนั บ ร ้อยวงในตัว เย่ ห ยวน จึง มีเหล่ า
้ั
ศิษย ์ชนนอกจํ านวนมากแห่เดินทางไปทีสั ่ นเขาหมืนอนั
่ นต ์ทันที
้ ่เพิ่งถกเถียงเรืองเย่
คลอ้ ยหลังคนกลุ่มนี ที ่ หยวนจากไป เงาสอง
้
สายพลันพุ่งออกมาจากบริเวณขา้ งทางป่ าทึบ ทังสองหาใช่ ่
ใครอืน
ไม่นอกเสียจาก ฉิ นหยวนหลงและฉิ นเทียน!
ฉิ นหยวนหลงหมุ่ น กับ อัส นี คํ า รนอยู่ น านหลายเดื อน จนใน
่ ดเขาก็เสาะหาโอกาสสลัดอีกฝ่ ายออกมาได้
ทีสุ
้
พวกเขาทังสองนั ดเจอกันในบริเวณศิษ ย ช ั้
์ นนอกแถวนี ้พอดี
แต่ไม่คด
ิ ไม่ฝันเลยว่า จะบังเอิญได้ยน ่
ิ เรืองเย่ หยวนเขา้ กลางคัน
“หึ! ไอ้บด ้ กั จะเอาใหญ่แลว้ ! หรือมันคิดว่าใต้แผ่นฟ้ าตัว
ั ซบนี ช
มัน ไร ้เทีย มทานจริง ๆ? แต่ มน ั กลับ หารู ้ไม่ ว่ า เมือ งหลวงเหล่ า นี ้มี
ศิษย ์ระดับวิปลาสมากมายเพียงใด ลําพังแค่ใช ้อาณาจักรพลังเขา้
ปราบปรามก็เพียงพอแลว้ !”
ต่อการกระทํ าอันผยองเดชของเย่หยวน ฉิ นเทียนแสดงความ
คิดเห็นอย่างไม่ใยดี
“ความหยิ่งผยองของเจา้ เด็กนี่ มันไร ้ขีดจํากัด! แต่เราสามารถ
่ ได้
ใช ้ประโยชน์จากเรืองนี ้ เช่นกัน!” ฉิ นหยวนหลงกล่าวเสริมพร ้อม
รอยยิม้
้ หยวนชะตาขาด
“มีท่านลุงคอยคุมเชิง พวกเราทราบดี วันนี เย่
แน่ นอน!” ฉิ นเทียนกล่าว
...
ั สันเขาหมื่นอนันต ์ ปรากฏเหล่าศิษย ์มากมายเข า้

ณ ปัจจุบน
ระดมพลเกาะกลุ่มใหญ่
เย่ ห ยวนยืน อยู่ เหนื อสัน เขาพร ้อมสองมือ ไขว ห
้ ลัง ตระหง่ า น
เทียบเคียงสวรรค ์ฟ้ า โดยรอบปรากฏเงาร่างนับสิบเขา้ โอบลอ้ มเขา
ไวโ้ ดยสมบูรณ์ไร ้ทางหนี
“ข า้ มั่นใจยิ่งว่ า คู่ ต่ อสู ค
้ นแรกที่ สัป ระยุ ท ธ ์กับ เย่ห ยวนจะต้อง
เป็ นคนของเมืองหลวงจัวเซี ้ ยง!”
“นี่ เจ ้าใช ้บันท้

้ ายคิดกระมัง? ใครๆก็ทราบกันหมด! เมืองหลวง
้ ยงกับเมืองหลวงหวูเมิงเป็
จัวเซี ่ นศัตรูคู่แค้นกันมาตังแต่
้ ไหนต่อไหน
พวกเขาเองก็หาจังหวะฆ่าเหล่าศิษย ์ของเมือหลวงหวูเมิงทิ ่ งอยู
้ ่แลว้
้ งได้
ยามนี ยิ ่ โอกาสเหมาะ”
“ข า้ ได้ยิ น มาว่ า เหอหนิ ง คื อ ศิษ ย ช ้ั

์ นนอกอั น ดับ หนึ่ งแห่ ง จั้ว
เซียง เขาคือบุคคลที่ทุกคนต่างให้ความหวังทีสุ ่ ด ว่าเขาจะสามารถ
เลื่อนระดับขึนสู
้ ่ อาณาจัก รราช น ั พระเจ า้ ได้! เขาแค่ ค นเดีย วก็ จ น
ปั ญ ญาจะรับ มือ แล ว้ แต่ นี่ ประจัน หน้า พร ้อมกันกว่ า สิบ ห้าสิ บ หก
เห็นจะได้!”
“เย่หยวนคนนี ้ ฟ้ าตํ่าแผ่นดินสูงหารู ้จักไม่! เหอหนิ งมิใช่คนที่
แกร่ง ที่ สุ ด นอกจากเขายัง มี จ ิน อวี ้ แห่ ง เมื อ งหลวงโหย่ ว ตัง กับ
เฉ วี ย นซุ ย เซิ ง แห่ ง เมื อ งหลวงฉ างไจ๋ คนพ วกนี ้ ล ว้ นเป็ นสั ต ว ์
ประหลาดในคราบมนุ ษย ์ทังสิ ้ น!”
้
เหอหนิ ง เป็ นศิษ ย ช ้ั

์ นนอกอัน ดับ หนึ่ งแห่ ง เมือ งหลวงจัวเซี
้ ยง
้ั
ศาสตร ์แห่ งดาบของเขาสํ าเร็จ สู งถึง ช นสวรรค ร์ ะดับ สาม และเต๋ า
แห่ ง ดาบของเขาก็ น่ าสะพรึง กลัว ยิ่ง แต่ นอกจากเหอหนิ งแห่ งจั้ว
เซียงแลว้ ยังมีเหล่าศิษย ์ระดับสูงพ่วงท้ายเขาอีกเป็ นโขยง ซึงพวก ่
เขาทุกคนต่างมีฝีมอ ื ฉกาจไม่ธรรมดาเช่นกัน
เมื่อเหอหนิ งได้ยินว่ า เย่ห ยวนเป็ นศิษ ย ข
์ องเมืองหลวงหวูเมิ่ง
้ ยงทังหมดมาหาในทั
เขาก็เร่งระดมศิษย ์ของเมืองหลวงจัวเซี ้ นที
ต่ อ หน้า ศิ ษ ย จ์ ากเมื อ งหลวงหวู เมิ่งเช่น นี ้ พวกเขาไม่ เคยใจ
อ่อนให้
้
นอกจากนี พวกเขาก็ ไม่เคยคิดที่จะท้าสูก้ บ
ั เย่หยวนแบบตัวต่อ
ตัวอยู่แลว้ !
“เจ า้ หนู นี่ เจ า้ หาญกล า้ หรือปั ญ ญาอ่ อนกัน ? ดู ท่ า ตํ า แหน่ ง
ทําเนี ย บดาวเด่ นของปี เจ า้ คงฝี มือขยะกระมัง ถึงพลาดท่ าในเงือม ้
้
มือไอ้โง่เจ า้ ! ฮ่ าๆๆ...” เหอหนิ งกล่ า วขึนพร ้อมระเบิด เสียงหัวเราะ
เยาะลั่น
เย่หยวนเหลียวมองอีกฝ่ ายแววหนึ่ งและกล่าวเสียงเย็นตอบว่า
“พร่ามอะไรมากมาย หากยังไม่เขา้ มา ขา้ ไปหาเอง!”
ี ร ้อน เหอหนิ งปั้ นหน้ารังเกียจและกล่า ว
เห็ นท่ าทีเย่ห ยวนดู รบ
เหยียดหยามขึนว่ ้ า “อาศัยเศษพลังแค่นี?้ ปัญญาอ่อนสินดี ้ ! ทีแรก
ขา้ ต้องการจะปล่อยให้เจา้ แสดงความโง่เง่าอีกสักนิ ด ปากดีขนาด
้ ยมตัวตาย!”
นี เตรี
ยังไม่ท น ้ ย งดี คมดาบของเย่ ห ยวนพลันปราดพุ่ งเข า้ ใส่
ั สินเสี
พวกเขาโดยตรง ทว่าเหอหนิ งกลับ ไม่คิด ถอยหนี แต่ อย่างใด ทว่ า
่ นตรธานหายไป
เลือกย่างสามขุมก ้าวไปขา้ งหน้าแทน พร ้อมร่างทีอั
อย่างน่ าประหลาด
ในขณะเดี ย วกัน เหล่ า ศิษ ย ค์ นอื่นๆของเมืองหลวงจัวเซี ้ ย งก็
่
เคลือนตั ่
วขยับหลบเลียงกระจายออกไป ี่
เหตุทคนของเมื องหลวงจัว้
เซีย งแข็ ง แกร่ง มิ ใ ช่แ ค่ เพราะความแกร่ง กล า้ หรือ พลัง ฝี มื อ ของ
รายบุคคล แต่ความสามัคคีระหว่างพวกเขาเองก็นับว่าเป็ นเลิศ
แม้พ วกเขานั บ สิบ กว่า คนจะขยับ วูบ กระจายคนละทิศ ละทาง
แต่หากมองโดยภาพรวม ทุ กท่วงท่าของพวกเขากลับสัมพันธ ์กัน
อย่างน่ าประหลาด
้
เหอหนิ ง กระตุ ก วู บ เร่ง ยกดาบขึ นมาปั ด ป้ องในบัด ดล แต่ ค ม
ดาบนี ้ตรงหน้าเขานี กลั
้ บรุนแรงดุจ ค้อนพันตันอัดกระแทกเต็ มสู บ
จนท่อนแขนสะท้านไหล่ดด ี สะบัดจนดาบกระเด็นหลุดมือไป!
สี ห น้ า ของเขาเปลี่ ยนไปอย่ า งมากเมื่ อสถานการณ์ ก ลั บ
กลายเป็ นแบบนี !้
เพีย งการปลดปล่ อยกระบวนดาบส่งเดชของเซียนอาณาจัก ร
้ั
ปฐมพระเจ ้าชนปลาย ้ ?
ไฉนถึงทรงพลังจนน่ าสะพรึงขวัญเพียงนี ได้
เกร ๊ง! เกร ๊ง! เกร ๊ง!
ดาบยาวของเย่หยวนกระหนํ่ าแทงเขา้ ใส่ประดุจวายุพด ั ภายใต้
สถานการณ์เลวร ้ายถึงผูค้ นนับสิบเขา้ ปิ ดลอ้ ม ทว่าเขาไม่แสดงให้
เห็นถึงท่าทีเสียเปรียบแม้สก
ั นิ ด
เพี ย งหนึ่ งกระบวนดาบเข า้ ประจัน บาน เหล่ า ศิ ษ ย ข
์ องเมื อ ง
้ ย งทุ ก คนถึง กับ ตะลึงกันยกใหญ่ สีห น้าการแสดงออก
หลวงจัวเซี
ของเหอหนิ่ งผันแปรเปลียนจากหน้
่ ้ งโคจร
ามือเป็ นหลังมือ ยามนี เร่
พลังปราณเทวะใช ้พลังดูดดาบยาวที่กระเด็นกลับมา และลั่นวาจา
เคร่งขรึมเขา้ สั่งการทันที
“ทุกคนเลิกออมมือ! เก ้าดาบพลังเวหา ฆ่ามัน!”
คล อ้ ยหลัง รับ สั่ง เหล่ า ศิ ษ ย ข
์ องเมื อ งหลวงจั้วเซีย งทั้งหมด
เตรียมเข า้ ประจําที่ภายใต้ความสามัค คีรว่ มมือ ทันใดนั้นรัศ มีแรง
กดดัน ปริมาณมหาศาลพลัน ระเบิ ด ทะลัก ออกมาจากร่า งทุ ก คน
กลั่นตัวควบแน่ นกลายเป็ นพลังงานดาบไหลบ่าสู่กายาของเหอหนิ ง
“ดูแข็งแกร่งไม่เลว! น่ าสนใจนัก!”
เมื่อเผชิญหน้าแบบหลายสิบต่อหนึ่ ง เย่หยวนถูกตีกรอบห้อม
ลอ้ มในดงศัตรู แต่ดูเหมือนว่าไม่เพียงเขาจะไม่เสียเปรียบเลยสักนิ ด
แถมท่าทียงั ดูสบายอารมณ์ทุนรอนยังเหลือใช ้อีกมากมาย
แต่ ดว้ ยวรยุทธเกา้ ดาบพลังเวหานี ้ มันช่วยเสริมแกร่งให้แก่เห
้
อหนิ ง ขึนอย่ า งมาก ยิ่งไปกว่ า นั้ นยัง มีแหล่ งกํ าเนิ ด พลัง จากศิษ ย ์
ของเมืองหลวงจัวเซี้ ยงทุกคน นี่ ทําให้การสัประยุทธ ์ครังนี ้ เดื
้ อดระอุ
้ า้ ง
ขึนบ
้ านั้นที่สามารถทําให้เย่หยวนรู ้สึก
มีเพียงศึกสัประยุทธ ์เช่นนี เท่
สนุ กกับมันได้!
คมดาบโบกสะบัดนับหลายสิบเล่ม บินทะยานตัดผ่านเย่หยวน
ที่อยู่ใ จกลางไปมาคล า้ ยค่ ายกลจับ ตาย ทว่ าเขากลับ หาได้ส นใจ
้ แต่นอ
คมดาบเด็ กเล่ นนี แม้ ้ ย เพีย งสยบดาราฟั นฟาดออกไปอย่า ง
้
คร ้านใส่ใจก็สามารถบดขยีคมดาบเหล่ านั้นได้สนซาก
ิ้
่
ทุกการเคลือนไหวและปลดปล่ อย เย่หยวนสามารถควบคุมแรง
เบาได้ตามใจนึ ก
่
ซึงการสั ประยุทธ ์ขนาดย่อมแค่นี ้ เขาไม่จําเป็ นต้องดึงเอาพลัง
ที่แท้จ ริง ของสยบดาราออกมาให้เสียเปล่ า เลย! เว น ้ เสียแต่ ว่ า ใน
มุมมองของบุคคลภายนอกกลับมิได้เห็นเป็ นแบบนั้น
“เหอหนิ ง หยุ ด เล่ น ! กลั่นแกล ง้ เด็ ก หนุ่ มคนหนึ่ งสนุ กมาก
้ ้ยางอายจริงๆ เห็ นว่าเจา้ หนู อาณาจักรปฐม
“ฮ่าๆ เจา้ พวกนี ไร
ั้
พระเจา้ ชนปลายมี ้
ฝีมือหน่ อย ถึงขันกลั ว จนต้องรุมเอาจริงเอาจัง
กันขนาดนี ?้ ปรากฏว่าพวกเจ ้าหาใช่คู่มอ ื ของเจ ้าหนู น้นด้ ้
ั วยซํา!”
“สันดานเสียของพวกเมืองหลวงจัวเซี ้ ยงยังคงเหมือนเดิม! รุม
ทําร ้ายคนไม่มีทางสูไ้ ม่ พอ ยังชอบทรมานกดดันดั่งเล่นแมวไล่จ บั
หนู อก ้ อไหร่
่
ี ? นิ สยั เช่นนี เมื จะเลิก?”
ภาพฉากที่คนภายนอกเห็ นคือ เหล่ า ศิษ ย จ์ ากเมืองหลวงจัว้
เซีย งกํ า ลัง รุมเย่ ห ยวนที่อยู่ ใจกลางโดยใช ้คมดาบกระหนํ่ าโจมตี
บีบให้อก ี ฝ่ ายยอมแพไ้ ม่ก็ตายไปเอง
หากพิ จ ารณากันตามตรง การผนึ ก กํ า ลัง ร่ว มมือ กันจัด การ
เป้ าหมายใดเป้ าหมายหนึ่ ง นั บ เป็ นวิธ ีท่ีมีป ระสิท ธิภาพที่สุ ด ยาม
รวมกันเป็ นหนึ่ งพวกเขาจะกลายเป็ นกลุ่ มคนที่ทรงอานุ ภาพ และ
สามารถบดขยีศั ้ ตรูได้อย่างง่ายดาย
้
เพราะเหตุนีเองจึ งทําให้ขม ้ ย
ุ พลังโดยรวมของเมืองหลวงจัวเซี
งสูงจนติดอันดับหนึ่ งในร ้อยเมืองหลวงที่แข็งแกร่งทีสุ
่ ด พวกเขามัก
ลอ้ มตีก รอบศัต รูไม่ ให้ห นี ไปไหนได้ และกลยุ ท ธหลัก คือจะไม่ ฆ่ า
แต่จะบังคับกดดันจนกว่าอีกฝ่ ายจะยอมทําลายขีหยกให้้ แตกไปเอง
การยอมแพ เ้ ช่นนี ้นั บ เป็ นความอัป ยศเกินพรรณนาของฝ่ าย
ศัตรู และยังทําให้เมืองหลวงเหล่านั้นพลอยเสือมเสี
่ ่ ยงไปด้วย
ยชือเสี
่
ซึงพวกเขาก็ ทําได้แต่กดั ฟันอดกลันด้้ วยความจงเกลียดจงชงั
้ าศิษย ์ของเมืองหลวงหวูเมิงต่
ในประเด็นนี เหล่ ่ างรู ้ซึงดี
้ ทสุ
ี่ ด
ถึงกระนั้นไม่ว่าจะโมโหโกรธแค้นเพียงใด แต่ก็ไม่มใี ครทําอะไร
้ ย งได้เช่นกัน แข็งแกร่งกว่าก็คือแข็ งแกร่ง
กับฝ่ ายเมืองหลวงจัวเซี
่ ด
กว่าในท้ายทีสุ
ทว่าในปัจจุบน ่ กลับเป็ นเช่นนั้นเลย
ั ผลลัพธ ์ทีได้
พอสําแดงเดชสัป ระยุทธ ์นานเขา้ เหอหนิ งพลันรู ้สึกปวดเศีย ร
่ ตกกังวลหนัก เย่หยวนคนนี แกร่
เริมวิ ้ งกลา้ กว่าทีจิ
่ นตนาการไวไ้ กล
่
โข ยิงเวลาผ่ ่ิ นตระหนกภายในใจ
านไปเขาก็ยงติ ่
‘ไอ้เด็ ก เหลือขอตัว นี ้ มันศาสตร ์นอกรีต ชนิ ด ใดกัน? เห็ นได้

ั ว่ า มัน คร ้านจะสะบัด ดาบเข า้ ตอบโต้ด ว้ ยซํา้ แค่ ไฉนอนุ ภาพ
ชด
้ ? มัน...มันสามารถต้านรับเก ้าดาบ
ทําลายลา้ งถึงมหาศาลปานนี ได้
พลังนภาของขา้ ได้อย่างง่ายดาย!’ เหอหนิ งคิดกับตนเอง
ในส่ ว นนี ้คนนอกมิ อาจเข า้ ใจได้เลย คงที เพี ย งเขาเท่ า นั้ นที่
สัมผัส กับ ตัว ถึ ง ตระหนั ก ช ด ั แจ่ ม แจ ง้ มันคงเป็ นเพราะทุ ก คนต่ า ง
เข า้ ใจผิด คิด ว่ า นิ ส ย
ั เสีย เก่ า ๆของพวกเมืองหลวงจัวเซี้ ยงถู ก ขุด
้
ขึ นมาอี ก ครัง้ และตอนนี ้ พวกเขาก็ กํ า ลัง ใช เ้ ก า้ ดาบพลัง เวหา
ทรมานเย่หยวนเล่นอยู่
แต่ ใ นความเป็ นจริง กลับ เป็ นพวกเขาเสี ย เองที่ กํ า ลัง ถู ก เย่
หยวนทรมานเล่น!
ทัน ที ท ัน ใดเสี ย งคมโลหะดัง แหลมเสี ย ดหู ก งั วานลั่นออกมา
้ ย งดี ด กระเด็ น
ดาบยาวในมื อของเหล่ า ศิ ษ ย จ์ ากเมื องหลวงจัวเซี
หลุดมือออกไปโดยตรง
้ ของเย่
กระบวนดาบในครังนี ้ หยวนแตกต่างจากก่อนหน้าลิบลับ
เย่ ห ยวนกระช บ
ั ดาบพิช ต ้
ิ มารฟ้ าแน่ นพร ้อมฟาดสะบันขยี ้ มสู บ
เต็
ประดุจสายฟ้ าฟาด!
ตอนที่ 1401 เอาให ้เหียน
้
คมดาบฉวัดเฉวียงนับหลายสิบเล่มปราดกระหนํ่ าล่าสังหารเย่
หยวนโดยพร ้อมเพรีย ง ประดุ จ ต้องการตีฝ่ าวงล อ้ มเว่ ย เพื่ อช่ว ย
จ ้าว!
อย่างไรก็ตามแต่ เย่หยวนดูราวกับมองขา้ มพวกมันไปสนิ ทใจ
ดาบพิชต ิ มารฟ้ าทวีความเร็วกระหนํ่ าฟาดฟั นเป็ นวงคลืนคมดาบ
่
้ ยงหน้า ถอดสีใ นทันใด
นั บ ไม่ ถ ว้ น เหล่ าศิษ ย จ์ ากเมืองหลวงจัวเซี
้
ยามนี ตระหนั กช ด ้ ตายตอนนี ้เพื่อหนี ออกไปก็
ั แจ ง้ จะบีบ จีหยกให้
ไม่ทน ั การณ์เสียแลว้
้
ตัดสินใจแน่ วแน่ พวกเขาทังหมดต่ ้
างรีดเร ้นพลังทังหมดเข า้ จู่
โจม คมดาบสุดน่ าสะพรึงนับสิบปราดประจักษ์หน้าดั่งคลืนยั่ กษ์!
“ตายไปซะ!”
เห็นกระบวนดาบเย่หยวนคลา้ ยอ่อนด้อยกว่าอยู่หนึ่ งส่วน ยาม
้
นี เองเหอหนิ งอดดีใจมิได้พร ้อมตะโกนสาปส่งอย่างร่าเริง
ั ใดนั้ น พลันมีร ศ
แต่ ท น ั มีสีท องอร่า มเข า้ ครอบคลุ มบนร่า งเย่
้ั
หยวนเป็ นชนบาง เศษคมดาบนั บหลายสิบที่หลุด รอดเขา้ ถึงตัวเย่
หยวนได้ กลับ แตกเป็ นเสี่ยงเล็ กเสียงน้
่ อยทันทีที่สัมผัสรัศมีสีท อง
อร่ามบนร่างเย่หยวน
เ ก ร๊ ง ! เ ก ร๊ ง !
เกร ๊ง!
ส่ ว นคมดาบก่ อ นหน้ า ทั้งหมดถู ก คลื่ นคมดาบเย่ ห ยวนซัด

กระจายแตกสลายไม่เหลือซาก
้
ภาพฉากทังหมดที ่ ดขึนรวดเร็
เกิ ้ วจนเกินตอบสนอง!
เหตุ ก ารณ์เมื่อครูโ่ ฉบแล่นผ่ านมาและผ่ านไปไวดั่งสะเก็ด ไฟ
่ั
โลหะเสียดสี ชวขณะนั ้นทุกคนยังคงไร ้ซึงปฏิ
่ กริ ยิ าใดๆ!
“นั้นมัน...กายทองคําเก ้าอรหันต ์ วิวฒ ้

ั นาการขันแรก!”
เหอหนิ งอุทานลั่นด้วยความตกตะลึง
เหล่าศิษย ท์ ี่มุ งดูโดยรอบปิ ดปากเงียบแทบไม่ก ลา้ เชือสายตา
่
ว่า ภาพฉากเหล่านี จะเกิ ้ ้ อหน้าพวกเขาจริงๆ
ดขึนต่
“นี่ มันบา้ อันใด! เล่นใหญ่แต่ดน
ั พลาดท่าตายเสียเอง!”
“นั้นมัน...กายทองคําเกา้ อรหันต ์จริงๆ? แต่ความเร็วในการบ่ม
เพาะของกายทองคํ าเก า้ อรหันต ม์ ิใช่ว่ ามีอตั ราที่ช ้ามากหรอกรึ?
้ อย่างไร?”
แลว้ เขาสําเร็จถึงระดับนี ได้
้ ปลาสขนาดนี ้ เขายังเหลือเวลาไป
“เย่หยวนแกร่งกลา้ เขา้ ขันวิ
้ ก?”
บ่มเพาะกายเนื ออี
“เย่หยวนคนนี ผิ้ ดประหลาดยิ่งนัก! ไม่เพียงรอดชีวิตออกจาก
วงล อ้ มศัต รูนับสิบ แต่ ยงั คร่าชีวิต พวกมันบางคนติดมือกลับมาได้
อีกด้วย!”
…
้ นศาสตร ์ทีมี
การบ่มเพาะกายเนื อเป็ ่ พฒั นาการช ้ามาก แม้จะมี
โอสถคอยช่วยสนับสนุ นช่วยเหลือแลว้ ก็ตาม แต่ก็ยากที่จะประสบ
ความสําเร็จได้ในระยะเวลาอันสัน ้ แต่เมื่อประสบความสําเร็จ เขาผู ้
นั้นย่อมไร ้เทียมทาน แม้กระทั่งเหล่าเซียนในระดับชนเดี
ั้ ยวกันยังหา
ใช่คู่มอ
ื ไม่!
้ นแกร่งกร ้าว กลับไม่มก
ต่อหน้ากายเนื ออั ่
ี ระบวนโจมตีใดทีทรง
่
อานุ ภาพพอทีจะโค่ นพวกเขาลงได้เลย
่
ยิงไปกว่ านั้น กายทองคําเกา้ อรหันต ์ยังหาใช่กายเนื อธรรมดา
้
ทั่วไป การที่ สามารถสํ า เร็จ ขั้นแรกได้ใ นวัย เพี ย งเท่ า นี ้นั บ ว่ า น่ า
่ ง่
เหลือเชือยิ
ปรากฏว่า กระบวนดาบก่ อนหน้า เย่ห ยวนจงใจเปิ ดทางให้อีก
ฝ่ าย หวังทดสอบความทนทานของกายเนื อ้ แม้กระทั่งเขาเองก็ตอ้ ง
้ กลั
ตกตะลึง เพราะความถึกทนของกายเนื อนี ้ บเกินคาดคิดเช่นกัน
้
เย่หยวนแสยะยิมบางพลางกล่ ้ า “น่ าสนใจ แต่ยงั ไม่จบ!”
คล อ้ ยหลัง กล่ า วจบ เย่ ห ยวนกระช บ
ั ดาบพิ ช ต
ิ มารฟ้ าในมื อ
แน่ นและสับเขา้ ใส่เหอหมิงอีกกระบวนโดยตรง
ม่ านตาดํ า ของเหอหนิ ง บีบ ตัวหดเท่ า รูเข็ ม ยามนี ้เร่งเร ้าพลัง
้
ทังหมด ่
กายาไสววูบเลียงหลบอย่ างรวดเร็ว
่ งเหลือรอดยามนี เข
เหล่าศิษย ์ทียั ้ า้ ผนึ กกําลังกันอีกครังทั
้ นที
้ มใี ครกลา้ ดูถูกเหยียดหยามเย่หยวนอีกต่อไป
แต่ในคราวนี ไม่
ั แจง้ แล ว้ ว่ า สถานการณ์ศึก สัป ระยุ ท ธ น์ ี ้
พวกเขาตระหนั ก ช ด
ั้
พวกเขาหาใช่ได้เปรีย บเหนื อช นกว่ า อย่ า งที่ จิน ตนาการไว โ้ ดย
้ ง
สินเชิ
แม้คล า้ ยว่าเย่หยวนจะตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤตภายใต้ค ม
้ ยงเสีย
ดาบนับสิบก็จริง ทว่ากลับเป็ นเหล่าศิษย ์ของเมืองหลวงจัวเซี
่
เองทีตกอยู ่ในสถานการณ์เลวร ้ายแทน
ในทางตรงกันข า้ ม เพีย งเย่ ห ยวนลงมือ เคลื่อนไหว กระบวน
ดาบนั้ นทั้งว่ องไวและทรงพลัง เข า้ สะบันคมดาบของพวกเขาจน
้
่
แหลกเป็ นเสียงในพริ บตา
ทั น ที ท ั น ใดเย่ ห ยวนเห็ น ช่ อ งโหว่ จ ึ ง เร่ง ฉวยโอกาสโจมตี
ต่อเนื่ อง!
เหล่าศิษย ์ของเมืองหลวงจัวเซี ้ ยงเผยสีหน้าสินหวั้ ้ วใจ
งสุดขัวหั
้ งมีทางเลือกอยู่บา้ งจึงเร่งบดขยีจี้ หยกอย่
ยามนี ยั ้ างจนใจ
ยามนี ้ ณ สันเขาหมื่นอนั นต ม์ ีเหล่ า ศิษ ย จ์ ากเมืองหลวงอื่นๆ
เขา้ ระดมพลจากทั่วสารทิศมากขึน ้ ทว่าพืนที ้ ่ตลอดแนวสันเขาอัน
้ บเงียบสงัดปราศจากเสียงเจือยแจ
กวา้ งไพศาลนี กลั ้ ้วอันใด
เมื่ อเวลาผ่ า นไป เหล่ า ศิ ษ ย ข ้ ย งก็ เริมลด
์ องเมื อ งหลวงจัวเซี ่
น้อยลงอย่างต่อเนื่ อง
้ เมือใด
จนมิทราบว่าตังแต่ ่ ่ งเกตเห็ น
คลอ้ ยหลังเหล่าฝูงชนเพิงสั
พลางตะลึ ง หนั ก เมื่ อพ บว่ า พ วกศิ ษ ย จ์ ากเมื อ งหลวงจั้วเซีย ง
้ อเพียงสามคนแลว้ เท่านั้น!
ในตอนนี เหลื
้ น? ไยข า้ รู ้สึกว่า เย่หยวนเองก็มิได้เก่ งกาจนั ก
“เกิด อะไรขึนกั
แต่กลับสามารถจัดการคนของเมืองหลวงจัวเซี ้ ยงได้จนราบคาบ?”
ิ ย ์คนหนึ่ งทีเฝ้
มีศษ ่ ามองอยู่ภายนอกเอ่ยถามคนอืนๆที ่ ่ ่เคียงขา้
อยู
“กระบวนดาบของเขาดู ค่ อนข า้ งธรรมดา แต่ ค วามเป็ นจริง
กลับกอปรไปด้วยเต๋า แห่ งดาบอันแข็ งแกร่ง เร ้นแฝง อานุ ภาพ
ทําลายเกินพรรณนา! แม้ขอบเขตในศาสตร ์แห่งดาบของเขายังไม่
้ งนั
่ ก!”
สูงนัก แต่ความเขา้ ใจกลับลึกลํายิ
ในขณะนั้ นเอง อี ก คนที่ อยู่ ข า้ งกายศิ ษ ย ค์ นนั้ นก็ เอ่ ย ปาก
อธิบายออกมา
“แลว้ อย่างไรต่อ?”
ศิษย ์คนนั้นเอ่ยถามต่อ ทว่าคราวนี ชายหนุ
้ ่ ่ขา้ งๆกลับไม่
่ มทีอยู
กล่าวอันใดต่ออีกเลย
์ นนั้ นฉุ นขึ นเล็
เห็ น ปิ ดปากเงี ย บไม่ ก ล่ า วต่ อ ศิ ษ ย ค ้ ก น้ อ ย
พร ้อมเหลีย วมองอยากเห็ นหน้า นัก ใครกันที่เป็ นเจา้ ของเสีย งเมื่อ
ครู?่
ั ทีท ันใดที่ เห็ น หน้า อี ก ฝ่ าย ม่ า นตาดํ า ของศิ ษ ย ค์ นนั้ น
แต่ ท น
พลันตีบแคบในบัดดล
้
“จิน...จินอวี!?”
้ั นดับหนึ่ งแห่งงานชุมนุ มร ้อยเมือง จินอวี!้
ศิษย ์ชนนอกอั
เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เย่หยวนจะสามารถดึงดูดความ
สนใจของชายผูเ้ ปรียบดั่งเทพสงครามคนนี ได้
้ จริงๆ!
้ เริมจวบจนปั
ตังแต่ ่ จจุบน ้ ามองเย่หยวนหาได้ละความ
ั จินอวีเฝ้
สนใจออกมาแม้นสักครัง้
่
จิต วิญ ญาณแห่ ง การต่ อสู เ้ ริมปะทุ ้
เดื อ ด ลุ ก โชนขึ นภายใน
จิตใจของเขาแลว้ !
“ดูท่ า คราวนี ้ พวกเมืองหลวงจิวเซี
้ ย งจะเตะชนแผ่ นเหล็ ก เข า้
้
อย่างจัง! จินอวีเองก็ ดส
ู นใจมิใช่นอ้ ย!”
ทันใดนั้นอีกเสียงหนึ่ งพลันดังขึน้
คู่นัย น์ตาดําพลันตีบแคบเป็ นคํารบสอง ศิษ ย ์คนนั้นตืนตกใจ
่
หนักอ้าปากอุทานลั่นว่า
“เฉวียนซุยเซิง!”
สองสัต ว ป์ ระหลาดระดับ แนวหน้า ของงานชุม นุ มร อ้ ยเมื อ ง
้ ่ ต่างสําเร็จศาสตร ์ในแขนงของตนเอง
ปรากฏตัวเป็ นประจักษ์ ทังคู
ั้
สูงถึงจุดสูงสุดแห่งชนสวรรค ์ระดับสองแลว้ !
เส าะหาในบ รรดาเซี ย น อาณ าจั ก รป ฐมพ ระเจ า้ ทั้ งหม ด
ปราศจากผูใ้ ดเทียบเทียมได้เลย!
้
จิน อวีหาได้ เหลี ย วมองอี ก ฝ่ ายแม้แต่ น้ อย กระนั้ นเอ่ ย กล่ า ว
้ า “เจ ้าเองก็มา?”
เสียงเรียบขึนว่
“เหอะ ทีแรกขา้ เองก็ไม่คด ่ นไปได้สก
ิ จะมา แต่หลังจากวิงเล่ ั พัก
่ ดกลับอดใจมาดูอะไรสนุ กๆมิได้ ทว่าใครจะไปคิด ภาพฉาก
้
ตรงหน้านับเป็ นการเปิ ดหูเปิ ดตาครังใหญ่ !” เฉวียนซุยเซิงกล่าวขึน้
้
พร ้อมรอยยิมประดับบาง
้ ยถามด้วยท่าทีเรียบนิ่ ง
“จะให้ขา้ หรือเจ ้าไปก่อน?” จินอวีเอ่
“เจา้ แน่ ใจแลว้ รึ?” เฉวียนซุยเซิงเอ่ยถามวาจาช่างคมคายเร ้น
ซ่อนนัยยะ
จินอวีย่้ อมเขา้ ใจความหมาย ยามนี ส่
้ ายหัวเล็กน้อยและกล่ าว
ตอบว่า “คงทราบหลังจากนี ”้
เฉวียนซุยเซิงคลียิ ่ มบางกล่
้ าวว่า “เช่นนั้นเจ ้าไปก่อนเลย! หาก
แม้แต่เจา้ ยังไม่ ม่นใจว่
ั าจะเอาชนะเขาได้ ขา้ เองยิ่งไม่ ม่ นใจเข
ั า้ ไป
ใหญ่!”
้ าวตอบอย่างแผ่วเบา “เขา้ ใจแลว้ !”
จินอวีกล่
้ ่ ส นทนา โดยรอบปรากฏเหล่ าศิษ ย ค์ อยให้ค วาม
ระหว่า งทังคู
่ ฟังกันอยู่แลว้
สนใจเงียหู
พวกเขาตื่นตะลึงสุ ดขีดยามได้ยินเช่นนั้ น กระทั่งจินอวีผู
้ เ้ ป็ น
ั้
ถึงศิษย ์ชนนอกอันดับหนึ่ งแห่งงานชุมนุ มร ้อยเมืองยังกล่าวเองกับ
ปากว่า ตนไม่ม่นใจเช่
ั นกันว่าจะสามารถเอาชนะเย่หยวนได้!
สุดท้ายนี ้ ทุกคนต่างตระหนักชดั กระจ่างแลว้ ว่า เย่หยวนไปเอา
ความมั่นใจมาจากไหน!
วูบบ!
่
ประกายแสงดาบสาดสะท้อน คลืนคมดาบกระหนํ ่ ายําสามครา
้
้
ติดต่อกัน ปราดพุ่งโจมตีพวกเหอหนิ งทังสามที
ยั่ งเหลือรอด
้ นผวาหวาดกลั
เหอหนิ งยามนี ตื ่ ้
วหนัก เขารีบควา้ จีหยกขึ ้
นมา
บีบจนแตกทันทีอย่างไม่เต็มใจนัก!
ณ ปัจ จุบ น ้ั
ั ฝ่ ายศิษ ย ์ช นนอกของเมื ้ ยงถู กกวาด
องหลวงจัวเซี
้
ลา้ งหมดสินแล ว้ !
ศึกสัประยุทธ ์หนึ่ งต่อสิบห้า เย่หยวนเพียงหนึ่ งเดียวสามารถบด
้ าศิษย ์จากเมืองหลวงจัวเซี
ขยีเหล่ ้ ยงทังสิ
้ บหกจนพ่ายหมดท่า! หาก
้
ปราศจากจีหยกในมื อนี ้ ทังสิ
้ บหกคนไม่มีทางรอดออกไปได้เช่นนี ้
แน่ นอน
้ ยงที่เคยติดหนึ่ งในสิบอันดับเมืองหลวงที่แกร่ง
เมืองหลวงจัวเซี
ที่สุ ด ของงานชุม นุ ม ครังก่
้ อนหน้า ยามนี ้ถู ก ล า้ งบางจนเหี ยนไม่
้
้ างทําให้ทุกคนอ้าปากค้างขากรรไกรแทบร่วง
เหลือ ผลลัพธ ์เช่นนี ต่
่ หยวนตรงเขา้ ตรวจสอบสิงของในแหวนเก็
เมือเย่ ่ บของเหล่านั้น
คู่นัยน์ตาพลันประกายแพรวพราววิบวับ
สมแล ว้ ที่ เมือ งหลวงจั้วเซีย งติด หนึ่ งในสิ บ อัน ดับ แรก สมบัติ
ี่
ธรรมชาติทพวกนั ้นสรรค ์สร ้างมาได้ชา่ งมากมายนัก! เย่หยวนโยน
แหวนเก็บของเดาะเล่นเล็กน้อยก่อนเก็บเขา้ ไปทันที กวาดสายตา
มองไปโดยรอบและเอ่ยขึนเสี ้ ยงเย็นสะท้านดังว่า
“ใครจะเป็ นคนต่อไป? หรือเขา้ มาพร ้อมกันก็ย่อมได้!”

เพี ยงประโยควาจานี ้เอ่ ยดัง ราวกับ ชนวนจุด ความโกรธของ
้
ทุกคนขึนในทั นใด
ช่ า งเป็ นคํ า พู ด ที่ เย่ อ หยิ่ งเสมื อ นไม่ เคยเห็ น พวกเขาอยู่ ใ น
สายตาด้วยซํา! ้
แต่คนบา้ ระหํ่าเช่นนี ้ กลับมีทุนรอนให้บา้ ได้อก

ี !
“อี ก ฝ่ ายแค่ ต ัว คนเดี ย ว แต่ พ วกเรามี ก ัน นั บ หลายร อ้ ยพัน !
่ ามันไม่ มีทางจัด การได้หวาดไหว
หากเข า้ จู่โ จมพร ้อมกันข า้ เชือว่
เป็ นแน่ ! ขอแค่ ฆ่ ามันได้ แหวนเก็ บ ของในตัวมันแบ่ งสันอย่ างเป็ น
ธรรม!”
ทันใดนั้นเอง ศิษย ์คนหนึ่ งโพล่งคํารามลั่น หวังชกั จูงทุกคนให้
เขา้ โจมตีเย่หยวนในคราเดียว
แต่ในขณะนั้นเอง จินอวีก็้ ก ้าวออกมาทันที!
รัศ มีแรงกดดันเขย่าขวัญทุก คนโดยรอบจนปิ ดปากเงียบ เขา
ตรงเข า้ ประจันหน้า เย่ ห ยวนก่ อ นปรายสายตาเหลีย วมองพวกที่
เหลือและกล่าวนํ ้าเสียงเมินเฉยว่า “ขา้ มาก่อน! หากขา้ พ่ายแก่เขา
ยามนั้นยังไม่สายเกินไป!”
่
เย่หยวนหรีตาแคบจ ้องพินิจมองจินอวีเจื ้ อแววประหลาดใจ เขา
้
ยิมกล่ าวว่า “ดูท่าเจ ้าจะแข็งแกร่งยิง่ เจ ้ามีนามว่าอะไร?”
ตอนที่ 1402 อันดับหนึ่งแห่งงานชุมนุ มร ้อยเมือง!
“เจ ้านั้นไม่รู ้จักจินอวี!”

้
“เจ ้านี่ ...มันโผล่ขนมาจากก

ึ้ อ้ นหินหรืออย่างไร? ผูค้ นเป็ นร ้อย
พันจากต่างเมืองไม่มใี ครไม่รู ้จักจินอวีสั้ กคน!”
“ทอดสายตาเสาะหายอดอัจฉริยะนับ ร ้อยเมือง หากกล่าวว่ า
ใครมีโอกาสทะลวงขึนสู ้ ่ อาณาจัก รราช น ั พระเจ า้ ได้มากที่สุ ด คง
หนี ไม่พน้ จินอวี ้ แต่เจ ้านั้นกลับไม่รู ้จักเขาจริงๆ!”
คํ า ถามเพี ย งประโยคเดี ย วของเย่ ห ยวนทํ า เอาทุ ก คนระเบิ ด
้
ความโกลาหลขึนโดยพลั น
พวกเขานึ กไม่ถึงเลยกันสักนิ ด ยังมีใครบางคนที่เขา้ ร่วมงาน
้ ่ดว้ ย!
ชุมนุ มร ้อยเมืองแต่ไม่รู ้จักจินอวีอยู
เฉวี ย นซุย เซิง ผงะไปช ่วขณะก่
ั ้ า
อ นรวนหัว เราะกล่ า วขึ นว่
“ฮ่ า ๆ บางที น่ี อาจเป็ นเหตุ ผ ลว่ า ไฉนเจ า้ หนุ่ มนั้ นถึ ง ทรงพ ลั ง
นัก!”
จิน อวี ยื้ น ค้า งทื่ อในทัน ใดที่ ได้ยิน คํ า ถามนี ้ก่ อ นโพล่ ง ขึ นว่
้ า
“เจ ้าไม่รู ้จักขา้ จริงรึ?”
จากที่ เย่ ห ยวนเห็ นปฏิก ิรยิ าของผู ค
้ นโดยรอบ ดู เหมือนว่ า จิ
้
นอวีคนนี ้ บไม่ง่ายดั่งผิวเผิน ยามนี อดขํ
กลั ้ ้
าตัวเองมิได้และกล่าวขึน
ว่า “ต้องขออภัยจริงๆที่ขัดจังหวะก่อนเริมสั
่ ประยุทธ ์ มิทราบว่าท่าน
มีนามว่าอะไร?”
พิ นิ จ จากพฤติ ก รรมการแสดงออกของจิ น อวี ้ เรีย กได้ว่ า
่
ซือตรงค่ ้ ่ว่ า ท้า สัป ยุ ท ธ ก์ บ
อ นข า้ งมี ค วามจริง ใจ ถึง ขันที ั เย่ ห ยวน
แบบหนึ่ งต่อหนึ่ ง ยามเห็ นเป็ นเช่นนี เย่
้ หยวนจึงเปลียนคํ ่ าเรียกขาน
ให้ดูสุภาพขึน้
้ นกัน
ดีมาย่อมดีตอบ เย่หยวนค่อนขา้ งเคารพคู่ต่อสูค้ นนี เช่
เหล่าศิษย ์ที่เดินทางมาที่สันเขาหมืนอนั
่ นต ์หวังท้าทายประชน
ั
่
เดชกับเย่หยวนเพือแหวนเก็ บของในมือ ท้ายทีสุ่ ดพวกเขาก็มาเพื่อ
ของรางวัล
้
แต่เห็ นได้ชดั ว่า จินอวีคนนี ้ อนขา้ งให้ความสําคัญกับคู่ต่อสู ้
ค่
่
มากกว่าสิงของเหล่ านั้น!
้ ่ ได้ฟั ง ก็ พ ยัก หน้ า เชิง รับ ทราบเข า้ ใจได้ และกล่ า ว
จิน อวี ที
ตอบเย่หยวนไปว่า “จินอวีแห่ ้ งเมืองหลวงโหย่วตัง!”
เย่หยวนประสานมือคํานับพร ้อมกล่าวว่า “เช่นนั้นพีจิ

่ น เตรียม
รับมือ!”
้ บ กล่ า วว่ า “เจ า้ เพิ่งผ่ านศึ ก ใหญ่ มา พัก ฟื ้ นพลัง
แต่ จ ินอวีกลั
สักครูก
่ ่อนเถิด!”
่ มเล็
เย่ห ยวนคลียิ ้ กน้อยและกล่าวว่า “ไม่จํ าเป็ นพี่จิน คนพวก
นั้นอ่อนแอเกินไป”
้
ภายในใจจินอวีตกตะลึ งไปครูเ่ มื่อได้ยิน กระทั่งตัวเขาก็ย งั ไม่
่ หยวนกล่าวไปเป็ นจริงหรือเท็จกันแน่ ?
สามารถให้คําตอบได้ว่า ทีเย่
ชายคนนี ้พยายามแสร ้งเพื่อข่ มขวัญหรือพวกนั้ นไม่ สามารถ
ทําอะไรเขาได้จริงๆ?
ในการต่ อสู แ้ บบนี ้ หากจินอวีเป็
้ นอีก ฝ่ าย เขาย่ อมต้องเลือก
พัก ฟื ้ นสภาพร่า งกายให้ส มบู รณ์ที่ สุ ด ก่ อ นเป็ นอัน ดับ แรก แต่ เย่
หยวนกลับปฏิเสธโอกาสนี ไป ้
้
สุดท้ายนี เหอหนิ งก็เป็ นถึงอัจฉริยะผูไ้ ร ้เทียมทานคนหนึ่ ง พลัง
ฝี มอ ่
ื สูงส่งกลา้ แข็งยิงยวด
ยิ่ งไปกว่ า นั้ นอี ก สิ บ ห้า คนที่ เหลื อ ล ว้ นเป็ นศิ ษ ย ช ั้ ง มาก
์ นสู
สวรรค ์แห่งเมืองหลวงจัวเซี ้ ยงอีกด้วย
ทว่าเพียงหนึ่ งคําพูดของเย่หยวนกลับรังแกผูค้ นทีได้

่ ยินเกินไป
หากพวกนั้นอ่อนแอเกินไป คนอืนๆที ่ ่เหลือไม่นิ่มดั่งเต้าหูเ้ ลยอย่าง
นั้นรึ?
้ ง แกร่งมาก แต่ก ล า้ พร่า ม
“ขา้ ยอมรับเลยว่า เจ า้ หนุ่ มคนนี แข็
วาจาหยิ่งยโสแบบนั้นต่อหน้าจินอวีผู ้ เ้ ป็ นอันดับหนึ่ งแห่งงานชุมนุ ม
ร ้อยเมืองเช่นนี ้ ช่างอวดดีไม่มข
ี อบเขตเลยเสียจริง!”
“เจ า้ นั้ นจัก ต้อ งตายอย่ า งน่ าสยดสยอง! ศึ ก ใหญ่ เจีย นตาย
ขนาดนั้ น อย่ างน้อยหากมันพ่ ายหมดรูป ก็ย งั อ้างได้ว่า ก่ อนหน้า
ผจญศึกใหญ่จนไม่มแี รงเหลือ! ฮ่าๆๆ!”
้ าจินอวีคื
“อีกฝ่ ายไม่รู ้ด้วยซําว่ ้ อใคร ส่วนที่ว่าจินอวีแกร่
้ งกลา้
เพียงใด บอกได้แค่ว่าเหอหนิ งไม่มค ี ุณสมบัตค ้
ิ ุยโวต่อหน้าจินอวีได้
้ งยโสเกิ
เลยแม้แต่นอ้ ย! เจ ้าหนุ่ มคนนี หยิ ่ นไป!”
…
พวกเขาเหล่ า นี ้จะทราบได้อย่ า งไรว่ า ศึ ก สัป ระยุ ท ธ อ์ ัน แสน
ดุเดือดเมื่อครูใ่ นสายตาทุ ก คน จะเป็ นเพีย งสนามเด็ ก เล่ นสํ าหรับ
่ ด เสน
ให้เย่ห ยวนอุ่ นเครืองยื ้ สายเท่านั้ น ถึงแม้เย่ หยวนจะมั่นใจใน
พลังของตนจนหาญกลา้ ท้าทายเหล่าอัจฉริยะนับร ้อยเมืองโดยตัว
คนเดีย ว แต่ เขายัง คงให้ค วามสํ า คัญ ต่ อ กลยุ ท ธ แ์ ละดํ า เนิ น การ
อย่างเป็ นแบบแผนมีวน ิ ัย หามีสก ้ ่เคยดูถูกเหล่าอัจฉริยะพวก
ั ครังที
้ !
นี ไม่
่
สําหรับ เขาผลลัพ ธ ์นับเป็ นเรืองรอง ่ ่สําคัญที่สุดยังคงเป็ น
สิงที
ี างการรับมือกับอัจฉริยะเหล่านี ้
วิถท
ดังนั้นทุกการต่อสู ใ้ นปัจจุ บน ั เขาจําต้องใส่ใจทุ กรายละเอีย ด
รอบคอบ ไม่ เพียงศึกษาจุดแข็งจุด อ่อนของคู่ต่ อสู ้ แต่ ยงั ต้องหยิบ
้ คม
ใช ้นํ าจ่ายพลังทุกครังให้ ่ ด
ุ ้ ค่าทีสุ
นอกจากนี ้ เนื่ องจากพลัง ปราณเทวะในกายของเย่ ห ยวน
์
ค่อนขา้ งบริสุ ทธิหนาแน่ น ศึก เล็ กน้อยแค่น้ั นกลับหาได้สินเปลื
้ อง
แรงเย่หยวนเท่าไหร่เลย
เมื่อสังเกตเห็ นคู่นัยน์ตาอันนิ่ งสงบของเย่หยวน จินอวีจึ้ งพยัก
หน้าและกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้นก็มาเริมกั่ นเถอะ!”
เย่ ห ยวนค่ อนข า้ งให้เกีย รติคู่ ต่ อสู ค้ นนี ้มาก เช่น นั้ นจึง ไม่ ร งั้
รอนออมมืออันใดอีกต่อไป ยามนี กระช ้ บั ด้ามดาบพิชต ิ มารฟ้ าแน่ น
้
พร ้อมฟันฟาดสะบันออกไปโดยตรง!
สยบดารา!
่
แม้นจะเป็ นการเคลือนไหวเพื ่ าแดงใช ้สยบดารา แต่เย่หยวน
อสํ
ก็มิได้ปลดปล่อยออกไปตรงๆ เขาหยิบใส่กลอุบายล่อหลอกนับไม่
ถ้วนเสริมเติมแต่งลงไป
ร่า งเย่ ห ยวนกระตุ ก วู บ แปรเปลี่ยนเป็ นเงาสายหนึ่ งปราดเข า้
โฉบเฉี่ ยว ก่ อนย้อนศรกวัดแกว่งกระดาษจากล่ างสวนขึนบน ้ ถู ก
้ นเรืองยากที
โจมตีจากมุมนี เป็ ่ ่ องกัน
จะป้
สีหน้าการแสดงออกของจินอวีดู้ ระทึกเจือแววตืนตะลึ ่ งเล็กน้อย
เขาสัมผัสได้ทน ั ทีถึงความแกร่งกร ้าวของคมดาบนี ้ ปรากฏว่ามัน
แฝงซ่อนพลังทําลายลา้ งทีสู ่ งเสียกว่าตอนที่จัดการกับเหอหนิ งมาก
มีห รือที่ จินอวียั้ ง กล า้ นิ่ งนอนประหยัด แรง? คมเขียวเสี
้ ้
ยวคมดาบ
เป็ นวงใหญ่ถูกปลดปล่อยออกไปอย่างรวดเร็ว
อย่ างไรก็ ต ามแต่ สามารถปลดปล่อยคลื่นคมดาบที่ทรงพลัง
ข น าดนี ้ ได้ใ นมุ มอั บ เย่ ห ยวน ถึ ง กั บ ฉุ ก คิ ด นึ กป ระห ล าดใจ
หนัก
้
คู่ดวงตาไสวของเย่หยวนเปล่งจรัสวาบ ยามนี เขารู ้ตัวในทันที
ว่า ตนได้พบเจอกับยอดฝี มอ
ื ของจริงเขา้ ให้แลว้ !
้ อชนกว่
ความเขา้ ใจต่อศาสตร ์แห่งดาบของจินอวีเหนื ้ั าของเห
อหมิงหลายขุมนัก!
้ั
ต่อให้เป็ นศึกสัประยุทธ ์ระดับชนอาณาจั กรพระเจา้ แต่ระหว่าง
้ ็ มี ต ั ว แปรสํ า คั ญ มากมายที่ มิ ไ ด้สํ า คั ญ น้ อ ยไปกว่ า
การต่ อ สู ก
อาณาจักรพลังและขอบเขตความเขา้ ใจ เพียงแต่ว่าหลายต่อหลาย
คนมัก ใช ค้ วามได้เปรีย บระหว่ า งความต่ า งของพลัง เพื่ อกลบสิ่ง
เหล่านั้นไป จึงไม่แปลกทีผู ่ ค้ นโดยส่วนใหญ่มก ั มองขา้ ม
้ ัก แปรเปลี่ ยนรู ป แบบแทบ
สถานการณ์ ร ะหว่ า งการต่ อ สู ม
้ ่รายละเอียดยิบ ย่อยเหล่ านั้ นกลับส่ งผล
ตลอดเวลา และบ่ อยครังที
กระทบไปถึงผลลัพธ ์ในตอนท้าย
เย่ ห ยวนมิ อ าจทราบ อี ก ฝ่ ายได้เ ลยว่ า ตั ว จิ น อวี ผ่ ้ า นศึ ก
้ ถ ว้ นแล ว้ จนกล่ า วได้ว่ า ประสบการณ์
สัป ระยุ ท ธ ม์ านั บ ครังไม่
เหล่านั้น มันถูกหล่อหลอมจนกลายมาเป็ นสัญชาตญาณทีใช ่ ้อย่าง
ใน ปั จจุ บั น ดั ง นั้ น เข า จึ ง พ ยา ย า ม จั บ สั ง เก ต พ ร อ้ ม เก็ บ ทุ ก
รายละเอียดสลักจําใส่ใจ และทังหมดก็ ้ ่ ยั ชนะ!
เพือช
อั จ ฉ ริย ะจากส ถานศึ ก ษาเหล่ า นี ้ เองก็ ย ั ง มี โ อกาสสั ม ผั ส
ประสบการณ์ต่อสูจ้ ริงอยู่ไม่นอ้ ย แต่เพียงว่า ประสบการณ์เหล่านั้น
่ ่ในหัวพวกเขา กลับแตกต่างไปจากประสบการณ์การต่อสูท
ทีอยู ี่
้ เย่
หยวนพบเจอมาโดยสินเชิ ้ ง
่ ่เย่หยวนประสบพบเจอมา ลว้ นเป็ นศึกสัป ระยุ ทธ ์เป็ นตาย
สิงที
โดยมีชวี ิตเป็ นเดิมพัน หากมีจต
ิ คิดเมตตาแม้สกั นิ ด ศัต รูต รงหน้า
่ ั อ่ าจนํ ามาสู่ค วาม
ย่อมมิให้โอกาสเป็ นคํารบสอง ประมาทแค่ ชวครู
ตาย!
อย่างดีที่สุ ด เหล่ าอัจ ฉริย ะของสถานศึกษาก็เพียงศึกษาจาก
ประสบการณ์ ก ารต่ อ สู จ้ ริง และนํ ามาประยุ ก ต ใ์ ช อ้ ี ก ที ทว่ า หาก
กล่ า วถึ ง สมรภู มิ เป็ นตาย พวกเขากลับ ผ่ า นมื อมาน้อยครังมาก ้
เฉพาะยามที่มีงานชุมนุ มหรืองานประลองใหญ่ๆเท่านั้น ที่พวกเขา
ออกโรงเข า้ สัม ผั ส กับ ศึ ก ต่ อ สู เ้ ป็ นตายของจริง แต่ ถึ ง แบบนั้ น
ประสบการณ์ของพวกเขาก็ไม่มีทางโชกโชนเท่ าเย่หยวนแน่ นอน
อย่ า งไรก็ ต าม เห็ นได้ช ดั ว่า จินอวีคนนี้ ้ก็ ห าใช่ศิษ ย ส์ ิงสนามซ ้อม
เพียงอย่างเดียว ณ ปัจจุบน ั เขาได้แสดงให้เห็ นแลว้ ว่า ตนก็มท ี กั ษะ
ไหวพริบไม่นอ้ ยหน้าเช่นกัน!
ไม่ ว่ า จะเลี่ ยงหลบหรือ สวนตอบตามจุ ด บอดต่ า งๆ เขาก็
สามารถรอดพ น ้ ออกมาได้อ ย่ า งไม่ ย ากเย็ น นี่ แสดงให้เห็ น ถึ ง
สัญชาตญาณการต่อสูอ้ น ั แม่นยําของตัวเขา และที่สําคัญกว่านั้ น
คื อ ทั้งขอบเขตความเข า้ ใจและอาณาจัก รพลัง ของเขาล ว้ นสู ง
กว่าเย่หยวนมาก!
แต่ ย ัง ไม่ ท ัน ที่ ปลายดาบเข า้ สัม ผัส แผ่ น หลัง เย่ ห ยวน พลัน
ปรากฏรัศ มีสีท องอร่ามเปล่ง จา้ สว่ างขึนทั ้ นทีบ นร่า งของเย่ห ยวน
กลางห้ว งเวหา สองมื อ ร่า ยพั ล วัน เย่ ห ยวนพลัน พลิ ก ตัว เปลี่ยน
รูป แบบจู่โ จมฉั บ พลัน คลื่นคมดาบสยบดารา ที่กอปรไปด้ว ย
พลังปราณเทวะถูก‘แบ่ง’ออกเป็ นสองส่วนในพริบตา
กลยุทธ ์ของจินอวีคื้ อการซ ้อนแผนเพือปราบปรามอี
่ กฝ่ าย!
ดังนั้นกลยุทธ ์เดินหมากของเย่หยวนจึงผันเปลียนเช่
่ นกัน โดย
การซ ้อนแผนเขาอีกชนหนึั้ ่ ง!
เย่ ห ยวนเร่ง เปลี่ยนท่ า ดาบปรับ รูป แบบจู่ โ จม แยกสยบดารา

เป็ นสองตีประชิดคมดาบของจินอวีและเจ ้ ้าตัวเป็ นสองทาง
้
จินอวีหากได้ มีก ายเนื ้อที่ทรงพลังแกร่งกร ้าวเฉกเช่นเย่หยวน
เขาไม่ สามารถใช ้ร่า งกายทนรับ สยบดาราของเย่ห ยวนได้ ยามนี ้
กัด ฟั นแน่ นเร่งโคจรพลัง ปราณเทวะเร็ว จี๋ ปลดปล่ อยอีก หนึ่ งคม
้
ดาบทรงจันทร ์เสียวเข า้ สกัดทันที
เกร ๊ง! เกร ๊ง!
้ ง สี่คมดาบอัด ปะทะเข า้ ชนจนก่ อให้เกิด แรงระเบิ ด
สองขัวพลั
้ ่จนร่นถอยออกไปหลายสิบกา้ ว และนี่ ยังเป็ น
มหาศาล ผลักร่างทังคู
้ ่ ใครบางคนสามารถไล่ตอ้ นเย่หยวนได้สูสป
ครังแรกที
มี ี านนี !้
่ เลว!” จินอวีเอ่
“เป็ นดาบทีไม่ ้ ยอุทานชืนชม
่
เย่ ห ยวนรวนหั ว เราะคํ า หนึ่ งและกล่ า วว่ า “ท่ า นเองไม่ เลว

เหมือนกัน!”
“ดี! เช่นนั้นเตรียมรับมือ!” จินอวีแสยะยิ
้ ้ ดตอบ
มชื
้
ทังสองพยุ ้ อนปราดเขา้ สัประยุทธ ์เดือดอีกระลอก
งร่างขึนก่
คู่ดวงตาของเฉวียนซุยเซิงโพล่งเบิก กวา้ งเท่ าไข่ห่ านเจือแวว
่
ตืนตะลึ งสุดขีด นี่ เขาเป็ นเช่นนี หาใช่
้ เพราะผลการปะทะระหว่างเย่
้
หยวนกับจินอวีเสมอกั น แต่...เขากลับตระหนักทราบดีว่า ในความ
้ ยท่าให้แก่เย่หยวนไปแลว้ ครังหนึ
เป็ นจริง จินอวีเสี ้ ่ ง!
เฉวียนซุยเซิงรู ้จักจินอวีคนนี ้ ้ นอย่างดี และทราบว่าชายคนนี ้

เป็
มีส ายเลื อ ดนั ก สู โ้ ดยกํ า เนิ ด สัญ ชาตญาณการต่ อสู ข้ องเขาทั้ง
เฉี ยบคมและเหนื อชนเป็ ั้ นอย่างมาก
ในแง่ ข องอาณ าจั ก รพ ลั ง และข อบเขตความเข า้ ใจ ทั้ งคู่
้ ่พวกเขาปะทะกัน มัก
ค่อนข า้ งใกลเ้ คียงกันอย่างมาก แต่ ทุกครังที
้ สามารถเอาชนะเขาได้
เป็ นจินอวีที ่ ่ ยวที่เฉวียนซุยเซิงมิ
เสมอ! สิงเดี
อาจเทียบเทียมอีกฝ่ ายได้ตด ิ เลยก็คอื สัญชาตญาณการต่อสู!้
ทว่าในตอนนี ้ ทังๆ ้ ทีขอบเขตความเข
่ า้ ใจรวมไปถึงอาณาจักร
พลังของจินอวีอยู ้ ่สู งกว่าเย่ หยวนมากโข แต่ ผลลัพ ธ ์ที่ได้ก ลับ สู สี
่ แสดงให้
กัน สิงนี ้ เห็นถึงอะไรบา้ ง? ดูอย่างไรเย่หยวนก็อายุนอ้ ยกว่า
พวกเขามาก แต่ ไ ฉนถึ ง มากประสบการณ์ เจนจัด ได้ข นาดนี ้ ?
เสน้ ทางชีวต ่ านมา เด็กหนุ่ มคนนี ผ่
ิ ทีผ่ ้ านอะไรกันมาบา้ งกันแน่ ?
้ จุ ด แข็ ง เท่ า เที ย มกัน ไม่ สิ ...ขอ
ตราบใดเย่ ห ยวนกับ จิน อวี มี
้
เพียงเย่ห ยวนขึนกลายเป็ นเซียนอาณาจัก รปฐมพระเจ า้ ขันสุ ้ ด ได้
้ นอวีก็้ พ่ายหมดท่าแลว้ !
เพียงแค่นี...จิ
“หุหุ ขา้ ไม่คด ้ วน
ิ ไม่ฝันมาก่อนเลยว่า จินอวีจะมี ั นี ้ วันทีเผชิ
่ ญ
ี่
พบคู่ต่อสูท้ ยากจะข า้ มผ่านไปได้!” เฉวียนซุยเซิงพึมพํากับตัวเอง
“คู่ต่อสู?้ กลับยังไร ้คุณสมบัติ! ตอนนี ้เย่ห ยวนยังมิได้เอาจริง
้ ในขณะที่เฉวียนซุยเซิงกําลังรําพึงอยู่น้ันเอง ทันใดนั้นก็
ด้วยซํา!”
ุ เสียงหนึ่ งเปล่งดังขึนจากเคี
มีส่ม ้ ยงขา้ ง
ตอนที่ 1403 พบพาน ณ ทางคับแคบ!
้ ม้ เหลียวมองต้นเสียงที่เปล่งดัง
เฉวียนซุยเซิงพลันขมวดคิวเข
“เจ ้ากับเย่หยวนคงมาจากเมืองหลวงเดียวกันกระมัง?” เฉวียน
ซุยเซิงเอ่ยถาม
ฉิ นส่ า วพยัก หน้าพร ้อมกล่ า วตอบ “เป็ นคนที่เคยพ่ า ยให้แก่
เขา!”
เฉวีย นซุย เซิงที่ได้ยินดังนั้ นก็ ห าได้แสดงท่ าทีอน
ั ใดตอบ เขา
้ ได้ต่างจากจินอวีและเคยเป็
คนนี มิ ้ นคู่ต่อสูข ่ ายลงใน
้ องเย่หยวนทีพ่
่ ด
“ต่อหน้าจินอวีคนนี ้ ้ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้! ตอนนี ้...
้
เขาเองก็ ยงั มิได้เอาจริงเช่นกัน!” เฉวีย นซุย เซิงยกมือขึนกอดอก
และเอ่ยปากกล่าวขึนอย่้ างไม่แยแส
้ า “เจ า้ ยัง รู ้จัก เย่
ฉิ นส่ า วเหลือ บมองอีก ฝ่ ายพลางกล่ า วขึ นว่
หยวนน้อยไป เขาเกิดมาเพือสร่ ้างปาฏิหาริย ์!”
มุมปากพลันกระตุก เฉวีย นซุย เซิงแสยะยิมขึ ้ นและกล่
้ าวตอบ
ทันควันว่ า “ดู เจา้ กระวนกระวายใจไม่ น้อย หรือเกิด หวาดกลัวใน
ตัวเย่หยวนกระมังหลังจากที่แพใ้ ห้? เป็ นนักสูเ้ คยแพก้ ลับมิใช่เรือง
่
แปลก แต่อย่าได้สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสูไ้ ปเสีย!”
๋
ฉิ นส่าวกล่าวตอบเสียงเรียบว่า “เจ ้าดูต่อไปเดียวจะรู ้เอง”
คล อ้ ยหลังที่ฉิ นส่ าวได้ทราบข่ าวว่า เย่ หยวนเข า้ ท้าทายศิษ ย ์
ทุกคนโดยลําพัง ทีแรกเขารู ้สึกตกใจอย่างมาก แต่จากนั้นไม่นาน
เขาพลันโล่งใจโดยปริยาย ฉิ นส่าวทราบดีว่าเย่หยวนกําลังคิดอะไร
อยู่ คงไม่มีโอกาสใดเหมาะสมที่จะขัดเกลาฝี มือตัวเองดีกว่าตอนนี ้
อีกแลว้ เพียงแต่ ว่าวิธ ีการของเย่ หยวนกลับ บา้ ระหํ่าเกินไป ต่อให้
เป็ นจินอวียั้ งไม่กลา้ คิดเลยด้วยซํา้
้ นบา้ บินโดยแท้
สหายคนนี มั ่ !
ฉิ นส่าวรู ้จักเย่หยวนเป็ นอย่างดี ยามมีความเป็ นความตายเป็ น
่ มพัน สหายคนนี ไม่
สิงเดิ ้ เคยคิดประมาทแม้นสักครัง้ เสมือนบา้ บิ่น
รนหาที่ตาย แต่ ที่ทํ าได้เพราะเขามั่นใจในตัวเองยิ่งกว่ าสิงใด
่ และ
้ เองก็
ครังนี ้ ไม่มข ี อ้ งดเวน้ เช่นกัน!
้
เงาสองสายไสวโฉบวูบวาบ เย่หยวนกับจินอวีปราดโจมตี
สลับ
้ าง
ต้านรับนับหลายสิบกระบวนอย่างดุเดือด ภาพฉากตรงหน้านี ต่
่
ทําเอาทุกคนตืนตะลึ
งตกใจกันเป็ นแถบ
“เย่หยวนคนนั้นแท้จริงแลว้ แข็งแกร่งมาก! เขาสามารถรับมือ
้ !”
จินอวีได้
“พวกเมืองหลวงหวู เมิ่งมีศิษย ท์ ี่ทรงพลังขนาดนี ้ตังแต่
้ เมื่อใด
ไฉนขา้ ถึงไม่เคยได้ยน
ิ มาก่อน!”
่ อย่อมมีจุ ดเริมต้
“นามขานเลืองลื ่ น! ไม่ว่าศึกครานี จะแพ ้ ห
้ รือ
่ื
ชนะ แต่ ช อของเย่ ห ยวนจัก กลายเป็ นที่ รู ้จัก ทั่วทังร
้ ้อยเมื องหลวง
้ นอน!”
หลังจากนี แน่
.............
ท่ า มกลางเมื อ งหลวงนั บ ร อ้ ยแห่ ง จิน อวี นั้ บ เป็ นเยาวชนที่ มี
่ ย งอย่ า งมากในฐานะศิษ ย ช
ชือเสี ้ั
์ นนอกที ่ แข็ ง แกร่ง ที่สุ ด จวบจน
บัด นี ้ก็ ยงั ไม่ มีใครสามารถเอาชนะเขาได้ ไม่ แม้แต่ เฉวีย นซุยเซิง !
แต่วน ้ ห ยวนกลับ สัป ระยุ ทธ ต์ ่อกรกับ เขาได้อย่างสูสี ชนิ ด ที่ว่ า
ั นี เย่
ไม่มใี ครยอมใคร!
อย่างไรก็ ตามพวกเขาทุก คนที่เฝ้ าดูอยู่ ภายนอกกลับมิทราบ
ยามนี จิ้ นอวีกลั
้ บรู ้สึกไม่ต่างจากเหอหนิ งในตอนก่อนหน้าเลย เขา
่
รู ้สึกหดหู่อย่างมาก สิงหนึ ่ งทีทั
่ งสองคิ
้ ดได้เหมือนกันก็คือ พวกเขา
ไม่สามารถทําอะไรกับเย่หยวนได้แม้สก ั นิ ด
ในความเป็ นจริง ทุก กระบวนที่จินอวีสํ้ าแดงแลกเปลียนกั ่ บ เย่
หยวน มันจํา ต้องอาศัยพลังปราณและขอบเขตความเข า้ ใจอย่า ง
มาก มิฉะนั้นเขาจะตกเป็ นรองทันที ยิงจิ ่ นอวีต่้ อสูน
้ านเท่าไหร่ เขา
้
รันแต่ ตื่นตระหนกมากยิ่งขึ น ้ เท่ า ที่ เขาสัง เกตเห็ นคื อ เพลงดาบ
ของเย่ ห ยวนคล า้ ยมี ไ ม่ ก ่ี กระบวน แต่ รู ป แบบที่ สํ า แดงใช ก้ ลั บ
่
ประยุกต ์สับเปลียนจนยากจะรั ่
บมือไม่ว่าตัวเขาจะเคลือนไหวแก ้ทาง
้ ่เย่ ห ยวนสามารถ‘ซ อ้ นแผน’ของเขาได้
อย่ า งไร แต่ เป็ นอีก ครังที
เสมอ
ดาบถู ก ขนานนามว่ า เป็ นราช ยั แห่ ง ศาสตราวุธ ทังปวง ้ มัน มี
รูปแบบการใช ้ท่าหลากหลาย! แต่ผูค้ นที่ฝึ กฝนดาบโดยส่วนใหญ่
กลับมีรูปแบบสําแดงใช ้ที่จํากัด เพียงต้องการหยิบ ใช ้ในรูป แบบที่
รีด เร น้ พลัง ทํ า ลายล า้ งออกมาให้ม ากที่ สุ ด หวัง เพื่ อพิ ช ิต ศัต รู
เท่านั้น ทว่าในทางตรงขา้ ม เย่หยวนในตอนนี เสมื ้ อนเปลียนดาบให้
่
้ พร ้อมเขา้ ประชิดฉวยจังหวะโจมตีเป็ นระยะดั่งนัก
กลายเป็ นมีดสัน
ฆ่า!
แต่จน ้
ิ อวีเองก็ ่
ไร ้ซึงหนทางอื ่
นนอกจากต้ องยอมรับว่า เย่หยวน
ที่ ประยุ ก ต ใ์ ช ด้ าบในรู ป แบบนี ้ ค่ อ นข า้ งได้ผ ลเป็ นอย่ า งมาก!
นอกจากนั้นยังไม่ท ราบเพราะเหตุใด ไฉนจินอวีถึ ้ งรู ้สึกดั่งว่า มวล
พลัง ปราณ เทวะหอบใหญ่ ท่ี พุ่ ง พร่า นออกจากร่า งเย่ ห ยวนจึ ง
่
ยิงใหญ่ ไพศาลได้ขนาดนี ้ ช่างไร ้เทียมทานไม่มส ิ้ ด
ี นสุ
ต่อหน้าเย่หยวน พลังปราณเทวะในกายของเปรียบเสมือนเรือ
่
พายลําร ้อยทีอาจล่ มลงได้ทุกเมื่อ ในทํานองเดียวกัน เขาจึงต้องรีด
เร ้นพลังปราณเทวะออกมาในปริมาณมากเพื่อเขาต่ อกรเย่ห ยวน
แต่น่ ั นก็ไม่เพียงพอสําหรับปราบปราดอีก ฝ่ าย ความรู ้สึกชนิ ดนี ้ จิ
นอวีกลั ้ บไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน ทังๆที ้ ่โดยภาพรวม เขาเหนื อ
ั้
ชนกว่ าเย่หยวนทุกทาง แต่น่ นกลั
ั ่
บไร ้ซึงความได้
เปรียบมาครอง!
้ างน่ าหดหู่จนอยากกระอักเลือดออกมาคําโต
ความรู ้สึกเช่นนี ช่
้ อไปไม่ ดีแน่ ! พลังปราณเทวะใน
“ไม่ไหวแลว้ ! หากยังยืดเยือต่
กายเย่หยวนประหนึ่ งไม่มีสินสุ
้ ด เป็ นมหาสมุทรไร ้ขอบเขตไม่ มีวน ั
เหือดแห้ง! มิน่าแปลกใจไฉนก่อนหน้าเขาถึงบอกว่า ไม่จําเป็ นต้อง
้ ง
พัก! หากไม่ทําอะไรสักอย่างขา้ เป็ นฝ่ ายพ่ายลงแน่ นอน” จินอวีเร่
ระดมสมองครุน ่ คิดอย่างหนักพลางรับมือเย่หยวนไปด้วย
หากฝู ง ชนภายนอกอ่ า นความคิด เขาได้ ทุ ก คนอาจต้องตื่น
ตะลึงเขา้ ไปใหญ่
่ นต้
ปรากฏว่าเซียนอาณาจักรปัจฉิ มพระเจ ้าครึงขั ้ องพลาดท่า
้ั
ให้แก่เซียนอาณาจักรปฐมพระเจา้ ชนปลายจริ งๆ นี่ เป็ นเรืองคาดไม่
่
ถึงเลย
้
ชวิง!
้
จินอวีจงใจเปิ ดช่องโหว่ล่ อให้เย่ ห ยวนฉกฉวยทะลวงคมดาบ
้
เขา้ ใส่ ยามนี เสแสร ้งแสดงราวกับพลาดท่าจริง พร ้อมร่างที่กระเด็น
ออกไป ยามนี ้ร่า งของจินอวีไร ้ ้ซึงการควบคุ
่ มถู ก แขวนค้า งกลาง
อากาศ ปราศจากหนทางใดทรงตัวตอบโต้ได้เลย แลว้ มีห รือที่เย่
หยวนจัก ปล่ อ ยโอกาสทองเช่น นี ้ หลุ ด มื อ เขาร่า ยกระบวนดาบ
โจมตีต่อเนื่ องเป็ นคํารบสองดุจสายฟ้ าฟาด!
เห็ นภาพฉากนี ้ รอยยิมแสยะเย็
้ ้
นพลันกระตุ ก ขึนบนมุ มปาก
เฉวียนซุยเซิง และหันมากล่าวกับฉิ นส่าวว่า
“เย่หยวนแพแ้ ลว้ !”
ฉิ น ส่ า วตะลึ ง เล็ ก น้อ ยเมื่ อได้ยิน สี ห น้า แปรเปลี่ยนคล า้ ยไม่
แน่ ใจ
้
เฉวียนซุยเซิงยิมกล่ าวว่า “เย่หยวนแข็ งแกร่งอย่างมากขา้ ขอ
ยอมรับ แต่ก ระบวนโจมตีต่ อจากนี ้ แม้แต่ขา้ เองก็ไม่ส ามารถสกัด
ปั ด ป้ องได้ ภายใต้ส ถานการณ์ใ นขณะนี ้ เย่ ห ยวนเองก็ ไม่ น่ าจะ
รับมือได้เช่นกัน”
ระหว่างปราดเขา้ จู่โจมดุจสายฟ้ าแลบ ทันใดนั้นเย่หยวนพลัน
ถอดสีหน้าโดยพลัน สังหรณ์ร ้ายโฉบแล่นผ่านห้วงจิตใจของเขา!
้ ่ดูคลา้ ยสูญเสียการควบคุมแขวนเควง้ กลางอากาศ
ร่างของจินอวีที
้
เพี ย งเสียวพริ ้ นไว ก
บ ตาจู่ ๆเขาก็ ใช ้ดาบยาวคํ ายั ้ บ ้ ่ อทรงตัว
ั พืนเพื
กลับ พร ้อมหันทิศทางทะยานเขา้ ใส่เย่หยวนในบัดดล!
ทุกอย่ างเป็ นไปตามแผนการของเขาสมบู รณ์แบบ จิตสังหาร
้ ห ยุ ด หย่ อ น ดาบชู
แห่ ง ดาบเดื อ ดปะทุ อ อกจากร่า งของจิน อวีไม่
ตระหง่านเตรียมล่าสังหารเย่หยวนไร ้ปรานี !
“เพลงดาบบูรพาย้อนฟ้ า!”
สีห น้าการแสดงออกของเย่ หยวนผันเปลียนอย่ ่ างมาก ยามนี ้
เพิ่งตระหนัก ชดั แจง้ ความสํ าเร็จต่อศาสตร ์แห่ งดาบของจินอวีอยู ้ ่
้ ่ ง ประหนึ่ งคนและดาบหลอมรวมเป็ นหนึ่ งอย่ า ง
ในระดับ ลึ ก ลํ ายิ
แท้จ ริง ! เพลงดาบนี ้ สร ้างแรงกดดัน สุ ด น่ าสะพรึง กระจายไปทั่ว
บริเวณ คล า้ ยฟ้ าดิน กลับ ตาลปั ต รไร ้จุ ด ศู น ย !์ ภายใต้จ ิต สัง หาร
จากคมดาบเล่มนี ล ้ ว้ นต้องสยบโดยสิน!
้
นี่ คือพลังทีแท้
่ จริงของอันดับหนึ่ งแห่งงานชุมนุ มร ้อยเมือง!
“นั้นมัน...เพลงดาบบูรพาย้อนฟ้ า! เย่หยวนแพแ้ น่ นอน!”

“เมื่ อใดเพลงดาบบู รพาย้อ นฟ้ าถู ก ปลดปล่ อ ย ไม่ มีใ ครเคย
เอาชนะได้! ต่อให้เย่หยวนมีกายทองคําเก ้าอรหันต ์ แต่เกรงว่ากลับ
่
มิอาจหลบเลียงได้ เช่นกัน!”
“เย่หยวน เจา้ จงภู มิใจเถิด ที่สามารถบังคับให้จน ้
ิ อวีเอาจริ
งได้
้
ขนาดนี !”
…
ภายใต้สถานการณ์เลวร ้ายถึงขีดสุด ทุกคนต่างคาดไม่ถึงว่าจิ
้ ดเอากระบวนสังหารโหดที่เป็ นไพ่ตายกน้ หีบออกมาเช่นนี ้
นอวีจะงั
ภายในใจทุกคนกระหนํ่ าเต้นเจียนกระเด็นออกลําคอ
เย่หยวนปราศจากหนทางเลือกแม้แต่หน ั หลังกลับ ทางเดียวที่
เหลืออยู่คอ ้ แตกเท่านั้น
ื การบีบจีหยกให้
ั ใดนั้น สีหน้าทุกคนพลันเปลียนไปอี
แต่ทน ่ กระลอก!
้ เขากําลังจะทําอะไร?”
“หืม?
ทุกคนต่างประหลาดใจสุดขีด ไม่เพียงเย่หยวนจะมิยอมร่นถอย
ยอมแพ ้ แต่เขายังคงสืบเท้าก ้าวต่อไปไม่มช
ี ะลอแม้แต่นอ้ ย!
ทุกย่างกา้ วที่เย่หยวนกา้ วย่าง รัศมีแรงกดดันที่ปะทุเดือดจาก
่ิ ความรุนแรงขึนเป็
ในกายเขาก็ยงทวี ้ นเท่าตัว
“สยบดารา!”
ดาบพิชต ิ มารฟ้ าในมือเย่หยวนหาได้เกรงกลัวต่อสิงใด ่ ยามนี ้
ก ร ะ ช ั บ จั บ แ น่ น แ ล ะฟ า ด ฟั น อ อ ก ไป สุ ด แ ร ง อั ด เต็ ม อั ต ร า
ศึก!
สองดาบคมเฉื ยนคมแต่ตด ่ ท่ ว ม
ั ไม่ขาด รัศมีแรงกดดันพรังพรู
ท้นอย่างบา้ คลั่งระหว่างปะทะ ยามนี ทั
้ ่วกายาของทังสองรี
้ ดเร ้นพลัง
ปราณเทวะออกมาถึงขีดจํากัด
คนหนึ่ งพึ่งพาแรงฮึด พร ้อมด้ว ยเจตจํ านงที่ไม่ ย่ อท้อ ส่ ว นอีก
หนึ่ งพึงพาขอบเขตความเข
่ ้ ทังสองนั
า้ ใจอันแสนลึกลํา! ้ บว่าบังเอิญ
พบพานบนทางแคบอย่างแท้จริง!
บูมมม!
้
สองขัวศาสตร ์พลังปะทะท้าชนกันรุ นแรง ส่ง ผลจนก่ อให้เกิด
่
แรงระเบิดกระเพือมเป็ ่
นหอบใหญ่ คลืนวายุ ั ปั่นป่ วนดุจพิโรธ ฟ้ า
พด
ดินสั่นสะเทือนวิปลาสจนทุกคนลืมตาไม่ขึน! ้ ในท้ายที่สุดนี ้ ร่างทัง้
สองถูกซัดกระเด็นดีดกลับไปด้านหลังดั่งว่าวไร ้เชือกควบคุม
บูมม!
บูมม!
้
ทังสองร่ ้
างร่วงกระแทกพืนโดยตรงจนเกิ
ดเป็ นหลุมบ่อลึกลงไป
้
ทุกคนถ้วนหน้าต่ างกลันหายใจพร ้อมเพรียง ใครแพ ใ้ ครชนะ
กลับมิอาจทราบได้เลย
เฉวีย นซุยเซิงสูด ไอเย็ นแช่มลึกพร ้อมนัยน์ต าลึกพลันสะท้อน
แววสุด น่ า เหลือเชือ่ เขาไม่ คิด เลยว่า ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้ น
เย่ ห ยวนยัง สามารถปลดปล่ อ ยการโจมตี ท่ี ทรงพลังขนาดนั้ นได้
จริงๆ! ไม่เพียงเย่หยวนคนนี ้จะแกร่งกลา้ อย่ างมาก แต่ทงขอบเขต
ั้
ความเขา้ ใจรวมไปถึงความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ ้ เขาหาได้ไหวหวั่นต่อ
อุปสรรคใด
“ฟู่ วว...”
ในขณะนั้ นเอง มือขา้ งหนึ่ งปรากฏขึนจากหลุ
้ ้ นลึก
มบ่ อพืนดิ
้
เย่ ห ยวนค่อยๆตะเกียกตะกายคลานขึนมาจากหลุ มนั้ น ธารเลือด
สดชโลมทั่วร่างกายเปี ยกชุ่มอย่า งน่ าสยดสยอง รัศมีก ลินอาย
่ ณ
ตอนนี สั้ บสนไร ้ระเบียบ
ฉิ นส่าวเหลียวมองเฉวียนซุยเซิงเล็กน้อยและกล่าวว่า “เกรงว่า
หลังจากวันนี ้ เจ ้ายังมีความกลา้ ทีจะท้
่ าสูก้ บ
ั เย่หยวนอยู่หรือไม่?”
ตอนที่ 1404 รากความคิด
เฉวียนซุยเซิงอ้าปากคลา้ ยต้องการพูดอะไรออกมา แต่ค ลอ้ ย

หลังกลับพบว่าเขาพูดอะไรไม่ออกสักอย่าง
้ นดับหนึ่ งแห่งงานชุมนุ มร ้อยเมือง พ่ายให้แก่เย่
จินอวีในฐานะอั
่ ด
หยวนในท้ายทีสุ
้ ดว้ ยซํา้ แลว้ นี่ นับประสาอะไร
ตัวเขาไม่แม้แต่จะโค่นจินอวีลงได้
กับเย่หยวน?
เฉวีย นซุย เซิง เป็ นดั่งความภาคภู มิใจของสวรรค ์ นอกจากจิ
นอวีแล้ ว้ ทอดสายตาทั่วร ้อยเมืองหลวงเกรงว่าหาผูใ้ ดทัด เทียมไม่
แต่ ต อนนี ้...เขากลับ ไม่ มีแ ม้ก ระทั่งกล า้ ที่ จะท้า เย่ ห ยวนสู !้ ความ
ภาคภู มิใ จของสวรรค เ์ ฉกเช่น เขาพบทางแถบที่ ยากจะข า้ มผ่ า น
แลว้ !
ภายใต้สถานการณ์จนมุมแบบเมื่อครู ่ ตามธรรมชาติไม่ว่าใคร
่
ลว้ นต้องกลับลํ า เปลียนรู ้ บ เพื่อรัก ษาชีวิต ก่อนโดย
ป แบบเป็ นตังรั
สัญชาตญาณ แต่เย่หยวนคนนี กลั ้ บเลือกทีจะหั
่ นดาบเขา้ ใส่ความ
ตายแทน! ถึงจะเป็ นแบบนั้ น อย่า งน้อยที่สุ ด ก็ น่า จะเผยท่ าทีล งั เล
อะไรเสีย บ า้ ง แต่ เย่ ห ยวนกลับ ยกดาบฟาดฟั น โดยไม่ ล ังเลแม้ส ัก
นิ ด!
ในเวลานั้นเอง เฉวียนซุยเซิงพลันนึ กถึงคํากล่าวก่อนหน้าของ
ฉิ น ส่ า วอย่ า งอดมิ ได้ เด็ ก หนุ่ มคนนี ้เกิด มาเพื่ อสร ้างปาฏิ ห าริย !์
เฉวีย นซุย เซิงแอบสบถหยามเหยีย ดวาจาประโยคนี ของฉิ้ นส่ าวอ
ย่างลับๆในตอนนั้ น ทว่ายามนี เขาค้
้ นพบแล ว้ ว่า ฉิ นส่าวหาได้พู ด
เกินจริงแม้แต่นอ้ ย
“ตอนนี ้มันบาดเจ็บ หนัก ฆ่ ามันแลว้ ชิง แหวนเก็บ ของทังหมด
้
ในตัวมันมา!”
ท่ามกลางฝูงชน จู่ๆ ใครมิทราบตะโกนดังลั่นเขา้ ปลุกระดมฝูง
ชนโดยรอบในทันที
ในศึ ก สัป ระยุ ท ธ ร์ อบที่ สองนี ้ มีผู ค
้ นมารวมตัว และเฝ้ าดู ก าร
้ าพันคนแลว้ !
ต่อสูน้ ี กว่
่ เสียงปลุกระดมนี ้ ผูค้ นจํานวนมากริเริมความคิ
คลอ้ ยหลังสุม ่ ด
ต้องการดักจับปลาในน่ านนํ ้าที่ไม่ พร ้อมเสียแล ว้ เสียวอึ
้ ด ใจต่ อมา
ปรากฏกลุ่มคนจํานวนมากเขา้ ปิ ดลอ้ มโดยมีเย่หยวนที่คลานอยูบ ่ น
้ นจุดศูนย ์กลาง ซึงที
พืนเป็ ่ ่มิใช่แค่เขา กระทังทางด้
้ ้
านจินอวีเองก็ มี
คนอีกกลุ่มเตรียมดักฆ่าแลว้ เช่นกัน
่
“ไอ้พวกไร ้ยางอาย! เมือครู
พ ้ รไึ ง!?”
่ วกเจ ้าเป็ นคนลม้ จินอวีได้
เฉวียนซุยเซิงแผดเสีย งคํ ารามลั่นด้วยความโกรธจัด ยามนี ้คู่
เท้ากระตุกวูบปราดพุ่งออกไปโดยไวดุจฟ้ าแลบ
ู ้ ีเช่นกัน ก่อนเร่งปรี่
สีหน้าการแสดงออกของฉิ นส่าวเองก็ไม่สด
ไปช่วยเย่หยวนทันที
กวาดสายตาจับจ ้องเหล่าศิษย ์มากหน้าหลายตาทีเข ่ า้ รายลอ้ ม
ดัก จับ ตาย เย่ ห ยวนพลางเค้นเสีย งเย็ นหัวเราะเยาะคํ าหนึ่ ง ฝ่ ามือ
กระช บ
ั ดาบพิ ช ต
ิ มารฟ้ าแน่ นพร ้อมฟั น ฟาดออกไปตรงหน้า อี ก
้
ระลอก! แม้สภาพในตอนนี ของเย่ หยวนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก แต่
้ั ยวกับจินอวี ้ การจะโค่นเขาลงเกรงว่า
หากมิใช่ยอดฝี มือระดับชนเดี
คงฝันไป!
วรยุ ท ธ บ์ ่ ม เพาะกายเนื ้อของเย่ ห ยวนเป็ นถึ ง สุ ด ยอดวิ ช าใน
ตํานานอย่าง เคล็ดสมบัตศ ั ดิสิ์ ทธิกายาเต่
ิ ก ์ าดําแห่งเผ่าเต่าดํา แม้นี่
จะมิอาจเทียบเทียมได้กบ ั สุดยอดวรยุทธ ์ศักดิสิ์ ทธิบนมหาพิ
์ ภพถง
เทียน แต่พลังป้ องกันของมันกลับสูงเขา้ ขันวิ ้ ปลาส เหนื อชนกว่ ้ั าวร
ยุท ธ ก์ ายเนื ้อทั่วไปอย่ า งหาที่เปรีย บไม่ จุ ด เด่ นของเผ่ า เต่ าดํ าคื อ
พลังป้ องกันอัน แกร่ง กล า้ และทนทานจนน่ า อัศ จรรย ใ์ จ ดัง นั้ นวร
้
ยุทธบ่มเพาะกายเนื อของพวกเขาย่ อมหาใช่ชนชนกิั้ นเจเช่นกัน
แม้ก ารปะทะครังนี ้ ้จะค่ อนขา้ งหนัก หน่ วง แต่ มน
ั ก็ไม่ ถึงขนาด
จะทํ า ให้เย่ ห ยวนสู ญ เสี ย พลัง การต่ อสู ท ั้
้ งหมดไปเพี ย งจัด การกับ
ขยะกองนี ้ เศษเสียวพลั
้ งของเขาก็เพียงพอแลว้ !
้
ชวิง!
่
เย่หยวนสับคลืนคมดาบพลั งสุดน่ าสะพรึงออกไปอย่างไร ้ปรานี
ฝูงคนที่ห้อมลอ้ มเย่ห ยวนไวต้ ่า งหน้าถอดสีกน ั เป็ นแถวด้วยความ
หวาดกลัว พวกเขามีหรือจะคาดคิด เย่หยวนบาดเจ็บสาหัสขนาดนี ้
แท้ๆ แต่ ไฉนยัง สามารถปลดปล่ อยการโจมตี ที่ น่ าสะเทื อนขวัญ
้ ? เหล่าศิษย ์ทีอยู
ขนาดนี ได้ ่ ่แถวหน้าไม่แม้แต่จะมีเวลาทําลายจีหยก ้
พวกเขาถูก เย่ หยวนกําจัดทิงไม่ ้ เหลือซากโดยตรง ส่วนพวกที่อยู่
แถวหลังถัดไป ยามนี รู้ ้ตัวว่าถอยหนี ไม่ทน ้
ั การณ์แลว้ จึงหยิบจีหยก
้
ขึนมาทํ าลายกันชุลมุนพร ้อมถูกส่งกลับไปยังแท่นบูชาทันที
“อย่ า ไปกลัว มัน ! สภาพตอนนี ้ ไม่ ต่ า งจากลู ก ธนู แรงปลาย
กระบวนดาบเมือครู ่ ม ั ขู่ให้พวกเราหวาดกลัวเสียขวัญเท่านั้น บุก
่ น
เขา้ โจมตีพ ร ้อมกัน!” มีใครบางคนกลางฝูงชนตะโกนปลุกกระตุ น ้
ฝูงชนอีกครัง้
เหล่าศิษ ย ์อีกหลายคนที่กําลังจะทําลายจีหยกพลั
้ นหยุดชะงัก
ทันที พลางคิ ด กันไปว่ า การโจมตีเมื่อครู ค ้
่ งเป็ นพลัง ทังหมดที ่ เย่
หยวนเหลืออยู่แลว้ หลังจากนี ย่้ อมไร ้พิษสง!
เย่ ห ยวนได้ยิน ดัง นั้ นพลัน ฉี ก ยิ มแสยะเย็
้ น กว า้ ง ต่ อ หน้า คน
้
พวกนี เขาหาได้ใส่ใจแม้แต่นอ้ ย
มาหนึ่ งตายหนึ่ ง!
มาสองตายคู่!
คนเหล่ า นี ้ช่างโง่ งมเสีย จริง ที่คิด ว่ า เย่ ห ยวนไม่ เหลือเรียวแรง
่
แลว้
พวกเขาหารู ้ไม่ว่า วรยุทธบ่มเพาะพลังของเย่หยวนมันน่ ากลัว
เพี ย งใด ปริม าณพลัง ปราณเทวะที่ นํ าจ่ า ยออกไปในอัต ราเพี ย ง
เท่านี ้ กลับไม่นับว่าเป็ นปัญหาอันใดสําหรับตัวเย่หยวนเลย ต่อให้
พลังปราณเทวะในกายเขาเหลือไม่มากนัก แต่ภายใต้สถานการณ์
แบบนี ย่้ อมมีอก
ี หลากหลายหนทางให้เลือกใช ้
คมดาบโบกสะบัด พลิว้ เย่ ห ยวนล่ า สัง หารเด็ ด ชีพ ของเหล่ า
ศิษย ์โง่งมพวกนั้นอย่างไร ้ปรานี
ทว่า ภายในฝู งชนเหล่ านั้ นกลับมีสายตาหนึ่ งจ อ้ งเขม็ งไปที่เย่
หยวนไม่คลายอ่อน ดุจอสรพิษเตรียมฉกเหยืออั่ นโอชะของมัน
อาณ าจัก รพลัง ของบุ ค คลนี ้ หาได้โ ดดเด่ น กว่ า ใครคนอื่ น

ในทางตรงข า้ มกลับ ดู ธ รรมดาทั่วไปไม่ โ ดดเด่ น แม้แ ต่ น้ อ ย แต่
ทันใดนั้น บุคคลนี พลั
้ นเคลือนย้
่ ายตําแหน่ งไปยังทิศทางด้านหลังเย่
หยวนตามธารฝูงชน!
ประจวบเหมาะลอบโจมตี เขาคนนั้นปราดกระหนํ่ าเต็มสูบจาก
ด้านหลังหวังจับตายด้วยความเร็วดุจสายฟ้ าแลบ! กลางใจฉิ นส่าว
เต้นกระหนํ่ าผิด จังหวะ ยามนี ้พลันรู ้สึกได้ถึงกลินอายแสนคุ
่ น
้ เคย
เร่งหันควับขยับขยายสายตาจับจ ้องไปทีเย่ ่ หยวนทันที
“เย่หยวนระวังขา้ งหลัง!” ฉิ นส่าวตะโกนลั่นสุดเสียง

แต่ ในจัง หวะนั้ นเอง กลับ มีรศ
ั มีก ลิ่นอายอันทรงพลัง อีก หอบ
หนึ่ งคํารามลั่นพร ้อมเสียงคํารนหอน!
“ฉิ นหยวนหลง เจ ้ากลา้ !?”
อีก บุค คลหนึ่ งผู เ้ ปี่ ยมลน้ รัศ มีสุ ด แกร่งกร ้าว เขาหาใช่ใครอื่น
ไม่นอกเสียจากอัสนี คํารนทีเพิ ่ งเดิ
่ นทางมาถึง!
เมื่ อเขาทราบข่ า วว่ า เย่ ห ยวนประกาศกร า้ วท้า ทายเหล่ า

อัจ ฉริย ะทุ ก คน อัส นี คํ า รนก็ รู ้ทัน ทีว่ า ฉิ น หยวนหลงจะต้องมาที่ นี่
แน่ นอน แต่ เขากลับ คาดไม่ถึงเลยว่า ฉิ นหยวนหลงจะหน้าด้านไร ้
ยางอายได้ขนาดนี ้ ถึงขันที ้ ว่่ าลอบเร ้นแฝงตัวอยู่กลางฝูงชนเพือหา่
จังหวะซุม ่ โจมตีเย่หยวนจากด้านหลัง!
ปราศจากความสงสัยใด เย่หยวนเป็ นศิษย ์ของสถานศึกษาหวู
เมิ่งที่มีศก ั้ ยยิ่งกว่า ฉิ นเทียน ก่อน
ั ยภาพสู งมาก และยังเหนื อชนเสี
้
ออกเดินทาง เหวินอีหยางเข า้ กําชบั กับอัสนี คํารนโดยส่วนตัวว่า จง
เฝ้ าสัง เกตการณ์ฉิ น หยวนหลงอย่ า งให้ค ลาดสายตา และอย่ า ง
ปล่อยให้เขาฆ่าเย่หยวนได้เด็ดขาด
ทว่าใครจะไปคิด ฉิ นหยวนหลงกลับหนี ออกไปจริงๆ!
เซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจา้ ซุม ่ โจมตีเด็กน้อยอาณาจักร
่ ไม่
ปฐมพระเจ ้า เรืองนี ้ ว่าใครทราบต่างต้องรู ้สึกอับอายแทน
่
ฉิ นหยวนหลงเก็บซ่อนกลินอายระงั บอาณาจักรพลังตัวเองไว ้
พร ้อมเข า้ ปะปนกลางฝู ง ชนเพื่อหาตํ า แหน่ งที่เข า้ ใกล เ้ ย่ห ยวนให้
มากที่สุด ทังนี
้ เขาหวั
้ งฆ่าเย่หยวนให้ตายคามือโดยไม่แม้แต่จะมอบ
้
โอกาสให้อีก ฝ่ ายทํ า ลายจีหยกได้ ทน ั ! รอยยิ มแสนเลื้ อ ดเย็ น
้
ปรากฏขึนบนมุ มปากฉิ นหยวนเทีย น ในที่สุด เขาก็ส ามารถฆ่า เย่
หยวนลงได้เสียที!
ไอ้เด็ กเหลือขอตัวนี ้ มันทํ าให้ต ระกู ลฉิ นเสีย หน้า อัป ยศอย่า ง
่ ด ฉะนั้นโทษของมันคือความตาย!
ทีสุ
้ หยวนกําลังหันหลังให้เขาอยู่ ฉิ นหยวน
แต่น่าเสียดาย ยามนี เย่
้
หลงจึงมิอาจมองเห็นรอยยิมแสนเย้ยหยันบนใบหน้าของเย่หยวน!
บูมมมม!
ฉิ นหยวนหลงสัมผัสได้โดยพลัน เงาร่างเย่หยวนไสวเลือนราง
ก็อน
ั ตรธานหายไปต่อหน้า
ฝ่ ามือจับตายที่เขากระหนํ่ าออกไป ปรากฏว่าไปโดนศิษย ์คน
่
อืนๆที่ ่เคียงขา้ งตายคาทีแทน
อยู ่
ั้
ฝ่ ามื อ ล่ า สัง หารระดับ ช นอาณาจั ก รบรรพชนพระเจ า้ ทรง
อานุ ภาพเพีย งใดมีห รือจะไม่ ท ราบ? เหล่ าศิษ ย ใ์ นบริเวณนั้ นล ว้ น
ถูกฝ่ ามือนี ้ของฉิ นหยวนหลงบดขยีไม่ ้ เหลือซากในพริบตา มาตร
ได้ว่าตายไม่รู ้ตัว
้ ง่ เย่หยวนหายไปไหนแลว้ ?
ทุกคนในตอนนี ประหลาดใจยิ
ฉิ นหยวนหลงข นลุ ก ซู่ ว ทุ ก อณู ทั่ วร่า งยัน หนั ง ศี ร ษะ เข า
้ งรู
ในตอนนี เพิ ่ ้ตัวว่า ตนได้มองขา้ มสิงที
่ สํ
่ าคัญทีสุ
่ ดไปสนิ ท!
่ มิ
เรืองนี ้ ใช่แค่เขา ทุกคนต่างมองขา้ มมันไปสนิ ท!
่
เย่หยวนใช ้วิชาขีดาบได้
!
่
“ท่านอาจารย ์ฉิ นดูเหมือนท่านจะผิดหวังมิใช่น้อย? แต่เรืองนี ้
่ มไปว่าขา้ ขีดาบเหาะเหิ
ท่านประมาทเองทีลื ่ นได้!”
กลางห้ว งเวหาฟ้ า เย่ ห ยวนยืนตระหง่านบนตัว ดาบพลางกด
สายตาจับจ ้องฉิ นหยวนหลงที่อยู่เบืองหน้
้ าด้วยรอยยิม้ ใบหน้าฉิ น
้
หยวนหลงบิด เบียวน่ าเกลีย ดอย่ า งหาที่เปรีย บไม่ เขาเงยหน้า จับ
จ ้องเย่หยวนฉายแววอํามหิตสุดขัวหั้ วใจ
่ าคัญเช่นนี เขากลั
เรืองสํ ้ บมองขา้ มไปจริงๆ! จริงอยู่ท่ีเย่ หยวน
จงใจไม่ใช ้วิชาดาบขี่ นั้นก็เพือให้
่ ทุกคนลืมเรืองนี
่ ไป ้
้ ศึกดวลเป็ นตายกับ ฉิ นส่ าว เย่ห ยวนก็ ไม่เคยสํา แดง
นับ ตังแต่
่
ใช ้วิชาขีดาบต่ อหน้าสาธารณชนอีกเลย ชวพริ ่ั บตากว่าหกปี ผ่าน
้ นมาตลอด ไม่ว่าจะตกอยู่ใน
พน้ ไป เย่หยวนสูศ้ ึกสัประยุทธ ์บนพืนดิ
สถานการณ์ใด เขาก็ไม่เคยหยิบใช ้ทักษะนี สั ้ กครัง้ ดังนั้นแลว้ ทุ ก
้
คนจึงมองขา้ มจุดสําคัญขอ้ นี ไปสนิ ท!
่ ดแลว้ ภายในมหาพิภพถงเทียนแห่งนี ้ สรรพชีวต
ท้ายทีสุ ิ ที่อยู่
ตํ่ากว่าอาณาจักรราชน ั พระเจ ้าลงไปจะไม่สามารถเหาะเหินอากาศ
ได้!
ตอนที่ 1405 เก็บเกียว
่
สีห น้าการแสดงออกของฉิ นหยวนหลงผลัดเปลียนแปรผั ่ นอยู่

่
หลายครา เขาทราบดีถงึ ผลทีตามมาหลั งจากนี ้ แต่ฉินหนานเทียน
้
จงเกลียดจงชงั เย่หยวนถึงขัวกระดู ้ ไหนแต่ไร แผนการใน
กดําตังแต่
้
คราวนี เองเขาก็ นําจ่ายไปในราคาที่สู งลิบลิวเพื
่ ่อเตรียมการหลาย
อย่างจนพร ้อมเสร็จสรรพแบบนี ้ หากควา้ นํ ้าเหลวกลับไปมือเปล่ า
เช่นนี ้ ฉิ นหนานเทียนไม่ปล่อยเขาง่ายๆเป็ นแน่
้
“หึ! ฉิ นคนนี เองก็ ไม่ค่อยชอบใจนักไฉนต้องฆ่าเจ ้าเด็กนี่ ? นับ
แต่วน ้ นต้นไป ขา้ ฉิ นหยวนหลงขอลีภั
ั นี เป็ ้ ยออกจากเมืองหลวงหวู
เมิ่งและตระกูลฉิ น จากวันนี ไม่ ้ มีอะไรเกียวข
่ อ้ งกับขา้ อีกต่อไป! ขอ
ลา!” ทันทีทกล่ ่ี าวจบ ฉิ นหยวนหลงก็หมุนตัวกลับจากไป
่
ท่าทีการแสดงออกของอัสนี คํารนเปลียนไปในทั
นใด ใครจะไป
่ ไวขนาดนี ้
คิดว่าฉิ นหยวนหลงจะเปลียนสี
“หึ! คิดหนี กระมัง? แต่จะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร! ในเมื่อเจา้
ถอน ตั ว ออก จาก ตระกู ล ฉิ น ยามนี ้ เจ า้ ถื อ เป็ น อาจารย ข ์ อง
ส ถ า น ศึ ก ษ า ห วู เ มิ่ ง เต็ ม ตั ว แต่ เจ า้ ก ลั บ ซุ่ ม โจม ตี ศิ ษ ย ข
์ อง
สถานศึกษาหมายเอาชีวต ิ ! โทษทัณฑ ์ประหารสถานเดียว!”
อัส นี คํ า รนระเบิด พลังเดือ ดแผดขยายแรงกดดัน ปกคลุ ม ทั่ว
บริเวณ ร่า งประกายโฉบแล่ น แปรเปลี่ยนเป็ นสายหนึ่ ง ไล่ ล่ า ฉิ น
หยวนหลงประดุจดาวหาง
ฉิ นหยวนหลงฉายแววตะลึงหนัก คาดไม่ถึงเลยว่า อัสนี คํารน
้ ลดละน่ ารําคาญขนาดนี ้ เร่งฝี เท้ากระตุกวูบ เงาร่าง
กลับตามตือไม่
อันตรธานหายวับทะยานเตลิดหนี ไปโดยเร็ว
้
ทังสองเปิ ดฉากไล่ล่าพัลวันตีฝีเท้าหายลับไปจากสายตาของ
ทุกคน
้ งกรอด เห็นภาพฉาก
ณ มุมลับตาผูค้ น ฉิ นเทียนกัดฟันเคียวดั
้ หน้าของเขาบิดเบียวน่
เหล่านี สี ้ ารังเกียจยิงล
่ ม้ เหลวอีกแลว้ !
แผนลอบสังหารเย่หยวนลม้ เหลวอีกแลว้ !!
ไอ้เด็กเหลือขอนั้นมันเป็ นอมตะหรืออย่างไร? ไฉนตระกูลฉิ นที่
ลงทุนลงแรงถึงขันส่ ้ งเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจา้ ออกไป แต่
สุดท้ายก็ยงั ฆ่ ามันไม่ ได้! เห็ นได้ชดั แจง้ อีกฝ่ ายเป็ นเพียงเด็กน้อย
อาณาจัก รปฐมพระเจา้ คนหนึ่ ง แต่ไยถึงตายยากตาเย็ นนั กหนา?
ไม่เพียงฆ่าไม่ตายเท่านั้น แต่ตระกูลฉิ นยังสูญเสียทายาทสายเลือด
ตรงอย่างฉิ นหยู และอาจารย ์สถานศึกษาอาณาจักรบรรพชนพระ
เจ า้ ที่ คิ ด ทรยศหนี ไ ปอี ก ! ราคานํ าจ่ า ยในครังนี
้ ้หนั ก หนาสาหัส
เกินไป!
“พี่ใหญ่ ฉิ นเทียน พวกเรา...พวกเราควรทํ าอย่างไรต่ อไปดี?”
้ ยถามด้วยความกังวล
ฉิ นเจิงเอ่
้ กก่อน!” ฉิ นเทียนกัดฟั นแน่ น นัยน์ตาคู่น้ันเจือ
“ถอยไปตังหลั
สุดอาฆาต
เขาตระหนั ก ดีว่า ระหว่ างงานชุมนุ มร ้อยเมืองต่ อจากนี ้ พวก
เขาไม่ มี โอกาสอี ก แล ว้ แผนการที่เตรีย มการมาเป็ นอย่ า งดี ก ลับ
ไม่ได้อะไรกลับไปเลย!
เย่ ห ยวนลดดาบในมื อ ลงอย่ า งแช่ ม ช า้ แหงนศี ร ษะมองฟ้ า
พลางครืนหัวร่อคําโตและเอ่ยเสียงแผ่วเบาว่า
“หนี ได้ก็หนี ไป ใครหนี ไม่ทน
ั มันตาย!”
วูบบบ!
เย่หยวนไม่พูดไม่จาอันใดอีกต่อไป หมุนโคจรพลังปราณเทวะ
เร็ว จี๋ เหวี่ยงดาบกระหนํ่ าซัด เต็ มสูบ พืนดิ
้ นแตกระแหงฝู งชนแตก
กระจาย
เย่ ห ยวนปลิด ชีพ ผู ค
้ นไปนั บ หลายสิบ ภายในการโจมตีเพี ย ง
้ ยว ส่วนที่เหลือต่างกระเจิงหนี เตลิดหายไป แลเห็ นผูค้ นแตก
ครังเดี
กลุ่มดั่งฝูงมดแยกย้ายคนละทิศละทาง เย่ห ยวนก็พลันหยุดมือและ
่
เริมตามเสาะแหวนเก็ บของจํานวนมากที่ร่วงหล่นตามพืนดิ้ นอย่าง
สบายอารมณ์
ศึกสัประยุทธ ์คราวนี ้ เขาได้รบั ผลกําไรเป็ นจํานวนมหาศาล มี
แหวนเก็บของกว่าห้าร ้อยวงทีเย่ ่ หยวนตามเก็บได้และสิงที่ ทํ
่ าให้เขา
รู ้สึ ก โล่ ง ใจที่ สุ ด คื อ ฉิ น หยวนหลงที่ แปรพัก ตร ์ถอนตัว ออกจาก
ตระกูลฉิ นไปดือๆ ้ ซึงนี่ ่ ส่งผลให้กํ าลังรบของตระกูลฉิ นสูญเสียแม่
ทัพไปอีกหนึ่ งราย
ที่ ผ่ า นมา ฉิ นหยวนหลงคนนี ้ คิ ด ว่ า ตนเองซ่ อ นตั ว ปกปิ ด
ร่องรอยได้อย่างแนบเนี ยน แต่ในความเป็ นจริง ทุกการเคลือนไหว ่
ของเขาลว้ นอยู่ภายใต้การเฝ้ าระวังของหวูเฉิ นโดยตลอด เมื่ออีก
ฝ่ ายเตรีย มพร อ้ มซุ่ม โจมตี เย่ ห ยวนเองก็ เตรีย มขี่ ดาบหนี แ ล ว้
เช่นกัน ความเร็วของดาบพิชต ิ มารฟ้ าในปั จจุบน ั เหาะเหินอากาศ
คล่ องแคล่ ว กว่ า ก่ อนหน้า ไม่ รู ้กี่เท่ า ทวี และไม่ มี ท างถู ก ฉิ น หยวน
หลงลอบโจมตีโดนง่ายๆแน่ นอน
ในขณะนั้ นเอง จินอวีเดิ
้ นกะเผลกมาหาเย่ห ยวนโดยมีเฉวีย น
ซุยเซิงคอยประคองอยู่
เขาถอดแหวนเก็บของตนเองออกมาและส่งให้เย่หยวน “ขา้ แพ ้
แลว้ นี่ เป็ นของเจ ้า”
เย่ ห ย ว น ยิ ้ ม แ ล ะห ยิ บ แ ห ว น ว ง นั้ น ม า เก็ บ เข ้ า ตั ว สิ่ ง นี ้
เปรียบเสมือนถ้วยรางวัลของเขา ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่รบั
ไว ้
“ข า้ ไม่ คิ ด ไม่ ฝั น มาก่ อ นเลยว่ า เมื อ งหลวงหวู เมิ่ งจะมี ย อด
อัจฉริยะอย่างเจ ้าอยู่ดว้ ย! ขา้ พ่ายต่อเจ ้าอย่างหมดท่าจริงๆ!” จินอวี ้
เอ่ยปากกล่าวไปตามตรงจากใจจริง
้
เย่ หยวนยิมและกล่ าวตอบว่า “ท่ านเองก็ แข็ งแกร่งยิ่งเช่นกัน!
แต่ถึงแม้ขอบเขตความเขา้ ใจของท่ านพี่จินจะลึก ลํา้ ทว่าระหว่า ง
ต่อสูจ้ ริง กลับประยุกต ์ใช ้ได้ไม่ค่อยหลากหลายเท่าทีควร ่ เมื่อเวลา
ผ่ า น ไป ป ระส บ ก า รณ์ จั ก ห ล่ อห ล อ ม ให้ ท่ า น ก ล ้า แก ร่ ง ขึ ้ น
เอง!”
หากเป็ นก่ อนหน้า เย่ ห ยวนที่ เอ่ ย สอนสั่งด้ว ยวาจาเช่น นี ้ต่ อ
หน้ า จิ น อวี ้ เขาคงถู ก มองว่ า สติ ไ ม่ ส มประกอบแน่ นอนทว่ า ใน
ปัจจุบน ั ไม่ว่าใครมาได้ยน
ิ ต่างหาได้รู ้สึกผิดประหลาดแม้สก ั นิ ด ต่อ
ให้เป็ นเฉวียนซุยเซิงก็ตาม ผลลัพธ ์ในขณะนี เป็ ้ นทีพิ
่ สูจน์แลว้ ว่า เย่
หยวนมีคุณสมบัตม ่
ิ ากพอทีจะสอนสั ่งจินอวีได้
้ !
ั้
ศาสตร ์แห่ ง ดาบของเย่ ห ยวนอาจเป็ นเพี ย งจุ ด สู ง สุ ด แห่ ง ช น
สวรรค ์ระดับหนึ่ งที่ยังไม่สมบูรณ์นักก็จริง แต่เขาก็สามารถเอาชนะ
ยอดฝี มือสุดแกร่งกลา้ ได้ดว้ ยสัญชาตญาณและประสบการณ์ที่สั่ง
สมมาตลอดทังชี้ วต ่
ิ และอีกสิงหนึ ่ งทีคาดไม่
่ ได้ก็คอ
ื เต๋าแห่งดาบอัน
น่ าสะพรึงของตัวเย่หยวนเอง! ในแง่มุมนี ้ จินอวีไม่
้ สามารถทัดเทียม
เขาได้เลย
่ ่เย่หยวนเก็บเกียวมาจากสุ
สิงที ่ สานดาบมาได้ มิใช่เพียงความ
เขา้ ใจต่อศาสตร ์แห่งดาบเท่ านั้น แต่ย งั เป็ นเรืองราวที
่ ่อยู่เบืองหลั
้ ง
ของดาบแต่ละเล่มอีกด้วย ดาบทุกเล่มภายในสุสานแห่งดาบลว้ นมี
่
เรืองราวความเป็ นมาของตัวเอง
ด้วยเหตุนี้ เย่ห ยวนจึงสามารถหลอมสร ้างกระบวนดาบที่ทรง
่
พลังยิงเฉกเช่ ้
น สยบดาราขึนมาได้
สยบดาราเป็ นกระบวนดาบที่สามารถเพิ่มพู นพลังทําลายล า้ ง
ได้ต ามความลึ ก ลํ ้าต่ อ ศาสตร ์แห่ ง ดาบ และด้ว ยประสบการณ์
่ าผ่านตัวดาบแต่ละเล่มภายในสุสานดาบ จึง
มากมายนับไม่ถว้ นทีเล่
ทําให้เย่หยวนสามารถปลดปล่อย อานุ ภาพเกินจินตนาการขนาด
้
นี ได้
้ ่ ยิ มกว
จิ น อวี คลี ้ า้ งพ ร อ้ มป ระส านมื อ กล่ า วว่ า “น้ อ งช าย
ขอบคุ ณที่ชีแนะ! ้ ้ บ เป็ นประสบการณ์ท่ีมีค่ า ช ว่ ั
การต่ อสู ใ้ นวันนี นั
ชีวิต จินอวีได้้ รบั ประโยชน์มากมายนัก! โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคม
ดาบกระบวนสุ ด ท้า ย สิ่ งนี ้ ย่ อ มส่ ง ผลสํ า คัญ ต่ อ ความสํ า เร็ จ ใน
อนาคตของขา้ !”
กระบวนดาบสุดท้ายทีเย่ ่ หยวนฟาดฟั นออกไปทําให้ฟ้าดินตืน ่
ตะลึง อย่ า งแท้จ ริง เพราะกระบวนดาบนี ้หาใช่แ ค่ แสดงให้เห็ น ถึ ง
ประสบการณ์การต่อสูอ้ น ั มากมายของเขาที่ตกผลึกแลว้ เท่านั้น แต่
มันยังเผยถึงเจตจํานงที่เย่หยวนเลือกยืนหยัดต่อสูแ้ ละจิตวิญญาณ
อันแกร่งกลา้ นั้น มีไม่มากนักทีได้
่ รบั ประโยชน์จากสยบดาราของเย่
หยวน สิ่งนี ้กลับมีค่ากว่าช ยั ชนะด้วยซํา!
้ และจินอวีสามารถกล่
้ าว
ได้อย่างเต็มปาก ต่อให้มใี ครบางคนแกร่งกลา้ พอๆกับเย่หยวน แต่
อีกฝ่ ายก็ไม่มท ้ เลย! วาจาคํากล่าวของจินอวีมิ้ ใช่คํา
ี างทําแบบนี ได้
เยินยอเย่หยวนแต่อย่างใด กระบวนดาบสุดท้ายนั้นได้ลม้ ลา้ งความ
เขา้ ใจเก่าๆของเขาไปจนหมด
้
เย่หยวนยิมตอบว่ า “เจ ้าพวกนั้นวิงเตลิ
่ ดหนี ไปไหนต่อไหนแลว้
ขา้ จําต้องตามล่าคิด บัญชีรายคน คาดการณ์ได้ว่า ในมืออีกฝ่ าย
น่ า จะยังมีแหวนเก็ บ ของอีกหลายวงเก็ บซ่อน ข า้ จะไปตามเก็ บให้
ครบ! เช่นนั้นเย่คนนี ขออํ
้ าลา!”
้
จินอวีและเฉวี
ยนซุยเซิงกล่าวตอบ “อําลา!”
๊
กริง...
ก่อนลาลับจากไป เย่หยวนโยนแหวนเก็บของนับร ้อยวงให้แก่
่
ฉิ นส่าวและขีดาบทะยานฟ้ าหายไปโดยตรง
่ ฉิ
“ขอบพระคุณยิงพี ่ น!”
เหตุการณ์เมื่อครู ่ เขาเองก็สงั เกตเห็ นสิงที
่ ่ฉิ นส่าวทําลงไป แม้
สหายคนนี ้จะมาจากตระกู ล ฉิ น แต่ บุ ก คลิก นิ ส ย ั กลับ แตกต่ า งไป
่
จากคนอืนในตระกู ้ ง ทังๆที
ลฉิ นโดยสินเชิ ้ ฉิ่ นส่าวเคยพ่ายแพใ้ ห้แก่
เข าอย่ า งหมดท่ า แต่ ต อน นี ้ กลั บ ตะโกน เอ่ ย เตื อ น เข ากล าง
สถานการณ์ ค ับ ขัน นี่ หาใช่เรืองง่
่ า ยเลย ดัง นั้ นแล ว้ เขาควรจะ
แสดงความขอบคุณผ่านแหวนเก็บของเหล่านี ้ เย่หยวนไม่เปิ ดช่อง
มอบโอกาสให้ฉินส่าวเอ่ยตอบใดๆ ทันทีทโยนให้ ี่ ่
เสร็จก็พลันขีดาบ
เหาะทะยานจากไปโดยตรง
ยามเห็ นร่างของเย่หยวนหายวับลับเสน
้ ขอบฟ้ าไป เฉวียนซุย
เซิงก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า
“เจา้ หนุ่ มคนนี ้ไม่ค วรยุ่งย่ ามด้วยเด็ด ขาด! ใครก็ ตามที่แสหา
่
เรืองเขา เกรงว่าฝันร ้ายไม่เวน้ วัน!”
้
จินอวีผงกศี รษะคลา้ ยเห็ นด้วยและกล่าวว่า “แยกแยะเจตนาดี
่ ั อกปฏิบต
ชวเลื ั ิต่างกันไป มาด้วยความคับแค้นย่อมได้รบั ผลกรรม
่
เป็ นสิงตอบแทน นี่ แหละคือเสน้ ทางที่เขากา้ วเดิน! สําหรับเย่หยวน
คนนี ้ แค่สถานที่เล็กๆอย่างเมืองหลวงหวูเมิ่ง เกรงว่าจะไม่สามารถ
รองรับเขาได้อก ี นานนัก!”
เฉวียนซุยเซิงตรงมาหาฉิ นส่าวและเอ่ยขึนว่ ้ า “น้องชาย ขา้ ขอ
โทษ! อย่ า ได้ตํ า หนิ ก ัน ที่ ก่ อ นหน้ า ข า้ กล่ า ววาจาไม่ เหมาะสม
ออกไป!”
้
ฉิ นส่า วกล่า วตอบพร ้อมรอยยิมบางว่ ่
า “ไม่เป็ นไร หาใช่เรือง
ใหญ่ สกั นิ ด ! กล่าวตามสัตย ์จริง ความแข็ งแกร่งของชายคนนี เข ้ า้
้ ปลาสเกินไป หากมิได้ป ระมือแลกกระบวนด้วยตัวเองจะไม่ มี
ขันวิ
่ ยงใด!” เฉวียนซุยเซิงพยักหน้า
ทางทราบเลยว่า เขาน่ าเหลือเชือเพี
้
เห็ นด้วยอย่างลับๆ เฉพาะยามนี เขารู ้ งความหมายในคํากล่าว
้ซึงถึ
ของฉิ นส่าวก่อนหน้าเป็ นอย่างดี
...
งานชุม นุ มร ้อยเมืองมี ระยะเวลาทังหมดหนึ้ ่ งปี ซึงช่
่ วงเวลาที่
เหลือต่ อจากนี ้ ต่ า งเป็ นฝั น ร ้ายที่แท้จ ริง ของศิ ษ ย ช ้ั
์ นนอกที ่เหลื อ
รอดทุกคน ยามเสียงตัวดาบเหินหาวกังวานดังกลางน่ านฟ้ า ดั่งแวว
เสียงของปี ศาจกระหายโลหิตออกล่า ตลอดช่วงเวลาที่เหลือ เหล่า
ศิษย ์ทุกคนต้องทนอยู่ภายใต้ความหวาดกลัวสุดขัวหั ้ วใจ
พวกเขาล ว้ นตระหนั ก ทราบดี เยี่ ยม เย่ ห ยวนคนนี ้ น่ ากลั ว

่
เพียงใด หลังจากทุกคนวิงเตลิ ดหนี ตายได้ในตอนนั้น แต่ละคนต่าง
แยกย้า ยหาที่ หลบภัย จนกว่ า งานชุม นุ มร อ้ ยเมื อ งจะสิ นสุ
้ ด ลง
แม้กระทั่งจะโผล่หวั ออกมายังไม่กลา้ ด้วยซําด้
้ วยเหตุนี้ บริเวณของ
ั้
ศิษย ์ชนนอกในดิ นแดนลึกลับจึงกลายมาเป็ นงานเลียงล่ ้ าสังหารสี
เลือดไปโดยปริยาย
ในเวลาต่ อมา เนื่ องจากบางคนไม่สามารถทนต่อแรงกดดันนี ้
่
ได้ไหวอีก ต่ อไป พวกเขาจึงคิ ด ริเริมอพยพหนี ต ายออกจากเขต
้ั
ของศิษย ์ชนนอกไปยั งเขตของศิษย ์ชนใน ั้ อย่างไรก็ตาม เย่หยวนก็
่
ยังขีดาบทะยานไล่ ล่าพวกเขาตามติด คล อ้ ยหลัง แม้ว่าพวกศิษ ย ์
ั้
ชนในพบเจอเขา แต่ พวกนั้นก็ ไม่ สามารถทําอะไรเย่หยวนได้อยู่ ดี
แน่ นอนว่ า ก็ ยงั มีค นบางกลุ่ มโชคดีพ บเจอพี่น้องตัว เองพร ้อมพา
หนี ไปได้ก่อน จึงรอดตายจากคมดาบของเย่หยวนไปได้
ในพ ริบ ตาเดี ย วก็ จ วนจะครบหนึ่ งปี งานชุ ม นุ มร อ้ ยเมื อ ง
้ จ้ ะสินสุ
ในตอนนี ใกล ้ ดลงแลว้
ตอนที่ 1406 เจ ้าของโอสถศักดิสิ์ ทธิระดั
์ บสี่
ณ แท่ น บู ช าสถานที่ รวมตัว มี ก ลุ่ ม ร่า งหนึ่ งถู ก เคลื่อนย้า ย

กลับมา
ในปี ก่ อนหน้า จํ า นวนคนที่ถู ก ส่ ง กลับ มามีค่ อนข า้ งน้อย แต่
้ กลั
ครังนี ้ บมีคนถูกส่งกลับมามากมายไม่หยุดหย่อน
่
“เจ ้าบังเอิญวิงชนเข า้ กับเจ ้าดาวพิฆาตนั้น?”
“เปล่ า เลย! ข า้ ไม่ รู ้ว่ า เจ า้ นั้ นมัน ใช ก้ ลยุ ท ธ อ์ น
ั ใด ทั้งๆ ที่ ข า้
ซ่อนตัวแนบเนี ยนทีสุ่ ดแลว้ แต่มน ั ก็ยงั ตามจนเจอ!”
้ บเหียมโหดเกิ
“ขา้ เองก็เช่นกัน! ดาวพิฆาตคนนี กลั ้ นไป ขา้ อยู่
ห่ า งจากตัว มัน มาก เรีย กได้ว่ า แทบไม่ มี โ อกาสตามจับ ทัน ทว่ า
่ ดกลับหนี จากเงือมมื
ท้ายทีสุ ้ อมันมิได้!”
่ นใด หลังจากตอนนั้นเป็ นต้นมา ตราบเท่าที่
“เจ ้ายังไม่รู ้เรืองอั
้
เขาเจอตัว หากใครทํ า ลายจีหยกไม่ ท ัน นั้ นเท่ า กับ ตายอย่ า งไร ้
่
ปรานี ! ขา้ นับว่าโชคดีมากทีบดขยี จี้ หยกกลั
้ บมาได้”
หลังจากที่ศิษย ์คนหนึ่ งถูกส่งกลับมายังแท่นบูชาด้านนอก เขา
ก็จบ
ั กลุ่มสนทนากับเหล่าศิษย ์คนอืนๆ ่ ที่ถูกเย่หยวนจัดการไปก่อน
หน้า
่
เมือกล่ าวถึงเย่หยวน สีหน้าการแสดงออกของพวกเขาแลดูหด
หู่สุ ด ขีด เป็ นปรากฏการณ์ที่น่ าแปลกนั ก ศิษ ย จ์ ํา นวนกว่า หลาย
พันคนบนแท่ นบู ช ากํ า ลังเสวนาพู ด คุ ย อย่ างดุ เดือดเกี่ยวกับ เรือง
่
้ มใี ครไม่พูดถึงเขา
ของเย่หยวน ณ เวลานี ไม่
้ ้ เย่ ห ยวนได้สํ าแดงพลัง ที่แท้จริง
ในงานชุมนุ มร ้อยเมืองครังนี
ออกมา กลางแสงไฟส่องสว่ างไปที่เย่ ห ยวนตัวคนเดีย วอย่ างโดด
่
เด่น ในขณะทีแทบทุ ่ อต่างตกอยู่ภายใต้เงาของเขา
กคนทีเหลื
ในเวลานั้ นเองร่า งมายาสายหนึ่ งพลัน ปรากฏขึนบนน่
้ า นฟ้ า
เขาก็คอ
ื ซวนหลิง!
ซวนหลิง กวาดสายตาจับจ อ้ งเล็ก น้อยพลางเอ่ย เสียงเรียบว่ า
“หมดเวลา! ทุกคนจงกลับมา!”
คลอ้ ยหลังเขาสะบัดแขนเสืออย่้ ้
างแรง บนแท่นบูชนทังหมดติ ด
่ อทังหมดกลั
ไฟสว่างวาบและเรียกศิษย ์ทีเหลื ้ บมา
วิส ย ่ั
ั ทัศ น์ข องเย่ห ยวนโดยรอยพร่าเบลอช วขณะ ยามได้ส ติ
ฟื ้นตัวอีกที เขาก็กลับมายังแท่นบูชาแลว้
“เย่ ห ยวนเป็ นอย่ า งไรบ า้ ง? เจ า้ ...เจ า้ มิ ไ ด้จ ัด การทุ ก คนจน
้
เกลียงจริ ้ วยความสงสัย
งๆใช่ไหม?” เจ ้าท้วงเอ่ยขึนด้
เมื่อเย่ห ยวนตัดสินใจป่ าวประกาศท้าทายทุกคน เขาก็พ าเจ า้
ท้วมซ่อนตัวในสถานที่ลับแห่งหนึ่ ง เย่หยวนทราบดีว่าตระกูลฉิ นมี
เล็ ง เป้ ามาที่เขาแน่ นอนในครังนี
้ ้ และมันคงเสี่ยงมิได้นอ ้ ยหากพา
เจา้ ท้วมติดตามมาด้วย ในตอนนี งานชุ ้ มนุ มร ้อยเมืองได้จบลงแล ว้
เจ ้าท้วมกับเย่หยวนได้กลับมาพบหน้ากันอีกครังข ้ า้ งนอกโดยทีไม่
่ รู ้
่ ้ราวเลยว่าเกิดอะไรขึนบ
เรืองรู ้ า้ ง
่
“ศิษ ย น์ ้องเซียสนิ ์ ้อ งเย่ มากที่สุ ด แต่ ก ลับ ไม่
ท สนมกับ ศิ ษ ย น
่
ทราบถึงวีรกรรมอันน่ าทึงในครานี ้
ของเขา?”
เจา้ ท้วมกันได้ยินนั้นพลันหันควับจอ้ งเขม็ งมองเย่หยวน ก่อน
อุทานลั่นสุดประหลาดใจ
“เจ ้า...เจ ้า...เจ ้าทําได้จริงๆรึ?”
ไม่ ต อ้ งรอให้เย่ ห ยวนเอ่ ย ปาก ศิ ษ ย บ์ นแท่ น บู ช ากล่ า วตอบ
พร อ้ มรอยยิ มทั ้ น ที ว่ า “ได้ย่ิ งกว่ า ได้นั ก ! เย่ ห ยวนเพี ย งลํ า พั ง
ั้
สามารถกําจัดศิษย ์ชนนอกของเมื องหลวงจัวเซี ้ ยงทังสิ ้ บหกคนทีรุ่ ม
โจมตีได้! ไม่เพีย งแค่ นั้นเขายังเอาชนะจินอวี ้ อันดับ หนึ่ งแห่ งงาน
้ า สุ ด อี ก ด้ว ย! พู ด แล ว้ ก็ ช ่ า งน่ าขั น หลั ง
ชุม นุ มร อ้ ยเมื อ งครังล่
สัประยุทธ ์เดือดเสร็จสินต่ ้ างฝ่ ายต่างบาดเจ็บสาหัส พวกที่ยืนดู อยู่
รอบนอกกลับหน้าด้านไร ้ยางอายหวังใช ้โอกาสนี ้จัด การเย่ห ยวน
แต่เป็ นฝ่ ายพวกนั้นแทนเสียทีวิ่ งเตลิ
่ ดหนี ตายจ ้าละหวั่น!”
ยามมีโอกาสเอ่ ยปากเล่าอธิบ าย ศิษย ์คนนั้นจงใจพูดเสียงดัง
จนได้ยน
ิ เป็ นวงกวา้ ง
เหล่ า ศิษ ย ค์ นอื่นยัง พอทํ า เนาหลบหน้า หลบตาเล็ ก น้อ ย แต่
พวกศิ ษ ย จ์ ากเมือ งหลวงจั้วเซีย งที่ อยู่ ใ กล ๆ้ สี ห น้า สลดขั้นหนั ก
พวกเขาอยากอาเจี ย นออกเป็ นโลหิ ต เสี ย เหลื อ เกิ น เมื่ อได้ยิ น
ในขณะที่เหล่าศิษย ์ของฝ่ ายเมืองหลวงหวูเมิ่งต่างระเบิดหัวเราะลั่น
อย่างชอบอกชอบใจ คราวนี พวกเขารู้ ้สึกสะใจเปี่ ยมปี ตย ่ิ
ิ งยวด!
้ กๆสามร ้อยปี และตลอดที่ผ่ านมา
งานชุมนุ มร ้อยเมืองจัดขึนทุ
เมืองหลวงหวู เมิ่งมัก ตกเป็ นเป้ าของเมืองหลวงจัวเซี
้ ย ง พร ้อมกับ
ความสูญเสียและความอัปยศที่ได้รบั สุดน่ าสังเวช แต่ครังนี ้ เย่
้ หยวน
กลับ ประกาศกร า้ วหนึ่ งต่ อ สิ บ หก เขายื น หยัด โดยตัว เดี ย วและ
สามารถโค่ นพวกนั้ นทั้งสิ บ หกลงได้อย่ า งสินท่
้ า สิ่งนี ้จะไม่ ทํ า ให้
เหล่าศิษย ์จากเมืองหลวงหวูเมิง่ สุขใจได้อย่างไร?
ขณะที่เจา้ ท้วมได้ฟังดังนั้ น เขาก็ สะดุ ง้ โหย่งกระโดดขึนและชี
้ ้
้
นิ วไปทางเย่ หยวนเอ่ยกล่าวอย่างโกรธเกรียวว่ ้ า “เจ ้าสหายคนนี ทํ
้ า
้ ตอนนั
ตัวเด่นเกินไป! ทังๆที่ ้นขา้ บอกว่าจะไปกับเจา้ แต่เจา้ กลับไม่
พาขา้ ไปด้วย! ภาพฉากอันงดงามขนาดนั้น ขา้ เอง.. ฮึก ฮึก... ขา้
เองก็อยากเห็นกับตา ขา้ พลาดไปจริงๆ ฮึก..ฮึก...”
้ ่วใบหน้าของเจา้ ท้วม เขา
ร่องรอยความโศกเศร ้าปรากฏขึนทั
่
รู ้สึกเสียดายจริงๆทีพลาดโอกาสอั ้
นแสนหายากเช่นนี ไป
้
“หากเจ ้าไป ปานนี คงเป็ นศพนานแลว้ !” ทันทีทน ั ใด สุม้ เสียง
่
ของหลินซิงพลั นเปล่ งดังจากด้านหลัง ทํ าเอาเจ า้ ท้ว มสะดุ ง้ โหย่ ง
เป็ นคํารบสองด้วยความตกใจ
่ -อ...ศิ ษ ย พ
“ซิงเอ๋ ์ ่ี หญิ ง อาวุ โ สท่ า นมาตอนไหน?” เจ า้ ท้ว ม
อุทาน
่
หลินซิงถอนหายใจเนิ บเฉื่ อยเล็กน้อยและอธิบายเกียวกั
่ ่
บเรือง
การซุม
่ โจมตีของฉิ นหยวนหลงโดยสังเขป
“บัด ซบ! ตระกู ล ฉิ น นี่ มัน ไร ย้ างอายสิ นดี
้ พวกมัน ไม่ เหลื อ
ศักดิศรี์ แลว้ รึอย่างไร! กระทําเรืองอั
่ ปยศในงานชุมนุ มร ้อยเมืองต่ อ
หน้าศิษย ์นับพัน กระทั่งขา้ ยังรู ้สึกอับอายแทน! สันดานชวความคิ
่ั ด
เน่ า เหม็ น ของพวกนั้ นไม่ ค วรนํ ามาเปิ ดเผยต่ อหน้า สาธารณชน
แบบนี ้! พลอยฉุ ด ดึง ชือเสี
่ ย งของเมืองหลวงหวูเมิ่งให้ต กตํ่ าลงไป
ด้ว ย!” เจ า้ ท้ว มกัด ฟั นกรอดถ่ มนํ ้ าลายลงพื นด้
้ ว ยความไม่ พ อใจ
่ ด
เป็ นทีสุ
เย่หยวนหาได้เหลียวมองแต่อย่างใด แต่เขาสัมผัสได้ว่ากําลังมี
คู่สายตาหนึ่ งกําลังจ ้องมองเขาอยู่ดา้ นหลัง
อย่ า งไรก็ ต าม เจ า้ ท้ว มเห็ นเจ า้ ของสายตาคู่ นั้ นอย่ างช ด
ั แจ ง้
้ งเอ่ยวาจาเย้ยเยาะลั่นขึนว่
ยามนี จึ ้ า
“อะไร? มองเช่นนั้นหาเรืองอย่
่ างนั้นรึ? มิใช่ว่าพวกเจ ้าสันดาน
้
เน่ าเหม็นทังตระกู ล? เก่งจริงก็มากัดขา้ ไอ้สุนัข!”
คู่สายตานั้นหาใช่ใครอื่นนอกจากฉิ นเทียน เขาหรีตาคมเข
่ ม้
ประดับสีหน้ามึนตึงเจือแววอํามหิตหนึ่ งส่วน ยามนี เค้
้ นเสียงเย็นชืด
ออกไปว่า “ไอ้อว้ นบัดซบ ขา้ จะจําแกไว!้ ”
่
“อะไร? หรือเก่งแต่เห่าอย่างเดียว? แน่ จริงก็มากัดขา้ !” เซียะ
่ ๋คํารามสวนต่อทันควันปราศจากร่องรอยความขีขลาดแม้
จิงอวี ้ สกั
้
นิ ด ข า้ งกาย คิวทรงสวยของหลิ ่
นซิงขมวดยู ่ เล็ กน้อย แต่มิได้เอ่ ย
ปากกล่าวอันใด
“ฉิ น เทีย น เจ า้ หุ บ ปากเดี๋ ยวนี ้! เรืองนี
่ ้ไม่ จ บลงง่ า ยๆเป็ นแน่ !
การตายของฉิ นหยวนหลงในคราวนี ้ ตระกูลฉิ นจะต้องได้รบั การไต่
สวนจากทางสถานศึกษา!” ในอีกด้านหนึ่ งอัสนี คํารนกา้ วแช่มตรง
เขา้ มาพร ้อมเอ่ยเสียงเคร่งขรึมมาแต่ไกล
หลัง จากวันนั้ น อัสนี คํารนก็ไล่ ล่า ฉิ นหยวนหลงเป็ นเวลาสอง
เดือนเต็ม จนในที่สุดก็ปลิดชีพอีกฝ่ ายได้ดว้ ยฝ่ ามือของเขา แม้ฉิน
ht

CH 1201 - 1500

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

CH 1201 - 1500

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ตอนที่ 1201 เวทย์ระเบิดสวรรค์

เป็ นเรือ่ งจริงที่ว่าวรยุทธการต่อสูข้ องซือกงซ่างแข็งแกร่งไร้ผใู้ ดทัดเทียม

แต่โชคร้ายที่คตู่ ่อสูข้ องเขาในคราวนีก้ ลับเป็ นเย่หยวน!

ขอบเขตจิตใจที่สมบูรณ์แบบของเย่หยวน ทาให้ญาณสัมผัสรับรูข้ องเย่

ที่ผ่านมาซือกงประเมินอีกฝ่ ายต่าเกินไป และคิดเพียงว่าเย่หยวนเป็ นแค่

ภายใต้หว้ งแห่งความมิดไร้สนิ ้ สุดนี ้ กลับมิได้แตกต่างอะไรไปจากยาม

ความมืดอันไร้สนิ ้ สุดนีต้ ดั ขาดพลังฟ้าดินและพลังปราณออกไปได้ก็จริง

“ยอดเยี่ยมนักเจ้าหนู! แท้ท่ีจริงแล้วเจ้าก็ยงั พอมีดีอยู่บา้ ง ข้าผูน้ ีป้ ระเมิน

ในฐานะที่เป็ นการดารงอยู่ท่ีลกึ ลับที่สดุ ในบรรดาสิบจอมราชันย์ โดยปกติ

ซึง่ เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่า กลับเป็ นตนเสียเองที่กลายเป็ นตัวตลกในสายตา

“เช่นนัน้ รึ? ข้าเองก็ประเมินเจ้าสูงเกินไปเช่นกัน! ในทีแรกข้ายังเจือแวว

“ไม่เป็ นไร ในเมื่อปากยังขยับได้ก็คยุ โม้ให้เต็มที่ หลังจากนีร้ ะวังจะไม่มีลนิ ้

“หากต้องการลิน้ นายน้อยผูน้ ีน้ กั ก็ลองดู แต่จะมีปัญญาหรือไม่กลับเป็ น

ดั่งคาใบ้สีเย็นทิง้ ทวนที่มมุ ปากเย่หยวน ขณะเดียวกันเขาเอ่ยปากกล่าวขึน้

ต่อหน้าทัศนคติอนั หยิ่งยโสของเย่หยวน ซือกงซ่างโมโหเดือดดาลอย่างยิ่ง

เย่หยวนเค้นหัวเราะเสียงเย็นอยู่หนึ่งคา ขุมพลังกายเนือ้ ของเขาพลันปะทุ

เย่หยวนผูเ้ งียบนิ่งตัง้ แต่ทีแรก บัดนีไ้ ด้ปะทุพลังออกมาในท้ายที่สดุ !

ณ ปั จจุบนั เย่หยวนเปรียบดั่งดวงสุรยิ นั ที่เฉิดฉายในยามรัตติกาล!

“ทรง...ทรงพลังเกินไป! เหตุใดข้าจึงรูส้ กึ ดั่งว่าเลือดภายในกายกาลังถูก

“สมแล้วที่ได้ช่ือว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์! นี่...ราวกับว่าเขากาลังอยู่บน

“กายทองคาเก้าอรหันต์! เป็ น...เป็ นไปไม่ได้!?”

ในความเข้าใจของเขา นี่มิใช่ส่งิ ที่เหล่านักสูใ้ นยุคสมัยนีจ้ ะสามารถ

อย่างไรก็แล้วแต่ ช่วงเวลาอันแสนตื่นตะลึงนีก้ ลับไม่สาคัญอีกต่อไป

ซือกงซ่างเร่งโคจรพลังปราณเร็วจี๋ ขอบเขตความมืดบนฝ่ ามือขยับ

ฝ่ ามือสุรยิ นั สีทองปะทะชนกับฝ่ ามือรัตติกาลสีดาอย่างรุนแรง!

ศึกสัประยุทธ์ในครัง้ นี ้ เป็ นฝ่ ายจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ท่ีคว้าชัยไปอย่าง

“เร็ว! หนีเร็ว! ลานประลองอสูรกาลังถล่มลงมาแล้ว!”

นักสูเ้ หล่านัน้ ไม่วายตะโกนลั่นอุทานขึน้ อย่างตื่นตะลึงในขณะที่กาลังหนี

ฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่หยวน และฝ่ ามือยมโลกดับพิภพของซื

ร่างของซือกงซ่างแปรสภาพเป็ นเงาดาสายหนึ่งและทยานขึน้ ฟ้าในทันที

แต่ทิศทางที่เขาหลบหนีไปนัน้ กลับตรงกันข้ามกับฝูงชน ทิศทางนัน้ มีความ

“เจ้าหนู อย่าผลักไสผูค้ นเกินไปนัก!”

“หากตีสนุ ขั ต้องตีให้ตาย อีกอย่างเจ้าเองก็ผลักไสท่านอาจารย์ท่ีขา้ เคารพ

“สารเลวน้อย,เจ้าคิดรังแกข้าผูน้ ีจ้ ริงๆรึ?”

เพียงสะบัดมือทีหนึ่งพลังฝ่ ามือสูญสลาย เย่หยวนสาแดงใช้บวั เพลิง

เสียงร้องครา่ ครวญดั่งโศกนาฏกรรมแสนสยองแผดดังลั่น ซือกงซ่าง

ทันใดนัน้ เอง ดั่งเสียงระฆังเตือนภัยจู่ๆก็ดงั ขึน้ กลางใจเย่หยวน!

อนุภาพแรงระเบิดนีม้ ิได้อ่อนด้อยไปกว่าฝ่ ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าของเย่

และเนื่องจากเย่หยวนอยู่ใกล้ซือกงซ่างเกินไป แรงระเบิดนีจ้ ึงซัดร่างเย่

การโจมตีฉบั พลันนีท้ าเอาเขาไม่ทนั ตัง้ ตัว หากเป็ นคนอื่นๆที่หลงกลไปอาจ

ในช่วงวิกฤติสดุ ขีดก่อนระเบิดอัดใส่ เย่หยวนเร่งเปิ ดใช้เขตแดนจักรพรรดิ

อย่างไรก็ตาม เย่หยวนในตอนนีอ้ าบชโลมไปด้วยเลือดสดตัง้ แต่หวั จรด

ร่างเงาสีดาร่างหนึ่งทะยานขึน้ สูเ่ วหาและเฝ้ามองเย่หยวนด้วยรอยยิม้ ที่

“นายน้อยผูน้ ีป้ ระมาทเกินไป! เจ้าที่มีอยู่ในทะเลมารคลั่งมาเป็ นเวลานาน

“หุห,ุ ฉลาดหลักแหลม! โหย้ววูห่ ลานเป็ นร่างคัดลอกที่ขา้ ผูน้ ีส้ ่งั การให้มา

ในเวลานีเ้ อง แขนซ้ายของเย่หยวนถูกระเบิดเป่ าเละแทบไม่เหลือทรงเดิม

สาหรับนักสูอ้ าณาจักราชันย์เทวะ ระดับความเสียหายเช่นนีห้ ากรอด

แม้ว่าแขนขาของพวกเขายังอยู่ แต่ราคาที่จบั จ่ายกลับมิใช่เล็กน้อย

อย่างน้อยที่สดุ ภายใต้อาการบาดเจ็บปางตายเช่นนี ้ ก็ไม่มีทางหนีรอดจาก

เย่หยวนเอ่ยกล่าวขึน้ อย่างเยือกเย็น ราวกับว่าหลงลืมสภาพปางตายใน

ซือกงซ่างที่ได้ยินเช่นนัน้ ก็ได้แต่ระเบิดเสียงหัวเราะเยาะไม่หยุดหย่อน และ

“เจ้าบาดเจ็บปางตายขนาดนีย้ งั ปากเก่งได้อีกรึ? เจ้าหนู,ความ

“เจ้ากาลังกล่าวถึงอาการบาดเจ็บเหล่านี?้ หุห,ุ สาหรับข้ากลับไม่นบั เป็ น

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่นบั เป็ น...อัน...”

ทันทีทนั ใดรอยยิม้ นัน้ ของซือกงซ่างพลันแข็งทื่อในบัดดล คูแ่ ววตาที่จบั

ไม่เพียงแค่นนั้ บาดแผลทัง้ หมดที่ถกู แรงระเบิดอัดใส่ยงั ค่อยๆสมานกลับ

“นี่...นี่มนั ไม่เกินไปหน่อยรึ?! หรือเป็ นไปได้ไหมว่า...จอมราชันย์พิชิต

“บาดแผลฉกรรจ์ปางตายเช่นนี ้ หากเป็ นคนอื่นคงพิการไปแล้ว แต่น่ี...

“ไร้เหตุผลเกินไป! แล้วเช่นนีจ้ ะไปสูร้ บปรบมือได้อย่างไร? พลังโจมตีอนั

“ไม่แปลกใจเลยที่เหตุใดเย่หยวนถึงได้รบั นามขานว่า จอมราชันย์พิชิต

ภาพฉากนีต้ ่างทาให้ทกุ คนตื่นตะลึงเกินบรรยาย

เย่หยวนได้รบั บาดเจ็บสาหัสจนผูค้ นคิดกันไปว่า เขาต้องตายอย่างแน่นอน

เย่หยวนในตอนนีก้ ลับคืนสูส่ ภาพปกติเหมือนใหม่ ไหนล่ะร่องรอย