Professional Documents
Culture Documents
მეფის წული და მეფის ასული
მეფის წული და მეფის ასული
ზღაპარი
გერდამ ისევ შეისვენა. უცებ მის წინ თოვლზე დიდი ყვავი დაჯდა. დიდხანს იჯდა,
ქვეყანაზე მარტო საიდან გაჩნდიო? გოგონამ იცოდა, რასაც ნიშნავდა სიტყვა „მარტო“
და ყვავს ყველაფერი უამბო, რაც თავს გადახდა. ბოლოს ჰკითხა, კაი ხომ არსად
- ჩუმად! ეგრე ნუ ყვირი! – უთხრა ყვავმა. – მე მგონია, მე მგონია ვნახე შენი კაი, ოღონდ
პატარა კაის ახლა ისეთი პრინცესა ჰყავს, შენ ალბათ სულაც დაავიწყდი.
- ჰო-მეთქი, - მიუგო ყვავმა. – მაგრამ შენს ენაზე ლაპარაკი მიჭირს. ყვა-ყვავ-ყორანთა ენა
- არაფერია, - თქვა ყვავმა. – მე გიამბობ, როგორც შემიძლია, მაგრამ ვშიშობ, ვაითუ ვერ
და ისევ დავიწყებული აქვს. ახლახან ტახტზე იჯდა და ეს არც ისე სასიამოვნო ყოფილა,
როგორცა ჰგონიათ. ერთი სიმღერა ისწავლა, ასე იწყებოდა: „რისთვისა ვარ, ნეტავ,
გაუთხოვარი?“ გაიგე? გათხოვება უნდოდა, მაგრამ ისეთი კაცი ვერ ნახა, მისი სიტყვა-
ვზივარ. ახალგაზრდები სასახლეს მოაწყდნენ, ტევა აღარ იყო. მაგრამ არც პირველ დღეს,
კაი, პატარა კაი? – შეაწყვეტინა გერდამ. – ისიც მოვიდა? იმანაც ითხოვა მეფის ასულის
ხელი?
- დამაცა, დამაცა, ახლა სწორედ იმისი ამბავი უნდა მეთქვა! ეს მოხდა მესამე დღეს.
ერთი ბიჭი მოვიდა. არც ეტლი ჰყავდა, არც ცხენი, პირდაპირ სასახლის ეზოში შემოვიდა.
ეცვა.
დაუქნევია და უთქვამს:
- ეს უთუოდ კაი იქნებოდა! – თქვა ისევ გერდამ. – ვიცი, ახალი ფეხსაცმელი ეცვა.
რაც უფრო ახლოს იდგნენ კართან, მით უფრო ამაყად ეჭირათ თავი. მსახურების
- თუმცა დანიშნული მყავს, ყვა-ყვავი რომ არ ვიყო, იმ პრინცესას მეც შევირთავდი. შენი
კაი ისე ალერსიანად ესაუბრებოდა მეფის ასულს, როგორც მე ვსაუბრობ ჩემს ენაზე.
ეს ჩემი სათნო საცოლისაგან გამიგონია. მხიარული და ზრდილობიანი ბიჭიაო. ქალის
მოეწონათ.
- ოჰ, ნამდვილად კაი ყოფილა! – თქვა გერდამ. – ჭკვიანი ბიჭია, ანგარიში იცის,
- ეგ ადვილი სათქმელია! – მიუგო ყვავმა. – მაგრამ როგორ მოვიქცეთ? ჯერ ჩემს ერთგულ
საცოლეს ვკითხოთ, იქნებ გვირჩიოს რამე. შენა გგონია, შენისთანა პატარა გოგოს
- მე შემიშვებენ! – თქვა გერდამ. – კაი რომ ჩემს სახელს გაიგონებს, მაშინვე გარეთ
გამოვა და შემიყვანს.
მაგრამ ნუ ტირი. ჩემი საცოლე გასაღებს იშოვის და მეფის ასულის საძინებელ ოთახში
შეგაპარებს.
ჯერ ბაღში შევიდნენ, დიდ ხეივანს გაჰყვნენ და როცა სასახლეში სანთლები ჩააქრეს,
იყო თუ არა იქ კაი. უსათუოდ აქ უნდა ყოფილიყო, კარგად ახსოვდა მისი ჭკვიანი
თვალები, მისი გრძელი თმა, ახსოვდა, როგორ იცინოდა, ვარდის ბუჩქის ძირას რომ
გამოიარა მისთვის. ვერც კი წარმოიდგენს, როგორ შეწუხდა ყველა, უკან რომ აღარ
კიბის თავზე იყვნენ, როცა პატარა კარადაზე შუქი აინთო. შუა იატაკზე სათნო ყვავი
- ჩემმა საქმრომ ძალიან ბევრი კარგი მიამბო თქვენზე, ჩემო პატარა ქალიშვილო,
- უთხრა გოგონას. – ძალიან ამაღელვა თქვენი ამბის მოსმენამ. აჰა სანათი, მე წინ
მაგრამ მხედრებმა ისეთი ხმაურით ჩაიქროლეს, რომ გერდამ თვალიც ვერ შეასწრო.
ახლა სხვა დარბაზში შევიდნენ. ეს წინასა სჯობდა. მდიდრულად იყო მორთული, კაცი
დაიბნეოდა. გერდა სახტად დარჩა. ბოლოს საწოლ ოთახს მიადგნენ. ჭერი პალმისა
მის დიდ, ოქროს ღეროზე შუა დარბაზში შროშანის მოყვანილობის ორი საწოლი იყო
დამაგრებული. თეთრ საწოლში მეფის ასული იწვა, მეორე კი, წითელი, კაისა უნდა
ყოფილიყო. გერდამ წითელი ფოთოლი განზე გადასწია და მუქი ფერის კეფა შეამჩნია.
გამოიყურებოდა, მაგრამ მხოლოდ კეფითა ჰგავდა იმას, ვისაც გერდა ეძებდა. თეთრ
გაუწიეს ყვავებმა.
გული გქონიათო, მაგრამ ისიც უთხრეს, ასეთი რამ კვლავ აღარ გაიმეოროთო. მაინც
რამე გამოვიზოგოთო.
პრინცი ადგა და თავისი საწოლი გერდას დაუთმო, მეტი რა უნდა ექნა? გოგონამ
შემდეგ თვალები დახუჭა და დაიძინა. ტკბილი სიზმარი ნახა. ცხენებთან ერთად პატარა
კაიც ეჩვენა, ციგაზე იჯდა და მისრიალებდა, თანაც თავს უქნევდა. მაგრამ ეს მხოლოდ
მოინდომა, კარზე ოქროს ეტლი დახვდა, ზედ პრინცისა და პრინცესას ღერბი ისე
და პრინცესამ მიაშველეს ხელი გერდას, ეტლში ჩასვეს, მერე გზა დაულოცეს და ეტლი
დაიძრა. ტყის ყვავი, რომელმაც დანიშნული უკვე შეირთო, სამი მილის მანძილზე
გასაცილებლად ვერ გაჰყვა, რადგან სასახლის კარის ყვავი რომ გახდა და საჭმელ-
სასმელი აღარ აკლდა, თავის ტკივილები დასჩემდა. თვითონ ეტლი ტკბილი კვერებით
გერდა კი ტიროდა, ტიროდა ყვავიც. ასე გაიარეს სამი მილი. აქ ყვავმაც გზა მშვიდობისა
უსურვა და ეს დამშვიდობება იყო ყველაზე მძიმე. ყვავი ხეზე შემოჯდა და მანამდე