สุรย

ิ น
ั อุน
่ ดวงใจแห่งบูรพาไร ้พ่าย--
东方不败之暖阳(BL นิยายแปล
จีน)

ตอนที 71 : บทพิเศษ1 เรือสําราญ

ํ ราญ
บทพิเศษ1 เรือสา

ื ย
ตังแต่พรรคเทพตะวันจันทรามีชอเส ี งเป็ นทีนับถือของชาวบ ้านยิงขึนเรือยๆ ยุทธภพ
ิ ย์คนโตของพรรคหัวซานถูกอาจารย์เนรเทศออกจาก
ก็เกิดข่าวลือออกมาว่า ลูกศษ
พรรค แต่กม
็ ข ิ ย์คนโตหลิงหูชงอยูก
ี าวลืออีกว่ามีคนเห็นลูกศษ ่ บ
ั ธิดาเทพของพรรค
มาร แต่เพราะไม่มห
ี ลักฐาน ความเป็ นจริงของข่าวลือจึงยังไม่มก
ี ารยืนยัน

ื
ยุทธภพก็ยงั ไม่สงบลงเพราะเรืองนี ห ้าพรรคใหญ่แห่งขุนเขาคงไว ้แต่ชอแต่
ความ
จริงได ้ตายไปแล ้ว พรรคเหิงซาน(衡山)และพรรคเหิงซาน(恒山)ในวันนีล ้วนไม่
่ วั
ยินยอมแทรกแซงไปเกียวข ้องมากมายอีกแล ้ว พรรคไท่ซานก็อยากหาเรืองใสต
ิ ย์อย่างเต็มกําลัง สว่ นพรรคซงซานเพราะว่าเรืองของจัว
ต่างปิ ดประตูพรรคสอนศษ
ิ ย์พรรคซงซานจึงไม่อาจเชด
เหลิงฉาน ลูกศษ ิ หน ้าชูตาอยูใ่ นยุทธภพได ้อีกต่อไป
 ื ย
กลับเป็ นพรรคหัวซานทีมีชอเส ี งในยุทธภพมากขึนเรือยๆ สุภาษิตกล่าวไว ้ ไม ้สูง
ต ้องลมป่ าเป่ าล ้ม พรรคหัวซานมีคนมีความสามารถไม่มากเท่าพรรคเทพตะวัน
จันทรา แต่ได ้เป็ นผู ้นํ าห ้าพรรคใหญ่แห่งขุนเขา แน่นอนว่าต ้องเกิดเรือง ไม่นาน ก็ม ี
ข่าวลือแพร่ออกมาว่า คัมภีรว์ ช
ิ ากระบีสยบมารของตระกูลหลินนันทีจริงแล ้วอยูท
่ ี
ประมุขพรรคหัวซานเยวียปู้ ฉวิน จึงต ้องเกิดการแย่งชงิ กันรอบหนึงอย่างไม่ต ้องสงสย
ั

ไม่วา่ ในยุทธภพจะเกิดความวุน ่ ไร ตงฟางปู้ ป้ายกับหยางเหลียนก็นับว่าสุข

่ วายเชน
สบาย ในวันนี แม ้ท ้องฟ้ าจะโปรยหิมะลงมา แต่พนทะเลสาบยั
ื งไม่จับเป็ นนํ าแข็ง
การล่องเรือชมหิมะก็ได ้บรรยากาศไปอีกแบบ ดังนันหยางเหลียนและตงฟางจึงไป
ยังทะเลสาบตะวันตก

เรือสําราญแม ้ไม่หรูหรา แต่กป ิ

็ ระณีตงดงาม บนเรือสงใดล ้วนครบครัน หยางเหลียน
จุดเตาร ้อนใสเ่ ครืองหอม แล ้วเลิกม่านตรงหน ้าต่างของเรือ มองดอกหิมะแต่ละกลีบ
่ วิ นํ า ทีห่างไกลออกไปหมอกมัวสข
ล่วงหล่นลงสูผ ี าว ทิวทัศน์เชน
่ นี ทําให ้ผู ้คน
แยกแยะไม่ออกว่าคือกระจ่างใสหรือมายา

บนเรือไม่มผ ้ ้กําลังมากสนายทํ
ี ู ้อืน มีเพียงตงฟางปู้ ป้ายหยางเหลียนกับข ้ารับใชใบ ี า
หน ้าทีพายเรือ เวลานี ตงฟางปู้ ป้ายอยูใ่ นชุดแดงทังร่าง บนชุดยังปั กไว ้ด ้วยลายดอก
กล ้วยไม ้อันประณีต ชา่ งงามละเอียดอ่อนยิงนัก ด ้านหน ้าของตงฟางวางไว ้ด ้วยพิณ
ั ผัสสายพิณเบาๆ ชก
โบราณ เขามองหยางเหลียนทีพิงฉากกันคราหนึง สม ั นํ าให ้
หยางเหลียนมองมา

ี
สายตาทังสประสาน ึ ทีมีตอ
มองเห็นเพียงความรู ้สก ่ กัน ทังละเมียดพัวพันทังอ่อน
หวาน

คนหนึงดีดพิณ คนหนึงฟั งอย่างเงียบงัน บนพืนทะเลสาบเงียบสงบ ชา่ งราวกับภาพ

ี นเทพ
วาดงามตระการ ถ ้ามีใครได ้ชม ต ้องถอดทอนใจคราหนึงว่าสมกันราวคูเ่ ซย
แห่งพิภพ

ิ
แต่เดิมตงฟางปู้ ป้ายมิได ้ชอบสงของที
ดูออ ่ นี แต่หลายปี กอ
่ นหวานเชน ่ นเห็นอนุคน
ึ ว่าท่าทางของนางชา่ งน่ามอง ไม่นานก็คอ
หนึงดีดพิณ ก็รู ้สก ื สอน
่ ยๆ เสาะหาหนังสอ
ี งจาก
พิณมาอ่าน เวลาผ่านไปนานแล ้ว ก็เป็ นบ ้างบางบทเพลง แม ้ไม่นับว่าเป็ นเสย
สวรรค์ แต่อย่างน ้อยก็นับว่าฟั งเข ้าหู

ุ มือของตงฟางไว ้แนบอก จุมพิตแก ้มของตงฟาง “ชา่ ง

จบบทเพลง หยางเหลียนก็กม
ไพเราะ มือเย็นหรือไม่?” พูดพลางดึงมือตงฟางมานังตรงทีเขานังอยูเ่ ดิม แล ้วกอด
ั เสอคลุ
ตงฟางไว ้กับอก กระชบ ื มเข ้ามา ถึงมองทิวทัศน์ภายนอกแล ้วแย ้มยิม “วันนี
ข ้ายังได ้ฟั งข ้ารับใชน้ ้อยในเรือนพูดว่า ท่านประมุขมีความสามารถเชน
่ นี ทําไมถึงได ้
่ ข ้า”
ต ้องใจคนเชน
ตงฟางได ้ยิน แววตาก็ปรากฏจิตสงั หาร “ใครพูดจาเลอะเทอะ คนเชน
่ นีจะปล่อยเอา
ไว ้ในเรือนทําไมอีก”

หยางเหลียนได ้ฟั งคําก็จบ ี น ้าโกรธเคืองเลยแม ้แต่นด

ู ตงฟางทีริมหน ้าผาก ไม่เห็นสห ิ
“พวกเขาพูดว่า ท่านประมุขสง่าองอาจ งดงามไร ้ใครเทียบเทียม วรยุทธสูงสง่
่ ข ้า
เก่งกาจกลอนภาพ ยังถนัดพิณเพลง คนระดับนีกลับมาชอบคนสามัญธรรมดาเชน
ชา่ งเป็ นวาสนาทีบรรพบุรษ
ุ ข ้าสร ้างสมมาโดยแท ้” พูดถึงตรงนี รอยยิมบนใบหน ้า
ั เจนขึนเรือยๆ “ท่านลองบอกข ้าสวิ า่ คนทีโดดเด่นเชน
ของหยางเหลียนก็ชด ่ ท่าน
ตอนนีเป็ นคนรักของข ้าแล ้ว ข ้าไหนเลยจะไม่ดใี จ”

ตงฟางเห็นแววตาของหยางเหลียนไร ้ความไม่พอใจ ถึงพิงกายกับบ่าของหยางเหลี

่ ํ า ตงฟาง
ยน “พวกเขาไหนเลยจะรู ้ความดีของเจ ้า” มองหิมะโปรยปรายล่วงหล่นสูน
ึ ว่าหลายวันมานีเป็ นวันทีตนเองมีความสุขทีสุดในชวช
รู ้สก ั วี ต
ิ ทีผ่านมา

่ นี หยางเหลียนก็อดเกิดอารมณ์วาบหวามขึนมิได ้ ก ้มหน ้าลง

เห็นตงฟางทีเป็ นเชน
้ กระมิดกระเมียน ในสถานการณ์เชน
จุมพิตริมฝี ปากของตงฟาง ตงฟางก็มใิ ชสตรี ่ นี
ิ
เขาปล่อยวางทุกสงเข ้าพัวพันกับหยางเหลียน ริมฝี ปากของทังคูย
่ งั จุมพิต ก็เดินถึง
ื ้าของตงฟาง
เตียงในห ้องภายในเรือ มือของหยางเหลียนชอนไชเข ้าไปในเสอผ
ั ผัสได ้ถึงผิวกายลืนเนียนดังผ ้าต่วน มือยังไม่ทน
สม ี งของ
ั ได ้ลากลงตํา ก็ได ้ยินเสย
ชายชราดังมาจากบนผิวนํ า “ประมุขตงฟางอยูบ ื ฟางเจิง
่ นเรือหรือไม่ อาตมาไต ้ซอ
ขอเข ้าพบ”

มือของหยางเหลียนชะงัก ทังร่างทับอยูบ
่ นร่างของตงฟาง พยายามบังคับลมหายใจ
ึ นีชา่ งเป็ น
ของตนเอง คันศรถูกขึนสายแล ้วยังต ้องให ้เขาฝื นรังกลับมาอีก ความรู ้สก
ทีสุดของความเจ็บปวดในชวี ต
ิ เลยทีเดียว

ลมหายใจของตงฟางก็คอ ่ กัน เห็นหยางเหลียนแสดงสห

่ นข ้างไม่ราบรืนเชน ี น ้าเจ็บ
ึ โกรธเคือง เจ ้าลาแก่หวั ล ้านแห่งเสาหลิ
ปวด ในใจก็รู ้สก ้ นชา่ งทําลายเรืองดีงามของ
ี น ้ายิมแย ้ม ยืนมือไปจับด ้านล่างของ
ผู ้คนจริงๆ เขาขมวดคิวน ้อยๆ จากนันก็เผยสห
ิ ข ้างหูอก
หยางเหลียน แล ้วกระซบ ี ฝ่ ายเบาๆ “ข ้าชว่ ยเจ ้า”

ั ผัสได ้ถึงชพ
ฝ่ ามือสม ี จรและความร ้อนได ้อย่างชด
ั เจน ถูกตงฟางดึงดันเชน
่ นี หัวใจ
ื
ของหยางเหลียนคันยิบๆ จนหมดความอดทน มือเริมเปิ ดสาบเสอของตงฟาง จุมพิต
ลูกไม ้แดงบนหน ้าอกของตงฟาง

“ประมุขตงฟางอยูบ
่ นเรือหรือไม่ อาตมาฟางเจิงพร ้อมด ้วยประมุขพรรคไท่ซาน
ื ฟางเจิงทียืนอยูบ
พรรคเหิงซาน พรรคเหิงซาน ขอเข ้าพบ” ไต ้ซอ ่ นเรือกระเชงิ ดํา
เห็นเรือด ้านหน ้าไม่ขยับ และไม่มค ึ แปลกประหลาดใจ พวกเขาได ้รับ
ี นตอบรับ ก็รู ้สก
ข่าวคราวมาว่าตงฟางปู้ ป้ายอยูบ
่ นเรือแน่ๆ เวลานีทําไมถึงไม่มค
ี นเลยเล่า?

ื ย
คนบนเรือทังหลายล ้วนเป็ นคนทีมีชอเส ี งลําดับต ้นๆ ของยุทธภพ แต่ใครก็ไม่กล ้า
ถือวิสาวะขึนไปบนเรือของอีกฝ่ าย จึงได ้แต่เพียงยืนรออยูบ
่ นเรือของตนเองเพือ
สงั เกตสถานการณ์

ิ แล ้ว
หยางเหลียนเข ้าหาตงฟางแล ้ว ก็อดกลันไม่เคลือนไหว จนกระทังตงฟางคุ ้นชน
้ ทังสองล ้วนลืมไปแล ้วว่าทีด ้านนอกไม่ไกลออกไปมีคนรอ
ถึงค่อยๆ ขยับกายชาๆ
คอยพวกเขาอยู่ หยางเหลียนเพียงแต่จม
ุ พิตคนในอ ้อมอกอีกครังและอีกครัง ทังสอง
ึ นและกัน ฝั งอีกฝ่ ายไว ้ในร่างของตนเอง
โอบกอดซงกั

บนเรือกระเชงิ ดํา ศรี ษะโล ้นๆ ของไต ้ซอ

ื ฟางเจิงถูกเคลือบไว ้ด ้วยชนหิ
ั มะบางๆ เขา
ี งบนเรืออย่างถีถ ้วน คล ้ายจะมีเสย
ฟั งเสย ี งคนอยู?
่

ี งเชน
ใบหูของประมุขโม่แห่งพรรคเหิงซานก็ขยับน ้อยๆ เขาคล ้ายจะได ้ยินเสย ่ กัน คน
ื ย
มีชอเส ี งโด่งดังในยุทธภพทังหมดต่างลอบผ่อนลมหายใจโล่งอก โชคดีทพวกเขา
ี
มาคราวนีได ้เจอประมุขตงฟางแล ้ว ในเมืออีกฝ่ ายไม่ยอมเจอพวกเขาตอนนี และ
่ นันก็รออยูเ่ งียบๆ แล ้วกัน
พวกเขามีเรืองขอร ้องอีกฝ่ าย เชน

ี งครางฟั งไม่ชด
หิมะโปรยปรายในสายลมหวิว บางครังก็มเี สย ั และชวนให ้ผู ้คนไม่
เข ้าใจลอยมาตามลมบ ้าง ผู ้อาวุโสทังหลายก็ยงั ยืนสงบนิงดังขุนเขารับฟั งไปเรือยๆ

ี งทุ ้มตํารัวเร็วของบุรษ
“ตงฟาง...” เสย ุ ดังขึน แล ้วก็เป็ นความเงียบอันไร ้สําเนียง

ี น ้า ไต ้ซอ
ดอกหิมะยังคงปลิดปลิวไม่หยุดหย่อน ประมุขพรรคต่างๆ ตรึงค ้างสห ื ฟาง
ิ
เจิงพยายามไม่เหลือบตามองสงใด แต่ในใจพวกเขาเข ้าใจแล ้ว เมือครูค
่ นบนเรือ
ิ
กําลังกระทําสงใด ี นี
พวกเขามาครานี กลับทําลายเรืองดีงามของผู ้อืนเสย

ื ไท่เป็ นสตรีเพศ ทังยังเป็ นผู ้ออกบวช สห

ประมุขพรรคเหิงซานติงอีซอ ี น ้าของนางยัง
กระอักกระอ่วนมากกว่าพวกของชายชาวยุทธทังหลาย แต่เวลานีนางก็รู ้ว่าไม่ควร
่ นัน
เผยท่าที จึงได ้แต่อดกลันความอัดอันตันใจ ยืนนิงเฉยอยูเ่ ชน

บนเรือมีเตาถ่านวางไว ้อยู่ หยางเหลียนหยิบกาจากบนเตามาเทนํ าร ้อน ชว่ ยตงฟาง

ทําความสะอาดร่างกาย แล ้วชว่ ยแต่งกายให ้เรียบร ้อย ถึงกอดตงฟางพลางบ่นอุบ
“ตาเฒ่าพวกนีน่ารังเกียจนัก ชา่ งเลือกเวลาเหลือเกิน”

ตงฟางยิมขําปล่อยให ้หยางเหลียนกอดตนเอง “ปกติเจ ้ามิใชเ่ รียกคนพวกนีประมุข

ี แล ้ว?”
คํา ผู ้อาวุโสคําหรอกหรือ ทําไมตอนนีกลายเป็ นตาเฒ่าไปเสย

่ น ้าประมุขพรรคเหล่านีคงไม่ได ้ แม ้ในใจของหยางเหลียนไม่ยน
จะปิ ดประตูใสห ิ ดีให ้
คนเหล่านีมาเพิมภาระยุง่ ยากให ้ แต่กย
็ งั คงแยกแยะเรืองหนักเบาเป็ น

หยางเหลียนจุมพิตหน ้าผากอีกครัง แล ้วปล่อยร่างกายอบอุน

่ ของตงฟางไป ก่อนจะ
ื
หยิบเสอคลุ ี าวมาคลุมทับให ้ “ขัดขวางเรืองดีๆ ของผู ้อืน ยังไม่ยอมให ้ข ้าบ่นสก
มสข ั
ื
สองประโยคหรือไง?” นิวมือผูกปมเสอคลุ
มอย่างคล่องแคล ้ว หยางเหลียนจัดชุด
 ื บอีกตัว “พวกเราไปฟั งพวกเขาสวิ า่ จะพูดเรือง
ของตนเองบ ้าง แล ้วคลุมเสอขาวทั
อะไร”

ั ภาระเรือ เห็นตรงจุดทีไกลออกไปสบ
ทังสองเดินออกจาห ้องสม ิ จ ้างมีเรือกระเชงิ ดํา
ไม่สะดุดตาลําหนึงจอดอยู่ ประมุขพรรคทังหลายยืนอยูบ
่ นหัวเรือ หยางเหลียนเลิก
คิวน ้อยๆ เริมเข ้าใจบางอย่าง คนเหล่านีเกรงว่าคงมาเพราะเรืองของเยวียปู้ ฉวินแน่
แล ้ว

เยวียปู้ ฉวินในวันนีฝึ กวิชากระบีสยบมาร วิทยายุทธแกร่งกล ้าขึน คนเหล่านีเกรงว่าคง

่ ป
มิใชค ึ ว่า คนเหล่านียิงน่ารังเกียจ
ู่ รับ เวลานีคิดให ้ตงฟางลงมือ? หยางเหลียนรู ้สก
ื เห็นได ้ชด
ขึนเรือยๆ สายตาเขามองไปยังติงอีไท่ซอ ั ว่าไม่มจ ื
ี ัวเหลิงฉาน ติงอีไท่ซอ
ผู ้นีก็ยงั มีชวี ต
ิ สุชสบายอยูไ่ ด ้

ึ ี แต่
ประมุขพรรคทังหลายเห็นตงฟางปู้ ป้ายไม่ได ้ออกมาคนเดียว ใบหน ้าชราก็ขนส
ี ทีทไต
ไม่เสย ื ฟางเจิงตบะแข็งกล ้า ไม่นานก็ตงสติ
ี ้ซอ ั ได ้ สองมือประสานหมัด “อา
มิตตาพุทธ ประมุขตงฟาง ประสกหยาง รบกวนแล ้ว”

่ นี ก็รู ้ว่าไม่อาจชนชมทิ
ตงฟางปู้ ป้ายเห็นท่าทีเชน ื วทัศน์หม
ิ ะตกได ้อีกต่อไป จึงเอ่ย
ิ า เรือภายใต ้ร่างของ
ปากว่า “เข ้าฝั งแล ้วกัน มีเรืองอะไร ขึนเรือแล ้วค่อยพูด” สนคํ
คนทังสองก็เคลือนไหวดังเหินบินไปด ้านหน ้าโดยเร็ว ประมุขพรรคทังหลายเห็นแล ้ว
ก็รู ้ว่ามีคนใชกํ้ าลังภายในเพิมความเร็วของเรือ จึงได ้แต่ผลักดันกําลังภายในตามไป
่ กัน
เชน

ประมุขพรรคทังหลายตกตะลึงเมือพบว่า ตงฟางปู้ ป้ายและหยางเหลียนมิได ้ขยับเลย

และคนทีบังคับเรือไปด ้านหน ้าคือผู ้อืน พวกเขาลอบผวาในใจ ยอดฝี มือของพรรค
เทพตะวันจันทราชา่ งมากมายยิงกว่าเมฆบนท ้องฟ้ า ยังดีทตงฟางปู้
ี ป้ายไม่มใี จเป็ น
ปฏิปักษ์ กบ ่ นันยุทธภพคงได ้ฝนตกเป็ นสายเลือดแน่
ั พรรคต่างๆ ไม่เชน

ี น ้าไม่น่าชม “คนเหล่านีเกรงว่าคงมาด ้วยเรือง

หยางเหลียนมองคนทีตามมาด ้วยสห
ของเยวียปู้ ฉวิน”

ตงฟางปู้ ป้ายไม่ใครใสใ่ จนัก “พวกเขามาก็ให ้พวกเขามา สว่ นข ้ายินยอมไม่ยน

ิ ยอม
ลงมือ นันก็เป็ นอีกเรืองหนึง”

ึ
หยางเหลียนเข ้าใจลึกซงเลยที ่
เดียว เขากุมมือของตงฟาง พูดอย่างจริงจังว่า “เชน
นันพวกเราอย่าไม่ยงุ่ กับพวกเขา” การสอดมือเข ้าไปยุง่ เรืองนี จะเกิดปั ญหาตามมา
ไม่หยุดหย่อน อีกทังไม่มเี รินหว่อสงิ เยวียปู้ ฉวินก็อาจเป็ นตัวแปรทีไม่แน่นอน

ิ ประมุขพรรคทังหลายไปยังเรือนหยางเพืออาบนํ ากิน
ดังนันในวันนี ตงฟางปู้ ป้ายเชญ
ข ้าว ข ้ารับใชต่้ างกระตือรือร ้น แต่มเี พียงเรืองของเยวียปู้ ฉวินทีตงฟางปู้ ป้ายไม่เอ่ย
ถึง
ดังนันหลังจากประมุขพรรคทังหลายได ้รับการต ้อนรับอย่างอบอุน
่ แล ้ว สุดท ้ายก็ได ้
แต่กลับพรรคของตนเองอย่างอัดอันตันใจ พวกข ้ารับใชยั้ งมอบของหวานและเสบียง
ั ษณะของคนกระตือรือร ้นทีจะสง่ แขก
ให ้ประมุขพรรคทังหลายอีกไม่น ้อย คล ้ายมีลก
กลับไปโดยเร็ว

ั
ชวระยะเวลาหนึ
งทีประมุขพรรคทังหลายไม่รู ้ว่าตนเองนันเป็ นทีต ้อนรับหรือไม่เป็ นที
ต ้อนรับกันแน่ แต่เรืองทีพวกเขาแน่ใจก็คอ
ื การมาคราวนีพวกเขาได ้ล่วงเกินตงฟาง
่ นันทําไมตงฟางปู้ ป้ายถึงปรากฏกายให ้พวกเขาพบเจอน ้อย
ปู้ ป้ายเข ้าให ้แล ้ว ไม่เชน
่ นี
ครังเชน

ระหว่างทางกลับ ประมุขทังหลายคิดว่า วันหน ้าถ ้าจะหาตงฟางปู้ ป้าย ต ้องหาเวลา

ิ ไม่ถงึ ว่า ในเวลาฟ้ ากระจ่างแดดจ ้า...อะแฮ่
และโอกาสเหมาะสม แม ้พวกเขาเองก็คด
ม...จะไปรบกวนผู ้อืนก็ตาม เหอๆ

ื ฟางเจิงยืนอยูห
ไต ้ซอ ิ จ ้าง ก่อนถอนหายใจแล ้วพูดขึนว่า
่ น ้าเรือนหยางห่างออกมาสบ
“เห็นทีคราวนีพวกเราได ้แต่กลับไปโดยไร ้ผลแล ้ว”

ประมุขพรรคอืนเงียบงันไร ้การตอบรับ ออกจากประตูมาแล ้ว ไม่เรียกว่ากลับไปมือ

เปล่าแล ้วหรอกหรือ?

“พวกท่านคิดว่า ตงฟางปู้ ป้ายคงไม่คด ่ รือไม่?” ประมุขโม่พด

ิ แค ้นพวกเราใชห ู ขึน
ึ ใจไม่มนคง
อย่างรู ้สก ั

ทังหมดเหลือบมองเขาครังหนึง จากนันก็รังสายตากลับมาเงียบๆ คงจะไม่...กระมัง

ครึงวันต่อมา ประมุขพรรคทังหลายเข ้าห ้องนํ าหลายครัง สาเหตุทท ี ก็คอ

ี ้องเสย ื กิน
อาหารไม่สะอาด

้
ทีเรือนหยาง หยางเหลียนดีดรางลูกคิดดังก๊อกแก๊ก ใครใชพวกเจ ้ามาขัดขวางเรืองดี
ิ รสของความร ้อนรนเสย
งามของผู ้อืน ลองให ้พวกเจ ้าชม ี บ ้าง

ซงั ซานเหนียงทีมารับทราบเรืองนีในภายหลังพูดพร ้อมทอดถอนใจว่า หัวหน ้าหยาง

ั ด
ยิงมายิงร ้ายตามติดท่านประมุขอย่างกระชนช ิ เริมรู ้จักกลันแกล ้งประมุขพรรคต่างๆ
ี แล ้ว
เสย

และถังหนิงทีมารับทราบเรืองนีในภายหลังพูดอย่างสะทกสะท ้อนใจว่า หัวหน ้าหยาง

ี คนแล ้ว เรืองเชน
ถูกประมุขตามใจจนเสย ่ นียังกล ้าทําไปได ้

สรุปว่า ชวี ต
ิ ในเรือนหยางดําเนินต่อไปเรือยๆ สว่ นยุทธภพน่ะหรือ ยังคงยุง่ เหยิงนก
กาหมาแมวอยูก
่ น
ั ไม่เป็ นสุข แต่เรืองเหล่านีทังหมดมันเกียวอะไรกับหยางเหลียน
ด ้วยเล่า?