บทที่ 427 สาวน้อยผู น ้ ธรรมดาเลย 2

้ ี ไม่

่ ได
เจ ้าหอยยักษ ์สามารถขุดทางรถไฟครึงลี ้ ้ภายในครึงช
่ วยามก็
่ั
่
นับว่ายอดเยียมมากแล ้ว...

่ ้ามาตลอดไม่เคย
“เจ ้าหอยยักษ ์ เจ ้าอาศัยอยูใ่ ต ้ดินยอดเขาทีห
ออกไปไหนเลยใช่หรือไม่?” กู ้ซีจวสงสั ิ่ ้ าง
ยความเป็ นไปได ้ข ้อนี อย่
หนัก

“ใช่” เจ ้าหอยยังกล่าวเสริมอีก “ตัวข ้าเป็ นหอยกาบ ไม่จาเป็ นต ้อง

ออกไปไหนนี่ นา”

ว่าแล ้วเชียว!

ิ่
กู ้ซีจวเคาะหว่ ้
างคิวเบาๆ ่
ขณะทีเธอก ่ ้เจ ้าหอยยักษ ์
าลังจะสังให
เปิ ดทางสูผ่ วิ ดิน จูๆ่ ก็คล ้ายจะสัมผัสถึงอะไรบางอย่างได ้ จึงรีบ
สาวเท ้าไปด ้านหน้าหลายก ้าว ปลายนิ วสั ้ มผัสกาแพงดินสดใหม่

้ อนจะมีบางสิง!
บนกาแพงดินนี เหมื ่
 ่
เธอช ักดาบออกมา แทงลงไปบนกาแพงดิน เมือปลายดาบจมเข ้า
ไปในดินหนึ่ งชุน
่ ก็เหมือนจะพบอุปสรรคบางอย่าง เข ้าไปอีกไม่ได ้

ด ้วยดาบของเธออย่าว่าแต่กาแพงดินเลย ต่อให ้กาแพงตรงหน้าทา

มาจากเหล็กหล่อ ก็สามารถแทงทะลุได ้ภายในดาบเดียว! ยามนี ้
ระยะหนึ่ งชุน ้ สจ
่ นี พิ ู น์แล ้วว่ามีอป
ุ สรรคใหญ่อยู!่

เธอตัดสินใจเฉื อนชนดิ ้ั นหนึ่ งชุน่ นั้น ในทีสุ

่ ดก็ได ้เห็นสิงที
่ กี่ ดขวาง
่
ตนแล ้ว เป็ นเยือโปร่ ้ั
งใสชนหนึ ่ ง...

่
เมือดาบแทงถู ่ ้นก็ถก
กสิงนั ู ดีดสะท ้อนกลับมา นี่ คืออะไร?

‘เขตแดน! เจ ้านาย นี่ คือเขตแดน!’ หยกนภาตะโกนขึนมาในหั

้ วกู ้
ซีจวิ่

เขตแดน?

ิ่
กู ้ซีจวทราบว่ ่ พลัง
าเขตแดนคืออะไร ตานานเล่าว่าผูบ้ าเพ็ญทีมี
้
วิญญาณเลิศลาจะสามารถสร ่ เขตแดนนี จะ
้างเขตแดนได ้ เมือมี ้
สามารถกีดขวางได ้ทุกคนและทุกสิง่ มีประสิทธิภาพยิงกว่
่ ากาแพง
ใดๆ

่
เพียงแต่เขตแดนทัวไปล ้ ้บนพืนดิ
้วนติดตังไว ้ น เป็ นครงแรกที
้ั ่
เธอได ้
่ ล
พบเขตแดนทีอยู ึ ลงไปในดินเช่นนี ้
่ ก

เห็นได ้ช ัดเจนว่าเขตแดนด ้านนั้นไม่อนุ ญาตให ้ผู ้ใดล่วงลาเข

้ ้าไป
้ ต
ในพืนที ่ ้องห ้ามเด็ดขาด

่ ้ซีจวแตะเขตแดน
เมือกู ิ่ หัวใจพลันเต ้นแวบหนึ่ ง ทีนี
่ ่ น่ าจะเป็ นยอด
เขาทีห ่ ้า หรือว่าตังแต่
้ ยอดเขาทีห ่ ้าขึนไปไม่
้ ่
อนุ ญาตให ้ผู ้อืนเข ้า?

เธอมองไปทางซือเฉิ น ซือเฉิ นก็แตะเขตแดนอยูเ่ หมือนกัน เขา

ถอนหายใจออกมา “เจ ้าหอยยักษ ์กับเจ ้าหลงทิศเหมือนกันไม่มผ ี ด
ิ
มันมาผิดทางแล ้ว! ทีนี ่ ่ คือเขตแดนระหว่างยอดเขาทีห ่ ้าและยอดเขา
่ ตังแต่
ทีหก ้ ยอดเขาทีหกขึ ่ ้
นไปเป็ ่ ้องห ้ามของทวีปนี ้ ไม่
นสถานทีต
อนุ ญาตให ้ผู ้ใดเข ้าไป ดังนั้นถึงมีเขตแดนนี ”้

ิ่ ่ งเงียบ
กู ้ซีจวนิ
 ่ กเท่าไหร่ แต่หลังจากเคลือนย
เธอยังไม่เชือสั ่ ้
้ายขึนไปบนดิ
น เธอก็
่ าของซือเฉิ น
เชือค

่
แผ่นดินทีเธอยื ้
นเป็ นสีเหลืองทังหมด แต่ทก ่ อยู
ุ สิงที ่ อ
่ ก
ี ด ้านของเขต
แดนนั้นล ้วนเป็ นสีส ้ม

่
เมือเธอกั ้
บซือเฉิ นขึนมาบนพื น้ ก็เห็นว่าอีกด ้านของเขตแดนมี
ดวงตาคูโ่ ตของสัตว ์ร ้ายสีส ้มตัวมหึมากาลังจ ้องมองฝั่งนี อยู
้ ่

ดวงตาคูน่ ้ันใหญ่กว่าโคมวังหลวงเสียอีก ในดวงตาราวกับมีเปลว

่
ไฟคุโชน เมือมองเห็ ิ่ งสองคนก็
นพวกกู ้ซีจวทั ้ รบี เชิดหน้ากูร่ ้องทันที
อ ้าปากพ่นเปลวไปสายหนึ่ งมาทางด ้านนี !้

ี่
เคราะห ์ดีทเขตแดนนั ้นกีดขวางเปลวไฟสายนั้นไว ้ มิเช่นนั้นด ้วย
อานาจและความรุนแรงของเปลวไฟสายนั้น คงเพียงพอจะเผาผืน
ป่ าใหญ่ของฝั่งนี จนราบ...
้

ิ่ งทันที “นี่ คือสัตว ์ร ้ายอันใด?”

กู ้ซีจวถอยหลั
 ิ่
“ปี กสวรรค ์” ซือเฉิ นดึงมือกู ้ซีจวให ้ถอยหลังอีกหลายก ้าว “ตะขาบ
พิฆาตหกเนตรทีถู ่ กเจ ้าสังหารคืออาหารของพวกมัน สองตัวทีเจ ่ ้า
พบน่ าจะหนี ออกมาจากยอดเขาทีหก ่ ตะขาบพิฆาตหกเนตร
่
สามารถเปลียนแปลงสี สน ่
ั ได ้ อยูใ่ นยอดเขาทีหกพวกมั นเป็ น
อาหารของปี กสวรรค ์ แต่อยูใ่ นยอดเขาทีสามพวกมั่ นเรียกได ้ว่า
เป็ นราชา...”

ขณะทีกล่ ่ าว ปี กสวรรค ์ตัวนั้นก็ฟาดกรงเล็บลงพืน้ ได ้ยินเพียงเสียง

ดัง ‘ฉึ บ’ ตะขาบพิฆาตหกเนตรร่างกายใหญ่โตตัวหนึ่ งถูกมันลาก
้
ขึนมาจากใต ้ดิน

ปี กสวรรค ์ฟาดกรงเล็บใส่รา่ งตะขาบพิฆาตหกเนตรตัวนั้นหลายที

ตะขาบพิฆาตหกเนตรทีดุ ่ ร ้ายถึงเพียงนั้นพลันอ่อนนิ่ มดุจไส ้เดือน
ถูกปี กสวรรค ์กัดกินประหนึ่ งกินอ ้อยก็มป
ิ าน

ิ่
แม้กู ้ซีจวจะกล ้ รู ้สึกหนาวสะท ้านใน
้าหาญ แต่พอได ้เห็นฉากนี ก็
หัวใจ

ตอนเธอร ับมือกับตะขาบพิฆาตก็หวิดจะเอาชีวต ้ ้ว หาก

ิ ไปทิงแล
้ งๆ
เผชิญหน้ากับปี กสวรรค ์ตัวนี ซึ ่ หน้า เกรงว่าแม้แต่โอกาส
หลบหนี ก็คงไม่ม!ี
 บทที่ 428 สาวน้อยผู น ้ ธรรมดาเลย 3
้ ี ไม่

“กลัวหรือ?” ซือเฉิ นกุมมือน้อยๆ ข ้างหนึ่ งของนางไว ้ ประสาท

สัมผัสอันเฉี ยบไวของเขาสัมผัสได ้ว่ามือน้อยๆ ของนางเย็นเฉี ยบ
เขาลูบหลังมือนางเบาๆ “อย่ากลัวเลย มีข ้าอยู่”

ิ่ ่ งเงียบ เธอไม่ได ้เอ่ยอะไร หยกนภาอดจะกังขาไม่ได ้ ‘ตัว

กู ้ซีจวนิ
ภาระผู ้หนึ่ งจะอยูห ่ รือไม่อยูแ่ ล ้วช่วยอันใดได ้กัน?’

บางทีสต ่
ั ว ์ร ้ายในยอดเขาทีหกอาจจะดุ ร ้ายเกินไป สัตว ์ร ้ายในยอด
่ ้าจึงหลีกลีหนี
เขาทีห ้ หา่ งจากทีนี่ ่ ดังนั้นจุดวางเขตแดนนี จึ ้ งเป็ น
่
สถานทีปลอดภั ่
ยทีพบเห็ นได ้ยาก

ิ่ อโอกาสทีสั
กู ้ซีจวถื ่ ตว ์ร ้ายบนยอดเขาทีหกข ่ ้
้ามเขตแดนนี มาไม่ ได ้
เธอจึงไม่รบี ร ้อนจากไป ชมสัตว ์ร ้ายทีอยู ่ เ่ บืองหน้
้ ่ นึ่ ง รูปร่าง
าครูห
ของปี กสวรรค ์ตัวนั้นค่อนข ้างคล ้ายคลึงกับไดโนเสาร ์เทอโรซอร ์ ดู
เหมือนมันอยากจะข ้ามมาฝั่งนี ยิ ้ งนั
่ ก พ่นไฟใส่เขตแดนอยูเ่ นื องๆ
แต่เขตแดนนั้นแข็งแกร่งยิงกว่ ่ าป้ อมปราการ มันยุง่ วุน ่ วายอยูน ่ าน
สองนานก็ไม่สามารถฉี กกระชากเขตแดนให ้ขาดได ้ ส่งเสียงกรีด
้
ร ้องด ้วยความเกรียวกราด ่
สันสะเทื อนจนแผ่นดินใต ้ฝ่ าเท ้าสันไหว่
 ิ่ งตัดสินใจ หาก ้อนหินใหญ่สก
กู ้ซีจวจึ ั ก ้อนแล ้วนั่งลงเสียเลย

นัยน์ตาซือเฉิ นสาดแสงวูบหนึ่ ง “เจ ้าจะทาอะไร?”

ิ่ ่ งขัดสมาธิ “ข ้าคิดจะฟื ้นฟูรา่ งกายแล ้วค่อยไปต่อ” หลังจาก

กู ้ซีจวนั
เธอเข ้าสูป ่ ่ าทมิฬก็ต ้องต่อสู ้เอาชีวติ รอดอยูต
่ ลอด ไม่มช ี ว่ งเวลาที่
สงบเลย แทบจะไม่ได ้พักผ่อน เหนื่ อยจนแทบหมดแรง ถึงตอนทีอยู ่ ่
ใต ้ดินเมือกี่ จะพั้ กผ่อนไปบ ้างแล ้ว แต่ไอวิญญาณใต ้ดินไม่เพียงพอ
เธอนั่งสมาธิก็ฟื้นฟูได ้เพียงพละกาลังเท่านั้น พลังวิญญาณแทบจะ
ไม่ฟื้นฟูขนมาเลยสั
ึ้ กกระผีก แต่สถานทีแห่ ่ งนี เปี
้ ่ ยมล ้นไปด ้วยพลัง
วิญญาณ แถมยังไม่มส ี ต
ั ว ์ร ้ายมาระราน เหมาะสาหร ับการฝึ กฝน

ซือเฉิ นถอนหายใจ “เจ ้าช่างใจกล ้าเหลือเกิน!”

ถึงอย่างไรก็มใิ ช่ทก ่ ้าพักผ่อนอยูท

ุ คนทีกล ี่ ่ เมือก่
่ นี ่ อนยามทีเจ ่ ้า
สานักหยินหยางฮวาอู๋เหยียนฝึ กฝนพลังวิญญาณจนบรรลุขนแปด ้ั
่ ่ โดยบังเอิญ เมือได
แล ้วเข ้ามาทีนี ่ ้เห็นเหตุการณ์บนยอดเขาทีหก ่
เข ้าก็ตกตะลึงหันหลังจากไปทันที ไม่กล ้ารงอยู ้ั แ่ ม้แต่ครูเ่ ดียว...

่ านมาในบรรดาผู ้คนทีสามารถมาถึ
หลายปี ทีผ่ ่ ่ งนี ได
งสถานทีแห่ ้ ้ กู ้
ิ่ อผูท้ มี
ซีจวคื ี่ พลังยุทธ ์อ่อนแอทีสุ
่ ด แต่ก็เป็ นผูท้ ใจกล
ี่ ่ ด
้าทีสุ
 ่ ไม่วา่ นางจะตกอยูใ่ นสถานการณ์อน
ใจกล ้าทว่าไม่บ ้าบิน ั ตราย
แบบไหน ล ้วนสามารถหาทางรอดจากอันตรายทังปวงได ้ ้อย่าง
รวดเร็ว

้ ธรรมดาเลย!
สาวน้อยผูน้ ี ไม่

ี่ นนักฆ่าไม่นอ้ ย ทว่าไม่มเี ลยสักคนทีจะโดด

เขาเคยพบเห็นสตรีทเป็ ่
เด่นเช่นนาง

่ ้นางคือผู ้ใดกลับชาติมาเกิดกันแน่ ?
ทีแท

ซือเฉิ นนั่งอยูต
่ รงข ้าม เพ่งพิศนางอย่างค่อนข ้างใจลอย

่ งนี จะปลอดภั
ถึงแม้สถานทีแห่ ้ ยอยูบ ่ ้าง แต่รอบด ้านก็ยงั คงมีเสียง
้ั
คารามของสัตว ์ร ้ายแว่วมาบ ้างเป็ นครงคราว เสียงนั้นทาให ้แผ่น
หลังเย็นวาบ แม้แต่หยกนภาทีคุ ่ ้นเคยกับเรืองประหลาดเช่
่ ้ ยงั
นนี ก็
อยากหดตัว
แต่ในสภาพแวดล ้อมเช่นนี ้ กู ้ซีจวกลั
ิ่ บเข ้าสูส
่ มาธิได ้อย่างรวดเร็ว
เข ้าสูส
่ ภาวะลืมจิต

้ งหละหลวมเกินไป สถานทีแห่
เพียงแต่สาวน้อยผูน้ ี ยั ่ งนี เพี
้ ยงแค่
ค่อนข ้างปลอดภัยเท่านั้น ไม่ได ้ปลอดภัยอย่างเด็ดขาด ยังมีสต ั ว์
่ ทะลุบางส่วนเยืองย่
ร ้ายทีมุ ้ างอยูร่ อบบริเวณนี บ
้ ้างเป็ นครงคราว
้ั

่
ความคิดซือเฉิ นเพิงจะแล่ นมาถึงตรงนี ้ กู ้ซีจวก็
ิ ่ ลม
ื ตาแล ้วโดดผลุง
้
ขึนมา ่
“ลืมเรืองหนึ ่ งไปเลย”

่
แล ้วจึงกวักมือเรียกซือเฉิ นทีมองเธออยู ่ “เจ ้ามาช่วยหน่ อยสิ”

้
ซือเฉิ นแปลกใจ ลุกขึนมาเช่
นกัน “ให ้ช่วยอะไร?”

ผ่านไปครูห ่ นึ่ งในทีสุ

่ ดเขาก็ทราบแล ้วว่าช่วยอะไร กู ้ซีจวตั
ิ่ ดท่อนไม้
จานวนหนึ่ งมาแล ้วปักไว ้รอบๆ ท่อนไม้ทเธอปั
ี่ กไว ้พิเศษยิงนั่ ก
เหมือนเป็ นการตังค่ ้ ายกลบางอย่าง

ซือเฉิ นช่วยนางเรียงไม้พลางเอ่ยถาม “เจ ้าจะสร ้างค่ายกลอะไร?”

“ค่ายกลจิวอี่ ผั
้ นผวน สามารถต ้านทานการโจมตีของสัตว ์ร ้ายได ้”
ิ่ ไม่ได ้เก็บงาอาพราง บอกชือค่
กู ้ซีจวก็ ่ ายกลออกมาตรงๆ

่
ซือเฉิ นรู ้สึกว่าตนก็พบเห็นโลกมาไม่นอ้ ย ทว่าเพิงเคยได ้ยินชือ่
ค่ายกลนี เป็้ นครงแรก
้ั เขาแปลกใจอย่างยิง่ ด ้วยเหตุนีขณะที
้ ่ ดวาง
จั
จึงศึกษาค่ายกลนี ไปด ้ ้วย
 บทที่ 429 สาวน้อยผู น ้ ธรรมดาเลย 4
้ ี ไม่

ผ่านไปครูห ่ นึ่ งในทีสุ

่ ดเขาก็เอ่ยถามอย่างอดไม่ได ้ “อาเซิง ค่ายกล
้ ้าคิดค ้นขึนมาเองหรื
นี เจ ้ อ?”

ิ่
กู ้ซีจวพยั ่
กหน้า “ใช่แล ้ว เพิงจะคิ ่ นานมานี ้ ได ้
ดค ้นสาเร็จเมือไม่
นามาลองทดสอบทีนี ่ ่ พอดีเลย”

ซือเฉิ นนิ่ งงัน สามมุมมองของเขาพังทลายแล ้ว!

่ ้ซีจวตั
เมือกู ิ่ งค่
้ ายกลเสร็จ ก็น่ ังลงตรงใจกลางค่ายกล มองดูซอื เฉิ น
“ท่านอยากพักก่อนไหม?”

ซือเฉิ นส่ายหน้า “อาการบาดเจ็บของข ้าไม่เป็ นไรแล ้ว ไม่

จาเป็ นต ้องพักผ่อน”

้ านช่วยอาร ักขาข ้าสักหนึ่ งชวยามเถิ

“ดีเลย งันท่ ่ั ด หากมีสต ั ว ์ร ้าย
บุกมา ขอเพียงพวกมันไม่บก ุ เข ้ามายังตาแหน่ งนั้น ค่ายกลนี ก็
้ จะ
ไม่เสียหาย สัตว ์ร ้ายตัวนั้นก็จะคุกคามพวกเราไม่ได ้” กู ้ซีจวชี
ิ่ ้
่ ดว่างอยู่
ตาแหน่ งทีเปิ
 ้ ้ล่ะ?” ซือเฉิ นกลายเป็ นเด็กน้อย
“ถ ้าหากมันบุกมันถึงตาแหน่ งนี ได
ช่างสงสัย

“ท่านก็ปลุกข ้า ข ้ามีวธิ จี ด ิ่ นอกมั

ั การมัน!” กู ้ซีจวมั่ ่
นใจ

“ตกลง” ซือเฉิ นตอบร ับฉับไวยิง่

้ ้ซีจวจึ
ด ้วยเหตุนีกู ิ่ งเข ้าฌานอย่างกล ้าหาญมั่นใจ

ผ่านไปหนึ่ งเค่อกู ้ซีจวก็

ิ่ ถก ู ซือเฉิ นเขย่าปลุกอย่างร ้อนรน “อาเซิง มี
สัตว ์ร ้ายบุกเข ้ามาแล ้ว!”

ิ่ บลืมตาทันที มองเห็นเสือดาวสีทองตัวหนึ่ งบุกมาถึงหน้า

กู ้ซีจวรี
่
ประตูคา่ ยกลทีเธอเคยพู ดแล ้ว!

เสือดาวของทีนี ่ ่ แตกต่างจากเสือดาวในสถานทีทั
่ วไป่ มีขนาดเท่า
้
เสือดาวปกติสามตัวรวมกัน เขียวในปากยาวหนึ ่ งฉื่ อ ดวงตาสีทอง
เปี่ ยมแววดุร ้าย...
 ิ่ ดตัวขึนมา
กู ้ซีจวดี ้ สองมือโบกสะบัดอย่างต่อเนื่ อง ท่อนไม้ทอยู ี่ ่
่
กลางค่ายกลเคลือนไหวตามท่ าทางของเธอ ผ่านไปสักพักประตูที่
เคยเปิ ดก็กลายเป็ นปิ ดตาย ท่อนไม้นับไม่ถ ้วนทุบไปทีเจ ่ ้าเสือดาว
อย่างรุนแรง ถึงแม้เสือดาวตัวนั้นจะหนังหนา แต่ก็ทนการทุบตี
ขนาดนี ไม่ ้ ไหว โยกซ ้ายย ้ายขวา ดินรนสะเปะสะปะอยู
้ ภ
่ ายในค่าย
กล ยิงมั ่ นดินสะเปะสะปะเท่
้ ิ่ มผัสค่ายกลมากขึนเท่
าไหร่ก็ยงสั ้ านั้น
สุดท ้ายก็สม ั ผัสกับอาคมธาตุลมทีกู่ ้ซีจวติ
ิ่ ดตังไว
้ ้ ถูกสายลม
กรรโชกม้วนกวาดออกไปนอกค่ายกล เสือดาวตัวนั้นถูกทุบตีจน
หัวปูดโน หลังจากร่วงลงพืนก็ ้ ไม่กล ้าหาเรืองกู
่ ิ่ ก เผ่นแน่ บ
้ซีจวอี
จากไปทันที

้ั
ซือเฉิ นยืนชมเหตุการณ์ทงหมดอยู ด
่ ้านข ้าง อดจะกล่าวชมไม่ได ้
้
“ค่ายกลนี ของเจ ่
้ายอดเยียมมาก”

ิ่
มุมปากกู ้ซีจวยกขึ ้ ดๆ “แน่ อยูแ่ ล ้ว” เพียงแต่เธอยังแคลงใจอยู่
นนิ
่ กเข ้ามาตรงประตูคา่ ยกลทีเธอ
บ ้าง ตามปกติแล ้ว สัตว ์ร ้ายทีจะบุ ่
บอกไว ้จะต ้องมีสติปัญญาสูงยิงนั ่ ก แต่เสือดาวตัวนั้นดูไม่คล ้ายว่า
จะฉลาดเฉลียวปานนั้น....

เธอมองซือเฉิ นแวบหนึ่ งอย่างอดไม่ได ้ คงมิใช่วา่ เจ ้าคนผู ้นี อยาก

้
เห็นอานุ ภาพของค่ายกล เลยจงใจล่อเสือดาวตัวนั้นเข ้ามา
กระมัง?!
 ่
‘เสียวชาง ิ่ ดว่ามีความเป็ นไปได ้อย่างยิง่ จึง
จับตาดูเขา’ กู ้ซีจวคิ
่
ลอบสังการหยกนภา

่ มั้ นก็คด
‘ได ้!’ หยกนภาตอบร ับ เมือกี ิ จะอาร ักขาเจ ้านายเหมือนกัน
นึ กไม่ถงึ ว่าจะเข ้าฌานตามเจ ้านายไปซะได ้...

ิ่ วางใจ เลยหยิบเจ ้าหอยยักษ ์ตัวนั้นออกมาอีกครง้ั สังให

กู ้ซีจวไม่ ่ ้
มันเฝ้ าค่ายกล แล ้วค่อยเข ้าฌานอีกครง้ั

้ั เธอเข
ครงนี ้ ้าฌานนานมาก ซือเฉิ นก็ไม่ได ้รบกวนเธออีก

่
เมือเธอโคจรพลั งครบหนึ่ งรอบก็ลม
ื ตาขึน้ พอเห็นสภาพแวดล ้อม
รอบข ้างก็สะดุงโหยง
้

มีสต
ั ว ์ร ้ายรายล ้อมอยูท ่ั
่ วสารทิ
ศ ดุดน ่
ั ดังพยั ้
คฆ ์เหียมมั
งกรหาญ
บรรยากาศอึมครึม พวกมันไล่กด ั ซือเฉิ นอยู่...

้ ทราบว่าเป็ นเช่นใด ทว่าฝี มือการเอาตัว

วรยุทธ ์ของซือเฉิ นผูน้ ี ไม่
้ ศนัก วิงดุ
รอดลาเลิ ่ จลมหอบหนึ่ ง เหล่าสัตว ์ร ้ายมากมายทีไล่ ่ กด
ั
 ้
เขาแม้แต่สาบเสือเขาก็ ยงั คว ้าไม่ได ้ กลับถูกเขาหยอกล ้ออีกด ้วย
ไม่แยแสการไล่กด ั ใดๆ ถูกเขาหลอกล่อไปทีประตู ่ คา่ ยกลอย่างไม่รู ้
้ ้ตัว...
เนื อรู

เจ ้าหอยยักษ ์อ ้าฝากว ้างขวางอยูต ่ รงประตูน้ัน เมือมี

่ สตั ว ์ร ้ายถูก
หลอกล่อมาถึงทีนี ่ ่ ก็จะถูกเจ ้าหอยยักษ ์เขมือบกลืน...

หนึ่ งคนหนึ่ งหอยเข ้าขากันเป็ นอย่างยิง่

-----------------------------------------------------------
--------------------------
 บทที่ 430 สงสัย 1

่
เมือพบว่ ิ่ นขึ
ากู ้ซีจวตื ่ นมาแล
้ ้ว เจ ้าหอยยักษ ์ตัวนั้นก็รบี เปิ ดปากเอ่ย
่
“เจ ้านาย เรียบร ้อยแล ้วกระมัง? ข ้าอิมจะตายแล ้ว กินไม่ไหวแล ้ว...”

เส ้นเลือดบนหน้าผากกู ้ซีจวเติ่ ้นตุบๆ ร่างกายซือเฉิ นไหววูบ สลัด

่ ลา่ พัวพันเหล่านั้นทิงแล
สัตว ์ร ้ายทีไล่ ้ ้วกระโดดเข ้ามาในค่ายกล
“ในทีสุ่ ดเจ ้าก็ตนแล
ื่ ้ว”

สัตว ์ร ้ายเหล่านั้นสูญเสียเป้ าหมาย แถมพวหมันยังไม่รู ้จักค่ายกล

ย่อมบุกตะลุยเข ้าไปด ้านใน ผลลัพธ ์เป็ นเช่นเดียวกับเสือดาวตัวนั้น
่
ถูกสายลมคลังกวาดม้วนออกไปจากค่ ายกล เตลิดหายไปไม่เห็น
เงา

ิ่
กู ้ซีจวมองเปลอกหอยที อ่ ้ากว ้างจนแทบหุบไม่ลงของเจ ้าหอยยักษ ์
จากนั้นก็มองซือเฉิ น “คุณชายซือเฉิ น ท่านจะไม่อธิบายสักหน่ อย
หรือ?”

ซือเฉิ นเลิกคิว้ “อธิบายอะไร?”

“เห็นกันอยูช ่ ัดๆ ว่าสัตว ์ร ้ายเหล่านั้นไม่ได ้บุกเข ้ามา แล ้วเหตุใด
ท่านต ้องล่อพวกมันมาทีประตู ่ คา่ ยกลด ้วย?” หากไม่มเี จ ้าหอยยักษ ์
เฝ้ าอยูต ้ จเทพพิทก
่ รงนี ดุ ้ กสัตว ์ร ้ายโจมตีจน
ั ษ ์ประตู ค่ายกลนี คงถู
พังไปแล ้ว!

้ วน้อยทีเจ
“สัตว ์เลียงตั ่ ้าเพิงร
่ ับมาใหม่หวิ โหย ข ้าเลยให ้อาหารมัน”
ซือเฉิ นตอบอย่างสบายๆ

เจ ้าหอยยักษ ์เงียบงัน มันถูกปร ักปรา!

่
ยามทีสนทนาเรื ่
อยเปื ่ อยกับซือเฉิ นมันเพียงเอ่ยออกมาโดยไม่ตงใจ ้ั
่
ว่ามันเบือจนหิ ้ ดให ้มันไปอยูต
วแล ้ว ผลคือซือเฉิ นผูน้ ี จั ่ รงประตูคา่ ย
กล จากนั้นก็ไปหลอกล่อสัตว ์กลุม ่ หนึ่ งมาให ้มันกิน...

่ มแปล
เจ ้าหอยยักษ ์ทีอิ ่ ่
้ เคลือนกายไปอยู ้
เ่ บืองหน้ ิ ่ าง
ากู ้ซีจวอย่
ยากลาบาก “ข ้าอยากย่อยสักหน่ อยแล ้วค่อยเดินทาง”

ิ่ ดโปน
เส ้นเลือดบนหน้าผากกู ้ซีจวปู
 ๊
‘เปรียะๆๆ!’ มีเสียงประหลาดแว่วมาจากอีกฝั่งของเขตแดน กู ้ซีจวิ่
หันไปมอง หัวใจเต ้นร ัว!

อีกฝั่งของเขตแดนมีสต ่ ้าตัวกาลังต่อสู ้กันดุเดือด

ั ว ์ร ้ายสีส ้มสีแดงสีห
...

เจ ้าปี กสวรรค ์ตัวก่อนหน้านั้นถูกฉี กทึงจนเหลื

้ อแต่โครงกระดูก
้ ตว ์ทีข่
ด ้านในยามนี สั ่ มเหงร ังแกผู ้อืนอยู
่ ค ่ วเป็ น
่ อื สัตว ์ประหลาดทีหั
เสือกายเป็ นวัวตัวหนึ่ ง มันรบรากับฝูงสัตว ์อยู่ เพียงตวัดกรงเล็บลง
้
ไปก็สามารถฉี กกระชากเนื อของคู ต
่ อ่ สู ้ได ้...

่
ฝนโลหิตสาดกระจาย ทาให ้คนทีพบเห็ นตกใจกลัว

่ วเป็ นวัวหัวเป็ นเสือตัวนั้นทังร่

สัตว ์ประหลาดทีตั ้ างเป็ นสีแดงสด แดง
่ าโลหิตสดทีอยู
ฉานยิงกว่ ่ ร่ อบข ้าง

นี่ คือสัตว ์ประหลาดของยอดเขาทีเจ็

่ ดกระมัง?!

มิใช่วา่ สัตว ์ของยอดเขาทุกลูกล ้วนมีอาณาเขตของตนหรอกหรือ?

่ ดถึงวิงมายอดเขาที
แล ้วเหตุใดสัตว ์ร ้ายของยอดเขาทีเจ็ ่ ่
หกได ้?
 ิ่ อนข ้างประหลาดใจ อดจะเอ่ยถามไม่ได ้ ซือเฉิ นผู ้รอบรู ้จึง
กู ้ซีจวค่
่
ตอบ “สัตว ์ร ้ายของยอดเขาทีหกและที ่ ดอยูค
เจ็ ่ ละกัน ไม่ได ้แบ่งแยก
ช ัดเจนเพียงนั้นอีก แน่ นอนว่า ยกเว ้นยอดเขาทีแปดไว
่ ้”

ิ่ กคิว้ “เช่นนั้นสัตว ์ร ้ายของยอดเขาทีหกมิ

กู ้ซีจวเลิ ่ ่ ก
เสียเปรียบยิงนั
รึ?”

่
ซือเฉิ นยืนผลไม้ ลก ู หนึ่ งให ้เธอให ้เธอกัดกิน พลางคลายข ้อสงสัย
ให ้เธอไปด ้วย “สัตว ์ร ้ายสีส ้มกับสีแดงความจริงแล ้วพละกาลังของ
สองสีนีไม่้ ด ้อยไปกว่ากัน ต่อให ้เป็ นสัตว ์ร ้ายสีส ้มก็สามารถฉี กทึง้
สัตว ์ร ้ายสีแดงได ้...”

่ ้ก็เป็ นเช่นนี !้
ทีแท

่
“แล ้วสัตว ์ร ้ายของยอดเขาทีแปดเป็ นอย่างไร? พวกมันถูกกัก
่
อาณาเขตให ้อยูใ่ นยอดเขาทีแปดอย่ างเดียวหรือไม่? พลัง
วิญญาณของทังเจ็ ้ ดยอดเขาล ้วนไปรวมอยูท ี่
่ ยอดเขาที ่
แปด สัตว ์
่ าเพ็ญอยูบ
ร ้ายทีบ ่
่ นยอดเขาทีแปดคงจะร ่
้ายกาจยิงกระมั ง?”
 ้ อยๆ มองดูเธอ “เจ ้ารู ้ได ้อย่างไรว่าพลังวิญญาณของ
ซือเฉิ นยิมน้
้
ทังเขาทั ้ ดไปรวมกันทียอดเขาที
งเจ็ ่ ่
แปด?”

ิ่
กู ้ซีจวใจเต ้
้นร ัว ทราบว่าตนพลังปากไปแล ี่
้ว เคราะห ์ดีทเอาตัวรอด
่ ก ตอนข ้าอยูบ
ได ้ “ง่ายยิงนั ่ นฟ้ าเคยมองลงมาทีนี่ ่ ตาแหน่ งทีตั
่ ง้
้
ยอดเขาทังแปดของป่ าทมิฬเหมือนค่ายกลรวบรวมพลังวิญญาณ
มาก หากไม่ผด ่ ด พลังวิญญาณของยอดเขาทังเจ็
ิ ไปจากทีคิ ้ ดก็
่
น่ าจะไปรวมตัวทียอดเขาที ่
แปด...”

ฝ่ าบาทซือเฉิ นกดลงบนบ่ากู ้ซีจวิ่ กล่าวยิมๆ

้ “อาเซิง นึ กไม่ถงึ ว่า
่ ายกล” เขาพินิจกู ้ซีจวอี
เจ ้าจะแตกฉานเรืองค่ ิ่ กครง้ั “นึ กไม่ออกเลย
่ อนวัยเช่นเจ ้าถึงรู ้มากขนาดนี ”้
จริงๆ ว่าเหตุใดแม่นางน้อยทีอ่

ิ่ อบมองเขาแวบหนึ่ ง “ท่านก็ดไู ม่โตเท่าไหร่นะ น่ าจะแก่

กู ้ซีจวเหลื
กว่าข ้าแค่สองสามปี สิงที ่ ท่
่ านรู ้ก็ไม่นอ้ ยเช่นกัน ทาให ้ข ้าแปลกใจ
นัก” เด็กหนุ่ มผูน้ ี รู้ ้มากอย่างยิง่ รู ้มากกว่าหยกนภาผูร้ อบรู ้เสียอีก!

ิ่ มสงสั
ทาให ้กู ้ซีจวเริ ่ ้
ยฐานะของเขาขึนมา...