■ Ἐπὶ τῇ Μνήμῃ Αὐτῆς (24η Ἰανουαρίου)

Θαῦμα τῆς Ὁσίας Ξένης

στὴν Τσετσενία*
Μία ἀπρόσμενη ἐπίσκεψι

Π ολλὰ ἦταν τὰ Θαύματα τῆς Ὁσίας Ξένης

τῆς διὰ Χριστὸν Σαλῆς, κατὰ τὴν διάρ-
κεια τοῦ ἐπιγείου βίου της, πολλά εἶναι τὰ
Θαύματα καὶ μετὰ τὴν Κοίμησί της.
Γεμᾶτος συγκίνησι ὁ σκηνοθέτης Ἰγκὸρ
Μαϊάκωφ μοῦ διηγήθηκε ἕνα Θαῦμα τὸ
ὁποῖο ἔζησε ἕνας φίλος του, ὁ Βίκτωρ, ὁ ὁποῖος
εἶχε συμμετάσχει ὡς στρατιώτης τοῦ ρωσικοῦ στρατοῦ στὸν πόλε-
μο στὴν Τσετσενία καὶ στὸν Βόρειο Καύκασο. Ὁλόκληρη ἡ οἰκο-
γένειά του καὶ οἱ φίλοι του προσεύχονταν στὸν Θεὸ νὰ ἐπιστρέψη
στὸ σπίτι του ὑγιής.
Ἡ μητέρα του ἀνησυχοῦσε πάρα πολύ, εἶχε γίνει σὰν σκιά... Πή-
γαινε καθημερινὰ στὸν τάφο τῆς Ὁσίας Ξένης γιὰ νὰ ζητήση τὴν
μεσιτεία της πρὸς τὸν Θεό. Ἀπὸ μακριά, ὁ Βίκτωρ αἰσθανόταν τὴν
ψυχικὴ κατάστασι τῆς μητέρας του καὶ ἀνησυ-
χοῦσε γιὰ τὴν ὑγεία της.
Εἶχε περάσει ἕνας χρόνος στὸ μέτωπο ὅταν,
μία ἡμέρα, ὁ Βίκτωρ εἶχε μία ἀπρόσμενη ἐπίσκε-
ψι: ἡ μητέρα του εἶχε ἔλθει στὸ Γκρόζνυ, χιλιά-
δες χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι τους!...
Ὁ νεαρὸς στρατιώτης πῆρε ἔγκρισι νὰ μείνη
ἐκείνη τὴν ἡμέρα στὸ στρατόπεδο, μαζὶ μὲ τὴν
μητέρα του... Πέρασαν τὴν ἡμέρα τους στὸ δι-
πλανὸ δασάκι ἐνθυμούμενοι τὰ παλιὰ καὶ προσ-
1
παθώντας νὰ ἐνθαρρύνουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Δύσ-
κολα ἀποχωρίσθηκαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον πρὸς τὸ
βραδάκι...
Ὅταν ἐπέστρεψε ὁ Βίκτωρ στὴν μονάδα του
ἔντρομος πληροφορήθηκε, ὅτι τὸ ἀπόσπασμά του
εἶχε σταλεῖ ἐκείνη τὴν ἡμέρα σὲ μία ἀποστολὴ
ἀναγνωρίσεως καὶ ὅλοι οἱ συστρατιῶτες του ἦταν
νεκροί! Συγκλονίσθηκε γιὰ τοὺς νεκροὺς συστρα-
τιῶτες, εὐχαρίστησε ὅμως καὶ τὸν Θεὸ ποὺ εἶχε στείλει τὴν μητέρα
του. Χάρι σὲ αὐτὴν εἶχε ἐπιζήσει!
Ὁ καιρὸς πέρασε καὶ ὁ Βίκτωρ ἐπέστρεψε στὴν Ἁγία Πετρούπο-
λι σῶος καὶ ἀβλαβής. Στὸ σπίτι, ἐθύμισε στὴν μητέρα του ἐκεῖνο τὸ
φρικτὸ ἐπεισόδιο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἶχε γλυτώσει μὲ θαυμαστὸ τρόπο.
Ἡ μητέρα του τότε τὸν κοίταξε τρομαγμένη, νομίζοντας ὅτι ἔχα-
σε τὰ λογικά του. Τοῦ εἶπε ὅτι ποτὲ δὲν εἶχε πάει στὴν Τσετσενία,
πόσο μᾶλλον νὰ τὸν ἐπισκεφθῆ στὸ στρατόπεδο. Καὶ οἱ δύο ἔμειναν
κατάπληκτοι καὶ ἀπορήμενοι...
Ἔπειτα ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες –σὰν μία αποκάλυψι– ἡ μητέρα του
συνειδητοποίησε, ὅτι μόνο ἡ Ὁσία Ξένη θὰ μποροῦσε νὰ κάνη ἕνα
παρόμοιο Θαῦμα. Μὲ τὸ ἀμέτρητο ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνία της,
εἶχε πάρει τὴν μορφὴ μιᾶς μητέρας, για νὰ σώση τὸν υἱό της...

(*) Βλ. https://proskynitis.blogspot.com/2021/01/blog-post_50.html ● Ἐπιμέλ.

ἡμετ.

+
Τῷ δὲ ἐν Τριάδι Παναγίῳ Θεῷ,
τῷ ἐνδοξαζομένῳ ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ,
προσκύνησις καὶ εὐχαριστία,
εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν!