PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

அகல்விளக்கு : அத்தியாயம் 27

எப்படியயோ இரண்டு ஆண்டுகள் யேகமோக உருண்டு ஓடின. ஒருநோள் தபோல்கோரர் ஒரு மணியோர்டர் ககோண்டு ேந்து ககயில்
நீட்டினோர். "நூறு ரூபோய்" என்றோர். "எங்கிருந்து?" என்று க ோல்லிக்ககோண்யட அகதப் புரட்டிப் போர்த்யதன். மோலன்,
ய ோழசிங்கபுரம், ேட ஆர்க்கோடு மோேட்டம் என்று முகேரி கண்டதும் எனக்குப் கபரிய வியப்போக இருந்தது. இரண்டு
ஆண்டுகளுக்கு யமலோகக் கடிதமும் எழுதோமல் மகறந்திருந்த ஒருேன் திடீகரன்று நூறு ரூபோய் அனுப்பியிருந்தோன் என்றோல்,
என்ன என்று க ோல்ேது? கநல் ஆகல யேகமோக முன்யனறிப் பணம் நிகறயக் கிகடத்தது என்று எண்ணுேதோ? அல்லது
ோமியோரின் ர ேோத வித்கத பலித்து வீட்டில் உள்ள க ம்பு இரும்பு எல்லோம் கபோன்னோகி விட்டன என்று எண்ணுேதோ? என்ன
என்று கதரியோமல் வியப்யபோடு அேன் அதில் எழுதியிருந்த குறிப்கபப் போர்த்யதன்.
"அன்புள்ள நண்போ! மன்னிக்க மன்னிக்க மன்னிக்க என்று பல முகற யகட்டுக் ககோள்கியறன். பணத்தில் ஒரு பகுதியோேது
திருப்பிக் ககோடுக்கோமல் உன்கனப் போர்ப்பதும் இல்கல என்று யநோன்பு ககோண்டிருந்யதன். அதனோல்தோன் இதுேகரயில்
மகறவும் மவுனமும். பணம் ய ர்த்துக் கேகல தீர்ந்துவிடவில்கல; மனம் திருந்திக் கேகல தீர்ந்து விட்டது. கடிதத்தில் விரிவு,
அன்புள்ள, மோலன்" என்று எழுதியிருந்தோன். அதில் கககயழுத்து இட்டுத் தபோல்கோரரிடம் ககோடுத்யதன். அேர் ககோடுத்த நூறு
ரூபோயும் எண்ணி ேோங்கும்யபோது என் மகள் மோதவி ஓடி ேந்து, "அப்போ! அம்மோ கூப்பிடுகிறோங்யகோ" என்றோள். அேளுகடய
போேோகடயும் க ோக்கோயும் பளபள என்று மின்னுேகதயும், அேளுகடய சின்ன கநற்றியில் க ந்நிறத் திலகம் பட்கடோளி
பரப்புேகதயும், ேோயின் புன்சிரிப்பு என் உள்ளத்கத ககோள்களக் ககோள்ேகதயும் உணர்ந்தபடியய, "இந்தோ! கண்ணு! இகதக்
ககோண்டு யபோய் அம்மோவிடம் ககோடு" என்யறன். அேள் அகத எண்ணுேது யபோல் விரல்களோல் புரட்டிக்ககோண்யட நடந்தோள்.
அேளுகடய தகலயின் சின்ன கூந்தல் அழகோகப் பின்னப்பட்டிருந்தகதயும் தோழம்பூவும் மல்லிககயும் அதற்குத் தூய அழகு
தந்து விளங்கியகதயும் கண்யடன். "அம்மோ! அம்மோ! அப்போ கரோம்ப ரூபோ ககோடுத்தோங்யகோ" என்று அேள் க ோன்னது
யகட்டது. உடயன அங்கிருந்து என் மகனவி அந்த யநோட்டுக்களுடன் விகரந்து ேந்து பல்கலல்லோம் கதரிய என் எதியர
நின்று, "பணயம இல்கல, ம்பளம் ேந்தோல்தோன் உண்டு என்று ஏமோற்றினீர்கயள? இப்யபோது மட்டும் எந்தச் க டியிலிருந்து
முகளத்தது?" என்றோள். மோலன் பணம் அனுப்பியதோகச் க ோன்யனன். அயர்ந்து நின்றோள். "அப்படியோனோல் கற்பகத்துக்கு
ஏயதோ நல்ல கோலம் ேரப் யபோகிறது. ேரட்டும். நல்ல கபண் நல்ல படியய ேோழ’ணும்" என்று உளமோர ேோழ்த்தி நின்றோள்.
அன்று அேகள ஊருக்கு அனுப்புேதற்கோக ஏற்போடு க ய்து ககோண்டிருந்யதன். அதனோல் மோதவிக்கு அணிேன எல்லோம்
அணிவித்து, தோனும் புதிய ய கல உடுத்துக் ககோண்டிருந்தோள். அேள் இரண்டோம் குழந்கதக்குத் தோய் ஆகும் நிகலயில்
இருந்தபடியோல், ேோலோ ோவுக்கு அனுப்பும்படியோகப் கபற்யறோர் ேற்புறுத்தி எழுதியிருந்தோர்கள். அேர்களுகடய விருப்பப்படியய
அன்று பகல் ரயிலில் அனுப்புேதற்கு ஏற்போடு க ய்து, ககயில் ககோடுத்தனுப்பப் பணம் இல்லோமல் திககத்துக் ககோண்டிருந்த
யநரம் அது. அந்யநரத்தில் தபோல்கோரர் மணியோர்டயரோடு ேந்து நின்றது எனக்குப் கபரிய மகிழ்ச்சியோக மகிழ்ந்யதன்.
மகனவியயோ அதில் கற்பகத்தின் நல்ேோழ்கேயும் கண்டு மகிழ்ந்தோள். அேள் மகிழ்ந்ததற்கு ஏற்பயே மோலன் மனம் திருந்திக்
கடிதம் எழுதியிருந்தோன். அேள் ஊருக்குப் யபோேதற்கு முன் அந்தக் கடிதம் ேந்திருந்தோல், அேளுகடய மகிழ்ச்சி பலமடங்கு
மிகுதியோகியிருக்கும்.
"கநல் ஆகலகய என்னோல் தனியய நடத்தமுடியோது என்று கதரிந்து ககோண்யடன். அந்த லோரிக்கோர நண்பன் முன்ேந்து
கபோறுப்பு ஏற்றுக் ககோண்டோர். இப்யபோது கூட்டு முயற்சியோக நகடகபறுகிறது. இருந்தோலும் கபோறுப்பு அேருகடயயத. நோன்
ம்பளக்கோரன் யபோல் இருந்து அேர் க ோன்னபடியய உகழக்கியறன். மோதம் நூற்கறம்பது ரூபோய் குடும்பச் க லவுக்கும் ஐம்பது
ரூபோய் பகழய கடன் அகடப்புக்கும் என்று ககோடுக்கிறோர். அேர் கிழித்த யகோட்கட விட்டு விலகோமல் நடக்கியறன். அதனோல்
கேகல இல்லோமல் இருக்கிறது. எனக்கு நன்கமயோகச் சில மோறுதல்களும் ஏற்பட்டுவிட்டன. மற்கறோரு கநல் ஆகலக்கோரரின்
யபோட்டி யேகம் தணிந்துவிட்டது. லோரிக்கோர நண்பயரோடு பககத்துக் ககோள்ள அேரோல் முடியோது. ஆகயே வீம்புக்குச் க ய்யும்
யபோட்டிகய விட்டுவிட்டோர். நோனும் யேறு யேகலகளில் ஈடுபடோமல் கேனம் க லுத்துகியறன். மோமனோரும் ககடசியில்
இரண்டோயிர ரூபோய் தருேதற்கு உடன்பட்டுச் க ோல்லியனுப்பினோர். நீ முதலில் எழுதிய கடிதத்கத நிகனவில் கேத்துக்ககோண்டு
நோன் யேண்டோ என்று க ோல்லிவிட்யடன். ஆனோல் கற்பகத்கத இங்யக அகழத்து ேருேதற்கோகப் கபருங்கோஞ்சிக்கு
ேரப்யபோேதோகத் கதரிவித்திருக்கியறன். ஊருக்கு ேந்து நிலபுலங்ககளப் போர்த்துக்ககோண்டு அங்யகயய ேோழுமோறு மோமனோர்
எனக்குச் க ோல்லியனுப்பிக் ககோண்டிருக்கிறோர். இருந்தோலும் எனக்கு அது அவ்ேளவு கபோருத்தமோகத் கதரியவில்கல.
உன்னுகடய அறிவுகரயும் எனக்கு யேண்டும். நோன் இன்னும் கபருங்கோஞ்சிக்கு யபோகவில்கல கற்பகத்தின் பிடிேோதமோன
கேறுப்புக்கோக அஞ்சி நிற்கியறன். உன்கனத் துகணக்கு அகழத்துக்ககோண்டு யபோக எண்ணியிருக்கியறன். நீதோன் என்
திருமணத்திற்கும் கதோடக்கத்தில் உதவியோகக் கடிதம் எழுதியேன். எங்கள் இல்ேோழ்க்கக இனியமல்தோன் க ம்கமயோகத்
கதோடங்க இருக்கிறது. இதற்கும் நீ முன்ேந்து உதவி க ய்யயேண்டுகியறன். நீ ேந்து க ோன்னோல் தோன், அேள் பகழய
ேருத்தத்கத எல்லோம் மறந்து என்கன ேரயேற்போள். நீ மறுக்கோமல் ேரயேண்டும். அடுத்த ேோரத்தில் கேள்ளிக்கிழகமயயோ
னிக்கிழகமயயோ அங்யக ேந்து உன்கன அகழத்து ககோண்டு கபருங்கோஞ்சிக்குப் யபோக எண்ணியிருக்கியறன். ேருயேன்.
மற்றகே யநரில். உன் அன்பன் மோலன்."
இந்தக் கடிதம் எனக்குப் கபருமகிழ்ச்சி உண்டோக்கியது. அதனோல் அன்று பிற்பகல் நோன் அலுேலகத்தில் யேகலயும்
அவ்ேளேோகச் க ய்யவில்கல. கபரிய விருந்து உண்டு மயங்கியேன்யபோல் கபோழுகதப் யபோக்கிவிட்டு மணி நோலகர ஆனதும்
அலுேலகத்கத விட்டு புறப்பட்யடன். முன் ேோயிலருயக ேந்தயபோது, "அய்யோ ோமி" என்பதுயபோல் ஒரு குரல் யகட்டது. திரும்பிப்
போர்க்கோமயல ேந்யதன். "யேலு" என்பது யபோலயே இரண்டு முகற யகட்டது. யோயரோ இந்தப் கபயருகடயேன் ஒருேகன

1
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

அகழக்கும் குரல், இதற்கோக நம்கமப்யபோன்ற ஓர் அதிகோரி திரும்பிப் போர்க்கக்கூடோது என்று நகர்ந்யதன். மறுபடியும் அயத
குரல் இரண்டு முகறயகட்கயே சிறிது திரும்பிப் போர்த்தபடி நடந்துககோண்யட இருந்யதன். "யேலய்யோ! யேலு!" என்றதும்
நின்யறன். மறுபடியும் நடந்யதன். "அய்யயோ மறந்து விட்டோயோ? கடவுயள மறந்து விட்டோயோ? யேலு!" என்றதும் திககத்து
நின்யறன். சிறிது கதோகலவில் ஒருேன் கதோப்கபன்று தகரயில் விழுந்தது கண்யடன். எனக்கும் அேனுக்கும் இகடயில் இருந்த
ஒருேர், "உங்ககளப் போர்த்துத்தோன் கூப்பிட்டுக் ககோண்யட ேந்து கோல் தடுக்கி விழுந்துவிட்டோர். யோயரோ, போேம்" என்றோர்.
உற்றுப் போர்த்துக்ககோண்யட விழுந்தேகன யநோக்கி நடந்யதன். குப்புறவிழுந்திருக்கயே யோர் என்று கதரியவில்கல. அப்யபோது
அலுேலகத்து யேகலயோள் ஒருேன் அந்தப் பக்கம் ேந்தோன். அேகன யநோக்கி, "யோர் போர்" என்யறன். அேன் குனிந்து போர்த்து,
"யோயரோ யநோயோளி" என்றோன். அதற்குள் பத்துப் பதிகனந்து யபர் அங்யக கூடிவிட்டோர்கள். விழுந்தேனுகடய ட்கடப்
கபயிலிருந்து ஒரு சிறு புத்தகம் சிறிது கேளியய ேந்திருந்தது. அகத எடுத்துப் போர்க்குமோறு யேகலயோளிடம் க ோன்யனன்.
அேன் தயங்கித் தயங்கி எடுத்தோன். "திருேருட்போ. ந்திரன் என்று கபயர் எழுதியிருக்கிறோன்" என்று அேன் க ோன்னவுடயன,
"ஆ" என்று திககத்து அலறியனன். " ந்திரோ" என்று குனிந்து அகழத்யதன். குரல் இல்கல. மூர்ச்க யோய் விழுந்து கிடப்பகத
உணர்ந்யதன். முககமல்லோம் வீக்கமும் தடிப்புமோக இருந்தன. "அய்யயோ! ந்திரோ!" என்று அகழத்து ேருந்தியனன். யேகலயோள்
என் முகத்கதப் போர்த்துத் திககத்து நின்றோன். கோப்பி ேோங்கி ேருமோறு க ோல்லியனுப்பியனன். ேழியில் க ன்ற ஒரு டோக்சிகயக்
கூப்பிட்டு நிறுத்தியனன். மக்கள் யமலும் சிலர் கூடுேகதக் கண்டு, விகரந்து வீட்டுக்குப் யபோேயத நல்லது என்று உணர்ந்யதன்.
கோப்பி ேந்ததும், ந்திரகனத் திருப்பி அேன் ேோயில் சிறிது விடச் க ய்யதன். மூர்ச்க கதளிந்ததும் கண் விழித்துப் போர்த்தோன்.
கண்கள் சிேந்திருந்தன. என்கனப் போர்த்து, "யேலு! யேலு!" என்றோன். "என்ன ந்திரோ?" என்யறன். "யேலு! யேலு! யேலு!"
என்று தகலகுனிந்து விம்மினோன். "வீட்டுக்குப் யபோகலோம், ேோ. அப்புறம் யப லோம்" என்று பிடித்து டோக்சியில் உட்கோர
கேத்யதன்" என் கப எங்யக?" என்றோன். யேகலயோள் தகரயிலிருந்த கபகய எடுத்துக் ககோடுத்தோன்.
டோக்சியில் ேந்தயபோது, அேனுகடய அழகிய முகம் போர்க்க அருேருப்போக மோறியிருந்தகதக் கண்டு ேருந்தியனன்.
கதோழுயநோய் அேனுகடய, கோதுககளயும் மூக்ககயும் அழகிய உதடுககளயும் ககடுத்துப் போழ்படுத்தி அச் மோன யதோற்றத்கத
உண்டோக்கியிருந்தது. அேனுகடய இனிய குரல் - கபண் யேடம் யபோட்டு நடித்துப் போடிப் புகழ்கபற்ற அந்தக் குரல் -
கம்மலோய்க் கரகரப்போய்க் ககட்டும் யபோனகத எண்ணி ேருந்தியனன். "அய்யயோ! யேலு! உன்கனப் போர்க்கப் யபோகியறனோ
என்று ஏங்கியனன். போர்த்துவிட்யடன் அப்போ, இனி நோன் க த்துப் யபோனோலும் கேகலப் படமோட்யடன். ோகத்தயோர்" ோவு
ேரட்டும், ேரட்டும்" என்றோன். "அப்படி எல்லோம் யப ோயத. கேகலப்படோயத. எங்யக இருந்து ேருகிறோய்?" என்று
யகட்யடன். "திருமணியில் இருந்யதன், அங்கிருந்துதோன் ேருகியறன்." "ஆஸ்பத்திரியிலோ?" "ஆமோம். மருந்து
மருந்து ஊசி ஊசி என்று எல்லோம் போர்த்து விட்யடன். ஒவ்கேோரு நோளும் ஒவ்கேோரு யுகமோக இருக்கிறது. மனம் தோங்கவில்கல.
உடம்பும் யதறவில்கல. மனத்கதயோேது யதற்றிக்ககோள்ளலோம் என்று ேந்து விட்யடன் அப்போ" என்றோன். டோக்சியிலிருந்து
இறங்கியதும், நோன் ோவி எடுத்து வீட்கடத் திறந்தகதப் போர்த்து, "வீட்டில் யோரும் இல்கலயோ?" என்றோன். "ஊருக்கு
அனுப்பியிருக்கியறன்" என்று க ோல்லிக் ககோண்யட உள்யள அகழத்துச் க ன்யறன்.
"நல்லதோச்சு. நோன் க ய்த புண்ணியம், வீட்டில் யோரும் இல்கல. இந்த யநோய் அப்படிப்பட்டது அப்போ. எங்யக
இருக்கிறேர்களுக்குத் துன்பம் ககோடுக்கிற யநோய் இது. இரண்யட நோள் இருந்துவிட்டுப் யபோய்விடுயேன்"
என்றோன். "இரண்டு நோள் அல்ல. இரண்டு மோதம் இரு. எனக்கு ஒரு துன்பமும் இல்கல" என்யறன். அேன்
கட்டியிருந்த ஆகடயில் இரத்தக் ககறகயக் கண்யடன். என் மனம் அருேருப்பும் ககோண்டது; ேருத்தமும் ககோண்டது.
இருந்தோலும், நட்போய்ப் பழகிய பகழய மனம் ேந்து இரக்கம் ககோண்டது. நோற்கோலிகயக் கோட்டி "உட்கோரு"
என்யறன். தகலகய அக த்து மறுத்தோன். "எனக்கு இங்யக இடம் தகோது; யோரோேது ேருேோர்கள்; போர்ப்போர்கள். உனக்கு
என்னோல் ஒரு குகறவும் ேரக்கூடோது யேலு, யதோட்டத்துக்குப் யபோய் அங்யக ஒரு மூகலயில் இருப்யபன். அங்யக ேோ. இடம்
கோட்டு" என்று முன்யன நடந்தோன். அேனுகடய கோல்ககளப் போர்த்யதன். நோன் போர்த்த வீக்கமும் கேடிப்பும் புண்ணும் என்
கநஞ்க ப் புண்ணோக்கின. போர்த்த என் கநஞ்சு கேடிப்புகள் உகடயதோய் இரத்தம் கசிேது யபோல் உணர்ந்யதன். ககவிரல்கள்
என் கண்ணுக்கும் படோதேோறு மடக்கி கேத்திருந்தோன். யதோட்டத்தில் தோழ்ேோரத்தில் இடம் கோட்டியனன். "அய்யயோ! இந்த
இடம் சுத்தமோக இருக்கிறயத. இங்யக நோன் இருக்க யேண்டுமோ? யேறு ஏதோேது இடம் மோட்டுத் கதோழுேம் யபோல் ஒன்றும்
இல்கலயோ? ஒரு மூகலயோக யோர் கண்ணுக்கும் படோத இடமோக இருந்தோல் யபோதும்" என்றோன். "இங்யக யோரும்
ேரமோட்டோர்கள். கட்டில் பிடித்துப் யபோட்டுவிட்டோல் இங்யகயய இருக்கலோம்" என்யறன். "கட்டிலோ? எனக்கோ?" என்று
என்கன நிமிர்ந்து போர்த்த யபோது என் கண்கள் அேகனப் போர்க்கக் கூசின. "ஒரு பகழய போய் ககோடு. அது யபோதும். நோன்
யபோன பிறகு அகதக் குப்கபத் கதோட்டியில் எடுத்துப் யபோட்டுவிடயேண்டும்" என்றோன். உள்யள க ன்று, ஒரு நல்ல போயும்
கமல்லிய கமத்கதயும் ஒரு தகலயகணயும் ககோண்டு ேந்யதன். "யேலு க ோன்னோல் யகள். விருந்தோளிக்குக் ககோண்டு
ேருேதுயபோல் நல்ல போயும் கமத்கதயும் ககோண்டு ேருகிறோயய. யேண்டோம்’போ. ஏதோேது கந்தல் ககோடுயபோதும்"
என்றோன். "என் மனம் யகட்கோது. யப ோமல் இரு. மறுக்கோயத. என் கடகம இது" என்று ேற்புறுத்திப் போய்யமல் கமத்கத
பரப்பி உட்கோரச் க ோன்யனன். அேன் கமத்கதகய நீக்கி விட்டுப் போய்யமல் உட்கோர்ந்தோன். "குடிக்கத் தண்ணீர் யேண்டும்"
என்றோன். தண்ணீர் எடுக்கச் க ன்றயபோது அேன் இரண்டு கககளோலும் உடம்கபல்லோம் க ோரிந்து ககோண்டிருப்பகதப்
போர்த்யதன். அப்யபோது அேனுகடய ககவிரல்ககளப் போர்த்து விட்யடன். என்கனக் கண்டதும் அேன் க ோரிேகத நிறுத்தி
விட்டுக் ககககள மடக்கிக் ககோண்டோன். தண்ணீகர நீட்டியனன். "கே கீயழ. நோன் எடுத்துக் குடிப்யபன். உனக்கு ஏதோேது
யேகல இருந்தோல் முன்யன யபோய்ப்போர். அப்புறம் யப லோம்" என்றோன். "எனக்கு இப்யபோது ஒரு யேகலயும் இல்கல.
உனக்கு யேண்டியகதச் க ோல்." " ோப்போடு யோர் கமப்பது?" "யேகலக்கோரன் ேருேோன். ஓட்டலிலிருந்து எடுத்து ேந்து
ககோடுப்போன்."

2
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

" ரி யபோதும்." நோன் உட்கோர முயன்யறன். "நீ ஏன் இங்யக உட்கோரணும். என் அழககப்
போர்க்கணுமோ?யேண்டோ, யேண்டோ, யபோ" என்று தடுத்தோன். "அப்படி எல்லோம் க ோல்லோயத. உன் அழககயும் போர்த்யதன்.
உன் துன்பத்கதயும் போர்க்கியறன். என்ன க ய்ேது?" என்று உட்கோர்ந்யதன். "யேலு!" என்று தகரகயப் போர்த்துப்
கபருமூச்சு விட்டோன். "தண்ணீர் குடிக்கவில்கலயய" என்யறன். "உன் எதிரில் இந்தக் ககககள நீட்டித் தண்ணீர்
எடுப்பதற்கு மனம் ேரவில்கல, அப்போ. நோன் க ய்த விகன அப்போ, விகன!" "புதிய இடத்தில் அச் ப்பட்டுத்
தயங்குேகதப்யபோல் இங்யக இருக்கோயத. யநோய் ேந்துவிட்டது. உன் அழககப் போழோக்கிவிட்டது. என்ன க ய்ேது? நோன்
போர்க்கியறன் என்று இப்படித் தயங்கினோல் இங்யக நீ ேந்து பயன் என்ன? உன் உடம்புக்குத் தகுந்தபடி நடந்துககோள்.
கககோகல நீட்டி ே தியோக இரு" என்யறன். "ே தியோ? எனக்கு இன்னும் ே தி யேண்டுமோ?" என்று
இருமினோன். அேன் இருமுேகதக் யகட்கத் துன்பமோக இருந்தது. "மருந்து ேோங்கி ேருகியறன். என்ன மருந்து,
எதற்கு என்று க ோன்னோல்." "மருந்தோ? இனியமல் ஒயர மருந்துதோன் யதகே; ோவுக்கு மருந்து." என் மனம் ேோடியது.
"நீ இங்யக இருக்கும் ேகரயில் ோவு இது அது என்று ஒரு யபச்சும் யப க்கூடோது. இப்படிப் யபசினோல் எனக்கு எவ்ேளவு
ேருத்தமோக இருக்கிறது கதரியுமோ?" என்யறன். " ந்திரன் இப்படி ஆேோன். உடம்கபல்லோம் புண்ணோய் சீழும் இரத்தமுமோய்
உன் வீட்டுக்கு ேருேோன் என்று எதிர்போர்த்தோயோ?" என்று க ோல்லிக்ககோண்யட தண்ணீகர எடுத்துக் குடித்தோன். பிறகு, "எனக்கு
யோர் இருக்கிறோர்கள்? நோன் யேயற யோர் வீட்டுக்குப் யபோயேன்?" என்று கலங்கினோன்.
அேனுகடய வீட்டோகரப் பற்றிப் யப லோம் என்று எண்ணியனன். அந்தப் யபச் ோல் அேனுகடய மனம் யமலும் என்ன
துன்பப்படுயமோ என்று தடுத்துக் ககோண்யடன். அேனோகயே அேர்ககளப் பற்றிப் யபசும் ேகரயில் கோத்திருப்யபோம் என்று
இருந்யதன். தகரகயப் போர்த்தபடியய எகதயயோ சிந்தித்து ஒரு முகற தகல அக த்தோன். ேந்தேன் சிறிது ககளப்போறட்டும்.
புதிய இடத்தில் மனமும் அகமதியுறட்டும் என்று அேகனத் தனியய விடும் யநோக்கத்யதோடு எழுந்யதன். "ஆமோம். ஏதோேது
யேகல இருக்கும், யபோய்ப்போர். நோனும் ககோஞ் ம் படுத்துக்ககோள்யேன். ககளப்போக இருக்கிறது" என்றோன். "இரண்டு
பழம் ககோண்டு ேருயேன். தின்றுவிட்டுப் படுத்துக்ககோள்" என்று மகலேோகழப்பழமும் உலர்ந்த திரோட்கடயும் ககோண்டு
யபோயனன். மகலேோகழப்பழம் தின்று, மறுபடியும் தண்ணீர் யகட்டுக் குடித்து விட்டுப் படுத்தோன். சிறிது யநரத்தில்
யேகளயோள் ேந்தோன். இரண்டு யபருக்குக் கோப்பி ேோங்கி ேருமோறு க ோன்யனன். கோப்பி ேந்ததும் நோயன ஒரு குேகளயில்
ககோண்டு யபோயனன். ந்திரன் குறட்கட விட்டுத் தூங்குேகதக் கண்டு எழுப்போமல் திரும்பியனன். யேகலயோகளப் போர்த்து,
நீ யபோ. இயதோடு எட்டு மணிக்குச் ோப்போடு எடுத்து ேந்தோல் யபோதும். இரண்டு யபர்க்குச் ோப்போடு ககோண்டு ேோ. இனியமல்
நோன் மறுபடியும் க ோல்லும் ேகரயில், எது ககோண்டு ேந்தோலும் இரண்டு யபர்க்கு என்று நிகனவு கேத்துக்ககோள்" என்யறன்.
உடயன, அன்று மோகலயில் பச்க மகலயோரின் வீட்டுக்கு ேருேதோகச் க ோல்லி விட்டு ேந்தது நிகனவுக்கு ேந்தது. "அப்படியய
பச்க மகலயோரின் வீட்டுக்குப் யபோய் அய்யோ இன்று ேரமோட்டோரோம் என்று க ோல்லி விடு" என்யறன்.
யேகலயோள் க ன்ற பிறகு யதோட்டத்திற்குத் திரும்பி ேந்து போர்த்யதன். உறங்கிக் ககோண்டிருந்த ந்திரனுகடய முகம்,
நோற்பது ஐம்பது ேயதுள்ள ஒருேனுகடய முகம்யபோல் இருந்தது. இளகமயின் ோயயல இல்லோமல் அந்த முகத்கத யநோய்
மூடியிருந்தது. கோல் விரல்ககளயும் கக விரல்ககளயும் நன்றோகப் போர்த்யதன். என் உள்ளத்தில் முன் இருந்த அருேருப்புச்
சிறிதும் இல்லோமல் மகறந்து, இரக்கம் மட்டுயம நின்றது. போர்த்துப் போர்த்து ேருந்தியனன். கதோடக்கப் பள்ளியில் நோன்
படித்திருந்தயபோது எனக்கு ஆசிரியரோக இருந்தேர் ஒருேர் எப்படியயோ கதோழு யநோய்க்கு ஆளோனோர். கதோழு யநோய் அேருகடய
முகத்திலும் கக கோல்களிலும் உருகேடுத்தயபோது நோன் உயர்நிகலப் பள்ளிக்கு ேந்துவிட்யடன். அப்யபோது அேர் எதியர
ேரப்போர்த்ததும் நோன் யப ோமல் ஒதுங்கிவிடுயேன். அேருகடய கண்ணுக்குப் படோத படி சிறு ந்துகளின் ேழியோகத் திரும்பிச்
க ன்று விடுயேன். ேழக்கமோகத் கதோடக்கப் பள்ளி ஆசிரியர்களிடம் அன்பும் பணிவும் உகடயேனோய் நடந்த நோன் அந்த ஓர்
ஆசிரியரிடம் மட்டும் அவ்ேோறு நடக்க முடியோமற் யபோயிற்று. அேயர ஒருநோள் வீட்டுக்கு ேந்து, "யேலு" என்று கூப்பிட்டோர்.
ேந்து போர்த்தயபோது அேர் திண்கணயில் உட்கோர்ந்திருப்பகதக் கண்டு கதோகலவில் இருந்தபடியய யபசிவிட்டுப் யபோய்விட்யடன்.
அேர் உட்கோர்ந்திருந்த திண்கணயமல் மூன்று ேோளித் தண்ணீர் ககோட்டிக் கழுேச் க ய்யதன். அதன் பிறகும் அந்தத் திண்கண
யமல் உட்கோரோமயல இருந்யதன். அவ்ேோறு அளவுக்குயமல் பயந்திருந்த நோன் இப்யபோது ந்திரயனோடு கநருங்கிப் பழகுேயதோடு
அேகன வீட்டியலயய கேத்துப் யபோற்றும் படியோகவும் யநர்ந்தகத எண்ணியனன். திரும்பி ேந்து என் அகறயில்
உட்கோர்ந்தபடி என்கனன்னயேோ எண்ணிக் ககோண்டிருந்தயபோது அேன் இருமும் ஒலி யகட்டது. எட்டிப் போர்த்யதன். அேன்
அக ேகதக் கண்டு, கோப்பி எடுத்துச் க ன்யறன். முதுககச் க ோரிந்து ககோண்டிருந்த அேன் என்கன நிமிர்ந்து போர்த்து,
"என்னோல் உனக்குப் கபரிய துன்பம்" என்றோன்.
கோப்பி குடித்த பிறகு, "உன் தங்ககயின் திருமணத்திற்கு நோன் ஊருக்கு ேந்தயபோது, உன் கோதுககளப் போர்த்துச்
ந்யதகப்பட்டுச் க ோன்யனன்." "ஆமோம். என் மூக்கிலும் மினுமினுப்பு மிகுதியோக இருந்ததோகச் க ோன்னோய்; க ோன்னோய்;
கமய்தோன். நோன் ககோஞ் மும் ந்யதகப்படவில்கலயய. யமலும் யமலும் ஆட்டங்கள் ஆடியனன். யமலும் யமலும் உடம்கபக்
ககடுத்துக் ககோண்யடன். கேத்தியர் போர்த்து, யமகம் என்று க ோன்னோயர தவிர, இந்த யமகம் இப்படித் கதோழுயநோயோக
முற்றும் என்று க ோல்லவில்கல. யோயரோ ஒரு கபத்தியக்கோரன் என்கனக் ககடுத்தோன். உடம்பில் இந்திரியம் யதங்கிப்
புளிப்பதோல்தோன் இப்படி யமகம் ஏற்படுகிறது என்று கபோய் க ோல்லிக் ககடுத்தோன். கேறி பிடித்த நோய்க்குச் ோரோயம் ஊற்றியது
யபோல ஆயிற்று. இந்திரியம் உடம்பில் யதங்கோமல் கேளிப்பட யேண்டும் என்று கண்ட கபண்ககள எல்லோம் யதடியனன்.
நல்லேள் கிகடப்போளோ? ககட்டு அழுகிப் யபோனேள்தோன் நிகனத்தவுடன் கிகடக்கிறோள். தப்பித்தேறி நல்லேள் ஏமோந்து
கிகடத்தோல், அேகளயும் அழுகல் யநோய் உகடயேளோகச் க ய்து ஒழித்யதன். நோன் க ய்தது ககோஞ் மோன ககோடுகமயோ?
அப்யபோது கதரியகலயய" என்று தகலகய இரண்டு கககளோலும் அடித்துக் ககோண்டோன். என்னோல் யகட்டுக்
ககோண்டிருக்க முடியவில்கல. ந்திரயனோ, உள்ளம் திறந்து தன் குற்றங்ககளச் க ோல்லி ஆறுதல் கபற முயன்றோன்.

3
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

"அதன் பிறகு, என் யநோய் எனக்யக கதரியத் கதோடங்கியது. விரல்களில் மினிமினுப்பு ஏற்பட்ட பிறகும்
கதரிந்துககோள்ளவில்கல. நகங்ககளச் சுற்றி, கணுக்ககளச் சுற்றித் தடிப்பு ஏற்பட்டயபோது உடம்கபல்லோம் தடிப்பும் தழும்பும்
ஏற்பட்டயபோது உணர்ந்து ககோண்யடன். அந்த ஏமோந்த கபண் - என் மகனவி - உடம்கபல்லோம் இப்படி இருக்கிறயத.
மருத்துேரிடம் கேனிக்கக் கூடோதோ, கேனிக்கக் கூடோதோ, என்று நோகலந்து நோள் முகறயிடத் கதோடங்கினோள். "ய ! கழுகத!
ேோகயமூடு" என்று அேகள அடக்கிவிட்யடன். மருத்துேரிடம் யபோயனன். க ோல்லிவிட்டோர்." இப்படிச் க ோல்லி நிறுத்தித்
தனக்குத்தோயன தகலகய அக த்துக் ககோண்டோன். நோன் ஊம் கூட்டவும் இல்கல. அகமதியோக நின்யறன். "என்
ககதகய இன்னும் யகட்கணுமோ?" என்றோன். அதற்கும் யப ோமல் இருந்யதன். "ஏன் யேலு, நிற்கிறோய்? யகட்கணுமோ என்
ககதகய? ரி க ோல்கியறன் யகள். அதற்குத் தோயன நோன் இங்யக ேந்யதன்? ஆமோம், க ோன்னோல்தோன், என் மனம்
சுத்தமோகும், சுத்தமோேது ஏது? பளு குகறயும் போே மூட்கடகயக் ககோஞ் ம் இறக்கி கேத்தோற்யபோல் இருக்கும். யேறு
யோரிடம் க ோல்யேன். யோரிடம் க ோன்னோல் எனக்கு ஆறுதல் ஏற்படும்? அதற்குத்தோன் உன்கனத் யதடி ேந்யதன்" என்று
க ோல்லிக்ககோண்யட இருமினோன். இருமலுக்குப் பிறகு மோர்கபப் பிடித்து அழுத்திக் ககோண்டோன். கபருமூச்சு விட்டோன்.
முகத்தில் வியர்கேகயத் துகடத்தோன். தகலகயச் க ோரிந்து ககோண்டோன். "அப்புறம் என்ன? இன்கனோரு படுபோவி ேந்து
ய ர்ந்தோன்; பக்கத்து ஊரோன். அேன் என்கனப் யபோல் யநோயோளி. உனக்குமோ இது ேந்துவிட்டது" என்றோன். "விதி" என்யறன்.
"இதற்கு ஒரு ேழி க ோல்கிறோர்கள். க ய்ேோயோ?" என்றோன். நீ க ய்து பலன் கண்டோயோ? என்யறன். "என்னோல் முடியோது.
ககயில் கோசு இல்கல. உனக்குப் பணம் இருக்கிறது நீ க ய்யலோம் என்றோன். "கன்னிப் கபண்ணின் உறவு ஏற்பட்டோல் இந்த
கேப்பு அடங்கி விடும்" என்றோன். நோன் நம்பவில்கல. பட்டணத்தில் ஒரு படித்த பணக்கோரர் இருக்கிறோர் என்று அேருகடய
ககதகயச் க ோன்னோன். அேருக்கு இந்த யநோய் ேந்துவிட்டதோம். கபரிய பணக்கோரரோம், கபரிய பங்களோேோம். ஒரு
கூட்டோளிகயப் பிடித்தோரோம். அந்தக் கூட்டோளி அழகோக இருப்போனோம். அேகனக் கோட்டி அேனுக்கோக என்று க ோல்லி இளம்
கபண்கள் பலயபகர கோசு ககோடுத்து மயக்கிக் ககோண்டுேரச் க ய்தோரோம். என்ன என்னயேோ க ோன்னோன். நோன் நம்பிவிட்யடன்.
எண்ணிப் போர்க்கோமல் நம்பி விட்யடன். அந்தப் பணக்கோரப் போவிக்கு யநோய் யபோய் விட்டதோ இல்கலயோ என்று ஆரோய்ச்சி
க ய்யோமயல நம்பி விட்யடன். ஆசுபத்திரிக்குப் யபோன பிறகு அந்தப் பணக்கோரகனப் பற்றிச் சிலரிடத்தில் என்கனப்யபோல்
யநோயோளிகளிடத்தில் க ோன்யனன். அேர்கள் உண்கமகயச் க ோன்னோர்கள். சுத்தப் பிதற்றல் என்று க ோன்னோர்கள். அந்தப்
பணக்கோரன் அயத யநோயோல் அழுகி அழுகி முககமல்லோம் ககட்டு அழிந்து க த்தோன் என்று க ோன்னோர்கள். நோன் அப்படி
ஆரோய்ந்து போர்க்கவில்கல. பக்கத்து ஊரோன் க ோன்னகதக் யகட்டு நம்பிவிட்யடன், நிலத்தின்யமல் கடன் ேோங்கத்
தகலப்பட்யடன். கோக ேோரி இகறத்யதன். சில ஏகழக் குடும்பங்ககளக் ககடுத்யதன், ககடுத்யதன். அய்யய்யயோ! யேலு!
இந்தப் போேத்துக்கு நோன் என்ன க ய்யேன்? என்ன க ய்யேன் யேலு! நிகனத்தோல் மனம் பகீர் என்கிறயத" என்று கேரில்
தகலகய யமோதிக்ககோண்டு அழுதோன். "அய்யய்யயோ" என்று தகலகயச் சுேரிலிருந்து எடுத்தயபோது, தகலயில் ஒரு புண்கநந்து
இரத்தம் கசிந்தது. "என்ன ந்திரோ! நீ சும்மோ இருக்கமோட்டோயோ? இப்படியோ தகலகய யமோதிக்ககோள்ள யேண்டும்" என்று
புண்மருந்து எடுத்துேரச் க ன்யறன்.
திரும்பியயபோது, அேன் ஒரு கந்தலோல் தகலகயத் துகடத்துக் ககோண்டிருந்தோன். என் ககயில் மருந்து இருந்தகதப்
போர்த்து, "மருந்து எடுத்துேந்தோயோ?" அகதவிடப் பழுக்கக் கோய்ச்சிய ஈட்டிகய எடுத்து ேந்து ஒவ்கேோரு புண்ணிலும்
குத்தினோலோேது என் போேம் தீருயம" என்றோன். "நீ ஒன்றும் க ோல்லோமலோேது இரு; க ோல்லிவிட்டு இப்படித்
துன்பப்படோயத" என்யறன். "எப்படி இருப்யபன் யேலு! எப்படி இருப்யபன்? நோன் யப ோமல் இருந்தோலும் என் மனம் சும்மோ
இல்கலயய. அது உள்யள இருந்து ேோட்டி ேகதக்குயத. உன்னிடம் க ோன்ன பிறகுதோன் அது அடங்குது. நோன் எப்படிச்
க ோல்லோமல் இருப்யபன்? அயதோ நிகனவு ேருகிறயத ஓர் ஏகழப் கபண், என்னோல் சீரழிந்த கபண், என்கனப் யபோல் யநோயோளி
ஆய்விட்டோயள! அேளுக்கும் கதோழுயநோய் ேந்துவிட்டயத. என்னோல் எத்தகன குடும்பங்களில் இது பரேப் யபோகிறயதோ! நோன்
மட்டுமோ அழிந்யதன்? ஊகரயும் ககோஞ் ம் அழித்து விட்டுத்தோயன ேந்யதன்" இவ்ேோறு க ோல்லிச் சிறிது அகமதியோனோன். ரி,
யபோகலோம் என்று அக ந்யதன். மறுபடியும் யப த் கதோடங்கினோன்: "ஒன்று நல்லதோச்சு. என் கபோண்டோட்டி யபோய்விட்டோள்.
நல்லயத க ய்தோள். இருந்து யநோயோல் அழியோமல், தோயன க த்து மகறந்தோள்" என்று அகமதியோன குரலில் க ோன்னோன்.
அப்யபோது மட்டும் அகமதி இருந்த கோரணம் என்ன, ஒருயேகள அந்தத் தற்ககோகலகயப் பற்றிய பயம் கோரணயமோ என்று
எண்ணியனன்.
"அடடோ! என்ன போடு படுத்தியனன் அேகள! நல்ல யகள்வி யகட்டோள் என்கன! நீ படித்தேனோ என்று ரியோன
யகள்வி யகட்டோள். எனக்குத் தகும் தகும். நோன் படித்தேனோ? படிப்பு எங்யகோ யபோச்சு. எப்யபோயதோ யபோச்சு! படித்தேனோ நோன்?
நோன் படித்தேயன அல்ல. நோன் ஒரு முட்டோள். இப்யபோது உணர்கியறன். அேள் க ோன்னயபோது உணரவில்கல. இப்படிக்
யகட்டோயள என்று அடித்யதன். தடி எடுத்து அடித்யதன். ஆத்திரம் தீர அடித்யதன். அேளும் தன் ஆத்திரத்கத அந்தக் கிணற்றின்
அடியில் யபோய்த் தீர்த்துக்ககோண்டோள். யேலு! உனக்குத் கதரியுமோ இது?" என்றோன். நோன் யப ோமல் நின்யறன். "கதரியுமோ
யேலு!" என்று என் முகத்கத போர்த்தோன். "கதரியும்" என்யறன். "உனக்கு மட்டுமோ? அம்மோவுக்கும்
கதரியுமோ?" நோன் யப வில்கல. "க ோல்லு யேலு! இப்யபோது க ோன்னோல் என்ன, க ோல்லு யேலு! அம்மோ அப்போ
எல்லோர்க்கும் கதரியுமோ?" என்று விடோமல் யகட்டோன். "கதரியும்" என்யறன். "கதரியுமோ!" என்று முதலில் கமல்லத்
தகலகய ஆட்டினோன். பிறகு எங்கிருந்யதோ உணர்ச்சி யமலிட்டு ேந்து அேகன ஆட்டி கேத்தது. "அய்யயோ! அம்மோவுக்கும்
கதரிந்து யபோச் ோ! நோன் கபோண்டோட்டிகயக் ககோன்றுவிட்யடன் என்று அம்மோவுக்கும் கதரிந்து யபோச் ோ! என்கனப் பற்றி
என்ன எண்ணினோர்கயளோ, என்ன எண்ணினோர்கயளோ? அய்யயோ! அய்யயோ!" என்று உடம்கபல்லோம் நடுங்கிக் கதறினோன்.

4
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

ந்திரன் இப்படி உணர்ச்சி ே ப்பட்டுக் கலங்கியகதயும் கதறியகதயும் என்னோல் போர்த்துக் ககோண்டிருக்க முடியவில்கல.
"பகழய ககதகய எல்லோம் நிகனத்து ஏன் மனத்கதப் புண்ணோக்கிக் ககோள்கிறோய்? யேண்டோ. சும்மோ இரு" என்று அப்போல்
நகர்ந்யதன். "பகழய ககதயோ? நோன் நிகனக்கியறனோ? அது யபோக’கலயய! மனத்கத விட்டுப் யபோக’கலயய! நோன் என்ன
க ய்ேது?" என்று இருமத் கதோடங்கினோன். இரவு எட்டு மணிக்கு யேகலக்கோரன் உணவு ககோண்டு ேந்ததும்; ஒரு பகுதி
உணகேத் தனியய எடுத்து கேத்து விட்டு, மற்கறோரு பகுதிகய அந்த உணவுத் தூக்கியலயய கேத்திருக்கச் க ோன்யனன்.
யேகலக்கோரகன விட்டுச் ந்திரனுக்கு உணவு இடச் க ோல்லலோம் என்றோல் அேனுகடய கநோந்த மனம் என்ன நிகனத்து
ேருந்துயமோ என்று எண்ணியனன். நோன் முன்யன ோப்பிட்டுவிட்டுப் பிறகு அேனுக்குப் யபோடலோம் என்றோல், அதற்கும் மனம்
ேரவில்கல. யேகலக்கோரகன அனுப்பிவிட்யடன். நோயன உணகே எடுத்துக்ககோண்டு யதோட்டத்துக்குச் க ன்யறன். ந்திரன்
கண்ககளத் துகடத்துக் ககோண்டிருந்தோன், "ஏன் அழுகிறோய்?" என்று யகட்யடன். "யேலு! அம்மோகே நிகனத்துக்
ககோண்யடன்'போ. எவ்ேளவு அன்போன மனம் அப்போ! மறுபடியும் எப்யபோடோ போர்க்கப் யபோகியறன்? நீலகிரியிலிருந்து நோன் ேந்த
பிறகோேது அம்மோ க த்திருக்கக் கூடோதோ? அம்மோ இருந்திருந்தோல் இவ்ேளவு ககட்டுப் யபோயிருக்க மோட்யடன் அப்போ!
ஒவ்கேோன்றும் நிகனக்க நிகனக்க மனம் ஆறவில்கல அப்போ யேலு!" என்று மறுபடியும் கண்ணீர் விட்டு அழுதோன். நோன் ஆறுதல்
க ோன்யனன். "உன்னோல் ஆறுதல் கபறலோம் என்றுதோன் ேந்யதன்’போ. ஆனோல் இங்யக ேந்த பிறகுதோன் என் மனத்தில் மகறந்து
யபோயிருந்த பகழய நிகனவுகள் எல்லோம் புறப்பட்டு ேருகின்றன. நோன் என்ன க ய்யேன் யேலு? என்னோல் தோங்க முடியகலயய!
உடம்பின் எரிச் ல் தினவு போகத எல்லோம் அடங்கிப் யபோயிருக்கிறோற் யபோல் கதரிகிறது. என் மனத்தில்தோன் இப்யபோது எல்லோத்
துன்பமும் ய ர்ந்துவிட்டது. தோங்க முடியவில்கலயய" என்று கபோருமினோன். ோப்பிடச் க ோன்யனன். ஒரு க ோல்லும்
க ோல்லோமல் ோப்பிட்டு முடித்தோன். நோன் இகல எடுத்துப்யபோட முயன்றயபோது, "யேலு! உனக்கு இந்த யேகலயும் கேக்கணுமோ!
இந்த ஒன்று மட்டும் நோன் க ய்கியறன்’போ" என்று தோயன இகலகயச் சுருட்டி ஒரு மூகலயில் எறிந்தோன்.
கககழுே நீர் விட்யடன். கககயத் துகடத்துக் ககோண்டு உட்கோர்ந்ததும், "அப்போ, யேலு! அம்மோவுக்குப் பிறகு என்
மகனவி அன்போகத்தோன் ய ோறு யபோட்டோள். நோன் ோப்பிட்டு முடிகிற ேகரக்கும் என் எதிரில் நின்றது நின்றபடி இருப்போள்.
ஒரு நோளோேது உட்கோரு என்று நோன் க ோன்னயத இல்கல. அன்போகத்தோன் ய ோறு யபோட்டோள். ஆனோல் நோன் அன்பு
கோட்டவில்கல. அடக்குமுகறதோன். பயந்து நடுங்கினோள். நோன் ககோஞ் ம் அன்பு கோட்டியிருந்யதயனோ, அம்மோவுக்கு யமல்
இருந்திருப்போள், ககோடுகம க ய்துவிட்யடன். ககோஞ் ம் அன்பு கோட்டியிருந்தோல், இப்யபோது எவ்ேளயேோ உதவியோக
இருந்திருப்போள், எனக்கோக உயிகரயும் ககோடுத்திருப்போள். ஆமோம் எனக்கோகத்தோன் உயிகரயும் ககோடுத்தோள்" என்று கமல்லச்
க ோல்லி அடங்கினோன். இன்னும் இருந்தோல் ஏதோேது யபசிக்ககோண்டு ேருந்துேோன் என்று, " ோப்பிடப் யபோகியறன்" என்று
க ோல்லி நகர்ந்யதன். அேன் நோன் க ோன்னகதக் கேனிக்கவில்கல. ஏயதோ சிந்கதயில் இருந்துவிட்டோன். நோன் உண்டு
முடித்தபிறகு, தண்ணீர் யேண்டுமோ என்று யகட்டுேரச் ந்திரனிடம் க ன்யறன். "தண்ணீர் யேண்டுமோ?" என்யறன். அேன்
ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தோன். சிறிதுயநரம் கழித்து, அேனுகடய குரல் யகட்டது. க ன்று போர்த்யதன். உறங்கிக் ககோண்யட
இருந்தோன். தோழ்ேோரத்தில் கமல்ல நடந்தபடி இருந்யதன். என்கனன்னயேோ க ோல்லி உறக்கத்தில் ேோய் பிதற்றிக்
ககோண்டிருந்தோன். திருப்பி ேந்துவிட்யடன்.
நோன் படுக்கச் க ல்லுமுன், அம்மோ அப்போ என்று ந்திரன் கபருமூச்சு விடும் குரல் யகட்டது. க ன்று, "என்ன
யேண்டும்?" என்று யகட்யடன். "தண்ணீர் ககோடு! உடம்பு கனகன என்று இருக்கிறது. இங்கும் அங்கும் அகலந்தது உடம்புக்கு
ஆகவில்கல. கோய்ச் ல் ேந்துவிட்டது" என்றோன். "ககோஞ் ம் இரு. கேந்நீர் கேத்துக் ககோண்டுேருயேன்" என்று அங்கிருந்து
ேந்து மின் ோர அடுப்பில் தண்ணீகரக் கோய்ச்சிக் ககோண்டுயபோயனன். குடித்து "அப்போ!" என்று ய ோர்ந்து படுத்தோன். அேனுகடய
மனம் அப்போகே நிகனக்கிறயதோ இல்கலயயோ, ேோய் அடிக்கடி க ோல்கிறது; அேர் மககனப் பற்றி மனத்தில் அடிக்கடி
நிகனத்துக் கேகலப்பட்டுக் ககோண்டு கிரோமத்தில் இருக்கிறோர். கதரிந்தோல் ேந்துவிடுேோர் என்று எண்ணிக் ககோண்யட படுக்கச்
க ன்யறன். ந்திரனுகடய கோய்ச் கல எண்ணி ேருந்தியனன். உடம்பின் அகலச் ல் கோரணம் என்று க ோன்னோன். உள்ளத்து
உணர்ச்சி யேகயம கோரணம் என்று எனக்குத் யதோன்றியது. நோகள முதல் இப்படிப்பட்ட யேகமோன யபச்சுக்கு இடம்
தரக்கூடோது; நோன் அங்யக நின்று யகட்டுக் ககோண்டிருக்கக் கூடோது என்று எண்ணியபடியய உறங்கிவிட்யடன். நள்ளிரவில்
ஒருமுகற விழித்து எழுந்துயபோய்ப் போர்த்யதன். உடம்பில் இன்னும் கோய்ச் ல் இருக்கிறதோ என்று கதோட்டுப் போர்க்க
அணுகியனன். கதோடோமயல பின் ேோங்கி ேந்துவிட்யடன்.
கோகலயில் அேனுகடய குரல் யகட்டு விழித்யதன். "விளக்கறியோ இருட்டகறயில் கவிழ்ந்து கிடந்தழுது" என்ற
அருட்போகே அேன் உருக்கமோகப் போடிக் ககோண்டிருந்தோன். போட்கடக் யகட்டு என் மனமும் உருகியது. அேன் விருப்பம்யபோல்
போடிக்ககண்டு ஆறுதல் கபறட்டும் என்று ஒருேகக ஒலியும் க ய்யோமல் அங்யக யபோகவும் யபோகோமல் இருந்யதன். அகரமணி
யநரம் கழித்து போடுேது நின்றது. அப்யபோது அணுகி கோய்ச் ல் இல்கலயய?" என்யறன் "நின்றுவிட்டது" என்றோன். என் மனம்
மகிழ்ந்தது. "ஊரில் எல்லோரும் எப்படி இருக்கிறோர்கள்? நீ ஒன்றுயம க ோல்லகலயய?" என்றோன். "நீ ஒன்றும்
யகட்கவில்கலயய. எகதப் யபசினோலும் உடயன விம்மி விம்மி அழுகிறோய். அதனோல் உடம்பும் ககட்டுப்யபோகிறது"
என்யறன். "அழுேது ஒன்றுதோன் இப்யபோது என் மனத்துக்கு மருந்தோக இருக்கிறது. உண்கமயோய்ச் க ோல்கியறன் யேலு
அழுத பிறகுதோன் மனம் அகமதியோக இருக்கிறது. அழுேது நல்லது, மிக மிக நல்லது யேலு" என்றோன். "ஊரில் எல்லோரும்
நல்லபடி இருக்கிறோர்கள். அப்போ இருக்கிறோர். தங்கக கற்பகம் இருக்கிறோள்" என்யறன். "ஏன்? இன்னும் கமத்துனன்
ேந்து அகழத்துப் யபோகோமயல இருக்கிறோனோ?" "இல்கல, இப்யபோது அன்போக இருக்கிறோர்கள். மோலன் முன் யபோல்
இல்கல. மனம் திருந்திவிட்டோன்." "அப்போ! நல்ல க ய்தி க ோன்னோய் அப்போ. என் ேயிற்றியல போல் ேோர்த்தோற் யபோல்
இருக்கிறது. நல்லபடி இருக்கட்டும்; யபோ. கற்பகத்தின் ேோழ்க்ககயும் ககட்டுப் யபோகுயம என்று பயந்யதன். ஆசுபத்திரியில்
இருந்தயபோது அேகளப் பற்றி நிகனத்துக் கேகலப்பட்யடன். நல்லபடி ேோழணும்" என்றோன்.

5
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

கோகலச் சிற்றுண்டிக்குப் பிறகு மிக அகமதியோகப் யபசினோன். பகழய ந்திரனுகடய அறிவின் கதளிகே அந்தப்
யபச்சில் கண்யடன். "யேலு! எனக்கு ஒன்று யதோன்றுகிறது. எனக்கு இளகமயியலயய கோம உணர்ச்சி மிகுதியோக இருந்தது.
என்கனப்யபோல் எத்தகனயயோ பிள்களகள் இருப்போர்கள் அல்லேோ?" என்றோன். "ஆமோம். உடல்நூல் அறிஞர் ஒருேர்
க ோன்னது நிகனவுக்கு ேருகிறது. அறிவின் ஆற்றல் மிகுதியோக உள்ளேர்களுக்கு இந்த உணர்ச்சியும் மிகுதியோம்.
உணர்ச்சிகயக் கட்டுப்படுத்திக் ககோண்டு யபோனோல் அேர்கள் சிறந்த அறிஞரோக விளங்குேோர்களோம்" என்யறன். "அது ரி.
அப்படிப்பட்ட பிள்களககளப் கபண்ணின் அன்பு இல்லோமல் பட்டினி யபோட்டோல் ககட்டுப் யபோேோர்கயள, நோன் அப்படித்தோன்
ககட்கடோழிந்யதன். பழங்கோலத்தில் யபோல பதிகனட்டு இருபது ேயதில் திருமணம் முடித்துவிட்டோல்-" "படிப்புக்கு
இகடயூறோகப் யபோய்விடும். ேளர யேண்டிய திறகம ேளரோமயல யபோய்விடுயம. அது கபரிய இழப்பு அல்லேோ?" "அதுவும்
உண்கமதோன்" என்று கதளிேோகச் க ோல்ல முடியோமல் அேனுகடய கதோண்கட கரகரத்தது. ககனத்தோன். உடயன இருமல்
ேந்தது. மோர்கபத் தடவிக் ககோண்டோன். பிறகு கதோண்கடகய ஒருேோறு ரிப்படுத்திக் ககோண்டு, "கபண்களின் அன்கபப் கபற
முடியோமல் தடுக்கும்யபோது, அேர்களின் அழகும் கண்ணில் படோதேோறு தடுக்கயேண்டும். அகத க ய்யோமல்-" என்று க ோல்லி
நிறுத்தினோன். பிறகு "சிலர் முகமூடி யபோட்டு மகறப்பதும் இதற்குத்தோயனோ, என்னயேோ? துறவியோகும் கபண்ககளயும்
விதகேககளயும் கமோட்கட யடிக்கும் ேழக்கமும் உலகத்தில் இருக்கிறது. ஆமோம், கபண்ணின் அழகு கபோல்லோதது.
ககடுத்துவிடும் என்று பயந்து தோன் க ய்திருப்போர்கள்." "இருந்தோலும் நோகரிகம் அல்ல." "அது ரி. ஒப்புக்
ககோள்கியறன். கூழுக்கும் ஆக மீக க்கும் ஆக என்றோல் முடியுமோ? என் பகழய ேோழ்க்கக நிகனவுக்கு ேருகிறது.
கல்லூரியில் படிக்கும்யபோது அந்தப் கபண்ணின் அன்பு கிகடத்தேகரயில் ககடோமல் இருந்யதன். நீலகிரியில் அந்தத் யதயிகலத்
யதோட்டத்திலும் ஒருத்தியின் அன்பு கிகடத்தது. ஒழுங்கோகத்தோன் இருந்யதன். அேள் முரட்டுப் கபண். முரட்டுப் கபண்ணோக
இருந்தோலும், அன்பில் முரட்டுத் தன்கம ஏது? எங்கள் ஊர்தோன் என்கனக் ககடுத்துவிட்டது." இவ்ேோறு அேன்
க ோன்னயபோது, ஊர் அல்ல. ஊரில் இருந்த க ல்ேம், அதிகோரச் க ருக்கு, கோசுதோன் கோரணம் என்று அப்யபோது எனக்குள்
எண்ணிக் ககோண்யடன். "அேர்கள் நோனோகத் யதடிப்யபோன கபண்கள். என் மகனவி அப்படி நோன் யதடியேள் அல்ல. அேள்
ேரும் யபோயத பயந்து ேந்தோள். நோன் அேளிடம் அன்கபப் கபறவில்கல. பயத்கதத்தோன் கபற்யறன்." அேன் முதலில்
அன்கபத் தரோமல் அதிகோரத்கதக் கோட்டியிருப்போன். அதுதோன் கோரணம் என்று எண்ணிக் ககோண்யடன். "ஊரில் கண்ட
கபண்கயளோடு பழகியனன். அேர்கள் பயந்து பயந்து ேந்தோர்கள். அது ஒரு ேோழ்ேோ! ய ! ஊர்ச்ய ோற்கறத் திருடி உண்பது ஒரு
ேோழ்ேோ? நம் உரிகமயோன உணவு ஆகுமோ? இப்படி என்கனப்யபோல் எத்தகன பிள்களகள் ககடுகிறோர்கயளோ என்று
எண்ணும்யபோது ேருத்தமோக இருக்கிறது. அதனோல்தோன் கபண்ணன்பு கபறும் ேகரயில் கபண்ணழகு கண்ணுக்குத்
யதோன்றோமயல இருந்தோல் நல்லது என்று கருதுகியறன்" என்றோன்.
மறுபடியும் அேயன யப த் கதோடங்கினோன் "அல்லது, ஐயரோப்பியர்ககளப் யபோல் அகமரிக்கர்ககளப்யபோல்
நம்மேர்களும் ேோழ்க்கககய மோற்றி அகமக்க யேண்டும். ஆண்ககளயும் கபண்ககளயும் இளகமயில் பழககேோட்டோமல் பூச்சி
பூச்சி என்று பயபடுத்திப் பிரிப்பகத விட்டுவிட யேண்டும். அழகுப் பசி இயற்ககயோக இருக்கிறது. அப்படி இளகமயில் கலந்து
பழக நிகறய ேோய்ப்புகள் இருப்பதோல் ஐயரோப்பிய இகளஞர்கள் அழககக் கண்டு கண்டு மகிழ்ச்சி அகடகிறோர்கள். இங்யக
இயற்ககயோன பசிகய அடக்க யேண்டியிருக்கிறது. ஆனோல் சினிமோ நோடகங்களில் அழகும் அலங்கோரமும் இருப்பதோல், அந்தப்
பசி மகறமுகமோகத் தூண்டிவிடப்படுகிறது. முதோயத்தியலோ போர்த்துப் யபசியும் பழகுேதற்கும் ேோய்ப்பு இல்கல. இயற்ககயோன
உணர்ச்சிககள அடக்குேதில் சிலர் மட்டுயம கேற்றி கபறுகிறோர்கள். பலர் ககட்டுப்யபோகிறோர்கள்" என்றோன். "ஆண்கள்
அழகோக இல்கலயோ? அழகோன ஆண்கயளோடு பழகி அந்த அழகுப்பசிகயத் தீர்த்துக் ககோள்ளக் கூடோதோ?" என்யறன். யேண்டும்
என்யற யகட்யடன். "நீ கபரிய கபத்தியக்கோரன்! இயற்கக அப்படிப் பகடத்திருக்கிறது. ஆணின் கண்ணுக்குப் கபண்கள்
தோன் அழகோக இருப்போர்கள். கதருவில் ஏகழட்டுப்யபர் ஆண்களும் கபண்களும் யபோேகதப் போர்க்கிறோய். யோகர நன்றோகப்
போர்ப்போய்? கபண்கயள யபோகோவிட்டோல் ஆண்ககளப் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கலோம். அப்யபோது ஆண்களின் அழகு உன்
கண்ணுக்குப் புலப்படோது. அப்படியய தோன் கபண்களுக்கும், இயற்கக ஏற்படுத்திய கேர்ச்சி அது. நோய்க்கு இகறச்சிகயப்
போர்த்தோல்தோன் ேோயில் நீர் ஊறும். பசுவுக்குப் புல்கலப் போர்த்தோல்தோன் ேோய் ஊறும். அதுயபோல்தோன்" என்றோன்.
இவ்ேளவு அகமதியோக அறிேோகப் யபசுகிறோயன என்று வியந்யதன். யநற்யறோடு அேனுகடய கதறலும் அழுககயும்
உணர்ச்சியும் முடிந்தன என்று மகிழ்ந்யதன். ஆனோல் மகலயில் அலுேலகத்திலிருந்து திரும்பி ேந்தயபோது, முன் நோள் யபோலயே
உடம்கபச் க ோரிந்து ககோண்டும் தகலகய அக த்துக் ககோண்டும் அகமதி இல்லோமல் இருந்தோன். கோப்பி குடித்துக் கோல்மணி
யநரம் ஆனதும், கபருமூச்சும் அய்யயோ என்ற குரலும் யகட்டன. "யேலு! நோன் ஏன் இன்னும் உயியரோடு இருக்கணும்? என்னோல்
இனியமல் யோருக்கு நன்கம ஏற்படப்யபோகிறது? கபற்ற தோய் இல்கல. தந்கத முகத்தில் நோன் விழிக்கப்யபோேதில்கல. கட்டின
மகனவியும் இல்கல. ஏன்'போ இந்த ேோழ்வு?" என்று கண்ணீர் விட்டு அழத் கதோடங்கினோன். சிறிது யநரம் அகமதியோயனன்.
ஏயதோ பகழய நிகழ்ச்சிகய நிகனத்துக்ககோண்டு குமுறுகிறோன் என்பது முகக்குறிப்போல் கதரிந்தது. "நம் யதோட்டத்தில்
க ோக்கோன் என்று ஒருத்தன் இருந்தோயன, நிகனவு இருக்கிறதோ? ஏகழக் குடும்பம். அேனுகடய கபண் அழகோக இருந்தோள்.
பக்கத்து ஊரில் ககோடுத்திருந்தோன். நோன் அந்தக் குடும்பத்கதயும் ககடுத்யதன். அப்யபோது போேம் என்ற எண்ணயம இல்லோமல்
பணம் ககோடுத்து ஏமோற்றிவிட்யடன். அப்போ யகள்விப் பட்டிருந்தோல், என்கனப் பற்றி என்ன நிகனப்போர்? இப்படிப்பட்ட ககட்ட
ேழி அப்போவுக்குத் கதரியயே கதரியோது. அந்த உத்தமர் ேயிற்றில் பிறந்த நோன், எவ்ேளவு அநியோயம் க ய்யதன். நோன் ஏன்
அந்தக் குடும்பத்தில் பிறந்யதயனோ, அய்யய்யயோ!" என்று ஒரு யபகதப் கபண் யபோல் புலம்பினோன்.
உடயன, "அப்யபோயத அதற்குத் தண்டகனயும் அனுபவித்யதன். ஒருத்தி என்கன ஏமோற்றினோள். இரண்டு பவுனில் ங்கிலி
ஒன்று க ய்து யபோட்டோல் ரி என்று ஒருத்தி ஒப்புக் ககோண்டோள். மகனவி கழுத்தில் நோலு பவுன் ங்கிலி ஒன்று இருந்தது.
அகதக் கழற்றிக் ககோண்டு யபோயனன். அேளுகடய குடிக யில் அேள் க ோன்ன யநரத்தில் நுகழந்து ங்கிலிகயக் ககோடுத்து
விட்டுப் யபசிக் ககோண்டிருந்யதன். கேளியயயிருந்து அேளுகடய கணேனும் இன்கனோருத்தனும் திடீகரன்று நுகழந்தோர்கள்.

6
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

அந்த யமோ க்கோரி ஓ என்று கூச் லிட்டோள். ேந்தேர்கள் என் முதுககப் பழுக்கப் போர்த்தோர்கள். தோம்புக் கயிறு ககோண்டு
அடித்தோர்கள். வீட்டுக்குத் திரும்பியயபோது முதுகில் ககற இருந்தகத எப்படியயோ மகனவி போர்த்து விட்டோள். என்னிடம் ேோய்
திறந்து யகட்கத் கதரியம் இல்கல. அழுதுககோண்டு யபோய் என் அத்கதயிடம் க ோல்லியிருக்கிறோள். அத்கத அப்யபோது
இருந்தோர். நோன் படுத்துத் தூங்கிக் ககோண்டிருந்தயபோது அத்கத என் முதுகுப்பக்கம் ேந்து உட்கோர்ந்து போர்த்து
ேருத்தப்பட்டிருக்கிறோர். நோன் விழித்தயபோது ேோ ற்படிக்கு அப்போல் மகனவி கண்ககளத் துகடத்தபடி நின்றிருந்தோள்.
அத்கதயின் கக என் முதுககத் தடவியது. நோன் உடயன எழுந்து உட்கோர்ந்து, "என்ன அத்கத! இரண்டு யபரும் ய ர்ந்து
நோடகம் நடத்த ேந்து விட்டீர்களோ? என்ன க ோன்னோள் இந்த நோய்?" என்று யகட்டு எழுந்யதன். அத்கத பரிவுமிக்க குரலில்,
"ஒன்றும் இல்கலயப்போ. ஏன்டோ கண்ணு இப்படி, ரோ ோ யபோல இருப்பகத விட்டுவிட்டு" என்றோர். "யபோ அத்கத யபோ. யபோய்
உன் யேகலகயப் போர்" என்று அங்கிருந்து எழுந்து அேர்களின் கண்ணுக்குப் படோமல் ட்கடகய மோற்றிக் ககோண்டு கேளியய
ேந்யதன்.
இவ்ேளவு தண்டகன பட்ட பிறகும் என்னுகடய ஆணேம் அடங்கியதோ? அடங்கவில்கல. யேலு! க ோன்னோல் நம்புேோயோ
யேலு! நம்முகடய நண்பன் ந்திரனோ இப்படிச் க ய்தோன் என்று நீ எண்ணுேோய். அவ்ேளவு ககோடுகம க ய்யதன் யேலு!
என்கன அடித்துத் துரத்திய அந்த குடிக க்கு ஒரு நோள் தீ கேத்துவிட்யடன். ந்திரனோ க ய்தோன் என்று எண்ணுகிறோயோ
நோன் அல்ல யேலு. என்னுகடய ஆணேம், என்னுகடய ஆணேம்" என்று பலமுகற கதறினோன். மறுபடியும் யநற்றுப் யபோல்
உணர்ச்சி யேகம் அளவுகடந்து யபோய் உடம்கபக் ககடுக்கக்கூடோயத என்று பயந்து, க ோல்லோமல் நகர்ந்து ேந்து விட்யடன்.
சிறிது யநரம் கழித்து, அம்மோ அப்போ என்று அேன் மூச்சுவிடும் குரல் யகட்டுச் க ன்று, "என்ன, ஏதோேது யேண்டுமோ?" என்யறன்.
"ஒன்றும் யதகே இல்கல. யநற்றுப் யபோல் கோய்ச் ல் ேந்துவிட்டது. தகல கனமோக இருக்கிறது" என்று தகலகயப்
பிடித்துக்ககோண்டு ேருந்தினோன். தகல ேலித் கதலம் ககோண்டுயபோய்க் ககோடுத்யதன். பூசிக் ககோண்டோன். அதன் பிறகும்
அப்போ அம்மோ என்று துன்பக் குரல் தணியவில்கல. "குடிப்பதற்கு ஏதோேது சூடோகக் ககோடு" என்றோன். சூடோக ஆர்லிக்ஸ்
யபோட்டுக் ககோண்டுயபோய்க் ககோடுத்யதன். குடித்துவிட்டு, "கோய்ச் ல் ேரேர ஏறுகிறது. என்ன க ய்யேன்? நீ யபோ. நோன்
படுத்துப் போர்க்கியறன்" என்றோன். "இன்கறக்கோேது மருந்து ேோங்கி ேந்திருக்கலோயம" என்யறன். யேண்டோ என்று
தடுத்தோன்.
அன்று இரவு இரண்டுமுகற எழுந்து யபோய்ப் போர்த்யதன். முதன் முதலில் ேோய் பிதற்றிக் ககோண்டிருந்தகதப் போர்த்து
விட்டுத் திரும்பியனன். இரண்டோேது முகற க ன்றயபோது அயர்ந்து உறங்கிக் ககோண்டிருந்தோன். கமல்லத் கதோட்டுப்
போர்த்யதன். கோய்ச் ல் கன கன என்று மிகுதியோக இருந்தது. கதோட்ட பிறகு ஏயதோ மனக்குகற ஏற்பட்டது. உடயன ய ோப்
இட்டுக் கககய நன்றோகக் கழுவி விட்டுப் யபோய்ப் படுத்யதன். மறுநோள் கோகலயில் முன்யபோலயே அருட்போ
போடிக்ககோண்டிருந்தோன். "கோய்ச் ல் இருக்கிறதோ, மருந்து ேோங்கி ேரட்டுமோ?" என்று யகட்யடன். "எனக்கோ? எதற்கு மருந்து?
கோய்ச் ல் இப்யபோது இல்கலயய" என்றோன். கோப்பி குடித்த பிறகு இன்னும் கதளிேோகப் யபசினோள். உடம்பின் கோய்ச் ல்
யபோலயே, உள்ளத்தின் உணர்ச்சி யேகமும் கோகலயில் அடங்கியிருந்தது. பககலல்லோம் கமல்ல கமல்ல ேளர்ந்து, மோகலயில்
மலர்ந்து விடுகிறயத என்று எண்ணியனன். அன்று கோகலயில் தோன் அேன் என் குடும்ப ேோழ்க்கககயப் பற்றி மிக்க
அக்ககறயயோடு யகட்டோன். அப்யபோது அேன் கோட்டிய அன்போல் என் மனம் உருகியது. "இல்ேோழ்க்கக எப்படி நடக்கிறது?
மகனவியும் நீயும் மனம் ஒத்துப் யபோகிறீர்களோ? அன்போக இருக்கிறீர்களோ?" என்று யகட்டோன். "ஒன்றும் குகறவு இல்கல.
ஆனோல் விட்டுக் ககோடுத்துப் யபோகத் கதரியோதேள். உண்கமயோனேள்; அன்போனேள்" என்யறன். "உண்கமயும் அன்பும்
இருந்தோல் யபோதுயம. நீதோன் விட்டுக் ககோடுத்துப்யபோ. அதனோல் ஒரு ககடுதியும் இல்கல. என்கனப்யபோல்
தகலக்ககோழுப்யபோடு நடக்கோயத." "நோன் விட்டுக்ககோடுத்துக் ககோண்டுதோன் யபோகியறன். ஆனோல்?" "என்ன குகற?
க ோல் யேலு! இங்கு இல்லோதயபோது யபசினோல் என்ன?" "ஒன்றும் இல்கல. ககோஞ் ம் க ருக்கு உண்டு." "என்ன
க ருக்கு? பணச் க ருக்கோ? படிப்புச் க ருக்கோ அழகுச் க ருக்கோ?" "அந்தச் க ருக்கு ஒன்றும் இல்கல. அேற்றிற்கு
இடமும் இல்கல." "யேறு என்ன? சிலருக்கு ஒழுக்கச் க ருக்கு இருக்கலோம்." "ஆமோம் அதுதோன். மிகப் படித்த
கபண்ககளயும் மதிக்க மோட்டோள். அேர்கள் ஒழுங்கோனேர்களோ என்று யகட்போள்." "அந்தச் க ருக்கு இருந்து
யபோகட்டுயம. அதனோல் ஒரு ககடுதியும் இல்கல, நல்லதோச்சு. என் தங்கக கற்பகத்துக்கும் அப்படிப்பட்ட க ருக்கு உண்டு.
தோன் ஒழுங்கோனேள் என்றும், ககட்டிக்கோரி என்றும் எண்ணிக் ககோண்டு, தன் கணேகன ஏமோந்த யபர்ேழி என்று க ோல்கிறோள்.
அப்படிப்பட்ட க ருக்கு இருந்தோல் இருந்து யபோகட்டும். அந்தச் க ருக்கு இல்லோத மகனவியோக யேண்டுமோனோல் முப்பது
ேயது உள்ள விதகேயோகத் யதடிக் கல்யோணம் க ய்து ககோண்டிருக்க யேண்டும்." நோன் சிரித்யதன்.
"நோன் க ோல்ேது தப்போ? உள்ளகதத்தோன் க ோல்கியறன். என்னிடத்தில் உண்கமயோகப் பணியேோடு நடந்தேர்கள் இரண்டு
யபர். ஒருத்தி நீலகிரித் யதயிகலத் யதோட்டக்கோரி, கோரணம் அேளுகடய பகழய குகறயோன ேோழ்க்கக. மற்கறோருத்தி -
இறந்துயபோன மகனவி; கோரணம் அேளுகடய பயம். பயந்த மகனவிகயவிட, க ருக்கு உள்ள மகனவியய யமல்" என்றோன்.
திடீகரன எகதயயோ நிகனத்தேன் யபோல், "உன் மகனவிகய நோன் போர்க்கயே இல்கலயய" என்றோன். "போர்த்திருக்கிறோயய.
யேலூரில் என் அத்கத மகள்." "ஓ! அந்தப் கபண்ணோ? சின்ன ேயதில் உன் தங்ககயயோடும் என் தங்ககயயோடும் ய ர்ந்து
விகளயோடிக் ககோண்டு..." "ஆமோம் அேயள தோன்." "நீ உன் அத்கத மககள மணந்து ககோள்ளமோட்யடன் என்று
என்னிடம் க ோல்லியிருக்கிறோயய, நிகனவு இருக்கிறதோ? அது ரி. இப்யபோது ஏன் அகதப் பற்றிப் யப யேண்டும்? நோன் ஒன்று
க ோல்கியறன். உள்ளகதக் ககோண்டு மகிழ யேண்டும். வியோபோரம், க ல்ேம் இேற்றில் மட்டும் அல்ல; மகனவியயோடு ேோழும்
ேோழ்க்ககயிலும் இது யேண்டும். சில இகளஞர்கள் கோகல மோகல இரண்டு யேகளயும் பூக , யகோயில் ேழிபோடு எல்லோம்
ஓயோமல் க ய்து, கடவுளிடம் நிகறயப் பயன் எதிர்போர்த்து எதிர்போர்த்து, ககடசியில் பயன் கிகடக்கோமல் ஏமோந்து திடீகரன்று
ஒருநோள் நோத்திகர் ஆகிவிடுகிறோர்கள். கதரியுமோ? அப்புறம் ோமியோேது பூதமோேது என்போர்கள். அதுயபோல் மகனவியிடம்
அளவுக்கு யமல் அன்பு பணிவு அடக்கம் ஒடுக்கம் அழகு ஆர்ேம் எல்லோேற்கறயும் எதிர்போர்த்தோலும் இப்படித்தோன் ககடசியில்

7
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

ஏமோந்து ேருந்த யேண்டி ஏற்படும். குடும்ப ேோழ்க்ககக்கு யேண்டிய ஊதியம் ேந்தோல் யபோதும் என்று வியோபோரம் க ய்கிறேர்கள்
அவ்ேளேோகக் ககடுேதில்கல. அளவுக்கு யமல் ஒன்றுக்குப் பத்தோக எதிர்போர்த்து வியோபோரம் க ய்கிறேர்கள் சிலர் ககடசியில்
அடியயோடு அழிந்து மண்யணோடு மண்ணோய் யபோகிறோர்கள். ரி, ரி, பட்டுக் ககட்டு நோன் கற்றுக் ககோண்ட போடங்ககள
உனக்கு ஏன் க ோல்ல யேண்டும். நீதோன் ஒழுங்கோக ேோழ்க்கக நடத்துகிறோயய. உன்னுகடய ேோழ்க்கககயப் போர்த்து
மற்றேர்கள் கற்றுக்ககோள்ள யேண்டும். நோன் தோன் கற்றுக் ககோள்ளத் தேறிவிட்யடன்" என்றோன்.
சிறிது கபோறுத்து மறுபடியும் அயத யபோக்கில் யப லோனோன். "நீ மண் அகலோக இருந்த கோலத்தில் நோன் பித்தகள
அகலோக இருந்யதன். சிறிது கோலம் பள பள என்று மின்னியனன். என் அழககயும் அறிகேயும் அப்யபோது எல்யலோரும்
விரும்பினோர்கள்; போரோட்டினோர்கள். என்ன பயன்? ேர ேர, எண்கணயும் ககட்டது, திரியும் ககட்டது. சிட்டமும் பிடித்தது. ஒளி
மங்கியது. மங்கிவிட்யடன். நீதோன் யநரோகச் சுடர்விட்டு அகமதியோக எரியும் ஒளி விளக்கு" என்றோன்.
அன்று மோகல மறுபடியும் உணர்ச்சி யேகத்தோல் கதறுேோன், அலறுேோன், அதனோல் கோய்ச் ல் மிகும் என்று எண்ணி
அேகனதியர யபோய் உட்கோர்ந்து யப ோமயல தப்பித்துக் ககோண்டிருந்யதன். மோகல சிற்றுண்டியும், கோப்பியும் ககோடுத்துவிட்டு,
அங்யக நிற்கோமல் உடயன ேந்து விட்யடன். ந்திரன் தோனோகயே அகழத்தோன். "இன்கறக்குக் கோய்ச் ல் முன்னயம
ேந்துவிட்டது. கண்கணல்லோம் எரிகிறது. உடம்கபல்லோம் எரிகிறது. கணுகேல்லோம் ேலி கபோறுக்க முடியவில்கல. மருந்து
ஏதோேது ேோங்கி ேந்தோல் தோன், தோங்க முடியும்யபோல் இருக்கிறது" என்றோன். "உடயன எனக்குத் கதரிந்த மருத்துேரிடம்
யபோய், கதோழுயநோய் என்பது தவிர மற்றச் க ய்தி எல்லோம் க ோல்லி மருந்து ேோங்கிேந்யதன். மருந்கத உட்ககோண்டதும்,
ஏயதோ யப த் கதோடங்குேோன் யபோல் கதரிந்தது. அதற்கு இடம் ககோடுக்கோமல் ேந்து விடயேண்டும் என்று எண்ணி உடயன
நகர்ந்து ேந்துவிட்யடன்.
ஊருக்குக் கடிதம் எழுதலோம் என்று எண்ணி யமக யருயக உட்கோர்ந்து ஏகழட்டு ேரிகள் எழுதியனன். ந்திரன்
கூப்பிட்ட குரல் யகட்டது. யபோய் நின்யறன். "இன்கறக்கு என் பக்கத்தில் நிற்க மோட்யடன் என்று யபோய் விடுகிறோயய.
என்யமல் ேருத்தமோ? நோன் ஏதோேது தப்போகச் க ோல்லிவிட்யடனோ?" என்றோன். "அப்படி ஒன்றும் இல்கலயய, கடிதம்
எழுதிக்ககோண்டிருந்யதன்" என்யறன். "யோருக்கு" "வீட்டுக்கு" "உங்கள் வீட்டுக்கோ? எங்கள்
வீட்டுக்கோ?" "எங்கள் வீட்டுக்குத்தோன், உங்கள் வீட்டுக்கு உன்கனக் யகட்கோமல் எழுதுயேனோ?" "ஆமோம், யேலு! நோன்
முன்னயம யகட்டுக் ககோண்டிருக்கியறன். எங்கள் வீட்டுக்கு என்கனப் பற்றி எதுவும் எழுதி விடோயத. ஒருயேகள அேர்கள்
யோரோேது ேந்தோலும் க ோல்லி விடோயத. யோரோேது ேருேதோகக் கடிதம் ேந்தோல் எனக்கு முன்னதோகயே க ோல்லிவிடு. நோன்
இங்கிருந்து எங்கோேது யபோய்விடுயேன். என்னிடம் ஒன்றும் மகறக்கோயத." "இப்படி நோன் உன்கன மகறத்து கேத்திருப்பது
கதரிந்தோல் என்யமல் அேர்கள் ேருத்தப்படுேோர்கயள!" "ேருத்தப்பட்டோலும் ரி. எனக்கோகத் தோங்கிக்ககோள். என் மனது
யகட்கோது. நீ மீறிச் க ய்யமோட்டோய் என்று நம்பித்தோன் இங்யக ேந்யதன். இல்கலயோனோல் ேந்திருக்க மோட்யடன். என்னுகடய
ககட்ட அழுகிய ேோழ்கேப் பற்றி அேர்கள் யோரும் கதரிந்து ககோள்ளோமயல இருக்கட்டும். இந்தச் சீர்ககட்ட முகத்தில்
அேர்கள் யோரும் விழிக்கக் கூடோது. தங்கக கற்பகத்கத மட்டுமோேது போர்க்க யேண்டும் என்று யநற்று ஆக ேந்தது. அதுவும்
யேண்டோ என்று மனத்கதக் கல்லோக்கி ககோண்யடன். இன்று உறுதியோய்ச் க ோல்லியிருக்கியறன். நோன் க த்தோலும்
அேர்களுக்கு கதரிவிக்கோயத. நீயய எடுத்துப் யபோட்டுவிடு. ஒழியட்டும். என் ேோழ்வு என்யனோடு ஒழியட்டும். நீயய எடுத்துப்
யபோட்டு விடு. யோரும் ககோள்ளியும் கேக்க யேண்டோம். மண்ணில் சும்மோ யபோட்டு மண்கணத் தள்ளி விடு. யபோதும். இது என்
யேண்டுயகோள். உன் நண்பனுகடய ககடசி யேண்டுயகோள். மறக்கோயத" என்றோன்.
அந்தச் க ோற்கள் என்கனக் கலக்கின. என் கநஞ் ம் உகடந்து, கண்ணீர் ேழிந்து நின்யறன். ந்திரன் தகல
நிமிர்ந்து நோன் கண்ணீர் விடுேகதப் போர்த்துவிட்டோன். "அழுகிறோயோ? யேலு! எனக்கோக அழுகிறோயோ? அழு, அழு. ஆசுபத்திரியில்
இருந்த யபோது, நோன் க த்தோல் அழுகிறேர் இந்த உலகத்தில் யோரும் இல்கல என்று எண்ணியனன். நீ ஒருத்தன் இருக்கிறோய்.
அழு, யேலு. எனக்கோக அழுகிறோய். என் அழுகிய உடகல எடுத்து மண்ணில் யபோட்டுவிட்டு அழுேதற்கு நீ ஒருேன்
இருக்கிறோயய, அது யபோதும்" என்றோன். உடயன என்ன நிகனத்துக் ககோண்டோயனோ, கதரியவில்கல. ஒரு கபருமூச்சு விட்டுத்
தன் ேலக்ககயோல் மோர்கபப் பற்றிக் ககோண்டு விம்மினோன். குப்புறப் படுத்துத் தகலயகண யமல் தகல கேத்துக்ககோண்டு,
மகட திறந்தோற்யபோல் உணர்ச்சி கபோங்கி ேர அழுதோன். சிறிது யநரம் அப்படியய அழுது ககோண்டிருந்த பிறகு கமல்ல
உணர்ச்சி தணிந்து ேரத் கதோடங்கியது. கவிழ்ந்தபடியய இருந்தோன். இன்னும் அங்யக இருந்தோல், ஏதோேது ஒரு யபச்க த்
கதோடங்கி மறுபடியும் உணர்ச்சி ே ப்படுேோன் என்று எண்ணி, அேன் திரும்பிப் போர்ப்பதற்கு முன் ேந்துவிட்யடன்.
அன்று இரவு உணவுக்கோகச் க ன்றயபோது, அேன் அகமதியோகப் படுத்து உறங்கி ககோண்டிருந்தோன், " ந்திரோ ந்திரோ"
என்று இரண்டு குரல் ககோடுத்தும் எழவில்கல. மூன்றோேது குரலுக்கு "ஆ" என்று விழித்து "ஏன் யேலு!" என்றோன். "உணவுக்கு
யநரம் ஆயிற்று" என்யறன். "பசி இல்கல. மிளகு நீரில் ககோஞ் ம் ய ோறு இட்டுக் ககரத்துக் ககோடு. குடித்து விட்டுப் படுத்துக்
ககோள்யேன். யேறு ஒன்றும் யேண்டோ" என்றோன். அப்படியய மிளகுநீரும் ய ோறும் ககரத்துக் ககோடுத்யதன். குடித்து விட்டுப்
படுத்தோன். "உடம்பு எப்படி இருக்கிறது?" என்யறன். "உடம்பு கோய்ச் லோல் ககோதிக்கிறது. உடம்பு எப்படியோேது யபோகட்டும்.
ோவுக்கோக இப்யபோது பயயம இல்கல. அழுகின உடம்பு அழியப்யபோகிறது. அவ்ேளவுதோயன? நோன் யதடி ேந்தது கிகடத்து
விட்டது. மன அகமதியய இல்லோமல் எவ்ேளயேோ துன்பப்பட்யடன். அது கிகடத்துவிட்டது. யபோதும். ஊகர விட்டு ேந்த பிறகு,
என் மனம் என்கறக்கும் இவ்ேளவு அகமதியோக இருந்ததில்கல. இனியமல் க த்தோல் கேகல இல்கல. இதுயபோதும்"
என்றோன். இவ்ேோறு அேன் தோன் கபற்ற மன அகமதிகயக் குறித்துப் யபசியது எனக்கு மகிழ்ச்சி தந்தது. என் வீட்டுக்கு
ேந்த பிறகு நோன் அருகம நண்பனுக்குச் க ய்த உதவியோல் அந்தப் பயனோேது ஏற்பட்டயத என்று மகிழ்ந்யதன்.

8
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

நண்பனுகடய மனம் அகமதியுற்ற அன்று இரவு பத்துமணிக்கு ேோனத்தில் கபரும்புயல் கிளம்பியது. இடியும் மின்னலும்
நோன் நீ என்று முந்திக்ககோண்டு கபருங்கூத்து நடத்தத் கதோடங்கின. கோற்று சுழற்றிச் சுழற்றி அடித்தது. மகழயும் கபய்யத்
கதோடங்கியது. உடயன எழுந்து க ன்று ந்திரகனப் போர்த்யதன். அேன் முன்யபோலயே அகமதியோய்ப் படுத்திருக்கக் கண்யடன்.
ன்னல் கதவுககள எல்லோம் ோத்திக் ககோக்கி இட்டுத் திரும்பி ேந்யதன். கோற்றும் மகழயும் நடத்தும் யபோகரப்பற்றி
எண்ணியேோயற படுக்ககயில் படுத்யதன். கோற்றின் யபகரோலி சிறிது அடங்குேதுயபோல் இருந்தயபோது மகழத்துளிகளின் ஓக
மிகுேதும், மகழ ஓக அடங்கும்யபோது கோற்றின் ஒலி மிகுேதும், யபோரின் கேற்றி யதோல்விககளக் கோட்டுேன யபோல் இருந்தன.
யபரிடியோக இருந்த ஒலி மோறி அகமதியோன முழக்கம் மீண்டும் ேோனத்தில் இகடயிகடயய யகட்டது. ன்னல் கண்ணோடி
ேழியோக ேோனத்தின் மின்னல் ஒளி விட்டுவிட்டு என் அகறக்குள் புகுதல் கண்யடன். இேற்றிற்கு இகடயய நண்பன் ந்திரன்
கபற்ற மன அகமதிகயப் பற்றி எண்ணியேோயற உறங்கிவிட்யடன். இரவு மூன்று மணிக்கு விழித்தயபோது புயல் அடங்கி
இருந்தது. மின்னலும் இடியும் களத்கதவிட்டு அகன்று ஓய்ந்திருக்கச் க ன்றிருந்தன. கோற்றுத் யதோல்வியுற்று அடங்கி எங்யக
ஒளிந்திருந்தது. மகழயும் ககளத்துச் ய ோர்ந்து விட்டோற்யபோல் சிறு சிறு தூறலோய் கபய்து ககோண்டிருந்தது. எழுந்து யபோய்ச்
ந்திரகனப் போர்த்யதன். பிதற்றோமல் புரளோமல் ஆடோமல் அக யோமல் இருந்தோன். நல்ல அகமதியயோடு உறங்குகிறோன் என்று
திரும்பி விட்யடன். மன அகமதி உள்ளயபோது உடம்பும் நல்ல அகமதி கபறுேது இயற்கக என்று எண்ணியபடியய மறுபடியும்
படுத்து உறங்கிவிட்யடன்.
கோகலயில் விழித்தயபோது, ேழக்கம்யபோல் ந்திரன் அருட்போ போடுேது யகட்கும் என்று க விகள் உற்று யகட்டன. ஒருகோல்
போடி முடிந்திருக்கும் என்று எண்ணியனன். சிறிது யநரம் கண் மூடியேோயற படுத்திருந்து எழுந்யதன். ந்திரனிடம் க ன்யறன்.
அேன் ேழக்கத்திற்கு மோறோக, கதிரேன் ேந்த பிறகும் படுத்திருந்தகதக் கண்யடன். ரி, உறங்கட்டும் என்று திரும்பிவிட்யடன்.
பல்துலக்கிக் குளித்தபிறகு க ன்று கண்யடன். அப்யபோதும் அயத நிகலயில் படுத்திருக்கக் கண்டதும், என் மனம் திக்ககன்றது.
நோன்கு முகற கபயரிட்டு அகழத்யதன். ஒரு குரலும் இல்கல. அப்யபோதுதோன் அேனுகடய உடம்பில் மூச்சின் அக வும்
இல்லோதகத உணர்ந்து திடுக்கிட்யடன்! ககவிரகல மூக்கின் அருயக ககோண்டு க ன்யறன். கோற்று இல்லோதகத உணர்ந்ததும்,
என்கன மீறிச் " ந்திரோ, ந்திரோ!" என்று கூக்குரல் இட்யடன். என் உடம்பில் ஒருேகக அச் ம் ஊடுருவியது. கண்ணின்
இகமககள என் விரலோல் நீக்கித் திறந்யதன். ஒளியற்றுப் பஞ் கடந்திருந்தது. தகலயமல் கக கேத்துக் ககோண்டு, "அப்போ
ந்திரோ இதற்கோகேோ என் வீட்கட யதடி ேந்தோய்? ோேதற்கோகக் ககடசியில் என்கனத் யதடி ேந்தோயோ?" என்று அழுயதன்.
கதவு தட்டும் ஒலி யகட்டு எழுந்து க ன்று, "யோர் அது? என்யறன். "பச்க மகல" என்ற குரல் யகட்டுத் திறந்யதன்,
பச்க மகலயும் பக்கத்தில் யேகலயோளும் நின்றிருந்தனர். என் கண்களில் கலக்கத்கதயும் முகத்தின் ேோட்டத்கதயும் கண்ட
பச்க மகல, "என்ன அய்யோ! ஏன் அழுகிறீர்கள்? என்ன கோரணம்?" என்றோர். நடந்தகதச் க ோன்யனன். "யநற்று முந்தோயநற்று
ஆபீசில் யபசிக் ககோண்டிருந்தயபோது ஒன்றுயம க ோல்லவில்கலயய" என்றோர். "என்னுகடய ேோழ்க்ககயியலயய
கபறுேதற்கு அரிய நண்பர், இளகம நண்பர்" என்யறன். "முன்யன என் மகனவியும் அேளுகடய அக்கோவும்
க ோன்னோர்கயள, அந்த நண்பரோ?" என்றோர். "ஆமோம்" என்று க ோல்லி உடல் இருந்த இடத்திற்கு அகழத்துச் க ன்யறன்.
பச்க மகல ந்திரனுகடய உடம்கபக் கண்டதும், சிறிது கதோகலவியலயய நின்று திககப்யபோடு என்கனப் போர்த்து, "கதோழு
யநோயோளியபோல் கதரிகிறயத" என்றோர். "ஆமோம்" என்யறன். "இேருகடய ேோழ்க்கக குடும்பத்துக்கும் ஊருக்கும் ஒரு
கபோல்லோத ககறயபோல் இருந்தது. ஆனோலும், கநருங்கிப் பழகிய என்னுகடய ேோழ்க்ககக்கு இேர்தோன் ஒரு நல்ல ககரயபோல்
இருந்தோர். இேர் இல்கலயோனோல் நோன் படித்து முன்யனறியிருக்க மோட்யடன். இேர் பட்ட துன்பங்களிலிருந்து எனக்கு அறிவு
ேரவில்கலயோனோல், நோன் இப்படிச் சீரோக ேோழ்ந்திருக்கமோட்யடன். அப்படிப்பட்ட நல்ல நண்பர் ககடசியில் என்கனத் யதடி
ேந்து என் வீட்டில் இறந்துவிட்டோர்" என்யறன். "மகனவி திருமகள் க ோல்லியிருக்கிறோள். ந்திர அண்ணோ கூர்கமயோன
அறிவுகடயேர் சிறந்த குணங்கள் உகடயேர் என்று அேள் க ோல்லியிருக்கிறோள்" என்றோர். "அறிவு மட்டுமோ? குணம்
மட்டுமோ? இளகமயில் இேகரப் யபோல் சுறுசுறுப்பும் அழகும் உகடயேர்கள் நோன் கண்டதில்கல" என்யறன். "அய்யயோ!
அவ்ேளவு அழகோன உடம்பு இப்படியநோயோல் ககட்டு மோறிவிட்டிருக்கிறயத" என்று அேர் பின் ேோங்கினோர். பிறகு என்கனப்
போர்த்து, " ரி, இனியமல் ஊருக்குத் தந்தி ககோடுக்கயேண்டும். முகேரி ககோடுங்கள். நோன் எழுதிக்ககோடுப்யபன். யேகலயோகள
அனுப்பலோம். ஊரிலிருந்து வீட்டோர் ேந்த பிறகுதோன் மற்ற யேகலகள்" என்றோர்.
என் உள்ளத்யத துயரம் யமகலழுந்தது. அழுயதன். அழுதுககோண்யட, "நண்பருகடய யேண்டுயகோளின்படி வீட்டோர்
யோருக்கும் கதரிவிக்கக்கூடோது" என்யறன். "யநோயோளிகள் அப்படிச் க ோல்ேோர்கள். ஆனோல் நோம் அப்படிச் க ய்யலோமோ?
அேர்கள் யகள்விப்பட்டோல் உங்கள் யமல் ேருத்தப்படுேோர்கள்" என்றோர். "அகதயும் ந்திரயன க ோன்னோர். என்ன
ேருத்தப்பட்டோலும் யேண்டோ யேண்டோ என்றோர். தம்முகடய ககடசி யேண்டுயகோள் என்றும் தேறோமல் நிகறயேற்ற யேண்டும்
என்று கதளிேோகச் க ோல்லிக் யகட்டு ககோண்டோர்" என்யறன். "அப்படியோனோல் ரி" என்று க ோல்லிவிட்டு, நண்பர்
யேகலயோளிடம் அடக்கத்திற்கு உரிய ஏற்போடுகள் க ய்யுமோறு ஏவினோர். என்னிடம் கநருங்கிேந்து, அப்படியோனோல் ேழக்கமோன
ஊர்ேலத்துக்கு இடம் இல்கல. அக்கம் பக்கத்தில் யோருக்கும் கதரியோமல் ஒரு ேண்டி கேத்து இடுகோட்டுக்கு ககோண்டுயபோய்
விடுயேோம்" என்றோர். அதற்கு இக ந்யதன். ஆனோல், ேண்டியில் உடம்கப ஏற்றியயபோது எதிர் வீட்டோரும் பக்கத்து வீட்டோரும்
அணுகி ேந்து போர்த்தோர்கள். யோர் என்ன என்று என்கனக் யகட்டோர்கள். க ோன்யனன். இடுகோட்டில் யேகலயோளும்

9
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

பச்க மகலயும் ேண்டிக்கோரனும் தவிர யேறு யோரும் இல்கல. தன் கிரோமத்தில் கபரிய வீட்டில் க ல்ே மகனோக ேளர்ந்த
ஒருேனுகடய ேோழ்வு இப்படித் திக்கற்ற முடிவு அகடந்து விட்டயத என ேருந்தியனன். ந்திரனுகடய முகத்கதப் போர்த்து
கநஞ்சு உகடந்து கலங்கியனன். உடம்கபக் குழியில் இறக்குேதற்கோக நோங்கள் நோன்கு யபரும் பிடிக்கத் கதோடங்கியயபோது,
"இருங்கள் இருங்கள்" என்று ஒலி யகட்டது. "அண்ணோ!" என்று கதறிய கபண்ணின் குரல் யகட்டது ேண்டி ஒன்று நிற்க,
அதிலிருந்து மோலனும் கற்பகமும் இரண்டு குழந்கதகளும் இறங்குேகதக் கண்யடன். அழுதுககோண்யட எதிரில்
க ன்யறன். "அண்ணோ யபோய்விட்டோயோ? அண்ணோேோ?" என்று கதறிக்ககோண்யட ேந்தோள் கற்பகம். "ஆமோம் அம்மோ"
என்று விம்மியனன். உடயன அேள் ஓடிச்க ன்று தன் அண்ணனுகடய உடலின் அருயக உட்கோர்ந்து அேனுகடய
முகத்கதத் கதோட்டு அழுதோள். "எங்ககள எல்லோம் கேறுத்து ேந்து விட்டோயோ, அண்ணோ! அப்போவுக்கு என்ன க ோல்லுயேன்
அண்ணோ" என்று கதறினோள். "உங்களுக்குத் கதரிவிக்கக் கூடோது என்று ேற்புறுத்திச் க ோல்லி விட்டுச் க த்தோர்.
அதனோல்தோன் கதரிவிக்கவில்கல" என்று மோலனுக்குச் க ோன்யனன். அேன் கண்ககளத் துகடத்துக்ககோண்யட, "பகழய க ப்பு
எல்லோம் தீர்ந்து புது ேோழ்க்கக கதோடங்கும் யபோது முதன் முதலில் உன் வீட்டுக்கு ேர யேண்டும் என்று நோங்கள் புறப்பட்டு
ேந்யதோம். வீடு பூட்டியிருந்தது. பக்கத்து வீட்டுக்கோரர் ேந்து இப்படி ஒரு கதோழுயநோயோளி க த்து விட்டோர் என்ற க ய்தியும்,
நீங்கள் இடுகோட்டுக்குப் யபோயிருப்பதும் க ோன்னோர். உடயன தன் அண்ணன்தோன் என்று கற்பகம் உணர்ந்துககோண்டு
இடுகோட்டுக்குப் யபோகயேண்டும் என்று ேற்புறுத்தினோள். அந்த ேண்டியியலயய யநயர இங்யக ேந்யதோம்" என்றோன்.
கற்பகத்தின் கதறல் எளிதில் ஓயவில்கல. நோங்கள் எல்யலோரும் க ோல்லி ஓயப்படுத்தியனோம். அேள் மகன் திருேோய் கமோழிகயப்
போர்த்து, "மோமோ’டோ, கதரியுதோ’டோ" என்றோள். மகள் திருப்போகேகயப் போர்த்து, அழுது ககோண்யட "மோமோ’டி கும்பிடு" என்றோள்.
அந்தச் சிறுமியயோ, எகதயயோ கண்டு அஞ்சியேள் யபோல் தன் தோகயப் போர்த்தபடியய இரு சிறு ககககளயும் எடுத்துக்
கூப்பினோள்.
இடுக்கோட்டிலிருந்து திரும்பியயபோதும் கற்பகத்தின் அழுகக ஓயவில்கல. ேழியில் க க்கிளில் க ன்ற இருேரில் ஒருேன்,
"யட! எப்யபோதும் இதில் யேகம் யேண்டோம்டோ. யேகம் உன்கனயும் ககடுக்கும். உன்கனச் ோர்ந்தேர்ககளயும் ககடுக்கும்"
என்றோன். ேலப்பக்கத்யத விகளயோட்டு கேளியில் ஒரு பந்தோட்டம் நடந்து ககோண்டிருந்தது. ஆரேோரத்திற்கு இகடயய,
"விகளயோட்டோக இருந்தோலும் விதிகளுக்குக் கட்டுப்படயேண்டும் கதரியுமோ? நீயய அர ன் என்று எண்ணிக் ககோண்டு, உன்
விருப்பம்யபோல் ஆட முடியோது. கதரிந்துககோள்" என்ற குரல் யகட்டது. சிறிது கதோகலவு ேந்துவிட்ட பிறகும் பந்தோட்டகோரரின்
ஆரேோரம் யகட்டுக்ககோண்டிருந்தது.

**** முற்றும் ****

10
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

பயிற்சி : அத்தியாயம் 27

1. பின்ேரும் ேோக்கியங்ககள நிகறவு க ய்க.

அ) ேோங்கிய __________________ ஒரு பகுதிகயயோேது திருப்பிக் ககோடுக்கோமல் யேலய்யகனச்
ந்திக்கக் கூடோது என மோலன் எண்ணியிருந்ததோல் அேன் ___________________ எழுதவில்கல.
ஆ) மோலனும் அேனது ____________________________ கூட்டுச்ய ர்ந்து ____________________கய
நடத்தி ேருகின்றனர்.
இ) தன் மோமனோர் முன்ேந்து ககோடுக்க இக ந்த _______________________ ரூபோகய யேண்டோகமன
மோலன் மறுத்துவிட்டோன்.
ஈ) _____________________மீண்டும் ய ர்ந்து ேோழ தோன் எண்ணம் ககோண்டுள்ளகதயும் அதற்கு யேலய்யன்
__________________ க ய்ய யேண்டுகமனவும் மோலன் கதரிவித்திருந்தோன்.
2. யேலய்யன் ந்திரகன மீண்டும் ந்தித்த ம்பேத்தின் நிரயலோட்டேகரகே நிகறவு க ய்க.

_________________ _________________
_________________ _________________
_________________ _________________
_________________ _________________

_________________
_________________
______________________________
_________________
______________________________
_________________
______________________________

_________________ _________________ ________________________

_________________ _________________ ________________________

11
 PUSPAVALLI SATHIVAL SMKTP, PERAK

3.

ந்திரனின் ேோழ்க்ககயின் மூலம் நோம்

கபறும் படிப்பினைகனை எழுதுக.

ஆமோம். என் மூக்கிலும் மினுமினுப்பு மிகுதியோக இருந்ததோகச் க ோன்னோய்;

கமய்தோன். நோன் ககோஞ் மும் ந்யதகப்படவில்கலயய. யமலும் யமலும்
ஆட்டங்கள் ஆடியனன். யமலும் யமலும் உடம்கபக் ககடுத்துக் ககோண்யடன்.

என்ன என்னயேோ க ோன்னோன். நோன் எண்ணிப் போர்க்கோமல் நம்பி விட்யடன்.

ஆசுபத்திரிக்குப் யபோன பிறகு அந்தப் பணக்கோரகனப் பற்றிச் சிலரிடத்தில்
என்கனப்யபோல் யநோயோளிகளிடத்தில் க ோன்யனன். அந்தப் பணக்கோரன் அயத
யநோயோல் அழுகி அழுகி முககமல்லோம் ககட்டு அழிந்து க த்தோன் என்று
க ோன்னோர்கள்.

ஓர் ஏகழப் கபண், என்னோல் சீரழிந்த கபண், என்கனப் யபோல் யநோயோளி

ஆய்விட்டோயள! அேளுக்கும் கதோழுயநோய் ேந்துவிட்டயத. என்னோல் எத்தகன
குடும்பங்களில் இது பரேப் யபோகிறயதோ! நோன் மட்டுமோ அழிந்யதன்? ஊகரயும்
ககோஞ் ம் அழித்து விட்டுத்தோயன ேந்யதன்"

அம்மோவுக்குப் பிறகு என் மகனவி அன்போகத்தோன் ய ோறு யபோட்டோள். நோன்

ோப்பிட்டு முடிகிற ேகரக்கும் என் எதிரில் நின்றது நின்றபடி இருப்போள். ஒரு
நோளோேது உட்கோரு என்று நோன் க ோன்னயத இல்கல. நோன் அன்பு
கோட்டவில்கல. அடக்குமுகறதோன். பயந்து நடுங்கினோள்.

நம் யதோட்டத்தில் க ோக்கோன் என்று ஒருத்தன் இருந்தோயன, நிகனவு

இருக்கிறதோ? ஏகழக் குடும்பம். அேனுகடய கபண் அழகோக இருந்தோள்.
பக்கத்து ஊரில் ககோடுத்திருந்தோன். நோன் அந்தக் குடும்பத்கதயும் ககடுத்யதன்.
அப்யபோது போேம் என்ற எண்ணயம இல்லோமல் பணம் ககோடுத்து
ஏமோற்றிவிட்யடன்.

நீ மண் அகலோக இருந்த கோலத்தில் நோன் பித்தகள அகலோக இருந்யதன். சிறிது

கோலம் பள பள என்று மின்னியனன். என் அழககயும் அறிகேயும் அப்யபோது
எல்யலோரும் விரும்பினோர்கள்; போரோட்டினோர்கள். என்ன பயன்? ேர ேர,
எண்கணயும் ககட்டது, திரியும் ககட்டது. சிட்டமும் பிடித்தது. ஒளி மங்கியது.
மங்கிவிட்யடன். நீதோன் யநரோகச் சுடர்விட்டு அகமதியோக எரியும் ஒளி விளக்கு.

12