TEMPTATION ISLAND: Book 1 (Forbidden Pleasure) - COMPLETED

by CeCeLib

TEMPTATION Island
Series: Book 1 (Forbidden Pleasure)
SYNOPSIS
It wasn't right. It never was. People will judge. They always do. But who
the hell cares? Definitely not someone like him.
She's his guilty pleasure. She is his forbidden fruit. And she is the
wife of his brother.
But fuck him to hell and back, he will have her in his bed, naked,
sweating and moaning his name.
Bur how is he gonna do that?

=================

SYNOPSIS

TEMPTATION Island

Series: Book 1 (Forbidden Pleasure)

SYNOPSIS:

It wasn't right. It never was. People will judge. They always do. But who
the hell cares? Definitely not someone like him.

She's his guilty pleasure. She is his forbidden fruit. And she is the
wife of his brother.

But fuck him to hell and back, he will have her in his bed, naked,
sweating and moaning his name.

But how is he gonna do that?

COVER BY: Joan Robles

=================

AUTHOR'S NOTE

MEDIA PHOTO BY: Ruth Montefalco

COVER PHOTO BY: Lyra WP

Tempration Island Series is a collaboration of C.C./CeCeLib and Race

Darwin.

This series caters different kinds of stories. Some scene might offend
you or might not suitable for your liking, so i'm saying sorry in
advance.

But for those open minded readers and wants to explore the world of
Temptation Island where you can make your darkest desire came true, read
on and enjoy.

-C.C.

=================

Temptation Island

Temptation Island is owned and manage by Monasterio brothers.

It is a sexual fantasy incorporated in which bachelor's pay to live out

their sexual fantasies. The Temptation Island, located at Nasugbu,
Batanggas, is a most sought after exclusive sex island in the World. A
safe, secure and open space to explore your deepest, most intimate sexual
fantasies. A perfect paradise where your kinkiest and most depraved
desires can become real.

Temptation Island's higher purpose is not only to provide sex. We do not

only aims to fullfil the member's fantasies. But to offer a healthier and
positive view of sex. The island's offer maybe liberating and delicious,
but we want to help people accept their dark desires and let them explore
the beauty of sex.

Membership is close guarded. It's up to a member if she or he will reveal

his/her identity.

MEDIA PHOTO BY: Joan Robles

=================

PROLOGUE

WARNING: VERY MATURE CONTENT.

PROLOGUE

"OHH, baby, ohh... you're cock is so big and long." Halinghing ni Diana
habang naka-upo ito sa pagkalalaki ni Marcus na sagad na sagad sa
kaibuturan nito.

Marcus's reply was just a muffle of moans. He was busy licking Tina's
pussy.

"Ohhh. Move your tongue, faster, honey." Ungol naman ni Tina na naka-upo
sa mukha niya at pinagduduldolan ang basang-basa nitong pagkababae sa
mukha niya.

And Marcus likes the wetness coating his lips and nose. The taste of
Tina's wetness is mouthwatering and the smell is addicting. He was high
in bliss. Naghalo ang lasa ni Tina at Diana sa bibig niya.

The beautiful actress, Diana, is riding his cock hard and fast, while he
is licking the pussy of the beautiful model, Tina. It's every guy's
fantasy to fuck two women at the same time. And he is reliving his. Mas
lalong nadadagdagan ang libog na nararamdaman niya ng mas naging agresibo
ang pangangabayo ni Diana sa tigas na tigas niyang sandata.

Napapaungol siya ng gumigiling-giling si Diana habang inilalabas pasok

nito sa pagkababae nito ang mahaba at matigas niyang sandata. God, this
feels good.

Marcus gripped Tina's ass and pressed her harder on his mouth. Sinipsip
niya ang hiyas nito habang kinakagat-kagat ang labi ng pagkababae nito
dahilan para mapaliyad ito sa sarap. While he is swirling his tongue
around Tina's wet and hard clitoris, he was moving his hips, fucking
Diana harder.

"Oh! Oh! Oh!" Ungol ni Diana habang bumabaon ang mahahaba nitong kuko sa
tagiliran niya. "Marcus! Oh! Ohh... baby... isagad mo pa. Isagad mo pa...
ang sarap-ohh!"

Humahalo sa ungol ni Diana

ang mga halinghing at daing ni Tina na gumigiling ang balakang at

hinahagod ng pagkababae nito ang mga labi niya, lalo na ang kaniyang dila
na sumusundot-sundot sa bukana ng pagkababae nito.

Marcus groaned when Diana's wet pussy clenched tightly around his cock. A
sign that she's about climax. Good. Very good.

He gives a long lick on Tina's clit before looking up at the beautiful

model. "I want to fuck, Diana, properly, baby. Would you let me?"

Matamis itong ngumiti. Halatang nasa alapaap pa ang isip nito. "Okay."
Umalis ito sa pagkakaupo sa mukha niya saka nahiga sa malapad na kama.

Marcus, then, smirked at Diana who's still moving up and down and moaning
like crazy.
Hinuli niya ang mga labi nito saka mapusok na hinalikan habang iginigiya
ang katawan nito paalis sa kama. Nang makaapak ang paa niya sa sahig,
hinugot niya ang kahabaan kay Diana at pinaikot ito paharap sa kama at
maingat itong itinulak padapa.

"Uhmm!" Diana moaned.

Marcus gripped her hips and then he thrust deeply. He fucked her from
behind.

"Ohh!" Diana shouted in pleasure at his every long thrust. "Marcus. Oh.
Marcus. Oh. Oh."

Habang walang humpay ang pagbayo niya sa pulang-pulang pagkababae ni

Diana, tumuon ang mga mata niya kay Tina na pinapaligaya ang sarili at
umuungol.

Beautiful.

Marcus's mouth watered for another taste of Tina's pussy. But later. He
will eat her later.

"Sige pa, Marcus. More. Give me more." Mahigpit ang kapit ni Diana sa bed
sheet habang umuuga ang lahat ng parte ng katawan nito dahil sa mabilis
at malakas niyang pagbayo.

"Uhm! Ahh! Ohh!" Diana

was sweaty and so is he.

Tumutulo ang pawis niya pero wala siyang pagod na maramdaman. He wanted
this. He needs this to contain himself from lashing out on her gorgeous
sister-in-law.
"Ahh! Marcus!" Diana shouted in pleasure as she cum around his cock.

Marcus smile and slapped Diana's ass. "Good girl." Hinugot niya ang
mamula-mula niyang pagkalalaki mula sa pagkababae niya Diana saka
tinanggal ang condom na suot.

Hinayaan niya muna si Diana na makabawi ng lakas. Naglakad siya palapit

sa night stand saka kumuha ng bagong condom sa box at isinuot iyon.

Kapagkuwan ay lumuhod siya sa kama at puno ng pagnanasa na ngumiti kay

Tina. "Come here, baby, let me fuck you next."

Nang-aakit itong ngumiti saka mas ibinuka pa ang mga hita. Marcus's
throat becomes dry as he looked at her shaved pussy.

"Hmm..." pinaglandas nito ang mga daliri sa basa nitong pagkababae

kapagkuwan ay isinubo nito ang basang daliri sa sarili nitong bibig at
mapang-akit na ngumiti sa kaniya. "Come here, Marcus. Fill me with your
big cock as you promise."

He grinned wickedly. "My pleasure, baby."

Hinawakan niya ang magkabilang paa nito at hinila niya ang dalaga palapit
sa kaniya. Napangiti siya ng ipatong nito ang mga paa sa balikat niya.

"Fill me, baby..." Tina smiled and gives him a flying kiss.

Hinalikan niya muna ang malambot nitong hita bago unti-unting ipinasok
ang kahabaan niya sa mainit nitong pagkababae.

"Ohhhh!"

Tina let out a long moan. "Ang haba naman niyan. Ang sarap." Malandi
nitong sabi habang gumigiling ang balakang.
Marcus kissed her belly up to the valley of her breast. And then he
started fucking her hard and fast.

Napayakap sa kaniya si Tina habang kumakawala sa mga labi nito ang

malalakas at mahahabang ungol. Mas nadadagdagan ang libog na nararamdaman
niya dahil sa sarap na sarap nitong ungol na mas lalong nagpapatigas sa
sandata niya.

"Fuck. Yeah." Ibinaon niya at mas isinagad pa. "Fuck! Oh, yeah, baby.
Fuck!"

Marcus keeps on thrusting in and out. Faster and harder. And in every
minute that passes, their body become sweaty and their pleasure
heightened.

Next thing Marcus knew was Tina, climaxing around his still arouse cock.

Hinihingal na napahiga siya sa kama at napangiti ng tanggalin ni Diana

ang condom na suot niya at pinalitan iyon ng bago. Mukhang makabawi na
ito dahil kaagad nitong iginiya papasok ang matigas niyang pagkalalaki sa
mamula-mula at basa nitong pagkababae.

"Ohhh, yeah." He moaned in sheer pleasure. "Ride me, baby."

Ngiti lang ang itinugon ni Diana bago ito nag-umpisang kabayohin siya. Si
Tina naman ay unti-unti nang nakakabawi at niroromansa ang katawan niya.

Fuck, yeah.

Nagsalitan si Tina at Diana sa pangangabayo sa sandata niya. Nagsalitan

silang dalawa para paligayahin siya hanggang sa labasan siya.
Hindi mapigilang mapangiti ni Marcus ng bumagsak ang katawan ng dalawang
babae sa pagkabilang gilid niya. Nasa gitna siya ng dalawa.

He knew that Diana and Tina are more than satisfied. Because he is.

Dapat lang naman na ma satisfied siya. Mahal ang membership na

binabayaran niya para magawa niya ang gusto niyang gawin. Para
maisakatuparan ang mga pantasya niyang tanging sa imahinasyon lang niya
nangyayari noon.

But not anymore.

And he has the Temptation Island to thank for making his fantasy came
true. The membership is rather expensive, but it's all worth it. Just
like tonight.

Maingat na bumangon si Marcus at nagtungo sa banyo ng Cabin na

pansamantala niyang inuukupa para maligo.

Minutes later, Marcus found himself silently walking on the shore, just
outside his rented Cabin. Tumatama sa paa niya ang tubig-dagat at ang
malamig na simoy ng hangin sa gabi.

Marcus can hear laughter from a far and a loud banging of music. He felt
peaceful at the moment, until his phone destroyed the peacefulness.

Phones are not allowed in the idland but he forgot to surrender his phone
when he arrived.

Napipilitang sinagot niya ang tawag ng makitang ang ina niya ang
tumatawag.

"Anong kailangan mo, Ma?" Kaagad niyang tanong.

Impit na hikbi ang naging tugon nito. And Marcus instantly knew that
something is wrong.
"Anong nangayari?" Matigas ang boses na tanong niya.

Unti-unting humupa ang paghikbi nito at nagsalita. "Si Martin kasi."

Humikbi ito. "Nasa Hospital siya." Palakas ng palalas ang hikbi nito.
"Malala ang lagay niya."

Parang may bombang sumabog sa harapan niya sa narinig. His breath was
knocked out from his lungs and he felt suffocated.

His brother... no! Hindi ma-process ng utak niya ang impormasyong

nalaman. Hindi puwedeng mawala ang kapatid niya.

He might have envy him, but he doesn't deserve this!

At sa gitna ng rumaragasag emosyon na lumulukob sa buo niyang pagkatao.

Nakuha pa niyang magtanong sa ina. "Nasaan si Fatima?" Asawa iyon ng
kapatid niya. "Tell her I'm coming."

=================

CHAPTER 1

CHAPTER 1

PHAM rolled her tongue over her dry lips as she looked at the enveloped
in her table. Nang pumasok siya sa maliit niyang opisina sa Flower Shop,
naroon na 'yon sa ibabaw ng mesa niya.

Umayos siya ng upo at pinulot iyon saka binuksan.

Kumawala ang isang malalim na buntong-hininga sa kaniyang bibig ng makita

ang laman niyon. Isang kopya ng deposit slip na nagkakahalaga ng
kalahating milyon at isang maliit na papel kung saan naroon ang pamilyar
na sulat-kamay ng isang lalaki.

'Your allowance for three months, Fatima.'

Matiim niyang tinikom ang bibig at itinabi ang deposit slip. Hindi niya
kailangan ng ganoong kalaking halagang pera. Nabubuhay naman siya sa
kinikita ng Flower Shop niya. At ano nalang ang sasabihin ng mama niya?
Siguradong siya na naman ang lalabas na masama sa paningin nito kahit
wala naman siyang ginagawa. Pero alam rin ni Pham na walang saysay na
ibalik ang pera sa nagbigay no'n.

Because Marcus Dela Cruz don't take no for an answer.

Wala sa sariling napahawak siya sa kaniyang daliri kung nasaan ang

wedding ring niya. Kaagad na gumaan ang pakiramdam niya kapagkuwan ay
napangiti.

Napaka-suwerte niyang babae dahil isang mabait na lalaki ang napangasawa

niya. Alam niyang mahal na mahal siya ni Martin at ganoon din naman siya
rito. Martin is a very good man, unlike his older brother, Marcus, who
always made her feel small, like his whole family. Siguro dahil isa lang
siyang simpleng empleyado sa kompanya nito ng mapusoan siya ni Martin at
inaya siya ng kasal.

Mula't sapol, alam ni Pham na ayaw sa kaniya ni

Marcus at ng mga magulang nito, pero nanatili siyang matatag para sa

pagmamahalan nila ni Martin. Kaya naman hindi niya maintindihan kung
bakit nagbibigay pa rin si Marcus ng allowance samantalang inis ito sa
kaniya.

The last time she asked him about the allowance, his answer was 'you're
family, whether I accept it or not'.

Pham sighed in irritation. It's early in the morning and that man already
managed to sour her mood. Great.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa swivel chair at lumabas ng opisina

niya.

Kaagad nawala ang ka-bad trip-pan niya ng makita ang naggagandahang

bulaklak na nakapaligid sa kaniya.

Flowers always had the ability to calm her nerves. Kaya naman Flower Shop
ang naisipan niyang buksan na negosyo ng... mabilis niyang ipinilig ang
ulo. No, don't go there, Pham. It will just make you cry.

"Ma'am, may naghahanap po sa inyo." Pukaw sa kaniya ni Amelia, isa sa mga

flower decorator niya sa shop.

Mabilis pero maingat ang mga hakbang niya patungo sa Cashier. Nagsalubong
ang kilay niya ng makita ang isang lalaking naka-baseball cap at naka-
kulay itim na aviator.

Bago pa siya tuluyang makalapit dito, bumaling ito sa kaniya at may ini-
abot na sobre.

"Ano 'yan?" Tanong niya.

"Hindi ko alam ang laman, ma'am." Anang lalaki na ngayon ay nakangiti na.
Hindi maiwasang mapansin ni Pham ang maganda nitong ngiti. She couldn't
see his face clearly because of the cap and glasses, but she's sure that
he is handsome.

"Sinong nagpadala niyan sa'kin?" Tanong niya ulit.

Sa halip na sagotin siya, inilapag nito ang sobre

sa ibabaw ng counter at tinalikuran siya. "The sender is confidential,

ma'am. Nasasayo na kung tatanggapin mo o hindi." Iyon lang at umalis na
ito.

Pham took a deep breath before snatching the enveloped on the counter.
Pasimple niyang inipit ang sobre sa kili-kili bago naglakad pabalik sa
opisina niya.

"Doon muna ako sa office ko." Imporma niya kay Amelia at Delia.

"Yes, ma'am." Magalang na tugon ng dalawa.

As Pham close the door to her office, she quickly opens the enveloped.
Tumaas ang kilay niya ng makita ang laman niyon. It's an invitation... an
invitation to Temptation Island.

Nagsalubong ang kilay niya. Temptation Island? Anong klaseng isla 'to?
Dalawampo't-anim na taon na siya sa Pilipinas pero wala pa siyang
naririnig na ganoong klaseng isla.

Is it new?

Umupo siya sa swivel chair at binuhay ang laptop niya saka binuksan ang
Google. Nakakasampong search na siya pero walang lumalabas na katugma ng
imbitasyon na nasa kamay niya.

Isinandal niya ang katawan sa likod ng swivel chair at napatitig sa

imbitasyong hawak.

It has a black background at kulay ginto na malapit nang maging pula ang
kulay ng mga letrang nakasulat na bumubuo ng salitang 'You're invited to
Temptation Island'. At sa gilid niyon ay may apoy na mas nagpagulo sa
isipan niya. Maliban do'n ay wala nang ibang nakasulat sa unahan.

Pham, then, flipped the invitation card and her eyes blinked enumerable
times.

Www.Temptation-Island.com

USERNAME: Fatima Dela Cruz

Password: FuckMeHard

Nakaawang ang mga labi niya sa nabasa. Jesus Christ! Ano bang kalokohan
'to? At sa ilalim ng mga nakasulat at isang perma na parang pamilyar sa
kaniya pero hindi niya maalala kung saan niya iyon nakita.

Mabilis niyang i-ti-nayp ang website na naroon at napasinghap siya ng

bumulaga sa kaniyang ang kaparehong desenyo ng imbitasyon.

The background of the website is black, with golden font color. Sa gitna
ay nakasulat ang: TEMPTATION ISLAND. At sa gilid niyon ay may apoy at sa
baba ay naroon ang user name at password.

Out of curiosity, she typed the username and password written on the back
of the invitation.

Bahagyang napaawang ang labi niyan ng bumukas iyon at bumulaga sa kaniya

ang larawan ng isang napakagandang isla.

The sea is so clear. The ambiance, the small cabins, the magnificent
palace on the hill, and the beautiful breathtaking view of the small
mountains.

Wow. Just wow.

Kaagad niyang pinindot ang ABOUT THE ISLAND. And what she read shocked
her to the core.

'Welcome to Temptation Island, where your fantasies becomes real.

The Island is located at Palawan. It is the most sought after Exclusive

Island in the world. A safe, secure and open private space to explore
your deepest and darkest fantasies. It is a perfect paradise where your
kinkiest and most depraved desires can become real.'

Nasapo niya ang bibig sa sobrang gulat sa nabasa.

"Anong klaseng isla 'to?" Hindi makapaniwalang sambit niya at pinindot

ang 'TRANSPORTATION'.

'Go to the extraction Point and we'll see you there' Katabi niyon ay
isang mapa kung saan ang tinutukoy nitong extraction point.

It's

just in the city. In one of the famous building in the city. Jesus
Christ!

Mabilis niyang isinara ang website at binura iyon sa history ng laptop

niya pagkatapos ay napatitig siya sa imbitasyong hawak pa rin niya.

"Sino kaya ang nag-imbita sakin para pumunta sa islang 'yon?" Nagtatakang
tanong niya sa sarili.

Was she randomly picked?

Pham sighed. Who cares? Hindi naman siya pupunta do'n.

GABI na nang maka-uwi si Pham sa bahay nila. Nang makapasok siya sa loob
ng kabahayan, ang mama niya ang sumalubong sa kaniya. Kaagad niyang
inihanda ang sarili sa susunod na mangyayari.

"Oh, bakit ngayon ka lang?" Mataray na bungad sa kaniya ng ina ni Martin

na mama na rin niya kahit pa nga ayaw nito. "Akala ko natabunan ka na
nang mga bulaklak mo sa shop. Bakit ba patuloy mo yang tinutustasan ang
shop mo na 'yon e wala namang kuwenta 'yon."

Nilabanan niya ang sakit na kumurot sa puso niya. Dapat after three
years, masanay na siya, pero masakit pa rin.

"Marami kasing naging kleyente, Ma." Magalang niyang sagot.

Umingos ito. "Wala akong pakialam. Sinabihan na kita na isara ang shop na
'yon e wala naman yon kuwenta. Bakit hindi ka nalang magtrabaho sa
kompanya para may gamit ka naman, para may pakinabang ka naman sa pamilya
na 'to."

Nilabanan niya ang luha na namumuo sa gilid ng mata niya. "Ma, napag-
usapan na po natin 'to. Okay naman po ang Flower shop ko-"

"Pero hindi ako sumang-ayon." Mataray nitong tugon habang nakapameywang

sa kaniya. "Pham, ni hindi ka nga makaalis sa bahay na 'to e, tapos
sasabihin mong maayos yang negosyo mo?"

Maingat

siyang humugot ng malalim na hininga saka maingat na pinakawalan 'yon.

"Ma, hindi naman po sa ganoon-"

"Bakit kasi hindi ka na umalis dito sa bahay? Wala na naman dito si

Martin."

Naninikip na ang dibdib niya. "Ma naman, alam niyo ang dahilan kung
bakit-"

"Wala akong pakialam sa mga dahilan mo. Three years na Pham pero narito
ka pa rin." Inirapan siya nito saka nagmamartsang umalis.

Kinagat ni Pham ang pang-ibabang labi saka malayang pinakawalan ang

luhang kanina pa gustong kumawala sa mga mata niya. Kung siya lang,
matagal na siyang umalis. Pero hindi pa rin niya kayang bitawan ang mga
ala-ala nila ni Martin sa bahay na 'to. Hindi pa niya kayang mawala 'yon
sa kaniya. Hindi pa niya kayang matulog sa ibang silid at sa ibang kama.

After three years, she can't still move on. Kaya niyang tanggapin ang
lahat ng masasakit na salita mula sa pamilya ni Martin basta manatili
lang siya sa bahay kung saan sila nagmahalan ng kaniyang asawa.
Kaagad na tumuon ang mga mata niya sa wedding picture nila ni Martin na
nasa sala. They look happy together. So in love. So blessed. And she felt
her heart clenching in pain.

Mabilis niyang tinuyo ang luhang nalaglag sa mga mata niya. She should
really stop crying. It's been three years since it happened.

Pham took a deep breath again and steady her emotion by touching her
wedding ring. Nang kalmado na siya, naglakad siya patungo sa hagdanan.

"I'm wounded, Fatima."

Pham jumped in shock at the baritone voice that filled the silence of the
house. Nasapo niya ang pusong malakas ang tibok dahil sa gulat.

Pumihit si Pham paharap

sa nagsalita at parang kinapos siya ng hininga ng makita si Marcus na

komportabling nakasandal sa pintuan patungo sa kusina, mayroon itong
hawak na isang bote ng Whiskey at nakapamulsa ang isa nitong kamay.

Kanina pa ba ito roon? Narinig ba nito ang mga sinabi ni Mama?

"Bakit hindi mo ginagamit ang perang binibigay ko sa'yo?" Tanong ulit sa

kaniya ni Marcus.

Hindi siya nakasagot. Her head was still wrapping up the fact that Marcus
is here, in the house. In front of her.

Kapatid ito ng asawa niya pero ni hindi niya makita si Martin sa kataohan
nito. They are so different. From the way they dress to the way they
stride. Marcus walked like he owned everything. He walked with
confidence, even with his rugged jeans and white t-shirt. Martin is
different. Mahiyain ang asawa niya at mas pipiliin pang manatili sa bahay
kasama siya kesa um-attend sa magagarbong pagtitipon.

"K-kuya..." nautal siya.

Hindi siya sanay na tinatawag itong kuya kasi minsan lang naman niya
itong makita, pero bilang respeto kailangan niyang tawagin itong kuya.

Halata ang pagkadisgusto sa mukha nito habang tinitingnan siya mula ulo
hanggang paa. What's new? They all find her disgusting. Sa pamilyang Dela
Cruz, si Martin lang ang tanggap siya.

"Anong ginagawa mo rito?" Matapang niyang tanong pero ang totoo ay

kinakabahan siya.

Napaka-intense ng presensiya nito. Ilang metro ang layo nito sa kaniya

pero naaapektohan pa rin siya. She felt intimidated by his presence.
"Why are you asking?" Dahan-dahan itong naglakad palapit sa kaniya. "Am I
not welcome in my parent's house?"

She gulped at the intensity of his stare. It's boring hole on her face
and her heart won't stop beating so fast.

"Hindi naman 'yon ang ibig kong sabihin." Matapang niyang sabi.

"Hmm..." he hummed and stops in front of her. "Natanggap mo ba ang

deposit slip na pinadala ko?"

Tumango siya. Hindi niya iniiwas ang tingin nito. "Hindi ko naman
kailangan 'yon. I already told you that, remember?"

"I don't take no for an answer, Fatima."

Nagsitaasan ang balahibo niya sa uri ng pagtawag nito sa pangalan niya.

Only her husband calls her that. Hearing her full name again coming from
Marcus lips, it sent her down to memory lane again.

"Okay." Wala naman siyang mapapala kung makikipagtagisan siya ng tigas ng

ulo kay Marcus. "Magpapahinga na ako." Hindi na niya madugtungan iyon ng
kuya.

"I'll lock the door then."

Tumango lang siya at umakyat patungo sa second floor. Hindi na niya

kailangang hintayin ang pag-alis nito, alam niyang hindi nito kayang
magtagal sa bahay na 'to. He's irritated by her, and the feeling is
mutual.

Nang makapasok sa kuwarto niya, kaagad niyang hinubad ang damit at

pumasok siya sa walk-in-closet niya para magbihis. Mahina siyang napamura
ng maalalang iniwan pala niya ang bag sa kaniya kama. Naroon sa bag niya
ang deposit slip na itatabi niya sa Vault.

Tinatamad na lumabas si Pham sa walk-in-closet at napatigil sa paglalakad

ng makita si Marcus sa loob ng silid niya at hawak nito ang imbetasyong
natanggap niya kanina.

Her heart thumped. She felt suffocated.

"Kuya."

His eyes held hers. Itinaas

nito ang kamay na may hawak ng imbitasyon. "What's this?"

Napalunok siya. "Wala naman."

Ininspeksiyon nito ang unahan ng imbetasyon. His fingers sexily trailed

the edge of the card as his eyes held her gaze.
"You're invited to Temptation Island." Pinaglandas nito ang dila mula sa
kanang gilid ng labi patungong kanan. "Pupunta ka?"

Mabilis siyang umiling. "Hindi."

Binitawan nito ang invitation card. Nahulog iyon sa sahig.

"Pity." He said then roamed his eyes around her bedroom. Kapagkuwan ay
tumigil ang mga mata nito sa kahuhubad palang niyang damit na nasa ibabaw
ng kama.

Nag-init ang pisngi niya ng makitang nasa ibabaw ang bra niya. At doon
nakatutok ang mga mata ni Marcus.

Gusto niyang lumubog sa kahihiyan.

"Kuya!" She couldn't help but to feel ashamed and angry at the same time.
"Take your eyes off my personal stuff!"

How dare he do that! Asawa niya ang kapatid nito! Konting respeto lang
naman sana.

Akmang aabutin nito ang bra niya ng galit na isinigaw niya ang pangalan
nito.

"Marcus!"

He chuckled. A small smirk made its way to his lips.

"My name sounds good when you say it." He rolled his tongue over his
lips. "Nakakarindi sa taenga ang pagtawag mo sa akin ng 'kuya' e." Tumiim
ang titig nito sa kaniya. "Nakakairita."

"Umalis ka na." Malamig ang boses na sabi niya.

Tumaas ang sulok ng labi nito bago lumabas sa kuwarto niya.

Napasandal si Pham sa hamba ng pintuan ng closet at nakahinga ng

maluwang. Thanks God he already left. At salamat sa diyos dahil buwan ang
bibilangin niya bago magpakita itong muli.

She can stand Martin's parent bad attitude towards her, pero ibang usapan
na ang kapatid nitong si Marcus.

That man always has this different effect on her. At taas nuo niyang
masasabi na kahit ganoon ang epekto nito sa kaniya, kailanman ay hindi
niya iyon hinayaang makapasok sa sistema niya.
MAAGANG nagising si Pham para asikasohin ang deliveries ng bulaklak na
darating ngayon sa shop niya.

Pagkababa niya ng hagdan, naroon ang ina ni Martin sa sala, nagbabasa ng

diyaryo. Mukhang naramdaman nito ang paresensiya niya dahil ibinaba nito
ang diyaryong binabasa saka tumingin sa kaniya.

"Ang aga mo, ah." Anito.

"May importante kasi akong aasikasohin." Sagot niya.

Umingos lang ito saka bumalik sa pagbabasa ng diyaro.

Maingat naman na naglakad palabas ng pinto si Pham. At muntik na siyang

matapilok sa sobrang gulat ng makita si Marcus na nakasandal sa gilid ng
isang magarang sasakyan.

Namilog ang mga mata niya. "Narito ka pa? Saan ka natulog kagabi?"

He usually left the same day he arrived.

"Dito sa bakay, malamang." Namulsa ito. "Aalis ka na?"

Nag-alangan siyang tumango. "Bakit mo natanong?"

"Ihahatid na kita."

Napapantastukuhan siyang napatingin dito. "Kulang ka ba sa tulog?"

Tumaas lang ang sulok ng labi nito saka sumakay ng kotse nito. Si Pham
naman ay walang choice na sumakay sa nakabukas nang passenger seat.

A/N: And this is the chapter 1. Hope you like it. Sa mga hindi nabasa ang
Prologue, sensya na, si watty kasi, automatic na private kasi napaka
inosente ko raw. Hehe

=================

CHAPTER 2

CHAPTER 2

HABANG nasa loob sila ng sasakyan ni Marcus, wala siyang imik. Pham felt
suffocated inside his sports car and she didn't like it at all. She needs
to get away from this man. He's too much for her peace of mind.

Nang itigil nito ang sports car sa harap ng Flower shop niya, mabilis
niyang binuksan ang pinto pero naka-lock 'yon.

"Buksan mo ang pinto, kuya." Nakatiim-bagang na sabi niya habang pilit na

binubuksan 'yon. "Kailangan na ako sa Shop."
"Have lunch with me later."

Nakaawang ang labi na napabaling siya kay Marcus. "Anong sabi mo?" Maybe
she misheard him.

"Have lunch with me later." Ulit nito habang matiim na nakatingin sa

kaniya.

Natatawang siyang umiling. "Kulang ka nga sa tulog." She rolled her eyes.
"My answer is no."

"I don't take no for an answer, Fatima. Alam mo 'yon." Inalis nito ang
pagkaka-lock ng pinto. "Susunduin kita mamaya. And call me Marcus."

Inirapan niya ito saka nagmamadaling lumabas ng sasakyan nito.

Akmang papasok na siya sa kaniyang Flower Shop ng marinig niya ang

pangalan niya.

"Fatima."

Napatigil siya sa paglalakad at nilingon ang tumawag. Si Marcus iyon at

nakalabas ang ulo nito bintana ng sasakyan.

"I'll be staying in the house for two weeks." Imporma nito. "Masanay ka
nang kasama ako palagi."

Napaawang ang labi niya. "No..."

Bago pa siya makipag-argumento rito, nakaalis na ang binata at naiwan

siyang nakatunganga sa kalsada.

No way! No way! That man is not staying in her house!

Mapipigilan mo ba siya? Tanong ng kaniyang isip. E sampid ka lang sa

bahay na

'yon.

Gusto niyang sabunutan ang sarili sa sobrang frustrasyon na nararamdaman.

Argh! That man will ruin her not so peaceful life. Nararamdaman na niya
iyon at alam niyang hindi siya nagkakamali. Siguradong pagtutulungan siya
nito at ng ina nito.

Wala sa sariling napahawak siya sa kaniyang wedding ring.

I miss you, Martin.

Her heart clenched in sadness. Kung nandito lang sana si Martin, e di

sana mapayapa ang buhay niya, e di sana hindi siya ginugulo ng pamilya
nito. Martin always backed her up against his family. Bakit naman kasi
ang aga siya nitong iniwang mag-isa?
"Akala ko ba walang iwanan." Bulong niya sa hangin. "Bakit mo ako
iniwan?"

Nanubig ang mga mata niya at nagbabadyang malaglag kaya naman tumingala
siya at kinurap-kurap ang mga mata. Walang magbabago kahit umiyak pa
siya. Nasira na ang buhay niya.

LUNCH came and Pham found herself sitting across Marcus on the table for
two in Yanzee's Restaurant. He would really take no for an answer. And
she's really pissed.

"Bakit ka mag i-stay sa bahay?" Hindi niya napigilang magtanong ng ma-i-

serve na ang pagkain nila.

Marcus sipped his champagne then stared at her. "Bakit? Does my presence
in the house bother you?"

Taas nuo niyang sinalubong ang tingin nito. "Oo. Hindi ba sinabi ko na
sa'yo noon na ayokong nasa bahay ka? And you agreed and promised that you
won't stay in the house for more than an hour."

Ayaw na niya ng isa pang mananakit sa kaniya emotionally. Sobra-sobra na

ang sakit na pinaparamdam sa kaniya ng mga magulang nito.

Tumaas ang sulok ng labi nito. "Then

I'm breaking my promise for two weeks."

She gritted her teeth. "Bakit hindi ka nalang mag hotel? I'm sure you can
afford even the most expensive ones."

"I don't want to."

"At bakit?"

"Magtataka si mama."

"Hindi naman siya nagtataka noon. Saka sanay na 'yon na palagi kang
nagho-Hotel."

"None of your business."

"It. Is. My. Business."

He smirked. "How so?"

"You're staying in the house, damn it." Inis niyang sabi.

Tumaas ang kilay nito. "It's also my house, remember? Ancestral home yan
ng mga magulang namin ni Martin, sampid ka lang. Kaya wala kang karapatan
na paalisin ako sa bahay na 'yon."
That cut's deep.

Nagtagis ang bagang niya at tumalim ang mga mata niya. "Kung ganoon, ako
ang magho-hotel ng dalawang linggong nasa bahay ka."

Marcus blew a loud breath. "Come on, Fatima, what's the big deal? That a
huge house, hindi mo ako makikita."

She scoffed. "Ako talaga pinaglololoko mo, Marcus?" Hindi na niya ito
tinawag na kuya kasi nagagalit siya. "Ikaw yong tipo ng taong kulang sa
pansin. And it is your hobby to pester me so I'm sure I will always see
your shitty face even when I don't want to."

He chuckled and playfully tapped his chin. "You become prettier when you
angry."

She glared at him. "Punyeta ka."

He just grinned and winked at her. "I'm still staying in that house and
so are you."

"Magpapa-book na ako ng Hotel-"

"Try me, Fatima." May warning ang boses nito, "You don't want to anger
me."

Kung nakakamatay ang tingin niya, bumulagta na ito. "Fuck you."

"Thank you." Ngumisi ito. "I'll

take that as a yes." Iminiwestra nito ang kamay sa pagkaing lumamig na

dahil sa pag-argumento nila. "Eat, Fatima. Alam kong hindi ka nag-
agahan."

She didn't budge. She keeps on glaring at him.

Marcus sighed, picked up her spoon and took a spoonful of food in her
plate. Pagkatapos ay inuumang nito ang kutsara sa bibig niya.

"Eat up, Fatima. I did promise my brother I'll take care of you." Anito
na may nakakalokong ngiti sa mga labi.

Tumayo siya at iniwan ito sa mesa saka pumasok sa restroom. She needs to
calm herself. Baka masakal niya si Marcus ng wala sa oras.

Her hand automatically seeks her wedding ring to calm herself. At gumana
naman kaagad 'yon. Kapag pumapasok sa isip niya si Martin, kumakalma
siya.

Tiningnan niya ang sarili sa salamin at nakita niya ang isang babaeng
pilit na nilalabanan ang pangungulila sa asawa at ang masamang trato sa
kaniya ng pamilya nito. Three years after Martin's death, sariwa pa rin
sa isipan niya ang pinagsamahan nila at ang sakit ng pagkawala nito.
Hinamig niya ang sarili saka huminga ng malalim bago lumabas ng restroom.
Nang papalapit na siya sa mesa nila ni Marcus, napatigil siya sa
paglalakad ng makitang may isang magandang babaeng kausap si Marcus. At
sobrang magkadikit na magkadikit ang katawan ng dalawa.

At dahil malapit siya sa dalawa, hindi maiwasang marinig niya ang pinag-
uusapan ng mga ito.

"I miss you, Marcus." Anang babae. "I hope you invite me again."

Ngumiti ang binata. "I'm sorry, Tina, that's not my call."

Sumimangot ang babae. "Gusto ulit kitang makasama. It's been a long
time."

Napaingos

siya ng hindi nawala ang pekeng ngiti sa mga labi ni Marcus. Kawawang
babae. Pinaglalaruan lang ng hinayupak.

Sa sobrang inis niya, hindi na siya bumalik sa mesa nila. Tuloy-tuloy na

siyang umalis sa restaurant.

Hindi pa lumilipas ang tatlongpong minuto mula ng makabalik si Pham sa

Flower shop niya ay bumukas ang pinto ng maliit niyang opisina saka
pumasok do'n si Marcus. Akala niya magagalit ito pero kasalungat ang
naging reaksiyon nito.

May inilapag itong paper bag sa ibabaw ng mesa niya. "Hindi ka pa

kumakain ng lunch." Umupo ito sa visitor's chair, "that was rude of you,
by the way."

Hindi siya umimik at pinagpatuloy lang ang pamimili ng bulaklak na

bibilhin niya sa susunod na delivery.

"Fatima, kinakausap kita." May diin ang boses nito.

Gusto niyang irapan ang binata pero pinigilan niya ang sarili.

Tumingala siya ng tingin dito. "Ano ba ang kailangan mo sakin?" Mataray

niyang tanong. "I'm pretty sure that you can do whatever business you
have to do here without pestering me. Bakit ba nasa harapan kita ngayon?"

"Kasi kailangan mong kumain?" Patanong nitong sagot.

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Baka may lason yan, mamatay pa ako.
No thanks."

"Kainin mo 'yan." Tumayo na ito at naglakad paalis. "I'm leaving."

Nakahinga siya ng maluwang ng makaalis ito sa opisina niya. And then her
eyes fell on the paper bag. Mabilis niyang binuksan iyon at umikot ang
mga mata niya ng makita ang laman niyon. Ang pagkaing hindi niya kinain
sa Yanzee's Restaurant
That man is confusing at times.

PAGKASARA ni Pham sa flower

shop, dumeretso siya sa Love Cafe kung saan sila magkikita ng matalik
niyang kaibigang si Abbygail.

Naroon na ito at naghihintay sa kaniya.

"Sorry, Pham, inorderan na kita." Ani Abbygail sa kaniya ng makaupo siya.

"Ang tagal mo kasi."

"It's okay." Umayos siya ng pagkakaupo at tiningnan ang pagkain sa mesa

nila.

Nalukot ang mukha niya ng makita ang lalagyan ng Carbonara na inoder

nito. Nakalagay iyon sa isang pinggan na hugis puso.

"Bakit ba gustong-gusto mo ang Cafe na 'to?" Hindi maipinta ang mukha

niya.

Maarteng pumilantik ang kamay nito at hinawi ang buhok na nakatabing sa

braso nito. "Nakakatawa kasi sila e. Pati lalagyan ng pagkain, hugis puso
e wala namang forever. Kalokohan. Sarap pagbabasagin e."

"Huwag mo nang apektohan ang Cafe na 'to sa pagiging ampalaya mo."

Natatawang sabi niya.

Abbygail just rolled her eyes. "Loyal costumer ako ng Cafe-ng ito ng
dalawang taon na, hugis puso pa rin naman ang mga pinggan nila."

Pham chuckled softly."Ikaw talaga."

Abbygail just shrugged. "Anyway, bakit nakipagkita ka sakin ngayon? May

nangyari ba?"

Abbygail knew her too well.

Humugot siya ng isang malalim na hininga. "Marcus is in the city, at sa

bahay siya mananatili ng dalawang linggo."

Napalatak ito. "Damn. Kumusta ka naman? Ayos lang ba sayo? Siguradong

pagtutulungan ka ng buong pamilya para umalis ka sa bahay na 'yon."

"'Yon nga ang ini-isip ko. Maliban sa wala akong bahay na malilipatan
agad-agad, ayokong umalis sa bahay na 'yon. Martin ang I made memories in
that house and I'm not yet ready to let go and move on." Huminga siya ng
malalim. "Pero may

choice ba ako? Bahay yon ng mga magulang nila. Mas may karapatan sila
kaysa sakin. Sampid lang ako."
Umirap sa hangin ang kaibigan niya. "Hindi naman 'yon problema, e, mag
Hotel ka muna habang nasa bahay siya."

"It's not that easy," she grumbled, "he warned me not to stay in a Hotel
while he stays in the house. Gusto yata akong torture-rin ng hinayupak na
'yon. Hindi ko alam kung anong trip niya sa buhay pero ayoko ng gulo."

Umirap na naman ito sa hangin. "O, tapos? Magpapasindak ka sa kaniya?"

Nang-uuyam nitong tanong. "Kailan ka pa nagpasindak kay Marcus Dela
Cruz?"

Nawalan ng imik si Pham. Tama ito. Ngayon pa ba siya magpapasindak kay

Marcus?

"Hindi ako takot sa kaniya." Sambit niya habang pasimpling kinakapa ang
imbitasyong natanggap niya kahapon sa Shop. "Hindi niya ako mapipigilang
umalis sa bahay."

"That's my best friend." Tumayo ito para yakapin siya. "Huwag kang
maysadong magpapa-api riyan sa mga magulang ng asawa mo, masama 'yon sa
kalusugan. Alam ko naman kung bakit hindi ka makaalis-alis sa bahay na
'yon kahit pa nga pinagsasalitaan ka ng hindi maganda. Basta kung may
kailangan ka, tawagan mo lang ako, ha?"

"I will." Nginitian niya ito at hinalikan sa pisngi. "Salamat dahil

palagi kang nandiyan para sakin."

"Ikaw din naman e."

Bumalik si Abbygail sa mesa nito saka inumpisahan na nilang kaninin ang

inorder nito.

GABI na nang makauwi si Pham sa bahay. Namasyal pa kasi sila ni Abbygail.

At tulad nang hinala niya, nasa sala si Marcus at mukhang balak nitong
sirain ang gabi niya. Mabuti nalang wala ang ina nito para dumagdag

sa sisira sa gabi niya.

"It's late." Kaagad nitong sabi na kinainis niya.

"Kasama ko ang kaibigan ko." Pinipigil niyang singhalan ito.

"Oh, really?" May pagdududa sa boses nito.

Inirapan niya ito. "Akala ko ba hindi ko mararamdaman ang presensiya mo

habang nandito ka? Ano 'to?"

"Baka naman iba ang kasama mo."

"Anong pinapahiwatig mo?" Mataray niyang tanong. "Na may ibang lalaki
ako?" Nagtatagis ang bagang niya sa sobrang galit.
"Probably."

Mapakla siyang natawa at matalim ang mga matang pinukol ito ng masamang
tingin. "I love my husband. And you have no right to question that."
Pagkasabi niyon ay umakyat siya ng hagdan at nagtungo sa silid niya.

Pham automatically seek her wedding ring to calm her down. Maingat siyang
humugot ng malamin na hininga at maingat ding pinakawalan. Kapagkuwan ay
umupo siya sa gilid ng kaniyang kama.

Pham open her bag and took out the invitation.

Temptation Island.

Para makatakas sa presensiya ng buong pamilya ng Dela Cruz, pupunta siya

sa Isla. At least, kahit pansamantala lang, makakapagpahinga siya. Pero
babalik din siya... babalikan niya si Martin. Kailangan lang niya ng
kaunting pahinga mula sa masasakit na salita na natatanggap niya araw-
araw mula sa pamilya nito.

MARCUS groaned at the sound of his phone ringing. Kahit inaantok, sinagot
niya kung sino ang tumatawag.

"Marcus speaking. Who's this?" Tanong niya sa nasa kabilang linya.

"This is Lucas."

He groaned and pushed himself to get up from the bed. Lucas Monasterio
won't call just to say hi.

"May kailangan

ka?" Tiningnan niya ang relo sa night stand. "It's just nine in the
morning, my friend. You are pestering my sleep."

Lucas just chuckled at his complains. "Fatima Dela Cruz. Does that name
ring a bell?"

Natigilan siya at nagsalubong ang kilay niya. "Why are you asking?"

"Because..." Lucas drawls, "she just signed an agreement that whatever

happens on the Island, stays on the island."

Fuck! "No, she didn't..."

"Yeah, she did. Just now actually."

Kumuyom ang kamao niya. "Ano bang iniisip ng babaeng yon? She said she's
not interested to come." Yon ang naging sagot nito ng tanungin niya ito
tungkol sa temptation island.
Lucas clucked his tongue. "Looks like she changed her mind. She's off to
the Island as we speak."

"Fuck."

"Yeah."

"I will kill her for lying to me."

Tumawa ang kausap. "You better get to her first, before the wolves feast
on her. No one will force her to do what she doesn't want to do, pero
kilala mo naman ang mga myembro ng Isla, hindi sila titigil hanggat hindi
nakukuha ang gusto nila."

His mood darkened. "If they touch any part of Fatima's body. I will shoot
them. Mark my word, Lucas."

Lucas gives out a rich and thick laugh. "My friend, who put you in charge
of her body? Last time I check, she was your brother's wife, not yours."

He grimaced in irritation. "Who sent the invites anyway?"

Lucas was silent for a second. "You."

"Ako?" Napasigaw siya sa gulat. "Paanong nangyari 'yon? I still have my

invitation with me and-" napatigil siya sa pagsasalita at dali-daling
binuksan niya ang attaché case na pnakuha niya kay Tariq sa Isla dahil
nakalimutan niya iyon at tamang-tama naman na paalis na ito ng Isla.
"Fuck!" Malakas siyang napamura ng makitang wala sa loob ng attache case
ang invitation card.

"What?"

"Tariq sent the invites using my invitation." His jaw tightened.

Tumawa lang si Lucas. "Well, mabilis talaga ang kamay niyang si Tariq."

Sunod-sunod siyang napamura. "Send the chopper to my building. I'm

coming."

"Copy that, my friend."

Nang mawala ang nasa kabilang linya, mabilis na nagbihis at nag-impake si

Marcus.

That woman! That woman would pay for not thinking straight and for
setting foot on that island!

A/N: Do not be green, my innocenct readers. Pink na ako ngayon.

#PinkTheColorOfInnocence
=================

CHAPTER 3

CHAPTER 3

MAHIGPIT ang hawak ni Pham sa kopya ng agreement form na pinermahan niya

kanina habang naka-sakay sa Helicopter patungong isla. Bumaba ang mga
mata niya sa hawak na papel at binasa iyon ulit sa ika-limang
pagkakataon.

Temptation Island Agreement

The purpose of this letter of Agreement is to outline the rules and

regulations that the visitor has to follow while on Temptation Island.

I, Fatima Dela Cruz, widow, and of legal age, agree;

1. To stay in the Island for two weeks.

2. That whatever happens on the Island stays on the Island.

3. That all devices, such as cellphone, tablets and cameras are not
allowed in the island.

4. To not smoke or drink too much while on the Island.

5. To always be in proper attire at all times while on the Island.

6. To respect the owner, the members, my co-visitors and the Island

staff.
Sincerely,

Fatima Dela Cruz

Napabuntong-hininga si Pham pagkatapos basahin ang agreement na

pinermahan niya. Hindi siya nag-i-expect na may pipermahan pala siya.

Nang makarating siya kaninang umaga sa extraction place, sa rooftop ng

Monesterio Incorporated, nagulat siya ng makitang may Helicopter na doon
at may lalaking sumalubong sa kaniya, hiningi ang invitation card niya at
nagpaperma ng agreement sa kaniya.

She wasn't alone in the Helicopter. May tatlo pang babae siyang kasama
patungong Isla.

Napakagat labi si Pham at hindi maiwasang magsisi sa pagpunta sa Isla.

Nabasa niya ang 'About the Island'

sa website. This Island is not a normal vacation Island. It offers

different way of relaxing and having fun.

Marahas niyang ipinilig ang ulo. There's no point in regreting. Narito na

siya at sisiguraduhin niyang makakapagpahinga siya habang nasa Isla.

And the man who made her signed the agreement said that no one will force
her to do what she doesn't want to do in the island. Meaning if she says
no, then it's a no.

"Look below, ladies, we're here." Imporma ng boses sa loob ng suot niyang
helmet.

Kaagad na bumaba ang tingin niya at napaawang ang labi niya sa

napakagandang isla na nasa ibaba.
"Ang ganda..." komento niya na nakaawang pa rin ang labi.

Pham couldn't take off her eyes off the island. It's breath taking. So
beautiful.

Mukhang mag-i-enjoy siya rito.

NANG makalapag ang Helicopter na sinasakyan, si Pham ang nahuling bumaba.

Kaagad siyang iginiya ng isang lalaki na naka uniporme patungo sa isang
opisina kung saan nakita niya ang kababaehang kasama sa Helicopter na
pumasok.

As Pham entered the office, a woman on her late thirties handed her a
beautiful heart-shaped necklace. The woman is beautiful, even with
visible lines in her face.

"I am Cristina, and I am the head of the security of this Island."

Pagpapakilala nito sa kanila. "Anyway, Isuot niyo ang necklace na
ibinigay ko." Anang babae na isa-isa silang tiningnang apat. "This Island
is not your normal get away Island. Here, you can make your fantasies
came to life. And I'm talking about sex, ladies."

Nagtawanan ang tatlo niyang kasamang babae at halatang excited ang mga
ito. Is it wrong that she

isn't feeling them?

"I came here to have fun and have sex with hunky-luscious men." Anang
babae na katabi niya at binuntotan pa nito iyon ng malanding tawa.

"Oo nga. Pangalawang balik ko na rin 'to." Sang-ayon ng isa pang babaeng
kasama niya. "I'm so excited to spend intimate time with Travis again."
Ngumiti si Cristina. "Good. Because this island offers that and more."

Naiilang na itinaas niya ang kamay. "Ahm, may tanong ako."

"Go on." Cristina urged her.

"Ahm," kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Paano kung nagpunta ako rito
para mag relax lang?"

Tumingin sa kaniya ang tatlong babae na para bang napugutan siya ng ulo.
May mali ba sa sinabi niya?

"It's okay." Sagot ni Cristina na nakangiti. "Walang pumipilit sayo na

makipagtalik sa mga kalalakihang narito. Kung gusto mong mag relax, then
be our guest. This Island offers fun activities, such as zip line, bungee
jumping, jet skiing, scuba diving and many more."

"Thank you." Aniya na nakahinga ng maluwang. Salaman naman.

Tinangoan siya ni Cristina at isa-isang tiningnan ang mga necklace na

ngayon ay suot na nila. "By the way, the pendant of the necklace you are
wearing is a locket. Sa loob niyan ay may maliit na button na pipindotin
niyo lang kung may nangyayaring masama sa inyo. In short, that's a
distress button. Kapag pinindot niyo 'yan, awtomatikong may darating na
myembro ng Security Team para iligtas ka sa panganib. That pendant also
serves as a GPS that allows the Security Team to locate you wherever you
are in the Island." Pinagsiklop nito ang

palad at matamis na ngumiti sa kanila. "Have fun ladies and I hope you
have a wonderful stay on the island. On your way out, you can grab a
condom or a lubricant for free."

The three women giggled as they grab condoms and lubricant on their way
out. Siya naman ay napangiwi habang nakatingin sa lalagyan ng condom.

"Miss Fatima?" Pukaw ni Cristina sa kaniya.

Napakurap-kurap siya at humarap sa babae. "Kilala mo ako?" Nagtatakang
tanong niya.

"It's my job to know your name." May inilapag itong susi sa ibabaw ng
mesa. "Your key to your personal golf cart." May inilapag itong card.
"Your card key to your very own Cabin near the sea. And," may inilapag
itong isa pang card. "A credit card that you can use while you are here
in the island."

Naguguluhang kumunot ang nuo niya. "Bakit mayroon ako niyan?" Tinuro niya
ang pinto kung saan kalalabas lang ng tatlong kasama niya. "E yong mga
kasama kong dumating wala?"

Cristina smiled at her knowingly. "Those three ladies were invited by the
Island's management. Ibig sabihin no'n, sasakay sila sa pang-publikong
golf cart na siyang transportasyon dito sa Isla, libre silang titira sa
Allure Hotel habang narito at kung ano man ang personal nilang
pangangailangan ay babayaran nila gamit ang kanilang sariling pera
maliban nalang kung may mag-sponsored sa kanilang myembro ng Isla."
Iminuwestra nito ang kamay sa kaniya, "however, you are different from
them. You are invited by an exclusive member of Temptation Island. That's
why you get a private golf cart, a personal cabin near the sea and a

credit card that is automatically wired to the member's account."

Napanganga siya. "You mean to say..."

"Yes, Miss Fatima, one of the members wants you here."

Hindi pa rin niya maitikom ang bibig sa sobrang hindi kapanipaniwalang

impormasyong narinig niya.

"At sino ang," pumiyok ang boses niya, "myembro na 'to?"

"It's confidential, Miss Fatima. Nasa kanila ang desisyon kong ipapaalam
niya sayo kung sino siya o hindi."

Hindi makapaniwang mapakla siyang natawa. "Is this a joke?"

Umiling ito. "I'm afraid not. Pero wala ka naman dapat ikatakot. Members
of this island respect a woman decision. A no means no. Hindi ka nila
pipilitin para gawin ang ayaw mong gawin. If a member tries to force you,
he will be thrown out from the Island and his membership will be
dissolved. Not only that, the island management will file a case against
him. And trust me, no members would like that. Lalo na't mahal ang
membership fee rito."

Napatango-tango siya. "Okay. That's reassuring." Maingat niyang

pinakawalan ang buntong-hininga saka nakangiwing tinuro ang lalagyan ng
condom at lubricant. "Ahm, puwede bang hindi ako kumuha niyan?"

Mahina itong natawa. "Oo naman."

Nakahinga siya ng maluwang. "Thanks God."

Ngumiti si Cristina at iminuwestra nito ang kamay sa pinto. "Have fun,

Miss Fatima."

Nginitian niya ito at kinuha ang susi at dalawang card saka lumabas.
Napatigil siya sa paghakbang ng may humarang sa kaniyang lalaki na naka-
suit. He looks like a handsome Prince.

"Hi." Matamis itong ngumiti sa kaniya.

"I am Tariq, you driver for today."

Tumaas ang kilay niya. "Driver?"

"I will drive you to your Cabin."

Dalawang kilay na niya ang tumaas. "Paano mo naman nalaman na sa Cabin

ang punta ko?"

Tinuro nito ang kamay niya kung saan naroon ang key card ng cabin.
"That's how."

"Oh." Pham felt stupid all of the sudden. "Okay. Drive me then." Wala
siyang kaalam-alam sa Isla na 'to. Might as well accept the help of this
strange man. Pinanghahawakan niya ang sanabi ni Cristinas na walang
pipilit dito sa kaniya na gawin ang isang bagay na ayaw niya.

Nauna nang naglakad si Tariq, siya naman ay sumunod lang dito hanggang sa
sumakay ito sa isang golf car.

"Hop in." Tariq said.

Inuna niyang pasakayin ang bag bago siya. Nang maayos na ang pagkakaupo
niya, nag-umpisa nang gumalaw ang golf car.

Pham shivers when she saw a couple making out in public. They are groping
each other, for heaven's sake. Mukhang napansin ng kasama niya ang
reaksiyon niya dahil tumawa ito.

"Dapat masanay kang makakita ng ganoon dito sa Isla." Anito. "Normal lang
yan dito. This is after all an exclusive sex island."

Umasim ang mukha niya. "Hindi yata ako masasanay."

Ngiti lang ang isinukli nito sa sinabi niya at patuloy na nagmaneho.

Pham should really be nervous because this island screams sex and desire,
but she can't help admiring the palm trees, the lush green mountains, the
fresh air and the breath taking scenery before her.

It is indeed an island that she hasn't seen before.

Napatigil siya sa pag-iisip ng tumigil ang golf car. Napakurap-kurap siya

at napatitig sa Cabin na nasa harapan niya.

"Narito na tayo?" Paniniguro niyang tanong kay Tariq.

Tumango ito at bumaba sa golf car niya. "Have fun, Miss Fatima."

She was taken aback. "Kilala mo ako?"

Mahina itong natawa na para bang nakakatawa ang reaksiyon niya.

"Seriously, kilala mo ako?" Naguguluhang tanong niya sa lalaki.

"I was at your wedding." Kinindatan siya nito saka naglakad paalis.

Napailing-iling si Pham. This is definitely a weird day.

Kinuha niya ang susi sa ignation ng golf car saka ginamit ang card key
para buksan ang pinto ng Cabin.

The Cabin was simple from the outside, but in the inside, it's ... wow.
So beautiful.
Maple wood flooring and walls. Expensive queen size bed with red satin
sheet covering it. A small chandelier full of different gems stones. A
vanity mirror fit for a Princess and a bathroom that is complete with
amenities.

Pham smiled in contentment when she saw the bath tub ready for bathing.
Mabilis niyang ini-lock ang pinto ng Cabin at hinubad ang lahat ng saplot
sa katawan saka inilubog ang sarili sa bath tub.

A sigh of relaxation escape her lips. Now this is a vacation.

MADILIM ang mukhang bumaba si Marcus sa Helicopter na kinalululanan. Mas

lalo pang dumilim ang anyo niya ng makita si Tariq na naglalakad
pasalubong sa kaniya.

"You mother fucker-"

"Now before you curse me to no end," putol nito sa sasabihin niya, "I
just want to inform you that your sister-in-law is now safe on her
Cabin."

Umasim ang itsura niya. "Alam mo ba kung anong ginawa mo?" Matalim ang
matang pinukol niya ito ng tingin. "And don't you fucking deny it. Alam
kong ikaw ang may pakana sa imbetasyong natanggap ni Fatima."

Tumaas ang sulok ng labi nito. "I'm not denying anything."

His jaw tightened. "Why the hell did you invite her here?"

"Why not?" Nagkibit-balikat ito at tinalikuran siya. "Para naman talaga

sa kaniya ang imbetasyon na 'yon, hindi ba?"

Humugot siya ng isang malalim na hininga. "I still want to punch you."
Tumigil ito sa paglalakad at ihinarap sa kaniya ang kanang pisngi. "Go
on. Punch me. Wala namang magbabago. She will stay here in the Island for
two weeks anyway."

Ikinuyom niya ang kamao at malakas na sinuntok ang mukha nito. Napangisi
siya. "Oo nga walang magbabago. Pero masarap pa rin sa pakiramdam na
masuntok ka."

Tumawa lang si Tariq at pinahid ang kaunting dugo na mula sa pumutok

nitong labi. "Whatever, man. She's in Cabin Six."

Nagmamadali niyang pinara ang paparating na golf cart at nagpahatid sa

Cabin na inuukupa ni Fatima.

=================

CHAPTER 4

CHAPTER 4

NAPAIGTAD sa gulat si Fatima ng makarinig ng sunod-sunod na katok galing

sa pinto ng Cabin. Umahon siya sa bath tub at kunot ang nuo niya habang
inaabot ang bathrobe at pinapalibot iyon sa basa niyang katawan.

Mas bumilis pa ang pagkatok ng kung sino man sa pinto ng hindi niya iyon
kaagad binuksan.

Napahawak siya sa pendant ng necklace na suot. She could automatically

press the distress button kung masama ang pakay sa kaniya ng nasa labas.

She gulped audibly before twisting the door knob open. Para siyang
tinamaan ng kidlat at napaatras ng makita kung sino ang nasa labas.

No way!

"Marcus..."

"Hello, Fatima." Walang emosyon ang mukha nito.

Napaatras siya. "Anong ginagawa mo rito?"

"I'm a member of this island."

Hinigpitan niya ang pagkakayakap sa sarili. "I should have guessed."

"What does that mean?"

Inirapan niya ito. "Nothing." Tinalikuran niya ito at kumuha ng damit sa

dalang bag.

So much for relaxing. Bukas na bukas din ay aalis na siya sa islang 'to.
And why is he even here?

"Fatima."

Hindi siya umimik.

"Fatima."

Tumaray siya sa hangin at nanatiling tahimik.

"Fatima, kinakausap kita." Matigas ang boses nito.

Bumuntong-hininga siya saka hinarap ito. "Ano ba ang gusto mong pag-
usapan natin?" Namaywang siya at tinaasan ito ng kilay.

"I'm staying here-"

"Oh, fuck you!" Galit niyang sinuntok ang braso nito. "Nang nasa bahay
ako, mananatili ka roon ng dalawang linggo. Tapos ngayong umalis ako do'n
at narito ka sa isla, heto ka na naman. Ano ba ang ginagawa mo

rito, ha? Sinusundan mo ba ako?"

That was an absurd observation. Pero wala talaga siyang maisip na ibang
dahilan kung bakit nasa harapan niya ito ngayon.

"Hindi kita sinusundan." Nawalan ng emosyon ang mukha nito habang

nakatingin sa kaniya. "You're not worth my time, Fatima. Narito lang ako
para sunduin ka. Hindi ka nababagay sa Islang 'to. Martin would never
like you to be here."

Mapait siyang ngumiti. "Patay na ang asawa ko." That made her heart
clenched in pain. Iyon ang unang beses na sinabi niya iyong ng malakas.
"At wala naman akong ginagawang masama rito sa Isla. At sino ka ba para
sabihing hindi ako mababagay dito?"

"Fatima-"

"Fuck off, Marcus!" Tumalim ang mga mata niya. "You know what, dapat
talaga aalis na ako bukas ng makita ko 'yang pagmumukha mo." She took a
threatening step towards Marcus. "Pero nagbago na ang isip ko. Why would
I leave? I am invited. And I'm staying here. Hindi mo ako mapapaalis."
His face darkened. "Ginagalit mo ba ako?"

"Oo." Matapang at taas nuo niyang sagot. "So fuck off. Hindi ako sasama
sayo pabalik."

"Don't anger me, Fatima." There's a dangerous edge on his voice.

"Hindi mo ako masisindak." Matapang niyang sinalubong ang tingin nito.

Gumalaw ang panga nito tanda ng tinitimping galit. "Huwag mo akong

gagalitin, Fatima. Hindi mo gugustohing magalit ako sayo."

Umaakyat na ang tapang niya sa kaniyang ulo. Hindi na niya pinakinggan

ang babala niyon sa kaniya.

"Hindi ako natatakot sayo." Sabi niya rito.

His eyes turn wicked. "You should be." With that, he pushed her into the
bed, straddles

her waist, grip her wrist and seize it over her head.

"Marcus!" She glared at him. "Get off me!"

Tumaas ang sulok ng labi nito, "paano kong ayoko?"

Kung nakakamatay lang ang tingin, bumulagta na ito.

"Bitawan mo ako, Marcus." Hindi na niya naitago ang panginginig sa boses

niya.

He smirked and moves his face close to hers. Their lips are almost
touching and it's making her body react differently.

"You shouldn't have angered me, Fatima." He bit her lower lip, slightly
pull it and then crashed his lips against hers.

Fatima gasped in shock at the contact of their lips. The softness of it

stunned her. She always thought that it's hard and callous like his
attitude.

At hindi niya inaasahan ang sensasyong naramdaman niya. It sent thousands

of electricity bolts throughout her body. The tingling sensation
continued to assault her lips as Marcus started to move his lips against
hers. Sa bawat paggagad ng labi nito sa labi niya, ay mas humihigpit ang
hawak nito sa pulsohan niya at mas lalong nagiging mapusok ang halik
nito.

Ramdam na ramdam ni Pham ang pagkakalapit ng katawan nila ni Marcus. The

way his hard chest was pressed intimately against hers, making her body
burned. Hindi niya dapat ito nararamdaman kay Marcus, pero heto at parang
nagliliyab ang katawan niya dahil lang sa simpleng pagkakadikit ng
katawan nila.
She needs to get away from Marcus. Binunuhay nito ang katawan niyang
matagal ng patay. After Martin's death, no man had gotten close to her
the way Marcus is now. It was too much for her peace of mind. Marcus is
too much. Too much

for her.

Hinawakan niya ang magkabilang balikat ni Marcus at buong lakas na

tinulak ito palayo sa kanila. Nang magkaroon ng distansiya ang mukha
nila, malamig ang matang tinitigan niya ito.

"Get off me, Marcus." Her voice was cold, emotionless.

Uncertainty flashed his eyes. "Fatima..."

"Leave me alone, Marcus. Please." Pinipilit pa rin niyang maging matapang

sa harap nito.

"Okay." Umalis si Marcus sa pagkakadagan sa kaniya at matiim siyang

tinitigan. "Fatima-"

"Umalis ka na." Tinuro niya ang pintuan. "Now."

"I can't." Umiling ito. "Dito ako titira sa Cabin."

Mapakla siyang tumawa. "Whatever." Bumangon siya sa kama saka nagtungo sa

banyo.

Nang maisara niya ang pinto ng banyo, pasalampak na bumagsak ang katawan
niya sa malamig na tiles. She was exhausted for too much usage of her
energy to stay strong in front of Marcus.

Wala sa sariling napahawak siya sa kaniyang mga labi. Nararamdaman pa rin

niya roon ang mga labi ni Marcus. And it scared her. Why? Because she
likes the feeling of his lips on hers.

Martin... mariin niyang ipinikit ang mga mata. I'm sorry. Hindi ko
sinasadyang maramdaman 'yon.

Napaigtad si Pham ng may kumatok sa pinto ng banyo.

"Fatima. Lalabas lang ako sandali." Anang boses ni Marcus. "Babalik din
ako. Huwag kang lalabas."

Hindi siya sumagot. Nanatili siyang nakasalampak sa sahig habang yakap

ang sarili.

PHAM didn't listen to Marcus. Lumabas siya ng Cabin at ini-explore ang

isla. Ayaw niyang maburo sa Cabin dahil palaging bumabalik sa isip niya
ang paghalik ni Marcus sa kaniya.
She has to divert her mind.

Gamit ang golf cart, nagmaneho siya ng walang distinasyon hanggang sa

tumigil siya sa isang malaking Restaurant. It looks like a European
inspired Restaurant.

Maingat siyang naglakad papasok sa entrance. She doesn't want people to

hear the sound her stiletto makes every time the heel touches the ground.
Umaani kasi 'yon ng tingin sa dinadaanan niya. But she couldn't help it.
It's still making a sound.

"Do you have a reservation, madam?" Pukaw ng isang boses sa kaniya.

She focuses her attention on the man who asked her. Hindi nakatakas sa
paningin niya ang pasimple nitong paghagod ng tingin sa kaniya mula ulo
hanggang paa. May paghanga sa mga mata nito.

Napahawak siya sa kaniyang beywang at bumaba ang tingin niya sa suot na

damit. She's wearing a tube top, below the knee, pencil cut dress that
hugged her every curves. It wasnt a sexy dress, but the color red on her
creamy skin makes it looks sexy on her.

Matagal-tagal na rin mula ng magsuot siya ng ganito. And that was the
time when Martin was still alive and she attended parties with him.

"Well, madam?" Ulit na pukaw sa kaniya ng lalaki.

"Wala akong reservation." Wika niya habang pinapalibot ang tingin sa

kabuonan ng Restaurant.

May pagkailang siyang naramdaman ng mapansing may mga kalalakihang naroon

na titig na titig sa kaniya na para bang kakainin siya ng buhay.

"Pasensiya ka na, ma'am. Fully booked kasi kami ngayon, e. Wala kaming
available na table para sayo." Anang lalaking kaharap.

She pressed her lips tightly. "Ganoon ba?" Akmang hahakbang

na siya paalis ng mahagip ng mata niya ang lalaking nagmaneho sa kaniya

patungong Cabin. "Hmm..."

Nilampasan niya ang lalaking kausap at naglakad palapig sa mesa ng

lalaki.

She stops on his table. "Tariq," sana tama ang memorya niya.

Kaagad na nag-angat ng tingin ang lalaki at bahagyang namilog ang mga

mata sa pagkabigla. "Oh. Fatima."

"Mag-isa ka lang?" Tanong niya rito.

Sana tumango ito. Nagugutom na siya.

Iminuwestra nito ang kamay sa kaharap sa mesa. "Upo ka."

Masaya siyang ngumiti at nagmamadaling umupo sa silya. "Salamat.

Nagugutom na kasi ako, e."

Nakangiting tinanguan siya nito saka tinawag ang waiter. Pagkatapos

nilang umorder, ipinatong nito ang siko sa mesa at tinitigan siya na
parang binabasa ang laman ng isip niya.

"So..." Tariq drawls, "How's your stay?"

"Terrible."

Nawala ang ngiti nito sa mga labi at nalapitan iyon ng pagkabahala. "May
nambastos ba sayo rito? Just tell me. Isusumbong ko sa may-ari."

Bumalik na naman ang isip niya sa paghalik sa kaniya ni Marcus. Pasimple

niyang ipinilig ang ulo.

"Ahm, wala naman." Huminga siya ng malalim. "Nakita ko lang kasi yong
taong gusto kong sakalin sa sobrang inis."

"Oh." Bumalik ulit ang ngiti nito sa mga labi. "Akala ko naman ano na."

Nagulat si Pham ng tumayo ito.

"Aalis ka?"

"Sadly, yes. May kailangan pa kasi akong gawin." Inayos nito ang suit na
suot saka hinagod ng tingin ang katawan niya. "Nice dress. You look
beautiful."

Bahagyang namula ang pisngi niya. "Thank you."

"Ciao, beautiful." Anito at naglakad na palayo

sa kaniya habang may kausap sa cellphone.

Napangiti si Pham. Looks like she has the table all to herself. Ang
suwerte niya. Pero teka, sino ang magbabayad sa inorder na pagkain ni
Tariq? Oh well... may credit card naman siya. Might as well use it.

Natigilan si Pham ng may lumapit sa kaniyang lalaki. He's handsome, she

gave him that.

Tinaasan niya ito ng kilay. "May kailangan ka?"

"I have a question." Anito at nginitian siya.

It was a dazzling smile, and she should be dazzled. Pero walang epekto
'yon sa kaniya.
"Ano yon?"

"Bakit nag-iisa ang isang magandang babaeng katulad mo?"

Oh. She gets it. Mukhang sinusubukan nitong masilo siya. Men!

Pasimple niyang itinaas ang kamay kung saan naroon ang wedding ring niya.
Mahina siyang natawa ng makitang napaatras ang lalaki.

"Enjoy your meal, ma'am." Anang lalaki at mabilis na iniwan siya.

Hinaplos niya ang wedding ring at napangiti. Kaya hindi niya iyon
tinatanggal e. It drives men away from her.

Except him.

Napaigtad sa gulat si Pham ng may umupo sa silyang iniwan ni Tariq.

"What the..." nabitin ang pagsasalita niya ng mapansino ang kaharap. "Ano
na naman ang ginagawa mo rito?"

"Sinusundan ka." Sagot ni Marcus.

"So inaamin mo na sinusundan mo ako."

Nagkibit-balikat lang ito saka tumingin sa mga mata niya. "Kung sasabihin
kong oo, anong gagawin mo?"

Inirapan niya ito. "Umalis ka nga. I want to eat alone."

"No can do, sweat heart. I'm staying."

She cringed in disgust. "Please lang, Marcus, huwag mo akong tawaging

sweat heart. Nakakadiri."

He

chuckled sexily. "Okay. I'll stick with Fatima then."

Tatarayan na naman niya sana ito ng dumating ang pagkain na inorder nila
ni Tariq. Itinikom niya ang bibig at pinukol nalang ng nakamamatay na
tingin si Marcus.

And as she glared at him, she couldn't stop her eyes from dropping down
to his lips. Naramdaman niyang nanuyo ang lalamunan niya. That kiss
shouldn't affect her, damn it!

Mabilis siyang nagbaba ng tingin at tumikhim. "Anong kailangan mo sakin?

Kung sinundan mo ako, siguradong may pakay ka." Aniya at nag-umpisa nang
kumain.
Sumimsim muna ng champagne si Marcus bago sumagot. "Dito sa isla, kapag
walang kasama ang isang babae, ibig sabihin no'n single siya. And trust
me; men here would go to heaven and earth just so they could have you."

Mahina siyang natawa at itinaas ang kamay niya kung saan naroon ang
wedding ring niya. "Sorry to burst their bubble, pero may asawa na ako."

"Patay na si Martin."

"They don't know that."

"I do."

She stilled and stared at Marcus. Ano naman ang ibig nitong iparating.
"So?"

Bumukas ang bibig nito para magsalita pero kaagad din iyong tumikom. May
dumaang emosyong hindi niya kayang pangalan sa mga mata nito pero kaagad
din naman yong nawala at napalitan ng malamig na ekspresyon sa mukha
nito.

"This is a mistake." Inubos nito amg champagne sa baso saka kumuyom ang
kamao. "Hindi ba sinabi ko sayo na huwag kang lalabas ng Cabin. Look what
you got me into."

Nagsalubong ang kilay niya. "Anong ibig mong sabihin?" Naguumpisa na

siyang magalit dito.

His mood darkened. "Look, men here are wolves

and you are a sheep. Kapag iniwan kita rito kakainin ka nila ng buhay.
Fuck this! Marami pa akong kailangang gawin." Then he mumbled. "I promise
Martin that I'll take care of you, not babysit you. I don't have time for
you and-"

Isinaboy niya sa mukha nito ang champagne sa baso niya.

Hindi siya nagpansindak sa matatalim nitong mga mata.

"You! You'll pay for this-"

"Kung walang kang panahon sakin, mas lalong wala akong panahon sayo."
Nawalan na siya nang ganang kumain kaya tumayo siya at matalim ang matang
sinalubong ang matalim nitong tingin. "And for your information, you're
an asshole."

Malalaki ang hakbang na umalis siya sa Restaurant na 'yon at sumakay sa

golf cart

"I COULD throw her out if you want." Anang boses na kilalang-kilala ni
Marcus.
He didn't know that Lucas was here in the Restaurant.

Pinahid niya ang champagne sa mukha gamit ang table cloth saka tiningala
si Lucas na nakatayo sa tabi ng mesa niya.

"Bakit naman?"

"For disrespecting a member." Sagot ni Lucas saka pumulot ng isang oyster

sa mesa at kinain 'yon. "Anyway, it's your call. Ikaw naman ang nag-
imbeta sa kaniya."

Huminga siya ng malalim saka tumayo at inayos ang bahagyang nagusot na

tuxedo. "Nah. It's good." He snaps his finger and a waiter came rushing
towards his table. "Ibalot mo yan at dalhin mo sa Cabin six." Ibinalik
niya ulit ang atensiyon sa may-ari ng Isla. "Leave her to me, Lucas."

Nagkibit-balikat lang ito saka naglakad palabas ng Restaurant. Siya naman

at lumabas na rin at tinawagan ang Security Team.

"This is Marcus Dela Cruz. Can you tell me where Fatima Dela Cruz is?"

"Sir?"

Alam niyang labag sa security team na magbigay ng lokasyon ng isang

bisita sa member. Pero siguro naman may exemption 'yon. Imbetasyon naman
niya ang ginamit para makapunta si Fatima.

"Ako ang nag-imbeta kay Fatima Dela Cruz rito sa Isla."

"I'm sorry, Sir." Magalang nitong tugon. "Hindi po kami puwedeng magbigay
ng lokasyon kahit pa po ikaw ang nag-imbeta. Mahigpit po 'yong
pinagbabawal ni Sir Lucas at Sir Lucan."

Napamura siya at pinatay ang tawag. Great! He has to search the whole
island to find that woman!

A/N: How's the island so far?

=================

CHAPTER 5

CHAPTER 5

NANG itigil ni Fatima ang golf cart sa harap ng Cabin niya, madilim na
ang kalangitan. Pero puno naman ng ilaw ang buong Isla kaya hindi
nakatakas sa paningin niya ang bultong nakasandal sa pinto ng Cabin niya.
Kilala niya kung sino ang may-ari ng bulto na 'yon kahit sa malayo. It's
the same built as her husband, but a little taller, and an asshole.

Naglakad siya palapit sa pinto at binuksan niya iyon gamit ang card key
niya.

"Saan ka ba nagpunta?" Tanong kaagad ni Marcus sa kaniya ng makapasok

sila.

Wala siyang lakas para makipagbangayan dito kaya naman nanatiling tikom
ang bibig niya.

Kumuha siya ng pantulog sa bag saka pumasok sa banyo at nagbihis.

Pagkalabas niya, nakapameywang si Marcus habang nakatayo sa may paanan ng
kama at masama ang tingin sa kaniya.

Walang epekto yon sa kaniya. Pagod siya dahil sa walang dereksiyong

pagmamaneho niya sa golf car.

Nahiga siya kama, kinumotan ang sarili at ipinikit ang mga mata.

"Fatima-"

"Not tonight, Marcus. Pagod ako." Nanatiling nakapikit ang mga mata niya.
"Baka masakal na talaga kita sa inis."

Thankfully, Marcus stayed silent.

Habang nakapikit ang mga mata ni Pham, dinig niya ang mga yabag ni Marcus
sa loob ng Cabin. Hindi siya mapakali sa yabag nito kaya imimulat niya
ang mga mata.

Her jaw slightly dropped at what she saw.

Nakatalikod ito sa kaniya at walang saplot ni isa. Tumutok ang mga mata
niya sa matitipuno nitong likod at ma-muscle na mga braso. Then his eyes
dropped

to his round butt and ripped legs. Napalunok siya ng maramdamang nanuyo
ang lalamunan niya.

In terms of body, Marcus is perfection. Parang nililok ang katawan nito

ng isang napakagaling na eskulptor. He is handsome and she shouldn't have
this kind of thoughts. Asawa niya ang kapatid nito. It's improper.

Mabilis na ipinikit ni Pham ang mga mata ng haharap na sa kaniya si

Marcus. And to her shock, the bed dipped and her heart rate fastened.

No! It isn't Marcus, right?

Hindi na siya nakatiis, bumaling siya sa pagkakahiga at hindi nga siya

nagkamali. Nakahiga si Marcus sa kama at nakatingin ito sa kisame na
parang ang lalim ng iniisip.

"Kama ko 'to, Marcus." Naiinis niyang wika. "Doon ka sa sahig."

He glanced at her, frowning. "What did you say?"

Inirapan niya ito. "Sa sahig ka mahiga. Kung wala kang respito sakin,
irespito mo naman si Martin. Asawa niya ako."

His stare becomes cold. "Respito?" He smirks coldly. "Kung hindi ko siya
nirerespito, baka hubad ka na ngayon at inuungol ang pangalan ko."

Nabastosan siya sa sinabi nito pero hindi niya pinahalata.

"What makes you so sure that I will be in bed with you?" May pang-
iinsulto sa boses niya habang nanunuyang nakatingin dito.

Nakakaloko itong ngumiti. "Oh, I'm sure of it."

Tumalim ang mga mata niya. "I beg to disagree."

Nakangisi lang ito at hindi apektado sa pagtalim ng tingin niya rito.

"Oh, come on, Fatima, we both know I can get you naked in my bed."

"Hindi mangyayari 'yon." Nagtatagis ang bagang niya sa

galit. "Mahal ko si Martin-"

"Huwag mong babanggitin ang pangalan ni Martin dahil hindi naman siya
kasama sa usapan natin." Sa isang kisap-mata, nakubabawan siya nito. His
face was so near hers. Naamoy niya ang mabango nitong hininga.

Hindi siya makatingin ng deretso rito. "Marcus, umalis ka sa-"

"Look at me, Fatima."

Kailangan niyang maging matapang sa harapan nito, kung hindi, kakaya-

kayanin na naman siya nito.

So she looked into his deep tantalizing eyes. Nanuyo ang lalamunan niya.
"A-ano?"

Gusto niyang sampalin ang sarili dahil sa pagkautal niya. Stammering in

front of Marcus Dela Cruz is a sign of weakness. And this evil man will
exploit it.
"Aminin mo sakin, Fatima," tumatama ang mainit nitong hininga sa mukha
niya, "kung hindi mo naging asawa si Martin, maghuhubad ka ba para sakin?
Would you let me see your beautiful body? Would you let me penetrate
you?"

She blushed as her heart thundered dangerously inside her chest.

"Ano ba ang pinagsasasabi mo?" Gusto niya iyong sabihin sa galit na boses
pero pabulong iyon na lumabas sa bibig niya.

Hindi siya makapag-isip ng tama sa posisyon nila ni Marcus.

Her body is reacting towards Marcus' body pressed against hers. Parang
may nag-uumpisang magliyab na apoy sa kaibuturan niya.

"Huwag mo nang sagutin yon." May kislap ng pagnanasa sa mga mata ni

Marcus. "I know you would."

Napakurap-kurap siya at unti-unti, nagsi-sink in sa utak niya kung anong

pinagsasasabi nito.

Mabilis na tumama ang kamay niya sa pisngi nito. "Huwag mo akong

babastosin. I am your brother's wife!"

"That doesn't work on me anymore, Fatima. Patay na si Martin." Biglang

sinakop ng labi nito ang labi niya pero mabilis din iyong pinakawalan.
But the tingling sensation was still on her lips. "But my brother's wife
or not, I know you'll open your legs for me."

He sounds so sure and she hated him for that.

Isang sampal pa ang dumapo sa kabilang pisngi nito. "Hindi ako katulad ng
mga babaeng halos sambahin ang nilalakaran mo. I am a smart woman,
Marcus. At ang mga matatalinong babaeng katulad ko ay hindi pumapatol sa
mga lalaking katulad mo."

Pham knew she hit a nerve because Marcus' gaze turns cold. "I will have
you, Fatima, in my bed, naked." He bit her lower lip and whispered. "Bet
on that."

She didn't back down. "Ang tanging paraan lang para maangkin mo ako, ay
kong pipilitin mo ako. And that would be rape, Marcus."

"I don't rape women, Fatima. They open their legs freely for me. And so
will you."

"Hinding-hindi mangyayari 'yon." Puno ng kompyansa niyang sabi.

"Wanna bet?"

May kaba siyang naramdaman. Marcus looks deadly serious. And serious
Marcus is a dangerous Marcus.

"Scared, Fatima?" He taunted.

Taas nuo niyang sinalubong ang tingin nito. "Ako? Natatakot? To hell with
you."

Marcus smirked and Pham can't help but to find him ruggedly handsome.

Ano ba itong nangyayari sa kaniya?

"Two weeks in this island, Fatima, at kusa mo akong hahayaang maangkin

ka."

Kinabahan siya pero nanatili siyang matapang sa harap nito. "Hindi

mangyayari
'yon."

"Kung hindi kita maangkin sa loob ng dalawang linggo, hindi na kita

gugulohin at hihikayatin ko si Mommy na ibibigay sayo ang bahay namin.
It's all yours. But if you let me penetrate you while you're here in the
island," mala demonyo itong ngumisi, "abangan mo nalang kung anong
susunod kong gagawin sayo."

"Deal." Hindi mangyayari ang gusto nito. "Matatalo ka."

"We'll see."

Umalis ito sa pagkakakubabaw sa kaniya at nahiga sa tabi niya.

Siya naman ay halos mapugto ang hininga sa sobrang kabang nararamdaman.

Pham has a gut feeling on her stomach that she just struck a deal with
the devil.

NAGISING si Pham na parang may nakadagan sa tiyan niya. Iminulat niya ang
mga mata, nanlaki iyon ng makitang braso iyon ni Marcus at ang mukha nito
ay nakabaon sa leeg niya.

Nagtaasan ang balahibo niya dahil ngayong gising na siya, ramdam niya ang
mainit nitong hininga.

Inipon niya lahat ang lakas saka kinuha ang braso ni Marcus sa may tiyan
niya at dahan-dahan iyong binuhat. Pepe siyang nagdarasal sa panginoon na
sana hindi magising ang binata. Pero hindi pinakinggan ang dasal niya,
dahil dahan-dahang nagmulat ang mga mata ni Marcus at nagtama ang
paningin nila.
Pasimple siyang lumunok dahil napakalapit ng mukha nila. It's making her
heart beat so fast. This can't be!

"Morning..." Marcus groaned and hugged her tighter, "...sunshine."

Nilabanan niya ang malakas na pagtibok ng puso niya at kakaibang init sa

katawan niya.

"Marcus, lumayo ka nga sakin."

But Marcus didn't listen. Instead, he pressed his lips against her neck
and

slightly bit it.

"Marcus!"

He chuckled and licked the length of her neck then bites her earlobe.

Nanayo ang balahibo niya at nakaramdam siya ng kiliti sa kaniyang puson,

at bumiyahe yon pababa sa pagkababae niya.

"Uhm..." hindi niya napigilan ang daing na kumawala sa mga labi niya.

And Marcus took it as an invitation to do more. He straddles her waist

and drags his lips down to the valley of her breast.

Mahigpit siyang napahawak sa balikat nito. Nag-aagaw ang isip niya sa

dapat gawin. Gusto niya itong itulak dahil hindi ito tama. Ayaw niyang
husgahan siya ng mga tao.

Pero may parte sa kaniya na gustong ipagpatuloy ang ginagawa nito.

It's been a long time since she felt like this before. It's been a long
time she felt her body burst in pleasure.

"Marcus..." napaungol siya ng masahiin nito ang mayayaman niyang dibdib.

"Marcus..."

Napaliyad ang katawan niya ng humaplos ang kamay ni Marcus sa hita niya
pataas sa beywang niya pagkatapos ay pumasok iyon sa loob ng panty niya
at hinaplos ang labi ng pagkababae niya.

Nahigit niya ang hininga sa sarap na rumagasa sa himaymay niya. Her toes
curled at the delicious sensation.

Hindi na naman napigilan ni Pham ang mapadaing. "Martin..." nakapikit ang

mga mata niya habang humahalinghing. "Martin..."

"Fuck!"

Napamulagat siya at malakas ang kabog ng puso na itinigil nito ang

ginagawa at umalis sa kama.

Marcus looks angry... it's livid. Nakakuyom ang kamao nito at para itong
bombang sasabog.

Anong kinagagalit nito? Dapat nga siya ang magalit dahil sa ginawa nito.

Mabilis siyang bumangon

at patakbong pumasok sa banyo. Her heart was hammering like crazy inside
her chest. Habol niya ang hininga at nanlalamig ang kamay niya.
She actually let Marcus touched her intimately. He touched her
intimately! Damn it! Ano ba ang iniisip niya?! That man will gloat, she
is sure if that. Ipapamukha nito sa kaniya ang nangyari. And that's
because she is stupid enough to let lust consumed her.

Is it because it's been too long since someone made her feel like that?

Kahit na! Hindi niya dapat hinayaan mangyari yon!

Jesus! I'm so stupid! Stupid!

NANG MAKALABAS si Pham sa banyo, nakaupo si Marcus sa gilid ng kama.

Nagtama ang mga mata nila ng binata. Her heart instantly hammered inside
her chest. Hindi niya kayang patigilin ang mabilis na pagtibok niyon. Ano
ba ang nangyayari sa kaniya?!

Stop it, Pham!

"Get change." Utos nito.

Kumunot ang nuo niya. Hindi nito isasampal sa pagmumukha niya ang
nangyari?

"Bakit?" Tanong niya.

"Mag-aagahan tayo at maliligo na rin."

"Ha?"

"Wear a dress."
Tumayo ito at may kinuhang towel sa closet saka nilampasan siya at
pumasok ito sa loob ng banyo.

Nagtatakang napatingin siya sa pinto ng banyo na nakasara. Mula sa loob,

naririnig niya ang paglagaslas ng tubig sa shower.

What just happened? He won't rub it on her face?

Napailing-iling siya saka nagbihis. She doesn't want to argue with Marcus
right now. Wala siyang lakas at nasisiguro niyang hindi niya kayang

makipagtitigan dito habang nagbabangayan sila tulad ng gawain niya dahil

sa nangyari kani-kanina lang.

Bakit ko ba kasi hinayaang mangyari 'yon? Ang gaga-gaga ko!

Nang makalabas si Marcus sa banyo, kaagad niyang tinalikuran ito dahil

tanging tuwalya lang ang nakatapi sa pang-ibaba nitong katawan.

"Fatima?"

"Hmm?" Nagpanggap siyang abala sa pag-aayos ng kama.

"Stop doing that."

Natigilan siya. "Ha?"

"Itigil mo yang ginagawa mo. You do realize that you delicious butt is
facing me. Huwag mo akong sisisihin kong makaramdam ako ng pagnanasa
diyan sa posisyon mo."
Mabilis siyang tumayo ng tuwid at hindi nag-iisip na humarap dito. Nanuyo
ang lalamunan niya ng makitang wala itong saplot. Her eyes automatically
wonder below... in between his thigh... and oh dear Jesus, he's big, long
and arouse.

"Like what you see, Fatima?" May panunudyo sa boses nito.

Umiling siya pero hindi naman niya maiiwas ang tingin sa kahabaan nito.
It is aroused and her mouth is watering for a taste-no!

Marahas niyang pinilig ang ulo.

This is bad. Bad. Bad. Bad.

"Saan ba tayo mag-aagahan?" Pag-iiba niya ng usapan. "Ang aga-aga e.

Hindi ba puwedeng magpa-deliver nalang?"

"Malalaman mo mamaya. And the Island Management wants the visitor's to

eat outside and admire the scenery."

Umurap siya sa hangin. "E paano kong ayoko?"

"Tumingin ka sakin." Sa halip ay yon ang sinabi nito.

Nanatiling nakatuon ang mata niya sa sahig. "Ayoko. Baka hubad ka pa."

"Oh come on. Para namang hindi mo pa nakita 'yon."

"Nakadamit ka na ba?"
"Oo."

Tumingin siya rito at nakahinga siya ng maluwang ng makitang nakadamit na

ito. But he is having a hard time making the upper part of the suit
presentable.

Naiiling na lumapit siya rito at inayos ang pagkakabutones ng suit nito

at ang pagkakasuot ng neck tie. It was easy for her, palagi niya kasi
iyong ginagagawa noon kay Martin. Wala din kasi yong future sa pag-aayos
ng tie. Magkapatid nga ang dalawa.

"There." She patted the tie, looked up at Marcus and smiled. "All done."

Nakatitig lang sa kaniya si Marcus ng ilang segundo bago ito tumikhim.

"Thanks, Fatima. Pero hindi mo kailangang gawin 'yon."

Her smile disappears. Ngayon lang niya na realize na nakapalapit pala

nila sa isa't-isa. Nararamdaman niya ang init ng katawan nito.

Para siyang napapasong humakbang paatras at huminga ng malalim.

"Halika na." Bulalas niya.

Naiilang si Pham dahil nararamdaman niyang nakatitig pa rin sa kaniya si

Marcus.

Dahil hindi mapakali, tumingin siya rito at nagtama ang mga mata nila.

"Well?" Aniya.

Tumaas ang sulok ng labi nito saka hinagod ang katawan niya tingin. "You
look beautiful in that dress."
For the second time in front of Martin, Pham blushed.

Only Martin has that ability. Bakit ba nangyayari ito sa kaniya? Hindi
niya dapat maramdaman to. Hindi siya dapat nakakaramdam ng pagnanasa sa
kapatid ng asawa niya.

Yes. She is lusting over Marcus. And that's very bad.

A/N: Kinakabahan ako. Hahaha. Sobra! Haha

=================

CHAPTER 6

CHAPTER 6

EVEN WITH PHAM'S disagreement, Marcus brought him to the Sea Shore
Restaurant. Kakaiba ang Restaurant na 'yon dahil sa nakalutang na cottage
kakain at ilang metro ang layo no'n sa dalampasigan.

Mahigpit ang hawak ni Pham sa upuan habang itinutulak ni Marcus ang

floating cottage patungo sa mas malalim na parte ng dagat gamit ang
mahabang kawayan.

Nanginginig ang kalamanan niya sa tuwing dumadako ang tingin niya sa

kulay asul na tubig.

"Tama na. Malalim na rito." Pigil niya sa binata. Nararamdaman na kasi

niya ang panginginig ng tuhod niya.
Nakahinga ng maluwang si Pham ng makinig si Marcus at itinigil ang
pagsagwan. Itinabi muna nito ang kawayan at tsi-nik kong maayos ang
pagkakatali ng floating cottage bago bumalik sa upuan na nasa tabi niya.

Their bodies are just inch apart and Pham is feeling that sensation
again. Pilit niyang pinipigilan ang nararamdamang 'yon.

"Namumutla ka." Pansin ni Marcus ng bumaling ito sa kaniya. "Ayos ka

lang?"

Huminga siya ng malalim. "Oo naman."

"You look... really pale. Scared?"

Mabilis siyang umiling. "Hindi."

Ayaw niyang sariwain kay Marcus ang pangyayaring yon na alam niyang hindi
maganda para sa kanilang dalawa.

"Okay. So... eat." Ani Marcus na nakamuwestra ang kamay sa mesa na nasa
harap nila. "Hindi tayo pareho nag-agahan kaya alam kong gutom ka na. I
am famished."

Nang hindi siya gumalaw, nilagyan siya nito ng fried rice sa pinggan niya
at hot dog saka bacon. Sa isang platito naman ay naglagay ito roon ng
pancake at pinatongan iyon ng chocolate syrup. His gesture shifted
something inside of her.

Hindi niya akalaing gagawin nito 'yon.

The Marcus she knew in her mind is rude and callous.

"Eat up, Fatima." Ani Marcus kapagkuwan.

Mula sa sulok ng mga mata niya, pasimple niyang pinagmamasdan si Marcus

na maganang kumakain habang nakakamay.

"Hindi ko alam na marunong ka palang kumain ng kamay ang gamit." Hindi

nipigilang komento niya habang nag-uumpisa na ring kumain.

"Well, there are a lot of things you don't know about me." May kakaibang
tono ang boses nito pero wala namang emosyon ang mukha.

"Pareho lang naman tayo." Wika niya, "wala ka rin naman alam tungkol
sakin."

His cold eyes stared at her. "Sigurado ka ba riyan sa sinasabi mo?"

Tumango siya. "Oo."

Uminom si Marcus ng tubig saka sinalinan siya ng kape sa kaniyang tasa at

nilagyan nito iyon ng krema.

"Okay na sakin ang plain coffee lang." Aniya.

"Nah. I know you like your coffee with a little cream."

Tumaas ang kilay niya. "At saan mo naman nalaman 'yon?"

"Fatima, isang taong akong tumira sa Ancestral Home kasama kayo ni

Martin."

"Kahit na." Pakli niya, "ikaw yong taong walang pakialam sa paligid mo."
"Again, Fatima, you don't know me. But I know you." May diin ang bawat
salitang binibitawan nito.

"Hindi mo ako kilala, Marcus. Siguradong mali ang mga alam mo tungkol
sakin."

"Wanna bet?" Nanghahamon ito na tumingin sa kaniya.

Kumabog ang puso niya ng magtama ang mga mata nila. Pasimple niyang
pinilig ang ulo.

"Alam mo ba kung kailan ang kaarawan ko?" Subok

niyang tanong.

Awtomatiko ang naging pagsagot nito. "Yeah. August 21."

Hindi maiwasan ni Pham na magulat na alam ni Marcus ang kaarawan niya.

"Ahm... alam mo ba kung anong paborito kong kulay?" May pag-aalinlangan

sa boses niya habang nagtatanong.

Gusto niyang malaman kung ano ang alam nito sa kaniya. Something in her
is feeling different.

"Yes. Purple." Uminom ito ng kape.

"Paano mo nalaman?" Gulat niyang usisa.

"Minsan kasi nagtanong sakin si Martin kong may purple ba na bulaklak
kasi wala siyang mahanap. Nagtanong ako kung bakit, sabi niya dahil
purple raw ang paborito mong kulay." Mahina itong natawa at napailing-
iling. "So I told him na may bulaklak sa harden na kulay purple at
kinalbo lang naman niya ang mga yon para sa first anniversary niyo. Damn
him for that. I had a hard time planting that flower."

"Ikaw ang nagtanim ng bulaklak na binigay niya sakin nuong anniversary

namin?" Gagad niya na bahagyang nagulat.

"Yeah." He answered nonchalantly.

"Why did you let Martin took the flowers? Sabi mo pinaghirapan mo yong
itanim."

"Well, kapatid ko si Martin at anniversary niyo naman. And besides, you

look beautiful in purple, so yeah..."

Napatitig siya sa binata. Gumagalaw ang panga nito habang nakatingin sa

karagatan. Parang may tinitimpi itong emosyon na ayaw ilabas. He has this
faraway look in his face and Pham wonders... ano kayang iniisip nito?

Wala sa sariling bumaba ang tingin niya sa kamay nito na nakapatong sa

mesa. Napapitlag siya ng biglang pumasok sa isip niya ang ala-ala na
nangyari kaninang umaga. Her memories are vivid. She can still

feel his finger as he caress the lips of her womanhood. Yong masarap na
sensasyon ay ramdam niya pa rin.

Those memories made her body burn with desire... desire for this man
beside her. Oh, jesus. No!

Mabilis niyang hinawakan ang wedding ring saka pinuno ang isip niya ng
mga ala-ala nila ni Martin. But as she filled her mind with memories of
her late husband, memories of Marcus resurfaced again. The way his lips
taste, the way it moves against hers and the way he touched her
intimately.
Good Jesus. Bakit ba niya nararamdaman ito sa kapatid pa ng asawa niya?

"Ikaw, alam mo ba ang kaarawan ko?" Pukaw na tanong sa kaniya ni Marcus.

Napakurap-kurap siya bago sumagot. "Hindi."

"I'm wounded, Fatima." Halata sa kislap ng mga mata nito na nagbibiro

lang ito. "Ano lang ba ang alam mo sakin?"

"Hmm," umakto siyang nag-iisip habang hinahati sa tatlo ang hotdog sa

pinggan. "Actually, wala akong alam sayo maliban sa masama ang ugali mo."

"Ako, masama ang ugali? Woman, my employees admires me!" Eksaherado

nitong sabi.

Well, that's true. Pagdating sa mga empleyado nito, mabait ito. Sa kaniya
lang naman ito masama ang ugali.

"Naging empleyado mo rin naman ako noon bago ko naging asawa si Martin,
pero masama talaga ang ugali mo sakin." Aniya, "you always glared at me."

"I hated you. Paasa ka kasi."

Nagugulohang bumaling siya rito. "Anong sabi mo?"

Tumayo ito at tumalikod sa kaniya. "Kalimutan mo na 'yon. It's all in the

past."

"Ano nga yon." Pamimilit niya.

"You're starting to be annoying again, Fatima." Walang emosyon ang boses

nito. "Anyway, let's swim."

Napaawang ang labi niya ng mag-umpisa itong maghubad habang nakatalikod

sa kaniya. Malaya siyang napagmasdan ang matitipuno nitong likod at ma-
muscle nitong mga braso at hita.

Her throat went dry. Shit! Napainom siya ng tubig ng wala sa oras.

At suot ang boxers nito na hapit na hapit sa pang-upo nito, tumalon ito
sa dagat at tumilamsik ang tubig sa mukha niya.

Mabilis niyang tinuyo ang tubig sa mukha at nakasimangot na tumayo saka

tumingin sa tubig kong nasaan ang lalaking 'yon.

Her body starts to tremble when Marcus didn't resurface.

Jesus! Baka may nangyari nang masama rito! Nilukob ng takot at kaba ang
buo niyang pagkatao.

Lumuhod siya sa gilid ng cottage para mas makita niyang mabuti ang ilalim
ng dagat.

"Marcus? Marcus?" Tawag niya sa pangalan nito.

Nasaan na ba ang lalaking 'yon? Ayaw niyang lumusong sa tubig dahil sa

natatakot siya.

And out of nowhere, a hard set of arms embraced her neck and pulled her
towards the water.
Panic consumed her as her body was submerged on to the water. Panic ruled
over her senses. Pilit siyang kumakawala sa malalakas na braso na gustong
magkulong sa kaniya sa tubig.

She kicked and she screamed. Disperado siyang makaahon bago pa siya
malunod.

"Fatima! Fatima!" Niyoyogyog siya ng kung sino. "Fatima! What the hell is
happening to you?!"

Ang malakas na boses na yon kasabay ng pagyogyog sa balikat niya ang

gumising sa natatakot niyang

diwa. Nang imulat niya ang mga mata, nagtama ang tingin nila ni Marcus.

Worry is written on his face. Mahigpit ang hawak nito sa braso niya
habang nasa tubig pa rin sila.

"Fatima, ano ba ang nangyayari sayo?" Galit nitong tanong kasabay ng

pagtalim ng mga mata nito. "Alam mo bang dahil diyan sa pagwawala mo,
muntik ka nang malunod?!"

Sa halip sa sumagot, napahikbi siya at pinagbababayo ang balikat at

dibdib nito. Lahat ng takot na naramdaman niya kanina ay naging luha at
masaganang dumaloy yon sa pisngi niya. Halo-halo ang emosyong
nararamdaman niya habang walang patid ang hagolhol niya at pagsusuntok sa
dibdib ni Marcus.

"Fatima, ano ba!" Galit na sinalag ni Marcus ang mga kamay niya, nang
hindi siya nito mapigilan, niyakap siya nito ng mahigpit.

"Gago ka! Gago ka!" Patuloy ang pag-iyak niya. "Gago ka!"

"Tama na." Hinagod nito ang likod niya. "Tahan na. Tama na." Pilit siya
nitong inaalo. "Stop crying. Just stop."
Panay ang hikbi niya habang inaalo siya nito.

"Stop crying, Fatima." May frustrasyon sa boses nito. "Ano ba ang

nangyayari sayo?"

"Takot ako sa dagat." Humihikbing sabi niya. "Takot ako... natatakot

ako."

"Shhh..." mas humigpit pa lalo ang yakap nito sa kaniya. "I'm sorry."

Pham cried harder. Simula ng mawala si Martin, palagi na niyang sinisisi

ang sarili niya sa nangyari. Kasalanan naman talaga niya kasi hindi siya
nakinig. Sinabi nito na malalim ang parteng yon ng dagat pero lumangoy pa
rin siya

patungo roon. At pinulikat siya. Martin saved her, and in doing so, he
drowned and she wasn't able to save him. At mula no'n naging takot na
siya sa dagat.

"Kasalanan ko lahat." Kaya naiintindihan niya ang galit ng mama ni Martin

sa kaniya. "Kasalanan ko. Kasalanan ko."

Paulit-ulit niyang sinasabing kasalanan niya na para sirang plaka. And

Marcus just rubbed her back and stayed silent.

Hindi namalayan ni Pham na na-i-ahon na pala siya ni Marcus. Ihiniga siya

sa floating cottage na gawa sa papag.

"There. Wala ka na sa tubig." Wika ni Marcus na ang braso ay nakapatong

sa cottage habang ang kalahati ng katawan nito at nasa tubig pa rin.
"Kung takot ka pala sa dagat, bakit ka pumunta rito sa Isla? You do know
what island means right?" Bumuga ito ng marahas na hangin.

Umubo siya at huminga ng malalim.

"Pumunta ako rito kasi gusto kong makapagpahinga kahit sandali lang.
Gusto kong kahit pansamantala ay matahimik ang isip ko. Pero may
kontrabida pa rin kahit ang simple lang ng hinihiling ko. I want peace of
mind, Marcus. Tapos makikita kita rito. Umalis ako pansamantala sa bahay
para makaiwas ako sa mapanghusgang pamilya ng asawa ko, pero heto, narito
ka sa harapan ko."

"Fatima..."

"Is it too much to ask for a couple of days rest?" Bumaling siya kay
Marcus na nakatingin sa kaniya, may emosyon sa mga mata nitong hindi niya
mabasa. "Alam kong kasalanan ko. Araw-araw sinisisi ko ang sarili ko. Sa
tingin niyo masaya ako na namatay ang asawa ko na siyang tanging taong
dumadamay sakin?" Tumulo ang isang butil ng luha sa mata niya. "Mahal ko
si Martin. Mahal na mahal.

Alam ko naman kung bakit galit kayong lahat sakin, galit din ako sa
sarili ko, pero please lang naman, kahit ilang araw lang, pagpahingahin
niyo naman ang konsensiya ko. Bugbog sarado na siya. Ano pa ba ang gusto
niyo, mamatay ako?"

Tinakpan niya ang mukha gamit ang dalawang kamay at napahagolhol na naman
siya ng iyak.

She thought of relaxing in this island, escaping her pain and worries,
pero mas sasariwain pala ng letseng isla na 'to ang sakit na pinagdaanan
niya sa loob ng tatlong taon.

"Kahit kailan hindi kita sinisi sa pagkamatay ng kapatid ko." Wika ni

Marcus. "At kong nahihirapan ka naman pala, bakit hindi ka umalis sa
bahay, ha? Leave that fucking house and buy your own. Gamitin mo ang
perang binibigay ko sayo, o kung ayaw mo, mag renta ka muna hanggang sa
kaya mo nang bumili ng bahay na para sayo."

"Naroon sa bahay na yon ang memorya namin ni Martin."

"No. If that house tortures you, then leave. Hindi rason na gusto mong
manatili sa bahay kasi nandoon ang ala-ala niyo ni Martin. Isn't memory
supposed to be stored in here," tinuro nito ang utak at puso niya, "and
here."

Tinanggal niya ang kamay na nakatakip sa mukha niya saka tumingin sa

binata.

"Hindi mo man sinabi, pero nararamdaman ko, Marcus, gusto mo akong umalis
sa bahay. Well, sampid lang naman ako e. Ni hindi mo nga kayang makita
ang pagmumukha ko. Kaya ka diba umalis sa bahay? Siguro yon din ngayon
ang rason mo kung bakit pinapaalis mo ako sa bahay. It's a trick you want
to play para umalis ako sa bahay sa sarili kong pag-iisip."

"You got it all wrong." Napailing-iling ito. "I had my reasons, Fatima."

Umingos siya at tumingin sa kalangitan.

Namayani ang katahimikan sa kanilang dalawa. Tanging ang mahihinang alon

lang ng dagat ang naririnig niya.

And Pham felt peaceful in that very moment.

"I wonder if Martin is doing okay up there. In heaven." Wala sa sariling

sabi niya.

"No, he's not."

"Kontrabida ka talaga kahit kailan." Mapait niyang sabi kay Marcus habang
nakatitig pa rin sa langit.

"Hindi iyon pagiging kontrabida." Anito. "Mahal ka ni Martin at hindi

niya gugustohing makita kang umiiyak. But look what you're doing now,
you're crying over him. You should have fun, you know. Enjoy life."
"How can I enjoy life when the person I want to enjoy it with is gone?"
Madamdaming niyang tanong kay Marcus at sa kawalan.

"I'm still here."

Sumikdo ang puso niya. Those three little words sent her mind and heart
haywire. Pero kaagad na pumasok sa isip niya ang deal nilang dalawa.

If she let this happen, she will lose everything. Her dignity, her moral
and the house. Nasisiguro niyang paaalisin siya do'n ni Marcus. Ngayon pa
nga lang ay pinapaalis na siya nito.

Yan naman ang goal ng buong pamilya nito e, ang umalis siya. At siya lang
naman ang matigas ang ulo na ayaw umalis.

She's still holding on to Martin's memory.

Pero hindi ba dapat hindi niya iniisip yon ngayon?

Dapat nagri-relax siya. Dapat maging masaya siya. Dapat gawin niya ang
lahat ng gusto niya rito sa Isla sa loob ng dalawang linggo.

This is the escape that she was looking for.

Bumaling siya kay Marcus at nagtama ang mga mata nila. He was looking
deeply into her eyes.

"Enjoy life..." sambit niya, "fine."

What happened in this Island stays in the island, right?

#NoBukaPaMoreMoment

=================

CHAPTER 7

MEDIA PHOTO BY: Fern MhYra

CHAPTER 7

PASULYAP-SULYAP si Marcus kay Fatima habang minamaneho niya ang golf cart
pabalik sa Cabin nila. She has this faraway look on her face while
staring at the horizon.

Pagkatapos nang nangyari sa Sea Shore Restaurant, hindi na ito nagsalita.

And her silence is annoying the hell out of him.

He groaned when he heard her sigh. Napailing-iling siya saka binilisan pa

ang pagmamaneho ng golf cart.

Nang i-park niya ang golf car sa labas ng Cabin Six, natigilan siya ng
makita si Diana sa labas ng pinto.

Mabilis siyang lumabas sa golf cart at kinausap si Diana. "Hey. Anong

ginagawa mo rito?"

Nang-aakit na ngumiti sa kaniya si Diana at hinalikan ang leeg niya

pataas sa mga labi niya.

"I miss you." Ani Diana at yumakap sa kaniya. "Tinatawagan kita e, pero
unattended ka naman. Buti nalang naimbetahan akong bumalik dito sa isla."
Naglalambing na yumapos ito sa katawan niya. "Please, be with me tonight,
baby."

Sasagot sana siya ng marinig niya ang boses ni Fatima.

"Excuse me, puwedeng dumaan?"

Sabay silang bumaling kay Fatima. Nakita niyang tumalim ang mata ni Diana
ng makita si Fatima. Mariing napapikit si Marcus. Fuck!

"At sino ka naman?" Mataray na tanong ni Diana kay Fatima.

Ipinakita ni Fatima ang key card na dala. "Papasok ako sa Cabin ko at

nakaharang kayo. So please, gumilid naman kayo, gusto ko nang magbihis
dahil kanina pa ako basa at nilalamig." Mahinahong sagot ni Fatima.

Habang nagsasalita si Fatima, sa kaniya ito nakatingin ng matalim. She

wasn't saying anything, but her eyes, they were

killing him.

Nakataas ang kilay na namaywang si Diana at maghahamong hinarap si

Fatima. "Sino ka ba, ha? I think you're in the wrong Cabin, because this
cabin belongs to me and my boyfriend. So kung nawawala ka, shoo!"

"Ako ang asawa ng kapatid niyang boyfriends mo." Binangga ni Fatima ang
balikat ni Diana at mataray itong nagsalita, "and this is my personal
cabin, so shoo!"

Gamit ang key card, binuksan nito ang Cabin at pumasok. Mula sa labas,
dinig niya ang pag-lock nito sa pintuan.
Diana's glaring eyes turn to him. "Mag explain ka, Marcus. Nang magtanong
ako sa Information, sa Cabin Six ka nananatili. Huwag mong sabihing
ginagapang mo ang asawa ng kapatid mo."

Napatiim-bagang siya saka huminga ng malalim. "Hindi ko siya ginagapang.

I have you, remember?"

"Good." Hinawakan siya nito sa kamay at hinalikan ang mga labi niya.
"Let's go? Just rent another Cabin, I miss you, darling." Hinaplos nito
ang kahabaan niya. "I want this."

"Sure." Wala sa sariling tugon niya.

Akmang hahakbang na sila palayo ng bumukas ang pinto ng Cabin.

"Excuse me." Ani Fatima na lumabas ang kalahati ng katawan sa pinto. "May
naiwan ka." Inilabas nito ang bag niya saka pekeng ngumiti. "At huwag
mong gagamitin yang golf cart ko. That's mine." Pagkasabi niyon ay
isinara nito ang pinto.

Napabuntong-hininga siya saka pinulot ang bag niya saka inakbayan si

Diana.

"Come on. Let's go."

"Gladly." Yumakap si Diana sa beywang niya saka naglakad na sila palayo

sa Cabin Six.

As they walk away, Marcus can't help himself from looking back at the
Cabin Six's door.

Ano kaya ang ginagawa ni Fatima ngayon?

MAPAKLANG natawa si Pham habang nakasandal sa likod ng pinto ng Cabin.

Enjoy life raw. I'm still here raw. Kalokohan. Puro kagagohan ang alam ng
lalaking 'yon. Tama talaga ang inisip niya na masama ang ugali nito.

And he even said na ito-tour siya nito sa buong isla. Kaagad nitong
nakalimutan iyon ng dahil sa babaeng yon na... girlfriend nito.

Ano nga naman ang laban niya sa babaeng yon na maganda at sexy? At teka
nga, bakit ba siya apektado? E di magsama ang dalawang yon. Bagay naman
silang dalawa e.

Parang may kumurot sa puso niya sa isiping yon.

Marahas niyang pinilig ang ulo at naiinis na binatukan ang sarili. She
shouldn't be feeling that way. She shouldn't... but it's there, damn it!

Naglakad siya papasok sa banyo at naligo para hindi siya magkasakit.

Habang nakababad ang katawan niya sa bath tub, halo-halong imahinasyon
ang nasa utak niya.

Her mind is imagining Marcus and Diana in bed, naked and making love.
Naglalaro rin sa imahinasyon niya na masayang nag-uusap ang dalawa
pagkatapos ng mainit na pagtatalik.

Naiinis na binatukan niya ang sarili. "Stop it, Pham. Stop!"

Pero nakikinig ang imahinasyon niyang patuloy na nagbibigay sa kaniya ang

mga posibleng ginagawa ngayon ng dalawa.

"Urgh!" Padaskol siyang umalis sa bath tub at naligo sa ilalim ng malamig

na shower. "Tama na please."

Pinupokpok niya ang sariling nuo para tumigil na ang utak niya sa
kakaisip kay Marcus at sa girlfriend
nito, pero hindi iyon gumagana.

Hanggang sa matapos siyang maligo at makapagbihis ay nasa isip pa rin

niya si Marcus at ang kasintahan nito. Kaya naman naisipan niyang matulog
nalang kahit pa nga tirik na tirik ang araw sa kalangitan, pero nang
ipikit niya ang mga mata ay pumasok na naman sa isip niya ang imahe ni
Marcus at ang girlfriend nito na nagtatalik.

Galit na lumabas siya ng Cabin at medyo nangningkit ang mga mata ng

tumama ang araw sa mga mata niya.

"Shit." Mura niya saka lakad-takbong nilapitan ang duyan na nakatali sa

puno na hindi kalayuan sa Cabin niya.

Sumakay siya sa duyan at nahiga saka tumuon ang mga mata niya sa malawak
na asul na karagatan.

"Martin..." wala sa sariling sambit niya sa pangalan ng asawa.

And then memory started to assault her mind.

Ganito rin ang panahon noon. Maaraw at napaka-aliwalas ng kalangitan.

Napagdesisyonan nilang maligo sa beach bilang selebrasyon na rin dahil sa
magandang balita na natanggap nila sa araw na 'yon. They were happy. They
were contented. And in just a blink of an eye, she lost his husband, the
reason of her happiness.

Nalunod ito habang sinusubukang sagipin siya. Nakita niya sa mga mata
nito na mas mabuting ito ang mawala kaysa siya. Desidido itong isalba ang
buhay niya at nang batang nasa sinapupunan niya.

But nothing... she was left with nothing. No husband. No child.

Nang mamatay si Martin, grabe ang pighati at pagluluksa niya na umabot sa
puntong hindi an siya kumakain. And months after his

husband death, his child followed. Lahat ng taong mahal niya na nawala ay
kasalanan niya. Kasalanan niya kasi hindi siya naging malakas.

Umagos ang masasaganang mula sa mga mata niya. Mariin niyang ipinikit ang
mga mata at niyakap ang sarili.

She feels so alone. So alone.

HINDI namalayan ni Pham na nakatulog pala siya sa duyan. Nalaman nalang

niya ng magising siya ng may masuyong bumubuhat sa kaniya.

She instantly knew the person who's carrying her by smell. Ilang araw
palang niyang nakakasama si Marcus pero alam na niyang ito ang may-ari ng
mabangong amoy ng bumubuhat sa kaniya.

Why is he here? Isn't he supposed to be with his girlfriend?

At sa inaantok na diwa, naramdaman niyang lumapat ang likod niya sa

malambot na higaan.

Pilit niyang iminulat ang inaantok na mga mata. Tama nga ang hula niya,
si Marcus ang bumuhat sa kaniya. At dahil antok na antok talaga siya,
ipinikit niya ulit ang mga mata.

"Anong ginagawa mo rito?" Paos ang boses na tanong niya.

She felt his hand caress her face and the top of her hair.

"Bakit doon ka sa labas natutulog?" Sa halip ay balik tanong nito sa

kaniya. "Alam mo bang mapanganib ang kalalakihan sa islang 'to?"
"Kung ganoon mapanganib ka?"

Naramdaman niyang natigilan ito kaya natawa siya.

"No." Depensa nito sa sarili. "Exemption ako. Hindi ako mapanganib sayo."

She snorted. "You want to have sex with me, Marcus. Hindi ba yon
mapanganib?" Tumagilid siya ng higa habang nakapikit pa rin ang mga mata.
"Well, mukhang hindi mo na yon gugustuhin ngayon, you already have your
girlfriend to

warm your bed."

Napuno ng katahimikan ang buong Cabin. Kapagkuwan ay binasag ng binata

ang katahimikan.

"I still want you."

Nahigit niya ang hininga ng maramdaman ang mainit nitong hininga sa mukha
niya.

Awtomatikong nagmulat ang mga mata niya at umawang ang labi niya ng
makitang gahibla nalang ang layo ng mga labi nila ni Marcus.

"Marcus..."

Pham felt her lips tingles in anticipation. She shouldn't want it, but
she does... she want his lips on hers. Epekto lang ba ito ng inaantok
niyang diwa?

He neared his lips on hers, pero bago pa iyon lumapat ay iniba nito ang
distinasyon ng mga labi. Sa halip ay lumapat iyon sa nuo niya.
"Ituloy mo na ang tulog mo." Anito.

Napipilan siya, wala siyang masabi kaya naman ipinikit nalang niyang muli
ang mga mata at pinilit na makatulog.

"SAAN ka ba nagpunta?" Inis na tanong sa kaniya ni Diana ng makabalik

siya sa Cabin twenty na inuukupa nila.

"May ginawa lang ako."

"Nakakainis ka." Yumapos ito sa katawan niya, "nagugutom na ako e, pero

wala ka naman. Gusto ko mag lunch na kasama ka." Paglalambing nito.

Sa halip na sumagot, napatitig siya sa wall clock. It's already one P.M.,
kumain na ba si Fatima bago ito natulog?

"Marcus, nakikinig ka ba sakin?" Pukaw sa kaniya ni Diana.

"Yeah, yeah." Naalala na naman niya si Fatima. "Wait a minute, may

tatawagan lang ako."

Hindi niya hinintay ang pagtutol ni Diana. Lumabas siya ng Cabin saka
nagtungo sa pinakamalapit na telephone booth.

Here in the island, they are not allowed to use phones. Kung may gusto
kang

tawagan, sa telephone booth ka dapat tumawag.

"Hello." Anang matinis na boses. "This is the Temptation's Island
customer's service, how may I help you?"

"Can you connect me to Tariq Guzman?"

"Just a minute, Sir. I will call the Security Department to locate the
nearest telephone booth to Mr. Guzman." Ilang minutong nawala ang nasa
kabilang linya kapagkuwan ay nagsalita ulit. "Masuwerte po kayo, Sir,
nasa Cabin pa raw si Mr. Guzman. Let me connect your call directly to his
Cabin's Telephone."

"Okay." Ilang segundo ang biniling niya bago narinig ang boses ni Tariq.

"Who the fuck is this?"

"Dalhan mo ng pagkain si Fatima sa Cabin Six." Kaagad niyang sabi ng

sagotin nito ang tawag.

Tariq groaned. "I just waked up, man."

"Wala akong pakialam." Nagsalubong ang kilay niya. "Basta padalhan mo

siya ng pagkain. Ikaw naman tong gumamit sa imbetasyon ko."

"Why don't you do it yourself?"

"Because Diana is here."

Napamura ito. "Who invited her?"

"Don't know. The Island Management maybe.

"Fuck the island management." Tariq grunted. "Sige, ako na ang
magpapakain sa kaniya."

"Thanks, man."

Pinatay niya ang tawag at bumalik sa loob ng Cabin kung saan naghihintay
sa kaniya ang iritadong si Diana.

"Hey, babe." He kissed her lips. "Let's go."

Nakasimangot itong yumakap sa kanya. "Naiinis ako. Ang busy mo. I came
here to have fun with you, baby."

"Halika na." Aniya saka masuyong hinila ang kasintahan palabas ng Cabin.

KAHIT papaano ay nalibang si Pham habang kumakain sila ng tanghalian ni

Tariq sa Restaurant. He was fun to

talk to. Ang dami nitong naikuwento sa kaniya.

And for more an hour na magkasama sila sa restaurant, nalaman niyang

half-Egyptian pala ito sa ina at narito lang ito sa Pilipinas dahil mina-
manage nito ang negosyo ng pamilya nito rito.

"Salamat at pinuntahan mo ako sa Cabin at inayang kumain." Wika niya na

nakangiti.

Tariq smiled. "My pleasure."

Unti-unting nawala ang ngiti niya ng makita kung sino ang papasok sa
Restaurant. Mukhang napansin ni Tariq ang pag-iiba ng emosyon sa mukha
niya dahil sinundan nito kung saan siya nakatingin, kapagkuwan ay
ibinalik din ang atensiyon sa kaniya.

"Talagang galit ka kay Marcus, no?" Natatawang naiiling nitong tanong.

Nagkibit-balikat siya at tumingin kay Tariq. "His whole family is ganging

up on me. May karapatan akong magalit sa kaniya."

Napatango-tango ang kausap. "Alam kong wala akong alam tungkol sayo, pero
nagtataka lang ako," ipinatong nito ang mga siko sa gilid ng mesa at
dumukwang palapit sa kaniya, "bakit nasa bahay ka pa rin nila?" Mahina
itong natawa at nailing. "I know it's none of my business, sorry. It's
just that, palaging nababanggit sakin ni Marcus na ayaw mo raw umalis sa
bahay nila samantalang hindi ka naman welcome do'n."

Marcus said that? Parang may kumurot sa puso niya. Talagang gusto siya
nitong palayasin sa bahay na 'yon at gagawin nito ang lahat mangyari lang
ang gusto nito. Jesus Christ! She felt so stupid. To think na ito at ang
mga sinabi nito ang dahilan kung bakit susubukan niyang i-enjoy ang buhay
niya.

The joke is on her.

Tumikhim siya para pakalmahin ang sarili. "Palagi kayong nagkakausap

ni Marcus?"

"Yes. We're friends."

Maingat siyang humugot ng isang malalim na hininga. "Yes, it's none of

your business, pero sasagutin pa rin kita." Pilit siyang ngumiti. "Nasa
bahay na yon ang memorya ko kay Martin. I'm still holding on to it. Kasi
kapag umalis ako sa bahay na yon, parang sinabi ko na rin kay Martin na
hindi ko na siya mahal."
"Hindi ko ma-intindihan."

"Kasi hindi ka pa magmamahal." Aniya.

Mahina itong tumawa. "Not planning to."

Papangaralan sana niya si Tariq ng may tumayo sa gilid ng mesa nila.

Sabay silang napatingala ni Tariq. Tumigil ang paghinga niya ng makita si
Marcus na titig na titig sa kaniya, pero kaagad niyang binawi ang tingin
ng mapansing masama ang tingin sa kaniya ng girlfriend nito.

"Hi, I'm Diana." Pagpapakilala ng girlfriend ni Marcus sa kaniya pero

hindi manlang nakipagkamay. "I would really appreciate it if you leave my
boyfriend alone and not bother him anymore."

"Diana!" Marcus hissed under his breath.

"What?" Pagtataray nito. "Nararamdaman ko, Marcus. Busy ka sa babaeng

malandi na to. At dahil patay na ang kapatid mo, ikaw naman ang
nilalandi. Haliparot lang e."

Kaagad namang to the rescue si Tariq. "Diana, walang ginagawa si Pham-"

"Kaya ko ang sarili ko, Tariq." Tumayo siya para magka-level ang mukha
nila ni Diana. She stared coldly in Diana's eyes. "For your information,
hindi siya ang tipo kong lalaki kaya nga diba ang kapatid niya ang naging
asawa ko. Isaksak mo siya sa baga mo, total bagay naman kayong dalawa.
And for additional information, isang lalaki lang ang nilandi ko, at ang
asawa ko yon. I know you, Ms. Diana. Beautiful Actress and a model. I
heard rumors, I watch the news and I read the papers. Nasisiguro kong
hindi lang iisang lalaki ang nilandi mo kasi ilang beses ka nang kinasal
at na-annulled, kaya wala kang karapatan na tawagin akong malandi. Look
at yourself in the mirror first."
Kinuha niya ang clutch bag na nasa gilid ng mesa at taas nuong umalis ng
Restaurant kasama si Tariq.

"Attagirl!" Tariq exclaimed, clearly happy because of his wide smile.

"Very well said. Akala ko kakailanganin mo ang tulong ko. Medyo maypagka-
bitch talaga yang si Diana."

Tipid siyang ngumiti. "Insultuhin mo na ako't lahat-lahat, huwag mo lang

akong tawaging malandi dahil hindi ako ganoon."

Tariq looks proud and amaze by her. "Sana magawa mo ring sagot-sagotin
ang magulang ni Martin."

"I respect them."

"Do they respect you?"

Natigilan siya sa tanong nito at napipilan. No they don't. Kahit na siya

ang asawa ni Martin, walang respito ang mga ito dahil isa lang siyang
hampas-lupang sampid sa bahay na yon.

Pham took a deep breath and smile. "Ang dami kong nari-realize sa islang
'to." Mahina siyang natawa. "It isn't so bad here."

"Wait 'till you see the Orgy tonight."

Namilog at nanlaki ang mga mata niyang bumaling kay Tariq. "Anong sinabi
mo?"

"Orgy."

Her jaw went slack. "May ganoon kayo rito sa Isla?"

"Yes."

"Pupunta ka?"

"Yes."

"Si Marcus?"

"Yes."

"Hindi ako pupunta." Mabilis niyang sabi.

Natawa si Tariq. "Okay. Wala namang pumipilit sayo e."

Parang nilindol ang utak niya sa nalaman. Holy mother of God. An Orgy!
Hindi siya bobo. Alam niya ang nangyayari sa Orgy. At pupunta si Marcus.

Sweet Jesus Christ.

#KeepCalmAndThrust

=================

CHAPTER 8

CHAPTER 8
NATATAWA si Pham sa pinaggagawa niya. Bakit naman kasi sa Sea Shore
Restaurant niya napiling mag-agahan ng araw na yon? Kaya heto siya,
itinutulak ang floating cottage gamit ang isang mahabang kawayan patungo
sa malalim na bahagi ng dagat.

Huminga muna siya ng malalim bago itinigil ang pagtulak saka umupo sa
harapan ng mesa na puno ng pagkain.

Sinuklay niya ang buhok na tinatangay ng hangin. Kahapong umaga, nandito

rin siya, pero kasama niya si Marcus, ngayong umaga, nagpunta siya rito
ng mag-isa.

When Pham woke up this morning, she felt like facing her fears... facing
Martin's death and accepting it.

Napakadaling sabihin, pero napakahirap namang gawin.

Napatitig siya sa kulay asul na dagat. Kaagad na may lumukob na takot sa

puso niya. Mabilis siyang nagbawi ng tingin at napatitig sa mga pagkaing
nakahain.

Pham sighed. "I am hopeless."

Naiinis siyang nag-umpisang kumain ng agahan. She keeps staffing food in

her mouth. Namalayan nalang niya na naubos na niya ang kalahati ng
pagkaing inorder niya.

"Jesus Christ." Tumigil siya sa pagkain saka hinimas ang tiyan.

Busog na busog na siya.

Wala sa sariling napatitig ulit siya sa dagat.

Huminga siya ng malalim saka lakas ng loob na tumayo siya. Now or never.
Hinubad niya ang casual dress na suot saka tumitig sa dagat.

Panic crept into her heart again. Naramdaman niyang nanlalamig ang kamay
niya.

Shit!

Napaatras siya bigla ng dumaan sa isip niya ang mukha ni Martin habang
nalulunod ito.

Her

lips trembled in fear. No...no...

Tumayo siya sa gilid ng floating cottage at niyakap ang sarili. She

really cannot conquer her fear. Kahit anong gawin niya. Hindi niya iyon
malalampasan.

Natigilan sa pag-iisip si Pham ng makarinig ng malayong tunog ng isang

motor. Ipinalibot niya ang tingin at tumigil ang mga mata niya sa Jet ski
na papalapit sa floating cottage niya.

Nang makalapit ang Jet ski, naramdaman niya ang kakaibang pagtibok ng
puso niya ng mapagsino ang driver no'n.

Marcus...

Tumigil ang Jet Ski sa harapan niya. Pinigilan ni Pham pero hindi
nagpapigil ang mata niya na pagmasdan ang makisig nitong pangangatawan.
His broad shoulder. His mouthwatering abs. His tanned skin. His powerful
arms and legs. And damn his handsome face. To top of it all, he's naked
with only a boxer on.
"A-anong ginagawa mo rito?" Hindi niya napigilang mautal sa pagkailang na
nararamdaman.

Kumabog ng malakas ang puso niya at naramdaman niya ang kakaibang kiliti
sa puson niya ng makitang puno ng paghanggang pinagmasdan nito ang
katawan niya.

She's only wearing her undergarments.

Gusto niyang takpan ang sarili gamit ang mga kamay dahil naiilang siya.
Naiilang siya dahil alam niyang hindi niya dapat nararamdaman to sa isang
lalaki, lalo na sa kapatid ng asawa niya.

It's wrong. Very wrong.

"I saw you pushing the floating cottage off to the sea." Sagot nito ng
dumako ang tingin sa mukha niya, saka tinanggal ang itim na sunglasses na
suot. "Ano bang utak mayroon ka? Akala ko ba takot ka

sa dagat, e bakit narito ka?"

Pasimple niyang pinag-krus ang mga braso sa may tiyan niya para itago ang
kahubdan.

"Gusto ko lang." Aniya. "At puwede ba, huwag kang umaktong parang nag-
aalala. Hindi mo ako kailangang plastikin."

Nagdilim ang mukha nito. "At sa tingin mo magpunta ako rito para lang
plastikin ka? Fuck it, Fatima. I'm worried of you!"

Namilog ang mata niya sa gulat kasabay ng malakas na pagkabog ng puso

niya.

He's worried?
Nag-iwas siya ng tingin. "Nasaan si Diana?" Pag-iiba niya ng usapan.
"Hindi ba dapat siya ang kasama mo."

At dahil hindi naman ganoon kalayo ang floating cottage sa Jet Ski nito,
madali nitong natawid ang distansiya at hinapit siya sa beywang palapit
dito.

"Marcus-"

"Shut up." Walang lakas ang boses nito habang ang mga mata ay nakatuon sa
mga labi niya na ilang dangkal lang ang layo sa labi nito. There's a raw
hunger in his eyes. "Fuck it! I can't believe I'm feeling this."

Bago pa siya makapag-usisa kung anong ibig sabihin nito, naangkin na nito
ang mga labi niya at marubdob siyang hinalikan.

Napadaing si Pham sa loob ng bibig ni Marcus at sinamantala iyon ng

binata.

Marcus kissed her deeply and hungrily. Para itong sabik na sabik na
mahalikan ang mga labi niya. At sa bawat paggalaw ng mga labi nito sa mga
labi niya ay nadadarang siya.

Pham keeps on telling herself to push Marcus away, that this is not
right... pero wala siyang lakas na itulak ito lalo na nga't unti-unting
gumagalaw ang mga labi niya para tugunin ang halik nito.

She kissed him back slowly. Parang may sariling isip ang mga braso niya
na yumakap sa leeg nito at mas hinapit pa ito palapit sa kaniya.

Mas lumalim pa ang halikan nila. Mas naging mapusok ang bawat paggalaw ng
kanilang mga labi at nag-iinit na ang katawan ni Pham. Ramdam niya ang
kiliti sa bawat himaymay niya. Wala nang inhibisyon sa katawan niya. Wala
na siya sa tamang huwisyo habang naglalakabay ang kamay ni Marcus sa
katawan niya at dumapo iyon sa pagkababae niya.
Pham was already lost when Marcus slip his hand inside her undies and
touched her sex.

She cried out in pleasure as his finger separate her folds and slip it
inside to rubbed and tease her clit.

"Ohh!" Humigpit ang pagkakahawak niya rito.

Napakagat-labi siya ng pakawalan ni Marcus ang mga labi niya at gumapang

iyon pababa sa leeg niya, humahalik at sumasamba.

She likes this. She wants more. More of this.

Naramdaman niyang umikot sa likod niya si Marcus at hinalikan ang batok

niya na mas nagpadagdag sa kiliti at sarap na bumabalot sa buo niya
pagkatao.

His finger is still on her sex, teasing, playing and rubbing her clit.

It's been so long...three years long. Her lust is cannot be controlled

anymore.

She wanted this man to pleasure her, to fill her and damn all the
consequences later.

"Fatima..." he whispered on her ear, sending tingling sensation through

her. "You're making me crazy."

Napaliyad siya ng dahan-dahan nitong ipinasok ang isang daliri sa loob

niya.

"Oh! Marcus..."
Mas ibinaon pa nito ang daliri sa loob niya.

"I want to fuck you, Fatima."

She

moaned in pleasure. Wala na siya sa tamang huwisyo. Kinain na nang libog

ang lahat ng matalinong parte ng isip niya.

"I'd wanted to do this to you ever since i saw you in my office." He bit
her neck and licks the sting away. "Open your legs for me, Fatima. And
let my finger feast on your juice."

Nahigit niya ang hininga ng maglabas pasok sa loob niya ang daliri nito.

"Marcus..." she moaned.

"Yes, Fatima." He bit her earlobe. "Moan my name. Say my name."

"Marcus. Marcus. Marcus." She chanted mindlessly.

Napahawak siya sa matitipuno nitong braso at malakas na napapaungol. His

finger is expertly moving in and out, while his thumb is rubbing her
clit, adding an indescribable sensation through her body. Sobrang sarap
ng bawat pagbaon at paghugot niyon. Para siyang inihahatid sa langit.

She likes this... she wants this. Good heavens. She wants more.

"Jesus Christ!" Nagpakawala siyang isang mahabang ungol. "Ohh! Marcus!"

Nanginginig na ang mga hita niya. Nararamdaman niyang malapit na siyang
sumabog, malapit na siyang labasan. She wanted more... more of his
fingers. More!

Ramdam ni Pham, malapit na, sobrang lapit na. Abot kamay na niya ang
sukdulan ng biglang hinugot ni Marcus ang daliri, pinihit siya paikot at
niyakap ng mahigpit.

Handa na siyang singhalan ito sa pagkabuting nararamdaman pero narinig

niya ang papalapit na tonog ng isang motor.

Lumakas ang kabog ng puso niya. Did someone saw them? Oh heavens! Ano
nalang ang sasabihin ng mga ito? May asawa siyang tao.

At kapatid pa niya ang nilalandi mo. Anang boses sa isip niya.

Umatras siya, disididong lumayo kay Marcus pero mahigpit ang yakap nito
sa kaniya.

"Stay still, Fatima." He hissed under his breath. "I don't want them to
see you like this."

Natigilan siya. "Bakit? Hindi ba normal lang naman sayo na ipakita sa

kanila ang babaeng katalik mo? You attend an orgy for Pete's sake!"

Marcus stilled, pulled back a little and stared at her. "An orgy?"

"Oo, kagabi yon diba." Nag-umpisang mag-init ang pisngi niya. "Sabi ni
Tariq pupunta ka sa orgy. I'm sure you enjoyed it with Diana--" natigilan
siya at gustong kutusan ang sarili. "Jesus! Bakit ko ba nakalimutan ang
bitch mong girlfriend? Sana hindi mo ako hinalikan at hinawakan-"

"I didn't go to the orgy last night."

She froze. "Ha?"

"Hindi ako nagpunta sa Orgy kagabi. I was busy thinking of you and
imagining your body pressed to mine."

Napakurap-kurap siya. "But you have a girlfriend."

"Why? Is it wrong that I want to screw you hard and rough?"

"Oo kasi may girlfriend ka."

"Kahit my girlfriend ako, gusto pa rin kitang maangkin."

"Bakit?"

"I don't know." Nagkibit-balikat ito. "I want you so bad."

Umatras siya at itinulak ito palayo sa kaniya. "No. My girlfriend ka.

Hindi ako ang sisira sa relasyon niyo ni Diana."

"I want you and I know you want me too."

"No! I don't want to have sex with you." Panay ang atras niya.

"I can feel your lust, Fatima."

"No. Hindi yan totoo!"

"I know you want to fuck me too, Fatima. Let's just get it over with."

"No!" Umatras siya. "Ayoko! Kung kaya mo lang ako

gustong maangkin para magamit iyang naninigas mong pagkalalaki, spare

me."

"Fatima, don't-"

Umatras siyang muli pero hindi na ang papag ang sumalubong sa paa niya
kundi ang malamig na tubig-dagat.

Kasabay ng malakas niyang singhap ang pagkahulog niya sa dagat. Pero bago
tuluyang lumubog ang katawan niya ay tumama ang ulo niya sa matigas na
bagay dahilan para mawalan siya ng malay.

The last thing she heard is Marcus calling her name.

HINDI mapakaling naka-upo si Marcus sa gilid ng Clinic bed na

kinahihigaan ni Fatima.

Nang mahulog ito kanina sa dagat, tumama ang likod ng ulo nito sa gilid
ng Jet Ski na malapit lang sa cottage.

At mula ng sagipin niya ito at dahil sa Clinic ng Isla ay hindi pa

nagigising si Fatima. And that was yesterday morning.

Fuck!

Mabilis siyang napalingon sa pinto ng bumukas ang pinto ng maliit na

silid na yon. Mula doon ay pumasok si Dr. Edzel, ang kanilang Resident
Physician na myembro rin ng Isla.
"Doc." Tumayo siya at sinalubong ito. "Ano na? Kumusta na ang pasyente
ko?"

"Chill, Dela Cruz." Tinapik nito ang balikat niya at tumingin kay Fatima
na walang malay. "Your patient hit her head and is suffering from a
severe concussion. She has six stitches cut just above her nape.
Thankfully, tumigil na ang pagdudugo niyon. Maraming puwedeng mangyari
kapag may head trauma ang isang pasyente. Puwedeng pagkahilo, pagsakit ng
ulo at pagsusuka"

Nagsalubong ang kilay niya. "What the hell? Are you fucking kidding me?"

"No. Let's just pray that it won't happen to her. Pero kung mangyayari
man yon, kailangan natin siyang suriin ulit."

Kumuyom ang kamao niya. "And if that happens?"

"She'll need her family for support." Simpleng sagot ni Edzel.

"Wala na siyang pamilya." And my family won't accept her for sure.

"Kaano-ano mo ba siya?"

"She's my..." brother's wife. Hindi niya itinuloy iyon. He hated telling
people that Fatima is his brother's wife. "She's a friend."

Tumango-tango ito. "Well, hintayin nalang natin na magising siya."

"Okay." Does he have a fucking choice?

Dr. Edzel checked Fatima's vital signs first before leaving the room. Si
Marcus naman ay naupong muli sa gilid ng kama ni Fatima.

He stared at Fatima's beautiful serene face. So beautiful... but not his

to own. She was his brother's wife for fuck sake!

He shouldn't have kiss and touch her like that. But damn it, it feels
good to hear her moan his name. It was euphoric.

"Fuck!" His jaw tightened. "Fuck!"

Marcus was beating himself up for being selfish when he heard a soft
moan.

Mabilis na tumuon ang tingin niya kay Fatima. Bukas na ang mga mata nito
at parang naguguluhang nakatingin sa kaniya.

"Are you okay?" Tanong niya kaagad. "May masakit ba sayo? How's your
head? Masakit ba? Teka, tatawagin ko si Edzel. Fuck! Nasaan ba kasi ang
Doctor na yon kung saan kailangan siya-"

"Sir Marcus." Pilit itong bumabangon pero napangiwi kaya tumigil ito sa
paggalaw at napahawak sa batok. "Teka, anong nangyari sakin? Bakit ang
sakit ng ulo ko?"

Namamaos ang boses nito pero

hindi yan ang nakapagpakunot sa nuo niya.

"Anong tawag mo sakin?" Naguguluhan at nagtatakang tanong niya kay

Fatima.

"Sir Marcus." Panay ang ngiwi nito habang hawak ang batok. "Ano bang
nangyari sakin?"
Napatitig siya kay Fatima. Puno ng pagtataka ang isip niya.

Why the hell did she call him Sir Marcus? His mind cannot wrap up to
what's going on.

"Sir, ano ho ba nangyari sakin?" Tanong ulit nito. "At bakit ka narito?
Teka, nasaan ba ako?"

"Nahulog ka sa Floating Cottage kahapon, tumama ang ulo mo sa Jet ski na

malapit lang sa cottage." Kuwento niya.

"And? Hindi naman ipinaliwanag ng sinabi mo kung bakit ka narito."

"Ako ang sumagip sayo. Kasama mo kasi ako sa floating cottage. You fell
into the water and I saved you and brought you to the clinic."

Napatango-tango ito pero kunot pa rin ang nuo. "Ahm," napangiwi ito,
"nasaan ba tayo? Bakit tayo nasa cottage? Bakit tayo magkasama, Sir? Nasa
isang Business Conference ho ba tayo, Sir?"

Parang sasabog ang utak ni Marcus sa mga tanong ni Fatima. And her
questions only means one thing, she forgotten some of her memories.

Hell! "Dito ka lang." Paalam niya kay Fatima na marami pang tanong saka
lumabas sa silid.

Buti nalang at nakita niya kaagad si Dr. Edzel.

"Doc. Gising na si Fatima!" Pasigaw niyang sabi para marinig siya nito.
Edzel face him and smile. "That's good."

"No, it's not. Wala siyang maalala, pero parang wala naman siyang
amnesia. She remembers me. Hell! What the fuck is happening!"

Marcus knew that he's panicking.

Napabuntong-hininga si Dr. Edzel at napailing-iling. "Mukhang alam ko na

ang nangyari."

Marcus looked at Dr. Edzel with hopeful eyes. "You can fix her? I mean,
what the hell is happening?"

"I think she partially lost her memories."

Marcus just stared at Dr. Edzel, dumbfounded.

#StillNoBukaPaMoreMoment

=================

CHAPTER 9

MEDIA PHOTO: Mi Keiko

CHAPTER 9

NAKAAWANG lang ang mga labi ni Marcus habang sinusuri ni Dr. Edzel si
Fatima. Hindi pa rin siya makapaniwala sa nangyari kani-kanina lang. It
was mind-blowing.
"Ano ang huli mong naaalala?" Tanong ni Dr. Edzel kay Fatima na malumanay
na boses habang sinusuri ang vital signs nito.

"Ahm," Fatima frowned. "May meeting kanina sa Conference room tungkol sa

shares ng Dela Cruz Incorporated. Nandoon ako para kumuha ng Datus para
sa Marketing Department."

Napatango-tango si Edzel at bumaling sa kaniya. "Well?"

Naguguluhang pa ring nagkibit-balikat siya. He couldnt think straight or

even talk straight.

Fuck!

Bumaling ulit si Dr. Edzel kay Fatima. "Well, Ms. Fatima, aside from your
stitches in the head, wala naman masyadong pinsala ang katawan mo. At
alam kong marami kang tanong, kaya maiwan ko na kayo ni Mr. Dela Cruz."
Ngumiti ito. "I will be back later to check on you and to give you a pain
reliever for your wound. As of now kasi, may bisa pa ang pain reliever na
itinurok ko sayo kanina. Okay?"

"Okay." Nakangiting tugon ni Fatima.

"Good." Edzel check Fatima's cut one last time and then left.

Mabilis niyang sinundan ang Doctor sa labas at pinigilan ito.

"What's wrong with her?" Hindi niya naitago ang pag-aalala sa boses.

Ngumiti ito na para bang walang problema sa mundo. "Well, Dela Cruz,
tulad ng hinala ko may selective amnesia ang pasyente mo." Kumunot ang
nuo nito, halatang nag-iisip. "By the way, yong sagot niya
sa tanong ko kung anong huli niyang naaalala, kailan yon nangyari?"

"Three years ago."

Tumango-tango ito at nagtanong ulit. "So tatlong taon ang hindi niya
maalala." Napailing-iling ito. "Diba kaibigan mo naman siya?"

"Yes." May pag-aalangan sa sagot niya..

Heck! They are far from being friends!

"Alam mo ba ang nangyari sa kaniya sa tatlong taong hindi niya maalala?"

"Something happen. Its personal."

"Well, kung ano man ang nangyari, baka isa iyong masamang ala-ala para sa
kaniya. You see, the brain sometimes force us to forget the bad memories,
especially if it is inflicting us too much pain. The brain block out
those negative memories because she, herself, doesnt want to remember it.
That's a defensive mechanism to protect herself."

Halos mag isang linya ang kilay niya. "You mean to say na tinanggal ng
utak niya ang memoryang gusto niyang kalimutan para hindi siya masaktan?"

"Precisely." He shook his head. "But dont worry," tinapik nito ang
balikat niya, "that's just selected memory amnesia. She'll remember
again. Kailangan lang niya ng oras para maalala yon."

"How many days?"

"I dont know. Hindi ko alam kung kailan. It could be days, weeks or maybe
years. Walang nakakaalam pero babalik yon."
He blew a loud breath. "So it's like back to zero for me."

Tumaas ang kilay ni Edzel na parang nagtatanong. "Kailan kayo

nagkakilala?"

"Three and a half years ago."

Edzel eyes him knowingly. "Well... at least kung may nagawa kang hindi
maganda

sa loob ng tatlong taon na yon, puwede mong ayosin." Pagbibiro nito. "At
least kapag naalala na niya, baka i-reconsider niya ang maling 'yon."
Tinapik nito ang balikat niya. "Anyway, i have to go. Pinapatawag ako ng
may-ari ng Isla."

Marcus just nodded and went back inside the room.

His eyes instantly fell on Fatima. Nakatingin ito sa kisame at halata sa

kislap ng mga mata nito ang kaguluhan.

Naglakad siya palapit dito at umupo sa gilid ng kama.

"So," he drawls, thinking of what to say, "how do you feel?"

"Confuse." Bumuntong-hininga ito. "Kahit anong isip ko, hindi ko talaga

maalala kung paano ako napunta rito sa Isla e."

"Huwag mo nang isipin yon." Hinawakan niya ang kamay nito saka pinisil
iyon. "Maalala mo rin yon in due time."

Alam niyang pilit ang ngiti sa mga labi nito.

And he has this urge to tell her the truth. Fuck! Why can't I be selfish
for once?

"Ganito kasi yon," umpisa niya, "you are in Temptation Island, an

exclusive island that let us do anything we want. I'm a member. And I
invited you here."

"Bakit mo naman ako inimbitahan?"

Fuck! Fuck! "Because I want to."

A sweet smile appeared on her lips and it was new to Marcus' eyes. Ni
minsan ay hindi niya nakita iyon sa mga labi ni Fatima kapag kaharap
siya. Ang mga ngiting yon ay para lang kay Martin, tanging para kay
Martin lamang.

"Mabait ka naman pala, Sir." Anito na nakangiti pa rin. "Akala ko masama

ugali mo e. Palagi kasing sinasabi ni Sir Martin na may hindi magandang
ugali ka raw."

He was taken aback.

Sinabi

iyon ni Martin? What the hell? Never in his life did he talk negatively
about his brother.

Well, what do you know. Sinisiraan pala siya ng kapatid niya kay Fatima.

PHAM can't help staring at Marcus handsome face. Napaguwapo talaga ng

boss niya. Kaya lang ang seryuso ng mukha nito palagi at parang snob.
Tapos sabi pa ni Sir Martin ay masama ang ugali ng kapatid nito kaya
naman dumistansiya siya rito.

Sa anim na buwan na nagta-trabaho siya sa kompanya nito, araw-araw niya

itong nakikita at pinagnanasaan ng palihim. He has this gorgeousness that
you just want to lick every inch of him.

But Sir Martin always told her that Marcus is a playboy, a womanizer. At
yon ang pumigil sa nararamdaman niya para rito.

But now, this Marcus in front of her seems different.

"Well, Im nice." Pakli ni Sir Marcus na pumukaw sa pag-iisip niya.

She smiled. "Salamat nga pala sa pag sagip sakin."

Napangiwi siya ng subukang igalaw ang ulo. Masakit ang kirot sa likod ng
ulo niya. Shit!

"Don't move." Pigil ni Marcus sa kaniya at inayos ang unan niya. "Baka
bumukas ang tinahing sugat mo sa ulo. It'll bleed again. I dont think na
kakayanin ko pang magbigay ng dugo sa'yo."

Napaawang ang labi niya at napakurap-kurap. "N-nag-donate ka ng dugo

sa'kin?"

"Yes. Marami kasi ang dugong nawala sayo. Thankfully, pareho tayo ng
blood type."

"Ahh..."
Ang nakaawang niyang mga labi ay tumikom ng mapansin ni Pham na bumaba
doon ang tingin ni Marcus.

His eyes never leave her lips and its making her heartbeat so fast.

"S-Sir..."

"Just Marcus, Fatima." Bulong nito habang nakatingin pa rin sa mga labi
niya.

Fatima. It sounds good in her ear. Pero hindi niya dapat nararamdaman
'to. Martin asked if he could court her and she said yes. Mali to, diba?

"Marcus..."

"Hmm... that sounds good."

Slowly, his lips move closer to her. Napapikit si Pham at hinintay na

lumapat ang mga labi nito.

The anticipation is killing her. Kaya naman hindi niya napigilan ang
sarili. Siya na ang dumukwang at lumapat sa labi niya sa labi nito.

The kiss felt amazing but short. Sumakit kasi ang likod ng ulo niya. She
groaned in pain. Sinapo niya ang ulo at mariing ipinikit ang mga mata.

"Fuck! Fuck!" Sunod-sunod ang pagmumura ni Marcus.

"Ayos lang ako." Unti-unti nang nawawala ang sakit. "Ayos na ako."

Binuksan niya ang mga mata at nakita niya si Marcus na hindi alam kung
ano ang gagawin. Kung tatayo ba ito o uupo at papanuorin siya.
"Ayos na ako, Sir Marcus." Pagpapakalma niya rito.

"Fuck!" Nagpakawala ito ng malakas na buntong-hininga. "Fuck! Don't move,

will you?!" Singhal nito sa kaniya.

Napaigtad siya sa paglakas ng boses nito.

"I'm sorry. Hindi ko sinasadyang sigawan ka." Bawi kaagad nito. "I'm just
worried, Fatima. You were in pain for fuck's sake!"

Sasagot sana siya na ayos lang siya pero biglang bumukas ang pinto ng
silid at pumasok ang isang babae na galit na galit.

"Marcus! Anong ginagawa mo kasama ang haliparot na babaeng yan, ha?!"

"Diana-"

"Ako ang girlfriend mo dapat ako ang asikasohin mo! Nilalandi ka siguro
ng haliparot na 'to kaya ka nandito."

Madilim ang mukha na nilapitan ni Marcus ang bagong dating na babae at

hinawakan ito sa braso saka hinila palabas ng silid.

"Marcus! Hindi pa ako tapos! Inaagaw ka ng babaeng yon sakin..."

Pham didnt heard the rest. Mukhang nakalayo ng ang dalawa dahil hindi na
niya ang mga ito narinig.
Mapait siyang napangiti. Ang gaga talaga niya at napaka-ilusyunada. Bakit
ba hindi niya naisip na may kasintahan ito. Jesus Christ! Marcus is a
handsome man, women flock on his feet. Kay Martin nalang niya dapat
ibigay ang lahat ng atensiyon niya.

Wala sa sariling itinaas niya ang kamay.

Bigla siyang natigilan ng may mahagip ang mga mata. It's a simple gold
ring on her fingers.

Kumunot ang nuo niya at hinaplos ang singsing sa daliri niya. As she
touched the gold ring, flashes of blurry pictures assaulted her mind.
Bigla siyang napasigaw sa sakit na bumalatay sa ulo niya. Pilit na
pumapasok iyon sa isip niya. Pakiramdam niya ay hinihiwa niyon ang ulo
niya at binibiyak.

The pain was too much.

Nagdilim ang paningin niya at bigla siyang nawalan ng malay.

WHEN Pham wakes up again, she wasnt in the same room anymore. Kaagad siya
nag-panic pero kaagad din siyang kumalma ng makita si Sir Marcus na naka
upo sa sofa at natutulog.

Ipinalibot niya ang tingin sa kabuonan ng silid.

"Nasaan ba ako?" Tanong niya sa sarili.

Napabuntong-hininga siya at napahawak sa likod ng ulo niya. Napa-igik

siya ng mahawakan niya ang

sugat na natatakpan ng gauze. She quickly pulled away her hand.

Shit!
Itinaas niya ang kamay at tiningnan ang daliri niya. The ring is still
there.

Akmang hahawakan niya iyon ng marinig niya ang boses ni Marcus.

"Gising ka na pala."

Mabilis niyang ibinaba ang kamay at tumingin sa boss niya. "Oo, Sir,
gising na ako."

Nalukot ang mukha nito. "Dont call me that. Just Marcus."

Biglang nawala ang emosyon sa mukha niya ng may maalala. "Bakit ka pala
narito, Sir? Baka hinahanap ka na ng girlfriend mo, sabihan na naman ako
ng malandi kapag nakita niyang magkasama tayo."

"I'm sorry about yesterday." Bumuntong-hinga ito.

She shrugged. "Okay lang, Sir. Pero mas makabubuti siguro na umalis na
kayo."

Kumunot ang nuo nito. "Why would you say that?"

"Kasi may girlfriend ka na." Nag-iwas siya ng tingin. "Tapos hinalikan mo

pa ako-"

"Correction, Fatima. You kiss me."

Nag-init ang pisngi niya. "I did not..."

"Yes, you did."

Tumayo ito mula sa kinauupuang sofa saka lumapit sa kama niya at

dumukwang palapit sa kaniya.

Their lips were almost touching and that tingling sensation is there,
lingering.

"Ikaw ang unang humalik sakin, Fatima." Bulong nito.

Napakalakas ng tibok ng puso niya. "Ah, k-kasi ano e..." oo, ako. Because
i want to kiss you. "A-ano kasi e..."

Hindi niya maipaliwanag ang kabaliwang ginawa. Bakit ba siya ang humalik
dito. Bakit ba siya-

His lips locked on hers. Tumigil ang pag-inog ng mundo ni Pham. Parang
nag freeze lahat habang magkalapat

ang mga labi nila. At nang palalimin nito ang halik at ginagalugad ng
dila nito ang bibig niya, hindi siya makapag-isip ng tama.

Pham just lie there, accepting Marcus' kisses and slowly kissing him
back.

May sariling isip ang mga braso niya na yumakap sa leeg ni Marcus habang
mas nagiging mapusok ang halik na pinagsasaluhan nila. Naglalakbay na ang
mga kamay ni Marcus na madaling nakapasok sa Hospital Gown na suot niya.

His hand slipped inside and caresses her inner thigh.

They are still kissing like no tomorrow. Kahit siya ang nagiging agresibo
na rin ang bawat galaw. Ibinuka niya ang mga hita para mas mabigyang laya
ang mga kamay ni Marcus. At ang mga kamay niya ay humahaplos sa
matitipuno nitong braso at dibdib.

She has this feeling inside of her that it's been a long time since she
felt like this. Samantalang wala pa naman siyang karanasan sa ganito,
pero ramdam niya ang pagkasabik na nararamdaman niya sa kaniyang
kaibuturan.

Pham can also feel Marcus' hunger and desire in his kiss and touch. And
its fueling the desire building inside her.

She wants this. She wants him.

But to her disappointment, Marcus stopped.

Pinakawalan nito ang mga labi niya at pareho silang habol ang hininga.

Matiim siya nitong tinitigan kapagkuwan ay ngumiti ito. "There. Ako na

ang humalik sayo. And I would love to more than kiss you, but," hinaplos
nito ang buhok niya, "you have to recover first. Baka bigla ka na namang
mawalan ng malay."

Siya ang nahiya sa ka-agresibohan niya. Bakit hindi niya ma-control ang
sarili?

"Okay." Aniya na nahihiya sa kapusukan niya.

"Pagaling ka, ha?" Hinawakan nito ang kamay niya at hinalikan ang likod
niyon.

Napansin niyang natigilan si Marcus ng mapansin nito ang singsing sa

daliri niya. An unreadable emotion flash through his eyes and was gone in
an instant.

And then he took the ring off of her.

Napasinghap siya at sinubukang pigilan ito pero ibinulsa nito ang
singsing.

"Marcus! Akin na ang singsing na yon!"

She can feel her heart being slice into two. Parang napakasakit na
mawalay sa singsing na yon sa hindi niya malamang kadahilanan.

"I'll keep the ring." Anito sa walang emosyong boses. This wasnt the
sweet man who kissed her. "Kapag naaalala mo na siya, kunin mo sakin."

Naguguluhan siya. "Sinong siya? Ano bang pinagsasasabi mo?"

"You'll know what I mean when you remember." Wika nito.

His eyes were cold. And his cold eyes feel familiar.

"Sir Marcus-"

"Dont call me that!" Bigla nitong sigaw habang matalim ang mga matang
tumingin sa kaniya. "Wala na siya sa memorya mo't lahat-lahat pero siya
pa rin ang hinahanap mo. Fuck it!"

Umawang ang labi niya ng nagmamartsa itong umalis at iniwan siya, dala
ang singsing na ayaw niyang mawalay sa kaniya.

HOURS passed and Marcus didnt came back. Nakakadawalang balik na ang
nurse sa silid niya para sa gamot niya pero wala pa rin ang binata.
And when the door opened again, she already lost hope. At tama nga siya
dahil hindi si Marcus ang pumasok kundi isang may edad nang babae.

"Good morning, ma'am Fatima." Magalang nitong bati

sa kaniya na nakangiti. "Kumusta ho kayo? Ako po si Julie. Ako ang

naatasan ni Sir Marcus na mag-alaga sa inyo."

Nginitian niya ito. "Kinagagalak kitang makilala. Pham nalang po ang

itawag niyo sakin."

"Kinagagalak din kitang makilala, Pham." Lumapit sa kaniya ang babae.

"Tutulungan kitang maligo, Pham."

"Salamat naman." Nakahinga siya ng maluwang. "Ang init-init na nang

katawan ko. Nang lalagkit na ako."

Mahina itong tumawa at inalalayan siyang bumangon mula sa pagkakahiga

hanggang sa pagtayo.

Medyo nanginginig ang tuhod niya at nag-iipon ng lakas para makatayo ng

matuwid.

"Dahan-dahan lang ang lakad, Pham." Ani Manang Julie na nakaalalay pa rin
sa kaniya patungong banyo.

Pareho silang nakahinga ng maluwang ni Manang Julie ng makapasok sila sa

banyo at nahubad ang kaniyang damit saka naka-upo na siya sa loob ng bath
tub.

"Susuklayin ko ang buhok mo habang nililinis mo ang sarili mo." Anang

Manang Julie na may kinuhang suklay.

Habang nililinis niya ang sarili, dahan-dahan naman siyang sinusuklayan

ni Manang Julie. Maingat ang bawat pagsuklay nito sa buhok niya.
"Manang Julie?"

"Ano yon, hija?"

"Malaki ba ang sugat ko?"

"Medyo." Patuloy ito sa pagsuklay. "Tinanggal nila ang buhok na

nakapaligid sa sugat mo kaya kalbo ang parteng iyon ng ulo mo. Pero huwag
kang mag-alala, natatakpan naman ng mahaba mong buhok kaya hindi
masyadong halata."

She sighed in relief. "Salamat naman."

"Huwag kang mag-alala, kahit naman makalbo ka ay maganda ka pa rin naman.

Kaya nga siguro nahumaling sayo si Sir Marcus, e."

Bumilis ang tibok ng

puso niya. "Nagkakamali kayo, Manang. May kasintahan na ho si Marcus at

hindi ako yon."

"Pham, kung nakita mo lang kung paano siya nag-alala sayo at paano ka
niya alagaan ng wala kang malay, hindi mo sasabihin yan."

"Ano hong ibig niyong sabihin?" Mas lalong bumilis ang tibok ng puso
niya.

"Nang dumating ka rito kahapon, halatang hindi mapakali si Sir Marcus.

Puno ng pag-aalala ang mukha niya. At halos magdamag siyang gising sa
pagbabantay sayo. Alam ko kasi hinahatiran ko siya ng kape."
"Ganoon ho ba?" Sana nga totoo yon. "Nasaan ho ba ako? Nasa Isla pa ho ba
ako?"

"Saang isla, hija?" Naguguluhang tanong nito. "Nasa lungsod ka na, Pham.
Nasa bahay ka ni Sir Marcus."

Namilog ang mata niya at mabilis na bumaling siya kay Manang Julie. "Ano
hong sinabi niyo?"

"Nasa bahay ka ni Sir Marcus." Wika nito. "Inuwi ka niya mula sa Hospital
dahil mas makakapagpahinga ka raw rito ng mabuti sabi ng Doctor."

"Sa bahay ni Marcus?" Gulat pa rin siya.

"Oo."

Pham was dumbfounded. Hindi siya makapaniwalang nasa bahay siya nito.

Hanggang sa matapos siyang maligo at tinulungan siyang magbihis ng maayos

na damit ni Manang Julie, hindi pa rin mawala sa isip niya na nasa bahay
siya ni Marcus.

She felt scared. Natatakot siya sa hindi malamang kadahilanan.

"Hayan, ang ganda-ganda mo na." Puri ni Manang Julie.

Napatingin siya sa sarili niya sa salamin.

Napangiti siya ng makitang bagay nga sa kaniya ang simpleng kulay rosas
na bestida at simpleng doll shoes. Nakalugay ang buhok niya para matakpan
ang kalbong bahagi ng ulo niya.
"Salamat, Manang Julie."

"Walang anuman, Pham." Magiliw siya nitong nginitian. "Halika ka na sa

labas. Nakahanda na ang hapunan mo."

Malapad siyang ngumiti at hinayaan si Manang Julie na alalayan siya

patungong hapag-kainan.

#MalapitNaAngBukaPaMoreMoment

#AbanganAngKainosentehanNgAuthorNaBergeenNaKulayPink

=================

CHAPTER 10

MEDIA PHOTO: MJ Macaraeg

CHAPTER 10

"KUMAIN ka ba ng marami?" Tanong ni Marcus ng bigla itong pumasok sa sala

habang pinagmamasdan niya ang mga larawang naka-sabit sa dingding.
"Kailangan yan ng katawan mo. Huwag matigas ang ulo."

Hindi siya sumagot. Nanatili siyang nakatingin sa picture frame kung saan
naroon ang larawan ni Marcus at ang kapatid nitong si Martin.

Umangat ang kamay niya para kunin ang larawan sa pagkakasabit.

Matiim niyang tinitigan ang larawan sa malapitan. Something is shifting
inside her as she stared at Martin. May kakaibang pagbilis ng tibok ang
puso niya. Ano ba itong nararamdaman niya?

Napaigtad si Pham ng bigla nalang agawin ni Marcus ang larawan na hawak

niya saka itinapon yon sa kung saan. Narinig niya ang pagkabasag niyon.
And then Marcus started throwing away all the picture frame that has
Martin on it.

"Ano ba ang ginagawa mo?" Naguguluhang tanong niya habang pinipigilan ang
kamay nito. "Stop it."

Marcus huffed in anger and faceD her. "Ano bang mayroon kay Martin at
nagkakaganyan ka?"

She looks at Marcus, confused. "Ano bang pinagsasasabi mo?"

Napailing-iling ito saka nagmamartsang umalis.

Naguguluhan siya kaya naman sinundan niya ito. Bakit ba ito nagagalit?
Dapat nga siya ang magalit dahil iniwan siya nito sa bahay na 'to na wala
siyang kilala at ngayon lang ito nagpakita pagkalipas ng dalawang araw.

Dahan-dahan niyang itinulak ang pinto ng pinasukan ni Marcus at pumasok

siya.

"Marcus?" Tawag niya sa pangalan nito.

Walang sumagot.

"Marcus?" Pinalibot niya ang tingin sa kabuonan

ng silid at nagulat siya ng makita ang nagkalat na basyo ng Jack Daniels.

"Anong..." dumako ang tingin niya sa binata na nakaharap sa malapad na
bintana, nakatingin sa labas at umiinom ng Jack Daniels mula sa mismong
bote.
"Marcus..."

"Leave my room, Fatima."

Pinairal niya ang katigasan ng ulo. "Bakit ka ba umiinom?"

Uminom ulit ito ng alak saka bumuntong-hininga. "Leave my room, Fatima.

I'm not in the mood to deal with you right now."

Hindi siya nakinig. Lumapit siya rito at tumayo sa harapan nito. Pham
knew that she's testing Marcus' patience but she doesnt care.

"Ano bang problema mo? Bakit ka ba umiinom?" Nag-aalala siya.

Mas lalong dumilim ang mukha nito. "Anong problema ko?" Mapait itong
ngumiti. "Ikaw ang problema ko, Fatima." Binitiwan nito ang alak na hawak
at hinawakan siya sa magkabilang balikat. "Why can't you see that I care?
Why can you see that, huh?" Binitawan siya nito at napailing-iling habang
umaatras. "Just get well soon and leave my house. I want to be sane
again, Fatima. Kapag malapit ka lang, nababaliw ako. And that's not me. I
cant control myself around you and you know what's funny, you dont even
know that nor give shit about it."

Her heart never stops beating so fast. His words seeped into her heart.
At lahat ng pagdadalawang isip niya ay nawala.

Umangat ang kamay niya para haplosin ang pisngi ni Marcus. He fliched
like she slapped him.

"Just leave my room, Fatima." May pakiusap ang boses nito.

Umiling siya. "Hindi ako aalis." Inilapit niya ang katawan niya rito ay
niyakap ito. "I'm not leaving." She pulled herself away and
pressed her lips on his.

Marcus stilled.

Pinagdasal niya na sana hindi siya nito itulak.

Napadaing siya ng yaposin nito ang katawan niya at mas palalimin pa ang
halik na sinimulan niya.

Pham moaned inside Marcus mouth as he kissed her hungrily. Nalalasahan

niya ang amoy alak nitong dila at mas dumadagdag iyon sa kagustuhan
niyang mas magtagal pa ang halikan nila.

Nang itaas ni Marcus ang laylayan ng suot niyang bestida ay hindi siya
umangal. Nang hilahin nito pababa ang panty niya ay tinulungan pa niya
ito para tuluyang mahubad yon. Nang hawakan nito ang pagkababae niya ay
hinayaan niya ito, napaliyad pa ang katawan niya at napadaing siya sa
sarap.

His kisses move down to her neck, on her soft spot. Hindi niya mapigilang
mapadaing sa masarap na sensasyon. She cradle his head as he kiss and
lick her neck. Dumadagdag ang kiliting nararamdaman niya sa pag-iinit ng
katawan niya.

"Oh, Marcus..." she moaned his name.

Nakapikit siya habang ninanamnam ang sarap ng ginagawa nito sa katawan

niya.

Jesus Christ. She wants this man so bad.

"Fatima," he moaned her name as he trailed kisses down to the valley of

her breast. "God, you feel so soft."
Sumabunot ang kamay niya sa buhok ni Marcus habang himahalikan nito ang
dibdib niya, ang isa nitong kamay ay binubuksan ang zipper sa likod ng
bestida niya habang ang isang kamay ay ibala sa paglalaro sa hiyas ng
pagkababae niya.

Isang malakas at puno ng pagnanasang ungol ang lumabas sa bibig ni Pham.

Para siyang nahihibang habang inilalabas-masok nito ang isang daliri sa
loob niya.

"Ohh, god... ang sarap niyan, Marcus."

/>

Tuluyan na nitong nahubad ang bestida niya gamit lang ang isang kamay at
nag-piyesta ang mga mga mata nito sa hubad niyang katawan.

"So beautiful." Sambit ni Marcus habang puno ng paghanga na pinagmasdam

ang katawan niya. "So soft." He cupped her breast. "Perfect."

Napangiti siya. It's nice to see attraction in Marcus' eyes. She wants
that to stay in his eyes every time he looks at her.

Hinawakan niya ang kuwelyo nito at inumpisahang buksan ang butones ng

polo nito. Her mouth watered for a taste when she saw his muscled chest.
Jesus Christ! Why is this man so gorgeous?

"Having second thought?" Usisa ni Marcus ng tumigil siya sa pagbubukas ng

butones ng polo nito.

Umiling siya. "I want this." She unbuttons his polo again. "I want you."

Desire flash through his eyes. "You dont know how much i want you,
Fatima. Three years. Three fucking years."
Magtatanong sana siya kung bakit tatlong taon e anim na buwan palang
naman silang magkakilala, pero sinakop na ng mga labi nito ang mga labi
niya at nawala na sa tamang huwisyo ang isip niya.

All she wanted was Marcus' kisses. They're addicting. So good...

Ihiniga siya nito sa kama at maingat na kinubabawan. Napakagat-labi siya

ng umpisaham nitong romansahin ang katawan niya, mula leeg pababa sa may
puson niya, pababa pa sa pagkababae niya na alam niyang basang-basa na.

"Marcus..." namamaos siyang napaungol ng umpisahan nitong halikan at

sambahin ang pagkababae niya.

Umiikot ang dila nito sa hiyas niya. Sumusundot-sundot sa bukana ng

pagkababae niya. Humahagod

ng paikot sa hiyas niya na mas nagpapahibang sa kaniya sa sobrang sarap.

Marcus licked her sex, slowly, passionately and hungrily. Sinisipsip nito
ang katas na inilalabas niya. The pleasure was indescribable. It was
blowing her lustful mind. Its consuming every part of her.

"Ohh, jesus..." napasabunot siya sa buhok nito, "sige pa, Marcus. Lick me
harder-ohh!" Umarko ang katawan niya sa sobrang sarap. "Ganyan nga. Sige
pa, Marcus... sige pa..."

Pham keeps on moaning like crazy as Marcus keeps on licking her sex,
sucking and nipping her clit. Palakas ng palakas ang ungol niya habang
patagal na patagal na sinasamba ni Marcus ang pagkababae niya.

Hindi alam ni Pham kung saang dereksiyon siya bibiling sa sobrang

sensasyong nararamdaman. Malapit na... malapit na siyang maabot ang
sukdulan ng kaniyang kaligayahan.

And then she reached it. Grasp it and tasted it. She was shouting Marcus'
name as she cum.
She came hard. And it renders her capacity to move.

Binuka ni Marcus ang mga hita niya at kinubabawan siya.

And as their eyes look deep into each other, he slowly filled her with
his long, thick and aroused manhood.

A loud moan escaped their lips as their body becomes one. It feels so
good... so wonderful... so passionate... so intimate.

Gustong-gusto ni Pham ang pakiramdam na nasa loob niya si Marcus. She can
feel her strength as a man. She likes the feeling of him filling her,
stretching her walls.

"Fatima," bulong nito sa labi niya habang matiim na nakatitig sa kaniya.

"God, you're so beautiful."

That made her blush. "Thank you. You are beautiful too, Marcus."

He smiled at that. "That's the first time that I heard that from you,
Fatima."

Masuyo niyang hinaplos ang pisngi nito saka pinagsiklop ang mga kamay
niya.

Marcus entertained their hands tighter. His eyes look deep into hers. He
looks so ruggedly handsome. And he wants her. Its like a dream come true.

And when Marcus move inside and out of her, her body started to convulse
on pleasure. Wave and wave of pleasure spread through her veins.
Napapasigaw siya sa sobrang sarap. Napapaliyad ang katawan niya.

"Marcus. Marcus. Marcus." She chanted his name deliriously. "Oh, god,
Marcus."

Mas humigpit ang paghawak niya sa kamay nito habang sinasalubong ang
bawat pag bayo nito sa pagkababae niya. Panay ang ungol niya sa sobrang
sensasyong nararamdaman.

"Oh, Marcus." Iniyakap niya ang mga binti sa beywang ng binata at mas
hinapit ito palapit sa kaniya. "Marcus, ohh..."

"Fatima." Mas ibinaon pa nito ang kahabaan sa loob niya at napasigaw siya
sa sobrang sarap. "Fuck, Fatima, you feel so good."

Mahigpit pa rin na magkahawak ang kamay nila at nasa itaas iyon ng ulo
niya. Malakas at may diin ang bawat ulos ni Marcus pero kahit ganoon ay
napakasuyo pa rin ng pag-angkin nito sa kaniya. She felt special as he
made love to her.

"Marcus..." she moaned deleriously. "Malapit na ako."

Pham is about to explode in so much pleasure. And Marcus never stop

thrusting in and out. Habang tumatagal ay nagiging mabilis at malakas

ang bawat pagbayo nito.

Her sex clenched around his aroused cock. "I'm coming..."

Pabiling-biling ang ulo niya sa sarap. Malapit na... malapit na niyang

maabot.
Mas isinagad pa lalo ni Marcus ang kahabaan nito at kasabay non ay ang
pagsabog sa kaibuturan niya.

Pham screamed Marcus name as she came. It was nerve wrecking orgasm
followed by Marcus' hot semen filling her.

"Ohhh..." napahalinghing siya ng matapos ang pinagsasaluhan nila.

Marcus dipped his head and claimed her lips. Kaagad naman niyang tinugon
ang halik nito. Mapusok at marubdob.

Nang pakawalan nito ang mga labi niya, matiim siya nitong tinitigan.

"You're so beautiful and amazing, Fatima." Wika nito.

Inagaw niya ang kamay na mahigpit nitong hawak at niyakap niya ang binata
ng mahigpit.

Dahil tapos na ang kahibangan niya, nakaramdam siya ng takot. Paano kung
gusto lang siyang maangkin nito? Paano kong iiwan din siya nito?

Marcus is a handsome man and he has a girlfriend. Yet, he wants her.

Pham felt scared but she didnt show it. Kailangan niyang maging matatag
sa bagay at usaping yon. She wanted it to happen. She initiated it. She
has to face the consequences.

Napasinghap siya ng hugutin ni Marcus ang kahabaan nito mula sa loob

niya. Napakagat labi siya kasi nag-iwan iyon ng kakaibang kiliti sa loob
niya. Pero kaagad din namang nawala iyon ng maramdaman niya ang katas
nito na halos pumuno sa pagkababae niya.

"Sa banyo lang ako." Mabilis niyang sabi saka nagmamadaling tumakbo
patungo roon at hinugasan ang pagkababae niya.
Pagkatapos ay bumalik din siya kay Marcus na nakahiga na ngayon sa kama
at

nakatingin sa kisame na parang ang lalim ng iniisip.

Sumampa siya sa kama at padapang tumabi kay Marcus, halos ang kalahati ng
katawan niya ay nakadikit sa matitipunong katawan ni Marcus.

"Ang lalim ng iniisip mo." Wika niya.

Tumingin ito sa kaniya. "I was just thinking of something."

"Sana naman hindi yon kung anong iinomin mong alak ulit."

Mahina itong natawa. "Nah." Nawala ang liwanag sa mukha nito. "I was
thinking of when this is gonna last?"

Tumaas ang isang kilay niya. "Anong ibig mong sabihin?"

"You'll know what I mean when you remember." Humugot ito ng isang malalim
na buntong-hininga at matiim siyang piinakatitigan. "Hanggang kailan kaya
no?"

Naguguluhan na siya. "Ano ba ang sinasabi mo?"

"Wala." Ngumiti ito ulit. "Masakit pa ba ang sugat mo sa ulo?"

"Medyo."
"Do you see flashes of pictures in your mind sometimes?"

Now that he mention it...mayroon nga! Nuong hawakan niya ang singsing na
nasa daliri niya, nangyari yon sa kaniya pero hindi niya iyon binigyan
pansin.

"Hindi mo na kailangang sagutin. I know it's a yes." Pukaw nito sa pag-

iisip niya.

Her eyes narrowed on his. "May alam ka ba tungkol do'n?"

"Yes. But Im not gonna tell you."

"Bakit naman?"

"Because lots of painful memories were in there."

Ihiniga niya ang ulo sa balikat nito. "Naguguluhan ako, Marcus. Ano ba
yang mga pinagsasasabi mo? It's scaring me."

"Don't be." Hinaplos nito ang buhok niya. "Narito naman ako. I will
always protect you." Hinalikan siya nito sa nuo saka maingat siyang
pinahiga sa tabi nito at kinubabawan.

Pilya siyang napangiti ng maramdaman ang pagkalalaki nito na tumutusok sa

bukana ng pagkababae niya.

"Again?" Gulat na sabi niya.

"Yes, again." Walang sabi-sabing pinasok nito ang kahabaan sa loob niya.
"I dont know when this is gonna last, but Ill be damn not to make love to
you until then."
Mahigpit na yakap ang sagot niya sa mga sinabi nito at sinalubong ang
bawat pag ulos nito.

#OhhhhhPaMore

#ImInnocentWithAHeart

=================

CHAPTER 11

#ThrustYourPartner

CHAPTER 11

PHAM wakes up like a contented kitten, purring as she stretch her body.
She felt sore down there but she's happy. Na miss niya ang makaramdam ng
ganitong kasiyahan sa umaga. Nakakasawa na rin maging malungkot palagi.

She frowned. Now, where did that came from? Hindi naman siya malungkot e.
Ipinilig niya ang ulo.

"Good morning, sunshine." Anang baritonong boses na nagpangiti sa kaniya.

Iminulat niya ang mga mata at mas lumapad ang ngiti ng makita si Marcus
na nakatitig sa kaniya.

"Good morning, Marcus." Masayang bati niya.

Marcus pressed his lips on hers and smiled. "My morning is definitely
good."

Mahina siyang natawa saka naglambitin sa leeg nito. Now that they had
become intimate, hindi na siya naiilang dito. Gusto niya ang pakiramdam
na malapit lang ito sa kaniya. Gusto niya ang pakiramdam na katabi niya
ito.

Marcus makes her happy. Very happy.

"Hindi ka ba papasok sa opisina?" Tanong niya kapagkuwan.

"On leave ako." Pinangko siya nito at dinala sa loob ng banyo. "Gusto
kitang makasama. Saka wala kang kasama rito sa bahay kung papasok ako."

"Ah. Okay."

Pinaapak nito ang paa niya sa malamig na tile ng banyo saka binuksan ang
shower.

Matinis siyang napatili ng tumama sa katawan niya ang malamig na tubig.

Tatawa-tawa naman si Marcus habang binubuksan ang heater ng tubig.

"Marcus!" Singhap niya ng paikotin siya nito patalikod dito at sinapo ang
masisilang bahagi ng katawan niya.

"What?" He chuckled. "Masarap ito sa umaga."

Nang-aakit ang boses nito na

bumulong sa taenga niya. Napaliyad ang leeg niya ng umpisahan nitong

pisil-pisilin ang naninigas niyang nipples.
Napaungol siya. Nag-umpisa nang mag-init ang pakiramdam niya. Nababasa na
ang pagkababae niya. Lalo na ng walang sabi-sabi nitong ipinasok ang
dalawang daliri sa loob niya.

"Ohh! Marcus!" She moaned loudly. "Ang sarap niyan."

Hinugot nito ang daliri saka pinaharap siya. "I cant control myself,
Fatima."

Marcus gripped her thighs and pulled her up. Kaagad naman niyang iniyakap
ang mga hita at binti sa beywang ni Marcus at kasabay niyon ay ang
pagpasok ng sandata nito sa loob ng pagkababae niya.

"Ohh!" Napasigaw siya sa sarap.

Ramdam niya ang kiliti at sarap sa kaibuturan niya. She can feel her clit
throbbing in pleasure, adding up to her already wet pussy.

"Oh, Jesus, Marcus..." mahigpit siyang nakayakap sa binata na panay ang

ulos sa loob niya. "Marcus, oh! Marcus! Oh. Oh. Oh."

Nagdidileryo na siya sa sarap. Bumaon na ang kuko niya sa likod nito at

alam niyang malapit na siyang labasan.

"Marcus, please, oh god... ohh!"

Sinasalubong niya ang bawat ulos nito. Iginigiling niya ang balakang
habang napapahiyaw sa sobrang sarap.

Her pussy is so wet, she can feel it.

In and out. Up and down. She moved, he moved. Nagsasalpukan ang mga
masisilang bahagi ng katawan nila at napupuno ng ungol nila ni Marcus ang
buong banyo.
And then her body convulse in pleasure. She shouted as wave and wave of
ecstasy spread through her. Dagdagan pa ng mainit na katas ni Marcus na
pumumo sa kaniyang pagkababae.

NAPANGITI

si Pham ng maihain sa mesa nila ang inoder nila ni Marcus. Nasa Yanzees
Restaurant sila at nagtatanghalian. It was a perfect day for Pham.

She feel really happy... and it feels like that this is the first time
that she ever felt that kind of hapiness.

And it's odd.

"May problema ba?" Pukaw sa kaniya ni Marcus.

Napakurap-kurap siya at nag-angat ng tingin. "Wala naman. Bakit mo

natanong?"

"Nawala ang ngiti mo, e."

"Oh." She smiled again. "There. Happy?"

Marcus chuckled and put rice on her plate. She flinched when a moving
picture flashes through her mind.

Si Marcus iyon at siya, nasa isang floating cottage sila, kumakain. At si

Marcus ay nilalagyan ng pagkain ang pinggan niya, tulad nalang ngayon.
Ipinilig niya ang ulo saka tumingin kay Marcus. Nilalagyan na siya nito
ngayon ng ulam sa pinggan.

"Ahm," she has to ask, "yong isla pala, bakit tayo umalis do'n?"

"Because Diana is there." Naging awtimatiko ang sagot nito na para bang
hindi pinag-isipan.

At alam niyang hindi nito pinag-isipan ang sagot. Kaagad kasi itong
tumingin sa kaniya, binasa ang emosyon sa mukha niya.

"I'm sorry about Diana." Anito.

She tried to smile. "Okay lang. Alam ko naman na may girlfriend ka. No
need to explain. I know where I stand."

"Fatima-"

"Marcus, okay lang ako." Pigil niya sa iba pang sasabihin nito. "Alam
kong hindi mo ako seseryusohin kasi may kasintahan ka na. Masakit pero
yon ang katutuhanan." She gave him a small smile. "Let's just enjoy our
lunch."

"Okay." Napipilitang sabi ni Marcus.

Nagbaba siya ng tingin at nag-umpisang kumain habang pinipigilan ang luha

na nagbabadyang malaglag sa mga mata niya.

It hurts. She's in pain. Her heart is clenching inside her chest.

Nasasakal siya sa sobrang sakit pero pilit niyang pinapakalma ang sarili.

Hindi siya iiyak. Ginusto naman niya ito e. Alang naman hilingin niya
rito na hiwalayan ang girlfriend nito. Nakakahiya iyon.
Pham keeps on eating. Hindi siya nagsalita. All in all, she didnt enjoy
her lunch and it wasnt a perfect day.

"Saan mo gustong pumunta?" Pukaw sa kaniya ni Marcus ng makalabas sila sa

Yanzee Restaurant.

"Gusto ko nang umuwi." Wika niya.

"Sige, ihahatid kita sa bahay."

Tumango lang siya at sumakay sa kotse nito. Habang nasa sasakyan, panay
ang pagkausap sa kaniya ni Marcus.

"Pagkahatid ko sayo sa bahay, aalis muna ako ha? May pupuntahan lang
ako." Wika nito.

"Okay." Siguro kakatagpoin niya ang girlfriend niya. May kumurot sa puso
niya.

"Siguro makakabalik ako mamayang gabi na. Kumain ka ha? Ibibilin kita kay
Manang Julie."

"Okay."

"Doon ka na matulog sa kuwarto ko. Hindi pa kasi nalilinisan ang silid na

inukupa mo. May darating din na nurse para tingnan ang sugat mo."

"Okay."
"Bukas ipapa-CT Scan natin ang ulo mo para masiguro nating maayos talaga
ang lagay mo."

"Okay."

"At kapag maayos ka na, may sasabihin ako sayo."

"Okay."

"Can you stop saying okay?!" May frustrasyon sa boses nito.

"Okay." Tumingin siya sa labas ng bintana sa

dinadaanan nila. "I'm okay."

Narinig niya ang malakas na buntong-hininga ni Marcus. Kung nakatingin

siya rito, siguradong makikita niya ang pagtatagis ng bagang nito.
Nararamdaman niya ang galit nito mula sa kinauupuan niya.

"Fatima, kinakausap kita." Matigas ang boses na sabi nito.

"I'm okay." Wala sa sariling sabi niya habang may naglalarong larawan sa
isip niya. "I'm okay."

Out of the blue, a tear escape her eyes. Mabilis niyang pinahid yon at
napakagat-labi. "Ayos lang ako."

"Fatima, talk to me."

Bumaling siya rito at pekeng ngumiti. "Marcus, Im fine. Medyo masakit

lang ang ulo ko. Please lang, huwag mo akong kausapin."
Bumadha ang pagtataka sa mukha nito pero wala siyang pakialam. Wala siya
sa mood na magpaliwanag. Bahala ito sa buhay nito.

Ihinilig niya ang ulo sa likod ng upuan at ipinikit ang mga mata.

As her eyes closer, flashes of moving pictures bombard her mind. Mariin
niyang ipinikit ang mata saka hinilot ang sintido.

Napaigtad siya ng makita niya sa kaniyang isip si Martin at siya, nasa

kama at mainit na nagtatalik.

Mabilis niyang iminulat ang mga mata at habol ang hiningang sinapo niya
ang dibdib dahil sa malakas na pagtibok niyon.

Oh God!

Napabaling siya kay Marcus. Hindi pa rin mawala sa isip niya ang nakita.
She and Martin, making love passionately and moaning each other's name.

Jesus Christ!

Pinaglalaruan ba siya ng imahinasyon niya? Ano ba itong nasa isip niya?

Ipinilig niya ang ulo at pasimpleng hinilot iyon. Her mind must be
playing tricks on her.

Nang pumarada ang kotse ni Marcus sa

harap ng sasakyan nito, kaagad siyang pumasok sa loob na hindi hinihintay

si Marcus. Pero kaagad siyang napatigil sa paglalakad ng makasalubong
niya ang ina ni Marcus.
Kilala niya ang ginang dahil minsan na itong bumisita sa kompanya.

"Ma'am-"

"Anong ginagawa mo rito?" Mataray nitong tanong.

Nakaramdam siya ng panliliit sa harapan nito. "Kasi ho, ahm, ano k-kasi-"

"Ma! Anong ginagawa niyo rito?" Boses iyon ni Marcus mula sa likuran
niya.

Ang matatalim nitong mata ay nasa kaniya pa rin. "Anong ginagawa ng

babaeng to rito sa bahay mo?" Halata ang pagkadisgusto nito sa kaniya at
parang may kumukurot sa puso niya. "Anong ibig sabihin nito, ha, Marcus."

"Ma, ano ba sa tingin niyo ang ibig sabihin nito?" Balik tanong ng ina
nito kay Marcus.

Tumaray ang ina nito. "Alam kong may taste ka sa mga babae, kaya hindi mo
papatulan ang isang tulad niya. Huwag kang gumaya sa kapatid mo. At saka
gusto ko si Diana para sayo. At least may breeding ang isang yon."

Tinalikuran sila ng ginang at pumasok sa kabahayan. Siya naman ay naiwang

nakatulala sa kinatatayuan.

Parang may sumasakal sa puso niya. Pero parang may bumubulong sa isip
niya na huwag magpahalata na nasasaktan. Na dapat masanay na siya dahil
palagi namang ganoon ang trato nito sa kaniya mula pa noon.

May humawak sa balikat niya. "Fatima, ayos ka lang?"

Pham shrugged his hands off her shoulder. "Ayos lang ako."
"Sigurado ka? Pasensiya ka na, talagang ganoon na si Mommy."

Galit

siya dahil hindi man lang siya pinagtanggol nito. Pero sino ba siya? Sino
ba siya para ipagtanggol nito. Paraosan lang yata siya nito e.

Siya lang naman 'tong gaga e. Nag-iilusyon siya.

Walang imik na pumasok siya sa kabahayan at nagtuloy-tuloy sa inuukupa

niyang silid. kasabay ng pagsara ng pinto ng kuwarto ay ang paglaglag ng
luha niya.

Walang ingay siyang umiyak, habang sapo-sapo ang bibig niya para hindi
gumawa ng ingay.

"Pham, anong nangyari sayo?" Anang boses ni Manang Julie.

Tumingala siya rito habang ang mga mata ay luhaan. "A-ano hong ginagawa
n-niyo rito sa k-kuwarto ko?" Humihikbing tanong niya.

"Naglilinis ako, hija."

Tumakbo siya palapit dito at yumakap ng mahigpit sa ginang.

She wanted someone to tell her she's going to be okay. She desperately
wanted someone to love her. Napakasimple lang naman ng gusto niya, bakit
ba hindi niya iyon makuha?

"Tahan na, Hija." Panay ang hagod ni Manang Julie aa likod niya. "Tama
na. Tahan na."
Humihikbi siya. "Gusto ko lang naman na may mag mahal sakin, Manang
Julie. Mahirap ba yon? Mahirap ba akong mahalin? Mahirap ba, Manang
Julie?"

Panay ang hagod nito sa likod niya. "Tahan na, Pham. Baka mabinat ka."

"Maagang nawala ang mga magulang ko. Napunta ako sa bahay ampunan. Walang
may gustong umampon sakin kasi malaki na raw ako." Mas lumakas pa ang
paghikbi niya. "Ayaw nila sakin. Lumaki ako sa ampunan hanggang sa
makapagtapos ako ng kolehiyo. Simple lang naman ang gusto ko, Manang e,
mahalin lang ako. I just want someone

to want me, to need me and to love me. To look at me like I mattered."

"Pham, may magmamahal din sayo. Darating din ang lalaking magpaparamdam
sayo ng pagmamahal. At kapag dumating siya, huwag mo nang pakawalan pa."

Umiiyak na tumango siya.

Yes, she wont. Kapag may nagmahal sa kaniya, mamahalin din niya iyon ng
mas higit pa.

And Maybe Marcus is not that guy. And he's not worth her tears.

Unti-unti siyang kumalma at tinuyo ang mga luha sa pisngi niya. Si Manang
Julie naman ay hindi siya iniwan. She stayed with her until she fell
asleep while crying softly.

NAPAKISLOT si Marcus ng may kumatok sa pinto ng Library niya. Sino na

naman ang isturbo na 'to? Natatapos pala siyang makibaka sa ina niyang
napakakitid ang pag-iisip, heto na naman ang isa.

"Sir, si Julie po ito." Pagpapakilala ng nasa labas.

"Pasok ka." Aniya habang hinihilot ang sintido.

Bumukas ang pinto at pumasok si Manang Julie. Maingat nitong inilapag ang
kape sa mesa niya saka matuwid na tumayo sa harapan niya.

"Sir, nakatulog na po si Pham sa sobrang kaiiyak." Imporma nito sa

kaniya. "Nakakawa naman siya. Alam kong wala akong karapatang manghimasok
pero sa tingin ko alam ko na kung bakit ganoon nalang niya kamahal si Sir
Martin."

Sumama kaagad ang mood niya. "Manang Julie, kanina pa masama ang mood ko.
Baka sayo ko mailabas ang galit ko."

Umiling ito at matiim na tumingin sa kaniya. "Sir, kanina, habang umiiyak

si Pham, inuulit-ulit niya na gusto lang naman niya ay may mag mahal sa
kaniya. At natagpuan niya iyon sa katauhan ni Sir Martin. At para sa
taong kailanman ay hindi nakaranas ng pagmamahal, kakapit siya do'n dahil
para sa kaniya iyon ang kasiyahan niya."

Mapait siyang ngumiti. "Pero kahit baliktarin ko pa ang mundo, asawa siya
ng kapatid ko. At kahit anong gawin ko, sa mata ng tao, ng simbahan at ng
diyos, ang kapatid ko ang nagmamay-ari sa kaniya."

"Kailangan bang angkinin mo siya?" Ngumiti si Manang Julie. "Hindi ba

puwedeng mahalin mo nalang siya?"

"Manang, mahirap magmahal ng taong may mahal ng iba."

"Sir, mas mahirap magmahal kung yong taong mahal mo ay patay na."

"Yon na nga e." Napailing-iling siya. "Patay na si Martin pero ang

pagmamahal ni Fatima sa kaniya, hindi namatay."
"Kung ganoon, Sir Marcus, pakawalan mo siya."

"If only that's easy."

"Madali lang naman e." Ngumiti ito. "Siya nga pala, Sir, nandito kanina
si Miss Diana, hinahanap ka."

Marcus groaned. "Ano daw ang kailangan niya?"

"Ano ba ang kailangan ng isang girlfriend sa kaniyang boyfriend?"

Makahulugang tanong sa kaniya ni Manang Julie saka umalis sa library.

Naiwan siyang mas sumakit ang ulo.

Napaka-simple lang naman ng gusto niya, bakit ba hindi niya iyon makuha?

#ThrustMeImInnocent

#IThrustYouToo

=================

CHAPTER 12

MEDIA PHOTO: Cleer Shan

CHAPTER 12

PINALIBOT ni Pham ang tingin. Nasaan ba siya? Kanina nasa kama lang siya,
nakahiga. Ngayon nasa labas siya ng isang simbahan na walang tigil ang
pagtunog ng kampana.
Out of curiosity, she went inside the church.

A wedding.

Tumingin si Pham sa dulo ng aisle, napaawang ang labi niya at napuno ng

paghanga ang mga mata niya ng makita si Marcus na nakatayo katabi ng
kapatid nitong si Martin. He looks so handsome in his white tuxedo.

Nawala ang atensiyon niya kay Marcus at tumuon yon kay Martin. He looks
happy and in love as he looked at her... no! At the woman behind her!

Mabilis siyang lumingon at nasapo niya ang bibig ng makita ang sarili
niya na naka wedding gown. Puno ng kasiyahan ang mukha niya, halatang in
love.

Pinagpalit-palit niya ang tingin kay Martin at sa sarili niya. They are
looking into each other's eyes. So full of love. Pero hindi nakatakas sa
mga mata niya ang simpleng nakaw na tingin ni Pham kay Marcus.

Ano ba ang nangyayari?

Hanggang sa umabot sa altar si Pham, gulong-gulo ang isipan niya. This

felt familiar, everything felt familiar. Pero hindi naman niya maalala
kung saan at kailan.

"I vow to love you 'till death do us part." Wika ni Pham.

"You may now kiss the bride." Anang pari.

Pham and Martin kissed. Dumako ang mga mata niya kay Marcus na nakamasid
lang sa nangyayari. There's pain in his eyes, she can see it from where
she stands. Nakakuyom ang kamao nito at nagtatagis ang bagang habang
nakatitig sa bagong kasal.

All those emotions in his handsome face was engrave in her mind. The
pain, the disappointment and the desire.

Why does he look like that? In his brother's wedding... in my wedding?

My wedding...

My wedding...

My wedding...

Balikwas siyang bumangon at kapos ang hiningang nagising.

"Jesus Christ..." sambit niya at pinalibot ang mga mata sa kabuonan ng

silid.

She's in her room. Alone.

Dumapo ang tingin niya sa kaniyang kamay. Her eyes is seeking for a gold
band. Her wedding ring!

Napanganga siya at nasapo niya ang bibig. Oh, God. Ano ba ang nangyayari?

Mabilis siyang umalis sa kama at tumakbo patungong banyo para maglinis ng

katawan.
Hindi siya sigurado sa mga ala-alang nakikita niya sa kaniya isip. She
needs Marcus confirmation that she is indeed married to his brother. Baka
guni-guni niya lang yon. Baka pinaglalaruan lang siya ng imahinasyon
niya. Hindi malinaw sa kaniya kung bakit siya ikinasal kay Martin. Baka
nababaliw na siya!

Mabilis siyang naligo at nagbihis at hinanap niya ang binata sa buong

kabahayan, natagpuan niya ito sa beranda, nagkakape.

"Marcus." Tumabi siya ng tayo rito. "May itatanong sana ako."

His eyes become dull. "Binisita kita sa silid mo kagabi. You keep on
chanting Martin's name in your sleep." Mapakla itong tumawa. "Hindi
talaga siya mawawala sa sistema mo kahit pa mawala ang memorya mo sa

kaniya. It was stupid of me to think that you'll never remember him.

Ever."

Mariin niyang ipinikit ang mga mata at kumuyom ang kamao niya.

So her memory is real... not just a figment of her imagination.

"Kasal ako kay Martin?" Nanginginig ang boses niya.

"Oo." Huminga ito ng malalim. "Dahil sa pagtama ng ulo mo sa Jet Ski,

nawala ang ilang parte ng memorya mo. Nawala ang memorya mo sa loob ng
tatlong taon simula ng magtrabaho ka sa kompaya. Inilihim ko kasi akala
ko mas makabubuti yon sayo-"

"Hindi ko kailangan ang paliwanag mo." Umiling siya, pagod na pagod na

siya. "Nasaan ang wedding ring ko?" Inilahad niya ang kamay. "Give it to
me, Marcus."

"Itinapon ko na 'yon." Namulsa ito at humarap sa kaniya. "How much do you

remember?"
"I'm married."

"Yes. And Martin is dead."

Nanlaki ang mga mata niya. "Ano?"

"He's dead." Marcus eyes were cold. "He died three years ago. Three
months after you married him."

"Hindi..." umiiling-iling siya. "Hindi..."

Pham was in denial. Then flashes of images bombard her head again. Nasapo
niya ang ulo at napasigaw sa sobrang sakit.

Napakaraming memorya ang pumapasok sa isip niya na mas lalong

nagpapasakit sa ulo niya.

Her marriage.

Martin's death.

Her depression and grief.

Her flower shop.

The island.

And Marcus.
Hindi na niya kaya ang sakit. Nabuwal ang katawan niya sa pagkakatayo at
bigla nalang siyang nawalan ng malay.

PHAM woke up in the Hospital. Nagkunwari siyang tulog ng mapansing kausap

ni Marcus ang Doctor na sumuri sa kaniya nuong nasa Isla siya.

Yes, she remembers everything now.

"Positive ang result ng CT-Scan." Anang Doctor. "Maayos ang lahat sa

kaniya. At kung nakakaalala na nga siya e, tuloy-tuloy na yan hanggang sa
lahat ay maalala niya."

Marcus heave a deep sighed. "So she's back to hating me again." He

murmured gravely.

"Well, babalik na ako sa Isla." Tinapik ng Doctor ang balikat ni Marcus.

Ikatlong beses na sakin tumawag si Lucan at Lucas."

"Okay. Thanks."

Tumango ang Doctor saka lumabas ng silid. Siya naman ay itinulak ang
sarili para bumangon. Mabilis namang lumapit sa kaniya si Marcus ng
makitang babangon siya.

"Dont touch me!" Asik niya saka hinablot ang kamay niya na hawak nito.
"Gago ka."

Hinilot nito ang sentido. "Fatima, ginawa ko lang naman yon kasi
makabubuti yon sa kalagayan mo. I lied to you para mabilis na umayos ang
pakiramdam mo. Kung sinabi ko sayo ang katutuhanan, suguradong hindi ka
mapapakali hanggat hindi mo nalalaman ang lahat. You hit your head for
fuck's sake! I did it for-"
"For yourself." Sansala niya sa sasabihin nito. "Kung talagang para sa
kapanakanan ko ang ginagawa mo, hindi mo hahayaang may mangyari satin. If
it's really my welfare that you're thinking off the whole time, you won't
have bed me, Marcus."

He chuckled humorlessly. "Fatima naman, hindi ako diyos para ma kontrol

ang sarili ko." Bumuga ito ng mahinang hininga. "Ikaw yon e. Paano ko
mapipigilan ang sarili ko kung yong pagkakataong maangkin

ka ay kumakatok sa pintuan ko? Paano ko pipigilan ang sarili ko kung yong

babaeng kinakabaliwan ko ay nakahubad na sa harapan ko? I will made love
to you again in a heartbeat, Fatima, if given a chance."

Her lips trembled. "Tapos ano? Palalayasin mo ako sa bahay? Hindi ba yon
ang usapan natin? I'm sure your gloating now." Mapakla siyang tumawa.
"Hindi na ako magtataka kung pagpunta ko sa bahay ngayon nasa labas na
ang mga damit ko. Ikaw pa... kayo pa... e ang sasama ng ugali niyo."

Nagtagis ang bagang ni Marcus at kumuyom ang kamao nito. "You don't know
me, Fatima. Bakit ba palaging kasamaan ko ang nakikita mo? Why cant you
see that I'm trying to be a good guy for you."

Hindi siya umimik. Mabilis ang pagtibok ng puso niya dahil napakalapit
nito. She's aware of him. His body heat and presence that's making her
body respond subconsciously.

Umalis siya sa kama at inayos ang damit na nagusot.

"Uuwi na ako sa bahay." Sabi niya.

"Ipapadala ko nalang ang maleta mo sa bahay." Walang emosyong ang boses

nito.

Napatitig si Pham kay Marcus. His face is stoic, no emotion that can be
seen. Ibang-iba ang lalaking nasa harapan niya sa lalaking nakasama niya
sa bahay nito.
Nagsinungaling man ito sa kaniya, pero hindi niya maitatanggi na gusto
niya ang maaliwalas nitong mukha na nakangiti.

"Marcus?"

He didnt look at her. "Yes?"

"Smile."

"Why would I smile?" He looked at her. I dont have a reason to."

Nagbaba siya ng tingin saka umalis sa silid. Tuloy-tuloy siya sa

paglalakad palabas ng Hospital.

Pakalabas niya, pumara siya

ng taxi at nagpahatid sa bahay nila ni Martin.

Yakap niya ang sarili habang nasa backseat ng taxi. Kahit saan niya
ibaling ang tingin, ang nangyari sa kanila ni Marcus ang nakikita niya.

The way he moved inside her. The way he filled her. The way he
passionately made love to her that night. She cant get it off her head.

Marahas niyang pinilig ang ulo at bumuga ng marahas na hangin.

Tumigil ang Taxi na sinasakyan niya sa harap mismo ng bahay nila.

"Hintayin mo ako rito, manong. Nasa loob kasi ang pera ko." Sabi niya sa
Driver saka lumabas ng taxi.
Nagmamadali siyang pumasok sa loob ng bahay. May mga katulong na
naglilinis sa sala ng makapasok siya.

Tuloy-tuloy siyang naglakad patungo sa hagdan. Hindi nakaligtas sa

paningin niya ang pagbubulongan ng mga katulong habang panay ang nakaw ng
tingin sa kaniya.

Nararamdaman niyang pinagtsi-tsismisan siya ng mga ito. Kung ano yon,

hindi niya alam.

Nagpatuloy siya sa pag-akyat ng hagdan. Nang nasa tuktok na siya,

nasalubong niya ang ilaw ng tahanan ng mga Dela Cruz.

"O, anong ginagawa mo rito?" Tanong nito sa kaniya, halata ang

pagkadisgusto sa mata.

"Tapos na po ang bakasyon ko."

"Oh? Bakasyon?" Nang-iinsulto itong tumawa. "Bakasyon sa bahay ng anak

kong si Marcus?" Tumaas ang kilay nito at nanunuring tiningnan siya mula
ulo hanggang paa. "Ilang beses kayong nagsiping? Masarap ba? Kasing sarap
ba ni Martin si Marcus? Tinuhog mo ang magkapatid,

hindi ka na nahiya at umuwi ka pa rito. And dont you dare deny it, I saw
you in my son's house."

Napalingon siya sa ibaba at nakitang nakatingin at nakikinig sa kanila

ang mga katulong.

Parang may sumakal sa puso niya. So ito ang pinagtsitsismisan ng mga ito
sa kaniya. Ang masakit ay totoo ang sinabi nito. Tinuhog nga niya ang
magkapatid.

She disrespects the memory of her husband.

"Oh, ano, hindi ka makapagsalita kasi totoo?" She sneered at her. "Ang
dumi mong babae ka. Napakarumi. Oo nga naman pala, sa bahay ampunan ka
lumaki. Who knows kung isa ring maruming babae ang ina mo. Bakit ba ikaw
pa ang nagustuhan ng anak ko. Isang puta na babae na walang delikadesa sa
sarili. At huwag ka nang mag deny pa, walang gamit yon, sinabi sakin ni
Marcus ang lahat. Napakalandi mo. Hindi ka na nahiya!"

She greeted her teeth. Gusto niyang sampalin ang ginang sa mga
pinagsasabi, pero dahil sa respeto niya kay Martin, pinigilan niya ang
sarili.

Pinipigil din niya ang sarili na umiyak. "Sa kuwarto lang ako, Ma."

"Huwag mo akong tawaging Ma. Kinakahiya kita." Anang ginang.

Malalaki ang hakbang na naglakad siya patungo sa silid niya. Sa bawat

hakbang ay tumutulo ang luha niya. Hindi na niya kayang pigilan iyon.

Nang makarating siya sa kuwarto niya, puno na ng luha ang mga pisngi
niya. Malakas na ang hikbi niya.

Naso-suffocate siya sa bahay na to. Kahit maging maayos siya ngayon, pag
labas niya sa silid na to, makakaharap na naman niya ulit ang babaeng yon
na mapanghusga at tumawag sa kaniyang puta.

Nasapo niya ang dibdib kung nasaan ang puso niya. Dumudugo iyon sa
sobrang sakit. Parang paulit-ulit

na sinasaksak ang puso niya habang parang sirang plaka na nagri-replay sa

utak niya ang mga sinabi ng ina ni Martin.

She's in pain. Everything in her is in pain. Paulit-ulit siyang pinapatay

ng mga sinabi ng ginang.

Ang sakit-sakit.
Pero mas masakit ang isiping pinagkanulo siya ni Marcus.

Marcus played her well. Bakit ba umasa siya na may katiting itong
kabutihan sa katawan. Niloko lang siya nito, pinaniwala at ngayon,
siguradong tumatawa na ito.

He strips down her dignity and now he must be laughing at her misery.

It's killing her.

Tama na. Ayaw na niyang masaktan. Pagod na pagod na siya. Sobra nang
masakit. Hindi na niya kaya.

Martin would understand. She cant take it anymore. Hindi niya kayang
humarap sa pamilyang Dela Cruz na hindi nanliliit sa kaniyang sarili.

Umiiyak na inilagay niya ang mga importanteng gamit niya sa backpack at

tinuyo ang basa niyang pisngi, pagkatapos ay lumabas siya ng kaniyang
silid.

Nagbaba siya ng tingin ng may makasalubong na dalawang katulong na

nanunuri ang tingin sa kaniya.

Pham can see disgust in their eyes and she felt small.

Nagmamadali siyang naglakad pababa sa hagdan at biglang napatigil ng nasa

pinto na siya ng bahay ng marinig ang boses ni Marcus at ng ina nito sa
labas.

Maingat ang hakbang niya palapit para hindi siya mapansin ng dalawa at
hindi maiwasang marinig niya ang pinaguusapan ng mga ito.
"Ma, bakit mo naman sinabi ang mga yon sa harap ng mga katulong?

Puwede mo naman sigurong kausapin siya ng personal, hindi na inisulto mo

siya at pinahiya." Anang boses ni Marcus na parang galit.

"At bakit naman?" Pagalit na tanong ng ginang. "Tama lang naman yon sa
kaniya. Ayokong narito siya sa bahay. Matagal mo nang alam na gusto ko
siyang palayasin. Ikaw lang naman itong pumipigil sa akin na palayasin
ang haliparot na babaeng-"

"Ma, enough!" Marcus shouted in anger. "Huwag mong tatawaging ganoon si

Fatima. She didnt deserve your rude attitude towards her."

Napaawang ang labi niya. It couldnt be Marcus. Imposibleng ipagtanggol

siya nito. Tanging si Martin lang ang gumagawa no'n. Marcus played her.
He played her very well. And maybe he's playing her again. Trying to get
her trust and then boom, he would drop her like a hot potato.

Hindi na niya hahayaang may manakit sa kaniya. Tama na.

"Wala akong pakialam sa babaeng yon, Marcus. Gusto ko nang mawala siya
kasi tumataas ang presyon ko kapag nakikita ko siya. She is the reason
why your brother is dead. And I hate her."

"Ma, stop it already. Dapat hinayaan mo nalang siya at hindi

pinagsalitaan. Kusa naman siyang aalis sa bahay na to e. Just trust me."

A tear escape her eyes. There it is. The cunning Marcus Dela Cruz.

"Hindi ako titigil. Ikaw ang tumigil!" Singhal ng ginang. "Kapag hindi ka
pa tumigil diyan sa mga pinagsasasabi mo, sasabihin ko sa Papa mo na
alisin sa pangalan mo ang kompanya."
Itinulak niya ang pinto pabukas dahilan para matigilan ang dalawa sa pag-
uusap.

She heard enough.

Kaagad na tumaas ang kilay ng ginang ng makita siya. "At saan ka pupunta?
Makikipaglaguyo sa ibang lalaki?"

Nanunuya ang kislap ng mga mata nito.

Kinalma niya ang sarili kahit pa ang sakit-sakit at sinalubong ang tingin
ng ginang. "I'm leaving this house. Hindi niyo na ako makikita kahit
kailan. Isaksak niyo sa baga niyo ang bahay na 'to."

Nilampasan niya ang dalawa at nagtuloy-tuloy sa gate. Naririnig niya ang

masasakit na salita na lumalabas sa bibig ng ginang habang naglalakad
siya palayo pero wala siyang pakiala.

According to her favorite book, pain is demanded to be felt. But.. Doesnt

she have the choice if she wants to feel it or not?

"Fatima!" Tawag ni Marcus sa pangalan niya. "Fatima!"

Hindi niya ito pinansin. Tama na ang kasinungalingan.

Nang akmang sasakay na siya sa Taxi na naghihintay sa kaniya sa labas ng

gate, may humawak sa kaniya sa braso at pinihit siya paharap dito.

"Fatima."

Her eyes met his.

"Ano na naman ang kailangan mo, ha?" Walang buhay na tanong niya. "Pagod
na pagod na ako, Marcus. Ayoko na. Umalis na ako sa bahay para maging
masaya kayong lahat. Yon naman diba ang gusto niyo, ang mawala ako? Oh,
hayan na, aalis na ako. Please, Marcus, leave me alone."

Hinawakan nito ang magkabilang balikat niya at matiim siyang tinitigan sa

mga mata. "Fatima, I know you hate me and I deserve that. Pero huwag mo
naman itong gawin. Saan ka titira? Anong gagawin mo? Saan ka pupunta?"

Piniksi niya ang mga braso na hawak nito. "Problema ko na yon. Sanay
naman akong mag-isa. Ano bang bago ro'n?"

Sumakay siya sa Taxi at isinara ang pinto. "Manong, sa Terminal ho ng

bus."

Tumango ang driver at umusog ang sasakyan. Napakagat labi siya ng makita
si Marcus sa side mirror na nakatayo sa kalsada at nakatingin sa
sinasasakyan niyang Taxi. Bagsak ang balikat nito.

Niyakap niya ang sarili at mariing ipinikit ang mga mata. Tama na. Ayaw
na niyang masaktan. Ayaw na niyang ipagpilitan ang sarili sa pamilyang
yon. Kung ayaw ng mga ito sa kaniya, ayaw din niya.

It's time for her to demand pain to go away and choose someone else to
feel it. Dahil siya, ayaw na niya.

#BeKindAndBeBrave

#BeInnocentAndBeGreen

=================

CHAPTER 13

MEDIA PHOTO: Mi Kieko

CHAPTER 13
"ANAK, hanggang kailan ka ba magiging ganito?" Boses iyon ng mother
superior, ang madreng siyang tagapamahala sa bahay ampunan kung saan siya
lumaki at kung saan siya naroon ngayon. "Mag-iisang buwan ka nang narito
at ayos lang yon samin, pero kung ganito ka naman na walang kinakausap at
palaging matamlay, mas makabubuti sigurong bumalik ka na sa lungsod.
Paano na roon ang Flower shop mo, ha? Akala ko ba mahalaga sayo ang shop
na yon ayon sa huli mong sulat samin."

Nanatili siyang nakatitig sa labas ng maliit na bintana. "Maayos po ang

lagay ng shop ko. Tinawagan ko na naman si Amelia."

"Eh ang lagay mo, maayos ka ba?"

Nahulog ang isang butil ng luha sa pisngi niya. "Maayos po ako, mother
superior."

Naramdaman niyang umupo si mother superior sa gilid ng kama niya saka

tinuyo ang luha na nalaglag sa pisngi niya.

"Anak, kailangan ba kita makikitang ngumiti ulit?" Puno ng emosyon ang

boses nito. "Nag-alala na kami sayo. Ang gusto lang naman namin ay maging
masaya ka at makisalamuha sa mga narito sa bahay ampunan."

"Maging masaya?" Mapait siyang ngumiti at bumaling kay Mother Superior.

"Ang hirap, mother, napakahirap maging masaya kung wala namang rason para
maging masaya ako. Sinunod ko naman lahat ng bilin niyo sakin. Nanalig
naman ako sa diyos tulad ng tinuro niyo sakin. Nirerespito ko naman lahat
na nakapaligid sakin. Pero bakit nasasaktan ako? Bakit paulit-ulit nalang
na hinahayaan ng panginoon na masaktan

ako? Wala naman akong masamang ginagawa. Gusto ko lang naman na may
magmahal sakin, hindi naman sobra-sobra ang gusto ko diba?"

Hinaplos nito ang mukha niya, puno ng pag-intindi ang mga mata nito.
"Anak, may balak sayo ang panginoon. Huwag mo siyang madaliin. Hindi ka
niya pababayaan."
Parang pinipit ang puso niya sa sakit. "Hanggang kailan ba, mother
superior? Hanggang kailan ba ako magtitiis? Hanggang kailan ba ako
masasaktan?"

Hinaplos nito ang buhok niya. "Anak, kapit ka lang sa panginoon. Hindi ka
niya pababayaan."

Malungkot siyang ngumiti. "Kumakapit pa rin ako, Mother Superior."

"Salaman naman sa Diyos."

Unti-unting nawala ang ngiti niya ng maramdamang parang hinahalukay ang

tiyan niya. Kaninang umaga pa yon, baka may nakain siyang hindi maganda.

"Anak, kailangan ka babalik sa lungsod?" Tanong ni Mother superior sa

kaniya.

Ipinikit niya ang mga mata ng makaramdam na naman ng pagkahilo. "Hindi ko

po alam, mother superior."

"Ganoon ba?" Mukhang napansin nitong may mali sa kaniya. "Ayos ka lang
ba? Nahihilo ka na naman? Mag dadalawang linggo ka nang palaging
nahihilo."

Sinubukan niyang ngumiti para hindi na ito mag-alala. "Ayos lang ako,
mother. Itutulog ko nalang 'to."

"Oh, siya, sige." Ngumiti ito. "Maiwan na kita. Magpahinga ka at mamaya,

lumabas ka naman at makisalamuha samin."

"Opo."
Nang makaalis si mother superior, umayos siya ng higa. Ipipikit na sana
niya ang mga mata ng makaramdam siya ng pagduduwal.

Mabilis siyang tumakbo patungong lababo para do'n sumuka.

Napahawak siya sa gilid ng lababo habang nagduduwal, doon siya kumukuha

ng lakas baka matumba siya.

Nang matapos siyang magsuka, nagmumog siya at napahawak sa kaniyang

tiyan. Hindi talaga maganda ang pakiramdam niya. Parang may sakit yata
siya.

Bumalik si Pham sa higaan niya at itinulog ang masamang pakiramdam.

Magdadalawang linggo na siyang ganito, at palagi namang umaayos ang
pakiramdam niya kapag nakapagpahinga siya. Ayaw niyang mas mag-alala sila
mother susperior sa kaniya.

ITINAPON ni Marcus ang folder na hawak. His frustration is over the top
of his head. He wanted to scream in anger. He wanted the pull his hair
off.

"Fuck!" Galit niyang sigaw saka sinipa amg swivel chair niya. "Fuck!"

"S-Sir, p-pasensiya na." Anang Personal Detective na naka-upo sa

visitor's chair. "H-Hindi ko talaga siya mahanap." Halata ang takot sa
boses nito.

Ang matalim niyang mga mata ay tumuon sa Detective. "Akala ko ba ikaw ang
pinakamagaling na Detective! E wala ka palang kuwenta e! I told you to
find Fatima and you return with nothing! Ano ang gamit ng perang
binabayad ko sayo?!"

Nakatutok lang sa sahig ang mata ng Detective na mas lalong nagpagalit sa

kaniya.
"Fuck this!"

Galit na naglakad siya palabas ng opisina niya. He halts on his step when
he saw Diana step out from the elevator.

Fuck! Fuck!

"Marcus, bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?" Galit nitong tanong.

Humugot siya ng malalim na hininga para mapigilan ang sariling sumabog sa

galit.

"Diana, not

now. Please." May diin niyang sabi.

"Marcus," yumakap ito sa beywang niya, "I miss you. So much. I want to be
with you pero palagi kang abala sa trabaho." Naglalambing ito na
hinalikan siya sa leeg. "Marcus, bigyan mo naman ako ng oras."

"Diana," binaklas niya ang nakayakap nitong braso sa kaniya. "I'm busy."

Tumalim ang mga mata nito. "Sabihin mo lang sakin Marcus kung gusto mo
akong makasama o hindi. Dahil sawa na akong maghintay hanggang sa magka-
oras ka sakin. Kung ganito lang naman, mag break na tayo."

"Okay." Walang buhay niyang tugon saka nilampasan ito at sumakay sa

elevator.

Pumihit paharap sa kaniya si Diana at ihinarang ang kamay para hindi

sumara ang pinto ng elevator.
"Baby! I'm just kidding! I love you!" Sigaw ni Diana sa kaniya.

Pinindot niya ang Ground floor saka tumingin kay Diana. "Sabi mo break na
tayo. Sabi ko okay. And Im not kidding, Diana. I'm deadly serious."

Diana's angry eyes glared at him. "I hate you. Babalik ka rin sakin,
Marcus. I'm sure of that."

"Okay."

Sumara na ang elevator saka bumiyahe iyon pababa.

Marcus took a deep breath and close his eyes. The beautiful face of
Fatima flashed in his mind. Dahan-dahang gumuhit ang ngiti sa mga labi
niya.

He missed her, damn it! He's been looking for her for almost a month now.
Pero hanggang ngayon, hindi pa rin niya ito mahanap.

He's frustrated and desperate to see Fatima again.

Nang makalabas siya ng elevator, tumunog ang cellphone niya. Nang tingnan
niya kung sino ang tumatawag, mas lalong nagdagdagan ang iritasyon niya.

"Tariq," sabi niya ng sagutin ang tawag. "If you recommend

another piece of shit Detective again, I will drown you. Mga walang
kuwenta yang mga-"

"I saw Fatima."

His breathing stop. "Anong sabi mo?"

"Nakita ko si Fatima."

His breathing still hadnt come back. "Saan?"

"Sa flower shop niya."

Nakaramdam siya ng excitement. "Sigurado ka?"

"Oo nga. Pero hindi niya ako nakita. Bumibili kasi ako ng bulaklak para
sa-"

Pinatay niya ang tawag na hindi pinapatapos ang sinasabi ni Tariq. Halos
liparin niya ang distansiya patungo sa parking lot kung nasaan ang kotse
niya nnakaparada.

Habang nagmamaneho patungong Flower Shop ni Fatima, hindi niya alam kung
bakit kinakabahan siya na may halong excitement.

Fuck! She's been gone for almost a month! Saan kaya siya nagpunta? That
woman better answer his questions.

PAGOD na isinandal ni Pham ang katawan sa likod ng swivel chair niya.

It's been a long time since she'd been in this office. She missed it.

Napalingon siya sa pinto ng may kumatok.

"Pasok." Aniya sa pagod na boses.

Bumukas iyon at pumasok si Amelia.

"Ma'am, kailangan niyo po ba ngayon ang list of sales natin simula ng

mawala po kayo?" Tanong nito.

"Yes. I need it, but later." Ngumiti siya. "Baka kasi mawala na naman ako
ng isang buwan. Hindi maganda ang pakiramdam ko e, magpapahinga muna
ako."

"Sige po, ma'am."

Umalis na si Amelia at napatingin si Pham sa kawalan.

She yawned. Nanghahapdi ang mata niya. Nakakaramdam siya ng antok pero
kanina pa niya nilalabanan yon.

/>She had been feeling I'll every morning. Nagsusuka siya at palaging
nahihilo. Gusto rin niyang natutulog siya palagi. Kaya naman lumuwas siya
sa lungsod para magpatingin sa Doctor.

Ayaw na nga niyang lumabas sa bahay amponan pero ayaw niyang pag-alalahin
sina mother superior sa kalagayan niya kaya naman napagdesisyonan niyang
umupa muna ng maliit na apartment na titirahan niya.

Sana nga may sakit siya para mamatay na siya. Wala naman ng halaga ang
buhay niya.

Marami naman siyang pera at iiwan niya iyon lahat sa bahay amponan.
Thanks to her allowance from Marcus. Kahit halos isang buwan din niya
itong hindi nakita, nang pumunta siya sa bangko kanina para mag withdraw,
namilog nalang ang mata niya sa laki ng pera na nasa account niya.

At least in terms of monetary, wala siyang problema.

Bumuga siya ng marahas na hangin ng biglang bumukas ang pinto ng opisina
niya.

"Amelia, mamaya ko pa kailangan ang sales na yan-"

"It's Marcus."

Pham froze.

Hindi pa rin siya makagalaw hanggang sa makalapit ito sa unahan ng mesa

niya.

As she stared at Marcus' handsome face, she felt suffocated. And all the
emotion inside her that she suppress is now trying to get out.

No! This man played her well.

Pero kahit anong deny niya, hindi maikaka-ila sa sarili na na-miss niya
ang binata.

"Anong ginagawa mo rito-"

Pinutol nito ang iba pa niyang sasabihin.

"Where have you been, Fatima?"

Tumayo at umalis siya sa mesa niya dahil pakiramdam niya ay napakalapit

nito sa kaniya.

Naglakad siya ng kaunti palayo rito.

"Where have you been,

Fatima?!" Bakas ang galit sa boses nito.

"It's none of your business."

"None of my business?" He spat. "Damn you! Alam mo ba kung gaano ako nag-
alala sayo-"

"Hindi ko sinabing mag-alala ka sakin." Humarap siya rito. "Ano ba ang

kailangan mo sakin, ha? As far as I know, I already cut my ties with your
family, kaya umalis ka na."

Mariin itong umiling. "No. I'd been looking all over for you and now that
you're here," malalaki ang hakbang na lumapit ito sa kaniya at hinawakan
siya sa magkabilang balikat. "I wont let you get away."

She scoffed. "Stop shitting me, Marcus. Wala ako sa mood."

"Fatima-"

"Huwag kang magsasalita! Ayokong marinig ang boses mo!" Singhal niya rito
saka lumayo sa binata.

"Fatima, ano ba ang problema mo?"

"Wala!" Padaskol siyang umupo sa swivel chair saka ipinikit ang mga mata
ng makaramdam ng kaunting pagkahilo.

"Fatima-"
"Please dont speak, Marcus..." ipinatong niya ang mga braso sa gilid ng
mesa saka ginawang unan iyon ng ulo niya, "...ayoko talagang marinig ang
boses mo."

Pumikit ang mga mata niya dahil mahapdi yon.

"Fatima-"

"Shut up, Marcus."

Nakahinga ng maluwang si Pham ng hindi na niya narinig ang boses ng

binata. Hinayaan na niya ang sarili na matangay ng antok na kanina pa
niya nilalabanan.

NAPATITIG nalang si Marcus kay Fatima na mahimbing na natutulog.

Napailing-iling siya. Kanina lang ay galit ito ngayon ay tulog na.

He sighed.

Lumapit siya rito at hinaplos ang pisngi

ng dalaga. She really is a beauty. Hindi nakakasawa itong tingnan. And

seeing her again after weeks of looking for her, Marcus felt at ease.

Akala niya may nangyaring masama rito. Saan ba ito nagpunta?

Napabuntong-hininga siya ulit saka hinaplos ang buhok nito at pisngi.

"Where have you been, Fatima?" Tanong niya sa natutulog na dalaga na para
bang sasagot ito. "I miss you."
Huminga siya ng malalim saka lumabas ng opisina ng dalaga.

NANANAKIT ang braso ni Fatima ng magising siya mula sa pagkakayopyop sa

mesa. Ininat niya ang mga braso at balikat saka humikab.

"Jesus Christ, bless me."

Kinusot ni Pham ang mga mata saka humikab ulit.

Luminga-linga siya kapagkuwan. Nasaan na si Marcus? Umalis na?

Nakaramdam siya ng kahungkagan ng hindi nakita ang binata. Marcus left.

Of course. Normal na sa kaniya ang iniiwan.

Isinandal niya ang katawan sa likod ng swivel chair niya saka ipinikit
ang mga mata.

Kahit nang bumukas ang pinto ng opisina niya, nanatiling nakapikit ang
mata niya.

"Amelia, puwede mo ba akong itawag ng Taxi?" Aniya na nakapikit pa rin.

"Puwede kitang ihatid kung saan ka pupunta." Anang baritonong boses.

Napamulagat siya at nagtama ang mga mata nila ni Marcus.

Her heart skips a beat.

"Marcus..."

"Hey."

He smiled and her heart skips a beat even more.

"Nandito ka pa?"

"Fatima, hinanap kita for weeks. Tapos aalis ako ngayon?

I dont think so." Tumiim ang tingin nito sa kaniya.

Pilit niyang sinusuway ang mabilis na pagtibok ng puso niya.

"Saan ka ba nagpunta?" Tanong nito kapagkuwan ng hindi siya umimik.

Nagkibit-balikat siya. "Diyan lang."

"Saang diyan lang?"

"Sa tabi-tabi."

Nakikita ni Pham na nagtatagis ang bagang ni Marcus. Nagtitimpi ito na

hindi siya sigawan at natatawa siya sa itsura nito. She didnt know what's
laughable at his face but it really is funny.

Hindi niya napigilan ang sarili. Her smile turns into chuckle and then it
turns into a fit of laughter.
Mas lalo pang nagtagis ang bagang nito at nagdilim ang mukha.

"What's funny, huh?"

Marcus is mad all right, pero hindi pa rin niya mapigilan ang matawa.

"Yong itsura mo kasi," she said between laughs, "nakakatawa."

Kumunot ang nuo nito. "Ano?"

"Wala."

Tumawa na naman siya at nasapo ang tiyan dahil nananakit na yon sa

kakatawa niya.

"Stop it, Fatima." Saway nito sa kaniya.

Pinigilan niya ang sarili sa katatawa at tumingin dito.

"Sorry, Marcus. Natatawa talaga ako e." Huminga siya ng malalim. "It's
been a long time since I laugh. Thank you for that."

Lumambot ang ekspresyon ng mukha nito. "It's okay." Umupo ito sa

visitor's chair at bumaling sa kaniya. "Anyway, umorder ako ng take out,
on the way na yon. I know you would say no if I ask you to have lunch
with me, so I take the liberty of ordering food for us. Nangangayayat ka,
kailangan mong kumain."

Nagbaba siya ng tingin. "Since when did you care?"

"Matagal na, Fatima. Bulag ka lang talaga."

Umingos siya. "It's hard for me to believe that."

"Why?"

"Just because." Huminga siya ng malalim saka maingat iyong ibinuga.

"Marcus?"

"Yes?"

"Leave me alone, please."

"I dont want to."

"Bakit?" May frustrasyon sa boses niya. "Ayoko nang magkaroon ng

koneksiyon sa pamilya niyo."

"Sa ayaw mo o sa gusto, may koneksiyon ka sa pamilya namin."

Hinilot niya ang ulo ng makaramdam ng pagkahilo. "Please lang, Marcus,

huwag mo akong gagalitin ngayon. Masama ang pakiramdam ko."

"Anong-"

The door opened.

"Sir Marcus, narito na ang pagkain na pina-deliver niyo." Boses iyon ni

Amelia.
"Thanks." Tumayo ito mula sa pagkakaupo saka kinuha kay Amelia ang paper
bag.

Kapagkuwan ay inilabas nito ang laman ng papaerbag at inilapag sa ibabaw

ng mesa niya.

Nang masinghot niya ang amoy ng pagkain, parang bumaliktad ang sikmura
niya.

Mabilis siyang tumakbo sa banyo at sumuka sa lababo. Nararamdaman niyang

nanlalamig ang buong katawan niya at pinagpapawisan siya sa bawat suka
niya.

Napahawak siya sa gilid ng lababo ng makaramdam ng panghihina ng tuhod

niya.

Mas lalong humigpit ang paghawak niya sa lababo ng nagdilim ang paningin
niya kasabay ng pagkahilo niya.

And then she felt her body weakening, her body falling into the ground.
Inihanda na niya ang sarili sa pagbagsak sa malamig na tile ng banyo ng
may matitipunong bisig na sumalo sa kaniya.

And then she lost her consciousness.

#IAmInnocent

#IAmBergeen

#IAmPink

'Till next week, my innocent pink reader.

=================

CHAPTER 14

MEDIA PHOTO: Raine Lyn Dizon

CHAPTER 14

NAGISING si Pham sa pakiramdam na parang nasa loob siya ng sasakyan. At

tama nga ang hinala niya. Nang imulat niya ang mga mata, tumuon yon sa
malapad na kalsada.

Mabilis siyang bumaling sa Driver's seat at nang makita si Marcus,

mabilis na umigkas ang kamay niya para suntokin ito sa mukha.

"... the fuck!" Sigaw nito sa gulat at bahagyang gumiwang ang sasakyan.
"Why did you do that for?!"

Umayos siya ng upo. "Gusto ko lang." Tumingin siya sa labas ng bintana.

"At nakakairita ang pagmumukha mo."

"Para lang do'n?"

Humalukipkip siya. "Saan mo ba ako dadalhin? Ibalik mo nga ako sa Flower

shop."

"Babalik tayo sa Isla."

Tumaas ang kilay niya. "Oh? Akala ko ba kailangan mo ng imbitasyon para

makapasok do'n?" Nairita na naman siya. "And what makes you think na
sasama ako sayo?"
"I already secured you an invitation." Mas binilisan pa nito ang
pagmamaneho, "and you dont have a choice. You're coming with me.
Kailangan natin ipa-check ang ulo mo. Siguro kaya ka nahimatay dahil sa
pagtama ng ulo mo sa Jet Ski. Dr. Edzel couldnt fly to the city because
the Monasterio Brothers want him to stay in the Island, so tayo nalang
ang pupunta sa kaniya. Gusto kong siya ang sumuri sayo kasi alam niya ang
nangyari mula simula. We have to make sure na yong amnesia lang ang-"

"Marcus," may babala sa boses niya. "Huwag mong ipapaalala yan sakin kasi
baka masakal kita at madisgrasya tayong dalawa."

Marcus sighed. "Sorry."

"Sorry doesnt cut it, Marcus."

Ihinilig

niya ang ulo sa likod ng passenger seat saka ipinikit ang mga mata.

Dapat siyang tumanggi sa kagustuhan nitong dalhin siya sa Islang yon kung
saan nag-umpisa ang lahat ng kakaiba niyang nararamdaman para kay Marcus.
Pero gusto rin naman niyang malaman kung ano ba talaga ang sakit niya.
Gusto niyang malaman kung bakit palagi siyang nahihilo at nagsusuka.

And the best Doctor that can give her answers is in the island. At tama
si Marcus, mas makabubuting ang Doctor na yon ang sumuri sa kaniya kesa
iba na naman. That Doctor already knew what happened to her. And as soon
as she find out what is wrong with her, aalis kaagad siya.

Staying in that Island with Marcus is a big no.

Iminulat niya ang mga mata at ipinalibot ang tingin sa sasakyan hanggang
sa makita niya ang cellphone na nasa dashboard.
"Pahiram." Wika niya sabay abot ng cellphone. "Tatawagan ko lang si
Abbygail. Hindi ko kasi memorize number ni Amelia sa Shop. And since
iniwan mo ro'n ang bag ko, si Abbygail nalang ang-"

"Huwag mong gamitin ang cellphone ko." Mabilis nitong sabi.

Natigilan siya. "Ha?"

"Puwede mo naman siyang tawagan pagdating natin sa Isla." Inilahad nito

ang kamay. "Give me back my phone, Fatima."

Pham can sense urgency on Marcus voice.

Napatitig siya sa cellphone na hawak niya. What's with this phone and
Marcus is acting weird all of the sudden?

"Fatima." May diin ang boses nito. "Akin na ang phone ko."

Hindi nakinig si Pham. Pinindot niya ang power button at natigilan siya
ng bumukas ang lock screen ng cellphone nito.

"Anong..." titig na titig siya sa larawan na nasa lock screen nito.

"Anong..."

hindi niya maituloy ang sasabihin dahil sa pinaghalong gulat at

pagtataka.

"Fuck!" Marcus cussed and snatch the phone away from her hold. "I told
you not to use my phone." Walang emosyon ang boses nito.

Nakaawang pa rin ang bibig niya na bumaling kay Marcus na nagtatagis ang
bagang.
"Ano 'yong nakita ko?" Shock pa ring tanong niya.

"It's your picture... and Martin's." Sagot nito sa walang buhay na boses.

Itinikom niya ang bibig at napailing-iling. "Do you know how weird it
is?"

"How so?"

"Anong how so? Gusto mo sakalin kita riyan?" Nanggigigil sa inis niyang
tanong. "Marcus, may picture kami ni Martin sa cellphone mo. Weird yon!
At yong wedding picture pa namin! That is very weird-"

"That picture is a reminder for me."

Natigilan siya at napatitig sa guwapong mukha ni Marcus. "Ano?"

"A reminder." Nagtagis ang bagang nito. "My phone alarms every day at
exactly six A.M. and that picture is there to remind me every day that
you are married to my brother and that I shouldnt desire you. That
picture always reminds me to stop every time I think of texting you just
to say good morning or hi. That picture stops me from doing stupid
things."

Hindi tumigil sa mabilis na pagtibok ang puso niya. "Marcus..."

"Shut it, Fatima." Humigpit ang hawak nito sa manebela. "I'm not in the
mood."

"Pero Marcus, ang weird pa rin no'n-"

Bigla nitong itinigil ang sasakyan saka humarap sa kaniya. Puno ng galit
ang mga mata nito.

"Ano ba ang alam mo, ha? You dont know me. You dont know what I feel. You
dont know the hell that

Id been through since you came into my life. Kaya huwag mo akong ma pero-
pero!"

Fatima shrink on her seat and Marcus face softened.

"I'm sorry." Humarap ito sa unahan saka bumuga ng isang malalim na

buntong-hininga. "Fuck this."

Pham couldnt take her eyes at Marcus' angry face. His angry eyes, his
frustrated frown and his clenched fist. Nakita na niya minsan ang ganoong
emosyon kay Marcus. And that was when she dreamed of her wedding day.

Totoo ba talaga ang nakita niya o pinaglalaruan lang siya ng kaniyang

imahinasyon.

Nagising siya sa pag-iisip ng maramdamang umusad muli ang sasakyan.

Napakurap-kurap siya at umayos ng upo.

Marcus is like a ball of mystery to Pham. And Pham hated it because she
is mystified by him. That's not good.

"Pagkatapos mong masuri sa Isla, kailangan mong magpahinga doon kahit

ilang linggo lang, saka kita ibabalik sa lungsod." Basag ni Marcus sa
katahimikan. "And please dont go against me. Simple lang ang hinihiling
ko sayo, Fatima, and that's your cooperation."

"Oka-"

"And dont say the word 'okay'." May frustrasyon sa boses nito. "It's
frustrating the hell out of me."
Ibubuka sana niya ang bibig at magsasabi ng 'okay', buti nalang napigilan
niya ang sarili.

Somehow, his frustration makes her laugh but she stops herself.
Siguradong mas maiirita ito kapag marinig siyang tumawa.

"Anyway, where have you been?" Kapagkuwan ay tanong nito. "And this time,

answer me."

Pinaikot niya ang mga mata. Napaka-bossy talaga ng binata kapag

nagtatanong. Ang sarap tadyakan e.

"Diyan lang sa tabi-tabi." Sabi niya.

"Fatima." May galit at babala sa boses nito.

"Marcus, payag akong magpasuri sa Isla kung iyan ang gusto mo. Pero huwag
mo akong pipiliting sabihin sayo kung saan ako nagpunta. It's none of
your business." Inirapan niya ito. "At saka, I love the thought that the
bossy and mighty CEO and President of Dela Cruz Incorporated, Marcus Dela
Cruz, dont know where I was. Aww. So sad and insulting."

Yes. Yes. She sounds cocky. At alam niyang mas nadagdagan ang galit na
nararamdaman ni Marcus. At may kasiyahan siyang naramdaman. Sinong mag-
aakala na masaya palang galitin si Marcus Dela Cruz. She loves seeing him
frustrated and angry.

Mas humigpit pa lalo ang hawak nito sa manobela. Lihim naman si Pham na
natawa. Buti nga sayong lalaki ka. Napaka-bossy kasi.
Hindi na nagsalita pang muli si Marcus hanggang sa makarating sila sa
Monasterio Incorporated. Ipinarada nito ang sasakyan sa harap ng gusali
saka nagsalita ng hindi tumitingin sa kaniya.

"Halika na." Wika nito.

"Okay." Lihim siyang napangiti ng magtagis ang bagang nito. "Opps. Ayaw
mo pala no'n. Sareh."

Natatawang lumabas siya ng sasakyan nito saka naglakad papasok. Nang

mahabol siya ni Marcus, nasa may pintuan na siya.

Lumakas ang tibok ng puso niya ng pagsiklopin nito ang kamay nilang
dalawa. Ramdam niya ang mainit nitong palad sa palad niya at mas
pinapabilis no'n ang pagtibok ng puso niya.

"Marcus-"

"Shut up or Ill kiss you."

Mabilis niyang itinikom ang bibig ng makitang maraming taong nakapaligid

sa kanila. She knew Marcus and he dont bluff.

Hinayaan niyang hilain siya nito patungo sa elevator saka pinindot nito
ang pinakamataas na floor. Nang makarating sila do'n, hinila siya nito
patungo sa isang opisina na may nakasulat na President's Office.

"Tell Mr. Monasterio that Mr. Dela Cruz is here." Wika ni Marcus sa
sekretarya na abala sa harap ng computer.

"Yes, Sir." Kaagad namang tumalima ang babae kahit may ginagawa.
Sinundan niya ng tingin ang babae na maiksi ang suot na uniform.

"Yon yong mga tipo mong babae, di'ba?" Aniya kay Marcus.

"No."

May munting kasiyahan siyang naramdaman. "Bakit naman?"

"Because she's not you."

Her heart stops beating. "Ha?"

"Shut up, Fatima. Isa pa, hahalikan na talaga kita." Banta na naman nito.

And Pham zipped her mouth shut.

"Mr. Dela Cruz," nakalabas na ang sekretarya sa pinasukang opisina.

"Pasok na raw ho kayo."

Tango lang ang tugon ni Marcus sa babae na halos hubaran sa pagkakatitig

si Marcus.

"Let's go." Masuyo na naman siyang hinila ni Marcus papasok sa loob ng

opisina.

Mahigpit pa rin nitong hawak ang kamay niya.

"Lucas," tumango si Marcus sa lalaking swabeng nakaupo sa swivel chair.

"My invitation?"
Tumingin sa kaniya ang lalaking nagngangalang Lucas. "Hello, Mrs. Dela
Cruz." Ngumiti ito saka bumaling

sa lalaking nasa harap ng isang mamahaling laptop. "Craig, yong

invitation daw ni Marcus, nasaan na?"

Nag-angat ito ng tingin kay Marcus. "This is just for formality sake
but," he looked at her, "anong password na gusto mo?"

Tumaas ang kilay niya. Kaagad na pumasok sa isip niya ang password ng
imbitasyong natanggap niya nuong una.

Pham certainly doesnt want that kind of password. So bold.

Ibubuka sana niya ang bibig ng maunahan siya ni Marcus.

"Widow."

Her heart clenched. Yes. She is a widow and it hurts to hear that out
loud.

The man named Craig looked at her, his eyes asking if the password given
by Marcus is okay with her.

Tumango siya.

"Okay." Craig pressed something on the laptop and the printer started
printing.

Nang matapos ang pag-print, ibinigay ni Craig ang invitation kay Pham.

"Enjoy." Wika nito saka ngumiti.

Sinuklian niya iyon ng tipid na ngiti.

"Thanks." Wika ni Marcus saka masuyo siyang hinila palabas ng opisinang

'yon.

Nang nakapasok na sila sa elevator, pinindot nito ang Roof Top.

"Marcus, ang kamay-"

He turns to her, claimed her lips and pressed his body close to hers.

Pham moaned on Marcus' mouth as he snaked his tongue inside her mouth.

Her body instantly burn for Marcus. It aches to be filled with pleasure
again. Kahit anong pigil niya, nadadarang siya sa masarap nitong paghalik
sa mga labi niya. Wala siyang lakas para itulak ito palayo. She misses
his kisses and she's weak because of it.

And Pham can feel her sex getting wet and throbbing.

Napadaing siya ng kagatin nito ang pang-ibaba niyang labi bago

pinakawalan ang mga labi niya.

"I told you to shut up or I'll kiss you, remember?" He licked the bottom
of her lips. "Always remember that I dont bluff, Fatima."

Marcus nuzzled her neck and then step away from her the same time the
elevator popped open.
"Let's go." Hawak na naman nito ang kamay niya saka hinila siya patungo
sa nakaparadang helicopter.

Wala siyang imik hanggang sa nakasakay sila at nasa biyahe na. Pero kahit
wala siyang imik, aware siya sa magkahawak nilang kamay ni Marcus. Ramdam
niya ang paminsan-minsan ang pagpisil nito na mas nagpapabilis ng tibok
ng puso niya.

Ipinikit ni Pham ang mga mata para matakasan ang nararamdaman sa mga
sandaling yon.

And as Pham fell asleep, a memory of Marcus kissing her seeped through
her mind. Ipinilig niya ang ulo at pilit pinapalitan ang memorya sa isip
niya. Pilit niyang iniisip si Martin, pero kahit anong pilit niya,
bumabalik na bumabalik si Marcus sa isipan niya.

Noon, tanging si Martin lang ang laman ng puso't-isip niya. Ngayon,

natatakot siya, kasi paunti-unti, nag-iiba na ang laman niyon. At
kailangan niyang labanan 'yon, kasi nasisiguro niyang sobra-sobra pa ang
sakit na mararanasan niya kay Marcus kaysa sa naranasan niya kay Martin.

Sawa na siyang masaktan. Hindi na niya hahayaang masaktan siya ulit sa

ikalawang pagkakataon.

Kailangan niyang tikisin ang umuosbong na emosyon sa puso niya para kay
Marcus. Kaylangan kitlin niya iyon. Because having feeling for Marcus is
no good.

A/N: Para sa mga nagtatanong, this book is solely written by me. Ang book
2 po ang kay Race Darwin. Sakin ang book 1.

#WalaAkongHashtag

Hahahaha

=================
CHAPTER 15

CHAPTER 15

NAIILANG na umupo si Pham sa harapan ng Doctor na sumuri sa kaniya nuong

narito siya sa Isla. Pero mas nakakailang ang presensiya ni Marcus na
nasa likuran niya at nakahawak sa magkabilang balikat niya na para bang
tatakbo siya.

"You look okay to me." Anang Doctor na inaayos ang stethoscope sa taenga.

"Maayos naman talaga ako." Aniya at umayos ng upo. "Kaunting pagkahilo

lang at pagsusuka 'to."

Nag-angat ang Doctor ng tingin kay Marcus at napangiti. "Marcus sounded

like you have a cancer when he spoke to me hours ago."

Tiningala niya ang binata.

Nag-iwas ito ng tingin na parang nahihiya. "What do you want me to do?

You lost consciousness, Fatima! Of course Ill think of the worst possible
sickness."

Pilit niyang pinipigilan ang ngiting gustong kumawala sa mga labi niya.
He really looks so ashamed and it looks funny on his face.

Humarap siya sa Doctor na nakatingin lang sa kanila ni Marcus.

"Sige na, suriin mo na ako." Huminga siya ng malalim. "Para hindi na ako
gambalain ng lalaking 'to na nasa likuran ko."

Napangiti ang Doctor. "Sige."

Naka-upo lang si Pham habang sinusuri ng Doctor ang vital signs niya at
ang sugat niya sa likod ng ulo. Marami itong tinanong sa kaniya na
sinagot naman niya ng tama at walang halong kasinungalingan.

"So, to sum everything up," tumingin ito sa mga mata niya, "nagsusuka ka
lang kapag umaga at sa tuwing may pagkain kang naamoy na hindi
nagugustuhan ng tiyan mo?"

"Yes."

"At nahihilo ka

sa umaga?"

"Minsan umaga lang, pero may mga araw na pati hapon." Sagot niya.

Napatango-tango ito at ngumiti. "Well, I already have a conclusion about

your dizziness and vomiting. Pero kailangan kong makasiguro na tama ang
hinala ko." Binuksan nito ang pinakamalapit na kabinet saka may ibinigay
sa kaniya na kulay pink ang lalagyan. "Here."

Napakurap-kurap siya habang hindi makapaniwalang nakatitig sa Pregnancy

Test na iniaabot sa kaniya ng Doctor.

"Ano yan?" Natatawa niyang tanong habang nanlalamig ang kamay niya.
"Nagbibiro ka ba?"

"I'm afraid not." Anang Doctor na seryuso ang mukha. "Wala namang
mawawala kung iti-test natin kung buntis ka o hindi."

Marahas siyang umiling saka tumayo. "No! Ayoko!"

Humakbang siya palabas ng Clinic pero pinigilan siya ni Marcus sa braso.

"Saan ka pupunta?" Tanong nito.

Kita niya sa mga mata nito ang kagulohan sa mga nangyayari. And his eyes
mirrored hers.

"Out." Umiling-iling siya. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya.

"Hindi ko gagawin yon." Sinulyapan niya ang Pregnancy test na hawak pa
rin ng Doctor at nakaramdam siya ng takot. Isa lang ang lalaking
nakatalik niya. Si Marcus lang! "No... hindi ako buntis. Hindi..." inagaw
niya ang braso na hawak nito pero hindi siya nagtagumpay. "I cant be... I
cant be pregnant with your child."

All emotions on Marcus' face are drained in an instant. Binitiwan ni

Marcus ang braso niya, ang mga mata nito ay walang emosyon habang
nakatingin sa kaniya.

"You really hate me that much, huh?"

Hinilamos nito ang mga palad sa mukha saka bumuga ng marahas na hangin.
"Magalit ka na sakin, Fatima, pero huwag naman sa anak ko."

"Hindi ako buntis!" Sigaw niya rito. "Hindi!"

Tumakbo siya palabas ng Clinic at palayo kay Marcus.

Tumakbo siya ng tumakbo ng walang distinasyon at walang pakialam sa

tinatahak niyang daan hanggang sa maramdaman niya ang malamig na tubig sa
paa niya.

Pham's eyes looked down. The sea water is lapping on her dusty feet.
Wala sa sariling napahawak siya sa kaniyang tiyan. Mariin niyang ipinikit
ang mga mata ng sumagi sa isip niya ang imahe ng pregnancy test na
iniaabot sa kaniya ng Doctor kanina.

She can't be pregnant...

I can't be pregnant with Marcus' child.

A tear escape her eyes. Paulit-ulit na umaalingawngaw sa taenga niya ang

salitang buntis. Hindi yon puwedeng mangyari. Hindi siya puwedeng
mabuntis. Ayaw na niyang magkaroon ng koneksiyon sa pamilyang Dela Cruz.

Ano nalang ang mangyayari sa anak niya? Anong mangyayari sa kaniya?

"LET her be for a while." Anang boses ni Edzel na pumigil kay Marcus na
sundan si Fatima. "Naguguluhan lang siya. Babalik din yon maya-maya."

Bumaling siya kay Edzel. "Totoo ba? Buntis siya?" Puno ng samo't saring
emosyon ang boses niya.

"Her symptoms are of someone carrying a baby." Bumuntong-hininga ito. "At

kung mali naman ako, nandiyan ang pregnancy test para mas makasiguro
tayo. Pero malakas talaga ang hinala ko na buntis siya. At," tumingin ito
sa kaniya, "ikaw pala ang ama."

Dahan-dahan siyang naupo sa inukupa kaninang

upuan ni Fatima. Nasapo niya ang ulo at sinabunutan ang sarili.

"Fuck!" Sigaw niya. "Fuck! Fuck!"

Tinapik ni Edzel ang balikat niya. "Stay here for a while. Mas pasyente
pa akong aasikasohin e, maiwan muna kita."

Himigpit ang pagkakasapo niya sa kaniyang ulo ng makaalis si Edzel. He

wanted to shout. He wanted to just... do some damage. Gusto niyang
magwala.

He couldnt contain it anymore. It's been too long. Too long. He has to
let it all go or he'll go crazy.

Habang sapo ang ulo, tumayo siya at ini-untog ang sarili sa semento na
para bang sa pamamagitan no'n ay magigising siya sa isang panaginip na
puwedeng maging bangungot.

Hinilot niya ang ulo saka isinandal ang katawan sa semento.

God! Mababaliw na siya. Nasaan na si Fatima?

Mabilis niyang tiningnan ang relong pambisig. Fuck! He has to find her.
Baka kung ano na ang ginawa nito. Baka may mangyaring masama rito.

Gamit ang telepono sa opisina ni Doctor Edzel, tinawagan niya ang

security department.

"Hello, how may I help you?" Tanong ng nasa kabilang linya.

"This is Marcus Dela Cruz and I need to know where Fatima Dela Cruz is?"

"I'm sorry, Sir, but we are not allowed to give you the location of
anyone."
Sunod-sunod siyang nagmura. "I dont care if it's allowed or not. Just
tell me where she is!" He was shouting, angry and worried. "She's
pregnant!"

Nawalan ng imik ang nasa kabilang linya.

"She's pregnant, so please," never in his life did he beg for anything,
"please, I beg you, tell me where she is. Nag-aalala ako sa kaniya."

Isang mahabang katahimikan ang namayani bago nagsalita

ang nasa kabilang linya.

"Fatima Dela Cruz is in the beach." Then the line went dead.

Mabilis na ibinaba niya ang telepono at tumakbo patungo sa golf cart at

nagmaneho patungo sa beach.

God, Jesus, please, keep her safe.

KAHIT hindi tingnan ni Pham alam niyang si Marcus ang tumabi sa kaniya ng
upo sa dalampasigan. Naamoy niya ang mabango nitong pabango na gusto
niyang singhotin.

"Anong kailangan mo?" Tanong niya.

"Nag-alala ako sayo."

"Really?" Puno ng sarkasmo ang boses niya.

"Fatima, please, mag pregnancy test ka na."

Umirap siya sa hangin saka tumayo. "Ayoko. Hindi ako buntis at hindi ko
kailangan ng pregnancy test para patunayan yon."

"Fatima-"

"Hindi. Ako. Buntis!" Sigaw niya rito.

"Okay, okay. You dont have to shout." Anito na tumayo na rin. "But
please, dont run again like that."

"At bakit?" Pagtataray niya. Naiinis talaga siya kay Marcus, "ano naman
magagawa mo kung gusto kong tumakbo? At bakit ba nagpapaniwala ka sa
Doctor na yon na buntis ako? Kalokohan yon!"

"E bakit ka tumakbo?"

Kasi natakot ako. "Kasi walang katotohanan ang pinagsasasabi ng Doctor na

'yon."

Bumuntong-hininga ito. "Fatima, paano nga kung buntis ka? Paano kung
totoo ang sinabi ni Doc. Edzel?"

"Paano kung hindi?" Balik tanong niya.

"Paano nga kung buntis ka?" Pamimilit nitong tanong.

Pham's lips tightened. Hindi siya buntis. Hindi siya puwedeng mabuntis!
Kawawa ang magiging

anak niya. Masasaktan lang ito. Masasaktan lang siya.

"Basta hindi ako buntis." Naglakad siya palayo rito.

"Fatima!" Hinabol siya nito. "Buntis o hindi, mananatili ka rito sa isla.

Your cooperation, remember?"

Tumigil siya sa paglalakad saka humarap dito. "Ano bang problema mo?
Puwede huwag kang sumigaw, kasi naiirita ako kapag naririnig ko ang boses
mo."

Nagtagis ang bagang nito habang matiim na nakatikom ang bibig. Halatang
gusto pa nitong magsalita, pero nanahimik ito.

"Good. Dont speak. Masisipa kita." Tinalikuran niya ito at nagpatuloy sa

paglalakad.

Umirap siya sa hangin ng maramdamang nasa tabi niya naglalakad si Marcus.

Wala nga itong imik pero ramdam naman niya ang presensiya nito.

Tumigil siya sa paglalakad, ganoon din ito.

Humarap siya rito. "Bakit mo ba ako sinusundan?"

Marcus didnt speak. He just stared at her.

"Ano ba? Magsalita ka nga!" Naiinis niyang sabi.

Tumaas ang kilay nito.

Tumalim ang mata niya. "Magsalita ka nga."

Umiling ito.

Naiinis na sinuntok niya ang dibdib nito. "Magsalita ka sabi, e!"

Marcus rolled his eyes, snaked his arm around her waist, pulled her close
and claim her lips with his.

Napasinghap siya dahil sa sensasyong naramdaman ng maglapat ang labi

nila. Pilit niyang nilalabanan ang kagustuhang tugonin ang halik nito.
Ayaw niyang madarang sa sarap ng halik nito.

Nang maramdaman nitong hindi siyang tumutugon, pinakawalan nito ang mga
labi niya at matiim siyang tinitigan.

"Stop kissing me." Mahina niyang sambit. Ramdam pa niya ang labi nito sa
labi niya.

"Stop letting me." Marcus said and kissed her again.

Pham moaned inside his lips.

Gustong kutosan ni Pham ang sarili ng makaramdam ng disappointment ng

pakawalan ni Marcus ang mga labi niya.

"Marcus."

"Stay with me here in the island." Nangungusap ang mga mata nito. "Prove
to me that you are not pregnant, at kapag napaniwala mo ako na hindi ka
buntis, hahayaan kitang umalis sa Islang 'to. Hahayaan kita, at hindi na
kita hahanapin o ipapahanap pa. Pero," hinaplos nito ang mukha nita,
"kapag napatunayan ko na buntis ka, Im telling you now, Fatima, you're
mine to keep."

Tumaas ang kilay niya. "Keep me? Dahil sa baby?"

"Yes."

Her heart ached. He'll keep her for the sake of the baby. Mas lalong
dapat niyang panindigan na hindi siya buntis.

"Hindi ako buntis."

Tumaas ang sulok ng labi nito. "We'll see, Fatima. We'll see."

Taas nuo niyang sinalubong ang tingin nito. "Hindi ako buntis, Marcus."

"Prove it."

NANGINGINIG ang kamay ni Pham habang binubuksan ang lalagyan ng pregnancy

test. Kagat-kagat niya ang labi habang pinapakalma ang sarili niyang
kinakabahan.

Pham took a deep breath. "Magiging negative 'to." Pagkausap niya sa

sarili. "Hindi ako buntis."

Binasa niya ang tuyong labi at kinagat ulit yon. Kinakabahan siya.

Umihi siya sa isang plastic na baso saka pinatakan ng tamang dami ng ihi
ang pregnancy test.
Nanginginig ang kamay ni Pham habang hinihintay ang pulang guhit na tiyak
na babago sa buhay niya.

"Please...

just one red line..." nangiginig ang labing dasal niya. "Just one red
line..."

Her heart stops beating when one red line appeared, and she nearly lost
her consciousness when the second red line showed up.

"No..."

MARCUS was pacing back and forth as he waits for Fatima to step out from
the Comfort Room of the Cabin that they're staying in. Hindi niya maitago
ang pag-aalalang nararamdaman. Pero hindi niya rin alam ang dapat
maramdaman kung buntis nga ito.

He's sure as hell that it was his. Tatanggapin niya iyon ng buong-buo.
Pero tatanggapin ba ni Fatima ang anak nito sa kaniya samantalang si
Martin ang mahal nito? He doesnt want his child to be unloved by his/her
mother. Halata namang ayaw ni Fatima na magbuntis lalo na't kung siya ang
ama.

Napatigil siya sa paglalakad ng bumukas ang pinto ng banyo at lumabas si

Fatima na maputlang-maputla.

Kaagad siyang lumapit sa dalaga. "Ayos ka lang?"

Walang imik itong tumango saka naglakad at nilampasan siya.

"Fatima, the result..." hindi na siya makapaghintay.

Tumigil ito sa paglalakad at bumaling sa kaniya at iniabot sa kaniya ang
islang maliit at pahabang plastic.

He quickly took it and stared at it.

Two red lines.

Naguguluhan siyang tumingin kay Fatima. "Anong ibig sabihin nito?"

"Positive." Parang nanghihinang umupo ito sa gilid ng kama. "Buntis ako."

Pinakawalan ni Marcus ang hininga na kanina pa pala niya pinipigilan.

"Positive..." gagad niya, "positive..."

Tumango ito at hindi nakaligtas sa paningin niya ang luhang nahulog sa

mga mata nito.

Marcus

felt like he was slice into two when tears rolled down to Fatima's
cheeks. It's crystal clear to him that she didnt want the child and that
killed him, like she killed him in her wedding day.

"I'll keep him," iyon lang ang nasabi niya sa halo-halong emosyon na nasa
loob niya na hindi niya kayang ilabas.

Ang luhaang mata ni Fatima ay tumingin sa kaniya. "Tapos ano? Sasaktan mo

siya? Hahayaang pagsalitaan ng ina mo? Marcus," humikbi ito, "tama na na
ako lang ang nasaktan ng pamilya mo. Huwag mo namang idamay ang
inosenteng nasa sinapupunan ko."
Tumalim ang mga mata niya. "Anong sinasabi mo? Jesus Christ, Fatima! I
won't let you abort my child!"

"At sa tingin mo matatanggap to ng ina mong makitid ang utak?!" Balik na

sigaw nito sa kaniya habang ang mga luha ay tumutulo sa pisngi nito. "Sa
tingin mo hahayaan niyang magising masaya ang anak ko... ang anak mo?"

"Anak natin, Fatima!" He was so angry.

Umiling ito at itinuro ang tiyan. "Ito... mali 'to! This is a mistake and
the child inside of me right now will pay for it. At hindi ko hahayaang
mangyari yon. Hindi ko kayang makitang nasasaktan ang anak ko-"

"So, ano? Papatayin mo siya?" Galit na hinawakan niya ang magkabilang

balikat ni Fatima. "You want to abort our child? Do you abhor me that
much, Fatima? Alam kong galit ka sa pamilya ko, alam kong wala akong
karapatan na sabihing pagkatiwalaan mo ako, pero please lang naman,
Fatima, huwag mo namang idamay ang anak ko... ang anak natin."

Napahagulhol ito habang sapo-sapo ang bibig.

Marcus felt suffocated as he stared at Fatima. Galit siya rito dahil ayaw
nito sa anak niya, pero hindi niya napigilan na yakapin ito ng mahigpit
at aluin.

"Shh... stop crying." Hinagod niya ang likod nito. "Huwag ka nang umiyak.
Tama na."

Ang hagolgol nito ay nauwi sa hikbi.

And as Marcus embraced Fatima to console her, he remembered the time when
Fatima told Martin that they're having a baby. Parang kahapon lang na
malinaw pa sa ala-ala niya ang saya sa mukha ni Fatima.
"Why cant you be happy?" Wala sa sariling tanong niya, "naalala ko pa
noon ng sabihin mo kay Martin na magkaka-anak kayo, ang saya-saya mo. Why
can't you be happy this time?"

Kumawala ito sa pagkakayakap niya at nagbaba ng tingin.

"I love Martin."

And those three words that came out from Fatima's lips killed him once
again.

#Pain

=================

CHAPTER 16

CHAPTER 16

HINDI makatulog si Pham, siguro dahil hindi man niya aminin hinihintay
niya ang pag-uwi ni Marcus. Mula kasi ng umalis ito kaninang hapon, hindi
pa ito bumabalik. Hating-gabi na pero hindi pa rin siya dinadalaw ng
antok. Ang dumadalaw sa isip niya ay ang pinag-usapan nila kanina ni
Marcus.

Contrary to Marcus' belief, she wont abort her baby. No. She wants her
baby to live a happy life... a happy life away from Dela Cruz Family.

Napahawak siya sa tiyan niya at hinimas iyon. "Hindi ko alam ang gagawin
ko, baby. Hindi plinano ang pagdating mo sa buhay namin at nasisiguro
kong kagulohan ang hatid nito. At ayokong madamay ka sa gulong yon. Hindi
ko hahayaan..."
A tear slid down to her cheek.

"I wont let them hurt you like they did to me."

Bigla si Pham na napaigtad ng malakas ang puwersang bumukas ang pinto ng

Cabin. Handa na siyang pindotin ang stress button ng pendant ng suot
niyang kuwentas ng pumasok ang sumusuray na Marcus sa loob.

"Marcus!" Pham gasped as she gets off the bed to help him walk straight.

Niyakap niya ang binata saka ini-angkla ang braso nito sa balikat niya
bilang suporta nito at sinipa niya pasara ang pinto.

Kahit sa simpleng pagkakalapit lang ng katawan nila, naramdaman niya ang

kakaibang kiliti sa puson niya.

"Argh! Bakit ba amoy alak ka!" Naiinis niyang sabi dahil naduduwal siya
sa amoy ng alak na nakakapit dito.

Marcus speaks in a slurred manner. Naiinis namang tinanggal ni Pham ang

pagkaka-angkla ng braso nito sa balikat niya at hinayaan niyang bumagsak
ang katawan nito sa malambot na kama.

Tumuon

dito ang matalim niyang mga mata. "Kung maglalasing ka, huwag kang umuwi
rito!"

Marcus just groaned.

Nagmamartsang nagtungo siya sa banyo at kumuha roon ng bimpo at tubig
para punasan si Marcus. Ang baho-baho kasi nito. Nasusuka siya. Buwesit!

Nang makalabas siya sa banyo, kaagad siyang umupo sa gilid ng kama at

pinunasan ang mukha nito. Pagkatapos ay binuksan niya ang butones ng suot
nitong polo saka ang matipuno naman nitong katawan ang pinunasan niya.

Napatitig si Pham sa dibdib ni Marcus. Mariin niyang ipinikit ang mga

mata ng maramdamang ang kagustuhang romansahin ang dibdib nito.

"Oh, Jesus..." tinampal niya ang sarili saka bumalik sa pagpunas sa

katawan nito.

Ang mga braso na nito ang pinupunasan niya ng gumalaw ang katawan nito.

Marcus groaned. She looked at his handsome face and his eyes open,
holding her gaze.

Binasa niya ang nanunuyong labi. "Bakit ka ba naglasing ha?" Pinatapang

niya ang bukas ng kaniyang mukha. "Ang baho-baho mo kaya. Nasusuka ako."

"Fatima..." tumaas ang kamay nito para haplosin ang pisngi niya.

Marcus caresses her cheek as if she mattered to him.

"Matulog ka na nga." Tinabig niya ang kamay nito kasi mas lalong
nagwawala ang puso niya. "Tulog na. Pupunasan lang kita tapos matutulog
na rin ako."

Marcus was silent for a couple of minute before he spoke. Hindi masyadong
malinaw ang pagsasalita nito pero sapat na para maintindihan niya.
"Bakit ka ba paasa, ha?" Tanong nito habang nakapikit

na ang mga mata.

"Ano bang pinagsasasabi mo?"

Sobrang pait ng ngiti nito sa mga labi. "Now you're asking me?" Mapakla
itong tumawa ng mahina. "Fatima, Fatima, Fatima. I hate you, you know.
You act like you didnt do any harm to me. Umaakto ka palagi na wala kang
nagawang masama sakin samantalang ang laki ng kasalanan mo. Pinaasa mo
ako, e."

"Marcus, ano bang pinagsasasabi mo?" Naguguluhan na siya sa mga lumalabas

sa bibig nito. "Magpaliwanag ka nga."

Kahit nahihirapan dahil sa sobrang kalasingan, nakuha nitong umupo sa

kama, paharap sa kaniya.

"Huwag ka ngang magpanggap na wala lang alam." Sinapo nito ang pisngi
niya, "bago pa naging kayo ng kapatid ko, palagi tayong magkausap sa
phone di'ba? We texted. We we're text mate. We shared a lot of
information to each other. We're okay. We have mutual understanding.
Tapos boom..." pinakawalan nito ang pisngi niya at bumagsak na naman ang
katawan nito pahiga sa kama, "you're dating Martin."

Halos mag-isang linya na ang kilay ni Pham. "Ano bang pinagsasasabi mo?"

Marcus blew out a loud breath. "'Yan, palagi ka nalang ganyan, walang
alam!" He glared at her. "I hate you. Why? Kasi pinapaasa mo na naman ako
ngayon. Magkaka-anak na tayo, pero ayaw mo naman. Tapos ipapa-abort mo
lang? Hanggang kailan mo ba ako palaging paaasahin, ha, Fatima?"

Gustong isipin ni Pham na lasing lang si Marcus at walang kuwenta ang mga
pinagsasasabi nito. Pero hindi e, nararamdaman niya, may pinanggagalingan
ang galit sa boses nito ngayon. Kahit pilit niyang

sabihin sa sarili na kagagawan lang ng lasing nitong diwa ang mga

lumalabas sa bibig nito, hindi pa rin mawala sa isip niya ang mga
pinagsasasabi nito.
But Pham is very sure na ni minsan sa buhay niya, hindi niya naging ka-
text mate si Marcus Dela Cruz.

Gusto pa niyang tanungin ang binata dahil nagugulohan siya. Pero hindi
siya maliliwanagan kong lasing na Marcus ang kausap niya.

Tomorrow... she'll ask him tomorrow.

Bumuntong-hininga siya saka umalis sa kama para tanggalin ang suot nitong
sapatos, medyas at pantalon. Tanging ang boxer lang nito ang itinira
niya.

Hindi maiwasang mapatitig siya sa pagkalalaki nitong bumubukol sa boxer.

Marahas siyang napailing ng mapansing may kakaiba iyong epekto sa katawan
niya.

Bumalik siya sa tabi nito at napabuntong-hininga.

Pham stared at Marcus handsome face.

Nagugulohan siya. Ano ba talaga ang nangyayari?

"Fatima..." he groaned in his sleep.

That put a smile on her face. At aminin man niya o hindi, kinilig siya na
sinambit nito ang pangalan niya habang natutulog.

Hindi namalayan ni Fatima na habang nakatitig siya sa mukha ng binata,

unti-unti palang lumalapit ang mukha niya sa mukha nito. It was too late
for her to realize it; her lips are already pressed against his.
Parang napaso na binawi ni Pham ang mga labi at napatitig sa mukha ng
binata. Kapagkuwan ay ang mga mata niya ay bumaba sa leeg nito hanggang
sa matitipuno nitong dibdib.

Napakunok siya. She

can feel her body aching. Pham knew this is just hormones. Ganito naman
talaga ang mga buntis, mataas ang sexual hormones. Kailangan niyang
mapigilan ito.

But why would she stop herself? Wala namang makakaalam. Lasing naman ito.

So in the middle of the night, Pham kissed Marcus' chest, down to his
abdomen and down to his bulged in between his thighs.

MASAKIT ang ulo na nagising si Marcus kinaumagahan. Habang sapo-sapo ang

ulo ay napapamura siya. Hangover is really something that you want to
kill after a drunken night.

Nang makabangon siya ay napakurap-kurap siya ng makita ang isang baso ng

tubig at dalawang Advil sa bed side table.

Huh?

Kinuha niya ang Advil saka ininom. Pagkatapos ay ipinalibot ang tingin sa
loob ng Cabin.

Nasaan si Fatima?

Handa na siyang tawagan ang Security Team para hanapin si Fatima ng

biglang bumukas ang pinto ng Cabin.
Mabilis siyang napalingon at tumaas ang dalawa niyang kilay ng makitang
pumasok doob si Fatima na nakasuot ng sexy na damit at may dala itong
dalawang paper bag.

"Saan ka nanggaling?" Kaagad niyang tanong na naiinis.

Fatima just rolled her eyes and put down the paper bags on the small
dining table.

"Saan ka ba nanggaling?" Ulit niyang tanong.

"Nangisda ako." Puno ng sarkasmong sabi nito habang inilalabas ang lagay
ng paper bag.

His jaw tightened. This woman really has an ability to piss him off with
her answers.

Inis na umupo

siya sa bakanteng silya ng maliit na mesa saka tiningnan ito. "Where have
you been?" Ulit niyang tanong.

Sa halip na sagotin siya, iniabot nito sa kaniya ang isang Styrofoam cup.

"Here. Black coffee. I ordered it in Erotica Cafe." Anito na nakangiti na

parang hindi siya nito iniinis. "Paborito mo."

Tumaas ang isa niyang kilay. "Paano mo naman nasabing paborito ko yan?"

Tinaasan siya nito ng kilay, "Marcus, isang taon kitang nakasama sa

iisang bobong."
"So? Ikaw yong tipo ng babae na walang pakialam sa iba, lalo na sa akin."

Tumaas ang sulok ng labi nito. "Well, you dont know me."

Nagsalubong ang kilay niya. Ginagaya ba nito ang mga sagot niya nuong
nag-usap sila sa Floating cottage? If she is, then she's really pissing
him off.

"Kunin mo na." Pukaw nito sa naglalakbay niyang diwa.

Nang tanggapin niya ang Styrofoam cup, naglapag ito sa mesa ng dalawang
karton ng may katamtamang laki para paglagyan ng pagkain. Sinilip muna
nito ang laman ng isa bago ibinigay sa kaniya.

"What's that?" Tanong niya.

"Breakfast." Umupo ito sa silyang kaharap niya saka sumimsim ng Frappe.

He frowned at the Frappe on Fatima's hand. "Bakit yan ang agahan mo?"

"Mainit kasi e." Sagot nito saka iminuwestra ang kamay sa box na gawa sa
karton. "Buksan mo na tapos kainin mo."

May masamang hinala talaga siya sa matamis nitong ngiti. But does he have
a choice? Nope. Kaya naman binuksan niya ang karton at napaawang sa
nakita.

"Tsaran!" Natatawang sabi ni Fatima. "A

Penironi Spaghetti."
Napakurap-kurap siya habang hindi makapaniwalang nakatingin sa mini-penis
shape na pasta na ginawang Spaghetti.

"Fuck..."

Napuno ng malakas na tawa ni Fatima ang buong Cabin saka tumatawa pa ring
ipinakita nito sa kaniya ang laman ng box nito.

"Ang sakin naman ay Boobironi Spaghetti. A mini-boobs Spaghetti." Tatawa-

tawa nitong sabi. Natawa nga ako ng makita ko to doon sa café, naisip
ko, tiyak maiinis ka rito lalo na kapag ibigay ko sayo yong Penironi."

Napapantastikuhang tumingin siya rito. "Is this part of you being

pregnant?"

Natigilan ito at nawala ang ngiti sa mga labi. Gustong kutusan ni Marcus
ang sarili. Why does he have to remind her? Alam naman niyang ayaw nito
sa anak niya.

NAPUNO ng katahimikan ang buong cabin habang sumisimsim ng Frappe si

Pham. Nakalimutan na niya kaninang buntis siya e, tapos pinaalala na
naman nito. Nag-i-enjoy pa siyang inisin 'to e. Panira talaga si Marcus
kahit kailan.

"Fatima," pagkuha nito sa atensiyon niya, "ikaw ba ang nag-iwan ng Advil

sa bed side table?"

"Oo." Sumimsim siya ng Frappe. "Lasing na lasing ka kasi kagabi, so nag

assume na ako na may hangover ka ngayon."

"Thanks." He paused. "For the Advil."

Tumango siya saka nagbaba ng tingin. Nagdadalawang isip siya kung
itatanong ba niya rito ang mga sinabi nito kagabi. Lasing lang ba ito o
may katotohanan sa mga sinabi nito?

She has to know.

Huminga siya ng malalim saka sinalubong ang tingin nito. "May tanong pala
ako tungkol sa mga pinagsasasabi mo kagabi."

He stilled. "Ano 'yon?" He was on guard for her

question.

Inilapag niya ang hawak na Frappe. "Sabi mo kagabi, nagka-text tayo bago
naging kami ni Martin." Umiling siya habang nakakunot ang nuo. "Paano
nangyari yon? Ni minsan hindi kita nakausap sa text, and trust me,
maaalala ko kung nagkatext tayo."

His calm face shifted into anger. "Anong gusto mong palabasin, na
gumagawa ako ng kuwento?"

Umiling-iling siya. "Hindi ko sinabi yon-"

"Pero iyan ang gusto mong palabasin."

"No, it's not what I mean-"

"Yes, that's what you mean!"

"No! Gusto ko lang marinig mula sayo na dala lang yon ng kalasingan mo
kagabi. Imposible kasi talaga ang sinasabi mo."
Mas lalong nagdilim ang mukha nito. "Bakit ba kinakaila mo ang nangyari?
For Pete's sake, Fatima, Im not lying!"

"Wala akong kinakaila!" Balik niyang sigaw rito. Mas nadadagdagan ang
pagkahilo na nararamdaman niya kanina pa dahil sa pagsigaw nito. "E
talagang hindi kita nakatext kahit kailan. Because if we ever did
exchange text messages, I would remember." Pabulong niyang sinabi ang
panghuling salita, "...i would remember, Marcus. I would."

Bumuga ito ng marahas na hangin saka ihinilamos ang palad sa mukha.

"Marcus."

"What?" He snapped at her.

"Ni minsan, hindi mo ako tinext. I was hoping that you-" she stop and
shook her head, "never mind. Matagal na yon. It doesnt matter now."

"It matters to me, Fatima." Padaskol itong tumayo dahilan para matumba
ang silya na kinauupuan nito saka parang wala sa sariling nagpalakad-
lakad sa loob ng Cabin. "You're telling me now that it wasnt

you. So what? Ano yon? May nagbiro sakin? Someone pranked me? Is that
it?" Nagtatanong ang mga mata nitong bumaling sa kaniya. "They made fun
of me?"

Nakaramdam siya ng munting awa kay Marcus at sobrang galit sa gumawa

niyon dito.

He really thought it was her.

"Kung hindi ikaw 'yon, sino?" Bagsak ang balikat na tanong nito. "Fuck!
All this time akala ko ... Fuck! Fuck! Fuck!" Sinipa nito ang pang-
isahang sofa na gawa sa ratan sa sobrang galit. "Fuck them! Fuck them!"
Nahahabag na tumayo si Pham saka lumapit kay Marcus at niyakap ito mula
sa likuran.

"Tama na. Wala na 'yon. Tapos na yon," pagpapakalma niya rito.

Tumigil ito sa pagmumura saka humarap sa kaniya. Halata ang galit sa

mukha nito. "I should have known. Sa tuwing magkikita tayo sa opisina,
hindi mo ako pinapansin. Dinadahilan mo sa mga mensahe mo na ayaw mo lang
pagtsismisan ka." He chuckled coldly. "And I believed you... no, I
believed that son of a bitch!"

"Tinawagan mo ba ni minsan?"

"I called, pero pinapatay niya. Natutulog na raw kasi ang ka-board mate
niyang si Abbygail at ayaw niyang maisturbo kasi mahirap siya makatulog
kaya naman dapat hindi magising kaagad."

Napaawang ang labi niya. "Alam niya yon?"

Nagkibit-balikat si Marcus at tumingala sa kisame. "Pero sino ang gagawa

no'n sakin?"

Pham pity Marcus. He had been lied to.

"Saan mo ba nakuha ang number ko noon?" Tanong niya habang hinihilot ang
sintido dahil sa pagkahilo na nararamdaman. "At kailan?"

Pham wanted to get to the bottom of this issue. Hindi siya mapapakali.
Kahit

inis siya kay Marcus, hindi naman nito deserve na lokohin o biruin ng
ganoon.
"Kay-" ang nagugulohan nitong mga mata ay bumaba ang tingin sa kaniya, "-
Martin. Kay Martin ko hiningi ang number mo. Apat na buwan ka na no'n sa
kompanya. He gave it to me a day after I asked him, hindi daw kasi naka
save ang number mo sa kaniya at hihingin niya sayo kinabukasan."

Nakaramdam ng panlalamig si Pham at mas lalo pang lumala ang pagkahilong

nararamdaman.

No. Hindi maari ang iniisip niya. Martin wouldnt do that to his own
brother. Kahit hindi sila nagkasama ng matagal ng asawa, alam niyang
niri-respito nito si Marcus bilang nakakatandang kapatid. Halong limang
taon din ang pagitan ng dalawa kaya naman spoiled ni Marcus si Martin sa
kahit na anong bagay.

Martin would never prank Marcus. Right? He would never make fun of
Marcus. He would never... never...

Pero ilang araw palang siyang nagta-trabaho sa Dela Cruz Incorporated,

kinuha na ni Martin ang number niya kasi nasa departamento siya nito at
gusto nitong may numero ito sa lahat ng nasasakupan nito para madaling
ma-contact kapag kailangan.

Humugot siya ng isang malalim ng hininga saka hinawakan ang kamay ni

Marcus. "Hayaan mo na yon. Matagal na yon at wala rin na namang magbabago
kung malalaman natin kung sino."

"You dont understand." Umiling ito, halata ang galit na tinitimpi, "I
told a lot of things to that son of a bitch. I pour out everything."

Naiintindihan niya ang galit nito pero wala naman siyang magagawa.

"Kailan siya tumigil magtext sayo?" Tanong niya.

"Nuong naging kayo ni Martin." Pain crossed his eyes, "and the night
before your wedding."
"Anong sabi niya?"

"She said and I quote 'I love Martin so please let me be happy with
him'."

Nasapo niya ang ulo ng makaramdam ng pagkahilo dahil sa samo't-saring

memorya na pumapasok sa isip niya. She received a message the night
before her wedding and it was from Marcus. At hindi lang yon, marami pa
itong mga post it note na iniwan sa ibabaw ng mesa niya bago pa sila
ikasal ni Martin.

Memories of those hateful letters bombard her mind. Umiikot na ang

paningin niya. Too much thinking and analyzing is making her dizzy and
stressing her out. Sumasabay din ang kagustuhan ng tiyan niyang sumuka.

"Fatima? Okay ka lang?" May pag-alala sa boses nito.

"Y-yes." Her voice trembled.

Umatras siya hanggang sa tumama ang likod ng paa niya sa gilid ng kama.

Napaupo siya sa gilid ng kama at bigla nalang siyang nahimatay.

A/N: Sino kaya ang salarin?

=================

CHAPTER 17

CHAPTER 17
AFTER losing her consciousness, natagpuan nalang ni Pham ang sarili sa
loob ulit ng Clinic ng Temptation Island. Mula sa labas ng kurtina na
siyang nagsisilbing harang para hindi siya makita ng mga taong nasa labas
o ng ibang pasyente, naririnig niya ang pamilyar na boses ni Marcus at ng
Doctor.

"Maayos naman siya, kailangan lang niya ng pahinga at huwag mong stress-
sin. Kailangan mo rin siyang pakainin ng masusustansiyang pagkain dahil
first trimestral ito ng pagbubuntis niya. In this time of pregnancy, ang
brain ng baby ang nadi-develop. So she needs all the nutrients you can
give her."

"Thanks, Doc."

"Anytime." Then the Doctor's voice drop low, "Anyway, may open sex party
daw mamaya. Pupunta ka? Lucas said there will be hundreds of beautiful
women tonight."

Hindi niya narinig ang sagot ni Marcus. Naningkit ang mga mata niya.
Subukan lang ng hinayupak na 'to na pumunta sa sex party na yon, talagang
tatamaan ito sa kaniya.

Bigla siyang natigilan sa iniisip.

Nagseselos ba ako?

Yes.

Umiling siya. No.

Yes. Pamimilit ng munting tinig na iyon sa likod ng isip niya. At kung

ayaw mong pumunta siya mamayang gabi, alam mo na ang gagawin mo.

Umawang ang labi niya. Ano?

Akitin mo at paligayahin mo.

Her throat went dry at the memory of Marcus pleasuring her. Pham can felt
it; her séx is aching for him to fill her. Her pússy is throbbing.

Ipinilig niya ang ulo. No! This is hormones talking!

Is it?

Ipininig niyang muli ang ulo saka umupo siya sa kama at hinintay na
pumasok si Marcus

sa loob.

Pilit niyang pinapakalma ang pang-ibabang bahagi ng katawan niya. Sa

tuwing sumasagi sa isip niya ang mainit na pagtatalik nila ni Marcus sa
bahay nito, mas lalong pumipintig ang pagkababae niya. Nag-iinit iyon at
ramdam niyang nababasa siya.

Good heavens! Imahinasyon palang niya iyon! Ano pa kaya kung totoo na.
Marahas niyang ipinilig ang ulo. Don't think of that, Pham. It's wrong!

Natigilan siya ng bahagyang bumukas ang kurtina at pumasok doon si

Marcus. Nang magtama ang mga mata nila, kaagad siyang nagbaba ng tingin
dahil baka mabasa nito ang pagnanasa sa mga mata niya.

Good heavens! Keep yourself together, Pham!

"Ayos na ba ang pakiramdam mo?" Tanong ni Marcus.

Tumango siya. "Oo."

"Pasensiya na. Na stress ka yata kanina dahil sakin."

"Okay lang."

Napaigtad siya ng lumapat ang palad nito sa pisngi niya saka iginiya ang
mukha niya para umangat at tumingin dito.

"Are you really feeling okay?" Paniniguro nito.

"Yes." Bumaba ang mata niya sa leeg nito.

Napalunok siya. She wanted to lick his neck and trailed her tongue over
it. Napalunok siya ulit.

"Youre really okay? You're spacing out."

Pasimple niyang ipinilig ang ulo saka pilit na kinokontrol ang sarili.

"Ayos lang ako."

Tinalon niya ang munting pagitan ng paa niya at sahig.

"Fatima!"

Napaigtad siya sa gulat dahil sa pagsigaw nito.

Pinanlakihan niya ito ng mata. "Ano

bang problema mo?!" Sikmat niya.

"You jumped!" Balik singhal nito sa kaniya.

Kinunotan niya ito ng nuo. "Oo, tumalon ako. Tapos?" Tinarayan nito.

"It's bad for the baby!" Eksaderadong sabi nito.

She rolled her eyes. "Exaggerated ka naman. Tumalon lang naman ako, saka
hindi naman kataasan."

"Still! You jumped!"

Sisigawan din sana niya ito pabalik ng biglang bumukas ang nakasarang
kurtina at nagsalita ang Doctor.

"No stress, remember?" Pinandilatan sila nito ni Marcus. "And that

includes shouting at each other." Dinuro nito si Marcus. "Ikaw,
magpasensiya ka. Buntis yang kasama mo kaya intindihin mo ang mga mood
swings niya. At ikaw naman," sa kaniya naman nakaturo ang hintuturo nito,
"huwag matigas ang ulo. And dont deprive yourself."

Tumaas ang kilay niya. "Meaning?"

"Meaning, kung kay gusto kang kainin, kainin mo."

Wala sa sariling dumako ang tingin niya sa pagkalalaki ni Marcus. Kaagad

niyang binawi ang tingin ng ma-realize na doon siya nakatingin.

Namula ang pisngi niya ng mapansing nakatingin sa kaniya ang Doctor. He

has this amuse smile on his face. Buti nalang hindi siya nakita ni
Marcus.
"It's okay." Anang Doctor na may nanunudyong ngiti sa mga labi. "Normal
na yan sa buntis na mataas ang hormones."

Inirapan niya ito. "Huwag mo akong kausapin."

Mahina lang itong tumawa saka tumingin kay Marcus na nasa tabi niya.
"Pupunta ka mamaya sa Party?"

"I'll think about it." Sagot nito.

Naiinis na nagmamartsa siyang naglakad palabas ng Clinic. Nang nakalabas

siya, nahabol siya ni Marcus.

"Dahan-dahan lang ang paglalakad. Masama yan sa baby." Sabi nito.

Galit na humarap siya rito. "Lahat nalang masama. Ikaw kaya ang
magbuntis!"

"I just want to take care of our baby. Kung ayaw mo sa kaniya, ibahin mo
ako. I want that child. And dont shout. Masama yan sa bata."

Nanggigigil na malakas niyang inapakan ang paa nito. "Buwesit ka!"

"Sabi nang huwag kang sisigaw e."

"E ano naman ngayon kung sumigaw ako?!"

"Shout again and Ill kiss you."

"Heh!"

Bigla nitong hinapit ang beywang niya palapit saka sinakop ng mainit na
halik ang labi niya. Napasinghap siya sa ginawa nito pero kaagad din
naman siyang nakabawi.

Pham didnt know if its hormones or not, but her body is aching for this
man. At hindi na niya kayang pigilan ang sarili. Kusang yumakap ang mga
braso niya sa leeg nito at tinugon ang mapusok nitong halik.

Marcus groaned when she kissed him back with equal ferocity. At hindi
niya napigilan ang halinghing na lumabas sa bibig niya ng sipsipin nito
ang dila niya at kagatin ang labi niya.

"Marcus..." ungol niya sa pangalan nito ng pansamantalang naghiwalay ang

labi nila.

Her moans were muffled when Marcus kissed her senseless again. And she
kissed him back. Nawala sa isip niya na baka may nakatingin sa kaniya.
Wala na siyang pakialam do'n. Basta ang mga labi ni Marcus ay nakalapat
sa labi niya, sapat na yon sa kaniya.

And this is Temptation Island. She can do whatever she wants.

Marcus kisses turns from rough to soft. Sinabayan niya ang bawat paggalaw

ng labi nito. Tinutugon niya ang mainit nitong mga halik. His hands are
roaming around her body and she likes the way it makes her feel.

Pilit na naghiwalay ang mga labi nilang dalawa dahil kinakapos na sila ng
hininga. But even as their lips parted, it was still brushing against
each other.

"I want you, Fatima." Habol ang hiningang sabi nito. "Now. God, I want
you so much it hurts."
She was panting. Her mind is in between wanting Marcus or pushed him
away. Bago pa siya makapagdesisyon, binigyang distansiya na ng binata ang
mga labi nila at katawan.

"Marcus..." I want you. 'Yon ang gustong sabihin ni Pham pero natatakot
siya kung anong magiging consequences no'n. "P-pupunta ka ba sa Open Sex
Party na sinasabi ni Doc.?" Pag-iiba niya ng usapan.

Halatang nagulat ito sa tanong niya.

"Well?" Tanong niya ulit ng hindi ito nagsalita.

Nagkibit-balikat ito. "I dont know."

"Bakit hindi mo alam?" Usisa niya ulit sa pagalit na boses. "O baka naman
pupunta ka."

Marcus blew a loud frustrated breath. "So what? Ano naman kung pumunta
ako? Its crystal clear to me that you dont want me in between your legs
because you fucking love Martin and you dont want to disrespect his
fucking memories. I might as well look for a woman who wants to pleasure
me. And Fatima, I know lots of women who would." With that, he left.

Naiwan si Fatima na nakatingin sa papalayong likod ni Marcus.

Nararamdaman niyang parang nabibiyak ang puso niya.

Malakas na tinampal niya ang dibdib kung nasaan ang puso para tumigil ang
pagsakit

niyon pero walang epekto. She's really hurting. Pero yong mas masakit ay
yong isiping mamayang gabi, may babaeng sisiping dito at magpapaligaya
rito.
But isnt this what she wants? To be away from Marcus.

But is it really? Because she can feel her heart longing for him to come
back.

NAG-TANGHALIAN si Pham ng mag-isa. Nag-haponan din siya ng mag-isa. Ni

anino ni Marcus an hindi niya nakita mula ng mag walk out ito sa kaniya
kaninang umaga.

Kaya naman heto siya ngayon, sa floating cottage, mag-isang kumakain ng

haponan habang papadilim na ang kalangitan. Hindi naman niya kailangan
problemahin ang pagdilim, may LED light naman na nakasabit sa bobong ng
floating cottage na magsisilbing ilaw niya.

Pham sighed and looked at the water. Napaka-asul niyon na maitim-itim na,
kaagad niyang naramdaman ang pamilyar na takot na lumukob sa puso niya.

Bumuga siya ng marahas na hangin. Hanggang kailan ba siya matatakot?

Hanggang kailan ba niya dadalhin ang bigat ng pagkamatay ni Martin?

Sa kagustuhan ni Pham na labanan ang takot, tumayo siya at hinubad ang

lahat ng suot. Ang itinira lang niya ay ang underwear niya. Pagkatapos ay
hindi nag-iisip na tumalon siya sa tubig.

Nang lumubog ang katawan niya sa ilalim ng tubig, naramdaman niya ang
takot at pangamba para sa buhay niya at sa nasa sinapupunan niya. My
baby! Kaya naman nilabanan niya ang panic na nararamdaman at sinipa niya
ang mga paa para lumutang siya at makaahon.

Pham kicked with so much force. Ang tanging nasa isip lang niya ay
iligtas ang baby niya. Hindi siya puwedeng malunod, hindi puwedeng
madamay ang

anak niya sa kahinaan niya. Nararamdaman niyang kinakapos na siya ng

hininga pero pilit siyang sumisipa. At nang makaahon ang ulo niya,
humugot siya ng isang malalim na hininga saka mabilis na humawak sa gilid
ng floating cottage para manatiling nakalutang ang katawan niya.

"Oh, God..." sambit niya habang kinakastigo ang sarili sa katangahang

ginawa.

Kaagad na dumako ang kamay niya sa kaniyang tiyan. "I'm sorry baby. I'm
so sorry."

Nagpalawala siya ng isang malalim na hininga saka napatingin sa

karagatan. Mariin siyang napapikit ng pumasok sa isip niya ang memorya ng
pagkamatay ni Martin na parang kahapon lang yon nangyari.

Martin was looking at her as he drowned. Panay ang 'Im sorry' nito sa
kaniya habang puno ng pagsisisi ang mga mata. Hanggang ngayon, hindi pa
rin niya maintindihan kung bakit humihingi ito ng tawad sa kaniya.

Nang dalhin si Martin sa Hospital, Dead on arrival na. She was shock at
that moment. Hindi nga niya maalala kung paano siya nakauwi sa bahay,
iyak lang siya ng iyak, hindi matanggap na patay na ang asawa niya.

Hanggang sa ilibing si Martin, wala siya sa kaniyang sarili.

And now, three years later, narito pa rin ang takot sa puso niya sa
nangyari. Hanggang kailan ba siya matatakot? Kailan ba niya kayang
kalabanin itong takot na nararamdaman niya?

She has to face her fears. Tama na ang kaduwagan niya.

Dahan-dahang bumitaw si Pham sa pagkakahawak sa floating cottage saka

diniktahan ang sarili na lumangoy.
MARCUS is on the

verge of panicking and wanting to kill himself. Gusto niyang kastiguhin

ang sarili habang nililibot ang buong isla sa kahahanap kay Fatima. The
Security Department wont tell him where she is. This is all his fault!
Sinabi na ni Doc. Edzel na habaan ang pasensiya niya kay Fatima, pero
napakahirap e. Bigla nalang siyang sumabog kanina.

Fuck! Fuck!

Ipinasok niya ang minamanehong golf cart sa loob ng Sea Shore Restaurant
saka nagmamadaling nilapitan ang counter.

"Nandito ba si Fatima Dela Cruz?" Tanong niya. "Five-four in height, has

a brown straight hair, white and creamy complexion and... and..." she's
pregnant with my child that she didnt want. Bumuga siya ng marahas na
hangin. "Nandito ba siya?"

May itinuro ang kausap niya sa dagat, isa iyong floating cottage. "Hindi
po kami sigurado, Sir, kung siya nga po ang hinahanap niyo. Iyon nalang
po ang floating cottage namin na hindi pa bumabalik. Gusto niyo ho bang
ipa-check namin sa mga life guards at security team?"

Umiling siya. "No need. Ako na ang bahala. Pahiram nalang ng Jet Ski
niyo."

"Yes, Sir."

Minutes later, Marcus found himself maneuvering the Jet Ski to the only
floating cottage in the sea.

Papalapit palang siya, abo't-abot na ang kaba niya dahil wala siyang tao
na makita. He stopped the Jet Ski beside the cottage and looked around.
May natitira pang pagkain. Nang dumako ang mga mata niya sa sahig na gawa
sa papag, nanlaki ang mga mata niya ng makita ang damit na pamilyar sa
kaniya. Iyon ang suot na bestida kanina ni Fatima!
"Fatima!" He shouted. "Fatima!"

His panicking as

he ransacks his brain where Fatima had gone to.

"Fatima! Fatima!" Halos lahat ng sulok ng karagatan na kayang maabot ng

mga mata niya ay sinusuri niya. "Nasaan ka ba, Fatima?"

And as his eyes search for Fatima, he stilled when he saw something
floating.

He maneuvered the Jet Ski, nilapitan niya ang nakita niyang lumulutang at
ganoon na lang ang panginginig ng katawan niya makitang si Fatima iyon at
walang malay.

Nalunod ba ito?

"No..."

Akmang tatalon na siya sa dagat ng biglang nagmulat ang mga mata nito.

His heart stops beating. "Fatima..."

Inirapan siya nito. "Puwede ba, huwag kang maingay? I'm enjoying the
peacefulness of the surrounding, tapos bigla-bigla kang darating. Alam
mo, kontrabida ka talaga kahit kailan."

Parang nabunutan ng tinik sa dibdib si Marcus at nakahinga siya ng

maluwang.

"You're okay..." aniya.

"Yeah." Anito at humarap sa kaniya. "Anong ginagawa mo rito?" Mataray
niyang tanong. "Akala ko ba maghahanap ka ng babaeng sisiping sayo
ngayong gabi?"

Is it just him or Fatima sounds jealous?

Tumaas ang sulok ng labi niya. "Nakahanap na ako."

Nawala ang lahat ng emosyon sa mukha niya. "O, ano pang hinihintay mo?
Go, have sex with her or something."

"How can I have sex with her or something when she's still in the water?"

Natigilan ito at napatitig sa kaniya. "A-anong sabi mo?" She frowned. "A-
ako ba ang tinutukoy mo?"

"Bakit, may iba ka pa bang babaeng nakikita na nasa tubig ngayon?"

Her eyes were huge in shock, he guessed. Nakahanda na siya sa pagsigaw

nito at sa galit nito pero ang hindi niya inaasahan ay ang ngiting
kumawala sa mga labi nito.

"Hindi ka galit?" Nagtatakang tanong niya.

Umiling ito na nakangiti pa rin.

Ito ba ang tinutukoy na mood swings ni Doc Edzel?

"Hindi mo ako sisigawan?" Tanong ulit niya, naninigurado.

Umiling ito saka tumingin sa mga mata niya. "Alam mo ba kung anong gusto
ko ngayon?"

"Ano?"

"You." She was looking deep into his eyes. "I want you, Marcus."

#YogyoganNaMgaKabayan

=================

CHAPTER 18

CHAPTER 18

NANG makapasok sila sa Cabin na inuukupa, pinapakiramdaman lang ni Marcus

si Fatima. Hinihintay niya ang sunod nitong gagawin. He's still hesitant
to believe what she had said earlier.

"Fatima," tawag niya sa atensiyon nito ng magtuloy-tuloy itong maglakad

patungo sa kama.

Nilingon siya nito. "Hmm?"

"Are you sure?" Ayaw niyang pilitin ito sa bagay na 'yon. He already took
advantage of her when she losses some part of her memories. He wont do it
this time. "Sigurado ka ba talaga sa gusto mo? Kasi kapag nagsimula ako,
there's no saying no or stopping me. I'll have you, in that bed, naked
and moaning my name.

Tuluyan itong humarap sa kaniya saka pinakatitigan siya. Hindi ito

sumagot sa tanong niya kung handa ba talaga ito at kung ito ba ang gusto
nito, sa halip ay inabot nito ang zipper sa likod ng bestidang suot saka
unti-unti iyong nahulog pababa sa katawan nito.

Marcus gulped as his eyes feast on Fatima's body. She was still wearing
her undies but he can feel his muscles trembling in anticipation.

"Fatima..." his throat was dry as his eyes follow the movement of her
hands.

Inabot nito ang hook ng bra sa likod at tulad ng bestida nito, dahan-
dahan iyong nalaglag sa balikat nito at inihain sa mga mata niya ang
mayayaman nitong dibdib na mas lalong nagpaumigting sa kanina pa niyang
naninigas na pagkalalaki.

Marcus gulped. "Perfect..."

Napalunok siya ulit ng bumaba ang kamay ni Fatima sa waistline ng suot

nitong panty.

When Fatima pulled down her panty, Marcus lost it. Tinawid niya ng
malalaking

hakbang ang pagitan nila ni Fatima at sinapo ang mukha nito saka mapusok
na hinalikan ang mga labi na kaagad din naman nitong tinugon.

Marcus groaned in pleasure as Fatima answered his kisses. Kakaiba ang uri
ng paghalik nito sa kaniya ngayon. Before, he always felt that she's
holding back, now, she kiss him hungrily and wildly. And he likes it.
Very much.

Habang mapusok silang naghahalikan ni Fatima, naglalalakbay ang mga kamay

niya sa masisilang parte ng katawan nito na gusto niyang mahawakan at
maangkin. Samantalang ang mga kamay naman nito ay abala sa paghuhubad ng
damit na suot niya.
That makes him smile. Yes. He likes this Fatima now. She moves with no
reservation and holding back.

Marcus groaned in disappointment when Fatima pulled away from his kisses.
"Fatima, come here..."

"No..." inilapit nito ang labi sa labi niya pero hindi para tugunin ang
halik niya kundi para pagapangin ang labi nito mula sa bibig njya, sa
baba niya, pababa sa leeg niya.

Napatingala siya sa kisame at mariing ipinikit ang mga mata ng umpisahang

romansahin ni Fatima ang leeg niya pababa sa dibdib niya.

"Fuck..."

Marcus moaned when he felt her little naughty tongue encircling on his
hard nipples.

"You're killing me, Fatima." Aniya na kinakapos ng hininga.

Fatima just moaned in response and her mouth move down below his nipples,
down to his abdomen.

Napasabunot siya sa buhok nito ng dumako ang mga labi nito sa waist line
ng boxer na siyang tanging saplot na natira sa kaniya.

"Fatima," he look down at her, she was kneeling on the floor, in

front of him, "anong ginagawa mo?" His throat and lips are dry.

"Ayokong pumunta ka do'n sa Sex Party na yon." Hinalikan-halikan nito ang

puson niya, "hindi ko gusto na may ibang babaeng gagawa nito sayo."
"I wasnt planning on going." Sabi niya.

"Good." She nipped the skin on his abdomen, "But still, I want to taste
you."

Marcus jaw dropped. "You what?"

Wala itong naging tugon. Basta hinawakan lang nito ang waistline ng boxer
niya at hinila iyon pababa.

His long, thick, big and arouse manhood sprang to life. Lihim siyang
napamura ng makitang ilang dangkal lang ang layo no'n sa bibig ni Fatima.

"Fatima," ungol niya sa pangalan nito ng hawakan nito ang kahabaan niya.

Para siyang mababaliw sa init ng palad nito na humahaplos sa pagkalalaki

niya. Her hand is caressing his cóck, teasing it, making it more erect
that it already is. And her other hand is playing with his balls, making
him moan in pure bliss.

"Fuck it, Fatima, stop teasing me." Galit niyang sabi ng halik-halikan
nito ang ulo ng pagkalalaki niya.

Kagat-labing bumaba ang tingin niya kay Fatima. Hawak nito ang
pagkalalaki niya, ang mga labi nito ay dumadampi-dampi sa dulo ng
kahabaan niya. Bigla siyang napasabunot sa buhok nito ng bigla nalang
nitong ipasok ang kahabaan niya sa loob ng mainit nitong bibig ng walang
sere-seremonya.

"Ohh, Fatima!" His eyes are squeeze shut and he was panting. "Fuck..."

Parang nanghihina ang tuhod niya sa bawat paglabas-masok ng sandata niya

sa bibig nito. And every time she swirled her tongue
around his throbbing cóck, he cannot help but moan loudly.

"Fuck, yeah..." dumako ang kamay niya sa likod ng ulo nito at iginiya ito
kung kaagad kabilis na paglabas-masok ang gusto niya. "Yes, like that,
Fatima... ohh! Fuck!"

Fatima was moving her mouth, up and down. Up and down. Up and down her
mouth move as her lips tightened around his cóck. Marcus is losing it,
he's going to explode in any second and he doesnt want that. Marami pa
siyang gustong gawin kay Fatima.

Kaya naman siya na ang humugot sa pagkalalaki niya mula sa bibig nito
saka masuyo itong hinila patayo.

"Nag-i-enjoy pa ako, e." Reklamo nito.

Mahina siyang natawa saka hinawakan ang mayayaman nitong dibdib. "My
turn?"

Inirapan siya nito habang may ngiti sa mga labi. She looks sexy doing
that. And he's a lucky man tonight. So damn lucky.

"THESE ARE perfect," nilaro-laro ni Marcus ang naninigas niyang nipples

kaya napaliyad siya sa masarap na sensasyong lumukob sa kaniya.

"Marcus..." ungol niya sa pangalan ng binata ng maramdaman niyang

ipinasok nito ang nipple niya sa mainit nitong bibig. "Ohh, god... yes...
like that, Marcus."

Para siyang nahihibang sa sarap ng dumako ang kamay nito sa pagkababae

niyang basang-basa nia. Pham is dripping wet for Marcus. She can feel her
pússy throbbing, anticipating for his touch.
Napasinghap siya ng buksan nito ang labi ng pagkababae niya saka nilaro
ang hiyas niya na pumipintig sa sobrang nakakahibang nasarap. Gumagalaw
ang balakang niya habang pinapaikot-ikot nito ang daliri

sa hiyas niya. At sa tuwing nasasagi nito ang gitnang bahaging yon ng

pagkababae niya, tumiritirik ang mata niya sa sobrang sarap.

"Ohh, god, Marcus..." nahihibang niyang ungol sa pangalan nito, "god,

Marcus, sige pa, ang sarap niyan... ohhh... yes, ohh, yes..."

Her whole body is burning with so much lust and desire.

Pham nearly convulse in intense pleasure when Marcus slid one finger
inside her as he lick her nipple.

"Oh, god!" Napasigaw niya at napayakap sa leeg ng binata. "Yes, ohh,

Marcus."

Her moans get louder and louder every second that passes. Halos manginig
ang kalamnan niya sa sobrang sensasyong nararamdaman. And when Marcus
slid his second finger inside her, she shouted his name in ecstasy.

"Marcus! Marcus! Marcus!" Pham was loudly chanting his name as he move
his fingers in and out of her wet core. "Oh, god, Marcus! Ohh! Bilisan mo
pa, ohh, sige pa, bilisan mo pa." Nahihibang na siya, wala na siya sa
tamang pag-iisip, "more... i want more, Marcus."

Hindi namalayan ni Pham na pinahiga na pala siya sa kama ni Marcus at

nakapatong na ito sa kaniya habang ang mga daliri ay nasa loob pa rin
niya at naglalabas-masok.

Sa nahihibang sa sarap na pag-iisip ni Pham, nararamdaman niyang

naglalakbay pababa ang mga labi ni Marcus.
Mahigpit siyang napakapit sa bed sheet cover ng lumapat ang mainit na
labi ni Marcus sa basang-basa niyang pagkababae. And as his finger move
in and out of her wet needy mound, he started licking her,

eating her to the core. The sensation made her shout.

Napuno ng malalakas niyang ungol ang kabuoan ng Cabin. Hindi niya kayang
pigilan ang mga ungol na lumalabas sa labi niya. Lalo na sa tuwing
sinisipsip ng ni Marcus ang hiyas niya, halos mawalan siya ng ulirat sa
sarap. Halos ipagdoldolan niya ang basang pagkababae sa bibig ng binata.

It had been too long since she had been this wild and loud in bed.
Tonight, she wont hold back or think. Tonight, she'll let her body talk
for her. And this is what she wants... Marcus, pleasuring her.

"This. Is." She was panting. "Heaven."

Marcus swirled his tongue around her clit at the same time his fingers
move faster.

"Ohh...god..." umaangat ang balakang niya, sumasalubong sa mga daliri

nito, "Marcus..."

Nanginginig na ang mga hita niya. Nararamdaman na ni Pham. Malapit na

siyang labasan. Malapit na siyang sumabog.

Pham moaned, groaned and shouted Marcus name as he pleasure her none
stop. She was clenching her vagÃna walls around his fingers.

She's so near... so near... Pham can already taste her orgasm. Malapit na
siyang maabot ang rurok ng kaniyang kaligayahan ng biglang hugotin ni
Marcus ang mga daliri sa loob niya at pinalitan iyon ng mahaba nitong
pagkalalaki na tirik na tirik at sagad na sagad sa loob niya.

Pham screamed in wave of wave of pleasure as Marcus quickly thrust deep

and move in and out.
Pabiling-biling ang ulo ni Pham, hindi alam kung saan kukuha ng lakas
dahil sa panghihina ng mga

kalamnan niya. Mahigpit siyang yumakap sa binatang kaniig, ang mga kuko
niya ay bumaon sa likod nito, kumakalmot at nag-iiwan ng marka.

Iniyakap niya ang mga hita sa beywang ni Marcus at mas isinagad pa ang
kahabaan nito sa loob niya. Umiindayog ang katawan nilang dalawa,
sinasabayan at sinasalubong ang bawat ulos at pagbayo. Gumigiling ang
balakang niya habang sinasalubong ang malakas nitong pagbayo sa
pagkababae niya.

Humalo sa mga ungol niya ang ungol ni Marcus. Mas nagiging agresibo ang
bawat baon at hugot nito. Mas nagiging mapusok ang bawat sandali. Umaarko
ang katawan niya sa bawat pagbaon ng kahabaan nito sa pagkababae niya.
Ramdam niyang malapit na siyang sumabog. Malapit na siyang labasan.

At hindi nabigo si Pham. Ilang segundo lang ang binilang niya at

naramdaman niya ang pagsabog sa kaibuturan niya na umani ng malakas na
ungol mula sa bibig niya.

Mas bumaon pa lalo ang kuko ni Pham sa likod ni Marcus ng sabayan nito
ang pag-orgasmo niya. Kumalmot ang mga kuko niya sa likod nito ng
maramdaman niya ang mainit nitong katas na pumuno sa sinapupunan niya.

At nasisiguro ni Pham na mag-iiwan ng marka sa likod ni Marcus ang

pinagsaluhan nila ngayong gabi.

PAREHAS sila ni Marcus na habol ang hininga ng maghiwalay ang mga katawan
nila. Pakiramdam ni Pham hanggang sa mga sandaling iyon ay nasa alapaap
pa rin siya, lumulutang sa sarap na nalasap ngayon-ngayon lang.

Pham expected Marcus to move away from her, but he didnt. Instead he
cuddled with her while his face was pressed against the hallow in between
her neck and shoulder. Nararamdaman niya ang hininga nito

na tumatama sa balat niya at ang labi nito ay kumikiskis sa balat niya.

Parang may humaplos sa puso niya sa posisyon nilang dalawa ngayon ni
Marcus. Iba ang epekto sa kaniya ng simple nilang posisyong iyon.

At habang nakatitig siya sa kisame ng Cabin, napaisip siya, magbabago ba

ang pakikitungo nila sa isa't-isa dahil sa nangyari ngayon? May dapat ba
siyang asahan kay Marcus o dapat niyang tanggapin na ang anak lang nito
ang habol sa kaniya?

"Kinakabahan ka." Biglang sabi nitong ikinaigtad siya.

Binasa niya ang nunuyong labi. "Paano mo naman nasabi iyon?"

"My arm is wrapped just above your breast, where your heart is located,"
hinalikan nito ang leeg niya "nararamdaman ko ang mabilis na pagtibok ng
puso mo."

Ipinikit niya ang mga mata. "Huwag mo nalang pansinin yon."

"Tulad ng hindi ko pagpansin sa mga impormasyong nalaman ko kaninang

umaga tungkol sa walang hiyang nag-prank sa'kin?" Hinalikan ulit nito ang
leeg saka itinukod ang siko sa kama at tumingin sa kaniya, "Fatima, I
know it's wrong to put a fault on someone, lalo na kung patay na ito,
pero malaki talaga ang hinala ko. Magalit ka na sakin at lahat-lahat,
pero sa tingin ko, si Martin ang may kagagawa no'n."

Nanlamig ang buo niyang katawan. "P-paano mo naman nasabi yon?"

"Sa kaniya ako humingi ng number mo. It's like one plus one, equals two.
It's a basic thinking really."

"Bakit naman niya gagawin yon?"

Nagkibit-balikat ito. "Who knows? Patay na siya, hindi na natin
matatanong."

Marcus might be right or not. Kahit siya may munting hinala rin na baka
si Martin nga ang may kagagawan no'n. Sa

mga panahong iyon na hiningi ni Marcus ang numero niya kay Martin,
nanliligaw na sa kaniya si Martin at marami na itong alam sa kaniya tulad
nalang ng sleeping habit ng kaibigan niyang si Abbygail.

Si Martin ba talaga ang gumawa no'n?

"Marcus?"

"Yes, Fatima?"

Iminulat niya ang mga mata at tumingin sa binata. "Galit ka ba sakin

dahil hindi ako nababagay kay Martin?"

Kumunot ang nuo nito. "Hindi. I was mad at you before. Pero iba naman ang
rason ko."

"Hindi ka nandidiri sakin kasi mahirap lang ako at si Martin, mayaman?"

Mas lalong kumunot ang nuo nito. "No. I was far from being disgusted by
you. I mean, ang ganda ganda mo. Paano ako mandidiri sa babaeng mala-
diyosa sa paningin ko?"

Her heart thundered erratically inside her chest. "Mala-diyosa talaga?

Nahiya naman sakin yong Miss Universe."

Mahina itong natawa saka pinanggigilan ang tungki ng ilong niya. "I dont
care about Miss Universe, I only care about you."
Parang kinilit ang puso niya sa sinabi nito.

"So, hindi ako gold-digger sa paningin mo?"

"No."

"Social-climber?"

"Of course not."

"Isa ba akong malanding empleyado na tanging pera lang ang habol kay
Martin?"

"Hindi." Nagdilim ang mukha niya. "Sino ba ang may sabi niyan?"

"Isa ba akong walang kuwentang babae dahil wala akong mga magulang?"

"Fatima..."

"Isa ba akong walang kuwentang babae dahil sa bahay ampunan ako lumaki?"

"Fatima!"

"Isa ba akong basura dahil isa akong hampas-lupa, ha, Marcus?"

"No! Where is this coming from?! Sino ang may sabi niyan sayo? Mapapatay
ko ang hayop na yon-"
"Ikaw."

Pumatak ang isang butil ng luha sa pisngi niya. "Ikaw ang may sabi no'n.
Hindi mo ba naaalala? You leave post it notes in my table everyday with
those hateful messages. Ikaw ang nagsabi ng lahat ng yon sakin. Ikaw.
Ikaw ang dahilan kung bakit nanliliit ako sa sarili ko kapag katabi ko si
Martin at kapag may party kaming pinupuntahan. Umuokilkil sa isip ko ang
mga sinabi mong yon. At sa bawat araw na palaging pumapasok sa isip ko
ang mga sinabi mo, natuto akong magalit sayo. Napupuno ng poot ang buo
kong pagkatao sa tuwing naalala kita o nakikita." Hinaplos niya ang kunot
na kunot na nuo ni Marcus, "I hate you too, Marcus. Kasi palagi kang
umaakto na parang wala kang nagawang masama sakin."

Nakaawang ang mga labi nito habang hindi makapaniwalang nakatingin sa

kaniya.

"Hindi..." umiling-iling ito, "hindi yon totoo. Hindi ko sinabi ang mga
yon. I didnt leave post it notes in your table. For God's sake, Fatima,
why would I do that?"

Nagkibit-balikat siya. "Hindi ko alam." Huminga siya ng malalim saka

ngumiti. "Masarap pala sa pakiramdam kapag nailalabas mo ang mga
kinikimkim mong saloobin. I had hated you for a long time now, Marcus.
Medyo napapagod na rin akong magalit sayo. At saka, unti-unti nang
nalulusaw yon galit na yon. Ngayon, tuluyan nang nabura."

"Fatima, hindi ako yon." Nangungusap ang mga mata nito.

Nginitian niya ito. "Marcus, ikaw pa nga ang nagsabi, one plus one,
equals two. Baka kung sino ang nag-prank sayo e siya rin ang may gawa
sakin."

"Si Martin?"

Nagkibit-balikat siya. "Who knows? Ika mo pa, patay na si Martin, wala na

tayong mapagtatanungan. Hayaan nalang natin. At least nalinawan na tayo
ngayon. Whether Martin did it or not, it doesnt matter. Nangyari na e.
Wala na tayong magagawa."

Marcus' face softened. "Mahal mo talaga siya no?"

Tumango siya. "Oo, mahal ko siya. Pero kung nalaman ko to nuong nabubuhay
pa siya, baka mapatay ko siya sa galit."

"But still, you love him."

Pham smiled. "Hindi naman ganoon kadaling burahin ang pagmamahal sa isang
tao. Lalo na kung ang taong yon ang nagparamdam sayo ng pagmamahal na
akala mo hindi mo mararanasan."

Tumango-tango ito at ginawaran siya ng halik sa mga labi. "Magpahinga ka

na. Masama daw sa buntis ang nagpupuyat."

Inirapan niya ito. "Masama din daw sa buntis ang nakikipag-sex."

Nalukot ang mukha nito. "At saan mo naman nakuha yon? That's plain
bullshit!"

Mahina siyang natawa saka umayos ng higa. "Basta masama raw yon sa
buntis. At naniniwala ako ron. Dapat hindi na maulit to." Tinalikuran
niya ito.

"Fatima!" Yumakap ito mula sa likuran niya. "Bawiin mo yon. Sex is not
bad for pregnant women!"

Pinipigilan niya ang matawa sa inaakto nito. Ipinikit niya nalang ang mga
mata at napanggap na hindi naririnig ang pagrereklamo nito.
#NayogyogNaMgaKabayan

=================

CHAPTER 19

CHAPTER 19

NAGISING si Pham na parang may kumikiki sa pagkababae niya. Nang imulat

niya ang mga mata at bumaba ang tingin, napaawang nalang ang labi niya ng
makitang ang ulo ni Marcus ay nasa pagitan ng mga hita niya at abala ito
sa pagpapaligaya sa kaniya.

Napakagat-labi nalang siya at napaungol ng sungkil-sungkilin nito ang

hiyas niya at sipsipin.

"Ohh..."

Marcus stops licking her, looked up at her and smiled, "good morning,
sunshine."

Mahina siyang natawa. "Kakaiba namang 'tong pagbati mo nang good

morning."

His eyes were shining in delight. "Gusto mo ba?"

Tumango siya. "Oo."

"Good answer." Bumalik ito sa pagsamba sa pagkababae niya.

Napasabunot siya sa buhok nito habang kumikiwal ang dila nito paikot-ikot
sa hiyas niya.
"Ohh!" Her toes is curling, "Marcus!"

Halos isubsob niya ang ulo nito sa pagkababae niya. Pabiling-biling ang
ulo niya sa sobrang sarap.

She wants more. More... "Marcus..." umaangat ang balakang niya para
salubongin ang dila nito na walang humpay sa paggalaw para paligayahin
siya.

"Marcus... ohh, god..." malapit na siyang labasan. "Bilisan mo pa,

Marcus... please, ohh! Faster... ohh..." she was moaning in so much
pleasure, "malapit na ako, Marcus-ohh!"

He sucked her clit and Pham screamed as she climax. Pero kahit nilabasan
na siya, patuloy pa rin ito sa pagdila sa pagkababae niya.

Pilit niya itong tinutulak dahil hindi na niya kaya ang kiliti.

"Marcus! Tama na! Hindi ko na kaya!"

Natatawang tumigil si Marcus at tumingala sa kaniya. "Good morning,

again."

"Morning..."

He climbed unto top of her and nuzzled her neck.

Nang dumako ang labi nito sa taenga niya bumulong ito, "puwede ko bang
ipasok?"
Napakurap-kurap siya. "Ha?"

"Puwede ko bang ibasok sa loob mo?"

That question made her cheeks heat up. "B-bakit ka nagtatanong?"

"I need your approval."

Napaawang ang labi niya. "Marcus naman..."

He kissed her neck and licked her earlobe. "Well, sunshine? Can i?"

Kagat-labing napatango siya. "Oo."

"Hmm..." with that, he slid himself inside her, making her moan again.

AFTER THEIR hot steamy good morning love making, Pham and Marcus have
their breakfast on Erotica Cafe. Magkahawak kamay silang pumasok sa loob
ng cafe at pinili ang mesang nasa gilid.

Kaagad namang may lumapit sa kanilang waiter.

"Happy erotic morning, Ma'am and Sir," malapad ang ngiting bati sa kanila
ng waiter, "may I take your order?"

Pinangunahan na ni Pham si Marcus. Inagaw niya ang hawak nitong Menu saka
nakangising umorder.
"Hmm... one sexy black coffee for him and a very sexy cold Mocha Coffee
Blend Frappe for me."

Pinandilatan siya ni Marcus. "Malamig na kaagad ang iinomin mo sa umaga?"

Nginitian niya ito ng matamis. "Diba sabi ni Doc, kainin ko ang gusto
kong kainin at gusto ko ng Frappe." Sinimangotan

niya ito. "Huwag mong sabihing bawal din yon, masasakal kita, Marcus."

Napailing-iling ito at napabuntong hininga saka inagaw sa kaniya ang Menu

at ito na ang nagpatuloy sa order niya.

"Hot pancakes for her and a salmon sandwich for me." Wika nito.

Mas lalo niya itong sinimangotan. "Hindi mo inorder ang gusto ko."

"Iniinis mo lang ako."

Inirapan niya ito saka nakangiting tumingin sa waiter. "At isang

Boobironi pasta for him and a Penironi Carbonara for me."

Malapad na ngumiti ang waiter. "Is that all, madam, Sir?"

"Oo, yon lang." Pagtataboy ni Marcus sa waiter.

Inirapan niya ang kasama. "Ikaw talaga, kontrabida ka kahit kailan."

Inosenteng ngumiti ito sa kaniya. "Ano na naman ang ginawa ko? Hinayaan
na nga kitang order-ran ako ng boobs something na yon."
Pham chuckled. "Boobironi." Pagtatama niya rito. "Saka susubuan naman
kita ng Boobironia pasta. Ayaw mo?"

Umaliwalas kaagad ang mukha nito. "I like."

"Yon naman pala, e, di manahimik ka riyan."

Napailing-iling nalang ito at napabuntong-hininga. "You really love

pissing me off, huh?"

Nakangiti siyang tumango. "Nakakatawa kasi ang mukha mo kapag naiinis ka.
Lalo na kapag gumagalaw yang panga mo sa pagtitimpi ng galit. Sarap
kurotin ng pisngi mo. Nakakatawa."

Marcus just shook his head in disbelief. "Ikaw na ang wierd."

"Siguro parte ito ng pagbubuntis ko." Sambit niya habang hinihimas ang
tiyan at nakangiti. "Kaya tiisin mo nalang, ikaw naman ang

bumuntis sakin, e."

Sa halip na sumagot, napatitig lang sa kaniya si Marcus. He has this soft

expression on his gorgeous face as he stared at her.

"What?" Usisa niya.

"Ito ang unang pagkakataon na binanggit mong buntis ka at nakangiti ka."

Komento nito.

Parang sinakal ang puso niya sa komento nito. "I'm sorry. But contrary to
your belief, Mr. Marcus Dela Cruz, hindi ko ipapa-abort ang baby."
Nginitian niya ito, "now, let's stop talking about my pregnancy."
Ipinatong niya ang mga siko sa gilid ng mesa sa dumukwang palapig dito.
"Tell me about yourself, Sir Marcus."

Tumaas ang isa nitong kilay. "Sir Marcus talaga?"

"What?" Mahina siyang natawa sa naging reaksiyon nito. "Isipin mo nalang

na nagta-trabaho pa rin ako sa kompanya mo at tinext mo ako na mag
breakfast kasama ka at pumayag naman ako."

Dalawang kilay na nito ang tumaas. "At nabuntis kita habang magkatext
tayo?"

Pinulot niya ang tissue na nasa gitna ng mesa at binato iyon sa mukha ni
Marcus. "Huwag mo nang ipasok yon sa usapan. Sakalin kita riyan, e."

Tatawa-tawa itong napapailing. "Okay, okay, I wont." Tumigil ito sa

pagtawa at tumingin sa mga mata niya. "Ano ba ang gusto mong malaman
tungkol sakin?"

"Ahm," nag-isip siya, "ilang babae na ang napasukan niyang napakatulis

mong kaibigan sa ibaba."

Tumaas ang sulok ng labi nito, "many to mention."

Namilog ang mata niya. "Ganoon karami para hindi mo maalala?"

"Yeah. Minsan sabay ang dalawa."

Nasapo niya ang bibig. "Holy shit!

Dalawa?"
"Yeah." He has this nervous smile on his face. "Galit ka ba? Do you find
it disgusting?"

"No." Kaagad niyang sagot, "it's just that, kung ako yong isa sa dalawang
babae, baka mapatay kita. Ang pinaka-ayoko sa lahat ay yong may kahati sa
isang lalaki tapos pagsasabayin mo pa kami? Baka buhusan kita ng
kumukulong tubig."

"Ayaw mong may kahati sakin?"

Her heart beats louder. "Ayoko."

"Why?"

She shrugged. "I dont know," nag-iwas siya ng tingin, "basta ayoko."

Dumapo ang kamay nito sa pisngi niya at pinabaling ang tingin niya rito.

"Dont look away from me, Fatima. Hindi ko yon gusto. At wala ka namang
dapat ipag-alala, hindi ko gagawin yon sayo."

Tumango siya at ngumiti.

Marcus continued caressing her cheeks softly as they wait for their
order. Panay ang haplos nito sa pisngi niya habang matiim na nakatitig sa
kaniya na para bang mini-memorya nito ang bawat sulok ng mukha niya.

Si Pham naman ay hinayaan lang ang binata at tumitig din sa guwapo nitong
mukha.
"Ni minsan, hindi ko naisip na mahahaplos ko ang pisngi mo at hahayaan mo
ako." Wika nito na malamlam ang mga mata. "Ni minsan hindi ko naisip na
maangkin kita na bukal sa loob mo."

Ngumiti siya at hinawakan ang kamay nitong humahaplos sa pisngi niya at

hinalikan ang palad nito.

"Hinahayaan kita kasi hindi ko na kayang tikisin to. I want your touch,
your kisses, your body and everything you can offer. I want you, Marcus."

A heart stopping smile stretched over his lips. "I want you too, Fatima,
more than you could ever want me."

Tumalon-talon ang puso

niya sa kasiyahan. She wanted to be close to Marcus, pero kailangan

nilang dumistansiya sa isa't-isa kasi dumating na ang order nila.

"Pagkatapos dito, saan mo gustong pumunta?" Tanong ni Marcus sa kaniya

habang sinusubuan niya ito ng Boobironi pasta.

Nagkibit balikat siya at ang sarili naman ang sinubuan ng Penironi

Carbonara. "May gusto akong gawin pero siguradong aayaw ka."

"Ano naman?" Sumimsim ito ng kape.

"Gusto kong sumakay sa Jet Ski, sa Banana boat at mag Parasailing. Tapos
diba mayroon din dito sa isla ng Zip line? I want to try it."

Halos hindi maipinta ang mukha ni Marcus habang nagsasalita siya.

"Kailangan ko bang ipaalala sayo na buntis ka?" Pinandilatan siya nito.

"Those activities are not suited for a pregnant woman."
Pinaikot niya ang mga mata. "Sinabi ko nga diba, hindi ka papayag."

"That's right. I won't let you."

Inirapan niya ito habang sinusubuan ng Boobironi Pasta.

"Ano naman ang gagawin natin dito sa Isla? Tutunganga?" Pagtataray niya.

"May mga puwede naman tayong gawin na puwede sa buntis."

"Like what?"

"Have sex."

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Bawal daw yon sa buntis."

He glared back at her. "At sinong maysabi?"

"Ako."

"Well, it's not true."

"Paki mo naman."

She stuck her tongue out at him. Pero ganoon nalang ang gulat niya ng
bigla nitong sakopin ng halik ang mga labi niya. Napaungol siya sa ginawa
nito lalo na ng sipsipin nito ang dila niya.
Nang pakawalan nito ang mga labi niya, may kakaibang kislap ang mga mata
nito.

"Don't stick out your tongue at me, Fatima.

Hahalikan kita sa tuwing gagawin mo yon." Pagbabanta nito.

Para namang natatakot siya. She likes his kisses. She welcomed them.

Inilabas niya ulit ang dila. "Bleh."

Marcus smiled and claimed her lips once again.

"You like my kisses, yeah?" Nanunudyo ang kislap ng mga mata nito.

Tumango siya. "A lot."

Mas lumapad pa ang ngiti nito sa mga labi saka hinalikan siya ulit sa nga
labi.

Hindi fan si Pham ng PDA pero wala siyang nagagawa sa tuwing hahalikan
siya ni Marcus in public. Napakadali niyang madarang at napakahina niya.

"You taste like mocha." Anito ng pakawalan ang labi niya.

Natatawang itinaas niya ang Frappe at siya naman ang humalik sa labi
nito. "You taste like coffee."

Napailing-iling nalang ito at pinagpatuloy ang pagkain ng Salmon

Sandwich.
"Ipagpatuloy na natin ang mga tanong ko." Aniya na nakangiti.

Marcus just smiled.

"Okay. Next question ko ay... tantananaaan..." she mimic a drum rolling,

"bakit mo hiningi ang number ko kay Martin?"

"Nagandahan ako sayo." Mabilis nitong sagot.

Kumabog ng mabilis ang puso niya. "'Yon lang? Dahil nagandahan ka sakin?"

"I have lots of reason, Fatima. But Im not yet ready to tell you."

"Why?" Pangungulit niya.

"Because I have to make sure first."

"Make sure what?"

"Make sure that its being reciprocated."

Kumunot ang nuo niya. Naguguluhan siya sa mga sinasabi nito kaya naman
hinayaan nalang niya.

"Anyway, ang sunod kong tanong ay-"

"Ako naman ang magtatanong." Putol nito sa sasabihin niya.

Napasimangot siya. "Bakit naman?"

"Akala

ko ba tinext kita na mag breakfast tayo together at pumayag ka? Ibig

sabihin no'n, nagdi-date tayo. At may gusto rin akong malaman sayo."

Her heart never stops beating so fast. Mas lalo lang bumilis iyong
banggitin nito ang salitang date.

"Anong gusto mong malaman?" Kinakabahan niyang tanong.

"What's your first impression on me?" Tanong nito habang matiim na

nakatingin sa mga mata niya.

She gulped at the intensity of his stare. "Ahm, first impression ko...
ang guwapo mo." Nag-iinit ang pisngi niya, "I find you gorgeous. Ikaw ang
unang lalaking ginusto kong-" pinigilan niya ang bibig.

"Go on." He urged her.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata para labanan ang hiya. "I want to
lick every inch of you. There! Happy!"

"Huwag kang sumigaw." Natatawang sabi nito at sumimsim ng kape. "Gusto ko

nang bumalik sa Cabin."

"Bakit naman?"

"So you could lick every inch of me."

Parang may mainit na usok na lumabas sa taenga niya sa panunudyo nito.

Malakas niyang tinampal ang balikat nito. "Buwesit ka! Huwag mo akong
inisin, Marcus, masasakal kita."

Tumawa lang ito saka hinuli ang mga labi niya at hinalikan. Saka bumulong
sa taenga niya, "but I really want to go home, so I could lick every inch
of you."

Inirapan niya ito saka inubos ang Penironi Carbonara.

"Ayokong bumalik sa Cabin, nakakabagot kaya do'n." Sumimangot siya.

"Gusto kong mag swimming." Ngumiti siya ng malapad. "Mag swimming tayo,
Marcus."

"Sige ba."

A memory flashed through

her mind. Napaigtad siya sa pagkabigla sa memorya na yon. Nanlamig ang

buong katawan niya at nanginig ang kamay niya. At hindi iyon nakatakas sa
mga mata ni Marcus.

"Ayos ka lang?"

Tumango siya. "Ayoko na palang mag swimming. Sa Cabin nalang tayo."

A knowing emotion glints on Marcus eyes. He knew what changed her mind.

"Fatima, walang mangyayari sating masama kung magsi-swimming tayo."

Hinawakan nito ang kamay niya. "Trust me. I wont let anything bad happen
to you."

"That's what Martin said." Mahina ang boses na sabi niya.

"I'm not Martin, Fatima." May galit sa boses nito.

"Alam ko." Huminga siya ng malalim at tumingin dito. "Pero ayoko pa rin."

"Come on, Fatima. Kailangan mong labanan yang takot mo."

Umiling siya. "Ayoko." Hindi ko kaya kong pati ikaw mawawala.

"Fatima-"

"It's a no, Marcus."

Bumuntong-hininga ito. "Okay."

Mataman niyang tinitigan ang binata. His eyes were sharp and dark. His
jaw tightening and his lips are thinned.

"Marcus, ano bang problema mo?" Tanong niya na naguguluhan.

"I though today is gonna be different." Anito. "You seem different.

Nararamdaman kong may nag-iba sa'ting dalawa. Pero nagkamali yata ako.
Dahil kahit anong mangyari o kahit anong gawin ko, palaging nariyan ang
ala-ala mo kay Martin na pumipigil sayo palagi. Ang tanging oras lang na
naramdaman kong wala si Martin sa sistema mo ay kagabi, nang mag-isa ang
mga katawan natin." Umiling ito. "Why did I even hope that things will
change from now on."

Pham can see pain and anger in Marcus' eyes. And its making her heart
clenched in pain.
Bigla siyang tumayo. "Tara, mag swimming tayo."

Natitigilang tiningala siya ni Marcus. "Ano?"

"Tinext mo ako at inayang mag swimming at pumayag ako." Sabi niya saka
hinawakan ang kamay ni Marcus. "Halika na. Maligo na tayo."

Marcus stared at her, confused.

"Sigurado ka ba?"

"Oo."

Mataman siya nitong tinitigan kapagkuwan ay ngumiti ito. "Thanks."

Pham smiled. She's doing this for Marcus. She'll conquer her fear for
Marcus. Kasi kahit anong katitikis at kapipigil niya, kahit pa gawin
niyang bato ang puso niya, hindi niya maikakaila na nasaktan siya ng
makita ang emosyon sa mga mata nito kanina.

At doon na-realize ni Pham. Hindi simpleng pagkagusto o pagnanasa lang

ang nararamdaman niya para kay Marcus. By the fast beating of her heart
and by her reaction towards him, she's falling for him. Really falling
for him. Hard.

#ImSuperInnocentWithAPinkHeartAndGreenMind

=================

CHAPTER 20

CHAPTER 20
HINAPUNAN na sila ni Fatima sa kalalangoy at kabababad sa dagat. At dahil
natural na maputi ang dalaga, namumula lang ito sa ilalim ng sikat ng
araw. Panay ang sabi niyang umahon na sila pero matigas talaga ang ulo
nito at hindi nakikinig.

Mabuti nalang nuong tanghalian, napilit niya itong kumain pero bumalik
ulit ito sa dagat ay ngayong pagabi na, nakinig din ito saw akas sa
kaniya na umahon na.

Kaya heto sila ngayon, sa isa sa mga Floating cottage ng Sea Shore
Restaurant at kumakain ng nakakamay habang palubog na ang araw sa
kalangitan.

Fatima was eating like she starved for weeks.

"Dahan-dahan lang." Naiiling na inayos niya ang malapad na tuwalya na

nakabalot sa katawan nito para hindi ito masyadong lamigin. "Baka
mabilaokan ka."

Uminom ito ng tubig saka sinubuan siya. "Heto. Kain ka na."

Napangiti si Marcus at ibinuka ang bibig para tanggapin ang pagsubo nito.

"Thanks." Aniya habang nginunguya ang pagkain.

Fatima continued eating. Napatitig lang dito si Marcus. Hindi niya

mapigilan ang masayang ngiti na gumuhit sa mga labi niya. She changed.
After last night, she changed. Nag-iba ang pakikitungo nito sa kaniya at
ang reaksiyon nito sa kaniya.

"Huwag mo akong titigan, Marcus." Inirapan siya nito. "Tusokin ko mata

mo." Pagbabanta nito.
Natawa lang siya saka hinawi ang buhok na nakatabing mukha nito.

"Kain ka pa." Bumaba ang tingin niya sa tiyan nito. My baby is there.
"Hindi ba sumasama pakiramdam mo?"

Umiling ito at tinapos ang pagkain saka humarap sa kaniya.

"Kumain ka na rin."

"Kumain na ako."

Aniya.

Kinunotan siya nito ng nuo. "Kailan?"

"Kasabay mo. Hindi mo lang napansin kasi para kang hayok na kumakain
kanina." Komento niya saka ginulo ang buhok nito. "Sinabi ko na sayo
kanina na umahon muna tayo at kumain. Ayaw mo naman."

Ngumiti lang ito saka hinimas ang tiyan. "E sa gusto namin ni baby na
lumangoy e. Huwag kang kontrabida."

Napailing-iling nalang. "Huwag mong sabihing maliligo ka pa?"

Bumungisngis ito saka tumingin sa kalangitan. "Ayoko na."

"Buti naman."

Umalis ito sa pagkakaupo sa tabi niya saka lumipat ito ng upo sa hita
niya at parang naglalambing na yumakap sa leeg niya.
"Marcus..." she nuzzled his neck, "napagod ako sa kalalangoy."

Marcus heart is about to explode in so much emotion. Iba ang epekto sa

kaniya ng ginawa nito. Never in his life did he imagine that Fatima would
sit on his lap.

Hinagod niya ang likod nito. "Bumalik na tayo sa Cabin."

Umiling ito. "Ayoko. Nakakabagot do'n."

"You have to rest, Fatima. Alam kung masyado kang napagod sa kalalangoy
mo kanina."

She keeps on nuzzling his neck. "Ang bango mo."

Parang may kumoryente sa buo niyang katawan ng halikan nito ang leeg
niya. Marcus can feel Fatima's tongue licking his skin, teasing him,
making him arouse in every passing second.

"Fatima..." he groaned.

Fatima bit his neck skin. "Ang bango mo talaga."

Sigurado si Marcus na ang mabango niyang amoy na naamoy nito ay dala lang
ng pagbubuntis nito.

"Fatima,"

pigil niya ang hininga. Gising na gising na ang pagkalalaki niya at alam
niyang ramdam yon ni Fatima, "enough... you're making me horny."
A soft sexy chuckle escape her lips, making his cóck hardened ever more.

"Fatima," he groaned, "please, stop, baka hindi ko mapigilan ang sarili

ko, maangkin kita rito sa cottage."

Fatima licked the length of his neck. "Ayoko nga. Gusto ko ang ginagawa
ko e."

"Fatima..." he was suppressing it, but he cant help but moan. "Fatima,
what are you doing?" Tanong niya. kapagkuwan ng maramdaman niyang humarap
ito ng pagkakaupo sa kaniya.

Fatima is now straddling his waist, her chest pressed against his and
their lips were almost touching.

"Fatima..."

"Marcus..." She kissed him, lip lock with tongue. Pero kaagad din nitong
pinakawalan ang mga labi niya.

"Fatima, what are you doing?" Marcus softly moaned when she nipped his
neck.

He wants this woman so bad but not here. Pero mukhang iba ang nasa isip
ni Fatima dahil ang mga kamay nito ay nasa waistband ng boxer short niya
at hinila nito iyon pababa hanggang sa kumawala sa hawla ang nag-
uumigting niyang pagkalalaki.

"Hmm..." binasa nito ang pang-ibabang labi at hinalikan na naman siya sa

labi.

Marcus didnt know if she's teasing or not, because she stops kissing him
again. Pero ang mga kamay nito ay abala sa paghimas na kahabaan niyang
napakatigas at handa nang lumaban.
"Fuck..." Marcus moaned, "uhm, your hand on my cóck feels so good,
Fatima. Binabaliw mo ako."

Mahina itong natawa na parang nang-aakit at kinagat ang gilid ng taenga

niya. His body is burning

with lust and desire for Fatima. He couldnt take the teasing anymore.

"I want you, Fatima." He was panting. Out of breath. "Now. I want you
now." There's urgency in his voice. "Fatima, hindi ko na kayang pigilan
ang sarili ko."

"Then dont." Wika nito at ngumiti.

Dahil two piece bikini ang suot nitong pampaligo, madali lang para rito
na tanggalin ang pagkakabuhol ng panty na suot nito at madali nito iyong
nahubad.

Natigil ang paghinga ni Marcus ng magdikit ang masisilang bahagi ng

katawan nila ni Fatima. Kailangan na niyang makaraos. Hindi na niya
kayang magtimpi. He's horny as hell and only Fatima can put an end on his
misery.

"Ride me, Fatima." He requested. "I want you to ride me hard and fast."

"Gladly."

Bahagyang umangat ang balakang nito para giyahan ang kahabaan niya na
ipasok sa mainit nitong pagkababae.

"Fuck!" Marcus hissed as her vágina walls surround his thick and long
cóck.
"Ohh, Marcus..." ungol nito ng masagad ng kahabaan niya ang loob nito.
"Ohh..." napayakap ito sa kaniya ng mahigpit, "Marcus, ang sarap."

"Yes." He gripped her ass. "Ang sarap mo, Fatima."

Habang mahigpit itong nakayakap sa kaniya ay nag-umpisa itong gumalaw.

Pataas at pababa. Pataas at pababa.

"Fuck... yeah..." Marcus cant stop moaning in so much pleasure. "God,

Fatima, you're so good. Fuck! So good."

Fatima rode him hard and fast, like he requested. Gumigiling ang balakang
nito sa bawat pagtaas at pagbaba.

"Ohh! Marcus! Marcus!" Fatima was moaning deliriously. "Marcus! Ohh!

Ohh!"

Mas

naging agresibo ang bawat pagsagad nito sa pagkalalaki niya sa loob nito.
Pareho silang napapaungol sa tuwing nagtatagpo ang mga masisilang parteng
iyon ng katawan nila. Gumagalaw na rin siya para salubongin ang bawat
pagsagad nito sa kahabaan niya.

"Marcus..." habol nito ang hininga. "Malapit na ako. Hayan na-ohh, god!"

"Me too, Fatima... me too."

Her walls clenched against his hard cóck as she orgasm around him.
Kaagad naman siyang sumunod dito dahil hindi na niyang kayang pigilan pa
ang sarili. Sasabog na siya. Sumirit ang mainit niyang katas sa loob nito
na pumuno sa sinapuounan nito.
NANG MATAPOS ang mainit na tagpo na pinagsalohan nila ni Marcus dahil sa
kagagawan niya, nanatiling nakayakap siya sa binata, ang ulo niya ay
nagpapahinga sa balikat nito at paminsan-minsan ay lumalapat ang labi
niya sa leeg nito.

"Ganito ba talaga kapag buntis, palaging gustong makipagtalik?"

Nangingiting tanong ni Marcus sa kaniya.

Tinampal niya ang dibdib nito, hanggang sa mga sandaling iyon ay nasa
loob pa rin nito ang pagkalalaki nito.

"Pinagtatawanan mo ako?" Pagtataray niya.

"No." He kissed her bare shoulder, "i quite like it, actually. Kapag
nanganak ka, bubuntisin ulit kita."

Her breathing stopped. Bununtisin siya ulit nito? What does that mean?
Kailangan niyang malinawan kung ano ba ang tawag sa namamagitan sa
kanilang dalawa.

Yes, she already admitted to herself that she's falling in love with
Marcus. But is her feeling being reciprocated? Baka kasi one sided pala
ang nararamdaman niya.

"Marcus, sa tingin ko kailangan

nating pag-usapan ang tungkol sa baby."

"Baby natin, Fatima." Pagtatama nito.

"Okay. Baby natin." Itinama niya ang sarili. "Anong gagawin natin? Hindi
naman puwedeng manatili tayo rito sa Isla habang buhay. Hindi mo ako
matatago sa pamilya mo habang buhay, Marcus."
Marcus looked at her in disbelief. "Sa tingin mo tinatago kita?"

Nagkibit-balikat siya.

Napailing-iling ito at mapaklang tumawa. "Magbihis ka na. Babalik na tayo

sa Cabin."

"Pero Marcus-"

"Now, Fatima."

Napakagat-labi siya saka umalis sa pagkaka-upo sa mga hita nito saka

isinuot ang hinubad na panty.

Nagulat si Fatima ng ipulupot ni Marcus ang tuwalya sa katawan niya saka

niyakap siya ng mahigpit.

"Everything will be okay, Fatima. So stop worrying."

Tumango siya saka yumakap din dito.

EVERYTHING WILL be okay. Yon ang binitawang salita ni Marcus na sa tingin

ni Fatima ay masusubok habang nasa Helicopter sila pabalik sa lungsod.

Tumawag kasi ang sekretarya nito at may emergency meeting raw sa kompanya
nito.

Pareho silang walang imik ng makarating sila sa lungsod. Pareho silang

may malalim na iniisip.
"You'll stay in my house as I sort things out in my company." Wika ni
Marcus habang minamaneho nito ang kotse patungo sa distinasyon nila.

"Okay."

"Babalik din ako kaagad." Pagpapatuloy nito. "Huwag kang aalis sa bahay.
Kung gusto mong pumunta sa Shop mo, sasamahan kita pagkatapos kung ayosin
ang emergency sa kompanya."

"Okay."

He blew a loud breath. "Fatima, huwag mo akong inisin."

Hindi niya napigilang mapangiti ng marinig ang frustrasyon sa boses nito.

"Okay." Sabi niya.

"Fatima." Galit nitong tawag sa pangalan niya. "Dont!"

Sa halip na mainis sa pagtataas nito ng boses, ngumiti lang siya ng

matamis dito at umayos ng upo at hindi na umimik.

Nang makarating sila sa bahay ni Marcus, sinalubong sila ni Manang Julie

sa may pintuan at kinuha ang mga bagahe nila ni Marcus.

"Doon ka sa silid ko." Wika ni Marcus at hinawakan ang kamay niya saka
masuyo siyang hinila patungo sa silid nito. "Magpahinga ka habang wala
ako. I'll be back after Im done."
Naging sunod-sunoran lang si Pham sa gusto ni Marcus.

Sa kuwarto siya nito nanatili tulad ng gusto nito. At nagpahinga siya

habang wala ito.

At habang mag-isa siyang nakahiga sa kama ni Marcus, napahawak siya sa

tiyan niya.

"Ano na kaya ang mangyayari ngayon?" Tanong niya sa kawalan. "Ano na ang
mangyayari satin?"

Pham close her eyes and force herself to rest. Pero bago pa siya tuluyang
makapagpahinga, narinig niya ang pamilyar na boses na naging bangungot
niya sa loob ng apat na taon simula ng maging asawa niya si Martin.

MAHIGIT ISANG oras ding nasa loob ng Conference room si Marcus. Naka-
sentro sa usapan ng Board ang unti-unting pagbagsak ng ekonomiya ng bansa
at ang epekto no'n sa kompanya.

It took them two hours to settle on a plan to fight the economic problem.

Nang makapasok siya sa kaniyang opisina, naabutan niyang nag-iingay ang

cellphone niya. Kaagad niyang sinagot ang tawag ng makitang si Manang

Julie yan.

"Manang Julie, may nangyari ba?" Tanong kaagad niya.

Tumatawag lang naman ito kapag may emergency.

Nagpapanic ang boses nito ng magsalita. "S-Sir Marcus, narito sa bahay

ang mama m-mo." Nanginginig ang boses nito. "Kanina pa kita tinatawagan
pero hindi ka naman ho sumasagot. Kailangan mo nang makauwi, Sir, si Pham
kasi Sir..."
Kumabog ng mabilis ang puso niya sa takot. "Anong nangyari kay Fatima?"
Kumuyom ang kamao niya. "Nasaan si Fatima? Put her on the phone, now!
Gusto ko siyang makausap-"

"Pinalayas ng mama mo si Pham."

His whole body went cold. "What?"

"Kanina pa, Sir Marcus, kanina pa niya pinalayas si Pham. Halos hilahin
niya si Pham patungong gate, naawa nga ako e. Pero wala naman akong
magawa kasi pinagbantaan ako ng mama mo."

"Hahapin ko si, Fatima." Sabi niya na nagtatagis ang bagang. "Huwag mong
paalisin diyan si mama. Mag-uusap kami kapag nahanap ko na si Fatima."

"Sige ho, Sir Marcus."

Pinatay niya ang tawag at tinakbo niya ang distansiya patungo sa

elevator.

Kailangan niyang mahanap si Fatima. Pero saan niya ito hahanapin?

Nang tumigil ang elevator at bumukas, tumakbo siya palabas ng gusali,

patungo sa parking lot. Kaagad siyang sumakay sa kotse niya at
pinaharurot iyon patungo sa Flower shop ni Fatima.

"Nandito ba si Fatima?" Tanong niya kay Amelia nasa likod ng counter ng

shop ni Fatima.

Kumunot ang nuo nito. "Ha? Wala ho. Bakit ho, Sir Marcus?"

"Fuck!" Sinuntok niya ang counter sa galit at nagmamadaling bumalik sa

kotse niya at pinaharurot yon palayo sa shop.
Wala siyang ibang lugar na maisip kung saan pupunta si Fatima. Wala ito
sa shop, siguradong hindi ito babalik sa bahay ng mga magulang niya. May
posibilidad na baka nasa sementeryo ito. Pero paano kung wala do'n

His phone rang.

Kaagad niyang sagot niya. "Who's this?"

The caller on the other line tsk. "Hindi mo ba tinitingnan ang Caller
I.D. bago mo sagutin?"

He blows a loud frustrated breath. "Anong kailangan mo, Lucas?"

"Well, I called because I thought you would like to know that I saw
Fatima."

Malakas niyang inapakan ang break ng kotse at ibinigay ang lahat ng

atensiyon sa kausap. "Saan mo siya nakita?"

"On the street. Walking."

Malakas siyang napamura. "Saang street yon? At kailan mo siya nakita?"

"Pumunta ka nalang dito sa Blossom Park malapit sa Building ko. Nakaupo

siya ngayon sa isang bench at parang wala sa sarili."

Mariin niyang ipinikit ang mga mata at sinabunotan ang sariling buhok.
"I'll be there."

"Okay."
Nang mawala ang kausap sa kabilang linya, mabilis niyang kinabig ang
manobela pakanan at pinaharurot iyon patungo sa park na tinutukoy ni
Lucas.

Please, be okay, Fatima. I'm coming.

A/N: That last word tho. Hehe. It sounds so green, o talagang inosente
lang talaga ako mag-isip.

#ImComing

=================

CHAPTER 21

CHAPTER 21

WALANG imik si Pham habang nakaupong mag-isa sa bench ng isang park.

Magkasiklop ang kamay niya. Nakatingin lang siya sa kawalan, habang
namamalisbis ang mga luha at walang pakialam sa paligid niya.

Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang kaganapan kanina sa bahay ni

Marcus.

Para siyang hayop na hinila sa buhok ng ina nito palabas ng bahay ni

Marcus. Hindi siya lumaban, nagpaubaya siya, baka kung mapaano ang
sanggol na nasa sinapupunan niya.

Hinayaan niya ang ginang na sigawan siya at insultohin habang hinihila

siya palabas, wala siyang pakialam. Ang nasa isip lang niya ay matapos na
iyon at maging ligtas ang dinadala niya.

Napahagulhol siya. Parang hinahati at paulit-ulit na binibiyak ang puso

niya sa mga nangyari. Paulit-ulit na tinatawag niya sa isip si Marcus,
pero hindi ito dumating. Tama ang nasa isip niya noon, kahit kailan,
hindi siya magiging masaya sa pamilyang 'yon.

They will always hurt her. Mas makabubuti kung lalayo nalang siya kay
Marcus. Walang maidudulot na maganda sa kaniya at sa bata ang pamilyang
'yon.

Huminga siya ng malalim saka tumayo. Nakapagdesisyon na siya,

magpapakalayo-layo siya. Ipinangako niya sa sarili na hindi masasaktan
ang anak niya, at sisiguraduhin niyang tutuparin niya ang pangakong yon.

Pero saan siya pupunta? Babalik sa bahay ampunan? Magtatago sa

Probinsiya?

Marcus happy face flashed through her mind. Namilipit ang puso niya sa
sakit. Kung aalis siya, hindi na niya ito makikita

pa kahit kailan. Hindi pa man siya umaalis ay nangungulila na siya rito.

She doesnt want to be away from Marcus but she have to, for her baby. For
herself.

Being with Marcus is no good. And loving him is a disaster just waiting
to be unleashed.

Yes, she loves Marcus. At wala siyang lakas para ipaglaban yon. Paano
niya ipaglalaban ang pag-ibig kung siya lang ang umiibig?

"Fatima!"

Napaigtad siya at napatingin sa pinanggalingan ng boses. Her eyes settled

on the man catching his breath. Bumilis ang tibok ng puso niya.
Then their eyes met. Her heart stops beating at the sight of Marcus'
worried face.

"Fatima..." sambit nito sa pangalan niya na para bang siya ang pinaka-
importanteng tao sa buhay nito.

Humarap siya rito. "Marcus."

Sa isang kisap-mata, nakalapit ito sa kaniya at niyakap siya ng mahigpit.

"I was worried..." may pangamba sa boses nito. "Nang matanggap ko ang
tawag ni Manang Julie na pinalayas ka raw ni Mama sa bahay ko, hindi ko
alam kung saan kita hahanapin. Buti nalang nakita ka ni Lucas."
Pinakawalan siya nito sa pagkakayakap saka sinapo ang mukha niya at
pinakatitigan siya ng matiim. "Hindi ko alam ang gagawin ko kung hindi
kita nahanap."

Parang tubig na umagos ang mga luha niya sa kaniyang mga pisngi habang
nakatingin sa nag-aalalang mukha ni Marcus.

Nag-aalala ba ito sa kaniya o sa bata?

Niyakap ulit siya nito ng hindi siya nagsalita at umiyak lang ng umiyak.

Hinagod nito ang likod niya, pinapatahan siya at pinapakalma.

"Huwag ka nang umiyak. I'm here." He kissed her forehead. "I wont let
anyone hurt you

again."

Iyon ang mga pangakong napakasarap marinig, pero alam niyang mahirap iyon
matupad. It's her versus his mother. Hindi siya tanga para umasa na siya
ang pipiliin ni Marcus. Family always comes first.
He might choose the baby, but not her. Just the baby.

Unti-unti, napakalma niya ang sarili at tumigil siya sa pag-iyak.

Marcus dried her tears using his thumbs. "Let's go?"

"Saan?"

"Sa bahay ko."

Nabalot siya ng pangamba. "Marcus... ayoko nang bumalik do'n."

Mahigpit ang hawak nito sa kamay niya ay nangungusap ang mga mata.

"Fatima, trust me, please, yon lang ang hinihiling ko sayo. Pagkatiwalaan
mo ako."

Pham should have resisted and say no. But there's something in the way he
tightly hold her hand that's telling her that he is not letting go of
her.

At iyon ang nagpatango sa kaniya.

Masuyo siya nitong iginiya patungo sa nakaparada nitong kotse at

pinasakay siya sa passenger seat. Mabilis itong umikot patungong driver's
seat at pinaharurot ang sasakyan.

"Are you okay?" Tanong ni Marcus sa kaniya ng nasa daan na sila.

"Okay lang si baby." Walang buhay niyang sabi.

"Fatima, tumawag sakin si Manang Julie at sinabi sakin ang nangyari-"

"Tapos na yon, hindi na mababago pa." Dumako ang kamay niya sa kaniyang
tiyan. "Hindi ko siya nilabanan, baka mapano ang baby."

Bumuga ito ng marahas at humigpit ang hawak sa manobela.

Isinandal ni Pham ang katawan sa likod ng kinauupuan saka tumingin sa

labas ng sasakyan.

Puno ng katahimikan ang buong kotse. Walang umimik sa kanilang dalawa

hanggang sa makarating sila sa bahay ni Marcus.

Pham was hesitant to enter, pero mahigpit ang hawak ni Marcus sa kamay
niya at nararamdaman niyang hindi siya nito bibitawan.

"Halika na sa loob." Anito.

"Paano kung nariyan pa ang mama mo at-"

"Halika na."

Kinakabahang nagpahila siya kay Marcus papasok ng bahay nito.

Pinilit niyang patayin ang emosyon niya ng makita ang ina nito sa sala.

Nanlilisik ang mata ng ginang ng makita siya. Pinagsawalang bahala niya

iyon. Malakas ang loob niya dahil nasa tabi niya si Marcus. Somehow, she
believe that he wont let anything bad happen to her.
"Anong ginagawa ng babaeng yan dito, ha?" Sikmat ng ginang kay Marcus
pero ang mata ay nasa kaniya.

"Ma, bahay ko 'to. Puwede kong patirahin kung sino man ang gusto ko."
Kalmadong sagot ni Marcus sa ina saka pinisil ang kamay niya.

"So patitirahin mo ang malanding yan dito?!" Dinuro siya nito. "Marcus,
nag-iisip ka ba?! Ano nalang ang sasabihin ng mga tao kapag nalaman
nilang nakatira sa bahay mo ang haliparot na yon na asawa ng kapatid mo?
Ano nalang ang iisipin nila sa pamilya natin, na pinulot mo ang basurang
iniwan ng kapatid mo-"

"Ma, magkaka-anak na kami ni Fatima."

Everything went silent. The silent was deafening.

Nakaawang ang labi ng ina ni Marcus, namimilog ang mga mata nitong hindi
makapaniwala sa bomabang binitawan ni Marcus.

"Hindi yan totoo..." nanghihinang sabi ng ginang. Ang nanlilisik nitong

mga mata ay tumuon sa kaniya. "Nakapalandi mong babae ka! Ang una ang
bunso ko, ngayon naman ang panganay ko! Walang hiya ka!

Demonyo kang babae ka! Mukha kang pera! Gold-digger! Hindi kita
matatanggap sa pamilya namin! Isa kang puta!"

Sinugod siya nito pero naroon si Marcus para protektahan siya. Ihinarang
nito ang katawan para hindi siya maabot ng ina nito.

Napaatras naman si Pham at pinagkrus ang mga braso sa tiyan niya. Hindi
niya hahayaang masaktan ang anak niya. Ang anak nila ni Marcus.

"Malandi ka! Inakit mo ang anak ko! Isa kang basura na kailanman ay hindi
magbabago! Isa ka pa ring basura! Wala kang kuwenta!"
Panay ang sigaw ng ginang at mariin lang na nakapikit si Fatima.
Pinipigil ang sarili na hindi umiyak sa harapan nito. Lahat ng sinasabi
nito ay totoo. Malandi siya kasi pinatulan niya si Marcus.

"Ma, tama na! Tumigil ka na!"

"Lumayas ka sa bahay ng anak ko!" Naguumigting ang mga ugat ng ginang sa

leeg sa sobrang galit. "Wala kang kuwenta! Basura ka! Matagal na akong
nagtitimpi sayo! Matagal na! Hindi ako papayag!"

"Ma, tama na, please lang!"

Hindi na niya kayang pigilan ang mga luha. Sinapo niya ang bibig at
napahagolhol sa sobrang sakit ng mga salitang binibitawan ng ina ni
Marcus. Ang masakit ay totoo ang lahat ng 'yon.

"Lumayas ka-"

"Ano ba, Ma! Tama na!" Sigaw ni Marcus habang pinipigilan ang ina nito na
makaabot sa kaniya. "Huwag mong pagsalitaan ng ganoon ang babaeng mahal
ko!"

Pham froze and stared at Marcus' back. Her breathing stop and her heart
beats so loud and fast.

Nakaawang ang labi niya at nanlaki ang mga mata niya habang nakatingin sa
likod ng binata. Hindi siya makapaniwala sa mga salitang lumabas sa bibig
nito.

Kahit ang ina nito at napatigil sa pagwawala

at pagpupumilit na sugurin siya. Natulos ito sa kinatatayuan at hindi

makapaniwalang nakatingin kay Marcus.
"Bawiin mo ang sinabi mo, Marcus." Nanginginig ang boses ng ina nito.
"Hindi ko matatanggap ang babaeng yan sa Pamilya natin. Hindi!"

"You dont have to." Malamig ang boses na tugon ni Marcus. "Hindi ko
hinihingi na tanggapin mo siya, ang gusto ko lang ay i-respito mo siya
bilang babaeng mahal ko. You have no right to say those things to her. At
kahit ano pang sabihin mo tungkol sa kaniya, hindi mababago ang
pagmamahal na nararamdaman ko kay Fatima! So, Ma, shut the hell up.
Kanina pa ako nagtitimpi sayo, pero nasagad mo na ang pasensiya ko! Tama
na! Kung hindi mo kayang pakisamahan ng mabuti si Fatima, mas makabubuti
sigurong huwag muna kayong pumunta rito sa bahay ko dahil mananatili si
Fatima sa bahay ko, sa ayaw niyo at sa gusto."

Tumalim ang mga mata ng ginang. "Nagmamalaki ka na?" Malakas nitong

sinampal si Marcus. "Sasabihin ko sa Papa mo ang lahat ng ito, Marcus.
Sisigiraduhin kong mawawala ang kompanya sa pangalan mo. At ibabalik ko
lang yon kapag pinalayas mo ang babaeng yan," dinuro siya nito, "sa bahay
mo." Pagkasabi no'n ay nagmamartsa itong naglakad palabas ng bahay.

"Marcus..." tawag niya rito sa mahinang boses.

Sapo ang ulong humarap sa kaniya si Marcus. "I'm sorry about Mom. I'm
sorry about my confession. Nagulat ka no?" Nang hindi siya tumugon,
hinilamos nito ang palad sa mukha saka tumingin sa mga mata niya. "I know
you love Martin and there is no way that I can replace him in your heart.
Tanggap ko na yon, Fatima. Matagal na. Just please, dont tell me

to stop loving you, kasi 'yon siguro ang hihilingin mo na hindi ko kayang
ibigay. I could give you anything, but not that."

Pham couldnt talk. She just stands there. Staring at Marcus' eyes. She
was still in shock over his confession.

And Marcus took her reaction negatively.

Bumuntong-hininga ito saka sinuklay ang sariling buhok.

"Magpahinga ka na." Wika nito. "Kalimutan mo nalang ang mga sinabi ko. I
know it's nonsense to you." Ngumiti ito pero hindi naman yon abot sa mga
mata nito. "Sige na, magpahinga ka na."

Nang hindi siya gumalaw, lumapit sa kaniya si Marcus at binuhat siya saka
dinala sa kuwarto nito.

Nang ma-i-higa siya nito sa kama, hinaplos nito ang pisngi niya.

"Rest. Your body needs it." Anito saka hinalikan siya sa nuo.

Hahakbang na sana ito palayo sa kama ng pigilan niya ito sa kamay.

"Stay." Sabi niya. "Please, stay."

Tumango ito saka walang imik na tumabi ng higa sa kaniya sa kama. Umayos
naman ng higa si Pham at ginawang unan ang braso nito saka isiniksik niya
ang katawan sa katawan nito.

Si Marcus naman ay sinusuklay ang buhok niya at paminsan-minsan ay

hinahagod ang likod niya.

"Marcus?" Basag niya sa katahimikan ng buong silid.

"Hmm?"

"Kailan pa?" Yumakap siya sa leeg nito. "Kailan mo pa ako mahal?"

Walang tigil ang puso niya sa mabilis na pagtibok niyon.

"When I first saw you in my company, I was attracted with you. Pagkatapos
ay araw-araw na kitang nakikita, that attraction morphed into

something deeper. When we texted, it deepens even more. Kaya naman

nasaktan ako ng malaman kong nagdi-date kayo ng kapatid ko. Akala ko
pinaasa mo ako at pinaglaruan lang. I was really serious about you back
then, Fatima. And when you got married to my brother, just then I realize
that I fell in love with you. Days and months in my parents house with
you and Martin in the same roof are like torture to me. Araw-araw
nakikita kitang masaya sa piling niya.

"Nagseselos ako, naiinggit ako at nagsisisi na hindi ko naunahan ang

kapatid ko. And the most painful thing is, I wanted to forget you, to
discard what I feel for you, I want to move on, but there's no button in
my heart that I can press to un love you. There's none. So I stayed in
love with you. Nang hindi ko na kaya, umalis ako sa bahay at bumukod. I
build my own house and live on my own. I moved on... well, that's what I
thought."

"Hindi ka naka-move on?" Mas humigpit ang yakap niya rito. "Mahal mo pa
rin ako mula noon hanggang ngayon?"

Hinalikan nito ang nuo niya. "Nang mamatay si Martin, ako na yata ang
pinakamasamang kapatid sa buong mundo. Kasi nakaramdam ako ng kasiyahan.
Pero ng makita ko kung gaano ka kalungkot, nalusaw ang kasiyahan na yon.
The reason why I didnt so something to steal you from Martin is because
you're happy with him. Kaya kong isakrepisyo ang kaligayahan ko para
sayo, Fatima. When Martin died, I had my chance to romance you, but I
didnt. I saw you grieve. I saw you cry. I saw the happiness being

stripped down from you day by day since Martin died. I know you're in
pain, Fatima. And that scared me. Oo, naduwag akong ipagtapat sayo ang
nararamdaman ko dahil nasaksihan mismo ng mga mata ko kung gaano mo
kamahal ang kapatid ko. So I stayed on the sidelines and wait for the
right moment."

"At sa tingin mo ito na ang tamang panahon?"

"Hindi. Wala namang tamang panahon, e. Sinasabi ko lang yon sa sarili ko

kasi natatakot ako na sabihin mong hindi mo ako mahal. But in the Island,
I saw chance, that maybe, we could happen. And here I am, confessing my
love to you and hoping you might love me too."
Pham eyes watered with unshed tears. This man loves her and she hated
him. Ngayon lang niya na-realize, ang manhid pala niya. Hindi manlang
niya naramdaman ang pagmamahal nito sa kaniya.

"Fatima?"

"Ano yon?"

"Magpahinga ka na." Hinagod nito ang likod niya. "Rest now."

Tiningala niya ang binata at nagtama ang mga mata nila.

"Pero Marcus, may sasabihin pa ako sayo-"

"Huwag mo nang isipin ang mga pinagtapat ko." He force a happy smile on
his lips, "naiintindihan ko kung hindi mo kayang suklian 'yon. I
understand. But promise me that you'll stay in my house so I could take
care of you and the baby."

"But Marcus, I have to tell you that I lo--"

"Fatima, please," may diin ang boses nito, halata ang pagkapuno sa
katigasan ng ulo niya, "magpahinga ka na. Saka na yang sasabihin mo
sakin."

Napabuntong-hininga nalang si Pham at pilit na ipinikit ang mga mata.

Mamaya pagkagising niya, saka niya sasabihin dito ang nararamdaman niya.

#HarderBabyHarder!
A/N: Para sa mga naghihintay sa update ni KN bebe, pagpasensiyahan niyo
muna kung wala ngayon. Pero baka bukas mayroon. Hehe. Isusulat ko pa kasi
e. Kailangan ko kasing natapos itong si Marcus at Fatima e. Sorry talaga.
After this story, fucos na ako kay KN at Tegan bebe. Kunting hintay
nalang po. Pasensiya na ulit. Salamat.

=================

CHAPTER 22

CHAPTER 22

NASA KALAGITNAAN ng pagkain si Pham sa kaniyang pananghalian ng galit na

pumasok si Diana sa komendor. Napatigil siya sa pagkain at napatingin
dito. Nasa likod nito si Manang Julie na nag-aalala ang ekspresyon ng
mukha habang nakatingin sa kaniya.

Humugot ng isang malalim si Pham at inihanda ang sarili. Wala si Marcus

para ipagtanggol siya. Pumasok ito sa opisina kaninang umaga dahil
pinatawag daw ito ng mga magulang nito.

Pham knew it has something to do with his mother's anger towards her.

Maingat siyang huminga ng malalim saka tumayo at hinarap si Diana.

"Kung si Marcus ang sadya mo, wala siya rito." Kalmado niyang sabi.

Tumaas ang kilay nito at matalim ang matang tiningnan siya. "Ang kapal
din naman ng pagmumukha mo, no?" Dahan-dahan itong naglakad palapit sa
kaniya habang nanunuya ang uri ng pagkakatingin sa kaniya. "Hindi ka pa
nakontento sa namatay mong asawa, ngayon si Marcus naman ang nilandi mo."

Pinanatili niyang walang emosyon ang kaniyang mukha. "Kung narito ka para
pag-usapan kung paano ko nilandi si Marcus," iminuwestra niya ang kamay
sa silyang bakante, "have a seat. I'll be happy to tell you our
rendezvous together."
Nagliyab sa galit ang mga mata nito. "Isa kang walang kuwentang babae!
Hindi ako papayag na mapasayo si Marcus. Akin siya! Akin!" Naglalabasan
ang ugat nito sa leeg. "Pinaglalaruan ka lang niya." Nang-iinsulto itong
ngumisi, "akala mo siguro totoong mahal ka niya, no? Ako ang mahal ni
Marcus, isa ka lang parausahan niya. I and Marcus are perfect for each
other. Samantalang kayo, isang basura at isang ginto,

at kailanman ay hindi yon nababagay para sa isa't-isa."

Kumuyom ang kamao niya. Pinakita niya ang galit na kanina pa niya
pinipigilan.

"Miss Diana, kung ano man ang issue mo kay Marcus, siya ang puntahan mo
at pagsabihan, hindi ako. I know my place, Miss Diana. I know where I
stand in Marcus life. Hindi mo kailangang ipamukha sakin na isa akong
walang kuwentang babae kasi mahirapa lang ako, matagal ko nang alam yon
at matagal ko nang tanggap yon."

"Kung ganoon naman pala, lumayas ka sa bahay ni Marcus-"

"No. I won't." Matapang niyang sinalubong ang tingin nito. "Si Marcus
lang ang puwedeng magpalayas sakin sa bahay na 'to dahil sa kaniya naman
'to. Ikaw, sino ka ba para makinig ako sayo?"

Nagtagis ang bagang nito. "Ako lang naman ang girlfriend niya! E, ikaw,
sino ka ba, isang higad-"

"Ako ang ina ng magiging anak niya."

Umawang ang bibig nito na nanginginig saka tumuon ang mga mata nito sa
tiyan niya at bumalik ulit yon sa mukha niya.

"Ikaw na malandi ka!" Nanlilisik ang mata ni Diana. "Akin si Marcus!

Akin!"
Akmang susugorin siya nito ng mabilis niyang pinulot ang steak knife sa
mesa at itinutok iyon kay Diana na napatigil sa pagsugod sa kaniya.

"Sige, lumapit ka." Humigpit ang hawak niya sa kutsilyo. "Hindi ako
mangingiming gamitin 'to sayo. I wont let you hurt me or my child.
Uunahan na kita bago mo pa ako masaktan!"

Napaatras ito, namumutla. "Malandi kang babae ka! Akin si Marcus, isaksak
mo yan diyan sa kukote mo! Ako ang mahal niya. Pinaglalaruan ka lang niya
kaya huwag kang umasa. Sakin siya ikakasal."

Nagmamartsang lumabas

si Diana sa kusina at si Pham naman ay nabitawan ang kutsilyong hawak

saka nanghihinang napa-upo sa silyang inukupa niya kanina habang
kumakain.

Kaagad naman siyang nilapitan ni Manang Julie.

"Pham, ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong nito sa kaniya.

Nanghihina siyang tumango at binigyang laya ang mga luhang gustong

kumawala kanina pa sa mga mata niya.

"Manang Julie," humikbi siya, "masama ba ako kasi tinutukan ko siya ng

kutsilyo?" She sobbed. "Wala naman kasi siyang karapatang pagsalitaan ako
ng ganoon. Tanggap ko kung ang ina ni Marcus ang magagalit sakin at
pagsasalitaan ako ng masama, may karapatan siyang magalit sakin, pero ang
babaeng yon..." napahagulhol siya.

Niyakap siya ni Manang Julie saka hinagod ang likod niya. "Tama lang ang
ginawa mo, hija. Dapat lang na labanan mo ang babaeng yon. At huwag kang
magpapaniwala sa mga sinasabi niya. Hindi yon totoo."
Yumakap din siya kay Manang Julie na parang doon kumukuha ng lakas para
maging matatag siya.

Kailangan niyang maging matatag para sa maganda at masayang kinabukasan

ng anak nila ni Marcus.

Unti-unting tumigil ang pag-iyak niya habang hinahagod ni Manang Julie

ang likod niya.

"Tahan na, makakasama 'yan sa baby. Kumain ka na. Kailangan ng katawan mo

ang mga bitamina para sa bata."

Tinuyo niya ang basang pisngi saka kumawala sa pagkakayakap kay Manang
Julie.

Nginitian niya ang mabait na mayordoma ng bahay. "Salamat, Manang Julie.

Masarap pala sa pakiramdam na may kakampi

ako."

Ngumiti ito. "Walang anuman, Pham. Sige, ipagpatuloy mo na ang pagkain

mo. Sisiguradohin kong wala nang makakapasok sa bahay na to na mga
unwanted visitors."

Mahina siyang natawa sa sinabi nito. "Salamat, Manang Julie."

Tumango ito at iniwan siya sa komedor para ipagpatuloy ang pagkain niya.

NANG MATAPOS kumain si Pham, sa beranda siya nagpahangin. Nahiga siya sa

gawang rattan na rocking chair at hinimas ang tiyan niya. Medyo may umbok
na iyon.
Hindi niya akalaing magbubuntis pa siya.

Nang mawala si Martin at ang baby niya, nawala na sa isip niya ang
magkaanak. Ngayon, buntis siya sa anak ni Marcus, at sisiguraduhin niyang
mailalabas niya ng malusog ang anak nila. She wont let anything bad
happen to her. For her baby... for her and Marcus' baby.

Ipinikit niya ang mga mata para makakapagpahinga. Pero hindi niya akalain
na makakatulog pala siya. Na-realize lang niyang nakatulog pala siya ng
magising siya sa pakiramdam na may humahaplos sa buhok niya.

Pham opened her eyes and smiled when she saw Marcus. Nakaupo ito sa
silyang katabi ng rocking chair.

"Hey."

He smiled back. "Hey, sunshine. Bakit dito ka natulog? Doon ka sana sa

kuwarto para mas makapagpahinga ka ng mabuti."

"Okay lang ako." Aniya.

Tinitigan niya ang guwapong mukha ni Marcus na nakangiti, pero hindi

nakatakas ang kislap ng mga mata nito.

"Ayos ka lang?" Tanong niya.

Tumango ito saka hinalikan siya sa nuo. "Don't worry about me. Everything
is fine-"

"Hindi ako naniniwala." Sansala niya sa iba pa nitong sasabihin. "I can
see it in your eyes, Marcus, you're worried over something."

Bumuga ito ng malalim na buntong hininga. "Hayaan mo na yon. Masama sayo

ang ma-stress. I can take care of my problem."
"So may problema ka nga." Umupo siya at bumaling paharap dito. "Tell me,
Marcus."

"No. I got it under control."

Umingos siya. "Sabihin mo sakin, Marcus. Please?"

"Fatima-"

"Tell me." Pamimilit niya. "Sabihin mo sakin. Malay mo, matulungan kita."

Marcus blows out a loud breath. "Binigyan ako ng palugit ni Mama."

Kumunot ang nuo niya. "Palugit sa?"

"She wants me to marry Diana in two weeks time." Hinilamos nito ang palad
sa mukha. "Kapag hindi ko pinakasalan si Diana, mawawala ang kompanya
sakin at itatakwil nila ako."

Nanikip ang dibdib niya pero hindi niya pinahalatang nasasaktan siya.

"Anong sabi mo sa kanila?" Parang may nakabara sa lalamunan niya habang

nagtatanong.

Nagkibit-balikat ito. "Of course I told them no. Nagalit si Mama, no

comment naman si Papa."

"Why did you say no?"

Naguguluhan itong tumingin sa kaniya. "What do you think? Of course I
said no because I love you. O baka naman hindi ka naniniwala na mahal
kita?"

"Naniniwala. Pero," hinawakan niya ang kamay nito at pinisil. "Ang

kompanya mo ang pinaguusapan dito. I know you work hard for that company
to prosper. Ayokong dumating yong punto na magsisi ka dahil pinili mo
ako."

"That's bullshit." Marahas itong umiling. "I would never regret choosing
you. Never. Mahal kita, Fatima. Ang tagal kong hinintay ang pagkakataong
makasama ka at masabi sayo 'yon. I wont miss this

chance with you. Kung mawawala ang kompanya, okay lang yon. I have
savings. I have connections. I can start anew. Pero kung ikaw ang
mawawala sakin, I cant start anew, Fatima. I'll be lost forever without
you by my side."

A tear rolled down from her eyes. "Marcus..." tumayo siya at lumapit dito
saka niyakap ito ng mahigpit.

He hugged her back. "I love you so much, Fatima. And no one can change
that."

Bahagyan siyang kumawala sa pagkakayakap dito at hinaplos ang mukha nito

na nakatingala sa kaniya dahil nakato siya at nakaupo ito.

"How about Diana? 'Di'ba girlfriend mo siya?" May selos sa boses niya.

Kumunot ang nuo nito. "Girlfriend? No." Umiling ito. "Naghiwalay na kami.
Matagal na."

"Hindi mo siya mahal?"

Mabilis itong umiling. "I never did. Ikaw ang mahal ko at kahit anong
pilit kong ibaling sa iba ang nararamdaman ko, hindi talaga e."

"Kung ganoon, bakit naging girlfriend mo siya?" Usisa niya rito.

"Fatima, iba ang relasyon namin ni Diana. We're not together because we
have feeling for each other. It's just plain sex."

Nanikip ang dibdib niya. Nasasaktan siya... no, nagseselos siya. "Sex
pala, ha."

Pinigilan siya nito sa beywang ng akmang hahakbang siya palayo rito.

"Fatima naman, intindihin mo naman ako." Nangungusap ang mga mata nito.
"Bakit ka ba nagagalit, ha? Because I had sex with Diana before? Is that
it?"

Umiling siya. "Hindi ako galit."

"I dont believe you-"

"Hindi nga ako galit!" Sigaw niya rito. "Nagseselos ako! I'm jealous,
damn it! I'm jealous!"

Napanganga ito sa kaniya at

napakurap-kurap. "A-anong... bakit... what the..." hindi nito natuloy ang

sasabihin.

Inirapan niya ito. "Nagseselos ako kasi mahal kita!" Galit niyang sabi
rito. "Normal lang naman siguro na makaramdam ako ng selos diba?"
His jaw was still open in shock. He didnt even move a muscle. Hindi
makapaniwalang nakatingin ito sa kaniya.

Pham rolled her eyes. "Marcus, magsalita ka nga, sakalin kita riyan e."

Sa wakas ay tumikom din ang bibig nito pero hindi pa rin makapaniwalang
nakatingin sa kaniya.

"Say it again." He said in a low voice.

Nagsalubong ang kilay niya. "Nagseselos ako?"

"No. After that."

Gumuhit ang munting ngiti sa mga labi niya. "Yong part na sinabi kong
mahal kita?"

Tumango ito. "Say it again."

Masuyo niyang sinapo ang mukha nito saka ginawaran ito ng halik sa mga
labi. "Mahal kita, Marcus. Mahal kita."

He blinked. Then he blinked again. "Again, Fatima. Ulitin mo."

"I love you, Marcus. I love you." Natatawang hinalikan niya ito sa mga
labi. "Kagabi ko pa dapat sasabihin yon e, pinigilan mo naman ako."

Unti-unti, gumuhit ang isang masaya at malapad na ngiti sa mga labi nito.
Ang ngiting yon ay nauwi sa tawa.
"God, Fatima!" Tumayo ito saka niyakap siya ng mahigpit. "Thank you.
Thank you for loving me too." Pinakawalan siya nito sa pagkakayakap saka
nagtatanong ang mga matang tinitigan siya. "Kailan pa? Kailan mo pa ako
mahal?"

"Hindi ko alam." Hinaplos niya ang pisngi nito. "When I first saw you in
Dela Cruz Incorporated, ang guwapo mo. I was attracted with you. But as
you know, something happened, things changed. And then

I received an invitation to Temptation Island." Tinuro niya ang dibdib

kung nasaan ang puso niya, "and this started beating faster for you. Iba
ang tibok niya kapag malapit ka. Na-realize ko nalang isang araw na ang
pangalan mo na ang sinisigaw ng puso ko. Martin will always have a place
in my heart, pero ikaw ang umuukupa sa pinakamalaking bahagi niyon. I
love you, Marcus Dela Cruz. Dont ever forget that."

Napakalapad at napakasaya ng ngiti nito sa mga labi. Nagniningning ang

mga mata nito sa kasiyahan.

"I love you more, Fatima." Madamdamin nitong sabi.

Ngumiti siya saka niyakap ito ng mahigpit. "Alam ko. At mahal din kita.
Kaya nag nagseselos ako e." Pinakawalan niya ito sa pagkakayakap saka
inirapan ito at tinalikuran. "Naiinis pala ako sayo. Huwag mo akong
kausapin."

Marcus looks worried. "Fatima naman." Niyakap siya nito mula sa likuran.
"Hindi ko mahal si Diana-"

"Pero nag-sex kayo." Nagseselos na humalukipkip siya. "Nagseselos ako."

Humigpit ang yakap nito sa kaniya. "Imagine what I felt every time Martin
kissed you. Nagseselos pa rin ako hanggang ngayon, Fatima. Pero wala
akong pakialam kung hinalikan ka niya o kung ano pa man kasi mahal kita.
Ang mahalaga sakin, akin ka na at ako na ang mahal mo."

Humarap siya rito saka yumakap dito ng mahigpit. "I love you, Marcus."
Nag-uumapaw ang pagmamahal niya rito at napaka-suwerte niya dahil mahal
siya nito at tanggap siya ng buong-buo. "Sorry pala, nagseselos talaga
ako e. But you're right. It doesnt matter anymore. I love you, you love
me. I couldnt ask for more." Hinalikan niya ito sa leeg saka humakbang
paatras. Nanunudyo ang ngiti at kislap ng mga mata niya. "Race me to your
room?"

"You mean our room?" Tumaas ang sulok ng labi nito. "Ano naman ang
gagawin natin do'n?"

"I dont know." Inosente siyang nagkibit-balikat. "Make love?"

Ngumiti ito. "Race yah."

Natatawang tumakbo siya patungo sa silid ni Marcus habang ito naman ay

nasa likod niya, humahabol sa kaniya.

#HuwagUmasaWalangYogyoganSaSusunodNaKabanata

#LOL

A/N: I love writing Marcus and Fatima's love story. They inspired me and
motivate me. Your comments are one of the reasons i never stop writing.
Thank you so much, my innocence pink and green readers.

Pero hindi pa naman magtatapos ito. Hehe. Pero baka next week tapos na
to. *Ang gulo ko no?* Tapos book 3 naman. Pero tataposin ko rin muna si
Knight, baka ako ang masakal ng mga fans niya. Tapos si Tegan bebe pa
pala. Hehe. Jan Irish, anak ko, huwag kang magtampo ha? Tataposin ko na
si Tegan mo. Hehe

Love you all. XOXO - C.C.

=================
CHAPTER 23

CHAPTER 23

NAGISING si Pham sa mahimbing na pagtulog ng maramdamang mag-isa lang

siya sa kama. Awtomatikong dumako ang mata niya sa orasang nasa bed side
table.

One A.M. in the morning.

Kinusot ni Pham ang mga mata saka umalis sa kama at itinapi sa hubad
niyang katawan ang kumot na gamit niya.

Ipinalibot niya ang paningin, hinahanap si Marcus. Nang hindi ito makita
sa loob ng silid, lumabas siya ng kuwarto at hinanap ito sa loob ng
kabahayan.

Pham found Marcus on the terrace. Nakatingin ito sa kawalan at halatang

malalim ang iniisip. Hindi rin nakatakas sa pandinig niya ang mga
pinapakawalan nitong malalalim na buntong-hininga na para bang pasan nito
ang mundo.

Pham's heart contracted in pain. Alam niyang ang kompanya nito ang pino-
problema nito. Kahit hindi nito sabihin sa kaniya, alam niya.

Tumikhim siya para iparamdam dito ang presensiya niya, saka naglakad
palapit dito.

"Fatima," bumaling ito sa kaniya, "why are you awake? You should be in
bed, asleep."

"Same as you." Humawak siya sa braso nito saka ihinilig ang ulo do'n.
"Namo-mroblema ka ba?"
Inasahan na niya ng umiling ito. Marcus is the kind of man who does not
admit such thing.

"I'm fine. Hindi lang ako makatulog." Dahilan nito.

Umingos siya. "Huwag ka nang magsisinungaling sa'kin. I can tell that

your lying, Marcus."

Bumuntong-hininga ito. "I'm fine."

"Lie."

"Fatima, naman. Hindi lang talaga ako makatulog."

Pinihit niya ito paharap sa kaniya at tinitigan ito sa mga mata. "Dahil
ba ito sa sinabi ng Mama mo na tatanggalin ka sa kompanya?

Huwag kang magsisinungaling sakin." Babala niya rito.

Marcus sighed and looked deep into her eyes. "Nababahala ako sa mga
mangyayari sa susunod na mga araw. I'm not scared if I lose the company,
Im more scared of what my mother can do to you... to us. Kapag wala na
sakin ang kompanya, kailangan kong magsimulang muli mula umpisa. It will
be hard for both of us, but we'll get through it. Together."

Tumango siya at hinaplos ang pisngi nito. "Pasensiya ka na, ha? Nang
dahil sakin, nahihirapan ka at namomroblema."

"Silly." He rolled his eyes and kissed her lips. "We're both responsible
for whatever is happening now, so stop worrying. Let me take care of it."

Tumango siya pero nasasaktan pa rin siya para rito. Marcus is going to
lose everything because of her. And that's just so unfair.
Nang dahil sa kaniya, nahihirapan ang taong nagmamahal sa kaniya.

"Matulog na tayo."

"Sige." Sang-ayon niya.

Inakbayan siya ni Marcus saka iginiya pabalik sa kuwarto nito.

"HUWAG KANG masyadong maggagalaw, okay?" Bilin sa kaniya ni Marcus ng

maiparada nito ang sasakyan sa harap ng Flower shop niya. "Susunduin din
kita mamaya pagkagaling ko sa office."

Tumango siya. "Yes, Sir."

Pinaikot nito ang mga mata. "I just want you safe. At saka ginagawa ko
lang naman 'to dahil alam kong nababagot ka do'n sa bahay."

Ngumiti siya. "Yes, Sir, na nga di'ba?"

Naiiling na dumukwang ito palapit sa kaniya saka hinalikan siya sa mga

labi. "I love you, Fatima."

"I love you too." She responded before stepping out from his car.

Kumaway siya kay Marcus

bago pumasok sa Flower shop niya. Nasa may counter palang siya, narinig
na niya ang papalayo nitong sasakyan.
"Good morning, Ma'am Pham." Bati sa kaniya ni Amelia. "May bisita po kayo
sa office niyo."

Nagsalubong ang kilay niya. "Ha? Sino?"

"Puntahan niyo nalang, ma'am." Ani Amelia saka bumalik sa ginagawa.

Nagtatakang maingat siyang naglakad patungo sa office niya saka binuksan

ang pinto niyon. Nakaramdam ng panlalamig ang katawan niya ng makita ang
ina ni Marcus. Pero hindi niya pinahalatang kinakanahan siya, pinatapang
at pinatatag niya ang sarili.

"Ano ho'ng pakay niyo sa kin?" Tanong niya ng makapasok sa loob ng

opisina at makaupo sa swivel chair niya.

Walang emosyon ang mukha na inilapag nitong ang isang sobre sa ibabaw ng
mesa niya.

"Para sayo." Anito.

Bumaba ang tingin niya sa sobre. "Ano yan?"

"Tingnan mo." Nakataas ang kilay na sabi nito.

Maingat na huminga ng malalim si Pham bago inabot ang sobre at binuksan.

Bahagyang umawang ang labi niya ng makita ang laman niyon.

Isang cheke na nagkakahalaga ng limang milyon.

"Siguro naman sapat na ang halagang yan para layuan mo ang anak ko." Wika
ng ginang na ikinatingin niya rito. "Kahit kailan, hindi kita
matatanggap. Kaya kung ako sayo, tanggapin mo nalang ang perang 'yan at
magpakalayo-layo. Tutulungan pa kita. Saan mo gusto? America? Europe?
Name the country and Ill send you there."

Mahina siyang natawa saka inilapag ang sobre. "Hindi ako interesado. At
sa tigin ko, hindi mababayaran ng limang milyon ang pagmamahal ko kay
Marcus."

Nagtagis ang bagang nito. "Malandi ka talagang

babae ka. Ano ba ang gusto mo para layuan mo ang anak ko? Sampong milyon?
Kaya ko yon ibigay sayo. Bahay at lupa, ibibigay ko, basta layuan mo lang
si Marcus."

Umiling siya. "Mahal ko si Marcus."

Ngumisi ito. "Masabi mo pa kaya 'yan kung wala na siyang pinagkukunan ng

pera? As of now, nakahanda na ang Family Attorney namin na tanggalin si
Marcus at ibalik ang pamamahala ng kompanya sa ama niya. Marcus is no
longer in charge, meaning, wala na siyang pera."

Taas nuo niyang sinalubong ang matalim na tingin ng ginang. "Hindi pera
ang habol ko kay Marcus at alam niya 'yon."

"Kalokohan! Magkano ba talaga ang gusto mong malandi ka para matapos na

'to. Ten million? Twenty million? Name it-"

"Stop it, Ma!"

Pareho sila ng ginang na napa-igtad ng marinig ang galit at malakas na

boses ni Marcus. Sabay din silang napatingin sa pinto ng opisina.

"Marcus... anak..." sambit ng ginang sa nanginginig na boses. Para itong

iiyak. "Anong ginagawa mo rito?"
"I saw your car parked meters away from the shop." Pumasok si Marcus sa
opisina, bakas ang galit sa mukha. "I thought I made it clear yesterday.
Hindi. Ko. Iiwan. Si. Fatima." Lumapit ito sa kaniya at hinawakan ang
kamay niya, "I love her and if you want your company back, Im not
stopping you. Go ahead. Kunin niyo sakin. I rather lose the company than
Fatima."

"Anak, marami ka pang babaeng mahahanap. Nandiyan si Diana-"

"Hayan ka na naman, Ma, pinagmamalaki mo na naman si Diana." Umiling ito

at mapaklang tumwa, "Fatima is far cleaner than her. Sa

tingin niyo ang linis-linis ni Diana, Ma, doon ka nagkakamali."

"Mas matatanggap ko pa si Diana kaysa sa babaeng yan! Isang pulubi na

walang kuwenta! Siya ang pumatay sa kapatid mo!"

"Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo, Ma?! You're being judgmental and
irrational!"

"No! I'm stating a fact, Marcus!"

"Hindi, Ma. Kahit anong sabihin mo, si Fatima pa rin ang pipiliin ko."

"Kahit itakwil ka namin ng Papa mo?"

"Yes."

"Walang halaga sayo ang pamilya mo?"

"Ma, alam mo ang sagot diyan."

"Wala kang utang na loob!"

Naninikip ang dibdib ni Pham habang nakatingin sa mag-inang nag-aaway ng

dahil sa kaniya. Parang sasabog ang puso niya sa samo't-saring emosyon na
lumulunod sa kaniya.

She wanted to scream, to make them stop, but she couldnt. Kasalanan naman
talaga niya ang lahat ng 'to.

Inagaw niya ang kamay niya na hawak ni Marcus. Nagtatakang bumaling sa

kaniya ang binata.

"Fatima?"

Namamalisbis ang luha na nagsalita siya. "I'm sorry. This is my entire

fault. Sana hindi nalang natin minahal ang isa't-isa. Hindi ko gusto ang
nangyayari ngayon. Nag-aaway kayo ng dahil sakin. Mawawala ang kompanya
sayo dahil sakin. Nahihirapan ka dahil sakin. Marcus, Im a pest in your
life." Napahagulhol siya. "Tama ang mama mo, iwan mo nalang ako. That'll
make everyone happy, right?"

Umiling ito saka hinawakan ang mga kamay niya ng mahigpit. "No, Fatima,
dont you dare say that! It wont make me happy. I'll be darn depressed.
Hindi mo 'to kasalanan dahil hindi naman kasalanan ang

magmahal. Wala kang kasalanan. I dont care if I lost everything as long

as you're with me. I'm okay with that. Mas mahalaga ka sa kahit na anong
yaman sa mundo. God, Fatima, hindi kita minahal ng ganito katagal para
lang pakawalan kita ngayon."

Umiling siya sa bumaling sa ina ni Marcus na nakamasid lang sa kanila.

"I'm sorry." Walang tigil sa pag-agos ang luha niya. "Inaamin ko,
kasalanan ko ang nangyari kay Martin. Kung puwede lang na ako ang
namatay, gagawin ko. I am willing to switch place with Martin, if God
just let me. Sana ako nalang ang namatay, sana ako nalang, wala naman ang
kuwenta e. Wala akong pamilya na mami-miss ako." Naglakad siya patungo sa
harapan ng ginang. "It's my fault and Im really sorry. Patawarin niyo po
ako."

Dahan-dahan siyang lumuhod sa harapan nito.

"Fatima!" Gulat na tawag ni Marcus sa pangalan niya ng lumuhod siya. "Get

up, Fatima. Tumayo ka!"

Hindi siya nakinig. Nanatili siyang nakaluhod. "I'm so sorry. Minahal ko

si Martin ng buong-buo. Siya lang ang isinigaw ng puso ko kahit nuong
namatay na siya. But now, my feelings have change, I love Marcus so much.
Hindi ko kaya kung mawawala si Marcus sakin, pero kung ang kapalit ng
pagmamahal ko sa kaniya ay ang mahirapan siya ng dahil sakin, handa kong
isakrepisyo ang kaligayahan ko para sa kaniya. Be mad at me, not at
Marcus. Please, please, nagmamakaawa po ako. Huwag niyo siyang
parurusahan ng dahil sakin. Ako nalang. Huwag mo siyang idamay."

Tiningala niya ang ginang. "As mother to mother, I know what you feel and
I understand where

you're coming from. Ang gusto lang naman natin sa anak natin ay mapabuti
ang kalagayan nila. I want that for my child too." Humagulhol siya ng
iyak habang sapo ang kaniyang tiyan. "Please, forgive me. It's all my
fault."

Malalaki ang hakbang na nilapitan siya ni Marcus saka niyakap siya mula
sa likuran at pilit na pinapatayo. Pero nagmatigas siya. Nanatili siyang
nakaluhod sa harap ng ina nito.

"Huwag mong idamay si Marcus. Please, please, huwag niyo po siyang

paparusahan ng dahil sa'kin. Please. Please. Please. I beg of you."

Pham cried so hard as Marcus hugged her tightly from behind.

Nawalan na siya ng lakas na labanan ito na gusto siyang hilahin patayo.

As Marcus pulled her up, Pham's eyes settled on Marcus' mother.

"Iiwan ko siya, kung yan ang magpapasaya sayo. Ayokong nahihirapan siya
ng dahil sakin." Humihikbing sabi niya.

"Fatima!" Marcus shouted his name in anger. Youre not leaving me, damn
it!"

Alam niyang magagalit ito sa kaniya. But what choice does she have? Ayaw
niyang mahirapan pa ito.

"Iiwan ko siya... iiwan ko siya..." nag-uumpisa nang umikot ang paningin

niya. "Huwag niyo siyang pahihirapan... please lang ho."

Walang emosyon sa mukha ng ginang. Nakatingin lang ito sa kaniya, walang

lumabas na salita sa bibig nito.

Natigilan si Pham ng maramdamang parang may tumulo na likido sa mga hita

niya. Awtomatikong bumaba ang kaniyang tingin at nanlamig ang buong
katawan niya ng makita ang kulay pulang likido.

"No..." mahina niyang sambit.

Sa mga hita niya tumon ang mata ng ginang at ni Marcus. Bago

pa niya makita ang reaksiyon ng dalawa, magdilim ang paningin niya at

bigla siyang nawalan ng malay.

"TOO MUCH stress ang dahilan ng pagdudugo niya. Hindi rin malakas ang
kapit ng bata kaya nangyari 'yon. I-inject-kan ko siya ng pampakapit sa
bata pero nasa kaniya pa rin ang pag-iingat. I suggest you make her happy
and dont stress her so much. As much as possible, huwag mo siyang
bibigyan ng problema. Safe na ngayon ang baby, pero hindi natin
masisiguro kung magiging safe pa ang baby kung mauulit ito." Anang Doctor
na sumuri kay Fatima.

"Salamat, Doc." Sabi ni Marcus.

Tumango ang Doctor at lumabas na ng kuwarto na inuukupa ni Fatima.

Nang mahimatay si Fatima sa loob ng opisina nito, halos paliparin niya

ang sasakyan patungo sa pinakamalapit na Hospital.

At pagkalipas ng halos tatlongpong minutong pag-aalala, nakahinga rin

siya ng maluwang.

Fatima and the baby are safe. Thanks God.

Hinaplos niya ang mukha ni Fatima at masuyong ngumiti. "I love you so
much, Fatima. Hindi ko hahayaang iwan mo ako. Hindi ako papayag. Hindi."

Pinakatitigan niya ang maganda at maamo nitong mukha. He cant lose this
woman. He just cant.

"Marcus?"

Kumuyom ang kamao niya ng marinig ang boses ng ina niya sa likuran nito.

"Marcus, puwede ba tayong mag-usap, anak?" Tanong nito sa kaniya sa

mababang boses.

Madilim ang mukha na humarap siya rito. Nagtatagis ang bagang niya.

"Masaya ka na ba, Ma, ha?" Mapait ang boses na tanong niya rito. "Masaya
ka na ba na muntik ng malaglag ang anak namin ni Fatima?

Ang apo mo?"

"Marcus, hindi naman yon ang gusto kong mangyari-"

"Ano? Ang iwan niya ako? Ang iwan ko siya?" Mapait siyang ngumiti. "Ma,
do I have to sacrifice my heart and my happiness so you could be happy
and contented?" His eyes watered with unshed tears. "Do I have to suffer
for you, Ma?"

May nahulog na butil ng luha sa mga mata nito, "anak naman, gusto ko lang
na maging masaya ka-"

"Ma, cant you see that Im happy with Fatima?"

Tumuon ang mga mata nito kay Fatima na wala pa ring malay. "Mahal mo
talaga ang babaeng 'yan?"

He nodded. "I fell in love with Fatima the very first time I saw her. But
Martin got her first. Bilang nakakatandang kapatid, nagpaubaya ako. And
now I have the chance to be with her. Kahit anong gawin mo, Ma, hindi ko
iiwan si Fatima. Mahal na mahal ko siya."

Bumuntong-hininga ito saka nagbaba ng tingin. "Katulad ka rin ni Martin,

masyadong mahal si Pham. Kahit anong pigil ko sa kaniya noon, pinakasalan
pa rin niya. Tapos, ikaw naman ngayon. Natatakot ako, Marcus, baka
matulad ka rin kay Martin. Baka iwan mo rin kami ng dahil kay Pham."

"Talagang iiwan ko kayo kapag patuloy niyo kaming paghiwalayin ni

Fatima." Huminga siya ng malalim. "Alam kong kawalang-utang na loob ang
gagawin kong pagpili kay Fatima kaysa sa pamilya ko, pero ibang kasiyahan
ang nararamdaman ko kapag kasama ko si Fatima."

Umiling ang kaniyang ina saka tumignin sa kaniya. "I need time, Marcus."
Walang emosyon ang mukha nito habang nagsasalita. "As of now, hindi ko
kayang tanggapin si Fatima bilang manugang."

"Ma naman-"
"Huwag mo siyang papupuntahin sa bahay o sa kahit na anong pagtitipon ng
pamilya natin. Isaksak mo sa kokote mo na hindi ko siya tanggap sa
pamilya natin. Hindi ako pupunta sa bahay mo para hindi siya makita. I'm
doing this because I can't lose you and I know I would if I take Fatima
away from you. Nawala na si Martin sa amin, hindi ko hahayaang mawala pa
ang nag-iisa kong anak." Tinalikuran siya nito at naglakad palabas ng
silid.

"What do you mean, Ma?"

Lumingon ito sa kaniya at ngumiti. "The Dela Cruz Incorporated is all

yours, son. Basta alalahanin mo lang ang mga sinabi ko sayo."

Umawang ang labi niya. "You mean to say..."

Nagkibit-balikat ito. "Kahit naman anong gawin ko, mawawala ka pa rin

sa'min. I might as well give you what makes you happy. Pero hindi ko
matatanggap ang babaeng yan. And maybe when I do, you'll the first one to
know."

Walang lingon-likod na umalis ang ina niya sa silid na yon. Parang

nabunutan ng tinik sa lalamunan si Marcus. Hindi man hayagang sinabi ng
ina niya, pumapayag na itong makasama niya si Fatima.

Marcus didnt know what his mother was thinking. Pero hindi siya mawawalan
ng pag-asa na balang araw, matatangap din nito si Fatima.

#PromiseWalaNaTalagangYogyoganDahilInosenteAko

--> Anong natutunan niyo sa story na 'to aside sa mga ka-inosentehan ko?
Wala? Hahaha

=================
CHAPTER 24

CHAPTER 24

NAGISING si Pham sa isang silid ng puro puti. Kaagad niyang nahulaan na

nasa Hospital siya. Habang pinapalibot niya ang tingin, unti-unting
bumabalik sa kaniyang ala-ala ang nangyari bago siya nawalan ng malay.

Nasapo niya ang tiyan. "Ang baby ko..."

"The baby is safe."

Napasinghap siya at napabaling sa pinto ng silid. Naroon si Marcus,

nakatayo at nakasandal sa nakasarang pinto habang nakatingin sa kaniya.

"Marcus..." masuyo niyang sambit sa pangalan nito.

He smiled and walk towards her. "Mabuti naman gising ka na. Pinag-alala
mo ako, e."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "I didnt mean to worry you."

Nakalapit na ito sa kaniya at umupo sa gilid ng kama na kinahihigaan

niya. Matiim ang titig nito sa kaniya.

"Marcus, si Ma-" tumigil siya sa pagsasalita. "I mean, nasaan ang Mama
mo?"

"She left." Sagot nito na parang wala lang. "Nag-usap na kami. Ipinaubaya
na niya sakin ang kompanya. Hindi na niya tayo gugulohin pero sa isang
kondisyon."
Nag-alala siya. "Ano?"

"Hindi kita dadalhin sa bahay nila sa kahit na anong dahilan. At hindi

rin siya pupunta sa bahay."

Nakahinga siya ng maluwang pero may sakit pa ring dulot iyon sa puso
niya. "In short, ayaw niya akong makita."

"Yes." He nodded grimly.

Isang malungkot na ngiti ang gumuhit sa mga labi niya. "Ganoon ba? Hindi
naman nakakagulat yon. Ang importante okay na kayong dalawa."

Tumango ito, ang mukha ay madilim pa rin na ikinakunot ng nuo niya.

"Bakit mukhang hindi ka masaya?" Nagtatakang tanong niya rito.

Marcus lips thinned in irritation. "Iiwan mo ako?"

Nagtagis ang bagang nito. "Iiwan mo talaga ako?"

Napakagat-labi siya. Shit! "Galit ka sakin?"

"Sinong hindi magagalit sa sinabi mo?" Tumaas ang boses nito. "I'm
holding on so tight, tapos ikaw bibitaw ka?"

"Ayoko lang naman na makita kang nahihirapan." Dahilan niya. "Sinabi ko

yon para hindi na kayo mag-away ng Mama mo."

"Ayaw mo akong makitang nahihirapan." Umingos ito. "Sa tingin mo hindi

ako mahihirapan kung mawawala ka, kung iiwan mo ako?"
Mas bumaon pa lalo ang ngipin niya sa kaniyang nga labi. "Huwag ka nang
magalit." Yumakap siya sa braso nito. "Huwag ka nang magalit, please?"

Pinukol siya nito ng masamang tingin. "Dont you ever say that again!"
Galit nitong sabi. "At huwag mo akong iiwan, dahil kapag iniwan mo ako,
hahanapin kita kahit saang sulok ng mundo makita lang kita ulit."

Parang kiniliti ang puso niya sa tinuran nito.

Pham leaned in and kissed Marcus lips.

"I love you." Bulong niya sa taenga nito.

Unti-unti, nalusaw ang galit sa mukha nito saka gumuhit ang ngiti sa mga
labi. "You're taking advantage of my love for you."

Mahina siyang natawa saka naglalambing na yumakap sa beywang nito. "I

love you, Marcus."

Naiiling ito saka pinaglapat ang mga labi niya. "I love you more,
Fatima."

Kinikilig na ngumiti siya saka pinupog ng halik ang leeg nito. Nang hindi
siya nakontento, kinagat niya ang leeg nito.

"Ouch!"

Mahina siyang natawa at hinalikan ang parte ng leeg nito na kinagat niya.

"Sorry. Nanggigigil kasi ako sayo e."

Nanunudyo ang kislap ng mga mata nito. "Really, huh?"

Napangiti siya. "Yep." Sinapo niya ang pagkalalaki nito nasa loob ng
pantalon nito. "Hmm..."

Napailing-iling ito saka tinulak siya pahiga sa kama at kinubabawan.

"Marcus!" Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "Anong ginagawa mo?!"

Natatawang pinupog nito ng halik ang leeg niya tulad ng ginawa niya rito.
"Sorry. Nanggigigil ako sayo e." Pagkasabi niyon ay hinaplos nito ang
pagkababae niya na natatakpan ng underwear niya.

"Marcus!" Tinampal niya ang balikat nito. "Tumigil ka nga."

Malakas itong natawa kapagkuwan ay sumeryuso ang mukha. "May itatanong

pala ako sayo?"

Kumunot ang nuo niya at nakaramdam ng munting kaba. "Ano yon?"

"Will you marry me?"

Her breathing stopped. Her heart stops beating. And her world stops
spinning.

"A-ano?" Nanginginig ang labing sabi niya.

"Will you marry me?" Ulit nito.

Umawang ang labi niya, hindi makapaniwalang nakatingin dito. "Ha?"

"Marry me." Hindi na yon tanong at may finality na sa boses nito.

Ang nakaawang niyang labi ay unti-unting tumikom at gumuhit ang isang

napakalapad na ngiti sa mga labi niya.

"Yes. Yes!" Aniya. "I'll marry you!"

Marcus smiled and claimed her lips. Kaagad naman niyang tinugon ang halik
nito at yumapos sa katawan nito.

"Marcus..." napadaing siya ng bumaba ang mga halik nito sa leeg niya.
"Ohh..."

Napasabunot siya sa buhok ni Marcus ng mas bumaba pa ang labi nito sa

mayayaman niyang dibdib.

"Marcus..." napakagat-labi siya, "god, I want you."

"I want you too, Fatima." He whispered.

Tinataas na nito ang bestida niyang suot ng biglang bumukas ang pinto ng
silid.

Pareho silang natigilan ni Marcus at napatingin sa pinto. Nag-init ang

mukha ni Fatima ng makita ang babaeng nurse na naka-estatwa habang
nakatingin sa kanila.

Dahan-dahan umalis sa pagkakakubabaw sa kaniya si Marcus saka napakamot

sa batok habang nakangiti. "Sorry. She just said yes to my marriage
proposal, so... we're just happy."
Tumango ang nurse na nakabawi na sa pagkabigla saka namumula ang pisngi
na naglakad palapit sa kanila.

"Pinapatanggal na ni Doc ang IVF." Wika nito na hindi makatingin sa

kanilang dalawa ni Marcus.

Si Pham naman ay sobrang init ng mukha habang tinatanggal ng nurse ang

karayom sa may pulsohan niya.

Nang makita niyang tatawa-tawa si Marcus, napipikon siyang sinipa ito sa

hita. Mas lalo pa itong tumawa kaya naman inirapan niya ito sa inis.

"Puwede na raw kayong umalis, Ma'am." Anang Nurse saka nahihiyang

bumaling kay Marcus. "Sir, may mga papeles lang na kailangang mong
asikasohin bago kayo makalabas." Pagkasabi niyon ay para itong
nagmamadaling lumabas ng silid niya.

Nagkatinginan sila ni Marcus. Hindi napigilan ni Pham ang matawa si

Marcus naman ay napangiti at napailing-iling.

"Ikaw kasi e," paninisi niya kay Marcus saka kinurot ito sa tagiliran,
"hindi ka makapaghintay na makauwi tayo."

Nanunudyo ang ngiti nito. "Kasalanan mo rin naman, e, hinayaan mo ako."

Inirapan niya ito. "Buwesit ka."

"Mahal kita." Sagot nito.

Kaagad na nalusaw ang inis niya. "Mahal din kita."

Nakangiting dumukwang si Marcus palapit sa kaniya saka hinalikan siya sa
mga labi. "Aasikasohin ko lang ang mga papeles na kailangan para makauwi
na tayo."

Tumango siya. "Sige."

"Babalik ako kaagad."

He kissed her again and left the hospital room.

Napangiti nalang si Pham at napahawak sa labi niya. Sobrang saya niya,

parang sasabog ang puso niya sa saya. Sana ito na ang simula ng happy
ever after niya kasama si Marcus.

NAGULAT AT kumunot ang nuo ni Pham ng sa halip na si Marcus ay si

Abbygail ang pumasok sa kuwarto niya.

"Abby?" Paniniguro niya. "Anong ginagawa mo rito?"

Nakangiti itong lumapit sa kaniya. "Well, tinawagan lang naman ako ni

Marcus. Nagulat nga ako e." Umirap ito sa hangin. "Tapos pinapunta niya
ako rito para raw samahan kang mamili ng damit para mamaya."

Tumaas ang kilay niya. "Para saan?"

"Para mamaya..." may pag-aalangan sa boses nito, sa date niyo."

Napatango siya. "Ahh... nasaan naman siya ngayon?"

"Naghahanda para sa date niyo."

Kumunot ang nuo niya. "Bakit hindi nalang niya sakin sinabi kanina?"

"Malay ko," ang naging sagot ng kaibigan niya saka nanunudyong tumingin
sa kaniya. "Ikaw ha, si Marcus talaga?"

Gumuhit ang masayang ngiti sa mga labi niya. "Oo. Si Marcus talaga."

"I never expected na magiging kayo. Ang sigurado ako ay gusto mo siyang
patayin sa galit."

"It's a long story."

"At iku-kuwento mo sakin 'yon habang nagsa-shopping tayo para sa damit

mo mamaya sa date niyo ni Marcus."

Natatawang nagpa-ubaya nalang siya ng hilahin siya ni Abbygail palabas ng

kuwartong yon at magka-angkla ang mga brasong nila habang naglalakad
palabas ng Hospital.

Nang makalabas sila, mayroon ng Taxi na naghihintay sa kanila para ihatid

sila sa kanilang pupuntahan.

"Ang gagawin natin muna ay pumili ng damit mo para mamaya." Sabi ni

Abbygail habang lulan sila ng Taxi. "I'm thinking about a beautiful white
dress para maiba naman."

Nalukot ang mukha niya. "White dress sa date? Hindi ba dapat sexy black
or red dress?"

"Huwag kang umangal sa gusto ko." Pagtataray ni Abbygail sa kaniya.

"Basta puti bibilhin natin. Best friend mo ako kaya makinig ka sakin."
Napailing-iling nalang si Pham saka tumahimik hanggang sa makarating sila
sa Mall.

"Let's go." Excited na sabi ni Abbygail saka hinila siya patungo sa

pinakamalapit na boutique.

Boutique after boutique, walang magustuhang damit si Pham. Panay na ang

reklamo ni Abbygail na pagod na ito sa kalalakad pero hindi niya ito
pinansin. Nagpatuloy siya sa paghahanap ng damit na gusto niya.

Hanggang sa may makakuha ng atensiyon niya. Isa iyong damit na suot ng

Mannequin. It's a simple white flowing tube top gown, ballerina style,
with light lavender lace from the hips down. Lampas tuhod ang haba niyon
at napaka-simple ng disenyo pero nakakakuha naman kaagad ng atensiyon.

"This is it." Aniya habang nakatingin sa damit.

Nakahinga ng maluwang si Abbygail. "Salamat naman. Bilhin mo na nang

makapagpa-salon na tayo. Mas nauna pa akong makabili sayo ng damit.
Parang

ako ang may date. Kaloka!"

Natatawang nilapitan niya ang sales lady para sabihang bibilhin niya ang
damit.

Nang makalabas sila sa boutique, nasa loob na ng paper bag na dala ang
damit na napili niya.

"To the salon." Excited na sabi ni Abbygail.

Pham smiled. "To the salon."

ONE HOUR LATER, Pham is wearing the dress she bought and with make up on.
She cant hide her nervousness for her date with Marcus. Panay ang ayos
niya sa kaniyang damit habang nakasakay sila sa Taxi ni Abbygail.

"Do I look okay?" Kinakabahang tanong niya sa kaibigan.

Umikot na naman ang mga mata nito. "Okay? No. You look gorgeous!"

Napangiti siya. "Salamat." Tumingin siya sa kanilang dinadaanan. "Saan ba

kami magdi-date ni Marcus. Hindi manlang niya sinasabi sa'kin."
Nagtatampo niyang sabi.

Ngumiti lang si Abbygail. "You'll know later."

Huminga siya ng malalim saka inayos na naman ang damit niya. Nani-
nerbiyos siya. Parang ito ang unang beses na magdi-date sila ni Marcus.
Mabilis ang tibok ng puso niya.

Pham was fussing over her dress when the cab stops. Inaayos niya ang
damit na bahagyang nagusot at panay ang haplos niya sa kaniyang buhok
kung maayos pa ba.

Unang lumabas ng taxi ay si Abbygail.

"Baba na." Sabi nito na nagmamadali.

Huminga siya ng malalim saka lumabas ng taxi.

The moment her eyes settled on the church in front of her, she felt her
heart thundered.

"A-Abbygail?" Nagtatanong ang mga mata niyang bumaling dito.

Her best friend just smiled, pagkatapos

ay nauna nang pumasok sa loob ng simbahan.

"A-anong..." napakalakas ng tibok ng puso niya, "no, this cant be..."

umiling siya. "Hindi... iba 'to. Imposible namang ikasal kami ngayon ni
Marcus."

Ang nanlalamig niyang katawan at nanginginig niyang mga paa ay nag-

umpisang maglakad papasok sa loob ng simbahan.

Nang umapak ang paa niya sa pulang carpet, nag-angat siya ng tingin at
parang sasabog ang puso niya sa halo-halong emosyon ng makita si Marcus
na naka puting Tuxedo at nakatayo malapit sa altar at nakatingin sa
kaniya.

"Marcus..." sambit niya sa pangalan ng binata habang namamalisbis ang

luha sa pisngi niya.

It's a small church. No wedding decoration. No visitors. No entourage.

Nothing. Just Marcus, Tariq, his best man, Abbygail, her maid of honor
and the priest.

Napaka-simple ng kasal na yon, pero wala na siyang mahihiling pa. Nag-

uumapaw ang sayang nararamdaman niya habang dahan-dahan siyang naglalakad
patungo kay Marcus.

Her eyes never leave Marcus as she walk. Puno ng pagmamahal ang mga mata
nito habang hinihintay siyang makalapit dito. Parang nagpi-play sa isip
niya ang mga pinagdaanan nila ni Marcus.

Hindi namalayan ni Pham, nasa harapan na siya ng binata.

"Marcus..." humikbi siya.

Ngumiti ito at masuyong tinuyo ang mga luha sa pisngi niya. "Dont cry.
Dapat masaya ka."

Tumango siya habang umiiyak pa rin. "Grabe ka. Ginulat mo ako."

Mahina itong natawa. "I ask you to marry me this morning and you said
yes. Hindi ako ang tipo ng lalaki na maghihintay ng ilang buwan para
makasal, Fatima. I want to make sure that by the end of today,

you're my wife and I am your husband. I want to apologize though that

it's not a grand wedding."

Mabilis siyang umiling. "I dont care if it's not grand. Ang mahalaga
ikakasal ako sayo. It's more than enough for me."

Hinaplos nito ang pisngi niya at puno ng pagmamahal na ngumiti sa kaniya.

"Let's make you Mrs. Fatima Dela Cruz, my Mrs. Fatima Dela Cruz, shall
we?"

Naluluhang tumango siya at sabay silang naglakad palapit sa altar kung

saan naghihintay sa kanila ang Pari.

As the wedding ceremony starts, Pham's heart is filled with happiness and
love. Hindi niya lubos akalain na ngayon siya ikakasal kay Marcus. When
she yes to his marriage proposal, she was thinking that theyll get
married after she gave birth.

Marcus surprised her all right. And its the best surprise ever. She cant
wait to be his Mrs. Fatima Dela Cruz.

Hindi mahaba ang naging seremonya ng kanilang kasal. Pagkatapos silang

tanungin ng Pari na sinagot nila ng 'I do', inilabas ni Marcus mula sa
bulsa nito ang isang kulay puting velvet box saka binuksan iyon at kinuha
ang isa sa dalawang singsing na naroon.
"Fatima," he look deep into her eyes lovingly, "i vow to love you and
care for you for as long as there is life in my body." Isinuot nito ang
singsing sa daliri niya saka hinalikan yon. "I love you, Fatima. I love
you so much. Finally. You're Mrs. Dela Cruz now. My Mrs. Dela Cruz."

She cant stop crying and smiling at the same time.

"Marcus, I vow to love you and care for you for the rest of my life. I
love you so much." Kinuha niya ang natirang singsing sa puting velvet

box saka isinuot iyon sa daliri ni Marcus.

"I pronounce you, husband and wife." Bumaling ang Pari kay Marcus. "You
may now kiss the bride."

"Gladly, Father." Nakangiting tugon ni Marcus saka sinakop ng mainit na

halik ang mga labi niya.

SIMPLE WEDDING. Simple ceremony. Simple reception. But their honeymoon is

far from being simple.

"Ohh!" Napaliyad si Pham habang ang mga kuko niya ay nakabaon sa

matitipunong likod ng asawa. "Marcus! Sige pa! Bilisan mo pa!"

Marcus gripped her butt and thrust deeper. Napasigaw siya sa pagsagad
nito ng kahabaan sa loob niya. Tumitirik ang mata niya sa sobrang sarap
habang ang mga hita niya ay nakayakap sa beywang ni Marcus at umiindayog.

"Fatima. Fatima." Marcus was chanting her name as he thrust faster and
deeper.

Kumakalmot ang kuko niya sa likod nito at nag-iiwan ng marka habang

mariing nakapikit ang mga mata sa sobrang sarap na nalalasap.
"Marcus! Ohh!" Pham shouted her husbands name as she orgasm.

Mas naging mabilis ang bawat ulos na pinapakawalan ni Marcus. Mas

isinagad pa nito lalo ang kahabaan sa loob niya. Mas may puwersa ang
pagbayo nito sa pagkababae niya.

And Pham can taste another orgasm again.

"Marcus! Ohh! Ohh!" She was shouting ecstasy. "Sige pa, Marcus. Malapit
na ulit ako."

"Fatima..." Marcus moaned her name.

Pham's toes curled as her second orgasm ripped through her. "Ohh, god,
Marcus." She was panting.

"Ohh!" Marcus thrusts become desperate. "Fatima!" He shouted his name as

he filled her with his hot semen.

Pareho silang habol ang hininga habang humuhupa ang init ng kanilang mga
katawan.

Nakakubabaw pa rin sa kaniya si Marcus, ang kahabaan nito ay nasa loob pa

niya at ang mga binti naman niya ay nakayakap pa rin ng mahigpit sa
beywang nito.

"Fatima." He whispered.

"Hmm?" She hummed.

"I love you."

Napangiti siya. "I love you too, Marcus."

He pulled away from her and looked deep into her eyes. It feels like he's
reading her very soul. At habang nakatingin siya sa mga mata nito,
nababasa niya sa mga mata nito ang pagmamahal nito sa kaniya na hindi
niya makita noon.

"Marcus," hinaplos niya ang pisngi nito, "thank you for loving me."
Madamdamin niyang sabi. "Thank you for not giving up on me."

He smiled lovingly at her. "How can I give up the woman that I love?"

Napangiti siya at ginawaran ito ng halik sa mga labi.

"I'm happy." Anito ng maghiwalay ang mga labi nila. "Noon, kapag
nagtatanong ang mga tao kung sino ka. My answer was 'my brother's wife'.
And it pained me to say that every time. Pero 'yon ang totoo, e. But now,
if people ask who you are, Ill proudly say 'my wife'." Hinalikan siya
nito sa nuo, pababa sa ilong, hanggang sa maglapat ulit ang labi nila. "I
love you so much, My Mrs. Fatima Dela Cruz."

Her heart is about to explode in so much happiness. "I love you so much
too, my hubby."

Umalis ito sa pagkakakubabaw sa kaniya saka nahiga sa tabi niya, si Pham

naman ay ginawang unan ang matitipuno nitong braso habang nakayakap ang
isang niyang braso sa beywang ng asawa.

"May ibibigay pala ako sayo." Wika ni Marcus saka may inabot sa likod ng
lamp shade at ibinigay sa kaniya. "I thought you might want this back."

Napatitig siya sa wedding ring nila ni Martin kapagkuwan ay kinuha iyon

kay Marcus saka inilapag ulit iyon sa bed side table.
"It doesnt belong in my finger anymore." Itinaas niya ang kamay saka
pinakita kay Marcus ang wedding ring nila, "you're my husband now,
Marcus, not your brother's."

Marcus lips formed a sexy smile before capturing her lips. Kaagad namang
tinugon ni Pham ang halik ni Marcus na nag-uumpisa nang maging mapusok.

Hindi nga siya nagkamali, kinubabawan siya ulit ng asawa saka niromansa
ang hubad niyang katawan.

Pham just smiled and let her husband pleasure her. This is their first
honeymoon night after all.

#OhKauntingSagadSagadLangYanHuwagUmasa

Ang sex kasi, parang mga lalaki lang yan, paasa. Umaasa kang lalabas na,
hayon, nauna pala siya, tapos bitin ka.

Hahahahaha

=================

CHAPTER 25

CHAPTER 25

HINDI PA sumisikat ang araw, umalis na si Pham sa bahay para bisitahin

ang isang taong naging mahalagang bahagi sa buhay niya. She hailed a cab
and told the driver to drive her to the Cemetery.

Madali lang siyang nakarating doon. Pagkatapos niyang bayaran ang driver
ng taxi, maiingat ang hakbang na tinungo niya ang libingan ni Martin.
Its been a long time since she visited Martin. Noon, kapag pumupunta siya
rito, halos mahimatay siya sa sobrang sakit. Ngayon, nagpunta siya rito
para bigyang laya ang sarili niya.

Nang makarating sa puntod ni Martin, paluhod siyang umupo sa harapan

niyon at hinaplos ang pangalan nito na naka-ukit sa marmol.

Pham smiled sadly. "Kumusta ka na, Martin? Sana masaya ka kung nasaan ka
man ngayon." Nawala ang malungkot niyang mga ngiti. "Martin," pabulong
niyang tawag sa pangalan nito. "Narito ako para ipaalam sayo na masaya na
ako, na hindi na ako palaging umiiyak at nangungulila sayo. Hindi na ako
mag-isang kumakain, hindi na ako mag-isang namamasyal at hindi na ako
mag-isang natutulog. May kasama na ako, may nagpapasaya na sakin tulad ng
pagpapasaya mo. May nag-aalaga na tulad ng pag-aalaga mo noon sakin. May
nagmamahal na sakin, tulad ng pagmamahal mo noon. Sa tingin ko, ito ang
ikalawang pagkakataon na binigay sakin ng diyos para maging masaya at
hindi ko to sasayangin.

"You know that I love you, right? Tandaan mong hinding-hindi mawawala
yon. Mahal kita kahit ano man ang mangyari, pinangako ko yon sa harap ng
altar. Palagi kang may puwang dito sa puso ko, pero hindi

tulad noon na sayong-sayo lang. Ngayon, ang malaking bahagi niyon ay

nagmamahal kay Marcus. At hindi ko yon napigilan. I love him even more
after we got married yesterday."

Huminga siya ng malalim at tinuyo ang mga luha sa pisngi. "I'm also here
to apologize. I fell in love with your brother and it wasnt right. It
never was. People will judge. They always do. Pero wala akong magagawa
kasi mahal na mahal ko siya. You once told me that we do thing we
shouldnt for the person we love. And this is me being an example to that.
I love Marcus and I dont care what people will say. I'm happy and in
love. So, Im here, kneeling in front of your grave, asking you to
understand me. And saying thank you for loving me."

Mariin niyang ipinikit ang mata at binigyang laya ang mga luha na gustong
kumawala kanina pa sa kaniyang mga mata.

At habang nakapikit ang mga mata niya, Pham felt a soft cold wind
embraced her. She cried harder when that soft cold wind touches her
cheeks like its kissing her goodbye.
Iminulat niya ang mga mata at napahawak siya sa wedding ring nila ni
Martin na ginawa niyang pendant sa kuwentas niya.

"Martin?" Luminga-linga siya. "Naririnig mo ba ako? Nandito ka ba?"

And maybe it's just her imagination or her ears are playing tricks on her
but she heard the very familiar voice of Martin whispering on the air
around her.

'I love you, Fatima. Be happy."

Napahagulhol siya sa iyak at nasapo niya ang mukha.

"I love you, Martin." Pham force herself to stop sobbing. "But now, I
love Marcus more."

Yumukod siya saka ipinatong ang nuo sa lapida

ni Martin, kapagkuwan ay hinalikan ang parte niyon kung saan nakasulat

ang pangalan nito.

"I'll visit you soon." Bulong niya sa puntod nito. "Sa pagkakataong yon,
kasama ko na si Marcus at ang anak namin."

Pinahid niya ang luha sa pisngi saka tumayo.

Pham prayed to God to keep Martin happy wherever he is and then she turn
around and leave the cemetery.

At habang naglalakad siya palayo sa puntod ni Martin, napahawak siya sa

wedding ring nila ni Marcus at napangiti siya. Gumaan ang loob niya
pagkatapos ng pagkausap niya sa puntod ni Martin. Somehow, she needed
that. She needed to let go of her past and be happy with her present and
future.

Slowly, shes finally getting free from Martin's memory. And she's now
ready to face her new life with Marcus.

MARCUS woke up with a smile on his face. Ang gaan-gaan ng pakiramdam

niya. Nothing can describe the happiness he's feeling at the moment.

Bumangon siya sa kama at naligo, pagkatapos ay lumabas siya ng silid at

hinanap ang pinakamamahal niyang asawa na mukhang naunang magising sa
kaniya.

Marcus' smile widens even more when he saw her wife making breakfast.

"Manang Julie, pakihain po nito sa mesa." Sabi ni Fatima habang inaabot

nito ang niluto nitong fried rice sa mayordoma.

Sumandal si Marcus sa hamba ng pinto ng kusina at pinagmasdan lang ang

kaniyang asawa na abala sa pagluluto.

"Hotdog. Bacon. Eggs. Salmon sandwich. Pancakes." Wika ni Fatima na

nakangiti habang inaayos ang hapag-kainan. "Sa tingin niyo magugustuhan
ni Marcus 'to, Manang Julie?"

"Oo naman, hija." Nakangiting

sagot ni Manang Julie.

"Sana nga."

Fatima looks so radiant that morning. So beautiful. At hindi na niya

kayang pigilan ang sarili. Lumapit siya rito at niyakap ito ng mahigpit
mula sa likuran.
"Good morning, Fatima." Masayang bati niya rito.

Kaagad naman itong humarap sa kaniya at naglalambing na yumakap sa leeg

niya. "Good morning." Ginawaran nito ng halik ang mga labi niya.
"Breakfast?"

He grinned. "Sure."

Marcus couldnt be happier as Fatima let go of him and pulled him a chair.

"Upo na." Nakangiting sabi nito.

Marcus couldnt help grinning like an idiot. "Anong nakain mo? You're
spoiling me. Dapat ako ang gumagawa nito sayo."

Fatima just rolled her eyes at him and then she put food on his plate.
"Ako ang babae at asawa mo ako, trabaho kong alagaan ka. And tungkol
naman sa kung anong nakain ko," may pilyang ngiti na gumuhit sa mga labi
nito bago pabulong na nagsalita, "ikaw, ikaw ang kinain ko kagabi."

Muntik na siyang mabulunan sa sinabi nito. Tinawanan lang naman siya ni

Fatima saka hinalikan ang tungki ng ilong niya.

"Now, eat." Wika nito saka sinalinan siya ng umuusok kape sa tasa. "Your
favorite."

Kumunot ang nuo niya ng makitang sa halip na gatas ang inomin nito sa
umaga, Frappe kaagad ang hawak nito. Mukhang napansin ni Fatima na doon
nakatuon ang mata niya. Nginitian siya nito ng pagkatamis-tamis.

"Bumili ako sa Starbucks." Anito.

"Lumabas ka?"

Tumango ito. "Binisita ko si Martin." Ngumiti ito. "Tapos nuong pauwi na

ako, may Starbucks akong nadaanan kaya bumili ako."

Tumango

siya at matamang tinitigan si Fatima. She looks happy and contented. She
looks care free.

"Sana ginising mo ako para sinamahan kita sa pagbisita kay Martin."

Aniya.

"Maybe next time." Sinuboan siya nito ng pancake. "Kumain ka ng marami."

He frowned at her. "Isnt it the other way around? Dapat ikaw ang kumain
kasi ikaw ang buntis."

Ngumiti lang ito saka sinubuan siya ng hotdog. "Kain ka lang."

"Kumain ka rin."

"No. Ikaw muna."

"Fatima!" May babala sa boses niya.

Napasimangot ito. "Maya na. Hindi pa dumarating yong order ko, e."

"Anong order mo?"

Nakangiwi itong ngumiti. "Ahm, kasi, tinawagan ko si Tariq gamit ang
phone mo. Tamang-tama na nasa Isla siya at pabalik na siya rito sa
lungsod. Nagpa-take out ako sa kaniya ng Penironi Carbonara sa Cafe
Erotica."

Napailing-iling siya. "What's with your and Penironi?"

"Selos ka?" Kinindatan siya nito at nang-aakit na ngumiti. "Dont worry.

I'll eat you later after breakfast."

His cóck hardened. "Hmm. I like that."

Inirapan siya nito. "Of course you do."

Akmang sasagot siya ng pumasok si Manang Julie sa komedor.

"Pham, may bisita ka." May pilit itong ngiti sa mga labi na nauwi sa
ngiwi.

"Sino raw?" Tanong ng asawa niya.

"Yong naging bisita mo rin nuong kumakain ka ng tangahalian." Sagot ni

Manang Julie.

"Oh. Siya." Matamis na ngumiti si Fatima at kumuha ng mahaba at matalim

na kutsilyo sa lalagyan. "Dito ka

lang, ha? Kumain ka ng marami." Nakangiting bilin nito sa kaniya saka

lumabas ng komedor ng may dalang kutsilyo.

Out of worry and curiosity, sinundan niya ang asawa, pero hindi siya
nagpakita rito.
Napatigil siya sa pagsunod dito ng makita si Diana sa sala at si Fatima
na nakapameywang habang hawak ang matalim na kutsilyo.

"I'm here for Marcus. Not for you." Diana sneered at Fatima.

"Hindi ka talaga titigil na babae ka?" Itinutok ni Fatima ang dulo ng

kutsilyo kay Diana. "Layuan mo kami ng asawa ko." Ngumisi si Fatima ng
namilog ang mata ni Diana. "Yes, asawa ko. Nagpakasal na kami kahapon ni
Marcus kaya kahit anong gawin mo, hindi siya magiging sayo. Hanggang sa
imahinasyon ka nalang." Mas inilapit pa nito ang kutsilyo sa leeg ni
Diana. "Kaya kung ako sayo, umalis ka na bago ko pa itarak ito sa leeg
mo. Malapit mo nang masagad ang pagtitimpi ko."

Taas nuong tumayo si Diana, pero namumutla naman ang mukha.

"Magsama kayong dalawa!" Sigaw ni Diana saka nagmamadaling tumakbo

palabas ng bahay.

Fatima smiled triumphantly. "Manang Julie, paki-lock po ng gate, baka

bumalik ang higad na yon."

Mabilis namang tumalima si Manang Julie. Si Marcus naman ay natulos sa

kinatatayuan ng bumaling sa kaniya si Fatima.

Nanatiling nakangiti si Fatima habang naglalakad palapit sa kaniya, ang

kutsilyo ay hawak pa rin.

"Fatima."

"Marcus." Hinalikan siya nito sa mga labi saka kinagat ang pang-ibaba
niyang labi. "Ngayon palang binabalaan na kita, mahal kong asawa. Kapag
ako niloko mo," itinaas nito ang kutsilyo, "tatagain kita. Maliwanag?"
Marcus couldnt help but to smile. "Clear."

"Good."

Ini-angkla nito ang braso sa braso niya saka sabay silang naglakad
pabalik sa komedor.

"Anyway, puwede ba tayong pumunta sa Temptation Island?" Tanong nito

kapagkuwan.

Bumaling siya rito. "You wanna go there? I can call Lucas to ask for an
invitation."

Inilapag nito ang kutsilyo sa ibabaw ng hapag-kainan saka bumaling sa

kaniya. "No need. Sabi ni Tariq sakin, every member has one invitation
card." Inilahad nito ang kamay sa kaniya. "Nasaan yong sayo?"

"The first invitation that you received." Aniya. "That was mine."

Namilog ang mga mata nito. "For real?"

Tumango siya. "Yes."

"Kaya naman pala pamilyar sa akin ang perma na nasa likod ng imbitasyon,
galing pala sayo."

He smiled. "Gusto mong bumalik sa isla?"

Nanghihibo itong ngumiti sa kaniya. "It's a Sex Island, Marcus. There's

no better place to enjoy our two weeks honeymoon than in Temptation
Island."
Niyapos niya ang katawan ng asawa at hinapit ito palapit sa kaniya saka
hinalikan ang mga labi.

"Okay. We'll go there." He kissed her neck. "On one condition."

"Ano?"

"Eat me for breakfast."

Mahina itong natawa. "Condition accepted."

Their lips locked with each other and Marcus sighed in contentment.
Finally. God had given him what he wished for. Fatima.

#ImInnocent

This story just prove to you all that i am innocent from the top of my
head to the tip of my toe. Kayo lang naman itong hindi mga inozeynt ei.
Lol. BI kayo sa ka inosentihan ko kaya naman tuturuan ko kayong kung
paanong maging inosenteng tunay.

Anyway, next stop, Epilogue.

=================

EPILOGUE

EPILOGUE

5 Years Later...

ABALA si Pham sa pag-a-asikaso sa mga bisita na inimbitahan nila para sa

ika-apat na kaarawan ng anak nila ni Marcus na si Martin. Halos lahat mga
kaibigan at business colleagues ni Marcus ang mga naroon sa bahay nila.
"Fatima," tawag ni Marcus sa pangalan niya saka naramdaman niyang yumakap
ito sa likuran niya, "magpahinga ka kaya. Kanina ka pa lakad ng lakad.
Baka pagod ka na."

Humarap siya rito saka hinalikan ito sa mga labi. "Just let me, okay?
Halos bi-baby-hin mo ako araw-araw. This is the only time na gumagalaw
ako."

Bumuntong-hininga ito. "Sige na nga. But tonight, you'll rest. Okay?"

Nakangiting tumango siya. "Yes, Sir."

Marcus rolled his eyes and kissed her again. "Dont stress yourself,
okay?"

"Yes, boss."

Nawala ang ngiti nito sa mga labi. Marcus really hated being called Sir
and Boss by her. Kaya kapag gusto niya itong asarin, yon ang tawag niya
rito.

Fatima. Matigas ang boses nito.

"What?" Inosente niya itong nginitian.

Umiling nalang ito saka nagpaalam na aasikasohin ang mga bisita nito na
bagong dating.

"Mommy!" Matinis ang boses na tawag sa kaniya ng kaniyang nag-iisang

anak.

Nakangiting bumaling siya rito at lumuhod para magpantay ang mukha nilang
dalawa.

"Hello, my baby. How are you?"

"I'm good, Mom!" Martin looks so excited. "I love my gifts! Ang dami,
mommy. Wala pa do'n ang gift niyo sakin ni Daddy."

Natatawang hinalikan niya ito sa nuo. "Kumain ka na ba, anak?"

"Hindi pa po, mommy."

Kinunotan niya ito ng nuo. "Inuna mo pa ang pag-open mo ng mga gifts.

Kumain ka muna."

"Okay." Itinaas nito ang dalawang kamay, ibig sabihin gusto nitong
buhatin niya ito.

Ginulo niya ang buhok nito. "Baby, mommy cant carry you. Diba napag-
usapan na natin to last week?"
Natutop nito ang bibig saka namilog ang mga mata. "Oo nga pala. My baby
sister is in your tummy." Bumungisngis ito. "Does Daddy know?"

Umiling siya. "Not yet, baby. But he will. Surprise natin diba?"

"Oo nga pala." Ibinaba nito ang nakataas na mga kamay. "Hanapin ko nalang
po si Nay Julie, siya nalang po magpapakain sakin."

"Ako ang magpapakain sayo pero hindi kita puwedeng buhatin."

"No, mommy." Pigil nito sa kaniya. "Si Nay Julie na. And besides po, may
bisita po do'n sa gate. Hinahanap po kayong dalawa ni Daddy." With that,
Martin left, running gleefully.

Napailing-iling nalang si Pham saka naglakad patungo sa gate para sa

bagong dating na bisita.

Nagulat si Pham ng makitang nasa gate na si Marcus, nauna ito roon sa

kaniya. May kausap ito na nasa labas.

"Marcus? Sino yan? Papasukin mo kaya." Wika niya.

Nilingon siya ni Marcus at may pag-aalangan itong ngiti sa mga labi.

"Ahm, we have a special visitor."

Kumunot ang nuo niya. "E di papasokin mo."

Ngumiti lang si Marcus saka inilahad nito ang kamay sa kaniya. "Come
here."

Nagtatakang tinanggap niya ang kamay nito saka masuyo siya nitong hinila
palabas ng gate.

Kumabog ng mabilis ang puso niya sa nerbiyos at nanlamig ang kamay niya
ng makita ang ina ni Marcus na halos limang taon din niyang hindi nakita
simula ng lumuhod siya sa harapin nito.

Napalunok

siya. Sa bawat taon na may pagtitipon o party sa bahay ng mga Dela Cruz,
si Marcus lang ang pumupunta. Hindi siya invited at ayos lang yon sa
kaniya. Iwas gulo din yon. Kaya naman gulat siya na makita ang ginang sa
labas ng bahay nila ni Marcus.

"Pham," tipid itong ngumiti. "Puwede ba kaming pumasok?"

Bumaling ang tingin niya sa may edad nang lalaki na katabi nito.
Kamukhang-kamukha ito ni Marcus. Halatang may edad na ito pero matikas pa
rin ang pangangatawan.

Sa ilang taon na sa bahay siya ng mga ito nakatira, minsan lang niya
makita ang ama nila Marcus. He's always busy with his other businesses.

"Pham." Tinangoan siya nito. "Kumusta?"

Ngumiti siya. "Ayos lang ho ako."

Tipid itong ngumiti. "Puwede ba kaming pumasok?"

Tumango siya. "Oho."

Naunang pumasok ang mga magulang ni Marcus sa gate.

"Marcus, nasaan ang apo ko?" Tanong ng ama nito.

Masayang ngumiti ang asawa niya. "Kumakain si Martin, Pa."

"Dalhin mo ako sa kaniya. I want to meet my grandson."

Marcus looks excited as he conversed with his father. Nakaramdam ng

kasiyahan si Pham. Bakas sa mukha ni Marcus ang kagustuhang makilala ng
ama nito ang anak nila. Pero ang kasiyahang yon ay napalitan ng kaba ng
maiwan siya kasama ang ina nito.

Pinakalma niya ang sarili saka humarap sa ginang. Natigilan siya ng

makitang pinagmamasdan pala siya nito.

"Pasok na ho kayo." Magalang niyang sabi saka iminuwestra ang bahagyang

nakabukas na pinto.

Pham went still when the woman smiled at her. "You look happy."

Kinakabahang tumango siya. This woman has

the ability to ruin her happy family. Kailangan niyang maging matatag sa
harap nito. After all these years, ngayon lang ito nagpakita. Pham felt
nervous of the thought that this woman might be planning something wicked
for her.

"It's okay. No need to be nervous." Anang ginang. "Wala akong gagawing

eskandalo. I'm here because I want to meet my grandchild and to know if
you are taking good care of Marcus."

Pham let out a nervous chuckle. "Hindi naman ho mawawala sakin ang kaba.
You are capable of destroying my happiness-"

"Dont worry. I wont." Huminga ito ng malalim. "Five years is enough to

make me realize my mistake. And I regretted it, Pham. Pero wala akong
lakas ng loob na harapin ka. Mabuti nga ang sinamahan ako ngayon ng aking
esposo. Alam kong nasaktan kita sa mga masasakit na salitang sinabi ko
sayo noon. Umaasa ako na sana patawarin mo ako sa mga pambibintang ko.
Hindi man ngayon, pero sana mapatawad mo ako sa mga darating na taon."

Napangiti si Pham. "Ma'am, hindi po ako umaasa na hihingi kayo ng tawad

dahil may kasalanan din naman po ako sa inyo. Oo, masasakit ang mga
salitang binitawan niyo pero matagal na po yon at nakalipas na. Ayokong
umikot ang buhay ko sa galit. Masaya na ako ngayon kasama ang asawa at
anak ko. Pero mas magiging masaya ako kung pati kayo ay magiging parte ng
buhay ko."

May tumulong luha sa mga mata nito. "Maraming salamat, hija."

Para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib. Pham felt complete at that

moment.

Para sa kaniya, tama lang na patawarin niya ang ginang. It's not good to
harbor anger to a certain individual. Hindi makabubuti

sa kahit na sino ang magtanim ng galit sa kapwa.

Pham smiled. "Walang ano man ho yon."

"And I also hope you let me meet my grandchild. Sabi ni Marcus, Martin
ang ipinangalan mo sa kaniya?"

Awtomatikong napahawak si Pham sa wedding ring nila ni Martin na ginawa

niyang pendant sa necklace na suot.

"Oho. Pareho pong mahalaga samin ni Marcus si Martin kaya napagkasunduan

namin na Martin ang ipangalan sa anak namin."

Ngumiti ang ginang, nanunubig ang mga mata nito. "Maraming salamat, hija.
Martin might not deserve your love and loyalty but you still honored
him."

Naguguluhang kumunot ang nuo niya. "Ano ho ang ibig niyong sabihin."

May kinuha ang ginang na nakatuping papel sa hand bag na dala nito saka
ibinigay iyon sa kaniya.

"I probably shouldnt give this to you, pero dapat mo ring malaman ang
katutuhanan." Naging malungkot ang kislap ng mga mata nito. "I found this
on Martin's things. Nang umalis ka sa bahay, pinatapon ko ang lahat ng
natira mong gamit sa silid niyo ni Martin sa sobrang galit ko sayo. And
as the maid's clean the whole room, they found a small wooden box hidden
in Martin's closet. Nandoon ang sulat na 'to na para sayo."

Naguguluhang tinanggap niya ang sulat at ibinulsa iyon. "Mamaya ko na po

babasahin. Pasok na po tayo."

Ngumiti ito ang hinawakan ang kamay niya saka pinisil iyon. "Maraming
salamat."

Tumango siya bilang tugon.

Pham couldnt be happier. Sa wakas. Nagkaayos din sila ng ina ni Marcus.

Hindi niya umasa na magkakaayos pa sila kaya naman hindi niya sasayangin
ang pagkakataong ito na ibinigay sa kaniya ng panginoon.

Nang
makapasok sila sa kabahayan, kaagad na hinanap nila si Martin. Napangiti
si Pham ng makitang naglalaro si Martin at ang ama ni Marcus.

Marcus' mother joined them.

Habang nagmamasid si Pham sa anak niyang nakikipaglaro sa Lolo't Lola

nito, may yumapos sa beywang niya at niyakap siya mula sa likuran.

Marcus' amazing scent filled her nostrils.

"A very wonderful scene, yeah?" Boses iyon ni Marcus na bumulong sa

taenga niya.

Tumango siya at yumakap sa braso na nakapalibot sa beywang niya. "Yes.

Very."

"I'm happy." Anito, "hindi ko akalain na pupunta ngayon sila Mama at

Papa. I thought it'll take them a decade to accept you and Martin."

"Oo nga. Hindi pa rin nga ako makapaniwala na nagkausap kami ni Mama na
hindi ako tinatarayan, e."

Mahina itong natawa. "She likes you now."

"Yeah." She smiled. "She likes me now." Ang gaan pala sa pakiramdam na
tanggap kang biyenan mo.

Marcus kissed her on the temple and hugs her tighter. "I love you,
Fatima."

She smiled lovingly. "I love you more, Marcus."

Lumambot ang ekspresyon ng mukha niya habang nakatingin sa anak niyang

bakas ang kasiyahan sa mukha. Now it's time to make her husband happy.

Humarap siya rito at yumakap sa leeg nito. "I have something to tell
you."

Matamis ang ngiting gumuhit sa mga labi niya.

"Ano yon?" Nakakunot nuo nitong tanong.

She grinned and whispered. "I'm four weeks pregnant."

Marcus stilled in shock. And then slowly, a wide happy smile stretch over
his sexy lips.

"Jesus, Fatima." Niyakap siya nito ng mahigpit saka binuhat

at pinaikot-ikot. "Thank you. Thank you for another blessing!"

Kinuyumos nito ng halik ang mga labi niya. Natatawa namang tinugon ni
Pham ang halik ng asawa.
Hindi siya magsasawang pasayahin si Marcus dahil makita palang niya ay
masayang ngiti nito sa mga labi ay masaya na rin siya. Ganoon nga siguro
ang pagmamahal. Ang kasiyahan ng mahal mo ay kasiyahan mo rin.

"Ma! Pa!" Masayang tawag ni Marcus sa atensiyon ng mga magulang nito.

"Fatima's pregnant!"

Namilog ang mata ng ina nito at masayang ngumiti. "Congratulations."

"Congratulation." Anang ama nito.

"Salamat po." Masaya niyang tugon at hinimas ang tiyan niya. "Sana
babae."

"Yes. She will be my princess." Sabad ni Marcus na nakaluhod at pinupupog

ng halik ang tiyan niya. "She'll be beautiful just like her mother."

Naiiling na sinuklay niya ang buhok ng asawa. "Huwag kang masyadong

excited. Isang buwan palang."

Tumawa si Marcus at tiningala siya. "Salamat sa panibagong blessing."

Pham smiled. "Thanks for giving me that blessing."

Tumayo ito at niyakap siya ng mahigpit. "I love you, Fatima."

Natatawang tinugon niya ang yakap nito. "Mahal din kita."

Nang maghiwalay ang katawan nila, humarap sila sa mga magulang nito.
Nakikipaglaro na naman ang mga ito kay Martin.

Tipid na napangiti si Pham at niyakap sa beywang ang asawa.

Ito ang pinangarap niyang buhay kasama si Marcus at napakasaya niyang

ngayon ay natupad na iyon.

Being with Marcus though her lots of thing. And one of them is to never
give up even when you feel that the world is against you.

/>

HINIHINGAL na bumagsak ang katawan ni Pham sa kama, sa tabi ni Marcus na

habol din ang hininga. Katatapos lang ng mainit nilang pagniniig ng
asawa.

"Hindi ako magsasawa sayo." Wika ni Marcus saka niyakap ang hubad niyang
katawan.

Napangiti siya saka hinaplos ang buhok nito. "Me too."

He kissed the side part of her breast and cuddled her tightly. Napangiti
nalang siya saka niyakap din ito.

Inabotan ng hapon ang mga bisita sa bahay nila, kaya naman napagod siya
sa pag-aasikaso sa mga ito. Pero pinagsawalang bahala niya ang pagod.
Gusto niyang pasayahin ang asawa sa gabing yon.

"Pahinga ka na, Fatima." Ani Marcus.

Ipipikit sana niya ang mata ng maalala niya ang binigay sa kaniya kanina
ng ina ni Marcus.

"Wait..." nagmamadaling sambit niya saka umalis sa kama at hinagilap ang

hinubad niyang pantalon kanina.

Nang mahanap ang pantalon, kaagad niyang kinuha ang sulat na inilagay
niya sa bulsa.

"Binigay sakin ng mama mo." Wika niya ng makita ang nagtatanong na mga
mata ni Marcus habang nakatingin sa kaniya. "Kay Martin daw 'to."

Bumalik siya sa kama saka umunan sa braso ni Marcus.

"Sabi ng mama mo nakita niya raw ito sa closer ni Martin, nakatago, at

para sa akin daw." Sabi niya saka binuksan ang nakatuping papel.

Inagaw sa kaniya ni Marcus ang sulat bago pa niya tuluyang mabasa ang
laman.

"Let me read it." Sabi ni Marcus saka ito na ang nagpatuloy sa pagbukas
ng nakatuping sulat.

Umayos ng pagkakaunan si Pham sa braso ni Marcus at ipinikit ang mga mata

saka inihanda ang taenga sa pakikinig.

My

Dearest Fatima,

I wrote this for you, but I dont have the guts to give it you. I dont
have the balls to let you read this and wait for your reaction. I dont
want to see hate and anger in your eyes after you read this. But i have
to let it out.

I once told you that Im guilty of loving you. But that's not what im only
guilty of.

I have done some bad things. At kasama ka sa mga taong nagawan ko ng

masama. I orchestrated everything. Kinontrol ang lahat ng nangyayari sa
paligid ko. And you are one of the people I controlled. Keep in mind,
Fatima my love, that I did all those things because I love you.

I confessed of being guilty of texting my brother, pretending to be you.

I'm guilty of leaving post it notes in your table with hateful messages.
I'm guilty of telling you lie about my brother. And lastly, Im guilty of
breaking my brother's heart.

Nang makita ko kung paano ka niya tingnan, natakot ako. Kasi ganoon ka
rin minsan tumingin sa kaniya sa tuwing palihim kang sumusulyap kapag sa
tingin mo ay walang nakatingin sa iyo. Mahal na mahal kita, Fatima, kaya
nagawa ko ang lahat ng yon. Hindi ko kakayanin kung mapupunta ka sa iba.
Hindi ko kakayanin kong magmamahal ka ng iba, lalo na kung ang kuya ko
yon.

Pero kahit kinasal na tayo, hindi ako naging masaya, hindi ako napanatag.
Natakot ako na maagaw ka ni kuya kaya naman ginawa ko ang lahat mapaalis
lang si Kuya sa bahay. And I did it. I finally did it.

Ngayon, panatag na ako na akin ka lang. Panatag na ako na ako lang ang
mamahalin mo.

At kung sakaling mabasa mo man 'to, tatandaan mo na mahal kita kaya ko

nagawa yon. Mahal na mahal kita, Fatima. Mahal na mahal. Sana mapatawad
mo ako sa nagawa ko. Sana mapatawad mo ako, mahal ko.

Love,

Your Husband

Nilukumos ni Marcus ang sulat at itinapon yon sa kung saan.

"Marcus..."

"It doesnt matter anymore." Ani Marcus saka hinalikan siya sa nuo.
"Hayaan na nating manahimik si Martin kung saan man siya. Harboring anger
towards him wont do us any good. Nang malaman kong hindi pala ikaw ang ka
text ko malakas na ang hinala ko na si Martin yon. At napatawad ko na
siya."

Pham smiled and hugged her husband tighter. "Tama ka, hayaan na natin
siya."

"Masaya na ako sa piling mo. Asawa na kita. May anak na tayo. Wala na
akong mahihiling pa, Fatima. And that letter doesnt change anything.
Martin is my little brother, at iniri-respito ko ang pagkamatay niya."
Marcus kissed her lips and bit bottom. "I love you, my Fatima."

Pham smiled lovingly. "I love you too, my hubby."

#NoMoreYogyogan

Author's Note:

To my dearest friend, this is for you. Thanks for letting me use your
name, Ms. Fatima Dela Cruz. Its an honor. And im so lucky to have a
friend like you. You made me smile with your good morning greetings and
those 'nonsense/baliw' conversation with you.

Dito kita sa Wattpad, nakilala. Hindi ko makakalimutan yon kasi hiningi

mo ang address ko. Medyo nagulat ako don actually. Then we became friends
in FB at naging constant text mate tayo. At hindi ko man inaasahan, you
become one of my treasured friends.

Thanks for the love support, Phammy baby. Sana mapasaya ka ng story na
ito katulad ng pagpapasaya mo sakin. Mwah. Love lots. XOXO. - C.C./Baby