Δυνάμει ἢ ένεργείᾳ

KEO 35 READY.
qxp:Layout 1 12/9/09 8:41 PM Page 227
Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08 KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN - 227-
ΣΤ) ΑΙ ΚΥΡΙΑΙ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ

ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
ΤΟ 1948 ΚΑΙ Η ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ
Τρεῖς εἶναι αἱ βασικαί κατηγορίαι κατά τῶν Χειροτονιῶν Ἐπισκό-
πων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948:
Πρώτη: Ὅτι δέν ἦσαν ἀναγκαῖαι καί μάλιστα συνέστησαν πρᾶξιν
ἐπαναστατικήν κατά τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τοῦ Νέου Ἡμερολο-
γίου .
Δευτέρα: Ὅτι ὑπῆρχον καί ἄλλοι ἐπίσκοποι οἱ ὁποῖοι θά ἔπρεπε νά
λάβουν μέρος εἰς τάς χειροτονίας, ἀλλά ἠγνοήθησαν .
Τρίτη: Ὅτι χειροτονία ἐπισκόπου ὑφ᾽ ἑνός ἐπισκόπου εἶναι ἀνί-
σχυρος καί ἄκυρος.
ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: Ὅτι αἱ Χειροτονίαι Ἐπισκόπων δέν
ἦσαν ἀναγκαῖαι καί μάλιστα συνέστησαν πρᾶξιν ἐπαναστατικήν
κατά τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τοῦ Νέου Ἡμερολογίου.
Αὐτή ἡ κατηγορία προϋποθέτει Οὔτε πάλι θά περίμενε κανείς τήν
ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία κατηγορίαν αὐτήν ἀπό τόν Γερμανόν
εἶναι Ὀρθόδοξος Κανονική Ἐκκλη- Βαρυκόπουλον, ὁ ὁποῖος ἐχειροτονήθη
σία καί ἔχει ἔγκυρα Μυστήρια μέ τό 1935 ἀπό τούς ἀποκηρύξαντας τό
Χάριν Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτήν τήν Νέον Ἡμερολόγιον ὡς στερούμενον
κριτικήν θά τήν περίμενε κανείς ἀπό Θείας Χάριτος, ἤ ἀπό τούς συγχρόνους
τούς Νεοημερολογίτας, ἀλλά ὄχι καί Δεκατριμερίτας οἱ ὁποῖοι θέλουν νά
ἀπό τήν πλευράν τοῦ πρώην Φλω- σεμνύνωνται ὡς διάδοχοι τοῦ πρώην
ρίνης Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος τόν Φλωρίνης. Αὐτοί δέν δικαιοῦνται νά
Μάϊον τοῦ 1935 ἀπεκήρυξε τήν Νε- ἐγείρουν τοιαύτην κατηγορίαν, καί ὅταν
οημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν ὡς Σχι- τήν ἐγείρουν δημιουργοῦν διά τούς
σματικήν καί μάλιστα μετά τοῦ ἑαυτούς των τήν ὑποχρέωσιν νά ἐπι-
Δημητριάδος Γερμανοῦ καί τοῦ Ζα- στρέψουν γονυκλινῶς, ἐν μετανοίᾳ καί
κύνθου Χρυσοστόμου συνεκρότησαν μετά δακρύων εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ
Σύνοδον, ὡς Κανονική καί Νόμιμος Νέου Ἡμερολογίου, ὡς αὐτῆς ὁμογά-
Ἐκκλησιαστική Ἀρχή, καί προέβη- λακτοι καί ὁμόφρονες καί ὡς κατ᾽ αὐτῆς
σαν ἀμέσως καί δικαιωματικῶς εἰς ἀτάκτως ἀπειθείσαντες καί ἐπανα-
Χειροτονίας τεσσάρων Ἐπισκόπων. στατήσαντες τόν Μάϊον τοῦ 1935.
KEO 35 READY.qxp:Layout 1 12/9/09 8:41 PM Page 228
- 228-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08
Ἐπί πλέον, λογικῶς καί ὄχι θεολο- δέν πιστεύουν τίποτε, καί ἀναλόγως
γικῶς ἐξετάζοντες τήν ἀνωτέρω κατη- τῶν συμφερόντων των κάθε φοράν
γορίαν καί τό σκεπτικόν της, ἐγείρεται μετακινοῦνται καί μεταπηδοῦν ἀπό
τό ἐρώτημα: Διατί ἀπεκήρυξαν ὡς κόμματος εἰς κόμμα, ὑπερασπιζόμε-
Σχισματικήν τήν Νεοημερολογιτικήν νοι θέσεις τάς ὁποίας προηγουμένως
Ἐκκλησίαν τόν Μάϊον τοῦ 1935 καί δέν ἐπίστευον ἤ καί ἐμάχοντο ;
ὄχι μόνον τήν ἀπεκήρυξαν ἀλλά μάλι- Ὁ ἰσχυρισμός των ὅτι μόνον μία
στα οἱ τρεῖς Ἐπίσκοποι, ὡς Κανονική μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος δύ-
Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου ναται νά κρίνῃ τήν Νεοημερολογιτι-
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, (κατά τήν κήν Ἐκκλησίαν διά τήν Ἀλλαγήν τοῦ
ἰδικήν των ἔντυπον διατύπωσιν), εἰς Ἡμερολογίου ἀποτελεῖ ΒΛΑΣΦΗ-
πλήρη ἀντιδιαστολήν πρός τήν Σύ- ΜΙΑΝ κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
νοδον τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ἐχει- καί ΑΙΡΕΣΙΝ, διότι ἀπορρίπτει τήν
ροτόνησαν τέσσαρας Ἐπισκόπους Θεόπνευστον ἰσχύν καί τό Οἰκουμε-
διευρύνοντες τήν Σύνοδόν των; νικόν κῦρος τῶν Ἀποφάσεων τῶν
Ὡς γνωστόν, τό δικαίωμα τῆς χει- προηγουμένων Πανορθοδόξων Συν-
ροτονίας Ἐπισκόπου τό ἔχει μόνον όδων, αἱ ὁποῖαι Ἀποφάσεις, ληφθεῖσαι
μ ί α Ὀ ρ θ ό δ ο ξ ο ς Ἐ κ κλ η σ ί α κ α ί ὄ χ ι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, εἶναι ΟΡΙΣΤΙΚΑΙ,
ὁποιαδήποτε ὁμάς Ἐπισκόπων μιᾶς ΕΓΚΥΡΟΙ, ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟΙ καί
τοπικῆς Ἐκκλησίας χωρίς τήν συμ- ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΟΙ, μή ἐπιδεχόμεναι
μετοχήν ὅλης τῆς Ἱεραρχίας. τροποποίησιν ἤ ἀκύρωσιν ὑπό οἱασ-
Οἱ τρεῖς Ἐπίσκοποι ( ὁ Δημη- δήποτε μελλοντικῆς Συνόδου. Βάσει
τριάδος, ὁ πρώην Φλωρίνης καί ὁ αὐτοῦ τοῦ κύρους τῶν προηγηθεισῶν
Ζακύνθου ) ἀπεκόπησαν Κανονικῶς Ἐκκλησιαστικῶν Ἀποφάσεων προ-
ἀπό τήν Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλη- έβησαν οἱ τρεῖς εἰς χειροτονίας Ἐπι-
σίαν, ἀποκηρύξαντες αὐτήν ὡς Σχι- σκόπων τό 1935. Ἔτσι μόνον δικαιο-
σματικήν, καί δι᾽ αὐτό εἶχον ὅλον τό λογοῦνται αἱ Χειροτονίαι τοῦ 1935.
δικαίωμα νά προβοῦν εἰς χειροτο- Ἀλλοιῶς θά ἦσαν πράξεις ἐπανα-
νίας Ἐπισκόπων, ἐνεργοῦντες ὡς στατικαί καί Σχισματικαί κατά τῆς
Νόμιμος, Αὐτοκέφαλος, Κανονική, Κανονικῆς Τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκ-
Τοπική Ἐκκλησία. κλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Τό ὅλον γεγονός θά κριθῇ μέ Ἐάν δι᾽ αὐτούς αἱ Ἀποφάσεις τῶν
Ἐκκλησιαστικά ἤ μέ πολιτικά κρι- προηγουμένων Πανορθοδόξων Συ-
τήρια; Οἱ ἀνωτέρω εἶναι Ἐκκλη- νόδων δέν εἶναι δεσμευτικαί καί τε-
σιαστικοί ἄνδρες μέ συνείδησιν καί λεσίδικοι, τότε μέ ποῖον δικαίωμα
συγκρότησιν θεολογικήν ἤ πρόκειται ἀπεκήρυξαν τήν Νεοημερολογιτικήν
περί συνηθισμένων πολιτικῶν, οἱ Ἐκκλησίαν τό 1935 καί μάλιστα προ-
ὁποῖοι δέν ἔχουν καμμίαν ἰδεολογίαν, έβησαν εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων;
Καί διατί θά εἶναι δεσμευτικαί καί τε- σμευτικαί καί ὑποχρεωτικαί δι᾽ ὅλα
λεσίδικοι αἱ Ἀποφάσεις μιᾶς μελλούσης τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας.
Πανορθοδόξου Συνόδου; Μέ τό ἴδιον Κάθε τροποποίησις ἤ εἰσαγωγή
σκεπτικόν θά δύναται νά ἀμφισβητηθῇ νέου Ἡμερολογίου εἰς τήν Ἐκκλησίαν
καί ἡ μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος ἔχει ἀπαγορευθῆ, καταδικασθῆ καί
καί κάθε Πανορθόδοξος Σύνοδος. ἀναθεματισθῆ Ὁριστικῶς, Ἀμετα-
Αὐτό τό σκεπτικόν εἶναι Αἵρεσις κλήτως καί Τελεσιδίκως ὑπό τῶν
διότι ματαιώνει τόν λόγον συγκρο- Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου
τήσεως οἱασδήποτε Πανορθοδόξου Αἰῶνος καί τῶν μετέπειτα τοιούτων
Συνόδου, ἥτις κηρύσσεται ἄκυρος. καί ἡ Ἀπόφασις αὕτη δέν ἐπιδέχεται
Εἶναι ἀδικαιολόγητον νά ἀγνοῆται ἄλ λης, διαφορετικῆς κρίσεως ὑπό
καί νά παραβλέπεται τό γεγονός ὅτι, μελλούσης Συνόδου.
μία Ἀπόφασις Πανορθοδόξου ἤ Οἰ- Ἐπί πλέον, ὁ ἰσχυρισμός ὅτι μόνον
κουμενικῆς Συνόδου ΔΕΝ δύναται νά μία μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνο-
ἀναιρεθῇ εἰς τό μέλλον ὑπό ἄλλης δος δύναται νά κρίνῃ τήν Νεοημερο-
Πανορθοδόξου ἤ Οἰκουμενικῆς, διότι λογιτικήν Ἐκκλησίαν διά τήν Ἀλλαγήν
ε ἶ ν αι Θ ε ό π ν ε υ σ τ ο ς , ὡ ς ὑ π αγ ο ρ ε υ - τοῦ Ἡμερολογίου ἀποτελεῖ θρασυ-
θεῖσα ὑπό τοῦ ἐν αὐτῇ Συνεδριά- τάτην ΑΠΑΤΗΝ καί βάναυσον
ζοντος Παναγίου Πνεύματος καί ὡς ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΤΗΤΑ.
ἐκ τούτου εἶναι Τελεσίδικος καί Ἀμε- Ὑπό ποίων θά ἀπαρτίζεται αὐτή
τάκλητος καί δέν ἀναιρεῖται ὑπό ἡ μέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος;
ἄλλης μελλοντικῆς Συνόδου. Τήν στιγμήν κατά τήν ὁποίαν ὅλα
Τό Τελεσίδικον καί Ἀμετάκλητον τά Πατριαρχεῖα καί αἱ Αὐτοκέφαλοι
τῶν Ἀποφάσεων τῶν Πανορθοδόξων Τοπικαί Ἐκκλησίαι ἤ ἀκολουθοῦν τό
Συνόδων εἶναι οὐσιώδης καί στοι- Νέον Ἡμερολόγιον ἤ ἀκολουθοῦν
χειῶδες χαρακτηριστικόν τῆς Πί- μέν τό Παλαιόν ἀλλά ἔχουν Ἐκκλη-
στεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. σιαστικήν κοινωνίαν μετά τῶν Νε-
Ἀνά τούς αἰῶνας, κατά τήν Ἱεράν οημερολογιτῶν, ποῖοι θά συνεδριά-
Παράδοσιν, αἱ Ἀποφάσεις τῶν Πα- σουν ἐν Πανορθοδόξῳ Συνόδῳ καί
νορθοδόξων Συνόδων ἔχουν καθιε- πῶς θά δύναται νά εἶναι Πανορθό-
ρωθῆ καί γίνει ἀποδεκταί ὑφ᾽ ὅλης δοξος μία τοιαύτη Σύνοδος;
τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀπο- Ὅλοι αὐτοί οἱ καινοτόμοι καί
στολικῆς Ἐκκλησίας ὡς Ἀδιαμφι- παραβάται τῶν Ἐκκλησιαστικῶν
σβήτητος καί Ἀέναος ΠΗΓΗ Ἐκκλη- Κανόνων καί Ἀποφάσεων θά συνε-
σιαστικοῦ καί Κανονικοῦ Δικαίου. δριάσουν ἐν Πανορθοδόξῳ Συνόδῳ;
Αἱ Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας, Αὐτοί θά εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι μέ-
καί δή αἱ ληφθεῖσαι εἰς Πανορθοδό- τοχοι τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου;
ξους Συνόδους, εἶναι ἀπολύτως δε- Αὐτοί θά δικάσουν τόν ἑαυτόν των
διά τήν Ἡμερολογιακήν καινοτομίαν Ὁ ἰσχυρισμός, λοιπόν, ὅτι μόνον

τήν ὁποίαν οἱ ἴδιοι διέπραξαν ἤ ἀπε- μία μέλλουσα Πανορθόδοξος ἤ Με-
δέχθησαν κοινωνοῦντες μετά τῶν γάλη Σύνοδος δύναται νά κρίνῃ τήν
Νεοημερολογιτῶν; Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν, ὄχι
Τά τέσσαρα πρεσβυγενῆ Πατρι- μόνον λογική πρότασις δέν εἶναι, ὄχι
αρχεῖα καί οἱ κοινωνοῦντες αὐτοῖς μόνον ἀνέφικτος εἶναι, ἀλλά πρόκει-
εἶναι ὅλοι μέλη καί Πρωτεργάται τῆς ται περί φρενοβλαβείας καί δαιμονικῆς
αἰσχίστης Ἀντιχρίστου καί Ἀντιθέου πλάνης, πρόκειται περί ἐπιδείξεως
Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ἀναισχυντίας καί μωρίας. Ἐν τῷ πα-
Εἶναι Ἱδρυταί τοῦ Παγκοσμίου Συμ- ραλογισμῷ των ὑποτιμοῦν τήν νοη-
βουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν. μοσύνην τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν
Αὐτοί θά συνέλθουν ἐν Συνόδῳ καί θεωροῦν πάντας παράφρονας.
καί ἡ Σύνοδος αὐτή θά εἶναι Πα- Ἐξ ἴσου θρασύς καί μωρός εἶναι
νορθόδοξος, καί ὅσα δέσει ἤ λύσει καί ὁ ἕτερος ἰσχυρισμός των, ὅτι ἡ
ἐπί γῆς θά εἶναι δεδεμένα ἤ λελυ- Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία εἶναι
μένα καί ἐν οὐρανοῖς; «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ Σχισμα-
Αὐτοί θά συνέλθουν ἐν Συνόδῳ τική ». Μέ τήν σοφιστείαν καί ἀλχη-
καί τό Ἅγιον Πνεῦμα θά συνεδριάζῃ μείαν αὐτήν καλούμεθα νά δεχθῶμεν:
μετ᾽ αὐτῶν; α) Ὅτι ἄχρι μελλούσης Συνόδου ,
Ἆρ᾽ οὖν ἐξέλειπεν καί ὁ κοινός εἶναι Ἔγκυρα τά Μυστήρια τῶν Νε-
νοῦς εἰς τούς Φλωρινικούς ; οημερολογιτῶν καί ὅτι εἶναι Ἄκυ-
Ἡ ἐμμονή των εἰς αὐτούς τούς ροι αἱ Ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων
παραλογισμούς φέρει εἰς νοῦν τόν Συνόδων .
μάρτυρα Κοσμᾶ τόν Φλαμιᾶτον, ὁ β) Ὅτι ἄχρι μελλούσης Συνόδου ,
ὁποῖος περί τό 1845 προεφήτευσε ἔχουν Θείαν Χάριν τά Μυστήρια τῆς
λέγων: «Ἀδ ελ φοί μου Ὀρ θόδ οξοι Σχισματικῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκ-
Χριστιανοί, ΠΡΟΣΕΞΕΤΕ, δ ιότι κλησίας, ἡ ὁποία κατεπάτησε Πανορ-
θά ἔλθῃ ἐποχή πού θά θελήσουν διά θοδόξους Ἐκκλησιαστικάς Ἀποφάσεις.
μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου νά ΚΑ- γ) Ὅτι ἄχρι μελλούσης Συνόδου ,
ΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟ- ὅλαι αἱ Ἀποφάσεις τῆς Σχισματικῆς
ΞΙΑΝ ». Αὐτήν τήν μέλλουσαν Σύ- Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας εἶναι
νοδον περιμένουν οἱ ὑπό τοῦ πρώην Ἔγκυροι καί Κανονικαί.
Φλωρίνης πλανεμένοι διά νά ἐπικυ- δ) Ὅτι ἄχρι μελλούσης Συνόδου ,
ρώσῃ τό Νέον Παπικόν Ἡμερολό- ΔΕΝ εἶναι Θεόπνευστοι Ὁριστικαί
γιον, νά ΚΑΤΑΔΙΚΑΣῌ τήν Ὀρθο- κ α ί Τε λ ε σ ί δ ι κ ο ι α ἱ Πα ν ο ρ θ όδ ο ξ ο ι
δοξίαν, καί οὕτω νά ἐπαληθευθῇ ἡ Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας.
προφητεία τοῦ Μάρτυρος Κοσμᾶ Διά τήν περίπτωσιν τοῦ Νέου Ἡ-
τοῦ Φλαμιάτου; μερολογίου, ὁ ἰσχυρισμός τοῦ «Δυνά-
μει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ» εἶναι ἐξ ὑπαρχῆς Οἱ Δεκατριμερῖται Φλωρινοσε-

ἄσχετος, ἀπαράδεκτος καί φρενοβλαβής, ραφειμικοί θά δεχθοῦν καί αὐτήν τήν
παράλογος καί παρανοϊκός, Βλάσφημος πρακτικήν τῶν Νεοημερολογιτῶν,
καί Ἀντιεκκλησιαστικός, διεφθαρμένος βάσει τοῦ σκεπτικοῦ τοῦ «Δυνάμει
καί δαιμονικός. Εἶναι Σατανική ἐπι- καί ὄχι Ἐνεργείᾳ» ; Θά δεχθοῦν ὡς
νόησις πλάνης καί ἀπάτης πρός ἐξαπά- ἔγκυρον τήν πρακτικήν τῶν Νεοη-
τησιν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. μερολογιτῶν, τό νά μήν βαπτίζουν
Δεχόμενοι λοιπόν τό σκεπτικόν τοῦ τούς Παπικούς, ἕως ὅτου συνέλθῃ
«Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ », ἐάν μία μέλλουσα Σύνοδος διά νά τούς
ἐπανεμφανίζοντο αἱ Αἱρέσεις τοῦ δικάσῃ καί δι᾽ αὐτό;
Ἀρειανισμοῦ, τῆς Πνευματομαχίας, Ἐάν ἕνας Παπικός γίνῃ δεκτός ἄνευ
τοῦ Νεστοριανισμοῦ, Μονοφυσιτι- βαπτίσματος ἀπό τούς Νεοημερολογίτας
σμοῦ, Μονοθελητισμοῦ, Εἰκονομα- καί εἰς τήν συνέχειαν ζητήσῃ νά προ-
χίας καί λοιπῶν, δέν θά ἴσχυον αἱ σχωρήσῃ εἰς τούς Φλωρινο-Σεραφειμι-
παρελθοῦσαι Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλη- κούς, θά τόν δεχθοῦν καί αὐτοί χωρίς νά
σίας, ἀλλά θά ἔπρεπε νά συνέλθῃ εἰς τόν βαπτίσουν, ἐπειδή δέν ἔχει συνέλθει
τό μέλλον μία Οἰκουμενική Σύνοδος μία Σύνοδος νά κρίνῃ καί ἐφαρμόσῃ τήν
νά τάς κρίνῃ ἐκ νέου. Μέχρι τότε, Ἀπόφασιν τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου
κατά τό σοφιστικόν σκεπτικόν καί τοῦ 1756, ἐπί τῶν Νεοημερολογιτῶν οἱ
τάς ἀλχημείας τῶν δικολάβων τοῦ ὁποῖοι τήν ἔχουν καταπατήσει, καί νά
«Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ », ἐάν ἐπιβάλῃ τάς προβλεπομένας ποινάς; Δη-
κάποιοι σήμερον ἀνεβίωνον μίαν ὑπό λαδή θά περιμένουν μίαν μέλλουσαν Σύ-
Οἰκουμενικῶν ἤ Πανορθοδόξων Συν- νοδον, ὅπως πιστεύουν καί διά τό θέμα
όδων καταδικασθεῖσαν Αἵρεσιν, οἱ τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου,, νά
Αἱρετικοί αὐτοί θά ἔπρεπε νά θεω- κρίνῃ ἐάν ἡ Ἀπόφασις τῆς Πανορθοδό-
ροῦνται Ὀρθόδοξοι καί τά Μυστήριά ξου Συνόδου τοῦ 1756 εἶναι ἐφαρμόσιμος
των Ἔγκυρα, ἔχοντα Θείαν Χάριν, ἤ ὄχι εἰς τήν πρακτικήν τῶν Νεοημερο-
μέχρι νέας ἐπανεξετάσεως αὐτῶν ὑπό λογιτῶν νά δέχωνται τό Βάπτισμα τῶν
μελλούσης Συνόδου !!! Παπικῶν;
Περίπτωσις ἀνάλογος προκύπτει Ἰδού ποῦ ὁδηγεῖ ἡ διπλωματική,
σχετικῶς πρός τό Βάπτισμα τῶν Πα- δικολαβική καί σοφιστική ἀλχημεία
πικῶν. Ἡ Πανόρθοδοξος Σύνοδος τοῦ τοῦ ἀπό τρίποδος χρησμοῦ τῆς Πυ-
1756 ἀπεφάσισε νά βαπτίζωνται ἐξ θείας τοῦ Μαντείου τῶν Δελφῶν περί
ὑπαρχῆς οἱ Παπικοί. Σήμερον οἱ τοῦ «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ».
Νεοημερολογῖται, ἐν πολλοῖς, δέχον- Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω προκύ-
ται τό Βάπτισμα τῶν Παπικῶν ὡς πτει ἀνάγκη νά ἀναλυθῇ εἰς τήν συ-
Ἔγκυρον καί τούς Παπικούς τούς νέχειαν ἡ σημασία καί χρῆσις τοῦ
δέχονται ἄνευ Βαπτίσματος. ὅρου «Δυνάμει καί Ἐνεργείᾳ».
Τόν ὅρον αὐτόν τόν «ἀνεκάλυψεν» ὁ ἔγραφεν: «Θά δεχθῶμεν οἱανδήποτε

πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος εἰς τά Ἀπόφασιν τῆς Μελλούσης Συνόδου».
τέλη τοῦ 1935 ὡς πρόσχημα ὅτι ἀνα- Τί σημαίνει ὅμως ὁ ὅρος αὐτός; Πότε
μένει μίαν μέλλουσαν Σύνοδον ἥτις θά χρησιμοποιεῖται; Ἰσχύει διά τήν περί-
καταδικάσῃ ἤ θά δικαιώσῃ τήν Νεο- πτωσιν τῆς Κακοδόξου καί Σχισμα-
ημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν, ὡς ὁ ἴδιος τικῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας;
ΠΕ Ρ Ι Τ Ο Υ Ο Ρ Ο Υ «Δ
Δ Υ Ν Α Μ Ε Ι Κ Α Ι Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι ᾼ»
ΠΟ Ι Α Η Ε Ν ΝΟ ΙΑ Κ Α Ι Η Χ Ρ Η Σ Ι Σ Α Υ Τ Ο Υ
Ὁ ἐπιστημονικός ὅρος «Δ ΔΥΝΑΜΕΙ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι δέν δύνανται
ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ» εἶναι ἀρχαῖος φι- νά ἀσκήσουν τά Ἐπισκοπικά δι-
λοσοφικός ὅρος χρησιμοποιηθείς τό καιώματα ὅπως οἱ ἐν ἐνεργείᾳ, καί
πρῶτον ὑπό τοῦ Ἀριστοτέλους τοῦ φι- αὐτοί εἶναι Δυνάμει Ἐπίσκοποι.
λοσόφου πρό Χριστοῦ. Ἀπαντᾶται συ- Παρόμοια συμβαίνουν μέ ἀστυ-
χνάκις εἰς τό βιβλίον αὐτοῦ Περί Ψυχῆς νομικούς, στρατιωτικούς καί λοι-
καί εἰς τό Περί Ζώων Γενέσεως. πούς, οἱ ὁποῖοι δύνανται νά εἶναι ἐν
Ἐν πρώτοις ὁ ὅρος δύναται νά χρη- ὑπηρεσίᾳ, δηλαδή ἐν ἐνεργείᾳ, ἤ
σιμοποιηθῇ περί πολλῶν, π.χ. ἀνθρώ- ἐκτός ὑπηρεσίας, δηλαδή ἐν δυνάμει.
πων, πραγμάτων, καταστάσεων. Ἐπίσης τά διάφορα ἐργαλεῖα, ὅταν
Παραδείγματος χάριν, ὁ δεῖνα μέν εἶναι ἀποθηκευμένα εἶναι ἐν δυ-
ἄνθρωπος εἶναι ἰατρός, ἀλλά τώρα νάμει, ὅταν δέ τά χρησιμοποιεῖ ὁ
εὑρίσκεται ἐκτός ἰατρείου, εἰς τήν ἄνθρωπος εἶναι καί ἐν ἐνεργ είᾳ.
οἰκίαν του καί εἶναι ἐν δ υνάμει Ἐπί παραδείγματι, τό σταθμευμένον
ἰατρός, διότι δέν ἀσκεῖ τήν ἰατρικήν αὐτοκίνητον εἶναι δυνάμει αὐτοκί-
ἐπιστήμην. Ὅταν εὑρίσκεται εἰς τό νητον. Ὅταν ὅμως χρησιμοποιεῖται,
ἰατρεῖον καί χειρουργεῖ τότε εἶναι εἶναι καί ἐν ἐνεργείᾳ αὐτοκίνητο.
καί ἐν ἐνεργείᾳ ἰατρός. Τό ὅπλον εἰς τήν θήκην εἶναι δυ-
Παρομοίως ὁ Καθηγητής εἶναι νάμει φονικόν. Ἐν ὥρᾳ μάχης πυ-
δυνάμει Καθηγητής ὅταν εὑρίσκεται ροβολεῖ τόν ἐχθρόν καί εἶναι καί
ἐκτός σχολείου. Ὅταν ὅμως διδά- ἐνεργείᾳ φονικόν.
σκει εἶναι καί ἐνεργείᾳ Καθηγητής. Ὁ σπόρος τοῦ δένδρου εἶναι ἐν
Ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι ἐν ἐνερ- δυνάμει δένδρον. Ὅταν σπαρῇ καί
γείᾳ, διορισμένοι εἰς οἰκείαν Ἐπι- φυτρώσῃ καί μεγαλώσῃ, τότε γίνε-
σκοπήν, ἀσκοῦντες ὅλα τά Ἐπισκο- ται καί ἐν ἐνεργείᾳ δένδρον.
πικά τους δικαιώματα, καί ὑπάρχουν Οἱ διάφοροι ἐν ἰσχύει Νόμοι καί
χειροτονημένοι Ἐπίσκοποι οἱ ὁποῖοι Ἱεροί Κανίονες, ἐφ᾽ ὅσον δέν παρί-
δέν ἔχουν συγκεκριμένην Ἐπισκο- σταται ἀνάγκη χρήσεως εἶναι μόνον
πήν, ὡς οἱ τιτουλάριοι καί βοηθοί ἐν δυνάμει. Ὅταν ὅμως παραστῇ
ἀνάγκη καί χρησιμοποιοῦνται εἰς ἰσχύν διά τούς Νόμους καί τούς Ἱερούς
τήν ἐξέτασιν οἱασδήποτε περιπτώ- Κανόνας.
σεως εἶναι καί ἐν ἐνεργείᾳ. Π.χ. τό Ἡ ἐπίκλησις τῆς διαφορᾶς τοῦ
Νομοθετικόν Βασιλικόν Διάταγμα «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ » δέν
περί τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἡμερολο- ἰσχύει εἰς περιπτώσεις κατεγνωσμέ-
γίου Ν.Δ. 25/1923/ ΦΕΚ/24/Α/25- νων Αἱρέσεων καί ὁριστικῶς εἰλημ-
1-1923, τό ὁποῖον ἰσχύει μέχρι σή- μένων καταδικαστικῶν ἀποφάσεων
μερον καί δέν ἔχει ἀνακληθῆ ὑπό προηγουμένων Οἰκουμενικῶν ἤ Πα-
ἄλλου Νομοθετικοῦ Διατάγματος, νορθοδόξων Συνόδων. ΔΙΟΤΙ:
ἀλλά δέν ἐφαρμόζεται εἰς τήν πρᾶξιν, Τό «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ »
εἶναι μέν ἐν δυνάμει, ἀλλ᾽ ὄχι ἐν ἀφορᾶ εἰς προσωπικά ἐγκλήματα,
ἐνεργείᾳ. Δύναται μία Κυβέρνησις νά ἁμαρτήματα, παραβάσεις καί προ-
τό ἐφαρμόσῃ καί νά τό χρησιμοποι- σωπικά ὀλισθήματα πίστεως, ὁπότε
ήσῃ, ὁπότε θά εἶναι καί ἐν ἐνεργείᾳ. καί γίνεται κρίσις, ὄχι διά νά δια-
Πῶς ἐφαρμόζεται ἡ διάκρισις τοῦ πιστωθῇ κατά πόσον μία πρᾶξις
«ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ» εἰς τούς ἀποτελεῖ ἤ ὄχι ἁμαρτίαν, παράβα-
Νόμους καί τούς Ἱερούς Κανόνας; σιν ἤ αἵρεσιν, καί ἐάν εἶναι καταδι-
Ἐξετάζουν τά Πολιτικά, Στρατιω- καστέα ἤ ὄχι, ἀλλά ἐάν αὐτή ἔχῃ
τικά ἤ Ἐκκλησιαστικά Δικαστήρια διαπραχθῆ ἤ ὄχι.
ἐάν ἡ πρᾶξις διά τήν ὁποίαν κατη- Τό «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ »
γορεῖται κάποιος ἔχῃ ἤ δέν ἔχῃ δια- ἰσχύει ἕως ὅτου διαπιστωθῇ ὅτι διε-
πραχθῆ, ἐάν ὁ κατηγορούμενος εὐθύ- πράχθη ἡ παρανομία τήν ὁποίαν ὁ
νεται ἤ ὄχι διά τά ὅσα τοῦ καταλογί- κατηγορούμενος ἀρνεῖται ὅτι ἔχει
ζονται. Δέν ἐκδικάζεται ἐάν ἡ κλοπή διαπράξει.
εἶναι κλοπή, ἐάν ὁ φόνος εἶναι φόνος, Τό «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ »
ἐάν ἡ προδοσία εἶναι προδοσία. Δέν ἀφορᾶ π.χ. εἰς τήν ὑπόθεσιν ἑνός
ἐκδικάζεται τό ἐάν αἱ συγκεκριμέναι Ὀρθοδόξου κληρικοῦ ὁ ὁποῖος κατη-
πράξεις αὐταί καθ᾽ ἑαυταί συνιστοῦν γορεῖται διά κάποιο παράπτωμα.
ἐγκλήματα, ἀλλά ἐάν ἔχουν διαπραχθῆ Δέν ἀφορᾶ εἰς τό ἐάν τό παράπτωμα
ὑπό τοῦ κατηγορουμένου, ὁπότε καί εἶναι ἐνοχοποιητικόν ἤ ὄχι, ἀλλά εἰς τό
ἐπιβάλλονται αἱ ὑπό τῶν Νόμων ἤ ἐάν διεπράχθη καί πῶς. Ὁ κληρικός θά
τῶν Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμε- κριθῇ ἐάν διέπραξε τό παράπτωμα διά
ναι ποιναί. τό ὁποῖον κατηγορεῖται καί τότε θά κα-
Μέχρι νά δικασθῇ ὁ κατηγορούμε- θαιρεθῇ ἤ ὄχι. Ἐάν καθαιρεθῇ θά
νος εἶναι δυνάμει ἔνοχος. Μόλις κα- ἐκπέσῃ μέν τοῦ βαθμοῦ του, ἀλλά θά
ταδικασθῇ εἶναι καί ἐνεργείᾳ ἔνοχος. συνεχίσῃ νά εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας.
Μέ αὐτόν τόν τρόπον ἐφαρμόζεται Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τό Νεοημερολογι-
ὁ ὅρος «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ», τικόν ζήτημα, τό «Δυνάμει καί ὄχι
καί εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν ἔχει Ἐνεργείᾳ » θά ἴσχυεν ὡς σκεπτικόν
- 234- KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08
ἐάν δέν ἦτο γνωστόν κατά πόσον ἡ ὄχι. Αὐτοί ἔχουν ἤδη τό ΑΝΑΘΕΜΑ
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχεν ἀλλάξει καί εἶναι ΕΚΤΟΣ τῆς Ἐκκλησίας.
τό Ἡμερολόγιον καί ὄχι διά τό ἐάν ἡ Πλανῶντες λοιπόν καί πλανώμενοι
Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου ἀποτελεῖ οἱ Δεακατριμερῖται τοῦ Νεοημερο-
Παράβασιν καί εἶναι Καταδικασμένη λογιτικοῦ Οὐνιτισμοῦ διϊσχυρίζον-
καί Ἀναθεματισμένη. Αὐτό εἶναι δεδο- ται τά παράλογα καί ἀνυπόστατα.
μένον καί ΠΡΟΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ. Τί χρήζει δίκης ἐν προκειμένῳ; Τί
Αἱ Πανορθόδοξοι Σύνοδοι, αἱ ὁποῖαι μᾶς ἀναγκάζει νά περιμένωμε τήν
ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συνεδρίασαν καί κρίσιν μιᾶς μελλούσης Συνόδου;
ἀπεφάσισαν περί τοῦ Νέου Ἡμερολο- Τό ἐάν ἡ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟ-
γίου, δέν λέγουσιν «καθαιρείσθω» ἤ ΓΙΟΥ εἶναι Ἐκκλησιαστικόν Ἔγκλημα
«ἀναθεματιζέσθω» ὁ δεχόμενος τό ὑποκείμενον τῷ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ;
Παπικόν Ἡμερολόγιον, εἰς τήν ὁποίαν Τοῦτο ἤδη ἐνομοθετήθη. Ἐνομοθε-
περίπτωσιν θά ἔπρεπε νά συνέλθῃ νέα τήθη Πανορθοδόξως καί Οἰκουμενικῶς.
Σύνοδος τῶν ζώντων Ἐπισκόπων καί Ἐνομοθετήθη καί δι᾽ Ἀποφάσεων καί
νά ἐπιβάλῃ τήν καθαίρεσιν ἤ τόν ἀνα- διά τῆς αἰωνοβίου Ἐκκλησιαστικῆς
θεματισμόν εἰς τούς Νεοημερολογίτας. Πράξεως. Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟ-
Ἀπ᾽ ἐναντίας ἡ Συνοδική διατύπω- ΛΟΓΙΟΥ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗ
σις λέγει: «Ὅποιος δέν ἀκολουθᾶ τά ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΘΗ καί οἱ ἀποδε-
ἔθημα (sic) τῆς Ἐκκλησίας, καθώς αἱ χόμενοι τήν ἀλλαγήν εἶναι ΕΚΤΟΣ
Ἑπτά Ἅγιαι Οἰκουμενικαί Σύνοδοι ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
ἐθέσπισαν καί τό Ἅγιον Πάσχα καί τό Τί χρήζει δίκης ἐν προκειμένῳ; Τί
Μηνολόγιον καλῶς ἐνομοθέτησαν νά μᾶς ἀναγκάζει νά περιμένωμε τήν
ἀκολουθῶμεν, καί θέλει νά ἀκολουθᾶ κρίσιν μιᾶς μελλούσης Συνόδου;
τό νεοεφεύρετον Πασχάλιον, καί Νέον Τό ἐάν ΕΧῌ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙ-
Μηνολόγιον τῶν ἀθέων ἀστρονό- ΗΘΗ ἡ Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου;
μων τοῦ Πάπα, καί ἐναντιώνεται εἰς Τοῦτο εἶναι γεγονός παγκοσμίως
αὐτά ὅλα, καί θέλει νά ἀνατρέψῃ καί γνωστόν καί ἀδιαμφισβήτητον. Οἱ
νά χαλάσῃ τά πατροπαράδοτα δόγ- Νεοημερολογῖται τό διέπραξαν καί
ματα καί ἔθημα (sic) τῆς Ἐκκλησίας, ἄς δέν τό ἀρνοῦνται, ἀλλά τό βιώνουν
ἔχη τό ΑΝΑΘΕΜΑ, καί ΕΞΩ τῆς καί τό ὑποστηρίζουν. Οἱ δέ Δεκατρι-
τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί τῆς μερῖται τό ὑπερασπίζονται δικολα-
τῶν πιστῶν ὁμηγύρεως ἄς εἶναι » βικῶς διά τοῦ «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ
(Πανορθόδοξος Σύνοδος τοῦ 1583). ΕΝΕΡΓΕΙᾼ », καί μάλιστα ὅπως
Ἡ ἀνωτέρω Ἀπόφασις ΔΕΝ ὑπο- ἔχουν δημοσιεύσει θά ἀποδεχθοῦν
νοεῖ ὅτι πρέπει νά γίνῃ μία μέλλουσα οἱανδήποτε ἀπόφασιν τῆς μελλού-
Σύνοδος διά νά κρίνῃ τούς Νεοημε- σης Συνόδου εἴτε ὑπέρ τοῦ Παλαιοῦ
ρολογίτας καί ἤ νά τούς καθαιρέσῃ ἤ εἴτε ὑπέρ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου.
Τί ἐκκρεμεῖ λοιπόν, ὅσον ἀφορᾶ σταί καί Νεοημερολογῖται, πλανῶντες

τήν πραγματοποιηθεῖσαν εἰσαγωγήν καί πλανώμενοι, ἑκουσίως ψευδόμενοι
τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου; Τί καί καταπατῶντες τήν αἰωνόβιον
ἔχει τήν ἀνάγκην τῆς κρίσεως μιᾶς πρᾶξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,
μελλούσης Συνόδου; ἔστησαν ὁμοίωμα τῆς Ἐκκλησίας,
Ἡ θέσις τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ἤγειραν Εἴδωλον Ἐκκλησίας, ἐδημι-
ἔχει ἤδη Πανορθοδόξως καί τελεσι- ούργησαν ψευδές Ἐκκλησιαστικόν
δίκως καθορισθῆ : Τό Νέον Ἡμερο- ἀντίγραφον πρός ἐπικάλυψιν τῆς Ἀλη-
λόγιον δέν ἀνήκει εἰς τήν κρίσιν θοῦς Ἐκκλησίας τοῦ ΘΕΟΥ, ἡ ὁποία
μελλούσης Συνόδου. Ἀνήκει εἰς τήν ἐφήρμοσεν ἀπαρεγκλίτως τήν Ἀπό-
Ἀντίχριστον καί Ἀντιεκκλησιαστι- φασιν τῆς Καταδίκης καί τοῦ Ἀναθε-
κήν Παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ματισμοῦ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου.
Ἀνήκει εἰς τό Αἰώνιον ΑΝΑΘΕΜΑ, Ἡ ἐπί 350 ἔτη ἐφαρμογή τῶν Ἀπο-
εἰς τήν Γέενναν τοῦ Πυρός. φάσεων τοῦ 1583, 1587, 1593 ἀποτε-
Ἀπό τήν ἄλλην πλευράν, οἱ Νεοη- λεῖ Οἰκουμενικήν Ἀποδοχήν, ἀποτελεῖ
μερολογῖται, πρίν ἐγείρουν κατηγορίαν καί ΠΡΟΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ, ἀποτε-
τινά κατά τῶν χειροτονιῶν τοῦ Βρε- λεῖ Τελεσιδικίαν, ἀποτελεῖ ὅρον ἀπα-
σθένης Ματθαίου τό 1948, θά πρέπει ράβατον καί Πηγήν Ἐκκλησιαστικοῦ
νά προσκομίσουν τό πιστοποιητικόν καί Κανονικοῦ Δικαίου.
τῆς ἰδικῆς των νομιμότητος. Θά πρέπει Ἡ Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου τό 1924
νά ἀποδείξουν ὅτι δικαιοῦνται νά ὁμι- εἶναι καταδικασμένη καί δι᾽ ἕνα ἀκόμη
λοῦν ἐκ προσώπου τῆς Ἐκκλησίας τήν λόγον, διότι ἐπεβλήθη ΠΡΑΞΙΚΟΠΗ-
στιγμήν κατά τήν ὁποίαν ἐγεννήθησαν ΜΑΤΙΚΩΣ, ὄχι μόνον ἄνευ Ἀποφά-
ὑπό τοῦ Πάπα καί ἔλαβον ὕπαρξιν διά σεως Πανορθοδόξου Συνόδου, ἀλλά καί
τῆς Παραβάσεως τῆς Ἱερᾶς Παραδό- ἄνευ Ἀποφάσεως τῆς Τοπικῆς Συνό-
σεως καί τῆς Καταπατήσεως τῶν Πα- δου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς
νορθοδόξων Ἀποφάσεων τῆς Μιᾶς, Ἑλλάδος.
Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἀκόμη καί ἄν δέν εἶχε προηγηθῆ
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οἱ αὐθαίρετοι ἡ ΚΑΤΑΔΙΚΗ τοῦ Νέου Παπικοῦ
καί Παπογέννητοι Νεοημερολογῖται Ἡμερολογίου ὑπό τῶν Πανορθοδό-
δέν ἔχουν Ἐκκλησιαστικήν ὑπόστασιν, ξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος, θά
δέν εἶναι Ἐκκλησία Θεοῦ. Τελοῦν ἤδη ἦτο παράνομος καί ἀντικανονική ἡ
ὑπό τήν ΚΑΤΑΔΙΚΗΝ καί τόν ΑΝΑ- εἰσαγωγή του ἐξ αἰτίας τοῦ Πραξι-
ΘΕΜΑΤΙΣΜΟΝ τῆς Ὀρθοδόξου Μιᾶς, κοπηματικοῦ, Δυναστικοῦ, Ἀντικα-
Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς νονικοῦ καί Ἐξωεκκλησιαστικοῦ
Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. τρόπου μέ τόν ὁποῖον εἰσήχθη.
Διά συγκεκριμένων πράξεων, τό Διά τοῦτο, ἡ εἰσαγωγή τοῦ Νέου
1920, 1923 καί 1924, οἱ Οἰκουμενι- Παπικοῦ Ἡμερολογίου ἀποτελεῖ
πρᾶξιν αὐθαιρεσίας, μόνιμον καί καί Καταπατοῦν, καί τῆς ὁποίας τά

συνεχῆ παρανομίαν, ἡ ὁποία ἔχει ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ ἔχουν ἐπισύρει ἐπί τῶν
ἐπισύρει τήν ΚΑΤΑΔΙΚΗΝ καί τόν κεφαλῶν των. Ἀπώλεσαν τήν Ἀποστο-
ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΝ τῆς Ὀρθοδό- λικήν Πίστιν καί ἐν συνεχείᾳ καί τήν
ξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐπί Ἀποστολικήν Διαδοχήν.
τῶν κεφαλῶν τόσον τῶν πρωτερ- Ἀπορρίπτεται ἀφ᾽ ἑαυτοῦ της,
γατῶν τῆς εἰσαγωγῆς, ὅσον καί τῶν λοιπόν, ἡ πρώτη κατηγορία τῶν
ἀκολουθούντων τήν ἀλλαγήν, ἀλλά Φλωρινικῶν, ὅτι αἱ χειροτονίαι τοῦ
καί τῶν κοινωνούντων αὐτοῖς. 1948 δέν ἦσαν ἀναγκαῖαι καί ἀπο-
Εὑρίσκονται λοιπόν οἱ Νεοημερο- τελοῦσαν ἐπαναστατικήν πρᾶξιν
λογῖται ΕΚΤΟΣ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ κατά τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκ-
ΘΕΟΥ, αὐτοεξόριστοι, ΑΝΕΥ Θείας κλησίας, διότι προϋποθέτει ὅτι οἱ
Χάριτος καί ΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥΜΕΝΟΙ νά Νεοημερολογῖται, παρ᾽ ὅλον ὅτι
ἰσχυρίζωνται ὅτι ἀποτελοῦν μέλη τῆς ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ τάς Θεοπνεύστους
Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστο- Ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συ-
λικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τάς ὑπό τοῦ νόδων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι Ὀρθό-
Ἁγίου Πνεύματος Ἀποφάσεις Ἀγνοοῦν δοξοι, Κανονικοί καί Ἔγκυροι.
ΔΕ Υ Τ Ε Ρ Α Κ Α Τ Η Γ Ο ΡΙ Α : Ὅ τ ι ὑ π ῆ ρ χ ο ν κ α ί ἄ λ λ ο ι Ἐ π ί σ κ ο π ο ι
ο ἱ ὁπ ο ῖ ο ι θ ά ἔπ ρ επ ε ν ά λ άβ ο υν μέρ ο ς ε ἰ ς τ άς χ ε ιρ ο τ ο ν ί α ς, ἀλ λ ά
ἠ γ ν ο ή θ η σα ν.
Ἡ Κατηγορία αὐτή ἀπεδείχθη ψευ- Ἀπεδείχθη ἐκ τῶν πραγμάτων ὅτι

δής ὑπό τῆς Ἱστορίας. Κατ᾽ ἀρχάς δέν τό μέλημα τῶν ἄλλων Ἐπισκόπων
ὑπῆρχον ἄλλοι Ὀρθοδοξοι Ἐπίσκο- δέν ἦτο πλέον ἡ συνέχισις τῆς Ἀπο-
ποι πλήν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου. στολικῆς Διαδοχῆς, καί τοῦτο διότι ἡ
Κατά δεύτερον λόγον, ἐκεῖνοι οἱ Ἐπί- Ἀποστολική Πίστις εἶχεν ἤδη παύ-
σκοποι οἱ ὁποῖοι θά ἠδύναντο νά ὀρ- σει νά ἀποτελῇ φρόνημά των.
θοδοξήσουν καί νά ὀρθοτομήσουν τόν Ἀποδεχόμενοι τό «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ
λόγον τῆς Ἀληθείας, ὄχι μόνον δέν ΟΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ » ὡδηγήθησαν ὑπο-
ἠγνοήθησαν, ἀλλά μᾶλλον κατ᾽ ἐπα- κρινόμενοι εἰς τήν δῆθεν ἀναμονήν
νάληψιν προσεκλήθησαν νά ἐπιστρέ- μελλούσης Πανορθοδόξου Συνόδου,
ψουν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν ἤτοι οὐσιαστικῶς εἰς τήν ἀκύρωσιν
τοῦ Μαΐου τοῦ 1935 διά νά προβοῦν τῶν προηγουμένων Συνόδων τοῦ 16ου
ἀπό κοινοῦ μετά τοῦ Βρεσθένης Ματ- αἰῶνος, εἰς τήν ἀμφισβήτησιν τῶν Θεο-
θαίου εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων πνεύστων Ἀποφάσεων ἐκείνων, καί
καί ἀπάρτησιν Ἱερᾶς Συνόδου, ἀλλ᾽ εἰς τήν Βλασφημίαν κατά τοῦ ἐν αὐταῖς
οὗτοι δέν ἐδέχθησαν. λαλήσαντος Ἁγίου Πνεύματος.
Τοῦτο βεβαιοῦται ἤδη ἀπό τά τέλη καί ἐκ τῶν προτέρων. Τότε διατί τό
τοῦ 1935 καί ἀπό τό 1938 ἐκ τῶν 1935 ἐκήρυξαν τήν Νεοημερολογιτικήν
Αἰτήσεών των πρός τό Ὑπουργεῖον Ἐκκλησίαν Σχισματικήν, στερουμένην
Θρησκευμάτων διά τήν ἐπαναφοράν τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί
των εἰς τάς Μητροπόλεις των, ἀλλά μάλιστα προέβησαν εἰς χειροτονίας
καί ἐκ τῆς δηλώσεώς των ὅτι ἀποδέ- Ἐπισκόπων; Τόν Μάϊον τοῦ 1935 δέν
χονται ἐκ τῶν προτέρω οἱανδήποτε ἴσχυε τό «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ » ;
Ἀπόφασιν ἤθελε λάβῃ ἡ μέλλουσα Σύ- Ἤ μήπως ἡ ἰσχύς τῶν Νόμων ἐξαρ-
νοδος περί τοῦ Ἡμερολογίου, εἴτε τᾶται ἐκ τῆς αὐθαιρέτου καιροσκο-
ὑπέρ τοῦ Νέου εἴτε ὑπέρ τοῦ Παλαιοῦ. πικῆς βουλῆς τοῦ παλιμβούλου πρώην
Οἱ ἄλλοι Παλαιοημερολογῖται Ἐπί- Φλωρίνης καί τῶν ὁμοφρονούντων
σκοποι δέν ἦσαν πλέον Ὀρθόδοξοι, τῇ παραφροσύνῃ αὐτοῦ;
διότι δέν ἐδέχοντο τό τελεσίδικον Ἐάν οἱ Δεκατριμερῖται, πρώην Φλω-
τῶν Ἀποφάσεων τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης καί
πᾶσα ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου εἶναι Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος,
ὁριστικῶς καταδικασμένη καί ὅτι οἱ ἦσαν συνεπεῖς μέ τό «Δυνάμει καί
ἀποδεχθέντες τήν Ἀλλαγήν «ἔχουν ὄχι Ἐνεργείᾳ », τότε θά ἔπρεπε :
τό ΑΝΑΘΕΜΑ, εἶναι ΕΞΩ τῆς τοῦ Α) Νά ἐπέστρεφον ἐν μετανοίᾳ εἰς τήν
Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί ΕΚΤΟΣ Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν, ὅπως
τῆς τῶν Πιστῶν Ὁμηγύρεως ». εἶχον πράξει ἐνωρίτερον ὁ Ζακύνθου
Δεχόμενοι τό «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ Χρυσόστομος Δημητρίου καί ὁ Δημη-
ΟΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ » μέχρι νά συνέλθῃ τριάδος Γερμανός Μαυρομάτης, καί
εἰς τό μέλλον μία Πανορθόδοξος Σύνο- ὅπως κατέληξαν ἀργότερον οἱ ἄλλοι
δος διά νά ἐκδικάσῃ τήν Ἡμερολογια- δύο, ὁ Χριστιανουπόλεως Χριστόφο-
κήν Ἀλλαγήν καί νά ἀποφασίσῃ περί ρος Χατζῆς καί ὁ Διαυλείας Πολύκαρ-
αὐτῆς τελεσιδίκως, οἱ Δεκατριμερῖται πος Λιώσης,
δέχονται ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική Β) Νά ἐπέστρεφον ἐν μετανοίᾳ εἰς
Ἐκκλησία ἕως τότε δέν μπορεῖ νά λο- τήν Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν
γισθῇ Σχισματική, ἀλλά θά πρέπει νά καί νά ἀνέμενον ἐκεῖ νά συνέλθῃ εἰς
θεωρῆται Ὀρθόδοξος καί Κανονική, ὅτι τό μέλλον μία Σύνοδος νά δικάσῃ
τά Μυστήριά της ἔχουν Θείαν Χάριν. τήν Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου,
Αὐτό ὅμως σημαίνει καί ὅτι αἱ χειρο- Γ) Νά εἶχον δεχθῇ τήν καθαίρεσίν των
τονίαι Ἐπισκόπων τόν Μάϊον τοῦ εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν ὑπό τῆς Νεο-
1935 ἦσαν Ἄκυροι, Ἀντικανονικαί, ημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας, ἐφ᾽ ὅσον
Πραξικοπηματικαί, καί Σχισματικαί, ἐπίστευον ὅτι μέχρι τῆς μελλούσης Συ-
καί ὅτι οἱ ἴδιοι ἦσαν καθηρημένοι. νόδου τά Μυστήριά της ἔχουν τήν Θείαν
Ἐάν τό «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνερ- Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί αἱ Πρά-
γείᾳ » ἰσχύει ἐκ τῶν ὑστέρων, θά ἴσχυε ξεις καί Ἀποφάσεις της εἶναι Ἔγκυροι,
Δ) Νά ζήσουν ὡς Μοναχοί Νεοημε- λογίαν τοῦ Μαΐου τοῦ 1935.

ρολογῖται καί νά μήν ἐξαπατοῦν Ἀλλά εἶναι πασιφανές ὅτι οἱ Φλω-
τόν κόσμον ὅτι εἶναι Παλαιοημερο- ρινικοί δέν ὑπῆρξαν συνεπεῖς οὔτε
λογῖται Ἐπίσκοποι ἤ Ἱερεῖς. διανοητικά ἔντιμοι ἀκόμη καί εἰς
Ε) Νά μήν ἰσχυρίζωνται κατά και- αὐτήν τήν διακήρυξιν τοῦ «Δυνάμει
ρούς ὅτι ἐπιστρέφουν εἰς τήν Ὁμο- καί ὄχι Ἐνεργείᾳ ».
Η Ε Ρ Μ Η Ν Ε Ι Α Τ Ο Υ «ΔΔ Υ Ν Α Μ ΕΙ Κ Α Ι Ε Ν ΕΡ Γ Ε Ι ᾼ»
Δ Ι Χ Α Ζ Ε Ι Τ Ο Υ Σ ΦΛ Ω Ρ ΙΝ Ο ΣΕ Ρ Α ΦΕ Ι Μ Ι Κ Ο Υ Σ
Εἰς τήν ἑρμηνείαν τοῦ ὅρου «ΔΥ- ὅστις διακηρύσσει πώς ἡ Νεοημερο-
ΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ» διεφώνη- λογιτική Ἐκκλησία εἶναι Ὀρθόδοξος
σαν ἐξ ἀρχῆς ἀρκετοί Ἁγιορεῖται καί τά Μυστήριά της μεταδίδουν τήν
ὀπαδοί τοῦ πρώην Φλωρίνης, Καί εἰς Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι
τήν συνέχειαν ἐπίσης δέν ἦσαν σύμ- κατ᾽ αὐτόν εἶναι μόνον ΔΥΝΑΜΕΙ καί
φωνοι μεταξύ των ὅλοι οἱ Φλωρινο- ὄχι ΕΝΕΡΓΕΙᾼ Σχισματική. στηρι-
Σεραφειμικοί ἀλλ᾽ ἐδιχάσθησαν. ζόμενος, ὡς λέγει, εἰς τό ὅτι αὐτό ἦτο
Τήν ἑρμηνείαν τήν ὁποίαν ἔδωσεν τό φρόνημα τοῦ πρώην Φλωρίνης.
εἰς τόν ὅρον αὐτόν ὁ πρώην Φλωρίνης Τήν δευτέραν ἐκπροσωπεῖ ὁ Φιλό-
τήν ἐπολέμησε μεταξύ ἄλλων καί ὁ λογος Καθηγητής μοναχός Μάρκος Χα-
Ἀκάκιος Παππᾶς τό 1937. Ἐπιτεθείς νιώτης, ὅστις διακηρύσσει μετά πειθοῦς
λαύρως κατ᾽ αὐτοῦ καί ἀναθεματίσας ὅτι, ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία εἶναι
αὐτόν δι᾽ ἐγκυκλίου ἐχωρίσθη ἀπ᾽ καί ΔΥΝΑΜΕΙ καί ΕΝΕΡΓΕΙᾼ ΣΧΙΣΜΑ-
αὐτόν. Ἀργότερον, τό 1945, ὁ ἴδιος ά Μυστήριά της στεροῦν-
ΤΙΚΗ καί ὅτι τά
ἐδημοσίευσεν πολυσέλιδον ἐπιστολήν ται παντελῶς τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου
κατά τῆς διαστροφικῆς καί σοφιστικῆς Πνεύματος, διότι Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία
χρήσεως τοῦ «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡ- εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. καί ὄχι οἱ
ΓΕΙᾼ» ὑπό τοῦ Φλωρίνης, ἀποδεικνύων Νεοημερολογῖται, ἰσχυριζόμενος καί
διά πολλῶν συντριπτικῶν ἐπιχειρη- αὐτός ὅτι αὐτό ἦτο τό φρόνημα τοῦ
μάτων ὅτι ὁ ὅρος αὐτός δέν ἔχει ἐφαρ- πρώην Φλωρίνης.
μογήν εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Νέου Τό περίεργον καί παράξενον εἶναι
Ἡμερολογίου, ἀλλά εἰς τάς περιπτώσεις ὅτι, παρά τάς κραυγαλέας ἀντιθέσεις
προσωπικῶν παραπτωμάτων κλη- των, καί οἱ δύο ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτό
ρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν. Τμήματα τό ὁποῖο πρεσβεύει ὁ καθείς των ἦτο
αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς ἔχουν παρατεθῆ εἰς τό πραγματικόν φρόνημα τοῦ πρώην
τάς σελίδας 135-136 τοῦ παρόντος. Φλωρίνης καί ἐξάγουν ἐκ διαμέτρου
Ἀργότερον διεμορφώθησαν δύο τά- ἀντίθετα συμπεράσματα, ἀποκα-
σεις. Τήν πρώτην ἐκπροσωπεῖ ὁ Θεο- λοῦντες ὁ ἕνας τόν ἄλλον «π πλανεμέ-
λόγος μοναχός Θεοδώρητος Μαῦρος, νον».. Τό γεγονός εἶναι ὅτι ἡ διαμάχη
των καί τό ναυάγιον τῶν Δεκατριμε- τήν οὐσίαν τοῦ Σχίσματος τό ὁποῖον
ριτῶν ξεκινᾶ ἀπό τήν παρερμηνείαν διεπράχθη ἀσεβῶς ἐν τῷ Σώματι τῆς
τοῦ ὅρου «Δ Δυνάμει καί Ἐνεργείᾳ» ὅλης Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλη-
τόν ὁποῖον ὁ πρώην Φλωρίνης ἔλαβεν σίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
ἀπό τήν ὑποσημείωσιν τοῦ Ἁγίου Νι- Τοῦτο βεβαιοῖ αὐτός οὗτος ὁ πρωτερ-
κοδήμου εἰς τόν Τρίτον Ἀποστολικόν γάτης τοῦ ὁλεθρίου κακοῦ τῆς Ἐκκλη-
Κανόνα ἐν τῷ Πηδαλίῳ. σιαστικῆς Διαιρέσεως
Τόν Μάϊον τοῦ 1935, κ υ ρ ό ς Χ ρ υ σ ό σ τ ομ ο ς
ὁ πρώην Φλωρίνης εἶχε Παπαδόπουλος, Ἀρχιε-
κατανοήσει ὅτι ἡ ἡμε- πίσκοπος Ἀθηνῶν καί
ρολογιακή καινοτομία πάσης Ἑλλάδος, ὅστις
δέν ἐμπίπτει εἰς τήν ἐφ- ὡς Ἀρχιμανδρίτης καί
αρμογήν τῆς διακρίσεως Καθηγητής τῆς Ἐκκλη-
μεταξύ «Δ Δυνάμει καί σιαστικῆς Ἱστορίας ἐν
Ἐνεργείᾳ », ἀλλά συ- τῷ Ἐθνικῷ Πανεπι-
νιστᾶ ΑΥ ΤΟΦΟΡΟΝ στημίῳ, ὡς μέλος τῆς
ΣΧΙΣΜΑ. Ὁ ἴδιος ἔγρα- ὑπό τῆς Κυβερνήσεως
φεν:«...ἀπεκηρύξαμεν συσταθείσης Ἐπιτρο-
τήν Διοικοῦσαν Σύνο- πῆς. . . . ἀπεφάνθη . . .
δον πρό Συνοδικῆς κρί- Τό Ἡμερολογιακόν Σχίσμα, ὅτι οὐδεμία Ἐκκλησία
σεως καί ἀποφάσεως, Δυνάμει ἤ Ἐνεργείᾳ, Μονα- δύναται νά χωρισθῇ τῶν
οὐχί διά λόγους ἠθικούς χοῦ Θεοδωρήτου Μαύρου, λοιπῶν καί ἀποδεχθῇ
καί προσωπικούς, χρή- Ἀθῆναι, 1973 Ν έο ν Ἡ με ρ ο λ ό γ ι ο ν ,
ζοντας διαδικασίας καί ἀποδείξεως, χωρίς νά καταστῇ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ
ἀλλά διά λόγους πλάνης καί ΑΥΤΟΦΟ- ἀπέναντι τῶν ἄλ λων» (Μοναχοῦ
ΡΟΥ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ, ὡς εἶναι ἡ ΠΛΑΝΗ Μάρκου Χανιώτου, Τό Ἡμερολογια-
καί ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ τῆς Ἡμερολογιακῆς κόν Σχίσμα, Ἀθῆναι 1975, σελ. 47).
Καινοτομίας» (βλέπε «Ἐκκλησιαστι- Ἀλλαχοῦ ὁ Μοναχός Μάρκος ἀποδει-
κόν Ἡμερολόγιον ὡς Κριτήριον Ὀρθο- κνύει ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία
δοξίας», Πρ. Φλωρίνης, 1935, σελ. 65). ἀπώλεσεν ἀμέσως τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ:
Αὐτήν τήν ὁμολογίαν θέλων νά προ- «Εἶναι εὐνόητον ἑπομένως ὅτι ἡ
βάλῃ ὡς τό πραγματικόν φρόνημα τοῦ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὁ μον. καινοτομήσασα μονομερῶς διά τοῦ
Μάρκος Χανιώτης ἐπιχειρηματολογεῖ ἐπαράτου Νεωτερισμοῦ τοῦ Γρηγο-
ὡς ἑξῆς: «ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α´, ΤΌ «ΔΥΝΑ- ριανοῦ Ἡμερολογίου, ἀφ᾽ ἑνός μέν,
ΜΕΙ» ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΝ ΣΧΙΣΜΑ. ἐδημιούργησε τό φρικῶδες Σχίσμα
Ὁ Θεολογικός Ὅρος «ΔΥΝΑΜΕΙ» δέν εἰς ὅλον τό Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου
ἀναιρεῖ οὐδέ καταργεῖ τήν ἔννοιαν καί Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἀφ᾽ ἑτέρου
δέ, ἐξέκλινε τοῦ Θριγκοῦ (Σκέπης) Ὁ Ἅγιος Νικόδημος θεωρεῖ Σχι-

τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Πατέρων ἀπω- σματικούς τούς καινοτόμους τοῦ
λέσασα ἐντεῦθεν τήν Ἁγιαστικήν Ἡμερολογίου ὡς ἀσεβήσαντας κατά
Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. τῆς Α´Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἄς
Τίμιε ἀδελφέ (ἀπευθυνόμενος εἰς σημειωθῇ ὅτι δέν λέγει ὅτι πρέπει
τόν μον. Θεοδώρητον Μαῦρον), μή νά γίνῃ πρῶτα Σύνοδος καί μετά νά
πλανᾶσαι λοιπόν προσηλούμενος εἰς κηρυχθοῦν Σχισματικοί: «Καί βλέ-
τό γράμμα τῶν ἐπιτιμίων «ἀφορι- πεις, ἀγαπητέ, πώς ὁ θεῖος Χρυσό-
ζέσθω» καί «ἀναθεματιζέσθω», τά στομος ὀνομάζει Σχισματικούς τούς
ὁποῖα οὐδεμίαν ἔχουν ἐφαρμογήν εἰς Λατίνους διά τί ἐκαινοτόμησαν τό
τήν προκειμένην περίπτωσιν . . . . Πασχάλιόν τους καί Καλεντάριον. . .
μή γίνεσαι διά τοῦτο ἄθελά σου συ- διά τί ἐχωρίσθησαν κατά τοῦτο ἀπό
νεργός τῶν πολεμίων σου, τῆς Ἀλη- ἡμᾶς, τό ὁποῖον εἶναι ἔγκλημα ἀσυγ-
θ εί α ς τ ῆ ς Ὀ ρ θ ο δ ό ξ ο υ χώ ρ ητο ν , κ α τά τό ν
Χ ρ ι σ τ ι α νι κ ῆ ς ἡ μ ῶ ν αὐτόν Ἅγιον» (Ἅγιος
εὐσεβείας, διότι σφάλ- Νικόδημος, ὑποσημεί-
λ ει ς ε ἰ ς τ ά κ α ί ρ ι α ! » ωσις Ζ´ Ἀποστολικοῦ
(αὐτόθι, σελ. 165). Κανόνος, Ἱερόν Πη-
Ὁ μοναχός Μάρκος δάλιον, σελ. 9).
Χανιώτης χρησιμοποιεῖ Κατανοῶν ὀρθῶς τήν
τά σημειούμενα ὑπό χρῆσιν τοῦ ὅρου «Δ Δυ-
τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου νάμει καί Ἐνεργείᾳ»
εἰς τό Ἱερόν Πηδάλιον καί ἐπιχειρηματολογῶν
διά νά ἀποδείξῃ εἰς τόν ὡς Ματθαιϊκός, ὁ μο-
μοναχόν Θεοδώρητον ναχός Μάρκος Χανιώ-
ὅτι, τό Νέον Ἡμερο- της γράφει: «Διότι «τά
λόγιον εἶναι καί Δυνά- Δυνάμει καί Ἐνεργείᾳ»,
μει καί Ἐνεργείᾳ ΣΧΙ- Τό Ἡμερολογιακόν Σχίσμα, οἱ Ἐκκλησιαστικοί αὐ-
ΣΜΑ. Διότι κατά τόν μοναχοῦ Μάρκου Χανιώ- τοί ὅροι δέν ἔχουν τήν
του, Ἀθῆναι, 1975
Ἅγιον Νικόδημον, ὁ θέσιν των ἐν τῇ προ-
ὁποῖος εἰς τό σημεῖον αὐτό ἐπικα- κειμένῃ περιπτώσει τῆς Ἀντορθο-
λεῖται τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν δόξου Καινοτομίας τοῦ Παπικοῦ
Χρυσόστομον, οἱ Λατῖνοι χαρακτη- Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία καί εἶναι ἡ
ρίζονται Σχισματικοί διά τήν Ἀλλα- γενεσιουργός αἰτία τοῦ de facto ἤδη
γήν τοῦ Ἡμερολογίου, «διατί ἐκαι- πραγματικοῦ Σχίσματος δημιουρ-
νοτόμησαν τό Πασχάλιόν τους καί γηθέντος ὑπό τῆς Ἱεραρχίας τῆς
τό Καλ εντά ριον (ἡ μερολόγιον) » Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Σῶμα
(αὐτόθι, σελ. 212). τῆς ὅλ ης Ὀρθοδοξίας » (Μοναχοῦ
Μάρκου Χανιώτου, Τό Ἡμερολογια- Φλωρινοσεραφειμικῶν μερίδων, τῆς

κόν Σχίσμα, Ἀθῆναι 1975, σελ. 264). ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Λόγος» καί τῆς
Ἐνῶ λοιπόν γράφει ὡς Ματθαιϊκός «Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς». Ἡ Συν-
μένει ἕως θανάτου μετά τῶν Φλωρινικῶν, τονιστική Ἐπιτροπή εἰς τήν ἐκ 52 σελί-
ἀποδίδων εἰς τό πρώην Φλωρίνης μόνον δων δημοσίευσιν «ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ Β´»,
τά μισά ὅσων ποτέ διεκήρυξε καί ἐθελο- Ἀθῆναι, Μάρτιος 1975, ἀνατρέπει δι᾽
τυφλῶν ὡς πρός τάς παλινωδίας του. ἰσχυρῶν ἐπιχειρημάτων τήν θεωρίαν
Τάς Παλινωδίας ὅμως τοῦ πρώην ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία εἶναι
Φλωρίνης τάς βλέπει ὁ μοναχός Θεο- μόνον «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ»
δώρητος Μαῦρος ὅστις καί τάς κατα- Σχισματική. Χαρακτηρίζει δέ τήν θεω-
δικάζει γράφων:«Δυστυχῶς ὅμως ρίαν αὐτήν «βλάσφημον», «πλανεμέ-
οὐδένα καρπόν ἐπέφερεν καί ἡ ἐνέρ- νην», «κακόδοξον φρόνημα», καί λέγει
γειά του αὕτη (ἤτοι αἱ δύο Ἐγκύκλιοι ὅτι οἱ φρονοῦντες αὐτήν «Οὐδόλως δια-
τοῦ πρ. Φλωρίνης τό 1948 καί τό φέρουν τῶν Αἱρετικῶν ἐκείνων Μανι-
1950) διά πολλούς βεβαίως λόγους, κυ- χαίων» (σελ. 37).
ριώτεροι τῶν ὁποίων τυγχάνουν, καθ᾽ «Διότι θεολογικῶς οἱ ὅροι αὐτοί εἶναι
ἡμᾶς, ἀφ᾽ ἑνός, ἡ τυφλή ὑπακοή τοῦ ἀνύπαρκτοι προκειμένου περί τοῦ τετε-
λαοῦ εἰς τόν . . . μοναδικόν, ὡς ἐπί- λεσμένου ἤδη Σχίσματος ὑπό τῆς Νε-
στευε, προστάτην τῆς Ὀρθοδοξίας οημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας» (σελ. 45).
Ματθαῖον, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ, ἡ μή εὐλογία Ἄς μελετήσουν λοιπόν χωρίς προ-
τοῦ Θεοῦ εἰς τοιαύτας πολιτικάς πως κατάληψιν τήν ἀληθῆ ἔννοιαν τοῦ ὅρου
εὐελιξίας . . . » (Θεοδώρητος Μαῦρος, «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ», διά νά
Τό Ἡμερολογιακόν Σχίσμα, Δυνάμει ἤ φθάσουν ὄχι μόνον εἰς τήν ὁμόφωνον
Ἐνεργείᾳ, Ἀθῆναι 1973, σελ. 15). ἑρμηνείαν του, ἀλλά καί νά καταλήξουν
Ὁ αὐτός ΔΙΧΑΣΜΟΣ ἀπόψεων περί εἰς τήν παντελῆ ἐγκατάλειψίν του, συν-
τοῦ «Δυνάμει καί Ἐνεργείᾳ» παρατη- ειδητοποῦντες ὅτι ἐξ αἰτίας αὐτοῦ
ρεῖται καί εἰς τήν ΔΙΑΜΑΧΗΝ τῶν δύο εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας.
Η ΙΣ Τ Ο Ρ Ι ΚΗ Π ΡΑ Γ Μ Α Τ Ι Κ Ο Τ Η Σ Τ Ο Υ 1 9 4 8
Ἡ Ἱστορική πραγματικότης τῆς Καίτοι τότε ἦσαν τέσσαρες οἱ ἄλλοι
περιόδου τοῦ 1948 εἶναι ὅτι: Ἐπίσκοποι, δέν ἐχειροτόνησαν Ἐπι-
Καίτοι τότε ἦσαν τέσσαρες οἱ ἄλλοι σκόπους ὥστε νά ἀποδείξουν ὅτι αἱ
Ἐπίσκοποι, δέν ἐχειροτόνησαν Ἐπι- ἰδικαί των χειροτονίαι ἐπισκόπων θά
σκόπους ὥστε νά ἀποδείξουν ὅτι πι- ἦσαν κανονικότεραι ἀπό τάς ὑφ᾽ ἑνός
στεύουν πώς αὐτοί εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος χειροτονίας τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου.
Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Καίτοι τότε ἦσαν τέσσαρες οἱ ἄλλοι
καί ὅτι οἱ Νεοημερολογῖται δέν εἶναι Ἐπίσκοποι, δέν ἐχειροτόνησαν Ἐπι-
Ὀρθόδοξοι ἀλλά Σχισματικοί. σκόπους ὥστε νά ἀποδείξουν ὅτι
ὑπῆρχον καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπί- ἑνός χειροτονίας Ἐπισκόπων, μᾶλλον

σκοποι, μέ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιαστι- δέ καί ἐνοχοποιοῦνται περισσότερον
κήν συνείδησιν, καί νά διαψεύσουν ἐπικρίνοντας αὐτάς, διότι μή χειρο-
τ ό ν Β ρ ε σ θ έ ν η ς ὅ τ ι ἦ τ ο ὁ μ ό ν ος τονήσαντες οἱ ἴδιοι ἀπέδειξαν ὅτι
Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος. ἦσαν ΕΚΤΟΣ Ἐκκλησίας, ὅτι ΔΕΝ
Καίτοι τότε ἦσαν τέσσαρες οἱ ἦσαν Ὀρθόδοξοι, ὅτι ἦσαν οἱ ΟΥΝΙ-
ἄλλοι Ἐπίσκοποι, δέν ἐχειροτόνη- ΤΑΙ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ.
σαν Ἐπισκόπους ὥστε νά ἀφήσουν Ἐάν ὁ πρώην Φλωρίνης καί οἱ σύν
διαδόχους καί νά μήν μεταβαίνουν αὐτῷ ἐτύγχανον ὄντως κλήματα καρ-
οἱ ἐξαπατηθέντες ὀπαδοί των εἰς τό ποφόρα τοῦ Ἀμπελῶνος Χριστοῦ, θά
ἄλλο ἠμισφαίριον τῆς γῆς διά νά προέβαινον καί οὗτοι εἰς χειροτονίαν
λάβουν Νεοημερολογιτικήν διαδο- ἔστω καί ἑνός Ἐπισκόπου, ἵνα δείξω-
χήν καί αὐτήν κατά τρόπον παρά- σιν ὅτι δέν ὑπόκεινται Διοικητικῶς
νομον. εἰς τήν Σχισματικήν Ἐκκλησίαν τῆς
Καίτοι τότε ἦσαν τέσσαρες οἱ Ἑλλάδος, ἀλλά τῷ ὄντι ἐργάζονται διά
ἄλλοι Ἐπίσκοποι, δέν ἐχειροτόνη- τήν παλινόρθωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας.
σαν Ἐπισκόπους, διότι ἀνεγνώρι- Ἐάν ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσό-
ζον ὅτι ἡ Παπογέννητος Νεοημερο- στομος καί οἱ σύν αὐτῷ ἐπίστευον
λογιτική Ἐκκλησία εἶναι ἡ Κανο- ὅτι ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἐξέπεσεν
νική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χρι- τῆς Ὀρθοδοξίας, διατί δέν τόν Ἀνα-
στοῦ, βάσει τῆς σοφιστικῆς καί θεμάτισαν ὡς Κακόδοξον; Διατί δέν
ἀλχημιστικῆς χρήσεως τοῦ ὅρου τόν ἀπέκοψαν ὡς Σχισματικόν;
«Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ ». Ἐάν κατά τήν ἄποψιν τῶν πρώην
Καίτοι τότε ἦσαν πλέον τοῦ ἑνός Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί τῶν
οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι, δέν ἐχειροτό- σύν αὐτῷ, αἱ χειροτονίαι Ἐπισκό-
ν η σ α ν Ἐπ ι σ κ ό π ο υ ς ο ὔ τ ε π ρ ό τ ο ῦ πων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου
1948 οὔτε μετά τό 1948, διότι ΔΕΝ τό 1948 ἦσαν ἀντικανονικαί καί
ΗΣΑΝ Ὀρθόδοξοι. ὑπό καθαίρεσιν, ὡς ἄκυραι καί παρά
Καίτοι τότε ἦσαν πλέον τοῦ ἑνός κανόνας,
οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι, δέν ἐχειροτόνη- Τότε διατί αὐτοί δέν καθῄρεσαν
σαν Ἐπισκόπους, διότι ἦσαν πίστει τόν Βρεσθένης καί τούς χειροτονη-
καί ἔργῳ Νεοημερολογῖται ὑποκρι- θέντας ὑπ᾽ αὐτοῦ;
νόμενοι ὡς ἄλλοι ΟΥΝΙΤΑΙ τόν Διότι, ἔστω καί διά τῆς καθαιρέ-
Ὀρθόδοξον Παλαιοημερολογίτην. σεως, θά ἐνήργουν ὡς Ἐκκλησία δι-
Ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς οἱ τέσσαρες Ἐπί- οικητικῶς ἀνεξάρτητος τῆς Νεοη-
σκοποι δέν ἐχειροτόνησαν Ἐπισκό- μερολογιτικῆς, πράγμα τό ὁποῖον
πους, δέν ἔχουν δικαίωμα οὔτε αὐτοί οὔτε ἦσαν οὔτε ἐπίστευον.
οὔτε οἱ ὁμόφρονές των νά ἐπικρίνουν Τότε διατί βάσει τῆς ὑποσημει-
τόν Βρεσθένης Ματθαῖον διά τάς ὑφ᾽ ώσεως τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου εἰς τόν
Γ´ Ἀποστολικόν Κανόνα, δέν ἐδέχ- δύνανται οὔτε ἀνέχονται νά ποι-

θησαν ὡς ΚΑΝΟΝΙΚΑΣ τάς χειρο- ήσουν, ὡς ὁμογάλακτοι αὐτῆς.
τονίας Ἐπισκόπων ὑπό τοῦ Βρε- Βάσει τοῦ Δυνάμει καί οὐχί Ἐνερ-
σθένης Ματθαίου, ὡς Δ υνάμει γείᾳ θά ἠδύναντο, καί μάλιστα θά
μόνον καί οὐχί Ἐνεργείᾳ ἀκύρους ἐπεβάλετο, νά πιστεύουν ὅτι οἱ ἀπό
καί ἀντικανονικάς, μέχρι ἐκδικά- τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου Ἐπίσκοποι
σεως ὑπό μελλούσης Συνόδου; Διότι ἔχουν Θείαν Χάριν εἰς τά Μυστήριά
ἐδῶ ἔχει κανονικήν ἐφαρμογήν αὐτή των, μέχρι νά συνέλθῃ εἰς τό μέλλον
ἡ ὑποσημείωσις καί ὄχι διά τήν Νε- Σύνοδος ἵνα ἐκδικάσῃ καί ἤ καταδι-
οημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν εἰς τήν κάσῃ ἤ ἀθωώσῃ αὐτούς.
περίπτωσιν τῆς ὁποίας εἶναι ἄσχε- Ἀλλά τότε θά ἐπορεύοντο ἄνευ
τος. ἀντιφάσεως καί χωρίς δύο μέτρα καί
Ἰδού τί λέγει ἡ ὑποσημείωσις: δύο σταθμά, πράγμα τό ὁποῖον οὔτε
«Ὅθεν σφάλλουσι μεγάλως ἐκεῖνοι ἐπιτρέπεται οὔτε συμβιβάζεται μέ
οἱ ἀνόητοι ὅπου λέγουσιν, εἰς τούς τήν φύσιν τῆς Σχιζοφρενείας των.
παρόντας καιρούς, ὅλοι οἱ παρά κα- Ἐφ᾽ ὅσον δέν δέχονται τάς ὑφ᾽
ν ό ν ας χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ έ ν τ ε ς ἱ ε ρ ω μ έ ν ο ι ἑνός χειροτονίας ἰσχυριζόμενοι ὅτι
εἶναι ἐνεργείᾳ καθῃρημένοι. Ἱερο- ὑπῆρχον καί ἄλλοι τρεῖς Ὀρθόδοξοι
κ α τ ή γ ο ρ ο ς γ λ ῶ σ σ α εἶ ν α ι ἐ κ ε ί νη Ἐπίσκοποι, ΔΙΑΤΙ, μετά τάς χει-
ὅ πο υ ἀ ν ο ή τ ω ς τ ά τ ο ι α ῦ τ α λ όγ ι α ροτονάς τοῦ 1948 ὅτε ἦσαν τρεῖς
φλυαρεῖ, μή νοοῦσα ὅτι, ἡ προσταγή Ἐπίσκοποι καί μετά τό 1950 ὅταν
τῶν Κανόνων, χωρίς τήν ἔμπρα- ἦσαν τέσσαρες, δέν συνεδρίασαν ὡς
κτον ἐνέργειαν τοῦ β´ προσώπου, Σύνοδος νά τόν καταδικάσουν καί
ἤτοι τῆς Συνόδου, εἶναι ἀτέλεστος, νά προβοῦν εἰς χειροτονίας ἐπισκό-
ἀμέσως καί πρό κρίσεως μή ἐνερ- πων οἱ ἴδιοι καί νά ἀποδείξουν ὅτι
γοῦσα καθ᾽ ἑαυτήν » (Ἅγιος Νικό-
εἶναι ἄλλη Ἐκκλησία ἀπό τήν Νε-
δημος, ὑποσημείωσις Γ´ Ἀποστολι-
οημερολογιτικήν;
κοῦ Κανόνος, Ἱερόν Πηδάλιον, σελ.
Διότι δέν ἐπίστευον ὅτι εἶναι Σύνο-
4-5).
Διότι τότε θά ἀνεγνώριζον καί δος καί ὅτι εἶναι ἄλλη Ἐκκλησία ἀπό
ἄλλην Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἰς τήν τήν Νεοημερολογιτικήν.
Ἑλλάδα, ἐκτός τῆς Νεοημερολογι- Ἄρα καταρρίπτεται ὁλοσχερῶς,
τικῆς, τήν διά τοῦ Ματθαίου συνεχι- καί δι᾽ ἕν ἀκόμη λόγον, τό σαθρόν
σθεῖσαν, καί θά ὑποχρεοῦντο νά ἐπιχείρημά των ὅτι ὑπῆρχον καί
εἶναι εἰς ἐπικοινωνίαν μετ᾽ αὐτῆς. ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι. Δι᾽ ὅ
Αὐτό ὅμως θά ἀποτελοῦσε προσβο- δ έ ν δ ύ ν α ν τ αι π λ έ ο ν ν ά ἀ ρ ν η θ ο ῦ ν
λήν διά τό κῦρος τό ὁποῖον ἐπί- τήν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ τῶν χειρο-
στευον ὅτι ἔχει ἡ Νεοημερολογιτική τονιῶν Ἐπισκόπων ὑπό τοῦ Βρε-
Ἐκκλησία, πράγμα τό ὁποῖον οὔτε σθένης Ματθαίου.
ΕΑΝ Η ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ
ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ,
ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ»
τό ὁποῖον παρερμήνευεν σοφιστικῶς καί ἐπεκαλεῖτο ὡς πλάνος πολιτικός
ὁ πρώην Φλωρίνης ἀπό τό 1936 καί ἐντεῦθεν
1) ΤΟΤΕ : Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος καί τάς χειροτονίας τεσσάρων Ἐπι-

Κανονική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. σκόπων τό 1935, κατέστησαν Πρω-
2) ΤΟΤΕ : Τελεῖ Ἔγκυρα Μυστήρια ταίτιοι Σχίσματος καί Ἀρχηγοί Ἐπα-
ἔχοντα Ἁγιαστικήν Χάριν καί παρέ- ναστατικῆς, Σχισματικῆς, Κακοδόξου
χοντα Σωτηρίαν. Ἐκκλησίας, ὡς ἄλλοι Προτεστάνται.
3) ΤΟΤΕ : Οἱ ἐν Ἑλλάδι Χριστιανοί 7) ΤΟΤΕ : Αἱ Χειροτονίαι τοῦ 1935
πρέπει νά ὑπακούουν καί νά ὑπο- εἶναι Πραξικοπηματικαί, Ἄκυροι, Ἀνε-
τάσσωνται εἰς αὐτήν καί ὄχι εἰς τήν νέργητοι, Ἀνίεροι, στερούμεναι τῆς
Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.. Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς,, καί θέτουν τούς
4) ΤΟΤΕ : Ὅλαι αἱ τοπικαί Ἐκκλησίαι Πραξικοπηματίας ὑπό Καθαίρεσιν.
αἱ ἀκολουθοῦσαι τό Παλαιόν Ἡμερο- 8) ΤΟΤΕ : Ἡ ποινή τῆς Καθαιρέσεως
λόγιον καλῶς τήν δέχονται εἰς Κανο- ἡ ὁποία ἐπεβλήθη ὑπό τῆς Νεοημερο-
νικήν Πνευματικήν Ἐπικοινωνίαν. λογιτικῆς Ἐκκλησίας καί εἰς τούς χει-
5) ΤΟΤΕ : Οἱ Γ.Ο.Χ., οἱ ἀντιδράσαν- ροτονήσαντας καί εἰς τούς χειροτονη-
τες τό 1924 κατά τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ θέντας, τόν Μάϊον τοῦ 1935, εἶναι
Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου καί δια- κατά πάντα Νόμιμος καί Ἰσχυρά, ὡς
κόψαντες πᾶσαν Ἐκκλησιαστικήν ἐπι- ἐπιβληθεῖσα ὑπό Ἐκκλησίας ἐχούσης
κοινωνίαν μετά τῶν Νεοημερολο- τήν Θείαν Χάριν καί τό δεσμεῖν καί
γιτῶν καί τῶν κοινωνούντων αὐτοῖς, λύειν, ἡ δέ ἐπαναφορά τῶν καθαιρεθέν-
εἶναι οἱ πραγματικοί αἴτιοι τοῦ Σχί- των εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν εἶναι
σματος, εἶναι Σχισματικοί, εἶναι Πρα- Κανονικῶς ὑποστατή καί οἱ καθαιρε-
ξικοπηματεῖαι, δέν εἶναι Ὀρθόδοξοι, θέντες ὤφειλον πειθαρχῆσαι ἀμέσως.
ἀλλά Κακόδοξοι, δέν ἔχουν Ἱερωσύνην, 9) ΤΟΤΕ : Οἱ μή πειθαρχήσαντες εἰς τάς
καί τά Μυστήριά τους εἶναι Ἄκυρα ἀποφάσεις τῆς Νεοημερολογιτικῆς
καί ἄμοιρα τῆς Θείας Χάριτος, Ἐκκλησίας Κληρικοί ὑπόκεινται εἰς ἀφο-
6) ΤΟΤΕ : Οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς, α) Δη- ρισμόν ὡς ἀπατεῶνες καί εἶναι ὑπόδικοι
μητριάδος Γερμανός Μαυρομάτης, εἰς Ἐκκλησιαστικά καί Πολιτικά Δικα-
β) πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Κα- στήρια ἐπί ἀντιποιήσει Ἐκκλησιαστικῆς
βουρίδης καί γ) Ζακύνθου Χρυσόστο- Ἀρχῆς καί ἐπί παραπλανήσει τῶν ἀκο-
μος Δημητρίου, μέ τήν Ἀποκήρυξιν λουθούντων αὐτούς, μέ ὅλας τάς συνε-
τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας πείας τῆς καταδίκης, ἀποσχηματισμοῦ,
φυλακίσεως, ἐξορίας, κατεδαφίσεως τῶν νάμει καί Ἐνεργείᾳ ἦτο ὁ Ζακύνθου

εὐκτηρίων οἴκων των καί λοιπά. Χρυσόστομος, ὅστις ἐν μετανοίᾳ
10) ΤΟΤΕ : Οἱ Παλαιοημερολογῖται ἐπέστρεψεν εἰς τό Νέον Ἡμερολό-
εἶναι ἀβάπτιστοι, ἀκοινώνητοι, ἀνίε- γιον. Οἱ ἄλλοι πέντε, ἐν πλήρει ἀσυ-
ροι, ἀχειροτόνητοι, ἀστεφάνωτοι νειδησίᾳ, ἐνέπαιζον ἑαυτούς καί ἀλλή-
καί τά λοιπά. λους καί τόν ἁπλοῦν λαόν, χωρίς
11) ΤΟΤΕ : Οἱ Πέντε Ἐπίσκοποι, εἰλικρίνειαν, συνέπειαν ἤ ἐντροπήν.
Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλω- Αὐτά εἶναι τά ἀποτελέσματα τοῦ ἀπό
ρίνης Χρυσόστομος, Κυκλάδων Γερ- τρίποδος τῆς Πυθείας χρησμοῦ περί Δυ-
μανός, Μεγαρίδος Χριστόφορος, καί νάμει καί Ἐνεργείᾳ καί τῆς ἀλχημείας
Διαυλείας Πολύκαρπος, σύμφωνα μέ τῶν πολλαπλῶν ἑρμηνειῶν τοῦ ὅρου.
τήν θέσιν τους περί τοῦ Δυνάμει καί Ἡ σοφιστεία δέν ἔχει οὔτε λογι-
Ἐνεργείᾳ, εἶχον πράγματι καθαιρεθῆ κήν οὔτε ἠθικήν, οὔτε ἀντικειμενι-
καί ὑποβιβασθῆ εἰς τήν τάξιν τῶν κότητα οὔτε ἀμεροληψίαν, ἀλλά
μοναχῶν ὡς ἀνίεροι. Ὁ μόνος συνε- εἶναι διαβολική πολιτική, ἀλχημεία
πής εἰς τό ἀνωτέρω σόφισμα τοῦ Δυ- καί κεροσκοπισμός.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΑΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΟΥΝΙΑ » ΚΑΙ «ΟΥΝΙΤΑΙ »

Ἡ Λέξις «ΟΥΝΙΑ» εἶναι Πολωνική τούς Ὀρθοδόξους τῆς Ἀνατολῆς, χρη-
ἐκ τοῦ uniti καί σημαίνει ἕνωσις. σιμοποι οῦντες παντοειδεῖς βιαιο-
« Ο Υ Ν Ι Τ Α Ι » σ η μ α ίν ε ι ἑ ν ω τ ι κ ο ί . πραγίας, φόνους, ἐγκλήματα π άση ς
Τά ὀνόματα αὐτά μετεδόθησαν καί φύσεως καί καταστροφάς.
εἰς ἄλλας χώρας. Οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Πολωνίας εὑρι-
Παρά τό θετικόν περιεχόμενον τῶν σκόμενοι εἰς δεινήν θέσιν ἐδέχθησαν
λέξεων «ἕνωσις» καί «ἑνωτικοί», εἰς τήν ὑποχώρησιν, νά διατηρήσουν ὅλα
τήν περίπτωσιν τῆς χρήσεώς των εἰς τά ἐξωτερικά χαρακτηριστικά τῶν
τάς σχέσεις μεταξύ Ἐκκλησιῶν, ἡ Ὀρθοδόξων, ἀλλά ἐσωτερικῶς καί
σημασία των εἶναι ἄκρως ἀρνητική, οὐσιαστικῶς νά εἶναι Παπικοί. Διετή-
βλάσφημος καί Αἱρετική, ὑποχθό- ρουν τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσίν των,
νιος καί ἀπορριπτέα. ὅλα τά Ὀρθόδοξα λειτουργικά τυπικά
Τό ἱ στ ο ρ ι κ όν τ ῆ ς Ἐ κ κ λησι α - καί χαρακτηριστικά, καθώς καί τήν
στικῆς χρήσεως τῆς λέξεως ΟΥΝΙ- ἀμφίεσιν τοῦ Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ,
ΤΑΙ ἀνάγεται εἰς τόν 16ον αἰῶνα, μέ τήν διαφοράν ὅτι ἐμνημόνευον τόν
καί συγκεκριμένως εἰς τό 1596, ὅταν Πάπαν, ἐλάμβανον ὑπ᾽ αὐτοῦ τάς
οἱ Παπικοί προσεπάθουν νά προσηλυ- χειροτονίας καί διοικοῦντο ὑπ᾽ αὐτοῦ,
τίσουν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀναγνωρίζοντες αὐτόν ὡς ἀνωτάτη
τῆς Πολωνίας καί νά ἐξαπλώσουν των Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν καί κοι-
τήν Αἵρεσίν των εἰς ὅλους ἐν γένει νωνοῦντες μέ ὅλας του τάς Αἱρέσεις.
καίως λέγονται ΟΥΝΙΤΑΙ

τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ.
Οἱ Δεκατριμερῖται Φλω-
ρινοσεραφειμικοί εἶναι οἱ
Οὐνῖται τοῦ Νεοημερολο-
γιτισμοῦ καί πρεσβεύουν
ἕνα ἰδιότυπο Παλαιοημε-
ρολογιτικόν Οἰκουμενι-
σμόν κατά τά πρότυπα τῆς
Προτεσταντικῆς Ἀοράτου
Ἐκκλησίας, περί τῆς ὁποίας
Ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β´ ἐν μέσῳ ΟΥΝΙΤΩΝ πιστεύουν ὅτι ἔχει μέλη
ἐπισκόπων καί καρδιναλίων. Οἱ Οὐνῖται φαίνονται εἰς ὅλα τά ἑτερόδοξα Χρι-
ἐξωτερικά ὡς Ὀρθόδοξοι ἀλλά ἀναγνωρίζουν στιανικά Δόγματα καί εἰς
καί μνημονεύουν τόν Πάπα, πιστεύουν ὅτι ἔχει ὅλας τάς θρησκείας. Παρό-
Μυστήρια, Θείαν Χάριν καί Ἀποστολικήν Διαδο- μοια ἔχουν κατ᾽ ἐπανάληψιν
χήν, καί τόν τιμοῦν ὡς Κεφαλήν τῆς Ἐκκλησίας. διακηρύξει καί γράψει εἰς
Ἀνεγνώριζον δηλαδή ὅτι ὁ Πάπας φυλλάδια οἱ Δεκατριμερῖται, οἱ ὁποῖοι
δέν εἶναι Αἱρετικός ἤ Σχισματικός, ἐλπίζουν « πώς ὁ Χριστός θά λυτρώσῃ
ὅτι ἔχει Ἀποστολικήν Πίστιν καί τήν Ἐκκλησίαν του καί θά τήν δυνα-
Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ὅτι τά Μυ- μώσῃ, ἐπισυνάζοντας τά τέκνα της
στήριά του εἶναι ἔγκυρα καί ἔχουν (μακάρι νά εἶναι καί ὅλοι οἱ Νεοημε-
τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι ρολογῖται καί Παλαιοημερολογῖται) τούς
τά τέκνα τῶν Παπικῶν δέν πρέπει θέλοντας σωθῆναι, ἐκ τῶν διαφόρων
νά βαπτίζωνται ἤ νά μυρώνωνται, «ἐκκλησιῶν», παρατάξεων καί ὁμά-
ὅτι τό Μῦρον τῶν Παπικῶν ἔχει δων, ἐν σπηλαίοις καί οἴκοις καί κατά
Ἁγιαστικήν Χάριν, καί ὅτι εἶναι ἡ μόνας, εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί
Κανονική Ἐκκλησία, καί ὅλαι αἱ Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, διά νά βα-
Ἀποφάσεις της εἶναι καθ᾽ ὑπαγόρευ- σιλεύσῃ μαζί τους μέχρι τήν Δευτέραν
σιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παρουσίαν Του».
Τό αὐτό πρεσβεύουν καί οἱ Δεκα- Κατ᾽ αὐτούς, ἡ Ἐκκλησία ἔχει μέλη
τριμερῖται Φλωρινο-Σεραφειμικοί καί Νεοημερολογίτας καί Παλαιοη-
διά τούς Νεοημερολογίτας καί τήν μερολογίτας ὅλων τῶν προελεύσεων
Ἐκκλησίαν των, δι᾽ ὅ καί ἔλαβον παρ᾽ καί ἀποχρώσεων.
αὐτῶν τήν Νεοημερολογιτικήν ἐπι- Ἡ Ἱστορική ἀλήθεια τῆς ἐποχῆς
σκοπικήν χειροτονίαν τό 1960 ἀπό τοῦ 1948, τήν ὁποίαν ἀπέδειξαν καί
τόν Σεραφείμ καί τόν Θεόφιλον καί ἐγγράφως οἱ ἄλλοι τέσσαρες Ἐπί-
τό 1962 ἀπό τόν Λατινόφρονα Λε- σκοποι, εἶναι ὅτι ὁ μόνος Ὀρθόδοξος
όντιον. Δι᾽ αὐτό εἶναι ὄντως καί δι- Ἐπίσκοπος ἦτο ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος.
Δέν ὑπῆρχον ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπί- κοινωνοῦντας αὐτοῖς, οἱ ὁποῖοι θά

σκοποι πλήν τοῦ Βρεσθένης οἱ ὁποῖοι ἐδίκαζον τόν ἑαυτόν των; Οἱ ἴδιοι
νά ἠγνοήθησαν. Ἀκόμη καί νά εἶχον θά ἦσαν καί Δικαζόμενοι καί Δικα-
ἀγνοηθῆ, τό ὁποῖον εἶναι ψευδέστατον, σταί καί Κατήγοροι καί Μάρτυρες ;
διατί οἱ τέσσαρες αὐτοί δέν προέβησαν Δέν εἶναι δυνατόν νά παραβλέπῃ
εἰς χειροτονίας ἐπισκόπων, ἀλλά ἤ κανείς ὅτι, μία Σύνοδος, διά νά
προσεχώρησαν εἰς τό Νέον Ἡμερολό- εἶναι καί νά θεωρῆται Ὀρθόδοξος,
γιον ἤ ἀπέθανον μέ τό «ΔΥΝΑΜΕΙ διά νά ἐκδόσῃ Ἐγκύρους Ἀποφά-
ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ » καί τήν ὑπο- σεις ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, πρέπει νά
κριτικήν ἀναμονήν μελλούσης Συνό- ἔχῃ ἐκ τῶν προτέρω ἀποδεχθῇ ὅλας
δου ἡ ὁποία δέν ἔγινε μέχρι σήμερον ; τάς Ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων
Ἀλλά καί ἐάν ἐγένετο μία νέα Ὀρθοδόξων Συνόδων, τῶν ὁποίων
Σύνοδος, ἀπό ποίους θά ἀπετελεῖτο; θά ἀποτελῇ τήν σύμφωνον συνέ-
Ἀπό τούς Νεοημερολογίτας καί τούς χειαν καί πρός τάς ὁποίας δέν θά
Τό παραπλεύρως περιοδικόν
τοῦ Ἀστορίας Πέτρου Ἀστυ-
φίδου, Πυρσός Ὀρθοδοξίας,
Ἀπρίλιος 30, 1979, εἶναι ἡ
πλέον ἀντιπροσωπευτική
ἔκφρασις τοῦ φρονήματος
τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ
Οἰκουμενισμοῦ τῶν Φλωρι-
νοσεραφειμικῶν ΟΥΝΙΤΩΝ
τοῦ Νέου Ἡμερολογίου.
Τό σχεδιάγραμμα παρουσιά-
ζει ὅλα τά Πατριαρχεῖα καί
τάς Αὐτοκεφάλους Ἐκκλη-
σίας Νέου καί Παλαιοῦ Ἡμε-
ρολογίου, καθώς καί τάς
παρατάξεις τῶν Γ.Ο.Χ.
Ἑλλάδος, ὡς συναπαρτί-
ζοντα τήν Μίαν Ἐκκλησίαν
καί ὡς ἀποτελοῦντα μέλη
τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Τότε διατί πῆγαν εἰς τήν
Ἀμερικήν νά χειροτονηθοῦν
παρανόμως καί μέ πᾶσαν
ἀντικανονικότητα, ἐφ᾽ ὅσον
κατ᾽ αὐτούς ἡ Νεοημερολογι-
τική Ἐκκλησία εἶναι Ὀρθόδο-
ξος; Καί διατί δέν δέχονται τήν ἐγκυρότητα τῶν Ἀποφάσεων αὐτῆς ἡ ὁποία
τούς καθῄρεσε καί ἐπανέφερεν αὐτούς εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν;
ἀντιτίθεται οὔτε θά ἀντιφάσκῃ. Εἰ μέ τό κενολόγημα περί μελλούσης

δέ ἄλλως θά εἶναι Αἱρετική Ὁπότε Συνόδου, χωρίς οἱ ἴδιοι νά χειροτο-
μία μέλλουσα Σύνοδος ἡ ὁποία θά νήσουν Ἐπισκόπους.
συνήρχετο ποτέ, κατά τήν προσδο- Ποῖος ἐκώλυεν τούς τέσσαρας
κίαν τῆς πλάνης τῶν Φλωρινικῶν, διά Ἐπισκόπους μετά τήν Ὁμολογίαν τοῦ
νά κρίνῃ τό Νέον Παπικόν Ἡμερο- Μαΐου τοῦ 1950 νά χειροτονήσουν
λόγιον, θά πρέπει νά ἀποδεχθῇ τάς Ἐπισκόπους; Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ.
Ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων περί Καί ἀπόδειξις τῆς ἀπιστίας των εἶναι
αὐτοῦ Πανορθοδόξων Συνόδων (1 1583, ἡ Νεοημερολογιτική συνείδησίς των
1587, 1593, 1848) καί νά δεχθῇ τήν καί ὁ βίος των, αἱ μέχρι τοῦ θανάτου
ΚΑΤΑΔΙΚΗΝ καί τόν ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ- των Ἀντιεκκλησιαστικαί πράξεις
ΣΜΟΝ τῆς Ἡμερολογιακῆς Ἀλλαγῆς. των, μαρτυρούμεναι ὑπό τῆς ἀδια-
Ἀλλοιῶς δέν θά εἶναι Ὀρθόδοξος ἀλλά ψεύστου Ἱστορίας, ἡ ὁποία παρατί-
Αἱρετική. Οἱ δέ Ὀρθόδοξοι, ὄχι μόνον θεται ἐν συνόψει εἰς τήν συνέχειαν:
δέν θά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά τήν Τήν 11ην Δεκεμβρίου τοῦ 1950, ὁ
δεχθοῦν, ἀλλά θά ἔχουν καί τήν ὑπο- πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος διά
χρέωσιν νά τήν ἀπορρίψουν. δημοσιεύσεώς του εἰς τήν ἐφημερίδα
Δέν ὑφίσταται λοιπόν πραγματικός «Βραδυνή» ἀνακαλεῖ τήν Ὁμολο-
λόγος ἀναμονῆς διά νά κριθῇ εἰς τό μέλ- γίαν τῆς 26ης Μαΐου τοῦ 1950, ἰσχυ-
λον τό Νέον Ἡμερολόγιον, ὡς νά μήν ρίζεται ὅτι εἶναι τό καθαρόν αἷμα
εἶχε λάβει θέσιν περί αὐτοῦ ἡ Ἐκκλη- εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Νέου Ἡμε-
σία. Ἡ κρίσις τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ρολογίου τήν ὁποίαν ἀναγνωρίζει ὡς
δεδομένη καί ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ. Ὀρθόδοξον, ὁμολογεῖ ὅτι ὑποκρίνε-
Οὔτε καί τυπικός λόγος ἀναμονῆς ται τόν Παλαιοημερολογίτην καί
ὑφίσταται, ὡς νά ἦτο ἀναγκαῖον νά δηλώνει ὅτι περιμένει μίαν μέλλου-
ἐπιβληθῇ ὑπό Συνόδου ἡ ὑπάρχουσα σαν Σύνοδον διά νά κρίνῃ τό θέμα
Καταδικαστική Ἀπόφασις. Διότι τό τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου.
Νέον Ἡμερολόγιον ἀποτελεῖ κατε- Τό 1951, οἱ τέσσαρες Ἐπίσκοποι,
γνωσμένην καινοτομίαν. ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ὁ
Ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία Κυκλάδων Γερμανός, ὁ Χριστιανου-
δέν εἶναι Δυνάμει Σχισματική. Εἶναι πόλεως Χριστόφορος καί ὁ Διαυλείας
ΕΝΕΡΓΕΙᾼ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ εὐθύς Πολύκαρπος, ἐξέδωκαν Ἐγκύκλιον
ἀμέσως ἀπό τῆς 10ης Μαρτίου 1924, εἰς τήν ὁποίαν ἐπικαλοῦντο διά πολ-
ὅτε εἰσήγαγε τό Παπικόν Ἡμερολό- λοστήν φοράν τήν δικολαβικήν σο-
γιον, τό φέρον ἐπί τῶν δεχομένων φιστείαν περί «Δυνάμει καί ὄχι
αὐτό τήν ἀμετάκλητον καταδίκην καί Ἐνεργείᾳ», διακηρύσσοντες ὅτι ἡ
τό Αἰώνιον Ἀνάθεμα τῆς ΟΡΘΟΔΟ- Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία, μέχρι
ΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου,
Οἱ Φλωρινικοί Ἐπίσκοποι ἀπέ- εἶναι ἡ Κανονική Ἐκκλησία καί Τα-
θανον πλανῶντες καί πλανώμενοι μειοῦχος τῆς Θείας Χάριτος, καί λέ-
γοντες: «τό ζήτημα τοῦτο τυγχάνει ἀμφότεροι καί ἐτάφησαν καί τό μνη-
ἐπίδικον ἐνώπιον τῆς Πανορθοδόξου μόσυνον αὐτῶν ἀπώλετο μετ᾽ ἤχου.
Συνόδου . . . . μέχρι τῆς ὁριστικῆς Ἐξαπατήσαντες τόν κόσμον ἐπί 20 ἔτη,
καί ἐγκύρου διευθετήσεως ὑπό Πα- δέν ἄφησαν διαδόχους διότι οὐσιαστι-
νορθοδόξου Συνόδου τοῦ σοβαροῦ καί κῶς ἐπίστευον ὅτι τό Νέον Ἡμερολόγιον
σκανδαλώδους τούτου ζητήματος ». εἶναι ἡ Κανονική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Τήν 24-3-1951, ἀπέθανεν ὁ Κυ- Ἡ πεμπτουσία τῆς ὑπ᾽ αὐτῶν χρή-
κλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος, σεως τοῦ «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνερ-
ἀναμένων μέλλουσαν Σύνοδον. γείᾳ», δέν ἔγκειτο εἰς τό ὅτι πράγματι
Τήν 3-11-1952, οἱ τρεῖς δεκατρι- ἀνέμενον τήν σύγκλησιν μιᾶς μελ-
μερῖται ἐπίσκοποι ΠΑΡῌΤΗΘΗΣΑΝ λούσης Συνόδου διά νά κρίνῃ τήν
τῆς ἡγεσίας τῶν Παλαιοημερολογιτῶν Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν, ἀλλά
δι᾽ ἐγγράφου των πρός τό Ὑπουργεῖον εἰς τό ὅτι πραγματικῶς ἐπίστευον
Παιδείας καί Θρησκευμάτων. ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία
Τό 1953, ὁ Χριστόφορος Χατζῆς ἦτο Κανονική καί Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-
καί ὁ Πολύκαρπος Λιώσης, συνε- σία, ἔχουσα Θείαν Χάριν καί ἐγκυ-
πεῖς εἰς τό κακόδοξον φρόνημά των ρότητα εἰς τά Μυστήριά της καί εἰς
περί «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ», τάς Ἀποφάσεις της. Αὐτό προκύπτει
προσεχώρησαν δι᾽ αἰτήσεώς των εἰς καί ἀπό τάς ἐπισήμους δημοσιεύσεις
τήν Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν των καί ἀπό τό ὅτι προσέφευγον εἰς
καί ἐγένοντο δεκτοί, ὡς ἐπίσκοποι αὐτήν νά τούς ἀποκαταστήσῃ.
αὐτήν τήν φοράν καί διωρίσθησαν Μία ἐπί πλέον ἀπόδειξις τούτου προ-
εἰς ἐπισκοπάς καί ἀπέθανον ἐν τῇ έκυψεν κατά τήν συνάντησιν ἀντιπρο-
Κακοδοξίᾳ τοῦ Σχίσματος. σωπειῶν τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν
Τήν 7-9-1955, ἀπέθανεν ὁ πρώην Ματθαιϊκῶν, εἰς τό Μετόχιον τοῦ Κο-
Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, ρινθίας Καλλίστου (Πύλου 42, Κολω-
ὁ πατριάρχης τοῦ ἑρμαφροδίτου Πι- νός, Ἀθῆναι, τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1966)
στεύω τοῦ Φλωρινισμοῦ: Ναί μέν ἡ ὁποία ἐγένετο πρός διερεύνησιν τῶν
τό Νέον Ἡμερολόγιον δέν εἶναι δυνατοτήτων ἑνώσεως. Εἰς αὐτήν τήν
Ὀρθόδοξον καί δέν εἰσήχθη Κανο- συνάντησιν συμμετεῖχον οἱ, Κορινθίας
νικῶς, ἡ Νεοημερολογιτική ὅμως Κάλλιστος, Κιτίου Ἐπιφάνιος καί Μεσ-
Ἐκκλησία εἶναι Ἔγκυρος καί Κα- σηνίας Γρηγόριος, διά τήν Ματθαιϊκήν
νονική. Ναί μέν τό Παλαιόν πλευράν, καί διά τήν Φλωρινικήν, ὁ
Ἡμερολόγιον εἶναι Πανορθόδοξος Ἀρχιμανδρίτης Ματθαῖος Λαγγῆς, ὁ μο-
θεσμός, οἱ Παλαιοημερολογῖται ναχός Βίκτωρ Ματθαίου, ὁ μοναχός
ὅμως δέν εἶναι ἡ Ἔγκυρος καί Μάρκος Χανιώτης καί ὁ λαϊκός θεολό-
Κανονική Ἐκκλησία ἀλλά εἶναι γος Σταῦρος Καραμῆτσος. Κατά τήν
ὅπως οἱ Προτεστάνται !!! διάρκειαν τῶν συζητήσεων, ὁ θεολόγος
Ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Σταῦρος Καραμῆτσος διετύπωσε τήν
καί ὁ Κυκλάδων Γερμανός, ἀπέθανον βεβαιότητα ὅτι «ἐάν ὁ Βρεσθένης Ματ-
θαῖος εἶχε λάβει σύμψηφον ἀπό ἕνα ΔΙΑΤΙ, μετά τάς χειροτονίας τοῦ 1948,
Νεοημερολογίτην Ἀρχιερέα, θά ἦσαν ὅταν αὐτοί ἦσαν τρεῖς Ἐπίσκοποι,
ἐν τάξει αἱ χειροτονίαι του»!!! Τήν καί μετά τό 1950, ὅταν αὐτοί ἦσαν
ἀπροσδόκητον ταύτην δήλωσιν ἤλεγ- τέσσαρες, δέν συνεδρίασαν ὡς Σύνο-
ξεν δριμύτατα ὁ Φλωρινικός μοναχός δος νά καταδικάσουν τόν Βρεσθένης ἤ
Μάρκος Χανιώτης, διά τῆς ἐπιτιμή- καί νά προβοῦν εἰς χειροτονίας ἐπι-
σεως, «Κύριε Σταῦρο, Πίπτωμεν ἀπό σκόπων οἱ ἴδιοι, διά νά ἀποδείξουν ὅτι
τῆς στιγμῆς ταύτης !» Τοῦτο δέ ἔπρα- ὄντως ὑπῆρχον καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι
ξεν ὁ μοναχός Μάρκος, ὄχι διότι δέν Ἐπίσκοποι οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀγνοηθῆ;
ἦτο σύμφωνος μέ τήν ἄποψιν Καρα- Διότι δέν ἐπίστευον ὅτι εἶναι Σύν-
μήτσου περί τῆς ἐγκυρότητος τῆς Νε- οδος καί ὅτι ἀποτελοῦν ἄλλην Ἐκκλη-
οημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ σίαν, διαφορετικήν ἀπό τήν Νεοημε-
ἄλλωστε ὁ ἴδιος τήν εἶχε παραδεχθῆ εἰς ρολογιτικήν.
πολλάς του δημοσιεύσεις καί εἶχε δεχθῆ Ἄρα καταρρίπτεται ὁλοσχερῶς καί δι᾽
τήν ἐκ Νεοημερολογιτῶν χειροτονίαν ἕν ἀκόμη λόγον τό ἐπιχείρημά των, ὅτι
τοῦ Ἀκακίου, ἀλλά διότι ἦτο διπλωμα- δῆθεν ὑπῆρχον καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι
τικῶς ἄστοχον νά ἀποκαλυφθῇ ἡ θέσις Ἐπίσκοποι τό 1948, καί δέν δύνανται
αὐτή εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν. πλέον νά ἀρνηθοῦν τήν ΚΑΝΟΝΙ-
Ἄν κάποιος ὅμως ἀφήσῃ κατά μέ- ΚΟΤΗΤΑ τῶν χειροτονιῶν Ἐπισκό-
ρος ὅλα τά ἐπιχειρήματα τῶν Ματθαι- πων ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου.
ϊκῶν, καί θελήσῃ νά δεχθῇ τήν κατη- Ἀπεδείχθη ἱστορικῶς ἀλλά καί
γορίαν τῶν Φλωρινικῶν, ὅτι τό 1948 ἐκ τῆς ἰδίας αὐτῶν ὁμολογίας ὅτι
ὑπῆρχον καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπί- δέν ὑπῆρχεν ἄλλος Ὀρθόδοξος
σκοποι, τότε προσκρούει εἰς τό ἀμεί- Ἐπίσκοπος ὁ ὁποῖος νά ἠγνοήθη
λικτον ἱστορικόν ἐρώτημα: Ἐφ᾽ ὅσον ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου εἰς
αἱ ὑφ᾽ ἑνός χειροτονίαι τοῦ Βρεσθέ- τάς χειροτονίας τοῦ 1948, καί
νης ἦσαν παράνομοι, διότι ὑπῆρχον οὕτω καταρρίπτεται παντελῶς
καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι, τότε καί ἡ δευτέρα κατηγορία των.
Τ Ρ Ι Τ Η Κ Α Τ Η Γ Ο Ρ Ι Α : Ὅ τ ι ἡ χ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ἐ π ι σ κ ό π ο υ ὑ φ ᾽ ἑν ό ς
ἐπισκόπου εἶναι ἀνίσχυρος καί ἄκυρος.
Εἰς τήν κατηγορίαν αὐτήν οἱ Φλω- ΝΗΝ τήν ΥΠΑΡΞΙΝ καί ἄλλων Ἐπι-
ρινοσεραφειμικοί ἐπικαλοῦνται τόν σκόπων, ἤτοι τήν Ὕπαρξιν Συνόδου
Πρῶτον Ἀποστολικόν Κανόνα ὁ ὁποῖος Ἐπισκόπων. Τό 1948 ὅμως, ὅπως ἀπε-
λέγει, «Ἐπίσκοπος ὑπό δύο ἤ τριῶν δείχθη ἀνωτέρω, δέν ὑφίστατο Σύνοδος
ἐπισκόπων χειροτονείσθω». Κάνουν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων. Ὁ Βρεσθένης
ὅμως αὐθαίρετον ἐπίκλησιν καί αὐθαί- Ματθαῖος ἦτο ὁ μόνος Ὀρθόδοξος Ἐπί-
ρετον ἑρμηνείαν αὐτοῦ τοῦ Κανόνος. σκοπος. Αὐτός μόνος διεκράτει ἕως τέ-
Τόν ἐπικαλοῦνται αὐθαιρέτως, διότι λους ὅσα ἐπίστευεν καί ὡμολόγει ἐξ
οὗτος ὁ Κανών θεωρεῖ ὡς ΔΕΔΟΜΕ- ἀρχῆς καί βάσει τῶν ὁποίων ἐδέχθη τήν
Κανονικήν Χειροτονίαν του τό 1935. ἱερεῖς. Ποῦ λοιπόν ὑπῆρχον καί ἄλλοι
Ὁ Α´ Ἀποστολικός Κανών καί ὅσοι Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι τούς ὁποίους ὁ
ἄλλοι σχετικοί Ἱεροί Κανόνες ὑπάρχουνΒρεσθένης Ματθαῖος ἠγνόησεν ὥστε
θά εἶχον ἐφαρμογήν εἰς τήν περίπτω- νά ἔχῃ ἐφαρμογήν ὁ Α´ Ἀποστολικός
σιν τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948 ἐάν ὁ Κανών; Οὐδαμοῦ.
Βρεσθένης Ματθαῖος ἦτο Πνευματικῶς Ὅλοι αὐτοί ἐπίστευον ἄλλα τό 1935
ἡνωμένος καί εἶχεν Ἐκκλησιαστικήν καί ἄλλα ἀργότερον, ὅπως ἐμφαί-
Ἐπικοινωνίαν μετά τῶν ἄλλων τεσσά- νεται ἐκ τῶν Ἐγκυκλίων των, τῶν
ρων Ἐπισκόπων καί παρά ταῦτα ἐχει- Ἐπιστολῶν των καί ἄλλων Δημο-
ροτόνει μόνος του. Ὅμως ὁ Βρεσθένης σίων Ἐγγράφων, καί ἐξ ὅλης τῆς ζωῆς
Ματθαῖος ἦτο δι᾽ ἐπισήμων Ἐγκυκλίων των καί μέχρι τοῦ θανάτου των. Δι᾽
χωρισμένος ἐκ μέν τῶν πρώην Φλωρί- αὐτό περιῆλθον εἰς ὁμολογιακήν ἀνυ-
νης καί Δημητριάδος ἀπό τό 1937, ἐκ παρξίαν. Οἱ ἀνύπαρκτοι εἰς τήν Ὀρθο-
δέ τοῦ Κυκλάδων ἀπό τό 1943. Ἐπί δοξίαν δέν δύνανται νά κατηγορήσουν
πλέον, οἱ Χατζῆς καί Λιώσης κατά τήν τόν ὑπάρχοντα ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, οὔτε
δεκαετίαν 1935-1945 εἶχον ἐπιστρέψει διά τό ὅτι ὑπάρχει οὔτε διά τό ὅτι μόνος
καί πάλιν εἰς τό Νέον Ἡμερολόγιον ὡς αὐτός ὑπάρχει. Ἐπικρίνοντες τόν μόνον
Ὀρθόδοξον Ἐπίσκο-
πον Βρεσθένης Ματ-
θαῖον, ἐπικρίνουν τόν
ἑαυτόν των.
Διατί οἱ τέσσαρες
Παλαιοημερολογῖται,
ὁ πρώην Φλωρίνης, ὁ
Κυκλάδων, ὁ Χρι-
στιανουπόλεως καί ὁ
Διαυλείας, οἱ ἔχοντες
τήν «ἐγκυρότητα»
τοῦ ἀριθμοῦ, ΔΕΝ
ἐχειροτόνησαν Ἐπι-
σκόπους εἰς «κκανο-
νικάς» χειροτονίας,
κανονικωτέρας κατ᾽
Ὁ‘ἀείμνηστος Πρωτοσύγκελος‘καί Ἀρχιγραμματεύς τῆς αὐτούς, τῶν χειροτο-
Ἱερᾶς Συνόδου Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, ἐκ τῶν νιῶν τοῦ Βρεσθένης
στενῶν συνεργατῶν τοῦ Ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Ματθαίου τό 1948;
Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ματθαίου Α´ (Καρ- Διότι ἐψεύδοντο,
παθάκη). Συνέβαλε καθοριστικά εἰς τάς χειροτονίας ὑπεκρίνοντο, ἦσαν
τοῦ 1948 καί ἔμεινε πιστός ἕως θανάτου εἰς τό Πιστεύω
τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος. Φοβερός πολέμιος τοῖς ὑπεναντίοις.
ΠΡΟΔΟΤΑΙ τῆς Ὀρ-
θ ο δ ο ξ ί ας . Δ ι ᾽ αὐ τ ό
ἀπέθανον καί ἐτάφησαν, ὄχι μόνον χειροτονηθείς. Ὁ δέ χειροτονηθείς κα-

ἄνευ διαδόχων, ἀλλά καί ἐν τῷ Σχί- θαιρεῖται καί ἐπαναφέρεται εἰς τήν
σματι ὡς ΚΑΚΟΔΟΞΟΙ. Διά τοῦ βίου τάξιν τῶν Μοναχῶν ἀπό τόν βαθμόν
των κατέστη δημοσίως φανερός ὁ τοῦ ᾽Επισκόπου, καί ὄχι ἀπό τόν βαθ-
ἐσωτερικός των κόσμος, τό πραγμα- μόν τοῦ Πρεσβυτέρου. Αὐτό ἀποδει-
τικό πιστεύω τῆς ψυχῆς των, ἡ παν- κνύει ὅτι ἔγινε ἡ εἰς Ἐπίσκοπον
τελής ἔλλειψις Ὀρθοδόξου φρονήματος χειροτονία του ὑφ᾽ ἑνός μόνον Ἐπισκό-
καί τό ἐν αὐτοῖς ἐμφωλεῦον Αἱρετι- που, ἀλλά ἡ Σύνοδος δέν τήν δέχεται διά
κόν φρόνημα τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ λόγους τούς ὁποίους αὐτή κρίνει.
ΟΥΝΙΤΙΣΜΟΥ. Ἐάν ὅμως κρίνῃ ὅτι
Εἰς τήν τρίτην κα- ἦτο δικαιολογημένη ἡ
τηγορίαν αὐτήν οἱ Φλω- ὑφ᾽ ἑνός χειροτονία,
ρινοσεραφειμικοί ὅπως ἔχει γίνει πολ-
ἑρμηνεύουν αὐθαιρέ- λάκις εἰς τήν Ἱστορίαν
τως τόν Α´ Ἀποστολι- τῆς Ἐκκλησίας, τότε
κόν Κανόνα, διότι οὗτος ἀναγνωρίζει αὐτήν δι᾽
ὁ Κανών, ὡς προελέχθη, ἐγγράφου Πράξεως,
δέν καταδικάζει αὐτήν ὄχι διά τελετῆς νέας
καθ᾽ ἑαυτήν τήν ὑφ᾽ χειροτονίας ἤ ἔστω χει-
ἑνός χειροτονίαν ὡς ροθεσίας ἤ διά συγχω-
ἄκυρον καί ἀνίσχυ- ρητικῆς εὐχῆς. Τοῦτο
ρον. Ὁ Πρῶτος Ἀπο- σημαίνει ὅτι ἰσχυρός
στολικός Κανών δέν ὁ εἷς Ἐπίσκοπος εἰς τό
ὁρίζει ὅτι ὁ εἷς Ἐπί- χειροτονῆσαι Ἐπισκό-
σκοπος δέν ἐξαρκεῖ πους, ἀλλά διά νά μήν
διά τήν χειροτονίαν «Ἡ Χειροτονία Ἐπισκόπου προσκρούῃ εἰς τόν θε-
Ὑφ᾽ Ἑνός Ἐπισκόπου κατά τό
Ἐπισκόπου, οὔτε προ- Κανονικόν Δίκαιον τῆς Ὀρθο- σμόν τῆς Συνοδικό-
βλέπει ποινήν διά τόν δόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας», τητος πρέπει νά συν-
μόνον του χειροτονή- Πρωθιερέως Εὐγενίου Τόμ- τρέχουν σοβαροί Ἐκ-
πρου, ἔκδοσις Κήρυκος Γνη-
σαντα ἤ διά τόν ὑφ᾽ σίων Ὀρθοδόξων, Ἀθῆναι 1949
κλησιαστικοί λόγοι,
ἑνός χειροτονηθέντα. ὅπως προανεφέρθη,
Ὅταν ὑπάρχῃ Σύνοδος Ἀρχιερέων διά νά χειροτονήσῃ μόνος του.
καί τελεσθῇ χειροτονία ἐπισκόπου ὑφ᾽ Ἐάν δηλαδή ὑπάρχῃ Σύνοδος ἀπο-
ἑνός ἐπισκόπου, τότε μόνον ἐγείρεται τελουμένη π.χ. ἀπό 20 Ἐπισκόπους
θέμα καί τότε ἐξετάζεται ἡ περίπτωσις καί 5 ἐξ αὐτῶν προβοῦν πραξικο-
κατά τό ποιόν καί τήν ἀντικειμενικήν πηματικῶς εἰς χειροτονίαν ἐπισκό-
της ὑπόστασιν, καί ἐάν ἡ Σύνοδος δια- που ἄνευ τῆς συμφώνου γνώμης καί
κρίνῃ δόλον ἤ ἀντικανονικότητα, τότε συγκαταθέσως τῆς Συνόδου μετά τοῦ
καθαιρεῖται καί ὁ χειροτονήσας καί ὁ Μητροπολίτου, ὁ ἀριθμός τῶν χειρο-
τονησάντων δέν καθιστᾶ ἔγκυρον καί οὔτε εἷς ἄλλος Ἐπίσκοπος, ὅπως εἰς τήν
ἰσχυράν τήν χειροτονίαν, καίτοι αὕτη ἱστορικῶς ἀποδειχθεῖσαν περίπτωσιν
ἐτελέσθη ὑπό 5, ἀλλά καθαιροῦνται τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948.
καί οἱ χειροτονήσαντες καί ὁ χειτο- Ἰδού τί ἀναφέρεται εἰς τάς Ἀπο-
τονηθείς. Ἡ καθαίρεσις γίνεται ὄχι στο λικάς Διαταγάς:
διά τόν ἀριθμόν τῶν χειροτονησάν- «Ἐπίσκοπος ὑπό τριῶν ἡ δύο Ἐπι-
των, ἀλλά διά τήν ἀντισυνοδικότητα σκόπων χειροτονείσθω. Ἐάν δέ τις ὑπό
καί ἀντικανονικότητα τῆς ἐνεργείας. ἑνός χειροτονηθῇ Ἐπισκόπου, καθαιρεί-
Καί πάλιν, ἐάν μία Σύνοδος ἀποφα- σθω, καί αὐτός, καί ὁ χειροτονήσας αὐτόν.
σίσῃ τήν χειροτονίαν Ἐάν δέ ἀνάγκη κατα-
Ἐπισκόπου, ἀλλά διά λάβῃ ὑπό ἑνός χειρο-
συγκεκριμένους λόγους τονηθῆναι, διά τό μή
περιστάσεων καί ἀνω- δύνασθαι πλείονας πα-
τέρας βίας ἐμποδίζεται ἡ ραγενέσθαι, διωγμοῦ
ἀποστολή περισσοτέ- ὄντος ἤ ἄλλης τοιαύτης
ρων Ἐπισκόπων καί αἰτίας, ψήφισμα κομι-
ἀποστέλλεται ὑπό τῆς ζέσθω τῆς ἐπιτροπῆς
Συνόδου μόνον εἷς διά πλειόνων Ἐπισκόπων»
γαί, P.G. 1, 1124).

νά τελέσῃ τήν χειροτο- (Ἀποστολικαί Διατα-
νίαν, τότε ἡ χειροτονία
αὐτή εἶναι νόμιμος καί Αἱ Ἀποστολικαί Διατα-
κανονική χωρίς νά καθί- γαί, ὅταν ἀπαιτοῦν τήν
σταται ἀνίσχυρος λόγῳ ὑπό τριῶν ἡ δύο Ἐπι-
τοῦ ὅτι τελεῖται ὑπό ἑνός «Γεννηθήτω Φῶς», Πρωθιε- σκόπων χειροτονίαν
καί ὄχι ὑπό δύο ἤ τριῶν ρέως Εὐγενίου Τόμπρου, Ἐπισκόπου προϋπο-
Ἐπισκόπων ὅπως προ- Ἀθῆναι 1956, ἐν ᾧ γίνεται θέτουν ὅτι ἤδη ὑπάρ-
βλέπεται ἀπό τόν Α´ ἐκτενής ἐξέτασις τῆς δογ- χουν τόσοι ἤ περισσό-
ματικῆς πληρότητος καί
Ἀποστολικόν Κανόνα. τῆς ἀκεραιότητος τῆς χει-
τεροι Ἐπίσκοποι εἰς τήν
Καί ἐνῶ ὁ Α´ Ἀπο- ροτονίας Ἐπισκόπου ὑφ᾽ Ἐκκλησίαν καί, ΕΦ’
στολικός Κανών προ- Ἑνός Ἐπισκόπου καθώς ΟΣΟΝ ὑπάρχουν, ἀπα-
βλέπει 2 ἤ 3 χειροτο- καί Ἱστορική ἀναδρομή εἰς γορεύεται νά χειρο-
νοῦντας, αἱ Ἀποστολι- Ἐκκλησιαστικά προηγού- τονῆται Ἐπίσκοπος ὑφ᾽
μενα τοιαύτης χειροτονίας
καί Διαταγαί διαλαμ- ἑνός μόνον Ἐπισκόπου.
βάνουν ὅτι δύναται καί εἷς Ἐπίσκοπος Αἱ αὐταί Ἀποστολικαί Διαταγαί,
νά χειροτονήσῃ μόνος του, ἀκόμη καί ἀκόμη καί ὅταν ὑπάρχουν πολλοί
ἄν ὑπάρχουν καί ἄλλοι Ἐπίσκοποι οἱ Ἐπίσκοποι, δέχονται τήν ὑφ᾽ ἑνός
ὁποῖοι ἐμποδίζονται καί δέν δύνανται χειροτονίαν Ἐπισκόπου, διωγμοῦ
νά παρασταθοῦν διά λόγους ἀνωτέρας ὄντος ἤ ἄλ λη ς ἀνωτέρας βίας καί
βίας. Πόσον μᾶλλον ὅταν δέν ὑπάρχει ἀνάγκης, ἀρκεῖ νά σταλῇ ψήφισμα
τῶν μή δυναμένων νά δηλαδή ἀδικαιολογή-

π α ρα σ τ α θο ῦ ν ε ἰ ς τ ή ν τως, δέν λαμβάνουν
χ ε ι ρ ο τ ο ν ί αν . μ έ ρ ο ς . Δ έ ν ἀ π αγ ο -
Δέν προκύπτει ὑπό ρεύεται νά χειροτο-
τῶν Ἱερῶν Κανόνων νήσῃ εἷς, ἐφ᾽ ὅσον
οὐδεμία πρόνοια καί ὑπάρχῃ μόνον εἷς καί
οὐδέν συμπέρασμα ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος.
ὁ Εἷς Ἐπίσκοπος ἀδυ- ΔΕΝ ἀπαγορεύουν
νατεῖ νά χειροτονήσῃ οἱ Κανόνες τήν ὑφ᾽ ἑνός
Ἐπίσκοπον λόγῳ τοῦ χειροτονίαν ὡς ἀδυνα-
ὅτι εἶναι μόνον Εἷς. τοῦντος τοῦ ἑνός, ὡς
Δέν συμπεραίνεται μή ἔχοντος τήν πρός
ἀπό τούς Κανόνας ὅτι τελείωσιν τοῦ Μυστη-
εἶναι ἀμφισβητήσιμος ἤ «Ἡ Πραγματική Ἀλήθεια ρίου τούτου ἱερουργι-
ἀνυπόστατος ἡ ὑφ᾽ ἑνός περί τοῦ Κύρους τῆς Χειρο- κήν ἱκανότητα.
τονίας Ἐπισκόπου Ὑφ᾽
χειροτονία ἐπισκόπου Ἑνός Ἐπισκόπου», ὑπό
Οὐδείς Κανών ὑπάρ-
αὐτή καθ᾽ ἑαυτή. Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν Ζη- χει καί οὐδείς Κανών
Δέν θεμελιοῦται Δογ- λωτῶν τῶν Πατρίων Παρα- ἀναφέρει ὅτι ἀπαγο-
ματικῶς ἤ Κανονικῶς δόσεων, Ἀθῆναι 1958 ρεύεται νά χειροτονῆται
ἡ ἀδυναμία ἑνός Ἐπισκόπου νά χει- Ἐπίσκοπος ὑφ᾽ ἑνός ὅταν ΔΕΝ ὑφί-
ροτονήσῃ ἐπίσκοπον μόνος του. σταται ἄλλος Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος,
Ἡ χειροτονία Ἐπισκόπου χει- ὅπως δέν ὑφίστατο εἰς τάς ἱστορικάς
ροτονηθέντος ὑφ᾽ ἑνός Ἐπισκόπου, χειροτονίας τοῦ 1948. Ἐάν ὑπῆρχε
αὐτή καθ᾽ ἑαυτή, εἶναι ΚΑΝΟ- τοιοῦτος Κανών, θά ἐλύετο ὁ Βρεσθένης
ΝΙΚΗ καί ΕΓΚΥΡΟΣ, ἀπό ΔΟΓ- Ματθαῖος ἀπό τήν ὑποχρέωσιν ἥν εἶχε
ΜΑΤΙΚΗΣ ἀπόψεως, καί οὐδέποτε νά χειροτονήσῃ Ἐπισκόπους. Χειρο-
ἠ μ φ ι σ β η τ ή θ η ἡ Δ Ο Γ Μ Α Τ Ι Κ Η τονήσας τό 1948, ὁ Βρεσθένης δέν
ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ κατέλυσε τόν νόμον, ἀλλά τήν ἀνάγ-
Ὁ Α´ Ἀποστολικός Κανών λοιπόν

αὐ τ οῦ τ ῆς Ι ΕΡ ΩΣ ΥΝΗΣ, ὅτ αν κην ἐπλήρωσεν.
συντρέχουν σοβαροί λόγοι.
Ὁ Α´ Ἀποστολικός Κανών καί οἱ διά τήν ἐφαρμογήν του προϋποθέτει
ἄλλοι σχετικοί Κανόνες, διά τήν ὅτι ὑπάρχουν περισσότεροι τοῦ ἑνός
ἐφαρμογήν των θεωροῦν δεδομένην Ἐπίσκοποι καί ὅτι ὑπάρχει Σύνοδος.
τήν ΥΠΑΡΞΙΝ καί ἄλλων Ὀρθοδό- Δέν ὁρίζει τήν ἰσχύν τῶν ἀριθμῶν
ξων Ἐπισκόπων. Ἀπαγορεύουν τήν αὐτῶν καθ᾽ ἑαυτῶν διά τήν δυνατότητα
χειροτονίαν ὑφ᾽ ἑνός καί κηρύσσουν τῆς τελέσεως τῆς χειροτονίας. Δέν κα-
αὐτήν Ἄκυρον ΕΦ’ ΟΣΟΝ ὑπάρχουν θιστᾶ οὔτε τήν ὑπό πολλῶν χειροτο-
καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι, ἔστω νίαν ἔγκυρον λόγῳ τοῦ ἀριθμοῦ οὔτε
καί εἷς, καί διά λόγους ἀνεπαρκεῖς, τήν ὑπό ἑνός ἄκυρον λόγῳ τῆς ἀριθ-
μητικῆς ἐλλείψεως. Ἀποβλέπει εἰς τήήν (Κεφ. ΣΤ´), ἀναφέρονται εἰς πρῶτον
ἑνότητα καί εἰς τήν συμμετοχήν ὅλης πρόσωπον ἑνικοῦ, δηλαδή εἰς τό πρό-
τῆς Συνόδου, ὡς Ἀνωτάτου Ἐκκλη- σωπον τοῦ ἑνός Ἀρχιερέως τοῦ τε-
σιαστικοῦ Θεσμοῦ Διοικήσεως καί ὡς λοῦντος τήν χειροτονίαν καί ὄχι τῶν
Ἑνιαίου Σώματος. λοιπῶν παρισταμένων. Ἡ εὐχή ἔχει
Ἐξ ἄλλου κατά τήν χειροτονίαν, ὡς ὡς ἑξῆς: «Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύ-
γνωστόν, ὅσοι Ἐπίσκοποι καί ἐάν ματος διά τῆς ἐμῆς μετριότητος προ-
παρίστανται, ὁ εἷς χειροτονεῖ καί ὅλαι βάλλεταί σε τόν Θεοφιλέστατον Ἱερέα
αἱ εὐχαί, κατά τό Μέγα Εὐχολόγιον καί ὑποψήφιον (τόν δεῖνα) Ἐπίσκο-
καί κατά τόν Συμεών Θεσσαλονίκης πον τῆς Θεοσώστου πόλεως (τῆσδε)».
ΠΟΙΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ
Οἱ Δεκατριμερῖται, ὡς καλοί ΟΥ- ἐπικαλεσθοῦν τόν ὅρον τοῦ «Δυνά-
ΝΙΤΑΙ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, μει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ», ἕως ὅτου
τήν μέν Ἐκκλησίαν τοῦ Νέου Ἡμε- συνέλθῃ Σύνοδος νά κρίνῃ τάς ὑφ᾽
ρολογίου ἐκήρυξαν Δυνάμει καί ὄχι ἑνός χειροτονίας καί μέχρι τότε θά
Ἐνεργείᾳ Σχισματικήν καί τά Μυ- ἦσαν καί θά ἔπρεπε νά λογίζωνται
στήριά της Δυνάμει καί ὄχι Ἐνερ- κανονικαί αἱ χειροτονίαι τοῦ Βρε-
γείᾳ ἄκυρα, τάς δέ χειροτονίας τοῦ σθένης. Βάσει τοῦ «Δυνάμει καί ὄχι
Βρεσθένης τό 1948 τάς ἀπεκήρυξαν Ἐνεργείᾳ», οἱ Φλωρινικοί θά ἔπρεπε
μετά βδελυγμίας ὡς Ἐνεργείᾳ ἄνευ νά ἀποδεχθοῦν τάς χειροτονίας τοῦ
κύρους καί ἄνευ ἰσχύος. Βρεσθένης τό 1948 ὡς κανονικάς καί
Διά τό Νέον Ἡμερολόγιον καί διά ἐγκύρους ἀκόμη καί νά μήν ἦσαν,
τά Μυστήρια τῶν Νεοημερολογιτῶν ἕως ὅτου ἀποφανθῇ περί αὐτῶν μία
ἐπεκαλέσθησαν τόν ἄσχετον μέ Σχί- ἁρμοδία Ὀρθόδοξος Σύνοδος.
σματα καί Αἱρέσεις ὅρον «Δυνάμει καί Ἐξ ἄλλου αἱ Ἀποστολικαί Διατα-
ὄχι Ἐνεργείᾳ». Διατί δέν ἐπεκαλέσθη- γαί λέγουν: «Ἐάν δέ τις ὑπό ἑνός
σαν τόν ὅρον αὐτόν ἐκεῖ ὅπου ἦτο σχε- χειροτονηθῇ Ἐπισκόπου, καθαιρεί-
τικός καί ἁρμόδιος, ἤτοι, διά τάς χειρο- σθω, καί αὐτός, καί ὁ χειροτονήσας
τονίας τοῦ Βρεσθένης τό 1948; αὐτόν». Τό δέ «καθαιρείσθω» ση-
Ἐάν ἦσαν ἔντιμοι, συνεπεῖς, ἀπρο- μαίνει ὅτι πρέπει νά συνέλθῃ Σύ-
κατάληπτοι, σοβαροί Ἐκκλησιαστικοί νοδος διά νά καθαιρέσῃ καί τόν
ἄνδρες καί ὄχι δικολάβοι ἀλχημισταί χειροτονήσαντα καί τόν χειροτονη-
οἱ ἐγείροντες τήν τρίτην κατηγορίαν θέντα, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι αὐτομά-
κατά τῆς ὑφ᾽ ἑνός χειροτονίας τοῦ τως καθηρημένοι, ἀλλά πρέπει νά
Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948, καί κριθοῦν ὑπό Συνόδου. Ἕως ὅτου
ἐάν πράγματι ἦτο ἀντικανονική ὡς ὅμως κριθοῦν καί κατακριθοῦν εἶναι
ἰσχυρίζονται, τότε θά ἔπρεπε νά μόνον Δυνάμει καθηρημένοι καί ὄχι
Ἐνεργείᾳ. Ἕως τότε τά μυστήριά πρῖσμα τοῦ «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνερ-
των εἶναι Ἔγκυρα καί Κανονικά γείᾳ », καί θά τάς ἐδέχοντο ὡς ΚΑ-
καί πρέπει νά γίνονται δεκτά. ΝΟΝΙΚΑΣ, ἕως ὅτου ἐξετασθοῦν
Μόνον εἰς αὐτήν καί εἰς παρο- ὑπό μελλούσης Συνόδου.
μοίας περιπτώσεις ἰσχύει ἡ χρῆσις Δι᾽ αὐτό καί ὁ τρόπος τῆς χρήσεως τοῦ
τοῦ ὅρου «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνερ- ὅρου «Δυνάμει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ » τούς
γείᾳ », καί ὄχι εἰς τήν περίπτωσιν χαρακτηρίζει ὡς πολιτικούς διπλωμάτας,
τοῦ Τελεσιδίκως Ἀναθεματισθέντος λογικῶς ἀνεντίμους καί στρεπτοδίκους.
Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου. Ἐάν πρός στιγμήν γίνουν ἀποδε-
Ἀλήθεια, διερωτᾶται κάθε λογικός κτοί οἱ ἰσχυρισμοί τῶν Φλωριναίων,
ἄνθρωπος, διατί ὁ ὅρος «Δυνάμει καί ὅτι καί αὐτοί ἦσαν Ὀρθόδοξοι ὅταν ὁ
ὄχι Ἐνεργείᾳ » δέν ἐχρησιμοποιήθη Βρεσθένης ἐχειροτόνησε μόνος του
ποτέ ἀπό τούς Φλωρινοσεραφειμι- καί δέν τούς ἔλαβεν ὑπ᾽ ὄψιν του, τότε
κούς, τούς ΟΥΝΙΤΑΣ τοῦ Νεοημερο- καί πάλι δέν θά ἔπρεπε νά ἀπορρί-
λογιτισμοῦ, διά τάς Χειροτονίας τοῦ πτουν τάς Χειροτονίας τοῦ Βρεσθένης
1948 καί ἐχρησιμοποιήθη κατά κόρον τό 1948, ἀλλά βάσει τοῦ ὅρου «Δυνά-
διά τό Νέον Ἡμερολόγιον, ὅπου δέν μει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ » θά ἔπρεπε νά
ἔχει οὔτε θέσιν οὔτε ἐφαρμογήν, ἀλλά τάς δέχωνται ὡς Κανονικάς μέχρι νά
εἶναι ἄσχετος; κριθοῦν ὑπό Συνόδου. Τοιαύτη Σύνο-
Δι᾽ αὐτό ὁ τρόπος τῆς Φλωρινικῆς δος δέν ἔγινε ποτέ καί δέν ἔχουν κατα-
χρήσεως τοῦ ὅρου «Δυνάμει καί ὄχι δικασθῆ αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948.
Ἐνεργείᾳ » δικαίως ἐχαρακτηρίσθη ὡς Ὁ κανών εἶναι ρητός καί σαφής: Ὁ
σοφιστικός καί δικολαβικός, ὡς Πύθειος παραβαίνων κανόνα καί ὡς ἐκ τούτου
χρησμός τοῦ Μαντείου καί ἀλχημεία. ἐπισύρων τήν ποινήν τῆς καθαιρέ-
Τόν ἐχρησιμοποίησαν διά λόγους σεως, ΔΕΝ εἶναι καί ΔΕΝ δύναται νά
μαγγανείας, νά γοητεύσουν ὅσον τό λογισθῇ ἐνεργείᾳ καθῃρημένος πρό
δυνατόν περισσοτέρους ὀπαδούς. Δέν κρίσεως καί ἐμπράκτου ὑπό Συνόδου
τόν ἐχρησιμοποίησαν διά λόγους πε- καθαιρέσεως. Ἰδού ἡ σχετική διασά-
ποιθήσεως, διότι ἐάν ἐπίστευον τό φισις ὑπό τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου: «Οἱ
ἐπιχείρημά των θά ἐδέχοντο τήν ὑπό Κανόνες προστάζουσι τήν Σύνοδον
τῶν Νεοημερολογιτῶν Καθαίρεσίν τῶν ζώντων Ἐπισκόπων, νά καθαί-
των καί θά ἐπέστρεφον ὁλοταχῶς ρουν τούς ἱερεῖς, ἤ νά ἀφορίζουν, ἤ νά
ἐν μετανοίᾳ εἰς τάς τάξεις τοῦ Νέου ἀναθεματίζουν τούς λαϊκούς ὅπου πα-
Ἡμερολογίου. ραβαίνουν τούς Κανόνας. Ὅμως ἄν ἡ
Πάλιν δέ, ἐάν εἶχον τήν ἀξιοπρέ- Σύνοδος δέν ἐνεργήσῃ ἐμπράκτως τήν
πειαν τῆς λογικῆς των οἱ ἀκριβολό- καθαίρεσιν τῶν ἱερέων, ἤ τόν ἀφορι-
γοι, οἱανδήποτε ἀντικανονικότητα σμόν, ἤ ἀναθεματισμόν τῶν λαϊκῶν,
διέβλεπον εἰς τάς Χειροτονίας τοῦ οἱ ἱερεῖς αὐτοί καί οἱ λαϊκοί οὔτε
Βρεσθένης, θά τήν ἔθετον ὑπό τό καθῃρημένοι εἶναι ἐνεργείᾳ οὔτε
ἀφωρισμένοι ἤ ἀναθεματισμένοι. στου μνήμης Κανονολόγοι Ζωναρᾶς

Ὑπόδικοι ὅμως, ἐδῶ μέν εἰς τήν κα- καί Βαλσαμών, ἑρμηνεύοντες τόν Δ´
θαίρεσιν καί ἀφορισμόν ἤ ἀναθεματι- Κανόνα τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ καί τόν ΙΓ´
σμόν, ἐκεῖ δέ εἰς τήν Θείαν Δίκην. . . . τῆς ἐν Καρθαγένῃ περί χειροτονίας
Ὅθεν σφάλλουσι μεγάλως ἐκεῖνοι οἱ Ἐπισκόπων (Σύνταγμα Θείων καί
ἀνόητοι ὅπου λέγουσιν, εἰς τούς πα- Ἱερῶν Κανόνων ὑπό Ράλλη καί Ποτλῆ,
ρόντας καιρούς, ὅλοι οἱ παρά κανόνας τόμ. Β´ 6.122, Τόμ. Γ´ 6.325 ) ὀρθῶς
χειροτονηθέντες ἱερωμένοι εἶναι ἐνερ- διαγορεύουσιν ὅτι «περί ἐκλογῆς» πρό-
γείᾳ καθῃρημένοι. Ἱεροκατήγορος κειται καί οὐχί «περί χειροτονίας».
γλῶσσα εἶναι ἐκείνη ὅπου ἀνοήτως τά Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Νικόδημος εἰς τήν ἐν
τοιαῦτα λόγια φλυαρεῖ, μή νοοῦσα ὅτι, τῷ Ἱερῷ Πηδαλίῳ Ὑποσημείωσιν τοῦ
ἡ προσταγή τῶν Κανόνων, χωρίς τήν Α´ Ἀποστολικοῦ Κανόνος παραθέτει
ἔμπρακτον ἐνέργειαν τοῦ β´ προσώ- τήν γνώμην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
που, ἤτοι τῆς Συνόδου, εἶναι ἀτέλε- Χρυσοστόμου περί «χειροτονίας ἀντί
στος, ἀμέσως καί πρό κρίσεως μή ψήφου ἐκλαμβανομένης».
ἐνεργοῦσα καθ᾽ ἑαυτήν. Αὐτοί οἱ ἴδιοι Εὑρίσκεται διάταξις τοῦ Α´ Ἀπο-
Θεῖοι Ἀπόστολοι, φανερά ἐξηγοῦσι στολικοῦ Κανόνος ἡ ὁποία ὁρίζει ὅτι
τόν ἑαυτόν τους μέ τόν ΜΣΤ´ Κανόνα Ἐπίσκοπος χειροτονήσθω ὑπό Ἐπι-
τους, ἐπειδή δέν λέγουσι πώς ἤδη εὐθύς σκόπων δύο ἤ τριῶν, πλήν δέν ἀπα-
ἐνεργείᾳ εὑρίσκεται καθῃρημένος . . . γορεύει τήν χειροτονίαν Ἐπισκόπου
ἀλλά καθαιρεῖσθαι προστάζομεν, ὑφ᾽ ἑνός Ἐπισκόπου, οὐδέ ἐξηγεῖ τόν
ἤγουν νά παρασταθῇ εἰς κρίσιν, καί λόγον τῆς ἐννοίας «δύο ἤ τριῶν»
ἄν ἀποδειχθῇ πώς τοῦτο ἔκαμε, τότε ἀντί τῆς πλέον καταλλήλου δι᾽ ἀπα-
ἄς γυμνωθῇ, μέ τήν ἰδικήν σας ἀπό- γόρευσιν «τριῶν ἤ δύο », οὔτε κυ-
φασιν ἀπό τῆς Ἱερωσύνης, τοῦτο προ- ρώσεις ἀπαγγέλλει κανονικάς διά
στάσσομεν » (Ἅγιος Νικόδημος, τήν μή τήρησιν τῆς διατάξεως.
ὑποσημείωσις Γ´ Ἀποστολικοῦ Κα- Παρομοίως, εἰς τάς Ἀποστολικάς
νόνος, Ἱερόν Πηδάλιον, σελ. 4-5). Διαταγάς, Βιβλίον Γ´ 20, τό αὐτό πε-
Ἄρα καί μέ βάσιν τό ἰδικόν ριέχεται χωρίς κάποιαν κύρωσιν διά
των σκεπτικόν τοῦ «Δυνάμει καί τήν μή τήρησιν τῆς Διαταγῆς, καί χω-
ὄχι Ἐνεργείᾳ » καταρρίπτεται ὁλο- ρίς τήν ἀπαγόρευσιν τῆς χειροτονίας
σχερῶς ὡς ἀνίσχυρος καί ἀνυπό- Ἐπισκόπου ὑφ᾽ ἑνός τοιούτου.
στατος καί ἡ τρίτη κατηγορία. Οὐδεμία ἀπειλή ἀντικανονικότητος
Ἐν συνόψει, διά τήν χειροτονίαν ἐπικρέμμαται ἐπί τῶν Χειροτονιῶν
Ἐπισκόπου οὐδαμοῦ εὑρίσκεται νομο- τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948,
θετημένον καί δή διά τήν τελείωσιν τοῦ διότι οὐδείς συντρέχει λόγος ἀκυρό-
Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, ὅτι ἀπαι- τητος ἤ ἐλλείψεως νομίμων προϋπο-
τεῖται ἡ τέλεσις τούτου ὑπό τριῶν Ἐπι- θέσεων διά τήν χειροτονίαν τῶν
σκόπων ἤ ὑπό δύο ἤ ὑφ᾽ ἑνός. Οἱ ἀλή- συγκεκριμένων Ἐπισκόπων.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΙΚΡΙΣΕΩΝ

ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΤΟΥ 1948
Ἐν κατακλείδι, συμπεραίνεται ὅτι, Συνόδου των. Οὔτε βεβαίως ἔχουν
αἱ δύο πρῶται ἀπό τάς προαναφερθεί- ψῆφον εἰς τάς συνεδρειάσεις τῆς Συ-
σας κατηγορίας κατά τῶν ὑφ᾽ ἑνός Χει- νόδου τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων.
ροτονιῶν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό Φαίνεται λοιπόν ἐκ πρώτης ὄψεως
1948, δηλαδή ὅτι συνέστησαν ἐπανα- πειστικόν τό ἐπιχείρημα τῆς κατηγο-
στατικήν πρᾶξιν κατά τῆς Ἐκκλησίας ρίας αὐτῆς, ἀλλά τό γεγονός ὅτι δέν
καί ὅτι ἠγνοήθησαν οἱ ἄλλοι Ἐπίσκο- ἐχρησιμοποιήθη ὑπό τῶν συγχρόνων
ποι, οὐσιαστικῶς προϋποθέτουν τήν τοῦ Βρεσθένης καί πολεμίων αὐτοῦ Δε-
ἐγκυρότητα τῆς Νεοημερολογιτικῆς κατριμεριτῶν Ἐπισκόπων, μαρτυρεῖ
Ἐκκλησίας, ὅπερ ἔστι θέσις Βλάσφη- ὅτι πρόκειται περί ἱστορικῶς ἀσχέτου
μος καί Αἱρετική καί ἀπορρίπτεται ἐπιχειρήματος διά τούς μή ἔχοντας περί
ἀσυζητητεί. Οὔτε οἱ Νεοημερολογῖται τά Ἐκκλησιαστικά γνῶσιν.
εἶναι Ὀρθόδοξοι, οὔτε ἐκεῖνοι οἱ Πα- Ἐάν πράγματι ἴσχυεν ὡς κατηγο-
λαιοημερολογῖται οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ρία, τότε:
τούς Νεοημερολογίτας Δυνάμει μόνον 1) Διατί δέν τήν ἐχρησιμοποίησαν
ἀλλ᾽ οὐ καί Ἐνεργείᾳ Σχισματικούς. ἐναντίον τοῦ Βρεσθένης οὔτε ὁ πρώην
Ἡ δέ τρίτη κατηγορία, δηλαδή ὅτι Φλωρίνης οὔτε οἱ περί αὐτόν, ἐνῶ θά
ὁ Βρεσθένης, προβαίνων μόνος του εἰς ἔπρεπε νά εἶναι μία ἐκ τῶν πρώτων
Χειροτονίας Ἐπισκόπων τό 1948, κατηγοριῶν εἰς βάρος του;
ἐτέλεσεν μυστήρια ἄκυρα καί ἀνίσχυρα, 2) Διατί δέν ἤλεγξαν τόν Βρεσθένης διά
ἔχει τήν βαρύτητα τῆς κατηγορίας τάς χειρορονίας Ἱερέων, Ἱεροδιακό-
τῶν Ἑβραίων ὅτι, « οὗτος ἐθεράπευ- νων καί Μοναχῶν τάς ὁποίας ἐτέλε-
σεν τήν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου». σεν ἀπό τό 1935 ἕως τό 1948;
Ἐκτός τῶν ἀνωτέρω αὐτῶν τριῶν 3) Διατί τόν ἐδέχοντο μετά ψήφου εἰς
ἐπικρίσεων, ἀκούγεται κατά καιρούς τάς συνεδριάσεις τῆς Συνόδου καί εἰς
καί μία ἄλλη κατηγορία, ὅτι αἱ χειρο- τάς Ἐγκυκλίους πρό τοῦ 1937;
τονίαι τοῦ 1948 εἶναι ἀντικανονικαί 4) Ἐκτός τοῦ Βρεσθένης, τιτουλάριοι
διότι ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἦτο εἷς ἦσαν καί ὁ Μεγαρίδος Χριστόφορος
ἁπλοῦς τιτουλάριος Ἐπίσκοπος, ἄνευ καί ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος καί ὁ
τοῦ δικαιώματος τοῦ χειροτονεῖν. Κυκλάδων Γερμανός.
Οἱ τιτουλάριοι Ἐπίσκοποι, ὅταν 5) Ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος
ὑπάρχῃ πλήρης καί κανονική Σύνοδος, ἦτο ΠΡΩΗΝ, δηλαδή δέν ἦτο οὔτε
δέν ἔχουν τό δικαίωμα οὐδεμιᾶς ἱερο- κἄν τιτουλάριος, καί ὅμως προέβη εἰς
πραξίας πέραν τῶν ὅσων τούς ἀνατί- χειροτονίας καί Ἱερέων καί Ἱεροδια-
θενται ἤ ὑπό τῶν Ἐπισκόπων τῶν κόνων, καί συμμετεῖχεν μέ ψῆφον εἰς
ὁποίων τυγχάνουν βοηθοί ἤ ὑπό τῆς τάς χειροτονίας ἐπισκόπων τό 1935.
6) Διατί οἱ τιτουλάριοι, Ἐπίσκοποι, χωρίς ποτέ

Κυκλάδων, Μεγαρίδος νά δημιουργηθῇ θέμα
καί Διαυλείας, μετά τοῦ ὅτι ἦσαν τιτουλάριοι.
πρώην καί οὔτε κἄν τι- Πρέπει νά σημειωθῇ
τουλαρίου Φλωρίνης, ὅτι ὁ βαθμός τῆς Ἀρχιε-
ἐτέλουν Μυστήρια, συ- ρωσύνης τόν ὁποῖον ἔχει
νεδρίαζον ὡς Σύνοδος ὁ τιτουλάριος εἶναι ἀπα-
καί ἐχειροτόνουν κλη- ραλάκτως ὁ ἴδιος μέ τόν
ρικούς καί μοναχούς; τοῦ Πατριάρχου, Μητρο-
7) Διατί ἐδέχθησαν τούς πολίτου, Ἀρχιεπισκόπου
ὑπό τοῦ Βρεσθένης χει- ἤ Ἐπισκόπου. Ἡ διαφορά
ροτονηθέντας Ἱερεῖς καί εἶναι καθαρῶς διοικητική
Διακόνους καί Μοναχούς, καί ὄχι διαφορά ἱερωσύ-
ὅπως τόν Αὐξέντιον Πά- νης. Ἡ Σύνοδος, μέ ἁπλῆν
στραν, Ματθαῖον Λαγγῆν, ἀπόφασιν, ἄνευ ἄλλης
Καλλιόπιον Γιαννακου- τινός ἱεροπραξίας, δύ-
λόπουλον καί ἄλλους ἐάν ναται νά προάγῃ τόν
ἦσαν ἄκυροι αἱ χειροτο- τιτουλάριον εἰς οἱανδή-
νίαι των ὡς ὑπό τιτουλα- ποτε διοικητικήν θέσιν,
ρίου γενόμεναι; ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπισκόπου,
8) Διατί δέν τοῦ ἀπη- Ἀρχιεπισκόπου, Μητρο-
γόρευσαν μετά τό 1935 Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γ.Ο.Χ. πολίτου ἤ καί Πατριάρ-
νά τελῇ Μυστήρια καί Ἑλλάδος ΜΑΤΘΑΙΟΣ Α´ φέρων χου.
Ἀρχιερατικόν Μανδύαν,
νά λειτουργῇ ἐκτός τῆς ἔργον τῆς ἀδελφότητος τῆς Μέ τήν λογικήν τῆς
Μονῆς του. εἰς Ἀθήνα, Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Πευ- κατηγορίας αὐτῆς, τό
Πειραιᾶ καί ἀλλοῦ, καί κοβουνοϊατρίσσης Κερατέας 1935, μόνον ὁ Δημη-
Ἀττικῆς, κατά τό 1975
νά προβαίνῃ εἰς χειρο- τριάδος καί ὁ Ζακύν-
τονίας κληρικῶν καί μοναχῶν, ὡς θου ἦσαν ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπίσκοποι. Ὁ
Κανονικός Ἐπίσκοπος; δέ Φλωρίνης δέν ἦτο κἄν τιτουλάριος,
9) Διατί δέν ἀπηγορεύθη εἰς τούς ἀλλά πρώην. Ὁπότε, αἱ Χειροτονίαι τοῦ
ἄλλους τρεῖς τιτουλαρίους καί εἰς τόν 1935 ἔγιναν ὑπό δύο καί ὄχι ὑπό τριῶν.
πρώην νά ἐνεργοῦν τά τῶν Κανο- Ἐπί πλέον, πλήν τῶν ἀνωτέρω δύο
νικῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπισκόπων; ἐν ἐνεργείᾳ ἐπισκόπων, οὐδείς ἄλλος
Διότι, καίτοι τό 1935, οἱ τέσσαρες εἶχε Κανονικῶς τό δικαίωμα νά τελῇ
χειροτονηθέντες ἐπίσκοποι ἦσαν τιτου- Μυστήρια ἤ ἄλλην ἱεροπραξίαν ὡς ἐν
λάριοι, καί ὁ Εἷς, ὁ Φλωρίνης, ἦτο πρώην, ἐνεργείᾳ Ἐπίσκοπος. Καί ὅταν ὁ Ζα-
ὅλοι των ἐτέλουν ὅλα τά μυστήρια, Γά- κύνθου ἐπέστρεψεν εἰς τήν Κακοδοξίαν,
μους, Βαπτίσεις καί Χειροτονίας κλη- ἤτοι, ἀπό τό Θέρος τοῦ 1935, ὁ μόνος
ρικῶν καί μοναχῶν, ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Κανονικός ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπίσκοπος ἦτο
ὁ Δημητριάδος. Μετά δέ αὐτή μία ἀκόμη ἀνυπό-

τήν ὁριστικήν πτῶσιν στατος καί ἀνίσχυρος κα-
τοῦ Δημητριάδος εἰς τήν τηγορία, καθώς καί ἡ περί
Κακοδοξίαν τοῦ Νεοη- Δυνάμει καί Ἐνεργείᾳ
μερολογιτισμοῦ καί τόν σοφιστεία καί ἀλχημεία.
θάνατόν του, δέν ὑπῆρχε Ἐάν κατά τό διάστημα
οὐδείς ἐν ἐνεργείᾳ Κα- 1935-1943, ὅτε ὑπῆρχον
νονικός Ἐπίσκοπος. καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπί-
Ἰδού ποῦ ὁδηγεῖ τό δια- σκοποι, ὁ Βρεσθένης Ματ-
στροφικόν καί φρενοβλα- θαῖος εἶχε προβῆ μόνος
βές τοῦτον ἐπιχείρημά του εἰς χειροτονίαν Ἐπι-
των καί ἡ ἔλλειψις Ἐκκλη- σκόπου, τότε καί μόνον
σιαστικῆς γνώσεως καί τότε θά ἦτο αὐτή ἡ ὑφ᾽
καταρτήσεως. ἑνός τελεσθεῖσα χειρο-
Ἡ πραγματικότης εἶναι τονία μεμπτή καί ἔγκλη-
ὅτι τό 1935, οἱ Δύο ἐν τος.
ἐνεργείᾳ Ἐπίσκοποι, οἱ Ἐφρύαξεν ὅμως ὁ
Τέσσαρες τιτουλάριοι ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας
καί ὁ Εἷς πρώην, ἐνήρ- Διάβολος διότι οὐκ ἠδυ-
γουν ὅλοι ὡς Κανονικοί νήθη νά καταπνίξῃ τήν
Ἐπίσκοποι, μέ ὅλα τά δι- Ἡ Ἁγία Ἄννα, ἐπί γῆς Βασιλείαν τοῦ
καιώματα τῶν ἐν ἐνεργείᾳ ἔργον τοῦ Ἁγίου Πα- ΘΕΟΥ, τήν Ἐκκλησίαν.
Κανονικῶν Ἐπισκόπων, τρός ἡμῶν Ματθαίου, Ὅταν εἶχε μέ τό μέρος
χωρίς νά ὑφίσταται μετξύ Ἅγιον Ὄρος, 1924 του τήν ἰσχύν τῶν ἀριθ-
των πρόβλημα ἀμφισβητήσεως, τιτου- μῶν καί τάς ἐξουσίας τοῦ κόσμου, τά
λαρίων ἤ μή. Ὅλοι των ἐνήργουν ὡς ἀσθενῆ κατίσχυσαν αὐτοῦ καί τά
μία Σύνοδος ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπισκόπων, ἐξουθενωμένα ἐβάστασαν τήν Χάριν
καί τοῦτο ὄχι ἀπό περιφρόνησιν τῆς κα- τοῦ Θεοῦ εἰς τό καῦμα τῆς ἡμέρας.
νονικῆς τάξεως ἤ λόγῳ ἀναρχίας, ἀλλά Διά τοῦτο οἱ δοῦλοι τοῦ Σατανᾶ
διότι ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκετο εἰς ἐμπερί- πνέουν μαίνεα κατά τοῦ δούλου τοῦ
στατον κατάστασιν, ἄχρι καιροῦ. Θεοῦ Βρεσθένης Ματθαίου. Πολύ
Τά περί ἀκυρότητος τῶν χειροτο- θά τό ἤθελον νά ἰδοῦν καί εἰς τήν
νιῶν τοῦ 1948 ἐπειδή δῆθεν ὁ Βρεσθέ- Ἑλλάδα νά ἐξαφανίζεται ἡ Ἐκκλη-
νης Ματθαῖος ἦτο τιτουλάριος ἔχουν σία τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ Νεοημερο-
ἱστορικῶς ἀποδειχθῆ κεναί φλυαρίαι. λογιτισμοῦ, νά καταποντίζεται εἰς
Ἀποδεικνύεται λοιπόν κακόβουλος, τό Σχίσμα καί εἰς τήν Αἵρεσιν τοῦ
ἀνιστόρητος καί ἄσχετος ἡ κατηγορία Ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ ὅπως
αὐτή περί τιτουλαρίου. Ὅπως καί αἱ ἔγινε παντοῦ. Δέν τό ἐπέτρεψεν
προηγούμεναι κατηγορίαι, εἶναι καί ὅμως ὁ Τρισάγιος Θεός.

Δυνάμει ἢ ένεργείᾳ

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Δυνάμει ἢ ένεργείᾳ

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

KEO 35 READY.

qxp:Layout 1 12/9/09 8:41 PM Page 227

ΣΤ) ΑΙ ΚΥΡΙΑΙ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ

- 228-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

- 230-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

διά τήν Ἡμερολογιακήν καινοτομίαν Ὁ ἰσχυρισμός, λοιπόν, ὅτι μόνον

μει καί ὄχι Ἐνεργείᾳ» εἶναι ἐξ ὑπαρχῆς Οἱ Δεκατριμερῖται Φλωρινοσε-

- 232-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

Τόν ὅρον αὐτόν τόν «ἀνεκάλυψεν» ὁ ἔγραφεν: «Θά δεχθῶμεν οἱανδήποτε

Τί ἐκκρεμεῖ λοιπόν, ὅσον ἀφορᾶ σταί καί Νεοημερολογῖται, πλανῶντες

- 236-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

πρᾶξιν αὐθαιρεσίας, μόνιμον καί καί Καταπατοῦν, καί τῆς ὁποίας τά

Ἡ Κατηγορία αὐτή ἀπεδείχθη ψευ- Ἀπεδείχθη ἐκ τῶν πραγμάτων ὅτι

- 238-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

Δ) Νά ζήσουν ὡς Μοναχοί Νεοημε- λογίαν τοῦ Μαΐου τοῦ 1935.

δέ, ἐξέκλινε τοῦ Θριγκοῦ (Σκέπης) Ὁ Ἅγιος Νικόδημος θεωρεῖ Σχι-

Μάρκου Χανιώτου, Τό Ἡμερολογια- Φλωρινοσεραφειμικῶν μερίδων, τῆς

ὑπῆρχον καί ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπί- ἑνός χειροτονίας Ἐπισκόπων, μᾶλλον

Γ´ Ἀποστολικόν Κανόνα, δέν ἐδέχ- δύνανται οὔτε ἀνέχονται νά ποι-

ΕΑΝ Η ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

1) ΤΟΤΕ : Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος καί τάς χειροτονίας τεσσάρων Ἐπι-

φυλακίσεως, ἐξορίας, κατεδαφίσεως τῶν νάμει καί Ἐνεργείᾳ ἦτο ὁ Ζακύνθου

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΑΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΟΥΝΙΑ » ΚΑΙ «ΟΥΝΙΤΑΙ »

- 246-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

καίως λέγονται ΟΥΝΙΤΑΙ

Δέν ὑπῆρχον ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἐπί- κοινωνοῦντας αὐτοῖς, οἱ ὁποῖοι θά

ἀντιτίθεται οὔτε θά ἀντιφάσκῃ. Εἰ μέ τό κενολόγημα περί μελλούσης

- 250-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

- 252-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

ἀπέθανον καί ἐτάφησαν, ὄχι μόνον χειροτονηθείς. Ὁ δέ χειροτονηθείς κα-

γαί, P.G. 1, 1124).

τῶν μή δυναμένων νά δηλαδή ἀδικαιολογή-

Ὁ Α´ Ἀποστολικός Κανών λοιπόν

- 256-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

ἀφωρισμένοι ἤ ἀναθεματισμένοι. στου μνήμης Κανονολόγοι Ζωναρᾶς

- 258-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΙΚΡΙΣΕΩΝ

6) Διατί οἱ τιτουλάριοι, Ἐπίσκοποι, χωρίς ποτέ

- 260-KHPY• EKK§H™IA™ OP£O¢O•øN Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος – ἀρ. τεύχ. 35, ᾽08

ὁ Δημητριάδος. Μετά δέ αὐτή μία ἀκόμη ἀνυπό-

You might also like