Kofi

Auteur: cynthia mc leod

Novelle
Perspectief: Alwetende verteller
Ruimte: koffieplantage, slavenschip, suriname

Title verklaring: Het title past wel bij want het verhaal, want Kofi is het hoofdpersoon en het
verhaal gaat over wat hij gedurende zijn leven meemaakt. Een voorbeeld hiervan: Kofi werd
opgepakt en naar een plantage gebracht door middel van een slavenschip. Hij moest daar
werken en net als de anderen slaaf worden. Hij maakt mee allerlei afschuwelijke dingen zoals:
hij werd gebrandmerkt, gezweept, ze hebben zijn linker been geamputeerd enz.

Vb carische motief: protest tegen misstanden; de marrons zijn een groep gekleurde mensen die
beslissen om tegen de witten te vechten, door bv hun plantages aan te vallen. Een van deze
plantages was de koffieplantage waarbij kofi moest werken.

Onvrijheid bij deze boek: de slaven hadden geen vrijheid, ze mochten geen eigendom hebben,
ze moesten voor de witten werken tegen hun wil en als ze ontsnapten werden ze gestraft of
gedood.

Kofi is een verliezer want hij heeft alles verloren: zijn familie, zijn been, zijn kist, land/huis,
vrijheid enz.

Kofi: in het begin was hij blij thuis en hij was iemand die iedereen van hield, iedereen wist wie hij
was en hij had een goede relatie met zijn familie. Toen hij gepakt werd, werd hij heel verdrietig
en wilde niet leven. Want hij maakte heel veel afschuwelijke dingen mee als een slaaf. Hij
ontmoet Afi, hij sliep met haar en ze kregen een kind: jansje. Wie hij pikin noemde. In het begin
had hij geen echte goede bond met haar maar later in het verhaal plakken ze op elkaar en ze
maken zich zorgen over elkaar. Hij wordt later ook een goede timmerman die kisten maakt want
hij had zijn been verloren en kon op het plantage niet meer werken. Hij voelde zich heel lang
eenzaam en zonder familie totdat de mensen die later dicht bij hem woonden zich zorgen over
hem maakten. Hij voelde zich uiteindelijk thuis. Dan ging hij dood en kon zelfs geen eigen kist
hebben want slaven konden niks hebben.

Gesloten einde. Kofi is dood. Of open einde, je weet niet wat er met jansje en haar kind zou
gebeuren.
Tutuba:
Ondertitel: het meisje van het slavenschip de leusden
Auteur: cynthia mc leod
Historische Novelle
Opdracht: voor leo balai
Perspectief: Alwetende Verteller
Ruimte: slavenschip de leusden, suikerplantage, Suriname

Titelverklaring: het titel past wel bij, tutuba is het hoofdpersoon en het verhaal is meestal over
haar. Het gaat over wat ze op het schip de leusden meemaakt en wat er daarna komt. Een
voorbeeld hiervan is dat toen ze op het schip was gaf kapitein outjes het bevel om de luiken
dicht te timmeren zodat de slaven niet op het dek kunnen komen waardoor ze verdrinken en het
schip zonk met hun.

Caribische motieven: onderdrukking, gehouden tegen je wil: de slaven worden natuurlijk

onderdrukt en tegen hun wil gehouden. Ze konden nergens gaan, moesten afschuwelijke
dingen meemaken, hadden geen vrijheid, ze werden onderdrukt omdat ze mensen van kleur
waren.

Gesloten einde. Tutuba leefde op het plantage voor 28 jaar nog voordat ze dood ging, toen ze
43 was en ze had zelfs een man.

Onvrijheid: de slaven waren niet vrij. Toen ze op het boot waren konden ze natuurlijk van het
boot niet weglopen en ze moesten op de grond de luiken liggen terwijl ze geboeid aan elkaar
waren. Ze waren geforceerd om te dansen en eten en als ze het niet deden werden ze gestraft :
gezweept, geslaan, hun kakken werden op een geforceerde manier open gemaakt en het eten
erin gezet. Enz.

Tutuba had vrouwen die belangrijk voor haar waren: sanu, haar grootmoeder, sasa, afiba. Bv:
Ze zorgden veel voor haar en probeerden haar tegen de witte mannen die de vrouw slaven
regelmatig verkrachten te beschermen.
Oeroeg

Auteur: hella haasse

Novelle
Jaar van uitgave: 1948
Hoofdpersonen: oeroeg+ik persoon
Thema: vriendschap
Motieven: vriendschap, het volwassen worden/opgroeien, ongelijkheid
Ruimte: nederlands-indie / batavia/ soekaboemi/ telaga hideung
Perspectief: ik perspectief

Titelverklaring: oeroeg is de naam van de beste vriend van de ik persoon. Het boek gaat over
de herinneringen van het ik persoon met oeroeg en hoe ze samen opgroeien.

Discriminatie: oeroeg maakt veel discriminatie mee, mensen praten slecht van hem en zijn
vaak racist tegen hem. Bijvoorbeeld de domestische werkers in het huis van het ik persoon
behandelden hem verschillend door zijn raze.

Relatie tussen hen: ze waren beste vrienden. Ze speelden sinds klein met elkaar en deden alles
samen. De ik persoon ging vaak naar oeroegs huis en zijn familie beschouwd hem alsof hij bij
het familie hoorde. Hij voelde zich bij hen meer thuis dan bij zijn eigen huis. De ik persoon en
oeroeg hadden ook dezelfde ambities toen ze jong waren en desondanks ze verschillend van
elkaar waren gingen ze heel goed met elkaar om. Oeroegs vader ging dood omdat hij de ik
persoon probeerde te redden.

Relatie vader kind: De ik persoon had nooit een goede relatie met zijn vader zijn vader was
bijna nooit thuis omdat hij altijd veel werkte had
Hij hield ook niet van de relatie tussen Oeroeg en zijn zoon. Hij wilde dat Oeroeg wel opgeleid
was en dat hij Nederlands sprak en hij maakte beslissingen zonder zijn zoon er over te vragen
bijvoorbeeld: hij kreeg een andere vrouw nadat zijn moeder wegliep en heeft zijn zoon er niks
over verteld enz.

Open einde: Omdat de ik persoon na jaren toen hij op zoek was naar Oeroeg heeft hij hem
uiteindelijk ontmoet bij telaga hideung. De oorlog was gaande en toen oeroeg hem zag heeft hij
hem met een pistool wijsde en zei dat hij daarvan weg moest. Toen de Ik persoon weg keek van
Oeroeg en daarna terug keek was oeroeg weg. Dus we weten niet wat er verder met Oeroeg
met gebeurd. De ik persoon zei dat hij nooit meer iets van Oeroeg kreeg te weten.

Samenvatting
Het verhaal gaat over de vriendschap tussen de ik-figuur en Oeroeg. De ik-figuur is een zoon
van een Nederlandse planters familie die een onderneming beheerden in Kebon Djati diep in
het bergland van de Preanger. Oeroeg is een echte inlandse jongen, zoon van Sidris en
Deppoh die als mandoer werkte bij de onderneming. De jongens zijn ongeveer even oud en
omdat de ik-figuur enig kind blijft trekt hij dagelijks veel met Oeroeg op. Het verhaal is een lange
terugblik op dit samenzijn. Bij alles waar de ik-figuur aan moet denken in zijn jeugd komt
automatisch het beeld van Oeroeg boven. Ze waren onafscheidelijk. De ik-figuur is kind aan
huis bij Oeroeg's familie. De ik-figuur heeft weinig contacten met zijn ouders. Zijn moeder is
ziekelijk en zijn vader is vaak weg. Het is zijn vader een doorn in het oog dat de ik-figuur zo
slecht Nederlands spreekt. Er komt een medewerker van de onderneming, meneer Bollinger,
om hem beter Nederlands te leren. Oeroeg wordt hier van buitengesloten, maar hij mag wel
staan te luisteren. Oeroeg blijkt hier al erg leergierig. Tijdens een bezoek van gasten uit Batavia
wordt er besloten om 's avonds een bezoek te brengen naar Telaga Hideung, het Zwarte Meer,
een meer waar over geheimzinnige verhalen de ronde doen. De ik-figuur mag mee en ook
Deppoh is een van de begeleiders. Men gebruikt een oud vlot om over het meer te varen. De
groep is echter veel te wild, waardoor er een stuk van het vlot afbreekt. De ik-figuur valt eraf en
in een poging om hem te redden verdrinkt Deppoh, die verstrikt raakt in de vele waterplanten.
Door dat Oeroeg's vader bij deze gebeurtenis overleden is, mag ook Oeroeg mee naar de
lagere school in Soekaboemi, waar de jongens elke ochtend met de trein naar toe gaan, een
trein met een echte stoomlok en met wagons zonder glas. In het begin van de middag komen
ze dan weer terug. De herinneringen van de ik-figuur gaan in op de vele kleuren groen, geuren
en het geklater van het water van de bergbeekjes. Omdat Oeroeg's moeder in een dienstwoning
woonde, moet zij verhuizen, wat een behoorlijke achteruitgang betekent. De familie accepteert
dit als normaal. Oeroeg's school bezoek maakt dat andere inlanders opmerkingen tegen hem
gaan maken. Na de scheiding van de ouders van de ik-figuur komt hij bij Lida in Soekaboemi
wonen, die voor hem zorgt. Als deze hoort van Oeroeg en wat die voor hem betekent mag die
ook bij haar komen. Lida is ongehuwd en beheert een pension. Oeroeg's vorderingen vallen
haar op en zij vindt dat hij verder moet leren. Als de ik-figuur naar de HBS in Batavia gaat komt
hij daar in een internaat. Lida verkoopt haar pension en begint een nieuw in Batavia. Zij betaalt
de kosten voor de MULO van Oeroeg. Zij hoopt dat hij later arts zal worden. In Batavia groeien
de jongens een beetje uit elkaar. Oeroeg krijgt een paar andere vrienden erbij, waardoor het op
school minder met hem gaat. Op voorspraak van Lida mag hij ook op het internaat komen,
waardoor er meer controle op hem is. Op het internaat zitten voornamelijk kinderen van
Europese ouders en een enkele zoon van een inlandse regent. Oeroeg past hier niet tussen.
Op de MULO heeft hij minder problemen: daar zitten vooral halfbloeden. Alleen de ik-figuur gaat
op voet van gelijkheid met Oeroeg om. Na de MULO gaat Oeroeg inderdaad voor arts leren in
Soerabaja, aanvankelijk met een beurs, maar later weer op kosten van Lida. In Soerabaja krijgt
Oeroeg politieke interesses, waardoor hij zich keert tegen de Europese overheersing en het
dom houden van de man in de dessa. Als de ik-figuur hem daar een keer opzoekt krijgt hij alle
argumenten over zich heen. Zelf heeft hij daar nog nooit over nagedacht. Oeroeg, die nooit erg
aardig voor Lida was geweest en altijd alle zorgen van haar voor hem maar voor gewoon had
aangenomen, blijkt nu trots te zijn op haar: ze werkt in een inlands ziekenhuis als verpleegster
en leert Javaans. De ik-figuur gaat voor zijn ingenieursopleiding naar Delft, waar hij tijdens de
tweede wereldoorlog studeert. Na zijn studie neemt hij een baan in zijn geboorteland en gaat
terug. Dit gaat samen met het begin van de politionele acties, omdat er opstanden waren
uitgebroken. Tijdens een bezoek aan zijn geboortestreek komen alle herinneringen weer boven.
Ook gaat hij weer naar dat geheimzinnige meer Telaga Hideung. Opeens staat er een inlandse
strijder voor hem, waarin hij Oeroeg meent te herkennen. Het enige wat deze tot hem zegt is Ga
weg, je hebt hier niets te zoeken'. Oeroeg verdwijnt en de ik-figuur blijft met lege handen achter.
Hij komt tot de conclusie dat Oeroeg net is als het meer: Ik kende hem als een spiegelende
oppervlakte. De diepte peilde ik nooit.'
Het Gouden ei

Auteur: Tim Krabbe

Jaar uitgave: 1984
Alwetende verteller
Het is een psychologische Roman en thriller
Hoofdpersonen: Rex and Saskia
Ruimte: Frankrijk, Italie, Nederland

Het verhaal is NIET chronologisch en heeft flashbacks: Het verhaal is niet-chronologisch

geschreven. Hoofdstuk 1 speelt zich af in 1975, het jaar van de vermissing van Saskia.
Hoofdstuk 2 speelt zich al 8 jaar later af, tijdens de nieuwe vakantie van Rex en Lieneke.
Hoofdstuk 3 gaat echter terug in de tijd en stelt Raymond Lemorne voor en de manier waarop
hij de ontvoering en moord pleegde. Hoofdstuk 4 en 5 gaan weer terug naar het heden, waarin
beschreven wordt hoe Rex erachter komt hoe Saskia verdwenen is.
Er wordt veel gebruik gemaakt van versnellingen en vertragingen om spanning op te wekken.
Vanaf hoofdstuk 3 weet je als lezer bijvoorbeeld meer dan de personages zelf: je weet al hoe
Saskia verdwenen is.
Het boek begint in medias res: de lezer begint middenin in de reis en de personages worden
niet eerst voorgesteld. Het heeft een gesloten einde

Thema: Liefde, moord en zoektocht

Motieven: klassieke motief Orpheus (Queste/het verleden niet loslaten/zoektocht)

Voorbeeld: Rex zoekt naar Saskia omdat ze weg was, ze was verloren. Hij wist niks van haar.
Hij kan haar nooit loslaten en hun verleden. Zoals hij in het einde met Lemorne in zijn auto gaat
om mee te maken wat Saskia heeft meegemaakt. Hij zou dit niet doen als hij haar lost had. Hij
wilde nog steeds weten wat er met haar was gebeurd. Zo eindigden beide van hen dood. Want
lemorne had Saskia levend in een koffer gezet en dus heeft hij dat met Rex ook gedaan.

Verband tussen rex and saskia: ze waren verliefd en samen toen het er op een dag leek alsof
Saskia door het aarde gegeten werd. Hij was altijd steeds verliefd op haar en zocht naar haar
en kon haar nooit loslaten.
Titelverklaring: De titel ‘Gouden Ei’ slaat op een droom van Saskia. Toen ze klein was droomde
ze dat ze opgesloten zat in een gouden ei, dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren
niet eens sterren, ze zou er altijd moeten zitten en ze kon niet doodgaan.

Dit slaat op de eenzaamheid die ze toen in haar droom voelde en ook het ‘opgesloten’ zitten in
bepaalde gedachtes of gevoelens. In dit boek voelt Rex zich ook wel eens zo: als Saskia niet
meer bij hem is voelt hij zich alleen en weet hij niet meer wat hij moet doen. Hij krijgt ook zelfs
een droom met het gouden ei. Het liefste wil hij weten wat er met Saskia aan de hand is. In het
verhaal wordt dan ook een aantal keer terug verwezen naar de droom over het gouden ei van
Saskia.

Symbol bij dit boek: het gouden ei: het representeert een droom die Saskia had toen ze klein
was. Ze droomde dat ze opgesloten zat in een gouden ei, dat door het heelal vloog. Alles was
zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd moeten zitten en ze kon niet doodgaan. Ik vind
dat het gouden ei in dit boek eenzaamheid representeert. Er was ook een moment waar Rex zei
dat hij zich ook in zulke gouden ei voelde, dus hij voelde zich eenzaam zonder Saskia.

Het is een gesloten einde. Niemand wist waar ze waren en als ze levend waren. Maar het
werkelijkheid was dat beide dood waren. En dat ze op hetzelfde manier zijn gestorven.

Samenvatting

Rex Hofman en Saskia Ehlvest, een stelletje, zijn onderweg naar een vakantiehuisje in de
heuvels boven de Middellandse Zee bij Hyères. Omdat de kilometerteller al een tijdje kapot is,
moet de kilometerstand met de hand bijgehouden worden, zodat Saskia en Rex weten wanneer
ze moeten tanken, dit om te voorkomen dat ze ergens langs de weg zonder benzine komen te
staan. Ook deze reis is dit weer het geval, en na de kilometerstand een tijdje bijgehouden te
hebben vindt Saskia het tijd om weer te gaan tanken. Ze wil het tenslotte niet nog een keer
meemaken om alleen zonder benzine langs de kant te staan, terwijl Rex lopend naar een ver
benzinestation moet.

Als ze bij een TOTAL-benzinestation zijn, gaan ze tanken en daarna vindt Saskia het tijd om te
ontspannen. Daarom gaat ze wat drankjes halen en besluit om haar angst daarna te
overwinnen: zij gaat de rest van de rit rijden zodat Rex wat kan rusten. Nadat ze haar rijbewijs
heeft gehaald heeft ze nooit meer gereden, dus ze vindt het eng om te gaan rijden.

Als ze drankjes gaat halen in het benzinestation komt ze niet meer terug. Rex gaat haar zoeken
maar nergens in het benzinestation is ze te vinden. Daarom besluit hij om naar binnen te gaan
en aan het personeel te vragen of ze haar gezien hebben.

Ze hebben haar wel gezien en ze is zelfs met drankjes uit het benzinestation gelopen, maar
daarna hebben ze haar niet meer gezien. Rondom het benzinestation is Saskia ook niet te
vinden en als Rex met de chef gepraat heeft en weer terug naar de auto gaat ziet hij iets
opmerkelijks: de fietsen zijn van het dak van de auto weg.

Acht jaar later is Rex met Lieneke op vakantie, een vrouw die één jaar jonger is dan Saskia. Ze
vinden elkaar wel leuk en praten veel over gevoelens en ook daar komt Saskia weer naar
boven. Ze is nog steeds kwijt en niemand weet wat er met haar aan de hand is en waar Saskia
op dat moment is.

Na een tijdje meldt iemand zich bij Rex thuis: een Frans sprekende man die beweert dat hij
Raymond Lemorne heet. Hij vertelt aan Rex dat hij meer weet over de verdwijning van Saskia
en hij vraagt of Rex mee wil gaan, zodat hij aan Rex uit kan leggen wat er is gebeurd. Dan krijgt
Rex te horen dat Saskia dood is en dat hij de rest alleen te weten krijgt als hij hetzelfde
ondergaat. Omdat Rex graag wil weten wat er is gebeurd, besluit hij om mee te gaan.

Bij het TOTAL-benzinestation blijkt dat Saskia daar in de auto is gegaan. Meer krijgt Rex niet te
weten, want hij krijgt een slaapmiddel en wordt een tijd later ergens alleen wakker. Het blijkt dat
hij ergens alleen onder de grond op een matras ligt. En dan beseft hij het zich: Saskia is levend
begraven.

Lieneke hoort verder helemaal niks meer van Rex en voor iedereen zijn Rex en Saskia voor
altijd verdwenen.

Uiteindelijk blijkt dat Lemorne de ontvoerder en moordenaar is. Hij probeerde al een tijdje
vrouwen te kidnappen en heeft op allerlei manieren geprobeerd om vrouwen mee te krijgen. Op
een dag kwam hij bij het TOTAL-tankstation en daar zag hij Saskia: een vrouw die hem aan zijn
dochter deed denken. Nadat ze wat gepraat hadden over geld wisselen, zag Saskia zijn
sleutelhanger van zijn autosleutels en ze vond deze zo mooi dat ze er ook eentje wilde hebben.

Lemorne beweerde dat hij handelde in zulke sleutelhangers en vroeg of ze mee naar zijn auto
wilde om er eentje van hem over te nemen. Toen ze bij zijn auto was kreeg ze een klap
waardoor ze op de achterbank viel en gelijk meegenomen kon worden.
Twee vrouwen

Auteur: Harry Mulisch

(Psychologische) liefdes roman
1975
Perspectief: ik perspectief
Ruimte: Amsterdam (Nederland) , Nice, Frankrijk

Flashback voorbeeld: Laura dacht aan toen ze een kind was ging ze weg van huis. Ze Nam
haar fiets en reed gewoon door om naar haar lot te zoeken. Toen ze ver was zag ze dat ze veel
honger had en ze wilde eigenlijk gewoon thuis zijn. Ze pakte een wortel van een stand die een
man had en hij zag het meters meters vroeg naar haar naam. Zij zei: Henny hoedendos. Die
was een jongen die bij haar in de vierde klas zat. Ze wist niet waarom ze zijn naam gebruikte.
De man nam het wortel af en zei dat ze weg moest gaan voordat hij het aan haar moeder zou
vertellen. Zij was toen 10 jaar oud.

Motto: …weer doorsidderde mijn hart Eros, zoals de wind op de bergen in eiken valt.
SAPPHO
Betekenis: dit is een citaat uit een gedicht van Sappho, een lyrische dichteres uit de Griekse
Oudheid. Haar werk kenmerkt zich door het bezingen van verfijnde gevoelens in de omgang
tussen vrouwen. Hierdoor is het gerucht ontstaan dat ze lesbisch was. Sappho is afkomstig van
het eiland Lesbos. Vandaar het woord lesbisch, dit betekent oorspronkelijk: afkomstig uit
Lesbos.

Thema: homoseksualiteit
Sylvia en Laura hebben een lesbisch relatie en dit is het belangrijkste meest over gepraat deel
van het boek.

Motieven: moeder dochterrelatie/ moord/dood/ orpheus motief/ kind motief

Dood/moord: het boek begint met de dood van Laura's moeder/ het boek eindigt met het dood
van Sylvia. Ze werd vermoord door Alfred.
Moeder dochterrelatie: De moeder van Laura is een belangrijk persoon voor Laura die haar
heeft gevormd zoals ze is. Wanneer Laura's moeder dood gaat, gaat Laura op zoek naar een
nieuw persoon die de positie van haar moeder over kan nemen in haar leven. Laura heeft een
relatie met Sylvia en zodra Laura's moeder doodgaat, wordt de relatie met Sylvia intenser. Dit
komt waarschijnlijk doordat Laura de leegte en emoties van de vrouw die ze mist, in wil vullen.
Orpheus Motief: In het boek zijn er veel overeenkomsten met het Griekse toneelstuk ‘Orpheus
vriend’, een variatie op het Orpheus en Euridice. Laura staat voor Orpheus, Sylvia voor
Euridice.
Kind motief: een grote probleem was dat Laura geen kinderen kon krijgen en toen Sylvia vroeg
of ze een kind van haar zou willen hebben zei Laura ja. Hierdoor heeft Sylvia met Alfred
geslapen en zwanger van Alfred geworden om zo een kind 'van' Laura te krijgen.

Samenvatting

Laura krijgt bericht dat haar moeder, die in Nice woont, is overleden. Ze besluit er direct heen te
rijden met de auto. Dan zegt ze dat de dood van haar moeder niet het enige is wat haar is
overkomen en vertelt ze over haar liefdesrelatie met Sylvia…

Laura Tinhuizen is 35 jaar en woont in Amsterdam. Ze was getrouwd met Alfred Boeken, maar
na een huwelijk van 7 jaar scheiden ze met als voornaamste reden dat het huwelijk kinderloos
bleef.

Het is een zaterdag in februari als Laura Tinhuizen de veel jongere Sylvia Nithart voor de
etalage van een juwelier ziet staan. Laura voelt zich direct aangetrokken door Sylvia en ze
raken in gesprek. Laura stelt alle vragen en Sylvia antwoordt erop. Toch gaat Sylvia mee naar
Laura’s huis in Amsterdam en vrijwel direct trekt ze bij haar in. Voor Laura is deze vorm van een
relatie helemaal nieuw. Sylvia heeft echter al meerdere relaties met zowel mannen als vrouwen
achter de rug. Beide vrouwen willen hun relatie verzwijgen voor hun moeders. Sylvia doet net
alsof ze bij de gefantaseerde zoon van Laura intrekt, Thomas. Sylvia denkt vooruit en als Laura
en zij samen in de dierentuin zijn gaat ze bijvoorbeeld op de foto met een wildvreemde jongen,
die ze later aan haar moeder zal laten zien als Thomas.

In mei wil Laura haar moeder in Nice bezoeken. Sylvia wil mee. Hoewel Laura het eerst niet wilt
geeft ze toch toe, zolang Sylvia maar uit de buurt van haar moeder blijft. Laura’s moeder stelt
veel vragen aan Laura, ook over haar relatie. Maar Laura ontloopt de essentie. Maar dan komt
Sylvia tevoorschijn. Laura’s moeder heeft de situatie vrij snel door en slaat dan met haar stok op
Sylvia in. Hierdoor verslechtert de relatie van Laura en haar moeder, maar ook die van Laura en
Sylvia.

Ze gaan weer terug naar Nederland en het gesprek gaat verscheidene malen over kinderen.
Voor Laura is zelf moeder worden de enige manier om van haar moeder af te komen. Sylvia
vraagt heel nadrukkelijk of Laura een kind van haar zou willen, maar Laura doet dit af als
onmogelijk.

Samen bezoeken ze de toneelvoorstelling van Orfeus en Euridyke. Hier ontmoeten ze ook

Alfred. Sylvia flirt dan al met hem, hoewel Laura dit niet door heeft. De relatie tussen Laura en
Sylvia gaat hierna al snel bergafwaarts. Sylvia doet bot en praat amper. Ze maakt de hele dag
schoon en Laura begrijpt absoluut niet wat er aan de hand is. Dan besluit Sylvia om weg te
gaan, ze zal na drie dagen bellen. Laura is er kapot van maar hoopt met smart op het
telefoontje. Wat uitblijft… Laura raakt in paniek als ze beseft dat Sylvia echt weg is. Alfreds
vrouw Karin belt, dat Sylvia en Alfred er samen vandoor zijn.

Laura probeert over haar gebroken hart heen te komen. Als dat bijna gelukt is, is daar Sylvia
opeens weer. Ze is zwanger. Sylvia doet heel blij en alsof er niks is gebeurd. Dat ze juist heel
goed bezig was door zo zwanger te raken van Alfred en daarna het kind naar Laura te brengen.
Laura vindt dat de situatie moet worden uitgepraat. Maar dit heeft een dramatische afloop
wanneer Alfred Sylvia doodschiet.

Laura is nog steeds onderweg. In de auto krijgt ze last van duizelingen en verliest ze haar
aandacht en controle op de weg. Laura kan een kamer krijgen bij een oudere vrouw in Avignon
en daar blijft ze een week. Ze is dus ook niet meer naar de begrafenis van haar moeder
gegaan, ze heeft simpelweg niks meer laten horen. De laatste zin van het boek suggereert dat
Laura uit het raam springt en zo zelfmoord pleegt. Een tragische einde.
Wat zijn de verschillen tussen kofi en tutuba:
- Bij kofi is het verhaal helemaal op kofi gericht, en bij tutuba zijn er hoofdstukken over
tutuba maar ook kapitein outjes.
- De leusden was wel verzonken maar het slavenschip waarin kofi naar de plantage werd
gestuurd was niet verzonken.
- Bij tutuba moesten ze dansen en bij kofi niet.
- Bij tutuba konden de vrouwen wel rondlopen en moesten niet geboeid zijn en bij kofi
moest dat wel.
- Ze werden op verschillende manieren gepakt, kofi werd in het bos gepakt toen hij aan
het jagen was en tutuba werd samen met sanu gepakt toen ze rode zaden aan het
pikken waren.
- In tutuba moesten ze een naam krijgen van de bigi misi en moesten zij hierbij saka fasi
doen, hun nieuwe naam zeggen en tangi misi zeggen. Bij kofi moest dat niet.
- Bij kofi moest hij bij een koffieplantage werken en bij tutuba moest ze bij een
suikerplantage werken (de breukelerwaard plantage)

Overeenkomsten:

- Beide waren slaven

- Beide moesten bij plantages werken
- Beide werden gebrandmerkt
- Beiden werden door een slavenschip naar de plantage gebracht
- Beide kwamen in suriname terecht
- Beide hadden beide een afschuwelijke lot
ZUIDSTRAAT

Auteur: Denis Henriquez

Uitgave: 1992
Roman
Hoofdpersonages: Bernardo (Binchi) Rincones en Alejandro Bulos
Secundaire personages:
Jacinto en Enriquita Rincones: ouders van Binchi
Minimo en Tonia Bulos: ouders van Alejandro
Uncle Djo: oom van Binchi
Joao: Portugese straatveger en tuinman. De Portugees uit Madeira met zijn gebroken hart voor
het Arubaans meisje Susana.
Johannes Biermans: een mislukking van Nederlandse afkomst die erin slaagt met een
bankiersdochter te trouwen.
Rosa en haar verloofde Tenchi.
Meme: het Dominicaanse dienstmeisje van de familie Bulos met wie Alejandro een verhouding
aanging.
Edi Trimon, zijn moeder Teresa en stiefvader Lionel, die door moeder Teresa wordt
doodgestoken.
Roland: vriend van Binchi en Alejandro
Sapo: broer van Binchi die hem meeneemt naar een hoerenhuis.
Heeft flashbacks
Opdracht: Voor Vera, Chinota, Carmen
Thema: Aruba
Motieven: onmogelijke liefde, bijgeloof

Bijgeloof:
Enriquita, de moeder van Binchi, is bang voor de gevaren van de nacht. Ze geeft haar zoon
advies om met zijn rug het huis te betreden als hij ’s avonds binnenkomt. Tonita, de moeder van
Alejandro, heeft het huis helemaal beschermd met kruisen en beeldjes van heiligen die
verschillende functies hebben. Tonita wilde heel erg dat haar zoon naar de kerk zou gaan en in
God geloven maar Alejandro wilde dat niet doen.

Onmogelijke liefde:
- Alejandro en meme: deze liefde is onmogelijk want meme was een vrouw en Alejandro was
een jongen/kind. Dit is niet goed. Alejandro is te jong om met haar te zijn en hij is niet echt
verliefd op haar. Hij slaapt met haar alleen omdat hij haar lekker vindt.
-Verliefdheid van Alejandro en Binchi voor Rosa en de ontgoocheling als Rosa verkering krijgt
met Tenchi. De verboden liefde tussen de Portugese Joao en de Arubaan Susana. Martha die
Uncle Djo verzorgde en hem liefhad, maar toch niet aan haar zijde kon houden en later van
verdriet stierf. Johannes Biermans en Catharina Printz die later scheidden omdat hij een
mislukking was als zakenman.

Hoe zijn de verhalen aan elkaar verbonden? : de secundaire personages zijn verbonden aan de
hoofdpersonen. Bijvoorbeeld: uncle djo is Binchi's oom en uncle djo is een hele andere verhaal
in het boek. Ook: nicanor is aan iedereen verbonden, Zoals ze zelfs is het boek zeggen:
iedereen mocht aan nicanor. Enriquita die Binchi's moeder was, was ook de zus van Susana.
Susana komt eigenlijk voor in het verhaal van Joao. Door de dood van nicanor worden zowel
enriquita als Susana geaffecteerd. Ook: binchi kende de Portugees di de straat veegde en
schoon maakte en die Portugees Kwam eigenlijk voor in het verhaal van Joao. Zo kan je zien
dat veel mensen verbonden aan elkaar zijn.
Motto: Fantasia del pasado, perfumes de Ayer que evocaré doliente planteando mi sien;
bandadas de recuerdos de un tiempo querido, lejano y florido que no olvidaré
Amores de estudiante, gezongen door Carlos Gardel
-> Een fragment uit het lied Amores de Estudiante gezongen door Carlos Gardel over het
nostalgisch terugdenken aan het verleden.

Perspectief: alwetende verteller dus auctoriaal verteller

Past het titel bij het verhaal: Ja, want het verhaal speelt zich af in de omgeving van de
Zuidstraat op Aruba. En het verhaal gaat over de mensen en hun levenservaringen die in
Zuidstraat leven. En iedereen weet wie elkaar is dus ze zijn met elkaar verbonden.

Ruimte: Het hele verhaal speelt zich af in de omgeving van de Zuidstraat op Aruba

Rosa mi amor:
Bernardo Rincones, bijgenaamd Binchi, was vanaf zijn eerste schooljaren dik bevriend met
Alejandro Bulos.Samen met een andere vriend Roland haalden zij allemaal kattekwaad uit. Elke
middag kwamen zij Rosa tegen in het Wilhelmina Park waar zij Pearl, het dochtertje van Jan en
Veneranda Ruiz rond moest rijden in de kinderwagen. Beide jongens raakten verliefd op Rosa.
Zij gaan een wedstrijd aan; degene die het eerst een electriciteitsmast met steentjes raakt, mag
Rosa het eerst alleen ontmoeten. Ongelukkig genoeg treft Binchi uitgerekend zijn eigen vader
en dit bezorgd hem een flink pak slaag. Binchi besloot toen de eer maar over te laten aan
Alejandro. De eerste ontmoeting van Alejandro met Rosa was niet zo'n succes. In het park zat
Rosa steeds te klagen over haar slechte leven bij de familie Ruiz en als Alejandro haar 's
avonds in de bioscoop wil ontmoeten wordt hij er weggehaald door zijn moeder Tonita. Dan is
het de beurt van Binchi om Rosa te ontmoeten. Het werd echter een diepe teleurstelling als
Binchi ontdekt dat Rosa een vriendje heeft, Teofilo Winterdaal (Tenchi), met wie zij in het
Wilhelmina Park zat te vrijen. Binchi keerde kwaad naar huis terug, waar hij in zijn woede de
spiegel in het mediteerhok van zijn vader kapot sloeg. Weer krijgt hij met de riem er van langs.

Mister Chiclets en Binchi Five Guilders

Het drietal Roland, Binchi en Alejandro waren samen de schrik van de buurt. Het waren
plaaggeesten voor de meisjes, frères en nonnen. Ook Joao, de Portugese barman van de
Tennisclub bleef niet bespaard. Zij gooiden eieren op het veld als Joao hen van de tennisbaan
wegjoeg. Het werd voor hen een sport om bijnamen voor elkaar te bedenken. Zo kreeg
Alejandro op zekere dag zijn bijnaam "Mister Chiclets" nadat hij in een rioolput was weggezakt
toen hij Binchi om chiclets vroeg. Binchi snoepte ontzettend veel, had last van tandpijn, maar
wilde niet naar de tandarts. Op zekere avond lag hij wakker van de pijn en hoorde toen een
vrouwenstem zeggen: "You fuck me and you don't pay. You owe me five guilders". Zijn verhaal
werd de volgende dag een groot succes en hij werd meteen omgedoopt tot "Binchi Five
Guilders". Als Binchi later ontdekt dat de vrouw van "five guilders" de moeder van Roland is, is
voor hem de gein er van af. Roland blijft zitten, verdwijnt naar de Technische School en ze
zagen elkaar niet meer.

Het feest van San Juan

Op de avond van San Juan gaat Binchi zijn vriend Edi Trimon uitnodigen om de volgende
ochtend softball te gaan spelen. Edi loopt door naar huis, waar zijn stiefvader Lionel weer eens
naar zijn moeder stond te schreeuwen. Er ontstond een woordenwisseling toen Edi hem
verbood om zo tegen zijn moeder te praten. En Edi moest tenslotte wegrennen om geen
klappen te krijgen. Diezelfde avond gaat Lionel naar een San Juan feest in Savaneta. Hij drinkt
veels te veel en valt de vrouwen lastig. Als een van die vrouwen, Rosaura, zegt dat ze niet met
negers danst, geeft Lionel haar een klap. Er ontstond een gevecht en twee vrienden slagen erin
om hem eruit te halen en naar huis terug te brengen. Thuis begon Lionel zijn vrouw Teresa in
bed lastig te vallen. Edi werd door het geruzie wakker en als hij de slaapkamer van zijn ouders
binnenloopt, ziet hij dat Lionel bezig is zijn moeder te wurgen. Edi haalde snel een mes voor zijn
moeder, die Lionel toen neerstook. De volgende ochtend ging Edi niet mee softballen, omdat
zijn stiefvader overleden is.

Uncle Djo
Uncle Djo of Djowiwi was een broer van Enriquita. Hij had een veelbewogen leven achter de
rug. Toen zijn vader stierf, begon hij de kroegjes af te lopen en werd hij door de
zeemansverhalen geprikkeld om te gaan varen. Hij vertrok naar Cuba waar hij 10 jaar lang op
de suikerplantages heeft gewerkt. Toen zijn moeder stierf, keerde uncle Djo terug naar Aruba.
Maar al gauw vaarde hij als matroos van Aruba weg op het schip "Huevo de oro". Hij verkende
heel het Caribische gebied en Zuid-Amerika. Toen er in Buenaventura onlusten uitbraken, trok
hij er te paard weg. Hij belandde tenslotte in La Plata waar hij liefdevol werd verzorgd door
Martha in de herberg "El Refugio". Martha werd verliefd op Djowiwi die echter zijn lust naar
avontuur niet kon onderdrukken. Hij trok weg tot groot verdriet van Martha, die binnen een week
aan hersenbloeding overleed. Toen Djowiwi het slechte nieuws hoorde, scheepte hij zich weer
in en bleef varen om vergetelheid te vinden. Op zekere dag werd zijn schip getorpedeerd door
een Nazi-duikboot. Na 10 dagen spoelde Djowiwi aan op het strand van Veracruz. Hij besloot
toen definitief naar huis terug te keren. Omdat hij op zichzelf wilde wonen, betrok hij een houten
kamertje van 3 bij 4 in de Zuidstraat waar hij een stuk monument is geworden in de persoon van
Djowiwi, die op zijn klapstoel met zijn "White Horse-whiskey" naast zich, zijn wilde verhalen zat
te vertellen aan iedereen die ze wilde horen. Uncle Djo of Djowiwi was een broer van Enriquita.
Hij had een veelbewogen leven achter de rug. Toen zijn vader stierf, begon hij de kroegjes af te
lopen en werd hij door de zeemansverhalen geprikkeld om te gaan varen. Hij vertrok naar Cuba
waar hij 10 jaar lang op de suikerplantages heeft gewerkt. Toen zijn moeder stierf, keerde uncle
Djo terug naar Aruba. Maar al gauw vaarde hij als matroos van Aruba weg op het schip "Huevo
de oro". Hij verkende heel het Caribische gebied en Zuid-Amerika. Toen er in Buenaventura
onlusten uitbraken, trok hij er te paard weg. Hij belandde tenslotte in La Plata waar hij liefdevol
werd verzorgd door Martha in de herberg "El Refugio". Martha werd verliefd op Djowiwi die
echter zijn lust naar avontuur niet kon onderdrukken. Hij trok weg tot groot verdriet van Martha,
die binnen een week aan hersenbloeding overleed. Toen Djowiwi het slechte nieuws hoorde,
scheepte hij zich weer in en bleef varen om vergetelheid te vinden. Op zekere dag werd zijn
schip getorpedeerd door een Nazi-duikboot. Na 10 dagen spoelde Djowiwi aan op het strand
van Veracruz. Hij besloot toen definitief naar huis terug te keren. Omdat hij op zichzelf wilde
wonen, betrok hij een houten kamertje van 3 bij 4 in de Zuidstraat waar hij een stuk monument
is geworden in de persoon van Djowiwi, die op zijn klapstoel met zijn "White Horse-whiskey"
naast zich, zijn wilde verhalen zat te vertellen aan iedereen die ze wilde horen.
Joao

Joao was een kleine Portugees met een glad-rond gezicht. Hij was een harde werker: 's
ochtends werkte hij als stratenveger en 's middags was hij tuinman. Op zaterdag was hij
ijsco-venter maar zondag was zijn vrije dag. Dan ging hij naar de kerk en daarna domino spelen
met zijn vrienden. Op zekere dag gaat Joao naar de rozen kijken van Djowiwi's jongste zus
Susana. Joao keerde elke dag terug om te rozen te verzorgen. Langzamerhand vormde zich
een hechte tussen Joao en Susana. Het was wel een verscholen liefde, want een Arubaans
meisje met een Portugese stratenveger, dat kon niet! Toen Joao een beter baan kreeg als
bartender van de Tennis-club, wilde hij met Susana trouwen. Maar Susana was bang dat haar
oudste broer Damaso niet met de trouwplannen in zou stemmen. Op een zaterdag krijgt Joao
de Buick van zijn baas, Maka Parpignol, onder zijn hoede. Hij rijdt met Susana neer Westpunt
om hun verhouding te bespreken, maar onderweg wordt Joao door een patrouille aangehouden.
De auto wordt van hem afgenomen, omdat hij geen rijbewijs bezat. Ze moesten toen naar de
stad teruglopen. Toen Susana thuis was, werd zij door Damaso voor slet uitgescholden. Susana
was een gebroken vrouw, sloot zich op in haar kamer waar zij haar verdriet met rum bedronk.
Anderhalf jaar later trouwde Joao met een Portugese vrouw

De vreemdeling

Toen de Tweede Wereldoorlog dreigde uit te breken, vertrok Johannes Biermans naar Aruba
waar hij ging werken bij de K.N.S.M. Hij was echter geen harde werker. Johannes Biermans
woonde samen met Klaas de Beer en Rob Houtebeen in het pension van Ma Caroni. Zij was
een aardige Surinaamse, die hen vaak vertroetelde met Hollandse gerechten. Klaas de Beer
werkte bij de Aruba Bank. Toen de oorlog voorbij was, organiseerde deze Bank een groot feest.
Rob Johannes gingen met Klaas mee. Op dit feest leerde Johannes Catherina Printz kennen.
Zij werden verliefd op elkaar en trouwden 2 jaar later. Johannes was in de beste kringen van
Aruba opgenomen en hij werd zakenman. Het werd echter een grote mislukking want Johannes
had geen verstand van zaken doen. Hij probeerde eerst fietsen te verkopen en later
encyclopediëen. Hij voerde jenever en bak-olie Tralala in, maar het liep op niets uit. Met een
pommade had hij wat succes maar zijn merk werd uit de markt gedrukt door Brylcream. Hij had
succes met maandverband Bonex, maar had niet genoeg voorraad waardoor de winkeliers
geen Bonex meer kochten. Met het failliet gaan van "Biermans Import" was ook zijn huwelijk
met Catherina voorbij. Johannes bleef in zijn warenhuis wonen waar hij alleen door Binchi en
Alejandro werd opgezocht.

De verloren zoon

Pater Mimosa Brandenburg was heel bekend op Aruba, omdat hij altijd in het Papiaments
preekte. Hij was ook godsdienst-leraar op school en werd geplaagd door Binchi en Alejandro.
De ouders van Alejandro waren heel vrome mensen, die Santo Domingo waren ontvlucht toen
Trujillo aan het bewind kwam. De vader van Alejandro was op Aruba een kruidenierszaak
begonnen: "El Gallo". Van zijn eerst verdiende loon had hij zijn vrouw Tonita uit Santo Domingo
laten overkomen. Alejandro voelde niks meer voor de kerk en wilde zondag niet meer mee naar
de kerk. Hij was alleen thuis met hun dienstmeisje Meme, die hem een keertje benaderde om
met haar naar bed te gaan. Sindsdien gingen ze elke zondagochtend met elkaar naar bed, als
de ouders van Alejandro naar de kerk waren. Zo groeide Alejandro op met een enorme
voorsprong op Binchi die nog maagd was. Meme was heel erg verliefd op Alejandro waardoor
ze het geld die ze had gespaard pom naar new york te gaan gebruikte om maje up en kleren te
kopen maar alejandro was niet verliefd op haar hij wilsde met haar alleen slapen omdat ze
lekker was.

De wereld is krom

Jaren terug had de vader van Binchi een boek mee naar huis genomen over Einstein. Jacinto
had dat boek nooit gelezen en ook Binchi kon het niet zo goed volgen. Alleen zijn vriend Steve
bijgenaamd "Scaramouche" raakte diep onder de indruk van dit boek. Als zij door de
Nassaustraat rondliepen en hun toekomstplannen bespraken, probeerde Steve hen altijd de
relativiteits-theorie uit te leggen maar zonder succes. Alejandro zou piloot worden, Steve wilde
natuurlijk natuurkunde gaan studeren en Binchi koos voor waterbouwkunde. Iedere zaterdag
kwamen zij Etchi Konew tegen die niet wilde werken en dag-in dag-uit door de Nassaustraat
liep te slenteren. Er komt een sterfgeval in de familie. Binchi moet zijn oom Nikanor gaan
begraven. Daarna trekt hij samen met zijn broer Sapo naar "Paris Restaurant" om er te drinken
en te eten. Daar ontmoeten ze Efrain, die veel over Aruba praat en denkt dat Aruba het beste
plaats om te leven is.Tenslotte sleept zijn broer hem mee naar een bordeel in de Kruisstraat. In
dit gebouw wononden vroeger Vicente, Amertuma en hun dochter Evangelina. De ouders waren
ervan overtuigd dat hun dochter bezeten was door de duivel. Toen Evangelina weer een aanval
kreeg, rende vader Vicente haar achterna en wurgde haar in de Zuistraat om haar ziel van de
duivel te bevrijden. Sindsdien was de ziel van Evangelina in de Zuidstraat blijven rondspoken
totdat Djowiwi haar met een paar revolver-schoten had verjaagd. In het bordeel verdwijnt Sapo
al gauw met 1 van de meisjes. Maar Binchi die geen enkele ervaring had, bracht zijn tijd door
met aandachtig luisteren naar verhalen die Violeta te vertellen had. Sapo was natuurlijk
stinkend boos op hem.

ZUIDSTRAAT

6 Uur nadat Alejandro naar de Verenigde Staten zou vertrekken, vertrok Binchi naar Nederland.
Toen hij zijn koffers aan het inpakken was, haalde hij jeugdherinneringen op. Tijdens het eten
was iedereen verdrietig. Zelfs Djowiwi had moeite om afscheid van hem te nemen. Djowiwi en
binchi hadden geen sterke band. Djo en binchi zeiden normaals geen woord tegen elkaar. Na
vertrek van Binchi, zat moeder Enriquita steeds aan haar zoon te denken. Die nacht zag zij de
gekste taferelen in haar droom. Ze zag tantan. Toen Alejandro moest gaan was zijn moeder ook
heel verdrietig en meme ook. Toen ze afscheid van hem nam was ze verdrietig en ze liep
huilend rond het huis die dag Het werd duister maar ook opvallend stil in de Zuidstraat.