Güz Dönemi:

• İntraoral Radyografi Teknikleri

• Anatomik Landmarklar
• Artifaktlar
• Çürük Radyolojisi
• Periodontal Radyoloji
• Dişlerin Gelişimsel Anomalileri
• Dişlerin Edinsel Anomalileri
• Klinik Ve Radyografik Değerlendirme
• Çenelerin İnflamatuar Lezyonları (Periapikal Lezyonlar)
Bahar Dönemi
• Çenelerin İnflamatuar Hastalıkları
• Çene Kistleri (Odontojen Kistler)
• Çene Kistleri (Nonodontojen Kistler)
• Çenelerin Benin Tümörleri
• Çenelerin Malign Tümörleri
• Hematopoetik Sistem Malignansileri
• Çeneleri Tutan Diğer Kemik Hastalıkları
• Çeneleri Etkileyen Sistemik Hastalıklar
İntraoral Radyografi Teknikleri
İntraoral Radyografi Teknikleri 3 gruba ayrılır;
• Periapikal teknik
• Bitewing tekniği
• Oklüzal teknik
• Periapikal görüntülerde, dişler ve bunları çevreleyen
anatomik yapıların iki boyutlu görüntüleri incelenir.
• Bitewing görüntülerde, dişlerin kron kısımları, alveoler kret, kökün
bir bölümü incelenir. Kökün apikal kısmı görüntüde izlenmez.
• Oklüzal projeksiyonlarda, çenelerin antero-posterior ve bukko-
lingual görüntüsü incelenir.
 Periapikal Radyografi
•Teknikleri
Periapikal görüntülemede 2 temel projeksiyon tekniği
kullanılır:
• Paralel teknik
• Açıortay tekniği

• Film çekme aşamaları:

• Ünit hazırlanır,
• Hasta karşılanır, oturtulur,
• Röntgen cihazı ayarlanır,
• El yıkanır,
• Oral kavite incelenir,
• Tüp başı pozisyonlandırılır,
• Reseptör yerleştirilir,
• Tüp yeniden pozisyonlandırılır,
• Çekim yapılır.
 Genel
•kurallar!!
Filmin kabarık noktalı tarafı dişlere bakacak şekilde ilgili bölgeye yerleştirilir.
• Kabarık nokta, dişlerin kron kısmına gelecek şekilde ayarlanır.
• Anterior bölge radyografisinde film dik, kanin dişte dik veya oblik, posterior bölge
radyografisinde film yatay
yerleştirilmelidir.
• Görüntüsü istenen diş, filmin tam ortasına konumlandırılmalıdır.
• Filmin üst kenarı, dişlerin kesici kenarlarından 2-3 mm sarkmalıdır.
• Ağız içine yerleştirme sırasında film katlanmamalıdır.
• Ekspojür süresince hastanın sabit kalması istenir.
• Merkezi ışın, film merkezi üzerine gönderilir. Aksi taktirde cone-cut oluşur.
• Tüpün horizontal açısı, görüntüsü istenen dişlerin interproksimal aralıklarından geçecek şekilde
ayarlanmalıdır. Aksi takdirde dişler birbiri üzerine süperpoze olur.
 *Paralel Teknik (Uzun Kon- Tekniği)

• Film,dişin uzun eksenine paralel olacak

şekilde ağız içine yerleştirilir.

• Merkezi ışın diş ve filme dik olarak gönderilir.

Böylece diş ve destek dokuların gerçeğe en
yakın görüntüsü minimum geometrik
distorsiyonla elde edilir.
• Obje-film mesafesi kısa, fokal spot(FS)-obje arası
mesafe uzun olmalıdır. FS küçük olmalıdır.

• Bu kurallar uygulandığında magnifikasyon, yarı

gölge alanları, distorsiyonlar minimuma
indirilmiş olur.
• Film-diş paralelliğini sağlamak ve filmi
ağız içinde sabit tutmak için film
tutucular kullanılır.
• Bu teknikte dişlerin periapikal bölgelerinin radyograflarda gözükmesi için film
ağza yerleştirilirken, mecburen diş- film arasında bir mesafe oluşur.

• Filmin objeden uzaklaştırılması sonucu radyografik açıdan olumsuz bir durum

oluşur.

• Geometrik distorsiyon ve magnifikasyonu azaltmak için fokal spot ve obje

mesafesini de arttırmak gerekir.

• Bu nedenle paralel teknikte uzun kon kullanılır.

 Paralel tekniğin avantajları

• Dişin kendi büyüklüğüne çok yakın görüntü elde edilir.

• Kron-kök oranı değişmez.

• Üst molarlarda zigomatik ark dişlerin üzerine süperpoze olmaz.

Paralel tekniğin dezavantajları;

• Açıortay tekniğine göre daha fazla zaman alır.

• Üst ve alt çenede damak derinliğinin yetersizliği nedeniyle bazen

apekslerin görüntüsü elde edilemez.
AÇIORTAY TEKNİĞİ
• İncelenecek bölgeye bağlı olarak röntgen başlığına yatay ve dikey yönde farklı açılar
verilerek yapılan tekniktir.
• Bu teknikte, filmin bir kenarı damağa-ağız tabanına, diğer kenarı dişlerin lingual
kenarına temas eder. Bu sebeple dişlerin uzun eksenleri ve film düzlemi arasında
bir açı oluşur.
• Merkezi ışın filme veya dişe dik gönderilirse distorsiyonlar oluşur.
• Bu distorsiyonları önlemek için de açıortay teniği geliştirilmiştir.
• Merkezi ışın film düzlemi ile dişin uzun ekseninin
oluşturduğu açının açıortayına dik olarak verilirse,
dişin gerçek boyutuna en yakın görüntü elde edilir.
• Hastanın başı; sagital düzlemi yere dik, oklüzal düzlem yere
paralel olmalıdır.

• (Üst çenede: tragus-ala nazi, Alt çenede: Tragus-

Commisura Labiorum hattı yere paralel olmalıdır.)

• Hastanın başına pozisyon verildikten sonra, hastaya filmi

tutması söylenir.
• Maxillada baş parmak, mandibulada işaret parmak,

• Sağ çenede sol parmak, sol çenede sağ parmak kullanılır.

• Hasta filmden tutarken diş ve dişeti birleşiminden bastırmalıdır. Kronun üst
kısmından bastırırsa, filmin alt kısmı yumuşak dokudan uzaklaşır. Film apekse yakın
bölgeden bastırılırsa, film krondan uzaklaşır.

• Konun yanlış konumlanması sonucu filmin bir kısmı ışın almazsa cone cut oluşur.
• Daha sonra vertikal açı ayarlanır. Aşırı vertikal açılandırma görüntüde kısalmaya,
yetersiz vertikal açılandırma ise görüntüde uzamaya neden olur.
 Açıortay tekniğinde tavsiye edilen
açılar:
Projeksiyon Maksilla Mandibula
Kesici +40o -15o
Kanin +45o -20
Premolar +30o -10o
Molar +20o -5

Diş hekimi veya radyoloji çalışanı bu açıları kriter olarak almalı, şahsın dental arkı ve dişlerinin uzun
eksenlerinin
eğimine göre uygulayacağı açıyı ayarlamalıdır.
Üst çenede: Tragus-alanazi hattının 0,6 cm üzerinden
Alt çenede: Mandibula alt kenarının 0,6 cm üzerinden veya tragus-commisura labiorumun 0,6 cm altından ışın
verilir.
 Horizontal
açılama
• Hangi diş incelenecekse, merkezi ışın bu dişin interproksimal aralıklarından
geçecek şekilde kon ayarlanır.

• Işınlar distalden veya mezialden verilirse, dişler birbirleri üzerine süperpoze olur.

• Tüpün horizontal açısı pratikte dişlerin vestibül yüzeylerinden geçen teğete dik
olacak şekilde ayarlanır.
Konsantrasyon
noktaları
• Radyografi alınırken, merkezi ışın açıortaya dik ve dişlerin apekslerinden
geçecek şekilde ayarlanmalıdır. Konsantrasyon noktaları hayali olarak
birleştirilirse, konsantrasyon çizgisi elde edilir.
• Film çekerken kon, bu çizgiler boyunca kaydırılır ve her dişin
konsantrasyon noktasından ışınlama yapılır.
• Kon hastanın yüzüne değmelidir.
• Alt molar bölge çekimlerinde distal alt köşe çok az kıvrılabilir.
• Santral bölge çekimlerinde, filmin ortasından geçen çizgi, iki santralin
interproksimal aralığından geçmelidir.
• Kanin bölgesinde bu çizgi dişin uzun ekseni ile çakışmalıdır.
• Premolar bölgede bu çizgi 2. premoların dişin interproksimal aralığının ortasından
geçmelidir.
• Molar bölgede filmin ortasından geçen çizgi, 2. molar dişin uzun ekseniyle
çakışmalıdır.
Açıortay tekniğinin avantajları :
• Dar damak, kısa lingual frenilum, büyük mandibular veya palatal torus
varlığında paralel tekniğe göre daha kolay uygulanır.

• Filmden daha uzun olan objeleri görüntülemek için vertikal açı arttırılır.
Açıortay tekniğinin dezavantajları:

• Maksiller molar bölgede zigomatik ark süperpozisyonu olur.

• Kısa kon kullanıldığı için objeden gelen ışınlar, objeyi farklı açılarla geçer.
Böylelikle distorsiyonlar oluşur. Dişin kron/kök oranı değişir.
 Bite-wing (Isırtma) Tekniği
• Bu filmlerde, film paketlerinin hassas yüzeylerinin ortasında ısırma kanadı vardır. Hastaya,
ağız kapalı iken oklüzal düzlem yere paralel, sagital düzlem yere dik şekilde pozisyon verilir.

• Film hasta ağzına yerleştirilirip Hastadan yavaşça ısırması söylenir.

• Arka dişlerden bite-wing alınırken hastanın dişleri normal oklüzyonda, ön dişlerde ise baş
başa getirilerek kapatılır. Merkezi ışın dişlerin interproksimal aralıklarından geçecek ve filmi
merkezleyecek şekilde yaklaşık +10o vertikal açı ile gönderilir.
 Bite-wing radyografi şu durumlarda
istenir:
• Dişlerin kronlarını görmek,
• Diş çürüklerini, özellikle interproksimal çürükleri
görmek,
• Sekonden çürükleri görmek,
• Taşkın dolguları görmek,
• Dişlerin kontakt noktalarını görmek,
• Pulpa odasını görmek,
• İnterdental septumu görmek,
• İnterproksimal aralıklardaki diştaşlarını görmek,
• Kök ortasına kadar kök kanalını görmek,
• Dişlerin furkasyon bölgelerini görmek için istenir.
• Bu yöntemde diş apeklerinin görülmemesi, yöntemin en önemli dezavantajıdır.

• X ışınına verilen açının farklı olması nedeniyle, periapikal filmlerde görülmeyen

interproksimal ve sekonder çürükler daha iyi görülür.

• Alveoler kemik kreti de uygun görüş açısıyla değerlendirilir.

• Ekspojür faktörleri düşük tutulursa, interproksimal bölgedeki diş taşları daha iyi
gözükür.

• Ayrıca periapikal filmler bu teknikte özel film tutucularla kullanılabilir. Böylelikle özel
ısırma kanadı olan bite-wing filmlere gerek kalmaz.