Professional Documents
Culture Documents
) 1
เวลา
ส่ วนต่างๆของร่ างกาย
นิ้วหัวแม่เท้า ปาทงฺคุฏฺปุ.
นิ้วหัวแม่มือ องฺคุฏปุ.
เนื้อ ปิ สิ ต, มํส, อามิส นปุ.
นํ้าตา เนตฺ ตชล, อสฺ สุ นปุ. ขปฺป ปุ.
นํ้ามูก สิ งฺฆาณิ กา อิ.
นํ้าลาย เขฬ ปุ. ลาลา, เอฬา อิ.
นํ้าอสุ จิ สมฺ ภว, อสุ จิ ปุ. สุ กฺก นปุ.
นํ้าหนอง ปุพฺพ, ปูย ปุ.
บ่า ไหล่ ขนฺ ธ, ภุชสิ ร, อํส, อํสกูฏ ปุ.
เบ้าตา อกฺขิกปู ปุ.
ปัสสาวะ ปสฺ สาว ปุ. มุตฺต นปุ.
ปลายเล็บ นขสิ ขา อิ.
ปลายเท้า ปปท ปุ. ปาทคฺ ค นปุ.
ปอด ปปฺผาส นปุ.
ปาก ตุณฺฑ, มุข, วทน, ลปน, อานน นปุ.
ผม กุนฺตล, เกส, มุทฺธช, อุตฺตมงฺครุ ห ปุ.
ผมจุก จุฬา, สิ ขา อิ.
ผมถัก ธมฺ มิลฺล ปุ.
ผมเกล้า ชฏา อิ.
ผมแหยม กากปกฺข, สิ ขณฺ ฑก ปุ.
ผิว ฉวิ อิ.
ฝ่ าเท้า ปาทตล นปุ.
พังผืด กิโลมก นปุ.
เพดาน ตาลุ นปุ.
ฟัน ทนฺ ต, ทฺวชิ , ทสน, รท, รทน,
ลปนช ปุ.
มวยผม ปาส,หตฺ ถ ปุ.
มันข้น เมท ปุ . วปา อิ.
มันสมอง มตฺ ถลุงฺค นปุ.
มันเหลว วสา อิ. วิลีนเสฺ นห ปุ.
ม้าม ปิ หก นปุ.
มือ กร,ปาณิ ,หตฺ ถ ปุ.
มือขวา ทกฺขิณหตฺ ถ ปุ.
มือซ้าย วามหตฺ ถ ปุ.
เยือ่ ในกระดูก อฏฺ◌ิมิ�ฺช นปุ.
รักแร้ กจฺฉ ปุ. พาหุ มูล นปุ.
ร่ างกาย กเฬวร, คตฺ ต, สรี ร, วปุ นปุ.
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 6
อาหาร
ผักและผลไม้ต่างๆ
วงค์ญาติและสัมพันธชน
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 17
เครื่ องใช้ในบ้าน
พาหนะทางบก ทางอากาศ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 24
กง เนมิ อิ.
เกวียน สฏก ปุ, นปุ. อน นปุ.
กันชน(รถ) วรู ถ ปุ.
คนขับรถ รถาจารี , ปาชิตุ, สู ต, สารถี ปุ.
เครื่ องบิน อากาสยาน, เวหาสยาน, พฺโยมยาน นปุ.
เครื่ องบินสองเครื่ องยนต์ จกฺกยุคเวหาสยาน นปุ.
เครื่ องบินหกเครื่ องยนต์ ฉจกฺกเวหาสยาน นปุ.
เครื่ องบินสี่ เครื่ องยนต์ จตุจกฺกเวหาสยาน นปุ.
เครื่ องบินไอพ่น อุสุมเวหาสยาน, ธูมเวหาสยาน นปุ.
ดุม นาภิ อิ.
ที่จอดรถ รถนิวตฺ ตนฏฺาน นปุ.
ทูปเกวียน กุพฺพร, ยุคนฺ ธร ปุ.
แปรก พาหา อิ.
เพลา อกฺข, อุปกฺขร ปุ.
ไม้รองเพลา อุทฺธิ, อุทฺทิ อิ.
ไม้ค้ าํ รถ รถคุตฺติ อิ. วรู ถ ปุ.
ไม้ค้ าํ เกวียน อุปตฺ ถมฺ ภินี อิ.
ยาน,พาหนะ ยาน, วาหน, โยคฺ ค นปุ.
รถ รถ, สนฺ ทน ปุ.
รถพระที่นง่ั ปุสฺสรถ, ราชรถ ปุ.
รถยนต์ ยนฺ ตรถ, สยํวฏฺฏก ปุ.
รถจักรยาน จกฺกยุคยาน นปุ.
รถจักรยานยนต์ วิชฺชุจกฺกยุค นปุ.
รถไฟ ธูมรถ ปุ.
รถม้า อสฺ สรถ ปุ.
รถราง วิชฺชุรถ ปุ.
รถสามล้อ ติจกฺกยาน นปุ.
รถหุ ม้ หนังเสื อโคร่ ง เวยฺยคฺ ฆรถ ปุ.
เรื อนรถ รถป�ฺ ชร ปุ.
วอ สิ วกิ า อิ. ยาปฺยยาน นปุ.
สถานีรถไฟ ธูมรถนิวตฺ ตนฏฺาน นปุ.
หนทาง มคฺ ค, ปนฺ ถ, ปถ, อทฺธ ปุ. อ�ฺ ชส, วฏุม นปุ.
หมุด ลิ่ม อาณิ อิ.
หัวเพลา อกฺขสี ส นปุ.
แอก ธุร ปุ, นปุ.
ส่ วนต่างๆของบ้านเรื อนและอุปกรณ์การก่อสร้าง
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 25
นายช่างและเครื่ องมือการก่อสร้าง
เมืองและถนนหนทาง
สถานที่และสิ่ งปลูกสร้างต่างๆ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 30
เกี่ยวกับพระราชวัง
ศาสตราวุธและเครื่ องประหารอื่นๆ
โค วัว โค ปุ.
โคแก่ ชรคฺ คว ปุ.
โคตัวเมีย คาวี, สิ งฺคินี อิ.
โคผู ้ โคณ, อุสภ, พลิพทฺท ปุ.
โคลาน ควช, ควย ปุ.
โคหนุ่ม วจฺฉตร, ทมฺ ม ปุ.
โคนหางช้าง เมจก ปุ.
โคนหูชา้ ง จูฬิกา อิ. อาสน นปุ.
คอกโค โคกุล, โคฏฺนปุ. วช ปุ.
งู อหิ , อุรค, อลคทฺท, สปฺป, ภุชค, อาสี วสิ ปุ.
งูขว้างค้อน โคนส, ติลิจฺฉ ปุ.
งูปลา เทฑฺฑุภ, ราชุล ปุ.
งูเรื อน ฆรสปฺป, ธมฺ มนิ, สิ ลุตฺต ปุ.
งูเหลือม อชคร, วาหส ปุ.
งูเห่า นีลสปฺป, สิ ลาภู ปุ.
งวงช้าง โสณฺ ฑ ปุ, อิ. หตฺ ถ ปุ.
จ่าฝูง ยูถเชฏฺ, ยูถป ปุ.
จามรี จมรี อิ. จมร ปุ.
เจ้าของโค โคมนฺ ตุ, โคมิก ปุ.
ชะนี กณฺ หตุณฺฑ, โคนงฺคุล ปุ.
ชะมด กทลิมิค ปุ. กตฺ ถูริกา อิ.
ช้างตกมัน ปภินฺน, มตฺ ต, คชฺ ชิต ปุ.
ช้างพลาย หตฺ ถี, กรี , กุ�ฺช, นาค, ทนฺ ตี, อิภ, คช, วารณ,
มาตงฺค, ทฺวริ ท, ทฺวปิ ปุ.
ช้างพัง หตถินี, กเรณุกา, กเณรกา อิ.
ช้างรุ่ น กลภ, ภิงฺก ปุ.
เชือกรัดจมูกม้า กุสา อิ.
แส้ กสา อิ.
ตะขาบ สตปที ปุ.
ตุ่น อัน นฬสนฺ นิภ ปุ.
นกกาเหว่าดํา กาฬโกกิล ปุ.
นางแพะ อชา, อชี อิ.
เนื้อ มิค, มค, อชินโยนิ ปุ.
เนื้อสมัน วาตมิค, ภนฺ ตมิค ปุ. จลนี อิ.
เนื้อถึก มิคตณฺ หิกา อิ.
เนื้อทราย เอเณยฺย, เอณิ มิค ปุ.
เนื้อร้าย วาฬมิค, สาปท ปุ.
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 36
นกและแมลงต่างๆ
โรงพยาบาลและโรคภัยต่ างๆ
กามโรค อุปฑํส ปุ.
การทายา อพฺภ�ฺ ชน นปุ.
การบําบัด ติกิจฺฉา, ปฏิกฺริยา อิ. ปฏิกมฺ ม นปุ.
การปรุ งยา รสายน, เภสชฺ ชยุ�ฺชน นปุ.
การผ่าตัด ศัลยกรรม สตฺ ถกมฺ ม, สลฺ ลกตฺ ติย, สลฺ ลกมฺ ม นปุ.
การอ้วก วมน นปุ.
กาฬโรค โรคระบาด อหิ วาตกโรค ปุ.
ไข้จบั สั่น มาเลเรี ย วิสวาตชร ปุ.ง
ไข้เชื่อม ชร, ปชฺ ชร ปุ.
ไข้ทรพิษ ฝี ดาษ มสู ริกา อิ.
ไข้พิษ ฑาห ปุ.
ไข้หวัดใหญ่ เสมฺ หโรค ปุ.
คนไข้ คิลาน, พฺยาธิ ต, อาตุร ปุ.
คนเงอะงะ ชฬ ปุ.
ความคลัง่ ความบ้า อุมฺมาท ปุ.
ความสบาย กุสล, อนามย, อาโรคฺ ย นปุ.
จักษุแพทย์ จกฺขเุ วชฺ ช ปุ.
ติ่ง อุณฺณคณฺ ฑ, อุนฺนคณฺ ฑ ปุ.
นางพยาบาล คิลานุปฏฺายิกา, สปฺปายการิ กา อิ.
นํ้ามูก สิ งฺฆาณิ กา อิ.
นํ้าหนอง นํ้าเหลือง ปุพฺพ, ปูย ปุ.
บานทะโรค รี ดสี ดวงลําไส้ ภคนฺ ทรา อิ.
บุรุษพยาบาล สปฺปายการก ปุ.
บวม โสผ, สยถุ ปุ.
ปวดศีรษะ สี สรุ ชา อิ.
แผล วณ ปุ. อรุ นปุ.
ฝี กณฺ ฑุ อิ.
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 45
รัตนะและแร่ ธาตุต่างๆ
สงครามและความตาย
ศัตรู สตฺ ตุ, ริ ปุ, อมิตฺต, สปตฺ ตอริ , ปจฺจตฺ ถิก, เวรี
ปฎิปกฺข, ปจฺจามิตฺต, ปจฺจนิก, วิปกฺข, ปุ.
อุปกรณ์สงคราม ยุทฺโธปกรณ นปุ.
อํานาจ(ทางอาชญา) ปภาว ปุ.
เศวตฉัตร เสตฉตฺ ต นปุ.
สงคราม สงฺคาม, สมฺ ปหาร, อาหว ปุ
ยุทฺธ, รณ, สมร, อาโยธน, สํยคุ นปุ. อาชิ อิ.
สนามรบ ยุทฺธภูมิ, สมรภูมิ อิ.
สัปเหร่ อ ฉวทาหก ปุ.
สัมพันธมิตร มิตฺต ปุ.
เสบียงทาง ปาเถยฺข, สมฺ พล นปุ.
หลุมเพลาะ พลกูป ปุ.
อธิบดีกรมราชทัณฑ์ การาคาราธิ ปติ ปุ.
อัครราชทูต อคฺ คราชทูต ปุ.
อุปราช อุปราช ปุ.
อํานาจ (ทางทรัพย์) ปตาป ปุ.
อรรถคดีต่างๆ
สี และรสต่างๆ
ขม ติตฺตก ติ.
ขาว ธวล, ปณฺ ฑร, สี ต, สุ กฺก, เสต, โอทาต ติ.
ขาวเหลือง ปณฺ ฑุ ติ.
เขียวคราม นํ้าเงิน นีล, เมจก ติ.
เขียวใบไม้ ปลาส, หริ , หริ ต ติ.
คลํ้า สาม, สามล ติ.
เค็ม ลวณ, โลณิ ก ติ.
จืด อโลณิ ก ติ.
ด่าง สพล ติ.
แดง รตฺ ต, โลหิ ต, ตมฺ พ, โสณ, โรหิ ต ติ.
แดงจาง ชมพู ปาฏล ติ.
แดงอ่อน อรุ ณ, กิ�ฺจิรตฺ ต ติ.
ดํา กณฺ ห, กาฬ, อสี ต ติ.
เทา หมอก ธูสร ติ.
นํ้าตาลแก่ เหลืองหม่น กณฺ หปี ต, สาว ติ.
นํ้าตาลอ่าน ดําแดง กปิ ล, กฬาร ติ.
ปร่ า กร่ อย ขาริ ก ติ.
เปรี้ ยว อมฺ พิล ติ.
เผ็ด กฏุก ติ.
ฝาด กสาว, กาสาย ปุ, นปุ.
พร้อย กมฺ มาส, จิตฺต ติ.
ฟ้าสด มนฺ ทนีล ติ.
1
ติ. หมายถึง สามลิงค์ คือ ปุงลิงค์ อิตถีลิงค์ และนปุงสกลิงค์
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 56
รส รส ปุ.
ส้ม(สี ) ปี ตรตฺ ต ติ.
สี วณฺ ณ ปุ. รู ป นปุ.
สี หงษบาท ม�ฺ เชฏติ.
เหลือง ปี ต, หลิทฺยาภ ติ.
เหลืองแก่ นํ้าตาล ปิ งฺค, ปิ สงฺค, ปิ งฺ คล ติ.
หวาน อร่ อย มธุร ติ.
นักบวชและผูเ้ ลื่อมใสลัทธิศาสนา
เสนาสนะบริ ขารของภิกษุสามเณร
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 62
สวรรค์และโลกธาตุ
มนุษยชน
วาจาและอากัปกิริยาอื่นๆ
เบ็ดเตล็ด
กิริยาอาขยาต
ย่อมกรอ วฏฺเฏติ
ย่อมกรอง ปริ สฺสาเวติ
ย่อมกระจายไป วิกิรติ
ย่อมกระชุ่น เขี่ยออก อปนฺ ทติ
ย่อมกระโชก สนฺ ตชฺ เชติ
ย่อมกระซิ กกระซี้ ชคฺ ฆติ
ย่อมกระโดด ลงฺฆติ
ย่อมกระโดดขึ้น อุลฺลงฺฆติ
ย่อมกระโดดลง โอลงฺฆติ
ย่อมกระโดดโลดเต้น วคฺ คติ
ย่อมกระทบ ปฏิหนฺ ติ
ย่อมกระทบ เสี ยดสี ฆฏฺเฏติ
ย่อมกระทบ(ตนและผูอ้ ื่น) อุปหนฺ ติ
ย่อมกระทบ(ศรัทธาและโภคะ) อุปหนฺ ติ
ย่อมกระทืบเท้า ปทสทฺท ํ กโรติ
ย่อมกระทํา กโรติ
ย่อมกระพริ บ ขนติ
ย่อมกระพือ วิกฺขิปติ
ย่อมกระเพื่อม ขุภติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 79
ย่อมขังไว้(โจร) ปกฺขิปติ
ย่อมขังไว้(นํ้า), ดํารงอยู่ ติฏฺติ, สณฺ าติ
ย่อมขัดสี ปริ มชฺ ชติ
ย่อมขับไป ปาเชติ
ย่อมขับร้อง คายติ
ย่อมขับไล่ ปณาเมติ
ย่อมขัน(ไก่) รวติ
ย่อมขัน(ทําให้แน่น) ฆฏฺเฏติ
ย่อมขาด ฉิ ชฺชติ
ย่อมขาดไป ปจฺฉินฺทติ
ย่อมข้าม(นํ้า) ตรติ
ย่อมขาย วิกฺกีนาติ, มูเลน เทติ
ย่อมขีด วิลิขติ
ย่อมขี้รด(ไก่) วจฺจ ํ ปาเตติ
ย่อมขึงม่าน ปริ กฺขิปติ
ย่อมขึงหูก ปสาเรติ
ย่อมขึ้งเคียด วิรชฺ ฌติ
ย่อมขึ้นขี่ อภิรูหติ, อารู หติ
ย่อมขึ้น(จากนํ้า) อุตฺตรติ
ย่อมขึ้น(ลอยขึ้นไป) อุคฺคจฺฉติ, อุยฺยาติ
ย่อมขึ้นราคา มูล ํ วฑฺเฒติ
ย่อมขุด ขนติ, ขณติ
ย่อมขุด (ขุมทรัพย์) อุทฺธรติ
ย่อมขู่ ตชฺ เชติ
ย่อมขู่(งู) ชนติ
ย่อมขั้ว(งา) ภ�ฺ ชติ
ย่อมไข(นํ้า) เนติ, นยติ
ย่อมเข้า(สงคราม) โอตรติ
ย่อมเข้าใจ, สําคัญ ม�ฺ ติ
ย่อมเข้าถึง อุปปชฺ ชติ, อเปติ
ย่อมเข้าไป ปวิสติ
ย่อมเข้าไปใกล้ อุปคจฺฉติ
ย่อมเข้าไปซ่อน(ตัว) อุปคุยฺหติ
ย่อมเข้าไปตาม อนุปวิสติ
ย่อมเข้าไปนัง่ ใกล้ อุปนิสีทติ
ย่อมเข้าไปนัง่ เฝ้า ปยิรุปาสติ
ย่อมเข้าไปหา อุปสงฺกมติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 82
ย่อมเข้าอยู่ อุปวสติ
ย่อมคด (ข้าว) วฑฺเฒติ
ย่อมคดไปคดมา อกติ,อคฺ คติ
ย่อมค้นดู วิจินาติ
ย่อมย่อมค้นหา สมนฺ วสติ
ย่อมคบ, คบหา เสวติ, ภชติ, ภเชติ
ย่อมครอง (เรื อน) อชฺ ฌาวสติ
ย่อมครอบ นิกชุ ฺ ชติ, ปฏิกชุ ฺ ชติ
ย่อมครอบครอง(ทรัพย์) ปฏิปชฺ ชติ
ย่อมครอบครอง(สถานที่) ปริ คณฺ หาติ
ย่อมครอบงํา(จิต) ปริ ยาทาติ
ย่อมครอบงํา อภิภวติ
ย่อมครํ่าครวญ กนฺ ทติ
ย่อมใคร่ ครวญ อุปธาเรติ
ย่อมคล้องไว้ อาลคฺ เคติ, ลคฺ เคติ
ย่อมคล้องอยู่ ลคฺ คติ
ย่อมคลอด (ลูก) วิชายติ
ย่อมคลี่ออก(ผ้า) ปสาเรติ
ย่อมคลานไป สปฺปติ, ปริ สปฺปติ
ย่อมคลายกําหนัด วิรชฺ ชติ
ย่อมคลุม ปริ กฺขิปติ
ย่อมเคลื่อน(ตาย) จวติ
ย่อมคว้าเอา คณฺ หาติ
ย่อมคอยจับ(เอาผิด) ปริ คฺคณฺ หาติ
ย่อมคัดค้าน ปฏิกโกสติ
ย่อมคัดเลือก อุจฺจินาติ
ย่อมค้างอยู,่ นัง่ พักอยู่ อจฺฉติ
ย่อมคาด(ห้าง) พนฺ ธติ
ย่อมคาดคั้น นิปฺปีเฬติ
ย่อมคาบ มุเขน คณฺ หาติ
ย่อมคายออก วมติ
ย่อมคิด จินฺเตติ, จินฺตยติ, เจตยติ, วิจินฺเตติ
ย่อมคุกเข่าลง ชนฺ นุเกหิ ปติฏฺหติ
ย่อมคุกคาม, ขู่เข็ญ ตชฺ เชติ
ย่อมคุน้ เคย วิสฺสสติ, วิสฺสาเสติ
ย่อมคุม้ ครอง โคเปติ
ย่อมคุยโต วิกตฺ ถติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 83
ย่อมแช่ง อภิสปติ
ย่อมเชือด,บาด อนุกนฺ ตติ
ย่อมเชื่อ สทฺทหติ
ย่อมเชื่อถือ(คํา) คณฺ หาติ, กโรติ
ย่อมเชื่อม, ต่อ ฆเฎติ
ย่อมเชื้อเชิญ อชฺ เฌสติ, นิมนฺ เตติ
ย่อมชําระ ปริ โสเธติ
ย่อมชําระ (ที่อยู,่ ร่ างกาย) ปฏิชคฺ คติ
ย่อมใช้(ความเพียร) ปคฺ คณฺ หาติ
ย่อมใช้ (วัตถุ) วล�ฺ เชติ, วล�ฺ ชติ
ย่อมใช้(เวลา) วีตินาเมติ
ย่อมใช้(อํานาจ) วตฺ เตติ, ปวตฺ เตติ
ย่อมใช้ไป เปเสติ
ย่อมใช้สอย ภุ�ฺชติ, ปริ ภุ�ฺชติ
ย่อมซวนเซ สมฺ ปริ วตฺ ตติ
ย่อมซวนล้ม ปริ คลติ
ย่อมซ่องเสพ ปฏิเสวติ
ย่อมซ่อนไว้(สิ่ งของ) ปริ คุยฺหติ
ย่อมซัก(ผ้า) โธวติ
ย่อมซักถาม อนุย� ุ ฺ ชติ
ย่อมซัดไป ขิปติ
ย่อมซ่านไป ผรติ
ย่อมซื้ อ กีนาติ, มูเลน คณฺ หาติ
ย่อมซุกซ่อน นิคูหติ
ย่อมซุ่มซ่อนอยู(่ โจร) ปริ ยฏุ ฺ ติ
ย่อมซุ่มไว้(โจร) ปโยชติ
ย่อมซูบซี ด ปริ สุสฺสติ
ย่อมซูบผอม สุ สฺสติ
ย่อมเซไป ปริ พฺภมติ
ย่อมดม ฆายติ
ย่อมดัก(บ่วง) โอฑฺเฑติ
ย่อมดัด(ทําให้ตรง) เนติ, นยติ
ย่อมดับ นิพฺพายติ
ย่อมดับ(นามรู ป) นิรุชฺฌติ
ย่อมด่า อกฺโกสติ
ย่อมด่าตอบ ปจฺจกฺโกสติ
ย่อมดิ้นรน ปริ ผนฺ ทติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 86
ย่อมดีดดิ้น วิลสติ
ย่อมดื่ม ปิ วติ
ย่อมดุ ขุเสติ, ชุสติ
ย่อมดู ปสฺ สติ
ย่อมดูถูก ปริ ภวติ
ย่อมดูแล ปฏิชคฺ คติ
ย่อมดูหมิ่น อวม�ฺ ติ, อวมาเนติ, หี เฬติ
ย่อมเดิน จรติ
ย่อมเดือดร้อน ตปฺปติ
ย่อมดําเนิ น(การอาชีพ) ฆเฏติ
ย่อมดําเนิ น(ชีวิต) กปฺเปติ
ย่อมดําเนินตาม อาเสวติ
ย่อมดําเนิ นไป(การงาน) ปวตฺ ตติ
ย่อมดํารงชีพอยู่ ธรติ
ย่อมดํารงอยู่ ปติฏฺาติ, ปติฏฺหติ
ย่อมดําลง(นํ้า) นิมุชฺชติ
ย่อมได้ ลภติ
ย่อมได้ยนิ สุ ณาติ
ย่อมได้รับ นิคจฺฉติ, วินฺทติ, ปฏิลภติ
ย่อมตก( ฝน) ปวสฺ สติ, วสฺ สติ
ย่อมตก(ราคา) ภสฺ สติ
ย่อมตก, อัศดง อตฺ ถงฺคเมติ
ย่อมตกแต่ง(ไทยทาน) ปฏิยาเทติ
ย่อมตกแต่ง มณฺ เฑติ
ย่อมตกไป ปตติ
ย่อมตกลงไป ปปตติ
ย่อมต้ม ปจติ
ย่อมตรวจดู วิโลเกติ, โวโลเกติ
ย่อมตรวจตรา (หน้าที่การงาน) วิจาเรติ
ย่อมตรัสรู ้ พุชฺเชติ
ย่อมตรัสรู ้ตาม อนุวชิ ฺ ฌติ, อนุพชุ ฺ เฌติ
ย่อมตรึ ก วิตกฺเกติ
ย่อมเตรี ยม(วัตถุ, เสบียง) สชฺ เชติ
ย่อมเตรี ยมตั้งไว้ ปฏฺเปติ
ย่อมตวง, ชัง่ , นับ มินาติ
ย่อมตอก (หลัก) โกฏฺเฏติ
ย่อมต้องการ อิจฺฉติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 87
ย่อมทลายไป ปภิชฺชติ
ย่อมทวง โจเทติ, โจทยติ
ย่อมท่วม อชฺ โฌตฺ ถรติ
ย่อมท่องเที่ยวไป อาหิ ณฺฑติ, วิจรติ
ย่อมท่องบ่น สชฺ ฌายติ
ย่อมทอด ปจติ
ย่อมทอดทิ้ง โอสชฺ ชติ
ย่อมทอด(ธุระ) นิกฺขิปติ
ย่อมท้อถอย โอรมติ
ย่อมทะเยอทะยาน ปิ หยติ, ปิ เหติ
ย่อมทะเลาะ วิวทติ
ย่อมทักทาย ลปติ
ย่อมทัน,ถึงพร้อม สมฺ ปาปุณาติ
ย่อมทับถม, นอนทับ อธิเสติ
ย่อมทา วิลิมฺปติ, มกฺเขติ, มกฺขติ
ย่อมทาน(นํ้าหนัก) สนธาเรติ
ย่อมทิ้ง, ขว้างทิ้ง ฉฑฺเฑติ, ฉฑฺทยติ
ย่อมทุบ โกฏฺเฏติ
ย่อมทุบ(หัว) โอภินฺทติ, โวภินฺทติ
ย่อมเทลง โอตาเรติ, โอปิ เฬติ
ย่อมแทง วิชฺฌติ
ย่อมแทงทะลุ(สัจจธรรม) ปฏิวชิ ฺ ฌติ
ย่อมเทียบเคียง สํสนฺ เทคิ
ย่อมเทียม(พาหมะ) โยเชติ, ยุ�ฺชติ
ย่อมเที่ยวไป จรติ
ย่อมเที่ยวไปตาม อนุจรติ
ย่อมทํา กโรติ
ย่อมทําตาม อนุกโรติ
ย่อมทําลาย ปทาเลติ
ย่อมทําให้แจ่มแจ้ง อาวิกโรติ
ย่อมทําให้ผอ่ งแผ้ว ปริ โยทเปติ
ย่อมทําให้บริ บูรณ์ ปริ ปูเรติ
ย่อมทําให้ปรากฎ ปาตุกโรติ
ย่อมทําให้ยนิ ยอม ส�ฺ าเปติ
ย่อมทําให้ร่างกายประทังอยู่ ยาเปติ
ย่อมทําให้สมบูรณ์ สมฺ ปาเทติ
ย่อมเทลง,ล้มลง,ตกลงไป นิปตติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 90
ย่อมโม่ ฆํสติ
ย่อมโม้ วิกตฺ ถติ
ย่อมมัว(ตา) ธูมายติ
ย่อมไม่มี นตฺ ถิ
ย่อมยกขึ้น(ธง) อุสฺสาเปติ
ย่อมยกขึ้น(อวัยวะ,สิ่ งของ) อุกฺขิปติ
ย่อมยกโทษให้ ขมติ
ย่อมยกให้ ปฏิปาเทติ
ย่อมย่นย่อเข้า สงฺขิปติ
ย่อมย้อนกลับไป ปจฺเจติ
ย่อมย้อนกลับมา ปุเนติ
ย่อมย้อนถาม ปฏิปุจฺฉติ
ย่อมยอมรับ(โอวาท) สมฺ ปฏิจฺฉติ
ย่อมย้อม(ผ้า) รชติ
ย่อมย่อหย่อน โอสกฺกติ
ย่อมย่อย(อาหาร) วิลียติ
ย่อมยักย้าย วินิวตฺ เตติ
ย่อมยัน อุปฺปีเฬติ, โอปี เฬติ
ย่อมยิง วิชฺฌติ
ย่อมยินดี ตุสฺสติ, สนฺ ตุสฺสติ
ย่อมยินดีตาม อนุรุชฺฌติ
ย่อมยินดียง่ิ อภิรมดี
ย่อมยินดีรับ สาทิยติ
ย่อมยึดเอา คณฺ หาติ
ย่อมยืน ติฏฺติ
ย่อมยุ(ทําให้ผิด) อุยฺโยเชติ
ย่อมยุยง(ให้แตกกัน) ปริ ภินฺทติ
ย่อมแยกไป วิคจฺฉติ
ย่อมแย่ง วิลุมฺปติ
ย่อมโยนลง อวกฺขิปติ
ย่อมเยาะเย้ย อุปฺผณฺ เฑติ
ย่อมยํา่ ยี อภิมตฺ ถติ
ย่อมรดลง โอสิ �ฺจติ
ย่อมรด สิ �ฺจติ
ย่อมรบ ยุชฺฌติ
ย่อมรบกวน วิเหเติ
ย่อมรม(ควัน) ธูปายติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 98
ย่อมรวบรวม(ทรัพย์) สํหรติ
ย่อมรวบไว้ ปริ กฺขิปติ
ย่อมรวมลง โอสรติ, สโมสรติ
ย่อมรอคอย อาคเมติ
ย่อมรอคอย(ซึ่ ง) ปฏิมาเนติ
ย่อมร้อง(เปล่งเสี ยงดัง) รวติ
ย่อมร้องดังลัน่ มหาวิรวํ รวติ
ย่อมร้อง วิรวํ รวติ
ย่อมร้องอย่างช้าง หตฺ ถิวริ วํ รวติ
ย่อมร้องเพลง คายติ
ย่อมร้องไห้ รุ ทติ, โรทติ
ย่อมร้องไห้ถึง อนุโรทติ
ย่อมร้องไห้หนัก ปโรทติ
ย่อมร้องเสี ยงดัง มหาสทฺท ํ กโรติ
ย่อมรอดพัน วิมุจฺจติ
ย่อมร่ อนลง โอตรติ
ย่อมร้อย อาวุณาติ
ย่อมระคน สํสนฺ เทติ
ย่อมระงับ สมฺ มติ
ย่อมระงับไป(กิเลส) วิกฺขมฺ ภติ
ย่อมระลึก สรติ
ย่อมระลึกถึง อนุสฺสรติ
ย่อมระวัง สํวรติ
ย่อมรัก ปิ ยายติ
ย่อมรักษา รกฺขติ, ปาเลติ
ย่อมรังควาน ปสหติ
ย่อมรัด(งู) ปริ กฺขิปติ
ย่อมรัดรึ ง ปริ โยนทฺธติ
ย่อมรับ ปฏิคฺคณฺ หาติ, คณฺ หาติ
ย่อมรับ(เงินทอง) ปฏิคฺคณฺ หาติ, อุคฺคณฺ หาติ
ย่อมรับ(นิมนต์) อธิวาเสติ
ย่อมรับรอง สมฺ ปฏิจฺฉติ
ย่อมรับสนอง(คํา) ปฏิสฺสุณาติ, สมฺ ปฏิจฺฉติ
ย่อมร่ าย(มนต์) ปริ วตฺ ตติ
ย่อมร่ าเริ ง ปหํสติ
ย่อมริ ษยา อุสูยติ, อิสฺสติ
ย่อมรี ด(นม) หุหติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 99
ย่อมล้าง โธวติ
ย่อมล้าง(หน้า) วิกฺกฑฺฒติ
ย่อมล้างผลาญ อติมาเปติ
ย่อมลาด(ผ้า,อาสนะ) ปตฺ ถรติ
ย่อมลาดทับ อวตฺ ถรติ
ย่อมลามไป(ไฟ) วฑฺฒติ
ย่อมล่าช้า วิลมฺ พติ
ย่อมล้าหลัง โอหี ยติ
ย่อมลืม มสสฺ ติ ปมสสฺ ติ
ย่อมลืม(ตา) อุมฺมิเลติ
ย่อมลืมเลือน ปมุสฺสติ, ปมุยฺหติ
ย่อมลุกขึ้น อุฏฺหติ, วุฏฺหติ
ย่อมลุกโพลง ชลติ
ย่อมลุกลาม(เวร) วฑฺฒติ
ย่อมเล็งดู อกฺขิโกฏยา โอโกเกติ
ย่อมเลยไป อติจฺฉติ
ย่อมเล่น กีฬติ
ย่อมแลกเปลี่ยน นิมินาติ
ย่อมแล่นไป ปกฺขนฺ ทติ
ย่อมแล่นไป(จิต) ชวติ
ย่อมแลบ(ลิ้น) นิลฺลาเฬติ
ย่อมแลดู สมฺ ปสฺ สติ, สมเวกฺขติ
ย่อมแลเห็น สมฺ ปสฺ สติ, สมเวกฺขติ
ย่อมเลิกละ ปชหติ
ย่อมเลี้ยง(ภิกษุ,แขก) ปริ วสิ ติ
ย่อมเลี้ยงดู โปเสติ, ภรติ
ย่อมเลี้ยงดูให้อิ่มหนํา สนฺ ตปฺเปติ
ย่อมเลือก อุจฺจินาติ
ย่อมเลือกเก็บ วิจินาติ, โอจินาติ
ย่อมเลือกเฟ้น ปจินาติ, ปเจติ
ย่อมเลือกสรร วิเชติ
ย่อมเลื่อมใส ปสี ทติ
ย่อมเลื่อย กกเจน ฉิ นฺทติ
ย่อมเลื่อมใส ปสี ทติ
ย่อมเลื่อย กกเจน ฉิ นฺทติ
ย่อมเลื่อยไป(งู) ปริ สปฺปติ, สปฺปติ
ย่อมลําบาก กิลมติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 101
ย่อมไหล(เหงื่อ) มุจฺจติ
ย่อมไหลซึ ม อาสวติ
ย่อมไหลไป(นํ้า) สนฺ ทติ
ย่อมไหลเยิม้ อุคฺฆรติ
ย่อมไหลออก ปคฺ ฆรติ
ย่อมเล่า(ให้ฟัง) อาโรเจติ
ย่อมวัก(นํ้า) อุคฺฆรติ
ย่อมวัด มินาติ
ย่อมวาง(อาวุธ) นิกฺขิปติ
ย่อมวาง(เอามือออก) มุ�ฺจติ
ย่อมวาง(เตียง ตัง่ ฯลฯ) สนฺ ถรติ
ย่อมวางไว้ เปติ, ปยติ
ย่อมวางอยู่ ติฏฺติ
ย่อมวิงวอน อายาจติ
ย่อมวิงเวียน ภมติ
ย่อมวิง่ เข้าไป อุปธาวติ
ย่อมวิง่ ไป ธาวติ
ย่อมวิง่ มา อาธาวติ
ย่อมวิด(นํ้า) อุสฺสิ�ฺจติ
ย่อมแวดล้อม ปริ วาเรติ
ย่อมเวียน อาวิ�ฺชติ
ย่อมเวียนไปตาม อนฺ ปริ ยายติ
ย่อมไว้วางใจ วิสฺสติ, วิสฺสาเสติ
ย่อมเศร้าโศก โสจติ
ย่อมเศร้าหมอง กิลิสฺสติ
ย่อมศึกษา สิ กฺขติ
ย่อมศึกษาตาม อนุสิกฺขติ
ย่อมสู ญหายไป วิคจฺฉติ
ย่อมสกัดกั้น(คุณความดี) ปฏิพาหติ
ย่อมสงบ อุปสมฺ ภติ
ย่อมสงบระงับลง ปฎิปสฺ สมฺ ภติ
ย่อมสงบราบคาบ วูปสมติ
ย่อมสงวน สํยมติ
ย่อมสงเคราะห์ สงฺคณฺ หาติ
ย่อมส่ งคืน ปฏิปหิ ณาติ
ย่อมส่ งไป(คน) อุยฺโยเชติ
ย่อมส่ งไป(สิ่ งมีชีวิต,ไม่มีชีวิต) ปหิ ณาติ, เปเสติ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 102
ย่อมอธิษฐาน อธิฏฺหติ
ย่อมอนุญาต อนุชานาติ
ย่อมอยู(่ ประจํา) วสติ
ย่อมอยู(่ เปลี่ยนอิริยาบถ) วิหรติ
ย่อมอวยชัย ชยาเปติ
ย่อมออก(จากฌาน) วุฏหติ
ย่อมออกเดิน ปายาติ
ย่อมออกบวช อภินิกฺขมติ
ย่อมออกปากขอ วิ�ฺาเปติ
ย่อมออกไป(จากสงสาร) นิสฺสรติ, นิยฺยาติ
ย่อมออกไปเสี ย อปคจฺฉติ, อเปติ
ย่อมอังคาส ปริ วสิ ติ
ย่อมอาจ(กล้า,สามารถ) วิสหติ
ย่อมอาจหาญ อุสฺสหติ
ย่อมอาเจียน วมติ, ฉฑฺเฑติ
ย่อมอาเจียนเป็ นโลหิ ต โลหิ ต ํ ฉฑฺเฑติ
ย่อมอาบ(นํ้า) นหายติ
ย่อมอาศัยอยู่ ปฏิวสติ
ย่อมอุม้ ชู ธาเรติ
ย่อมอุปฐาก อุปฏฺหติ
ย่อมแอบอยู่ นิลียติ
ย่อมเอียงกาย วินมติ
ย่อมเอี้ยวดู อวโลเกติ
ย่อมเอี้ยวกาย วินมติ
ย่อมเอื้อมมือไป หตฺ ถ ํ วิสฺสชฺ เชติ
ย่อมอําลา อาปุจฺฉติ
ย่อมไอ อุกฺกาสติ
ย่อมเอา(การ) วหติ
ย่อมเอาใจใส่ มนสิ กโรติ
ย่อมเอามือจุ่มลง หตฺ ถ ํ โอตาเรติ
ย่อมเอาไว้ เปติ
ย่อมเอาอกเอาใจ สมสฺ สาเสติ
ศัพท์วเิ สสนะ
บานสะพรั่ง สุ ปุปฺผติ
บ่ายหน้าไป อภิมุข
เบื้องขวา ทกฺขิณ, อปสพฺย, อปสวฺย
เบี้องซ้าย วาม, สพฺย, สวฺย
เบา ลหุ , สลฺ ลหุ ก
เบาเหวง สลฺ ลหุก
ประณี ต ปณี ต
ประเสริ ฐ วร, อริ ย, ปุงฺคว, กุ�ฺชร, สทฺทูล
คามณิ , นาค
ประเสริ ฐยิง่ ปวร, อุตฺตร, เสยฺย
ประเสริ ฐสุ ด เสฏฺ,วิสิฏฺ,อคฺ ค�ฺ ,อนุตฺตร
ปรากฏ, มีชื่อเสี ยง, ชํานาญ ขฺ ยาต, ป�ฺ าต, ปสิ ทฺธ, ปากฏ
วิสฺสุต, สุ ต, วิทิต, อภิ�ฺาต,ปตีต
ปราศจากธุลี วิคตรช
ปราศจากเปลว วีตจฺฉิก
ปลื้มใจ อุทคฺ ค
ปลอดภัย นิพฺภย
ปลอดอุปสรรค นิรคฺ คฬ, อพาธ
ปลอม กูฏ
เปลือย ทิคมฺ พร, นคฺ ค, อวตฺ ถ
เปล่า, ไร้ประโยชน์ นิรตฺ ถก, โมฆ
เปล่า,ไร้สาระ ตุจฺฉ, สุ �ฺ,ริ ตฺตก, อสาร, เผคฺ คุ
ปากกล้า ทุมฺมุข, มุขร, อพทฺธมุข
เป็ นของตน นิช, สก, อตฺ ตนิย
เป็ นของบิดา เปตฺ ติก
เป็ นของสงฆ์ สงฺฆิก
เป็ นเจ้า,เป็ นใหญ่ ปติ, ปภู,สามิ, อิสฺสร, อธิภู, อยฺย
เป็ นปรปักษ์ ปฏิปกฺขภูต, ปรปกฺขภูต
เป็ นผูเ้ ก้อ มงฺกภุ ูต
เป็ นผูน้ าํ ,เป็ นหัวหน้า ปุพฺพงฺคม
เป็ นหัวหน้า ปมุข, มุขฺย, ปธาน, ปาโมกฺข, โมกฺข
เป็ นเอก เอก, อทุติย
เปี ยก ตินฺต, อลฺ ล
เปื่ อย กุถิต, กุฏ◌ิต
เปื่ อยพัง ปภงฺคุณ
ผมหงอก ปลิตเกส
ผุดผ่อง,สว่าง ปภสฺ สร, ภาสุ ร
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 111
มีองค์แปด อฏฺงฺคิก
มีอนั ตราย สปริ ปนฺ ถ
มีอานิสงส์มาก มหานิสสํ
มีอาหารมาก มหาภกฺข
มือสะอาด ปยตปาณิ
เมินเฉย อนเปกฺข, อนุสฺสก, นิรุสฺสก
มัวเมา ปมตฺ ต
ไม่กระตือรื อร้น อพฺยาวฏ
ไม่แก่ อชร
ไม่เกียรคร้าน อตนฺ ทิต, อนลส
ไม่ขาด อขณฺ ฑ
ไม่ขาดสาย นิรนฺ ตร
ไม่เคลื่อน อจฺจุต
ไม่คู่ควร อภพฺพ
ไม่เจริ ญ อภทฺทก
ไม่เฉี ยบแหลม อจฺเฉก, อพฺยตฺ ต
ไม่เชื่อฟัง อนสฺ สว
ไม่ใช่สัตว์ นิสฺสตฺ ต
ไม่ดี อสุ นฺทร
ไม่ตรงกัน วิสภาค
ไม่ตาย อมต, อมร
ไม่เที่ยง อนิจฺจ
ไม่ทาํ ลาย อผุลฺล
ไม่ผดิ , ถูก อปณฺ ณก, อวิรุทฺธ
ไม่มีแก่น นิสฺสาร, อสาร
ไม่มีความกระวนกระวาย นิทฺทร
ไม่มีความผิด นิรปราธ
ไม่มีความระแวง นิราสงฺก
ไม่มีเจตนา อเจตน
ไม่มีเจ้าของ อสฺ สามิก, นิสฺสามิก
ไม่มีชีวิต นิชฺชีว
ไม่มีชื่อเสี ยง อป�ฺ าต, อปากฏ
ไม่มีเชื้อ นิรินฺธน
ไม่มีทรัพย์ นิทฺธน
ไม่มีที่พ่ ึง อนาถ
ไม่มีทุกข์ อนีฆ
ไม่มีโทษ นิทฺโส, อนวชฺ ช
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 114
ไม่มีน้ าํ นิรุทก
ไม่มีบาป นิปฺปาป
ไม่มีบุญคุณ นิรุปการ
ไม่มีแผล อพฺพณ
ไม่มีแมลง นิมฺมกฺขิก
ไม่มีรัศมี นิปฺปภ
ไม่มีเลือด นิสฺโลหิ ต
ไม่มีศีล นิสสี ล
ไม่มีเสี ยงร้อง นิรว
ไม่มีหนัง นิตฺตจ
ไม่มีอุบาทว์ อนุปทฺทว
ไม่มีอุปกิเลส นิรุปกิเลส
ไม่เร่ าร้อน อนาตุร
ไม่ไร้ผล อนิปฺผล
ไม่สมํ่าเสมอ วิสม
ไม่สะอาด อสุ ทฺธ, มลิน
ไม่เหลือ นิรวเสส
ไม่หวัน่ ไหว อจล, อกมฺ ปน
ไม่ห่วงใย นิราลย
ไม่หอม นิคฺคนฺ ธ, อคนฺ ธ
ยังแก่ไขได้ สเตกิจฺฉ
ยาว อายต, ทีฆ
ยิง่ อธิก
ยิง่ ยวด อุกฺกฏ ,ปกฏ
ยิง่ ใหญ่ โอฬาร
เย็น สี ต, สี ตล
ยัว่ ยวน อพฺยาเสก, อเสจน
รกโลก โลกชฏิต, โลกวฑฺฒน
ร้ายกาจ หลาหล
เร็ ว สี ฆ, ลหุ
รู ้ทนั เหตุการณ์ การณิ ก, ปริ กฺขก
ร้อน อุณฺห
ไร้ปัญญา นิปฺป�ฺ
ไร้อาํ นาจ อวส, วิวส
เร่ าร้อน อาตุร
ละเอียด นิปุณ, สุ ขมุ
ละเอียดยิง่ สุ นิปุณ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 115
หมดความคด นิวงฺก
หมดความพอใจ นิรสฺ สาท, นิราสาส
หมดความละอาย นิลชฺ ช
หมดความเศร้าโศก นิสฺโสก
หมดความห่วงใย นิรเปกฺข
หมดสง่า นิสฺสิริก
เอาใจใส่ ตปฺปร, อาสตฺ ต
หม่นหมอง มลิน, มลีมส
ใหม่ นว, นูตน, ปจฺจคฺ ฆ, อภินว
หยาบ โอฬาริ ก
หยาบโลน กกฺกส
หย่อน สิ ถิล
หยาบช้า กกฺกส
หย่อน สิ ถิล
หลง มูฬฺห
หลายอย่าง, มาก พหุเภท, อุจฺจาวจ
หันหน้าไป อภิมุข
ห่าง,บาง ตนุ, เปลว,วิรฬ
หาคนเปรี ยบมิได้ อปฺปฏิปุคฺคล
หาค่ามิได้ อนคฺ ฆ
หาผูเ้ สมอมิได้ อปฺปฏิสม
หาอาหารได้ง่าย สุ ภิกฺข
เห็นได้ง่าย สุ ทสฺ ส
เห็นได้ยาก ทุทฺทส
แห้ง สุ กฺข
เหี้ ยน กุณฺ
เหี่ ยว มิลาต
หัวโล้น มุณฺฑสิ ร
หัวหงอก ปลิตสิ ร
อร่ อย มธุร
องอาจ อุสภ, อาสภ
อดกลั้น ติติกฺขวนฺ ตุ, สหน
อดทน ขนฺ ติก, ขนฺ ติมนฺ ตุ, ขมน
อดอาหาร นิราหาร
เอ็นดู การุ ณิก, ทยาลุ, สู รต
โอบอ้อมอารี ทานโสณฺ ฑ, พหุปฺปท
อ่อนโยน, อ่อน มุทุ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 117
ศัพท์กิริยากิตก์
ดํารงแล้ว ปติฏฺ◌ิต
ตกแล้ว ปติต
ตั้งใจมัน่ แล้ว สมาหิ ต
ตั้งมัน่ แล้ว อุปฎ◌ิต
ตั้งลงแล้ว โอหิ ต
ตื่นแล้ว ปพุทฺธ, ปพุชฺฌิต
แตกแล้ว ผลิต
แตก, อัน... ทําลายแล้ว ทาลิต, ภินฺน, เภทิต
เต็มแล้ว ปุณฺณ, ปูริต
ถึงแล้ว ปตฺ ต
ถึงโดยลําดับแล้ว อนุปตฺ ต
ทะเล้นออกแล้ว นิปฺผลิต
นอนแล้ว นิปนฺ น
น้อมไปแล้ว นมิต
นัง่ แล้ว นิสินฺน
นัง่ ประชุมแล้ว สนฺ นิสินฺน
นับเนื่องแล้ว ปริ ยาปนฺ น
เนื่องเฉพาะแล้ว ปฎิพทฺธ
เต็มรอบ, บริ บูรณ์แล้ว ปริ ปุณฺณ
บวชแล้ว ปพฺพชิต
บังเกิดแล้ว นิพฺพตฺ ต
บินขึ้นแล้ว อุฑฺฑิต
บินลงแล้ว โอฑฺฑิต
เบื่อหน่ายแล้ว นิพฺพินฺน
ปฎิบตั ิดีแล้ว สุ ปฎิปนฺ น
ประกอบไว้ดีแล้ว สุ ยตุ ฺ ต
ประชุมแล้ว สนฺ นิปติต
ปราศไปแล้ว อปคต
แปรไปแล้ว ปริ ณต
ปักมัน่ แล้ว อวฏฺ◌ิต, อวตฺ ถิต
เปิ ดแล้ว วิวฏ
ไปแล้ว คต
ผิดแล้ว อปรทฺธ
ฝึ กดีแล้ว สุ ทนฺ ต
พ้น, หลุดแล้ว มุตฺต
แพร่ หลายแล้ว ผีต
พลั้งพลาดแล้ว ขลิต
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 119
พลัดตกแล้ว ภฏฺ
พลุ่งขึ้นแล้ว อจุจฺคฺคต
อัน...ฟังแล้ว สุ ต, สุ ณิต
ฟูข้ ึนแล้ว อุนฺนต
มาแล้ว อาคต
เมาแล้ว มตฺ ต
ยินดีแล้ว ตุฏฺ
ยินดียงิ่ แล้ว อภิรต
ยุบลงแล้ว โอนต
ยืนแล้ว ◌ิต
แย้ม, บานแล้ว วิกสิ ต, ผุลฺล
ร้อนแล้ว ตตฺ ต
ร้อนยิง่ แล้ว สนฺ ตตฺ ต
ระงับ, สงบแล้ว สนฺ ต, สมิต
ระแวงแล้ว อาสงฺกิต
ร่ าเริ งแล้ว หฎฺ,ปหฏฺ
ลงแล้ว โอติณฺณ
ลวงแล้ว ว�ฺ จิต
ละอาดแล้ว ลชฺ ชิต, หิ ริต
แล่นไปแล้ว ปกฺขนฺ น, ปกฺขนฺ ทิต
ลําบากแล้ว กิลนฺ ต
เศร้าหมองแล้ว กิลิฏฺ
สงบระงับแล้ว อุปสนฺ ต, ปฏิปสฺ สทฺธ
สงัดแล้ว ปนฺ ต
สงัดยิง่ แล้ว ปวิตฺต
สิ้ นไปแล้ว ปริ กฺขีณ, ขีณ
สู งขึ้นแล้ว อุสฺสนฺ น
สํารวมดียงิ่ แล้ว สุ ปริ สวํ ตุ
สําเร็ จแล้ว นิปฺปนฺ น, นิปฺผนฺ น
หนีไปแล้ว ปลาต
หมดไป, หาย, หยุดแล้ว วิคต
หลีกไปแล้ว ปกฺกนฺ ต, วูปกฏฺ
หลุดพ้นแล้ว ปมุตฺต
เหลือแล้ว อวสิ ฏฺ
หวัน่ ไหวแล้ว กมฺ ปิต, จลิต
หวาดระแวงแล้ว ปริ สงฺกิต
หวาดเสี ยวแล้ว อุพฺพิคฺค
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 120
อัน...ควักออกแล้ว อุปฺปาฏิต
อัน...คายแล้ว วนฺ ต
อัน...คิดแล้ว จินฺติต
อัน...คุกคามแล้ว ตชฺ ชิต
อัน... คุม้ ครองแล้ว คูฬฺห, คุตฺต, โคปิ ต
อัน... คูณแล้ว คุณิต
อัน...คูแ้ ล้ว สมฺ มิ�ฺชิต
อัน...ฆ่าแล้ว มาริ ต
อัน...จัดแจงแล้ว ปฎิปาทิต
อัน...จัดแจงไว้เรี ยบร้อยแล้ว สุ สวํ หิ ิ ต
อัน... จับต้องแล้ว อามฏฺ
อัน...เจาะ, แทงแล้ว วิทฺธ, เวธิ ต
อัน...จําแนกไว้ดีแล้ว สุ วภิ ตฺ ต
อัน...ฉาบทาแล้ว อุปลิตฺต
อัน..ฉุ ดมาแล้ว อากฑฺฒิต
อัน...ชนะแล้ว วิชิต
อัน...ชักออกแล้ว อุพฺพาหิ ต
อัน...ชัง่ แล้ว ตูลิต
อัน...เชื้อเชิญแล้ว นิมนฺ ติต
อัน...ชําระแล้ว โสธิ ต
อัน...ชัก, ล้างแล้ว โธต, โธวิต
อัน...ซัด, เหวีย่ งแล้ว ขิปิต, ขิตฺต
อัน...ซัด, พุง่ , ยิงแล้ว ขิตฺต, นุตฺต, นุนฺน, วิทฺธ, อตฺ ต, เอริ ต
อัน... ซื้ อแล้ว กีต, กีณิต
อัน...ซุ่มไว้แล้ว ปโยชิต
อัน...ด่าแล้ว อกฺโกสิ ต
อัน...ดื่มแล้ว ปิ ต, ปิ วิต
อัน...ดุแล้ว ขํสิต
อัน...ดูหมิ่นแล้ว อปริ ภูต, อวคณิ ต, อว�ฺ ◌ิต,
อวมานิ ต, หี ฬิต
อัน...ได้แล้ว ลทฺธ
อัน...ได้เฉพาะแล้ว ปฏิลทฺธ
อัน...ตกรดแล้ว อภิวฏุ ฺ
อัน...ตกแต่งไว้ดีแล้ว สุ ป�ฺ ตฺ ต
อัน...ตรึ งตราแล้ว ปริ สิพฺพิต
อัน...ตอก, ปักแล้ว โกฏฏิต
อัน...ต้องการแล้ว อิจฺฉิต
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 122
อัน...ตักเตือนแล้ว โจทิต
อัน...ตัดแล้ว กนฺ ทิต, ส�ฺ ฉินฺน, ทาต
อัน...ตัดขาดแล้ว อุปจฺฉินฺน
อัน...ตัดสิ ทธิแล้ว อุกฺขิตฺต
อัน...ตัดสิ นแล้ว นิจฺฉิต, วินิจฺฉิต
อัน...ตามรักษาแล้ว อนุรกฺชิต
อัน...ติดตามแล้ว อนุพนฺ ธ, อนุพทฺ ธ
อัน...ติเตียนแล้ว นินฺทิต
อัน...ตีแล้ว ตาฬิต
อัน...ตําหนิแล้ว ครหิ ต, คารยฺห
อัน...ถอนแล้ว ลุ�ฺจิต, ลูน
อัน...ถอนออกแล้ว อพฺพฬุ ฺห
อัน...ถากแล้ว ตจฺฉิต, ตนุกต
อัน...ถามแล้ว ปุจฺฉิต
อัน...ถือเอาแล้ว คหิ ต, คณฺ หิต
อัน...ถือว่าเป็ นของตนแล้ว มมายิต
อัน...ทรมาน, ฝึ กแล้ว ทนฺ ต, ทมิต
อัน...ท่วมทับแล้ว อชฺ โฌตฺ ถต, โอตฺ ถต
อัน...ทอดลงแล้ว โอกฺขิตฺต
อัน...ทา, ไล้แล้ว ทิทฺธ, ลิตฺต
อัน...ทิ้งแล้ว ฉฑฺฑิต, ฉุ ฑฺฑ
อัน...แทงแล้ว วิทฺธ, นิพฺพิทฺธ
อัน...แทงตลอดแล้ว ปฏิวทิ ฺธ
อัน...ทําลายแล้ว วิทาลิต
อัน...นับถือแล้ว มานิต
อัน...นุ่งแล้ว นิวตฺ ถ
อัน...เนรมิตแล้ว นิมฺมิต, มาปิ ต
อัน...แนะนําแล้ว วินีต
อัน...นําไปเฉพาะแล้ว อภิหฏ
อัน...นํามาแล้ว อานีต, อาภต, อาหฏ
อัน...นําออกแล้ว นีหฏ
อัน...บรรเทาแล้ว ปนุนฺน
อัน...บรรลุแล้ว อธิคต
อัน...บริ จาคแล้ว ปริ จตฺ ต
อัน...บริ โภคแล้ว ปริ ภุตฺต
อัน...บวงสรวงแล้ว,บูชาแล้ว ยิฏฺ
อัน...บอกให้ทราบแล้ว นิเวทิต
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 123
อัน...หว่านแล้ว วปิ ต
อัน...ไหว้แล้ว วนฺ ทิต
อัน...ห้ามแล้ว ปฏิพาหิ ต
อัน...เห็นแล้ว ทิฏ
อัน...ให้แล้ว ทินฺน
อัน...ให้กระเพื่อมแล้ว โขภิต
อัน...ให้เกิดขึ้นแล้ว อุปาทิต
อัน...ให้เคลื่อนแล้ว จาวิต
อัน...ให้ฆ่าแล้ว มาราปิ ต
อัน...ให้เจริ ญ, อบรมแล้ว ภาวิต
อัน...ให้โปรดปรานแล้ว อาราธิต
อัน...ให้ลุกโพลงแล้ว ชลิต, ชาลิต
อัน...ให้สิ้นสุ ดแล้ว ปริ โยสิ ต
อัน...ให้สาํ เร็ จแล้ว ราธิ ต, สาธิต
อัน...ให้อดโทษแล้ว ขมาปิ ต
อัน...อนุญาตแล้ว อนุ�ฺาต
อัน...อบแล้ว ธูปิต
อัน...อ้างถึงแล้ว อปทิสิต
อัน...อุด,จุกแล้ว ถกิต
อัน...อําลาแล้ว อาปุจฺฉิต
สํานวนที่ควรจํา
ไม่นาน อจิรํ
ไม่นานนัก อจิรสฺ เสว
ล่วงไป, ล่วงลับไป(ตาย) อจฺจย
ตั้งแต่วนั นี้เป็ นต้นไป อชฺ ชตคฺ เค
บัดนี้ ตั้งแต่วนั นี้ เป็ นต้นไป อชฺ ชตคฺ เคทานิ
คืนนี้ (คืนเดือนหงาย) อชฺ ชุณฺโห
นอกจาก, แยกจาก อ�ฺ ตฺ ร
โดยแท้ อ�ฺ ทตฺ ถุ(อ�ฺ ญทตฺ ถ)ํ
ปลอมตัว อ�ฺ าตกเวเสน
เร็ วนัก อติขิปฺปํ
เช้านัก อติปฺปเคว
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 126
ด้วย-เพียงเท่านั้น ตาวตา
พอที่จะ ตาวติกา- ยาวติกา
ในทันใดนั้นเอง ตาวเทว
ขวาง ติริย ํ
ทะลุ, ฟาก ติโร
ด่วน, เร็ ว ตุวฏํ
แต่ยงั วัน ทิวาทิวสสฺ ส
ตลอดกาลนาน(ราตรี นาน) ทีฆรตฺ ต ํ
ค่อนข้างจะ, คล้ายจะ ธาตุก
ทุดถุย ธิ
แน่นอน ธุว ํ
ไม่นาน นจิรํ
ไม่นานเท่าไรนัก นจิรสฺ เสว
มิใช่หรื อ นนุ
ขอนอบน้อม นมตฺ ถุ(นโม+ อตฺ ถุ)
ไม่ตอ้ งพูดถึง ปเคว
โดยด่วน ปเควตรํ
ข้างหลัง, ทีหลัง ปจฺฉโต
ในภายหลัง ปจฺฉา
ก่อน, ล่วงหน้า ปฏิกจฺจ, ปฏิกจฺเจว
โดยลําดับ(บุคคล, สถานที่, เวลา) ปฏิปาฏิยา
ตั้งแต่, จําเดิม ปฏฺาย, ปภูติ
เพื่อฉันอาหารในวันรุ่ งขี้น(กิริยาเป็ นอดีต) ปุนทิวสตฺ ถาย
ข้างหน้า, ล่วงหน้า, ก่อน ปุรโต
ข้างหน้า ปุรตฺ ถโต, ปุรตฺ ถ ํ
ครั้งก่อน ปุรตฺ ถา
ก่อน ปุรา
ในกาลก่อน ปุรา
ก่อน(ก่อนกว่า) ปุเรตรํ, ปุเรตรเมว
โดยยิง่ ภิยฺโย หรื อ ภีโย
ยอดเยีย่ มกว่า ภิยฺโย ภิ�ฺตโร
โดยยิง่ ๆ ขึ้นไปอีก ภิยฺโยโส มตฺ ตาย
เกือบจะ, นิดหน่อย มนํ
แต่ละฝ่ าย( ทั้งสองฝ่ าย) มิถุ
บ่อย มุหํ
เหมือน - ฉะนั้น ยถา+เอวํ, ยถา+ตถา
กล่าวคือ ยทิท ํ
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 129
วัน,เดือน,ปี
2
ปุ. หมายถึง ปุงลิงค์, อิ. หมายถึง อิตถีลิงค์, นปุ. หมายถึง นปุงสกลิงค์, ติ. หมายถึง สามลิงค์.
พจนานุกรมไทย – บาลี ฉบับหมวดหมู่ (รวบรวมโดย พระมหาชัยศรี กิตฺติป�ฺ โ� ป.ธ. ๙, พธ.ม.) 130
บรรณานุกรม