Professional Documents
Culture Documents
Περνούσε τον χρόνο της συνομιλώντας με τους φανταστικούς της φίλους, παίζοντας
με τα σκυλάκια της που λάτρευε και κάνοντας μαθήματα χορού.
Συνήθιζε να λέει ότι ουδεμία φιλοδοξία είχε να γίνει συγγραφέας, όμως έκανε το
συγγραφικό της ντεμπούτο σε ηλικία 11 ετών, με τη δημοσίευση ενός ποιήματος της
σε μια μικρή εφημερίδα του Λονδίνου.
Τη χρονιά εκείνη ο πατέρας της πεθαίνει από καρδιά και η μητέρα της δίνει αγώνα
για να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας. Όταν μια γρίπη ρίχνει
την Άγκαθα στο κρεβάτι, η μητέρα της την παροτρύνει να γράψει τις ιστορίες που
τόσο της άρεσε να αφηγείται.
Μέχρι το τέλος της εφηβείας της τα ποιήματα της δημοσιεύονται στο The Poetry
Review. Η Άγκαθα έχει εντωμεταξύ δοκιμάσει τις δυνάμεις της και στο διήγημα,
αλλά ήταν η πρόκληση της αδερφής της που την παρακίνησε να γράψει μια
ιστορία μυστηρίου, το γεγονός που πυροδότησε την περίφημη συγγραφική της
πορεία.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της, τα βιβλία της έχουν πουλήσει 1 δισ.
αντίτυπα στα αγγλικά, και ακόμη ένα δισεκατομμύριο σε 103 άλλες γλώσσες.
Κι όμως: Το πρώτο της βιβλίο απορρίφθηκε από έξι εκδότες και η Άγκαθα
χρειάστηκε να περιμένει πέντε ολόκληρα χρόνια μέχρι να εκδοθεί.
Η Κρίστι εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του Βέλγου ερευνητή κατά τη διάρκεια του
πολέμου, καθώς στον Πρώτο Παγκόσμιο, πολλοί Βέλγοι πολίτες αναζήτησαν
καταφύγιο στην Αγγλία.
Τα πρώτα μυθιστορήματα της γνωρίζουν επιτυχία και η Άγκαθα με τον σύζυγο της
ξεκινούν ένα ταξίδι για την προώθηση τους. Όμως, μετά το ταξίδι, η μητέρα της
πεθαίνει και επιπλέον, ο Άρτσι της ζητά διαζύγιο, καθώς δηλώνει ερωτευμένος με μία
οικογενειακή φίλη.
Η εξαφάνιση
Και τότε, στις 3 Δεκεμβρίου 1926, η Άγκαθα εξαφανίζεται. Αφήνει την κόρη της
στην νταντά και φεύγει χωρίς να πει λέξη.
Αμέσως ξεκινά έρευνα για τον εντοπισμό της. Η Άγκαθα βρίσκεται μετά από 11
ολόκληρες μέρες σε ένα ξενοδοχείο με ιαματικά λουτρά. Παρότι είχε κάνει κράτηση
με άλλο όνομα, το προσωπικό του ξενοδοχείου την αναγνωρίζει και καλεί την
οικογένεια της.
Η είδηση βρίσκεται στο πρωτοσέλιδο των New York Times και 15.000 εθελοντές
προσπαθούν να τη βρουν. Οι έρευνες φτάνουν μέχρι σε λίμνες και ποτάμια.
Όταν επιτέλους βρίσκεται, η 35χρονη Άγκαθα λέει ότι δεν θυμάται το παραμικρό.
Ούτε τον σύζυγό της, ούτε πώς βρέθηκε εκεί. Δεν αναφέρεται ποτέ ξανά στο
γεγονός....
Ο δεύτερος γάμος
Το 1928 εκδίδεται το διαζύγιο. Η Άγκαθα φεύγει με την κόρη της στα Κανάρια
νησιά.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν γεμάτα ταξίδια, ενδιαφέρουσες εμπειρίες και
γνωριμίες. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια και συγκεκριμένα στην Κωνσταντινούπολη,
γνωρίζει τον δεύτερο σύζυγό της, τον Μαξ Μαλόουαν. Παντρεύονται το 1930. Ο
Μαξ ήταν αρχαιολόγος και η Άγκαθα τον ακολουθεί στα ταξίδια του στη Μέση
Ανατολή.
Η «αρχαιολόγος» Άγκαθα
Οι ανασκαφές γίνονταν σε τοποθεσία του Νιμρούντ, στο βόρειο Ιράκ, ανατολικά της
Μοσούλης.
Πώς έγραφε
Η Αγκάθα ήταν απαιτητική και απόλυτη. Είχε θέσει στον εαυτό της κανόνα να
ολοκληρώνει δύο με τρία βιβλία τον χρόνο.
Πέρα από την τακτική του παρατηρητή που ήταν σαν δεύτερη φύση, η Άγκαθα
κρατούσε σημειώσεις.
Κατέγραφε τις πρώτες, ασχημάτιστες ιδέες για τους χαρακτήρες και την πλοκή σε
δεκάδες σημειωματάρια.
«Έχω μισή ντουζίνα (σημειωματάρια) και κρατώ σημειώσεις τόσο με τις ιδέες που
μου έρχονται, όσο και για άλλα θέματα, κάποιο δηλητήριο ή ναρκωτικό, ακόμη και
ένα έξυπνο εκβιασμό που έτυχε να διαβάσω στην εφημερίδα» έλεγε.
Ωστόσο, όπως είχε πει κάποτε ο γαμπρός της Anthony Hicks «Ποτέ δεν την έβλεπες
να γράφει. Δεν κλεινόταν μόνη όπως κάνουν άλλοι συγγραφείς».
Ο Πουαρό και η Μις Μαρπλ ήταν οι μεγάλοι σταρ, αλλά όχι οι μοναδικοί ντετέκτιβ
που επινόησε.
Άλλοι ντετέκτιβ, όπως ο Πάρκερ Πάιν και ο κύριος Χάρλεϊ Κουττίν, εμφανίστηκαν
σε σύντομες ιστορίες, ενώ κάποιοι άλλοι, όπως ο αρχιεπιθεωρητής Τζαπ και η
Αριάδνη Όλιβερ, συνόδευαν τους Πουαρό και Μαρπλ στα μυθιστορήματά τους.
Το 1975 σκότωσε τους δύο αγαπημένους της ήρωες, τον Ηρακλή Πουαρό στο
μυθιστόρημα «Αυλαία» και τη Μις Μαρπλ στο «Sleeping Murder».
Το 2007, ο Άγγλος συγγραφέας Μπράιαν Άλντις είπε ότι η Αγκάθα Κρίστι του είχε
εκμυστηρευθεί ότι έγραφε τα βιβλία της μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο και μετά
αποφάσιζε ποιος χαρακτήρας ήταν λιγότερο πιθανό να εκληφθεί ως ύποπτος. Στη
συνέχεια, έκανε τις απαραίτητες αλλαγές στο κείμενο για να τον «ενοχοποιήσει».
Πέθανε πλήρης ημερών από φυσικά αίτια στις 12 Ιανουαρίου του 1976.
Την ημέρα του θανάτου της τα θέατρα του West End έσβησαν τα φώτα τους για μία
ώρα.