Νοεμβρίου α .

Μνήμη της Άγιας ένδοξου Παρθενομάρ-

τυρος Ελένης της νέας της έκ Σινώπης.
ΕΝ ΤΩI ΜΙΚΡΩ
I ΕΣΠΕΡΙΝΟι
Ίστώμεν στίχους δ' καί φάλλομζν τα έξης Προσ-
όμοια.
"Ηχος δ'. ’Έ δω κ α ς σημείωσιν.
’'νθος εύωδέστατον, έκ της Σινώ πης έβλάστη-
9 σας, έν ύστέροις τοΐς έτεσιν, Ελένη πανεύφημε,
και της παρθενίας, οσμήν την αγίαν, χα'ι μαρτυρίου
αληθώς, ώς έναθλήσασα κόσμω έ'πνευσας· διό σε
μακαρίζομεν, ώς του Χριστοΰ νύμφην αμωμον, και
άήττητον Μ άρτυρα, έκτελοϋντες την μνήμην σου.
εάνις άμόλυντος, έν εύσεβεία έκλάμπουσα, και
Μ Χριστόν θεραπεύουσα, ώράθης θεόνυμφε, άλλ’
ό παλαμναίος, ομματι βασκάνω, τήν σήν αγνείαν
βουληθείς, άποσυλήσαι εις τέλος ήττηται* άνδρείως
γά ρ άνθέστηκας, τα ΐς ά π ειλ α ΐς τοϋ άλάστορος,
καί νομίμως ένήθλησας, τή δυνάμει τής πίστεω ς.
 'ν εγκ α ς σ τ ε ν ό τ α τ α , έν άπαλω Μάρτυς οώ-
Η ματι, άπειλάς τε καί μάστιγας, και ειρκτής την
κάκωσιν, προς Χριστόν όρώσα, όλη διανοία, ώ και
πρυσήγαγες πιστώς, την σήν αγνείαν και των α ι­
μάτων σου, την χύσιν καλλιπάρθενε, ως προσφο-
(>άν εύαπόδεκτον, ώ Ε λένη και έδραμες, προς
π α σ τά δα ουράνιον.
ά(>αν σοο την πάντιμον, ώς θησαυρόν θείας
Κ χάριτος, θησαυρίσαντες πάνσεμνε, εκ ταύτης
λαμβάνομεν, ρώσιν και ύγείαν, πίστει προσιόντες,
Κλένη Μάρτυς τού Χρίστου, καί τον νυμφίον σου
μι γαλύνομεν, τον σέ λαμπρώ ς δοξάσαντα, καί διά
σου χαριζόμενον, ίλασμόν ταϊς ψυχαϊς ημών, καί
η σχισμάτων συγχώρησιν.
Δόξα. ’Ηχος δ'.
Π ά γά π η του Χριστοϋ στοιχειουμένη, τούτω
Τ ώς Οεΐον ανάθημα, σαυτήν προσανέθηκας, Έ -
λι vvj καλλιπάρθενε· καί του έχθίστου τυράννου,
άττοκρουσαμένη την μανίαν, μαρτυρικώς άνέδρα-
μες, τω σώ νυμφίω Χριστώ, ώς άμνάς σεμνοτάτη,
καί περιστερά άμόλυντος. Καί νΰν συν τοϊς Μάρ-
τυσι πρέσβευε, ύπέρ τών τιμώντων σε.
Καί νΰν. Θεοτοκίον.
x παντοίω ν κίνδυνων τούς δούλους σου φύ-
e λαττε, ευλογημένη Θεοτόκε, ϊνα σέ δοξάζομεν,
την ελπίδα τών ψυχών ημών.

VI
 Άπόστιχα.
Ηχος (1\ Οίκος τοο ΚφραΟά.
σχονας τον εχθρόν, τη οη στερρβ ένστάσει,
Η και ήΟλησας άνδρείω ς, Κλένη μακαρία, ώς
παρθενίας σκήνωμα.
Ν, ι!./ Ύ πομένων ύπέμεινα τον Κύριον και π(>οσέ
οχε μοι.
ΐμ ασ ι τοΐς σεπτοΐς, α γνεία ς την στολήν σου,
δ φοινίξασα Ε λένη, νενύμφευσαι Κυρίω, ώς
Μάρτυς καλλιπάρΟενος.
ν,ιι/ Και έστησεν έπ ι πέτραν τούς π ύ δ α ς μοο,
και κατεύΟυνε τα διαβήματα μοο.
αίρυις νύμφη Χριστού, Σινο>πης θειον κλέος,
Χ Κλένη Ν εομάρτυς, των εύκλεών Μαρτύρων,
Ι,σύτιμος έν άπασι.
Δόξα. Τριαδικόν.
άτερ σον τω Υίω, και Πνεύματι τω θείω, ομό­
Π τιμε (Η)εότης, λιταϊς τής Άθληφόρου, έλέησον
ιον κόσμον σου.
Και νύν. Βεοτοκίον.
ύμφη τού σού Πού, Ε λένη ή θεόφρων, Παρθέ­
Μ νε άνεδείχΟη, αγνεία κοσμοομένη, και μαρτο-
ρίοο σκάμμασι.
INον απολύεις, το τρισάγιον, το Λπολοτίκιον έκ
roo Μεγάλου Ε σ π ερινού και άπόλυσις.

Ι.{
 ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν, τό Μ ακάριος άνήρ. Εις

Λέ τό Κ ύριε έκέκραξα ίστώμεν στίχους στ καί
ψάλλυμεν τά έξης Προσόμοια.

ΙΙχος β\ Ό τ ε έκ του ξύλου.

m u Σινω πέω ν οί χοροί, ύμνοις καί ώ δαϊς

ΖΑ έγκω μίω ν, άνευφημήσωμεν, τού Χριστού την
Μ άρτυρα, καί νύμφην άμωμον, τής α γνεία ς τό
οκήνωμα, 'Ελένην τήν θείαν, προς αύτήν κραυγά-
ζυντες, άγαλλιοψενοι· χαίροις Νεομάρτυς Κυρίου,
άνθος τής Σινώπης εύώδες, καί των ’Ορθοδόξων
εγκαλλώπισμα.

Γτε ό δυσώνυμος έχθρός, τής σής παρθενίας τόν

0 πλούτον, συλήσαι έσπευσε, τότε άκατάπλη-
κτος έν τή δυνάμει Χριστού, τήν βουλήν τού άλά-
στορος, άπώσω εις τέλος, καί Μαρτύρων στάδιον,
'Ελένη ήνυσας· οθεν άφθαρσίας τω στέφει, π α ρ ά
του Χριστού έκοσμήθης, ώς I ΙαρΟενομάρτυς άξι-
άγαστος.

14
 ' νωΟεν το σώμά σου σεμνή, έν φ(.)τΙ έδόξασε
a Οείω, ό σός νυμφίος Χριστός, ώ καθοδηγούμε
νοι„ οί ναυτιλλόμενοι, εκ θαλάσσης άνήγαγον, βυ
θου ώσπερ θεϊον, θησαυρόν δοξάζοντες, Χριστόν
ιον Κ ύριον ό()εν τη α γία αοο κάρα, πίστει προσι
όντες Ελένη, εξ αύτής λαμβάνομεν ιάματα.
ΓΙροσόμοια έτερα.
I Ιχος δ . Ώ ς γενναΐον εν Μάρτυσι.

Π α(>()ενίαν άκή()ατον, πολιτείας σεμνότητι εύ

σεβώς συνάψασα καλλιπάρθενε, 'Κλένη νι>μφη
πανάμωμος, Χριστού έχρημάτισας, και τον δόλιον
ι /Ορόν, έπελΟόντα σοι ήσχονας, τη ένστάσει σοο,
και νομίμως άΟλήσασα της άνω, βασιλείας ήξιώ
Οης, I ΙαρΟενομάρτυς πανεύφημε.
'ς ω ραία και πάγκαλος, και ψυχη τε καί σώ-
ω ματι, την εν σοί της πίσ τεω ς Οείαν έλλαμψιν,
καί την άήττητον δύναμιν, τοϊς πάσιν ύπέδειξας,
ι νι ργούσαν Οαομαστώς, άσΟενεία της φύσεως· τον
^άρ έχΟιστον, κατεπ ά τη σ α ς τύραννον Αγία, καί
Χριστώ λαμπαδηφόρος, Μάρτος 'Κλένη άνέδ(>αμες.
η θαλάσση τό σώμά σου, οί της "Άγαρ α π ό γο ­
Τ νοι, μετά τέλος άγιον έναπέρριψ αν, Οαυμα-
στωθέν θεία χάριτι, καί τούτο έφεύραντο, Σινω-
/ια ς πανευλαβεϊς, καί σπουδή μετεκόμισαν, μετά
πίστεως, εις Ί >ο)σίαν Ε λένη μακαρία, την δε κά
(>αν σου την Οείαν, ώς θησαυρόν έ'σχον άγιον.
 Δόξα. Ή χος β'.
αρθενική κεκοσμημένη λαμπρότητι, μαρτυρι­
Π κήν εύκληρίαν έπλούτησας, Χριστόν θερμώς
άγαπήσασα, Ε λένη θεόφ ρ ον εν θεολήπτω γά ρ
καρδία, τής πίσ τεω ς άναλαβούσα τήν ίσχύν, του
αοράτου έχθροϋ τήν μανίαν, και πάσαν έπιβου-
λήν, εις γην καταβέβληκας· καί άνενδότω ένστά-
σει, Αγαρηνών τό θράσος άπήμβλυνας, ύπεράνω
σαρκός, και φθαρτών γενομένη* και οίκείοις αι-
μασιν, ώς θυσία μυστική, Χριστώ προσηνέχθης.
Αλλ ώ σεμνή ΓΤαρθενομάρτυς, πρέσβευε σωθήναι
ήμάς υυύς τιμώ ντάς σου τήν άθλησιν.
Και νϋν. Ό αυτός.

Π α(>ηλ()εν ή σκιά του νόμου, τής χάριτος έλ-

ΟοΓ)σης· ώς γάρ ή βάτος ούκ έκαίετο καταφλε-
γυμένη, ούτω Παρθένος έ'τεκες, και Παρθένος
έ'μεινας· άντι στόλου πυρός, δικαιοσύνης άνέτει-
λεν Ήλιος· άντι Μ ωϋσέως Χριστός, ή σωτηρία
τών ψοχών ήμών.
Κϊσοδος, Φώς ιλαρόν, τό Προκείμενον τής ημέ­
ρας και τά Αναγνώσματα.
Προφητείας Ή σαΐου τό Ανάγνωσμα.
(Κεφ. μγ' 9-14)
άδε λέγει Κ ύριος- Πάντα τά έ'θνη συνήχθησαν
Τ άμα, και συναχθήσονται άρχοντες εξ αύτών.
'Γίς άναγγελεΐ ταύτα; ή τά έξ άρχής τίς άναγγελεί
ύμΐν; Ά γαγέτωσαν ιούς μάρτορας αύτών και δι-
καιωθήτωσαν καί είπάτω σαν αληθή. Γίνεσθέ μοι
μάρτυρες, καί εγώ μάρτυς, λέγει Κύριος ό Θεός,
καί ό π α ΐς μου, όν έξελεξάμην, ινα γνώ τε καί πι-
στεύσητε καί συνήτε ότι έγώ είμι. ’Έ μ προσ θέν
μου ούκ έγένετο άλλος Θεός, καί μ ε τ’ έμέ ούκ
έσται. Έ γώ ό Θεός, καί ούκ έστι π ά ρ εξ έμού ο
σώζων. Έ γώ ανήγγειλα καί έσωσα, ώνείδισα, καί
ούκ ήν έν ύμίν άλλότριος. Ύμεϊς έμοί μάρτυρες,
καί έγώ Κύριος ό Θεός. ’Έ τι ά π ’ αρχής καί ούκ
: στιν ό έκ των χειρών μου έξαιρούμενος· ποιήσω,
καί τις άποσ τρέψ ει αύτό; Ούτω λέγει Κ ύριος 6
Θεός, ό λυτρούμενος ύμάς, ό "Άγιος τού Ισραήλ.
Παροιμιών τό Ανάγνωσμα.
(Κεφ. λα 10, 13-20, 25)

Γ
υναίκα ανδρείαν τίς εύρήσει; τιμιω τέρα δέ έστι
λίθων πολυτελών ή τοιαύτη. Μηρυομένη έρια καί
Λίνον, έποίησεν εύχρηστον ταίς χερσίν αύτής. Έ γέ-
vcio ώσεί ναύς έμπορευομένη μακρόθεν, συνάγει
Or αύτη τόν βίον. Καί άνίσταται έκ νυκτών, καί
I οωκε βρώ ματα τω οϊκω καί έργα τα ίς Οεραπαί-
vr-χις. Θεωρήσασα γεώ ργιον έπρίατο, άπό δέ καρ-
/1 fι>ν χειρών αύτής κατεφ ύτευσ ε κτήμα. Άναζω-
υαμένη ίσχυρώ ς τήν όσφύν αύτής, ήρεισε τούς
βραχίοντας αύτής εις έργον. Έ γεύ σ α το ότι καλόν
γ'ό α τό έργάζεσθαι, καί ούκ άποσβέννυται ό λύχνος
ι/ύυής όλην τήν νύκτα. Τούς πήχεις αύτής έκτείνει
r ju τά συμφέροντα, τάς δέ χεΐρας αύτής έρείδει
ΐίς άτρακτον. Χεΐρας δέ αύτής διήνοιξε πένητι.
καρπόν δέ έξέτεινε πτωχώ. Ίσχύν καί εύπρέπειαν
ένεδύσατο, καί εύφράνθη έν ήμέραις έσχάταις.
Σ οφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα.
(Κεφ. γ 1-9)
ικαίων ψυχαί έν χειρί Θεοϋ, καί ού μή άψηται
Ζ Χ αύτών βάσανος. ’Έ δοξαν έν όφθαλμοΐς αφρό­
νων τεθνάναι, και έλογίσθη κάκωσις ή έ'ξοδος α ύ ­
τών, και ή άφ’ ήμών πορεία σύντριμμα· οί δέ είσιν
έν ειρήνη. Και γά ρ έν δψει ανθρώπων έάν κολα-
σΟώσιν, ή έλπ ις αύτώ ν αθανασίας πλήρης. Και
ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα εύεργετηθήσονται-
ότι ό (Η
)εός έπείρασεν αύτούς, και εδρεν αύτούς
άξιους εαυτού. Ώ ς χρυσόν έν χωνευτηρίω έδοκί-
μασεν αύτούς, και ώς όλοκάρπω μα θυσίας προσ-
εόέξατο αύτούς. Και έν καιρώ έπισκοπής αύτών
άναλάμψουσι, και ώς σπινθήρες έν καλάμη δια-
δραμοϋνται. Κρινούσιν έθνη και κρατήσουσι λαών,
και βασιλεύσει αύτών Κύριος εις τούς αιώνας. Οί
πεποιΟότες έπ’ αύτώ συνήσουσιν άλήθειαν καί οί
πιστοί έν ά γά πη προσμενούσιν αύτώ· δτι χάρις
καί έλεος έν τοΐς όσίοις αύτού, καί έπισκοπή έν
τοΐς έκλεκτοϊς αύτού.
Εις την Λιτήν, Ιδιόμ ελα.
'Η χος α .
ς νεάνις έκλεκτή, τώ Οείω φόβω ρυθμιζομένη,
ω τοΐς πασιν ύπέδειξας, τής εύσεβείας τό κρά­
τος· έν ω κραταίουμένη, τον ισχυρόν έν κακία είλες
εχθρόν, και της αγνείας τον θησαυρόν, άσυλον Χρι­
στώ διέσωσας, Ελένη θεόνυμφε· και καλώς τον α ­
γώνα τελέσασα, ουρανίων θαλάμων ήξίωσαι, ύπέρ
ήμών πρεσβεύουσα, Π αρθενομάρτυς άξιάγαστε.
Ό αυτός.
’σχύνθη ό βάσκανος εχθρός, τη ψυχική σου
Η προσβαλών στερρότητι, Ε λένη μακαρία· νομ-
φευθήναι γά ρ μυστικώς, τω Χριστώ έφιεμένη, ούκ
ήνέσχου άμαυρωθηναι, τό της άγνείας κάλλος· και
τω τυράννω, άντικαταστάσα μέχρις αίματος, ά()λη-
π.κοϊς πόνοις ώμίλησας, και αθλητικών έπάθλω ν
Γοχες, π α ρ ά Χριστού τού Θεού, και Σωτηρος των
ψυχών ήμών.
Ή χ ο ς β'.
ήν τής άγνείας λαμπάδα, άσβεστον έτήρησας,
Τ δι ά γά πη ς θείας ένουμένη, τω σώ νυμφίω Χρι-
ο c(i)· και αιμάτων τη κογχύλη, τήν τής νυμφεύσεο^ς
στολήν πορψυρώσασα, και λαμπρώ ς στολισαμένη,
/τρός τον ούράνιον νυμφώνα έ'δραμες, μαρτυρι-
κοί,ς ώραϊσμένη στίγμασι, Π αρθενομάρτυς Ελένη*
νι οιητος γά ρ άνθος ύπερεϊδες, και ποινών ποικ ί­
λων κατετόλμησας, ούρανίω φρονήματι, εν γοναι-
κπ',α φύσει· και νύν Χ ριστού τό κάλλος όρώσα,
(ΐ()ΐοβεοε δεόμεθα, ύπέρ τών τιμώντων σε.
| Γ - ΤΗχος δ'.
'γάλλεται π α τρ ίς ή θρεψαμένη σε, τή σή στερ
3 ρα άθλήσει, δι’ ής τών πάλαι Μαρτύρων, τήν
άρετήν ύπέφηνας, Παρθενομάρτυς Ε λένη ένδοξε·
ούκ έφείσω γάρ μακαρία, τού απαλού σου σώ μα­
τος, ούδέ τυραννικόν θυμόν κατέπτηξας, άλλ’ ώς
ά δ ά μ α ς έστης, έν ά π ειλ α ΐς καί κακώσεσι* καί
πάντων ανώ τερα ψανεϊσα, ταϊς των Άγιων συνή-
φθης τάξεσιν, αγιασμόν καί έλεος, π α ρ ά Χριστού
ήμίν παρέχουσα.
Δόξα. Ό αύτός.
ήν έν παρθένοις Μ άρτυρα, καί έν Άθληφόροις
Τ νύμφην Κυρίου, Ε λένην τήν καλλιπάρθενον,
των εύσεβών αί χορεΐαι, ύμνοις καί ώ δαΐς εύφη-
μήσω μεν τό τού θήλεος γάρ χαύνον άπορρίψασα,
πρός άνδρικούς άγώ νας έχώρησε* καί έν Χριστώ
τω Σωτήρι, νομίμως άγωνισαμένη, τόν φρυαττό-
μενον έχθρόν νενίκηκεν, αισχύνης πολλής τούτον
πλήσασα· καί τής αιωνίου ζωής, τό γέρας λαβούσα,
άδιαλείπτω ς πρεσβεύει, ύπέρ των ψυχών ήμών.
Καί νύν. Θεοτοκίον.
x παντοίω ν κινδύνων τούς δούλους σου φύ-

e λαττε, εύλογημένη Θεοτύκε, ινα σε δοξάζομεν,

τήν έλπίδα τών ψυχών ήμών.
Εις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια.
ΊΙχ ο ς α . Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Π ανεύφημε Μάρτυς τού Χριστού, τής Σινώπης

βλάστημα, καί παρθενίας όσφράδιον, Ίίλένη
πάνσεμνε, ή καταβαλούσα, τοϋ έχθροϋ τό φ ρ ύ α γ­
μα, και δόξης μετασχοϋσα της. κρείττονος, Χ ρι­
στόν ικέτευε, δωρηθήναι τα ΐς ψ υχαϊς ημών, την
ειρήνην, και τό μέγα έλεος.

Στίχ. Ύ πομένων ύπέμεινα τον Κύριον και προσέ-

σχε μοι.

γνείας λειμών πανευθαλής, και εύώδης πέφη-

3 νας, και μαρτυρίου έξήνθησας, άνθη τά εύο-
σμα, Ε λένη θεύφρον, και οσμήν ούράνιον, Χρι-
στού τή Ε κκλησία διέπνευσας, καλώς άθλήσασα,
έν ύστέροις Μ άρτυς ετεσι- διά τούτο, πά ντες σε
γεραίρομεν.

Ν. ι\:/. Και έστησεν έπι πέτραν τούς πόδα ς μου και

κατεύθυνε τά διαβήματά μου.

εάνις ώ ραία και καλή, ώς φησι τό λόγιον, ψυχή

Ν και σώ ματι πέφ ηνας, Ε λ ένη πάνσεμνε, και
ώραιοτάτη, πολλώ ώφθης πλείονι, Χριστώ τω ά()α-
νάτω νυμφίω σου, στερρώς άθλήσασα, και τής τού-
ιου ώραιύτητος, άπολαύεις, και θείας μεθέξεως.

Δόξα. Ηχος πλ. δ'.

ν τή άνωθεν ροπή άναδεξαμένη τον άγώνα, έν

^γυ να ικ εία φύσει, πάντω ν περιεγένου τών δ ει­
νών, Κλένη παμ μακάριστε- τή γάρ χάριτι Χριστού,
οι αυτήν Οωρακίσασα, άγνείας πύργος ώφθης, και
εύσεβείας νεοφανής λαμπηδών. Καί νυν πρέσβευε
τω Κυρίω, σώζεσθαι τούς τιμώντας, τήν μακαρίαν
σου άθλησιν.
Καί νύν. Θεοτοκίον.
rA έσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις των δούλων
ΖΧσου, καί λύτρωσαι ήμάς από πάσης ανάγκης
καί θλίψεως.
Νύν απολύεις, τό τρισάγιον καί τό Άπολυτίκιον.
ΊΙχο ς πλ. α . Τόν συνάναρχον Λόγον.
ής αγνείας τό άνθος τό εύωδέστατον, καί Σ ι­
Τ νώπης τό κλέος καί θειον βλάστημα, Παρθενο-
μάρτυς τού Χριστού Ελένη πάνσεμνε, ή άθλήσασα
η π:ρρώς, καί καθελούσα τόν εχθρόν, τής πίστεω ς
Γή οονάμει, διά παντός έκδυσώπει, έλεηθήναι τάς
ψυχάς ήμών.
Θεοτοκίον.
Ύ αϊρε πύλη Κυρίου ή άδιόδευτος· χαΐρε τείχος
^ ίν κ α ί σκέπη των προστρεχύντω ν εις σέ* χαΐρε
άχείμαστε λιμήν καί άπειρόγαμε· ή τεκούσα έν
σαρκί τόν Ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσα μή
έλλείπης, ύπέρ των άνυμνούντων καί προσκυ-
νούντων τόν τόκον σου.
Άπόλυσις.
 ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μ ετά τήν α Στιχολογίαν, Κάθισμα,
“Ηχος α . Τον τάφον σου Σωτήρ.
/ς μύρον έκλεκτόν, και θυμίαμα θειον, προσ-
0 ήγαγες Χριστώ, τω νυμφίω σου Μάρτυς, τον
πλούτον τής άγνείας σου, άκηλίδωτον άσυλον, και
άθλήσασα, ύπέρ αύτού ώ Ελένη, στέφος άφθαρ-
rov, π α ρ ά Κυρίου έδέξω, τού σέ ένισχύσαντος.
Θεοτοκίον.

Π αρθένος έκλεκτή, ή Ε λένη έδείχθη, Θεόνυμφε

Αγνή, Α ειπάρθενε Κόρη, και χαίρουσα τοϊς
ί.χνεσι, τού Υιού σου πεπόρευται· όθεν έτυχε, τής
ύπέρ νούν εύφροσύνης, μεγαλύνουσα, διά παντός
Ηεοτόκε, τήν άρρητον δόξα σου.
Μετά τήν β' Στιχολογίαν, Κάθισμα.
ΙΙχος α . Χορός άγγελικός.
ολήσαι βουληθείς, τήν άγνείαν σου Μάρτυς, ο
Ο δόλιος εχθρός, άλλ’ εις τέλος ήσχύνθη· αύτού
γ*άρ κατεπάτησας, τό άνόσιον βούλημα, και τήν
άΟλησιν, ύπέρ Χριστού άνεδέξω, δι ής μέτοχος,
i f.>v ά η αίώνος Μ'αρτύρ(-)ν, Ίίλένη γεγένησαι.
 Θεοτοκίον.
ων μόρων αληθώς, τοΓ) Πού σου Παρθένε,
Τ οσμή ή μυστική, νεανίδων χορείας, προς δόξαν
ουράνιον, δι’ άθλήσεως ειλκυσεν, έν αίς έλαμψε,
και ή Ε λένη ή Μ άρτυς, ής δεήσεσι, ρϋσαι ημάς
Θεοτόκε, δεινών περιστάσεων.
Μετά τον Πολυέλεον, Κάθισμα.
ΊΙχο ς δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
'μνας ώς άμόλυντος, τή τού Σωτήρος φωνή, ά-

a γνείας λαμπρότητι, και πολιτεία σεμνή, πιστώ ς

^κυλυόΟησας· ω και προσενεχθεϊσα, δι’ άθλήσεως
Ot ίας, νύμφη αύτοϋ Ελένη, θαυμαστή άνεδείχθης,
πρεσβεύυυσα δωρήσασθαι, ήμϊν θειον ελεος.
θεοτοκίον.
Λ ’λέους τον πρύτανιν, και πα ρ οχέα Χριστόν,
>f α κόυσα έν σώματι, δι’ εύσπλαγχνίαν πολλήν,
ΙΙαρΟένε πανύμνητε, οικτειρον ώς οίκτίρμων, τον
οίκτρόν σου ικέτην δίωξον του Βελίαρ, α π ’ έμοΰ
τήν μανίαν, και δίδου τή καρδία μου, σωστικήν
κατάνυξιν.
Τό α άντίφωνον τοϋ δ' ήχου καί τό Προκείμενον.
' Υπομένων ύπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι.
\ ιίχ. Και έ'στησεν έπι πέτραν τούς πόδας μου και
κατεύΟυνε τά διαβήματά μου.
 Εηαγγέλιον κατά Μάρκον.
'IV.) καιρώ έκείνω,'ήκολούΟει τω Ιησού όχλος
πολύς καί συνέθλιβον αύτόν...
'/,ήτει τή Δευτέρα τής ιε έβδομάδος Μ ατθαίου.
0 Ν'. Δόξα.
αίς τής ΆΟληφόρου πρεσβείαις Ελεήμον, έξά
Τ λειψόν τα πλήθη, τών έμών έγκλημάτων.
Και νυν.
αίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις Έλεήμον, έξά
Τ λειψόν τα πλήθη, των έμών έγκλημάτων.
Ίδιόμελον. Ή χος πλ. β'.
V 11 / Έλέησόν με, ό Θεός, κατά τό μ έγα έλεός
non, καί κατά τό πλήθος τών οίκτιρμών σου έξά-
Λι ιψον τό ανόμημά μου.
ους υπέρ τής αγνείας άγώνας, δ(Γ ών έχΟρόν έ-
Τ Οριάμβευσας, έν άσΟενεία (ρύσεως, ό άΟλοΟέτης
\(Μ,οΓ0ς έδόξασεν, Ε λένη ϋεόφ ρον τών έντολών
)(<(» αητού φύλαξ, ώφΟης ακριβής, ύπέρ ών προ-
ι ι.λοη ro αίμα έκχέαι, Οεολήπτω γνο)μη, πα()ΐδούσα
ΐι/ φθαρτά· καί νύν τών άφ()άρτα)ν άγαΟών μετέ-
/οηαα, πρέσβεοε Αγία, ύπέρ τών ψηχών ήμών.
'Ο Ίερεύς.
Σώσον ό Θεός τόν λαόν σοο...
 Κιτα oi κανόνες, τής Θεοτόκου καί τής Αγίας,
ού ή άκροστιχίς.
«Ήλένην μέλπω τήν εκ Σινώπης. Γερασίμου».
Ωδή α . Ή χ ο ς δ'. Ανοίξω τό στόμα μου.
'λένην Φιλάνθρωπε, τήν σήν σεμνήν Νεομάρτυ-
6 ρα, ύμνήσαι προθέμενος, τήν σήν αίτοϋμ αι
ίσχύν, και παράσχου μοι, σοφίαν εν τω λόγω, ώς
αν ταύτης Δέσποτα, μέλψω τήν άθλησιν.
α μ π ά ς ώς νεόφωτος, τη Ε κκλησία άνέλαμψας,
Λ έσχάτοις έν ετεσι, καλώς άθλήσασα, καί κα­
ι ηογασας, Ε λένη Άθληφόρε, ήμών τήν διάνοιαν,
φ έγγει τών άθλων σου.
'y. ρίζης έβλάστησας, ώσπερ ελαία κατάκαρπος,

e 'Κλένη πανεύφημε, πανευσεβοΰς μυστικώς, καί

ηροσήγαγες, καρπούς άθανασίας, παρθένος ώς
άφθορος, τω σε δοξάσαντι. ·
Θεοτοκί ον.
αός άγιάσματος, καί φω τοφόρον παλάτιον,
Ν έγένου Πανάμωμε, τού Παντοκράτορος· όθεν
οίκόν με, τής θείας ένεργείας, άνάδειξον δέομαι,
επιστασίαι σου.
Ώ δή γ . Τούς σούς ύμνολόγους.
γώνισαι Μ άρτυς στερροψύχως, κατά τού άρ-
Η χαίου πτερνιστού, έν άπαλώ σοο σώματι, Έ λέ-

*2(ί
Vfj παμμακάριστε, και τούτον καταβέβληκας, έν
tfl δυνάμει τής πίστεω ς.
ομίσας συλήσαί σοο τον πλούτον, αγνείας έ
Μ πήλΟέ συι σεμνή, άλάστωρ ό δυσώνυμος, άλλα
)ΐ λωτα ώφλησε, τή καρτέρα ένστάσει σου, Κλένη
Μάρτυς άήττητε.
αρτύρων Ισότιμος τών πάλαι, Ε λένη έδείχΟης
Μ αληθώς, αύτών τοΐς θείοις ϊχνεσι, καρτερικώ ς
(Ιαδίσασα, με(Γ ών και κατηξίωσαι, τής ύπέ() λόγον
Αί/[< πρότητος.
(Η)εοτοκίον.
£} κ σου άπορρήτω ς έσαρκώΟη, ό πά ντα Αγνή εκ
μηδενός, τώ λόγω συστησάμενος, και τον Άδάμ
ι ρρύσατο, τής ά λογία ς Δέσποινα, δι’ εύσ πλα γ-
χνίαν άμέτρητον.
Κάθισμα. I [χος γ \ ΓΓήν ώραιότητα.
ον ώ ραιότατον, Χριστόν ποΟήσασα, τούτω
νενύμφευσαι, Ε λένη πάνσεμνε, οία παρθένος
(κ/γκαλής, και μάρτυς ήγλαϊσμένη· όθεν και άνέ
Γιραμες, εις π α σ τά δ α ούράνιον, καί τής υπέρ έν
νοι,αν, έντ()υφάς ώραιότητος· άλλ’ ώ ΝαρΟενομάρ
ill·, δυσώ πει, σωζεσΟαι τούς σέ εύφημούντας.
(Η)εοτοκίον.
ον πάντο>ν Κύριον, δι’ άγαθότητα, τεκούσα
Τ ΙΙάναγνε, τής δυναστείας με, και τής άπάτης
ιοι> έχΟρού, άπάλλαξον θεοτόκε- τούτω γάρ δεδού
λωμαι, παραλύγοις νοήμασι, και μολύνω Δέσποινα,
ιης ψυχής τάς αισθήσεις μοο- άλλ' ώ (Μ
)εογεννήτορ
ΙΙαρΟένε, σώσόν με τή σή εύσπλαγχνία.
’Ωδή δ \ Τήν άνεξιχνίαστον.
ήσογι πρόσγαλών σοι Μ άρτυς πολλή, ό Αγαρη­

η νός ό ανόσιος, κατεβροντήθη, και συντέτριπται

εις γήν, Ε λένη ώς έγνώρισε, τήν έν σοί ουράνιον
όόναμιν.
λήρης ών μανίας ό δυσσεβής, έν ειρκτή σε
Π Μάρτυς κατέκλεισε, τήν φρουρουμένην, τή δυ­
νάμει τού Χριστού, Ελένη ω και έ'κραζες· Δόξα τή
δυνάμει σου Κύριε.
’ς αμνάδα Μάρτυς σε τού Ιησού, καί παμβα-
ω οιλί ως ο τύραννος, καθυποβάλλει, αίκισμοΐς
>οά άπι ιλαίς, ά λ λ ήττηται τή στάσει σου, τή άπε-
()ΐΐ()ΐ πτω πανεύφημε.
Θεοτοκίον.
ήν ύπέρ κατάληψιν τον Ποιητήν, καί Δεσπότην
Τ πάντω ν κυήσασαν, εις κόσμου λύτρον, Άει-
πάρΟενον Γ
Λγνήν, ύμνήσωμεν κραυγάζοντες· Χαΐρε
Θεοτόκε πανύμνητε.
Ώ δή ε . Έ ξέστη τά σύμπαντα.
'νίκα τό πνεύμά σου, εις χεΐρας τού νυμφίου
Η σου, δέδω κας Ε λένη μακαρία, τότε τό σώμα
τό σόν οί άνομοι, εις θαλάσσης έ'ρριψαν βυθόν, ό
φωτί ό Κύριος, ούρανίω έδόξασε.

— ‘2Η
 εκρώσασα πάνσεμνε, έχΟρύν τον δολιότροπον,
Ν πόί)ω τοο Χριστού ΟανατωΟείσα, πρός τήν άγή-

Ι»ι ίω άπεκάλυψεν, ό Σωτήρ τοΐς ποΟούσί σε.

ξεστησαν βλέψαντες, πιστώ ς οί ναυτιλλόμενοι,
/ ώ ς έκ τοο βυθού τοο τής θαλάσσης, το λείψανόν
«ιιιο Μάρτυς έξήγαγον, καί ώδαΐς Ελένη μυστικαίς,
ιούς αγώνας ύμνησαν, τής στερράς σου άΟλήσεως.
Ηεοτοκίον.
αΟάρασα ιασαι, της τών παθώ ν συγχύσεω ς.
[ήν νοσούσαν ΙΙάναγνε ψυχήν μου, καί έπη
(»ι (ας ττάσης άπάλλαξον, ρυπαράς έχΟρού τού πο
νηρου, τον νουν μου καί πλήρωσον, τούτον θείας
i λλάμψεως.
’Ωδή σ τ. Τήν Οείαν ταύτην.
c τήν ά μ νά δα τήν άσπιλον, καί νυμορην τού
C Χριστού άκηλίδωτον, Ε λένη πάνσεμνε, έν τή
Ενώσει τού κ(>είττονος, ούδόλω ς κηλιδώσαι, ο
άφρων ϊσχυσεν.
οχύν ούράνιον φέρουσα, κατίσχυσας έχΟροϋ τού
Ι άλάστορος Ε λένη πάνσεμνε, τής παρθενίας κει-
(/ήλιον, καί Σινω πέω ν πάντων, θειον άγλάϊσμα.
ύμφη Χριστού πανακήρατος, ώς κόρη άπαλή
Ν καί αμίαντος, Ελένη πέίρηνας, άΟλητικοΐς άγω-
νίομασι, καί προς νυμίμώνα ήχΟης, τον έπουράνιον.
 Θεοτοκίον.
'ς κιβωτός αγιάσματος, και θρόνος μυστικός
ω και πορίμορφος, έν τα ϊς άγκάλαις σου, τον
I Ιοιητήν πάσης κτίσεως, έκ σοΰ σωματωθέντα, φ έ­
ρεις Πανάχραντε.
Κοντάκιον. ’Ηχος δ". Έ π εφ ά νης σήμερον.
'ς παρθένος άμωμος έν τή δυνάμει, του Χρί­
ω στου κατέβαλες, τον πολυμήχανον έχθρόν,
καί μαρτυρίω κεκόσμησαι, Παρθενομάρτυς Ελένη
πανεύφημε.
Ό Οίκος.
κ ρίζης ήνΟησας σεπτής, έκ πόλεω ς Σινώπης,
I οί,άπερ ράδαμνος σεπτός, καί κρίνον παρθενί­
ας καί ώς όσφράδιον θειον, εις οσμήν εύωδίας μυ­
στικής προσήχθης τώ Κυρίφ· του γάρ δυσωνύμου
ι' /0()ού, τήν προσβολήν άνδρικώς άπεκρούσω, καί
ύπέρ Χριστού τού σου νυμφίου τεθνάναι προείλου,
;crxvTf.>v ύπεριδούσα τών έν γή ώς σφαλλομένω ν
καί τής άγνείας τον θεούφαντον χιτώνα, άσπιλον
καί καθαρόν τηρούσα, μαρτυρικοίς άγώσιν ώμίλη-
σας, καί τήν άνόσιον βουλήν τού τυράννου κατή-
σχυνας· ένθεν άξίως π α ρ ά Χριστού τού Σωτήρος
δεδόξασαι, Παρθενομάρτυς Ε λένη πανεύφημε.
Συναξάριον.
Τή α τού μηνός Νοεμβρίου, μνήμην ποιούμεν
της Αγίας I Ιαρθενομάρτυρος Ε λένης τής έκ Σινώ­
πης, τής νέας.
 Στίχ. Νυμφίου .τώ έρωτι του ουρανίου
Ε λένη τά γήινα πά ντα παρεϊδες.
Νοεμβρίοιο πρώτη έχθρός τάμε θειόφρονα κούρην.
nT'q ήν έκ της έν Πόντω πόλεω ς Σινώπης, θυγάτηρ ε υ ­

a σεβούς καί Θεόν φοβουμένης οίκογενείας τούπίκλην

Μπεκιάρη. Τον δέκατον καί πέμ π τον της ήλικίας άγουσα
ι νιαυτόν, δ ιέπ ρ επ εν έπί σωματικω κάλλει καί ψυχική
ώραιότητι, ήθεσι σεμνοϊς καί θέρμη προς τον ουράνιον
νυμφίον Χριστόν αγάπη. Οϋτω διαλάμπουσαν τήν κόρην,
ό|ΐ|/ατι άκολάστω θεωρήσας ό τής πόλεω ς Αγαρηνός δι­
οικητής, ού ή κλήσις Ούκουζογλου πασάς, έτρώθη τω κάλ-
Λι ι αυτής, καί ήβουλήθη ό ανόσιος μολύναι τήν άγνήν
ιυ/pOcvov καί διαταγή τούτου προσαχθεϊσαν, έπειράτο
Γυ/ι Γ.ν τού σκοπού, άλλ’ έψεύσθη τούτου- δίς γάρ καί τρις
in,/ι ι.ρήσας προσεγγίσαι τή κόρη, ούκ ήδυνήθη· άόρατος
,('(> θί>ναμις ά νέκ οπτε τούτον. Ή γά ρ Ε λ ένη μυστική
ιιρυσευχή ένθέρμω έπεκαλεϊτο τον έαυτής νυμφίον Χρι-
ή ον. ύς καί άοράτω ς ένήργει ύπέρ αύτής.
Λπυτυχών ούτω τού βδελυρού σκοπού ό τύραννος, διέ-
ιαί-ιτν ϊνα άποκτείνωσιν α ύτήν ού γενομένου έθεντο το ίε-
ι ηιν καί άγνον τής παρθενομάρτυρος λείψανον εις σάκκον
"Ί ί ()(»[,(|)αν εις τήν θάλασσαν έπιπλέοντος δέ τούτου, ου­
ράνιον φώς κατελΟύν, έβεβαίου καί έμαρτύρει άνωθεν τήν
χι/λήν μαρτυρίαν τής μακαρίας παρθένου Ελένης. ΙΙλέον
i hi if.iv κυμάτων, έφθασεν εις τινα τοποθεσίαν, Γάει έπι-
/lujii.fix, καλυυμένην, ένθα καί κατήλθεν εις τον τής θαλάσ-
iif,., πυθμένα. Καί με(Γ ήμέρας, προσορμήσαντος έκεΐσε
ιι Απίου, π’,υον υί ναυτίλοι φώς άνερχύμενον έκ τού θαλασ
οίου /τυθμένος, καί ύπετύπασαν θησαυρού κεκρυμμένυυ
ι ι ·ι i r ι η ν Λνελκύσαντες δέ τον σάκκον, εΐδον έν αύτω έκ
μ Λ r j K ι ι ιι Γο σώμα τής άγιας παρθενομάρτυρος, ο πάραυτα.
διά τον φόβον των κρατουντών Αγαρηνών, ιrj ιτύσεβεΐΊ’ω-
oidf, « π έ σ τ ε ιλαν, κρατήσαντες ώς θησαυρόν πολύτιμον τήν
τιμίαν της Αγίας κάραν, (ρέρυυσαν σιδηρούν έμπεπηγμένον
ήλον, ον οί δυσσεβείς αίκιζύμενοι τήν μάρτυρα, ένέπηξαν.
' 11 αγία αϋτη κάρα, θαυματουργούσα, μετενήνεκται έν
Έλλάδι, καί ήδη εΰρηται άποκειμένη έν τω ναω της Αγίας
Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης, τω δντι έν Θεσσαλονίκη, έν τη
έκεΐσε συνοικία ’Άνω Τούμπα, θαύματα ένεργοϋσα, καί
Ιδία Οεραπεύουσα τούς έκ σφοδρών άλγημάτων καί πόνων
ιης κεφαλής συνεχομένων, προσιόντων ταύτη εύλαβώς.
Ί’αΐς αύτης πρεσβείαις. Χριστέ ό Θεός, έλέησον καί
οωσον ημάς. Αμήν.

Ώ δή ζ\ Ούκ έλάτρευσαν.
ασαν ήσχυνας, βουλήν τού παναλάστορος, Ε λ έ ­
Π νη πάνσεμνε, νύμφη Χρίστου τού Θεοϋ, καί θεί-
<*α\ cvc /ιλησας, χαράς καί χάριτος, τούς έξάξαντας,
to ιερόν σου λείψανον, έκ βυθού τού θαλαττίου.
τού 11νεύματος, ζωοποιός ένέργεια, κατασκη-
Η νώσασα, τή κάρα Μ άρτυς τή σή, πηγάζει ιά­
ματα, τοΐς πίσ τει σπεύδουσι, θεραπεύουσα, τής
κεφαλής παν άλγημα, καί παρέχουσα ύγείαν.
E ή δύναμις, φρουρούσα ή ούράνιος, ώς τείχος

C άρρηκτον, Αγαρηνού τού δεινού, τήν χεΐρα

άπείργουσα, άπρακτον εδειξε, προσεγγίσαι σοι,
'Κλένη παναοίδιμε, τού Χριστού Παρθενομάρτυς.
Θεοτοκίον.
ένος Δέσποινα, τό βρότειον λελύτρωσαι, τής
Γ πά λα ι πτώ σεω ς, τού πρω τοπλά στου Άδάμ,
ιι-κοποης σου Άχραντε, Χριστόν τόν Κύριον, τόν
ηψώοαντα, ήμάς δι αγαθότητα, πρός τήν πρώτην
1πχληρίαν.
Ωδή η'. ΙΙαΐδας ευαγείς.
"ο της ά π ερ ίτρ επ το ς έν πάσαις, παρθένε ταίς
\ / r /τιθέσεσι τοο όφεως* τούτου γά ρ τό όργανον,
\γί/(> rov απόγονον, ή εκτενής σου δέησις πρό τόν
νυμφίον σου, ώς τείχος άπεκροόσατο μέγα· ένθεν
• η ι ολόγεις, τόν σέ ένισχυκότα.
ώμην και ίσχυν πα()ά Κυρίου, τό σώ μα τό
Ρ άπαλόν σου ένεδύσατο· ό()εν ούκ ένάρκησας,
μ/ιι ιλαίς καί μάστιξι, καί ώ σπερ άλλου πάσχον-
II»., Κλένη ήνεγκας, τήν έμπηξιν τού ήλου άν-
't(ii ίως, έν τή κεφαλή σου, Χριστόν δοξολογούσα.
'1'ματι Κλένη σου τω Οείω, φοινίξασα τήν στο­
a λήν τής παρθενίας σου, καί χερσί κατέχουσα,
ι yjv Λαμπάδα άσβεστον, προς τόν νυμφώνα έδρα
| n , ών έπου()άνιον, ώς μάρτυς καί παρθένος φρο
νΐ|ΐη άνομνολογούσα. Χριστόν τόν σόν νυμφίον.
Θεοτοκίον.
κήνωμα Θεού ήγιασμένον, Παρθένε καί ένδιαί-
f ιημα λαμπρότατον, καί ναός πανάχραντος,
ώφθης I Ιαναμίόμητε· έκ σού γά ρ σεσωμάτίοται ό
I’m ρούσιος* διό κάμε άνάδειξον Κόρη, διά μετα
νοί,ας, φω τός άύλου σκεύος.
 Ωδή ()'. Απας γηγε νής.
1 ν<* roO Χριστού, όρΛς τό άμήχανον κάλλος καί
άχραντον, πά ντα τά όρώμενα, κάλλη παρεΐδες
ώς παρερχόμενα, και δι’ αύτον τον θάνατον άσμέ-
νως δέδεξαι* άΟανάτου, δθεν κατηξίωσαι, εύκλη-
ρίας Ε λένη καί χάριτος.
άρτος αψευδής, Χριστού έχρημάτισας Ε λένη
Μ πάνσεμνε, ώ τήν παρθενίαν σου, και τών α ι­
μάτων τά ρείθρα ήνεγκας* διό τήν θείαν μνήμην
σου πανηγυρίζοντες, Σινωπέων, οί χοροί ύμνούσί
οι ώς θερμήν πολιούχον και έφορον.
ρμω της ζωής, καλώς δια πλεύσ α σ α βίου τό
Ο π λαγός, Μ άρτυς προσεχώρησας, και ούρα-
νίων c ιτάΟλων ετυχες, Ελένη παμμακάριστε* διό
rov ύμνον σου, ώσπερ δώρον, δέξαι εύαπόδεκτον,
καί ψυχής μου τά πάθη θεράπευσον.
Θεοτοκίον.
'μνοις ίεροίς, τήν μόνην πανύμνητον καί ύπερ-

ν ύμνητον, Κόρην άνυμνήσωμεν, τήν άπορρήτω ς

Θεόν κυήσασαν, καί τού Άδάμ τήν έ'κπτωσιν έπα-
νορΟώσασαν, έκβοώντες- Χ αίροις παμμακάριστε,
Θεοτόκε Αγνή Αειπάρθενε.
Κξαποστειλάριον. Ό ούρανόν τοΐς άστροις.
’Ολητικόν άγώνα, Ε λένη νύμφη τού Χριστού,
δ άνύσασα θεαρέστως, έν άσθενεία τής σαρκός,
της ούρανίου παστάδος, ώφθης σεμνή κληρονόμος.
 Θεοτοκίον.
ον ΙΙοιητήν τών όλων, κοήσασα σωματικώς, σω­
Τ ματικών με Παρθένε, ρύσαι καί νόσων (ψυχικών,
"Mi νΥ)ς μελλοΓ>σης με όόξης, ποίήσον κληρονόμον.
Εις τούς Αί'νοος.
Ίστώμεν στίχοος δ' καί ψάλλομεν τα έξής IΙροσ-
όμοια.
I Ιχος α . Τών ούρανίο>ν ταγμάτω ν.
Τ rjv καλλιπάρθενον π ά ντες καί νεομάρτορα,
1 Κλένην τήν Αγίαν, εύφημήσωμεν ομνοις· αότη
!</() ήνδρίσατο έν Χριστώ, καί καΟεΐλε τόν δ ρ ά ­
κοντα- καί νον άπαύστ(«>ς πρεσβεύει ύπέρ ήμών,
ιιιι» λαβεΐν πταισμάτω ν άφεσιν.
είχος ώράθη Ε λένη έν σοί ή δύναμις, τής πί-
Τ Γϊτε(.)ς ή θεία, τού έχΟρού τήν μανίαν, άπείρ-
^οοσα εις τέλος τήν κατά σου, καί ήσχύνθη ό τύ ­
ραννος, Αγαρηνός ό μιάναι σοο βοοληθείς, τής
ό γ ν ΐία ς τήν λαμπ()ότητα.
/ } ν τη θαλάσση ριφέν σοο Μ άρτος τό λείψανον,
λ f καί έν φωτί άγίω, δοξασθέν ούρανόΟεν, μετήχΟη
ι ί,ι, Ρωσίαν ώς Οησαορός, ΆΟληφόρε τής χάριτος·
ι*Ιι.ό Γην μνήμην Ε λένη σοο τής σεπτής, μακαρίζο-
|/ 1:ν άΟλήσεως.
/ * ύν ΑΟληφόροις Ελένη καί θείοις Μάρτοσιν, άεί
' 9 αγαλλομένη, έκδοσώ πει άπαύστω ς, ύπέρ τών
μρ ο ο ιόντων πανεολαβώς, τή σεπτή Μάρτος κάρα

— 35
σου, καί Σινωπεύσιν έξαίτει παρά Θΐ οΟ, οίκτιρ-
μών θεία δωρήματα.
Δόξα. ~1 Ιχος πλ. α .
'ς παρθένος φρόνιμη, έν συνέσει καί ανδρεία,

ω τον έπελθόντα σοι έχθρόν άπώσω, Ε λένη μα-

καρία' τω γά ρ νυμφίω σου Χριστώ, όλω τω νοΐ
άτενίζουσα, ώς στρουθίον κατά Δαυίδ έρρύσθης, έκ
της πα γίδο ς τών θηρευόντω ν καί ώς άγνή περι-
ο τερά, προς ουρανίους καλιάς άνέπτης, τον α γώ ­
να τελέσασα. Αλλ’ ώ Παρθενομάρτυς ένδοξε, τω
».)τηρι αεί πρέσβευε, έλεηθήναι τά ς ψυχάς ήμών.
Καί νυν. Θεοτοκίον.
ακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζο-
Μ μέν σε υί πισ τοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν
ι/οΐΊ.σ τον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή πρ ο­
στασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ήμών.
Δοξολογία μεγάλη καί άπόλυσις.
 ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τά συνήθη. Απόστολον τής Αγίας Βαρβάρας.
Ι Ιόαγγέλιον τών δέκα παρθένων, όπερ ζήτει τω ιζ'
Μοφβάτω του Ματθαίου.
Κοινωνικόν. Εις μνημόσυνον αιώνιον.
Μ εγαλυνάριον.
αίροις τής Σ ινώ πης άνθος τερπνόν, καί τής
Χ παρθενίας, τό άλάβαστρον τό σ επ τό ν χαίροις
ιών Μαρτύρων, ισότιμος Ελένη, οία Παρθενομάρ-
ιΐ).,, Χρίστου άήττητος.

Δ ίστίχον.
Ε λένη τον ύμνον μου ώς δώρον δέξαι
Καί δίδου τήν χάριν σου τω Γερασίμω.