ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΥΛΙΚΩΝ
Μη Κραματωμένοι Κατασκευαστικοί
Χάλυβες
(S235, S355J2N)
Λεπτόκοκκοι Χάλυβες Υψηλής Αντοχής
(S460M, L485M)
Χάλυβες Υψηλής Αντοχής Βαφής και
Επαναφοράς
(S690Q, S960Q,)
HY100 (American designation)
Χάλυβες Ερπυσμού
(10CrMo9-10, 13CrMo4-5, X10CrMoV9-
1)
P11, P22, P91 (American Designation)
Κρυογενικοί Χάλυβες
(15NiMn6, X7Ni9)
Φερριτικοί Ανοξείδωτοι Χάλυβες
(X6Cr13, X6CrMo17-1)
(410S, 434 (American Designation))
ΤΥΠΙΚΗ ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ
C<0.25%, Mn 0.7- 1.5%.
C<0.20%, Mn 1.0- 2.0%, Μικρές ποσότητες
μικροκραματικών στοιχείων όπως τα Ti, V, Nb, B, κτλ.
Καινούρια εξέλιξη οι λεπτόκοκκοι χάλυβες χαμηλού
περλίτη με C<0.10%.
C<0.25%, Mn 1.5%, Ni≈2.5%, Cr≈1.5%, Mo 0.5-1.0%
Μικρές ποσότητες μικροκραματικών στοιχείων όπως
τα Ti, V, Nb, B, κτλ.
C≈0.25%, Mo ≈0.5 - 1.0%, Cr in various compositions
from 1 to 9%, Ti, V, Nb and other carbide formers for
improved microstructure stability at high
temperatures.
C<0.10%, Ni σε διάφορες συγκεντρώσεις από 1.5 - 9%.
C<0.10%, Cr σε διάφορες συγκεντρώσεις από 13 -
25%.
Κάποιες ποσότητες Mo προστίθενται για αύξηση της
αντιδιαβρωτικής αντοχής.
Κατηγοριοποιούνται/ονομάζονται με το ελάχιστο εγγυημένο
όριο διαρροής. Ανάλογα με το ισοδύναμο άνθρακα και το
πάχος των προς συγκόλληση υλικών παρουσιάζουν ψυχρές
ρηγματώσεις (υδρογόνου). Αλλά προβλήματα
συγκολλησιμότητας είναι η θερμή ρηγμάτωση και η
διαστρωματική ρηγμάτωση.
Οι μηχανικές τους ιδιότητες είναι αποτέλεσμα μίας
διαδικασίας έλασης εξομάλυνσης/θερμομηχανικής έλασης που
σε συνδυασμό με την ύπαρξη των μικροκραματικών στοιχείων
οδηγούν σε πολύ μικρό μέγεθος των κόκκων. Το κυριότερο
πρόβλημα συγκολλησιμότητας είναι η μείωση των μηχανικών
ιδιοτήτων στην ΘΕΖ. Τα προβλήματα ψυχρής ρηγμάτωσης είναι
μειωμένα σε σύγκριση με την αντοχή τους.
Οι μηχανικές τους ιδιότητες είναι αποτέλεσμα της
μαρτενσιτικής τους δομής. Ως εκ τούτου παρουσιάζουν υψηλή
τάση για σκλήρυνση και ψυχρές ρηγματώσεις υδρογόνου.
Μετά το τέλος της συγκόλλησης η ΘΕΖ πρέπει να παραμείνει
μαρτενσιτική προκειμένου να διατηρηθούν οι απαιτούμενες
μηχανικές ιδιότητες
Οι ιδιότητες αυτών των χαλύβων σε υψηλές θερμοκρασίες
οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στην ικανότητα σκλήρυνσης
που έχουν. Αυτό κάνει την ψυχρή ρηγμάτωση υδρογόνου το
σημαντικότερο πρόβλημα συγκολλησιμότητας . Αλλά
προβλήματα είναι η ευθραυστοποίηση επαναφοράς και οι
ρηγματώσεις αναθέρμανσης.
Το μέταλλο συγκόλλησης και η ΘΕΖ πρέπει να καλύπτει τις
απαιτήσεις κρούσης στην θερμοκρασία σχεδιασμού. Ο
χάλυβας με 9%Ni είναι μαρτενσιτικός και πρέπει να
συγκολλείται αυστηρά με μεθόδους χαμηλού Υδρογόνου.
Σε γενικές γραμμές οι φερριτικοί ανοξείδωτοι χάλυβες είναι
υλικά χαμηλής ολκιμότητας.
Κύρια προβλήματα συγκολλησιμότητας: Κατακρήμνιση
φάσεων σ, Ευθραυστοποίηση στους 475 °C, Υπερβολική
Μεγέθυνση Κόκκων. Στην περίπτωση των φερριτικών χαλύβων
που υπόκεινται σε μερικό μετασχηματισμό γ→α
παρουσιάζεται και το πρόβλημα της ψυχρής ρηγμάτωσης.
ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΗΣ
Η θερμοκρασία προθέρμανσης όπου απαιτείται, πρέπει να
επιλέγεται ώστε να αποφεύγεται η εμφάνιση ψυχρών
ρηγματώσεων υδρογόνου. Για πολύ μεγάλα πάχη μπορεί να
απαιτηθεί και η πραγματοποίηση αποτατικής ανόπτησης μετά
την συγκόλληση. Μπορούν να συγκολληθούν με όλους τους
τύπους ηλεκτροδίων ή μετάλλων πλήρωσης.
Η θερμοκρασία προθέρμανσης όπου απαιτείται, πρέπει να
επιλέγεται ώστε να αποφεύγεται η εμφάνιση ψυχρών
ρηγματώσεων υδρογόνου. Τα ηλεκτρόδια που χρησιμοποιούμε
για την συγκόλληση αυτών των χαλύβων, δεν έχουν την ίδια
χημική σύσταση αλλά επιτυγχάνουν τις ίδιες μηχανικές
ιδιότητες (συνήθως περιέχουν επιπλέον ποσότητες Ni και Μο).
Συγκολλούνται με πολύ αυστηρά άνω και κάτω όρια θερμικής
παροχής και προθέρμανσης, χωρίς θερμική κατεργασία μετά
την συγκόλληση. Τα ηλεκτρόδια και μέταλλα πλήρωσης πρέπει
να καλύπτουν τις ελάχιστες απαιτήσεις του ορίου διαρροής.
Χρησιμοποιείται κατά κανόνα η τεχνική "temper bead welding"
για την αποφυγή υψηλής σκληρότητας στην ΘΕΖ.
Συγκολλούνται με προδιαγεγραμμένες τιμές προθέρμανσης και
θερμικής κατεργασίας μετά την συγκόλληση που πρέπει να
τηρούνται με μεγάλη αυστηρότητα. Η θερμική παροχή είναι
επίσης σχετικά υψηλή.
Τα ηλεκτρόδια που χρησιμοποιούμε έχουν την ίδια χημική
σύσταση με τον χάλυβα που θέλουμε να κολλήσουμε.
Συγκολλούνται με χαμηλή θερμική παροχή και θερμοκρασία
interpass. Για μεγάλα πάχη στους χάλυβες με 3.5% και 5% Ni,
μπορεί να απαιτείται προθέρμανση ή ακόμα και θερμική
κατεργασία μετά την συγκόλληση. Οι χάλυβες με 9% Ni
συγκολλούνται με περιορισμένη θερμική παροχή και χωρίς
καθόλου προθέρμανση και θερμική κατεργασία μετά την
συγκόλληση.
Τα ηλεκτρόδια που χρησιμοποιούνται πρέπει να επιτυγχάνουν
τις απαιτήσεις κρούσης στην θερμοκρασία λειτουργίας. Αν δεν
επαρκούν τα υπάρχοντα ηλεκτρόδια με διάφορες
περιεκτικότητες σε Ni τότε χρησιμοποιούνται ηλεκτρόδια
βάσης Ni.
Συγκολλούνται με χαμηλή θερμική παροχή, θερμοκρασία
interpass και χωρίς προθέρμανση αν δεν υπόκεινται σε
μετασχηματισμό γ→α. Στην αντίθετη περίπτωση χρειάζεται
προθέρμανση. Σε όλες τις περιπτώσεις συχνά
πραγματοποιείται μία θερμική κατεργασία μετά την
συγκόλληση στους 700-800 °C.
Μπορούν να συγκολληθούν με ηλεκτρόδια και μέταλλα
πλήρωσης όλων των τύπων ανοξείδωτου χάλυβα (φερριτικά,
ωστενιτικά, duplex).
 ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΥΛΙΚΩΝ ΤΥΠΙΚΗ ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ
Μαρτενσιτικοί Ανοξείδωτοι Χάλυβες C≈0.20%, Cr ≈13%. Για την σειρά 400
Η σειρά 600 έχει άνθρακα <0.10% Cr ≈13% και
(X12Cr13, X20Cr13, X7CrNiAl17-7) ποσότητες 4-7% Ni
(410, 420, 631 (American Designation))
Ωστενιτικοί Ανοξείδωτοι Χάλυβες C<0.10%, Cr από 17 - 26% Ni από 8 – 22%.
Κάποιες ποσότητες Mo (2 – 6%) προστίθενται για
(X5CrNi18-10, X2CrNi18-9, X5CrNiMo17- αύξηση της αντιδιαβρωτικής αντοχής.
10-2)
(304, 304L, 316 (American Designation))
Ανοξείδωτοι Χάλυβες DUPLEX C<0.10%, Cr από 19 - 26% Ni από 2– 7%.
Κάποιες ποσότητες Mo εώς 4%) προστίθενται για
(X2CrNiMoN22-5-3, ή αλλιώς 2205, 2304 αύξηση της αντιδιαβρωτικής αντοχής.
κτλ)
Χυτοσίδηροι C>2.00%, συνήθως γύρω στο 3.00%. Η μορφή του
γραφίτη στην μικροδομή τους καθορίζει τις μηχανικές
(EN-GJL- 100, EN-GJL-250, παλαιότερα τους ιδιότητες.
αυτά τα υλικά ονομάζονταν GG-10, GG-
25 κτλ)
Ανόμοια Υλικά Δεν είναι όλα τα ανόμοια υλικά κατάλληλα για
συγκόλληση τήξης. Κυρίως αυτή είναι εφικτή μεταξύ
διαφορετικών τύπων χάλυβα, και μεταξύ κραμάτων
Ni και Cu. Τα κράματα Cu με τους χάλυβες
συγκολλούνται με την χρήση ενδιάμεσου στρώματος
Ni.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ
Μαρτενσιτικά σκληρά υλικά με μεγάλη ευαισθησία στις
ψυχρές ρηγματώσεις υδρογόνου. Συγκολλούνται δύσκολα. Ο
πιο όλκιμος μαρτενσίτης της σειράς 600 βελτιώνει σημαντικά
την συγκολλησιμότητα.
Πολύ όλκιμα ωστενιτικά υλικά που δεν υφίστανται καμία
σκλήρυνση. Παρουσιάζουν ευαισθησία στην θερμή
ρηγμάτωση και την κατακρήμνιση καρβιδίων με θέρμανση
μεταξύ 500 – 800 °C. Η κατακρήμνιση καρβιδίων του Cr οδηγεί
σε περικρυσταλλική διάβρωση. Για αυτό τον λόγο πάτα σε
συγκολλήσεις πρέπει να χρησιμοποιούμε τύπους L (χαμηλού
άνθρακα) ή σταθεροποιημένους με Ti και Nb.
Παρουσιάζουν ευαισθησία σε εργοδιάβρωση (SCC) σε
περιβάλλον χλωριόντων.
Πολύ όλκιμα υλικά που οφείλουν τις μηχανικές και
αντιδιαβρωτικές τους ικανότητες στην ισορροπία περίπου 50 –
50 των φάσεων του φερρίτη και του ωστενίτη που υπάρχουν
στην μικροδομή τους. Δεν υπόκεινται σε καμία σκλήρυνση και
συνδυάζουν τα πλεονεκτήματα των φερριτικών και των
ωστενιτικών ανοξείδωτων χαλύβων όσον αφορά τις μηχανικές
και τις αντιδιαβρωτικές τους ικανότητες.
Η ταχύτητα ψύξης κατά την συγκόλληση μπορεί να οδηγήσει
στην διατάραξη της ισορροπίας των δύο φάσεων στην
μικροδομή τους και να οδηγήσει στα τυπικά προβλήματα
συγκολλησιμότητας που εμφανίζουν οι χάλυβες (ωστενιτικοί ή
φερριτικοί) ανάλογα με την φάση που μεγαλώνει σε ποσοστό.
Παρουσιάζουν κάποια ευαισθησία στον σχηματισμό φάσης σ.
Ο λευκός χυτοσίδηρος δεν είναι συγκολλήσιμος. Λόγω της
ύπαρξης μεγάλων ποσοτήτων άνθρακα και της ψαθυρότητας
που τους διακρίνει παρουσιάζουν πολύ εύκολα ρωγμές στην
ΘΕΖ. Οι όλκιμοι χυτοσίδηροι με σφαιρικό γραφίτη
παρουσιάζουν την μεγαλύτερη ευκολία συγκόλλησης.
Κατά την συγκόλληση ανόμοιων τύπων χάλυβα (π.χ. C-Mn με
ανοξείδωτο) υπάρχει η περίπτωση δημιουργίας ακατάλληλων
μεταλλουργικών δομών λόγω της αλλαγής της χημικής
σύστασης του μετάλλου πλήρωσης από το φαινόμενο της
διαλυτοποίησης. Άλλοι παράγοντες που δημιουργούν
προβλήματα είναι οι διαφορετικές απαιτήσεις προθέρμανσης
και PWHT, οι διαφορετικοί συντελεστές θερμικής διαστολής
και το φαινόμενο της μετανάστευσης του άνθρακα.
ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΗΣ
Συγκολλούνται με υψηλές τιμές προθέρμανσης και θερμικής
κατεργασίας μετά την συγκόλληση παρόμοιες με αυτές των
χαλύβων ερπυσμού P91.
Στην περίπτωση των χαλύβων της σειράς 600 χρησιμοποιούμε
διπλές θερμικές κατεργασίες για να επιτευχθεί 100% ο
μετασχηματισμός του ωστενίτη σε μαρτενσίτη.
Συγκολλούνται με πολύ χαμηλή θερμική παροχή, χαμηλή
θερμοκρασία interpass και πρέπει να αποφεύγεται η θερμική
κατεργασία μετά την συγκόλληση.
Απαιτείται πολύ σχολαστική καθαριότητα της περιοχής της
συγκόλλησης για την αποφυγή θερμής ρηγμάτωσης.
Συγκολλούνται με ηλεκτρόδια ίδιας χημικής σύστασης τα οποία
όμως δίνουν μέταλλο συγκόλλησης με περιεκτικότητα σε δ
φερρίτη μέχρι 10% προκειμένου να βελτιώσουν την αντοχή
στην θερμή ρηγμάτωση και σε SCC.
Προκειμένου να διατηρηθεί η ισορροπία των δύο φάσεων στο
μέταλλο της συγκόλλησης χρησιμοποιούνται μέταλλα
πλήρωσης με υψηλότερη περιεκτικότητα σε Ni σε σχέση με το
μέταλλο βάσης.
Γίνεται χρήση χαμηλής θερμικής παροχής, χαμηλή
θερμοκρασία interpass και πρέπει να αποφεύγεται η θερμική
κατεργασία μετά την συγκόλληση.
Απαγορεύεται η αυτογενής συγκόλληση χωρίς την χρήση
μετάλλου πλήρωσης.
Μπορούν να συγκολληθούν με δύο βασικούς τρόπους:
Τον ψυχρό ο οποίος περιλαμβάνει προθέρμανση στους 150 °C
και χρήση νικελιούχων ηλεκτροδίων
Τον θερμό ο οποίος περιλαμβάνει προθέρμανση στους 600 °C
και χρήση ηλεκτροδίων χυτοσίδηρου.
Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η χρήση κατάλληλης
αλληλουχίας κορδονιών και άλλων τεχνικών που μειώνουν τις
παραμένουσες τάσεις.
Για την επιλογή ηλεκτροδίου κατά την συγκόλληση
διαφορετικών τύπων χάλυβα, γίνεται χρήση του διαγράμματος
Schaeffler. Η χρήση μίας τεχνικής buttering μπορεί επίσης να
δώσει σημαντικές λύσεις κατά την συγκόλληση χαλύβων με
πολύ διαφορετικές απαιτήσεις προθέρμνασης και PWHT.
 ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΥΛΙΚΩΝ
Χαλκός και Κράματα Χαλκού
Cu-ETP – ISO 1190-1
Cu-DLP - ISO 1190-1
CW004A - EN 1412
CW023A - EN 1412
Νικέλιο και Κράματα Νικελίου
(Τα περισσότερα κράματα είναι γνωστά
με τα εμπορικά τους ονόματα όπως,
NIMONIC, INCONEL, MONEL, HASTELLOY
κτλ)
Αλουμίνιο και Κράματα Αλουμινίου
(Τα υλικά αυτά συνήθως ονομάζονται
με ένα τετραψήφιο νούμερο ανάλογα
με την σειρά στην οποία ανήκουν. 1xxx
– 7xxx. Π.Χ. 5083, 6010, 7075 κτλ. Πολύ
σημαντικό για τις τελικές τους ιδιότητες
είναι και τα tempers π.χ. Τ5, Τ6 κτλ. )
Τιτάνιο και Κράματα Τιτανίου
(Τα κράματα αυτά είναι γνωστά με τα
εμπορικά τους ονόματα όπως, TIMETAL,
TIKRUTAN κτλ, ή με ονομασία που
βασίζεται στην χημική τους σύσταση
όπως TiAl6V4, TiAl8Mo1V1)
ΤΥΠΙΚΗ ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ
Καθαρός χαλκός ή κράματα του με το Ni, Al, Mn, Zn,
Sn.
Καθαρό νικέλιο ή κράματα του με τον Cu, Cr, Fe, Mo,
Αλουμίνιο και Κράματα Αλουμινίου με Mg, Mn, Si, Cu,
Zn
Τιτάνιο και Κράματα Τιτανίου με Al, V, Sn, Zr, Mo, Cu,
Si, Fe, O, N, C.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ
Οι ιδιότητες του χαλκού που δημιουργούν προβλήματα στην
συγκολλησιμότητα είναι η υψηλή θερμική αγωγιμότητα, και ο
υψηλός συντελεστής θερμικής διαστολής.
Τα κράματα χαλκού με περιεκτικότητα σε οξυγόνο πάνω από
0.1% δεν μπορούν να συγκολληθούν λόγω της μείωσης της
ολκιμότητας και της δημιουργίας ρηγματώσεων.
Πολύ όλκιμα υλικά με υψηλή αντοχή στην διάβρωση και σε
υψηλές θερμοκρασίες. Γενικά είναι εύκολα συγκολλήσιμα
αλλά έχουν μεγάλη ευαισθησία στην δημιουργία θερμών
ρηγματώσεων λόγω S και την δημιουργία πόρων λόγω N. Τα
κράματα ερπυσμού με σκλήρυνση κατακρήμνισης είναι πιο
δύσκολα συγκολλήσιμα και τα κράματα με oxide dispersion
strengthening δεν μπορούν να συγκολληθούν καθόλου.
Πολύ όλκιμα υλικά με υψηλή ειδική αντοχή. Χωρίζονται κυρίως
σε μη θερμικά κατεργάσιμα κράματα και θερμικά κατεργάσιμα
κράματα τα οποία αποκτούν υψηλότερη αντοχή με μία
θερμική κατεργασία γήρανσης.
Παρουσιάζουν προβλήματα θερμών ρηγματώσεων για
μεταλλουργικούς λόγους, σε συγκεκριμένες χημικές συστάσεις
ή λόγω τήξης ενώσεων με χαμηλό σημείο τήξης στην ΘΕΖ. Αλλά
προβλήματα συγκολλησιμότητας είναι η μείωση των
μηχανικών ιδιοτήτων στην ΘΕΖ λόγω υπεργήρανσης (για τα
θερμικά κατεργάσιμα κράματα), ή λόγω μείωσης της
ενδοτράχυνσης (κυρίως μη θερμικά κατεργάσιμα κράματα).
Παρουσιάζεται επίσης διάβρωση στην ΘΕΖ σε συγκεκριμένα
κράματα Αl-Mg.
Το τιτάνιο παρουσιάζει αλλοτροπικό μετασχηματισμό μεταξύ α
και β φάσεων. Η τελική δομή του κράματος εξαρτάται από την
χημική σύσταση και τον τελικό συνδυασμό θερμικών
κατεργασιών. Συνήθως είναι ψαθυρά κράματα που
παρουσιάζουν μεγάλα προβλήματα συγκολλησιμότητας
ακόμα και με την παραμικρή ακαθαρσία ή επαφή με τον
ατμοσφαιρικό αέρα.
ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΗΣ
Η συγκόλληση του χαλκού πολλές φορές απαιτεί προθέρμανση
προκειμένου να μειωθούν τα αποτελέσματα της υψηλής
θερμικής αγωγιμότητας. Τα κράματα χαλκού που περιέχουν
και φώσφορο βοηθάνε σημαντικά την συγκολλησιμότητα γιατί
εκτός της αποξείδωσης μειώνουν και την θερμική
αγωγιμότητα.
Άλλες τεχνικές που χρησιμοποιούνται κατά την συγκόλληση
περιλαμβάνουν την σφυρηλασία της συγκόλλησης για μείωση
των παραμένουσων τάσεων και του μεγέθους των κόκκων
καθώς και την κατάλληλη διαμόρφωση της φρέζας για
αποφυγή των επιδράσεων της θερμικής διαστολής.
Συγκολλούνται με πολύ χαμηλή θερμική παροχή, χαμηλή
θερμοκρασία interpass και πρέπει να αποφεύγεται η θερμική
κατεργασία μετά την συγκόλληση.
Απαιτείται πολύ σχολαστική καθαριότητα της περιοχής της
συγκόλλησης για την αποφυγή θερμής ρηγμάτωσης.
Συγκολλούνται με ένα ευρύ φάσμα ηλεκτροδίων που έχουν
παρόμοια χημική σύσταση με το μέταλλο βάσης και μεθόδων
συγκόλλησης.
Τα ηλεκτρόδια και τα μέταλλα πλήρωσης περιέχουν στοιχεία
για την δέσμευση του Ν.
Τα κύρια προβλήματα συγκολλησιμότητας είναι οι θερμές
ρηγματώσεις και η μεγάλη ευαισθησία στην δημιουργία πόρων
λόγω υδρογόνου. Η ΘΕΖ σχεδόν πάντα έχει μειωμένες
μηχανικές ιδιότητες αλλά το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα
σημαντικό στα θερμικά κατεργάσιμα κράματα. Τα ηλεκτρόδια
επιλέγονται με τέτοια χημική σύσταση, ώστε το μέταλλο
συγκόλλησης να μην παρουσιάζει θέματα θερμών
ρηγματώσεων.
Λόγω υψηλής θερμικής παροχής απαιτείται πολύ συχνά
προθέρμανση. Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η υψηλότερη
θερμική διαστολή του αλουμινίου η οποία προκαλεί
προβλήματα παραμορφώσεων.
Λόγω της ύπαρξης ενός στρώματος οξειδίου στη επιφάνεια του
Αλουμινίου απαιτείται πολλές φορές χημικός καθαρισμός και
χρήση ρεύματος AC κατά την συγκόλληση με TIG, (μηχανισμός
αυτοκαθαρισμού).
Συνήθως απαιτείται χημικός καθαρισμός πριν την συγκόλληση
και πολύ προσεκτική προστασία όλης της περιοχής της
συγκόλλησης που θερμαίνεται πάνω από τους 300 °C. Συνήθως
οι συγκολλήσεις γίνονται σε σφραγισμένη ατμόσφαιρα
προστατευτικού αερίου πολύ υψηλής καθαρότητας ή με την
χρήση κενού με μέθοδο EBW.
Το χρώμα της συγκόλλησης μεταξύ των πάσων ή στην
εξωτερική επιφάνεια χρησιμοποιείται σαν κριτήριο αποδοχής
ή όχι της συγκόλλησης.