თავი III

შუშანიკმა იმის შემდეგ რაც გაიგო რომ თავისმა ქმარმა სარწმუნოება შეიცვალა და
ცეცხლთაყვანისცემელი გახდა შვილებთან ერთად ეკლეშიასი წავიდა და ღმერთ
უთხრა ჩემი შვილები შენი ნაჩუქარია და შენვე გამოუტანე განაჩენიო ამის სემდეგ
კი ისინი უკან გააბრუნა სასახლეში იქ საიდანაც თვითონ გამოიქცა.
ამ მხრივ შუშანიკის საქციელი დიად არ მომეწონა ასე რომვთქვათ შვილები
გაწირა და იქ გაუშვა საიდანაც თვითონ გამოიქცა როგორც დედამ არ დაიცვა მათი
შვილები იმის მიუხედავად რომ იცოდა რაც მოელოდებოდა მხოლოდ ერთ რამეში
გავამართლებ მას მან შვილებს არ აიძულა რომ გინდათ თუ არა ქრისტიანები
იყავითო თავისი მეუღლე კი ამას აუცილებლად გააკეთებდა და მათ სარწმუნოებას
შეაცვლევინებდა.
იმის შემდეგ რაც შვილები სასხლეში გააბრუნა თვითონ ეკლესიასთან
მახლობლად ერთ პატარა ოთახში შევიდა და იქ ტიროდა. მისი პირადი უხუცესი ამ
დროს წასული იყო წმინდა კაცთან რაღაცის საკითხავად უკან დაბრუნებულმა კი
მაშინვე შუშანიკისკენ გასწია და ლაპარაკი დაუწყო. მღვდელმა შუშანიკს შეახსენა
რომ ის დედოფალი იყო და მას სხვა ვალდებულებებიც ჰქონდა ასევე უთხრა და
აუხსნა წინ რა განსაცდელი და ტანჯვა ელოდებოდა და ეუბნებოდა რომ ამ
ყველაფრისთვის გაეძლო შუშანიკს რადგან ის დედოფალი იყო და ეს მისი ვალი
იყო.