Professional Documents
Culture Documents
ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ESP Extra Sensory Perception
ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ESP Extra Sensory Perception
Η παραψυχολογία είναι το δόκιμο πεδίο μελέτης των κρυφών φυσικών δυνάμεων του
ανθρώπου.
Η ψυχολογία ως επιστήμη απέτυχε να εξηγήσει διάφορα ψυχικά φαινόμενα επειδή τα
προσέγγιζε με λάθος τρόπο και συνεπώς η ερμηνεία που έδινε δεν ήταν και τόσο
ικανοποιητική.
Έτσι, δημιουργήθηκε από ένα τμήμα του επιστημονικού κόσμου ο όρος
«παρά-ψυχολογία» ως ένας εναλλακτικός κλάδος της ψυχολογίας. Η παραψυχολογία, ως
μέγιστη διαφορά με την ψυχολογία, αναδεικνύει την ύπαρξη της ψυχής και μελετά τα
φαινόμενα και τις καταστάσεις που συνδέονται με αυτήν. Επιπλέον, η παραψυχολογία θα
μπορούσε να θεωρηθεί και ως εναλλακτικός κλάδος της φυσικής, η λεγόμενη
«παραφυσική» που στόχο έχει την ερμηνεία φυσικών φαινομένων μη αποδεκτών από τον
κλάδο της φυσικής.
Ουσιαστικά λοιπόν, η παραψυχολογία μελετά πολλά από αυτά που ο σύγχρονος κόσμος
ονομάζει «Ανεξήγητα Φαινόμενα» ή «εναλλακτικές πραγματικότητες» και επιδιώκει να
δώσει κάποιες πιό ικανοποιητικές ερμηνείες γύρω απ’ αυτά.
Υπάρχουν πολλών ειδών ψυχικές δυνάμεις και ο καθένας μας έχει ή μπορεί να
αποκτήσει κάποια από αυτές. Τα είδη αυτά των ψυχικών δυνάμεων, η παραψυχολογία τα
χωρίζει σε δύο κατηγορίες:
Αστρική προβολή
Ψυχομετρία
{slide=Τηλεπάθεια (δέκτης)}
1/6
Παραψυχολογία
Είναι σχετικά δύσκολο να περιγραφτεί επαρκώς το φαινόμενο της τηλεπάθειας, καθ’ ότι
είναι κάτι που ξεπερνά την υλική πραγματικότητα όπως τη γνωρίζουμε, κι αν δεν έχει
βιώσει κάποιος ένα τέτοιο φαινόμενο, αδυνατεί να κατανοήσει πλήρως τη λειτουργία
του. Αυτό προφανώς εξηγεί και την πληθώρα άρθρων, ερευνών και ερμηνειών που
προσπαθούν να προσεγγίσουν την τηλεπάθεια.
Με μια ετυμολογική ανάλυση της λέξης προκύπτει ότι η τηλεπάθεια βγαίνει από το τηλέ-
δηλαδή μακριά και το -πάθεια από το «πάθος» που εκτός από βάσανο, οργή ή λαχτάρα,
σημαίνει και έντονη ψυχική κατάσταση, ακατανίκητη επιθυμία και θερμή συναισθηματική
εκδήλωση. Αυτές οι λέξεις προσδίδουν κι άλλα στοιχεία για την κατανόηση του
φαινομένου, κυρίως ως προς την ψυχολογική κατάσταση του πομπού ή/και του δέκτη.
Η απαρχή των ερευνών για το φαινόμενο της τηλεπάθειας αλλά και άλλων ψυχικών
φαινομένων άρχισε περίπου το 1882 με την ίδρυση της «Κοινωνίας Ψυχικών Ερευνών της
Αγγλίας» στο Λονδίνο. Στόχος των ιδρυτών αυτής της οργάνωσης, μεταξύ των οποίων
και ο Myers, ήταν η δημιουργία μιας επιστημονικής βάσης πάνω στην οποία θα κινούνταν
οι παραψυχολογικές μελέτες. Στη συνέχεια, το 1886 ιδρύθηκε η Αμερικάνικη Εταιρία
Ψυχικών Ερευνών (με κυριότερο συντελεστή τον William James) ενώ ακολούθησαν και
άλλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ρωσία, η Ιταλία, η Ιαπωνία και η Ελλάδα. Αυτές οι
οργανώσεις προσπάθησαν (και ακόμα προσπαθούν) να αποδείξουν την ισχύ αυτών των
φαινομένων με διάφορα εργαστηριακά πειράματα, χρησιμοποιώντας «Ψιονικούς»,
δηλαδή ανθρώπους με ψυχικές δυνάμεις.
Όσον αφορά την τηλεπάθεια, το πρώτο πείραμα που στέφθηκε με επιτυχία ήταν όταν ο
αποστολέας, μέσα από φυσικά εμπόδια και χωρίς οπτική επαφή με το δέκτη, κατάφερε
να μεταδώσει στον τελευταίο πληροφορίες όπως έναν διψήφιο αριθμό και μια οπτική
εικόνα.
Σε αυτό το σημείο βέβαια, κρίνεται απαραίτητο να εξηγήσουμε τους λόγους για τους
οποίους η τηλεπάθεια διαχωρίζεται από το Remote Viewing (ή Clairvoyance) : Στην
τηλεπάθεια έχουμε να κάνουμε με πομπό και δέκτη, δηλαδή τη μετάδοση μιας
πληροφορίας μεταξύ ζωντανών όντων, ενώ στην περίπτωση του Remote Viewing αυτή η
2/6
Παραψυχολογία
πληροφορία δεν είναι διαθέσιμη σε κανέναν άλλο παρατηρητή εκτός από τον άμεσα
εμπλεκόμενο. Συνεπώς, η διαφορά έγκειται στο κατά πόσο η πληροφορία είναι διαθέσιμη
ή όχι σε κάποιον παρατηρητή. Γι’ αυτό και θα μπορούσαμε να λάβουμε υπ’ όψη το remote
viewing ως μια υποκατηγορία της τηλεπάθειας.
3/6
Παραψυχολογία
ένα υποβρύχιο, κάπου στον Ειρηνικό ωκεανό. Μια ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία όμως,
δε μπορεί να ταξιδέψει μέσα στα νερά των ωκεανών, παρά μόνο να ανακλαστεί στην
επιφάνειά τους.
Στην ανεύρεση μιας επιστημονικά τεκμηριωμένης εξήγησης όσον αφορά την τηλεπάθεια,
κάποιοι υποστηρικτές της θεώρησαν την κβαντομηχανική ως τη βάση υπό την οποία θα
μπορούσε να αποδειχτεί. Η κύρια ιδέα είναι ότι το μυαλό λειτουργεί κβαντικά, έχοντας
μέσα του ένα σύστημα στο οποίο μπορούν να εμφανιστούν ηλεκτρικές ή κβαντικές
δραστηριότητες. Σε αυτό το σύστημα λέγεται πως έχουν αναπτυχθεί οι ικανότητες τόσο
της αποστολής όσο και της λήψης «κβαντικών διακυμάνσεων» από άλλους εγκέφαλους.
Υποστηρίζουν επίσης πως η τηλεπάθεια δεν είναι «παραισθητικό» φαινόμενο, αλλά ότι ο
εγκέφαλος είναι το τηλεπαθητικό όργανο και οι συνδέσεις του με άλλους εγκεφάλους
δεν είναι φυσικές αλλά ψυχικές. Παρ’ όλ’ αυτά, οι φυσικοί απαντούν πως η
κβαντομηχανική μελετά αντικείμενα που ανήκουν στην υπο-νανομετρική σκάλα και καθώς
τα φυσικά συστατικά του εγκεφάλου είναι πολύ μεγαλύτερα αυτής, τα συναγόμενα
συμπεράσματα είναι αρκετά επισφαλή.
Το πείραμα Ganzfeld
Το «απόλυτο πεδίο» όπως σημαίνει το Ganzfeld στα γερμανικά, είναι ένα πείραμα που
έλαβε χώρα το 1974 με τη συνδρομή του ακαδημαικού ψυχολόγου (πρώην
ταχυδακτυλουργού) Ντάρυλ Μπεμ και του παραψυχολόγου Τσαρλς Χόνορτον, με σκοπό
τη διαπίστωση του αν τελικά υφίσταται το φαινόμενο της τηλεπάθειας. Η εγκυρότητα
καθώς και η μεγάλη απήχηση που είχε το εν λόγω πείραμα, οφείλεται τόσο στην επιτυχία
του όσο και στο σχεδιασμό του που απέβλεπε στην ελαχιστοποίηση των πιθανοτήτων
να θεωρηθεί τυχαίο ή συμπτωματικό, χωρίς όμως να εμποδίζεται η ομαλή λειτουργία του
δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου (το οποίο θεωρείται υπεύθυνο για τις δυνάμεις ESP).
Η ιδέα ήταν ότι αν όντως υπάρχουν τηλεπαθητικές δυνάμεις, αυτές καταπιέζονται από
τις φυσικές αισθήσεις των κατόχων τους αλλά παράλληλα, η μακροχρόνια έκθεση του
ίδιου ανθρώπου σε πλήρη αισθητηριακή απομόνωση μπορεί να του επιφέρει έντονες
παραισθήσεις. Έτσι λοιπόν, κάλυψαν τα μάτια ενός εθελοντή με χοντρό γύψινο κάλυμμα
και του φόρεσαν ακουστικά από τα οποία ακουγόταν έντονος λευκός θόρυβος (ήχοι
όλων των συχνοτήτων ώστε να καλύπτει όλους τους άλλους εξωτερικούς ή μη θορύβους).
Στη συνέχεια ο εθελοντής αυτός κλειδώθηκε σε ένα μικρό δωμάτιο, αφού του
τοποθετήθηκε μπροστά του ένα μικρόφωνο ώστε να καταγράφεται από τους ερευνητές
οτιδήποτε έλεγε. Έπειτα, ένας άλλος εθελοντής κλειδώθηκε σε ένα άλλο δωμάτιο, ενώ
οι ερευνητές του έδωσαν να δει μια τυχαία φωτογραφία και ένα τυχαίο μικρό βίντεο μέσα
από ένα πλήθος άλλων φωτογραφιών και βίντεο. Όπως φαντάζεστε, ο δεύτερος
εθελοντής έπρεπε να στείλει τηλεπαθητικά το περιεχόμενο αυτών των εικόνων και των
βίντεο στον πρώτο, ο οποίος είχε την εντολή να μιλά δυνατά περιγράφοντας
οτιδήποτε του ερχόταν στο μυαλό, ενώ στο τέλος έπρεπε να διαλέξει μέσα από έναν
αριθμό φωτογραφιών εκείνη την οποία είχε δει ο δεύτερος εθελοντής.
Τα αποτελέσματα του πειράματος ξεπέρασαν τις προσδοκίες των ερευνητών αφού οι
«δέκτες» εθελοντές έβρισκαν τη σωστή εικόνα σε ποσοστό μεγαλύτερο του στατιστικά
αποδεκτού. Μάλιστα, κάποια στιγμή έφτασε το 75% (ποσοστό επιτυχίας), κάτι που
αποτέλεσε ένα τεκμήριο της ύπαρξης τηλεπαθητικών (ή γενικότερα ESP) δυνάμεων, το
οποίο έγινε αποδεκτό από το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής κοινότητας.
“Το 1964 στο Ιατρικό Κέντρο Μαϊμονίδης της Νέας Υόρκης εφαρμόστηκαν
4/6
Παραψυχολογία
5/6
Παραψυχολογία
{/slide}
Διάμεσος
Μαντεία - πρόβλεψη
~*~*~
{tab=PK (Psychokinesis)}
2) PK (Psychokinesis) ή Ψυχοκίνηση
Ψυχοκίνηση είναι η «ενεργητική» πλευρά των ψυχικών φαινομένων. Θεωρητικά εδώ, θα
μπορούσαμε να πούμε πως η ψυχική ενέργεια αποβάλλεται από τον καθένα, με κάποιο
σκοπό. Η κυριότερη ψυχική ικανότητα σε αυτήν την κατηγορία είναι η τηλεκίνηση (ή
τηλεκινησία) αλλά και φαινόμενα όπως η αορατότητα, η τηλεμεταφορά, τα poltergeists,
η ψυχική άμυνα και θεραπεία κ.α.
Τηλεπάθεια (πομπός)
Ψυχοκίνηση
Poltergeists
Ψυχική άμυνα/θεραπεία
Τηλεμεταφορά
Τηλεκινησία
{/tabs}
6/6