Ἡ ἐντός ἡμῶν Βασιλεία καί ὁ κεκρυμμένος ἐν τῷ

ἀγρῷ θυσαυρός εἶναι ὁ γλυκύς Ἰησοῦς Χριστός.

«Τούτων οὕτως ἐχόντων, καί τῆς Βίβλου πανταχόθεν, ἐξ’ ὧν εἴρηται, τό ἀνεπίληπτον
πάντῃ πάντως προβαλλομένης, ἐπικαιρότατον ἄν εἴη λοιπόν τό δειπνοκλητικόν ἐκεῖνο τῆς Σοφίας 1
εἰς χεῖρας ἀναλαβεῖν, μετά ὑψηλοῦ τοῦ κηρύγματος ἐπί τήν τῆς Βίβλου ταύτης πνευματικήν
ἑστιατορίαν συγκαλέσαι τούς ἅπαντας∙ ὅσοι μή περί τά θεῖα μισόδειπνοι, μηδέ κατά τούς ἐν
Εὐαγγελίοις ἐκείνους, ἀγρούς καί βόας καί γυναῖκας προφασιολογούμενοι 2 ἔλθετε τοίνυν, ἔλθετε∙
φάγετε τόν ἐν αὐτῇ γνωστικόν τῆς σοφίας ἄρτον, καί πίετε οἶνον τό εὐφραίνονται μέν νοητῶς τήν
καρδίαν, ἐξιστῶντα δέ πάντων αἰσθητῶν ὁμοῦ τε καί νοητῶν διά τήν κατ’ ἔκστασιν θέωσιν, καί
μεθύσθητε μέθην τῷ ὄντι νηφάλιον. Ἔλθετε πάντες ὅσοι κλήσεως ὀρθοδόξου τυγχάνετε μέτοχοι,
συνάμα Λαϊκοί τε καί Μοναχοί, οἱ τήν ἐντός ὑμῶν οὖσαν τοῦ Θεοῦ βασιλείαν 3 καί τόν ἐν τῷ ἀγρῷ
τῆς καρδίας κεκρυμμένον εὑρηκέναι σπουδάζοντες θησαυρόν4 ὅς ἐστιν ὁ γλυκύς Ἰησοῦς Χριστός∙
ἵν’ ὅπως, τῆς περί τά κάτω αἰχμαλωσίας, καί τῆς περιφορᾶς τοῦ νοός ὑμῶν ἐλευθερωθέντος, καί
τῆς καρδίας τῶν παθῶν καθαρθείσης, διά τῆς ἀδιαλείπτου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
φοβερᾶς ἐπικλήσεως, καί τῶν λοιπῶν συνεργῶν ἀρετῶν, τῶν ἐν τῇ παρούσῃ Βίβλῳ διδασκομένων,
ἑνωθείητε μέν πρός ἑαυτούς, δι’ ἑαυτῶν δέ καί πρός Θεόν, κατά τήν πρός τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου
παράκλησιν, ἵνα ὦσι, λέγοντες, ἕν, ὡς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν 5∙ καί οὕτως αὐτῷ ἡνωμένοι καί ὅλως
ἠλλοιωμένοι τῇ κατοχῇ καί ἐκστάσει τοῦ Θείου ἔρωτος δαψιλέστατα θεωθείητε, ἐν αἰσθήσει νοερᾷ
καί ἀδιστάκτῳ πληροφορίᾳ καί πρός τόν πρῶτον σκοπόν τοῦ Θεοῦ ἐπανέλθοιτε, δοξάζοντες
Πατέρα, Υἱόν καί Πνεῦμα Ἅγιον, τήν μίαν Θεαρχικωτάτην Θεότητα. Ἧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί
προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν»6.
«Ἐπειδή αὐ τά ἔτσι ἔχουν καί ἀ φοῦ τό Βιβλίο, βά σει ὅ σων ἀ νεφέρθησαν, προτείνει σέ ὅ λους τή ν
ἐντελῶ ς ἀ νεπίληπτη ἀ π΄ ὅ λες τίς ἀ πό ψεις [ἁ γία πνευματική ἐργασία] θά ἦ ταν λοιπό ν ἐξαιρετικά ἐπίκαιρο
νά πά ρουμε στά χέρια [μας] τό προσκλητή ριο ἐκεῖνο τῆ ς Σοφίας7 σέ δεῖπνο, γιά νά προσκαλέσουμε τού ς
πά ντας στό πνευματικό συμπό σιο αὐ τοῦ τοῦ Βιβλίου μέ ὑ ψηλό [σέ πνευματική ποιό τητα] κή ρυγμα. Ὅσοι
δέν μισεῖτε τά θεϊκά δεῖπνα καί οὔ τε προφασίζεσθε τού ς ἀ γρού ς καί τά βό δια καί τίς γυναῖκες, ὅ πως ἐκεῖνοι
[πού ἀ ναφέρονται] στά Εὐ αγγέλια8, ἔλθετε λοιπό ν! Ἔλθετε! Φᾶ τε τό γεμά το γνῶ σι ψωμί τῆ ς σοφίας, [πού
βρίσκεται] σ’ αὐ τό [τό Βιβλίο] καί πιεῖτε τό κρασί, τό ὁ ποῖο εὐ φραίνει μέν νοητῶ ν τή ν καρδία, ἀ πομακρύ νει
δέ ἀ πό ὅ λα τά αἰσθητά μαζί καί τά νοητά μέσῳ τῆ ς κατ΄ ἔκστασιν θεώ σεως καί μεθῦ στε μέ μέθη πρά γματι
νηφά λιο. Ἔλθετε ὅ λοι ὅ σοι τυχαίνει νά εἶστε μέτοχοι στή ν ὀ ρθό δοξο πρό σκλησι, μαζί Λαϊκοί καί Μοναχοί,
ὅ σοι ἀ γωνίζεστε νά βρῆ τε τή ν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού ὑ πά ρχει μέσα μας9 καί τό ν κρυμμένο θησαυρό 10 ὁ
ὁ ποῖος εἶναι ὁ γλυκύ τατος Ἰησοῦ ς Χριστό ς11. Ὥστε καθώ ς ἐλευθερωθῇ ὁ νοῦ ς σας ἀ πό τό ν περισπασμό καί
τή ν σχετική μέ τά κατώ τερα αἰχμαλωσία καί ἡ καρδία [σας] καθαριστῇ ἀ πό τά πά θη μέσῳ τῆ ς ἀ διαλείπτου
φοβερῆ ς ἐπικλή σεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μέσῳ τῶ ν ὑ πολοίπων συνεργῶ ν ἀ ρετῶ ν, οἱ ὁ ποῖες
διδά κονται στό παρό ν Βιβλίο, νά ἑνοποιηθῆ τε μέν ὡ ς πρό ς τού ς ἑαυτού ς [σας], μέσῳ δέ τῶ ν ἑαυτῶ ν [σας
νά ἑνωθῆ τε] καί μέ τό ν Θεό , σύ μφωνα μέ τή ν δέησι τοῦ Κυρίου πρό ς τό ν Πατέρα, ὅ ταν λέῃ: «γιά νά εἶναι
ἕνα, ὅ πως Ἐμεῖς εἴμαστε Ἕνα»12. Καί κατ’ αὐ τό ν τό ν τρό πο ἑνωμένοι μ’ Ἐκεῖνον καί ὁ λοκληρωτικά
ἀ λλοιωμένοι ἀ πό τή ν κατά ληψι καί ἔκστασι τοῦ θεϊκοῦ ἔρωτος νά θεωθῆ τε πλουσιώ τατα μέ νοερά αἴσθησι
καί ἀ νενδοίαστη πληροφορία καί νά ἐπανέλθετε στό ν πρῶ το σκοπό τοῦ Θεοῦ , δοξά ζοντας τό ν Πατέρα καί
τό ν Υἱό ν καί τό Ἅγιο Πνεῦ μα τή ν Θεαρχικωτά τη Θεό τητα, στή ὁ ποία πρέπει κά θε δό ξα, τιμή καί προσκύ νησι
στού ς αἰῶ νες τῶ ν αἰώ νων. Ἀμή ν»13.

1
Π α ρ μ . 9, 1-6.
2
Λ ο υ κ . 14, 18-20.
3
Λ ο υ κ . 17, 21.
4
Λ ο υ κ . 17,21. Μ α τ θ . 13,44.
5
Ἰ ω . 17,11.
6
Ἁγίων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ, Φ ι λ ο κ α λ ί α τ ῶ ν Ἱ ε ρ ῶ ν
Νηπτικῶν συνερανισθεῖσα παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, ἐν ᾗ διά τῆς
κατά τήν πράξιν καί θεωρίαν ἠθικῆς φιλοσοφίας ὁ νοῦς καθαίρεται, φωτίζεται καί
τελειοῦται καί εἰς ἥν προσετέθησαν τά ἐκ τῆς ἐν Βενετίᾳ ἐκδόσεως ἐλλείποντα
κ ε φ ά λ α ι α τ ο ῦ μ α κ α ρ ί ο υ Π α τ ρ ι ά ρ χ ο υ Κ α λ λ ί σ τ ο υ , ἔκδοσις Α΄, Ἐπιμέλεια ἀδελφῶν Ἱεροῦ
Κοινοβίου Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μπούρα-Λεοντάρι Ἀρκαδίας, Ἔκδοσις Α΄ 2010 (στό
ἑξῆς: Φ ι λ ο κ α λ ί α ) , τόμος Α΄, Προοίμιον εἰς τήν παροῦσαν βίβλον, σελ. 74-75.
7
Π α ρ μ . 9, 1-6.
8
Λ ο υ κ . 14, 18-20.
9
Λ ο υ κ . 17, 21.
10
Λ ο υ κ . 17,21. Μ α τ θ. 13,44.
11

12
Ἰ ω . 17,11.
13
Ἁγίων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ, Φ ι λ ο κ α λ ί α τ ῶ ν Ἱ ε ρ ῶ ν
Νηπτικῶν συνερανισθεῖσα παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, ἐν ᾗ διά τῆς
 ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΗΣ
«ΦΙΛΟΚΑΛΙΑΣ»
Σύ μφωνα μέ τά ἀ νωτέρω, λοιπό ν, ὅλοι εἴμαστε καλεσμένοι ἀ πό τού ς
Ἁγίους Πατέρες στή ν πνευματική τρυφή πού χαρίζει ὁ Χριστό ς Μας διά τῆ ς
τηρή σεως τῶ ν προσταγμά των Του, πού βρίσκονται ἀ ποθησαυρισμένα στή ν
Βίβλο τῆ ς «Φιλοκαλίας».
Γεμᾶ τος ἐνθουσιασμό ὁ Ἅγιος Νικό δημος ὁ Ἁγιορείτης σαλπίζει
προσκλητή ριο πού ἀ πευθύ νεται σέ ὅ λους γρά φοντας:
««Ἐπειδή αὐ τά ἔτσι ἔχουν καί ἀ φοῦ τό Βιβλίο, βά σει ὅ σων ἀ νεφέρθησαν, προτείνει σέ ὅ λους τή ν
ἐντελῶ ς ἀ νεπίληπτη ἀ π΄ ὅ λες τίς ἀ πό ψεις [ἁ γία πνευματική ἐργασία] θά ἦ ταν λοιπό ν ἐξαιρετικά ἐπίκαιρο
νά πά ρουμε στά χέρια [μας] τό προσκλητή ριο ἐκεῖνο τῆ ς Σοφίας14 σέ δεῖπνο, γιά νά προσκαλέσουμε τού ς
πά ντας στό πνευματικό συμπό σιο αὐ τοῦ τοῦ Βιβλίου μέ ὑ ψηλό [σέ πνευματική ποιό τητα] κή ρυγμα. Ὅσοι
δέν μισεῖτε τά θεϊκά δεῖπνα καί οὔ τε προφασίζεσθε τού ς ἀ γρού ς καί τά βό δια καί τίς γυναῖκες, ὅ πως ἐκεῖνοι
[πού ἀ ναφέρονται] στά Εὐ αγγέλια15, ἔλθετε λοιπό ν! Ἔλθετε! Φᾶ τε τό γεμά το γνῶ σι ψωμί τῆ ς σοφίας, [πού
βρίσκεται] σ’ αὐ τό [τό Βιβλίο] καί πιεῖτε τό κρασί, τό ὁ ποῖο εὐ φραίνει μέν νοητῶ ν τή ν καρδία, ἀ πομακρύ νει
δέ ἀ πό ὅ λα τά αἰσθητά μαζί καί τά νοητά μέςῳ τῆ ς κατ΄ ἔκστασιν θεώ σεως καί μεθῦ στε μέ μέθη πρά γματι
νηφά λιο. Ἔλθετε ὅ λοι ὅ σοι τυχαίνει νά εἶστε μέτοχοι στή ν ὀ ρθό δοξο πρό σκλησι, μαζί Λαϊκοί καί Μοναχοί,
ὅ σοι ἀ γωνίζεστε νά βρῆ τε τή ν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού ὑ πά ρχει μέσα μας16 καί τό ν κρυμμένο θησαυρό 17 ὁ
ὁ ποῖος εἶναι ὁ γλυκύ τατος Ἰησοῦ ς Χριστό ς18. Ὥστε καθώ ς ἐλευθερωθῇ ὁ νοῦ ς σας ἀ πό τό ν περισπασμό καί
τή ν σχετική μέ τά κατώ τερα αἰχμαλωσία καί ἡ καρδία [σας] καθαριστῇ ἀ πό τά πά θη μέσῳ τῆ ς ἀ διαλείπτου
φοβερῆ ς ἐπικλή σεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μέσῳ τῶ ν ὑ πολοίπων συνεργῶ ν ἀ ρετῶ ν, οἱ ὁ ποῖες
διδά κονται στό παρό ν Βιβλίο, νά ἑνοποιηθῆ τε μέν ὡ ς πρό ς τού ς ἑαυτού ς [σας], μέσῳ δέ τῶ ν ἑαυτῶ ν [σας
νά ἑνωθῆ τε] καί μέ τό ν Θεό , σύ μφωνα μέ τή ν δέησι τοῦ Κυρίου πρό ς τό ν Πατέρα, ὅ ταν λέῃ: «γιά νά εἶναι
ἕνα, ὅ πως Ἐμεῖς εἴμαστε Ἕνα»19. Καί κατ’ αὐ τό ν τό ν τρό πο ἑνωμένοι μ’ Ἐκεῖνον καί ὁ λοκληρωτικά
ἀ λλοιωμένοι ἀ πό τή ν κατά ληψι καί ἔκστασι τοῦ θεϊκοῦ ἔρωτος νά θεωθῆ τε πλουσιώ τατα μέ νοερά αἴσθησι
καί ἀ νενδοίαστη πληροφορία καί νά ἐπανέλθετε στό ν πρῶ το σκοπό τοῦ Θεοῦ , δοξά ζοντας τό ν Πατέρα καί
τό ν Υἱό ν καί τό Ἅγιο Πνεῦ μα τή ν Θεαρχικωτά τη Θεό τητα, στή ὁ ποία πρέπει κά θε δό ξα, τιμή καί προσκύ νησι
στού ς αἰῶ νες τῶ ν αἰώ νων. Ἀμή ν»20.

κατά τήν πράξιν καί θεωρίαν ἠθικῆς φιλοσοφίας ὁ νοῦς καθαίρεται, φωτίζεται καί
τελειοῦται καί εἰς ἥν προσετέθησαν τά ἐκ τῆς ἐν Βενετίᾳ ἐκδόσεως ἐλλείποντα
κ ε φ ά λ α ι α τ ο ῦ μ α κ α ρ ί ο υ Π α τ ρ ι ά ρ χ ο υ Κ α λ λ ί σ τ ο υ , ἔκδοσις Α΄, Ἐπιμέλεια ἀδελφῶν Ἱεροῦ
Κοινοβίου Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μπούρα-Λεοντάρι Ἀρκαδίας, Ἔκδοσις Α΄ 2010 (στό
ἑξῆς: Φ ι λ ο κ α λ ί α ) , τόμος Α΄, Προοίμιον εἰς τήν παροῦσαν βίβλον, σελ. 74-75.
14
Π α ρ μ . 9, 1-6.
15
Λ ο υ κ . 14, 18-20.
16
Λ ο υ κ . 17, 21.
17
Λ ο υ κ . 17,21. Μ α τ θ. 13,44.
18

19
Ἰ ω . 17,11.
20
Ἁγίων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ, Φ ι λ ο κ α λ ί α τ ῶ ν Ἱ ε ρ ῶ ν
Νηπτικῶν συνερανισθεῖσα παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, ἐν ᾗ διά τῆς
κατά τήν πράξιν καί θεωρίαν ἠθικῆς φιλοσοφίας ὁ νοῦς καθαίρεται, φωτίζεται καί
τελειοῦται καί εἰς ἥν προσετέθησαν τά ἐκ τῆς ἐν Βενετίᾳ ἐκδόσεως ἐλλείποντα
κ ε φ ά λ α ι α τ ο ῦ μ α κ α ρ ί ο υ Π α τ ρ ι ά ρ χ ο υ Κ α λ λ ί σ τ ο υ , ἔκδοσις Α΄, Ἐπιμέλεια ἀδελφῶν Ἱεροῦ
Κοινοβίου Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μπούρα-Λεοντάρι Ἀρκαδίας, Ἔκδοσις Α΄ 2010 (στό
ἑξῆς: Φ ι λ ο κ α λ ί α ) , τόμος Α΄, Προοίμιον εἰς τήν παροῦσαν βίβλον, σελ. 74-75.