Kolej Transsyberyjska

Kolej Transsyberyjska
Транссибирская магистраль – sieć linii kolejowych głównie w azjatyckiej części
Rosji, wybudowana w latach 1891–1916 o długości 9289 km.
Przed budową
Budowę magistrali transsyberyjskiej poprzedzały trzy wydarzenia: ukończenie budowy Uralskiej Drogi
Żelaznej z Permu do Jekaterynburga w 1877 roku, przedłużenie jej z Jekaterynburga do Tiumenia w
1880 roku, oddanie do użytku mostu na Wołdze i ukończenie budowy linii kolejowej z Moskwy do
Orenburga. W latach 1887–1888 wyruszyły 3 ekspedycje badawcze do wyznaczenia przebiegu trasy
kolei kierowane przez inżynierów N.P. Mieżeninowa, O.P. Wiaziemskiego i A.I. Ursatiego. W grudniu
1890 roku po dyskusji o raporcie ministra komunikacji A. J. Gubbeneta zatwierdzono decyzję o
budowie Syberyjskiej Drogi Żelaznej, wyznaczono kredyt na jej początek i przekazano projekt do
Rady Ministrów do ostatecznego rozpatrzenia.
Początki kolei
17 marca/29 marca 1891 roku Aleksander III wydał
reskrypt nakazujący rozpoczęcie budowy
połączenia między Uralem a wybrzeżem Pacyfiku.
19 maja/31 maja 1891 roku we Władywostoku
nastąpiło uroczyste położenie kamienia węgielnego
pod budowę Ussuryjskiej przez carewicza Mikołaja
i datę tę uznaje się za oficjalny początek prac.
Rozpoczęły się one już w marcu po zatwierdzeniu
wniosku ministra spraw wewnętrznych o
zaangażowanie przy budowie odcinka
ussuryjskiego przestępców skazanych na ciężkie
roboty. Rozpoczęła się trwająca 25 lat budowa
magistrali transsyberyjskiej.
Etapy budowy
Budowę rozdzielono na trzy etapy. W pierwszym znalazły się odcinki
zachodniosyberyjski, środkowosyberyjski i południowoussuryjski oraz
połączenie Kolei Syberyjskiej z Czelabińska z Uralską w Jekaterynburgu,
w drugim – północnoussuryjski i zabajkalski, a w trzecim –
krugobajkalski i amurski. Stacje stawiane miały być nie rzadziej niż co
pięćdziesiąt wiorst (ok. 53 km), tak aby jednotorową linią przejechać
mogły co najmniej trzy pary pociągów na dobę. Całość planowano
zakończyć nie później niż w 1905 roku. Szacowano, iż koszty budowy
powinny zmieścić się w kwocie 350 mln rubli. Sfinansować je miano z
nadwyżek carskiego budżetu.
Najtrudniejszy moment
Jeden z najtrudniejszych do budowy odcinków prowadził z Portu Bajkał
przez Kułtuk, Słudiankę, Tanchoj do stacji Mysowaja (dzisiejszy
Babuszkin). Odcinek ten zwany był krugobajkalskim. Prace ruszyły z
końcem 1899 roku i trwały do jesieni 1904 roku. Krugobajkałkę określono
mianem „złotej sprzączki stalowego pasa Rosji”, gdyż spinała tory
przerwane wodami Bajkału.
Zakończenie prac
Budowa zakończona została
5/18 października 1916 roku, aż
11 lat po pierwotnie
planowanym terminie. Od tego
dnia pociągi mogły przejechać z
Sankt Petersburga do
Władywostoku w całości przez
terytorium Rosji.
Linia transsyberyjska
Główny szlak to linia transsyberyjska, która prowadzi z Moskwy do Władywostoku,
przez: Niżny Nowogród, Perm, Jekaterynburg, Omsk, Nowosybirsk, Krasnojarsk,
Irkuck, Ułan Ude i Czytę. Jest to najdłuższa linia kolejowa na świecie, która przekracza
8 stref czasowych, a całkowita długość torów wynosi 9288,8 km. Od 2002 roku
całkowicie zelektryfikowana. Około 30% całego eksportu Rosji korzysta z tej linii.
Linia transmandżurska
Drugi szlak to linia transmandżurska,
która pokrywa się z linią
transsyberyjską do miejscowości
Tatarskaja (300 km na wschód od
Jeziora Bajkał). Od tego punktu linia
kieruje się na południowy wschód w
kierunku Chin i kończy swój bieg w
Pekinie.
Linia transmongolska
Trzecim szlakiem jest linia
transmongolska, która pokrywa
się z linią transsyberyjską do
Ułan Ude na wschodnim
wybrzeżu Bajkału. Później
kieruje się w stronę Ułan Bator,
by zakończyć swój bieg w
Pekinie.
Kolej Bajkalsko-Amurska
Czwartym szlakiem jest Kolej Bajkalsko-Amurska (zaznaczona na mapie poniżej zieloną
linią) lub Bajkalsko-Amurska Magistrala (BAM). Linia ma długość 4234 km i biegnie
około 680–840 km na północ od Kolei Transsyberyjskiej i równolegle do niej. Została
wybudowana jako alternatywa dla linii transsyberyjskiej z powodów strategicznych,
szczególnie ze względu na bliskość granicy chińskiej.
 Szlak Północny

Moskwa Jarosław Kirow Perm

Jekaterynburg Tiumeń Omsk

Nowosybirsk Krasnojarsk Władywostok

 Szlak Nowy

Moskwa Niżny Nowogród Kirow Perm

Jekaterynburg Tiumeń Omsk

Nowosybirsk Krasnojarsk Władywostok

 Szlak Południowy
Murom Kazań

Moskwa Arzamas

Jekaterynburg/
Pietropawłowsk Omsk Barnauł Nowokuźnieck

Abakan Tajszet Władywostok

 Szlak Główny

Moskwa Riazań Ruzajewka Samara

Ufa Czelabińsk Kurgan Pietropawłowsk

Omsk Nowosybirsk Krasnojarsk Władywostok

Kolej dziś
Dziś Kolej Transsyberyjskiej to potężna dwutorowa zelektryfikowana linia
kolejowa, wyposażona w nowoczesny system sterowania, informację oraz
łączność. Kolei Transsyberyjska jest włączona jako priorytet w szlaku
komunikacyjnym pomiędzy Europą i Azją w projektach organizacji
międzynarodowych, UNECE, UNESCAP, OSJD.

5 października 2016 obchodziła swoje 100 urodziny, w związku z czym

przewidziano liczne uroczystości zarówno dla pasażerów, jak i państwowe.
Rola i zastosowania kolei
Kolej Transsyberyjska odgrywa ważną rolę w rozwoju społeczno-gospodarczym
kraju. W regionach, przez które przebiega kolej, wydobywa się 65% rosyjskiego
węgla, 20% produktów ropopochodnych i 25% wyrębu drzewnego.
Kolej Transsyberyjska zapewnia dostęp na Wschodzie do sieci kolejowej Korei
Północnej, Chin, Mongolii i Kazachstanu, a na Zachodzie przez rosyjskie porty
oraz przejścia graniczne do krajów europejskich.
Koleją przeprowadza się ogromną ilość wewnętrznego transportu towarów. W
2015 roku koleją w eksporcie, imporcie i tranzycie przetransportowano 113,1
mln ton ładunków.