Gruzja – państwo położone na pograniczu Europy i Azji, w Kaukazie Południowym.

Graniczy na północy z Rosją, na południu z Armenią i Turcją, a na wschodzie z

Azerbejdżanem; zachodnią granicę kraju wyznacza wybrzeże Morza Czarnego. Stolicą Gruzji
jest Tbilisi.

Teren w większej części górzysty. Północna granica państwa przebiega wzdłuż Pasma
Głównego (Wododziałowego) Wielkiego Kaukazu – najwyższy szczyt to Szchara
(wierzchołek wschodni) – 5193 m n.p.m. Z kolei najbardziej znanym szczytem Gruzji jest
Kazbek (5033,8 m n.p.m.), leżący w pobliżu Gruzińskiej Drogi Wojennej. Od Pasma
Głównego odchodzą na południe (wymienione w kolejności od zachodu na wschód): Góry
Gagrińskie, Góry Bzypijskie, Góry Abchaskie, Góry Kodorskie, Góry Swaneckie, Góry
Leczchumskie, Góry Raczyńskie, Góry Lichskie, Góry Kartlijskie, Góry Kacheckie, Góry
Gomborskie. Góry Lichskie dzielą państwo na dwie części: wschodnią i zachodnią. Na
południu znajdują się pasma Małego Kaukazu: Góry Adżarsko-Imeretyńskie (do 2850 m
n.p.m. – Mepisckaro), Góry Szawszeckie (na granicy z Turcją), Góry Samsarskie (Didi Abuli
3300 m n.p.m.) i Góry Dżawacheckie. Między Wielkim Kaukazem a Małym Kaukazem
rozciągają się obniżenia, z Niziną Kolchidzką na czele. Zachodnią granicę stanowi wschodni
brzeg Morza Czarnego; linia brzegowa słabo rozwinięta, brzegi na północy i południu
urwiste, w środkowej części niskie. W zależności od przyjętej wersji (granica Europa-Azja)
całe terytorium Gruzji znajduje się w Europie, lub w Europie i w Azji[9].

Na terytorium Gruzji panuje klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i

kontynentalny na wschód od Gór Suramskich. Ze względu na górzystość kraju klimat
odznacza się silną piętrowością. Najwięcej opadów notuje się na stokach gór Mescheckich, w
pobliżu Batumi (nawet 4000 mm rocznie), zaś wyjątkowo suche są południowo-wschodnie
krańce Gruzji (ok. 200 mm rocznie). Wyraźną granicą klimatyczną w Gruzji są Góry
Suramskie. Południkowy przebieg tego pasma dzieli kraj na dwie niemal równe części:
zachodnią o klimacie podzwrotnikowym morskim i wschodnią o klimacie podzwrotnikowym
suchym.

Wśród około 3,7 miliona mieszkańców jest: 87% Gruzinów, 6% Azerów, 4,5% Ormian, 2%
Abchazów, 0,4% Osetyjczyków, 0,7% Rosjan, poza tym Grecy, Ukraińcy, Kurdowie[24].
Ormianie stanowią większość w ościennym z Armenią i Turcją regionie Samcche-
Dżawachetia, Azerowie są większością w regionie Dolna Kartlia (ościennym z
Azerbejdżanem). Swanetię (na północnym zachodzie kraju przy granicach autonomii
abchaskiej oraz Rosji) zamieszkują posługujące się własnym językiem Swanowie, Megrelię
(zachód Gruzji) zamieszkuje posługująca się własnym językiem megrelskim narodowość
Megrelowie. Republikę autonomiczną Adżaria (przy granicy z Turcją) zamieszkują
Adżarowie różniący się od reszty Gruzinów tym, że są muzułmanami (po nieudanym puczu
separatystycznym w 2004 r. faktycznie zniesiono autonomię tego terytorium). Tereny
autonomiczne Abchazja (zamieszkała obecnie głównie przez Abchazów oraz Ormian) i
Osetia Południowa (zamieszkała obecnie głównie przez Osetyjczyków) są poza kontrolą
Gruzji.

Poza granicami kraju mieszka 1,5 mln Gruzinów w Turcji, 1 mln w Rosji, 600 tys. w Iranie, 1
tys. w Afganistanie, 2 tys. w Azerbejdżanie.
Potrawy tradycyjnej kuchni gruzińskiej:

 Chinkali
 Szaszłyki przygotowywane na szpikulcach zwanymi szampurami. W skład ich
wchodzą kawałki mięsa, polewane winem, opiekane na grillu opalanym winnymi
gałęziami
 Phali – sałatki jednowarzywne (np. z buraków albo szpinaku) z dodatkiem np. granatu,
orzechów włoskich
 Chaczapuri
 Szyla – potrawa podobna do pilawu, mięso z ziołami, ryżem, cebulą i marchwią
 Indyk sacywi
 Kada – rolada z orzechami
 Czurczchela – korale z orzechów w syropie winogronowym
 Czacza – wódka z winogron
 Aczma