Ο Λάβκραφτ γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1890 στο 

Πρόβιντενς του
Ρόουντ Άιλαντ.[5] Ο πατέρας του, Ουίνφιλντ Σκοτ Λάβκραφτ, ήταν
πλανόδιος πωλητής κοσμημάτων και πολύτιμων λίθων. Η μητέρα του
ήταν η Σάρα Σούζαν Φίλιπς Λάβκραφτ, της οποίας οι πρόγονοι ήταν
από τους πρώτους αποικιστές της Μασαχουσέτης στα 1630.[6] Οι δυο
τους παντρεύτηκαν στα 30 τους, κάτι πολύ ασυνήθιστο για εκείνη την
εποχή, καθώς ήταν ο πρώτος γάμος και για τους δύο.[7] Ο Χάουαρντ
ήταν μοναχοπαίδι. Όταν ήταν τριών ετών, ο πατέρας του υπέστη οξύ
ψυχωτικό επεισόδιο. Διαγνώστηκε ότι υπέφερε από παραλυτική
παράνοια και παρέμεινε νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο Μπάτλερ μέχρι
το τέλος της ζωής του, το 1893.[5] Την ίδια τύχη με τον πατέρα του, είχε
και η μητέρα του[i], καθώς τρελάθηκε κι αυτή, όταν ο Χάουαρντ ήταν 29
ετών -η μητέρα του πέθανε κι αυτή μετά από δύο χρόνια.[8]
Από τότε και στο εξής ο Λάβκραφτ μεγάλωσε με τη μητέρα του, τις δύο
θείες του (Λίλιαν Ντελόρα Φίλιπς και Άνι Έμελιν Φίλιπς) και τον παππού
του, Ουίπλ Βαν Μπέρεν Φίλιπς. Ο Λάβκραφτ ήταν παιδί θαύμα.
Μπορούσε να απαγγέλλει ποίηση σε ηλικία δύο ετών, ενώ συνέθετε
ολόκληρα ποιήματα στα έξι του. Ο παππούς του τον ενθάρρυνε να
διαβάζει κλασσική λογοτεχνία, όπως το Χίλιες και μία νύχτες, την
Θρυλική εποχή του Μπέλφιντς, καθώς και παιδικές εκδόσεις
της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Επίσης του διήγειρε το ενδιαφέρον για
το παράξενο λέγοντάς του ιστορίες γοτθικού τρόμου.
Ο Λάβκραφτ ήταν φιλάσθενο παιδί και, σύμφωνα με έναν βιογράφο του,
έπασχε από την σπάνια ασθένεια της ποικιλοθερμίας, σύμπτωμα της
οποίας ήταν η χαμηλή θερμοκρασία του δέρματος. Έτσι, οι απόπειρές
του να πάει στο σχολείο δεν ήταν πετυχημένες αν και έλαβε παιδεία κατ'
οίκον. Το 1899 άρχισε να εκδίδει μόνος του διάφορα πολυγραφημένα
έντυπα, με πρώτο το The Scientific Gazette.
Ο Ουίπλ Βαν Μπέρεν Φίλιπς πέθανε το 1904, και η υπόλοιπη
οικογένεια δεν άργησε να φτάσει στην εξαθλίωση λόγω κακής
διαχείρισης των χρημάτων και των περιουσιακών του
στοιχείων. [6]Αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε ένα πολύ μικρότερο και
λιγότερο άνετο σπίτι στην οδό Έιντζελ. Ο Λάβκραφτ κατεθλίβη τόσο
από αυτό το συμβάν, που για ένα διάστημα είχε τάσεις αυτοκτονίας. Το
1908, υπέστη νευρικό κλονισμό, με αποτέλεσμα να μην κατορθώσει να
πάρει το σχολικό απολυτήριο. Αυτή η αποτυχία του να ολοκληρώσει τις
σπουδές του και να εισαχθεί στο Brown University τον στοίχειωσε για το
υπόλοιπο της ζωής του.[7]
Ο Λάβκραφτ έγραφε φανταστική λογοτεχνία ως νεαρός, αλλά μετά την
παραμέρισε για χάρη της ποίησης και τον δοκιμίων. Τελικά, επέστρεψε
στην φανταστική λογοτεχνία το 1917 με πιο καλογραμμένα διηγήματα
όπως Ο Τάφος και ο Δαγών. Το τελευταίο ήταν το πρώτο του έργο που
δημοσιεύτηκε, όταν εμφανίστηκε στο Weird Tales το 1923. Οι
μακροσκελείς και συχνές του επιστολές τον κατέστησαν έναν από τους
μεγαλύτερους επιστολογράφους του 20ου αιώνα. Μεταξύ των
αλληλογράφων του ήταν και οι τότε νεαροί Φόρεστ Τζ. Άκερμαν,
Ρόμπερτ Μπλοχ (Ψυχώ) και Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ (Κόναν ο
Βάρβαρος).
Η μητέρα του Λάβκραφτ εισήχθη και εκείνη στο νοσοκομείο Butler,
όπου και πέθανε μετά από χειρουργικές επιπλοκές στις 21 Μαΐου
1921[7].
Λίγο αργότερα έλαβε μέρος σε ένα συνέδριο ερασιτεχνών
δημοσιογράφων όπου και γνώρισε την Σόνια Γκρην. Ήταν Ουκρανή-
Εβραία, γεννημένη το 1883 και μεγαλύτερη του Λάβκραφτ κατά 7
χρόνια. Παντρεύτηκαν το 1924. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Μπρούκλιν
της Νέας Υόρκης, έναν τόπο που ο Λάβκραφτ ποτέ δεν μπόρεσε να
ανεχθεί. Τελικά χώρισαν κοινή συναινέσει και ο Λάβκραφτ επέστρεψε
στο Πρόβιντενς, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.[6]
Η περίοδος μετά την επιστροφή του στο Πρόβιντενς (που ήταν και η
τελευταία δεκαετία της ζωής του) ήταν η πιο δημιουργική του περίοδος.
Κατά αυτή την περίοδο ο Λάβκραφτ έγραψε τα περισσότερα από τα πιο
γνωστά του διηγήματα για τις δημοφιλέστερες εκδόσεις pulp εκείνης της
εποχής, όπως επίσης και τα μυθιστορήματα Η Περίπτωση του Τσαρλς
Ντέξτερ Ουόρντ (The case of Charles Dexter Ward, 1928 - ελλην.
μετάφρ. Βαγγέλη Κατσάνη, εκδ. Αίολος) και Στα Βουνά της Τρέλας.
Συχνά εργαζόταν ως διορθωτής έργων άλλων συγγραφέων ενώ άλλοτε
συνέγραφε για χάρη άλλων.[9]
Παρ' όλες όμως τις συγγραφικές του προσπάθειες, η οικονομική του
κατάσταση χειροτέρεψε. Αναγκάστηκε να μετακομίσει μαζί με την θεία
του σε ακόμα μικρότερο σπίτι. Η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ
τον επηρέασε βαθιά. Το 1936 του διαγνώστηκε καρκίνος του εντέρου,
ενώ διαπιστώθηκε ότι είχε πρόβλημα υποσιτισμού. Έζησε μέσα σε
συνεχείς πόνους μέχρι τον θάνατό του τον επόμενο χρόνο 1937 στο
Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ.