when designing the poster for the shining saul bass ammited 300 potential drfats before he

and directir setled on the final arresting image we know today taking a look at those drafts
its easy to see why they werent why they werent quite up to snuff, from kubricks own
scribbled annotations a halftone stylized title was to diifuclt to read. a maze as the posters
primary icon was a bit too abstract. and this version looks like its for a science fiction movie.
the title suences the posters the logos all were designed with iretarive designing principle of
distilling of films major ideas, themes, and overarching tonality into a signular visual image
as possible in other words simbolize and summarize. it took 300 drafts to whittle the horros
of the overlook hotel down to a dotted image of danny torrence emerging from darkness .
the entire poster was drenched in a bold yellow. making for an effectively haunting anad
promising work of art

bilo je potrebno 300 nacrta da se užas hotela sa pogledom svede na tačkastu sliku Denija
Torensa koji izranja iz mraka. ceo plakat je bio natopljen smelom žutom bojom. stvarajući
efektivno proganjajuće i obećavajuće umetničko delo

They were using the theory as afilm guru yoou would find smth in the ad dthat would inspire
you to see the film the idea of having a film expressed within the frame of a one single
reductive statement was a very daring notion in the 50s. you were saying that you could
make a statement that would be sufficiently provocative and true to the film AND that
would sell the film a daring notion indeed but one proven succesfull by the following poster
in basses career that undeniably put him on the map. The man with a golden rm. Which
spun the story of a jazz drummers battle with heroine into jack and arm surrounded by a
fragmented colors. The films ad campaign along with its iconic title sequence were
undeniably massively contributing factors to the films succes. And inside of that evocative
poster we can find nearly all of the elements that make a saull bass poster. First up is color.
Where contemporary posters of the day blended numerous colors, bass kept to a minimum.
usually just three or four, white black and with any additional color always being the
contrasting color of the poster that the eye is instantly drawn to. For instance the blue text
in harms way, or more often than not was the overall dominant color of the poster
particularly if that color were some shade of red. Theres an instant attraction it Brings is
stands out and demands the attention a letting the imagell by itself. One of the things bbass
posters are so known for is their confident use of negative space, letting the image and color
contrast without being too busy. (the human factor). its ideas not holywod superstars that
are the forefront and focus.

Hands faces everyday objects, this was basses playground. Twisting and fragmenting the
ordianry into the extraordinary.

Basses works comes across so simple and almost casual. Behind every curve every line and
eevry idea are hundres if not thousands of preceding drafts. Looking at saul basses poster is
looking at the work of someon ehwos put the same amount of energy into a one sheet that
the director whose film its for, put into the entire project.
Basses form of strategy was to deconstruct the film to find a graphic symbol that would
represent its narrative theme
The symbol that is the arm in its jagged form, expressed the jarring disjointed existence of
the drug addict. He created the wealth of the summarized the entire film like the broken
body in saint joan, vertigo spiral form, the corpse from the anatomy of a murder or the tears
of the ponchotistes

The illustraton of those symbols was inspired by bauhus movement, a germn scgool of
design from the 1920s. basses titles brought to the movies bauhus formal princpiles of clean
uncluttered design so clean that it would do away serif fonts.

Basic shaped liimted colors, primary colors of pastels, local like icons for product identity.

MAKING THE ORDIUANRY EXTRAORIDANRY… - SAUL BASS

Sol Bas je bio američki grafički dizajner i filmski stvaralac. Rodjen je u bruklinu 1920 I umro je
1996 godine. Studirao je kod Đerđa Kepesa, majstora Bauhaus estetike, pa je zato dosta
njegovih radova I inspirisano bauhausom.

U velikoj meri je uticao na grafički dizajn, kreirajuci ikonske logotipe, I pokretanjem grafickog
dizajna u filmu industrije. Najpoznatiji radovi su mu filmski posteri I naslovne sekvence za
filmove.

Bas je poznat po upotrebi jednostavnih, geometrijskih oblika i simbolike, obicno je koristio

maks 3 4 boje. Često, u radovima, stoji samo jedna dominantna slika za isporuku moćne
poruke. Bass je često ručno crtao te oblike, kako bi stvorio neobavezan izgled. Njegova
sposobnost da stvori tako moćnu poruku sa osnovnim oblicima čini rad još impresivnijim.

1954. godine, Bass je režiser Oto Preminger ponudio posao da dizajnira poster za Karmen
Džons, njegov film. Njegov rad je ostavio izuzetan utisak na Premingera, koji ga je ponovo
zaposlio za jos jedan film, gde je radio naslovnu sekvencu.I tada je Bass shvatio potencijal
sekvence naslova, jer može pomoći u postavljanju raspoloženja i teme na početku filma.

Bas je pojačao sofisticiranost filmskih postera svojim prepoznatljivim minimalističkim stilom i

potpuno je revolucionirao ulogu naslovnih špica u filmovima. Tradicionalno, krediti su bili
statični i sivi. Smatrali su ih toliko nevažnim da bi se zapravo projektovali na zatvorene
zavese koje bi se otvarale samo za prvu zvaničnu scenu filma.

Bass je, međutim, bio posvećen tome da unese život u ove grafike, čineći ih podjednako
delom bioskopskog iskustva kao i bilo šta drugo. Predstavljajući svoj potpisni „kinetički tip“,
Bassova slova su se crtkala i kretala po ekranu i često uključivala slike osim teksta.
Naslovi su postali spektakl za gledanje. U bioskope su dostavljeni filmski koluti sa Bass
kreditima zajedno sa napomenom: „Projekcionista – povucite zavesu pre naslova“.\

---

bla

Za poster The shining, Basa je da prosao kroz najmanje 300 verzija postera dok se konačno
nisu on I reditelj odlucili za ovu konacnu verziju.

Odbijeni dizajni plakata sadrže rukom pisane beleške reditelja („naslov izgleda loše mali“,
„previše naglašava lavirint,“ „izgleda kao naučnofantastični film“), a tu je i propratno pismo
od Bassa u kojem objašnjava šta je poslao, kao kao i Kjubrikov odgovor.

„Uzbuđen sam zbog svih njih“, piše Bas, a njegov potpis (karikatura njegovog lica na telu bas
ribe)

Kada je dizajnirao poster za film "Sjaj" Sol Bas je ubacio 300 potencijalnih skica, pre nego što
su se on i režiser rešili na poslednjoj slici koju I danas poznajemo. Na tim skicama mozemo I
videti beleske koje je pisao reziser. Npr kazez za Lavirint da kao primarna ikona plakata bi
bila previše apstraktna. a ovde kaze ova verzija izgleda kao da je za naučno fantastični film.
(pokazi jos neke skice)
naslovne sekvence, plakati, logotipi, sve je dizajnirano sa principom da se tema i
sveobuhvatni tonalitet filma, prevede u tu jednu jedinstvenu vizuelnu sliku koja predstavlja
glavnu ideju filma. Ili njegovim recima symbolize and summarize.

Prvi poster po kome je Bass postao poznat, bio je za reditelja Otto Prengera, film je bio
Karmen Džons, a poster je bio veoma jednostavan.
glumica je sva crna u belom, ali su haljina i usne crvene.
I kad uporedimo ovaj poster sa plakatima tog vremena i lako cemo videti koje su sve razlike.

Filmovi iz 50-ih su obično crtani sa masivnim slikama glumaca preko plakata, raznim
sareniim bojama dabi se privukla paznja gledoca, Koristili su tu teoriju da ce ljudi pronaći
nešto u reklami što bi ih inspirisalo da pogledaju film.

ideja da se film izrazi u okviru jedne slike, izjave bila je veoma riskantna ideja 50-ih godina.

Morala bi se predstaviti slika koja bi bila dovoljno provokativna I istinita za film, I koja bi
pored toga prodala taj film u smislu privukla ljude da ga pogledaju, to je upavo ono xto je
bas radio, sa posterom za film covek sa zlatnom rukom. Sa ovim posterom se proslavio.
Na njemu možemo pronaći skoro sve elemente koji čine sol bas poster. Prvo je boja. Tamo
gde su savremeni plakati tog dana mešali brojne boje, bas je koristio minimalan broj. Obicno
samo tri ili četiri boje, bela, crna i jos jedna, bilo koja dodatna boja, koja je uvek kontrastna
boja postera, I koja odmah privlači pogled.

Na primer, plavi tekst ‘na štetni način’ posteru, I najčešće je upotrebljavao neku nijansu
jarke crvene.
I jos Jedna od stvari po kojima su bass posteri toliko poznati je njihova samouverena
upotreba negativnog prostora, omogućavajući kontrast slike i boja.

njegove ideje nisu holivudske superzvezde koje su u prvom planu i fokusu, vec
se fokusira na svakodnevne predmete, ili njegovim recima making the ordinary
extraordinary.

Jedna od Bassova strategija je bila da se film dekonstruiše kako bi se pronašao grafički

simbol koji bi predstavljao njegovu narativnu temu.

Npr simbol ruke koja je nakrivljenom obliku, uspeo je da predstavi film samo sa jednim
simbolom.

To je isto uspeo da odradi za filmove Vertigo, anatomy of a murder, I tear pochnotis

Basses form of strategy was to deconstruct the film to find a graphic symbol that would
represent its narrative theme
The symbol that is the arm in its jagged form, expressed the jarring disjointed existence of
the drug addict. He created the wealth of the summarized the entire film like the broken
body in saint joan, vertigo spiral form, the corpse from the anatomy of a murder or the tears
of the ponchotistes

Bas je nastavio da kreira desetine kultnih filmskih postera i naslova. Njegovi poslednji
projekti pre njegove smrti 1996. bili su zasluge za četiri filma Martina Skorsezea: Dobri
momci (1990), Rt straha (1991), Doba nevinosti (1993) i Kazino (1995).