Wprowadzenie

Większość popularnych artykułów na te­

mat głodówki napisana została przez oso­
by, które ani razu w życiu nie przepuściły
posiłku.

ielu z nas słyszało, że niektórzy ludzie leczą się głodówką, że istnieją na­

W wet specjalne kliniki, w których lekarze stosują terapię głodówką, sły­

szeliśmy wiele jeszcze innych rzeczy o tym b u d z ą c y m lęk, a j e d n o c z e ­
śnie intrygującym słowie „ g ł o d ó w k a " . Co takiego nas w tym słowie zatrważa, a co
intryguje, przyciąga?
Kiedy zetknąłem się z g ł o d ó w k ą we własnej praktyce, kiedy sam zacząłem
próbować postu, stopniowo odkrywała się przede m n ą prawda i zrozumiałem, co
takiego we mnie samym boi się głodówki, a co się ku niej skłania. We wszystkich
w zasadzie poradnikach dotyczących głodówki opisuje się jej w p ł y w na fizjologię
i psychikę człowieka, ale nikt wyraźnie nie stwierdził, że p o d s t a w o w e oddziaływa­
nie głodówki dokonuje się w postaci polowej 1 człowieka, w j e g o świadomości.
Stan postu umożliwia nam pracę z u m y s ł e m , zmysłami, szczególnie tymi, które
„rozrosły s i ę " i „ u m o c n i ł y " w naszej świadomości, żądają zaspokojenia i podpo­
rządkowują sobie całego człowieka. Zajmujemy się wyłącznie zaspokajaniem ich
kaprysów - smacznie j e m y , jesteśmy coraz bardziej wyrafinowani w dogadzaniu
swojemu zmysłowi węchu, w poszukiwaniu wygody, seksu. N a s z umysł, z które­
go tak jesteśmy dumni, jest stale zajęty wysługiwaniem się z m y s ł o m , zaspokaja­
niem ich każdego kaprysu - a w tym celu rozpracowuje s k o m p l i k o w a n e kombina­
cje pozwalające obejść moralność, zagłuszyć sumienie, znaleźć usprawiedliwienie.
Wiemy, do czego to w końcu doprowadza - do nadmiaru i przesytu, które rodzą
chorobę.
Kiedy zaś człowiek zaczyna dobrowolnie pościć, walczy nie z chorobą, lecz
z wrażeniem zmysłowym, z przewrotnością umysłu, który ją zrodził. Już w pierw­
szym dniu głodówki niezaspokojony zmysł zaczyna protestować poprzez wszyst­
kie dostępne chorobie kanały oddziaływania. W głowie ciągle miotają się uczucia
- niezadowolenie, rozdrażnienie, żal, współczucie, strach itp. Ale czy czujemy to
my, nasza Dusza, czy też zmysły, których „ s ł u g ą " jest u m y s ł ?
Medycyna, zajmując się ciałem, nigdy i w żaden sposób nie uwolni nas od scho­
rzeń, których prawdziwa przyczyna tkwi nie w ciele fizycznym człowieka, lecz
w jego postaci polowej. Głodówka okazała się środkiem, za p o m o c ą którego mo­
żemy samodzielnie pracować z patologią o charakterze u c z u c i o w y m i jej skutkami

' Postać polowa - struktura energetyczno-informacyjna, jaką oprócz ciała fizycznego posia­
da każdy człowiek. Więcej na ten temat czytelnik dowie się z książki „Własny system uzdra­
wiania" tegoż autora (Przyp. tfum.).

3
przejawiającymi się w ciele fizycznym. Jeżeli c h c e m y się uwolnić od swoich cho­
rób, p o w i n n i ś m y się zmienić pod w z g l ę d e m j a k o ś c i o w y m - j a k o osoba. Książka
skierowana j e s t do tych, którzy c h c ą tego dokonać. Przykład z książki J. Nikołąje-
wa „Gołodanije radi z d o r o w j a " ( „ G ł o d ó w k a dla z d r o w i a " ) jest w y m o w n ą ilustra­
cją tego zjawiska.

„ Pochodzą z Leningradu, przeżyłam blokadę. Podczas wojny dostałam się pod

obstrzał artyleryjski, kiedy przewożono nas, dzieci z domu dziecka, przez jezioro
Ładoga na Wielką Ziemię. Byłam ranna w głowę, ucierpiały też moje ręce i nogi.
Wraz z innymi rannymi dziećmi odwieziono mnie z powrotem do Leningradu, do
szpitala wojskowego. Później - kolejne domy dziecka. Przyszedł telegram informu­
jący o śmierci mamy i ojca: «Zginęli podczas wykonywania obowiązków służbo­
wych) [...] Polem przyzakładowa szkoła zawodowa i szkoła wieczorowa. Straszne
zimno. Straszny głód. Straszny przez to, że przymusowy, bez przebłysku nadziei. To
nie była głodówka lecznicza! Cała dzienna norma - 125 gramów chleba, łyżeczka
mleka, żeby zabielić herbatę, płynna kasza i czasami, w święta - sucharki. Ale wy­
trzymaliśmy.
Moje późniejsze życie było niełatwe: nie kończące się ciężkie choroby przykuły
mnie do łóżka. Zaczęło się od choroby reumatoidalnej, a potem jedna za drugą -
choroba niedokrwienna serca, osteochondroza, nadciśnienie, kamica nerkowa,
nieżyt żołądka, zapalenie jelita grubego, cukrzyca, alergia itd. To wszystko bardzo
mi dokuczało. Ciągle następowały zaostrzenia dolegliwości - zapalenia płuc,
oskrzeli, zatoki szczękowej, zatoki czołowej. Byłam na zwolnieniu po 8-9 miesięcy
w roku. Artrolodzy, interniści, endokrynolodzy oraz inni specjaliści byli bezsilni.
Ruszyłam więc na zwiady - chciałam sprawdzić, co to za szpital nr 68 w Moskwie,
gdzie jacyś lekarze-dziwacy leczą głodem, chociaż na dźwięk słowa „głód" ogar­
niała mnie zgroza: przecież z głodu zmarło tylu moich bliskich, miliony ludzi umar­
ły z głodu, a i ja sama niemal nie zginęłam. Lekarze początkowo mi odradzali:
„Jest pani bardzo osłabiona, ma pani ciężkie doświadczenia z oblężenia Leningra­
du, żeby się tylko nie pogorszyło ". Ale nie miałam nic do stracenia, charakter mam
twardy, pomimo licznych chorób. Postawiłam na swoim. Głodowałam przez 24 dni,
straciłam 17 kilogramów, ale zaczęłam się czuć nieporównanie lepiej. To byl cud
- przygotowałam się do śmierci „z głodu ", a tu - odwrotnie - odżyłam! Nie czuję
już tego strasznego bólu w lędźwiach i w nogach, który męczył mnie przez tyle lat,
pomimo wszelkich możliwych metod leczenia. „Uspokoił" się mój biedny kręgo­
słup, który był jak rozpalony słup. Wyciszyło się serce, zniknęło nadciśnienie, za­
palenie płuc, zapalenie oskrzeli. Żadnego kataru, żadnego bólu głowy - jak gdy­
bym nigdy ich nie miała!
Kochani, wspaniali doktorzy! Jakże wam jestem wdzięczna! Dziękuję, że istnie­
jecie - wy, specjaliści od głodówki leczniczej! He pytań wam zadawałam, a wy za­
wsze cierpliwie, uprzejmie na nie odpowiadaliście. Zadziwiający zespół - wszyscy,
od opiekunek po profesora i lekarza naczelnego. Rzeczywiście potraficie leczyć
wszystkimi naturalnymi środkami: powstrzymywaniem od jedzenia, dietą, ciepłym
słowem. Przywykłam do komfortowych warunków, w jakich leżałam miesiącami,
ale tam było mi źle na sercu, bo leki prawie nie pomagały. Tu zaś nie zauważałam

4
licznych mankamentów (brakpodwórza do spacerów, brak oddzielnego stanowiska
dla pielęgniarki, nie było telefonu itp.). Miałam bowiem to najważniejsze - nie tyl­
ko nas skutecznie leczono, lecz także uczono właściwego trybu życia - ostrzegano
przed przejadaniem się, brakiem ruchu, odżywianiem się nienaturalnymi, rafino­
wanymi produktami itd. A przecież po blokadzie starałam się jeść jak najwięcej
produktów „kalorycznych", „wzmacniających" - powetować sobie głodne lata
wojny. Jestem przekonana, że było to moim największym błędem, główną przyczy­
ną moich chorób. Niech żyje wspaniała głodówka, która leczy i uczy, jak żyć!"

Autor wyraża nadzieję, że książka ta zmieni wiele w waszej świadomości, zmie­

ni wasz stosunek do własnego organizmu i do życia w ogóle. Z c z a s e m z r o z u m i e ­
cie i docenicie celne przysłowie - „ G ł ó d to nie ciotka, ale matka rodzona".

5
 CZĘŚĆ I

TEORIA GŁODÓWKI

Zjawisko głodówki w przyrodzie

Głodówka jest formą naturalnej terapii,

zaliczanej do najskuteczniejszych
i najbardziej nieszkodliwych,
pod warunkiem prawidłowego stosowania.

rzyjrzyjmy się otaczającej nas przyrodzie. Na Ziemi regularnie zmieniają się

P pory roku. Po sprzyjającej dla wzrostu roślin i życia zwierząt porze roku na­
stępuje pora niesprzyjająca. W i o s n ą i latem dzięki dużej ilości światła i cie­
pła roślinność obficie pokrywa powierzchnię Ziemi. Zwierzęta dzięki wystarczają­
co dużej ilości pożywienia mają korzystne warunki do rozwoju i rozmnażania. Zi­
ma to w przyrodzie inny okres, dzień jest krótszy, ciepła jest mniej. Rośliny zatrzy­
mują swoje procesy życiowe, zrzucają liście, schną. Dla o w a d ó w i zwierząt zaczy­
na się czas braku pożywienia. Do tego niekorzystnego okresu są one dobrze przy­
stosowane. Prawie wszystkie owady i część zwierząt zapada na ten okres w sen
(odrętwienie). Zwierzęta, które nie zapadają w sen, przeczekują ten czas zadowa­
lając się minimalną ilością pożywienia, a w pewnych okresach nie j e d z ą w ogóle.
W przyrodzie istnieją więc dwa podstawowe mechanizmy, które umożliwiają
żywym istotom skuteczną obronę przed niekorzystnymi w a r u n k a m i . Pierwszy
z nich to sen sezonowy, drugi - czasowe wyrzeczenie się przyjmowania pożywie­
nia. Przyjrzyjmy się szczegółowo tym m e c h a n i z m o m .
Sen sezonowy. Głębokość snu (w czasie którego zwierzęta nic nie j e d z ą i nie pi­
ją) może być trzech rodzajów - stan anabiozy, odrętwienie s e z o n o w e i nieprzerwa­
ny sen sezonowy.
A n a b i o z a. Wyraz ten pochodzi z greckiego aria - znów, na n o w o i bios -
życie; oznacza taki stan organizmu, w którym procesy życiowe są na tyle spowol­
nione, że nie ma żadnych widocznych przejawów życia. N a u k o w c y stwierdzili, że
dla anabiozy charakterystyczne jest silne ochłodzenie i/lub odwodnienie organi­
zmu. Woda znajdująca się w komórkach pod w p ł y w e m oziębienia zamienia się
w szklistą, bezkształtna masę, która nie niszczy protoplazmy komórek tak jak kry­
ształki lodu. Po ogrzaniu w takich k o m ó r k a c h w pełni regenerują się procesy ży­
ciowe. Podczas odwadniania organizmu protoplazma komórek (żywe białko) prze­
chodzi ze stanu hydrozolu (płynnej galarety) w stan hydrożelu (podobny do suchej
żelatyny) i przez długi czas zachowuje zdolność do odzyskania pierwotnego stanu,
kiedy nastąpią sprzyjające warunki zewnętrzne. Kiedy tylko takie warunki powsta­
ją, protoplazma wchłania w o d ę - pęcznieje, co prowadzi do wznowienia procesów
życiowych.
Stan anabiozy jest charakterystyczny dla bakterii, nasion roślin, owadów, pła­
zów i gadów. W takim stanie potrafią one przetrwać w warunkach wiecznej zmar­
zliny, silnego upału, suszy i zwiększonego promieniowania. W taki sposób wysu­
szone nasiona niektórych roślin m o g ą z a c h o w a ć zdolność do kiełkowania przez
pięćdziesiąt lat i więcej.
S e n s e z o n o w y . Podczas snu s e z o n o w e g o temperatura ciała, ilość odde­
chów i ogólny poziom metabolizmu spadają niewiele. Gdy zmieniają się warunki
lub powstaje zagrożenie, sen łatwo się przerywa i zwierzę staje się aktywne. Taki
sen występuje u niedźwiedzi, szopów, j e n o t ó w , borsuków. Stan śpiącego w zimie
amerykańskiego niedźwiedzia czarnego m o ż n a ocenić na podstawie następujących
danych: przy temperaturze powietrza - 8 ° C temperatura na powierzchni skóry wy­
nosi 4°C, w odbytnicy 22°C, w j a m i e ustnej 25°C (w porównaniu z 35°C w okre­
sie czuwania). Ilość o d d e c h ó w maleje do 2 - 3 na minutę ( 8 - 1 4 w okresie czuwa­
nia).
Ś p i ą c z k a s e z o n o w a (odrętwienie). Stan ten charakteryzuje się utratą
zdolności do termoregulacji, w y r a ź n y m zmniejszeniem ilości o d d e c h ó w i uderzeń
serca, spadkiem ogólnego poziomu przemiany materii. Przykład: u susła ilość od­
dechów zmniejsza się ze 100-360 w stanie czuwania do 1-15 podczas snu; ilość
u d e r z e ń serca - ze 1 0 0 - 3 5 0 do 5 - 1 9 ; t e m p e r a t u r a ciała o b n i ż a się
z 3 5 - 3 9 ° C w okresie czuwania do 1-13°C podczas snu.
Całkowite wstrzymanie przemiany materii podczas snu nie następuje. Zwierzęta
żyją dzięki wykorzystaniu zapasów energetycznych z m a g a z y n o w a n y c h w ciele.
U świstaka, na przykład, ustalono następujące zużycie tkanek w okresie snu (w % ) :
tkanka tłuszczowa - 99, wątroba - 59, przepona - 46, płuca —45, mięśnie szkiele­
towe - 30; serce - 27; szkielet - 12.
Podczas snu i odrętwienia sezonowego organizm zwierząt charakteryzuje się
zwiększoną odpornością na rozmaite niesprzyjające czynniki. Tak na przykład,
zwierzęta eksperymentalne znosiły bez szkody dla zdrowia zwiększone dawki tru­
cizn, napromieniowania, nie chorowały wskutek sztucznego zakażenia mikrobami
i wirusami.
O k r e s o w e w y r z e c z e n i e się przyjmowania pożywienia. Ten sposób przystoso­
wania zwierząt do niekorzystnych czynników środowiska jest dwojakiego rodzaju:
przymusowy i „ d o b r o w o l n y " .
Wyrzeczenie się p r z y m u s o w e . Ten rodzaj rezygnacji z pożywienia moż­
na z kolei podzielić na dwa przypadki. W pierwszym z nich zwierzę otrzymuje nie­
wystarczającą ilość n i e z b ę d n e g o pożywienia ze względu na to, że jest go za mało.
Prowadzi to stopniowo do wycieńczenia organizmu, osłabienia sił obronnych itd.

8
W drugim przypadku zwierzę przez kilka dni nie m o ż e znaleźć pożywienia, ponie­
w a ż go brak. W takim wypadku zwierzę całkowicie obchodzi się bez jedzenia.
Zwierzę przywykło do takiego sposobu odżywiania i dobrze go znosi. Co więcej,
zaobserwowano, że jeśli wilk jest regularnie karmiony, to żyje o j e d n ą trzecią
krócej.
Wyrzeczenie się d o b r o w o l n e . Stosunkowo d u ż o zwierząt rezygnuje z j e ­
dzenia w związku ze szczególnymi właściwościami swojego życia. Tak na przy­
kład, kiedy pożywienia jest za mało, nie j e d z ą one w ogóle. Tak zachowują się ł o ­
sie pod koniec zimy. U niektórych zwierząt opieka nad p o t o m s t w e m przypada na
okres rezygnacji zjedzenia. Takie zachowanie obserwuje się u p i n g w i n ó w królew­
skich, kiedy wysiadują, a następnie k a r m i ą swoje pisklęta. Samica po złożeniu ja­
ja wypływa w morze za pożywieniem, samiec zaś zaczyna „ w y s i a d y w a ć " . Przez
cztery miesiące (!) samiec nic nie je. Ptaki te tracą do 4 0 % własnej wagi, bardzo
chudną, ich upierzenie staje się brudne, traci połysk i jedwabistość. Do tego czasu
samice powracają, a samce spieszą do morza, aby się najeść. Ponadto, pod koniec
listopada ptaki linieją. Proces linienia trwa 20 dni, w ciągu których pingwiny nie
odżywiają się.
Do dobrowolnej rezygnacji z j e d z e n i a m o ż n a zaliczyć również przypadki, kiedy
zwierzęta chorują. Ciężko chore zwierzę zazwyczaj wstrzymuje się od przyjmowa­
nia pokarmów, dopóki nie wyzdrowieje.
Taki czy inny rodzaj okresowego wstrzymywania się od przyjmowania pożywie­
nia jest w dużym stopniu charakterystyczny dla ssaków. Jednakże, kiedy zwierzę
całkowicie rezygnuje z j e d z e n i a , a znajduje się w stanie aktywności, w j e g o orga­
nizmie dokonuje się szczególna przebudowa, która z a p e w n i a pełnowartościowe
odżywianie. Odżywianie endogenne sprzyja regeneracji aparatu i m m u n o l o g i c z n e ­
go i genetycznego. Zwierzęta z reguły w tym czasie na nic nie chorują.
Tak więc, czy tego chcemy, czy nie, sama natura stworzyła warunki do pewnej
wstrzemięźliwości w jedzeniu. Zadanie materii ożywionej polegało na maksymal­
nym przystosowaniu do okresowo powtarzających się niekorzystnych w a r u n k ó w .
W wyniku tego procesu wytworzony został szereg m e c h a n i z m ó w przystosowaw­
czych, które umożliwiały znaczne w z m o c n i e n i e sił obronnych i dawały większe
szanse utrzymania się organizmu przy życiu.
W związku z powyższym m o ż e m y stwierdzić: jeżeli pragniemy, aby nasze siły
obronne i szanse przetrwania były na w y s o k i m poziomie, musimy w niesprzyjają­
cych porach roku (czy też podczas choroby) p o w s t r z y m y w a ć się od przyjmowania
pożywienia. Syte i bezstresowe życie czyni każdy organizm słabym i b e z b r o n n y m .
Jest to j e d n o z Wielkich Praw natury, którego nieprzestrzeganie czyni bogate i sy­
te narody biednymi.

9
 Głodówka w dziejach ludzkości

Głodówka wymaga wielkiej stanowczości

i siły woli, to walka umysłu z ciałem.

K iedy przyjrzymy się historii ludzkości, z a u w a ż y m y wyraźnie dwa podejścia

do problemu zaprzestania jedzenia.
Pierwsze podejście jest negatywne. W dziejach ludzkości znajdziemy masę przy­
kładów śmierci głodowej spowodowanej brakiem jedzenia. Są to pomory wskutek
nieurodzaju, śmierć rozbitków na morzu i wiele innych przypadków, kiedy czło­
wiek ginął z braku lub niedostatku żywności. Poza tym każdy, kto zostaje bez po­
żywienia, czuje w mniejszym lub większym stopniu dyskomfort. Własne doświad­
czenie m ó w i nam: bez j e d z e n i a jest źle, kręci się w głowie, ubywa sił itd. W taki
właśnie sposób ukształtował się i m o c n o zakorzenił w świadomości każdego czło­
wieka negatywny stosunek do p r z y m u s o w e g o zaprzestania jedzenia.
Podejście drugie jest przeciwstawne do pierwszego i dlatego wywołuje zdziwie­
nie. Okazuje się, że istnieją liczne przykłady dobrowolnej rezygnacji z przyjmowa­
nia pożywienia w celu doskonalenia d u c h o w e g o i pozbycia się poważnych chorób.
Historia ludzkości pełna jest takich przykładów.
Mędrcy odległych czasów doskonale wiedzieli, że człowiek stanowi zbiór okre­
ślonych rodzajów energii, które znajdują się w z g l ę d e m siebie w określonych pro­
porcjach - harmonii (tworzą strukturę informacyjno-energetyczną człowieka, którą
nazwałem postacią polową). Kiedy z jakichś p o w o d ó w następuje zachwianie tej
harmonii, powstaje choroba. Rodzaj choroby tłumaczono stłumieniem lub nadmia­
rem odpowiedniej energii (która zniekształca n o r m a l n ą postać p o l o w ą człowieka).
W swoim czasie L e o n a r d o da Vinci m ó w i ł :
„Trzeba zrozumieć, czym jest człowiek, czym jest życie, czym jest zdrowie, i jak
równowaga, harmonia żywiołów je umacnia, a ich niezgoda niszczy je i gubi".
Te słowa były, są i b ę d ą prawdziwe dla każdego człowieka, który pragnie być
zdrowy.
G ł o d ó w k ę u w a ż a n o za najlepszy sposób na przywrócenie harmonii energetycz­
nej organizmu. Oto zalecenia starego tybetańskiego traktatu m e d y c z n e g o „Błękit­
ny beryl" j a k p r z e p r o w a d z a ć g ł o d ó w k ę i w jakich chorobach najlepiej ją stosować.
„Leczeniu «wycieńczeniem» poddaje się chorych na niestrawność, spożywają­
cych dużo tłuszczu, cierpiących na zesztywnienie bioder, przeziębienia, zropienia
wewnętrzne, podagrę, reumatyzm, choroby śledziony, gardła, głowy, serca, krwa­
we biegunki i wymioty, ociężałość ciała, utratę apetytu, zatrzymanie moczu, oty­
łość.
Choroby związane ze zwiększeniem ilości «żółlej wody», «flegmy» u mężczyzn
w rozkwicie sił należy leczyć w pierwszej połowie zimy trzydniową głodówką. Sła­
bych pacjentów trzeba zmęczyć głodem i pragnieniem, ile wytrzymają, a polem da­
wać im lekkie i łatwo przyswajalne pożywienie, na przykład tsambu i kasze. Dla
osób o przeciętnej sile korzystne są środki lecznicze stymulujące ciepłotę ciała (zo­

li 0
łądka) i poprawiające trawienie. Silnym pacjentom potrzebny jest znaczny wysiłek,
powodujący pocenie się. W zależności od tego, co jest dla kogo odpowiednie, jako
zabiegi lecznicze zaleca się: przyżeganie, kompresy, kąpiele lecznicze i puszczanie
krwi. Podczas leczenia «wycieńczeniem» istotną rolę odgrywa «uspokojenie»
i «oczyszczanie». «Uspokojenie» polega na równoważeniu rozchwianych »żywio-
łów« (zasad życiowych lub pól energetycznych - przyp. aut.) Osiąga sieje poprzez
wyznaczoną dietę, określony tryb życia, leki oraz zabiegi. «Oczyszczanie» przepro­
wadza się za pomocą środków wymiotnych oraz poprzez lewatywy i substancje roz-
walniąjące. Przy chorobach naczyń należy oczyszczać również naczynia. W wyni­
ku serii zabiegów «uspokajania» i «oczyszczania» poprawia się działanie narzą­
dów zmysłów, znika uczucie ciężkości w całym ciele, pojawia się apetyt, ustępuje
apatia, zadyszka itp. Nadmierne leczenie «wycieńczeniem» prowadzi do wyczerpa­
nia sil, wychudzenia, zawrotów głowy, bezsenności, utraty apetytu, bólów w gole­
niach, kościach udowych, kości ogonowej, bólów głowy i serca. Pacjent zaczyna
gorączkować, pojawia się zrywanie na wymioty. W takim wypadku korzystne będzie
przeprowadzenie «odkarmiania» ".
J e d n ą z istotnych właściwości zaleceń starożytnych (głównie ajurwedyjskich)
dotyczących przeprowadzania głodówki było z i n d y w i d u a l i z o w a n e podejście.
Opierało się ono na założeniu, że organizm każdego człowieka zawiera w ł a s n ą pro­
porcję energii (w terminologii ajurwedyjskiej - „prakryti"), która podczas postu
w taki czy inny sposób się zmienia. W y c h o d z ą c z tego założenia, k a ż d e m u zaleca­
no indywidualny czas i warunki przeprowadzania głodówki.
Z otaczającego nas Wszechświata stale d o c h o d z ą rozmaite rodzaje promienio­
wania, które swoją energią zniekształcają bądź umacniają postać p o l o w ą człowie­
ka. Starożytni mędrcy zalecali w a l k ę z tym zjawiskiem za p o m o c ą głodówki. Ze
względu na to, iż charakterystyki promieniowania były związane z przestrzenią
(którą dla przejrzystości oznaczano znakami zodiaku), planetami oraz p e w n y m i in­
nymi właściwościami Kosmosu, zalecano, co później utrwaliło się w formie reli­
gijnej, wstrzemięźliwość w jedzeniu - post - w dniach, kiedy planeta aktywizowa­
ła określony znak, stopień zodiaku. Cała nauka o postach oparta była na właściwo­
ściach energetycznych człowieka, K o s m o s u i ich w z a j e m n y m oddziaływaniu. Tak
właśnie powstały zalecenia przeprowadzania głodówki w dniach „ e k a d a s z i "
(szczególne dni w cyklu l u n a m y m u hindusów) oraz w określonych porach roku
(posty w religiach muzułmańskich, chrześcijańskich).
W dawnych czasach uważano, że post ma dobroczynny w p ł y w na ciało i duszę
człowieka. Znakomita młodzież perska, a także spartańska musiała częstokroć
przez długi czas wstrzymywać się od jedzenia i picia. Ilość posiłków u ludów sta­
rożytnych była w ogóle ograniczona do dwóch dziennie. Persowie zaś, według H e -
rodota, najprawdopodobniej zadowalali się tylko j e d n y m posiłkiem w ciągu doby,
co i dziś można zaobserwować u niektórych ludów. Sokrates nazywał barbarzyń­
cami tych, którzy jedli więcej niż dwa razy na dobę. Aż do w i e k ó w średnich dwa
posiłki dziennie były zjawiskiem powszechnym. Wybitni i posiadający szczególnie
uzdolnienia d u c h o w e ludzie wszystkich czasów podkreślali, że w ciągu dnia wy­
starczały im dwa, a w wielu przypadkach nawet j e d e n posiłek.
Znawca świata starożytnego Herodot, opisując Egipt, zauważał:

11
 „Egipcjanie, najzdrowsi ze wszystkich śmiertelników, co miesiąc przeprowadza­
li przez trzy dni oczyszczanie za pomocą środków wymiotnych i lewatywy, uważa­
jąc, że wszystkie choroby człowiek otrzymuje poprzez jedzenie ".

Ojciec m e d y c y n y - Hipokrates, pisał:

„Jeżeli ciało nie jest oczyszczone, to im bardziej będziesz je odżywiać, tym bar­
dziej będziesz mu szkodzić ".
Podczas największego zaostrzenia choroby - kryzysu, w celu ulżenia choremu
radził mu nie przyjmować pożywienia.
W czasach starożytnych wielu lekarzy zalecało g ł o d ó w k ę w celach leczniczych.
Celsus wykorzystywał ją w leczeniu żółtaczki i epilepsji. Awicenna zalecał chorym
stosowanie głodówki przez trzy-pięć tygodni.
W późniejszych czasach (XVI wiek) słynny lekarz Paracelsus twierdził, że gło­
dówka jest najlepszym lekarstwem na wiele chorób.
Starożytni m ę d r c y dostrzegli również t a k ą właściwość głodówki: wyostrzają się
zdolności u m y s ł o w e człowieka. Greccy filozofowie Platon i Sokrates pościli regu­
larnie po dziesięć dni w celu osiągnięcia bardziej wyostrzonego odbioru prawd du­
chowych i utrzymania dobrej kondycji fizycznej. Pitagoras w celu poprawy swoich
zdolności u m y s ł o w y c h przez egzaminami do Akademii Aleksandryjskiej pościł
przez czterdzieści dni. Od swoich przyszłych uczniów w y m a g a ł , aby przez okre­
ślony czas pościli. Dzięki takiej surowej selekcji studiowali u niego tylko ucznio­
wie cierpliwi i uparci, którzy dzięki tym c e c h o m byli zdolni do pojmowania praw
natury, abstrakcyjnych w z o r ó w m a t e m a t y c z n y c h itp.
W późniejszych czasach fenomen głodu przyciągał wybitne u m y s ł y świata m e ­
dycyny. Studiowano go, e k s p e r y m e n t o w a n o i odkryto wiele właściwości, które
pozwoliły określić, na c z y m polega j e g o m o c uzdrawiająca, gdy jest prawidłowo
stosowany i szkodliwość - gdy stosuje się go niewłaściwie.
Medycy rosyjscy wnieśli istotny wkład do rozwoju nauki o głodówce. Profesor
Uniwersytetu Moskiewskiego Piotr W i e n i a m i n o w w książce „ S ł o w o o postach ja­
ko środku zapobiegającym c h o r o b o m " w 1769 roku pisał:
„Ludzie o słabej budowie wtedy znajdują się w dobrym stanie pod względem
zdrowia, kiedy, poczuwszy słabość, po trochu ujmują ze swojego zwykłego pożywie­
nia, a w jeszcze lepszym stanie bywają, kiedy wcale przez jakiś czas, wedle swoich
możliwości, nie przyjmują go i zawierają z żołądkiem pewien rozejm, a on po takim
odpoczynku nabiera sił i dla poprzednio przyjmowanego pożywienia, i trawienie je­
go staje się łatwiejsze ".

W 1822 roku profesor Uniwersytetu Juriewskiego L. Struwe aktywnie propago­

wał ideę głodówki leczniczej, zalecając ją w przypadku licznych c h o r ó b .
Profesor Uniwersytetu M o s k i e w s k i e g o I. Spasski z p o w o d z e n i e m stosował gło­
dówkę w leczeniu niektórych uporczywych chorób przewlekłych. Tak na przykład,
w artykule napisanym w 1834 roku stwierdzał:
„Głodówka, ograniczając i zmieniając odżywianie, równoważy w ten sposób
wiele zaburzeń w procesie wzrostowym organizmu, i w tym sensie stanowi wspa­
niały środek na różne uporczywe choroby przewlekłe ".

12
 W latach 1887-1888 w szeregu czasopism pojawiły się artykuły lekarza-ekspe-
rymentatora z A ł m a Aty N. Zelanda na temat głodówki dozowanej - opisywał on
wpływ głodówki na zwierzęta i na niego samego.
P o d d a w a n e o k r e s o w y m g ł o d ó w k o m kury stawały się cięższe i odporniejsze od
tych, których nie głodzono. K o g u t y stawały się bardziej w y t r w a ł e w walkach i le­
piej znosiły zimno.
Do własnej głodówki zmusiły Zelanda okresowo pojawiające się silne bóle,
które dokuczały mu od wczesnego dzieciństwa i w r a z z u p ł y w e m lat w z m a g a ł y się
i stawały się coraz częstsze. D o d a t k o w o niepokoiło go przygnębienie, które czasa­
mi go nachodziło i osłabiało j e g o ciało i duszę. Z tym wszystkim walczył za p o m o ­
cą głodówki. Oto, j a k opisuje swoje działania.
,JPrzez jeden dzień w tygodniu, a ściślej, przez około 36 godzin nic nie jadłem
i nie piłem, i tak było mniej więcej pół roku. Jak można się było spodziewać, w tych
dniach bóle początkowo się nasilały, ale później następowała widoczna poprawa.
Co zaś mnie cieszyło i utwierdzało w moich zamiarach, to wspaniała poprawa na­
stroju: za każdym razem na drugi dzień po głodówce czułem się tak ożywiony i pe­
łen nadziei jak piętnastolatek. W największe letnie upały często wyznaczałem sobie
- zamiast dni głodówek - dni pragnienia, przy czym celowo wzmagałem pragnie­
nie słonymi potrawami i długimi spacerami w słońcu. Działanie było takie same.
Kiedy zauważyłem, że moje zdrowie się poprawia, przeszedłem na lżejszą formę
wstrzemięźliwości - powstrzymywałem się od jedzenia i picia do godziny 8-9 wie­
czorem, a następnie do 5-6, i na tym poprzestałem. Jeszcze i teraz, po 15 latach,
mam zwyczaj raz w tygodniu wypijać rano szklankę herbaty lub kakao bez pieczy­
wa, a potem do piątej po południu nic nie jem. Już pod koniec pierwszego roku mo­
jej kuracji głodowej bóle głowy pojawiały się raz na 6 tygodni, a później raz na 2-3
miesiące i tak zostało; obecnie dokuczają mi nie częściej niż w dzieciństwie. Dzię­
ki tej kuracji nie tylko nastąpiła radykalna zmiana w moim systemie nerwowym,
lecz także poprawiło się moje ogólne samopoczucie, trawienie i skład krwi. Ta ku­
racja może się komuś wydać dość szczególna, lecz na podstawie własnego do­
świadczenia dodam, że jest ona również niełatwa. Raz lub dwa, dzień czy dwa po-
głodzić się to jeszcze nic, ale przez cały rok nie jeść lub nie pić przez siódmą część
każdego tygodnia - do tego potrzebna jest pewna umiejętność panowania nad so­
bą. Jestem jednak przekonany, że żaden z przyjętych w medycynie naukowej spo­
sobów leczenia nie jest w stanie wywrzeć nawet w połowie takiego wpływu na sy­
stem nerwowy. Tak więc, jedynie ostra kuracja jest rzeczywiście ciężka, ale gło­
dówka w lekkiej postaci, jaką praktykuję teraz, nie sprawia szczególnej trudności,
zwłaszcza jeśli w dniach głodówki będziemy wybierać sobie lekką pracę, która mo­
że być dla nas rozrywką, a w takim przypadku uzyskujemy nadzwyczaj dobre rezul­
taty. Wskutek moich doświadczeń i obserwacji stopniowo nabierałem przekonania,
że głodówka zasługuje na uwagę nie tylko z punktu widzenia terapii, lecz także -
nawet bardziej - z punktu widzenia higieny i pedagogiki.

Nasze zniewolone tytoniem i alkoholem społeczeństwo zaczyna obecnie przecho­

dzić do zatruwania się narkotykami, coraz częściej zdradzając przygnębienie, prze­
syt życiem; niektórzy jego członkowie kończą samobójstwem, a w jego łonie rodzą
się całe pesymistyczne systemy Jilozojiczne; społeczeństwo takie, samo tego nie

ii
podejrzewając, cierpi w swoim rdzeniu na chorobę nerwową, i aby dojść do siebie,
potrzebuje otrzeźwiającego przeciwdziałania ".

Najbardziej istotny wkład do nauki o głodówce wniósł profesor W. Paszutin

(1902 r.) wraz ze swoimi uczniami. W wojskowej akademii medycznej Rosji Pa­
szutin przeprowadził liczne eksperymenty na rozmaitych zwierzętach i w efekcie
określił istotę fizjologiczną m e c h a n i z m ó w głodówki. Przedstawił naukę o stadiach
głodówki, dającą p o d s t a w ę do tego, by uważać W. Paszutina za twórcę fizjologicz­
nej teorii głodówki. N a u k a o stadiach procesu głodówki pozwoliła ustalić, że są
one różne u różnych zwierząt i że nie wolno przekraczać ich granic, gdyż wówczas
głodówka zamienia się z dobrodziejstwa w nieszczęście. Eksperymenty określiły
korzystny z punktu widzenia fizjologii czas trwania głodówek, które przedłużają
młodość i życie.
Na początku lat trzydziestych XX wieku duży wkład w naukę o głodówce wniósł
A. Suworin. Był on j e d n y m z p o t o m k ó w tych Suworinów, którzy posiadali drukar­
nie w Sankt Petersburgu. Interesował się badaniem wschodnich metod samodosko­
nalenia i sposobów uzdrawiania, bez leków. Czytał hinduskie, tybetańskie, chiń­
skie traktaty medyczne, poradniki ludowe, zachodnie książki o higienie. Suworin
sam napisał i opublikował wiele prac (pod p s e u d o n i m e m Aleksiej Poroszyn); naj­
bardziej znane to „Uzdrawianie głodem i dietą", „Leczenie g ł o d ó w k ą " . „Praktyka
głodówki".
Po wojnie domowej w Rosji Suworin wyemigrował do Jugosławii, gdzie długo
żył w biedzie i postanowił wydać j e d n ą ze swoich książek. W y d a w c a nie chciał
podzielić się pieniędzmi z emigrantem i na podstawie fałszywego donosu Suwori-
na zamknięto w więzieniu, bez śledztwa i procesu sądowego. W więzieniu podjął
głodówkę. „ C h c ę o d m ł o d n i e ć i odnowić swoje starzejące się siły" - tak tłumaczył
swoją decyzję. Wtedy właśnie informacje o nim dotarły do wyższych instancji pra­
wnych Jugosławii. W 35. dniu głodówki Suworinowi dano szansę samodzielnego
bronienia się w sądzie. Wygrał proces i przedłużył g ł o d ó w k ę do 42 dni. Otoczenie
Suworina m o g ł o o b s e r w o w a ć nie tylko proces głodówki, lecz także odnowienie
organizmu po jej zakończeniu. Rezultaty były imponujące. C u d o w n ą m o c głodów­
ki postanowili w y p r ó b o w a ć na sobie i naczelnik więzienia, i j e g o pomocnik, i licz­
ni nadzorcy. Beznadziejnie chorzy ściągali do niego ze wszystkich stron kraju.
Suworin rozwinął a k t y w n ą działalność związaną z leczeniem głodówką. Kore­
spondował z dziesięcioma tysiącami czytelników, którzy za p o m o c ą głodówki sa­
modzielnie leczyli się z najróżniejszych chorób. Spośród dziesięciu tysięcy osób,
które pościły pod j e g o kierunkiem (w większości przypadków korespondencyjnie)
i wśród których było wiele osób ciężko chorych, zmarły tylko cztery, podczas gdy
przy leczeniu innymi m e t o d a m i śmiertelność była nieporównywalnie większa.
Suworina zaproszono do Francji, aby wprowadził swoją m e t o d ę na szeroką ska­
lę w praktyce medycznej. Ale z jakichś p o w o d ó w sprawa przeciągała się. Pozo­
stawszy bez środków do życia, samotny w obcym kraju Aleksiej Suworin otruł się
gazem. Jego śmierć przyspieszyła w p r o w a d z e n i e metody głodówki do praktyki
leczniczej Francji, gdzie powstała wspaniała szkoła głodówki.
Książki Suworina, w y d a w a n e po rosyjsku w Jugosławii, przywożono na teryto-

14
rium zachodniej Białorusi. Tutaj w latach trzydziestych XX wieku pojawili się na­
stępcy A. Suworina. Jeden z nich - M. Ziazula - leczył najcięższe postacie gruźli­
cy według metody opisanej w książkach Suworina. W y z n a c z a ł c h o r y m serie gło­
dówek z krótkimi przerwami na odżywianie. Łącznie w ciągu jedenastu miesięcy
chorzy pościli ponad sto dni, ale za to całkowicie zdrowieli. Na podstawie tej m e ­
tody opracowana została przez Gieorgija Aleksandrowicza Wojtowicza metoda
głodówki frakcyjnej.
Obecnie największe doświadczenie praktyczne w stosowaniu głodówki leczni­
czej w Rosji ma Jurij Siergiejewicz Nikołajew. Stworzył on szkołę przygotowują­
cą specjalistów w dziedzinie terapii g ł o d ó w k ą („terapia dietą odciążającą" - ros.
skrót R D T - razgruzocznaja dietotierapija - przyp. t ł u m . ) .
G ł o d ó w k a znalazła bardzo szerokie zastosowanie wśród emigrantów z Europy,
którzy osiedlili się w Ameryce Północnej. Oto co pisze Herbert Shelton o pionie­
rach w dziedzinie badania i stosowania głodówki.
„Przez ponad 140 lat naturalni higieniści stosowali głodówką jako środek służą­
cy przywracaniu zdrowia, umożliwiający organizmowi szybkie wyleczenie się
z chorób. Zdobyli wyjątkowo cenne doświadczenie kliniczne w tej dziedzinie. W re­
zultacie ich działalności powstało głęboko uzasadnione przekonanie, że głodówka
stanowi siłę twórczą którą można wykorzystać i rozwinąć w wyniku regularnego
ćwiczenia w ciągu życia ".

Jednym z pionierów stosowania głodówki j a k o środka leczniczego w A m e r y c e

w roku 1887 był amerykański lekarz Edward Dewey. Na podstawie własnej prak­
tyki doszedł do wniosku, że ani leki allopatyczne, ani h o m e o p a t y c z n e nie m o g ą
przynosić korzyści w przypadku ostrych zachorowań i że przy takich chorobach
utrata wagi następuje całkowicie niezależnie od tego, czy chory był dobrze, czy źle
karmiony. Stanowi gorączkowemu w każdym przypadku towarzyszy utrata wagi.
Z pojawieniem się apetytu zawsze wiąże się odzyskanie sił - z n ó w całkowicie nie­
zależnie od tego, jak dużo pożywienia dostawał chory. Do takiej refleksji doprowa­
dził lekarza przypadek pacjentki chorej na ciężką postać tyfusu. Przez trzy tygodnie
pacjentka nie mogła przyjmować żadnego pożywienia, a m i m o to przybrała na wa­
dze. W 35. dniu pojawił się apetyt, który został zaspokojony. Do tego czasu tem­
peratura powróciła do normy, a język stał się czysty.
Przypadek ten wywarł na doktorze Deweyu wielkie wrażenie. Od tego czasu za­
czął on zalecać całkowitą wstrzemięźliwość p o k a r m o w ą w przypadku wszelkich
ostrych zachorowań, i, j a k się okazało, zawsze z p o w o d z e n i e m . Tak s a m o wyleczył
swojego trzyletniego syna, który zachorował na dyfteryt.
Za p o m o c ą głodówki Dewey wyleczył również o p a d ł ą z sił kobietę cierpiącą na
ciężką postać reumatyzmu. W trakcie głodówki obserwował, j a k choroba ustępuje,
a bladożółta cera chorej nabiera zdrowych rumieńców. Po miesiącu chora była
w stanie wyjść z łóżka, usiąść w fotelu. W 46. dniu kobieta mogła j u ż samodziel­
nie przejść przez kilka pokoi w swoim mieszkaniu, m i m o iż tego dnia po raz pierw­
szy od początku choroby z dużym apetytem zjadła z w y k ł ą kanapkę. Po odbyciu
głodówki przytyła o 18 kilogramów.
Zagadkowy charakter procesu głodówki wyjaśnił E. D e w e y w ó w c z a s , gdy

15
w j e d n y m z podręczników do fizjologii zobaczył następującą tabelę ubytków w po­
szczególnych tkankach ciała w przypadku śmierci głodowej (w % ) :
Tłuszcz 97
Śledziona 63
Wątroba 56
Mięśnie 30
Krew 17
Ośrodki n e r w o w e 0

Jak wynika z p o w y ż s z e g o zestawienia, wszystkie tkanki w większym lub mniej­

szym stopniu cierpią z p o w o d u głodówki, z wyjątkiem mózgu. Biorąc za podstawę
ten fakt, D e w e y wywnioskował, że w ciele ludzkim nagromadzony jest duży zapas
wcześniej przyswojonego materiału odżywczego, a mózg jest w stanie wykorzysty­
wać ten materiał, kiedy brakuje innego pożywienia lub kiedy osłabione są zdolno­
ści trawienne. W ten sposób mózg m o ż e pozostawać materialnie nieuszkodzony.
Dzięki tej właściwości organizmu człowiek zachowuje aktywność u m y s ł o w ą na­
wet w przypadku, gdy j e g o ciało zamieniło się niemalże w szkielet. Stąd Dewey
wysnuwa wnioski, które poparte są obserwacjami: aby u m r z e ć z głodu, potrzeba
nie dni, lecz tygodni i miesięcy. Ten czas jest znacznie dłuższy niż średni czas
trwania ostrych zachorowań. Na d o w ó d Dewey przytacza poniższe fakty.
Czteroletni chłopiec miał całkowicie zniszczony żrącym płynem przełyk i żołą­
dek - nawet najmniejsza ilość jedzenia czy picia nie mogła dostać się do żołądka.
Chłopiec zmarł w 75. dniu głodówki, zachowując do końca pełną świadomość, je­
go ciało składało się j e d y n i e z kości, więzadeł i cienkiej skóry.
Pewna kobieta wskutek paraliżu mięśnia umożliwiającego ruchy połykowe,
spowodowanego apopleksją (wylewem krwi do mózgu), nie mogła przełknąć ani
kropli, a zmarła dopiero po czterech miesiącach.
Fakty te zmusiły D e w e y a do spojrzenia na funkcję mózgu od innej strony. Za­
czął r o z u m o w a ć w następujący sposób: od wczesnego rana do późnego wieczora
siły organizmu stale się zmniejszają, niezależnie od tego, ile przyjęliśmy pożywie­
nia. Jedynie sen umożliwia regenerację utraconych sił. Odżywianie nie może zastą­
pić snu. Mózg, uważa Dewey, to nie tylko organ, który sam się odżywia, jest to prą­
dnica, która sama ładuje się energią podczas snu i odpoczynku.
Pożywienie nie m o ż e być źródłem sil życiowych wówczas, gdy ośrodek ich wy­
twarzania - m ó z g - jest sparaliżowany chorobą. A ponieważ procesy trawienia
i przyswajania pożywienia wymagają zużytkowania tych sił, jasne staje się, że je­
dzenie w okresie ciężkiej choroby tłumi energię życiową i utrudnia proces zdro­
wienia. Z m a g a z y n o w a n e g o w organizmie zapasu pożywienia (w postaci tłuszczu,
mięśni oraz innych narządów i tkanek) wystarcza z nawiązką, aby w tym czasie
odżywiać mózg. Z m u s z a n i e chorego do jedzenia, kiedy nie ma on apetytu, ozna­
cza pogłębianie j e g o choroby.
E. Dewey napisał książkę na temat głodówki, w której p r z e d m o w i e znalazły się
następujące słowa:
„ Książka ta jest historią tego, co rozegrało się w sercu pewnego lekarza w trak­
cie jego życia zawodowego. Zacząwszy swoją praktykę w nieświadomości, otoczo-

16
ny mgłą przesądów medycznych, doszedłem w końcu do mocnego przekonania, że
tylko sama natura (za pomocą głodu) może leczyć choroby. Przedstawiona w tej
książce metoda higieny (głodówka) jest oryginalna i rewolucyjna. Została szeroko
wypróbowana w praktyce, a jej wartość lecznicza nie podlega dyskusji. Każdy
wers tej książki napisany został w głębokim przekonaniu, że nadszarpujące zdrowie
leki i charakterystyczne dla naszych czasów odżywianie chorych absolutnie się nie
sprawdzają ".

Lekarz Tyner (1880 r.) nazywał g ł o d ó w k ę „eliksirem m ł o d o ś c i " . Z a n i m T y n e r

zastosował głodówkę, sam był słaby i chorowity. Jednakże w wieku 52 lat, kiedy
nie miał j u ż nic do stracenia, przeprowadził 40-dniową g ł o d ó w k ę i pozbył się swo­
ich niedomagań. Żył jeszcze 31 lat.
Doktor Adolf Mayer w 1901 roku napisał książkę „ L e c z e n i e g ł o d e m - leczenie
cudotwórcze". Z punktu widzenia fizjologii tamtych czasów opisuje on korzystny
wpływ głodówki na organizm człowieka. W czasie głodówki organizm człowieka
zabiera się do zużywania pozostałych w ciele niestrawionych resztek p o k a r m o ­
wych, patologicznie zmienionej tkanki. Produkty rozpadu materii w y p r o w a d z a n e
są z miejsc, w których się odłożyły, i rozkładane: to, co jest przydatne, zamienia się
w materiał odżywczy, a co nieprzydatne - zostaje usunięte na zewnątrz.

Herbert Shelton - autor najpopularniejszych książek o uzdrawianiu człowieka

(„System h i g i e n y " w 7 tomach, „ G ł o d ó w k a może uratować ci życie", „Życie ludz­
kie, jego filozofia i p r a w a " i wiele innych) zaczął p r z e p r o w a d z a ć głodówki od la­
ta 1920 roku. Przez ten okres - prawie 45 lat - przeprowadził tysiące g ł o d ó w e k
trwających od kilku do dziewięćdziesięciu dni, zarówno dla zmniejszenia wagi, j a k
i w celu odzyskania utraconego zdrowia. Książki Sheltona są u w a ż a n e za klasykę
naturalnego uzdrawiania. W dalszej części nierzadko b ę d z i e m y się p o w o ł y w a ć na
j e g o prace.
Współczesna nauka stale odkrywa m e c h a n i z m y d o b r o c z y n n e g o w p ł y w u głodu
na zdrowie i długość życia człowieka. W odpowiednich rozdziałach b ę d z i e m y
przytaczali kolejne przykłady.
Sposoby powstrzymywania się człowieka od jedzenia są analogiczne do opisa­
nych wyżej sposobów stosowanych przez zwierzęta. Istnieją na przykład ludzie,
którzy, podobnie jak zwierzęta, popadają w stan anabiozy i w takim stanie m o g ą
trwać miesiąc i dłużej. Inni, podobnie jak zwierzęta w stanie odrętwienia, przez
wiele lat znajdują się w letargu. Istnieją takie unikaty, które p r o w a d z ą zwykły tryb
życia, a równocześnie dziesiątki lat nic nie j e d z ą lub j e d z ą takie okruszki, że trud­
no to nazwać jedzeniem. Wreszcie, wszyscy z n a m y osoby, które p o s z c z ą wielo­
krotnie po 10-40 i więcej dni. Ci wszyscy ludzie j a k o ś nie wyczerpują się i nie
umierają, przeciwnie - wspaniale wyglądają i są pełni życia.

Oto najbardziej jaskrawe przykłady rozmaitych głodówek.

Anabioza. Jelena Bławatska w książce „Z jaskiń i ostępów H i n d u s t a n u " pisze
o zdolnościach wytrwale ćwiczących ludzi:
„Niedawno usłyszeliśmy, że jogini oraz inni praktykujący guptawidję (tajemna

17
święta nauka) w Indii słyną z tego, że odkryli tajemnicę, jak można nie oddychać
przez 21 do 43 minut, a mimo to nie umrzeć! Niektórzy z nich przez lata codzien­
nej, regularnej praktyki nabierają cech hibernacji: wpadają, podobnie jak nie­
które zwierzęta, w odrętwienie, i pozostając w takim stanie - bez oddychania, a na­
wet najmniejszych oznak życia - pozwalają, by zakopano ich w ziemi na kilka ty­
godni, nawet miesięcy, a następnie - powracają do życia!"
W książce znanego szwajcarskiego etnografa O. Stolla „Hipnoza i sugestia
w psychologii l u d ó w " (1904) znajduje się opis sporu, jaki w 1837 roku miał miej­
sce pomiędzy j o g i n e m o imieniu Charida a m a h a r a d ż ą Rundżit Singa. Maharadża
nie wierzył, że człowiek m o ż e przeleżeć sześć tygodni pogrzebany w ziemi, a po­
tem odżyć. Jogin postanowił mu to u d o w o d n i ć .
Przed swoim sześciorygodniowym snem jogin był przez siedem dni na diecie
mlecznej, zaś w dniu „ z a p a d n i ę c i a " w sen przepłukał jelito i żołądek. Swoje „zapa­
d a n i e " w sen Charida zaczął od tego, że w rozluźnionej pozycji opuścił głowę na
klatkę piersiową, w myślach skupił swój wzrok na przegrodzie nosowej i - mono­
tonnie powtarzając niezliczoną ilość razy „ B a a m , Haam, Zaam, D ż a a m , N a a m " -
zaczął zatrzymywać oddech. Kiedy pogrążył się we śnie, uczeń zalepił mu wo­
skiem oczy, nos, usta (przed insektami), umieścił jogina w worku i położył w drew­
nianej skrzyni.
Skrzynię z j o g i n e m m a h a r a d ż a kazał zakopać w ziemi. D o d a t k o w o w tym miej­
scu posiano pszenicę i postawiono straż.
Po sześciu tygodniach przyszła pora obudzenia. Wszyscy mieszkańcy miasta La-
hore i okolic przyszli popatrzeć, j a k się zakończy spór.
Kiedy otworzono skrzynię, ujrzano w niej człowieka w zaszytym worku, leżące­
go w niewygodnej, skręconej pozycji. Wyjęto jogina z worka i starannie obejrza­
no. Zauważono, że cały worek był pokryty pleśnią. Ręce jogina były pomarszczo­
ne, na dotyk - zgrabiałe, głowa leżała na ramieniu. Lekarz wziął j e g o rękę, szuka­
jąc pulsu - puls nie był wyczuwalny. Uczeń Charidy zaczął polewać go ciepłą wo­
dą i rozcierać mu ręce, położył na głowie rozgrzany placek pszeniczny, usunął
z uszu i nosa wosk, rozwarł szczęki i wyciągnął język. Następnie sługa przetarł je­
go oczy masłem, otworzył powieki; lecz oczy początkowo pozostawały jak nieży­
we (szkliste), gałki oczne nie poruszały się, źrenice nie reagowały na światło. Po
trzecim przyłożeniu do głowy j o g i n a gorącego placka, pojawiły się silne konwul­
sje (drżenie lub wstrząsanie ciała oznacza, że wstępuje w nie postać polowa), po­
woli zaczęły się pojawiać ruchy o d d e c h o w e , nozdrza zaczęły się poruszać, w koń­
czynach pojawiła się naturalna okrągłość, puls stał się wyczuwalny, chociaż był je­
szcze bardzo słaby. N a s t ę p n i e sługa włożył j o g i n o w i do ust masło i zmusił do po­
łknięcia. Do tego czasu na w p ó ł zamknięte oczy Charidy otworzyły się, odzyskały
naturalny blask. Po półgodzinie od początku ożywiania jogin, poznawszy siedzące­
go przed nim m a h a r a d ż ę Rundżit Singa, niskim, ledwie zrozumiałym głosem wy­
mówił: „No i co, teraz mi w i e r z y s z ? " Mniej więcej po godzinie od wyjęcia ze
skrzyni Charida stopniowo całkowicie doszedł do siebie.
W późniejszych czasach lekarze niejednokrotnie obserwowali j o g i n ó w w tym
stanie. W gazecie indyjskiej „Hindustan T i m e s " z dnia 2 7 - 2 8 października 1958
roku opublikowano reportaż z miejsca „ p o c h ó w k u " 52-letniego jogina Babaszri
Ramdażi Dżirnari. Po 10-dniowej głodówce u m i e s z c z o n o go w grobowcu, gdzie
przez 24 godziny znajdował się w stanie anabiozy. Wcześniej, w 1950 roku,
z udziałem tego samego j o g i n a Ramdażi p r z e p r o w a d z o n o unikatowy eksperyment,
który opisał lekarz indyjski Weikl w czasopiśmie „ L a n c e t " . W Bombaju, w obe­
cności dziesięciu tysięcy w i d z ó w jogin usiadł w w y k o p a n y m w ziemi grobie, który
następnie zamknięto hermetycznie c e m e n t e m na 56 godzin. Ale to j e s z c z e nie
wszystko. Po tym czasie wnętrze grobowca zalano w o d ą i R a m d a ż i znajdował się
pod w o d ą w anabiozie przez sześć i pół godziny, po c z y m w jednej z bombajskich
klinik przywrócono go do życia.

Sen zimowy. Bardzo długi sen obserwowano w dziejach ludzkości nie raz. A m e ­
rykanka Patrycja Maguira, dowiedziawszy się o śmierci narzeczonego, nagle za­
częła ziewać. Poradzono jej, by się położyła do łóżka. Patrycja położyła się i prze­
spała, nie budząc się, ponad 18 lat! N o r w e ż k a Augustyna Langard spała od 1919
do 1941 roku. Przez ten czas zupełnie się nie zmieniła. Kiedy zaś się obudziła, za­
częła się bardzo szybko starzeć i po pięciu latach umarła. Dwadzieścia lat przespa­
ła Nadieżda Lebiedina z Dniepropietrowska. Obudziła się w dniu pogrzebu matki.
Przez osiem miesięcy odzyskiwała aktywność ruchową. Wyglądała znacznie m ł o ­
dziej, niż wskazywał jej wiek, i nie skarżyła się na zdrowie.
Przypadki te ukazują zdolność człowieka do zapadania w swoisty rodzaj snu,
podobnie j a k czynią to zwierzęta, i do obchodzenia się przez długi czas bez poży­
wienia.

Życie bez pożywienia. Teresa N e w m a n urodziła się w Wielki Piątek w 1898 ro­
ku. Wskutek nieszczęśliwego wypadku w wieku dwudziestu lat straciła wzrok i zo­
stała sparaliżowana.
Dzięki modlitwom do Świętej Teresy z Lisieux w c u d o w n y sposób w 1923 roku
odzyskała wzrok. Później zaś błyskawicznie ustąpił paraliż kończyn. Od 1923 ro­
ku Teresa całkowicie zrezygnowała z j e d z e n i a i picia, z wyjątkiem codziennego
spożywania niewielkiego święconego opłatka. Od 1926 roku w każdy piątek na jej
ciele pojawiały się stygmaty (rany Chrystusowe).
Oto jak opisuje Jogananda 37-letnia Teresę N e w m a n w książce „Autobiografia
jogina":
„[...] wydawała się o wiele młodsza, wyróżniała się prawdziwie dziecięcą świe­
żością i urokiem. Zdrowa, rześka, o zgrabnej figurze, z różowymi policzkami - oto
święta, która nic nie je! [...]
- Nic pani nie je?
- Nic, oprócz hostii codziennie o szóstej rano.
- Jak duża jest hostia?
- Cienka jak papier, wielkości malej monety. Spożywam ją ze względu na jej
świętość - jeśli nie jest święcona, nie jestem w stanie zjeść nawet jej.
- Oczywiście nie mogłaby pani przeżyć nią całe dwanaście łat?
- Ja żyję Bożą Światłością!
- Widzę, że jest pani świadoma, że energia wlewa się w pani ciało z eteru, od
słońca i z powietrza.

19
 - Jestem taka szczęśliwa, kiedy słyszę, że rozumie pan, jak ja żyję.
- Czy może pani nauczyć innych, jak żyć bez jedzenia?
To pytanie jak gdyby ją zaszokowało.
- Nie mogę tego robić, Bóg sobie tego nie życzy [...] "

[...] Co tydzień, od północy z czwartku na piątek do południa w piątek wszyst­

kie rany otwierają się i krwawią; traci cztery i pół kilograma swojej zwykłej wagi
- 55 kilogramów [...]
[...] Profesor Wutz opowiedział kilka przypadków, j a k i e miały miejsce ze świę­
tą w j e g o obecności.
„[...] często udawaliśmy się na wielodniowe wycieczki po całych Niemczech. To
zdumiewający kontrast: podczas gdy my jemy trzy razy dziennie, Teresa nie je nic.
Pozostaje świeża jak róża, której nie ima się zmęczenie, widoczne po nas wskutek
wędrówki. Kiedy jesteśmy głodni i myszkujemy po podmiejskich karczmach, ona
wesoło się śmieje ".
Profesor dodał kilka ciekawych szczegółów dotyczących fizjologii.
„Ponieważ nie przyjmuje ona żadnego jedzenia, jej żołądek się zmniejszył. Nie
ma naturalnych wydzielin, ale gruczoły potowe funkcjonują, jej skóra jest zawsze
delikatna i jędrna.
[...] Z rozmowy z dwoma braćmi Teresy dowiedzieliśmy się, że święta śpi tylko
godzinę-dwie. Jest aktywna i pełna energii, pomimo licznych ran na ciele [...]
[...] Teresa posiada zdolność przenoszenia za pomocą modlitwy na swoje ciało
chorób innych ludzi. Rezygnacja z jedzenia zaczęła się wtedy, kiedy modliła się, by
choroba gardła pewnego młodego człowieka z jej parafii przeszła na jej własne
gardło ".

Teresa zmarła 18 września 1962 roku.

Wśród chrześcijańskich świętych, którzy żyli bez jedzenia, byli Ludwina
z Schiedam, Elżbieta Renzi, Katarzyna ze Sieny, Dominik Lorykat, Aniela z Foli-
gno, Ludwika. Święty Mikołaj z Fliie (pustelnik z XV wieku) zachowywał pełną
wstrzemięźliwość przez dwadzieścia lat!

D o b r o w o l n e p o w s t r z y m y w a n i e się od jedzenia. Z w y k ł y człowiek m o ż e ob­

chodzić się bez pożywienia dość długo. Na długość głodówki, j a k ą zniesie czło­
wiek, wpływają następujące czynniki: bezpieczne warunki; informacja o tym, j a k
prawidłowo przeprowadzać g ł o d ó w k ę , indywidualna konstytucja oraz wiek.
Bezpieczne warunki. Jeżeli ktoś nieoczekiwanie i z przymusu znajdzie się
w sytuacji, w której n i e m o ż l i w e jest przyjmowanie pożywienia, to ginie on nie
z głodu j a k o takiego, lecz z p o w o d u paniki i nieznajomości zasad prawidłowego
zachowania się w przypadku braku pożywienia.
Latem 1942 roku czterech marynarzy znalazło się daleko od brzegu na Morzu
Czarnym, bez z a p a s ó w w o d y i żywności. Trzeciego dnia zaczęli p r ó b o w a ć pić wo­
dę morską. Dzięki temu, że w Morzu C z a r n y m w o d a jest dwukrotnie mniej słona
niż w oceanie, przywykli do niej w piątej dobie. K a ż d y wypijał o k o ł o dwóch ma­
nierek dziennie. Niemniej j e d n a k panika, niesprzyjające warunki itd. miały zgubne

20
działanie. Pierwszy marynarz zmarł w 19. dniu, drugi - w 24., trzeci - w 30. dniu
przymusowej głodówki. Ostatni, szef służby m e d y c z n e j , został odnaleziony i za­
brany przez inny statek w 36. dniu, w stanie przyćmienia świadomości. Przez ten
czas stracił 22 kilogramy, co stanowiło 3 2 % j e g o pierwotnej wagi.
Na początku XX wieku grupa składająca się z j e d e n a s t u osób ogłosiła głodów­
kę w więzieniu irlandzkiego miasta Cork. Dwudziestego dnia gazety zaczęły pisać,
że więźniowie umierają. Informacje takie przekazywane były 30., 40., 50., 60. i 70.
dnia. W rzeczywistości pierwszy więzień zmarł 74. dnia, drugi - 88., a pozostali
przerwali głodówkę w 94. dniu, stopniowo wydobrzeli i pozostali żywi.
W Odessie pewna kobieta, wyniszczona przez choroby, p o z b a w i o n a nadziei, p o ­
stanowiła zakończyć samobójstwem. Ponieważ była b a r d z o pobożna, nie targnęła
się na własne życie, lecz zdecydowała się umrzeć śmiercią głodową. Położyła się
po prostu do łóżka i zaczęła czekać na nadejście śmierci. Przeleżała tak trzy mie­
siące, straciła 6 0 % w a g i ! Kiedy odnaleziono ją w stanie skrajnego wycieńczenia,
zawieziono ją na oddział terapii g ł o d ó w k ą do lekarza W. D a w y d o w a . Dzięki j e g o
pomocy oraz specjalnej diecie odzyskała wagę. W dodatku okazało się, że całko­
wicie wyleczyła się ze wszystkich dręczących ją wcześniej chorób!

Jak prawidłowo przeprowadzać głodówkę. Jeżeli nie b o i m y się głodówki

i wiemy, j a k w jej trakcie postępować, to m o ż e m y ją stosować długotrwale i z po­
wodzeniem. Brazylijski fakir Adełinu da Silva przez pięćdziesiąt lat zarabiał na ży­
cie dzięki regularnym głodówkom. Przez 57 lat życia pościł łącznie 3 lata,
a w 1969 roku wytrzymał bez jedzenia 111 dni.
Człowiek o nazwisku Succi w okresie od 1886 do 1904 roku za pieniądze prze­
prowadził dziesięć eksperymentalnych głodówek - od 20 do 45 dni każda. Niejaki
Marletti kilkakrotnie przeprowadził g ł o d ó w k ę 50-dniową.
Sam autor nie pościł więcej niż 27 dni, ale widział, czytał i słyszał o ludziach,
żyjących w Rosji, którzy w celu wyleczenia, doskonalenia d u c h o w e g o pościli od
30 do 50, a nawet 91 dni. Niektórzy z nich mieli własny system.

Indywidualna konstytucja człowieka oraz wiek. Ze w z g l ę d u na fakt, iż pod­

czas głodówki zużywane są tkanki organizmu, okazuje się, że im więcej człowiek
waży, tym dłużej może pościć. 119 dni głodziła się w Los Angeles cierpiąca na oty­
łość (143 kilogramy) Elaine Jones. Podczas głodówki codziennie wypijała 3 litry
wody, a dwa razy w tygodniu dostawała zastrzyki z witamin. Jej w a g a zmniejszy­
ła się do 81 kilogramów, a samopoczucie było wyśmienite.
W 1973 roku w Glasgow dwie kobiety cierpiące na otyłość głodziły się w celu
unormowania swojej wagi przez 236 i 249 d n i !
Jeżeli zaś chodzi o związek pomiędzy g ł o d ó w k ą a wiekiem, to m o ż e m y odwo­
łać się do słów Hipokratesa:
„Starzy ludzie łatwo znoszą głód, w drugiej kolejności są ludzie w wieku dojrza­
łym, jeszcze trudniej jest młodym, a najtrudniej ze wszystkich - dzieciom, szcze­
gólnie tym, które wyróżniają się dużą żywotnością ".

Jak widzisz, szanowny czytelniku, człowiek może obywać się bez jedzenia, wy-

21
korzystując bardzo r ó ż n o r o d n e m e c h a n i z m y - od „podjadania" własnego ciała do
„naładowywania s i ę " promieniami światła.

Wyjaśnienie pojęcia „głodówka"

A rnold de Vries w książce „Terapia g ł o d ó w k ą " (Los Angeles, 1963) opisuje po­
jęcie g ł o d ó w k i w s p o s ó b następujący:
„Przez termin «głodówka» rozumiemy całkowite łub częściowe powstrzymywa­
nie się od jedzenia lub picia wody z dowolnego powodu. Istnieje więc głodówka ty­
pu owocowego, warzywnego, mlecznego, wodnego i wiele innych. W zależności od
przyczyn głodówki można dokonać innego podziału: post religijny, głodówka za­
wodowa, fizjologiczna, patologiczna i eksperymentalna.
Głodówka owocowa jest to powstrzymanie się od jedzenia owoców, warzywna
— warzyw, mleczna - odpicia mleka, wodna — od picia wody, itd. Głodówka o cha­
rakterze religijnym («post») - to wstrzemięźliwość w jedzeniu w celu rozwoju du­
chowego bądź w celu dokonania obrzędu religijnego. Głodówka zawodowa - to
niejedzenie dla zdobycia popularności i reklamy. Fizjologiczna - to naturalne za­
przestanie jedzenia, spotykane w przyrodzie, na przykład w czasie snu zimowego,
lub sezonowe powstrzymywanie się od jedzenia niektórych zwierząt. Głodówka pa­
tologiczna związana jest z chorobami organicznymi, które czynią organizm nie­
zdolnym do przyjmowania lub przyswajania pokarmu. Głodówka eksperymentalna
- to sztuczne powstrzymywanie się od jedzenia ludzi lub głodzenie zwierząt w celu
przeprowadzenia badań naukowych [...], głodówka terapeutyczna (lecznicza) - to
całkowite zaprzestanie jedzenia, ale nie picia wody. Celem głodówki terapeutycz­
nej jest wzmocnienie i regeneracja zdrowia ".

Opisany przez de Vriesa podział „ g ł o d ó w e k " świadczy o o g r o m n y m zamiesza­

niu, jakie panuje w u m y s ł a c h ludzi w tej kwestii.
Ażeby osiągnąć określone zmiany fizjologiczne w organizmie, a następnie przez
pewien czas u t r z y m y w a ć je w celu leczniczym bądź profilaktycznym, niezbędne
jest całkowite w s t r z y m a n i e się od przyjmowania pożywienia. „ G ł o d ó w k i " eliminu­
jące owoce, warzywa, mleko (można tu j e s z c z e dodać mięso, pieczywo itd.) - to
zwyczajne odżywianie, które nie jest w stanie s p o w o d o w a ć wyłączenia narządów
trawiennych i u r u c h o m i ć drzemiących m e c h a n i z m ó w wewnątrzkomórkowych od­
nowy i regeneracji. Są to swoiste diety, których nie należy mylić z prawidłowym
rozumieniem głodówki.
W naszym p r z y p a d k u pojęcie „ g ł o d ó w k a " oznacza d o b r o w o l n ą rezygnację
człowieka z przyjmowania wszelkiego pożywienia, a w szczególnych przypad­
kach również wody, na określony czas, w celu oczyszczenia organizmu, uwol­
nienia się od choroby lub doskonalenia duchowego. M a k s y m a l n y czas głodów-

22
 ki nie powinien prowadzić do wyniszczenia organizmu i nastąpienia nieodwracal­
nych zmian.
Istnieją również inne określenia dobrowolnej rezygnacji z j e d z e n i a - „post", „te­
rapia dietą odciążającą" ( R D T ) , „głodówka korzystna fizjologicznie" (ros. skrót
FPG - jhiołogiczeski poleznoje gołodanije - przyp. tłum.). Spróbujemy wyjaśnić
rodowód tych pojęć i usunąć p e w n e związane z nimi nieścisłości interpretacyjne.
Rosyjski wyraz „ p o s t " (w języku polskim posterunek, stanowisko - przyp.
tłum.) pochodzi od francuskiego poste i oznacza:
1) odpowiedzialne i eksponowane stanowisko; 2) strażnika, postawionego w do­
kładnie określonym miejscu; 3) samo miejsce, na którym stoi strażnik Najważniej­
sze w tym wszystkim jest zrozumienie, j a k ą funkcję spełnia człowiek na posterun­
ku. Funkcja ta zaś sprowadza się do zakazu przechodzenia, przedostawania się
przez to miejsce niepożądanych działań, przedmiotów, osób itp.
Archimandryta Nikifor w „Encyklopedii biblijnej" („Biblejskaja encikłopiedi-
ja", Moskwa, 1891 r.) opisuje pojęcie „ p o s t " następująco:
„[•••] u Judejczyków było w zwyczaju, co uważano za obowiązek religijny, aby
wyznaczać sobie post, to znaczy wstrzymywać się od jedzenia, modlić się i składać
ofiary [...]. Żydzi przestrzegali postów z wyjątkową surowością [...] i wyróżniali
się nie tylko wstrzemięźliwością w jedzeniu, lecz także rezygnacją z zaspokajania
wszystkich innych potrzeb zmysłowych ".

Kiedy mówimy, że człowiek „przestrzega p o s t u " lub „ w y z n a c z a sobie post",

oznacza to, że dobrowolnie postawił zaporę swoim u c i e c h o m z m y s ł o w y m w celu
ich opanowania i podporządkowania. Przez taki uczynek wywyższył się, zajął naj­
ważniejsze miejsce w sobie samym, odrzucając wszystko co fałszywe i obce.
Jeżeli nie robimy tego świadomie, dobrowolnie, to dogadzanie s w o i m z m y s ł o m
(jedzenie, alkohol, seks, dążenie do wygód itp.) uczyni człowieka ich niewolni­
kiem, stopniowo rujnując organizm. Dokonuje się to w sposób tak niezauważalny,
że czasem człowiek niczego nie podejrzewa.

Tak więc, „ p o s t " - to ten s a m głód, lecz dokładniej wyrażający aspekt motywa­
cyjny w człowieku. Jak widać, oprócz brzmienia, pojęcie „ p o s t " nie ma żadnego
związku z „ p o s t n y m " jedzeniem. Podobieństwo brzmieniowe przeciwstawnych
znaczeniowo słów - „ p o s t " (posterunek, warta) i „ p o s t n y " (wyraz oznaczający
„nietłuste i bezmięsne j e d z e n i e " ) doprowadziło do zamieszania w u m y s ł a c h ludzi
i niewłaściwego rozumienia postów religijnych. Zamiast głodować, ludzie j e d z ą
nietłuste potrawy (mięsa nie wolno, a ryby m o ż n a ? ! ) , zniekształcając pierwotny
sens postu.
Oczywiście zdecydowanie nie wszyscy ludzie m o g ą pościć, dlatego udzielona
została dyspensa - możliwość jedzenia nietłustych potraw, które sprzyjały odcią­
żeniu organizmu. Ale nawet takie ograniczenie w jedzeniu przede wszystkim
sprzyjało oczyszczeniu umysłu i zdyscyplinowaniu z m y s ł ó w w postaci polowej
człowieka. To właśnie jest w poście religijnym leczeniem duszy.
Nie chcąc narzucać czytelnikowi własnego zdania, w uzupełnieniu tego, co j u ż
zostało powiedziane, przytoczę r o z m o w ę korespondenta z o s o b ą d u c h o w n ą .

Xl:
 P y t a n i e : „Jakie s ą zasadnicze różnice pomiędzy postem w znaczeniu kościel­
n y m a s t o s o w a n ą przez wielu ludzi g ł o d ó w k ą leczniczą?"
O d p o w i e d ź : „Post w znaczeniu kościelnym i głodówka lecznicza mają zu­
pełnie inne cele. N i e ma m i ę d z y nimi istotnych sprzeczności, ale jednak odnosił­
bym się do tej metody z p e w n ą ostrożnością i obawą. Dlaczego? Chodzi o to, że
nawet w postach religijnych istnieje taka praktyka duszpasterska, że d u c h o w n y mo­
że zabronić człowiekowi poszczenia. Nie dlatego, że taka dieta m o ż e prowadzić do
chorób. Nie do w y t r z y m a n i a w sensie fizycznym bywa co innego - zdarza się, że
człowiek jest całkowicie zdrowy, a jednocześnie post m o ż e się dla niego okazać
zgubny. T ł u m a c z y się to w ten sposób, że ciało człowieka nakłada na duszę j a k
gdyby strupy, które, podobnie j a k krew zaschnięta na ranie, z jednej strony - utru­
dniają ruchy, a z drugiej - chronią. Kiedy taki pancerz staje się cieńszy, to człowiek
zaczyna być bardziej wrażliwy na wpływy zewnętrzne, bardziej podatny na zranie­
nie. Dlatego też często m o ż e m y spotkać osoby, które w okresie postu stają się wy­
jątkowo drażliwe, to zaś prowadzi do paradoksu - człowiek rezygnuje z masła,
mleka, a równocześnie zaczyna zadręczać, «zjadać» swoich bliskich. (Głód po­
zwala odkryć i uaktywnić uczuciowe «wrzody», które, nie otrzymując odpo­
wiedniego bodźca p o p r z e z smak, próbują uzyskać niezbędną dla siebie ener­
gię od innych ludzi p o p r z e z w y w o ł y w a n i e w nich emocji, które są reakcją ma
takie «zjadanie». T a k i e osoby to ukryte wampiry. Właśnie tacy ludzie powin­
ni pościć w celu uwolnienia własnej postaci polowej od tej ohydnej cechy. J e ­
dynie post pozwoli im stać się innymi ludźmi - tolerancyjnymi i kochającymi.
- Przyp. aut.) Każdy d u c h o w n y powie na to: lepiej j e d z wszystko, tylko nie ruszaj
swoich bliźnich. Post religijny - to w ż a d n y m wypadku nie jest zwykła dieta na sto­
le. Najważniejsze jest to, by czas postu był czasem czynu d u c h o w e g o - gorliw-
szych modlitw, odwiedzania świątyni, p o m o c y bliskim, walki z grzechami, z na­
miętnościami. Powinien być czasem spowiedzi, pokuty. (Świadczy to o tym, że
używając tych s a m y c h słów, w k ł a d a m y w nie zupełnie różne treści. Wszak
prawdziwy czyn d u c h o w y w pierwszej kolejności zakłada oczyszczanie duszy,
świadomości. Na p i e r w s z y m miejscu należy postawić walkę z namiętnościami
prowadzącymi do grzechu. W ó w c z a s nie będzie potrzebna spowiedź i pokuta.
P o m a g a n i e bliźnim stanie się czymś naturalnym, a modlitwy s a m e w y r w ą się
z waszych serc. - Przyp. aut.) Tam zaś, gdzie g ł o d ó w k ę praktykuje się w celach
czysto medycznych, m o ż n a p o m ó c w j e d n y m , a zaszkodzić w czym i n n y m . " (Waż­
ne jest, aby zrozumieć, że bez w y k o n a n i a uzdrawiającej pracy w świadomości
chorego człowieka nie d o k o n a się praca uzdrawiająca j e g o organizm. - Przyp.
aut.)

P y t a n i e : „Większość entuzjastów głodówki leczniczej t o zdecydowani mate­

rialiści, którzy uważają, że najważniejsze - to uzdrowienie ciała, a w zdrowym cie­
le będzie zdrowy duch, ot i wszystko". (Pytanie to ujawnia całkowitą niewiedzę,
co jest w człowieku p i e r w o t n e i p o d s t a w o w e , a co wtórne i zależne. - Przyp.
aut.)
O d p o w i e d ź: „Z o g r o m n ą sympatią odnoszę się do materialistów. Gorzej
jest, gdy osoby w y c h o w a n e przez ateistów nagle wpadają w jakąś religijną, a naj­
częściej pseudoreligijną filozofię, zaczynają bawić się w okultyzm, uzdrawianie,

24
chiromancję, astrologię. I takie neopogaństwo coraz bardziej się szerzy. Kościół ja­
ko taki nie jest przeciwny temu, by człowiek prowadził zdrowy tryb życia i dbał
0 swoje ciało. Wydaje mi się, że efekt leczniczy głodówki polega na tym, że orga­
nizm stawiany jest w sytuacji ekstremalnej, uruchamia swoje możliwości rezerwo­
we i zaczyna pracować w dużo trudniejszych warunkach niż normalnie; dzięki te­
mu pewne choroby zaleczają się. Sądzę więc, że w celu wytłumaczenia efektu lecz­
niczego głodówki, nie ma potrzeby o d w o ł y w a ć się do wyjaśnień o charakterze nad­
naturalnym, j a k na przykład cud łaski boskiej, która j a k o b y ulecza poszczącego,
czy też jakieś energie k o s m i c z n e . " (Człowiek, dobrowolnie decydując się na ści­
sły post - głodówkę, pracuje z najbardziej zdumiewającą rzeczą, j a k ą ma -
z mocą Boską, której on sam jest przejawem. Swoje nadzieje pokłada całkowi­
cie w Niej, nic zaś w lekach, zabiegach i innych mądrościach m e d y c y n y . -
Przyp. auł.)
P y t a n i e : „Proszę m i opowiedzieć, jak najdokładniej, jakie reguły obowiązu­
ją w czasie postu dla ludzi wierzących. Być może k o m u ś ciężko jest pościć, ponie­
waż robi coś nie t a k ? " (Wątpliwości świadczą o istnieniu masy stlumień psy­
chicznych, które utrudniają człowiekowi realizację zamiarów. - Przyp. aut.)
O d p o w i e d ź : „Regułę n u m e r j e d e n wypowiedział Chrystus w Ewangelii:
a gdy pościcie, nie bądźcie smętni, aby nie widzieli ludzie, że pościcie. (Bardzo
słuszne zalecenie - radujcie się. Radość bowiem to z e w n ę t r z n y w y r a z uzdra­
wiającej energii i zbliżenia z Boskimi Źródłami w e w n ą t r z nas. - Przyp. aut.)
Podczas postu nie powinno od nas tchnąć smutkiem i zmartwieniem. ( S m u t e k
1 zmartwienie są zewnętrznym w y r a z e m tego, że postać polowa jest m o c n o po­
rażona stłumieniem emocjonalnym. Emocje s m u t k u i z m a r t w i e n i a wytwarza­
ją w organizmie substancje toksyczne, które niszczą człowieka. - Przyp. aut.).
Nie przypadkiem kiedy zaczyna się wielki post, wszystkie śpiewy cerkiewne są
o wiośnie - „Nadeszła wiosna skruchy, wiosna o d n o w i e n i a " . ( R a d o s n a pieśń to
wspaniała metoda wytwarzania w organizmie energii uzdrawiającej, tworze­
nia silnie działających substancji leczniczych - endorfin. Szczególne znaczenie
w pieśni mają słowa, które dzięki swoistym wibracjom i znaczeniu w z m a g a ­
ją wytwarzanie przez organizm energii uzdrawiającej i endorfin. S ł o w a „wio­
s n a " i „ o d n o w i e n i e " posiadają takie właściwości. - Przyp. aut.) O s o b y wierzące
pozdrawiają się wzajemnie (Pozdrowienie, życzliwość i otwartość to nic innego
jak w y m i a n a informacyjno-energetyczna twórczych, uzdrawiających energii.
- Przyp. aut.) z okazji rozpoczęcia postu, wszak wielki post w swej najgłębszej
istocie to czas radosny. (W czasie wielkiego postu Z i e m i a znajduje się w szcze­
gólnym sektorze energetycznym przestrzeni, który stymuluje odnowienie, da­
je impuls wszystkiemu, co żyje. W związku z tym w człowieku rodzi się bar­
dzo radosny nastrój. - Przyp. aut.) W ciągu roku wszystko pokryło się m u ł e m ,
wszystko wokół jest takie zwyczajne, a tu nagle dusza się budzi: potrzeba jej cze­
goś więcej. Przebudzenie duchowe, przebudzenie p e ł n e skruchy niesie człowieko­
wi o g r o m n ą radość. (Skrucha oznacza pracę oczyszczającą w naszej ś w i a d o m o ­
ści. Wyraziwszy swoją skruchę w jakiejś sprawie, człowiek się z niej oczyszcza.
Z jego postaci polowej zostaje usunięte stłumienie energetyczne. T e r a z energii
staje się więcej i to właśnie wywołuje uczucie radości i lekkości. - Przyp. aut.)

25
W tym czasie trzeba zwracać większą u w a g ę na otaczających nas ludzi, pomagać
potrzebującym, przy c z y m „potrzebujący" w naszych czasach nie zawsze oznacza
tego, kto nie ma co jeść. W końcu przecież sens postu jest taki - j e ś ć tyle, by nie
przeszkadzało to się modlić. Należy pamiętać, że jest to tylko środek do osiągnię­
cia wyższego celu, post powinien p o m a g a ć człowiekowi żyć w e d l e praw duszy,
a nie wedle p r a w c i a ł a . " (Bardzo słusznie - post jest środkiem, narzędziem,
które p o m a g a nam w p o z n a w a n i u i uzdrawianiu samych siebie. - Przyp. aut.)
P y t a n i e : „Jak Kościół odnosi się do tego, aby pościły lub głodowały dzieci,
ludzie c h o r z y ? "
O d p o w i e d ź : Stanowisko Kościoła jest w tym przypadku j e d n o z n a c z n e : cho­
rzy, dzieci, kobiety ciężarne pościć nie mogą, potrzebują oni pełnowartościowego
odżywiania." (W postaci polowej chorego człowieka jest m n ó s t w o zaburzeń, je­
go ciało fizyczne jest pełne złogów. G ł o d ó w k a to dla niego wspaniale, pełno­
wartościowe odżywianie. - Przyp. ciul.)
P y t a n i e: „A jeżeli człowiek chory jest przekonany, że dzięki postowi będzie
mu lżej?"
O d p o w i e d ź : „Sądzę, ż e takie problemy powinno się rozwiązywać w indy­
widualnej rozmowie z d u c h o w n y m , z człowiekiem, który by znał stan chorego
i mógł służyć radą. Człowiek powinien mieć wolny wybór. Również w życiu du­
chowym nie można wszystkich mierzyć j e d n ą miarką. Bywają sytuacje, kiedy le­
piej zrezygnować z postu, a bywa też odwrotnie - kiedy trzeba pogłębić post,
i wszystko to są różne rodzaje lekarstw d u c h o w y c h . (Wspaniałe słowa. Wszak po
to, by zlikwidować głębokie stłumienia emocjonalne, należy stworzyć sobie
wyjątkowo s u r o w e warunki. Na przykład g ł o d ó w k ę bez wody. W ó w c z a s moż­
liwe będzie szybkie i s k u t e c z n e uwolnienie się od psychicznych zniekształceń
w postaci polowej człowieka, które s p o w o d o w a ł y chorobę. - Przyp. aut.) Post
religijny od głodówki leczniczej różni się tym właśnie, że leczy nie tylko ciało, lecz
również d u s z ę . " (W pierwszej kolejności duszę, która jest p o d s t a w ą postaci po­
lowej każdego człowieka. Podczas głodówki człowieka należy nastawiać nic na
wybawienie od tej czy innej choroby, lecz na walkę zc stłumieniem emocjonal­
nym, które s p o w o d o w a ł o tę chorobę. - Przyp. aut.)

Termin „terapia dietą odciążającą" w p r o w a d z i ł propagator głodówki leczniczej

profesor Jurij Siergiejewicz Nikołajew. W latach dziecięcych i młodzieńczych
wielki wpływ w y w a r ! na niego Nikołaj Grigorjewicz Sutkowej, który propagował
nauki przyrodnicze, prawa przyrody, idee głodówki leczniczej. W rodzinie Nikoła-
j e w ó w i wśród ich przyjaciół p r z e p r o w a d z a n e były regularne posty i głodówki
w czasie chorób.
Po ukończeniu Instytutu M e d y c z n e g o w M o s k w i e Nikołajew został psychiatrą.
W swojej praktyce lekarskiej starał się p o m a g a ć chorym nie za p o m o c ą leków, lecz
siłami natury.
Obserwując praktykę leczenia chorych na schizofrenię, widząc, j a k ich się kar­
mi na siłę, porównał m e t o d y leczenia stosowane w psychiatrii z działaniem dozo­
wanej głodówki. W obu przypadkach następuje wstrząs i h a m o w a n i e .
W roku 1948 w klinice psychiatrycznej im. Korsakowa Moskiewskiego Instytu-

26
tu M e d y c z n e g o nr 1 w Moskwie Nikołajew zaczął leczyć g ł o d ó w k ą chorych psy­
chicznie.
Powstało j e d n a k pytanie - j a k nazwać taką m e t o d ę leczenia? Każdy człowiek ma
negatywny stosunek do samego słowa „ g ł o d ó w k a " . T y m bardziej, że dopiero co
skończyła się wojna, ludzie nie dojadali przez wiele lat, a tu z n o w u głód?
Na podstawie badań procesów, jakie dokonują się w organizmie w czasie gło­
dówki i po jej zakończeniu, wyjaśnione zostało, że organizm w okresie dozowanej
głodówki żyje dzięki włączeniu swoistych m e c h a n i z m ó w , zużywając swoją tkankę
rezerwową. W rzeczywistości nie ma głodu, jest tylko inny j a k o ś c i o w o sposób
odżywiania.
W związku z tymi d w o m a sprawami - negatywnym stosunkiem ludzi do słowa
„głód" i jakościowo innym sposobem odżywiania - oraz tym, że podczas wycho­
dzenia z głodówki stosuje się szczególny rodzaj diety, Nikołajew postanowił na­
zwać swoją metodę leczenia chorób psychicznych „terapią dietą odciążającą"
(RDT).
Od 1952 roku w Rosji m e t o d ą R D T zaczęto leczyć cierpiących na choroby so­
matyczne: dychawicę sercową, oskrzelową, zapalenie płuc, zakrzepowe zapalenie
żył, zapalenie korzonków, miażdżycę itd.
Ogólnie biorąc, dzięki wysiłkom J. Nikołajewa m e t o d a dozowanej głodówki
leczniczej przyjęła się i utrwaliła. Wielu j e g o uczniów nadal rozwija z p o w o d z e ­
niem ten kierunek leczenia naturalnego. Nikołajew ma j u ż ponad 90 lat i kontynu­
uje praktykowanie głodówki.
Suren Awakowicz Arakelan, podążając w ł a s n ą drogą badania głodówki, szero­
ko stosując ją w hodowli w celu odmładzania zwierząt, nazwał to zjawisko „gło­
dówką korzystną fizjologicznie".
Dlaczego akurat „korzystną fizjologicznie"? Na podstawie badań n a u k o w y c h
i praktycznych wiadomo, że w celu zaktywizowania szeregu m e c h a n i z m ó w biolo­
gicznych odpowiedzialnych za o d n o w ę organizmu niezbędne jest całkowite
wstrzymanie się na określony czas od przyjmowania wszelkiego rodzaju pokar­
mów. Ten „określony c z a s " powinien być wystarczająco długi, aby w pełni zadzia­
łały mechanizmy odnawiające. Jeżeli ten czas jest zbyt krótki, to m e c h a n i z m y nie
zostaną uruchomione i żaden efekt odmładzający nie będzie miał miejsca. Jeżeli
zaś czas ten będzie zbyt długi, to nastąpią nieodwracalne zmiany patologiczne,
które m o g ą doprowadzić do śmierci. Dlatego głodówkę stosuje się dokładnie tyle
czasu, ile jest niezbędne w celu zadziałania fizjologicznych m e c h a n i z m ó w odno­
wienia i odmłodzenia. Stąd właśnie określenie „ g ł o d ó w k a korzystna fizjologicz­
nie".
Podsumowując, można powiedzieć tak: termin „ p o s t " oznacza ś w i a d o m e za­
przestanie odżywiania w celu doskonalenia zalet d u c h o w y c h i ciała fizycznego;
terminem „ g ł ó d " posługują się osoby, które w bardzo niewielkim stopniu pojmu­
ją istotę tego zjawiska; termin „terapia dietą odciążającą" używany jest w wąskich
kręgach medycznych j a k o nazwa metody naturalnego leczenia wielu chorób psy­
chicznych i somatycznych za p o m o c ą głodówki i następującego po niej prawidło­
wego odżywiania; termin „głodówka korzystna fizjologicznie" oznacza g ł o d ó w k ę
trwającą optymalny czas, wystarczający do tego, by nastąpiły procesy odmładzają-

27
ce w organizmie zwierząt i człowieka. Dla naszych potrzeb używać będziemy ogól­
nie przyjętej n a z w y - „ g ł o d ó w k a " .

Stosować głodówkę -
to znaczy odżywiać się rezerwami własnego organizmu.
Stosować głodówkę -
to znaczy uruchamiać swoiste mechanizmy.

Procesy zachodzące w organizmie człowieka

podczas głodówki

Głodówka to magiczny klucz do tego, aby

odbudować własne zdrowie i w efekcie do­
prowadzić je do najwyższej doskonałości.

W
starożytności m e d y c y n a nie oddzielała się od pozostałych sfer działalno­
ści poznawczej człowieka i w pełni zasłużenie u w a ż a n o ją za pierwszy
stopień do mądrości. Dlatego też najwcześniejsze świadectwa dotyczące
głodówki otrzymaliśmy od Buddy, Chrystusa, M a h o m e t a , a także m ę d r c ó w - Pita­
gorasa, Sokratesa, Platona i wielu innych.
Przez tysiąclecia n a g r o m a d z o n e zostały kolosalne materiały praktyczne, demon­
strujące wielostronne efekty, jakie osiąga człowiek stosujący głodówkę. Całą róż­
norodność efektów m o ż n a sprowadzić do dwóch kategorii - wpływ na postać po­
lową człowieka i na j e g o ciało fizyczne. M e t o d y i rezultaty przekształcania istoty
polowej człowieka za p o m o c ą głodówki ulegały stopniowo zapomnieniu i zostały
wyparte przez bardziej n a m a c a l n e rezultaty, widoczne w ciele fizycznym.

Procesy zachodzące w postaci polowej człowieka

Głodówka to szczególny dział nowej nauki
o człowieku. Waszą karą są złe nawyki, wa­
szą największą nagrodą - zdrowy tryb ży­
cia.

Na postać polową człowieka głodówka działa w dwojaki sposób: trenuje siły ży­
ciowe organizmu służące regeneracji i odnowieniu oraz oczyszcza świadomość
z patogennych stłumień psychologicznych. To właśnie te dwa efekty głodówki
wykorzystywali starożytni mędrcy w celu osiągnięcia jasności umysłu i świętości.

28
 Głód a siła życiowa organizmu. Co będziemy r o z u m i e ć przez „siłę ż y c i o w ą "
organizmu? Terminem tym oznaczymy poziom informacyjno-energetyczny istoty
ludzkiej, który kieruje rozwojem organizmu począwszy od stanu zapłodnionej ko­
mórki jajowej, a następnie utrzymuje organizm w stabilnym stanie przez całe ży­
cie.
Dla większej jasności p o w i e m y o sile życiowej tak: człowiek posiada ciało fi­
zyczne, w którym dokonują się procesy fizjologiczne; poza ciałem fizycznym ist­
nieje poziom pól wszelkich energii; pola energetyczne t w o r z ą p o z i o m k w a n t o w y
istoty ludzkiej; poziom kwantowy człowieka jest t w o r z o n y i u t r z y m y w a n y przez
jeszcze głębszy poziom informacyjno-energetyczny, który nazwaliśmy siłą życio­
wą lub energią życiową. Ajurwedyjski termin „prakryti" objaśnia się następująco:
prawdziwa natura człowieka składa się z siły życiowej i u t w o r z o n e g o przez n i ą p o ­
ziomu kwantowego istoty ludzkiej. Wszystkie następne struktury o r g a n i z m u czło­
wieka - pola energetyczne, procesy fizjologiczne, tkanki organizmu i m a s a ciała
dorosłego człowieka - m o g ą się zmieniać w trakcie życia, ale prakryti - nie.
Na energię życiową i jej rolę w procesie głodówki powołuje się wielu u c z o n y c h
i lekarzy. Przytoczę tu ich opowieści, abyśmy mieli pełniejsze w y o b r a ż e n i e o tym
w a ż n y m zjawisku.
Paul Bragg:
„ Energia życiowa, która zużywana była do przyswajania pokarmu, podczas gło­
dówki jest wykorzystywana do wyprowadzania trucizn z organizmu. Kiedy głoduje­
cie, organizm dzięki energii życiowej dokonuje samooczyszczenia, samoleczenia
i samoregeneracji.
Tysiące spraw, które wymagają energii, energii i jeszcze raz energii! Energia
to bardzo cenna rzecz, ale nie można jej zamknąć w butelce czy zapakować do pu­
dełka i kupić. Wielu ludzi uważa, że można ją uzyskać z lekarstw, alkoholu, tyto­
niu, kawy, herbaty, pepsi-coli - ale są oni w błędzie. Energia jest nagrodą za ży­
cie jak najbliższe naturze. Spadek energii prowadzi do spowolnienia czynności ca­
łego systemu wydalania: jelit, nerek, skóry i płuc. Narządom tym nie wystarcza
energii do działania na pełnych obrotach. A wówczas rozmaite trucizny nie są
w całości wyprowadzane z organizmu, stopniowo się magazynują i wyrządzają
straszne szkody.
Głodówka jest kluczem do magazynu, w którym natura przechowuje energię.
Głodówka dosięga każdej komórki, każdego organu i generuje siłę życiową. "

Spójrzmy teraz, jakie czynniki t ł u m i ą siłę ż y c i o w ą o r g a n i z m u (inna jej n a z w a -

„kundalini").
M a m y więc:
• „siłę ż y c i o w ą " kierującą rozwojem i utrzymywaniem organizmu człowieka;
• model kwantowy organizmu, który jest pierwowzorem ciała fizycznego i czyn­
ności fizjologicznych;
• pola energetyczne, które napędzają rozmaite procesy fizjologiczne, na przykład
erekcję u mężczyzn. W tym procesie fizjologicznym pole energetyczne p o m p u ­
je krew, wywołując erekcję;
• tkanki organizmu, posiadające taką czy inną strukturę;

29
• umysł, opierający się na narządach z m y s ł ó w i pamięci. Umysł ludzki jest „spe­
cyficznym o r g a n e m " , za p o m o c ą którego człowiek współdziała z otoczeniem.
Jeżeli w świetle powyższego rozpatrywać będziemy organizm człowieka według
stopnia ważności poszczególnych elementów, to najważniejszymi będą siła życio­
wa i umysł (lokalizacja - serce i mózg). Tkanki organizmu można traktować jako
„związaną" siłę ż y c i o w ą - można je w razie konieczności rozkładać w celu uwol­
nienia siły życiowej i jej dalszego wykorzystania przez organizm. Innymi słowy,
w organizmie człowieka znajduje się źródło siły życiowej (mózg i serce) oraz ma­
gazyn siły życiowej (pozostałe tkanki).
Teraz, uwzględniając powyższe, przyjrzyjmy się procesowi spożywania pokar­
mu. Wiemy z fizjologii, że pożywienie zostaje rozdrobnione w j a m i e ustnej, roz­
kłada się na części w przewodzie żołądkowo-jelitowym, wchłania się do krwi, tra­
fia do wątroby.
Czy nie zastanawialiście się, dlaczego krew z przewodu żołądkowo-jelitowego
musi najpierw przejść przez wątrobę, a dopiero później rozchodzi się po całym
organizmie? Dlaczego substancje odżywcze wchłonięte przez krew nie są od razu
rozprowadzanie po organizmie? Dlatego, że są one dla organizmu obce i gdyby zo­
stały rozprowadzone od razu - wywołałyby reakcję alergiczną. W wątrobie nastę­
puje ich przeróbka z obcych na własne. T y l k o w takim przypadku organizm może
z pożytkiem wykorzystać substancje odżywcze. Naturalnie, do tego zużywana jest
energia organizmu.
Kęs pożywienia - to nie tylko substancje wchodzące w j e g o skład, lecz również
pola informacyjno-energetyczne, które składają się na j e g o istotę. Wprowadzenie
wraz z j e d z e n i e m obcej informacji i energii do pola informacyjno-energetycznego
człowieka powoduje j e g o osłabienie. Dlatego organizm musi zużyć część swojej
energii na przetworzenie energii obcej we własną, podobnie j a k dzieje się w wątro­
bie z substancjami p o k a r m o w y m i . Tłumienie pól energetycznych obcego pocho­
dzenia następuje w j a m i e ustnej i żołądku. M e c h a n i z m tego tłumienia nazwałem
„homeostazą informacyjno-energetyczną".
Obumierające komórki organizmu, produkty czynności fizjologicznych ko­
mórek, substancje obcego pochodzenia, które w taki czy inny sposób dostały się do
organizmu - wszystko to przejawia tendencję do gromadzenia się wraz z wiekiem.
Każda zaś substancja ma swój poziom kwantowy. Tak więc, w precyzyjnie zapro­
j e k t o w a n y m ciele k w a n t o w y m człowieka stopniowo pojawiają się i gromadzą ob­
ce kwanty obumarłych komórek, metabolitów, substancji obcego pochodzenia
(rozmaite protezowanie i korekcja figury za p o m o c ą silikonu nadszarpują zdrowie
na tym poziomie). Ciało kwantowe człowieka traci swoją j e d n o r o d n o ś ć , staje się
„ r o z m y t e " i słabe. To z kolei prowadzi do osłabienia i zniekształcenia struktury
i funkcji narządów. Na zewnątrz przejawia się to w postaci zniedolężnienia, przed­
wczesnego starzenia się.
Kiedy zaczynamy g ł o d ó w k ę , obciążenie siły życiowej w istotny sposób maleje.
Organizm j u ż jej nie traci na homeostazę informacyjno-energetyczną i ta nadwyż­
ka siły zaczyna „ w y m i a t a ć " z poziomu kwantowego wszystko co zbędne i obce.
Złogi wyrzucane są z miejsc, w których się gromadziły, dostają się do krwiobiegu.
Wraz z krwią d o p r o w a d z a n e są do narządów wydalniczych i usuwane na zewnątrz.

30
 Równocześnie z u s u w a n i e m złogów siła życiowa zaczyna o d b u d o w y w a ć ciało
kwantowe organizmu. Prowadzi to do odbudowy struktury e l e m e n t ó w wewnątrz­
komórkowych oraz regeneracji aktywności enzymów, następuje odnowienie apara­
tu genetycznego komórek i odbudowa błon k o m ó r k o w y c h . Regeneracja ciała
kwantowego prowadzi do wzmocnienia i z h a r m o n i z o w a n i a pól, co z kolei odbija
się na aktywizacji wszystkich czynności fizjologicznych organizmu (wyostrzają się
zmysły, pojawia się utracony pociąg płciowy itp.).
W wyniku głodówki energia życiowa w organizmie człowieka uzupełniana jest
na dwa sposoby: ze źródła, gdzie powstaje i z m a g a z y n u - tkanek organizmu.
W miarę kontynuowania głodówki tkanki organizmu rozkładają się i energia życio­
wa z postaci związanej przechodzi w postać aktywną - w y d a t k o w a n a jest na pod­
trzymywanie procesów życiowych. W rezultacie tego procesu w organizmie nastę­
puje zachwianie równowagi pomiędzy energią ż y c i o w ą z m a g a z y n o w a n ą w tkan­
kach a tą, j a k a powinna istnieć zgodnie z ciałem k w a n t o w y m . P o d o b n e zachwianie
równowagi obserwujemy u rosnącego organizmu - ciało k w a n t o w e dziecka w swo­
im wzroście wyprzedza wzrost ciała fizycznego. Prowadzi to do tego, że w celu
odbudowy organizmu siła życiowa musi być wytwarzana znacznie intensywniej -
tak, by tkanki organizmu szybko odbudowały się zgodnie z „ p r o j e k t e m " ciała
kwantowego. Inaczej mówiąc, w okresie odżywiania regeneracyjnego w organi­
zmie człowieka dorosłego zaobserwować można procesy charakterystyczne dla ro­
snącego dziecka. Okazuje się, że im więcej zdeponowanej energii życiowej (tkanek
organizmu) przekształciło'się w postać aktywną (zniszczone podczas g ł o d ó w k i ) ,
tym bardziej widoczny jest efekt odmłodzenia lub efekt wzrostu organizmu. Oczy­
wiście czas takiej głodówki nie powinien wykroczyć poza granice fizjologiczne.
Rozsądne powtarzanie takiej głodówki pozwala trenować m e c h a n i z m wytwarzania
energii życiowej, czyniąc organizm m ł o d y m i o d p o r n y m na rozmaite szkodliwe
czynniki środowiska.
W taki właśnie sposób własna siła życiowa człowieka w procesie głodówki
odbudowuje i odnawia organizm.

Głodówka a świadomość człowieka. Pod pojęciem „ ś w i a d o m o ś ć " człowieka

kryje się suma wiedzy o otaczającym środowisku, w ł a s n y m organizmie oraz spo­
sób, w jaki człowiek realizuje wzajemne oddziaływanie ze środowiskiem i wła­
snym organizmem.
Opowiadałem j u ż w swoich pracach o świadomości (postaci polowej) człowie­
ka. Powtórzę w skrócie najważniejsze: na czym opiera się ś w i a d o m o ś ć człowieka,
skąd się biorą potrzeby i motywacje organizmu, z czego się składa z a c h o w a n i e
człowieka?
• Na czym opiera się świadomość człowieka? Po pierwsze, kształtuje się na na­
rządach zmysłów. Po drugie, opiera się na pamięci. Po trzecie - pracuje dzięki
umysłowi.
Dziecko na początku tylko odczuwa. Widzi, wącha itd. Stopniowo tworzy się
w nim „ b a n k " danych - pamięć. Tak na przykład, uczucia „komunikują", że ten
człowiek ma taki właśnie wygląd, taki właśnie głos itd. Później dziecko zaczyna
poznawać, porównywać itp. Oznacza to j u ż istnienie procesu u m y s ł o w e g o - po-

31
równywania o t r z y m y w a n y c h za p o m o c ą narządów zmysłów informacji z tymi,
które są w pamięci, i w y d a w a n i e na tej podstawie decyzji. Przykład: dziecko widzi
kobietę. Wygląd tej kobiety p o r ó w n y w a n y jest z katalogiem postaci wcześniej wi­
dzianych kobiet. Następuje proces poznawania - to matka. Dalsze działanie umy­
słu - wyciągnąć ku niej ręce, ucieszyć się. Jeżeli tej postaci, głosu itd. nie ma w pa­
mięci dziecka, to umysł zaleca zupełnie inne zachowanie - czujne patrzenie.
o Potrzeby i motywacje organizmu mają swoje źródło w postaci polowej czło­
wieka. Postać polowa, oprócz duszy, świadomości, energii życiowej i ciała kwan­
towego obejmuje przestrzeń, czas, energię obrotowo-kołyszącą, świetlną, cieplną,
elektromagnetyczną, grawitacyjną i szereg innych energii, o których bardzo nie­
wiele wiemy. Wzajemny stosunek tych energii jest u każdego indywidualny. Na
zewnątrz przejawia się to w postaci takiej czy innej figury, właściwości procesów
fizjologicznych i umysłowych. Warunki zewnętrzne stale zmieniają wzajemny sto­
sunek tych energii. W odpowiedzi na tę z m i a n ę w człowieku nieświadomie poja­
wia się motywacja - z r ó w n o w a ż y ć je za p o m o c ą trybu życia, odżywiania, zabie­
gów itd. Pragnienie zrównoważenia jest właśnie potrzebą - zrobić coś, żeby przy­
wrócić stan komfortu wewnętrznego.
• Z a c h o w a n i e człowieka jest zewnętrznym przejawem wewnętrznych procesów
energetyczno-informacyjnych związanych z potrzebami organizmu i poszukiwa­
niami u m y s ł o w y m i w celu ich zaspokojenia. Na przykład chce nam się pić. W ce­
lu zaspokojenia tej potrzeby włącza się umysł. Za p o m o c ą narządów zmysłów ba­
damy otaczającą nas przestrzeń w poszukiwaniu wody. Wszystko, co dociera z na­
rządów zmysłów, porównujemy w pamięci z pojęciem „ w o d a " . I jeśli tylko któryś
z narządów zmysłów odczyta informację o wodzie, umysł porówna ją z zawarto­
ścią katalogu i stwierdzi, że m o ż n a to pić - od razu podejmujemy decyzję: podejść
i wypić wodę. W efekcie uczucie zostaje zaspokojone i potrzeba znika, ponieważ
system energetyczny powrócił do normy.
Z powyższego wynika kilka wniosków.
• Katalogi rozmaitych przedmiotów, zjawisk itp., które stanowią pamięć, powinny
tworzyć swoiste „ w ę z ł y " infonnacyjno-energetyczne w ciele kwantowym czło­
wieka.
• U m y s ł jako narzędzie porównywania informacji docierających z narządów zmy­
słów z istniejącymi w katalogach pamięci wykorzystuje energię życiową.
• Proces myślowy - w jaki sposób zaspokoić tę czy inną potrzebę, j a k również
proces tego zaspokajania - prowadzą do utraty energii życiowej.
• Niektóre naturalne potrzeby organizmu (jedzenie, zaspokajanie popędu płciowe­
go, dążenie do stanu komfortu, zaspokojenie intelektualne itp.) człowiek dopro­
wadza do takiego przerostu (potrzeby te się tak „rozrastają"), że wiąże to olbrzy­
mią ilość energii życiowej, co nazwałem „pęcherzami p s y c h i c z n y m i " (wadami,
zanieczyszczeniami postaci polowej -przyp. tłum.) i „strumieniami psychiczny­
m i " . W efekcie zachowanie człowieka staje się nienaturalne, jednostronne, zabu­
rza normalny bieg procesów infonnacyjno-energetycznych, co stopniowo pro­
wadzi do choroby.
Tak na przykład, ktoś lubi smacznie zjeść. Popycha go to ku wszelkim wyrafi­
nowanym dziełom sztuki kulinarnej, ku częstym i obfitym posiłkom. Jego życie

32
zamienia się w proces zdobywania pieniędzy na zakup delikatesów. Powstaje
ogromne patologiczne ognisko informacyjno-energetyczne przerośniętego z m y s ł u
smaku - „pęcherz psychologiczny s m a k u " . Człowiek ten przestaje być sobą, staje
się narzędziem, instrumentem, dodatkiem zaspokajającym własny apetyt - zapo­
trzebowania „pęcherza smaku". Wskutek tego m o ż e on zachorować na otyłość,
chorobę żołądkowo-jelitową, miażdżycę tętnic, p o d a g r ę itd. Swoją c h o r o b ę m o ż e
powiązać z czymkolwiek, ale nie z patologią we własnej świadomości. W s p ó ł c z e ­
sne lecznictwo próbuje przywrócić z a b u r z o n ą czynność biologiczną za p o m o c ą
chemioterapii i innych metod. Oczywiście nic dobrego z tego nie wynika. Przeciw­
nie, następuje zanieczyszczenie lekami, tłumiące siłę ż y c i o w ą i pogarszające cho­
robę, zaś patologia w świadomości pozostaje i kontynuuje swój zgubny w p ł y w
w postaci tego czy innego nałogu czy słabości (tj. „pęcherza psychicznego").

Kiedy człowiek zaczyna świadomie pościć, przestaje „ z a s i l a ć " patologiczne

twory zmysłowe w swojej świadomości. I tu rozpętuje się śmiertelna bitwa pomię­
dzy prawdziwą naturą istoty ludzkiej a przerośniętym u c z u c i e m rozkoszy. U c z u ć
w naszej świadomości jest ogromna ilość. Jest to i miłość własna, litość, niecierpli­
wość, zawiść, poczucie niesprawiedliwości w stosunku do siebie, niechęć do prze­
żywania utraty, zazdrość, strach, niepewność, różnego rodzaju wątpliwości itd., itp.
Znosząc i poskramiając wewnątrz siebie burzę energetyczno-informacyjną wła­
snych uczuć, człowiek rozprasza je, uwalnia się od patologicznych energii, przy­
wraca n o r m a l n ą energię na poziomie pól i ciała k w a n t o w e g o .
Od wewnątrz proces pozbywania się stłumień patologicznych przejawia się
w postaci swoistych „wybuchów energetycznych" i „ b ł y s k ó w " . Na przykład, ni
stąd ni zowąd wewnątrz ciała (najczęściej w głowie) następuje w y ł a d o w a n i e elek­
tryczne, wybuch - to właśnie zniknęło kolejne stłumienie energetyczne i przy­
wrócony został normalny obieg na poziomie ciała k w a n t o w e g o . Na podstawie siły
wybuchu m o ż n a ocenić, ile energii związywało to czy inne stłumienie patologicz­
ne. Jedynie uwalniając swoją świadomość od tej patologii za p o m o c ą głodówki,
człowiek może naprawdę wyzdrowieć, a nie tylko się podleczyć.
W taki oto sposób głodówka uwalnia część siły życiowej, która niczym przez
węża połykana była przez stłumienie patologiczne zmuszające do zaspokajania
zmysłów. Uwolniwszy się od stłumień, człowiek staje się lepszy, spokojniejszy,
pewniejszy siebie, bardziej otwarty i - oczywiście - zdrowszy.

Głodówka a zdolności umysłowe człowieka. Zdolności u m y s ł o w e człowieka

w procesie głodówki (o ile nie występuje silna intoksykacja), a zwłaszcza po jej za­
kończeniu, są silnie stymulowane. Po pierwsze, poprawia się p a m i ę ć , po drugie,
zwiększa się zdolność umysłu do pracy, po trzecie zaś - wzrasta zdolność do przyj­
mowania informacji z Pola Informacyjnego Wszechświata. Przeanalizujmy, dzięki
czemu tak się dzieje.
Pamięć usprawnia się dzięki temu, że przebieg swoistej czynności, polegającej
na porównywaniu informacji pochodzących od narządów z m y s ł ó w z informacjami
zawartymi w „ b a n k a c h " pamięci, jest zniekształcony wskutek obecności „prze­
szkód" - stłumień psychologicznych - jest to ten sam „ w ę z e ł " informacyjno-ener-

33
getyczny, co informacje w „ b a n k u " pamięci, lecz umieszczony nie w swojej „ko­
mórce", tylko na drodze pomiędzy narządem zmysłu, „ b a n k i e m " informacji utwo­
rzonym przez ten narząd a czynnością umysłu, polegającą na podejmowaniu decy­
zji, jak się zachować na podstawie odczytanej informacji. Głodówka, dzięki świa­
domej cierpliwości, „ w y m a z u j e " patologiczne stłumienie informacyjno-energe-
tyczne. Teraz czynność odczytywania informacji i podejmowania decyzji odbywa
się bez przeszkód, co przejawia się w usprawnieniu pamięci, szybkości i precyzji
myślenia.
Innym czynnikiem zniekształcającym pracę umysłu są zanieczyszczenia (złogi).
Tworząc w postaci polowej człowieka swoje własne pola, zanieczyszczenia utru­
dniają proces energetyczno-informacyjny myślenia poprzez jego osłabienie i znie­
kształcenie. Usunięcie z ł o g ó w z organizmu przywraca czystość pola informacyjno-
energetycznego, co poprawia przebieg procesów informacyjnych. Na zewnątrz
przejawia się to w większej zdolności do szybkiego i j a s n e g o myślenia, podejmo­
wania oryginalnych decyzji.
Człowiek jest swoimi strukturami p o l o w y m i i kwantowymi „ z a n u r z o n y " w in-
formacyjno-energetycznym „oceanie Wszechświata". Cokolwiek dzieje się w tym
„oceanie", natychmiast znajduje odbicie w tych strukturach, modyfikując je. Sy­
gnał o tej modyfikacji, ażeby był uświadomiony, powinien dotrzeć do poziomu
umysłu, co przejawia się w postaci przeczucia intuicyjnego. Jednakże j u ż na pozio­
mie k w a n t o w y m i p o l o w y m istnieją zniekształcenia s p o w o d o w a n e stłumieniami
psychologicznymi, które wysyłają o wiele silniejsze sygnały, zagłuszając wibracje
informacyjne Wszechświata swoimi „patologicznymi częstotliwościami". Dzięki
głodówce dokonuje się oczyszczenie struktur polowych człowieka ze złogów
i wzrasta wrażliwość na procesy informacyjne zachodzące we Wszechświecie -
„superczulość", percepcja p o z a z m y s ł o w a (w jęz. ros. ekstrasensitiwnost' - od łac.
extra - ponad, d o d a t k o w o , i sensitims - wrażliwy - przyp. tłum.). W starożytno­
ści głodówkę stosowano przede wszystkim w celu rozwoju i doskonalenia tych
zdolności. Budda, Chrystus, M a h o m e t pościli właśnie dlatego.

Głodówka a indywidualna konstytucja człowieka. G ł o d ó w k a jest procesem

informacyjno-energetycznym. Kiedy z a c z y n a m y głodówkę, następuje zmiana pro­
porcji energii tworzących naszą postać polową. Pierwsza zaczyna się zmieniać -
zmniejszać - energia grawitacyjna. Masa ciała zmniejsza się z dnia na dzień. Dru­
ga w kolejności zaczyna się zmniejszać energia cieplna. Nie ma j u ż teraz ogrom­
nego zużycia energii na trawienie, przyswajanie p o k a r m ó w i wydalanie resztek.
Następuje gwałtowne zwolnienie przemiany materii, wytwarza się znacznie mniej
ciepła. Z a c z y n a m y marznąć. Rozpraszanie energii grawitacyjnej organizmu (prze­
waga procesu katabolizmu) doprowadza do zwiększenia proporcji energii obroto-
wo-kołyszącej. To z kolei sprzyja „ w y p a r o w y w a n i u " w o d y z organizmu - ciało
„podsycha", skóra się łuszczy. Rośnie „ i l o ś ć " czasu w organizmie. Podczas gło­
dówki procesy fizjologiczne przebiegają wolniej. Poczucie czasu w trakcie gło­
dówki jest zupełnie inne, czas się wlecze i wlecze. Na początku głodówki zmniej­
sza się ilość energii elektromagnetycznej, często pojawia się arytmia serca. Później
wszystko się wyrównuje, a nawet zwiększa, co przejawia się we wzmożonej ak-

34
tywności i wytrzymałości organizmu. To samo mniej więcej dzieje się również
z energią świetlną, która jest odpowiedzialna za b u d o w ę ciała holograficznego. Tak
więc, ciało holograficzne, ciemne i rozmyte na początku głodówki, staje się j a s n e
i wyraziste pod koniec.
Wszystkie te procesy energetyczne warunkują indywidualne podejście do gło­
dówki. To właśnie one określają czas jej trwania, warunki jej przeprowadzania oraz
zabiegi, jakie dana osoba powinna w y k o n y w a ć .
Przykład: osoba ważąca 120 kilogramów i więcej (obliczamy: wzrost w centy­
metrach minus 100 - to wasza idealna waga. N p . wzrost wynosi 180 c m ; odejmu­
j e m y 100 i otrzymujemy 80 - idealna waga dla człowieka o tym wzroście wynosi
80 kg) posiada nadmiar energii przestrzeni, czasu i energii grawitacyjnej. Te wła­
śnie rodzaje.energii tworzą duże pod w z g l ę d e m objętości i wagi ciało, z p r z e w a g ą
tłuszczu. U takiej osoby będzie występowała niedostateczna ilość energii obroto-
wo-kołyszącej, cieplnej, świetlnej i elektromagnetycznej. Ze względu na zbyt ma­
łą ilość energii obrotowo-kołyszącej u takiej osoby obniża się poziom procesów
cyrkulacyjnych: trawienia i wypróżniania, zmniejsza się szybkość reakcji umysło­
wych, zwalnia się ogólny metabolizm. Z powodu niewystarczającej ilości energii
cieplnej i elektromagnetycznej obniżają się zdolności trawienne p r z e w o d u pokar­
mowego, aktywność enzymów, wytwarzanie przez organizm ciepła. Z braku ener­
gii świetlnej ciało przybiera rozmyty, okrągły kształt, p o n i e w a ż brakuje wyrazisto­
ści ciała holograficznego odpowiedzialnego za formę.
Dla takiej osoby zalecenia dotyczące głodówki b ę d ą następujące: m o ż n a prze­
prowadzić g ł o d ó w k ę 30-dniową i dłuższą, pić jak najmniej wody, j a k najwięcej się
ruszać, korzystać z.sauny, przebywać w suchym i ciepłym pomieszczeniu. Podczas
wychodzenia z głodówki spożywać potrawy zawierające m a ł o w o d y , nadal dużo
się ruszać.
Osoby o szczupłej budowie ciała, a co za tyni idzie - o innych polowych propor­
cjach energetycznych, potrzebują odpowiedniej korekty w czasie głodówki i pod­
czas wychodzenia z niej.
Zalecenia ogólne typu: głodówka raz w tygodniu, głodówka „ k a s k a d o w a " bez
picia, wychodzenie z głodówki na takich czy innych potrawach itp. są, delikatnie
mówiąc, niewłaściwe, a często p r o w a d z ą do dużych p r o b l e m ó w . S p r a w ę zindywi­
dualizowanego podejścia do głodówki o m ó w i m y w s t o s o w n y m rozdziale.
Podsumowując, należałoby szczególnie podkreślić: kiedy człowiek rezygnuje
z przyjmowania pożywienia, a więc - z „agresji" obcych g a t u n k o w o informacji,
energii oraz rozprasza własne patologiczne stłumienia emocjonalne, stwarza tym
samym sprzyjające warunki do działania siły życiowej, odbudowującej struktury
kwantowe i polowe organizmu. W zależności od stopnia zniekształcenia (wsku­
tek niewłaściwego odżywiania bądź procesu u m y s ł o w e g o ) struktur k w a n t o w o -
polowych potrzeba odpowiedniej ilości czasu na ich o d b u d o w ę . Dlatego wła­
śnie w celu pozbycia się jednej choroby (niewielkiego zniekształcenia) wystar­
czy niedługa głodówka, a do pozbycia się innej (silnego zniekształcenia) -
o wiele dłuższa (kilka długotrwałych głodówek). Najważniejsze w procesie
głodówki jest świadome wykazanie cierpliwości, które umożliwia pracę siły ży­
ciowej nad regeneracją organizmu.

35
 Procesy zachodzące w ciele fizycznym człowieka
Głodówka to najwspanialszy oczyszczacz,
a tylko w oczyszczonym organizmie może
mieć miejsce normalne funkcjonowanie
wszystkich układów.

D
ziałanie głodówki na poziomie k w a n t o w y m i p o l o w y m powoduje pojawie­
nie się swoistych uzdrawiających procesów fizjologicznych w organizmie
człowieka. Większość tych procesów fizjologicznych przy zwykłym odży­
wianiu znajduje się w stanie zredukowanym, dopiero głodówka umożliwia ich za­
działanie w pełni. Wielu wybitnych współczesnych uczonych i lekarzy badało
i opisywało te procesy. Pozostaje nam j e d y n i e wykorzystać ich u n i k a t o w ą wiedzę
o głodówce i zastosować ją na sobie.
Poniżej przedstawione z o s t a n ą najważniejsze procesy fizjologiczne, które po ko­
lei „uruchamiają się" w organizmie podczas głodówki i wykonują niesamowitą
pod względem siły oddziaływania pracę uzdrawiającą.

I. Zakwaszenie środowiska w e w n ę t r z n e g o organizmu. Kiedy tylko człowiek

przestaje przyjmować pożywienie, w j e g o organizmie rozpoczyna się zużywanie
rezerw i tkanek o drugorzędnym znaczeniu. Rozkład substancji odżywczych i tka­
nek w procesie głodówki prowadzi do nagromadzenia produktów ich rozpadu we­
wnątrz organizmu. W rezultacie następuje szybkie przesunięcie wskaźnika pH
w kierunku kwaśnym (kwasica), lecz równocześnie poziom zakwaszenia nie wy­
kracza poza normy fizjologiczne.
Kwasica podczas głodówki jest pierwszym i najważniejszym m e c h a n i z m e m po­
wodującym uruchomienie łańcucha m e c h a n i z m ó w leczniczych, które w czasie nor­
malnego odżywiania są zredukowane.
Zakwaszenie środowiska wewnętrznego organizmu prowadzi do uruchomienia
procesów rozpuszczania tkanek (autolizy). Okazuje się, że w środowisku kwaśnym
uaktywniają się fagocyty i pewne enzymy, których rola polega na niszczeniu osła­
bionej tkanki własnej i elementów obcych w organizmie.
Procesy autolizy uruchamiają z kolei m e c h a n i z m oczyszczania organizmu ze
złogów, osłabionej i zmienionej patologicznie tkanki. Wskutek rozkładu tkanki za­
warte w niej złogi uwalniają się i zostają wyprowadzone z organizmu, a zmienio­
na tkanka zostaje zniszczona.
Kontrola procesu rozpadu tkanek organizmu dokonuje się na poziomie ciała
kwantowego za p o m o c ą szczególnej funkcji, którą nazwaliśmy „zasadą prioryte­
tu". Pilnuje ona, aby na początku rozłożone zostało wszystko to, co jest zbędne, pa­
tologicznie zmienione, a następnie tkanki zdrowe - według stopnia ważności dla
funkcjonowania organizmu.
Zakwaszenie organizmu i zwiększenie aktywności fagocytarnej p r o w a d z ą do
normalizacji mikroflory organizmu.
Kwasica uruchamia mechanizm przyswajania przez komórki organizmu dwu­
tlenku węgla i azotu z powietrza. U r u c h o m i e n i e tego mechanizmu oznacza przesta-

36
wienic organizmu na pełnowartościowe odżywianie w e w n ę t r z n e (endogenne),
które zapewnia pełnowartościową syntezę a m i n o k w a s ó w i innych związków pod­
czas głodówki.
W procesie głodówki wiele narządów i u k ł a d ó w uzyskuje spokój fizjologiczny,
który umożliwia im odtworzenie uszkodzonych struktur i czynności.
W z m o ż o n y rozkład tkanek wskutek autolizy oraz regeneracja struktury i czyn­
ności narządów trawiennych stymulują wzrost przemiany materii i zwiększają
zdolności trawienne organizmu w okresie odżywiania regenerującego.
Podczas głodówki następuje w z m o c n i e n i e funkcji obronnych o r g a n i z m u zarów­
no na poziomie komórkowym, jak i całego ustroju. O r g a n i z m staje się znacznie od­
porniejszy na rozmaite szkodliwe czynniki w e w n ę t r z n e i zewnętrzne.
Wszystkie opisane powyżej mechanizmy fizjologiczne p r o w a d z ą do osiągnięcia
potężnego efektu odradzającego i odmładzającego w okresie następującym po za­
kończeniu głodówki.

Po opisaniu, co uruchamia proces zakwaszania (kwasicę) środowiska wewnętrz­

nego podczas głodówki, w r ó ć m y do samej kwasicy. Proces zakwaszania środowi­
ska wewnętrznego organizmu narasta szybko. Zazwyczaj m a k s y m a l n e zakwasze­
nie obserwujemy w 6-10 dniu głodówki. Dzieje się to tak: na s a m y m początku gło­
dówki, kiedy w organizmie są jeszcze zapasy glikogenu, organizm go zużywa.
Lecz kiedy tylko zapasy glikogenu się skończą (następuje to zwykle pierwszego
lub drugiego dnia), we krwi zaczynają się gromadzić kwaśne produkty niepełnego
rozkładu tłuszczu (kwasy tłuszczowe, aceton), zmniejszają się rezerwy zasadowe,
a to odbija się na samopoczuciu - m o g ą się pojawić bóle głowy, nudności, uczucie
osłabienia, ogólne niedomaganie. Taki stan jest rezultatem n a g r o m a d z e n i a się we
krwi szkodliwych produktów. Należy w ó w c z a s wyjść na świeże powietrze, wyko­
nać serię ćwiczeń oddechowych, oczyścić jelito za p o m o c ą lewatywy, wziąć pry­
sznic - a wszystkie te symptomy znikną. Jednakże zjawisko lekkiego samozatrucia
kwaśnymi produktami rozpadu tłuszczu (przesunięcia w kierunku zwiększonej
kwasowości) m o ż e stopniowo narastać do 6-10 dnia głodówki, kiedy to szybko za­
nika i osoba poddająca się głodówce zaczyna się dobrze czuć. W tym m o m e n c i e
zatrzymywanie przez komórki dwutlenku węgla i zużycie ciał ketonowych osiąga
maksimum. Okres ten nazwany został p r z e ł o m e m kwasiczym.
W czasie przełomu kwasiczego wewnątrz komórek u r u c h a m i a się swoisty „prze­
łącznik" i zaczynają one wykorzystywać dwutlenek węgla na zasadzie fotosyntezy.
Jednocześnie zużycie ciał ketonowych przewyższa ich gromadzenie. Teraz cukier
otrzymywany jest z własnego tłuszczu i białka, a w obecności tego cukru tłuszcz
się rozkłada, nie pozostawiając produktów niepełnego rozkładu. Przesunięcie
w kierunku kwaśnym zmniejsza się, ilość cukru we krwi wzrasta i człowiek łatwo
znosi głodówkę dopóty, dopóki w j e g o organizmie znajdują się zapasy tłuszczu
i białka i dopóki istnieje możliwość ich wykorzystania.
W efekcie u osoby, która poddaje się głodówce leczniczej, pH przestaje się prze­
suwać w kierunku środowiska kwaśnego, a nawet nieco się obniża ( w p o r ó w n a n i u
z wartością pH w czasie przełomu kwasiczego). Przejawia się to w p e w n y m
zmniejszeniu stężenia ciał ketonowych we krwi. N a s t ę p n i e kwasica pozostaje na

37
j e d n y m poziomie, ulegając nieznacznym w a h a n i o m do 17-23 dnia. W tym czasie
następuje drugi p r z e ł o m kwasiczy, ale słabszy od pierwszego.
Po pierwszym przełomie kwasiczym osoba przeprowadzająca g ł o d ó w k ę każde­
go dnia traci na wadze znacznie mniej (w porównaniu z pierwszymi dniami gło­
dówki). Równocześnie tkanka tłuszczowa zużywana jest bardziej ekonomicznie
i celowo, p o m i m o intensywnych ćwiczeń ruchowych.
Pierwszy przełom kwasiczy i jego rola w uzdrowieniu organizmu. Stopniowe za­
kwaszanie środowiska w e w n ę t r z n e g o organizmu w trakcie głodówki prowadzi do
wyparcia większości c h o r ó b przewlekłych, które rozwijają się i postępują w gniją­
cym organizmie. W zależności od stopnia gnicia (gnicie jest procesem zasadowym)
w organizmie powstają lżejsze bądź cięższe choroby. Tak na przykład, choroby
z zaziębienia świadczą o niewielkim stopniu gnicia, gruźlica i martwica - o dużym.
Kiedy choroba zostaje pozbawiona w a r u n k ó w , które ją zrodziły, przechodzi
z przewlekłej w ostrą, a dopiero potem ustępuje. Najsilniejsze zakwaszenie organi­
zmu ma miejsce w czasie przełomu kwasiczego, dlatego też w tym okresie nastę­
puje zaostrzenie chorób przewlekłych. Na podstawie stopnia zaostrzenia można
ocenić, z j a k i m p o w o d z e n i e m głodówka „ z a h a c z y ł a " d a n ą chorobę i „ w y r z u c a " ją
z organizmu. Jeżeli zaostrzenie jest wyraźne, to można oczekiwać całkowitego wy­
leczenia. Jeżeli słabe - o z n a c z a to, że głodówka rozwiązuje inne, ważniejsze pro­
blemy w organizmie. Powtórzcie g ł o d ó w k ę po j a k i m ś czasie, a w ó w c z a s weźmie
się ona do pozostałych chorób.
Po „ w y r z u c e n i u " przez przełom kwasiczy chorób z organizmu rozpoczyna się
uzupełnianie wcześniej zużytych na chorobę sił obronnych. J. Schenk i Ch. Meyer,
którzy prowadzili badania reakcji organizmu na rozmaite bakterie, wykazują, że
procesy samoobrony i wzmacniania sił obronnych skierowanych przeciwko mikro­
bom zaczynają się dopiero po zakończeniu przełomu kwasiczego. Przejawia się to
w tendencji do szybkiego gojenia się ran, zwiększeniu zdolności bakteriobójczych
organizmu, co tłumaczy dobroczynny w p ł y w głodówki na liczne choroby septycz-
ne.
Stąd wniosek: dopóki organizm osoby przeprowadzającej głodówką nie przej­
dzie pierwszego przełomu kwasiczego, nie należy liczyć na wyleczenie z chorób
przewlekłych ani wyraźne w z m o c n i e n i e sił obronnych organizmu.
Drugi przełom kwasiczy i jego rola w uzdrowieniu organizmu. K a ż d a choroba
ma swój „korzeń informacyjno-energetyczny" - „zanieczyszczenie psychiczne".
Dana choroba pojawia się w organizmie tylko wówczas, gdy człowiek posiada
zniekształcenia polowe, do których m o ż e przywrzeć i na których m o ż e się rozwi­
jać „ k o r z e ń " choroby.
Wiele osób wie z w ł a s n e g o doświadczenia, że choroba wcześniej była „wyleczo­
n a " w taki czy inny sposób, ale po j a k i m ś czasie ma tendencję do ponownego po­
jawiania się. To właśnie wskazuje na obecność „korzenia" choroby - „zanieczy­
szczenia psychicznego". Dlatego też, kiedy tylko w organizmie powstają „sprzyja­
j ą c e " warunki, „ k o r z e ń " wypuszcza „ k i e ł e k " w postaci nawrotu starej choroby.
Od czasu zakończenia pierwszego przełomu kwasiczego do nastąpienia drugie­
go organizm gromadzi siłę życiową, odbudowuje uszkodzone struktury polowe, co
pozbawia informacyjno-energetyczny „ k o r z e ń " choroby „środowiska życiowego".

38
Informacyjno-energetyczne źródło choroby stopniowo u s u w a n e jest ze struktur p o ­
staci polowej i następuje drugi przełom kwasiczy. Przejawia się on u niektórych
osób w postaci silnego zaostrzenia ich podstawowej choroby lub g w a ł t o w n y m po­
gorszeniem samopoczucia, utratą sił itd. Objawy te wskazują na to, że głodówka
zaczęła „ w y r z u c a ć " chorobę, i m u s i m y wytrzymać dzień, dwa, trzy, aby ostatecz­
nie się jej pozbyć.
Po przetrwaniu drugiego przełomu kwasiczego, który o d b u d o w a ł struktury po­
staci polowej człowieka, rozpoczyna się proces ich wzmacniania. Teraz właśnie
w organizmie stworzone są warunki do wyraźnego o d m ł o d z e n i a i rozwinięcia nad­
naturalnych zdolności.
Wniosek: dopóki organizm osoby przeprowadzającej g ł o d ó w k ę nie przejdzie
drugiego przełomu kwasiczego, nie należy liczyć na całkowite wyleczenie z cho­
rób przewlekłych, wyraźny efekt odmładzający czy rozwinięcie zdolności nadna­
turalnych.
Jako dodatkowy i naturalny zakwaszacz środowiska w e w n ę t r z n e g o organizmu
można i należy podczas głodówki stosować w ł a s n ą u r y n ę (mocz). Pozwoli to uak­
tywnić wszystkie opisane wyżej procesy uruchamiane przez kwasicę i skrócić czas
głodówki.
Jednakże, jeżeli narastanie kwasicy znosimy bardzo źle, m o ż n a ją „przyhamo­
w y w a ć " stosując szereg zabiegów terapeutycznych, higieny ogólnej i innych, j a k
również pijąc zasadowe w o d y mineralne.
Należy podkreślić, że opisane powyżej procesy fizjologiczne dokonują się tylko
w przypadku całkowitej rezygnacji z j e d z e n i a (a nawet napojów zawierających cu­
kier: słodkiej herbaty, w o d y z m i o d e m itp.), wskutek rozpadu tkanki tłuszczowej
i powstawania wyrównanego środowiska kwaśnego - kwasicy. Spożywanie jedze­
nia czy cukru nawet w bardzo niewielkiej ilości nie pozwoli na u r u c h o m i e n i e pro­
cesu uzdrawiającego i nastąpi wycieńczenie z p o w o d u niedożywienia.

II. Rozpuszczanie się tkanek organizmu (autoliza - „ s a m o t r a w i e n i e " ) . Pod­

czas głodówki, w miarę aktywizacji siły życiowej, dokonuje się o d b u d o w a wcze­
śniej „ r o z m y t e g o " ciała kwantowego i holograficznego organizmu człowieka. Sta­
ją się one wyraziste i „jasne". Wszelkie obce elementy niszczone są na poziomie
kwantowym, co prowadzi do fizycznego rozpuszczania się tkanek niewłaściwych
dla zdrowego organizmu.
Jednym z m e c h a n i z m ó w likwidacji w organizmie w trakcie głodówki elementów
obcogatunkowych i osłabionych jest zwiększona aktywność e n z y m a t y c z n a we
wnątrz- i pozakomórkowa, jak również aktywność fagocytarna, tj. żerna (z greckie­
go phagein - pożerać, kytos - komórka) leukocytów. W wyniku tego procesu na­
stępuje rozpad tkanek na części składowe. Zjawisko to n a z w a n o autolizą. Autoliza
umożliwia zatem organizmowi odżywianie komórek rozłożonymi tkankami oraz
usuwanie tego, co jest nieprzydatne.
Uczeni bezspornie ustalili, że j a k o pierwsze poddają się autolizie - agresji enzy
m ó w i fagocytów - osłabiona i chorobowo zmieniona tkanka, zrosty, guzy, krwią
ki, obrzęki, mikroorganizmy chorobotwórcze i inne.
Podczas głodówki trwającej 36 godzin aktywność e n z y m ó w m o ż e wzrastać trzy

39
krotnie. Oprócz tego stwierdzonego n a u k o w o faktu należy również wiedzieć, że
aktywność fagocytów w a h a się w zależności od pory roku. Fagocyty są najbardziej
aktywne w maju czerwcu, najmniej - od listopada do lutego. Stąd wniosek - w ce­
lu skutecznej likwidacji e l e m e n t ó w obcych dla ustroju (zrostów, tłuszczaków, gu­
zów itp.) najlepiej jest zastosować g ł o d ó w k ę w maju-czerwcu (w prawosławiu -
okres postu św. Piotra) i w s k a z a n e byłoby - na urynie. Głodówka w okresie listo­
pad—luty służy o d b u d o w i e sił obronnych organizmu, które uległy osłabieniu (post
w okresie adwentu). N a l e ż y również podkreślić fakt, że aktywność e n z y m ó w ro­
śnie wraz ze wzrostem temperatury. Stosowanie zabiegów rozgrzewających znacz­
nie przyspiesza procesy autolizy.

Inny specjalista od głodówki leczniczej - G. Wojtowicz przytacza taki przykład.

Miał pod opieką chorego J., lat 47, który cierpiał na chorobę niedokrwienną serca,
niestabilną chorobę wieńcową, miażdżycę aorty, tętnic m ó z g o w y c h i wieńcowych,
dodatkowy skurcz serca, nadciśnienie II stopnia. O p r ó c z tego miał również choro­
by towarzyszące: osteochondrozę kręgosłupa szyjno-piersiowego, chorobę wrzo­
dową dwunastnicy z bliznowatym zniekształceniem jej opuszki, e g z e m ę - głównie
kończyn górnych, zależną od h o r m o n ó w kory nadnerczy (zależność glikokortyko-
idalna), alergię w i e l o p r z y c z y n o w ą i inne. Chory przeszedł cykl trzech głodówek
leczniczych w wariancie frakcyjnym. Po pierwszej dwudziestodniowej głodówce
nastąpiła znaczna poprawa samopoczucia chorego. Ustały bóle serca i kręgosłupa,
nie dokuczały bóle w okolicy zamostkowej itd. Jednakże równocześnie z pozytyw­
nym efektem głodówki, w dwa tygodnie po rozpoczęciu jedzenia gwałtownie na­
siliła się egzema. C h o r e g o u p r z e d z o n o o możliwości nasilenia egzemy na pośre­
dnim etapie leczenia, dlatego też nie w z n o w i ł on stosowania maści hormonalnych,
lecz ograniczył spożycie p r o d u k t ó w pochodzenia zwierzęcego i zlikwidował nasi­
loną e g z e m ę maściami nie zawierającymi h o r m o n ó w . Po drugiej głodówce - 22-
dniowej, u chorego stwierdzono trwałe osłabienie objawów wszystkich chorób
przewlekłych, w tym również egzemy. Trzecia głodówka przeprowadzona została
profilaktycznie, po dwóch miesiącach od zakończenia drugiej. Po półtora roku
u pacjenta nie wystąpiły żadne objawy wcześniejszych chorób. W wyniku dwóch
badań gastroskopowych żołądka stwierdzono, że w żołądku i dwunastnicy nie ma
bliznowatych zmian patologicznych, deformacji, które przed leczeniem głodówką
stwierdzano przez p o n a d dziesięć lat.

III. Zasada priorytetu (pierwszeństwa). Pisałem wcześniej, że siła życiowa

organizmu z postaci związanej przechodzi podczas głodówki w postać dynamicz­
ną. W czasie tego procesu rozpadają się tkanki organizmu. Patofizjolog W. Paszu-
tin, który poświęcił wiele lat na badanie fizjologicznych m e c h a n i z m ó w głodówki,
potwierdził tę istotną prawidłowość: „ s i l n e " organy istnieją kosztem „słabych".
Najmniejsze straty ponosi tkanka ośrodków nerwowych i serca. Ilustrują to poniż­
sze dane.

40
 Utrata wagi przez narządy i tkanki psa podczas głodówki
aż do chwili śmierci (w % wagi początkowej)

Tłuszcz 97 Jelita 18
Śledziona 60 Płuca 17,7
Wątroba 53,7 Trzustka 17
Mięśnie 30 Kości 13,9
Krew 26 Układ nerwowy 3,9
Nerki 25,9 Serce 3
Skóra 20,6

J. Nikołajew na podstawie wieloletniej praktyki g ł o d ó w k i leczniczej tak opisuje

ten fenomen:

„ Głodówka doprowadza do gwałtownego nasilenia procesów «niszczyciel-

skich», do zniszczenia i usunięcia z organizmu wszystkich nadwyżek, złogów, tego
wszystkiego, co go zaśmieca, utrudnia normalne procesy fizjologiczne. Dotyczy to
przede wszystkim złogów i tworów patologicznych, na przykład złogów soli,
nadmiaru tłuszczu, toksycznych produktów przemiany materii i in. Uwalniając się
od złogów, organizm przestawia się na odżywianie endogenne dzięki niszczeniu
własnych tłuszczów, węglowodanów i białek określonych narządów i tkanek, ale
praktycznie nie dotyka takich istotnych dla życia organów jak serce i mózg. Temu
procesowi wzmożonego niszczenia tkanek, komórek i cząsteczek towarzyszy nasile­
nie procesów regeneracji na poziomie cząsteczek, komórek i tkanek, co prowadzi
do odnowy i jak gdyby odmłodzenia całego organizmu i poszczególnych narządów.
Dlatego też są podstawy, aby metodę terapii głodówką uznać za metodę stymulo­
wania regeneracji jizjologicznej. Metoda ta jest całkowicie zgodna z danymi nauki
0 regeneracji, która również we wszystkich przypadkach regeneracji reparacyjnej
1 jizjologicznej ma dwie fazy: zniszczenie i odbudowę. [...] Tak więc, głodówkę
leczniczą można uważać za naturalny czynnik stymulowania regeneracji jizjolo­
gicznej, prowadzącej do odnowienia i odmłodzenia komórek, tkanek, cząsteczek
i całego składu chemicznego organizmu. "
Zatem, zasada priorytetowego zachowania tkanek istotnych dla życia jest nie­
zbędna do tego, by w trakcie głodówki można było w pełni kierować o r g a n i z m e m ,
a po jej zakończeniu szybko przystąpić do procesu o d b u d o w y .
Ta sama zasada głosi, że w pierwszej kolejności należy „zjeść" wszystko co ob­
ce i zbędne. Następnie zaczyna być „zjadana" własna tkanka i narządy w e d ł u g za­
sady ważności. G ł o d ó w k a jest więc operacją bez skalpela, a rolę chirurga o d g r y w a
sama natura.

IV. Oczyszczanie ze złogów. Paul Bragg twierdził:

„ Głodówka to jedyny sposób na uwolnienie organizmu od substancji trujących,
które się do niego dostają [...]
„ Głodówka to potężny czyściciel, ale nie lekarstwo na choroby ".

41
 Proces autolizy i zasada priorytetu umożliwiają dokonywanie oczyszczania
organizmu ze złogów. Złogami nazywać będziemy produkty przemiany materii,
które stopniowo g r o m a d z ą się w komórkach naszego organizmu, substancje obco-
gatunkowe, jakie dostały się w taki czy inny sposób do organizmu, j a k również sta­
re, zmienione i o b u m a r ł e komórki.
Do złogów powstających z p r o d u k t ó w przemiany materii zaliczamy: produk­
ty końcowe przemiany białkowej - mocznik, kwas moczowy, kreatyninę, sole
a m o n o w e i niektóre inne substancje; produkty k o ń c o w e przemiany węglowodano­
wej; produkty k o ń c o w e przemiany tłuszczowej; substancje mineralne nie przyswa­
jane przez organizm z p o w o d u ich modyfikacji spowodowanej o b r ó b k ą termiczną
i inną - sole wapnia, sól k u c h e n n ą itd. Ich odkładaniu sprzyja nadmiar pożywienia,
nieprawidłowe k o m p o n o w a n i e posiłków, niewłaściwa kolejność jedzenia poszcze­
gólnych produktów w j e d n y m posiłku, nieprzestrzeganie pór aktywności biorytmo-
logicznej narządów trawiennych (zwłaszcza j e d z e n i e przed snem).
Do substancji obcogatunkowych, jakie dostały się do naszego organizmu,
zaliczamy substancje stosowane w procesie obróbki technologicznej: przy pro­
dukcji chleba - wybielacze mąki, spulchniacze ciasta itd.; przy produkcji kon­
serw - k o n s e r w a n t y , substancje polepszające wygląd g o t o w e g o produktu
(w kiełbasach); przy zasalaniu, m a r y n o w a n i u itd.; chlorowaniu wody; barwniki
do napojów, składniki g u m do żucia, cukierków i wiele innych. Większość le­
ków i witamin syntetycznych, zrobiwszy niewiele dobrego dla organizmu, zanie­
czyszcza go substancjami powstającymi w wyniku swojego rozpadu. W e ź m y bo­
chenek białego chleba: był on poddany obróbce, wybielony, podbarwiony,
wzbogacony, oczyszczony, zmiękczony, zakonserwowany, aromatyzowany.
A wszystko to za p o m o c ą syntetycznych składników chemicznych. W dzisiej­
szych czasach jest j u ż prawie niemożliwe kupienie bochenka, który w 100%
składałby się z razowej mąki pszennej, był wolny od substancji aromatyzujących
i sztucznych dodatków.
W produktach spożywczych znajduje się dużo soli. Jest to tak z w a n a „sól ukry­
ta". Stale spożywana w produktach żywnościowych, powoduje ona nienaturalne
pragnienie, zasychanie w ustach, utratę jędrności skóry i napięcia mięśni, powsta­
ją rozmaite opuchlizny, tracimy figurę, utrudniona jest praca nerek. Na nasze
szczęście, pierwsza rzecz, jakiej pozbywa się organizm podczas głodówki - to sól
i związany z nią płyn. '
Praktyka dowodzi, że 4-dniowa głodówka z zastosowaniem specjalnie oczy­
szczonej w o d y (patrz „ M o c e uzdrawiające", tom „Biorytmologia i urynoterapia")
pomaga całkowicie usunąć nadmiar soli kuchennej i w o d y z organizmu. Odkrywa­
my to w zwykłej obserwacji moczu. Podczas głodówki codziennie zbierajcie
pierwszy poranny mocz do butelki i przechowujcie w chłodnym miejscu przez
dwa-trzy tygodnie. N a s t ę p n i e przyjrzyjcie mu się pod światło. Zobaczycie na dnie
butelki osad z soli oraz innych złogów.
Zewnętrzny efekt tego czterodniowego oczyszczania to młodszy i ładniejszy wy­
gląd. Później zwalczajcie „ukrytą s ó l " cotygodniowymi głodówkami po 2 4 - 3 6 go­
dzin, dodawajcie do j e d z e n i a jak najmniej soli. Zastępujcie sól przyprawami zioło­
wymi (kolendra, pietruszka, koper itd.), cebulą, czosnkiem, które są dodatkami na-

42
turalnymi i nadają potrawom pikantny smak. Będziecie o wiele lepiej wyglądać
i czuć się, stosując głodówkę i dietę bezsolną.
Paul Bragg przytacza przypadek z własnej praktyki, kiedy to z organizmu usu­
nięte zostały najbardziej szkodliwe substancje (rtęć), w c h o d z ą c e w skład leków,
którymi był „ l e c z o n y " we w c z e s n y m dzieciństwie.
N a u k o w c y - medycy z Odessy prowadzili badania dotyczące u s u w a n i a rtęci
z organizmu. Najlepsze preparaty (w tym importowane) p o w o d o w a ł y 3—4-krotny
wzrost zawartości rtęci w moczu, a czasem również skutki uboczne, powikłania
w nerkach. Kiedy zaś zastosowali głodówkę, szybkość usuwania rtęci z o r g a n i z m u
wzrosła dziesięciokrotnie! I bez żadnych powikłań, w r ę c z przeciwnie - zaobserwo­
wali poprawę ogólnego samopoczucia, uzdrowienie całego organizmu.
Stare, zmienione i obumarłe komórki g r o m a d z ą się przez cały czas. Stare komór­
ki są dla organizmu obciążeniem, ze względu na swoją nieprzydatność. K o m ó r k i
zmienione stwarzają zagrożenie, gdyż m o g ą rozrosnąć się w postaci raka, który
zniszczy organizm. Komórki obumarłe zatruwają organizm strasznym j a d e m tru­
pim. To właśnie one zostały n a z w a n e przez A. Z a ł m a n o w a toksynami zmęczenia.
Na ich unieszkodliwianie i usuwanie organizm zużywa olbrzymie ilości energii, co
na zewnątrz przejawia się w szybkim męczeniu się i spadku sił. Szybkie m ę c z e n i e
się ludzi starszych i spadek sił u ludzi starych - to w d u ż y m stopniu skutek tego za­
nieczyszczenia.
Wszystkie opisane powyżej zanieczyszczenia t w o r z ą w organizmie złogi, które
w Ajurwedzie nazywa się „arna" - śluz. Utrudniają one procesy życiowe w orga­
nizmie i są przyczynami chorób. Do pierwotnych przyczyn gromadzenia z ł o g ó w
(szczególnie o charakterze n o w o t w o r o w y m ) w tym czy innym miejscu organizmu
zaliczyć należy zastoje energetyczne (stłumienia psychiczne). G r o m a d z ą o n e w so­
bie złogi niczym pole magnetyczne, przyciągające opiłki żelaza. Komórki są z m u ­
szane do przystosowania się do pogarszających się w a r u n k ó w - ulegają zwyrodnie­
niu i tworzą nowotwór.
Ukraiński uczony A. Nahorny w książce „Starzenie się i przedłużanie życia" po­
wraca do idei I. Miecznikowa i pisze:
„Zwolennicy teorii samozatrucia zupełnie słusznie zwracają uwagę na ciągłe
powstawanie w żywych organizmach trujących produktów czynności fizjologicz­
nych i prawidłowo wskazują, że te substancje, te «zlogi» życia mogą działać trują­
co na komórki i tkanki organizmu. "

Opiszmy w skrócie miejsca w organizmie, w których odkładają się różne złogi,

oraz oznaki zewnętrzne, które wskazują na obecność tego procesu.
• „ P o d s t a w ą " dla komórek funkcyjnych organizmu jest tkanka łączna. W po­
staci „pajęczyny" przenika ona cały organizm, każdy narząd. K o m ó r k i funkcyjne
utkwiły w niej niczym „ m u c h y " . Poprzez tkankę ł ą c z n ą („pajęczynę") odbywa się
odżywianie komórek ( „ m u c h " ) i również poprzez n i ą w y d a l a n e są pozostałości
czynności fizjologicznych. Tkanka łączna zapewnia nieswoistą o d p o r n o ś ć organi­
zmu oraz wiele innych funkcji. Tak więc, w niej j a k o w pierwszym pośredniku p o ­
między komórkami a krwiobiegiem g r o m a d z ą się odpady z przemiany materii
i częściowo substancje obcogatunkowe. Niektórzy uczeni uważają, że do „obo-

43
w i ą z k ó w " tkanki łącznej należy wchłanianie złogów i zatrzymywanie ich w sobie
w celu ochrony komórek funkcyjnych. Następnie, kiedy p o w s t a n ą sprzyjające wa­
runki, tkanka łączna oddaje te złogi do krwi w celu usunięcia ich z organizmu.
Pierwszą w a ż n ą oznaką zanieczyszczenia tkanki łącznej złogami jest utrata sprę­
żystości, zaś oznaką oczyszczenia - odzyskanie normalnej sprężystości. Drugą
w a ż n ą o z n a k ą jest utrata przez organizm nieswoistej odporności. Rozmaite postrza­
ły, przykurcze, bóle mięśniowe, ogólna skłonność organizmu do zachorowań - to
skutek poważniejszego zanieczyszczenia złogami. Oczyszczenie doprowadzi do
usunięcia tych zjawisk.
• Złogi śluzowe pochodzenia białkowego i skrobiowego g r o m a d z ą się w płu­
cach, nosie, głowie i j a m i e ustnej. Częste przeziębienia, anginy, zapalenia zatok
szczękowych, zapalenia ucha, bóle głowy, wysypki na twarzy, utrata wzroku, obło­
żony j ę z y k i nieświeży oddech - to skutki tego zanieczyszczenia. Usunięcie złogów
z tych obszarów prowadzi do uwolnienia od tego typu chorób.
• Skóra stanowi uniwersalny narząd wydalniczy. Oceńcie sami - jej masa wy­
nosi 2 0 % ogólnej masy ciała. Przez skórę człowiek m o ż e wydalać trzy i pół razy
więcej o d p a d ó w niż przez jelito grube i pęcherz m o c z o w y razem wzięte. Skóra wy­
dala przy tym praktycznie wszystkie złogi, jakie znajdują się w organizmie. Prze­
tłuszczona, trądzikowa, krostowata skóra świadczy o tym, że organizm jest „po
czubek n o s a " zapełniony złogami, a narządy wydzielnicze nie radzą sobie ze swo­
ją pracą, odporność jest osłabiona, o d d y c h a n i e skórne utrudnione. Jednym słowem,
lada chwila m o ż e się zacząć poważna choroba.
G ł o d ó w k a pozwala w pierwszej kolejności oczyścić skórę, stąd właśnie efekt po­
prawy jej wyglądu. Regeneruje się jej funkcja obronna, zwiększa odporność.
• Bardzo dużo z ł o g ó w gromadzi się w wątrobie i pęcherzyku żółciowym. Wą­
troba zatrzymuje substancje obcogatunkowe, które docierają do niej podczas pro­
cesu trawienia z przewodu żołądkowo-jelitowego. Stopniowo gromadzi się w niej
(szczególnie u osób, u których jest silnie zaznaczona zasada życiowa „ Ż ó ł c i " ) za­
starzała żółć, powstają w o s k o w a t e kamyczki. Prowadzi to do zaburzenia wszyst­
kich rodzajów przemiany materii w organizmie, powoduje zastój krążenia żylnego,
osłabia czynność trawienną.
Podczas głodówki, mniej więcej w 7-10 dniu, m o ż e się u was d o k o n a ć oczy­
szczanie wątroby w postaci przeczyszczenia. Będzie z was wychodziła czarna,
cuchnąca maź podobna do mazutu. To właśnie stara żółć i rozpuszczone woskowa­
te kamyczki.
Kiedy wątroba będzie oczyszczona, odrodzi się przemiana materii - z a c z n ą do­
brze rosnąć włosy, paznokcie, jeżeli byliście chudzi, to przytyjecie, a schudniecie
- jeśli byliście zaokrągleni, odbuduje się szkliwo na zębach, poprawi się ostrość
widzenia, pamięć i trawienie. W rezultacie uregulowania krążenia żylnego znikną
hemoroidy, żylaki na nogach, zregeneruje się czynność płciowa, z n i k n ą gruczola-
ki. Ogólnie biorąc, oczyszczenie wątroby dokona w waszym organizmie nieocze­
kiwanej i miłej metamorfozy, jakiej nawet nie podejrzewacie.
• W jelicie grubym gromadzi się m a s a wszelkich złogów i pasożytów, których
wydalenie was zadziwi. Dotyczy to zwłaszcza osób cierpiących na zaparcia, skąpe
wypróżnienia i w y m u s z a n y stolec. Sprzyja temu nieprawidłowe odżywianie i je-

44
dzenie w nadmiarze. Warto zaznaczyć fakt, ze w obszarze brzucha często miośl i
się stłumienie emocjonalne związane z uczuciami smutku, lęku, które powoduje
opisane zaburzenia.
Zaburzenie czynności defekacyjnej jelita grubego prowadzi do samozatmoil
organizmu. Niewyprowadzone przez jelito zanieczyszczenia wchłaniają się do
krwi i wydalane są przez płuca (cuchnący oddech), skórę (krosty, trądzik, wysyp
ka), nerki (mętny, nieprzyjemnie pachnący mocz).
Głodówka pozwala odbudować i uregulować czynność jelita grubego. Wskutek
tego procesu organizm otrzymuje masę energii, znika stan przygnębienia. O d d e c h
staje się świeży, a skóra czysta. Normalizuje się krew, ustępują rozmaite „trudne do
wyleczenia" choroby.
• Złogi g r o m a d z ą się w tkance tłuszczowej i kostnej, słabo pracujących mię
śniach - j a k w „magazynie złogów". Na zewnątrz jest to m a ł o dostrzegalne, nic
mniej j e d n a k tłumi ważne procesy życiowe zachodzące w kościach.
• Złogi g r o m a d z ą się również w samych k o m ó r k a c h funkcyjnych organizmu
Następuje to wskutek mało ruchliwego trybu życia, obfitego jedzenia, istnienia
stłumień emocjonalnych i po prostu z biegiem czasu. Złogi w e w n ą t r z k o m ó r k o w e
uszkadzają aparat genetyczny, co prowadzi do zanikania lub nieprawidłowej syn
tezy struktur białkowych, a w konsekwencji do zwyrodnienia komórek. Jeżeli trwa
to długo, powstaje nowotwór, który stopniowo się uzłośliwia.
• Złogi w postaci skrzeplin i blaszek odkładają się w naczyniach krwionośnych
- w ten sposób powstają choroby naczyniowe. W i d o c z n y m przejawem tego proce
su jest miażdżyca (zgrubienie tkanki), choroba niedokrwienna (zmniejszona zawar­
tość krwi), udar (nagłe ustanie obiegu krwi), zakrzepica, zawał (utworzenie się
ogniska obumarłej tkanki) i wiele innych.
• Złe samopoczucie, niepokój, napięcie, stresy, nerwowość, nieuzasadnione po
budzenie świadczą o niezdrowym stanie krwi. N o r m a l n y m dla nas stanem powi
nien być optymizm, radość, beztroska, pewność siebie. Te wszystkie spadki moż
na wytłumaczyć j e d n y m - czy krew jest czysta, czy zanieczyszczona.
Stale gromadzące się w organizmie złogi skrywają w sobie przyszłe choroby.
Kiedy natura zapragnie wyrzucić te złogi, dokonuje „ w y b u c h u " , który n a z y w a m y
chorobą. Choroba to sposób, w jaki natura pokazuje, że organizm jest przepełnio
ny substancjami toksycznymi i wewnętrznymi truciznami, j a k również leczy orga
nizm.
Stosując głodówkę, ułatwiacie naturze usuwanie p r o d u k t ó w rozpadu i trucizn
nagromadzonych w organizmie. Wie to każde żyjące na wolności zwierzę. G ł o ­
dówka jest j e d y n y m sposobem pomagającym zwierzęciu p o k o n a ć dolegliwości fi­
zyczne. Jest to zachowanie instynktowne. My, ludzie, tak długo żyjemy w warun
kach cywilizacji, że umysł przesłonił nam ten instynkt. Polegamy raczej na rozwią
zaniach sztucznych (leczyć się w klinice m o d n y m i lekami i w efekcie stać się ka­
leką) niż naturalnych (po prostu zastosować g ł o d ó w k ę i wyzdrowieć).
Kiedy zaczyna się głodówkę, organizm, dzięki m e c h a n i z m o w i homeostazy in-
formacyjno-eńergetycznej, zaczyna „ w y m i a t a ć " na zewnątrz złogi, regenerować
strukturę tkanek i czynności narządów. Proces ten prowadzi do tego, że wszyslko,
co zostało wcześniej „ u b i t e " w opisanych wyżej miejscach, gwałtownie (na przy

i•
kład amoniak u s u w a n y jest podczas głodówki tysiąc razy /!/ intensywniej niż nor­
malnie) przedostaje się do krwiobiegu i narządów wydalniczych, aby zostać wyrzu­
cone z organizmu. Nerki, jelita i płuca pracują podczas głodówki bardzo intensyw­
nie, wyprowadzając z organizmu trujące produkty rozkładu tłuszczu (aceton, kwa­
sy tłuszczowe), białka (tyrozyna, tryptofan), fenyloalaninę, fenol, krezol, indykan
(wszystkie te substancje toksyczne mają nieprzyjemny zapach), pestycydy, metale
ciężkie, radionukleotydy, leki, dodatki spożywcze itp. Płuca wydalają około 150
rozmaitych toksyn w stanie gazowym. Prowadzi to do intoksykacji - gwałtownego
pogorszenia samopoczucia osoby przeprowadzającej głodówkę. Jest to proces na­
turalny, którego nie należy się bać, lecz trzeba przetrzymać i w s p o m a g a ć go roz­
maitymi zabiegami oczyszczającymi: lewatywą, piciem wody (specjalnie oczy­
szczonej, destylowanej), m y c i e m ciała (bez mydła), spacerami po świeżym powie­
trzu, płukaniem ust.
Możecie ocenić zanieczyszczenie w ł a s n e g o organizmu na podstawie złego sa­
mopoczucia, obłożonego j ę z y k a (w zależności od rodzaju i grubości nalotu), męt­
nego moczu i ilości osadu w moczu, ilości ropy i śluzu wydzielających się z oczu,
uszu, nosa, zapachu w a s z e g o ciała i oddechu.
W pierwszej kolejności organizm pozbywa się zastanej wody, soli kuchennej,
soli wapnia. Następnie zużywana jest c h o r o b o w o zmieniona tkanka, tłuszcz znaj­
dujący się wewnątrz j a m y brzusznej, mięśnie. To jest właśnie proces autolizy,
który prowadzi do uwolnienia organizmu od toksyn i złogów. Następnie dokonują
się dwa procesy równoległe - zgodnie z zasadą priorytetu zużywane są tkanki orga­
nizmu oraz odbywa się oczyszczanie w e w n ą t r z k o m ó r k o w e . Procesy te trwają przez
cały okres głodówki korzystnej fizjologicznie.
Paul Bragg w taki sposób opisuje w y c h o d z e n i e złogów ze swojego organizmu
w czasie głodówki:
„Kiedy przeprowadzam 10-dniową głodówkę, codziennie rano biorę próbkę
pierwszego moczu. Wlewam mocz do niewielkiej butelki i pozostawiam w chłodnym
miejscu. Po kilku dniach w moczu widoczne są kryształki. Oddaję mocz do analizy
chemicznej, która wykazuje ślady DDT i innych trujących pestycydów [...].
Pewnego razu, kiedy głodowałem przez 21 dni, w 19. dniu poczułem silne bóle
w pęcherzu moczowym, nieprzyjemne zwłaszcza przy oddawaniu moczu. Oddałem
mocz do analizy i okazało się, że jest przepełniony DDT i innymi toksynami. Kiedy
wyszły ze mnie te trucizny, odczułem ogromny przypływ energii. Moje gałki oczne
stały się śnieżnobiałe, a skóra nabrała przyjemnego kolorytu. "

Opisane tu zjawisko jest dość rozpowszechnione. Dlatego też, kiedy podczas

głodówki wystąpią u w a s nagle silne bóle, znaczyć to będzie, że siła życiowa
„odrywa" w tym m o m e n c i e najstraszniejsze złogi i likwiduje patologię. Cieszcie
się, że macie w sobie j e s z c z e tyle siły życiowej i pozbywacie się śmiertelnych cho­
rób. Nagłe i silne n a p a d y głodu, występujące w ciągu pierwszych 2 0 - 2 5 dni gło­
dówki, wskazują na „ b u n t " patologii polowej - „pęcherzy psychicznych". Jeżeli
jednak uczucie głodu pojawia się po tym okresie, należy zakończyć głodówkę. Mu­
sicie wiedzieć, że „ p ę c h e r z e psychiczne", ginąc, oddziałują na świadomość nagłym
uczuciem głodu, pragnieniem j a k najszybszego przerwania głodówki. Przeczekaj-

46
cie ten głód 3 0 - 6 0 minut. Jeśli nie ustąpi, będzie to oznaczało, że przekroczyliście
czas głodówki korzystnej fizjologicznie i pora ją zakończyć.
W dzisiejszych czasach ludzie mają tak przepełnione złogami organizmy, że m o ­
gą ginąć nie z głodu, lecz wskutek opisanej wyżej intoksykacji. M ó w i ą o tym licz­
ni specjaliści od głodówki leczniczej - J. Nikołajew, P. Bragg i in. N a r z ą d y wydal-
nicze nie nadążają z unieszkodliwianiem i usuwaniem z ł o g ó w z organizmu. Po­
wstaje „ b l o k a d a " - organizm nie przystosowuje się do głodówki. Zazwyczaj dzie­
je się to w 5-10 dniu. Osoba przeprowadzająca g ł o d ó w k ę przestaje tracić na wa­
dze, pojawiają się osłabienie, nudności, ból głowy, bezsenność, m o ż e w z r o s n ą ć
temperatura, wystąpić osłabienie i arytmia serca. Są to podstawowe oznaki „bloka­
d y " (silnej intoksykacji).
Z prac wielkich fizjologów i biochemików rosyjskich (W. Paszutina, M. Sza-
tiemikowa, J. Heftera) wiemy, że podczas przymusowej długotrwałej głodówki
organizm zwierzęcy i ludzki umiera wskutek „ b l o k a d y " (samozatrucia produktami
rozpadu), najczęściej nie osiągając głębokiego stopnia wyniszczenia. Jeśli zaś
w procesie głodówki leczniczej produkty rozpadu u s u w a n e są z organizmu za po­
m o c ą szeregu zabiegów (lewatywy, kąpiele, masaż, zwiększona wentylacja płuc,
spacery), to organizm osoby poddającej się głodówce wytrzymuje nawet 3 0 - 4 0 dni
bez jakichkolwiek objawów samozatrucia.
Jeżeli j e d n a k objawy „ b l o k a d y " narastają p o m i m o stosowania w y m i e n i o n y c h
wyżej zabiegów, należy przerwać głodówkę. Po d w u - t r z y t y g o d n i o w y m okresie re­
generacji (odżywianie sokami i świeżymi warzywami) powtórzcie głodówkę. Wy­
bierzcie krótką - 3-7 dni. Rozumienie tego zjawiska ułatwi w a m rozsądną w a l k ę
z nim i osiągnięcie wspaniałych rezultatów głodówki. W dalszej części książki za­
prezentowana zostanie metoda „ m i ę k k i e g o " wchodzenia w system głodówki.
Rację miał więc Buchinger, który twierdził:
„Głodówka lecznicza jest wydalającym, oczyszczającym leczeniem wszystkich
tkanek i soków organizmu, przy czym produkty rozpadu białek działają jak stymu­
latory na system nerwowy. "

V. Normalizacja mikroflory organizmu oraz j e g o funkcji obronnej. Aktywi­

zacja aparatu genetycznego komórek podczas głodówki wyraża się przede wszy­
stkim w unikatowej przebudowie układu enzymatycznego, nastawionego na likwi­
dację patologicznych ognisk infekcji, tkanek, nowotworów, zmian bliznowatych.
Podczas głodówki nie odnotowuje się zaostrzenia infekcji wirusowych. W cza­
sie epidemii grypy żadna osoba, będąca w trakcie głodówki, nie choruje. Po pierw­
szych etapach głodówki dozowanej ludzie rzadziej chorują na infekcje wirusowe
lub przechodząje w lżejszej postaci. W przypadku stosowania głodówki wielokrot­
nej lub systematycznej w ogóle przestają chorować, również na choroby wirusowe.
Podczas głodówki dokonuje się proces zasadniczej likwidacji ukrytych ognisk in­
fekcji.
Infekcja znajdująca się w stanie utajonym praktycznie nie poddaje się współcze­
snej terapii antybakteryjnej (leczenie antybiotykami, sulfanilamidami i in. lekami).
Przeciwnie, w tym okresie życia mikroorganizmy, znajdujące się w otoczkach
ochronnych, stają się odporniejsze na te leki oraz inne środki. P o d c z a s głodówki

47
otoczki te ulegają zniszczeniu przez fagocyty i enzymy uaktywnione przez kwa­
sicę.
Niektórzy specjaliści od głodówki leczniczej stwierdzili następujący fakt:
u osób, u których w czasie głodówki nastąpiło zaostrzenie ukrytej infekcji, obser­
wuje się w i ę k s z ą d y n a m i k ę procesu uzdrawiającego. Takie uaktywnienie ukrytych
ognisk nie hamuje, lecz przeciwnie - sprzyja szybszemu wyleczeniu chorób prze­
wlekłych. Urynoterapia w połączeniu z g ł o d ó w k ą pozwala na szybkie i skuteczne
zlikwidowanie ukrytych ognisk infekcji. Tak na przykład, powstawanie ropy w ja­
mie ustnej wskazuje na proces likwidacji podobnych ognisk w zatoce czołowej
i szczękowej, oczyszczania korzeni zębów.
Zdeformowane błony „starzejących się" komórek nabierają w czasie głodówki
kształtów podobnych do k o m ó r e k młodych. Proces podziału szybko dzielących się
komórek ulega spowolnieniu. Przebudowa układu enzymatycznego wzmacnia re­
ceptory końcówek nerwowych, które znajdują się w błonie komórek i potrafią
wzmacniać funkcję o b r o n n ą poprzez aktywizację niektórych substancji wewnątrz­
komórkowych. Tak więc, podczas głodówki zapewniona jest kompleksowa rege­
neracja funkcji obronnej komórek na skutek normalizacji blon komórkowych.
Oznacza to, że głodówka jest w stanie o d b u d o w y w a ć bariery ochronne komórek,
narządów, w z m a c n i a ć zdolności obronne organizmu jako całości.
Podczas głodówki zmienia się mikroflora jelitowa. Gnilna ginie wskutek zakwa­
szenia, pozostaje zaś i uzdrawia się mikroflora fermentacji mlekowej (tak jak
u zdrowych dzieci). W efekcie po zakończeniu głodówki usprawnia się dokony­
wana przez mikroflorę j e l i t o w ą synteza witamin, aminokwasów i innych substan­
cji biologicznie czynnych, na przykład e n z y m ó w , również tych niezastąpionych.
Kiedy zaś stosujemy urynę, która wzmacnia właściwości zakwaszające w orga­
nizmie i aktywizuje autolizę, proces likwidacji infekcji przebiega o wiele spraw­
niej.
Podczas głodówki organizm chroni najsłabsze komórki - żołądka i jelit. Ustaje
wydzielanie kwasu solnego, który złuszcza komórki nabłonkowe żołądka. Przeciw­
nie - komórki te (żołądka i jelit) wchłaniają związki tłuszczowe, które chronią je
w czasie głodówki. Po zakończeniu głodówki i przejściu na odżywianie regenera­
cyjne, j u ż w ciągu pierwszych 24^18 godzin związki tłuszczowe są wyrzucane
z tych komórek do krwiobiegu. Jeżeli w tym czasie będziemy jedli tłuste potrawy,
to od tłuszczu nastąpi przeciążenie krwi, wątroby, przewodu żołądkowo-jelitowe-
go oraz powstaną inne niekorzystne skutki. Dlatego też w pierwszych dniach po­
wrotu do normalnego odżywiania tłuste potrawy są wykluczone. Nawet śmietana
czy biały ser są produktami „trującymi".
Organizm człowieka, który regularnie przeprowadza głodówki, bez trudu przy­
stosowuje się do s p a d k ó w temperatury i nie cierpi zbytnio z powodu zimna. Oto co
P. Bragg pisze o sobie:
,, Dzięki regularnym głodówkom i właściwemu odżywianiu mój organizm bez tru­
du przystosowuje się do strasznego zimna. Czasami znoszę złą pogodę lepiej niż ro­
dowici mieszkańcy danych miejsc, przyzwyczajeni do takiego klimatu. Mogę opu­
ścić swój dom w okolicach Palm Springs w Kalifornii w styczniu, kiedy termometr
wskazuje plus 27° C w dzień i około 16° C w nocy, i polecieć do miast Srodkowe-

48
go Zachodu - takich jak Minneapolis w stanie Minnesota, albo do Kanady - na
przykład do Toronto, gdzie temperatura wynosi 25-35° Cponiżej zera. "

VI. Przyswajanie dwutlenku węgla i azotu z powietrza. O d ż y w i a n i e endo­

genne. Akademik M. Guły, j a k również uczeni zagraniczni podkreślają, że wsku­
tek zmiany równowagi kwasowo-zasadowej w kierunku zwiększenia kwasowości
następuje przyspieszenie procesów przyswajania przez komórki dwutlenku węgla.
Zgodnie z prawami chemii, środowisko kwaśne osocza krwi łatwiej oddaje, a ko­
mórki krwi i naczyń krwionośnych aktywniej w tym czasie wchłaniają rozpu­
szczalny we krwi dwutlenek węgla.
W pracach profesora M. Wolskiego i j e g o k o n t y n u a t o r ó w stwierdzone zostało,
że wskutek zmiany równowagi kwasowo-zasadowej w kierunku zwiększenia kwa­
sowości następuje również przyspieszenie przyswajania przez komórki azotu z po­
wietrza. Tak więc, azot oraz węgiel, aktywniej nasycając k o m ó r k ę , sprzyjają polep­
szeniu dokonującej się w niej biosyntezy związków białkowych i innych.
Dowiedzione zostało, że węgiel z dwutlenku węgla w k o m ó r c e przekształca się
w węgiel zawarty w substancjach organicznych (H. Krebs, Evans i in.), zaś dwie
cząsteczki tlenu, podczas zużywania przez k o m ó r k ę dwutlenku węgla, dostarczają
organizmowi dodatkową energię.
Ilościowa i jakościowa synteza kwasów nukleinowych (z nich składa się aparat
genetyczny komórek), j a k również aminokwasów i innych substancji biologicznie
czynnych, tkanek organizmu, zależy wprost proporcjonalnie od procesu przyswa­
jania przez komórki rozpuszczalnego we krwi dwutlenku węgla. U ludzi m ł o d y c h
ta biosynteza jest doskonalsza, a więc również skuteczniejsza niż u ludzi starych.
Najlepsza biosynteza występuje u osób długowiecznych, gorsza - u ludzi urodzo­
nych z uszkodzonym aparatem genetycznym, j a k również u przewlekle chorych.
Podczas głodówki w warunkach zmienionej równowagi kwasowo-zasadowej
w kierunku środowiska kwaśnego komórki człowieka zaczynają intensywnie przy­
swajać dwutlenek węgla i azot, zbliżając się do p o z i o m u przyswajania tych sub­
stancji charakterystycznego dla komórek roślin. To jest właśnie pełnowartościowe
odżywianie endogenne (wewnętrzne).
Wskutek całkowitej rezygnacji z pożywienia, w czasie głodówki p o c z ą t k o w o
dokonuje się w z m o ż o n y rozkład własnych zapasów tłuszczowych organizmu.
W pierwszej kolejności z tłuszczu powstają nienasycone (płynne) kwasy tłuszczo­
we. Wśród nich znajdują się tak z w a n e wielkocząsteczkowe nienasycone kwasy
tłuszczowe, które stanowią podstawę wielu witamin, h o r m o n ó w i innych substan­
cji biologicznie czynnych. Dlatego też komórki organizmu szybko wykorzystują je
do swoich, niezbędnych do przebiegu czynności fizjologicznych, celów. Jednakże
k o ń c o w y m produktem rozkładu tłuszczu jest szereg k w a s ó w organicznych, które
obejmujemy j e d n y m terminem - ciała ketonowe. P o n a d t o , tak s a m o j a k podczas
rozkładu każdej tkanki, powstaje bezwodnik węglowy, który jest przyswajany
przez komórki w postaci dwutlenku węgla lub wydalany na zewnątrz przez płuca.
Te końcowe produkty rozkładu tłuszczu, dostając się do krwiobiegu, zmieniająje-
go r ó w n o w a g ę kwasowo-zasadową w kierunku środowiska k w a ś n e g o (kwasica).
To właśnie rozwijająca się podczas głodówki kwasica w z m a g a proces zużywania

45
przez komórki dwutlenku węgla, czyli wzmacnia efekt biosyntezy. Ciała ketonowe
wskutek lepszej biosyntezy są teraz skuteczniej przyswajane przez organizm, prze­
kształcając się w w a ż n e struktury białkowe i niebiałkowe. Znikają przy tym poję­
cia: niezbędne aminokwasy, deficyt witamin, białek z p o k a r m ó w itd.
Tak więc, regulowana przez sam organizm kwasica zapewnia pełne odżywianie
i zaopatrzenie w energię organizmu człowieka. Charakterystyczne jest, że po
pierwszym przełomie kwasiczym chorzy zaczynają coraz mniej tracić na wadze.
Jeżeli przy u m i a r k o w a n y m zażywaniu ruchu w pierwszych dniach traci się po ki­
logramie, to po przełomie kwasiczym - 5 0 - 1 5 0 g r a m ó w dziennie. T ł u m a c z y się to
biosyntezą, która zapewnia odżywianie i daje energię.
Innymi słowy, g ł o d ó w k a zapewnia człowiekowi jakościowo inny sposób odży­
wiania i dostarczania energii, co wyraża się w postaci niepowtarzalnego efektu
leczniczo-profilaktycznego, jakiego nie da żaden inny, medyczny czy też natural­
ny, sposób leczenia.

VII. Spokój fizjologiczny narządów. G ł o d ó w k a w istotny sposób zmniejsza

obciążenie wielu narządów, co umożliwia regenerację uszkodzonych struktur orga­
nizmu oraz ich czynności. W czasie głodówki odpoczywa serce. Dzięki głodówce
wzmacnia się żołądek i przewód p o k a r m o w y . Ustępuje złe trawienie. W związku
z tym częściowo słuszne jest zalecenie P. Bragga, aby w trakcie głodówki nie ro­
bić lewatyw, co umożliwi regenerację jelita grubego.
W rezultacie fizjologicznego odpoczynku i „remontu g e n ó w " u mężczyzn odra­
dza się potencja. U kobiet w okresie klimakterium m o g ą znowu pojawić się regu­
larne miesiączki. Znika nietolerancja w o b e c otoczenia i drażliwość, odbudowują
się zdolności przystosowawcze człowieka do sytuacji stresowych.

VIII. Przyspieszenie przemiany materii i zdolności przyswajania. Głodów­

ka powoduje przyspieszenie przemiany materii w ciągu pierwszych 3 0 - 4 0 dni
okresu regeneracyjnego o 5-6%. Po g ł o d ó w c e p o k a r m jest lepiej przyswajany. Na­
stępuje uregulowanie przemiany materii. Choćby z tego tylko powodu można zale­
cać głodówkę osobom w podeszłym wieku oraz starym, u których te procesy są
osłabione.

IX. Odmłodzenie organizmu. Angielski uczony H u x m a y przeprowadzał do­

świadczenia na dżdżownicach. Całą kolonię dżdżownic karmił ich zwykłym poży­
wieniem, a j e d n ą odizolował i okresowo pozostawiał bez pokarmu. We wszystkim
innym życie i odżywianie odizolowanej dżdżownicy było podobne do reszty kolo­
nii. W efekcie okresowo pozbawiana pokarmu dżdżownica przeżyła dziewiętnaście
(!) pokoleń dżdżownic żyjących w kolonii.

Doktor Mueller z N i e m i e c bardzo trafnie spostrzegł:

••[•••] głodówka jest jedyną metodą ewolucyjną, w której poprzez systematyczne
oczyszczanie możecie stopniowo powrócić do normalnego stanu fizjologicznego. "
Wywiady z doktorem nauk biologicznych, starszym asystentem n a u k o w y m 56-
letnim Surenem Arakelanem, publikowane w latach 1984-1985 w gazecie „Trud",

50
wzbudziły wśród czytelników duże zainteresowanie. N i e m o g ł o być inaczej - była
w nich m o w a o tym, jak można przedłużyć swoją m ł o d o ś ć , zdrowe życie.
Przedstawię w skrócie treść tych wywiadów.
Suren Arakelan twierdzi, że odmłodzenie organizmu jest zadaniem całkowicie
realnym, które wykonuje on codziennie. Jest przekonany, że dzięki o b e c n e m u sta­
nowi wiedzy sam będzie mógł żyć 120 lat. G r o m a d z e n i e w i e d z y tego rodzaju za­
czął w latach dziecięcych.
Dzieciństwo spędził w górach Armenii, było ciężkie, przypadło na lata wojny.
W rodzinie było ośmioro dzieci. Mieli krowę, owce, drób. Sami nie mieli co jeść,
a z i m ą również zwierzęta musiały być głodne. Szczególnie ciężko znosiła to kro­
wa Czinarka. Co roku myśleli, że to j u ż jej ostatnia zima. Ale krowa potrafiła prze­
trwać i żyła dalej jak gdyby nigdy nic. Głód jej nie zaszkodził. N i e skąpiła mleka,
a zamiast 12 lat przeżyła 20, potem została oddana do rzeźni.
Przypadek krowy Arakelan wspominał nie raz. Kiedy był naczelnym weteryna­
rzem podmoskiewskiego sowchozu „Ostankino", postanowił p o d d a ć g ł o d ó w c e sta­
re kury, które przestały się nieść. W celu zlikwidowania stanu paniki, jaki w y w o ­
łuje głód, podawał im preparat na bazie ziół. G ł o d z o n e przez pewien czas kury za­
częły się nieść. To była sensacja!
W 1964 roku w mieście Marks w obwodzie saratowskim na bazie instytutu na-
ukowo-badawczego hodowli drobiu przeprowadzony został nowy eksperyment na
tysiącu japońskich kur-rekordzistek. Były one stare i j u ż nie znosiły jaj. Arakelan
poddał je 7-dniowej głodówce. Po miesiącu kurom w y r o s ł y n o w e pióra. Kury sta­
ły się energiczne, ruchliwe, zaczęły znosić jaja! Po miesiącu od zakończenia gło­
dówki (Arakelan nazywa ją „ g ł o d ó w k ą korzystną fizjologicznie") niosło się 6 3 %
kur, a po dwóch miesiącach - 9 1 % .
Eksperymenty te wykazały, że głód nie zabija. Rozumna, kontrolowana głodów­
ka przywraca młodość. Kury, które przeszły miesięczną kuracje g ł o d ó w k ą korzy­
stną fizjologicznie, zaczęły żyć po osiemnaście lat - zamiast sześciu. Trzykrotnie
wydłużył się czas trwania życia gatunku!
W ciągu roku 1972 poddano głodówce korzystnej fizjologicznie j u ż dwieście ty­
sięcy kur. Później eksperymenty te przeprowadzano w o b w o d z i e moskiewskim, le-
ningradzkim, woroneskim, charkowskim, w Mołdawii, Armenii. Łącznie objęto
eksperymentem ponad dwa miliony kur!
Na j e d n o s t k o w e przypadki można byłoby machnąć ręką, j e d n a k ż e przedstawio­
na powyżej statystyka mówi o powszechnym charakterze fenomenu o d m ł o d z e n i a
za p o m o c ą głodówki korzystnej fizjologicznie.
Od odmładzania drobiu Arakelan przeszedł do zwierząt - świń i krów. Oto jeden
z dobitnych przykładów.
Jesienią 1985 roku Arakelana poproszono o uratowanie wyjątkowego byka -
uszlachetniającego rasę. Był to dziewięcioletni przedstawiciel rasy duńskiej,
o imieniu Kryształ. Jak na byka jego wiek był j u ż z a a w a n s o w a n y - m ł o d o ś ć by­
ków trwa 3-4 lata, dają materiał rozpłodowy, później następuje starość.
Kryształ wyglądał marnie - miał odleżyny, był rozbity z p o w o d u u r a z o w e g o za­
palenia korzonków, zdawało się - skazany na leżenie.
Głodówka korzystna fizjologicznie trwała dokładnie miesiąc. B y k bardzo

51
schudł, ale za to podniósł się, zaczął chodzić, a potem biegać. Badanie wykazało
brak zapalenia k o r z o n k ó w , wszystkie parametry fizjologiczne osiągnęły poziom
młodego zwierzęcia. Jesienią 1986 roku dał nasienie. Co więcej, j a k o ś ć nasienia
była wyższa niż w latach młodości.
Sam Suren Arakelan uczynił w 1965 roku g ł o d ó w k ę korzystną fizjologicznie
n o r m ą w swoim życiu. P o m o g ł o mu to pozbyć się przewlekłego nieżytu żołądka
i wrzodu. Od tamtego czasu przestał w ogóle chorować. Na pytanie, j a k wygląda
głodówka korzystna fizjologicznie dla człowieka, odpowiedział:
„ Przeprowadzam głodówką pierwszego, drugiego i trzeciego dnia każdego mie­
siąca, raz na trzy miesiące przez tydzień, raz na pół roku - przez dwa tygodnie i raz
w roku - miesiąc. Piję wyłącznie wodę z dodatkiem preparatu antystresowego.
W dniach głodówki dwa razy dziennie, rano i wieczorem, oczyszczam jelito, prze­
płukuję jamę ustną roztworem sody z dodatkiem dziesięciu kropel jodyny na szklan­
kę; tamponami zwilżonymi tym roztworem przemywam uszy i nos, biorę prysznic,
myję się mydłem dla dzieci. "

W szóstym roku stosowania swojego programu odmładzającego Arakelan od­

krył, że rosną mu zęby. W miarę ścierania zastępowane są n o w ą tkanką!
Efekt odmładzający głodówki Arakelan tłumaczy tym, że każdej minuty w orga­
nizmie obumiera 30 miliardów k o m ó r e k ! Stają się „ t r u p a m i " i z czasem zaczynają
wydzielać jad trupi, który jest zgubny dla organizmu. Stąd wypływa podstawowa
zasada z d r o w e g o trybu życia - regularne oczyszczanie organizmu z obumarłych
komórek. G ł o d ó w k ę p o w i n n o się łączyć z d u ż y m wysiłkiem fizycznym, ażeby
energia do intensywnej pracy czerpana była z „ d o p a l a n i a " obcogatunkowych tka­
nek. Doktor habilitowany nauk biologicznych A. Mnacakanian drogą eksperymen­
talną ustalił, że w organizmie p o d d a n y m g ł o d ó w c e „spalają się" komórki obce dla
ustroju.
Za drugi najważniejszy czynnik Arakelan uważa prawidłowe odżywianie, które
nie w p r o w a d z a ł o b y do organizmu martwych komórek. W tym celu zaleca spoży­
wanie surowych i w szczególny sposób przygotowanych produktów.
Profesor Morgulis na podstawie swoich eksperymentów sformułował istotny
wniosek:
„Zarówno eksperymenty laboratoryjne, jak i kliniczne potwierdzają odmładza­
jące działanie głodówki. Jeżeli głodówka nie trwa zbyt długo, to ma dobroczynne
działanie i można ją skutecznie stosować w celu przezwyciężenia niedołęstwa
i ociężałości, jak również w celu usprawnienia czynności podstawowych narządów
(krwiobieg, oddychanie), zwiększenia siły mięśni i ostrości zmysłów. [...] Mówiąc
językiem naukowym, mimo iż organizm nie otrzymuje nowych aktywów, staje się
silniejszy, pozbywając się pasywów. Wzajemny stosunek wielkości jądra do cyto-
plazmy zmienia się w kierunku przewagi jądra, a zatem komórki, z których się skła­
da organizm, młodnieją, stają się bardziej podobne do komórek embrionalnych. To
może tłumaczyć intensywny wzrost, jaki wykazują przy właściwym odżywianiu. "
Wybitny specjalista w dziedzinie odtwarzania kończyn zwierząt, doktor habili­
towany nauk biologicznych, profesor L. Poleżajew m ó w i ł o odmładzającym dzia­
łaniu głodówki:

52
 „Głodówka jest to proces przyspieszonej regeneracji jizjologicznej, odnowienie
wszystkich komórek, ich składu cząsteczkowego i chemicznego. "

Zmiany biochemiczne podczas głodówki i odtwarzania straconych kończyn są

podobne. Z a r ó w n o w czasie głodówki, j a k i przy regeneracji z a c h o d z ą dwa proce­
sy: niszczenie i odbudowa. Proces niszczenia charakteryzuje się r o z k ł a d e m białek,
zmianą środowiska wewnętrznego organizmu na bardziej kwaśne, kwasicą. Proces
odbudowy intensyfikuje tworzenie białka, wyrównuje środowisko w e w n ę t r z n e
organizmu, likwiduje kwasicę. Intensyfikacja procesu niszczenia prowadzi do in­
tensyfikacji procesu odbudowy. Dlatego też g ł o d ó w k ę leczniczą m o ż n a traktować
jak naturalny proces stymulacji o d b u d o w y fizjologicznej organizmu. U podstaw
głodówki leczniczej leży proces ogólnobiologiczny, prowadzący do odmłodzenia
tkanek całego organizmu.
W rezultacie licznych przypadków praktykowania g ł o d ó w k i ustalono, co
w organizmie człowieka zostaje najbardziej o d m ł o d z o n e . Efekt odmładzający jest
szczególnie widoczny na skórze - bruzdy i zmarszczki stają się mniej dostrzegal­
ne, stopniowo zanikają plamy, odbarwienia i krosty. Skóra nabiera lepszego kolo­
rytu, poprawia się struktura tkanki. Oczy rozjaśniają się i stają się bardziej wyrazi­
ste.

Właściwe wyjaśnienie odmładzającego efektu głodówki polega na działaniu si­

ły życiowej organizmu. Rzeczywiście m o ż n a i należy ją ćwiczyć za p o m o c ą umie­
jętnie przeprowadzanej głodówki. D o d a m jeszcze j e d n o - w czasie głodówki osła­
bia się zdolność organizmu do wytwarzania ciepła. Musicie wiedzieć, że n o r m a l n a
temperatura ciała 36,6° C prowadzi do samoistnego uszkadzania spirali D N A - no­
siciela naszej dziedziczności. Obniżenie temperatury ciała w czasie głodówki
i w z m o ż o n a aktywność enzymatyczna pozwalają na usunięcie tych uszkodzeń, co
prowadzi do unormowania syntezy białka - j a k u m ł o d y c h ludzi.

Dziewięciu swoistych mechanizmów,

które aktywizuje głodówka, nie da się uruchomić
przy normalnym odżywianiu.

53
 Rodzaje głodówek i ich cechy wyróżniające

Głodówka to potężna naturalna metoda,

uważana przez specjalistów za „asa atuto­
wego " wśród ludowych środków leczni­
czych.
Czego nie wyleczy głodówka, nie wyle­
czy żadna inna metoda.

G
łodówki różnią się od siebie pod względem ilościowym i jakościowym.
Różnica ilościowa polega na czasie trwania głodówki, j a k o ś c i o w a - na spo­
sobach jej przeprowadzania. O m ó w i m y te dwa rodzaje różnic dokładniej.

Rodzaje głodówek ze względu na czas trwania

Każdy człowiek, który pragnie przeprowadzić głodówkę, zadaje zawsze pytanie:
ile dni m u s z ę pościć, aby wyzdrowieć, o d m ł o d n i e ć , nabyć szczególnych zdolności?
N a u k a o stadiach procesu głodówki i regeneracji pozwala nam udzielić fachowej
odpowiedzi na to pytanie: głodówki bywają pełne - zakończone oraz niepełne
przerwane. N a u k a ta daje również o d p o w i e d ź na pytanie, ile czasu potrzejw, aby
osiągnąć zaplanowany rezultat. Proces głodówki i regeneracji ma trzy stadia.
W każdym stadium w postaci polowej oraz w ciele fizycznym człowieka zachodzą
swoiste procesy, które dały tym stadiom nazwy.

Stadia głodówki
Pierwsze stadium nosi n a z w ę „pobudzenia p o k a r m o w e g o " . Trwa zazwyczaj
2-3 dni. Drażnią nas wszelkie sygnały: wygląd i zapach jedzenia, rozmowy o je­
dzeniu, brzęk naczyń i inne. Sygnały te powodują ślinotok, burczenie w brzuchu,
uczucie ssania w dołku; pogarsza się j a k o ś ć snu, zwiększa drażliwość, zdarza się
zły nastrój. Czasami u chorych można zaobserwować nieznaczne nasilenie obja­
wów chorobowych. W a g a ciała szybko spada (utrata do 1 kg na dobę). Pragnienie
zwykle jest niewielkie.
Wpływ pierwszego stadium głodówki na postać polową człowieka. Od chwili,
gdy zrezygnujemy z n o r m a l n e g o przyjmowania pożywienia i nie zaspokajamy po­
wstałego uczucia głodu, zaczyna się porządkowanie naszej własnej świadomości.
Poddajemy się ś w i a d o m e m u cierpieniu, a tym s a m y m w p r o w a d z a m y dyscyplinę,
kontrolę nad naszym apetytem i uczuciem głodu.
Pogorszenie się jakości snu, drażliwość itp. na tym etapie głodówki oznaczają
wewnętrzną walkę i p o d p o r z ą d k o w a n i e uczuć naszej woli. Regularne 2-3-dniowe
głodówki raz na miesiąc lub dwa przekształcają nasze nawyki, stwarzają inną jako­
ściowo osobowość.
Osoby, u których uczucie głodu, apetyt, pociąg do alkoholu, tytoniu, narkotyków

54
są silnie rozwinięte i „okupują" w i ę k s z ą część świadomości, są kapryśne, niecier­
pliwe, pełne współczucia dla siebie samych. Stają się one dodatkiem do własnego
apetytu i uczucia głodu, zaspokajając j e g o potrzeby. Jest im bardzo trudno wytrzy­
mać głodówkę, chociaż to właśnie im głodówka przynosi największe korzyści.
Wytrzymawszy presję „umierających ż ą d z " w tym stadium głodówki (pierwsze
2-4 dni), tracimy niepohamowany pociąg do alkoholu, narkotyków, tytoniu. Jed­
nocześnie nie obserwuje się syndromu „odstawienia" u osób, które są uzależnione
od glikokortykoidów ( h o r m o n ó w nadnerczy), od leków blokujących lub aktywizu­
jących receptory komórek, od środków rozrzedzających krew.
Stadium pobudzenia pokarmowego stanowi swoisty test wykrywający „śmiet­
n i k " w świadomości człowieka. Wszelkie negatywne uczucia i myśli, jakie powsta­
ły w ciągu tych 2-3 dni - to właśnie ten „śmietnik". Po j e g o uprzątnięciu stajemy
się bardziej zharmonizowani i pełni energii, a zatem potrafimy się skuteczniej
obronić przed niekorzystnymi warunkami i chorobami.
Wpływ pierwszego stadium głodówki na procesy fizjologiczne. Stadium pobu­
dzenia pokarmowego jest dla organizmu łagodnym stresem. Stres ten w pierwszej
kolejności powoduje uaktywnienie g ł ó w n e g o „pulpitu s t e r o w n i c z e g o " o r g a n i z m u
człowieka - podwzgórza. Zaczyna ono wydzielać rozmaite substancje, które wy­
wierają swoisty wpływ na gruczoły wydzielania w e w n ę t r z n e g o w celu przystoso­
wania organizmu do życia bez pożywienia.
Po 24 godzinach głodówki gwałtownie zwiększa się wydzielanie przez przysad­
kę m ó z g o w ą hormonu somatotropowego - h o r m o n u wzrostu. Aktywizuje on hor­
mon trzustki glukagon, który nasila rozpad glikogenu w wątrobie, co zapewnia
organizmowi odżywianie. Zmniejsza on również intoksykację organizmu poprzez
dobroczynny wpływ na tarczycę.
Jeżeli głodówka trwa ponad 24 godziny, podwzgórze kontynuuje kierowanie
procesem przystosowywania organizmu do głodówki, wydzielając n e u r o h o r m o n y
tkankowe. Dzięki tym h o r m o n o m zachodzą reakcje przystosowawcze organizmu,
skierowane na zmniejszenie intoksykacji, regenerację pracy układu odpornościo­
wego, aparatu genetycznego, bariery komórkowej, na neutralizację odczynów aler­
gicznych w organizmie itd. W tym okresie znacznie wzrasta aktywność fagocytów
niszczących mikroorganizmy chorobotwórcze.
W ciągu pierwszych 3-4 dni głodówki z organizmu u s u w a n y jest aktywnie
nadmiar sodu - drogami m o c z o w y m i , przez skórę, jelito, a wraz z nim w y d a l a n y
jest nadmiar wody. Równocześnie normalizuje się przemiana białkowa, co w su­
mie prowadzi do ustąpienia obrzęków najróżniejszego pochodzenia.
Tak więc, przeszedłszy przez stadium pobudzenia p o k a r m o w e g o ( 2 - 3 dni), za­
pewniacie organizmowi wstrząs fizjologiczny, wzmacniacie obronne działanie fa­
gocytów i odporność organizmu, usuwacie nadmiar sodu i wody. M o ż e c i e pozbyć
się chorób, które uaktywniły się w tym stadium, i stracić 2 do 4 k i l o g r a m ó w wagi.

Drugie stadium nazywa się „narastającą kwasicą". Z a c z y n a się w 2 - 3 dniu gło­

dówki i kończy pierwszym przełomem kwasiczym - w 6-10 dniu.
W 3-5 dniu głodówki uczucie głodu zazwyczaj się zmniejsza, czasem nawet zu­
pełnie ustępuje, a pragnienie w tym czasie zwiększa się. W e d ł u g obserwacji dok-

55
tora Wegera, mniej więcej u jednej osoby na czterdzieści uczucie łaknienia pozo­
staje przez cały czas głodówki. Przyczyna tego zjawiska znajduje się w postaci po­
lowej człowieka i o z n a c z a istnienie silnego ogniska uczucia głodu, z którym czło­
wiek nie wie, j a k walczyć. Stale myśli on o jedzeniu i to prowokuje łaknienie. W ta­
kim wypadku konieczny jest świadomy wysiłek woli, aby przestawić swoje myśle­
nie na inny tor. Na przykład wyobrazić sobie, że każda chwila naszej głodówki ra­
tuje świat. Tak mniej więcej czynił Porfirij Iwanow (jeden z praktyków samouzdra-
wiania; patrz poprzedni t o m „ M o c y uzdrawiających" - przyp. tłum.). Ogólnie bio­
rąc, obecność uczucia łaknienia w żadnej mierze nie zmniejsza skuteczności gło­
dówki, a j e d y n i e ją utrudnia. U większości osób przeprowadzających głodówkę za­
uważa się narastające ogólne w y h a m o w a n i e . Czasami, zwłaszcza rano, niektórzy
chorzy narzekają na ból czy zawroty głowy, nudności, uczucie osłabienia. Zjawi­
ska te w z n a c z n y m stopniu zmniejszają się bądź zupełnie ustępują po spacerze, pi­
ciu wód alkalicznych (np. „ b o r ż o m i " ) . Obserwuje się narastanie białego lub szare­
go nalotu na języku, suchość języka i warg, osadzanie się śluzu na zębach, czuje się
zapach acetonu z ust, skóra jest sucha i blada. U niektórych chorych odnotowuje
się niewielkie nasilenie objawów istniejących przewlekłych chorób somatycznych.
Utrata wagi wynosi 3 0 0 - 5 0 0 gramów na dobę. Wszystkie opisane zjawiska wystę­
pują z różną intensywnością u różnych osób do 6-10 dnia głodówki, po czym stan
chorych dość szybko się zmienia. Następuje trzecie stadium.

Wpływ drugiego stadium na postać polową człowieka. W stadium narastającej

kwasicy w postaci polowej człowieka trwa praca rozpoczęta w stadium poprze­
dnim. Sita życiowa, która nie jest teraz zużywana na przetwarzanie, przyswajanie
p o k a r m ó w i usuwanie p r o d u k t ó w ich rozpadu, zaczyna „ w y m i a t a ć " , „wytłaczać"
z organizmu wszystko co zbędne i obce. To właśnie tłumaczy pojawienie się bia­
łego lub szarego nalotu na języku, suchość języka i warg, śluz na zębach - objawy
usuwania złogów.
W związku z powstającym osłabieniem i intoksykacją organizmu aktywizują się
patologiczne uczucia współczucia dla siebie samego, dążenie do wygody, niechęć
do znoszenia dobrowolnego cierpienia, poczucie zazdrości i niesprawiedliwości
(„Dlaczego ja tak cierpię, choruję, a inni p r o w a d z ą hulaszcze życie i nic im nie
j e s t ? " itp.).
Nasilenie objawów danej choroby świadczy o procesie jej likwidowania i jest za­
powiedzią pozytywnego efektu głodówki.
Kiedy postać polowa człowieka wyzwala się z uciskających ją stłumień psy­
chicznych oraz uczuć, pojawia się wewnętrzny spokój, reguluje się sen, ustępują
bóle głowy. Na 4-5 dzień głodówki niektóre osoby m o g ą doświadczyć duchowe­
go błogostanu. Nawet ponura, deszczowa pogoda zaczyna się w y d a w a ć przyjem­
na, otaczający ludzie - dobrzy. Jeżeli przed podjęciem głodówki nieświadomie an­
gażowaliśmy się w niepotrzebne kłótnie, prowokując konflikty, to po jej odbyciu
takie zachowania prawie nie mają miejsca.
Wpływ drugiego stadium głodówki na procesy fizjologiczne. Począwszy od 2-3
dnia głodówki w istotny sposób zmienia się czynność wydzielnicza przewodu żo-
łądkowo-jelitowego. Ustaje wydzielanie kwasu solnego. Zamiast niego do światła
żołądka przenikają nienasycone kwasy tłuszczowe i białka.

56
 Nienasycone kwasy tłuszczowe aktywizują n e u r o h o r m o n t k a n k o w y cholecysto-
kininę, która tłumi uczucie głodu. Dlatego od 3 ^ ł dnia głodówki nie o d c z u w a m y
pociągu do jedzenia.
Ponadto nienasycone kwasy tłuszczowe mają w y r a ź n e działanie żółciopędne.
Obecność żółci stwierdza się podczas głodówki nawet w jelitach. Silny efekt żół-
ciopędny sprzyja oczyszczeniu wątroby i pęcherzyka ż ó ł c i o w e g o ze starej, zasta­
nej żółci, częściowo reguluje ich pracę.
Od 7-9 dnia wydzielanie żołądkowe ustaje, a zamiast niego pojawia się tak zwa­
ne samoistne wydzielanie żołądkowe. Powstająca wydzielina zawiera d u ż ą ilość
białek, które przez śluzówkę żołądka ponownie wchłaniane są do krwiobiegu. Po­
jawienie się i wykorzystanie wydzielania samoistnego podczas głodówki stanowi
ważny mechanizm przystosowawczy, który zmniejsza utratę białek i zapewnia
organizmowi stałą dostawę aminokwasów - materiału plastycznego zużywanego
do budowy i regeneracji białek najważniejszych narządów.
Podkreślam raz jeszcze: jeżeli w trakcie wyznaczonej głodówki b ę d z i e m y stoso­
wać jakiekolwiek jednostronne odżywianie, nawet w m i n i m a l n y c h dawkach, to
rozwiną się u nas zjawiska dystrofii. Wyjaśnienie jest następujące: okresowe wpro­
wadzanie do żołądka nawet niewielkiej ilości jedzenia wywołuje p o b u d z e n i e pery-
staltyki żołądka, jelit, a zatem nie następuje stłumienie czynności gruczołów tra­
wiennych, uczucie głodu pozostaje. Równocześnie zaburzony zostaje normalny
proces przemiany materii. Organizm nie przestawia się w o d p o w i e d n i m czasie na
odżywianie endogenne i patologiczne zmiany w k o m ó r k a c h , ich dezorganizacja
m o g ą się rozpocząć znacznie wcześniej - zanim wykorzystane z o s t a n ą j e g o własne
zapasy.
W przypadku głodówki ścisłej, kiedy dostarczamy do organizmu tylko w o d ę ,
żadnych zjawisk dystrofii nie obserwujemy. Organizm przystosowuje się na okre­
ślony czas do odżywiania wewnętrznego, to znaczy do odżywiania w ł a s n y m i zapa­
sami tłuszczów, białek, węglowodanów, witamin i soli mineralnych. Okazuje się,
że zaspokaja o n o wszystkie potrzeby organizmu i jest pełnowartościowe.
W drugim stadium głodówki dokonuje się silne zakwaszenie środowiska we­
wnętrznego organizmu ciałami ketonowymi, m a g a z y n o w a n i e dwutlenku węgla.
Prowadzi to do przebudowy aparatu enzymatycznego we wnętrzu k o m ó r e k organi­
zmu, uaktywnienia wcześniej zredukowanych m e c h a n i z m ó w . Następuje silna ak­
tywizacja aparatu enzymatycznego w celu rozłożenia wszystkiego, co nie jest swo­
iste dla organizmu (mechanizm ten zmniejsza intoksykację), tj. aktywizuje się au-
toliza.
Z uwagi na fakt, iż w tym stadium głodówki włączają się w e w n ą t r z k o m ó r k o w e
mechanizmy pełnowartościowego odżywiania, odpada konieczność aktywizacji
hormonu wzrostu, jego wytwarzanie przez przysadkę osiąga po 5-7 dniach nor­
malny poziom. Świadczy to o tym, że stres, jaki szalał w pierwszych dniach gło­
dówki, zastąpiło hamowanie układu nerwowego - rozpoczął się odpoczynek całe­
go organizmu. Czujemy się zrelaksowani. Ogólne odprężenie stanowi w s p a n i a ł ą
przesłankę do solidnego oczyszczenia tkanek i komórek organizmu.
Zatem, kiedy przetrwamy całe stadium narastającej kwasicy - gwałtownie zakty­
wizujemy siły obronne organizmu, zlikwidujemy w nim p a t o g e n n ą mikroflorę, po-

57
zbędziemy się „najstraszniejszych" złogów, częściowo m o ż e m y wchłonąć niewiel­
kie i niezbyt twarde guzy, damy porządny wypoczynek fizjologiczny narządom tra­
wiennym i układowi nerwowemu.

Trzecie stadium nosi n a z w ę w y r ó w n a n i a (kompensacji) lub adaptacji. Zaczyna

się po przełomie kwasiczym, a kończy wraz z oczyszczeniem języka i pojawieniem
się silnego głodu. Czas trwania tego stadium, podobnie jak poprzednich, jest indy­
widualny. Najczęściej zaczyna się ono w 6-10 dniu głodówki, a kończy w 4 0 - 7 0
dniu i później. D ł u g o ś ć zależy od zapasów tłuszczu w organizmie: im większe są
one, tym dłużej trwa ten etap.
To długotrwałe stadium należy rozbić na dwie części. Pierwsza część zaczyna
się pierwszym p r z e ł o m e m kwasiczym i kończy drugim, czyli trwa od 6-10 do
2 3 - 2 5 dnia g ł o d ó w k i . Druga część trzeciego stadium zaczyna się po zakończeniu
drugiego przełomu kwasiczego i kończy w m o m e n c i e pojawienia się silnego ape­
tytu i oczyszczenia j ę z y k a - a więc trwa od 2 3 - 2 5 do 4 0 - 7 0 dnia. T a k ą dużą roz­
bieżność tłumaczy się r ó ż n ą w a g ą osób poddających się głodówce. Jedni m o g ą wa­
żyć 6 0 - 7 0 k i l o g r a m ó w , inni - 8 0 - 1 0 0 .
Spójrzmy, co dzieje się w organizmie podczas przechodzenia przez kolejne sta­
dia i dlaczego trzeba przez nie przejść.
Pierwsza część trzeciego stadium głodówki przebiega następująco: w 6-10 dniu
przez cały dzień lub kilkanaście godzin, częstokroć nocą, w stanie osoby poddają­
cej się g ł o d ó w c e dokonuje się gwałtowna zmiana - przełom kwasiczy. Następuje
znaczna poprawa samopoczucia, zmniejsza się bądź zupełnie zanika uczucie fi­
zycznego osłabienia, pojawia się rześkość, poprawia się nastrój, ustępują rozmaite
nieprzyjemne d o z n a n i a cielesne, przechodzą choroby, które nasiliły się w poprze­
dnim stadium g ł o d ó w k i . U niektórych ta poprawa przychodzi falami, przy czym na
początku okresy p o p r a w y bywają krótkie, później zaś stają się coraz dłuższe. Język
oczyszcza się z nalotu, słabnie zapach acetonu z ust, poprawia się cera - jak gdy­
by jaśnieje, oczy zaczynają błyszczeć. Uderzenia serca stają się bardziej wyraziste,
puls reguluje się. D o b o w a utrata wagi jest minimalna - 100-200 gramów. Stan
psychiczny zazwyczaj znacznie się poprawia, ustępuje lęk, zmniejsza się napięcie,
depresja. Tak jest do czasu rozpoczęcia się drugiego przełomu kwasiczego, w trak­
cie którego następuje pogorszenie samopoczucia, uaktywnienie chorób przewle­
kłych. Drugi p r z e ł o m kwasiczy trwa tak długo jak pierwszy, lecz objawy chorób
m o g ą być silniejsze.
Po przejściu drugiego przełomu kwasiczego organizm jest praktycznie zregene­
rowany i zaczyna się „ładowanie energii i w z m a c n i a n i e " postaci polowej. Czło­
wiek „ w i d z i " liczne wybuchy, przebicia, jakie pojawiają się w tym okresie głodów­
ki. To właśnie dokonuje się w y r ó w n y w a n i e skrzywień informacyjno-energetycz-
nych i przebijanie „ c z o p ó w " w postaci polowej człowieka. Ciało holograficzne na­
biera wyrazistych k o n t u r ó w i zaczyna jasno świecić.
Waga ciała zmniejsza się o 5 0 - 1 0 0 g r a m ó w na dobę, a bywa nawet, że o mniej.
Stan ten trwa dopóty, dopóki w organizmie są drugorzędne tkanki, które można
rozkładać. Ta część głodówki kończy się wraz z pojawieniem się silnego głodu
i oczyszczeniem j ę z y k a (oczyszczenie języka może się opóźniać). Wskazuje to na

58
zakończenie procesu fizjologicznej głodówki i uzdrowienia. Teraz należy przystą­
pić do wychodzenia z głodówki - w z n o w i ć przyjmowanie pożywienia. Jeżeli tego
nie zrobimy, to zacznie się głodówka patologiczna, w czasie której z a c h o d z ą nie­
odwracalne procesy, narażające nie tylko zdrowie, ale i życie.
Wpływ pierwszej części trzeciego stadium głodówki na postać polową człowie­
ka. Siła życiowa w trakcie pierwszej części procesu głodówki wykonuje najpilniej­
szą pracę w zakresie regeneracji czynności i struktur organizmu.
Wskutek świadomego cierpienia dokonuje się oczyszczenie postaci polowej
człowieka z drugorzędnych „ ś m i e c i " emocjonalnych. Patologiczne myśli, pragnie­
nia oddziałują na świadomość człowieka nie tak natrętnie, j a k w stadium pobudze­
nia pokarmowego. Przymilnie i wytrwale „szepczą", uspokajają nas, chwalą - że
niby to pora kończyć głodówkę, j u ż i tak dużo zostało zrobione. Jeżeli zaczniemy
wychodzić z głodówki pod w p ł y w e m tych „ p o d s z e p t ó w " , to z c a ł ą p e w n o ś c i ą ta­
kie myśli zakorzenią się i wypuszczą swoje „kiełki" w naszej świadomości. Tak na
przykład, pozbędziemy się złości, współczucia dla siebie, ale pozostanie pycha, po­
czucie wyższości itp., co wprowadzi nas w inne tarapaty karmiczne.
Wpływ pierwszej części trzeciego stadium głodówki na procesy fizjologiczne.
Podstawową właściwością fizjologiczną tego etapu głodówki jest w y r ó w n a n a kwa­
sica. Środowisko wewnętrzne organizmu przestaje zmieniać się w kierunku zwięk­
szenia kwasowości, układy prowadzące przystosowanie organizmu do n o w y c h wa­
runków pracują z pełną wydajnością. Dotyczy to szczególnie gruczołów dokrew-
nych. W tym właśnie okresie głodówki samoregulacja organizmu osiąga swoją kul­
minację, usuwając z organizmu wszelką patologię.
Po pierwszym przełomie kwasiczym gwałtownie wzrasta odporność organizmu.
Dopiero teraz najwydajniej dokonuje się autoliza (wchłanianie tkanek), kontynuu­
jąc usuwanie z organizmu obcogatunkowych guzów, ognisk infekcji, patologicz­
nych tkanek i innych tworów.
O ile w pierwszych dwóch stadiach głodówki autoliza tkanek organizmu była je­
dynym źródłem odżywiania, to w trzecim stadium autoliza w większym stopniu
spełnia funkcję naturalnego chirurga.
Ze względu na odnowienie aparatu genetycznego komórek podczas głodówki
powstają całkowicie nowe komórki, a w niektórych narządach pojawiają się dodat­
kowe. Wskutek usunięcia starych, pasywnych komórek narządy i tkanki stają się
o wiele młodsze.
Wpływ drugiej części trzeciego stadium głodówki na postać polową człowieka.
Druga część trzeciego stadium głodówki zaczyna się od drugiego p r z e ł o m u kwasi­
czego. Jej nadejście związane jest z procesami zachodzącymi w postaci polowej.
Każda choroba ma swój „ k o r z e ń " informacyjno-energetyczny, który w przypad­
ku pojawienia się w organizmie sprzyjających w a r u n k ó w przechodzi w taki czy in­
ny proces patologiczny. Z reguły większość chorób dobrze się rozwija w warun­
kach gnilnych. Podczas głodówki, wskutek wytworzenia środowiska kwaśnego,
choroby pozbawione zostają swojego „środowiska z a m i e s z k a n i a " i przerywają
swoje widoczne od zewnątrz działanie, ale „ k o r z e ń " pozostaje. I jeżeli po głodów­
ce powrócimy do dawnego trybu życia, „ k o r z e ń " z n o w u kiełkuje i wszystko, co
przeszło, ponownie się pojawia.

59
 O ile pierwszy p r z e ł o m kwasiczy usuwa „ ł o d y g ę " choroby, o ryle drugi usuwa
jej „korzeń". Dzieje się tak dlatego, że postać polowa człowieka, umacniając się
i wzbogacając w różne rodzaje energii, „ w y t ł a c z a " z siebie obcą, nieodpowiednią
dla siebie energię. U s u w a n i e tej energii powoduje zjawiska obserwowane podczas
drugiego przełomu kwasiczego. Osoba, która przeszła przez drugi przełom, z regu­
ły całkowicie odzyskuje zdrowie.
„Złogów u m y s ł o w y c h " prawie nie ma. Ktoś, kto wytrzymał całe to stadium gło­
dówki, przekształca się wewnętrznie w zupełnie inną osobę. Oto jak doktor Car-
rington opisuje uczucia człowieka, który przeszedł p e ł n ą g ł o d ó w k ę :
„Nieoczekiwane i całkowite odmłodzenie; wszechogarniające uczucie niezwy­
kłej lekkości i pełni zdrowia obejmuje poszczącego, wywołując zadowolenie i ogól­
ny błogostan, i poczucie nadmiaru aktywności życiowej. "

Siła życiowa po przywróceniu porządku informacyjno-energetycznego w orga­

nizmie podczas drugiego przełomu kwasiczego nie jest j u ż zużywana do walki
z chorobami, lecz zaczyna się gromadzić w organizmie. Ciało holograficzne, kana­
ły, czakry stają się j a s n e i wyraźne. W tej właśnie chwili trwa praca nad ujawnie­
niem ukrytych możliwości człowieka. Niektórzy, na przykład, po takiej głodówce
mają zdolność czytania w cudzych myślach, innym otwiera się „trzecie o k o " , u je­
szcze innych rozwija się intuicja, jeszcze inni są zdolni do odbierania informacji
i pojmowania prawd religijnych, u niektórych rozwijają się zdolności uzdrowiciel-
skie.

Wpływ drugiej części trzeciego stadium głodówki na procesy fizjologiczne. Jest

rzeczą naturalną, że im dłużej organizm znajduje się w warunkach wyrównanej
kwasicy, tym więcej czasu trwają w nim procesy uzdrawiająco-regenerująco-
odmładzające.
Podczas długotrwałej głodówki komórki niektórych narządów odnawiają się kil­
kakrotnie. W ten sposób umacnia się w nich zdrowy aparat genetyczny i zanika
zdolność do rozmaitych zwyrodnień związanych z mutacjami i innymi zaburzenia­
mi genów. To z kolei stabilizuje organizm na najwyższym poziomie aktywności.
Innymi słowy, człowiek pod w z g l ę d e m fizjologicznym ma 2 0 - 2 5 lat, chociaż j e g o
wiek kalendarzowy m o ż e wynosić 4 0 - 6 0 - 8 0 i więcej lat (przypomnijmy sobie
Paula Bragga).
Czas trwania drugiej części trzeciego stadium głodówki jest u każdego człowie­
ka indywidualny. G ł o d ó w k a kończy się zazwyczaj wraz z pojawieniem się „wil­
c z e g o " apetytu. Język całkowicie oczyszcza się z nalotu (nie zawsze). Zanim to na­
stąpi, u niektórych osób nieco pogarsza się sen, pojawiają się marzenia senne,
w których widzą one s m a c z n e jedzenie, niektórzy zaś widzą „ z n a k i " wskazujące na
koniec głodówki. Ja sam raz widziałem we śnie linię, innym razem śniło mi się, że
znajdowałem się na skraju głębokiej przepaści. Od tego czasu rozpoczyna się okres
regeneracji, osoba przeprowadzająca g ł o d ó w k ę zaczyna jeść.

G ł o d ó w k ę u w a ż a m y za p e ł n ą czy też zakończoną, jeżeli przeszliśmy przez

wszystkie trzy stadia. G ł o d ó w k a jest przerwana lub niepełna, kiedy chory nie do-

60
trwał do m o m e n t u pojawienia się silnego apetytu i oczyszczenia języka. Innymi
słowy, głodówka składająca się ze stadium pierwszego, drugiego oraz pierwszej
części stadium trzeciego może być pełna lub przerwana.
Przez pojęcie głodówki frakcyjnej należy rozumieć serię głodówek przerwa­
nych, które trwają od pierwszego do drugiego p r z e ł o m u kwasiczego, ostatnia zaś
kończy się wystąpieniem głodu i oczyszczeniem języka.
Głodówki przerwane stosuje się w celu leczenia powstałych dolegliwości zdro­
wotnych. Na przykład podczas ostrej choroby, aby u n o r m o w a ć temperaturę i usu­
nąć widoczne objawy patologii.
G ł o d ó w k a pełna stosowana jest niezmiernie rzadko, w celu pozbycia się poważ­
nych chorób przewlekłych oraz samodoskonalenia.
G ł o d ó w k a frakcyjna zastępuje pełną. Człowiek nie zawsze jest w stanie wytrzy­
mać pełną głodówkę. Natomiast serię głodówek przerwanych, które ostatecznie da­
ją efekt pełnej, może znieść każdy. Pierwsza głodówka p o w i n n a trwać tak długo,
aż zakończy się pierwszy przełom kwasiczy. Okres regeneracji trwa tyle czasu, ile
trwała głodówka. Druga głodówka powinna trwać aż do drugiego p r z e ł o m u kwasi­
czego, zaś okres regeneracji - półtora do dwóch razy dłużej niż głodówka. Trze­
cia głodówka trwa do m o m e n t u pojawienia się uczucia głodu i oczyszczenia języ­
ka. W niektórych przypadkach (przy silnym porażeniu organizmu chorobą) trzeba
przeprowadzić do pięciu głodówek przerwanych, a nawet powtórzyć je w następ­
nym roku, aż do całkowitego wyzdrowienia. W okresach regeneracji p o m i ę d z y
głodówkami spożywajcie produkty nie zawierające białka zwierzęcego (nie pijcie
mleka, nie jedzcie twarogu, sera żółtego, mięsa, jaj itp.). W tym czasie nadal trwa
uzdrawiające działanie głodówki - przyswajanie dwutlenku węgla i biosynteza na
jego podstawie.
W a ż n e jest, abyśmy wiedzieli, że do leczenia, doskonalenia ciała i ducha s ł u ż ą
trzy stadia głodówki (do m o m e n t u pojawienia się uczucia głodu i oczyszczenia ję­
zyka). Stadium wyczerpania jest zabronione.

Okres regeneracyjny. Proces pracy z wykorzystaniem metody głodówki jest

rozciągnięty w czasie i zajmuje nie tylko okres przeznaczony na g ł o d ó w k ę , lecz
również czas niezbędny do późniejszej regeneracji. Dlatego też sama głodówka to
pierwszy etap pracy nad własnym organizmem, zaś późniejsza regeneracja to etap
drugi.
Istnieje ogólna prawidłowość biologiczna, polegająca na tym, że po zakończeniu
każdego procesu tłumienia czy hamowania nieunikniony jest proces ożywienia, po­
budzenia. Prawidłowość tę zbadał I. Pawłów i przedstawiciele j e g o szkoły, a za­
warta jest ona w tezie:
„ Im intensywniejszy i głębszy (do określonych granic) jest proces wyczerpania
(hamowania), tym intensywniejszy i solidniejszy jest proces regeneracji".
Innymi słowy, odbywa się trening siły życiowej.
Głodówka powoduje stan wyczerpania - hamowania. Po przerwaniu głodówki
obserwuje się zwiększenie zdolności regeneracyjnych organizmu (siły życiowej).
Na szczególną uwagę zasługuje fakt samoodnawiania się tkanek, które zaczyna
się w pierwszych dniach po zaprzestaniu głodówki. Pozwala to zwrócić szczegól-

61
ną uwagę na to, jak w a ż n y jest okres regeneracji. Wielu specjalistów uważa, że
skuteczność stosowania głodówki zależy nie tylko od niej samej, lecz także od
swoistych właściwości okresu regeneracji.
Od pierwszych dni po rozpoczęciu jedzenia pojawiają się komórki intensywnie
syntetyzujące D N A (okres „ u k r y t e g o " odżywiania, chociaż w rzeczywistości ujaw­
nić je m o ż n a dość wyraźnie). W miarę wydłużania czasu regeneracji i powrotu do
normalnego odżywiania wzrasta liczba komórek dokonujących intensywnej synte­
zy D N A .
N a u k o w c y z Instytutu Gastroenterologii odkryli, że wskutek 28-dniowej gło­
dówki u chorych pojawiają się w żołądku n o w e komórki z czystą protoplazmą,
które po zakończeniu głodówki stopniowo przekształcają się w ciągu 2 0 - 3 0 dni
w komórki odpowiedzialne za tworzenie bariery ochronnej tego organu (dodatko­
we komórki, które wydzielają śluz chroniący żołądek przed uszkodzeniem). Po
wielokrotnych głodówkach nawet w przypadku chorych na choroby żołądkowo-
jelitowe żołądek staje się „ z a i m p r e g n o w a n y " .
Prawidłowe przeprowadzenie regeneracji w y m a g a specyficznej wiedzy, dotyczy
ona w przede wszystkim właściwego odżywiania. Odżywianie człowieka przecho­
dzi swoistą ewolucję, podczas głodówki ewolucja ta dokonuje się dwukrotnie.
Przyjrzyjmy się sprawie od samego początku, od m o m e n t u podziału komórki ja­
jowej. Na tym etapie człowiek stanowi niewielką grupę komórek. W ciągu pierw­
szego tygodnia życia „ c z ł o w i e k " odżywia się tym, co wcześniej zmagazynowała
komórka jajowa. Jest to pożywienie żółtkowe - tłuszcz, białka i pigmenty. Dzieląc
się dalej, komórki organizmu ludzkiego „zjadają" w ciągu tygodnia zapas żółtka.
Dalsze ich istnienie utrzymuje się dzięki swoistej otoczce embrionu - trofoblasto-
wi, który swoimi e n z y m a m i rozpuszcza tkanki organizmu matki i przyswaja ich
produkty. Później odżywianie zaczyna się d o k o n y w a ć przez krew, która dostarcza
substancje odżywcze do każdej komórki. Wreszcie, kiedy człowiek się rodzi, odży­
wianie zaczyna się d o k o n y w a ć przez przewód p o k a r m o w y . Innymi słowy, zacho­
dzi proces, który przebiega od komórki organizmu ku środowisku zewnętrznemu
poprzez szereg m e c h a n i z m ó w przystosowawczych - pośredników (krew i narządy
trawienne).
Tak więc, odżywianie człowieka to odżywianie każdej konkretnej komórki jego
ciała. Jednakże, aby to odżywianie się odbywało, należy uregulować pracę przewo­
du żołądkowo-jelitowego (swoistego magazynu produktów), krwi (systemu trans-
portowo-dystrybucyjnego) i e n z y m ó w w samej komórce (konsumentów produk­
tów).
Podczas głodówki, szczególnie długotrwałej, w organizmie ludzkim zachodzą
procesy o kierunku o d w r o t n y m - od środowiska zewnętrznego do komórki.
W pierwszym stadium g ł o d ó w k i powinien się wyłączyć przewód żołądkowo-jeli-
towy. W drugim stadium w środowiskach płynnych organizmu (krwi, limfie itd.)
powinny powstać takie warunki, które uaktywniałyby enzymy wewnątrzkomórko­
we (jak w przypadku trofoblastu). Trzecie stadium głodówki to aktywne zużywa­
nie wszystkich e l e m e n t ó w zbędnych i obcych. Po drugiej części trzeciego stadium
głodówki odżywianie organizmu jest analogiczne do odżywiania dzielącej się ko­
mórki jajowej - zużywanie zapasów samej komórki. Jeżeli w trakcie tego stadium

62
nie zostaną dostarczone substancje z zewnątrz, to w krótkim czasie nastąpi śmierć
z wycieńczenia.
Proces wychodzenia z głodówki powinien uruchomić wcześniej w y h a m o w a n e
mechanizmy zużywania produktów i w y h a m o w a ć te, które powstały podczas gło­
dówki. Oczywiście potrzeba na to nie tylko czasu, lecz także szczególnego rodza­
ju pokarmu, który pomagałby organizmowi w tej przebudowie, a jeśli to możliwe,
również przedłużał korzystne działanie głodówki. Jeżeli to zlekceważymy, m o ż e ­
my przekreślić uzdrawiające działanie głodówki, wyrządzić sobie szkodę, a nawet
umrzeć z powodu niestrawności. Problem wychodzenia z głodówki o m ó w i m y
w dalszej części. Teraz zaś opiszemy procesy, jakie dokonują się w organizmie
w okresie odżywiania regeneracyjnego.
Procesy te również można podzielić na stadia, w których dokonuje się przesta­
wienie organizmu z odżywiania endogennego na zewnętrzne.

Stadium pierwsze nosi nazwę „asteniczne" i posiada własne cechy charaktery­

styczne. Zależą one przede wszystkim od czasu trwania głodówki, p o w i n n y bo­
wiem „ u r u c h o m i ć " nieaktywne w czasie głodówki trawienie zewnętrzne.
Jeżeli przeszliśmy przez stadium „pobudzenia p o k a r m o w e g o " - 2 - 3 dni, to pro­
blemów z trawieniem podczas regeneracji nie będzie. M o ż n a jeść to samo co przed
głodówką.
Jeżeli przeszliśmy przez stadium „narastającej kwasicy" - czyli głodówka trwa­
ła 6-10 dni, to podczas wychodzenia z głodówki należy zrobić dwie rzeczy: usu­
nąć złogi, które zostały poruszone w czasie głodówki, i „ u r u c h o m i ć " odżywianie.
Narastająca kwasica w ciągu tych 6-10 dni wywoływana jest intensywnym dostar­
czaniem złogów do krwi. Jeżeli zaczniemy od razu j e ś ć g o t o w a n e i ciężkostrawne
potrawy (ziemniaki z tłuszczem, mięso, ser biały, zupy, słodkie pieczywo z m a s ł e m
itp.), to częściowo zredukowane trawienie nie m o ż e w sposób pełnowartościowy
ich rozłożyć i do krwi dostają się „półfabrykaty" - swoiste kleje pochodzenia zwie­
rzęcego, powodując, że krew staje się lepka. Złogi, które wyszły z miejsc swojego
zalegania, m u s z ą zostać zawrócone do tkanki ścięgnistej, tłuszczowej i innych tka­
nek organizmu. W efekcie m o g ą pojawić się bóle i choroby, których wcześniej,
przed głodówką, nie było. Te zaś, które były, m o g ą ustąpić. Dzieje się tak z p o w o ­
du zjawiska przerzucania złogów z j e d n e g o miejsca organizmu w drugie.
Po głodówce 6-10-dniowej należy się odżywiać pokarmami płynnymi (świeżo
wyciśnięte soki warzywne, napary z ziół na specjalnie oczyszczonej w o d z i e z do­
datkiem miodu), surowymi pokarmami roślinnymi (owoce, warzywa, m o g ą być
lekko podduszone na wodzie) - przez pierwsze 3-4 dni. Wystrzegajcie się przeja­
dania. W celu oczyszczenia języka przed każdym posiłkiem należy starannie prze­
żuć skórkę od chleba natartą czosnkiem, a następnie wypluć ją. Dzięki temu j a m a
ustna i język staną się czyste i różowe. Obecność nalotu na j ę z y k u wskazuje, że
nadal trwa oczyszczanie organizmu.
Począwszy od 3-4 dnia, aż do 6-10, dodatkowo należy j e ś ć chleb z wykiełko-
wanej pszenicy, kasze z pełnego ziarna na wodzie z dodatkiem kapusty morskiej.
Dopiero po takim przygotowaniu można zacząć przechodzić na zwykłe odżywia­
nie (najlepiej wg mojej książki „ M o c e uzdrawiające" t. I). Kryterium przejścia na

03
zwyczajne odżywianie jest zanik nalotu na języku. Ta oznaka świadczy o tym, że
aktywny okres p o g ł o d ó w k o w e g o oczyszczania został zakończony.
Jeżeli będziecie tak postępować, to usuniecie resztki złogów, łagodnie urucho­
micie trawienie, dodatkowo oczyścicie organizm i schudniecie.
Jeżeli dotrwaliśmy w głodówce, przechodząc stadium „adaptacji", do drugiego
przełomu kwasiczego 2 3 - 2 5 dnia, to trawienie zewnętrzne w y h a m o w a n e zostało
znacznie bardziej, zaś proces usuwania z ł o g ó w odbywa się z p e ł n ą intensywnością.
Wychodzenie z głodówki w tym czasie powinno dokonywać się bardzo ostrożnie
i mądrze. Odżywianie najlepiej rozpocząć od świeżo wyciśniętych s o k ó w rozcień­
czonych specjalnie o c z y s z c z a n ą wodą. Przez pierwsze dwa dni pić soki pół na pół
z wodą, przez następne dwa dni dolewać j e d n ą trzecią wody, następne dwa dni -
pić bez rozcieńczania. Od tego m o m e n t u można w p r o w a d z a ć do diety surowe bądź
lekko podduszone (na wodzie) potrawy roślinne. Jeżeli soki są niedostępne, to re­
generację organizmu należy przeprowadzać na wywarach z ziół i rozmoczonych
owocach suszonych. W kolejnych dniach należy wprowadzać niewielkie ilości
chleba z wykiełkowanej pszenicy, kasze na wodzie. Nie zapominajcie o żuciu
(i wypluciu) przed posiłkiem skórki od chleba natartej czosnkiem.
Jeżeli głodówka jest zakończona i poczuliśmy łaknienie, to odżywianie regene­
racyjne jest znacznie łatwiejsze. Po pierwsze, nie ma intoksykacji, po drugie -
organizm w sposób naturalny „ u r u c h a m i a " trawienie. Jedyne zalecenie w tym przy­
padku - nie przejadać się i spożywać naturalne pokarmy roślinne.
Pod koniec przeprowadzania pełnej (zakończonej) głodówki o d c z u w a m y silny
apetyt, po pierwszym niewielkim posiłku ( 1 0 0 - 2 0 0 g r a m ó w soku) czujemy się
najedzeni do oporu, ale po krótkim czasie ( 2 0 - 3 0 minut) znów o d c z u w a m y silny
głód. Pragnienie jest całkowicie zaspokojone wypitym sokiem. W tym czasie
u osób, które poddały się głodówce, ponownie pojawia się osłabienie, j a k o że część
energii zużywana jest teraz na przetwarzanie i przyswajanie pokarmu. W tym cza­
sie można położyć się do łóżka. Stolec pojawia się zazwyczaj w 2-3 dniu po roz­
poczęciu odżywiania. Waga ciała w pierwszych dwóch dniach okresu regeneracji
nadal się zmniejsza ( 1 0 0 - 2 0 0 gramów na dobę).
Stadium asteniczne okresu regeneracyjnego charakteryzuje się pobudzeniem za­
sady życiowej „ W i a t r u " . W celu jej stłumienia należy codziennie nacierać całe cia­
ło oliwą z oliwek lub roztopionym m a s ł e m , stosować gorące kąpiele.

Stadium drugie - „intensywnej o d b u d o w y " , następuje wówczas, gdy organizm

„ u r u c h o m i " układ trawienny. Wznowienie czynności trawienia zależy od tego, jak
długi był okres głodówki. Jeżeli głodówka trwała raptem 2-3 dni, stadium to nastę­
puje od razu, jeżeli 6-10 dni, to 3-4 dnia, jeżeli 2 0 - 3 0 dni, to 5-7 dnia, jeżeli gło­
dówka była zakończona, stadium to następuje szybciej - 4 - 6 dnia.
Apetyt szybko rośnie. T e r a z w celu zaspokojenia go potrzeba j u ż dość dużo je­
dzenia. Waga szybko wzrasta - mniej więcej w takim tempie, w j a k i m malała
w czasie głodówki, i osiąga pierwotny poziom w czasie r ó w n y m czasowi trwania
głodówki, a zdarza się, że nawet szybciej. Równolegle zwiększają się siły fizycz­
ne, szybko poprawia się samopoczucie, nastrój, większość objawów chorobowych
ustępuje. Ciśnienie tętnicze osiąga normalny poziom, puls staje się wyrównany,

54
stolec uregulowany. Duży apetyt i poprawa nastroju utrzymują się po g ł o d ó w c e
mniej więcej p ó ł t o r a - d w a razy dłużej, niż trwała s a m a głodówka.
Największym i najczęstszym błędem w rym okresie regeneracji jest brak umie­
jętności kontrolowania uczucia głodu. P o d d a n y wcześniej kontroli apetyt z n o w ą
siłą oddziałuje teraz na świadomość człowieka i zamienia go w m e c h a n i z m prze­
żuwający pokarm. Należy j e ś ć umiarkowanie i powściągliwie, rano oraz w porze
obiadowej. W ten sposób uporządkujecie energię o r g a n i z m u i dostosujecie ją do
rytmu natury.
Innymi słowy, im dłużej trwała głodówka, tym dłuższy i silniej p r z e ż y w a n y jest
okres intensywnej odbudowy.

Trzecie stadium regeneracji nosi n a z w ę „normalizacji". Apetyt staje się umiar­

kowany, trawienie normalne. Wskazuje to na całkowite przywrócenie odżywiania
zewnętrznego. Nastrój staje się równy, spokojny.

Ostrzeżenie: nie radzę w tym stadium spożywać w n a d m i a r z e surowych pokar­

m ó w roślinnych, bogatych w substancje balastowe (kapusta, m a r c h e w , w a r z y w a li­
ściaste itp.). Prowadzi to do znacznego w z m o ż e n i a procesów fermentacyjnych
i zwiększonej produkcji gazów (wodoru). To nic innego j a k p o b u d z a n i e zasady ży­
ciowej „ W i a t r u " i wszystkich jej niekorzystnych skutków (bóle lędźwiowe, uczu­
cie zimna, niestrawność itd.). Starajcie się zrównoważyć swoją dietę o d p o w i e d n i ą
ilością kasz, warzyw, o w o c ó w zawierających mniejszą ilość substancji balasto­
wych. N i e jedzcie produktów m o c n o schłodzonych. D o t y c z y to szczególnie osób
o konstytucji „ W i a t r u " i cierpiących na nadmierne wytwarzanie gazów.
Czas nastąpienia trzeciego stadium również zależy od czasu trwania głodówki.

Na podstawie tego, jak przejawiają się stadia głodówki i regeneracji, m o ż n a

oceniać efekt głodówki. Jeżeli są one bardzo w y r a ź n e i następują w odpowie­
dnim czasie, głodówka od razu daje najlepszy efekt leczniczy.
U niektórych osób stadia te albo przejawiają się wyraźnie, lecz są spóźnione, al­
bo następują o czasie, lecz są mało wyraziste. Są to osoby o silnie zaznaczonej kon­
stytucji „ F l e g m y " bądź „Wiatru". U tych osób skuteczność głodówki jest słabsza,
korzystne skutki ujawniają się z opóźnieniem lub są nietrwałe. Osoby takie powin­
ny uwzględniać indywidualną konstytucję i przeprowadzać inną pod w z g l ę d e m ja­
kościowym głodówkę, o której p o w i e m y w dalszej części. Jednakże w k a ż d y m
przypadku wasza cierpliwość i upór zostaną w y n a g r o d z o n e - osiągniecie wyzna­
czony cel - całkowite wyzdrowienie.

65
 Rodzaje głodówek ze względu na sposób
ich przeprowadzania
Zamiast stosować leki, lepiejprzeglodzić
się jeden dzień.
Przy każdej chorobie najlepiej jest, jeśli
pacjent nic nie je.

ak j u ż wcześniej w s p o m n i a ł e m , rodzaje głodówki różnią się pod względem

J jakościowym. U podstaw różnic jakościowych leży sposób przeprowadzania

głodówek. G ł o d ó w k ę można, na przykład, przeprowadzić w sposób „klasycz­
ny", m o ż n a na urynie, m o ż n a też „na s u c h o " . Oprócz tych trzech podstawowych,
można zastosować wiele wariantów w ramach j e d n e g o sposobu przeprowadzania
głodówki, j a k również kombinację wszystkich trzech sposobów w j e d n y m proce­
sie. Tak na przykład, przez pierwsze 2-3 dni odbywamy g ł o d ó w k ę „na s u c h o " , na­
stępne 5-10 dni - na urynie, kolejnych 5-10 dni - w sposób „klasyczny".
Ponadto każda szkoła głodówki (rosyjska - J. Nikołajew, Porfirij Iwanow, A.
Suworin; amerykańska - H. Shelton. P. Bragg; francuska - Yves Vivini; angielska
urynoterapeutyczna - J. Armstrong itd.), każda klinika stosująca głodówki ma swo­
je poglądy i metody, które m o g ą być przeciwne poglądom i m e t o d o m innej szko­
ły. Równocześnie i jedni, i drudzy wysuwają ważkie argumenty w swojej obronie.
Nie będę ukrywał tych przeciwieństw, a j e d y n i e skomentuję je. W a s z y m zadaniem
jest wybrać na podstawie własnego doświadczenia i indywidualnych cech m e t o d ę
dla was najlepszą.

G ł o d ó w k a „ k l a s y c z n a " trwająca 2 0 - 3 0 dni przeprowadzana jest w większości

ośrodków w Rosji, które leczą za p o m o c ą głodówki, i zakłada następujące zasady
postępowania.

Z a s a d a l . - w celu lepszego wejścia w proces głodówki choremu podaje się

j e d n o r a z o w o dużą dawkę środka przeczyszczającego (magnezja lub sól „Barbara":
nie mniej niż 60 gramów rozpuszcza się w 300—400 ml w o d y i podaje do jednora­
zowego wypicia). Środek przeczyszczający stosuje się przed przerwaniem jedze­
nia, a zabieg ten ma następujące cele.
Po pierwsze, dzięki oczyszczeniu żołądka i jelita szybciej zaczynają działać me­
chanizmy przestawiające ustrój na pełnowartościowe odżywianie endogenne.
Po drugie, szybciej przechodzi uczucie głodu. U osób, których jelita zostały
oczyszczone niewystarczająco, jeszcze przez 2-3 dni uczucie głodu utrzymuje się.
W rzadkich przypadkach środek przeczyszczający można zastosować po 2-3
dniach głodówki, jeżeli chory zauważa w swoich wypróżnieniach d u ż ą ilość ka­
mieni kałowych. Powtórne zastosowanie środka przeczyszczającego bez szczegól­
nej potrzeby nie jest wskazane. M o ż e to na jakiś czas zaburzyć gospodarkę j o n o w ą
w organizmie, wywołać mdłości, nawet wymioty.

£5
 Zalecenia: jeżeli nie chcecie przeprowadzać tego zabiegu, to rozpocznijcie
głodówkę od kilku ( 2 - 3 ) dwulitrowych lewatyw oczyszczających lub wykonaj­
cie Szankh Prakszalanę z 2 - 4 litrami wody.

Z a s a d a 2. - przestrzeganie zaleceń dotyczących picia płynów. W czasie gło­

dówki „klasycznej" zaleca się pić w ciągu doby nie mniej niż 2 litry wody. M o ż n a
pić w o d ę od razu po zadziałaniu środka przeczyszczającego. Powoduje on zwięk­
szone wydalanie sodu i wody poprzez jelito. Jeżeli osoba poddająca się g ł o d ó w c e
ma wyraźne obrzęki, ilość wypijanej w o d y w ciągu pierwszych d w ó c h dni m o ż n a
ograniczyć do litra. Obrzęki, nawet te o d p o m e ma leczenie farmakologiczne, stop­
niowo zanikają.
Wskazane jest ograniczenie picia w o d y w przypadku, gdy chory zaczyna gło­
dówkę, mając p o d w y ż s z o n ą temperaturę. W takim przypadku temperatura, oczy­
wiście bez dodatkowych zabiegów i środków, zaczyna spadać o około 0,5° C i po
2-3 dniach zazwyczaj dochodzi do normy.
Przy normalnej temperaturze zalecenia dotyczące picia w o d y są niezbędne w ce­
lu osiągnięcia skuteczniejszego rozkładu tłuszczu. M o ż n a wypijać p o n a d dwa litry
wody dziennie, na przykład 5-6 litrów i więcej, i w tym przypadku nie obserwu­
j e m y zatrzymywania w o d y w organizmie. Chory będzie tylko częściej o d d a w a ć
mocz, który stanie się jaśniejszy.
W o d ę zazwyczaj pije się surową. M o ż n a pić w o d ę przegotowaną, destylowaną,
uzyskaną z roztopionego lodu, specjalnie oczyszczaną, gorącą i zimną. N i e odno­
towano dostrzegalnej różnicy w skutkach leczniczo-profilaktycznych przy zmianie
rodzaju wody, j e d n a k ż e wiele osób podkreśla, że w o d ę z roztopionego lodu pije się
z d u ż ą przyjemnością, w o d a destylowana zaś najlepiej oczyszcza organizm ze zło­
gów.
Począwszy od 3-4 dnia, osobom, które źle znoszą stadium narastającej kwasicy,
zaleca się dodawać do picia 0,5 litra w o d y mineralnej. D w u t l e n e k węgla w organi­
zmie obecny jest w zasadzie w pięciu wariantach, w tym postaci w o d o r o w ę g l a n ó w ,
które znajdują się w wodzie mineralnej. W o d o r o w ę g l a n y j a k „bufory" ł a g o d z ą roz­
wój kwasicy.
Zalecenia: pijcie płyny według zapotrzebowania, lecz nie więcej. Pijcie wo­
dę o takiej temperaturze, jaka jest dla w a s najprzyjemniejsza.

Z a s a d a 3 . - konieczna jest aktywność ruchowa. N a l e ż y przejść 15-20 kilo­

metrów dziennie na świeżym powietrzu. Najlepsze są spacery za miastem po lesie,
w górach, w pobliżu zbiorników wodnych itd. W obrębie miasta należy wybierać
na spacery miejsca o jak najmniejszym natężeniu m c h u pojazdów, parki, skwery,
laski.
Osoby o niskiej wadze początkowej starają się chodzić mniej, tj. nie intensyfiko­
wać aktywności ruchowej, jako że zapasy tłuszczu nie są u nich duże. Jednakże ta­
kim osobom również udawało się wytrzymać 17-20-dniową głodówkę. B a r d z o ni­
ska waga początkowa (42-50 kilogramów) często jest u w a r u n k o w a n a występowa­
niem wola i innych chorób przewlekłych z silną intoksykacją organizmu. O s o b y
o niskiej w a d z e znoszą pierwszy cykl głodówki dozowanej z p e w n y m i trudnościa-

67
mi. Jednak dosłownie po j e d n y m - d w ó c h cyklach takiego leczenia nabierają nor­
malnej wagi, jakiej choroba nie pozwalała im osiągnąć przez wiele lat. Efekt lecz­
niczo-profilaktyczny u takich osób zazwyczaj pojawia się znacznie wcześniej niż
u osób z w y r a ź n ą otyłością. Pamiętajcie, że niska waga ciała zdecydowanie nie za­
wsze jest przeciwwskazaniem do dozowanej g ł o d ó w k i ! Jednakże aktywność ru­
c h o w ą tych osób należy ograniczyć do przejścia 5-10 kilometrów dziennie.
Całkowite unieruchomienie stanowi względne przeciwwskazanie do głodówki,
ponieważ u takich osób m o g ą powstawać zatory kałowe, które w znacznym stop­
niu t ł u m i ą efekt antytoksyczny głodówki leczniczej. Osoba unieruchomiona nie
czuje się podczas głodówki komfortowo. Występują u niej osłabienie, kołatanie
serca i inne objawy intoksykacji. Jednakże w okresie głodówki fizjologicznej mi­
mo wszystko nie obserwuje się żadnych powikłań.
Na spacery w czasie gorącego lata należy chodzić w lekkim ubraniu, a o ile to
możliwe, w stroju kąpielowym. W porze chłodnej trzeba się ubierać cieplej niż nor­
malnie. W s k a z a n e jest, aby podczas codziennych intensywnych spacerów dobrze
się rozgrzać, tak aby parować, a najlepiej - spocić się. Osiąga się to z dużym tru­
dem, ponieważ podczas głodówki występuje suchość skóry i śluzówki.
Zalecenia: stosujcie aktywność r u c h o w ą wedle samopoczucia. K a ż d ą nową
głodówkę będziecie p r z e p r o w a d z a ć na n o w o i to, co było niemożliwe wcze­
śniej, stanie się możliwe później. Jeżeli podczas pierwszych g ł o d ó w e k tylko le­
żeliście, podczas następnych u m i a r k o w a n i e spacerowaliście, to później może­
cie aktywnie w y k o n y w a ć ćwiczenia fizyczne.

Z a s a d a 4. - zabiegi w o d n e . W celu lepszego oczyszczenia organizmu ze zło­

gów poprzez skórę, w celu wzmocnienia bariery skórnej oraz zwalczenia suchości
skóry i błon śluzowych zaleca się co najmniej raz dziennie wziąć prysznic lub ką­
piel. Nieźle jest stosować natryski naprzemienne, ciepłą i z i m n ą wodą. Dla osób
otyłych wskazany jest natrysk Charcota, który jednocześnie masuje tułów i kończy­
ny. Raz na 5-7 dni należy korzystać z łaźni parowej, sauny.
Sauna w okresie głodówki leczniczej nie stanowi przeciwwskazania w przypad­
ku choroby niedokrwiennej i szeregu innych chorób serca.
W czasie zabiegów w o d n y c h nie należy często używać mydła. Wystarczy użyć
go raz na 7-10 dni. M o ż n a w y k o n a ć swoisty masaż - rozetrzeć myjką każdą część
ciała aż do zaczerwienienia.
Zalecenia: w zależności od indywidualnej konstytucji ustalcie najodpowie­
dniejszy dla w a s rodzaj z a b i e g ó w w o d n y c h . N a w e t dla jednej i tej samej oso­
by wszystko jest różne latem i zimą.

Z a s a d a 5 . - lewatywy oczyszczające. Lewatywę należy w y k o n a ć mniej wię­

cej po upłynięciu doby od zadziałania środka przeczyszczającego.
Lewatywy wykonuje się w sposób tradycyjny. Wlewnik napełniamy 1,5 litra
przegotowanej wody. T e m p e r a t u r a w o d y nie powinna przekraczać 36° C. Do wo­
dy dodajemy 2 - 3 kryształki n a d m a n g a n i a n u potasu, tak aby zabarwiła się na lekko
różowy kolor. Pacjent w pozycji kolankowo-łokciowej samodzielnie wprowadza
końcówkę do jelita prostego i wpuszcza wodę. W przypadku gdy utworzyły się

68
czopy kałowe, wskazane jest powtórzenie zabiegu z w i ę k s z ą ilością wody. Jeżeli
chory ma hemoroidy, nadżerki, polipy lub wrzód jelita, to zamiast n a d m a n g a n i a n u
potasu do lewatywy dobrze jest dodać roztwór rumianku lub mięty, dziurawca
i szeregu innych ziół. Zazwyczaj po lewatywie stosujemy zabiegi w o d n e .
Zalecenia: jeżeli robić lewatywy, to tylko z uryną. Decyzja o tym, czy je wy­
konywać, czy nie, zależy od czasu trwania głodówki, stopnia zanieczyszczenia
organizmu, indywidualnej konstytucji, od tego, j a k ciężka jest choroba. Przy­
najmniej raz na dwa-trzy dni wykonajcie l e w a t y w ę u r y n o w ą i na p o d s t a w i e
wypłukanej zawartości jelita zadecydujcie, czy ją n a s t ę p n e g o dnia p o w t ó r z y ć .
Jeżeli zanieczyszczeń wychodzi dużo, to wykonujcie l e w a t y w ę d w a razy dzien­
nie - rano i wieczorem. Jeżeli mało, to co drugi dzień, a n a w e t co trzy dni.

Z a s a d a 6. - masaż i automasaż. Zaleca się w y k o n y w a n i e rano i w i e c z o r e m

30-minutowego masażu krążeniowego, polegającego na rozcieraniu po kolei róż­
nych części kończyn górnych i dolnych, na przemian - łydki i ramienia, u d a
i przedramienia, a następnie masażu brzucha okrągłymi ruchami. M a s a ż klatki
piersiowej wykonuje masażysta lub ktoś z otoczenia pacjenta. Przez 10-15 minut
uciska się obszar pomiędzy łopatkami i niżej, za p o m o c ą pięści lub palcami.
Zalecenia: wykonujcie masaż z użyciem odparowanej uryny. Efekt będzie
lepszy.

Z a s a d a 7 . - higiena j a m y ustnej. Podczas głodówki olbrzymia ilość z ł o g ó w

wydalana jest „ g ó r ą " - przez usta i nos. Język jest m o c n o obłożony. Pojawiają się
naloty w j a m i e ustnej. W ciągu 6-7 dni i później m o ż e się rozpocząć s w o b o d n y od­
pływ ropy przez j a m ę ustną z zatok szczękowych lub czołowych, z z ę b ó w zaatako­
wanych paradontozą. Oczyszczają się z ropy migdałki, jeżeli miały ropne „toreb­
k i " i czopy. W celu usunięcia tych zanieczyszczeń zaleca się płukanie j a m y ustnej
zimną wodą, naparami z ziół i roztworem sody, na przemian. Płukanie wykonuje
się przed każdym piciem wody, tj. nie mniej niż 6-7 razy dziennie.
Zalecenia: płuczcie usta, przepłukujcie nos, zakrapiajcie do uszu swoją ury-
nę. To najlepsze zabiegi higieniczne.

Z a s a d a 8. - w okresie głodówki nie zaleca się noszenia odzieży z w ł ó k i e n

sztucznych, która izoluje człowieka od środowiska zewnętrznego i nie pozwala
organizmowi na zasilanie się wolnymi elektronami poprzez skórę, j a k również nie
pozwala na pełnowartościowe odbudowanie bariery ochronnej skóry, szczególnie
u chorych uzależnionych od terapii hormonalnej (glikokortykoidami).
G d y tylko osoba przeprowadzająca g ł o d ó w k ę zmienia odzież syntetyczną na ba­
wełnianą lub wełnianą (w zimnych porach roku), od razu czuje się wygodniej, sta­
je się pełna energii.
Zalecenia: tę zasadę należy stosować na co dzień, nie tylko p o d c z a s g ł o d ó w ­
ki.

Z a s a d a 9. - nie mieć kontaktu z jedzeniem. Naruszenie tej zasady zmniejsza

leczniczo-profilaktyczny efekt głodówki mniej więcej o 5 0 % . M u s i m y wiedzieć, że

69
człowiek częściowo zasila się od produktów żywnościowych dzięki ich promienio­
waniu. Znajdując się wśród tych produktów, człowiek nieświadomie pochłania to
promieniowanie i dzięki n i e m u istnieje. Nie zdziwi was teraz postępowanie Chry­
stusa, który w czasie swojego Postu oddalił się na pustynię. On właśnie zaleca lu-
dzom, aby pościli w ustronnych miejscach, z dala od siedzib ludzkich.
Co więcej, podczas głodówki człowiek „ w y s y s a " nieświadomie energię z ota­
czających go ludzi. Wiele osób to czuje. To również osłabia efekt osiągany przez
głodówkę. Trzeba osiągnąć taki stan, aby organizm istniał tylko dzięki swoim wła­
snym siłom i energiom, a nie trenować cechy „ w a m p i r y c z n e " .
Zalecenia: bezwzględnie stosować się do tej zasady.

Po pierwszej g ł o d ó w c e „klasycznej" ( 1 7 - 2 0 dni) zaczynamy odżywiać się soka­

mi, a następnie przede wszystkim p o k a r m a m i roślinnymi.
Pierwszy dzień odżywiania: zmieszać litr świeżego soku i pół litra w o d y ze sto­
pionego lodu lub specjalnie oczyszczanej. Pić co godzinę-półtorej po szklance.
Najlepiej jest przygotować sok z marchwi lub jabłkowy, ale można pić również so­
ki z innych warzyw i o w o c ó w . W ciągu pierwszych pięciu dni odżywiania rege­
neracyjnego kategorycznie zabrania się spożywania soli.
Drugi dzień odżywiania: 4 - 5 posiłków składających się z warzyw, owoców, ja­
gód, do pierwszej chwili, kiedy poczujemy, że jesteśmy najedzeni. Warzywa głów­
nie surowe. Wojtowicz zaleca, aby w pierwszych dniach odżywiania regeneracyj­
nego koniecznie używać dużych ilości czosnku ( 1 0 - 1 5 gramów), niezależnie od
tego, j a k znosiliśmy go przed głodówką. Piekący w smaku czosnek aktywizuje tra­
wienie i dezynfekuje organizm (zalecenie to jest najbardziej odpowiednie dla osób
z indywidualną konstytucją „ F l e g m y " ) .
Pod koniec drugiego dnia odżywiania regeneracyjnego można ugotować buraki
i upiec w piekarniku ziemniaki.
Trzeci dzień odżywiania: do warzyw, owoców, soków dodajemy suszone owo­
ce, przeważnie r o z m o c z o n e w ciepłej wodzie, oraz dwie łyżki miodu.
Czwarty dzień: ilość posiłków zmniejszamy do 3-4 w ciągu dnia. Dodajemy
kasze z różnych rodzajów ziarna: gryczaną, owsianą, jaglaną, p e r ł o w ą itp. Kaszę
gotujemy na wodzie i z a p r a w i a m y olejem roślinnym. Pod koniec czwartego dnia
można j e ś ć orzechy, pestki.
Piąty dzień: dodajemy rośliny strączkowe - groch, fasolę, można w postaci roz­
drobnionej.
Szósty dzień: dodajemy chleb, w którym zawarta jest sól. Później zalecane jest
przejście na dwa posiłki dziennie według zasady - bardziej j e d n o r o d n y pokarm na
pierwszy posiłek i duża różnorodność w ciągu dnia, tygodnia, miesiąca itd. Posiłek
powinien być rozplanowany następująco: na początku wypijamy płyn (herbatę,
kompot, sok, zsiadłe mleko), jeżeli o d c z u w a m y pragnienie; następnie jest sałatka
warzywna lub gotowane, zapieczone warzywa, m o g ą być owoce; później można
zjeść chleb lub zupę z w y k i e ł k o w a n e g o ziarna, kaszę, ziemniaki, mięso (dla mię­
sożernych), twaróg, orzechy itd., ale tylko j e d n ą z tych rzeczy.
Takie odżywanie trwa miesiąc. Jednocześnie ograniczamy produkty mleczne,
które ze względu na trudne przyswajanie i zwiększoną alergizację organizmu
 znacznie osłabiają efekt leczniczy głodówki. W tym okresie zaleca się rzadziej niż
zwykle j e ś ć jaja, kurczaki i inne produkty pochodzenia zwierzęcego. Biorąc pod
uwagę fakt, iż po zakończeniu głodówki trwa efekt polepszenia biosyntezy przez
komórki, nie zaobserwowano żadnych kosztów p o n o s z o n y c h przez organizm
wskutek spożywania potraw wyłącznie roślinnych (wegetariańskich).
Głodówkę „urynową" przeprowadza się głównie samodzielnie. Różni się ona
od „klasycznej" tym, że zasada 2. jest nieco zmodyfikowana. Zaleca się wypijanie
prawie całej dziennej porcji uryny. W o d ę należy pić w m i a r ę potrzeby, lecz tyle,
aby uryna nie była zbyt skoncentrowana.
Do zasady 5. - lewatywy oczyszczające - w p r o w a d z a m y niewielką zmianę. Za­
miast w o d y używajcie świeżej (około litra) i odparowanej (od 100 do 500 g r a m ó w )
uryny.
Zasada 6. - masaż i automasaż - w y k o n y w a ć z z a s t o s o w a n i e m uryny odparo­
wanej do 1/2 - 1/4 pierwotnej objętości, przez 1-2 godziny.
Zasada 7. - higiena j a m y ustnej - zmienia się na płukanie ust i p r z e m y w a n i e n o ­
sa świeżą u r y n ą (można ostrożnie stosować również urynę odparowaną).
Przewaga głodówki „ u r y n o w e j " nad „klasyczną" polega na szybszym zakwasze­
niu organizmu, lepszym oczyszczeniu ze złogów, likwidacji patogennej mikroflo­
ry i guzów, efekcie homeopatycznym, skróceniu czasu głodówki.
Oto co m ó w i o głodówce urynowej dobrze nam z n a n y John Armstrong:
„ Głodziłem się przez 45 dni i piłem tylko własny mocz i wodę z kranu. Oprócz
tego wcierałem mocz w skórę ".
D o d a t k o w o zalecał jeszcze robienie okładów.
„ W celu zrobienia okładu należy nałożyć na chore miejsce tkaninę nasączoną
moczem i utrzymywać ją w takim stanie, dodając w miarę potrzeby mocz. Opatrun­
ki należy nakładać zawsze, gdy mamy do czynienia z ropniami, oparzeniami, rana­
mi, naroślami, stwardnieniami, guzami itp. [...] Okłady pełnią funkcję odżywczą
w okresie głodówki. Poza tym mocz - to najlepsza odżywka dla skóry, jaka istnie­
je"-
Głodówka „ n a sucho" bywa dwóch rodzajów - pełna i częściowa. Przeprowa­
dza się ją zazwyczaj samodzielnie. Od „klasycznej" g ł o d ó w k a pełna i częściowa
„na s u c h o " różni się zasadą 2. - przyjmowaniem płynów. N i e pijemy w ogóle.
Wykluczenie płynów sprzyja szybszemu rozkładowi tłuszczu. S a m o wytrzymywa­
nie uczucia pragnienia sprzyja szybkiemu uwolnieniu się od patologii uczuciowej
w postaci polowej. „ K o r z e n i e " chorób wyrywane są znacznie szybciej.
Zasada 4. - zabiegi wodne - przy pełnej g ł o d ó w c e „na s u c h o " w ogóle ich nie
stosujemy. Przy częściowej głodówce „na s u c h o " dopuszcza się kąpiele, natrysk,
polewanie wodą. Zmusza to skórę do lepszego oczyszczania ze złogów.
Zasada 5. - lewatywy oczyszczające - nie stosuje się ich w ż a d n y m z rodzajów
głodówki „na s u c h o " .
Zasada 7. - higiena j a m y ustnej - całkowicie wykluczona przy pełnej głodów­
ce „na s u c h o " , lecz stosowana przy „częściowej". O s o b a przeprowadzająca gło­
dówkę j e d y n i e płucze usta.
Zasada 9. - unikanie kontaktu z pożywieniem - przy pełnej g ł o d ó w c e „na su­
c h o " uzupełniamy tę zasadę - unikać kontaktu z wodą. Innymi słowy, ten rodzaj

71
głodówki w ogóle zabrania n a m nie tylko dostarczania w o d y do wewnątrz organi­
zmu, lecz także kontaktu z nią jakąkolwiek częścią ciała. Całkowita rezygnacja
z wody na krótki czas.
Przewaga głodówki „na s u c h o " nad „klasyczną" i „ u r y n o w ą " polega na stworze­
niu organizmowi bardziej surowych w a r u n k ó w . Organizm musi teraz przebudować
się w taki sposób, aby „ w y d o b y w a ć " z siebie samego nie tylko substancje pokar­
mowe, lecz również w o d ę . Tkanki organizmu rozpadają się jeszcze szybciej, za­
kwaszenie następuje w krótkim czasie. Stąd też wszystkie późniejsze skutki: zli­
kwidowanie wszystkiego co obce w organizmie, zwiększenie zdolności przystoso­
wawczych i wiele innych, opisanych j u ż wcześniej.
Jest to ciężka próba dla psychiki człowieka, ponieważ następuje gwałtowna ak­
tywizacja patologicznych uczuć i konieczna jest ogromna cierpliwość. Za to rezul­
taty tego rodzaju głodówki są znacznie lepsze niż w przypadku dwóch pozostałych.
Oto efekty leczenia pacjentów L. Szczennikowa, który „ w y n a l a z ł " metodę peł­
nej głodówki „na s u c h o " (patent nr 2 028 160 na wynalazek o nazwie „Sposób re­
habilitacji o r g a n i z m u " ) . Szczennikowowi w y d a n o specjalny certyfikat uprawniają­
cy do działalności w charakterze bioenergoterapeuty (nr 1068).
Mieszkaniec Kraju Stawropolskiego O. cierpiał na wrzód żołądka z zaburzenia­
mi przemiany materii. Pościł po 10 dni i zapomniał o swoich chorobach. Pacjent J.
z Krymu miał cały wachlarz chorób, w tym marskość wątroby. Przestrzegał postu
„na s u c h o " przez 10 dni, a po następnych 10 dniach poszedł do pracy. Mieszkaniec
Moskwy G. od dzieciństwa chorował na gruźlicę kości i astmę. Poddał się 11-dnio­
wej głodówce i całkowicie wyzdrowiał. Matka i syn z Kraju Krasnodarskiego pod­
dali się g ł o d ó w c e „na s u c h o " j u ż drugi raz. Po pierwszym razie syn poczuł się
znacznie lepiej, chociaż j e g o diagnoza i przebyte cierpienia były nie do pozazdro­
szczenia. W zaświadczeniu w y d a n y m przez miejscowy szpital było czarno na bia­
łym napisane: białaczka, mięsak limfatyczny. Matka wylała m n ó s t w o łez, chowa­
jąc przed synem fatalny papierek. Ale nieszczęścia nie da się ukryć, tym bardziej,
że również lekarze nie przejmują się etyką w stosunkach z pacjentami. Siergiej na
własne uszy słyszał, j a k pielęgniarka powiedziała o nim koleżance: „Młody je­
szcze, a j u ż chodzący t r u p " . Ile chemii wlano w syna, ile punkcji lędźwiowych mu
wykonano, trudno zliczyć. Dawki leków zwaliłyby konia z nóg. Syn z trudem po­
konywał drogę od łóżka do toalety i z powrotem. Coraz częściej nachodziły go my­
śli samobójcze. Ciałem trzęsło, kości stawały się kruche i ostre. W głowie kołatał
wyrok lekarzy: j u ż nieżywy.
Pierwszy raz Siergiej w y t r z y m a ł bez jedzenia i picia niedługo, ale efekty zadzi­
wiły nawet m e d y k ó w (nie ma w tym nic dziwnego, wszak dzięki świadomemu
cierpieniu w y m a z a n a została część patologii z postaci polowej. - Przyp. aut.). Wy­
raźnie poprawiły się wyniki badania krwi, w ciało wstąpiły siły. Po miesiącu gło­
dówka została powtórzona. Aby podtrzymać syna na duchu, matka prowadziła gło­
dówkę razem z nim. W y t r z y m a ć było niełatwo, a czasami było wręcz okropnie. Za
to skutki pojawiły się błyskawicznie, bez żadnych leków i operacji. Syn, który
wcześniej bał się nawet lekkich przeciągów, teraz kąpie się w lodowatej wodzie.
Na d y n a m o m e t r z e wyciska 45 kilogramów p r a w ą i lewą ręką. O tabletkach nawet
nie wspomina, stał się aktywny, przejawia chęć życia.

72
 Mieszkanka Kisłowodzka D. ma drugą grupę inwalidzką. Podczas głodówki
płakała po nocach, użalając się nad sobą, i jeszcze się modliła. P o t e m j e d n a k od­
czuła ulgę duchową, lekkość ciała, ograniczyła przyjmowanie silnych leków, usta­
bilizowało się jej ciśnienie. Kiedy zniknął „pęcherz p s y c h o l o g i c z n y " w i n n y jej
choroby i ona sama przemieniła się w inną j a k o ś c i o w o osobę, świat w y d a ł jej się
zupełnie inny. „Proszę sobie wyobrazić, że nawet p o c z u ł a m n o w y stosunek do ży­
cia w ogóle - opowiada. - Wydaje mi się, że i słonce świeci jaśniej, i liście są bar­
dziej zielone, i powietrze jakieś takie upojne [ . . . ] "
O tym, j a k L. Szczennikow doszedł do metody głodówki „na s u c h o " , o p o w i a d a
on sam.
„ Od wczesnych łat zastanawiałem się, czym jest życie. Jeden żyje 70-80 lat, in­
ny 100. A więc, czy gdzieś jest ukryta tajemnica długowieczności? Postanowiłem
poszukać.
Studiowałem anatomię, pracowałem w szpitalu, interesowałem się homeopatią,
pochłaniałem mądrość ludową. W 1971 roku postanowiłem wstąpić na drogę sa-
mopoznania. Postanowiłem żyć według zasady - im gorzej, tym lepiej. Codziennie
przyzwyczajałem swoje ciało do chłodu, a żołądek - do głodu. Rano, zimą i latem,
niezależnie od pogody, polewam ciało zimną wodą. Przywykłem do głodówki bez
picia wody, przez trzy dni, z przerwą w czwartym dniu. Potem pięć dni z rzędu.
W marcu 1981 roku po raz pierwszy pościłem bez picia. Wilgoć uzyskiwałem nocą
z powietrza, a w dzień asymiłowałem ją przez skórę, okresowo siedząc w wodzie jak
żaba. Straciłem 20 kilogramów wagi, zregenerowałem się po tygodniu. Tak odmło-
dniałem, że ludzie mnie nie poznawali. Najdłuższa głodówka, jaką wytrzymałem,
trwała 18 dni, to dłużej niż rekord światowy zapisany w Księdze rekordów Guin-
nessa ".

Przytoczmy opowieść p e w n e g o człowieka, który wiele lat t e m u przeprowadził

p o d o b n ą głodówkę, trwającą 11 dni.
„ Głodówkę „na sucho "przeprowadziłem latem. Wody nie piłem w ogóle, a ką­
piele brałem regularnie. Z każdym dniem było coraz trudniej.
Leżę w półśnie, a tu nagle wewnątrz mnie błysk. Niewielki - myślę - nic straszne­
go, i nagle słyszę głos: „ Chcesz spróbować mocniej? " Myślami zwracam się do
głosu: „ Dawaj na całość ". Ledwie zdążyłem pomyśleć, jak wewnątrz mnie rąbnął
piorun. Gdybym nie leżał, to z pewnością bym się przewrócił.
Pod koniec głodówki miałem sen. Podchodzi do mnie starszy mężczyzna i mówi:
„ Co się tak męczysz? " Bierze moje ciało, wywraca je na drugą stronę i wiesza na
sznurku. Widzę, jak z mojego ciała ściekają strumieniem różne brudy. Po tym śnie
zacząłem wychodzić z głodówki.
Efekt tej głodówki był oszołamiający. Energia tryskała jbntanną. Przez pól roku
kobiety traciły przy mnie głowę. Wystarczyło, że położyłem im rękę na brzuchu,
a już im było dobrze, nie mówiąc o reszcie. Potem wszystko zniknęło ".

A oto opis kaskadowej głodówki „na s u c h o " , którego a u t o r k ą jest W a l e n t y n a

Ł a w r o w a (z książki „Kluczi k tajnam ż y z n i " /"Klucze do tajemnic życia"/):
W Biblii są wzmianki o głodówce. Tak na przykład, Mojżesz pościł na górze

73
przez 40 dni, i to niejeden raz. Razem z nim pościł leż Jezus. W swoim trzecim wcie­
leniu pod imieniem Jezus Chrystus ponownie pości 40 dni na pustyni. Trzeba po­
wiedzieć, że Chrystus trzykrotnie występuje w swoich wcieleniach pod tym imie­
niem. Dlatego jego osobowość jest dobrze ukazana od samego początku jej kształ­
towania się. Po odbyciu postu twarz Mojżesza zaczęła „jaśnieć promieniami", tak
że „ bali się podejść do niego ". U Chrystusa po takiej profilaktyce ujawniły się nad­
naturalne zdolności. 40 dni pościł Budda, 40 dni pościł Mahomet (patrz p. 1. ko­
mentarza). / nic się nie siato, wyszło tylko na korzyść. W nagrodę - łączność z nie­
bem. Rozmowa bezpośrednio z Bogiem. A nasza medycyna ciągle nie chce się w to
wyposażyć. Przecież czyścicie i myjecie naczynia, dlaczego więc nie chcecie dać
swojemu organizmowi takiej możliwości? Jeżeli dopadają nas choroby, to musi ist­
nieć naturalny sposób pozbywania się ich. Na każdą silę musi się znaleźć siła prze­
ciwna.
Epoki Nieśmiertelności bez diet roślinnych i głodówek nie zapewni nikt, nawet
Bóg. 1 jak powiedział On, sam będzie prowadził swój lud do żywych źródeł, to zna­
czy będzie osobiście czuwać nad profilaktyką zdrowotną. Jednym ze sposobów ta­
kiej profilaktyki jest głodówka „ kaskadowa ". Jest ona dobra dla początkujących
i już doświadczonych. Po pierwsze, należy wyjaśnić laką zasadę: przed przystąpie­
niem do głodówki najlepiej przez kilka dni pobyć na diecie roślinnej, bez żadnych
pokarmów białkowych pochodzenia zwierzęcego. Ryby również wyłączamy. Poży­
wienie powinno być czysto roślinne, tak jak radzi wielki post. Nawet bez żadnych
głodówek, jeżeli często będziecie stosować taką dietę, wiele uporządkujecie w wa­
szym organizmie (patrz p. 2 komentarza).
Wyjątkowo dobrze oczyszczają naczynia kasze, ugotowane na wodzie i bez ole­
ju, nawet roślinnego. W dużej ilości on również jest szkodliwy. Dlaczego należy
oprócz głodówki stosować diety roślinne po 30, 60 dni? Jedno bez drugiego się nie
uda. Ażeby nie rozwijały się geny łaknienia. A mogą się one rozwijać i wtedy gło­
dówki was nie uratują. Będziecie dużo jeść. Pożytku żadnego z nich nie będzie, tyl­
ko szkodę przyniosą, a w dodatku pojawi się lęk. Po jednej, dwóch próbach - prze­
rwijcie. Wszystko powinno być robione kompleksowo (patrz p. 3.).
Głodówkę „kaskadową "przeprowadza się bez wody. Na początek trzeba opano­
wać pierwszy stopień. Co drugi dzień przez dzień. Co to znaczy? Przez jakiś czas
będziecie musieli odżywiać się co drugi dzień. W dniu głodówki nie pijecie wody.
Ale przed tym dniem należy się napić. Na takiej kaskadzie można wytrzymać dowol­
nie długo. Można ją łączyć z dietą roślinną. Nawet jeżeli wytrzymacie miesiąc, to
wyjdzie 15 dni głodówki (patrz p. 4.).
Drugi stopień głodówki „kaskadowej" wymagać będzie odżywiania przez dwa
dni co dwa dni i tak dalej. Również w dniach głodówki nie pić wody. Ale tutaj już
powinna zadziałać złota zasada. Jak wychodzić z głodówki? Po dwóch dniach na­
leży napić się wody, następnie po kilku godzinach zacząć od kefiru. Pożywienie po­
winno być białkowe, ale nie roślinne, to znaczy, że kefir musicie wypić bez chleba.
W parę godzin po wypiciu kefiru można jeść wszystko. Dlaczego nie wolno jeść
chleba, warzyw, owoców od razu? Nie działa trzustka, narząd ten ma dużą iner­
cję, z trudnością podejmuje pracę. Nie da sobie rady z dostarczeniem od razu du­
żej ilości insuliny do krwi. Dlatego nie można jej przeciążać. Lepiej ją przyzwycza­

ił
jać stopniowo. Jeżeli po zakończeniu głodówki nie będziecie tego uwzględniać, to
lepiej nie wykonujcie ćwiczeń fizycznych. Możecie nadwerężyć trzustkę. Jeżeli nie
macie w domu kejiru, możecie wypić przegotowane mleko lub, w ostateczności, bu­
lion rybny; zamiast mleka gotowanego można wypić zsiadłe, zamiast bulionu ryb­
nego - rosół z kury, ale wszystko musi być ugotowane bez warzyw. I żadnego pie­
czywa. Mam głęboki szacunek do Paula Bragga, ale nie mogę się z nim zgodzić
w kwestii wychodzenia z głodówki. Radzi on wychodzić na rozcieńczonych sokach,
ja zaś to podważam. I jestem przekonany, że jest to z gruntu niewłaściwe, a nawet
szkodliwe (patrz p. 5).

Zastanówmy się nad tym wspólnie. Rodzi się dziecko i zaczyna się żywić mlekiem
(patrz p. 6), pokarmem białkowym. Każdy ssak robi to samo. Nie karmiony dotąd
w ten sposób organizm noworodka od razu akceptuje ten pokarm. Dobrze, przyj­
rzyjmy się jeszcze ptakom. Rodzice zaczynają przynosić swoim pisklętom również
pokarm białkowy. I nigdy nie przyniosą im ani jagód, ani nasion, natura na począt­
ku tego nie przewiduje. Możemy się odwołać do głodówek zwierząt. W zimie przez
długi czas nie jedzą drapieżniki, to nic strasznego. Zaczynają od razu od pokarmów
białkowych (patrz p. 7). Jeśli zaś chodzi o roślinożerców, to głodówki w czystej po­
staci wśród nich nie zaobserwujemy. Chociaż źdźbło trawy, roślinka, kawałeczek
gałązki, ale jednak coś trafia do przewodu pokarmowego, a więc trzustka praktycz­
nie nie wyłącza się. A jak wytłumaczyć sen niedźwiedzia? Zwierzę może żywić się
zarówno pokarmem roślinnym, jak i zwierzęcym. Wyjaśnienie również jest proste.
Przed zapadnięciem w sen niedźwiedź zapełnia swój brzuch korą osiki. Gorzka,
bakteriobójcza kora pozostaje tam przez całą zimę. Produkt roślinny. Trzustka nie
wypada z rytmu pracy. Jest zawsze gotowa.
Trzeci stopień głodówki „kaskadowej". Przez trzy dni co trzy dni itd. Tak sa­
mo - przez trzy dni nie jemy i nie pijemy, następnie przez trzy dni odżywiamy się,
i ponownie przez trzy dni nie jemy i nie pijemy itd. Ile wytrzymamy i na ile wy­
starczy sił. Wyjście z głodówki jest takie samo. Przez trzy dni trudno jest wytrzy­
mać bez wody. Tu zaczyna się próba psychiki. Pojawia się już dręczące pragnie­
nie. Pamiętajcie, aby przestrzegać złotej zasady wychodzenia z głodówki. Lewa­
tyw oczyszczających nie trzeba wykonywać (patrz p. 8). Jeżeli przestrzegacie
wszystkich zasad postępowania, żołądek oczyści się sam. Lecz jeśli będziecie pić
wodę, to lewatywy mogą okazać się potrzebne. Przy głodówce „na sucho " nie są
wymagane.
Czwarty stopień głodówki „kaskadowej". Przez cztery dni co cztery dni itd.
Wszystko dokładnie tak samo. Nie jeść i nie pić. Coraz trudniej jest wytrzymać, mę­
czy pragnienie. Wychodzenie z głodówki w taki sam sposób. Lewatywy nie będą po­
trzebne, o ile nie będziecie pić wody. Ale jeżeli nie wytrzymacie i napijecie się, to
się przydadzą. W tym przypadku możliwe są zaparcia. Jest to już trudny okres, bę­
dą się wam roić zbiorniki wodne, studnie, woda źródlana. Może schodzić skóra
z warg i śluzówka z dziąseł, odczujecie zasychanie w jamie ustnej.
Piąty stopień głodówki „kaskadowej". Ostatni. Przez pięć dni co pięć dni itd.
Wszystko dokładnie tak samo, jak wyżej. Wychodzenie z głodówki w taki sam spo­
sób. To są najtrudniejsze dni. Nie można spać. Pragnie się świeżego powietrza.

75
Ciało wydziela nieprzyjemny zapach. W organizmie ciekną wszystkie kryształy.
Otwierają się pory ciała, przez nie usuwane jest to, czego nigdy nie wydaliłyby ner­
ki. Trudno jest mówić, zasycha w ustach. Nie chce się jeść, tylko pić. Pamiętajcie
o złotej zasadzie. Najpierw woda, a dopiero po dwóch godzinach kefir. Pokarmy
wyłącznie białkowe, lekkie i płynne. Dopiero po następnych dwóch godzinach moż­
na ostrożnie, pomału zacząć jeść wszystko inne. Nie bądźcie nadgorliwi w jedzeniu.
Po trzech, czterech i pięciu dniach głodówki jedzenie należy zaczynać po trochu.
Nie zaczynajcie od piątego stopnia, czwartego czy trzeciego - to niecelowe,
a nawet szkodliwe. Opanujcie na początku pierwszy i drugi. Jeżeli na taką głodów­
kę poświęcicie miesiąc, to w przypadku każdego stopnia uzyskacie taką samą licz­
bę dni bez jedzenia. W ciągu 30 dni - przy wariancie pięć na pięć - wychodzi 15
dni bez jedzenia, tak samo przy wariancie co drugi dzień (patrz p. 9).
Jeszcze jeden ważny warunek. W czasie dni bez jedzenia lepiej się nie myć ani
całkowicie, ani częściowo, nie myć zębów - krótko mówiąc, żadnych kontaktów
z wodą. Jest to konieczne dlatego, aby nie dać wody żadnej części ciała i żeby ko­
mórki podczas kontaktu z wodą nie wchłaniały jej. W przeciwnym razie miejsca te
nie będą się odnawiać i regenerować. Oczywiście trudno wytrzymać bez moczenia
rąk-prace domowe, mycie naczyń itp., ale wówczas skóra nie będzie się odnawiać
- musicie wybrać jedno z dwojga.
Nie załamujcie się, jeśli nie uda się wam czwarty lub piąty stopień. Po wielu
próbach na pewno wyjdzie. I pamiętajcie jeszcze jedno - po głodówce nie pijcie na­
pojów gazowanych, tylko wodę, najlepiej chłodną.
Przy prawidłowym wychodzeniu z głodówki taka metoda jest nieszkodliwa dla
organizmu (patrz p. 10). Będziemy ją wykorzystywać przy leczeniu chorób zaka­
źnych i w celach profilaktycznych. Na tej podstawie, z pełnowartościowym odży­
wianiem w piątym stopniu, możecie, jeżeli zapragniecie, z wieku emerytalnego po­
wrócić do swoich dwudziestu lat. To bardzo trudne, ale bez pracy nie ma kołaczy.
Głodówką kaskadową w systemie pięć na pięć można leczyć wszelkie choroby.
Nie ma takiej choroby, która by jej nie uległa. 1 AIDS, i rak, i cukrzyca - wszystko.
Leczy się również wszystkie choroby zakaźne, weneryczne (patrz p. 11).
Jeżeli zaistnieje taka konieczność, można użyć tej metody do przerwania ciąży
(patrz p. 12). Jeżeli wszystko odbywa się zgodnie z regułami, nie ma tu nic grze­
sznego. Rodzenie dzieci każdy człowiek powinien regulować. Ich liczba, czas naro­
dzin mają dla nas niebagatelne znaczenie. Płodność regulowali nawet bogowie.
Jednakże należy to zrobić w pierwszym lub drugim miesiącu ciąży. I jeżeli już się
zacznie, to trzeba doprowadzić do końca. Pamiętajcie, że głodówka w systemie pięć
na pięć z piciem wody nie da oczekiwanego rezultatu. Wyłącznie bez wody. W sta­
rożytności metoda ta była powszechnie stosowana w krajach południowej Azji, ale
później jakoś została zapomniana.
W czasie takiej głodówki w organizmie giną glisty, wirusy, stare i chore komór­
ki. Rozpadają się kryształki złogów i cholesterolu, a co szczególnie ważne - orga­
nizm pozbywa się martwej wody. Takiej wody w organizmie jest dużo, nie uczestni­
czy ona w przemianie materii, gromadzi się i nie jest usuwana. To ciężki balast,
niezdolny do życia i nieaktywny, solidnie akumulujący się w naszym ciele. D}0 - to
woda radioaktywna. To właśnie ona pcha nas ku starości i zagładzie. I żadnymi in-

76
nymi sposobami nie da się jej wyprowadzić z organizmu. Tylko systemem pięć na
pięć. I bez wody. Właśnie tak.
Dużą pomocą przy głodówce „kaskadowej" są ćwiczenia fizyczne z oddycha­
niem metodą jogi. Mniej chce się pić i jeść. Głodówka połączona z ćwiczeniami na
świeżym powietrzu zwiększy wasze sukcesy w odmładzaniu organizmu. Wzbogace­
nie ciała w tlen umożliwi szybsze zniszczenie starego i stworzenie nowego (patrz p.
13). / jeszcze jeden bardzo istotny szczegół. W dniach, w których będziecie się ak­
tywnie odżywiać, nie zapominajcie o ćwiczeniach z hantlami lub sztangą. Młode,
nowo powstałe komórki należy przyzwyczajać do wysiłku fizycznego (patrz p. 14).
Inaczej nie pójdziecie do przodu. Wasz organizm stanie się silny tylko wtedy, gdy
będziecie przestrzegać takich reguł".

K o m e n t a r z : wiele osób słyszało o głodówce „ k a s k a d o w e j " i chciałoby wie­

dzieć, co to takiego. Dlatego postanowiłem przytoczyć w całości oryginalny opis
tej metody i dokonać jej analizy. W tekście wstawiłem odnośniki, ażeby ułatwić
czytelnikowi śledzenie tego, o czym m ó w i ę .
1. Tak j a k wcześniej zaznaczałem, po głodówce rozwijają się wyjątkowe zdol­
ności, w rezultacie wzmocnienia postaci polowej człowieka („twarz lśni promienia­
mi").
2. Pokarmy roślinne „wyprostowują", wskutek działania na organizm poprzez
jelitowy układ hormonalny. W zależności od tego, co spożywamy, wytwarzają się
takie czy inne hormony, które po dostaniu się do krwiobiegu działają j a k regulato­
ry na gruczoły wydzielania wewnętrznego. Ustalone zostało, że surowe p o k a r m y
roślinne najbardziej harmonijnie oddziałują na jelitowy układ h o r m o n a l n y . Jeżeli
układ wewnątrzwydzielniczy jest zrównoważony, to wszystkie czynności w orga­
nizmie przebiegają normalnie i we właściwym czasie. Jeżeli nie, to następuje
„przesunięcie" w postaci choroby. Opisałem m e c h a n i z m „ p r o s t o w a n i a " za p o m o ­
cą p o k a r m ó w roślinnych.
3. W a ż n e i aktualne zalecenie. Jeżeli człowiek je p o k a r m y roślinne, to rodzi się
w nim przekonanie, że może je j e ś ć w nieograniczonych ilościach - bez szkody.
Problem polega na tym, że surowe pokarmy roślinne pobudzają zasadę ż y c i o w ą
„Wiatru", której przejawem jest żarłoczność i bezpodstawny lęk. O k r e s o w e gło­
dówki nie pozwalają na aktywizację zasady życiowej „ W i a t r u " i wszystko przebie­
ga normalnie.
4. W czasie głodówki 15-dniowej nie będziecie w stanie u r u c h o m i ć m e c h a n i z m u
kwasicy itp. Będziecie tkwić w fazie pobudzenia p o k a r m o w e g o i dzięki t e m u wy­
konywać w świadomości i ciele odpowiednią pracę.
5. Jest to zalecenie bardzo kontrowersyjne i trzeba się mu dokładnie przyjrzeć.
Głodówka „na s u c h o " aktywizuje „ogień w e w n ę t r z n y " o r g a n i z m u lub z a s a d ę ży­
ciową „ Ż ó ł c i " . Jeżeli będziemy wychodzić z głodówki na p o k a r m a c h roślinnych
lub sokach, to nastąpi gwałtowne przerwanie j e g o działania. K w a ś n e m l e k o konty­
nuuje pobudzanie „ognia wewnętrznego". Mleko to pozostawia po sobie w jelicie
n o r m a l n ą mikroflorę. To również duży plus. I jeszcze j e d n a interesująca właści­
wość kwaśnego smaku: zmusza on organizm do lepszego zatrzymywania wody.
Jeśli chodzi o dostarczanie przez trzustkę insuliny, to jest to niezgodne z rzeczy-

77
wistością. Jeżeli, na przykład, będziemy j e ś ć ogórki lub pomidory, albo kapustę,
w których nie ma cukru, to co ma do tego insulina? Jeśli zaś będziemy wychodzili
z głodówki na bulionach (rybny, z kury) lub gotowanym mleku, to obciążenie na­
rządów trawiennych bardzo wzrasta, ponieważ w s a m y m pożywieniu nie ma ak­
tywnych enzymów, które poprzez autolizę rozkładałyby je (autolizę aktywizuje
kwas solny w żołądku; patrz „ M o c e uzdrawiające" t. I).
Jak dowiodła praktyka wychodzenia z głodówki na sokach - nic się z człowie­
kiem nie dzieje. W przeciwnym razie j u ż d a w n o dokonano by stosownych popra­
wek. Przeciwnie, to j e d e n z najlepszych sposobów. Jednakże w tym przypadku po­
trzebny jest nam produkt o kwaśnym smaku, kwaśnym p H , z ż y w ą n o r m a l n ą mi­
kroflorą. Dlatego wybór padł na kwaśne mleko.
6. Mleko matki - pokarm żywy. To po pierwsze. Po drugie zaś - po narodzeniu
dziecko przez pierwsze 2-3 dni odżywia się siarą, następnie do 4 - 5 dnia mlekiem
siarowym, później mlekiem przejściowym, a dopiero potem mlekiem dojrzałym.
Porównajmy teraz skład chemiczny siary i mleka (w % ) :

siara: mleko dojrzałe:

białko do 5,8 białko 0,9-1,2
cukier 4,1-7,6 cukier 7,3-7,5
tłuszcz 2,8-4,1 tłuszcz 3,3-3,4

Z danych tych wyraźnie wynika, że nie może być m o w y o żadnym odżywianiu

białkowym, a w dodatku obecny jest tu cukier, któiy wymaga insuliny, a więc pra­
cy trzustki.
7. Przewód żołądkowo-jelitowy zwierząt drapieżnych znacznie różni się od ludz­
kiego budową, składem mikroflory itp. Nie można ich porównywać. Dlatego przy­
toczone d o w o d y w ogóle tutaj nie pasują.
8. Jeżeli w y k o n u j e m y lewatywy, to w o d a wchłania się przez jelito i w ogóle nie
chce się pić. Tak więc, stosowanie lewatyw to inny sposób przyjmowania przez
organizm wody.
9. W przypadku głodówki co 5 dni łączny efekt po 15 dniach będzie o wiele lep­
szy niż w przypadku głodówki co drugi dzień.
10. Metoda ta będzie najbardziej odpowiednia dla osób o konstytucji „Flegmy",
które mają w sobie dużo w o d y i tłuszczu. Natomiast dla osób o konstytucji „Wia­
tru", których organizm słabo zatrzymuje w o d ę i ma mało tłuszczu, odpowiednie
będą tylko pierwsze d w a - t r z y stopnie.
11. Istota informacyjno-energetyczna każdej choroby musi mieć do swojego roz­
woju „ w o l n ą " w o d ę w organizmie. Kiedy następuje utrata wody przez organizm,
zaczyna się silna konkurencja pomiędzy postacią p o l o w ą człowieka, zatrzymującą
dla siebie wodę, a „ k o r z e n i a m i " informacyjno-energetycznymi chorób pasożytują­
cymi na tej wodzie. W rezultacie „ g o s p o d a r z " przepędza „lokatorów".
12. Podczas takiej głodówki na tyle silnie aktywizuje się „Wiatr", że rozbija on
i wyrzuca płód z organizmu ciężarnej kobiety.
13. Ćwiczenia fizyczne i oddychanie zmuszają do wytwarzania w organizmie
energii. Napełniony energią organizm lżej znosi uciążliwości.

78
 14. Napięcie fizyczne to nic innego jak pole energetyczne. Im silniejsze jest po­
le energetyczne, tym lepiej strukturyzuje ono środowiska płynne komórek, w z m a c ­
nia ich organy. W efekcie komórki te rzeczywiście stają się o wiele bardziej wy­
trzymałe na zniszczenie.

Opisałem tutaj rozmaite rodzaje głodówek z wyjaśnieniem ich właściwości

i cech wyróżniających. M o g ł e m przedstawić tylko w ł a s n e zdanie, ale w ó w c z a s
nie mielibyście wyboru, brakowałoby w a m części informacji na ten temat. Ja
w a m wyjaśniam, lecz wybór zawsze należy do was. N i e pogubcie się w tym na­
tłoku informacji, tylko wybierzcie to, co jest dla w a s odpowiednie.
Jeżeli po pierwszym przeczytaniu widzicie niejasności i macie wątpliwości -
czytajcie dotąd, dopóki wszystko „nie ułoży się w g ł o w i e " i nie stanie się zrozu­
miałe.

Przeprowadzanie głodówki w zależności

od rytmów biologicznych,
indywidualnej konstytucji oraz wieku

Głodówka, ograniczając i zmieniając

odżywianie, równoważy przez to liczne od­
chylenia w funkcjonowaniu flory organi­
zmu i w tym sensie jest wspaniałym środ­
kiem na różne uporczywe, przewlekle cho­
roby.

Z
mojej serii „Moce uzdrawiające", tom „Biorytmologia i urynoterapia", czy­
telnikom wiadomo, że organizm człowieka pracuje zgodnie z rytmami
w przyrodzie. Poziom aktywności narządów i u k ł a d ó w organizmu zmienia
się cyklicznie - od najwyższego do najniższego.
Uwzględnienie cykli sezonowych przy przeprowadzaniu głodówki. W prze­
strzeni kosmicznej otaczającej Ziemię istnieją rozmaite prądy energetyczne, które
kształtowane są przez właściwości przestrzeni i ruch planet układu słonecznego.
Prądy te zmieniają się w każdej sekundzie, w każdej minucie, godzinie, dobie,
w każdym miesiącu itd. Na Ziemi ten „taniec energetyczny" odzwierciedla się
w postaci zmian pór roku, pogody i wielu innych zjawisk. Energie te bardzo silnie
oddziałują na zdrowie i aktywność psychiczną człowieka. Niektóre energie są
szkodliwe, niektóre pożyteczne. Tak więc, w czasie aktywności j e d n y c h energii
organizm ludzki staje się bardzo podatny na szkodliwe wpływy. I odwrotnie, ist­
nieją energie, które organizmowi pomagają.

79
 Autor doszedł do wniosku, że głodówki należy przeprowadzać z uwzględnie­
niem rytmów biologicznych. Jeżeli będziemy odbywać głodówkę w sposób dowol­
ny, to jej rezultat będzie nieco gorszy, m o g ą powstać powikłania i następstwa,
które odbiorą chęć do powtórzenia głodówki. Jak więc m a m y postępować, aby
z m a k s y m a l n y m skutkiem wykorzystać czynniki biorytmologiczne w celu osią­
gnięcia powodzenia w głodówce?
Pory roku wywierają wpływ na procesy życiowe organizmu człowieka poprzez
dwa czynniki: energię d o c h o d z ą c ą na Ziemię z Kosmosu oraz warunki klimatycz­
ne.
Czynnik energetyczny przejawia się najsilniej w okresach w c h o d z e n i a układu
słonecznego w sektor przestrzeni żywiołu „ O g n i a " . Dokonuje się to w znakach Ba­
rana, Lwa i Strzelca. Ponadto, duża ilość energii grawitacyjnej dochodzi do Ziemi
w okresie przesilenia z i m o w e g o . Głodówka w tych okresach jest łatwiejsza i sku­
teczniejsza. N i e bez przyczyny wszystkie posty (szczególnie długotrwałe - wielki
post i adwent) są dostosowane w czasie do tych okresów.
Warunki klimatyczne - z i m n o , ciepło, wilgotność i suchość m o g ą sprzyjać oczy­
szczeniu podczas głodówki lub odwrotnie działać hamująco. Szczególnie dobra
do głodówki jest pogoda ciepła i wilgotna. Początek lata, mniej więcej w czasie po­
stu św. Piotra, kiedy ciepło panujące na zewnątrz aktywizuje reakcje biologiczne
w organizmie, sprzyja lepszemu oczyszczeniu organizmu ze złogów i zniszczeniu
nowotworów. Okres z i m o w y ze swoim c h ł o d e m i suchym powietrzem może „ści­
s n ą ć " złogi w koloidach komórek i zmniejszać skuteczność głodówki. W celu
zneutralizowania tego szkodliwego oddziaływania powinniście stosować jak naj­
więcej zabiegów rozgrzewających i w o d n y c h . W ó w c z a s wszystko będzie przebie­
gać normalnie.
Latem przeprowadzanie głodówki jest trudniejsze z powodu osłabiającego dzia­
łania ciepła słonecznego, chociaż oczyszczanie przebiega bardzo dobrze. W zimie
głodówka jest łatwiejsza, ponieważ chłód i energia grawitacyjna tonizują orga­
nizm, chociaż proces oczyszczania przebiega gorzej.
Jeżeli w e ź m i e m y pod u w a g ę aktywność s e z o n o w ą narządów, to w celu oczy­
szczenia, uzdrowienia i wzmocnienia wybranego narządu należy przeprowadzać
głodówkę w okresie j e g o aktywności. Tak więc, zgodnie z nauką o pięciu praele-
mentach, licząc od początku roku według kalendarza wschodniego, przez 72 dni
aktywna jest wątroba (wiosna); przez 18 dni - śledziona - trzustka; przez następne
72 dni - serce - jelito cienkie (lato); 18 dni - śledziona - trzustka; 72 dni - płuca
- j e l i t o grube (jesień); 18 dni - śledziona - trzustka; 72 dni - nerki - pęcherz mo­
czowy (zima); 18 dni - śledziona - trzustka.
Koordynacja głodówki z opisaną wyżej biorytmologią pozwala na osiągnięcie
zaplanowanego efektu uzdrawiającego w odniesieniu do osłabionych c h o r o b ą lub
słabych z natury narządów.
Początek roku w e d ł u g kalendarza wschodniego podaje telewizja, prasa - więc
nie przeoczcie go. Poza tym, nasza fundacja „ G e n e s z a " produkuje własne kalenda­
rze z rozpisanymi na dni w ciągu całego roku czynnościami uzdrawiającymi.
Dobrze jest przeprowadzać g ł o d ó w k ę długotrwałą i w okresach zastoju, równo­
wagi w przyrodzie: r ó w n o n o c y wiosennej i jesiennej. Tak właśnie robi większość

ii
zwierząt. Po oczyszczeniu i odnowieniu się dzięki g ł o d ó w c e uzyskują przypływ
energii życiowej, co przejawia się w aktywności seksualnej (gody w i o s e n n e i je­
sienne).
Poza tym, w celu ukierunkowanego oddziaływania na o k r e ś l o n ą część ciała
można przeprowadzać g ł o d ó w k ę zgodnie ze znakami zodiaku. T a k na przykład,
głodówka w znaku Barana, a do tego na s a m y m początku pierwszej fazy Księżyca,
będzie sprzyjała oczyszczeniu głowy; w znaku Skorpiona p o d koniec drugiej i na
początku trzeciej fazy b ę d ą się oczyszczały dół brzucha i narządy płciowe.
Uwzględnienie cyklu lunarnego przy p r z e p r o w a d z a n i u głodówki. Cykl lu-
narny (miesiąc) wyciska największe piętno na procesach z a c h o d z ą c y c h w organi­
zmie człowieka. Jest on najważniejszy, b o w i e m obejmuje dni i całe okresy,
w których organizm oczyszcza się sam, oraz dni i okresy, w których oczyszczanie
jest niewskazane.
Ruch Księżyca, jego fazy wywołują na Ziemi przypływy i odpływy. Odbicie te­
go procesu obserwujemy również w organizmie człowieka w postaci d w ó c h zja­
wisk. Pierwsze: nasz organizm sam składa się z w o d y i dlatego podąża za przypły­
wami i odpływami; drugie: wskutek oddziaływania grawitacyjnego ze strony Księ­
życa nasz organizm staje się raz lżejszy, raz cięższy. Kiedy staje się „lżejszy", to
„rozszerza się", co sprzyja procesowi oczyszczającemu, dokonującemu się podczas
głodówki; kiedy staje się „cięższy" - kurczy się p o d w p ł y w e m grawitacji Ziemi
i własnych sił. Tkanki są „zaciśnięte" i oddają złogi z d u ż ą trudnością.
Jeżeli postępujecie zgodnie z cyklami lunarnymi - sukces jest g w a r a n t o w a n y .
Jak zatem wykorzystać cykl lunarny? (Informację o początku i k o ń c u kolejnych faz
Księżyca znajdziecie w kalendarzu).
• G ł o d ó w k ę do 7 dni przeprowadzajcie tylko w II i IV fazie Księżyca. W tym
czasie organizm oczyszcza się w sposób naturalny, a wy j e d y n i e w s p o m a g a c i e ten
proces.
• G ł o d ó w k ę powyżej 7 dni zaplanujcie tak, aby większość dni głodówki wypa­
dła w czasie wyżej wymienionych faz.
• G ł o d ó w k ę powyżej 14 dni zaplanujcie tak, aby wyjście z głodówki w y p a d ł o na
początku cyklu Księżyca. W tym czasie organizm w sposób naturalny uruchamia
wszystkie procesy życiowe i bez żadnych przeszkód wejdziecie w rytm j e g o pracy.
Jeżeli czujecie się na siłach i macie doświadczenie w przeprowadzaniu długo­
trwałych głodówek, to zacznijcie g ł o d ó w k ę na początku cyklu Księżyca, a w y c h o ­
dzenie z niej - po jego zakończeniu. To będzie najlepszy wariant.
P r z y p o m n ę jeszcze raz: głodówka w I i III fazie Księżyca (odnosi się to do gło­
dówki trwającej do 7 dni), kiedy organizm w sposób naturalny dąży do „kurczenia
się" i koloidy komórek „trzymają" złogi - jest m a ł o skuteczna. W tych fazach,
w których organizm dąży do „wiązania" i zatrzymywania w sobie substancji - za­
czynajcie regenerację.
Jednodniowe, półtoradniowe głodówki najlepiej jest p r z e p r o w a d z a ć w dniach
ekadaszi: 11. dzień po nowiu i 11. dzień po pełni. Starożytni mędrcy dostrzegli, że
w tych dniach ziemia staje się „wilgotna", tj. grawitacja Księżyca wyciąga w o d ę
z głębi ku powierzchni. Podobny proces zachodzi również w n a s z y m ciele, co
sprzyja znacznie lepszemu oczyszczeniu niż w innych dniach. P o n a d t o , dni te uwa­

lił
ża się za silne energetycznie i w związku z t y m łatwo zniesiecie głód i doskonale
się oczyścicie. Jeżeli m a c i e ochotę spróbować głodówki jednodniowej bądź półto-
radniowej „na s u c h o " , to przeprowadźcie ją w dniu „Rury", tj. tuż przed nowiem.
Środek ciężkości człowieka przemieszcza się pod w p ł y w e m zmieniającej się
grawitacji Księżyca. Okazuje się, że „spaceruje o n " od góry do dołu i z powrotem.
W zależności od dnia cyklu lunarnego m o ż e on znajdować się bliżej okolicy gło­
wy lub miednicy. T a m , gdzie znajduje się środek ciężkości, obserwujemy wyraźną
aktywizację czynności fizjologicznych organizmu.
W y m i e ń m y najbardziej korzystne dni cyklu lunarnego dla głodówek 1-3-dnio-
wych podejmowanych w celu oczyszczenia określonej części ciała. W trakcie
pierwszej fazy Księżyca, w pierwszej z jej trzech części, aktywizują się głowa,
twarz, mózg, górna szczęka i oczy; w drugiej - gardło, szyja, trąbka słuchowa, krę­
gi szyjne; w ostatniej - barki, ramiona (do łokci), płuca, układ nerwowy. Podczas
drugiej fazy Księżyca, w pierwszej z jej trzech części, aktywne b ę d ą obszar
nadbrzusza, piersi, brzuch, stawy łokciowe; w drugiej - serce, pęcherzyk żółciowy
i wątroba, klatka piersiowa i odcinek piersiowy kręgosłupa; w ostatniej - narządy
j a m y brzusznej związane z trawieniem: żołądek, jelito cienkie i grube. W czasie
trzeciej fazy Księżyca, w pierwszej z jej trzech części, aktywne są nerki, obszar
nerkowy i lędźwiowy; w drugiej - gruczoły płciowe, prostata, pęcherz moczowy
i jelito proste; w ostatniej - pośladki, kości biodrowe, kręgi guziczne. Podczas
czwartej fazy Księżyca, w pierwszej z jej trzech części, aktywne są kolana, cały
układ kostny, skóra i u k ł a d trawienny; w drugiej - kostki, nadgarstki, kości koń­
czyn dolnych, wzrok; w ostatniej części - stopy, płyny ciała, perystaltyka żołądka
i jelit.
Znając okresy aktywności poszczególnych narządów w ciągu miesiąca lunarne­
go i pór roku, m o ż e m y p l a n o w o przystąpić do głodówki w celu ich oczyszczenia
i wzmocnienia.
J e l i t o g r u b e najlepiej w z m a c n i a ć g ł o d ó w k ą ( 7 - 1 4 dni) jesienią, podczas
drugiej lub czwartej fazy Księżyca.
W ą t r o b ę i p ę c h e r z y k ż ó ł c i o w y w z m a c n i a m y g ł o d ó w k ą (14-21
dni) na wiosnę, w czasie drugiej fazy Księżyca, najlepiej podczas wielkiego postu.
N e r k i i p ę c h e r z m o c z o w y w z m a c n i a m y g ł o d ó w k ą ( 7 - 1 4 dni) w zi­
mie, w czasie drugiej i czwartej fazy Księżyca, najlepiej w okresie adwentu. Roz­
drabnianie, rozkruszanie i wchłanianie kamieni podczas głodówki najlepiej prze­
biega w drugiej fazie Księżyca - jest do tego najbardziej odpowiednia. Oczyszcza­
nie nerek i pęcherza m o c z o w e g o z rozkruszonych kamieni i piasku za p o m o c ą gło­
dówki najlepiej przebiega w czwartej fazie Księżyca. Energia organizmu w tym
czasie skierowana jest ku dołowi i sprzyja ich wydalaniu.
K i e d y najlepiej j e s t w y k o n y w a ć l e w a t y w y . W ciągu doby są dwa okresy, pod­
czas których narządy oczyszczające są szczególnie aktywne. Rano, kiedy następu­
je kondensacja powietrza i pojawia się rosa, w organizmie człowieka również za­
chodzi p o d o b n e zjawisko. W tym czasie - od godziny 5 do 7, aktywne jest jelito
grube i następuje wydalanie o d p a d ó w powstałych w procesie trawienia. Wieczo­
rem, od godziny 17 do 19 (czasu miejscowego), następuje okres ciszy, w którym
aktywizują się nerki, usuwając z organizmu produkty przemiany białkowej. Dla-

32
tego też w trakcie głodówki najlepiej jest w y k o n y w a ć lewatywy oczyszczające
właśnie w tym czasie.
Z przedstawionych informacji wynika zasada: G Ł O D Ó W K Ę N A L E Ż Y P R Z E ­
PROWADZAĆ ZGODNIE Z PROCESAMI ZACHODZĄCYMI W PRZYRO­
D Z I E , a nie w dowolnie w y b r a n y c h terminach. T a k na przykład, osoby poddające
się g ł o d ó w c e raz w tygodniu w określonych dniach (wg Bragga lub wg Iwanowa),
okresowo „natrafiają" na niesprzyjające dni miesiąca lunarnego i szkodzą sobie na
zdrowiu. Jeżeli wdrożyliście się w dany system i nie chcecie z niego rezygnować,
to omijajcie wskazane dni z daleka.
Przeważającej większości ludzi zaleca się powstrzymywanie od jedzenia tylko
w dniach ekadaszi, co będzie prawidłowe z punktu widzenia wszystkich p a r a m e ­
trów. Wszelkie pozostałe rekomendacje są, niestety, oparte na rozmaitych podsta­
wach, tylko nie na prawach przyrody.

U w z g l ę d n i e n i e indywidualnej konstytucji oraz w i e k u podczas przeprowa­

dzania głodówki i wychodzenia z niej. K a ż d y człowiek jest inny. Starożytni m ę ­
drcy określili różnice między ludźmi za p o m o c ą rozmaitych kombinacji zasad ży­
ciowych - „ d o s z " . Jeżeli w organizmie człowieka p r z e w a ż a zasada życiowa „Fleg­
m y " , to j e g o ustrój dobrze zatrzymuje wodę. Osoby takie są pulchne, duże. Jeżeli
przeważa zasada życiowa „ Ż ó ł c i " , to organizm posiada zdolność do wytwarzania
dużych ilości ciepła. Są to osoby średniej budowy, o żółtawej cerze. Jeżeli w orga­
nizmie przeważa zasada życiowa „Wiatru", to słabo zatrzymuje on w o d ę i ciepło.
Takie osoby są delikatnej budowy, szczupłe, ciągle marzną. Ponieważ organizm
w czasie głodówki traci ciepło i wodę, to w zależności od tego, która zasada życio­
wa przeważa, w różny sposób się to na nim odbija.
Tak więc, osobom z n a d w a g ą głodówka dawać będzie lekkość i siłę, usuwając
nadmiar wody. Osoby te p o w i n n y w y k o n y w a ć zabiegi rozgrzewające w łaźni su­
chej, pić j a k najmniej p ł y n ó w (głównie gorącą w o d ę ) . Dla nich właśnie odpowie­
dnia jest głodówka j e d e n - d w a razy w tygodniu, „na s u c h o " . Osoby szczupłe, mar­
znące p o w i n n y w celu osiągnięcia dobrego rezultatu regularnie (nawet kilka razy
dziennie) brać gorące kąpiele, pić dużo gorącej wody; w przeciwnym razie z braku
w o d y i ciepła proces oczyszczający zostanie wyraźnie zahamowany, pociemnieje
im skóra, a samopoczucie będzie okropne, albo i jeszcze gorsze. Osoby o budowie
normalnej m o g ą w celu podtrzymania procesu oczyszczającego chodzić do łaźni
parowej, brać kąpiele rozgrzewające i pić ciepłą wodę. Osoby szczupłe i o normal­
nej budowie powinny pić tyle wody, aby powstało o k o ł o litra moczu.
U osoby o wyraźnie zaznaczonej konstytucji „ F l e g m y " w organizmie g r o m a d z ą
się złogi o charakterze śluzowym, umiejscawiają się zazwyczaj w płucach, noso-
gardzieli i przestrzeniach mózgu. Dlatego też osoby takie m u s z ą zwracać szczegól­
ną u w a g ę na swoje odżywianie w celu wyeliminowania produktów sprzyjających
powstawaniu śluzu, a g ł o d ó w k ę przeprowadzać wówczas, gdy te części ciała są ak­
tywne w cyklu lunarnym (1-2 dni głodówki), znaku zodiaku (2-7 dni) oraz porze
roku ( 7 - 1 4 i więcej dni). Podczas głodówki osoby te powinny pić j a k najmniej wo­
dy. Odpowiednie b ę d ą rozmaite warianty głodówki „na s u c h o " oraz urynowej.
Podczas wychodzenia z głodówki i w późniejszym odżywianiu najlepsze b ę d ą po-
trawy częściowo o d w o d n i o n e i ciepłe, na przykład lekko duszone warzywa, owo­
ce suszone, kasze na sucho, sałatki z m i n i m a l n ą ilością oleju.
Jeżeli u danej osoby d o m i n u j ą cechy konstytucji „ Ż ó ł c i " , to wskutek zwiększo­
nej produkcji ciepła w wątrobie powstaje większa ilość złogów żółciowych, które
zatruwają krew i p o w o d u j ą wysypki na skórze. Takie osoby również m u s z ą zwra­
cać u w a g ę na to, aby u n i k a ć ostrych, rozgrzewających potraw, nie przegrzewać się,
pić j a k najwięcej specjalnie oczyszczonej wody, świeżo wyciśniętych soków oraz
oczyszczać wątrobę. W celu zrównoważenia zasady życiowej „ Ż ó ł c i " zaleca się im
g ł o d ó w k ę w cyklu lunarnym ( 1 - 2 dni), znaku zodiaku ( 2 - 5 dni) i porze roku (5-14
dni). W tym przypadku w s k a z a n a jest głodówka „klasyczna", jak również z zasto­
sowaniem uryny. W czasie wychodzenia z głodówki i później należy j e ś ć sałatki ze
świeżych warzyw, o w o c e , kasze o normalnej konsystencji.
Wreszcie, osoby o silnie zaznaczonej konstytucji „Wiatru", u których wskutek
utraty w o d y i ochładzania t w o r z ą się twarde złogi w postaci kamieni, gośćca sta­
wowego, piasku, różnego rodzaju zgęstnień, p o w i n n y zmienić tryb życia i sposób
odżywiania, w celu wzbogacenia ustroju w w o d ę i ciepło. P o w i n n y stosować w jak
najszerszym zakresie ciepłe zabiegi w o d n e , pić gorące napary, jak również nie wy­
chładzać się bez potrzeby. W celu z r ó w n o w a ż e n i a zasady życiowej „ W i a t r u " zale­
ca się im g ł o d ó w k ę w cyklu lunarnym ( 1 - 2 dni), znaku zodiaku ( 2 - 4 dni) i porze
roku ( 4 - 1 0 dni). P o d c z a s głodówki p o w i n n y stosować dużo ciepłych zabiegów
wodnych. Podczas w y c h o d z e n i a z głodówki zaleca się im jeszcze przez 3-7 dni
wykonywać lewatywy u r y n o w e , nacierać ciało oliwą z oliwek (zwłaszcza okolice
lędźwi, stawów b i o d r o w y c h ) , brać gorące kąpiele. Jeść produkty płynne i ciepłe -
świeżo wyciśnięte ciepłe soki (z podgrzanych o w o c ó w i warzyw), zupy jarzynowe,
płynne kasze. W późniejszej diecie d o d a w a ć do kasz roztopione masło. Generalnie,
wszystkie typy konstytucyjne p o w i n n y podczas wychodzenia z głodówki jeść
chleb z w y k i e ł k o w a n e g o ziarna.
Ze względu na fakt, iż wszystkie w y m i e n i o n e zasady życiowe występują w czło­
wieku w różnych proporcjach, to zanieczyszczenie złogami śluzowymi, żółciowy­
mi i solnymi u k a ż d e g o przejawia się inaczej. Dlatego też poznawajcie swój orga­
nizm i stosujcie g ł o d ó w k ę o takim czasie trwania i na takich warunkach, jakie są
właściwe tylko dla was.
Jeżeli chodzi o wiek, to zalecenia w tej kwestii oparte b ę d ą na potencjale ener­
getycznym, na zawartości p ł y n u w organizmie i zdolności do wytwarzania ciepła.
Wraz z wiekiem organizm człowieka traci zdolność do wytwarzania potrzebnej ilo­
ści ciepła i zatrzymywania w o d y w związku z obniżeniem potencjału życiowego.
Dlatego też w m ł o d y m wieku m o ż n a nie dbać o kąpiele i zabiegi rozgrzewające
w czasie głodówki, m a m y na razie wszystkiego w obfitości; w wieku dojrzałym za­
leceń tych należy przestrzegać, w wieku p o d e s z ł y m zaś nie obejdziemy się bez
nich.
Czas trwania głodówki jest różny. Tak więc, m ł o d y m ludziom o d u ż y m poten­
cjale sił życiowych i n o r m a l n y m przebiegu czynności fizjologicznych do oczy­
szczenia organizmu potrzeba o wiele mniej czasu niż ludziom w wieku podeszłym
i starczym. Ci ostatni powinni na początku głodówki zgromadzić potrzebny poten­
cjał życiowy, uregulować wszystkie czynności fizjologiczne, a dopiero później za-

84
cznie się oczyszczanie organizmu. Pamiętajcie więc: to, co bardzo w a m pomagało
15-20 lat wcześniej, teraz da tylko częściowe rezultaty. Dlatego miejcie wzgląd na
swój wiek. Jednakże w każdym przypadku wasze zdecydowanie i cierpliwość da­
dzą upragnione owoce.

85
 Część 2

PRAKTYKA GŁODÓWKI

Dla kogo głodówka jest niewskazana

Głodówka jest najskuteczniejszym środ­

kiem w leczeniu wielu dolegliwości.

ostanowiliśmy samodzielnie zastosować głodówkę. Od czego należy za­

P cząć? K a ż d ą praktykę, w tym również głodówki, zaczyna się od przygoto­

wania teoretycznego. Z a n i m podejmiemy jakieś działania, p r a g n i e m y zebrać
jak najwięcej informacji o interesującym nas przedmiocie. Cała pierwsza część tej
książki zawiera niezbędne informacje, umożliwiające prawidłowe samodzielne
przeprowadzenie głodówki.
Kiedy wybitnemu specjaliście od leczenia g ł o d ó w k ą G. Wojtowiczowi zadano
pytanie, czy można przeprowadzić g ł o d ó w k ę w warunkach d o m o w y c h , odpowie­
dział:
„W cywilizacji starożytnej nie było szpitali. Dlatego leż wszystkie metody lecze­
nia, w tym również leczenie głodówką, stosowane były w warunkach domowych ".

Kolejne pytanie, jakie interesuje osoby pragnące przeprowadzić głodówkę,

brzmi: czy istnieją przeciwwskazania do stosowania tej metody? Jeżeli o d w o ł a m y
się do praktyki medycznej, to j a k o przeciwwskazania m o ż e m y w y m i e n i ć :
• dla kobiet - druga połowa ciąży i okres karmienia;
• zaawansowane postaci gruźlicy, z brakiem aktywności fizycznej chorego;
• zaawansowane postaci nowotworów złośliwych, z brakiem aktywności fizycznej
chorego;
• zaawansowane postaci złośliwych chorób krwi, z brakiem aktywności fizycznej
chorego;
• zaawansowane postaci rozlanych chorób tkanki łącznej, z brakiem aktywności
fizycznej chorego;
• szereg chorób psychoneurologicznych w z a a w a n s o w a n y m stadium, z brakiem
aktywności fizycznej chorego lub otępieniem;

87
• rozległe procesy ropne o r g a n ó w w e w n ę t r z n y c h (ropnie, martwica i in.).

P r z e c i w w s k a z a n i e m w z g l ę d n y m j e s t brak a k t y w n o ś c i fizycznej c h o r e g o
w związku z jakąkolwiek chorobą. N i e znaczy to jednak, że w przypadku takich
osób głodówka lecznicza nie przyniesie pozytywnego efektu. Jeżeli wszystkie me­
tody i środki zostały wyczerpane, przeprowadzenie głodówki jest wskazane nawet
wówczas, gdy chory jest nie jest w stanie być aktywny ruchowo. M o ż n a przy tym
uzyskać przekonywający efekt leczniczy.
Tak więc, S z a n o w n y Czytelniku, jesteś j u ż wystarczająco przygotowany teore­
tycznie i pragniesz j a k najszybciej przystąpić do głodówki, pokonać pierwszy prze­
łom kwasiczy, potem drugi i zakończyć g ł o d ó w k ę p e ł n y m zwycięstwem - pojawie­
niem się „ w i l c z e g o " apetytu, r ó ż o w y m j ę z y k i e m i całkowitym odmłodzeniem
organizmu. Nie wątpię, że wszystko to nastąpi. Jednakże przygotowanie teoretycz­
ne - to j e d n o , praktyka zaś - to coś zupełnie innego. Pozostaje w a m teraz na pod­
stawie wyłożonego tu materiału teoretycznego spokojnie, powoli gromadzić wła­
sne doświadczenia. W rezultacie zdobytego w ł a s n e g o d o ś w i a d c z e n i a nabierzecie
pewności siebie, będziecie znać reakcje waszego organizmu na głód, u m i e ć w pra­
widłowy sposób w y c h o d z i ć z głodówki i utrzymywać osiągnięte efekty poprzez
prawidłowy tryb życia, sposób odżywiania, myślenia. Aby zaś praktykować
głodówki, należy zacząć od m i n i m u m , stopniowo zwiększając czas trwania gło­
dówki.

Przygotowania wstępne
przed rozpoczęciem głodówki

ierwsze, co w a m poradzę, to oczyszczenie organizmu z najbardziej jawnych

P złogów za p o m o c ą rozmaitych zabiegów oczyszczających (patrz m. in. „Mo­

ce uzdrawiające" t. I). L e w a t y w a m i oczyśćcie jelito grube z kamieni kało­
wych i innych toksyn. Podczas głodówki nie będą j u ż następowały silne wyrzuty
z jelita, co oszczędzi w a s z e m u organizmowi energii na inne zadania uzdrawiające.
Oczyszczenie wątroby pozwoli w a m uniknąć stanów kryzysowych w czasie gło­
dówki, kiedy wskutek silnego efektu żółciopędnego m o g ą wychodzić drobne ka­
mienie, stara żółć itp. Z a s t o s o w a n i e zabiegów parowych usunie większość toksyn
umiejscowionych w środowiskach płynnych organizmu. Terapia sokami pozwoli
na utrwalenie tego sukcesu, a d o d a t k o w o przepłucze tkankę łączną i uzdrowi ner­
ki. Zalecam z m i a n ę diety w kierunku wegetariańskim. Zrezygnujcie z produktów
sztucznych (torty, ciastka, czekolada, cukierki itp.) i niewłaściwie zestawionych
(kanapki, pizza, ziemniaki z mięsem itp.). Przyjmijcie j a k o zasadę, aby nie jeść
przed snem i nie pić po posiłku. W ó w c z a s usuwanie złogów podczas głodówki nie

88
będzie tak intensywne i z łatwością zniesiecie głód, od razu zaczniecie oczyszczać
swój organizm na poziomie k o m ó r k o w y m .
P o m ó w m y teraz o tym, j a k należy z d o b y w a ć własne d o ś w i a d c z e n i e w g ł o d ó w ­
ce. O d w o ł a m się w tym miejscu do pięćdziesięcioletniej praktyki głodówki Wiel­
kiego Autorytetu Paula Bragga, uzupełnię ją k o m e n t a r z e m z własnej dziesięciolet­
niej praktyki. Oto, co pisze Bragg:
„ Często obserwowałem, jak ludzie zaczynali głodówkę na okres, który ustalałem
na około 21-25 dni. Ale już w ciągu pierwszych sześciu dni poruszonych zostawa­
ło tak wiele substancji toksycznych, że natychmiast przerywałem im głodówkę. Na­
stępnie osoba, która przeprowadzała głodówkę, przestawiała się na dietę natural­
ną, a po kilku tygodniach próbę powtarzałem. Lecz jeżeli znów uwalniało się zbyt
dużo trucizn, to głodówkę ponownie trzeba było przerywać. Wymienię jeszcze jed­
ną przyczynę, dla której jestem przeciwny długotrwałej głodówce, jeżełi nie prze­
prowadza się jej pod okiem specjalisty. Przeciętny człowiek jest obciążony nie tyl­
ko toksynami powstałymi wskutek nieprawidłowego odżywiania, zanieczyszczenia
powietrza i wody odpadami chemicznymi i solą, lecz także resztkami wielu stoso­
wanych przez niego leków, które na długo odkładają się w jego tkankach. Dlatego
też długotrwała głodówka w celu oczyszczenia organizmu jest dobra z punktu wi­
dzenia teorii, ale nie w praktyce ".
K o m e n t a r z : zjawisko początkowego wyrzutu z ł o g ó w bez w s t ę p n e g o przy­
gotowania prowadzi do przeciążenia u k ł a d ó w odpowiedzialnych za wydalanie, do
ich „ z a b l o k o w a n i a " i przerwania głodówki. M o ż e c i e to zjawisko przezwyciężyć
dzięki w s t ę p n e m u oczyszczeniu organizmu m e t o d a m i opisanymi w m o i c h książ­
kach.
„ W mojej praktyce osiągałem drobne sukcesy dzięki krótkim głodówkom. Przy
głodówce 24-36-godzin w tygodniu odkrywałem, że następowało oczyszczenie
organizmu. Stosując program odżywiania wyłącznie produktami naturalnymi, oso­
ba, która pragnie osiągnąć żywotność i długowieczność, może w ciągu kilku mie­
sięcy przygotować się do głodówki 3-4-dniowej. Po czterech miesiącach głodówek
cotygodniowych i kilku głodówkach 3-4-dniowych człowiek jest gotowy do głodów­
ki 7-dniowej. Do tego czasu większość substancji toksycznych jest już wydalona
z organizmu ".
K o m e n t a r z : stosując wstępne oczyszczanie o r g a n i z m u m o ż e c i e przeprowa­
dzać g ł o d ó w k ę w dniach ekadaszi (raz na d w a tygodnie) po 24—36 godzin, a po 1-2
miesiącach zacząć głodówki 2-3-dniowe j e d e n raz w cyklu lunarnym, w drugiej
lub czwartej fazie. Po 2-3 miesiącach takiego p r o g r a m u g ł o d ó w e k będziecie goto­
wi do głodówki 5-7-dniowej. Będziecie mieć j u ż wystarczająco d u ż e w ł a s n e d o ­
świadczenie.
 Prawidłowe przeprowadzanie głodówki
24-, 36- i 42-godzinnej

G
ł o d ó w k ę 24-godzinną należy zacząć po śniadaniu, będzie ona trwać do
śniadania w dniu następnym, a przeprowadzać ją należy w dniach ekada-
szi. Nie zaleca się głodówki od kolacji do kolacji. Jedzenie przed snem bę­
dzie psuło cały efekt głodówki w związku z tym, że nie będziecie przestrzegać bio­
rytmu pracy narządów trawiennych.
Podczas głodówki powstrzymujecie się od jedzenia p o k a r m ó w stałych i owo­
ców, j a k również od picia s o k ó w warzywnych i owocowych. W tym czasie można
pić w o d ę - zwykłą, namagnetyzowaną, specjalnie oczyszczaną lub destylowaną.
To będzie głodówka „klasyczna". Jeżeli będziecie pić urynę i w o d ę lub tylko ury-
nę - będzie to głodówka urynowa. Jeżeli nie będziecie pić żadnych płynów - bę­
dzie to głodówka „na s u c h o " .
Osoby słabe i n i e z d e c y d o w a n e m o g ą sobie pozwolić na pewien wyjątek w gło­
dówce 24-godzinnej, ale tylko za pierwszym razem. M o ż n a dodać do szklanki wo­
dy destylowanej j e d n ą trzecią łyżeczki naturalnego miodu lub łyżkę soku z cytry­
ny. Dodatki te działająjak rozpuszczalniki substancji toksycznych i śluzu. Dodaje­
my je po to, by w o d a nabrała przyjemniejszego smaku i lepiej rozpuszczała śluz
oraz toksyny.
Głodówka 36-godzinna powinna się rozpocząć po kolacji i trwać przez noc,
dzień, następną noc i kończyć się śniadaniem.
G ł o d ó w k a 42-godzinna powinna się rozpocząć po kolacji, trwać przez noc,
dzień, n a s t ę p n ą noc i kończyć posiłkiem o godzinie 12 w południe.
Wszystkie zasady przeprowadzania głodówki 36- i 42-godzinnej są analogiczne
do zasad głodówki 24-godzinnej.

W zależności od indywidualnej konstytucji możecie praktykować głodówkę

„klasyczną", u r y n o w ą lub „na s u c h o " , 24-, 36- i 42-godzinną raz na dwa tygodnie
w dniach ekadaszi. M o ż e c i e przeprowadzać g ł o d ó w k ę również w innych sprzyja­
jących dniach cyklu lunarnego.
Z uwagi na fakt, iż w okresie głodówki silnie aktywizują się stłumienia emocjo­
nalne niecierpliwości, łaknienia, niepokoju itp., ważne jest, aby utrzymywać hart
ducha. Jak to się robi? Kiedy zaczynają w a s p o k o n y w a ć emocje głodu czy inne nie­
pożądane uczucia, wypierajcie je innymi, pozytywnymi - stenicznymi (dającymi
siłę). P o m o ż e w a m to zdyscyplinować uczucia, będzie treningiem woli, która od­
powiada za wzrost siły życiowej.
Postarajcie się podczas głodówki cieszyć się z tego, że, nie j e d z ą c tylko jeden
dzień, oczyszczacie swój organizm i aktywizujecie siły obronne. Myśl o tym, że
kształtujecie niestarzejące się, wolne od c h o r ó b i zmęczenia ciało, jest w stanie po­
krzepiać was moralnie w czasie głodówki. Przepędzajcie uczucie litości dla siebie
samych, wszelkie n e g a t y w n e emocje. Powtarzajcie codziennie:

90
 • W tym dniu wręczyłem swoje ciało sile życiowej w celu w e w n ę t r z n e g o oczy­
szczenia i odnowy.
• W każdej minucie głodówki w y p ę d z a m złogi i trucizny z ciała fizycznego.
Każda godzina głodówki oczyszcza moją świadomość. Staję się szczęśliwszy i bar­
dziej energiczny (można mówić: bardziej beztroski i naturalny).
• Z godziny na godzinę w z m a c n i a m swój organizm.
• Praktykując głodówkę, stosuję tę s a m ą m e t o d ę oczyszczania duchowego, fi­
zycznego i umysłowego, z której korzystali na przestrzeni w i e k ó w Wielcy N a u c z y ­
ciele ludzkości.
• Podczas głodówki całkowicie kontroluję swoje uczucia. Ż a d n e fałszywe uczu­
cie łaknienia, litości, dyskomfortu nie zmusi m n i e do przerwania głodówki. Zakoń­
czę swoją g ł o d ó w k ę pomyślnie, bowiem wierzę w Boga, płynącego z głębi moje­
go organizmu.
Powtarzając te słowa, kierujecie w ł a s n y m organizmem. Kierowanie dokonuje
się jak gdyby poprzez postać p o l o w ą człowieka. Nie pozwalajcie n i k o m u w p ł y w a ć
na was negatywnie poprzez podrzucanie „emocji-dywersantów". N i e dyskutujcie
swojego programu głodówki z przyjaciółmi, rodziną czy znajomymi. G ł o d ó w k a -
to ściśle osobista sprawa, j a k ą załatwia postać polowa człowieka ze zmysłami,
emocjami, strumieniami i ambicjami umysłu. Bądźcie twardzi i konsekwentni
w swoich zamiarach, myślcie o wspaniałych rezultatach, które osiąga się poprzez
głodówkę. Przeżywajcie wewnętrzny triumf.
Wzniosłość emocji pozwala na czerpanie ze Wszechświata, z p o z i o m u próżni,
szczególnego rodzaju energii leżącego u podstaw istoty ludzkiej. N i e bez przyczy­
ny tradycja starożytnego Tybetu uczy, że u podstaw człowieka znajduje się „ciało
ekstazy", które żywi wzniosła radość. Jeżeli wszelkie uciążliwości głodówki bę­
dziecie przeżywać z pozytywnym zabarwieniem emocjonalnym, to nie tylko z ła­
twością przejdziecie przez pełną głodówkę, lecz także szybko oczyścicie swoją po­
stać polową.
Niech w czasie głodówki - kiedy jest w a m ciężko, jesteście słabi, odurzeni z po­
wodu intoksykacji i czujecie się samotni i nieszczęśliwi - pojawi się myśl: a prze­
cież nie zostałem porzucony. Przeciwnie, Boska M o c od razu zareagowała na m o ­
je dobrowolne cierpienie. Pracuje w m o i m organizmie, wyrzuca nieczystości,
odbudowuje każdy organ, każdą k o m ó r k ę mojego organizmu. Myśli takie powin­
ny wywołać w was burzę uczuć i łzy wdzięczności, uwielbienia, miłości, które p o ­
p ł y n ą strumieniami oczyszczającymi duszę. To najważniejsza tajemnica głodówki
i jej niebywałej skuteczności.

91
 Wychodzenie z głodówki
24-, 36- i 42-godzinnej

W
celu usunięcia toksyn i z ł o g ó w z j a m y ustnej wykonajcie następującą
czynność: skórkę od chleba natrzyjcie czosnkiem, starannie przeżujcie
i wypluńcie. Język oczyści się i będzie różowy. Ponadto, piekący smak
stymulować będzie funkcje trawienne organizmu. Teraz jesteście gotowi do przy­
jęcia pożywienia.
Pierwszym posiłkiem powinna być sałatka z surowych warzyw na bazie tartej
marchewki i poszatkowanej kapusty (jako przyprawę możecie zastosować sok
z cytryny). Sałatka ta będzie działać w przewodzie żołądkowo-jelitowym j a k mio­
tełka. Dostarczy pracy mięśniom przewodu żołądkowo-jelitowego. Po sałatce po­
winno być danie z gotowanych jarzyn. M o g ą to być buraki, podduszona kapusta,
podduszone świeże pomidory, bez chleba.
Nie należy wychodzić z głodówki, zaczynając od takich produktów j a k mięso,
mleko, ser żółty, masło, ryby, a także orzechy czy pestki. Powtarzam: pierwszy po­
siłek powinien się składać z sałatki i gotowanych jarzyn. Na drugi posiłek można
oprócz sałatki warzywnej (w zimie warzywa lekko poddusić) zjeść chleb z wykieł-
kowanego ziama (osoby o konstytucji „ F l e g m y " ) , m o ż n a też zjeść zupę z wykieł-
kowanego ziarna (osoby o konstytucji „ W i a t r u " ) . Jeżeli w y c h o d z i m y z głodówki
na soku z marchwi lub z b u r a k ó w i jabłek, spowoduje to rozwolnienie i dodatkowo
oczyści wątrobę i woreczek żółciowy ze starej żółci. W zimie zamiast soku stosu­
j e m y napar ziołowy z m i o d e m .
Jeżeli w ciągu pierwszego-drugiego dnia nie nastąpi naturalne wypróżnienie lub
kał jest twardy (ma postać „ b o b k ó w " ) i kaleczy odbyt, wykonujcie następującą
czynność: nacierajcie całe ciało, zwłaszcza okolice lędźwi, oliwą z oliwek i przed
wystąpieniem parcia na stolec róbcie 100-gramowe mikrowlewki z uryny zwykłej
i odparowanej. P o m a g a to również w przypadku, gdy cierpicie na szczelinę odby­
tu lub niewielkie hemoroidy.

Prawidłowe przeprowadzanie głodówki

3-9 7° i 10-dniowej

P
ierwsze trzy do pięciu głodówek trzydniowych i dłuższych należy przepro­
wadzać w komfortowych warunkach. Powinniście zapewnić sobie możli­
wość odpoczynku o w każdej porze, kiedy poczujecie, że złogi dostają się do
krwiobiegu i p o w o d u j ą intoksykację w organizmie. Zazwyczaj w tym okresie czu-

92
jecie się pozbawieni sił i powinniście mieć możliwość położenia się. W łóżku na­
leży się rozluźnić i spokojnie poleżeć, dopóki siła życiowa nie zregeneruje waszej
energii i nie usunie złogów z krwi. U c z u c i e dyskomfortu minie, j a k tylko złogi wy­
dostaną się z organizmu.
Rozpoczęcie głodówki 3-, 7- i 10-dniowej m o ż e być różne.
W a r i a n t 1 . O d rana nic nie jecie, tylko pijecie w o d ę . Wszystko, c o znajdu­
je się w jelicie grubym, z czasem samo zostanie wydalone, przez płuca i odbyt. Jed­
nakże zanim to nastąpi, b ę d ą stamtąd dostawały się do krwi substancje, które
opóźnią przejście organizmu na odżywianie w e w n ą t r z k o m ó r k o w e i spowodują in­
toksykację.
Paul Bragg twierdził:
„Nie wierzę w środki przeczyszczające ani lewatywy w czasie głodówki. Nie wie­
rzę w jakąkolwiek przemoc wobec natury, a wykonywanie lewatyw jest, moim zda­
niem, w dużym stopniu nienaturalne. Dotyczy to również stosowania wszelkich
środków przeczyszczających. Jelita posiadają własne środki sanitarne i antysep-
tyczne, a resztki jedzenia, które znajdują się w jelitach przed rozpoczęciem głodów­
ki, zostaną zneutralizowane jeszcze przed jej końcem. System wyprowadzający na­
tury jest doskonały, o ile nie przeszkadza się w jego naturalnej pracy ".

Słowa te są słuszne w odniesieniu do osób, które mają z d r o w y p r z e w ó d pokar­

m o w y i co najmniej roczną praktykę w stosowaniu głodówki, i jeśli d o t y c z ą gło­
dówki do trzech dni.
W a r i a n t 2 . R a n o bierzecie środek przeczyszczający lub wykonujecie kilka
dużych lewatyw, bądź ćwiczenie Szankh Prakszalana (zabieg ten łączy w sobie za­
lety środka przeczyszczającego i lewatywy). Jego opis znajdziecie w tomie I „ M o ­
cy uzdrawiających" oraz na końcu tej książki. W rezultacie tych czynności szybko
przerywacie łączność p o k a r m o w ą i przechodzicie na odżywianie w e w n ą t r z k o m ó r ­
kowe. Ewentualne samozatrucie przez jelito grube nie wystąpi, wy zaś będziecie
się lepiej czuli podczas głodówki.
Później możecie obywać się bez lewatyw przy g ł o d ó w c e 3-dniowej, a przy gło­
dówce 7- i 10-dniowej wykonywać je co drugi dzień. Częstsze stosowanie lewatyw
(raz lub dwa razy dziennie) jest niecelowe, ponieważ zanieczyszczenia i żółć nie
zdążą się przez ten czas zgromadzić w jelicie grubym i nie osiągniecie oczekiwa­
nego rezultatu. W tym przypadku Bragg ma rację. Tak więc, stosowanie lewatyw
w czasie głodówki 7- i 10-dniowej co drugi dzień jest w pełni uzasadnione, co­
dziennie - męczące i z przymusu, raz na trzy dni - niewystarczające.
Podczas pierwszej głodówki trzydniowej bardzo w s k a z a n e jest leżenie w łóżku.
Ułatwi to sile życiowej pracę nad detoksykacją i w e w n ę t r z n y m oczyszczeniem. Je­
żeli macie ochotę na spacer na świeżym powietrzu lub kąpiel słoneczną, róbcie to
tylko wówczas, gdy macie wystarczająco dużo siły. Nie poddawajcie się długo­
trwałym kąpielom słonecznym, jako że stymulują one aktywność organizmu w kie­
runku autolizy, która odbiera dużo energii. N a d m i e r n a aktywność fizyczna w tym
czasie również was zmęczy.
Nie róbcie niczego, co by mogło roztrwonić w a s z ą energię! Paul Bragg w s p o m i ­
na:

93
 „Przez wiele lat opowiadałem moim uczniom, że najlepsze wyniki w przypadku
głodówki 3-10-dniowej daje leżenie w łóżku. Im więcej się śpi, tym lepiej. Jeżeli nie
możecie spać, to po prostu relaksujcie się. Dobrze jest w tym okresie całkowicie od­
sunąć się od spraw codziennych. Nie myślcie o swoich problemach, uwolnijcie się
zupełnie od zbędnych myśli".
K o m e n t a r z : sen najbardziej sprzyja wzmocnieniu postaci polowej. Jednak­
że później, w miarę nabierania doświadczenia, należy przeprowadzać głodówki 3-
i 10-dniowe w taki sposób, j a k gdybyście wcale nie pościli. W ciągu tych 3-10 dni
życie toczy się tak samo, tyle że nie j e c i e posiłków, a rano i wieczorem wykonuje­
cie odpowiednie zabiegi. Jeżeli nie będziecie tak postępować, to bardzo trudno
w a m będzie znaleźć specjalny czas na regularne comiesięczne (3-dniowe) czy co-
kwartalne (7-10-dniowe) głodówki. Z tego p o w o d u cały system głodówki będzie
nie do zrealizowania. Podzielę się w ł a s n y m doświadczeniem - głodówka nie jest
aż tak w a ż n y m p o w o d e m , aby poświęcać wyłącznie na nią 7-10 dni na kwartał,
a raz w roku - nawet p o n a d 20 dni. To jest wasze życie. Stosujcie głodówkę, ale
i żyjcie. Angażujcie się w w a s z e codzienne sprawy w jeszcze większym stopniu niż
wcześniej. Praca, twórczość oderwą was od myślenia o jedzeniu i w ciągu jednego
dnia głodówki zrobicie więcej niż przez 2-3 dni, kiedy się zwyczajnie odżywiacie.
Jednakże jest to możliwe tylko wtedy, gdy wcześniej oczyściliście swój organizm,
stosowaliście g ł o d ó w k ę regularnie raz na dwa tygodnie po 2 4 - 4 2 godziny przez
około pół roku i właściwie odżywialiście się w okresach pomiędzy głodówkami.
Wychodzenie z głodówki trzydniowej wygląda mniej więcej tak samo jak opisa­
ne dla głodówki 24- i 42-godzinnej.

Wychodzenie z głodówki
"/•• i 10-dniowej

czasie głodówki 7-dniowej żołądek i cały przewód jelitowy zmniejszają

W się, a trawienie częściowo „ p r z e c h o d z i " na poziom komórek. Teraz trze­

ba je delikatnie „ u r u c h o m i ć " . W s i ó d m y m dniu głodówki, około godzi­
ny 16, możecie w y k o n a ć następującą czynność: wziąć skórkę od chleba, natrzeć
czosnkiem, starannie przeżuć i wypluć. Zabieg ten umożliwi w a m oczyszczenie ja­
my ustnej ze złogów i toksyn. Po 15-20 m i n u t a c h zacznijcie odżywianie regeneru­
jące w e d ł u g j e d n e g o z poniższych wariantów.
• Wypijcie szklankę (200 g r a m ó w ) zsiadłego mleka. Co daje to zalecenie? Kwa­
śny smak stymuluje energetycznie czynność trawienną. „ U r u c h a m i a " ją z poziomu
kwantowego. K w a ś n e środowisko i mikroorganizmy od razu stwarzają odpowie­
dnie warunki w przewodzie żołądkowo-jelitowym, co sprzyja w ł a ś c i w e m u trawie­
niu, tworzy p r a w i d ł o w ą florę bakteryjną i pobudza funkcje trawienne.

94
 D o d a t k o w y m argumentem niech będzie sposób „ u r u c h a m i a n i a " układu trawien­
nego u noworodka. „Włącza się" on za p o m o c ą siary, a dopiero potem nabiera m o ­
cy i zaczyna trawić pokarmy roślinne.
• Wypijcie szklankę świeżo wyciśniętego soku z m a r c h w i . Co to daje? Kolor so­
ku marchwiowego, oddziałując poprzez wzrok, stymuluje zdolności trawienne
i tym samym przekazuje impuls do włączenia funkcji trawiennej. D u ż a zawartość
karotenu działa wzmacniająco na śluzówkę przewodu p o k a r m o w e g o . Sok z mar­
chwi ma silne właściwości bakteriobójcze i grzybobójcze, a dzięki wysokiej zawar­
tości cukrów naturalnych jest szybko trawiony i wykorzystywany przez organizm.
Dodatkowo oczyszcza wątrobę. Takie wychodzenie z głodówki zaleca wielu spe­
cjalistów.
• Weźcie cztery-pięć pomidorów średniej wielkości, zdejmijcie z nich skórkę
i przekrójcie je. Następnie wrzućcie do wrzącej w o d y i od razu zdejmijcie z ognia,
ostudźcie i zjedzcie. Co daje to zalecenie? Pomidory mają kwaśny smak i czerwo­
ny kolor. Oba te czynniki stymulują funkcję trawienną. P o d o b n e wyjście z głodów­
ki proponuje Paul Bragg.
Waszym zadaniem jest wybrać z opisanych wariantów najwłaściwszy dla siebie.
Można, a nawet trzeba postępować tak: latem wychodzić z głodówki na pomido­
rach, jesienią i wiosną - na marchwi, z i m ą - na kwaśnym mleku. M o ż e c i e poeks-
perymentować i dobrać sobie jakiś inny wariant.
Nie jedzcie ani nie pijcie tego dnia j u ż nic więcej, oprócz specjalnie oczyszczo­
nej wody.
Rano ó s m e g o dnia przygotujcie sałatkę z tartej marchwi i kapusty, wyciśnijcie
około połowy pomarańczy (można się obejść bez niej). P o t e m możecie zjeść gęstą
zupę z wykiełkowanego ziarna. W ciągu dnia pijcie specjalnie o c z y s z c z a n ą w o d ę .
Na obiad możecie zjeść sałatkę z tartej marchwi, pokrojonego selera i kapusty,
doprawioną sokiem jabłkowym. Po sałatce możecie zjeść dwa dania z w a r z y w (go­
towanych) - buraków, pieczonej dyni, marchwi. Do tego dobrze jest d o d a ć placek
z wykiełkowanej pszenicy, który nie zawiera skrobi (skrobia zamienia się w cukier
słodowy).
Rano dziewiątego dnia można zjeść dowolny surowy o w o c lub w a r z y w o sezo­
n o w e (jabłko, banan, m a r c h e w albo ogórek). Do tego m o ż n a d o d a ć placek z wy­
kiełkowanej pszenicy, dosłodziwszy go m i o d e m (nie więcej niż j e d n ą łyżką).
W ciągu dnia zjedźcie sałatkę z tartej marchwi, kapusty i seleia, j e d n o gorące da­
nie j a r z y n o w e i jeden placek z wykiełkowanego ziarna. Na kolację zjedzcie sałat­
kę z marchwi i liści kapusty, a w zimnych porach roku - świeżo u g o t o w a n e lub
upieczone warzywa na ciepło (buraki, dynię). Począwszy od dziesiątego dnia, do
warzyw i świeżo wyciśniętych soków można dodawać kaszę z nieoczyszczanego
ziama - jaglaną, gryczaną, pszenną (bez masła). W ciągu następnych trzech-czte­
rech dni kontynuujcie taką dietę, a następnie możecie zacząć d o d a w a ć do pożywie­
nia orzechy i niewielką ilość roztopionego masła.
Różnica pomiędzy głodówką 7- a 10-dniową jest niewielka. Dziesiątego dnia
około godziny 16 zacznijcie wychodzić z głodówki w e d ł u g j e d n e g o z trzech wa­
riantów, a następnie zastosujcie opisany wyżej schemat odżywiania.
Zapamiętajcie j e d n ą z podstawowych zasad wychodzenia z głodówki - nie jedz-

95
cie więcej, niż m a c i e ochotę. G ł o d ó w k a trwająca od siedmiu do dziesięciu dni jest
wariantem skróconym, j e s t ona j a k gdyby przerwana i musicie zawrócić procesy
oczyszczania organizmu. Potrzeba czasu, aby organizm przeszedł z programu de­
toksykacji na p r o g r a m napełniania.
P r z y p o m i n a m w a m , że p o d c z a s długotrwałej głodówki nie należy rozpowszech­
niać informacji o tym, że ją przeprowadzacie, p o n i e w a ż cudze n e g a t y w n e emocje
m o g ą zaburzyć w a s z podniosły nastrój i myśli o B o s k i m cudzie, dokonującym się
w w a s z y m organizmie. Energia życiowa uwalnia w a s z organizm od wszystkiego,
co zbędne: śluzu, toksyn i innych substancji obcych dla ustroju.
Paul Bragg pisze:
„ Głodówka jest dla mnie na tyle osobistą sprawą, że wiele lat temu w Kalifornii,
w górach Santa Monica niedaleko kanionu Topanga zbudowałem sobie chatką. Na
tym dobrowolnym wygnaniu często przeprowadzałem swoje głodówki. Jeżeli macie
możliwość oddalenia się w jakieś odosobnione miejsce i przeprowadzenia głodów­
ki na świeżym powietrzu i w samotności, uzyskacie wspaniałe rezultaty ".

Kiedy nadejdzie czas kolejnego postu, m o ż e c i e zrobić 10-dniową głodówkę.

W n a s t ę p n y m roku, jeżeli realizujecie p r o g r a m głodówek 24- lub 36-godzinnych
w dniach ekadaszi albo 5-7-dniowych raz na kwartał, będziecie mogli w czasie
wielkiego postu, a d w e n t u lub postu św. Piotra pościć przez 14 dni. W kolejnym ro­
ku - 21 dni, a nawet dłużej. T a k oto, stopniowo, będziecie mogli rozwinąć siłę ży­
ciową i odbyć p e ł n ą głodówkę.
Proponuję j e s z c z e raz p o s ł u c h a ć zaleceń P. Bragga:
„Nie chcę ograniczać czasu trwania waszej głodówki do 10 dni. Ale nie radzę
pościć dłużej niż 10 dni, dopóki nie doświadczycie co najmniej sześciu 10-dniowych
głodówek w trzymiesięcznych odstępach. Mając taki bagaż doświadczeń, będzie­
cie mogli pomyślnie przejść przez głodówkę trwającą 15 dni. Taką głodówką doko­
nacie wspaniałego oczyszczenia organizmu. Wiecie już, czego należy oczekiwać.
Jeżeli zaś zapragniecie później spróbować głodówki 21—3 0-dniowej, to już będzie­
cie wiedzieli, jak ją przeprowadzać. [...] Pozwólcie, iż jeszcze raz podkreślę, że
głodówka - to nauka. Nie zmuszajcie się zatem do długotrwałych głodówek tylko
dlatego, że oczekujecie cudów. [...] Wasze cotygodniowe głodówki 24-36-godzin-
ne, comiesięczne głodówki 3-4-dniowe i cokwartalne głodówki 7-10-dniowe wzbo­
gacą was o doświadczenie, które pozwoli przygotować się do jeszcze dłuższych gło­
dówek ".

96
 Prawidłowe przeprowadzanie głodówki
20- i 30-dniowej

O
pisałem j u ż wcześniej, j a k wygląda p r a w i d ł o w e p r z e p r o w a d z a n i e głodów­
ki o p o d o b n y m czasie trwania. M o ż e c i e się t y m o p i s e m posłużyć i wszy­
stko będzie wspaniale. P o s t a n o w i ł e m j e d n a k p r z y t o c z y ć zalecenia wybit­
nych specjalistów w dziedzinie głodówki. W s z a k książka ta jest p o d r ę c z n i k i e m
i nie jest w a m obojętne, w czym są do siebie p o d o b n e , a c z y m się r ó ż n i ą rozmaite
zalecenia. Moje komentarze zaś p o m o g ą w a m z o r i e n t o w a ć się w tych podobień­
stwach i różnicach.

Przygotowanie do głodówki
A. de Vries:
„ Do głodówki niepotrzebne są żadne przygotowania, chociaż określony rodzaj
diety jest korzystny i czyni głodówką skuteczniejszą. W wysokim stopniu oczyszczo­
ne i gotowane na ogniu produkty stosowane w powszechnie przyjętej diecie mają
tendencję do zaśmiecania przewodu pokarmowego. Jeżeli głodówkę zacznie się
w czasie stosowania takiej diety, to znaczna ilość resztek pokarmowych przyklei się
do ścian jelita cienkiego i grubego. Odczuwamy tworzenie się gazów, a skuteczność
głodówki nieco maleje. Można tego w znacznej mierze uniknąć, jeżeli przed gło­
dówką jemy wystarczająco dużo surowych produktów - owoców i warzyw.
Z reguły jedzenie surowych produktów przez 1-2 dni przed głodówką znacznie
uwalnia jelita, zapewniając wydalanie zastałych fekaliów. Z oczyszczonym i wol­
nym od resztek pożywienia przewodem pokarmowym głodówkę znosi się lżej i jest
ona skuteczniejsza ".

Wejście w głodówkę
J. Nikołajew:
„Zwykła głodówka trwa 25—30 dni, a jedynie w rzadkich przypadkach 35—40
dni. Ogólnie biorąc, przez cały okres głodówki chorzy tracą, jak już wiemy, śre­
dnio 12-18%pierwotnej wagi".
J e d n y m z ważniejszych zadań osoby, która z d e c y d o w a ł a się na g ł o d ó w k ę , jest
psychiczne nastawienie się na określoną liczbę dni. W ten sposób j a k gdyby się
programujemy. M o ż n a j e d n a k o tym nie myśleć, tylko p o s t ę p o w a ć tak: minął
dzień - no i dobrze. Takie bierne podejście pozwoli n a m „ u z b i e r a ć " zupełnie nie­
postrzeżenie j e d e n , dwa, trzy, cztery i więcej tygodni głodówki. Brak nastawienia
wewnętrznego na określoną liczbę dni polega na tym, że zaplanowaliście 20 dni,
przetrwaliście 7-10 - samopoczucie macie okropne, a do z a p l a n o w a n e g o k o ń c a j e ­
szcze drugie tyle. W efekcie doznajecie załamania i przedwcześnie k o ń c z y c i e gło­
dówkę. W przypadku, gdy „kolekcjonujecie" j e d e n dzień po drugim, to się nie zda-

97
rzy. Nastawiacie się na to, że trzeba przetrwać dzisiejszy dzień, a jutro się zobaczy.
Budzicie się - s a m o p o c z u c i e złe, i z n ó w przekonujecie siebie samych: no, to j u ż
ostatni dzień, a j u t r o się zobaczy. Potem niezauważenie przechodzicie pierwszy
przełom kwasiczy, s a m o p o c z u c i e się poprawia i myślicie j u ż inaczej. Budzicie się
- samopoczucie dobre, nie czujecie osłabienia, mówicie sobie: właściwie dlaczego
by jeszcze nie p o g l o d o w a ć przez j e d e n dzień, przecież wszystko jest w porządku.
Tak postępujecie również następnego dnia. Wyjść z głodówki m o ż e c i e w dowol­
nym dniu, a to oznacza, że nie jesteście pod presją surowych w a r u n k ó w , które
w swej istocie stanowią stłumienie psychiczne, nie macie konfliktów wewnętrz­
nych, w y r z u t ó w sumienia, że nie wytrzymaliście zaplanowanej liczby dni.
Miałem do czynienia z takim przypadkiem - 40-letnia kobieta zachorowała na
niestrawność. P r ó b o w a ł a rozwiązać swój problem przez zmianę diety, ale się nie
udało. Wtedy pierwszy raz podjęła g ł o d ó w k ę . Poszcząc według zaleceń przytoczo­
nych w książkach „ M o c e uzdrawiające", przez dwa dni (na więcej nawet nie liczy­
ła), przyszła po radę, j a k ma wyjść z głodówki. Sił miała wystarczająco dużo,
a działanie uzdrawiające głodówki jeszcze nie nastąpiło, dlatego otrzymała radę,
aby pogłodzić się jeszcze przez dwa dni, porobić lewatywy, to będzie widać. Po
dwóch dniach głodówki, w czasie których pracowała i wykonywała niezbędne po­
lecenia, przyszła p o n o w n i e . Siły ją opuściły, schudła, ale pościć jeszcze mogła. Po
lewatywach urynowych z n ó w wydzielał się śluz. Trwała walka organizmu z cho­
robą. Ustaliliśmy, że musi w y t r z y m a ć jeszcze ze dwa dni, j u ż niewiele zostało, cał­
kowite wyzdrowienie jest j u ż blisko. Po dwóch dniach przychodzi, jeszcze chud­
sza, język ma obłożony, po lewatywach wydziela się śluz, ale jeszcze ma trochę si­
ły. Jeszcze dwa dni się pogłodzi i wszystko będzie w porządku. Po dwóch dniach
widzę przez okno, że ledwo się wlecze. Płaszcz wisi na niej j a k na wieszaku, bar­
dzo schudła. Usiadła w fotelu, czuje się, że nie ma siły. Teraz j u ż jest jasne, że po­
ra kończyć głodówkę. D a ł e m jej kawałek czerstwego chleba natartego czosnkiem
i kazałem dokładnie przeżuć i wypluć. Kiedy tylko to zrobiła, j a m a ustna i język
oczyściły się z nalotu. N a s t ę p n i e dałem jej szklankę zsiadłego mleka, które wypiła
powoli, bez pośpiechu. To wystarczyło, by wstąpiły w nią siły. W domu kontynu­
owała wychodzenie z głodówki na sokach, z j e d z e n i e m się nie spieszyła. Po ośmiu
dniach odżywiania regeneracyjnego przyszła do m n i e energiczna, zdrowa. Wszyst­
kie problemy z trawieniem zniknęły. W taki właśnie sposób człowiek po raz pierw­
szy przeszedł 8-dniową g ł o d ó w k ę i uzyskał dzięki niej to, czego pragnął.

A. Suworin:
„ Chrońcie waszą psychikę podczas głodówki, a zwłaszcza - zaznaczam - nie po-
zwólcie, aby oddziaływał na nią chór mądrych rad, niepotrzebnego współczucia
i przenikliwych, lecz nieuświadomionych ostrzeżeń, które jeszcze do tej pory odzy­
wają się wokół każdego, kto zaczyna długotrwałą głodówkę".

J. Nikołajew:
„ Teraz zaczyna się przygotowanie fizyczne. Przede wszystkim - nieprzyjemny
zabieg oczyszczenia jelita dużą dawką soli gorzkiej w porze obiadowej, i od tego
czasu przestajemy cokolwiek jeść, jak również zażywać wszelkie lekarstwa.

98
 Na podstawie czterdziestoletniej praktyki na kilku tysiącach chorych stwierdza­
my, że w procesie głodówki konieczne jest przepłukiwanie jelita, tj. lewatywa. Bez
tego chorzy mogą się źle czuć: mają mdłości, obserwuje się u nich zjawisko into­
ksykacji. To jedno. Drugie zaś - leczenie należy zacząć od środka przeczyszczają­
cego. Na początku głodówki podaje się środek przeczyszczający w możliwie dużych
dawkach, na przykład 50 gramów siarczanu magnezowego rozcieńczonego
w szklance lub nawet dwóch szklankach wody, do popicia zwykłą wodą. Umożli­
wia to oczyszczenie jelita. Kiedy zaś chorzy tego nie robią, mogą się bardzo źle
czuć: czują osłabienie, mdłości, ból głowy, bowiem następuje zatrucie produktami,
które są zatrzymywane w organizmie. Wyjątek stanowią przypadki, gdy chorzy
cierpią na dolegliwości przewodu żołądkowo-jelitowego, na przykład nieżyt żołąd­
ka (środek przeczyszczający może spowodować ostre podrażnienie śluzówki żołąd­
ka) czy ciężką postać hemoroidów, utrudniających proces oczyszczania lewatywą.
Wówczas trzeba odwoływać się do jakichś półśrodków ".

Przeprowadzanie samej głodówki

1. Czy robić lewatywy podczas głodówki, czy też nie? P o g l ą d y specjalistów są

rozbieżne, lecz z ich wypowiedzi m o ż n a w y ł o w i ć p r a w d ą w odniesieniu do tej
kwestii i s a m e m u podjąć decyzję.

J. Nikołajew:
„ Ranek pierwszego dnia zaczynamy od lewatywy oczyszczającej. Zdawałoby się,
że środki przeczyszczające oraz lewatywa powinny usunąć z jelit wszelkie odchody.
Okazuje się, że nie. W trakcie głodówki choremu codziennie robi się lewatywę i co­
dziennie wypłukuje ona odchody. Zazwyczaj bardzo to chorych dziwi, lecz my już
wiemy, że od momentu rozpoczęcia samoistnej czynności wydzielniczej w organi­
zmie przestawionym na odżywianie endogenne, dokonuje się przyswajanie wła­
snych zasobów i tworzenie kalu, podobnego do smółki noworodków ".

A. de Vries:
„Były też pewne spory w odniesieniu do stosowania lewatywy. Mimo iż lewaty­
wa była w niektórych szpitalach powszechnie stosowana, to obecnie większość do­
świadczonych lekarzy całkowicie rezygnuje z jej stosowania bądź stosuje ją bar­
dzo rzadko. Zalecenie stosowania lewatywy oparte jest na założeniu, że toksyny
i odpady odkładają się podczas głodówki w jelicie grubym. Substancje te z kolei są
wchłaniane przez krew. Codzienne oczyszczanie dolnego odcinka jelita lewatywą
przypuszczalnie zapobiega takiemu wchłanianiu.
W rzeczywistości zaś jelito grube nie jest narządem, z którego odbywa się znacz­
ne wchłanianie. W dodatku doświadczeni lekarze dostrzegli, że cały przewód po­
karmowy, włącznie z jelitem grubym, uwalnia się podczas głodówki od wszelkich
odpadów. Nie istnieją żadne obserwacje, które wskazywałyby na to, że w jelicie od­
kładają się takie substancje. Stosowanie lewatyw w pewnym stopniu wyczerpuje ży­
wotność pacjenta, która podczas głodówki jest na niskim poziomie. Ponadto, lewa-

99
 tywa wywołuje skłonność do osłabiania mięśni jelita i w przyszłości, jeżeli sieją
stosuje regularnie, będzie powodować zaparcia. Zauważono również, że czynność
jelita regeneruje się po głodówce szybciej, jeżeli lewatywy nie stosowano ".

H. Shelton:
„ Czasami twierdzi się, moim zdaniem, zupełnie błędnie, że w czasie głodówki
należy utrzymywać jelita, nerki i skórę w stanie aktywności w celu wyprowadzania
na zewnątrz toksyn, które z tkanek przedostały się do krwi. Zaleca się codzienne le­
watywy lub sól przeczyszczającą do oczyszczania jelita grubego, zwiększoną ilość
wody, a nawet środki moczopędne w celu utrzymania aktywności nerek, pocenie się
w celu wyprowadzenia toksyn przez skórę.
Wszystkie te wzmocnione środki są nie tylko zbędne, lecz także szkodliwe. Nic lak
delikatnie i tak właściwie nie wzmaga czynności nerek, jak sama głodówka. Jelito
oczyszcza się samo tak często, jak organizm potrzebuje. Jeżeli nie ma takiej ko­
nieczności, jelito może być długo na „ urlopie ", od dawna potrzebnym. Skóra nie
jest narządem wydalniczym, a więc seanse wywoływania pocenia się to złudzenie.
Osłabia to dodatkowo osobę przeprowadzającą głodówkę i raczej hamuje, niż przy­
spiesza oczyszczanie. Wszystkie te środki są szkodliwe i powinno się je wykluczyć ".

Na podstawie tych fragmentów sformułowałem (i skutecznie zastosowałem

w praktyce) następujący wniosek: jeżeli nie chcecie przeżyć podczas głodówki sil­
nego kryzysu oczyszczającego, któremu towarzyszyłyby wysypka, ból głowy, ko­
łatanie serca, nudności, wymioty, wydalanie śluzu z rozmaitych otworów organi­
zmu i biegunka, zażegnajcie go wcześniej poprzez odpowiednie wejście w głodów­
kę (Szankh Prakszalana, j e d n o r a z o w e zastosowanie środka przeczyszczającego),
stosowanie lewatyw raz dziennie, raz na d w a dni, raz na trzy dni (w zależności od
tego, ile wychodzi resztek fekaliów i śluzu), kąpiele i łaźnię p a r o w ą - wedle samo­
poczucia. Nie w o l n o z m u s z a ć swojego organizmu, ale rozsądna p o m o c jest nie­
zbędna.
I jeszcze jeden ściśle n a u k o w y dowód na rzecz okresowego oczyszczania jelita
grubego podczas głodówki. Istnieje m ł o d a dziedzina nauki - „flatologia" (łac./Za-
tus - wiatry, gazy /jelitowe/ - przyp. tłum.), która bada procesy tworzenia się ga­
zów w przewodzie żołądkowo-jelitowym człowieka. Za p o m o c ą specjalnych eks­
perymentów na ludziach ustalono, j a k i e gazy, gdzie i z czego powstają i w jaki spo­
sób są u s u w a n e z organizmu. Powstaje ich średnio około 15 litrów na dobę! Przez
odbyt wydalane jest od 0,1 do 2,1 litra. Pozostała ilość wchłania się do krwi, a na­
stępnie jest wydychana przez płuca.
W czasie głodówki w nieoczyszczonym jelicie grubym w rezultacie procesów
fermentacyjnych towarzyszących rozkładowi fekaliów powstaje mnóstwo trują­
cych g a z ó w (indol, skatol, siarkowodór i in.), które, wchłaniając się do krwi, prze­
chodzą przez cały organizm, powodując bardzo silną intoksykację, a następnie
w postaci cuchnącego oddechu i zapachu w y p r o w a d z a n e są przez płuca i skórę.
Przeprowadzając w taki sposób g ł o d ó w k ę , człowiek tylko się męczy i czuje osła­
bienie. Żadnej p o p r a w y s a m o p o c z u c i a nie obserwuje się. O t o j a s k r a w y przykład
opisany przez A. Suworina:

100
 „ Moja głodówka (zaocznego pacjenta Suworina - przyp. aut.) miała wyjątkowo
ciężki przebieg (40 dni i 6 godzin). Oprócz wody nic nie piłem. Przez cały czas czu­
łem chorobliwe osłabienie i byłem wyjątkowo drażliwy. W 30. dniu wyszło trochę
czopów. Jeszcze się jakoś ruszałem, ale nie mogłem ani pracować, ani pisać, ani
czytać. Męczyła mnie nawet dłuższa rozmowa. Wydzieliny przez cały-czas były ob­
fite, ale język miałem pokryty w ostatnich dniach brudnożółtym nalotem. 38. i 39.
dzień przeleżałem w łóżku - skrajnie osłabiony! Rano w 41. dniu, przekonawszy się,
że z moim językiem nic się nie zmieniło, obawiając się złych konsekwencji, posta­
nowiłem zacząć jeść. Od razu pą pierwszej szklance herbaty pół na pół z mlekiem
miałem obfite wypróżnienie i ogarnęła mnie zgroza z powodu ilości wody, koloru
i zapachu złogów."

2. Zabiegi wodne.

J. Nikołajew:
„Następnym zabiegiem jest kąpiel i masaż. Masaż wykonujemy specyficzny - tak
zwany „ uciskowy ", w trakcie którego następuje zaczerwienienie skóry, zwłaszcza
w okolicy kręgosłupa, jego odcinka piersiowego i szyjnego ".

K o m e n t a r z : masaż uciskowy, uzupełniając naturalne zmiękczenie organi­

z m u i wyprowadzanie złogów, umożliwia m e c h a n i c z n e rozmiękczanie tkanek
i w ten sposób sprzyja lepszemu oczyszczeniu ze złogów.
H. Shelton:
„Konieczność mycia się i przestrzegania higieny osobistej podczas głodówki nie
jest ani trochę mniejsza niż normalnie. Można się kąpać codziennie lub ile potrze­
ba. Kąpiel powinna przebiegać z jak najmniejszą stratą energii. W tym celu nale­
ży stosować się do następujących zaleceń:
I. Mycie powinno trwać krótko, zarówno w wannie, jak i pod prysznicem. Po­
wszechnie praktykowane długie „ moczenie się " w wannie osłabia, dlatego nie jest
zalecane.
2. Woda w wannie powinna być ciepła - ani gorąca, ani zimna. W obu tych przy­
padkach od organizmu wymagane są duże nakłady energii. Straty energii są tym
mniejsze, im temperatura wody jest bliższa temperaturze ciała. Pamiętajcie, że ką­
piel służy utrzymaniu czystości, a nie jakimś obiecywanym efektom terapeutycznym.
Myjcie się szybko i wychodźcie z wody.
3. Jeżeli osoba przeprowadzająca głodówkę jest słaba, można jej zorganizować
mycie gąbką w łóżku ". ,

K o m e n t a r z : dobre, lecz niezbyt długie nagrzewanie organizmu aktywizuje

autolizę, reguluje właściwości ciepłotwórcze organizmu. Przechodzenie w o d y
przez skórę powoduje dodatkowe oczyszczanie organizmu ze złogów. T e m p e r a t u ­
ra wody w kąpieli lub pod prysznicem powinna s p o w o d o w a ć przyjemne ogrzanie.
Zabieg zakończcie szybkim polaniem się c h ł o d n ą w o d ą (o temperaturze 15-20°C)
- poczujecie świeżość i rześkość.

101
 3. Z a s a d y zaspokajania pragnienia.

H. Shelton:
„ Osobie przeprowadzającej głodówkę czasami chce się pić, chociaż rzadziej niż
w okresie, kiedy normalnie się odżywia. Normalne zapotrzebowanie na wodę po­
winno być zaspokajane najczystszą wodą, jaką tylko można zdobyć. Wody mineral­
ne nie są zalecane. Dopuszczalna jest miękka woda wiosenna (z roztopionego śnie­
gu), woda destylowana, prze/iItrowana lub jakakolwiek nie zawierająca domie­
szek.
Należy pić nie więcej, niż się chce. Istnieje teoria zalecająca picie większej ilo­
ści, ale nie ma z tego żadnego pożytku. Prawdą jest, że nerki wydzielają tym wię­
cej roztworów, im więcej wody zostało wypite. Nie dotyczy to jednak ilości wypro­
wadzanych z organizmu złogów. W rzeczywistości może to doprowadzić do sytua­
cji odwrotnej - zmniejszenia ilości wyprowadzanych złogów.
Chłodna woda jest cudowna, ale bardzo zimna opóźnia procesy regeneracji.
Nierozsądne jest picie wody z lodem. W niektórych przypadkach gorąca woda mo­
że się wydawać smaczniejsza od zimnej czy o temperaturze pokojowej. Nie widzę
powodów, by jej nie pić w czasie głodówki".

A de Vries:
„ Istniały pewne rozbieżności w poglądach dotyczących ilości wypijanej wody.
Niektórzy badacze teoretycy proponowali głodówkę bezwodną, inni zalecali co­
dziennie kilka kwart wody. Lekarze praktycy nie poszli na takie skrajności, tylko za­
lecali kierować się uczuciem pragnienia. Nie ulega wątpliwości, że kilka kwart
(kwarta = 0,946 dm3, tj. prawie litr) wody dziennie znacznie przekracza rzeczywi­
ste zapotrzebowanie, a więc będzie utrudniać wydalanie złogów. Z drugiej strony,
głodówka bezwodna jest niebezpieczna i nigdy nie powinno się jej stosować. Nie
ma danych mówiących o tym, żeby ktokolwiek mógł przeżyć bez jedzenia i picia
więcej niż 17 dni. Pewna ilość wody jest niezbędna przy każdej długotrwałej gło­
dówce. Pogłodzić się 2-3 dni bez wody, być może, nie zaszkodzi, lecz dłuższej gło­
dówki bez wody nie zaleca się.
Rzeczywiste pragnienie w czasie głodówki jest zwykle niewielkie i można mu za­
ufać, że zapewni zaspokojenie potrzeb organizmu pod tym względem. Zazwyczaj
pragnienie zaspokaja się jedną-dwoma kwartami wody dziennie, w zależności od
potrzeby w każdym indywidualnym przypadku. Bywają takie dni, że pacjent w ogóle
nie chce wody. W tym wypadku nie należy niczego robić, jeżeli stan ten nie trwa
dłużej niż 2-3 dni.
Należy dodać, że w czasie głodówki zaleca się picie wody źródlanej. Powinno się
unikać wody chlorowanej, o ile dostępna jest jakaś inna. Woda destylowana - to
woda w drugim gatunku ".

J. Nikołajew:
„Jest to napar z dzikiej róży lub zwykła woda, a w niektórych przypadkach ,, bor-
żomi". Latem, kiedy jest gorąco, chorzy zazwyczaj biorą również na spacer butel­
kę z wodą, do której od czasu do czasu się „przymierzają ".

102
 K o m e n t a r z : z powyższego wynika, ż e pić w czasie długotrwałej głodówki
należy wedle potrzeb, możliwie najczystszą w o d ę . Ja s a m podczas kilku głodówek,
przekraczających 20 dni, korzystałem ze specjalnie oczyszczonej i n a m a g n e t y z o -
wanej wody, pijąc ją w zależności od potrzeb, gorącą. Jeżeli d o d a t k o w o będziecie
stosować urynę, to oczyszczanie organizmu ze z ł o g ó w będzie sprawniejsze, środo­
wisko w e w n ę t r z n e organizmu będzie się szybciej zakwaszać. W o d a destylowana
najlepiej wchłania złogi. Jest doskonała j a k o „ p o c h ł a n i a c z " złogów, uryna zaś j a k o
ich rozpuszczalnik. Połączenie uryny i w o d y destylowanej (zaopatrzcie się w n i ą
wcześniej) pozwala łatwo rozpuszczać sole i inne twarde złogi.
D z i w n e jest to, że Nikołajew stosuje podczas głodówki n a p a r z dzikiej róży.
Zgodnie z j e g o własnymi zaleceniami jest to p o w a ż n e naruszenie zasady g ł o d ó w ­
ki - wprowadzanie substancji żywnościowych w minimalnej ilości. Stąd moja ra­
da - tylko w o d a i uryna.

4. Zasady aktywności ruchowej.

H. Shelton:
„Najważniejszy stan podczas głodówki - to obniżenie aktywności umysłowej,
zmysłowej, nerwowej i fizycznej w celu zaoszczędzenia energii na wzmożenie pro­
cesów regeneracji i oczyszczania.
Osoba przeprowadzająca głodówkę powinna pamiętać o prostej zasadzie kom­
pensacji. Ażeby pójść naprzód w jednym kierunku, natura musi zahamować działa­
nie w pozostałych kierunkach. To, czego nie może osiągnąć, realizując działania,
których nie zalicza się do działań koniecznych, będzie mogła osiągnąć, jeżeli te
działania usunie.
Wypoczynek fizyczny zapewniany jest przez zaprzestanie aktywności fizycznej,
odpoczywanie w łóżku, odprężenie. Aktywność fizyczna pochłania dużą ilość ener­
gii i w ten sposób utrudnia regenerację normalnej energii nerwowej.
Wypoczynek umysłowy zapewniany jest przez ograniczenie aktywności myślowej
i zmniejszenie obciążeń emocjonalnych. Szkodliwe jest dyskutowanie kontrowersyj­
nych idei, rozstrajanie się i kłótnie z byle powodu. Równowaga emocjonalna - oto
tajemnica wypoczynku umysłu.
Wypoczynek zmysłów zapewniany jest przez oddalenie się w spokojne miejsce.
Należy unikać czytania, siedzenia przed telewizorem, chodzenia do kina oraz in­
nych zajęć obciążających wzrok. Równowagę i wydatkowanie energii zaburza w
szczególności hałas. Spokój i bezczynność zmysłów zapewnia ograniczenie zużycia
energii.
Podczas wypoczynku nie powinna mieć miejsca całkowita bezczynność. Staraj­
cie się osiągnąć brak napięcia, fizyczne uczucie spokoju, przy którym odpoczynek
staje się możliwy ".

A de Vries:
„ Często osoby przeprowadzające długotrwałą głodówkę w tym czasie pracują.
W Nowym Jorku pewien lekkoatleta znany był z tego, że w ciągu 20 dni głodówki
przeszedł piechotą 500 mil. Nie miało to żadnych szkodliwych następstw, przeciw-

103
 nie - czuł się dobrze zarówno podczas głodówki, jak i w okresie regeneracji. Pro­
blem polega nie na określeniu, co jest konieczne, tylko co jest zalecane. Zarówno
pacjentowi aktywnemu, jak i spędzającemu czas głodówki w łóżku, głodówka przy­
nosi korzyści, lecz ten drugi, być może, szybciej zdrowieje i lżej znosi okres głodów­
ki".
J. Nikołajew:
„ Na spacerze chorzy wykonują serię ćwiczeń oddechowych. Spacer trwa do go­
dziny 13-14.
Ważne jest, aby cały czas wolny od snu, zabiegów i spacerów chorzy mieli zaję­
ty terapią zajęciową, czytaniem, grami towarzyskimi. Ujawniają się tutaj indywi­
dualne preferencje - jedni z zainteresowaniem grają w szachy, inni czytają, rysu­
ją, wyszywają. Wieczory chętnie spędzane są przed telewizorem, młodzież urządza
tańce.
Takiego rozkładu dnia przestrzega się przez cały okres głodówki i - co jest dziw­
ne dla osób nie zaznajomionych z trybem naszego leczenia - chorzy nie słabną, nie
dążą do leżenia. Przeciwnie, pod koniec głodówki przejawiają częstokroć większą
energię niż na początku ".

K o m e n t a r z : istnieje szereg w a ż n y c h prawidłowości f i z j o l o g i c z n y c h (oprócz

opisanej wyżej przez Sheltona), które głoszą co następuje: zaopatrywanie organi­
zmu w energię zależy od zapotrzebowania na nią w każdej określonej chwili.
Organizm wytwarza ją w takiej czy innej ilości, w zależności od zużycia. Masa na­
rządu i całego organizmu zależy od j e g o aktywności fizjologicznej. Jeżeli dajemy
zwiększone obciążenie, obserwujemy zwiększenie masy pracującego narządu. Je­
żeli obciążenia jest m a ł e , to masa organu zmniejsza się odpowiednio do obciążenia
funkcjonalnego.
Oto kilka faktów, które potwierdzają powyższe. Uczeni amerykańscy przepro­
wadzili takie ciekawe doświadczenie: przez kilka tygodni przetrzymali w łóżku kil­
koro młodych ludzi, w ł o ż y w s z y ich w gips. Uczestnicy eksperymentu otrzymywa­
li jedzenie doskonałe pod w z g l ę d e m jakości i w dostatecznej ilości. Stwierdzono
pojawienie się w ich m o c z u znacznie większej (w porównaniu z normą) ilości azo­
tu, wapnia, fosforu, siarki, potasu i sodu. Do zakończenia eksperymentu każdy
z badanych utracił wskutek bezczynności średnio do 1700 g r a m ó w żywej protopla-
zmy i j e d n o c z e ś n i e zyskał 5 0 0 - 7 0 0 g r a m ó w z p o w o d u nagromadzenia tłuszczu. Po
siedmiu tygodniach gips zdjęto, a młodzi ludzie przez cztery tygodnie intensywnie
wykonywali gimnastykę. Jedzenie otrzymywali takie samo. W efekcie zawartość
w moczu wszystkich w y m i e n i o n y c h pierwiastków wyraźnie spadła, nawet poniżej
normy. Rozpoczął się cykl samoregeneracji.
A oto inny eksperyment. Króliki p o z b a w i o n o możliwości poruszania się (na jed­
ną z kończyn n a ł o ż o n o im gips). I co się stało? Ujawniono u nich znaczne zmniej­
szenie rozmiarów n a r z ą d ó w niezbędnych do życia - wątroby, nerek, śledziony,
a nawet... serca - okazało się, że jest ono dwa razy mniejsze od serca normalnie po­
ruszających się królików, które wzięto do porównania.
O ile dawniej zakładano, że procesy samoregeneracji dokonują się w żywym
organizmie automatycznie, same z siebie, byleby tylko organizm uzyskał pożywie-

104
nie, to przytoczone tutaj oraz inne eksperymenty dały p o d s t a w ę do stwierdzenia, że
procesy samoregeneracji są w a r u n k o w a n e przez pobudzenie, obciążenie funkcjo­
nalne. Dlatego też w procesie głodówki leczniczej nie tylko nie zaleca się leżenia
w łóżku, lecz także w p r o w a d z a się obowiązkowe długie spacery na świeżym p o ­
wietrzu, lekkie ćwiczenia fizyczne. P o m a g a to w dostarczaniu organizmowi ener­
gii, przyspiesza przemianę materii, zwiększa dopływ tlenu, który z a p e w n i a „spala­
nie z ł o g ó w " . Dlatego też zalecenie H. Sheltona i A. de Vriesa j e s t słuszne tylko
w odniesieniu do dni kryzysowych. W pozostałym czasie konieczna jest aktywność
m c h o w a , dostarczająca organizmowi energii.
Kończąc omawianie tej zasady, przytoczę rozważania i doświadczenia A. Suwo­
rina:
„Rozsądnie jest zaczynać wszelkie poważne leczenie od opanowania rytmiczne­
go oddechu i wprowadzenia do swoich codziennych czynności mojego masażu -
masażu tętnic, pobudza on bowiem u chorego apetyt na tlen. Człowiek zużywa
w ciągu doby 10 metrów sześciennych tlenu, które ważą 13 kilogramów. Trzykrot­
nie więcej niż jedzenia! Oto, co jest podstawowym pożywieniem człowieka! W po­
żywieniu^ podobnie jak w samym człowieku, najważniejsze jest to, czego nie wi­
dać! "

Jak wykonywać ćwiczenia rytmicznego oddechu. Rytmiczny o d d e c h łączy się

obowiązkowo ze spacerem. Jeżeli nie macie wolnego czasu, przyjmijcie t a k ą zasa­
dę: nigdy nie kładźcie się spać, zanim nie przespacerujecie się 6 kilometrów na
świeżym powietrzu, niezależnie od pogody. Jeżeli godzinny spacer za bardzo was
zmęczy, nie spieszcie się - zacznijcie od półgodzinnego, stopniowo go przedłuża­
jąc. Nawet pól godziny rytmicznego oddychania rano i tyleż w i e c z o r e m w olbrzy­
m i m stopniu napełni tlenem i m a g n e t y z m e m cały wasz organizm.
Rytm oddechu pozostaje w ścisłym związku z r y t m e m kroków, co ma w a ż n e
konsekwencje, jeśli chodzi o głębokość i lekkość oddechu.
Pierwsze: usta miejcie zamknięte i oddychajcie przez nos. W ó w c z a s powietrze
m o c n o uderza o błonę śluzową j a m y nosowej, ona zaś chciwie wchłania j e g o ma­
gnetyzm (to właśnie trzeba osiągnąć, aby energia weszła w kanały energetyczne
Ida i Pingala), który ma pierwszorzędne znaczenie dla waszych n e r w ó w . Powinni­
ście wiedzieć, że błona śluzowa j a m y nosowej posiada taką właśnie zdolność do
wchłaniania m a g n e t y z m u z powietrza.
Drugie: utrzymujcie kości obojczykowe (pod szyją) możliwie w y s o k o - j a k gdy­
byście nieśli je przed sobą na tacy. Już to samo zapewni w a m , bez żadnych dodat­
kowych kłopotów, dwa istotne warunki powodzenia: 1) zawsze będziecie trzymać
głowę wysoko, kręgosłup sam się wyprostuje, a pierś otworzy na głębokie w d e c h y ;
2) będziecie oddychać górną częścią płuc, a równocześnie ich dolna część będzie
głęboko wentylowana (wasze nozdrza m u s z ą m o c n o pracować, tak j a k gdybyście
coś wąchali).
Rytm oddechu powinien odpowiadać sile i pojemności waszych płuc i klatki
piersiowej, a ustala się go w taki sposób: trzymając g ł o w ę wysoko, a t u ł ó w prosto,
idźcie spokojnie i swobodnie, licząc w myśli pary kroków, tj. każdy krok p r a w ą lub
lewą n o g ą - po sześć: „raz, dwa, trzy, cztery, pięć, s z e ś ć ! " i tak dalej; j e d n o c z e ś n i e ,

105
kiedy liczycie pierwsze trzy pary kroków, robicie swobodny i głęboki wdech,
a przy drugiej trójce - wydech. Przejście od wdechu do wydechu róbcie swobodnie
i bez zatrzymywania oddechu. Oddychajcie nosem.
Jeżeli liczenie systemem do sześciu sprawia w a m trudność, to liczcie do czterech
lub do ośmiu, ale dopasujcie liczenie tak, żeby ani półgodzinny, ani godzinny spa­
cer was nie męczył. Z m ę c z e n i a , zwłaszcza na początku, musicie sobie formalnie
zabronić. T k a n k a płucna jest delikatna i łatwo ją zmęczyć zbyt głębokimi lub zbyt
częstymi w d e c h a m i .
Osobie słabej, przemęczonej nerwowo, j u ż dwa pierwsze wieczorne spacery
przyniosą zupełnie n o w e odczucia przy p o r a n n y m wstawaniu: zamiast osłabienia
i ociężałości - rześkość i krzepkość. P o w t ó r z ę j e d n a k - w ciągu pierwszych nocy
sen m o ż e być nierówny wskutek naturalnego pobudzenia, dopóki do niego nie
przywykniecie.

M a s a ż A. S u w o r i n a . D o k t o r Goisse przypomina, że prąd elektryczny biegnie

nie wewnątrz przedmiotów, tylko po ich powierzchni. A jest on prawdopodobnie
praźródłem energii życiowej.
Pierwsze - to oczywiste dla samego chorego pobudzenie j e g o energii życiowej,
a drugie - ogólne głębokie uspokojenie całego organizmu. Wystarczy wspomnieć,
że teraz, po masażu, który sam w sobie nie jest wcale męczący, człowiek zasypia
łatwo i m o c n o .
• M a s a ż w y k o n u j e m y w łóżku:
a) wieczorem tuż przed snem, tj. kiedy każdy człowiek, a w szczególności zner­
wicowany mieszkaniec miasta, szuka możliwości uspokojenia się i ogrzania, zwła­
szcza rozgrzania stóp. M a s a ż zapewnia mu i j e d n o , i drugie, i trzecie;
b) w nocy, tj. kiedy dla odpoczywającego organizmu szczególnie ważny jest
przypływ sił nerwowych w celu uzupełnienia strat minionego dnia;
c) rano przez wstaniem, tj. kiedy człowiek z reguły pragnie się odświeżyć
i okrzepnąć przed n o w y m dniem pracy. Masaż zapewni mu również to.
• Masaż w y k o n u j e m y leżąc na plecach, wskutek czego ruchy rąk, tak szybkie i
silne, jak potrzebujemy, opierają się na kręgosłupie, a nie na sercu, j a k ma to miej­
sce przy wszystkich innych rodzajach masażu. Serce przy tym masażu pozostaje
zupełnie spokojne, tylko ożywia się dzięki niemu.
• Masaż wykonujemy oczywiście bez bielizny, a jeszcze lepiej - odkrywszy koł­
d r ę - j a k kto wytrzyma. Jeżeli zdejmiemy kołdrę, to lepiej się odświeżymy.
• Masujemy energicznie całą sieć n e r w ó w i tętnic. Szybkość ruchów rąk jest
cenniejsza niż siła ich nacisku, lecz, naturalnie, s a m o lekkie głaskanie skóry nie da
oczekiwanego efektu. Chodzi o to, aby k r e w w tętnicach otrzymała również bo­
dziec mechaniczny. Pod koniec masażu całe ciało powinno się ogrzać. Jeżeli tak się
nie dzieje, to znaczy, że było za krótko m a s o w a n e , a zatem trzeba od razu po­
wtórzyć pracę.
• Masaż w żadnej mierze nie męczy serca i dlatego można go w y k o n y w a ć bez
żadnych o d p o c z y n k ó w i przerw. W ó w c z a s , wykonując 60 ruchów w każdym z kie­
runków, poświęcicie na cały masaż raptem 7-8 minut. Ruchy rozcierające powin­
ny być w y k o n y w a n e w tempie około 100-120 ruchów na minutę. Ze względu na

106
to, że zatrudnione przy nich mięśnie cały czas się zmieniają, to m a s a ż n i e p o w o d u ­
je żadnego zmęczenia i nie należy robić między r u c h a m i ż a d n y c h przerw.
• N o r m a : w y k o n a ć masaż trzy razy - przed snem, w n o c y (o ile zachodzi potrze­
ba) i przed wstaniem; wieczorem i rano po 60 r u c h ó w w k a ż d y m kierunku, a w no­
cy - 40 ruchów. Wszystkie trzy cykle zajmą 20 minut. N a w i a s e m m ó w i ą c , wiele
osób traci z powodu bezsenności cale godziny, w dodatku j a k ż e m ę c z ą c e !
• Oprócz ożywienia krążenia krwi m a s a ż ten sprzyja dystrybucji energii neuro-
nalnej. W a ż n a rzecz: pęcherz m o c z o w y i jelita należy m a s o w a ć delikatnie, nie ca­
łymi rękami, masaż zwiększa ilość wydalanego m o c z u i p o b u d z a perystaltykę jelit.
Ponieważ zaś w czasie masażu fale krwi wysyłane są do m ó z g u , to natychmiast
znikają zjawiska neurasteniczne - ciężkie myślenie, osłabienie pamięci i inne.
• N i e należy zapominać, że m a s a ż ten jest leczeniem bardzo intensywnym, da­
je rezultaty w zmianie samopoczucia j u ż od następnego dnia. Dlatego nie targujcie
się ze sobą o ilość minut na j e g o wykonanie. Człowiekowi c h o r e m u nie w o l n o za­
pominać, że dla niego ten masaż to najlepsze wykorzystanie czasu, dopóki jest cho­
ry, później zaś masaż stanie się czynnością nawykową, na którą, j a k na golenie, nie
będzie odmierzał czasu i zawsze go znajdzie.
• Dbałość o ciepło podczas głodówki.
H. Shelton:
„ Odporność na zimno jest u osoby przeprowadzającej głodówkę obniżona w po­
równaniu z kimś, kto je regularnie. Osoba przeprowadzająca głodówkę trochę
marznie. Dreszcze osłabiają procesy oczyszczania, zwiększają dyskomfort i powo­
dują przyspieszenie utraty energii. Tak więc, ważne jest, aby utrzymywać ciepło.
Szczególnie trzeba dbać o stopy, bowiem zimne stopy utrudniają zaśnięcie".
J. Nikołajew:
„ Osoby przeprowadzające głodówkę śpią w miarę możliwości przy maksymalnej
wentylacji, ale pod ciepłym przykryciem. W ostatnich dniach głodówki, kiedy wraż­
liwość na zimno wzrasta, na noc chorzy dostają termofory ".

Wielu specjalistów radzi korzystać podczas głodówki z kąpieli słonecznych.

Sprzyja to lepszemu oczyszczeniu organizmu. Jednakże trzeba to robić z u m i a r e m ,
kierując się w ł a s n y m samopoczuciem.
• Wyeliminowanie leków.
J. Nikołajew:
„ Nawet tabletki na bezsenność, krople walerianowe, czyli to, co w każdym szpi­
talu jest dopuszczalne, u nas są zabronione ".
A. de Vries:
„Podczas głodówki należy unikać wszelkich leków, ponieważ organizm szybko je
wchłania i działają one 10-20-krotnie silniej niż w przypadku osób normalnie się
odżywiających. [...] Wszelkich surowic i zastrzyków również należy unikać".

• Zakończenie głodówki.
J. Nikołajew:
„ Wskazówkami klinicznymi do zakończenia głodówki są pojawienie się apetytu
i świeżej cery, oczyszczenie języka z nalotu, zniknięcie nieprzyjemnego zapachu

107
 z ust i prawie całkowite zaprzestanie wydalania kału po lewatywie. Jednakże cza­
sem, z wielu powodów, trzeba zacząć karmić chorych, zanim pojawią się te symp­
tomy. Ale i tak rezultaty są pomyślne".
A. de Vries:
„Kiedy rezerwy pokarmowe zostaną wyczerpane, pojawiają się określone symp­
tomy, które wskazują, że można zakończyć głodówkę. Jest to powrót uczucia łak­
nienia i zniknięcie nalotu na języku. Najpierw oczyszczają się brzegi i koniec języ­
ka, a następnie szybko oczyszcza się reszta. Nieprzyjemny smak w ustach, nieprzy­
jemny zapach z ust w tym czasie ustępują. Puls i temperatura, jeżeli nie były nor­
malne, normalizują się. Oczy nabierają blasku, reguluje się wydzielanie śliny i mo­
czu. Jeśli mocz był mętny, staje się klarowny. Najważniejszymi ze wszystkich symp­
tomów są powrót uczucia głodu i oczyszczenie języka. Niektórzy uważają, że tylko
one stanowią konkretne i pewne oznaki, wskazujące, że głodówka dobiegła końca.
[...] Czynniki te nie zawsze pojawiają się równocześnie. Jeden symptom może wy­
stąpić kilka godzin wcześniej niż drugi. W każdych warunkach głodówkę należy za­
kończyć w momencie pojawienia się jednej z tych dwóch oznak. Tak na przykład,
nie wolno się wahać, czy zakończyć głodówkę, jeżeli wystąpi wyraźne uczucie gło­
du, mimo iż język jeszcze nie jest czysty, i odwrotnie. W bardzo rzadkich przypad­
kach, kiedy podczas głodówki zaniknęło uczucie łaknienia, oczyszczony język jest
wystarczającą oznaką zakończenia procesu głodówki".
H. Shelton:
„ To dziwne, że z takim trudem dociera do świadomości prosta prawda: najlep­
szym momentem do zakończenia głodówki jest pojawienie się uczucia łaknienia.
Kiedy to następuje, język staje się czysty, znika nieprzyjemny zapach przy oddycha­
niu i smak w ustach. Wszystkie oznaki świadczą o tym, że organizm zakończył sa­
mooczyszczanie i jest gotowy do odnowienia odżywiania. Zazwyczaj następuje
zwilżenie ust i pojawia się silny głód. Czy zawsze głód powraca? Dokładna odpo­
wiedź: prawie zawsze. W ciężkich przypadkach, kiedy śmierć jest tylko kwestią cza­
su, uczucie głodu rzadko powraca. We wszystkich przypadkach uleczalnych, jak
również u osób zdrowych, uczucie głodu „nie zapomina" pojawić się we właści­
wym czasie ".

K o m e n t a r z : jeżeli praktykujecie g ł o d ó w k ę urynową, t o n a podstawie sma­

ku uryny możecie oceniać proces w y c h o d z e n i a złogów. Uryna stopniowo zamienia
się w piekący w smaku płyn. W m i a r ę u s u w a n i a z ł o g ó w jej smak zmienia się i sta­
je się ona podobna do wody. Z m i a n ę tę m o ż n a wykorzystać j a k o wskaźnik stopnia
oczyszczenia organizmu.

Wychodzenie z głodówki.
J. Nikołajew:
„Prawidłowy przebieg regeneracji ma nie mniejsze - o ile nawet nie większe -
znaczenie niż sama głodówka i konieczna jest tutaj stała obserwacja lekarska oraz
starannie opracowana dieta indywidualna [...]
Jakkolwiek bezboleśnie i pomyślnie przebiegał proces głodówki, przejście do re-
generacji zawsze odbiera się jako osiągnięcie zwycięstwa, święto. Soki, owoce, nie-
obciążające pokarmy po głodówce wydają się wyjątkowo smaczne.

Przykładowa dieta w okresie regeneracji po terapii odciążającej ( R D T )

- głodówka 2 0 - 3 0 dniowa; wzrost 160-180 c m , tusza średnia)

Produkty Dni
1 2-3 4-5 6-7 8-10 11-15 16-
Soki: marchwiowy, 500 1000 500 500
-
- -
jabłkowy, winogro­
nowy i inne
Owoce przetarte 500 600 450 375 500
Marchew tarta - -- 250 600 300 200
Kefir, zsiadłe mleko - - 300 400 -600
Zupa jarzynowa - -
z ryżem - 200 400 700 700 700
Miód - - 40 60 60 75
Orzechy - 70 100 100
--
- -
Pieczywo ciemne - 100 300 400
Sałatka winegret -300 400 400 500
Olej roślinny - - - 15 15 30
Kasza na mleku - - - -150 200 200 200
Sałatka z warzyw - - -- 400 400 400
surowych - -
Masło śmietankowe - 20 20 20
- - -
Uwagi:
1. Soki (marchwiowy, winogronowy, jabłkowy) w pierwszym dniu pije się pół
na pół z wodą, w drugim - nierozcieńczone; w 4 - 5 dniu - o w o c e i m a r c h e w prze­
tarte; 6-7 dnia - kasze o papkowatej konsystencji - gryczana, jaglana, ryżowa, ka­
szka dla dzieci (zaleca się starannie i długo przeżuwać).
2. Sok pić małymi łyczkami: „ g r y ź ć " go, smakować, mieszając ze śliną, co jest
bardzo ważne.
3. Od 10. do 30. dnia można dietę urozmaicać, zależnie od dostępności produk­
tów, trzymając się zasady odżywiania roślinno-mlecznego z m a k s y m a l n ą zawarto­
ścią witamin i soli mineralnych.
4. W przypadku braku świeżych o w o c ó w i warzyw m o ż n a je zastąpić odpowie­
dnią ilością konserwowych lub suszonych, lecz należy je przeżuwać j e s z c z e staran­
niej. Zaleca się więcej spacerów na świeżym powietrzu.
5. Zamiast kefiru dopuszczalne są d o w o l n e produkty na bazie zsiadłego mleka.
6. Skład sałatki winegret na porcję 500-gramową (dzielimy ją na dwie r ó w n e
części): gotowane ziemniaki - 250, surowa tarta m a r c h e w k a - 100, g o t o w a n e bu­
raki - 80, surowa kapusta - 50, olej roślinny - 1 5 , cebula - 5 gramów.
Do sałatki winegret można dodać łyżeczkę soku z cytryny".

H. Shelton:
„ Odżywianie po zakończeniu głodówki można zacząć, korzystając z dowolnych

109
dostępnych produktów, lecz według naszych badań najbezpieczniej jest pić soki.
Odpowiednie są soki owocowe i warzywne. Powinny być świeżo wyciśnięte. Jeżeli
postoją, to tracą wartość i witaminy wskutek utleniania. Konserwowane są mało
przydatne do wychodzenia z głodówki.
Ostrożność zachowywana podczas wychodzenia z głodówki jest zazwyczaj pro­
porcjonalna do czasu trwania głodówki.
Pozwólcie, że przedstawię swój program „wychodzenie". Załóżmy, że głodówka
trwała ponad 20 dni. W ciągu pierwszego dnia po jej zakończeniu podaję co godzi­
nę po pół szklanki soku. Preferuję podawanie soku od godziny 8 rano do godziny
18. Oczywiście można to zrealizować tylko w tych przypadkach, kiedy rozpoczęcie
odżywiania nastąpiło, zanim pojawiło się uczucie głodu. Jeżeli apetyt powrócił,
głodówkę należy przerwać o dowolnej godzinie.
Na drugi dzień podaję szklankę soku co dwie godziny. W sumie jest to taka sama
ilość soku, lecz podawana w większych porcjach i z większymi przerwami. Czasa­
mi okazuje się, że jest to za dużo. Jeśli chory skarży się, że tyle nie chce, pozwala
mu się opuścić jeden lub dwa zaplanowane posiłki.
Na trzeci dzień podaję na śniadanie pomarańczę, na obiad - dwie, a wieczorem
- trzy. Zamiast pomarańczy można podać odpowiednią ilość grejpfrutów, dojrza­
łych pomidorów lub innych soczystych owoców, w zależności od pory roku. Istotne
jest nie tyle, czym karmić, ile - żeby nie przekarmić. Owoce powinny być świeże,
dojrzale i dające się dobrze pogryźć. Wszelkim skłonnościom do chciwego połyka­
nia jedzenia należy położyć kres.
Na czwarty dzień chory otrzymuje niewielkie śniadanie z cytrusów lub jedne-
go-dwóch świeżych owoców, bądź dynię, zależnie od pory roku. W ciągu dnia sa­
łatkę warzywną bez soli, oleju, octu, soku z cytryny i innych przypraw oraz jedno
warzywo skrobiowe, gotowane. Wieczorem -ponownie owoc. Posiłek len powinien
być lekki, lecz nieco większy od śniadania.
Na piąty dzień - znów śniadanie z owoców. W ciągu dnia - sałatka, dwa goto­
wane zielone warzywa i pieczone ziemniaki lub białko (niedużo). Wieczorem - po­
siłek z owoców. Osobom, które nie są wegetarianami, pozwalam na ten posiłek wy­
pić szklankę zsiadłego mleka otrzymanego z mleka niepasteryzowanego.
W szóstym dniu menu pozostaje bez zmian, tylko zwiększa się nieco ilość. Do
końca pierwszego tygodnia pacjent powinien dostawać normalną ilość jedzenia.
Nie wolno przegryzać między posiłkami ani jeść wieczorem przed snem. Plan odży­
wiania w czasie wychodzenia z głodówki obejmuje trzy proste posiłki dziennie,
składające się ze świeżych owoców i warzyw. Jeżeli później pojawi się indywidual­
na chęć przejścia na dwa lub jeden posiłek dziennie, będzie to najlepsza decyzja po
ustabilizowaniu się wagi".
A. de Vries:
„Po kilku dniach głodówki organizm traci zdolność do trawienia i przetwarza­
nia pokarmów w zwykły sposób. Kiedy ponownie zaczyna się wprowadzać pożywie­
nie, organizm stopniowo uruchamia czynność trawienną. Jeżeli pierwszy posiłek
składa się ze stałego, ciężkostrawnego pokarmu, to narządy trawienne nie mogą
sobie z nim poradzić. Pokarm będzie się rozkładał i wędrował, przysparzając dużo
cierpienia.

i 10
 Jeżeli stanie się to w dolnej części przewodu pokarmowego w jelicie cienkim, re­
akcja będzie wyjątkowo ostra. Jeżeli perystaltyka, dzięki której przesuwa się po­
karm, jest wciąż jeszcze niemożliwa, to może nastąpić śmierć. Takie jest uzasadnie­
nie konieczności jak najbardziej starannego doboru produktów po zakończeniu
głodówki.
Z niewielkim wyjątkiem, ogólna opinia sprowadza się do tego, że pierwszy posi­
łek powinien być płynny, jako że płyn szybciej się wchłania i jest łatwiej trawiony.
Działa on również bardziej uspokajająco i w mniejszym stopniu podrażnia delikat­
ną śluzówkę, która w tym okresie jest szczególnie wrażliwa.
Soki owocowe i warzywne, zupy jarzynowe, bulion mięsny - to wszystko stoso­
wano w czasie wychodzenia z głodówki. Rezultaty nie były jednakowo korzystne.
Niektórym pacjentom podawane zaraz po głodówce mleko było trudno strawić. Je­
śli dostawali go dużo, to nie zawsze było ono przyswajane bez zakłóceń. U osób
przyjmujących mleko powstawała tendencja do hamowania procesu wznawiania
normalnej pracy jelit. Bulion mięsny ma inne wady i po długiej głodówce wywołu­
je niekorzystne reakcje, mimo iż jest dobrze trawiony. Odcedzony bulion z gotowa­
nych warzyw jest znacznie lepszy, ale najbardziej rozpowszechnione są i najlepsze
rezultaty dają soki ze świeżych owoców i warzyw. Nie stwierdzono przy ich stoso­
waniu żadnych powikłań. Są lekkostrawne, łatwo przyswajalne, dzięki nim jelita
szybko podejmują swoją pracę.
Mimo iż oba rodzaje soków są praktyczne, to zazwyczaj przy wychodzeniu z gło­
dówki preferowany jest sok owocowy. Wielu lekarzy wybiera nieprzecedzony sok
pomarańczowy. Zwłaszcza na kilka pierwszych posiłków. Zapewne dlatego, że ła­
twiej i szybciej przywraca on normalną funkcję żołądka. Można również podawać
sok grejpfrutowy, pomidorowy, winogronowy, ananasowy, brzoskwiniowy, gru­
szkowy, morelowy, jabłkowy, poziomkowy, z dyni piżmowej, arbuza. Spośród so­
ków warzywnych najbardziej odpowiedni jest sok z marchwi.
Głodówkę można przerwać sokiem, który podaje się w ilości pól szklanki co go­
dzinę lub szklankę co dwie godziny. Na drugi dzień można podawać tak samo bądź
w krótszych odstępach czasu. Na trzeci dzień można spożywać po jednej czarce,
tak jak jedzenie (czarka - 500 gramów). W następnych dniach ilość soku można
zwiększyć, ale zawsze należy zachować umiar. Picie soku w nadmiarze może spo­
wodować komplikacje.
Najlepsze soki po zakończeniu głodówki to soki świeżo wyciśnięte. Takie soki są,
naturalnie, smaczniejsze. Słodki smak i świeży zapach takich soków są wyjątkowo
przyjemne dla pacjenta, który zakończył głodówkę. Po kilku minutach od przygoto­
wania soki mogą zacząć tracić swój aromat wskutek utleniania. Tracą też fermen­
ty, witaminy i inne substancje odżywcze. Dlatego też powinno się unikać wszystkich
rodzajów soków konserwowanych, przygotowanych na długo przed spożyciem, so­
ki świeże są znacznie bardziej pożyteczne.
Soki, które pije się zaraz po głodówce, należy przygotowywać w temperaturze
pokojowej, co sprzyja ich trawieniu. W tym czasie unikamy soków zimnych i mro­
żonych. Początkowo sok należy sączyć bardzo powoli.
Jeżeli soki pijemy w pośpiechu, bez właściwego zmieszania ze śliną, mogą wy­
stąpić skurcze żołądka i tworzyć się gazy. Jeżeli zaś soki są przed połknięciem

III
„przeżute ", to kwas i cukier z owoców miesza się ze śliną i praca żołądka zostaje
zredukowana do minimum.
Czas trwania diety opartej wyłącznie na sokach waha się od jednego do sześciu
dni, w zależności od czasu trwania głodówki - im dłuższa głodówka, tym dłużej
trwa dieta oparta na sokach. Tak na przykład, podczas wychodzenia z głodówki
l-2-dniowej należy pić soki, wyłącznie soki przez 1 dzień.
W przypadku głodówki 4-8-dniowej soki pijemy przez 3 dni.
W przypadku głodówki 9-14-dniowej soki pijemy przez 3 dni.
W przypadku głodówki 16-24-dniowej soki pijemy przez 4 dni.
W przypadku głodówki 25-35-dniowej soki pijemy przez 5 dni.
Powyżej 35 dni głodówki - soki pijemy przez 6-7 dni...
Taki schemat, jeżeli uda się go wytrzymać, znacznie wzmaga rezultaty głodówki
leczniczej, zabezpiecza przed wszystkimi niepożądanymi zdarzeniami.
Po okresie picia soków można włączyć do diety wszystkie rodzaje surowych pro­
duktów. Taka dieta powinna trwać tak długo, jak dieta oparta na sokach. Pierwszy
regularny posiłek z surowych produktów powinien być ograniczony. W następnych
dniach ilość jedzenia może stopniowo się zwiększać, jednakże trzeba bacznie kon­
trolować ilość jedzenia, aby nie dopuścić do niespodziewanych zaburzeń trawien­
nych. Dopuszczalne jest wyłącznie stopniowe zwiększanie porcji. Ograniczenie je­
dzenia zawsze jest pożądane, jest to szczególnie ważne po długotrwałej głodówce.
Równie ważne jest prawidłowe przeżuwanie pokarmów. Płyny należy pić małymi
łykami, pokarmy stałe - przeżuwać aż do samorzutnego połknięcia. Poważne po­
traktowanie właściwego sposobu picia i przeżuwania uchroni przed przeciążeniem
narządów trawiennych w czasie, kiedy odzyskują one swoją zdolność do pracy.
Najwięcej powikłań zdarza się wskutek niewłaściwego przerywania głodówki.
Kluczem do sukcesu jest tutaj prawidłowa indywidualna dieta oparta na sokach,
następnie diety składające się z surowych owoców i warzyw. Kiedy zastosowana
zostanie urozmaicona dieta z surowych produktów, gdy będziemy jeść w ograniczo­
nych ilościach i dobrze przeżuwać, to zapewnione zostanie normalne fizjologiczne
przejście organizmu do zwykłego odżywiania ".

K o m e n t a r z : przedstawiony t u opis w y c h o d z e n i a z głodówki autorstwa

trzech najważniejszych autorytetów w dziedzinie głodówki leczniczej umożliwi
w a m lepszą orientację w tej istotnej sprawie. Ale i tak sami będziecie musieli do­
brać sobie najlepszy s p o s ó b w y c h o d z e n i a z głodówki i późniejszego odżywiania.
Autor wychodzi z głodówki w taki sposób: na urynie z miodem, naparze z ziół
z m i o d e m , naparze z dzikiej róży z m i o d e m , świeżo wyciśniętych sokach (mar-
chwiowy, buraczano-jabłkowy, rzadko - p o m a r a ń c z o w y ) . Wszystko zależy od po­
ry roku i możliwości zaopatrzeniowych. Późniejsze odżywianie - o w o c e (słodkie
jabłka), sałatki (kapusta z marchewką, kapusta z ogórkami), lekko duszona kapu­
sta z marchewką, pieczona dynia, g o t o w a n e buraki, chleb z wykiełkowanego ziar­
na, kasze na w o d z i e (gryczana, perłowa, jaglana, pszenna), zupa z wykiełkowane­
go ziarna. Później w ł ą c z a m orzechy, żółty ser itd.

1 12
 Zalecenia szczególne na okres wychodzenia z głodówki
i odżywiania regeneracyjnego

rzytoczone powyżej zalecenia mają charakter schematyczny. M ó w i ą o tym

P zresztą sami autorzy. Jeżeli organizm człowieka jest w dużym stopniu do­
tknięty chorobą, to możliwe są tutaj różne warianty. T a k na przykład,
w przypadku choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy regenerację można za­
cząć nie od soku, lecz od płynnego, śluzowatego wywaru z kaszy owsianej, kaszki
dla dzieci lub kaszy gryczanej - stopniowo, dzień po dniu, zagęszczając kaszę.
Czasami m o ż n a zacząć regenerację od świeżej serwatki. Taka odmiana diety jest
odpowiednia dla osób cierpiących na choroby alergiczne - a s t m ę oskrzelową, eg­
zemę, cukrzycę - i zależy od tego, j a k ciężka jest choroba.
Olej roślinny należy stosować ostrożnie u chorych na nieżyt żołądka, z podwyż­
szoną lub o b n i ż o n ą kwasowością, j a k również u chorych na wrzodziejące zapale­
nie jelita grubego. P r z y prawie wszystkich chorobach pożądane jest stosowanie
diety z m a k s y m a l n ą zawartością naturalnych produktów roślinnych. Białka zwie­
rzęce, w tym r ó w n i e ż mleko, m o ż n a w p r o w a d z a ć począwszy od drugiego tygodnia.
Sól kuchenna jest w okresie regeneracji całkowicie wykluczona, j a k o że może
w tym czasie s p o w o d o w a ć zaburzenia przemiany materii i obrzęki. Absolutnie nie­
dopuszczalne jest spożywanie mięsa, w y r o b ó w mięsnych, grzybów, jaj. Całkowi­
cie zakazane j e s t picie alkoholu i palenie tytoniu, m o c n a k a w a i herbata. Należy
unikać potraw smażonych. Chrupiąca brązowa skórka (pieczone mięso, ryby, zie­
mniaki itp.) b y w a smaczna, ale bardzo trudno ją przyswoić, a jeszcze trudniej wy­
dalić. T w a r d o ś c i ą przypomina ona tworzywo sztuczne, w naturze zaś nie ma ta­
kich substancji odżywczych, jest to wynalazek człowieka „cywilizowanego".
Wskutek n a d m i a r u potraw smażonych zatykają się naczynia włosowate, a następ­
nie tętnice i żyły, co prowadzi do zakrzepowego zapalenia żył.
Wszystko, co jest dla organizmu szkodliwe w zwykłych warunkach, jest jeszcze
bardziej szkodliwe w pierwszych miesiącach po długotrwałej głodówce. Dlatego
też przytoczę ogólne zalecenia dietetyczne, j a k najwłaściwiej odżywiać się w cią­
gu pierwszych trzech miesięcy.

113
 Program odżywiania
zapewniający dobre trawienie

Większość ludzi stale choruje lub jest bli­

ska choroby, ponieważ próbuje przetwo­
rzyć ogromne ilości pożywienia zjadanego
w nadmiarze.

P
o zakończeniu głodówki można w sposób łatwy i szybki przywrócić właści­
we trawienie. Przyjmijcie zasadę, że nie jecie po godzinie 16. Jeżeli będzie­
cie jej przestrzegać, będziecie mieli zdrowy sen. Rano będziecie się czuli
wypoczęci. Wasz organizm będzie się w sposób naturalny sam oczyszczał, a war­
stwa tłuszczowa dojdzie do normy.
Śniadanie zjadajcie m i ę d z y godziną 9 a 10 (można też wcześniej). Jedzcie sałat­
kę ze świeżych w a r z y w na bazie marchwi, kapusty i zieleniny (w zimie warzywa
duszone). Drugim daniem będzie chleb z wykiełkowanego ziarna z m i o d e m lub ka­
pustą morską, albo kasza niełuskana z niewielką ilością masła. R a z e m z sałatką
warzywną będą one stanowić dobry stymulator pracy p r z e w o d u p o k a r m o w e g o ,
rozwoju prawidłowej mikroflory, wznowienia, dzięki sprzężeniu zwrotnemu, pra­
cy układu wewnątrzwydzielniczego.
Przede wszystkim zjedzcie sałatkę. D o p r o w a d z i to do uaktywnienia szeregu pro­
cesów leżących u podstaw normalnej pracy organizmu. Tak na przykład, sałatka
pobudzi wydzielanie s o k ó w trawiennych, j a k o że surowe warzywa są bogate w na­
turalne stymulatory. Po kilku latach takiego odżywiania poczujecie, że wasz orga­
nizm nie przyjmuje innego rozpoczęcia jedzenia. W efekcie możecie doprowadzić
swoje spożycie świeżych w a r z y w i o w o c ó w do 6 0 % dziennej racji. Świeże warzy­
wa, owoce oraz soki z nich sporządzone - to żywność bogata w siły życiowe. Ich
tkanki są bogate w energię, która utrzymuje strukturę tkanek organizmu, jędrność
skóry.
Idealna dieta składa się w 5 0 % z surowych o w o c ó w i warzyw. Błonnik oraz pek­
tynę, znajdujące się w większości produktów pochodzenia roślinnego, nazywa się
„substancjami b a l a s t o w y m i " , ponieważ organizm ich nie przyswaja. Substancje te
są niezbędne, odgrywają w a ż n ą rolę w procesie trawienia: regulują jelitowy system
hormonalny, a za j e g o pośrednictwem cały organizm; są regulatorami perystaltyki
jelit, tworzą p o ż y t e c z n ą mikroflorę w przewodzie żołądkowo-jelitowym, którą
organizm częściowo wykorzystuje w charakterze żywego białka.
Na pokarm białkowy przypada 10% diety. Białko m o ż e być w postaci mięsa,
ryb, jaj, sera żółtego lub w postaci roślinnej, np. w orzechach, pestkach. Drożdże
piwne, chleb i zupa z wykiełkowanej pszenicy również stanowią istotną część po­
żywienia białkowego. Są one zwłaszcza niezastąpione j a k o dostarczyciele witamin
z grupy B, E i D. Pozostała część diety dzieli się na trzy grupy. Pierwsza ( 3 0 % ca­
łości diety) to naturalna skrobia otrzymywana z kasz i roślin strączkowych. Następ-

114
na grupa (nie mniej niż 5%) - to naturalne cukry zawarte w owocach suszonych,
miodzie, świeżo wyciśniętych sokach. Ostatnia grupa (nie więcej niż 5%) składa
się z naturalnych tłuszczów, takich j a k olej słonecznikowy, kukurydziany, oliwa
z oliwek, z naturalnego tłuszczu zwierzęcego (słonina, smalec), masła twardego
i roztopionego.
Osoby mające skłonność do tycia p o w i n n y unikać cukru, chleba, kasz lub spo­
żywać je w minimalnych ilościach, przy czym kasze m u s z ą być świeżo ugotowa­
ne. Staranne przeżuwanie jedzenia jest absolutnie konieczne. P o d c z a s szybkiego
jedzenia p o ł y k a m y trzy-pięć razy więcej kaszy niż potrzeba. To właśnie prowadzi
do tycia. Jeżeli zaś będziemy jeść niewielkie ilości, przeżuwać do konsystencji
mleczka, to ustąpią zaparcia, poprawi się perystaltyka jelit ( w m o m e n c i e przeżu­
wania perystaltyka przyspiesza się czterokrotnie), z n i k n ą zjawiska zastoinowe
w przewodzie żołądkowo-jelitowym.
Okres regeneracji trwa tyle s a m o czasu, co trwała głodówka. Spróbujcie chociaż
przez ten czas prawidłowo się odżywiać.
Rozkład dnia w okresie regeneracji pozostaje mniej więcej taki s a m (spacery, za­
biegi fizjoterapeutyczne, terapia przez pracę, aktywny wypoczynek), j e d n a k ż e oso­
bom szczupłym można dodać specjalne zabiegi - m a s a ż całego ciała (szczególnie
okolic lędźwiowych) z użyciem oliwy, gorące kąpiele. O s o b o m z n a d w a g ą dodaje­
my saunę, m a s a ż ciała z użyciem odparowanej uryny, o s o b o m o konstytucji „Żół­
c i " - pływanie w ciepłej wodzie.
Realizując taki rozsądny program głodówki, będziecie się napełniać siłą życio­
wą, głodówka zaś stanie się elementem niezbędnym w a s z e g o życia. D z i e ń po dniu,
obserwując cud odnowy, jaki dokonuje się w waszej świadomości i organizmie, bę­
dziecie napawać się tym, że doszliście do prawidłowego stylu życia, który z k a ż - '
dym dniem czyni was coraz doskonalszymi i zdrowszymi.
Zalecenia dodatkowe dotyczące głodówki 20-30-dniowej oraz wychodzenia
z niej:
• Gimnastyka oddechowa z elementem wstrzymania oddechu wg K. Butiejko
bądź moja metoda oddychania oczyszczającego postać p o l o w ą człowieka i napeł­
niająca organizm energią.
• Masaż całego ciała lub częściowy z zastosowaniem odparowanej uryny, a tak­
że okłady z niej.
• Nastawienia wolicjonalne, trening autogenny (patrz „ M o c e uzdrawiające",
tom „Własny system uzdrawiania" - przyp. tłum.).
• Osoby mające doświadczenie w przeprowadzaniu g ł o d ó w e k m o g ą stosować
zabiegi hartujące, j a k np. naprzemienny prysznic, ćwiczyć jogging.
• Osoby o niskiej wadze początkowej dodają w okresie regeneracji - uzupełnia­
j ą c o do soków i warzyw - napoje przygotowane z drożdży piwnych w e d ł u g nastę­
pującego przepisu: 0,5 szklanki drożdży piwnych, 0,5 szklanki wody, dwie łyżki
stołowe cukru. Wszystko to wymieszać i postawić w ciepłym miejscu na 3 0 - 4 0 mi­
nut. Gdy tylko pojawi się pianka, m o ż n a wypić od razu c a ł ą szklankę płynu. Od
pierwszego dnia po zakończeniu głodówki m o ż n a oprócz s o k ó w d o d a w a ć dwie
szklanki przygotowanego w ten sposób napoju z drożdży. Ten sam efekt dają chleb
i zupa z wykiełkowanego ziarna.

115
 • Wskutek zatrzymywania w y c h o d z e n i a kamieni z pęcherzyka i przewodów
żółciowych podczas głodówki m o ż e wystąpić żółtaczka. W celu pozbycia się jej
i wyprowadzenia kamieni należy położyć się i przez godzinę przykładać termofor
do prawego boku, pić więcej uryny. Wszak duża dawka uryny (szczególnie pieką­
cej, bardzo gorzkiej w smaku) powoduje rozwolnienie, wskutek którego następuje
oczyszczenie wątroby i pęcherzyka żółciowego. Ponadto, zalecane jest ćwiczenie
jogi „Uddiyana b a n d h a " (wypuścić całkowicie powietrze, w y k o n a ć skłon tułowia,
ręce oprzeć na kolanach i kilka razy z rzędu maksymalnie wciągnąć brzuch). G.
Wojtowicz brał na leczenie g ł o d ó w k ą chorych w okresie żółtaczki mechanicznej
spowodowanej k a m i c ą ż ó ł c i o w ą i wszystko przebiegało normalnie.
• Przy ujawnionym opuszczeniu narządów wewnętrznych II-III stopnia, w tym
również przy opuszczeniu nerek, niezbędne jest noszenie podczas głodówki spe­
cjalnego bandaża. Wszak pierwsze c h u d n ą narządy wewnątrz j a m y brzusznej.
W j a m i e brzusznej (zwłaszcza w pozycji leżącej) powstaje wgłębienie. Podpora
tłuszczowa narządów zmniejsza się i znika. N a r z ą d y wewnętrzne utrzymują się te­
raz głównie na swoich więzadłach. Jeżeli zaś więzadła są słabe, to narządy „opada­
ją", a same więzadła bolą. Jeżeli osoba przeprowadzająca g ł o d ó w k ę lekceważy tę
sprawę lub nie wie, że należy nosić bandaż, stan nerek m o ż e ulec pogorszeniu.
• U niektórych osób podczas w y c h o d z e n i a z głodówki m a s y k a ł o w e stają się
twarde, zbite w kulki i kaleczą odbyt podczas wypróżnienia. U innych nie docho­
dzi do całkowitego opróżnienia jelita grubego, ponieważ wznawia o n o pracę bar­
dzo powoli (sytuacja j a k po wycięciu wyrostka robaczkowego - chce się skorzy­
stać z toalety, lecz jelito pracuje słabo i nie m o ż n a się m o c n o napiąć). W takich
przypadkach należy przez kilka kolejnych dni ( 2 - 4 ) przed wypróżnieniem robić
mikrowlewki z mleka i m a s ł a ( 2 0 - 3 0 g r a m ó w masła roztopić w 100 gramach cie­
płego mleka); używając gumowej gruszki w p r o w a d z i ć tę emulsję do odbytu. W ten
sposób zlikwidujecie suchość w jelicie prostym, która powstaje w rezultacie
nadmiernego pobudzenia zasady życiowej „Wiatru". Nie wątpię, że docenicie tę
praktyczną podpowiedz, która w dodatku p o m o ż e przywrócić n o r m a l n e pH i mi­
kroflorę w jelicie grubym.

i 16
 Jakie błędy może popełnić osoba
przeprowadzająca głodówkę

Każdy człowiek powinien odnosić się do

swojego zdrowia z tym większą uwagą, im
bardziej stara się rozumieć własny orga­
nizm. Powinien utrzymywać organizm
w stanie najdoskonalszego zdrowia i jest to
sprawa ważniejsza niż znajomość innych
nauk.

W
rozdziale tym przedstawię na obszernym materiale praktycznym najbar­
dziej typowe błędy, jakie popełniają osoby stosujące g ł o d ó w k ę . Posta­
rajcie się nie powtarzać ich w swojej praktyce głodówki.
Przeprowadzanie głodówki bez uwzględniania indywidualnej konstytucji
oraz przeciwwskazań. J Nikołajew opowiada, j a k leczono g ł o d ó w k ą 26-letnią ko­
bietę chorą na ciężką dystrofię p o k a r m o w ą . Przy wzroście 158 cm ważyła 31 kilo­
gramów i 200 gramów.
Kobieta samodzielnie przeprowadziła 12-dniową g ł o d ó w k ę , aby wyleczyć się
z nadczynności tarczycy, ta zaś jest przeciwwskazaniem do prowadzenia długo­
trwałej głodówki leczniczej. Regenerowała się przez 14 dni, również nieprawidło­
w o : jadła dużo białek zwierzęcych - mleko, jaja, twaróg, ryby - wszystko, co uzna­
ła za „pożywne". W efekcie pojawiła się niestrawność, wymioty, bóle brzucha, za­
wroty głowy, duże osłabienie.
Wyznaczono prawidłową regenerację: serwatki, p ł y n n e w y w a r y z kaszy owsia­
nej, później stopniowo dodawano wywary z jarzyn, płynne kasze i inne.
Wypisano ją po dwóch tygodniach z w a g ą 39 kilogramów.
K o m e n t a r z : w opisanym przypadku popełniono kilka p o w a ż n y c h błędów.
Z uwagi na wyraźne nadmierne pobudzenie zasady życiowej „ W i a t r u " głodówka
powinna trwać nie więcej niż 7 dni i odbywać się w komfortowych w a r u n k a c h
uwzględniających ciepło i wilgoć. W ciągu 12 dni głodówki u r u c h o m i o n y został
program oczyszczania ze złogów, a tu nagle g ł o d ó w k ę przerywa się i zaczyna
odżywianie od pokarmów, które nie mają zdolności do samotrawienia (nie ma
w nich aktywnych enzymów, wszystko jest inaktywowane wskutek obróbki ter­
micznej). Narządy trawienne nie są w stanie od razu poradzić sobie z tym zada­
niem. Z g o d n y z prawami przyrody rezultat - to wymioty, niestrawność, zatrucie
pokarmowe. Stąd bóle brzucha, osłabienie. Ciepłe p o k a r m y w płynnej postaci,
przepisane przez J. Nikołajewa, szybko zrównoważyły n a d m i e r n i e p o b u d z o n a za­
sadę życiową „Wiatru", co też doprowadziło do pewnego uregulowania czynności
organizmu oraz wagi ciała.
Błędy popełniane przy rozpoczynaniu głodówki. B ł ę d y takie najczęściej
związane są z niechęcią do oczyszczenia przewodu żołądkowo-jelitowego. Skut­
kiem niewykonania tego zabiegu jest długo utrzymujące się uczucie głodu oraz

117
samozatrucie poprzez jelito grube. Człowiek słabnie, boli go głowa, wydzielają
się gazy.
B ł ę d y p o p e ł n i a n e w czasie t r w a n i a g ł o d ó w k i . Niechęć do znoszenia dyskom­
fortu podczas głodówki prowadzi do jej przerwania, a więc - do zwycięstwa uczuć
nad rozsądkiem. Tak na przykład, w rezultacie autolizy pojawiają się: słodki smak
w j a m i e ustnej, pochodzący z ropy przedostającej się z zatok szczękowych, gorzki
smak w ustach z objawami mdłości, towarzyszący zarzucaniu żółci do żołądka, za-
dyszka podczas wchodzenia na strome schody lub pod górę itd. Głodówka zaczęła
swoją p r a c ę uzdrawiającą, zaczęła „ k a r c z o w a ć " patologię polową. Patologia zaś
poprzez umysł zaczęła działać na świadomość i „ p r z e k o n a ł a " ją, aby przerwać gło­
dówkę. W efekcie wszystko idzie na marne. A choroba, umocniwszy się, daje na­
wroty.
Jeżeli osobie przeprowadzającej g ł o d ó w k ę nie stworzy się spokojnych warun­
ków, jeśli pali ona podczas głodówki, nosi syntetyczne ubrania itd., to m o ż e poja­
wić się bezsenność, rozdrażnienie, bóle głowy, osłabienie, kołatanie serca, rozstrój
psychiczny itp
Oto, co może wyniknąć, jeżeli zalecenia dotyczące prowadzenia głodówki reali­
zowane są częściowo
Kobieta w wieku 64 lat, cierpiąca na chorobę reumatoidalną, przyjechała w celu
przeprowadzenia głodówki do córki. W 15. dniu głodówki dozowanej pojawiły się
bóle i zwiększyło znieruchomienie stawów. Podczas wizyty domowej lekarza spe­
cjalisty, kiedy chora i jej rodzina zostali dokładnie wypytani, wyszło na jaw, że ko­
bieta, począwszy od 10. dnia głodówki, postanowiła włączyć do picia soki, sądząc,
że to wzmocni efekt leczniczy. Stało się odwrotnie i wszystko trzeba było zaczy­
nać od nowa.
Jak j u ż wspominaliśmy, od pierwszych dni postu człowiek nie czuje głodu bądź
też uczucie to zbytnio mu nie doskwiera. Jeżeli j e d n a k zaczyna on mieć kontakt
z jedzeniem, czuje j e g o zapach, powoduje to zanik reakcji przystosowawczych
organizmu do głodu i rozwój innych reakcji, które p r o w a d z ą do zgagi, bezsenno­
ści, rozdrażnienia.
Zmysł węchu „kieruje" człowiekiem, a zatem patologia w świadomości nie zni­
ka. W efekcie pozostaje korzeń choroby, zaburzają się procesy wewnętrzne i czło­
wiek przedwcześnie wychodzi z głodówki, nie dokonawszy niczego pożytecznego.
O m ó w i m y teraz przykład nieprawidłowo przeprowadzonej głodówki.
„Pisze do Pana P. W przeszłości byłem mistrzem sportowym w boksie, a teraz
jestem trenerem. Mam 37 lat. Urodziłem się 6 lutego 1958 roku. Wzrost 172 cen­
tymetry, waga 61 kilogramów. Przeważająca dosza - „Wiatr", nieco cech „Żół­
ci ".
Informacje dodatkowe: od półtora roku polewam się zimną wodą. Od trzech lat
stosuję dietę wegetariańską.
Teraz, kiedy natrafiłem na serię Pańskich książek, chciałbym opracować własny
system i poradzić się Pana, czy jestem na dobrej drodze.
Głodówką zainteresowałem się w 1991 roku. Pościłem 10, 17, 24, 30, 34 dni (od­
powiednio w kolejnych latach) i 44 dni w roku 1995. Po ostatniej, 44-dniowej gło-
dó- ce, wskutek nieprawidłowego wychodzenia z niej „odbiło mi". Zacząłem mieć
halucynacje, wyobrażałem sobie, że jestem Chrystusem, który wstąpił na tron w so­
borze św. Mikołaja. Wizja była bardzo wyraźna i dobrze ją zapamiętałem. (Dla
osób o takiego typu konstytucji głodówka w idealnych w a r u n k a c h powyżej trzy­
dziestu dni jest niedopuszczalna. Dłuższy czas głodówki prowadzi do nadmierne­
go pobudzenia zasady życiowej „Wiatru", co się przejawia w załamaniu się proce­
sów u m y s ł o w y c h . Jedzenie surowych produktów i polewanie się z i m n ą w o d ą
również sprzyja nadmiernemu pobudzeniu „Wiatru". Wszystko to, zgodnie z pra­
wami przyrody, prowadzi do negatywnych rezultatów. - Przyp. aut).
Głodówką zainteresowałem się z powodu matki. Umierała na moich oczach -
ataki nadciśnienia, skurcze, co tydzień pogotowie. Zaczęliśmy od Bragga. Jedno­
dniowymi głodówkami wyprowadziła kamienie z nerek (wychodziły w postaci pia­
sku). Zrobiła tylko dwie głodówki trzydniowe.
Niepokoi mnie taka sprawa: kiedy miałem 27 lat, doznałem urazu czaszki. Spa­
dłem z roweru i uderzyłem głową o asfalt; miałem wstrząśnienie mózgu i coś mi pę­
kło w lewym uchu. Odczuwam taki szum, jak przy spawaniu gazowym. Właśnie gło­
dówką chciałbym się tego pozbyć. (W chwili wstrząśnienia mózgu w p r o w a d z o n a
została patologiczna informacja, która zapisała się w postaci pamięci k o m ó r k o w e j .
Należy zastosować m e t o d ę oczyszczania postaci polowej człowieka. G ł o d ó w k a
jest w tym przypadku niezbyt odpowiednia. - Przyp. aut.).
W pewnej broszurce o joginach przeczytałem, że w określonym dniu głodówki
organizm uruchamia dodatkowe rezerwy - podświadomość i energię, która, wy­
dzielając się, zużywana jest na leczenie choroby. Dwa lala temu w 30. dniu głodów­
ki miałem taki moment: budzę się rano o 4.30, jest we mnie jakiś słup energii. Ale
dało! Wstałem, chodzę po domu, wszyscy śpią, nie mogę pojąć, co się ze mną dzie­
je. Gdzieś w głębi duszy pojawiła się myśl, że uruchomiły się rezerwy organizmu.
Powinienem był trochę wytrzymać, ale strach i niewiedza, co się ze mną dzieje,
zwyciężyły. Włożyłem dres, napiłem się mleka i poszedłem biegać. W taki sposób
wyszedłem z głodówki. (Nastąpiło w y r ó w n a n i e energii postaci polowej człowieka,
likwidacja olbrzymiego „zatoru". Fakt, że w organizmie pozostał strach i wątpli­
wości, wskazuje na obecność silnego stłumienia psychologicznego. Trzeba było
wychodzić na sokach i nie biegać w okresie regeneracji, lecz nacierać ciało oliwą
z oliwek i robić gorące kąpiele. - Przyp. aut.).
W następnym roku zrobiłem głodówkę 34-dniową i pod koniec poczułem fizycz­
nie przybliżanie się jakiejś energii. Akurat oglądałem mistrzostwa w piłce nożnej,
była godzina 4 nad ranem. Leżę na łóżku, ciało jakby nie moje, jak gdyby trochę
zesztywniało, jakieś wewnętrzne napięcie. Czuję fizycznie bliskość Boga, Ducha
czy też Energii, proszę to nazwać jak Pan uważa. Zaczęła się we mnie ekstaza re­
ligijna. Zacząłem płakać, modlić się, obudziłem matkę, mówiąc jej, że jestem wy­
brańcem Boga, że w dzień przyjdzie do nas Jezus Chrystus. Nazajutrz wyszedłem
z głodówki i ekstaza religijna minęła. (Następne złamanie zasad głodówki - nocne
oglądanie telewizji, silne przeżycia emocjonalne. Prowadzi to do silnego pobudze­
nia zasady życiowej „Wiatru". Sama głodówka jest dla tego m ę ż c z y z n y zbyt obcią­
żająca. To wszystko doprowadziło do takich skutków. - Przyp. aut.).
W roku 1995 pościłem przez 44 dni. Zacząłem 4 maja, a zakończyłem 16 czerw­
ca. W ostatnim tygodniu organizm był na granicy wytrzymałości. Zrozumiałem to,

119
gdy zamykałem oczy — szły wówczas iskry —jasne, czerwone iskry. Moment ten do­
brze opisał A. Saint-Exupery, kiedy we dwóch z przyjacielem, wskutek awarii sa­
molotu, szli po pustyni. W drugim tygodniu z powodu odwodnienia organizmu za­
częły im się pojawiać iskry w oczach. Wiedziałem o tym i nie bałem się. Po wypi­
ciu uryny przechodziło. Waga spadła z 60 kilogramów do 44. Ale nie czułem zbli­
żania się Ducha czy też Energii. Z pewnością przez cztery lata głodówek organizm
się przystosował i czułem, że „zjadam " samego siebie wolniej niż w czasie poprze­
dnich głodówek. Potężne mięśnie w rękach i nogach jeszcze pozostały. (W ostatnim
tygodniu trwała intensywna praca energetyczna w postaci polowej tego mężczy­
zny, z uzyskaniem nadnaturalnych zdolności. Organizm umocnił się w ciągu po­
przednich głodówek, dlatego lepiej zachowywał masę. - Przyp. aut.)
Rzecz nieprzyjemna: gaiki oczne zaczęły mi się zapadać i podczas mycia woda
dostawała się pod powieki. Poza tym samopoczucie miałem normalne.
Podstawowe błędy: żułem gumę „ Orbit", żeby zabić smak i zapach moczu po je­
go wypiciu. ( G u m a uniemożliwiła całkowite przestawienie się organizmu na odży­
wianie wewnętrzne. Mięta zawarta w gumie do żucia prowokuje pobudzenie „Wia­
tru". Stara uryna jest p ł y n e m z a s a d o w y m , zawiera dużo amoniaku, który ma silne
właściwości lotne, a w i ę c sprzyja pobudzeniu „Wiatru". Wszystko to razem wzię­
te doprowadziło do zniekształconych reakcji w organizmie - zaczęły się zapadać
gałki oczne. - Przyp. aut.).
W 44. dniu zdecydowanie rzuciłem picie moczu - obrzydł mi przez te półtora
miesiąca. Przez pięć dni wszystko było w porządku, a potem zaczęły się halucyna­
cje. Przez pięć dni rodzice nie mogli pojąć, co się ze mną dzieje, potem zawieźli
mnie do szpitala psychiatrycznego. Ocknąłem się - biały sufit, częściowy paraliż
prawej strony ciała, nie mogłem utrzymać w ręce łyżki, pisać, podczas mówienia
zaciskały mi się szczęki, jąkałem się. (Do jakiego stopnia mężczyzna ten był oszu­
kany przez swój umysł i zmysł smaku! Nie zanikły one podczas głodówki, lecz się
umocniły i doprowadziły do patologii - w świadomości i ciele. - Przyp. aut.)
Leżę, analizuję - o co chodzi? Gwałtownie przerwałem picie moczu, nastąpiło
wyczerpanie ośrodkowego układu nerwowego i wtedy mi „ odbiło ". O drugiej w no­
cy wypiłem trochę moczu i rano normalnie zjadłem, zacząłem pisać, skurczów
szczęk już nie miałem. Uciekłem ze szpitala. Niebezpieczna zabawa ta głodówka ".
(Normalne odżywianie i uryna szybko z r ó w n o w a ż y ł y nadmiernie p o b u d z o n ą zasa­
dę życiową „ W i a t r u " i m ę ż c z y z n a zaczął normalnie myśleć. Bardzo dużo poważ­
nych błędów. Jednakże jest i pozytywna strona - cierpliwość umożliwiła mu do­
stęp do oglądania innego życia. Błędy j e d n a k nie dały mu możliwości uczynienia
tego naturalnym i stabilnym, tylko doprowadziły do złych następstw. - Przyp. aut.)
Błędy popełnianie w czasie przerywania głodówki. M o ż n a dobrze przeprowa­
dzić głodówkę, a wszystko zepsuć przy jej przerywaniu. Tak na przykład, pewien
człowiek po długotrwałej głodówce odwiedził w ł o s k ą restaurację i zjadł kilka tale­
rzy makaronu. Jak m o ż n a się było spodziewać, ta uczta była w j e g o życiu ostatnią.
Dragi przerwał g ł o d ó w k ę i zjadł kotlet schabowy. Nic dziwnego, że trzeba mu by­
ło zrobić płukanie żołądka. Trzeci po głodówce zjadł groszek konserwowy, który
co prawda jest p o k a r m e m roślinnym, ale skoncentrowanym i białkowym, o cierp­
kim smaku, który wywołuje skurcze (jak o w o c e hurmy, tylko nieco słabszy). Wy-

120
 stąpiły ostre bóle brzucha, wskutek których człowiek ten trafił do szpitala ze skrę­
tem jelit; uratowano mu życie tylko dzięki natychmiastowej operacji. Czwarty - za
j e d n y m razem zjadł kilogram jabłek, c z y m s p o w o d o w a ł straszne bóle brzucha, do­
prowadził do gwałtownej fermentacji i powstawania gazów. U l g ę przyniosło mu
dopiero płukanie żołądka, zażycie soli przeczyszczającej. Piąty przerwał g ł o d ó w k ę
cukierkami, po c z y m przez wiele miesięcy czuł się gorzej niż przed leczeniem.
Szósta po 35-dniowej głodówce najadła się o w o c ó w nieszpułki z ziarnami i zmar­
ła wskutek niedrożności jelit. Jelita nie są w stanie natychmiast po g ł o d ó w c e zacząć
wykonywać w pełnym zakresie ruchy perystaltyczne i właściwie trawić pokarm,
zwłaszcza nienaturalny.
Zapamiętajcie na całe życie - wyjście z głodówki, szczególnie długotrwałej,
możliwe jest tylko na wcześniej wymienionych w tym rozdziale produktach żyw­
nościowych.
Błędy popełnianie podczas wychodzenia z głodówki. Jeżeli po p r z e p r o w a d z e ­
niu głodówki nie zmieniliśmy się po w z g l ę d e m swoich cech i m a m y stłumienia
emocjonalne, to nadal prowadzimy wadliwy tryb życia, do j a k i e g o nakłaniają nas
te stłumienia. Ażeby się ich pozbyć, musimy pościć tak długo, aby czas trwania
głodówki nieco przekroczył pierwszy przełom kwasiczy - 14-20 dni. Krótsze gło­
dówki uniemożliwiają „ w y k a r c z o w a n i e " patologii polowej i efekt takich głodówek
jest nieznaczny.
Oto przykład. Do szpitala, w którym prowadzone są głodówki lecznicze, trafił
68-letni mężczyzna z rozpoznaniem miażdżycy tętnic m ó z g o w y c h , zespołu cere-
brastenicznego, przewlekłej niewydolności wieńcowej, p o z a w a ł o w e g o stwardnie­
nia mięśnia sercowego, arytmii wywołanej migotaniem przedsionków, r o z e d m y
płuc, stwardnienia płuc.
Z rozmowy z pacjentem dowiedziano się, że przez czterdzieści lat samodzielnie
przeprowadzał on okresowe głodówki, zrzucał kilogramy, poprawiając swoje ogól­
ne samopoczucie. Głodówki były krótkie - od trzech do ośmiu dni, p o t e m przecho­
dził na zwykłe odżywianie, j a d ł dużo mięsa, ostrych potraw, alkoholu. M ę ż c z y z n a
ten był oszukiwany przez własny umysł i zniewolony przez swoje nawyki żywie­
niowe. U m y s ł „ n a m a w i a ł " go do krótkich głodówek, niby dla poprawy stanu zdro­
wia. Później zaś „uspokajał" go - zrobione, m o ż n a sobie dogodzić wszelkimi
„smakołykami". Wcześniejsze nawyki powracały z n o w ą siłą i p o w o d o w a ł y utratę
równowagi w organizmie.
Jednym z błędów popełnianych przy rozpoczynaniu odżywiania regeneracyjne­
go jest jedzenie produktów zawierających zbyt dużo soli. M o g ą przy t y m powsta­
wać, j a k j u ż wspominaliśmy wcześniej, obrzęki, których nie należy likwidować
środkami moczopędnymi, a lepiej oczyścić jelito i przez d z i e ń - d w a powstrzymy­
w a ć się od jedzenia lub zwiększyć ilość ruchu.
Niektórzy kontynuują regularne lewatywy również po zakończeniu głodówki.
M o ż e to doprowadzić do powstawania zaparć nawykowych. R e g u l o w a ć stolec na­
leży poprzez właściwe odżywianie, a nie lewatywy. Lewatywy u r y n o w e m o ż n a
wykonywać przez tydzień-dwa po długotrwałej g ł o d ó w c e , co d w a - t r z y dni, nie
częściej.
Postępowanie w okresie regeneracyjnym. Potrzebny j e s t większy spokój niż

121
podczas głodówki, p o n i e w a ż na trawienie, przyswajanie i wydalanie zużywa się
bardzo dużo energii życiowej. O s o b o m o indywidualnej konstytucji „ W i a t r u " zale­
ca się częste leżenie w łóżku, zwłaszcza w pierwszych dniach regeneracji.
Poważny błąd popełniają ci, którzy myślą, że tylko s a m ą g ł o d ó w k ą m o g ą wyle­
czyć się z jakiejś choroby. Najlepsze, najtrwalsze i najbardziej znaczące wyniki
osiągają ci, którzy po g ł o d ó w c e pilnują właściwego odżywiania, p r o w a d z ą aktyw­
ny tryb życia i zerwali ze swoimi nawykami, które dyktowały im zmysły, lub cho­
ciażby nauczyli s i e j e kontrolować. Możecie zapytać - j a k długo należy tego wszy­
stkiego przestrzegać? Przez całe życie!

Skuteczność w stosowaniu głodówki

U podstaw każdej choroby leży jej przyczy­

na, której nie usunie żaden lek.
Głodówka jest drogą do dobrego zdrowia
i długowieczności.

H
istoria zna wiele przykładów, kiedy to regularne praktykowanie głodówki
przynosiło wspaniałe rezultaty. Wyniki głodówki zmieniały nie tylko
zdrowie człowieka, lecz także j e g o los. Tak na przykład, Heinrich Tanner
dzięki głodówce dożył 91 lat, a s a m ą g ł o d ó w k ę nazywał „eliksirem życia".
Pisarz Epton Sinclair żył 90 lat i do k o ń c a swoich dni czuł się zdrowy, rześki
i energiczny. Miał bardzo silną w o l ę i pokrzepiał rozpoczynających g ł o d ó w k ę ta­
kimi słowami:
„ Pamiętajcie, że jeżeli któregoś ranka obudzicie się i odkryjecie, że macie obni­
żoną temperaturę, puls około 40, a ręce jak z waty i nogi, na których nie możecie
ustać, i jeżeli wasi przyjaciele zebrali się wokół was i mówią, że wyglądacie jak mu­
mia z sarkofagu siedemnastowiecznej dynastii... to uśmiechnijcie się i powiedzcie,
że nie będziecie jeść, dopóki nie powróci do was uczucie głodu ".

Najbardziej j a s k r a w y m p o z y t y w n y m przykładem stosowania głodówki był

P. Bragg. Z m a r ł w grudniu 1976 roku w wieku 95 lat. Anatomopatolog stwierdził,
że jego serce, naczynia i wszystkie narządy w e w n ę t r z n e były w doskonałym stanie.
Bragg miał rację, kiedy m ó w i ł o sobie: „Moje ciało nie ma wieku".
„Mam pięćdziesięcioletnie doświadczenie praktyczne i naukowe w dziedzinie
stosowania racjonalnej głodówki, jak również innych metod naturalnych (odżywia­
nia, ruchu i itd.), co pozwoliło mi na poprawienie słabego od urodzenia zdrowia.
Urodziłem się na plantacji w stanie Wirginia, gdzie uprawiano tytoń i hodowa­
no świnie. Od urodzenia miałem słabe serce. Nawet w dzisiejszych szpitalach takie
dzieci wymagają bardzo starannej opieki. Przez pierwszych czternaście miesięcy

122
trwała nieustanna wałka o moje życie. Cierpiałem na silne kołatanie serca.
W ósmym roku życia zaatakowała mnie gorączka reumatyczna i przez jedenaście
dni byłem na granicy życia i śmierci. Słabe serce nie pozwalało mi biegać i bawić
się z moimi zdrowymi rówieśnikami. Wkrótce zaczęły się rozwijać inne choroby:
zapalenie zatok, astma, zapalenie oskrzeli, a później również gruźlica ".
W dzieciństwie przeszedł dosłownie wszystkie choroby wieku dziecięcego.
W czasie „leczenia" zażył mnóstwo rozmaitych leków, w t y m również kalomel, za­
wierający rtęć. Ostatecznie, po leczeniu przez kilka lat w sanatoriach, wypisano go
j a k o skazanego na powolne umieranie. Oficjalna m e d y c y n a ze swoimi m e t o d a m i
okazała się bezsilna.
Zwątpiwszy w oficjalną medycynę, Bragg wybrał, j a k o ostatnią nadzieję, natu­
ralne metody leczenia i trafił do sanatorium doktora Augusta Rolleta w L o z a n n i e
(Szwajcaria). Doktor uprzedził, że czeka go ciężka próba, k t ó r ą jeśli wytrzyma, to
m o ż e odzyskać zdrowie.
Bragg dobrze zapamiętał swoją pierwszą czterodniową g ł o d ó w k ę . W ciągu tych
czterech dni męczył go głód, siły odebrała intoksykacja, a uczucia litości w o b e c sa­
mego siebie, krzywdy, poczucie ułomności fizycznej spalały go od środka.
„ Będzie ci się bardzo chciało jeść. Ale nie będzie to prawdziwy głód, tylko przy­
zwyczajenie organizmu do otrzymywania posiłku o określonej porze. CIAŁO JEST
GŁUPIE, ma dużo pragnień, ale ty powinienieś pozostać gospodarzem - twój ro­
zum powinien kontrolować ciało " - takimi słowami p o u c z a ł Rollet m ł o d e g o Brag-
ga przed głodówką.
Za radą lekarza Bragg codziennie przez cztery dni głodówki dokonywał analizy
moczu.
„ Codziennie brałem próbkę moczu i przechowywałem w butelce. Starannie
ustawiałem butelki na półce w mojej sypialni i codziennie obserwowałem próbki.
W miarę ochładzania się moczu i opadania osadu mogłem obserwować, jak olbrzy­
mia ilość substancji obcogatunkowych wyprowadzana była z mojego organizmu ".
Analiza taka pozwoliła uczynić w i d o c z n y m wychodzenie z ł o g ó w z organizmu.
W rezultacie takiej prostej procedury każdy samodzielnie m o ż e ocenić stopień
„czystości" swojego organizmu.
Kiedy Bragg zakończył czterodniową głodówkę, zaczęto mu p o d a w a ć posiłki
składające się głównie z surowych warzyw i owoców oraz gotowanych jarzyn.
„Mniej więcej w dwa tygodnie po głodówce doświadczyłem takiego uczucia ulgi
i dobrego samopoczucia, jakiego nigdy w życiu nie zaznałem ".
Od tego czasu zdrowie i żywotność Bragga gwałtownie się polepszały. Pod ob­
serwacją doktora Rolleta przyszło mu przeżyć g ł o d ó w k ę j e s z c z e raz.
„Nauczył mnie pościć po 24 godziny, a w ciągu następnych dziewięciu miesięcy
odbyłem pod jego kierunkiem głodówki 7-, 14- i 21-dniowe".
Pomiędzy głodówkami Bragg przestrzegał diety roślinnej.
Po odzyskaniu zdrowia w sanatorium Augusta Rolleta, przystąpił do swojego
programu regularnych głodówek: cotygodniowej głodówki pełnej 24-, 36-godzin-
nej, co daje łącznie 52 dni w roku, i głodówki 7-10-dniowej raz na cztery miesią­
ce. Jednakże w organizmie pozostało jeszcze dużo trudnych do usunięcia złogów.
Najstraszniejsza była rtęć. To właśnie ona tłumiła siłę ż y c i o w ą organizmu. Trzeba

123
ją było zebrać z całego ustroju i usunąć. Trwało to aż pięć lat. O t o j a k opisuje ten
proces sam Bragg:
„ Tak przeżyłem pięć lat. Pewnego razu rozpocząłem 10-dniową głodówkę i na­
gle stal się cud. Siódmego dnia głodówki pływałem kanoe po rzece, rozkoszując się
słońcem i świeżym powietrzem. Nagle poczułem straszne bóle żołądka, czegoś ta­
kiego jeszcze w życiu nie miałem. Z wielkim trudem dotarłem do brzegu, uwolniłem
żołądek, a wtedy zobaczyłem, jak na zewnątrz wyszło około jednej trzeciej jiłiżanki
rtęci z kalomelu, który przyjmowałem w dzieciństwie. Zdarzenie to bardzo zmieni­
ło mój stan fizyczny. Od tego dnia wreszcie wiedziałem, co to znaczy wspaniałe
zdrowie. Moje siły życiowe wzrastały proporcjonalnie w rezultacie przestrzegania
programu uzdrawiania ".
Z tej opowieści wyciągnij dla siebie, S z a n o w n y Czytelniku, wniosek, że jeśli le­
czyłeś się długo i silnymi lekami, to będziesz potrzebował wiele czasu i uporu, aże­
by uwolnić się od ich skutków.
N a s t ę p n y m i w a ż n y m i e l e m e n t a m i systemu uzdrawiającego Bragga są ruch
i odżywianie.
„Nie jem śniadań już od ponad 50 lat. Wstaję rano i jeżeli jestem w domu w Hol­
lywood, to wsiadam do samochodu i jadę do wspaniałego parku Griffith w górach.
W kilka godzin docieram na szczyt Mount Hollywood i zbiegam w dół. Jeśli zaś je­
stem na wybrzeżu w Santa Monica, to biegam po plaży. Kąpię się w oceanie przez
okrągły rok. Będąc gdzie indziej, spaceruję lub jeżdżę na rowerze. Po kilku godzi­
nach energicznych ćwiczeń wracam do domu i wykonuję swoją pracę twórczą, ro­
bię plany wykładów, piszę artykuły do czasopism poświęcone zdrowiu, piszę książ­
ki. Około godziny 11 zjadam kilka owoców, a około 12 jem pierwszy posiłek. Za­
czynam od świeżej sałatki, której podstawą jest kapusta i marchewka, do nich do­
daję takie surowe warzywa, jak pomidory, rzodkiewkę, seler, strączkowe, a na ko­
niec - połówkę awokado. Zjadam jedno przygotowane warzywo karotenowe, na
przykład marchewkę, lub jedno zielone, na przykład szpinak lub jarmuż, lub coś, co
zawiera białko. Oczywiście najbardziej lubię wszelkie gatunki orzechów lub ziaren,
takich jak pestki słonecznika czy dyni.
Zapracowałem na jedzenie wysiłkiem jizycznym i mój organizm jest teraz goto­
wy do wydzielania soków trawiennych, aby strawić te wszystkie naturalne produk­
ty i uzyskać z nich dużą ilość energii. Jakie smaczne są naturalne produkty! Soki
trawienne pracują wspaniale, oczyszczanie jelita jest całkowicie zgodne z ilością
posiłków.
Program ten, składający się z 12 posiłków w tygodniu (jeden dzień głodówki),
nie przeciąża mnie i nie wyczerpuje energii. Dzięki takiemu programowi nauczy­
łem swoje jelita precyzyjnej pracy. Wypróżnienie następuje w godzinę po obiedzie
i w godzinę po kolacji.
Jedyny wyjątek, na który z rzadka sobie pozwalam, to jabłko lub plasterek świe­
żego ananasa między posiłkami. Kiedy są już dynie i panuje upal, z przyjemnością
odświeżam się kawałkiem dyni.
Wierzę w swój program głodówki. Dowiódł swojej skuteczności na mnie, mojej
rodzinie, przyjaciołach i tysiącach moich uczniów z całego świata. Mój program
obejmuje, oprócz głodówek cotygodniowych, cztery długotrwałe głodówki w roku.

124
 Na początku każdego roku wyznaczam dni, w których najwygodniej będzie mi
przeprowadzić głodówki 7-10-dniowe. Dlaczego 7-10-dniowe? Czasem poszczę
tylko 7 dni z tej przyczyny, że w pewnym momencie czuję, iż tyle dni wystarczy do
pełnowartościowego oczyszczenia organizmu.
Praktykuję głodówkę już tyle lat, że bardzo wyraźnie odczuwam jej wpływ na mój
organizm. Jakiś głos wewnętrzny podpowiada mi, kiedy należy przerwać głodów­
kę. Tak więc, zazwyczaj wyznaczam sobie głodówkę na początek stycznia. Jak już
wspomniałem, trwa ona siedem dni, czasem osiem, czasem dziewięć lub dziesięć.
Następną głodówkę wyznaczam na wczesną wiosnę. Głodówka wiosenna zawsze
trwa dziesięć dni, aby „starannie oczyścić własny dom". W ciągu tych dziesięciu
dni chcę usunąć z organizmu toksyny i szkodliwe substancje, które zimą dostały się
do organizmu.
Trzecia głodówka przypada na środek lata, zwykle na drugą połowę lipca lub
sierpnia. Tę głodówkę znoszę najlepiej, latem jem przecież dużo świeżych warzyw
i owoców, że tak powiem - prosto z grządki. Głodówka letnia sprawia mi większą
przyjemność niż każda inna. W tym czasie jestem zazwyczaj aktywny fizycznie i in­
telektualnie tak jak wcześniej.
Głodówka jesienna wypada zwykle w końcu października lub w listopadzie.
Jak już mówiłem, rezultaty głodówki zazwyczaj się kumulują. Wyobraźcie więc
sobie, jaki odpoczynek fizjologiczny daję swojemu układowi trawiennemu, po­
szcząc w sumie przez 75 dni w roku. Odpoczywa wątroba, pęcherzyk żółciowy
i układ hormonalny. Odpoczynek fizjologiczny, jaki daję trzustce, umożliwia jej in­
tensywniejsze wydzielanie insuliny. To samo odnosi się do żołądka, który po gło­
dówce wydziela dużo soków, które pomagają lepiej trawić. W jamie ustnej wytwa­
rza się więcej śliny. Można poczuć w ustach słodki smak, oddech staje się czystszy.
Im więcej przeprowadzicie głodówek, tym mniej zapachów wydziela wasze ciało.
Przez wiele lat stosowania tego rozkładu i utrzymywania się w doskonałej for­
mie, żyję zupełnie jak ożywiona prądnica. Mój jeden dzień jest bardziej zapełniony
niż u kogoś innego cały rok. Mam niespożytą energię do pracy i zabawy. Nigdy się
nie męczę, nie bywam senny. Jestem stale aktywny i umysłowo, i fizycznie. Mam du­
żo wykładów, dużo podróżuję po całym świecie, piszę i wykonuję wiele innych obo­
wiązków. Ale na wszystko wystarcza mi czasu i sił. "
Ludzie często pytali Bragga i osobiście, i w listach: „ C z y g ł o d ó w k a m o ż e m n i e
wyleczyć z takiej czy innej c h o r o b y ? " Odpowiadał:
„Chcę, aby mnie dokładnie i wyraźnie zrozumiano: nie zalecam głodówki ja­
ko leku na choroby! Nie zajmuję się leczeniem. Nie wierzę w żadne leki oprócz
natury. Wszystko, co możemy zrobić, to wzmocnić siły życiowe w taki sposób, aby
leczenie chorób stało się całkowicie wewnętrzną sprawą samego organizmu. Je­
stem pełen zdrowia i energii właśnie dlatego, że studiuję prawa przyrody i zgo­
dnie z nimi postępuję. Prawa naturalnego odżywiania, prawa samooczyszczania
głodówką, ćwiczenia fizyczne - to właśnie prowadzi do życia, w którym nie ma
starości".
Bardzo umiejętnie stosował g ł o d ó w k ę akademik Aleksander Mikulin. P r o b l e m
uzdrawiania własnego organizmu potraktował k o m p l e k s o w o i niezwykle głęboko.
M i m o iż nie był silny genetycznie ani nie pochodził z długowiecznej rodziny, po-

125
zwoliło mu to przeżyć 90 lat. I napisać w s p a n i a ł ą pracę „Aktywna długowiecz­
ność".
Mikulin dzieli się z czytelnikami swoimi rozmyślaniami i zaleceniami praktycz­
nymi.
„ Jaki prosty i skuteczny jest proces odżywiania komórki, a jaka skomplikowana,
długa i kręta jest droga złogów do chwili, kiedy wreszcie organizmowi uda się ich
pozbyć. Można sobie wyobrazić, ile jest na tej drodze „cichych zatoczek", gdzie
złogi mogą osiadać niczym muł na dnie rzeki!
Nie sposób wyobrazić sobie ruchu tych wszystkich zużytych substancji pomiędzy
milionami komórek bez udziału jakichś wielkich sił, zastosowanych z zewnątrz wo­
bec toksycznych płynów.
Jakie siły mechaniczne sprzyjają ruchowi toksyn w przestrzeniach międzykomór­
kowych? Są to najprawdopodobniej trzy siły.
Pierwsza - siła wibracji komórek. Jest bardzo mała.
Druga - siła kurczenia się komórek, powstająca podczas skurczów mięśni.
Trzecia - inercja, powstająca w polu grawitacyjnym Ziemi przy wstrząsach
organizmu podczas chodzenia, biegania itd.
Oczywiste jest, że siły druga i trzecia są bardziej znaczące pod względem wiel­
kości i odgrywają decydującą rolę ".
W celu utrzymania o r g a n i z m u w o d p o w i e d n i m stanie i oczyszczenia go od zło­
gów m i ę d z y k o m ó r k o w y c h Mikulin stosował kilka prostych, lecz skutecznych spo­
sobów: gimnastykę wibracyjną, gimnastykę k i e r o w a n ą wolą, szczególny rodzaj
masażu, specjalne oddychanie, głodówkę, pocenie się i odżywianie. R a d z ę w a m
zastosować p e w n e zalecenia Mikulina do w ł a s n e g o uzdrawiania.
Gimnastyka wibracyjna. Stańcie na palcach, tak aby pięty oderwały się od
podłogi na centymetr, po c z y m szybko opadnijcie na całe stopy. Odczujecie
wstrząs. Taki wstrząs ciała należy w y k o n y w a ć nie częściej niż raz na sekundę.
Ogólna ilość powtórzeń - nie więcej niż 60. Osoby starsze i osłabione powinny wy­
konywać to ćwiczenie w d w ó c h seriach po 30 powtórzeń, z przerwą 5-10 sekund.
W ciągu dnia gimnastykę wibracyjną m o ż n a zastosować 3-5 razy.
Gimnastyka kierowana wolą. Rano, leżąc w łóżku, napnijcie wszystkie mię­
śnie, począwszy od p a l c ó w u nóg, następnie łydki, uda i tak dalej ku górze. Pod­
czas tego ćwiczenia napięcie p o w i n n o przebiegać falą, wreszcie całe ciało powin­
no zastygnąć na 5-10 sekund w ogólnym, silnym napięciu. Nie należy powtarzać
więcej niż 10 razy.
Specjalny masaż. Raz lub dwa w miesiącu wykonujcie masaż węzłów chłon­
nych znajdujących się p o m i ę d z y lewą b r o d a w k ą piersiową a obojczykiem. W tym
celu należy złączyć trzy palce prawej ręki i naciskając nimi na mięśnie, okrężnymi
ruchami wypychać limfę w kierunku od piersi do obojczyka. P o m a g a to w oczy­
szczaniu w ę z ł ó w chłonnych.
Specjalne oddychanie. Po obudzeniu i przeciągnięciu się, połóżcie się na ple­
cach i rozluźnijcie wszystkie mięśnie. Zróbcie głęboki wdech do klatki piersiowej,
tak aby się wyraźnie uniosła. Wstrzymajcie oddech i wypnijcie brzuch, aby nabrał
kształtu kuli. W takim stanie wytrzymajcie 3-5 sekund. Następnie wypuśćcie po­
wietrze w dziesięciu niewielkich porcjach. Przy k a ż d y m wydechu wypychacie je

126
siłą przez szczelnie zamknięte usta. Brzuch w ciągu tych dziesięciu wydechów in­
tensywnie faluje. Główna zaleta tego oddychania polega na wstrząsaniu nierucho­
mych narządów.
G ł o d ó w k a . Co roku Mikulin przeprowadza jedną lub dwie głodówki według na­
stępującego schematu.
„ Wieczorem, przed dniem rozpoczęcia głodówki, wykonuję lewatywę wodą
0 temperaturze pokojowej. Następnego dnia rano powtarzam zabieg. Po lewatywie
robię codzienną gimnastykę poranną i spacer 1-2 kilometry.
Do tego czasu pojawia się uczucie głodu. Jednakże zamiast posiłku wypijam 1-2
szklanki przegotowanej wody. Woda wypełnia żołądek, uczucie głodu mija.
W ciągu całego dnia pracy należy nadal zachowywać się tak jak przed głodów­
ką. Kiedy tylko pojawia się głód, ponownie wypijam szklankę przegotowanej wody.
Wychodząc z domu, biorę turystyczny bidon z wodą. Woda przepłukuje organizm
1 osłabia napady głodu. Tak trzeba żyć przez całe 7 dni głodówki: codziennie rano
i wieczorem lewatywa, a zamiast jedzenia - woda, 10-12 szklanek dziennie. Suro­
wo wzbronione są wszelkie leki lub jedzenie, herbata, cukier itd. Jedna filiżanka
herbaty przekreśla efekt całej głodówki, ponieważ powoduje wydzielanie się soku
żołądkowego, który — jeżeliprzestrzegamy wymienionych wyżej warunków — w trze­
cim dniu przestaje się wydzielać. Jeżeli podczas głodówki pojawia się osłabienie,
to należy jak najszybciej wykonać dodatkową lewatywę.
Ósmego dnia rano zaczynamy odżywianie w taki sposób: pierwszego dnia soki,
zsiadłe mleko, twaróg, herbata, odrobina cukru. Drugiego dnia dodajemy gotowa­
ne jarzyny, suchary. Wszystko w małych ilościach, co 2-3 godziny. Na trzeci dzień
uzupełniamy nasze menu gotowaną kurą, ziemniakami, ryżem. Dalej odżywiamy się
już normalnie ".
Odżywianie. W kwestii odżywiania Mikulin daje następujące zalecenia:
„Jeżeli przystępujemy do posiłku bez uczucia głodu, to waga ciała zacznie wzra­
stać z powodu odkładania się tłuszczu.
Po pierwsze: nie siadajcie do stołu, dopóki nie poczujecie silnego głodu.
Po drugie: cały posiłek należy w myśli podzielić na trzy fazy. Pierwsza - zaspo­
kojenie silnego głodu, druga - najedzenie się. Wstaję od stołu, kiedy mógłbym z nie
mniejszym apetytem zjeść drugie tyle. Trzecia faza - to „ obżarcie się ", kiedy po
najedzeniu się dojadamy to, co zostało na talerzu. Tę fazę należy wykluczyć.
Chciałbym opowiedzieć, jakich produktów unikam lub stosuję je w minimalnych
ilościach.
Najbardziej lubię przaśne placki bez drożdży. Drożdże powodują fermentację
w jelitach. Nie jem zbyt dużo tłuszczu zwierzęcego, sprzyja on miażdżycy. Zastępu­
ję go olejami roślinnymi. Zamiast mleka uważam za pożyteczne wszelkie rodzaje
produktów pochodnych na bazie bakterii - mleko zsiadłe, kejir, śmietanę, biały ser.
Mięso gotowane oraz ryby w umiarkowanych ilościach. Jak najwięcej warzyw, roz­
maite kasze. W ciągu dnia uważam za korzystne picie 7-8 szklanek płynów, w celu
rozrzedzenia krwi. Bulion mięsny wykreśliłem, jest źle rozkładany przez wątrobę.
Zażywam kwas askorbinowy - 1 gram dziennie, piję dziką różę i inne napary.
Sól i cukier stosuję z umiarem i staram się zastąpić miodem. Generalnie, uwa­
żam je za wrogów.

127
 Należy zwracać uwagę na wypróżnienia i jeżeli nie ma parcia na stolec pod ko­
niec dnia - wykonywać lewatywę ".
Pocenie się. A. Mikulin uważa, że pocenie się podczas pracy fizycznej jest bar­
dziej korzystne niż w łaźni.
„ Codzienny intensywny 20—30-minutowy bieg z obfitym poceniem się uważam za
jeden z najcenniejszych zabiegów zdrowotnych ".
Jeżeli nie spocicie się pod w p ł y w e m wysiłku fizycznego lub nie skorzystacie
z łaźni, to pójdziecie do pracy, niosąc w swoim ciele ryle trujących kwasów, zło­
gów i innych trucizn, ile wydalilibyście wraz z potem.
Podkreślę jeszcze raz: Mikulin uważał, że j e d n y m z „podstawowych kanałów
oczyszczania" ze złogów i trucizn jest regularne codzienne pocenie się, które
sprzyja zdrowiu i długowieczności. Sztuczna łaźnia jest w tym przypadku poży­
teczną n a m i a s t k ą pocenia się pod w p ł y w e m wysiłku fizycznego.
Mikulin skonstruował dla siebie miniłaźnię, z której codziennie korzystał. Skon­
struował również i w p r o w a d z i ł do p o w s z e c h n e g o użytku jonizatory powietrza.
Ostrzegam czytelników przed prostym k o p i o w a n i e m systemu A. Mikulina z te­
go powodu, że miał on indywidualną konstytucję „Flegmy-Żólci" i intuicyjnie do­
pasował opisany powyżej system do potrzeb własnego organizmu. Aktywność ru­
chowa, zabiegi w łaźni parowej, produkty na bazie kwaśnego mleka, głodówka i je­
dzenie sucharów - to wszystko jest nastawione na zrównoważenie w organizmie
cech zasady życiowej „ F l e g m y " . Jeżeli zaś macie konstytucję „Wiatru", to zalece­
nia te przyniosą zdrowiu szkodę. Zetknęliśmy się j u ż z takim przypadkiem „miło­
śnika sucharów". Nie m ó g ł się nimi nacieszyć i chwalił się - to jest dopiero pro­
dukt! W zimie, kiedy naturalne czynniki sprzyjają nadmiernemu pobudzeniu „Wia­
tru", jedzenie sucharów doprowadziło go do poważnych p r o b l e m ó w z przewodem
p o k a r m o w y m . To samo, ale w jeszcze gorszej postaci, powtórzyło się następnej zi­
my. M ę ż c z y z n a ten pomyślał, że wyczerpała się j e g o energia życiowa i pora umie­
rać. Wtedy zwrócił się do mnie. Wysłuchawszy go, zaleciłem z m i a n ę diety, całko­
witą rezygnację z sucharów (suchary bardzo odwadniają organizm, co jest dobre
dla osób o konstytucji „ F l e g m y " , ale wyjątkowo szkodliwe dla osób o konstytucji
„Wiatru"). W efekcie zdrowie starszego pana szybko się ustabilizowało i żyje on
do dziś.

128
 Doświadczenia autora
w stosowaniu głodówki

Do zdrowia nie ma krótkich dróg.

S
zalenie istotne jest, abym przytoczył swoje doświadczenia od samego począt­
ku - od głodówki jednodniowej, do choćby 10-20-dniowej. Sądzę, że wiele
zaczerpniecie z moich doświadczeń.
Rok 1985.
Moja pierwsza głodówka (jednodniowa).
7 stycznia.
Za radą Bragga postanowiłem przeprowadzić j e d n o d n i o w ą g ł o d ó w k ę (36 go­
dzin). M o i m zdaniem, zniosłem ją normalnie. Jeść mi się szczególnie nie chciało.
Miałem, co prawda, pod wieczór takie wrażenie j a k przed s n e m : roztargnienie, ga­
datliwość, bez szczególnej kontroli. Podkreślę zwłaszcza zaostrzenie odczuwania
własnego „ J a " i otaczającej przyrody.
Pierwszy posiłek był taki, j a k zalecał Bragg. Stolec normalny. O godzinie 18 zja­
dłem trochę czerwonych warzyw, jajecznicę (z dwóch jaj) na kiełbasie. Na drugi
dzień po głodówce samopoczucie m i a ł e m wspaniałe.
K o m e n t a r z : najważniejszy jest pierwszy krok. Jest o n zawsze najtrudniej­
szy, przecież na początku powinna się dokonać praca umysłu, poruszenie. S a m o to
jest j u ż d u ż y m osiągnięciem na drodze do doskonałości i zdrowia.
Jeśli chodzi o .jajecznicę z kiełbasą" - zaspokojenie apetytu, to walka z tym pro­
blemem przeciągnie się na więcej niż dziesięć lat.

G ł o d ó w k a trzydniowa.
6 lutego.
Zakończyłem trzydniową głodówkę. Dzisiaj zacząłem z niej wychodzić. S a m o ­
poczucie m a m dobre, czuję lekkie osłabienie, ale w zasadzie jest wszystko w p o ­
rządku. W talii m a m około 74 cm, puls - 46 uderzeń na minutę. Jednak j ę z y k się
nie oczyścił.
K o m e n t a r z : podobnie j a k inni ludzie, byłem bardzo naiwny, sądząc, ż e
w ciągu trzech dni organizm powinien się całkowicie oczyścić.
9 lutego.
Kilka własnych spostrzeżeń. Podczas głodówki oba k a n a ł y n o s o w e m i a ł e m czy­
ste, co świadczy o tym, że w organizmie nie tworzył się śluz; teraz zaś, kiedy za­
cząłem jeść, nos oddycha gorzej niż w czasie głodówki. Z w y k l e kiedy myję zęby,
nieco krwawią mi dziąsła. Podczas głodówki nie krwawiły, teraz również, a więc
dziąsła się wzmocniły.
K o m e n t a r z : tak oto gromadziłem własne doświadczenia dotyczące głodów­
ki.

129
 Głodówka siedmiodniowa.
28 marca. Dzień pierwszy.
Dzisiaj zacząłem g ł o d ó w k ę . Mniej więcej do dwunastej nie chciało mi się jeść.
Potem wystąpiło lekkie przygnębienie, a gdzieś tak od godziny 14 zaczęła wzrastać
moja wydolność, trwało to do 17-18. N a s t ę p n i e zaczęło się hamowanie, j e ś ć mi się
szczególnie nie chce. Tak, o jakiejś 13-14 poczułem j a k gdyby „siłę życiową",
która zaczęła działać. L e ż a ł e m rozluźniony i wtedy właśnie powstało to uczucie.
Było takie dziwne, nie c z u ł e m ciała, lecz jakąś siłę w formie ciała.
K o m e n t a r z : podczas głodówki pojawia się m a s a niezwykłych wrażeń,
a wszystko z tego p o w o d u , że zaczyna się praca w postaci polowej człowieka.

29 marca. Dzień drugi.

Nastrój m a m wspaniały. W s t a ł e m o 5.20, w y k o n a ł e m wszystkie zaplanowane
ćwiczenia jogi. Jeść mi się nie chce. O 10.50 zaostrzył mi się węch. I miałem takie
uczucie, j a k gdyby w żołądku i jelitach odbywała się jakaś praca. O 12.20 wyko­
nałem ćwiczenia o d d e c h o w e „oczyszczające nerwy". O 15.10 nastąpiło zahamo­
wanie. O 19.15 zaczęło się k o m p l e t n e „rozwalenie", można je nazwać osłabieniem,
ale pierwsze wyrażenie lepiej oddaje ten stan.
K o m e n t a r z: tak właśnie wygląda przejście od pobudzenia p o k a r m o w e g o do
stadium narastającej kwasicy.

30 marca. Dzień trzeci.

Wstałem o 5.40, nie chciało mi się szczególnie niczym zajmować, gdyż byłem
bardzo osłabiony i rozluźniony, j e d n a k ż e po wykonaniu ćwiczeń jogi i odwiedze­
niu toalety czuję się normalnie. Do toalety poszedłem o 7.20 i „pozostawiłem"
w granicach normy, - p o ł o w a żółci, połowa twarda. Piję przegotowaną wodę z cy­
tryną. Stan osłabienia powrócił o 10. Nastrój nieco przytłumiony.
K o m e n t a r z : p o n i e w a ż p r z e p r o w a d z a ł e m g ł o d ó w k ę według metody Bragga
i nie zastosowałem się do zaleceń dotyczących wcześniejszego oczyszczenia, jak
również nie robiłem lewatyw w czasie głodówki, to takie były skutki: twardy kał,
duże osłabienie, przytłumiony nastrój wskutek intoksykacji poprzez jelito grube.

31 marca. Dzień czwarty.

Wczoraj położyłem się o 2 3 , a dzisiaj o b u d z i ł e m się o 4.50. W s t a ł e m i od razu
musiałem iść do toalety w celu wypróżnienia, wyszła j a k a ś ciecz. Brzuch ciągle
pracuje, nadal burczy. O godzinie 9 czy też m o ż e nieco wcześniej z n o w u musiałem
iść do toalety. Nastąpiło porządne opróżnienie jelita, pojawił się śluz w postaci
„zielonych w o d o r o s t ó w " i prawie czarne skrzepy. Organizm się oczyszcza - to do­
brze. Osłabienie nastąpiło o 16, a skończyło się o 19.
K o m e n t a r z : w ciągu czterech dni doszło do silnego zakwaszenia organizmu,
które oderwało patologię w postaci „zielonych w o d o r o s t ó w " i czarnych skrzepów.
Do takiego oczyszczenia potrzebna jest energia, dlatego organizm tak osłabł.

1 kwietnia. Dzień piąty.

Obudziłem się o 7.15. Czuję osłabienie, ale głowę m a m jasną. O 7.50 wyszło ze

130
mnie jeszcze trochę twardego śluzu, j a k glina. O godzinie 9, po ćwiczeniach jogi,
zrobiło mi się lepiej. Dlatego k o n i e c z n i e t r z e b a z m u s z a ć się do w y k o n y w a n i a ja­
kichś ćwiczeń fizycznych. O 20.40 poszedłem do toalety, wyszło nieco żółci. Piję
dużo w o d y z cytryną. Przeciętnie na pół litra w o d y - pół lub 1/3 wyciśniętej cytry­
ny. O 22.20 samopoczucie m a m dobre, g ł o w ę krystalicznie jasną.
K o m e n t a r z : dobrze, ż e m a m wystarczająco dużo siły życiowej, która odry­
wa złogi, patologię. Przez to słabłem. A wyobraźcie sobie człowieka, u którego nie
dokonuje się samodzielne oczyszczanie - zacznie się „ b l o k a d a " i zatruje się on
własnym kałem. Pomagajcie swojemu organizmowi w oczyszczaniu.

2 kwietnia. Dzień szósty.

Wstałem o 5.20. Poćwiczyłem jogę, samopoczucie m a m wspaniałe, j a k gdybym
wcale nie przeprowadzał głodówki. Nadal zwiększa się moja słabość. O godzinie
20 bardzo silne osłabienie. Piję w o d ę z cytryną.
K o m e n t a r z : nastąpił przełom kwasiczy, przestawienie organizmu n a odży­
wianie endogenne, a z tego powodu poprawiło się samopoczucie.

3 kwietnia. Dzień siódmy.

Ostatni dzień głodówki. Obudziłem się o 5.15. Bardzo silne osłabienie. Nalot na
języku powiększył się. Wypiłem w o d ę z cytryną. Po ćwiczeniach jogi samopoczu­
cie trochę się poprawiło. O 7.10 puls wynosił 44 uderzenia na minutę. Z a c z ą ł e m
bardzo dobrze rozróżniać zapachy. N o z d r z a m a m przez cały czas czyste. Idę do
pracy. O 16.25 postanowiłem zjeść łyżeczkę miodu i wypić około 350 g r a m ó w w o ­
dy. O 18 zacząłem jeść: 2 marchewki i 150 g r a m ó w kapusty (wszystko świeże). Po­
piłem w o d ą z cytryną.
K o m e n t a r z : wyjście z głodówki zrobiłem prawidłowo, a najważniejsze -
wieczorem. Dzięki temu organizm ma czas, aby przestawić się na przyjmowanie
pożywienia.

4 kwietnia - wyjście z głodówki.

Osłabienia j u ż prawie nie odczuwam. O 8.10 zacząłem j e ś ć : j e d n ą m a r c h e w k ę ,
7 5 - 8 0 g r a m ó w kapusty. Zjadłem jeszcze 10-15 o r z e c h ó w i w y s u s z o n y chleb
z miodem. Chleb starannie przeżuwałem i starałem się j a k najmniej popijać wodą.
Popiłem czystym sokiem z winogron. O 14 zjadłem m a r c h e w k ę , kapustę, orzeszki
tureckie, j e d n ą k r o m k ę chleba chrupkiego z m i o d e m i w y p i ł e m sok w i n o g r o n o w y .
0 18 zjadłem m a r c h e w k ę i kapustę, z u p ę fasolową, 200 g r a m ó w czarnego chleba,
miód, orzechy tureckie.
K o m e n t a r z : zaczyna się odczuwać brak cierpliwości w regeneracji, pragnie­
nie zjedzenia „najbardziej p o ż y t e c z n y c h " produktów.

5 kwietnia - wyjście z głodówki.

Obudziłem się o 5.20 i od razu opróżniłem jelita. Samopoczucie n o r m a l n e .
Rano j a d ł e m zwyczajnie: pół buraka, orzechy tureckie, czarny chleb z m i o d e m
1 jabłka. Obiad: zupa fasolowa, jajecznica na kiełbasie i słoninie, śmietanka, czar-

131
ny chleb z miodem, d u ż o surowej kapusty z olejem roślinnym. Kolacja: marchew­
ka, ziemniaki puree z kiełbasą i olejem roślinnym, chałwa.
K o m e n t a r z : opisane zostało niepowodzenie w odżywianiu regeneracyjnym.
Wcześniejsze nawyki i n a d m i e r n e p o b u d z e n i e zasady życiowej „ W i a t r u " wymknę­
ły się spod kontroli, i zaczęło się nie tylko przejadanie, lecz także sięganie po pro­
dukty, które w okresie regeneracji są szkodliwe - jajecznicę na kiełbasie i słoninie,
śmietankę, ziemniaki z m i ę s e m , chałwę. Wszystko wskazuje na to, że nie nastąpi­
ły odpowiednie zmiany w mojej świadomości, a w związku z tym nie ma co ocze­
kiwać szczególnych rezultatów w m o i m uzdrawianiu.

6 kwietnia - wyjście z głodówki.

O b u d z i ł e m się z p o w o d u kolki brzusznej, opróżniłem jelita. Początkowo stolec
był papkowaty, a potem wyszła ciecz. Cały byłem nasycony tłuszczem i olejem.
To tłuste jedzenie okazało się szkodliwe dla organizmu. Dzisiaj j e m z umiarem.
K o m e n t a r z : naturalny rezultat wczorajszego przejedzenia. Organizm nie
m o ż e od razu u r u c h o m i ć funkcji trawiennej, a tym bardziej trawić tłuszczu zwie­
rzęcego i oleju. Stąd właśnie „ n a s y c e n i e " organizmu tłuszczem i kolka brzuszna.
M o g ł o być nawet gorzej.
Tak właśnie z d o b y w a ł e m doświadczenie w prawidłowej regeneracji.

G ł o d ó w k a 10-dniowa.
22 lipca. Dzień pierwszy.
Trwa drugi dzień głodówki. Dziewiętnastego, dwudziestego i dwudziestego
pierwszego coś się działo z m o i m organizmem, i to w złym kierunku. Zaostrzyły
się hemoroidy (przy k a ż d y m wypróżnieniu krew). Coś rozbolało m n i e za zębem
mądrości, na górnej wardze (od wewnątrz) powstały dwa wrzody wskutek zapale­
nia j a m y ustnej. Pobolewała m n i e głowa, czułem łamanie w całym ciele.
Dzisiaj czuję się lepiej, ząb mniej boli, robię zabiegi na hemoroidy.
K o m e n t a r z : wszystko zrobiłem prawidłowo. Głodówka sama zaprowadzi
porządek w organizmie.

23 lipca, dzień drugi.

Dzisiaj przepłukałem jelito w o d ą z kwaskiem cytrynowym. Wyszło trochę bob­
ków. Wlałem od razu p o n a d dwa litry. P o c z ą t k o w o wypłynęła czysta woda, a po­
tem, kiedy trochę pochodziłem, wyszła j e s z c z e brudna w o d a z zielonkawo-żółta-
wym śluzem.
Wczoraj pod wieczór m i a ł e m lekkie dreszcze, pobolewał mnie ząb, a ściślej, za
zębem. Wrzodziki jeszcze się nie zasklepiły. Teraz samopoczucie m a m normalne,
chociaż nie m o g ę otworzyć ust - ból za z ę b e m nie pozwala.
A teraz nieco refleksji: hemoroidy przestały mi dokuczać po 7-dniowej głodów­
ce i później następowała z n a c z n a poprawa we wszystkim, będę więc pościć dopóty,
dopóki nie minie ból za z ę b e m i usta nie b ę d ą się normalnie otwierały. O godzinie
21 samopoczucie n o r m a l n e .
K o m e n t a r z : brudna w o d a i śluz były p r z y c z y n ą pogorszenia samopoczucia.

132
 24 lipca. Dzień trzeci.
Samopoczucie m a m dobre, szczególnego osłabienia nie z a u w a ż a m . W y k o n a ł e m
przepłukiwanie jelita w o d ą z kwaskiem cytrynowym. Z a p e w n e zaczął się oczy­
szczać początkowy odcinek jelita grubego. Zacząłem w y r a ź n i e o d c z u w a ć , j a k w o ­
da się tam nalewa. Dzisiaj wyszło m n ó s t w o b o b k ó w i j e s z c z e jakiś prawie czarny
śluz. W białe plamy zacząłem wcierać olej rycynowy, w b r o d a w k ę również. Jed­
nak ani ból zęba, ani dwa wrzody nie ustąpiły, chociaż ból zmalał. S a m o p o c z u c i e
przez cały dzień miałem dobre, pod wieczór nawet się j e s z c z e poprawiło. Ropień
za zębami pękł - spluwałem krwią, ale usta jeszcze się nie otwierają, w r z ó d nieco
zbladł.
K o m e n t a r z : czarny śluz - t o resztki starej żółci.

25 lipca. Dzień czwarty.

Z zębem i wrzodami jest lepiej. Podczas lewatywy w y s z ł o trochę zastarzałych
szarych b o b k ó w ze śluzem, a woda była rudawa, z zawiesiną i c z a r n y m śluzem.

26 lipca. Dzień piąty.

Szósty dzień głodówki. O 14.30 samopoczucie dobre. Cały dzień pracuję i szcze­
gólnie nie odpoczywam. Podczas przepłukiwania jelita nadal w y c h o d z ą zastarzałe
bobki, j a k również śluz, podobny do mułu. W r z o d y na wardze prawie zniknęły,
ząb jeszcze boli. Ciekawe zjawisko - stale coś burczy mi w brzuchu. O 22.45 zro­
biłem drugą lewatywę, znowu wyszło d u ż o paskudztwa, j e d e n bobek, a reszta
w postaci m u ł u , ale porządnie.
K o m e n t a r z : stałe wychodzenie resztek z jelita dokonuje się z tego p o w o d u ,
że wejście w głodówkę nie było poprzedzone oczyszczeniem.

27 lipca. Dzień szósty.

Samopoczucie m a m normalne, po wrzodach w j a m i e ustnej pozostał tylko ślad.
Za zębem jeszcze boli, ale j u ż jest o wiele lepiej. O 8.20 p r z e p ł u k a ł e m jelito, znów
wyszły bobki i inne świństwa. Jednakże tym razem w o d a w l e w a ł a się lepiej i po­
rządnie wypełniła d u ż ą część jelita grubego. Przekonuję się, że zakwaszanie za po­
m o c ą kwasku cytrynowego dokonuje się warstwami. W głowie czuję przypływy
ciepła. O 22.15 samopoczucie m a m dobre, po wrzodach pozostał j u ż tylko ślad,
z zębem też jest lepiej, j u ż tak nie boli, usta zaczęły się szerzej otwierać. Pluję wy­
ssaną spod zęba c i e m n ą krwią. Przez cały dzień p r a c o w a ł e m , tylko w p o r z e obia­
dowej pospałem półtorej godziny. Po w i e c z o r n y m przepłukiwaniu wyszedł j e d y n i e
„miał węglowy". C z a s e m oddaję bezbarwny mocz.
K o m e n t a r z: nie wiedziałem wówczas, że do lewatywy m o ż n a wykorzystać
urynę. Widoczny jest korzystny wpływ głodówki na gojenie się błon śluzowych.

28 lipca. Dzień siódmy.

Samopoczucie m a m normalne. Po przepłukiwaniu żołądka wyszło j e s z c z e tro­
c h ę „miału w ę g l o w e g o " , ale j u ż mniej niż przedtem. Jelita stały się lepsze, czy-
ściejsze.

133
 K o m e n t a r z : „miał w ę g l o w y " t o rozdrobnione kamienie k a ł o w e czarnego
koloru.

29 lipca. Dzień ósmy.

O godzinie 21.30 s a m o p o c z u c i e m a m normalne, ale osłabienie czuję wyraźniej
niż kiedykolwiek. Cały dzień pracowałem. Teraz, wieczorem, a ściślej - w nocy,
odczuwam przypływ sił, w dzień było gorzej. Przez cały okres głodówki oprócz le­
watyw z kwaskiem cytrynowym i picia zwykłej w o d y niczym się nie odżywiałem,
a piję też bardzo m a ł o . Nalot na j ę z y k u zmienił wygląd: po bokach jest biały, a na
środku żółtawy, ma metaliczny posmak.
K o m e n t a r z : żółty nalot n a j ę z y k u oznacza oczyszczanie się wątroby z e
złogów żółciowych.

30 lipca. Dzień dziewiąty.

Moja 10-dniowa głodówka dobiegła końca. Ząb, co prawda, jeszcze trochę boli.
Zjadłem łyżkę miodu. Sen mi się pogorszył, bez dodatkowych obciążeń źle zasy­
piam. Samopoczucie m a m dobre. O 12.30 zjadłem jeszcze trochę miodu, samopo­
czucie normalne, zaczyna m n i e ssać w żołądku. Podczas przepłukiwania wyszło
dużo mętnego osadu i trochę średniej wielkości bobków. R e g e n e r o w a ć się będę
metodą Bragga. O 13.30 m i a ł e m wypróżnienie - brudnożółta ciecz i jakiś śluz.
Organizm sam się oczyszcza ze świństw. O 22.15 zacząłem wychodzenie z gło­
dówki według metody Suworina: żułem czerstwy chleb z czosnkiem w celu oczy­
szczenia języka i j a m y ustnej.
K o m e n t a r z : d o dziesiątej doby nastąpiło wystarczająco silne zakwaszenie
organizmu, które umożliwiło usunięcie z organizmu części patologii w postaci cie­
czy i śluzu.

31 lipca - w y c h o d z e n i e z głodówki.
Wyplułem dużo gorzkiej, brudnoszarej śliny. Byłem w toalecie, kał był świeży,
nie miałem żadnych bolesnych doznań w odbycie. O 9.30 zjadłem marchewkę, ka­
pustę, wypiłem świeży sok.
0 17.30 zjadłem dwa duże j a b ł k a i trzy duże gruszki, przedtem zaś 250 gramów
świeżej marchewki.
Przy wychodzeniu z głodówki popełniłem błąd - za dużo w a r z y w i owoców,
wszystko surowe, szczególnie ważne jest, aby nie j e ś ć niczego przeczyszczające­
go, a ja zjadłem morelę.
K o m e n t a r z: źle wyglądająca ślina świadczy o trwającym oczyszczaniu orga­
nizmu. Bardzo dobrze, że zacząłem analizować swoje doświadczenia.

1 sierpnia - w y c h o d z e n i e z głodówki.
Odżywiałem się n o w y m sposobem i z n ó w niepowodzenie - organizm jeszcze
nie jest w stanie radzić sobie z taką ilością jedzenia, krótko mówiąc - przejadłem
się. O godzinie 9 zjadłem kawałek chleba (250 gramów) z m i o d e m i trochę masła,
200 gramów śmietany i duszonej kapusty z tłuszczykiem. O 16.20 zjadłem 200 gra­
m ó w śliwek i dwa jabłka.

134
 K o m e n t a r z : w wielu ludziach „ s i e d z i " j a k a ś zwierzęca łapczywość. D o ­
póki się jej nie zlikwiduje, sytuacja będzie się wciąż od n o w a powtarzać.

2 sierpnia - wychodzenie z głodówki.

Wczoraj wieczorem powstrzymałem się od jedzenia - i wszystko dobrze, orga­
nizm wszystko przyswoił. Rano sałatka, ogórki, pomidory, g o t o w a n e ziemniaki,
kabaczki, dwa jabłka. Przedtem pojawił się apetyt. Obiad: gruszka, jabłka, mar­
chewka, morele - wszystko świeże.
K o m e n t a r z : tylko własne błędy pozwalają p o z n a ć prawdę. N a przykład ta­
ką, że nie wolno jeść na noc.

Trzydniowa głodówka urynowa.

11-12-13 listopada.
Przeprowadziłem głodówkę u r y n o w ą w okresie nowiu.
Pierwszego dnia m o c z był mętny.
Drugiego dnia od godziny 12 mocz był j u ż czysty, barwy słomkowej, gorzkawy
w smaku, pod wieczór zapragnąłem napić się wody, w y p i ł e m mniej więcej 1,5-2
litry.
Na trzeci dzień obudziłem się o 6 rano z uczuciem gorąca w dłoniach i jeszcze
większego w stopach. M o c z był j a s n o s ł o m k o w y i gorzkawy.
Czwartego dnia rano mocz był takiej samej barwy i również gorzkawy.
Codziennie miałem wypróżnienie trzy lub więcej razy. Zwiększała się moja gib-
kość - osiągnęła najwyższy poziom (jak po 7-, 10-dniowej głodówce).
K o m e n t a r z : piłem cały wydalany w ciągu dnia m o c z . W takich dużych ilo­
ściach działał j a k środek przeczyszczający, w sposób naturalny oczyszczając orga­
nizm. Dlatego miałem takie częste wypróżnienia.

14 listopada - wychodzenie z głodówki.

Pierwszy posiłek: sałatka - kapusta, marchewka, buraki. Na widok jedzenia ob­
ficie wydzielałem ślinę. Jedzenie miało słaby smak.

15 listopada - wychodzenie z głodówki.

Po raz pierwszy w y c h o d z ę z głodówki w sposób prawidłowy. R a n o p o c z u ł e m
przypływ sił, byłem rześki i w świetnym nastroju. Ciało p o z b y ł o się zbędnych ki­
logramów i wspaniale się prezentuje.

Rok 1986.
G ł o d ó w k a 18-dniowa.
8 lutego. Dzień pierwszy.
Zacząłem g ł o d ó w k ę zgodnie z cyklem lunarnym, na urynie. Pierwszy dzień mi­
nął normalnie, jeść mi się nie chce, dwa razy byłem w toalecie.
K o m e n t a r z : zgodnie z cyklem lunarnym, tj. zacząłem w czasie nowiu.

9 lutego. Dzień drugi.

Samopoczucie m a m normalne, jeść mi się nie chce, c h o d z ę do toalety ( w y d a l a m

135
głównie ciecz). O d c z u w a ł e m dość silny ból w okolicy pępka, ale po odwiedzeniu
toalety ból ustąpił. Godzina 14.30 - nawet nie czuję, że przeprowadzam głodówkę,
jest normalny dzień.

10 lutego. Dzień trzeci.

Samopoczucie m a m normalne, jeść mi się nie chce. Rano nie piłem uryny - prze­
lałem; na razie idę „na s u c h o " , głód skręca kiszki. Godzina 20 - cały dzień obcho­
dzę się bez żadnego płynu, nawet uryny nie piję. Aceton z ust czuć na odległość.
A teraz najważniejsze. O k o ł o godziny 13 p o c z u ł e m zmęczenie, zabolały mnie ple­
cy, pogorszył się wzrok i w ogóle zachciało mi się spać. Postanowiłem pomedyto­
wać i przesiedziałem około godziny. Po medytacji czułem wspaniałą wydolność,
podniosły nastrój, krótko m ó w i ą c - całą resztę dnia spędziłem j a k nigdy.

12 lutego. Dzień piąty.

Wczoraj był najtrudniejszy dzień. Do godziny 16 nadal nic nie piłem, następnie
zaś piłem w o d ę i urynę. Dzisiaj m a m samopoczucie normalne, wspaniale mi się
medytuje. Bardzo wzrosła moja gibkość. Cały dzień pracuję.

15 lutego. Dzień ósmy.

Godzina 12.30 - czuję się normalnie, robię wszystkie prace d o m o w e . Rano mia­
łem wypróżnienie - wyszła j a k a ś ciecz i trochę gazów. Piłem w o d ę i jeszcze raz
byłem w toalecie - wyszła ciecz.

17 lutego. Dzień dziesiąty.

W a ż ę 77,8 kg. S a m o p o c z u c i e wspaniałe, sądząc po wszelkich oznakach - zaczął
się przypływ sił, ciało stało się tak lekkie, że nie chodzę, tylko fruwam. Polewałem
się z i m n ą w o d ą - nie tak bardzo o d c z u w a m jej zimno. Język m a m jeszcze pokryty
żółtym nalotem, ale w y m i a n a energii pomiędzy ciałem a otoczeniem bardzo wzro­
sła, co się objawia znacznym przypływem sił. O godzinie 11 zaczęło się olbrzymie
osłabienie - jestem po prostu słaby i już. Nic mi się nie chce robić. Czuję szczegól­
nie, że oczyszczają się kanały, pod oczami m a m ranki (skóra się złuszczała i scho­
dziła - teraz zarasta). Sądzę, że zaczyna się etap najgłębszego oczyszczania, a tak­
że autoliza. Nastawienie m a m j e d n o z n a c z n e - wytrzymać aż do oczyszczenia się
języka.
K o m e n t a r z : j a k ż e naiwne było myślenie, ż e zaczęło się „głębokie oczy­
szczanie". Ale to, że oczyszczanie trwało - to prawda.

18 lutego. Dzień jedenasty.

Samopoczucie m a m nieco lepsze. Nadal rano medytuję, p o l e w a m się zimną wo­
dą, wykonuję zestaw asan. Od godziny 13 medytowałem, samopoczucie od razu mi
się poprawiło. 21.10 - dzień minął normalnie, chociaż miałem w y b u c h y rozdraż­
nienia; wydaje mi się, że język zaczął się oczyszczać.
K o m e n t a r z : w y b u c h y rozdrażnienia wskazują n a uaktywnienie się odpo­
wiednich stłumień psychologicznych przed ich likwidacją.

136
 19 lutego. Dzień dwunasty.
Samopoczucie normalne, dzisiaj dużo chodziłem, m i a ł e m wykład o odżywianiu.

21 lutego. Dzień czternasty.

O ile jeszcze trzynastego dnia czułem się nieswojo, o tyle dziś nie czuję ani osła­
bienia, ani żadnych innych złych objawów, mój stan jest normalny.
K o m e n t a r z : organizm całkowicie przestawił się n a odżywianie endogenne,
pozbył się najbardziej trujących złogów i teraz po prostu funkcjonuje w inny spo­
sób, który sam w sobie jest zupełnie normalny.

22 lutego. Dzień piętnasty.

Samopoczucie m a m normalne, a kiedy j e s t e m na świeżym powietrzu, to w ogóle
jest wszystko w porządku. Język powoli się oczyszcza. Dziś spadł pierwszy śnieg,
po prostu wytarzałem się w nim. W porządku! Generalnie, p o c z u ł e m jakieś zmę­
czenie i zimno. Mniej więcej do godziny 10-11 pobolewało mnie serce. Teraz nie
m a m żadnych niemiłych odczuć. G ł o w ę m a m jasną, j e s t e m tylko bardzo osłabio­
ny, ale też w zasadzie tylko w domu, w cieple - na dworze czuję się wspaniale.
0 godzinie 21 język tak jakby stał się jeszcze czystszy.

23 lutego. Dzień szesnasty.

W nocy czuję język, tak jakby „płonął". Wcześniej j e d n a k czułem niemal cały,
a teraz tylko ś r o d k o w ą część. Z pewnością zbliża się koniec oczyszczania. Ranki
pod oczami zagoiły się, skóra w tym miejscu wygląda j u ż normalnie. O godzinie
21 czuję pieczenie na środku j ę z y k a (jakby metaliczny smak). Zacząłem o d c z u w a ć
ssanie w jelitach, język jeszcze nie jest czysty. Samopoczucie normalne.

24 lutego. Dzień siedemnasty.

Dzisiaj się zważyłem, co prawda w ubraniu, ważę 76,25 kg. S a m o p o c z u c i e nor­
malne, na języku posmak żelaza.
K o m e n t a r z : posmak żelaza wskazuje na walkę z patologią w obrębie płuc
1 jelita grubego. Nie bez przyczyny narządy te p o r ó w n y w a n e są we wschodniej m e ­
dycynie z metalem.

25 lutego. Dzień osiemnasty.

Wczoraj dość m o c n o pobolewało mnie serce, dokładnie w miejscu meridianu
serca, naprzeciwko niego. M i a ł e m nieprzyjemne odczucia w wątrobie, w śledzio­
nie też czułem coś niemiłego. Przedtem do godziny 17, burczało mi w brzuchu
i wychodziły gazy. Od czasu do czasu coś mnie kłuło w lewym podżebrzu, uczu­
cie było nieprzyjemne. Zrobiłem lewatywę - 3 litry w o d y z sokiem cytrynowym,
wyszło około szklanki zastarzałych bobków. Samopoczucie m a m normalne, g ł o w ę
jasną, nastrój dobry, j a k gdybym nie robił głodówki. Bardzo wzrosła moja gibkość,
prawie robię szpagat. Godzina 2 1 : język bardzo się oczyścił - m o ż n a powiedzieć,
że jest prawie czysty, najważniejsze zaś - pojawił się prawdziwie „wilczy apetyt",
w jelitach ciągle ssie. W ostatnich d w ó c h - t r z e c h dniach z oskrzeli i nosogardzieli
wydzielało się coś w rodzaju ropnych skrzepów.

137
 K o m e n t a r z : początkowo trwała walka z patologią w płucach, jelicie gru­
bym, teraz zaś nastąpiło oderwanie w postaci ropnych skrzepów i „zastarzałych
bobków".

26 lutego. Dzień dziewiętnasty.

Język jeszcze się całkiem nie oczyścił, ale uczucie głodu jest wyraźne, ssie w do­
łku jak trzeba. Po godzinie 8 zacznę regenerację od świeżych pomarańczy. Samo­
poczucie wspaniałe, oprócz ssania w dołku z głodu nie m a m żadnych innych od­
czuć. Kończę 18-dniową głodówkę.
K o m e n t a r z : m o ż n a powiedzieć, ż e dzięki wcześniej przeprowadzonym gło­
d ó w k o m oraz temu, że dwa razy dziennie polewałem się lodowatą wodą, prowa­
dziłem aktywny tryb życia, u d a ł o mi się zakończyć głodówkę w w y z n a c z o n y m ter­
minie. Utrata wagi wyniosła 12-15 kilogramów.

27 lutego - w y c h o d z e n i e z głodówki.
Samopoczucie m a m wspaniałe, żadnego osłabienia, w ciele czuję lekkość, jak
gdybym go nie miał. C z e k a ł e m na duży apetyt i między godziną 9 a 10 zjadłem
dwie p o m a r a ń c z e - 100-120-gramowe.
14.20 - 1 4 . 4 5 - j e d n a 120-gramowa pomarańcza.
16.55 - 1 7 . 1 2 - p o m a r a ń c z a .
0 godzinie 17 pojawił się lekki blask oczu.
19.50 - 20.10 - p o m a r a ń c z a . Po zjedzeniu pomarańczy trzeba przepłukać usta,
żeby nie było cierpkiego posmaku.
21.40 - 22.07 - p o m a r a ń c z a .

28 lutego - w y c h o d z e n i e z głodówki.
Samopoczucie wspaniałe. W a g a 73 kilogramy.
Godzina 9 - zjadłem około 200 g r a m ó w marchewki. Dzisiaj będę się odżywiać
tak: sok z marchwi, po 2 - 3 godzinach sok p o m a r a ń c z o w y , następnie znów po 2-3
godzinach sok z marchwi i tak dalej (według metody J. Walkera).
Język jest czyściejszy, oczy błyszczą.
13.05 -13.45 - dwie p o m a r a ń c z e .
16.35 - 17.15 - m a r c h e w k a .
19.30 - 20.10 - dwie p o m a r a ń c z e .
22.00 - 22.30 - dwie p o m a r a ń c z e . Dzisiaj przeżuwam, wysysam sok, a resztę
wypluwam. Dzień minął normalnie, wszystko jest w porządku.
K o m e n t a r z : rezultat jest j e s z c z e bardziej zadziwiający z e względu n a to, ż e
do 1984 roku w a ż y ł e m p o n a d 100 kilogramów. Pozbyć się 27 kilogramów w cią­
gu dwóch lat (mięśnie, tkanki patologiczne), przy wzroście ok. 190 cm - to rzecz
niełatwa. W dodatku j e s t e m drobnokościsty. Obecnie moja w a g a waha się
w przedziale między 84 a 90 kilogramów, podczas głodówki z trudnością tracę ki­
logramy. Na przykład po 5-7 dniach głodówki wyglądam tak, j a k gdybym wcale
nie pościł.

1 marca - w y c h o d z e n i e z głodówki.

138
 Czwarty dzień regeneracji. Zacząłem stosować mumio.
8.35 - dwa jabłka.
10.30 - trzy morele.
12.00 - trzy pomarańcze.
14.30 - 150 g r a m ó w marchewki plus 200 g r a m ó w sparzonej kaszy gryczanej.
Godzina 17.30, a ja czuję duży ciężar w żołądku, chociaż kaszę p r z e ż u ł e m bar­
dzo starannie, czuję również ciężar pod sercem. K a s z k a coś idzie opornie.
20.05 - 20.30 - j a b ł k o plus półtorej pomarańczy.
Do tego czasu kasza powoli się trawiła, cały czas c z u ł e m ją w żołądku, dopiero
po ostatnim posiłku poczułem, że jelita pracują (pojawiła się perystaltyka) i spra­
wy ułożyły się pomyślnie. Prawdopodobnie j e s z c z e jest za wcześnie na kaszę, al­
bo trzeba jej j e ś ć bardzo mało - 50 gramów. Poza tym wszystko w porządku.

2 marca - wychodzenie z głodówki.

Stosuję mumio.
9.45 - dwie łyżeczki miodu.
10.15 - 10.45 - dwie pomarańcze.
Wczoraj przed snem zaczęły mi się pojawiać przed oczami świetliste kręgi; by­
ły duże, czerwonawe, błyski również czerwonawe, później usłyszałem w głowie
trzask i nastąpił silny błysk, j a k od wybuchu czerwonawego koloru. Jak gdyby coś
się w głowie przełączyło, a potem wszystko znikło. I j e s z c z e widziałem coś
w kształcie czarnego słonia.
12.10 - trzy jabłka.
13.30 - 1 4 . 0 0 - 200 g r a m ó w marchewki plus 100 g r a m ó w kapusty.

P r a k t y c z n a r a d a : ażeby p o pokarmie roślinnym nie pozostawał cierpki

posmak - płucz usta! (Zalecenie to dotyczy osób o konstytucji „ Ż ó ł c i " , tak j a k
w moim przypadku.)
16.20 -17.00 - pięć jabłek 3 0 0 - 3 5 0 g r a m ó w (okazało się, że przesadziłem, trze­
ba mniej).
20.00 - 20.40 - dwie łyżeczki miodu.
2 1 . 0 0 - d w a jabłka.

3 marca - wychodzenie z głodówki.

7.10 - dwie łyżeczki miodu. W a ż ę 73,5 kilograma.
1 1 . 1 5 - trzy jabłka.
14.00 - 1 4 . 4 5 - 2 5 0 - 3 0 0 g r a m ó w marchwi plus 100 g r a m ó w kaszy gryczanej.
18.50 -19.20 - 260 g r a m ó w kapusty.
22.30 - dwie łyżeczki miodu.

4 marca - wychodzenie z głodówki.

7.10 - dwie łyżeczki miodu.
9 . 2 0 - d w a jabłka.
1 3 . 0 0 - d w a jabłka.
Wypróżniłem się z wysiłkiem - wyszło dużo kału.

139
 16.00 - 250 g r a m ó w marchewki.
18.20 - 200 g r a m ó w kapusty plus 200 g r a m ó w orzechów.
Jedzenie poszło mi świetnie, smak był wyjątkowy - w ogóle, kiedy j e m y powo­
li, to o d c z u w a m y szczególną przyjemność, lepiej czujemy smak potrawy.
O godzinie 21.10 m i a ł e m porządne wypróżnienie, co prawda fekalia były nieco
suche. (Wskazuje to na rozpoczęcie się nadmiernego pobudzenia zasady życiowej
„Wiatru". Należy robić lewatywy z mleka i masła, brać gorące kąpiele i nacierać
ciało oliwą lub topionym masłem.
22.00 - dwie łyżeczki miodu. Jadłem te dwie łyżeczki około 40 minut. Natych­
miast poczułem p o p r a w ę perystaltyki, z żołądka szybko wydalone zostało poprze­
dnie jedzenie.

5 marca - w y c h o d z e n i e z głodówki.
10.30 - dwie łyżeczki miodu, zjadłem palcem.
12.00 - 12.30 - trzy jabłka. P o l a ł e m się z i m n ą w o d ą i w ogóle nie poczułem zim­
na, chociaż nie m a m ani grama tłuszczu. G ł o d ó w k a wszystko wyjadła, (nie pole­
cam polewania się z i m n ą w o d ą podczas wychodzenia z głodówki - nastąpi
nadmierne pobudzenie „Wiatru".)
14.45 - 100 g r a m ó w j a b ł e k nanerczowych (nerkowca) plus 2 0 0 - 2 5 0 gramów ka­
pusty. Cierpki p o s m a k po pokarmie roślinnym minął.
19.35 - 70 g r a m ó w b u r a k ó w plus 100 g r a m ó w marchewki.
21.15 - 21.45 - 5 0 - 7 0 g r a m ó w m i g d a ł ó w plus kapusta.

6 marca - w y c h o d z e n i e z głodówki.
8.15 - dwie łyżeczki m i o d u .
10.05 - 10.22 - cztery jabłka.
12.35 - cztery jabłka.
13.00 - 0,5 litra soku p o m i d o r o w e g o
15.00 - 0,2 litra soku p o m i d o r o w e g o
15.20 - około 250 g r a m ó w marchewki, 70 gramów buraków. 100 g r a m ó w goto­
wanych ziemniaków.
20.10 - około 300 g r a m ó w j a b ł e k nanerczowych i tyle samo kapusty.
22.00 - byłem w toalecie. Wyszła buraczkowa ciecz (Gotowany sok pomidoro­
wy nie jest przyswajany. Stąd ciecz).
23.00 - cztery łyżeczki m i o d u - palcem. (Jedzenie o tej porze wskazuje na jed­
no - patologiczna „ ż a r ł o c z n o ś ć " pozostała. O tej porze nie p o w i n n o się niczego
jeść. W przeciwnym razie macie z a g w a r a n t o w a n e niepowodzenie w odżywianiu.)

7 marca - w y c h o d z e n i e z głodówki.
6.15 - byłem w toalecie - kał wspaniały: miękki, o przyjemnym zapachu.
P r a k t y c z n a r a d a : codziennie pić soki z w a r z y w i owoców, wskazane
jest ich przeżuwanie - nie będzie w ó w c z a s miało miejsca odwodnienie organizmu
i stolec stanie się normalny.
8.50 - trzy łyżeczki m i o d u - palcem.
10.00 - 3 5 0 - 4 0 0 g r a m ó w j a b ł e k .

140
 Tak kończy się wychodzenie z głodówki - zaczyna się „żarcie".
O godzinie 13.15 - przeżuwanie i wypluwanie m a r c h e w k i - 2 5 0 - 3 0 0 g r a m ó w .
Język zaczął różowieć.
14.15 - pięć smażonych jaj plus 150-200 gramów kapusty, plus surowy ogórek
- 70 gramów.
17.10 - przeżuwanie buraków i dużej ilości marchwi.
19.30 - j a b ł k a nanerczowe - 200 g r a m ó w plus 300 g r a m ó w kapusty. Na razie
wszystko jest w porządku.
K o m e n t a r z : powróciłem d o starych n a w y k ó w - pięć s m a ż o n y c h j a j ! Wszy­
stko przeszło dzięki temu, że zjadłem do nich d u ż ą m i s k ę sałatki. Jedzenie na n o c
stymuluje patologiczne nawyki i niweczy efekt głodówki. Pamiętajcie o t y m i trzy­
majcie się.

Rok 1993.
G ł o d ó w k a 22-dniowa. od 26 m a r c a do 16 kwietnia.
Opis znajdzie czytelnik w książce „Urynoterapia".

G ł o d ó w k a trzydniowa.
20 lipca, dzień pierwszy.
Wskutek niewłaściwego odżywiania p e w n e dolegliwości wróciły, chociaż w ła­
godniejszej formie. Po różnych oznakach stwierdziłem, że j e s t e m chory na tokso­
plazmozę, i - z wielkim pragnieniem dalszego rozwoju d u c h o w e g o - postanowi­
łem rozpocząć n o w ą długotrwałą głodówkę, (pragnienie - to j e d n o , a możliwości
organizmu - to zupełnie co innego. N a l e ż y odnowić zapas siły życiowej, a dopie­
ro później podejmować długotrwałą głodówkę.)
W y k o n a ł e m Szankh Prakszalanę i rozpocząłem g ł o d ó w k ę .

21 lipca, dzień drugi.

W tym dniu trochę mnie mdliło, ale w zasadzie wszystko było w porządku. Du­
żo pracowałem - remontowałem dom.
Wypiłem o d p a r o w a n ą urynę i taką s a m ą nacierałem ciało. M i a ł e m rozwolnienie
- odparowana uryna dobrze oczyszcza wątrobę i pęcherzyk żółciowy.
P ó ź n y m wieczorem płakałem - zaczęło się oczyszczanie postaci polowej.

22 lipca - dzień trzeci.

Dzień był bardzo gorący. Byłem załatwiać sprawy w N o w o c z e r k a s k u , Rostowie
i pojechałem za moją rodziną do Mariupola. To wszystko tak m n i e w y m ę c z y ł o , że
na czwarty dzień zacząłem wychodzić z głodówki.
K o m e n t a r z : postarajcie się w stadium pobudzenia p o k a r m o w e g o nie zmie­
niać gwałtownie warunków życia, nie robić rzeczy, które w y m a g a j ą napięcia we­
wnętrznego. Stres spowodowany g ł o d ó w k ą i stres zewnętrzny szybko osłabią wa­
szą z d e c y d o w a n ą postawę w o b e c kontynuowania głodówki. Tak właśnie stało się
w m o i m przypadku.

141
 G ł o d ó w k a 16-dniowa.

1-2 sierpnia, dzień pierwszy i drugi.

Przystąpiłem do głodówki bez żadnego przygotowania, piłem urynę. Rano
(godz. 9) trochę mnie mdliło - chciało mi się jeść, ale przemogłem „prośbę patolo­
gii". Zrobiłem dużo rzeczy.
Na drugi dzień zapragnąłem pobiegać, poćwiczyć, co też uczyniłem. Dużo pra­
cowałem. Z a u w a ż y ł e m , że m a m gęściejsze włosy, pojawiło się „podwłosie".
K o m e n t a r z : p o pierwszej nieudanej próbie przeprowadzenia długotrwałej
głodówki to jest druga próba. D o m o w e warunki sprzyjały głodówce.

3 sierpnia, dzień trzeci.

Na początku kolejnej doby, o godzinie 22 zrobiłem lewatywę urynową, wyszedł
kał.

4 sierpnia, dzień czwarty.

Cały dzień p r a c o w a ł e m . Piłem w o d ę ze studni. P r a c o w a ł e m jak koń, chociaż by­
łem osłabiony. P ó ź n y m wieczorem, j u ż na początku piątej doby zrobiłem lewaty­
wę z dwoma litrami słonej wody. Wyszło dużo brudów. Potem zrobiłem następną
- wyszło mniej; do trzeciej lewatywy użyłem odparowanej uryny - m o c n o zabola­
ło mnie w brzuchu (ogniska bólu w obszarze okrężnicy wstępującej) i wyszło je­
szcze trochę mulistych resztek.

5 sierpnia, dzień piąty.

Język nie jest zbyt obłożony i w ustach nie czuję złego posmaku. Dzisiaj praco­
wałem, ale nie tak dużo j a k wczoraj. Zrobiłem lewatywę, piję urynę. Organizm za­
czął się samoistnie oczyszczać, kiedy trzeba dokonać wyrzutu o d p a d ó w - jelito
grube samo działa. Wszystko przebiega normalnie. Rano biegam, p o l e w a m się wo­
dą, nacieram łysinę uryną z solą, a potem jeszcze cebulą. Sam głód znoszę bez tru­
du. Złogów wychodzi znacznie mniej.

6 sierpnia, dzień szósty.

Głód znoszę bardzo dobrze - cały dzień jestem na nogach, pochłonięty załatwia­
niem spraw. Zrobiłem lewatywę z o s o l o n ą w o d ą - wyszedł osad. Natychmiast zro­
biłem lewatywę z j e d n y m litrem odparowanej uryny - nie miałem silnego parcia,
chociaż żołądek zadziałał dobrze, wyszedł ciemnoszary śluz. Oczyszczam się!

7 sierpnia, dzień siódmy.

Głód znoszę bardzo dobrze, osłabienie m i n ę ł o , zawroty głowy przy wstawaniu
również. O d n o s z ę wrażenie, że chodzę, pracuję w n o r m a l n y m stanie. Cóż, taka gło­
dówka jest całkiem dobra i pożyteczna. Język białawy, zwiększa się moja elastycz­
ność i - co m n i e pociesza - przestały boleć lędźwie. Tak, głodówka to cud, trzeba
ją zrozumieć i przetrwać najtrudniejszą część - oczyszczanie ze złogów.
K o m e n t a r z : kiedy - począwszy od 1985 roku aż do tej chwili - czytałem,
że niektórzy ludzie, zwłaszcza ci, którzy regularnie praktykują głodówkę, z łatwo-

142
ścią, j a k gdyby nigdy nic, znoszą głód, zupełnie tego nie pojmowałem. Prawie ca­
ły czas czułem osłabienie, przygnębienie, wewnętrzny opór w o b e c głodówki. Kie­
dy jednak, stopniowo i nie od razu, ze świadomości została usunięta patologia po­
lowa, zniszczona chora tkanka, wyszła większość złogów, to p o c z u ł e m , że m i m o
braku pożywienia tygodniami pracuję j a k gdyby nigdy nic, nawet wydajniej niż
wtedy, kiedy się normalnie odżywiam. Na własnym przykładzie zrozumiałem, że
rzeczywiście tak jest - można funkcjonować przez 2 - 3 tygodnie tylko na w o ­
dzie i urynie, nie odczuwając ż a d n e g o dyskomfortu, słabości i t y m podobnych.
Do tego potrzebne jest j e d n a k solidne, ukierunkowane przygotowanie.

8-9 sierpnia, dzień ósmy i dziewiąty.

Poszedłem nad rzeczkę wykąpać się - byłem bardzo zadowolony, rześki, świe­
ży. Robiłem lewatywy z odparowanej uryny. Z n ó w zadziałały, powodując ból
w okrężnicy wstępującej i poprzecznej - wychodzenie patologii trwa.
Samopoczucie normalne. Oczy prawie przestały boleć, ale j ę z y k stał się bielszy.

10 sierpnia, dzień dziesiąty.

W nocy obudziłem się nagle z p o w o d u ostrego bólu w okolicy wątroby i zrozu­
miałem, że nastąpiło odblokowanie ogniska patologii w wątrobie - to dobrze. Ra­
no po lewatywie zaczęło wychodzić to, co się oderwało - tłusty, żółty śluz z żył­
kami (jak wodorosty), wyszło go niemało. W ciągu dnia pobolewała m n i e okolica
serca. M o c z nabrał bardzo ładnego koloru i w smaku j u ż nie jest tak stężony. Nadal
pracuję.

11 sierpnia, dzień jedenasty.

Coś się dzieje w prawym boku - zapewne trwa odrywanie patologii (również
drobnej). Kiedy byłem w toalecie po zrobieniu lewatywy z naparami ziołowymi
i m o c z e m (gdy odparowuję urynę, dodaję do niej suchych ziół), zaczęło się maso­
we odrywanie i wydalanie zniszczonego polipa i guza - wychodziły strzępy p o d o b ­
ne do galaretki z nóżek, z cieczą o żółtym, oleistym kolorze. R a n o c z u ł e m silne za­
kwaszenie w oczach - dokonuje się oczyszczanie (z oczu wydostaje się ropny śluz,
trwa oczyszczanie głowy). W ciągu dnia po lewatywie m i a ł e m objawy odrywania
patologii - mdliło mnie, bolało z prawej strony brzucha. W i e c z o r e m d w a razy
przepłynąłem rzekę Doniec (około 300 metrów).

12 sierpnia, dzień 12.

Byłem słaby, czułem ssanie w brzuchu po prawej stronie, chciało mi się jeść.
Wytrzymałem, pracowałem przez cały dzień, a potem z prawej strony m i a ł e m
uczucie pustki. Jak gdyby coś opróżniło się, a później otworzyła się o g r o m n a rana,
i czułem tak, jakby faktycznie to była rana. Pod wieczór wszystko przeszło. Po le­
watywie wyszła czarna, złowróżbna zawiesina. Język jest obłożony.
K o m e n t a r z : wszystkie takie odczucia powstają w zależności o d rodzaju
i umiejscowienia patologii i wskazują na działanie w tym miejscu siły życia. Wy­
trzymajcie zawsze przez jakiś czas, kiedy mdli was w czasie głodówki. W efekcie

143
zostaniecie wynagrodzeni pozbyciem się choroby - „wyszła czarna, złowróżbna
zawiesina".

13 sierpnia, dzień 13.

Po lewatywie ze s ł o n ą w o d ą zaczęły ze mnie wychodzić w dużych ilościach two­
ry przypominające mazut. Z n ó w zaczął m n i e pobolewać prawy bok. Zrobiłem le­
watywę z 1,5 litra odparowanej uryny, ale nic nie wyszło.
K o m e n t a r z : niewątpliwie, odparowana uryna silnie działa n a patologię. Nie
znaczy to jednak, że trzeba ją wlewać litrami. Dopóki sam organizm nie przygotu­
je choroby do odejścia, obfite lewatywy u r y n o w e nie przyniosą dużego pożytku.
Dlatego też nie zmuszajcie organizmu takimi obfitymi i silnie działającymi lewa­
tywami - wszystko w s w o i m czasie. Róbcie lewatywy profilaktyczne ze 100-500
g odparowanej uryny. To w zupełności wystarczy.

14 sierpnia, dzień 14.

Mniej więcej od godziny 8-9 rano bardzo mi się chciało jeść, ale potem wszyst­
ko przeszło. Samopoczucie znacznie się poprawiło.

15-16 sierpnia, dzień piętnasty i szesnasty.

Robiłem lewatywy. Nadal wychodzi masa śluzu, ale ma on kolor białawo-żółta-
wy, jak meduza. Samopoczucie lepsze, z rzadka występują napady głodu (to obu­
miera m e d u z o w a t y śluz), język się oczyszcza.
Dzień 16. Zrobiłem lewatywę. Nie m i a ł e m żadnych nieprzyjemnych odczuć ze
strony brzucha, płyn przechodził swobodnie, i to z odparowanej uryny! Najpraw­
dopodobniej nastąpiła duża poprawa stanu jelita grubego, lecz po tej lewatywie wy­
szło 1 - 1 , 5 szklanki meduzowatej masy. Z d u m i e w a mnie, ile m a m w sobie śluzu
i jak wyrósł on w jelicie i w ogóle w całym organizmie. W brzuchu coś się rusza,
burczy, w dzień zaczynam w y c h o d z e n i e z głodówki.

17 sierpnia - wychodzenie z głodówki.

Regenerowałem się j a b ł k a m i , gruszkami, sałatką na bazie kapusty, skondenso­
wanym naparem z i o ł o w y m z m i o d e m , piłem urynę, a wieczorem zrobiłem sobie
chleb z w y k i e ł k o w a n e g o ziarna. Jadłem czosnek, ale trzeba go jeść z czymś - moż­
na spalić śluzówkę j a m y ustnej.
K o m e n t a r z : dlaczego pościłem przez 1 6 dni? Dlatego, ż e 1 7 sierpnia był
nów - początek cyklu lunarnego, uruchomienie wszystkich funkcji organizmu,
a więc - najlepszy czas na rozpoczęcie wychodzenia z głodówki.

18 sierpnia - w y c h o d z e n i e z głodówki.
J e m warzywa, owoce i chleb z wykiełkowanego ziarna. Byłem w toalecie - wy­
szło coś niecoś z dawnych „ z ł o g ó w " , a następnie poszła „ p a s t a " (oznacza to, że wy­
chodzi rozdrobniony, lecz nie strawiony pokarm).

G ł o d ó w k a 9-dniowa
30 listopada, dzień pierwszy.

144
 Zaczął się post, postanowiłem zrobić głodówkę. Z a d a n i e n u m e r 1 - przerwać
łączność pokarmową. W tym celu w y k o n a ł e m Szankh Prakszalanę. W y s z ł o dużo
błotnistej mazi, kału. Spacerowałem 1,5-2 godziny, zrobiłem sobie n a p r z e m i e n n e
polewanie ciała (wiadro ciepłej wody, a następnie wiadro zimnej). Ostrzygłem się
na łyso, zacząłem wcierać o d p a r o w a n ą urynę w głowę i robić z niej okłady na gło­
wę. Wieczorem medytowałem, wyobrażając sobie porost w ł o s ó w .

1 grudnia, dzień drugi.

Zadanie n u m e r 2 - rozpocząć g ł o d ó w k ę płynnie, z energią. W a ż n e jest, żeby nie
czuć zimna ani suchości. N i e polewałem się z i m n ą w o d ą , lecz wziąłem ciepłą ką­
piel. Zrobiłem lewatywę z uryny dziecięcej, wyszło m n ó s t w o „kozich b o b k ó w " .
W nocy schodziło dużo śluzu.

2 grudnia, dzień trzeci.

Cały dzień przeszedł znacznie lepiej niż dwa pierwsze. Pojawiły się energia,
świeżość. Na początku trochę się przespacerowałem, p o t e m zrobiłem sobie gorącą
kąpiel. W o d a powoli rozgrzewała moje ciało. Następnie, kiedy j u ż dobrze się
ogrzałem, poczułem w ciele drżenie, które świadczyło o silnym przepływie ener­
gii. Kiedy wstałem, pociemniało mi w oczach, wszystko się rozpłynęło, pojawiły
się mdłości. Wyszedłem z kąpieli i położyłem się, lekko owinąwszy ciało ręczni­
kiem - wszystko minęło. Zrobiłem lewatywę. Wyszła lepka, szarawa, obumarła,
obcogatunkowa masa w postaci niewielkich skrzepów.

3 grudnia, dzień czwarty.

Nie chce mi się spać i śpię mało. W dzień bardzo się rozgrzałem w kąpieli. Z r o ­
biłem lewatywę z uryny. Zaczęła wychodzić głęboka patologia: kłaczki, skrzepy,
czarniawe kawałki śluzu. W ciągu dnia c z u ł e m wątrobę - coś się w niej ruszało.
Samopoczucie m a m dobre. Zrobiłem d w a masaże głowy po 15 minut z wcieraniem
uryny.

4 grudnia, dzień piąty.

Dzisiaj byłem znacznie bardziej rześki. Porządnie się rozgrzałem w kąpieli pa­
rowej, a następnie wziąłem zimny prysznic. Wcieram urynę i sól w głowę.

5-6 grudnia, dzień szósty i siódmy.

W ciągu tego czasu znacznie u n o r m o w a ł a mi się krew. Spojówki oczu bardzo się
zaróżowiły. Wspaniale oczyściły się stawy, lecz z m o c z e m nadal w y c h o d z ą „głę­
boko o s a d z o n e " sole - smak uryny jest szczególny (jak wcześniej w s p o m i n a ł e m ,
na podstawie smaku uryny m o ż n a oceniać, jak przebiega oczyszczanie. Jeżeli smak
jest piekący - to oczyszczanie idzie p e ł n ą parą. Jeżeli uryna smakuje j a k w o d a - to
jesteście j u ż oczyszczeni). Samopoczucie normalne, chociaż ciało osłabione. G ł o ­
wa pracuje dobrze, myśli są wyraźne, jasne. Zeszło dużo śluzu z nosogardzieli
i przez odbyt. Wieczorem schodził nawet płynny śluz w postaci kropli. T e r a z nos
się uspokoił, ale język jest pokryty białym nalotem. Po lewatywie w y c h o d z ą odpa­
dy z obszaru wyrostka robaczkowego - twarde twory w postaci k a m y k ó w , śluz.

145
W siódmym dniu wszystko tak samo. Resztek po zrobieniu lewatywy wychodziło
mniej, czasem czuję silne ssanie w brzuchu. Śluzu z nosa cieknie mniej.

7 grudnia, dzień ósmy.

Wczoraj wieczorem, przy p o m o c y bliskich, udało mi się usiąść w pozycji loto­
su, równocześnie chwyciłem stopy przeniesionymi za plecy rękami - tj. wykona­
łem „lotos z a m k n i ę t y " (zwiększona elastyczność wskazuje, że oczyszcza się tkan­
ka łączna). Ogólnie dzień minął lekko i spokojnie. S a m o p o c z u c i e lepsze, odpadów
wychodzi mniej, ale j ę z y k m a m biały, a po lewatywie w y c h o d z ą kamyki i czarna
masa.

8 grudnia, dzień dziewiąty.

Śluzu z nosa wychodzi mniej, ale jest gęściejszy. Oddychanie przez nos wyrów­
nało się. Czuję, że zaczęła się oczyszczać wątroba. Dzień minął normalnie, samo­
poczucie m a m dobre. Po lewatywie urynowej pod koniec wychodzi tylko zawiesi­
na. Z a p e w n e schodzi żółć, a jelito grube oczyściło się. O godzinie 17.05 zacząłem
wychodzenie z głodówki - wypiłem około dwóch łyżek stołowych miodu z ciepłą
wodą, zjadłem j a b ł k o .

Rok 1994
G ł o d ó w k a 8-dniowa.
Opis zamieszczony w książce „Urynoterapia".

G ł o d ó w k a 14-dniowa.
30 maja, dzień pierwszy.
Rozpocząłem g ł o d ó w k ę od w y k o n a n i a Szankh Prakszalany.

31 maja, dzień drugi.

Dwa razy nacierałem ciało uryną o d p a r o w a n ą do 1/4 pierwotnej objętości. Sa­
mopoczucie normalne. M i a ł e m samoistne wypróżnienie. W drugiej połowie dnia
odczuwałem niewielkie bóle w okolicy pępka (czułem tam coś niezdrowego)
i krótkotrwałe, ale ostre bóle po lewej stronie serca. N a w i a s e m mówiąc, lewą stro­
nę ciała m a m porażoną. Bolą mnie: lewa stopa, lewe kolano, lewy krętarz, a na nad­
garstku lewej ręki powstało silne podrażnienie skóry (jak bransoletka od zegarka).
W ciągu dnia chciało mi się jeść.

1 czerwca, dzień trzeci.

Samopoczucie m a m normalne. M i a ł e m niewielkie samoistne wypróżnienie. Wy­
szła czarna galaretowata masa, podobna do mazu tu, jak w poprzednich wypróżnie­
niach. W brzuchu mi burczy, rusza się. Nacierałem ciało uryną o d p a r o w a n ą do 1/4
pierwotnej objętości przez około 3 0 - 4 0 minut, po czym spłukałem ciepłą wodą.
Samopoczucie m a m n o r m a l n e . Piję specjalnie oczyszczoną, n a m a g n e t y z o w a n ą go­
rącą w o d ę - świetnie przepłukuje organizm.

146
 2 czerwca, dzień czwarty.
W ciągu tej d o b y m i a ł e m j a k i ś stan kryzysowy. W nocy m i a ł e m skurcze » |i » , |
nodze - dużego palca, odczuwałem arytmię, ale rano wszystko minęło. Jedyni- MM
przyjemne odczucie to ból w lewym krętarzu - w miejscu, gdzie kość u d o w i I p .
się z miednicą. Zrobiłem lewatywę z o d p a r o w a n ą do 1/4 uryną, wyszło d u ł o brll
dów. Teraz po lewej stronie brzucha o d c z u w a m jakieś drgania. S a m o p o c / u c |g nOI
malne.

3 czerwca, dzień piąty.

Samopoczucie normalne. Jedyne, co mi dolega, to ból w lewym stawie biodro
wym. W ciele, szczególnie w brzuchu i po lewej stronie czuję lekkie drgania. Wy
konałem dwa masaże z o d p a r o w a n ą u r y n ą - mają d o b r o c z y n n e działanie. Zrobiłem
lewatywę - wychodzi ciemny osad (oczyszcza się wątroba), dużo brudów.

4 czerwca, dzień szósty.

Samopoczucie m a m normalne. W i e c z o r e m zrobiłem lewatywę, wyszedł żółcio­
wy osad.

5 czerwca, dzień siódmy.

Rano zrobiłem masaż - wszystko normalnie. Poza tym, samoistnie wyszła ciecz
z jelita grubego. Zrobiłem mikrowłewkę, utrzymywała się dość d ł u g o (30 minut).
Kiedy poszedłem do toalety, wyszedł rozpadający się n o w o t w ó r w postaci „brunat­
nych wodorostów". Później solidnie rozgrzałem się w łaźni - w y p a r z y ł e m duży
krętarz.

6 czerwca, dzień ósmy.

Wychodzi dużo świństw, czasem samoistnie. Ból pleców powoli przechodzi. In­
tensywnie „kołyszę p l e c y " (wykonuję ćwiczenia lędźwi).

7 czerwca, dzień dziewiąty.

M a m j u ż wszystkiego dość, nie wytrzymuję. Z r o b i ł e m lewatywę - w y s z ł o tro­
chę osadu oraz kawałki zastarzałego kału. Intensywnie „kołyszę plecy". Z r o b i ł e m
masaż z o d p a r o w a n ą uryną. Piję n a m a g n e t y z o w a n ą w o d ę i urynę. Od wczoraj ury­
na jest gorzka w smaku, ostra - rozpuszczają się złogi.
K o m e n t a r z : przeprowadzać g ł o d ó w k ę w lecie jest trudniej z p o w o d u gorą­
ca. Organizm bardzo się osłabia, a patologia polowa szybciej się aktywizuje.

8 czerwca, dzień dziesiąty.

Żyły, które wychodziły mi na nogach, schowały się. Całkowicie przeszło
podrażnienie skóry na lewej ręce, pozostał ledwie w i d o c z n y ślad w postaci prze­
barwienia. Dziewiątego jest nów - z a p e w n e zacznę w y c h o d z e n i e z g ł o d ó w k i . Pod­
czas wciągania brzucha nie czuję bólu pod pępkiem. Ale ciało nadal wygląda p o ­
tężnie, a na brzuchu jest dość dużo tłuszczu.

147
 9 czerwca, dzień jedenasty.
Ogólne samopoczucie średnie. Wychodzi ze m n i e głównie ciecz pochodzenia
żółciowego.

10-11 czerwca, dzień dwunasty i trzynasty.

Sił ubywa szybko. Piję w o d ę mineralną. Bardzo pomaga ćwiczenie nastawienia
woli. Plecy jeszcze pobolewają, ale to j u ż drobiazg w porównaniu z tym, co było.

12 czerwca, dzień czternasty.

Pościłem równo 13,5 doby. Zacząłem wychodzić z głodówki. Po wypiciu napa­
ru z ziół z trzema łyżeczkami miodu wyszło ze mnie samoistnie dużo czarnej cie­
czy pochodzenia żółciowo-jelitowego. „ P o k o ł y s a ł e m plecy", bólu prawie nie czu­
ję. Bez problemu siadam w pozycji zamkniętego lotosu - odzyskałem elastyczność.

13 i 14 czerwca przyśniły mi się ciekawe sny, mówiące o tym, j a k a praca zosta­

ła wykonana w mojej postaci polowej.
S e n 1. Zaatakował m n i e duży pies (podobny do owczarka kaukaskiego). Bie­
gnę wąskim mostkiem w stronę ludzi. Krzyczę: „ P o m o c y ! " . Widzę dwie kobiety -
jedna jest stara, druga m ł o d a - obie zjadliwie się do mnie uśmiechają. A pies jest
tuż-tuż. Idę szybko (w jakiś sposób się przemieszczam, jak gdyby lecę) i widzę, że
młoda kobieta ma zamiast nóg kosmate racice (jak krowa). Pies m n i e dogonił i krę­
ci się obok. Złapał m n i e za palce u lewej nogi. Zabolało mnie, ale niezbyt mocno.
Potem złapał za palce prawej nogi. Wtedy lewą n o g ą nadepnąłem mu na nos i moc­
no przycisnąłem. Pies zaskowytał i zniknął. (Opisany sen wskazuje na uaktywnie­
nie pasożytów polowych i ich wygnanie z organizmu. - Przyp. aut.).
S e n 2. Ktoś mi wcześniej mówił, że kiedy się zobaczy klucz lecących żurawi
- to wróży szczęście. I oto we śnie podniosłem głowę ku niebu i zobaczyłem żura­
wie. Leciały tworząc u p o r z ą d k o w a n y klucz, równomiernie machając skrzydłami.
Powiedziałem z radością: „ B ę d ę miał s z c z ę ś c i e ! " - i obudziłem się. (Ten sen wska­
zuje na to, że długi karmiczne zostały wskutek głodówek w dużym stopniu wyczer­
pane. T e r a z j e s t e m pod w p ł y w e m zupełnie innych prądów karmicznych, niosących
zupełnie inne sytuacje życiowe. N a w i a s e m mówiąc, o tym zjawisku mówił Jezus
Chrystus - że dzięki postowi Ojciec Niebieski odpuszcza w ciągu j e d n e g o dnia
grzechy, jakie człowiek popełnił w ciągu całego roku.)
W tym s a m y m roku przeprowadziłem jeszcze głodówkę 7-dniową (od 20 do 26
sierpnia) i 27-dniową w czasie adwentu (opis głodówki p o d a ł e m w książce „Ury-
noterapia"). Po ostatniej g ł o d ó w c e temat „ g ł o d u " przestał m n i e niepokoić. Dlatego
nie prowadzę j u ż dzienników relacjonujących głodówki. Po prostu wiem, że kiedy
otrzymam impuls w e w n ę t r z n y do rozpoczęcia głodówki, przeprowadzę ją bez
szczególnych wahań i w y m ó w e k . Miałem, na przykład, takie w y m ó w k i : na gło­
d ó w k ę w zimie jest za z i m n o , a w lecie szkoda pościć - tyle jest wokół produk­
tów, a ty nie jesz. O ile na początku swojej praktyki „ g ł o d ó w k o w ę j " (lata
1985-1987) stosowałem się do zaleceń, aby pościć raz w tygodniu, to od 1993 ro­
ku preferuję głodówki długotrwałe, które uruchamiają s k o m p l i k o w a n e mechani­
zmy uzdrawiania i oczyszczania organizmu. Przerwę w stosowaniu głodówek dłu-

148
gotrwałych w latach 1986-1993 uzasadniam tym, że po 18-dniowej g ł o d ó w c e
w 1986 roku częściowo zeszło mi szkliwo z zębów. Przez cały czas szukałem wy­
jaśnienia tego stanu, dopóki nie znalazłem go w Ajurwedzie, gdzie wyjaśnione są
zasady życiowe, indywidualna konstytucja, wpływ pór roku i pożywienia na orga­
nizm człowieka. Wszystko to opisałem w zaadaptowanej formie w książkach z se­
rii „ M o c e uzdrawiające". Teraz j u ż g ł o d ó w k a nie przeraża m n i e z p o w o d u mojej
nieświadomości, kontroluję ten proces w każdym stadium - od rozpoczęcia aż do
odżywiania regeneracyjnego.

Na zakończenie opiszę rolę s n ó w w czasie głodówki. Pamiętajcie, że sny są

odzwierciedleniem procesów, jakie zachodzą w waszej postaci polowej.
Walka z patologią. Są to sny, w których jesteście napadani, bronicie się, wal­
czycie. Atakować m o g ą zwierzęta, ludzie, istoty fantastyczne itp. Najczęściej są to
smoki, psy, koty, fragmenty śluzu, starzy lub oszpeceni ludzie. Sny są przeważnie
w kolorze czerwonym, szarym, brudnożółtym.
Zwycięstwo (pozbycie się patologii). Wyganiacie, odrzucacie, uciekacie, p o k o ­
nujecie we śnie to, z czym walczyliście. O b m y w a c i e się krystalicznie czystą wodą.
Śmiejecie się we śnie, cieszycie się z czegoś.
Dług karmiczny lub więzy prawa karmy. W snach ukazuje się w a m obiekt,
z którym jesteście związani. Są to na przykład zmarli, osoby, z którymi byliście bli­
sko (jesteście rozwiedzeni); te same sytuacje, w czasie których powstał dług kar­
miczny; wreszcie - sny ukazują sytuację, poprzez którą m o ż e c i e zlikwidować dłu­
gi karmiczne.
Likwidacja długu karmicznego. Widzicie we śnie sytuację z dłużnikiem kar-
micznym, po której odczuwacie ulgę, zadowolenie. W rezultacie przeżyć w e w n ę ­
trznych m o ż e pojawić się płacz i smutek, we śnie lub na jawie.
Korzystne zmiany w w a s z y m losie. Pojawienie się szczególnych z n a k ó w -
zwiastunów losu, od których obserwowania ogarnia was w e w n ę t r z n a radość. Znaj­
dowanie we śnie szczególnych przedmiotów, które b u d z ą w w a s zachwyt i znacie
ich wyjątkowe znaczenie właśnie dla was.

Głodówka ukaże wam w snach

wasze długi i wiązy karmiczne.

149
 Część 3

GŁODÓWKA
W LECZENIU
RÓŻNYCH CHORÓB
Głodówka to jedyna metoda ewolucyjna,
w której poprzez systematyczne oczyszcza­
nie możecie stopniowo powrócić do nor­
malnego stanu.
Sama natura poprzez występujący w cza­
sie choroby wstręt do jedzenia wskazuje, że
nie jesteśmy w stanie w tym czasie go tra­
wić.

ozdział ten zawiera przerobioną pod względem j a k o ś c i o w y m z g r o m a d z o n ą

R wcześniej wiedzę praktyczną dotyczącą stosowania głodówki w celach

leczniczych.

Jakie choroby poddają się leczeniu głodówką

Lekarze, którzy wcześniej praktykowali leczenie m e t o d a m i tradycyjnymi, a po­
tem wypróbowali głodówkę, podkreślają fakt, że j e d n a głodówka zastępuje wiele
metod profilaktyczno-leczniczych, a równocześnie przynosi bardziej zasadnicze
korzyści nawet w tych przypadkach, kiedy przeprowadza s i e j ą bez żadnej kontro­
li lekarskiej.
Na podstawie dotychczas zaprezentowanych treści m o ż n a w y s n u ć wniosek, że
praktycznie wszystkie choroby powinny poddawać się działaniu głodówki, pod
warunkiem dostatecznego czasu jej trwania oraz powtarzalności. Tak jest w istocie.
Wszak wiadomo, że to nie choroba odgrywa g ł ó w n ą rolę, ale człowiek, który pra­
gnie się wyleczyć.
Z praktyki głodówki leczniczej w i e m y już, jakie choroby poddają się g ł o d ó w c e
lepiej, jakie gorzej, i ile czasu potrzeba na ich wyleczenie.
Należy również odnotować fakt, że większość ludzi, którzy leczyli się głodów­
ką, zanim ją zastosowali, próbowali przez wiele lat innych form leczenia - leków,

151
naświetlań, operacji, masaży, wszelkich zabiegów, elektroterapii, autosugestii,
akupunktury itd. - bez rezultatów. G ł o d ó w k ę potraktowali jak ostatnią deskę ra­
tunku. Były to zazwyczaj choroby serca, rak, wrzody, zapalenie jelita grubego, ast­
ma, zapalenie stawów, infekcje, zmiany normalnej flory bakteryjnej, choroby skóry
- rzadko udawało s i e j e wyleczyć ogólnie przyjętymi metodami. Wskutek zastoso­
wania głodówki bardzo wiele osób wyleczyło się całkowicie, inne zaś uzyskały
wyraźną poprawę.
Dysponujemy danymi statystycznymi dotyczącymi stosowania głodówki, zebra­
nymi przez doktora M c l t c h e n a (patrz, tabela).

Tabela doktora Mcltchena

Choroba Ogólna liczba Przypadki Brak poprawy

przypadków wyzdrowienia,
poprawy
Nadciśnienie 141 141 0
Zapalenie okrężnicy 88 77 l i
Przetoka jelita prostego 67 64 3
Anemia 60 52 8
Hemoroidy 51 48 3
Zapalenie stawów 47 39 8
Zapalenie oskrzeli 42 39 3
Choroby nerek 41 36 5
Zaburzenia umysłowe 39 39 0
Nowotwory łagodne 38 32 6
Zaparcie 36 34 2
Zapalenie wątroby 36 36 0
Choroby serca 33 29 4
Łuszczyca 32 28 4
Astma oskrzelowa 29 29 0
Wrzody żołądka
i dwunastnicy 23 20 3
Żylakowate rozszerzenie ż ył23 22 I
Alergia 19 17 2
Egzema 18 15 3
Cukrzyca 14 14 0
Choroby nerek 12 12 0
Zapalenie zatok
czołowych i szczękowych 12 12 0
Wole 11 11 0
Ropotok 8 6 2
Rzeżączka 8 8 0
Choroba Heine-Medina 8 8 0
Kamienie żółciowe 7 6 1
Rak 5 5 0
Padaczka 5 5 0
Stwardnienie rozsiane 4 3 1
Gruźlica 2 2 0
Zaćma 1 0 1

152
 Jak j u ż wcześniej wspominałem, naukę o głodówce rozwijali głównie lekarze
postępowi. Tak na przykład, Nikołaj Narbiekow w roku 1947 pisał:
„Zrozumiałem, że głodówka przynosi człowiekowi nie tylko szkodę, ale kiedy
ciężko chorym nie pomagają już istniejące leki i metody leczenia i grozi im rychła,
nieuchronna śmierć, to właśnie głodówka pozwala im odzyskać wydolność, to wła­
śnie głodówka wyrywa ich z objęć śmierci, przywraca im wszystkie radości życia.
Dlatego leż głodówka stanowi potężny czynnik w leczeniu szeregu ciężkich i nie
poddających się innym metodom chorób człowieka ".

Jednakże lekarzy, którzy stosują w swojej praktyce g ł o d ó w k ę leczniczą, czeka

w przypadku niepowodzenia surowa kara ze strony społeczeństwa. K. Jeffrey pisał
z goryczą:
„Jeżeli pacjent umiera po /odbyciu leczenia tradycyjnymi metodami, ocenia się
to jako nieuniknione nieszczęście; jeżeli zaś pacjent zmarł podczas leczenia nalu-
roterapeutycznego, traktuje się to jak przestępstwo, brak pomocy lekarskiej ".
G ł o d ó w k ą leczy się również w Rosji. Od 1 marca 1981 roku do chwili obecnej
funkcjonuje oddział terapii dietą odciążającą ( R D T ) w szpitalu klinicznym nr 68
w Moskwie (oddziałem kieruje W. M i r o n ó w , ordynatorem jest N. Biełozierowa,
nadzór metodyczny sprawuje profesor J. Nikołajew). Przez ten czas m e t o d ą R D T
leczyło się około trzech tysięcy chorych cierpiących na rozmaite choroby. Wy­
mieńmy tylko podstawowe: choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie I, II i III
stopnia, m i a ż d ż y c a tętnic m ó z g o w y c h , z a r o s t o w e z a p a l e n i e t ę t n i c , z e s p ó ł
podwzgórzowy, zaburzenia napięcia naczyniowego na tle wegetatywnym, migre­
na, cukrzyca, zapalenie i zwyrodnienie stawów na tle metabolicznym, skaza artre-
tyczna, astma oskrzelowa, przewlekłe dychawicze zapalenie oskrzeli, pyłkowica,
choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy w fazie remisji, przewlekły nieżyt żołąd­
ka, zapalenie okrężnicy, przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego, kłębkowe
zapalenie nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie trzustki, choroba Ra-
ynauda, osteochondroza kręgosłupa, choroba Bechterewa, łuszczyca, egzema,
przewlekła nawracająca pokrzywka, zaburzenia gospodarki tłuszczowej i inne.
Jeżeli nie macie poważnych problemów ze zdrowiem i brak w a m doświadczenia
w przeprowadzaniu głodówek, to skorzystajcie z zalecenia E. Deweya:
„Stosuję dwa rodzaje głodówki - umiarkowaną i całkowitą. W czasie głodówki
całkowitej pije się tylko wodę, wszelkie jedzenie jest zabronione. Głodówka umiar­
kowana, którą wyznaczam wyjątkowo chętnie, uwzględnia dopuszczenie poranne­
go posiłku. Oba rodzaje głodówki przepisuję w przypadku chorób żołądka i jelit,
otyłości, puchliny, rozmaitych procesów zapalnych i wodnistych wysięków, w celu
zlikwidowania słabości fizycznej i ogólnej ociężałości, dla poprawy nastroju oraz
jako środek na depresję. Moja zasada: nie jedzenie, lecz spokój regeneruje system
nerwowy. Jedzenie wymaga prawie takiej samej siły nerwowej jak praca ".

W przypadku poważnej choroby i braku wiary we własne siły zgłoście się do kli­
niki, w której stosowane jest leczenie głodówką. We wszystkich innych przypad­
kach stopniowo gromadźcie swoje doświadczenie i stosujcie g ł o d ó w k ę bez obaw.

153
 Zapalenie stawów, reumatyzm i dna (podagra)
Bolesność i obrzęk tkanek otaczających stawy stanowią oznaki wczesnego sta­
dium zapalenia stawów. W miarę rozwoju stanu zapalnego pojawia się ból, znie­
ruchomienie stawu. Mięśnie i więzadla stają się napięte i ulegają skróceniu. Zapa­
lenie stawów, rozwijające się zazwyczaj w chrząstce, która łączy końce kości, pro­
wadzi do zniszczenia chrząstki i deformacji stawu.
Zapalenie stawów stanowi końcowy etap procesu chorobowego, który rozwija
się latami. Zanim pojawi się zapalenie stawów, chory odczuwa bóle stawowe, ma
złe samopoczucie, cierpi na bezsenność, brak apetytu, ma zaburzenia trawienia i in­
ne oznaki świadczące o tym, że w organizmie nie wszystko jest w porządku.
Bardzo często osoby, które odczuwają bóle mięśniowe niejasnego pochodzenia,
drobne kłopoty ze stawami przy poruszaniu się, napady zapalenia korzonków, nie­
właściwie odczytują te znaki ostrzegawcze. Ł a g o d z ą te objawy lekami, masażem,
gorącymi kąpielami i kontynuują taki tryb życia, który powoduje pogłębianie się
procesu chorobotwórczego.
Wyciszenie s y m p t o m ó w nie daje nic, jeśli chodzi o likwidację przyczyn choro­
by, jak również nie zapobiega rozwojowi stanu przewlekłego, prowadzącego aż do
inwalidztwa.
Przyczyną powstawania zapalenia stawów jest zaspokajanie w ł a s n e g o apetytu,
skłaniającego nas do j e d z e n i a produktów, które zanieczyszczają organizm.
N i e powinien budzić wątpliwości fakt, że pierwotne podrażnienie, prowadzące
do zmian patologicznych w stawach, powstaje wskutek obecności we krwi i tkan­
ce łącznej substancji obcogatunkowych, które g r o m a d z ą się miesiącami i latami
w osłabionym organizmie. Ofiary zapalenia stawów j e d z ą w nadmiarze skrobię
i cukier - chleb, ziemniaki, pierogi, ciastka i cukierki.
W celu całkowitego wyleczenia się z gośćca (reumatyzmu), zapalenia korzon­
ków, gorączki reumatycznej, dny, zapalenia stawów - niezależnie od tego, j a k ą po­
stać przybiera choroba, należy w pierwszej kolejności zrezygnować z nawyków ży­
wieniowych, które osłabiają organizm, znać i szanować granice możliwości tra­
wiennych własnego organizmu. Każdy szkodliwy nawyk, j a k również każdy zwy­
kły nawyk d o p r o w a d z o n y do przesady, stanowi drogę do choroby. To właśnie jest
źródło każdego zachorowania. Jego postać końcowa - to przewlekła choroba
i przedwczesna śmierć.
Ciału należy umożliwić w y p r o w a d z e n i e nagromadzonych z ł o g ó w za p o m o c ą
głodówki, a następnie zmienienie składu chemicznego krwi dzięki prawidłowemu
odżywianiu. Jeżeli tego d o k o n a m y , rezultaty będą zadziwiające.
Nic nie m o ż e oczyścić organizmu szybciej i w bardziej gruntowny sposób niż
głodówka. Nie dysponujemy innymi m e t o d a m i , które mogłyby tak szybko zmie­
niać skład chemiczny organizmu, a w szczególności j e g o płynów i wydzielin. G ł o ­
dówka zmniejsza bóle artretyczne o wiele lepiej niż przyjmowanie „nieszkodli­
wych leków" i bez ryzyka nabawienia się nowej choroby.
Wyzdrowienie w przypadku przewlekłego zapalenia stawów to proces powolne­
go powracania do stanu zdrowia ze stanu choroby. Obejmuje on wiele czynników:
wiek, wagę, rozległość choroby, jej przebieg, zasoby energii życiowej, charakter

154
występujących powikłań, rodzaj wykonywanej pracy. Wszystkie te czynniki okre­
ślają stopień możliwego wyzdrowienia i czas trwania tego procesu. Dieta powinna
zawierać absolutne m i n i m u m cukru i p o k a r m ó w skrobiowych.
Samodyscyplina, zdecydowanie i upór, nawet wówczas, gdy ograniczenia są do­
kuczliwe i wyczerpujące, a postęp ledwie widoczny - to cechy niezbędne do wy­
zdrowienia.
Zapamiętaj, Szanowny Czytelniku, cierpiący na zapalenie stawów. Kiedy tylko
zaczniesz stosować głodówkę, bóle zmniejszą się w ciągu kilku dni. Później stop­
niowo ustąpią obrzęki, zaczną się regenerować zdeformowane stawy. Im większe
jest zniekształcenie stawów, tym dłuższe i więcej razy powtarzane głodówki po­
trzebne będą do całkowitego wyleczenia.
Głodówka skutecznie leczy zakończenia o b w o d o w e u k ł a d u nerwowego. U cho­
rych cierpiących na zapalenie korzonków nerwowych związane z dyskopatią, oste-
ochondrozę, ustępuje przede wszystkim zespół bólowy, przestają dokuczać wtórne
zapalenia nerwów.
Trzydziestoletniego mężczyznę z rozpoznaniem zwyrodnienia stawów biodro­
wych, nadciśnienia i otyłości IV stopnia, leczono za p o m o c ą głodówki frakcyjnej.
Na początku pierwszej głodówki ledwo się poruszał. Przeszkadzały mu bóle i ogra­
niczona ruchomość stawów, nadwaga. Powoli zwiększano mu d a w k ę ruchu, tak że
w dziesiątym dniu pokonywał do 15 kilometrów dziennie. Bóle minęły. W rezulta­
cie trzech następnych głodówek waga chorego spadła o 30 kilogramów, uregulo­
wało się ciśnienie tętnicze. Potrzeba było jeszcze kilku głodówek, aby chory defi­
nitywnie wyzdrowiał. Zakres ruchów w stawach doszedł do normy.

Astma
Niektórzy lekarze uważają, że osoby chore na astmę są podatne na choroby ner­
wowe. Mają one silne stłumienie psychiczne, które powoduje n a w y k o w e napięcie
wewnętrzne. Wskutek tego osłabia się i spowalnia praca narządów o d d e c h o w y c h
i powstają „ k o r z e n i e " zmian patologicznych w płucach. Dlatego też konieczne jest
w pierwszej kolejności oddziaływanie na pierwotne przyczyny astmy, co osiągamy
za p o m o c ą głodówki.
Astma przewlekła dobrze poddaje się głodówce. Chorzy, którzy nie mogli spać
w pozycji leżącej, a jedynie siedząc, po kilku dniach głodówki (zazwyczaj 5-7) od­
czuwali znaczną ulgę i mogli spać normalnie.
W zależności od tego, jak ciężką postać miała astma, chorzy osiągali wyleczenie
krótkimi głodówkami - po 2, 5, 6, 7 dni, średnimi - po 15 i 21 dni lub długotrwa­
łymi - po 23 i 26 dni.
Leczenie astmy oskrzelowej głodówkami d o z o w a n y m i dobrze jest łączyć z od­
dychaniem m e t o d ą Butiejki, które powoduje gromadzenie się dwutlenku węgla
w organizmie.
Dla ilustracji o m ó w i m y kilka przypadków. Chory K, lat 4 1 , kierowca, III grupa
inwalidzka. B o d ź c e m do zachorowania były konfliktowe stosunki w pracy i w do­
mu. Nastąpiło obniżenie nastroju, chory stał się ponury, drażliwy, źle sypiał. Pew­
nego razu, kiedy był wzburzony, poczuł duszność. O d d y c h a ł z trudem, chrypiał,

155
twarz mu poczerwieniała, sprawiał wrażenie, jakby miał umrzeć. K. przestraszył
się, przypomniawszy sobie, że j e g o brat zmarł w wieku 22 lat na astmę oskrzelo­
wą.
Od tego czasu K. żył pod presją strachu. W placówce leczniczej odbył 30-dnio-
wą głodówkę. P o c z ą t k o w o miał kilka napadów, w okresie regeneracyjnym napady
nie pojawiały się. Nie powtórzyły się również po wypisaniu ze szpitala. Mężczy­
zna odżył: ustalił mu się normalny, spokojny nastrój, ustąpił lęk, zniknęła drażli-
wość. Konflikty, które w y d a w a ł y się nie do usunięcia, same się rozeszły.
K o m e n t a r z : konfliktowe stosunki z otoczeniem s ą j a s k r a w y m wyrazem stłu­
mienia psychicznego, które aktywizuje się w kierunku sytuacji zewnętrznej. Z cza­
sem stłumienie przejawiające się w rozdrażnieniu przekształciło się w stłumienie
o charakterze lękowym, co p o w o d o w a ł o zastój energii w obszarze płuc. Głodówka
całkowicie zlikwidowała to stłumienie, co zmieniło osobowość K. i uregulowało fi­
zjologię oddychania.
J. Nikołajew opowiada o chorym, który w wieku 64 lat wyglądał na 80 - był
skurczony, zgarbiony, męczyły go ciężkie ataki duszności. Kiedy tylko objawy
choroby cofały się, m ę ż c z y z n a ten, dysząc i chrypiąc, w gadatliwy sposób o niej
opowiadał:
„ Napada na mnie, przeklęta. Zwłaszcza wiosną, kiedy trzeba pracować - prze­
cież jestem ogrodnikiem, a jak ta zacznie mnie dusić, to padam prosto na grządkę.
Już ponad dziesięć lat mnie męczy. Pewnie pora umierać. Ile już mnie nie leczyli
- nic nie pomaga ".
Podczas głodówki ataki następowały codziennie. Likwidowano je lekami. Od
piątego dnia głodówki przestały się pojawiać. Zaprzestano stosowania leków.
Chorego wypisano w stanie zadowalającym. Po roku również nie miał ataków.
Mężczyzna ten profilaktycznie przeprowadza krótkoterminowe głodówki w warun­
kach d o m o w y c h .
K o m e n t a r z : skurczona, zgarbiona sylwetka - t o zewnętrzne przejawy bar­
dzo silnego stłumienia psychicznego, które „ z g i ę ł o " ciato, dostosowując je do swo­
jej formy energetycznej. Gadatliwość - to przejaw swoistego patologicznego uczu­
cia, które poprzez zwracanie na siebie uwagi, wywoływanie litości, zabierało ener­
gię otoczeniu. G ł o d ó w k a zniszczyła to stłumienie psychologiczne.
Inna przyczyna, drugorzędna - to silne zanieczyszczenie organizmu w okresie
zimowym poprzez niewłaściwe dla niego odżywianie. Na wiosnę zanieczyszczenia
zaczynają się w sposób naturalny uwalniać i to wywołuje ataki astmy. Głodówka
pomogła również i w tym - oczyściła organizm. Sprzyjały temu w d u ż y m stopniu
głodówki profilaktyczne.

Przedstawione poniżej dwa przykłady z praktyki G. Wojtowicza ukazują sku­

teczność głodówki leczniczej w odniesieniu do osób korzystających z inhalatorów.
Dziecko w wieku sześciu miesięcy zachorowało na zapalenie płuc, a następnie
na astmę. Trwające dziesięć lat leczenie za p o m o c ą leków, w tym inhalatorów
z s y m p a t y k o m i m e t y k ó w prostych i h o r m o n ó w , doprowadziło j e d y n i e do pogor­
szenia przebiegu choroby, z objawami przewlekłego zapalenia oskrzeli i ropną
plwociną. P o d e j m o w a n o próby uwolnienia od leków za p o m o c ą rozmaitych sposo-

156
bów hartowania oraz środków medycyny ludowej: diety wegetariańskiej, terapii
klimatycznej, speleoterapii (leczenia klimatycznego w nieczynnych kopalniach),
sauny, akupunktury, masażu akupresurowego, gimnastyki oddechowej z zatrzymy­
waniem oddechu itd. N i e udało się wyzwolić chorego dziecka z zależności od le­
k ó w i częstych zaostrzeń choroby. P r z e p r o w a d z o n o dwie głodówki po dziesięć dni
nad m o r z e m . P o m i m o wyjątkowo zaawansowanego procesu zmian w aparacie
oskrzelowo-płucnym dziecka choroba ustąpiła.
53-letnia kobieta przez ponad dwadzieścia lat cierpiała na astmę oskrzelową. Le­
czenie doprowadziło do uzależnienia hormonalnego. Kobieta wielokrotnie trafiała
do szpitala na reanimację. Z a p r o p o n o w a n o jej leczenie głodówką. W siedemna­
stym dniu głodówki nie zastosowała się do zalecenia i wyszła do pracy w ubraniu
z włókien syntetycznych. W efekcie po dwóch dniach pojawiły się alergiczne wy­
sypki skórne, miejscami tworzyły się pęcherze, z przekrwieniem, złuszczaniem się,
świądem skóry. Po zdjęciu syntetycznych ubrań, objawy skórne stopniowo w cią­
gu następnych trzech dni głodówki ustąpiły. Po tym incydencie g ł o d ó w k a leczni­
cza została pomyślnie zakończona w 2 3 . dniu. W ciągu półrocza kobieta przepro­
wadziła jeszcze dwie głodówki m e t o d ą frakcyjną i uwolniła się od przyjmowania
leków hormonalnych - glikokortykoidów. W następnych pięciu latach obserwacji
kobieta nadal pracowała j a k o lekarz, ani razu nie sięgnęła po środki hormonalne,
nie zwracała się o pomoc lekarską.

Ciąża
N i e n a r o d z o n e dziecko odżywia się substancjami, które dostarcza mu organizm
matki. Jeżeli jej krew normalnie odżywia rozwijający się embrion, to ciąża będzie
przebiegać spokojnie, a nawet przyjemnie. Jeżeli j e d n a k występuje toksemia (za­
trucie krwi), to musi nastąpić proces oczyszczania, aby powstały j a k najlepsze wa­
runki do rozwoju embrionu. Otoczenie fizjologiczne embrionu, czyli organizm
matki, musi zostać uporządkowane.
Z praktyki Sheltona:
„ Żołądek i organizm kobiety ciężarnej, u której występuje toksemia, protestu/ą,
odrzucają jedzenie, wątroba nasila swoją czynność wydzielniczą. Do żołądka wy­
rzucane są duże ilości żółci, która jest wyprowadzana poprzez wymioty. Może się
nawet rozwinąć fizyczny wstręt do jedzenia - takie jest żądanie organizmu, aby wy­
konać oczyszczanie. Jeśli choć trochę zrozumiemy, że natura czyni wszystko w ce­
lu przygotowania czystego i zdrowego domu dla nowego życia, zrozumiemy rów­
nież konieczność pomagania jej w tym i nie będziemy rzucać życiu kłód pod nogi.
Stłumienie wymiotów za pomocą leków i dalsze przyjmowanie pokarmów tylko
pogarsza i przedłuża niewłaściwy stan. Głodówka będzie jedynym sposobem oczy­
szczenia organizmu z nagromadzonych toksyn. Dlatego też, kiedy tylko ciężarna
czuje zbliżające się mdłości czy wymioty, powinna sama przestać jeść. Nie zaszko­
dzi to ani jej, ani dziecku. Długotrwały post może wyrządzić szkodę, lecz kilka dni
wstrzemięźliwości w początkowym okresie ciąży (co szczególnie zaleca się kobie­
tom mającym „poranne dolegliwości") na pewno pomoże.
Kobieta powinna położyć się do łóżka i odpoczywać w cieple. Musi odrzucić

157
wszelkie leki i rozluźnić swój umysł. Nie przyjmować żadnych leków. Nasze do­
świadczenie wskazuje, że głodówka od 3 do JO dni jest wystarczająca, aby dopro­
wadzić organizm do porządku i uwolnić kobietę od mdłości i wymiotów na całą re­
sztę ciąży.
Po głodówce przez kilka dni należy odżywiać się owocami i surowymi warzywa­
mi, a dopiero później przejść na normalne odżywianie. Pod pojęciem „normalne"
oczywiście nie mam na myśli diety ogólnie przyjętej. Ciężarna ma skłonność do je­
dzenia w nadmiarze, zwłaszcza białek. Owszem, wysokogatunkowe białko jest nie­
zbędne, ale w małych ilościach. Kobieta ciężarna ma największe zapotrzebowanie
na świeże owoce i warzywa bez skrobi".
A oto, co pisze specjalista od głodówki leczniczej Yves Vivini:
„ Istnieje pogląd, że kobieta ciężarna powinna jeść za dwoje. Jest to oczywiście
błędne. Co więcej, pogląd len jest lak absurdalny, że trzeba go wykorzenić".
Do Vivini trafiła kobieta, która, nie wiedząc, że jest w ciąży, pościła przez mie­
siąc.
„Pacjentka, naturalnie, była z lego powodu bardzo zaniepokojona. Ale jej
pierwsze dziecko - chłopiec, który urodził się kilka lat wcześniej, ważył 3,30 kg,
dziewczynka zaś, urodzona z tej ciąży - 4,25 kg".

Bezpłodność
Głodówka pomogła wielu kobietom zajść w ciążę po latach bezpłodności. Wie­
le z nich opowiadało o zaburzeniach cyklu menstruacyjnego, obfitych miesiącz­
kach, silnych skurczach, które co miesiąc zmuszały je do leżenia w łóżku, dużych
skrzepach krwi, nadwrażliwości i bólach piersi oraz innych objawach, wskazują­
cych na zaburzenie równowagi hormonalnej, zapalenie jajników lub macicy i za­
burzenia nerwowe. Inne opowiadały o zapaleniu śluzówki macicy z bardziej lub
mniej obfitymi wydzielinami z pochwy. Te nienormalne wydzieliny i środowisko
inaktywowały plemniki i nie dochodziło do zapłodnienia.
Są to przypadki, które bardzo łatwo poddają się leczeniu i następuje całkowite
przywrócenie możliwości zajścia w ciążę, dzięki odpoczynkowi fizycznemu, umy­
słowemu i fizjologicznemu - głodówce. Należy zaznaczyć, że kiedy wskutek gło­
dówki i późniejszego prawidłowego odżywiania ustępuje stan toksyczny organi­
zmu, poronienia k o ń c z ą się i następuje normalna ciąża.
Bezpłodność całkowita spotykana jest rzadko, zarówno u kobiet, j a k i u męż­
czyzn; głodówka w takim przypadku nie m o ż e p o m ó c .
J. Nikołajew opowiada o leczeniu bezpłodności u kobiety, a w efekcie - o zaist­
nieniu poronienia.
Głodówka trwała 27 dni, a po miesiącu nastąpiła ciąża.
Nikołajew podkreśla, że g ł o d ó w k a jest bardzo skuteczna w przypadku rozmai­
tych chorób kobiecych, szczególnie przy bezpłodności i nawykowych poronie­
niach. Tak więc, kilkakrotne zastosowanie krótkiej głodówki (3-5 dni) umożliwia­
ło kobietom, które cierpiały na poronienia nawykowe, zachować ciążę i doprowa­
dzić ją do normalnego, pomyślnego rozwiązania.

158
 Choroba Bechterewa
Wiele osób zalicza tę chorobę do grupy chorób o charakterze r e u m a t o i d a l n y m .
Początkowo pojawiają się zapalenia stawów kręgosłupa, a później następuje utrata
ruchomości, kostnieją więzadła i torebki stawowe. K r ę g o s ł u p stopniowo u p o d a b ­
nia się do kija bambusowego.
J. Nikołajew opowiada o p o m y ś l n y m leczeniu g ł o d ó w k ą tej strasznej dolegli­
wości:
„ Trafiali do nas pacjenci cierpiący na przewlekłą, zadawnioną chorobę Bechte­
rewa, którzy wypróbowali na sobie wszystkie metody leczenia, włącznie ze zmaso­
wanymi kuracjami antybiotykowymi i hormonalnymi - bezskutecznie.
Poprawa stanu w wyniku zastosowania głodówki (RDT) następowała zawsze,
natomiast trwałość rezultatów zależała od późniejszej diety i trybu życia chorego.
Z reguły jedna głodówka przynosi na krótszy lub dłuższy czas poprawę, następ­
nie choroba się wznawia i żeby osiągnąć trwały efekt leczniczy, trzeba przeprowa­
dzić głodówkę kilka razy".

Jest to związane w pierwszej kolejności z tym, że podczas o m a w i a n e j choroby

organizm stopniowo poddaje się, opuszczając się coraz niżej w swoich m o ż l i w o ­
ściach kompensacji. W celu osiągnięcia całkowitego w y z d r o w i e n i a należy rozkrę­
cić m e c h a n i z m kompensacji w przeciwną stronę. Oczywiście na to p o t r z e b n y jest
czas oraz mądra pomoc własnemu organizmowi. Przykład: o p o w i a d a o sobie cho­
ry S., 43 lata:
„Po raz piei~wszy diagnoza »Choroba Bechlerewa« sformułowana została
w styczniu 1982 roku. Przedtem, w dzieciństwie i młodości, prawie nie chorowa­
łem. W wieku trzech lal miałem uraz głowy. (Wtedy w ł a ś n i e p o w s t a ł o stłumienie
psychiczne i patologiczna pamięć k o m ó r k o w a , która zaburzyła n o r m a l n e krążenie
energii i substancji w organizmie. - Przyp. aut.). Od roku 1953 do 1970 - żadnych
chorób, oprócz lekkich przeziębień. W roku 1970 przebyłem ciężką injekcję grypo­
wą i przez półtora miesiąca leżałem w szpitalu. Bardzo długo utrzymywała się wy­
soka temperatura - od 38,5 do 40° C; miałem silne bóle głowy. W roku 1975 - uraz
kręgosłupa (podnosiłem bardzo ciężką rzecz w niewygodnej pozycji). Nie mogłem
ani stanąć, ani usiąść. Zrobiono mi blokadę z nowokainy, ale silne bóle w lę­
dźwiach pozostały. Diagnoza - zapalenie korzonków. Domięśniowe zastrzyki wita­
min z grupy B, aloes, rozmaite zabiegi fizjoterapeutyczne (prądy Bernarda, parafi­
na i inne) — to wszystko przyniosło okresową poprawę. Jednakże zapalenie korzon­
ków nabrało charakteru przewlekłego z systematycznymi zaostrzeniami.
Wskutek częstych chorób mój charakter stał się niezrównoważony, okresowo ro­
dziła się we mnie taka wściekłość, że nie potrafiłem się kontrolować. ( O p i s a n e zo­
stało zaostrzenie patologicznego uczucia i j e g o żądania. - Przyp. aut.). Odżywia­
łem się w tym czasie głównie potrawami mięsnymi. Bardzo dużo paliłem - do
dwóch paczek dziennie.
Do 1977 roku bóle kręgosłupa tak się nasiliły, że nie mogłem normalnie spać:
wystarczy, że na kilka chwil „zastygłem " w jednej pozycji, a od razu pojawiał się
przenikliwy ból. W ciągu dnia było lepiej. W nocy łykałem po 5-6 tabletek analgi-

159
ny. Chodziłem z wysiłkiem, ostro reagowałem na najdrobniejsze załamania pogo­
dy. Pojawiły się bóle rąk i nóg. Postawiono diagnozę: osteochondroza. I znów fi­
zjoterapia, zastrzyki z witamin, aloesu, przyjmowanie środków przeciwbólowych.
Nie przynosiło to znaczącej ulgi.
W 1982 roku w szpitalu Bolkina po raz pierwszy usłyszałem niepocieszającą
wiadomość: choroba Bechterewa. 1 oto wyszło na jaw, że leczenie biotem, parafi­
na i wiele innych zabiegów, jakie mi przepisywano w poprzednich lalach, jest bez­
względnie przeciwwskazane, jako że przyspieszają one tylko procesy skostnienia
stawów kręgosłupa.
Konsultowałem się z najwybitniejszymi specjalistami chorób kręgosłupa. Wszę­
dzie uzyskiwałem jedną i tę samą odpowiedź — choroba jest nieuleczalna, przyczy­
ny jej powstawania nieznane. (Nieuleczalna z tego względu, że jej „ k o r z e ń " znaj­
duje się w postaci polowej. Do j e g o zniszczenia takie zabiegi jak chemioterapia, fi­
zjoterapia i inne rodzaje „terapii c i a ł a " nie są odpowiednie. - Przyp. aut). Koniecz­
ne jest leczenie do końca życia (dwa razy w roku) - w szpitalach i sanatoriach, aże­
by spowolnić proces rozwoju choroby.
Tymczasem choroba czyniła wyraźne postępy i do 1983 roku osiągnęła III sta­
dium. Nastcipiło gwałtowne ograniczenie ruchomości we wszystkich odcinkach krę­
gosłupa, bóle nie ustawały, kurczyły się plecy. Odwracałem się całym tułowiem,
bardzo powoli. Z trudnością siadałem, wstawałem, ubierałem się.
W latach 1983-1985 w szpitalu miejskim nr 68 w Moskwie odbyłem trzy serie
głodówki dozowanej. Po każdej głodówce następowała wyraźna poprawa. Znosi­
łem je bardzo dobrze. Nie miałem przełomów kwasiczych. Jedynie pod koniec
pierwszej głodówki poczułem niewielkie osłabienie. W cic\gu całej drugiej i trzeciej
głodówki - ani osłabienia, ani ociężałości, ani zmęczenia. Przeciwnie - przypływ
sil, rześkość, pewność siebie, lekkość. Po pierwszej głodówce mogłem się schylać
do przodu tak, że dosięgałem do podłogi".

Pacjent L.L., inżynier radiotechnik, lat 5 5 , pisze:

,,Pienvsze oznaki choroby pojawiły się u mnie ponad piętnaście lat temu. Po­
czątkowo, kiedy leżałem w łóżku, zacząłem odczuwać niewygodę. Przez pierwsze
dwa lata stan ten wydawał mi się do zniesienia. Później jednak nastąpiło usztyw­
nienie kręgosłupa szyjnego (miałem trudności z odwracaniem głowy), pojawiły się
bóle w lędźwiach i całych plecach.
Przez długi czas lekarze rozpoznawali spondylozę. I dopiero dwanaście lat te­
mu - chorobę Bechterewa. Regularnie robiłem: masaż, elektroforezę, gimnastykę
leczniczą, stosowałem rozmaite preparaty farmakologiczne (indomelacynę, bula-
dion, voltaren), poddawałem się balneoterapii.
Leczenie prawie nie przyniosło skutków. Po krótkotrwałych okresach poprawy
następowało zaostrzenie. Pojawiła się nietolerancja leków, zwłaszcza indometacy-
ny - zawroty głowy, mdłości, stany częściowego zamroczenia. („Nietolerancja le­
k ó w " wskazuje na to, że z punktu widzenia kwantowo-polowego prawie wszystkie
substancje, oprócz żywności, działają tłumiąco na struktury i energię postaci polo­
wej człowieka. M e d y c y n a nie chce u z n a ć tego oczywistego faktu. Kiedy jednak za
jakieś 5 0 - 1 0 0 lat zostanie on uznany i potępiony przez tę s a m ą m e d y c y n ę , jaki po-

160
żytek b ę d ą z tego mieli ci, którzy się otruli, ściśle przestrzegając przyjmowania ta­
bletek, mikstur, zastrzyków? N i e m ó w c i e , że nie wiedzieliście o tym. O t o jest wie­
dza. - Przyp. aut.)
Do 1980 roku mój stan tak się pogorszył, że w okresach nasilenia choroby nie
mogłem przewracać się, leżąc w łóżku. Kaszel i kichanie powodowały bardzo ostre
bóle.
Dowiedziałem się, że w szpitalu nr 68 zorganizowano specjalny oddział,
w którym przeprowadza się leczenie głodówką wielu chorób, a w szczególności
choroby Bechterewa.
Przeszedłem leczenie głodówką RDT: w 1984 roku - 21 dni. w 1985 roku - 24
dni, w 1986 roku - 20 dni. Wyniki leczenia na każdym etapie były bardzo dobre. Po
pierwszej głodówce lekarz reumatolog mimo wszystko upierał się przy stosowaniu
indomelacyny. Po drugiej głodówce ten sam lekarz pozwolił mi „żyć bez leków,
0 ile nie nastąpi zaostrzenie ". Na szczęście, w ciągu roku nie było pogorszenia, co
przekonało mnie o skuteczności leczenia choroby Bechterewa głodówką. Można
było jedynie zaobserwować ślady czy też „cienie" choroby - lekkie ograniczenie
ruchomości w odcinku lędźwiowym i szyjnym kręgosłupa, szybkie męczenie się mię­
śni i więzadeł stawowych ".

Jak widać, nawet taka straszna choroba poddaje się wskutek k o n s e k w e n t n e g o

stosowania głodówki leczniczej, która likwiduje jej p o d s t a w ę informacyjno-ener-
getyczną.

Żylakowate rozszerzenie żył

Specjaliści od głodówki leczniczej twierdzą, że g ł o d ó w k a jest najpewniejszą
1 najodpowiedniejszą m e t o d ą leczenia w przypadku żylakowatego rozszerzenia żył,
zakrzepowego zapalenia żył, zwłaszcza jeżeli przed r o z p o c z ę c i e m głodówki i pod­
czas wychodzenia z niej chory przez kilka dni żywi się wyłącznie sokami o w o c o ­
wymi i warzywnymi (z marchwi, kapusty, p o m i d o r ó w , buraków, dyni, selera, ja­
błek oraz innych owoców). G ł o d ó w k a nie niszczy i nie zatyka żył, co się zdarza
przy leczeniu innymi metodami z powodu przeciążenia głębiej położonych naczyń
krwionośnych. G ł o d ó w k a leczy rozszerzone żyły, a j e d n o c z e ś n i e owrzodzenia po­
wstające na tym tle. Pomaga przywrócić napięcie ścian żylnych, zmniejsza ich roz­
miary i uwalnia od bólu.
W przypadku młodych kobiet i mężczyzn, cierpiących na niewielkie i średnie
rozszerzenie żył, następuje szybkie i całkowite wyzdrowienie. U osób w średnim
wieku, mających silnie rozszerzone żyły, m o ż n a osiągnąć poprawę, lecz całkowite
wyleczenie w y m a g a dłuższego czasu i przestrzegania po g ł o d ó w c e surowej diety,
prowadzenia w zasadzie wegetariańskiego trybu życia, z ograniczeniem białek
zwierzęcych i stosowaniem krótkich głodówek choćby raz w tygodniu. Marsze
i jogging bardzo sprzyjają leczeniu. We wszystkich przypadkach zalecane jest in­
dywidualne odżywianie z obowiązkowym włączeniem surowych warzyw, świeżo
wyciśniętych soków owocowych i warzywnych, świeżo u g o t o w a n y c h kasz - gry­
czanej, z wykiełkowanej pszenicy, j a k również odpowiednia dawka aktywności fi-

161
zycznej w postaci marszu, wolnego biegania. Taki program pozwoli zapobiec po­
jawianiu się nadmiaru płynu w organizmie wskutek niekontrolowanego dostarcza­
nia wody, soli, białek zwierzęcych i zapewni stałą poprawę oraz utrzymanie wła­
ściwego napięcia ścian żylnych.
Rozszerzenie żył w o k ó ł odbytu nosi n a z w ę hemoroidów. Z reguły po każdym
wypróżnieniu jelita pojawia się w tym miejscu silny ból, a czasem również krwa­
wienie. G ł o d ó w k a pozwala odpocząć temu miejscu, a nawet przywrócić w pełni je­
go czynność. Pod warunkiem, że nie ma tu stłumienia psychicznego.
Głodówka urynowa sprzyja szybszej regeneracji krwiobiegu. Na obszary, gdzie
występują zakrzepy, należy robić okłady z uryny zwykłej i odparowanej.

Choroby weneryczne
W wielu książkach poświęconych g ł o d ó w c e m ó w i się o szybkim wyleczeniu
z chorób wenerycznych. Co więcej, głodówka jest w takich przypadkach zalecana.

Rzeżączka
G ł o d ó w k a lub dieta odciążająca nie tylko przyspiesza wyzdrowienie i wstrzymu­
je rozwój powikłań, lecz także zapewnia choremu większy komfort w szczytowym
momencie choroby. Zmniejsza bóle, u mężczyzn rzadziej występują bolesne erek­
cje.
Głodówka poprzez zakwaszenie organizmu usuwa przyczynę rzeżączki i przy­
wraca stan normalny.

Kila
Posiadamy informacje, że starożytni Egipcjanie leczyli tę chorobę długotrwałą
głodówką. W roku 1822, w czasie okupacji terytorium Egiptu, Francuzi zarejestro­
wali liczne przypadki wyleczenia tej choroby właśnie w taki sposób.
Doktor Weger informuje, że objawy miejscowe pierwszego stadium choroby
ustępują zadziwiająco szybko, a wrzody gardła, warg i policzków częstokroć goją
się do dziesiątego dnia głodówki. H. Shelton na podstawie własnej praktyki ustalił,
że chorzy na kiłę osiągali całkowite wyzdrowienie po 4-8 tygodniach głodówki
i późniejszego p r a w i d ł o w e g o trybu życia.

Granice wiekowe w głodówce

J e d n ą z cech charakterystycznych wieku podeszłego jest spowolnienie przemia­
ny materii. G ł o d ó w k a powoduje jej przyspieszenie, sprzyjając tym samym odmło­
dzeniu organizmu.
Na poziomie molekularnym profesor W. Nikitin przedstawia ten proces następu­
jąco:
„Prawidłowość la polega na tym, że wszelkiemu normalnemu fizjologicznie,
a równocześnie intensywnemu rozpadowi protoplazmy towarzyszy późniejsza
wzmożona, a nawet nadmierna synteza (odbudowa) substancji, które uległy rozpa­
dowi ".

162
 Głodówki eksperymentalne, przeprowadzane przez wielu u c z o n y c h z różnych
krajów całego świata, pozwoliły stwierdzić, że g ł o d ó w k a fizjologiczna w mniej­
szym lub większym stopniu regeneruje pracę aparatu immunologiczno-genetyczne-
go istot żywych, przedłużając tym s a m y m ich życie.
Praktyka głodówki wykazuje, że w jej stosowaniu nie istnieją granice w i e k o w e .
N i e m o w l ę t o m można d a w k o w a ć głodówki krótkie. Istnieją d a n e o g ł o d ó w c e dwu­
letniego dziecka i j e g o wyzdrowieniu z choroby H e i n e - M e d i n a w 4 7 . dniu głodów­
ki. W tym czasie waga dziecka spadła z 9,9 do 6,75 kg. Przypadek ten m o ż n a po­
traktować j a k o wyjątek od reguły. Większość chorób dziecięcych ustępuje przy
krótkich głodówkach.

Nadciśnienie i niedociśnienie
G ł o d ó w k a wywiera silny wpływ na stan krążenia. Przy pustym żołądku i jelitach
nie ma żadnych przeszkód w krążeniu krwi, a jej skład się polepsza. U s u w a n e są
zjawiska zastoinowe w j a m i e brzusznej i wątrobie. G ł o d ó w k a sprzyja regeneracji
w ł a ś c i w o ś c i funkcjonalnych w ł o ś n i c z k o w e g o k r ą ż e n i a krwi u c h o r y c h na
nadciśnienie.
Przy nadciśnieniu głodówka od razu działa na j e g o p o d s t a w o w y objaw - ciśnie­
nie krwi. Ciśnienie obniża się j u ż w pierwszych dniach głodówki i nawet w przy­
padkach uporczywych i długotrwałych osiąga normalny p o z i o m po 10-15 dniach
głodówki.
W większości przypadków do końca głodówki ciśnienie krwi spada poniżej nor­
malnego poziomu. W okresie regeneracji ciśnienie podwyższa się, d o c h o d z ą c do
normy. W celu utrwalenia pozytywnych skutków leczenia zaleca się stosowanie re­
gularnych krótkich głodówek - po trzy dni w miesiącu lub siedem do dziesięciu dni
na kwartał.
H. Shelton przytacza przykład, kiedy ciśnienie skurczowe spadło z 295 do 115
w ciągu trzech tygodni głodówki. Jeżeli ciśnienie podczas głodówki schodziło po­
niżej normy, w czasie wychodzenia z głodówki podnosiło się do n o r m a l n e g o po­
ziomu. Jeżeli chory na nadciśnienie stosował po g ł o d ó w c e dietę niskobiałkową,
małosolną, to nie obserwowano podwyższania się ciśnienia.
Głodówka pomaga zarówno w przypadku nadciśnienia, jak
i n i e d o c i ś n i e n i a (hipotonii). Praktyka wykazuje, ż e u niskociśnieniowców,
po niewielkim obniżeniu się ciśnienia na początku głodówki, w n a s t ę p n y m okresie
prawie zawsze ciśnienie staje się wyższe, niż było przed głodówką. Wyrównujące
działanie głodówki jest dobrze znane: zbyt wysokie i zbyt niskie ciśnienie krwi do­
prowadza się do normy tą s a m ą metodą.
Oto przykład z praktyki J. Nikołajewa:
„»Mój stan i samopoczucie zdecydowanie się różnią od tego, z czym rozpoczą­
łem leczenie. Przeszły bóle głowy, ciśnienie obniżyło się z 170/110 do stałego po­
ziomu J10/70 mm słupa rtęci, poprawiły mi się pamięć i wzrok«. Wcześniej było
tak: »Straszne bóle głowy, nieznośny ból nóg, nie chce się żyć, [...] a najważniej­
sze, widzenia: przychodzi do mnie szkielet syna, rozmawia ze mną. (Stłumienie psy­
chiczne m o ż e projektować takie widzenia. - Przyp. aut.) Mój syn przecież żyje, a tu

163
szkielet... okropność!« Pacjentka pościła 23 dni. Ósmego dnia miała przełom kwa-
siczy, kołatanie serca, drętwienie kończyn, zawroty głowy, osłabienie i - znowu lęk.
(Przełom kwasiczy s p o w o d o w a ł zaostrzenie choroby przed jej wyjściem z organi­
zmu). -- Przyp. aut.).
Po przełomie sprawy potoczyły się w dobrym kierunku - obniżyło się ciśnienie,
uregulował się sen, widzenia zniknęły. Podczas regeneracji ponownie zaostrzyły
się bóle. Ale byl to już ostatni atak. Wkrótce stan znacznie się poprawił: całkowi­
cie ustąpiły bóle głowy, nogi stały się cieplejsze i przestały dokuczać - oscylogram
pokazał prawidłową pulsację w nogach« ".

Należy uznać fakt, że wysokie ciśnienie krwi stanowi k o ń c o w e ogniwo w łańcu­

chu przyczynowo-skutkowym wcześniejszych stanów chorobowych organizmu
w długim czasie: rozmaitych rodzajów przeciążenia psychicznego i fizycznego.
Jedne z głównych przyczyn choroby to przejadanie się, jedzenie na noc, picie ka­
wy, herbaty, za mała ilość wypoczynku. N a d m i a r soli w pożywieniu pogłębia nad­
ciśnienie, ponieważ sól zatrzymuje w o d ę w organizmie.
J. Nikołajew opisuje leczenie g ł o d ó w k ą 48-letniego pacjenta chorego na nadci­
śnienie. Początkowo m ę ż c z y z n a ten leczył się tak j a k wszyscy. Leki - clofelin, he-
miton, adelphan i inne dawały bardzo nikłe rezultaty. Ciśnienie krwi cały czas wa­
hało się w granicach 160/110 - 140/90. Jednocześnie występowały niewielkie bóle
głowy, silne bóle oczu, nawet po niedługim czytaniu.
Po trzech latach pojawiły się napady dusznicy bolesnej, które szybko czyniły po­
stępy. Przepisano n o w e sposoby leczenia: nitroglicerynę, nitrong, nitromazin, su-
stac, sidnofarm. Leki szybko łagodziły ból serca, ale dawały skutek u b o c z n y w po­
staci silnych bólów głowy, większego zmęczenia.
Po kolejnym roku przełomy hipertoniczne nasiliły się, ciśnienie skakało do
220/170. Następnie pacjent przebył drobnoogniskowy zawał serca i był hospitali­
zowany. W historii choroby pojawiły się n o w e zapisy: choroba niedokrwienna ser­
ca, drobnoogniskowe stwardnienie mięśnia sercowego, miażdżyca tętnic wieńco­
wych, aorty, naczyń m ó z g o w y c h , zespół asteniczny.
W moskiewskim szpitalu nr 68 chory poddał się głodówce leczniczej. W siód­
m y m dniu poczuł w y r a ź n ą poprawę. Ustąpiły bóle serca, ciśnienie wróciło do nor­
my. Po głodówce zwiększyła się wydolność chorego, przeszły bóle serca, oczu,
głowa stała się jasna.

K o m e n t a r z : „zwiększenie w y d o l n o ś c i " świadczy o zniknięciu procesu wy­

równywania, kiedy energia organizmu zużywana jest na stłumienie choroby.
/
Choroby oczu
Głodówka bardzo p o m a g a w chorobach oczu. Wiele przypadków uszkodzenia
wzroku zostało całkowicie wyleczonych za p o m o c ą głodówki. Szczególnie podat­
na na leczenie g ł o d ó w k ą jest zaćma, nadciśnienie śródgałkowe, nieżyt spojówek
i grudkowe zapalenie spojówek, jaskra, zapalenie rogówki i j ę c z m i e ń . H. Shelton
informuje o przypadku, kiedy po 18-dniowej głodówce całkowicie ustąpiła ślepota

i 64
jednego oka (spowodowana zaćmą). O d m i a n y zapalenia spojówek w y m a g a j ą ury-
noterapii i głodówki. W przypadku ostrego zachorowania stosujcie krótkie głodów­
ki, przy chorobach przewlekłych - długotrwałe. Przy j a s k r z e p o d w y ż s z o n e ciśnie­
nie wewnątrzgałkowe stopniowo ustępuje po d w ó c h - t r z e c h tygodniach głodówki.
Jeżeli zastosujemy urynę, to rezultat osiągniemy szybciej.
U osób z nadciśnieniem w początkowych stadiach, w okresie głodówki oraz
późniejszej prawidłowej diety odnotowuje się poprawę stanu dna oka, która prze­
jawia się w zmniejszeniu skurczu naczyń, uregulowaniu ciśnienia wewnątrzgałko-
wego.

Zaburzenia hormonalne u kobiet

Zaburzenia hormonalne u kobiet czasami mają bardzo dziwaczne przejawy: m o ­
że to być pojawianie się owłosienia na ciele, zaburzenie czynności wątroby, trzust­
ki, żołądka i innych organów, powstawanie rozmaitych n o w o t w o r ó w , chorobliwa
otyłość itp. Długotrwałe leczenie hormonami powoduje jeszcze większe zaburze­
nia w organizmie. Oto kilka przykładów, j a k chore kobiety uciekały się do głodów­
ki (według metody autora), czasami również powtarzały ją, i osiągały wyleczenie:
„Mam 23 lala. Z Pańską książką zapoznałam się dokładnie pół roku temu. Po­
wiem tylko, że najstraszniejszą rzeczą dla mnie jako kobiety było to, że od począt­
ku dojrzewania płciowego zaczęły mi nienormalnie rosnąć włosy na całym ciele.
Lekarze zapisywali mi preparaty hormonalne, z których jeden początkowo nasilił
porost włosów, zwłaszcza na twarzy, a później inne nieco go zmniejszyły, po pro­
stu hamowały. Jednakże doskonałe rozumiałam, że nie mogę być zależna od hor­
monów przez cale życie, a wyjścia nie widziałam. (Porost w ł o s ó w kształtuje bardzo
silne stłumienie psychiczne zamierania, które zniekształca i hamuje ogólny obieg
energii w organizmie i prowadzi do zastoju szkodliwych odpadów. - Przyp. aut.)
Po przeczytaniu Pańskiej pierwszej książki twardo zdecydowałam, że wypróbuję
wszystko na sobie, niezależnie od tego, ile mnie to będzie kosztowało. Latem wyko­
nałam zabiegi oczyszczające organizm z zastosowaniem lewatywy, z łaźnią, z tygo­
dniową głodówką. Strasznie schudłam, wyglądałam jak więźniarka z Oświęcimia.
(Wszystko to wskazuje na pozbycie się tego, co niepotrzebne i patologiczne
w organizmie. - Przyp. aut.), ale od września zaczęłam nabierać wagi i pięknych
kobiecych kształtów (Organizm, pozbywszy się ciężaru i stłumienia psychicznego,
zregenerował swoje funkcje. Zniknięcie stłumienia psychicznego - poczucia ni­
skiej wartości wyraziło się w poprawie nastroju i własnej atrakcyjności. - Przyp.
aut.)
Już po miesiącu z twarzy zniknęły włosy, cera stała się różowa i aksamitna, rę­
ce i nogi delikatne, a włosy zaczęły raczej przypominać puszek niż włosy goryla.
Czułam lekkość w całym ciele, dosłownie jruwałam przez cały dzień. Tydzień gło­
dówki był na świeżej urynie, a po głodówce również codziennie piłam świeżą ury­
nę. Chodzi o to, że w ogóle byłam bardzo chora i żałosna, a teraz wierzę w siebie,
wierzę w Boga i we własne siły. (Oto właśnie cud transformacji, która p o w i n n a się
dokonać przede wszystkim w świadomości człowieka, a potem kontynuuje się j u ż
w waszym ciele. - Przyp. aut.)

165
 Żółtaczka
Żółtaczka charakteryzuje się n a g r o m a d z e n i e m bilirubiny (barwnika żółci) we
krwi i o d k ł a d a n i e m jej w tkankach, co powoduje żółte zabarwienie skóry, błon ślu­
zowych, twardówki oczu. C h o r o b a ta związana jest ze zwiększonym rozpadem ery­
trocytów.
Dobre wyniki w leczeniu tej choroby daje głodówka, z reguły z uryną. O t o prz\
kład:
., W 1993 roku wyleczyłam córką z żółtaczki za pomocą uryny. Akurat były świę­
ta majowe, wezwałam lekarza do domu, lekarka powiedziała, że po 9 maja trzeba
się zgłosić do szpitala. Córeczka pożółkła, mocz oddawała po kropli, temperatura
39°C, ból w prawym boku. Miała pięć lat. Machnęłam ręka na lekarzy, zaczęłam
jej podawać jej własny mocz, robić okłady na bolący bok i owijać puls gazą nasą­
czoną uryną. Przez trzy dni nie dawałam jej jedzenia, piła tylko mocz i wodę. Na
czwarty dzień żółte zabarwienie ustąpiło, gorączka spadła, bok przestał boleć. Po
świętach lekarka powiedziała, że nic nie stwierdza. Po lej kuracji uwierzyłam
iv urynolerapię i przestałam ufać lekarzom (chociaż sama przepracowałam JO lat
w służbie zdrowia). (Od czasów starożytnych w i a d o m o , że głodówka i urynotera-
pia są najlepszymi lekami na żółtaczkę. - Przyp. aut.)
W dniu ekadaszi (II dzień cyklu binarnego) nic nie jadłam. I co dziwne - wcale
mi się nie chciało jeść, nawet w żołądku mi nie burczało. (Jest to silny pod wzglę­
dem energetycznym dzień w cyklu lunarnym. Dlatego tak łatwo znosi się głód. -
Przyp. aut.) Piłam urynę i wodę. Wyjście z głodówki zrobiłam tak: wypiłam szklan­
kę kompotu z suszonych owoców, zjadłam sałatkę z kapusty i marchewki bez przy­
praw, a następnie kaszę gryczaną z masłem. Po godzinie czy dwóch miałam wy­
próżnienie - lekkie i swobodne, prawidłowo uformowane". (W celu uzyskania
miękkiego i prawidłowo u f o r m o w a n e g o stolca należy dobrać takie pokarmy, które
w procesie trawienia nie b ę d ą traciły w o d y ani nie staną się zbyt rzadkie. Suszone
owoce z k o m p o t u były j u ż wcześniej r o z m o c z o n e i dlatego nie spowodowały
nadmiernej suchości w organizmie. Kapusta i m a r c h e w k a bez przypraw dały wy­
sokogatunkowe włókna, które posłużyły za „szkielet" do tworzenia się masy kało­
wej. Kasza gryczana wypełniła ten szkielet niczym „masa plastyczna". W efekcie
powstał miękki, o d p o w i e d n i o uformowany kał. Suchary zaś mają działanie prze­
ciwne - tak odwadniają organizm, że z trudnością wypróżniacie się „kozimi bob­
kami". - Przyp. aut.)

Choroby żołądka i jełit

Choroby żołądkowo-jelitowe często s p o w o d o w a n e są nieprawidłowym odży­
wianiem lub w p r o w a d z e n i e m wirusa do przewodu p o k a r m o w e g o .
Nieżyt żołądka, choroba w r z o d o w a , zapalenie okrężnicy i inne dolegliwości
przynoszą choremu wiele cierpień: są to albo n a p a d o w e bóle brzucha, albo zapar­
cia czy też przeciwnie - biegunki, wydzielanie śluzu, ropy itp.
Leczenie farmakologiczne z reguły jest długotrwałe i nie przynosi wyraźnej ulgi.
nie mówiąc j u ż o wyleczeniu.

166
 W i a d o m o , że w czasie wojny, podczas blokady Leningradu, p o m i m o wycieńcze­
nia i słabości, wiele osób pozbyło się chorób żołądkowo-jelitowych. T e r a z również
odwołano się do praktyki leczenia głodem. A oto przykład, jakie były rezultaty:
„Mam 42 lata. Chorują na zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki,
zapalenie okrężnicy, nieżyt żołądka, zapalenie błony śluzowej macicy. Przez 20 lat
dostawałam zastrzyki, a pożytku żadnego. Jest nawet jeszcze gorzej — bolą mnie rę­
ce, nogi, wszystkie stawy. Kiedy przeczytałam Pańską książkę, wzięłam się ostro do
głodówki. Piłam jedynie urynę i wodę i dwa razy dziennie nacierałam ciało odpa­
rowaną uryną. Wcześniej miałam podwyższone ciśnienie. Robiono mi zastrzyki,
garściami łykałam tabletki. Kiedy zaś zaczęłam pić urynę i nacierać się nią, już na
drugi dzień ustąpiły mi bóle, a po południu, aż do wieczora, spałam jak zabita. Do
dziś nie mam bólów głowy, przeszły bóle trzustki, bóle wątroby i w dole brzucha.
Głodówka trwała 3 dni. Ale urynę piję i nacieram się nią do dziś. Po głodówce zro­
biło mi się lekko. Niosę wiadra z wodą i nie czuję ich ciężaru. Przestały mi doskwie­
rać bóle stawów. I tak jeszcze za krótko pościłam ".
K o m e n t a r z : faktycznie, kobieta t a p o w i n n a zrobić jeszcze d ł u ż s z ą głodów­
kę, w celu uzyskania wyraźnego i trwałego efektu.
Spośród chorób żołądkowo-jelitowych dość groźna jest choroba w r z o d o w a .
Przyjrzyjmy się na jej przykładzie, j a k we właściwy sposób p r z e p r o w a d z a ć lecze­
nie głodówką.

Choroba wrzodowa
Akademik A. Bakulew wskazywał na zdolność szybkiego zabliźniania się wrzo­
du żołądka i dwunastnicy podczas głodówki, na dobre działanie przeciwbólowe tej
metody. U chorych na chorobę w r z o d o w ą objaw „ n i s z y " zanika w ciągu dwunastu
dni całkowitego postu (na zdjęciu rentgenowskim było zagłębienie w ś l u z ó w c e żo­
łądka lub dwunastnicy, świadczące o obecności wrzodu).
N a d m i e r n e jedzenie, picie, palenie, nadużywanie seksu, n a d m i a r emocji i nadu­
życia w innych aspektach życia - to wszystko są skutki dogadzania w ł a s n y m stru­
mieniom emocjonalnym, które doprowadzają do choroby w r z o d o w e j . Tilden
stwierdza:
„ U osób osłabionych nadmiarem życia seksualnego bardzo wolno regenerują się
chore tkanki. Wrzód się u nich nie goi; injekcje powoli, ale stanowczo robią swo­
je. Choroby przewlekle nie poddają się regulacji. U osób przeciążonych pod wzglę­
dem seksualnym łatwo tworzy się grunt pod wiele chorób ".
Nie ma nic dziwnego w tym, że u osób nadużywających seksu tkanki regeneru­
ją się wolniej. Siła życiowa tych osób zużywana jest na zaspokojenie p o p ę d u se­
ksualnego. Niewiele jej zostaje na regenerację tkanek. Z tego względu wstrzemię­
źliwość seksualna jest bardzo ważna, aby organizm zregenerował się w pełni.
W tym miejscu rzeczywiście przejawia się prawo kompensacji - albo regeneruje­
cie swój organizm za p o m o c ą siły życiowej, albo zużywacie ją na stworzenie no­
wego życia (dziecka mieć nie chcecie, pragniecie j e d y n i e osiągnąć przyjemność
zmysłową).
Długotrwała zgaga, uzależniona od przewagi w indywidualnej konstytucji czło­
wieka zasady życiowej „ Ż ó ł c i " , przy nieumiejętności z r ó w n o w a ż e n i a jej odpowie-

167
dnią dietą, m o ż e d o p r o w a d z i ć do bardzo silnego podrażnienia śluzówki przełyku
i żołądka i s p o w o d o w a ć stan zapalny.
Jeśli chodzi o wrzody żołądka i dwunastnicy, to historia tej choroby ujawnia, że
dawniej ludzie cierpieli z p o w o d u zbytniej drażliwości (główny objaw nadmierne­
go pobudzenia zasady życiowej „ Ż ó ł c i " ) . Nieumiejętność zrównoważenia zasady
życiowej „ Ż ó ł c i " w ł a ś c i w ą dietą i trybem życia doprowadza w ostateczności do
rozwoju procesów c h o r o b o w y c h - podrażnienia, zapalenia, stopniowego zgrubie­
nia błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy, a następnie - do powstawania owrzo-
dzeń.
K o ń c o w y m etapem tego procesu m o ż e być rak. Jest to j e d e n z możliwych rezul­
tatów rozwoju objawów, które zaczynają się od rozdrażnienia, niezadowolenia
tkwiącego w świadomości człowieka, co przejawia się w postaci zgagi (rozdrażnie­
nie na poziomie fizycznym) - a p r o w a d z ą do zapalenia, zgrubienia, zropienia
(stwardnienia, owrzodzenia) błony śluzowej, kończącego się zwyrodnieniem.
W taki właśnie sposób z wrzodu m o ż e powstać rak.
Należy zdawać sobie sprawę z tego, że obie choroby - wrzód oraz rak - stano­
wią końcowe punkty ewolucji patologii, której początek jest bardzo zwyczajny,
a w miarę rozwoju następują komplikacje. Z a r ó w n o wrzód, jak i rak, stanowią koń­
cówkę całej serii objawów, które zaczynają się na długo przed pojawieniem się sa­
mego wrzodu. Wrzód rozwija się po licznych kryzysach wywołanych nieżytem żo­
łądka, często przebytych w dzieciństwie, wieku młodzieńczym i dojrzałym. Ich
przyczyną są silne przeżycia emocjonalne.
Wrzód zalicza się do chorób organicznych. Oznacza to, że w strukturze ścian
chorego narządu nastąpiły patologiczne zmiany, których podstawą energetyczną
było stłumienie psychiczne.
Odżywianie chorego cierpiącego na wrzód powinno uwzględniać d u ż ą ilość so­
ku z marchwi, który sprzyja odbudowie błon śluzowych. Rano należy pić po 100
gramów własnej uryny. Dieta powinna zawierać pokarmy z d u ż ą ilością substancji
biologicznie aktywnych, lecz nie podrażniających śluzówki żołądka i dwunastnicy
- lekko duszone warzywa o neutralnym smaku (kapusta, buraki, marchewka, zie­
mniaki), kasze, chleb i zupę z wykiełkowanego ziarna (300 g r a m ó w specjalnie
oczyszczonej wody, 100 g r a m ó w ziemniaków, 100 g r a m ó w cebuli, 50 gramów
marchwi; ugotować, następnie wyłączyć ogień i dodać 50 gramów wykiełkowanej
pszenicy; zupa jest gotowa do jedzenia po 10-15 minutach). Po godzinie 16,
oprócz szklanki zsiadłego mleka lub soku z marchwi, nie wolno nic jeść.
Dzięki głodówce leczniczej zanika zgrabienie odźwiernika żołądka. Niedokrwi­
stość, która często jest skutkiem choroby wrzodowej, występuje nie z powodu nie­
znacznej utraty krwi przez wrzód, lecz z p o w o d u pogorszenia się składu krwi
w wyniku nieprawidłowego odżywiania i zanieczyszczenia wątroby.
Wszelkie podrażnienia, niezależnie od tego, czy powstały na powierzchni ciała,
czy na błonie śluzowej p r z e w o d u p o k a r m o w e g o , goją się znacznie szybciej, jeżeli
się je zostawi w spokoju. Nic nie zapewni wrzodowi większego spokoju niż gło­
dówka. Ponieważ g ł o d ó w k a powoduje zaprzestanie wydzielania soku żołądkowe­
go, to sok nie kontaktuje się z o w r z o d z o n ą powierzchnią. W większości przypad­
ków wystarczą nawet trzy dni głodówki, ażeby zatrzymać wydzielanie się soku żo-

168
łądkowego. Sok, jaki się później wydziela w niewielkiej ilości, ma słaby odczyn
kwaśny. Dlatego też głodówka szybko likwiduje źródła podrażnienia miejscowego
- podrażnienie mechaniczne w y w o ł y w a n e przez cząsteczki pożywienia stykające
się z podrażnioną powierzchnią, podrażnienie m e c h a n i c z n e w y w o ł a n e skurczami
ścian żołądka przetwarzającego pożywienie, podrażnienie chemiczne w y w o ł y w a n e
kwaśnym sokiem żołądkowym. Proces gojenia się przebiega przy tym bardzo szyb­
ko. Głodówka ma jednak jeszcze głębsze działanie - najbardziej skuteczną m e t o d ą
szybkiego wyleczenia jest głodówka na urynie, połączona z o d p o c z y n k i e m i leże­
niem w łóżku. G ł o d ó w k a powinna trwać tak długo, dopóki wszystkie reakcje nie
wykażą, że nastąpiła regeneracja. \
Podkreślam: operacja nie przywróci zdrowia. N i e m o ż e ona zlikwidować przy­
czyny choroby, a dopóki to nie zostanie zrobione, nie nastąpi rzeczywiste wyzdro­
wienie.
Rzeczywiste przywrócenie zdrowia m o ż n a osiągnąć w d o w o l n y m stadium roz­
woju zmian chorobotwórczych, począwszy od podrażnienia w y w o ł a n e g o pierw­
szym przeziębieniem, do powstania wrzodu włącznie, lecz jeśli zaczyna się wy­
cieńczenie (pewny objaw raka), to proces ten staje się trudno odwracalny.
G. Wojtowicz za p o m o c ą głodówki p o m ó g ł około stu chorym cierpiącym na
chorobę w r z o d o w ą żołądka lub dwunastnicy. U wszystkich tych chorych badania
rentgenowskie wykazały objaw „niszy". Po zakończeniu głodówki rentgen po­
twierdzał zniknięcie „niszy", tj. świadczył o praktycznym wyzdrowieniu.
Leczenie głodówką chorzy znosili w zasadzie normalnie. Bóle żołądka ustępo­
wały w 3-5 dniu głodówki. W 15-20 dniu kończyły się wszystkie narzekania zwią­
zane z chorobą wrzodową. Pozytywne rezultaty występowały u wszystkich, nawet
w przypadkach bardzo zadawnionej choroby.
Tak na przykład, S., lat 52, cierpiał na wrzód dwunastnicy przez trzynaście lat.
Przez sześć lat z rzędu leczył się w sanatoriach, ale choroba znowu się pojawiała.
W ciągu ostatniego roku choroby wrzodowej chorował 120 dni, z których 90 spę­
dził w szpitalu.
Po 15 dniach głodówki leczniczej wrzód całkowicie się zabliźnił i przez następ­
ne 14 lat choroba się nie odnowiła.

K o m e n t a r z : ponownie pragnę zwrócić waszą u w a g ę n a to, ż e tradycyjne

metody leczenia nie są w stanie zmienić osobowości człowieka, w której tkwi „ko­
rzeń" problemu. Głodówka zaś sprzyja „ w y m a z a n i u " , „likwidacji" problemu. A je­
śli nie ma problemu, to nie ma również j e g o skutków w ciele fizycznym.

Zapalenie jelita grubego

Ażeby zrozumieć, j a k przebiega zapalenie jelita grubego, przeanalizujmy krótki
opis jego fizjologii. Pod względem anatomicznym jelito grube (okrężnica), często
porównywane z rurą kanalizacyjną, dzieli się na trzy wyraźnie oznaczone odcinki:
wstępujący, poprzeczny i zstępujący. Z a c z y n a się od jelita ślepego w miejscu,
gdzie kończy się jelito cienkie, bezpośrednio nad wyrostkiem r o b a c z k o w y m . Do
jelita ślepego, niemal pod kątem prostym, wchodzi jelito cienkie.
Górna część jelita ślepego łączy się z początkiem okrężnicy wstępującej. Następ-

169
nie okrężnica wstępująca idzie ku górze, w prawo, dochodząc do punktu w pobli­
żu wątroby, tworząc zgięcie (zgięcie wątrobowe), a stąd zaczyna się jej druga część
- poprzeczna. Okrężnica poprzeczna przechodzi, lekko się wyginając, w poprzek
brzucha, bezpośrednio pod żołądkiem, i z lewej strony tworzy się drugie zgięcie -
śledzionowe. Pod śledzioną odcinek zstępujący okrężnicy, przechodzący w zgięcie
esowate, tworzy nieregularne zgięcie w dół przypominające literę S. Pomiędzy
końcem jelita cienkiego (jelito kręte) a jelitem ślepym znajduje się zastawka utwo­
rzona przez mięśnie okrężne, znana pod n a z w ą zastawki krętniczo-kątniczej. Dru­
ga taka zastawka (zwieracz odbytu) z a m y k a zakończenie jelita prostego.
Funkcja jelita grubego polega na transporcie resztek pokarmowych pozostałych
z procesu trawienia ku górze od jelita ślepego poprzez odcinek poprzeczny jelita
grubego dalej, przez odcinek esowaty (esicę) i odbytnicę - a stąd do środowiska ze­
wnętrznego.
Jelito grube, podobnie j a k inne części przewodu p o k a r m o w e g o , wyściela błona
śluzowa. Podrażnienie lub stan zapalny nazywa się zapaleniem jelita grubego (za­
paleniem okrężnicy). Wśród ludów o niskim stopniu cywilizacji zapalenie jelita
grubego występuje bardzo rzadko. Najsilniejszym objawem zapalenia jelita jest za­
parcie, chociaż m o ż e ono występować na przemian z biegunką.
Przy przewlekłym zapaleniu jelita g a i b e g o najsilniejsze objawy zapalenia mogą
występować w różnych j e g o częściach.
Przez długi czas stan chorego m o ż e być trudny do rozpoznania. Chory prawie
nie odczuwa zaburzeń trawienia, które m o ż e przypisywać zaparciom lub gazom.
Kiedy w wypróżnieniach pojawia się śluz, stan chorobowy jest j u ż w pełni rozwi­
nięty. W miarę rozwijania się zapalenia jelita, śluz w wypróżnieniach nabiera
podejrzanego wyglądu ciągnących się strzępów, podobnych do k a w a ł k ó w śluzów­
ki jelita bądź fekaliów otoczonych śluzem, upstrzonych śladami krwi. W takich
przypadkach nie ma j u ż wątpliwości.
Każdemu przypadkowi zapalenia jelita grubego o charakterze przewlekłym to­
warzyszy „zespół jelita grubego", tj. psychoza depresyjna. Jeżeli w e ź m i e m y pod
uwagę naturę tej choroby, to wcale nie jest dziwne, że cierpiący na nią staje się
przygnębiony i niespokojny. W 9 5 % przypadków przewlekłego zapalenia jelita
występuje zaparcie. Często trwa latami, w ciągu których chory wypróbowuje roz­
maite herbatki przeczyszczające, lewatywy, przepłukiwania jelita grubego - ani ra­
zu nie uświadomiwszy sobie, że zaparcie to objaw choroby jego postaci polowej.
Wszyscy, którzy c i e r p i a n a zapalenie jelita grubego, uskarżają się na złe trawie­
nie, zarówno żołądkowe, j a k i jelitowe, na mniej lub bardziej bolesne gromadzenie
się gazów w jelitach, czasem w postaci kolki, na uczucie przepełnienia i dyskom­
fortu. Zazwyczaj występują tępe i długotrwałe bądź ostre, przemieszczające się
bóle głowy. Wiele osób narzeka na zdrętwienie i napięcie, a nawet ból w mię­
śniach szyi, w okolicy nieco poniżej miejsca połączenia głowy z szyją. Często ob­
j a w y te opisywane są j a k o uczucie „ciągnięcia". Osoby chore są z reguły anemicz­
ne, chude, wyczerpane, chociaż zapalenie jelita w żadnym razie nie jest związane
ze złym odżywianiem. Mają zwykle obłożony język, nieprzyjemny smak w ustach,
nieświeży oddech. Wkrótce po wyrzuceniu z jelita grubego dużej ilości śluzu mo­
gą pojawiać się mdłości. Później zawsze przychodzi uczucie wielkiej ulgi.

170
 Rozwojowi zapalenia jelita towarzyszy nagromadzenie toksycznych p r o d u k t ó w
trawienia i j e g o odpadów we krwi i limfie.
Zamiast diet odciążających zaleca się oczyszczenie wątroby, a następnie gło­
dówkę. G ł o d ó w k a popędza, przyspiesza tę część metabolizmu, która uczestniczy
w wydalaniu toksycznych produktów trawienia, o d m ł a d z a w y c z e r p a n e nerwy oraz
strukturę komórkową. Umożliwia organizmowi przywrócenie normalnego składu
krwi.
Lewatywy z uryny zwykłej i odparowanej dobrze pomagają w procesie gojenia
się zapalenia jelita, wszystkie pozostałe - przeciwnie, mają d u ż ą zdolność do wy­
woływania podrażnień.
Warto wiedzieć, że zapalenie jelita stanowi j e d y n i e część ogólnego podrażnienia
i zapalenia błon śluzowych ciała i jeśli jakiś środek wyleczy chorego z zapalenia
jelit, to ten sam środek wyleczy go również z zapaleń innych części ciała - nosa,
gardła, pęcherza moczowego czy macicy - gdyby wymienić niektóre z miejsco­
wych zapaleń błony śluzowej. Powszechnie znany stan, nazywany biegunką, jest to
krótkotrwale zapalenie jelita. Nie ma ono poważnych konsekwencji i trwa 1-2 bądź
kilka dni. Przy tej chorobie zazwyczaj ignorujemy stan jelita. Sięgamy po środki
hamujące biegunkę. Często ten stan to nic więcej niż czasowe podrażnienie jelita
nieodpowiednim pożywieniem. Jest to zwłaszcza prawdziwe w odniesieniu do
dzieci, lecz powtarzające się napady takiego rozstroju mają tendencję do rozwija­
nia się w przewlekłe zapalenie jelita.
Leki przeciwko amebie, lewatywy ze środkami farmakologicznymi (oprócz ury­
ny), które działają zabójczo na pasożyty - te wszystkie środki dają podstawę do
rozwoju wrzodziejącego zapalenia jelita i odbytnicy.
Wrzodziejące zapalenie jelita jest dalszym etapem śluzowego zapalenia jelita.
Przewlekłe zapalenie prowadzi do zgrubienia i owrzodzenia błony wyściełającej
jelito grube. W każdym przypadku właściwe będzie stwierdzenie, że kiedy zapale­
nie jelita przeszło przez kolejne stadia podrażnienia, owrzodzenia i stwardnienia, to
jest gotowe przejść w stadium raka, do czego potrzebne jest dalsze zaparcie. Nale­
ży zdawać sobie sprawę, że wszystkie przewlekłe postacie zapalenia zaczynają się
od podrażnienia błony śluzowej, po którym następuje zapalenie i owrzodzenie. Je­
żeli lokalizacja ogniska sprzyja zatrzymywaniu krwawienia - następuje stwardnie­
nie i rak. S a m o podrażnienie nie ma w najmniejszym stopniu charakteru złośliwe­
go, dlatego też nie istnieją powody, dla których nie m o ż n a by go było wyleczyć.
Jednakże kiedy rozwinęło się j u ż wrzodziejące zapalenie jelita, rak jest blisko.
Leczenie przewlekłego zapalenia jelita grubego i prostego za p o m o c ą głodówki
(zwłaszcza urynowej) bywa skuteczne w k a ż d y m stadium przed rozpoczęciem pro­
cesu uzłośliwienia. Oto przykład:

„ Mam 40 lat. W sierpniu tego roku zaczęłam próbować pić urynę. Przemywałam
twarz, oczy. Twarz od tabletek miałam suchą, skóra się łuszczyła. Oczy nacierałam
co rano aż do zaczerwienienia - ropiały, co trwało ponad 15 lat. Po nacieraniu
cera zrobiła się delikatna, oczy przestały mnie swędzieć. Stan skóiy na głowie po­
prawił się i zniknął łupież.
Grzybica paznokci zaczęła się w roku 1989, przechodziła z jednego paznokcia na

17!
drugi. Między palcami nóg, a nawet na stopach drapałam się aż do bólu i krwi.
Próbowałam wszystkich maści, które mi przepisywano, następowała poprawa, ale
tylko chwilowa. Kiedy zaczęłam owijać nogi (stopy) kompresem z uryny, od razu
poczułam ulgę. Bóle w stawach złagodniały, między palcami już nie swędzi. Ale pa­
znokieć na dużym palcu lewej nogi nadal jest dotknięty grzybicą.
Wypróżniam się bardzo źle, co 2-3 dni, wcześniej zaś, po porodzie, przerwy do­
chodziły nawet do 4-6 dni, dlatego miałam straszny zapach z ust. (Tak właśnie
w praktyce wygląda zjawisko wchłaniania paskudztw z jelita grubego do krwi przy
zaparciach, a następnie w y p r o w a d z a n i e ich przez płuca. - Przyp. aut.) Teraz zro­
zumiałam - wszystkim moim chorobom winne jest jelito.
Postanowiłam przejść od 1 listopada na głodówkę z uryną. Piłam mocz, zimną
wodę. Glodćiwka trwała 10 dni. Dały o sobie znać wszystkie choroby: nerki, przy­
datki, ucho (zapalenie), plecy, serce itd. ( T o wszystko było zatrute odpadami, to­
ksynami, które dostawały się do krwi z gnijącego jelita grubego. - Przyp. aut.) Ale
trzymałam się, piłam urynę, robiłam z niej lewatywy. Z jelita wychodziły najrozma­
itsze brudy. Za pierwszym razem wyszła glista o długości chyba z 10 centymetrów.
Później wyszły jeszcze dwa takie robaki, rozłożone, o długości 10-13 centymetrów.
(Były to najpewniej nie „ r o b a k i " , lecz paski śluzu powstałe w zapaleniu jelita. -
Przyp. aut.) Wychodzi bardzo dużo flegmy, odkrztuszam bez końcu. (Odkrztusza­
nie bez końca świadczy o tym, że olbrzymie ilości śluzu i złogów przekształciły się,
wskutek odwodnienia, w grudki kserożelu. A teraz grudka kserożelu wchłania wo­
dę i z p o w r o t e m przekształca się w śluz. N i e dziwcie się, że m o g ą z was wypływać
wiadra śluzu! N a w i a s e m mówiąc, oczy ropiały, a skóra głowy była sucha dlatego,
że sprasowany śluz uniemożliwiał przedostawanie się do tkanek dostatecznej ilości
płynu. - Przyp. aut.) W siódmym dniu głodówki w ciągu dnia wyszedł słoik śluzu.
Podczas głodówki oraz wcześniej zakrapiałam do nosa i ucha urynę. Śluzu z ropą
zaczęło się wydzielać jeszcze więcej. Zaczęły się rozchodzić guzy, na palcach u nóg
miałam zgrubienia, ale palce zaczęły nabierać normalnego kształtu i stały się takie
elastyczne, że aż byłam zdziwiona. Zniknął przykry zapach z ust.
Chciałabym napisać kilka słów o moim współpracowniku. Ma 47 lat, jest inwa­
lidą II grupy. Ciśnienie 260/140 i mnóstwo różnych chorób. Otyłość II stopnia.
Przeprowadził 20-dniową głodówkę, pił urynę, robił lewatywy. Schudł, nie ma
już brzucha. Ciśnienie stopniowo obniżyło się do 180-200. Zniknęła zadyszka -
z tego, co mówił, miał silną zadyszkę: pojawiło się wrażenie lekkości ciała. Czuje
się o wiele lepiej. Wcześniej zażywał dużo różnych tabletek na ciśnienie, teraz oby­
wa się bez nich ".

Kamica żółciowa i nerkowa

Psychiczne stłumienie złości, niewłaściwe odżywianie, nadmiar w ę g l o w o d a n ó w
w diecie, brak ćwiczeń fizycznych - to g ł ó w n e przyczyny powstawania podrażnie­
nia żołądka i jelit oraz wątroby, prowadzące do tworzenia się kamieni. Nie ma ta­
kich ludzi, którzy mieliby kamienie w pęcherzyku ż ó ł c i o w y m od urodzenia i w cią­
gu całego życia, jeżeli mają właściwe nawyki. Chorzy cierpią z p o w o d u ostrego
bólu, w ich m o c z u pojawia się żółć, krew i ropa.

172
 Istnieje tylko jeden sposób na poprawę stanu zdrowia. Polega on na usunięciu
wszystkich przyczyn choroby, regeneracji wątroby, po w y k o n a n i u czego n o r m a l n y
skład żółci oraz picie uryny rozkruszą kamienie. Pierwszym krokiem do tego celu
jest głodówka.
Podczas głodówki z zastosowaniem lewatywy codziennie wydalana jest masa
kałowa oraz w o d a zabarwiona żółcią. Taki silny efekt żółciopędny głodówki osią­
gany jest głównie dzięki przenikaniu do żołądka nienasyconych k w a s ó w tłuszczo­
wych. W rezultacie w czasie głodówki najskuteczniej odciążane są drogi żółciowe
i pęcherzyk żółciowy, co nierzadko sprzyja wychodzeniu na zewnątrz poprzez je­
lita drobnych kamieni żółciowych, piasku.
W przypadku kamicy żółciowej w okresie głodówki zaleca się leżenie na pra­
w y m boku z termoforem. Ten dodatkowy zabieg zapewnia m a k s y m a l n e rozłado­
wanie pęcherzyka żółciowego. W celu rozpuszczenia kamieni żółciowych i nerko­
wych zaleca się pić 2-3 razy dziennie po 5 0 - 1 0 0 g r a m ó w własnej uryny.
Głodówka umożliwia usunięcie stłumienia energetycznego w obszarze wątroby
i nerek, które prowadzi do tworzenia się kamieni. Dlatego właśnie po kolejnych
głodówkach nie obserwuje się p o n o w n e g o tworzenia kamieni żółciowych ani za­
palenia trzustki, które z reguły połączone jest z zapaleniem pęcherzyka żółciowe­
go i kamicą żółciową.
Głodówka umożliwia likwidację stanu zapalnego w nerkach, pęcherzu m o c z o ­
wym, wątrobie i pęcherzyku żółciowym. Ropa zostaje wydalona i tkanki się goją.
Jeżeli w tych narządach występują kamienie, które wywołują ból, to po kilku
dniach przychodzi ulga. W wielu wypadkach kamienie się rozpuszczają i rozkru-
szają. Proces ten jest znacznie intensywniejszy, jeżeli podczas głodówki stosujemy
urynoterapię. W zaniedbanych przypadkach w celu osiągnięcia całkowitego wyle­
czenia potrzeba 2 0 - 3 0 dni głodówki połączonej z r o b i e n i e m okładów na okolice lę­
dźwiowe z tkaniny wełnianej nasączonej uryną. W uporczywych przypadkach na­
leży powtórzyć głodówkę i przestrzegać diety sprzyjającej rozdrabnianiu kamieni.
Po głodówce powinniście się odżywiać, przestrzegając diety.
Częs.tokroć osoby, które zwracają się do mnie w związku z leczeniem rozmai­
tych chorób, odczuwają w 8. lub 10. dniu głodówki kolkę wątrobową. N i g d y nie
występowało u nich podejrzenie kamieni w pęcherzyku żółciowym czy też w ner­
kach. Jeżeli kolka okresowo się powtarza, w przerwach pomiędzy atakami nie wol­
no stosować żadnego leczenia, tylko przestrzegać surowej diety: świeżo wyciśnię­
te soki, napary ziołowe, owoce, sałatki i gotowane warzywa nie zawierające skro­
bi (kapusta, marchew, buraki).
G. Wojtowicz opowiada, j a k 46-letni mężczyzna pozbył się za p o m o c ą głodów­
ki olbrzymiego kamienia w miedniczce nerkowej. Lekarze proponowali mu opera­
cję. Ponieważ jednak ważył 140 kilogramów, miał nadciśnienie, osteochondrozę
i ostrogi na stopach, zalecono mu głodówkę w celu zwiększenia skuteczności przy­
szłej operacji. W ciągu j e d n e g o roku kalendarzowego przeprowadził trzy głodów­
ki po 2 0 - 2 5 dni. Dwie ostatnie robił w warunkach d o m o w y c h . W rezultacie olbrzy­
mi kamień zaczął się rozsypywać i wychodzić drogami m o c z o w y m i . W a g a męż­
czyzny unormowała się, zniknęło nadciśnienie i ostrogi na stopach.
K o m e n t a r z : czy wiecie, dlaczego powstają kamienie? Przecież większość

173
z nas odżywia się podobnie, a tylko nieliczni mają kamienie w nerkach. Do tego,
aby powstał i zaczął rosnąć kamień, musi istnieć ognisko zastoju energetycznego,
powstającego wskutek przeżycia emocjonalnego (stłumienie psychiczne). W ob­
szar zastoju energetycznego dostają się cząstki materialne, które utrzymują się
w nim podobnie jak opiłki żelaza w polu magnetycznym. G ł o d ó w k a usunęła zastój
energetyczny. P o n i e w a ż zaś w urynie stale są obecne substancje i w a m n k i do roz­
puszczania kamieni, to zaczął się rozpad kamienia, wbrew twierdzeniom lekarzy.

Choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego

W czasie g ł o d ó w k i ma miejsce s t y m u l o w a n i e i normalizacja czynności
podwzgórzowo-przysadkowych i nadnerczy. G ł o d ó w k a dozowana wywiera wpływ
regulujący i jest rodzajem łagodnego stresu, pobudzającego pracę gruczołów wy­
dzielania wewnętrznego. Dlatego też rozmaite choroby tych gruczołów można wy­
leczyć głodówką. W licznych przypadkach przerośniętego wola następuje jego
wchłonięcie, bez interwencji chirurgicznej. Tilden zauważa, że chorobę Basedowa
łatwo jest wyleczyć głodówką. Wole torbielowate i choroba Addisona znacznie
trudniej poddają się leczeniu.
G. Wojtowicz opisuje, j a k chora 46-letnia kobieta, cierpiąca na w o l e tyreoto-
ksyczne III stopnia, przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie żołąd­
ka i okrężnicy, zaburzenia rytmu serca (napady arytmii wywołanej migotaniem
przedsionków), nerwicę itd., przeprowadziła, mając niską wagę wyjściową 52 ki­
logramy, trzy głodówki m e t o d ą frakcyjną. Wszystkie objawy choroby ustąpiły.

Choroby krwi
Podczas głodówki krew oczyszcza się ze wszystkich zbędnych substancji, osią­
ga równowagę, również w zakresie czynników krzepliwości. Głodówka dokonuje
oczyszczenia krwi w sposób doskonalszy niż hemodializa - oczyszczanie za pomo­
cą specjalnej aparatury.
Skutecznie poddaje się leczeniu g ł o d ó w k ą a n e m i a z ł o ś l i w a .
Doktor Hay relacjonował, że spośród stu chorych na anemię złośliwą, których le­
czył głodówką, tylko u ośmiu wystąpiło p o n o w n e pogorszenie. To s a m o twierdzą
liczni lekarze praktykujący leczenie głodówką. Uważają oni, że anemia złośliwa
w dużym stopniu rozwija się wskutek niewłaściwego odżywiania, j a k o że ponow­
na głodówka i prawidłowe odżywianie po jej zakończeniu prowadziło do wyzdro­
wienia.
B i a ł a c z k a charakteryzuje się nadmiarem białych krwinek (limfocytów) w e
krwi. U w a ż a się, że choroba ta jest związana z uszkodzeniem komórek szpiku ko­
stnego i zmianami w węzłach chłonnych. Metodami farmakologicznymi białaczki
nie da się wyleczyć, g ł o d ó w c e zaś poddaje się nawet zaniedbana jej postać. Tłuma­
czy się to w ten sposób, że głodówka, dokonując głębokich zmian w organizmie,
wpływa dobroczynnie (oczyszcza i stymuluje. ~ Przyp. aut.) na tkankę kostną i śle­
dzionę. Jako uzupełnienie głodówki zaleca się częste kąpiele słoneczne i prawidło­
we odżywianie.

174
 Choroby układu oddechowego
Choroby narządów oddechowych łatwo poddają się leczeniu głodówką. Zazię­
bienie i alergia ustępują we wszystkich przypadkach, chociaż w pierwszych dniach
głodówki odpływ śluzu i plwociny m o ż e się nasilać.

Zapalenia zatok szczękowych

Głodówka jest skuteczna w przypadku ropno-polipowatych zapaleń zatok
szczękowych i sitowych, połączonych z a s t m ą oskrzelową lub w ł ó k n i a k i e m krtani.
W większości przypadków polipy się wchłaniały, ustawało wydzielanie ropy.
Podczas głodówki w związku z nasileniem aktywności e n z y m ó w wzrasta zdol­
ność do niszczenia błon mikrobów. W niektórych przypadkach, kiedy mikroflora
chorobotwórcza jest skoncentrowana w trudno dostępnych miejscach organizmu
(w zatokach szczękowych i innych, w otorbionych ogniskach i in.), podczas gło­
dówki musi nastąpić zaostrzenie danej infekcji w postaci przewlekłego zapalenia
migdałków, zapalenia ucha środkowego, zapalenia zatoki szczękowej, opryszczki
itd. z podwyższoną temperaturą. Z reguły w takich przypadkach należy obejść się
bez leków. Temperatura zazwyczaj wraca do normy w ciągu d w ó c h - t r z e c h dni.
Stwierdza się całkowite wyleczenie.

Przewlekle zapalenie zatok przynosowych

Choroba ta powstaje wskutek nagromadzenia się śluzu, który zbiera się w zato­
kach latami. Śluz ten ulega sprasowaniu w rezultacie odwodnienia, podlega rozkła­
dowi bakteryjnemu, co prowadzi do powstania o g n i s k a g n i l n e g o i zapalenia. Ze­
spół tych procesów nosi nazwę t o k s e m i i - j e s t ona p o d s t a w o w ą przyczyną wszy­
stkich rodzajów zapaleń błon wewnętrznych narządów jamistych organizmu ludz­
kiego. Dopóki trwa proces tworzenia się śluzu, podtrzymywany przez osłabiające
nawyki i przejadanie się, nie ma nadziei na wyleczenie. G ł o d ó w k a umożliwi w a m
uporządkowanie nawyków życiowych i oczyści organizm.

Polipy w nosie
W rezultacie głodówki polipy w nosie wchłaniają się i następuje regeneracja bło­
ny śluzowej. Zapalenie zatok przynosowych w niektórych przypadkach przechodzi
szybko, w niektórych zaś w y m a g a długotrwałej głodówki.

Choroby skóry
Doktor H. Shelton informuje o tysiącach przypadków wyleczenia chorób skóry
głodówką. Leczenie trądziku i innych nieskomplikowanych chorób skóry zajmuje
dwa tygodnie lub nawet mniej. Ciężkie choroby skóry w postaci e g z e m y w y m a g a ­
ją długiego leczenia g ł o d ó w k ą - do trzech-czterech tygodni. Poprawa podczas gło­
dówki sprowadza się do likwidacji obrzęków, obumarłych łusek, w r z o d ó w , zapa­
leń itd. Shelton przytacza następujący przykład:
„ Piję mocz już piąty miesiąc, dwa razy przeprowadziłam głodówkę na urynie, 5-
i 7-dniową. Czułam się bardzo dobrze. Tylko w nocy miałam bardzo silne bicie ser-

175
ca. (W stadium narastającej kwasicy często występuje arytmia. Jest to skutek into­
ksykacji organizmu. - Przyp. aut.) Wyglądałam również bardzo dobrze, jak nigdy.
Na twarzy zmniejszył się trądzik, dokucza mi on od 12. roku życia. Ranki zaczęły
się szybciej goić. (Jest to skutek zwiększenia odporności dzięki głodówce - Przyp.
aut.) Miesiąc temu wszyscy moi znajomi chorowali na grypę. Chorowali długo,
ciężko, a późnie/' wszyscy bardzo długo kaszleli. Ja zaś zachorowałam o godzinie 7
wieczorem. Bardzo gorączkowałam. Wypiłam na noc szklankę moczu. Rano wszy­
stko było już w porządku.
Pierwszy tom Pańskiej serii przeczytałam w lecie 1994 roku. Oczyszczałam jeli­
to. Po kilku dniach zaczęło wychodzić bardzo dużo śluzu (blanki). Raz nawet się
zlękłam, zobaczywszy, co ze mnie wylazło. Wyszła długa (na jakieś 60-70 centyme­
trów) pończocha śluzu, mocna jak z polietylenu. Wychodziło dużo kamieni kało­
wych. (Nastąpiło oderwanie tkanek patologicznych, które rozrosły się na ścianach
jelita). - Przyp. aut.).
Wątrobę oczyszczałam pięć razy. Wyszło około setki niewielkich i zupełnie drob­
nych kamieni. Jeden byl duży - 1,5x2,3 cm, półprzezroczysty, o żółtozielonym za­
barwieniu. Kiedy zaczęłam pić urynę i jeść dużo sałatek z olejem roślinnym, lo po­
czułam, że znów oczyszcza się wątroba. W nocy mocno pulsowała. Wyszło kilka
drobnych kamyczków".

K o m e n t a r z : uryna i ustrukturyzowany płyn zawarty w warzywach wspania­

le rozcieńczają żółć, niszczą twarde złogi w przewodach żółciowych, co prowadzi
do dodatkowego oczyszczenia wątroby.

Egzema i łuszczyca
Większość chorób skóry powstaje wskutek przeciążenia organizmu toksyna­
mi i złogami. Część z a c h o r o w a ń następuje wskutek przyjmowania leków za­
wierających arsen, rtęć, jod, potas itd. Niektóre postacie podrażnień skóry są
rezultatem szczepień, wstrzykiwania surowic i innych leków. We wszystkich
przypadkach p o d s t a w ą wyzdrowienia jest usunięcie przyczyny, a tego nie do­
kona żadna maść.
Przy wszystkich wysypkach skórnych, nawet przy cięższych postaciach egze­
my, zaleca się częste kąpiele w ciepłej wodzie, a jeszcze lepsze jest wcieranie
w skórę uryny. W wielu przypadkach czystość to wszystko, czego potrzeba, aby
umożliwić choremu odzyskanie zdrowia. Kilka kąpieli lub zabiegów wcierania od­
parowanej uryny w skórę - i choroba skórna przechodzi.
W przypadku wszystkich wysypek skórnych na uwagę zasługuje przede wszyst­
kim dieta. Prawie zawsze okazuje się, że chory zbyt dużo, je. N a d m i a r skrobi i cu­
kru w organizmie wyrządza d u ż ą szkodę. W większości przypadków produkty zja­
dane są w połączeniach najbardziej niekorzystnych z punktu widzenia trawienia:
spotyka się, na przykład, nawyk jedzenia produktów bogatych w skrobię i białka
w j e d n y m posiłku. Częstokroć to j u ż wystarczy do wywołania zaburzeń trawienia
i zapalenia skóry.
J. Nikołajew opowiada o leczeniu osiemnastoletniej dziewczyny cierpiącej na
chorobę skóry (twarz i ręce miała pokryte nabrzmiałymi purpurowymi ropniami

176
i strupami). Wcześniej dziewczynę leczono farmakologicznie - leki początkowo
pomogły, a później nastąpiło pogorszenie.
W 10-12 dniu głodówki choroba zaczęła się cofać - przyschły stany zapalne,
strupy zaczęły się oczyszczać. Jednakże całkowite wyzdrowienie u d a ł o się osią­
gnąć po powtórzeniu głodówki.
Choroby skóry wymagają gruntownego oczyszczenia organizmu, tego zaś nie
udaje się osiągnąć j e d n ą przerwaną głodówką. Dlatego też należy przeprowadzić
dwie lub trzy głodówki 20-30-dniowe w ciągu roku albo d w ó c h lat. W k a ż d y m jed­
nak przypadku wasza wytrwałość będzie nagrodzona odzyskaniem zdrowia.
K o m e n t a r z : przytoczony przykład wskazuje n a silne stłumienie psycholo­
giczne szczególnego rodzaju, które s p o w o d o w a ł o zanieczyszczenie skóry twarzy.
G ł o d ó w k a usunęła to stłumienie, ale nie za pierwszym razem.

Narkomania, alkoholizm
Głodówka pomaga pozbyć się uzależnienia od alkoholu i narkotyków. Okazuje
się, że podczas głodówki nie występuje zespół abstynencji, związany z zaprzesta­
niem używania narkotyku. Oto przypadek z praktyki G. Wojtowicza:
„ B., 42 lala - cierpiący na narkomanię mieszkaniec Kijowa, opowiadał autoro­
wi, swojemu lekarzowi prowadzącemu, że po pierwszej terapii głodówką (RDT) po­
jawił się w towarzystwie narkomanów i spędził z nimi cały wieczór, nie dotykając
się do narkotyków, czym wprowadził swoich „przyjaciół" w zdumienie. Po tym wy­
darzeniu w jego ślady poszedł cierpiący na to samo 34-letni S. Każdy z nich może
przeprowadzić podobną leczniczą głodówkę frakcyjną samodzielnie. Trzeba tylko
wiedzieć, że najtrudniejszy w ich przypadku okres to pierwszy dzień głodówki. Na­
wiasem mówiąc, siedzenie obok narkomanów używających narkotyków, kiedy sami
uwolniliśmy się od tej choroby, jest kategorycznie zabronione ".
W ten sposób, nie stosując długotrwałego leczenia farmakologicznego, czasem
bezskutecznego, chory może się pozbyć swojej strasznej dolegliwości. Wszak cho­
roby te p r o w a d z ą do nerwic i psychoz, degradacji społecznej. Leczenie g ł o d ó w k ą
p o m o ż e alkoholikowi i narkomanowi odzyskać własne miejsce w społeczeństwie.

Zapalenie nerek
Zapalenie nerek jest chorobą przewlekłą. Szybko poddaje się leczeniu głodów­
ką, właściwym odżywianiem i przestrzeganiem zasad higieny. Te niezbyt trudne
zmiany w życiu należy wprowadzić, zanim choroba nerek osiągnie stan nieodwra­
calny. O tej chorobie H. Shelton pisze:
„Jest to choroba wyrafinowanego smakosza i wiąże się z długotrwałym nadmia­
rem. Nieumiarkowanie w stosowaniu leków, narkotyków itd. wywołuje zapalenie
nerek. Osoby, które ich nadużywają, muszą zapłacić za swój brak rozsądku głębo­
kimi zmianami degeneracyjnymi w nerkach. W kręgach specjalistycznych dobrze
wiadomo, że w naszych czasach bardzo niewielka liczba osób dorosłych ma zdro­
we nerki. Większość ludzi, którzy zmarli na inne choroby, nabawiła się tych cho­
rób wskutek złego stanu nerek ".

177

V
 Najlepsza w takich przypadkach jest głodówka urynowa - działa ona w sposób
ukierunkowany na nerki. M o ż e ona trwać od dwóch dni do trzech tygodni. Stan ne­
rek podczas głodówki szybko się poprawia. Objawy zatrucia m o c z e m - bóle gło­
wy, zawroty głowy, częste i obfite wydalanie moczu, pocenie się - szybko ustępu­
ją już pierwszej nocy. M o c z nabiera normalnej barwy i normalnego zapachu, wszy­
stko wskazuje na przywrócenie normalnego wydalania.
Regeneracja nerek, j a k a następuje po głodówce, będzie solidniejsza, pełniejsza
i szybsza, jeżeli będziemy stosować u m i a r k o w a n ą dietę, składającą się ze świeżych
owoców, warzyw surowych i duszonych, bez produktów zawierających skrobię
(ziemniaki, pieczywo), stężone cukry (cukierki, słodycze, chałwa, syropy), stężone
białka (twaróg, jaja, mięso, ryby, buliony), tłuszcze (Wszystkie rodzaje olejów bez
wyjątku). Cebulę, czosnek, sosy, musztardę, rzodkiewkę, rzeżuchę i inne produkty
zawierające olej gorczyczny, należy wykluczyć z diety. Napoje alkoholowe, herba­
ta, kawa, kakao, czekolada szkodzą o s o b o m chorym na nerki. Picie zbyt dużej ilo­
ści wody również nie jest korzystne. Ostatni posiłek nie powinien być zjedzony
później niż o godzinie 16. R a n o dobrze jest pić po 100 gramów własnej uryny.

Nowotwory (guzy) łagodne i złośliwe

Aktywizacja pracy aparatu genetycznego oraz układu enzymatycznego podczas

głodówki leczniczej umożliwia niszczenie tkanek patologicznych, ognisk infekcji
i nowotworów. N o w o t w o r y łagodne skóry - brodawczaki, o ile nie są bardzo duże,
m o g ą się wchłonąć w ciągu pierwszych dziesięciu dni głodówki. Niektóre tłuszcza-
ki wchłaniają się szybko w ciągu pierwszej głodówki. Inne, obleczone zwartą
otoczką, m o g ą się zmniejszać, ale nie wchłaniają się całkowicie nawet w ciągu 2-3
głodówek. Jednocześnie nie z a o b s e r w o w a n o powiększenia takich tłuszczaków po
leczeniu głodówką. N o w o t w o r y łagodne piersi i macicy wchłaniają się przeważnie
podczas drugiej głodówki, kiedy czas głodówki jest na tyle długi, że dochodzi do
drugiego przełomu kwasiczego. Jednakże torbielowate zwyrodnienia tych narzą­
dów zanikają dopiero przy głodówce z uryną. (Niektórzy lekarze dodatkowo do
głodówki przepisują naświetlanie „ b o m b ą magnetyczną", które ułatwia wchłania­
nie się twardej otoczki. - Przyp. aut.)
Leczenie chorych na raka w y m a g a długotrwałych i konsekwentnych głodówek.
Bardzo wiele zależy od stadium choroby i wcześniejszego leczenia. Jeżeli chory
zaczyna leczenie we w c z e s n y m stadium i wcześniej nie był poddawany operacji
chirurgicznej, naświetlaniu, chemioterapii, nie brał leków przeciwbólowych i na­
rkotyków, to sukces jest bardziej prawdopodobny. Do leczenia dobrze nadaje się
metoda frakcyjna G. Wojtowicza, głodówka „na s u c h o " i urynowa. Jeśli nawet guz
nie zanika po głodówce, to j e g o dalszy wzrost można z a h a m o w a ć lub spowolnić.
Dodatkowo do stosowania głodówki zaleca się zmianę diety: całkowitą rezygna­
cję z białek - mięsa, ryb, jaj, twarogu, mleka, produktów rafinowanych i drożdżo­
wych - cukru, chleba pieczonego na drożdżach, olejów.
Jeżeli zwykła głodówka jest mało skuteczna (w przypadku n o w o t w o r ó w złośli­
wych), to trzeba stosować g ł o d ó w k ę „na s u c h o " , opisaną j u ż wcześniej. W prze-

178
rwach pomiędzy głodówkami należy pić duże ilości soku z b u r a k ó w (litr i więcej),
który hamuje rozwój nowotworów.

Nowotwór żołądka z przerzutami

Leczenie g ł o d ó w k ą takiego nowotworu, który j u ż dał przerzuty w żołądku, od­
nosi pozytywne skutki, jeżeli chory będzie rygorystycznie przestrzegał zaleceń
i święcie wierzył w swoje uzdrowienie. Z reguły w takim przypadku chorzy korzy­
stają z p o m o c y chirurgów, ale operacja nie uchroni przed dalszymi przerzutami.
Oto przykład leczenia inną m e t o d ą - głodówką.
„10 lutego 1995 roku w centrum diagnostycznym obwodu niżniegorodzkiego
u chorego F. ujawniono podczas badania żołądka polipowalą narośl o wielkości
2-2,5 centymetra, z przerzutami do innych miejsc żołądka. Lekarze zaproponowa­
li niezwłoczną operacją z całkowitym usunięciem żołądka. Ja zaś zaproponowałem
przeprowadzenie leczenia metodą G. Małachowa. Chory F. postanowił rozpocząć
leczenie.
Zalecone postępowanie:
1) przeprowadzenie oczyszczania jelita i wątroby metodami Siemionowej i Ma­
łachowa;
2) głodówka w ciągu tygodnia - co drugi dzień na urynie i specjalnie oczyszczo­
nej wodzie;
3) oczyszczanie jelita grubego odparowaną uryną oraz oczyszczanie wątroby
w dniach pełni Księżyca;
4) masaż odparowana uiyną przez 1,5-2 godziny;
5) wykluczenie z diety mięsa, konserw, soli, cukru, przejście na dietę wegeta­
riańską i soki z lokalnie uprawianych warzyw;
6) głodówka na urynie przez 3 dni w tygodniu, w następnym tygodniu odpoczy­
nek, po dwóch tygodniach głodówka 17-dniowa;
Po dwóch głodówkach nowotwór zmniejszył się na wysokość do 1 centymetra,
ale poszerzył do 4 centymetrów. Lekarze odmówili badań diagnostycznych i w dal­
szym ciągu nalegali na resekcję.
Przez cały ten czas F. stosował do picia odparowaną urynę dziecięcą, dziecka
w wieku do 10 lal.
Należy korzystać z łaźni parowej - można codziennie, ale lepiej 2—3 razy w ty­
godniu.
Okazało się, że F. jest człowiekiem o bardzo silnej woli. Dodatkowo do wyzna­
czonej terapii zaczął uprawiać jogging i doszedł do dystansu 15-20 kilometrów
dziennie, przy codziennej normie jednej godziny biegu. Polewał się zimną wodą,
codziennie kąpał się w rzece, pracował w ogrodzie, piłował drewno.
16 września F. został zbadany w szpitalu obwodowym im. Siemaszki. Nowotwo­
ru nie stwierdzono, przerzutów nie było. Przy okazji pozbył się zapalenia pęcherzy­
ka żółciowego, hemoroidów i mnóstwa innych drobnych dolegliwości.

Rak szyjki macicy

G. Wojtowicz opisuje leczenie g ł o d ó w k ą 43-letniej kobiety chorej na raka szyj­
ki macicy w IV stadium. Leczenie konwencjonalne nie o d n i o s ł o skutku. Po wysłu-

179
chaniu wykładu na temat głodówki leczniczej kobieta zaczęła samodzielnie prze­
prowadzać głodówkę m e t o d ą frakcyjną.
Przed g ł o d ó w k ą jej skóra była bladoszara, z żółtawym odcieniem, waga poniżej
normy. Powtarzane cykle głodówki stopniowo doprowadziły skórę do normy.
W okresie diety regeneracyjnej chora osiągnęła normalna wagę. Stopniowo nastę­
powało cofanie się p r o c e s ó w chorobowych. Kobieta ta do chwili obecnej przepro­
wadza okresowo ( d w a - t r z y razy w roku) długotrwałe (do 35 dni) głodówki dozo­
wane, podczas których chodzi do pracy i czuje się zupełnie zadowalająco. Nie tra­
ci wagi, skórę ma normalnej barwy. Jeśli chodzi o historię jej choroby, onkolodzy
uważają, że p r a w d o p o d o b n i e wcześniej popełniono błąd w badaniu histopatolo­
gicznym przypuszczalnego guza i w scyntygrafii wątroby (stwierdzenie przerzu­
tów).
K o m e n t a r z : w celu zwiększenia skuteczności głodówki należy stosować
metody oczyszczania postaci polowej.

Nowotwory piersi
Specjaliści w dziedzinie głodówki leczniczej regularnie obserwują, jak podczas
głodówki zanikają n o w o t w o r y piersi, macicy, j a m y brzusznej, nóg i innych miejsc;
jedne nowotwory cofały się w ciągu bardzo krótkiego czasu, inne - wolniej. Przy­
kład:

„Mam 40 lal. W kwietniu 1994 roku usunięto mi lewą pierś, miałam naświetla­
nia, rozpoznanie - rak. W prawej piersi również były zgrubienia.
W styczniu 1995 roku kupiłam Pańskie „Moce uzdrawiające" i podniosły mnie
one na duchu Zaczęłam oczyszczanie organizmu. Stosuję urynolerapię.
W ciągu całego okresu od stycznia do grudnia dwa razy oczyszczałam jelito ury­
na odparowaną do 1/4, pięć razy wątrobę (cytryna i oliwa z oliwek). Codziennie
robię gimnastykę, przepłukuję nos, oczy, uszy, piję urynę. Pościłam 1, 3, 5 dni.
Głodówkę na urynie znoszę lekko, ale powyżej 5 dni już nie mogę (mam konsty­
tucję „ Wiatru "). W styczniu ważyłam 68 kilogramów, po piątej głodówce - 49 ki­
logramów, wszyscy już szykowali się do pogrzebu. Teraz ważę 56 kilogramów.
Odżywiam się warzywami i kaszami z masłem. Kupiłam następny tom, przeprowa­
dzam trening autogenny.
Moje osiągnięcia: figura stała się zgrabna, ciało gibkie, mam większą wiarę
i chęć życia, chociaż osleochondroza nie ustąpiła: zniknął łupież, który dokuczał mi
przez 40 lat, włosy przestały wypadać; wchłonął się mięśniak - przez 8 tygodni ro­
biłam irygacje z porannej uryny; podczas oczyszczania wątroby wyszło dużo ka­
myczków glicerynowych i rozmaitych świństw, chociaż wątrobę czyszczę bez zmięk­
czania; onkolodzy powiedzieli, że nie wolno mi się nagrzewać i korzystać z kąpieli
parowych; 4 razy oczyszczałam nos - zaczyna się jak grypa i trwa 7-10 dni; w tym
roku ani razu nie chorowałam na grypę, coś takiego jeszcze mi się nigdy nie zda­
rzyło ".
K o m e n t a r z : kobieta oddała w cudze ręce najdroższe, co ma - swoje zdro­
wie, i w rezultacie straciła i pierś, i zdrowie. Zaczęła myśleć własną głową, stoso­
wać się do zaleceń opartych na prawach budowy, rozwoju i funkcjonowania ciała

180
- i zapomniała o chorobie! M o ż n a by powiedzieć, że d o k o n a ł się cud. N i e - po pro­
stu właściwe podejście do własnego organizmu d o p r o w a d z i ł o do o d p o w i e d n i e g o
rezultatu.

Mięsak płuc
G. Wojtowicz opowiada o leczeniu m e t o d ą głodówki frakcyjnej 43-letniej kobie­
ty, która miała mięsak płuc w III stadium. Wskutek długotrwałego stosowania te­
rapii hormonalnej i azatiopryny (immunodepresant) u chorej wystąpił zespół po­
ważnych powikłań. Głodówki lecznicze m e t o d ą frakcyjną stosowane w okresie
pięciu lat umożliwiły jej pozbycie się wszystkich powikłań związanych z c h o r o b ą
i terapią hormonalną, w pełni przywróciły zdrowie. Ustąpił obrzęk twarzy, znikły
włosy z twarzy. Nieporównanie polepszył się stan układu kostno-stawowego,
w którym występowały zmiany patologiczne. Chora ani razu nie sięgnęła po leki,
z wyjątkiem m u m i o .

Otyłość
Otyłość jest skutkiem rozmaitych odstępstw od n o r m a l n e g o funkcjonowania
organizmu. P o d s t a w o w y m odstępstwem jest dostarczanie w nadmiarze pożywienia
przy zmniejszonych wydatkach energetycznych. Możliwe jest również niedosta­
teczne wykorzystanie zapasów tłuszczu j a k o źródła energii, a wreszcie - sprzyjają­
cy temu zjawisku w p ł y w samej indywidualnej konstytucji ( „ F l e g m y " ) . Przykład:
„Z nadzieją chwyciłam się Pańskiej książki. Zaczęłam od oczyszczania jelita.
Kału nie ma. Robię lewatywy z odparowaną uryną, ale nie udaje mi się wymyć je­
lita. Po lewatywie zdarzają się wyrzuty czarnego lub ciemnożółtego śluzu, czasem
cuchnące. (Odchodzi stara, zastana żółć. - Przyp. aut.) Wychodzą strzępy różnej
wielkości i barwy, kulki podobne do plasteliny, czasem bardzo twarde, jak kamyki.
Czasami woda wypływa czysta, a potem znowu śluz i tak dalej. Wraz z lewatywami
oczyszczającymi wychodzi piana. Od trzech tygodni przeprowadzam głodówkę.
Równocześnie raz lub dwa razy dziennie nacieram ciało. To wszystko pomaga mi
w utrzymaniu siebie i własnego organizmu w dobrej formie, przeszło mi kołatanie
serca, osłabienie. Samopoczucie mam dobre. (Wcześniej stosowałam głodówkę bez
uryny. Ciężko). Zaczęłam pić urynę — trzy razy dziennie po 50 gramów. Sporo schu­
dłam, ciało mam gibkie, sprężyste, szczupłe. Planuję jeszcze przez tydzień kontynu­
ować głodówkę. Na języku często wyczuwam kwas. (Wskazuje to na oczyszczanie
i uzdrawianie wątroby. - Przyp. aut.) Suchość. Oczyszczenie przez trzy tygodnie nie
nastąpiło. Biały nalot się zmniejszył, ale jeszcze leży równą warstwą, niczym puszy­
sty śnieżek na polu ".

K o m e n t a r z : n o cóż, w trzy tygodnie nie sposób całkowicie oczyścić orga­

nizm. Należy odpocząć, a później powtórzyć 10-15-dniową g ł o d ó w k ę raz na kwar­
tał lub na pół roku. Powtarzać tak dopóty, dopóki wszystko się nie unormuje.
Jeszcze jeden przykład:

„45-letni mężczyzna miał 30-kilogramową nadwagę. Wadliwy tiyb życia stop-

181
niowo doprowadził go do choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia II stopnia,
cukrzycy, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
Głodówkę odbył w szpitalu. Od trzeciego dnia głodówki jego samopoczucie za­
częło się poprawiać. Przez pierwsze dwa dni bral nitroglicerynę w zmniejszonych
dawkach. Następnie w ogóle z niej zrezygnował, ale w siódmym dniu głodówki po­
czuł chwilowy ból zamostkowy i ponownie sięgnął po lek. Ósmego dnia czul dra­
panie w gardle, ale jego stan ogólny był zadowalający. Pragnienia nie miał (co jest
szczególnie ważne w przypadku cukrzycy). W dwudziestym dniu głodówki naslcyji-
la znaczna poprawa samopoczucia. Ból w okolicy serca nie dokucza.
W ramach ćwiczeń fizycznych robił spacery po IO kilometrom' dziennie. Ciśnie­
nie tętnicze unormowało się •- 120/80.
Głodówka trwała 4 tygodnie. Straci! 18 kilogramom'. Wypisał się w dobrym sta­
nie, pełen wiary, że teraz zacznie nowe życic. Lecz wkrótce uległ pokusom: zaczął
się przejadać, palić, pić alkohol, mało się ruszał, znów nabrał kilogramów. Jego
stan ponownie się pogorszy/, pojawiły się bóle w okolicy serca, wzrósł poziom cu­
kru we krwi". (Nawyki żywieniowe nie zostały usunięte przez g ł o d ó w k ę i stopnio­
wo powróciły i o p a n o w a ł y mężczyznę. Korzenie „ w y k i e ł k o w a ł y " w postaci daw­
nych chorób. Innymi słowy, nie nastąpiła zmiana jakościowa w sferze osobowości,
a więc nie będzie również trwałych zmian w organizmie. - Przyp. aut.)

Metoda leczenia g ł o d ó w k ą większości osób z n a d w a g ą przewiduje j e d n o r a z o w ą

głodówkę bez ograniczania picia wody, o czasie trwania od 25 do 40 dni, z później­
szym odżywianiem dietetycznym.
Kiedy waga wyjściowa wynosi 120-200 kilogramów i więcej, przystosowanie
do odżywiania rezerwami wewnętrzymi organizmu następuje nie od razu. Jest to
zresztą zrozumiale - wszak oznacza to nadmierne pobudzenie zasady życiowej
„Flegmy", która wprowadza h a m o w a n i e we wszystkie procesy biologiczne. U ta­
kich osób po 10-15 dniach głodówki pojawiają się mdłości, wymioty, arytmia, za­
wroty głowy, następuje z a h a m o w a n i e utraty wagi. W takich przypadkach należy
stosować głodówkę m e t o d ą frakcyjną. Pierwsza głodówka trwa 10-15 dni, następ­
nie rozpoczyna się regeneracja trwająca tyle s a m o czasu. Druga głodówka trwa
10-30 dni, regeneracja tyle samo. Potem trzecia głodówka i tak dalej - aż do 10-12
głodówek, a pomiędzy nimi - niskokaloryczna, z ograniczoną ilością wody, ale
pełnowartościowa dieta, z 3-4-miesięczną przerwą po sześciu-ośmiu głodówkach.
Czas trwania każdej głodówki jest indywidualny i zmienia się w zależności od sta­
nu zdrowia, wagi, wieku i innych wskaźników. Taki „ w a h a d ł o w y " cykl głodówek
umożliwia spadek wagi o 80- 100 k i l o g r a m ó w !

H a r m o n o g r a m i efekty głodówki „ w a h a d ł o w e j " według metody J. Nikołajewa

Kolejna Waga w kg Dzień Czas

głodówka przed głodówką po głodówce głodówki przerwy
1 210 200 15 10
2 200 180 34 25
3 180 165 26 24

i 82
4 165 145 30 18
5 145 120 35 22
6 120 !05 20 20
7 105 95 15 -

Wraz ze spadkiem wagi u osób otyłych następuje poprawa funkcjonowania ukła­

du sercowo-naczyniowego, normalizuje się ciśnienie tętnicze, ustępuje zadyszka,
arytmia, regeneruje się czynność serca. U kobiet powraca regularny cykl menstru­
acyjny, mężczyźni odzyskują potencję. I oczywiście zmienia się o s o b o w o ś ć czło­
wieka. Pojawia się tolerancja, dobroć, zrozumienie i wiele innych zalet ducho­
wych.

Dodatkowe zalecenia dla osób pragnących schudnąć

Jedzenie należy długo przeżuwać, wówczas osoba o skłonnościach do nadwagi
najada się mniejszą ilością pożywienia i nie będzie się przejadać, istnieje bowiem
związek pomiędzy najedzeniem a ilością wykonanych r u c h ó w przeżuwających.
Ponadto, w czasie długiego przeżuwania perystaltyka jelit bywa czterokrotnie in­
tensywniejsza, co sprzyja lepszemu wypróżnianiu i uzdrowieniu przewodu żołąd-
kowo-jelitowego. Jedzenie po godzinie 16 jest zabronione.
Sama żywność powinna być niskokaloryczna. Wysiłek fizyczny powinien być
umiarkowany, ale długotrwały. Jako zabiegi wodne najlepsze b ę d ą sauna i polewa­
nie się z i m n ą wodą. Wstawać od stołu należy wtedy - j a k radzi A. Mikulin - kie­
dy zaspokojony został silny głód. W ó w c z a s wszystko się unormuje.

Choroby w okresie ostrym

Przede wszystkim zastanówmy się, czym jest choroba. Nazwijmy „ c h o r o b ą "
specyficzny czasowy stan organizmu, podczas którego organizm ze stanu stabilne­
go funkcjonowania (zdrowia) przechodzi w inny (chorobowy), dla niego nietypo­
wy. Wyprowadzony z „ r ó w n o w a g i " przez chorobę, organizm czyni wysiłki (a więc
traci siłę, energię życiową) w celu powrotu do stanu wyjściowego (zdrowia). Z a ­
c h o r o w a n i e o s t r e jest to ten odcinek czasu, kiedy poprzez aktywizację siły życio­
wej, wydatkowanie energii organizm stara się przywrócić swój poprzedni stan
(zdrowie).
Oznaki ostrego zachorowania, takie j a k podwyższona temperatura, brak apetytu,
ogólne osłabienie, wskazują na następujące zjawiska:
• podwyższona temperatura - nastąpiło uaktywnienie siły życiowej i trwa praca
mająca na celu wyparcie pierwiastka chorobotwórczego z organizmu w postaci
silnego pocenia się;
• brak apetytu - oszczędzanie siły życiowej dzięki zaprzestaniu w y d a t k o w a n i a
energii na trawienie;
• ogólne osłabienie - oszczędzanie siły życiowej dzięki zaprzestaniu wydatkowa­
nia energii na aktywność fizyczną i drugorzędne funkcje organizmu.
Przy stanie ostrym człowiek osiąga całkowite wyzdrowienie wówczas, gdy po­
siada wystarczający zapas siły życiowej, kiedy ją oszczędza poprzez rezygnację

183
z j e d z e n i a i zachowuje spokój. W tym naturalnym procesie nie ma miejsca na leki,
środki przeciwgorączkowe itp. Mają one działanie przeciwne - hamują ten proces,
tłumią go i wyrządzają szkodę. Prawdziwi lekarze w starożytności i czasach współ­
czesnych czynili wszystko, by sprzyjać temu naturalnemu procesowi. Tak na przy­
kład, Hipokrates, zanim przepisał choremu lek, zalecał wyprowadzenie, „wyciśnię­
cie" z organizmu wszystkiego, co mu niepotrzebne, i robienie tak dopóty, dopóki
nie nastąpi przywrócenie wszystkich czynności. Lepszej zaś metody do tego celu
niż głodówka nie znajdziecie. W okresie krytycznym choroby niezmiennie zalecał
głodówkę.
Z pouczeń Hipokratesa:
„ Zwiększać ilość jedzenia należy znacznie rzadziej, gdyż często bywa korzystne
zupełne jego zabranie, gdzie chory to wytrzyma, dopóki siła choroby nie osiągnie
swojej pełni [...] i
Człowiek nosi lekarza w sobie, trzeba tylko mu pomóc w jego pracy. Jeżeli cia­
ło nie jest oczyszczone, to im hardziej będziesz je odżywiać, tym bardziej będziesz
mu szkodzić. Kiedy chorego karmi się zbyt obficie, karmi się również chorobę. Pa­
miętaj - wszelki nadmiar jest wbrew naturze ".

We wszystkich ostrych zachorowaniach, którym towarzyszy stan gorączkowy,

suchość w ustach, obłożony język i utrata apetytu, człowiek chudnie i jedzenie jest
mu obojętne dopóty, dopóki czysty i wilgotny język oraz uczucie głodu nie zako­
munikują, że choroba się zakończyła i nastąpił m o m e n t , w którym można znów
przyswajać pokarm. Im cięższa choroba, tym silniejsze jest stłumienie zdolności
trawiennych. Jest to prawdziwe również w przypadku, gdy jesteśmy zdrowi, ale nie
odczuwamy głodu, lub też gdy będziemy jeść w stanie zmęczenia, przygnębienia,
rozstroju - z a u w a ż y m y w ó w c z a s , że j e d z e n i e nam nie służy.
Głodówkę zaleca się w przypadku każdego ostrego zachorowania do momentu
ustąpienia j e g o objawów. Praktyka dowiodła, że w takim wypadku wyzdrowienie
następuje szybciej niż przy leczeniu konwencjonalnym i bez przypadków śmiertel­
nych. H. Shelton na podstawie swojej praktyki stosowania głodówki u setek pa­
cjentów (przeprowadził głodówki na 60 tysiącach osób z rozmaitymi chorobami)
stwierdza: „ [ . . . ] nikt nie zmarł i nie miał żadnych powikłań".
Chorzy na gorączkę d u r o p o d o b n ą zdrowieją mniej więcej po dwóch tygodniach
głodówki, bez żadnych powikłań, jakie powstają podczas leczenia konwencjonal­
nego. Ospę przechodzi się jedynie j a k o ostrą dolegliwość, jeżeli od razu zacznie się
głodówkę. Chory o d c z u w a słaby świąd i bardzo rzadko powstają krosty. Przy
szkarlatynie wysypka znika po 4 - 7 dniach głodówki, a gorączka przechodzi na
czwarty dzień. Leczenie g ł o d ó w k ą świnki trwa 6-10 dni, bez powikłań. Przy roz­
maitych rodzajach grypy szybkie złagodzenie wszystkich objawów następuje po
trzech dniach głodówki, nie o d n o t o w a n o przypadków śmiertelnych. Zapalenie na
tle róży, gorączka, malaria • wszystkie te choroby ustępują po 3-4 dniach głodów­
ki, również bez powikłań i nawrotów.
Nie ma nic dziwnego w tym, że chorzy ludzie odzyskują zdrowie, chociaż ofi­
cjalnie w i a d o m o , iż medycyna jest wobec nich bezsilna. Dzieje się tak dlatego, że
środki proponowane przez m e d y c y n ę często są przyczyną śmierci. Leki przeciwka-

184
szlowe i środki przeciwbólowe do „likwidacji" bólu w klatce piersiowej przy za­
paleniu płuc często doprowadzają do śmierci. Jedzenie przy zapaleniu płuc również
jest niebezpieczne. Jeżeli karmimy chorych na zapalenie płuc lub opłucnej, to po
pierwsze - następuje nadmierne nasycenie toksynami, po drugie zaś - j e d z e n i e
przeszkadza wyzdrowieć i m o ż e doprowadzić do powstania ropnia.
Utrata apetytu to jeden z pierwszych objawów ostrego zachorowania. Przy całej
liście chorób: ospie, durze brzusznym, zapaleniu płuc, błonicy, cholerze - jest to
normalny stan organizmu, który sprzyja mobilizacji sił obronnych do walki z cho­
robą. Głodówka jest środkiem tymczasowym, podczas niej organizm wykonuje
najbardziej niezbędną pracę, aby p o m ó c sobie w krytycznej sytuacji.
Nie sądźcie, że głodówkę należy stosować tylko w przypadku poważnej choro­
by, że można nadal jeść, dopóki jeszcze jest możliwość trawienia. Przeciwnie, re­
zygnacja z niektórych posiłków na początku zachorowania częstokroć wystarczy,
aby zapobiec rozwojowi poważnej choroby. Jeżeli zaburzenia c z y n n o ś c i o w e są je­
szcze nieznaczne, na co wskazuje obłożony język, ból głowy, ogólne niedomaga­
nie i inne, równie „nieistotne objawy", to wystarczy krótka głodówka, aby orga­
nizm zlikwidował intoksykację, zanim rozwinie się p o w a ż n a choroba.
Jeżeli przy pierwszych objawach zachorowania zastosujemy g ł o d ó w k ę w atmo­
sferze spokoju, to w większości przypadków ostre choroby mają lekki przebieg
i nie trwają długo. Stan dyskomfortu jest mniejszy, bóle są słabsze, temperatura nie
podnosi się wysoko, powikłania po chorobie występują rzadko, mniejsza jest utra­
ta wagi, czas trwania choroby jest krótszy niż w przypadku, gdy chory kontynuuje
przyjmowanie posiłków w takim stanie.
Wniosek jest jeden: gdy tylko pojawiły się s y m p t o m y ostrego zachorowania -
brak apetytu i wysoka temperatura, od razu zaczynajcie głodówkę, a w ó w c z a s
szybko i bez powikłań wasz stan się poprawi.

Zapalenie trzustki
Ostremu zapaleniu trzustki towarzyszy ostry, czasem opasujący ból w górnej
części brzucha, powtarzające się wymioty, często spadek ciśnienia tętniczego. C h o ­
ry w y m a g a niezwłocznej hospitalizacji. Przewlekłe zapalenie trzustki łączy się z ta­
kimi nieprzyjemnymi objawami j a k bóle, odbijanie, mdłoścj itp.
Z reguły chorzy, zwłaszcza z zaniedbaną postacią choroby, trudno poddają się
leczeniu. Nie pomagają ani leki, ani dieta.
Spróbowano leczyć tę chorobę głodówką. Pod kierunkiem akademika A. Baku-
lewa leczono g ł o d ó w k ą 275 chorych na ostre zapalenie trzustki. Wszystkich wypi­
sano w stanie zadowalającym. G ł o d ó w k a jest celowa w przypadku zapalenia trzu­
stki i powszechnie stosowana przy ostrej postaci choroby. W celu uzyskania dobre­
go efektu leczniczego wystarcza zazwyczaj 10-15 dni głodówki. P o d s t a w o w a za­
sada leczenia przy zapaleniu trzustki - to zlikwidowanie bólów, zapewnienie trzu­
stce spokoju czynnościowego, usunięcie intoksykacji i zaburzeń krążenia. To
wszystko osiąga się dzięki głodówce.

185
 Zapalenie płuc
Zapalenie płuc m o ż e mieć charakter ostry (krupowe zapalenie płuc), jeżeli nie
zastosujemy w porę z d e c y d o w a n y c h środków. Taki środkiem może być głodówka.
Niestety, mało kto rozumie konieczność zaprzestania jedzenia aż do całkowitego
wyzdrowienia. P r z y t o c z m y przykład (zaczerpnięty z listu):
,, Jestem chirurgiem anestezjologiem i reanimatologiem. Mam 56 lat, z których
20 spędziłem na sali operacyjnej. Napatrzyłem się na cierpienia choiych i na to,
jak umierali. Jeszcze w czasach studenckich dręczyło mnie pytanie, dlaczego pod­
czas sekcji okazuje się, że wszystkie narządy są cale, a mimo to człowiek zmarł.
Niestety, odpowiedzi wskazujące na prawdziwe przyczyny rozmaitych chorób za­
częły się pojawiać w prasie dopiero niedawno. Niewątpliwie główny i zasadniczy
wkład w ujawnienie mechanizmów zaburzeń zdrowia wniósł Pan i ludzkość to do­
ceni. Wraz z pojawieniem się Pańskich unikatowych prac moje życie nabrało no­
wego sensu i nowej jakości. Korzystając z okazji, chciałbym nie tylko wyrazić sło­
wa wdzięczności, lecz także krótko podzielić się z Panem efektami swojej pracy
w zakresie samouzdrawiania.
Tak więc, jelito grube płuczę praktycznie codziennie rano przyjemnie ciepłą wo­
dą z wodociągu, po czym mam kilkakrotnie parcie na stolec i jelito jest czyste, nie
dokucza mi przez całą dobę. Po takim zabiegu odczuwam w brzuchu niezwykłą lek­
kość i rozkosz. Wypróżnienia praktycznie nie mają zapachu. Tak że mówienie, iż
częste płukanie jelita grubego jest szkodliwe, pozbawione jest wszelkich podstaw.
Osobiście przepłukuję jelito już od trzydziestu lat, a dowód na słuszność tego po­
stępowania - to dobre zdrowie.
Głodówki metodą Nikołajewa zacząłem w 1973 roku. Pamiętam, że w tym sa­
mym roku w ciągu zaledwie 15 dni głodówki na wodzie pozbyłem się bardzo cięż­
kiego obustronnego zapalenia płuc (na granicy krupowego) ".
Specjaliści od głodówki leczniczej twierdzą, że zjawiska zastoinowe w płucach,
zapalenia oskrzeli można szybko i skutecznie wyleczyć głodówką. Znacznie trudniej
poddaje się głodówce gruźlica. Jeżeli choroba nie jest zaniedbana, chociaż nawet
przewlekła, głodówka wyleczy w pełni. W przypadku gruźlicy zaleca się raczej sze­
reg krótkich głodówek niż jedną długotrwałą. Tłumaczy się to tym, że chorzy na
gruźlicę z trudnością odzyskują wagę po długotrwałej głodówce.
W celu profilaktycznym osobie mającej słaby organizm, podatny na wszelkiego
rodzaju procesy zapalne w płucach lub oskrzelach, zaleca się hartowanie organi­
zmu za pomocą okresowych głodówek. Spowodują one, że wasz organizm będzie
mniej zanieczyszczony, a więc bardziej odporny na rozmaite wirusy.

Przewlekłe zwyrodnieniowe zapalenie stawów

Nastrój osób cierpiących na tę c h o r o b ę jest zawsze stłumiony, występuje lęk,
placzliwość, bezsenność, na twarzy odbija się cierpienie, ogólnie widać rozpacz
i brak nadziei. Chorzy prawie zawsze unikają towarzystwa, a czasem zdradzają my­
śli samobójcze. W s z y s t k o to wskazuje na obecność silnego stłumienia psychiczne­
go, które d o p r o w a d z i ł o do zaburzenia n o r m a l n e g o obiegu substancji w organizmie.

186
 Głodówka bardzo pomaga nawet inwalidom II i III grupy, którzy nie byli w sta­
nie sami się obsługiwać.
Czas trwania głodówki - od 18 do 25 dni. Zazwyczaj poprawa następuje w dru­
gim i trzecim stadium głodówki. Zmniejszają się bóle stawów, wzrasta ich rucho­
mość, maleją obrzęki. Jednocześnie chorym poprawia się stan psychiczny, znikają
ponure myśli związane z chorobą, reguluje się sen.
J. Nikołajew opisuje proces wyleczenia 26-letniej chorej cierpiącej na przewle­
kłe zwyrodnieniowe zapalenie stawów. Przed podjęciem leczenia g ł o d ó w k ą chora
skarżyła się na ciągłe łamanie w stawach promieniowo-nadgarstkowych, łokcio­
wych, kolanowych i skokowo-goleniowych, na rozdrażnienie i bezsenność, duże
osłabienie oraz ograniczenie ruchomości w zdeformowanych stawach.
Choroba trwała j u ż trzy lata. Chora niejednokrotnie p r ó b o w a ł a leczyć się farma­
kologicznie w szpitalach, lecz po 3-5 dniach od zakończenia zastrzyków bóle sta­
w ó w powracały z n o w ą siłą.
Przed rozpoczęciem głodówki chora miała niską wagę. Oto j a k przebiegała gło­
dówka.
• Dzień pierwszy: skarży się na bóle stawów, nastrój nierówny, drażliwa, w no­
cy prawie nie spała.
• Dzień czwarty: bóle stawów zmniejszyły się, straciła 2,5 kilograma, więk­
szość czasu spędza w łóżku, drażliwa, źle śpi.
• Dzień dziesiąty: bóle znacznie zmalały, chętnie spaceruje bez pomocy. Na­
strój się poprawił, bierze udział w terapii zajęciowej; w nocy spała 6-7 godzin.
• Dzień dwudziesty piąty (ostatni): straciła 9 kilogramów. Nastrój w y r ó w n a n y ,
zwiększyła się ruchomość stawów; chora spaceruje, prawie nie kuleje, śpi dobrze.
Wypisano ją z kliniki. Podjęła pracę.
Poprawa stanu chorych na przewlekłe zapalenie stawów jest u w a r u n k o w a n a nor­
malizacją w postaci polowej człowieka. To z kolei prowadzi do uregulowania pro­
cesów metabolicznych w organizmie. Właściwe odżywianie osłabia i likwiduje
ewentualną alergię. Duże znaczenie ma również to, że podczas głodówki organizm
pozbywa się złogów soli i innych o d p a d ó w metabolicznych.
Sprawa jest bardziej skomplikowana, jeśli chodzi o leczenie gorączki reuma­
tycznej. W tym przypadku groźne zakażenie paciorkowcem atakuje j e d n o c z e ś n i e
stawy i zastawki serca. Źródło infekcji znajduje się w migdałkach lub innych ogni­
skach. W tych przypadkach pomaga głodówka urynowa.
Wysoką skuteczność leczenia g ł o d ó w k ą u r y n o w a odnotowuje się w przypadku
zapalenia stawów na tle metabolicznym, objawiającego się odkładaniem soli m o ­
czanowych (rozmaite wyrostki i „ostrogi" na powierzchni stawów). P o p r a w a sta­
nu następuje szybciej, jeżeli na zaatakowane chorobą miejsca kładziemy kompre­
sy ze starej uryny.

Porażenie dziecięce (choroba Heine-Medina)

Na chorobę tę, porażającą rdzeń kręgowy, z reguły zapada się w dzieciństwie,
a jej skutki bywają bardzo niszczące, włącznie z paraliżem. Leczenie jest bardzo
trudne i czasem wszystkie leki okazują się nieskuteczne.

187
 Jednakże, praktyka głodówki leczniczej wykazała, że również ta choroba podda­
je się terapii. Oczywiście dużo zależy od tego, jak ciężka jest postać choroby i na
ile zdecydowana jest postawa chorego w o b e c konieczności przeprowadzenia dłu­
gotrwałej, kilkakrotnie powtarzanej głodówki. Statystyka wskazuje, że w 9 8 %
przypadków następuje całkowite w y z d r o w i e n i e podczas głodówki lub wkrótce po
jej zakończeniu.

Zapalenie gruczołu krokowego

Jest to powszechna przyczyna zatrzymywania moczu i zanieczyszczenia pęche­
rza m o c z o w e g o . Z tego p o w o d u powstają nieprzyjemne odczucia w plecach, bio­
drach, nogach, a czasem lumbago i rwa kulszowa. Podrażnienie s p o w o d o w a n e za­
trzymywaniem moczu j e d n o z n a c z n i e prowadzi do zapalenia pęcherza moczowego,
a nawet owrzodzenia pęcherza i jego szyjki. Bardziej podatni na powiększenie pro­
staty są mężczyźni grubi z dużym brzuchem, prowadzący siedzący tryb życia. Za­
trzymywany m o c z zatruwa pęcherz, a z czasem - cały organizm, powodując dużo
cierpień i dolegliwości.
Lekarze twierdzą, że przyczyna zapalenia prostaty nie jest znana. Sadzę jednak,
że jest to rezultat stłumienia psychicznego, które prowadzi do nieumiarkowania
w jedzeniu, piciu, a także w seksie.
Większość p r o b l e m ó w związanych z zapaleniem prostaty mija dzięki głodówce
trwającej powyżej dwóch tygodni.

Zaziębienie
Zaziębienie jest pierwszym objawem stłumienia psychicznego, zastoju energii,
a jego odległym skutkiem może być rak, gruźlica lub podobne choroby zwyrodnie­
niowe. Pomiędzy pierwszym przeziębieniem w dzieciństwie a śmiercią na raka
w wieku dojrzałym są całe lata pośrednich zespołów i objawów, takich jak duża
ilość zaziębień, kaszel, ciągłe anginy, zaparcia, biegunki, bóle głowy. Zmęczenie,
drażliwość, złe przeczucia, niepokój, bezsenność, trudności w oddychaniu, obłożo­
ny język i wiele innych objawów i ostrych zachorowań - to nic innego jak kryzy­
sy zmierzające do oczyszczenia organizmu. Nietoksyczny, niezatruty człowiek nie
będzie cierpiał z powodu tych wszystkich objawów zaziębienia.
Przeziębień m o ż n a uniknąć nie tylko poprzez ograniczenia w jedzeniu i staran­
ne gospodarowanie energią, lecz także poprzez głodówkę. Faszerując się jedze­
niem, przedłużacie tylko chorobę.
Niektórzy, m i m o iż uprawiają ćwiczenia fizyczne i sport, polewają się co rano
zimną w o d ą i biegają po 6-8 kilometrów, i tak są podatni na zaziębienia. Opinia,
że w ten sposób wzmacniają organizm, jest błędna. Osoby „pełnokrwiste", a mają­
ce zanieczyszczony organizm, m o g ą sprawiać wrażenie zdrowych. Jednakże nie­
właściwe nawyki żywieniowe - rozpowszechniona ciężkostrawna kuchnia, przeja­
danie się - to sprawdzony sposób, aby dorobić się zaziębienia, a nie uniknąć go.
U osób, które są osłabione i mają zanieczyszczony organizm, przy przechladza-
niu lub przegrzewaniu następuje z a h a m o w a n i e , utrudnienie likwidacji odpadów, co

188
często wywołuje kryzys - zaziębienie. Warto, byście uświadomili sobie, że kiedy
jesteście j u ż osłabieni i zatruci, to każdy nowy czynnik osłabiający utrudnia p r a c ę
układu wydzielniczego, co w sposób nieuchronny prowadzi do kryzysu.
Każde dodatkowe utrudnienie pracy układu wydzielniczego powoduje akumula­
cję złogów i toksyn, których stężenie przekracza dopuszczalny poziom i organizm
musi odzyskać swój wcześniejszy, stabilny stan. Ustrój p o c z ą t k o w o odrzuca toksy­
ny za p o m o c ą ostrego kryzysu uzdrawiającego - kataru. N i e traktujcie go j a k o od­
działywania wirusów czy choroby. Powinniście zrozumieć, że siły życiowe w tym
wypadku pracują na w a s z ą korzyść.
Przy pierwszych objawach przeziębienia należy od razu przestać j e ś ć . Zamiast
dużych ilości wody, j a k niektórzy zalecają, trzeba pić dokładnie tyle, ile się chce.
I rzeczywiście - im mniej wody się pije, tym szybciej następuje wyzdrowienie.
G ł o d ó w k ę najlepiej zrobić na urynie, nie krótszą niż 24 godziny, m o ż n a również
do 3-4 dni, w zależności od nasilenia objawów.
Po zakończeniu głodówki przez wszystkie kolejne dni dieta p o w i n n a być lekka:
sok z marchwi, jabłka na śniadanie, sałatka z warzyw w południe i świeże o w o c e
sezonowe - na kolację. Tak przez j e d e n lub dwa dni. Ciężkostrawnych potraw nie
należy jeść aż do całkowitego wyzdrowienia.
Podczas głodówki najlepiej jest leżeć w cieple, w pokoju z a r ó w n o w dzień, j a k
i w nocy powinno być świeże powietrze. M o ż n a brać ciepły prysznic. Jeżeli nie
można na ten czas przerwać pracy, to należy jak najwięcej o d p o c z y w a ć i wcześnie
kłaść się spać. Czytanie, oglądanie telewizji jest z d e c y d o w a n i e niewskazane. Przy­
kład:
„ Mam 65 lat. Choroby tak mnie otoczyły ze wszystkich stron, że czasem mi się
wydawało, że to już koniec. Bez dłuższych rozmyślań i przygotowań zacząłem żyć
według „Dziecinki" Porfirija Iwanowa, przyłączyła się do mnie żona, zrobiło się
weselej i ciekawiej. Wiosną 1991 roku kupiłem książkę Armstronga „ Woda żywa "
i Bragga „ Cud głodówki". Po przeczytaniu i przeanalizowaniu, co i jak, doszedłem
do wniosku, że można i należy je połączyć. Po roku, tj. w roku 1992, „zapomnia­
łem", z której strony mam serce, co to takiego przeziębienie. W 1995 roku kupili­
śmy z żoną Pańskie książki.
Przy oczyszczaniu jelita korzystałem z zaleceń Siemionowej, ale później pomy­
ślałem, czy nie lepiej byłoby pić rano własną urynę, zebraną z całego dnia, tj. wy­
pić 1,2-1,5 litra, po naturalnym wypróżnieniu. Spróbowałem, wypiłem, po 15-20
minutach wyszło ze mnie mnóstwo „świństw" —jeden wielki koszmar. (Pisałem j u ż
wcześniej, że w porównaniu z lewatywami urynowymi wszystko inne jest niczym,
Dodam, że zastosowany w tym przypadku zabieg nosi n a z w ę Szankh Prakszalana
z uryną. - Przyp. aut.) I to w 5-6 dniu głodówki na wodzie destylowanej i urynie
z całej doby.
Ostatnie głodówki 7-IO-dniowe przeprowadzałem (bez lewatyw) w laki sposób:
pierwszego dnia po wypróżnieniu wypijałem opisaną wyżej ilość uryny, po 20-25
minutach następowało wypróżnienie, samopoczucie miałem dobre.
Drugiego dnia - ten sam zabieg, po 20-30 minutach wyszła prawie czysta ury­
na. W trzecim dniu głodówki - ten sam zabieg, wyszła już czysta uryna, w całym
ciele czułem lekkość, żadnego dyskomfortu".

189
 K o m e n t a r z : jest t o ciekawa kombinacja głodówki i Szankh Prakszalany
z uryną. Generalnie, polecam w a m najnowsze techniki uzdrawiania. Powyższy
przykład wskazuje, że po zastosowaniu wymienionych wyżej metod w organizmie
pozostaje mnóstwo ukrytej patologii, która czeka na swój czas. Moje zalecenia zaś
skutecznie walczą również z nią. P o n a d t o , opisuję mechanizm działania takiego
czy innego zabiegu, który dla innych autorów jest „terra incognita" - nieznanym
lądem.

Choroby psychiczne
Trwałość rezultatów leczenia g ł o d ó w k ą w przypadku chorób psychicznych zale­
ży przed wszystkim od dwóch czynników. Pierwszy - to bezwzględne przestrzega­
nie zarówno diety (mleczno-roślinnej), jak i warunków życia oraz pracy. Drugi,
lecz nie mniej ważny - to t e m p o rozwoju choroby i jak dawno się zaczęła. Choro­
by „ ś w i e ż e " przechodzą szybko, dobry stan pacjenta utrzymuje się dłużej; przy
sprzyjających okolicznościach choroba w ogóle nie powraca. Im dłużej jednak trwa
choroba, im dłużej chory poddaje się r ó ż n y m m e t o d o m leczenia, tym słabsze są re­
zultaty głodówki leczniczej i tym szybciej m o ż e powrócić wcześniejsze zachoro­
wanie. Jest to zresztą zrozumiałe: kiedy organizm jest od dłuższego czasu owła­
dnięty chorobą, kiedy jej przebieg jest intensywny, naturalne siły obronne są bar­
dziej nadszarpnięte, to w konsekwencji możliwości leczenia są mniejsze, a utrzy­
manie j e g o rezultatów trudniejsze.

Z praktyki J. Nikołajewa:
„Chory B. trafił do nas z rozpoznaniem: schizofrenia hipochondryczna. Skarżył
się na bóle głowy, uczucie pustki w głowie, kołatanie serca, uczucie falowania
w piersiach i gardle, braku lewej polowy klatki piersiowe/ łącznie z sercem i ręką.
złe funkcjonowanie żołądka, uczucie zimna lub gorąca w nogach, ogólne osłabie­
nie. Od czasu do czasu przejawiał nieposkromioną chęć szczekania jak pies.
W takim stanie chory przez trzy lata przebywa! w szpitalu psychiatrycznym, gdzie
przeszedł wszystkie rodzaje leczenia psychiatrycznego, bez skutku. Następnie trafił
do kliniki praktykującej głodówkę leczniczą.
Chory odbył 29-dniową głodówkę. W 12. dniu regeneracji, na prośbę matki i je­
go własną, wypisaliśmy go do domu. W domu B. kontynuował dietę regeneracyjną,
wychodził na spacery, jeździł na łyżwach. Jego stan nadal się poprawiał, skargi na
dolegliwości nie powracały. Czuł się zdrowy.
W późniejszym czasie B. kontynuował zajęcia na wydziale prawa. Zakończył go.
Został przyjęty do jednego z ministerstw w charakterze referenta. Pracuje tam już
ponad 20 lat. Cieszy się dużym autorytetem wśród współpracowników, angażuje się
w pracę społeczną. Jest żonaty. W życiu rodzinnym jest szczęśliwy. Ani razu nie byl
na leczeniu szpitalnym. Co prawda, od czasu do czasu pojawiają się stany lękowe.
Wiele osób uważa, że to nie takie zlc - nie ma samozadowolenia, obojętności. Z na­
chodzącą go czasem hipochondrią B. potrafi walczyć sam, przeprowadzając okre­
sowo głodówki dozowane. Co roku jeździ na wakacje, przestrzega zapisanej diety:
bezmięsnej, ze znacznym ograniczeniem białek zwierzęcych, z przewagą surowych

190
warzyw, owoców. Alkohol i palenie wykluczone. B. do lej pory konsultuje się z le­
karzem, który go leczył".
K o m e n t a r z : uczucie lęku świadczy o istnieniu stłumienia psychicznego
w postaci polowej człowieka. Równolegle do głodówki należy stosować metody
oczyszczania postaci polowej.

Stwardnienie rozsiane

Jest to choroba związana ze stwardnieniem określonych części ciała wskutek za­

palenia. W układzie n e r w o w y m stwardnienie (skleroza) jest to nadmierny, bezład­
ny wzrost tkanki łącznej. Stwardnienie rozsiane charakteryzuje się stwardnieniem
atakującym pojedyncze odcinki - obszary rozsiane w mózgu lub w rdzeniu kręgo­
wym. Te stwardniałe obszary m o g ą być wielkości główki od szpilki aż do wielko­
ści ziama fasoli.
Podstawowe objawy: osłabienie, silne, gwałtowne ruchy, zaburzenie koordyna­
cji kończyn, rozstrój psychiczny i halucynacje, mówienie bez przerwy i „rozbiega­
n e " oczy, gwałtowne wstrząsy ciała. Stwardnienie rozsiane skutecznie leczy się
głodówką, nawet w przypadkach zaniedbanych. W tym celu należy odbyć kilka
głodówek po 15-25 i więcej dni. Oto ogólny obraz głodówki w przypadku stwar­
dnienia rozsianego. Pierwsza głodówka daje dostrzegalną poprawę stanu ogólnego
chorych, polepsza się panowanie nad kończynami, częstokroć chorzy, którzy byli
przykuci do łóżka, wstają i m o g ą się poruszać. Ta poprawa, a nawet dalszy postęp
mają miejsce przy starannie opracowanej diecie (patrz odpowiedni rozdział o odży­
wianiu podczas wychodzenia z głodówki), regularnych specjalnych ćwiczeniach
i kąpielach słonecznych w okresie po zakończeniu głodówki. W ten sposób prze­
prowadza się serię trzech lub większej liczby głodówek.
W ramach ćwiczeń wykonuje się delikatne m c h y , które wymagają coraz więk­
szej lekkości i zręczności. Dieta składa się z warzyw i o w o c ó w z bardzo ograniczo­
ną ilością tłuszczu, cukru, białka i skrobi. Najlepiej, gdy białko jest pochodzenia ro­
ślinnego - orzechy i pestki słonecznika. Przykład:
„Mam 60 lat. Nabyłam Pańskie 4 tomy. W ciągu czterech miesięcy przeprowa­
dziłam trzy razy trzydniową głodówkę na urynie i surowej wodzie: ustąpiły bóle
stawów, obniżyło się ciśnienie, nie bolą mnie nerki, schudłam o 15 kilogramów,
czuję się dobrze. (Taką dużą utratę wagi m o ż n a wytłumaczyć jedynie tym, że orga­
nizm pozbył się 15 kilogramów nie tylko zbędnej, lecz również chorej m a s y ciała.
- Przyp. aut.)
Mężowi (70 lat) poczerwieniał duży palec u stopy. Zgłosił się do szpitala, robili
mu zastrzyki, dawali maści, w ciągu tygodnia spuchła mu cała stopa. Namawiałam
go do picia uryny - zgodził się. Trzy dni głodówki i uryna. Nogę przez cały czas
trzymał w opatrunku z uryny. Czwartego dnia zdjęliśmy - obrzęk zszedł, wchłonę­
ły się wszystkie guzki przy małym i dużym palcu. Noga wyglądała jak młoda. Na­
szemu zdumieniu nie było końca ".
K o m e n t a r z: co oznacza zaczerwienienie? To, że w tym miejscu jest stan za­
palny, a więc - proces gnilny. Głodówka i kwaśne właściwości uryny zmieniły pH

191
tego obszaru ciała na n o r m a l n e . Pozbawiło to proces chorobotwórczy „korzeni"
i wszystko wróciło do n o r m y .

Cukrzyca
G ł o d ó w k ę j u ż od dawna i z p o w o d z e n i e m stosowano w walce z cukrzycą. Leka­
rze na Zachodzie, w Japonii, a w szczególności w Indii od dawna zaliczają cukrzy­
cę do chorób, w których wskazane jest leczenie głodówką. Jednocześnie stwierdzo­
no, że u zdecydowanej większości cukrzyków zaprzestanie wydalania cukru z mo­
czem następowało w 4 - 5 dniu głodówki.
Należy dodać, że w przypadku cukrzycy, zwłaszcza w jej ciężkich postaciach,
bardziej skuteczne i bezpieczniejsze okazało się przeprowadzanie kilku głodówek
o czasie trwania od 7 do 14 dni. W przypadku w r z o d ó w zgorzelinowych kończyn
dolnych i równoległego występowania znacznej otyłości (zwłaszcza, gdy chory
długo był uzależniony od leków hormonalnych) trzeba nadal stosować leki również
w czasie głodówki, zmniejszając dawki 5-10-krothie.
Tak na przykład, w Erewanie, chorych na cukrzycę w ciężkiej postaci, z dużą
nadwagą, z wrzodami zgorzelinowymi na nogach leczono z powodzeniem serią
głodówek, nadal podając leki, lecz zmniejszając 5-10-krotnie ich ilość. Lekarz G.
Sarkisian z kliniki endokrynologicznej w Erewanie prowadził dla ciężko chorych
dwu- lub trzykrotne głodówki po 10-11 dni. Jednemu z chorych groziła amputacja
nogi w związku z m a r t w i c ą stopy. Po dwóch 11-dniowych głodówkach wszystkie
wskaźniki cukrzycowe (cukier w moczu, we krwi i in.) zdecydowanie się poprawi­
ły, zapalenie zgorzelinowe całkowicie ustąpiło, odpadła konieczność amputacji,
chory zaczął swobodnie chodzić.
Jeszcze lepsze wyniki w walce z c u k r z y c ą daje g ł o d ó w k a urynowa. W trakcie
głodówki obniża się poziom cukru we krwi; podczas regeneracji m o ż e się znów po­
dnieść, ale nie przekracza normy. Stan ogólny chorego poprawia się: mija osłabie­
nie, świąd, słabnie pragnienie, nadmierny apetyt.

Choroby serca
Większość chorób serca powstaje wskutek zwężenia tętnic wieńcowych i two­
rzenia się w nich skrzepów. G ł o d ó w k a urynowa przyspiesza ich rozpuszczanie.
Skrzepy i blaszki cholesterolowe, które pokrywają od wewnątrz ściany tętnic, pod­
czas głodówki ulegają autolizie. Leczenie g ł o d ó w k ą jest skuteczne w przypadku
miażdżycy tętnic, ostrego zapalenia mięśnia sercowego, otłuszczenia serca, zapale­
nia wsierdzia, zwykłego zapalenia osierdzia. Znacznie trudniej poddaje się głodów­
ce zwapniające zapalenie osierdzia. Dobrze na nie działa tylko głodówka urynowa.
Podczas długotrwałej głodówki serce odpoczywa. Nie może być jednak mowy
o żadnym odpoczynku, kiedy głodówka przechodzi stadium pobudzenia pokarmo­
wego i częściowo stadium narastającej kwasicy. Dopiero po pierwszym przełomie
kwasiczym stwierdza się uregulowany puls. Staje się delikatny, naczynia są bar­
dziej elastyczne. Następuje zwolnienie rytmu skurczów serca. T o n y są wyraźnie
słyszalne. Zanikają d o d a t k o w e skurcze serca - zakłócenia pracy serca z przedwcze-

192
snymi impulsami pochodzącymi z włókien mięśni k o m ó r i przedsionków. Nierzad­
ko dzięki głodówce ustępują bardzo skomplikowane zaburzenia rytmu serca - mi­
gotanie przedsionków, kiedy serce dosłownie buksuje.

Niewydolność wieńcowa i wady serca

G ł o d ó w k ę stosowano j a k o skuteczną metodę leczenia osób otyłych z przewlekłą
niewydolnością wieńcową. P o p r a w ę stanu większości chorych uzasadnia się tym,
że znaczny spadek wagi prowadzi do przywrócenia prawidłowego położenia serca
i poprawy krążenia wieńcowego.
Wady serca zazwyczaj nie stanowią przeciwwskazania do głodówki, j e d n a k ż e
czas jej trwania powinien być niezbyt długi. W niektórych przypadkach trzeba za­
lecać chorym częściowe pozostawanie w łóżku. W rezultacie głodówki leczniczej
u większości chorych cierpiących na w a d y serca o b s e r w o w a n o p o p r a w ę stanu
ogólnego, j a k również wyrównanie pracy serca.
Carrington twierdzi, że głodówka jest najskuteczniejszym środkiem na w z m o c ­
nienie słabego serca, przy czym jest to j e d y n y środek fizjologiczny i racjonalny.
Wzmocnienie dokonuje się dzięki trzem czynnikom:
• dodatkowemu wypoczynkowi, jaki głodówka zapewnia sercu;
• poprawie sprawności całego układu krążenia w rezultacie głodówki;
• nieobecności środków pobudzających, które stosuje się w leczeniu.
Wykonując mniej intensywną pracę, serce samo się leczy. W setkach przypad­
ków chorób serca, obserwowanych przez H. Sheltona, w rezultacie głodówki o róż­
nym czasie trwania serce staje się zdrowsze i mocniejsze. Wiele serc uznanych za
„nieuleczalne" całkowicie dochodzi do normy.
Zmniejszenie wagi czyni pracę serca lżejszą. U osób cierpiących na otyłość ser­
ce musi dokładać nieprawdopodobnych starań, aby z m u s i ć krew do krążenia po ta­
kim o g r o m n y m ciele. Każdy stracony kilogram ułatwia pracę serca.
Wraz z rozpoczęciem głodówki przestajemy dostarczać organizmowi sól, co
umożliwia mu szybkie wyciągnięcie w o d y i soli z obrzękniętych tkanek. Ukryte
obrzęki i puchlina wodna momentalnie znikają. To z kolei przynosi u l g ę sercu.

Zwiększenie wagi za pomocą głodówki

Jeżeli ktoś ma, niezależnie od indywidualnej konstytucji, n i s k ą wagę, to j e s t to
przede wszystkim choroba wskazująca na obecność procesu kompensacji. U takiej
osoby patologia występuje zarówno w świadomości, j a k i w ciele. Ś w i a d o m o ś ć
cierpi wskutek strumień psychicznych, ciało zaś - z p o w o d u złogów. W s k u t e k „za­
nieczyszczenia" komórek - w mniejszym lub większym stopniu - niektóre narzą­
dy nie funkcjonują normalnie. G ł o d ó w k a umożliwia oczyszczenie z a r ó w n o świa­
domości, j a k i ciała. Ponadto stymulowana jest zdolność każdej k o m ó r k i do lepsze­
go przyswajania substancji odżywczych, co pozwala cierpiącemu na n i e d o w a g ę
w ciągu kilku tygodni lub miesięcy przytyć, i to czasem na tyle istotnie, że wzbu­
dza to zdziwienie otoczenia.
Przykład z książki Paula Bragga dobitnie ilustruje to zjawisko.
„Mam siostrę, którą bardzo kocham. Urodziła się słaba. Nie pomylę się, jeśli po-

193
wiem, że jej waga urodzeniowa nie przekraczała dwóch kilogramów. Przez cale ży­
cie moja siostra Luiza miała przezwisko „ chudzielec ", a kiedy była dzieckiem, mat­
ka starała się dawać jej jak najwięcej mleka i śmietany, wieprzowiny, ziemniaków,
ryżu, ptysiów i wszystkiego, co w powszechnej opinii może podnieść wagę. Mijały
lata, a im więcej moja siostra dostawała tych pożywnych produktów, tym była
chudsza, słabsza, bledsza i bardziej chora. Zdarzało się, że była tak osłabiona, iż
musiała leżeć w łóżku. Ale nawet wtedy nadal była na tak zwanej diecie tuczącej.
Opuściłem dom i zająłem się poprawianiem swojego zdrowia, a potem powróci­
łem do Wirginii, gdzie mieszkała Luiza. Była już dorosłą dziewczyną, ale niezamęż­
ną. Pracowała jako nauczycielka w szkole i była szczupła, blada, wyczerpana i bar­
dzo słaba.
Po ciężkim dniu spędzonym w klasie przychodziła do domu i padała na łóżko,
kompletnie wyzuła z sil.
Przyjechałem do Wirginii, kiedy zaczęły się wakacje. Opowiedziałem siostrze
o swoim programie i zaproponowałem, że jej pomogę. To, co dokonało się ze mną
w rezultacie zmiany trybu życia na naturalny, siostra uznała za wielki cud i zgodzi­
ła się na wszystko.
Wyjaśniłem jej, że częścią programu jest przeprowadzenie serii głodówek, które
dadząjej organizmowi odpoczynek fizjologiczny i umożliwią odnowę układu pokar­
mowego. Oczyszczanie pomoże zwiększyć ilość soku żołądkowego, co umożliwi
przyswajanie większej ilości białka i nie tylko nastąpi poprawa przyswajania bia­
łek, lecz również cały układ trawienny usprawni swoją pracę i zregeneruje się w re­
zultacie głodówki. Procesy metaboliczne, stanowiące istotę życia, zmiany chemicz­
ne w komórkach, wskutek których organizm uzyskuje energię potrzebną w przebie­
gu czynności fizjologicznych, synteza nowego materiału zastępującego obumarły -
to wszystko po zrealizowaniu programu głodówki będzie dokonywało się ze znacz­
nie większą energią.
Wieloletnie doświadczenie w stosowaniu głodówki wykazało, że usprawnienie
metabolizmu w rezultacie głodówki prowadzi do zwiększenia ciężaru właściwego
tkanek zbudowanych po głodówce. Głodówka pomaga organizmowi przyswajać
białka, tłuszcze, węglowodany, cukry, minerały, witaminy i wszystkie substancje,
które są ustrojowi niezbędne do efektywnego funkcjonowania.
Luiza zaczęła od pełnej głodówki 7-dniowej na wodzie destylowanej. Była abso­
lutnie przekonana, że natura oczyści jej organizm, że oczyszczenie układu pokar­
mowego pomoże jej zbudować nowe ciało. W ciągu pierwszych siedmiu dni straci­
ła nieco na wadze, ale po przerwaniu głodówki nabrała ogromnego i zdrowego
apetytu. Ten tygodniowy odpoczynek fizjologiczny dał zdumiewające rezultaty.
Mówiła mi, że nigdy w życiu tak jej nie cieszyło jedzenie, jak wtedy, kiedy zaczęła
nową dietę zamiast tłuszczów i kasz, które jej dawno zbrzydły.
Dieta składała się w 50% ze świeżych surowych warzyw i owoców. Oprócz tego
dawałem jej gotowane jarzyny, pestki słonecznika, kiełki zbożowe, orzechy i różne
rodzaje masła orzechowego. Po trzech tygodniach od pierwszej głodówki wyzna­
czyłem jej następną, l O-dniową. I to był początek jej nowego życia. Zaczęła nabie­
rać wagi. Moja wychudzona, wyniszczona siostra przeistoczyła się w piękną kobie­
tę o okrągłych kształtach. Wydawało się, że każda część jej ciała została stworzo-
na na nowo. Włosy nabrały blasku, którego wcześniej nigdy nie miały. Na policz­
kach pojawił się rumieniec, a w oczach taki blask, jaki bywa tylko u dzieci. Nasi ro­
dzice, przyjaciele, sąsiedzi byli zaskoczeni tą przemianą Luizy. Najbardziej zdumie­
wające było to, że moja siostra stała się jedną z najpopularniejszych młodych ko­
biet w okolicy i w następnym roku wyszła za mąż za uroczego człowieka. Są szczę­
śliwi i mają dzieci. Moja siostra zachowuje urok i piękno już od wielu lat.
Oprócz głodówki zaleciłem siostrze program ćwiczeń. Zaczęła od krótkich spa­
cerów, a następnie jej spacery stały się dłuższe. Przekonałem ją, aby jak najczęściej
korzystała ze świeżego powietrza, kąpieli słonecznych i codziennie robiła 20-minu-
lowe ćwiczenia oddechowe.
To, co zrobiła moja siostra, powtórzyły później setki łudzi. Głodówka daje wspa­
niałe rezultaty zarówno przy nadwadze, jak i przy zbyt niskiej wadze. Obu tym ty­
pom osób potrzebny jest jeden i ten sam program naturalnego tiybu życia w połą­
czeniu z głodówką ".
G. Wojtowicz opisuje, jak za p o m o c ą głodówki leczył c h u d e kobiety, które prze­
żyły blokadę Leningradu i których waga od tamtego czasu nie mogła dojść do nor­
my. Oprócz tego kobiety te cierpiały na p e w n e choroby przewlekłe. C h u d e pacjent­
ki zgodziły się na leczenie głodówką, ale początkowo nie bardzo wierzyły w po­
myślne zakończenie. Jakież było ich zdziwienie, kiedy po serii głodówek dozowa­
nych udało im się pozbyć chorób przewlekłych i po raz pierwszy od wielu lat odzy­
skały n o r m a l n ą wagę.

Choroby uszu
Choroby te łączy się z nadciśnieniem i miażdżycą tętnic. G ł o d ó w k a bardzo do­
brze przywraca funkcję słuchu. Chorych na niedosłuch zbadano po 15-20-dniowej
głodówce i 15-20-dniowym okresie regeneracji. U 82 spośród 93 osób słuch po­
prawił się o 5 do 15 decybeli na skali dźwięków niskich i średnich. U 11 osób nie
stwierdzono poprawy słuchu, lecz za to ustąpiły u nich s z u m i dzwonienie w uszach
i głowie. Poprawę tłumaczy się oczyszczeniem receptorów nerwowych i nerwów,
lepszym odżywianiem „ślimaka", k a n a ł ó w półkolistych i mózgu.

Choroby przewlekłe
Tak więc, wiemy, że choroba jest swoistym t y m c z a s o w y m stanem organizmu,
w czasie którego organizm przechodzi ze stanu stabilnego funkcjonowania (zdro­
wia) w inny stan (choroby), dla niego nietypowy. W y p r o w a d z o n y przez chorobę
z „ r ó w n o w a g i " organizm czyni wysiłki (a więc zużywa siłę życiową, energię)
w celu powrotu do stanu wyjściowego (zdrowia). Jeżeli siły życiowej jest za m a ł o ,
aby organizm mógł w pełni powrócić do wcześniejszego stanu stabilnego (zdro­
wia), to organizm stabilizuje swoją pracę w p e w n y m stanie pośrednim, p o m i ę d z y
zdrowiem a chorobą. Ten właśnie stan „ p o ś r e d n i " nazywa się c h o r o b ą p r z e w l e ­
kłą.
Choroba przewlekła charakteryzuje się tym, że pierwiastek chorobotwórczy,
który pozostał w organizmie, dąży do umocnienia się i rozwoju, o r g a n i z m z kolei

195
dąży do przywrócenia stanu pierwotnego - zdrowia. W obu przypadkach organizm
musi zużywać silę życiową, przystosowywać się do „pokoju na granicy wojny".
Prowadzi to do włączenia się pewnych m e c h a n i z m ó w wyrównawczych (kompen­
sacyjnych) i organizm osoby przewlekle chorej nadal funkcjonuje w mniej lub bar­
dziej znośnym stanie dopóty, dopóki wystarcza energii życiowej na ich podtrzyma­
nie. Gdy tylko organizm nie jest w stanie obsługiwać m e c h a n i z m ó w wyrównaw­
czych powstrzymujących chorobę, następuje zaostrzenie choroby i „wywalcza"
ona sobie „ d o d a t k o w ą przestrzeń życiową". Organizm zaś walczy z nią poprzez
uruchomienie n o w y c h m e c h a n i z m ó w w y r ó w n a w c z y c h , przeznaczając na ich ob­
sługę jeszcze większą ilość siły życiowej.
W rezultacie zmiany dystrybucji siły życiowej organizm „ w y ł ą c z a " szereg dru­
gorzędnych funkcji biologicznych w celu przetrwania. W pierwszej kolejności wy­
łączana jest funkcja najbardziej rozrzutna pod względem energetycznym - płcio­
wa: obniża się ogólne napięcie organizmu, następuje wczesne starzenie się i towa­
rzyszące temu choroby, gwałtownie skraca się długość życia.
Wychodząc z powyższego, praca uzdrawiająca będzie się odbywała etapowo.
Dzięki m e t o d o m i środkom energooszczędnym początkowo zacznie się odnawiać
poziom siły życiowej, który będzie przeprowadzał organizm z j e d n e g o poziomu
wyrównawczego na drugi, aż do ostatniego - prawdziwego zdrowia. Przejście
z j e d n e g o poziomu w y r ó w n a w c z e g o na drugi b ę d ą sygnalizowały stany ostre - za­
ostrzenie odpowiednich chorób przewlekłych, które ostatecznie ustąpią. Każdy
człowiek m o ż e całkowicie pozbyć się dowolnej choroby przewlekłej, kiedy tylko
przejdzie przez szereg zaostrzeń.
Po k a ż d y m takim zaostrzeniu będzie się pojawiać utracona wcześniej funkcja.
Najpierw przyjdzie rześkość, później z n i k n ą oznaki przedwczesnego starzenia się,
potem nastąpi przywrócenie czynności płciowej.
P o m ó w m y teraz o tym, w jaki sposób głodówka pomaga nam w walce z choro­
bami przewlekłymi.
U każdego przewlekle chorego występują połączenia chorób przewlekłych
o różnym profilu. Zastosowanie tylko metody głodówki leczniczej umożliwia osią­
gnięcie trwałego wyleczenia z całego kompleksu chorób przewlekłych. Dzieje się
tak dlatego, że głodówka przede wszystkim regeneruje pod względem jakościo­
wym i ilościowym pracę najważniejszego układu - aparatu immunogenetycznego,
wzmacnia barierę komórek, narządów i układu, odnawia zasoby krwi (mikrokrąże-
nie), i - co jest równie ważne, zapewnia długofalowe działanie leczniczo-profilak­
tyczne na organizm. Człowiek poddaje się „remontowi kapitalnemu". Jeżeli głębo­
kie oddziaływanie głodówki zniszczyło „ k o r z e n i e " chorób w postaci polowej czło­
wieka, to choroby opuszczają organizm wcześniej i na zawsze. Jeżeli zaś oddzia­
ływanie głodówki nie jest głębokie, to choroby m o g ą z czasem p o w r a c a ć wskutek
wadliwego trybu życia. Wszystko zależy od tego, j a k zadawniony jest proces cho­
robowy, a w jeszcze większym stopniu od wytrwałości samego pacjenta w dążeniu
do uzyskania trwałego efektu leczniczego. N i e z b ę d n y m elementem takiej wytrwa­
łości jest powtarzanie głodówek profilaktycznych co roku, a w razie konieczności
- również serii głodówek (frakcyjnych) w ciągu kilku lat z rzędu, aż do osiągnię­
cia ostatecznego wyleczenia. Istnieje wiele dobitnych przykładów na to, jak, zda-

196
wałoby się, skazani na śmierć chorzy, wytrwale powtarzając długotrwałe głodów­
ki, po kilku latach stawali się praktycznie zdrowymi ludźmi.
Choroba przewlekła przede wszystkim powoduje zmniejszenie przyswajania
przez komórki dwutlenku węgla. Leczenie konwencjonalne nie d o p r o w a d z a do
normalizacji tego podstawowego wskaźnika. W efekcie wyczerpują się mechani­
zmy wyrównawczo-przystosowawcze człowieka, z a r ó w n o przy tradycyjnych m e ­
todach leczenia, jak i bez nich.
Same objawy lub kompleks objawów (zespoły) chorób przewlekłych w mniej­
szym lub większym stopniu zapewniają względne w y r ó w n a n i e procesu chorobo­
twórczego. Tak na przykład, reakcja termiczna (wzrost temperatury organizmu) ak­
tywizuje odporność (reakcje obronne organizmu) na bakterie i wirusy chorobo­
twórcze. Zespół bólowy wzmaga zjawisko reakcji przeciwbólowej wewnątrz orga­
nizmu, aktywizując tzw. receptory opiatowe, które wydzielają w e w n ę t r z n e sub­
stancje narkotyczne, itd.
Zastosowana w odpowiednim czasie głodówka jest zdolna zapewnić odrodzenie
procesów przyswajania przez komórki dwutlenku węgla.
Najważniejszą właściwością głodówki w przypadku chorób przewlekłych jest
szybkie wyprowadzenie odpadów, szybkie uwolnienie organizmu z n a g r o m a d z o ­
nych toksyn - przyczyny chorób, natomiast późniejszy prawidłowy tryb życia po­
maga odzyskać energię i zdrowie.
B ł ę d e m jest sądzić, że j e d n a głodówka, nawet długotrwała, m o ż e całkowicie
oczyścić organizm z nagromadzonych złogów. Toksyny, które gromadziły się
w organizmie przez długie lata, nie m o g ą zostać usunięte od razu, w ciągu kilku dni
lub tygodni. Przy takich chorobach, jak zapalenie stawów, p o w a ż n e zapalenia i gu­
zy nowotworowe, w celu uzyskania widocznej poprawy trzeba przeprowadzić trzy
i więcej głodówek, w zależności od każdego indywidualnego przypadku.
Przy zapaleniu dróg oddechowych, przewodu p o k a r m o w e g o i dróg m o c z o w o -
płciowych, j a k również wszystkich innych narządów posiadających b ł o n ę śluzową,
do całkowitego wyleczenia wystarczy j e d n a 20-30-dniowa głodówka. Tak na przy­
kład, zapalenie ucha, zapalenie spojówek, żołądka, jelita grubego, skręt jelit - to
wszystko można wyleczyć w ciągu jednej długotrwałej głodówki. W s t o s u n k o w o
nielicznych przypadkach potrzebna jest dwukrotna głodówka. Nieżyt p y ł k o w y
i astma również przechodzą dzięki głodówce.
Obserwacje wyników głodówki w wielu tysiącach p r z y p a d k ó w na przestrzeni
ponad 130 lat wykazały, że kiedy podczas głodówki zdejmuje się z narządów tra­
wiennych podstawowy „ciężar pracy", w ó w c z a s cała w y z w o l o n a energia życiowa
skierowuje się na oczyszczanie organizmu z n a g r o m a d z o n y c h toksyn. Dzięki wła­
snej sile życiowej organizm może sam sobie przywrócić zdrowie, siłę, energię -
kiedy pozbędzie się toksycznego ciężaru.
Anemia złośliwa szybko przechodzi w czasie dwutygodniowej głodówki. Przez
ten czas liczba krwinek wzrasta mnie więcej pięćset tysięcy razy. We wszystkich
tych przypadkach ma miejsce samozatrucie pochodzące z jelita grubego, które za­
nieczyszcza krew i pogarsza pracę organów krwiotwórczych. Takie zatrucie sep-
tyczne ma prawdopodobnie miejsce także w przypadku chorób n o w o t w o r o w y c h ,
również powodując anemię.

197
 Chorzy na cukrzycę m o g ą bezpiecznie i z powodzeniem stosować głodówkę,
zwłaszcza gdy są otyli. Jeżeli jednak przez długi czas mieli wstrzykiwaną insulinę,
to m u s z ą przeprowadzać g ł o d ó w k ę pod okiem specjalisty. D u ż ą korzyść odniosą
z głodówki osoby cierpiące na przewlekłe zapalenie nerek. W tych oraz podobnych
przypadkach ważniejsza od głodówki jest zmiana całego trybu życia. Tych chorych
należy nauczyć, co i jak jeść, zmusić ich do pracy nad szkodliwymi nawykami ży­
wieniowymi. M o g ą oni odzyskać zdrowie, stopniowo je wzmacniając, jeżeli skoń­
czą ze wszystkimi wyczerpującymi ich nawykami i będą przestrzegać zasad prawi­
dłowego odżywiania.
W czasie odżywiania regeneracyjnego i później stosowanej diety chorzy muszą
pamiętać o następującej sprawie. Zalecana „dieta z r ó w n o w a ż o n a " , obejmująca jed­
noczesne spożywanie produktów mlecznych i mięsnych, najbardziej bogatych
w białka-alergeny, szczególnie pogłębia antagonizm białkowy. Przy takim odży­
wianiu układ p o k a r m o w y nie jest w stanie zareagować w sposób pełnowartościo­
wy i rozłożyć wszystkie struktury białkowe na aminokwasy podstawowe, przyswa­
jane przez komórki człowieka. Za p o m o c ą testu radioimmunologicznego dowie­
dziono, że przy takim odżywianiu następuje przenikanie przez przewód żołądko-
wo-jelitowy do krwiobiegu cząsteczek białek, które nie są przyswajane przez tkan­
ki dopóty, dopóki nie nastąpi reakcja alergiczna antygen-przeciwciało.
Na tę reakcję organizm zużywa dużo energii. Jest ona potrzebna do wyrównania
skutków tej reakcji. N a w e t dla osób zdrowych takie odżywianie jest obciążające.
U przewlekle chorych zaś nasilają się przy tym reakcje alergiczne z późniejszym
w z m o ż o n y m działaniem uszkadzającym ścianki naczyń. Dlatego m u s z ą oni konse­
kwentnie stosować dietę niełączenia (polegającą na niezestawianiu ze sobą w jed­
nym posiłku określonych grup produktów - przyp. tłum.), z przewagą produktów
naturalnych i świeżych. Ten rodzaj diety był j u ż wcześniej opisany.

Padaczka
Padaczka skutecznie poddaje się leczeniu głodówką. Jeszcze w 1932 roku dok­
tor K l e m m e n s e n , pracujący w szpitalu dla nerwowo i psychicznie chorych w mie­
ście Diaplund (Dania), na podstawie przeprowadzonych 155 głodówek leczniczych
w przypadku epilepsji stwierdził, że u większości chorych napady ustają w 4-5
dniu głodówki, niezależnie od czasu trwania choroby. Najlepszy efekt zaobserwo­
wał u chorych, którzy cierpieli na bardzo częste napady.
Wydolność u m y s ł o w a w czasie głodówki znacznie wzrasta (nie ma intoksyka­
cji). Z tego powodu zastosowano g ł o d ó w k ę w stosunku do osób cierpiących na otę­
pienie u m y s ł o w e . Spośród siedemnastu chorych z w c z e s n y m otępieniem umysło­
wym, z którymi miał styczność doktor Hay, w pięciu przypadkach leczenie nie po­
skutkowało, pozostali zaś zostali wyleczeni całkowicie.

198
 Zakończenie

Nie ma łatwych dróg do całkowitego

zdrowia fizycznego i duchowego.

rzyjrzeliśmy się wspólnie, z uwzględnieniem wielu niuansów, zadziwiającej

P nauce o człowieku - głodówce. Wyjaśniliśmy, że najważniejszy w p ł y w gło­

dówka wywiera na naszą postać p o l o w ą (świadomość). Z m i a n y w tym miej­
scu dobroczynnie wpływają również na ciało fizyczne. Autor nie ma wątpliwości,
że kiedy choroby i leczenie będą j u ż ponad wasze siły, głodówka p o m o ż e w a m
w nieszczęściu.
Pamiętajcie - podejmując głodówkę, pokładacie nadzieję w sobie, w Boskiej
mocy, która wchodzi do waszego organizmu. To Wielki C u d - p r a c o w a ć z tym, co
nas stworzyło, podtrzymuje i rozwija. To jest właśnie „ Ź r ó d ł o W o d y Ż y w e j " ,
z którego każdy człowiek pije w o d ę życia, w o d ę zdrowia, w o d ę wiedzy.
Pamiętajcie również, że nasz umysł jest j e d y n i e instrumentem poznania. Nie
utożsamiajcie się z umysłem, uczuciami, lecz traktujcie je j a k instrumenty pozna­
nia świata. W przeciwnym razie umysł „wykopie w a m cysternę, która w o d y zatrzy­
mać nie m o ż e " (parafraza słów Pisma Św. - Jer. 2,13 - przyp. tłum.) — wszystkie
rodzaje leczenia za p o m o c ą chemioterapii i innych „osiągnięć n a u k o w y c h " .
Możecie do mnie napisać o swoich sukcesach, uwagach.
Przypominam - ja nie leczę, nie udzielam porad, nie przyjmuję na wizyty. Ja
wykładam naukę o człowieku. Wasza choroba jest w a s z y m p r o b l e m e m . Przyjąw-
szy surowe kryteria, wasza choroba - to skutek waszego nieprawidłowego postę­
powania. Chęć pozbycia się choroby - to wasza walka z niemądrymi nawykami,
które rodzą niewłaściwe zachowania, działania, potrzeby. M o g ę w a m w tej walce
pomóc swoją wiedzą (jest zawarta w moich książkach), ale walczyć musicie sami.
Bądźcie więc jak święty Jerzy w walce ze smokiem (własnym u m y s ł e m , wła­
snymi zmysłami, własnymi pragnieniami).

199
 ZAŁĄCZNIKI

Preparat antystresowy S. Arakelana

Preparat antystresowy jest to swoisty dodatek spożywczy dobroczynnie wpły­
wający na organizm, szczególnie w czasie głodówki.
Oto przepis: na j e d e n kilogram wagi człowieka bierzemy 0,01 g r a m a kwasku cy­
trynowego, 0,01 mililitra naparu z mięty, 2 gramy naturalnego m i o d u i 2 mililitry
wody. Jest to norma na 6 dni. Jeżeli np. ważycie 80 kilogramów i g ł o d ó w k a trwa
trzy dni, to bierzecie odpowiednio 0,4 g r a m a kwasku cytrynowego, 0,4 mililitra na­
paru z mięty, 80 gramów miodu i 80 mililitrów wody. Podzielcie to na trzy porcje
i stosujcie raz dziennie.
Znaczenie fizjologiczne każdego składnika jest następujące:
• K w a s cytrynowy - jedyny kwas, jaki łączy się w organizmie z w a p n i e m . Cy­
trynian wapniowy jest unikatową w a ż n ą życiowo solą o właściwościach zasado­
wych. Podczas jej rozpuszczania uwalniają się wapń i fosfor, g r o m a d z ą c e się w ko­
ściach. Przy normalnym odżywianiu około 6 0 % wapnia i fosforu - niezbędnych do
życia substancji - przechodzi przez organizm bez zatrzymywania się.
• Kwas cytrynowy ma jeszcze j e d n ą cechę c h a r a k t e r y s t y c z n ą - stanowi on rezul­
tat, do którego prowadzi proces trawienia p o k a r m ó w . Łącząc się z k w a s e m adeno-
zynotrójfosforowym (ATP), kwas „spala się", uwalniając energię. Wprowadzając
do organizmu gotowy kwasek cytrynowy, redukujemy j e g o pracę i sprawiamy, że
odżywianie jest bardzo efektywne. Ściśle mówiąc, jeżeli pijecie roztwór m i o d u
z kwaskiem cytrynowym, to nie ma j u ż m o w y o żadnej g ł o d ó w c e - zapewniacie so­
bie wspaniałe odżywianie, a równocześnie jesteście zwolnieni z trawienia pokarmu.
Kwas cytrynowy, łącząc się z aminami, tworzy kwas aminocytrynowy o ujem­
nym ładunku energetycznym. Spośród 21 niezbędnych a m i n o k w a s ó w tylko trzy są
naładowane ujemnie - na tym polega cenne znaczenie kwasu cytrynowego dla
organizmu.
Jeżeli nie macie kwasku cytrynowego, możecie wykorzystać cytrynę. Sok wyci­
śnięty z cytryny zawiera 10% kwasu cytrynowego, tj. licząc na sześć dni i j e d e n ki­
logram wagi będziecie potrzebować 0,1 mililitra soku z cytryny.
Na temat miodu j u ż dużo wiemy. Połączenie go z cytryną jest d o b r z e z n a n y m
ludowym środkiem leczniczym.
Woda - najlepsza będzie z roztopionego lodu lub specjalnie oczyszczana - osią­
gniecie lepszy efekt.
Mięta dzięki swoim właściwościom s m a k o w y m stymuluje zasadę życiową
„Wiatru". W efekcie m a m y taki obraz: m i ó d stymuluje zasadę ż y c i o w ą „ F l e g m y " ,
kwas cytrynowy - zasadę życiową „ Ż ó ł c i " i mięta - zasadę ż y c i o w ą „Wiatru", tj.
otrzymany produkt równoważy wszystkie trzy zasady życiowe - stąd j e g o skutecz­
ność.

201
 Arakelan radzi d o d a w a ć do w o d y nieco sody (według wyliczenia - 1 gram na 3
litry). Soda z kwasem cytrynowym - dobrze wszystkim znany musujący napój -
obficie wydziela dwutlenek węgla, również niezbędny naszemu organizmowi.
Niezależnie od głodówki ten dodatek spożywczy (preparat „antystresowy")
można stosować również w zwykłe dni, po 30 gramów dziennie. W tym wypadku
nie musimy robić przeliczenia na w a g ę ciała, lecz po prostu bierzemy sok z trzech
cytryn lub łyżeczkę kwasku cytrynowego, 250 gramów naturalnego miodu, łyżkę
naparu z mięty pieprzowej, do tego wszystkiego dodajemy 1 litr wody z roztopio­
nego lodu.

Szankh Prakszalana - „Gest muszli"

W j o d z e istnieje m e t o d a przepłukiwania i oczyszczania całego przewodu pokar­
m o w e g o - od j a m y ustnej do odbytu. N a z y w a się ona „Gest muszli", ponieważ wo­
da, przechodząc przez przewód p o k a r m o w y jak przez muszlę, wypłukuje wszyst­
kie nieczystości.
W o d ę się połyka, następnie przechodzi ona przez żołądek, a później za p o m o c ą
prostych ruchów przeprowadza s i e j ą do jelit i wyprowadza przez odbyt. Ćwicze­
nia trwają dopóty, dopóki woda nie zacznie wychodzić tak samo przezroczysta, jak
była na wejściu.
P r z y g o t o w a n i e . Podgrzejcie w o d ę d o temperatury ciała, osoloną w pro­
porcji 5-6 g r a m ó w na litr, co mniej więcej odpowiada stężeniu soli w osoczu krwi
(nieduża, płaska łyżka stołowa na litr wody). Woda musi być słona, gdyż bez do­
mieszki soli będzie wchłaniana przez przewód żołądkowo-jelitowy. Stężenie soli
możecie regulować samodzielnie - najważniejsze, żeby organizm nie wchłaniał
wody.
K o r z y s t n a p o r a . Najkorzystniej jest wykonywać ćwiczenie rano - n a
czczo cały zabieg, jak wykazuje praktyka, trwa godzinę-półtorej, a w miarę naby­
wania umiejętności - 4 5 - 6 0 minut.
Oto schemat przeprowadzania w o d y przez przewód pokarmowy:
• wypić szklankę osolonej wody;
• niezwłocznie w y k o n a ć określone ruchy (patrz niżej);
• wypić szklankę w o d y i wykonać serię ruchów.
Podczas w y k o n y w a n i a ruchów woda będzie powoli przechodziła do jelit, nie
wywołując mdłości.
Kontynuujcie wypijanie po szklance w o d y i wykonywanie ruchów, dopóki nie
wypijecie sześciu szklanek.
W tym m o m e n c i e trzeba udać się do toalety. Zazwyczaj pierwsze wypróżnienie
następuje prawie natychmiast; po pierwszej porcji kału - uformowanej, nastąpią
kolejne, bardziej miękkie, a później płynne.
Jeżeli wypróżnienie nie następuje niezwłocznie lub w ciągu 5 minut, należy po­
wtórzyć ruchy, nie pijąc więcej wody, a potem znów pójść do toalety. Jeżeli nadal
nie będzie oczekiwanego rezultatu, to należy zrobić lewatywę. Gdy tylko mecha­
nizm „syfonu" zostanie uruchomiony, tj. gdy zaczną się wypróżnienia, reszta pój­
dzie automatycznie.

202
 Moja rada. Po każdej wizycie w toalecie i użyciu zwykłego papieru toaletowe­
go opłuczcie odbyt ciepłą wodą, osuszcie i posmarujcie olejem roślinnym, ażeby
zapobiec podrażnieniu, jakie wywołuje sól. Niektóre wrażliwe osoby są podatne
nawet na lekkie podrażnienie, czemu łatwo zapobiec.
Po pierwszym wypróżnieniu należy wypić szklankę w o d y , w y k o n a ć ruchy, na­
stępnie wrócić do toalety; za k a ż d y m razem nastąpi wypróżnienie. Kontynuujcie
picie wody, wykonywanie ruchów i chodzenie do toalety, dopóki w o d a nie stanie
się tak czysta jak na początku. W zależności od stopnia zanieczyszczenia jelit trze­
ba będzie wypić od dziesięciu do czternastu szklanek, rzadko się zdarza, że więcej.
Kiedy będziecie zadowoleni z wyniku, to znaczy, kiedy w y c h o d z ą c a z was wo­
da będzie wystarczająco czysta, powinniście przerwać zabieg. Będziecie jeszcze
kilka razy chodzić do toalety. Później możecie wypić trzy szklanki niesolonej w o ­
dy i sprowokować wymioty. To wyłączy m e c h a n i z m „syfonu" i opróżni żołądek.
R u c h p i e r w s z y . Pozycja wyjściowa: stoimy, stopy rozstawione na o k o ł o 30 cen­
tymetrów, palce u rąk splecione, dłonie zwrócone ku górze. Plecy proste, oddycha­
my normalnie.

Cztery ćwiczenia Szankh Prakszalany w celu przeprowadzenia wody przez przewód żo/ądko-
wo-jelitowy

Nie odwracając górnej części tułowia, pochylamy się najpierw w lewo, bez za­
trzymywania w końcowej pozycji, prostujemy się i od razu p o c h y l a m y w prawo.
Powtarzamy ten podwójny ruch cztery razy, to znaczy w y k o n u j e m y łącznie osiem
ruchów, na przemian w lewo i w prawo, co razem zajmie n a m o k o ł o 10 sekund.
Ruchy te otwierają odźwiernik żołądka, a przy każdym ruchu (pochyleniu) część
wody dostaje się z żołądka do dwunastnicy.
R u c h d r u g i . Ten ruch zmusza w o d ę do przesuwania się w jelicie cienkim.
Pozycja wyjściowa taka sama. Wyciągamy p r a w ą rękę przed siebie, a l e w ą rękę
zginamy tak, aby palec wskazujący i kciuk dotykały prawego obojczyka. N a s t ę p ­
nie wykonujemy obrót tułowia, kierując wyciągniętą rękę do tyłu, j a k najdalej; pa­
trzymy na końce palców. Nie zatrzymując się na zakończenie obrotu, od razu po­
wracamy do pozycji wyjściowej i wykonujemy obrót w d r u g ą stronę. T e n podwój-

203
ny ruch należy w y k o n a ć również cztery razy. Czas trwania czterech powtórzeń -
10 sekund.
R u c h trzeci. W o d a nadal przechodzi do jelita cienkiego dzięki ruchowi, który
wykonujemy przybierając wariant pozycji kobry.
Tylko duże palce nóg oraz dłonie dotykają do podłogi, biodra pozostają nad zie­
mią. Stopy rozstawione na o k o ł o 30 centymetrów (to ważne). Po przyjęciu tej po­
stawy o d w r a c a m y głowę i tułów w bok dopóty, dopóki nie uda nam się zobaczyć
przeciwnej pięty (tj. jeżeli o d w r a c a m y się w prawo, to musimy zobaczyć lewą pię­
tę); nie zatrzymując się w k o ń c o w y m położeniu, wracamy do pozycji wyjściowej
i wykonujemy taki sam ruch w drugą stronę, ćwiczymy cztery razy po dwa mchy.
Czas ćwiczenia - 10-15 sekund.
R u c h c z w a r t y . Wodę, która doszła do końca jelita cienkiego, należy przeprowa­
dzić przez jelito grube za p o m o c ą czwartego, ostatniego ruchu. Ten ruch jest naj­
bardziej skomplikowany z całej serii, chociaż możliwy do wykonania dla każdego,
z wyjątkiem osób cierpiących na schorzenia kolan lub łąkotki. O s o b y te m o g ą za­
stosować wariant opisany niżej.
Pozycja wyjściowa:
• kucamy, stopy rozstawione na około 30 centymetrów, pięty są po zewnętrznej
stronie bioder, a nie pod pośladkami, dłonie położone na kolanach, które są roz­
chylone na około 30 centymetrów;
• skręcamy tułów i d o t y k a m y lewym kolanem do podłogi przy przeciwnej stopie.
Dłonie dociskają na przemian prawe udo do lewego boku i lewe udo do prawe­
go boku w taki sposób, aby przycisnąć p o ł o w ę brzucha - ścisnąć tylko połowę
jelita grubego. Patrzymy za siebie, aby pogłębić skręt tułowia i wykonać nacisk
na brzuch.

Uproszczony wariant pozycji korkociągu

204
 Podczas gdy wszystkie poprzednie ćwiczenia zaczynaliśmy obojętnie od której
strony, w tym ćwiczeniu musimy zacząć naciskanie brzucha po prawej stronie.
Podobnie jak wszystkie poprzednie, ruch ten wykonujemy cztery razy. Czas trwa­
nia ćwiczeń - 15 sekund.
Wariant ćwiczenia czwartego. Ruch ten zaczyna się od pozycji korkociągu
(„Ardha matsyendrasana"). Stopa jest przy tym postawiona przy wewnętrznej stro­
nie uda i nie przechodzi na drugą stronę. R a m i ę odchylone j a k najdalej w stronę
zgiętego kolana, tułów lekko pochylony ku tyłowi. Ręce oparte o zgięte kolano,
które pełni funkcję dźwigni do skręcania kręgosłupa i przyciskania uda do dolnej
części brzucha.

P r z y p a d k i n i e p o w o d z e n i a . Jeżeli p o wypiciu np. czterech szkla­

nek wody czujecie, że zawartość żołądka nie przechodzi w normalny sposób w kie­
runku jelita i powstało wrażenie przepełnienia, dochodzące do mdłości, znaczy to,
że odźwiernik (znajdujący się pomiędzy żołądkiem a dwunastnicą) nie otwiera się
tak, jak należy. Wykonajcie ponownie dwa-trzy razy serię ćwiczeń, nie pijąc j u ż
wody. Ustąpienie mdłości będzie oznaczało, że przejście jest otwarte. Kiedy tylko
uruchomiony zostanie mechanizm „syfonu", to nie będzie j u ż trudności i m o ż e c i e
kontynuować procedurę. Zdarza się jednak, że u niektórych o s ó b zator gazowy po­
wstały z produktów fermentacji utrudnia uruchomienie m e c h a n i z m u „syfonu".
W takim przypadku wystarczy nacisnąć rękami na brzuch lub w y k o n a ć świecę
(„Sarvangasana") łącznie z czterema pozostałymi ćwiczeniami.
P r z e c i w w s k a z a n i a . Osoby cierpiące n a wrzód żołądka p o w i n n y się po­
wstrzymać od wykonywania Szankh Prakszalany. To s a m o dotyczy osób cierpią­
cych na ostre choroby przewodu p o k a r m o w e g o : czerwonkę, biegunkę, ostre zapa­
lenie jelita grubego, ostre zapalenie wyrostka robaczkowego, gruźlicę jelit oraz ra­
ka. W takich przypadkach można zastosować lewatywy urynowe. Wykonujcie je
przez trzy-pięć pierwszych dni, używając litra świeżej uryny (zebranej w ciągu
dnia).

To już koniec książki - a więc do dzieła!

205
 Spis treści

Wprowadzenie 3

Część 1 . T E O R I A G Ł O D Ó W K I 7
Zjawisko głodówki w przyrodzie 7
Głodówka w dziejach ludzkości 10
Wyjaśnienie pojęcia „ g ł o d ó w k a " 22
Procesy zachodzące w organizmie człowieka podczas głodówki 28
Procesy zachodzące w postaci polowej człowieka 28
Procesy zachodzące w ciele fizycznym człowieka 36
Rodzaje głodówek i ich cechy wyróżniające 54
Rodzaje głodówek ze względu na czas trwania 54
Stadia głodówki 54
Rodzaje głodówek ze względu na sposób przeprowadzania 66
Przeprowadzanie głodówki w zależności od rytmów biologicznych, indywi­
dualnej konstytucji oraz wieku 79

Część 2 . P R A K T Y K A G Ł O D Ó W K I 87
Dla kogo głodówka jest niewskazana 87
Przygotowania wstępne przed rozpoczęciem głodówki 88
Prawidłowe przeprowadzanie głodówki 24-, 36- i 42-godzinnej 90
Prawidłowe przeprowadzanie głodówki 3-, 7- i 10-dniowej 92
Wychodzenie z głodówki 7- i 10-dniowej 94
Prawidłowe przeprowadzanie głodówki 20- i 30-dniowej 97
Przygotowanie do głodówki 97
Wejście w g ł o d ó w k ę 97
Przeprowadzanie samej głodówki 99
Zalecenia szczególne na okres wychodzenia z głodówki i odżywiania
regeneracyjnego 113
Program odżywiania zapewniający dobre trawienie 114
jakie błędy m o ż e popełnić osoba przeprowadzająca głodówkę 117
Skuteczność w stosowaniu głodówki 122
Doświadczenia autora w stosowaniu głodówki 129

Część 3 . G Ł O D Ó W K A W L E C Z E N I U R Ó Ż N Y C H C H O R Ó B 151
Jakie choroby poddają się leczeniu g ł o d ó w k ą 151
Zapalenie stawów, r e u m a t y z m i dna (podagra) 154
Astma 155
Ciąża 157
Bezpłodność 158
Choroba Bechterewa 159

206
 Żylakowate rozszerzenie żył 161
Choroby weneryczne 162
Granice wiekowe w głodówce 162
Nadciśnienie i niedociśnienie 163
Choroby oczu 164
Zaburzenia hormonalne u k o b i e t . : 165
Żółtaczka 166
Choroby żołądka i jelit 166
Kamica żółciowa i nerkowa 172
Choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego 174
Choroby krwi 174
Choroby układu oddechowego 175
Choroby skóry 175
Narkomania, alkoholizm 177
Zapalenie nerek 177
Nowotwory (guzy) łagodne i złośliwe 178
Otyłość 181
Choroby w okresie ostrym 183
Zapalenie trzustki 185
Zapalenie płuc 186
Przewlekłe zwyrodnieniowe zapalenie stawów 186
Porażenie dziecięce (choroba Heine-Medina) 187
Zapalenie gruczołu krokowego 188
Zaziębienie 188
Choroby psychiczne 190
Stwardnienie rozsiane 191
Cukrzyca 192
Choroby serca 192
Zwiększenie wagi za p o m o c ą głodówki 193
Choroby uszu 195
Choroby przewlekłe 195
Padaczka 198
Zakończenie 199
Załączniki 201
Preparat antystresowy S. Arakelana 201
Szankh Prakszalana - „Gest m u s z l i " 202

207