Επιληψία

Εργασία βιλογίας Α λυκείου / ΜΑΡΙΟΣ ΛΕΣΣΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΣΟΥΡΒΙΝΟΥ

Τι οριζουμε ως επιληψια

Επιληψια είναι μια πάθηση του εγκεφάλου που χαρακτηρίζεται από κρίσεις κινητικών, αισθητικών, ψυχικών και άλλων εκδηλώσεων.πιο σθηκεκριμενα ,
προκειται για μια νοσο που χαρακτηρίζεται από προδιάθεση του εγκεφάλου να παράγει επιληπτικές κρίσεις. Για τη διάγνωση αρκεί έστω και μια μόνο κρίση,
αρκεί αυτή να σχετίζεται με ταυτοποιήσιμη εγκεφαλική διαταραχή (ανατομική, βιοχημική και/ή γενετική) και να είναι «απρόκλητη», δηλαδή να μην εκλύθηκε σε
άμεση χρονική συσχέτιση με την εμφάνιση ενός βλαπτικού για τον εγκέφαλο γεγονότος. Πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ των όρων «επιληψία», που αποτελεί
νόσο (ή ακριβέστερα σύνδρομο) και «επιληπτική κρίση», που αποτελεί σύμπτωμα

Γενικα χαρακτηριστικα

Η επιληψία είναι μία χρόνια διαταραχή, το σήμα κατατεθέν της οποίας είναι επαναλαμβανόμενες, απρόκλητες επιληπτικές κρίσεις. Πολλοί άνθρωποι με
επιληψία έχουν περισσότερους από έναν τύπο σπασμών και ενδέχεται να εμφανίζουν και άλλα συμπτώματα νευρολογικών προβλημάτων.Περίπου 50 στους
100.000 ανθρώπους αναπτύσσουν επιληψία κάθε χρόνο στις βιομηχανικές χώρες, ενώ περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως θεωρείται ότι έχουν
επηρεαστεί από επιληψία και επιληπτικές κρίσεις.Σύμφωνα με έρευνες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το University College του Λονδίνου, ο πρόωρος
θάνατος είναι 11 φορές πιο συχνός μεταξύ των ατόμων με επιληψία σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Επιπλέον, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος αν
ένα άτομο με επιληψία έχει επίσης μία ψυχική ασθένεια.Οι άνθρωποι με επιληψία τείνουν να έχουν επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις. Οι επιληπτικές
κρίσεις συμβαίνουν λόγω μίας ξαφνικής αύξησης της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο. Αυτό προκαλεί μία προσωρινή διαταραχή στα συστήματα
ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ των κυττάρων του εγκεφάλου.Κατά τη διάρκεια μίας επιληπτικής κρίσης ο εγκέφαλος του ασθενούς «αναστέλλεται» ή
«συγχύζεται».Κάθε λειτουργία στο σώμα μας ενεργοποιείται από τα συστήματα ανταλλαγής μηνυμάτων στον εγκέφαλό μας. Αυτό που ένας ασθενής με επιληψία
βιώνει κατά τη διάρκεια μίας επιληπτικής κρίσης θα εξαρτηθεί από ποιο μέρος του εγκεφάλου του / της ξεκινά η επιληπτική δραστηριότητα και πόσο πολύ και
γρήγορα εξαπλώνεται από εκείνη την περιοχή.Κατά συνέπεια, υπάρχουν διάφοροι τύποι επιληπτικών κρίσεων και κάθε ο ασθενής θα έχει επιληψία με το δικό
του / της μοναδικό τρόπο.
Ιστορικη αναδρομη επιληψιας

Τα συμπτώματα της επιληψίας αναγνωρίζονται από πολύ νωρίς και δίδονται σε αυτά υπερφυσικές ερμηνείες. Οι πιο πρώιμες αναφορές σε επιληψία
χρονολογούνται στη 2η χιλιετηρίδα π.Χ. στη Μεσοποταμία, όπου επιληπτικές αύρες, γενικευμένοι σπασμοί και άλλες όψεις αυτού που οι αρχαίοι ονόμαζαν
ασθένεια της πτώσης (the falling disease), είχαν καταγραφεί με αξιοσημείωτα ακριβείς περιγραφές. Μία βαβυλωνιακή και μια ασσυριακή πήλινη πινακίδα, που
εκτιμάται να έγιναν μεταξύ 1067 και 1046 π.Χ., θεωρούνται τα αρχαιότερα ιατρικά κείμενα για την επιληψία.[εκκρεμεί παραπομπή] Στην Κίνα διασώζεται το
κλασικό κείμενο του Κίτρινου Αυτοκράτορα για την εσωτερική ιατρική, γραμμένο περίπου το 1000 π.Χ., το οποίο περιγράφει συμπτώματα της σχιζοφρένειας, της
άνοιας και της επιληψίας.[εκκρεμεί παραπομπή]Οι υπερφυσικές θεωρίες παρέμειναν κυρίαρχες για την αιτιολόγηση της παράξενης συμπεριφοράς και των
νοητικών ασθενειών για πολλούς αιώνες. Ωστόσο μαζί με αυτές τις αντιλήψεις συνυπήρχαν στο περιθώριο και οι ορθολογιστικές, όπως των Ιπποκρατικών.

Αρχαια ελλαδα

Η επιληψία στην Αρχαία Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχαία Ελλάδα η επιληψία, ο σεληνιασμός, η ιερά νόσος, η Ηράκλεια νόσος, ο
δαιμονισμός χρησιμοποιούνταν παράλληλα, άλλοτε με την ίδια και άλλοτε με διαφορετική ερμηνεία. Οι ονομασίες αυτές είχαν ως προέλευση είτε την αιτιολογία
της επιληψίας (ιερά, σεληνιασμός και δαιμονισμός), είτε επειδή συσχετίζονταν με ένα πρόσωπο (Ηράκλεια). Ακόμα και αν άλλαζε η ερμηνεία της επιληψίας, δεν
άλλαζε απαραίτητα και το όνομά της (όπως για παράδειγμα η χρήση του όρου «ιερά» από τους Ιπποκρατικούς).

Η επιληψία από το Μεσαίωνα μέχρι τους νεότερους χρόνους [Βυζάντιο]

Κατά τη βυζαντινή περίοδο, οι γιατροί θεωρούσαν την επιληψία ως σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, με οργανική παθολογία του εγκεφάλου και ακολουθούσαν την
ιπποκρατική αντίληψη ως προς την αιτιολογία. Η δαιμονική καταγωγή της αποτελούσε προκατάληψη των αμόρφωτων ανθρώπων.[εκκρεμεί παραπομπή] Ο Λέων
ο Ιατροσοφιστής (9ος αι.) κληρικός και αργότερα αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, θεωρούσε την επιληψία, τον δαιμονισμό και το σεληνιασμό συνώνυμα αλλά
αναγνώριζε ως ορθό όρο την επιληψία. Οι άλλοι όροι, αναφέρει, ήταν διαδεδομένοι ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους της εποχής του. Ο Θεοφάνης Νόννος (Ι'
αιώνας μ.Χ.) θεωρεί ως πάσχον όργανο, στην επιληψία, τον εγκέφαλο, αλλά αναγνωρίζει και την εστιακή μορφή. Επεξηγεί τα συμπτώματα της και επισημαίνει
πως αυτός που έχει προσβληθεί, πέφτει και αφρίζει, και ονομάζει ανίδεους αυτούς που το ονομάζουν δαίμονα.Παρόλο που οι βυζαντινοί γιατροί ήταν
πεπεισμένοι ότι η επιληψία ήταν οργανική ασθένεια και παρά τη χρήση συνωνύμων όπως σεληνιασμός, η κοινή πεποίθηση της βυζαντινής περιόδου απέδιδε την
επιληψία σε δαιμονικές επιδράσεις και στη θεία κρίση που ακολουθούσε ανθρώπινα λάθη και αμαρτίες. Εδώ πρέπει να συνυπολογιστεί η διάχυση της κληρικής
σκέψης και της μεγάλης επιρροής που είχε η βυζαντινή εκκλησία στην κοινωνία.
Νεοτεροι χρονοι

Ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ ενθάρρυνε την χρήση του εξορκισμού, πρακτική για την οποία μίλησε και ο πάπας Βενέδικτος XVI. Είναι μια ιεροπραξία που εκτελείται
υποθετικά μόνο μετά από προσεκτική διανοητική και φυσική εξέταση, καθώς και έρευνα για τα σχετικά στοιχεία που καθορίζουν ότι το συγκεκριμένο άτομο
πάσχει πραγματικά από κατοχή και όχι από κάποια μορφή διανοητικής ασθένειας. Τα σημάδια μιας δαιμονικής κατοχής είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν την
ικανότητα να μιλά κανείς ξένες γλώσσες, για τις οποίες δεν έχει προηγούμενη γνώση υπερφυσικές δυνατότητες και δύναμη, γνώση λεπτομερειών της ατομικής
ζωής κάποιου –ειδικά του εξορκιστή- βλάσφημες παρατηρήσεις και μεγάλη απέχθεια για τον Θεό, τους αγίους και τα καθαγιασμένα αντικείμενα. Από αυτή την
τοποθέτηση, η εκκλησία διακρίνει τον δαιμονισμό από την επιληψία, τη πολλαπλή προσωπικότητα, σχιζοφρένεια και ερμηνεύει με την επιληψία παράξενα
φαινόμενα που σε άλλες θρησκείες ίσως θεωρούνται σημεία μετενσάρκωσης ή διορατικό χάρισμα ενός μη πιστού.Παρόλο που ο Διαφωτισμός οδήγησε την
ιατρική πέρα από το απόκρυφο, η έλλειψη επιστημονικής μεθοδολογίας επέτρεψε την υποκατάσταση με διαφορετικές προλήψεις. Ο Tissot επηρέασε με το
κείμενό του (το 1770) υποστηρίζοντας ότι ο αυνανισμός και η σεξουαλική υπερβολή ήταν κύρια αίτια επιληψίας. Προώθησε την δημοφιλή τότε άποψη ότι η
επιληψία μπορούσε να επέλθει και από ηθικά αίτια, όπως έντονα συναισθήματα, ειδικά από ξαφνικό τρόμο και πνευματική κόπωση.Συστηματικές μελέτες στις
αρχές του 19ου αιώνα γίνονταν σε πληθυσμούς ασύλων, υποστηρίζοντας πως κύρια αίτια της επιληψίας ήταν ο τρόμος, ο αυνανισμός, η θλίψη, η μέθη, η
δύσκολη εμμηνόρροια, η οργή, τα τραύματα στο κεφάλι, η εγκυμοσύνη και η κληρονομικότητα, όπως επίσης και το φεγγάρι.
Επιληψια χριστιανισμα [Ιεαρα προσωπα , λαικη σκεψη στην ιστορια]

Η ασθένεια στο Χριστιανισμό έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν αποτελεί μόνο μια πολύ σοβαρή ασθένεια αλλά συνήθως ερμηνεύεται στο πλαίσιο του δαιμονισμού. Ο
Χριστός, ο Απόστολος Ανδρέας, ο Άγιος Τύχωνας και άλλοι λέγεται ότι θεράπευσαν άτομα από την επιληψία. Ο Άγιος Τύχωνας λέγεται ότι καταράστηκε κάποιον
με επιληψία και τα ερείπια της εκκλησίας του θεράπευαν την ασθένεια . Ωστόσο, κατά τη χριστιανική παράδοση, επιληψία δεν είχαν μόνο δαιμονισμένοι αλλά
και άγιοι. Υποστηρίχθηκε επίσης, ότι η επιληψία κροταφικού λοβού ερμηνευόταν ως θαύμα και συνοδευόταν από θρησκευτική πίστη.[εκκρεμεί παραπομπή]Στη
σύγχρονη εποχή, έχει ειπωθεί πως ο χριστιανός πρέπει να αισθάνεται την ασθένεια ως αγάπη Χριστού, θεωρώντας πως είναι αμαρτωλός και, με τις ασθένειες, ο
Θεός προσπαθεί να τον εξαγνίσει.Η επιληψία είναι ασθένεια και οι ασθένειες ερμηνεύονται ως συνέπεια των αμαρτιών του ασθενούς ή της οικογένειάς του. Ο Γ.
Κωνσταντίνου αναφέρει πως αιτία της ασθένειας στις Γραφές είναι η αμαρτία.Πέρα από τη διάκριση και των φυσικών αιτιών, αποτελούν ενέργειες των
ακάθαρτων πνευμάτων. Άλλα νοσήματα στέλνονται από τον Θεό, ως τιμωρία αμαρτημάτων.Όλοι όσοι θεωρούνταν «μη κανονικοί», είτε λόγω διανοητικής
ασθένειας, νοητικής καθυστέρησης ή φυσικών παραμορφώσεων, αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο τρόπο. Οι πρώιμες θεωρίες υπέθεταν ότι οι διανοητικές
διαταραχές προκαλούνταν από την κατοχή του σώματος από κακό δαίμονα, και η κατάλληλη θεραπεία ήταν η εκδίωξη των δαιμόνων με διάφορα μέσα, που
ποίκιλαν από αβλαβείς θεραπείες, όπως η έκθεση του ασθενούς σε διάφορα είδη μουσικής, έως επικίνδυνα και μερικές φορές θανάσιμα μέσα, όπως η
απελευθέρωση των κακών πνευμάτων με τη διάτρηση του κρανίου. Η ασθένεια θεωρούταν ως μια δαιμονική δύναμη η οποία διαπερνούσε από έξω τον ασθενή
με σκοπό να τον καταλάβει και, για θεραπεία, συνιστώνταν η αποβολή της ασθένειας/δαιμονικής δύναμης με τη βοήθεια εξαγνιστικού φαρμάκου.Το
σημαντικότερο κληροδότημα των προσωκρατικών στην Ιατρική, ήταν η αντίληψη της αποδέσμευσης της επιστήμης από το θαύμα. Παρ' όλα αυτά, και μετέπειτα,
παρά την ιπποκρατική λογική, η πεποίθηση ότι οι διανοητικά ασθενείς κατέχονταν από δαίμονες ήταν ευρέως διαδεδομένη. Η πίστη στην αποτελεσματικότητα
των διαδικασιών μαγικού χαρακτήρα ή η πίστη στην ύπαρξη θεών-θεραπευτών είναι παρούσα στη λαϊκή σκέψη του αιώνα του Περικλή. Ξέρουμε πως στην
Αθήνα του 4ου αι. π.Χ. υπήρχε αρκετή «μαγεία για όλους», και μάλιστα με την κυριολεκτική σημασία του όρου, όπως μαθαίνουμε από πρώτο χέρι για τους
κατάδεσμους. Μια επιγραφή, ενσωματωμένη στην εκκλησία του Άγιο Τύχωνα στην Κύπρο, γράφει:Υποταγμένοι δαίμονες, Πλούτωνα, άρχοντες της γης, χθόνιε
Ερμή, κι εσείς πνεύματα, όσα βρίσκεστε εδώ, πάρτε τον αντίδικό μου.Στη λαϊκή σκέψη, τον αιώνα του Περικλή, όπως διαφαίνεται αλλά και επηρεάζεται από την
δραματουργία του Αισχύλου, του Σοφοκλή και Ευριπίδη, οι θεοί στέλνουν και θεραπεύουν ασθένειες. Σε μερικές περιπτώσεις απέδιδαν την επιληψία στην
παρθένο Άρτεμη. Μετά την κρίση σύστηναν στις έφηβες κοπέλες να κάνουν προσφορές στη θεά για να την ευχαριστήσουν, να την εξευμενίσουν και να
προλάβουν κατά αυτό τον τρόπο την επανάληψή της. Επίσης οι θεραπευτές της μαγικο-θρησκευτικής ιατρικής επέβαλλαν απαγορεύσεις ανάλογες με των
ορφικών και πυθαγόρειων κύκλων. Κατέφευγαν σε εξαγνισμούςκαι επωδούς αλλά και σε απαγορεύσεις . Αλλά και απαγορεύσεις διαιτητικού επιπέδου
επέβαλλαν, οι οποίες έφερναν ευεργετικά αποτελέσματα και τα οποία εκθειάζει και η επίσημη ιατρική[εκκρεμεί παραπομπή]. Όμως όλες αυτές οι απαγορεύσεις
συσχετίζονταν με το θεϊκό χαρακτήρα του κακού. Η θρησκευτική ιατρική προέβαινε σε διακρίσεις των συμπτωμάτων σε αντιστοιχία με τη διάγνωση, ποιος θεός
ευθυνόταν .Οι ιπποκρατιστές ιατροί δεν ήρθαν ποτέ σε σύγκρουση με τη θρησκεία των μεγάλων ιερών του Ασκληπιού.Η θρησκευτική ιατρική των μεγάλων
ιερών παρουσίαζε άνθηση κατά τον 4ο αι. π.Χ. Μια περίπτωση επιληψίας μνημονεύεται στις στήλες έξω από το ιερό της Επιδαύρου, όπου θεραπεύτηκε με
μαγική μέθοδο (με τη χρήση ράβδου) από τον Ασκληπιό. Ο ασθενής από το Άργος, έχοντας κοιμηθεί στο ιερό, είχε ένα όραμα..
Σημαντικη ιπποκρατια ερμηνια

Ο ορισμός της κατάστασης ως κλινική οντότητα γενικά, αποδίδεται στον Ιπποκράτη. Υποστηρίζεται ότι ο Ιπποκράτης ήταν από τους πρώτους γιατρούς που τόνισε
ότι η επιληψία είναι νόσος σαν τις άλλες και ότι δεν είχε τίποτε το θεϊκό, τίποτε το φανταστικό, τίποτε το τρομακτικό και μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η Ιπποκρατική
ιατρική βάζει ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της γνώσης και της πίστης. Επικρίνει σαφώς τις μαγικές μεθόδους ακόμη και στη θεραπεία των διανοητικών
ασθενειών, για τις οποίες θεωρεί ότι έχουν βιολογικό θεμέλιο. Αγνοεί ή αρνείται κάθε ιδιαίτερη επέμβαση οποιασδήποτε θεότητας στην εξέλιξη της νόσου και
κατ’ επέκταση και κάθε μαγική θεραπευτική η οποία πραγματοποιείτε με προσευχές, επωδούς και εξαγνισμούς. Τα αίτια δεν είναι θεϊκά έτσι κάθε θεραπευτική
που αποσκοπεί στον εξαγνισμό του αρρώστου ή στο να απαλύνει την οργή του θεού απορρίπτεται.Ήδη ο Ιπποκράτης ο οποίος ονόμαζε την ασθένεια της
επιληψίας ιερή, ήταν αυτός που επιχείρησε και τις πρώτες χειρουργικές επεμβάσεις σε αυτού του είδους τους ασθενείς. Επίσης ο Ιπποκράτης επισημαίνει στο
Περι Ιερής νούσου ότι η κατεύθυνση των ανέμων επηρεάζει πολύ στην ψυχική νόσο και κυρίως στην απότομη μεταβολή από νότιοι σε βόρειοι. Πριν τον
Ιπποκράτη, στην Ινδία, οι Atreya αναγνώρισαν ότι η κρίση είναι δυσλειτουργία του εγκεφάλου και όχι ένα υπερφυσικό γεγονός. Ο Ιπποκράτης πρότεινε δίαιτα και
κάποια βότανα. Δεν ξέρουμε ποια ήταν η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων αυτών, αλλά σημασία έχει το γεγονός ότι έριξε το πέπλο του δαιμονισμού από την
αρρώστια αυτή και την κατέστησε μία αρρώστια σαν τις άλλες. Αυτές οι παθήσεις προέρχονται από τους Θεούς στον ίδιο βαθμό με τις άλλες και καμιά ασθένεια
δεν είναι περισσότερο θεϊκή ,ούτε περισσότερο ανθρώπινη.Οι Στίγκα, Ανδρέου, Λουκοπούλου κα επισημαίνουν ότι αυτή η δημόσια ομολογία του Ιπποκράτη
χρειάζεται μεγάλο θάρρος και έχει τεράστια σημασία για τη χρονική στιγμή που ειπώθηκε. Είναι η εποχή που ο Σωκράτης καταδικάστηκε να πιει το κώνειο γιατί
εισήγε "καινά δαιμόνια" και οι Αθηναίοι ναύαρχοι, οι νικητές της ναυμαχίας των Αργινουσών (406 π.Χ.), καταδικάστηκαν σε θάνατο, γιατί δεν συνέλεξαν τους
νεκρούς από τη θάλασσα.Στην Ιπποκράτειο Συλλογή γίνονται χαρακτηριστικές αναφορές σε ασθένειες του παιδιού. Για την επιληψία αφιερώνεται ιδιαίτερο έργο
με τίτλο Περί ιερής νόσου. Η αιτία της νόσου αποδίδεται σε οργανική βλάβη του εγκεφάλου και δεν έχει θεία προέλευση. Μάλιστα, για ενίσχυση της άποψης
αυτής αναφέρονται σχετικές παρατηρήσεις σε ανατομές εγκεφάλων αιγών.Ο ιπποκρατιστής συγγραφέας κάνει κριτική σε αυτούς που ιεροποίησαν την ασθένεια
και έδωσαν την εντύπωση πως αυτή η ασθένεια είναι ιερή, για να αποφύγουν την αποκάλυψη κάποια μέρα της ολοκληρωτικής άγνοιάς τους[εκκρεμεί
παραπομπή]. Αυτή η μαρτυρία, επισημαίνει ο Jacques Jouanna, είναι η πρώτη στην παγκόσμια ιστορία των ιδεών κατά την οποία η ορθολογική ιατρική
αντιτίθεται και αντιδιαστέλλεται στη μαγικο-θρησκευτική ιατρική Στο προοίμιο του περί Ιερής Νόσου δοκιμίου, ο συγγραφέας σπεύδει να δηλώσει: καμιά σχέση
δεν έχει η αρρώστια με παρέμβαση θεότητας, οφείλεται σε ανωμαλία της φυσιολογίας του σώματος και η μελέτη των συμπτωμάτων της ιερής νόσου – της
επιληψίας – αυτή μόνη μπορεί να μας βοηθήσει στη γνωμοδότηση για θεραπεία «αίτιος ο εγκέφαλος». Άρα, εκεί πρέπει να επιδιώξουμε βελτίωση λειτουργίας
και θεραπεία. Η υποτιθέμενη θεία καταγωγή της οφείλεται στην απειρία του ανθρώπου.Παρ’ όλες τις διαφορετικές απόψεις για τις αιτίες της επιληψίας στα
ιπποκρατικά κείμενα, το ορθολογικό πνεύμα παραμένει το ίδιο: διαταραχές της φυσιολογίας, οι οποίες οφείλονται σε φυσικά αίτια. Περαιτέρω σημαντικές
πρόοδοι, σε αυτή την κατεύθυνση, βασιζόμενες σε παρατηρήσεις των κρίσεων, καθυστέρησαν περισσότερο από 2.000 χρόνια, μέχρι τον 19ο αι., με τις
παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα του Hughlings Jackson.Στην αρχαία Σπάρτη, η αξία των αντρών κρινόταν από την ικανότητά τους στον πόλεμο, από τη
χρησιμότητά τους δηλαδή στη συγκεκριμένη κοινωνία. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι οι γυναίκες έπλεναν τα νεογνά όχι με νερό, αλλά με κρασί, βάζοντας σε
δοκιμασία την κράση τους. Θεωρείτο ότι τα επιληπτικά και τα άρρωστα καταλαμβάνονταν από σπασμούς εξαιτίας του ανέρωτου κρασιού και πέθαιναν, ενώ τα
υγιή μάλλον δυνάμωναν και σκληραγωγούνταν.
Ταξινόμηση επιληπτικών κρίσεων

Υπάρχουν τρεις τύποι των διαγνώσεων ένας γιατρός μπορεί να κάνει κατά τη θεραπεία ενός ασθενούς με επιληψία:Ιδιοπαθής - αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει
προφανής αιτία επιληψίας.Κρυπτογενής - αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότατα μία αιτία επιληψίας, αλλά δε μπορεί να το
εντοπίσει.Συμπτωματική - αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός γνωρίζει ποια είναι η αιτία της επιληψίας.Επίσης, υπάρχουν τρεις περιγραφές των επιληπτικών κρίσεων,
ανάλογα με το μέρος του εγκεφάλου από το οποίο ξεκίνησε η επιληπτική δραστηριότητα:Μερική ή εστιακή επιληπτική κρίσηΑπλή: η ηλεκτρική διαταραχή δεν
εξαπλώνεται, ο ασθενής δεν παρουσιάζει απώλεια συνείδησης, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.Σύνθετη: ο ασθενής εμφανίζει σύνθετες ψευδαισθήσεις,
νοητικές διαταραχές, απώλεια συνείδησης, κινητική δυσλειτουργία, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.Γενικευμένη επιληπτική κρίσηΜία γενικευμένη
επιληπτική κρίση συμβαίνει όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου έχουν επιληπτική δραστηριότητα. Η συνείδηση ??του ασθενούς χάνεται όσο κρίση είναι σε
εξέλιξη. Η γενικευμένη επιληπτική κρίση έχει την ακόλουθη κατηγοριοποίηση:Τονικοκλονική (grand mal): η πιο συχνή και δραματική επιληπτική κρίση που
συνοδεύεται από απώλεια συνείδησης, τονικές και κλονικές φάσεις. Μετά τον παροξυσμό ακολουθεί περίοδος σύγχυσης και εξάντλησης.Αφαίρεση (petit mal):
σύντομη, απότομη και αυτοπεριοριζόμενη απώλεια συνείδησης, εμφανίζεται σε ηλικίες 3-5 ετών μέχρι την εφηβεία.Μυοκλονική: σύντομα επεισόδια σύσπασης
των μυών ως αποτέλεσμα νευρολογικής βλάβης. Είναι σπάνια.Πυρετικοί σπασμοί: σε ηλικίες 3-5 μηνών, μικρά παιδιά εμφανίζουν σπασμούς σε ασθένειες που
συνοδεύονται από υψηλό πυρετό, εντελώς καλοήθεις.Επιληπτική κατάσταση (status epilepticus): οι παροξυσμοί επανέρχονται κατά σύντομα χρονικά
διαστήματα.Δευτεροβάθμια γενικευμένη επιληπτική κρίσηΜία δευτερεύουσα γενικευμένη επιληπτική κρίση συμβαίνει όταν η επιληπτική δραστηριότητα ξεκινά
ως μερική κρίση, αλλά στη συνέχεια εξαπλώνεται και στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου. Καθώς η εξέλιξη αυτή θα συμβεί, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του.
πού οφείλεται και ποιοι οι τύποι της;

Αν και η επιληψία έχει και τις λεγόμενες “καλοήθεις” μορφές και εύκολα διαχειρίσιμες ή αυτοπεριοριζόμενες (οι τελευταίες αφορούν μεγάλο ποσοστό
περιπτώσεων που εμφανίζονται στην παιδική ή εφηβική ηλικία), στο 25-30% των περιπτώσεων δεν επιτυγχάνεται επαρκής ρύθμιση των επιληπτικών κρίσεων
παρά την φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνουν (η κατάσταση αυτή ορίζεται ως “φαρμακοανθεκτική επιληψία”). Οι αιτίες που σε αυτά τα άτομα αναπτύσσεται
φαρμακοανθεκτική επιληψία είτε σχετίζονται με υποκείμενες βλάβες (όπως π.χ. οι όγκοι εγκεφάλου, οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις είτε κατά την διάρκεια του
τοκετού είτε σε μεταγενέστερη ηλικία, ή τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια), είτε δεν προκύπτουν εμφανείς αιτίες. Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει να
αξιολογούνται σε εξειδικευμένα κέντρα επιληψίας για να διερευνηθούν περαιτέρω και να αντιμετωπισθούν αναλόγως με στοχευμένες τροποποιήσεις της
αντιεπιληπτικής τους αγωγής . Επί αποτυχίας των φαρμακευτικών παρεμβάσεων, θα πρέπει να εξετάζεται μετά από εφαρμογή εκτεταμένου πρωτοκόλλου
προεγχειρητικού ελέγχου, ποιοι από αυτούς τους ασθενείς μπορεί να είναι κατάλληλοι υποψήφιοι για νευροχειρουργική αντιμετώπιση (και τι είδους επέμβαση)
ή για άλλες σύγχρονες εναλλακτικές θεραπείες.Είναι πολύ σημαντικό να τονισθεί ότι από τις θεωρίες μυστηρίου της αρχαιότητος, τέσσερις χιλιετίες μετά και
παρά την εντυπωσιακή πρόοδο της επιστήμης που έχει σημειωθεί (αναγνώριση διαφόρων τύπων επιληψίας, κυκλοφορία νέων φαρμάκων, ανάπτυξη
εξειδικευμένων εξετάσεων και εξελιγμένων νευροχειρουργικών επεμβάσεων για την επιληψία), παραμένει τόσο ο στιγματισμός λόγω της νόσου όσο και ο
κοινωνικός αποκλεισμός ακόμα και στις δυτικές εξελιγμένες κοινωνίες, παράγοντες που σε σοβαρό βαθμό επηρεάζουν (σε συνδυασμό με τις επιληπτικές κρίσεις
και τις ψυχολογικές επιπτώσεις τους) την ποιότητα ζωής των ατόμων με επιληψία. Η πλήρως λανθασμένη αντίληψη ότι η επιληψία είναι ψυχική νόσος, δυστυχώς
επικρατεί σε πολλά μέρη του κόσμου και οι γάμοι μεταξύ ατόμων με επιληψία μόνο τις τελευταίες δεκαετίας έχουν επιτραπεί ακόμα και σε δυτικές κοινωνίες.

Συμπτώματα

Η επιληπτική κρίση εκδηλώνεται με πολλαπλους τροπους .Σπασμούς και τρόμο στα χέρια και τα πόδια και γρήγορο ανοιγοκλείσιμο ματιών ή συσπάσεις στα
μάτια που φαίνονται σαν να γυρίζουν.Μούδιασμα σαν να διαπερνάει το σώμα ρεύμα.Οπτικές, οσφρητικές και ακουστικές βλάβες. Δυσκολία στην ομιλία και
λεκτικές διαταραχές, μπέρδεμα γλώσσας. Ακράτεια ούρων ή κοπράνων.Η κρίση μπορεί να είναι ατονική, δηλαδή να σχετίζεται με παντελή απουσία του μυϊκού
τόνου όπου ο ασθενής κυριολεκτικά σωριάζεται στο έδαφος. Η συμπεριφορά ενός επιληπτικού από έναν άλλον επιληπτικό διαφέρει κατά πολύ, αφού τα
συμπτώματα σχετίζονται με την περιοχή του εγκεφάλου που έχει πληγεί.Επίσης μία επιληπτική κρίση μπορεί να συνοδεύεται από απώλεια αισθήσεων. Έχουν
καταγραφεί περίεργες συμπεριφορές όπως καθήλωση βλέμματος στο άπειρο, μίμηση της κίνησης της μάσησης, κυκλικό περπάτημα κ.α.Η επιληψία μπορεί να
συμβεί και στον ύπνο, κατά την REM φάση, σαν κινητική διαταραχή που έχει εστία στον μετωπιαίο λοβό.
Παράγοντες που πυροδοτούν την επιληψία

Εγκεφαλική αιμορραγία, Όγκοι εγκεφάλου, Εγκεφαλικά επεισόδια, Μηνιγγίτιδα ,Χτύπημα στο κεφάλι, Λήψη φαρμάκων ή οπιοειδών ουσιών ,Νόσος Alzheimer.

Σχετικά με την κληρονομικότητα, δεν υπάρχει ακριβής απάντηση για το αν μπορεί να οφείλεται η επιληψία σε κάποιο γονίδιο. Αυξημένες είναι οι πιθανότητες, η
κληρονομικότητα να σχετίζεται με την επιληψία, στις γενικευμένες κρίσεις που αφορούν και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου.Ένα σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι
μπορεί να φέρει επιληψία;Η βαρύτητα και η περιοχή του κεφαλιού που υπέστη στο χτύπημα θα κρίνει την πιθανότητα εμφάνισης επιληψίας. Μία σοβαρή
κάκωση στο κεφάλι (με απώλεια αισθήσεων 24 ώρες) μπορεί να εμφανίσει επιληψία στο 30% των ασθενών. Σε τραύμα από ξένο σώμα στον εγκέφαλο π.χ.
σφαίρα, οι πιθανότητες είναι πάνω από 50%.

Σημάδια που υποδηλώνουν ότι έρχεται κρίση

Υπάρχουν κάποια προειδοποιητικά σημάδια που ένας ασθενής με επιληψία μπορεί να καταλάβει και να προλάβει. Τα συμπτώματα αυτά ορίζονται σαν «αύρα»
και δεν είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει μία κύρια κρίση.Τέτοια είναι οι στομαχικές ενοχλήσεις, περίεργη όσφρηση, λάμψεις στα μάτια, φόβος, πονοκέφαλος,
ναυτία
Φαρμακευτική αντιμετώπιση

Οι παροξυσμοί, με την κατάλληλη φαρμακοθεραπεία, μπορούν να ελεγχθούν απόλυτα στο 50% περίπου των επιληπτικών ασθενών.Η φαινυτοΐνη είναι το
φάρμακο εκλογής για την έναρξη της θεραπείας,ιδιαίτερα σε ενηλίκους – είναι αποτελεσματική για την καταστολή της τονικοκλονικής και της μερικής επιληψίας.
Η καρβαμαζεπίνη είναι πολύ αποτελεσματική και συχνά αποτελεί το φάρμακο πρώτης εκλογής. Η φαινοβαρβιτάλη είναι φάρμακο πρώτης εκλογής στη
θεραπευτική αντιμετώπιση υποτροπιαζουσών επιληπτικών κρίσεων σε παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και των πυρετικών σπασμών. Το βαλπροϊκό οξύ είναι η
πιο αποτελεσματική διαθέσιμη ουσία για την αντιμετώπιση της μυοκλονικής επιληψίας. Η αιθουσοξιμίδη αποτελεί φάρμακο πρώτης εκλογής για τις κρίσεις
αφαίρεσης. Η διαζεπάμη είναι το φάρμακο εκλογής στην οξεία θεραπευτική αντιμετώπιση της επιληπτικής κατάστασης. Νέα αντιεπιληπτικά, η γκαμπαπεντίνη
και η λαμοτριγίνη, έχουν εγκριθεί για την αντιμετώπιση της απλής μερικής ή της σύνθετης μερικής επιληψίας, καθώς και της γενικευμένης τονικοκλονικής
επιληψίας. Νέες ουσίες, αποτελεσματικές στους ασθενείς που ανθίστανται στη θεραπεία εμφανίζοντας μερική επιληψία είναι οι λεβετιρακετάμη, τιαγκαμπίνη,
τοπιραμάτη και βιγκαμπατρίνη.Υπάρχουν ακόμα τα αμινοξύ οπως η Ταυρίνη μπορεί να βοηθήσει να παρεμποδίσει την κρίση επιληψίας, το παράγωγο αμινοξύ
Dimethyl Glycine ,η αλανίνη,και η θρεονίνη .Μερικά ακόμα που μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση των επιληπτικών είναι η ορμόνη μελατονίνη .Τα λιπίδι
,τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα τα μέταλλα όπως το γερμάνιο το μαγνήσιο,το μαγγάνιοτο Σελήνιο ,ο νευροδιαβιβαστής Gamma Aminobutyric Acid ,μερικές βιταμίνες
όπως η βιταμίνη B6 ,η βιταμίνη D η βιταμίνη Eτα βότανα όπως το μαύρο κύμινο],το Blue Vervain,το Brahmi ,το Devil’s Claw το Kava Kava,το κορεάτικο Ginseng
,σαρσαπαρίλλα,ο βλαστός Rye Sprouts το λαχανικό μελιτζάνα μπορεί χρησιμοποιηθεί να αντιμετωπιστεί η επιληψία και η διατροφή της Κετογονικής δίαιταςΌταν
γίνει η διάγνωση των επιληπτικών κρίσεων ή της επιληψίας, τότε ο γιατρός θα συζητήσει με τον ασθενή ή την οικογένεια του ασθενούς ποιες είναι οι καλύτερες
επιλογές θεραπείας.Η πρώτη επιλογή είναι η φαρμακευτική, αντιεπιληπτική αγωγή. Στόχος του γιατρού είναι να αποτρέψει την εμφάνιση περαιτέρω
επιληπτικών κρίσεων και ταυτόχρονα να αποφευχθούν τυχόν παρενέργειες, έτσι ώστε ο επιληπτικός ασθενής να ζήσει μία φυσιολογική, ενεργή και παραγωγική
ζωή.Η φαινυτοΐνη είναι το φάρμακο εκλογής για την έναρξη της θεραπείας, ιδιαίτερα σε ενηλίκους , καθώς είναι αποτελεσματική για την καταστολή της
τονικοκλονικής και της μερικής επιληψίας.Η καρβαμαζεπίνη συγκαταλέγεται επίσης στα φάρμακα πρώτης εκλογής καθώς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην
αντιμετώπιση της τονικοκλονικής επιληψίας.Η φαινοβαρβιτάλη είναι φάρμακο πρώτης εκλογής για την αντιμετώπιση υποτροπιαζουσών επιληπτικών κρίσεων σε
παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και των πυρετικών σπασμών.Το βαλπροϊκό οξύ θεωρείται αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση της μυοκλονικής επιληψίας.Η
αιθουσοξιμίδη επιλέγεται ως ιδιαίτερα αποτελεσματική στις κρίσεις αφαίρεσης.Η διαζεπάμη είναι μία ουσία που συνίσταται για την οξεία θεραπευτική
αντιμετώπιση της επιληπτικής κατάστασης.Επίσης, υπάρχουν νέα αντιεπιληπτικά, όπως η γκαμπαπεντίνη και η λαμοτριγίνη, που έχουν εγκριθεί για την
αντιμετώπιση διαφόρων μορφών επιληψίας, καθώς και νέες ουσίες, ειδικά για ασθενείς που αντιστέκονται στη θεραπεία, όπως οι τιαγκαμπίνη, τοπιραμάτη και
βιγκαμπατρίνη.Αν τα αντιεπιληπτικά φάρμακα δε λειτουργούν, η επόμενη επιλογή θα μπορούσε να είναι η χειρουργική επέμβαση.
Ποια η διαφορά επιληπτικής κρίσης και επιληψίας;

Η επιληψία είναι μια χρόνια κατάσταση, στην οποία ένας ασθενής έχει παρουσιάσει περισσότερες απο μία επιληπτικές κρίσεις. Η επιληπτική κρίση είναι ένα
επεισόδιο ανώμαλης εγκεφαλικής δραστηριότητας, το οποίο οδηγεί σε συμπτώματα όπως απώλεια συνείδησης, ακούσιες κινήσεις άνω και κάτω άκρων,
προσήλωση βλέμματος κλπ.

Τι μορφές μπορεί να έχει μια επιληπτική κρίση;

Η πιο σημαντική διάκριση είναι ανάμεσα στις γενικευμένες και τις εστιακές κρίσεις. Οι γενικευμένες κρίσεις αφορούν ολόκληρο τον εγκέφαλο ενώ οι εστιακές
ένα σημείο ή τμήμα του εγκεφάλου.Οι κυριότερες γενικευμένες κρίσεις είναιοι αφαιρέσεις (Absence) ή αλλιώς petit mal: εκδηλώνονται με γρήγορο
άνοιγμα/κλείσιμο των βλεφάρων ή με απλανές βλέμμα στο κενόΤονικοκλονικές κρίσεις (tonic-clonic) ή αλλιώς grand mal: εκδηλώνονται πχ. με κραυγή, απώλεια
συνείδησης, πτώση στο έδαφος ή και απότομες κινήσεις των άκρων (σπασμούς). Οι τονικοκλονικές κρίσεις είναι αυτό που φαντάζεται κανείς όταν ακούει για
επιληπτικές κρίσεις.

Οι κυριότερες εστιακές κρίσεις είναι:

Απλές εστιακές κρίσεις: αφορούν συνήθως ένα τμήμα του εγκεφάλου, δηλαδή η εστιακή κρίση δεν εξαπλώνεται και ο ασθενής δεν παρουσιάζει απώλεια
συνείδησης. Μπορεί να εκδηλωθεί πχ. με αισθητικές διαταραχές ή οσφρητικές διαταραχές.

Πόσο διαρκεί μια επιληπτική κρίση;

Συνήθως από λίγα δευτερόλεπτα έως λίγα λεπτά. Σπάνια, μια επιληπτική κρίση μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο και να μη σταματά εύκολα με φάρμακα .
10 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για την επιληψία

Ετυμολογία

Η λέξη «επιληψία» προέρχεται από το ελληνικό ρήμα επιλαμβάνειν, που σημαίνει «καταλαμβάνω, προσβάλλω αιφνίδια» και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά
σε γαλλικό κείμενο τον 16ο αιώνα.

Περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πάσχουν από επιληψία.

Η συχνότητά της είναι γύρω στο 1% και αποτελεί, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, την πιο συχνή πρωτοπαθή διαταραχή του εγκεφάλου. Η
επιληψία παρουσιάζει μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στα παιδιά και στους ηλικιωμένους. Επίσης, εμφανίζει μεγαλύτερη επίπτωση στις αναπτυσσόμενες σε
σύγκριση με τις ανεπτυγμένες χώρες, πιθανότατα λόγω της αυξημένης συχνότητας εγκεφαλικών λοιμώξεων και της πλημμελούς υγειονομικής φροντίδας.

Η παλαιότερη περιγραφή επιληπτικής κρίσης τοποθετείται στο 2000 π.Χ.

Βρίσκεται σε κείμενο της Ακκαδικής γλώσσας, που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Μεσοποταμία. Η αρχαιότερη λεπτομερής περιγραφή της επιληψίας γίνεται σε
Βαβυλωνιακό ιατρικό κείμενο του 11ου π.Χ. αιώνα, στο οποίο καταγράφονται με λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά πολλών τύπων κρίσεων και αποδίδονται σε
κατάληψη από κακά πνεύματα.

Για πολλούς αιώνες η επιληψία αποδιδόταν σε υπερφυσικά αίτια.

Θεωρούνταν κατάρα, σεληνιασμός ή δαιμονισμός και προκαλούσε το φόβο και την αποστροφή, ενώ για την αντιμετώπισή της χρησιμοποιούνταν πνευματικές ή
θρησκευτικές μέθοδοι, όπως ο εξορκισμός.

Πρώτος ο Ιπποκράτης, γύρω στο 400 π.Χ., στο έργο του Περί ιερής νόσου, υποστήριξε ότι η επιληψία δεν έχει θεϊκή προέλευση, αλλά πρόκειται για διαταραχή
που πηγάζει από τον εγκέφαλο. Παρόλ’ αυτά χρειάστηκε να μεσολαβήσουν πολλοί αιώνες για να εδραιωθεί, ακόμα και στους ιατρικούς κύκλους, η άποψη αυτή.
Τομή αποτέλεσε το έργο του Άγγλου John Hughlings Jackson, ο οποίος τον 19ο αιώνα διατύπωσε τον ορισμό της επιληπτικής κρίσης ως «αιφνίδια υπέρμετρη
ταυτόχρονη εκφόρτιση κυττάρων της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου
Η επιληπτική κρίση δεν είναι ταυτόσημη με την επιληψία.

10% των ατόμων μπορεί σε κάποια στιγμή της ζωής τους να εμφανίσουν μια επιληπτική κρίση. Το 25% περίπου των κρίσεων έχουν ξεκάθαρη, προσωρινή ή
αναστρέψιμη αιτία

Υπάρχουν πολλοί τύποι επιληπτικών κρίσεων.

Μπορεί να είναι αρκετά ήπιες και να εκδηλώνονται απλώς ως «διακοπή συμπεριφοράς» ή αίσθημα δυσάρεστης οσμής, ή μπορεί να είναι θορυβώδεις με
έντονους σπασμούς των άκρων και απώλεια συνείδησης. Η ταξινόμηση των κρίσεων γίνεται με βάση τα κλινικά και τα ηλεκτροεγκεφαλογραφικά τους
χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι εστιακές (να ξεκινούν δηλαδή από μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, με ή χωρίς επέκταση σε άλλες περιοχές), ή
γενικευμένες (όταν συμμετέχουν ταυτόχρονα και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου).

Με βάση την αιτία η επιληψία ταξινομείται ως ιδιοπαθής, δευτεροπαθής ή κρυπτογενής.

Ιδιοπαθής χαρακτηρίζεται η επιληψία που δεν έχει γνωστή αιτία, μπορεί να υπάρχει όμως γενετική προδιάθεση. Δευτεροπαθής ή συμπτωματική επιληψία είναι
αυτή που προκαλείται από γνωστή αιτία, όπως κρανιοεγκεφαλική κάκωση, νεοπλασίες του εγκεφάλου, αγγειακά αίτια (π.χ. εγκεφαλικά επεισόδια), απόσυρση
από το αλκοόλ, μεταβολικές διατατραχές και εκφυλιστικές παθήσεις (όπως νόσος Alzheimer). Κρυπτογενής θεωρείται η επιληψία για την οποία πιστεύεται ότι
υπάρχει μεν συγκεκριμένη αιτία, η οποία όμως δε μπορεί να καθοριστεί με τις διαθέσιμες δυνατότητες διάγνωσης.

Ορισμένοι παράγοντες μπορεί να πυροδοτήσουν επιληπτικές κρίσεις σε ανθρώπους με επιληψία.

Τυπικοί τέτοιοι παράγοντες είναι η παράλειψη δόσεων της χορηγούμενης θεραπείας, η έλλειψη ύπνου, το στρες και η συναισθηματική φόρτιση, η παράλειψη
γευμάτων, ή οι ορμονικές μεταβολές. Επίσης, η συστηματική νόσος ή ο πυρετός, φάρμακα τα οποία μεταβάλουν τον επιληπτικό ουδό, καθώς και η χρήση
απαγορευμένων ουσιών μπορεί να δράσουν εκλυτικά. Τέλος, φώτα που αναβοσβήνουν ή ακόμα και το έντονο φως του ήλιου μπορεί να πυροδοτήσουν κρίσεις
σε πάσχοντες από φωτοευαίσθητη επιληψία.

Υπάρχουν πολλά διαθέσιμα φάρμακα, αλλά και επεμβατικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της επιληψίας.

Η ανακάλυψη της αντιεπιληπτικής δράσης φαρμάκων αλλά και της δυνατότητας καταγραφής ηλεκτρικής δραστηριότητας από τον εγκέφαλο με το
ηλεκτροεγκεφαλογράφημα έδωσαν σημαντικές επιλογές στην αντιμετώπιση της επιληψίας. Σήμερα, έχουμε στη διάθεσή μας πληθώρα φαρμάκων ενδεικτικών
για κάθε τύπο επιληψίας. Ωστόσο, υπάρχουν επιληψίες ανθεκτικές στην φαρμακευτική αγωγή. Σε ορισμένες τέτοιες περιπτώσεις εφαρμόζονται και χειρουργικές
θεραπείες για τον έλεγχο των κρίσεων.
Τι μπορείτε να κάνετε για να φροντίσετε κάποιον που εκδηλώνει επιληπτικούς σπασμούς.

Παραμείνετε ήρεμοι και περιμένετε να περάσει η κρίση (συνήθως διαρκεί λιγότερο από 5 λεπτά).Προστατέψτε από τραυματισμό, τοποθετώντας τον ασθενή στο
πάτωμα και απομακρύνοντας αιχμηρά αντικείμενα. Τοποθετείστε κάτι μαλακό κάτω από το κεφάλι του.Μην τοποθετήσετε τίποτα στο στόμα του. Δεν κινδυνεύει
να καταπιεί τη γλώσσα του!Γυρίστε τον μαλακά στο πλάι.Μετά την κρίση μιλήστε ήρεμα και καθησυχαστικά. Μην εγκαταλείψετε τον ασθενή μέχρι να επανέλθει
η διαύγειά του.
Γνωστα προσωπα που πασχουν από επιληψια

• Αγκάθα Κρίστι (Συγγραφέας),

• Αλέξανδρος ο Μέγας (Μονάρχης),
• Αλφρέδος Νόμπελ (Επιστήμων),
• Αλφρέδος ο Μέγας (Άγγλος Μονάρχης),
• Αννίβας (Στρατιωτικός Ηγέτης),
• Αριστοτέλης (Φιλόσοφος),
• Βίνσεντ βαν Γκόνγκ (Ζωγράφος)
• Γκέοργκ Χαίντελ (Συνθέτης),
• Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Συγγραφέας),
• Θεόδωρος Ρούσβελτ (Αμερικανός Πρόεδρος)
• Ιούλιος Καίσαρ (Ρωμαίος Μονάρχης),
• Ισαάκ Νεύτων (Επιστήμων),
• Κάρολος Ντίκενς (Συγγραφέας),
• Κάρολος Κουίντος (Ισπανός Μονάρχης),
• Λεονάρντο ντα Βίντσι (Καλλιτέχνης),
• Λιούις Κάρολ (Συγγραφέας),
• Λόρδος Βύρων (Ποιητής),
• Λουδοβίκος ΙΓ' (Γάλλος μονάρχης),
• Μαρτίνος Λούθηρος (Θεολόγος),
• Μιχαήλ Άγγελος (Καλλιτέχνης),
• Ναπολέων Βοναπάρτης (Γάλλος Μονάρχης),
• Νηλ Γιανγκ (Μουσικός),
• Νικολό Παγκανίνι (Μουσικός),
• Πέτερ Τσαϊκόφσκι (Συνθέτης),
• Πυθαγόρας (Μαθηματικός),
Επιληψία στην παιδική ηλικία

H επιληψία (η λέξη ετυμολογείται από το επι- και λαμβάνειν, δηλαδή ότι κάτι εκτός του ανθρώπου αναλαμβάνει τον έλεγχό του) είναι γνωστή από τα αρχαία
χρόνια. Σήμερα ξέρουμε ότι δεν είναι κάποια εξωτερική δύναμη που αναλαμβάνει τον έλεγχο του ανθρώπου, αλλά προέρχεται από τον εγκέφαλο του ανθρώπου,
και έχει πολλές διαφορετικές μορφές και είδη.Διαχωρίζουμε ανάμεσα σε μια επιληπτική κρίση (seizure) και στην επιληψία (epilepsy). Η επιληπτική κρίση μπορεί
να συμβεί σε οποιονδήποτε από εμάς, εφόσον υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες (οι λεγόμενες προκλητές κρίσεις, πχ από έλλειψη οξυγόνου, τραύμα στον
εγκέφαλο, διαταραχή ηλεκτρολυτών νατρίου, ασβεστίου, σακχάρου, υπερδοσολογία κάποιων φαρμάκων ή ουσιών, κτλ), και οφείλεται σε μια υπερβολική και
σύγχρονη εκφόρτιση νευρώνων του εγκεφάλου. Περίπου 5% των ανθρώπων θα παρουσιάσουν μία φορά στη ζωή τους μία επιληπτική κρίση. Στα μικρά παιδιά
παρουσιάζονται πχ αρκετά συχνά πυρετικοί σπασμοί, χωρίς αυτό να είναι επιληψία. Επίσης τα παιδιά παρουσιάζουν πολλάκις παροξυσμικά φαινόμενα ( πχ τικ,
μυοκλονίες ύπνου, σπασμοί επί εδάφους συγκοπτικών επεισοδίων, σε βρέφη και νήπια κράτημα αναπνοής, άλλες κινητικές διαταραχές, κτλ), χωρίς αυτά να
οφείλονται σε κάποια επιληψία.Η επιληψία από την άλλη μεριά, είναι μια νόσος που ορίζεται ως δύο μη προκλητές κρίσεις με απόσταση τουλάχιστον 24 ωρών
μεταξύ τους, ή ως μία απρόκλητη κρίση και πιθανότητα εμφάνισης 2ης κρίσης πάνω από 60 % (η πιθανότητα αυτή προκύπτει από ευρήματα στον απεικονιστικό
έλεγχο, στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, κτλ), ή αν διαγνωσθεί κάποιο επιληπτικό σύνδρομο.Περίπου 1% των ανθρώπων στη Γη πάσχουν από επιληψία κάποιας
μορφής. Η επιληψία είναι από τα πιο συχνά νευρολογικά νοσήματα της παιδικής ηλικίας. Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε περίπου 33-82 παιδιά ανά 100.000
παιδιά το έτος, αναλόγως του μελετωμένου πληθυσμού. Το 75% των επιληψιών πρωτοπαρουσιάζεται πριν το 20ό έτος.Στην ακριβή αιτιολόγησή της βοηθάει
πολύ το ακριβές ιστορικό, αν υπάρχει κάποιο βίντεο του σπασμού, οι μαρτυρίες των ανθρώπων που είδαν το σπασμό, οι αναφορές του ίδιου του ασθενούς και
στη συνέχεια οι διαγνωστικές εξετάσεις. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μια εξέταση όπου φαίνονται πολλές φορές τα επιληπτικά δυναμικά (αλλά όχι πάντα
με την πρώτη εξέταση). Υπάρχουν διάφορα είδη ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, όπως εγρήγορσης, ύπνου, 24ωρο, κλπ. Είναι πολύ σημαντικό να διευκρινιστεί εάν
πρόκειται για γνήσια επιληπτική κρίση. Εάν συνέβη όντως επιληπτική κρίση, συνήθως χρειάζεται να γίνει και απεικονιστικός έλεγχος (προτιμάται η μαγνητική
τομογραφία, καθώς η αξονική τομογραφία του εγκεφάλου έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει ελαφρώς τη στατιστική πιθανότητα εμφάνισης όγκων του κεντρικού
νευρικού συστήματος, λόγω της ακτινικής επιβάρυνσης. Αντίθετα, η μαγνητική τομογραφία δεν εκλύει ακτινοβολία). Επίσης έχει προχωρήσει πολύ η γενετική
διερεύνηση των επιληψιών, με καινούρια ευρήματα κάθε χρόνο, πολλά από τα οποία επηρεάζουν και την επιλογή της θεραπείας.Εάν διαγνωσθεί επιληψία,
εξετάζεται ποιο ακριβώς είδος επιληψίας υφίσταται. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού κατά την εμφάνιση της επιληψίας, υπάρχουν και διαφορετικά σύνδρομα
επιληψίας. Οι επιληπτικές κρίσεις διαχωρίζονται επίσης σε εστιακές (έναρξη σε ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου) και σε γενικευμένες (έναρξη της επιληπτικής
δραστηριότητας ταυτόχρονα και στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου), κάτι που έχει μεγάλη σημασία για την επιλογή του κατάλληλου φαρμάκου.Αν χρειαστεί να
δοθεί αντιεπιληπτική αγωγή, υπάρχουν πολλά διαφορετικά φάρμακα, που δρουν με διάφορους τρόπους. Στατιστικά, το πρώτο αντιεπιληπτικό φάρμακο θα
ελέγξει τους επιληπτικούς σπασμούς στο περίπου 50% των περιπτώσεων. Σε περίπτωση επιμονής των σπασμών, ένα δεύτερο φάρμακο θα καταφέρει να ελέγξει
άλλο 25% των περιπτώσεων. Όταν 2 φάρμακα σε σωστή δόση δεν μπορούν να ελέγξουν μια επιληψία, τότε αυτή ορίζεται ως φαρμακοανθεκτική. Τότε
συνίστανται και άλλες θεραπευτικές μέθοδοι, όπως η χειρουργική της επιληψίας, η διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου, η κετογενής δίαιτα, κλπ. Η
πρόγνωση σε κάθε ξεχωριστό ασθενή ωστόσο εξαρτάται εν τέλει από το είδος της επιληψίας και από πολλούς άλλους παράγοντες.Η φαρμακευτική θεραπεία της
επιληψίας στα παιδιά δεν χρειάζεται πάντα να δίνεται εφ όρου ζωής. Πολλά παιδιά στην πορεία του χρόνου μπορούν να σταματήσουν την αγωγή, καθώς
ωριμάζει το νευρικό τους σύστημα και η επιληψία δεν υφίσταται πια.
Είναι βέβαια σημαντικό να ελεγχθούν οι επιληπτικοί σπασμοί όταν αυτοί πρωτοεμφανίζονται, καθώς μπορούν να προκαλέσουν επιπλοκές.Συνιστούμε πάντα σε
περίπτωση που οι τυχόν εμφανιζόμενοι επιληπτικοί σπασμοί διαρκούν πολύ, να δίδεται το κατάλληλο φάρμακο διάσωσης, ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξη στο
λεγόμενο status epilepticus (δηλ. παρατεταμένοι σπασμοί που οδηγούν σε βλάβη των νευρώνων του εγκεφάλου). Επίσης συνίσταται η αποφυγή δραστηριοτήτων
όπου η τυχόν εμφάνιση επιληπτικών σπασμών μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρούς τραυματισμούς, πχ συνίσταται αποφυγή αναρρίχησης, κατάδυσης, κολύμβησης
χωρίς συνεχή επιτήρηση, οδήγησης ποδηλάτου χωρίς προστατευτικό κράνος, αποφυγή μπάνιου σε μπανιέρα με γεμάτο νερό χωρίς επιτήρηση, κλπ. Συνίσταται
επίσης η ενημέρωση του σχολείου και του άμεσου περιβάλλοντος του παιδιού, ώστε σε περίπτωση σπασμών να μπορούν να χορηγηθούν οι πρώτες βοήθειες
χωρίς πρόβλημα.Η επιληψία συνοπτικά είναι μια πολύ συχνή νόσος και τα παιδιά με επιληψία μπορούν τις περισσότερες φορές με την κατάλληλη αγωγή και
αντιμετώπιση να ζήσουν μια φυσιολογική και χαρούμενη ζωή, να σταδιοδρομήσουν, να κάνουν οικογένεια .

Αγχοσ και επιληψια

Άλλοι παράγοντες που οδηγούν στις κρίσεις επιληψίας είναι η παράλειψη δόσεων της χορηγούμενης θεραπείας, η έλλειψη ύπνου, η συναισθηματική φόρτιση ή
διάφορες ορμονικές μεταβολές. Επίσης, και η χρήση απαγορευμένων ουσιών μπορεί να δράσει εκλυτικά. Οι πιο κοινές ψυχιατρικές καταστάσεις στην επιληψία
είναι το άγχος, η κατάθλιψη και η ψύχωση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι αγχώδεις και ζορίζονται στην καθημερινότητά τους. Πέρα από το αρνητικό
συναίσθημα που τους πνίγει ή τις επιληπτικές κρίσεις που μπορεί να δημιουργηθούν, το στρες και το άγχος δημιουργούν μια σειρά από δυσλειτουργίες και
ανισορροπίες στον οργανισμό με την έκκριση κορτιζόλης και αδρεναλίνης, των ορμονών του στρες

Επιληψία και θανατοσ

Οι άνθρωποι που πάσχουν από επιληψία έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν όχι από φυσικά αίτια, αλλά από ατύχημα ή από αυτοκτονία, σύμφωνα
με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα. Παρόλο που οι πιθανότητες να πεθάνει κάποιος επιληπτικός από μη φυσικά αίτια είναι λίγες σε απόλυτους όρους
(περίπου 0,5%, δηλαδή μία στις 200), είναι σαφώς περισσότερες συγκριτικά με τους ανθρώπους που δεν πάσχουν από επιληψία.Οι ερευνητές των
πανεπιστημίων του Μάντσεστερ και του Σουάνσι, με επικεφαλής τη δρα Χέιλι Γκόρτον, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό
νευρολογίας JAMA Neurology, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 60.000 ανθρώπους με επιληψία και 1,2 εκατομμύρια χωρίς επιληψία.
Επιληψία και καθημερινόσ τρόποσ ζωήσ

Επιληψία και διατροφή

Η επιληψία είναι μια διαταραχή κατά την οποία προκαλούνται επαναλαμβανόμενες κρίσεις από μη φυσιολογική ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Για τα
άτομα που έχουν ανθεκτική στα φάρμακα επιληψία (περίπου το 30%) μπορεί να ληφθεί υπόψη μια διατροφή ειδικής σύστασης που ονομάζεται κετογόνος
διατροφή.Η κετογονική δίαιτα είναι μια ειδική δίαιτα υψηλή σε λίπος και χαμηλή σε υδατάνθρακες, η οποία βοηθά στον έλεγχο επιληπτικών κρίσεων. Είναι πολύ
πιο αυστηρή από την τροποποιημένη δίαιτα Άτκινς με πιο συγκεκριμένο προσδιορισμό θερμίδων, πρωτεΐνης και υγρώνΚετογονική δίαιτα ως θεραπεία
Η τυπική κετογονική δίαιτα παρέχει 3 με 4 γραμμάρια λίπους για κάθε 1 γραμμάριο υδατάνθρακα και πρωτεΐνης. Το διαιτολόγιο θα πρέπει να περιέχει 75 με 100
θερμίδες για κάθε κιλό σωματικού βάρους και 1-2 γραμμάρια πρωτεΐνης για κάθε κιλό σωματικού βάρους. Τα είδη των τροφίμων που παρέχουν λίπος για την
κετογονική δίαιτα είναι το βούτυρο, η κρέμα γάλακτος, μαγιονέζα και έλαια (π.χ. ελαιόλαδο). Επειδή τα ποσά υδατανθράκων και πρωτεΐνης πρέπει να είναι
περιορισμένα, είναι σημαντική η προσεκτική προετοιμασία των γευμάτων. Καμία άλλη πηγή υδατανθράκων δεν θα πρέπει να καταναλώνεται.

Επιληψία και αυπνια

Αιώνες τώρα ξέρουμε ότι η αϋπνία προάγει τις επιληπτικές κρίσεις. Μάλιστα και σε περιπτώσεις μη γνωστής επιληψίας μετά από στέρηση ύπνου είναι δυνατόν
να εμφανίζονται επιληπτικές κρίσεις. Αυτή η παρατήρηση χρησιμοποιείται και για διαφοροδιαγνωστικούς λόγους· πρόκειται για τη λεγόμενη ηλεκτροεγκεφαλική
καταγραφή μετά από στέρηση ύπνου, όπου εκεί διαπιστώνεται και πιστοποιείται ταυτόχρονα η ύπαρξη και η έκταση του προβλήματος της επιληψίας μετά από
τη στέρηση του ύπνου. Το γεγονός ότι τα ίδια νευρωνικά τόξα ρυθμίζουν ύπνο και επιληπτικές κρίσεις πολλές φορές μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε αυτήν
τη διαφοροδιάγνωση

Καφέσ και επιληψία

Η καφεΐνη είναι μια ουσία (αλκαλοειδές της ξανθίνης) η οποία αυξάνει τη διεγερσιμότητα των νευρικών κυττάρων. Η σχέση μεταξύ καφεΐνης, επιληψίας και
αντιεπιληπτικών φαρμάκων είναι σύνθετη και όχι επαρκώς κατανοητή μέχρι σήμερα. Η καφεΐνη ενδέχεται να αποτελέσει το έναυσμα εμφάνισης ή επιδείνωσης
των επιληπτικών κρίσεων σε ορισμένους ασθενείς. Επιπρόσθετα η καφεΐνη ίσως μειώνει τη δράση συγκεκριμένων αντιεπιληπτικών φαρμάκων όπως για
παράδειγμα της τοπιραμάτης. Για τους λόγους αυτούς προτείνεται ο περιορισμός κατανάλωσης της καφεϊνης σε ασθενείς με επιληψία.
Επιληψία και covid

Οι πάσχοντες από επιληψία δεν ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, δηλαδή δεν έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν απ’ ότι ο γενικός πληθυσμός.Εάν νοσήσει
κάποιος ο οποίος ήδη πάσχει από επιληψία δεν έχει μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών. Επίσης ή επιληψία δεν είναι επιβαρυντική για την πορεία της νόσου
δηλαδή την κλινική της βαρύτητα.Να σημειωθεί ότι ορισμένα άτομα με επιληπτικές κρίσεις έχουν μια μεγαλύτερη ευαισθησία στον πυρετό και ενδέχεται να
εμφανίσουν επιληπτικές κρίσεις με πυρετό. Σε περίπτωση από COVI-19 η επιβάρυνση δεν είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλο εμπύρετο νόσημα.Τα περισσότερα
αντιεπιληπτικά φάρμακα έχουν μικρή αλληλεπίδραση με τα χορηγούμενα φάρμακα για την νόσο COVI 19. Θα πρέπει όμως αυτό να εξατομικεύεται για κάθε
ασθενή.Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να διακόπτονται τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.Αν υπάρχει δυσκολία στη λήψη των φαρμάκων (όπως σε
διασωληνωμένους ασθενείς) θα πρέπει στην θεραπευτική ομάδα να συμμετέχει νευρολόγος για την ενδεχόμενη ασφαλή τροποποίηση της αγωγής.Οι
επιληπτικές κρίσεις δεν αποτελούν σύμπτωμα της νόσου από τον COVI-19
 Πηγεσ

1. Adult epilepsy diet center. (n.d.)hopkinsmedicine.org/neurology_neurosurgery/centers_clinics/epilepsy/adult/adult-epilepsy-diet-center/

2. Elliott, I., Mulligan, J., & Geist, R. (2010, February 4). Epilepsy and
behavioraboutkidshealth.ca/En/ResourceCentres/Epilepsy/AtHomeandAtSchool/EpilepsyandQualityofLife/Pages/Epilepsy-and-Behaviour.aspx

3. Facts and figures. (n.d.)aesnet.org/for_patients/facts_figures

4. Ketogenic diet. (2016, March)epilepsysociety.org.uk/ketogenic-diet

5. Mayo Clinic staff. (2015, November 6). Epilepsy: Diagnosismayoclinic.org/diseases-conditions/epilepsy/diagnosis-treatment/diagnosis/dxc-20117234

6. Mayo Clinic Staff. (2015, November 6). Epilepsy: Treatmentmayoclinic.org/diseases-conditions/epilepsy/diagnosis-treatment/treatment/txc-20117241

7. Mayo Clinic staff. (2015, November 6). Epilepsy. Symptoms and causesmayoclinic.org/diseases-conditions/epilepsy/symptoms-causes/dxc-20117207

8. Medical management of epilepsy. (n.d.)hopkinsmedicine.org/healthlibrary/conditions/nervous_system_disorders/medical_management_of_epilepsy_134,15/

9. Mitchell, W. (n.d.). Social and behavioral issues of child epilepsychildneurologyfoundation.org/disorders/social-and-behavioral-issues-of-child-epilepsy/

10. Neurology research: Epilepsy. (n.d.)mayo.edu/research/departments-divisions/department-neurology/programs/epilepsy

11. Schachter, S. C. (2014, February). Moods and behaviorepilepsy.com/learn/impact/moods-and-behavior/mood-and-behavior-101/moods-and-behavior

12. Schachter, S. C., Shafer, P. O, & Sirven, J. I. (2013, August). Triggers of seizuresepilepsy.com/learn/triggers-seizures

13. Schachter, S. C., Shafer, P. O., & Sirven, J. I. (2014, March). Who gets epilepsy? Retrieved fromepilepsy.com/learn/epilepsy-101/who-gets-epilepsy

14. Starting a family (preconception). (n.d.)epilepsysociety.org.uk/starting-family-preconception

15. Weiner, H. L., & Sirven, J. I., (2013, August). Types of surgeriesepilepsy.com/learn/treating-seizures-and-epilepsy/surgery/types-surgeries

16. What is epilepsy? (2014, January)epilepsy.com/learn/epilepsy-101/what-epilepsy