CH 1550 - 1601

ตอนที่ 1550 ปรมาจารย ์หลงผาน!
https://novel-lucky.com
หวังหลินมองดาวเคราะห ์เซียนดวงยักษ ์ทีมี ่ เซียนดินแดนชนนอก

้ั
่
คุกเข่าและตัวสันอยู ใ่ นนั้น เขามองดูสงบนิ่ งแต่ดาวมารโบราณใน
่
ตาขวาเริมกะพริ บวาบ พลังต่อต ้านทะลวงออกมาแต่หวังหลินระงับ
มันไว ้อย่างต่อเนื่ องจนไม่มใี ครสังเกต
ขณะทีระงั่ บพลังต่อต ้านในร่างกาย หวังหลินจึงมองดาวเคราะห ์ดวง

่ นมีเขตอาคมอยูร่ อบดาว สิงนี
ยักษ ์ซึงมั ่ ต้ ้องเป็ นประตูชนที
้ั สองต่
่ อ
จากวังวน!
เขตอาคมนี สลั ้ บซ ับซ ้อนมาก มันใช ้ดาวเคราะห ์รอบๆ หลายสิบดวง

่
เพือสร ้างเป็ นค่ายกลจนเกิดเป็ นห่วง ทาให ้ดาวเคราะห ์เสมือนเซียน
คนหนึ่ งและทาให ้มันบ่มเพาะได ้!!
หวังหลินไม่เคยเห็นมาก่อน หลังจากดูแล ้วจึงเกิดแววตาส่องสว่าง
“ดาวเคราะห ์นี น่้ าสนใจมาก...ปรมาจารย ์จงเฉิ น ตอนทีเจ

่ ้าเป็ นผู ้
่
อาวุโสของพันธมิตรเซียน เจ ้าได ้ยินเรืองเกี ่
ยวกั บดาวเคราะห ์นี ้
ไหม?”
่
ปรมาจารย ์จงเฉิ นตืนจากอาการตกตะลึ ้
ง เขารีบกล่าวขึนอย่ าง
่
เคารพ “ผูน้ อ้ ยเคยได ้ยินเรืองราวมาบ ้าง ดาวเคราะห ์เซียนดวงนี ้
ไม่ใช่ดาวตามธรรมชาติแต่มน ั ถูกพันธมิตรเซียนหลอมด ้วยการใช ้
ดาวเคราะห ์หลายดวง การบ่มเพาะอยูข ่ ้างในจะทาให ้ลดความ
พยายามไปครึงหนึ ่ ่ ง!”
“ภายใต ้วิชาบางอย่างของปรมาจารย ์หลงผาน มันจึงกลายเป็ นค่าย

่
กลแห่งทีสองของพั ้ งแกร่งยิง่
นธมิตรเซียน กล่าวได ้ว่าค่ายกลนี แข็
กว่าวังวนอีก...กระนั้นคนภายนอกก็ไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้เข ้ามาทีนี
่ ่
บ่อยนัก ผูน้
้ อยจึงไม่เคยเห็นพลังอานาจของค่ายกลมาก่อน”
หลังกล่าวจบ ปรมาจารย ์จงเฉิ นดูเหมือนจะจาอะไรได ้บางอย่าง

“ปรมาจารย ์หลงผานเป็ นหัวหน้าผูอ้ าวุโสของพันธมิตรเซียนและยัง
เป็ นอาจารย ์ของปรมาจารย ์จงซวนด ้วย! แต่เขาตายไปนานแล ้ว”
่
“ไม่จาเป็ น” หวังหลินดวงตาส่องสว่างพลางมองไปทีดาวเคราะห ์
่
ดวงยักษ ์ เขาสัมผัสถึงกลินอายสี ่ งข ้างในได ้ กลินอายทั
แห่ ่ ้
งสาม
่
กาลังสันเทาและต่ างก็เคร่งเครียดมาก
่
กลินอายสุ
ดท ้ายดูเหมือนกาลังหลับใหล...
่
เซียนหลายหมืนคนก ่
าลังคุกเข่ารอบตัวเขาด ้วยอาการสันเทา
ความคิดจิตใจเต็มไปด ้วยความกลัว พวกเขาไม่อาจควบคุมชะตา
ชีวต ้ กควบคุมด ้วยจ ้าวดินแดนปิ ด
ิ ของตัวเองได ้อีกต่อไป ตอนนี ถู
ผนึ กชุดขาว
่
มังกรทมิฬสามตัวกาลังสันเทาและม้ วนตัวไปด ้วย สายตาแต่ละตัว
เต็มไปด ้วยความหวาดหวัน่ แม้แต่เสียงคารามยังร ้องครวญคราง
หวังหลินถอนสายตาออกมาจากดาวเคราะห ์เซียน ขณะทีระงั่ บพลัง

่
ต่อต ้านข ้างในไปด ้วย เขายกแขนขวาและยืนออกไปหามั
งกรทมิฬ
้
ทังสามตั ว พวกมันลอยเข ้ามาหาหวังหลิน
เพียงแค่เขาสะบัดแขน หนึ่ งในสามตัวนั้นก็ลอยเข ้ามาจนถูกหวัง

หลินจับลาคอ
ี่
เจ ้ามังกรทมิฬราวกับงู ทขดร่ างกายด ้วยความหวาดกลัว หวังหลิน
มองมังกรทมิฬด ้วยแววตาส่องสว่าง สายตาดูเหมือนเจาะทะลุเข ้า
ไปในร่างมังกรและเห็นโลกเพลิงนรกานต ์ข ้างใน ข ้างในนั้นมี
วิญญาณเพลิงนรกานต ์อยูห ่ ลายพันดวงและแน่ นอนว่าพวกเขาคือ
้ั
เซียนดินแดนชนในทั ้
งหมด...มี ่ คุ ้นตาเสียด ้วย
บางส่วนทีดู
แววตาหวังหลินกะพริบเย็นเยียบและบีบร ัดอย่างโหดเหียม้ เจ ้า
่
มังกรทมิฬส่งเสียงกรีดร ้อง แขนขวาหวังหลินยืนเข ้าไปข ้างใน
้ั
เหล่าเซียนดินแดนชนในหลายพั ่ กมันกลืนกินจึงถูกนา
นคนทีถู
ออกมาและสามารถไปเกิดใหม่ได ้
หวังหลินโยนมังกรทมิฬใส่ปรมาจารย ์จงเฉิ น
“เจ ้าจาได ้ไหมว่าตอนทีข่ ้าและเจ ้าพบกัน เจ ้าพูดว่าข ้าเป็ นคนต ้อง

ชะตากับเจ ้า...ข ้ามอบมันให ้เจ ้า สาหร ับข ้าเพลิงนรกานต ์เป็ นพิษ
แต่สาหร ับเจ ้าแล ้ว บางทีประโยชน์ของมันดียงกว่ ิ่ าข ้อเสีย ด ้วย
เพลิงนรกานต ์นี ้ หากเจ ้าจะมีโอกาส เจ ้าอาจจะกลายเป็ นเซียนขัน ้
่
ทีสามได ้!”
่
ปรมาจารย ์จงเฉิ นถึงกับร่างสันเทา เผยอาการตืนเต ่ ้นมหาศาล เขา
่ งหลินผนึ กเอาไว ้แต่ไม่รู ้ว่าจะพูดอะไรดี
คว ้ามังกรทมิฬทีหวั
่
ความรู ้สึกเต็มไปด ้วยความตืนเต ้นและซ ับซ ้อน สุดท ้ายจึงโค ้งตัว
ให ้กับหวังหลิน!
่
เขาจะลืมตอนทีพบกั ้ั
นครงแรกได ่
้อย่างไร? ตอนทีเขาบอกว่ าถูก
ชะตา นั่นเป็ นแค่เรืองตลก
่ ่
เขาไม่คาดคิดว่าเรืองตลกนั ้นท ้ายทีสุ
่ ด
้ั !้
ก่อเกิดเป็ นเวรกรรมครงนี
่ อเฉิ
“ตระกูลเฉิ นกงมีเด็กทีชื ่ นกงฮู่ เขายังมีชวี ต
ิ อยูห
่ รือไม่?” หวัง
่ ยนดินแดนชนนอก
หลินมองไปทีเซี ้ั สาหร ับเขาแล ้วคนเหล่านี ได ้ ้
ตายไปแล ้ว
่
ปรมาจารย ์จงเฉิ นถึงกับแขนสันเทาพลางเก็ บมังกรทมิฬไป เขาเป็ น
เซียนเฒ่าทีบ่่ มเพาะมานานหลายหมืนปี
่ รีบระงับความตืนเต ่ ้นและ
้ ้วยความเคารพ “เฉิ นกงฮู่? ผูน้ อ้ ยจาได ้ เขายังอยูท
เอ่ยขึนด ี่
่ ดารา
้ั า”
จักรทุกชนฟ้
หวังหลินเผยความคิดถึง ความทรงจาของเฉิ นกงฮู่ปรากฏขึนในใจ ้

ตอนนั้นเขาอ่อนแอกว่าเฉิ นกงฮู่ แต่เฉิ นกงฮู่ตด
ั สินใจยอมร ับหวัง
้ั หวั
หลินเป็ นนายท่าน ทุกครงที ่ งหลินคิดเรืองนี
่ ้ เขามักจะยิมออกมา
้
“เฉิ นกงฮู่ชว่ ยข ้าไว ้ก่อนหน้านี ้ เมือเจ

่ ้ากลับไปทีดาราจั
่ ้ั า
กรทุกชนฟ้
จงดูแลเขาแทนข ้าด ้วย...” หวังหลินสะบัดแขนขวา มังกรทมิฬตัวที่
สองลอยเข ้ามา หลังจากนาวิญญาณของเซียนดินแดนชนในออก ้ั
มาแล ้วและผนึ กมัน จึงโยนให ้กับปรมาจารย ์จงเฉิ น
่ ไปให
“ช่วยข ้าส่งสิงนี ้ ้เฉิ นกงฮู่ บอกเขาว่านี่ คือของขวัญทีเขา
่
ยอมร ับข ้าเป็ นนายเหนื อหัว!”
ปรมาจารย ์จงเฉิ นตกตะลึงและรู ้สึกอิจฉา เขารีบพยักหน้าและเก็บ

่
มังกรทมิฬเพลิงนรกานต ์ตัวทีสองไป
่
สายตาสีทองของหวังหลินจับจ ้องไปยังมังกรทมิฬตัวทีสาม แววตา
กะพริบเย็นเยียบและเอ่ยขึน้
“เจ ้าสามารถเข ้าใจคาพูดข ้า จงกลืนกินเซียนทีนี ่ ่ ทังหมดและ

้
ทาลายค่ายกลนี ให ้ ้ข ้า ข ้าจะมอบโอกาสให ้เจ ้ามีชวี ต ิ รอด!” มังกร
่
ทมิฬสันเทาและมองขึ ้
นไป จากนั้นหันกลับมาร ้องคารามก่อนจะพุ่ง
ใส่เซียนดินแดนชนนอก้ั
่
เสียงกรีดร ้องดังระงมไปทัวดวงดาว แม้แต่ปรมาจารย ์จงเฉิ นยังต ้อง
้
มีสายตาบิดเบียวเมื ่
อได ้ยินเสียงกรีดร ้องเหล่านี ้ แม้เขาจะเป็ นเซียน
ดินแดนชนใน้ั การเห็นเซียนดินแดนชนนอกซึ้ั ่ อนแอและดินรน
งอ่ ้
้
เอาตัวรอดเบืองหน้ ามังกรทมิฬ ยังน่ าตกตะลึงอยูด ่ ี
่
ขณะทีมองทั ้
งหมดนี ้ นเกิดความรู ้สึกพึงพอใจ เขารู ้สึกเคารพ
พลั
้
ความโหดเหียมของหวั ่ น้
งหลินมากยิงขึ
่
เหล่าเซียนหลายหมืนคนไร ้พลังอานาจเกินจะต่อต ้าน มังกรทมิฬ
้
เต็มไปด ้วยความกลัวและสินหวั ่ นได ้ยินหวังหลินมอบโอกาส
ง เมือมั
มีชวี ต ่
ิ รอด มันแทบจะบ ้าคลังไปทั นที มันใช ้เวลาไม่ถงึ สิบห ้านาที
แทบไม่เหลือเซียนดินแดนชนนอกอยู ้ั แ่ ม้แต่คนเดียว!
้ั
เซียนดินแดนชนนอกทั ้
งหมดถู กกลืนกิน วิญญาณแต่ละคน
กลายเป็ นส่วนหนึ่ งของดินแดนเพลิงนรกานต ์ในร่างมัน เลือดเนื อ้
้
ของเซียนเหล่านี ผสานเข ้ากับร่างมัน ทาให ้เจ ้ามังกรเรืองแสงสีม่วง!
ึ ้ กเล็กน้อย เขาบนหัวยาว
หนามแหลมรอบร่างกายขยายใหญ่ขนอี
ออกไปหนึ่ งนิ ว้
ึ ้ ร่างกายที่
พอมันร ้องคาราม เจ ้ามังกรทมิฬร่างกายขยายใหญ่ขน
ยาวหลายแสนฟุตพลันพุ่งใส่ดาวเคราะห ์เซียน
มันเร็วมากจนเกิดเป็ นภาพลวงตา เข ้ากระแทกใส่ดาวเคราะห ์เซียน

้ นาทีจนเกิดเป็ นเสียงดังลัน
ในเสียววิ ่
่
ดาวเคราะห ์เซียนสันเทา จากนั้นดาวเคราะห ์ดวงเล็กคล ้ายจะถูก
พลังบางอย่างควบคุมพุ่งใส่มงั กรทมิฬ
่
คลืนกระแทกแผ่ ่
กระจาย มังกรทมิฬตัวสันและกระเด็ นกลับออกไป
ไกล
่ั อนด ้วย ปรากฏรอยแตกร ้าวขึน้

ดาวเคราะห ์ยักษ ์เองก็สนสะเทื
จานวนมาก!
หวังหลินยืนอย่างสงบนิ่ ง พลังต่อต ้านในร่างกายค่อยๆ อ่อนลง เมือ

่
รอยแตกบนดาวเคราะห ์ปรากฏขึน้ กลินอายที่ ่ ซึ
สี ่ งหลั
่ บใหลอยู่
่
พลันตืน!
่ นตืนขึ
ยามทีมั ่ นมา
้ ดาวเคราะห ์ยักษ ์ดูคล ้ายมีชวี ต
ิ ดาวเคราะห ์ดวง
เล็กรอยตัวมันกลายเป็ นเส ้นสองสายและมีแสงน่ ากลัวเชือมต่่ อกัน
พวกมันเรียงกันเป็ นแนวยาวสองข ้างของดาวเคราะห ์ยักษ ์
้
แสงสีขาวโผล่ออกมาจากดาวเคราะห ์ยักษ ์ พุ่งขึนไปในอากาศและ
จากนั้นปรากฏร่างเงาชายชราผมขาว
่
ร่างเงาชายชราผมขาวถูกเชือมต่
อกับดาวเคราะห ์ ราวกับเขาคือ
ดาวเคราะห ์เสียเอง!
“ใครทีรุ่ กรานพันธมิตรเซียนจะต ้องถูกทาลาย!” นาเสี

้ ยงเก่าแก่ดงั
ออกมาจากวิญญาณข ้างในชายชรา เสียงนี เข ้ ้าสูว่ ญ
ิ ญาณหวัง
หลินและร่างของปรมาจารย ์จงเฉิ น
่
เมือปรมาจารย ์จงเฉิ นได ้เห็นชายชราผมขาว ดวงตาเบิกกว ้างและ
ร ้องอุทาน “ปรมาจารย ์หลงผาน!!!”
มองไกลๆ กองบัญชาการพันธมิตรเซียนดูน่าตกตะลึงยิง่ ดาว

่ มข
เคราะห ์ยักษ ์เหมือนร่างกายทีไม่ ี า และดาวเคราะห ์เรียงกันข ้าง
ทางสองสายคือแขนของเขา!
่
ขณะทีชายชราเชื ่
อมกับดาวเคราะห ์ เขาจึงเสมือนศีรษะของร่างนี !้
นี่ มันดาวเคราะห ์แบบไหนกัน? เป็ นคนชัดๆ!
‘กล ้าอะไรขนาดนี !้ เขาผสานวิญญาณดังเดิ ้ มเข ้ากับดาวเคราะห ์

จริงๆ อีกทางหนึ่ งเขาก็ได ้ร ับความเป็ นอมตะไปด ้วย!’ หวังหลิน
่ ดปกติมานานแล ้ว นั่นเป็ นเหตุผลทีเขาให
สังเกตถึงสิงผิ ่ ้เจ ้ามังกร
้
ทมิฬเข ้าโจมตี ตอนนี ในที
สุ่ ดจึงเข ้าใจทุกอย่าง!
่ นอาจารย ์ของปรมาจารย ์จงซวน ต ้องใกล ้

ปรมาจารย ์หลงผานซึงเป็
้
สินอายุ ้ นมา
ขยั จึงผุดความคิดนี ขึ ้ เขาคิดมาได ้และทาให ้มันเป็ น
จริง!
ไม่มเี ซียนเฒ่าคนใดถูกประเมินค่าต่าต ้อยได ้ ใครทีสามารถคิ

่ ี ี้
ดวิธน
้
ขึนมาได ้ช่างเป็ นคนฉลาดยิง่ หวังหลินมองชายชรา แม้อก
ี ฝ่ ายจะ
่
เป็ นศัตรู เขายังรู ้สึกชืนชมในใจ
ปรมาจารย ์จงเฉิ นมองดูทก ้ เริม่ เขาเป็ นคนฉลาด ขบคิด

ุ อย่างตังแต่
เพียงเล็กน้อยจึงอ ้าปากค ้าง
“ข ้าพบปรมาจารย ์หลงผานเพียงแค่ครงเดี ้ั ยว ข ้าคิดว่าเขาตายไป

แล ้ว ข ้าไม่คด
ิ ว่า...ข ้าไม่คด ้
ิ ว่าจะเป็ นแบบนี !!”
้
หวังหลินดวงตาส่องสว่างและชีไปข ่
้างหน้า มังกรทมิฬทีกระเด็ น
่ นรนและร
กลับไปเริมดิ ้ ้องคาราม มันรีบทะยานเข ้าใส่รา่ งยักษ ์นั้น
และคารามใส่ดาวเคราะห ์เซียน!
เสียงคารามดังอย่างต่อเนื่ อง มันอ ้าปากเปิ ดดินแดนเพลิงนรกานต ์
้
ขึนมา เหล่าวิญญาณเพลิงนรกานต ์จานวนมากลอยเข ้าหาดาว
เคราะห ์เซียน!
ทว่าในจังหวะนั้นเกิดการเปลียนแปลงน่
่ ้ เสียงคาราม
าตกตะลึงขึน!
่ งออกมาจากดาวเคราะห ์เซียน เสียงคาราม
โหยหวนและคลุ ้มคลังดั
้ ้าคลังมากและมี
นี บ ่ แต่จต
ิ สังหารเกินกว่าจะบรรยายได ้!
มีเพียงคนทีฆ่ ่ าสังหารมาหลายชีวต ิ เท่านั้นจึงจะมีจต ้ ้

ิ สังหารเช่นนี ได
้ อแก่นแท ้สังหาร!!
เห็นได ้ช ัดว่าจิตสังหารนี คื
หวังหลินคุ ้นเคยกับเสียงคารามนี ้ วินาทีทเสี

ี่ ยงผุดขึนมา
้ สีหน้า
่
ท่าทางหวังหลินเปลียนไปเป็ ้ั
นครงแรก ระเบิดเสียงอุทานขึน้
ในทันที!
่ งชุย่ !”
“ศิษย ์พีฉิ
ตอนที่ 1551 ภาพวาดขุนเขาและสายน้ า!
่ วยเขาเป็ นอย่างมาก!
หวังหลินห่วงใยคนทีช่
แม้โลกจะล่มสลายไปตามกาลเวลา แต่ความเมตตาของฉิ งชุย่ ไม่

เคยจางหาย!
่ วยเขาเสมอ!
หวังหลินตอบแทนคนทีช่
่ เนื่ องจากมีวช
ฉิ งชุย่ ถือว่าหวังหลินเป็ นศิษย ์น้องข ้ามรุน ิ าของ
อาจารย ์และสอนวิชาอืนให ่ ้หวังหลิน เขาเองยังทาตัวเหมือนเป็ น
ภูเขาให ้หวังหลินในยามทีหวั ่ งหลินอ่อนแอ!
“เจ ้าคือศิษย ์น้องข ้า ข ้าจะไม่ให ้ใครทาร ้ายเจ ้า!” คาพูดนั้นมาก

พอจะทาให ้หวังหลินรู ้สึกอบอุน ่ ไปนับพันปี
ตอนนั้นหวังหลินต ้องหนี ด ้วยความหวาดกลัวเนื่ องจากไม่มพี ลัง

่ โอกาส
อานาจพอจะช่วยเหลือฉิ งชุย่ ได ้ เขาตัดสินใจว่าตราบใดทีมี
เขาจะเข ้าไปยังพันธมิตรเซียนและช่วยเหลือศิษย ์พี!่
ป๋ ายฟ่ านเป็ นคนประหลาดสาหร ับหวังหลินและเขาไม่ได ้นับถือป๋ าย
่ ่
ฟ่ านเป็ นอาจารย ์ อย่างไรก็ตามหวังหลินนับถือฉิ งชุย่ เป็ นศิษย ์พีอยู
่
ในใจ...ศิษย ์พีของเขาในชี วต ้
ิ นี !!
ชีวต ิ ของฉิ งชุย่ นั้นน่ าเศร ้า ชีวต

ิ เขาไม่มค ้ พ
ี วามสุข ภรรยาสินชี
้ อตัวเอง ญาติสนิ ทมิตรสหายของเขาทังหมดถู
ด ้วยนามื ้ กเขา
สังหารไปตอนทีเขาบ ่ ้าคลัง่ แม้แต่ป๋ายฟ่ านยังต ้องผนึ กเขา
่
อาจารย ์ทีเขาเคารพยั ิ ้ ้เขามีชวี ต
งต ้องตาย แต่ก็ทงให ิ รอดมาได ้
เนื่ องจากผนึ ก
่ ท
อย่างไรก็ตามเรืองนี ้ าให ้ฉิ งชุย่ รู ้สึกเจ็บปวดมากขึน้ เมือความทรง
่
จาค่อยๆ ฟื ้นคืนกลับมา เขาบ ้าคลังไปอย่ ่ ้ ง
างสินเชิ
่
บ ้าคลังจากความเศร ้าโศก! เผชิญหน้ากับความพินาศในช่วงอายุ
ต ้นๆ เขาเป็ นถึงองค ์ชายของแคว ้นวารีกระจ่าง เขาถูกนักฆ่าหมาย
หัว เผชิญกับความเศร ้าโศกและสินหวั ้ งจนกระตุ ้นขอบเขตจวี่
้
ขึนมา จากนั้นกลับไปยังแคว ้นวารีกระจ่างด ้วยความเกลียดช ัง
เข ้มข ้นและจิตสังหารรุนแรง!
ค่าคืนนั้น โลหิตไหลเป็ นสายในแคว ้นวารีกระจ่าง! เซียนมากมาย
ตายไปหลายคน!
เขาได ้ล ้างแค ้น แต่ความสุขในชีวต ิ ของเขาเลือนหายไป ในชีวต ิ

้
ทังหมดของเขาท าแต่เพียงฆ่า ฆ่า ฆ่า! จิตสังหารของเขาช่างน่ า
ตกตะลึง ในยามนั้นเขาได ้เข ้าไปในแดนสวรรค ์อัสนี !
้ วต
ในแดนสวรรค ์อัสนี หลังจากใช ้ทังชี ิ ไปกับความเศร ้าและการ
เข่นฆ่า เขาได ้พบอาจารย ์ และได ้พบสตรีทที่ าให ้เขาจิตใจเย็นลง
่
เพือนางแล ้ กอย่าง กระทังใน
้ว เขาล ้มเลิกการสังหารและละทิงทุ ่
่ ดได ้กลายเป็ นขุนนางเทพฉิ งชุย่ แห่งแดนสวรรค ์อัสนี !
ทีสุ
่
เขาคิดว่าตนเองได ้ค ้นพบความสุขทีหายไปหลายปี ในช่วงเวลานี ้
้
เขามีความสุขมากจริงๆ ทว่าทังหมดนี ้ ้มลายหายไปในระหว่างที่
ได
เขาบ ้าคลัง่ ราวกับดวงจันทร ์สะท ้อนในสายนา้ ช่างเปราะบางมาก
เกินไป
เขาสังหารภรรยาตัวเอง โลหิตของนางไหลท่วมบนหน้าเขา โลหิต

นั้นทาให ้วิญญาณเขาสันเทาและตื
่ ่
นจากความบ ้าคลัง่ วินาที
นั้นเองเขาเห็นภรรยาของตนกาลังดินรนเอามื
้ อเข ้าสัมผัสใบหน้า
่
ของเขา ยามทีแขนนางหมดสิ ้ ยวแรงและตกลงไป
นเรี ่ ฉิ งชุย่ ร ้อง
่ ดในชีวต
คารามอย่างหมดหวังทีสุ ิ !
้ น้ันมา ไม่มส
ตังแต่ ิ่
ี งใดในชี
วต ่ นความสุขได ้อีกเลย...
ิ เขาทีเป็
่
เสียงคารามทีโผล่ ออกมาจากดาวเคราะห ์เซียนได ้ทาให ้หวังหลิน
่
สันเทา เขาไม่อาจสงบนิ่ งอีกแล ้ว แววตาตืนเต
่ ้
้นขึนมาเพราะฉิ งชุย่
ยังไม่ตาย!
่
แม้เสียงคารามจะเต็มไปด ้วยความบ ้าคลังและจิ ตสังหาร หวังหลิน
่ วเราะเต็มไปด ้วยความสุขเนื่ องจากรู ้ว่าฉิ งชุย่ ยังไม่ตาย!
เริมหั
ตราบใดทีฉิ ่ งชุย่ ไม่ตาย หวังหลินมันใจว่

่ าเขาสามารถทาให ้ศิษย ์พี่
ฉิ งชุย่ ฟื ้ นคืนสติกลับมาได ้!
มังกรทมิฬเพลิงนรกานต ์ถูกเสียงคารามจากฉิ งชุย่ กระแทกใส่จน

่
ร่างกายของมันสันเทา มันสัมผัสจิตสังหารจากเสียงคารามและ
แก่นแท ้สังหารอันหนาแน่ นได ้
หวังหลินก ้าวเท ้าพลางหัวเราะ คว ้ามังกรทมิฬและโยนไปข ้างหลัง

้ั
“ข ้าจะปล่อยเจ ้าไป! แต่หากเจ ้าสังหารคนในดินแดนชนในแม้
แต่
คนเดียว ข ้าจะทาลายเจ ้า!”
่
ร่างมังกรทมิฬสันเทาและเผยความสุ ขทีปิ่ ดไว ้ไม่มด
ิ มันพยักหน้า
ให ้หวังหลินก่อนจะหายไปอย่างไร ้ร่องรอย
หวังหลินเปล่งแสงสีทองมหึมา เพียงก ้าวเท ้าก็เข ้าประชิดดวงดาวได ้

้ ดาวเคราะห ์ดวงเล็กหลายดวงทีก่
แล ้ว ตอนนี มี ่ อเกิดเป็ นแขนขวา
เข ้ากระแทกใส่หวังหลิน
หลังจากรู ้ว่าฉิ งชุย่ ยังมีชวี ต

ิ หวังหลินจึงหมดความอดทนแล ้ว เขา
ไม่ระงับพลังต่อต ้านในร่างกายอีก เมือแขนนั่ ้นมาถึง แสงสีทองใน
ร่างหายไปและปรากฏดาวสีทองเจ็ดดวงกลางหน้าผาก หวังหลินใช ้
แขนขวากาหมัดและส่งกาปั้นใส่แขนทีก ่ าลังเข ้ามา
เสียงดังสนั่นหวันไหว
่ จากนั้นแขนขวาของดาวเคราะห ์เซียนจึง
่
พังทลาย เศษหินนับไม่ถ ้วนทีแตกสลายนั บไม่ถ ้วนกระจายออกไป
ทุกทิศทาง
่ั
หวังหลินชะงักไปชวขณะและฟื ้ นคืนอย่างรวดเร็ว เวลานี เองแขน
้
ซ ้ายของดาวเคราะห ์ได ้เข ้ามากระแทกใส่หวังหลิน
“ไปซะ!” ร ัศมีแสงกะพริบวาบ สายฟ้ าสีทองหนึ่ งสายพุ่งออกไปและ

ถูกปกคลุมด ้วยเพลิงสีทอง มันชนเข ้ากับแขนซ ้ายของดาวเคราะห ์
จนเกิดเสียงดังปัง
แขนซ ้ายของดาวเคราะห ์ถึงกับเกิดรอยแตกร ้าวขนาดใหญ่ เพลิงสี

ทองพุ่งเข ้าไปในรอยแตก แผ่กระจายความร ้อนทาให ้แขนพังทลาย
ราวกับไม่มพี ลังใดจะหยุดหวังหลินได ้ นี่ คือความมุ่งมั่นทีจะช่

่ วยฉิ ง
้ั สาม
ชุย่ เพียงหวังหลินก ้าวครงที ่ ้
เขาก็มาถึงเบืองบนของดาว
เคราะห ์ยักษ ์
้
ชายชรามีดวงตาส่องประกายและยกแขนทังสองขึ ้
นมาสร ้างผนึ ก
จากนั้นปิ ดแขนและเปิ ดออก
่ ั งหวะทีปรากฏผนึ
ชวจั ่ ่ งดวงดาวสั
ก ทัวทั ้ ่
นสะเทื ้ น
อน พืนดิ
่
เคลือนไหว ภูเขานับไม่ถ ้วนพังทลาย เทือกเขาใหญ่สองแห่งค่อยๆ
พุ่งขึนมา้ ้
มองไกลๆ แล ้วเทือกเขาทังสองนี ้ ตงตรงและยาวหลาย
ดู ้ั
หมืนลี่ ้ ขึนเคี
้ ยงคูก ่ น ้
ั ทังสองแห่ ง!
พวกมันเหมือนกิงก ่ ้านสาขาสองแห่ง ราวกับตรงกลางเป็ นม้วน
่ เหมือนภาพวาดแผ่กระจายออกมา!
คัมภีร ์ทีดู
“ภาพวาดขุนเขาและสายนา้ ปกป้ องพันธมิตรเซียน!” นาเสี

้ ยง
เก่าแก่ดงั ออกมาจากปากชายชรา ในยามนั้นระลอกคลืนผุ
่ ดขึนใน
้
้ ระหว่
พืนที ่ างภูเขาสองแห่ง!
มองไกลๆ แล ้วนี่ มันเหมือนภาพวาด!
่
ทัวดาวเคราะห ่
์สันไหว ่ งสนั่น นาหมึ
ระลอกคลืนดั ้ ่
กเริมลอยออกมา
ราวกับมันมีวญ ้
ิ ญาณ มันรวมกันเบืองหน้ าชายชราก่อตัวเป็ นเงา
่ ขนาดถึงแสนฟุต!
ภาพวาดทีมี
่ น้ มันเต็มไปด ้วยภูเขาและ
ภาพวาดแผ่กระจายและช ัดเจนยิงขึ
้ ม
แม่นาอยู
่ ากมาย!
หวังหลินเคยเห็นภาพวาดขุนเขาและสายนามาก่ ้ อน ทันหลางก็มี
้ งหลินได ้เห็นภาพวาดขุนเขาและ
ภาพวาดฉบับสาเนา วันนี หวั
้
แม่นาของจริ ่ นสมบัตจิ ากแดนสวรรค ์พิรณ
งทีเป็ ุ !
“ตอนนั้นพันธมิตรเซียนเป็ นกลุม ่ ้าไปในแดนสวรรค ์พิรณ
่ แรกทีเข ุ ที่
พังทลาย ได ้ร ับสมบัตม ่ ้นจะเป็ นความ
ิ าจานวนมาก ดูเหมือนเรืองนั
่
จริง!” หวังหลินสัมผัสแรงกดดันทรงพลังขณะทีมองภาพวาด
ขุนเขาและสายนาได ้ ้!
่
หวังหลินสัมผัสได ้กระทังเพลิงนรกานต ์ข ้างใน ราวกับข ้างในมี
สาวกเพลิงนรกานต ์อยู!่ ภาพวาดขุนเขาและสายนาสร ้ ้างดินแดน
้
ของตัวเองขึนมา ต ้นกาเนิ ดของมันไม่มใี ครรู ้
้ อภาพวาดขุ
ตอนนี เมื ่ นเขาและสายนาเปิ้ ดขึนและแผ่
้ กระจาย เกิด
เป็ นพลังดึงดูดและพยายามดึงหวังหลินเข ้าไป หวังหลินรู ้สึกว่า
เหมือนกาลังถูกเจ ้าอสูรโลกันตร ์กลืนกิน อวกาศคล ้ายถูกภาพวาด
ดูดซ ับ
้
สัมผัสแห่งกาลเวลาปรากฏขึนมา ราวกับเวลาผ่านไปนานมาก
เพียงแค่มนั สูดไป
้ าของหวังหลินพลิวสะบั
เสือผ้ ้ ด เขายกแขนขวาขึนพร้ ้อมกับดวงตา
่
ส่องประกายสีทอง ขณะทีภาพวาดดู ่ บไม่
ดเข ้าไป ระลอกคลืนนั
่ งออกมาไกลๆ ปรากฏประทับฝ่ า
ถ ้วนแผ่กระจาย เสียงคารามลันดั
้
มือยักษ ์ขึนเหนื อหวังหลินและภาพวาด!
รอยฝ่ ามือดูช ัดเจนยิง่ สิงที
่ ตกตะลึ
่ ่ าก็คอื แสงสีทองทีประทั
งยิงกว่ ่ บ
่ กระจาย
ฝ่ ามือเปล่งออกมา เป็ นพลังปราณสวรรค ์อันเข ้มข ้นทีแผ่
ผ่านดาราจักรฟ้ ากระจ่าง!
้ สท
พลังปราณสวรรค ์นี บริ ์
ุ ธิมาก ่ าสายฟ้ าสวรรค ์
มันแข็งแกร่งยิงกว่
่ งหลินใช ้ก่อนหน้านี เสี
และเพลิงทีหวั ้ ยอีก! มันเพิมถึ
่ งระดับทีน่่ า
หวาดกลัวแล ้ว
ประทับวิญญาณสงคราม!
่ งหลินใช ้ด ้วยสายโลหิตเทพ!
ประทับวิญญาณสงครามของแท ้ทีหวั
ร่างเทพนั้นทีเหมื
่ อนวิญญาณดังเดิ
้ มภายในร่างหวังหลินกาลัง
ปลดปล่อยพลังปราณสวรรค ์จานวนมากเข ้าไปในแขนขวา ทาให ้
่ น!
ประทับวิญญาณสงครามเต็มไปด ้วยพลังปราณสวรรค ์มากยิงขึ ้
พลังปราณสวรรค ์บริสท ์
ุ ธิขนาดนี ้ าลังปรากฏขึนในดาราจั
ก ้ กรฟ้ า
่
กระจ่างซึงเหมื ้
อนกับเป็ นการหยดนาลงไปในน ้ นเดือด! เมือน
ามั ่ า้
้ น มันจึงระเบิด!
หล่นใส่นามั
้ มด
ตังแต่ ุ ธิ ์
ี าราจักรฟ้ ากระจ่างมา ไม่เคยมีพลังปราณสวรรค ์บริสท
้ ดขึนมาก่
ขนาดนี เกิ ้ อน!
ี่
นาทีทประทั บวิญญาณสงครามปรากฏขึน้ พลังปราณสวรรค ์อัน
บริสท ์ ้ปลดปล่อยคลืนมหึ
ุ ธิได ่ มา ทาให ้ผูค้ นจานวนมากตกตะลึง
่
และเต็มไปด ้วยความเหลือเชือ!
ณ ดาราจักรอัญเชิญนที แม้จะตกเป็ นของดินแดนชนนอก ้ั ทว่ามี

ชายหนุ่ มไร ้อักขระกลางหน้าผากคนหนึ่ งกาลังเดินด ้วยท่าทีขเกี
ี ้ ยจ
่
“อาา อาจารย ์ลุงหม่ากล่าวถึงทีไหนกั นนะ ทาไมถึงได ้หายากหา
้ นน่ าจะเป็ นทีนี
เย็นขนาดนี ...มั ่ ่ แต่ข ้ายังไม่เจอทางเข ้า...” ชายหนุ่ ม
พึมพา จากนั้นสีหน้าท่าทางเปลียนไป ่ ่
การเปลียนแปลงเช่ ้
นนี ไม่
้
เคยปรากฏขึนบนหน้ าเขามาก่อนตังแต่ ้ มาทีดิ ่ นแดนชนใน!้ั
“นี่ ...นี่ มัน...นี่ มันพลังปราณสวรรค ์!! พลังปราณสวรรค ์อันบริสท

ุ ธิที์ ่
แม้แต่อาจารย ์ลุงหม่าก็เทียบไม่ได ้!! นี่ มันเทพสายเลือดราชวงศ ์!
มันเป็ นใคร? ใครสืบเชือสายมา!? ้ บัดซบ เทพสายเลือดราชวงศ ์มา
่ ่ ได ้อย่างไร? พวกมันค ้นพบได ้อย่างไร!?”
ทีนี
ผีเฒ่าจางผูล้ ก
ึ ลับและขุนนางแดนสวรรค ์โบราณต่างก็ตกตะลึงกับ
พลังปราณสวรรค ์นี … ้
ตอนที่ 1552 เจ้าว่าอะไรนะ?
้ั า ตอนนี แดนสวรรค
ในดาราจักรทุกชนฟ้ ้ ์อัสนี แทบถูกทาลายจน
่ ชวี ต
เป็ นเศษซาก ไม่เหลือสิงมี ิ ใดอาศัยอยูท ี่ ่
่ นี
มีรอยแยกอวกาศแตกหักเกิดแสงกะพริบวาบและหายไป พวกมัน
่
เหมือนเศษแก ้วทีแตกสลายจนถู
กสายลมพัดพา
ปรมาจารย ์จงเฉิ นได ้เอาแผ่นดินของแดนสวรรค ์อัสนี ไปจานวน

่ เหลื
มาก สิงที ่ ออยูเ่ ป็ นเพียงก ้อนหินไร ้ค่าทีล่
่ อยลอยไปในโลกอัน
ล่มสลายแห่งนี ้
ลึกเข ้าไปในซากปร ักหักพังของแดนสวรรค ์อัสนี มีวงกลมแสงอยู่

แห่งหนึ่ ง วงกลมนี มี
้ ขนาดกว ้างเกือบหมืนฟุ
่ ตและดูเหมือนทรงกลม
แสง
ข ้างในมองเห็นเป็ นกระท่อมหญ ้า ล ้อมรอบด ้วยต ้นไม้และดอกไม้

บางส่วน ข ้างในกระท่อมมีชายชราชุดดานั่งอยู่ เขาไม่ได ้บ่มเพาะ
แต่ถอื ใบไม้สเี ขียวราวกับกาลังสังเกตเส ้นใยของมัน
้ นเซียนทรงพลังมากทีปรากฏขึ
ชายชราผูน้ ี เป็ ่ ้
นมาในการรบคร ง้ั
แรก ผีเฒ่าจาง!
่ ผี
ไม่มใี ครรู ้ว่าทีที ่ เฒ่าจางซ่อนตัวอยูห
่ รือไม่คาดคิดว่าเขาจะซ่อน
ตัวอยูใ่ นแดนสวรรค ์อัสนี ทล่ ี่ มสลาย!
ผีเฒ่าจางกาลังถือใบไม้สเี ขียวในมือ สังเกตมันอย่างละเอียดยิบแต่

วินาทีน้ันพลันมองออกไปไกล ดวงตาส่องประกาย หากดูใกล ้ๆ จะ
เห็นแสงสีทองจางๆ
้
อย่างไรก็ตามสีทองนี เบาบางยิ ่
งจนแทบมองไม่ เห็น
่
“เทพ!!” ผีเฒ่าจางหรีตาแคบ ใบไม้สีเขียวในมือแตกสลาย
่
ผีเฒ่าจางเคลือนไหวและลุ ้ ้าๆ ดวงตาส่องสว่างราวกับกาลัง
กขึนช
่ ท
มองทะลุผ่านอวกาศและเห็นสิงที ่ าให ้เขารู ้สึกเช่นนี ้
้ นแดนชนนอกและ
สายตาของเขาสามารถมองทะลุโลกได ้ทังดิ ้ั
้ั
ดินแดนชนใน ้
แต่ในยามนี เขามิ ่ าให ้เขารู ้สึกเช่นนี ้
อาจค ้นหาคนทีท
ได ้!
‘หรือจะเป็ นเทพสายเลือดราชวงศ ์?’ ผีเฒ่าจางตกตะลึงและสูด
หายใจลึก เขาสงบนิ่ งลงสักพัก เขารู ้ว่าหากเป็ นสายเลือดของเทพ
ตัวจริงจะบริสท ์
ุ ธิและสู งส่งมาก มันทาให ้เขาสัมผัสพลังปราณ
สวรรค ์ได ้แต่ไม่รู ้ว่ามันมาจากไหน!
นี่ เป็ นวิชาลึกลับยิง่ วิชาสายโลหิต!
่
ยิงสายโลหิตของเทพบริสท ์
ุ ธิมากเท่ ่ งหาเทพตนนั
าไร คนอืนยิ ่ ้นได ้
ยากขึน้ แม้กระทังต
่ าแหน่ งโดยประมาณดูเหมือนจะปกคลุมด ้วย
สายหมอก
ด ้วยเหตุนี ้ ชายหนุ่ มจากอัญเชิญนทีจงึ เข ้าใจผิดและคิดว่าเทพนั้น

ได ้จุตล ่ ก
ิ งมา เขามองไม่เห็นสิงที ่ าลังเกิดขึนในกองบั
้ ญชาการ
พันธมิตรเซียน เขาสัมผัสได ้เพียงแค่พลังปราณสวรรค ์ออกมาจาก
้ั
ดินแดนชนในเท่ านั้น
‘เทพทีจุ่ ตล
ิ งมามีสายโลหิตบริสท ์
ุ ธิมากและน่ าจะมีสถานะสูงส่งด ้วย
อย่างไรก็ตามระดับบ่มเพาะของเขาไม่ได ้มากมาย เป็ นเพียงเทพ
้ั ่ งข ้าได ้ร ับโชควาสนาอันยิงใหญ่
ระดับเจ็ด...ครงหนึ ่ และพิชต
ิ มรดก
เทพ ระดับบ่มเพาะของข ้าตอนนี คื ้ อขันวิ
้ บากดับสูญระดับต ้น ซึง่
้
เท่ากับเทพปฐพี หากข ้าได ้สายเลือดนี มาครอบครอง...’ ผีเฒ่าจาง
ขบคิดเงียบๆ
ณ อีกสถานทีหนึ ่ ่ งในดินแดนชนใน
้ั ่ งนี กว
สถานทีแห่ ้ ้างใหญ่และมี
้ั
ท ้องฟ้ ามัวหมอง มันอยูใ่ นดินแดนชนในแต่ ขณะเดียวกันก็ไม่อยู่
้ั
ดินแดนชนในเช่ นกัน
่ บซ ้อนกับดินแดนชนในแต่
กล่าวให ้ถูกก็คอื มันเป็ นโลกทีทั ้ั ้ั ่
ตงอยู
ด ้านบนดินแดนชนใน ้ั
มันคือภาพวาดทีซ่ ่ อนอยูใ่ นภาพวาด มีเพียงการฉี กเปิ ดภาพวาด

แรกเท่านั้นจึงจะมองเห็นความจริงข ้างในได ้
้ บริ
พืนที ่ เวณนี มี
้ เหล่ารูปปั้นเทพโบราณ มารโบราณและปี ศาจ
โบราณอยูน ่ ่ เป็ นสถานทีที
่ ับไม่ถ ้วน ทีนี ่ หวั
่ งหลินเห็นตอนทีเขา
่
ทะลวงผ่านทัณฑ ์สวรรค ์ เป็ นสถานทีที ่ ชายหนุ
่ ่ มจากอัญเชิญนทีได ้
จากมา
่ ่ ถูกดาราจักรโบราณลือกันว่าได ้หายไปในดินแดนชนใน...
ทีนี ้ั
่ งนี มี
ทีแห่ ้ รปู ปั้นเกือบหมืนชิ
่ น้ พวกมันกระจัดกระจายไปทัวพื ่ นที
้ ่ มี
รูปปั้นอยูส ี่
่ ตนในทางเข ่
้าทีใหญ่ กว่ารูปปั้นตัวอืนที
่ เหลื
่ อ
รูปปั้นเทพโบราณทีไม่
่ มด
ี าวกลางหน้าผาก ราวกับมันถูกใครสัก
่
คนดูดซ ับไป ยิงมองไกลๆ จะเห็นหลุมลึกกลางหน้าผากของเทพ
โบราณ
่ อหุ ้มด ้วยแสงสีทองกาลังนั่งอยู่

ข ้างในหลุมมีรา่ งทีห่
รูปปั้นอีกสามตนก็เช่นเดียวกัน
“พลังปราณสวรรค ์...พลังปราณสวรรค ์ทรงพลังอะไรกัน...หากนาย

่
ท่านได ้ไป มันจะสามารถเร่งการตืนและฟื ้นคืนความทรงจาได ้!”
ร่างสีทองในรูปปั้นแรกเอ่ยพึมพาก่อนจะยกแขนขวาขึนมายื
้ ่
น
ออกไปนอกรูปปั้นเทพโบราณ อย่างไรก็ตามไม่นานทีเขายกแขน
่
ขึน้ มีพลังประหลาดสายหนึ่ งจากเทพโบราณได ้รวมกันกลาง
่
หน้าผากและเปลียนเป็ นผนึ กประหลาด
แขนขวาของรูปปั้นเข ้าสัมผัสกับผนึ กและกระเด็นกลับไป เสียง

้ งออกมาจากในหลุม
คารามโกรธเกรียวดั
ข ้างในรูปปั้นทีสอง
่ ้ ้าๆ “บัดซบ อย่าเสีย
ร่างสีทองอีกร่างเอ่ยขึนช
พลังปราณสวรรค ์อีกเลย ผนึ กนี่ กักขังเราไว ้ตลอดเวลา แต่อก ี ไม่
นานเราก็จะสามารถทะลวงออกไปได ้แล ้ว!”
“วิหคศักดิสิ์ ทธิ ์ เจ ้าเก่งด ้านการวางแผน แผนนั่นมีโอกาสสาเร็จสัก

้ ยงอึมครึมดังออกมาจากรูปปั้นทีสาม
เท่าไร?” นาเสี ่
้
“มันจะไม่ล ้มเหลว ผลลัพธ ์จะเกิดขึนในอี
กไม่นาน...”
รูปปั้นขนาดใหญ่สรูี่ ปได ้ผนึ กยอดแม่ทพ ้ ของจั

ั ทังสี ่ กรพรรดิเทพ
่ ่ มังกรฟ้ า พยัคฆ ์ขาว วิหคศักดิสิ์ ทธิและเต่
โบราณไว ้ทีนี ์ าดา!
หากหวังหลินอยูท ่ นีี่ ่ และเห็นทังหมดนี

้ ้
เขาคงตกตะลึ ง ความคิดแรก
คงเป็ นวิหคศักดิสิ์ ทธิตั์ วจริงถูกผนึ กไว ้ทีนี
่ ่ ใช่หรือไม่? แล ้วใครเป็ น
คนป่ าวประกาศบอกตัวเองว่าเป็ นวิหคศักดิสิ์ ทธิรุ์ น ่ แรก?
ณ ดาราจักรฟ้ ากระจ่าง กองบัญชาการพันธมิตรเซียน หวังหลินชี ้

แขนขวาใส่ท ้องฟ้ า ประทับฝ่ ามือขนาดยักษ ์ตกลงมาใส่ภาพวาด
ขุนเขาและแม่นา้
หวังหลินสีหน้าสงบนิ่ งแต่เคร่งเครียด ตอนทีปรมาจารย
่ ์หลงผาน
่ นขึ
เพิงตื ่ นมา
้ ้
เขาอยูใ่ นขันสวรรค ์ดับสูญเท่านั้น ดังนั้นหวังหลินจึง
สามารถทาลายแขนทังสองได้ ้
่
ทว่าในตอนทีภาพวาดขุ ้
นเขาและแม่นาปรากฏขึ น้ ปรมาจารย ์หลง
่
ผานซึงผสานเข ่
้ากับดาวเคราะห ์ เปล่งกลินอายของเซี ้
ยนขัน
วิญญาณดับสูญระดับกลาง!
ด ้วยเพลิงนรกานต ์จากภาพวาดขุนเขาและแม่นา้ กลินอายของเขา

่
จึงเป็ นรูปร่างและสมจริง!
่
หวังหลินไม่ประหลาดใจทีปรมาจารย ์หลงผานเป็ นเซียนขันที้ สามที
่ ่
มีเพลิงนรกานต ์ เขาคืออาจารย ์ของปรมาจารย ์จงซวนและมีชวี ต ิ
่
มาก่อนทีแดนสวรรค ์จะล่มสลาย เขาอยูใ่ นยุคเดียวกับจ ้าวดินแดน
ปิ ดผนึ กคนก่อน
่
ก่อนทีแดนสวรรค ้ แห่
์ทังสี ่ งจะล่มสลาย พวกเขาเคยสร ้างเพลิง
้
นรกานต ์ขึนมา ปรมาจารย ์หลงผานต ้องได ้ร ับโชควาสนามหาศาล
ในช่วงเวลานั้นเป็ นแน่
แม้จะไม่รู ้ว่าเขาผสานกับดาวเคราะห ์ไปนานแค่ไหน เขาต ้องทรง
่ นอน!
พลังยิงแน่
‘วิญญาณดับสูญระดับกลาง...’ หวังหลินขบคิดเงียบๆ ดวงตาส่อง

ประกาย แม้จะดูเหมือนเขาสังหารเทียนจ ้าวได ้ง่ายๆ ความจริงแล ้ว
่
เขาผสานพลังเต็มทีโดยไม่ สนใจผลกระทบของพลังต่อต ้าน
ต่างหาก
นั่นเป็ นขีดจากัดของเขาแล ้ว! ผลกระทบทีได

่ ้ร ับนั้นรุนแรงยิงและ
่
พลังต่อต ้านก็ยากเกินควบคุม มันทาให ้ร่างกายเขาปั่นป่ วนจน
เหมือนร่างกายกาลังพังทลาย แม้คนอืนๆ่ จะมองไม่เห็นแต่หวังหลิน
กาลังอดทนอย่างเจ็บปวด
้ งหลินกาลังเผชิญหน้ากับเซียนขันวิ
ตอนนี หวั ้ ญญาณดับสูญ
ระดับกลาง หวังหลินไม่มค ี วามมั่นใจเลย นั่นเป็ นเหตุผลว่าทาไม
่
เขาถึงเสียงใช ้ประทับวิญญาณสงคราม!
หวังหลินใช ้ประทับวิญญาณสงครามเป็ นครงที ้ั สองด

่ ้วยพลังเต็มที่
้
โดยไม่สนใจพลังต่อต ้าน พลังปราณสวรรค ์ทังหมดในตั วเขาปะทุ
้
ขึนมา พลังต่อต ้านปั่นป่ วนไปทัวร่
่ างกาย เส ้นโลหิตใต ้เสือผ้
้ ากาลัง
บวมเป่ งและเห็นได ้ช ัดเจน
อย่างไรก็ตามหวังหลินไม่สน เขามาทีนี ่ ่ เพือช่
่ วยฉิ งชุย่ ! หวังหลินจะ
้ ตาม!
ช่วยฉิ งชุย่ ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึนก็
หวังหลินมีสห ั และก ้าวเข ้าไป จากนั้นลดแขนลงมา เสียงดัง

ี น้าดุดน
สนั่นกึกก ้อง หลังจากหวังหลินดูดซ ับพลังปราณสวรรค ์ไปจานวน
มาก ประทับวิญญาณสงครามจึงกลายเป็ นวิชาเทพของจริง!
เสียงดังสนั่นกึกก ้องสันสะเทื
่ ่ านวนมากรอบ
อนสวรรค ์ ระลอกคลืนจ
ฝ่ ามือเข ้าใกล ้ภาพวาดขุนเขาและแม่นา้ มองไกลๆฉากเหตุการณ์
้ น่าตกตะลึงยิง่
นี ดู
้
ฝ่ ามือดูเหมือนกาลังจะฉี กภาพวาดขุนเขาและสายนาออกเป็ ้
นชินๆ
่
ทว่าเมือระลอกคลื ่
นรอบฝ่ ามือเข ้าสัมผัสภาพวาด พลังดึงดูดจาก
ภาพวาดเพิมขึ ่ นและท
้ าให ้ระลอกคลืนบิ ่ ดเบือน
่
เมือระลอกคลื ่ ดเบือน ฝ่ ามือยักษ ์จึงสัมผัสกับภาพวาดขุนเขา
นบิ
และสายนา!้
เสียงดังสนั่นกึกก ้องไปทัวโลก
่ ่
เปลียนกลายเป็ นพลังอันแข็งแกร่ง
กระจายออกไปทัวทิ ่ ศทาง หวังหลินร่างกายสันเทา
่ โลหิตไหล
ออกมาจากมุมปาก เขาถอยไปหลายก ้าว พลังต่อต ้านในร่างกาย
ึ้ างรวดเร็ว มันกระหน่ าอยูใ่ นร่างเขา!
ปะทุขนอย่
ร่างเทพคล ้ายวิญญาณดังเดิ้ มของเขาถูกมันกระหน่ าโจมตีใส่อย่าง

้
เมามัน เลือดเนื อปะทุ ึ้
ขนมาเพื ่
อพยายามท าลายร่างเทพ
การปะทะกันของสองพลังนี ท ้ าให ้เกิดเสียงฉี กขาดดังออกมาจาก

ร่างหวังหลิน ทาให ้ราวกับร่างเขาจะถูกฉี กจนขาดครึง่
ด ้านประทับวิญญาณสงคราม มันร่อนลงใส่ภาพวาดขุนเขาและ
สายนา้ และทาให ้มุมหนึ่ งฉี กออกมาโดยไม่คาดคิด มันเข ้าไปใน
ภาพวาด ป่ นทาลายภูเขาและสายนาข ้ ้างในทังหมด!
้
ทว่าภาพวาดนี ลึ้ กลับยิง่ ชวจั

่ ั งหวะทีขุ
่ นเขาและแม่นาพั
้ งทลาย พวก
้
มันถูกวาดขึนมาใหม่ ขณะเดียวกันประทับฝ่ ามือแห่งหนึ่ งก็ปรากฏ
้
ขึนและเริ ่
มจะศึกษาประทับวิญญาณสงคราม จังหวะต่อมามัน
่
เปลียนรู
ปร่างและปะทะเข ้ากับประทับฝ่ ามือของหวังหลิน
่
โลกสันสะเทื ่
อนและเกิดเสียงดังกึกก ้อง กลินอายจากชายชราใน
่ นอี
ดาวเคราะห ์ดูเพิมขึ ้ กครง้ั เผยให ้เห็นพลังอันน่ ากลัวของเซียน
้
ขันสวรรค ์ดับสูญระดับกลางสูงสุด!
่
“ใครทีโจมตี พนั ธมิตรเซียนจะต ้องถูกทาลาย!” เสียงเก่าแก่ดงั
ออกมา จากนั้นภาพวาดขุนเขาและสายนาที ้ ฉี
่ กขาดพลันฟื ้นคืน
อย่างรวดเร็ว มันแผ่กระจายออกและตกลงใส่หวังหลิน
้
หวังหลินยิมอย่ ้
างโกรธเกรียวและจ ้องมองชายชราในแสงสีขาว เขา
สะบัดแขนขวา คันศรโผล่ออกมาจากร่างกาย!
“พันธมิตรเซียนของเจ ้าทาอะไรได ้? ดินแดนชนนอกรุ ้ั กรานเข ้ามา

และดินแดนชนในได ้ั ้ร ับความเสียหายหนัก ทะเลเมฆาแทบถูก
กวาดล ้าง อัญเชิญนทีถก ู ครอบครอง ทุกชนฟ้ ้ั าทาสุดกาลังและฟ้ า
้
กระจ่างก็ยงั ดินรนอยูอ
่ ก ี ! แต่ศษ ิ ย ์ของเจ ้ากลับเป็ นสายให ้ดินแดน
้ั
ชนนอก พันธมิตรเซียนของเจ ้าถูกดินแดนชนนอกครอบครอง! ้ั ทัง้
ยังมีดน
ิ แดนเจ็ดสีซอ่ นอยูท ี่ ่ ด ้วย!”
่ นี
“ข ้าเป็ นจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กคนปัจจุบน ่ าลายดินแดน

ั ข ้ามาเพือท
เจ็ดสีและช่วยศิษย ์พีฉิ ่ งชุย่ ของข ้า สังหารเซียนดินแดนชนนอก
้ั
้
ทังหมด เจ ้ามีสท ์
ิ ธิอะไรมาหยุ ดข ้า!?”
้ ยงเก่าแก่หยุดชะงักไปชวขณะ
“อะไร...เจ ้าว่าอะไรนะ?” นาเสี ่ั
ตอนที่ 1553 ปรมาจารย ์จงซวน
่
สีหน้าท่าทางของชายชราในแสงสีขาวพลันเปลียนไปหลั งจากได ้
้
ยินเสียงคารามของหวังหลิน เขาเงยศีรษะขึนมา สายตาเก่าแก่จ ้อง
มองหวังหลิน
“เจ ้าคือจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กหรือ?”
หวังหลินถือคันศรด ้วยแขนซ ้าย เดิมทีสายคันศรพังเสียหาย แต่

หลังจากมันผสานเข ้ากับหวังหลินจึงได ้ร ับการฟื ้นฟู ทว่าการดึง
้ เหมือนกับการดึงเส ้นเอ็นของหวังหลิน!
สายคันศรนี ก็
อย่างไรก็ตามตอนนี หวั ้ งหลินไม่สนใจถึงผลลัพธ ์ทีตามมาแล

่ ้ว แม้
่ ศาจ นิ สยั เขาไม่ได ้เปลียนไป
เขาเป็ นคนเจ ้าเล่ห ์ดังปี ่ ่ ดสินใจ
เมือตั
อะไรบางอย่างแล ้ว เขาจะไม่ยอมเลิกรา! เขาจะช่วยศิษย ์พีให ่ ้ได ้ไม่
ว่าต ้องแลกด ้วยอะไรก็ตาม!
แขนขวาของหวังหลินคว ้าสายคันศร เส ้นโลหิตบนใบหน้าบวมเป่ ง

้ั
เขาร ้องคารามและรงสายคั
นศรกลับ!
หลังจากสายคันศรถูกดึง หวังหลินรู ้สึกว่าเส ้นเอ็นทุกเส ้นใน
ร่างกายกาลังถูกง ้าง ใบหน้าซีดเซียวแต่ดวงตาแดงฉาน
้
เวลานี เขาไม่ ่
สนเรืองพลั ่ าลังถูกดึงแล ้ว
งต่อต ้านหรือเส ้นเอ็นทีก
ความคิดเดียวตอนนี คื ้ อจะสังหารคนทีขั่ ดขวางเขาไม่ให ้ช่วยเหลือ
ฉิ งชุย่ อย่างไรดี!
่ ข
“เจ ้าถามศิษย ์ของเจ ้าสิวา่ สิงที ่ ้าพูดเป็ นจริงหรือเท็จ!” คาพูดของ
หวังหลินเย็นเยียบและง ้างสายคันศรขึนอี ้ กนิ ด พลังจากในคันศร
สามารถทาลายล ้างโลกได ้ทีเดียว
ชายชราในแสงสีขาวมองดูคน ั ศรในมือหวังหลินและเกิดแววตา
สับสน นี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
เขาตื ่ นมาตั
นขึ ้ ้ หลับลึกไปและถูกศิษย ์
งแต่
ของตนปลุกขึนมา ้ ้ งก่
เขาไม่รู ้ว่าอะไรเกิดขึนทั ้ อนและหลัง เขาเห็น
เพียงแค่หวังหลินพยายามทาลายดาวเคราะห ์
่
คาพูดของหวังหลินสันสะเทื อนจิตใจเขา แม้จะหลับมานาน เขาจา
้ั
ได ้ว่าตนเองเป็ นเซียนดินแดนชนในและได ้ร ับการช่วยเหลือจาก
จ ้าวแห่งดินแดนปิ ดผนึ ก...
ขณะขบคิด ชายชรามองดูดาวเคราะห ์ยักษ ์ด ้านล่างและจึงพลัน
สะบัดแขนขวา ร่างสามร่างถูกห่อหุ ้มด ้วยแสงสีขาวและถูกเขาดึง
ออกมาจากดาวเคราะห ์!
้ างล ้วนเป็ นชายชราท่าทีหวาดกลัว หนึ่ งในนั้นเป็ น

ทังสามร่
ปรมาจารย ์จงซวน แต่รป ่
ู ร่างหน้าตาเขาเปลียนจากวัยกลางคนเป็ น
ชายชรา
อีกสองคนด ้านข ้างเขาคือสองหัวหน้าผูอ้ าวุโสของพันธมิตรเซียน!
่
เหล่าผู ้อาวุโสมองชายชราชุดขาวด ้วยความหวาดกลัวจนตัวสัน
พวกเขาคุกเข่าและเอ่ยขึน้ “ขอคารวะ ผูอ้ าวุโสสูงสุด”
“ขอคารวะท่านอาจารย ์” ปรมาจารย ์จงซวนกลับเคร่งเครียดยิง่ เขา

้
หวาดกลัวขึนมาหลั ้
งจากได ้ยินคาพูดของหวังหลินทังหมด ตอนนี ้
กาลังคิดว่าจะพูดอะไรออกไปดี
่ ไม่
“อาจารย ์ เรืองนี ้ ได ้เหมือนกับทีเจ
่ ้าเด็กนั่นกล่าว มัน...” เขาเงย
้ งที
ศีรษะขึนทั ้ สั
่ นเทาและพยายามอธิ
่ บาย
ทว่าปรมาจารย ์หลงผานจ ้องมองเขาอย่างเย็นชา ทาให ้ปรมาจารย ์
่
จงซวนกลืนคาพูดลงคอ ร่างกายสันไหวและไม่ กล ้าเอ่ยปาก
่
“เจ ้าคือซางยี...ตอนที
ข ่ ้าหลับไป เจ ้ายังเป็ นเด็กน้อยใต ้อาณัตข
ิ ้า”
ปรมาจารย ์หลงผานส่งสายตาไปทีชายชราด ่ ้านซ ้าย
่ ชายชราเต็มไปด ้วยความตืนเต
“ขอร ับ ผูน้ อ้ ยคือซางยี!” ่ ้น ไม่
คาดคิดว่าปรมาจารย ์หลงผานจะจาเขาได ้
“บอกข ้ามาว่าเขาพูดจริงหรือเท็จ!” ปรมาจารย ์หลงผานเอ่ย

้ ยงสงบนิ่ งแต่เต็มไปด ้วยบารมี
นาเสี
่ แววตาลังเล เขาหวาดกลัวพลางมองดูปรมาจารย ์จงซวน

ซางยีมี
โดยไม่รู ้ตัว
“ขยะไร ้ค่า!” ปรมาจารย ์หลงผานพ่นลมหายใจและสะบัดแขนขวา

ลาแสงสีขาวพุ่งออกมาใส่ชายชรา เขากรีดร ้อง ร่างกายระเบิดเป็ น
กองเลือดแตกกระจายใส่ปรมาจารย ์จงซวนและชายชราอีกคน
หวังหลินเฝ้ าดูอย่างเยือกเย็น แขนขวาง ้างสายคันศรไปอีกนิ ด

หลังจากสังหารซางยี่ ปรมาจารย ์หลงผานมองปรมาจารย ์จงซวน
เผยความรู ้สึกเสียใจรุนแรง เขาถอนหายใจ คว ้าผูอาวุ้ โสอีกคนและ
วางมือใส่ศรี ษะผูอ้ าวุโสอีกคนจนส่งเสียงกรีดร ้องหวาดกลัว สัมผัส
วิญญาณของเขากวาดเข ้าไปในจิตใจของผูอ้ าวุโส สีหน้าท่าทาง
ของปรมาจารย ์หลงผานยิงน่ ่ าเกลียดมากขึนไปอี
้ ก
“คนทรยศ!! เจ ้ากล ้านัก!!” ปรมาจารย ์หลงผานบีบแขนขวา ชาย

ชรากรีดร ้องก่อนศีรษะจะแตกดังโพละ
ปรมาจารย ์จงซวนถึงกับหน้าซีดและก ้าวถอยโดยไม่รู ้ตัว เขา

้ ้วยความกลัว เอ่ยเสียงผิดๆ ถูกๆ
คุกเข่าลงบนพืนด
“อาจารย ์โปรดเมตตา อาจารย ์โปรดเมตตา!! ข ้ามีเหตุผล พวก

้ั
เซียนดินแดนชนนอกรุ ้ั
กรานเข ้ามาและดินแดนชนในมิ
อาจต่อกร
ได ้เลย แม้ศษ
ิ ย ์จะต่อต ้านก็คงไร ้ค่า!”
่
“ศิษย ์ต ้องคุ ้มกันพันธมิตรเซียน เพือให ้พันธมิตรเซียนคงอยูต่ อ
่ ไป
้ั
ข ้าต ้องทาสัญญากับดินแดนชนนอก...สภาราช ันย ์ของดินแดน
้ั
ชนนอกสั ญญาว่าจะปกป้ องพันธมิตรเซียน!”
“อาจารย ์ ท่านได ้หลับใหลจนท่านไม่รู ้ว่าเกือบพันปี ก่อน ดาราจักร
้ั าเข ้าโจมตีพน
ทุกชนฟ้ ั ธมิตรเซียน พันธมิตรเซียนเสียหายและคุม้
กันได ้แค่กองบัญชาการ ตอนนั้นศิษย ์พยายามเรียกหาอาจารย ์ แต่
อาจารย ์ก็ไม่ตอบสนอง...”
“ศิษย ์ไม่มค ้ั
ี วามรู ้สึกอันใดต่อดินแดนชนใน ่
หากดาราจักรอืน
โจมตีพน ั ธมิตรเซียนได ้ เช่นนั้นทาไมพันธมิตรเซียนจะช่วยเซียน
้ั
ดินแดนชนนอกไม่ ได ้?”
่
“ยิงไปกว่ านั้น ดินแดนเจ็ดสีแห่งนี ท่ ้ านก็เป็ นคนค ้นพบ อาจารย ์
พวกเซียนดินแดนชนนอกที ้ั ่
ปรากฏตั ้
วขึนมาถู กท่านสังหารและ
ท่านปิ ดผนึ กดินแดนเจ็ดสีเอาไว ้ ท่านได ้ก่อตังกองบั ้ ญชาการ
พันธมิตรเซียนขึนที้ นี ่ ่ เพือคุ
่ ้มกันดินแดนนี ้ ท่านหลับใหลมานาน
ดังนั้นท่านจึงไม่รู ้ถึงการเปลียนแปลงตลอดหลายปี
่ ่ านมา...”
ทีผ่
“ดินแดนชนในที ้ั ่ าลังตายจะมีประโยชน์อน
ก ั ใด?! ราช ันย ์ของ
้ั
ดินแดนชนนอกเป็ นคนทรงพลังยิง่ ข ้ากลัวว่าแม้แต่อาจารย ์ก็เทียบ
่
ไม่ได ้ เราต่อต ้านไปเพืออะไร?”
้ั
“ความพ่ายแพ้ของดินแดนชนในได ้ถูกกาหนดเอาไว ้แล ้ว และท่าน
่
มิอาจเปลียนแปลงมั
นได ้ อาจารย ์! ด ้วยพลังของท่าน เราสามารถ
้ั
หาจุดอ่อนให ้กับดินแดนชนนอกและได ้ร ับความสาเร็จมหาศาล
่ น้ ทาไมถึงต ้องเหน็ ดเหนื่ อยเพือดิ
ยิงขึ ่ นแดนชนในขนาดนั
้ั ้น?”
“เจ ้า!!” ปรมาจารย ์หลงผานมองดูปรมาจารย ์จงซวน แววตาเสียใจ

มากยิงขึ่ น้ ในความทรงจาของผูอ้ าวุโสก็ไม่ได ้พบอะไรมากนัก ทุก
่
อย่างทีเขาท ่
าไปก็เพือให ้ปรมาจารย ์จงซวนหวาดกลัว ปรมาจารย ์
่ และเล่
จงซวนไม่รู ้เรืองนี ้ าทุกอย่างด ้วยความกลัว
“ไม่วา่ ดินแดนชนในจะต่ ้ั ้ นกั

่ นมากแค่ไหน มันก็ไม่เกียว
อสู ้หาหั ่
อะไรกับดินแดนชนนอก ้ั ่
ตราบใดทีพวกนั ้นไม่เข ้ามา ข ้าก็ไม่ตน
ื่
ขึน้ ความรุง่ โรจน์และร่วงโรยของพันธมิตรเซียนถือเป็ นโชคชะตา
้ นธมิตรเซียนไม่ใช่เพือควบคุ
ข ้าให ้เจ ้าจัดตังพั ่ มฟ้ ากระจ่าง แต่
่
เพือให ้เซียนของเราเติบโตแข็งแกร่งในสภาพแวดล ้อมอัน
้
โหดเหียมนี !้ ทังหมดก็
้ ่
เพือสงครามต่ ้ั
อสู ้กับดินแดนชนนอก!”
ปรมาจารย ์หลงผานถอนหายใจ
“พันธมิตรเซียน พันธมิตรเซียน...เหตุผลทีดิ่ นแดนชนนอกท

้ั า
ข ้อตกลงกับเจ ้าเป็ นเพราะพวกมันเห็นข ้าในดาวเคราะห ์ เจ ้ายังไป
่
บอกพวกมันถึงตัวตนของข ้าอีกเพือแลกเปลี ่
ยนกั ่ าค่
บสิงล ้ า!”
ปรมาจารย ์หลงผานเข ้าใจศิษย ์ของเขาดีเกินไป เขามอง

ปรมาจารย ์จงซวนและเห็นอดีตก่อนจะเป็ นพันธมิตรเซียน เด็กหนุ่ ม
ยากจนกาลังปี นภูเขาด ้วยความมุ่งมัน ่ เขาใช ้เวลาสิบเจ็ดวันเพือ
่
้
ปรากฏตัวเบืองหน้ ่ ม
าเขาด ้วยร่างทีชุ่ ไปด ้วยโลหิต
้
ทังหมดเป็ นเพราะเขาต ้องการฝึ กเซียน มีขา่ วลือหนึ่ งในบ ้านเกิดว่า
่ ปี่ นขึนภู
เมือใดที ้ เขาได ้ หากมีชะตาก็จะมองเห็นเซียน
่ งใหญ่
“ซ่งเอ๋อร ์ เจ ้ากล่าวในวัยเด็กว่าความต ้องการทียิ ่ ี่ ดของเจ ้า
ทสุ
่
คือการเป็ นคนรารวยและกลั ่ ก
บบ ้าน...” ปรมาจารย ์หลงผานเริมนึ
้ ยงค่อยๆ นุ่ มนวล
ถึงอดีต นาเสี
ทว่าสีหน้าท่าทางของเขาทาให ้ปรมาจารย ์จงซวนเปี่ ยมล ้นไปด ้วย

้
ความสินหวั ่
ง ร่างกายสันเทาและร ้องคาราม
“อาจารย ์ เดิมทีศษ
ิ ย ์ไม่มเี จตนาจะเปิ ดผนึ กของดินแดนเจ็ดสี!! แต่
่ ่งหน้าเข ้ามาทีนี
เป็ นขุนนางเทพฉิ งชุย่ ทีมุ ่ ่ และบังคับให ้ศิษย ์ทาลาย
ผนึ ก!! เขาเป็ นคนเปิ ดดินแดนเจ็ดสี! ศิษย ์ไม่เกียวข่ ้องอะไรด ้วย
เขาเป็ นคนผิด!”
่
หวังหลินหรีตาใส่ปรมาจารย ์จงเฉิ น ปรมาจารย ์จงเฉิ นเต็มไปด ้วย
ความเกลียดช ังรุนแรง ลมหายใจหนักหน่ วง
ปรมาจารย ์หลงผานดูเหมือนไม่ได ้ยินคาพูดเหล่านั้น สายตามอง
่ อนโยนขึน้
ปรมาจารย ์จงซวนทีอ่
“ตอนนั้น ร่างเจ ้าไม่ได ้เหมาะสมและมิอาจฝึ กเซียนได ้ อาจารย ์เห็น

ใจต่อความอดทนของเจ ้าและช่วยบารุงร่างให ้เจ ้า ข ้าได ้มอบห ้าเส ้น
้ ้ากลับ
ชีพจรสวรรค ์ไว ้ในร่างเจ ้าและมอบกระดูกเต๋า...แต่วา่ ตอนนี เจ
ไม่มจี ต
ิ ใจแห่งเต๋า...” ปรมาจารย ์หลงผานนึ กถึงอดีตและถอน
หายใจ สะบัดแขนขวาปรากฏพายุสข ี าวขึน้
ปรมาจารย ์จงซวนมีสห ่
ี น้าท่าทางเปลียนไปและถอยร่
น เขากรีดร ้อง
โหยหวน
“อาจารย ์โปรดเมตตา อาจารย ์อย่าฆ่าข ้า!! อาจารย ์!!! ศิษย ์ยอมร ับ

่
ผิด อาจารย ์!!!” เขาถอยไปอย่างหมดหวัง ขณะทีพายุ เข ้าใกล ้จึง
้
ยิมอย่
างเวทนาและหลับตา
พายุเข ้าห่อหุมรอบตั
้ วเขาแต่กลับไม่ทาร ้าย มันดึงเขาไปด ้านหลัง
ปรมาจารย ์หลงผานและอยูน ่ อกระยะของคันศรหวังหลิน
“เจ ้าได ้ทาบาปมหันต ์และนาพาหายนะครงที ้ั สี

่ มาให
่ ้ เจ ้าไม่มห
ี วั ใจ
้ั
ของเซียนดินแดนชนในอี กต่อไปแล ้ว...แต่เจ ้าคือศิษย ์ข ้า...ข ้าต ้อง
ร ับผิดชอบต่อบาปกรรมของศิษย ์...อาจารย ์จะพาเจ ้าไปชดใช ้
บาปกรรม...” ปรมาจารย ์หลงผานมองปรมาจารย ์จงซวนและ
จากนั้นโค ้งให ้หวังหลิน
้
“จ ้าวแห่งดินแดนปิ ดผนึ ก ข ้าจะร ับผิดชอบบาปกรรมทังหมดที ่
เขา
ทาเอาไว ้!” เขายกแขนขวาขึนมาตี้ ใส่หน้าอกตัวเอง ปรมาจารย ์
หลงผานกระอักแก่นพลังดังเดิ้ มออกมา สีหน้าท่าทางมัวหมอง ดาว
่
เคราะห ์เซียนด ้านล่างเขากลายเป็ นสีเทาทันที ต ้นไม้แห ้งเหียว
้ อดแห ้ง รอยแยกกว ้างขึน้ ทัวทั
ภูเขาพังทลาย แม่นาเหื ่ งดาวเคราะห
้ ์
ฉี กขาด!
่ นพังทลาย ควันสีขาวหลายเส ้นโผล่ออกมาเข ้าสูร่ า่ ง

ขณะทีมั
่
ปรมาจารย ์หลงผาน ขณะเดียวกันเปลวเพลิงไร ้ลักษณ์ก็เริมเผา
ไหม้ในร่างกายเขา
“ข ้าจะแบ่งพลังชีวติ ของข ้า เผาไหม้วญ ้ มเพือ

ิ ญาณดังเดิ ่
่
แลกเปลียนความแข็ งแกร่งเป็ นระดับแก่นดับสูญระดับต ้น...ข ้าจะไป
สังหารเซียนดินแดนชนนอกทั ้ั ้
งหมดที ่ ด
อยู
่ น ้ั
ิ แดนชนใน...ท าลาย
ี่ ออยู่ และนาดาราจักรอัญเชิญนทีกลับมาเพือ
ดินแดนเจ็ดสีทเหลื ่
เป็ นการแลกกับชีวต ิ ของปรมาจารย ์จงซวน...” ปรมาจารย ์หลงผาน
คานับฝ่ ามือให ้หวังหลินก่อนจะมองปรมาจารย ์จงซวนด ้วยสายตา
อ่อนโยน
่ นพืน้
“อาจารย ์!!!” ปรมาจารย ์จงซวนได ้สติและโขกศีรษะอยูบ
สายตาเต็มไปด ้วยความเสียใจและความสานึ กผิด...
“ไปกันเถอะ...” ปรมาจารย ์หลงผานถอนหายใจ เขาพาปรมาจารย ์

จงซวนไปด ้วยและก ้าวเดินออกไปไกล
“ข ้าเข ้าใจศิษย ์ของข ้า เขาเตรียมตอนจบไว ้สองแบบเสมอ เหตุผล

่ นนางเทพฉิ งชุย่ ยังอยูด
ทีขุ ่
่ เี ป็ นเพราะเขาทาเพือการอยู
ร่ อดของ
ตัวเอง...”
่ ยงเขาดังกึกก ้อง พายุสข

เมือเสี ี าวพุ่งเข ้าหารอยแยกอวกาศสีโลหิต
รอยแตกร ้าวดังกึกก ้องและแสงสีแดงพังทลาย เผยให ้เห็นเป็ นแสง
เจ็ดสี!
ฉิ งชุย่ อยูท ี่ ่ น!
่ นั
ตอนที่ 1554 เต่าดา
่
“ปรมาจารย ์จงเฉิ น เรืองในอดี ่ ้าคิด...” ปรมาจารย ์
ตไม่ใช่อย่างทีเจ
จงซวนเต็มไปด ้วยความสานึ กผิดและเศร ้าโศกต่ออาจารย ์ ขณะที่
จากไปเขาหันกลับมามองปรมาจารย ์จงเฉิ นด ้วยสีหน้าซ ับซ ้อน
ในหมู่ดาวไม่มส ้ ชาเซียน พายุที่

ี ายลม ถึงแม้จะมีก็คงเกิดขึนจากวิ
้
ปรมาจารย ์หลงผานสร ้างขึนได ้ทาลายแสงสีแดงและปลดปล่อย
้
ผนึ กทังหมดจนดิ ้ องหน้
นแดนเจ็ดสีปรากฏขึนเบื ้ าหวังหลินอย่าง
ช ัดเจน
่
ขณะทีแสงเจ็ ดสีสอ ่ ง
่ งประกายจากรอยแยก เสียงคารามบ ้าคลังดั
ออกมาจากภายใน ราวกับเสียงอสูรคารามด ้วยความกระหายเลือด
่
เมือได ้ยินเสียงคารามนี ้ หวังหลินสงบนิ่ งลง เขามองรอยแยกเจ็ดสี
่
อย่างเงียบงัน สักพักจึงมองกลับไปทีปรมาจารย ์จงเฉิ น
สายตาของปรมาจารย ์จงเฉิ นยังคงจับจ ้องไปยังตาแหน่ งที่

ปรมาจารย ์จงซวนหายไป แววตาเกลียดชังรุนแรง
หวังหลินไม่รู ้ความบาดหมางระหว่างปรมาจารย ์จงเฉิ นและ
ปรมาจารย ์จงซวน อย่างไรก็ตามพอเห็นว่าปรมาจารย ์จงเฉิ นทาทุก
่
อย่างทีสามารถท าได ้เข ้าโจมตีใส่พน
ั ธมิตรเซียนหลังจากออกมา
จากดาราจักรทุกชนฟ้ ้ั า เห็นได ้ช ัดว่าความอาฆาตนี ลึ
้ กลาดั
้ ง่
มหาสมุทร!
่ ได
“ข ้ามิอาจช่วยเจ ้าเรืองนี ้ ้...” หวังหลินถอนหายใจ เขารู ้ซึงถึ
้ งพลัง
แห่งความเกลียดช ัง มันมากพอจะทาให ้คนบ ้าคลังได ่ ้
ปรมาจารย ์จงเฉิ นขบคิดเงียบๆ ผ่านไปสักพักจึงถอนสายตา คานับ

่
ฝ่ ามือให ้และเอ่ยเสียงเบา “เรืองระหว่างผูน้ อ้ ยและปรมาจารย ์จง
่ วนตัว ท่านจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กไม่ต ้องเป็ นห่วง
ซวนเป็ นเรืองส่
สถานการณ์โดยรวมสาคัญกว่า ผูน้ อ้ ยเข ้าใจเรืองนี ่ ดี้ ...หากจบ
่ ก็
สงครามแล ้วผู ้น้อยตาย เรืองนี ้ จะจบเหมือนทีข ่ ้าได ้สินชี
้ วติ ...”
“แต่หากในท ้ายทีสุ ่ ดเราทังสองยั

้ งมีชวี ต ่ ้นจะถึงเวลาที่
ิ อยู่ เมือนั
ผูน้ อ้ ยจะได ้ล ้างแค ้น!” ปรมาจารย ์จงเฉิ นซ่อนความเกลียดช ังใน
แววตา เขาอดทนมานานหลายปี และการรออีกนิ ดจะเป็ นอะไรไป
เขาไม่มวี น ่ เกิ
ั ลืมสิงที ่ ดขึนเมื
้ อตอนนั
่ ้น เดิมทีเขาเป็ นสหายสนิ ทกับ
ปรมาจารย ์จงซวน อีกทังเป็ ้ นเพราะปรมาจารย ์จงซวนทีท ่ าให ้เขา
และคูฝ
่ ึ กเต๋าของเขาได ้เข ้าร่วมพันธมิตรเซียน
้
ทังสามคนมั กจะสนทนาเต๋าอยูบ ่ ่อยครง้ั เขาได ้ร ับความรู ้เชิงลึกของ
ปรมาจารย ์จงซวนจนยอมเชือฟั ่ ง ปรมาจารย ์จงซวนเป็ นคนสุภาพ
อย่างยิง่ ทังสองจึ
้ ่ ตอ
งเป็ นสหายทีดี ่ กัน ยามแรกความสัมพันธ ์ราว
้
กับนาใสๆ ิ่
แต่ยงเวลาผ่ านไปจึงเสมือนกับสุรารสเลิศ
้
อย่างไรก็ตามทังหมดนี ้ ยนแปลงไปเพราะหนึ
เปลี ่ ่ งเรือง
่ ปรมาจารย ์
่
จงเฉิ นมักจะตืนจากการบ่ มเพาะเนื่ องจากความทรงจาทีฉายย
่ ้อน
่
ไปเรือยๆ ้ั
ทุกครงเขามักจะกาหมัด ร ้องคารามด ้วยความโกรธแค ้น
และความอัปยศ
เขาไม่อยากนึ กถึงมันอีก แต่ความทรงจาได ้ถูกฝังลึกไว ้ในใจ

กลายเป็ นหนามในจิตใจ เป็ นหนามทีฝั่ งลึกไว ้ข ้างในและเริมเน่
่ า
้
มันกัดกินเลือดเนื อและกลายเป็ นความเจ็บปวดไปตลอดกาล!
หวังหลินถอนหายใจและส่ายศีรษะ “หากเจ ้าดูดซ ับพลังจากมังกร

ทมิฬเพลิงนรกานต ์ มันจะเป็ นประโยชน์ตอ ่ เจ ้ามหาศาล ตอนนี ข ้ ้า
จะเข ้าไปในดินแดนเจ็ดสี มันเต็มไปด ้วยอันตราย ดังนั้นเจ ้าไม่ต ้อง
ติดตาม...”
ปรมาจารย ์จงเฉิ นพยักหน้าและเอ่ยคาลากับหวังหลินก่อนจะจากไป
่
เขาดูคอตกเล็กน้อยและช่วยอะไรไม่ได ้ รอบๆ ตัวมีความโดดเดียว
อยูเ่ บาบาง
่
จนกระทังปรมาจารย ์จงเฉิ นจากไปแล ้วหวังหลินจึงถอนสายตา
ความเกลียดช ังระหว่างปรมาจารย ์จงเฉิ นและปรมาจารย ์จงซวนเห็น
่ วนตัว หวังหลินไม่อยากคาดเดา
ได ้ช ัดว่าเป็ นเรืองส่
่
แม้เรืองราวเหล่ านั้นจะถูกฝังไปตามกาลเวลา มันยังคงเจ็บปวด
เหมือนกับสายนาที ้ ไหลออกจากฝ่
่ ามือ แม้จะหมดไปแล ้ว ความเย็น
ยังคงอยู่ดถ
ี งึ แม้รา่ งกายจะอบอุน
่ ก็ตาม...
หวังหลินก ้าวเข ้าหาดินแดนเจ็ดสี ความเร็วไม่ได ้มากมายนัก แต่ละ

ก ้าวเต็มไปด ้วยความมุ่งมั่น ไม่หนั เหหรือลังเลอันใด เพียงแค่สาม
ก ้าวเขาก็เข ้าสูด
่ น ่
ิ แดนเจ็ดสีแห่งทีสองในชี วติ แล ้ว!
่
แสงเจ็ดสีเต็มไปทัวโลกและสะท ่ นพืน้ เพียงชาเลืองสายตา
้อนอยูบ
่
มอง มันแพรวพราวยิงและท าให ้มึนงงได ้ง่ายๆ
้ ดสีเสมือนเป็ นสายรุ ้ง!

แสงทังเจ็
หวังหลินลอยอยู่ในท ้องฟ้ าของดินแดนเจ็ดสีและสังเกตการณ์ ทีนี ่ ่
ี่ งหลินเคยเข ้าไปครงก่
ไม่เหมือนกับดินแดนเจ็ดสีทหวั ้ั อน แม้จะมี
ภูเขาอยูท
่ ก ่ ดเู หมือนจะก่อตัวเป็ นค่ายกลขนาดใหญ่!
ุ ทีแต่
้ กสร ้างขึนจากภู
ค่ายกลแห่งนี ถู ้ ่
เขาเกือบแสนลูกจนเปล่งกลินอาย
ทรงพลัง
ภูเขาทุกลูกเป็ นส่วนหนึ่ งของค่ายกล ยิงลึ ่ กเข ้าไปในภูเขายิงมี

่
ความสูงส่งมากยิงขึ ่ น้ ภูเขาทีอยู
่ ใ่ นส่วนลึกทีสุ
่ ดมียอดเขาสูงทะลุ
่ เขาเผยตัวเองออกมานอกก ้อน
ฟ้ า ห่อหุ ้มด ้วยก ้อนเมฆเจ็ดสี ครึงภู
เมฆเจ็ดสี
่ น่่ าตกตะลึงขึนก็
สิงที ้ คอื ภูเขาทังหมดหนึ
้ ่ งแสนลูก แต่ละแห่งมีเซียน
นั่งอยูบ ่ นยอดเขาหนึ่ งคน
พวกเขาไม่ได ้บ่มเพาะแต่ร ้องครวญครางด ้วยความเจ็บปวด! เสียง

่
ร ้องผสานกันกลายเป็ นเสียงราไห ่ าดิน!
้ดังกึกก ้องไปทัวฟ้
เสียงโหยหวนไม่อาจดังไปถึงด ้านนอกดินแดนเจ็ดสี แต่มน ั ตรงเข ้า

สูจ
่ ต ่ ข
ิ ใจคนทีอยู ้
่ ้างใน เสียงร ้องของคนนับแสนกาลังดินรน มันทรง
่
พลังจนสันสะเทื อนโลกใบนี ้
เซียนทุกคนมีหนามแหลมคมนับไม่ถ ้วนแทงใส่รา่ งกาย พวกเขาดู
ไม่เหมือนเซียนเลย แต่เหมือนถูกตรึงอยูท ี่ ่ ด ้วยหนามแหลม!
่ นี
เซียนทุกคนเงยศีรษะขึนมา ้ เบ ้าตากลวงมองไปยังท ้องฟ้ าและส่ง

เสียงร ้องอย่างไม่มส
ี ติ
่
โลหิตสดๆไหลเจิงนองออกมาจากเหล่
าเซียนจนไหลลงภูเขา ราว
กับมันไม่เคยแห ้งเหือด
โลหิตไม่ได ้มากนัก เพราะหนึ่ งคนต่อหนึ่ งภูเขา จานวนโลหิตจึง

เทียบไม่ได ้กับความใหญ่โตของภูเขา...อย่างไรก็ตามไม่มส ิ่
ี งใดจะ
้
เทียบกับกาลเวลาได ้ โลหิตเหล่านี ไหลอย่ างต่อเนื่ องตลอดทังปี ้ ...
่ กจองจาไว ้ทีนี
คงต ้องใช ้เวลานานมากสาหร ับเซียนทีถู ่ ่ โดยไม่ได ้
้
ตาย ร่างกายยังต ้องสร ้างโลหิตขึนมาอย่ างต่อเนื่ อง...
่ งทีสุ
ภูเขาแต่ละลูกมีควันสีแดงโผล่ออกมาพุ่งใส่ภเู ขาทีสู ่ ดภายใน
ก ้อนเมฆเจ็ดสี
ภูเขาหนึ่ งแสนลูก เซียนหนึ่ งแสนคน!

่ ่ งเป็ นเซียนทีมี
ครึงหนึ ่ อก ั ขระกลางหน้าผาก เห็นได ้ช ัดว่าเป็ นเซียน
จากดินแดนชนนอก! ้ั อีกครึงดู่ เหมือนจะมาจากพันธมิตรเซียน ไม่
้
รู ้ว่าพวกเขาดินรนอยู ท ี่ ่ นานแค่ไหน
่ นี
่
กลินคาวโลหิ ่ นแดนและดูเหมือนผสานเข ้ากับแสงเจ็ด
ตเต็มไปทัวดิ
้ ดกลายเป็ นความน่ ากลัว
สีจนทาให ้แสงอันงดงามทังเจ็
ระหว่างภูเขาแสนลูกมีรา่ งเงาดุจภูตผีลอยอยู่ พวกมันพึมพา

ออกมาจากปาก
ภายในภูเขาแสนลูกมีรา่ งศพเดินอยูด ้ าแต่ละ

่ ้วยความสับสน เสือผ้
ตนฉี กขาด ดวงตาเป็ นสีเทา
้
หวังหลินมองทุกอย่างเบืองหน้ าอย่างเงียบงัน หลังจากผ่านไปสัก
่ เู ขาหนึ่ งแสนลูก ขณะที่
พักจึงค่อยๆ ก ้าวเดินไปข ้างหน้าและเข ้าสูภ
ก ้าวเข ้าไป เขตอาคมภายในภูเขาหนึ่ งแสนลูกดูเหมือนจะกระตุ ้น
้
ขึนมา จากนั้นเสียงโหยหวนคล ้ายหยุดชะงักลง
เดิมทีสายตาของเซียนทุกคนบนภูเขากาลังมองท ้องฟ้ า ทันใดนั้น

หันมาหาหวังหลิน! พวกเขาไม่โหยหวนแล ้วแต่สายตาสับสนพวก
นั้นจ ้องมองหวังหลินด ้วยความอาฆาต!
หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ฝ่ าเท ้าหยุดชะงักไปหนึ่ งจังหวะ
ขณะเดียวกัน เหล่าผู ้รู ้แจ ้งจานวนหนึ่ งท่ามกลางภูเขาหนึ่ งแสนลูก

ก็ได ้หยุดพึมพา ดวงตากลวงโบ๋จ ้องมาทีหวั ่ งหลิน
ราวกับการปรากฏตัวของหวังหลินได ้ทาลายสมดุลทีนี ่ ่ ราวกับมีคน

่ ชวี ต
ทีมี ้
ิ ผุดขึนมาท่ ามกลางความตาย การเข ้ามาของเขาทาให ้
่
เซียนทีตายทั ้
งหมดที
นี่ ่ สัมผัสได ้
“โลหิต...โลหิต...” ในความเงียบงันนี ค่้ อยๆ ผุดเสียงสะอืนหนึ

้ ่ง
้
ขึนมา มันดังออกมาจากภูเขาลูกทีใกล ่ ่ ด ออกมาจาก
้หวังหลินทีสุ
้ั
ปากของเซียนดินแดนชนนอกผู ห้ นึ่ ง
่ ยงนี ปรากฏ
เมือเสี ้ ้
เสียงสะอืนแห่ ่ น้ เซียนทังหมดกล่
งอืนปรากฏขึ ้ าว
แบบเดียวกัน!
้
“โลหิต...โลหิต...” เหล่าเซียนแสนคนทังหมดมี แววตาแดงฉาน
พวกเขาจ ้องหวังหลินอย่างไม่มส ี ติและส่งเสียงกรีดร ้องออกมาจาก
ปาก
วินาทีน้ัน หนึ่ งในเซียนบนยอดเขากระอักโลหิตออกมา หมอก
โลหิตแผ่กระจายและกลายเป็ นเงานับไม่ถ ้วนภายในหมอกโลหิต
หลังจากนั้นไม่นานเหล่าเซียนกระอักโลหิตออกมายิงขึ
่ น้ หมอก
่ ้องฟ้ าเหนื อภูเขานับแสนและรวมตัวกัน
โลหิตเต็มไปทัวท
หวังหลินกะพริบแววตาเย็นเยียบ เขาก ้าวไปข ้างหน้าโดยไม่มค

ี วาม
ลังเล ความเร็วมากพอจนทาลายอวกาศ หวังหลินพุ่งตรงไปจนเกิด
่ กก ้อง
เสียงดังลันกึ
่
ก่อนทีหมอกโลหิ ตจะผสานกันได ้อย่างสมบูรณ์ หวังหลินพุ่ง
ออกมาค่อนข ้างไกลแล ้ว เขาพุ่งเข ้าหาส่วนลึกของเทือกเขา เข ้า
่ งทีสุ
หายอดเขาทีสู ่ ด
พริบตาเดียวหวังหลินก็ไปถึง เมือเข ่ ้าไปใกล ้ เขาได ้เห็นฉาก

เหตุการณ์ทที่ าให ้ต ้องอ ้าปากค ้าง!
้
ตรงจุดนี เขามองเห็ นได ้ช ัดเจนว่าภูเขาแสนลูกนั้นไม่ได ้เชือมต่
่ อกับ
้ นแต่ได ้ถูกจับเอาไว ้โดยเต่าดาทีกลายเป็
พืนดิ ่ นหิน ภูเขาแสนลูก
่ นหลังของเต่าดาตัวนี !้
อยูบ
่
กล่าวได ้ว่าภูเขาแสนลูกไม่ใช่ภเู ขาเลยแต่เป็ นหนามทีโผล่
ออกมา
จากเต่าดา!
เต่าดาตัวใหญ่มากจนเต็มไปทังดิ ้ นแดนเจ็ดสี ตรงหัวของเต่าดามี

ชายวัยกลางคนนั่งอยู่ แต่รา่ งกายเปล่งกลินอายโบราณ
่ ่ ่ง
ยามทีนั
ตรงนั้นเขากลับไม่มรี อ่ งรอยแห่งชีวต
ิ
่ อกับเต่าดา ศีรษะมีหนามขนาดสามนิ ว้
ร่างกายดูเหมือนจะเชือมต่
งอกออกมา หากมองใกล ้ๆ คงจะเห็นได ้ว่าหนามนั้นแทงทะลุผ่าน
ร่างกายเขาจนโผล่ออกมาสามนิ ว!้
ตอนที่ 1555 ฉิ งชุย
่ !
้ นหน้ามาทางหวังหลิน หวังหลินจึงมองเห็นสี
เป็ นเพราะคนผู ้นี หั
หน้าอีกฝ่ ายได ้ช ัดเจน มันเต็มไปด ้วยความสุขและตกตะลึง! ราวกับ
่ ดซ ับพลังของเต่าดา แต่ตอนทีเขาตื
เขามีความสุขทีจะดู ่ ่
นเต ้นมาก
่ ด บางอย่างน่ าหวาดกลัวได ้เกิดขึนจนท
ทีสุ ้ ่ าให ้
าให ้เขาตาย ซึงท
เขามีสหี น้ามีความสุขและตกตะลึง!
้
หวังหลินไม่เคยเห็นคนผูน้ ี มาก่ อน แต่เขารู ้สึกว่าน่ าจะเป็ น
จักรพรรดิศก ั ดิสิ์ ทธิเต่
์ าดาทีทรยศส
่ านักจตุรศักดิสิ์ ทธิและเข
์ ้า
ร่วมกับพันธมิตรเซียน!
สานักจตุรศักดิสิ์ ทธิและจั
์ กรพรรดิวหิ คศักดิสิ์ ทธิคนเก่
์ าถึงกับงุ นงง
ว่าทาไมจักรพรรดิเต่าดาถึงได ้ทรยศเผ่าพันธุ ์ตัวเองและยอม
กลายเป็ นสุนัขร ับใช ้ให ้กับพันธมิตรเซียน!
่
เมือหวั
งหลินได ้เห็นเต่าดาและชายวัยกลางคน จึงคาดเดาได ้บ ้าง
่
เต่าดายักษ ์ทีกลายเป็ ้ ้ายกับมังกรยักษ ์ทีเขาเห็
นหินตัวนี คล ่ นใน
่
สุสานโบราณ กลินอายที ่
พวกมั นเปล่งออกมาช่างน่ าตกตะลึงยิง! ่
่
แม้กลินอายนี ้
จะเป็ ่
นกลินอายแห่งความตาย พลังของมันตอนทียั่ งมี
ชีวต
ิ ได ้ทาให ้หวังหลินตกตะลึง เขาถอนสายตาและก ้าวไปข ้างหน้า
พริบตาเดียวพุ่งเข ้าหายอดเขาทีสู ่ งทีสุ
่ ด
่ าเซียนนับแสนพ่นออกมากาลังพุ่งเข ้าหาหวัง
หมอกโลหิตทีเหล่
หลินจากด ้านหลัง ทว่าหวังหลินไม่สนใจและมาถึงยอดเขาใน
พริบตา
่ งออกมาจากบนยอด ทาให ้ทุกอย่างใกล ้เคียง

เสียงคารามบ ้าคลังดั
่
สันสะเทื ้ าของหวังหลินพลิวสะบั
อน เสือผ้ ้ ด
่ ้อนเมฆเจ็ดสียงั ถอยลงด ้วยเสียงคารามนี และถู

แม้กระทังก ้ กดัน
กลับไปเล็กน้อย ทาให ้ยอดเขาเผยออกมาสูส ่ ายตาหวังหลิน
เพียงปรายตามอง แววตาหวังหลินเกิดความบ ้าคลัง่
เขาเห็นฉิ งชุย่ !!
บนยอดภูเขา ชายร่างผอมบางท่าทีดด ุ น
ั ได ้ถูกหนามแทงเก ้าจุด
้ ้าเปล่งแสงเจ็ดสีแต่มน
หนามทังเก ิ่ ดสีเหมือนของราช ันย ์
ั ไม่ใช่ลมเจ็
้ อฉิ งชุย่ ! แม้รป

ชายผูมี้ ท่าทีดรุ ้ายผูน้ ี คื ่
ู ร่างหน้าตาจะเปลียนไปมาก
หมดสง่าราศีเหมือนก่อน เส ้นผมยุง่ เหยิง ดวงตาแดงฉานจากความ
่
บ ้าคลังและจิ ตสังหาร แต่หวังหลินยังจาเขาได ้ดีวา่ เป็ นศิษย ์พีฉิ ่ งชุย่ !
เสียงคารามดังออกมาจากปากฉิ งชุย่ ไม่เคยหยุด เขาดูเหมือน

พยายามทาลายหนามทังเก้ ้าบนร่างแต่มอ ิ าจทาได ้ ดังนั้นจึงได ้แต่
่
ส่งเสียงคารามดังลัน
“ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า!! ฆ่าพวกเจ ้าให ้หมด ฆ่าทุกคน! ฆ่า!” เสียงคาราม
แหบพร่าและบิดเบือนดังออกมาจากปาก
่ เ่ บืองหน้
มีของอีกสิงอยู ้ าเขา!
้ ขนาดร
มันคือนิ วชี ้ ่ เหมือนปรากฏออกมาจากความว่าง
้อยฟุตซึงดู
้ เขา ห่างจากหน้าผากฉิ งชุย่ เพียงแค่สามนิ ว้
เปล่า มันชีใส่
มันดูเหมือนอยูม
่ านานมากแล ้ว เส ้นด ้ายสีแดงโผล่ออกมาจาก
้ อนี ดู
กลางหน้าผากฉิ งชุย่ และถูกนิ วมื ้ ดซ ับไป
้
หวังหลินศีรษะด ้านชา รู ้สึกได ้ว่าภูเขาทังแสนลู ้ ธรรมดา ค่าย
กนี ไม่
้ หน้าทีอั
กลนี มี ่ นพิเศษ และฉิ งชุย่ เป็ นเสมือนท ้องฟ้ าให ้แก่คา่ ยกล!
่
“เต่าดาทีกลายเป็ นหิน ค่ายกลภูเขาหนึ่ งแสนลูก เซียนตายทังเป็
้ น
หนึ่ งแสนคนพร ้อมโลหิตกลันเป็่ นความแค ้นและเปลียนเป็
่ นจิต
สังหาร...นี่ มันค่ายกลอะไรกัน!?” หวังหลินขบคิดพลางเข ้าใกล ้
พริบตาเดียวเขาจึงเข ้าไปในช่องว่างระหว่างก ้อนเมฆเจ็ดสีและอยู่
ห่างจากฉิ งชุย่ ไม่เกินพันฟุต!
่ ้าไปใกล ้ ฉิ งชุย่ เงยศีรษะขึนทั

อย่างไรก็ตามตอนทีเข ้ นที ศีรษะปก
คลุมใบหน้าเกือบหมดและเห็นเพียงดวงตาแดงฉาน เขาจ ้องหวัง
หลินและร ้องคารามอย่างบ ้าคลัง่
้
“ฆ่า ฆ่า ฆ่า!! ข ้าจะฆ่าล ้างทุกอย่าง ฆ่าพวกเจ ้าทังหมด ฆ่าจนกว่า
จะไม่มอี ะไรเหลือ ฆ่าทุกชีวต ิ !!”
เสียงคารามบรรจุจต ิ สังหารอันน่ าตกตะลึง หวังหลินอยูภ

่ ายในระยะ
พันฟุต ดังนั้นจึงสัมผัสกับพลังรุนแรงนี ได
้ ้ จิตสังหารทรงพลังมาก
พอทาลายจิตใจแห่งเต๋า มันเหมือนขอบเขตจวีที ่ สามารถเจาะ
่
ทะลวงจิตใจและฆ่าสังหารจนสิน! ้
หวังหลินเผยแววตาเศร ้า เขาคาดเดาอะไรได ้สองสามอย่างแต่ก็ยงั
ิ่ ไม่
มีสงที ่ เข ้าใจ ตอนนี เขาเคลื
้ ่
อนเข ้าไปข ้างหน้าแม้จะมีจต
ิ สังหาร
จากฉิ งชุย่
่
พันฟุต แปดร ้อยฟุต หกร ้อยฟุตจนกระทังสามร ้อยฟุต!
่
งหลินอยูใ่ นระยะสามร ้อยฟุตจากฉิ งชุย่ ฉิ งชุย่ จ ้องมองหวัง
่
หลิน ร่างกายสันเทา รูม่านตาหดแคบลงและมีแสงสายฟ้ าแดงพุ่ง
ออกมา
สายฟ้ าแดงคือขอบเขตจวี!่
้
ทังสองอยู ใ่ กล ้กันมาก ดังนั้นสายฟ้ าจึงประชิดในพริบตา จิตสังหาร
เข ้มข ้นปะทุออกมาจากสายฟ้ าพร ้อมกับพลังแห่งแก่นแท!้
แก่นแท ้สังหาร!
หวังหลินสร ้างผนึ กและสะบัดแขน สายฟ้ าแดงสัมผัสกับแขนเขา

และสูญสลายไป หวังหลินรู ้สึกว่าฝ่ ามือด ้านชา พลังของ
ขอบเขตจวีเข ่ ้าไปในร่างเขา สัมผัสถึงการทาลายจิตใจได ้แต่เขาก็
ระงับได ้อย่างรวดเร็ว
ขณะทีก ่ าลังเข ้าไปใกล ้ ฉิ งชุย่ อ ้าปากและร ้องคารามทรงพลังทีสุ

่ ด
้ ทหวั
ตังแต่ ี่ งหลินเข ้ามาทีนี
่ ่
่
แก่นแท ้สังหารข ้างในเพิมระดั บจนน่ าหวาดกลัว เงาโลหิตปรากฏ
้ องหน้
ขึนเบื ้ าฉิ งชุย่ มันเป็ นศีรษะยักษ ์พุ่งใส่หวังหลินพร ้อมกับอ ้า
ปากไปด ้วย
่
แม้แต่หวังหลินยังต ้องเปลียนสี ่
หน้าเมือเผชิ ่
ญกับกลินอายสั งหารนี ้
่
กลินอายทรงพลั ่
งมากพอจนสันสะเทื อนร่างและทาให ้เขาสัมผัสถึง
วิกฤต เพลิงสีทองจากดวงตาซ ้ายและสายฟ้ าสีทองจากดวงตาขวา
ลอยออกมาในเวลาเดียวกันและปะทะเข ้ากับเงาโลหิต
ปัง
่ โลหิตไหลจากมุมปาก บังคับให ้เขาพต ้องล่าถอย ทว่า

เสียงดังลัน
่
เขายังมองฉิ งชุย่ แววตายิงเศร ้ารุนแรงกว่าเดิม
่ งชุย่ !! ข ้าหวังหลิน ข ้าหวังหลินคือศิษย ์น้องของท่าน!!”
หวังหลินกัดริมฝี ปากและร ้องคารามใส่ฉิงชุย่ ผูบ้ ้าคลัง่
เงาโลหิตสูญสลายไปภายใต ้เพลิงและสายฟ้ าสีทอง แรงกระแทก

พัดเส ้นผมฉิ งชุย่ ให ้ปลิวไหว เผยใบหน้าและแววตาออกมา
หวังหลินเห็นเส ้นโลหิตบวมเป่ งบนใบหน้าและดูเหมือนจะมี

่
บางอย่างเคลือนไหวอยู ข
่ ้างใน
่
เมือหวั ่
งหลินเอ่ยคาพูดออกไป ฉิ งชุย่ หรีแววตาลงและเผยสี หน้า
เจ็บปวด ความเจ็บปวดแฝงความเศร ้าและความสินหวั้ งหลังจากพบ
ความลับบางอย่าง!
“วิญญาณของข ้าเชือมกั ่ บร่างของเต่าดา หวังหลิน...สังหาร...ข ้า...

่ ชวี ต
ฆ่า ฆ่า ฆ่า! ข ้าจะฆ่าล ้างสิงมี ้
ิ ทังหมด!!”
่
เมือเขามี ึ้
สติขนมา ่
เต่าดาสันเทาและมี ้
ควันสีเทาผุดขึนมา มันพุ่ง
่ งทีสุ
เข ้าหายอดเขาทีสู ่ ดและพุ่งเข ้าไปในร่างฉิ งชุย่
หลังจากควันสีเทาเข ้าไปในร่าง ความเศร ้าในตัวฉิ งชุย่ ถูกแทนที่
่
ด ้วยจิตสังหาร กระทังการดิ ้
นรนก่ ้
อนหน้านี ของเขายั งกลายเป็ น
เสียงคารามแห่งความบ ้าคลัง่
่ อน ท่าทีเต็มไปด ้วยความเจ็บปวด ดวงตาแดงระเรือ่

ศีรษะสันสะเทื
่ น้
ยิงขึ
่
ยามทีแรงกระแทกพั ดเส ้นผมของฉิ งชุย่ ไปด ้านหลัง หวังหลินจึงเห็น
่ ห
่ า่ งจากกลางหน้าผากฉิ งชุย่ เป็ นระยะสามนิ ว้
หนามอีกแห่งทีอยู
่ บ!
หนามทีสิ
้ กซ่อนไว ้ในเส ้นผมและยากจะหาเจอ

หนามนี ถู
‘สิบหนาม!! มันไม่ใช่เก ้าแต่เป็ นสิบ!! ข ้าเข ้าใจแล ้ว!’ หวังหลินรีบ

ถอย จากนั้นก ้มศีรษะลงมองดูภเู ขานับแสนเบืองล่ ้ าง ดวงตาส่อง
ประกาย
้
‘ภูเขาทังแสนเปลี ่
ยนกลายเป็ นสิบสามเข ้าผนึ กร่างของฉิ งชุย่ !’
้
‘เหล่าเซียนจากภูเขาแสนลูกกาลังใช ้โลหิตตัวเองหล่อเลียงเต่
าดา
กระตุนจิ
้ ตสังหารให ้ฉิ งชุย่ !’
‘เต่าดาไม่ได ้ตายแต่เป็ นร่างจริงของมัน! พวกเขาใช ้ร่างของเต่าดา
่ กขังวิญญาณของฉิ งชุย่ !’
เพือกั
้
‘เป้ าหมายทังหมดนี ้ อสร
เพื ่ ้างแก่นแท ้สังหาร หรือพูดให ้ถูกคือศิษย ์
่ งชุย่ เป็ นเตาหลอมในการสร ้างแก่นแท ้สังหาร!!’
พีฉิ
‘ข ้าเข ้าใจแล ้ว จักรพรรดิเต่าดาทรยศสานักจตุรศักดิสิ์ ทธิเพราะ

์
้
พันธมิตรเซียนไปเจอร่างเต่าดาตัวนี มาจากไหนสั กแห่ง เต่าดา
เสมือนเป็ นหนึ่ งในสีแม่
่ ทพ ั ใต ้อานาจของจักรพรรดิเทพโบราณ มัน
่
มีกลินอายของเผ่ าพันธุ ์เต่าดา ในฐานะลูกหลาน จักรพรรดิเต่าดา
จึงต ้องทรยศสานักจตุรศักดิสิ์ ทธิ!์ สิงล่่ อตาล่อใจแบบนี มากพอจะ
้
ทาให ้เขากลายเป็ นคนทรยศ!’
่ งชุย่ มาทีนี
‘ศิษย ์พีฉิ ่ ่ เพือหาเหตุ
่ ่
ผลความบ ้าคลังของตั วเอง เขาต ้อง
เจออะไรบางอย่างจนทาให ้ตัวเองบ ้าคลังไปอี ่ ้ั นิ วเจ็
กครง! ้ ดสีน่ ันเป็ น
ต ้นตอของเรืองทั ่ งหมด
้ ่ นดูดซ ับคือแก่นแท ้สังหาร!’
ควันสีแดงทีมั
หวังหลินถอยกลับมา ความคิดสันเทา ่ เขาเข ้าใจความจริงแล ้ว!
้
หมอกโลหิตจากเซียนนับแสนควบแน่ นเบืองหน้
าฉิ งชุย่ ภาพโลหิต
่
เริมปรากฏขึ ้
นภายในหมอกสี แดง
ข ้างในภาพเป็ นแคว ้นเล็กๆ ของคนธรรมดาแห่งหนึ่ งซึงถู่ กล ้มล ้าง
องค ์ชายหนี ด ้วยความเสียใจ ทว่าในท ้องฟ้ ามีแสงเจ็ดสีพร ้อมกับ
ร่างเงาเจ็ดสีเลือนลาง
ภาพวาดกะพริบ จากนั้นองค ์ชายเข ้าสูส ่ านักและได ้ร ับความอัปยศ

เขายืนอยูบ่ นยอดเขาพร ้อมกับร่างอ่อนแอและร ้องไห ้ เขาเกลียด
สวรรค ์ เกลียดฟ้ าดิน และเกลียดชีวต ้
ิ ทังหมด!
่ อกาเนิ ด!
ขอบเขตจวีถื
แสงเจ็ดสียงั คงอยู่ในท ้องฟ้ า ร่างเจ็ดสีดเู หมือนชายหนุ่ มด ้านล่าง
่
ความคิดหวังหลินสันคลอน ่
ตอนทีเขาเห็ ่ เกิ
นสิงที ่ ดขึนในหมอก
้
่ ้นพบเรืองของโลกเจ็
โลหิต เขาหวาดกลัวไม่นอ้ ยกว่าตอนทีค ่ ดล ้าน
ในสานักสายฟ้ ากระจาย เขาหวาดกลัวสิงที่ คาดเดา!
่
‘ยกระดับเต๋า...’
ตอนที่ 1556 สายตาประหลาด
่
ภาพเปลียนไปอี กครง้ั ผูเ้ ยาว ์เติบโตขึนและกลั
้ ่
บสูแ่ คว ้นทีโดน
้
ทาลาย ดวงจันทร ์สีแดงตังตระหง่ านอยูก่ ลางท ้องฟ้ าเป็ นเวลาเจ็ด
วันเจ็ดคืน โลหิตไหลนอง...แสงเจ็ดสียงั อยูท ี่ ม
่ เดิ
้
อีกด ้านของภาพ โลหิตไหลเป็ นสายนาจากมี เซียนจานวนมากที่
ถูกสังหาร จากนั้นชายหนุ่ มเศร ้าโศกก็จากมา
หวังหลินมองดูภาพเหล่านั้นด ้วยจิตใจทีสั ่ นเทา

่ เขาเห็นอดีตของฉิ ง
่ แต่
ชุย่ เห็นฉิ งชุย่ เข ้าไปในแดนสวรรค ์ เห็นใบหน้าของฉิ งชุย่ ทีมี
ความสุขแทนทีจะเป็ ่ นจิตสังหาร
ด ้านข ้างเขาเป็ นสตรีผู ้หนึ่ ง นางไม่ได ้สวยสดงดงามเกินใครแต่กลับ

มีสมั ผัสแห่งความอ่อนโยน นางมองฉิ งชุย่ และเผยรอยยิมหวาน ้
้
เบืองหน้ ้
าทังสองคนเป็ นชายชราผูห้ นึ่ ง เขาคือป๋ ายฟ่ าน เขามองทัง้
สองคนอย่างเมตตา ดูเหมือนจะกล่าวอะไรบางอย่าง
ทว่าในภาพนี ้ แสงเจ็ดสียงั คงปรากฏอยูใ่ นท ้องฟ้ า มีสายตาทีไม่่
แยแสจากแสงเจ็ดสีกาลังจ ้องมองฉิ งชุย่ สายตาคูน ้
่ ี ปรากฏขึ ้
นมา
หลายครง้ั ยิงหวั
่ งหลินเห็นมันก็ยงรูิ่ ้สึกประหลาด ราวกับมีคนกาลัง
มองจากอีกฝั่งเข ้ามาในกระจก
หมอกโลหิตพรงพรู่ั ่
ภาพเปลียนแปลงไป ภาพใหม่กลับน่ าตกตะลึง
่
ยิงจนท ่
าให ้หวังหลินต ้องหรีตาแคบและเต็ มไปด ้วยความเศร ้า
ในภาพนั้นฉิ งชุย่ กาลังนั่งอยูบ

่ นยอดเขา ร่างเจ็ดสีในท ้องฟ้ าพลัน
้
ยกแขนขึนมาชี ้
ลงเบื ้ าง
องล่
่
ฉิ งชุย่ ตัวสันเทา แววตาของเขาถูกแทนทีด ่ ้วยความกระหายเลือด
และจิตสังหาร เขาราร ่ ้องคารามออกมากึกก ้องไปทัวทั่ งแดน
้
สวรรค ์! ป๋ ายฟ่ านจ ้องมองไปยังท ้องฟ้ าไกลด ้วยความไม่เชือ่ เขา
เองก็สมั ผัสบางอย่างได ้เลือนลาง!
่
ฉิ งชุย่ บ ้าคลังไปแล ้ว!
่
การฆ่าฟันทีเขาฝั งไว ้ในร่างมานานพลันอุบต
ั ข ึ้
ิ นและจุ
ตลิ งมาใน
แดนสวรรค ์อัสนี หวังหลินเห็นเทพจานวนมากตายไปเพราะฉิ งชุย่
่ งสั
เขาเป็ นเสมือนมารร ้ายกระหายเลือดทียิ ่ งหารก็ยงบ
ิ่ ้าคลังมาก
่
้
ขึน!
จากนั้นคนร ักของฉิ งชุย่ ปรากฏขึนเบื

้ องหน้
้ า แววตาของนางเต็มไป
ด ้วยความเศร ้าแต่ออ
่ นโยน นางตายเพราะฉิ งชุย่ แต่ซอ่ นความ
เจ็บปวดเอาไว ้และมองคนร ักด ้วยความอ่อนโยน เรียวแขนของนาง
่
พยายามสัมผัสใบหน้าคนร ักแต่ก็ไร ้เรียวแรง นางดูเหมือนได ้พูด
บางอย่าง...
่ นางพู
สิงที ่ ดและโลหิตไหลท่วมออกมานั้นได ้ทาให ้ฉิ งชุย่ มีสติ เขา
่
ส่งเสียงร ้องโศกเศร ้าเท่าทีคนสิ ้
นหวังจะร ้องออกมาได ้!!
่ ยงร ้องโศกเศร ้าดังกึกก ้อง ภาพจึงสูญสลายไป หมอก

ขณะทีเสี
่ ั และทุกอย่างหมุนวนซาเดิ
โลหิตพรงพรู ้ มทีภาพรู
่ ปแรก วนเวียน
่
ต่อไปเรือยๆ
ดูเหมือนจะมีพลังอานาจหนึ่ งทีก ่ าลังใช ้วิธอี น ้

ั โหดเหียมนี ้ อบั
เพื ่ งคับ
้ ้นคืนความทรงจาจนเขาถูกขังไว ้ในความโหดเหียม
ให ้ฉิ งชุย่ รือฟื ้
่
ความบ ้าคลังและความเศร ่ ลอดเวลา กักขังเขาไว ้ในวงโคจรนี ้
้าอยูต
ไปตลอดกาล
วิธน ้
ี ี กระตุ ่ น...
้นให ้แก่นแท ้สังหารของฉิ งชุย่ เติบโตแข็งแกร่งยิงขึ ้
่
หวังหลินรู ้สึกเห็นใจ เขาพอจะรู ้เรืองของฉิ งชุย่ มาคร่าวๆ แต่ตอนนี ้
่
เมือได ้เห็นด ้วยตาตัวเองจึงรู ้สึกเศร ้ามากกว่าเดิม เขารู ้สึกเศร ้ากับ
ชีวต ่ งชุย่ ต ้องมาเจออะไรเช่นนี ้
ิ ของฉิ งชุย่ และรู ้สึกร ันทดทีฉิ
่ งชุย่ ข ้าหวังหลินจะทุม
‘ศิษย ์พีฉิ ่ วยท่าน!’ หวังหลินหัน
่ สุดตัวเพือช่
กลับมาและไม่มองภาพในหมอกโลหิตอีก เขาพุ่งเข ้าหาเต่าดาที่
กาลังขังฉิ งชุย่ เอาไว ้!
้
เต่าดาตัวนี ขนาดใหญ่ มากเท่ากับดินแดนเจ็ดสี แม้มน ั จะกลายเป็ น
่
หินไปแล ้วแต่กลินอายที ่
ปลดปล่ ่
อยออกมาทรงพลังยิงยวด หวัง
่
หลินสัมผัสกลินอายที ่
ออกมาได ้ช ัดเจน
่ ภาพมายาหนึ่ งบอกว่าเต่าดาตัวนี ไม่

กระทังมี ้ ได ้ตายแต่กาลัง
หลับใหล!
่ วยฉิ งชุย่ ข ้าต ้องทาให ้วิญญาณเขาเป็ นอิสระ!’ ด ้วยความ

‘เพือช่
เข ้าใจด ้านเขตอาคมของหวังหลิน เขาจึงเห็นได ้ช ัดเจนว่าเต่าดา
้ อกุญแจสาคัญในการทาลายค่ายกล!
ตัวนี คื
หากการกักขังวิญญาณของฉิ งชุย่ บนเต่าดาไม่ได ้ถูกทาลาย มัน
้ บจากร่างฉิ งชุย่ ได ้! หวังหลินมั่นใจ!
คงไม่สามารถถอนหนามทังสิ
เขาพุ่งลงไป แขนขวากาหมัด พลังเทพโบราณรวบรวมในกาปั้น

ก่อเกิดเป็ นเงากาปั้นพุ่งเข ้าใส่เต่าดา
้
สายลมกรรโชกรุนแรงผุดขึนมาร่ ่
อนลงใส่เต่าดา ร่างเต่าสันไหวแต่
ไม่มค
ี วามเสียหาย
พลังสะท ้อนอันแข็งแกร่งโจมตีกลับมาใส่หวังหลิน บังคับให ้เขา

ถอยไปหลายร ้อยฟุต
‘ทาลายไปซะ!!’ ดวงตาหวังหลินสีแดงฉานและร ้องคารามอีกครง้ั

ยกแขนขวาและโยนออกไปสิบกาปั้น! แต่ละกาปั้นบรรจุพลังจาก
ร่างเทพโบราณเจ็ดดาวเต็มกาลัง กาปั้นทังหมดเปลี
้ ่
ยนกลายเป็ น
พายุเข ้ากระแทกใส่เต่าดา
่
เต่าดาหินสันไหวและส่ งเสียงดังกึกก ้อง แต่แผ่นหลังของมันแข็ง
อย่างเหลือเชือ่ หลังจากส่งไปสิบกาปั้นกลับไม่มส ี ญ
ั ญาณแตกหัก
ขณะเดียวกันกลับมีพลังสะท ้อนทีรุ่ นแรงพุ่งใส่หวังหลินแทน
แขนขวาหวังหลินเกิดเสียงปริแตกและเขากระเด็นกลับไปพันฟุต
โลหิตไหลย ้อนออกมาจากมุมปาก แต่สห ี น้าท่าทางดุดน ่ าเดิม
ั ยิงกว่
ขณะนั้นเสียงดังลันสะท
่ ่ นแดนเจ็ดสี เสียงพึมพาดัง
้อนไปทัวดิ
ออกมาจากร่างของเต่าดา มันไม่ได ้ยินจากโสตประสาทแต่สม ั ผัส
ได ้ภายในใจ
่ ยงพึมพานี ผุ
เมือเสี ้ ดขึนมา
้ เซียนนับแสนบนภูเขาเริมร ่ ้องคาราม
้
ร่างกายแต่ละคนได ้ร ับอิสระ หนามทังหมดที ่ งอยูใ่ นร่างถูกดึง
ฝั
ออกมา โลหิตสาดกระจายไปทัวทุ ่ กที่ รอยแผลบนร่างฟื ้นฟูในทันที
มองข ้างนอกแล ้ว นอกจากเสือผ้้ าทีฉี

่ กขาด พวกเขาไม่มอ ี าการ
บาดเจ็ยเลย เหล่าเซียนนับแสนร ้องคารามใส่ท ้องฟ้ าด ้วยความบ ้า
คลัง่ จากนั้นพุ่งมาหาหวังหลินจากทุกทิศทาง วิชาเซียนพุ่งออกมา
่ นแดนเจ็ดสี
ล ้อมรอบไปทัวดิ
หวังหลินกะพริบแววตาจิตสังหาร เพลิงสีทองพุ่งออกมาจากตาซ ้าย

้
แม้เพลิงนี จะเป็ ั ยังเป็ นเพลิงไร ้ลักษณ์ มันพุ่งใส่เซียนที่
นสีทองแต่มน
กาลังเข ้ามาหาทันที
อย่างไรก็ตามกลับไม่มเี พลิงไร ้ลักษณ์เผาไหม้จากเซียนแสนคนนี ้
นั่นหมายความได ้อย่างเดียว เหล่าเซียนนับแสนไม่ใช่คนทีมี ่ ชวี ต
ิ
และได ้ตายไปนานแล ้ว แม้จะดูเหมือนมีชวี ติ แต่ความจริงถูกควบคุม
ด ้วยพลังลึกลับ
ถึงจะไม่มเี พลิงไร ้ลักษณ์ เพลิงสวรรค ์ของหวังหลินก็ทรงพลัง

้ั
มากกว่าช่วงการสู ้รบครงแรกกั ้ั
บดินแดนชนนอก เปลวเพลิง
แพร่กระจาย แสงสีทองพรงพรู ่ ั ออกไปรอบทิศ
แต่ในจังหวะนั้นเหล่าเซียนนับแสนคนกลับระเบิดตัวเองก่อนทีเพลิ่ ง
้
และสายฟ้ าจะมาถึง เลือดเนื อควบแน่ นเข ้าด ้วยกันจนกลายเป็ น
ดาบยักษ ์!
้ กสร ้างขึนจากเลื
ดาบเล่มนี ถู ้ อดเนื อ้ มันถูกสร ้างขึนจากเซี
้ ยนนับ
แสนคน เมือมั่ นยกขึนไปในท
้ ้องฟ้ าจึงกลายเป็ นเงาขนาดใหญ่
้ ชินส่
มองไกลๆ จะเห็นว่ามีใบหน้าบิดเบียว ้ วนแขนและขาบนใบ
ดาบ ดาบฟาดฟันใส่หวังหลินโดยมีเหล่าเซียนนับแสนร ้องครา่
ครวญ!
เสียงร ้องของพวกเขาเต็มไปทัวจิ่ ตใจหวังหลิน ยามนี เขายั
้ ง
สามารถล่าถอยและออกไปจากดินแดนเจ็ดสีโดยไม่สนเรืองที ่ เกิ ่ ด
้ บฉิ งชุย่ ได ้ แต่เขาจะทาแบบนั้นได ้อย่างไร? เขาทาไม่ได ้!
ขึนกั
หวังหลินเอาแขนขวาตีใส่หน้าผาก ดวงดาวเทพโบราณเจ็ดดวง
่
เริมหมุ นติว้ พริบตาเดียวเขาเปลียนกลายเป็
่ นร่างเทพโบราณ
ขนาดหมืนฟุ่ ต!
่
ร่างหวังหลินสันเทา ่ มไปด ้วย
สัมผัสได ้ถึงเสียงคารามโหยหวนทีเต็
ความแค ้นและจิตสังหารนับไม่ถ ้วนจากตัวดาบได ้ช ัดเจน พลังจาก
่
ดาบอันแข็งแกร่ง ทาให ้ร่างของเขาสันคลอน!
นี่ คือพลังทางกายภาพของเซียนนับแสนทีเพิ
่ มขึ
่ นหลายเท่
้ าจาก
่
วิชาอันลึกลับ ซึงมากพอจะทาร ้ายเทพโบราณเจ็ดดาวได ้ทีเดียว!
้ ใ่ น
อย่างไรก็ตามหวังหลินก็ไม่ถอยสักก ้าว พลางฝื นให ้พลังนี อยู
ร่างกาย เขาร ้องคาราม สะบัดแขนขวาผลักดาบให ้ถอยไปอีกครง้ั
้ั หวังหลินเอ่ยเสียงคารามกึกก ้อง ดาบ

“ยังแข็งแกร่งไม่พอ อีกครง!”
่
ทีกระเด็ ้ั
นกลับไปได ้กลับมาอีกครง!
ดาบนั้นฟันลงมาใส่หวังหลินหนึ่ งร ้อยครงในคราเดี
้ั ยวจนส่งเสียงดัง
สนั่นกึกก ้องต่อเนื่ อง! การฟาดฟันร ้อยครงเปลี
้ั ่
ยนกลายเป็ นหนึ่ ง
ดาบทีต่ ้องการฟันหวังหลินให ้ขาดครึง! ่
้
หวังหลินปลดปล่อยพลังต่อต ้านทังหมดและยอมให ้ร่างกายระเบิด
พลังสิบเท่า การผสานกันของพลังเทพโบราณและพลังสวรรค ์ได ้
ทาให ้หวังหลินมีพลังพอจะสังหารเซียนขันวิ ้ ญญาณดับสูญ
ระดับกลางได ้เลยทีเดียว นี่ เป็ นเหตุผลว่าเขาสามารถสังหารเทียน
จ ้าวได ้อย่างไร!
่
ร่างหวังหลินสันสะท ้าน กลืนโลหิตทีย่ ้อนคืนมาในลาคอ เขา
กระแทกเข ้าใส่เต่าดา ยืมพลังจากกระบีเลื่ อดเนื อนั
้ ้นเข ้ากระแทกใส่
่ เต่าดาในพริบตา วินาทีน้ันเขาหัน
หวังหลินรวดเร็วยิงจนตกลงใส่
กลับมา สองแขนกาหมัดกระหน่ าเข ้าใส่เต่าดาหิน!
“ถูกทาลายไปซะ!!”
้ นแดนเจ็ดสีสนไหว
ทังดิ ่ั ้ เหมือนกาลังจะพังทลาย เมือ
โลกใบนี ดู ่
กาปั้นแรกของหวังหลินกระแทกใส่หลังเต่าดา เกิดเสียงแตกร ้าวดัง
กึกก ้อง!
ตอนที่ 1557 ดึงหนาม!
ยามทีก่ าปั้นของหวังหลินร่อนลงไป รอยแตกบางๆ ผุดขึนบนหลั

้ ง
เต่าดาอยูห
่ ้าแห่ง รอยแตกร ้าวแผ่กระจายและเกิดรอยแตกเป็ น
่ ้านสาขาเพิมขึ
กิงก ่ น้
ทว่าในจังหวะนั้นควันสีเทาพร ้อมกลินอายแห่
่ งความตายผุดออกมา
จากรอยแตกและพุ่งใส่หวังหลิน
ควันสีเทาคือพลังต ้านอันแข็งแกร่ง พุ่งออกมาดุจพายุเข ้าหาหวัง

หลิน ทว่าหวังหลินระมัดระวังไว ้ตลอดเวลา ดังนั้นเมือมั
่ นพุ่งออกมา
เขาจึงล่าถอย
้ นสีเทาสายหนึ่ งแบ่งตัวออกมาและลอยเข ้าหา

วินาทีนีเองควั
จักรพรรดิเต่าดาบนหัวของมัน
่
ควันสีเทาเร็วมากและเข ้าสูร่ า่ งจักรพรรดิเต่าดาทาให ้เขาตัวสันราว
กับกาลังฟื ้นคืนชีพ กลินอายทรงพลั
่ งผุดออกมาจากจักรพรรดิเต่า
ดาและมีเสียงคารามเบาบางดังออกมาจากร่าง! หากเป็ นเซียนคน
่
อืนคงไม่ ได ้ระมัดระวังและยากจะร ับมือสถานการณ์นีได ้ ้
แต่หวังหลินใช ้ชีวต
ิ อยูท ้ ตอนทีเขาเห็
่ ่ามกลางการสังหาร ตังแต่ ่ น
้ั
จักรพรรดิเต่าดาเป็ นครงแรกจึ งได ้เตรียมการเอาไว ้แล ้ว พอเห็นว่า
จักรพรรดิเต่าดากาลังฟื ้นคืนชีพ หวังหลินจึงสะบัดแขนขวาโดยไม่
ลังเลและล่าถอย แสงโลหิตมหึมากะพริบวาบ
ปรากฏกระบีโลหิ่ ตทะยานเข ้าหาจักรพรรดิเต่าดาด ้วยความเร็วดุจ

่ ั บตามันก็ลอยผ่านลาคอ
ทะลวงมิติ ชวพริ
่
กระบีโลหิ ้ งตัดหนาม
ตตัดศีรษะโดยไร ้โลหิต เจาะทะลุผ่านศีรษะทังยั
ออกไปอีก!
่ ้เข ้าไปในร่างจักรพรรดิเต่าดาจึงพุ่งออกมาจากลาคอ
ควันสีเทาทีได
่
ทีโดนผ่ าไปแล ้ว เสียงคารามเบาบางกลายเป็ นเสียงคารามครา่
่ั
ครวญ ควันสีเทารวไหลออกมาดู ออ
่ นแอ
่ ควันสีเทาจานวนมากทีร่ วไหล
ร่างจักรพรรดิเต่าดาแห ้งเหียว ่ั
ออกมาในทีสุ่ ดก็พงั ทลาย
ความเด็ดขาดของหวังหลินได ้กาจัดภัยคุกคามออกไป!
่ งหลินล่าถอย ดาบเลือดเนื อได
ขณะทีหวั ้ ้ฟันลงมาอีกครง้ั เสียง
โหยหวนจากดาบดูเหมือนต ้องการกลืนกินเขา หวังหลินหัน
กลับมาเผยแววตาบ ้าคลังพร่ ้อมกับร่องรอยแห่งปัญญา แขนขวา
กาหมัด ส่งกาปั้นเข ้าใส่ดาบยักษ ์
่
เสียงดังปังสันสะเทื ่
อน หวังหลินถอยไปหลายสิบฟุต ดาบยักษ ์สัน
เทา เสียงร ้องจากวิญญาณข ้างในสูญสลายไป ขนาดของดาบ
่
เปลียนไปเล็ กน้อย
หวังหลินพุ่งออกมาทางขวาหลังจากโดนดันกลับมา แขนขวากา
หมัดชกเข ้าใส่ดาบอีกครง้ั กระหน่ าโจมตีใส่อย่างต่อเนื่ องทาให ้
ดาบหดลงอย่างรวดเร็ว
่ ดหวังหลินร ้องคารามและทาลายดาบด ้วยหมัดเดียว! ดาบ

ท ้ายทีสุ
้ กชินน้
แตกกระจายเป็ นชินเล็ ้ อย เลือดเนื อทั
้ งหมดเปลี
้ ่
ผงธุล!ี
้ั
เหตุการณ์ทงหมดนี ้ ดขึนในช
เกิ ้ ่ ั บตา แม้จะดูเรียบง่ายแต่ทก
วพริ ุ
กาปั้นคือพลังเต็มทีของหวั
่ ้ งต่อต ้านในร่างหวัง
งหลิน เวลานี พลั
หลินมีมากมายมหาศาล เขารู ้สึกถึงความเจ็บปวดรุนแรง โลหิต
ไหลออกมาจากรูขม ้
ุ ขนทังหมดในร่ างกาย
้
ทว่าหวังหลินไม่สนใจ หลังจากทาลายดาบเลือดเนื อไปแล ้ว หวัง
หลินหันกลับมาด ้วยสายตามุ่งมั่น ทะยานสูงขึนไปในอากาศ
้ ก่อน
จะพุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว!
่ งความเร็ว กระแทกกาปั้นใส่หลังเต่า
ใช ้ระยะทางจากความสูงเพือเร่
ดาราวกับอุกกาบาตยักษ ์!
“ทาลาย! ทาลาย! ทาลาย!” หวังหลินส่งเสียงคารามและพุ่งลงมา

รวดเร็วยิง่ สองกาปั้นร่อนลงใส่หลังของเต่าดาในชวพริ
่ ั บตา
่
ร่างเต่าดายักษ ์สันเทา แผ่นหลังดูเหมือนฉี กขาด รอยแตกร ้าว
จานวนมากผุดขึนมา ้ บางส่วนพังทลาย
หวังหลินดวงตาแดงกา่ ความคิดเดียวในหัวตอนนี คื้ อการทาลาย

่
เต่าดาเพือให ้มันไม่สามารถกักขังวิญญาณของฉิ งชุย่ ได ้ หนึ่ ง
กาปั้นไม่สาเร็จ เขาจึงโยนออกไปอีกกาปั้น!
กาปั้นตามมาอีกอย่างต่อเนื่ อง!!
่ ้วยสองแขน ทุกครงจะท
หวังหลินกระแทกใส่ลงไปอย่างบ ้าคลังด ้ั า
่ างรุนแรงจนรอยแตกขยายใหญ่มากขึน้
ให ้เต่าดาสันเทาอย่
เปลวเพลิงและสายฟ้ าผสานเข ้ากับกาปั้นทาให ้เพิมพู

่ นพลังทาลาย
ล ้าง พริบตาเดียวหวังหลินส่งกาปั้นไปได ้มากกว่าร ้อยครง้ั หมอก
โลหิตสาดกระจายจากร่างกายเนื่ องจากพลังต่อต ้านในร่างปะทุขน ึ้
เต็มกาลัง
่
ความเจ็บปวดรุนแรงถูกเปลียนกลายเป็ นความบ ้าคลัง่ เป็ นความ
มุ่งมั่นในการช่วยฉิ งชุย่ !
ในโลกนี มี ้ คนไม่กคนที
ี่ ท ่ าให ้หวังหลินมาไกลได ้ขนาดนี ้ และฉิ งชุย่
เป็ นหนึ่ งในนั้น!
ขณะทีส่ ่ งกาปั้นนับร ้อยลงไป แผ่นหลังของเต่าดาแตกเสียหายไป

มากกว่าครึงแต่่ ยงั ไม่ได ้ถูกทาลายอย่างสมบูรณ์ ใบหน้าหวังหลินมี
้
เส ้นโลหิตบวมเป่ ง เขาทะยานขึนไปบนท ่ ต จากนั้น
้องฟ้ านับหมืนฟุ
้ ท ้องฟ้ า
ชีใส่
“ประทับวิญญาณสงคราม!”
ท ้องฟ้ ามืดครึม้ ประทับฝ่ ามือสีทองปรากฏขึนมา
้ ่
ระลอกคลืนจาก
ฝ่ ามือปกคลุมน่ านฟ้ า แขนขวาของหวังหลินฟาดลงไป ประทับฝ่ า
มือพุ่งผ่านเขาและตกลงใส่หลังของเต่าดาด ้านล่าง!
่ างเรืองแสงสีทองราวกับเทพ
หวังหลินทะยานไปพร ้อมกับฝ่ ามือ ทัวร่
เซียน ส่งเสียงคารามและกระแทกลงไปเป็ นเส ้นตรง
ประทับวิญญาณสงครามร่อนลงใส่หลังเต่าดาจนเกิดเสียงดังสนั่น
่
กึกก ้อง เต่าดาสันสะเทื
อนและปรากฏรอยรูปฝ่ ามือบนกระดอง
้
ขอบทังหมดแตกกระจาย!
ฝ่ ามือขวาของหวังหลินติดตามประทับวิญญาณสงครามและกดลง
ึ้
ใส่แผ่นหลังเต่าดา พลังรุนแรงปะทุขนมา ้
เกล็ดทังหมดบนร่
างเต่า
ดาแตกกระจายไปทัวทิ ่ ศทาง!
เต่าดาแตกสลาย! วิญญาณดวงหนึ่ งทีเต็ ่ มไปด ้วยความโศกเศร ้า

ได ้ลอยออกมาจากเต่าดาเข ้าหาฉิ งชุย่
้
ภูเขานับแสนชินบนร่ างของมัน รวมถึงทีอยู ่ บ ่ นฉิ งชุย่ จึงพังทลาย
้
ทังหมด ่ ก
หนามส่วนทีอยู ่ บั ฉิ งชุย่ ได ้ลอยอยูท ี่ ม แต่ทเหลื
่ เดิ ี่ อ
้
ทังหมดพุ ่งหาหวังหลิน
ภูเขาเกือบแสนลูกดูไม่เหมือนภูเขาอีกแล ้วแต่เป็ นหนามจริงๆ พวก
่
มันรวดเร็วยิงและไม่ ่ พริบตาเดียว
ยอมให ้เวลาหวังหลินได ้หลบเลียง
มันก็แทงใส่เข ้าไปในร่างหวังหลิน!
ความเจ็บปวดประดังเข ้าใส่หวังหลิน วินาทีน้ันหน้าอกของหวังหลิน

ถูกหนามแทงทะลุ และยังมีหนามอีกหลายชินตามมา ้ เพียงไม่นาน
ู ห่อหุ ้มด ้วยหนามหนึ่ งแสนชินและมองไม่
หวังหลินก็ถก ้ เห็นอีกต่อไป
มองเห็นแต่เพียงก ้อนหนามขนาดยักษ ์!
่ อยๆ หายไป ดินแดนเจ็ดสีสงบเงียบลง ภูเขาแสนลูก

เสียงดังลันค่
หายไปและเหลือเพียงภูเขาทีมี่ ฉิงชุย่ อยู่ มันห่อหุ ้มด ้วยก ้อนเมฆเจ็ด
สีและไม่มเี สียงใดเล็ดลอดออกมา
่ มไปด ้วยหนามก ้อนหนึ่ ง

ด ้านนอกมีเพียงก ้อนหินยักษ ์ทีเต็
้ เต่าดากระดองแตก แต่หวั ยังดูดอี ยูไ่ กลๆ ควันสีเทาเบาบาง

บนพืนมี
เล็ดลอดออกมาจากหลังเต่าดา
่ งแสง
ทว่าลึกเข ้าไปภายในกระดอง มีผลึกสีเทาแตกหักทีเปล่
กะพริบเบาบาง
้ นแดนเจ็ดสีได ้สงบลง แต่สบ

ราวกับทังดิ ิ ห ้านาทีตอ
่ มาเกิดเสียงปะทุ
ดังออกมาจากก ้อนหนาม ราวกับมีคนพยายามทะลวงออกมาจาก
้ ้วยกาปั้น!
หนามเหล่านี ด
เสียงปะทุรน ้
ุ แรงขึนและท ่ั ห
าลายความเงียบ ชวครู ่ นึ่ งก ้อนหนาม
พังทลายไปหนึ่ งส่วนและมีกาปั้นสีทองโผล่ออกมา!
กาปั้นสันไหวและเต็
่ มไปด ้วยโลหิต หนามแตกหักนับไม่ถ ้วนแทง
ทะลุเข ้าไปในแขนลึก เสียงคารามดังออกมาจากภายในและแผ่
่ นที
กระจายไปทัวพื ้ !่ ขณะทีเสี
่ ยงคารามกึกก ้อง กาปั้นอีกข ้าง
ทะลวงออกมาจากช่องว่าง กาปั้นนี มี้ โลหิตด ้วยเช่นกัน สองแขน
้ ้อนหนามอย่างโหดเหียม!
คว ้าพุ่มหนามสองข ้างและฉี กสะบันก ้
รอยแตกร ้าวแผ่กระจายไปทัวก ่ ้อนหนามพร ้อมกับเสียงแตกร ้าวดัง

สนั่น ร่างหนึ่ งทีมี
่ โลหิตย ้อมผมจนเป็ นสีแดงได ้โผล่ออกมา
หนามนับไม่ถ ้วนโผล่ออกมาจากทุกส่วนของร่างกายนี ้ แม้แต่
ดวงตาก็มหี นามแทงทะลุอยูจ
่ านวนมาก ลมหายใจหนักหน่ วง ควัน
สีขาวแผ่ออกมาจานวนมาก
่ ้นคืนความแข็งแกร่ง หลังจากผ่าน
เขาดูเหมือนกาลังพักผ่อนเพือฟื
ไปสิบลมหายใจ แขนขวาค่อยๆ คว ้าหนามในดวงตาและดึงมัน
่
ออกมา โลหิตหลังไหลออกมาจากดวงตา
้
ผ่านไปสักพักเขาพลันลืมตาขึนและร ้องคาราม แขนคว ้าก ้อน
หนามและฉี กมันอีกครง้ั คราวนี เขาฉี
้ กก ้อนหนามออกไปได ้ครึง่
ร่าง
ข ้างในร่างมีหนามแทงใส่อยูน ่ ้อนหนามถูกดึง
่ ับไม่ถ ้วน เมือก
ออกไปครึงส่่ วน จุดทีถู
่ กดึงออกไปมีโลหิตสาดกระจาย
่ อยัง
อย่างไรก็ตามแม้จะมีหนามบางส่วนพังทลายไป แต่สว่ นทีเหลื
อยูใ่ นร่างของหวังหลิน
่ งชุย่ ข ้าจะช่วยท่าน...” เสียงเบาบางดังออกมาจากปาก

เขาก ้าวออกมาจากก ้อนหนาม แต่ความเจ็บปวดในร่างกายแทบจะ
ทนไม่ไหว เพราะหนามหลายหมืนชิ ่ นยั
้ งทิมแทงใส่
่ รา่ ง
ทุกก ้าวทีย่่ างไปได ้ทาให ้โลหิตไหลออกมาจากรูหนาม ร่างหวังหลิน
ค่อยๆ หดตัวลงจากขนาดหมืนฟุ ่ ต ด ้วยกระบวนการนี หนาม
้
จานวนมากจึงพังทลายไป แต่หนามส่วนหนึ่ งยังอยูใ่ นร่างเขาราว
้
กับพวกมันได ้ยึดติดเข ้ากับร่างเนื อและไม่ สามารถดึงออกมาได ้
“ศิษย ์พี่ ข ้ากาลังไป...” หวังหลินก ้าวเดินเข ้าสูก

่ ้อนเมฆเจ็ดสีด ้วย
่
ทัศนวิสยั พร่ามัว อย่างไรก็ตามเขายังเห็นร่างสันเทาของฉิ ่
งชุย่ ทีมี
เส ้นผมปกคลุมใบหน้า
่
ขณะทีโลหิ ตไหลออกมาอย่างต่อเนื่ อง หวังหลินค่อยๆ มาถึงเบือง ้
หน้าฉิ งชุย่ อย่างช ้าๆ เขาหยุดห่างจากฉิ งชุย่ เพียงเจ็ดนิ ว้ แขนขวา
่
ยืนออกไปหาหนามแรกในหน้ าอกของฉิ งชุย่ หลังจากสูดหายใจ
ลึก จึงดึงหนามออกมา!
ตอนที่ 1558 ร่างสีรุ ้ง!
่
ร่างฉิ งชุย่ สันเทารุ
นแรง หนามในหน้าอกถูกหวังหลินดึงออกมา
หลายนิ ว้ พลังดึงดูดโผล่ออกมาจากรอยแผลจนหวังหลินสัมผัสได ้
่
กลินอายประหลาดจากหนามพุ ่งเข ้าสูจ
่ ต
ิ ใจหวังหลิน อัตราเต ้น
่ น้ เสียงหัวใจเต ้นดังดุจร ัวกลอง
หัวใจเพิมขึ
่ มขึ
อัตราเต ้นหัวใจทีเพิ ่ น้ ไม่นานจึงกลายเป็ นความเจ็บปวดท่วมไป
่ าง
ทัวร่
วินาทีน้ันเสียงน่ าขนลุกดังออกมาจากด ้านหลังหวังหลิน “หนาม

แรกผนึ กหัวใจเขา!”
หวังหลินหยุดชวขณะ ่ั ่ ่ มาก่อน ดังนั้นเมือ

เขาไม่สงั เกตเห็นใครทีนี ่
ได ้ยินเสียงนี ้ รูม่านตาหดเล็กและค่อยๆ หันกลับมา
่ งชุย่ อยูก
ภูเขาทีฉิ ่ าลังลอยในอากาศและแยกห่างจากดัชนี เจ็ดสี
่ ญญาณของฉิ งชุย่ กลับคืนมา ดัชนี เจ็ดสีเบืองหน้
เมือวิ ้ าจึงหายไป
จากดินแดนเจ็ดสีแห่งนี ้
่ งหลินมองกลับไป ดัชนี เจ็ดสีทหายวั
ทว่าตอนทีหวั ี่ บพลันปรากฏ
้ กครง้ั แสงจากดัชนี ออ
ขึนอี ่ นแอยิง่ แทนทีมั่ นจะพังทลายหายไปแต่
้
กลับก่อตัวขึนกลายเป็ นร่างสีรุ ้งเลือนลาง
้
แม้รา่ งนี จะพร่ ่ งหลินอย่างช ัดเจน
ามัวแต่สายตาของมันมองมาทีหวั
หวังหลินขบคิดเงียบๆ ดาวเทพโบราณและดาวมารโบราณหมุน
อย่างรวดเร็ว แขนซ ้ายสร ้างผนึ ก แขนขวาคลายจากหนาม
้
ร่างสีรุ ้งเอ่ยขึนอย่
างเงียบงัน “ไม่ต ้องกังวล เจ ้าช่วยเขาต่อไปได ้ ข ้า
จะไม่หยุดเจ ้า...”
้ นคนเดียวกับที่
หวังหลินไม่ผ่อนคลายเลย เขาจาได ้ว่าร่างสีรุ ้งนี เป็
เขาเห็นในภาพภายในหมอกโลหิต
่
หวังหลินเข ้าใจเรืองเกี ่
ยวกั ้ั ดนี อย่
บสีทงเจ็ ้ างมาก เขามีรป
ู ปั้นเจ็ดสี
เขาเห็นการหลอมจิตวิญญาณเต๋าและยังเห็นเซียนเต๋าเจ็ดสีใน
ภาพมายาทีอยู ่ ใ่ นสุสานโบราณ
พอมองไปทีร่่ างสีรุ ้ง หวังหลินไม่ม่นใจว่
ั ่ าให ้เขารู ้สึก
าเป็ นคนทีท
่
ด ้านชาหรือไม่ อย่างไรก็ตามกลินอายที ่ มออกมาจากร่างนี ช่
ซึ ้ าง
สงบนิ่ งเป็ นอย่างยิง่
“สืบทอดมรดกโบราณ...ร่างเทพอมตะ...ห ้าแก่นแท ้...ภายในตัวเจ ้า

มีความลับมากมาย” เสียงเงียบงันยังคงดังออกมาจากร่างสีรุ ้ง
่
“ท่านเป็ นใคร?” จิตใจหวังหลินสันไหวแต่ สห ่
ี น้าไม่เปลียนแปลง
หากคนผูน้ ี รู้ ้ว่าหวังหลินเป็ นใครจริงๆ ก็คงไม่ประหลาดใจทีรู่ ้
ความลับพวกนี ้
“หนึ่ งในความลับของเจ ้าถือว่าเป็ นโชคลาภอันมหาศาลของคนอืน ่

่ ไร
แล ้ว...แต่สาหร ับข ้า พวกมันเป็ นสิงที ่ ้ประโยชน์ในตอนนี ...”
้ ร่างสี
รุ ้งพร่าเลือนกาลังส่ายศีรษะ เขาชีใส่ ้ ฉิงชุย่ พลางมองหวังหลินและ
เอ่ยขึน้ “เจ ้าทาต่อไปได ้ นี่ คือโอกาสทีข่ ้ามอบให ้ หากเจ ้าสามารถ
ช่วยเขาได ้ก็พาเขาไปได ้เลย หากเจ ้าทาไม่ได ้ก็จงจากไป...นี่ คือ
โอกาสเดียว”
หวังหลินหยุดสร ้างผนึ กในแขนขวาก่อนจะคว ้าหนามในหน้าอกฉิ ง

ชุย่ โดยไม่ได ้หันกลับมา วินาทีน้ันกลินอายในใจฉิ
่ งชุย่ ล ้อมรอบเขา
อีกครง้ั
่
กลินอายแผ่ กระจายรอบหวังหลิน เขารู ้สึกเจ็บปวดในใจอย่าง
รุนแรงแต่ก็ต ้องระงับเอาไว ้ หวังหลินดึงหนามออกมาอย่างช ้าๆ
่ งก็ยงรู
ยิงดึ ิ่ ้สึกเจ็บปวดในใจตัวเองมากขึน้ ราวกับมีมอ
ื พยายามบีบ
หัวใจเขาให ้แตกสลาย! โชคดีทเขามีี่ ่ พลังฟื ้นฟู
รา่ งเทพโบราณซึงมี
่
อันน่ าอัศจรรย ์ ขณะทีความเจ็ บปวดท่วมท ้นในร่าง เขาฟื ้นคืน
อย่างรวดเร็ว
้ ้าๆ “ร่างเทพโบราณของเจ ้ายอด

ร่างเจ็ดสีมองหวังหลินและเอ่ยขึนช
่
เยียมจริงๆ...ตอนนั้นเย่โม่กระจายโลหิตไปสามพันหยดเพือเก็
่ บ
มรดกตัวเองเอาไว ้ นับว่าไม่เสียเปล่า...”
่
ยามทีความเจ็ บปวดในใจหวังหลินพุ่งขึนถึ้ งขีดสุด ดวงตาส่องสว่าง
แขนขวาดึงหนามแรกออกมาอย่างรุนแรง! ฉิ งชุย่ กัดฟันแน่ น
่
ร่างกายสันเทาแต่ ่ อนอยูใ่ ต ้เรือนผมกาลัง
ไม่มเี สียง ทว่าใบหน้าทีซ่
้
บิดเบียวด ้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส!
่
โลหิตทีปกคลุ มร่างฉิ งชุย่ กาลังระเบิด หวังหลินรีบวางผนึ กบนรอย
แผล ผนึ กส่องสว่างและโลหิตค่อยๆ หายไป
่ งต่อต ้านในร่างกายส่งเสียงดังลัน
หวังหลินขบคิดเงียบๆ ขณะทีพลั ่
การปะทะกันของพลังเทพโบราณและพลังเทพได ้ทาให ้เกิดเสียงดัง
ออกมาจากร่างกาย หนามข ้างนอกร่างหวังหลินพังทลายลงไป
เพราะพลังต่อต ้านนี ้
่ งลึกอยูภ
เหลือเพียงหนามทีฝั ่ ายในร่างเขา ราวกับพวกมันแทงไป
ถึงต ้นตอ
่ งเต่าดาแตกกระจายและมีหนามทังแสนพุ
ตอนทีหลั ้ ่งใส่หวังหลิน
้
เขาใช ้ทังพลั ้
งแห่งเทพโบราณและโล่เงาแสง ทังหมดนี ้ อซ่
เพื ่ อน
หนามและทาให ้มองไม่เห็นจากภายนอก
อย่างไรก็ตามเขายังไม่สามารถหยุดการโจมตีจากหนามได ้ ทาได ้
เพียงชะลอลงเล็กน้อยเท่านั้น
่ งหลินยืนนิ่ งๆ ฟื ้นคืนลมหายใจ ความเจ็บปวดในหัวใจ

ขณะทีหวั
่ ดอยูต
ค่อยๆ หายไป เขามองร่างสีรุ ้งก่อนจะเอามือคว ้าหนามทีติ ่ รง
ลาคอของฉิ งชุย่
่
“หนามทีสองคื ้
อการผนึ กกล ้ามเนื อ!”
่
หวังหลินหรีตาแคบและเอ่ ยขึน้ “ข ้าสงสัยว่าโลหิตสามพันหยด
ี่ านกล่าวถึงคืออะไร!”
ของเย่โม่ทท่
ร่างสีรุ ้งหัวเราะพลางส่ายศีรษะ “หากเจ ้าสามารถดึงหนามออกมา

ได ้สามชิน้ ข ้าจะบอกความลับเรืองเผ่
่ าบัญชาโบราณให ้...”
หวังหลินไม่เข ้าใจความคิดของร่างสีรุ ้ง เห็นได ้ว่าอีกฝ่ ายใช ้ความ

พยายามอย่างมากเพือสั ่ งเกตฉิ งชุย่ ตังแต่
้ เกิดจนบังคับให ้ตกอยูใ่ น
้
สภาวะสินหวั ่ ดเขาก็วางค่ายกลนี ขึ
งและเศร ้าโศก ท ้ายทีสุ ้ นมาเพื
้ ่
อ
่
เก็บเกียวแก่นแท ้สังหาร
่ งหลินเห็นร่างสีรุ ้งทาลงไปและเอ่ยออกมา
อย่างไรก็ตามจากทีหวั
เขาดูเหมือนไม่ได ้สนใจเลย นี่ ยิงท
่ าให ้หวังหลินคาดเดาการสังเกต
ก่อนหน้านี ้
้ ยงไม่แยแสของร่างสีรุ ้งดูไม่เหมือนกาลังโกหก เขาไม่สนอะไร

นาเสี
จริงๆ…
‘เขาทาแบบนี เพื้ ออะไร...’

่ ่
หวังหลินขบคิด คว ้าหนามทีสองในล าคอ
้ งหมดในร่
ของฉิ งชุย่ และดึงออกมา เขารู ้สึกว่ากล ้ามเนื อทั ้ างเขา
่ บปวดเหมือนตอนทีดึ
กาลังถูกดึงไปด ้วย ซึงเจ็ ่ งคันศรก่อนหน้านี ้
และสามารถอดทนได ้
่
หวังหลินดึงหนามทีสองออกมาอย่
างรุนแรง!
่
ฉิ งชุย่ กัดฟันแน่ นและส่งเสียงคราครวญ ่
หยาดเหงือปกคลุ ่ าง
มทัวร่
เนื่ องจากอดทนต่อความเจ็บปวดแสนสาหัส
่
หวังหลินหน้าซีด แขนขวาคว ้าหนามทีสามที ่ บ
อยู ่ นแขนซ ้ายของ
ฉิ งชุย่
่
“หนาทีสามและสี ่ บ
อยู่ นแขนขวาเป็ นการผนึ กสัมผัสวิญญาณ!”
้ ยงสงบนิ่ ง
ร่างสีรุ ้งกล่าวด ้วยนาเสี
่
หวังหลินร ้องคารามพลางคว ้าหนามทีสามและดึ ้
งขึนมา สัมผัส
วิญญาณของเขาถูกพลังรุนแรงตีใส่ รู ้สึกเหมือนสัมผัสวิญญาณ
ได ้ร ับความเสียหายอย่างหนัก
่
หวังหลินกระอักโลหิตและดึงหนามทีสามด ้วยท่าทีดด
ุ น
ั เขาคว ้า
่ ในแขนขวาของฉิ
หนามทีสี ่ งชุย่ โดยไม่ลงั เลและดึงพรวดรุนแรง
สัมผัสวิญญาณของหวังหลินทีบาดเจ็ ่ บอยูแ่ ล ้วจึงถูกพลังแข็งแกร่ง
ี ครง้ั ความคิดจิตใจดังลันและกระอั
เข ้าใส่อก ่ กโลหิตอีก พลัง
่ ั ขนมาท
ต่อต ้านในร่างพรงพรู ึ้ ่
าให ้ร่างกายสันเทาอย่ างต่อเนื่ อง
แขนของฉิ งชุย่ หย่อนลง เขามองมาทีหวั ่ งหลิน ดูเหมือนสายตาเขา

ไม่ได ้มองเห็นร่างสีรุ ้งแต่เห็นเพียงหวังหลินเท่านั้น ในสายตามี
ความโศกเศร ้า ปลดปล่อยและตืนเต ่ ้น
หวังหลินปาดโลหิตออกจากมุมปากและยิมให ้ ้กับฉิ งชุย่ ทว่าไม่

่
นานก็หรีตาแคบ ่
สายตาของฉิ งชุย่ สะท ้อนสิงรอบด ้านของหวัง
หลิน หวังหลินมองเห็นแต่ตวั เองแต่ไม่เห็นร่างสีรุ ้ง
“เขามองไม่เห็นข ้าหรอก...มีแต่เจ ้าเท่านั้นทีเห็่ นข ้าทีนี

่ ่ เจ ้าเป็ น
เซียนจิตวิญญาณทีน่่ าสนใจมาก เหมือนเซียนน้อยจางคนนั้นทีท ่ า
ให ้ข ้าประหลาดใจ...ถ ้าไม่ใช่เพราะข ้ามั่นใจว่าเจ ้าไม่เกียวข
่ ้องอะไร
่ าได ้สร ้างสิงที
กับข ้า ข ้าคงไม่เชือว่ ่ น่่ าอัศจรรย ์ขนาดนี ได
้ ้” ร่างสีรุ ้ง
ถอนหายใจ
่
‘เขาพูดว่าข ้าไม่เกียวข ้องอะไรกับเขา...นั่นหมายความว่าอะไร...คน
่
ชือจางหรื ่
อ? หรือเขากาลังพูดถึงจางกงเล่ยทีตายไปแล ้ว หรือ...ผี
เฒ่าจาง?’ หวังหลินไม่ได ้มองร่างสีรุ ้ง ดวงตาส่องสว่างและเอ่ยถาม
“โลหิตสามพันหยดของเย่โม่ทท่ ี่ านกล่าวถึงคืออะไร?”
้
ร่างสีรุ ้งยิมออกมามองหวั ่ ดด ้วยความคิดถึง
งหลิน เขาเริมพู
่ มเี ซียนจากแคว ้นโบราณ มีเพียงเย่โม่อยูค

“แรกเริมไม่ ่ นเดียว...แต่
เขาก็ยงั เข ้ามา ก่อนเขาตายจึงได ้กระจายโลหิตสามพันหยด
ออกไป หนึ่ งพันหยดกลายเป็ นเทพโบราณ หนึ่ งพันหยดกลายเป็ น
มารโบราณและหนึ่ งพันหยดกลายเป็ นปี ศาจโบราณ ขณะทีเวลา ่
้
ผ่านไป หยดโลหิตทังสามพั นได ้ผสานกันหรือไม่ก็เบาบางลง”
“นั่นคือต ้นกาเนิ ดเผ่าพันธุ ์โบราณทังสามที

้ นี่ ่”
ความคิดของหวังหลินสันเทา่ ่ าพูดของคนผูน้ ี ได
เขาไม่อาจเชือค ้ ้
้ ง แต่มน
อย่างสินเชิ ่ ใ่ น
ั คล ้ายกันกับวิญญาณปี ศาจโบราณทีอยู
่ ้กล่าวเอาไว ้ในดินแดนวิญญาณปี ศาจ!
กลองซึงได
้ั ่ งว่าบัญชาโบราณเป็ น
ปี ศาจโบราณเป้ ยหลัวได ้พูดเอาไว ้ครงหนึ
เหล่าเซียนฝื นลิขต
ิ สวรรค ์รุน
่ แรก เขาตายไปในการต่อสูกั้ บเต๋า
สวรรค ์ หลังจากนั้นมาจึงปรากฏเหล่าเทพโบราณ มารโบราณและ
ปี ศาจโบราณ
สามเผ่าพันธุ ์โบราณคือเหล่าเซียนฝื นลิขต
ิ ฟ้ ารุน ่
่ ทีสอง!
่ ร่่ างสีรุ ้งพูดเอาไว ้ หากทังสองเรื

แม้จะไม่เหมือนกับสิงที ้ ่
องเอามา
รวมกันจะเกิดเป็ นภาพช ัดเจน!
‘เย่โม่ถกู จักรพรรดิสวรรค ์โบราณล่อลวงมาทีนี ่ ่ หรือไม่ก็รา่ งสีรุ ้งล่อ

่ ่ การต่อสู ้ครงนั
มาทีนี ้ั ้นคือการรบเก่าแก่ทบั
ี่ ญชาโบราณต่อสู ้กับ
่ ยหลัวได ้กล่าวถึง!’
สวรรค ์ซึงเป้
่ ดโลหิตสามพันหยดได ้เปลียนกลายเป็
‘ท ้ายทีสุ ่ นเผ่าพันธุ ์โบราณ
้
ทังสามเผ่ ่
า หยดโลหิตทีผสานกั นได ้กลายเป็ นสายเลือดราชวงศ ์!
่ จริ
เรืองนี ้ งแท ้แค่ไหน?’ หวังหลินสูดหายใจลึก
ตอนที่ 1559 ขอบคุณ…
ร่างสีรุ ้งเอ่ยขึน้ “ยังมีหนามผนึ กอีกหกชิน้ เจ ้าลงมือต่อได ้”
่
หวังหลินขบคิดเงียบๆ และหักห ้ามความคิดในใจ แยนขวายืน
ออกไปหาหนามทีห ่ ้าซึงอยู
่ ต่ าแหน่ งท ้องน้อย
“หนามทีห ่ ้าคือผนึ กต ้นกาเนิ ด!” นาเสี

้ ยงบางเบาของร่างสีรุ ้งดัง
กึกก ้องในหูหวังหลิน
ี่ งหลินสัมผัสหนาม พลังเทพโบราณและพลังปราณ
วินาทีทหวั
ึ ้ กครง้ั ราวกับร่างเขากาลังแตกเสียหาย
สวรรค ์ของเขาปะทุขนอี
พลังสองสายพุ่งเข ้าใส่แขนขวา หวังหลินดึงออกมาอย่างรุนแรง
้ อดึ
เสียงดังปังเกิดขึนเมื ่ งหนามออกมา ทว่าร่างหวังหลินสันเทา
่
เสียงปะทุดงั ออกมาจากแขนขวาของตัวเอง หมอกโลหิตพวยพุ่ง
เขาถอยไปหลายก ้าวก่อนจะประคองตัวเองได ้
หวังหลินก ้าวเดินไปหาฉิ งชุย่ ด ้วยแววตาแดงกา่ ใบหน้าฉิ งชุย่ เต็ม

่
ไปด ้วยความเจ็บปวด เสียงร ้องคราครวญผุ ดออกมาจากลาคอ
่
หลังจากเข ้าไปใกล ้ฉิ งชุย่ หวังหลินคว ้าหนามทีหกและเจ็ ดโดยไม่
้
ลังเล ทังสองอยู
ใ่ นขาของฉิ งชุย่ !
ไม่ต ้องรอให ้ร่างสีรุ ้งเอ่ยปาก หวังหลินร ้องคาราม แสงสีทองกะพริบ

จากแขนหวังหลินและมีพลังเทพโบราณท่วมท ้น ดึงด ้วยสองแขน
อย่างยากลาบาก!
่ งแกร่งเช่นฉิ งชุย่ ก็มอ

แม้แต่คนทีแข็ ิ าจอดทนต่อความเจ็บปวดได ้
อีกต่อไป ถึงอย่างไรเสียงกรีดร ้องโหยหวนของเขายังถูกระงับไว ้
เป็ นเสียงเล็ดลอดจากจมูก
ปัง!
้
หนามทังสองถู ่ โลหิตไหลย ้อน
กหวังหลินดึงออกมาเสียงดังลัน
่ นถึ
ออกมาจากมุมปาก แต่พลังต่อต ้านในตัวหวังหลินเพิมขึ ้ งขีดสุด
้
จนใบหน้าบิดเบียว
้ เหลื
“ไม่เลว เหลืออีกสาม แต่สามชินที ่ อนั้นดึงออกมาไม่งา่ ยนัก
หากเจ ้าสามารถดึงออกมาได ้ ข ้าจะมอบของขวัญให”้ ร่างสีรุ ้งสงบ
นิ่ ง ยืนมื
่ อออกไปใส่ก ้อนเมฆเจ็ดสีในท ้องฟ้ า ก ้อนเมฆสันเทาเกิ
่ ด
เป็ นผลไม้สเี หลืองขนาดยักษ ์และค่อยๆตกลงมา
ิ่ ้านติดอยูด
ผลไม้ยงั มีกงก ่ ้านออกให ้ผลไม้ตกลง
่ ้วย ร่างสีรุ ้งตัดกิงก
ไป
“นี่ คือของขวัญให ้เจ ้า”
หวังหลินมองผลไม้เต๋าและขมวดคิว้ ร่างสีรุ ้งมอบให ้เขาเป็ น

ความรู ้สึกเดียวกับเทียนหยุน เขามองเจตนาอีกฝ่ ายไม่ออก อีก
่ ญชา
ฝ่ ายอนุ ญาตให ้หวังหลินช่วยเหลือฉิ งชุย่ บอกความลับเรืองบั
่
โบราณและกระทังมอบผลไม้ เต๋าให ้อีก!
้
ทังหมดนี ้ าลงไปโดยไม่มเี หตุผลได ้อย่างไร มันต ้องมีปัญหาอยู่
ท
บ ้างแน่ !
หวังหลินขบคิดเงียบๆ ก่อนจะถอนสายตาออกมาจากผลไม้เต๋า
่
เขามองหนามทีแปดซึ ่ จากกลางหน้าผากฉิ งชุย่ เพียงแค่ไม่ก ี่
งโผล่
้
นิ ว!
หวังหลินมองเห็นหนามอีกสองแห่งได ้ แต่พวกมันคงถอนออกมาไม่
ง่าย
้
พอสูดหายใจลึก หวังหลินค่อยๆ ยกแขนขวาขึนไปหาศี รษะของฉิ ง
้
ชุย่ คราวนี เขาช ่ าการกระทาก่อนหน้านี ้
้ามากๆ และเคร่งขรึมยิงกว่
เสียอีก
่
หนามทีแปดอยู ต ่ ยวพั
่ รงศีรษะซึงเกี ่ นกับชีวต
ิ และความตาย หากมัน
อยูก่ ลางหน้าผากก็คงสมเหตุสมผล แต่มน ่ า่ งออกมาไม่ก ี่
ั กลับอยูห
้ งท
นิ วซึ ่ าให ้หวังหลินงุ นงง
่
“หนามทีแปดไม่ ใช่หนามแต่เป็ นสิงที ่ วางเอาไว
่ ่
้เพือทะลวงเปิ ดวัฏ
้
จักรแห่งการเกิดใหม่...” ร่างสีรุ ้งดูเหมือนกาลังยิมพลางมองฝ่ ามือ
ของหวังหลินทีก่ าลังเข ้าไปใกล ้หนามทีแปด ่
หวังหลินหยุดชะงักไปชวจั ่ ั งหวะเมือห่
่ างจากหนามเพียงแค่หนึ่ งนิ ว้
หนามนี ต่ ้ างจากอีกเจ็ดทีผ่
่ านมา แม้หนามเหล่านั้นจะฝังอยูใ่ นร่าง
ฉิ งชุย่ หนามโผล่ออกมาจากด ้านนอกเสียส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม
่
หนามทีแปดนี ้ บแทงอยูใ่ นฉิ งชุย่ มากทีสุ
กลั ่ ดและโผล่ออกมาข ้าง
นอกเพียงแค่สองนิ ว้
้ นีถื
สองนิ วแค่ ้ อว่าสันมาก!
้
้ อเขาดึ
หวังหลินไม่อาจหยุดแขนได ้ แต่ไม่รู ้ว่าจะเกิดอะไรขึนเมื ่ งมัน
้ างอันตรายเกินไป
ออกมา ตาแหน่ งนี ช่
้
ฉิ งชุย่ ค่อยๆ เงยขึนมามองหวั
งหลิน แม้ใบหน้าจะเต็มไปด ้วยความ
เจ็บปวดแต่สายตากลับช ัดเจน เขามองหวังหลินอยูน ่ านและ
จากนั้นพยักหน้า
หวังหลินมองฉิ งชุย่ และกัดฟัน วินาทีน้ันไม่ลงั เลอีกต่อไปและจับไป

่
ยังหนามทีแปด ่
ความเจ็บปวดทาให ้ฉิ งชุย่ ต ้องร ้องคราครวญ
ออกมา
้
ความทรงจาบิดเบียวหลายอย่ างเข ้าไปในจิตใจหวังหลิน ทาให ้เขา
ตกอยูใ่ นสภาวะปั่นป่ วน ภาพจานวนมากไหลเข ้ามาทาให ้จิตใจ
หวังหลินรู ้สึกขยายตัวและเจ็บปวด
้ างละเอียด ฝ่ ามือคว ้า
หวังหลินไม่ได ้มองความทรงจาเหล่านี อย่
่
หนามทีแปดและดึ ่ ว!
งมันออกมาอย่างรุนแรงจนโผล่ได ้สีนิ ้
ฉิ งชุย่ กัดฟันและยังไม่ร ้องรุนแรง เขาอดทนเอาไว ้และส่งเสียงฟู่ ๆ
ลอดไรฟันออกมา
ลมหายใจสันๆ้ ไม่กครี่ งดู

้ั ยาวนานเหลือเกินสาหร ับหวังหลินและฉิ ง
่ วมเข ้ามาใส่เขาแทบทาให ้หวังหลินบ ้าคลังแต่
ชุย่ ความทรงจาทีท่ ่
เขาก็ไม่ปล่อยมือไป หวังหลินค่อยๆ ดึงหนามออกมามากขึนและ ้
มากขึน้
่ ดแล ้วหนามทีแทงเข
ท ้ายทีสุ ่ ้าใส่ศรี ษะฉิ งชุย่ จึงถูกหวังหลินดึง
ออกมา โลหิตไหลย ้อยจากปากฉิ งชุย่ เขาถูกปล่อยให ้เป็ นอิสระ
ล ้มมาหาหวังหลินและหวังหลินร ับเอาไว ้
ศีรษะพาดใส่บนไหล่หวังหลิน ร่างกายอ่อนแอจนหวังหลินแทบไม่
้
รู ้สึกถึงนาหนั ก เขาได ้ยินคาพูดเบาๆ ออกมาเท่านั้น
“ขอบคุณ...” หลังได ้ยินเช่นนั้น ฉิ งชุย่ จึงสลบไป
่ หวังหลินโยนหนามในมือออกไปและประคองฉิ งชุย่
“ศิษย ์พี...”
้
หยาดนาตาไหลออกมาเป็ นสาย
่ ออีกสองแห่งนั้นยากยิงกว่
“ไม่เลว แต่หนามทีเหลื ่ าก่อนนี นั้ ก ช่าง
มันเถอะ ร ับไว ้และไปได ้แล ้ว” ร่างสีรุ ้งโบกแขนให ้ผลไม้เต๋าลอยไป
หาหวังหลิน
“ข ้าพูดไว ้ว่าจะยกมันให ้เจ ้า ดังนั้นเจ ้าร ับไว ้เถอะ”
หวังหลินประคองฉิ งชุย่ และร ับผลไม้เต๋ามา เขามองร่างสีรุ ้งนั้นอย่าง

้
ลึกซึงพลางเก็ บผลไม้กลับไป หวังหลินพาฉิ งชุย่ เหาะเหินไปหาทาง
ออกของดินแดนเจ็ดสี
หวังหลินสัมผัสถึงความน่ ากลัวรุนแรงจากร่างสีรุ ้งได ้ เขาไม่รู ้ว่า

ทาไมร่างสีรุ ้งถึงทาเช่นนี ้ ขณะขบคิดจึงหยุดเดินทางและหันมาหา
ร่างสีรุ ้ง
“ทาไม?” หวังหลินเอ่ยเสียงถามอย่างแหบพร่า
้
“เขาเป็ นแค่เบียในเกมกระดาน หากเจ ้าต ้องการช่วยเขาก็จงพา
่ าทาไม...ข ้าอยากเห็นว่าเหล่าเซียนจิต
เขาไปให ้ห่าง ส่วนเรืองว่
วิญญาณจะสามารถผ่านการเปลียนแปลงอั ่ ่ กน้อย
นน่ าอัศจรรย ์ทีเด็
จางนั่นทะลวงผ่านได ้หรือไม่ถ ้าได ้ร ับโชควาสนา...บางทีข ้าจะ
่ ตามหาเขาได
สามารถใช ้สิงนี ้ ้...”
“ท่านกาลังหาอะไร?” หวังหลินขมวดคิว้ เขาไม่เข ้าใจจริงๆ ว่าอีก
ฝ่ ายกาลังพูดอะไร
้
“หากเจ ้าสามารถพบมันได ้ เจ ้าก็จะรู ้เอง” ชายสีรุ ้งยิมออกมาและ
สะบัดแขนขวา ร่างหวังหลินถอยไปอย่างไร ้การควบคุม
หวังหลินแววตาตกตะลึงเนื่ องจากร่างค่อยๆ ถอยออกดินแดนเจ็ดสี
่ งหลินออกไปแล ้ว เขาเอ่ยคาถามสุดท ้าย “ท่านใช่

จักรพรรดิเทพหรือไม่!?”
้ และไม่ใช่...” นาเสี
“ข ้าทังใช่ ้ ยงเบาบางดังออกมา หวังหลินปรากฏ
ตัวในดาราจักรฟ้ ากระจ่าง จากนั้นรอยแยกสูด
่ น
ิ แดนเจ็ดสีคอ
่ ยๆ
หายไป
ิ่ เกิ
ร่างกายกลับมาควบคุมได ้ดังเดิมแต่สงที ่ ดขึนได
้ ้ประทับไว ้ส่วน
ี่ งไว
ลึกในจิตใจ เขาคล ้ายจะเข ้าใจอะไรบางอย่างแต่ททิ ้ ้ทาให ้งุ นงง
กว่าเดิม
่
‘เขากาลังมองหาอะไร...หาก ‘เด็กน้อยจาง’ ทีเขาพู ดถึงคือผีเฒ่า
จาง เช่นนั้นเกิดการเปลียนแปลงอั
่ ้ บผีเฒ่าจาง...’
ศจรรย ์อะไรขึนกั
่
‘การเปลียนแปลงที ่ าให ้ชายสีรุ ้งต ้องตามหาคืออะไร...’ ขณะทีขบ
ท ่
คิด หวังหลินล่าถอยและมองดูดน ี่
ิ แดนเจ็ดสีทหายไปแล ้ว
่
‘เรืองเกี ่
ยวกับฉิ งชุย่ เป็ นแค่เกมกระดานเท่านั้น...’ หวังหลินกะพริบ
แววตาเย็นเยียบ เขาประคองฉิ งชุย่ มาถึงดาวรกร ้างใกล ้
กองบัญชาการพันธมิตรเซียน
้ มเี ซียนหรือพลังปราณอยูเ่ ลย แต่มอ

บนดาวดวงนี ไม่ ี สูรอยูบ
่ างส่วน
่ ่ เป็ นทีที
ทว่าสาหร ับหวังหลินแล ้วทีนี ่ ดี
่ ทสุ
ี่ ดในการถอนผนึ กบน
ตัวฉิ งชุย่
หวังหลินนั่งอยูใ่ นหุบเขาแห่งหนึ่ งในดาวเคราะห ์ วางร่างฉิ งชุย่ ทีไร

่ ้
สติอยูด ่
่ ้านหน้า เขาสูดหายใจลึกและหลับตาเพือพยายามระงั บพลัง
ต่อต ้านอันเจ็บปวดในร่างกาย อย่างไรก็ตามมันยากมากและ
่ ดเขาทาได ้แค่ทาให ้ความเจ็บปวดทุเลาลงเล็กน้อย
้
ในเลือดเนื อของเขามีหนามฝังอยูน
่ ับไม่ถ ้วน แม้จะมองไม่เห็นแต่
้ั หายใจถื
ความเจ็บปวดทุกครงที ่ ่ าเตื
อเป็ นเครืองย ้ อนการคงอยูข ่ อง
มัน
ราคาของการช่วยฉิ งชุย่ นับว่าสูงมาก
้ั งหลินก็คงทาแบบเดิมโดยไม่
อย่างไรก็ตามแม้ให ้เลือกอีกครงหวั
ลังเล แม้จะไม่เป็ นไปตามแผน และดูเหมือนจะโง่เขลามากก็ตาม
่
เหตุผลทีเขารอคอยมาหลายปี ่ วยฉิ งชุย่ เป็ นเพราะระดับบ่ม
เพือช่
่
เพาะเมือคราวก่อน เขาไม่มโี อกาสเลยจึงไม่สามารถช่วยเหลือฉิ ง
ชุย่ ได ้
แต่ตอนนี ด ้ ้วยระดับบ่มเพาะในปัจจุบน
ั หวังหลินมีโอกาสช่วยเหลือ
ฉิ งชุย่ ได ้ หากเขายังรอจนกว่าจะมีโอกาสดีกว่านี ้ รอจนกลายเป็ น
เซียนขันที้ สาม ่ รอจนเขาแข็งแกร่งพอ เขาคงไม่รู ้ว่าฉิ งชุย่ จะยังมี
ชีวติ อยูด ่ ห
ี รือไม่...
้ั ้ว แม้จะมีคนทีค
บางครงแล ่ านวณทุกอย่างช ัดเจน ทุกๆ ช ัยชนะหรือ
พ่ายแพ้ คนแบบนั้นคงไม่รู ้ว่าอารมณ์ความรู ้สึกคืออะไร
แม้จะรู ้ว่ามันอันตราย เขาก็ยงั ต ้องไป! หากเป็ นฉิ งชุย่ หวังหลินรู ้ว่า
ด ้วยนิ สยั ของฉิ งชุย่ ก็คงทาแบบเดียวกัน เขาก็คงช่วยหวังหลิน!
้ พอแล ้ว
แค่นีก็
มันเป็ นเหตุผลง่ายๆ และตอบได ้ตรงๆ แต่จะมีสก ่

ั กีคนที
ท ่ าได ้แบบนี ้
...ชีวต ้ั มส
ิ มีคา่ แต่บางครงก็ ิ่ ส
ี งที ่ าคัญยิงกว่
่ าชีวต
ิ
แต่มน ่ งเชือเช่
ี อ้ ยคนทียั ่ นนั้น
หวังหลินไม่ใช่สภุ าพบุรษ ้ เขาเป็ นคนทีมี

ุ หรือเซียนผูโ้ หดเหียม ่
้
เลือด มีเนื อและมีอารมณ์ความรู ้สึก
ตอนที่ 1560 สุราแรง!
ี่ งสองคนเป็
โชคดีททั ้ นคนประเภทนี ้
่ ้าอยูใ่ นกระดูกสันหลัง มันฝังเข ้ากับกระดูกสันหลังอย่าง

หนามทีเก
้ งและไม่โผล่ออกมาเลยสักนิ ว้ ไม่มแี ม้กระทังรอยแผล
สินเชิ ่ ราวกับ
หายไปในความว่างเปล่าภายในร่างกาย
่ ้สติยงั คงมีใบหน้าบิดเบียวจากความเจ็
ฉิ งชุย่ ทีไร ้ บปวด ทว่าใบหน้า
้
ปะปนทังความโล่ งอกและความสุข เขาโล่งอกเพราะหวังหลินและมี
ความสุขเพราะหวังหลินเช่นกัน
หลังจากพักฟื ้นอยูช ่ั
่ วขณะ ความอ่อนเพลียของหวังหลินหายไป
่ ้สติขนมาให
เล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกและประคองฉิ งชุย่ ทีไร ึ้ ้แผ่น
หลังประจัญหน้ากับเขา หวังหลินดวงตาส่องสว่างจ ้องมองแผ่นหลัง
บางๆ นั้น
กระดูกสันหลังของฉิ งชุย่ นู นป่ อง เป็ นภาพทีน่่ าตกตะลึงยิง่

่
หลังผ่านไปสักพักหวังหลินเริมเคร่ ้
งเครียด เขายกแขนขึนมาใช ้
้ เลื
นิ วชี ้ อนลงไปตามกระดู
่ กสันหลังอย่างช ้าๆ ราวกับกาลังหาอะไร
้
บางอย่าง หวังหลินคิวขมวดจั บจ ้องไปราวกับกาลังคิดบางอย่าง
ี่ นไม่ได ้ผสานเข ้ากับกระดูกสันหลังของเขาอย่างสมบูรณ์

‘โชคดีทมั
หากเวลาผ่านไปมากกว่านี ้ หนามคงผสานกับกระดูกสันหลังไป
้ งและคงไม่สามารถถอนออกมาได ้...มันกาลังผนึ กร่าง
อย่างสินเชิ
และวิญญาณของเขา แม้รา่ งกายจะเปลียนไปมั ่ ้ ้
นก็ยงั อยู.่ ..’ นิ วชี
หวังหลินแทงเข ้าใส่กระดูกสันหลังท่อนแรกในทันที
่
ร่างฉิ งชุย่ สันกระตุ
กและลืมตา กัดฟันแน่ นไม่ให ้ความเจ็บปวดเล็ด
ลอดออกมา
หวังหลินเอ่ยเบาๆ “ศิษย ์พี่ ความเจ็บปวดของหนามทีเก

่ ้าจะรุนแรง
่ าแปดชินรวมกั
ยิงกว่ ้ นอีก...”
้ วต
“ข ้าทนทุกข ์ทรมานมาทังชี ิ ข ้าคุนชิ
้ นกับมันแล ้ว” ฉิ งชุย่ เอ่ย
เสียงแหบพร่าแต่ก็สงบนิ่ งเป็ นอย่างยิง่
หวังหลินเผยแววตาเศร ้า หลังจากถอนหายใจจึงไม่ลงั เลอีก

“อดทนเอาไว ้”
้ ยงเอ่ย แขนขวาแทงผ่านเนื อของฉิ
สินเสี ้ งชุย่ เข ้าหากระดูกสันหลัง
้
นิ วของหวั ่
งหลินจับไปทีหนาม
้
หนามอ่อนกาลังถูกนิ วของหวั
งหลินจับเอาไว ้
่ นผุดเต็มไปทัว่ ทว่าเขากัดฟันแน่ นและ

ฉิ งชุย่ หน้าซีดเซียว เหงือเย็
่
เปลียนความเจ็ บปวดเป็ นเพลิงเผาไหม้ในดวงตา
้
หวังหลินหนี บหนามอ่อนนี เอาไว ้และค่อยๆ ดึงมันออกมาอย่างช ้าๆ
่
ราวกับกาลังแยกไขกระดูกออกมา มีคนน้อยมากทีสามารถอดทน
ต่อความเจ็บปวดได ้
หวังหลินมีสห ้ อสันเทาเลย
ี น้าเคร่งเครียดมากและไม่ยอมให ้นิ วมื ่
เขาบีบหนามและดึงอย่างช ้าๆ การขยับดึงออกมาทุกนิ วได ้ ้ทาให ้ฉิ ง
่
ชุย่ คราครวญในล ้
าคอ ฉิ งชุย่ เอาแขนจับบนพืนแน่ นและดึงออกมา
จนเป็ นหลุมลึก
้ั
หวังหลินไม่เห็นสีหน้าท่าทางของฉิ งชุย่ สมาธิทงหมดเพ่ ่ ว้
งไปทีนิ
ค่อยๆ ดึงออกมาและประคองความเร็ว เขาไม่กล ้ารุนแรงเกินไป แม้
้ ได ้ผสานเข ้ากับกระดูกสันหลังฉิ งชุย่ อย่างเต็มที่ แต่
หนามอ่อนนี ไม่
ั แทงเข ้าไปเยอะมากแล ้ว ดังนั้นเขาจึงต ้องระมัดระวัง
ส่วนใหญ่มน
่ ้านี ยาวมาก
หนามทีเก ้ เวลาผ่านไปสิบห ้านาที หวังหลินดึงมัน
่ มใบหน้าแต่เขาไม่สนและเพ่งไปที่
ออกมาได ้เกือบสุด หยาดเหงือเต็
หนามอย่างเต็มที่
่ กดึงออกมาเป็ นสีดาสนิ ท หยดโลหิตสีดาหล่นลงบนพืน้

หนามทีถู
จนส่งเสียงซีๆ่
่ อออกมาทีเดียวเลย!” ฉิ งชุย่ เอ่ยเสียงสงบนิ่ งลอดผ่าน

“ดึงทีเหลื
ไรฟันและเข ้าสูห
่ ข
ู องหวังหลิน
หวังหลินขบคิดเงียบๆ วินาทีตอ
่ มา แขนขวาดึงหนามออกมาอย่าง
รุนแรง โลหิตสีดาสาดกระจายและฉิ งชุย่ กระอักโลหิตสีดา แผ่นหลัง
ของเขาปูดออกมาและค่อยๆกลับเป็ นปกติอย่างช ้าๆ
ฉิ งชุย่ หายใจรุนแรงและใช ้เวลาพักใหญ่กว่าจะสงบนิ่ งลง สองฝ่ ามือ

่ มเพาะ
สร ้างผนึ กและเริมบ่
หวังหลินหน้าซีด หลังจากโยนหนามออกไปเขาก็หลับตาบ่มเพาะ
่ งหนามทีเก
เช่นกัน ตอนทีดึ ่ ้าออกมา ตนเองก็เจ็บปวดเหมือนกัน
ราวกับกระดูกสันหลังถูกแยกออกมาด ้วยแม้จะไม่เท่ากับความ
เจ็บปวดเหมือนฉิ งชุย่ มันก็ยงั รุนแรงอยูด
่ ี
่ วโมง
หลังผ่านไปครึงช ่ั หวังหลินลืมตา
้
หวังหลินเอ่ยขึนเบาๆ “ศิษย ์พี่ ชินสุ
้ ดท ้าย...”
ฉิ งชุย่ ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจและหันมาเผชิญหน้าหวังหลิน เขามอง

่ นสีหน้าเหน็ ดเหนื่ อยและโลหิตสีแดง
ศิษย ์น้องอย่างเงียบๆ เมือเห็
แห ้งกร ัง แววตาจึงผุดความอ่อนโยน
้
“เจ ้าเติบโตขึน...” ฉิ งชุย่ เผยรอยยิม้ ศิษย ์น้องเบืองหน้
้ าเขาไม่ใช่
เซียนน้อยทีต่ ้องให ้เขาปกป้ องอีกแล ้วแต่เป็ นเซียนทรงอานาจ
่
ยิงยวดที ่
สามารถสั ่
นคลอนได ้
้ทังดาราจักร
้
หวังหลินมองฉิ งชุย่ และยิมออกมา ้
แม้รอยยิมจะเต็ มไปด ้วยความ
เหน็ ดเหนื่ อย มันยังเผยสัมผัสแห่งความสุขทีแท
่ ้จริง
“เจ ้ามีสรุ าหรือไม่?” ฉิ งชุย่ โบกมือ ร่างกายถูกขังมาหลายปี ดังนั้น
ตอนนี จึ้ งรู ้สึกติดขัด
่
หวังหลินพยักหน้า ยืนแขนขวาออกไปเปิ ดมิตเิ ก็บของและนาสุรา
ออกมาหนึ่ งขวด
่
ฉิ งชุย่ หัวเราะและคว ้าขวดสุราเอาไว ้ ดืมไปอี
กใหญ่ รสเผ็ดร ้อนแผ่
กระจายไปทัวร่ ่ าง เขาปล่อยลมหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นยืนสุ่ ราให ้
หวังหลิน
่
หวังหลินร ับไว ้พลางดืมไปอึ
กใหญ่ด ้วยเช่นกัน รสเผ็ดร ้อนแผ่
กระจายไปทัวร่่ าง สองคนมองหน้ากันเองและเริมหั
่ วเราะ
่
เสียงหัวเราะเต็มไปด ้วยความสุข หายากนักทีพวกเขาสองคนจะ
่
หัวเราะได ้เต็มทีขนาดนี ้
้ กถอนไป ระดับบ่มเพาะของข ้าจะฟื ้นคืนและ

“หลังจากหนามนี ถู
่ นมหาศาล!
เพิมขึ ้ ่ งชุย่
แก่นแท ้สังหาร แก่นแท ้สังหาร...” ขณะทีฉิ
เอ่ยขึน้ แววตาแฝงความโศกเศร ้าแต่ฝังมันภายในส่วนลึก เขาร ับ
่
สุรามาจากหวังหลินและดืมไปอี กหนึ่ งอึก
“มาเลย ดึงหนามชินสุ ้ ดท ้าย!” ฉิ งชุย่ วางขวดสุราเอาไว ้และดวงตา
เปล่งประกาย สายตาของเขาทาให ้หวังหลินรู ้สึกเหมือนกาลังมอง
่
ฉิ งชุย่ เมือคร ้ั ต!
งอดี
หวังหลินมองเส ้นโลหิตนู นป่ องบนร่างฉิ งชุย่ และค่อยๆเอ่ยขึน้

้ ดท ้ายได ้แทงใส่เส ้นชีพจรทังหมดในร่
“หนามชินสุ ้ างท่าน! ข ้ากลัว
้ ยาวที
ว่ามันจะเป็ นชินที ่ ่ ด!”
สุ
“ข ้าจาได ้ว่าหนามเข ้ามาจากตรงนี ”้ ฉิ งชุย่ ยกแขนขวาขึนมาชี

้ ้
ใส่
จุดตรงหน้าอกทีหั ่ วใจอยู่ ขณะทีชี
่ ไปรู
้ สแี ดงโลหิตเปิ ดขึนมาเผย
้
เป็ นเส ้นโลหิตสีฟ้าข ้างใน
หลังจากสูดหายใจลึก ฉิ งชุย่ หนี บมันอย่างไม่ลงั เลและลากเส ้นชีพ

จรออกมาจากรอยแผล แม้จะดูสงบนิ่ งแต่ม่านตาทีหรี ่ ลงได
่ ้เผยให ้
เห็นว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน
่ งชุย่ ดึง
หวังหลินดวงตาส่องสว่าง สะบัดแขนขวาตัดเส ้นชีพจรทีฉิ
่
ออกมา ขณะทีโลหิ ตกาลังสาดกระจาย หวังหลินวางผนึ กไว ้ตรง
้
ส่วนโลหิตไหลและไล่นิวไปจนสุ ดอีกฝั่ง
่
ราวกับหวังหลินจับอะไรบางอย่างได ้และดึงออกมา ร่างฉิ งชุย่ สัน
กระตุกอย่างไม่เคยเป็ นมาก่อน ใบหน้าทีฟื่ ้นคืนมาพลันซีดเผือด
ั ฟันแน่ น จ ้องมองหน้าอกตัวเองจนเห็นหนามสีม่วงที่
ทันทีแต่ก็กด
หวังหลินดึงออกมาจากเส ้นชีพจร!
หนามนี อ่้ อนนุ่ มราวกับอสรพิษ ส่วนทีดึ

่ งออกมากาลังปัดป่ ายไปมา
้ั มั
ทุกครงที ่ นส่ายไปมา หยาดเหงือเย็
่ นเยียบผุดบนใบหน้าฉิ งชุย่
่
เขาคว ้าขวดสุราและดืมไปอี
กใหญ่
่ มอึ
เมือดื ่ กนั้นเข ้าไป หวังหลินดึงอย่างรุนแรงจนกระชากออกมาได ้
่
เจ็ดฟุต ฉิ งชุย่ หน้าซีดเป็ นสีขาว ร่างกายสันเทา ร ้องคารามเบาๆ
ออกมาจากลาคอ เขาจ ้องมองท ้องฟ้ า แววตาโกรธเกรียวยิ ้ งขึ
่ น้
ความเจ็บปวดรุนแรงทาให ้เขาถึงกับบีบขวดสุราให ้แตกจนสุรา
กระจายไปทัว่
“หวังหลิน เจ ้ามีสรุ าหรือไม่...”
่
หวังหลินยืนแขนซ ้ายออกไปหยิบนาเต ้ ้าสีเขียวออกมา นี่ มันไม่ใช่
สุราแต่เห็นโลหิตมังกรทีวิ่ หคศักดิสิ์ ทธิรุ์ น ่
่ ทีสองมอบให ้!
โลหิตนี รุ้ นแรงนัก!
่
ฉิ งชุย่ ร ับขวดสุราไปดืมหนึ ่ งอึก จากนั้นสูดอากาศเย็นเข ้าไปและ
้ น้ “คาวไปหน่ อยแต่ก็ยงั หวาน นี่ มันสุราแบบไหนกัน? มันคือ
ยิมขึ
โลหิตช ัดๆ แต่สรุ าโลหิตนี รุ้ นแรงเกินพอ! หวังหลิน ดึงหนาม
้
ทังหมดออกมาเลย!”
หวังหลินสายตาเคร่งเครียดและดึงหนามออกมาอย่างรุนแรง! เส ้น
่ างฉิ งชุย่ ทังหมดปู
ชีพจรทัวร่ ้ ดบวมและรวมกันมาหาหน้าอกเขา
ขณะทีหวั ่ งหลินดึงออกมา ระดับบ่มเพาะของฉิ งชุย่ จึงคลายออก

่
กลินอายสั งหารแผ่กระจายในอากาศทาให ้ก ้อนเมฆสีดาปกคลุม
่
ท ้องฟ้ า กลินอายสั ่
งหารหนาแน่ นรุนแรงยิง!
่
หิมะสีดาเริมตกลงมาจากก ้
้อนเมฆ ปกคลุมพืนแผ่ นดิน
“พักก่อน ข ้าจะทาเอง” ฉิ งชุย่ กะพริบแววตาเย็นเยียบและยืนขึน้

่ ราไปอีกหนึ่ งอึกก่อนจะใช ้แขนซ ้ายจับหนามสีม่วงและดึง
เขาดืมสุ
ออกมาอย่างรุนแรง
่ างขยับเคลือนไหวปั
เส ้นชีพจรทัวร่ ่ ่ นป่ วนและเกิดเสียงปัง หนามสี
ม่วงจานวนมากถูกดึงออกมา
“เจ ้าผนึ กขุนนางเทพมานาน ตอนนี ข ้ ้าได ้ออกมาจากขุมนรก

แล ้ว!” ฉิ งชุย่ เอ่ยเสียงเย็นเยียบราวกับไม่สนความเจ็บปวด คว ้า
หนามเส ้นสุดท ้ายและสะบัดขึน้
่ อมต่
ส่วนทีเชื ่ อกับเส ้นชีพจรของเขาต ้องการหดลงกลับไป แต่ฉิง
ชุย่ ไม่ได ้มองมัน เขาโยนออกห่างได ้ครึงตั่ ว ดัชนี เคลือนไหว
่
เหมือนกระบีเข ่ ้าตัดเส ้นชีพจร แก่นแท ้สังหารจานวนมากพรงพรู ่ั
ออกมาใส่เส ้นชีพจร
่ ้าไม่อยากออก ก็จงตายอยูใ่ นร่างข ้าเสียเถอะ” ขณะทีนิ

“ในเมือเจ ่ ว้
ของฉิ งชุย่ บรรจงลงไป หิมะสีดาตกรุนแรงมากขึน้ แก่นแท ้สังหารที่
้ งชุย่ เข ้าใส่
แม้แต่หวังหลินยังต ้องตกตะลึงได ้พลันโผล่ออกจากนิ วฉิ
ร่างของเขา
เสียงปะทุดงั กึกก ้องอยูใ่ นร่าง เสียงคารามโหยหวนดังออกมาจาก

เส ้นโลหิตปูดโปนก่อนจะสงบลง ราวกับหนามทีมี ่ ชวี ต
ิ นั้นถูกแก่น
แท ้สังหารของฉิ งชุย่ ฆ่าในทันที
่
ฉิ งชุย่ ร่างสันเทา ่
กระอักโลหิตสีดาออกมา ร่างผอมบางเริมขยาย
และฟื ้นคืนเป็ นรูปลักษณ์ดงเดิ
้ั ม
้ นแท ้สังหารในร่างเขาปะทุขน
ในยามนี แก่ ึ ้ ท ้องฟ้ าเปลียนไปเป็
่ นสี
ดา ขณะทีหิ่ มะสีดาตกลงมา เงาประตูปรากฏขึน! ้
ประตูดบ
ั สูญ!
ตอนที่ 1561 รู ้สึกเจ็บปวด สมบัตป
ิ ระทานพร!
‘เข ้าสูข ้ั สามด

่ นที ่ ้วยแก่นแท ้สังหารโดยไม่ใช ้เพลิงนรกานต ์ช่วย
แก่นแท ้สังหารในตัวฉิ งชุย่ ถูกร่างสีรุ ้งปลูกฝังเอาไว ้แต่ไม่ได ้ชิงเอา
ไป ส่วนใหญ่ยงั อยูใ่ นร่างฉิ งชุย่ ดังนั้นเมือผนึ
่ กถูกถอนออก มันจึง
กระตุนประตู
้ ดบ
ั สูญ!’ หวังหลินวิเคราะห ์สถานการณ์ในทันที
‘แต่ทาไมร่างสีรุ ้งถึงไม่เอาแก่นแท ้สังหารไป...เป้ าหมายของเขาคือ

อะไร? เขาไม่ได ้ทาลงไปเพือแก่่ นแท ้สังหารเหมือนทีข ่ ้าคิด...ถ ้า
่
ไม่ใช่เพราะแก่นแท ้สังหาร แล ้วเขาทาลงไปเพืออะไร...’
‘เขาต ้องการอะไรจากศิษย ์พีฉิ่ งชุย่ ?’ หวังหลินดวงตาส่องส่วาง ยิง่

่ ้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาด จากนั้นความคิดหนึ่ งแวบผ่าน
คิดยิงรู
่ ผ่านศีรษะของฉิ งชุย่ นั้นโผล่
เข ้ามาในหัว เขาจาได ้ว่าหนามทีทะลุ
ออกมาหลายนิ ว! ้
้ กลางหน้
‘พืนที ่ าผากนั้นเป็ นจุดเชือมระหว่
่ างความเป็ นความตาย
แต่หนามกลับโผล่ออกมาหลายนิ ว้ ร่างสีรุ ้งพูดว่ามันเป็ นการ
เปิ ดวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่...การเกิดใหม่...การเกิดใหม่ไม่มต ี วั ตน
่
เป็ นไปได ้ว่าเป้ าหมายของร่างสีรุ ้งเพือให ่ งชุย่ เข ้าสูว่ ฏ
้ศิษย ์พีฉิ ั จักร
แห่งการเกิดใหม่ผ่านแก่นแท ้สังหาร...แต่กระนั้น เพืออะไร...’
่
‘มีข ้อสังเกตหนึ่ งทีเขากล่
่ ี วามสัมพันธ ์กับเขา หรือนั่น
าวว่าข ้าไม่มค
หมายความว่าระหว่างเขากับศิษย ์พีฉิ ่ งชุย่ มีความสัมพันธ ์บางอย่าง
...หากเป็ นแบบนั้น ความสัมพันธ ์อะไร...’ ยิงคิ่ ดก็ยงรู
ิ่ ้สึกเหมือนคว ้า
อะไรได ้บางอย่างแต่ก็ยงั ไม่ช ัดเจน
้ ทเขาพบทั
นับตังแต่ ี่ นหลางในดินแดนตกสวรรค ์และได ้ร ับรูปปั้นเจ็ด
้
สีมา หวังหลินคว ้าได ้แต่หมอกบางๆ เบืองหลั ้ ความลับที่
งหมอกนี มี
่
ยิงใหญ่ ่
เกียวกั ้ั
บดินแดนชนในและดิ ้ั
นแดนชนนอก!
หวังหลินยังไม่อาจมองเห็นความลับได ้เพราะหมอกนี ้ จนกระทังเกิ

่ ด
้ั
การรบกับดินแดนชนนอกในทะเลเมฆา การปะทะระหว่างราช ันย ์
่ งเกตได ้อีกครง้ั
และผีเฒ่าจางได ้ทาให ้หวังหลินเริมสั
่ ดขึนซ
จากมุมมองของหวังหลิน สงครามทีเกิ ้ าๆระหว่
้ างดินแดน
้ั
ชนนอกและดิ ้ั
นแดนชนในนั ้นเกียวข
่ ่ อนอยูใ่ น
้องกับความลับทีซ่
หมอกนี !้
่ บผลึกในหลังเต่าดาที่
‘ร่างสีรุ ้งกาลังหาอะไร?’ หวังหลินคิดเกียวกั
เขาเอามา
เสียงดังสนั่นขัดจังหวะความคิดหวังหลิน เขามองขึนไปเห็
้ นฉิ งชุย่ ชี ้
ใส่ประตูดบ
ั สูญ
่
ประตูสง่ เสียงดังลันและเผยสั
ญญาณว่ากาลังจะเปิ ด
พอจ ้องมองประตูดบ ั สูญ หวังหลินเผยความปรารถนา เขาต ้องการ

้ สาม
กลายเป็ นเซียนขันที ่ ่ งส่งพอเท่านั้นถึงจะ
ด ้วยระดับบ่มเพาะทีสู
มีคณ ้
ุ สมบัตใิ นการล่วงรู ้ความลับเบืองหลั งสายหมอกและฟื ้นคืนชีพ
่ ่หวาน!
ลีมู
‘ชีวต ้ ้
ิ และความตาย เวรกรรม จริงเท็จ ข ้าต ้องทาสามแก่นแท ้นี ให
สมบูรณ์...มันคงอีกไม่ไกล!’ หวังหลินดวงตาเปล่งประกายและเต็ม
ไปด ้วยความมุ่งมั่น
‘ตอนนั้นข ้ามีผลไม้เต๋าสองผลแล ้ว อีกหนึ่ งผล ข ้ามั่นใจว่าจะสาเร็จ

้ สามอยู
ถึงเก ้าในสิบส่วน! ขันที ่ ไ่ ม่ไกล!’ หวังหลินสูดหายใจลึก
เสียงดังสนั่นกึกก ้อง ฉิ งชุย่ หัวเราะพลางพุ่งใส่ประตูดบ ั สูญ
เขาสะบัดแขนปรากฏแก่นแท ้สังหารมหึมา หิมะสีดาจานวนมาก

้
รวมตัวกันเบืองหน้ ่
าก่อเกิดเป็ นกระบียาว ่ ้และฟาด
เขาคว ้ากระบีไว
ฟันใส่ประตูดบ ั สูญ!
“วันนี ้ ขุนนางเทพจะบรรลุเต๋า ทะลวงประตูดบ
ั สูญและเข ้าสูเ่ ส ้นทาง
แห่งยอดเต๋า!”
่ มนี สั
อานาจแห่งกระบีเล่ ้ นสะเทื
่ อนสวรรค ์ มันสร ้างพายุสด
ี าพุ่งเข ้า
ใส่ประตูดบ
ั สูญ
พายุสดี าเข ้าประชิดประตูดบ ่ งดาวเคราะห

ั สูญในทันที ทัวทั ้ ่
์ร ้างสัน
สะท ้าน เสียงดังกึกก ้องกัมปนาท
พายุกระแทกใส่จนเกิดรอยแตกละเอียกบนประตูดบ
ั สูญ มันถูกเปิ ด
ด ้วยการฝื นกาลัง!
หวังหลินมองฉิ งชุย่ พลางสูดหายใจลึก แก่นแท ้สังหารในตัวฉิ งชุย่

นั้นทรงพลังยิง่ เป็ นแก่นแท ้ทีแข็
่ งแกร่งยิงกว่
่ าทีหวั
่ งหลินเคยพบเห็น
พลังนี ้ กลินอายนี
่ ้ างน่ าตกตะลึงยิง!
ช่ ่
ส่วนเล็กๆของประตูถก
ู หวังหลินพังทลายและดันเข ้าไปข ้างใน แสง
เบาบางเล็ดลอดออกมาและห่อหุมเขา
้
้ มส
แสงนี ไม่ ี แี ละเต็มไปทัวท่ ้องฟ้ า รวบรวมบนตัวฉิ งชุย่ จากนั้นกลิน
่
อายของเขาก็ยงแข็ ิ่ งแกร่งขึนเรื
้ อยๆ
่ ่
ไม่นานจึงเป็ นกลินอายของ
้
เซียนขันสวรรค ์ดับสูญระดับต ้น
่
กลินอายแฝงการเข่ ้
นฆ่า เงาร่างนับไม่ถ ้วนปรากฏขึนรอบฉิ งชุย่
้
ทังหมดคื ่ งชุย่ สังหาร!
อคนทีฉิ
้
เงาร่างทังหมดต่ ่ั
างก็สนเทาและมองมายั งฉิ งชุย่ พวกเขาดูเหมือน
กาลังกรีดร ้องแต่ไม่มเี สียงเล็ดลอด
ภายใต ้เสียงกรีดร ้องเงียบงันนี ้ เงาร่างทังหมดต่

้ ่
างก็ตวั สันและ
่ ดทูนฉิ งชุย่ ! ทว่ามีรา่ งหนึ่ งทีไม่
คุกเข่า เริมเทิ ่ ได ้คุกเข่ามองฉิ งชุย่
้ อนโยน
แต่เป็ นรอยยิมอ่
เป็ นสตรีนางหนึ่ ง!
ฉิ งชุย่ มองสตรีผูน้ ้ัน หยาดนาตาไหลริ

้ ่ อ
นลงมาสองข ้าง เขายืนมื
้
ขวาออกไป รอยยิมของนางสว่ างไสวและนางค่อยๆเดินมาหาเขา
่ ด
นางเข ้ามาใกล ้จนกระทังอยู
่ ้านหน้าฉิ งชุย่ นางถูกฉิ งชุย่ สวมกอด
้
หยาดนาตาไหลริ นออกมามองสตรีในอ ้อมแขนและร ้องไห ้อย่าง
เจ็บปวด
เขาคือขุนนางเทพ เซียนขันที้ สามผู

่ ่ ร ้องไห ้แม้
้มีแก่นแท ้สังหารทีไม่
จะอดทนต่อความเจ็บปวดเกินจินตนาการจากหนามสิบแท่งทีถู ่ ก
ดึงออกมา แต่ในยามนี ้ เมือฉิ
่ งชุย่ สวมกอดนาง เขาจึงร ้องไห ้
ออกมา
่
เขาเหมือนคนธรรมดาทีกอดสตรี ผูห้ นึ่ งและมีหยาดนาตาไหลริ
้ น
มากขึน้ เขาสวมกอดนางแน่ นมากราวกับกังวลว่านางจะหายไป
้
และทิงเขาไว ้ตลอดกาล
้
นางกัดริมฝี ปาก ยิมออกมาพร ้
้อมดวงตามีนาใสๆ ้
ทว่านาตานั ้น
เป็ นเพียงภาพมายาเนื่ องจากวิญญาณไม่มน ้
ี าตา นางสามารถ
ร ้องไห ้ได ้แต่ไม่มน ้
ี าตาอยู
จ
่ ริง
เป็ นความโศกเศร ้าของวิญญาณ
้ ยบๆและร ้องไห ้เงียบๆอยูใ่ นอ ้อมกอดของฉิ งชุย่ นางค่อยๆ

นางยิมเงี
้
ยกแขนขึนมาปาดน ้
าตาของฉิ งชุย่ แต่นางมิอาจสัมผัสเขาได ้
ความเศร ้าในแววตาฉิ งชุย่ ทาให ้หัวใจนางเจ็บปวด ฉิ งชุย่ เองก็ยก
้
แขนซ ้ายขึนมาสัมผัสเรือนผมนางแต่ก็ไม่อาจสัมผัสนางได ้
เขาเห็นนางทะลุผ่านมือของเขาไปอย่างช ้าๆและล่าถอยราวกับมี
บางอย่างดึงนางไว ้ นางเสมือนหมอกควันและกาลังจะหายไป
่
“ฮันหยาน!!!” ฉิ งชุย่ ส่งเสียงร ้องคารามสันสะเทื อนสวรรค ์ นาทีนี ้
เขาลืมเลือนว่าต ้องเปิ ดประตูดบ ่ ยวใน
ั สูญ ลืมเลือนทุกอย่าง สิงเดี
ดวงตาคือสตรีตรงหน้า!
่
ภรรยาของเขา ฮันหยาน! เพือให ้ได ้ภรรยามาอยูเ่ คียงข ้าง เขา
้ นแดน ความร ักทีมี
ทาลายดินแดนสังหารไปทังดิ ่ ตอ ่ ภรรยาคือโลก
ของเขา เป็ นความสุขและยังเป็ นต ้นตอแห่งความเจ็บปวด
้
ภรรยาของฉิ งชุย่ ปรากฏตัวขึนเพราะเขาทะลวงเปิ ดประตูดบ ั สูญ
่ นนางกาลังจะหายไป
และทาแก่นแท ้สังหารได ้สมบูรณ์ ทว่าเมือเห็
อีกครง้ั จึงส่งเสียงคารามอย่างโศกเศร ้า พุ่งไปข ้างหน้า ต ้องการ
ร ักษาวิญญาณของภรรยาเอาไว ้!
แม้ไม่ได ้บรรลุขนที้ั สาม
่ ้ กสิง่ เขาก็จะเก็บวิญญาณ
แม้ต ้องละทิงทุ
้
ดวงนี เอาไว ้! แม้วญ ้
ิ ญาณนี จะไม่ สมบูรณ์ แม้จะเป็ นเพียงโครงร่าง
อันอ่อนแอทีสร ่ ้างขึนจากประตู
้ ดบั สูญ...
่ างออกไปไกลลิบ ในแววตาของนาง
อย่างไรก็ตามร่างของนางยิงห่
้
ไม่มรี อยนาตาแต่ ่
เป็ นใบหน้าแห่งความเศร ้าทีเขาจะไม่ มวี น
ั ลืมไป
่ ั วต
ชวชี ิ
้ั
แม้ทงหมดนี ้ นความเศร ้า นางยังคงยิมและมองฉิ
เป็ ้ งชุย่ อย่างเงียบๆ
้ั
หวังหลินมองเหตุการณ์ทงหมดและยื ่ อออกไปเงียบๆ ปรากฏ
นมื
้
รอยแยกขึนมาในอวกาศและมี ้
ใบไม้โบราณผุดขึนใบสิบ เขาไม่รู ้ว่า
จะช่วยฉิ งชุย่ ได ้หรือไม่ แต่ต ้องลองดู
่
หวังหลินสร ้างเขตอาคมหลายล ้านชุด เพิมพลั งอานาจของใบไม้
โบราณ สะบัดแขนชีใส่้ สตรีทก
ี่ าลังหายไป ใบไม้โบราณพุ่งไป
ในทันที
้
หวังหลินกัดฟันแน่ นก่อนจะกัดปลายลินและพ่ นโลหิตสีทองออกมา
่ พลังแห่งสายโลหิต โลหิตของเหล่าเทพ!
โลหิตทีมี
พลังปราณสวรรค ์ห่อหุมใบไม้โบราณท
้ าให ้พวกมันกลายเป็ นสีทอง
พวกมันลอยทะลุผ่านฉิ งชุย่ ไป ล ้อมรอบนางและผนึ กเอาไว ้!
่
ร่างกายนางพลันหยุดกึก กลินอายสีทองห่อหุมนางและมี
้ ใบไม้
่
โบราณพุ่งใส่ พวกมันเปลียนกลายเป็ นผนึ กและทาให ้ร่างกายนาง
เป็ นรูปเป็ นร่าง
้
ฉิ งชุย่ คว ้าร่างนางเอาไว ้ หยาดนาตาไหลริ
นจากใบหน้า เอ่ยพึมพา
ออกมาอย่างจับใจความไม่ได ้ นางกอดฉิ งชุย่ อย่างเงียบๆ ดูราวกับ
่ั
คงอยูไ่ ปชวกาลนาน
้
ผ่านไปสักพัก ฉิ งชุย่ เงยศีรษะขึนมาสะบัดแขน ปิ่ นปักผมโบราณ
้
ปรากฏขึนมา ของสิงนี ่ เป็
้ นสิงที
่ ภรรยาทิ
่ ้ ้ให ้และเขาได ้นามัน
งไว
กลับมาจากดินแดนสังหาร ฉิ งชุย่ ค่อยๆวางปิ่ นปักผมใส่ในเรือนผม
ของนาง
แววตาผุดความเศร ้าอย่างรุนแรง ครูต

่ อ
่ มาจึงหันมามองหวังหลิน
ด ้วยสายตาขอบคุณเกินคาอธิบาย
่
แขนซ ้ายยืนออกไป ่ ดาทีเขาใช
กระบีสี ่ ้ทะลวงเปิ ดประตูดบ
ั สูญพลัน
ปรากฏขึน้ เขาสะบัดมัน จากนั้นวิญญาณทังหมดนอกจากภรรยา
้
่ ดาดูดซ ับ
จึงถูกกระบีสี
่ ว่
แก่นแท ้สังหารอันทรงพลังระเบิดออกมาจากกระบีและกวาดไปทั
โลก
่ มนี สร
“หวังหลิน กระบีเล่ ้ ้างขึนจากประตู
้ ดบ
ั สูญแตกหักของข ้า มัน
ช่วยข ้าเปิ ดประตูดบ ่
ั สูญและมีกลินอายแห่ ้ งมี
งความดับสูญ ทังยั
วิญญาณข ้าและชีวต ้
ิ แห่งการเข่นฆ่า มันสร ้างขึนจากแก่
นแท ้
สังหารของข ้า ข ้าขอมอบมันให ้เจ ้า! หากเจ ้าหลอมมัน เจ ้าจะได ้ร ับ
แก่นแท ้สังหาร!”
่ ดาให ้หวังหลินและมันลอยมาอยูเ่ บืองหน้

ฉิ งชุย่ โยนกระบีสี ้ าเขา
่
กลินอายสั ่
งหารทีออกมาท าให ้หวังหลินตกตะลึง
่ มนี คื
กระบีเล่ ้ อแก่นแท ้สังหารทีสมบู
่ รณ์แบบ!
่ มนี กล่
กระบีเล่ ้ าวได ้ว่าเป็ นสมบัตท ี่
ิ ทรงพลั ่ ดของฉิ งชุย่ และเป็ น
งทีสุ
้
สมบัตแิ ก่นแท ้ชินแรกของเขา! ไม่ใช่เซียนทุกคนจะสามารถสร ้าง
่
สมบัตแิ ก่นแท ้ได ้ตอนทีทะลวงเปิ ดประตูดบ ้ างหาได ้
ั สูญ คนเหล่านี ช่
่
ยากยิง!
บรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิง หนานจ ้าว อาจารย ์เทียนจ ้าว โจ

่ าแบบนี ได
วจิน หลินตง ไม่มใี ครเลยทีท ้ ้ แม้กระทังปรมาจารย
่ ์หง
ซานและจ ้าวเมฆาใต ้ก็ทาไม่ได ้
นี่ แสดงให ้เห็นว่าสมบัตช ิ ้ มี

ิ นนี ้ คา่ แค่ไหน!
ตอนที่ 1562 อ ัญเชิญนที
ประตูดบ ่ั
ั สูญแตกหักและมีพลังรวไหลออกมา ่
ฉิ งชุย่ เปลียน
วิญญาณของภรรยาตัวเองให ้กลายเป็ นอักขระและประทับไว ้ใกล ้ๆ
หัวใจ
ไม่ใช่วา่ เขาจะเก็บนางไว ้ในมิตเิ ก็บของไม่ได ้ แต่ฉิงชุย่ ไม่อยากทา

แบบนั้น
้
ฉิ งชุย่ ตังใจมอบกระบี
สั่ งหารให ้แก่หวังหลิน ดังนั้นหวังหลินจึงเก็บ
้
มันไว ้ เศษเสียวแก่ ้
นแท ้สังหารของหวังหลินถือกาเนิ ดขึนมาในช่ วง
้ั
การสู ้รบครงแรกกั ้ั
บดินแดนชนนอก ทว่าแก่นแท ้นี อ่้ อนแอมากและ
่ าเนิ ด
เพิงก
ด ้วยกระบีสั ่ งหารเล่มนี ้ หวังหลินจะมีได ้หกแก่นแท ้! ส่วนเรืองอั

่ กขระ
ต่อสู ้นั้นมันไม่ใช่แก่นแท ้ มันเปลียนกลายเป็
่ นดวงดาวแห่งกฎเมือ ่
นานมาแล ้วและถูกสลักไว ้ในส่วนลึกของร่างกายหวังหลิน
้ งไม่ใช่
หวังหลินไม่มเี จตนาจะหลอมแก่นแท ้สังหารในทันที ตอนนี ยั
ิ และความตาย จริงเท็จ ทัง้
เวลา เขาจะรอให ้แก่นแท ้เวรกรรม ชีวต
สามแก่นแท ้สมบูรณ์กอ ่ ้นตอนทีก
่ น เมือนั ่ าลังจะเปิ ดประตูดบ
ั สูญ
เขาจะดูดซ ับแก่นแท ้สังหารและทะลวงเปิ ดประตูในอึดใจเดียวเพือ ่
้ สามผู
กลายเป็ นเซียนขันที ่ ่
้มีหกแก่นแท ้อันหาได ้ยากยิง!
ฉิ งชุย่ ลงมาจากฟ้ า มองดูประตูดบ ่ าลังแตกสลาย แขนขวา

ั สูญทีก
่
ยืนออกไปคว ้ ้าสีเขียวทีมี
้านาเต ่ สรุ าโลหิตมังกร ดืมไปหนึ
่ ่ งอีก
รสชาติเผ็ดร ้อนแผ่กระจายไปทัวร่ ่ าง ดวงตาค่อยๆเย็นลง ส่งขวด
สุราไปให ้หวังหลิน
้
ทังสองมองประตู
ดบ ่ าลังแตกสลายบนดาวเคราะห ์รกร ้าง
ั สูญทีก
สายลมเย็นๆกระทบใบหน้า พัดพาฝุ่ นผงออกไป
้
ไม่มใี ครเอือนเอ่
ย
่ ้องการใน
หวังหลินไม่ได ้ถามฉิ งชุย่ ว่าเขาได ้ค ้นพบคาตอบทีต
ดินแดนเจ็ดสีหรือไม่
ฉิ งชุย่ ไม่ได ้เอ่ยปาก มีเพียงความเข ้าใจทีค ่ ้นพบและเรียนรู ้เท่านั้น

ทว่าในท ้ายทีสุ ่ ดแล ้วยิงเขารู
่ ้ ยงขบคิ
้มากขึนก็ ิ่ ด
“เกมกระดาน...” แววตาฉิ งชุย่ กะพริบเย็นเยียบ แต่บนใบหน้ามี
่
ความขืนขม เขาร ับขวดสุรามาจากหวังหลิน ดืมไปอึ่ กใหญ่กอ
่ นจะ
หัวเราะ
“หวังหลิน สัญญากับข ้าหนึ่ งอย่าง!” เสียงหัวเราะของฉิ งชุย่ เต็มไป

่ พลางมองใบหน้าหวังหลิน
ด ้วยความมุ่งมัน
หวังหลินไม่เอ่ยตอบแต่พยักหน้าร ับ
“หากวันใดวันหนึ่ งทีข่ ้าตาย หากข ้ายังมีรา่ งกายสมบูรณ์ครบถ ้วน

่ ้านเกิด อย่าเขียนชือบนป้
จงนาร่างข ้าไปฝังทีบ ่ ายหลุมศพ ทาพิธ ี
ธรรมดาให ้ข ้าก็ดม
ี ากแล ้ว...” ฉิ งชุย่ มองไปบนท ้องฟ้ า
หวังหลินขบคิดเงียบๆ หลังผ่านไปสักพักจึงเอ่ยขึน้ “หากไม่มบ

ี ้าน
เกิดเหลืออยู.่ ..”
“เช่นนั้นจงฝังข ้าในโลกนี ”้ ฉิ งชุย่ ดืมไปอี

่ กหนึ่ งอึก โลหิตบางส่วน
เลอะออกมาจากมุมปาก แสงสีแดงเปล่งประทบแสงตะวัน
่
“ตกลง!” หวังหลินร ับขวดสุราจากมือฉิ งชุย่ และดืมไป สีหน้าท่าที
เคร่งขรึมและดวงตาส่องสว่าง
่
“หากข ้าตายก่อนท่าน ส่งข ้ากลับไปทีดาวซู
ซาคุ แคว ้นจ ้าว ตระกูล
หวัง...”
ฉิ งชุย่ มองหวังหลินและพยักหน้าอย่างช ้าๆ
นี่ คือคาสัญญา!
สุราโลหิตมังกรนั้นรุนแรงและสามารถทาให ้มึนเมาเป็ นอย่างดี แต่

กลับไม่ทาให ้หวังหลินและฉิ งชุย่ เมาได ้เลย ประตูดบ ่ ญ
ั สูญเริมสู
สลายไปตอนทีไม่่ มสี รุ าเหลือมากนัก
่
ฉิ งชุย่ หลับตา มองดูโดดเดียวเล็ ้ บหวังหลิน “หวัง
กน้อย เอ่ยขึนกั
หลิน ข ้าไม่เคยถามเจ ้ามาก่อน...เจ ้ามีลก
ู หลานหรือไม่?”
“ข ้ามีลก
ู ชาย...” แววตาหวังหลินเผยความเศร ้า เขาดืมสุ ่ ราโลหิต
่ ออยูน
มังกรทีเหลื ่
่ อ้ ยนิ ดลงไป สุราไม่เผ็ดร ้อนอีกแล ้วแต่เปลียน
กลายเป็ นความเจ็บปวด
“ข ้ามีลก ่
ู สาว...” ฉิ งชุย่ ลืมตา เผยความคิดถึงและขืนขม
“แต่วา่ ข ้ามิอาจตามหานางได ้...บางทีนางไม่อยูแ่ ล ้วและจากไป
ตลอดกาล” ฉิ งชุย่ นึ กถึงอดีตด ้วยความโศกเศร ้า ตอนทีเขา ่
กลับมามีสติและกอดศพภรรยา มีเด็กสาวอายุเจ็ดถึงแปดขวด
้ วเปรอะเปื ้อนไปด ้วยโลหิต นาง
กาลังร ้องห่มร ้องไห ้อยูไ่ กลๆ เนื อตั
่
กอดกระเรียนทีตายไปแล ้ว มองดูพ่อและแม่ด ้วยสายตาน่ ากลัว
“บางทีนางเวียนว่ายตายเกิดไปแล ้วและกลายเป็ นอีกคน แต่ตอนที่

้ กขระสีแดงไว ้บนไหล่นาง อักขระนั้นจะอยูเ่ คียงคู่
นางเกิดข ้าได ้ทิงอั
กับนางเสมอ หากเจ ้าเจอผูห้ ญิงคนนั้น โปรดดูแลนางให ้ข ้าด ้วย...”
้ ง
เงาประตูในท ้องฟ้ าเลือนหายไปอย่างสินเชิ
้
ฉิ งชุย่ ยืนขึนและปล่
อยลมหายใจยาว แววตาผุดความเย็นเยียบ
้
“หวังหลิน ข ้าต ้องการสังหาร!” ฉิ งชุย่ ยกแขนขวาขึนมา ระเบิด
่
แก่นแท ้สังหารอันทรงพลังยิงออกจากร่ าง มันรวมกันในมือขวา
่
ห่อหุ ้มด ้วยกลินอายเย็ นวาบและมีสดี า
่
กลินอายหนาวเย็ ้ นตัว
นแผ่กระจายทาให ้ดาวเคราะห ์รกร ้างแห่งนี เย็
ลง
่ เศษยิง่ มีนอ้ ยคนนักทีได
แก่นแท ้สังหารเป็ นแก่นแท ้ทีพิ ่ ้ครอบครอง
แก่นแท ้นี ้ ทังยั
้ งสามารถทะลวงเปิ ดประตูดบ ั สูญได ้ง่ายๆดี แก่นแท ้นี ้
มีขด
ี จากัดอยูท ี่
่ การเข่
นฆ่า
้
แม้ฉิงชุย่ จะเป็ นขันสวรรค ์ดับสูญระดับต ้น ต ้องขอบคุณแก่นแท ้
สังหารและการต่อสู ้หลายหมืนปี ่ ของเขา เพราะแม้กระทังเซี
่ ยนขัน ้
สวรรค ์ดับสูญระดับปลายยังต ้องหวาดกลัวการเผชิญหน้ากับฉิ ง
ชุย่ !
่
“สังหาร...เยียม!” ้
หวังหลินยืนขึนและก ้าวเข ้าหาท ้องฟ้ า ระลอก
่ งกึกก ้อง เขาหายตัวไปในโลกนี ทั
คลืนดั ้ นที ฉิ งชุย่ ก ้าวเข ้าไปใน
ระลอกคลืนที่ หวั
่ งหลินสร ้างขึนมาและหายตั
้ วไปพร ้อมกัน
้
หากทังดาราจั ่ ลอยอยู
กรฟ้ ากระจ่างเป็ นทะเลสาบและสิงที ่ ้ อ
ใ่ นนาคื
เหล่าดาวเคราะห ์ เช่นนั้นตอนนี มี
้ ระลอกคลืนบนผิ
่ ้
วนาเสมื อนมัจฉา
สองตัวกาลังว่ายผ่านทะเลสาบ
้ั
ในดาราจักรฟ้ ากระจ่างไม่ได ้มีเซียนดินแดนชนนอกมากนั ก อีกทัง้
่ั
พันธมิตรเซียนก็เป็ นเพียงกองบัญชาการชวคราว ส่วนใหญ่ตายไป
่
ในระหว่างการสังหารสันสะเทื อนสวรรค ์ก่อนหน้านี ้
้ กกวาดล ้างโดยหนึ่ งอาจารย ์และลูกศิษย ์ ด ้วยระดับ
การสังหารนี ถู
บ่มเพาะของปรมาจารย ์หลงผาน เหล่าเซียนดินแดนชนนอกจึ ้ั งยาก
จะรอดชีวต
ิ ได ้
อย่างไรก็ตามเป้ าหมายของปรมาจารย ์หลงผานคือดาราจักร

อัญเชิญนที ดังนั้นจึงไม่ได ้อยูใ่ นดาราจักรฟ้ ากระจ่าง ซึงท
่ าให ้
มัจฉาบางตัวว่ายได ้อย่งาอิสระ
้ั
เซียนดินแดนชนนอกสามคนที ่ อก
มี ั ขระกลางหน้าผากกาลังท่อง
ทะยานผ่านดวงดาวด ้วยความระมัดระวัง พวกเขาไม่กล ้าทะยานเร็ว
เกินไปเนื่ องจากกลัวจะทาให ้เกิดความผันผวนจนไปทาให ้คนอืน ่
สนใจ
“ไม่มก ่
ี ารตอบสนองจากหยกสือสาร ่ าลังเผชิญ
ข ้ากลัวว่าคนอืนก
้ นแน่ !?”
อันตราย บัดซบ เกิดอะไรขึนกั
“เราไม่สามารถกลับไปพันธมิตรเซียนได ้แล ้ว ข ้ากลัวว่าจะมีปัญหา

บางอย่างทีนั่ ่ น หรือว่าดินแดนชนในเริ
้ั ่
มโต ้กลับ? เราไปซ่อนในดาว
เคราะห ์เซียนจะดีทสุ ี่ ด จนกว่ากองกาลังหลักจะเข ้ามา”
่ งสามคนทะยานไป
ขณะทีทั ้ พวกเขาส่งข ้อความให ้กันเอง ขณะนั้น
่
ระลอกคลืนสองสายผ่ ้
านมาและส่งจิตสังหารมหึมาผ่านทังสามคน
ไป
่
เมือสองระลอกคลื ่ านไป เซียนดินแดนชนนอกสามคนสั
นผ่ ้ั ่
นเทา มิ
อาจกล่าวอะไรได ้สักคา บนร่างเกิดรอยแตกร ้าวละเอียดนับไม่ถ ้วน
จากนั้นร่างกายก็แตกสลาย ดวงวิญญาณดังเดิ ้ มฉี กขาดและตาย
ทันที
้ ดขึนในสถานที
เหตุการณ์คล ้ายๆกันนี เกิ ้ ่ งอืนในดาราจั
แห่ ่ กรฟ้ า
้ าและทะเลเมฆา หลังจากปรมาจารย ์หลงผานผ่าน
กระจ่าง ทุกขันฟ้
้ั
ไปไม่ได ้ไม่นาน เซียนดินแดนชนนอกที ่ ออยูจ
เหลื ่ งึ พบเจอกับความ
่
บ ้าคลังของฉิ งชุย่
ดอกไม้โลหิตเบ่งบานเผยความงดงามแห่งความตาย
่
สองระลอกคลืนกวาดผ่ ้
านดาราจักรทังสามแห่ งและจากนั้นเข ้าสู่
ดาราจักรอัญเชิญนที! ดาราจักรอัญเชิญนทีน้ันถูกเซียนดินแดน
้ั
ชนนอกครอบครองไว ้ ง ดังนั้นจึงมีเซียนดินแดนชนนอก
้อย่างสินเชิ ้ั
อยูม ่ ่
่ ากมายทีนี
่ งสองเข
ขณะทีทั ้ ้าสูด ่
่ าราจักรอัญเชิญนที กลินคาวโลหิ ตคละคลุง้
่
รุนแรง แต่แค่กลินคาวโลหิ ้ อาจหยุดคนทังสองได
ตนี มิ ้ ้ พวกเขา
ผ่านดาวเคราะห ์แต่ละดวงอย่างรวดเร็ว
่ ดจึงได ้พุ่งสูส
ท ้ายทีสุ ่ ว่ นลึกของดาราจักรอัญเชิญนที เข ้าหา
ดินแดนเจ็ดสีแห่งสุดท ้าย! ทีนี ่ ่ คือทีที
่ ร่่ างดังเดิ
้ มของปรมาจารย ์หง
ซานถูกผนึ กเอาไว ้!
ท่ามกลางดวงดาวมีรอยแยกขนาดใหญ่เปล่งแสงสีรุ ้งอยูแ่ พรวพราว

ด ้านนอกรอยแยกมีชนส่ิ ้ วนแขนขากระจัดกระจายหลายแห่ง ส่วน
้ั
ใหญ่เป็ นของเซียนดินแดนชนนอกที ่
ตายกันอยูท ี่ ่
่ นี
เสียงดังสนั่นกึกก ้องออกมาจากภายในดินแดนเจ็ดสี เห็นได ้ช ัดว่า

กาลังเกิดการต่อสูรุ้ นแรงอยูข
่ ้างใน!
่ งสองเข
ระลอกคลืนทั ้ ่ มไปด ้วยจิตสังหารมหึมา
้าใกล ้ ระลอกคลืนเต็
้ นทางนาแข็
จนทิงเป็ ้ งไว ้ด ้านหลัง ส่วนด ้านหน้าพุ่งเข ้าหารอยแยก
เจ็ดสี
่
เมือมาถึ ้
ง แขนขาและซากศพนับไม่ถ ้วนถูกห่อหุ ้มอยูใ่ นนาแข็ ง
ความหนาวเย็นแพร่กระจายไปทุกที่ ระลอกคลืนจิ
่ ตสังหารทรงพลัง
่
เข ้าไปใกล ้รอยแยกเจ็ดสี เมือระลอกคลื ่
นหายไปจึ
งปรากฏเป็ นฉิ ง
ชุย่ เขาเข ้าสูด
่ น
ิ แดนเจ็ดสีโดยไม่ลงั เล
หวังหลินเองก็ปรากฏตัวเช่นกัน เขาดูเหนื่ อยเล็กน้อยพลางก ้าวเข ้า

สูด
่ น
ิ แดนเจ็ดสี
ขณะทีหวั่ งหลินก ้าวเข ้าสูด

่ น
ิ แดนเจ็ดสีในดาราจักรอัญเชิญนที จึง
้
ได ้ยินเสียงกรีดร ้องโหยหวนในทันที ดินแดนเจ็ดสีแห่งนี แตกต่
าง
จากอีกสองแห่งทีหวั ่ งหลินเคยเห็น มันมีแผ่นดินขนาดใหญ่หลาย
แห่งลอยตัวอยูด ่ ้วย
้ ในนี
ทว่าพืนที ่ ้ บเต็มไปด ้วยเศษแผ่นดินจนเหลือดินแดนอยูแ่ ค่
กลั
สามแห่งเท่านั้น ปรมาจารย ์หลงผานกาลังต่อสู ้กับคนชุดดา ขณะที่
้
ทังสองคนสะบั ่
ดฝ่ ามือ เกิดเป็ นเสียงดังกึกก ้องสันสะเทื
อนสวรรค ์
้
หวังหลินเคยเห็นชายชราชุดดาผูน้ ี มาก่ อน เขาคือจ ้าวตาหนัก
่ กจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กกักขังเอาไว ้ในการรบแรกใน
ทัณฑ ์สวรรค ์ทีถู
ทะเลเมฆา!
้
ระดับบ่มเพาะของเขาคือขันแก่ ่ ่ากว่าห ้า
นแท ้ดับสูญระดับต ้นซึงต
้ั
ปรมาจารย ์แห่งดินแดนชนนอกเล็ กน้อย! เขาไม่ได ้มาด ้วยการ
ทาลายอายุขยั เหมือนปรมาจารย ์หลงผานแต่เป็ นการบรรลุระดับนี ้
อย่างยากลาบาก!
้ั
เซียนดินแดนชนนอกหลายหมื ่
นคนก าลังนั่งอยูบ
่ นสามแผ่นดินที่
กาลังลอยอยู่ พวกเขาเอ่ยคาร่ายพึมพากันทังหมด้ เปลวเพลิง
้
นรกานต ์หลายเส ้นสายลอยขึนไปในท ่ ชวี ต
้องฟ้ า ก่อตัวเป็ นสิงมี ิ
ประหลาดทีล ่ ้อมรอบปรมาจารย ์หลงผาน พวกเขากาลังต่อสู ้
ร่วมกับจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์
่
ฉิ งชุย่ ก ้าวเข ้ามาข ้างในก่อนหวังหลิน เมือปรากฏตั วจึงมองจุดที่
ปรมาจารย ์หลงผานและชายชราชุดดาต่อสูกั ้ น แววตากะพริบเย็น
่
เยียบและพุ่งเข ้าหาเซียนนับหมืนของดิ ้ั
นแดนชนนอก ่ ง
ยามทีหวั
หลินเข ้ามาจึงได ้ยินเสียงกรีดร ้องโหยหวน
ฉิ งชุย่ กาลังสังหาร หลังจากทะลวงเปิ ดประตูดบ

ั สูญได ้ แก่นแท ้
สังหารของเขาจึงบรรลุความสมบูรณ์แบบ เขาใช ้ชีวต ิ ไปกับการ
สังหาร ตอนนี เพี ้ ยงแค่สะบัดแขน เหล่าเซียนต่างตายกันนับไม่ถ ้วน
หวังหลินดวงตาส่องสว่าง มองผ่านปรมาจารย ์หลงผานและชาย

ชราชุดดา เขาเห็นว่ามีผลไม้เต๋าก ้อนโตกาลังห ้อยหัวลงมาจาก
ก ้อนเมฆเจ็ดสีด ้านบน
ตอนที่ 1563 ผลไม้เต๋าลู กทีสาม!
่
ผลไม้เต๋าลูกนั้นโปร่งใสเล็กน้อยและมองเห็นเด็กชายปกคลุมด ้วยสี
แดงกาลังนั่งอยูข่ ้างใน ใบหน้าเด็กชายเต็มไปด ้วยความเจ็บปวด
่
เส ้นสายนับไม่ถ ้วนเชือมต่อกับร่างกายราวกับพวกมันกาลังดูดซ ับ
อาหาร
้ อร่างดังเดิ
เด็กชายผูน้ ี คื ้ มของปรมาจารย ์หงซาน แต่เขาไม่ได ้มี
ลูกปัดฝื นลิขต ่ ดซ ับเจตจานงเต๋าทีปั
ิ ฟ้ าเพือดู ่ ่ นป่ วนอยูข
่ ้างใน
ผลลัพธ ์เดียวคือความตายเท่านั้น!
่ ยงกรีดร ้องโหยหวนดังออกมาจาก
การสังหารดาเนิ นต่อไป คลืนเสี
่ วยชายชราชุดดาโจมตีปรมาจารย ์
ทุกทิศทาง อสูรประหลาดทีช่
่ าลังไล่ฆ่า
หลงผานพลันแยกตัวออกและพุ่งเข ้าใส่ฉิงชุย่ ทีก
“เป็ นแค่อสูร เจ ้ากล ้าเอาเล็บของเจ ้ามาต่อสูกั

้ บข ้าเชียวหรือ?” ฉิ ง
ชุย่ กะพริบแววตาเย็นเยียบและสะบัดแขนขวา พายุสด ี าก่อตัวขึน้
ด ้วยแก่นแท ้สังหารและพุ่งใส่ท ้องฟ้ า พอมันเข ้าใกล ้อสูรประหลาด
พายุจงึ ระเบิดออกทันที
แก่นแท ้สังหารข ้างในกระจายตัวและกวาดใส่พวกมัน
่ ชวี ต
เหล่าสิงมี ่
ิ ตัวสันเทาและเกิ ่
ดเสียงแตกร ้าว พวกมันเปลียน
้
กลายเป็ นเศษนาแข็ ้
งสีดาทังหมด!
และถูกแช่แข็ง!
หนามนาแข็้ ้
งสีดานับไม่ถ ้วนผุดขึนภายในน ้
าแข็ งและแทงใส่เหล่า
่ ชวี ต
สิงมี ิ ประหลาด
่
หวังหลินก ้าวไปข ้างหน้า เขาไม่ได ้มองไปทีการสั
งหารของฉิ งชุย่
หรือการต่อสู ้ของปรมาจารย ์หลงผาน หวังหลินมาถึงใต ้ผลไม้เต๋าที่
กาลังห ้อยอยูใ่ นก ้อนเมฆสีรุ ้ง!
้ั
เหตุการณ์ทงหมดเกิ ้
ดขึนในพริ ้ หวังหลินและฉิ งชุย่ เข ้า
บตา ตังแต่
่ านไปเพียงไม่กลมหายใจเท่
มาเพิงผ่ ี่ านั้น! จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์
หันกลับมาเห็นหวังหลินด ้วยอาการตกตะลึง
“จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!” จ ้าวตาหนักแววตาปรากฏจิตสังหาร เขา

่
ต ้องการล่าถอยเพือไปขั ดขวางหวังหลิน ทว่าปรมาจารย ์หลงผาน
่
เผยสีหน้าท่าทางไม่แยแสและแผ่กระจายกลินอายเก่ ่
าแก่เพือ
ขัดขวางจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์
“ช ัยชนะของเรายังไม่ถก
ู ตัดสิน”
่
ด ้วยการทีปรมาจารย ์หลงผานขัดขวาง จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์มี
ประกายแววตาเย็นเยียบและตัดสินใจไม่สนใจหวังหลินทีก ่ าลังมุ่ง
หาผลไม้เต๋า ในสายตาเขานั้นหวังหลินเป็ นจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กได ้
ื่
เพียงแค่ชอและอ่อนแอเกินไป การพยายามเข ้าช่วยปรมาจารย ์หง
ซานเป็ นแค่การสร ้างปัญหาใส่ตวั เอง
วินาทีน้ันสองฝ่ ามือสร ้างผนึ กรวบรวมเพลิงนรกานต ์และเริมต่

่ อสู ้
กับปรมาจารย ์หลงผานอีกครง! ้ั
หวังหลินมาถึงถัดกับผลไม้เต๋าและมองปรมาจารย ์หงซาน ดวงตา

้
หวังหลินส่องประกายขึนและสะบั ดแขนใส่ผลไม้เต๋า
ปัง!
พลังต่อต ้านโผล่ออกมาจากผลไม้เต๋าและร่อนใส่หวังหลิน บังคับ

ให ้เขาถอยไปหลายก ้าว
่
ตอนทีผลไม้ ่ อมกั
เต๋าถูกหวังหลินโจมตีใส่ เส ้นใยทีเชื ่ บปรมาจารย ์
้
หงซานเกิดการบิดเบียวราวกั ้
บพลังทังหมดได ้โยกย ้ายมาใส่เขา
ปรมาจารย ์หงซานมีสห ้
ี น้าเจ็บปวดมากขึนและลื ้
มตาขึนมาอย่ างน่ า
กลัว
หวังหลินก ้าวไปและสะบัดแขนถึงหกครง้ั เสียงดังสนั่นกึกก ้องแต่

กลับไม่มก ่
ี ารเปลียนแปลงจากผลไม้เต๋ า มีเพียงปรมาจารย ์หงซาน
่ สห
ทีมี ่ นและมี
ี น้าเจ็บปวดยิงขึ ้ สายตาน่ ากลัวกว่าเดิม
“ด ้วยระดับบ่มเพาะแค่นี ้ เจ ้ากล ้าดียงั ไงถึงขนาดทาลายผลไม้เต๋า

่
เพือไปช่ วยเขา? หยุดความคิดได ้เลย แม้แต่ข ้าเองก็ทาลายไม่ได ้
ข ้าอยากจะเห็นว่าเจ ้าจะช่วยปรมาจารย ์หงซานได ้อย่างไร! ผนึ ก
ิ่ เจ
ของราช ันย ์ไม่ใช่สงที ่ ้าจะทาลายได ้!”
่ ้าโจมตี เจ ้ายิงช่
“ยิงเจ ่ วยผลไม้เต๋าหล่อหลอมปรมาจารย ์หงซานให ้
กลายเป็ นหุน ้ั
่ เชิดของดินแดนชนนอก!” จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์
มองเข ้ามาและเยาะเย ้ย
หวังหลินได ้ยินคาพูดของจ ้าวตาหนัก เขาหันกลับมาและเอ่ยขึน้

“เป็ นเช่นนั้นหรือ...”
จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์เยาะเย ้ย เดิมทีเขากังวลว่าหวังหลินจะมีวธิ ี
พิเศษในการทะลวงผลไม้เต๋าเพราะมีตาแหน่ ง “จ ้าวดินแดนปิ ด
ผนึ ก” นอกจากนี จ้ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กคนก่อนนั้นทรงพลังยิงและ
่
้
สร ้างความทรงจาอันลึกซึงเอาไว ้
ทว่าเขากลับคลายความกังวลนี ้ เขามั่นใจว่าหวังหลินไม่สามารถ
ทะลวงผลไม้เต๋าได ้ ดวงตาส่องสว่างและต่อสูปรมาจารย
้ ์หลงผานไป
้ั
อีกครงพลางมองไปทางฉิ งชุย่ ด ้วย
่
ยิงเขามองดู ิ่
ก็ยงตกตะลึ
ง
่
‘แก่นแท ้สังหาร เป็ นแก่นแท ้สังหารจริงๆ...เมือพวกมั นรวมกาลังกัน
่ นไปอี
จะยากยิงขึ ้ ก ข ้าต ้องหนี !’ ขณะต่อสู ้ จ ้าวตาหนักทัณฑ ์
่
สวรรค ์เคลือนร่ างและผละออกจากปรมาจารย ์หลงผาน เขาก ้าวไป
ยังทางออกของดินแดนเจ็ดสี
“หากเจ ้าสามคนร่วมมือกัน บางทีคงจะสามารถช่วยปรมาจารย ์หง

ซานได ้จริงๆ ข ้าหนี ละ่ !” จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์กาลังหนี ออกไป
ทันใดนั้นฉิ งชุย่ มองขึนมา
้ สะบัดแขนให ้ก ้อนเมฆสีดาแผ่กระจาย
้
นาแข็ ่ อตัวแต่ไม่ได ้โจมตี มันพุ่งไปยังทางออกดินแดนเจ็ดสี
งเริมก่
และผนึ กด ้วยการแช่แข็ง
“ข ้าสังหารไปไม่มากพอ”
้ นกัน ภาพวาดขุนเขาและ
ปรมาจารย ์หลงผานสร ้างผนึ กขึนเช่
้
แม่นาปรากฏขึ ้ ดขวางจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์ จากนั้นก ้าว
นมาขั
เข ้าหาอีกฝ่ าย
่ บหนี เลย”
“ข ้าก็ยงั สู ้ไปไม่มากพอ อย่าเพิงรี
จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์กะพริบแววตาเย็นเยียบพลางมองกลับไป

่ งชุย่ และปรมาจารย ์หลงผาน สีหน้าท่าทางมืดมนและล ้มเลิกการ
ทีฉิ
้
หลบหนี เขาสะบัดแขนเสือปรากฏดิ นแดนเพลิงนรกานต ์ของตัวเอง
้
ขึนมา
่ ้าไม่ยอมให ้ข ้าหนี เช่นนั้นก็ต ้องชดใช ้!”

“ในเมือเจ
ปรมาจารย ์หลงผานขบคิดเงียบๆ แขนขวาสร ้างผนึ ก ภาพวาด

้
ขุนเขาและสายนาปรากฏพลั งดึงดูดออกมา ขุนเขาและแม่นา้
ภายในภาพวาดกลับมามีชวี ต ้
ิ และปรากฏขึนในดิ นแดนเจ็ดสีทนั ที
ปรมาจารย ์หลงผานก ้าวเข ้าไปข ้างหน้าและหายตัวไป เขาผสาน
เข ้ากับภาพวาดขุนเขาและแม่นา!้ ขุนเขาและแม่นากระแทกเข
้ ้าใส่
จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์!
เขาเผาไหม้พลังชีวต ้ งมาโจมตีโดยไม่
ิ ของตัวเองไปแล ้วและตอนนี ยั
คานึ งถึงชีวต ้
ิ ตัวเองอีก ขุนเขาและแม่นาเปลี ่
ยนกลายเป็ นฝ่ ามือ
่
ยักษ ์ซึงเผาไหม้ ่ ดของปรมาจารย ์หลง
ด ้วยระดับบ่มเพาะทรงพลังทีสุ
่
ผาน ฝ่ ามือยืนเข ้าหาจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์
้ งชุย่ เงยศีรษะขึนมา
ในยามนี ฉิ ้ แขนขวาสร ้างผนึ ก จากนั้นเอ่ยเบาๆ
“จันทราทมิฬ!”
วินาทีน้ันฉิ งชุย่ สะบัดแขนขวาชีใส่

้ จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์ ก ้อน
่
เมฆสีรุ ้งสันเทา ้
ปรากฏก ้อนเมฆสีดาขึนรอบๆ จ ้าวตาหนักทัณฑ ์
สวรรค ์
้
ก ้อนเมฆสีดาปรากฏขึนในฉั บพลันและขณะเดียวกันปรากฏ
อักขระวงกลมรอบใบหน้าจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์
้ เหมือนจันทรากระจ่าง!
อักขระนี ดู
“ฟ้ ากระจ่าง!” จิตสังหารฉายวับในแววตาฉิ งชุย่ จันทรากลมโตบน
ใบหน้าจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์กาลังส่องสว่างดุจดวงตะวัน แสง
นั้นดูเหมือนกาลังทาลายจันทรากระจ่างบนใบหน้าของจ ้าวตาหนัก
ตาหนักทัณฑ ์
“วิชาของป๋ ายฟ่ าน!!” นี่ คือหนึ่ งในหกสุดยอดวิชาของป๋ ายฟ่ าน!

ป๋ ายฟ่ านตายไปแล ้ว เจ ้าคือ...เจ ้าคือฉิ งชุย่ !!” จันทราบนใบหน้า
้ ปกติแล ้วด ้วยระดับบ่มเพาะของเขาคงจะสามารถ
ถึงกับบิดเบียว
้ ้ด ้วยกาลัง แต่ในขณะทีจั
ต ้านทานวิชานี ได ่ นทราบนใบหน้าส่อง
สว่างออกมา ฝ่ ามือยักษ ์ของปรมาจารย ์หลงผานเข ้ามาประชิด
ด ้านหลังเขาไปแล ้ว
ฉิ งชุย่ ก ้าวออกมา แก่นแท ้สังหารพุ่งเข ้าใส่จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์

อย่างน่ าตะลึง
การโจมตีของทังฉิ้ งชุย่ และปรมาจารย ์หลงผานได ้สร ้างเสียงดัง

สนั่นกึกก ้องไปทัวทั
่ งดิ
้ นแดนเจ็ดสี แผ่กระจายคลืนกระแทกออกไป
่
ทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว
้ กคลืนกระแทกพั
สามแผ่นดินก่อนหน้านี ถู ่ งทลาย เศษดินนับไม่
่
ถ ้วนถูกผลักดันกลับไป พวกมันเปลียนสลายกลายเป็ นฝุ่ นผงใน
คราเดียว
้ั
เซียนดินแดนชนนอกหลายคนที ่ ได ้ถูกฉิ งชุย่ สังหารจึงไม่มท
ไม่ ี ี่
ซ่อนตัว ไม่วา่ พวกเขาจะนาสมบัตทิ รงพลังออกมาแค่ไหน ต่างก็
่
ตายด ้วยคลืนกระแทกนี ้ งหมด
ทั ้
้ั นแดนถูกกวาดล ้างจนหมดสินและเริ
ดินแดนเจ็ดสีทงดิ ้ ่ งทลาย
มพั
ในระดับรุนแรง
ฝ่ ามือของปรมาจารย ์หลงผานกลับแตกสลายภายใต ้แรงกระแทก

จากนั้นปรากฏร่างปรมาจารย ์หลงผาน ถอยไปหลายสิบฟุตพลาง
้ มออกมาและดูทา่ ทางอ่อนแอ กระนั้นแวว
กระอักแก่นพลังพลังดังเดิ
ตายังคงสงบนิ่ ง
ร่างฉิ งชุย่ กระเด็นกลับไปเนื่ องจากขาดแคลนระดับบ่มเพาะ ถึงแก่น

แท ้สังหารจะทรงพลังแต่เขายังบาดเจ็บ โลหิตไหลย ้อยจากมุมปาก
สีหน้าท่าทางเย็นเยียบ
่
จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์กระอักโลหิต ร่างกายสันเทา เปลวเพลิง
้ั
นรกานต ์นับไม่ถ ้วนถูกใช ้ไปขัดขวางการโจมตีทงหมด ่
เมือดวง
่
จันทร ์บนใบหน้าหายไป รอยแตกร ้าวลึกห ้าแห่งเข ้ามาแทนทีและ
่ าง
แผ่ขยายไปทัวร่
แสงอาทิตย ์วูบวาบออกมาจากรอยแตก ส่งผ่านความเจ็บปวด

่ างกาย แก่นแท ้สังหารกาลังปั่นป่ วนอยูภ
รุนแรงไปทัวร่ ่ ายในร่างของ
้
เขา ด ้านหลังเสือขาดกระจุยและมีรอยฝ่ ามือประทับอยูบ ่ นผิวหนัง
ภายในประทับฝ่ ามือนั้นมีขน ้ ด
ุ เขาและสายนาอยู ่ ้วย ทาให ้ร่างชาย
่ ยวแห
ชรายิงเหี ่ ้งทันที
จากนั้นเอ่ยขึนด
้ ้วยท่าทีมดื มน “ข ้าสามารถช่วยปรมาจารย ์หงซาน
่
ได ้ เราสามารถร่วมมือกันเปิ ดผลไม้เต๋า แลกเปลียนกับให ้ข ้า
ออกไป! ไม่เช่นนั้นข ้าจะเดิมพันทังหมดด
้ ้
้วยการฝังพวกเจ ้าทังสอง
่ ่ !”
ไว ้ทีนี
่
“ไม่จาเป็ น” ทีตอบเขามาเป็ ้ ยงของหวังหลินอันเย็นเยียบ
นนาเสี
่
ภายใต ้สายตาไม่เชือของจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์ หวังหลินยก
่ อขวาเข ้าหาผลไม้เต๋าโดยไม่มอ
แขนขวาและยืนมื ี าการต่อต ้านอัน
่ ใ่ นผลไม้เต๋าและลากออกมา
ใด เขาคว ้าปรมาจารย ์หงซานทีอยู
่ าลังเชือมต่
เส ้นใยนับไม่ถ ้วนทีก ่ อกับปรมาจารย ์หงซานได ้พังทลาย
ลงไปตอนทีหวั่ งหลินส่งคลืนกระแทก
่ ดวงตาน่ ากลัวของปรมาจารย ์
หงซานเผยสัญญาณกาลังตืน! ่
“ไม่มใี ครรู ้จักผลไม้เต๋าดีไปกว่าข ้า...แม้แต่ราช ันย ์ของเจ ้าก็เทียบ

ไม่ได ้...” หวังหลินปล่อยปรมาจารย ์หงซานและสะบัดมือไปทีกิ ่ งก
่ ้าน
แสงโลหิตกะพริบวาบให ้กระบีโลหิ ่ ตตัดมันออกจากกิง่ หวังหลินร ับ
ผลไม้เต๋าเอาไว ้และหันมามองจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์
“เป็ นไปไม่ได ้!!” จ ้าวตาหนักถอยร่นอย่างไม่รู ้ตัวพลางมองดู

้ั
เหตุการณ์ทงหมด ่ าหวังหลินจะสามารถช่วย
เขาไม่เชือว่
ปรมาจารย ์หงซานได ้ง่ายดายขนาดนี ้
้
หวังหลินเก็บผลไม้เต๋าในมือไปและเอ่ยขึนอย่างสงบนิ่ ง “ข ้าจะกลืน
กินผลไม้เต๋าไปและดูดซ ับมันอย่างสมบูรณ์”
ตอนที่ 1564 ฉื อซาน
ปรมาจารย ์หงซานมีแววตากระจ่างช ัดยิงขึ ่ น้ เขาสูดหายใจลึกและ

เกิดเสียงดังกึกก ้องอยูใ่ นร่างกาย หมอกสีแดงโผล่ออกมาจากรูขมุ
้ าสีแดงโลหิตทัวร่
ขนและก่อตัวเป็ นเสือผ้ ่ างกาย
เขามองหวังหลินและคานับฝ่ ามือ
้
“ขอบคุณ จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!” เขาเงยศีรษะขึนและหั
นมามอง
จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์ ดวงตาส่องประกายแห่งปัญญา
่
“ฉิ งจิวหยาน แม้เจ ้าจะเผาไหม้ระดับบ่มเพาะ เจ ้าก็มอ ิ าจหนี ไปได ้
เจ ้าจะไม่ได ้ตายดี ข ้าจะหลอมเจ ้าให ้กลายเป็ นหุน่ เชิดโลหิตและเจ ้า
่
จะกลายเป็ นตัวช่วยทียอดเยี ่
ยมของดิ ้ั
นแดนชนใน!” หลังเอ่ยปาก
่
ปรมาจารย ์หงซานเปลียนกลายเป็ นเงาสีแดงและพุ่งไปข ้างหน้า
้ ่
จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์ถึงกับหน้าซีด แม้เขาจะเป็ นเซียนขันที
สาม เขายังเป็ นเซียนคนหนึ่ ง เขาไม่มพ
ี ลังอานาจพอจะต่อสู ้กับ
้ คน
เซียนทังสี ่ ขณะทีปรมาจารย
่ ์หงซานเข ้าใกล ้ จ ้าวตาหนักทัณฑ ์
สวรรค ์จึงรีบล่าถอย
้
ทว่าปรมาจารย ์หลงผานยกแขนขวาขึนมาด ้านหลังจ ้าวตาหนัก
้ ้าขัดขวางเส ้นทางของอีกฝ่ ายทันที
ภาพวาดขุนเขาและสายนาเข
ฉิ งชุย่ มีทา่ ทีเย็นเยียบ ชีนิ้ วใส่

้ จ ้าวตาหนัก รอยแตกร ้าวบนใบหน้า
่
เริมขยายออกไปยิ ่ น!
งขึ ้ วิชาจันทราทมิฬฟ้ ากระจ่างเป็ นวิชาทีฝั
่ ง
ตัวเองใส่ศต ั รูและสามารถระเบิดพลังน่ ากลัวได ้อย่างต่อเนื่ อง
ี น้าสงบนิ่ ง ขณะทีอี
หวังหลินมีสห ่ กสามคนโจมตี ดวงตาหวังหลิน
ส่องประกาย แสงสีทองรวมกันในปลายนิ ว้ ชีใส่
้ จ ้าวตาหนักทัณฑ ์
สวรรค ์โดยพลัน
“หยุด!”
การต่อสูจบลงโดยไม่
้ ต ้องคาดเดาผลลัพธ ์ ดินแดนเจ็ดสีพงั ทลาย
่
จ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์นามว่าฉิ งจิวหยานถู
กจับกุมและถูก
ปรมาจารย ์หงซานพาตัวไป
การเผาไหม้วญ ิ ญาณของปรมาจารย ์หลงผานถูกหยุดเอาไว ้ได ้

ด ้วยการช่วยเหลือของปรมาจารย ์หงซาน เขาจากไปพร ้อมกับลูก
่
ศิษย ์คือปรมาจารย ์จงซวน เพือรอการรบคร ้ั ดไปของดินแดน
งถั
้ั
ชนนอก
่
ปรมาจารย ์หงซานเชิญชวนหวังหลินให ้มาทีทะเลเมฆา ่ ยง
ใช ้ชือเสี
่
ของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กเพือปะทุ
จติ วิญญาณแห่งการต่อสูของ
้
้ั
เซียนดินแดนชนใน จากนั้นนาทัพเหล่าเซียนออกไปตอบโต ้
หวังหลินไม่ได ้ไปเนื่ องจากเขาได ้ผลไม้เต๋ามาสามผล ส่วนสาคัญ

่ ดตอนนี คื
ทีสุ ้ อการบรรลุเต๋าทังสามของเขาให
้ ้สมบูรณ์กอ ่ ง
่ นทีพลั
้
ต่อต ้านในร่างกายจะระเบิดขึนมา เขาต ้องทะลวงเปิ ดประตูดบ
ั สูญ
้
และบรรลุเต๋าให ้เสร็จสิน!
้
ฉิ งชุย่ จากไป เสือคลุ ้
มสีเขียวของเขาพลิวสะบัดท่ามกลางดวงดาว
่ เขาออกไปตามหาลูกสาว บางที
ด ้วยความรู ้สึกเศร ้าและโดดเดียว
เขาอาจจะหานางพบ หรือบางทีเขาคงไม่มวี น ่ ั วต
ั พบนางไปชวชี ิ
อย่างไรก็ตาม ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน้ ตราบใดทีหวั ่ งหลินร ้องขอ เขา

จะกลับมาจากสุดขอบโลก ทังสองไม่้ จาเป็ นต ้องกล่าวอะไรกันมาก
่ พวกเขาพบเจอมาด
สิงที ่ ่ ฉิ
้วยกันเป็ นสิงที ่ งชุย่ ไม่มวี น
ั ลืม
่ งชุย่ ห่วงใย หนึ่ งในนั้น
ในหมู่ดาวมากมายบนอวกาศ มีสองคนทีฉิ
คือศิษย ์น้องของเขา หวังหลิน
การหลบหนี ออกมาได ้ของปรมาจารย ์หงซานได ้นาความสุขคืนมา

สูด
่ น ้ั
ิ แดนชนใน การนาดาราจักรอัญเชิญนทีคน
ื มาได ้จึงส่งผลให ้
้ั
เซียนดินแดนชนในที ่ ออยูม
เหลื ่ ค
ี วามหวัง!
การตายของอาจารย ์เทียนจ ้าว เพิมด ่ ้วยปรมาจารย ์หลงผานและ

้ั
จับกุมจ ้าวตาหนักทัณฑ ์สวรรค ์ได ้ทาให ้ดินแดนชนในเกิ
ดความ
มั่นใจขึนอี
้ กครง้ั
้ั
ภายในดินแดนชนในไม่ มดี น
ิ แดนเจ็ดสีเหลืออยูอ
่ ก
ี แล ้ว หลังจาก
ผ่านสงครามไปหลายสิบปี เหล่าเซียนทีเหลื ่ อรอดต่างเป็ นนักรบที่
่ ายแพ้ หนทางทีเหลื
เจนจัด พวกเขาจาต ้องต่อสู ้เพราะเมือพ่ ่ ออยูค่ อื
ความตายเท่านั้น
่
ปรมาจารย ์หงซานแพร่กระจายข่าวเรืองการกลั บมาของจ ้าว
่ งผลกระทบมากทีสุ
ดินแดนปิ ดผนึ กซึงส่ ่ ด! ทาให ้เซียนดินแดน
้ั
ชนในถึ ้
งกับเงยหน้า เปลวเพลิงแห่งการต่อสู ้ลุกโชนขึนในจิ ตใจ
่ งหนึ่ งใกล ้ชายแดนระหว่าง
ณ ดาราจักรฟ้ ากระจ่าง มีสถานทีแห่
้ั า สถานทีแห่
ดาราจักรฟ้ ากระจ่างและทุกชนฟ้ ่ งนี ถู
้ กพัฒนาเป็ น
้ แลกเปลี
พืนที ่ ่
ยนขนาดใหญ่
้ งปรากฏขึนตรงชายแดน
ดาวเคราะห ์หลายดวงคล ้ายๆ กันเช่นนี จึ ้
้ ดาราจั
ของทังสี ่ กร เซียนจานวนมากจากทุกสีดาราจั่ กรได ้รวมตัว
่
กันบนดวงดาวเพือแลกเปลี ่
ยนทร ัพยากรทีจ่ าเป็ น
่
ทาให ้สีดาราจั
กรค่อยๆ ผสานเข ้าด ้วยกันอย่างช ้าๆ
ยามนี ้ บนดาวเคราะห ์ในดาราจักรฟ้ ากระจ่างซึงขนานนามดาวดวง

่
นี ว่้ า หนึ่ งวิญญาณ มีเซียนมากมายจากทังสี
้ ดาราจั
่ ่
กร ยิงพวกเขา
เข ้ามายิงท่ าให ้มีชวี ต
ิ ชีวายิง่
เซียนสตรีจากดาราจักรอัญเชิญนทีกลายเป็ นกลุม ่ ชอเสี

่ ทีมี ื่ ยงทีสุ
่ ด
แม้จานวนมากจะตายไปในการรบ แต่มห ่ ยงโด่งดังขึน้
ี ลายคนชือเสี
้ั ้น
ในระหว่างการชิงคืนมาในครงนั
่
แม้ดาราจักรอัญเชิญนทีเพิงจะฟื ้นตัว และเซียนสตรีจากดาราจักร
อัญเชิญนทีได ้กลับมาเป็ นจานวนมาก ทาให ้ดาราจักรอัญเชิญนที
จึงเผยสัญญาณการฟื ้นฟู
่ ดและทังหมดเป็
ดาราจักรอัญเชิญนทีมเี ซียนสตรีมากทีสุ ้ นหญิง
่
โฉมงาม เสน่ ห ์และกลินหอมที ่
พวกนางเปล่ งออกมาถึงกับทาให ้
เซียนบุรษ
ุ ในอีกสามดาราจักรถึงกับต ้องตีสนิ ทจนหาคูร่ ว่ มหัวจม
ท ้ายไปด ้วยกันในชีวต ่ อ
ิ ทีเหลื
ด ้วยเซียนสตรีจากดาราจักรอัญเชิญนทีในปัจจุบน ้
ั เมืองทังหลาย
จึงมีชวี ต ้
ิ ชีวามากขึนไปอี
ก
้ โรงเตียมบางแห่
ข ้างในเมืองแห่งนี มี ๊ ่ ดแจงสถานทีบ่
งทีจั ่ มเพาะให ้กับ
เหล่าเซียน ทุกห ้องจะมีหน ิ วิญญาณและหินหยกสวรรค ์อยูจ่ านวน
หนึ่ ง
๊
บางโรงเตียมที ่ เบืองหลั
มี ้ ้ กจะมีผลึกดังเดิ
งลาลึ ้ มให ้แก่เหล่าเซียน
เฒ่าอีกต่างหาก
่
ด ้านทิศตะวันออกของเมืองทีปกคลุ ้ ส่
มพืนที ่ วนใหญ่ของดาว
๊
เคราะห ์ มีโรงเตียมขนาดกลางตั ้ ่ เซียนหลายคนกาลังนั่งอยูใ่ น
งอยู
๊
ห ้องโถงกลางในโรงเตียม
่ แต่อาหารของคนทัวไปมั
แม้เหล่าเซียนจะไม่ต ้องกิน ไม่ต ้องดืม ่ กจะ
กระตุ ้นความทรงจาในอดีต โรงเตียมจึ ๊ งมีให ้บริการเสมอ
เนื่ องจากสงครามกับดินแดนชนนอก
้ั จึงเป็ นโอกาสดีของการพบ
เจอสหายเซียน พวกเขามักจะมาเรียนรู ้ศึกษากันและกัน บางที
้ั
อาจจะได ้เจอกันอีกครงในสนามรบภายภาคหน้ า
้ เซียนหลายคนกาลังนั่งอยูต
ยามนี มี ่ รงโต๊ะด ้านทิศเหนื อสุดของ
๊ คนผู ้หนึ่ งลักษณะคล ้ายขุนนางอายุวยั กลางคนกาลังยิม้
โรงเตียม
และพูดคุยกับสหาย
“ข ้าเคยกล่าวมาก่อนแล ้วว่าข ้ารู ้จักจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก แต่ไม่มี

่ ้า”
ใครเชือข
่ งสวยงามทั
ด ้านตรงข ้ามเขาเป็ นสตรีสองคนทีทั ้ ้ ่ อย่างไรก็ตาม
งคู
อายุของสองนางกลับแตกต่าง สตรีชด ึ่ อนเยาว ์กว่ากาลัง
ุ ชมพูซงอ่
มีท่าทีสงสัย
่
“พีใหญ่ ่
โจวพบจ ้าวแห่งดินแดนปิ ดผนึ กทีไหน?”
สตรีชด ุ ม่วงด ้านข ้างนางดูแก่กว่าเล็กน้อย นางเข ้าสูว่ ยั กลางคน
ิ้
แล ้ว บนใบหน้ามีรวรอยแห่ งกาลเวลา นางนั่งอยูส
่ งบนิ่ งและไม่ได ้
พูดอะไรสักคา
้
ด ้านข ้างขุนนางวัยกลางคนเป็ นชายชรา เขายิมและแทรกเข ้ามา
“แม่นางซิว่ อย่าไปเชือค
่ าพูดของสหายเซียนโจว ทุกครงที ้ั เขาเจอ
่
้
เซียนสตรีฟ้ากระจ่างเช่นพวกเจ ้า เขามักจะพูดแบบนี เสมอ ข ้าฟัง
่
เขาจนเบือแล ้ว”
“บนดาวซูซาคุ จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กในตอนนั้นมิอาจเทียบระดับบ่ม

้
เพาะในวันนี ของข ้าได ้ ข ้าจาได ้ว่าตอนนั้นเขายังเป็ นเซียนขันแกน
้
ลมปราณ ข ้าไม่คด ิ ว่าสักวันหนึ่ งเขาจะได ้เป็ นจ ้าวดินแดนปิ ด
้
ผนึ ก!” ขุนนางวัยกลางคนยิมออกมาและเมิ นเฉยคาพูดของชาย
ชรา ใบหน้าเต็มไปด ้วยอารมณ์
สตรีชดุ ชมพูกะพริบตาและเผยความสนใจเล็กน้อย นางมองสตรี

้
ชุดม่วงและยิมแย ้ม
่ ง ข ้าจาได ้ว่าท่านเองก็มาจากดาวซูซาคุ ท่านเคยเจอจ ้าว

“พีหญิ
ดินแดนปิ ดผนึ กมาก่อนหรือไม่?”
หลังจากนางเอ่ยขึน้ ทุกคนรวมทังขุ
้ นนางวัยกลางคนกลับเงียบลง
้
ทุกคนทังหมดมองมาทางสตรี ชด
ุ ม่วงด ้วยความตกตะลึงและอิจฉา
รวมถึงดูแฝงความเคารพมาด ้วย
่
แม้กระทังเหล่ ่ ้ยินแบบนี ยั
าเซียนใกล ้ๆ ทีได ้ งต ้องเงียบเสียง พวกเขา
หยุดพูดและมองสตรีชด ุ ม่วงด ้วยความเคารพ
ชายวัยกลางคนทีเอ่ ่ ยขึนมาก่
้ อนหน้านี รี้ บยืนขึน้ คานับฝ่ ามือให ้
สตรีชด ุ ม่วง “ข ้าโจวตงเต๋อ คารวะสหายเซียนจากดาวซูซาคุ สิงที ่ ่
้ นเรืองเท็
ข ้ากล่าวก่อนหน้านี เป็ ่ จ ข ้าหวังว่าสหายเซียนจะไม่ถอื สา”
่
ไม่ใช่เพียงแค่เขา แต่แม้กระทังชายชราและเซี
ยนรอบด ้านจานวน
่
มากพลันคานับมือเพือแสดงความเคารพนางกั นหมด
เหล่าเซียนจากทะเลเมฆาก ้าวเดินมาหานางและคานับฝ่ ามือ
่
เรืองแบบนี ้ ได ้เกิดขึนทั
ไม่ ้ วไปในสี
่ ่
ดาราจั ั ก็ได ้เกิดขึน้
กร แต่มน
หลายครง้ั ชือเสี
่ ยงของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กไม่ใช่เกียรติยศส่วนตัว
่
แต่ได ้มาจากเรืองราวอั ่ ดขึนในสงคราม
นน่ าตกตะลึงทีเกิ ้ ใน
ความคิดของเซียนดินแดนชนใน ้ั จ ้าวแห่งดินแดนปิ ดผนึ กคือจิต
วิญญาณของดินแดนชนใน! ้ั
จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กนั้นมาจากดาราจักรฟ้ ากระจ่าง ดังนั้นเซียน
ดาราจักรฟ้ ากระจ่างจึงได ้ร ับความเคารพจากเซียนอีกสามดารา
จักร แม้จะไม่มากนักแต่ก็มอ ่ จ่ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กมาจาก
ี ยู่ เรืองที
่ เซี
ดาวซูซาคุก็เป็ นสิงที ่ ยนทังหมดรู
้ ้ในตอนนี ้
่
จึงเป็ นธรรมดาทีจะเกิ
ดความเคารพต่อเหล่าเซียนจากดาวซูซาคุ!
่ กๆและมีเซียนอยูน
อย่างไรก็ตามดาวซูซาคุเป็ นสถานทีเล็ ่ อ้ ยมากที่
่
จะออกมาได ้ เป็ นผลให ้การเจอคนทีมาจากที ่ ่ นจริงๆ หาได ้ยาก
นั
นัก
เพราะเช่นนั้นเมือเจอคนที
่ ่ นเซียนจากดาวซูซาคุ พวกเขาจึงทา
เป็
ความเคารพอย่างใหญ่โต
่ นแดนชนในก็
ดาวซูซาคุได ้ร ับความเคารพจากทัวดิ ้ั เพราะหวังหลิน
สตรีชดุ ม่วงดูเหมือนไม่คุ ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี ้ ดังนั้นใบหน้า

่ กน้อย นางยกมือเรียวหยกปัดเรือนผมไปด ้านข ้าง
จึงแดงระเรือเล็
และจากนั้นคานับให ้กับเซียนทุกคนทีคารวะ
่ นางตอบกลับคาพูด
ของน้องหญิงเบาๆ
่ าลึก คาพูดของนางทาให ้ทุก
“ข ้า...ข ้าน่ าจะเคยเจอเขา...” นางเริมร
่ ฟัง
คนต ้องเงียหู
“แต่ ข ้าไม่ม่นใจว่
ั ่ ้าพบจะเป็ นเขาหรือไม่...” นางถอนหายใจ
าคนทีข
่ งโจว รีบเล่าเถอะ” สตรีชด

“พีหญิ ่ ง
ุ ชมพูรบี เร่งพีหญิ
“ตอนนั้นเขาถูกเรียกว่าหม่าเหลียง...ตอนนั้นเขาระดับบ่มเพาะ
เพียงขันพื้ นฐานลมปราณเท่
้ านั้น ทังยั
้ งเป็ นคนเย็นชาและ
้
โหดเหียม...เขากลั บมาจากสนามรบต่างแดนสูแ่ คว ้นฮัวเฝิ น หาก
เขาเป็ นจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กจริง เขาและลีมู่ ่หวานน่ าจะได ้พบกันที่
นั่น...ลีมู
่ ่หวานคือสหายสนิ ททีสุ
่ ดของข ้า...” สตรีชดุ ม่วงกล่าวขึน้
อย่างไม่ม่นใจเล็
ั กน้อย
้
เซียนรอบด ้านทังหมดฟั ่
งอย่างเคร่งขรึม เรืองจากเซี
ยนของดาวซู
้
ซาคุแบบนี หาฟั งยากมาก
ห่างออกไปไกลมีชายหนุ่ มชุดดานั่งอยู่ เขานั่งอยูค ่

่ นเดียวและดืม
่
เงียบๆ สีหน้าท่าทางไม่แยแสและเปล่งกลินอายเย็ นเยียบจนไม่มใี คร
กล ้าเข ้าใกล ้
่ รา มองออกไปในโรงเตียม
‘อาจารย ์...ท่านอยูไ่ หน...’ ชายหนุ่ มดืมสุ ๊
พร ้อมกับนึ กถึงอดีต ทว่าในวินาทีน้ันร่างกายเกิดการสันเทา
่ มอง
่
ไปทีชายชุ ดขาวทีเข่ ้ามาในโรงเตียม
๊ แววตาเต็มไปด ้วยความ
่
ตืนเต ่ งที
้นและไม่เชือสิ ่ เห็
่ น
ตอนที่ 1565 นางคือโจวซือจง
่
“ตอนนั้นดาวซูซาคุเป็ นดาวกึงรกร
่ ่
้าง เซียนในแคว ้นฮัวเฝิ นทีทรง
่ ดอยูแ่ ค่ขนวิ
พลังทีสุ ้ั ญญาณแรกกาเนิ ดเท่านั้น...” นางเผยแววตา
่
หวนราลึก นางออกมาจากดาวซูซาคุเมือนานมาแล ้ว แต่ก็มอ
ิ าจ
ลืมความทรงจาเหล่านี ได้ ้
้
หลังเอ่ยขึนมา ้
เซียนแทบทังหมดในโรงเตี ๊
ยมถึ ่ ง บางคน
งกับเริมฟั
ถึงกับเขยิบเข ้ามาใกล ้ด ้วยสายตาหลงใหล
้ ่
“ดาวซูซาคุคอื บ ้านเกิดของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก...เขาเติบโตขึนที
นั่นและค่อยๆ ก ้าวเข ้าสูค ้ ขุนนางวัยกลางคน
่ วามรุง่ โรจน์ในวันนี ...”
พลันถอนหายใจ
“ข ้าเป็ นเซียนจากแคว ้นฮัวเฝิ น แคว ้นฮัวเฝิ นเผชิญกับหายนะจน

บังคับให ้เราต ้องย ้ายเข ้าหาแคว ้นใกล ้เคียงอย่างซวนหวู่ แคว ้น
ซวนหวูไ่ ม่ยน ิ ยอม ดังนั้นจึงเริมสงครามระหว่
่ างสองแคว ้น...” การ
้
ต่อสู ้จากในอดีตแล่นผ่านเบืองหน้ าสตรีชด ุ ม่วง
“หม่าเหลียง...เป็ นไปได ้ว่าเขาคือจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก ตอนนั้น
้ นฐานลมปราณ
ถึงแม้เขาจะเป็ นเซียนขันพื ้ แต่คนหลายร ้อยคนทีมี ่
ระดับเดียวกันกับเขายังต ้องพ่ายแพ้” นางเอ่ยนาเสี้ ยงอ่อนนุ่ มดัง
กึกก ้องในโรงเตียม๊
่
เมือนางเอ่ ้
ยขึนมาทาให ้เซียนรอบข ้างหลายคนร ้องอุทาน
“ขันพื้ นฐานลมปราณ
้ สังหารคนระดับบ่มเพาะเท่ากันไปหลายร ้อย
นี่ ...นี่ แทบเป็ นไปไม่ได ้!”
“ไม่มส ิ่
ี งใดที ่ นไปไม่ได ้ จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กจะเป็ นคนทีเรา
เป็ ่
สามารถจินตนาการได ้อย่างไร?”
่
“ยิงระดับบ่มเพาะต่าต ้อย ยิงมี
่ ชอ่ งว่างระหว่างระดับน้อยลง แม้
ช่องว่างนั้นจะไม่ได ้เล็กน้อยอะไร แต่วช ิ าและสมบัตท ี่ ยนขัน
ิ เซี ้
้
พืนฐานลมปราณสามารถใช ้ได ้ก็ยงั มีอย่างจากัด ข ้าไม่คาดคิดว่า
จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กจะแข็งแกร่งตังแต่้ ตอนนั้นแล ้ว ไม่สงสัยเลยว่า
เขาจะสามารถย ้อนทวนกระแสได ้ในทะเลเมฆา!”
่
ขณะทีหลายคนถกเถี ่ ้ามาข ้างในพลันลูบ
ยงกัน ชายชุดขาวทีเข
้
จมูกและตรงเข ้าหาเซียนชุดดา เขายิมอย่
างอ่อนโยนใส่เซียนชุด
ดาทีก ่ าลังตืนเต
่ ้ นคุกเข่าแต่ก็ต ้องถูก
้น เซียนชุดดากาลังลุกขึนยื
ฝ่ ามือกดลงไปนั่งบนเก ้าอี ้
่
“อาจารย ์...” เซียนชุดดาคือฉื อซาน ดวงตาตืนเต ้นและความคิด
ขาวโพลน หวังหลินปรากฏตัวขึนมาฉั ้ บพลัน ฉื อซานจึงไม่ทน
ั ระวัง
ชายหนุ่ มชุดขาวคือหวังหลิน
่
หลังจากจัดการเรืองราวของดิ นแดนเจ็ดสีในดาราจักรอัญเชิญนที
่
หวังหลินกาลังไปทีดาวซู ่
ซาคุเพือหลอมแก่ นแท ้แห่งเวรรกรรม แก่น
แท ้ชีวต
ิ และความตาย และแก่นแท ้จริงเท็จ
่
ตอนทีเขาผ่ านมาแถวนี ้ กลับสัมผัสกลินอายของฉื
่ ่
อซานและกลิน
อายจากรูปปั้นปี ศาจโบราณได ้ จึงได ้มาทีนี
่ ่
หวังหลินมองดูฉือซานทีเติ่ บโตขึนจึ้ งเผยท่าทีโล่งอก เขายังจาได ้

่
ตอนทีพบเจอฉื ้ั
อซานครงแรกในดิ นแดนวิญญาณปี ศาจ ฉื อซาน
เป็ นคนมุ่งมั่นและซือสั
่ ตย ์ แม้จะผ่านไปพันปี ฉื อซานก็ยงั
เหมือนเดิม
้ งเหมื
‘เด็กคนนี ยิ ่ อนข ้าในช่วงแรกๆ โดยแท ้’ หวังหลินถอนหายใจ
่
กลินอายเย็ นเยียบของฉื อซานนั้นคล ้ายกับตอนทีเขาอยู
่ บ
่ นดาวซู
ซาคุ
ฉื อซานสูดหายใจลึกและกาลังจะเอ่ยปาก แต่พอได ้เห็นหวังหลิน

้
ส่ายศีรษะจึงไม่กล่าวขึนมา ่
อย่างไรก็ตามในแววตามีความตืนเต ้น
และความเคารพอย่างสูง
สาหร ับเขาแล ้ว หวังหลินคืออาจารย ์และผูม้ พ ้ วต

ี ระคุณ ทังชี ิ ของ
่
เขาเปลียนแปลงไปเพราะหวั งหลิน แม้เขาจะตายก็ไม่มวี น ่ ่
ั ลืมสิงที
หวังหลินมอบให ้
เขาคือฉื อซาน ฉื อซานผูภั

้ กดีและเย็นชา!
“ภายหลังสงครามครงนั ้ั ้น ไม่มขี า่ วคราวของเขาอีก ข ้าจาได ้ว่าเขา

พร ้อมจะออกไปจากแคว ้นฮัวเฝิ นแล ้ว ข ้าจึงได ้พบกับเขามาก่อน
ุ ม่วงเอ่ยอย่างสงบนิ่ ง การสนทนารอบๆ ตัวนางจึงสงบลง
...” สตรีชด
่ นเข ้ามา ความสนใจของทุก

ไม่มใี ครสังเกตชายหนุ่ มชุดขาวทีเดิ
่
คนได ้จับจ ้องไปทีสตรี
ชด ุ ม่วง
“ต่อจากนั้นข ้าได ้ยินว่าเขาช่วยลีมู ่ ่หวานเอาไว ้ และถูกไล่ลา่ จาก
้
เซียนขันแกนลมปราณ เข ้าไปสูส
่ ถานทีอั่ นตรายยิงบนดาวซู
่ ซาคุ
มันถูกเรียกว่า...ทะเลปี ศาจ” นางเอ่ยเสียงดังก ้องพลางนึ กถึงอดีต
พอได ้ฟังสตรีชด ้
ุ ม่วง หวังหลินจึงหยิบจอกขึนมาดื ่
มไปหนึ ่ งอึก
ดวงตาเต็มไปด ้วยความหวนราลึกและค่อยๆ ยิม้ เขาจาได ้ว่าลีมู ่ ่
้
หวานกาลังถูกเซียนขันแกนลมปราณไล่ ลา่ นางเรียกขอความ
ช่วยเหลือด ้วยสายตาอับจนหนทาง
้
ฉื อซานหยิบขวดสุราขึนมาริ
นให ้อาจารย ์
้
“เซียนขันแกนลมปราณ? ่ เซียนแกนลมปราณคนนั้นยังมีชวี ต
ฮึม ิ
อยูห
่ รือไม่? เขากล ้าดีเช่นไรถึงได ้ไล่ตามจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก หาก
เขายังมีชวี ต
ิ อยู่ ระดับบ่มเพาะคงไม่สงู นัก แม้จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก
ไม่สนใจ ข ้าจะหลอมวิญญาณมัน!”
“ใช่แล ้ว เขาไปล่วงเกินจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กนั่นหมายถึงไปล่วงเกิน

่
เซียนทุกคนในสีดาราจั กร!”
่ ลา่ จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กชือว่

“แม่นางโจว เซียนร ้ายทีไล่ ่ าอะไร?”
สตรีชด ้
ุ ม่วงส่ายศีรษะและเอ่ยขึนเบาๆ “ข ้าลืมไปแล ้ว...หลังจากนั้น
ข ้าก็ไม่ได ้เห็นจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กอีกเลย ทว่าหลายร ้อยปี ต่อมาข ้า
่ ยนคนหนึ่ งนามว่า ‘หวังหลิน’ มีชอเสี
ได ้ยินชือเซี ื่ ยงโด่งดังบนดาวซู
ซาคุ เขาเป็ นเซียนจากแคว ้นจ ้าวและตอนทีเขาอยู ่ ้ นฐาน
ใ่ นขันพื ้
ลมปราณนั้น เขาไปล่วงเกินเซียนขันวิ ้ ญญาณแรกกาเนิ ดนามว่า
‘เถิง’ ผูกวาดล
้ ้างตระกูลของเขา”
้ั
เป็ นครงแรกที ่ ยนรอบด ้านหลายคนได ้ยินเช่นนี ้ พวกเขา
เซี
จินตนาการถึงความเจ็บปวดทีจ่ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กได ้ร ับในตอนนั้น
่ คนธรรมดามิ
ว่าเป็ นสิงที ่ อาจทนได ้
“จากนั้นเมือเขากลั
่ ่ ท
บไปยังแคว ้นจ ้าวจึงได ้ทาสิงที ่ าให ้ทังดาวซู
้ ซา
่
คุตกตะลึง สายโลหิตหลังไหลดั ่ นาในแคว
งแม่ ้ ้นจ ้าว...มันเป็ นแม่นา้
้
จากโลหิตจริงๆ ทังตระกู ลของเซียนขันวิ ้ ญญาณแรกกาเนิ ดคนนั้น
ถูกกวาดล ้าง ไม่มใี ครรอดชีวต
ิ ...”
“เขาไม่ใช่สภ ุ าพบุรษ ่ นการระบายความเกลียดช ังทังหมด

ุ แต่เพือเป็ ้
ออกไป ทุกคนทีมี ่ สายเลือดตระกูลเถิงต่างถูกสังหาร...ลือกันว่า
ท ้องฟ้ าในแคว ้นจ ้าวกลายเป็ นสีแดงโลหิต...” สตรีชด
ุ ม่วงเอ่ยเสียง
สงบนิ่ งแต่เซียนรอบด ้านทังหมดสั
้ มผัสถึงจิตสังหารมหึมาและความ
เกลียดช ังได ้
พวกเขากระทังได่ ้ยินเสียงร ้องคารามและสันสะเทื
่ อนสวรรค ์ของหวัง
หลินดังกึกก ้องออกมาหลังจากทาการล ้างแค ้น ขจัดตระกูลเถิงจน
ไม่เหลือซาก!
่ ราไปทีละจอก ฉื อซานรินต่อไปเรือยๆ
หวังหลินขบคิดเงียบๆ ดืมสุ ่ นี่
้ั
เป็ นครงแรกที ่
เขาได ่ งหลิน ดังนั้นจึงเงียบเสียง
้ยินเรืองราวของหวั
ด ้วยเช่นกัน
่ นี่ สิถงึ จะนับว่าเป็ นการล ้างแค ้น!”

“เยียม
้ ญญาณแรกกาเนิ ดคนนั้นควรจะถูกสังหาร
“เซียนตระกูลเถิงขันวิ
้ั
แต่ทงตระกู
ลของเขา...” เซียนบางคนดูเหมือนไม่ยอมร ับ
่ เจ ้าไม่ใช่จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก เจ ้าจะร ับรู ้ความโศกเศร ้าและ

“ฮึม
้
ความสินหวั ่
งทีคนร ้
ักทังหมดของเจ ้าถูกสังหารได ้อย่างไร? ข ้าเองก็
ไม่คดิ ว่าเขาทาเกินไป!”
ทุกคนพึมพา เสียงสตรีชด
ุ ม่วงดังกึกก ้องต่อไป
่ ราหมดในคราเดียว จากนั้นวางจอกสุราลงและมอง
หวังหลินดืมสุ
ออกไปไกล เขาคิดถึงบ ้านจริงๆ คิดถึงครอบคร ัวและอยากกลับไป
หาพวกเขา
้
“ไปเถอะ” หวังหลินยืนขึนและก ๊ ฉื อซานทิง้
้าวออกมาจากโรงเตียม
หินวิญญาณเอาไว ้และติดตามหวังหลินมา
่
“ข ้าได ้ยินเรืองอดีตของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก เดิมทีเขามีโอกาสได ้
กลายเป็ นผู ้ปกครองดาวซูซาคุ แต่ท ้ายทีสุ่ ดเขาเลือกทีจะจากไป...
่
บนดาวซูซาคุ มีรป ู ปั้นของเขาทีคุ
่ ้มครองดาวอยูด ่
่ ้วย...” ขณะทีสตรี
ชุดม่วงเอ่ยปาก นางดูเหมือนสังเกตบางอย่างได ้และหันไปมอง
๊
ประตูโรงเตียมโดยไม่ รู ้ตัว
สายตาของนางผ่านฉื อซานไปและหยุดลงบนหลังของหวังหลิน
‘เขาดูคนๆ...’
ุ้
๊
หวังหลินเปิ ดม่านประตูโรงเตียมและหั
นศีรษะมามองสตรีชดุ ม่วงที่
กาลังมองเขาและเผยรอยยิม้ เขาส่ายศีรษะเบาๆ และก ้าวเดิน
ออกไป
๊
ฉื อซานติดตามหวังหลินออกไปนอกโรงเตียม
สตรีชด ่
ุ ม่วงตัวสันเทาและแข็ ่ รงนั้น รอยยิมของชายชุ
งค ้างอยูต ้ ด
่ ตใจของนาง ภาพนั้นเริมทั
ขาวเต็มไปทัวจิ ่ บซ ้อนกับร่างในอดีต
“เขา...เขาคือ...” สตรีชด ่
ุ ม่วงสันเทาและไม่ ่
เชือสายตา ความคิด
ขาวโพลนแต่รอยยิมยิ ้ งช
่ ัดเจนและฝังลึกในใจ ราวกับมันกาลังพุ่ง
ออกมาจากความคิด
‘นั่นเขา!!’
่ ง อะไรหรือ?” สตรชุดชมพูเห็นพีหญิ
“พีหญิ ่ งเริมตะลึ
่ ง ดังนั้นนาง
จึงกระตุ ้นเตือน นางหันสายตาตามแต่เห็นเพียงม่านประตูทก ี่ าลัง
ส่ายไปมา
ไม่เพียงแค่นางเท่านั้น แต่เซียนรอบด ้านทังหมดต่

้ างก็มองไป ทว่า
พวกเขาเห็นแต่เพียงม่านทีก ่ าลังส่ายไปมาและไม่มอ ่
ี ย่างอืน
“ไม่มอ
ี ะไร...” สตรีชด ื่ า โจวซือจง
ุ ม่วงมีชอว่ ่
่
นางทัดผมไปหลังหูโดยไม่รู ้ตัวและเล่าเรืองในความทรงจ าต่อไป
่
ขณะทีนางพู ้
ดขึนมา ้
พลันเผยรอยยิมหวนร าลึกและนึ กถึงรอยยิม้
่
ของหวังหลินทีเขาหั
นกลับมา
ณ ยอดเขาสูงแห่งหนึ่ ง สายลมพัดปลิวว่อน หวังหลินยืนอยูต

่ รงนั้น
โดยมีฉือซานคุกเข่าหนึ่ งข ้างเบืองหน้
้ า
“อาจารย ์ ฉื อซานอยากติดตามท่าน!”
่ ดตามข ้ามา
“ฉื อซาน เจ ้าเป็ นศิษย ์คนแรกของข ้าและเป็ นคนทีติ
่ ด” หวังหลินเอ่ยเสียงเบา สายตามองฉื อซานอย่างอ่อนโยน
นานทีสุ
ฉื อซานพยักหน้าเบาๆ มองหวังหลินด ้วยสายตาผูกพัน สาหร ับเขา

้
แล ้ว หวังหลินเป็ นทังอาจารย ้ ดาด ้วย
์และเป็ นทังบิ
“อย่างไรเสีย หากวิหคต ้องการเติบโต จาเป็ นต ้องเผชิญกับสายลม

และสายฝนอย่างโดดเดียว่ เผชิญกับอานาจของโลก เจอสายฝน
และสายลมโหมกระหน่ าจนก ้าวขึนไปเหนื
้ อก ้อนเมฆ เจ ้าทาได ้ดี
มาก...” หวังหลินตบบ่าฉื อซาน
“แต่อาจารย ์...” ฉื อซานกาลังจะเอ่ยปากทว่าหวังหลินส่ายศีรษะและ
ขัดจังหวะ
หวังหลินเผชิญหน้ากับฉื อซาน เอ่ยขึนช ้ ้าๆ “ฉื อซาน ศิษย ์ของข ้า

ไม่ใช่เซียนทีอยู่ ใ่ ต ้การปกป้ องของข ้าตลอดไปหรอกนะ ศิษย ์ของ
ข ้าต ้องมีหวั ใจของเซียนฝื นลิขต ิ สวรรค ์ ศิษย ์ของข ้าต ้องมีความ
มุ่งมั่นทีจะต่
่ อสู ้กับสรวงสวรรค ์!”
“ศิษย ์ของข ้าต ้องเป็ นมังกรท่ามกลางบุรษ ่

ุ เพือเหนื ้
อลาสวรรค ์ เขา
่ กคนชืนชมเมื
ต ้องเป็ นคนทีทุ ่ ่
อเขาพู ดว่าเป็ นศิษย ์คนแรกของข ้า!”
่
“อาจารย ์!!” ฉื อซานตืนเต ้นและพยักหน้า
“แน่ นอนว่าหากใครกล ้ากลันแกล่ ้งเจ ้า อาจารย ์มิอาจยอมได ้!

้ วน
ตังแต่ ้ นต ้นไป เจ ้าจงสร ้างเส ้นทางของเจ ้าเองในฐานะศิษย ์
ั นี เป็
คนแรกของข ้า!” หวังหลินใช ้เวลากับฉื อซานมากทีสุ ่ ดในเหล่า
ศิษย ์ของเขาและมีความผูกพันกับฉื อซานมากทีสุ ่ ดด ้วย ขณะเอ่ย
้
ขึนมาแขนขวาลู บใส่ศรี ษะลูกศิษย ์อย่างเบามือ
ตอนที่ 1566 เสียงคำรำมของคนบ้ำ
่ มองไม่
ระลอกคลืนที ่ ้ั
เห็นแผ่กระจายออกไปทุกทิศทางโดยมีทงสอง
คนอยูต ่
่ รงกลาง ระลอกคลืนแผ่ ่
กระจายออกทัวโลกทั
นที
่
หวังหลินเปลียนความเข ้าใจด ้านสายฟ้ าและเปลวเพลิงให ้กลายเป็ น
เมล็ดและฝังมันไว ้ในส่วนลึกของฉื อซาน!
“ข ้าจะไม่มอบสมบัตอิ น ้ านั้น!”
ั ใดให ้เจ ้า มีเพียงแค่เมล็ดแก่นแท ้นี เท่
่
ฉื อซานร่างสันเทา ่ ามือหวังหลินประทับใส่หน้าผากเขา เมล็ด
เมือฝ่
้
สีทองปรากฏขึนในจิ ้
ตใจ เมล็ดสีทองนี บรรจุความเข ้าใจแก่นแท ้
่
เปลวเพลิงและสายฟ้ าทีสมบู ่
รณ์เอาไว ้ มันคือกลินอายของขั ้ ่
นที
สาม!
้ งมีสายโลหิตเทพของหวังหลินด ้วย นั่นเป็ นเหตุผลว่าทาไม

เมล็ดนี ยั
มันจึงมีสท ี อง!
้ ยบได ้กับสมบัตส
เมล็ดนี เที ิ วรรค ์ มันมีคา่ มากพอจนอาจทาให ้เกิด
หายนะ หวังหลินมอบมันให ้ศิษย ์คนแรก ฉื อซาน!
“อาจารย ์จะไปแล ้ว...” หวังหลินมองฉื อซานอย่างลาลึ้ กและเอารูป
ปั้นมารโบราณไป จากนั้นก ้าวเข ้าสูท
่ ้องฟ้ าและค่อยๆ หายไป
ขณะทีก ่ าลังจะหายไปอย่างสมบูรณ์น้ัน เขาหันศีรษะมามองฉื อ
ซานด ้วยสายตาอ่อนโยนราวกับกาลังมองดูลก ู ตัวเองและพยักหน้า
เบาๆ
“หากเจ ้าอยากทาอะไร จงทามัน...ตราบใดทีเจ ่ ้ามีชวี ต

ิ ด ้วยการ
่
ตัดสินใจของตัวเอง ไม่วา่ เจ ้าจะเจอเรืองราวใหญ่ โตแค่ไหน
อาจารย ์อยูท ี่ ่ ...เจ ้าควรหาสตรีทเจ
่ นี ี่ ้าชอบ อย่าเป็ นเหมือนข ้า...”
้
ฉื อซานกัดริมฝี ปาก ดวงตาสองข ้างผุดรอยนาตา เขาเฝ้ าดู
อาจารย ์จากไปอย่างเงียบๆ และโขกหัวคานับถึงเก ้าครง้ั
หวังหลินก ้าวผ่านในหมู่ดาวอย่างเงียบงัน เขามาคนเดียวและจาก

่
ไปคนเดียว ผ่านไปสองพันปี เขาคุ ้นชินกับความโดดเดียวเช่นนี ้
และเคยมองหาดวงดาวทีส่ ่ องประกายออกมาเอง เขาคุนชิ
้ นกับการ
่
ชืนชมสั มผัสความโดดเดียวด ่ ้วยตัวเอง
หวังหลินคุนเคยกั
้ บมันได ้นานแล ้ว...
เขาไม่ได ้ดูดซ ับรูปปั้นมารโบราณเข ้าไปในตาซ ้ายทันทีและเก็บมัน
ไว ้ในมิตเิ ก็บของแทน เขายังสามารถกดพลังต่อต ้านในร่างกายได ้
อยู่ มีเพียงการดูดซ ับมันในช่วงวิกฤตเท่านั้นจึงจะสามารถทาให ้รูป
ปั้นมารโบราณแสดงผลลัพธ ์ได ้เต็มที่
้
หวังหลินจึงไม่ต ้องการดูดซ ับมันตอนนี หากหลี ่
กเลียงได ้อยู่
เขาต ้องการรอให ้รูปปั้นมารโบราณเติบโตอีกเล็กน้อย ส่วนเรือง

่
มารโบราณทีเขาจั่ ้ั า มันถูกเขาผนึ กและ
บได ้ในดาราจักรทุกชนฟ้
ยังไม่ถงึ เวลาใช ้งาน
เขาสัญญากับมารโบราณว่าจะให ้โอกาสรอดชีวต
ิ หวังหลินไม่ได ้
ลืม
ท ้องฟ้ าดวงดาราในยามนี เป็้ นค่าคืนทีเงี

่ ยบสงัด เว ้นแต่จะมีเสียงการ
ต่อสู ้ของเหล่าเซียนดังสนั่น ตอนนี หวั
้ งหลินกาลังก ้าวเดินออกไป
ไกลอย่างเงียบๆ
่
เขาดูเชืองช ้า แต่ทก
ุ ก ้าวแท ้จริงแล ้วข ้ามผ่านระยะทางอันกว ้างใหญ่
่ ตา่ งอะไรกับบิดมิติ
ซึงไม่
หวังหลินไม่ได ้ไปแดนสวรรค ์พิรณุ ไม่ใช่วา่ เขาไม่อยากไปแต่
เพราะมีเวลาไม่มากพอ เขาผ่านทางเข ้าแดนสวรรค ์พิรณ ่ อนตัว
ุ ทีซ่
อยูแ่ ละมองกลับไป เขาต ้องไปร ับชายเสียสติเสียก่อน
ทางอีกด ้านหนึ่ งของดาราจักรฟ้ ากระจ่าง มีดาวเคราะห ์อยูห

่ นึ่ งดวง
้ ใช่ดาวซูซาคุแต่เป็ นดาวเคราะห ์เซียนระดับเจ็ด
ดาวดวงนี ไม่
มีดาวเล็กๆ หลายดวงล ้อมรอบ มองไกลๆ ดูเงียบมาก
้ บริ
เพราะพืนที ่ เวณนี ค่
้ อนข ้างเงียบ จึงไม่มเี ซียนมากนักมาทีนี
่ ่
ในยามนี ้ ในเมืองธรรมดาบนดาวเคราะห ์ได ้กลายเป็ นฤดูใบไม้รว่ ง

้
สายลมอันหนาวเหน็ บผ่านเมืองแห่งนี ราวกั
บพัดพาบางอย่าง
ออกไป
่ ่ เป็ นเมืองเล็ก มีคนอาศัยอยูไ่ ม่มากนัก ดังนั้นถนนหนทางส่วน

ทีนี
ใหญ่จงึ ค่อนข ้างโล่ง มีร ้านรวงเปิ ดเพียงไม่กรี่ ้าน สายลมฤดูใบไม้
่
ร่วงทาให ้ร ้านค ้าต ้องสันไหวจนดู พงั เล็กน้อย
้ ห
ในมุมถนนมีร ้านแผงลอยตังอยู ่ ลายร ้าน คนขายทังหมดพู้ ดคุย
กันอย่างขีเกี้ ยจ พวกเขาสวมชุดหลายชนแต่
้ั ยงั รู ้สึกหนาวจากสาย
ลมอยูเ่ นื องๆ
เสียงกรอบแกรบจากใบไม้แห ้งบนพืนดิ ้ นได ้พัดไปตามถนน ใบไม้

บางส่วนถูกพัดเข ้าร ้านค ้าและถูกโต๊ะบังเอาไว ้ ใบไม้หมุนรอบๆ และ
ลอยออกไปไกล
ใบไม้บางส่วนลอยขึนสู้ ท ่ นนอีกสาย จากนั้นตี

่ ้องฟ้ าและลอยเข ้าสูถ
ใส่หน้าคนผูห้ นึ่ ง
เดิมทีเขาแค่เดินไปข ้างหน้าโดยมีชายอีกสองคนตามมาและเยินยอ
้
สารพัด พวกเขายิมและกระซิ ้ วเราะอย่างมี
บบางอย่างทาให ้คนผูน้ ี หั
ความสุข
ี่ ใส่หน้าเขามาทาให ้เสียงหัวเราะหยุดลง เขาพึมพา

ใบไม้ทตี
้
บางอย่างก่อนจะตีใบหน้าและดึงใบไม้ออกไป โยนไว ้บนพืนและ
้
กระทืบซาหลายคน
่
ขณะทีเขากระทื
บจึงส่งเสียงร ้องคารามในเวลาเดียวกัน
“ใบไม้น้อย เจ ้ากล ้าคิดมิดต
ี อ ้ อ?! ฮึม
่ ราชาผูน้ ี หรื ่ ฮึม
่ มาดูกน ั ว่าข ้า
จะจัดการกับเจ ้าอย่างไร!” เขากระทืบใบไม้อก ้ั อนที่
ี หลายสิบครงก่
สายลมจะพัดมันออกไป ท ้ายทีสุ ่ ดเขาก็ยอมแพ้
เขาคือเหลียนต ้าวเฟย สองคนทีติ ่ ดตามด ้านหลังคือฉวีลี

่ กั
่ วและ
๋
้
หลิวจินเปี ยว ทังสองคุ ้นชินกับการกระทาของเหลียนต ้าวเฟย
ดังนั้นจึงได ้แต่มองกันเท่านั้น
ฉวีลี่ กั
่ วกะพริ
๋ บตาพลางมองดูใบไม้ปลิวออกไปไกลและส่งข ้อความ
่ าพูดเขาอยู่
ให ้หลิวจินเปี ยว “เฒ่าหลิว ทาไมข ้าไปคิดมากเรืองค
่
เรือย...เขามองเราไม่ ออกหรอก”
หลิวจินเปี ยวลูบคางข ้อความกลับ “ตามการวิเคราะห ์ของข ้า เขา

เป็ นคนบ ้าจริงๆ เช่นนั้นจะไปมองเราออกได ้อย่างไร ปรมาจารย ์ฉวี่
สบายใจได ้”
่ วพยั
๋ ่
กหน้า เขาเชือในการตั
ดสินของหลิวจินเปี ยว ช่วงเวลา
้
นี เขาร่ วมมือกันหลอกคนบ ้าและได ้ร ับผลประโยชน์จานวนมาก
้ ้ว ฉวีลี
พอคิดเช่นนี แล ่ กั
่ วจึ
๋ งเผยรอยยิมเยิ
้ นยอและก ้าวเดินเข ้ามา
นวดไหล่ของเหลียนต ้าวเฟย เขาจ ้องมองใบไม้ทกี่ าลังลอยไปอย่าง
ดุร ้ายและเอ่ยขึน้ “ต ้องเหยียบมันให ้ตาย ใครกันถึงกล ้ากลันแกล
่ ้ง
ท่านราชาได ้? ท่านราชา ท่านอยากให ้ข ้าน้อยไปจับมันมาเพือให ่ ้
ท่านได ้เหยียบมันอีกหรือไม่?”
้
เหลียนต ้าวเฟยสะบัดมือและยิมอย่ างภูมใิ จ “ช่างมันเถอะ ข ้าจะ
ปล่อยใบไม้น่ ันไปก่อน น้องฉวี่ ไหนเล่าสาวน้อยทีเจ่ ้าพูดถึง? รีบ
พาข ้าไป หากข ้าพอใจ ข ้าจะตบรางวัลให ้เจ ้า”
่
เมือฉวี ่ กั
ลี ่ วได
๋ ้
้ยินว่ามีรางวัล ดวงตาส่องสว่างขึนมา ทว่าหลิวจิน
เปี ยวกระแอมแห ้งๆ สีหน้าท่าทางสงบนิ่ งราวกับเขาไม่คล ้อยตาม
ด ้วย
“ท่านราชา ท่านไม่ชอบหลายคนก่อนหน้านี เลย ้ คราวนี ข้ ้า ฉวี่

่ วจะใช
ลีกั๋ ่
้ความพยายามอย่างมากเพือหาคนที ่ านพึงพอใจ แต่...”
ท่
่ กั
ไม่ต ้องรอให ้ฉวีลี ่ วกล่
๋ าวจบ เหลียนต ้าวเฟยกัดนิ ว้ โลหิตสาด
ออกมาและปาดใส่ฉวีลี ่ กั
่ ว๋
“พอแล ้ว”
่ กั
ฉวีลี ่ วมี
๋ ทา่ ทีเต็มไปด ้วยความตืนเต
่ ้น เขาปาดโลหิตออกไปอย่าง
ระมัดระวังและเก็บมันเอาไว ้ ก่อนจะพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
่
แม้กระทังหลิ
วจินเปี ยวยังต ้องตาสว่าง เขาเลียริมฝี ปากและทาให ้
ตัวเองดูสงบนิ่ ง แต่สายตามองไปทางฉวีลี ่ กั
่ วอย่
๋ างต่อเนื่ อง
้
ด ้วยความกระตือรือร ้นของเหลียนต ้าวเฟย ทังสามคนจึ งมาถึงสุด
่ ร ้านค ้า หลิวจินเปี ยวก ้าวเดินไปร ้านแรก
ขอบถนนซึงมี
่ กั
พอเหลียนต ้าวเฟยและฉวีลี ่ วเข
๋ ้าไป จึงปิ ดประตูทน
ั ที สร ้างผนึ ก
้ั นผนึ
หลายชนขึ ้ กประตูและรีบติดตาม
่
“ทาไมถึงมีปัญหาได ้!?” ก่อนทีจะได ้เข ้าใกล ้ เขาได ้ยินเสียงคาราม
จากเหลียนต ้าวเฟย
หลังร ้านมีคา่ ยกลเคลือนย่ ้าย ค่ายกลนี สร้ ้างขึนอย่

้ างหยาบๆและ
เห็นได ้ช ัดว่าถูกวางเอาไว ้ไม่นาน เหลียนต ้าวเฟยยืนอยูน ่ อกค่าย
่
กลเคลือนย ้ายและร ้องคารามใส่ฉวีลี่ กั
่ ว๋
่ กั
ฉวีลี ่ วผุ
๋ ดรอยยิมเยิ
้ นยอ ลูบสองมือเข ้าด ้วยกัน “ท่านราชา
้ ปธรรมหยางคนหนึ่ ง เดิมทีเขาปฏิเสธแต่
ข ้าน้อยพบเซียนขันรู
ข ้าน้อยใช ้ความพยายามอย่างมากกว่าจะทาให ้ยินยอมได ้ อย่างไร
่
ก็ตามด ้วยสถานะสูงส่งของเขา จึงเพิมความระมั ้ั
ดระวังอีกชน”
เหลียนต ้าวเฟยเต็มไปด ้วยใบหน้าร ้อนใจและเม้มริมฝี ปาก “เรามา
่ ่ หลายวันแล ้วและไม่สาเร็จสักครง้ั หากครงนี
ทีนี ้ั ไม่
้ สาเร็จอีก ข ้าจะ
่ ้าพูดเลยสักนิ ด มีเรืองสนุ
ไม่เล่นด ้วยแล ้ว! มันไม่สนุ กเหมือนทีเจ ่ ก
อะไรทีข ่ ้าไม่เคยเล่นมาก่อนอีก?”
่ กั
ฉวีลี ่ วยิ
๋ มและรี
้ ่ านราชาได ้ลิมรส
บกล่าว “เมือท่ ้ ท่านจะรู ้ว่าข ้าน้อย
ไม่ได ้โกหก เพียงแต่ข ้าน้อยไม่มห
ี น
ิ วิญญาณมากพอให ้กระตุน้
ค่ายกลนี ”้
เหลียนต ้าวเฟยพึมพา ลังเลอยูเ่ ล็กน้อยก่อนจะบีบหยดโลหิตมอบ

่ กั
ให ้ฉวีลี ่ ว๋ จากนั้นพึมพากับตัวเอง “โลหิตของข ้ามีคา่ มาก ตอน
นั้น...”
่ กั
ฉวีลี ่ วไม่
๋ สนเหลียนต ้าวเฟยและร ับโลหิตอย่างตืนเต่ ้น หลังจาก
เก็บไปแล ้วจึงกะพริบตาให ้หลิวจินเปี ยว หลิวจินเปี ยวสงบนิ่ งและ
่
กระตุ ้นค่ายกลเคลือนย ่ ยนต ้าวเฟยไม่สนใจ แสง
้ายตอนทีเหลี
้
กะพริบวาบและทังสามคนหายไป
้
แสงค่ายกลกะพริบในหุบเขา ปรากฏสามคนขึนมา
อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน เหลียนต ้าวเฟยเริมค
่ ารามอีก
ครง้ั
่ กั
“ทาไมถึงมีคา่ ยกลอีกแห่ง? ข ้า...ข ้าจะไม่เล่นแล ้ว!” ฉวีลี ่ วท
๋ าการ
โน้มน้าวเหลียนต ้าวเฟยอีก ครูต่ อ่ มามีแสงกะพริบวาบหนึ่ งครา หุบ
เขาสงบนิ่ งอีกครง้ั
พอเป็ นแบบนี ้ หลังจากเหลียนต ้าวเฟยร ้องคาราม แสงกะพริบวาบ

่ น้
อีกหลายสิบแห่ง เหลียนต ้าวเฟยร ้องคารามรุนแรงยิงขึ
่
“มีคา่ ยกลเคลือนย ่ งกัน? ข ้าไม่เล่นแล ้วจริงๆนะ ข ้าไม่เล่น
้ายกีแห่
่
แล ้ว!! เจ ้ากาลังกลันแกล ้งข ้า พวกเจ ้าทาเกินไปแล ้ว! ข ้าจะไปบอก
อาจารย ์!”
ดูเหมือนประโยคสุดท ้ายจะได ้ผล ฉวีลี่ กั

่ วร่
๋ างสันเทา
่ ่
แม้กระทังหลิ
ว
้ เขามองฉวีลี
จินเปี ยวยังต ้องบิดเบียว ่ กั
่ วอย่
๋ างร ้อนใจ ดูเหมือน
ประโยคสุดท ้ายจะทาให ้เขากลัวตาย ในช่วงระยะเวลานี ้ ทังสองคน
้
่ ยนต ้าวเฟยบอกไปแล ้วว่าหวังหลินคืออาจารย ์
ได ้ลืมข ้อมูลทีเหลี
ของเขา
่ วตกตะลึ
๋ ่ั
งไปชวขณะ ้
หลายวันมานี เขาแทบลื ่
มเรืองเจ ้าอสูร
้
ร ้าย จึงรีบพูดขึนมา “นี่ เป็ นแห่งสุดท ้ายแล ้ว นี่ เป็ นแห่งสุดท ้าย! จุด
้ จาเป็ นต ้องใช ้หินวิญญาณ เมือเราเข
นี ไม่ ่ ้าไปจะได ้เจอสาวน้อย
นั่น”
้
ยามนี ระลอกคลื ่ งกึกก ้องอยูน
นดั ่ อกดาวเคราะห ์และมีหวังหลินก ้าว
ออกมา เขามองดาวเคราะห ์และขมวดคิว้ แววตากะพริบเย็นเยียบ
“เหลวไหล!!”
ตอนที่ 1567 ไม่ได้ทำอะไรเลย
ณ ทางตะวันตกเฉี ยงเหนื อของดาวเคราะห ์ มีเทือกเขาแห่งหนึ่ งทีมี่

พลังปราณอุดมสมบูรณ์ เทือกเขาล ้อมรอบด ้วยป่ าหนาแน่ นสุดลูก
หูลก ้ ด
ู ตา ใบไม้บดบังแสงอาทิตย ์จนทาให ้พืนที ่ ้านล่างเปี ยกชืน้
้
ตลอดทังปี
้ ภเู ขาทอดยาวและสูงตระหง่าน แต่ล ้อมรอบ

ลึกเข ้าไปในป่ าแห่งนี มี
ด ้วยสายหมอกจนทาให ้ภูเขาดูพร่ามัว
แสงค่ายกลหนึ่ งโผล่ออกมาจากภูเขาและทะลุผ่านหมอกออกมา
้
แสงนี คงอยู
ห
่ ลายลมหายใจก่อนจะค่อยๆ อ่อนแอลง
้ ห่ นึ่ งแห่งซึงทั
ในภูเขามีถาอยู ่ งสลั
้ วและเปล่งสัมผัสมืดมน
้ คา่ ยกลเคลือนย
ข ้างในถามี ่ ้ายและมีแสงโผล่ออกมาจากค่ายกล
่
ขณะทีแสงอ่ อนลงพลันมีสามคนก ้าวเดินออกมา เป็ นเหลียนต ้าว
เฟยและอีกสองคน
้
เหลียนต ้าวเฟยมองดูถาและพึ
มพา “ข ้างุ นงงหมดแล ้วนะ บัดซบ
่ ่ ทีไหน?”
ทีนี ่
่ กั
ฉวีลี ่ วระงั
๋ ่
บความตืนเต ้นในใจและรีบเดินออกมาจากค่ายกล
่
เคลือนย ้าย เขากระแอมแห ้งๆและเผยรอยยิมประจบ ้ “ท่านราชา
ท่านรอทีนี ่ ่ ข ้าจะไปดูวา่ สาวน้อยคนนั้นพร ้อมหรือไม่”
พอเหลียนต ้าวเฟยได ้ยินคาว่า “สาวน้อย” เขาจึงไม่สบั สนอีก

่ ข ้า
ดวงตาเปล่งประกาย คานับฝ่ ามือและร ้องคาราม “ฮ่าๆ เยียม
่ ้ากล่าวหรือไม่ หากข ้าพึงพอใจ
อยากเห็นว่ามันจะดีเหมือนทีเจ
้ รางวัลตอบแทน”
ราชาผู ้นี จะมี
หลิวจินเปี ยวโผล่ออกมาจากค่ายกล สะบัดแขนเสือให ้ ้ นลอย

้เก ้าอีหิ
เข ้ามา พอเหลียนต ้าวเฟยนั่งลง เขาเผยรอยยิมเยิ
้ นยอเช่นกันและ
่
เริมนวดไหล่ ของเหลียนต ้าวเฟย
่
หลิวจินเปี ยวนวดด ้วยความพยายามอย่างมาก แรงฝ่ ามือดีเยียมจน
่ ่า
เหลียนต ้าวเฟยรู ้สึกสบาย เขาหลับตาและดืมด
ครูต ่ มาหลิวจินเปี ยวก็หยุดลงและยืนข ้างๆเหลียนต ้าวเฟย จากนั้น
่ อ
ปั้นท่าทีเคารพ คุกเข่าลงพลางยืนแขนออกมาและก
่ ้มศีรษะ
เล็กน้อย
่ ั แ่ ละลืมตาด ้วยท่าทีงงงวย เขามองหลิว

เหลียนต ้าวเฟยรอไปชวครู
จินเปี ยวและเอียงศีรษะ “จบแล ้ว? เร็วปานนั้น?”
้ งที
หลิวจินเปี ยวไม่คล ้อยตาม เอ่ยขึนทั ้ ยั
่ งอยูท
่ ่าเดิม “ท่านราชา
โปรดมอบรางวัลให ้ข ้าด ้วย!”
่ั
เหลียนต ้าวเปยตกตะลึงไปชวขณะและพึ มพา “แค่นวดนิ ดเดียวจะ
้ ามาก ตอน
เอารางวัล? ข ้าจะไม่มอบอะไรให ้เจ ้า โลหิตของข ้าลาค่
นั้น...”
้
ก่อนจะกล่าวจบ หลิวจินเปี ยวเงยศีรษะขึนมองเหลี ยนต ้าวเฟยด ้วย
ท่าทีขงึ ขัง เอ่ยขึน้ “ท่านราชา โปรดมอบรางวัลให ้ข ้าด ้วย!”
้ ลุกขึนและร
เหลียนต ้าวเฟยโกรธเกรียว ้ ้องคาราม “ไม่ให ้ ไม่ให ้ ข ้า
้ ้น!”
ไม่ให ้อะไรทังนั
พอเผชิญกับเสียงคารามของเหลียนต ้าวเฟย หลิวจินเปี ยวมีท่าที
้ ทท่
เป็ นปกติ “นับตังแต่ ี่ านราชามาทีนี ่ ่ ทุกอย่างทีท่
่ านกิน ทุกอย่าง
่ านใช ้และเอาไปเล่นล ้วนเป็ นข ้าทีจ่่ ายออกไป ข ้าใช ้หิน
ทีท่
วิญญาณไปเยอะมาก...”
้ ้น!” แม้เหลียนต ้าวเฟยยังคงร ้อง

“ข ้าจะไม่มอบอะไรให ้เจ ้าทังนั
คาราม เห็นได ้ช ัดว่าเสียงของเขาอ่อนลงมาก
“นอกจากนี ้ เงินทีใช
่ ้ในเมืองมนุ ษย ์ต่างก็เป็ นของข ้า...ข ้าจาได ้ว่า
เงินถูกใช ้ไปหมดแล ้ว” หลิวจินเปี ยวเอ่ยเสียงสงบนิ่ ง
่ ดให ้ข ้าใช ้จ่าย...” เสียงของ

“เอ๋ ใช ้มากอะไร...พวกเจ ้าต่างหากทีพู
่ อนลงเรือยๆ
เหลียนต ้าวเฟยยิงอ่ ่
“ท่านราชาอยูท ี่ ่ ทังหมดสิ
่ นี ้ ้ น้
บสามวัน ใช ้หินวิญญาณทังสิ
730,000 ก ้อนและเงินจานวน 9,850,000 เหรียญ ท่านราชา
ท่านต ้องการให ้ข ้าแจกแจงรายละเอียดหรือไม่?” หลิวจินเปี ยวสงบ
นิ่ งและมอบรายงานอย่างละเอียด
เหลียนต ้าวเฟยเบิกสายตา ความทรงจาของเขาฝ้ าฟางเล็กน้อย

้
ในช่วงเวลามากกว่าสิบวันนี เขารู ้สึกเหมือนใช ้ไปไม่มากนัก เพียง
แค่ทก ้ั เขาเจอบางอย่
ุ ครงที ่ ่ กั
างสนุ กหรือน่ าอร่อย เขาจึงให ้ฉวีลี ่ ว๋
และหลิวจินเปี ยวไปเอามันมา
้ อได
ตอนนี เมื ่ ้
้ยินหลิวจินเปี ยวแจกแจงรายการทังหมด ่ อ่
จึงเริมเหงื
ตก
่
“แน่ นอนว่านายท่านสังการให ้เราดูแลร ับใช ้ท่านราชา ดังนั้นนี่ จึง
่
เป็ นเรืองธรรมดา ท่านราชาเองก็ไม่ใช่คนขีเหนี ้ ยวอยูแ่ ล ้ว ตอนนี ้
ท่านยังไม่ได ้จ่ายหินวิญญาณสักก ้อน บางทีสมบัตท ้ั
ิ งหมดของ
ท่านราชาอาจจะอยูก ่ บั น้องแดงหรือคนอืน” ่ หลิวจินเปี ยวเปลียน
่
หัวข ้อ
้ ยวได ้
“ใช่แล ้ว ไปหาน้องแดง ฮ่าฮ่า ไปหาน้องแดงสิ ข ้าจะขีเหนี
อย่างไร? ข ้าไม่ขเหนีี ้ ยวเลย...เจ ้าไปตามหาน้องแดงดีกว่า น้องแดง
มีสมบัตข ้
ิ องข ้าทังหมด” ่
เหลียนต ้าวเฟยปาดเหงือโดยไม่ รู ้ตัวและ
พยักหน้า
“ท่านราชาเป็ นคนฉลาด ท่านคงไม่ให ้ข ้าออกค่าใช ้จ่ายทังหมด ้

โดยไม่ได ้อะไรตอบแทน เรืองหิ ่ นวิญญาณและเหรียญเงิน แม้ของ
เหล่านั้นเป็ นสิงที
่ ข ่ ้าสะสมเอาไว ้มากกว่าพันปี ได ้มอบมันให ้แก่ทา่ น
ราชา ไม่จาเป็ นต ้องไปหาน้องแดงหรอก” หลิวจินเปี ยวส่ายศีรษะ
และถอนหายใจ เขาไม่กล่าวอีกและก ้าวเดินไปข ้างๆ จ ้องมอง
กาแพงหินตรงหน้าราวกับเศร ้าเสียใจอย่างยิง่
พอเหลียนต ้าวเฟยเห็นหลิวจินเปี ยวเป็ นแบบนี ้ จึงลูบจมูก รู ้สึก

เจ็บปวดหัวใจเล็กน้อย เขาเกาศีรษะก่อนจะกัดปลายนิ ว้ บีบหยด
่
โลหิตยืนให ้หลิวจินเปี ยว
เหลียนต ้าวเฟยรู ้สึกหัวใจเจ็บปวด แต่เขาแกล ้งทาเป็ นใจกว ้าง “เจ ้า

่ กั
เป็ นคนดี เจ ้าเป็ นคนดีเหมือนฉวีลี ่ ว๋ ท่านราชาผู ้นี ไม่
้ ใช่คนขี ้
เหนี ยว ข ้าจะไม่ทารุณเจ ้า!”
่
หลิวจินเปี ยวระงับอาการตืนเต ้นในใจ เขาร ับโลหิตมาโดยไม่ลงั เล
และกล่าวขอบคุณเบาๆ
พอทาแบบนี ้ เหลียนต ้าวเฟยรู ้สึกเหมือนตัวเองติดค ้างบุญคุณหลิว

จินเปี ยว เขาบีบหยดโลหิตออกมาอีกเจ็ดถึงแปดหยด มอบมัน
้
ทังหมดให ้หลิวจินเปี ยว
่
หลิวจินเปี ยวร่างสันเทา ื่
ท่าทีตนเต ้นจนปิ ดไว ้ไม่มด
ิ เขารีบเก็บ
้
ทังหมดไปและโค ้งให ้เหลียนต ้าวเฟย
ขณะนั้นฉวีลี
่ กั
่ วออกมาจากถ
๋ า้ พลางยิมและเอ่
้ ยขึน้ “ท่านราชา
้
สาวน้อยพร ้อมแล ้ว เราไปตอนนี เลยหรื
อไม่?”
หลังได ้ยินเช่นนี ้ เขาลืมความเจ็บปวด ลุกขึนอย่

้ ่
างตืนเต ้นและพยัก
หน้า
่ กั
ฉวีลี ่ วเผยรอยยิ
๋ ้ กซน เขามองเหลียนต ้าวเฟยเหมือนกาลังมอง
มซุ
่
สมบัตเิ คลือนที ่ เขาและหลิวจินเปี ยวนาทางเหลียนต ้าวเฟยไปยัง
ส่วนลึกของถา้
้ ห ้องอยูแ่ ห่งหนึ่ งและมีม่านกันขวางประตู

ข ้างในถามี ้ เอาไว ้ มองเห็น
โครงร่างพร่ามัวเหมือนจะมีคนนั่งอยูข ่ ้างใน
่ กั
หลังจากมาถึงด ้านนอกประตู ฉวีลี ่ วเผยรอยยิ
๋ ้ กซนและเอ่ย
มซุ
กระซิบ “ท่านราชา สาวน้อยรอท่านอยูข ่ ้างใน รีบไปเถอะ เราสอง
คนจะเฝ้ าระวังอยูข
่ ้างนอก”
เหลียนต ้าวเฟยมีสห ี น้าพึงพอใจ เขากาลังจะเข ้าไปในห ้อง พลัน

หันกลับมาหาฉวีลี ่ กั
่ วและถามด
๋ ้วยท่าทีจริงจัง “มันสนุ กเหมือนที่
เจ ้าพูดจริงๆ ใช่หรือไม่?”
่ กั
ฉวีลี ่ วตบหน้
๋ าอกตัวเองและพยักหน้า “ข ้าน้อยไม่เคยโกหก ท่าน
่ านได ้ลอง”
ราชาจะรู ้เองเมือท่
่
เหลียนต ้าวเฟยถึงกับมีแววตาตืนเต ้นและก ้าวเข ้าไปในห ้อง เพียง
ชาเลืองสายตามองเขาเห็นชายหนุ่ มสวมชุดดานั่งห่างไปไม่ไกล
เขาหล่อเหลามาก
้ ้ยิน ข ้าจะตบรางวัลให ้!”

“ฮ่าฮ่า สาวน้อย เอ่ยนามเจ ้าให ้ราชาผูน้ ี ได
้ ยอย่างเย็นชา “ผูน้ อ้ ยชือ่ ฟ่ านฮัว”

ชายหนุ่ มขมวดคิวและเอ่ ่
่ กั
ด ้านนอกห ้อง ฉวีลี ่ วลู
๋ บมือและดูตนเตื่ ้
้นมาก เขายิมให ้กับหลิวจิน
เปี ยว “เฒ่าหลิว เจ ้าหลอกได ้เก่งมาก แค่คา่ ยกลเคลือนย ่ ้ายหลาย
่
สิบทีจากก่ อนหน้านี ท ้ าให ้เราได ้โลหิตมาเยอะมาก สบายใจได ้ จาก
ข ้อตกลง เราจะแบ่งกันเจ็ดต่อสาม!”
้
หลิวจินเปี ยวยิมและส่ ายศีรษะ “นี่ ไม่ใช่กลโกง ข ้าไม่เคยโกงคนบ ้า
มาก่อน คนทีข ่ ้าใช ้เล่ห ์กลต่างก็มรี ะดับบ่มเพาะสูงกว่าทังนั
้ ้นและ
พวกเขาก็เจ ้าเล่ห ์ยิง่ การต่อกรด ้วยจาเป็ นต ้องเตรียมการและไม่
อาจผิดพลาดได ้”
“ส่วนคนบ ้านี่ ความคิดเรียบง่าย กลโกงซ ับซ ้อนช่างไร ้ประโยชน์
้ั ข
กับเขา มันเหมือนสีซอให ้ควายฟัง ครงนี ้ ้าใช ้วิธท ี่ ยบง่ายทีสุ
ี เรี ่ ด
แม้จะมีข ้อผิดพลาดแต่มนั ก็ได ้ผล”
่ กั
ฉวีลี ่ วหั
๋ วเราะและพยักหน้า “เราต ้องยืดเวลาแล ้ว หลังจากนี ยั ้ งมี
อีกสองสามทีที ่ ต่ ้องไป ดังนั้นจะต ้องจบเรืองนี
่ ให ้ ้เร็ว เราต ้องทางาน
ให ้ดี ไม่เช่นนั้นพอเจ ้าอสูรร ้ายนั่นกลับมา...” ฉวีลี่ กั
่ วตั
๋ วสัน่ ความ
จริงแล ้วเขากลัวมาก เขาคานวณเวลาทีผ่ ่ านไปและบีบหินหยกให ้
แตก
พอหินหยกแตกสลาย ค่ายกลเคลือนย ่ ้ งส่องสว่างอีก

้ายข ้างในถาจึ
ครง้ั เหล่าเซียนปรากฏขึนมากกว่
้ าสิบคนและต่างมีทา่ ทีดรุ ้าย
้
หัวหน้าเป็ นสตรีสาว สีหน้าท่าทางเย็นชา ทังหมดพุ ่งเข ้าไปในส่วน
ลึกของถา้
หลังจากพบฉวีลี่ กั
่ วและหลิ
๋ วจินเปี ยว สองฝั่งยิมให
้ ่ กั
้กัน ฉวีลี ่ วก
๋ ้าว
ไปข ้างๆประตูและส่งเสียงกรีดร ้องโหยหวน
่ ึ กเต๋าของฟ่ านฮัว่ กลับมาแล ้ว!” ขณะนั้น

“ท่านราชา ไม่ดแี ล ้ว คูฝ
่
เขากระอักแกนพลังออกมา ดูไร ้เรียวแรงและฟุ บลงข ้างๆ
หลิวจินเปี ยวตีหน้าอกและกระอักโลหิต
เซียนสตรีพ่นลมหายใจ นางฉี กม่านพร ้อมกับมีเซียนอีกมากกว่า

สิบคนอยู่ด ้านหลัง
ข ้างในม่าน เหลียนต ้าวเฟยกาลังนั่งตรงข ้ามกับฟ่ านฮัว่ เขาจ ้อง

มองเซียนกลุม ่ ใหญ่ด ้วยความคิดขาวโพลนและตกตะลึง
“เจ ้า...เจ ้ากาลังทาอะไร? ข ้า...ราชา...” เหลียนต ้าวเฟยเต็มไปด ้วย

่
สายตาหวาดกลัว เขาไม่รู ้ว่าทาไมถึงเกิดเรืองแบบนี ้ นได
ขึ ้ ้
้ นางจ ้องมองเหลียนต ้าวเฟ

“หุบปาก! เจ ้ากล ้าดีอะไรถึงทาแบบนี ?”
ยอย่างเย็นชา เซียนคนอืนๆ ่ จ ้องมองเขาด ้วยความดุดนั และเต็มไป
่ ้อง
ทัวห
เหลียนต ้าวเฟยถึงกับกระวนกระวายและรีบอธิบาย “หา? เราไม่ได ้

่ านั้น...ข ้า...”
ทาอะไร ข ้า...ข ้าแค่ถามชือเขาเท่
่ ่ งตรงข ้ามเหลียนต ้าวเผยจึงเผยความอับอาย

ชายหนุ่ มชุดดาทีนั
้
เขาลุกขึนและเดินไปข ้างๆ
“หุบปาก! เติมโลหิตเจ ้าให ้เต็มสิบหม้อนี ้ ไม่เช่นนั้นข ้าจะสังหาร
พวกมันก่อน!” แววตาของนางเต็มไปด ้วยความร ังเกียจ นางสะบัด
้
แขนเสือปรากฏหม้ ้ องหน้
อหยกขึนเบื ้ าเหลียนต ้าวเฟยจานวนสิบ
หม้อ จากนั้นฉวีลี
่ กั
๋ วจินเปี ยวถูกพาเข ้ามา ฉวีลี ่ กั
่ วมี
๋ กระบี่
หลายเล่มแทงใส่รา่ งและเขาก็สง่ เสียงกรีดร ้องโหยหวน
“ท่านราชา ไม่ต ้องห่วงข ้า หนี ไป!”
่
หลิวจินเปี ยวเต็มไปด ้วยคราบโลหิตเช่นกัน แต่เมือได ้ยินคาพูด
่ กั
ของฉวีลี ่ วจึ
๋ งลอบสาปแช่งและส่งเสียงกรีดร ้องโหยหวนในทันที
“ท่านราชา เราพัวพันไปด ้วยก็เพราะท่าน ท่านราชาเป็ นคนมี

คุณธรรม ท่านต ้องช่วยเรา...”
่
ไม่มใี ครรู ้ว่าขณะทีพวกเขาก าลังทาเช่นนี ้ ร่างสวมชุดสีขาวพร ้อม
สายตาเย็นชากาลังปรากฏขึนด ้ ้านหลัง
่ กั
“ฉวีลี ่ ว๋ หลิวจินเปี ยว เจ ้าสองคนกล ้ามาก! เยียมมาก
่ ่
เยียมมาก!!”
ตอนที่ 1568 จัดการเป็ นทาส
้ ยงเย็นเยียบเสมือนสำยลมหนำวเหน็ บพัดผ่ำนมำจำก
นำเสี
่ ้ำสูห
ด ้ำนหลัง เมือเข ่ ข ่
ู องหลิวจินเปี ยว รูม่ำนตำหรีแคบและแข็ งค ้ำง
อยูต่ รงนั้น ควำมคิดขำวโพลน
่
เขำตัวสันและหั ่ เห็
นกลับมำโดยไม่รู ้ตัว สิงที ่ นแทบจะคิดอะไรไม่
ออกและคุกเข่ำลง ใบหน้ำซีดเซียวและกระอักโลหิตออกมำ ครำวนี ้
เป็ นโลหิตจริงๆ และหวำดกลัวสุดขีด!
ไม่วำ่ เขำจะเก่งด ้ำนกำรหลอกลวงแค่ไหนก็ไม่สำมำรถคิดอะไรได ้

่
เขำตัวสันและต ้องกำรพูดอะไรบำงอย่ำง แต่ภำยใต ้สำยตำของหวัง
หลิน ควำมคิดสันสะท่ ้ำนและรู ้สึกเหมือนร่ำงกำลังฉี กขำด สำยตำ
นั้นแทงทะลุผ่ำนร่ำงและวิญญำณดังเดิ ้ มเสมือนเป็ นกระบี่ รำวกับ
หวังหลินเพียงแค่คด ิ ก็สงั หำรเขำได ้แล ้ว
สำยตำน่ ำหวำดกลัวคูน ่ ้ันแฝงจิตสังหำรทีท

่ ำให ้หลิวจินเปี ยวรู ้สึก
ด ้ำนชำ เขำหวำดกลัวจนเป็ นใบ ้และมิอำจเอ่ยอะไรออกมำได ้ เขำ
ทำได ้แค่คก
ุ เข่ำและโขกคำนับหลำยหน แม้หน้ำผำกจะมีโลหิตไหล
นอง เขำก็ไม่สน
่ กั
ฉวีลี ่ วยั
๋ งคงกรีดร ้องโหยหวนและภูมใิ จ แต่พอได ้ยินเสียงนี จึ
้ งตัว
่
สันเทำ ้
เขำคุ ้นเคยกับเสียงนี มำก ่ ด มันเป็ นเสียง
มำกถึงมำกทีสุ
่
ของอสูรร ้ำยทีเขำหวำดกลั ว!
้ ยงโกรธเกรียวและเยื
นำเสี ้ ้ ำให ้ร่ำงวิญญำณของฉวีลี
อกเย็นนี ท ่ กั
่ ว๋
แทบสูญสลำย ควำมคิดสันสะท ่ ่ ำงกำย
้ำน ใบหน้ำซีดขำว กระบีในร่
้
พังทลำย ครำวนี เขำดู ไร ้จิตวิญญำณเข ้ำแล ้วจริงๆ พอหันกลับมำ
จึงได ้เห็นสำยตำเยือกเย็นของหวังหลิน
้
สำยตำนี แทบท ำให ้เขำสลบ ดวงตำเต็มไปด ้วยควำมหวำดกลัว
่ ดไม่ได ้
อย่ำงหำทีสุ
่ กั
“น...นำยท่ำน!!!” ฉวีลี ่ วแข็
๋ งค ้ำงและกรีดร ้องโหยหวน เสียง
่
สันสะเทื
อนจิตวิญญำณและถ่ำยทอดควำมหวำดกลัวออกมำได ้
สมบูรณ์แบบ
“นำยท่ำนโปรดเมตตำ นำยท่ำนฟังข ้ำก่อน เรืองนี ่ ไม่

้ ใช่อย่ำงที่
่ ...”
ท่ำนเห็น เรืองนี ้ ฉวีลี
่ กั
่ วติ
๋ ดตำมหวังหลินมำนำน แม้จะ
่ กว่ำหลิวจินเปี ยวมำกนัก แม้
หวำดกลัวแต่ก็ยงั พอจะพูดได ้บ ้ำง ซึงดี
่
เสียงสันเครื
อแต่ดเู หมือนต ้องกำรกอดขำหวังหลินและอ ้อนวอนขอ
ชีวติ
่
กำรเปลียนแปลงฉั ้ ำให ้เซียนทีเหลื
บพลันนี ท ่ อตกตะลึง เซียน
มำกกว่ำสิบคนหันกลับมำมองหวังหลิน พอได ้เห็นหวังหลิน พวก
เขำรู ้สึกว่ำสำยตำเยือกเย็นนั้นสำมำรถมองทะลุเข ้ำมำได ้และทำให ้
่
ควำมคิดสันสะเทื ้
อน ทังหมดกระอั กโลหิตและมีแต่สำยตำ
หวำดกลัว
เซียนสตรีเองก็หน้ำซีดเช่นกันและกระอักโลหิตจนนำงต ้องถอยไป
่
หลำยก ้ำว แววตำตืนตระหนกขี ้ น
ดสุด นำงไม่รู ้ว่ำคนมำใหม่ผูน้ ี เป็
่
ใคร แต่แรงกดดันทีเขำปลดปล่ อยออกมำแทบทำให ้นำงแตกดับ
่
แม้แต่อำจำรย ์ของนำงและเซียนทรงพลังทีนำงเคยเจอยั งเหมือน
้
เป็ นแค่มดแมลงเบืองหน้ ำคนผูน้ ี ้
่ แม้แต่คำพูดและสี
“ท่ำน...ท่ำนเป็ นใคร?!” นำงถอยร่นและตัวสัน
้
หน้ำยังบิดเบียวจำกควำมหวำดกลั วภำยใต ้แรงกดดัน
ไม่เพียงแค่นำงเท่ำนั้นแต่เกือบทุกคนรู ้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่
ด ้ำนหน้ำพำยุ พำยุลก ้ อมต่
ู นี เชื ่ อกับโลกและมีพลังทำลำยทุกชีวต ิ
้
พวกเขำเป็ นแค่คนตัวเล็กๆ เบืองหน้ ำพำยุ แค่สม
ั ผัสก็คงตำยแล ้ว
่ ำลังยืนอยูไ่ กลๆ โลหิตไหลย ้อน
ชำยหนุ่ มชุดดำนำมว่ำฟ่ ำนััวก
ออกมำจำกมุมปำก ทว่ำเขำมองหวังหลินด ้วยสำยตำเหม่อลอย
่
ก่อนจะเผยควำมตืนเต ้น เขำดูเหมือนจะจำหวังหลินได ้แต่ยงั ไม่เชือ่
่ เห็
สิงที ่ น
่
เหลียนต ้ำวเฟยเป็ นคนทีเจอแรงกดดั ่ ด พอเขำเห็นหวัง
นน้อยทีสุ
้
หลิน หยำดนำตำผุ ้
ดขึนมำและพุ ่ ้องไห ้
่งเข ้ำหำหวังหลินและเริมร
“พวกมันกลันแกล ่ ้งข ้ำ!! เห็นได ้ช ัดว่ำข ้ำไม่ได ้ทำอะไรเลย ข ้ำแค่

ถำมว่ำน้องสำวคนนั้นชืออะไร ่ ข ้ำไม่ได ้ทำอะไรเลย ฉวีลี ่ กั
่ วเล่
๋ ำให ้
ข ้ำฟังว่ำข ้ำจะสนุ กมำกถ ้ำได ้ทำสิงนี ่ สิ้ งนั
่ ้น แต่กอ ่ ้ำจะได ้ทำ
่ นทีข
คนพวกนี ก็ ้ เข ้ำมำ ข ้ำไม่ได ้ทำอะไรเลย...” เหลียนต ้ำวเฟยรู ้สึกผิด
จนในทีสุ ่ ดก็เริมร
่ ้องไห ้
่ กั
ฉวีลี ่ วจิ
๋ ตใจสันเทำเมื
่ ่
อได ้ยินแบบนี ้ เขำไม่กล ้ำขยับไปข ้ำงหน้ำ
ภำยใต ้สำยตำไม่แยแสของหวังหลิน ขณะทีก ่ ำลังจะเอ่ยขึนมำ
้ หวัง
หลินชีนิ้ วไปข
้ ้ำงหน้ำ
เพียงกำรชีนิ้ วคร
้ งนี
้ั ้ ฉวีลี
่ กั
่ วพ่
๋ นแกนพลังปรำณจำนวนมำกออกมำ
่
ร่ำงกำยเปลียนเป็ นโปร่งใส จำกนั้นลอยกลับมำกระแทกใส่ผนังหิน
แสงเขตอำคมกะพริบวำบทำให ้เขำปล่อยเสียงกรีดร ้องโหยหวน
พลำงกระโจนออกไป
กำรชีนิ้ วคร
้ งนี
้ั ท
้ ำให ้ฉวีลี
่ กั
่ วสู
๋ ญเสียระดับบ่มเพำะไปสำมในสิบส่วน
จนร่ำงวิญญำณแทบแตกสลำย ควำมเจ็บปวดเข ้ำถำโถมจนต ้อง
กรีดร ้อง
ครงนี ้ั เขำหวำดกลั
้ ้ ง เขำติดตำมหวังหลินมำหลำยปี และ
วอย่ำงสินเชิ
้
รู ้ว่ำหวังหลินโหดเหียมแค่ ไหน ไม่เช่นนั้นกำรเรียกหวังหลินว่ำ
่
“อสูรร ้ำย” คงไม่ใช่เรืองเล่
นๆ!
“นำยท่ำน นำยท่ำน!! ข ้ำทำคุณงำมควำมดีอน ่

ั ยิงใหญ่ แก่นำย
่
ท่ำน!! ข ้ำหลังโลหิ ่
ตเพือนำยท่ ่
ำน!! นำยท่ำน ท่ำนจำเรืองบรรพชน
เผ่ำมำรยักษ ์บนดำวซูซำคุได ้หรือไม่ นำยท่ำนจำได ้หรือไม่...” ฉวี่
่ วกรี
ลีกั๋ ดร ้องและร่ำยยำวทุกสิงทุ
่ กอย่ำงทีท่ ำไปเพือหวั
่ งหลิน
เขำกลัวว่ำหำกสำยไป เขำคงไม่มโี อกำสได ้พูดอีกครง้ั
่ งหมดพวกนั
“ถ ้ำไม่ใช่เพรำะเรืองทั ้ ้น นิ วที
้ ชี่ คร
้ งนี
้ั คงไม่
้ แค่สลำย
ระดับบ่มเพำะของเจ ้ำสำมในสิบส่วน มันคงสังหำรเจ ้ำไปแล ้ว!” หวัง
้ ญคุณเหลียนต ้ำวเฟย แต่ฉวี่
หลินสำยตำเย็นเยียบ เขำเป็ นหนี บุ
่ วกล
ลีกั๋ ่ ตำมทีเขำพู
้ำขัดคำสัง! ่ ่ กั
ด ถ ้ำไม่ใช่เพรำะฉวีลี ่ วติ
๋ ดตำมเขำ
่ กั
มำนำน หวังหลินคงสังหำรฉวีลี ่ วไปแล
๋ ้ว
่ ำลังโขกคำนับไม่หยุด จิต
สำยตำกวำดไปทำงหลิวจินเปี ยวทีก
สังหำรกะพริบวำบ
่
“โลกเปลียนแปลงได ่
้ง่ำยดำย แต่นิสยั คนเปลียนแปลงได ้ยำกยิง่
หลิวจินเปี ยว เจ ้ำทำให ้ข ้ำผิดหวัง! เจ ้ำทำคุณงำมควำมดีอน ั
่
ยิงใหญ่ เอำไว ้ในเผ่ำนกกระจอกเพลิงและข ้ำสัญญำว่ำจะปล่อยเจ ้ำ
ไป ข ้ำวำงแผนจะมอบโชควำสนำให ้เจ ้ำเป็ นของขวัญทีดู ่ แลเขำ...”
้ ยงเย็นชำดุจสำยลมกวำดไปทัวบริ
หวังหลินกล่ำวด ้วยนำเสี ่ เวณ
ร่ำงของหลิวจินเปี ยวสันเทำ่ ้ อโขก
กระแทกหน้ำผำกบนพืนเพื ่
่ น้
คำนับเร็วยิงขึ
หวังหลินมองดูหลิวจินเปี ยว ชีไปข้ ้ำงหน้ำทำให ้สำยลมกรรโชก

่ กระอักโลหิตก่อนจะ
ร่อนใส่รำ่ งหลิวจินเปี ยว หลิวจินเปี ยวตัวสัน
กระเด็นออกไปหลำยสิบฟุต
“เจ ้ำทำคุณงำมควำมดีไว ้ใหญ่โต เรืองนั ่ ้นข ้ำยังนับ แต่ข ้ำจะไม่

มอบโชควำสนำแก่เจ ้ำในครงนี ้ั ้ เจ ้ำลืมเรืองเป็
่ นอิสระไปได ้เลย เจ ้ำ
จะกลำยเป็ นทำสร ับใช ้ข ้ำไปอีกพันปี !” พอได ้ยินคำพูดหวังหลิน
้
หลิวจินเปี ยวถึงกับเผยรอยยิมขมขื ่
นแต่ก็ถอนหำยใจอย่ำงโล่งอก
เขำยอมร ับกำรลงโทษนี ้
“จ ้ำวดินแดนปิ ดผนึ ก!!! ท่ำนคือจ ้ำวดินแดนปิ ดผนึ ก!!!” ฟ่ ำนััว่

่
ตืนเต ้
้นจนโพล่งออกมำ ก่อนหน้ำนี เขำไม่ ม่นใจแต่
ั ่
เมือได ้ยินหวัง
่
หลินพูดเรืองดำวซู ซำคุและเผ่ำนกกระจอกเพลิง เขำจึงมั่นใจ ก ้ำว
เดินไปหำหวังหลินอย่ำงตืนเต่ ้นและโค ้งตัวให ้
่ ยเช่นนั้น เซียนรอบด ้ำนไม่เชือสำยตำและตื

เมือเอ่ ่ ่
นเต ้นทันที
้
ทังหมดค ำนับฝ่ ำมือและโค ้งตัวให ้
“ขอคำรวะ ท่ำนจ ้ำวดินแดนปิ ดผนึ ก!!”
่ั
เซียนสตรีตกตะลึงไปชวขณะก่ อนจะคำนับฝ่ ำมือเหมือนทุกคน
่ ำพูดของฟ่ ำนััว่ มีเพียงจ ้ำวดินแดนปิ ดผนึ กเท่ำนั้นจึงจะ
นำงเชือค
้ ้
เปล่งแรงกดดันน่ ำกลัวขนำดนี ได
หวังหลินมองชำยหนุ่ มชุดดำด ้วยสำยตำแบบเดียวกันและเอ่ยขึน้
“เจ ้ำเคยเห็นข ้ำมำก่อนหรือ?”

่
ชำยหนุ่ มตืนเต ้นยิง่ รีบก ้ำวเข ้ำมำและเอ่ยอย่ำงเคำรพ “ผูน้ ้ อย
อำศัยอยูใ่ นดำรำจักรทุกชนฟ้ ้ั ำอยูช
่ ว่ งหนึ่ งและอยูใ่ นกำรรบครง้ั
่
แรกทีทะเลเมฆำ ผู ้น้อยอยูท่ ำ่ มกลำงกองทัพของทุกชนฟ้ ้ั ำและเห็น
จ ้ำวดินแดนปิ ดผนึ กอยูไ่ กลลิบ อีกทังผู ้ น้ อ้ ยได ้ร ับหินหยกจำกทะเล
เมฆำ จึงพอมีภำพควำมคิดเรืองรู ่ ปลักษณ์ของท่ำนอยูบ ่ ้ำง”
หลังเอ่ยขึน้ เขำมองเหลียนต ้ำวเฟยด ้ำนหลังหวังหลินและดูละอำย

ใจ เขำอยำกจะอธิบำยออกมำแต่ท ้ำยทีสุ ่ ดก็พบว่ำยำกจะเอ่ย
ออกมำได ้
้ ำงเย็นชำ
หวังหลินขบคิดเงียบๆ และมองดูเหล่ำเซียนในถำอย่
สำยตำส่งแรงกดดันจำนวนมำกใส่เซียนเหล่ำนี ้ ทังหมดต่
้ ำงก ้ม
หน้ำ ละอำยใจและไม่กล ้ำเอ่ยปำก
่ อย่
“เรืองนี ้ ำให ้เกิดซำสอง!”
้ หวังหลินสะบัดแขนเสือ้ นำพำฉวีลี
่ กั
่ ว๋
่
หลิวจินเปี ยวและเหลียนต ้ำวเฟยเข ้ำไปในระลอกคลืนและทั ้
งหมด
หำยตัวไป
่
เมือเขำจำกไปแล ้ งกล ้ำเงยหน้ำ แผ่นหลังทุกคนชุม
้ว เซียนในถำจึ ่
่ นเฉี ยบและมองหน้ำกันเอง หัวใจเต ้นเร็วดุจร ัวกลอง
ไปด ้วยเหงือเย็
“เค่อหนี่ ! หำกเจ ้ำไม่บงั คับข ้ำ เรำคงไม่โดนจ ้ำวดินแดนปิ ดผนึ กดู
ถูกหรอก เจ ้ำ...โถ่! ข ้ำโดนด่ำว่ำกลำยเป็ นคนโลภก็เพรำะคำพูด
่ กั
ของฉวีลี ่ ว๋ เพรำะไปทำเรืองหลอกลวงคนบ
่ ้ำนั่น...” ฟ่ ำนััวดู
่
่
ละอำยใจยิงพลำงมองต ่ งหลินหำยตัวไป
ำแหน่ งทีหวั
่
หวังหลินเป็ นคนทีเขำเคำรพและฝั นว่ำจะได ้เจอจ ้ำวแห่งดินแดนปิ ด
ผนึ กสักครง้ั แต่ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่ำจะเป็ นจริงภำยใต ้
สถำนกำรณ์เช่นนี ... ้
เซียนสตรีรู ้สึกละอำยใจเช่นกันและกัดฟันแน่ น “ทังหมดเป็้ นเพรำะ

ควำมผิดของฉวีลี ่ กั
่ วนั
๋ ่ น...หำกข ้ำเจออีกครง้ั ข ้ำจะต ้องให ้มันจ่ำย
่ อย่
คืนเรืองนี ้ ำงแน่ นอน!”
หวังหลินก ้ำวเดินไปข ้ำงหน้ำท่ำมกลำงดวงดำวอย่ำงช ้ำๆ หลิวจิน

่ กั
เปี ยวและฉวีลี ่ วถู
๋ กเก็บไว ้ในมิตเิ ก็บของ โลหิตสีทองส่วนใหญ่ททั
ี่ ง้
สองได ้มำถูกหวังหลินริบไป
เหลียนต ้ำวเฟยยังดูรู ้สึกผิดและพูดจ ้ออยูด

่ ้ำนหลังหวังหลินไม่หยุด
่ ได
เรืองนี ้ ้ทิงควำมประทั
้ ้ เหลียนต ้ำวเฟย
บใจอันลึกซึงแก่
“จิตใจมนุ ษย ์ช่ำงน่ ำกลัว จิตใจมนุ ษย ์ช่ำงน่ ำกลัว อำำ...หิน
วิญญำณและเหรียญเงินก็สำคัญมำก ในอนำคตหำกข ้ำได ้หิน
วิญญำณหรือเหรียญเงินมำ ข ้ำต ้องใช ้มันอย่ำงระมัดระวังและไม่
ประมำท...ใช ้อย่ำงไม่ประมำท...ใช ้อย่ำงไม่ประมำท...”
แม้แต่หวังหลินก็ไม่คำดว่ำประสบกำรณ์ครงนี้ั จะเปลี
้ ่
ยนนิ สยั ของ
่
เหลียนต ้ำวเฟยไปเล็กน้อย เมือเขำมี
หนิ วิญญำณและเหรียญเงิน
้ ยวของเขำคงทำให ้ทุกคนตกตะลึง!
ควำมขีเหนี
่
พอฟังเหลียนต ้ำวเฟยพูดเรือยเปื ่ อยอยูด
่ ้ำนหลัง หวังหลินค่อยๆ
สงบนิ่ งลง เขำมองกลับไปทีเหลี
่ ยนต ้ำวเฟย โดยเฉพำะเรืองกำร่
พูดคุย เขำช่ำงดูเหมือนคนบำงคนเสียจริง...
่
คนทีเขำพบคร ้ั ยวในดินแดนชนนอกและแทบจะลื
งเดี ้ั มไปเกือบ
หมดสิน้
หวังหลินส่ำยศีรษะและยิมขึ้ นมำ
้ เขำรู ้สึกว่ำควำมคิดหลำยอย่ำง
ค่อนข ้ำงไร ้สำระ หวังหลินไม่คด ่ อี
ิ เรืองนี ้ กและค่อยๆ เดินทำงไปที่
ดำวซูซำคุ
ตอนที่ 1569 ดาวซูซาคุ
ท ้องฟ้ าดวงดารานั้นสงบนิ่ งดุจมหาสมุทรสีดาทีก

่ าลังหลับใหลโดย
ไม่มส ่ นใด ดวงดาวส่องประกายดุจสายตาของ
ี ายลมหรือคลืนอั
มารดาจนทาให ้ใครบางคนรู ้สึกคิดถึงบ ้าน
พอไม่ได ้อยูใ่ กล ้มาก ดวงตาส่องประกายเหล่านั้นจึงพร่าเลือน

่ ั ออกมาจากหัวใจและกลายเป็ นเสียง
สัมผัสแห่งความเศร ้าพรงพรู
ถอนหายใจ
เหล่าเซียนก็เป็ นมนุ ษย ์เช่นกัน...พวกเขามีอารมณ์ความรู ้สึกและมี

ความทรงจาทีมิ ่ อาจละทิงได้ ้
“พวกนั้นกลันแกล
่ ้งข ้า การลงโทษก็เบาเกินไป ข ้าอยากให ้เจ ้า
่
เปลียนฉวี ่ กั
ลี ่ วให
๋ ้เป็ นหมูนอ้ ยไปซะ ไม่สิ เป็ นใบไม้ดีกว่า ให ้ข ้าได ้
เหยียบ ย่า ย่า ย่าจนตาย!”
“หลิวจินเปี ยวก็ด ้วย เขากล ้าหลอกลวงข ้าจริงๆ ฮึม!่ คนที่

หลอกลวงข ้าจะต ้องพบเจอกับจุดจบอันเลวร ้าย การลงโทษของเจ ้า
่ ยนเขาเป็
ทีเปลี ่ นทาสร ับใช ้หนึ่ งพันปี ก็เบาเกินไป ข ้าควรเปลียนเขา
่
เป็ นใบไม้ให ้ข ้าเหยียบย่าด ้วย ย่า ย่า ย่าจนตาย!” เหลียนต ้าวเฟ
ยติดตามหวังหลินและพูดจาไม่หยุดจนกลายเป็ นเสียงอืออึ ้ งรอบหู
พอเห็นว่าหวังหลินกาลังจดจ ้องออกไปไกลและไม่สนใจเขาเลย
่
เหลียนต ้าวเฟยจึงเริมหมุ นเป็ นวงกลมรอบหวังหลินและร ้องคาราม
ใส่ไปด ้วย ราวกับไม่ยอมแพ้จนกว่าหวังหลินจะฟังเขา
ึ ้ อยๆ
หวังหลินก ้าวเดินไปข ้างหน้าเงียบๆ เข ้าใกล ้ดาวซูซาคุขนเรื ่
แม้หลับตาเขาก็สามารถค ้นหาดาวซูซาคุในดาราจักรฟ้ ากระจ่าง
่ าคัญตอนนี คื
ได ้ สิงส ้ อมีบางสิงที
่ ท ่ าให ้วิญญาณเขาเกิดความเศร ้า
เสียงพูดจ ้อของเหลียนต ้าวเฟยยิงรุ ่ นแรงขึนและไม่

้ หยุดเลย เขา
ไม่ได ้รู ้สึกเหน็ ดเหนื่ อยและวนเวียนร ้องใส่หวังหลินต่อไป
่ นเป็ นใบไม้ ข ้าจะเหยียบย่า ย่า ย่า!”

“เปลียนพวกมั
“พอแล ้ว!” หลังจากเหลียนต ้าวเฟยหมุนรอบเขาเป็ นพันรอบ หวัง

้
หลินจึงถูกขัดจังหวะ ยกแขนขวาขึนมาท าให ้เหลียนต ้าวเฟยหยุด
้
ลงเบืองหน้ า
หวังหลินมองเหลียนต ้าวเฟยและเอ่ยปาก “เงียบก่อน”
เหลียนต ้าวเฟยถูกหวังหลินจับไว ้ จ ้องมองหวังหลินพลางร ้อง

่
คาราม “เปลียนพวกมั นเป็ นใบไม้!”
หวังหลินขมวดคิว้
่
“ข ้าไม่สน เจ ้าต ้องเปลียนพวกมันเป็ นใบไม้ เป็ นใบไม้ เป็ นใบไม้!!”
่
เหลียนต ้าวเฟยไม่สนใจและคราครวญต่ อไป เขาเหมือนเด็กที่
อยากได ้ของเล่น
้ ยงสงบนิ่ ง “จริงๆแล ้วเจ ้ามองแผนการหลอกของ

หวังหลินเอ่ยนาเสี
พวกนั้นออกนานแล ้ว...”
่ั
“อุบ๊ ...ข ้า...ข ้าไม่เห็นมองออก” เหลียนต ้าวเฟยตกตะลึงไปชวขณะ
่
ดวงตาเปลียนไปและส่ ายศีรษะเหมือนเด็ก
้ ก คลายแขนออกและเดินไป
หวังหลินมองเหลียนต ้าวเฟยอย่างลาลึ
ข ้างหน้า
“โลหิตทีเจ่ ้ามอบฉวีลี ่ กั
๋ วจินเปี ยวนั้นไร ้ประโยชน์ โลหิต
้
ทังหมดนั ้นถึงแม้จะโดนหลอมไปก็เทียบกับโลหิตจริงครึงหยดของ
่
เจ ้าไม่ได ้!”
“พวกนั้นโกงเจ ้าและเจ ้าก็โกงพวกเขาด ้วย เจ ้ายังอยากเล่นกล

หลอกเด็กแบบนี กั้ บข ้าหรือ? ข ้าหวังหลิน ลงโทษไปแล ้ว การ
ลงโทษนั้นถือว่าสาสม อย่ากล่าวถึงอีก” หวังหลินหันออกมาจาก
เหลียนต ้าวเฟย คาพูดของเขาดังกึกก ้อง
เหลียนต ้าวเฟยกะพริบตา ใบหน้าแดงขึนและหั ้ วเราะคิกคัก ครู ่

ต่อมาจึงเอ่ย “ราชาผูช ้ กพวกนั้นหลอกได ้
้ าญฉลาดคนนี จะถู
่ กั
อย่างไร...แต่ฉวีลี ่ วและหลิ
๋ วจินเปี ยวก็มค
ี วามสามารถในการ
หลอกลวงข ้าได ้จริงๆ ฮึม ่ พวกมันร ้ายเกินไป ดีทขี่ ้าเข ้าใจความลา้
ค่าของโลหิต ตอนนั้น….”
เหลียนต ้าวเฟยพึมพาต่อไป จากนั้นเห็นหวังหลินเดินออกไปแล ้ว

จึงได ้รีบตาม เสียงเขาค่อยๆ เบาลง หลังจากตามหวังหลินไปสักพัก
้ั เขาสั
จึงมองด ้วยความสงสัย เป็ นอีกครงที ่ มผัสความรู ้สึกจากหวัง
หลินได ้เหมือนตอนทีทั ่ งสองออกมาจากอสู
้ รโลกันตร ์
หวังหลินเงียบตลอดทางและไม่เอ่ยอะไรสักคา ไม่นานนักดาว
่ มไปด ้วยพลังปราณล ้นเหลือจนเปล่งเป็ นร ัศมีได ้ กาลัง
เคราะห ์ทีเต็
้
ปรากฏเบืองหน้ าพวกเขา!
้ ได ้ใหญ่มาก มันถือว่าเป็ นดาวเล็กๆ ด ้วยซา้

ดาวเคราะห ์ดวงนี ไม่
่ งหลินเห็นดาวดวงนี ้ ร่างกายสันเทาและหยุ
ทว่าเมือหวั ่ ดลง
่ กไว ้ในใจเขา ไม่นาน

เขามองดูดาวเคราะห ์เงียบๆ มองบ ้านเกิดทีสลั
ใบหน้าคนจานวนมากมายผุดขึนมาต่้ ่
อสายตา ผู ้คนทีเขาคุ ้นเคย
บนดาวซูซาคุ
่ ใบหน้าโศกเศร ้ามากขึน้
หวังหลินยิงมี
่ เ่ หมือนเดิม มีแต่ผูค้ นทีเปลี

หลายสิงอยู ่ ยนไปคื
่ ่
อประโยคทีเคยใช ้
ิ่ คงอยู
อธิบายกาลเวลาได ้ แต่สาหร ับหวังหลินแล ้ว แม้สงที ่ ้
เ่ หล่านี ดู
่
เหมือนจะเปลียนไป...
เขาจ ้องมองดาวซูซาคุอย่างตะลึงงัน มีคา่ ยกลทรงพลังล ้อมรอบ

ดาวจนครอบคลุมพืนที ้ ใกล
่ ้เคียง มันเปิ ดใช ้งานอยูต
่ ลอดเวลา
่
กลายเป็ นระลอกคลืนกระจายผ่ านดาราจักร
้ งไม่มต
หวังหลินจาได ้ว่าค่ายกลนี ยั ่
ี อนทีเขาจากมา
จากมุมมองของเขา ค่ายกลนี สร้ ้างขึนใหม่

้ ้ ้ไม่กสิ
และติดตังไว ี่ บปี
หลังจากผ่านไปสักพักหวังหลินจึงถอนหายใจและเดินไปข ้างหน้า
ช ้าๆ เหลียนต ้าวเฟยติดตามหวังหลิน มองดาวซูซาคุดว้ ยความ
อยากรู ้อยากเห็น
ขณะทีทั่ งสองผ่
้ านเข ้ามา ลาแสงหลายเส ้นลอยเข ้ามาทีดาวซู ่ ซาคุ
้
ทังหมดมี อยูส ี่
่ คนเป็ นสามบุรษ ุ หนึ่ งสตรี ด ้านอายุมผ
ี ูเ้ ยาว ์สามคน
และหนึ่ งคนชรา แต่ละคนเต็มไปด ้วยความเคารพราวกับกาลัง
เดินทางแสวงบุญ พวกเขาลอยผ่านหวังหลินและเหลียนต ้าวเฟย
เข ้าไปหาค่ายกลรอบดาวซูซาคุ
่ าแสงสีสายเข
เมือล ่ ้ ยงภูมใิ จ
้าใกล ้ค่ายกล ชายชราจึงเอ่ยด ้วยนาเสี
่ ่ คือดาวซูซาคุ บ ้านเกิดของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!”
“ทีนี
“หลังจากเข ้าไปในดาวซูซาคุ จงจาไว ้ว่าห ้ามสร ้างปัญหา ทีนี่ ่ คือ

ดินแดนศักดิสิ์ ทธิของดาราจั
์ ่
กรฟ้ ากระจ่าง หรือกระทังในดิ นแดน
้ั
ชนใน! เซียนเฒ่าจานวนมากอาศัยอยูท ี่ ่ เพือปกป้
่ นี ่ องดาวให ้กับ
้
จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!” ชายชรามองเซียนผูเ้ ยาว ์ทังสามคนด ้านหลัง
และพยักหน้ากันอย่างรวดเร็ว ใบหน้าแต่ละคนมองดาวซูซาคุพลาง
เผยความเคารพยิงขึ ่ น้
หวังหลินค่อยๆ มาถึงด ้านนอกค่ายกลรอบดาวซูซาคุ เขาอยูห
่ ่าง
้ หลายพั
จากเซียนทังสี ่ ่
นฟุต ขณะทีมองดาวซูซาคุจงึ มีอารมณ์
ความรู ้สึกหลากหลาย
่
เหลียนต ้าวเฟยอยูโ่ ดดเดียวมานานระหว่ ่
างทางและอดไม่ได ้ทีจะ
่ กั
คิดถึงฉวีลี ่ วและหลิ
๋ วจินเปี ยว เขาลอบบ่นอยูใ่ นใจ
้
‘จริงๆ แล ้วสหายทังสองคนนั ้นก็ไม่ได ้แย่กบั ข ้านะ...’ ขณะพึมพาจึง
่
หันสายตาไปเจอเซียนสีคนห่ างออกไปไกล ดวงตาพลันส่องสว่าง
้
“ฮ่าฮ่า สาวน้อยทังสาม ้ ดว่าเจ ้าชืออะไร
บอกราชาผู ้นี เถิ ่ ข ้าจะตบ
รางวัลให ้!” เหลียนต ้าวเฟยดวงตาส่องสว่างและสะบัดแขน เขาเริม่
่
เรียกหาเซียนสีคนนั ้น
้
พอเขาเอ่ยปากขึนมา ่
เซียนสีคนตกตะลึ ่ั
งไปชวขณะ เซียนสตรี
ถึงกับมองกลับมาโดยไม่รู ้ตัว
เหลียนต ้าวเฟยร ้องคารามอย่างตืนเต ่ ้น “เจ ้ามองกลับมาหาอะไร?

ข ้าไม่ได ้พูดถึงเจ ้า ข ้ากาลังพูดถึงสาวน้อยสามคนด ้านหลังเจ ้า
่
เหล่าสาวน้อย พวกเจ ้าชืออะไร...”
้
หลังจากเอ่ยขึนมา นอกจากชายชราแล ้ว สีหน้าเซียนบุรษ ุ ผูเ้ ยาว ์
่
สองคนถึงกับเปลียนไป เขาจ ้องมองเหลียนต ้าวเฟยและกาลังจะเอ่ย
้
ปาก ทว่าชายชราขมวดคิวและยกมื ้
อขึนหยุ ้
ดศิษย ์ทังสอง เขาไม่ได ้
่ าลังมองดาวซูซาคุด ้วย
มองเหลียนต ้าวเฟยแต่เป็ นมองหวังหลินทีก
สายตาคิดถึง
“สหายเซียน ข ้าคิดว่าเจ ้าเองก็มาแสวงบุญทีบ ่ ้านเกิดของจ ้าว

ดินแดนปิ ดผนึ ก บ ้านเกิดของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กนั้นเป็ นดินแดน
ศักดิสิ์ ทธิ ์ ข ้าหวังว่าเจ ้าจะยับยังสหายของเจ
้ ้าบ ้างและไม่ทาให ้เกิด
ปัญหา” หลังจากชายชราเอ่ยจบ เขาไม่มองหวังหลินอีก แต่กลับ
สะบัดแขนเสือ้ เขาและศิษย ์ทังสามคนก ้ ้าวเดินไปหาค่ายกล
ศิษย ์สามคนจ ้องมองเหลียนต ้าวเฟยอย่างดุร ้าย โดยเฉพาะชาย

่
หนุ่ มสองคนทีโกรธเกรี ้ ง่
ยวยิ
เหลียนต ้าวเฟยเม้มปากและเผยท่าทีไม่พอใจ “หากเจ ้าไม่อยากพูด

ก็อย่าพูด ทาไมถึงจ ้องข ้าแบบนั้น...ข ้าแค่ถามชือเอง”
่
หวังหลินตบไหล่เหลียนต ้าวเฟยด ้วยสีหน้าปกติ เขาไม่ได ้ตรงเข ้าสู่

ดาวซูซาคุแต่เข ้าผ่านค่ายกล
่
ในเมือเขาก าลังกลับบ ้าน เขาจะผ่านประตูหน้า ทาไมถึงต ้อง
่ นเล่า?
หลีกเลียงมั
้
ชายชรานาหน้าศิษย ์ทังสามคนเข ่ า่ ยกลด ้านหน้า ขณะนั้นมี
้าสูค
้
สองคนปรากฏขึนมา พวกเขาเป็ นชายชราแต่เป็ นร่างเงา ดวงตา
เปล่งประกายดุจสายฟ้ าพลางมองทุกคนทีเข ่ ้าไปในค่ายกลอย่าง
สงบนิ่ ง
“ข ้านามว่าต ้าวเต ้อแห่งดาวหมิงเม่ยในดาราจักรอัญเชิญนที ข ้านา

้
ศิษย ์ทังสามของข ่ ่ เพือแสวงบุ
้ามาทีนี ่ ญ ข ้าหวังว่าองคร ักษ ์
ศักดิสิ์ ทธิจะปล่
์ อยเราเข ้าไปได ้” ชายชรามีสห ี น้าเคร่งเครียดพลาง
คานับฝ่ ามือให ้กับร่างเงาสองคน
หนึ่ งในร่างเงากล่าวขึน้ “ดาวซูซาคุเปิ ดต ้อนร ับเซียนทุกคนแห่ง

ดินแดนชนใน ้ั เจ ้ารู ้กฎแล ้วใช่หรือไม่?”
่
“เรารู ้ เรามิอาจนาสิงใดไปจากดาวซู ่
ซาคุได ้ เรามิอาจทาลายสิงใด
บนดาวซูซาคุได ้ เราสามารถพานักอยูบ ่ นดาวซูซาคุได ้สามวัน
เท่านั้น!” ชายชราพยักหน้า
หลังได ้ยินเช่นนี ้ ร่างเงาสองคนจึงสร ้างผนึ กและสะบัดแขน แสงค่าย
กลแผ่กระจายปรากฏเป็ นบันไดทะลุก ้อนเมฆขึนด ้ ้านหน้า บันได
นั้นเชือมต่
่ อกับดาวซูซาคุ
้ คนเดิ
ชายชราคานับฝ่ ามือและนาพาศิษย ์สามคนไปยังบันได ทังสี ่ น
ลงบันไดอย่างช ้าๆ
หวังหลินพาเหลียนต ้าวเฟยและก ้าวลงบนบันไดอย่างสงบนิ่ ง พวก

เขาเองก็เดินเข ้าหาดาวซูซาคุเช่นกัน
้
ร่างเงาทังสองคนไม่ ได ้ห ้ามแต่จ ้องมองหวังหลินและเหลียนต ้าวเฟ
้
ยอย่างเยือกเย็น หลังจากทังสองหายไป หนึ่ งในร่างเงาขมวดคิว้
“ข ้ารู ้สึกว่าคนผูน้ ้ันดูคุ ้นๆ ราวกับข ้าเคยเจอเขาทีไหนสั

่ กแห่งมา
ก่อน...”
“เอ๋ เจ ้าก็รู ้สึกเหมือนกัน? ข ้าเองก็รู ้สึกเช่นนั้น แต่ข ้าจาไม่ได ้ว่าเคย

เห็นเซียนชุดขาวทีไหนมาก่่ อน”
้
ทังสองคนขบคิดเล็กน้อยก่อนจะส่ายศีรษะและหายตัวไป ค่ายกล
่ ยๆ สงบนิ่ งจนกระทังแสงเลื
รอบดาวซูซาคุคอ ่ อนหาย
้
ดาวซูซาคุปรากฏเบืองหน้ ่
าหวังหลินขณะทีเขาเดินลงบันได สุด
่
ทางบันไดเชือมต่ ่ งทีสุ
อกับภูเขาทีสู ่ ดบนดาวซูซาคุ ราวกับเป็ น
บันไดสูส
่ วรรค ์!
ตอนที่ 1570 ใบไม้รว่ ง
หวังหลินยืนอยูบ
่ นบันไดพลางมองดาวซูซาคุเบืองล่้ าง ดาวดวงนี ้
่
กลายเป็ นดาวทีเขาไม่ ้
คุ ้นเคย ภูเขาและแม่นาเปลี ่
ยนไปไม่ เหมือนที่
เคยเป็ นในอดีต
้ นปกคลุมไปด ้วยใบหญ ้า สายลมพัดผ่าน กลินหอมชวนละมุ

พืนดิ ่ น
่
เต็มไปทัวอากาศ
่ ่ ดูน่าสนุ ก ดูภเู ขาสิ ฮ่าฮ่า มันไม่ได ้ดีเยียมมากมาย

“น่ าสนใจ ทีนี ่
้ งดูแข็งไปด ้วยซา้ แต่กลับทาให ้ข ้ารู ้สึกดี” เหลียนต ้าวเฟย
ทังยั
ปรบมือและหัวเราะ
้ เดิ
คนทังสี ่ มทีมส ี น้าเคร่งขรึมพร ้อมกับโค ้งตัวหารูปปั้นหินเบือง
ี ห ้
หน้า หลังจากได ้ยินเสียงของเหลียนต ้าวเฟย ศิษย ์สามคนทังหมด ้
ต่างก็มองกลับมาด ้วยสายตาดุดน ั และมีแววตาดูถก ู
้ อมต่
ภูเขาลูกนี เชื ่ อกับบันได ยอดภูเขาแห่งนี สู ้ งทีสุ
่ ดบนดาวซูซาคุ
และมีวช ิ าทรงพลังทีใช่ ้ปร ับรูปทรงของมันให ้เป็ นรูปปั้นขนาดใหญ่
่ ้มือซ ้ายสร ้างผนึ ก มือขวาถือขวานยักษ ์หันหน้ามอง
เป็ นเซียนทีใช
่
บนท ้องฟ้ า ปลดปล่อยแรงกดดันทีมองไม่ เห็นจนราวกับรูปปั้นกาลัง
ต่อสูกั
้ บสรวงสวรรค ์!
้ นไดเชือมต่
ขันบั ่ อจนถึงปลายเท ้าของรูปปั้น ทาให ้เซียนทุกคนทีมา ่
บนดาวซูซาคุจะเห็นรูปปั้นนี ในทั
้ ่
นที ยามทีพวกเขาลงมา เนื่ องด ้วย
ความแตกต่างด ้านความสูงจึงเกิดแรงกดดันจากรูปปั้นรุนแรงยิงขึ่ น้
ราวกับพวกเขากาลังเคารพบูชารูปปั้นทีพวกเขาลงมาเช่
่ นกัน
และรูปปั้นนี คื
้ อรูปปั้นของหวังหลิน!
นี่ คือหวังหลินในช่วงสงครามรอบแรกทีดาราจั
่ กรทะเลเมฆา!
ทว่าใบหน้าของรูปปั้นกลับพร่ามัวจนคนอืนมิ
่ อาจคาดเดาได ้ว่าเป็ น
เช่นไร
“นี่ คือรูปปั้นของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กในการรบรอบแรกทีทะเลเมฆา

่
เป็ นช่วงหลังจากทีท่ ่ านได ้สังหารบรรพชนเผ่านกกระจอกเพลิงและ
้
หนานจ ้าว เขายืนอยูเ่ บืองหน้ ากองทัพเซียนของดินแดนชนนอก ้ั
หลายหมืนคน ่ ่ ้าว!” คาพูด
ไม่มใี ครกล ้าย่างกรายเข ้ามาแม้แต่ครึงก
ของชายชราส่งเสียงดังกึกก ้องทาให ้ศิษย ์ของเขาสามคนถึงกับหัน
กลับมาและให ้ความเคารพ
“หลังจากการรบครงแรก ้ั ่ ยงของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กจึงโด่งดัง
ชือเสี
ในดินแดนชนใน ้ั ผูค้ นค ้นพบว่าเขามาจากดาวซูซาคุ เหล่าเซียน
ของดินแดนชนในจึ ้ั งรวมตัวกันภายใต ้การนาของผูอ้ าวุโสทรงพลัง
หลายคนและผูปกครองดาวซู
้ ซาคุนามว่าโจวหวูไ่ ท่ พวกเขาได ้ทา
ให ้ยอดเขาทีสู ่ งทีสุ่ ดแห่งนี กลายเป็
้ นรูปปั้นของจ ้าวดินแดนปิ ด
้ ยงของชายชราดังกึกก ้อง
ผนึ ก” นาเสี
หวังหลินมองดูรป ู ปั้นอย่างเงียบๆ และส่ายศีรษะเล็กน้อยก่อนจะ

ถอนหายใจ เขาจาได ้ว่าภูเขาแห่งนี เป็ ้ นของแคว ้นซูซาคุและเป็ น
ดินแดนศักดิสิ์ ทธิ ์ แต่ตอนนี มั
้ นกลับเปลียนไปแล
่ ้ว
่
มันไม่ใช่การเปลียนแปลงที ่ งหลินอยากเห็น เขาก ้าวไปข ้างหน้า
หวั
่
และพาเหลียนต ้าวเฟยไป จนกระทังไปไกลลั บสายตา ชายหนุ่ มใน
กลุม
่ ศิษย ์สามคนจึงกล่าวเยาะเย ้ย
“คนไร ้สามัญสานึ กนั่นไม่ควรมาทีบ

่ ้านเกิดของท่านจ ้าวดินแดนปิ ด
ผนึ ก!”
ศิษย ์อีกสองคนด ้านข ้างเขาพยักหน้าตาม ชาเลืองมองทิศทางที่

หวังหลินและเหลียนต ้าวเฟยจากไป
“สองคนนั้นช่างหยาบคายและจะต ้องถูกลงโทษแน่ ข ้าแทบรอไม่
่
ไหวทีจะเห็ นพวกมันถูกขับไล่ออกจากดาวซูซาคุแล ้ว”
้ นเบืองล่
หวังหลินค่อยๆ ก ้าวเดินผ่านท ้องฟ้ าและมองพืนดิ ้ าง
้ นให ้ความรู ้สึกไม่คุ ้นเคยจนเขาโดดเดียวยิ
พืนดิ ่ งขึ่ น้ ทุกอย่าง
แปลกตาไปหมด อย่างไรก็ตามการเปลียนแปลงนี ่ ้ ทาให ้เขารู ้สึก
แค่
่ บั ที่
อ ้างว ้างและไม่อยูก
่
‘เปลียนมากเกิ นไป...ไม่มค
ี วามรู ้สึกของบ ้านเลย...’ หวังหลินขบคิด
่ ้นเคยอย่างเหน็ ดเหนื่ อย ทว่าเมือเขามองไปที
และค ้นหาร่องรอยทีคุ ่ ่
้ น กลับมิอาจมองเห็น
พืนดิ
่
แคว ้นเซียนหลายแห่งบนดาวซูซาคุได ้เปลียนไป ้
ตอนนี ดาวซู
ซาคุ
่ านักจานวนมากก็หายไปและ
มีเพียงแค่แคว ้นเดียว แม้กระทังส
กลายเป็ นยอดสานักทังเก ้ ้าบนดาวซูซาคุ
้ ้าเหล่านี ครอบครองเกื
ยอดสานักทังเก ้ ่ งดาว
อบทัวทั ้
่ งหลินเดินทางไป เขาได ้เห็นสานักหลอมวิญญาณด ้วย
่
ความทรงจาเกียวกั บตุ ้นเทียนยังคงอยู่ แต่สานักหลอมวิญญาณไม่
เหมือนเดิม
่
ภูเขาหายไปและเปลียนเป็ นทะเลสาบ มีตาหนักหลายแห่งรอบๆ
่
ทะเลสาบ เปล่งคลืนพลังปราณแต่มนั กลับเป็ นอีกสานัก
่ นที
ซือถูหนานตืนขึ ้ นี
่ ่ คาพูดกดดันเหล่านั้นยังคงดังกึกก ้องในหู
่
หวังหลิน แต่เขามิอาจหากลินอายคุ ้นเคยอันใดเจอ
้
สานักมารยักษ ์ในอดีตปรากฏขึนในสายตาหวั ่
งหลินและเปลียนไป
้ ที
เช่นกัน พืนที ่ เคยเป็
่ นสานักมารยักษ ์กลับกลายเป็ นทุง่ หญ ้า มีคน
ธรรมดาเดินทางเร่รอ่ นอยูบ ่ นทุง่ หญ ้าแห่งนี จ้ านวนมาก สวมเสือผ้
้ า
เรียบง่ายและเปลือยท่อนบนเป็ นบางคน พวกเขาเดินไปท่ามกลาง
้ งเสียงร ้องเพลงไปด ้วย
ฝูงแกะพร ้อมทังส่
ุ ัขจานวนหนึ่ งส่งเสียงเห่าไล่ฝูงแกะอย่างตืนเต
มีสน ่ ้น เสียงสุนัขเห่า
่
ผสมผสานกับเสียงร ้องจนให ้ความรู ้สึกรืนรมย ์
่ ่ ...ก็เปลียนไปเช่
‘ทีนี ่ นกัน...’ หวังหลินรู ้สึกเศร ้าและค่อยๆ เดินทาง
ไป เหลียนต ้าวเฟยติดตามหวังหลินและเงียบลง เขารู ้สึกถึงความ
่
โดดเดียวมาจากหวั งหลินและตัวเองก็รู ้สึกคิดถึงบ ้านไปด ้วย
หลังจากนั้นสักพัก แคว ้นเฉว่ยจึ ี่ งปรากฏเบืองหน้

้ ้ น
าหวังหลิน พืนดิ
่ แต่หม
ทีมี ิ ะกลับไม่มอ
ี ยู่อก
ี แล ้ว
่ งนี กลายเป็
หิมะละลายนานมากแล ้ว สถานทีแห่ ้ นป่ าทึบและ
้ ง แม้แต่เมืองยังถูกเปลียนกลายเป็
แตกต่างจากในอดีตอย่างสินเชิ ่ น
ซากปร ักหักพัง
่ ถู
สิงที ่ กฝังไปด ้วยคือเมืองอันพิเศษทีใช
่ ้อายุขยั ของหวังหลินเกือบ
้
ร ้อยปี สร ้างขึนมา ่ วเติบโตขึนที
เด็กนามเซิงหนิ ้ นั่ ่น
้ าง จิตใจหวังหลินรู ้สึกย่าแย่ เป็ นความรู ้สึกที่

พอมองป่ าเบืองล่
ู เขารู ้สึกว่านี่ ไม่ใช่บ ้านเขาอีกต่อไปแล ้ว...
อธิบายไม่ถก
่
หวังหลินไม่คุ ้นตากับสิงใดเลยบนดาวซู
ซาคุ
่ ้สัมผัสความคุ ้นเคย เขาจึงมีแต่ความทรงจาเท่านั้น ราวกับ

เมือไร
่
นักเดินทางทีจากไปนาน ่ ดกลับมาบ ้านและพบแต่เพียงว่า
่
ทุกอย่างได ้เปลียนไปจนถึ ่ าให ้เขาอยากร ้องไห ้ ทาให ้เขา
งจุดทีท
่
เสียใจ จนถึงจุดทีเขามิ
อาจหาเส ้นทาง...กลับบ ้าน
หวังหลินเคยกลับมาดาวซูซาคุกอ ้
่ นหน้านี และเห็ ่
นการเปลียนแปลง
แต่มน ั ไม่มากเท่าตอนนี ้ เขาไม่อาจปร ับตัวได ้เลย เขาไม่กล ้า
แพร่กระจายสัมผัสวิญญาณออกไปทัวทั ่ งดาวในคราเดี
้ ่
ยว เพือจะ
ได ้เห็นแคว ้นจ ้าวและสุสานของพ่อแม่...
่
เขากลัวว่าจะหากไม่เจอกลินอายคุ ้ อไป กลัวว่าจะมีแต่
้นเคยนี ต่
ความทรงจาเท่านั้นแต่กลับไม่มบ
ี ้านเหลืออยู่
้
เขากลัวพอๆ กับการมองหาถาในทะเลปี ศาจทีซึ่ งเคยอาศั
่ ยอยู่กบั
่ ่หวาน เขากลัวว่าหากค ้นไปดูหบ
ลีมู ่ าให ้เขาอบอุน
ุ เขาทีท ่ หัวใจ เขา
่ านั้นจะหายไปเช่นกัน
กลัวว่าสิงเหล่
พอมองป่ าด ้านล่าง หวังหลินก ้าวเดินเข ้าไปอย่างเงียบๆ ราวกับหา

่ ดเขาก็ดงึ ใบไม้ข ้างหน้ามาและเห็นซาก
อะไรบางอย่าง ท ้ายทีสุ
ปร ักหักพังของเมืองแห่งหนึ่ ง
่
สัตว ์ตัวเล็กตัวน้อยกาลังเคลือนไหวอยู ่ อสร ้างอันทรุดโทรม
ใ่ นสิงก่
ในเมือง พอหวังหลินมาถึง เหล่าสัตว ์เล็กๆ หวาดกลัวและกระจาย
กันหนี ไป
หวังหลินเดินอยู่ภายในซากเมืองและมองหาบางอย่าง เขารู ้สึกถึง

ความคุนเคยเล็
้ กน้อยจนแทบจะจับสัมผัสไม่ได ้ อย่างไรก็ตามวินาที
ต่อมาสัมผัสนั้นก็เบาบางตอนทีเขามองหลุ
่ มยักษ ์หนึ่ งด ้านหน้า มัน
่ งความรู ้สึกอันคุ ้นเคยของเขาเอาไว ้และเป็ นถนนทีเขา
เป็ นหลุมทีฝั ่
เคยอาศัย
หลังจากตกตะลึงอยูส
่ ก
ั พัก หวังหลินถอนหายใจและจากไป
่
เขาไปทีทะเลปี ่
ศาจ ซึงทะเลปี ศาจไม่มอี ยูอ ี แล ้ว ตอนนั้นแม้หมอก
่ ก
จะหายไปแต่ยงั มีแอ่งขนาดใหญ่เหลืออยู่ ตอนนี กลั ้ บมีคนเติมแอ่ง
้ านั้นและเป็ นหนึ่ งในเก ้ายอดสานัก
นาเหล่
้ เขาเคยอาศั
ถาที ่ ยกับลีมู่ ่หวานได ้หายไปตามธรรมชาติ หวังหลิน
มองจากบนท ้องฟ้ าและรู ้สึกเหมือนโดนทุบเข ้าทีหั ่ วใจ เขาอยากไป
ดูถา้ ไปดูรา่ งของเจ ้ามังกรยักษ ์ ไปดูสถานทีที
่ ลี
่ มู
่ ่หวานใส่จต
ิ ใจและ
วิญญาณของนางลงไปเพือสร ่ ้างหินหยกก ้อนนั้นขึนมา
้
เขาหันกลับด ้วยความเศร ้า
่
หวังหลินไม่รู ้ตัวว่ามาถึงหุบเขาทีเขาอยู ก ่ ่หวานจนกระทังนาง
่ บั ลีมู ่
แก่ชราและเป็ นทีที ่ เขารู
่ ้สึกอบอุน ้ งเป็ นทีที
่ ทังยั ่ โจวลี
่ ่ บโตขึนมา
เติ ้
ด ้วย
่ งนี ยั
อย่างไรก็ตามแม้แต่สถานทีแห่ ้ งแบนราบและเปลียนกลายเป็
่ น
้ั
ทะเลชนใน มันสวยงามแต่หวังหลินกลับเจ็บปวด…
่ ่ ก็หายไปด ้วย...’
‘ทีนี
่ ยนไปบนดาวซู
หลายอย่างทีเปลี ่ ่
ซาคุได ้สร ้างสิงสวยงามขึ ้
นมา แต่
มันก็แค่ผวิ เผินเท่านั้น มันไม่ใช่ดาวซูซาคุทหวัี่ งหลินต ้องการ!
่ รู ้กันแค่วา่ ทีนี
คนอืนๆ ่ ่ คือบ ้านเกิดของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กและ
่
ต ้องการเปลียนสถานที ่ งนี ให
แห่ ้ ้กลายเป็ นดินแดนศักดิสิ์ ทธิ ์ ทว่า
พวกเขาไม่เข ้าใจว่าสถานทีศั ่ กดิสิ์ ทธิแห่
์ งนี กลวงโบ๋
้ ิ่ หวั
มันใช่สงที ่ ง
หลินต ้องการจริงๆ หรือ...
้
ทังหมดเป็ ่
นเพียงฝุ่ นผงกลบหน้า หวังหลินไม่ใช่คนทีสนใจเรื
อง่
่ ยงและเกียรติยศส่วนตัว เขาเป็ นแค่คนธรรมดา และก็เคยเป็ น
ชือเสี
เซียนระดับล่างเช่นกัน
เขาต ้องการเพียงแค่บ ้านเท่านั้น บ ้านเกิดทีเขาสามารถนึ

่ กถึงอดีต
ได ้อย่างสงบใจ เขาต ้องการเพียงร่องรอยความคุ ้นเคยทีท ่ าให ้เขา
รู ้สึกอบอุน
่ หลังจากผ่านช่วงเวลาการฝึ กเซียนอันโหดเหียม ้
มากกว่าสองพันปี เพียงแค่รอ่ งรอยแห่งความอบอุน ่ เท่านั้น...
ทว่าความอบอุน
่ กลับกลายเป็ นความหรูหราใหญ่โต เขาต ้องการ
ค ้นหาความอบอุน ่
่ แต่ระหว่างทางกลับไม่พบสิงใดเลย
หวังหลินหันตัวกลับ มองเหลียนต ้าวเฟยผูก้ าลังงุ นงง พร ้อมกระซิบ

้
ออกมา “ทาไมถึงเป็ นแบบนี ...”
้
เหลียนต ้าวเฟยยิมแห ้ง
หวังหลินขบคิดเงียบๆ และมองดูท ้องฟ้ า หลังผ่านไปสักพักจึงถอน

หายใจและก ้าวไปข ้างหน้า เขาจากไปพร ้อมกับเหลียนต ้าวเฟยเพือ่
่ เขาหวาดกลั
หาสถานทีที ่ ่ ด บ ้านของเขาจริงๆ แคว ้นจ ้าว!
วทีสุ
้
หวังหลินมองแคว ้นจ ้าวจากเบืองบน สายตากลับพร่ามัว
่ ่ ไม่ได ้เปลียน...”
“ทีนี ่
้
เขาเป็ นจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก แต่ในขณะนี เขาเป็ ่ บมา
นเพียงคนทีกลั
ยังบ ้านเกิด เขาเป็ นชายชราทีก่ าลังมองหาร่องรอยในอดีต...
ด ้านล่างเขาคือแคว ้นจ ้าว ด ้านชายชราและลูกศิษย ์สามคนมาถึง

่ ่ แล ้ว
ทีนี
่ ่ คือแคว ้นทีจ่ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กเติบโตขึน...”

“ทีนี ้ เสียงชราค่อยๆ
ดังกึกก ้อง…
ตอนที่ 1571 ใบไม้มรี าก
้ แคว
ชายชราชีไปที ่ ้นจ ้าวและกล่าวกับลูกศิษย ์ “จ ้าวดินแดนปิ ด
้ นี
ผนึ กเติบโตขึนที ่ ่ มันมีชอเรี
ื่ ยกว่าแคว ้นจ ้าว เป็ นสถานทีศั
่ กดิสิ์ ทธิ ์
ของจริงแห่งดาวซูซาคุ!”
้
เบืองหน้ ้ คนมี
าทังสี ่ แสงกะพริบรอบๆ ขอบเขตของแคว ้นจ ้าว แสงนี ้
่
ครอบคลุมทัวแคว ้น ก่อเกิดเป็ นค่ายกล
่
หน้าทีของค่ ้ อป้
ายกลนี เพื ่ องกันไม่ให ้คนนอกเข ้าไปข ้างใน
่ งดาวซู
“ทัวทั ้ ซาคุและเก ้ายอดสานักสามารถเข ้าไปเยียมชมได ่ ้
ตราบใดทีมี ่ ตราสัญลักษณ์ ทีนี ่ ่ เป็ นแห่งเดียวทีคนนอกไม่
่ อนุ ญาต
่
ให ้เข ้าไป เป็ นคาขออันเด็ดเดียวของโจวหวู ไ่ ท่ผูเ้ ป็ นจ ้าวปกครอง
่
ดาวซูซาคุ ได ้สังเอาไว ่
้ตอนทีดาวซู ่
ซาคุกาลังเปลียนแปลง”
“ทีอื ่ นใดจะเปลี
่ ่
ยนแปลงก็ ได ้ แต่ห ้ามมิให ้ใบหญ ้าสักใบในแคว ้น
่
จ ้าวเปลียนแปลง!” ชายชรายืนอยูน ่ อกม่านแสง เสียงเอ่ยอย่างสงบ
นิ่ ง
้
ศิษย ์ทังสามมองแคว ้นจ ้าวด ้วยสายตาเคารพ พวกเขามองยอด
ภูเขาสุดสายตาและคานับฝ่ ามือให ้กับแคว ้นจ ้าว
่ ยด
“ใครก็ตามทีไม่ ึ ถือตามข ้อตกลงและเข ้าไปในแคว ้นจ ้าวจะถูก
ลงโทษอย่างสาสม!” แววตาของชายชราถึงกับส่องสว่างและมอง
ออกไปทางหวังหลินและเหลียนต ้าวเฟย
้
ศิษย ์ทังสามตกตะลึ ่ั
งไปชวขณะและมองเข ้าไปทางหวังหลิน พวก
เขาชาเลืองอย่างโกรธๆ และเยาะเย ้ย
“แม้ดาวซูซาคุจะไม่ใหญ่อะไรนัก เรามักจะเห็นคนทาตัวน่ าราคาญ

อยูเ่ สมอ!”
“สองคนนั้นช่างไร ้มารยาท ดูอจ ่ ก”

ุ าดตายิงนั
้ คนนั
เหลียนต ้าวเฟยเองก็เห็นทังสี ่ ้น เขาตืนเต
่ ้นในทันทีและเริม่
้ั คนอย่
ตะโกนใส่ทงสี ่ างสุขใจ
่
“สาวน้อย เราเจอกันอีกแล ้ว ฮ่าฮ่า ดูสวิ า่ เรามีชะตาต ้องกัน เพือ
เป็ นเกียรติแก่โชคชะตาของเรา มา มา มา ท่านราชาผู ้นี จะตบ ้
รางวัลให ้”
หวังหลินทาตัวเหมือนไม่ได ้ยินเสียงตะโกนของเหลียนต ้าวเฟย
พลางมองไปทางแคว ้นจ ้าวอย่างเงียบๆ ภาพทัศนวิสยั พร่ามัวและ
้
ระเบิดความเศร ้าขึนในจิ ่ อาจพูดได ้ทา
ตใจ อารมณ์ความรู ้สึกทีไม่
ให ้เขาก ้าวเดินไปใกล ้ๆ และเข ้าประชิดกับแสงรอบๆ แคว ้นจ ้าว
ศิษย ์สามคนของชายชราต่างก็เต็มไปด ้วยความโกรธเกรียวจาก้

่ รงนี ้ พวก
คาพูดของเหลียนต ้าวเฟย ถ ้าไม่ใช่เพราะอาจารย ์อยูต
่
เขาคงเข ้าไปสังสอนบทเรี
ยนเสียบ ้าง
้
ชายชราขมวดคิวและก ้
าลังจะเอ่ยปากขึนมา ่
ทว่าสายตาหรีแคบ
มองไปทางหวังหลิน เขาเห็นหวังหลินเข ้าไปใกล ้กับค่ายกลมากขึน้
ราวกับกาลังจะทะลวงเข ้าหา
่
ชายชราสีหน้าจมดิงและไม่ ให ้ความสนใจเหลียนต ้าวเฟยอีก เขา
ก ้าวไปหาหวังหลินและเอ่ยเสียงทุ ้ม
“สหายเซียน แคว ้นจ ้าวคือบ ้านของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก ไม่ใช่

สถานทีที ่ คนนอกเช่
่ นเราจะเข ้าไปได ้ ข ้าหวังว่าเจ ้าจะควบคุมตัวเอง
ได ้!” คาพูดของชายชราดุจเสียงสายฟ้ าคารามลัน ่ สันสะเทื
่ อนรอบ
้ รวมถึ
พืนที ่ งพุ่งใส่เหลียนต ้าวเฟย
่ ้องคาราม
เหลียนต ้าวเฟยจ ้องมองชายชราและเริมร
“บัดซบ เจ ้าตวาดใส่ข ้าหรือ เจ ้าต ้องชดใช ้ เจ ้าทาให ้ข ้าตกใจ!”
หวังหลินทาเป็ นหูหนวก ในสายตาเขาไม่มแี สงค่ายกล สิงเดี ่ ยวที่

้ อสัมผัสอันคุ ้นเคยจากแคว ้นจ ้าว ความรู ้สึกนี ้
เขารู ้สึกในยามนี คื
้ อยๆ
ช ัดเจนมากขึนเรื ่ จนทาให ้เขาจดจาทุกอย่างได ้
่
เพียงก ้าวเดียวก็เข ้าใกล ้ค่ายกลแสงและทาให ้ระลอกคลืนแผ่
กระจายออกทันที ราวกับวังวนยักษ ์ปรากฏขึนเบื้ องหน้
้ าหวังหลิน
้ อยๆ
วังวนรุนแรงขึนเรื ่ ่
จนกระลอกคลืนแผ่ ่ งค่
กระจายไปทัวทั ้ ายกล
รอบแคว ้นจ ้าว
่
“สหายเซียน หยุด!” ชายชราสีหน้าเปลียนไปและพุ ่งหาหวังหลิน
โดยไม่ยงคิ้ั ด เขาพยายามจะหยุดหวังหลินเพราะในสายตาเขานั้น
การกระทาของหวังหลินถือว่าบุกรุกบ ้านเกิดของจ ้าวดินแดนปิ ด
ผนึ กแล ้วและเขาคงจะต ้องถูกลงโทษอย่างสาสม
่
ในเมือเขาเห็ นมัน เขาจึงต ้องหยุด!
ทว่าเขาช ้าเกินไปเล็กน้อย หนึ่ งลมหายใจก่อนทีเขาจะเข
่ ้าประชิด
้
ได ้ วังวนเบืองหน้ ้
าหวังหลินก่อตัวขึนมาแล ่
้ว ราวกับมือทีมองไม่
เห็นค่อยๆ อ ้าเปิ ดออกเป็ นหลุมในค่ายกล
ตลอดเวลานี ร่้ างหวังหลินไม่ได ้หยุดชะงักลงเลย เขาเข ้าไปในแคว ้น

จ ้าวจากช่องว่างนั้นด ้วยความรู ้สึกโศกเศร ้าและคิดถึงบ ้านทังหั
้ วใจ
เขาต ้องการตามหาความรู ้สึกคุ ้นเคยนั้นอีกครง้ั
่
หวังหลินก ้าวเข ้าไปบนผืนดินทีเขาคุ ้นเคย!
แววตาของชายชราเกิดแสงกะพริบวาบเย็นเยียบและลังเลอยู่
่ั
ชวขณะ จากนั้นพ่นลมหายใจเย็นและไล่ตามมาผ่านช่องว่าง
“ช่างกล ้าหาญอะไรขนาดนี ้ เจ ้ากล ้าทะลวงเปิ ดค่ายกลของแคว ้น

้ั
จ ้าวและเข ้าไป? เจ ้าได ้นาพาหายนะครงใหญ่ มาใส่ตวั เองแล ้ว อีก
ไม่นานจะมีคนเข ้ามาลงโทษเจ ้า ในเมือข่ ้าเป็ นพยานรู ้เห็น ข ้าจะไม่
้
ปล่อยให ้เจ ้ารุกรานจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กแบบนี !”
ชายชราก ้าวเข ้าไปในช่องว่างและไล่ตามหลังหวังหลิน

ี่ ายกลถูกหวังหลินเปิ ดขึนมา
วินาทีทค่ ้ ้
เซียนทรงพลังทังหมดบน
่
ดาวซูซาคุจงึ ร ับรู ้ได ้ สีหน้าท่าทางแต่ละคนเปลียนไป พวกเขาโกรธ
้
เกรียวและมื ดมน
“ใครกันถึงกล ้าทะลวงเข ้าไปในบ ้านเกิดของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก?

่
มันรนหาทีตายโดยแท ้!”
“ข ้าอยากจะเห็นจริงๆ ว่าใครกันถึงกล ้าทะลวงค่ายกลรอบแคว ้น

จ ้าวได ้!”
ลาแสงหลายแห่งพุ่งออกมาจากทุกทิศทางบนดาวซูซาคุและทะยาน
่
ไปทางแคว ้นจ ้าว! ขณะเดียวกันกลินอายทรงพลั ้ ้าสายพลัน
งทังเก
ลอยออกมาจากเก ้ายอดสานักและพุ่งไปทางแคว ้นจ ้าวด ้วย
การทะลวงเปิ ดค่ายกลรอบแคว ้นจ ้าวและเข ้าไปด ้วยกาลังถือว่าเป็ น

่
เรืองใหญ่ ่
สาหร ับดาวซูซาคุ เป็ นการรุกรานจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กทีมิ
อาจลืมเลือนได ้ คนผู ้นั้นต ้องโดนลงโทษ!
้
ด ้านนอกค่ายกล ศิษย ์ทังสามของชายชราต่
างตกอยูใ่ นความงุ นงง
้
พวกเขาเห็นช่องว่างเปิ ดขึนมาในค่
ายกลและเห็นหวังหลินกาลัง
เข ้าไป จากนั้นอาจารย ์ของตนเองก็ตามไปด ้วย ทาเอาเหล่าศิษย ์
ไม่รู ้ว่าต ้องทาอะไรดี
กระนั้นกลับเป็ นชายเสียสติทปรบมื
ี่ อ ดวงตาเต็มไปด ้วยความ
่
ตืนเต ้น ร ้องคารามและพุ่งไปหาช่องว่าง
“ฮ่าฮ่า น่ าสนุ ก น่ าสนุ ก” ร่างของเหลียนต ้าวเฟยมีแสงสีทอง

้
กะพริบวาบและก ้าวเข ้าไปในค่ายกล ศิษย ์ทังสามลั งเลเล็กน้อย
พวกเขามองหน้ากันเองก่อนจะกัดฟันแน่ นและตามไปด ้วย
หวังหลินมองดูภเู ขาและแม่นาอั้ นคุ ้นเคยเบืองล่

้ าง มองเห็นภูเขาเหิง
่
ยัวจากระยะไกล เขามองตาหนักทีอยู่ บ ่ นยอดเขาจากสองพันปี
่
ก่อน ยิงเขามองเท่ ิ่ ้นเคยกับทุกอย่างทีนี
าไหร่ก็ยงคุ ่ ่
่
‘สานักเหิงยัว...’ ใบหน้าหวังหลินผุดความขมขืนและค่่ อยๆ ก ้าว
่
ต่อไป ระลอกคลืนปรากฏใต ้ฝ่ าเท ้าและเขาก็หายวับ
ี่
วินาทีทหายตั
วไป ชายชราจึงไล่ตามทัน สีหน้าท่าทางมืดมนและ
หดสายตาแคบลง
‘บิดมิต!ิ ! ข ้ามิอาจมองทะลุระดับบ่มเพาะของเขาออก ไม่คด ิ ว่าเขา
จะรู ้จักวิชาบิดมิต!ิ อย่างไรเสียทีนี่ ่ คือบ ้านของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก
และมีเซียนทรงพลังหลายคนประจาการอยู่ แม้ระดับบ่มเพาะของ
เขาจะสูงส่ง เขาก็มอ ิ าจหลบหนี การลงโทษไปได ้แน่ !’ ชายชรา
้
ดวงตาส่องสว่างขึนมาและแผ่ กระจายสัมผัสวิญญาณ ระลอกคลืน ่
ผุดขึนใต้ ้ฝ่ าเท ้าและเขาก็หายตัวไปด ้วยการใช ้บิดมิตเิ ช่นกัน
่ นป่ าซึงมี
ด ้านล่างภูเขาเหิงยัวเป็ ่ หมู่บ ้านเล็กๆ ตังอยู
้ ่
้ ้เปลียนกลายเป็
หมู่บ ้านแห่งนี ได ่ ่
นเมืองแล ้ว ชือของเมื ้ ก
องนี ถู
่
เปลียนเป็ ่ แล
นเมืองบรรพชนจักรพรรดิ...หวังหลินรู ้เรืองนี ้ ้วตอนที่
เขากลับมาครงก่ ้ั อน อย่างไรก็ตามข ้างในเมืองแห่งนี มี
้ บ ้านเก่าๆ ที่
ดูเหมือนจะคงอยูช ่ั
่ วกาลนานอยู เ่ ช่นเดียวกัน
้ อบ ้านเดิมของหวังหลิน...
บ ้านเก่าๆ แห่งนี คื
รอบๆ บ ้านมีลานกว ้างขนาดใหญ่ มีหลุมฝังศพเก่าๆ ทีลู ่ กหลานรุน่

้
หลังสร ้างขึนมาใหม่ ่ รอ่ นกลับมาบ ้าน
ราวกับกาลังรอให ้ลูกชายทีเร่
ข ้างในบ ้านไม่มใี ครอยูแ่ ละรอบด ้านต่างก็เงียบสนิ ทเป็ นอย่างยิง่

้
หวังหลินปรากฏร่างอยูใ่ นลานกว ้างอย่างเงียบๆ อยูเ่ บืองหน้
าหลุม
้
ฝังศพ เขามองมาและมีหยาดนาตาไหลลงสองแก ้มอย่างเงียบงัน
้
หวังหลินเช็ดนาตาและคุ
กเข่าลงข ้างหน้าหลุมฝังศพ
้
ความทรงจาในวัยเด็กไม่ได ้ผุดขึนมาเหมื ้
อนในอดีต ตอนนี เขาเต็ ม
้
ไปด ้วยความอ่อนเพลีย หยาดนาตาไหลริ นลงหน้าหลุมฝังศพของ
่
พ่อแม่ ขณะทีมองไป จิตใจเต็มไปด ้วยความโศกเศร ้าแต่สงบนิ่ ง
่ ่ เท่านั้นทีจิ
ราวกับว่ามีเพียงทีนี ่ ตใจเขาได ้อยูก ่ ดก็
่ บั ตัวเองและในทีสุ
ได ้พัก
่ นี
ทุกสิงที ่ ่ ไม่เปลียนแปลง
่ ่ นี
ทุกสิงที ่ ่ เหมือนเดิมดังในอดี
่ ต เป็ นบ ้าน
จริงๆ ของเขา...
่
หวังหลินยกแขนขวาอันสันเทาเข ้าไปสัมผัสป้ ายหลุมฝังศพ สัมผัส
่ แกะสลั
ชือที ่ ่ าให ้หยาดนาตาไหลอย่
กในป้ ายยิงท ้ างต่อเนื่ อง
่
ไม่ใช่วา่ เขากลับมาทีดาวซู ่ าความเคารพต่อสุสานของ
ซาคุเพือท
พ่อแม่?
่
ไม่ใช่วา่ เขากลับมาทีดาวซู ่
ซาคุเพือเจอท่
านพ่อท่านแม่อก ้ั อ
ี ครงหรื
...
่
ไม่ใช่วา่ เขากลับมาทีดาวซู
ซาคุเพราะท่านพ่อท่านแม่ถก
ู ฝังอยูท ี่ ่
่ นี
หรือ...
ดาวซูซาคุมค ่ ่ งของหวังหลินและความทรงจาของ
ี วามทรงจาครึงหนึ
่ กอย่างของเขา เมือไรก็
ครอบคร ัว ทุกสิงทุ ่ ่
ตามทีเขาเหน็ ดเหนื่ อย
้
เขาจะมองขึนไปบนท ้องฟ้ าและฝันถึงดาวซูซาคุ
ี่ ราก เมือไรที
ใบไม้ทมี ่ ่
ตกลงมาก็ จะกลับคืนสูร่ ากของตนเอง มนุ ษย ์
มีวญ
ิ ญาณ เมือไหร่่ ทวิี่ ญญาณคิดถึงคนในครอบคร ัวจะเกิด
ความรู ้สึกเศร ้า
่ กอย่าง...ตราบใดทีพวกท่
“ข ้าสามารถล ้มเลิกทุกสิงทุ ่ านมีชวี ต
ิ ...ให ้
ข ้า หวานเอ๋อร ์และผิงเอ๋อร ์กลับมาเจอกัน...ข ้ายอมล ้มเลิกทุกอย่าง
่ งหลินไม่ได ้ร ้องไห ้แบบนี ้
...” นานมากแล ้วทีหวั
เขาคิดถึงครอบคร ัวจริงๆ หัวใจอันเจ็บปวดกาลังคิดถึงครอบคร ัว

ร ้องไห ้อย่างเจ็บปวดในโลกอันเงียบสงบแห่งนี ้
้ ไ่ ปดูเหมือนจะสูญ
ทุกคนมีพ่อแม่ ความเศร ้าจากการสูญเสียทังคู
สลายไปตามกาลเวลา อย่างไรก็ตามความจริงแล ้ว มันฝังลึกใน
กระดูก ใครจะลืมได ้อย่างไร...
่
ยิงชรามากขึ ้ งรู
นยิ ่ ้สึกถึงมันอย่างลึกซึง้ เมือมั
่ นได ้ปลดปล่อย
ออกมา ความเศร ้านั้นอาจทาให ้สวรรค ์ได ้สันคลอน!
่
มนุ ษย ์มีอารมณ์ความรู ้สึก นั่นเป็ นเหตุผลว่าทาไมถึงเรียกว่า

มนุ ษย ์!
“เจ ้ากล ้าพุ่งเข ้ามาในบ ้านของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก...” ขณะนั้นเอง

ระลอกคลืนดั ่ งกึกก ้องทัวท่ ้องฟ้ า ผูอ้ าวุโสคนหนึ่ งก ้าวออกมา สี
หน้ามืดมน สายตาเต็มไปด ้วยความโกรธเกรียว ้ เขาเคารพจ ้าว
ดินแดนปิ ดผนึ ก ดังนั้นจึงไม่ยอมปล่อยให ้ใครสักคนรุกรานบ ้าน
เกิดของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กได ้
้
เขาไล่ตามเข ้ามาและเห็นหวังหลินกาลังคุกเข่าเบืองหน้ าหลุมศพ
้
เขาเห็นหยาดนาตาบนใบหน้ าหวังหลินและได ้ยินเสียงประโยคแห่ง
ความเศร ้าเหล่านั้น เขากลืนคาพูดทีจะกล่
่ าวออกมาในทันที
เขาตกตะลึงและร่างกายสันเทา ่ ความคิดขาวโพลน เกิดเสียงดังลัน ่
่ งนี คื
กึกก ้องอยูใ่ นใจ เขารู ้ว่าทีแห่ ้ อทีไหนและรู
่ ้ด ้วยว่าใครถูกฝังไว ้
่ ่ เขารู ้ว่ามีเพียงคนเดียวทีมี
ทีนี ่ คณ ่ ่ และ
ุ สมบัตเิ ข ้ามาคุกเข่าทีนี
ร ้องไห ้แบบนี !้
้ ้ยินคนทีก
เขาทังได ่ าลังคุกเข่าเบืองหน้
้ าหลุมฝังศพกาลังพูดพึมพา
่
บางอย่าง ร่างกายจึงสันเทาและดวงตาเต็ มไปด ้วยความไม่เชือ่
่ ้กลับมาเจอท่านแล ้ว...” หวังหลินสัมผัส

“ท่านพ่อ ท่านแม่...เถียจู
้
หลุมฝังศพ ราวกับครอบคร ัวของเขากาลังยืนอยูเ่ บืองหน้ า สายตา
้
อ่อนโยนของทังสองคนดู ่
เหมือนทะลุผ่านกาลเวลาเมือสองพั นปี
ก่อนเข ้ามาถึงเขาได ้เอง
ตอนที่ 1572 อดีตก็เหมือนกับควน
ั
หวังหลินดูเหมือนไม่สงั เกตถึงการมาของชายชรา เขาสัมผัสกับ

้
หลุมศพและคุกเข่าเบืองหน้ า หลุมศพเย็นมากและระเบิดความ
หนาวเย็นออกมาจากมือ แต่มน ่
ั กลับเปลียนไปเป็ นความอบอุน
่ ใน
จิตใจ
้
นาตาไหลริ ่ ชืน้
นจากสองแก ้มและหล่นลงบนหลุมศพ ส่งความชุม
เข ้าไปในหลุมและตกลงใส่ครอบคร ัว
ความหนาวเย็นจากมือ ความอบอุน ้
่ ในจิตใจและหยาดนาตาที ่
ไหล
รินลงบนหลุมศพได ้ทาให ้หวังหลินและหลุมศพของครอบคร ัวผสาน
กันเป็ นหนึ่ ง
ี่ อาจเอ่ยอันใดออกมาได ้
การผสมผสานได ้เปล่งอารมณ์ทมิ
่
ชายชราในท ้องฟ้ าตกอยูใ่ นความงุ นงง ความคิดสันคลอนจาก
่
สายฟ้ านับไม่ถ ้วนทีระเบิ
ดอยูภ ่
่ ายใน ร่างกายสันเทาและคาดเดาได ้
่
อย่างยิงในใจ การคาดเดานี ท ้ าให ้สายตาเต็มไปด ้วยความตืนเต
่ ้น
่ คณ
คนเดียวทีมี ุ สมบัตพ ้ าหลุมศพนี ้ ร ้องไห ้แบบ
ิ อจะคุกเข่าเบืองหน้
้ ยกขาน “ท่านพ่อ” และ “ท่านแม่” นั่นคือจ ้าวดินแดนปิ ด
นี และเรี
ผนึ ก!
แสงอ่อนโยนและเบาบางปลดปล่อยออกมาจากร่างหวังหลินและ
ห่อหุมป้
้ ายหลุมศพ ขณะทีเขาคุ่ ่ รงนี ้ หยาดนาตาไหลริ
กเข่าอยูต ้ น
อย่างต่อเนื่ อง เขามองชือท่
่ านพ่อท่านแม่บนป้ ายหลุมด ้วยท่าทาง
โศกเศร ้า
่
ทว่าตอนทีชายชรามองเข ้ามา เขาสูดหายใจ เขาไม่รู ้ว่าตนเอง
กาลังเห็นภาพหลอนอยูห ่ รือไม่ แต่เงาของสตรีผูห้ นึ่ งปรากฏ
ด ้านซ ้ายของหวังหลิน
้ เบาบางอย่างมาก ราวกับสามารถสูญสลายไปได ้เพียงแค่

ร่างนี ดู
สายลมพัดอ่อนๆ นางมีผมยาวแต่ไม่สามารถมองเห็นรูปร่างได ้
ช ัดเจน ทว่าร่างกายของนางปลดปล่อยความเศร ้าออกมาแบบ
เดียวกัน
่ มศพและคุกเข่าลง
นางยืนอย่างเงียบๆ ข ้างหวังหลิน มองไปทีหลุ
เช่นเดียวกัน
มองไกลๆ จะเห็นเป็ นเงาของหญิงสาวและหวังหลินคล ้ายสามี
ภรรยากาลังให ้ความเคารพต่อหลุมศพของครอบคร ัว
พริบตาเดียงเงาอีกร่างปรากฏขึนด ้ ้านขวาของหวังหลิน เป็ นร่าง

ของชายหนุ่ มอายุราวๆ ยีสิ ่ บปี ดูหน้าตาคล ้ายหวังหลินเป็ นอย่างยิง่
ขณะเดียวกันนั้นมีเงาทีสี
่ ปรากฏขึ
่ ้
นมาแต่เป็ นสตรี
เขามองหลุมศพด ้วยความเศร ้าและคุกเข่าลงเช่นเดียวกัน
ราวกับครอบคร ัวกาลังแสดงความเคารพ ขณะทีหั่ วใจกาลังอบอุน

่
่ นคาอธิบายได ้แพร่กระจายอยูใ่ นความคิดของชาย
ความขมขืนเกิ
ชรา
วินาทีน้ันเสียงหอนดังกึกก ้องทัวท
่ ้องฟ้ า เหลียนต ้าวเฟยเข ้ามาใกล ้
พลางหัวเราะไปด ้วย ศิษย ์อีกสามคนของชายชราไล่ตามมากระชน้ั
ชิด
้
ทุกคนมาถึงเบืองหน้ ้ นที
าบ ้านเก่าๆ แห่งนี ทั
ศิษย ์สามคนของชายชราเข ้ามาใกล ้พลางร ้องตะโกน แต่อาจารย ์
่ ้หยุด พวกเขาก ้ม
ของตนเข ้ามาจับไว ้ไปข ้างๆ เขาจ ้องมองและสังให
ศีรษะลงและมองหวังหลินทีก ่ าลังคุกเข่าอยูห
่ น้าหลุมศพ
่
เหลียนต ้าวเฟยวิงมาไกลๆ ่
แต่เมือมองกลับไปไม่เห็นคนไล่ตามจึง
เกาศีรษะ เขาร่อนลงในบ ้านเก่าๆ และเห็นหวังหลินคุกเข่าห่าง
้ั
ออกไปไม่ไกล จึงวนอยูร่ อบหวังหลินสองสามครงและเห็ นร่างสาม
คนข ้างหวังหลินอย่างเลือนลาง
้
หวังหลินทาเป็ นหูหนวกกับทังหมดนี ้ เขานั่งอยูเ่ งียบๆ สัมผัสป้ าย
หลุมศพ
นาทีนีท้ ้องฟ้ ามืดครึม้ ขณะทีดวงตะวั

่ นค่อยๆ หายไป ค่ายกลรอบ
แคว ้นจ ้าวกะพริบรุนแรง พอเห็นว่ามีคนเข ้ามาในค่ายกลรอบแคว ้น
้
จ ้าว เซียนทรงพลังทังหมดที ่ งถิ
ตั ้ นฐานอยู
่ บ
่ นดาวซูซาคุตา่ งก็พุ่ง
เข ้ามา ลาแสงมากกว่าสิบสายเข ้ามาในค่ายกลและเห็นหวังหลินได ้
ทันที
ลาแสงลอยข ้ามผ่านท ้องฟ้ าอันมืดมนและมีเซียนจานวนมาก

้
ปรากฏขึนมา พวกเขาจ ้องมองหวังหลินทีก่ าลังคุกเข่าเบืองหน้
้ า
หลุมศพ
ี่
บางส่วนเป็ นเซียนของดาวซูซาคุทเคยเห็ นหวังหลินมาก่อน ดังนั้น
พอพวกเขาเห็นหวังหลินกาลังคุกเข่า จึงจดจาได ้ทันที!
“จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!!!”
“หวังหลิน!!”
เสียงอุทานดังออกมาจากปากเหล่าเซียนทีจ่ าหวังหลินได ้ ซึงท

่ าให ้
ความปั่นป่ วนดุจพายุถาโถมเข ้ามา แต่ละคนเต็มไปด ้วยความตก
่
ตะลึงและแววตาไม่เชืออยูใ่ นนั้น
ศิษย ์สามคนของชายชราถึงกับอ ้าปากค ้าง พวกเขาไม่เคยคิดว่า

่
คนทีมากั ่
บชายเสียสติ คนทีพวกเขาเรี
ยกว่า “คนไร ้มารยาท” จะ
เป็ นจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!
นาทีน้ันความคิดแต่ละคนขาวโพลน พวกเขาลืมแม้กระทังวิ
่ ธค ี ด
ิ
และยืนอยูใ่ นอาการมึนงง
ไกลออกไป ท ้องฟ้ าส่องสว่าง ก ้อนเมฆสีแดงพุ่งเข ้ามา พริบตานั้น
มันก็เข ้ามาใกล ้และมีคนผูห้ นึ่ งก ้าวออกมา เขาเป็ นชายชราสวม
ชุดสีแดง ใบหน้าซีดเซียวแต่เปล่งสัมผัสแห่งบารมีไร ้ความโกรธ
้
เกรียว
่ นนั้น
มองเห็นเค ้าโครงใบหน้าของโจวหวูไ่ ท่อยูบ
้ อจ ้าวผู ้ปกครองดาวซูซาคุ โจวหวูไ่ ท่!

ชายชราผูน้ ี คื
เขามองหวังหลินทีก ่ าลังคุกเข่าและมีสห ี น้าท่าทางโศกเศร ้า ตนเอง

ยืนอยูเ่ งียบๆ สักพักแล ้วจึงกล่าวหนึ่ งประโยคต่อหน้าเซียนทุกคน
“ท่านได ้...กลับมา...”
หวังหลินไม่ได ้เงยศีรษะขึน้ เขามองหลุมฝังศพต่อไป ชวขณะต่

่ั อมา
จึงเอ่ยขึน้
“ข ้ากลับมาแล ้ว...”
โจวหวูไ่ ท่แก่ชรา ร่างกายส่งสัมผัสบ่งบอกอายุ เพียงก ้าวเดียวก็
มาถึงด ้านข ้างหวังหลินและโค ้งคานับให ้กับหลุมฝังศพ
้
“พวกท่านทังหมดขอเวลาให ้เราอยูเ่ งียบๆ สักพัก” โจวหวูไ่ ท่มอง
้
ขึนไปหาคนด ้านบน แม้วา่ จะมีเซียนทีมี ่ ระดับบ่มเพาะสูงกว่าอยู่
จานวนมาก แต่โจวหวูไ่ ท่คอ ื จ ้าวผูปกครองดาวซู
้ ซาคุ ตาแหน่ งของ
เขาเป็ นเกียรติอย่างสูงและคาพูดก็มผ ่ าการแสดง
ี ลกระทบยิงกว่
ระดับบ่มเพาะเสียอีก
่
เหล่าเซียนมากกว่าสิบคนจึงระงับอาการตืนเต ้น โค ้งคานับให ้หวัง
หลินกับหลุมศพก่อนจะจากไปด ้วยความเคารพ
่ นและ
เซียนหลายคนไม่ได ้มาจากดาวซูซาคุ พวกเขามาจากทีอื ่
่
อาสาคุ ้มครองดาวซูซาคุเพือแสดงความเคารพต่
อท่านจ ้าวดินแดน
ปิ ดผนึ ก
่ งตกตะลึงไม่หาย
ชายชราเองก็จากไปพร ้อมกับศิษย ์สามคนทียั
พริบตาเดียวมีเพียงหวังหลิน โจวหวูไ่ ท่และเหลียนต ้าวเฟยทีอยู ่ ใ่ น

บ ้านหลังเก่า ครูต
่ อ ่ งได ้เดิน
่ มาเหลียนต ้าวเฟยรู ้สึกว่ามันน่ าเบือจึ
ออกมา เอาหลังพิงผนัง หลับตาและเริมหลั่ บ
โจวหวูไ่ ท่ขบคิดเงียบๆ และจึงนั่งข ้างๆ หวังหลิน เขาสะบัดแขนขวา
นาสุราออกมาสองขวดและวางลงไป มองหลุมฝังศพและถามเบาๆ
“ท่านวางแผนจะอยูน ่ านแค่ไหน?”
่ าลังสัมผัสป้ ายหลุมขึนมาและค่
หวังหลินยกมือทีก ้ อยๆ นั่งบนพืน้
ร่างเงาสามคนรอบๆ ตัวเขาค่อยๆ หายไป
้
“ไม่นานเกินไป...” หวังหลินหยิบสุราขึนมาจิ
บ
“นี่ คือ...” สุรามีรสชาติทเขาคุ

ี่ ่ นปี
้นเคย ราวกับย ้อนวันวานไปเมือพั
ก่อน
โจวหวูไ่ ท่กล่าวเสียงเบา “นี่ คือสุราของตระกูลเซิง่ ข ้าเก็บไว ้เยอะ

่ มกั
เพือดื ่ บท่านอีกครง” ้ั
้
โจวหวูไ่ ท่หยิบขวดขึนมาจิ บ มองไปยังท ้องฟ้ า “ข ้าร ับเด็กจาก
่
ตระกูลเซิงมาเป็ นศิษย ์...หากเขารู ้ว่าท่านกลับมา เขาคงมีความสุข
เป็ นแน่ ”
่ วปรากฏขึนในใจ
หวังหลินขบคิดเงียบๆ ลูกของเซิงหนิ ้ เด็กคนนั้น
เป็ นคนมีพรสวรรค ์
่ มฝังศพของท่านพ่อท่านแม่ “ขอบคุณ”
หวังหลินมองไปทีหลุ
“มีอะไรต ้องขอบคุณ? ตาแหน่ งจ ้าวผู ้ปกครองดาวซูซาคุของข ้านี ้

ท่านก็มอบให ้ ข ้ายังไม่สามารถหยุดพวกเขาไม่ให ้เข ้ามายังดาวซู
ซาคุได ้เลย หลังจากท่านกลายเป็ นจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กก็มค ี น
จานวนมากมาทีนี ่ ่ พวกเขามาด ้วยเจตนาทีดี ่ เพือหวั
่ งจะทาให ้
สถานทีแห่่ งนี เป็
้ นดินแดนศักดิสิ์ ทธิ ์ ข ้าร ักษาไว ้ได ้แค่แคว ้นจ ้าวแห่ง
้ านั้น...” โจวหวูไ่ ท่กล่าวอย่างขมขืนและดื
นี เท่ ่ ่
มไปอึ กใหญ่
่
“ข ้ารู ้ว่าท่านเป็ นคนทีชอบคิ ่
ดถึง บางทีการเปลียนที ่ ่ ไปมากเกินไป
นี
อาจจะทาให ้ท่านรู ้สึกเหินห่าง” โจวหวูไ่ ท่ถอนหายใจ
่
หวังหลินไม่ได ้พูดและดืมไปทั ้
งขวด จากนั้นโจวหวูไ่ ท่นาขวดสุรา
ออกมาอีกสองสามขวดและวางไว ้ด ้านหน้าหวังหลิน
้ น เปล่งความ
ท ้องฟ้ าค่อยๆ มืดลง แสงจันทราทอดลงมาบนพืนดิ
หนาวเย็นอ่อนๆ
สองคนนั่งอยูใ่ ต ้แสงจันทราและดืมสุ
่ ราไปยกใหญ่ พวกเขานั่งอยูใ่ น
บ ้านเก่าของหวังหลินและพูดคุยกันถึงอดีต
ื่
“หยุนเซว่จอแห่ ้
งเผ่ารอยสักสินอายุ ขยั ไปแล ้ว ข ้าเป็ นคนฝังเขา...
ื่ าน...”
ก่อนเขาตาย เขาเอ่ยแต่ชอท่
้ นหนึ่ งในเก ้ายอดสานัก แต่ผูค้ นหน้าเก่าๆ

“สานักเมฆาฟ้ าตอนนี เป็
้
ทังหมดจากไปแล ้ แต่ข ้ายังรู ้สึกไม่คุ ้นชินกับ
้ว ดาวซูซาคุในวันนี แม้
มัน...”
้ ครงนั
“คนตังแต่ ้ั ้นเหลือในวันนี ไม่
้ มากนัก...” โจวหวูไ่ ท่ดมสุ
ื่ รา แวว
ตาหวนนึ กถึงอดีต
่
“ท่านยังจาโจวซือจงแห่ งแคว ้นฮัวเฝิ นได ้หรือไม่? ข ้ามารู ้ทีหลังว่า
ท่านรู ้จักนาง นางออกไปพร ้อมกับมารดานามเฟิ่ งหลวน เมือหลาย ่
้
ปี ก่อน ข ้าได ้ยินมาว่าทังสองไปเข ้าสานักแห่งหนึ่ งในดาราจักร
อัญเชิญนที...”
“คูฝ ่
่ ึ กเต๋าของโจวซือจงได ้ั
้ตายไปในการรบครงใหญ่ ่
เมือหลายปี
ก่อน...”
่ โจวหวู
หวังหลินฟังสิงที ่ ่ ราเงียบๆ หมดลงไปอีก
ไ่ ท่เล่ามาและดืมสุ
หนึ่ งขวด
“หวังหลิน ความจริงข ้าอิจฉาท่าน...” แสงจันทรารุนแรงยิงขึ ่ น้ ดวง

จันทร ์ห ้อยอยูส ่
่ งู ในท ้องฟ้ า โจวหวูไ่ ท่ดเู หมือนดืมไปเล็ กน้อย บางที
ร่างกายของเขาไม่ได ้เมา แต่เป็ นวิญญาณเองทีเมา ่
“ท่านกล ้าเดินออกไปจากดาวซูซาคุและกล ้าต่อสู ้ดินรนเอาเป็ ้ นเอา

่ ่ เท่านั้น...” สีหน้าของ
ตาย...ข ้าคงไม่กล ้า ข ้าทาได ้แค่คุ ้มกันทีนี
โจวหวูไ่ ท่เต็มไปด ้วยความขมขืน ่
่ านจาก
“ข ้าคุ ้มกันมามากกว่าพันปี ...ข ้าไม่เคยลืมร่างท่านตอนทีท่
ดาวซูซาคุไปหลังจากมอบตาแหน่ งจ ้าวผูป้ กครองดาวซูซาคุให ้ข ้า
ตอนนั้นข ้าได ้แต่อจิ ฉาท่าน แต่ไม่รน ้
ุ แรงเท่าวันนี ...”
“จาศิษย ์คนนั้นของข ้าได ้หรือไม่...” โจวหวูไ่ ท่ดมไปอึ

ื่ กใหญ่ แวว
ตาผุดความเศร ้า
่
“เขาตายไปเมือหลายปี ก่อน เขาเป็ นส่วนหนึ่ งของเขตแดนข ้า...ข ้า
สัญญากับเขาว่าข ้าจะอยูก
่ บั เขาไปจนตาย...ข ้าฝังเขาบนดาวซูซา
้ั ข
คุ ทุกครงที ่ ้าต ้องการออกไปจากดาวซูซาคุ ข ้าจะไปหาเขาและ
่ ยบๆ ข ้างหน้าหลุมศพ” โจวหวูไ่ ท่ก ้มศีรษะ
ดืมเงี
้ ้านเกิด...”
“ศิษย ์ของข ้าร ักบ ้านตัวเองจริงๆ เขาไม่อยากทิงบ
่ ราของตระกูลเซิงไปพร
หวังหลินไม่เอ่ยออกมาสักคา เขาดืมสุ ่ ้อม
กับโจวหวูไ่ ท่จนดวงจันทราลาลับ จนฟ้ ากลายเป็ นสีขาวและดวง
่
อาทิตย ์เริมทอแสง
้ แดงอาจจะไม่ได ้ตาย!” โจวหวูไ่ ท่ผูท้ วิี่ ญญาณ

“หวังหลิน ผีเสือสี
่ ้ว กล่าวคาพูดนี ขึ
เมาได ้ทีแล ้ นมาในเวลารุ
้ ง่ สาง
ตอนที่ 1573 วิญญาณภายในเส้นผม
่ ำลังถือขวดสุรำถึงกับหยุดชะงักจำกคำพูดของ
มือหวังหลินทีก
โจวหวูไ่ ท่!
วิญญำณทีมี ่ ควำมเย่อหยิงดวงนั
่ ้นปรำกฏขึนเบื
้ องหน้
้ ำดวงตำของ
หวังหลิน วิญญำณดวงสีแดงทีเต็่ มไปด ้วยควำมโดดเดียวและ
่
ทระนงตนจนส่องประกำยเจิดจ ้ำบนดำวซูซำคุ
ชีวต ้ แดงนั้นสันมำก
ิ ของผีเสือสี ้ ่ ่
แต่ควำมสว่ำงไสวของนำงเป็ นสิงที
แม้แต่คนเช่นหวังหลินยังยำกจะลืมเลือน
่
นำงยอมตำยดีกว่ำยอมจำนน สตรีผูเ้ ย็นชำยิงคนนั ้นได ้ทำให ้
้ั
ผูเ้ ยำว ์บนดำวซูซำคุทงหมดต ้องโค ้งคำนับและไม่กล ้ำแม้แต่เงยหน้ำ
้ แดง
ผีเสือสี
่
เช่นเดียวกับชือนำง ้ สร
คือผีเสือที ่ ้ำงขึนจำกแสงสี
้ ่ ดใน
แดงสว่ำงทีสุ
สรวงสวรรค ์!
้ งดงำมยิ
เป็ นผีเสือที ่ ่
งและเป็ ่
นทีจดจำจำกคนจำนวนนับไม่ถ ้วน!
หวังหลินนึ กย ้อนถึงอดีตพลำงค่อยๆวำงสุรำลงและมองโจวหวูไ่ ท่
้
โจวหวูไ่ ท่เงยศีรษะขึนมองหวั ้ แดงเป็ นคนของแคว ้น
งหลิน “ผีเสือสี
ี่
เฉว่ย...แคว ี่
้นเฉว่ยหำยไปตำมกำลเวลำซึ ่ ยวข
งเกี ่ ้องกับผนึ กของ
ี่ หลงเหลื
ท่ำน...เหล่ำเซียนของแคว ้นเฉว่ยที ่ ออยูต ้ ำงกระจัด
่ อนนี ต่
กระจำยไปในสำนักหลักทังเก ้ ้ำแห่ง”
ี่
“ทว่ำหลังจำกแคว ้นเฉว่ยสลำยตั ้ ว่่ ำงแห่งหนึ่ ง...”
วไป ข ้ำพบพืนที
โจวหวูไ่ ท่มท ่
ี ำ่ ทีเคร่งขรึมและดืมไปหนึ ่ งอึก
้ แดงได ้หรือไม่...ครงหนึ
“ท่ำนยังจำอำจำรย ์ของผีเสือสี ้ั ่ งอำจำรย ์ของ
้ แดงจะพบเจอกับหำยนะแห่งชีวต
นำงได ้ทำนำยว่ำผีเสือสี ิ และควำม
ตำย หำกนำงรอดได ้ ร่ำงเบญจธำตุของนำงจะสมบูรณ์...”
หวังหลินพยักหน้ำ
โจวหวูไ่ ท่กล่ำวอย่ำงสงบนิ่ ง “สถำนทีที

่ ข
่ ้ำค ้นพบได ้ถูกอำจำรย ์
้ แดงผนึ กเอำไว ้ก่อนทีนำงจะตำย!
ของผีเสือสี ่ ระดับบ่มเพำะของ
้ แดงไม่ได ้สูงมำก ดังนั้นมีสงเดี
อำจำรย ์ผีเสือสี ิ่ ยวทีท่ ำให ้ข ้ำสงสัย...
นำงวำงค่ำยกลซ ับซ ้อนขนำดนั้นได ้อย่ำงไร? ในค่ำยกลนี มี
้ เส ้นผม
้ แดงอยูห
ของผีเสือสี ่ นึ่ งเส ้น”
่ แปลกประหลำด
“ค่ำยกลอะไร?” หวังหลินรู ้สึกว่ำเรืองนี ้ ดวงตำหรี่
แคบ
่ ำยกลมำกนัก ข ้ำรู ้เรืองควำมสั

“ข ้ำไม่รู ้เรืองค่ ่ มพันธ ์ระหว่ำงท่ำนกับ
้ แดง ดังนั้นข ้ำจึงร ักษำค่ำยกลนั้นเอำไว ้ ตอนนี ท่
ผีเสือสี ้ ำนอยูท ี่ ่
่ นี
่ ำนได ้เห็นมัน” โจวหวูไ่ ท่ลก
แล ้ว ท่ำนจะรู ้เองเมือท่ ้
ุ ขึนมองหวั งหลิน
หวังหลินมองหลุมศพของท่ำนพ่อท่ำนแม่ เป้ ำหมำยของกำร

กลับมำครงนี ้ั คื
้ อกำรทำควำมเคำรพต่อบิดำมำรดำ เขำสูดหำยใจ
ลึกและไม่ได ้ปลุกเหลียนต ้ำวเฟย เขำก ้ำวเข ้ำหำท ้องฟ้ ำไปพร ้อม
กับโจวหวูไ่ ท่
ณ ทำงเหนื อของดำวซูซำคุมเี ทือกเขำแห่งหนึ่ งตังอยู

้ ่ ใจกลำง
ู ปั้นซูซำคุขนำดใหญ่ยก
เทือกเขำมีรป ้ อดีตและเป็ น
ั ษ ์ มันมีมำตังแต่
้
ถำของโจวหวู ไ่ ท่ด ้วย
้
หวังหลินและโจวหวูไ่ ท่ปรำกฏขึนมำท ้ โจวหวู่
ำให ้ท ้องฟ้ ำบิดเบียว
ไท่นำทำงเข ้ำไปในรูปปั้นซูซำคุ ข ้ำงในคือห ้องขนำดใหญ่
ในห ้องหินแห่งหนึ่ งนั้นหวังหลินจึงได ้เห็นค่ำยกลลึกลับทีโจวหวู
่ ไ่ ท่
่
เคลือนย ่ ่!
้ำยมำทีนี
้ ควำมกว ้ำงรำวๆ ร ้อยฟุตและครอบคลุมทัวทั

ค่ำยกลแห่งนี มี ่ งห ้ ้อง
้
ทำให ้ห ้องถูกปกคลุมอยูใ่ นนำแข็ ง
ใจกลำงค่ำยกลมีเส ้นผมแช่แข็งไว ้หนึ่ งเส ้น ค่ำยกลนี ดู

้ เหมือนไม่ได ้
เปิ ดใช ้งำนมำนำนหลำยปี และไม่มส
ี ญ
ั ญำณกำรทำงำนอยู่
“ค่ำยกลแห่งนี ”้ โจวหวูไ่ ท่มองไปทำงค่ำยกล ใบหน้ำเผยควำม

สงสัยเหมือนในอดีต
่ ำอำจำรย ์ของผีเสือสี
“ข ้ำไม่เชือว่ ้ แดงจะสำมำรถวำงค่ำยกลนี ได
้ ้
ด ้วยระดับบ่มเพำะของนำงตอนนั้น”
่
หวังหลินก ้ำวเข ้ำไปในค่ำยกลและก ้มศีรษะลง เขำเริมตรวจสอบ
่
อย่ำงละเอียด มันซ ับซ ้อนยิงและมี เขตอำคมอยูจ ่ ำนวนมำก ตำมที่
โจวหวูไ่ ท่ได ้กล่ำวเอำไว ้ นี่ ไม่ใช่สงที
ิ่ เซี
่ ยนขันแรกจะวำงได
้ ้
้ ดกำรทำงำนไปแล ้ว
โจวหวูไ่ ท่กล่ำว “ถ ้ำไม่ใช่เพรำะค่ำยกลนี หยุ
่ ้ำค ้นพบมัน ข ้ำคงได ้ร ับบำดเจ็บ”
ตอนทีข
หวังหลินนั่งช ันเข่ำและวำงมือขวำบนนำแข็้ ้
ง นำแข็ งส่องแสง
ระยิบระยับและมีเสียงดังกึกก ้องทำให ้ค่ำยกลเผยสัญญำณกำร
ทำงำน
้
แสงหักเหผุดขึนในแววตำหวั ่ั
งหลิน ชวขณะต่ อมำเขำยกแขนขวำ
ขึน้ พอเลือนมื
่ ้
อขวำออกจำกนำแข็ ง ค่ำยกลก็หยุดลง
หวังหลินขบคิดเล็กน้อยและจึงเอ่ยขึน้ “นี่ มันค่ำยกลเคลือนย

่ ้ำยแบ่ง
วิญญำณ!”
้ ำระสวรรค ์สูงสุดหรือมำกกว่ำได ้วำงเอำไว ้...

“มันต ้องถูกเซียนขันช
ิ่ อำจำรย
มันไม่ใช่สงที ่ ้ แดงจะวำงได ้ หรือนำงอำจจะซ่อน
์ของผีเสือสี
ระดับบ่มเพำะ...แต่หำกนำงซ่อนระดับบ่มเพำะจริง สิงที ่ เกิ
่ ดขึน้
ต่อมำกับผีเสือสี้ แดงก็อธิบำยไม่ได ้อีก”
่
หวังหลินดวงตำส่องสว่ำงและวิเครำะห ์ “หน้ำทีของค่ำยกลนี คื ้ อกำร
แบ่งวิญญำณส่วนหนึ่ งด ้วยกำรใช ้เส ้นผมและจำกนั้นจึงเคลือนย
่ ้ำย
่
มันไป ข ้ำไม่รู ้ว่ำมันเคลือนย ่
้ำยไปทีไหน...เส ้ กลินอำย
้นผมเส ้นนี มี ่
้ แดง บำงทีนำงอำจไม่ได ้ตำยจริงๆ!”
ของผีเสือสี
่ ท
เรืองนี ้ ำให ้เขำประหลำดใจ ไม่คำดคิดว่ำจะค ้นพบควำมลับเช่นนี ้
บนดำวซูซำคุ
“ตอนนั้นอำจำรย ์ของผีเสือสี ้ แดงได ้ทำนำยว่ำผีเสือสี้ แดงจะพบเจอ

กับภัยพิบตั แิ ห่งชีวต
ิ และควำมตำย นำงรู ้ว่ำหำยนะครงนี ้ั ยำกจะ
้
่
หลีกเลียงและได ้พบค่ำยกลนี ้ จึงได ้วำงค่ำยกลนี ไว
้ ้ก่อนทีผี่ เสือสี
้
แดงจะพบกับหำยนะ นำงนำวิญญำณส่วนหนึ่ งของนำงมำและส่งไป
่ น...นำงต
ทีอื ่ ้องกำรใช ้วิธน ้ อให
ี ี เพื ่ ้ แดงมีโอกำสรอดชีวต
้ผีเสือสี ิ ...”
้ แดงจะตำย ด ้วยกำรแบ่งวิญญำณนี เอำไว

“ทำให ้แม้ผเี สือสี ้ ้นำงจะ
่
สำมำรถเกิดใหม่และหลีกเลียงหำยนะคร ้ั ้นได ้!” หวังหลินลุกขึน้
งนั
และมองโจวหวูไ่ ท่
่ ด หลังจำกนั้นสักพักจึงเอ่ยออกมำ “หลังจำกข ้ำ
โจวหวูไ่ ท่เริมขบคิ
ค ้นพบค่ำยกล ข ้ำได ้ค ้นบันทึกของจ ้ำวผูปกครองดำวซู
้ ซำคุคน
ก่อนๆ ข ้ำค ้นพบควำมลับอย่ำงหนึ่ งว่ำ เหล่ำเซียนของแคว ้นเฉว่ยี่
่
เป็ นเซียนต่ำงถินเหมื
อนกับสำนักมำรยักษ ์”
่ นรูปปั้นซูซำ
หวังหลินขบคิดเงียบๆ และออกมำจำกห ้อง เขำยืนอยูบ
คุ สำยตำมองทะลุออกไปยังอวกำศอันกว ้ำงใหญ่
้ แดงทีมี
“ไม่วำ่ จะเป็ นควำมจริงหรือไม่ ผีเสือสี ่ ชวี ติ อยูถ ่
่ อื เป็ นเรืองดี
้
...บำงทีตอนนี นำงอำจจะอยู ไ่ หนสักแห่งและกำลังมองมำทีดำวซู ่ ซำ
คุ...แต่ข ้ำสงสัยว่ำนำงยังมีควำมทรงจำของทีนี ่ ่ หรือไม่ หำกนำง
จดจำอดีตได ้...” หวังหลินเอ่ยเสียงเบำเข ้ำไปในหูของโจวหวูไ่ ท่
่
“ข ้ำมีควำมสุขเช่นกันทีนำงไม่ ตำย...มีสหำยเหลืออยูไ่ ม่มำก ข ้ำ
้ั
หวังว่ำจะได ้พบนำงอีกครงในช ่ ั วต
วชี ิ นี ”้ โจวหวูไ่ ท่ยมก่
ิ ้ อนจะถอน
หำยใจและพยักหน้ำ ควำมเกลียดช ังในอดีตได ้จำงหำยไปตำม
กำลเวลำ
่
“บำงทีข ้ำอำจได ้พบเจอนำง…” หวังหลินหรีตำพลำงนึ กถึงอดีตที่
ผ่ำนมำสองพันปี แต่เขำก็ไม่อำจค ้นพบคำตอบ
“ช่ำงมันเถอะ หำกนำงอยำกให ้เรำรู ้ เรำจะได ้พบนำงสักวันหนึ่ ง

หำกนำงไม่ต ้องกำร เมือนั ่ ้นเรำก็ทำได ้แต่เพียงคิดว่ำนำงตำยไป
แล ้ว...” โจวหวูไ่ ท่ดห
ู ดหูเ่ ล็กน้อย เขำมองหวังหลินรำวกับอยำกจะ
พูดอะไรสักอย่ำงแต่ก็ไม่ได ้เอ่ยออกมำ
่
“พีโจว ข ้ำขอตัวก่อน” หวังหลินหันกลับมำทำงโจวหวูไ่ ท่และคำนับ
ฝ่ ำมือ
โจวหวูไ่ ท่มท
ี ่ำทีซ ับซ ้อน หลังจำกลังเลอยู่เล็กน้อยจึงคำนับฝ่ ำมือ
และเอ่ยถำม “ท่ำน...ได ้เจอหลิวเหมยหรือไม่?”
หวังหลินมองโจวหวูไ่ ท่ หลังจำกนั้นจึงค่อยๆ เอ่ยออกมำ “ข ้ำเจอ

นำง...นำงตำยแล ้ว”
่
โจวหวูไ่ ท่หน้ำซีดพลำงส่ำยศีรษะอย่ำงขมขืนและไม่ ่
กล่ำวสิงใดอี
ก
หวังหลินจำกไป
ร่ำงหำยวับไปจำกรูปปั้นซูซำคุ โจวหวูไ่ ท่ยน

ื เงียบๆ บนรูปปั้น มอง
่ งหลินหำยตัวไป เขำดูไร ้ชีวต
ตรงจุดทีหวั ิ ชีวำมำกกว่ำเดิม
“หลิวเหมยตำย...” โจวหวูไ่ ท่น่ ังลงและถอนหำยใจ เขำหยิบขวด

้
สุรำขึนมำและเริ ่ ม
มดื ่ มีรำ่ งหนึ่ งทีอยู
่ ใ่ นใจเขำตลอดสองพันปี ทีผ่
่ ำน
มำและมันไม่เคยจำงหำย
่
เขำดืมจนกระทั่ ำมืด โจวหวูไ่ ท่มองท ้องฟ้ ำและเริมหั
งฟ้ ่ วเรำะ เสียง
หัวเรำะของเขำกลับเต็มไปด ้วยควำมโศกเศร ้ำ
ไม่มใี ครรู ้ว่ำในตอนนั้น เขำชืนชมหลิ

่ วเหมยอยูเ่ สมอ
่ งเกตท่ำทำงของโจวหวูไ่ ท่ได ้ในตอนนี ้ แต่

แม้แต่หวังหลินก็เพิงสั
เขำจะพูดอะไรได ้...
หวังหลินแสดงควำมกตัญญูตอ ่ ท่ำนพ่อท่ำนแม่ด ้วยกำรอยูต

่ รงหน้ำ
้
หลุมฝังศพของท่ำนเป็ นเวลำเจ็ดวัน ในช่วงเจ็ดวันนี เขำไม่ ได ้จำก
ไปไหน เขำเพียงแต่น่ ังอยูต
่ รงหน้ำหลุมฝังศพและดืมสุ่ รำ
หัวใจหวังหลินค่อยๆ สงบลง เขำเหมือนคนแก่ทได ี่ ้หยุดคิด หยุด

่
คิดถึงพลังต่อต ้ำนในร่ำงกำยและจมดิงไปกั บควำมอบอุน ่ ของควำม
เศร ้ำโศกจำกครอบคร ัว เฝ้ ำดูวน
ั เวลำผ่ำนไปทีละวันอย่ำงเงียบๆ
่ นได
เหลียนต ้ำวเฟยตืนขึ ้ ่ ดจ ้อ
้นำนแล ้ว เขำยืดเส ้นยืดสำยและเริมพู
ใส่หห
ู วังหลินไม่หยุด หลังจำกเอำสุรำของหวังหลินไปดืม ่ เขำก็เริม่
พูดจ ้อ
่
พอดืมไปเยอะจึ ่
งเริมเมำและเริ
มร่ ้องเพลง ทำให ้ควำมเศร ้ำรอบๆ
้ ญสลำยไปเล็กน้อย
บ ้ำนแห่งนี สู
่
ในวันทีแปด ้
หวังหลินโขกคำนับเบืองหน้ ำหลุมฝังศพ สูดลมหำยใจ
เอำอำกำศในบ ้ำนเกิดเข ้ำไป เขำมองหลุมฝังศพก่อนจะหันตัวกลับ
และจำกไป!
่
เพียงก ้ำวครำเดียว เขำเปลียนจำกคนธรรมดำที ่ บมำบ ้ำนเกิด
กลั
กลำยเป็ นเซียน!
้
เซียนผูโ้ หดเหียม!
่ เขำเผชิ
หวังหลินกลับคืนสูโ่ ลกแห่งเซียนอันโหดร ้ำย! สิงที ่ ญหน้ำ
้ ใช่ควำมอบอุน
ในตอนนี ไม่ ่ ของครอบคร ัวแต่เป็ นเส ้นทำงกำรฝึ กฝน
่ นตรำยและอำมหิต!
ทีอั
นี่ คือเส ้นทำงทีไม่่ มวี น ่ ้ำวเข ้ำสูโ่ ลกนี แล

ั หวนกลับคืน! เมือก ้ ้วจะต ้อง
เดินต่อไป! เจ ้ำจะไม่สำมำรถหยุดได ้ แม้จะมองหันกลับมำก็อยูไ่ ด ้
เพียงชวคร่ ั งช
้ั วครำวเท่
่ั ำนั้น
‘มีสถำนทีสุ่ ดท ้ำยทีข
่ ้ำต ้องไปบนดำวซูซำคุ!’ หวังหลินทะยำนอยูใ่ น
ท ้องฟ้ ำพร ้อมกับเหลียนต ้ำวเฟย สำยตำสอดส่องออกไปไกล
่ นทีตั
มันคือหลุมลึกทีเป็ ่ งของเผ่
้ ่ ่
ำรอยสัก มันเป็ นสถำนทีที
ิ คศักดิสิ์ ทธิคนเก่
จักรพรรดิวห ์ ำต ้องกำรเข ้ำไป!
่ ใ่ นชนสิ
ควำมลับทีอยู ้ั บเก ้ำได ้สร ้ำงปัญหำกับหวังหลินมำยำวนำน
พริบตำเดียวหวังหลินได ้พำเหลียนต ้ำวเฟยช่ำงจ ้อ พุ่งทะยำนเข ้ำ

หำหลุมยักษ ์ในเผ่ำรอยสัก!
ตอนที่ 1574 ความลับของชนที
้ั ่ 19
่
หลุมของเผ่ารอยสักไม่ได ้เปลียนไปมากนั กหลังจากมีการปร ับ
่ านมามันกลายเป็ น
โครงสร ้างของดาวซูซาคุ ตลอดหลายปี ทีผ่
่ กลับทีสุ
สถานทีลึ ่ ดบนดาวซูซาคุไแปล ้ว
มีเซียนจานวนมากเข ้าไปสารวจข ้างใน
่ านมาในขณะทีเซี
ช่วงเวลาหลายสิบปี ทีผ่ ่ ยนต่างถินเข
่ ่
้ามาทีดาวซู
ซาคุ มีหลายคนเข ้าไปในหลุมลึกแต่กลับไม่พบอะไรเลย
้ั ลึ
ไม่มใี ครสามารถเข ้าไปในชนที ่ กทีสุ
่ ดได ้
หวังหลินและเหลียนต ้าวเฟยปรากฏตัวด ้านนอกหลุมในทันที เขา

่ ด
มองหลุมและกาลังจะเข ้าไป แต่เหลียนต ้าวเฟยซึงอยู
่ ้านหลังกลับ
่ ารามใส่หวังหลิน
ไม่ยอมและเริมค
“ไม่ไป ไม่ไป ข ้าจะไม่ไป ข ้าจะรอเจ ้าอยูท ี่ ่ ฮ่าฮ่า เจ ้าไปเองเลย

่ นี
่
เมือไรที ่
ออกมาค่ ่
อยมาหาข ้า” เหลียนต ้าวเฟยเปลียนสายตาและ
ถอยหลัง ส่ายศีรษะ
หวังหลินมองเหลียนต ้าวเฟยด ้วยสายตาเปล่งประกาย เหลียนต ้าว
เฟยทาตัวมีพริ ธุ เสียงอ่อนลงอย่างเห็นได ้ช ัดแต่ยงั คงส่ายศีรษะ
รุนแรง
หวังหลินถอนสายตา เขารู ้ความคิดของเหลียนต ้าวเฟย เหลียน

ต ้าวเฟยเพียงต ้องการเล่นอยู่รอบๆ ดาวซูซาคุ หวังหลินไม่ได ้
ต ้องการบังคับเขาและทาได ้แค่เพียงพยักหน้า เขาไม่ให ้ความสนใจ
อีกและเข ้าไปในหลุมลึก
พอเหลียนต ้าวเฟยเห็นหวังหลินจากไป ใบหน้าเต็มไปด ้วยความ

่
ตืนเต ่
้น วิงออกไปไกลพลางร ้องพึมพา
“สามสาวพวกนั้นไม่อยากบอกชือเสี ่ ยงเรียงนามกับข ้า สีหน้าแต่ละ

คนก็ประหลาด ฮ่าฮ่า หากข ้าพบพวกนางอีกครงจะต ้ั ่
้องบอกชือแก่
ข ้าแน่ นอน” เหลียนต ้าวเฟยดูท่าทีภม
ู ใิ จพลางเลือนหายไปตามเส ้น
ขอบฟ้ า
่ นแดนของเผ่ารอยสักหลายครงในอดี
หวังหลินมาทีดิ ้ั ต ดังนั้นจึงคุ ้ย
้ั
เคยกับมันมาก เขาจาทางเข ้าแต่ละชนได ้และรีบท่องทะยานผ่านไป
้
ระหว่างทางหวังหลินไม่หยุดชะงักเลย เขาปรากฏตัวขึนในแต่ละชน้ั
และหายวับไปปรากฏชนถั ้ั ดไป ไม่นานจึงมาถึงชนที
้ั สิ
่ บหก
่ รอยสักกะพริบวาบอยูด
มีโลงศพสิบสามโลงทีมี ่ ้วย
้ บสามโลงถูกวางเป็ นวงกลมโดยมีบ่อสีดาอยูต
ทังสิ ่ รงกลาง กลิน่
่ เวณ โลงศพนี ยั
อายเย็นเยียบแผ่กระจายไปทัวบริ ้ งอยูด
่ ต ่ ง
ี ามทีหวั
้ั อน ร่างศพทีอยู
หลินเห็นครงก่ ่ ข่ ้างในคือบรรพชนของเผ่ารอยสัก
ทางเข ้าของชนที ้ั สิ
่ บเจ็ดอยูใ่ นบ่อสีดา หวังหลินมองบ่อและตาแหน่ ง
้
ผนึ ก ผนึ กนี สามารถถู กทาลายด ้วยเซียนขันรู้ ปธรรมหยางหรือสูง
กว่าเท่านั้น ตอนนั้นหวังหลินไม่สามารถเข ้าไปด ้วยตัวเองได ้จึงได ้
่
พึงพาความแข็ งแกร่งของจงต ้าหง
หวังหลินก ้าวไปข ้างหน้าอย่างสงบนิ่ ง บ่อนาไม่

้ สามารถทนร ับแรง
กดดันจากร่างหวังหลินได ้ มันพังทลายและเผยเป็ นวังวนยักษ ์
้ ดาเข ้าไปและเผยทางเข ้าสูช

วังวนดูดนาสี ้ั ดไป หวังหลินก ้าวเข ้า
่ นถั
ไปข ้างในและหายตัวไป
้ั สิ
หวังหลินปรากฏตัวในชนที ่ บเจ็ด ตอนนั้นมีโซ่ตรวนนับไม่ถ ้วนอยู่
้ ่ ร่างศพเทพได ้ถูกผนึ กไว ้ทีนี
เต็มพืนที ่ ่ เพือเป็
่ นผู ้คุ ้มกัน
ทุกอย่างทีเกิ่ ดขึนยั
้ งคงสดใหม่ในความทรงจาของหวังหลิน เขาเริม่
่ ่ ทาให ้ชนสิ
การต่อสู ้อันรุนแรงทีนี ้ั บเจ็ดพังทลาย หวังหลินมองเข ้าไป
และเห็นชนสิ้ั บเจ็ดตกอยูใ่ นซากปร ักหักพัง มีเพียงวังวนยักษ ์ตรงใจ
่ งอยู่
กลางทียั
้ อทางเข ้าสูช
วังวนนี คื ้ั บแปดทีปรากฏขึ
่ นสิ ่ ้
นมาหลั ้ั บเจ็ด
งจากชนสิ
พังทลาย
หวังหลินมองทางเข ้าและถอนหายใจ เขาใช ้ความพยายามในตอน

นั้นอย่างมากเพือมาที
่ ่ ่ แต่ตอนนี ทุ
นี ้ กอย่างดูงา่ ยดาย ตอนนั้นเขา
ยังจาได ้ว่าร่างอวตารของจักรพรรดิวห ิ คศักดิสิ์ ทธิคนเก่
์ าปรากฏ
้
ขึนมาเพื ่
อหยุ ดเขาไม่ให ้เข ้าสูช ้ั บแปด
่ นสิ
แต่รา่ งอวตารของจักรพรรดิวห ิ คศักดิสิ์ ทธิได

์ ้เปลียนความคิ
่ ดตัวเอง
่ าความเข ้าใจภายใต ้การปกป้ อง
และยอมให ้หวังหลินเข ้าไปเพือท
ของเขา
หวังหลินส่ายศีรษะและเดินเข ้าสูว่ งั วนด ้วยท่าทีสงบ เสียงร ้องครา่
่
ครวญดังกึกก ้องทัวสองหู แต่พวกมันไม่สามารถรบกวนจิตใจของ
่
เขาได ้เลย หลังจากเสียงร ้องคราครวญหายไป หวังหลินปรากฏตัว
้
ขึนในส่ ่ กทีสุ
วนทีลึ ่ ดทีเขาเคยมาที
่ ่ ่ ชนสิ
นี ้ั บแปด!
่ ่ เป็ นห ้องทีมี
ทีนี ่ ขนาดพันฟุต!
่
รอบด ้านเป็ นสีดา เปลวเพลิงเล็กๆทีเบาบางจุ ้
ดขึนตรงใจกลาง แสง
ผสานเข ้ากับความมืดทาให ้สถานทีแห่ ่ งนี ดู
้ สลัวยิง่
่
ขณะทีเปลวเพลิ งวูบวาบ ดูคล ้ายมีเงาภูตผีลอยอยูร่ อบๆ และมีเสียง
พวกมันร ้องโหยหวน บางส่วนต ้องการชกใส่เปลวเพลิง แต่ความ
่
ผันผวนทีโผล่ ออกมาจากเปลวเพลิงเข ้าทาลายพวกมันทังหมด ้
่ ่ เป็ นทีที
ทีนี ่ หวั
่ งหลินได ้ดูดซ ับแก่นแท ้ประหลาดจากการช่วยเหลือ
ของจักรพรรดิวห ิ คศักดิสิ์ ทธิ ์ เพียงแค่เศษเสียวแก่
้ นแท ้นั้นแทบทา
ให ้เขาระเบิด เขามองเปลวไฟด ้วยแววตาหวาดกลัวฝังลึก
หลังขบคิดเล็กน้อย หวังหลินจึงยืนมื ่ อเข ้าหาเปลวเพลิง ภูตผีรอบ

ด ้านในห ้องนับไม่ถ ้วนต่างก็ลา่ ถอย เสียงกรีดร ้องโหยหวนดังสนั่น
ภายในห ้อง
ดูเหมือนว่าการมาถึงของหวังหลินได ้ทาให ้พวกมันหวาดกลัว
่
รุนแรง พวกมันล่าถอยไปมุมห ้อง ตัวสันเทาทั ้ งไม่กล ้าเข ้าใกล ้
งยั
หวังหลินมองเปลวเพลิงจึงได ้พบว่ามีแก่นแท ้อยูข

่ ้างในแต่มนั น้อย
เกินไปและปั่นป่ วน ราวกับมีใครสักคนสร ้างขึนมาด
้ ้วยกาลังและไม่
่ าให ้เขาสนใจ
มีอะไรทีท
้ั ดท ้าย...มีอะไรซ่อนเอาไว ้กันแน่ ...หยุนเซว่จอพู

‘ชนสุ ื่ ดว่ามีเศษเสียว้
วิญญาณของบรรพชนเผ่ารอยสักอยู่ในชนสิ ้ั บเก ้า...’ หวังหลิน
ดวงตาส่องสว่างขึน้
‘แต่วา่ บรรพชนของเผ่ารอยสักคือลูกสาวของราชันย ์และนางก็ถก ู

ฉิ งหลิงผนึ กเอาไว ้ในดินแดนวิญญาณปี ศาจ ไม่มท ี างทีวิ่ ญญาณ
ของนางจะอยูท ี่ ่ !’ หวังหลินยกแขนขวาขึนมาและคว
่ นี ้ ้าเปลวเพลิง
แก่นแท ้ในเปลวเพลิงระเบิดออกราวกับมันตอ้ งการต่อต ้าน แต่พลัง

ของมันเล็กน้อยมากสาหร ับหวังหลินในตอนนี ้
หวังหลินบีบอย่างรุนแรง เปลวเพลิงระเบิดเสียงดังปังคล ้าย
่ ้อง เหล่าภูตผีทซ่
แพร่กระจายไปทัวห ี่ อนตัวอยูใ่ นมุมห ้องถึงกับแตก
สลาย
้
ประตูวงกลมค่อยๆ ปรากฏขึนมาตรงจุ ่
ดทีเปลวเพลิ
งแตกสลาย
้ งกลินอายเก่
ประตูบานนี เปล่ ่ าแก่ มันถูกรอยสักจานวนมากผนึ ก
เอาไว ้! บนประตูมรี อยสักอยูด ่ ้วยและไม่ได ้วางเอาไว ้ในเวลา
เดียวกัน แต่ราวกับมีคนมากมายเข ้ามาวางรอยสักเอาไว ้ตลอด
่
หลายปี ขณะทีเวลาด าเนิ นผ่านไปจึงเกิดเป็ นผลลัพธ ์เช่นนี ้
แม้จะปั่นป่ วนแต่เหล่ารอยสักนี ก็้ ผสานเข ้าด ้วยกันจนเกิดเป็ นพลัง

ผนึ กอันทรงพลัง ขณะทีผนึ ่ กป้ องกันคนภายนอกไม่ให ้เข ้าไป มัน
่ อยู
ยังผนึ กสิงที ่ ใ่ นประตูไม่ให ้ออกมาด ้วยเช่นกัน!
้ ไว ้เพือป้
ไม่มใี ครรู ้ว่าผนึ กเหล่านี มี ่ องกันไม่ให ้คนเข ้าไปข ้างหรือ
่ กขังสิงที
เพือกั ่ อยู
่ ข ่ ้างใน
ขณะทีหวั่ งหลินมองรอยสักเหล่านั้น สีหน้าท่าทางจึงเคร่งขรึม

้
ตอนนี เขารู ้แล ้วว่าทาไมจักรพรรดิวห ิ คศักดิสิ์ ทธิคนเก่
์ าถึงไม่
สามารถเข ้าไปในชนที ้ั สิ
่ บเก ้าได ้!
เป็ นเพราะพลังของผนึ กนี มาถึ้ งขีดสุดมันจึงเทียบได ้กับพลังเต็มที่
้
ของเซียนขันทะลวงสวรรค ่ ้า แม้แต่เซียนขันทะลวงสวรรค
์ระดับทีห ้ ์
ระดับทีห่ ้าเองก็ยงั เปิ ดประตูได ้ยากเว ้นแต่จะบรรลุขนที
้ั สามไป
่
เท่านั้น!
“ดาวซูซาคุมผ ้ หวังหลินมองรอยสักอยู่
ี นึ กอัศจรรย ์อะไรเช่นนี ...”
นานก่อนจะยกแขนขวาขึนจั ้ บประตูทาให ้มีแสงกะพริบ เสียง
่
แตกร ้าวดังลันไปพร ้อมอักขระเวทย ์แตกสลาย ฝ่ ามือหวังหลินวาด
ผ่านประตูไป
พริบตาเดียวผนึ กนับไม่ถ ้วนบนประตูจงึ กระจัดกระจายเหลือไว ้

เพียงหนึ่ ง!
้ านั้นถึงจะทาเช่นนี ได
มีเพียงหวังหลินในเวลานี เท่ ้ ้ หากเป็ นในอดีต
้
ผนึ กนี สามารถหยุ ่
ดเซียนได ้หลายหมืนคน!
รอยสักสุดท ้ายบนประตูน้ันง่ายดายมาก มันถูกสร ้างขึนมาในการ

้
้ั ยวให ้เป็ นเพียงวงกลมธรรมดา แต่จากมุมมองของหวัง
วาดครงเดี
หลินนั้นรอยสักสุดท ้ายนี แฝงพลั
้ งประหลาดเอาไว ้
้ อผนึ กด ้วยเช่นกันแต่เป็ นกลินอายที
พลังนี คื ่ ่ กผนึ ก! มันกาลัง
ถู
่
ผนึ กกลินอายของประตู เอาไว ้ ดังนั้นไม่วา่ จะมีอะไรอยูข่ ้างใน จะไม่
่
มีกลินอายใดเล็ ดลอดออกมา
่
ภายใต ้สายตาหวังหลิน เขาเหลือบไปเป็ นสีทองริบหรีในวงกลม!
่ อนไว ้ได ้เป็ นอย่างดี!
เป็ นพลังงานเทพทีซ่
‘รอยสักนี่ ...เป็ นสิงที

่ เผ่
่ ารอยสักครอบครองหรือ!’ หวังหลินจ ้องมอง
รอยสักสุดท ้าย สูดหายใจลึกและหรีตาลง!่
้ เปล่งกลินอาย
รอยสักนี ไม่ ่ แต่หวังหลินสัมผัสแรงกดดันข ้างในได ้
ช ัดเจนด ้วยสัมผัสวิญญาณ
‘นี่ คือแรงกดดันของสายโลหิตเทพ!’ เมือหวั

่ ่
งหลินสัมผัสกลินอายนี ้
ได ้ จึงล่าถอยไปสองสามก ้าว ดวงตาส่องสว่างและยกแขนขวาส่อง
้ อและชีใส่
ประกายสีทอง พลังเทพในร่างรวมไว ้ในนิ วมื ้ รอยสัก
สุดท ้าย
่
รอยสักวงกลมกะพริบวาบ แสงสีทองกะพริบไปมา กลินอายอี
ก
่ งหลินคุ ้นเคยยิงจึ
อย่างทีหวั ่ งปรากฏ
่ วมื
ขณะทีนิ ้ อกาลังบรรจงร่อนลงไป สีหน้าท่าทางหวังหลินจึง
่
เปลียนไปมหาศาล แขนขวาหยุดลง ดวงตาจ ้องมองวงกลมด ้วย
ความไม่เชือ่
‘นี่ ...มีกลินอายโบราณอยู
่ ท ี่ ่ !!’
่ นี
่
กลินอายที ่
เขาคุ ่
้นเคยคือกลินอายโบราณ ่
เป็ นกลินอายของบั ญชา
ี่
โบราณเย่โม่! วินาทีทเขาสั ่
มผัสกลินอายนี ้ ้ ร่างกายสันเทาและ
ได ่
่ คาดเดาผุ
สิงที ่ ้
ดขึนในใจ!
่ กคันศรของลีกวงยิ
‘ตาซ ้ายทีถู ่ งใส่และหายไปในอวกาศ มีกลินอาย่
โบราณอยูท ี่ ่ ...หรือว่าชนที
่ นี ้ั สิ
่ บเก ้าคือตาแหน่ งทีตาซ
่ ้ายของเย่โม่
ถูกผนึ กเอาไว ้!?’
่ ้นร ัว
หัวใจของหวังหลินเริมเต
‘น่ าจะเป็ นเช่นนั้น ทีนี

่ ่ มีทงพลั
้ั งของสายโลหิตเทพและกลินอาย ่
โบราณ นอกจากดวงตาซ ้ายทีถู ่ กเกาทัณฑ ์เอาไปแล ้ว ไม่มส ิ่ น
ี งอื ่
อีกแล ้ว!’
‘ดวงตาซ ้ายเดิมทีไม่มพ
ี ลังของสายโลหิตเทพ แต่คน ่
ั ศรของลีกวง
ทาให ้มันบาดเจ็บ จึงทาให ้สองพลังงานผสานกัน’
้ อนร่างกายของข ้าและมีพลังต่อต ้าน ข ้าไม่รู ้ว่า

‘การผสานกันนี เหมื
่
เผ่ารอยสักทาอย่างไรถึงได ้เปลียนพลั งต่อต ้านไปเป็ นผนึ กได ้ แต่ก็
ต ้องขอบคุณผนึ กนี จึ ้ งไม่มใี ครในโลกค ้นพบว่าตาซ ้ายของบัญชา
โบราณเย่โม่อยูท ี่ ่ จริงๆ!!’
่ นี
ตอนที่ 1575 จุดกำเนิ ด
หัวใจหวังหลินกำลังเต ้นร ัวด ้วยกำรคำดเดำบ ้ำๆ เช่นนี ้ เขำจ ้องมอง

รอยสักสุดท ้ำยกำลังผนึ กประตูและปล่อยลมหำยใจยำว
่
ผนึ กรอยสักมีสำยโลหิตเทพและกลินอำยโบรำณท ำให ้เกิดเป็ น
้ เพียงแต่ได ้สร ้ำงพลังต่อต ้ำนที่
พลังต่อต ้ำน ทว่ำรอยสักวงกลมนี ไม่
ไม่ทำลำยประตู แต่มน ั ยังผนึ กประตูเอำไว ้ด ้วย
้ ำให ้หวังหลินตกตะลึง!
กำรใช ้รอยสักอย่ำงชำญฉลำดนี ท
รอยสักเปิ ดประตูแห่งควำมเข ้ำใจให ้เขำ อีกทำงหนึ่ งก็ทำให ้เขำได ้

วิธข
ี จัดพลังต่อต ้ำนในตัวเองอีกด ้วย
‘ผนึ กรอยสักผสมผสำนด ้วยพลังเทพและพลังโบรำณ มีนอ้ ยคนใน

่
โลกนักทีจะสำมำรถเปิ ดมันได ้...ต ้องเป็ นคนแบบข ้ำเท่ำนั้นทีจะเปิ
่ ด
ได ้!’
แววตำหวังหลินเต็มไปด ้วยข ้อสรุป แต่หลังจำกนั้นสักพักก็อดไม่ได ้
่
ทีจะถอนหำยใจ เขำรู ้สึกถึงควำมยุง่ ยำกและไร ้เหตุผล รู ้สึกว่ำมัน
เหมือนวัฏจักรแห่งกำรเกิดใหม่ททัี่ บซ ้อนกันเอง
หำกเขำไม่ได ้ออกไปจำกดำวซูซำคุ เขำคงไม่ได ้ไปทีดิ่ นแดน

วิญญำณปี ศำจ เขำคงไม่ได ้เข ้ำไปในรอยแยกทีน่ ำทำงไปสูด่ ำรำ
้ั ำ หำกเขำไม่ได ้เข ้ำไปในดำรำจักรทุกชนฟ้
จักรทุกชนฟ้ ้ั ำ เขำคง
ไม่สำมำรถเข ้ำไปในอสูรโลกันตร ์ได ้
่
หำกเขำไม่รู ้เรืองอสู รโลกันตร ์ เขำคงไม่มค ่
ี วำมคิดเรืองกำรท ำให ้
มันเป็ นอสูรแก่นชีวต ิ ด ้วยเหตุน้ันเขำคงไม่ให ้อสูรโลกันตร ์กลืนกิน
้ั
ตัวเองในกำรรบครงแรกในทะเลเมฆำ ่ ้นเขำคงไม่ได ้เจอ
เมือนั
เหลียนต ้ำวเฟย คงไม่ได ้สำยโลหิตเทพ เขำคงไม่ต ้องมำจัดกำรกับ
พลังต่อต ้ำน
้
ตอนนี พอได ่ เขำข
้กลับมำยังดำวซูซำคุ กลับมำทีที ่ ้
้ำมไปในขันแรก
กลับมำสูจ
่ ด
ุ แห่งต ้นกำเนิ ด
ทว่ำในจุดต ้นกำเนิ ดนั้น เขำพบว่ำหำกมีสงใดสิ

ิ่ ่ ่ งผิดพลำดไป
งหนึ
เขำคงไม่สำมำรถเปิ ดชนที ้ั สิ
่ บเก ้ำได ้...
่
เขำเป็ นคนเดียวในโลกทีสำมำรถเปิ ้ ้ เรืองรำวแบบนี
ดผนึ กนี ได ่ ้ ำ
ท
ให ้หวังหลินรู ้สึกสะเทือนอำรมณ์และงุ นงง
หลังจำกนั้นสักพักหวังหลินค่อยๆ ส่ำยศีรษะและไม่คด ่
ิ เรืองไร ้สำระ
้ ก ดวงตำเปล่งประกำยและค่อยๆ ยกแขนขวำ เขำไม่ได ้ใช ้
เหล่ำนี อี
พลังปรำณหรือพลังโบรำณอันใดเลย เขำควบคุมพลังต่อต ้ำนให ้
แผ่กระจำยออกจำกนิ วชี้ !้
วินำทีตอ ่
่ มำหวังหลินรู ้สึกเจ็บปวดในร่ำงกำย รำวกับกระบีบำงๆ ที่
กำลังเฉื อนไปรอบๆ คล ้ำยหนำม มันทะลวงผ่ำนแขนขวำ สำด
้
โลหิตและเลือดเนื อให ่
้กระจัดกระจำย แม้กระทังกระดู ่
กก็ยงั สันเทำ
่ งต่อต ้ำนได ้รวมกันในนิ วชี
ตอนทีพลั ้ ้
้ ของหวั
นิ วชี ้ ่
งหลินสันสะท ่ ดโป้ งผุดขึนบนหน้
้ำน เหงือเม็ ้ ำผำกจน
้
เขำต ้องกลันลมหำยใจ ใช ้ควำมอดทนมหำศำลเพือหยุ่ ้ ้
ดไม่ให ้นิ วชี
่
สันเทำจำกควำมเจ็ บปวดรุนแรง
้ ของหวั
นิ วชี ้ งหลินค่อยๆ ยืดออกและร่อนลงบนรอยสักวงกลม
วินำทีน้ันพลังต่อต ้ำนในร่ำงหวังหลินจึงคำรำมอยูภ
่ ำยในและระเบิด
ออกมำรำวกับพบเจอสหำย
้ ไม่
หวังหลินหน้ำซีดในทันที แต่นิวชี ้ สนเทำ
่ั
สำยตำเพ่งพินิจบนปลำยนิ ว้ เมินเฉยพลังต่อต ้ำนในร่ำงกำย ค่อยๆ

้ เพื
ลำกนิ วชี ้ อวำดเป็
่ นวงกลม เขำจะทำกำรวำดมันให ้สมบูรณ์ใน
้ั ยว
ครงเดี
ด ้วยกำรทำเช่นนี ้ เขำจึงจะสำมำรถเปิ ดรอยสักได ้!
้ั เคลื
ทุกครงที ่ อนไหว
่ พลังต่อต ้ำนในร่ำงจะปะทุขน ึ ้ เขำสัมผัสถึง
พลังต่อต ้ำนทีพุ่ ่งออกมำจำกรอยสักและเข ้ำสูช ิ ้ เขำอย่
่ วชี ้ ำงต่อเนื่ อง
ควำมเจ็บปวดรุนแรงทำให ้ต ้องหลังเหงื่ ่ ำนวนมำกเพียงไม่กลม
อจ ี่
หำยใจ
โลหิตไหลย ้อนจำกมุมปำก อวัยวะภำยในกำลังปั่นป่ วนและ

พังทลำย
้
กำรฉี กกระชำกระหว่ำงร่ำงเทพและเลือดเนื อเสมือนมีใครสักคนดึง
้
วิญญำณออกจำกร่ำงกำย ควำมเจ็บปวดเช่นนี ยำกเกิ นคำอธิบำย
เว ้นแต่ต ้องประสบพบเจอด ้วยตัวเอง
่ั
เวลำดำเนิ นผ่ำนไปอย่ำงช ้ำๆ ชวขณะต่ อมำผ่ำนไปได ้เจ็ดนำที
้ มไปด ้วยเสียงลมหำยใจหนักหน่ วงของหวังหลิน
ห ้องแห่งนี เต็
ดวงตำแดงกำ่ เส ้นโลหิตบนแขนขวำปูดโปนขึนจนเป็
้ น
ภำพลักษณ์ทน่ี่ ำตกตะลึง ไม่เพียงแค่แขนเขำเท่ำนั้นแต่เส ้นโลหิต
บนใบหน้ำด ้วยเช่นกัน มันกำลังขยับไปมำรำวกับพลังต่อต ้ำน
ต ้องกำรระเบิดออกจำกร่ำงกำย
้ อ เขำค่อยๆ ขยับและวำดอย่ำง
หวังหลินกัดฟันแน่ นและจ ้องนิ วมื
ต่อเนื่ อง พลังต่อต ้ำนปะทุขนภำยในอย่
ึ้ ำงรุนแรง เสียงปะทุจำก
ร่ำงกำยถึงกับบดบังเสียงหำยใจไปหมดและดังกึกก ้องไปทัวห ่ ้อง
‘อีกนิ ด...’ แขนขวำของหวังหลินแทบชำด ้ำน ควำมยำกของกำร

่ บเซียนขันที
ดูดซ ับพลังต่อต ้ำนเสมือนกับกำรต่อสูอั้ นรุนแรงยิงกั ้ ่
สำม
่ นแรงยิงกว่
กระทังรุ ่ ำนั้น!
รอยสักสำมำรถเปิ ดออกมำได ้ด ้วยวิธน ้ ำนั้น หำกเพียงแค่พลัง

ี ี เท่
เทพก็มอ
ิ ำจเปิ ดมันได ้ หำกมีเพียงพลังบัญชำโบรำณก็ไม่สำมำรถ
้ั ก
เปิ ดได ้เช่นกัน หำกมีทงคู ้
่ ็จะสำมำรถทำลำย หลอมทังสถำนที ่ ง
แห่
้ ้และไม่ทำอันตรำยต่อรอยสักเลยแม้แต่นอ้ ย!
นี ได
่
หวังหลินใช ้เวลำไปเกือบสิบห ้ำนำทีเพือวำดในส่วนเล็กๆ ส่วน
่
สุดท ้ำย เมือจบกำรวำด ้ อทีชำด
นิ วมื ่ ้ำนกลับคืนสูจ
่ ด ่ ้น พลัง
ุ เริมต
ต่อต ้ำนอันทรงพลังปะทุออกมำจำกรอยสักและเข ้ำสูแ่ ขนขวำ
ปัง
หวังหลินกระเด็นกลับไป โล่เงำแสงเปิ ดกำรใช ้งำนแต่ทนได ้เพียง

ี่
ไม่กลมหำยใจมั นก็พงั ทลำย
ี่ เงำแสงแตกสลำย เตำหลอม
หวังหลินกระอักโลหิต วินำทีทโล่
้
จักรพรรดิปรำกฏขึนมำเสี ยงดังปัง เตำหลอมจักรพรรดิถงึ กับ
บิดเบือน มันกระเด็นกลับเข ้ำไปในดำวของหวังหลิน
ต ้องขอบคุณโล่เงำแสงและเตำหลอมจักรพรรดิ พลังจำกรอยสักจึง
อ่อนแอลงมหำศำล มันร่อนลงใส่รำ่ งเขำทำให ้โลหิตไหลย ้อยจำก
ปำกอีกครง้ั ร่ำงกำยหวังหลินกระเด็นกลับไปติดผนัง เสียงแตกร ้ำว
่
ดังกึกก ้องและผนังด ้ำนหลังหวังหลินก็เริมแตก
รอยสักวงกลมเปล่งแสงอันทรงพลังส่องสว่ำงไปทังห ้ ้อง ประตูหน
ิ ส่ง
่ มันค่อยๆ เปิ ดและเผยให ้เห็นทำงเดินข ้ำงใน!
เสียงดังลัน
่
กลินอำยโบรำณโผล่
ออกมำล ้อมรอบบริเวณ
้
หวังหลินปำดโลหิตจำกมุมปำก เงยศีรษะขึนและเห็ นทำงเข ้ำสูอ
่ ก
ี
โลกหนึ่ งได ้ทันที!
นี่ คือควำมลับทียิ
่ งใหญ่
่ ี่ ดของเผ่ำรอยสัก ชนที
ทสุ ้ั สิ
่ บเก ้ำ!
่
เมือประตู หน ่
ิ ถูกเปิ ด กลินอำยโบรำณจึ งผสมกัน หวังหลินสัมผัสได ้
ช ัดเจนจึงกระแทกข ้ำงผนังโดยไม่ลงั เล
เสียงดังสนั่นกึกก ้องออกมำ หวังหลินหยิบยืมพลังทีออกแรงไปเพื

่ อ่
ทะยำนเข ้ำหำประตูหน ิ พริบตำเดียวเขำก็เข ้ำสูช ้ั บเก ้ำทีไม่
่ นสิ ่ มใี คร
เคยเข ้ำไปหลังจำกถูกผนึ กเอำไว ้มำเนิ่ นนำนตังแต่
้ อดีต!
พอเขำได ้เข ้ำไป ประตูหน

ิ จึงค่อยๆ ปิ ดลง
่
หวังหลินไม่ได ้หันกลับมำ ควำมคิดจิตใจสันเทำจำกสิ ่ เห็
งที ่ นเบือง
้
หน้ำ
่ เขำอยู
สถำนทีที ่ ข ้ั บเก ้ำจริงๆ แต่เป็ นทำงเดิน
่ ้ำงในไม่ใช่ชนสิ
้ั บเก ้ำอยูป
ประหลำด ชนสิ ่ ลำยสุดของทำงเดินนี ้
้ กสร ้ำงขึนด
ทำงเดินแห่งนี ถู ้ ้วยวงกลมขนำดใหญ่ขนเรื ึ ้ อยๆ
่ พวกมัน
แผ่กระจำยออกไปตำมทีก ่ ้ำวเดินไปข ้ำงหน้ำ แค่นียั
้ งไม่ทำให ้หวัง
หลินตกตะลึงเพียงพอ แต่วงแหวนวงกลมแต่ละวงเหล่ำนี ช่ ้ ำง
เหมือนกับรอยสักบนประตูหน ิ !
้
พวกมันถูกสร ้ำงขึนจำกพลั ่
งเทพและพลังบัญชำโบรำณทีผสำน
เข ้ำด ้วยกัน!
่
เป็ นเพรำะตัวตนของสิงเหล่ ้
ำนี และกำรเชื ่
อมต่อกับประตูหน
ิ จึงได ้
เกิดรอยสักวงกลมนั้นขึนมำ!
้
่ ่ ถูกสร ้ำงขึนได
‘ทีนี ้ ้อย่ำงไรกัน!?’ หวังหลินมองไปข ้ำงหน้ำ แม้เขำ
่
จะเจอสถำนทีหลำยแห่ งและเจอโลกประหลำดมำมำก แต่ก็ยงั ตก
ตะลึงอยูด ่ ี
่
วงกลมทีใหญ่ กว่ำในอุโมงค ์ คือพลังต่อต ้ำนอันมหำศำลมำก
้ งมีพลังปรำณอันเฉี ยบแหลมอยูด
กว่ำเดิม! ทังยั ่ งหลินเข ้ำ
่ ้วย ยิงหวั
้ ยงรู
ไปลึกขึนก็ ิ่ ้สึกว่ำตนเองกำลังถูกกระบีแหลมคมจั
่ บจ ้องใส่
้ ด
พืนที ่ ้ำนนอกวงกลมเป็ นสีดำสนิ ท แม้แต่สม
ั ผัสวิญญำณก็ไม่
่
สำมำรถแพร่กระจำยออกไปได ้ อย่ำงไรก็ตำมหวังหลินหรีสำยตำ
เล็กลงพลำงมองไปข ้ำงหน้ำและสังเกตบำงอย่ำงได ้เลือนลำง
‘มีฝุ่นผงด ้ำนนอกวงแหวนทีสร ่ ้ำงอุโมงค ์นี ขึ

้ นมำ...’
้ ควำมคิดของ
หวังหลินตกอยูใ่ นควำมสับสน เขำเคยเข ้ำไปในส่วนลึกของดำวซู
ซำคุ ดังนั้นจึงเป็ นธรรมดำทีจะเจอฝุ่
่ น อย่ำงไรก็ตำมตอนทีเขำเข ่ ้ำ
ประตูมำ รู ้สึกเหมือนเข ้ำสูอ ี โลกหนึ่ ง พอได ้เห็นฝุ่ นจึงเกิด
่ ก
ควำมรู ้สึกอธิบำยไม่ถก ู
่
หลังขบคิดเงียบๆ ไปสักพัก หวังหลินดวงตำส่องสว่ำง ในเมือมำที
นี่ ่
แล ้วเขำจะต ้องเห็นว่ำมันหน้ำตำแบบไหน! หวังหลินพุ่งผ่ำน
ทำงเดินเข ้ำไปจนสุด
้
วงกลมเบืองหน้ ึ ้ อยๆ
ำหวังหลินค่อยๆ ใหญ่ขนเรื ่ จนมีควำมกว ้ำง
หลำยพันฟุต พลังเทพและพลังบัญชำโบรำณยิงรุ่ นแรงขึนพร
้ ้อม
้
กับพลังปรำณคมกริบ รอบด ้ำนหนำวเย็นแต่ไม่ปรำกฏนำแข็ ง
หลังจำกผ่ำนไปไม่รู ้นำนแค่ไหน หวังหลินได ้เห็นวงกลมสุดท ้ำย
เขำมำถึงสุดทำงเดินซึงท่ ำให ้วงกลมมีขนำดควำมกว ้ำงนับหมืน ่
ฟุต!
หวังหลินยืนอยูท ี่ ่ มองกลับไปมิอำจเห็นประตูหน
่ นี ้
ิ ได ้แล ้ว ทังหมดที ่
เขำเห็นในตอนนี คื ้ อวงกลมทีก่ ำลังเล็กลงเรือยๆ
่
หวังหลินหันกลับมำและก ้ำวเข ้ำหำใจกลำงวงกลมสุดท ้ำยจนเกิด

เสียงดังตูม!
้
จำกนั้นเขำก็เห็นมัน…
ตอนที่ 1576 เหตุผล
เขาเห็นท ้องฟ้ า!
ท ้องฟ้ าสงบนิ่ งไร ้ก ้อนเมฆหรือกระทังสายลม

่ ราวกับภาพสีฟ้าที่
แขวนอยูก ่ ลางอากาศ! อย่างไรก็ตามมีหลุมยักษ ์อยู่ทางซ ้ายของ
ท ้องฟ้ าแห่งนี !้
่ ตจนดูน่าตกตะลึงยิง!
หลุมกว ้างหลายหมืนฟุ ่
่ กเจาะเป็ นรู มีแม้กระทังเศษของมั

ราวกับกระดาษทีถู ่ นอยูต
่ ามชาย
ขอบ
่ ความหนานับหมืนฟุ
ในหลุม เขาเห็นบางอย่างทีมี ่ ต ชินส่
้ วนทีอยู
่ ่
นอกหลุมมีความยาวหลายแสนฟุต และนั่นคือ...เกาทัณฑ ์!
้
เกาทัณฑ ์ดอกนี แทงทะลุ
ผ่านท ้องฟ้ าเข ้ามาแต่มน ่ ้างในครึง่
ั ติดอยูข
ส่วน
้ อพืนดิ
ภายใต ้ท ้องฟ้ าแห่งนี คื ้ นอันกว ้างใหญ่ทไร
ี่ ้ภูเขา มันแบนราบ
เป็ นหน้ากลอง ราวกับมีพลังอันแข็งแกร่งทะลวงผ่านเข ้ามาและ
ทาลายทีนี ่ ่ จนไม่เหลือสิงใด...หวั
่ ้
งหลินปรากฏตัวขึนเหนื ้ น
อพืนดิ
และมองตรงไปทีเกาทั ่ ณฑ ์!
่ งร่
ทัวทั ้ างของหวังหลินถึงกับชะงักค ้าง กลินอายเย็
่ นวาบโผล่
ออกมาจากเกาทัณฑ ์และกระหน่ าเข ้าใส่บริเวณกลางหน้าผากเขา
่
จนร่างกายสันสะท ้านรุนแรง
วินาทีน้ันดวงตาซ ้ายพลันรู ้สึกเจ็บปวดมหาศาล มรดกบัญชา

โบราณและความทรงจาข ้างในได ้ระเบิดออกมาดุจพายุ โลหิตไหล
นองจากดวงตาซ ้ายของหวังหลินและไหลลงบนเสือผ้ ้ า
่
“ลีกวงยิ งตาซ ้ายข ้า ดวงตาซ ้ายทีมี ่ ความคิดและความทรงจาของ
้
บ ้านเกิดข ้าทังหมดนั ่ น...” เสียงในความคิดของหวังหลินดังขึน้
่
เรือยๆ จนกลายเป็ นเสียงคาราม
“มอบตาซ ้ายมาให ้ข ้า!!”
่
ร่างหวังหลินสันเทา ้
ใบหน้าเต็มไปด ้วยความสับสนและดินรน ฉาก
่ เขามิ
เหตุการณ์ในความทรงจาเป็ นสิงที ่ อาจลืมเลือน ในภาพนั้น
่
ลีกวงถื ้
อคันศรขึนมาด ้ั
้วยแขนซ ้าย รงสายด ้วยแขนขวา ยิง
เกาทัณฑ ์ออกไปพร ้อมกับเสียงดังสนั่นหวันไหว
่
เกาทัณฑ ์ทะลุทะลวงผ่านอวกาศและเหล่าวิชาโบราณ พุ่งทะลุผ่าน

ศีรษะของเขาและนาเอาดวงตาข ้างซ ้ายไปก่อนจะหายไปท่ามกลาง
ดวงดาว
หลังจากนั้นสักพักหวังหลินจึงกระอักโลหิต ร่างกายสันเทาและล่
่ า
ถอยไปสองสามก ้าวก่อนจะนั่งลงบ่มเพาะอยูน ่ าน เวลาผ่านไปไม่รู ้
้
นานแค่ไหนจึงพ่นลมหายใจเหม็นออกมา ลืมตาขึนมองเกาทั ณฑ ์
ในท ้องฟ้ าด ้วยสีหน้าท่าทางซ ับซ ้อน
‘ตาซ ้ายของเย่โม่ไม่ได ้อยูท ี่ ่ มีเพียงแค่เกาทัณฑ ์เท่านั้น...’ หวัง

่ นี
หลินมองเกาทัณฑ ์ เขาต ้องยอมร ับว่าตนเองเดาถูกเพียงแค่ครึง่
เดียวเท่านั้น
นอกจากตาซ ้ายของเย่โม่ซงมีึ่ กลินอายโบราณและคั

่ ่ พลัง
นศรทีมี
่ ่ งทีสามารถมี
เทพแล ้ว อีกสิงหนึ ่ พลังต่อต ้านได ้
นั่นคือเกาทัณฑ ์!
่
หวังหลินมองรอยโลหิตแห ้งกร ังสีดาบนเกาทัณฑ ์ สัมผัสกลินอาย
้
โบราณออกมาจากมันได ้ โลหิตนี มาจากตาซ ้ายของเย่โม่...
เขาเห็นว่าปลายเกาทัณฑ ์ไม่ได ้แหลมคมเหมือนนาม แต่กลมมน

เหมือนแหวน! มันไม่ใช่เกาทัณฑ ์หัวแหลมแต่วงกลมเหมือนผนึ ก
่ าค่
‘สิงล ้ าเหล่านี ต
้ ้องถูกซ่อนในสถานทีที ่ ไม่
่ มใี ครหาเจอ...สมบัตท ิ ี่
เจ ้าไม่สามารถใช ้ได ้จะต ้องถูกซ่อนดว้ ยกลวิธอี น ่ นถูก
ั พิเศษ...เมือมั
ค ้นพบแล ้ว มันจะทาให ้เกิดหายนะไปทังเผ่ ้ าพันธุ ์...’
‘เผ่ารอยสักซ่อนมันไว ้ได ้ดีมาก...’ หวังหลินมองเกาทัณฑ ์ใน

ท ้องฟ้ า เข ้าใจหลายอย่างมากขึน้
้
ฉากเหตุการณ์หลายอย่างปรากฏขึนในใจ ่
เชือมต่อเข ้ากับความ
ทรงจาของเขาจนก่อเกิดเป็ นสถานการณ์กว ้างๆ
่
เย่โม่ได ้ใช ้วิชาของตัวเองสังหารผู ้คนไปมากมาย เกาทัณฑ ์ของลีก
วงแทงทะลุผ่านดวงตาข ้างซ ้ายและชิงมันไป จากนั้นลอยออกไปใน
อวกาศ เข ้าสูด ่ น
ิ แดนไร ้ขอบเขตอันกว ้างใหญ่
เกาทัณฑ ์ดอกนั้นมีขนาดใหญ่มาก พลังอานาจข ้างในสามารถยิง
่ นพุ่งไป
ทะลุดวงตาซ ้ายของเย่โม่ได ้ อย่าว่าแต่อวกาศเลย ขณะทีมั
ไม่มส ิ่ ดมันได ้ด ้วยซา้
ี งใดหยุ
ในเวลานั้นไม่มค ่ นล่องผ่านไปจึง
ี า่ ยกลดินแดนปิ ดผนึ ก ขณะทีมั
ทะลุทะลวงผ่านดาวเคราะห ์เซียนหลายดวง ทาให ้ดาวเหล่านั้นแตก
สลายและหายวับไปไกลโพ้น
อย่างไรก็ตามขณะทีเกาทั ่ ณฑ ์ล่องไป ดวงตาซ ้ายตกอยูใ่ นดินแดน

้ั
ชนในหรื ้ั
อดินแดนชนนอก ตกอยูใ่ นอวกาศอันกว ้างใหญ่ไพศาล
่
หรือไปทีไหนไม่ มใี ครทราบ
่
ตอนทีเกาทั ้ั
ณฑ ์มาถึงดินแดนชนในจึ งไม่มพ
ี ลังเหลืออยูม
่ ากนัก
่
มันทะลวงผ่านเข ้าไปในมิตแิ ยกทีใครสั
กคนวางเอาไว ้
้ อสิงที
มิตแิ ยกแห่งนี คื ่ หวั
่ งหลินเห็นอยูต
่ อนนี ้
บางทีทนี ี่ ่ อาจจะมีอสูรและพืชพันธุ ์มาก่อน บางทีอาจจะมีเซียนอยู่

่ ่ และครงหนึ
ทีนี ้ั ่ งเต็มไปด ้วยชีวต ่
ิ ชีวา ทว่าในวันทีเกาทั
ณฑ ์มาถึง
มันทะลวงผ่านท ้องฟ้ า ก่อเกิดเป็ นหลุมยักษ ์ แต่เนื่ องจากพลังส่วน
่ นสร ้างขึนมา
ใหญ่ของมันสูญสลายไปแล ้ว มันจึงติดอยูใ่ นหลุมทีมั ้
เอง
่
ขณะทีเกาทั ่ ออยู่
ณฑ ์ดอกยักษ ์ทะลวงผ่านท ้องฟ้ า จิตสังหารทีเหลื
จึงปลดปล่อยและผสานเข ้ากับโลหิตบัญชาโบราณ การผสมผสาน
กันของพลังสองสายจึงก่อให ้เกิดพลังต่อต ้านอันน่ าตกตะลึง
้ ได ้สูญสลายไปแต่รวมกันทีปลายศร
พลังต่อต ้านนี ไม่ ่ จากนั้นถูก
ผนึ กดูดซ ับไว ้ตรงส่วนปลาย กลายเป็ นวงแหวนและยิงเข ้าหา
้ นด ้านล่าง
พืนดิ
่
แรกเริมวงแหวนนี ้ อนกันกับปลายเกาทัณฑ ์ทีมี
เหมื ่ ขนาดกว ้าง
่ ต ทว่ายิงวงแหวนเข
หลายหมืนฟุ ่ ้ ยงเล็
้าไปไกลขึนก็ ิ่ กลงเรือยๆ
่
วงแหวนแทงทะลุพนดิ ื ้ นและเล็กลงเรือยๆ
่ ้ น
ตามระยะทางใต ้พืนดิ
่ ดมันก็มข
ท ้ายทีสุ ี นาดเท่ากาปั้นซึงเป็
่ นสิงที
่ หวั
่ งหลินเห็นตรงประตู
หิน
่
ขณะทีวงแหวนแผ่ ่
กระจาย พวกมันเปลียนกลายเป็ นพายุพด
ั เข ้าใส่
้
อาณาบริเวณ ภูเขาทังหมดพั ้ กสายเหือดแห ้ง ทาง
งทลาย แม่นาทุ
้
นาไหลแห ้งขอด
้
มหาสมุทรลอยขึนไปในอากาศและสู ญสลาย แอ่งนาที ้ เคยเป็
่ น
มหาสมุทรพลันหายไปราวกับมีฝ่ามือยักษ ์ตบให ้เรียบแบน
้
สัตว ์ทังหมดตกตาย ้
เลือดเนื อแตกสลาย บางทีพวกมันไม่มเี วลา
แม้แต่จะร ้องไห ้ก่อนตายเสียด ้วยซา้
่
คงไม่จาเป็ นต ้องพูดถึงเหล่าพืชพันธุ ์ มันเปลียนกลายเป็ นเถ ้าถ่าน
และลอยไปกับพายุ
่
เหล่าเซียนทีอาจจะอยู
ท
่ นีี่ ่ ด ้วย อาจจะมีสก
ั คน สักหนึ่ งสานักหรือ
จานวนมาก...กระนั้นทังหมดก็
้ ตายไปในพายุนี ้
พายุเข ้าปั่นป่ วนในโลกและทาลายทุกอย่าง นั่นเป็ นเหตุผลว่าทาไม

้ งได ้เรียบแบนแต่เต็มไปด ้วยกลินอายแห่
โลกนี ถึ ่ งความตาย
โลกนี ถู้ กซ่อนไว ้ในอวกาศ เนื่ องจากพลังเทพจากเกาทัณฑ ์จึงไม่มี

ใครหาเจอ แม้แต่ตอนทีค่ ่ ายกลดินแดนปิ ดผนึ กปรากฏขึน้ ดินแดน
้ั
ชนนอกและดิ ้ั
นแดนชนในสู ้ั ถ ้วน คนจากดินแดน
้รบกันนับครงไม่
้ั
ชนนอกท าได ้แค่คาดเดาตาแหน่ งอย่างคร่าวๆ
่ าให ้เผ่ารอยสักได ้เข ้ามา...
ซึงท
บางทีเป้ าหมายของลูกสาวของราชันย ์คือการวางแผนหลอกล่อฉิ ง

หลิน หรือบางทีเป้ าหมายทีแท ่ ้จริงของนางอาจจะเป็ นการค ้นหา
้ เป็ นได ้...
เกาทัณฑ ์ดอกนี ก็
่
หลังจากสลับสับเปลียนไปมาอยู ห
่ ลายรอบ เผ่ารอยสักจึงค ้นพบ
่
โลกทีเกาทั ้ ่ ทว่าพวกเขาพบว่าไม่สามารถสลายพลัง
ณฑ ์ตังอยู
ต่อต ้านได ้ ดังนั้นจึงไม่สามารถควบคุมมันได ้
พวกเขาผนึ กทีนี ่ ่ บางทีเผ่าทาลายผนึ กอาจจะช่วยเหลือด ้วยจน

่ ดแล ้วจึงได ้ปล่อยประตูไว ้ทีนี
ท ้ายทีสุ ่ ่ ประตูแห่งนี ถู
้ กวางเอาไว ้ในจุด
อันชาญฉลาด ใช ้วงกลมเพือสร ่ ้างผนึ กแรกบนประตู!
่
พวกเขารอ รอวันทีราช ้
ันย ์มาด ้วยตัวเองและร ับเกาทัณฑ ์ดอกนี ไป
...
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานี เกิ ้ ดกลียค ้ั

ุ ครงใหญ่ ึ ้ ลูกสาวของ
ขน
ราช ันย ์ถูกฉิ งหลินผนึ กเอาไว ้ในดินแดนวิญญาณปี ศาจ เผ่ารอย
สักถูกแดนสวรรค ์ทังสี้ ล่
่ าสังหารจนเหลือแต่ซากปร ักหักพัง
คนส่วนหนึ่ งของเผ่าถูกเหล่าเทพนามาเป็ นทาสและกลายเป็ นเผ่า
่ กเลือก...
อมตะทีถู
กลุม่ หนึ่ งทีเหลื

่ ออยูไ่ ด ้มาทีดาวซู
่ ซาคุและเอาตัวรอดทีนี ่ ่ ประตูบาน
นั้นตกอยูใ่ นมือพวกเขาและถูกฝังไว ้ทีนี่ ่ ความจริงค่อยๆ เลือน
หายไปและถูกแทนทีด ่ ้วยตานานบทหนึ่ งทีบอกว่
่ ้ั บเก ้าผนึ ก
าชนสิ
วิญญาณของบรรพชนเอาไว ้
บางทีราช ันย ์อาจจะเคยมาทีนี ่ ่ แล ้ว เขาต ้องการเข ้าไปในดินแดนปิ ด

ผนึ กไม่วา่ ต ้องแลกด ้วยอะไรก็ตาม บางทีนอกจากการสังหารจ ้าว
ดินแดนปิ ดผนึ กแล ้ว เขาเองก็อยากจะมาหาเกาทัณฑ ์ทีเผ่ ่ ารอยสัก
ค ้นพบ...
อย่างไรก็ตาม เสียงคารามจากดินแดนชนในได ้ั ้ทาลายแผนของ

ราช ันย ์ มันทาให ้เขาหวาดกลัวและถูกบังคับให ้ออกจากดินแดน
้ั
ชนในด ้วยอาการบาดเจ็บสาหัส
้ งอยูม
เกาทัณฑ ์ดอกนี จึ ่ าตลอดเวลาและถูกเผ่ารอยสักผนึ กเอาไว ้
่ั
ชวกาลนาน ่ นเซว่จอก็
แม้กระทังหยุ ื่ ยงั ไม่รู ้ความจริง จนหวังหลิน
่ ่
มาถึงทีนี
่ เดามาถู
หวังหลินถอนหายใจ เขาไม่รู ้ว่าสิงที ่ ้
กหรือไม่ ทังหมดนี ้
่
เชือมกั ่ เขารู
นจากสิงที ่ ้ บางทีมน ่
ั อาจจะเป็ นเรืองจริ
ง...
หวังหลินขบคิดพลางก ้าวเท ้าไปข ้างหน้า เขามาถึงข ้างๆ เกาทัณฑ ์

่ งหนึ
ทีครึ ่ ่ งโผล่ออกมาจากท ้องฟ้ า หวังหลินดูตวั เล็กมากเมืออยู
่ ่
ข ้างๆ ราวกับเอาคนไปเทียบกับภูเขา
เขาสูดหายใจลึกและนั่งลงบนเกาทัณฑ ์ยักษ ์ ชีนิ้ วใส่

้ คราบโลหิต
แห ้งกร ังและหลับตา ดวงดาวเทพโบราณกลางหน้าผากหมุนอย่าง
่ ดซ ับ
รวดเร็วและจึงเริมดู
เขากาลังจะดูดซ ับโลหิตจากดวงตาซ ้ายของเย่โม่!
โลหิตทีมี่ พลังปี ศาจอันลาค่

้ า เป็ นพลังทีมี
่ ประโยชน์ตอ
่ หวังหลินเป็ น
่
อย่างยิง!
ขณะทีดู่ ดซ ับไป หวังหลินสะบัดแขนซ ้ายเปิ ดมิตเิ ก็บของ รูปปั้น

ปี ศาจโบราณปรากฏขึนมา ้ แขนซ ้ายคว ้ามันไปด ้วยกัน
…………………………….
ตอนที่ 1577 ต่างแดน
เวลาผ่านไปอย่างช ้าๆ โลหิตจากตาซ ้ายไม่ได ้เหลืออยูม ่ ากนักและ

่
ยิงเวลาผ่ านไปพลังส่วนใหญ่จงึ สูญสลาย อย่างไรก็ตามดวงตาซ ้าย
้
ถูกสร ้างขึนจากมารโบราณเก ้าดาว ดังนั้นถึงแม้จะไม่มโี ลหิตมาก
้
นักมันก็ยงั หล่อเลียงหวั
งหลินได ้เป็ นอย่างดี!
่ กหลอมจากโลหิตได ้เข ้าสูร่ า่ งหวังหลินผ่าน

พลังมารโบราณทีถู
แขนขวา หลังจากโคจรรอบร่างกายไปหนึ่ งรอบ มันเข ้าไปสูร่ ป ู ปั้น
มารโบราณในแขนซ ้าย
รูปปั้นมารโบราณเรืองแสงสีแดงชวร
่ ั ้ายราวกับกาลังตืนและดู
่ ดซ ับ
พลังมารโบราณอย่างต่อเนื่ อง
หนึ่ งวัน สองวัน สามวัน...จนกระทังวั

่ นทีสิ
่ บ
่ ่ อาจจะไหลต่างจากข ้างนอก แต่หวังหลินรู ้สึกเหมือน

บางทีเวลาทีนี
เวลาผ่านไปสิบวัน โลหิตบัญชาโบราณเบืองหน้ ้ าเขาค่อยๆแห ้ง
อย่างช ้าๆ แต่รป ู ปั้นมารโบราณด ้านข ้างเขาเทียบได ้ราวกับฟ้ าและ
เหว
้
ดาวมารโบราณค่อยๆ ปรากฏขึนในตาซ ้าย!
่ ่ ง ดวงทีสอง...ดวงที
ดวงทีหนึ ่ ห ่ ้าปรากฏขึน้ แสงสีแดงชวร
่ ั ้ายทีเปล่
่ ง
ออกมาแทบครอบคลุมไปทัวทั ่ งโลก้
่ บเอ็ด โลหิตโบราณได ้พังทลายเป็ นเศษผลึกและลอยอยู่

ในวันทีสิ
้
เบืองหน้ าหวังหลิน
หวังหลินดวงตาส่องสว่าง สะบัดแขนขวาดึงเศษโลหิตสีแดงเข ้ามา

ในมือโดยไม่ลงั เล ดังนั้นตอนนี มื
้ อเขาจึงเหมือนฝ่ ามือโลหิตสีแดง
เข ้ม เขามองรูปปั้นมารโบราณและประทับฝ่ ามือใส่กลางหน้าผาก
มัน!
้
ฝ่ ามือร่อนลงไปเสียงดังปังรุนแรง ผลึกโลหิตทังหมดในฝ่ ามือหวัง
ู ปั้นมารโบราณ ทาให ้รูปปั้นปลดปล่อยพลังมาร
หลินจึงเข ้าสูร่ ป
จานวนมากจนร ้องหอนไปทัวท ่ ้องฟ้ า
้
วินาทีนีดาวมารโบราณห ้าดวงในตาซ ้ายจึงกะพริบวูบวาบ วังวนที่
้
หกปรากฏขึนเบาบาง มันกาลังควบแน่ นกลายเป็ นดาวดวงทีหก ่
จริงๆ
่ ่ ไม่มากนัก...ตลอดหลายปี ทีผ่
‘เหลือโลหิตโบราณทีนี ่ านมา พลัง
ส่วนใหญ่ของมันสูญสลายไปเกือบหมด...แต่ข ้ายังมีมารโบราณตัว
่ หวังหลินดวงตาส่องสว่าง แขนซ ้ายยืนออกไปเปิ
อืน!’ ่ ดรอยแยกมิติ
่
เก็บของ นามารโบราณทีเขาจั บได ้จากเทพโลหิตมา!
มารโบราณตัวนี ถู้ กผนึ กและหลับใหล หวังหลินสลายผนึ กไปจึงทา

่ น้ แขนขวาของหวังหลินร่อนใส่บนร่างมัน
ให ้มันตืนขึ
ปัง
ดาวมารโบราณในตาซ ้ายของมารโบราณพลันแตกสลาย พลัง

่ ั เข ้าหารูปปั้นภายใต ้การควบคุมของหวังหลิน
มารพรงพรู
่
หลังการผสานพลังมาร มารโบราณจึงแดงกามากพอราวกั บโลหิต
ดาวมารโบราณดวงทีหกได ่ ้
้ก่อกาเนิ ดขึนตรงๆ วังวนสาหร ับดาว
่ ดปรากฏขึน้ ด ้วยโลหิตจากตาซ ้ายของเย่โม่และพลังจาก
ดวงทีเจ็
มารโบราณในเทพโลหิต รูปปั้นมารโบราณของหวังหลินจึง
่ ดได ้!
สามารถทาให ้เกิดเป็ นดาวดวงทีเจ็
หวังหลินทาตามสัญญา เขาไม่สงั หารมารโบราณในเทพโลหิตแต่
เก็บวิญญาณเอาไว ้ มารโบราณจึงถูกผนึ กและเก็บไว ้ในมิตเิ ก็บ
ของ หวังหลินกาลังจะปลดปล่อยมันหลังจากออกไปจากทีนี ่ ่
่ ้าไม่สามารถหาดวงตาซ ้ายของเย่โม่เจอ ข ้าจะสร ้างมัน

‘ในเมือข
้
ขึนมาเอง!’ ่ อโลหิตอันทรงพลังได ้ตอนที่
หวังหลินสัมผัสการเชือมต่
มองรูปปั้นมารโบราณ เขาสะบัดแขนเสือและวางรู
้ ปปั้นสีแดงสว่าง
ไว ้ในมิตเิ ก็บของ
้ งหมดนี
หลังเสร็จสินทั ้ ้ หวังหลินมองเกาทัณฑ ์ขนาดยักษ ์ด ้านล่าง
และดวงตาส่องสว่าง
้
‘ตอนนี เกาทั ่
ณฑ ์เป็ นของข ้า! ด ้วยคันศรของลีกวงนี ้ ข ้าสงสัยว่ามัน
จะทรงพลังแค่ไหนกันเชียว!’ หวังหลินค่อยๆ วางแขนขวาไว ้บน
เกาทัณฑ ์
เขาอดทนกับพลังต่อต ้านในร่างกายและใช ้พลังสายโลหิตเทพใน

ี่ งเทพเคลือนไหว
ร่าง วินาทีทพลั ่ ่
ร่างกายสันเทา แสงสีทองโผล่
ออกมาจากวิญญาณดังเดิ ้ ม ร่างกายเปลียนเป็
่ นโปร่งใส คันศร
้
ค่อยๆปรากฏขึนมาจากร่ างกาย!
้
คันศรนี ราวกั
บเส ้นเอ็นของหวังหลิน เปล่งแสงสีทองระเบิดออกมา
้ งหลินคือคันศร!
จากร่าง วินาทีนีหวั
่
เกาทัณฑ ์ขนาดยักษ ์ด ้านล่างหวังหลินถึงกับสันเทา มันคล ้าย
สัมผัสคันศรได ้ พลังแข็งแกร่งของเกาทัณฑ ์ปะทุออกมาและพุ่งมา
้ งหลินสัมผัสถึงวิญญาณโบราณ วิญญาณดวงนี คื
วินาทีนีหวั ้ อ
วิญญาณของเกาทัณฑ ์ ดูเหมือนมันได ้ตืนขึ ่ นจากการหลั
้ บใหล
และพุ่งเข ้าสูร่ า่ งหวังหลิน ทาสัญญากับคันศร
้ ้วยท่าทีสงบนิ่ ง “เล็กลง!”
หวังหลินเอ่ยขึนด
่ ว มันโผล่ออกมาจากหลุมซึง่
เกาทัณฑ ์ขนาดยักษ ์สันเทาและหดตั
่ ตก่อนจะหลุดมาได ้
หล่นลงมาหลายหมืนฟุ
่
“เล็กอีกนิ ด!” หวังหลินเอ่ยเสียงเย็นชา เกาทัณฑ ์สันเทาพลางหด
ลงอย่างมาก มันค่อยๆ หล่นลงมาจากหลุมจนร่อนลงบนพืน้
้
เกาทัณฑ ์หล่นลงไปบนพืนจนเกิ ดเสียงดังสนั่นกึกก ้องและแทงเข ้า
ื ้ น หวังหลินร่อนลงบนท ้ายของเกาทัณฑ ์ซึงเป็
ใส่พนดิ ่ นจุดทีมี
่ ขน
นกทังเก้ ้าอยู่
้ ้าบางเบามาก หวังหลินยืนอยูบ
ขนนกทังเก ่ นเกาทัณฑ ์ โน้ม
้
ร่างกายขึนและกดลงไปให ่
้เกาทัณฑ ์สันเทา
หลังจากหดลงไปสองครง้ั เกาทัณฑ ์ยังยาวหนึ่ งแสนฟุตและกว ้าง

หลายพันฟุต ราวกับเสาขนาดใหญ่แทงใส่พนดิื ้ นแบบเฉี ยงๆ
หวังหลินยืนอยูบ ่ ้างในสีดาสนิ ท
่ นเกาทัณฑ ์มองดูหลุมในท ้องฟ้ าทีข
และไม่รู ้ว่ามันนาทางไปทีไหน่ ่
ปลายขอบหลุมกาลังเคลือนไหว
อย่างช ้าๆ มันฟื ้นฟูตวั เองอยูจ
่ ริงๆ
่ ่ ช่างประหลาด...’ หวังหลินก ้มหน้าลง แขนขวาสร ้างผนึ กและชี ้

‘ทีนี
ใส่เกาทัณฑ ์
‘เล็กลง เล็กลง เล็กลง!’
่
เกาทัณฑ ์สันสะท ้ั
้านอีกครงและหดลงอย่ ่ ดมันก็เริม่
างมาก ท ้ายทีสุ
้ ่ องจากเกาทัณฑ ์ตอนนี มี
ส่องประกาย หวังหลินร่อนลงบนพืนเนื ้
่
ขนาดเท่าปกติแล ้ว เขายืนแขนขวาออกไปให ้เกาทัณฑ ์ลอยเข ้ามา
ในฝามือ
หวังหลินถือเกาทัณฑ ์ ดวงตาส่องสว่าง เขาเห็นอักขระสีรู่ ปอยูบ

่ น
้
เกาทัณฑ ์ มันเรียบเนี ยนและแผ่กระจายไปทังดอก เรืองแสงจางๆ
้ เกี
‘อักขระทังสี ่ ยวข
่ ้องกับวิญญาณและสามารถเพิมพลั ่ งของ
เกาทัณฑ ์ได ้! ตอนนั้นลีกวงใช
่ ้ งใส่ตาซ ้ายของเย่
้เกาทัณฑ ์ดอกนี ยิ
โม่ ข ้าสงสัยว่าเขาใช ้วิญญาณอะไรกัน’ หวังหลินขบคิดเล็กน้อย
ก่อนทีมื่ อซ ้ายจะชีใส่
้ หน้าผาก ดาวเทพโบราณปรากฏขึนมาและมี ้
เตาหลอมจักรพรรดิออกมาด ้วย
่
เตาหลอมจักรพรรดิเริมหมุ นช ้าๆ หวังหลินมองเห็นวิญญาณของ
คนสองคนในเตาหลอมได ้ช ัดเจน!
หนานจ ้าวและเทียนจ ้าว!
้
วิญญาณทังสองคนถู
กหวังหลินขังเอาไว ้ในเตาหลอมจักรพรรดิ!
่ มสร ้างเกาทัณฑ ์ดอกนี !’้ หวังหลินมีสี

‘ข ้าจะใช ้วิญญาณเพือเสริ
้ เตาหลอมจักรพรรดิ เตาหลอมสันเทา
หน้าไม่แยแส แขนซ ้ายชีใส่ ่
้
เปิ ดฝาขึนให ่
้วิญญาณลอยออกมา ก่อนทีพวกเขาจะหนี ได ้ หวัง
หลินใช ้แขนซ ้ายคว ้าเอาไว ้ ดวงวิญญาณส่งเสียงกรีดร ้องพร ้อมกับ
่ แ่ ขนซ ้าย
หวังหลินกดพวกเขาเข ้าไปในเกาทัณฑ ์ทีอยู
่
อักขระบนเกาทัณฑ ์สันสะท ้านอย่างรุนแรง วิญญาณแต่ละดวงหยุด
กรีดร ้อง พวกมันผสานเข ้ากับอักขระสองรูปแบบ วินาทีน้ันมีกลิน
่
่
อายสันสะเทื อนสวรรค ์ระเบิดออกมาจากเกาทัณฑ ์
่
กลินอายรุ ่
นแรงยิงจนแม้
แต่หวังหลินยังตกตะลึง
‘ยังเหลือวิญญาณอีกสองดวง...ใช ้ดวงไหนผนึ กดี...’ หวังหลินขบ

่
คิด แขนซ ้ายยืนออกไปเปิ ดมิตเิ ก็บของและมีตาหนักยักษ ์โผล่
ออกมา!
นี่ คือตาหนักปฐพีทหวั
ี่ งหลินค ้นพบในสุสานโบราณ!
้ ประตูหลายบาน ตอนนั้นหวังหลินเห็น
ข ้างในตาหนักแห่งนี มี
วิญญาณอันทรงพลังสามดวงอยูข ่ ้างใน มันไม่สามารถเปิ ดได ้เว ้น
้ งหลินจ ้องมองตาหนักปฐพี
แต่จะเป็ นทางเลือกสุดท ้าย ตอนนี หวั
และวิญญาณสามดวงข ้างใน ขบคิดเล็กน้อยจึงเก็บตาหนักกลับไป
่ าอะไรบุ่มบ่าม
แทนทีจะท
‘วิญญาณสามดวงนั้นทรงพลังเกินไป พวกมันคือศัตรูของเย่โม่ที่
เขาผนึ กในบ ้านเกิด หากมันปลดปล่อยออกมาตอนนี ้ ด ้วยพลัง
ั ของข ้าคงจะย่าแย่’
ปัจจุบน
่
หวังหลินส่งสายตาไปทีวงกลมตรงปลายเกาทั ณฑ ์ ขบคิดอยูห่ ลาย
่ั
ชวโมง ้ อกุญแจสาคัญทีเกี
วงกลมนี คื ่ ยวข
่ ่ ้าง
้องกับพลังต่อต ้านทีสร
้
ขึนจากการผสานกั นของพลังเทพและพลังโบราณ
อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไปสักพักหวังหลินก็ยงั มองทะลุความลับ
้ ออก เขาถอนหายใจและล ้มเลิกการสังเกต จากนั้น
ของวงกลมนี ไม่
สะบัดแขนขวา เกาทัณฑ ์สลายกลายเป็ นลาแสงเจ็ดสายเข ้าสูร่ า่ ง
เขา
้ น ติดตามวง
หวังหลินมองไปรอบๆ ก ้าวเท ้าและส่งร่างเข ้าไปในพืนดิ
แหวนและมุ่งหน้าเข ้าหาประตูหนิ
เขาสงบนิ่ งเป็ นอย่างยิงและมาถึ

่ ่
งวงกลมสุดท ้ายทีประตูหน ้ ่
ิ ตังอยู
หวังหลินสะบัดแขนขวาเปิ ดประตูหน ิ โดยไม่ลงั เล จากนั้นก ้าวเท ้า
เข ้าไปและกลับคืนสูช ้ั บแปด
่ นสิ
พอยืนอยูช ้ั บแปด หวังหลินมองกลับไปทีประตู
่ นสิ ่ หน
ิ และเห็นมันปิ ด
้ั อเตรี
ลง เขาวางผนึ กไว ้หลายชนเพื ่ ยมพร ้อมก่อนจากไป
่
‘ข ้าต ้องหลอมผลไม้เต๋าเพือให ้แก่นแท ้แห่งชีวต
ิ และความตาย เวร
กรรมและจริงเท็จของข ้าบรรลุความสมบูรณ์แบบ...’ หวังหลิน
เตรียมจะกลับ แต่ทนั ใดนั้นหยุดชะงักลง สายตาจับจ ้องไปบนผนังที่
่
เขาถูกพลังกระแทกใส่ตอนทีจะเปิ ดประตูหน ิ
มันเต็มไปด ้วยรอยร ้าวและมีก ้อนหินจานวนมากหลุดร่วงออกมา

รอยแตกร ้าวลึกมากคล ้ายจะแทงทะลุผนังจนเผยฉากด ้านหลัง
กาแพง
่
ความสนใจของหวังหลินเพ่งสมาธิอย่างเต็มทีไปบนประตู ดังนั้นจึง
ไม่ทนั สังเกตรอยแตกร ้าวบนผนังก่อนหน้านี ้ ตอนนี พอสงบใจลงจึ
้ ง
สังเกตได ้ว่ามันประหลาด!
สายตามองตามรอยแตกร ้าวและเห็นด ้านนอกอันมืดมิดได ้

่
เลือนลาง กลินอายที ร่ วไหลออกมาจากรอยแยกนั
่ั ้นช่างเป็ นสิงที
่ ่
หวังหลินคุ ้นเคยยิง่
หวังหลินพึมพา “สนามรบต่างแดน!”
ตอนที่ 1578 การเปลียนแปลงคร
่ ้ั
งใหญ่ !
้ั สิ
‘ชนที ่ บแปดของเผ่ารอยสักไม่ได ้ตังอยู
้ ใ่ นส่วนลึกของดาวซูซาคุ
แต่เป็ นสนามรบต่างแดน!’ หวังหลินเดินไปทีผนั ่ งและกดแขนขวา
่
เอาไว ้ รอยแตกร ้าวส่งเสียงระนาวเชือมกั นและผนังก็พงั ทลายจน
เผยช่องว่าง
้
หวังหลินยืนอยูใ่ นช่องว่าง เบืองหน้
าเขาคือสนามรบต่างแดน!
้
ทังสนามรบนั ้นกว ้างใหญ่มากจนแทบจะไร ้ขีดจากัด หวังหลินเห็น
ซากศพขนาดใหญ่จานวนหนึ่ งกาลังลอยละล่องผ่านอวกาศอันไร ้
ขอบเขต
ิ่ ชวี ต
มีสงมี ิ คล ้ายภูตผีอยูจ
่ านวนมากกาลังเจาะทะลวงซากศพ
เหล่านั้น...มองไกลๆ ราวกับพายุกาลังโหมกระหน่ าอย่างเงียบๆ
ถึงแม้จะเงียบแต่พวกมันเปล่งเสียงกรีดร ้องดังออกมาจากวิญญาณ
้ กสร ้างขึนจากสิ
พายุเหล่านี ถู ้ ่ ชวี ต
งมี ิ คล ้ายภูตผี
่
จิตใจหวังหลินสันไหวและแผ่ กระจายสัมผัสวิญญาณ เขาเห็น
้ วเองอยูใ่ กล ้กับโครงกระดูกตัวใหญ่ มันไม่ใช่
ช ัดเจนว่าตอนนี ตั
โครงกระดูกมนุ ษย ์แต่เป็ นอสูรคล ้ายมังกร
่ เขาอยู
ทีที ่ ่ งแตกออกมาเป็
ใ่ กล ้กับหัวกะโหลกของมัน ผนังทีเพิ ่ น
ส่วนหนึ่ งของกะโหลกอสูร! หวังหลินจ ้องมองออกไปพลางยืนอยูใ่ น
กะโหลก!
หากมีใครสักคนมองหวังหลินจากในสนามรบต่างแดน จะเห็นได ้
่ ับไม่ถ ้วนล ้อมรอบกะโหลกยักษ ์แห่งนี !้
ช ัดเจนว่ามีซากศพนับอยูน
่
พายุหา่ งออกไปพลันเข ้ามาใกล ้ แต่เมืออยู ้
ใ่ กล ้ขึนกลั
บมีวญ
ิ ญาณ
เร่รอ่ นนับไม่ถ ้วนหนี กระเจิงด ้วยความหวาดกลัว ราวกับพวกมัน
หวาดกลัวตัวตนของหวังหลินเป็ นอย่างยิง! ่
้ั ่ งหวังหลินเคยเป็ นวิญญาณกลืนกิน!
ครงหนึ
หวังหลินจ ้องมองสนามรบต่างแดน เขาเคยไปดาวเคราะห ์มาหลาย

แห่งและหลายสถานที่ แต่ไม่เคยเจอดาวเคราะห ์ดวงไหนทีมี
่ สนาม
รบต่างแดนเหมือนดาวซูซาคุ!
ราวกับสนามรบต่างแดนเป็ นของดาวซูซาคุเพียงดวงเดียว เป็ นของ
เซียนแห่งดาวซูซาคุเท่านั้น!
หวังหลินก ้าวเท ้าไปข ้างหน้าพร ้อมกับขบคิด ผ่านมาสองพันปี เขา

ได ้เข ้าสูส ่
่ นามรบทีมอบชี วต
ิ ใหม่ให ้! หวังหลินไม่มวี นั ลืมวันและคืน
่
ทีเขาถู กบรรพชนตระกูลเถิงสังหาร จากนั้นด ้วยการช่วยเหลือของ
ลูกปัดฝื นลิขต ิ ฟ้ าและซือถูหนาน วิญญาณของเขาจึงเข ้ามาทีนี ่ ่
แล ้วจึงพบร่างศพของหม่าเหลียง ตอนนั้นได ้เริมชี ่ วต ิ ใหม่ให ้กับเขา
ผ่านไปสักพัก สัมผัสวิญญาณของหวังหลินแผ่กระจายข ้ามผ่าน

สนามรบต่างแดนอย่างต่อเนื่ อง เขาเห็นซากศพมากมายและ
้
วิญญาณเร่รอ่ นจานวนมาก เหล่าวิญญาณเร่รอ่ นทังหมดส่ งเสียง
่ ดพวกมันก็มอ
กรีดร ้องและล่าถอยด ้วยความหวาดกลัว ท ้ายทีสุ ิ าจ
่
หลบหนี ได ้และทาได ้เพียงสันเทาเบื ้
องหน้
าสัมผัสวิญญาณ
ร่างศพส่วนหนึ่ งเป็ นของเซียน แต่สว่ นใหญ่เป็ นอสูรรูปร่าง

ประหลาด มากกว่าครึงเป็่ นอสูรทีหวั
่ งหลินไม่เคยเห็นมาก่อน
สัมผัสวิญญาณแผ่กระจายกว ้างไกลยิงขึ ่ น้ ข ้ามผ่านทุกสถานทีที
่ ่
เขาเคยมาก่อนหน้านี ้ กระทังเหนื
่ ่ เหล่
อกว่าทุกทีที ่ าเซียนบนดาวซู
ซาคุจะสารวจหมด หวังหลินเห็นซากศพมากยิงขึ ่ น้
่ั
ชวขณะต่อมาสัมผัสวิญญาณของหวังหลินจึงสัมผัสกับชายขอบ
ของสนามรบต่างแดน ดูเหมือนจะมีม่านบางๆจากัดเขาเอาไว ้
ดวงตาหวังหลินส่องสว่าง สัมผัสวิญญาณไม่หยุดลงแต่ผลักดัน
ออกไปข ้างนอก เสียงดังสนั่นกึกก ้องข ้ามผ่านสนามรบต่างแดน
เสียงราวกับกระจกแตกกระจาย สัมผัสวิญญาณของหวังหลิน
่ อยู
ทะลวงม่านและเห็นสิงที ่ น
่ อกเหนื อจากนั้น
มันยังคงเป็ นสนามรบต่างแดน แต่มน

ั ใหญ่กว่าเดิม! หากเทียบกับ
้ บมหาสมุทร!
ในม่านพลังแล ้ว ราวกับแม่นากั
่
จิตใจหวังหลินสันเทา สัมผัสวิญญาณแผ่กระจายไปอย่างต่อเนื่ อง
ภายในสนามรบต่างแดนทีอยู ่ น่ อกม่านพลัง หวังหลินได ้เห็น
่ งแสงสีทองนี คื
ซากศพเปล่งแสงสีทอง! เหล่าศพทีเปล่ ้ อเหล่าเทพ!
่ รา่ งศพท่าทางดุร ้ายยิงและเปล่
เขายังได ้เห็นอสูรนับไม่ถ ้วนทีมี ่ ่
งกลิน
อายทรงพลัง เห็นได ้ช ัดว่าตอนพวกมันมีชวี ต ิ จะทรงพลังมากแค่
ไหน
่ น้ เขาเห็นซากศพอสูรยุง
สัมผัสวิญญาณแผ่กระจายออกไปยิงขึ
่ ขนาดใหญ่
จานวนมาก เห็นซากศพกิเลน และเห็นอสูรมากมายทีมี
หลายแสนฟุต!
่
นอกจากอสูรโลกันตร ์แล ้ว อสูรอืนๆทั ้
งหมดที ่
เขาเห็ นในชีวต
ิ ล ้วนมี
อยูใ่ นสนามรบต่างแดน!!
่
ความคิดหวังหลินสันสะท ่ สัมผัสวิญญาณแผ่
้านเหมือนระลอกคลืน
กระจายออกไปทะลุทะลวงผ่านซากศพและท ้ายทีสุ ่ ดก็กระทบกับ
ชายขอบจริงๆ สัมผัสวิญญาณของหวังหลินจึงปกคลุมไปทัวทั่ ง้
สนามรบต่างแดน
้ งหลินหรีสายตาแคบลงและหวาดกลั
วินาทีนีหวั ่ ว
ตอนทีสั่ มผัสวิญญาณของเขาปกคลุมไปทัวสนามรบต่
่ างแดน เขา
้
เห็นว่าทังสนามรบเป็ ิ ้ วนขนาดใหญ่แห่งหนึ่ งเท่านั้น
นเพียงแค่ชนส่
้ วนนี เชื
ชินส่ ้ อมต่
่ อกับดาวซูซาคุอย่างประหลาด ราวกับดาวซูซาคุ
้
ถือกาเนิ ดขึนมาได ้ก็เพราะมัน!
้ วนนี มี
ชินส่ ้ รป ้ บมันเป็ นส่วนหนึ่ งของบางสิง่
ู ร่างบิดเบียวราวกั
บางอย่าง!
่
จิตใจหวังหลินสันไหว ้
วินาทีนีเขาคิ ดถึงความลับอันน่ าตกตะลึงที่
จักรพรรดิวห ิ คศักดิสิ์ ทธิคนเก่
์ าได ้ส่งต่อมาให ้เขา ดาวซูซาคุเป็ น
ส่วนหนึ่ งของประตู...
คาพูดเหล่านั้นดังกึกก ้องในใจหวังหลินและค่อยผสานเข ้ากับสนาม

รบต่างแดนภายในสัมผัสวิญญาณ หลังจากได ้ร ับความเข ้าใจ
จานวนหนึ่ ง หวังหลินจึงนึ กออกว่าสนามรบต่างแดนเป็ นส่วนหนึ่ ง
ของประตูลก ึ ลับบานนั้น!
ี่ านักจตุรศักดิสิ์ ทธิค์ ้นพบ...มันเป็ นประตูแบบไหนกัน...

‘ประตูทส
บรรพชนในดินแดนตกสวรรค ์รู ้เรืองนี ่ หรื้ อไม่...’
หวังหลินยืนอยูน ่ ด
่ านและค่อยๆ ระงับอาการตกตะลึงในใจ ท ้ายทีสุ
่
เขาคิดถึงสตรีผมเงิน เสียงกรีดร ้องทีนางปล่
อยออกมาตอนทีเห็่ น
รูปปั้นเซียนเจ็ดสี
‘ข ้าไม่ได ้เปิ ดประตู...ข ้าไม่ได ้เปิ ดประตู...’ หวังหลินขบคิดเงียบๆ
เขาไม่รู ้ว่าสองประตูทอี่ ้างอิงถึงคือบานเดียวกันหรือไม่!
หวังหลินค่อยๆ ถอนสัมผัสวิญญาณกลับมาจนคืนสูร่ า่ งกาย เขา

ู และจากนั้นก็จากไป
มองสนามรบต่างแดนด ้วยสายตาอธิบายไม่ถก
่
หวังหลินค ้นพบหลายสิงหลายอย่ างในการกลับมาดาวซูซาคุครงนี ้ั ้
่
สิงเหล่ ้ มากเกินไปและทาให ้ดาวซูซาคุเป็ นดาวทีไม่
านี มี ่ คุ ้นเคย
้ แดงไม่ตาย...’
‘ผีเสือสี
้ั บเก ้าของเผ่ารอยสักเป็ นทีผนึ

‘ชนสิ ่ กเกาทัณฑ ์ของลีกวง...’
่
‘สนามรบต่างแดนเมือคร่ ้ั ตเป็ นเพียงพืนที

งอดี ้ เล็
่ กๆและยังมีโลก
่ ้านนอก มันเป็ นส่วนหนึ่ งของประตู...’ หวังหลินนั่งลง
กว ้างกว่าอยูด
บนยอดเขาแห่งหนึ่ งบนดาวซูซาคุ เขาเผชิญหน้ากับสายลมแรงๆ
้ าและเรือนผม ในแววตาบ่งบอกความซ ับซ ้อน
จนพัดเสือผ้
่
‘ยิงระดั ่ น้ ข ้ายิงค่
บบ่มเพาะของข ้าเพิมขึ ่ อยๆ เรียนรู ้ความลับของ
ดาวซูซาคุ...มันคงเป็ นแบบนั้น’ หวังหลินมองท ้องฟ้ าอันมืดมิดเบือง
้
่
หน้า ก ้อนเมฆสีดารวมตัวกัน สายฟ้ าดังลันอยู ่
ไ่ กลๆ และฝนเริมตก
วิหคสีขาวกระพือปี กอย่างรวดเร็ว บินถลาอยูห ่

่ น้าก ้อนเมฆเพือ
พยายามหลบเลียงก่ ่ าพามันไปสูค
้อนเมฆสีดาทีจะน ่ วามตาย
่ น้ ร่างของวิหคตัวนั้นสันเทาและ
อย่างไรก็ตามกลับเกิดเสียงดังลันขึ ่
ถูกก ้อนเมฆสีดากลืนกิน
พอเห็นเช่นนี ้ หวังหลินหรีตาและรู
่ ้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาด
สายฝนทีพั่ ดมาด ้วยสายลมและยังไม่มาถึง ลมพัดเอาอากาศชืน้

เข ้าหาหวังหลินและนาพาความหนาวเย็นมาให ้
้ อฝนของฤดูใบไม้ร่วง
สายฝนนี คื
ท ้องฟ้ าค่อยๆ ดาสนิ ทและส่งเสียงดังสนั่นอย่างต่อเนื่ อง มันเข ้ามา

่ งหลินมากขึน้ ก ้อนเมฆสีดาดุจนาหมึ
ใกล ้ยอดเขาทีหวั ้ ่
กทีแผ่
กระจายไปบนเศษกระดาษ
่ นแรงมากกว่าเดิม
ฝนยิงรุ
เสียงสายฝนดังกระทบเข ้าสูห
่ ข ่ นแรงขึน้ ฝุ่ นบนพืน้
ู องหวังหลินยิงรุ
ถูกสายฝนเทลงใส่และมิอาจขยับออกไปจากทีเดิ ่ ม
่ บ
ก ้อนหินเล็กๆ ทีอยู
่ นภูเขารอบหวังหลินเดิมทีถก
ู สายลมพัดใส่แต่
้
ตอนนี ราวกั ่
บมีพลังทีมองไม่ ่ ิ่ งไร ้
เห็นกดพวกมันเอาไว ้ ทาให ้อยูน
่
การเคลือนไหว
่
ประกายสายฟ้ าเชือมต่ ้
อสวรรค ์และปฐพีได ้โผล่บนเส ้นขอบฟ้ าเบือง
้
หน้าสายตาหวังหลิน พวกมันส่องสว่างขึนในก ้อนเมฆราวกับ
อสรพิษสีเงินหรือไม่ก็ดเู หมือนอักขระ
หวังหลินมองก ้อนเมฆทีก ่ าลังม้วนตัวจึงถอนหายใจยาว สัมผัสอัน

ลึกลับคล ้ายก่อความราคาญพลันเข ้าสูจ ่ ต
ิ ใจเขา หวังหลินขมวด
้
คิวและเก็ ่ เขาค
บสิงที ่ ้
้นพบในดาวซูซาคุไว ้ก่อน ตอนนี เขาก าลังจะ
ทาให ้แก่นแท ้อีกสามอย่างสมบูรณ์!
จากนั้นก็จะหลอมแก่นแท ้สังหารจากกระบีที
่ ฉิ
่ งชุย่ มอบให ้และใช ้
่
หกแก่นแท ้เพือทะลวงเปิ ดประตูดบ
ั สูญ!
้
หวังหลินยืนขึนและก าลังจะจากไป ด ้านหลังของเขามีก ้อนเมฆม้วน
่ ง
ตัวกาลังพุ่งเข ้ามาราวกับข ้างในเป็ นเทพสังหารจดจ ้องมาทีหวั
หลิน มันต ้องการกลืนกินและทาลายเขาเหมือนวิหค
่
ประกายแสงวูบวาบ ขณะทีฝนตกลงมา จิตสังหารระเบิดออกมา
จากก ้อนเมฆสีดาอย่างฉับพลัน!
เท ้าขวาของหวังหลินทีเพิ่ งยกขึ
่ ้
นไปพลั ้
นหยุดชะงัก เส ้นผมทังหมด
้ ช ัน สัมผัสวิกฤตแห่งความเป็ นความตายอันรุนแรงได ้
บนร่างตังชู
้ อนใส่รา่ งเขาให ้จ ้องมองก ้อนเมฆสีดา สีหน้าท่าทางจึงเคร่ง
ยาเตื
ขรึม
้
‘มีบางอย่างผิดพลาด!!’ ภาพทังสามที ่ งหลินได ้เห็นก่อนหน้านี ้
หวั
่
แล่นผ่านในหัว วิหคตาย ฝุ่ นไม่มว้ นตลบและก ้อนหินไม่เคลือนไหว
สัมผัสวิกฤตความเป็ นความตายทีเหนื่ อกว่าตอนทีเขาสั

่ มผัสได ้ใน
่
สุสานโบราณและเหนื อกว่าสิงใดที ่
เขาเจอหลั
งกลับมาจากดินแดน
้ั
ชนใน มันเสมือนหายนะแห่งความเป็ นความตายทีผี ่ เสือสี
้ แดงนามา
่ หวั
และเป็ นสิงที ่ งหลินต ้องเผชิญ!
มีเพียงการเอาชีวต ิ รอดจากหายนะแห่งความเป็ นความตายนี ้
เท่านั้นจึงจะมีคา่ พอให ้อยูร่ อดต่อไปได ้! นี่ คือความเข ้าใจทีเขา
่
่ นก ้อนเมฆสีดาม้วนมาตังแต่
ได ้ร ับตอนทีเห็ ้ ไกลๆ!
่ วนตัวเข ้ามาไม่ได ้มีจต

ก ้อนเมฆทีม้ ิ สังหารจริงๆ จิตสังหารนี โผล่้
่
ออกมาจากการเปลียนแปลงในสายฟ้ ่ ้อนเมฆสร ้างขึน้ มันมา
าทีก
จากความหยังรู่ ้ของหวังหลินเอง การเปลียนแปลงนี
่ ้ ได ้เกิดขึน้
ไม่
ก่อนหน้าหรือตอนนี ้ แต่ทว่าตอนทีหวั ่ งหลินร ับรู ้ได ้ มันคือการ
่
เปลียนแปลงคร ้ั
งใหญ่ !
่
‘การเปลียนแปลงคร ้ั
งใหญ่ ่
!’ หวังหลินหรีสายตา แผ่กระจายสัมผัส
่
วิญญาณข ้ามผ่านไปทัวดาวเคราะห ์โดยไม่ลงั เลและพุ่งเข ้าไปใน
่
อวกาศ เมือเขาได ้เห็นอวกาศด ้านนอก สีหน้าท่าทางจึงเปลียนไป! ่
ตอนที่ 1579 หายนะของจ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!
อวกาศด ้านนอกดาวซูซาคุไม่ได ้มืดมิดแต่มแี สงสีฟ้าห่อหุมรอบๆ

้
่ งท
ทัวทั ้ ้องฟ้ าเป็ นสีฟ้าไปหมด!
ราวกับม่านท ้องฟ้ า!
้
หรือจะพูดได ้ว่ามีท ้องฟ้ าปรากฏขึนนอกดาวซู
ซาคุก็วา่ ได ้!
เดิมทีมน ้ บเป็ นความจริงไปแล ้ว! นอก

ั เป็ นไปไม่ได ้แต่ตอนนี กลั
ดาวซูซาคุจะมีท ้องฟ้ าไปได ้อย่างไร? มันราวกับอาณาเขตแห่งนี ถู ้ ก
่
ห่อหุ ้มด ้วยวิชาเต๋าสันสะเทื ่
อนสวรรค ์ทีสามารถลากไปสู โ่ ลกอีกใบ
ได ้ในทีเดียว!
้
โลกแห่งนี กลายเป็ ่
นสีฟ้า! แทนทีดาราจั
กร!
้ มส
ใต ้ท ้องฟ้ าสีครามแห่งนี ไม่ ิ่
ี งใดนอกจากดาวเคราะห ์เพียงดวง
เดียว และนั่นคือดาวซูซาคุ!
่
ท่าทีของหวังหลินเปลียนไปมหาศาล ดวงตาเย็นเยียบรุนแรง สัมผัส
วิญญาณแผ่กระจายข ้ามผ่านดาวซูซาคุและยิงมี ่ สห
ี น้ามืดมนขึน้
้ มส
วินาทีนีไม่ ิ ่ วต
ี งชี ิ ใดเหลืออยูบ
่ นดาวซูซาคุ!
ไม่เพียงแค่เซียนเท่านั้น แม้กระทังคนธรรมดา
่ ใบไม้ใบหญ ้าและ
้
อสูรทังหมดหายไปอย่ ้ ง! ตอนนี หวั
างสินเชิ ้ งหลินเป็ นเพียงคนเดียว
่ ออยูบ
ทีเหลื ่ นดาวซูซาคุ!
่ ชวี ต
ไม่ใช่วา่ สิงมี ้
ิ ทังหมดบนดาวซู ่
ซาคุจะเพิงหายหรื
อตายจากไป
่
แต่คนทีหายไปนั ้นคือหวังหลิน!
ดาวซูซาคุยงั อยู่ดน ้ั
ิ แดนชนในที ่ ม สิงมี
เดิ ่ ชวี ต
ิ นับไม่ถ ้วนยังอยูท
่ า
กิจกรรมแต่ละวันของตัวเองเหมือนเดิม โจวหวูไ่ ท่ยงั คงนั่งดืมบนรู
่ ป
ปั้น เหล่าเซียนยังตืนเต
่ ้นกับการกลับมาของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก
บนดาวซูซาคุ บนภูเขาทีหวั ่ งหลินเคยนั่งอยู่ ไม่มใี ครอยูท ี่ ่ น

่ นั
ท ้องฟ้ าเป็ นสีครามและสงบนิ่ ง ไร ้ก ้อนเมฆสีดา
ดาวซูซาคุดวงนี ดู ้ เหมือนสะท ้อนกับกระจกและแบ่งออกเป็ นสองดวง

หนึ่ งนั้นอยูใ่ นดินแดนชนในที
้ั ่ ทก
มี ุ อย่าง อีกหนึ่ งไร ้สิงมี
่ ชวี ต
ิ และมี
่
หวังหลินคนเดียวพร ้อมกับกลินอายความตาย
เป็ นภูเขาลูกเดิมแต่เต็มไปด ้วยแสงแดดจ ้า
หวังหลินยืนอยูบ่ นยอดเขา แต่กลับถูกล ้อมรอบด ้วยก ้อนเมฆสีดา

ม้วนตัวเข ้ามา เสียงสายฟ้ าดังคารามและฝนกาลังตก
้ อนผนึ กจากสวรรค ์! หวังหลินก ้าวไปข ้างหน้าและพุ่ง

วิชาแห่งนี เสมื
ทะยานผ่านก ้อนเมฆสีดาด ้วยท่าทีมด
ื มน เขาออกมาจากดาวซูซา
คุ!
วินาทีทกี่ ้าวออกมา เขาเห็นแสงแพรวพราวออกมาจากโลกด ้าน

นอก แสงสีฟ้าไร ้ขอบเขตดูเหมือนสามารถเจาะทะลวงอวกาศได ้
ทีเดียว
หวังหลินยืนอยูใ่ นโลกนี ้ ด ้านหลังเขาคือซูซาคุทตายซาก

ี่ ส่วน
ด ้านหน้าคือโลกอันกว ้างใหญ่จนมองไม่เห็นขอบ แม้แต่สม ั ผัส
วิญญาณก็ไม่สามารถครอบคลุมทีแห่ ่ งนี ได
้ ้หมด มันเหมือนอวกาศ
ไร ้ขอบเขตของจริง
้ นไม่ใช่พนดิ
พืนดิ ื ้ นแต่เป็ นผิวนาสงบนิ
้ ่ ง มันไม่มรี ะลอกคลืนดั
่ งนั้น
จึงสะท ้อนสีครามในท ้องฟ้ าได ้อย่างสมบูรณ์
มองไกลๆ แล ้วสถานทีอั ่ นกว ้างใหญ่ทหวั

ี่ งหลินอยูใ่ นตอนนี เสมื
้ อน
้ ้ก ้นบึง้ บ่อนาที
บ่อนาไร ้ ขยายออกไปได
่ ้อย่างไม่มท ี่ นสุ
ี สิ ้ ด!!
เสียงบางเบาดังออกมาจากท ้องฟ้ าและเข ้าสูห

่ ข
ู องหวังหลิน
้
หวังหลินขบคิดเงียบๆและมองขึนไปบนท ้องฟ้ า รูม่านตาหดลงและ
สูดหายใจลึก ร่างกายส่งเสียงปะทุและปลดปล่อยแสงสีทองบางๆ
่
เพือกระตุ ้นระดับบ่มเพาะสูงสุด
ในท ้องฟ้ าสีคราม แสงสีฟ้าค่อยๆควบแน่ นเป็ นร่างสีฟ้าผูห้ นึ่ ง ร่างนี ้

สวมชุดสีฟ้าและเป็ นชายวัยกลางคน เขามองหวังหลินด ้วยสายตา
ซ ับซ ้อนและถอนหายใจ
หวังหลินคานับฝ่ ามือและเอ่ยอย่างสงบนิ่ ง “หวังหลินขอคารวะ

ปรมาจารย ์เต๋า”
ปรมาจารย ์เต๋าความฝันมองหวังหลินอย่างเงียบๆ ผ่านไปสักพัก
่ ้วยความมุ่งมั่น จากนั้นจึง
แววตาซ ับซ ้อนจึงหายไปและถูกแทนทีด
เอ่ยขึน้
้ั าสุดทีจ่ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กตาย ข ้าไม่ได ้มีสว่ นร่วม...ครงนี

“ครงล่ ้ั ข
้ ้า
้ กสร ้างขึนจากเซี
จะไม่โจมตีเจ ้าเช่นกัน โลกแห่งนี ถู ้ ้
ยนขันแก่ นแท ้
้
ดับสูญทังหมดร่ ้ั
วมมือกันในดินแดนชนนอก นางสนมจักรพรรดิ
เทพก็เข ้าช่วยด ้วยจึงสามารถทาลายมิตแิ ละกักขังเจ ้าไว ้ทีนี ่ ่ โดย
่
ไม่ให ้ใครคนอืนในดิ ้ั
นแดนชนในสั งเกตเห็น...”
้
“โลกแห่งนี สามารถคงอยู ่ั
ไ่ ด ้สามชวโมง...ในระหว่ ่ั
างสามชวโมงนี ้
...
่
เจ ้าจะพบว่าการหนี ตายเป็ นเรืองยากยิ ่
ง!”
“ข ้ารู ้จักเจ ้า ดังนั้นข ้าจึงมาบอกเจ ้า หากเจ ้าอยากจะดุดา่ สิงใดก็

่ จง
ดุดา่ ว่าเจ ้าคือ...จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก! จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กต ้อง
ตาย!” ปรมาจารย ์เต๋าความฝันถอนหายใจ ร่างกายเปลียนเป็ ่ น
ละอองแสงสีฟ้าจางหายไปในอวกาศ
่
เมือเขาหายไปจึ ่ นแรงในท ้องฟ้ า คนผูห้ นึ่ ง
งปรากฏระลอกคลืนรุ
่ คนผู ้นี พร่
ก ้าวเดินออกมาจากระลอกคลืน ้ ามัวและบอกได ้เพียงว่า
เป็ นชายชราสวมชุดสีเทา
ชายชรามีสายตาดุจสายฟ้ าและแฝงจิตสังหาร วินาทีน้ันเขายก
้
แขนขวาขึนมาและชี ้ หวังหลิน!
ใส่
้
“แม้ข ้าจะไม่สามารถใช ้ระดับบ่มเพาะทังหมดได ้
้ แม้จะเป็ นเพียงขัน
วิญญาณดับสูญระดับกลาง เจ ้าก็จะต ้องตายเหมือนจ ้าวดินแดนปิ ด
ผนึ กในอดีต!”
เพียงแค่ชนิี ้ ว้ โลกพลันเปลียนสี
่ สน
ั สายลมกรรโชกพัดผ่านในโลก
้
ปรากฏเส ้นสีเทาขึนมาและเปลี ่
ยนเป็ นมังกรสีเทาในเวลาไม่นาน
มันพุ่งใส่หวังหลินอย่างดุร ้ายด ้วยความเร็วเกินคาดคิด
่ น่่ าตกตะลึงยิงกว่
สิงที ่ าก็คอื เจ ้ามังกรตัวนี มี
้ เพลิงนรกานต ์ ขณะที่
เพลิงควบแน่ น เกิดเสียงร ้องครวญครางและน่ าตกตะลึงดังออกมา
จากมังกรสีเทา
หวังหลินดวงตาส่องสว่างและมีทา่ ทีเคร่งเครียดยิง่ วินาทีนีเขาไม่

้
คิดว่าเป็ นหายนะแห่งชีวต ิ และความตายอีกแล ้ว ครงนี ้ั เขาจะต
้ ้อง
ผ่านมันให ้ได ้ แม้เขาจะตายก็ยงั ต ้องผ่านให ้ได ้!
นี่ คือหายนะของจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก! จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กคนเก่า
้ พจากการโดนเซียนขันที
สินชี ้ สามหลายคนของดิ
่ ้ั
นแดนชนนอก
เข ้าล ้อมกรอบ เป็ นเหมือนวัฏจักรและหายนะครงนี ้ั กลั
้ บมาปรากฏ
อีกครงส ้ั าหร ับหวังหลินในวันนี !้
่ั
สามชวโมง!
้
มังกรเทาเข ้ามาใกล ้ หวังหลินก ้าวออกไปโดยไม่ลงั เลและชีใส่
้
ท ้องฟ้ า วิชาเรียกขานสายลมปรากฏขึนในโลกสี ครามและเปลียน ่
กลายเป็ นมังกรดาทรงพลังยิงทั่ งสิ
้ บสามตัว เหล่ามังกรดาร ้อง
คารามและเรืองแสงสีทองเบาบางขณะพุ่งออกไปหามังกรเทา
่
“สีทอง?” ชายชราชุดเทาหรีตาแคบลง
้
พวกมันปะทะกันในเสียวพริ บตา เสียงดังสนั่นกึกก ้องรุนแรง มังกร
เทาบิดไปมาเนื่ องจากพัวพันกับมังกรดาสิบสามตัว เสียงคาราม
่
อนฟ้ าดิน
ภายใต ้แรงกระแทกนี ้ เส ้นผมหวังหลินพลิวสะบั

้ ดและเขาถอยไป
หลายฟุต ใบหน้าซีดเซียวและยกหมัดขวาขึนมา ้ หวังหลินไม่ได ้
โจมตีไปข ้างหน้าแต่หนั กลับมาและส่งกาปั้นออกไป
ขณะทีหั่ นกลับมา ระลอกคลืนส่
่ งเสียงดังก ้อง หญิงชราผูห้ นึ่ ง
้ ้วยร่างพร่ามัว นางยกแขนขวาเหียวแห
ปรากฏตัวขึนด ่ ้ ้วย
้งขึนด
ท่าทีมด ้ หลังของหวังหลิน
ื มนและชีใส่
่ ต
ทว่าสิงที ่ ้อนร ับนางกลับเป็ นกาปั้นของหวังหลิน!
กาปั้นและนิ วมื
้ อเข ้าปะทะกันพริบตาต่อมา ร่างหวังหลินสันเทาและ
่
กระอักโลหิตจนหวังหลินกระเด็นไปข ้างๆ หญิงชราตัวสัน ่ เล็บบน
้ แตกสลาย
นิ วชี ้ แววตาของนางกะพริบแสงเย็นเยียบและก ้าวเดินไป
“เจ ้าพอมีวช
ิ าอยูบ
่ ้าง!”
โลหิตหวังหลินไหลย ้อยออกมาจากมุมปาก แต่สายตาสงบนิ่ ง เขารู ้

้
ว่าหายนะในวันนี ยากจะผ่ ่ั
านไปได ้และเวลาสามชวโมงตรงหน้ าเขา
เสมือนลาห ้วยลึก อย่างไรก็ตามการให ้เขายอมร ับความตายถือว่า
ไม่อาจยอมได ้
‘ไม่มใี ครสามารถควบคุมชะตาของข ้าได ้ แม้แต่หายนะแห่งชีวต
ิ และ
ความตายก็ตาม!’
้
วินาทีนีขณะที
ล่่ าถอย แขนขวาชีใส่
้ ท ้องฟ้ า แสงสีทองผุดออกมา
จากอากาศเบาบางและควบแน่ นเป็ นประทับฝ่ ามือ
่
“แสงสีทองอีกแล ้ว!” ชายชราชุดเทาหรีสายตา แม้แต่หญิงชราก็
ด ้วย
่
อย่างไรก็ตามขณะทีประทั ้
บฝ่ ามือปรากฏขึนมา ปราณกระบีอั ่ นน่ า
้ ้านหลังหวังหลิน ปราณกระบีนี
ตกตะลึงผุดขึนด ่ เย็
้ นเยียบเป็ นอย่าง
่
ยิงและก่ ้
อตัวเป็ นเสานาแข็ งด ้านหลังเขา!
้
เสานาแข็ งโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าและพุ่งเข ้าหาหวังหลิน
้
ระหว่างทางส่งเสียงแตกร ้าว ด ้านหน้าเสานาแข็ ่ นสี
งคือกระบีสั ้ ฟ้า!
่ มนี รวดเร็
กระบีเล่ ้ ้
วเกินไป มันปรากฏขึนตอนที ่ งหลินใช ้ประทับ
หวั
วิญญาณสงคราม นาแข็ ้ งแห่งฟ้ าดินพุ่งใส่หวังหลินเข ้าแล ้ว!
แสงมากมายรวมกันรอบหวังหลิน เงาแสงขนาดยักษ ์ปรากฏขึน้
่
รอบตัวเขาในขณะทีกระบี
สี่ ฟ้าเข ้าใกล ้ กระบีสี
่ ฟ้าจึงปะทะเข ้ากับ
เงาแสงทันที
โล่เงาแสงกลายเป็ นรูปปั้นนาแข็
้ งแกะสลักและมีเสียงแตกร ้าวดัง
ระนาว!
่ นเยียบแทงทะลุผ่านรูปปั้นนาแข็
กระบีเย็ ้ งและพุ่งใส่หวังหลินพร ้อม
จิตสังหารมหึมา
ปัง!
ประทับจิตวิญญาณของหวังหลินถูกขัดขวาง เขากระอักโลหิตอีก
ครง้ั ร่างกายถูกโยนกระเด็นไปข ้างหน้า ด ้านหลังเป็ นเสานาแข็
้ งที่
ไล่ตามมา
หวังหลินมีสห
ี น้ามืดมน ในฝ่ ามือมีแสงโลหิตกะพริบวาบ เขาสะบัด
่
แขนส่งกระบีโลหิ ่ ฟ้าเล่มนั้น
ตพุ่งใส่กระบีสี
มองไกลๆ เป็ นภาพทีน่่ าตกตะลึงยิง่ นี่ เป็ นการเผชิญหน้ากัน
้
ระหว่างแสงโลหิตและนาแข็ งอันเย็นเยียบ เป็ นการเผชิญหน้า
ระหว่างการเอาชีวต
ิ รอดและจิตสังหาร พริบตาเดียวสองกระบีก็ ่ เข ้า
ปะทะกัน
เสียงดังสนั่นไปทัวโลก
่ เสียงกรีดร ้องโหยหวนดังออกมาจากสอง
กระบี่ กระบีเย็
่ นเยียบสันสะท
่ ้านพร ้อมกับถูกแบ่งออกเป็ นสองส่วน
และถูกกระเด็นกลับไป
่
กระบีโลหิ ่
ตสันเทา ่
แสงโลหิตพังทลาย หวังหลินคว ้ากระบีโลหิ
ต
เอาไว ้และจ ้องมองไปข ้างหน้า
่ นเยียบทีถู
ชายชุดขาวค่อยๆ ก ้าวเดินออกมาด ้านข ้างกระบีเย็ ่ กตัด
ขาดเป็ นสองท่อน เขามองหวังหลินด ้วยสายตาเลือดเย็น
“รีบจบการต่อสูเถอะ!”
้ คาพูดของเขาเย็นชาเหมือนภาพลักษณ์
่
ขณะทีทะยานไปข ้างหน้า ชายชราชุดเทาและหญิงชราชุดดาจึงได ้
พุ่งใส่หวังหลิน
หวังหลินรีบถอย แม้ระดับบ่มเพาะของแต่ละคนจะถูกระงับเอาไว ้ แต่
้ ญญาณดับสูญระดับกลางจานวนสามคนก็ไม่ใช่สงที
เซียนขันวิ ิ่ ่
หวังหลินจะต่อต ้านได ้!
้ ท
ขณะถอยไป หวังหลินชีไปที ่ ้องฟ้ า ประทับวิญญาณสงครามทีถู
่ ก
้ กครง้ั หวังหลินเผยแววตาเรืองแสงสีทอง
ขัดขวางจึงปรากฏขึนอี
และปลดปล่อยเจตนาต่อสูอั้ นรุนแรง
“ในเมือเจ่ ้าอยากต่อสู ้ ก็จงมาต่อสูกั ้ ยงสงบ

้ น!!” หวังหลินเอ่ยนาเสี
นิ่ ง ยิงอั
่ นตรายเขายิงบ
่ ้าคลังแต่
่ จต ิ ใจสงบนิ่ งไปด ้วย นี่ คือนิ สยั ทีเขา
่
พัฒนามาระหว่างช่วงการต่อสูฝึ้ กฝนตลอดสองพันปี
วินาทีน้ันพลันโบกสะบัดใส่ท ้องฟ้ า โลกมีแสงสีทองส่องประกาย

่
ประทับฝ่ ามือยักษ ์เรืองแสงสีทองและตกลงมา ก่อนทีประทั บฝ่ ามือ
่ าได ้ลงมาถึงก่อน
จะได ้เข ้าใกล ้ แรงกดดันทรงพลังยิงกว่
นี่ คือประทับวิญญาณสงครามทีแท ่ ้จริง ขณะทีมั

่ นกระแทกลงมา ใน
ประทับฝ่ ามือมีลายมือคล ้ายเทือกเขาสลับซ ับซ ้อนแฝงอยู่ด ้วย
‘แสงสีทองนี่ มันอะไรกัน? ทาให ้ข ้ารู ้สึกหวาดหวัน!’

่ ชายชราชุดเทา
่
จ ้องมองแสงสีทองทีโผล่ ออกมาจากประทับวิญญาณสงคราม
ตอนที่ 1580 ต่อสู ร้ ุนแรง!
่ งกึกก ้องและเขาปรากฏตัว
หวังหลินก ้าวไปข ้างหน้า ระลอกคลืนดั
้ ้านบนประทับฝ่ ามือในทันที หวังหลินกัดปลายลินและพ่
ขึนด ้ น
โลหิตสีทองใส่ประทับฝ่ ามือทาให ้มันเรืองแสงสีทองรุนแรง
ิ่
“หากเจ ้าต ้องการฆ่าข ้า ก็ต ้องมีสงแลกเปลี ่
ยน!” หวังหลินร ้อง
คาราม สีหน้าท่าทางดุดน ั แขนขวากดลงทาใหป้ ระทับฝ่ ามือสีทอง
พุ่งออกไป แรงกดดันจากประทับฝ่ ามือทาให ้เกิดวังวนหลายแห่ง
้
ขึนบนผิ วนาด้ ้านล่าง
ี่
ชายชราชุดเทามีแววตาส่องสว่าง วินาทีทประทับวิญญาณสงคราม
้
เข ้ามาใกล ้ เขาสะบัดแขนปรากฏขวดกลมขึนในอุ ้งมือ
ขวดโปร่งใสและเต็มไปด ้วยทรายสีเหลือง เขาสะบัดแขนให ้ทราย

ลอยออกมาจนรวมกันเป็ นก ้อนทรายขนาดหลายร ้อยฟุต
“แก่นแท ้ปฐพี ฝังจิตวิญญาณ!”

้ อ
พอชายชราเอ่ยออกไป ทรายได ้พุ่งขึนสู
่ ากาศเข ้าหาประทับ
วิญญาณสงครามของหวังหลิน!
ุ ดาได ้สะบัดมือด ้วยท่าทีสงบนิ่ ง เล็บนิ วยื

ขณะเดียวกันสตรีชด ้ ด
ออกมาและหลุดจากปลายนิ ว้ จากนั้นแสงสีดาเก ้าสายพุ่งออกไป
ข ้างในแสงสีดาคือภูตผีเก ้าตัวยืนอยูบ ้ งเก

่ นเล็บนิ วทั ้ ้าราวกับพวก
มันอยูบ ่ น พวกมันพุ่งเข ้ามาพร ้อมทรายจานวนมหาศาล
่ นกระบีเหิ
่ าลังลงมา
ชายหนุ่ มท่าทีเย็นชาได ้จ ้องประทับวิญญาณสงครามทีก
้ อขวาให ้โลหิตไหล วาดผนึ กด ้วยโลหิตและแช่แข็งอย่าง
เขากัดนิ วมื
รวดเร็ว จากนั้นโยนผนึ กออกไป
่ อนรุนแรง นี่ คือการปะทะกันของวิชาจากเซียนขันที

ฟ้ าดินสันสะเทื ้ ่
สาม ประทับวิญญาณสงครามของหวังหลินเข ้าปะทะกับทราย
มหึมาก่อน
่ งฝ่
ทรายเข ้าปกคลุมทัวทั ้ ามือและเกิดเสียงดังสนั่นกึกก ้อง
้ งเก
ขณะเดียวกันเล็บนิ วทั ้ ้าได ้แทงทะลุผ่านทรายเข ้าหาประทับฝ่ า
มือ
ไม่นานหลังจากนั้นอักขระโลหิตแช่แข็งจากชายหนุ่ มจึงเข ้าประชิด
พอมันเข ้าสัมผัสกับทรายจึงพังทลาย จากนั้นพลังงานเย็นล ้อมรอบ
ทรายเอาไว ้และแช่แข็งทุกอย่างภายใน!
“ปฐพีทลาย!”
“วิญญาณสังหาร!”
“แช่แข็ง!”
้
ทังสามยื ่ กวิชาของตนเองล ้อมรอบ
นด ้านล่างมองประทับฝ่ ามือทีถู
้
พวกเขาแทบเอ่ยขึนมาในเวลาเดี ยวกัน จากนั้นเกิดเสียงดังกึกก ้อง
ประทับฝ่ ามือแตกสลาย!
้ งห
นิ วทั ้ ้าตกลงมาดุจภูเขา แรงกระแทกทรงพลังแผ่กระจาย หวัง
หลินกระอักโลหิตและถูกดันกลับไป เล็บทังเก้ ้าแทงเข ้าใส่รา่ งกาย
ของเขา เกิดบาดแผลและเปลียนเป็่ ่
นฝุ่ นผง กลินอายเย็ นเยียบแผ่
กระจายไปทัวร่่ างพร ้อมจิตสังหาร
หวังหลินดวงตาแดงกา่ ล่าถอยไปพลางกระอักโลหิตอีกครง้ั ในชว่ ั
้ แค่นีเขาได
เวลาสันๆ ้ ้ า
้บาดเจ็บสาหัสไปแล ้ว หวังหลินเผยรอยยิมน่
เวทนา แต่ดวงตาเต็มไปด ้วยจิตสังหารรุนแรง
่
แขนขวายืนออกไปดึ งเม็ดยาออกมาไว ้ในมือ ขณะทีก ่ าลังจะกลืน
้
เข ้าไป ทังสามคนด ้านล่างพุ่งเข ้ามาหา พวกเขาดูเหมือนทะลวง
้ นาที!
ผ่านอวกาศได ้และเข ้าประชิดหวังหลินในเสียววิ
ชายชราชุดเทาเผยท่าทีเคร่งเครียด เขาไม่รู ้ว่าแสงสีทองนี คื ้ ออะไร

แต่รู ้สึกเหมือนเคยเห็นมันมาก่อน เขาปรากฏตัวด ้านซ ้ายของหวัง
หลินและยกนิ วชี้ ขึ้ นมา
้ ้ วสร
แสงสีเหลืองกะพริบวาบราวกับทังนิ ้ ้าง
้
ขึนจากทรายและใช ้
้นิ วตรงเข ้าใส่จด
ุ กลางหน้าผาก!
วิญญาณเพลิงนรกานต ์พุ่งออกมาจากนิ ว้ เปลียนกลายเป็

่ นเมล็ด
ทรายและล ้อมรอบหวังหลิน พวกมันกาลังทาลายหวังหลินเหมือน
ประทับวิญญาณสงคราม!
้ ้านขวาของหวังหลิน
ขณะเดียวกันหญิงชราชุดดาปรากฏตัวขึนด
ดวงตาส่องสว่างวาบ แขนขวากดลงเข ้าหาหน้าอกของหวังหลิน!
ึ ้ ้างในนิ วทั
วิญญาณเพลิงนรกานต ์ได ้สร ้างภูตผีขนข ้ งห้ ้า พวกมัน
้
พุ่งไปหาหวังหลินพร ้อมกับส่งเสียงคารามโหดเหียม! ้ อ
ราวกับนิ วมื
ของหญิงชราคือนรกและเต็มไปด ้วยจิตสังหารมหึมา!
ส่วนชายหนุ่ มชุดขาวท่าทีไม่แยแสได ้พลันก ้าวออกมาด ้านหน้า

้
หวังหลิน สีหน้าท่าทางยังคงเย็นเยียบและยกแขนขวาขึนมาอย่ าง
้ พลังงานเย็นรวมตัวกันและโจมตีลงใส่ศรี ษะหวังหลิน!
โหดเหียม
้
“มันจบแล ้ว!” ชายหนุ่ มเอ่ยขึนเบาๆ ้
ทังสามคนพุ
่งใส่หวังหลินและ
้ั ยว!
โจมตีในครงเดี
ในวินาทีวก ้ั ้ ดวงดาวเทพโบราณของหวังหลินกะพริบ
ิ ฤตครงนี
รุนแรง เตาหลอมจักรพรรดิปรากฏขึนมา้ มันปะทะกับกระบวนท่า
่
สังหารของแต่ละคนและสันสะเทื อน จากนั้นแตกสลายเป็ นละออง
แสงและกลับคืนสูด
่ าวเทพโบราณของหวังหลิน
่ าเตาหลอมจักรพรรดิมาขวางไว ้ ส่งเสียงร ้อง

หวังหลินใช ้จังหวะทีน
คารามและปรากฏโล่เงาแสงขึนอี ้ กครง้ั มันแผ่กระจายออกไปแต่คง
่ั
อยูไ่ ด ้ชวขณะก่อนจะแตกสลาย
้ั
เหตุการณ์ทงหมดเกิ ้ วเกินไป ตังแต่
ดขึนเร็ ้ เริมโจมตี
่ จนถึงตอนนี ้
ี่
เป็ นเวลาเพียงไม่กลมหายใจเท่ านั้น ในช่วงเวลาสันๆ
้ แค่นีหวั
้ งหลิน
พบเจอกับสถานการณ์ความเป็ นความตายไปแล ้วนับครงไม่ ้ั ถ ้วน
เขายังไม่สามารถใช ้สมบัตแิ ละวิชาอันใดได ้เลย แม้แต่ประทับ
วิญญาณสงครามก็ยงั ถูกขัดขวางไปแล ้วหนึ่ งครง้ั
หวังหลินต ้องแบ่งความคิดออกมาสังเกตรอบด ้าน เขาไม่เชือว่ ่ าจะมี

แค่สามคนทีนี ่ ่ จ ้องสังหารเขา การสังหารเขาตอนนี เหมื
้ อนกับตอน
่
ทีพวกเขาสั ่
งหารจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กคนก่อน เป็ นการเคลือนไหว
้ั
ครงใหญ่ ของดินแดนชนนอก ้ั
ราช ันย ์ยังไม่ปรากฏตัว!
นางสนมจักรพรรดิเทพยังไม่โจมตี!
นี่ คืออันตรายทีใหญ่
่ ่ ดทีหวั
หลวงทีสุ ่ งหลินพบเจอมาในชีวต
ิ !! เป็ น
หายนะแห่งความตาย!!
่ เงาแสงพังทลาย แสงกะพริบออกมาจากแขนขวาของหวัง
เมือโล่
หลิน ถุงมือโบราณปรากฏขึนมา ้ เขาต ้องการเวลาในการใช ้วิชา
ให ้มากขึน้ แต่ศต
ั รูไม่ยอมให ้โอกาสนั้น!
่ กฝ่ ายไม่ยอมมอบโอกาสให ้ เขาจาเป็ นต ้องสร ้างมันขึนมา
ในเมืออี ้
่
เอง ขณะทีกระบวนท่ าสังหารของแต่ละคนเข ้าใกล ้ ถุงมือบน
แขนขวาระเบิดออกมาด ้วยพลังเทพโบราณอันทรงพลัง
พลังเทพโบราณนั้นเป็ นสิงที่ น่่ าอัศจรรย ์ เงาเทพโบราณขนาดยักษ ์

่
ทีปกป้ องเขามาหลายครงพลั้ั นปรากฏตัว เงาเทพโบราณตนนี เต็ ้ ม
ไปด ้วยรอยแผลเป็ นแต่ยงั มีความรู ้สึกอบอุน ่ เหมือนเดิม
่
เมือเงาเทพโบราณได ้
้ปรากฏขึนมา ้
การโจมตีของทังสามคนจึ
ง
ร่อนลงใส่รา่ งเงานั้น กาลเวลาดูเหมือนหยุดชะงัก เงาเทพโบราณ
่
สันเทาและมองลงมาที ่ งหลิน ร่างมันพังทลายและขณะเดียวกัน
หวั
ดาวเทพโบราณกลางหน้าผากจึงระเบิดไปทังหมด! ้
่
พลังเทพโบราณทรงพลังยิงยวดระเบิ
ดออกมาจากร่างกายและพุ่ง
เข ้าหาสามคนด ้านหลัง
่
สีหน้าแต่ละคนพลันเปลียนไปและกระอั กโลหิตจนกระเด็นถอย
้
เบืองหน้
าสายตาพวกเขาคือร่างเงาเทพโบราณขนาดยักษ ์ทีหายไป ่
่ ขาทั
อย่างรวดเร็ว แรกเริมที ่ ้
งสอง จากนั้นร่างกาย พริบตาเดียว
เหลือแต่แขนขวาทีก ่ าลังโอบอุ ้มหวังหลินเอาไว ้ จากนั้นโยนหวัง
หลินไปทีน่ าด
้ ้านล่าง
พอโยนหวังหลินไปได ้ แขนขวาจึงสลายไป
หวังหลินเต็มไปด ้วยแววตาโศกเศร ้า โลหิตไหลจากมุมปาก

่
ร่างกายถูกห่อหุ ้มด ้วยกลินอายเทพโบราณพร ้อมกับตกลงไปในนา้
่
ระลอกคลืนขนาดใหญ่ แผ่กระจายออกมาบนผิวนา้
้
ทังสามคนจ ้ ้านล่าง หลังจากประคองตัวเองได ้ จิตสังหาร
้องมองนาด
้
ผุดขึนมาอี ้ั
กครงและก าลังจะไล่ตาม
ภายในแม่นา้ ถุงมือโบราณบนแขนขวาของหวังหลินได ้แตกสลาย

และหายไป ดวงตาเต็มไปด ้วยความเศร ้าและแฝงความบ ้าคลัง่ ทัง้
สามคนไล่ตามหลังมาและกาลังจะเข ้าไปในนา้
ทันใดนั้นปรากฏวังวนน่ าตกตะลึงขึนในแม่
้ ้
นาสงบนิ ่ ง กาปั้นนา้
ขนาดยักษ ์พุ่งออกมาหาชายหนุ่ มชุดขาว
ชายหนุ่ มดวงตาส่องสว่าง แขนจึงกระแทกใส่กาปั้นนา้ กลินอาย
่
เย็นเยียบแผ่กระจาย กาปั้นนากลายเป็
้ ้
นนาแข็ งก่อนจะแตกสลาย
ทว่าหวังหลินร ้องคารามและพุ่งผ่านทุกอย่างเข ้ามา หมัดขวาปะทะ
กับฝ่ ามือนั้น
กาปั้นนี คื
้ อกาปั้นทีแข็
่ งแกร่งทีสุ
่ ดของหวังหลินโดยไม่สนพลัง
ต่อต ้านในร่างกาย!
ศีรษะโบราณปรากฏขึนด ้ ้านหลังหวังหลิน เสียงดังสนั่นกึกก ้อง

พร ้อมกับชายหนุ่ มชุดขาวกระเด็นกลับไปหลายพันฟุต เขากระอัก
โลหิตออกมาคาโต
โลหิตสีทองสาดออกมาจากร่างหวังหลินแต่เขาไม่หยุดชะงัก
หลังจากบังคับชายหนุ่ มชุดขาวให ้ถอยไป จึงพุ่งทะยานหาชายชรา
ชุดเทา ยกแขนขวาขึนมา ้ แววตาขวากะพริบสายฟ้ าสีทอง ท ้องฟ้ า
จึงเต็มไปด ้วยสายฟ้ าไร ้ขอบเขต สายฟ้ าจานวนมหาศาลรวมกันใน
มือหวังหลินพร ้อมกับพุ่งใส่ชายชรา!
ชายชราไม่สามารถหลบหนี ได ้เลย เขาถูกสายฟ้ าทองโจมตีใส่ใน

้ มไปด ้วยพลังเทพจนสร ้างเป็ นสายฟ้ าสวรรค ์
พริบตา สายฟ้ านี เต็
้
ขึนมา ่ งพรงพรู
ขณะทีพลั ่ ั ออกไป สีหน้าท่าทางของชายชราจึง
่
เปลียนแปลง เขารีบล่าถอยพร ้อมกับสายฟ้ าสีทองแล่นวาบไปทัว่
ร่างและกระอักโลหิต
“พลังเทพ!!! นี่ มันพลังเทพ!!!” ชายชราถอยร่นด ้วยความ

หวาดกลัว ในทีสุ ่ ดเขาก็จาได ้แล ้วว่าแสงสีทองนี คื
้ ออะไร!!
อาการบาดเจ็บของหวังหลินย่าแย่ลง เขาไม่คดิ ชีวต

ิ และไม่สนพลัง
ต่อต ้านในร่างกาย เปลวเพลิงพุ่งออกมาจากตาซ ้าย ฝ่ ามือซ ้าย
กระแทกใส่หญิงชราชุดดาเข ้าทันที เปลวเพลิงสีทองไร ้ขอบเขตพุ่ง
่
ออกมาล ้อมรอบหญิงชรา โลหิตหลังไหลออกมาจากปากและนาง
ได ้รีบล่าถอยออกมา
่ ่
สายตาเต็มไปด ้วยความหวาดกลัวเช่นกัน นางหวาดกลัวจากสิงที
ชายชราชุดเทากล่าวเอาไว ้
“เทพ...พลังเทพ!!”
หวังหลินได ้ร ับบาดเจ็บสาหัสเนื่ องจากทังสามคน

้ ้ ้ยือเวลา
แต่นีได ้
อันมีคา่ มาให ้เขา หวังหลินถอยกลับมาและชีใส่้ ท ้องฟ้ าด ้วยท่าที
ดุดน
ั
“ร่มบรรพกาลเผาดินแดน จงเปิ ดทาลายดินแดน!!”
้
ท ้องฟ้ าสีครามมืดลงและปรากฏด ้ามร่มขนาดยักษ ์ขึนมา ท ้องฟ้ าสี
ครามกลายเป็ นหลังคา มองไกลๆ ราวกับร่มเป็ นสีฟ้า!
ทว่าในตอนทีร่่ มคันนี ปรากฏขึ

้ น้ ทะเลเพลิงปรากฏขึนมาด
้ ้วยและ
่
ล ้อมรอบร่มเอาไว ้ เปลียนมั
นให ้กลายเป็ นร่มบรรพกาลเผาดินแดน!
ตอนที่ 1581 สังหารหนึ่ งคน
่ ั นาทีทร่ี่ มบรรพกาลเผาดินแดนปรากฏขึนมา
ชววิ ้ เปลวเพลิงเผา
ไหม้มหาศาลปรากฏขึนในท ้ ่
้องฟ้ าและดิงลงมาอย่
างรวดเร็ว
้
เบืองหน้ ่ าลังบิดเบียว
าเปลวเพลิงคือโลกทีก ้ ราวกับทุกอย่าง
้ วนและกาลังโดนฉี ก ฝุ่ นควันคละคลุ ้งหนาแน่ น
กลายเป็ นเศษชินส่
เปลวเพลิงส่งเสียงดังคาราม
้
เหล่าเซียนทังสามมี สห ่
ี น้าเปลียนไป เนื่ องด ้วยเปลวเพลิงทีก
่ าลังเข ้า
มา พวกเขาจึงไม่มเี วลาสังหารหวังหลินได ้ ดังนั้นจึงล่าถอยอย่าง
รวดเร็ว การปรากฏตัวของร่มเพลิงนี ได้ ้ทาให ้พวกเขารู ้สึกเหมือน
ตกอยูใ่ นวิกฤตแห่งความเป็ นความตาย!
่
แม้การทีพวกเขาอยู ท ี่ ่ ได ้เป็ นเพียงร่างแยก และถึงแม้จะตายทีนี
่ นี ่ ่
ร่างจริงก็ไม่ได ้ตายไปด ้วย แต่หากร่างแยกตายไปพวกเขาคงจะ
บาดเจ็บสาหัสและจาเป็ นต ้องใช ้เวลาฟื ้นฟู ยามนี ทั ้ งสามจึ
้ งถอยร่น
ด ้วยความหวาดกลัว
“จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก!! เขาคูค
่ วรต่อตาแหน่ งจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ ก
เสียจริง ถึงกับสามารถใช ้วิชาเผาดินแดนด ้วยระดับบ่มเพาะเท่านี ้
่
ได ้!” สีหน้าของชายชราชุดเทาถึงกับเปลียนไปมหาศาล
“จ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กคนก่อนสังหารได ้ยากยิง่ ข ้าไม่คด

ิ ว่าคน
ปัจจุบนั ก็เหมือนกัน!” หญิงชราชุดดาสูดหายใจลึก มองหวังหลิน
ด ้วยจิตสังหารทรงพลัง ทว่านางกลับล่าถอยไปด ้วย
ร่มบรรพกาลเผาดินแดนเป็ นวิชาทีไม่ ่ ควรเป็ นของโลกนี ้ หวังหลิน

ไม่ได ้เข ้าใจมันอย่างเต็มที่ ดังนั้นพลังชีวต ่ ้ไปจึงมหาศาลอย่าง
ิ ทีใช
เหลือเชือ่
่
ทะเลแห่งเปลวเพลิงทีโผล่ ออกมาจากร่มนั้นมาจากพลังชีวต ิ ของ
เขา ดังนั้นใบหน้าหวังหลินจึงมีอายุมากขึน้ อย่างไรก็ตามสายตา
้
เย็นเยียบไม่ได ้ลดน้อยลงไปเลยและรุนแรงขึนกว่ าเดิม
“เจ ้าอยากหนี ? เจ ้าคิดว่าจะหนี ได ้หรือ? หากเจ ้าอยากฆ่าข ้า เจ ้ายัง

ไม่ได ้ชดใช ้อย่างสาสมเลย!” หวังหลินร ้องคาราม พลังชีวต ิ ของเขา
ถูกสังเวยไปให ้ร่มบรรพกาลมากกว่าเดิม เปลวเพลิงเผาดินแดน
้
รุนแรงขึนและเปลี ่
ยนกลายเป็ นปากขนาดยักษ ์เข ้ากลืนกินทุกสิง่
้
เบืองหน้ า
ชายหนุ่ มชุดขาวถึงกับหน้าซีดและพลางล่าถอย เขากัดฟันแน่ น
้
และตีใส่หน้าผาก อักขระเกล็ดหิมะปรากฏขึนบนหน้ าผากทันที
่
กลินอายเย็ ้
นวาบผุดขึนในโลกนี ้
และต่
อต ้านทะเลเปลวเพลิง
ื่ อใส่อก
ขณะเดียวกันเขาก็ยนมื ั ขระของตัวเองและดึงมันออกมา
เขาโยนอักขระใส่รม ่ าลังปลดปล่อยเปลวเพลิงจานวน
่ บรรพกาลทีก
มาก
“ใช ้พลังชีวต ้
ิ ของข ้าเป็ นเต๋า ใช ้วิญญาณแห่งนาแข็ งและหิมะเป็ น
้
สวรรค ์ ใช ้ความหนาวเย็นเป็ นตัวเร่ง นาแข็ งนิ ร ันดร ์!” เห็นได ้ช ัดว่า
ชายหนุ่ มชุดขาวมีระดับบ่มเพาะสูงกว่าอีกสองคน เขาเป็ นรองเพียง
แค่ห ้ายอดปรมาจารย ์แห่งดาราจักรโบราณเท่านั้น
่
โลกพลันเปลียนสี ่
ยามทีเขาเริ ่
มโจมตี
!
่
กลินอายเย็ ้
นยะเยือกแผ่ขยายออกมาในโลกคล ้ายบ่อนาแห่งนี ้
เสียงแตกร ้าวดังออกมาจากผิวนา้ ความหนาวเย็นเพิมพู
่ น นาแข็
้ ง
้
กระจายออกไปทุกทิศทาง พริบตาเดียวนาแข็ ้ อั
งจึงปกคลุมพืนที ่ น
ไร ้ขอบเขต
้
นาแข็ งจานวนมากปล่อยพลังงานเย็นออกมาเผชิญหน้ากับทะเล
้ ้องสันสะเทื
เพลิงทาให ้โลกแห่งนี ต ่ อน
้
อักขระเกล็ดหิมะขนาดร ้อยฟุตปรากฏขึนในท ้องฟ้ าตรงตาแหน่ งร่ม
่
บรรพกาล ท ้องฟ้ าส่งเสียงดังลันและจากนั ้นถูกแช่แข็งโดยสินเชิ
้ ง!
ท ้องฟ้ าถูกแช่แข็ง!
้ นถูกแช่แข็ง!
พืนดิ
ชายหนุ่ มร ้องคารามและชีด้ ้วยแขนขวา เกล็ดหิมะทังหมดในโลก

้
พุ่งเข ้าหาร่มบรรพกาล
้
เกล็ดหิมะสีขาวทังหมดเคลื ่
อนตัวก่อเกิดเป็ นพายุล ้อมรอบร่มบรรพ
้
กาล ร่มคันนี ปกคลุมอยูใ่ นเปลวเพลิง ดังนั้นเกล็ดหิมะจึงหลอม
ละลายอย่างรวดเร็ว จากนั้นหิมะก็หล่นลงมาดุจสายฝน
้ นาทีน้ันความหนาวเย็นจึงโผล่ออกมาจากนาที
ในเสียววิ ้ ถู่ กแช่แข็ง
และผสานเข ้ากับความหนาวเย็นจากฟากฟ้ า ความหนาวเย็นพุ่ง
เข ้าใส่รม
่ บรรพกาล
เสียงแตกร ้าวดังระนาว เปลวเพลิงจากร่มบรรพกาลถูกแช่แข็ง

แม้แต่ตวั ร่มบรรพกาลเองก็ยงั กลายเป็ นรูปปั้นนาแข็
้ งแกะสลัก!
้
เสานาแข็ ้
งนับไม่ถ ้วนก่อเกิดขึนมาจากวิ ่
ญญาณทีหลอมละลาย
ด ้านใต ้ร่มบรรพกาล พวกมันเปล่งแสงเย็นยะเยือกมหาศาล เสา
้
นาแข็ ้
งโผล่ออกมาจากท ้องฟ้ าและพืนปฐพี ่
จนเชือมต่อกับร่มบรรพ
กาลทีถู ่ กแช่แข็ง กลายเป็ นภาพอันน่ าตกตะลึง
ชายหนุ่ มถอนหายใจยาว อีกสองคนจึงหยุดล่าถอย ทว่าในวินาที

นั้นหวังหลินดวงตาส่องสว่างขึนมาและชี
้ ้ ร่่ มบรรพกาลซึงโดน
ไปที ่
แช่แข็ง หลังจากสังเวยพลังชีวต ้ ง
ิ ไปจานวนมาก เสียงพึมพาอู ้อีดั
ออกมาจากร่ม
่
ชายหนุ่ มสีหน้าเปลียนไปอี ้ั
กครงและล่าถอยด ้วยสายตาหวาดกลัว
่ ดร่างถึงกับล่าถอยไปด ้วยกันเพราะรู ้สึกด ้านชา
อีกสองคนทีหยุ
้
ทะลเพลิงในนาแข็ งพุ่งออกมาและทาให ้นาแข็ ้ งพังทลาย การ
้
พังทลายคราแรกคือเสานาแข็ ่ อมต่
งทีเชื ่ อกับท ้องฟ้ า จากนั้นจึง
โผล่ออกมาจากเสานาแข็้ ่ อมต่
งทีเชื ่ ้ น ท ้ายทีสุ
อกับพืนดิ ่ ดนาแข็
้ ง
รอบๆ ร่มบรรพกาลจึงพังทลายและกระจัดกระจายออกไปทุก
ทิศทาง
จิตสังหารไหลบ่าออกมาจากแววตาหวังหลิน เขาชีใส่ ้ หญิงชราที่

กาลังหนี ทะเลเพลิงส่วนหนึ่ งทีปะทะกั
่ ้
บนาแข็ งจึงพุ่งใส่นาง สีหน้า
้
ของนางซีดเผือดในทันที ฝ่ ามือสร ้างผนึ กขึนมาแต่ ทว่าร่างกายถูก
้
เปลวเพลิงกลืนกินในเสียวพริ บตา นางส่งเสียงร ้องโหยหวน
หลังจากเปลวเพลิงกวาดไป ร่างแยกของนางจึงพังทลาย
ี่
วินาทีทนางถู กร่มบรรพกาลเผาดินแดนปลิดชีวต ่
ิ ณ ตาหนักทีลอย
เคว ้งคว ้างอยูใ่ นดาราจักรโบราณ มีคนหลายคนกาลังอยูข
่ ้างๆ บ่อ
้
นาในห ้องโถง
หนึ่ งในนั้นคือหญิงชรา นางลืมตาขึนมาและกระอั

้ กโลหิต จ ้องมอง
้ องหน้
บ่อนาเบื ้ ้
า! บ่อนาแห่ ้
งนี เผยโลกที ่ งหลินอยูข
หวั ่ ้างใน!
้
ผ่านไปสักพักนางเงยหน้าขึนมามองเข ้าไปในส่วนลึกของห ้องโถง
“โปรดให ้ข ้าได ้อธิบาย!”
้ กนี่ มีบางอย่าง...” นาเสี

“ไม่ใช่ตอนนี ...เด็ ้ ยงเก่าแก่ดงั ออกมาจาก
ภายในส่วนลึกของห ้องโถง
้ อ สายตามองไปทีโลกในบ่
หญิงชราขบคิดเงียบๆ นางไม่เอ่ยขึนต่ ่ อ
นา้
้
เปลวเพลิงในบ่อนาแพร่ กระจาย หลังจากสังหารหญิงชราชุดดาไป
่ งหลินชี ้ เปลวเพลิงแบ่งออกเป็ นสองสาย
ได ้ มันจึงพุ่งไปตามทีหวั
พุ่งเข ้าหาชายชราชุดเทาและชายหนุ่ มชุดขาว
่ เปลวเพลิงสองสายเสมือนมังกรเพลิง หนึ่ งในนั้นพุ่งเข ้าไปใกล ้

กลุม
่
ชายชราชุดเทา สีหน้าท่าทางเปลียนไป ้
ฝ่ ามือสร ้างผนึ กขึนมา
้
ก่อนจะตีใส่หน้าผาก ผุดแสงสีเหลืองจานวนมากขึนมาเปลี ่
ยน
้ั
กลายเป็ นชนปฐพี รอบๆ ทะเลเพลิงเข ้ามาถึงและกลืนกินเขาไป
ทันที
เสียงดังสนั่นกึกก ้องจนกระทังเปลวเพลิ
่ งจากไป เหลือไว ้เพียงก ้อน
ดินขนาดยักษ ์ ไม่นานนักก ้อนดินก็พงั ทลายพร ้อมกับเสียงแตกร ้าว
เผยเป็ นชายชราข ้างใน
ชายชรากระอักโลหิตและดูไร ้ชีวต ิ ชีวา เขาบาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ตาย
้
สายตามองทะเลเพลิงด ้วยรอยยิมขมขื ่ แขนขวานาหินหยก
น
ออกมาบดขยี ้ ขณะทีเปลวเพลิ
่ งกาลังจะกลืนกินเขา ร่างกายพลัน
สูญสลาย
แม้เขาได ้กระอักโลหิต มันเป็ นเพียงแค่ภาพมายา ดังนั้นถึงกระอัก

ออกมาแต่ก็ไม่มรี อ่ งรอยอันใด
ณ ห ้องโถงในดาราจักรโบราณ ชายชราชุดเทานั่งข ้างๆ กับหญิง

ชราชุดดา วินาทีน้ันเขาลืมตาขึนมาพร
้ ้อมด ้วยโลหิตไหลจากมุม
ปาก ส่ายศีรษะอย่างขมขืน่
“เราประเมินเขาต่าไป...”
ณ โลกในบ่อนา้ เปลวเพลิงสุดท ้ายจากร่มบรรพกาลเข ้าท่วมหา

้
ชายหนุ่ มชุดขาว เขาปกคลุมด ้วยนาแข็ ่
งจานวนมาก ขณะทีเปลว
้
เพลิงผ่านไป นาแข็ ้
งจานวนมากหลอมละลายและสร ้างขึนมาใหม่
รอบตัว
เขากระเด็นกลับไปหลายร ้อยฟุตจนประคองตัวเองได ้ ขณะทีช ่ น้ั
้
นาแข็ ้
งรอบตัวก่อขึนมา พวกมันสร ้างผนึ กเข ้ากักขังเปลวเพลิง
ึ ้ เขาสังเวยพลังชีวต
ใบหน้าหวังหลินมีอายุขน ิ มากเกินไปในการใช ้
วิชาร่มบรรพกาลเผาดินแดนครงนี ้ั ้ หากไม่ทาแบบนี มั
้ นคงไม่มพี ลัง
มากขนาดนั้น พลังต่อต ้านในร่างกายเขาทาให ้ทังร่ ้ างต ้องสันเทา
่
้
ขณะนี เองขณะที ่ งชีวต
พลั ิ ของเขาอ่อนลง ร่มบรรพกาลจึงไม่มพ
ี ลัง
เหมือนก่อนหน้านี อี้ กและค่อยๆ สูญสลาย แววตาหวังหลินผุดจิต
สังหาร เขายังไม่ถอื ว่ารอดชีวต ้ั พ้
ิ ในหายนะครงนี ้ น!
“หากข ้าตายแล ้วอย่างไรเล่า? ข ้ามีระดับบ่มเพาะน้อยอยูแ่ ล ้ว

้ กหน่ อยข ้าก็พอใจ!” เส ้นผมของหวังหลิน
สังหารคนได ้มากขึนอี
ถึงกับยูย ี่
่ และเขาก าลังจะทุม ้
่ สุดตัว พุ่งใส่ชายหนุ่ มในนาแข็ ่
งเพือ
สังหาร!!
่ งหลินเข ้าใกล ้ชายหนุ่ มชุดขาว รูม่านตาหดลงและ

ทว่าในขณะทีหวั
้
มองขึนไป คนผูห้ นึ่ งก ้าวเดินออกมาจากอากาศด ้านบน
้ นสตรีทมี
คนผู ้นี เป็ ี ่ รปู ร่างพร่ามัวแต่แววตาเย็นชายิง่ นางยกฝ่ ามือ
เนี ยนดุจหินหยกขึนมา ้ ้
กางนิ วออกและกดลงใส่ หวังหลิน
“เต๋าเทพห ้าปรมัตถ ์! หนึ่ งคือไต จงเสือมสลาย!”
่ ้ ยงของนาง
นาเสี
บางเบา แต่พอเอ่ยขึนมา้ ้ ้อยโค ้งงอเข ้าสัมผัสฝ่ ามือตัวเอง
นิ วก
่
ร่างหวังหลินสันสะท ้าน รู ้สึกถึงพลังประหลาดเข ้าห่อหุ ้มในโลกใบนี ้
่ งประหลาดแผ่กระจายออกมา ไตของเขาพลันเจ็บปวด
ขณะทีพลั
รุนแรงเกินอธิบาย!
หวังหลินกระอักโลหิตและถอยร่นโดยไม่รู ้ตัว หากร่างกายเขา

่
โปร่งใสคงจะเห็นได ้ว่าไตของเขากาลังเหียวแห ้งอย่างรวดเร็ว
ั ราการฟื ้นตัวของร่างเทพโบราณก็ไม่สามารถฟื ้นฟูได ้ทัน
แม้แต่อต
่ งหลินถอยไปก ้าวทีสาม
ตอนทีหวั ่ ่
ไตสองข ้างแห ้งเหียวกลายเป็ น
กองโลหิตและหายไปจากร่างกาย
หวังหลินแววตาแดงกา่ ร่างกายสันเทาจากความเจ็
่ บปวดรุนแรง
ทว่าต ้องขอบคุณความเจ็บปวดนี ท้ าให ้แววตาผุดจิตสังหารขึน้
สูงสุด
้
“สองคือปอด ปอดสินอายุ ้
ขยั !” นิ วนางงอเข ้าสัมผัสฝ่ ามือ
้
“สามคือม้าม ม้ามถูกทาลายจนเน่ าเฟะ!” ต่อจากนิ วนางก็ เป็ น
้
นิ วกลางที ่
งอเข ้าสัมผัสฝ่ ามือ
ตอนที่ 1582 จันทรามืด ฟ้ากระจ่าง!
่ อตับ จงละลายและแตกสลาย!” นิ วชี

“สีคื ้ ของนางโค
้ ้งงอเข ้าสัมผัส
ฝ่ ามือ คาพูดของนางบางเบาแต่กลับเต็มไปด ้วยจิตสังหารอามหิต!
หวังหลินกระอักโลหิตออกมาหลายคาอย่างต่อเนื่ องและกระเด็น
่
กลับไป ปอดในหน้าอกถึงกับแห ้งเหียวและหายวับไปในร่างกาย
พอไม่มปี อดจึงไม่สามารถหายใจได ้ ความเจ็บปวดเข ้าถาโถมจน
่
คราครวญในล าคอ
หลังเสียปอดไป ม้ามจึงเน่ าสลายไปด ้วย โลหิตสาดกระจายไปทัว่

่ างกาย การสูญเสียม้ามไปส่งผลกระทบต่อการฟื ้นฟูของ
ทุกทีในร่
เขาหลายเท่า ร่างกายหวังหลินซีดเซียว มีจด ้ วร่
่ างกาย
ุ แดงผุดขึนทั
่
เกือบสุดท ้ายคือตับทีหลอมละลายหลั ้
งจากนางเอ่ยขึนมา
้ ของเขาสู
อวัยวะภายในทังสี ่ ญสลาย ตัดขาดพลังชีวต
ิ ร่มบรรพ
กาลเผาดินแดนจึงสลายหายไปอย่างไร ้ร่องรอย
่ ้หัวใจจึงไม่มเี ต๋า!” นางมองหวังหลินอย่างสงบ
“ห ้าคือหัวใจ เมือไร
นิ่ ง นิ วโป้
้ งค่อยๆโค ้งเข ้ามาและสุดท ้ายจึงเป็ นนางกาหมัด
และค่อยๆ โยนกาปั้นเข ้าหาหวังหลิน
หวังหลินรู ้สึกเจ็บปวดรุนแรงในหน้าอก หัวใจหยุดเต ้นและค่อยๆ

กลายเป็ นหินในพริบตาเดียว! พอหัวใจกลายเป็ นหินจึงทาให ้ความ
่ าลังได ้ร ับรุนแรงยิงเกิ
เจ็บปวดทีก ่ นคาอธิบายอันใด แม้แต่หวังหลิน
่ าร
ก็อดไม่ได ้ทีจะร ่ ้องอย่างโหยหวน
่
ขณะทีนางโยนก าปั้นออกไปจนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก ้อง หน้าอก
้ ซึ
ของหวังหลินยุบลงไปและเขากระเด็นเข ้าหาพืนที ่ งมี
่ นาแข็
้ ง
ละลายกลายเป็ นนา้
้
‘นางสนมจักรพรรดิเทพ!!’ หวังหลินตกไปยังผิวนาแต่
ไม่ได ้จมลง
ไป เขาอดทนต่อความเจ็บปวดพลางใช ้แขนขวาชกใส่ผวิ นาและ้
้
เด ้งตัวเองขึนไป
่
เขาพยายามเข ้าสูร่ อยแยกในทะเลเมฆาโดยการใช ้หินหยกทีสตรี
ลึกลับมอบให ้เขา แต่มนั กลับไร ้ผล เขาพยายามเรียกอสูรโลกันตร ์
แต่มผ ่
ี นึ กทีเขาไม่ สามารถทาลายได ้และไม่สามารถสัมผัสอสูร
โลกันตร ์ได ้
“เจ ้าไม่มท
ี างรอด เจ ้าหนี ไปไหนไม่ได ้! แต่หากเจ ้าคุกเข่าอ ้อนวอน
ข ้าอาจจะมอบโอกาสมีชวี ต ิ ให ้เจ ้าอยูบ
่ ้าง” นางเอ่ยเสียงเบาพลาง
ก ้าวออกมาจากนาแข็้ งและเดินมาหาหวังหลิน
หวังหลินหน้าซีดไร ้สีโลหิต ถอยร่นไปสองสามก ้าว
“ข ้าหวังหลินจะไม่คก ุ เข่าแม้แต่สวรรค ์ ทาไมข ้าต ้องคุกเข่าให ้เจ ้า?

้ ้าไม่ตาย ข ้าจะเอาคืนเจ ้ากลับไป
เจ ้าทาให ้ข ้าเสียเกียรติ หากวันนี ข
ร ้อยเท่า!!” หวังหลินดวงตาส่องสว่าง เขาไม่ได ้หายใจเนื่ องจาก
อดทนต่อความเจ็บปวดและชีไปที ้ ท ่ ้องฟ้ า
“เรียกขานสายลม อัญเชิญสายฝน ไสยเวทย ์!” ร่างหวังหลินเรือง

แสงสีทอง จากนั้นพลังเทพอันทรงพลังพุ่งเข ้าหาท ้องฟ้ า
นางเคยเห็นแสงสีทองจากหวังหลินแล ้ว พอได ้เห็นมันอีกครง้ั

้
ดวงตาเรียวงามจึงหดแคบลงและเกิดความสงสัยขึนในใจแต่ นาง
ไม่ได ้เอ่ยออกมา นางก ้าวไปข ้างหน้าและขยับตัวเร็วกว่า ยก
แขนขวาเข ้าประทับใส่หวังหลินอีกครง้ั
่ ปรากฏมังกรดาสิบสามตัวเปล่งแสงสีทองและ
ท ้องฟ้ าส่งเสียงดังลัน
่ ้องคาราม จากนั้นสายฝนสีทองเริมตกลงมา
เริมร ่ หยาดฝนแต่
ละเม็ดมีวญ ิ ญาณหนึ่ งดวงทีตายไปด
่ ้ อหวังหลิน!
้วยนามื
่
ขณะทีฝนตกลงมาจึ งก่อเกิดเป็ นโลกแห่งสายลมและสายฝน แม้
วิญญาณจานวนมากจะสูญสลาย ยังคงมีเหลืออยูอ ่ ก
ี มาก พวกมัน
้
ทังหมดพุ่งเข ้าหาสตรีในทันที
หวังหลินไม่มองดูผลลัพธ ์และล่าถอยอย่างต่อเนื่ อง แววตากะพริบ

้ ท ้องฟ้ าอีกครง้ั
เย็นเยียบและชีใส่
“ป่ นภูเขา ถล่มพสุธา!” หวังหลินไม่ได ้เข ้าใจวิชาทลายดินแดน

้ งสามารถเลียนแบบได ้
มากนัก แต่ด ้วยระดับบ่มเพาะตอนนี จึ
ขณะทีชี ่ ไปภู
้ เขาไฟจานวนมากปรากฏขึนมา ้ เสียงดังสนั่นคับฟ้ า
เนื่ องด ้วยปราณสวรรค ์ของหวังหลินจึงทาให ้วิชาของป๋ ายฟ่ านก
ลายเป็ นวิชาเทพของจริง!
้
ทังหมดนี ้ มากพอจะต่อต ้านนางสนมจักรพรรดิเทพได ้ หวังหลิน
ไม่
่
ไม่ได ้มีเจตนาเพือใช ่ อนี ผลั
้วิชาทีเหลื ้ กดันนางกลับไป แต่เขา
วางแผนจะใช ้วิชาสุดท ้ายของป๋ ายฟ่ าน!
ฟ้ ากระจ่าง จันทรามืด!
หวังหลินเคยเห็นวิชาฟ้ ากระจ่างจันทรามืดเพียงแค่ครงเดี ้ั ยว และ

นั่นเป็ นตอนทีขุ
่ นนางเทพฉิ งชุย่ ใช ้ไปในดินแดนเจ็ดสีในดาราจักร
อัญเชิญนที พวกเขาสองศิษย ์พีน้ ่ องต่างได ้ศึกษาเรียนรู ้หกวิชา
เทพของป๋ ายฟ่ าน
่
หวังหลินไม่ได ้เก่งกาจเหมือนฉิ งชุย่ ทีสามารถใช ้วิชาฟ้ ากระจ่าง
จันทรามืดอันทรงพลังทีสุ ่ ดได ้ตามต ้องการ อย่างไรก็ตามเขา
้ ้ด ้วยการใช ้วิชาทังหมดไปก่
สามารถบังคับใช ้งานวิชานี ได ้ อน
้ั ยว ดังนั้นด ้วยระดับบ่มเพาะในปัจจุบน
เขาเคยเห็นมันแค่ครงเดี ั และ
่
ความเข ้าใจมากกว่าสองพันปี อย่างน้อยก็ไม่ใช่เรืองยาก!
้
นางก ้าวเดินออกจากวิชาทังหมดด ้วยท่าทีสงบนิ่ ง วิชาทังหมดไร
้ ้
ประโยชน์ทต่ ี่ อสู ้กับนาง
่
อย่างไรก็ตามขณะทีนางเดิ
นออกมา หวังหลินร ้องคารามใส่
ท ้องฟ้ า!
้ นาง
“ฟ้ ากระจ่าง จันทรามืด!!” หวังหลินคารามและชีใส่
ด ้วยการชีนิ้ วคร
้ งนี
้ั ้ จันทรามืดผุดขึนบนใบหน้
้ านาง! วินาทีน้ันสี
หน้านางเปลียนไป่ ้ั
การก ้าวเท ้าหยุดลงในครงแรก
“สานักจันทรามืด กระบวนท่าแรก...ใช่แล ้ว ก่อนทีป๋่ ายฟ่ านจะถูก

เจ ้าเฒ่านั่นจับตัวไป เขาเคยเป็ นคนทรยศของสานักจันทรามืดมา
ก่อน...”
จันทราสีดาบนใบหน้านางจึงควบแน่ นอย่างรวดเร็ว รอยแตกร ้าว

้
ผุดขึนมาราวกั
บต ้องการทาให ้นางเสียโฉม โลหิตสดๆ ไหลนอง
ออกมาตามรอยแตก
่
นางส่งเสียงร ้อง ดวงตาเปลียนเป็ นเย็นชายิง่
่
“หากเจ ้ารู ้กระบวนท่าทีสอง ุ และกระบวนท่าที่
จันทรามืดไร ้พิรณ
สาม จันทรามืดสายลมหนาว เมือนั ่ ้นเจ ้าอาจจะรอดตายวันนี ได ้ ้ แต่
เพียงแค่กระบวนท่าแรก ตราบใดทีข ่ ้าสังหารเจ ้าได ้ ข ้าก็สามารถ
่
ลบล ้างมันออกได ้!” นางอดทนต่อความเจ็บปวดทีโผล่
ออกมาจาก
ใบหน้าและพุ่งเข ้ามาหาหวังหลิน
นางรู ้จักวิชาของสานักจันทรามืด วิชาของสานักจันทรามืดนั้น

โหดเหียมอ้ ามหิต พวกมันไม่ได ้สังหารศัตรูในทันทีแต่ทาให ้เกิด
้ อยๆ
ความเจ็บปวดรุนแรงขึนเรื ่ ่ ย
ยิงอยู ่
่ าวนานยิงลบเลื อนออกได ้
ยากขึน้
นางพุ่งเข ้าประชิดหวังหลินในพริบตา ฝ่ ามือทาเป็ นกรงเล็บและ

ข่วนเข ้าใส่หวังหลินอย่างรุนแรง!
่
หวังหลินผุดแววตาบ ้าคลังและยกแขนขวาขึ ้
นมา หลังจากใช ้วิชา
จันทรามืดฟ้ ากระจ่างออกไป เขากาหมัดและโยนกาปั้นใส่นาง!
กาปั้นมีพลังเทพโบราณอยูด ่ ้วย แต่ได ้ใช ้เคล็ดวิชาเต่าดาอันทรง

่ ดทีเรี
พลังทีสุ ่ ยนรู ้มาจากวิหคศักดิสิ์ ทธิในดิ
์ นแดนตกสวรรค ์!
่
คลืนการสั่
นสะเทื ่
อนก่อเกิดเป็ นระลอกคลืนรอบๆ กาปั้นของหวัง
่
หลิน มองไกลๆ ระลอกคลืนเหล่ ้ ้ทาให ้พืนที
านี ได ้ คั่ นกลางระหว่
่ าง
หวังหลินและนางเสมือนเป็ นผิวนา้
้ นจากสองฟากฝั่ง!
ทังสองปะทะกั
หวังหลินทุม ้
่ สุดกาลัง หยิบยืมพลังสะท ้อนทังหมดเข ้าปะทะกับฝ่ ามือ
ของนาง
่ างทาให ้เขารู ้สึกราวกับร่างกาย

ความเจ็บปวดรุนแรงเต็มไปทัวร่
กาลังพังทลาย หมอกโลหิตปะทุออกมาจากร่างกายและย ้อมเสือผ้า ้
้ ข ้อต่อและโดนกระเด็น
ให ้แดงฉาน แขนขวาแตกสลายตังแต่
กลับไป
พลังต่อต ้านในร่างเข ้าโหมกระหน่ าและเกินทนแล ้ว แต่หวังหลินก็

้
ยังสามารถหักห ้ามไว ้ได ้เพียงแค่เศษเสียว
ี ฝั่งเองไม่ได ้รู ้สึกดีกว่ากันเท่าไหร่ โลหิตเริมไหลย

ด ้านสตรีอก ่ ้อน
ออกมาจากมุมปากและนางกระเด็นกลับไปหลายร ้อยฟุต ร่างกาย
่
สันเทา จันทรามืดปรากฏขึนมาอี ้ กครง้ั รอยแตกร ้าวและจันทราแผ่
ขยายไปถึงลาคอ
่ นแผ่ขยาย ตัววิชาจึงแสดงพลังอานาจอย่างรุนแรง ความ
ขณะทีมั
้ งในลาคอ ตอนนี นางเสี
เจ็บปวดรุนแรงจนนางต ้องส่งเสียงอืออึ ้ ย
้ งและดูเหมือนภูตผีปีศาจ!
โฉมอย่างสินเชิ
ความเสียหายจากวิชาจันทรามืดฟ้ ากระจ่างได ้ทาให ้นางกระอัก

้
โลหิตและถอยไปหลายร ้อยฟุต นางมองขึนไปจ ้องหวังหลินในทันที
จากนั้นสะบัดแขนขวาปรากฏพิณโบราณขึนเบื ้ องหน้
้ า
นางมองหวังหลินและใช ้ฝ่ ามือเข ้าสัมผัสพิณโบราณ
้
เสียงพิณดังกึกก ้องขึนในโลก ่ ยงเพลงดาเนิ นต่อไปมันได ้
ขณะทีเสี
่
ก่อเกิดเป็ นจิตสังหารสันสะเทื
อนสวรรค ์!
้
เสียงเพลงเร่งจังหวะขึนและเข ้าสูห
่ ข
ู องหวังหลินทาให ้เขารู ้สึกราว
่ มองไม่
กับมีระลอกคลืนที ่ เห็นเข ้ากระหน่ าใส่ ผลักดันเขากลับไป
หลายพันฟุตและทาให ้โลหิตไหลออกมาจากทวารทังหมด! ้
“เสียงพิณของข ้ามีแต่อดีตจักรพรรดิเทพเท่านั้นทีสามารถได ่ ้ยิน

การทีเจ่ ้าได ้ยินมันวันนี ้ เจ ้ายิมได
้ ้ก่อนตายแล ้ว จงฟังเสียงเพลงของ
ข ้า ฝังไว ้ในนรก...” นางเอ่ยเสียงสงบนิ่ ง ฝ่ ามือเล่นพิณไปรวดเร็ว
่
เสียงพิณเต็มไปทัวโลกแต่ ให ้ความรู ้สึกเหมือนความคิดชวร ่ ั ้ายเต็ม
่ ตใจหวังหลิน ความคิดชวร
ไปทัวจิ ่ ั ้ายนับไม่ถ ้วนต ้องการฉี ก
้ หวังหลินส่งรอยยิมน่
กระชากจิตใจหวังหลินเป็ นชินๆ ้ าเวทนา
โลหิตไหลจากมุมปากและเริมหั่ วเราะ
่
“ฝังไว ้ในนรกช่างไพเราะเสียจริง!” ขณะทีเขาหั
วเราะ พลันหัน
่
กลับมาและมีแสงโลหิตกะพริบวาบ กระบีโลหิ ตหมองหม่นปรากฏ
้
ขึนมาและพุ ่งผ่านอากาศ
พริบตาเดียวมีสตรีอกี คนก ้าวเดินออกมาด ้านหลังหวังหลินอย่าง

่
เงียบงัน กระบีโลหิ
ตจึงพุ่งเข ้าใส่นาง
่ งหลินสามารถค ้นหานางเจอ หากเขาทา

นางไม่ประหลาดใจทีหวั
ไม่ได ้ พวกเขาก็คงไม่คค
ู่ วรต่อการวางแผนสังหารหวังหลิน
่
นางยอมให ้กระบีโลหิ
ตแทงทะลุผ่านนางไป ร่างกายของนางคือ
ภาพมายา ราวกับคงอยูเ่ พียงแค่ในสายตาหวังหลินและไม่มรี า่ งจริง
้
นางยิมอย่
างอ่อนโยน
ี น้านั้นได ้สือความหมายว่
แค่สห ่ ้
า “แค่ชาเลืองหันมายิมให ้ก็
สามารถทาให ้ทุกคนตกหลุมร ักได ้ไปชวชี่ ั วต
ิ ” แม้นางไม่ได ้หันมา
้ ้นดูเหมือนจะทาให ้โลกส่องสว่างและเป็ นความงดงาม
แต่รอยยิมนั
่ ยบไม่ได ้
หาทีเปรี
่ งมานานแล ้ว การได ้ยินมันในวันนี ้

“ข ้าไม่ได ้ยินเสียงพิณของพีหญิ
่
ต ้องขอบคุณเจ ้าจริงๆ” กระบีโลหิตไร ้ประโยชน์และกระเด็นกลับไป
่
วนรอบหวังหลิน หวังหลินถอยไปแล ้วตอนทีโยนกระบี ่
โลหิตไป
่
เสียงพิณเต็มไปด ้วยจิตสังหารพร ้อมส่งเสียงดังไปทัวโลก
่ ง
“ข ้าไม่ต ้องการสังหารเจ ้าจริงๆ...” นางผูไ้ ม่มรี า่ งจริงได ้มองมาทีหวั
้
หลิน นางยกฝ่ ามือละเอียดดุจหยกขึนมาและค่ ้ หวังหลิน
อยๆ ชีใส่
“ข ้าพยากรณ์ด ้วยวิญญาณเทพของข ้าแล ้วว่าเจ ้าจะตายในสามล

มหายใจ...ข ้าใช ้วิญญาณของตัวเองเป็ นส่วนเสริม ดังนั้นการ
้
พยากรณ์ของข ้าจะกลายเป็ นจริง” นางยิมและพยั กหน้าให ้หวัง
หลิน
ตอนที่ 1583 ร่างเทพอมตะ!
วิชาพยากรณ์น้ันคล ้ายกับทีเที
่ ยนหยุนใช ้ แต่มน
ั กลับแตกต่างยิง่
่
เมือนางใช ้ออกมา หลังจากนางเอ่ย วงกลมสีดาขนาดเท่ากาปั้นจึง
่ างหวังหลิน
ปรากฏทัวร่
่ าเปื่ อย ร่างหวังหลินสันเทาและรู
พวกมันเริมเน่ ่ ้สึกว่าความตาย
กาลังมาถึง
“ข ้าพยากรณ์วา่ ร่างเจ ้าจะเน่ าเปื่ อยภายในลมหายใจแรก!” นางยิม้

พลางมองหวังหลิน
วงกลมสีดาจานวนมากทัวร่ ่ างหวังหลินได ้เจาะลึกลงไปในร่างจน

่
มองเห็นกระดูก แม้กระทังกระดู ่
กยังกลายเป็ นสีดาและเริมสลาย
เสียงพิณเร่งจังหวะและผสานเข ้ากับคาพูดของนาง เร่งเร ้าให ้

วงกลมสีดาเน่ าเปื่ อยและฉี กร่างเป็ นชินๆ
้
“ข ้าพยากรณ์วา่ กระดูกของเจ ้าจะแตกสลายภายในลมหายใจที่
สอง!”
เสียงดังปะทุออกมาจากร่างหวังหลินและมีรอยแตกร ้าวบนกระดูก
้ บไม่ถ ้วน รอยแตกแผ่ขยายจนแม้แต่หวั กะโหลกก็เจอแบบ
ขึนนั
เดียวกัน!
้
หากร่างเขาโปร่งใสคงจะเห็นช ัดเจนว่ากระดูกทังหมดในร่
างกาลัง
แตกละเอียดเนื่ องจากรอยแตกร ้าวสีดาแพร่กระจาย บางส่วนถึงกับ
แตกสลายไปแล ้วด ้วยซา้
้ นอ้ ยไปกว่าความเจ็บปวดทีเขาได
ความรู ้สึกเจ็บปวดในตอนนี ไม่ ่ ้ร ับ
จากวิชาฝังเทพห ้าปรมัตถ ์ของนางสนมจักรพรรดิเทพคนแรกเลย
่ งหลินล่าถอย พลังชีวต
ขณะทีหวั ้
ิ ทังหมดจึ
งสูญสลายอย่างรวดเร็ว
หวังหลินค่อยๆ ก ้าวเดินเข ้าสูค
่ วามตายอย่างช ้าๆ
เขาบาดเจ็บอยู่แล ้วและแทบจะระงับพลังต่อต ้านในร่างกายไม่ได ้

้ ้าของเขาหายไปและตอนนี พอมาตกอยู
อวัยวะภายในทังห ้ ภ
่ ายใต ้
วิชาพยากรณ์ หวังหลินจึงใกล ้ถึงจุดจบเต็มที
แต่หวังหลินก็ยงั ไม่ได ้เอาคันศรออกมา แม้เขากาลังจะตาย แต่เขา
่ านางสนม
ก็ยงั ไม่ได ้ตาย ราช ันย ์ไม่ปรากฏตัวและเขาไม่เชือว่
้
จักรพรรดิเทพทังสองคนจะเป็ นกลุม
่ สุดท ้าย
่
หวังหลินรู ้ว่าเขามีพลังพอทีจะใช ้ั ยว หากเกาทัณฑ ์
้คันศรได ้ครงเดี
นั่นไม่สามารถทาให ้ราช ันย ์และคนทีนี่ ่ บาดเจ็บสาหัสได ้ เมือนั
่ ้นเขา
คงตายจริงๆ!
หวังหลินไม่สามารถนาคันศรออกมาได ้จนกว่าจะถึงจังหวะสุดท ้าย!
นางมองหวังหลินอย่างอ่อนโยนดุจคนร ัก ฝ่ ามือเรียวงามดุจหิน
้ หวั
หยกชีไปที ่ งหลินพลางเอ่ยเป็ นคาพูดสุดท ้าย “ข ้าพยากรณ์วา่
่
ลมหายใจทีสาม...วิญญาณสิน”้
้ ยงบางเบาและผสานกับเสียงพิณ! สองนางสนมจักรพรรดิเทพ
นาเสี
ใช ้วิธท ี่
ี แตกต่ ่ งหารหวังหลิน!
างในเวลาเดียวกันเพือสั
้
พลังของทังสองผสานกั น ส่วนหนึ่ งขัดขวางความคิดของหวังหลิน
และอีกคนใช ้วิชาพยากรณ์เพือบั่ งคับหวังหลิน ทังสองลงมื
้ อได ้
เหมาะเจาะจนเห็นได ้ช ัดว่าวางแผนกันมา
่
เมือนางเอ่ ยคาพูดสุดท ้าย หวังหลินร ้องคารามออกมา เขาไม่เข ้าใจ
วิชาพยากรณ์ แต่สามารถบอกได ้ว่ามันมีพลังทาลายอันทรงพลัง
อยูด ่ ้วย
้
เลือดเนื อและกระดูกของหวังหลินได ้เน่ าเปื่ อยและแตกสลาย ความ
เจ็บปวดรุนแรงเข ้าถาโถม ร่างกายเผยอาการพังทลาย! ทว่าใน
จังหวะนั้นหวังหลินยกแขนขวาขึนมาตี
้ ใส่หน้าผาก!
ด ้วยเหตุนีร่้ างกายจึงส่งเสียงดังลัน
่ ร่างกายเขาเคยผสานเข ้ากับ
เหล่าเทพและบัญชาโบราณ แตกสลายและก่อเกิดขึนใหม่ ้ หลาย
้ั
ครงในอสู รโลกันตร ์
ี่ อลงแรงไปเยอะ ร่างเทพ
ต ้องขอบคุณเหลียนต ้าวเฟยผูเ้ สียสติทลงมื
้ อร่างเทพอมตะอยูห
ของเขาในตอนนี คื ่ ้าในสิบส่วน! แม้จะไม่
สมบูรณ์แบบแต่มน ั ก็มพ
ี ลังแห่งความอมตะไปแล ้ว!
่
ถ ้าไม่ใช่เพราะช่วงเวลาวิกฤต หวังหลินคงไม่เปลียนแปลง ่
เมือ
่
เปลียนแปลงแล ้วพลังต่อต ้านในร่างกายจึงระเบิดจนหลุดจากการ
ควบคุม
่ั
ตลอดชวเวลานี ้ งแม้พลังต่อต ้านในร่างกายจะเกรียวกราดแค่
ถึ ้ ไหน
หวังหลินระงับให ้อยูภ ่
่ ายใต ้การควบคุมตลอด อย่างไรก็ตามเมือเขา
่
สลับสับเปลียนจากร่ างโบราณไปเป็ นร่างเทพ การควบคุมของเขา
จึงสูญสลาย
้ ง หวังหลินสูญเสียโอกาส
พลังต่อต ้านได ้ระเบิดออกมาอย่างสินเชิ
ในการระงับมันได ้อีกครง้ั ราวกับมันเป็ นม้าพยศ และไม่สามารถจับ
มันได ้อีกแล ้ว!
้
อย่างไรก็ตามในตอนนี เขาไม่ มเี วลาให ้คิดมาก ขณะทีวิ่ ญญาณ
กาลังแตกดับ ฝ่ ามือร่อนลงไปและมีแสงสีทองเปล่งประกายออกมา
จากร่าง
่
แสงสีทองส่องสว่างและแผ่กระจายไปทุกทิศทาง แม้กระทังดาวซู
ซา
ี่ ห
คุทอยู่ า่ งไกลยังได ้ร ับแสงสีทองนี ้
้
ชายหนุ่ มในนาแข็ ่
งเพิงหลอมละลายน ้
าแข็ งและก ้าวเดินออกมา
พร ้อมใบหน้าซีดเผือด เขาเห็นแสงสีทองแพรวพราวในทันที สีหน้า
่
ท่าทางเปลียนไปอี กครง้ั
ขณะแสงสีทองแผ่กระจาย ร่างเทพโบราณของหวังหลินสูญสลาย
และซ่อนดาวเทพโบราณไว ้ข ้างใน ร่างของเขาปลดปล่อยแสงสี
ทองไร ้ขอบเขตและกลายเป็ นร่างเทพอมตะ!
่ างเทพอมตะปรากฏขึนมา
เมือร่ ้ ี่ ยคาพูดอ่อนโยน
สีหน้าสตรีทเอ่
เหล่านั้นจึงเปลียนไป
่ แววตานางเต็มไปด ้วยความไม่เชือ่ นางมา
่
จากโลกแบบเดียวกับจักรพรรดิสวรรค ์ เมือนางได ้เห็นการ
่
เปลียนแปลงของหวั งหลิน จึงคิดถึงตานานบทหนึ่ ง!
พลังพยากรณ์อนั ประหลาดในร่างกายเขาระเบิดขึน้ ร่างเทพอมตะ

ของหวังหลินแตกสลาย
่ นแตกสลาย มีแสงสีทองกะพริบและก่อตัวขึนอี
ทว่าขณะทีมั ้ กครง้ั
สตรีสด ุ สวยกระอักโลหิตมายาออกมาและก ้าวถอยไปหลายก ้าว

วิชาพยากรณ์ของนางถูกทาลายและส่งผลกระทบต่อความคิดจน
้ ยบไม่ได ้กับความหวาดกลัวและท่าที
บาดเจ็บ! อย่างไรก็ตามแค่นีเที
่ นางรู
ไม่เชือที ่ ้สึก!
้ มของหวังหลินดูคุ ้นตาและเกิดความ
เดิมทีนางรู ้สึกว่ารูปร่างดังเดิ
สงสัย อย่างไรก็ตามหลังจากเห็นร่างหวังหลินแตกสลายและก่อเกิด
่
จากแสงสีทอง สีหน้าท่าทางของนางจึงเปลียนไปอย่ ้ ง!
างสินเชิ
“ร่างเทพอมตะ!!” นางตกตะลึงและถอยกลับโดยไม่รู ้ตัว สายตาเต็ม

ไปด ้วยความหวาดกลัว
“เจ ้า...เจ ้ามีรา่ งเทพอมตะจริงๆ ร่างเทพอมตะทีเหล่ ่ าเทพทังหมด

้
เทิดทูน! เจ ้าไม่ใช่เซียนจากทีนี ่ ่ เจ ้า...เจ ้าเป็ นใครและเกียวข
่ ้องอะไร
กับราชันย ์เทพ!?” นางสันสะท ่ ่
้านจากการเปลียนแปลงในร่ างหวัง
่
หลิน ความคิดนางหวันไหวราวกั บสายฟ้ าสวรรค ์นับไม่ถ ้วนระเบิด
อยูใ่ นจิตใจ
่
“ข ้าไม่...ข ้าฆ่าเขาไม่ได ้!!” การเปลียนแปลงนี ้ าให ้นางรู ้สึก
ท
หวาดกลัวทีสุ ่ ด มากยิงกว่
่ าตอนทีนางเผชิ
่ ญหน้ากับราช ันย ์เทพ
ไม่เพียงแค่นางเท่านั้น แต่สตรีผูก้ าลังเล่นพิณก็สนเทาไปด

่ั ้วยและ
หยุดเล่น นางจ ้องมองหวังหลินทีมี ่ แสงสีทองปกคลุมอย่างตกตะลึง
ภายในแสงสีทองมีพายุพด ้ อพลังต่อต ้านที่
ั ในร่างหวังหลิน พายุนีคื
ได ้ระเบิดออกมาอย่างเต็มที ร่างกายเขาแตกสลายภายใต ้สายตา
้
ของนางสนมจักรพรรดิเทพทังสองคน!
หลังจากแตกสลาย มันก่อตัวขึนอี
้
หลังจากเกิดการวนเวียนเช่นนี หลายคร ง้ั สตรีผูห้ ยุดเล่นพิณจึงกัด
้ นทรามืดแผ่กระจายออกไปมากขึน้ หากนางไม่
ฟันแน่ น ตอนนี จั
สังหารหวังหลิน คงไม่เพียงแต่จะสังหารร่างแยกของนาง แต่มน ั จะ
้ มไปด ้วย
ส่งผลกระทบต่อร่างดังเดิ
้ สมบูรณ์ เห็นได ้ช ัดว่ามันถูกแย่งชิงมา สังหาร

“ร่างเทพอมตะนี ไม่
เขา!” นางกัดฟันแน่ นและคว ้าพิณ ดึงสายขึนส่้ งผลให ้เสียงพิณดัง
กึกก ้อง
้
เสียงพิณดังขึนมา ้ องหน้
เหล่ามีดเลือนลางปรากฏขึนเบื ้ า นางพ่น
โลหิตให ้ผสมเข ้าไปในมีดก่อนจะทาให ้พวกมันพุ่งโจมตีใส่หวัง
หลิน
้ั
เหตุการณ์ทงหมดนี ้ ดขึนเพี
เกิ ้ ยงชวพริ
่ ั บตา ช่วงการแตกสลายและ
้
ก่อตัวขึนใหม่ ดวงตาหวังหลินแดงฉานจากความเจ็บปวด ส่งเสียง
้ ้าเล่มเข ้ามาใกล ้จึง
ร ้องคารามและใช ้ฝ่ ามือสร ้างผนึ ก พอมีดทังเก
สะบัดแขนออกไป
เพียงเท่านั้นร่างกายจึงแตกสลายอีกครง้ั
แม้รา่ งกายแตกสลาย วิชายังคงใช ้งานได ้ โลกกลายเป็ นมืดมิดราว

กับห่อหุ ้มด ้วยความมืด จากนั้นแสงอาทิตย ์เริมสาดส่
่ องออกมาไกล
้ มวิชาแรกของหวังหลิน!
แยกราตรี วิชาดังเดิ
โลกพร่าเลือนในความมืดมิด แต่ไม่อาจซ่อนแสงสีทองรอบตัวหวัง
่ าลังสาด
หลินได ้ แสงสีทองดูเหมือนผสานเข ้ากับแสงอาทิตย ์ทีก
ส่อง ทาให ้ระเบิดพลังฉี กกระชากความมืดมิดในตอนสุดท ้าย
พลังแห่งแยกราตรีระเบิดออกมาอย่างรุนแรง
วินาทีนีร่้ างหวังหลินก่อตัวขึนใหม่
้ ี ครง้ั เขาร ้องคารามและมี
อก
ใบหน้าบิดเบียว ้ ความเจ็บปวดแทบทาให ้เขาบ ้าคลัง่ เขาสะบัดแขน
้ ้านล่างส่งเสียงดังลัน
ให ้นาด ่ ปรากฏเป็ นประตูหน ้
ิ ขนาดยักษ ์ขึนมา!
่
เมือประตู หน ่
ิ ปรากฏ กลินอายแห่ ้ แห่
งกาลเวลาเข ้าครอบคลุมพืนที ่ ง
นี ้ วิชาดังเดิ
้ มบททีสองของหวั
่ งหลิน ห ้วงเวลา!
แยกราตรีและห ้วงเวลาเป็ นวิชาพิเศษ ขณะทีร่่ างหวังหลินแตก

สลายและก่อร่างใหม่อย่างต่อเนื่ อง วิชาทังสองมี
้ พลังเทพของเขา
่
และยิงทรงพลั
งมากกว่าเดิม!
ความมืดมิดถูกแสงสีทองฉี กกระชาก มีสในเกี่ ้าเล่มแตกสลายจาก

่ ออีกห ้าปะทะเข ้ากับวิชาห ้วงเวลา ท ้ายทีสุ
วิชาแยกราตรี ทีเหลื ่ ด
เหลือเพียงสามเล่มร่อนใส่รา่ งหวังหลิน และพวกมันแตกสลายไป
พร ้อมกับร่างเขา
สตรีอก ี คนทาการพยากรณ์ไปพลางถอยร่นขณะทีถู ่ กล ้อมรอบ

่
ด ้วยวิชาแยกราตรีและห ้วงเวลา นางรู ้สึกตกตะลึงและตืนตระหนก
้
ทาให ้จิตใจเต๋าของนางเกิดตาหนิ ตอนนี นางถู ้
กวิชาเทพทังสอง
โจมตีทาให ้ต ้องกระอักโลหิตและถอยร่นอย่างรวดเร็ว
นางไม่มเี จตนาจะต่อสูอี้ กแล ้ว!

่ งหลินใช ้สองวิชานี พร
อย่างไรก็ตามขณะทีหวั ้ ้อมกับร่างกายแตก
้
สลายและก่อเกิดขึนใหม่ ร่างพร่าเลือนคนหนึ่ งก ้าวออกมาจาก
ด ้านหลัง
้ นบุรษ
มิอาจบอกได ้ว่าร่างพร่ามัวผู ้นี เป็ ุ หรือสตรี เยาว ์วัยหรือแก่
ชรา ร่างเขาปกคลุมอยู่ในหมอกเลือนลางและล่องลอยออกไป
ภายนอก
“ข ้าคือหนึ่ งในห ้ายอดปรมาจารย ์แห่งดาราจักรโบราณ ปรมาจารย ์

้
เทพซูเฉิ น” เสียงของเขาดังก ้องออกมาพลางยกแขนขึนกระแทก
ใส่ด ้านหลังหวังหลิน
่
ร่างหวังหลินสันสะเทื
อนอย่างรุนแรงและกระอักโลหิตสีทองจนร่าง
กระเด็นเข ้าหาดาวซูซาคุและกระแทกใส่
ร่างพร่าเลือนผูน้ ้ันอ ้าปากขึนมาและสู

้ ่ งหลิน
ดโลหิตสีทองทีหวั
กระอัก ดวงตาเต็มไปด ้วยความโลภ พลันเปลียนร่่ างเป็ นก ้อนเมฆ
และไล่ตามหวังหลินไป
“โลหิตเทพ ไม่วา่ เจ ้าจะเป็ นใคร ข ้าจะเอาร่างเทพอมตะของเจ ้ามา

ซะ!”
ตอนที่ 1584 การครอบงาของปรมาจารย ์เทพ!
่ งหลินร่อนลงบนดาวซูซาคุ เสียงดังสนั่นกึกก ้อง หวังหลิน

่ั
กระแทกใส่ภเู ขาจนดาวซูซาคุสนเทา
่ งหลินร่อนไป พืนที
ภูเขาพังทลาย ก ้อนหินแตกสลายในจุดทีหวั ้ ่
่
สันสะเทือนพร ้อมกับเกิดรอยแตกร ้าวจนหวังหลินลงไปลึกขึน้
้
ร่างหวังหลินพังทลายและสร ้างขึนมาใหม่ เขาทะลุผ่านเข ้าไปในถา้
ของเผ่ารอยสัก
แม้วา่ ดาวซูซาคุจะตกอยู่ในวิชาตกจันทราในบ่อนาของราช ้ ันย ์ มัน

่ ไม่
ก็ยงั เป็ นดาวซูซาคุ นอกจากเรืองที ่ มส ิ่ ชวี ต
ี งมี ่
ิ อืนแล ้ว ทุกอย่าง
ยังคงมีอยูเ่ หมือนเดิม!
้
ถาของเผ่ ารอยสักยังคงอยู!่
้ นเข ้าไปและปรากฏตัวในชนสิ
หวังหลินกระแทกผ่านพืนดิ ้ั บแปด
ของเผ่ารอยสัก!
่ ่ เหมือนเดิมกับตอนทีเขาออกมา
ทุกอย่างทีนี ่ ผนังข ้างหนึ่ งพังทลาย
ด ้านนอกช่องว่างคือสนามรบต่างแดน!
วิชาตกจันทราในบ่อนาช่ ้ างเป็ นวิชาทีประหลาดยิ

่ ่ ่ องจากตกได ้
งเนื
สนามรบต่างแดนมาด ้วย แม้จะเป็ นเพียงภาพจาลอง แต่วญ ิ ญาณ
เร่รอ่ นนับไม่ถ ้วนและซากศพจานวนมากยังคงอยูท ี่ ่ น!
่ นั
้ั บแปดจนเกิดเสียงดังปัง เขากระอัก
ร่างหวังหลินร่อนลงใส่ชนสิ
โลหิตอีกครง้ั ร่างกายปกคลุมด ้วยแสงสีทอง ความเจ็บปวดมากพอ
ให ้เขาสลบไปได ้ แต่หวังหลินกัดฟันแน่ นและอดทนต่อการแตก
สลายทุกครง้ั
หนึ่ งในห ้ายอดปรมาจารย ์ ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ น มีฝ่ามืออันทรง

พลัง มันกระแทกใส่แผ่นหลังของหวังหลินทาให ้ร่างเทพอมตะของ
เขามีอาการไม่ม่นคง
ั
ร่างเทพอมตะของหวังหลินไม่ได ้สมบูรณ์ ขณะทีร่่ างกายก่อเกิด

้
ขึนมาใหม่ หวังหลินพยายามลุกขึน้
้
ทว่าเสียงหัวเราะแหบพร่าดังกึกก ้องขึนมา ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นพุ่ง
้ นเข ้ามาจากด ้านนอกหลุม
ผ่านพืนดิ
้
ร่างกายของเขาราวกับถูกสร ้างขึนจากหมอกโดยสิ ้ ง แววตามี
นเชิ
้
แต่ความโลภ เขายกแขนขวาขึนและยื ่
นมาหาหวั
งหลิน
หวังหลินกาลังจะต่อต ้าน แต่รา่ งกายพังทลายอีกครง้ั ปรมาจารย ์

่
เทพซูเฉิ นหรีสายตาและถอนมื อขวา ร่างกายดุจหมอกของเขาพุ่ง
้ พั
เข ้าไปในร่างเนื อที ่ งทลายของหวังหลิน
“โอกาสดีขนาดนี ้ ดูเหมือนสวรรค ์อยากให ้ข ้าช่วงชิงร่างเทพของ

เจ ้า!”
้ แตก
ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นร ้องหัวเราะและผสานเข ้ากับร่างเนื อที ่
สลายของหวังหลิน เมือร่่ างอมตะของหวังหลินก่อเกิดขึนมาใหม่
้
เขาส่งเสียงกรีดร ้องโหยหวนจากทีไม่่ ได ้ปลดปล่อยออกมาตังแต่ ้
่ ้น
การต่อสู ้เริมต
ร่างใหม่ของหวังหลินมีสท ี องแฝงความมืด ความมืดเคลือนผ่ ่ านใน

ร่างและพุ่งเข ้าสูศ
่ รี ษะ เสียงหัวเราะดังกึกก ้องอยูใ่ นใจเขา
้ บด
“ตังแต่ ้ างนี จะกลายเป็
ั นี ไปร่ ้ นของข ้า ต่อต ้านไปก็ไร ้ประโยชน์
จงสุขสมกับความรู ้สึกโดนครอบครองร่าง! ความรู ้สึกนี ข ้ ้ากลัวว่า
้ั ยวเท่านั้น!”
เจ ้าจะได ้ร ับรู ้เพียงแค่ครงเดี
ดวงตาหวังหลินแดงฉาน ความเจ็บปวดของการโดนครอบงาได ้ทา

ให ้เขารู ้สึกเหมือนสูญเสียทุกสิง่ ขณะทีดิ
่ นรนอยู
้ ่ ้ันจึงสูญเสียการ
น
ควบคุมขาทังสองแล้ ้ว
พริบตาต่อมาได ้สูญเสียการควบคุมแขนขวาและร่างท่อนบน เขา

ขยับได ้เพียงแค่แขนซ ้ายเท่านั้นแต่ก็เริมรู
่ ้สึกด ้านชาไปเรือยๆ
่
ขณะทีสั ่ มผัสวิญญาณของปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นครอบงาร่างกาย
ความทรงจาของเขาก็เริมเป็่ นเศษเสียว ้ สัมผัสวิญญาณอันจองหอง
้ ่งเข ้าหาความทรงจาของเขา มันต ้องการเข ้าไปดูทงชี
นี พุ ้ั วติ ของ
เขาและลบออกไป!
่ ้องอย่างเจ็บปวด สายตาเต็มไปด ้วยความดินรนแต่

หวังหลินราร ้ การ
้
ดินรนค่ ้
อยๆอ่อนลง ร่างกายของเขาทะยานขึนไปด ้านบนอย่างมิ
อาจควบคุม
“ด ้วยร่างนี ้ ข ้าสามารถทาทุกอย่างทีข
่ ้าต ้องการได ้ในโลก! ข ้าเพียง
ต ้องหลอมกระบวนการสุดท ้ายให ้เสร็จสิน้ แม้แต่ลก ู ปัดฝื นลิขต
ิ ฟ้ า
ก็จะเป็ นของข ้า!” เสียงหัวเราะของชายชราดังออกมาจากปากหวัง
้
หลิน สีหน้าท่าทางบิดเบียวพลางทะยานออกไปจากดาวซู ซาคุ
่
แต่ในขณะทีลอยขึ ้
นไปในอากาศ แขนซ ้ายหวังหลินสร ้างผนึ กและ
้ สนามรบต่างแดนในชนสิ
ชีใส่ ้ั บแปด
้ าวิญญาณเร่รอ่ นนับไม่ถ ้วนภายในสนามรบต่างแดน

ด ้วยเหตุนีเหล่
่
จึงสันเทา ้ั ่ งหวังหลินเคยเป็ นวิญญาณกลืนกิน ดังนั้นจึง
ครงหนึ
ควบคุมเหล่าวิญญาณเร่รอ่ นเหล่านี ได ้ ้อย่างแข็งแกร่ง
เหล่าวิญญาณเร่รอ่ นนับไม่ถ ้วนภายในสนามรบต่างแดนเริมคลุ ่ ้ม

คลัง่ พวกมันกวาดไปในพืนที ้ ่ ก่อเกิดเป็ นพายุ ทังยั
้ งมีวญ
ิ ญาณ
เร่รอ่ นรวมกันมากกว่าเดิม
่
เหล่าวิญญาณกลืนกินตัวอืนได ้ ้วย พายุกวาด
้เข ้าร่วมในพายุนีด
ผ่านสนามรบต่างแดนและฉี กกระชากซากศพมากมายจนทาให ้
วิญญาณเร่รอ่ นในซากศพเข ้าร่วมพายุในครงนี ้ั เช่
้ นกัน
พายุวญ ้ั บ
ิ ญาณเร่รอ่ นอันทรงพลังพุ่งออกมาจากช่องว่างในชนสิ
แปดพร ้อมกับเสียงดังกึกก ้อง!
นี่ เป็ นครงแรกที

้ั ่
พวกมั ้ั
นออกมาจากสนามรบต่างแดน เป็ นครงแรก
่
ทีพวกมั ี ฎเกณฑ ์ประหลาดก่อนนั้นขวางกัน
นพุ่งออกมาโดยไม่มก ้
แม้ราช ันย ์จะเคยตกพวกมันออกมาด ้วยวิชาตกจันทราในบ่อนา้
เขายังไม่สามารถตกพวกมันออกมาจากกฏประหลาดทีผนึ ่ กสนาม
รบต่างแดนได ้
ดังนั้นครงนี
้ั จึ
้ งทาให ้เหล่าวิญญาณเร่รอ่ นได ้เคลือนย
่ ้ายออกมาโดย
ไม่มเี ขตอาคมขัดขวาง แต่ละตัวคารามอย่างตืนเต ่ ่
้นไปทัวดาวซูซา
คุ
่ั
ดาวซูซาคุสนสะเทื อนอย่างรุนแรงราวกับวิญญาณผีร ้ายนับไม่ถ ้วน
ได ้ร ับการปลดปล่อย ดาวซูซาคุไม่สามารถทนร ับไหวและเริม่
พังทลาย
ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นควบคุมร่างหวังหลินให ้ทะยานออกไป แม้จะ

ควบคุมร่างเขาก็ไม่สามารถหยุดร่างหวังหลินไม่ให ้พังทลายและ
้
สร ้างขึนใหม่ ได ้
อย่างไรก็ตามระดับบ่มเพาะของเขาเหนื อลากว่ ้ าหวังหลิน ดังนั้นจึง
่ อยลงได ้
บังคับการสลายและก่อเกิดให ้อยูใ่ นระดับทีน้
“การสังหารจบลงแล ้ว...” เสียงปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นดังออกมาจาก

ปากหวังหลิน เขามองไปทางนางสนมจักรพรรดิเทพทังสองคนและ้
่ นออกมาจากนาแข็
ชายชุดขาวทีเดิ ้ ง
แต่กอ ่
่ นทีเขาจะเอ่ ่
ยจบ ดาวซูซาคุด ้านหลังเกิดการสันเทาและ
่ กก ้องไปทัวโลก
ระเบิดในทันที เสียงดังสันกึ ่ พายุสด
ี าขนาดใหญ่
ี่
ยักษ ์พุ่งออกมาจากดาวซูซาคุทแตกสลายและห่ ้
อหุ ้มโลกนี เอาไว ้
่
สีหน้าปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นเปลียนไป ่
หันไปมองพลางหรีสายตาลง
ทว่าเขาถอยช ้าเกินไป พายุวญ ิ ญาณเร่รอ่ นพุ่งออกมาจากดาวซู
ซาคุและพุ่งใส่เขาด ้วยความเร็วทีน่่ าเหลือเชือ่
ราวกับมีเสียงในร่างเขากาลังเรียกเหล่าวิญญาณเร่รอ่ นและ
วิญญาณกลืนกินให ้พุ่งมา ราวกับเสียงนั้นเป็ นราชาของพวกมัน!
พายุสด
ี าห่อหุมปรมาจารย
้ ์เทพซูเฉิ นในทันทีและพุ่งเข ้าใส่รา่ งเขา
หากมองใกล ้ๆจะเห็นได ้ว่ามีเหล่าวิญญาณเร่รอ่ นนับไม่ถ ้วนอยูใ่ น
พายุ พริบตาเดียวพายุสด ี าพุ่งใส่รา่ งหวังหลินจนหายไปหมด
่
ร่างหวังหลินสันสะท ้านและแตกสลายอีกครง้ั การแตกสลายครงนี ้ั ้
แผ่กระจายออกไปหลายหมืนฟุ ่ ต ด ้วยการช่วยเหลือของวิญญาณ
่
เร่รอ่ นและความแข็งแกร่งของหวังหลินเอง กลินอายมหึ มาจงระเบิด
้
ขึนจนเขาสามารถบั งคับปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นให ้ออกไปจากร่างได ้
้ งร ้องคารามต่อต ้าน!
ทังยั
หมอกจานวนมากแผร่กระจายออกไปโดยมีเหล่าวิญญาณเร่รอ่ น
คลุ ้มคลัง่ ซึงท
่ าให ้หมอกนี กลั
้ บคืนเป็ นร่างปรมาจารย ์เทพซูเฉิ น!
เขาร ้องคารามด ้วยแววตาไม่เต็มใจและพุ่งไปข ้างหน้าอีกครง้ั

่
ขณะเดียวกันนางสนมจักรพรรดิเทพทีโดนวิ ชาจันทรามืดได ้เผย
สายตาเย็นเยียบและก ้าวออกไป ชายหนุ่ มชุดขาวพุ่งมาใกล ้ด ้วยจิต
สังหารทรงพลัง
้
ทว่าในจังหวะนี เองร่ ้
างหวังหลินก่อเกิดขึนมาใหม่ ด ้วยการช่วยเหลือ
่ั
ของวิญญาณเร่รอ่ น มันมิอาจแตกสลายไปในชวเวลาสั ้ ดวงตา
นๆ
เขาเปล่งประกายเจิดจ ้าพลางจ ้องมองปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นทีก ่ าลัง
พุ่งเข ้ามา
่
“พวกเจ ้ารนหาทีตาย!” ประสบการณ์กอ ้
่ นหน้านี ของหวังหลินทา
่
ให ้เขาเข ้าถึงความตายในทุกขณะ เขาไม่สนเรืองราช ันย ์ยังไม่
้ งนี
ปรากฏแล ้ว หลังจากก่อเกิดร่างขึนคร ้ั ้ แขนซ ้ายหวังหลินยืน ่
ออกไปรวมแสงสีทองเอาไว ้ จากนั้นปรากฏคันศรขึนในฝ่ ้ ามือ
หลังจากนั้นไม่นาน แขนขวาของหวังหลินคว ้าสายคันศรและดึงไป

ข ้างหน้า พริบตาเดียวคันศรจึงถูกดึงเต็มที!่
้ั ง แววตากะพริบแสงเย็นเยียบและเต็มไปด ้วยจิต
ร่างหวังหลินรงตึ
สังหารมหึมา
วินาทีน้ันเกาทัณฑ ์หัวกลมจึงปรากฏขึน้ ด ้ามเกาทัณฑ ์มีอก ั ขระ

เวทย ์ซ ับซ ้อนและมีเสียงกรีดร ้องของหนานจ ้าวและเทียนจ ้าวดัง
ออกมา
่
พลังระเบิดของเกาทัณฑ ์ล ้อมรอบบริเวณและมีกลินอายโบราณแผ่
่
กระจายทาให ้สีหน้าปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นถึงกับเปลียนไปมหาศาล
่
ร่างกายสันสะท ้าน!
่
“คันศรลีกวง!!! ้ ยงของซู
เจ ้า...เจ ้าค ้นพบเกาทัณฑ ์จริงๆ!!” นาเสี
้ วินาทีนีเขาไม่
เฉิ นแทบบิดเบียว ้ สนอะไรแล ้วและล่าถอยด ้วยสายตา
หวาดกลัว
“บัดซบ ข ้ารู ้แล ้วว่าทาไมราชันย ์ถึงยังไม่ปรากฏตัว ราชันย ์ ข ้าไม่

้
ยอมแน่ !!!” ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นแทบสินความคิ ่
ด เขารู ้เรืองพลั
ง
อานาจของคันศรทีมี ่ เกาทัณฑ ์ เพียงแค่คดิ ก็ทาให ้ศีรษะด ้านชา
แล ้ว
่
“ข ้าจะไม่ยงุ่ เกียวเรื ่ ด
องนี ้ ้วย!” ขณะถอยไป ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ น
นาหินหยกออกมาแต่ไร ้การตอบสนอง!
สองนางสนมจักรพรรดิเทพรู ้จักคันศรและเกาทัณฑ ์ดีกว่าเขา สตรี

่
ทีโดนวิ ่
ชาจันทรามืดต่างก็เต็มไปด ้วยความตืนตระหนกและรี บถอย
นางสนมจักรพรรดิเทพอีกคนถึงกับหน้าซีดและไม่แสดงความ
้
จองหองเหมือนก่อนอีกแล ้ว เบืองหน้าเกาทัณฑ ์ของหวังหลิน นาง
ได ้แต่ถอยร่นและบีบหินหยกให ้แตก แต่ก็ไม่มก
ี ารตอบสนอง
่ นศรถูกรงสาย
ยามทีคั ้ั ่
ฟ้ าดินเปลียนสี
สนั !
่
ยามทีเกาทั
ณฑ ์ปรากฏ ก ้อนเมฆแตกกระจาย!
ตอนที่ 1585 พลังอำนำจของเกำทัณฑ ์!
้
สายตาหวังหลินเย็นเยียบดุจนาแข็ ้ ที
ง มองดูคนทังสี ่ ก
่ าลังถอยร่นซึง่
่ งยิงและแช่
รวมถึงชายหนุ่ มชุดขาวทีโอหั ่ แข็งร่มบรรพกาล สีหน้า
่
แต่ละคนเปลียนไปอย่ างมากและพยายามหลบหนี อย่างหมดท่า
้
ทังหมดคื อเซียนทรงพลังทีมี่ ระดับบ่มเพาะสูงกว่าหวังหลินมาก แต่
้
ตอนนี พวกเขามาด ้วยร่างแยก ดังนั้นระดับบ่มเพาะจึงถูกบังคับให ้
อยูท ี่ นวิ
่ ขั ้ ญญาณดับสูญระดับกลาง เป็ นระดับทีจะไม่ ่ ถก
ู เซียน
้ั
ดินแดนชนในตรวจพบ
้ ได
อย่างไรก็ตามคนทังสี ่ ้บังคับให ้หวังหลินเผชิญกับวิกฤตความ
่ ลายครง้ั หากหวังหลินไม่ได ้เรียนรู ้วิชาร่มบรรพ
เป็ นความตายอยูห
กาลเผาดินแดนในดินแดนตกสวรรค ์ เขาคงตายไปแล ้วตอนทีโดน ่
้ั
รุมโจมตีครงแรก!
หากหวังหลินไม่ได ้ร ับโชควาสนามาจากเหลียนต ้าวเฟย เขาคง

้ อนางสนมจักรพรรดิเทพทังสองคนแล
ตายด ้วยนามื ้ ้ว!
เช่นเดียวกัน หากเขาไม่มค
ี นั ศรและเกาทัณฑ ์ดอกนี ้ แม้จะทุม
่ สุด
ตัว เขาก็คงไม่อาจรอดชีวติ ได ้!
้ คน
หวังหลินจ ้องมองทังสี ่ ดวงตาเต็มไปด ้วยจิตสังหารเต็มเปี่ ยม
้ ้แค่ครงเดี
เขามีพลังพอจะยิงเกาทัณฑ ์นี ได ้ั ยว ตอนทีเรี่ ยกใช ้
เกาทัณฑ ์ เขาต ้องสังเวยพลังชีวต ่
ิ เพือใช ้
้คันศรนี และจะไม่ เหลือ
พลังชีวต
ิ มากนัก
้ ้เพือใช
เขาเตรียมเกาทัณฑ ์นี ไว ่ ่ ดยังไม่
้กับราช ันย ์ ผู ้แข็งแกร่งทีสุ
้
ปรากฏตัว เขาตังใจรอจนกระทั ่ กคนทีต
งทุ ่ ้องการสังหารเขาได ้
ปรากฏตัวจนหมด แล ้วจึงใช ้เกาทัณฑ ์เพือสิ ่ นสุ้ ดหายนะครงนี ้ั ้
่ งหลินต ้องการ เขาไม่ใช่ฟ้าดิน

ทว่าทุกอย่างไม่อาจเป็ นไปตามทีหวั
ดังนั้นจึงไม่สามารถเปลียนการกระท
่ าหรือควบคุมความคิดของคน
่
อืนได ้
่ คนเข
ขณะทีสี ่ ้ามาใกล ้ หวังหลินรู ้ว่าหากไม่นาคันศรและเกาทัณฑ ์
ออกมา เขาคงตายก่อนทีราช่ ันย ์จะมาถึงเป็ นแน่ !
ร่างเทพอมตะของเขาไม่สมบูรณ์ แม้จะช่วยได ้เล็กน้อยแต่หวังหลิน

ได ้ร ับความเสียหายมากเกินไป หวังหลินรู ้ว่าหากเขาเจอการแตก
สลายมากกว่านี ้ วิญญาณเขาอาจจะแตกสลายไปจริงๆและคงตาย
่ กฝ่ ายจะได ้สังหาร
ไปก่อนทีอี
่ ยวทีเหลื
สิงเดี ่ ออยูค
่ งเป็ นแค่รา่ งเทพอมตะ!
่ เป็
สิงที ่ นอมตะคือร่างเขา ไม่ใช่วญ
ิ ญาณ!
่ งคันศรจนโค ้งงอเหมือนจันทรา
“ฆ่า!” หวังหลินคลายมือขวาทีดึ
่
เต็มดวง แขนขวาสันเทา ่
สายคันศรดีดผึงดังกึกก ้องไปทัวโลก
้
พลังทังหมดจากสายคั ่
นศรถูกถ่ายโอนไปทีเกาทั ณฑ ์!
่
เกาทัณฑ ์เคลือนไปพร ่
้อมสายคันศร เมือพลังมหึมาจากสายคันศร
ส่งผ่านเข ้ามา เกาทัณฑ ์จึงพุ่งออกไป!
่
โลกเปลียนนั ้ น้ัน!
บตังแต่
่
เสียงหวีดหวิวดังกึกก ้องไปทัวโลก! เกาทัณฑ ์ดุจเส ้นสายแห่งความ
ตายพุ่งออกไปอย่างบ ้าคลัง!่
่ พุ
สิงที ่ ่งออกไปพร ้อมกับมันคือวิญญาณของหวังหลิน วิญญาณ
้ มและพลังทังหมดในร่
ดังเดิ ้ างเขา พลังโบราณ พลังสายโลหิตเทพ
และทุกอย่าง!
ี่
วินาทีทเกาทั ่ กอย่างเปลียนกลายเป็
ณฑ ์ทะยานออกไป ทุกสิงทุ ่ น
่
หมอกควันทีมองไม่ เห็นและถูกเกาทัณฑ ์ดูดซับ
เขามีพลังพอให ้ยิงเพียงแค่ดอกเดียวเท่านั้น!
่
ร่างหวังหลินสันเทาจากคั นศรและเผยอาการแตกสลาย เขาถอยไป
หลายร ้อยฟุตแต่ก็ยงั ไม่สามารถชดเชยพลังดีดของคันศรได ้ โลหิต
ไหลรินและกระเด็นกลับเข ้าไปในนา้
้
ทว่าเขาจ ้องมองไปข ้างหน้าด ้วยรอยยิมกว ้าง จ ้องมองเกาทัณฑ ์ที่
ยิงออกไปดอกนั้น!
่
ยามทีเกาทั ้
ณฑ ์ยิงออกไป ลาห ้วยลึกผุดขึนมาในแม่ ้ ่ง
นานิ
เกาทัณฑ ์ยืดทะยานออกไปเทียบกับลาห ้วย ดุจฝ่ ามือยักษ ์หนึ่ งคู่
้
แยกแม่นาออกจากกั น
แม้แต่ในท ้องฟ้ ายังผุดรอยแตกร ้าวขนาดใหญ่ รอยแตกแผ่กระจาย
อย่างต่อเนื่ องและดูเหมือนจะทะลวงค่ายกลสังหารอันแข็งแกร่งที่
วางเอาไว ้สังหารหวังหลินได ้ด ้วย!
คนทังสี ้ ถอยหนี
่ ด ้วยความหวาดกลัว ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นเป็ นคนที่
่ ดและห่างออกไปไกลทีสุ
เร็วทีสุ ่ ด นางสนมจักรพรรดิเทพทังสองคน
้
ติดตามไปอย่างใกล ้ชิด สีหน้าแต่ละคนเผยความเจ็บปวดและมีแวว
้
ตาสินหวั ง
ชายหนุ่ มชุดขาวมีระดับบ่มเพาะและสถานะต่าทีสุ ่ ด เขาตามไม่ทนั

และรงท้ั ้ายจนส่งผลให ้เขากลายเป็ นคนทีอยู
่ ใ่ กล ้เกาทัณฑ ์มาก
่ ด
ทีสุ
่
เกาทัณฑ ์ทะลวงฟ้ าดินเข ้ามาใกล ้ ก่อเกิดระลอกคลืนแผ่ กระจายไป
ทุกทิศทาง จิตสังหารเต็มเปี่ ยมโผล่ออกมาจากเกาทัณฑ ์
ผสมผสานกับอักขระเวทย ์บนด ้ามเกาทัณฑ ์ทีก ่ าลังวูบวาบ
้ มใี ครหรือสิงใดในโลกจะหยุ
ราวกับเวลานี ไม่ ่ ้ ณฑ ์ดอกนี ้
ดยังเกาทั
ได ้ พริบตาเดียวมันก็เข ้าประชิดชายหนุ่ มชุดขาว
้ นหยกเพือออกไปแต่
ชายหนุ่ มหน้าซีดเผือด เขาพยายามบดขยีหิ ่
ถึงแม้หน
ิ หยกจะแตกสลายก็ไม่มก ้
ี ารตอบสนอง ตอนนี เขารู ้สึกถึง
ความเจ็บปวดในหน้าผากและกระอักโลหิต
พอรู ้ว่าหนี ไปไม่รอด จึงร ้องคารามและหันกลับมาใช ้วิชา แต่ขณะที่

หันกลับมา เกาทัณฑ ์พุ่งทะยานใส่บริเวณกลางหน้าผากด ้วย
ความเร็วเกินบรรยาย
ปัง
้ั ตามที่
ศีรษะชายหนุ่ มระเบิดในทันที ร่างกายแตกสลายเป็ นชนๆ
เกาทัณฑ ์แทงทะลุผ่านไป
่ มต
ขณะทีเริ ่ ้นขึนนั
้ ้นแม้แต่เสียงกรีดร ้องโหยหวนยังหายไป ทาให ้
่
อีกสามคนตัวสันและแทบคิ ดอะไรไม่ออก
่
นางสนมจักรพรรดิเทพทีโดนวิ ชาจันทรามืดจนดูน่าเกลียด แต่ใน
สายตานางตอนนี มี้ แต่ความหวาดกลัวและสินหวั
้ ง เกาทัณฑ ์เข ้า
้ หน้าผากของนาง
ใกล ้และชีใส่
นางสนมจักรพรรดิเทพหันกลับมาเผยท่าทีบด ้ นที นางยก
ิ เบียวทั
้
แขนขึนมาปรากฏม่ ้ั ทว่าเกาทัณฑ ์ทะลุผ่านทังหมด
านแสงเป็ นชนๆ ้
ไป
ในนาทีวก ้
ิ ฤตนางกระอักโลหิตให ้ก่อตัวเป็ นคนขึนมา ่ อตัว
มันเริมก่
เป็ นรูปร่างแต่เกาทัณฑ ์พุ่งทะยานผ่านไปจนนางเผยความสินหวั ้ ง
ถึงขีดสุด!
้ั
ดขึนในช ่ ั บตา นางสนมจักรพรรดิเทพนา
วพริ
่
พิณโบราณทีเคยดี ้
ดก่อนหน้านี ออกมา ้ นของขวัญจาก
พิณนี เป็
จักรพรรดิสวรรค ์และเป็ นสมบัตท ี่
ิ ทรงพลั
งมหาศาล
แต่ในขณะทีพิ่ ณโบราณปรากฏขึนมาขั้ ดขวางนาง มันแตกสลาย

้ กชินน้
เป็ นชินเล็ ้ อย นางสนมจักรพรรดิเทพกรีดร ้องและล่าถอย แต่
นางถอยได ้เพียงแค่สองก ้าว เกาทัณฑ ์ทะลุผ่านพิณและทะลุผ่าน
ศีรษะนางทันที
ศีรษะของนางระเบิดเหมือนชายหนุ่ มชุดขาว ร่างกายแตกสลาย

โดยพลัน เกาทัณฑ ์พุ่งทะยานผ่านร่างของนางไปด ้วยกัน
เกาทัณฑ ์สังหารคนสองคนในครงเดี ้ั ยว ดังนั้นจึงสูญเสียพลัง
ทาลายอยูบ ้ นพุ่งเข ้าใส่คนทีสาม
่ ้างแต่ก็ยงั มีพลังมหาศาล วินาทีนีมั ่
สตรีผใช
ู ้ ้วิชาพยากรณ์!
นางเป็ นพยานรู ้เห็นการตายของชายหนุ่ มชุดขาว และจากนั้นเห็น

น้องสาวแตกสลาย ใบหน้าเผยความอนาถใจ แม้ร่างกายจะเป็ นร่าง
แยกและการตายธรรมดาถือว่าไม่สง่ ผลอะไรนัก แต่การตายด ้วย
้ งผลกระทบต่อร่างดังเดิ
เกาทัณฑ ์ดอกนี จะส่ ้ มให ้บาดเจ็บสาหัส
่ ควรอยู
เกาทัณฑ ์ไม่ได ้เป็ นสิงที ่ ใ่ นโลกนี ้ มันมาจากบ ้านเกิดของ
นาง เป็ นสมบัตท
ิ มีี่ ชอเสี
ื่ ยงยิงแห่
่ งตระกูลลี!่
้
พอเกิดความรู ้สึกสินหวัง นางจึงไม่หนี อก
ี แล ้ว นางหันกลับมา
เผชิญเกาทัณฑ ์ทีก่ าลังขยายขนาดขึนเรื
้ อยๆ่ จนเต็มทัศนวิสยั นาง
หลับตาลง
่ นกาลังทะลวง
เกาทัณฑ ์พุ่งเข ้ามาใกล ้หน้าผากของนาง ขณะทีมั
ผ่านไป แสงสีรุ ้งโผล่ออกมาจากหน้าอก บนคอของนางมีจที ี ้ สร
่ ้าง
้
ขึนจากหินสีดารูปทรงวงรี แสงสีรุ ้งโผล่ออกมาจากหินก ้อนนี ้
้
จีลอยขึ ้ องหน้
นเบื ้ านาง แสงสีรุ ้งล ้อมรอบร่างกายเอาไว ้
ขณะนั้นเกาทัณฑ ์ทะลุผ่านหน้าผากของนางไป จนกระทัง่
้
เกาทัณฑ ์ผ่านไปนางยังไม่ได ้ลืมตาขึนมา นางไม่ร ับรู ้ถึงอาการ
ี ้ นสีดาเบืองหน้
บาดเจ็บอันใด แต่จหิ ้ านางปรากฏรอยแตกร ้าว
“นางสนมสุดทีร่ ักของข ้า ข ้าขอมอบหินก ้อนนี ไว้ ้ให ้เจ ้า มัน

สามารถปกป้ องเจ ้าได ้...หากวันใดวันหนึ่ งข ้าไม่อยู่ มันจะยังอยู่กบั
เจ ้า...” คาพูดอ่อนโยนจากจักรพรรดิเทพดังกึกก ้องในหู
่ ใ่ น
เกาทัณฑ ์ทะลุผ่านนางและไล่ตามหลังปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นทีอยู
ร่างหมอก เกาทัณฑ ์ทะลุเข ้าไปในหมอกจนเกิดเสียงดังสนั่น
่
กึกก ้องไปทัวโลก
สายหมอกพังทลายและจึงควบแน่ นเป็ นชายชราสวมชุดสีดา

่ าถอย ร่างกายแตกสลายอีกครง้ั
ใบหน้าซีดเซียว ขณะทีล่
่ั
เสียงกรีดร ้องดังโหยหวน ในชวเวลาสั ้ ปรมาจารย ์เทพซูเฉิ นร่าง
นๆ
แตกสลายไปหลายครง้ั เมือก่่ อเกิดขึนในคร
้ ้ั ดท ้าย อักขระกลาง
งสุ
หน้าผากแตกกระจาย เกาทัณฑ ์แทงทะลุผ่านร่างของเขาไป
หนึ่ งในห ้ายอดปรมาจารย ์แห่งดาราจักรโบราณ ปรมาจารย ์เทพซู
ิ ้ พลางร ้องอย่างโหยหวนและระเบิดร่าง หมอกจานวน
เฉิ นได ้แต่ยม
มากสูญสลายไปอย่างไร ้ร่องรอย
่ กั
“ราช ันย ์ ข ้าขัดขวางเกาทัณฑ ์ให ้เจ ้า เจ ้าต ้องอธิบายเรืองนี ้ บ
ข ้า!!” เสียงคารามโหยหวนดังกึกก ้องขณะทีเขาดั ่ บสูญไป
่
มีเพียงคาพูดเดียวทีสามารถอธิบายพลังอานาจของเกาทัณฑ ์ได ้
นั่นคือ “สันสะเทื
่ อนสวรรค ์!”
้
หลังจากสังหารทังสามคนไป ในเกาทัณฑ ์จึงไม่เหลือพลังอยูม ่ าก
นัก แต่ยงั มีเสียงโหยหวนและพุ่งเข ้าหาท ้องฟ้ า มันกาลังจะทะลวง
เปิ ดท ้องฟ้ าและปลดปล่อยหวังหลินจากหายนะ!
่
ทว่าขณะทีเกาทั ่
ณฑ ์เข ้าใกล ้ท ้องฟ้ า ม่านสีฟ้าเริมกะพริ
บ คนผู ้
หนึ่ งเดินออกมาเงียบๆ เขาสวมชุดคลุมสีดาปกคลุมจนถึงใบหน้า
แรงกดดันทรงพลังแผ่กระจายออกมาซึงเหนื ่ ้ าขันวิ
อลากว่ ้ ญญาณ
ดับสูญระดับกลาง!
่ อเหียวแห
เขายืนมื ่ ้งออกไปและคว ้าเกาทัณฑ ์!
่
ร่างกายสันไหวและค่
อยๆ หันหน้าไปมองหวังหลิน เอ่ยคาพูดสงบ
นิ่ งและแหบพร่า
“เสียงคารามจากยืมพลังอานาจในสุสานโบราณ ขัดขวางเซียน
้ั
ดินแดนชนนอกในการรบคร ้ั
งแรกที ่
ทะเลเมฆา ่ ด
หวังหลิน ในทีสุ
้ั
เราก็ได ้เจอกันอีกครง...ข ้าคือราช ันย ์...”
ตอนที่ 1586 แยกโลหิตเทพ!
้
หวังหลินเงยศีรษะขึนมองคนในชุ ดผ้าคลุมสีดา หวังหลินจะลืมไป
้ อราช ันย ์!
ได ้อย่างไร? คนผูน้ ี คื
หัวหน้าของห ้ายอดปรมาจารย ์แห่งดาราจักรโบราณ คนเจ ้าเล่ห ์ผู ้

วางแผนต่อกรฟ้ าดิน!
ไม่วา่ จะเป็ นการสังหารจ ้าวดินแดนปิ ดผนึ กคนก่อน การทาลาย

แดนสวรรค ์ทังสี ้ ่ แผนการจัดการจักรพรรดิเทพฉิ งหลิน ก่อตังเผ่
้ า
รอยสักเพือค ่ ้นหาคันศรของลีกวง
่ การทรยศของฉุ ยต ้าว
ปรมาจารย ์ซือโม่ การตายของบรรพชนตระกูลเซียง ่ และอีกหลาย
่
สิงหลายอย่ างล ้วนมีเงาของราช ันย ์อยูเ่ สมอ!
ในดาราจักรโบราณ หวังหลินรู ้สึกความคิดของตัวเองถูกควบคุม

้ นต ้องเกียวกั
พอคิดถึงตอนนี มั ่ บการกระทาของราช ันย ์ด ้วย
ิ าหนึ่ งทีเขามิ
ในความทรงจาของหวังหลิน มีวช ่ อาจลบเลือนได ้ นั่น
้
คือวิชาตกจันทราในบ่อนา!
เขาเห็นวิชานั้นตอนทีเผชิ
่ ญหน้ากับวิหคศักดิสิ์ ทธิรุ์ น ่
่ ทีสามซึ ่
งคาด
่
ว่าจะเป็ นราช ันย ์ ตอนทีเขาเห็ นแม่นา้ จึงกลัวว่าหายนะครงนี
้ั ก็
้ เป็ น
วิชาตกจันทราในบ่อนาด ้ ้วย!
่ ตกออกมาคื
สิงที ่ อดาวซูซาคุและหวังหลิน!
้
‘ตกจันทราในบ่อนา...’ ้
หวังหลินยืนขึนบนแม่ ้
นาและแหงนหน้
ามอง
ท ้องฟ้ า
่ งไม่ตาย นางยืนอย่างงุ นงงระหว่างทัง้

นางสนมจักรพรรดิเทพซึงยั
สองคน นางถอยไปสองสามก ้าวและเงียบเสียง
้
ราช ันย ์ยิมออกมาพลางเอ่ ้ ยงแหบพร่า “ถ ้าไม่ใช่เพราะ
ยด ้วยนาเสี
้
ปรมาจารย ์เต๋าความฝันสงสารเจ ้า เจ ้าคงกลายเป็ นเบียของข ้าไป
แล ้ว” จากนั้นบีบมือสบายๆ เกาทัณฑ ์สันเทาและหายวั
่ บไปในมือ
เขาหวาดกลัวพลังของเกาทัณฑ ์นี ้ นั่นเป็ นเหตุผลว่าทาไมถึงได ้

ชะลอการปรากฏตัว เขารอจนหวังหลินใช ้เกาทัณฑ ์จึงค่อยเผย
ตัวเอง
เกาทัณฑ ์นั้นเชือมต่
่ อกับคันศรในร่างหวังหลินไปแล ้ว หลังจากสูญ
สลายมันจึงปรากฏตัวภายในหวังหลินอีกครงด ้ั ้วยกรรมวิธอี น ั
่
ลึกลับ หากลีกวงไม่ ้
ตาย เกาทัณฑ ์ดอกนี คงกลั ่
บสูร่ า่ งของลีกวง
“บอกข ้ามา เจ ้าไปได ้สายโลหิตเทพมาจากไหน?” หลังจากราช ันย ์

บีบเกาทัณฑ ์จนแตกสลายไป เขาค่อยๆ ก ้าวเดินเข ้าหาหวังหลิน
่
แม้จงั หวะจะเชืองช ้า แต่ทก ่
ุ ย่างก ้าวทาให ้หวังหลินสันเทา ราวกับ
แรงกดดันไร ้ขอบเขตกาลังกดทับใส่รา่ งเขาทุกทิศทาง
่ ประหลาดก็
สิงที ่ ้
คอื มีภาพสะท ้อนของราช ันย ์ปรากฏบนผิวนาและ
กาลังเดินเข ้าหาหวังหลิน
ราวกับมีราช ันย ์สองคน หนึ่ งอยูบ

่ นฟ้ า และหนึ่ งอยูบ
่ นพืน้
่ นสองเท่
แรงกดดันเพิมขึ ้ ้ นจนหวัง
าและส่งลงมาจากฟ้ าและพืนดิ
หลินต ้องหน้าซีดและไม่สามารถขยับร่างกายได ้เลย ราวกับถูกหยุด
ด ้วยวิชายับยัง้
อย่างไรก็ตามสายตากลับสงบนิ่ ง หลายสิงหลายอย่
่ างมาถึงจุดนี ้
และหวังหลินรู ้ว่าการจะเอาชีวต ้ั เป็
ิ รอดในหายนะครงนี ้ นไปได ้ยาก
ยิง่ เขาเข ้าใจเรืองนี
่ ได ้ ้ตอนทีปลดปล่
่ อยเกาทัณฑ ์ออกไป
“จะไม่พูด? ไม่เป็ นไร ข ้าจะเอาคาตอบมาจากเจ ้าเอง” ราชันย ์ส่าย

ศีรษะ ยกแขนเหียวแห่ ้
้งขึนมาชี ้ หวังหลิน
ใส่
เพียงแค่น้ัน ท ้องฟ้ าสีครามหายวับไปอย่างไร ้ร่องรอยและถูกแทนที่

่
ด ้วยแสงสีทอง แสงสีทองคือแสงอาทิตย ์ทีโผล่ ออกมาจากดวง
อาทิตย ์ในท ้องฟ้ า
ดวงอาทิตย ์นั้นปรากฏขึนฉั
้ บพลันและห ้อยอยูใ่ นท ้องฟ้ าเบืองบน
้
่
กลินอายแห่ ่
งกฎแห่งต ้นกาเนิ ดแพร่กระจาย ขณะทีแสงอาทิ ตย ์
่ นเข ้ามาหา มี
กะพริบวาบ ร่างของราช ันย ์กลายเป็ นสีดา ยามทีเดิ
้
ร ัศมีปรากฏขึนรอบตัว
“นอกจากเกาทัณฑ ์ดอกนั้นแล ้ว เจ ้าไม่มส ิ่

ี งใดจะใช ้ต่อสู ้กับข ้าได ้...
้ ยค
ตังแต่ ่ แสงสว่าง แสงนี คื
ุ แรกเริมมี ้ อหนึ่ งในแก่นแท ้ทีข่ ้าเข ้าใจ
แก่นแท ้กฎแห่งต ้นกาเนิ ด...ภายใต ้พลังของกฎแห่งต ้นกาเนิ ด พลัง
เทพและพลังบรรพกาลของเจ ้าจะแยกจากกัน!” นาเสี ้ ยงของ
้
ราช ันย ์ดูแก่ชรา แสงทังหมดในโลกก่ ่
อตัวเป็ นเสาแสงทีสาดส่
องไป
ใส่หวังหลิน
หวังหลินไม่สามารถต ้านทานพลังนี ได ้ ้ ความเจ็บปวดรุนแรงโผล่

ออกมาจากร่าง แสงนี่ ร ้อนดังดวงอาทิ
่ ตย ์ หวังหลินสัมผัสกฎแห่ง
ต ้นกาเนิ ดทีก่ าลังเผาไหม้ทก
ุ อย่างข ้างในตัวเขา รวมถึงวิญญาณ
เร่รอ่ นด ้วย
่ อวิญญาณเร่รอ่ น พวกมัน
กฎแห่งต ้นกาเนิ ดเป็ นอันตรายอย่างยิงต่
้
ส่งเสียงกรีดร ้องโหยหวนและวิญญาณเร่รอ่ นทังหมดในตั วหวังหลิน
จึงสูญสลาย
่ ้วิญญาณเร่รอ่ น ร่างหวังหลินจึงพังทลายภายใต ้พลังต่อต ้าน

เมือไร
้
และแสงของราชันย ์ แสงแห่งต ้นกาเนิ ดพุ่งเข ้าไปในเลือดเนื อของ
หวังหลิน มันกาลังจะแยกพลังเทพและพลังแห่งเผ่าบัญชาโบราณ
ออกจากกัน
้
มองเห็นได ้เลือนลางว่าหลังจากร่างหวังหลินก่อตัวขึนใหม่ แสงสี
ทองในร่างเขากาลังจะพุ่งออกมา
ความรู ้สึกของการถูกแยกนั้นเจ็บปวดยิงกว่่ าตอนผสานอยูห ่ ลาย
้
เท่า หวังหลินสีหน้าบิดเบียวแต่
ไม่สง่ เสียง เขาแค่จ ้องราช ันย ์และจะ
่ ไว
จดจาเรืองนี ้ ้ จดจาทุกอย่างทีเกิ
่ ดขึนกั
้ บเขาวันนี !้
หากเขามีอก ิ หากเขาไม่ตายวันนี ้ ความเจ็บปวดทังหมดที

ี ชีวต ้ ่
เขา
เผชิญจะตอบแทนกลับไปอีกสิบ อีกร ้อยเท่า!!
เขายังมีไพ่ตายอีกหนึ่ งใบทีไม่
่ ได ้ใช ้!
้ โอกาสหลุดจากการควบคุม แต่ตอนนี หวั

ไพ่ตายนี มี ้ งหลินไม่สนใจ
เขากาลังรอคอย รอคอยช่วงวิกฤตทีสุ่ ด รอให ้ราช ันย ์เข ้ามาใกล ้
ขึน้ บางทีไพ่ตายนี ของเขาอาจจะเปลี
้ ่
ยนแปลงทุ กอย่าง!
ราช ันย ์ดูไม่มส

ี ห ่
ี น้าเปลียนแปลงอั นใดจากการโดนหวังหลินจ ้อง
้ ขวาค่
มอง นิ วชี ้ ่
อยๆ ยืนออกมาพร ่ วและก่
้อมกับอีกสีนิ ้ อเป็ นฝ่ ามือ
่
ขณะทีกฎแห่ งต ้นกาเนิ ดได ้ทาให ้พลังเทพและพลังบรรพกาลของ
หวังหลินแยกออกจากกัน เขาเดินเข ้ามาใกล ้หวังหลินมากยิงขึ ่ น้
จากนั้นยืนแขนขวาไปหาหวั
่ งหลิน
้ ขณะทีราช
“ตกจันทราในบ่อนา!” ่ ่ อออกไป เงาสะท ้อนของ
ันย ์ยืนมื
้ ยนมื
เขาบนผิวนาก็ ื่ อมาหาหวังหลินด ้วย
่ อไปหาสายโลหิตเทพทีบั
เขาต ้องการยืนมื ่ งคับแยกตัวออกมาจาก
ร่างหวังหลิน!
หวังหลินเจ็บปวดจากการโดนฉี กกระชาก ความเจ็บปวดแทบทาให ้

เขากรีดร ้องแต่ก็ต ้องทนเอาไว ้ เส ้นโลหิตบนใบหน้าบวมเป่ ง ดวงตา
่ จ ้องมองราช ันย ์ต่อไป!
แดงกาแต่
‘ใกล ้อีกนิ ด...’
แสงสีทองจานวนมากแผ่กระจายออกมาจากร่างหวังหลินและโผล่
ออกมาจากรูขม ่
ุ ขน ซึงรวมไปถึงในกระดูกของหวังหลินด ้วย ไข
่ นส่วนสาคัญทีสุ
กระดูกทีเป็ ่ ดในการสร ้างโลหิตได ้ถูกบีบออกมา
จากร่างเขาเช่นกัน
้
พริบตาเดียวโลหิตทังหมดในร่
างหวังหลินจึงกระจายออกมารวมถึง
้
ไขกระดูก โชควาสนาทังหมดที ่ ยนต ้าวเฟยมอบให ้เขากาลัง
เหลี
ปะทุออกมาจากร่าง
้ างดูน่าตกตะลึงยิง่ โลหิตสีทองที่
มองไกลๆแล ้วฉากเหตุการณ์นีช่
กาลังพ่นออกมาจากร่างหวังหลินได ้ก่อตัวเป็ นร่างมนุ ษย ์และมี
รูปลักษณ์เหมือนหวังหลิน!
มันเหมือนวิญญาณหวังหลินทีถู ่ กแบ่งออกมาครึงส่
่ วน ร่างทีสร
่ ้าง
้
ขึนจากแสงสี ทองค่อยๆ แยกออกมาจากร่างหวังหลิน มันลอยเหนื อ
หวังหลินเจ็ดนิ ว้ แสงสีทองทีเชื
่ อมกั
่ นคงเหลือน้อยลงกว่าเดิม!
่ างสีทองลอยออกมา ดาวเทพโบราณของหวังหลินปรากฏขึน้
เมือร่
่
แต่ไม่มแี สงสีทอง แม้กระทังดาวปี ศาจโบราณในตาซ ้ายก็ยงั ไม่มี
แสงสีทอง!
้
ราช ันย ์มีแววตาส่องสว่างขึนและยื ่ อออกไปอย่างรุนแรง แสงสี
นมื
่ ออยูส
ทองทีเหลื ่ ญ
ู สลายไป โลหิตเทพของหวังหลินจึงถูกแยก
ออกมาจากร่างเขาโดยสินเชิ ้ ง!
่ นถูกแยกออกมา ร่างสีทองเคลือนไหวและเปลี
เมือมั ่ ่
หยดโลหิตสีทอง!
้ อก
หยดโลหิตนี มี ่
ั ขระเวทย ์กึงสมบู
รณ์สาหร ับร่างเทพอมตะ หยด
้ กหลอมขึนมาจากโชควาสนาที
โลหิตนี ถู ้ ่ ยนต ้าวเฟยมอบให ้
เหลี
หวังหลิน!
่ ้โลหิตเทพจึงไม่มพ
เมือไร ี ลังต่อต ้าน หวังหลินกลับสูห
่ นทางเดิม
่
ตอนทีพบเจอเหลี ยนต ้าวเฟย เสียงปะทุดงั กึกก ้องในร่างเขาและ
กลับเป็ นร่างเทพโบราณ
“ร่างเทพอมตะ...นี่ คือร่างเทพอมตะ...เจ ้าไปได ้มันมาจากไหน?!”

ราช ันย ์มองหยดโลหิตทีก ่ าลังลอยอยูเ่ หนื อหวังหลิน ในแววตามี
่
ความตืนเต ้นแต่ก็แฝงความหวาดกลัวรุนแรง
ยากนักทีราช่ ันย ์จะหลุดตัวตนของตัวเองเช่นนี ้ มีเพียงโลหิตนี ้

เท่านั้นทีท
่ าให ้เขาเป็ นแบบนี !้ เขารู ้ทุกอย่างเกียวกั
่ บหวังหลิน แต่
ไม่มท ่
ี างทีเขาจะรู ่ เกิ
้เรืองที ่ ดขึนกั
้ บหวังหลินตอนอยูใ่ นอสูรโลกันตร ์
้
วินาทีนีราช ่ อขวาเข ้าหาหยดโลหิตสีทอง
ันย ์ก ้าวออกมา ยืนมื
ขณะทีท ่ าเช่นนั้น หวังหลินจ ้องมองด ้วยแววตาเย็นยะเยือกรุนแรง

้
เขากัดปลายลินและพ่ นโลหิตบัญชาโบราณออกไปดุจเกาทัณฑ ์
เขาเปิ ดมิตเิ ก็บของให ้ตาหนักสีดาลอยออกมา!
ี่ าหนักปรากฏ โลกจึงมืดลง โลหิตบัญชาโบราณของหวัง
วินาทีทต
หลินร่อนลงใส่หน้าต่างบานหนึ่ ง ย ้อมมันให ้เป็ นสีแดง
“ด ้วยนามแห่งข ้าในฐานะบัญชาโบราณหวังหลิน ข ้าขอปลดปล่อย

ผนึ กเจ ้าให ้เป็ นอิสระ และจงช่วยข ้าสังหารศัตรู!!” ด ้วยระดับบ่ม
เพาะของหวังหลิน เขาสามารถเปิ ดหน้าต่างได ้หนึ่ งบานเท่านั้น และ
นั่นเป็ นหนึ่ งในวิญญาณทีทรงพลั
่ ่ กเย่โม่ผนึ กเอาไว ้!
งซึงถู
่ ยเสียงดังและโลหิตไหลย ้อม หน้าต่างบนตาหนักสีดาจึง

ขณะทีเอ่
่
สันเทา ่
เสียงแตกร ้าวดังกึกก ้องและพังทลาย เสียงคารามตืนเต ้น
และทรงพลังโผล่ออกมาจากหน้าต่าง
“เจ ้าเย่โม่บดั ซบ เจ ้าผนึ กข ้า จ ้าววิญญาณสีชาด ไว ้เนิ่ นนาน ใน

่ ดวันนี ข
ทีสุ ้ ้าก็เป็ นอิสระ!!” ร่างเงาสีแดงพุ่งออกมาพร ้อมเสียง
คาราม รูปลักษณ์ใบหน้ามิอาจเห็นได ้ช ัดเจน เพียงแต่มโี ลหิตสี
่
แดงและมีกลินอายน่ าตกตะลึงอยูก ่ บั เขา
ราช ันย ์อยูใ่ กล ้เกินไป ดังนั้นจึงถูกหน้าต่างโลหิตตีใส่ เขากระเด็น

กลับไปหลายร ้อยฟุตจนผ้าคลุมหน้าหลุดไปให ้เห็นรูปลักษณ์
“จ ้าววิญญาณสีชาด!”
เงาสีแดงร ้องหัวเราะ ไม่หน

ั ไปมองแม้แต่หวังหลินหรือราชันย ์
พริบตาเดียวเขาก็พุ่งเข ้าหานางสนมจักรพรรดิเทพทีอยู่ ห
่ า่ งไกล
่
เงาสีแดงล ้อมรอบนางสนมเอาไว ้พร ้อมกับทีนางส่ งเสียงกรีดร ้อง
ร่างงดงามของนางหลอมละลายและถูกเงาโลหิตกลืนกิน
เงานั้นหัวเราะและพุ่งหาท ้องฟ้ า ปรากฏหลุมยักษ ์ขึนในพริ

้ บตาและ
จึงพุ่งผ่านหลุมนั้นออกไป
้
ตอนนี ในดิ ้ั
นแดนชนใน บนดาวซูซาคุของจริง ในเมืองธรรมดาแห่ง
หนึ่ ง เหลียนต ้าวเฟยกาลังถือน่ องไก่มน
ั เยิม้ นั่งลงท่ามกลางกลุม
่
ขอทาน เขากัดน่ องไก่ด ้วยสายตาอิจฉาของเหล่าขอทาน จ ้องมอง
ท ้องฟ้ าด ้วยสายตางุ นงง
“บัดซบ เขาไม่อยูท ี่ ่ แล ้ว เขาไม่สนใจใยดีข ้าเลย...ไม่ส ิ ข ้า

่ นี
จาเป็ นต ้องไปหาเขา เขาไม่สามารถทิงข ้ ้าได ้...เอ๋?”
ตอนที่ 1587 สินสุ
้ ดความเมตตา!
่
ตอนทีเงาโลหิ ้
ตพุ่งออกไปจากบ่อ ในผนึ กปรากฏหลุมยักษ ์ขึนมา
่ นเทา
พอหลุมปรากฏ โลกไร ้ขอบเขตเริมสั่ รอยแตกราวจานวน
่ รงกลาง มองไกลๆ ช่างเป็ นภาพที่
มากแผ่กระจายโดยมีหลุมอยูต
น่ าตกตะลึงยิง่
่
ขณะทีในท ้ งปรากฏรอย
้องฟ้ าปรากฏรอยแตกร ้าว บนผิวนาจึ
้ บไม่ถ ้วน ทัวทั
แตกร ้าวขึนนั ่ งโลกสั
้ ่
นสะเทื อนรุนแรงราวกับกาลัง
แตกสลาย
จ ้าววิญญาณสีชาดไม่ได ้มองลงไปเลย หลังจากทะลวงเปิ ดหลุมใน

้
ท ้องฟ้ าขึนมา เขาจึงหัวเราะขณะจากไป
่
“เด็กน้อย เจ ้ามีกลินอายบั ญชาโบราณอยูด ่ ้วย ข ้าควรจะสังหาร
่ ้าปลดปล่อยข ้า เรืองนี
เจ ้าซะ แต่ในเมือเจ ่ ถื้ อว่าหายกัน ฮ่าฮ่า ใน
่ ดข ้าก็เป็ นอิสระ!!” เสียงของจ ้าววิญญาณสีชาดดังกึกก ้องและ
ทีสุ
ไม่มใี ครหยุดเขาไม่ให ้หนี ได ้ แม้แต่ราช ันย ์ยังมีสห
ี น้าเคร่งเครียด
ขณะจ ้องมองจ ้าววิญญาณสีชาดค่อยๆ หายไป
จ ้าววิญญาณสีชาดไม่สามารถควบคุมได ้นั่นเป็ นสิงที ่ หวั
่ งหลิน
คาดคิดเอาไว ้ แต่เขายังรู ้สึกเสียใจ กระนั้นสภาวะฉุ กเฉิ นนี ได
้ ้ขจัด
่
อันตรายทีราช ่ อเข ้าหาโลหิตสีทองทีอยู
ันย ์ยืนมื ่ ด
่ ้านบนหวังหลินไป
ได ้
เขาได ้ทาลายผนึ กไปได ้ ดังนั้นหวังหลินจึงเคลือนร่

่ างได ้อิสระอีก
ครง้ั
้
หวังหลินรีบยกแขนขึนมาคว ้ สท
้าโลหิตด ้านบน หยดโลหิตนี บริ ุ ธิยิ์ ง่
และเป็ นสายโลหิตเทพของเขา ดังนั้นจึงไม่สามารถเก็บในมิตเิ ก็บ
ของได ้ เขาถือมันไว ้ในมือพลางพุ่งไปหาหลุมในท ้องฟ้ า
‘หากข ้าออกไปจากทีนี ่ ่ ข ้าจะสามารถรอดชีวต ิ จากหายนะแห่งชีวต ิ

และความตายไปได ้!! ตอนนี มี ้ หลุมเปิ ดขึนมาแล
้ ่
้ว กลินอายจะ
่ั
รวไหลออกไปและเซี ้ สามทั
ยนขันที ่ ้
งหมดในดิ นแดนชนในจะร้ั ับรู ้
ได ้!!’ หวังหลินพุ่งเข ้าหาหลุมในท ้องฟ้ าด ้วยแววตาบ ้าคลัง่
้
กฎแห่งต ้นกาเนิ ดและวิชาตกจันทราในบ่อนาของราช ันย ์ถูกใช ้
่
ออกไปเพือแยกโลหิ ตเทพของหวังหลิน เป้ าหมายของเขาคือการ
ได ้หยดโลหิตเทพมาครอบครอง แม้หวังหลินไม่ยอมนามันออกมา
ราช ันย ์ก็มวี ธิ ข ่ ต
ี องตัวเองในการได ้สิงที ่ ้องการ
แต่เพราะจ ้าววิญญาณสีชาดพุ่งออกไป เขาจึงถูกดันกลับไปหลาย

้ มของเขากระอักโลหิต
ร ้อยฟุต แม้จะดูไม่เป็ นอันตราย แต่รา่ งดังเดิ
ออกมาสองคา
่
คาแรกโผล่ออกมาตอนทีเขาคว ้าเกาทัณฑ ์!
หลังจากโดนผลักให ้ถอยไป เขาจึงสูญเสียโอกาสได ้โลหิตมา

่ ไม่
ส่งผลให ้เรืองนี ้ ใช่เรืองแย่
่ สาหร ับหวังหลิน ร่างเทพและร่างบัญชา
โบราณของเขาไม่ได ้ผสานกันและพลังต่อต ้านเป็ นเสมือนคมมีดที่
แขวนไว ้เหนื อศีรษะ เขาตกอยูใ่ นอันตรายมากขณะทีร่่ างกาย
พังทลายอย่างต่อเนื่ อง
้ งทังสองถู
แต่ในตอนนี พลั ้ กราช ันย ์แยกออกจากกัน ทาให ้ขจัด
่
ปัญหาเรืองพลังต่อต ้านไปได ้ คมมีดเหนื อศีรษะของเขาจึงหายไป
่
หลายสิงหลายอย่ ิ มักจะเป็ นแบบนี ้ สูญเสียไปแต่ก็ได ้ร ับสิง่
างในชีวต
ใหม่ด ้วย!
หวังหลินสูญเสียร่างเทพและโลหิตเทพ แต่ขณะเดียวกันร่างกาย
เขากลับคืนเป็ นเทพโบราณ พลังฟื ้นตัวอันทรงพลังกลับคืนมา
อวัยวะภายในทังห ้ ้าทีสู
่ ญเสียไปเริมปรากฏ
่ อาการบาดเจ็บกาลัง
ฟื ้นคืนอย่างรวดเร็ว
้ มปรากฏขึนในร่
วิญญาณดังเดิ ้ างกาย แม้จะอ่อนแอแต่ไม่มค
ี วาม
้ ้สึกผ่อนคลายยิงอี
เจ็บปวดรุนแรงแล ้ว เขาทังรู ่ กด ้วย
่
ขณะเดียวกันโลหิตสีทองทีควบแน่ นมาจากร่างเทพของเขาก็ไม่ได ้
ถูกราชันย ์แย่งชิงไปและตกอยูใ่ นมือหวังหลิน หากเขารอดชีวติ ไป
ได ้จะไม่พยายามฝื นผสานมัน การทาเช่นนั้นเป็ นสิงที
่ เป็
่ นไปไม่ได ้
ราวกับเป็ นพิษรุนแรงจนเกิดผลลัพธ ์เดียวคือความตายเท่านั้น!
หวังหลินคงเลือกจะหลอมมันเป็ นสมบัติ สมบัตริ า่ งเทพอมตะ!

จากนั้นเขาก็จะผสานสมบัตน ้ ้าไปในร่างเพือหลี
ิ ี เข ่ ่ ญหา
กเลียงปั
่
เรืองพลั
งต่อต ้านและยังใช ้พลังของมันได ้!
่ งหลินได ้ร ับโชควาสนานี มาจากเหลี

ตอนทีหวั ้ ยนต ้าวเฟย เขาไม่มี
ทางเลือกและถูกบังคับให ้ดูดซ ับ หากเขาเลือกได ้คงไม่พยายาม
ผสานพลังเทพและพลังบัญชาโบราณด ้วยระดับบ่มเพาะในปัจจุบน
ั
แม้แต่ในโลกของเหลียนต ้าวเฟยก็ไม่มใี ครลองอยูด
่ ี
ผลลัพธ ์ของการฝื นพยายามคงมีแต่ความตายเท่านั้น!
กระนั้นหายนะแห่งชีวต ่
ิ และความตายทีราช ันย ์นามามอบให ้แก่หวัง
หลินได ้ถูกขจัดไป หายนะก็คอื หายนะ แต่มนั ยังเป็ นโชคอัน
มหาศาลอีกด ้วย!
้ นผ่านในใจหวังหลินขณะทีเขาพุ
ความคิดหลายอย่างเหล่านี แล่ ่ ่ง
ทะยานเข ้าหาหลุมในท ้องฟ้ า
ี่ มปรากฏขึน้ กลินอายทั
วินาทีทหลุ ่ ้
งหมดข ้างในจึงระเบิดออกมา
ด ้านนอก
โลกทีซ่ ่ อนเอาไว ้เดิมทีจงึ ไม่สามารถซ่อนได ้อีกแล ้วเมือมี

่ หลุม
เกิดขึน้ เหล่าเซียนขันที
้ สามหลายคนในดิ
่ นแดนชนในจึ้ั งร ับรู ้ได ้!
ณ ทะเลเมฆา ปรมาจารย ์หงซานกาลังหลอมเซียนขันที ้ สามที

่ ่
พวก
ี่ ใ่ นดาราจักรอัญเชิญนที เขาเพิงจะ
เขาจับได ้ในดินแดนเจ็ดสีทอยู ่
่
สังเกตสิงประหลาดได ้
้จึงหันมองขึนไปไกลๆ สีหน้าท่าทาง
่
เปลียนไปมหาศาล
“ไม่เลว!!” ปรมาจารย ์หงซานเก็บหุน ้

่ เชิดเบืองหน้
าไปโดยไม่ลงั เล
่
และก ้าวเท ้าออก เขาใช ้ความเร็วเต็มทีและหายวับไปจนเกิดระลอก
่ ยงดัง
คลืนเสี
ี่
วินาทีทเขาหายตั ่ น้
วไป อาจารย ์ของปรมาจารย ์จงซวนได ้ตืนขึ
่
เช่นกัน เขาหรีตาลงและผสานเข ้ากับโลกอย่างรวดเร็ว
ณ แดนสวรรค ์พิรณ ่ ใ่ นดาราจักรฟ้ ากระจ่าง ฉิ งหลินปิ ดด่าน

ุ ทีอยู
บ่มเพาะฟื ้นฟูพลัง เขาอยูใ่ นห ้องลับทีล
่ ้อมรอบด ้วยหมอกสลัว นาที
้ นลืมตาขึนมาและตกตะลึ
นี พลั ้ ง
“ราช ันย ์!!” ใบหน้าจมดิง่ แขนขวาฉี กเปิ ดรอยแยกเบืองหน้

้ า หาย
ตัววับไปในพริบตา
ทางด ้านสานักซากศพในดาราจักรฟ้ ากระจ่าง จ ้าวเมฆาใต ้กาลัง

เพ่งสมาธิหลอมธงค่ายกล ธงเหล่านี มี ้ ไว ้เพือสงครามรอบถั
่ ดไป แต่
ทันใดนั้นเขาหันมองขึนไป
้ ่
สีหน้าท่าทางเปลียนไปตอนที ่ งเกตถึง
สั
่
กลินอายผนึ ก จากนั้นก ้าวเท ้าโดยไม่ลงั เล
้ สามของดาราจั
เหล่าเซียนขันที ่ ่
กรอัญเชิญนทีเองก็ร ับรู ้ถึงกลินอาย
นี ้ ทังหมดเคลื
้ ่
อนไหวฉั บพลัน
้ั า คนผู ้หนึ่ งสวมชุดสีเขียวกาลังเดินทะยาน

ณ ดาราจักรทุกชนฟ้
ผ่านดวงดาว เขามองไปข ้างหน้าด ้วยท่าทีมวั หมองราวกับกาลัง
มองหาอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่พบสัญญาณอันใดเลย
้ อฉิ งชุย่ เขาถอนหายใจและกาลังจะก ้าวไปข ้างหน้า ทันใด

คนผู ้นี คื
นั้นพลันหันกลับมา สีหน้าท่าทางเปลียนไปและจ
่ ้องไปทางดารา
จักรฟ้ ากระจ่าง
่
“หวังหลิน!!” หลังจากสัมผัสกลินอายเลื อนลางในดินแดนชนในได้ั ้
ฉิ งชุย่ จึงไม่คด ่
ิ เรืองของตั
วเองอีก แววตาเต็มไปด ้วยจิตสังหารและ
เย็นสุดขัว้ เขาพุ่งเข ้าหาดาราจักรฟ้ ากระจ่าง
ณ ดาราจักรอัญเชิญนที ชายหนุ่ มได ้หนี มาในช่วงสายฟ้ าของหวัง

่ ย ขณะที่
หลินยังตามไม่เจอ เขาตัดสินใจวนอยูร่ อบๆ บริเวณทีสงสั
กาลังคิด ดวงตาพลันส่องสว่างและมองไปทางดาราจักรฟ้ ากระจ่าง
่
“เอ๋!” ดวงตาหรีแคบ ่ งกึกก ้อง
เขาหายไปพร ้อมเสียงระลอกคลืนดั
ณ แดนสวรรค ์อัสนี ผีเฒ่าจางผูล้ ก

ึ ลับพลันก ้าวออกมาและพุ่งเข ้า
หาดาราจักรฟ้ ากระจ่าง
เซียนทรงพลังหลายคนร ับรู ้ได ้ตอนทีจ่ ้าววิญญาณสีชาดทาลาย

้
ผนึ กออกมา ทังหมดต่ ่ ่ จากทุกทิศทาง
างพุ่งเข ้ามาทีนี
้ั
ดขึนในพริ บตา หวังหลินกาลังจะก ้าวเท ้าเข ้า
ไปในหลุม ด ้านราช ันย ์พอเห็นว่าหวังหลินกาลังจะออกไป ดวงตา
เผยแสงลึกลับ เขาไม่ยอมให ้แผนการนี ล้ ้มเหลวได ้ แม้ผนึ กจะ
้ั
พังทลาย ทุกคนในดินแดนชนในจะสั มผัสได ้ แม้ผีเฒ่าจางหรือคน
ลึกลับทีร่ ้องคารามใส่เขาจะปรากฏตัวขึนมา
้ เขาก็ยงั ไม่ยอมปล่อย
หวังหลินให ้หนี รอดไปได ้!
“ปรมาจารย ์เต๋าความฝัน! อย่าลืมข ้อตกลงของเรา ข ้าจะช่วยเจ ้า

้ ยงสงบนิ่ ง ขณะเดียวกัน
ให ้ได ้ร่างภรรยากลับคืนมา” ราช ันย ์มีนาเสี
เขายกแขนเหียวแห ่ ้ ท ้องฟ้ า
้งชีใส่
หลังเอ่ยขึน้ เสียงถอนหายใจดังออกมาจากท ้องฟ้ า ขณะทีหวั ่ ง

หลินก ้าวเข ้าไปในหลุม แสงสีฟ้ารวมตัวกันก่อเกิดเป็ นม่านแสง
ขัดขวางหวังหลิน ไม่เพียงแค่น้ันแสงสีฟ้ายังกะพริบวาบและผลัก
หวังหลินกลับไป
้ั ่ งแล ้วว่าจะไม่โจมตี แต่ตอนนี เขาจ

เขาพูดไว ้ครงหนึ ้ าต ้องโจมตี...
่
เมือเขาโจมตีและขัดขวางหวังหลินไม่ให ้ออกไป ความสัมพันธ ์
้
ระหว่างทังสองคนจึ ้
งขาดสะบัน!
่
ในแววตาหวังหลินมีความซ ับซ ้อนเกินอธิบาย ขณะทีเขาถู ก
้
กระเด็นกลับไป ราช ันย ์ชีแขนขวาใส่
ท ้องฟ้ าและปรากฏแสงสีแดง
หลังจากนั้นไม่นานจึงปรากฏแสงสีส ้ม พริบตาเดียวแสงสีรุ ้งเต็มไป
่ า
ทัวฟ้
แสงสีรุ ้งไร ้ขอบเขตได ้ผสานกัน ไม่นานนักหอกสีรุ ้งขนาดยักษ ์

้
ปรากฏขึนเหนื อราช ันย ์
่
แขนขวาแห ้งเหียวคว ้าหอกสีรุ ้งเอาไว ้ เขามองหวังหลินอย่างเย็นชา
และโยนหอกออกไป!
หอกสีรุ ้งส่งเสียงหอนผ่านอากาศ นาพาพลังทาลายล ้างและพลัง
อานาจทีหวั่ งหลินมิอาจต่อต ้านได ้
นี่ คือหอกแห่งความตาย!
ตอนที่ 1158 : จางเย่จะเข้าร่วมพิธเี ปิ ดโอลิมปิ ก
้
“หอกสีรุ ้ง!” เหลียนต ้าวเฟยเคยใช ้วิชานี มาก่ ่ ้
อน หวังหลินกระทังรู
บทร่ายและผนึ กเรียกใช ้งาน เขาไม่ได ้เข ้าใจมันดังนั้นจึงไม่
สามารถใช ้ได ้
อย่างไรก็ตามเขารู ้ว่าหอกสีรุ ้งมีพลังทาลายล ้างโลก มันเป็ นวิชา

่
ทรงพลังยิงยวดที ่ ใช่ของโลกนี เหมื
ไม่ ้ อนกับวิชาร่มบรรพกาลเผา
ดินแดน!
่ กอย่างเบืองหน้
ทุกสิงทุ ้ ่ ยวทีเหลื
าหวังหลินได ้หายไป สิงเดี ่ ออยูค
่ อื
้
แสงสีรุ ้ง แววตาเต็มไปด ้วยความสินหวั ่
ง กลินอายแห่งความตาย
ล ้อมรอบร่างกาย
หวังหลินเข ้าใจแล ้วว่าตนเองไม่สามารถหลบหลีกหรือต่อต ้านได ้...

หอกสีรุ ้งคือหายนะแห่งชีวติ และความตายของจริง
ในสายตาเขา ก ้อนเมฆม้วนตัวเหล่านั้นดูเหมือนจะปรากฏขึนอี
้ ก
ครง้ั เขาเห็นวิหคสีขาวทีพยายามหลบหนี
่ ่
ก ้อนเมฆสีดาขณะทีฝน
กาลังตก
วิหคตัวนั้นปรากฏขึนเบื
้ องหน้
้ าหวังหลินช ัดเจน มันเต็มไปด ้วย
้
ความสินหวั ง ไม่ยน ้
ิ ยอมและดินรน ่ ดก็ยงั ถูกเมฆสีดากลืน
กิน
วิหคตัวนั้นคือสัญญาณของหายนะแห่งชีวต
ิ และความตาย
่ น้ หวัง
ท ้องฟ้ าถูกห่อหุ ้มด ้วยแสงสีรุ ้ง หอกสีรุ ้งเข ้ามาใกล ้มากยิงขึ
หลินเผยรอยยิมขมขื ้ ่ เข ้าใจแล ้วว่าตนเองคงไม่รอดชีวต
น ิ ใน
หายนะครงนี ้ั ...
้
่ ้เหนื่ อยมาก ข ้าจะไปอยูก

‘ท่านพ่อ ท่านแม่...เถียจู ่ บั ท่าน ตกลง...’
้
แววตาสินหวั งของหวังหลินได ้หายไปและถูกแทนทีด ่ ้วยความโล่
งอก
เขาเหน็ ดเหนื่ อยมาก เขาต ้องการพักผ่อน เขาต ้องการหลับตา

ต ้องการมีชวี ต ้
ิ ธรรมดา ไม่ต ้องการเผชิญกับการดินรนเอาตั วรอด
เหล่านั้น เขาไม่ต ้องการดินรนกั
้ ้
บโชคชะตาทังหมดนี ้ เขาไม่
ต ้องการลากครอบคร ัวเข ้าไปด ้วย ต ้องการเพียงส่งท่านพ่อท่านแม่
และปัดกวาดหลุมศพของท่าน
่
เขาอยากจะไม่ร ับรู ้สิงใดเลย...ไม่ อยากร ับรู ้ถึงเหล่าเซียนบนดาวซู
ซาคุ แคว ้นเซียนแห่งอืน ่ และพันธมิตรเซียนทีอยู ่ น
่ อกดาวซูซาคุ...
ไม่ต ้องการร ับรู ้ถึงอวกาศนอกดาวซูซาคุทมีี่ ดาวเคราะห ์ดวงอืน

่
เช่นกัน เขาไม่ต ้องการร ับรู ้ว่านอกดาวซูซาคุคอื พันธมิตรเซียน
และพันธมิตรเซียนอยูใ่ นดาราจักรฟ้ ากระจ่าง...
เขาไม่ต ้องการร ับรู ้ว่าด ้านนอกดาราจักรฟ้ ากระจ่างยังมีดาราจักร

้ั า ทะเลเมฆาและอัญเชิญนที...
ทุกชนฟ้
้
ไม่ต ้องร ับรู ้ว่าทังหมดนี ้ นเพียงดินแดนชนใน
เป็ ้ั ไม่ต ้องการร ับรู ้ว่ามี
้ั
ดินแดนชนนอกอยู ด
่ ้วย...
่ งหลินมีชวี ต
ขณะทีหวั ่
ิ อยู่ เขาค่อยๆตระหนักเรืองราวที ่
ใหญ่ โตกว่า
นั้น…มากขึน...
้
้
‘ทังหมดจบแล ่ ด
้ว...ข ้าเป็ นอิสระ...หวานเอ๋อร ์ ข ้าขอโทษ...ท ้ายทีสุ
ข ้าก็ไม่แข็งแกร่งพอจะคืนชีพเจ ้า...ผิงเอ๋อร ์ พ่อขอโทษ...พ่อทาดี
่ ดแล ้ว...’ หวังหลินรู ้สึกขมขืนพลางหลั
ทีสุ ่ บตาลง
่
สิงเหล่ ้ อความคิดสุดท ้ายก่อนหอกสีรุ ้งจะเข ้ามานาความตาย
านี คื
มาให ้เขา
ขณะทีหลั่ บตา เสือผ้

้ าบนหน้าอกพังทลายและหน้าอกยุบตามไป
้ กขาด ใบหน้ายังคงเหมือนเดิม...
ด ้วยกัน เลือดเนื อฉี
ฝุ่ นกลับคืนสูฝ ้ นกลับคืนสูพ

่ ุ่ น พืนดิ ื ้ น...
่ นดิ
่
เมือหอกสี ่ า่ งออกไปเพียงไม่กรี่ ้อยฟุต ภาพอบอุน
รุ ้งอยูห ่ ปรากฏขึน้
ด ้านหน้าสายตาเขา...
ณ สนามหญ ้า ท่านพ่อกาลังสูดกล ้องสูบยา จากนั้นพ่นควัน

ออกมาก่อนจะวางลง ในมือคือไม้แกะสลักรูปลูกม้าตัวเล็กๆ ใบหน้า
เต็มไปด ้วยรอยยิม้ นี่ คือของขวัญทีเขาจะมอบให
่ ่ ้ครบอายุเจ็ด
้เถียจู
ขวบ
หวังหลินเท ้าคางอยูข ่
่ ้างๆ บิดาและมีแววตาตืนเต ้น เฝ้ าดูลก
ู ม้าตัว
้
น้อยเป็ นรูปเป็ นร่างขึนมา ในสายตาของเขาท่านพ่อทาได ้ทุกอย่าง
ท่านพ่อคือสรวงสวรรค ์
ห่างออกไปไม่ไกล ผูเ้ ป็ นแม่กาลังถือกระทะไปพลางให ้อาหารไก่
่ ชวี ต
เป็ ดและสิงมี ิ รอบๆ ตัว นางมองดูสามีและลูกชาวด ้วยสายตา
อ่อนโยนและเต็มไปด ้วยความสุข
ภาพค่อยๆ หายไปกลายเป็ นเศษละออง เศษละอองเหล่านี ค่ ้ อยๆ

้
ก่อตัวขึนมาใหม่ เป็ นหมู่บ ้านอันเงียบสงบและล ้อมรอบด ้วยร่มเงา
่ ลังหนึ่ ง ลีมู
ในหมู่บ ้านมีกระท่อมไม้อยูห ่ ่หวานกาลังนั่งข ้างหน้าบ ้าน
้ จนายหญิง ใบหน้าละเอียดอ่อนเปล่งร ัศมีแห่ง
เรือนผมม้วนขึนดุ
ความสุขขณะมองดูบรุ ษ ้
ุ เบืองหน้านาง นางรอมานาน… ตอนนี นาง ้
สามารถมองดูเขาอย่างเงียบๆ ได ้จวบจนนิ ร ันดร ์...
่
ฝ่ ามือเลือนไปบนพิ
ณโบราณและเล่นเพลงเบาๆ
่ ยงเพลงดังลัน
ขณะทีเสี ่ หวังหลินถือท่อนไม้ขนมาเหมื
ึ้ อนพ่อของ
่ มู
เขา มองไปทีลี ่ ่หวานอย่างอ่อนโยนพลางแกะสลักนางเอาไว ้
้
ทังสองมองหน้ ้ มไปด ้วยความรู ้สึกทีมิ
ากัน หุบเขาแห่งนี เต็ ่ อาจ
อธิบายและเป็ นภาพทีมิ่ อาจลืมเลือน
ภาพนี ค่้ อยๆ หายไปอย่างช ้าๆ หลังจากเปลียนเป็่ นละอองแล ้วจึงก่อ
้
ตัวขึนมาใหม่ อกี ครง้ั เขาอยูบ
่ นภูเขาสูง เสียงสายลมพัดกระพือ
หวังหลินยืนอยูเ่ งียบๆ บนยอดเขาด ้วยท่าทางทีเต็ ่ มไปด ้วยความ
เศร ้าและโดดเดียว่
สายตาทอดมองไปข ้างหน้าและซ่อนความโศกเศร ้าเอาไว ้ แม้จะถูก

ซ่อนเป็ นอย่างดีแต่มน
ั ก็รน ่ั
ุ แรงและรวไหลออกมาในเงาด ้านหลัง
ร่อนลงไปในสายตาของชายหนุ่ มด ้านหลังหวังหลิน
้
ชายหนุ่ มผูน้ ี สวมเสื ้
อผ้าขาดๆ ่
เมือเขาอยู ห
่ ลังผูเ้ ป็ นพ่อ ไม่วา่ สาย
ลมจะแข็งแกร่งแค่ไหน สายลมนั้นก็จะพัดใส่เขาเบาๆ ท่านพ่อเขา
เป็ นเสมือนภูเขาทีค ่ าจุ้ นโลกนี เอาไว
้ ้ การมีท่านพ่ออยูด ่ ้วยเขาจึงไม่
กลัวว่ายอดเขาจะสูงไปหรือลมจะรุนแรงเกินไปหรือไม่
พอมีทา่ นพ่ออยูด ่
่ ้วย เขาไม่หวาดกลัวสิงใด
ชายหนุ่ มมองแผ่นหลังของพ่อและเอ่ยอย่างจริงจัง “ท่านพ่อ ผิง

เอ๋อร ์จะอยูก
่ บั ท่านตลอดไป เราจะไม่มวี น
ั แยกจากกัน...”
ภาพสุดท ้ายในความคิดเขาพังทลาย และร่างกายแตกสลายไป

้
ด ้วยกัน หอกสีรุ ้งเข ้ามาใกล ้หวังหลินมากขึนไปแล ้ว
ทว่าในจังหวะนั้น เสียงหนึ่ งดังออกมาจากแสงสีฟ้าทีครอบคลุ
่ ม
หลุมในท ้องฟ้ า
“เอ๋?”
้ งขึนมาอย่
เสียงนี ดั ้ ่
างฉับพลัน แม้กระทังแสงสี ฟ้าก็หยุดมันไม่ได ้
ขณะทีเสี ่ ยงดังกึกก ้องในโลก สีหน้าท่าทางของราช ันย ์จึงเปลียนไป
่
สายตาทีไม่ ่ เคยเปลียนแปลงแม้
่ ้ บ
สวรรค ์จะพังทลาย แต่ตอนนี กลั
เต็มไปด ้วยสายตาหวาดกลัวทีสุ ่ ด!
แม้แต่ตอนทีจ่ ้าววิญญาณสีชาดปรากฏตัว เขาก็ไม่เป็ นแบบนี ้ แต่

่
เมือได ้ นมา
้ยินเสียงนี ขึ ้ ความคิดของเขาแทบพังทลายและถอยร่น
โดยไม่รู ้ตัว ใบหน้าเต็มไปดว้ ยความไม่เชือ่ ความหวาดกลัวรุนแรง
จนปิ ดไม่มด ิ !
่ ดราชาผู ้นี ก็
“ฮ่าฮ่า ในทีสุ ้ พบเจ ้า บัดซบ เจ ้าทิงข
้ ้าจริงๆ ข ้าไม่ยอม
แน่ !” ในแสงสีฟ้า เหลียนต ้าวเฟยกาลังถือไก่ครึงน่ ่ องในมือและมี
สายตาพึงพอใจ เขาก ้าวเดินออกมาจากแสงสีฟ้า
่ ยนต ้าวเฟยปรากฏตัว แสงสีทองทรงพลังแผ่กระจายออก
ตอนทีเหลี
จากร่างกาย
่
สีหน้าท่าทางของราช ันย ์จึงเปลียนไป แม้เขาจะบ่มเพาะมานาน
หลายปี ความคิดจิตใจถึงกับพังทลาย
“ท...ท่าน...” ราชันย ์มองเหลียนต ้าวเฟยพร ้อมกับความคิดขาว

โพลน ใบหน้าซีดเผือดทันที
หลังจากเหลียนต ้าวเฟยเอ่ยขึน้ เขาเห็นหวังหลินและหอกสีรุ ้ง เสียง

ดังปัง หอกล ้อมรอบหวังหลินให ้เรืองแสงสีรุ ้ง
่ั
เหลียนต ้าวเฟยตกตะลึงไปชวขณะและค ารามออกมาอย่างตกตะลึง
เขาไม่สนราชันย ์เลย แสงสีทองห่อหุมเขาและก
้ ้าวเข ้าหาแสงสีรุ ้ง
นั้น
“เจ ้าตายไม่ได ้ เจ ้ายังไม่ได ้เล่นกับข ้าเลย เจ ้าสัญญาว่าจะพาข ้าไป

่ เหลียนต ้าวเฟยร ้องคารามด ้วยสายตาบ ้าคลัง่
เล่นอีกหลายที...”
เขาพุ่งเข ้าไปในแสงสีรุ ้งและกอดร่างทีก ่ าลังแตกสลายของหวังหลิน
่
หอกสีรุ ้งมีพลังทาลายล ้าง และเมือเหลี ยนต ้าวเฟยกอดหวังหลิน
้
พลังทาลายล ้างจึงระเบิดขึนมา ่ ท
สิงที ่ าให ้หอกสีรุ ้งน่ าหวาดกลัวก็
คือพลังของมันจะระเบิดออกมาเจ็ดครง้ั แต่ละครงรุ ้ั นแรงยิงกว่
่ าครง้ั
ก่อนหน้า!
เสียงระเบิดดังสนั่นรุนแรงในครงเดี
้ั ยว หลังเสียงระเบิดผ่านไปเจ็ด
ครง้ั โลกสันสะเทื
่ อนและท ้องฟ้ าถูกฉี กเปิ ดออก!
่ นาด
แม้กระทังแม่ ้ ้านล่างยังระเบิด โลกทีปิ่ ดผนึ กแห่งนี เปลี
้ ยน ่
กลายเป็ นเศษละอองกระจัดกระจายไปทุกทิศทางดุจพายุ
พายุฉีกเปิ ดโลกออกไป ฉี กเปิ ดอวกาศและเปิ ดทุกอย่างออกไป

หมด จากนั้นปรากฏหลุมสีดาขึนมาซึ
้ ่ าทางไปสูส
งน ่
่ ถานทีไหนสั
ก
แห่ง มันเป็ นสีดาสนิ ท
เหลียนต ้าวเฟยมีรา่ งเทพอมตะทีสมบู ่ รณ์ ช่วงระหว่างการพังทลาย

นี ร่้ างเขาแตกสลายไปหลายครง้ั สุดท ้ายแล ้วภายใต ้พลังทาลาย
้
ล ้างของหอกสีรุ ้ง เขาอุ ้มร่างไร ้สติของหวังหลินและทังสองจึ
งได ้ถูก
หลุมสีดาดูดเข ้าไป
นาทีน้ัน ขณะทีโลกผนึ
่ กพังทลาย ร่างของราช ันย ์กลายเป็ นพร่ามัว
่ ญสลายไปแล ้วเรียบร ้อยและพึมพากับ
เขาจ ้องมองหลุมสีดาทีสู
ตัวเอง
ี่
‘เขาเป็ นบ ้าไปแล ้วจริงๆ...บ ้าไปแล ้วจริงๆ...ต ้องเป็ นเขาแน่ ทมอบร่ าง
เทพอมตะให ้หวังหลิน หากเขาไม่บ ้า คงไม่มวี น ้
ั ทาเช่นนี ลงไป...เขา
บาดเจ็บสาหัสและมีนิสยั จากในอดีต เขาไม่มวี น ั ช่วยใครแน่ เขา...
เป็ นบ ้าไปแล ้วจริงๆ...แม้แต่ข ้าก็ยงั จาไม่ได ้เลย...’ ราชันย ์ผ่อนคลาย
ร่างกายแตกสลาย
่
ขณะทีเขาก าลังแตกสลาย คนผูห้ นึ่ งก ้าวเดินออกมาเงียบๆ ข ้างๆ
้ อผีเฒ่าจาง วินาทีน้ันชีใส่
เขา คนผูน้ ี คื ้ รา่ งพร่ามัวของราช ันย ์
ราช ันย ์พลันหันศีรษะกลับมาแต่เขาตกอยูใ่ นภวังค ์และลดความ

้
ระมัดระวังลง ตอนนี จะหลบเลี ่ สายเกินไปแล ้ว ร่างกายเขาหาย
ยงก็
วับไปอย่างไร ้ร่องรอยพร ้อมกับส่งเสียงร ้องอย่างเจ็บปวด
ผีเฒ่าจางมองดูตาแหน่ งหลุมดาและขบคิด โลกปิ ดผนึ กแห่งนี ถู ้ ก

้
สร ้างขึนมาด ้ สามของดิ
้วยเซียนขันที ่ ้ั
นแดนชนนอกจ านวนหลาย
่
คน แม้จะมีกลินอายที ร่ วไหลออกจากหลุ
่ั ่ ทาง
มเป็ นเครืองชี ้ เขายัง
่ ่ ได ้
ต ้องใช ้เวลาเล็กน้อยกว่าจะมาทีนี
่
“ช ้าไปก ้าวเดียว เรืองโลหิ ตเทพนั่นช่างโชคร ้ายเสียจริง ส่วนเจ ้าคน
เสียสติผูน้ ้ัน...เป็ นไปได ้ว่าคือคนในความทรงจาของเขา...ข ้าไม่คด ิ
ว่าเขาจะบ ้าไปแล ้วจริงๆ...ทังสองถู ้ กหลุมสีดานั่นดูดกลืน เห็นได ้ช ัด
่
ว่ากลินอายที ่
โผล่ ออกมาจากหลุมดาคือผนังถา้ หนึ่ งขันในเทพ ้
อมตะ หนึ่ งขันจากที
้ ่ ่ ...” ผีเฒ่าจางส่ายศีรษะและจากไป
นี
ตอนที่ 1589 ฝั นของเทพหรือเทพความฝั น!
ดาวซูซาคุเปล่งแสงอ่อนโยน มองไกลๆ ช่างดูน่าสงบ มีเพียง

่
ละอองฝุ่ นทีมองไม่ เห็นกาลังพังทลายและปล่อยเสียงบางเบา
ละอองฝุ่ นนั้นคือตาแหน่ งการเกิดหายนะของหวังหลิน...
หลังจากผีเฒ่าจางหายตัวไป รอบดาวซูซาคุเกิดระลอกคลืนเสี ่ ยง
่ าและมีหลายร่างก ้าวเดิน
ดังกึกก ้อง ไม่นานมันก็ปกคลุมทัวฟ้
ออกมา ปรมาจารย ์หงซาน จ ้าวเมฆาใต ้ ฉิ งหลิน ฉิ งชุย่ ...และคน
่
อืนๆ
้
พวกเขาไม่ได ้ปรากฏตัวพร ้อมกันแต่กลับปรากฏขึนมาติ
ดๆ กัน
สัมผัสวิญญาณทรงพลังกวาดไปทัวบริ่ เวณจนจับจ ้องไปทีละออง
่
่
ฝุ่ นทีแตกสลาย ทุกคนขบคิดอย่างเงียบๆ
่
พวกเขาไม่อาจสัมผัสถึงกลินอายของหวังหลินได ้เลย เหมือนกับว่า
่
หวังหลินเพิงจะหายไป ราวกับเขาตายไปแล ้ว
ปรมาจารย ์หงซานมีแววตาเศร ้าสร ้อย ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยขึน้
“เขาไม่ได ้ตาย”
้ั
“การต่อสู ้ครงใหญ่ ่ ้น ดินแดนชนนอกจะแผ่
กาลังจะเริมต ้ั ขยาย” ฉิ ง
หลินถอนหายใจพลางมองไปยังละอองฝุ่ นแตกสลาย ภาพหวังหลิน
้
ในอดีตแล่นผ่านเบืองหน้าสายตาของเขา
้
ฉิ งชุย่ มองขึนไปบนดวงดาวไกลๆ สายตาเย็นเยียบเป็ นอย่างยิง่
่
กลินอายแก่ นแท ้สังหารแผ่กระจายออกมาจากร่างและห่อหุ ้มทัว่
บริเวณ
“ข ้าจะไปแทนเขา...และวางกาลังทีจุ่ ดรบของทะเลเมฆา” ฉิ งชุย่

่
หลับตา ใบหน้าค่อยๆ เปลียนไปจนในที ่ ดเขามีรป
สุ ู ร่างเป็ นหวัง
่
หลิน กระทังอารมณ์ เย็นเยียบยังคล ้ายหวังหลินด ้วย
เขาล ้มเลิกการค ้นหาลูกสาว เลือกจะใช ้รูปลักษณ์และสัญลักษณ์

่
ของหวังหลินทีฐานการสู ้รบในทะเลเมฆา
่ ยวข
“ศิษย ์น้อง ข ้าจะแก ้แค ้นให ้เจ ้า...ทุกคนทีเกี ่ ่ ้ แม้ข ้า
้องกับเรืองนี
จะมีโอกาสอันริบหรี่ ข ้าก็จะทุม ่
่ สุดตัวเพือแก ้แค ้นให ้เจ ้า!!” ฉิ งชุย่
่ อนความโศกเศร ้าในใจ
หลับตาเพือซ่
่
หลายคนทีมาถึ ่ ่ ต่างก็รู ้ดีวา่ หวังหลินไม่สามารถหลีกเลียง
งทีนี ่
หายนะในครงนี ้ั ได
้ ้ พวกเขารู ้ว่าดินแดนชนนอกวางแผนมานาน
้ั
่
เพือหลี ่
กเลียงการตรวจจั บของพวกเขาและจูโ่ จมในครงนี ้ั ้
่
คงเป็ นเรืองยากที ่ งหลินจะหลีกเลียงและเสมื
หวั ่ อนกับตายไปแล ้ว...
่
ขณะทีความเงี
ยบดาเนิ นต่อไป ทุกคนค่อยๆ แยกย ้าย อย่างไรก็
้
ตามความโกรธเกรียวในใจแต่ ละคนกลับเผาไหม้รน ้ อยๆ...
ุ แรงขึนเรื ่
ดาวซูซาคุยงั คงเปล่งแสงอ่อนโยนอยูไ่ กลๆ ราวกับอยูแ่ บบนี ไป ้

ตลอดกาล ทุกคนทีหวั ่ งหลินคุ ้นเคยยังจมอยูใ่ นโลกของตัวเอง
่ เกิ
พวกเขายังไม่รู ้สิงที ่ ดขึนที
้ นี่ ่
โจวหวูไ่ ท่ยงั คงนั่งอยูบ

่ นรูปปั้นซูซาคุ ดืมสุ
่ ราอย่างเงียบงัน
ณ เมืองหลวงในแคว ้นจ ้าว บ ้านเก่าๆและสนามหญ ้ายังคงอยู่ดี

สุสานยังคงอยูอ ่ มีเพียงร่างทีเสี
่ ย่างโดดเดียว ่ ยใจและร ้องไห ้ผูน้ ้ันที่
หายไป
บนพืนมี้ ขวดสุราว่างเปล่าอยูไ่ ม่กขวด
ี่ ข ้างในไม่มส
ี รุ าจากตระกูล
่ กแล ้ว
เซิงอี
รูปปั้นยักษ ์ถือขวานแยกสวรรค ์ยังคงมองท ้องฟ้ า ราวกับคงอยูไ่ ป

่ั
ชวกาลนาน...
หลายวันต่อมา ชายหนุ่ มท่าทีเย็นชาได ้ยืนอยูใ่ ต ้รูปปั้นอย่างเงียบๆ

้
เขาคุกเข่าลงช ้าๆ และโขกคานับพร ้อมนาตาที ่ งไหลออกมา
หลั ่
่ ้าเจิดจร ัสและทุกคนมองมา ฉื อซานจะประกาศว่าข ้า

‘อาจารย ์ เมือข
คือศิษย ์ของท่าน!!’
หลายวันต่อมา สตรีงดงามผูห้ นึ่ งมาพร ้อมสายตาสะอึกสะอืนและ

้
พยัคฆ ์แก่ตวั หนึ่ ง นางค่อยๆ ลูบรูปปั้น หยาดนาตาไหลจากแก
้ ้มลง
ไปบนพืน้
่ ้าลีเอ๋
“ท่านลุง...ข ้าโจวลี...ข ่ อร ์น้อย...”
้ ารูปปั้น เขาหัวเราะ
หลายวันต่อมา ชายร่างกายามาหัวเราะเบืองหน้
่ าตาไหลออกมา
จนกระทังน ้ เขาถือสุราสองขวดราวกับต ้องการดืม ่
ไปพร ้อมกับรูปปั้น
หลังจากเมาได ้ที่ ชายร่างกายาก็เริมร

่ ้องไห ้
“หากข ้าไม่ได ้นาทางเจ ้าสูเ่ ส ้นทางแห่งการฝึ กเซียน...หากตอนนั้น

เราไม่ได ้เจอกัน...หากข ้าเอาลูกปัดฝื นลิขต ่
ิ ฟ้ าไปจากเจ ้าเมือตอน
นั้น...หากเจ ้ายังเป็ นคนไร ้เดียงสา...”
หลายวันต่อมา สตรีงดงามผูห้ นึ่ งยืนอยูเ่ บืองหน้

้ ารูปปั้น นางยืนมอง
อยูน ้ พระอาทิตย ์ขึนจนพระอาทิ
่ านตังแต่ ้ ตย ์ตก...ผ่านวงโคจรนี ไป้
หลายวันนางก็จากไปอย่างเงียบๆ นางหันไปพร ้อมกับหยาดนาตา ้
่
ไหลรินสองสาย เมือตกลงบนพื ้ งสูญสลาย
นจึ
นางคือมู่ปิงเหมย
หลายวันต่อมาเป็ นสตรีสวมชุมสีชมพู กระโปรงลวดลายคลืนน ่ า้

นางมาถึงดาวซูซาคุด ้วยความเหน็ ดเหนื่ อย มองดูรป
ู ปั้นและนึ ก
ย ้อนไปถึงอดีต
“ท่านไม่รู ้จักข ้า แต่ข ้ารู ้จักท่าน!”
หลายวันต่อมา หลายเดือนต่อมา....ในหว้ งเวลาทีคล ่ ้ายจะเป็ นมิติ

ว่าง ไม่มจี ด ่ ้นหรือจุดสินสุ
ุ เริมต ้ ด มีเพียงร่างทังสองที
้ พั่ งเสียหาย…
สถานทีแห่่ งนี เป็

้ นความมืดมิดทีไร ่ ้สิงมี
่ ชวี ต ่
ิ หรือสิงของอั
นใด ความ
่ ่ ดูเหมือนจะคงอยูไ่ ปชวกาลนาน
เงียบทีนี ่ั ้
ในความว่างเปล่าแห่งนี มี
แสงสีโลหิตเบาบางก่อตัวเป็ นวงกลม ข ้างในวงกลมมีรา่ งหวังหลินที่
กาลังพังทลายในวงกว ้าง มีแต่รอยแผลเป็ นเต็มไปหมด
ด ้านข ้างเขา เหลียนต ้าวเฟยหลับตาแต่ใบหน้าซีดเผือด บน

ร่างกายไม่มรี อ่ งรอยบาดแผลแต่ตรงกลางหน้าผากมีแสงสีรุ ้ง หอก
สีรุ ้งไม่สามารถทาร ้ายร่างอมตะของเหลียนต ้าวเฟยได ้เลย แต่มนั
สามารถทาร ้ายวิญญาณของเขาได ้ ซึงมั ่ นไม่ได ้ร ับการป้ องกันจาก
เหตุการณ์บาดเจ็บสาหัสในอดีต...
วงกลมแสงโลหิตนี ถู ้ กสร ้างขึนจากหยดโลหิ

้ ่ งหลินถือ
ตสีทองทีหวั
ไว ้ในมือ ขณะทีแสงอ่ ่ อนโยนห่อหุ ้มตัวเขา หวังหลินพยายามลืมตา
้
ขึนมา ่
เขาไม่รู ้ว่าตนเองหลับไปนานแค่ไหน แต่รู ้ว่าคงตืนได ้แค่ชว่ ั
้
เวลาสันๆ
่ ้สติ สายตาหวัง
พอรู ้สึกเจ็บปวด หวังหลินจึงเห็นเหลียนต ้าวเผยทีไร
หลินจึงอ่อนโยน ถอนหายใจและพยายามยกแขนขึนมา ้ หลังโบก
้ั
มือไปหลายครงเขาจึ งเปิ ดมิตเิ ก็บของได ้
้ั
ผลไม้เต๋าสามลูกลอยออกมาและสูดเข ้าไป ผลไม้ทงสามเปลี ่
ยน
กลายเป็ นลาแสงสามสายเข ้าสูป ่ ากของหวังหลินพร ้อมด ้วยเจตนา
แห่งเต๋าอันปั่นป่ วนเกินบรรยาย
่ ดผุดขึนมาในแววตาหวั
แสงอันแข็งแกร่งทีสุ ้ งหลิน ณ ปลายสุดของ
ชีวต ้ ขวาชี
ิ แขนซ ้ายคว ้าจับเหลียนต ้าวเฟย ส่วนนิ วชี ้ ้
ตรงกลาง
หน้าผากตนเอง
่ ออยูเ่ พือเรี
“เต๋าความฝัน...” ใช ้พลังทีเหลื ่ ยกใช ้งานวิชาทีเขา
่
้
คิดค ้นขึนมาเอง ่
วิชาทีสามในชื อ่ เต๋าความฝัน
ใช ้เต๋าความฝันของตัวเองเพือฝั่ นถึงหลายพันปี ก่อน...ในความฝัน

นั้น เขาได ้ทาให ้แก่นแท ้แห่งชีวต
ิ และความตาย เวรกรรม และจริง
เท็จสมบูรณ์แบบ!
แขนขวาคลายออกและหวังหลินหลับตา...
่
“น้องชาย น้องชาย ตืนเถอะ...”
่
“อา เจ ้าดืมไปมากขนาดไหนกั น? ข ้ากาลังจะทาความสะอาด ตืน ่
่ ร่ มิ ถนน เสียวเอ
ได ้แล ้ว...” ในเหลาอาหารทีอยู ่ ้อร ์ชุดเขียวกาลังดัน
ชายหนุ่ มบนโต๊ะอย่างช่วยไม่ได ้
่
“เป็ นบัณฑิตจริงๆ แค่สองแก ้วก็เมาแล ้ว” เสียวเอ ้อร ์ปลุกแรงขึน้
่ กพิงสาหร ับทุกชีวต
“สวรรค ์คือทีพั ิ ...กาลเวลาคือนักเดินทางหลาย
่ านพ้น...และถือกาเนิ ดเป็ นความฝัน ดังเช่นความสุข...หรือ
ร ้อยทีผ่
ี่ บทกวีทดี
จะฝันอย่างเป็ นสุข...บทกวีทดี ี่ !” ชายหนุ่ มมองเสียวเอ
่ ้อร ์
ด ้วยสายตามึนเมาและหัวเราะคิกคัก
่ ่ ข ้าจะบอกเจ ้าให ้ฟัง ข ้าฝัน...ข ้าฝันว่าข ้าเป็ นเซียน...” จากนั้น

“ฮีฮี
้
ชายหนุ่ มก็ฟุบไปบนพืนและเริ ่
มกรน
ตอนที่ 1590 ฝั นเหมือนจริง
แสงอาทิตย ์ยามเช ้าครูค

่ อ ้ น ท ้องฟ้ ากระจ่างใส
่ ยๆ สาดไปบนพืนดิ
ก ้อนเมฆปุยดุจขนนกกาลังกระจายไปบนท ้องฟ้ า ขณะที่
แสงอาทิตย ์กระทบก ้อนเมฆในยามเช ้ารุง่ แสงสีส ้มทอประกาย มอง
ไกลๆ ดูราวกับเป็ นความฝัน
ควันและเสียงสุนัขเห่าดังออกมาจากโรงเตียมหั๊ ่
วมุม หลายสิงหลาย
่
อย่างไม่ได ้ให ้ความรู ้สึกผิดแปลก ราวกับมันเป็ นอย่างทีควรจะเป็ น
่ นกันไปรอบๆ ส่ายหางไปมา
สุนัขสองสามตัวกาลังวิงเล่
ไม่นานหลังจากนั้นเสียงกีบเท ้าม้ากระทบพืนดั ้ งออกมาไกล ฝุ่ นผง

้
ตลบอบอวลขึนมาจากเหล่ าม้าทีก่ าลังวิง่ บนหลังม้ามีชายร่างกายา
สวมชุดคลุมหลายคน ทุกคนมีสห ี น้าเคร่งเครียดไปตามๆ กัน
่
ขณะทีพวกเขาเข ้ามา เหล่าสุนัขส่งเสียงครางต่าและหลบหลีก
่ านไปกับสายลม
ออกไปจากถนน เหล่าม้าวิงผ่
้ ้านนอกโรงเตียมสั
บางทีเสียงม้าอาจจะดังเกินจนพืนด ๊ ่
นสะเทื
อน
่
แม้แต่ตวั อาคารดูเหมือนจะสันสะเทื
อนไปด ้วย
๊
โรงเตียมแห่ ้
งนี ซอมซ่
อและดูเหมือนจะอยูม
่ านานแล ้ว ขณะทีมั่ นสัน
่
่
ไหวได ้ส่งเสียงราวกับทนต่อแรงสันไม่ ไหว เสียงร ้องตกตะลึงดัง
้ั
ออกมาจากชนสองของอาคาร
“ไม่ต ้องห่วง ไม่ต ้องห่วง ร ้านของข ้าอยูท ี่ ่ มามากกว่าร ้อยปี แล ้ว

่ นี
่
เรืองแบบนี ้ ดขึนทุ
เกิ ้ กครงที ้ั เหล่
่ าม้าวิงผ่
่ าน มันไม่พงั หรอก” เสียง
่
เก่าแก่ดงั ลันไปทั ่
วโรงเตี
ยม๊ ในมุมของห ้องนั่งเล่นมีชายชราตัวเล็ก
้ าหยาบๆ เขาถือกล ้องยาสูบในมือและเป่ าควันอย่าง
สวมเสือผ้
สบายๆ
่
ตรงข ้ามกับเขาเป็ นเสียวเอ ้อร ์จากคืนก่อน เขาวางผ้าเช็ดหน้าไว ้
บนไหล่และนากานาร ้ ้อนไปให ้แขกทุกห ้องบนชนสอง
้ั
้
ยามนี ในห ้ั
้องทางขวาสุดทางเดินบนชนสองมี ชายหนุ่ มยังคงสวม
้ านอนอยูบ
เสือผ้ ้ ้องเต็มไปด ้วยกลินสุ
่ นเตียง ทังห ่ รา
่ าม้าวิงผ่
ขณะทีเหล่ ่ านไปและห ้องสันเทา
่ ชายหนุ่ มค่อยๆ ลืมตา
วางมือบนหน้าผากและมองไปรอบๆ ด ้วยความงุ นงง
่ ด ความโลภเป็ นเรืองผิ
‘โถ่ ความโลภเป็ นเรืองผิ ่ ด...ข ้าดืมสุ
่ ราไป
มากแค่ไหนกัน...’ ชายหนุ่ มดูอายุราวๆ สิบแปดสิบเก ้าปี เขาผอม
่
บาง หน้าตาดูธรรมดาและเปล่งกลินอายของผู ร้ อบรู ้
ใบหน้าผุดรอยยิมขมขื้ ่
นและปวดศี ้
รษะ พลางลุกขึนไปข ้างเตียง
พยายามไปทีโต๊ ่ ะและรินถ ้วยชาเย็นๆให ้ตัวเอง หลังจากดืมไป
่
่ กน้อย
เล็กน้อยจึงรู ้สึกขมขืนเล็
‘ดูเหมือนข ้าต ้องระมัดระวังการดืมสุ่ ราจนเมามายในอนาคตแล ้ว

่
คืนก่อนข ้าเมาจนหมดสติ หากข ้าแค่เสียเงินก็คงเป็ นเรืองเล็ กน้อย
แต่หากข ้าเสียชีวต ่
ิ ...’ ชายหนุ่ มถอนหายใจและดืมชาเย็ นๆ ไปอีก
หลายอึก
ขณะนั้นเสียงเคาะประตูดงั ออกมา ตามมาด ้วยเสียงของเสียวเอ

่ ้อร ์
้ ้อนหรือไม่ขอร ับ?”
“ท่านลูกค ้าต ้องการนาร
ชายหนุ่ มรีบลุกขึน้ ซึงดู

่ เหมือนจะยืนเร็วเกินไปและมึนงงอีกครง้ั
พยายามเอ่ยขึนมา้
“เข ้ามา”
้ งเอียด
ประตูเปิ ดขึนดั ๊ เสียวเอ
่ ้อร ์เดินเข ้ามาพร ้อมกานา้ หลังจาก
้ ้อนไปจึงยิมกลั
เติมนาร ้ ่
บไปทีชายหนุ ่ม
่
“ข ้าเป็ นเสียวเอ ้อร ์อยูท ี่ ่ มาสามปี ข ้าไม่เคยเห็นใครดืมสุ
่ นี ่ ราข ้าว
แล ้วเมาเพียงแค่สองแก ้ว เมือคื ่ นไม่วา่ ข ้าจะปลุกท่านแค่ไหนก็ไม่
่ ข ้าจึงพาท่านมาพักทีนี
ตืน ่ ่ น้องชายดืมไม่
่ คอ ่ ยเก่ง ดังนั้นท่าน
จาเป็ นต ้องฝึ กฝน ข ้าได ้ยินมาว่าข ้าราชการของเมืองหลวง
สามารถดืมได ่ ้พันแก ้วโดยไม่ล ้มเชียวนะ”
ชายหนุ่ มหันหน้าเล็กน้อย แววตาเต็มไปด ้วยความขอบคุณ เขาลุก

้
ขึนและค ่
านับฝ่ ามือ “ขอบคุณพีชายที ่ แล ข ้าไม่รู ้ว่าผิดพลาด
ดู
่ แต่เมือแก
ตรงไหน แก ้วแรกรู ้สึกดีเยียม ่ ้วสองเข ้าไปในท ้อง ข ้าก็
เมาฟุบไปบนพืน” ้
่
เสียวเอ ้ เล่
้อร ์เผยรอยยิมขี ้ นออกมาและจากไปพร ้อมกาต ้มนา้ หัน
กลับมามองและเอ่ยขึน้ “ท่านมาทีนี ่ ่ เพือสอบเข
่ ้าราชการใช่
หรือไม่? ตอนทีท่ ่ านเมาเมือคื
่ น ท่านพูดว่าท่านฝันว่ากลายเป็ น
่ ท่
เซียน ฮ่าฮ่า สิงที ่ านพูดช่างน่ าสนใจ หากท่านพอมีเวลาก็มา
่
พูดคุยกับข ้าได ้ ฟังดูน่าสนุ กยิง”
่
เสียวเอ ้อร ์เดินออกไปพร ้อมรอยยิม้ ทางด ้านชายหนุ่ มมีใบหน้าแดง
ฝาดและส่ายศีรษะอย่างขมขืน ่ หลังจากเสียวเอ
่ ้อร ์จากไปจึงล ้าง
หน้าด ้วยนาร ้ ้อน และชาระล ้างความเมาจากเมือคื
่ น
่
เขาเปิ ดหน้าต่างร ับลมเย็นๆ ทีมาพร ้อมแสงแดด สายลมพัดใส่
ใบหน้าให ้ความรู ้สึกดีๆ ทาให ้ชายหนุ่ มต ้องปล่อยลมหายใจยาว
เขายืนอยูข
่ ้างหน้าต่าง มองออกไปด ้านนอกพร ้อมกับพึมพา
่ น ข ้าฝันประหลาดมากและไม่ลม
“หลังจากเมาเมือคื ื เลย...”
“ความฝันนั้นสมจริงมากจนแทบแยกไม่ออก...มันเริมขึ ่ นเมื
้ อสามปี
่
่ งสีมาถึ
ก่อนทีลุ ่ ่
ง ข ้าเข ้าร่วมสานักเหิงยัว...ฮี ่ ่ ช่างน่ าสนใจจริงๆ
ฮี
แต่ความฝันนั้นดูเหมือนยังไม่จบและข ้าจาเรืองการเข ่ ้าร่วม
สานักเหิงยัวได ่ ่
้ สานักเหิงยัว...ส านักแบบนั้นจะมีอยูจ ่ ริงได ้อย่างไร
จะมีเซียนได ้อย่างไร? บัณฑิตแบบข ้าไม่เชือเรื ่ องพลั
่ งของภูตผี
่
ข่าวลือส่วนใหญ่เพือหลอกลวงคนกั ้ ้น” ชายหนุ่ มส่ายศีรษะ
นทังนั
มองไปทีถ ่ ้วยชาบนโต๊ะ จิตใจไร ้เดียงสาของเขาเผยออกมาพลาง
้
สร ้างผนึ กขึนจากความทรงจ ้ ถ
าและชีไปที ่ ้วยชา
้
“วิชาแรงโน้มถ่วง!” ชายหนุ่ มยิมและชี ้ ถ
ไปที ่ ้วยชา
่
ถ ้วยชาไม่ขยับเคลือนไหวเลย มันแค่อยูน่ ิ่ งๆ อยูต
่ รงนั้น ชายหนุ่ ม
หัวเราะและพึมพา “วิชาพวกนั้นช่างน่ าสนใจมาก”
หลังเล่นอยูส่ ก ั พัก ชายหนุ่ มขจัดความคิดและจัดการทุกอย่างให ้

้
เรียบร ้อย เสือผ้า ้
เงิน อาหารแห ้ง ปากกา นาหมึกและหนังสือต่าง
อยูค่ รบ จากนั้นเขาทาความสะอาดห ้อง รอให ้กลินสุ ่ ราหายไปก่อน
่
จะเปลียนเป็ ้ าสะอาดสะอ ้าน จากนั้นสวมกระเป๋ าไม้ไผ่ขนบน
นเสือผ้ ึ้
หลังและเดินออกจากห ้อง
เขาเป็ นคนฉลาดตังแต่ ้ เด็ก ทว่าด ้วยนิ สยั อันเรียบง่ายและเติบโตขึน้

ในหมู่บ ้านใกล ้ภูเขา นี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
เขาออกมาจากบ ้าน ท่านพ่อ
ท่านแม่สง่ สายตาอ่อนโยนตามเขามาตอนทีออกจากหมู ่ ่บ ้าน เขา
เหมือนนกน้อยทีก ่ าลังสยายปี ก
้
ห ้องนี สกปรกและเหม็ ่ ราก็เป็ นเพราะเขา เขาทาความ
นกลินสุ
่
สะอาดมันแทนทีจะรอเสี ่
ยวเอ ้อร ์มาตามเช็ดให ้
่ นล่
เขากินอาหารทีช ้ั างและจ่ายเงินไป จากนั้นยิมให
้ ่
้เสียวเอ ้อร ์ก่อน
จะออกเดินไปเผชิญกับแสดงอาทิตย ์
แสงอาทิตย ์ส่องไปบนร่างจนชายหนุ่ มเป็ นประกายไปด ้วย เขา

่ ้สึก
ปลดปล่อยความรู ้สึกโล่งโปร่งสบาย หลายคนอดไม่ได ้ทีจะรู
สนใจเขา
้ าสะอาดและแต่งกายเรียบร ้อยได ้ทาให ้เต็มไปด ้วยพลังงาน

เสือผ้
เขาเดินบนถนนหลวง มองตรงไปข ้างหน้าและเห็นเมืองหลวงของ
แคว ้นจ ้าวอยูเ่ ลือนลาง
่ ้าได ้ร ับตาแหน่ ง ข ้าจะพาครอบคร ัว

‘หวังหลิน เจ ้าทาได ้แน่ ! เมือข
ออกมาจากหมู่บ ้าน ดูแลท่านจนแก่เฒ่า และทาให ้พวกท่านมี
ความสุข’ ชายหนุ่ มสูดหายใจลึกและก ้าวเดินไป
่
สายลมเย็นๆ พัดผ่านนาพาเอากลินหอมของดอกไม้ เข ้ามาหาเขา
้ าของหวังหลินพัดพลิวไปตามสายลม
เสือผ้ ้ เขาก ้าวเดินออกไป
่
เรือยๆ ๊
จากโรงเตียม
่
เสียงสุนัขเห่าล่องลอยไปตามสายลมและส่งเข ้าไปในสถานทีบาง
่
แห่ง เสียงค่อยๆ บางเบาลงเรือยๆ
ชายหนุ่ มอายุสบ ิ แปดสิบเก ้าปี มักจะไม่รู ้จักว่าความเหน็ ดเหนื่ อยคือ
่ งหลินเดินไปบนถนนหลวง สายตาเป็ นประกาย
อะไร ขณะทีหวั
่
กาลเวลาเคลือนผ่ าน เขามักจะหยุดมองดูรอบๆ ภูเขาและป่ าไม้ราว
่ งนั
กับว่ามันร่มรืนยิ ่ ก
่ งหลินก ้าวเดินบนถนน
แสงตะวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ขณะทีหวั
อย่างสบายๆ ต ้นไม้ใบหญ ้าไม่หนาแน่ นอีก ไม่นานจึงเผยให ้เห็น
แม่นา้
้
เสียงนาไหลล่ องไปตามสายลม ในแคว ้นจ ้าวมีถนนหลวงหลายแห่ง
่ แม่นาตั
ทีมี ้ ดผ่าน
่ ้านซ ้ายหวังหลินตอนนี คื
เช่นเดียวกับทีด ้ อภูเขา ด ้านขวาห่าง
ออกไปไม่ไกลคือแม่นา้ มีเรือหลายลากาลังล่องอยูบ ่ นนา้
่ อตัว สายฟ้ าดังสนั่นอยู่

เส ้นขอบฟ้ าค่อยๆ มืดลง ก ้อนเมฆสีดาเริมก่
ไกลๆ แสงสายฟ้ าแล่นเป็ นประกายอยูภ ่ ายในก ้อนเมฆสีดา ดูราว
กับอสรพิษสีเงินไม่มผี ด
ิ
ท ้องฟ้ ากระจ่างสดใสในขณะกลางวัน แต่กอ ่
่ นทีกลางคื
นย่างกราย
เข ้ามา ก ้อนเมฆกลับเต็มไปด ้วยท ้องฟ้ าและคาดเดาไม่ได ้ ภูเขาสี
เขียวไกลๆ กลายเป็ นสีดาเพราะเหล่าก ้อนเมฆ แม้ก ้อนเมฆจะสีดา
แต่ก็ไม่อาจปิ ดบังภูเขาได ้สมบูรณ์
มองไกลๆ ดูราวกับภูเขาและก ้อนเมฆกาลังต่อสูกั ้ น ภูเขาต ้องการ

้ แต่ก ้อนเมฆต ้องการกลืนกินภูเขา ราวกับ
ฉี กก ้อนเมฆเป็ นชินๆ
เป็ นการต่อสูระหว่
้ างมังกรและพยัคฆ ์
้ ยงสายฟ้ าดังกึกก ้อง สายฝนเริมโปรยลงมา

นาทีนีเสี ่ ่
หวังหลินวิงไป
หาต ้นไม้และนาร่มออกมาจากกระเป๋ าไม้ไผ่ ร่มคันนี ท่้ านพ่อทาให ้
อย่างชานาญและสามารถกางออกไปหนึ่ งเท่า เมือเปิ ่ ดขึนจึ้ งไม่
เพียงแต่จะปกคลุมกระเป๋ าไม้ไผ่เท่านั้น แต่ยงั ปกคลุมร่างเขาทีอยู
่ ่
ใต ้ร่มไปด ้วย
่ ก ้อนเมฆสีดาปิ ดยัง
หวังหลินถือร่มอยูใ่ นมือขวา มองภูเขาไกลๆ ทีมี
ไม่มด ่
ิ เขามองสายฝนทีตกลงพื ้ น ตกลงบนใบไม้ ตกลงบนผิว
นดิ
นา้ เกิดเป็ นระลอกและตกลงบนเรือดังเปาะแปะ
้
“คนเฒ่าคนแก่ได ้กล่าวไว ้ว่า ก ้อนเมฆดาเสมือนนาหมึ ่
กทีสามารถ
ปกคลุมภูเขาได ้ สายฝนสีขาวเสมือนลูกปัดกระโจนเข ้าใส่เรือ...ดู
่
ท่าจะเป็ นเรืองจริ
ง” หวังหลินมองทุกอย่างและหัวเราะ
“บัณฑิตเช่นเจ ้ากลายเป็ นบ ้าไปแล ้วหรือ? เจ ้าเห็นสายฝนตกใส่เรือ

ข ้าและยังหัวเราะได ้อีก น่ าโกรธจริงๆ!” เสียงแจ่มใสดังออกมาจาก
่ ใ่ กล ้ท่าจอด หัวเรือมีหญิงสาวน่ าร ักถือร่ม นางจ ้องหวัง
เรือทีอยู
หลินด ้วยใบหน้ามืดมน ฝ่ ามือละเอียดดุจหยกชีมาที ้ เขา
่
หวังหลินตกตะลึงและหยุดเสียงหัวเราะ เกาศีรษะแกรกๆ”
ตอนที่ 1591 ตอนทีเจ้
่ าไม่ตน
ื่
หญิงสาวสวมชุดกระโปรงสีเขียวสว่างดูงดงามยิง่ คันร่มราวกับก ้าน

ต ้นไม้ แม้แต่ผน ี่ เส ้นบางๆ เป็ นลวดลาย
ื ร่มก็ดเู หมือนใบไม้ทมี
เหมือนเส ้นใย รวมๆ แล ้วดูประหลาดยิง่
ผิวพรรณของนางเป็ นสีชมพูดน ้ ยวงามจับจ ้อง สายตา

ู ่ าร ัก คิวเรี
แพรวพราว นางเปล่งสัมผัสความน่ าร ักทีดู่ แตกต่าง
ตอนนี ม่้ านฝนแบ่งนางและหวังหลินออกจากกันโดยมีสายฝนตกลง

ในแม่นาให ้ ้สาดกระจายไปทุกที่ เวลาเดียวกันฟ้ าดินดูเหมือน
กลายเป็ นหนึ่ ง แม้แต่ภเู ขาสีเขียวห่างออกไปก็ดไู ม่แปลกแยกและ
เป็ นส่วนหนึ่ งของภาพเหตุการณ์นี ้
่ งหลินมองดูสงต่
ขณะทีหวั ิ่ างๆ ทังหมด
้ ใบหน้าจึงพลันเป็ นสีแดง
นี่ เป็ นครงแรกที

้ั ่
เขาออกมาจากหมู ่บ ้านและไม่เคยเห็นหญิงสาว
น่ าร ักเพียงนี ้ เทียบกับสหายทีเล่
่ นด ้วยกันในหมู่บ ้านกับหญิงสาว
นางนี ้ คงเป็ นการเทียบคนธรรมดากับเซียน
เดิมทีนางมีท่าทีมด
ื มน แต่หลังจากเห็นหวังหลินจ ้องนางเข ้าจึงหน้า
้ นางอดไม่ได ้ทีจะยิ
ขึนสี ่ มออกมา
้ ่
ความคิดเปลียนกระทั นหันดุจ
สภาพอากาศ
้
“เฮ้เจ ้าหนอนหนังสือ เจ ้ามองพอแล ้ว” นางยิมและเปล่
งเสียงไพเราะ
เข ้าไปในหูหวังหลิน
่ มไปด ้วยกลินอายบั
ใบหน้าหวังหลินซึงเต็ ่ ณฑิต จึงกลายเป็ นสีแดง
่ นจนแม้
ยิงขึ ้ ู ็ยงั แดงระเรือ่ เขารีบโค ้งให ้หญิงสาวบนเรือ
แต่หก
“ข ้าเสียมารยาท หวังว่าแม่นางจะไม่ถอื สา”
่ นางกาลังจะเอ่ยขึนมาแต่
หญิงสาวหัวเราะดังลัน ้ กลับมีเสียง
อ่อนโยนและนุ่ มนวลดังออกมาจากในเรือ
“น้องหญิง!”
่ ยงดังออกมา กระโจมมุมหนึ่ งบนเรือถูกเปิ ดขึนให
ขณะทีเสี ้ ้เห็นร่าง
่
หญิงสาวบอบบาง เมือใบหน้าของนางเข ้าไปในตาหวังหลิน สาย
ฝนในโลกดูเหมือนหยุดชะงัก
ชุดราตรีสม
ี ่วง ดวงตาเปล่งประกายดุจจันทรา ราวกับรูปลักษณ์
ของนางทาให ้โลกหมดสีสน ั ราวกับรูปลักษณ์ของนางได ้ดูดกลืน
้
แสงทังหมดในโลกไปสิ น้ ราวกับนางเป็ นสิงเดี
่ ยวทีอยู
่ ใ่ นโลกนี ได
้ ้
นางงดงามมาก แต่ในแววตากลับแฝงความเศร ้าสร ้อยซึงดู ่ เหมือน

้ั
จะมีทงความเศร ้า เหน็ ดเหนื่ อยและลังเล ใครทีเห็
่ นสายตาคูน ้
่ ี คง
รู ้สึกสงสารจับใจ
นางมองสตรีชด
ุ กระโปรงเขียวแฝงท่าทีราคาญ
สตรีชด ้ นและดึ
ุ กระโปรงเขียวยิมขึ ้ งสตรีชด ้ ง
ุ ม่วงเข ้ามา นางชีหวั
หลินและเอ่ยเสียงไพเพราะ
่ ง บัณฑิตคนนี หยาบคายจริ
“พีหญิ ้ งๆ ตอนแรกเขาพูดจาไร ้
มารยาท จากนั้นก็จ ้องข ้า แต่เขาดูคอ ่
่ นข ้างซือและน่ าสนใจ”
สตรีชด ้
ุ ม่วงยิมออกมา สายตามองตามฝนไปหาหวังหลินทีก ่ าลัง
ซ่อนตัวจากสายฝนบนฝั่ง เมือนางเห็
่ ่ั
นเขาจึงตกตะลึงไปชวขณะ
หลังจากมองอีกครง้ั แววตาเกิดความงุ นงง
่
“ข ้ารู ้สึกเหมือน...ข ้าเคยเห็นเขาทีไหนสั
กแห่งมาก่อน...”
หวังหลินหน้าแดงขึนกว่้ ่
าเดิมเมือโดนสตรี สองคนจ ้องมอง เขา
กระแอมหลายครงและค ้ั านับฝ่ ามือโดยไม่รู ้ว่าจะพูดอะไรดี เขารีบ
หันตัวห่างไปมองภูเขา ก ้อนเมฆสีดาทาให ้จิตใจทีเต ่ ้นแรงกลับ
กลายเป็ นสงบนิ่ ง
‘หวังหลิน อาา หวังหลิน เจ ้าอ่านหนังสือไปหลายเล่ม เจ ้าไปมอง

หญิงสาวสองคนแบบนั้นได ้อย่างไร? สงบนิ่ งไว ้ดีทสุ
ี่ ด เมือฝนหยุ
่ ด
ตก ข ้าควรจะเดินบนทางของข ้าต่อไป’ หวังหลินสูดหายใจเอา
อากาศเย็นเข ้าไปและจึงค่อยสงบจิตใจ
สตรีชดุ ม่วงมองหวังหลินชวครู่ ั แ่ ละเอ่ยขึนเบาๆ

้ “ท่าน ข ้ากลัวว่าฝน
จะตกไปถึงพรุง่ นี ้ ในเมือโชคชะตาท
่ าให ้เราเจอกัน ท่านมาหลบฝน
บนเรือดีไหม? ท่านาถั ้ ดไปมีทให ี่ ้พักพิง”
แม้คาพูดของนางจะบางเบา แต่มน
ั กลับทะลุสายฝนและแผ่กระจาย
ออกไป
“นี่ ...” หวังหลินลังเลอยูเ่ ล็กน้อยและมองขึนไปบนท

้ ้องฟ้ า ก ้อนเมฆ
สีดากาลังปกคลุมท ้องฟ้ า สายฝนดูเหมือนไม่มท ี ท
ี ่าว่าจะหยุดในอีก
ไม่นาน มันอาจจะกินเวลาทังคื ้ น
“เราอนุ ญาตให ้เจ ้ามาหลบฝนบนเรือของเราถือว่ามีเจตนาทีดี ่ ใย

เจ ้ายังลังเลอีก? เจ ้าคิดว่าเราจะกินเจ ้าหรืออย่างไร?” สตรีชด
ุ
กระโปรงเขียวเห็นหวังหลินลังเลและจึงจ ้องมองมา
“น้องหญิง” สตรีชด ่
ุ ม่วงอดไม่ได ้ทีจะมองผู เ้ ป็ นน้อง
้
หวังหลินยิมอย่ ่
างขมขืนและพยั กหน้า พลางหยิบกระเป๋ าไม้ไผ่
้
ขึนมา เดินถือร่มผ่านทางเดินเปี ยกแฉะไปหาเรือ
้
นาและดิ ่
นผสมเข ้าด ้วยกัน ขณะทีเขาย ่าไปทาให ้โคลนย ้อมขึน้
มาถึงปลายกางเกง สายฝนทาให ้พืนดิ ้ นลืนขึ
่ นและชายฝั
้ ่ งก็เอน
เอียงเล็กน้อย ขณะทีเดิ่ นขึนไปบนเรื
้ ่
อ หวังหลินไถลลืนและก าลังจะ
ตก
่
กลินหอมละมุ นเข ้าไปในจมูกของเขา ร่างทีก ่ าลังหล่นของหวังหลิน
่ นสตรีชด
ถูกร่างบอบบางช่วยเหลือ ซึงเป็ ุ ม่วง ฝ่ าเท ้าของนางเตะใส่
้
พืนเบาๆ และกระโจนเป็ นวงโค ้งสวยงามไปบนเรือพร ้อมกับหวัง
หลิน
“ขอบคุณมาก แม่นาง” หวังหลินยืนอยู่บนเรือ ใบหน้าแดงเถือก
“ท่านไม่ต ้องสุภาพก็ได ้ นั่งเถิด” สตรีชด

ุ ม่วงลดมือและนั่งลงหัวเราะ
คิกคัก สตรีกระโปรงเขียวเก็บร่มไปและนั่งลงข ้างๆ สตรีชด ุ ม่วง เริม่
การสังเกตหวังหลิน
้ เกิดมาเขาไม่เคยลนลานขนาดนี ้
หัวใจหวังหลินเต ้นร ัว ตังแต่
หลังจากวางกระเป๋ าไม้ไผ่ลงจึงนั่งตรงข ้ามสตรีสองคน ใบหน้าเต็ม
่
ไปด ้วยเหงือจากความเขิ นอายแล ้ว
“ท่านไม่ต ้องประหม่า” พอสตรีชด

ุ ม่วงเห็นรูปลักษณ์ของหวังหลิน
้
นางยิมพลางยกแขนขึ ้
นไปจุ
ดตะเกียง
้
แสงไฟกะพริบและสว่างขึนไปในห ้อง
่
ยิงสตรี
ชด ่
ุ เขียวมองหวังหลินยิงพบว่
าน่ าสนใจ ทาให ้หวังหลินรู ้สึก
่ าเดิม
เขินอายยิงกว่
ี่
“ข ้าเป็ นบัณฑิตนามว่าหวังหลิน ข ้ายินดีทพบแม่ ้
นางทังสองคน
่ ญาตให ้พักอยูบ
ต ้องขอบคุณทีอนุ ่ นเรือ” หวังหลินสูดหายใจลึก
้
ก่อนจะลุกขึนและค ้
านับฝ่ ามือให ้หญิงสาวทังสอง
้ างสบายๆ แม้ทังสามคนแค่
เรือล่องไปบนแม่นาอย่ ้ ่
หาทีหลบฝน
ยังคงได ้ยินเสียงสายฝนกระทบหลังคา เสียงสายฝนกระทบเรือและ
้ อยๆ ผสานกันเป็ นเสียงอันไพเราะ
แม่นาค่
ขณะทีท่ ้องฟ้ ามืดครึม้ เรือค่อยๆ ซ่อนตัวอยูใ่ นสายฝน แสงอ่อนๆ

โผล่ออกมาจากเรือและเปล่งความอบอุน ่ อาจอธิบายได ้ออกมา
่ ทีมิ
จากสายฝนอันหนาวเย็น
่
‘หวังหลิน...ทาไมข ้ารู ้สึกเหมือนเคยเจอเขาทีไหนมาก่ อน...แม้แต่
่
ชือเขาก็ ยงั รู ้สึกคุ ้นเคย...’ สตรีชด
ุ ม่วงมองดูหวังหลิน ความสงสัย
้
จากก่อนหน้านี ปรากฏขึ ้ กครง้ั
นอี
่ งหลิน? ข ้ารู ้สึกเหมือนเคยได ้ยินชือนี
“เอ๋? เจ ้าชือหวั ่ มาก่
้ อน...”
สตรีชด ุ เขียวมองหวังหลินอย่างละเอียดและขบคิด
นางคิดอยูน ่ านและในทีสุ ่ ดก็เงยหน้ายิมให

้ ้หวังหลินและเอ่ยด ้วย
้ ยงไพเราะ “ประหลาด ข ้าไม่คด
นาเสี ิ ว่าข ้าเคยเจอเจ ้ามาก่อนและ
่ ้า...”
ข ้าไม่เคยได ้ยินชือเจ
่ เฟย และนี่ พีหญิ

“ข ้าชือฉี ่ งโจว ส่วนชือนาง
่ เจ ้าควรจะถามเอาเอง”
ฉี เฟยขยิบตาดูน่าร ัก
่ า โจวลี”่ สตรีชด
“ข ้าชือว่ ุ ม่วงเอ่ยบางเบา แววตายังคงสับสน
โดยเฉพาะตอนทีฉี ่ เฟยรู ้สึกว่าชือหวั
่ งหลินฟังดูคุ ้นเคย นางแค่ไม่รู ้
ว่าทาไม
กาลเวลาผ่านไปช ้าๆ ก ้อนเมฆในท ้องฟ้ าลดน้อยลง ดวงจันทราผุด

้ นบางครงแต่
ขึนเป็ ้ั ก็โดนปกคลุมในเวลาไม่นานอีก
้ อยๆ
สายฝนรุนแรงขึนเรื ่ เสียงฝนตกลงมาแทนทีเสี่ ยงทุกอย่าง สาย
่ ชืน้ ทาให ้แสงเทียนส่ายไปมา
ลมพัดหวิวและชุม
หวังหลินรู ้สึกหนาว แต่เห็นสตรีสองคนดูปกติราวกับไม่ร ับรู ้ถึงลม
หนาวเลย สายฝนรุนแรงและม่านด ้านนอกเรือมืดสนิ ท
่ งหลินมองออกไป พลันเข ้าสูภ

ขณะทีหวั ่ วังค ์
้ ยบสงัด ราวกับเรือลานี เป็

ในกลางคืนมืดมิดและแม่นาเงี ้ นสิงเดี
่ ยวที่
เหลืออยู่ สตรีงดงามสองคนในเรือเปล่งสัมผัสความรู ้สึกว่าไม่ใช่
ความจริง
ร่างกายหวังหลินสัมผัสความหนาวเย็นในห ้วงภวังค ์ ทัศนวิสยั พร่า

มัวและรู ้สึกง่วงนอน แต่เขาอดทนมันไว ้ ใช ้แผ่นหลังพิงผนังและเอ่ย
ขึน้ “แม่นางทังสองพู
้ ่ ง ทังแม่
ดกันเองว่าเป็ นน้องหญิงและพีหญิ ้ นาง
้
โจวยังกระโดดขึนบนเรื อโดยพาข ้าไปด ้วย ท่านสองคนต ้องเป็ นผู ้
่
เยียมยุ ่ งกาจเป็ นแน่ ”
ทธ ์ทีเก่
“เราไม่ใช่คนจากโลกยุทธภพ เจ ้าน่ าสนใจจริงๆ เจ ้าหนอนหนังสือ

่ มเพาะสูเ่ ส ้นทางแห่งเซียน เป็ นเซียนจริงๆ...” เสียง
เราเป็ นคนทีบ่
เลือนลางดูหา่ งไกลออกไป หวังหลินยิงเริ ่ มง่
่ วงนอน
่ านักเหิงยัว...
เขารู ้สึกราวกับมีคนพูดเรืองส ่
“ข ้ากาลังฝันอีกแล ้วใช่หรือไม่...” หวังหลินหลับตาและสลบไป
่
เรือสันไหวเล็ ่
กน้อยและเทียนไขสันไปด ้วย ฉี เฟยมองแม่นางโจว
ด ้วยสีหน้างุ นงง
่ ง เขาเป็ นแค่คนธรรมดา ทาไมท่านถึงใช ้วิชาทาให ้เขา

“พีหญิ
หลับ?”
แม่นางโจวมองดูหวังหลินทีก่ าลังหลับ ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยขึนเบาๆ

้
่
“ข ้าต ้องเคยเจอเขามาก่อน! แต่ข ้าจาไม่ได ้ว่าทีไหน แม้แต่เจ ้าก็พูด
่
ว่าชือเขาฟั งดูคุ ้นๆ”
้
“หวังหลิน...หวังหลิน...” ฉี เฟยขมวดคิวและมี
แววตางุ นงงไปด ้วย
ต่อมาแม่นางโจวส่ายศีรษะและถอนหายใจ “ช่างมันเถอะ อย่าคิด

่ เลย
เรืองนี ้ ่
บางทีเราคงเจอกันเมือชาติ ี่ ้ว...”
ทแล
ี่ ้ว?” ฉี เฟยหัวเราะและมองดูท ้องฟ้ ามืดมิดด ้านนอก

“ชาติทแล
่ งถึงเวลาแล ้ว เราต ้องไปพบหวังจัว ตอนนี จ้ ้าวสานักสังเกต
“พีหญิ
แสงสีทองทางทิศตะวันออกและคานวณว่าอาจจะมีสมบัตเิ กิดขึนใน ้
อีกไม่นาน สานักจานวนมากอาจจะไปค ้นหา แม้ระดับบ่มเพาะของ
ี่ ทเี ดียว”
เราไม่ได ้สูงพอเข ้าร่วมได ้ มันก็ยงั เป็ นประสบการณ์ทดี
ตอนที่ 1592 ชีวต
ิ เหมือนของเล่น ข้าเป็ นใคร?
้
แม่นางโจวพยักหน้าเบาๆ และลุกขึนพร ่ งสอง
้อมฉี เฟย ขณะทีทั ้
กาลังจะจากไป นางหันกลับมามองหวังหลินราวกับต ้องการ
แกะสลักรูปลักษณ์เขาไว ้ในใจ
่ั
แม่นางโจวลังเลชวขณะ ฉี เฟยออกไปจากเรือแล ้วและเหาะเหินด ้วย
วิชาแรงโน้มถ่วง
่ ง เราไปกันเถอะ” นาเสี
“พีหญิ ้ ยงของนางดังผ่านสายฝนเข ้ามา
นางมองร่างหวังหลินทีก่ าลังสันเทาและกองอยู
่ ใ่ นมุมห ้อง จึงเดินเข ้า
ไปหาอย่างเงียบๆ ฝ่ ามือเรียวงามสัมผัสกระเป๋ าจนปรากฏเสือคลุ ้ ม
หนาๆ ในฝ่ ามือ นางคลุมหวังหลินอย่างเบามือและพึมพา
ี่ ้วอยูจ
“มีชาติทแล ่ ริงหรือไม่กน
ั นะ...” นางถอนหายใจและจากไป
้ อยๆ
สายฝนรุนแรงมากขึนเรื ่
สายฝนตกลงบนเรือทีก่ าลังล่องอย่างโดดเดียวในแม่
่ นา้ เปล่ง
่
สัมผัสมิอาจบรรยายได ้ออกมา มันคือกลินอายแห่งความโดดเดียว ่
...
้ งกระทบเรืออย่างต่อเนื่ อง เรือค่อยๆ ล่องไปไกลเรือยๆ

ระลอกนาดั ่
และค่อยๆ หายเข ้าไปในกลางคืนอันโดดเดียว ่ มีเพียงแสงตะเกียง
พัดไปมาในความมืด
มองไกลๆ เปลวไฟพัดไปมาจากเรือดุจใบไม้ลอ ้
่ งไปบนแม่นาอย่
าง
่
โดดเดียวจนสุ
ดเขตความฝัน...
่
เสียงสายฝนกระทบเรือดังไปเรือยๆ แต่หวังหลินยังคงฝันหวานอยู่
ในกระโจมเรือ
้
เสือคลุ ่
มบนตัวหวังหลินมีกลินหอมเบาบางแตะจมู กและเข ้าไปใน
ความฝัน
่ งโจว...หวังจัว...หวังเฮ่า...จางฮู่...” หวังหลิน
“ฉี เฟย...ศิษย ์พีหญิ
พึมพาในความฝัน หากสองสาวยังไม่จากไปและได ้ยินคาพูดของ
้
หวังหลิน ทังสองคงตกตะลึ ง!
แต่สองคนนั้นไม่ได ้ยินเสียงเขาในตอนนี ้
ความฝันของหวังหลินดุจอีกชีวต ิ หนึ่ ง ในความฝันนั้นเขาเห็น

่
ฉี เฟยในสานักเหิงยัวและเห็ ่ งโจวอีกด ้วย...บนภูเขาเหิง
นศิษย ์พีหญิ
่ ้นยังมีวห
ยัวนั ิ คสีขาวบินผ่านไป...
หลังจากนั้นอีกสักพัก เพลิงเทียนเล่มเล็กจึงค่อยๆ มอดดับและเป็ น

หนึ่ งเดียวกับความมืด
สายฝนหยุดลงในยามเช ้าตรู ่ เส ้นขอบฟ้ าค่อยๆ ทอแสงแต่มน

ั ไม่ได ้
้ ง โลกใบนี ยั
สลายความมืดไปอย่างสินเชิ ้ งคงหม่นหมองราวกับเป็ น
คนอารมณ์ขน
่ ุ มัว
ฝนตกตลอดทังคื ้ นทาให ้แม่นาเพิ

้ มปริ
่ ้ กน้อย แม้จะ
มาณขึนเล็
สังเกตด ้วยตาเปล่าได ้ยากยิง่ แต่ตรงท่านาสามารถสั
้ งเกตได ้อย่าง
ช ัดเจน
สายฝนตกลงบนพืนดิ ้ น กลายเป็ นดินโคลนไหลลงสูแ่ ม่นา้ เรือลา

หนึ่ งล่องไปบนแม่นาอย่
้ างช ้าๆและเข ้าใกล ้ท่าเรือขึนเรื
้ อยๆ่
่ ดเรือก็ลอ
ท ้ายทีสุ ่ งไปบนดินโคลนตรงชายฝั่งและหยุดลง
่ อกระแทกใส่ชายฝั่ง ศีรษะของหวังหลินกระแทกใส่ผนังเรือ
ตอนทีเรื
้ ้วยความเจ็บปวดและนึ กถึงสิงที
ในทันที เขาลืมตาขึนด ่ เกิ
่ ดขึนเมื
้ อ ่
คืนก่อน อย่างไรก็ตามพอมองไปรอบๆ กลับไม่เห็นหญิงสาวสอง
้
คนก่อนหน้านี เลย
่ นราวกับฝันไป ร่างหญิงสาวงดงามสองคนยังคงอ ้อยอิงอยู

เมือคื ่ ใ่ น
ใจหวังหลิน
‘เป็ นภาพมายาหรือนี่ ...’ หวังหลินสับสนและมองดูผา้ คลุมทีปกคลุ

่ ม
่ นมา
ตัวเขา เห็นได ้ช ัดว่าเป็ นของหญิงสาว เขาค่อยๆ ตืนขึ ้
อย่างไรก็ตามในความคิดเขา นอกจากร่างหญิงสาวสองคนนั้น มัน

่
เหมือนกับฝันไปจริงๆ เขายังเห็นหญิงสาวสองคนในความฝันเมือ
คืนด ้วย
้
ทังหมดนี ้ าให ้หวังหลินงุ นงงอย่างมาก แท่งเทียนดับไปนานแล ้ว
ท
ทาให ้ข ้างในกระโจมเรือแทบมองไม่เห็น
หลังผ่านไปสักพักหวังหลินเดินออกมาจากกระโจมเรือ มองดูโลก
หม่นหมองในตอนนี ้ รอบด ้านมีหมอกสลัวจนเขามองเห็นได ้ไม่ไกล
้ งหนาวเย็น ทาให ้เขาได ้กลินดิ
สายลมพัดผ่านทังยั ่ นกลินทราย
่ จึง
ปล่อยลมหายใจยาว
‘เป็ นไปได ้ว่าข ้าฝันจริงๆ...’ หวังหลินยืนอยูต

่ รงหัวเรือ หลังจากฝน
หยุดตก บริเวณนี ก็ ้ เงียบสนิ ท ความเงียบทาให ้หวังหลินราวกับอยู่
คนเดียวในโลกนี ้
่
พอมองไปรอบๆ หวังหลินรู ้สึกถึงความโดดเดียวแผ่ ออกมาจากร่าง
่
เขาโดยไม่รู ้เหตุผล ขณะทีมองไปบนท ่
้องฟ้ า สัมผัสความโดดเดียว
่ นแรงกว่าเดิม
ยิงรุ
สายลมพัดผ่านทาให ้เส ้นผมสีดาของเขากระพือไปด ้านหลัง สาย

่
ลมกลับไม่สามารถเพิมความหนาวบนเสื ้
อผ้าของเขาได ้
‘หนาวนิ ดๆ...’ หวังหลินก ้มศีรษะ ไม่รู ้ว่าทาไมความรู ้สึกอ ้างว ้างโดด

่
เดียวถึ ้
งผุดขึนมารุ นแรงขนาดนี ้ ความโดดเดียวท ่ าให ้เขาคิดถึง
บ ้าน คิดถึงครอบคร ัว คิดถึงทุกอย่าง
ี่
และสตรีผูท้ เขาไม่ ั ลืมคนนั้น...
มวี น
่
ราวกับมีพลังทีมองไม่ เห็นรวมกันอยูใ่ นร่างเขาและทาให ้หยาด
้
นาตาสองสายไหลริ นลงมา
้
‘ทาไมข ้าถึง...ร ้องไห ้...’ หวังหลินเงยหน้าขึนปาดน ้
าตาที ่
ไหล
เหมือนสายฝน สายตาเต็มไปด ้วยความเศร ้าเสียใจซึงแม้ ่ แต่เขาก็
ไม่รู ้ตัวเอง…
้ บข ้า...’ หวังหลินก ้มศีรษะและนั่งลงโดยไม่สนพืน้

‘เกิดอะไรขึนกั
เปี ยกๆบนเรือ
้
ความสงบยามรุง่ สาง หยาดนาตาไหลริ ้ ยก
นเข ้าผสานกับพืนเปี
่ อนมีเขาอยูค
ความรู ้สึกทีเหมื ่ คุ
่ นเดียวในโลกช่างเป็ นสิงที ่ ้นเคย ราว
้
กับเขารู ้สึกแบบนี มานานแล ้
้วและลิมรสความโดดเดี ่
ยวด ้วยตัวเอง
หวังหลินค่อยๆ เข ้าสูภ ้
่ วังค ์ราวกับมีนรกอยูเ่ บืองหน้ ้
า นรกแห่งนี มี
่
พลังดึงดูดทีสามารถลากท ้องฟ้ าลงไปอย่างไม่มท ี่ นสุ
ี สิ ้ ด ลึกเข ้าไป
ในนรกมีรอยแตกและมีรา่ งโดดเดียวผู ่ ห้ นึ่ งนั่งอยูข
่ ้างใน
สถานทีแห่ ่ งนั้นช่างเงียบสงัด มีเพียงแต่เสียงดึงดูดอยูเ่ ท่านั้น ร่าง
่
โดดเดียวหั นแผ่นหลังเข ้าหาเขา แม้หวังหลินจะมองไม่เห็นใบหน้า
่
ได ้ช ัดเจน แต่เขาสัมผัสความโดดเดียวและความเศร ้าแผ่ออกมา
ด ้วย
ในภวังค ์ เขาเห็นชายหนุ่ มสวมชุดสีขาว เรือนผมสีขาวกาลังเดิน

ข ้ามผ่านดวงดาวอย่างเงียบงัน เรือนร่างนั้นเปล่งสัมผัสความโดด
่
เดียวอ ้างว ้างออกมาเช่นกัน
้
พอเห็นไปหลายอย่าง หยาดนาตาค่ อยๆไหลริน ความเศร ้าโผล่
ออกมาจากดวงวิญญาณและโลกใบนี ้ ราวกับโลกนี คื ้ อวิญญาณ
เขา คือความฝันของเขา วินาทีน้ันเขาค ้นพบว่าความรู ้สึกเงียบ
่
สงบและโดดเดียวอยูท ี่ ่
่ นี
้ างยาวนาน...
ภายใต ้ท ้องฟ้ าสีหม่น หวังหลินมองดูแม่นาอย่
เหลือเกิน...
่
จนกระทังสายลมหนาวพั ดมาอีกครงท ้ั าให ้เขารู ้สึกเย็นวาบ เมือนั
่ ้น
่
เขาเลือนแขนซ ้
้ายขึนมาโดยไม่ ้ แท่งเทียนห่างออกไป
รู ้ตัวและชีใส่
้
ไม่ไกล แท่งเทียนค่อยๆ ถูกจุดขึนมา
หวังหลินไม่ได ้ทาไปโดยไม่รู ้ตัว สายตาเต็มไปด ้วยความเศร ้าและ
่
ความเสียใจทีโผล่ ออกมาจากความว่างเปล่าราวกับอยูม ่ั
่ าชวนิ
ร ันดร ์
ในความเงียบสงบและหม่นหมองแห่งนี ้ แท่งเทียนค่อยๆ จุดขึนพลั

้ น
่ เวณ แม้จะอ่อนแรงแต่กลับส่งความอบอุน
กะพริบไปทัวบริ ้ ้วย
่ ขึนด
มองไกลๆ ร่างหนึ่ งบนเรือส่งสัมผัสความอ ้างว ้างโดดเดียวเป็

่ นอย่าง
ยิง่
่
ขณะทีเวลาผ่ านไป ท ้องฟ้ าส่องสว่างขึน้ ความมืดมิดถูกขจัด
้
ออกไปจากผืนดิน แม่นาและบนเรื อ รอบด ้านค่อยๆ ช ัดเจนและสิง่
่ นอยูไ่ กลยิงช
ทีเห็ ่ ัดเต็มสองตา
่ งคงเคลือนผ่
มีเพียงก ้อนเมฆสีดาทียั ่ านท ้องฟ้ า วิหคตัวหนึ่ งราวกับ
จุดสีดาได ้ล่องลอยออกมาจากภูเขาและพุ่งเข ้าไปในก ้อนเมฆสีดา
ี่ งก่
หลังจากทะลุผ่านไป มันบินวนอยูไ่ ม่กคร ้ั อนจะบินมาหาหวังหลิน
้
วิหคบินเข ้ามาใกล ้ในเวลาไม่นาน หวังหลินเงยศีรษะขึนไปมองวิ หค
ตัวสีขาว ดูเหมือนมันจะมองลงมาทีหวั่ งหลิน หวังหลินสังเกต
ร่องรอยแห่งความเศร ้าออกมาได ้ นั่นทาให ้เขาตกตะลึงพร ้อมกับ
เจ ้าวิหคหายวับออกไปไกล
พอวิหคหายไป ความเศร ้าในใจหวังหลินจึงจางหายอย่างช ้าๆ เปลว

เพลิงบนเทียนค่อยๆ มอดดับ
้
‘เกิดอะไรขึน...กั
บข ้า’ หวังหลินดูเหมือนจะตืนขึ่ นจากภวั
้ งค ์และจ ้อง
้
มองหยดนาตาที ่ งอยู่บนนิ ว้ เขาเฝ้ ามองหยดนาตาร่
ยั ้ วงหล่นลงมา
ผ่านไปสักพักหวังหลินจึงยืนขึน้ เก็บของด ้วยความงุ นงงและความ

้
เศร ้ามิอาจอธิบาย เขาเก็บเสือคลุมไว ้ในกระเป๋ าและเดินออกจาก
เรือ
ี่ นออกไปจากเรือ เขามองกลับไปทีเรื
วินาทีทเดิ ่ อก่อนจะเดินออก
ห่างไปไกล
ทว่าจังหวะนั้นเอง เสียงหอนดังออกมาจากก ้อนเมฆไกลๆ เสียงดัง

สนั่นขึน้ หวังหลินมองขึนไปโดยไม่
้ รู ้ตัวและเห็นฉากเหตุการณ์เกิน
จินตนาการ
ลาแสงหลายเส ้นคล ้ายแทงทะลุผ่านสวรรค ์กาลังกะพริบอยู่ในก ้อน
เมฆสีดา หนึ่ งในลาแสงนั้นพลันหยุดลงด ้านบนหวังหลิน เผยเป็ น
สตรีชด
ุ สีฟ้า นางมองลงมาและพบกับสายตาของหวังหลิน
“เอ๋...” แววตาผุดความสงสัย
ชายหนุ่ มหล่อเหลาเดินออกมาจากลาแสงอีกสายพลางเอ่ยถามขึน้
“มีอะไรหรือ ศิษย ์น้องหลิว?”
“ไม่มอี ะไร ข ้ารู ้สึกเหมือนเคยเจอบัณฑิตผูน้ ้ันทีไหนสั

่ กแห่งมาก่อน
...” นางส่ายศีรษะและทะยานออกไปไกล
่ มี
“แค่คนธรรมดา เราควรรีบไปพบอาจารย ์และไปสถานทีที ่ แสงสี
ทองปลดปล่อยออกมาเถอะ” ชายหนุ่ มมองหวังหลินก่อนจะถอน
สายตาและมองหญิงสาว
ตอนที่ 1593 ยามคืนฝนตก วิญญาณกลับคืนสู อ
่ ารามโบราณ
หวังหลินจ ้องมองท ้องฟ้ า สองลาแสงเลือนหายออกไปไกล
“นางเป็ นใคร...ช่างคุน้ คุนเหลื

้ อเกิน...” หวังหลินพึมพาพร ้อมรู ้สึก
เหมือนเกิดความเจ็บปวดในใจ ผสมผสานเข ้ากับความเศร ้ามิอาจ
่
อธิบาย จึงเปลียนเป็ นพลังประหลาดทีท ่ าให ้ลมหายใจหวังหลิน
ปั่นป่ วนและหน้าซีดเผือด
ร่างกายโอนเอน ถอยไปสองสามก ้าวพลางหันสายตาไปทางเส ้น

่ งทลาย แขนขวากดลงบนหน้าอกตรงจุดทีเกิ
ขอบฟ้ าทีพั ่ ดความ
่
เจ็บปวด ความเจ็บปวดท่วมท ้นเข ้าหาเขาดุจคลืนสมุ ทร เป็ นความ
่ อาจพูดออกมาได ้ ราวกับหัวใจกาลังถูกฉี กกระชากและ
เจ็บปวดทีมิ
ึ้
ความเศร ้าโผล่ขนออกมา
้
ทังหมดนี ้
ออกมาจากหญิ งสาวทีล่่ องทะยานผ่านท ้องฟ้ า นางดู
เหมือนจะอยูใ่ นความคิดหวังหลินมาหลายปี แต่ความคิดเหล่านั้น
่ าให ้รู ้สึกซ ับซ ้อนจนอธิบายไม่ถก
มาพร ้อมกับร่างทีท ู
หลังจากผ่านไปสักพัก ใบหน้าหวังหลินจึงกลับมามีสแี ดงอีกครง้ั
เขาหอบหายใจหนักและหลับตาลง
‘เช่นนั้นพวกเซียนมีตวั ตนอยูจ
่ ริงๆ… เช่นนั้นความฝันของข ้า...คือ
ความฝันจริงๆใช่หรือไม่...’ หวังหลินขบคิดเงียบๆ พลางยืนอยูบ ่ น
้
พืนสกปรกหลั งสายฝน จนกระทังท ่ ้องฟ้ าส่องสว่างขึนช
้ ัดเจน เขา
้
จึงลืมตาขึนมาด ้วยความงุ นงงและเดินต่อไปอย่างเงียบๆ
‘ข ้าฝันว่าเป็ นเซียน หรือ...เป็ นเซียนแล ้วฝันถึงตัวข ้า...’ หวังหลินไม่

เข ้าใจ ราวกับเป็ นฝันอันเลือนลางก่อนจะเปลียนวิ ่ ถช ี วี ต
ิ ของเขา
หวังหลินก ้าวไปบนถนนสายหลักและเดินเข ้าหาเมืองหลวงอีกครง้ั

่
เขาไม่ทาการสังเกตสิงรอบข ้างอีกต่อไปแล ้วแต่เดินไปเงียบๆ
่ ้านหลัง เดินด ้วยฝี เท ้าเหยียบย่าดังลัน
พร ้อมกระเป๋ าไม้ไผ่แบกอยูด ่
พระอาทิตย ์ขึน้ พระอาทิตย ์ตก
หวังหลินเดินอยูบ ้ น เมือไรที
่ นถนนหลวงตลอดทังวั ่ ่ ดเหนื่ อยเขา
เหน็
จะนั่งลงข ้างทางและนาอาหารแห ้งออกมากิน หลังจากพักผ่อนได ้
เล็กน้อยก็จะเดินต่อไป
่ ยงม้าและรถม้าดังอยูไ่ กลๆ หวังหลินจะหลบไปข ้างทาง พอรถ
เมือเสี
ม้าหรือพวกม้าผ่านไปเขาจึงจะกลับไปบนถนน
พริบตาเดียวผ่านไปเจ็ดวัน ตลอดเจ็ดวันนี ร่้ างกายอ่อนแอของหวัง

หลินค่อยๆ แข็งแรงขึน้ ตังแต่
้ พระอาทิตย ์ขึนจนถึ
้ งตกดิน หวังหลิน
เดินอยูบ ๊
่ นถนน หากมีโรงเตียมสักแห่งอยูบ
่ นถนน เขาก็จะไป
พักผ่อน
หรือหากมองเห็นควันจากหมู่บ ้านในยามพระอาทิตย ์ตกก็คงดีไม่

่ าการพักในโรงเตียม
น้อย หวังหลินพบว่ามันสะดวกสะบายยิงกว่ ๊
อย่างไรก็ตามหลังพระอาทิตย ์ตกดินไปแล ้ว เวลาส่วนใหญ่ของหวัง

่
หลินเป็ นการเจอภาพลวงตาทีเขาอยู ค
่ นเดียวในโลก เขาพบเจอร่ม
้ าหนาๆ จากนั้นนับ
เงาข ้างๆ ถนนและปกคลุมตัวเองด ้วยเสือผ้
ดวงดาวในท ้องฟ้ าพลางคิดถึงความอบอุน ่ ของบ ้านและครอบคร ัว
ไปพร ้อมกับการหลับใหล
่
เปลวเพลิงทีเขาจุ ้
ดเบืองหน้ ้ ่
าค่อยๆมอดดับ ควันพวยพุ่งขึนสู
อากาศคล ้ายผสานเข ้ากับท ้องฟ้ า
สายลมยามค่าคืนช่างหนาวเหน็ บและมักจะทาให ้หวังหลินตืน่
้
ขึนมาเสมอ ้ั เขาตื
ทุกครงที ่ ่ กจะมองความเงียบรอบๆ เขารู ้สึก
นมั
คุนเคยกั
้ บความมืดและไม่กลัว กระนั้นพอจิตใจสงบนิ่ ง สายตามอง
รอบๆ ก่อนจะหลับใหลไปอีกครง้ั
้
เวลานี แคว ้นจ ้าวเป็ นฤดูฝน แม้ฝนจะหยุดไปแล ้วแต่ท ้องฟ้ ายังคง
ปกคลุมไปด ้วยก ้อนเมฆหนาแน่ นและเสียงสายฟ้ าดังกึกก ้อง สาย
ฝนมักจะหยุดไปครึงวั ่ นก่อนจะตกลงอีกครง้ั
ยามพลบค่าของวันทีแปด่ ่
หวังหลินกางร่มและวิงไปข ้างหน้าด ้วย
รอยยิม้ สายฝนตกใส่บนร่ม สายฟ้ าส่งเสียงดังลัน่ แม้จะพลบค่าแต่
ท ้องฟ้ าก็มด
ื แล ้ว
‘เดินทางอีกวันเดียวข ้าก็จะถึงเมืองหลวง แต่ฝนกลับตกหนักขึน้

้ นเจิงนองจนเม็
กว่าเดิม’ พืนดิ ่ ้
ดฝนกระเด็นจากพืนไปบนเสื ้
อเขา
้
เสือคลุมสีเขียวเปี ยกชุม
่ และดูดความร ้อนออกไปจากร่างกาย
ค่อยๆ ทาให ้หวังหลินรู ้สึกเย็นเยียบ
่
เมือสายลมชื ้
นแฉะพัดเข ้ามา ความหนาวเย็นพัดจนเสียดกระดูก
่
หวังหลินตัวสันและวางร่ ึ่ หนังสือและ
มไปปกคลุมกระเป๋ าไม้ไผ่ซงมี
อาหารแห ้งอยูข ่ สิงเหล่
่ ้างใน รวมไปถึงชุดเปลียน ่ านั้นไม่ควรให ้มัน
เปี ยกโชก
หวังหลินรีบเดินผ่านสายฝนและมองหาสถานทีพั ่ กพิง ห่างออกไป

ไกลเขามองเห็นบ ้านหลังหนึ่ งอยูเ่ ลือนลาง
เขาไม่มเี วลามองใกล ้ๆ แต่ก็บงั ร่มและเดินไปใกล ้ๆ พอเข ้าไปได ้

้ งเห็นว่าเป็ นอารามร ้าง
ใกล ้ขึนจึ
่ ยดในคื
เสียงดังลันเอี ๊ นฝนตก ส่งสัมผัสความน่ ากลัวเข ้าไปในหู
อารามไม่ได ้ใหญ่มากและทรุดโทรม มีประตูสองบานเข ้าสูอ่ าราม

บานหนึ่ งปิ ดตาย มีรอยสีแดงบนประตูทดู
ี่ เลือนลาง วงแหวนบน
ึ้
ประตูขนสนิ ม สายฝนรวมกันบนวงแหวนขึนสนิ้ มและไหลย ้อยลง
มา
ประตูอก ่
ี บานของอารามพังเสียหายอย่างรุนแรง แม้จะยังเชือมกั บ
ขอบประตูเล็กน้อยแต่มน
ั ปิ ดไม่ได ้อีกแล ้ว มันโยกเยกไปตามสาย
๊
ลมและสายฝน ส่งเสียงดังเอียดๆให ้ได ้ยิน
่
ขณะทีสายลมและสายฝนรุ นแรงขึน้ เสียงประตูดงั เอียดราวกั
๊ บ
กาลังจะหลุดออกจากกรอบ
หวังหลินเดินเข ้าไปใกล ้ขึน้ สายตามองอารามก่อนจะเดินเข ้าไป

สนามในอารามปกคลุมไปด ้วยก ้อนหินและใบหญ้า สายลมและ
๊
สายฝนทาให ้ใบหญ ้าเอนเอียง ผสมผสานเข ้ากับเสียงประตูดงั เอียด
แสงกะพริบตามมาด ้วยเสียงสายฟ้ าดังลันขึ่ น้ ทาให ้หวังหลินเห็น

ทุกสิงทุ่ กอย่างข ้างในอาราม หวังหลินอุทานและก ้าวถอยหลังโดย
ไม่รู ้ตัว เขาเห็นโครงกระดูกสีขาวหลายร่างอยูต
่ รงขอบอาราม
หัวใจหวังหลินเต ้นระร ัว ใบหน้าซีดเผือด แต่สายฝนกาลังหนักขึน้

่
เรือยๆ ่
เขากัดฟันแน่ นและไม่สนโครงกระดูกทีตายที ่ ่ ซึงไม่
นี ่ รู ้ว่ากีปี่
มาแล ้ว หวังหลินพลางเดินเข ้าไปในอาราม
รูปปั้นขนาดยักษ ์สูงหลายสิบฟุตตังอยู
้ ใ่ นอาราม รูปปั้นแทบมองไม่
ออกว่ารูปร่างหน้าตาแบบไหนและสีสน ั ของมันก็จางไปนานแล ้ว
มันแตกหักไปทุกทีทั ่ วอาราม
่
้ นแอ่ง กระเบืองหลั
ในอารามมีนาเป็ ้ ้
งคาหลายชินแตกหั กจนสายฝน
้
ตกเข ้ามาข ้างในได ้และทาให ้นารวมกั ่ นจ
นทีพื ้ านวนมาก
่
กลินอายเย็ นเยียบล ้อมรอบอาราม หวังหลินสูดหายใจลึก ใบหน้า
ซีดเผือด โค ้งตัวเข ้าหารูปปั้นก่อนจะหาทีที
่ ไม่
่ มน ้ อวางกระเป๋
ี าเพื ่ า
ไม้ไผ่ จากนั้นวางกิงไม้
่ แห ้งข ้างหน้าและพยายามจุดไฟ
่ พวกนี ไม่
กิงไม้ ้ ได ้แห ้งสนิ ท ดังนั้นหวังหลินจึงจุดไฟล ้มเหลวไป
หลายครง้ั ร่างกายเขาหนาวเย็นและตัวสันเทาเพื่ ่ ดไฟอีกครง้ั
อจุ
ทว่าในขณะนั้น ประกายฟ้ าผ่าระเบิดขึนในอาราม

้ ส่งผลให ้มือหวัง
่
หลินสันเทา ้
เงาร่างขนาดใหญ่ผุดขึนมาล ้ ่
้อมรอบพืนที
้ นที ระงับอาการตืนตะลึ
“ใครน่ ะ!?” หวังหลินหันหน้าขึนทั ่ งในใจและ
่
มองไปทีประตู
เสียงของเขาดังมากจนแทบเป็ นเสียงคาราม ขณะทีสายฟ้ ่ ากระจาย

่ าลังจะเข ้ามาในอารามต ้องตัวสันด
ตัว ได ้ทาให ้คนทีก ่ ้วยความ
หวาดกลัว
้ ยงหวาดกลัวดังออกมาจากข ้างนอก ชายวัย
“ใคร!?” นาเสี
่ เหมือนเพิงปี
กลางคนสวมชุดเก่าๆ ซึงดู ่ นออกมาจากเขา พลันก ้าว
ถอยหลังก่อนจะล ้มไถลเข ้ามา
่ ใ่ นอาราม ชายวัยกลางคนผ่อน
หลังจากเข ้ามาใกล ้หวังหลินทีอยู
คลายเล็กน้อย เขารีบเข ้ามาในอารามและจ ้องหวังหลิน จากนั้นตบ
หน้าอกแรงๆและคารามใส่หวังหลิน
“เจ ้าทาให ้ข ้ากลัว!!”
่ั
หวังหลินตกตะลึงไปชวขณะและเผยรอยยิ ้
มแห ้งๆ เขาผ่อนคลาย
และจากนั้นคานับฝ่ ามือให ้ชายวัยกลางคนและขอโทษ “กลางคืน
มันมืดและข ้ามองเห็นไม่คอ่ ยช ัด ฟ้ าผ่ามากะทันหันเกินไป ข ้าหวัง
่
ว่าพีชายจะไม่ ถอื สา”
ชายวัยกลางคนพ่นลมหายใจและพึมพาอยูเ่ ล็กน้อย เขาไม่ให ้

ความสนใจหวังหลินอีกพลางนั่งลงข ้างๆและยืนมื
่ อเข ้าไปในแขน
้ อน
เสือเพื ่ าขาไก่เปี ยกชืนออกมาครึ
้ ่ อง พอมองมันเล็กน้อยจึง
งน่
้
ระเบิดนาตาออกมา
เสียงร ้องไห ้ของเขาเศร ้ามากในค่าคืนสายฝนเช่นนี และยั
้ งทาให ้
่
หวังหลินรู ้สึกเย็นเยียบ หวังหลินเคลือนตั ่ ดก็จด
วออกห่างและในทีสุ ุ
่ กอ
กิงไม้ ่ กองไฟได ้
ภายใต ้เปลวเพลิงกะพริบวูบวาบนี ้ ทุกอย่างในอารามจึงช ัดเจนขึน้

ชายวัยกลางคนร ้องห่มร ้องไห ้พลางกัดน่ องไก่เปี ยกแฉะก่อนจะเริม่

้
ยิมกว ้าง จากนั้นเขาก็หวั เราะเสียงดังจนหวังหลินตกตะลึง
่
‘คนเสียสติ...’ หวังหลินเคลือนตั ้ ก ถ ้าไม่ใช่เพราะฝน
วออกห่างขึนอี
ตกข ้างนอก เขาคงเลือกจะจากไปแล ้ว แม้ทนี ี่ ่ จะใกล ้กับถนนหลวง
หากคนเสียสติปรากฏคืนกลางค่าคืนเช่นนี มั้ นก็ยงั หนาวอยูด ่ ี
ชายวัยกลางคนหัวเราะก่อนจะร ้องไห ้อีกครง้ั
“พวกเขาไม่สนใจข ้า พวกเขาไม่สนใจข ้า...ข ้าจาไม่ได ้...ข ้าเป็ น

ใคร...”
่
เสียงร ้องไห ้ดังไปทัวอารามและทาให ้หวังหลินรู ้สึกสงสาร เขาหันไป
มองชายเสียสติและถอนหายใจ
่ นมา
“ฝันเหมือนจริงก่อนตืนขึ ้ ชีวติ เหมือนเป็ นของเล่นแต่ข ้าเป็ น
ใครกันเล่า...ความฝันคือชีวต ่
ิ จริงและตืนมาคื อกาลังตาย หรือฝัน
่
ว่ากาลังตายและตืนมาคื อชีวต ่ั
ิ จริง...ชวขณะที ่ บตาและลืมตาคือ
หลั
่ั
ชวขณะความเป็ นความตาย หรือบางทีมน ่
ั เป็ นตอนทีแยกไม่ ออก
ระหว่างชีวต
ิ จริงและชีวต
ิ ปลอม...”
“ชีวต ้ อวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ หรือบางทีมน

ิ นี คื ั ก็เป็ นวัฏจักรแห่ง
่
เวรกรรมด ้วย...แต่เมือไหร่ ่ นกั
ข ้าจะตืนขึ ้ นนะ….” หวังหลินพึมพา
จากนั้นแววตามีแต่ความงุ นงง ตลอดหลายวันมานี ความฝั ้ นของ
เขาได ้ทาให ้เขาเกิดความงุ นงงสับสน ขณะทีคิ ่ ดถึงเจ็ดวันทีผ่
่ านมา
เขารู ้สึกถึงบางอย่างได ้เลือนลาง
หวังหลินถอนหายใจ นาอาหารแห ้งออกมาจากกระเป๋ าและมองดู

้
กองไฟเบืองหน้ ่ น
า เขาฟังเสียงสายลมด ้านนอกอารามและเริมกิ
อาหารแห ้งเงียบๆ
่
สายฝนตกเรือยๆ ้ นและอารามเอาไว ้
จากท ้องฟ้ า ห่อหุ ้มภูเขา พืนดิ
้ ้างๆ กับเปลวไฟ วิญญาณแห่งความฝันสองดวง
ณ อารามแห่งนี ข
่ เหมือนไม่ได ้เป็ นของโลกใบนี ได
ซึงดู ้ ้เข ้ามา
ดวงหนึ่ งมองกองไฟและอีกดวงแทะขาไก่ รูปปั้นในอารามมองทัง้

้
สองคนและเผยรอยยิมยากจะเข ้าใจ
ตอนที่ 1594 มองกลับมาและนั่นคือว ัฏจักรแห่งการเกิดใหม่
หวังหลินมองเปลวไฟและตกอยูใ่ นภวังค ์ แต่เขาถูกเสียงกลืน

้
นาลายเข ้าขัดขวาง มองไปเห็นชายวัยกลางคนมองอาหารแห ้งใน
มือเขาห่างออกไปไม่ไกล ชายวัยกลางคนเลียริมฝี ปากและเผยท่าที
น่ าสงสาร
้
หวังหลินมองอีกฝ่ ายและยิมออกมา นาทีน้ันเขาไม่รู ้สึกว่าชายวัย
กลางคนเป็ นคนแปลกหน้า เขาแค่รู ้สึกสงสาร
“เอ ้านี่ ” หวังหลินนาอาหารแห ้งออกมาจากกระเป๋ าไม้ไผ่และส่งให ้

ชายวัยกลางคน
้
อีกฝ่ ายเบิกตากว ้าง หลังจากกลืนนาลายจึ ่ ้ามา คว ้า
งพุ่งปรีเข
อาหารแห ้งและกลืนเข ้าไปเพียงแค่กด ั สองคา
้ ได ้กินอะไรมาหลายวัน...เอ๋? ทาไม
“อร่อย อร่อยมาก ราชาผูน้ ี ไม่
ข ้าถึงเรียกตัวเองว่า ‘ราชา?’ ” ชายวัยกลางคนแข็งค ้างไปชวขณะ่ั
และส่ายศีรษะ เขาไม่คด ิ ถึงอีกและมองหวังหลินด ้วยความขอบคุณ
หวังหลินนาเศษอาหารแห ้งออกมาอีกหลายชินและยื ้ ่ งให ้ เขา
นส่
่
เอ่ยถามเบาๆ “เจ ้าชืออะไร? ทาไมเจ ้าถึงอยูท ี่ ่ ? ตระกูลเจ ้าอยูท
่ นี ่ ี่
ไหน?”
ชายวัยกลางคนมอบเหตุผลทีอธิ ่ บายไม่ได ้มาให ้เขา ยิงเขาติ

่ ดต่อ
่ ดความรู ้สึกรุนแรง ราวกับทังสอง
พูดคุยกับชายวัยกลางคน ยิงเกิ ้
้ บมีความรู ้สึกผิดในใจ
รู ้จักกันมาก่อนและตอนนี กลั
ชายวัยกลางคนหยิบอาหารแห ้งและกาลังกิน เขาตกตะลึงกับคาพูด

ของหวังหลินและจากนั้นก็เริมร
่ ้องไห ้พลางมองอาหารแห ้งในมือไป
ด ้วย
่
“ข ้าไม่รู ้ว่าข ้าชืออะไร...ตอนที
ข ่ ้าตืนขึ
่ นมา้ ข ้าอยูใ่ นภูเขา ข ้าคิด
อะไรไม่ออก...แสงสีทอง ข ้าจาได ้ว่าตืนขึ ่ นมามี
้ แสงสีทองล ้อมรอบ
และมีคนจานวนมากพยายามไล่จบ ่ ม
ั ข ้า ฮึมฮึ ่ แต่พวกเขาหาข ้าไม่
เจอหรอก” ชายวัยกลางคนร ้องไห ้และเสียงเริมฟั ่ งไม่รู ้เรือง
่
หวังหลินมีสายตาอ่อนโยนขึน้ พอเห็นอีกฝ่ ายกินอาหารแห ้งของ

่
เขาซึงเหลื ้
ออยูไ่ ม่มาก เขาส่ายศีรษะและยิมออกมา จากนั้นนา
้ นส่
กระเป๋ าใส่นายื ่ งให ้
ชายวัยกลางคนดืมน่ าไปอี
้ ้
กใหญ่จนสะอึก เขายิมให ้หวังหลินและ
ส่งขาไก่ในมือมาให ้
“เอ ้านี่ ขาไก่นี่ไม่มรี สชาติแล ้ว”
้
หวังหลินยิมและร ับขาไก่มา เขาไม่ได ้กินแต่หอ
่ มันและวางไว ้ใน
กระเป๋ าเป้
สายฝนนอกอารามยิงจะหนั่ ้ อยๆ
กขึนเรื ่ ไปพร ้อมกับสายฟ้ าดังลัน่
และแสงแปลบปลาบ ประตูของอารามแกว่งไปกับสายลมไปมาและตี
เข ้ากับผนังเป็ นบางครง้ั นอกจากเสียงดังเอียดอ๊
๊ ้
าดแล ้ว ตอนนี มี
เสียงประตูชนเข ้ากับกาแพงอีก
้
ทังโลกมื ่ ดลอดออกมา
ดมิดจนเหลือเพียงเสียงไฟในอารามทีเล็
เป็ นแสงเลือนลางในความมืด
หวังหลินและชายวัยกลางคนนั่งถัดกับกองไฟ ความอบอุน
่ ค่อยๆ
้
ผุดขึนในเสื ้
อผ้าเปี ้
ยกๆ ของทังสอง
หวังหลินมองเปลวไฟและเอ่ยขึนเบาๆ ้ “บางทีมน ่ รู ้ว่าเจ ้า
ั ก็ดแี ล ้วทีไม่
้ั
เป็ นใคร บางครงหากรู ้ว่าเจ ้าเป็ นใคร เจ ้าคงอดคิดไม่ได ้ว่าอยูใ่ นฝัน
่
ของคนอืนอยู ห
่ รือไม่...ไม่นานมานี ข ้ ้าฝันไปเยอะมากและฝันนั้นก็
่
สมจริงอย่างยิงจนแยกความจริ งไม่ออก”
่ าไปหนึ
ชายวัยกลางคนดืมน ้ ่ งอึก ส่ายศีรษะพร ้อมกับพึมพาไปด ้วย
“พูดถึงใคร? ลองคิดสิวา่ มันน่ าเจ็บปวดแค่ไหนทีไม่ ่ รู ้ว่าตัวเองเป็ น

่ ม
ใคร ฮึมฮึ ่ ถ ้าเป็ นข ้านะ มันคงไม่สาคัญหรอกว่าจะเป็ นความฝัน
ตราบใดทีข ่ ้ามีความสุข ตราบใดทีข ่ ้ามีความสุข นั่นมันก็ดแี ล ้ว”
่
หวังหลินหรีสายตาลง คาพูดของอีกฝ่ ายเข ้าจีจุ้ ดเขา
‘ตราบใดทีข ่ ้ามีความสุข นั่นมันก็ดแี ล ้ว...ความฝันของข ้าคือการ

่
ผ่านการสอบราชการเพือครอบคร ัวของข ้าจะได ้มีชวี ต ่ และไม่
ิ ทีดี
โดนดูถก
ู ...’ หวังหลินขบคิดอยูน ่ านและพยักหน้า
หวังหลินมองขึนด ้ ้านบน หยิบกิงไม้

่ แห ้งเข ้าใส่กองไฟมากขึนและ
้
เอ่ยถาม “เจ ้าเป็ นใคร? เจ ้ามีความฝันอะไร?”
ชายวัยกลางคนหาววอดและดูเหมือนง่วงนอน พอได ้ยินหวังหลิน
้
ขึนมาพลั ่
นตืนและเริ ่ ดอย่างตืนเต
มพู ่ ้น
“ข ้า ข ้ามีความฝันหลายอย่าง ข ้าอยากได ้หินวิญญาณเยอะๆ ข ้า

อยากได ้เงินเยอะๆ ข ้าอยากได ้ของกินอร่อยๆ...” ขณะพูดพลาง
้
กลืนนาลายไปด ้วย
“หินวิญญาณคืออะไร?” หวังหลินตกตะลึง
“หินวิญญาณ? เอ๋ ข ้าพูดว่า ‘หินวิญญาณ’ แต่หน

ิ วิญญาณคือ
อะไร?” ชายวัยกลางคนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาเกาศีรษะและมอง
้
หวังหลินขบคิดเล็กน้อยและยิมออกมา เขาไม่ถามต่อและเริม่
พูดคุยกับอีกฝ่ าย
้
ทังสองคนดู เหมือนสนทนาต่อไปกันไม่หยุด เดิมทีชายเสียสติก็งว่ ง
นอน แต่ยงพู ิ่ ดก็ยงตื
ิ่ นเต
่ ้น เขาไม่รู ้ว่าทาไมแต่หวังหลินทาให ้เขา
รู ้สึกอบอุน
่ เหมือนเหมือนญาติสนิ ท
่
สายลมหวีดหวิวข ้างนอก พัดเข ้ามาในอารามให ้เปลวเพลิงสันไหว
้ั
เป็ นครงคราว มันนาพาความหนาวเย็นมาด ้วยแต่ไม่ได ้ทาให ้ทัง้
สองคนรู ้สึกเย็นอีกแล ้ว
่
แม้กระทังรอยยิ ้
มยากจะเข ้าใจจากรูปปั้นด ้านหลังของทังสองก็
้ ดจ
ู ะ
อ่อนลง สัมผัสแห่งความอบอุน ่ เข ้าห่อหุมอารามและสลายความ
้
่ ่
หนาวเย็นทีนี
พอถึงกลางดึกไม่เพียงแต่ฝนจะไม่หยุดเท่านั้น มันยิงตกหนั
่ ก
้
กว่าเดิม เปลวเพลิงเบืองหน้ ี งิ่
าหวังหลินค่อยๆ อ่อนลงเพราะไม่มก
ไม้แห ้งมาเติมเต็ม มันจึงดูเหมือนจะหมดไฟได ้ทุกเมือ ่
“ข ้าจะบอกความลับอย่างหนึ่ งให ้เจ ้าฟัง ข ้าไม่เคยบอกความลับ

่ ให
เรืองนี ้ ้ใครมาก่อน” ชายวัยกลางคนกล่าวกับหวังหลินอย่าง
ลึกลับ
้
หวังหลินมองเขาและพยักหน้าด ้วยรอยยิมเผยความน่ าสนใจ
้
ชายวัยกลางคนยืดมือขวาออกมาเบืองหน้
าหวังหลิน
“ดู ดูนี่สิ เจ ้าเห็นอะไร?” ชายวัยกลางคนชีไปที
้ ข ่ ้อมือขวาและเขาดู
พึงพอใจมากกว่าเดิม
ทว่านอกจากความสกปรกแล ้วก็ไม่มอ ่
ี ย่างอืนตรงนั ้น หวังหลินมอง
อยูส
่ ก
ั พักและส่ายศีรษะ
“เอ๋ เจ ้าไม่เห็นอะไรเลยหรือ? เป็ นไปไม่ได ้ รอสักครู ่ ให ้ข ้าไปล ้าง

่
ก่อน” ชายวัยกลางคนรีบวิงไปหาแอ่ ้
งนาในอารามและล ้างแขนขวา
จากนั้นกลับมาหาหวังหลิน ยกแขนขึนอี ้ กครงและพู
้ั ดกระซิบๆ
“ตอนนี เจ ้ ้าเห็นหรือไม่?”
หวังหลินทาสีหน้าประหลาดและส่ายศีรษะอีกรอบ เขาไม่เห็นอะไร
จริงๆ
ชายวัยกลางคนมีอารมณ์ฉุนเฉี ยวและคารามใส่หวังหลิน
“ดูใกล ้ๆ เบิกตากว ้างๆ เจ ้า...เจ ้า...เจ ้าไม่เห็นได ้อย่างไร? เจ ้าโกหก

เจ ้าเห็นมันช ัดเจน”
หวังหลินลูบหน้าผากและถือแขนขวาของชายวัยกลางคนไป
ข ้างหน้าดวงตา หลังจากนั้นสักพักเขาก็ยมและพยั
ิ้ กหน้า “ข ้าเห็น
ข ้าเห็นมันจริงๆ”
่ ่ ข ้าดีใช่ไหม? ฮึม
“ฮีฮี ่ ข ้ากาลังจะไปหาคนผูน้ ี ้ เขาน่ าจะรู ้จักข ้า”
ชายวัยกลางคนนั่งข ้างๆ และมองแขนตัวเอง ค่อยๆ ตกในความ
งุ นงง
“ข ้าจาเป็ นต ้องไปหาเขา ข ้ามีความรู ้สึกว่าเขาสัญญาว่าจะดูแลข ้า

เขาสัญญาว่าจะเล่นกับข ้า แต่เขาก็หายไป… ไม่มใี ครอยูด ่ แู ลข ้า
ข ้าเหลือตัวคนเดียว...ข ้าจะไปหาเขา ข ้าต ้องค ้นหาเขา”
สีหน้าเขาหมองหม่นลงและกอดเข่าพลางมองแขนตัวเอง เสียงเบา
่
ลงจนกระทังหลับไป
หวังหลินถอนหายใจและลุกขึนน ้ าเสือผ้
้ าหนาๆ ออกมา ไม่สนว่า
้ วสกปรกแค่ไหน หวังหลินนาเสือผ้
ชายวัยกลางคนจะเนื อตั ้ ามาห่ม
่ เหมือนจะไปทาให ้อีกฝ่ ายคว ้าเสือและหั
ให ้ซึงดู ้ นหน้ามาก่อนจะ
หลับไป แขนขวาจึงหันมาเจอหวังหลิน
หวังหลินนั่งอยูข ่ อยๆ อ่อนลง เขาขบ
่ ้างกองไฟ มองดูเปลวเพลิงทีค่
่ งตกอยูข
คิดเงียบๆ ในอารามพร ้อมกับเสียงฝนทียั ่ ้างนอก
จิตใจเขาไม่สบั สนอีกต่อไปแล ้ว ความฝันเหล่านั้นเป็ นเพียงแค่

ความฝัน ไม่มส ิ่
ี งใดเปลี ่
ยนแปลง แม้จะเป็ นเพียงแค่ความฝัน เขาก็
่
ยังมีความสุข เขายังเดินไปข ้างหน้าด ้วยความมุ่งมัน
‘ความฝันนั่นคืออีกชีวต ิ นั้นจะยอดเยียมและงดงามแค่
ิ ข ้า! แม้ชวี ต ่
่
ไหน ความเศร ้าและความโดดเดียวจากความฝั นนั้นได ้ทาให ้หัวใจ
เจ็บปวดอยูเ่ สมอ...’ หวังหลินดูเหมือนจะเข ้าใจอะไรบางอย่าง
วินาทีน้ันเปลวไฟก็มอดลงและดับไปในทีสุ ่ ด ควันพวยพุ่ง ความมืด

มิดห่อหุ ้มอารามอีกครง้ั หวังหลินเอาตัวพิงผนังและกาลังจะหลับไป
พร ้อมเสียงกรนของคนข ้างๆ ขณะทีก ่ าลังจะหลับตา ดวงตาพลัน
เบิกกว ้างและหันไปมองชายวัยกลางคน
้
ตอนนี อารามมื
ดสนิ ท แต่มแี สงสีทองจางๆ ออกมาจากชายวัย
้
กลางคน แสงนี ออกมาจากข ่ ประทับฝ่ ามือจางๆ!
้อมือของเขาทีมี
ราวกับมีมอ ่
ื ทีมองไม่ เห็นคว ้าข ้อมือของชายเสียสติเอาไว ้และทิง้
ประทับฝ่ ามือนี ้
่ นในใจ
พอมองประทับฝ่ ามือ หวังหลินเกิดความรู ้สึกคุ ้นเคยยิงขึ ้
เขาตกตะลึงอยูพ
่ ก
ั ใหญ่และจึงมองมือของตัวเอง แต่ประทับฝ่ ามือ
พร่ามัวจนแทบมองไม่ออก หวังหลินตกตะลึงอยูน ่ านและจึงส่าย
ศีรษะ
้ นและไม่หยุดแม้แต่ตอนรุง่ สาง กลินพื

สายฝนตกตลอดทังคื ่ นดิ
้ น
้
แทรกซึมขึนมาและพัดเข ้าไปในอาราม
หนึ่ งคืนทีไม่
่ ได ้ฝัน
้
หวังหลินลืมตาขึนมาและเหยียดร่างกาย สายตามองท ้องฟ้ าด ้าน
นอกอาราม เขาเหยียดแข ้งเหยียดขา มองดูชายวัยกลางคนทีก ่ าลัง
กรน แขนขวาของเขากลับคืนสูป ่ กติ รอยประทับสีทองมิอาจ
มองเห็นอีกแล ้ว
้ าและเปลียนเป็
หวังหลินเก็บความสงสัยไว ้ในใจ เขาเก็บเสือผ้ ่ นชุด
สะอาดสะอ ้าน จากนั้นปลุกชายวัยกลางคนสองสามครง้ั พอเห็นว่า
่ นแล
ตืนขึ ้ ้
้วจึงคานับฝ่ ามือและยิมกว ้าง
“การพบเจอกันของเราเมือคื่ นถือว่าเป็ นโชคชะตา ข ้าชือว่
่ าหวัง
หลิน ข ้ายังต ้องไปสอบราชการ หากเราสามารถ...” ขณะทีหวั ่ ง
หลินเอ่ยขึน้ เขาก็หยุดลง ชายเสียสติก ้มศีรษะและดูหดหู่
หวังจากขบคิดเล็กน้อย หวังหลินนาอาหารแห ้งสาหร ับหนึ่ งวันและ

่ อออกมา เขาวางไว ้ข ้างหน้าชายเสียสติและกระซิบ “ข ้าต ้อง
ทีเหลื
ไปแล ้ว เจ ้าจะหาคนผู ้นั้นได ้แน่ นอน”
อย่างไรก็ตามเขารู ้สึกสงสาร สายตามองชายวัยกลางคนก่อนจะ

่
ถอนหายใจและมุ่งหน้าออกไปนอกอาราม ทว่าก่อนทีจะเดิ นออกไป
นอกประตู เขาได ้ยินเสียงร ้องไห ้
้
“ทังหมดทิ
งข้ ้า เขาทิงข
้ ้าและเจ ้าก็ทงข
ิ ้ ้า ไม่มใี ครสนใจข ้า...”
ฝ่ าเท ้าของหวังหลินหยุดลงและมองดูท ้องฟ้ าข ้างนอก หลังจากนั้น

จึงหันกลับมามองชายวัยกลางคนทีก ่ าลังร ้องไห ้ในอาราม จึงเอ่ย
้
ขึนเบาๆ
“ข ้า...ข ้าขาดคนติดตาม เจ ้ามีอายุไปหน่ อย แต่ไม่น่าจะเป็ นปัญหา

...”
นาทีน้ันหวังหลินไม่รู ้ว่าสิงที
่ เขาพู
่ ดเสมือนวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่
่
กลับไปตอนทีเขาเจอชายเสี ้ั
ยสติครงแรก ่
เขารู ้สึกว่าเคยเห็นทีไหน
มาก่อน ในบททดสอบมนุ ษย ์ตอนทีอยู ่ ใ่ นดินแดนตกสวรรค ์ เป็ นที่
่
ทีเขาเห็ นตัวเองอีกรูปแบบหนึ่ งและมีคนติดตาม
คนผู ้นั้นถือสุราและกังวลเรืองเงิ
่ นซือสุ
้ ราอยูบ
่ ่อยๆ
ตอนที่ 1595 ผลแห่งกรรมของสำนักหลอมวิญญำณ
้ บณ
ตอนนี มี ั ฑิตจำนวนมำกจำกหมู่บ ้ำน เมืองและหัวเมืองใหญ่ทว่ ั
่ ำลังมุ่งหน้ำมำเมืองหลวงเพือสอบรำชกำร
แคว ้นจ ้ำวทีก ่ ้ั ตั
มีทงที ่ ว
คนเดียวเหมือนหวังหลิน หรือเป็ นกลุม ่ สำมถึงห ้ำคนมุ่งหน้ำมำหัว
เมืองใหญ่ทงสี ้ั สิ
่ บเก ้ำเขต ซึงหลั
่ งจำกผ่ำนกำรสอบครงนี ้ั จะ
้
สำมำรถไปทีเมื ่ องซูเพือสอบรอบสองได
่ ้
่ ชอเสี
เมืองซูกลำยเป็ นเมืองทีมี ื่ ยงก็เพรำะคนผูห้ นึ่ ง นำมว่ำซูต ้ำว
่ นหัวหน้ำบัณฑิตของแคว ้นจ ้ำว ด ้วยตำแหน่ งของเขำทำให ้
ซึงเป็
เมืองซูกลำยเป็ นเมืองหลวงของเหล่ำบัณฑิตแห่งแคว ้นจ ้ำว
่
คนทีโดดเด่ ่ ดของกำรสอบในเมืองซูจะกลำยเป็ นคนทีถู
นทีสุ ่ กเลือก
คนทีถู ่ กเลือกทังหมดจะไปที
้ ่ องหลวงของแคว ้นจ ้ำวทีซึ
เมื ่ งพวกเขำ
่
จะท่องทะยำนไปไกลหรือจำกไปอย่ำงเงียบๆ
หวังหลินเดินไปตำมถนน นำพำควำมคำดหวังจำกครอบคร ัวและ

้
ควำมต ้องกำรของตัวเองในอนำคตไปด ้วย เบืองหลั งคือชำยวัย
่
กลำงคนทีสวมเสื ้ ำชุดใหม่ เขำสวมกระเป๋ ำไม้ไผ่อยูบ
อผ้ ่ นหลัง
พึมพำเสียงเพลงดังออกไปไกล ดูผ่อนคลำยยิงนั ่ ก
ท ้องฟ้ ำสีหม่นแต่ไม่มฝ ้
ี นตก อย่ำงไรก็ตำมร่องรอยเปี ยกชืนบน
่
ถนนได ้ส่งกลินอำยเย็ ้
นๆ ออกมำ ดินทรำยและนำฝนผสมเข ้ำ
ด ้วยกันกลำยเป็ นเส ้นทำงอันเปรอะเปื ้อน
่ น แต่หวังหลินและชำยวัย
เดิมทีกำรเดินไปถึงเมืองคงใช ้เวลำครึงวั
่
กลำงคนยังไม่เห็นเมืองจนกระทังพลบค ่ำ
ท ้องฟ้ ำยำมตะวันตกดินเปล่งแสงสีส ้มทะลุก ้อนเมฆและสำดส่องไป

้ ยงแค่ชำเลืองสำยตำดู ถนนเส ้นนี ก
บนเมือง ยำมนี เพี ้ ำลังถึง
ปลำยทำง
่ ดก็ถงึ ’ หวังหลินปล่อยลมหำยใจเฮือกใหญ่และปำดเหงือบน
‘ในทีสุ ่
หน้ำผำก ระหว่ำงทำงเขำเจออะไรหลำยอย่ำง พอคิดย ้อนไปจึง
พบว่ำมันค่อนข ้ำงประหลำด
“ต ้ำฝู[1] เมืองอยูข่ ้ำงหน้ำ เรำจะไปอำศัยอยูท ี่ ่ นสักพัก” หวังหลิน

่ นั
้
ยิมและมองผู ้ช่วยด ้ำนหลัง
่ ้น...” ชำยวัยกลำงคนส่ำยศีรษะด ้วยสีหน้ำขมขืน

“ข ้ำไม่ชอบชือนั ่
“ข ้ำคิดว่ำมันดีแล ้ว นั่นเป็ นชือที
่ ดี่ ” หวังหลินหัวเรำะและนำต ้ำฝูไป
่
ทีประตู เมือง หลังจำกนำป้ ำยสิทธิที์ ได ่ ้จำกหมู่บ ้ำนมำ พวกทหำร
ตรวจสอบเสร็จเรียบร ้อยจึงปล่อยให ้เข ้ำไปข ้ำงใน
่
แม้วำ่ จะพลบคำแต่ เมืองยังคงมีชวี ต
ิ ชีวำ บนถนนมีอยูห่ ลำยคน
พวกเขำคือบัณฑิตทีเข ่ ้ำมำสอบ หวังหลินมำถึงสำยไปเล็กน้อย
ดังนั้นเขำและต ้ำฝูจงึ หำห ้องพักไม่ได ้แม้จะไปตรวจสอบทีโรงเตี
่ ยม๊
ถึงห ้ำที่
้ อยๆ
พอเห็นท ้องฟ้ ำมืดขึนเรื ่ หวังหลินจึงกระวนกระวำย โชคดีที่
๊
โรงเตียมแห่ งสุดท ้ำยมีห ้องว่ำงหนึ่ งห ้อง แม้จะรำคำสูงอยูเ่ ล็กน้อย
่ เสียงฟ้ ำลันไปทั
แต่ท ้องฟ้ ำเริมมี ่ ว่ สำยฝนทีหยุ่ ดก่อนหน้ำนี เริ ้ มเผย
่
ทีทำ่ ว่ำจะตกอีกครง้ั หวังหลินกัดฟันและให ้ต ้ำฝูนำเงินออกมำ
่ บปวดและไม่ยอมยืนให
ต ้ำฝูนำเงินออกมำถือไว ้ด ้วยหัวใจทีเจ็ ่ ้หวัง
้ งพึมพำกับตัวเอง
หลิน ทังยั
่
“เงินเหลือไม่มำก...ช่ำงน่ ำเจ็บปวด...ดูเหมือนข ้ำจะพบเจอเรือง
บำงอย่ำงมำก่อนและรู ้ว่ำเงินนั้นสำคัญมำกแค่ไหน...”
่ มพำ เสียวเอ
ขณะทีพึ ่ ้อร ์มองหวังหลินและชำยวัยกลำงคนด ้วย
ควำมดูถก ้
ู เขำนำพำทังสองไปห ้องร ับแขกอย่ำงเกียจคร ้ำน เขำ
เจอบัณฑิตแบบหวังหลินมำเยอะ บำงคนก็ใจกว ้ำงและบำงคนก็
ยำกจนเหมือนหวังหลิน
่
หวังหลินมีนิสยั เรียบง่ำย แม้จะสังเกตสีหน้ำท่ำทำงของเสียวเอ ้อร ์ได ้
เขำก็ไม่นำมำใส่ใจ
่ ้ร ับไม่ได ้ใหญ่แต่ก็เหมำะสมกับคนสองคน อย่ำงไรก็ตำม

ห ้องทีได
ตอนทีเปิ่ ดประตูไปพลันมีกลินเหม็่ นอับออกมำจนหวังหลินต ้อง
ขมวดคิว้ ในฤดูฝนแบบนี กลิ ้ นเหม็
่ ่
นอับมิอำจหลีกเลียงได ้เว ้นแต่จะ
๊
เป็ นโรงเตียมรำคำแพง
หลังจำกกินอำหำรง่ำยๆ ไปสองสำมอย่ำง หวังหลินนอนอยูบ ่ นเตียง

้ นบนโต๊ะ เขำได ้ยินเสียงต ้ำฝูกรนดังลัน
มองดูตะเกียงนำมั ่
้
เตียงนอนให ้สัมผัสเปี ยกชืนและนอนไม่ คอ ้
่ ยสบำย หลังจำกกลิงไป
้
กลิงมำพักใหญ่หวังหลินกลับนอนไม่หลับ ดังนั้นจึงลุกขึนมำถอน
้
หำยใจ ต ้ำฝูกรนต่อไปขณะทีหวั ่ งหลินนั่งอยูบ
่ นเตียง เขำนำ
หนังสือออกมำและเริมอ่่ ำนด ้วยกำรใช ้ตะเกียงนำมั
้ นบนโต๊ะ
่ ำนไป สำยฟ้ ำดังลันในท
ขณะทีอ่ ่ ้องฟ้ ำและมีประกำยแสงกะพริบ
้ั รุ้ นแรงมำก แม้จะฟำดลงมำนำนแล ้วมันก็ยงั ไม่
วำบ สำยฟ้ ำครงนี
หำยไป เสียงดังสนั่นหวันไหวปลุ
่ กให ้ใครหลำยคนในเมืองต ้องตืน่
้
ขึนมำ
้
สำยลมพัดรุนแรงขึนรำวกั บท ้องฟ้ ำด ้ำนบนจะฉี กขำด สำยลมส่ง
ื ้ น ก ้อนโคลนจำนวนมำกลอยขึนไป
เสียงโหยหวนและพัดใส่พนดิ ้
ในอำกำศ สำยฝนกระหน่ ำใส่หน้ำต่ำงบ ้ำนทุกหลัง
เสียงดังเปำะแปะออกมำจำกประตูในห ้องของหวังหลินรำวกับสำย
ลมกำลังทะลวงผ่ำนมำ หวังหลินไม่สำมำรถเพ่งสมำธิอำ่ นหนังสือ
้
ได ้ เขำขมวดคิวและเงยหน้
ำ
ขณะนั้นหน้ำต่ำงพลันถูกสำยลมเปิ ดอย่ำงรุนแรง หน้ำต่ำงสองบำน

่
เริมกระทบกั
บขอบรอบๆ สำยลมยังพัดพำนำฝนผ่้ ำนประตูมำด ้วย
้ นบนโต๊ะมอดดับและห ้องมืดสนิ ท เส ้นผมของหวังหลิน

ตะเกียงนำมั
้ ำก็พด
ปลิวไปตำมสำยลม แม้แต่เสือผ้ ่
ั กระพือรุนแรง ขณะทีสำยลม
และสำยฝนรุกรำนไปในห ้อง แม้แต่หนังสือในมือของหวังหลินแทบ
จะพัดออกไป
หวังหลินอุทำนและรีบลุกขึน้ เขำเผชิญหน้ำกับสำยลมและก ้ำวเข ้ำ
ไปใกล ้หน้ำต่ำง ขณะนั้นสำยฟ้ ำดังลันกึ
่ กก ้อง รำวกับเสียงรุนแรงนี ้
กำลังออกมำจำกหน้ำต่ำงจนทำให ้หวังหลินตกตะลึง
วินำทีน้ันประกำยสำยฟ้ ำหนึ่ งสำยกะพริบวำบเบืองหน้

้ ำหวังหลิน
แสงสว่ำงวำบล ้อมรอบเมืองทีก ่ ำลังหลับใหล
หวังหลินเห็นส่วนหนึ่ งของเมืองตกอยูใ่ นควำมมืด พอเห็นแบบนี ้

เขำถึงกับตกตะลึง
่
เขำเห็นวิหคสีขำวทีเคยเจอในควำมฝั ่ ่ วิหคสี
นระหว่ำงทำงมำทีนี
ขำวบินเป็ นวงกลมท่ำมกลำงสำยลมและสำยฟ้ ำ
่ ง
ดูเหมือนมันจะร ับรู ้สำยตำของหวังหลินได ้ วิหคสีขำวมองมำทีหวั
หลิน นำทีน้ันสำยตำของทังสองจึ
้ งประสำนกัน
่ นกว่
สำยฟ้ ำรุนแรงยิงขึ ้ ำเดิม ประกำยแสงกะพริบวำบไม่หยุด
ขณะทีท ่ ้องฟ้ ำแปลบปลำบจำกแสงของสำยฟ้ ำ ควำมคิดหวังหลิน
ถึงกับดังลัน่ เขำยังคงอยูท ี่ ม รู ้สึกรำวกับควำมคิดบำงส่วนค่อยๆ
่ เดิ
รวมเข ้ำด ้วยกันอยูใ่ นใจ ควำมคิดเหล่ำนั้นค่อยๆเปลียนกลำยเป็
่ น
เสียงเลือนลำง
เสียงนั้นเต็มไปด ้วยควำมงุ นงงสับสนและเก่ำแก่ มันดังกึกก ้องในใจ
่
“เวรกรรม...เวรกรรมคืออะไร...เวรกรรม มันคือสิงใด...”
สำยลมพัดเข ้ำไปในหน้ำต่ำงและตีใส่รำ่ งหวังหลินอย่ำงต่อเนื่ อง

เขำยืนอยูต
่ รงหน้ำต่ำงและให ้สำยลมกระแทกเข ้ำมำ สำยฝนตกลง
่ แสงไฟกะพริบวำบ ในสำยตำเขำ ทุกอย่ำงใน
มำ สำยฟ้ ำดังลัน
้
โลกนี นอกจำกวิ หคสีขำวตัวนั้นได ้เลือนหำยไปหมด
่
เจ ้ำวิหคกระพือปี กและเปลียนกลำยเป็ นลำแสงหนึ่ งสำยพุ่งเข ้ำหำ
หวังหลิน มันเข ้ำมำใกล ้ในพริบตำและแล่นไปบนหน้ำต่ำง มันพับ
ปี กและมองหวังหลินอย่ำงเงียบงัน
หวังหลินมองมันอยูส
่ ก
ั พัก
แล ้วจึงพึมพำ “เจ ้ำกำลังพูดกับข ้ำใช่หรือไม่...”

“เวรกรรม มันคืออะไร...” แววตำหวังหลินผุดควำมงุ นงงสับสน เจ ้ำ
่ งหลินอย่ำงลำลึ
วิหคมองมำทีหวั ้ กก่อนจะบินออกไปนอกหน้ำต่ำง
มุนวนอยูบ ี่ งก่
่ นฟ้ ำไม่กคร ้ั อนจะส่งเสียงร ้องและเลือนหำยไปในก ้อน
เมฆสีดำ
แม้วำ่ มันจะจำกไปแล ้ว สำยฟ้ ำยังคงดังอย่ำงต่อเนื่ อง ยิงเสี

่ ยงดัง
ิ่
รุนแรงก็ยงจะขั ้
ดควำมคิดหวังหลิน เขำขมวดคิวโดยไม่ รู ้ตัวและชี ้
้
นิ วออกไป
เพียงเท่ำนั้น ดวงตำขวำกะพริบเป็ นสำยฟ้ ำ อักขระส่องสว่ำง

สำยฟ้ ำในท ้องฟ้ ำหยุดลงรำวกับผูม้ อ ่ อกว่ำได ้ทำ
ี ำนำจสำยฟ้ ำทีเหนื
ให ้มันต ้องล่ำถอย
รำวกับเป็ นควำมต ้องกำรของรำชำแห่งสำยฟ้ ำและสำมำรถควบคุม

สำยฟ้ ำได ้อย่ำงไร ้ขอบเขต รำวกับมันต ้องกำรให ้สำยฟ้ ำถอย
่
สำยฟ้ ำจึงต ้องถอย! แม้กระทังแสงสำยฟ้ ำก็ดเู หมือนจะหำยวับไป
เพียงแค่เขำชีนิ้ ว้
่
แม้กระทังสำยลมยั ้
งสูญสลำยไปเบืองหน้ ำดัชนี และถูกผลักกลับไป
พร ้อมกับสำยฝน สำยฝนนี ดู้ เหมือนจะมีจต
ิ วิญญำณและมัน
หวำดกลัวยิง่ พริบตำเดียวฝนก็หยุดตก
่ หยุ
สิงที ่ ดเป็ นเพียงสำยฝนในท ้องฟ้ ำเหนื อแคว ้นแห่งนี เท่
้ ำนั้น
้
ภำยใต ้แรงกดดันเสมือนรำชำแห่งสำยฟ้ ำ สำยฝนทังหมดในแคว ้น
จ ้ำวดูเหมือนจะหยุดลง สำยฟ้ ำแตกสลำย แสงกระจัดกระจำยและ
ก ้อนเมฆสีดำลำลับไป
่
ในท ้องฟ้ ำในแคว ้นจ ้ำวมีเหล่ำเซียนกำลังเหำะเหินซึงรวมถึ
งหวังจัว
ฉี เฟย แม่นำงโจวและคนอืนๆ ่ พวกเขำกำลังทะยำนอยูใ่ นสำยฝน
้ั
แต่ทงหมดตกตะลึ ้
งและหวำดกลัว เบืองหน้ ำเขำเป็ นชำยชรำผูห้ นึ่ ง
ชำยชรำมองกลับไปและมีแววตำตกตะลึงเช่นเดียวกัน
่
“กลินอำยนี ้ ่ มันระดับบ่มเพำะแบบไหนกัน?!”
...นี
ด ้ำนอีกฝั่งของแคว ้นจ ้ำว ลำแสงสองสำยปรำกฏขึนมำตอนที

้ ่ ้อน
ก
เมฆสีดำแตกสลำยไป เผยเป็ นหนึ่ งบุรษ ุ และหนึ่ งสตรี ด ้ำนสตรีคอื
หลิวเหมย ใบหน้ำซีดเผือดและมองกลับไปด ้วยสำยตำงุ นงง สีหน้ำ
ของชำยถัดจำกนำงก็เปลียนไปด ่ ้วยและแทบอุทำนออกมำเสียงดัง
้ ญญำณแรกกำเนิ ด
รวมถึงในแคว ้นจ ้ำว ในเมืองเถิง เซียนเฒ่ำขันวิ
้
ของตระกูลเถิง นำมว่ำเถิงฮว่ำหยวนกำลังบ่มเพำะฝึ กฝน ยำมนี เขำ
้
ลืมตำขึนมำด ้วยสำยตำเกิดควำมรู ้สึกหวำดกลัวบำงอย่ำง
ณ ยอดเขำสำนักเหิงยัว่ มีชำยชรำผูห้ นึ่ งสวมชุดคลุมสีเขียวกำลัง
มองไปบนท ้องฟ้ ำและขมวดคิว้ เขำคือฮวงหลง แต่นำทีนีสี ้ หน้ำ
่ ่ นสันเทำ
พลันเคร่งเครียด สองฝ่ ำมือสร ้ำงผนึ กไปเรือยๆจนกระทั
งมั ่
และมีโลหิตไหลออกมำจำกเล็บมือ ดวงตำเผยแสงสีประหลำดรำว
กับไม่อยำกจะเชือ่
‘นี่ ...มันเป็ นแบบนี ได

้ ้อย่ำงไร?!’
ณ สถำนทีห่ ่ ำงไกลบนดำวซูซำคุ มีสำนักแข็งแกร่งอยูแ่ ห่งหนึ่ ง

้ งแกร่งพอจะกวำดล ้ำงแคว ้นระดับห ้ำได ้ทังหมด
สำนักแห่งนี แข็ ้
้ มไปด ้วยดวงวิญญำณและมีเสียงภูตผีดงั กึกก ้อง มอง
สำนักนี เต็
ไกลๆ มันดูรำวกับธงผืนยักษ ์!
มีคนผู ้หนึ่ งกำลังนั่งอยูใ่ นท ้องฟ้ ำทีเต็

่ มไปด ้วยดวงวิญญำณ เขำ
เป็ นชำยวัยกลำงคนและเป็ นศิษย ์พีของตุ ่ ้นเทียน
้ั
‘ข ้ำหำมันไม่เจอ...ข ้ำทำนำยไปแล ้วสำมสิบเจ็ดครงและไม่ สำเร็จสัก
้ั ยว หรือว่ำสำนักหลอมวิญญำณของข ้ำจะไม่มห
ครงเดี ี วังแล ้วจริงๆ
...’
……………………………………………..
[1] ต ้ำฝู (大福 Dàfú) แปลว่ำ โชคดีอย่ำงยิง่

ตอนที่ 1596 ผลแห่งกรรมของสำนักหลอมวิญญำณ
“หรือว่าสานักหลอมวิญญาณของข ้าจะไม่มโี อกาสยิงใหญ่่ ึ้ ก

ขนอี
ครง้ั ไม่มโี อกาสอีกต่อไป...” ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะบ ้าคลังและ
่
่ วเราะ ทว่าในจังหวะนั้นสีหน้าท่าทางเปลียนแปลงและมอง
เริมหั ่
ออกไปไกล
่
“เอ๋!” ดวงตาหรีแคบ ่ านายอย่างบ ้าคลัง่
สองฝ่ ามือสร ้างผนึ ก เริมท
“นี่ มัน...นี่ ...นี่ ...” สีหน้าท่าทางเปลียนแปลงกะทั

่ นหัน เขาใช ้พลัง
ชีวต ิ จานวนมากและทานายไปเก ้าครง้ั แต่ผลลัพธ ์ทังหมดเก ้ ้ั
้าครงก็
เหมือนกัน
นี่ มันไม่อยากจะเชือและเป็
่ ่ ้าบอคอแตกสาหร ับเขา
นผลลัพธ ์ทีบ
อย่างยิง!่
ขณะขบคิด ร่างกายกะพริบวาบและหายไปอย่างไร ้ร่องรอย เขาใช ้

่
วิชาเคลือนย ้ายพริบตาและพุ่งเข ้าหาแคว ้นจ ้าว
้ั
ด ้านในเมืองแคว ้นจ ้าว โลกกลับกลายเป็ นสงบสุข บนชนสองของ
๊ หวังหลินยืนอยูต
โรงเตียม ่ รงหน้าต่างและพึมพาเสียงกึกก ้อง
“เวรกรรม คืออะไร...เวรกรรม...”
ค่าคืนผ่านไปอย่างช ้าๆ หวังหลินกลับมาทีโต๊่ ะโดยไม่รู ้ตัวและจ ้อง

มองตะเกียงนามั ้ นทีมอดดั
่ บไปแล ้วด ้วยความงุ นงงสับสน เสียงนั้น
ยังคงดังอยูใ่ นใจเขาอย่างต่อเนื่ องจนมันแทนทีทุ
่ กสิงทุ
่ กอย่าง
่ ดหน้าต่าง ตอนนี ไม่

เขาลืมกระทังปิ ้ มส ี ายลมหรือสายฝนอีกแล ้ว
้ ท
พระอาทิตย ์ขึนสู
่ ้องฟ้ า แสงทอประกายบนผืนแผ่นดิน ผูค้ นตืนขึ่ น้
่
ด ้วยความประหลาดใจเมือพบว่ ่ อหุ ้มมาตลอดครึง่
าก ้อนเมฆทีห่
เดือนได ้หายไปหมด
ท ้องฟ้ าสว่างมองไม่เห็นก ้อนเมฆไกลสุดสายตา แสงตะวันค่อยๆ

ิ ชีวาอีกครง้ั
สาดส่องไปบนร่างผูค้ นและทาให ้พวกเขามีชวี ต
้
ดูเหมือนฤดูร ้อนครานี จะมาเร็ ่ ด ฤดูฝนปี นี จากไปเร็
วกว่าทีคิ ้ ว
เล็กน้อย
ื่ นเช่
ต ้าฝูตนขึ ้ นกัน เขาลูบตาและมองท ้องฟ้ านอกหน้าต่าง พลันยิม้
้
ชีออกไปตรงหน้ ่ าราม
าต่างและเริมค
่ นข ้าฝันว่า เพียงแค่ชนิี ้ ว้ สายฟ้ าก็หยุดลง ฮ่าฮ่า ข ้าทรงพลัง

“เมือคื
อะไรขนาดนั้น ฮึมฮึ
่ ม่ ดูเหมือนข ้าไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ”
ความคิดหลายอย่างของหวังหลินถูกซ่อนไว ้ในใจเมือพระอาทิ ่ ตย ์
ขึน้ เขาไม่ได ้หลับตลอดคืนแต่ไม่รู ้สึกเหน็ ดเหนื่ อย ทว่าเกิดความ
เจ็บปวดออกมาจากกลางหน้าผาก
้
เขาลูบคิวและมองต ้
้าฝู หลังจากยิมให ้จึงรู ้สึกมีความสุขไปด ้วย
“เจ ้าทรงพลัง ฝันของเจ ้าทาให ้พายุสายฟ้ าหายไปใช่หรือไม่?”
ื่
ต ้าฝูตนเต ้นและรู ้สึกภูมใิ จมาก
กาลเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว การสอบราชการของแคว ้นจะจัดขึน้

้
ในอีกห ้าวัน เหล่าบัณฑิตทังหมดที ่
มาสอบต่ างก็รอให ้ห ้าวันผ่าน
่ ท ้องฟ้ ายังคงแดดจ ้า เหล่าบัณฑิต
พ้นไป ยามเช ้าของวันทีหก
้
ทังหมดพุ ๊ งเข ้าหาสนามสอบที่
่งออกมาจากโรงเตียมหลายแห่
แตกต่างกัน
้ งหลินไปทีส
ในระหว่างห ้าวันนี หวั ่ านักงานเพือยื
่ นเรื
่ องและหา
่
ตาแหน่ งสอบ นอกจากนั้นเขาไม่ได ้ออกไปจากโรงเตียมเลย ๊ เขา
้
ใช ้เวลาทังหมดไปกั ่ งเครียดเป็ นอย่างยิง่
บการอ่านหนังสือซึงเคร่
หากเขาผ่านข ้อสอบก็จะมีรอบถัดไป แต่หากเขาล ้มเหลวคงต ้อง
่ งแต่
เริมตั ้ ต ้น เขาคงต ้องกลับไปทีหมู
่ ่บ ้านและรออีกสองสามปี ก่อน
จะมีการสอบขึนอี้ กครง้ั
หวังหลินไม่ต ้องการล ้มเหลว เขาไม่สามารถทนเห็นสีหน้าท ้อแท ้

ของท่านพ่อท่านแม่ได ้ เขาไม่ต ้องการให ้ความล ้มเหลวของเขาเป็ น
ตัวการทาให ้ญาติๆ มองครอบคร ัวด ้วยสายตาปลอบโยนทังที ้ จริ
่ งๆ
เสแสร ้งแกล ้งทา
ต ้าฝูทนทุกข ์ตลอดห ้าวันนี ้ เขาเป็ นคนกระตือรือร ้นมากและออกไป

่ งหลินอ่านหนังสือ เขาเร่รอ่ นไปในเมืองและ
ข ้างนอกเองขณะทีหวั
่ าให ้ได ้รู ้จักคาว่าขีเหนี
พบเจอผูค้ น ซึงท ้ ยวขึนไปอี
้ ก
่ หวังหลินอาบนาเสร็
ในวันทีหก ้ จและจุดธูป จากนั้นเปลียนเป็
่ นชุด
บัณฑิตสีขาวและถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาสวมกระเป๋ าไม้ไผ่และ
เดินไปหาสนามสอบ
เขากาลังจะไปสนามสอบทีสามที ่ ่ ท
อยู่ างด ้านทิศตะวันตกของเมือง
ถนนมีชวี ต
ิ ชีวาและมีร ้านรวงเต็มสองข ้างถนน ร ้านเหล่านี เปิ้ ด
้
ขึนมาตั ้ เช ้าเพือให
งแต่ ่ ่ ้ามาสอบทีนี
้บัณฑิตทีเข ่ ่ สามารถซืออาหาร
้
กินได ้
เพียงชาเลืองสายตามอง มีบณ ั ฑิตหลายคนกาลังพุ่งไปหาสนาม

่ น
สอบ พวกเขาเร่งรีบ กังวลหรือไม่ก็กระวนกระวาย แม้แต่ตอนทีกิ
ี่ าก่อนจะกลืนอาหารลงท ้องและรีบจากไป
ก็เพียงไม่กค
หวังหลินสูดหายใจลึกและค่อยๆ สงบตัวเองลง หลังจากกินถัวไป ่

ไม่กค ี่ าเขาก็มาถึงด ้านนอกพืนที
้ สนามสอบพร
่ ่ ่ มีคน
้อมกับต ้าฝู ทีนี
อยูห่ ลายคนแต่ไม่มเี สียงดังเอะอะ ส่วนใหญ่พวกเขาหลับตา นึ กถึง
่ ได
สิงที ่ ้เรียนรู ้จดจามา
กรรมการสองคนสวมชุดคลุมมองมาทีเหล่ ่ าบัณฑิต เป็ นเพราะพวก

ึ ้ นี
เขาจึงเกิดบรรยากาศอันทรงเกียรติขนที ่ ่ หวังหลินยืนอย่าสงบนิ่ ง
่
มองไปทีสนามสอบ
ิ่
ต ้าฝูมองไปรอบๆ แต่ยงมองก็ ิ่ ดมนขึน้ เขาเห็นผูต้ ด
ยงมื ิ ตามของ
่
คนอืนๆต่ างก็ออ ่ าเขา เทียบกันแล ้วเขาเป็ นคนนอกไป
่ นเยาว ์ยิงกว่
โดยปริยาย
ี่ า ต ้าฝูนาถัวออกมากิ
หลังจากบ่นไม่กค ่ นไปบ่นไป
หลังจากนั้นไม่นานการสอบก็มาถึง เสียงระฆังดังคล ้องจองออกมา

่ งเมื
ไกลและดังไปทัวทั ้ องจนกลายเป็ นเสียงหนักแน่ น
ี่ งเริมดั
นาทีทระฆั ่ ง เหล่าบัณฑิตทังหมดลื
้ มตา สีหน้าท่าทาง
่
เปลียนเป็ ้
นเคร่งเครียด บรรยากาศตึงเครียดผุดขึนมาอีกครง้ั
หนึ่ งในกรรมการเอ่ยขึน้ “เข ้าสูส

่ นามสอบ! หากพบว่ามีใครทา
กระดาษจดคาตอบเอาไว ้ จงทิงมั ้ นเองซะ อย่าให ้พบทีหลังและถูก
ตัดสิทธิ”์
่ ้าห ้องสอบ ทุกคนถูกค ้นทัวตั

หลังจากบัณฑิตเริมเข ่ ว พอมันใจว่
่ า
ไม่มก
ี ระดาษจดก็จงึ ยอมให ้เข ้าไป
พอถึงตาของหวังหลิน เกิดเหตุการณ์เดียวกัน หลังจากตรวจสอบ
กระเป๋ าไม้ไผ่แล ้ว จึงยอมให ้เข ้าไป
่ ้องคาราม กระทังคนรอบๆ
ต ้าฝูโบกไม้โบกมือให ้หวังหลินและเริมร ่
้ เขาและมองด ้วยความดูถก
ขมวดคิวใส่ ู เขาก็ไม่สนใจ
้
หวังหลินยิมและโบกมื
อให ้ต ้าฝูด ้านนอก ก่อนจะมุ่งหน้าเข ้าไป
่ ่ งชือตั
หลังจากเจอทีนั ่ วเอง หวังหลินนั่งอย่างสงบและให ้ความสนใจ
่
กับกรรมการคุมสอบ เมือเหล่ ้
าบัณฑิตทังหมดนั ่ งลง พวกเขาหันมา
่
ทีการสอบและเริ ่ งสมาธิ
มเพ่
่
ยามทีกรรมการคุ มสอบนากระดาษข ้อสอบปิ ดผนึ กออกมาเท่านั้น
่ งไปทัวห
เสียงการเขียนก็เริมดั ่ ้อง
หวังหลินยกพู่กน ่
ั หมึกอย่างใจจดใจจ่อไปทีกระดาษเปล่ ้
าเบืองหน้ า
้ น ทาให ้ผูค้ นมี
เขาไม่ได ้มานานแล ้ว การสอบดาเนิ นไปตลอดทังวั
เวลาคิดอีกเยอะ
มีคนทีท ่ าสมาธิเหมือนหวังหลินทีรวบรวมความคิ
่ ดของตัวเองและ
่ ยน ไม่นานหวังหลินก็เป็ นคนเดียวทียั
เริมเขี ่ งขบคิด
หัวข ้อการสอบครงนี ้ั คื
้ อภาพวาด เป็ นภาพวาดทีเรี ่ ยบง่ายมาก มี
ภูเขาหนึ่ งแห่งทีมี
่ ต ้นไม้หนึ่ งต ้นบนยอด ดูเหมือนจะมีสายลมทาให ้
่ั
ต ้นไม้สนไหวได ้
มีภาพร่างสองสามอย่างอยูใ่ ต ้ภูเขา ดูเหมือนจะมีตระกูลหนึ่ ง

้
ปกป้ องภูเขาลูกนี เอาไว ้
เจตนาของการวาดนี ช้ ัดเจนมาก โดยพืนฐานแล

้ ้วมันหมายถึง
ความสามารถของแกนนาสาคัญ เหล่าบัณฑิตทังหมดรู ้ ่ ดี
้เรืองนี ้
้
และเรียงความทังหมดที ่ ยนไปก็เกียวข
เขี ่ ้องกันทานองนี ้
่ งหลินเห็นภาพวาด เสียงจากเมือห
อย่างไรก็ตามตอนทีหวั ่ ้าวันก่อน
ปรากฏขึนอี
่
“เวรกรรม...มันคือสิงใด...เวรกรรม...”
เวลาผ่านไปอย่างช ้าๆ พริบตาเดียวก็เป็ นยามบ่าย บางคนเขียน
้
เสร็จไปแล ้วต่างก็ยกกระดาษขึนและเป่ ้
าให ้นาหมึ กแห ้ง สีหน้าแต่ละ
คนเต็มไปด ้วยความสุขพลางส่ายศีรษะและเริมท ่ าสมาธิ
่ งนั่งเงียบๆ ด ้วยสายตางุ นงงและยังไม่เขียนอะไร

มีเพียงหวังหลินทียั
้
เลย ของแบบนี หาได ้ยากและกรรมการคุมสอบก็อดไม่ได ้ทีจะให ่ ้
ความสนใจหวังหลิน
มีคนค่อยๆ ออกไปจากสนามสอบกันแล ้ว บางคนภูมใิ จและบางคน

ก็ดห
ู ดหู่ พวกเขาจากไปตัวคนเดียวหรือไม่ก็มค
ี นติดตาม
่
พระอาทิตย ์เริมตกลงและห ่ ด มีเวลาเหลือไม่มากนัก
้องสอบก็เริมมื
่ วโมง
คงสักครึงช ่ั บัณฑิตคนสุดท ้ายนอกจากหวังหลินลุกขึนพร้ ้อม
กับถอนหายใจ เขามองหวังหลินและส่ายศีรษะก่อนจะจากไป
“หากเจ ้าทาไม่ได ้ก็ไปเร็วๆ เถอะ อย่าเสียเวลา” กรรมการคุมสอบ

้
ขมวดคิวพลางเดิ นไปข ้างหวังหลินและเคาะทีโต๊่ ะ
้
หวังหลินไม่ได ้มองขึนไปแต่หลับตาอยู่ ครูต
่ อ
่ มาเขาลืมตาและเติม
้
นาหมึกไปทีพู่ ่ กน ่ ยนใส่
ั ดวงตาเปล่งประกายเจิดจ ้าและเริมเขี
กระดาษอย่างรวดเร็ว
้ มไี ม้ ดังนั้นข ้าจึง
‘เวรกรรมคืออะไร? ข ้าเห็นบ ้านไม้แต่ภเู ขาลูกนี ไม่
้ ้อย่างโดดเดียว
ปลูกต ้นไม้นีไว ่ ระหว่างอาทิตย ์ทอแสง ข ้าเก็บเกียว ่
่
กิงไม้ ่
ระหว่างวันข ้าเก็บเกียวเนื ้
อไม้ และระหว่างอาทิตย ์ตก ข ้าเก็บ
่
เกียวราก...’ หวังหลินดูเหมือนจะหลงลืมว่าเกิดอะไรขึนรอบด ้ ้าน
โดยมีเสียงเก่าแก่ดงั กึกก ้องอยูใ่ นหัว เขาเขียนความคิดของตัวเอง
ลงไปและเต็มไปด ้วยคาถาม
“เอ๋?” กรรมการคุมสอบยืนอยูข ่ ้างๆหวังหลินมองดูกระดาษใบนี ้

เขาตกตะลึงก่อนจะมองใกล ้ๆ ไม่นานก็มก ี รรมการอีกคนสนใจและ
เข ้ามาดู บางคนชาเลืองมองอย่างเย ้ยหยันและจากไป ไม่นาน
่ อทังหมดก็
กรรมการทีเหลื ้ สา่ ยหัวและเดินออกไป
่
‘...เวรกรรมคืออะไร ปลูกต ้นไม้คอื เหตุแห่งเวรกรรมและเก็บเกียว
่ ้านไม้กอ
ต ้นไม้คอื ผลแห่งเวรกรรม...วันทีบ ้
่ ตัวขึนมา มันก็
กลายเป็ นวัฏจักรแห่งเวรกรรมไปด ้วย...’
หวังหลินวางพู่กน ้ ก ประกายเจิดจ ้าในแววตา

ั และมองอย่างลาลึ
พลันหายไปและถูกแทนทีด ่ ้วยความสับสน เขาถอนหายใจก่อนจะ
คานับฝ่ ามือให ้กรรมการคุมสอบอาวุโสคนสุดท ้าย จากนั้นเก็บของ
และออกไปจากสนามสอบ
หลังจากไป กรรมการคุมสอบอาวุโสพลันหยิบกระดาษของหวัง
้ านอย่างละเอียดอีกครง้ั ดูเหมือนเขาจะตกอยูใ่ นภวังค ์
หลินขึนมาอ่
่
และเกิดปัญญาบางอย่าง เขาจาชือบนกระดาษของหวั งหลินเอาไว ้
้ กในเวรกรรมสามารถออกมาจากวัยเยาว ์ได ้
‘ความเข ้าใจอันลาลึ
้
หรือ? คนผู ้นี อาจจะไม่ กลายเป็ นแกนนาสาคัญ แต่เขาจะได ้
กลายเป็ นมหาบัณฑิต!’ กรรมการคุมสอบอาวุโสขบคิดอยูน ่ าน
่
ก่อนจะวงกลมในชือของหวั งหลิน
ี่
หวังหลินเดินออกจากสนามสอบ กระทุ ้งต ้าฝูทรอมาตลอดวั นและ
้
พิงต ้นไม้จนหลับไป เขายิมและก าลังจะปลุกแต่ทว่าโลกพลันมืดขึน้
ก่อน ดูเหมือนจะมีเสียงโหยหวนน่ ากลัวและความมืดเข ้าครอบคลุม
หวังหลินกับต ้าฝูให ้แยกออกมาจากเมือง
ชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมสีดาก ้าวเดินออกมาจากสายลมทมิฬ
่
กลินอายเย็ ่ างกายพลางมองดูหวังหลิน
นเยียบเต็มไปทัวร่
“ข ้าจะไม่ทาร ้ายเจ ้า เจ ้าเพียงต ้องตอบคาถามเท่านั้น”

่
เขาคือศิษย ์พีของตุ ้นเทียนแห่งสานักหลอมวิญญาณ! บัณฑิตส่วน
้ั
ใหญ่ทงหมดในแคว ้ ้เจอเขาและโดนถามคาถามเดียวกัน
้นแห่งนี ได
จากนั้นเขาก็ลบความทรงจาไปด ้วยความผิดหวังและค ้นหาคน
ถัดไป
ตอนที่ 1597 หนึ่ งประโยคจากหลายร ้อยปี ก่อน
ตอนทีหวั่ งหลินพัดพายุออกไปโดยไม่รู ้ตัว ศิษย ์พีของตุ

่ ้นเทียนรู ้สึก
ถึงบางอย่าง จากนั้นใช ้พลังชีวต ่
ิ จานวนมากเพือพยากรณ์ อนาคต
ถึงเก ้าครง้ั
เขากาลังหาอนาคตของสานักหลอมวิญญาณ เขากาลังหา
เส ้นทางอยู่รอดของสานัก!
การพยากรณ์ถงึ เก ้าครงได้ั ้ทาให ้เขาได ้ข ้อสรุปอย่างไร ้เหตุผลสินดี

้
คราแรกเขาไม่เชือแต่่ หลังจากทานายแล ้วได ้ผลลัพธ ์เดิมไปถึงเก ้า
ครง้ั เขาจึงต ้องเชือ่
้ั
การพยากรณ์ทงหมดชี ้ แคว
มาที ่ ้ เมื
้นจ ้าว ชีมาที ่ องแห่งนี โดยเฉพาะ
้
และบัณฑิตผู ้หนึ่ งในแคว ้นนั้น!
ผลลัพธ ์ทาให ้เขาคาดหวังมาพร ้อมกับความรู ้สึกอันไร ้เหตุผล

หลังจากมาถึงเมืองแห่งนี ้ เขาใช ้เวลาตังค
้ าถามต่อบัณฑิตแทบทุก
่ งพอใจ
คนแต่ก็ไม่ได ้ร ับคาตอบทีพึ
บัณฑิตเหล่านั้นเป็ นแค่คนธรรมดาเท่านั้น แล ้วจะตอบคาถามนี ได
้ ้
อย่างไร? ด ้วยระดับบ่มเพาะของชายวัยกลางคน อย่าว่าแต่แคว ้น
่
จ ้าวเลย เขาถือว่าเป็ นเซียนทรงพลังยิงในดวงดาวเลยด ้วยซา้ ขัน
้
้
แปลงวิญญาณ ขันแปลงวิ ญญาณทีห่่ างจากขันเทวะเพี
้ ยงขัน้
เดียว!
ชายวัยกลางคนยกแขนเสือขึ ้ น้ สายลมทมิฬร ้องคาราม ภูตผีนับไม่

้ แห่
ถ ้วนส่งเสียงร ้องล ้อมรอบหวังหลินและต ้าฝู ทาให ้พืนที ่ งนี แยกตั
้ ว
ออกจากโลกและพร่ามัว
่
ต ้าฝูกาลังหลับใหล เสียงกรนดังลันและหลุ
ดโลกไปไกล หวังหลิน
หันมามองชายทีเดิ่ นออกมาจากโลกอันมิดมิด
้ อเซียน หวังหลินเข ้าใจดีแต่ไม่ได ้หวาดกลัวเลย เขา

คนผู ้นี คื
่
มองเห็นว่าขณะทีชายวั ยกลางคนดูทรงพลัง แต่ความจริงอ่อนแอ
ยิง่
้ ทเสี
หวังหลินไม่เข ้าใจว่าทาไม ดูเหมือนว่าตังแต่ ี่ ยงประหลาด
้
ปรากฏขึนในใจเขายามคื นฝนตกคืนนั้น จึงได ้เกิดการ
่
เปลียนแปลงประหลาดขึ ้ บร่างเขา
นกั
่
การเปลียนแปลงเป็ ่
นความรู ้สึกทีบอกไม่ ถก ่ ัดเจนขึน้
ู และมันยิงช
หลังจากเขาเขียนการทดสอบเสร็จสิน! ้
่ าลังเดินเข ้ามาด ้วยท่าทีสงบนิ่ งและเอ่ย

เขามองชายวัยกลางคนทีก
ตอบ
“พูดมา”
ชายวัยกลางคนประหลาดใจ เขายืนอยูห ่ า่ งจากหวังหลินเพียงไม่ก ี่

ฟุตและมองหวังหลินอย่างละเอียด ในสายตาของเขาหวังหลินเป็ น
คนธรรมดา เป็ นคนธรรมดาทีแท่ ้จริงและไม่ใช่เซียน
อย่างไรก็ตามท่าทีสงบนิ่ งของหวังหลินได ้ทาให ้ชายวัยกลางคน

้
เห็นความพิเศษบางอย่าง เหล่าบัณฑิตทังหมดที ่
เขาเจอต่
างก็ก ้ม
่
หัวต่อหน้าเขา พวกเขาล ้วนหวาดกลัวและหวันเกรงจนเขาต ้องใช ้
่
วิชาเพือให ้ยอมพูดออกมาได ้
่
หวังหลินเป็ นคนแรกทีเขาเจอแล ้วสงบนิ่ งได ้ขนาดนี ้
ความสงบนิ่ งมิอาจอธิบายออกมาได ้ จากจุดทีชายวั
่ ยกลางคนเห็น
หวังหลินดูเหมือนไม่ใส่ใจกับตัวตนของเขาเลย ราวกับหวังหลิน
ไม่ได ้คิดว่าเขาเป็ นเซียน แต่เป็ นคนธรรมดา
่
ต ้องบอกว่าด ้วยระดับบ่มเพาะของเขา แม้กระทังเหล่ าราชาในโลก
มนุ ษย ์ยังต ้องหวาดกลัวและดูแลเขาเหมือนบรรพชน แรงกดดันที่
มองไม่เห็นรอบตัวเขาไม่ใช่สงทีิ่ คนธรรมดาจะต่
่ อต ้านได ้ แม้กระทัง่
เหล่าเซียนเองยังต ้องระงับความหวาดกลัวเอาไว ้
่
ชายวัยกลางคนเคยเจอเรืองแบบนี ้
สองคร ้ั
งในชี ิ เท่านั้น คน
วต
้
ธรรมดาทังสองที ่
เขาเจอแล ้วสงบนิ่ งขนาดนี คื
้ อมหาบัณฑิตบน
ดาวซูซาคุ
เหล่าบัณฑิตทีรู่ ้แจ ้งสวรรค ์และมองออก พวกเขามีกลินอายทรง

่
พลังและไม่หวาดกลัวภูตผีปีศาจหรือสิงเหนื ่ อธรรมชาติ แม้เซียน
้
ขันรวบรวมลมปราณจะสามารถสั งหารเขาได ้ แต่คนทีมี่ ระดับบ่ม
่ ้สึกว่ามีกลินอายที
เพาะสูงกว่า ยิงรู ่ ่ ้ายกับเซียนอยูภ
คล ่ ายในตัว
บัณฑิตด ้วยเช่นกัน
้
หากมีใครสักคนแบบนี มาฝึ กเซียน นั่นคงเป็ นไปตามธรรมชาติ
่
หวังหลินเป็ นคนทีสองที
ท ่ าให ้เขารู ้สึกแบบนี ้ หลังจากขบคิด
เล็กน้อย ชายวัยกลางคนคานับฝ่ ามือให ้หวังหลิน
“ข ้าผูอ้ าวุโสคือจ ้าวสานักหลอมวิญญาณ เนี่ ยนเทียน”
“หนึ่ งบรรทัดอ่านสวรรค ์ คาว่า ‘เนี่ ยน’[1] ครอบคลุมทุกสิง่ เป็ นชือ่

่ !” หวังหลินยิมและค
ทีดี ้ านับฝ่ ามือให ้กับชายวัยกลางคน กลินอาย่
ของมหาบัณฑิตยิงรุ ่ นแรงออกมาจากร่าง เหล่าวิญญาณภูตผีถอย
ร่นราวกับกลัวว่าจะใกล ้เกินไป แม้แต่เสียงพวกมันก็บางเบาจน
หายไปสิน้
่ ท
สิงนี ้ าให ้ชายวัยกลางคนตกตะลึง เขาสูดหายใจลึกและเกิด
ประกายตาแห่งความหวัง เขาสัมผัสได ้เบาบางว่าอาจจะค ้นพบ
คาตอบจากคนผูน้ ี ้ ราวกับว่าการทานายทังเก
้ ้าครงของเขาชี
้ั ้ ่
มาที
คนตรงหน้า!
“ข ้าต ้องการถามว่าสานักหลอมวิญญาณของข ้ามีเส ้นทางรอดอยู่

หรือไม่! ข ้าหวังว่าท่านจะสามารถจัดการคาถามร ้อยปี ของข ้าได ้!”
เนี่ ยนเทียนดูจริงใจและคานับฝ่ ามือให ้หวังหลินอีกครง้ั
การสืบทอดของสานักเป็ นเรืองส ่ าคัญมากและการถามกับคน
ธรรมดานับว่าแปลกประหลาด แม้แต่ตวั เนี่ ยนเทียนเองยังคิดว่าเป็ น
่
เรืองไร ้ั ้าครงมี
้สาระ แต่ด ้วยการพยากรณ์ทงเก ้ั ผลออกมาแบบ
เดียวกัน เขาจึงต ้องยอมเชือ่ โชคดีทความสงบนิ
ี่ ่ งอันน่ าอัศจรรย ์
ของหวังหลินทาให ้เขาเห็นความหวังพร ้อมกับรอคอยคาตอบของ
หลังได ้ยินคาถามนี ้ หวังหลินตกตะลึงและขบคิดเงียบๆ
“ข ้าไม่สามารถตอบคาถามได ้” หลังผ่านไปสักพักหวังหลินจึงส่าย
ศีรษะ เขาไม่รู ้ว่าสานักหลอมวิญญาณคืออะไร เขาเพียงแค่เดาว่า
มันคือสานักเซียน
ชายวัยกลางคนไม่ได ้กล่าวอะไรและเผยสีหน้าขมขืน ่ เขาส่ายศีรษะ

้ างไร ้เหตุผล
และถอนหายใจ มองดูท ้องฟ้ าและรู ้สึกว่าการกระทานี ช่
่
เสียจริง เขากาลังถามคนธรรมดาเกียวกั บชะตาของสานัก
“ข ้ารบกวนเจ ้าแล ้ว เจ ้าเป็ นมหาบัณฑิต ดังนั้นข ้าจะไม่ลบความ

ทรงจาของเจ ้า อาา” เขาเผยรอยยิมบิ ้ ดเบียว
้ จากนั้นสะบัดแขนและ
่
เดินออกไป ร่างกายส่งสัมผัสห่อเหียวและงุ นงงสับสน
หวังหลินมองร่างเยือกเย็นผูน้ ้ัน เขารู ้สึกเหมือนมีภเู ขาทีมองไม่
่ เห็น
กาลังทับใส่อกี ฝ่ าย ภายใต ้ความหนักของขุนเขา ชายวัยกลางคน
่ าเดิม
ดูน่าเวทนายิงกว่
่ งกึกก ้องอยู่
หวังหลินคิดถึงความฝันของตัวเอง เขานึ กถึงเสียงทีดั
้
ในความคิดและเอ่ยขึนอย่างสงบนิ่ ง “พาข ้าไปดูสานักหลอม
วิญญาณ”
ชายวัยกลางคนทีก ่ าลังจะจากไปถึงกับหยุดชะงักและหันมามองหวัง
หลิน ผ่านไปสักพักจึงพยักหน้าและชีใส่้ สายลมทมิฬรวมกันจาก
ทุกทิศทางเข ้าล ้อมรอบหวังหลิน เพียงเนี่ ยนเทียนก ้าวเท ้าเข ้าไปใน
ท ้องฟ้ า เขาก็หายวับไปพร ้อมหวังหลิน
่ กใช ้ข ้างนอกสนามสอบ ไม่มี

ในแคว ้นจ ้าวไม่มใี ครสังเกตวิชาทีถู
คนธรรมดาคนใดมองเห็นสายลมทมิฬทีปรากฏขึ ่ น้ ภายใต ้ต ้นไม้
ยังมีต ้าฝูนอนกรนอยูเ่ หมือนเดิม เขาพึมพาเล็กน้อยก่อนจะหลับ
ต่อไป
ณ ดาวซูซาคุ บนท ้องฟ้ าเหนื อสานักหลอมวิญญาณ หวังหลิน

ปรากฏตัวด ้วยใบหน้าซีดเผือดแต่สงบนิ่ งเป็ นอย่างยิง่ สายลมทมิฬ
ล ้อมรอบเขาและทาให ้เขายืนอย่างมั่นคงได ้
ด ้านข ้างเขาคือเนี่ ยนเทียน
่ ่ คือสานักหลอมวิญญาณของข ้า” เนี่ ยนเทียนชีไปที

“ทีนี ้ พื ่ น้
่ หมอกสีดาปกคลุมสานักกระจายตัวกัน
ด ้านล่างและเกิดเสียงดังลัน
ออกไป ทังส ้ านักหลอมวิญญาณจึงกระจ่างช ัดในตาหวังหลิน
หวังหลินมองสานักหลอมวิญญาณด ้านข ้างเขาและรู ้สึกถึง

้ ตใจ เขารู ้สึกเหมือนเคยเห็น
ความคุ ้นเคยโผล่ออกมาจากก ้นบึงจิ
่ ่ มาก่อนในความฝัน แต่ตอนทีคิ
ทีนี ่ ดอย่างละเอียดแล ้วก็นึกไม่ออก
ครูต
่ อ ้
่ มาหวังหลินเอ่ยขึนเบาๆ “ข ้าอยากไปดูรอบๆ...”
“ได ้” เนี่ ยนเทียนไม่ลงั เล เขาควบคุมสายลมให ้หวังหลินเพือน

่ าทาง
ไปยังสานักหลอมวิญญาณ ในสานักมีเซียนอยูห ่ ลายคนและการ
เปิ ดสานักทาให ้แต่ละคนสนใจ พอพวกเขาเดินออกมาจึงเห็นหวัง
หลินและเนี่ ยนเทียน
“ขอคารวะท่านจ ้าวสานัก”
้ ยงดังกึกก ้อง เหล่าเซียนของสานักหลอมวิญญาณต่างมีส ี
นาเสี
หน้าแปลกประหลาด ทังหมดเห็้ นได ้ว่าหวังหลินเป็ นคนธรรมดา แต่
ไม่รู ้ว่าทาไมจ ้าวสานักถึงพาหวังหลินมาทีนี่ ่
หวังหลินเต็มไปด ้วยสายตาสับสนพลางเดินลอดผ่านสานักหลอม
วิญญาณ เขารู ้สึกว่าทีนี ่ ่ ช่างคุ ้นเคยและยังรู ้ล่วงหน้าด ้วยว่ามี
อันตรายอยูท ี่ ่ ยิงเขาเดิ
่ นี ่ นเหินก็ยงรูิ่ ้สึกรุนแรง
หวังหลินหยุดลงใต ้ยอดเขา ในภูเขาแห่งนี มี ้ ถาอยู

้ ห่ ลายแห่งและ
มองเห็นได ้จากด ้านล่าง ความรู ้สึกคุ ้นเคยโผล่ออกมารุนแรงขึน้
ราวกับเขาอาศัยอยูท ี่ ่ ในช่วงเวลาหนึ่ ง
่ นี
เนี่ ยนเทียนยังติดตามหวังหลินและพาเขาเดินไปทัวส ่ านักหลอม

วิญญาณ สายตาเผยแสงลึกลับพลางมองไปทีหวั ่ งหลิน เวลาเกือบ
้ นค่อยๆ ผ่านไปและในทีสุ
ทังวั ่ ดหวังหลินก็มาถึงภูเขาหลักในสานัก
หลอมวิญญาณ
่ าขึนสู
ภูเขาหลักถูกห่อหุ ้มด ้วยหมอกวงแหวนสีดาทีน ้ ท
่ ้องฟ้ า เป็ น
ภาพอันน่ าอัศจรรย ์ยิง่
ตอนนี ท ้ ้องฟ้ ามืดมน หวังหลินมองไปทียอดเขา
่ แม้จะมีความรู ้สึก
คุ ้นเคยอยูท ี่ ่ แต่มน
่ นี ั ขาดบางอย่างไป ผ่านไปสักพักเขาจึงส่าย
ศีรษะและกาลังจะเอ่ย
เสียงคารามดังออกมาจากภูเขาหลักและมีรา่ งหนึ่ งปรากฏขึนใน

้
สายหมอกบนยอดเขา มันก ้าวเข ้ามาหาหวังหลินและเนี่ ยนเทียน
“ศิษย ์พี่ คนผูน้ ี คื

้ อ?” นาเสี
้ ยงเก่าแก่ดงั กึกก ้อง เงาสีดาเข ้ามาใกล ้
เขาเป็ นชายวัยกลางคนเช่นกันและสายตากวาดมาหาหวังหลิน
้ อบัณฑิตทีข
“ตุ ้นเทียน คนผูน้ ี คื ่ ้าชวนมาทีนี
่ ่ เจ ้าอยูใ่ นช่วงกลาง
ของการผสานธงแล ้ว อย่าให ้เสียจังหวะ รีบกลับไปปิ ดด่านบ่ม
เพาะ” เนี่ ยนเทียนเอ่ยขึนมาด
้ ้วยอารมณ์ซ ับซ ้อน
ตุ ้นเทียนยิม้ ในสายตาเขาหวังหลินเป็ นแค่คนธรรมดาเท่านั้น แม้

เขาจะชาเลืองมองแต่ไม่ได ้นาหวังหลินมาใส่ใจ เขาหันตัวกลับและ
จากไป
แม้เขาจะเป็ นแบบนั้น แต่ตอนทีหวั

่ งหลินเห็นตุ ้นเทียน ความคิดสัน
่
่ าลัง
สะท ้านราวกับคิดอะไรได ้บางอย่าง เขามองร่างของตุ ้นเทียนทีก
้
ถอยไป หยาดนาตาสองสายเริ ่
มไหลลงมาโดยไม่ รู ้เหตุผล
ขณะนั้นวิหคสีขาวตัวหนึ่ งบินผ่านสานักหลอมวิญญาณ มันผ่าน
ไปพร ้อมกับส่งเสียงร ้องไปด ้วย
้ บด
“อีกหลายร ้อยปี นับตังแต่ ั นี ้ วันทีท่
่ านตายจะมีชายคนหนึ่ งมาทีนี
่ ่
เขาจะกลายเป็ นเส ้นทางการอยู่รอดของสานักหลอมวิญญาณ!”
้
หวังหลินพึมพาพร ้อมกับมองแผ่นหลังของตุ ้นเทียนและมีนาตา
่
หลังไหลยิ ่ าเดิม
งกว่
เนี่ ยนเทียนตัวสัน่ เขามองหวังหลินอยูส่ ก

ั พักและคานับฝ่ ามือ เขา
่ องนี
ไม่เชือเรื ่ ทั
้ งหมดแต่
้ ก็จดจาเอาไว ้ในใจ เขาไม่ได ้บอกตุ ้นเทียน
จนกระทังอี่ กหลายร ้อยปี ต่อจากนี ตอนที
้ ่
เขาก าลังตาย คาพูดของ
้ ดขึนในใจเขา
บัณฑิตคนนี จะผุ ้
………………………………………………..
[1] เนี่ ยน มีความหมายว่าการอ่านหรือการเรียนรู ้

ตอนที่ 1598 พบเจอ
่
ขณะทีเขาใกล ่ ณฑิตไร ้ชือพู
้ตาย พลันนึ กถึงประโยคทีบั ่ ดขึนมา
้
่
เมือหลายร ้อยปี ก่อน คาพูดเหล่านั้นดูเหมือนเต็มไปทัวความคิ
่ ด
่ งจุดจบของชีวต
เขาจนกระทังถึ ิ และกลายเป็ นหนึ่ งในวิญญาณหลัก
ของธงวิญญาณ
สัมผัสวิญญาณของเขาแผ่กระจายออกมาเป็ นครงสุ้ั ดท ้ายและแผ่

กระจายข ้ามสานักหลอมวิญญาณ เขาเห็นชายคนหนึ่ งผูเ้ หาะเหิน
มาจากสถานทีห่่ างไกลและผสมปนไปกับศิษย ์สานักหลอม
วิญญาณ คนผูน้ ้ันดูธรรมดามาก
พอเขาเห็นในนาทีน้ัน สัมผัสวิญญาณของเนี่ ยนเทียนจึงสันเทา

่
่
อย่างไม่เคยเป็ นมาก่อน เขาตกตะลึงเมือพบว่ ้ อบัณฑิตที่
าคนผู ้นี คื
้ าถามเมือหลายร
เขาตังค ่ ้อยปี ก่อน!!
สัมผัสวิญญาณของเขาแตกสลายไปด ้วยความงุ นงงและเจอการ

คาดเดาอันน่ าเหลือเชือ่ วิญญาณของเขากลายเป็ นส่วนหนึ่ งของ
ธงวิญญาณ...
่ องในแคว ้นจ ้าวและยืนอยูข
หวังหลินถูกส่งกลับไปทีเมื ่ ้างๆ ต ้นไม้
ด ้านนอกสนามสอบ ต ้าฝูยงั คงหลับอยูท ี่ ่ น ทุกอย่างทีเกิ
่ นั ่ ดขึนราว
้
กับฝันไป
้ กน้อย...’ หวังหลินมองท ้องฟ้ าและเห็น

‘เวรกรรม...ข ้าเข ้าใจขึนเล็
วิหคสีขาวอีกครง้ั เจ ้าวิหคหมุนวนในท ้องฟ้ าก่อนจะค่อยๆ หายไป
ในก ้อนเมฆ
้
หลังจากปลุกต ้าฝู ทังสองก็ ่
กลับไปทีโรงเตี
ยม๊ แสงจันทราสาดส่อง
จากท ้องฟ้ าและทอดเงาให ้ยืดยาวออกไป
ผลการทดสอบจะถูกประกาศในอีกไม่กวัี่ น เหล่าบัณฑิตทังหมดรอ
้
คอยวันนั้นจะมาถึงอย่างกระวนกระวาย เหล่าคนทีติ
่ ดอันดับจะ
ได ้ร ับโอกาสในการสอบรอบต่อไป
โอกาสนี คื้ อการไปทีเมื

่ องซูเพือสิ
่ ทธิการทดสอบทีนั ่ ่ นและได ้โอกาส
ในการทะยานสูส ่
่ วรรค ์ เมือได ้ร ับตาแหน่ งผู ้ถูกเลือก พวกเขาจะ
ได ้ร ับโอกาสไปเมืองหลวงของแคว ้นจ ้าวเพือฟั ่ นฝ่ าในครงสุ ้ั ดท ้าย!
่
หากมีพรสวรรค ์มากพอก็จะได ้ร ับการชืนชมจากหั วหน้าบัณฑิตซู
่
ซึงจะกลายเป็ นคนมีชอเสี ื่ ยงทันที หากกลายเป็ นศิษย ์ของซูต ้าว
ี่ ้ร ับถือว่าเกินจินตนาการถึง!
ความรุง่ โรจน์ทได
นี่ คือความปรารถนาของบัณฑิตในแคว ้นจ ้าวเกือบทังหมด

้
้
ทังแคว ่ โอกาสไปทีเมื
้นมีคนน้อยกว่าห ้าสิบคนทีมี ่ องซู แม้ชอของ
ื่
่
หวังหลินจะไม่ได ้อยูใ่ นรายชือบนๆ ่ ห ้าสิบคนนี ้
เขาก็อยูใ่ นกลุม
่ งหลินเห็นชือตั
ตอนทีหวั ่ วเอง เขาไม่ได ้รู ้สึกตืนเต
่ ้น เขามองไปที่
อันดับอย่างสงบนิ่ งและจากไปด ้วยคาชืนชมและตื
่ ่
นเต ้นของต ้าฝู
เขาไปทีห่ ้องโถงของเมืองเพือยื่ นยันตัวตนและได ้ร ับการร ับรองให ้
สอบรอบถัดไปทังยั้ งได ้ร ับเงินรางวัลจากราชสานักด ้วย
่ ท
สิงที ่ าให ้ต ้าฝูตนเต
ื่ ้นไม่ใช่หวังหลินติดอันดับแต่กลับเป็ นเงิน
้ ้เปลียนหวั
ประสบการณ์ในช่วงไม่ถงึ เดือนนี ได ่ งหลินโดยไม่รู ้ตัว
ความฝันพวกนั้นยังมีอยูท
่ ก ่ ้นชินแล ้ว
ุ คืนและเขาก็เริมคุ
่
ความคิดจิตใจของเขาเปลียนไป เขาไม่รู ้สึกหลง ไม่รู ้สึกงุ นงงหรือ
่
กังวลเรืองสอบล ้มเหลวอีกแล ้ว
่ น่่ าจะได ้ก็ยงั ได ้ สิงที

สิงที ่ น่่ าจะหายไปก็ยงั หายไป
ไม่มส ิ่
ี งใดคุ ่ อนเดิม จิตใจทีสงบนิ
้มค่าไปกว่ากัน มีเพียงหัวใจทีเหมื ่ ่ง
้
ดังนาในบ่ อ ราวกับมองภูเขาเป็ นภูเขา จากนั้นก็เห็นภูเขาไม่ใช่
ภูเขา และกลับมาเห็นภูเขาเป็ นภูเขาอีกครง้ั ในชวเวลาสั
่ั ้ นี ้
นๆ
่
แม้แต่หวังหลินก็ไม่รู ้ว่าเขาเปลียนแปลงไปมากแค่ ไหน
่
กลินอายของมหาบั ้
ณฑิตค่อยๆ ฟูมฟักขึนบนร่ างกาย ท่ามกลาง
เหล่าบัณฑิตนับไม่ถ ้วน แผ่นหลังยืดตรงและดวงตาสงบนิ่ งทอดมอง
ออกไปดุจไข่มุก
่
ดุจเซียนทีมองอย่ ่
างเย็นเยียบไปทีสหายเซี
ยน!
‘ชีวต ่
ิ เหมือนฝันไป ข ้าไม่อยากตืนจากฝั ้
นนี เลย’ มีบณ
ั ฑิตหลาย
่
คนชืนชมและรู ้สึกหดหูต ่ งหลินออกไปจากเมืองพร ้อม
่ อนทีหวั
กับต ้าฝู
่
แค่เหมือนตอนทีเขามาและจากไปเงี
ยบๆ
ต ้าฝูตด
ิ ตามหวังหลินและคานวณเงินต่อไป เขามักจะพึมพาและ
้ั
เผยสีหน้าเจ็บปวดออกมาเป็ นครงราว
่ าง
ณ ประตูเมือง หวังหลินหยุดลง ส่งสายตาไปบนร ้านสุราทีห่
้ รา!” เขาพลันอยากดืมขึ
ออกไปไม่ไกล “ต ้าฝู ไปซือสุ ่ นมาแม้
้ จะคิด
่
ว่าเพิงเมาหนั กไปเพียงแค่สองแก ้วก่อนหน้านี ้
“มีเงินอยูน ่ ราอีก?!” ต ้าฝูกลอกตาพลางคว ้า

่ ิ ดเดียว เจ ้าอยากดืมสุ
้ าตรงรอบหน้าอกและส่ายศีรษะ
เสือผ้
“เงินนี่ นับเป็ นอะไรได ้? เหรียญทองหลายพันหายไปได ้ก็จะกลับมา

เสมอ รีบไปซือสุ ้ รา!” หวังหลินยิมและผลั
้ กไสต ้าฝู
ิ้
ต ้าฝูดนรนและถอนหายใจยาว เขามาถึงร ้านสุราอย่างไม่ยน
ิ ยอม
่ อรองจนหาทางทาให ้หวังหลินประหลาดใจ แม้กระทังเล่
และเริมต่ ่ น
่ ดคนขายก็ยมแห
สกปรกก็ยงั มี ท ้ายทีสุ ิ้ ้งๆและขายสุราสองเหยือก
่ ่าเตียเรี
ด ้วยราคาทีต ้ ยดิ่ น’
อย่างไรก็ตามต ้าฝูก็ยงั รู ้สึกเจ็บปวดหัวใจอยูด
่ ต ่ ้องนาเงิน
ี อนทีต
่ มพ า
ออกมาและเริมพึ
“ของข ้า ของข ้า มันเป็ นของข ้านะ!”
หวังหลินหัวเราะและนาขวดสุรามมา เขาดืมไปอึ่ ้ รา
กใหญ่ให ้นาสุ
่
ย ้อยมุมปาก ต ้าฝูรบี ติดตามไปด ้วยท่าทีขมขืน
้ นเวลาบ่าย ทังสองเดิ
ตอนนี เป็ ้ ่
นออกไปไกลลับตา กลินอายเศร ้า
่
และโดดเดียวรอบตั วหวังหลินได ้เลือนหายไปอย่างมหาศาล แทนที่
ด ้วยความโล่งอก
่
“นายน้อย เราจะไปทีไหน?” เสียงต ้าฝูดงั ออกมาไกล
่ ก เพียงแต่ต ้องรอคน
“เมืองซู ข ้าได ้ยินว่าสุราดอกบัวมีรสเลิศยิงนั
่ ่ น” หวังหลินดืมไปอี
ไปทีนั ่ กจิบ เขาแกะมัดผมด ้านหลังและปล่อย
มันยาวพร ้อมกับหัวเราะ
เมืองซูอยูห ่ ่างจากเมืองหลวงของแคว ้นจ ้าวเป็ นระยะทางสองร ้อยห ้า
สิบลี ้ เมืองแห่งนี กว
้ ้างขวางและมีแม่นาไหลผ่
้ าน เมืองซูเป็ นเมือง
แห่งสายนา้
เมืองซูมช ื่ ยงเพราะซูต ้าว ทังยั

ี อเสี ้ งเป็ นสถานทีรวบรวมผู
่ ม้ ี
พรสวรรค ์และไม่ขาดแคลนสาวงาม
้ เ่ สมอ เสียงร ้องเพลงและการเต ้นระบาเกิดขึน้

มีเรือล่องผ่านแม่นาอยู
ิ ชีวายิง่ มีนักกวี นักเต ้นแสนสวยและเสียง
ทุกคืนทุกวันทาให ้มีชวี ต
้ องซู
พิณดังไปทังเมื
้
ร ้านสุราทังหมดที ่
ขายสุ ้ อต่
ราดอกบัวล ้วนขึนชื ่ อเหล่าบัณฑิต กล่าว
้ ราดอกบัวจากเมืองซูอยูเ่ ป็ น
ได ้ว่าทางราชการมักจะส่งคนมาซือสุ
ประจา
ซูต ้าวผูเป็
้ นหัวหน้าบัณฑิตต่างก็หลงใหลในรสสุรามาก่อนและ
่ นไปพลางทาความเข ้าใจในชีวต
มักจะดืมมั ื่ ยง
ิ ไป พอเขามีชอเสี
ิ่ งดังไปอีก
สุราดอกบัวก็ยงโด่
การเดินทางสองเดือนผ่านไปในพริบตา หวังหลินและต ้าฝูกาลังนั่ง
่ ราระหว่างเดินทาง
อยูใ่ นรถม้าระหว่างทางไปเมืองซู หวังหลินดืมสุ
้ั
และมองไปด ้านนอก บางครงเขาก็ หวั เราะหลังจากเมาได ้ที่
่ กเลย สุราทังหมดที
“นายน้อย อย่าดืมอี ้ ่ ้าดืมไปช่
เจ ่ างน่ ากลัว มัน
แค่สองเดือนเท่านั้น สองเดือน! ดูสวิ า่ เจ ้าดืมไปแล
่ ้วแค่ไหน? เงิน
้
แทบทังหมดใช ่ งสิ
้ไปกับการดืมทั ้ น!”
้ ต ้าฝูร ้องไห ้ ส่งเสียงออกมา
อย่างเจ็บปวด
่ อไป แม้เราจะไปถึงเมืองซู เราก็คงไม่มเี งินสักเหรียญ

“หากเจ ้าดืมต่
๊ ใครบอกให ้เจ ้าดืม
เข ้าพักในโรงเตียม ่ ใครบอกให ้เจ ้าดืมมาก
่
ขนาดนี ?”้ เสียงบ่นของต ้าฝูดงั บ่อยขึนในช่
้ วงสองเดือนมานี ้
อย่างไรก็ตามไม่เพียงแต่จะไม่ทาให ้หวังหลินรู ้สึกราคาญ เขายัง

รู ้สึกคุนเคยไปด
้ ้วย
“ไม่เป็ นไร เจ ้าคือคนติดตามและเป็ นคนดูแล หากไม่มเี งินเหลือ เจ ้า

ก็แค่ออกไปหาเงิน” หวังหลินหัวเราะพลางหยอกล ้อกับต ้าฝู เขาดืม ่
สุราและมองต ้าฝูทมี ี่ สห ่
ี น้าขมขืน
ขณะทีต่ ้าฝูพูดจ ้อต่อไป พลบค่าได ้มาเยือน ดวงอาทิตย ์เปล่งแสงสี
้
แดง รถม้าโยกเยกไปมาและตอนนี พวกเขาได ้เข ้าไปใกล ้เมืองซู
แล ้ว
เมืองซูใหญ่มากและดูเหมือนเป็ นเมืองแห่งอานาจ ทว่านี่ เป็ นเพียง

ลักษณะภายนอกเท่านั้น ข ้างในเต็มไปด ้วยสายนาที
้ มี
่ ลมพัดและ
เปล่งความรู ้สึกงดงาม
่ ออยูน
หลังจากจ่ายเงินค่ารถม้า ต ้าฝูจงึ มองเงินทีเหลื ่ อ้ ยนิ ดในมือ
และแทบจะร ้องไห ้ เงินส่วนใหญ่ททั ี่ งสองใช
้ ้ไปบนถนนคือจ่ายค่า
สุราให ้ลงไปในท ้องหวังหลิน
ความอดทนต่อสุราของหวังหลินเพิมขึ ่ นโดยไม่
้ รู ้ตัว เขาไม่ใช่คนที่
่ ยงแค่สองแก ้วแล ้วก็เมาอีกต่อไปแล ้ว
ดืมเพี
้ า เขาดูสง่างามด ้วยชุดคลุม
หลังจากลงรถม้า หวังหลินจัดแจงเสือผ้
่ อขวดสุราในมือ กลินอาย
สีขาวและผมยาวไม่เป็ นระเบียบ ขณะทีถื ่
บัณฑิตรอบตัวเขาได ้หายไปและถูกแทนทีด ่ ้วยความรู ้สึกของความ
อิสระ
เขาเดินไปบนถนนของเมืองซู เขาเห็นคนหลายคนเดินไปบนถนน
่ นบัณฑิตและมีสาวแต่งตัวงดงามหลายคนด ้วย
กว่าครึงเป็
แม้รป
ู ร่างหน้าตาของหวังหลินจะดูธรรมดา แต่สภาวะอารมณ์
้ เศษยิง่ ขณะเดินไปบนถนนจึงทาให ้คนสนใจจานวนมาก
ตอนนี พิ
สาวงามหลายคนจ ้องตามาทีหวั ่ งหลินตรงๆ หวังหลินสงบนิ่ งเหมือน
เคยและเดินต่อไปข ้างหน้า
ต ้าฝูตด ่ านมาเขามีสห
ิ ตามเขาไป ในช่วงสองเดือนทีผ่ ่
ี น้าขมขืน
บ่อยครง้ั ตอนนี ก็
้ เหมือนกันและถอนหายใจต่อไป
จนพลบค่าในเมืองซู แสงจันทราค่อยๆ ปรากฏ ขณะทีเรื ่ อล่องไป

บนแม่นา้ เสียงเพลงเบาสบายดังขึนมา
้ หวังหลินยืนอยูบ
่ นสะพาน
้ มี
และมองดูเรือบนแม่นาที ่ เสียงพิณดังเต็มสองหู
ี่ าลังเต ้น
“นายน้อย ท่านกาลังรออะไร?” ต ้าฝูชะโงกไปมองสตรีทก
อยูบ ้
่ นเรือ เขากลืนนาลายและแววตาเปล่ งประกาย
หวังหลินพึมพาด ้วยท่าทีสงบนิ่ ง “รอคนผูห้ นึ่ งจากความฝันข ้า เขา

จะมามอบสุราให ้ข ้าหนึ่ งไห หากเขาแสดงตัวจะเป็ นการยืนยันการ
คาดเดาของข ้า”
ต ้าฝูมองขวดสุราเปล่าในมือหวังหลินและเอ่ยอย่างใส่ใจ “เราจะรอ
อยูต ้ อ? บางทีเราควรจะหาโรงเตียมถู
่ รงนี หรื ๊ กๆ ก่อน...” เขากลัวว่า
้ ราอีกครง้ั
หวังหลินจะให ้เขาไปซือสุ
้ ไม่
หวังหลินส่ายศีรษะและเผยรอยยิมที ่ ใช่รอยยิม้ มองไปทีต
่ ้าฝูและ
พูดอย่างสบายๆ
่
“ข ้าจาได ้ว่ามีเงินอยูเ่ ยอะมาก โดยเฉพาะเงินทีเราได ้จากการสอบ
...”
“ใช่หรือ? อุบ๊ ...ลืมไป...” ต ้าฝูกะพริบตาปริบๆ และเผยท่าทีอด

ึ อัด
่ ้าซ่อนออกมาไปซือสุ
“นาเงินทีเจ ้ ราดอกบัวและไปเช่าเรือ เราจะ
อาศัยอยูท ี่ ่ นสักสองสามวัน” หวังหลินสะบัดแขนเสือด
่ นั ้ ้วยรอยยิม้
และไม่มองต ้าฝูอก ี
่
สายลมพัดผ่านทาให ้ระลอกคลืนบนผิ ้ อนลงใส่รา่ งหวัง
วแม่นาร่
หลิน สายลมพัดเบาและไม่หนาวเย็น มันแฝงความอบอุน
่ และเสียง
่ าลังเล่นเพลง
พิณทีก
หวังหลินพึมพา “เจ ้าจะมาหรือไม่...”
ตอนที่ 1599 ซูตา้ ว
่ กพิงสาหร ับทุกชีวต
‘โลกคือสถานทีพั ่
ิ ...กาลเวลาคือแขกผูเ้ ยียม
เยียนตามช่วงอายุ...ความแตกต่างระหว่างชีวติ และความตาย
่
เสมือนการตืนจากความฝั น!’
เมืองซูผด ่
ั เปลียนฤดูในเดือนหกและเข ้าสูฤ ่
่ ดูใหม่เมือดอกไม้
เบ่ง
บาน ใบไม้แห ้งล่องลอยไปในท ้องฟ้ าดุจนากาลเวลาไปกับมันได ้
่ ้องฟ้ าราวกับหิมะ เป็ นฉากสวยงามทีน่่ าจดจา

ใบไม้แห ้งเต็มไปทัวท
ยิง่ พวกมันเสมือนเป็ นหิมะในฤดูร ้อนทีล่
่ องลอยผ่านบนท ้องฟ้ า
หากสายลมรุนแรงมากขึน้ พวกมันก็จะพัดปลิวมากขึนและดู้
่
เหมือนพวกมันไม่มรี าก ในขณะทีสวยงาม พวกมันเปล่งสัมผัส
ความเศร ้าออกมาด ้วย
ราวกับคนเร่รอ่ นทีไร ่ ้บ ้าน พวกมันเพียงแค่เคลือนไหวไปกั

่ บสายลม
่
โดยไม่รู ้ว่าจะไปทีไหน ้
บางทีคงร่อนลงแม่นาและเป็ นส่วนหนึ่ งของ
แม่นา้ หรือไม่ก็ตกบนพืนและผสมเข
้ ้ากับฝุ่ นดิน พวกมันคงจะพัด
้ั
ปลิวอีกครงยามที ่
สายลมรุ นแรง
่
โชคชะตาของแต่ละใบคือสายลม สายลมทีแตกต่ ิ ที่
างจะมอบชีวต
แตกต่างกันให ้
ใบไม้แห ้งสีขาวหนึ่ งกามือและปกคลุมไปด ้วยดอกไม้คอ่ ยๆ พัดปลิว

่ บ
ในอากาศ มันร่อนใส่ฝ่ามือของชายหนุ่ มชุดขาวทีอยู ่ นเรือลา
เล็กๆ
ชายหนุ่ มถือขวดสุราในมือ ดืมสุ ่ ราหนึ่ งอึกพลางท่องบทกวีอย่าง

ถือตัว เขาไม่ได ้เปล่งเสียงดังแต่ให ้ความรู ้สึกสบายๆ ราวกับกาลัง
มุ่งหน้าไปสุดขอบของโลก
้ าของผูต้ ด
ด ้านข ้างชายหนุ่ มเป็ นชายวัยกลางคนสวมเสือผ้ ิ ตาม
่ กน้อย ทุกครงที
เขามีทา่ ทีขมขืนเล็ ้ั ชายหนุ
่ ่ มจิบสุรา จิตใจของชาย
วัยกลางคนก็จะเจ็บปวดมากขึน้
‘สุราดอกบัวหนึ่ งขวดราคาเจ็ดเหรียญเงิน แพง แพงมากเกินไป!!

่
ดืมไปหนึ ่ งอึกแทบจะกินไปแล ้วครึงเหรี
่ ยญ...’
ใบไม้แห ้งทีร่่ อนลงในมือชายหนุ่ มพลันหยุดไปชวขณะแต่

่ั ดเู หมือน
ยังไม่ถงึ จุดหมายปลายทาง มันราวกับถอนหายใจเบาๆพลางลอย
ออกไปจากมือชายหนุ่ ม มันพัดออกไปไกลราวกับรู ้ว่าปลายทางที่
่ ่งไปหาเป้ าหมายนั้นโดยไม่เหน็ ดเหนื่ อย
ต ้องไปคือทีไหนและพุ
ริมฝั่งแม่นามี
้ ป่าดอกท ้อบานสะพรง่ ั ขณะทีใบไม้
่ แห ้งพัดออกไป
ดอกท ้อตกลงไปในแม่นาจนท้ ่ งขึนมา
าให ้เกิดระลอกคลืนดั ้
้ หวัง
“ใบไม้เต ้นระบาไปกับสายลม แสงดอกท ้อไหลไปกับสายนา”
่ ราในมือและหัวเราะดังลัน
หลินดืมสุ ่
นอกจากคนขับเรือและสองคนนี แล ้ ้ว มีหญิงสาวสวยงามอีกสามคน
บนเรือด ้วย คนหนึ่ งเล่นพิณ อีกสองคนร ้องราและเต ้นระบา เรือล่อง
ไปตามแม่นา้ ผ่านสะพานหินและไหลออกไปอย่างเนิ บๆ
“ต ้าฝู นาสุราออกมา!” หวังหลินหันตัวกลับไปมองชายวัยกลางคน

และหัวเราะคิกคัก
ต ้าฝูมส
ี ห ่
ี น้าขมขืนและถอนหายใจต่ อไป เขาหยิบสุราออกมาและ
ไม่ยอมยืนมั่ นให ้หวังหลิน เขาเริมพู
่ ดราวกับจะร ้องไห ้
้ ก็ซอสุ
“นายน้อย มีเงินเหลือไม่มากจริงๆ...เราเช่าเรือลานี แต่ ื ้ ราไป
ด ้วย สาวน้อยสามคนทีมากั่ บเราก็ราคาแพงเกินไป ค่าใช ้จ่ายต่อ
่ ่ งและหาโรงเตียมถู
วันก็แพงยิง...เรา...เราไปบนฝั ๊ ่
กๆ เพือลด
ค่าใช ้จ่ายดีหรือไม่?”
“รีบไปไหน? คนทีข ่ ้ารอยังไม่มาถึง” หวังหลินส่ายศีรษะและยิม้

้
ออกมา เขาหยิบสุราขึนมาดื ่
มพร ้อมกับนั่งลง ฟังเสียงหญิงสาวเล่น
พิณ เสียงพิณนุ่ มนวลและเริงร่าแต่มน ั ไม่เข ้าสูจ
่ ต
ิ ใจหวังหลิน
“นายน้อย ข ้านาเงินทีข ่ ้าซ่อนออกมาหมดแล ้ว ท่าน...บัดซบ ข ้า

นับดูแล ้ว หากเราใช ้จ่ายแบบนี ้ เราจะกลายเป็ นขอทานในอีกเจ็ด
วัน!!”
“นี่ มันก็มากกว่าหนึ่ งเดือนแล ้ว หนึ่ งเดือน ท่านกาลังรอใครกันและ

ทาไมถึงยังไม่มา?” หัวใจของต ้าฝูเจ็บปวดพลางดุดา่ หวังหลินอย่าง
ขมขืน ่
่ าลังพักจากการเต ้นพลัน
ราวกับเขามองดูสนุ กสนาน หญิงสาวทีก
หัวเราะ
ต ้าฝูเบิกตากว ้างและจ ้องมองนาง หลังจากบ่นพึมพาเล็กน้อยจึง
้
หยิบสุราขึนมาเองและดื ่
มไปอี
กใหญ่
่ ก นี่ เป็ นสุราดี หนึ่ งอึกเท่ากับครึงเหรี

‘ข ้าต ้องดืมอี ่ ยญเงิน...’
‘เสียงพิณยังไม่เข ้ากัน’ หวังหลินเอนตัวข ้างๆ เรือและส่ายศีรษะ

เล็กน้อย ผ่านไปสักพักดูเหมือนเขาจะเมามากเกินไป เขาลุกขึน้
และเดินไปข ้างๆ หญิงสาวเล่นพิณ วางมือตัวเองไปบนพิณ ใบหน้า
้ แดงพลางถอนฝ่ ามือของนางออก
หญิงสาวขึนสี
“ข ้าจาเพลงหนึ่ งได ้ ข ้าไม่รู ้ชือเพลงแต่

่ ข ้าได ้ยินมันในความฝัน มัน
้ หวังหลินกล่าวขึนมาพลางหลั
น่ าจะเล่นแบบนี ...” ้ บตา ฝ่ ามือเริม่
เล่นพิณไปด ้วย
่ งออกมาไม่ใช่เสียงเพลง แต่
ตอนแรกมันยังไม่คุ ้นมาก เสียงทีเปล่
่ งหลินเพ่งสมาธิไปในการเล่น เสียงเพลงค่อยๆ
ทว่ายามทีหวั
่
เชือมโยงกัน
่ อาจเอ่ยออกมาได ้พลันออกมาจากเสียงพิณและลอย
ความเศร ้าทีมิ
ออกไปทุกทิศทาง
สตรีสองคนทีก ่ าลังพักอยูบ
่ นเรือถึงกับตกอยูใ่ นอาการงุ นงงและมอง
่ งหลิน ความเศร ้าในเสียงเพลงนั้นเบาบางมากแต่สามารถ
มาทีหวั
่
เข ้าถึงวิญญาณได ้ เมือไหร่ ี่ ้ยินมันจึงอดไม่ได ้ทีจะตกตะลึ
ทได ่ ง
่ งหลินจะนั่งลงเบืองหน้
ไม่รู ้ว่านานแค่ไหนแล ้วก่อนทีหวั ้ ่ น
าและเริมเล่
ี่
พิณ สตรีทเคยเล่ นพิณถึงกับนั่งอยูข
่ ้างๆ เขา ในแววตาคูส
่ วยของ
นางเปล่งประกายความงดงามทีไม่ ่ อาจเอ่ยได ้ ราวกับนางหลงใหล
ไปกับเสียงพิณ
่ ้าฝูก็ยงั ตกตะลึงขณะทีนั
แม้กระทังต ่ ่ งอยูท ี่ ่ เขาดืมสุ
่ นี ่ ราไปอึกต่ออึก
ลืมความเจ็บปวดและเริมจ่ ้องแขนขวาของตัวเอง
่ ่หวานเคยเล่นเพลงนี ้ และอีกเพลงทีมี
ลีมู ่ เสน่ ห ์เหมือนกันก็มาจาก
สตรีตาบอดในดินแดนวิญญาณปี ศาจ
้ าตาค่
วินาทีนีน ้ ่
อยๆ หลังไหลออกมาจากดวงตาของหวั งหลิน
้
หยาดนาตาไหลริ นไปบนพิณ ดูเหมือนผสานเข ้ากับเสียงเพลงและ
กระจายไปพร ้อมกัน
เขายังคงฝันอยู่ทก ุ คืน เขาเห็นหลายอย่างแต่ไม่ใช่วา่ ทุกคนจะเห็น
่ านวนหนึ่ งทียั
ได ้ช ัดเจน มีอยูจ ่ งคงพร่ามัว แม้จะเป็ นร่างเลือนลาง
แต่ความเศร ้ารุนแรงยิงนั่ ก
ภายใต ้เสียงพิณนี ้ เรือล่องไปบนแม่นา้ ผ่านสะพานหลายแห่ง

่
จนกระทังพลบค ่ามาเยือน
หวังหลินรอมามากกว่าหนึ่ งเดือน แต่คนจากความฝันทีควรจะ

่
ปรากฏตัวก็ยงั ไม่ปรากฏขึน้
่ อลองอยูใ่ ต ้สะพานหินแห่งหนึ่ ง ร่างสองคนปรากฏตัว

ขณะทีเรื
้
ขึนมาบนสะพานหิ ่ นผ่านพิณ
นและฟังเสียงเพลงเศร ้าทีเล่
้ นชายชราผมขาว หนึ่ งในนั้นสวมชุดคลุมสีเขียว แม้

สองคนนี เป็
่
เขาจะเพิงมายื นอยูท ี่ ่ แต่กลับยืนตรงเหมือนต ้นสน
่ นี
ท่าทีของเขาเปล่งสัมผัสของคนมีอายุ แววตาเผยประกายแห่ง
่ นอยูท
ปัญญา แม้จะเพิงยื ี่ ่ เขากลับเปล่งกลินอายของมหาบั
่ นี ่ ณฑิต
เขาคือซูต ้าว
ซูต ้าวเผยสายตาทีมี ่ อารมณ์ความรู ้สึกมองไปยังเรือทีก ่ าลัง
ล่องลอยห่างออกไป เขาเห็นหวังหลินกาลังเล่นพิณและเอ่ยขึน้
“เพลงเศร ้าอะไรขนาดนี ้ มันไม่ใช่สงทีิ่ คนธรรมดาจะเล่
่ นได ้...ความ
่
เศร ้าโศกเผยความเสียใจทีสามารถปรากฏขึ ้
นมาได ้หลังจากผ่าน
ประสบการณ์มาหลายปี เท่านั้น ภาพของร่างแห่งความเศร ้ายังคง
้ั เสี
ค ้างคาอยูใ่ นใจ ซูซาน ข ้าไม่ได ้ทาให ้การเดินทางครงนี ้ ยเปล่า
แล ้ว”
ชายชราด ้านหลังซูต ้าวได ้ถอนหายใจออกมาเช่นกัน หากหวังหลิน

้ าได ้ว่าเขาคือชายชราทีเฝ้
เห็นคนผูน้ ี คงจ ่ าดูหวังหลินเขียนข ้อสอบ
่
จนกระทังจบการสอบ
“ไม่คาดคิดว่าเขาจะเล่นพิณได ้ ตอนทีข ่ ้าเห็นกระดาษข ้อสอบของ

้ ธรรมดา เมือข
เขา ข ้ารู ้สึกว่าเด็กคนนี ไม่ ่ ้ามาเจอท่าน ข ้าเห็นเด็กผู ้
้
นี บนเรือ ดังนั้นข ้าจึงคิดว่าข ้าน่ าจะพาท่านมาทีนี่ ่ เพือเจอเขา
่
ขอร ับ” ชายชราโค ้งตัวอย่างเคารพ
้ ต ้าวยิม้
เรือล่องห่างออกไปไกล เสียงพิณค่อยๆ หายไป นาทีนีซู
ออกมา เขาก ้าวเท ้าลงบนสะพานและตะโกนใส่เรือด ้านล่าง
“พ่อหนุ่ ม บอกข ้าหน่ อย เจ ้าคิดว่าเวรกรรมคืออะไร”
ฝ่ ามือของหวังหลินหยุดกึก เสียงพิณหยุดลง หวังหลินลืมตาและ

มองกลับมาด ้วยความงุ นงง จากตาแหน่ งของเขาเห็นแต่เพียงชาย
่
ชราคนเดียวและไม่เห็นชายชราคนทีสองอี กฝั่งของสะพาน
้
นาทีนีความมื ดมาเยือน แสงจันทราส่องสว่างในท ้องฟ้ า ในยาม
กลางคืนนี ร่้ างของชายชราดูพร่ามัวเล็กน้อย แม้กระทังสะพานก็
่ ดู
เหมือนจะถูกซ่อนอยูใ่ ต ้แสงจันทร ์ไปด ้วย
่
แม้กระทังสายตาของหวั
งหลินก็ดเู หมือนจะพร่ามัว เขามองชาย
ชราบนสะพาน รอบด ้านขุน ่ มพา “เวรกรรม...”
่ มัวพลางเริมพึ
้
‘มันไม่ควรเป็ นแบบนี ...หากนี ่ คือการย ้อนเวลา หากนี่ คือการเกิด
ใหม่ หากนี่ คือความฝัน เช่นนั้นข ้าควรจะเจอตัวเองในความฝัน...
แต่ทาไมข ้าถึงเจอชายชราคนนี ...ท ้ าไมมันถึงเป็ นแบบนี ...’
้
หวังหลินรอคอยมามากกว่าหนึ่ งเดือน เขารอฉากเหตุการณ์ทท ี่ า

่
ให ้เขาตืนจากความงุ ้ นดืมสุ
นงงและใช ้เวลาทังวั ่ รา ในความฝันนั้น
่
เขาเจอตัวเขาอีกคนในความฝันทีปรากฏขึ ้
นบนสะพานในเมื องซู
่
อย่างไรก็ตาม แทนทีจะเจอความฝั นของตัวเอง เขาเจอชายชราผู ้นี ้
‘นี่ มันไม่สามารถอธิบายได ้...ข ้ารู ้เรืองเกี

่ ่
ยวกั บสานักหลอม
่
วิญญาณ ข ้ากระทังสามารถคาดเดาว่ ่
าคนทีจะปรากฏในส านัก
หลอมวิญญาณอีกหลายร ้อยปี ต่อจากนี คื ้ อตัวข ้าในความฝัน...ข ้า
่ ่ ...’ หวังหลินเต็มไปด ้วยสายตางุ นงงสับสน
ได ้รู ้แจ ้งแต่ไม่เจอเขาทีนี
เขาไม่เข ้าใจ แม้แต่ตวั เองก็ยงั พร่ามัว
ขณะทีหวั่ งหลินตกอยูใ่ นสภาวะความงุ นงง เรือจึงล่องห่างออกไป

่
ไกลเรือยๆ
พอชายชราเห็นว่าหวังหลินไม่ตอบ จึงยิมและตะโกนอี
“พ่อหนุ่ ม บอกข ้าได ้หรือไม่ เจ ้าคิดว่าเวรกรรมคืออะไร”
“เวรกรรม...ข ้าคือเหตุแห่งกรรม ข ้าคือผลแห่งกรรม...” เสียงของ

หวังหลินค่อยๆ มาถึงและเลือนหายไปพร ้อมกับเรือ
้
ซูต ้าวยิมพลางมองเรื ่
อทีหายไป เขาหันตัวกลับและมองบัณฑิต
ด ้านหลัง
่
“เขาชืออะไร?”
ตอนที่ 1600 สิบปี
่ งหลิน”
ซูซานรีบกล่าว “เขาชือหวั
“ส่งกระดาษข ้อสอบของเขามาให ้ข ้า” แววตาซูต ้าวมีประกายแห่ง

ความสุข
้ อได
ซูซานยิมเมื ่ ้ยินเช่นนี ้ จากนั้นจึงนากระดาษข ้อสอบออกมา เขา
่ ่ เพียงเพือให
มาทีนี ่ ้ซูต ้าวได ้เห็นกระดาษข ้อสอบอันพิเศษ
่ ่ ซูต ้าวไม่ได ้อ่านจนกระทังถึ

อย่างไรก็ตามหลังจากมาทีนี ่ งวันนี ้
พอถือกระดาษของหวังหลิน ซูต ้าวมองใกล ้ๆ และพยักหน้า
้
“ชายหนุ่ มคนนี จะเป็ นศิษย ์คนสุดท ้ายทีข ่ ้าจะร ับไว ้” ซูต ้าวมองกลับ
่ อด ้วยรอยยิม้ ใบไม้แห ้งลอยล่องระหว่างเขาและเรือทีอยู
ไปทีเรื ่ ใ่ ต ้
แสงจันทร ์ มิอาจรู ้ได ้ว่าซูต ้าวกาลังมองใบไม้หรือเรืออยู่
่
กาลเวลาไหลผ่านไป เมือใดที
ต ่ ้องการไล่ตามมัน ก็มอ
ิ าจเห็นแม้แต่
ร่องรอย
เจ็ดวันต่อมา หวังหลินลงเรือพร ้อมกับต ้าฝู เขายืนอยูร่ มิ ฝั่ง มองดู

่ ้ชีวต
เรือทีใช ิ มามากกว่าหนึ่ งเดือนและมองสายนาที้ เขารอคอยมา
่
มากว่าหนึ่ งเดือน เขาขบคิดเงียบๆ อยูพ่ ก
ั ใหญ่
่ งช
จนกระทังครึ ่ วโมงต่
่ั อมาหวังหลินส่ายศีรษะและถอนหายใจ เขา
กาลังจะหันตัวจากไปทว่าได ้ยินเสียงร ้องออกมาจากท ้องฟ้ า
่
ร่างกายหวังหลินสันเทาและสายตามองขึ ้
นไป
่ ้นเคยกาลังบินเป็ นวงกลมในท ้องฟ้ า วิหค

เขาเห็นเจ ้าวิหคสีขาวทีคุ
ค่อยๆ ร่อนลงมาบนสะพานทีห่ ่ างออกไปช่วงหนึ่ ง มันมองหวังหลิน
ก่อนจะบินกลับเข ้าไปในก ้อนเมฆ ร่างสีขาวของมันดุจดอกไม้
หวังหลินพึมพา “เจ ้าใช่หรือไม่...”
่
หวังหลินไม่ได ้เข ้าร่วมในการสอบของเมืองซู วันทีเขาออกมาจาก
เรือ เขาได ้ถูกเชิญไปทีบ ่ ้านของมหาบัณฑิตซูต ้าว คนทีเชิ
่ ญชวน
เขาคือชายชราผูค้ ม ุ สอบ
บ ้านของซูต ้าวไม่ได ้ใหญ่นักแต่สง่างามดูภม
ู ฐิ าน มันเงียบสงัดและ
มอบความสงบแก่จต ิ ใจ ในลานกว ้างหวังหลินได ้เห็นชายชราทีถาม ่
คาถามเขาบนสะพาน
่ งหลินและซูต ้าวดืมสุ
ต ้าฝูต ้องรอข ้างนอกลานขณะทีหวั ่ ราดอกบัว
พลางเริมพู่ ดคุยกันข ้างใน
่
เมือพระจั
นทร ์ลอยตระหง่านในท ้องฟ้ า หวังหลินจึงโค ้งให ้กับซูต ้าว
“ในชีวต ิ ข ้ามีศษ
ิ ย ์หลายคน แต่ข ้ามีศษ ่ ้จริงเพียงแค่สามคน
ิ ย ์ทีแท
เท่านั้น ตังแต่
้ บด ้ เจ ้าจะกลายเป็ นศิษย ์คนสุดท ้ายของข ้า ข ้าไม่
ั นี ไป
ต ้องการให ้เจ ้าเข ้าสอบราชการ นิ สยั ของเจ ้าก็ไม่เหมาะหรอก...ข ้า
อยากให ้เจ ้ากลายเป็ นมหาปราชญ ์ของแคว ้นจ ้าวเมือข ่ ้าตายไป!”
“ไม่เพียงแต่แคว ้นจ ้าวเท่านั้น มีอก

ี หลายแคว ้นบนดาวซูซาคุ ข ้า
้
อยากให ้เจ ้ากลายเป็ นมหาปราชญ ์ของทังดาวเคราะห ์! นี่ คือชีวต
ิ ที่
่
ไม่ได ้รารวย มีเกียรติหรือมีพลังมหาศาล แต่เจ ้าจะกลายเป็ นคนที่
เข ้าใจโลกและมีความคิดของตัวเอง!”
“ในโลกนี ้ มีคนธรรมดาแบบเราและก็ยงั มีเหล่าเซียนอยูด่ ้วย เซียน
้ั
หลายคนได ้มาหาข ้า ถามข ้าถึงทางเดินแห่งเต๋า แต่ทงหมดก็ ถก
ู ข ้า
ปฏิเสธไป”
้
“ข ้ายิมให ้และมองบนท ้องฟ้ า ข ้ามีความคิดของตัวเอง ข ้าไม่ได ้
แสวงหาเต๋า แต่ข ้าเข ้าใจความจริงแท ้ของโลกนี ้ แม้รา่ งกายข ้าจะ
บอบบาง ความคิดข ้าสามารถคงอยูไ่ ด ้ตลอดไปและทะลวงเปิ ดกรง
ขังออกไปได ้ แม้เหล่าเซียนจะสามารถสังหารเราเพียงแค่นิวเดี ้ ยว
้
พวกเขายังต ้องก ้มหัวเบืองหน้ าโลกของมหาปราชญ ์!”
“เหล่าเซียนบ่มเพาะในหนทางฝื นลิขต ิ สวรรค ์ แต่บณ

ั ฑิตเรารู ้แจ ้ง
สวรรค ์ นั่นก็ถอื ว่าฝื นลิขต
ิ สวรรค ์เช่นกัน!”
“หากสวรรค ์มีจต ่ ้นในสายตาของมัน เหล่าเซียนก็

ิ วิญญาณ เมือนั
เป็ นเพียงคนธรรมดาเหมือนเรา! พวกเขาคือคนธรรมดาและเราก็
คือคนธรรมดา ความแตกต่างเดียวก็คอื พวกเขามีพลังทีสามารถ ่
้ ธา ส่วนเรามีความเข ้าใจแห่งสวรรค ์ ท ้ายทีสุ
ป่ นขุนเขาขยีพสุ ่ ด
้
ทังหมดก็ ตด
ั ผ่านกัน”
่ นเซียน พวกเขามาหาอาจารย ์เพือ
“อาจารย ์ร ับศิษย ์หลายคนทีเป็ ่
หวังจะบรรลุขนตั้ั ดวิญญาณ บางคนก็แสวงหาความหมายอัน
้
ลึกซึงของเต๋ า!”
“ชีวต ้ อความธรรมดาแต่ไม่ธรรมดา หวังหลิน เจ ้าจะ

ิ รูปแบบนี คื
้ หรือไม่?” นาทีนีแม้
เลือกเส ้นทางนี ใช่ ้ ซตู ้าวจะเป็ นเพียงชายชรา
่ ใ่ ต ้แสงจันทร ์ หวังหลินกลับสัมผัสกลินอายแห่
ธรรมดาทีอยู ่ งอานาจ
มาจากเขาได ้
่
กลินอายนี ้
มาจากการรู ่ ้
้แจ ้งความจริงแท ้ของโลกและมีปัญญาหยังรู
ของตัวเอง นี่ จึงทาให ้ซูต ้าวยืนอยูบ
่ นจุดสูงสุดได ้
ปณิ ธานนั้นเสมือนเปลวเพลิงทีเผาไหม้
่ อยูใ่ นซูต ้าวและมัน
่
อนสวรรค ์
“บัณฑิต มหาบัณฑิตและท ้ายทีสุ ่ ดก็มหาปราชญ ์!” ซูต ้าวไพล่มอ

ื
่ งหลิน
สองข ้างไปด ้านหลังพร ้อมกับมองมาทีหวั
หวังหลินขบคิดเงียบๆ ผ่านไปสักพักจึงคุกเข่าและโค ้งคานับ

ให ้กับซูต ้าว
้ งหลินเพิงจะมี
ตอนนี หวั ่ อายุสบ ้ แปดสิบ
ิ เก ้าปี และซูต ้าวในตอนนี อายุ
สามปี
้
ซูต ้าวยิมพลางจั ้ น้ คาพูดของ
บแขนหวังหลินและพยุงขึนมาจากพื
เขาดังกึกก ้องอยูใ่ นลาน
้ เป็ นเด็กและกลับบ ้านในช่วงวัยกลางคน ข ้า

“ข ้าเข ้าสูโ่ ลกตังแต่
่
ท่องเทียวไปทั ่
วแคว ้นจ ้าวและยังไปอีกหลายแคว ้น ข ้าเห็นภูเขา
เห็นแม่นา้ เห็นชีวต ิ ในตอนทีอายุ่ ห ้าสิบ ภรรยาของข ้าตายทาให ้
ข ้าเศร ้าโศกอยูห ่ น้าหลุมศพนาง นั่นเป็ นตอนทีข ่ ้าเกิดความเข ้าใจ
ในโลก ทุกครงที ้ั ข่ ้าคิดถึงชีวติ ข ้าจะจดจาช่วงเวลาทีข ่ ้ารู ้จักนาง”
“หลังจากนั้น ความคิดของข ้าจึงเปลียนเป็

่ นเวรกรม”
้ ้วย
“เวรกรรมคืออะไร? ทาไมวัฏจักรแห่งเวรกรรมถึงมีอยูใ่ นโลกนี ด
...”
หนึ่ งคืนผ่านไป ชีวต ่ นนี ้ เขาไม่ไล่ตาม

ิ ของหวังหลินเปลียนไปในคื
การสอบราชการอีกต่อไปแล ้วแต่ขบคิดถึงความปรารถนาในชีวต ิ
ตัวเอง นอกจากการตอบแทนบุญคุณพ่อแม่แล ้ว เขาต ้องการ
่ ใ่ นใจเขา
เข ้าใจโลกและไล่ตามเสียงทีอยู
‘เวรกรรมคืออะไร...ชีวต
ิ และความตายคืออะไร...จริงและเท็จคืออะไร
...’
เขาและต ้าฝูอาศัยอยูใ่ นคฤหาสน์ของซูต ้าวและฟังการสอนของ

่
ซูต ้าวทุกวัน กลินอายของมหาบั ้
ณฑิตจึงแข็งแกร่งขึนในร่างกาย
มีคนหลายสิบคนได ้ร ับตาแหน่ งผูถ้ ก

ู เลือกของอาจารย ์ซูและเข ้าไป
สอบในเมืองหลวง บางคนก็ได ้ตาแหน่ งสูงส่งและบางคนก็รว่ งหล่น
ลงมา แต่ไม่มส ิ่
ี งใดทาให ้หวังหลินคล ้อยตามได ้อีก
ื่ ยงของหวังหลินกลับโด่งดังในแคว ้นจ ้าว

เขาไม่ได ้เข ้าสอบ แต่ชอเสี
เหนื อเหล่าคนทีได่ ้ร ับตาแหน่ งในเมืองหลวงเสียอีก แม้เขาจะไม่ได ้
ออกไปจากคฤหาสน์ แต่ขณะทีเวลาด ่ าเนิ นผ่านไป มีผูค้ นมาเข ้า
่
พบซูต ้าวและหวังหลินก็เป็ นคนทีออกมาทั กทายพวกเขา
หวังหลินพบเจอคนเยอะมาก ไม่วา่ จะเป็ นบัณฑิต ราชวงศ ์ทีร่ ารวย

่
่ าเซียน เขากลายเป็ นคนสงบนิ่ งมากขึน้ เริมหลงใหล
และกระทังเหล่ ่
ในรสสุราและกลายเป็ นคนสบายๆ
หลายปี ผ่านไปในพริบตา ยามทีใบไม้ ่ แห ้งร่วงหล่น หวังหลินกาลัง
่ ต ้าวร ับเขาเป็ นศิษย ์
จะเข ้าสูว่ ยั กลางคน เขายืนอยูใ่ นลานกว ้างทีซู
่ บปี ก่อน หวังหลินกาลังเฝ้ ามองใบไม้แห ้งปกคลุมพืนดิ
เมือสิ ้ น
ร่างกายของซูต ้าวแก่ชรายิงขึ ่ น้ กาลเวลาได ้เอาหลายสิงหลาย

่
้
อย่างไปจากร่างเขาและทิงหลายอย่ างไว ้เช่นกัน เขาไม่สามารถดืม่
และพูดคุยตลอดคืนกับหวังหลินเหมือนสิบปี ก่อนได ้อีกแล ้ว เขานั่ง
้
อยูใ่ นเก ้าอีโดยมี
คนร ับใช ้สองคนช่วยเหลือ เฝ้ าดูใบไม้แห ้งปลิวไป
โดยมีหวังหลินยืนข ้างๆ
หวังหลินมีทา่ ทีสงบนิ่ ง หลังจากส่งคนร ับใช ้สองคนออกไป เขาจึง

้
ดันเก ้าอีของซูต ้าว
้ พวกมันอยูท
“หลินเอ๋อร ์ ดูใบไม้แห ้งพวกนี สิ ี่ ่ ปี แล ้วปี เล่า แม้
่ นี
อาจารย ์จะจากไปแล ้ว พวกมันก็จะมาทุกฤดูราวกับพวกมันได ้ทา
้ ยงของซูต ้าวแหบพร่า แต่จต
สัญญากับสวรรค ์เอาไว ้” นาเสี ิ
วิญญาณเต็มเปี่ ยม เขายกแขนขวาขึนมา ้ ใบไม้แห ้งหนึ่ งใบร่วงลง
ในฝ่ ามือ
หวังหลินกล่าวเบาๆ “ใบไม้แห ้งนี่ คือชีวต

ิ ”
ซูต ้าวมองใบไม้แห ้งและเอ่ยกล่าว “ชีวต ิ ไม่ใช่เพียงแค่ก ้อนแห่งเวร
้
กรรม มันลอยอยูเ่ บืองหน้ าเจ ้า แต่หากเจ ้าพยายามจับมัน เจ ้าก็จบ ั
่ นเหน็ ดเหนื่ อยเท่านั้นถึงจะตกลงในมือเจ ้า”
ไม่ได ้ มีเพียงตอนทีมั
่ ยขึน้ สายลมอ่อนๆ พัดมาทาให ้ใบไม้แห ้งในมือเขาลอย

ขณะทีเอ่
ออกไป
“เวรกรรม เวรกรรม หวังหลิน หากเจ ้าสามารถค ้นหาเส ้นทางของ

้ ้ เมือนั
ตัวเองท่ามกลางใบไม้แห ้งนับไม่ถ ้วนเหล่านี ได ่ ้นเจ ้าก็จะรู ้ว่า
้
เวรกรรมคืออะไร” ซูต ้าวยิมและชี ้ ท
ไปที ่ ้องฟ้ า
่ นั้นคืออาจารย ์!”
“ใบไม้แห ้งกลุม
้
หวังหลินมองขึนไปตรงจุ ดทีซู ่ ต ้าวกาลังชี ้ ทว่ามีใบไม้แห ้งหลายใบ
้ ใบไหน
ในท ้องฟ้ า เขาจึงไม่รู ้ว่าซูต ้าวชีไปที ่
“เจ ้ามองไม่เห็นหรอกเพราะใบไม้แห ้งใบนั้นคือทังชี

้ วติ ของข ้า...”
้
ซูต ้าวหลับตา หยาดนาตาสองสายไหลลงมา
่ วพันเพราะสายลม นั่นคือชีวต
“มันคือใบไม้สองใบทีพั ิ ข ้ากับนาง...”
้
ในสายตาของซูต ้าว ใบไม้แห ้งทังหมดหายไป ้
ทังหมดนั ้นมีสองใบที่
อยูต
่ ด
ิ กัน มันลอยล่องออกไปไกลแสนไกล
“ปี นั้น ตอนทีใบไม้

่ แห ้งลอยผ่านท ้องฟ้ า ข ้าเห็นเจ ้าบนสะพาน ข ้า
เห็นความสับสนในแววตาเจ ้า ข ้าคิดว่าเจ ้าเหมือนใบไม้แห ้งทีไร่ ้
ราก เจ ้าทาอะไรไม่ถกู และสับสน ราวกับมีปัญหาบางอย่างทีเจ ่ ้าไม่
อาจเข ้าใจ”
่
“ข ้าเห็นเจ ้าและเห็นใบไม้แห ้งทีลอยผ่ าน นั่นคือชีวต
ิ เจ ้า มันหมุนวน
้
เบืองหน้ ้
าเจ ้า แต่เจ ้าไม่อาจมองเห็นมันได ้ มันจึงปรากฏเบืองหน้ า
ข ้า”
“ข ้าเห็นใบไม้แห ้ง แต่เจ ้าต ้องคิดว่าข ้ากาลังมองเจ ้าอยูแ่ น่ ...ข ้าถาม

ใบไม้แห ้งแต่เจ ้าต ้องคิดว่าข ้ากาลังถามเจ ้าอยูแ่ น่ ...”
“ตอนนั้นข ้าคิดว่าข ้าควรจะช่วยเจ ้าดีหรือไม่” ซูต ้าวหันศีรษะมา

ใบหน้าแก่ชรามองหวังหลินด ้วยความเมตตา
่
หวังหลินร่างสันเทา
“เจ ้าคือเวรกรรมสุดท ้ายในชีวต ้
ิ ข ้า ข ้ารู ้สึกเช่นนี เสมอเหมื
อนข ้า
่
เห็นเจ ้าทีไหนสั
กแห่งมาก่อน” ซูต ้าวหันกลับมามองท ้องฟ้ า
่ ละปี ผ่านไป ผูค้ นจะเห็นใบไม้แห ้งปกคลุมทัวเมื

“ขณะทีแต่ ่ อง พวก
เขาไม่เข ้าใจว่าใบไม้แห ้งเหล่านั้นออกมาตามหาคนทีพวกมั่ น
่
เชือมต่อกัน แต่ละใบไม้คอื ตัวแทนของคนทังชี ้ วต
ิ ...”
่ ดพวกมันก็รอ่ นลงในนา้ ร่อนลงในฝุ่ นและสูญสลาย

“แต่ท ้ายทีสุ
้
เบืองหน้ าสายตาของเรา...ไม่ใช่เพราะพวกมันหาเราไม่ได ้ แต่เรา
ไม่สามารถรู ้ได ้ว่าหนึ่ งในนั้นเป็ นของเราหรือไม่”
้
หวังหลินเงยหน้าขึนอย่ ่ าลังลอยอยู่
างเงียบๆ และมองใบไม้แห ้งทีก
ในท ้องฟ้ า ฉากเหตุการณ์น้ันราวกับเมือสิ
่ บปี ก่อน
ในทีสุ่ ดเขาก็เห็นใบไม้แห ้งกลุม

่ หนึ่ ง มีสองใบทีดู
่ เหมือนจะติดแน่ น
เข ้าด ้วยกัน ใบไม้แห ้งพัดปลิวไปอย่างไม่รู ้จบและไม่วา่ ลมจะแรงแค่
้
ไหน มันก็ไม่สามารถแยกทังสองใบออกจากกั นได ้
ดูเหมือนเสียงพิณดังออกมาจากไหนสักแห่ง ล่องลอยเข ้าไปในหู
ราวกับหญิงสาวทีก่ าลังรอคอยและสิงเดี
่ ยวทีอยู
่ ก
่ บั นางคือเสียงพิณ
ตอนที่ 1601 จดหมายทีบ้
่ าน
พริบตาเดียวอีกสิบปี ก็ผ่านพ้นไป
่
ซูต ้าวตายไปด ้วยโรคชราเมือสามปี ก่อน เขาจากไปในฤดูหนาว
่
เขาพยายามผ่านฤดูหนาวไปเพือจะมี ชวี ต
ิ ไปอีกหลายเดือนให ้ได ้
เห็นใบไม้แห ้งในปี ถัดไป
อย่างไรก็ตามถึงแม้ความคิดจิตใจของเขาจะสามารถหยังรู่ ้โลกใบนี ้
่
ได ้ ร่างกายกลับมิอาจเปลียนแปลงชีวต
ิ และความตายไปได ้ ช่วงฤดู
้ กแช่แข็งเป็ นนาแข็
หนาว เกล็ดหิมะร่วงหล่น ทาให ้โลกและแม่นาถู ้ ง
่ั
หนาเตอะ เขามองหิมะกาลังร่วงลงมาราวกับมันคงอยูไ่ ปชวกาล
นาน
้
หวังหลินเข็นเก ้าอีไม้ของเขาออกมาและเดิ นท่องไปในเมืองซู หวัง
่ บปี ได ้เปล่งกลินอายแน่
หลินผู ้มีอายุเกือบสีสิ ่ ้ ตสี
วแน่ เขาสวมเสือเชิ ้
ขาวพลางเข็นซูต ้าวอย่างเงียบๆ
ฤดูหนาวครงนี ้ั ค่
้ อนข ้างหนาวเป็ นพิเศษ หิมะตกลงมาพร ้อมกับสาย
ลมหนาวและเทใส่รา่ งของทังสอง ้ ยามเช ้าตรู ่ ระฆังในอารามดังก ้อง
๊
อยูไ่ กลๆ เสียงเอียดอ๊าดดังขึนช้ ัดเจนในใจ
“หลินเอ๋อร ์ อาจารย ์จะจากไปแล ้ว...อาจารย ์ไม่เคยมีลก ่

ู ศิษย ์พีสาม
คนของเจ ้าสืบทอดความจริงแท ้ของข ้าไปเยอะ แต่มเี พียงความคิด
ความอ่านของเจ ้าเท่านั้นทีคล
่ ้ายกับข ้า...”
“ข ้ารู ้ว่าเจ ้าตระหนักรู ้ถึงเวรกรรมแล ้ว แม้มน

ั ยังคงขุน ่ ด
่ มัว ท ้ายทีสุ
่ เจ
เจ ้าก็จะเข ้าใจ สิงที ่ ้าไล่ตามไม่ใช่เพียงแค่เวรกรรม”
“อาจารย ์จะมอบคฤหาสน์นีให้ ้กับเจ ้า” ซูต ้าวเอ่ยเสียงอ่อนแรง

ผสานกับสายลมและเข ้าสูห่ ขู องหวังหลิน หวังหลินเงียบเสียงและ
เผยแววตาแห่งความเศร ้า
ซูต ้าวอยูก ้ งหลินได ้เปลียน

่ บั เขามาสิบเจ็ดปี ตลอดสิบเจ็ดปี นี หวั ่
จากชายหนุ่ มอายุสบ ิ เก ้าไปเป็ นชายวัยกลางคน การติดตามซูต ้าว
ทาให ้หวังหลินเรียนรู ้และเข ้าใจอะไรเยอะมาก
้
หิมะตกอย่างหนักหน่ วงและปกคลุมทัศนวิสยั ของทังสอง ขณะที่
่ งเมื
เสียงระฆังดังกึกก ้อง หิมะปกคลุมไปทัวทั ้ องซู
่
เสียงรถเข็นไม้เคลือนเบาๆ ่ ้าอีท้ า
ไปบนถนน มีรอยสองเส ้นทีเก
เอาไว ้ มันเหมือนกับชีวต ่
ิ เมือไหร่ ี่
ทเรามองกลั
บไปก็จะเห็นได ้ว่ามัน
ไกลแค่ไหน อย่างไรก็ตามมันเพียงแค่ลากมาถึงปัจจุบนั และไม่อาจ
้ ดตรงไหน
เห็นได ้ว่าจะสินสุ
หิมะตกลงปกคลุมเส ้นทางบนพืน้ แม้แต่จด ่ ้นก็มองไม่เห็น

ุ เริมต
่ เขาซูข ้างนอกเมือง...” ซูต ้าวเอ่ยเสียงบางเบา แต่

“ส่งข ้า...ไปทีภู
สายตาเปล่งประกาย เขามองโลกราวกับกาลังมองเห็นจุดจบของ
ตัวเอง
้ ไปหาจุดหมาย
หวังหลินพยักหน้าเงียบๆ พลางเข็นเก ้าอีไม้
ปลายทางสุดท ้ายของซูต ้าว
หิมะตกลงหนักกว่าเดิม สายลมและหิมะกระทบใบหน้าทาให ้หิมะ

ละลาย ความเย็นเยียบเข ้าสูจ
่ ต ้ านถนน
ิ ใจ หวังหลินเข็นเก ้าอีไม้ผ่
อันเก่าแก่และออกไปนอกเมืองซู เขาเห็นภูเขาเล็กๆ ด ้านนอกเมือง
้ ได ้ใหญ่มากแต่มน
ภูเขาแห่งนี ไม่ ั มีจต
ิ วิญญาณ
ผูค้ นไม่สามารถมองเห็นจิตวิญญาณนี ได ้ ้ แต่หากหลับตาลงจะ
สัมผัสได ้ว่าต ้นไม้ทก
ุ ต ้น ใบหญ้าทุกใบบนภูเขาและรู ้สึกว่าภูเขา
กาลังหายใจ และนั่นก็มากพอแล ้ว
้ งทางเดินทีน
หวังหลินเข็นเก ้าอีไปยั ่ าทางสูภ
่ เู ขา ซูต ้าวหลับตาลงอ
ย่างช ้าๆ เขาสัมผัสได ้ว่าไม่สามารถทนอีกต่อไปได ้แล ้ว อย่างไรก็
ตามสายตาเขายังคงเปล่งประกายเหมือนเมือสิ ่ บเจ็ดปี ก่อน
ดวงตาคือหน้าต่างของจิตใจ ร่างกายซูต ้าวอาจจะเน่ าเปื่ อยแต่

ความคิดเขา วิถช
ี วี ต ้
ิ ของเขาได ้ก่อเกิดขึนมาแล ้ว ดังนั้นมันจึงไม่มี
วันหายไป
่ งนั้น” นาเสี
“พาข ้าไป...ทีแห่ ้ ยงของซูต ้าวเบาลงมากขึน้ หวังหลิน
แบกซูต ้าวไว ้บนหลังและเดินออกจากถนน หิมะตกลงอย่างต่อเนื่ อง
่
ในขณะทีเขาก ้าวเดินไปบนภูเขาทีละก ้าว
่ ดมีหลุมฝังศพแห่งหนึ่ งฝังอยูอ
ท ้ายทีสุ ่ หลุมศพแห่งนี ้
่ ย่างโดดเดียว
ตกอยูใ่ นหิมะราวกับกาลังรอคอยบางอย่าง ราวกับมันรอคอยมา
่ นนี ้
หลายสิบปี ก็เพือวั
ซูต ้าวนั่งลงเบืองหน้
้ าหลุมศพและจ ้องมอง ดวงตาไม่มน ้
ี าตาแต่
กลับ
เป็ นแววตาอ่อนโยน
“ข ้ากาลังมา...เจ ้าพูดว่าอยากมองข ้าตลอดไป ดังนั้นข ้าจึงฝังเจ ้าไว ้

่ ่ เพือให
ทีนี ่ ่ ล
้เจ ้าสามารถมองเห็นข ้าทีอยู
่ า่ งภูเขาได ้ตลอด” ซูต ้าว
พึมพาพลางสัมผัสกับหลุมศพ สีหน้าท่าทางอ่อนโยนและดูเหมือน
ลืมความเย็นจากหลุมศพไป
่
หรือจะพูดได ้ว่าความเย็นจากหลุมศพได ้เปลียนเป็ นความอบอุน
่ ใน
ใจเขาแทน
้
เขาค่อยๆ หลับตา ใบหน้ายิมอย่ ้
างอ่อนโยนพร ้อมกับสินลมหายใจ
สุดท ้าย...
ซูต ้าวเสียชีวต
ิ
หวังหลินยืนอยูท ี่ ่ นเป็ นเวลาพักใหญ่ เขาหันตัวกลับมามองลงจาก

่ นั
้
ภูเขา จากตาแหน่ งนี เขามองเห็ นเมืองซูและคฤหาสน์ซไู ด ้ช ัดเจน
่ ตใจหวังหลิน เขาสับสนและยัง
สัมผัสความเศร ้าโศกเต็มไปทัวจิ
่ วตนของโลกนี เป็
คิดถึงเรืองตั ้ นแบบไหน
ี่ ้วของเขาอยูห
มีชาติทแล ่ รือไม่ การเกิดใหม่ของเขา หรือเป็ นเพียง
แค่ความฝัน? ไม่มท ่
ี างไหนทีจะอธิ บายทุกอย่างได ้ จะจริงหรือ
่
หลอกก็ดเู หมือนจะวนเวียนอยูใ่ นวงกลมจนบอกไม่ไดว้ า่ จุดเริมและ
จุดจบอยูต่ รงไหน
่ อนต่อมา หลุมศพอีกหลุมปรากฏอยูข
ครึงเดื ่ ้างๆ กับหลุมศพโดด
่
เดียวบนภู ้ นไม่โดดเดียวอี
เขา ตอนนี มั ่ กแล ้ว
สามปี หลังจากซูต ้าวเสียชีวต

ิ ไป หวังหลินอายุสามสิบเก ้า
ครอบคร ัวของเขาถูกพาออกมาจากหมู่บ ้านใกล ้ภูเขาเมือหลายปี ่

ก่อน แต่พวกท่านไม่สามารถปร ับชีวต ่ ่ ได ้ หลังจากนั้น
ิ ให ้เข ้ากับทีนี
่ ้านเกิดและอาศัยอยูแ่ บบชีวต
หลายเดือนจึงกลับไปทีบ ิ ธรรมดา
่
ทัวไป
่ งหลินอายุสามสิบเก ้า เขาถูกเรียกตัวจาก
ในฤดูหนาวยามทีหวั
จักรพรรดิแห่งแคว ้นจ ้าว
นี่ คือการเรียกตัวครงที
้ั ห่ ้าในเวลาสามปี หลังจากซูต ้าวเสียชีวต
ิ ไป
้
เนื อหาของการเรี ้ั ห
ยกครงที ่ ้าแทบจะเหมือนกัน แต่การเรียกแต่ละ
้ั
ครงจะหรู ่ าครงก่
หรายิงกว่ ้ั อน พวกเขาบอกว่าจักรพรรดิต ้องการให ้
่ องหลวงเพือเป็
หวังหลินมาทีเมื ่ นราชครู
่ บปี มานี ้ ชือเสี

ช่วงระหว่างยีสิ ่ ยงหวังหลินเพิมพู
่ นขึนในเหล่
้ าบัณฑิต
ของแคว ้นจ ้าว แม้เขาจะไม่เคยออกไปจากเมืองซูตลอดยีสิ ่ บปี
่
ผูค้ นมักจะมาเยียมและฟั งการสอนของเขาระหว่างการสอบราชการ
ประจาปี
่ เกี
เรืองนี ้ ยวข
่ ่
้องกับซูต ้าวแต่ก็เกียวข ้องกับหวังหลินด ้วย ในช่วง
่ บปี มีบค
ยีสิ ุ คลสาคัญ บัณฑิตและขุนนางบางคนทีได ่ ้ร ับความพ่าย
แพ้จากคาพูดของหวังหลิน
ทุกคนรู ้ว่าหวังหลินได ้ร ับสืบทอดมาจากซูต ้าวให ้กลายเป็ น

มหาบัณฑิต นี่ ยิงท
่ าให ้จิตใจแต่ละคนฝังรากลึกลงไปตอนทีซู ่ ต ้าว
เสียชีวต
ิ
อย่างไรก็ตามไม่มส ิ่
ี งใดแน่ นอน มีคนจานวนมากทีไม่ ่ รู ้จักตัวตน
่ าหวังหลินจะคูค
ของหวังหลิน พวกเขาไม่เชือว่ ่ วรต่อตาแหน่ ง
มหาบัณฑิต
้
ความคิดเห็นเหล่านี แตกแยกกั ่ ต ้าวยังมีชวี ต
นไปตอนทีซู ิ ทว่าใน
่ ต ้าวเสียชีวต
สามปี หลังทีซู ิ ไป เสียงของแต่ละคนจึงดังขึนเรื้ อยๆ
่
่ งหลินอยูเ่ งียบๆ พวกเขาจึงกลายเป็ นเสียงแห่งความ
สามปี ทีหวั
สงสัย
่
หวังหลินไม่ได ้ให ้ความสนใจเรืองราวแบบนี ้ เขามีชวี ต
ิ เงียบๆ กับต ้า
ฝูตอ
่ ไป
ความเงียบของหวังหลินทาให ้หลายคนทีตั ่ งค
้ าถามกลายเป็ นคนที่
้ ้านมากขึน้ พวกเขาชืนชมที
ดือด ่ ่ งหลินเป็ นศิษย ์ของซูต ้าว แต่
หวั
ไม่คดิ ว่าหวังหลินคูค่ วรต่อตาแหน่ งมหาบัณฑิต ผูค้ นขับเคลือน ่
่
ด ้วยแรงจูงใจของตัวเอง เรืองราวนี ้ อยๆ เปลียนไปจนกระทั
ค่ ่ ่
งมี
้ วแคว
หลายเสียงดังขึนทั ่ ้นจ ้าว
้
หวังหลินยังคงเมินเฉย เขาเฝ้ ามองดูพระอาทิตย ์ขึนและพระอาทิ
ตย ์
ตก มองดูฤดูใบไม้ผลิผ่านพ้นและมาถึงฤดูใบไม้ร่วง เขาทาความ
้ งค ้นหาสัญญาณชีวต
เข ้าใจโลกและพยายามเข ้าใจเวรกรรม ทังยั ิ
และความตาย และจริงเท็จไปด ้วยกัน
แม้เขาจะตกอยูใ่ นสภาวะสับสนตัวเอง เขาก็ยงั ดาเนิ นชีวต ิ ต่อไป

่
เรือยๆ ่ ้ค่าเหล่านี และไม่
เขาไม่ต ้องการให ้ความสนใจสิงไร ้ ได ้รู ้สึกว่า
้
ต ้องพิสจู น์ไปทุกอย่าง ทังหมดนี ้ ้ความหมายกับเขา ราวกับเด็ก
ไร
กาลังโต ้เถียงกัน
่ ยบขึน้ เสียงเหล่านี ก็
ทว่ายิงเขาเงี ้ ยงดั
ิ่ งขึน้ สิงที
่ แย่
่ ก็คอื ในบรรดา
สามศิษย ์ของซูต ้าว นอกจากซูซานทีเป็ ่ นผู ้อาวุโสและป่ วยหนัก อีก
สองคนเองก็ตงค ้ั าถามต่อหวังหลินด ้วย
เป็ นผลให ้เหล่าบัณฑิตของแคว ้นจ ้าวเกิดความปั่นป่ วนและไปทาให ้

่
คนทัวไปแตกแยกด ้วย เสียงแห่งความสงสัยเสมือนพายุทพั ี่ ดผ่าน
แคว ้นจ ้าว
บางคนค ้นพบข ้อสอบของหวังหลินเมือยี ่ สิ

่ บปี ก่อนและเริมวิ
่ จารย ์
่ หวั
อย่างหนักหน่ วง พวกเขาใช ้เรืองที ่ งหลินแค่ผ่านการสอบครง้ั
แรกเท่านั้นมาใส่ร ้ายอย่างโอหัง
ท่ามกลางเสียงอันยุง่ เหยิงเหล่านี ้ สารเรียกตัวของจักรพรรดิแห่ง
้ั หก
แคว ้นจ ้าวได ้มาเป็ นครงที ่ ครงที
้ั เจ็
่ ด แปด เก ้า ตามหวังหลิน
เหมือนหิมะ
่ ท
สิงที ่ าให ้รู ้สึกว่ามากเกินไปก็คอื มันส่งผลกระทบต่อครอบคร ัวของ
หวังหลินด ้วย ครอบคร ัวของเขาแก่ชราแล ้วและควรจะมีชวี ต ิ อย่าง
้
เป็ นสุขในบันปลายของชี วต
ิ แต่ด ้วยเหตุผลบางอย่าง ผูค้ นใน
่ และแพร่
หมู่บ ้านได ้รู ้เรืองนี ้ กระจายกันไปในหมู่บ ้าน ลือกันว่าเหล่า
ชาวบ ้านได ้ทาให ้ครอบคร ัวของหวังหลินโกรธเกรียว ้
้
ทังสองแก่ ้ั ท
ชราแล ้วและความโกรธครงนี ้ าให ้พ่อของหวังหลินต ้อง
ล ้มป่ วย
ระหว่างฤดูหนาวในปี นี ้ หวังหลินยืนถือจดหมายหนึ่ งอยูใ่ นลาน

้
จดหมายนี มาจากแม่ ของเขา นางให ้ใครสักคนเขียนให ้และ
่ งมา
ไว ้วางใจให ้ลุงสีส่
จดหมายบอกหวังหลินว่าพ่อของเขาสบายดี
หลังจากอ่านไปครงแล้ั ้วครงเล่
้ั า ความโกรธเกรียวผุ
้ ดขึนในแววตา
้
สงบนิ่ งของหวังหลิน
้ า เขามองไปยังหิมะทีก
หวังหลินพับจดหมายและเก็บใส่เสือผ้ ่ าลัง
ตก “เกินไปหน่ อยแล ้ว”
เขาไม่มเี จตนาจะพิสจู น์ทก

ุ อย่าง ไม่วา่ เหล่าเสียงในแคว ้นจ ้าวจะดัง
เพียงใดก็ไม่สนใจ ตาแหน่ งมหาบัณฑิตทีถื ่ อไว ้นั้นไร ้ค่า เขาไม่
สนใจ
่ ยงแค่ต ้องการทาความเข ้าใจโลกเท่านั้น

เขาเหมือนชายชราทีเพี
อย่างไรก็ตามทุกอย่างมีขดี จากัดและจุดเดือดของหวังหลินคือ
้
ครอบคร ัว ความโกรธเกรียวของพ่ อแม่ ความเจ็บปวดของพ่อแม่
้
ความเศร ้าของพ่อแม่คอื ความโกรธเกรียวของเขา ความเจ็บปวด
ของเขา ความเศร ้าของเขา
“ต ้าฝู เตรียมของทีจ่ าเป็ น ข ้าจะบรรยายเป็ นเวลาสิบปี ข ้าจะ

ต ้อนร ับทุกคนในโลกมาทีเมื ่ องซูเพือเรี
่ ยนรู ้จากข ้า หากพวกเขา
้
สามารถแสดงให ้เห็นว่าเหนื อกว่าข ้าได ้ ก็เอาคฤหาสน์นีไปจากข ้า
้
ได ้เลย” หวังหลินสะบัดแขนเสือและจากไป
ี่ ด
ต ้าฝูทอยู ่ อายุนาหน้ามาก่อน เขายังคงเหมือนเดิม
่ ้านหลังซึงมี
เหมือนยีสิ ่ บปี ทีแล
่ ้ว เขาตืนเต
่ ้
้นมากเท่ากับความโกรธเกรียวในช่
วง
่
สามปี หลัง พวกคนทีเคยเคารพเขาไม่ เพียงแต่จะแปลกประหลาด
แต่ยงั เย็นชากับเขาด ้วย
้
ตอนนี พอได ้ยินคาพูดของหวังหลิน จึงเกิดท่าทีคาดหวัง เขารีบ
่ ให
จัดแจงเรืองนี ้ ้รวดเร็ว
่ ฮึม
“ฮึม ่ นายน้อยของข ้ายังคงหยิงผยองที
่ ่ ด บรรยายสิบปี ข ้า
สุ
อยากจะเห็นสีหน้าพวกคนทีพ่ ่ ายแพ้ไปเสียจริงๆ”

CH 1550 - 1601

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

CH 1550 - 1601

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ตอนที่ 1550 ปรมาจารย ์หลงผาน!

หวังหลินมองดาวเคราะห ์เซียนดวงยักษ ์ทีมี ่ เซียนดินแดนชนนอก

ขณะทีระงั่ บพลังต่อต ้านในร่างกาย หวังหลินจึงมองดาวเคราะห ์ดวง

เขตอาคมนี สลั ้ บซ ับซ ้อนมาก มันใช ้ดาวเคราะห ์รอบๆ หลายสิบดวง

หวังหลินไม่เคยเห็นมาก่อน หลังจากดูแล ้วจึงเกิดแววตาส่องสว่าง

“ดาวเคราะห ์นี น่้ าสนใจมาก...ปรมาจารย ์จงเฉิ น ตอนทีเจ

“ภายใต ้วิชาบางอย่างของปรมาจารย ์หลงผาน มันจึงกลายเป็ นค่าย

หลังกล่าวจบ ปรมาจารย ์จงเฉิ นดูเหมือนจะจาอะไรได ้บางอย่าง

หวังหลินถอนสายตาออกมาจากดาวเคราะห ์เซียน ขณะทีระงั่ บพลัง

เพียงแค่เขาสะบัดแขน หนึ่ งในสามตัวนั้นก็ลอยเข ้ามาจนถูกหวัง

“เจ ้าจาได ้ไหมว่าตอนทีข่ ้าและเจ ้าพบกัน เจ ้าพูดว่าข ้าเป็ นคนต ้อง

หวังหลินเผยความคิดถึง ความทรงจาของเฉิ นกงฮู่ปรากฏขึนในใจ ้

“เฉิ นกงฮู่ชว่ ยข ้าไว ้ก่อนหน้านี ้ เมือเจ

ปรมาจารย ์จงเฉิ นตกตะลึงและรู ้สึกอิจฉา เขารีบพยักหน้าและเก็บ

“เจ ้าสามารถเข ้าใจคาพูดข ้า จงกลืนกินเซียนทีนี ่ ่ ทังหมดและ

มันเร็วมากจนเกิดเป็ นภาพลวงตา เข ้ากระแทกใส่ดาวเคราะห ์เซียน

่ั อนด ้วย ปรากฏรอยแตกร ้าวขึน้

หวังหลินยืนอย่างสงบนิ่ ง พลังต่อต ้านในร่างกายค่อยๆ อ่อนลง เมือ

“ใครทีรุ่ กรานพันธมิตรเซียนจะต ้องถูกทาลาย!” นาเสี

มองไกลๆ กองบัญชาการพันธมิตรเซียนดูน่าตกตะลึงยิง่ ดาว

นี่ มันดาวเคราะห ์แบบไหนกัน? เป็ นคนชัดๆ!

‘กล ้าอะไรขนาดนี !้ เขาผสานวิญญาณดังเดิ ้ มเข ้ากับดาวเคราะห ์

่ นอาจารย ์ของปรมาจารย ์จงซวน ต ้องใกล ้

ไม่มเี ซียนเฒ่าคนใดถูกประเมินค่าต่าต ้อยได ้ ใครทีสามารถคิ

ปรมาจารย ์จงเฉิ นมองดูทก ้ เริม่ เขาเป็ นคนฉลาด ขบคิด

“ข ้าพบปรมาจารย ์หลงผานเพียงแค่ครงเดี ้ั ยว ข ้าคิดว่าเขาตายไป

มีเพียงคนทีฆ่ ่ าสังหารมาหลายชีวต ิ เท่านั้นจึงจะมีจต ้ ้

หวังหลินคุ ้นเคยกับเสียงคารามนี ้ วินาทีทเสี

แม้โลกจะล่มสลายไปตามกาลเวลา แต่ความเมตตาของฉิ งชุย่ ไม่

“เจ ้าคือศิษย ์น้องข ้า ข ้าจะไม่ให ้ใครทาร ้ายเจ ้า!” คาพูดนั้นมาก

ตอนนั้นหวังหลินต ้องหนี ด ้วยความหวาดกลัวเนื่ องจากไม่มพี ลัง

ชีวต ิ ของฉิ งชุย่ นั้นน่ าเศร ้า ชีวต

เขาได ้ล ้างแค ้น แต่ความสุขในชีวต ิ ของเขาเลือนหายไป ในชีวต ิ

เขาสังหารภรรยาตัวเอง โลหิตของนางไหลท่วมบนหน้าเขา โลหิต

ตราบใดทีฉิ ่ งชุย่ ไม่ตาย หวังหลินมันใจว่

มังกรทมิฬเพลิงนรกานต ์ถูกเสียงคารามจากฉิ งชุย่ กระแทกใส่จน

หวังหลินก ้าวเท ้าพลางหัวเราะ คว ้ามังกรทมิฬและโยนไปข ้างหลัง

หวังหลินเปล่งแสงสีทองมหึมา เพียงก ้าวเท ้าก็เข ้าประชิดดวงดาวได ้

หลังจากรู ้ว่าฉิ งชุย่ ยังมีชวี ต

“ไปซะ!” ร ัศมีแสงกะพริบวาบ สายฟ้ าสีทองหนึ่ งสายพุ่งออกไปและ

แขนซ ้ายของดาวเคราะห ์ถึงกับเกิดรอยแตกร ้าวขนาดใหญ่ เพลิงสี

ราวกับไม่มพี ลังใดจะหยุดหวังหลินได ้ นี่ คือความมุ่งมั่นทีจะช่

“ภาพวาดขุนเขาและสายนา้ ปกป้ องพันธมิตรเซียน!” นาเสี

มองไกลๆ แล ้วนี่ มันเหมือนภาพวาด!

ณ ดาราจักรอัญเชิญนที แม้จะตกเป็ นของดินแดนชนนอก ้ั ทว่ามี

“นี่ ...นี่ มัน...นี่ มันพลังปราณสวรรค ์!! พลังปราณสวรรค ์อันบริสท

ปรมาจารย ์จงเฉิ นได ้เอาแผ่นดินของแดนสวรรค ์อัสนี ไปจานวน

ลึกเข ้าไปในซากปร ักหักพังของแดนสวรรค ์อัสนี มีวงกลมแสงอยู่

ข ้างในมองเห็นเป็ นกระท่อมหญ ้า ล ้อมรอบด ้วยต ้นไม้และดอกไม้

ผีเฒ่าจางกาลังถือใบไม้สเี ขียวในมือ สังเกตมันอย่างละเอียดยิบแต่

นี่ เป็ นวิชาลึกลับยิง่ วิชาสายโลหิต!

ด ้วยเหตุนี ้ ชายหนุ่ มจากอัญเชิญนทีจงึ เข ้าใจผิดและคิดว่าเทพนั้น

มันคือภาพวาดทีซ่ ่ อนอยูใ่ นภาพวาด มีเพียงการฉี กเปิ ดภาพวาด

่ อหุ ้มด ้วยแสงสีทองกาลังนั่งอยู่

“พลังปราณสวรรค ์...พลังปราณสวรรค ์ทรงพลังอะไรกัน...หากนาย

แขนขวาของรูปปั้นเข ้าสัมผัสกับผนึ กและกระเด็นกลับไป เสียง

“วิหคศักดิสิ์ ทธิ ์ เจ ้าเก่งด ้านการวางแผน แผนนั่นมีโอกาสสาเร็จสัก

รูปปั้นขนาดใหญ่สรูี่ ปได ้ผนึ กยอดแม่ทพ ้ ของจั

หากหวังหลินอยูท ่ นีี่ ่ และเห็นทังหมดนี

ณ ดาราจักรฟ้ ากระจ่าง กองบัญชาการพันธมิตรเซียน หวังหลินชี ้

ด ้วยเพลิงนรกานต ์จากภาพวาดขุนเขาและแม่นา้ กลินอายของเขา

‘วิญญาณดับสูญระดับกลาง...’ หวังหลินขบคิดเงียบๆ ดวงตาส่อง

นั่นเป็ นขีดจากัดของเขาแล ้ว! ผลกระทบทีได

หวังหลินใช ้ประทับวิญญาณสงครามเป็ นครงที ้ั สองด