கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 1

த்ரில் திகில் நொவல்

அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

மொஸ்ககொ வந் து

அவனை இனிமேல் என்ை செய்வது என்று வீட்டில் கூட்டம் ம ோட்டு விவோதித் தோர்கள். அந்தக்
கூட்டத்தில் அப் ோவும், அம்ேோவும், ேோேோவும், ோட்டியும் இருந் தோர்கள். அவனுனடய
தங்கச்சிகூட இருந்திருக்கிறோள். ஆைோல், அவனுக்குத் சதரியோேல் ரகசியேோகக் கூட்டம்
நடத்தப் ட்டிருந்தது. அதுதோன் அவனுக்கு ஆத்திரம்!

இதற்கு எல்லோம் கோரணம், அவனுனடய தங்கச்சிதோன்.

இயக்கப் ச ோடியன் ஒருவன் வந்து, அவனுடன்
அடிக்கடி ம சிைோன். அவனுடன் டித்தவன். அவனும்
இயக்கத்தில் மெரத் தயோரோகி வருகிறோன் என் னத
தங்கச்சி எப் டிமயோ ஊகித்துவிட்டோள். இந்த அவெரப்
ச ோதுக்கூட்டத் துக்கு அதுதோன் கோரணம். அம்ேோ,
தன்னுனடய கோணினய விற்று ஏசென்ட்டுக்கு ணம்
சகோடுக்க ஏற் ோடு ண்ணிைோர். ேோேோவின்
செோந்தக்கோரர் ஒருவர், செர்ேனியில் இருந்தோர். அப் ோ அவருடன் சதோடர்புசகோண்டு ம சிைோர்.
அவரும் ஏமதோ செோல்லியிருக்கிறோர். அப் டித்தோன் கோரியங்கள் மவகேோக நடந்மதறிை.

'யோழ்ப் ோணத்தில் இனி ஒரு நிமிடம்கூட நிற்க ஏலோது. நீ சகோழும்பிமல ம ோய் ேோேோவுடன் நில்.
புறப் டும் மததி ெரியோைவுடன் ஏசென்ட் உன்னைத் சதோடர்புசகோள்ள வெதியோக இருக்கும்’
என்சறல்லோம் செோல்லி, அவனை அனுப்பினவத்தோர்கள்.

ஏசென்ட், ஆறு ேோதங்கள் எடுக்கும் என்று செோன்ைதோமல சும்ேோ இருக்க மவண்டோம் என்று,
தமிழ் உணவகம் ஒன்றில் மவனலக்குச் மெர்ந்தோன். அவன் நண் ன் தயவிைோல் கினடத்த அந்த
மவனல, கணக்கு எழுதுவது. ஒரு நோனளக்கு எவ்வளவு வருேோைம் வருகிறது, எவ்வளவு
செலவோகிறது என் னத எழுதி னவக்க மவண்டும். அத்துடன் ஆங்கிலத்தில் கடிதம் எழுதும்
மவனலயும் அவனுக்குத்தோன். அமநகேோை கடிதங்கள் அரசு அலுவலகங்களுக்குத்தோன். 'ேகோ
கைம் ச ோருந்திய ஐயோ...’ என்று ஆரம்பித்து, 'தங்கள் கீழ்ப் டிந்த ஊழியன்’ என்று முடிக்க
மவண்டும்.

ஒடுக்கேோை ஓர் அனறனய அவனுக்குத் தந்திருந்தோர்கள். அதிலும் ஒடுக்கேோை நோலு கோல் மேனெ.
அனத அங்மக னவத்தவுடன் அனற நினறந்துவிடும். அவனுனடய கணினி, மேனெயின் மேல்
எல்னலகனளத் சதோட்டுக்சகோண்டு நின்றது. முழங்னககள் இடுப்புடன் ஒட்டிக்சகோண்டிருக்க,
தட்டச்சு செய்வோன். முழங்னககனள விரிக்க முடியோது. அப் டி விரித்தோல் அனவ அனறக்கு
சவளிமய ம ோய்விடும். அத்துடன் P,L,O,K,M ம ோன்ற எழுத்துகனள அடிக்கும்ம ோது
மேனெயின் வலது கோல் ஆடும்.

இது ம ோதோது என்று கோெோளர், அனற வோெலுக்கு சவளிமய வந்து நின்று 'முடிந்துவிட்டதோ...
முடிந்துவிட்டதோ?’ என்று மகட் ோர். அவனுக்கு, கோெோளனரப் ோர்த்த உடமைமய பிடிக்கவில்னல.
அவருக்கும் அப் டித்தோன் இருக்க மவண்டும்.

'இந்தக் கனட முதலோளியின் ச யர் ெம் ர்’ என்று நண் ன் செோன்ைோன். அது என்ை ச யர்?
தமிழோ... சிங்களேோ? ஒன்றுமே சதரியவில்னல. அவருக்கு, தமிழ், ஆங்கிலம், சிங்களம் மூன்றும்
ெரளேோக வரும். ஆகமவ, அவர் தமிழரோ... சிங்களவரோ? என் னத ஒருவரோலும் கண்டுபிடிக்க
முடியவில்னல. 'அவருக்கு ஏன் ெம் ர் என்று ச யர் வந்தது என்றோல், அவர் மேல் ல வழக்குகள்
இருந்தை. அந்த வழக்குகளில் இருந்து அவர் எப் டியும் தப்பிவிடுவோர்; அதோவது
ோய்ந்துவிடுவோர்... அதுதோன் அந்தப் ச யர்’ என்று நண் ன் விளக்கம் செோன்ைோன். அவர்
அடிக்கடி சவளிநோடு ம ோவோர். ேோதத்தில் ஓரிரு நோட்கள் உணவகத்துக்கு வருவோர். கோெோளர்தோன்
ேோமைெர் ம ோல எல்லோவற்னறயும் கவனித்தோர். இரண்டு வோரம் ஒரு ேோதிரி ஓடிப்ம ோைது.

மூன்றோவது வோரம் ஓரளவுக்கு மவனல பிடி ட்டம ோது பிரச்னையும் ஆரம்பித்தது.

அவன் கணக்கு எழுதிக்சகோண்டிருந்தம ோது, கோெோளர் அனழத்தோர். நோலோம் நம் ர் மேனெ

பிமளட்னட எடுத்துப்ம ோய் உள்மள னவக்கச் செோன்ைோர். அன்று ஒரு ரிெோரகன் வரவில்னல.
இவன் அவனரப் ோர்த்துச் செோன்ைோன், 'பிமளட் எடுத்துனவக்க நோன் இங்மக மவனலக்கு
வரவில்னல. நீர் மவணுசேண்டோல் எடுத்துனவயும். க்கத்திமலதோன் இருக்கு.’ - யோரும் அவனர
எதிர்த்துப் ம சுவது இல்னல. 'நீர் என்னைமய எதிர்த்துப் ம சுறீரோ? உேக்கு இருக்குது ோடம்’
என்றோர். விெயம் அத்துடன் முடிவுக்கு வந்தது.

அடுத்த நோள், ஆறடி உயரத்துடன் அகலேோை முகத்தில் மேலும் அகலேோை மீனெயுடன் ஒருவர்
வந்தோர். நண் ன் அவனை இடித்து, 'ெம் ர்... ெம் ர்...’ என்றோன். னகனவத்த ேஞ்ெள் கலர்
டிஷர்ட். கீமழ ெோரம். அதற்கு மேல் அகலேோை கறுப்பு ச ல்ட். சகோழும்பிமல ெண்டியர்கள்
ெோரத்னத முன்னுக்குத் தூக்கிக்சகோண்டு நடப் ோர்கள். ேகோ ெண்டியர்கள் ெோரத்னதப் பின்னுக்குத்
தூக்கிய டி நடப் ோர்கள். இவர் ேகோ ெண்டியர். கோெோளர், முதலோளியுடன் சிறிது மநரம் ம சிைோர்.
பின்ைர் னகனய நீட்டி அவனைக் கோட்டி ஏமதோ செோன்ைோர். விெயம் முடிந்தது எை நினைத்த
தறுவோயில், கோெோளர் விரனல வனளத்து அவனை வரச்செோன்ைோர். இவன் ம ோைோன்.
 ெம் ர், இவனை ஏமதோ வினலக்கு வோங்குவதற்குப் ோர்ப் து ம ோல ோர்த்தோர். 'நீதோைோ
நிஷோந் ***யோ?’ என்றோர். இவன் நிதோைேோக 'என்னுனடய முதல் ச யர் நிஷோந். ேற்றது
உங்கள் ச யரோக இருக்கலோம்’ என்றோன். ெம் ர் முகத்தில் ஒருவித ேோற்றமும் இல்னல.
'எைக்கு இன்னறக்குக் சகோனல செய்ய மநரம் இல்னல. மவறு மவனல இருக்கிறது.

நீ வீட்டுக்குப் ம ோகலோம். உன்னை இன்சைோரு நோள் கவனிக்கிமறன்’ என்றோர். மூன்று

வோரச் ெம் ளத்னதப் ச ற்றுக்சகோண்டு வீட்டுக்குத் திரும்பிைோன் நிஷோந்.

ஒருநோள், யணத்துக்குத் தயோரோக இருக்கும் டி சதோனலம சியில் தகவல் வந்தது.

அப் ோவும், அம்ேோவும், தங்கச்சியும் சகோழும்புக்கு வழியனுப் வந்துவிட்டோர்கள்.
அப் ோ, அவர் ேணமுடிக்க முன்ைர் ோவித்த சூட்மகனைக் சகோண்டுவந்து அவனுக்குத்
தந்தோர். அனதத் திறந்தம ோது அப் ோவின் ேணம் வந்தது. கனடயிமல ம ோய் தடித்த இரண்டு
ஸ்சவட்டர் எடுத்து வந்தோர். ரஷ்யோவின் குளிருக்கு இது ம ோதும் என்று அவர்
நினைத்திருக்கலோம். ேோேோ, ச ட்டோ ெந்னதக்குப் ம ோய், னழய ஓவர்மகோட் ஒன்னற வோங்கி
வந்தோர். ெந்னதயில் ஒருவர் வோங்கும் னழய ஓவர்மகோட் எப் டி இருக்க மவண்டுமேோ, அது
அப் டி இருந்தது. இதற்கு முன்ைர் அனத ஒரு யில்வோன் அணிந்திருக்கலோம். அனதப் ம ோட்டுப்
ோர்த்தம ோது அவனுக்கு முதுகும் மதோள் ட்னடகளும் சநோந்தை. அதற்குள் இன்சைோருவருக்கும்
இடம் இருந்தது. அவன் உருவம் முற்றிலுேோக ேோறி, 'டோக்டர் ஷிவோமகோ’ என்ற டத்தில் வரும்
பிச்னெக்கோரனைப் ோர்ப் து ம ோல இருந்தது. தங்கச்சினயப் ோர்த்தோன். அவள், சிரிப்ன
அடக்கிக்சகோண்டு சிரித்தோள். அதற்கு என்ை ச ோருள் என் து புரியவில்னல.

ேோேோ வீட்டில் ஒரு நோய் இருந்தது. உருண்னடயோக இருக்கும். அவனைக் கண்டதும் ோய்ந்து
ோய்ந்து நக்கும். அதற்கு என்ைமவோ, அவன்தோன் எெேோைன் என்ற நினைப்பு. அவன், அதற்கு
ஒன்றுமே செய்தது இல்னல. அவன் எங்மகயோவது சவளிமய ம ோய்விட்டுத் திரும்பிைோல்,
ஓடிவந்து நிலத்திமல உருண்டு புரண்டு ேகிழ்ச்சினயக் கோட்டும். கோல்கள் நடுநடுங்க எழுந்து
நிற்கும். ஒரு செோட்டு சிறுநீனர அவ்வப்ம ோது சவளிமய விடும். இவனுக்கு, தன்னிடம் அன்பு
கோட்டும் ஒரு நோய்க்கு என்ை செய்ய மவண்டும் என் மத சதரியோது. அதனுனடய ச யர் சேோமை.
அவன் அனத உச்ெரித்ததும் அவன் மேல் ோயும். அதனுனடய முடிவில்லோ ேகிழ்ச்சி ஒரு
முடிவுக்கு வர சிறிது மநரம் எடுக்கும்.

அன்று அவன் ஓவர்மகோட்னடப் ம ோட்டுக்சகோண்டு கண்ணோடினயப் ோர்த்து நின்றம ோது, அந்த

நோய் அவன் பின்ைோல் ஓடிவந்து கோலில் கடித்துவிட்டது. அம்ேோ உடமை ெத்தம் னவக்க
ஆரம்பித்தோர். 'ெகுைம் ெரியில்னல. அவனுனடய யணத்னத உடமை நிற் ோட்டு’ என்ற ோட்டோக
இருந்தது. ேோேோ அவனை அவெரேோகக் கூட்டிப்ம ோய் ஓர் ஊசி ம ோட்டுவித்தோர். சடோக்ரர் 'அது
வீட்டு நோய். யப் டத் மதனவ இல்னல’ என்றோர்.
ஏசென்ட், இது பிரச்னைமய இல்னல என் து
ம ோல கனதத்தோர். விேோை நினலயத்துக்கு,
ெரியோை மநரத்துக்கு வரச் செோன்ைோர்.
அவனுடன் மெர்த்து எட்டுப் ம னர அன்று
ஏசென்ட் அனுப்பினவக்கத் திட்டமிட்டு
இருந்தோர். அவர் விேோை நினலயம் வருவோர்.
ஆைோல், அவர்களுடன் யணம் செய்ய
ேோட்டோர். அத்துடன் அவர் ஒருவருக்குத்தோன்
அந்த எட்டுப் ம ரும் யோர் யோர் என் து சதரியும்.
இவர்களுக்குத் சதரியோது; அனதக்
கண்டுபிடிக்கவும் முயற்சி செய்யக் கூடோது.
ரஷ்யோ ம ோைவுடன் அவர்கள் ஒருவருக்கு
ஒருவர் அறிமுகேோவோர்கள். 'புறப் டும் மததி, 3
ஆகஸ்ட் 1992’ என்றோர் ஏசென்ட். அவர்கள்
ரஷ்ய விேோைேோை ஏமரோ ஃப்ளட்டில்
யணிப் ோர்கள். அது ோகிஸ்தோனுக்குப் ம ோய்
அங்மக இருந்து ேோஸ்மகோ ம ோகும்.
ரஷ்யோவுக்குப் ம ோக அவனிடம் ேோணவ விெோ
இருந்தது.

தகொழும்பு குடிவரவு அதிகோரி ஒமர ஒரு மகள்வி

மகட்டோர். அவன் தில் தயோரிக்கோத மகள்வி.
ஏசென்ட்டும் செோல்லித்தரவில்னல. 'ரஷ்யோவில்
என்ை டிக்கப்ம ோகிறீர்?’. அவன் எங்மக
டிக்கப்ம ோகிறோன்? அவனுனடய யணம், ரஷ்ய எல்னலனயக் கடந்து செர்ேனிக்குள்
நுனழவது. அப்ம ோது மூனளயில் உதித்த 'கட்டடக்கனல’ என்ற டிப்ன ச் செோன்ைோன்.
சவள்னள உனட அதிகோரியும் நம்பிவிட்டோர். னககனள சநஞ்சு ேட்டும் உயர்த்தி, அவனுனடய
கடவுச்சீட்டில் ெத்தம் மகட்க முத்தினரனயப் தித்தோர். அவனிடம் கடவுச்சீட்னடத் திருப்பித்
தந்தம ோது அவன் ேைதுக்குள் நினைத்தோன், 'என்னுனடய கடவுச்சீட்டில் குத்தப் டும் கனடசி
முத்தினர இது. இனிமேல் இந்த ோஸ்ம ோர்ட்டுக்கு இலங்னக அரசு செோந்தம் சகோண்டோட
முடியோது’!

கோத்திருக்கும் அனறயில் இருக்கும் ஓர் ஆெைத்தில் அேர்ந்து, சுற்றிவர உட்கோர்ந்திருக்கும்

யணிகனளப் ோர்த்து ேற்ற ஏழு ம ரும் யோரோக இருக்கும் என்று ஊகிக்கும் வினளயோட்னட
ேைதுக்குள் ஆரம்பித்தோன். ஒன்றிரண்டு ம னர உடமை அனடயோளம் கோணக்கூடியதோக இருந்தது.
சிங்களம் ம சு வர்கள்தோன் அதிகேோக இருந்தோர்கள். சிலர், கரோச்சியில் இறங்கிவிடுவோர்கள்.
ச ண்கள் குனறவு. எல்மலோரும் சதோழில் ெம் ந்தேோை யணிகளோகத் சதரிந்தோர்கள். ஓர்
இனளஞன், துங்குகுழிக்குள் இருப் தும ோல ஆெைத்துக்குள் அமிழ்ந்தும ோய் தன்னை
ேனறக்கப் ோடு ட்டுக்சகோண்டிருந்தோன். அவனுக்கு வயது 19 அல்லது 20 இருக்கும். அவன் ஓர்
ஆளோக இருக்கலோம். நடுத்தர வயதில் ஒரு தமிழ் ஆள். இரண்டு னகப்ன கள் னவத்திருந்தோன்.
குளிர் அங்கியும் கினடயோது. அவரோகவும் இருக்கலோம். இன்சைோருத்தர் வயது 35 இருக்கும்.
நன்கு டித்தவர் ம ோல கோணப் ட்டோர். ள்ளிக்கூட ஆசிரியரோக இருக்கலோம். அவனரப் ோர்த்துச்
சிரிக்கலோமேோ எை நினைத்தோன். அத்தனை வசீகரேோக இருந்தோர்.

அப்ம ோது ஒரு ச ண் டக்டக்சகை நடந்து வந்தோள். சடன்னிஸ் மேட்ச் ோர்ப் து ம ோல எல்லோக்
கண்களும் ஒமர மநரத்தில் அவள் க்கம் திரும்பிை. ஜீன்ைும் டிஷர்ட்டும் அணிந்திருந்தோள்.
குளிர் அங்கி இல்னல. ோகிஸ்தோனில் அவள் இறங்கிவிடக்கூடும். டித்த தமிழ்ப் ச ண் ம ோல
இருந்தோள். வயது 20-க்குள்தோன் இருக்கும். னகயிமல இலங்னக கடவுச்சீட்னடயும், சில
 டிவங்கனளயும் பிடித்திருந்தோள். னகப்ன
இல்னல. ஆைோல், மதோள் மூட்டிமல அழகோை
ச ரிய கறுப்புப் ன ஒன்னறக்
சகோழுவியிருந்தோள். தனலயில் தரித்திருக்கும்
கிரீடம் கீமழ விழுந்துவிடக் கூடோது
என் தும ோல நடந்தோள். கடனவனயக்
கடக்கும்ம ோது னகப்ன இடிக்கோேல் மதோள்
மூட்னட ஒரு க்கம் திருப்பி லோகவேோகக்
கோனல னவத்தோள். பின்ைர் ஏற்சகைமவ எங்மக
அேர மவண்டும் என்று முன்ம தீர்ேோனித்தவள்
ம ோல கோல்கனள எட்டினவத்து, அவனுனடய
இருக்னகயில் இருந்து ஆகக்கூடிய தூரேோக
இருந்த ஓர் ஆெைத்தில் அேர்ந்து, ஒரு கோனலத்
தூக்கி ேற்ற கோலுக்கு மேல் ம ோட்டோள்.

யணிகள் இன்னும் வந்த டிமய இருந்தைர்.

விேோைம் புறப் டமவண்டிய மநரம்
கடந்துவிட்டது. ஆைோலும் ஓர் அறிவிப்பு
இல்னல. யோமரோ அனத உணர்ந்துவிட்டது ம ோல
திடீசரன்று அறிவிப்பு வந்தது. 'விேோைம் ஒரு
ேணி மநரம் பிந்தி புறப் டும்’. அனதத்
சதோடர்ந்து இன்மைோர் அறிவிப்பு
ஒலிச ருக்கியில் மகட்டது. ஒரு ச யனரச்
செோல்லி, திருப்பித் திருப்பி வரமவற்பு
மேனெக்கு வரச் செோன்ைது. ஆைோல், யோருமே
எழுந்து செல்லவில்னல. இரண்டு அதிகோரிகள் மவகேோக அந்தப் ச ண்ணிடம் வந்து ஏமதோ
ம சிைோர்கள். பின்ைர் அவனளப் பிடித்து இழுத்துக்சகோண்டு ம ோைோர்கள். அவளுனடய
அகலேோை கறுப்புக் னகப்ன ஆெைத்திமலமய கிடந்தது. அவள் 'நோன் இல்னல... நோன்
இல்னல...’ என்று கதறியது, அந்தக் கோத்திருப்பு அனறயில் சவகுமநரம் எதிசரோலித்தது. அவர்கள்
ம ோய் ல நிமிடங்கள் ஆகியும் அந்த வோர்த்னத அந்த இடத்திமலமய நின்றது.

இந்தச் ெம் வம், ல யணிகனள உலுக்கியது. ஒருவர் முகத்னத ஒருவர் ோர்ப் னதத்
தவிர்த்தோர்கள். லர் தனரயில் எனதமயோ உன்னிப் ோகத் மதடிய டி ஆசுவோெேோக இருப் தும ோல
கோட்டிக்சகோண்டோர்கள். எப் டியும் விேோைம் புறப் ட் டோல் ம ோதும் என்று அவர்கள் ேைத்தில்
எண்ணம் ஓடியிருக்கும். இறுதியில், விேோைம் புறப் டப்ம ோவதோக ஒலிச ருக்கியில்
அறிவித்தோர்கள். வோெலிமல சிங்களப் ச ண் ஒருத்தி அழகோக உனட உடுத்தி நின்று, ஒவ்சவோரு
யணினயயும் உள்மள அனுப்பிைோள். அவள் தனலயிமல ஒரு சகோத்து ேயிர் அப் டிமய கவிழ்ந்து
அவள் கண்கனள ேனறத்தை. ஒவ்சவோரு கடவுச்சீட்டுப் டத்னதயும் யணியின் முகத்துடன்
ஒப்பிட்டுப் ோர்த்துவிட்டு, அனுேதி அட்னடனயயும் கடவுச்சீட்னடயும் நீட்டிைோள். அவன்
முனற வந்தம ோது எல்லோவற்னறயும் ெரி ோர்த்த பின்ைர், ' யணம் நன்றோக அனேயட்டும்’ எை
வோழ்த்திைோள். 'உங்கள் நோட்னட நீங்கமள னவத்திருங்கள். எைக்கு மவறு நோடு கினடத்துவிட்டது’
என்று ேைதுக்குள் செோல்லிச் சிரித்துக்சகோண்டோன்.

அவனைக் கண்டதும் ஓடிவந்து நக்கும் சேோமை, அன்று அவனைக் கடித்தது ஆச்ெர்யேோக

இருந்தது. அந்த மேல்மகோட்டு அப் டி அவனை ேோற்றிவிட்டது. ஒருமவனள அம்ேோ
யந்ததும ோல ஒரு துர்ெகுைேோகவும் இருக்கலோம். 'ஆசிரியர்’ எை அவன் ஊகித்த வசீகரேோை
ேனிதர், அவன் ோர்க்கக்கூடிய தூரத்தில் அேர்ந்து நிதோைேோக ம ப் ர் டித்துக்சகோண்டிருந்தோர்.
அவருக்கு விேோைப் யணம் ழக்கேோைதோக இருக்க மவண்டும். அவன் ேைது, எதற்கோகமவோ
அனேதி இழந்து தவித்தது. என்ை கோரணம் என்று சதோட முடியவில்னல. அந்த ஜீன்ஸ் ச ண்
நினைவுக்கு வந்தோள். அவள் 'நோன் இல்னல... நோன் இல்னல...’ என்று கதறி அழ, அதிகோரிகள்
இழுத்துப்ம ோைனத நினைத்துப் ோர்த்தோன். அத்தனை நோகரிகேோகவும் கம்பீரேோகவும்
கோணப் ட்டவள், கண மநரத்தில் டிப் றிவு இல்லோத கிரோேத்துப் ச ண் ம ோல சகஞ்சியது
ரிதோ ேோக இருந்தது. அவள் என்ை குற்றம் புரிந்தோள்? கள்ள ோஸ்ம ோர்ட்டோ? ம ோரோளியோ?
அவள் கண்களில் எவ்வளவு நம்பிக்னக சதரிந்தது. அவள் மதோள்மூட்னடச் ெரித்து நடந்த கோட்சி
நினைவுக்கு வந்தது. கரோச்சியில் இறங்கிய விேோைம் கிளம்பியதும் இரண்டு கிளோஸ் னவன்
குடித்தோன். ெோப்பிட்டதும் நினைவு இல்னல. அப் டிமய தூங்கிவிட்டோன். அவன் விழித்தம ோது
ேோஸ்மகோ வந்துவிட்டது. இந்து ேகோ ெமுத்திரத்தின் மேல் தூக்கத்னத ஆரம்பித்து ேோஸ்மகோவில்
முடித்தனத நினைத்தம ோது ஆச்ெர்யேோக இருந்தது!

- கடவுள் கத ப்பொர்...
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 2
த்ரில் திகில் நொவல்
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

புதிய தபொறுப்பொளர்

தமலிந்து வற்றலாகி இருந்த ஒருவர்தான் அவர்களைச் சந்திக்க வந்தவர். மாஸ்ககா விமான

நிளலயத்தின் பெயர் ஸ்கேபமட்கயகவா. முதல் ேஷ்யப் பெயகே இத்தளன கஷ்டமாக
இருக்கிறகத என்று, மூன்று தேம் பசால்லிச் சரிொர்த்தான். எட்டுப் கெளேயும், விமான
நிளலயத்தில் கண்டுபிடித்து ஒன்றாக்கினார் பொறுப்ொைர். அவன் ஊகித்தவர்களில் சில கெர்
அந்தக் குழுவில் இருந்தனர். வசீகேமான அந்த மனிதர், உண்ளமயில் ஓர் ஆசிரியர்தான். அவளேப்
ொர்த்ததும் அவளன அறியாமல் ஒரு மதிப்பு வந்தது. இவன் தன் பெயளே 'நிஷாந்’ என்று
அவருக்குச் பசான்னான். அவர் 'அம்பிகாெதி’ என்றார். இது என்ன பெயர் என்று மனதுக்குள்
நிளனத்துக்பகாண்டான். அவர் உருவத்துடன் அந்தப் பெயர் பொருந்தகவ இல்ளல. அவனால்
ஊகிக்க முடியாத 50-55 வயது மதிக்கக்கூடிய ஒரு மனுஷிக்கு, 'சந்திோ மாமி’ என்று பெயர்
பசான்னார்கள். மற்றவர்கள் எல்கலாருகம இைவயதுக்காேர்கள். போஹான் என்ற பெயரில்
சிங்கைப் ளெயன் ஒருவனும் அவர்கள் குழுவில் இருந்ததுதான் ஆச்சர்யம். ஏபென்ட்,
எல்கலாளேயும் ஒரு வாகனத்தில் அளடத்து ஏற்றிப்கொய், மலிவான விடுதி அளற ஒன்றில்
அளடத்தார். அடுத்த சில நாட்களில் உக்ளேனுக்கு ேயில் வண்டியில் கொக கவண்டும்.
மாஸ்ககாளவச் சுற்றிப் ொர்க்க கவண்டும் கொன்ற அவனது ஆளசகள் நிளறகவறவில்ளல.

ேஷ்யாளவ அவன் ொர்த்தது, விடுதி யன்னல் வழியாகத்தான். ேஷ்யா என்றால் இப்கொதும்

அவனுக்கு நிளனவுக்கு வருவது அவன் கண்ட முதல் காட்சிதான். அளத, அவனால்
என்ளறக்குகம மறக்க முடியாது.

இேவு 8 மணி இருக்கும். ொர்க்கும் காட்சி எல்லாகம புதினமாக இருந்தன. அங்கக ஓடும்
வாகனங்கள், நளடொளதயில் காணப்ெடும் மேங்கள் எல்லாகம விசித்திேமாக இருந்தன.
ெட்சிகள்கூட அவன் முன்னர் எப்கொதும் ொர்த்திோதளவ. மனிதர்கள் எளதகயா பிடிக்க
ஓடுவதுகொல அவசேமாக நடந்து கொனார்கள். குளிர் ஆேம்பித்துவிட்டதால், எல்கலாரும்
கமலங்கி அணிந்திருந்தார்கள். வீதி விைக்குக்குப் ெக்கத்தில் மனிதர்கள் கொனதும், அவர்கள்
உருவத்தில் பவளிச்சம் ெட்டு துலக்கமாகத் பதரியும். சிறிது தூேம் பசன்றதும் மறுெடியும் நிழலாக
மாறிவிடுவார்கள்.
50 வயது மதிக்கத்தக்க பெண் ஒருத்தி, கறுப்பு நிற கமலங்கி, பதாப்பி, ளகயுளற ஆகியவற்ளற
அணிந்துபகாண்டு சாளலளயக் கடந்தளத அவன் ொர்த்தான். திடீபேன்று ஒரு கார் குறுக்காக
வந்து அந்தப் பெண்ளண இடித்ததும், அவள் அந்தேத்திகல சில விநாடிகள் ெறந்து, பொத்பதன்று
சாளலயிகலகய விழுந்தாள். ெக்கத்திகல நின்ற சந்திோ மாமி, 'ஐகயா’ என்று கத்தினார். அந்தக்
காட்சி, ோட்சதப் ெறளவ ஒன்று பசட்ளட விரித்து எழுந்து ெறந்ததுகொல இருந்தது. அந்த
அதிர்ச்சியில் இருந்து சில விநாடிகள் அவனால் மீை முடியவில்ளல. மூளை நின்றுவிட்டது.
சனங்கள் சுற்றிலும் சூழ்ந்துவிட்டதால் ஒன்றும் பதரியவில்ளல.

அடுத்து நடந்ததுதான் இன்னும் ஆச்சர்யமானது. இேண்கட நிமிடங்களில் பெரும் ஒலி

எழுப்பியெடி அவசேச் சிகிச்ளச வண்டி வந்து, அந்தப் பெண்ளண ஏற்றிக்பகாண்டு ெறந்தது.
சாளல, ெளழயெடி ஆனது. சனங்கள் தங்கள் ொட்டுக்கு கொனார்கள். ஒரு விெத்து அங்கக
நடந்தது என்ெதற்கான தடயகம கிளடயாது. அதன் பின்னர் வந்த ெல வருடங்கள், மாஸ்ககா
ெற்றி நிளனக்கும்கொது நிஷாந்துக்கு அந்தக் காட்சிகய வந்துகொகும்.

ஆேவாேம் முடிந்து அடங்கிய பின்னர் அம்பிகாெதி மாஸ்ேர் பசான்னார், ''ஓர் அேசாங்கம் நன்றாகச்
பசயல்ெடுகிறதா... இல்ளலயா என்ெளத அறிய, கெப்ெர் ெடிக்கத் கதளவ இல்ளல; கேடிகயாவும்
டி.வி-யும்கூட அவசியம் இல்ளல. இப்ெடியான ஒரு காட்சி கொதும்.''

ஆறு நாட்கள் சிளறயில் ளவப்ெதுகொல ளவத்திருந்தார்கள். ஏழாவது நாள் நான்கு கெளே

மட்டும் உக்ளேனுக்கு ேயிலில் அனுப்பினார்கள். மாஸ்ேர், அவன், சந்திோ மாமி, போஹான்.
அங்கக இன்பனாரு ஏபென்ட் அவர்களைச் சந்திப்ொர். அந்த ஏபென்ட் ேஷ்ய பமாழி கெசுவார்
என்று பசான்னார்கள். அம்பிகாெதி மாஸ்ேர், பிோன்ஸுக்குப் கொகிறார். எல்கலாரும்
கனடாவுக்குப் கொக, அவர் மட்டும் பிோன்ஸ் கொவதில் உறுதியாக இருந்தார். நிஷாந்,
குதிகாலுக்கு மருந்து கட்டும்கொது ொர்த்துவிட்டு, ''அது வீட்டு நாய்தான். ஒன்றுக்கும் ெயப்ெட
கவண்டாம். உக்ளேன் கொவதற்கு இளடயில் காயம் ஆறிவிடும்'' என்றார் மாஸ்ேர். அப்ெடிகய
அவர் பசான்னதுகொல உக்ளேனுக்குப் புறப்ெட்ட அன்று, காயம் ஆறிவிட்டது.
''மாஸ்ேர்... உங்கைால் மட்டும் எப்ெடி அளமதியாக இருக்க முடிகிறது?'' என்றான் நிஷாந்.

''இளத நான் என்னுளடய மாணவர்களிடம்

இருந்து கற்கறன். இேண்டு மாணவர்கள்
இப்கொது ொரீஸில் இருக்கிறார்கள்.
அவர்களிடம்தான் கொகிகறன். ஆறு
மாணவர்கள் ஒருவர் பின் ஒருவோக இயக்கத்தில்
கசர்ந்தார்கள். இதற்குக் காேணம் நான்தான் என்று, சிங்கை ோணுவம் என்ளனத் கதடி வந்ததில்,
நான் நாட்ளடவிட்டு பவளிகயற கநர்ந்தது.

ெகீேதன் என்கிற ஒரு மாணவன், 'நான் சாவுக்கு அஞ்சுவது இல்ளல’ என்று அடிக்கடி பசால்வான்.
'அது உண்ளமயாக இருந்தால், ெரிணாம வைர்ச்சி என்ெது பொய்’ என்று நான் பசால்கவன்.

உயிர்களுக்கு எல்லாம் ஆதி உணர்வு மூன்று. ெசி, ெயம், ொலுணர்வு. அவன் பசால்வான், 'சாவு
என்ெது ஒரு வாசல்ெடி தாண்டுவதுகொல’ என்று. அப்ெடி எண்ணிய ெலர் இருந்திருக்கிறார்கள்.
ெகத்சிங்ளகத் தூக்கிலிட்ட அன்று, அவர் பலனின் ெற்றிய ஒரு புத்தகத்ளத அவசேமாகப்
ெடித்துக்பகாண்டிருந்தார். முதலாவது அத்தியாயத்ளத முடிக்கும் முன்னகே அவளேத் தூக்கில்
கொட்டுவிட்டார்கள். சாளவப் ெற்றி அவர் பொருட்டாக நிளனக்ககவ இல்ளல. அவருளடய
ஒகே கவளல, புத்தகத்ளதப் ெடித்து முடிக்கவில்ளலகய என்ெதுதான்.

ஒருமுளற கொரின்கொது, ெகீேதனின் நண்ென் குண்டடிெட்டு ோணுவ எல்ளலக்குள் விழுந்து

இறந்துவிட்டான். ெகீேதன், ஊர்ந்து ஊர்ந்து கொய் நண்ென் உடளல மீட்டு வந்தான். சுற்றிவே
குண்டுகள் ெறந்தகொது தனக்கு மேணெயம் ஏற்ெடகவ இல்ளல என்றான். மனதுக்கு 'சரி’ எனப்
ெட்டளதச் பசய்யும்கொது, சாவு ெயம் வோது என்ெது அவனுளடய நம்பிக்ளக. நண்ெனுக்கு
முளறயான அடக்கம் பசய்த பிறகுதான், அவனுக்கு அளமதி கிளடத்தது என்று பசான்னான்.

அவன் பசான்னதிலும் பெரிய உண்ளம இருந்தது. கசாகொக்கிளிஸ் எழுதிய 'அன்டிகன்’

நாடகத்திலும் இப்ெடி ஒரு சம்ெவம் வரும். அன்டிகனின் சககாதேன் கொரில் இறந்துவிடுவான்.
அவனுளடய உடளல முளறப்ெடி அடக்கம் பசய்யக் கூடாது என்ெது அேசனின் கட்டளை.
ஆனால் அன்டிகன், தனது சககாதேனான பொலினீசியஸின் உடளல ேகசியமாக அடக்கம்
பசய்கிறாள். காவலாளிகளிடம் பிடிெட்டு அேசனுக்கு முன் நிறுத்தியதும், அேசனின் சட்டத்திலும்
ொர்க்க கடவுளின் சட்டம் உயர்ந்தது என்று வாதிடுகிறாள். அேசன், அவளுக்குத் தண்டளன
விதித்தகொதும் அவள் மேணத்துக்கு அஞ்சவில்ளல. உண்ளமயின் ெக்கம் நிற்கும்கொது மேண
ெயம் இோது.

நாங்கள், சாவு உலகத்துக்குப் ெயணப்ெடவில்ளல; ஒரு நாட்டில் இருந்து இன்பனாரு நாட்டுக்குப்

ெயணப்ெடுகிகறாம் அவ்வைவுதான். ெதற்றப்ெடுவதால் ஒன்றுகம ஆகாது. அளமதியாக
இருந்தகொதுதான் புத்தர் ஞானம் பெற்றார். ஆத்திேப்ெட்டுப் பிேகயாசனம் இல்ளல.
அளமதியாக இருக்க எங்களைப் ெழக்கப்ெடுத்திக்பகாள்ை கவண்டும்'' என்றார்.

உக்ளேன் பொறுப்ொைர் விெயநாயகத்ளதப் ொர்த்தால் பெரிய நம்பிக்ளக வோது. ஆனால், அவர்

விஷயம் பதரிந்தவர் என்று பசான்னார்கள். எட்டாவது மாடியில் வீடு. ஒரு ொத்ரூம், ஒரு
சளமயலளற, ஒரு ெடுக்ளகயளற. அவ்வைவுதான் வீடு முடிந்துவிட்டது. அங்கக ஏற்பகனகவ
நான்கு கெர் தங்கி இருந்தார்கள். ஆககவ, மறுெடியும் கூட்டுத்பதாளக எட்டுப் கெர்.

அந்த நான்கு கெரில் ஒருவன் பெயர் ெத்மோசன். இவன் பெயர் யாழ்ப்ொணத்தில் பிேெலமாக
அடிெட்டது. வங்கிக் பகாள்ளை ஒன்றில் சம்ெந்தப்ெட்டவன் என்று கெசிக்பகாண்டார்கள்.
அவன் அளத மறுத்துளேக்கவில்ளல. எப்ெடிகயா தப்பி இங்கக வந்துவிட்டான். போஹான் என்ற
சிங்கைப் பெடியளனப் ெற்றி விசாரித்ததில், அவன் பெயர் பகாழும்பில் இன்னும்
பிேெலமாகியிருந்தது. விசாகா ெள்ளிக்கூடத்தில் ெடித்த ெள்ளி மாணவிளய, இவன் ெலாத்காேம்
பசய்த இடத்தில் பிடிெட்டுவிட்டான். ஆனால், எப்ெடிகயா தப்பிப் புறப்ெட்டுவிட்டான். இது
பதரியாமல் கொலீஸ் அவளன அங்கக இன்னமும் கதடுகிறது என்று பசான்னார்கள்.

கடந்த ஆறு நாட்கைாக மாஸ்ககாவில் அவர்களுக்கு நல்ல சாப்ொடு கிளடயாது. அவர்களின்

உடல்நிளலளயப் ொர்த்து விெயநாயகத்துக்கு இேக்கம் ஏற்ெட்டிருக்க கவண்டும். பவளிகய
கொய் நான்கு றாத்தல் ொணும், இேண்டு டசன் முட்ளடயும், ொலும் வாங்கிக்பகாண்டு வந்தார்.
ேஷ்ய பமாழியில் ொளண 'ஹ்கலப்’ என்று பசான்னார். அதுதான் அவன் கற்ற இேண்டாவது ேஷ்ய
வார்த்ளத. மூன்றாவது வார்த்ளத 'பமாகலாககா’. அதன் பொருள் ொல். பொறுப்ொைர்
பகாண்டுவந்த முட்ளட, ஊர் முட்ளடயிலும் ொர்க்க இேண்டு மடங்கு பெரிய ளசஸில் இருந்தது.
ொண், துண்டு துண்டாக பவட்டுப்ெடாமல் முழுதாக இருந்தது. கத்தியால் பவட்ட பவட்ட ொண்
பவட்டுப்ெடாமல் நசிந்து பகாடுத்தது. ஒருவாறு எட்டுப் கெரும் சரிசமமாக ொளண ெங்கு
கொட்டுக்பகாண்டார்கள்.

அங்கக, வாயு அடுப்பு ஒன்று இருந்தது. ஒரு தாச்சி. சளமயல் நுட்ெம் பதரிந்த ஒரு பெண்மணி
சந்திோ மாமிதான். அவர், ஆளுக்கு இேண்டு இேண்டு முட்ளடகைாகப் பொரித்தார். மற்றவர்கள்
வரிளசயாக வந்து, தங்கள் தங்கள் பிகைட்டுகளில் முட்ளடப் பொரியளலயும் ொளணயும்
ஏந்திளவத்து நின்றெடிகய சாப்பிட்டார்கள். அத்தளன கவகமாக, ெசித்த மிருகங்கள்தான்
தின்னும். ஒருவோவது ஒரு பசாட்டு மிச்சம் விடவில்ளல. பின்னர் உக்ளேன் தண்ணீளேக்
குடித்தார்கள். தங்கள் வாழ்க்ளகயில் சாப்பிட்ட அதிஉன்னதமான சாப்ொடு என்று, ஒருவர்
விடாமல் எல்கலாரும் புகழ்ந்து தள்ளினார்கள்.

அந்த வீட்டில் ஒரு படலிகொன் இருந்தது. அளத ொத்ரூமில் மாட்டியிருந்தார்கள். அதுதான்

பொது இடம் என்ெதால், அந்த முடிவு எடுத்திருந்தார்கள். ெல்கவறு நாடுகளில் இருந்து
பசாந்தக்காேர்களும், ஏபென்ட்களும், நண்ெர்களும் அளழப்ொர்கள். அகநகமாக
முளறப்ொடுகைாக இருக்கும். சிலகவளை நம்பிக்ளகயூட்டும் தகவல்களும் கிளடக்கும்.
ேஷ்யர்கள் யாோவது பதாளலகெசியில் அளழத்தால், ஏபென்ட் அழகான ேஷ்ய பமாழியில் ஏற்ற
இறக்கங்ககைாடு ெதில் பசால்வார். கெசும்கொது சிலகவளை ேஷ்யச் சிரிப்பும் சிரித்திருக்கிறார்.
ேஷ்ய பமாழி பதரிந்திருந்ததால், தன்னுளடய ஆட்களை விளேவாக அனுப்பிக்பகாண்டிருந்தார்
என்று கெசிக்பகாண்டார்கள். காளலயில் ஒருமுளற வருவார். பின்னர் மாளல வருவார்.
ககள்விகளுக்கு ெதில் பசால்ல மாட்டார். நிளறயக் ககள்விகள் மட்டும் ககட்ொர்.

அவர்கள் வரும் முன்னர் நடந்த சம்ெவத்ளத சம்ெந்தன் பசான்னான். சம்ெந்தன், அங்கக மூன்று
மாதங்கைாக இருக்கிறான். அவனுக்கு இன்னும் ொளத திறக்கவில்ளல. அவனுடன் தங்கியிருந்த
இேண்டு பெடியன்களை, ஒருநாள் காளல ஏபென்ட் அளழத்துச் பசன்றார். அவர்கள் இயக்கப்
பெடியன்கைாக இருக்க கவண்டும். 17, 18 வயது மதிக்கலாம். புெங்கள் உருண்டுகொய்
இருக்கும். ஆங்கிலம், ஒரு வார்த்ளதகூடத் பதரியாது. இருவரும் ஒன்றாககவ திரிவார்கள்.
இலங்ளகப் ொதுகாப்பு அளமச்சர் ேஞ்சன் விகெேட்னாவின் பகாளலயில் இவர்களுக்குப் ெங்கு
உண்டு என்று ேகசியமாகப் கெசிக்பகாண்டார்கள். அவர்கள் கழுத்தில் நச்சுக் குப்பி கட்டியெடி
இேண்டு வருடங்கள் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். 'ஒருவன் சாவதற்கு இத்தளன வழிகள்.
அப்ெடிபயன்றால் வாழ்வதற்கு எத்தளன வழிகள் இருக்கும்?’ என்று அடிக்கடி பசால்வார்கள்.
இேண்டு நாட்கள் கழித்து ொத்ரூமுக்குள் இருந்த படலிகொன் ஒலித்தது. கனடாவில் இருந்து
இேண்டு பெடியன்களும் கெசினார்கள். ஏகதா மந்திே சக்தி இந்த ஏபென்ட்டிடம் இருந்தது. இவர்
தங்களையும் இப்ெடிக் களே கசர்த்துவிடுவார் என்று எல்கலாரும் நம்பினார்கள்.

அன்று இேவு, இதற்கு முன்னர் 100 கெர் ெடுத்துத் தூங்கியிருக்கக்கூடிய ப்ைாஸ்டிக் ொய்களில்
ெடுத்தார்கள். நீட்டுச் சாேத் துணியால் தன்ளனச் சுற்றிக் கட்டிக்பகாண்ட வங்கிக்
பகாள்ளைக்காேனுக்கும், 13 வயதுப் பெண்ளணக் கற்ெழித்த சிங்கைப் பெடியனுக்கும் நடுவில்
நிஷாந் ெடுத்துக்பகாண்டான். அவர்கள் விடும் சுவாசம் அவனுக்குக் ககட்டது. இருவருளடய
வாயிலும் நீர் ஒழுகியது. பவளிகய சத்தம் கவறு மாதிரி இருந்தது. இேவுப் ெறளவகளின் ஓளச
ஏகதா அவலக்குேல் மாதிரி ஒலித்தது. சந்திோ மாமி, அந்தப் ெறளவக்கு ஏகதா கெர் பசான்னது
நிளனவுக்கு வந்தது. காற்றும் வித்தியாசமாக மணந்தது. இனிவரும் காலங்களில், அவன்
இங்கிலாந்திகலா, பெர்மனியிகலா, கனடாவிகலா நிேந்தேவாசியாகி, ஒரு புது கருநீல
கடவுச்சீட்டுக்குச் பசாந்தக்காேன் ஆவான் என நிளனத்துக் பகாண்டான். கோல்ஸ்கோய்,
பசக்ககாவ், துர்ககனவ், பலனின், ஸ்டாலின், ககாெர்கசவ்... கொன்றவர்கள் சுவாசித்த காற்ளற
அவன் சுவாசிக்கிறான். எதிர்காலம் மாறக்கூடியது. அவனுளடய சாவு இன்பனாரு நாட்டில்தான்.
அவன் பிறந்த ஊர், குப்பிைான். அவன் பிறக்கும்கொது, அவனுளடய எளட 6 றாத்தல். பிறந்த
கததி 16. நட்சத்திேம் கோகிணி. இவற்ளற எல்லாம் எவரும் மாற்ற முடியாது. சர்வ வல்லளம
பொருந்திய இலங்ளக ோணுவம்கூட அவற்ளற மாற்ற முடியாது.

தூங்கும் முன்னர், அவன் களடசியாக நிளனத்தது அவனுளடய காதலி திவ்யா ெற்றித்தான்.

இேண்டு வருடங்கைாகக் காதலித்தாள். யாோவது அவளைத் பதாடர்ந்து காப்ொற்றுவது
அவளுக்குப் பிடிக்கும். பிறகு அவளன விட்டுவிட்டு இயக்கப் பெடியன் ஒருவன் பின்னால்
கொய்விட்டாள். இயக்கப் பெடியனின் பெயர் சுகேஷ். வரியுடுப்பு அணிந்து K-56 சீனத்துவக்ளக
காவினால் அவன் சிறந்த காதலனாகிவிடுவானா?

அடுத்த நாள் காளல, உக்ளேன் சூரியன் பவளிகய வந்து மூன்று மணி கநேம் ஆனப் பின்னர்தான்
அவன் எழும்புவான். அவளன வங்கிக் பகாள்ளைக்காேகனா, 13 வயதுப் பெண்ளணப்
ெலாத்காேம் பசய்தவகனா, கவறு எவகனா எழுப்ெப்கொவது இல்ளல. அம்மா, ககாப்பி
கொட்டுக்பகாண்டு முன்கன நின்று 'மககன’ என்று அளழக்க மாட்டார். தங்ளக
கொகிறகொக்கில் காலால் தட்டிவிட்டுப் கொக மாட்டாள். ேஷ்ய பமாழி பதரிந்த ஏபென்ட்டில்
அவன் பெரிய நம்பிக்ளக ளவத்திருந்தான். ஆனால், அவர் அவளனச் சீக்கிேத்தில்
விற்கப்கொகிறார். அது ெற்றி அவனுக்குத் பதரியாது. அன்று இேவு நிம்மதியான நீண்ட தூக்கம்
அவனுக்குக் காத்திருந்தது!

- கடவுள் கத ப்பொர்...
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 3
த்ரில் திகில் நொவல்
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

மமக்ர ொ ொப்டர்

உக்ரைன் நாட்டில், முதல் நாள் காரை விடிவரத அவன் பார்க்கவில்ரை. சூரியன், மேகத்ரத
முற்றிலுோகக் ரகப்பற்றிய பின்னர்தான் அவன் எழுந்திருந்தான். காற்றின் ேணமும் ஓரையும்
கண் மூடியிருக்கும்மபாமத வித்தியாைோகத் ததரிந்தது. கண் விழித்தமபாது, ேற்றவர்கள் பாத்ரூம்
விவகாைங்கரை ஒருவர் பின் ஒருவர் முடித்துவிட்டுக் காத்திருந்தார்கள். அவைவர்க்கு அவைவர்
கவரை. ோஸ்ைர், எரதமயா படித்துக்தகாண்டி ருந்தார். ோமி, பிைார்த்தரனரய வாயில்
முணுமுணுத்தார். அகதி என்றால் அதன் ேறுதபயர் காத்திருப்பது என்று விஜயநாயகம் ஏதஜன்ட்
தைான்னது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. ஏமதா அன்று பிைதானோக நடக்கப்மபாகிறது என்பதுமபாை
காத்திருந்தார்கள். ஆனால், ஒரு ோதோக ஒன்றுமே அங்மக நடக்கப்மபாவது இல்ரை என்பது
அவர்களுக்குத் ததரியாது. சிரறமய மேல் என்று அவர்கரைச் சீக்கிைத்தில் நிரனக்கரவக்கும்.

ஒருநாள் இைவு. வீட்டிமை ஆறு மபர் ேட்டுமே தங்கியிருந்தார்கள். ஏதஜன்ட் எல்மைாரையும்

கூப்பிட்டு தரையில் அேைச் தைான்னார். அவர் தைான்னார், ''ைந்திைா ோமியும் நிஷாந்தும்
ோஸ்ைரும் இங்மகமய இருப்பார்கள். அவர்கரை இன்தனாரு ஏதஜன்ட் பாைம் எடுப்பார். மீதி
மூன்று மபரும் அடுத்த நாள் காரை புறப்படத் தயாைாக இருக்க மவண்டும்'' என்று. நிஷாந்துக்குத்
திக்தகன்றது. அவன் திரும்பி ைந்திைா ோமிரயப் பார்த்தான். அவர் தனக்கும் இதற்கும் ைம்பந்தம்
இல்ரை என்பதுமபாை, யன்னல் வழியாகத் ததரிந்த ேைத்ரத யும் குருவிகரையும்
உன்னிப்பாகப் பார்த்துக்தகாண்டு இருந்தார். ோஸ்ைருக்கும் அது ஒன்றும் அதிர்ச்சிரயத்
தைவில்ரை.

''ோஸ்ைர்... இது ைரியில்ரை. நாங்களும் அமத அைவு பணம் கட்டியிருக்கிமறாம். அம்ோ காணி
விற்ற பணம். இப்படிதயல்ைாம் கண்டபாட்டுக்கு எங்கரை நடத்த முடியாது. இந்த
அநியாயத்ரதக் மகட்பார் இல்ரையா?'' என்றான் நிஷாந்.
அன்றிைவு ோஸ்ைர் ஆறுதல் தைான்னார். ''இவர்கள் என்ன விதோக ஓபமைட் பண்ணுகிறார்கமைா
ததரியாது. ஆனால், எப்படியும் தகாண்டுமபாய்ச் மைர்த்துவிடுவார்கள். மயாசிக்காமதயும்...''
என்றார்.

''இல்ரை *அண்ரண. இவர்கள், ைாோன் விற்பதுமபாை எங்கரை விற்கிறார்கள். நாரைக்கு புதிய

ஏதஜன்ட் வைாவிட்டால், நாங்கள் மைாட்டிமை பிச்ரைதான் எடுக்க மவண்டும்'' என்றான்.

''உேக்கு அப்படி மநைாது. அவர்கள் ஒருநாள் முந்திப் மபாறதாமை ஏமதா தபரிைா ைாதிக்கப்மபாறது
இல்ரை. ஏற்தகனமவ எழுதிரவத்த ஓர் ஒழுங்குடன்தான் எல்ைாம் நடக்கும். இப்மபாது
புரியாது. பின்னர் ஒருநாள் புரியும்.''

அடுத்த நாள் காரை, ஏதஜன்ட்டுடன் மூன்று மபர் மபானார்கள். ''இன்று ோரைக்குள் புது
ஏதஜன்ட் வருவார். என்னிலும் பார்க்க அனுபவம் வாய்ந்தவர். கவரைப்பட மவண்டாம்''
என்றார் ஏதஜன்ட்.

பழக்கம் இல்ைாத நாடு, புரியாத தோழி. இப்படி விட்டுவிட்டுப் மபாய்விட்டார்கமை என்று

நிரனக்க நிரனக்க, நிஷாந்துக்கு ஆத்திைோக வந்தது. உடமன ோஸ்ைர் தைான்னரத நிரனத்து
ேனரத ஆற்றிக்தகாண்டான்.

இைவு கதவு ேணி அடித்தவுடன், ேனம் ஒரு கணம் துள்ளிக் குதித்தது. எப்படியான ஓர் அதிர்ச்சி
கதவுக்கு அந்தப் பக்கம் நின்றது என்பது, அவனுக்குத் ததரியாது. அவனால் கற்பரனக்கூட
தைய்திருக்க முடியாது. புது ஏதஜன்ட், ஐந்து மபருடன் நின்றார். ஓவர்மகாட்டும் ததாப்பியுோக
நின்ற அவரை அரடயாைம் காண முடியவில்ரை. உள்மை வந்து அவர் மகாட்ரடக் கழற்றி
ததாப்பிரயயும் அகற்றினார். தவளிச்ைத்தில் பார்த்தமபாது அவன் அரடந்த அதிர்ச்சிக்கு அைமவ
இல்ரை. நாய் கடித்தவுடன், 'ைகுனம் ைரியில்ரை மபாக மவண்டாம்... மபாக மவண்டாம்’ என்று
அம்ோ அழுதது, அவன் நிரனவுக்கு வந்தது. கடவுள், இன்னும் எத்தரன எத்தரனவிதோக
தன்ரனச் மைாதிக்கப்மபாகிறாமைா என்று நிரனத்தமபாது, அவனுக்கு ேயக்கம் வரும்மபாை
இருந்தது.

அந்த ஏதஜன்ட், மவறு யாரும் இல்ரை... நிஷாந், முன்னர் மவரை தைய்த உணவகத்தில்
அவரனப் பார்த்து, 'இன்ரறக்கு எனக்கு தகாரை தைய்ய மநைம் இல்ரை’ என்று தைான்ன
ஜம்பர்தான். இவன் எப்படி ஏதஜன்ட் ஆனான் என்பது தபரும் ேர்ேம். தன்னுரடய கரத
முடிந்தது என்று நிஷாந் நிரனத்தான். ஆனால், ஜம்பர் எல்ைாவற்ரறயும் ேறந்ததுமபாை
காணப்பட்டார். தன்னுடன் வந்தவர்களுக்குக் கட்டரைகள் பிறப்பித்தார். அந்தத் மதாைரணயும்
அவர் மபசிய விதமும் தகாஞ்ைம் நம்பிக்ரகரயக் தகாடுத்தது.

ஐந்து மபரும் ஒவ்தவாரு ோதிரி இருந்தனர். 40 வயது ேதிக்கத்தக்க ஒருத்தர், திடகாத்திைோன

மதகத்மதாடு இருந்தார். அவர் பல் ரவத்தியர் என்று தைான்னார்கள். கலுதவல்ை என்ற இைம்
வயது சிங்கைவர். 60 வயது கிழவர். அத்துடன் பதின்ே வயதில் இருந்த மோகன். அரறயின்
தவளிச்ைத்ரதக் கூட்டிய தபண் ஒருத்தி. தபயர் ைாவண்யா என்று தைான்னார்கள். இவரனப்
பார்த்து முதலில் சிரித்தது அவள்தான். குளிருக்கு இன்னும் பழகவில்ரை. இைண்டு
மதாள்மூட்டுகரை ேட்டும் காட்டும் உரட அணிந்திருந்தாள். பின்னர் அமத மதாள்மூட்டுகரை
ரககளினால் மூடிக்தகாண்டு நடுங்கியபடி காட்சியளித்தாள். தரைேயிரை
விரித்துப்மபாட்டிருந்ததால், சிை கற்ரறகள் கண்ணிமை விழுந்து ேரறத்தன. ரகவிைல்கைால்
அவற்ரற நிமிடத்துக்கு ஒரு தடரவ அகற்றியபடி இருந்தாள். மவம்படி பள்ளிக்கூடத்தில்
படித்தவள். இப்மபாது பாரீஸ் மபாவதற்குக் காத்திருப்பதாகப் மபசிக்தகாண்டார்கள்.

'அங்மக என்ன தைய்யப்மபாகி றாள்?’ என்று

ஒருநாள் அவளிடம் மகட்டான். அவள், 'உரட
நாகரிகம்’ என்று தைான்ன«பாது, 'அப்படியும்
ஒரு படிப்பு இருக்கிறதா?!’ என நிரனந்து
வியந்தான்.

அன்று ஜம்பர் அவைைோக வந்தமபாது, இவள்

*தைாண்டுக்குள் தைான்னாள், 'வில்ைங்கம்
வருகிறது’ என்று. ஆனால், அவர் நல்ை
தைய்திதான் தகாண்டுவந்தார். ோஸ்ைருக்கு ஒரு
பாரத கண்டுபிடித்துவிட்டார். இதுதான் இங்மக
பிைச்ரன. அகதிகரைக் கூட்டி ஒமை இடத்தில்
தநடுநாள் ரவத்திருக்கக் கூடாது. அவர்களுக்கு
இரடயில் ஒரு நட்பு உண்டாகிவிடும். விட்டுப்
பிரியமவ தயங்குவார்கள். நிஷாந்துக்கு அந்தச்
தைய்தி இடிமபாைமவ இருந்தது. ஆனாலும்
ோஸ்ைருக்காகச் ைந்மதாஷப்பட்டான். ''உங்கரை
விட்டுட்டு எப்படி இருப்பன்?'' என்று
அவரிடமே நிஷாந் தைான்னான்.

ோஸ்ைர் தைான்னார், ''என்ரன நம்பியா

புறப்பட்டனீர்? இந்த நட்பு தற்காலிகோனது. நீர்
உம்ரே நம்ப மவண்டும். அவர்கள் உக்ரைனுக்கு
வந்து ஒரு ோதம் ஆகிவிட்டது. அவர்கள் திட்டமிட்டுத்தான் அனுப்ப முடியும். அகதிக்கு முதல்
மதரவ, தபாறுரே. சூடான தண்ணீர் எப்படியும் ஆறத்தாமன மவண்டும். பறரவ எத்தரன
உயைம் பறந்தாலும், இறுதியில் நிைத்ரத வந்து மைரும். காத்திருக்கப் பழக மவண்டும்''.

''ோஸ்ைர், அதற்குச் தைால்ைவில்ரை. வீைமகைரி மபப்பரில் 5-ம் பக்கம் வருக, 8-ம் பக்கம் வருக,
11-ம் பக்கம் வருக என்று வாைகர்கரை அரைக்கழிப்பதுமபாை, இவர்கள் அந்த ஏதஜன்ட், இந்த
ஏதஜன்ட் என்று ோற்றிக்தகாண்மட இருக்கிறார்கள். நீங்கள் முந்திப்மபாய்ச் மைர்ந்துவிடுவீர்கள்.
நாங்கள் எப்மபா புறப்படுவது, எப்மபா மபாய்ச் மைர்வது?'' என்றான் நிஷாந்.

''தம்பி... முந்தி பிந்தி என்தறல்ைாம் மயாசிக்கக் கூடாது. ஒருகாைத்திமை நாலு *தைட்ரடப்

பறரவ ஒன்று இருந்தது. தபயர் ரேக்மைா ைாப்டர். வலிரேயானது. இது கரதயல்ை,

விஞ்ஞான உண்ரே. 130 மில்லியன் வருடங்களுக்கு முன் வாழ்ந்த பறரவ அது. இதன் உணவு,
இைண்டு தைட்ரடப் பறரவகள். இரவ இைண்டு தைட்ரடப் பறரவகரை மவட்ரடயாடி
உண்டுவிடும். உயிர் வாழ்வதற்கு, இைண்டு தைட்ரடப் பறரவகள் இன்னும் மவகோகப் பறக்க
மவண்டும் என்பதால், அதிமவகோகப் பறக்கத் ததாடங்கின. நாலு தைட்ரடப் பறரவகைால்
அவற்ரறப் பிடிக்க முடியவில்ரை. பட்டினிகிடந்து அழிந்துமபாயின. முந்தியது பிந்தியது என்று
இல்ரை; திறரேயும் ேதியூகமும் மதரவ. சூழலுக்கு ஏற்ப தன்ரன ோற்றியரேக்கத்
ததரியமவண்டும். இரதத்தான் டார்வின் தைான் னார். வலியது வாழும். புதிய நாட்ரடத் மதடும்
அகதிக்கு, இது முக்கியோகத் ததரியமவண்டும்.''
ோமிக்கு அடுத்தபடியாக கவரை இல்ைாதவன் மோகன். பார்த்தவுடன் ஏோளி என்பது
ததரிந்துவிடும். மூன்று வரிரைப் பல் அவனுக்கு. ைாவண்யாவிடம் தயக்கம் இல்ைாேல் 'அக்கா...
அக்கா...’ என்று மபசுவான். அவளும் மபசுவாள். ஒருநாள் அவள் நிஷாந்திடம் மபசும்மபாது,
''உன்னுரடய முகம் எனக்குப் பிடிச்சிருக்கு'' என்றாள். இவள் என்ன தைால்கிறாள். இவனுக்குப்
புரியவில்ரை. அன்றிைவு முழுக்க மயாசித்தான். பாரீஸுக்குப் மபாய், நாகரிக உரடயைங்காைம்
கற்கப்மபாகும் தபண்ணுக்கு இவன் முகம் பிடிச்சிருக்கு. இவனுரடய முழங்ரக பிடிச்சிருக்கா?
பாதங்கள் பிடிச்சிருக்குோ? இவள் உடம்பின் ஒவ்தவாரு பாகோக விரும்பிக்தகாண்டு
வருவாைா?

ஏதஜன்ட் திடீர் திடீதைன்று முடிதவடுப்பார். இவர் யாமைாடு மபசுகிறார், எப்படி

முடிதவடுக்கிறார் என்பததல்ைாம் புரியாத புதிர். ஒருநாள் அதிகாரை வந்து ோஸ்ைரைப் பார்த்து,
''புறப்படு... புறப்படு...'' என்றார்.

''இப்பமவயா?'' என்றார் ோஸ்ைர்.

ஏதஜன்ட்டுக்குக் மகாபம் வந்துவிட்டது. ''நீர் என்ன சுற்றுைாப் பயணியா? ஓர் அகதியின் மநைம்
அவனுரடய ஏதஜன்ட் ரகயில். எந்தப் பாரதக்கு எது ைரியான மநைம் என்று திட்டம்மபாட்டு
அவன் ஒரு முடிதவடுப்பது உங்களுக்காகத்தான். மகள்விதயல்ைாம் மகட்கக் கூடாது.''

ஒரு முதுகுப் ரபரய எடுத்து அவசியோன ைாோன்கரை எல்ைாம் அரடத்துக்தகாண்டு ோஸ்ைர்

புறப்பட்டார். ேற்றவர்களுக்கு ஏோற்றோக இருந்தது. அத்துடன் அவருக்காக ேகிழ்ச்சியாகவும்
ைற்று துக்கோகவும் இருந்தது. அவர்கள் ஏன் நிஷாந்ரதமயா, ைாவண்யாரவமயா, மோகரனமயா
ததரிவு தைய்யவில்ரை என்பது புதிைாகவும் இருந்தது. ஏதஜன்ட் அதற்கு ஏற்தகனமவ பதில்
தைால்லியிருக்கிறார். 'யாருக்கு எந்தப் பாரத தபாருந்தும் என்பது அவருக்குத் ததரியும். அது
ததரியாேைா, இந்த மவரைரய அவர் பார்க்கிறார்.’
ோஸ்ைர், எல்மைாரிடமும் விரடதபற்றார். ''நான் எங்மக மபாகிமறன் என்பது எனக்மக ததரியாது.
இவர்கள் தைாற்படி ஆடத்தாமன மவண்டும். கடலில் பிடித்துத் தள்ளினாலும் ஒருவரும் ஒன்றும்
மகட்க முடியாது. ஏமதா ஒரு நாடு கிரடத்து மபாய்ச் மைர்ந்ததும் கடிதம் மபாடுமவன். அல்ைது
அந்தக் கடிதம், தோழி ததரியாத ஒரு நாட்டின் சிரறக்கூடத்தில் இருந்துகூட வைைாம். ஆனால்,
கடிதம் வரும். அது வருமுன் நீ மவறு நாட்டுக்குப் மபாய்விடாமத'' என்று தைால்லி நிஷாந்ரதக்
கட்டிப்பிடித்து விரடதபற்றார்!

அப்படி அவைைோகப் புறப்பட்டுப் மபானவர்தான், ஒரு வாைோக ஒரு தைய்தியும் இல்ரை.

ஒருவரும் வாய் திறக்கவில்ரை. ஆனால், தடலிமபாரனப் பார்த்தபடிமய நாட்கரைக்
கழித்தார்கள். தடலிமபான் அடிக்கும்மபாது எல்மைாரும் அரத மநாக்கி ஓடினார்கள். கரடசியில்
தடலிமபான் ேணி அடித்தமபாது அரத எடுத்தவர் ஏதஜன்ட்தான். சிரித்துக்தகாண்மட
தைான்னார், ''ோஸ்ைர், கனடா மபாய்ச் மைர்ந்துவிட்டார்.''

ஒரு ோதம் கழிந்தது. தபரிய தகாம்புகள் ரவத்த

மூஸ் ோனின் படம்மபாட்ட தபால்தரை
ஒட்டியபடி ஒரு கடிதம், நிஷாந்துக்கு கனடாவின்
ஆல்மபர்ட்டா ோகாணத்தில் இருந்து வந்தது.
தான் கனடாவுக்குப் மபாய்ச் மைர்ந்த கரதரய,
ோஸ்ைர் எழுதியிருந்தார். அரத எல்மைாருக்கும்
படிக்கக் தகாடுத்தான் நிஷாந்.

'ஏதஜன்ரட ைாதாைணோக நிரனக்காமத.

கடலிமை தவவ்மவறு திரைகளில், தவவ்மவறு
மவகங்களில் பயணிக்கும் இைண்டு கப்பல்கள்
எங்மக, எப்மபாது ைந்திக்கும் என்று உன்ரனக்
மகட்டால், நீ கணித மூரைரயப் பாவித்து
விரட கண்டுபிடித்துத் தருவாய். என்னிடம்
யாைாவது 'ஜாக் ைண்டன் எழுதிய முதல் கரத
என்ன?’ என்றால், நான் தயங்காேல் 'ஆயிைம்
ைாவுகள்’ என்று கூறி அந்தக் கரதரயயும்
தைால்மவன். ஆனால், இந்த அறிவு எல்ைாம்
ஏதஜன்டுக்குப் பயன்படாது. அவருரடய
மூரையில், உைகத்துக்குத் மதரவயான
அடிப்பரட ஞானம் நிரறய இருக்கிறது. நான்
வந்து மைர்ந்த கரதரயச் தைால்கிமறன்... மகள்.
நம்ப ோட்டாய்.

'ஏதஜன்ட் என்ரன, நான் எப்பவுமே நிரனத்திைாத ஒரு நாட்டுக்கு அனுப்பினார். ஒருவைாலும்

ஊகிக்க முடியாது. அந்த நாடு... கியூபா. முதலில் துருக்கிரயத் ததாட்டு, பின்னர் அங்கிருந்து
பிமைசிலுக்குப் பறந்து மபாய், பின்னர்தான் கியூபா வந்தரடந்மதன். எதற்காக கியூபா என்று
மகட்டால், அந்த நாட்டுக்கு விைா மதரவ இல்ரை என்றார்கள். இைண்டு நாட்கள் அங்மக
ேலிவான ஒரு விடுதியில் தங்கிமனன். ஒருகாைத்தில், எர்தனஸ்ட் தெமிங்மவ இந்த நாட்டில்
வசித்தார். இவர், மிக அதிக விபத்துக்கரைச் ைந்தித்த ஒமை எழுத்தாைர். இவர் வந்த பிமைன்,
விபத்தில் தீப்பிடித்ததில் இறந்துவிட்டார் என்று வந்த ேைணச்தைய்திரய இவமை படித்தவர்.
கியூபாவில் இருந்துதான் இவர் 'கடலும் கிழவனும்’ நாவரை எழுதி, மநாபல் பரிசு தபற்றார்.
அவர் உட்கார்ந்து எழுதிய வீடு, அங்மக கிட்டத்தான் இருந்தது. ஆனால், என்ரன தவளிமய மபாக
மவண்டாம் என்று கட்டரையிட்டுவிட்டார்கள். நான் அவர் வாழ்ந்த வீட்ரடப் பார்க்கமவ
இல்ரை. அங்மக இருந்து, தகௌதோைாவுக்கு டிக்தகட் கிரடத்தது. தடலிமபானில் ஏதஜன்டின்
ஆள் அரழத்து, இந்த நாள்... இன்ன மநைம் விோனத்தில் புறப்படச் தைால்லி உத்தைவிட்டார்.
எனக்கு ஒன்றுமே விையம் ததரியாது. தகௌதோைாவுக்கும் விைா மதரவ இல்ரை. ஆகமவ,
டிக்தகட்ரடக் தகாடுத்து விோனக்கூடத்துக்குள் நுரழந்து, ரகயிமை மபார்டிங் அட்ரடரய
ரவத்துக்தகாண்டு என்னுரடய விோனத்துக்குக் காத்திருந்மதன்.

அப்மபாது அதிையோக தமிழ்ப் ரபயன் ஒருவன்,

17-18 வயது இருக்கும். என்னிடம் மநைாக வந்து,
'அண்ரண, மகள்வி ஒன்றும் மகட்க மவண்டாம்.
உங்களுரடய மபார்டிங் அட்ரடரயத்
தாருங்கள். என்னுரடயரத நீங்கள்
எடுத்துக்தகாண்டு கனடா விோனத்தில் ஏறுங்கள். அங்மக மபாய் அகதி மகாரிக்ரக ரவத்தால்,
அவர்கள் ஏற்றுக்தகாண்டுவிடுவார்கள்.’ நான் மகட்மடன், 'தம்பி... நீங்கள் என்ன தைய்வீர்கள்?’
'எனக்கு என்ன பிைச்ரன? என்னிடம் கனடா பாஸ்மபார்ட் இருக்கிறது. நான் தகௌதோைா மபாய்,
அங்கிருந்து கனடாவுக்கு வந்துவிடுமவன்’ என்றுவிட்டு தகௌதோைா விோனத்ரத மநாக்கிப்
மபானான். ஒரு பிைச்ரனயும் இல்ைாேல் நான் கனடா வந்து மைர்ந்மதன். சிரிப்பு என்னதவன்றால்,
கனடா அதிகாரி நல்வைவு என்று கூறி என்ரன வைமவற்றதுதான். ஆகமவ, மயாசிக்காேல்
ஏதஜன்ட் தைால்வரதக் மகளும். அவர் எப்படியும் உங்களுக்கு ஒரு நாடு பிடித்துத் தருவார்.’

ஆோம், ோஸ்ைர் கனடா மபாய்ச் மைர்ந்துவிட்டார். ஆனால், அவர் பாரீஸ் மபாக மவண்டும்
என்றல்ைவா தைான்னார். நிஷாந்தால் நம்ப முடியவில்ரை!

* அண்ரண - அண்ணன்

* தைாண்டு - உதடு

* தைட்ரட - இறக்ரக

- கடவுள் கரதப்பார்...
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 4
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

அபொயகரமொன பொத

லொவண்யாவுக்கு விளையாட்டுத் தனமான முகம். சிரித்துவிட்டுக் களதப்பாள் அல்லது

களதத்துவிட்டுச் சிரிப்பாள். அப்படிப்பட்டவள், ஒருநாள் தளையிலல உட்கார்ந்திருந்தாள். அவள்
முழங்கால்கள் தளலளயத் ததாட்டன. அவள் நாடி, தநஞ்ளைத் ததாட்டது. ளககள், தளலளயத்
ததாட்டன. ஏலதா தபரிய துக்கத்தில் இருக்கிறாள் என்பது ததரிந்தது. எல்லலாரும் தவளிலய
லபாய்விட்டபடியால், நிஷாந்தும் அவளும் மட்டும்தான் இருந்தனர்.

''என்ன லயாைளன?'' என்றான் நிஷாந். ''மாஸ்ைர் லபாய்ச் லைர்ந்துவிட்டார். அவருளடய களத

என்ளனக் கிலி பிடிக்களவக்கிறது. ஏதாவது ஒரு ஏர்லபார்ட்டில் பிடிபட்டிருந்தால், மாஸ்ைர்
சிளறயில் இருந்து எழுதியிருப்பார். நான் புறப்படும்லபாது ஏதென்ட் இது ஒன்ளறயும்
தைால்லவில்ளல. எல்லலாளையும் ஒரு குழுவாகக் தகாண்டுலபாவார் என நிளனத்லதன். இவர்
ஆட்களைத் தனித்தனியாக அனுப்புகிறாலை. நான் எப்படித் தனியாகப் லபாய்ச் ைமாளிப்லபன். நம்
இருவளையும் ஒன்றாக அனுப்ப மாட்டாைா? உங்களுடன் லபானால், எனக்குப் பயம் இைாது''
என்றாள்.

''இைண்டு லபரும் ஒன்றாகப் லபானால் நல்லதுதான். தனித்தனிலய லபானாலும் ததாடர்பில்

இருப்லபாம். நீர் முதலில் லபானால், எனக்குக் கடிதம் எழுதும். நான் லபானால், உமக்கு
எழுதுலவன்'' என்றான். அவள் லபைாமல் இருந்தாள். ''எழுதுவீர்தாலன?'' என்றான்.

''நிச்ையம்... உங்களுக்கு எழுதாமல் லவறு யாருக்கு எழுதுலவன்?!'' என்று வாக்குக் தகாடுத்தாள்.

ஒருநாளும் சிரிக்காத ெம்பர், அன்று சிரித்தார். அபூர்வமாகத்தான் அங்லக லைாறு ைளமப்பார்கள்.

வழக்கமாக லகாதுளம மாவு புட்டுதான். மாமி, லைாறு வடித்திருந்தார். லகாழிக்கறி. ஏதென்ட்டும்
அவர்கலைாடு லைர்ந்து ைாப்பிட்டார். இதுதான் ைந்தர்ப்பம் என்று நிஷாந் லகட்டான். ''நீங்கள்
தனித்தனியாக ஆட்களை அனுப்பும்லபாது பயம் பிடிக்கிறது. குழுவாக அனுப்ப முடியாதா?
நாங்கள் ஒருவருக்கு ஒருவர் உதவி தைய்யலாம்; துணிவாகவும் இருக்கும்.''

அவர் லயாசித்தார். தபன்சில் கூைாவதுலபால அவர் முகம் கூைாகியது. கண்கள், இளமகளுக்குள்

லபாய் மளறந்தன. லமலல, ஒரு பக்கம் யன்னல் கம்பியிலும், மறுபக்கம் தூணிலும் கட்டி
உருவாக்கிய தகாடியில் துணிகள் காய்ந்தன. மாமியின் லைளல, பிைவுஸ், லமாகனின் பனியன்,
ஜீன்ஸ், லாவண்யாவின் கட்ளட பாவாளட, நிஷாந்தின் ைாைம், லஷர்ட் எல்லாம் ததாங்கிக்
காய்ந்தன.

''வாளியிலல ஒலை ைமயத்தில் லபாட்டுத் லதாய்த்த எல்லா வளக உடுப்புகளும் இந்தக் தகாடியிலல
காயுது. ஆனா, எல்லாம் ஒலை லநைத்தில் காயாது. ஜீன்ஸ் காய, இைண்டு நாட்கள் எடுக்கும்.
பனியன், நான்கு மணி லநைத்தில் காய்ந்துவிடும். லைளல, எட்டு மணி லநைம் எடுக்கும். அது
அதற்கு ஒரு கணக்கு இருக்கு. உமக்குப் தபாருந்தும் பயண ஏற்பாடு மாமிக்குப் தபாருந்தாது.
இளத எல்லாம் கவனத்தில் எடுத்துத்தான், நான் ஒரு பயணத் திட்டத்ளத உருவாக்குகிலறன்.
என்னில் நம்பிக்ளக ளவக்கலவணும். லகள்வி லகட்கக் கூடாது.''
''ஆனால், திடீர் திடீதைன்று கட்டளை வரும்லபாது பயமும் வந்துவிடுகிறது'' என்றான் நிஷாந்.

''நீங்கள் எல்லாம் தீயளணப்பு பளடவீைர் லபால. எந்த லநைமும் தயார் நிளலயில் இருக்க
லவண்டும். ஒரு லதைம் கண்டுபிடிக்கத்தாலன காசு தைலவழித்துப் புறப்பட்டீர்கள்? லதைம்
கண்டுபிடிப்பது என்ன... சும்மா விளையாட்டா? எந்த லநைமும் லபார்க்கைத்தில் லவளல தைய்யும்
ைாணுவ டாக்டர்லபால தைடியாக இருக்க லவண்டும்.''

லாவண்யா, உதடுகளை மூடிக்தகாண்டு இருந்தாலும், உதட்டின் நடுவிலல ஓர் ஊசி லபாகக்கூடிய

அைவுக்குத் துளை ததரியும். அது கவர்ச்சியாக இருக்கும். அவள் 24 மணி லநைமும் கால் ைங்கிலி
அணிந்திருந்தாள். அது ஜி.பி.எஸ் லபால அவள் எங்லக இருக்கிறாள் என்பளத 'ைலுங்... ைலுங்...’
என்று காட்டிக்தகாடுத்துவிடும்.

''உளட நாகரிகம் என்றால் என்ன?'' என்று லகட்டான் அவளிடம்.

''ஆதி மனிதன் அணிந்த உளடளய, இப்லபா யாரும் அணிகிறார்கைா? வைவை மனிதனின்

உளடயில் முன்லனற்றம் இருக்கிறது அல்லவா? அந்தப் படிப்புத்தான்'' என்றாள்.

அவனுளடய மூளைக்கு அவ்வைவு லபாதும் என்று அவள் நிளனத்துவிட்டாள். அவன் லகள்வி

லகட்டதில் அவளுக்கு மகிழ்ச்சி. விைக்குச் சுடர்லபால கண்கள் ஆடின. 'தைால்லவாமா...
விடுலவாமா?’ என்று லயாசித்த பிறகு, ''உங்கள் உதடுகள் எனக்குப் பிடிக்கும்'' என்றான் நிஷாந்.
அவள், அலத உதடுகளைப் பிரித்துச் சிரித்தாள். லமாகனுக்கும் அலத சிரிப்ளபக்
தகாடுத்திருக்கிறாள்; மாமிக்கும் அலத சிரிப்புதான்; ெம்பருக்கும் அலததான்.

நிஷாந்துக்கு ஆச்ைர்யம் என்னதவன்றால், அவளுளடய தபற்லறார், ெம்பர் லபால ஒரு

ஏதென்டிடம் எப்படி நம்பி அவளை ஒப்பளடத்தார்கள்? என்பதுதான். அங்லக இருந்தவர்களில்
ஆக வயது குளறந்தவன் லமாகன். லபய்ப் தபடியன். ஒரு துணிளய எடுத்து, அவனுளடய
முகத்தில் உள்ை புத்திைாலித்தனத்ளத, யாலைா அழுத்தித் துளடத்துவிட்டளதப் லபால இருக்கும்.
யார் என்ன தைான்னாலும் நம்பிவிடுவான்.

தவளிலய லபாய்வந்த ஏதென்ட் அவனிடம் ஒரு லகாழிளயக் தகாடுத்து, 'ைளமயல்கட்டில்

தகாண்டுலபாய் தகாடு’ என்று தைால்வார். அவன் அளத எறிந்து எறிந்து ஏந்திக்தகாண்டு
லபாய்த்தான் தகாடுப்பான். அவனுளடய அண்ணன், தெர்மனியில் இருக்கிறார். மிகப் தபரியப்
பணக்காைன் என்று தைான்னான். ''என்ன தைய்கிறார்?'' என்று ஒருநாள் நிஷாந் லகட்டான். ''அவர்
19 ஏ.டி.எம் தமஷின்கள் ளவத்திருக்கிறார். எத்தளன பணம் லவணுதமண்டாலும் எப்பவும்
எடுக்கலாம்'' என்றான். லாவண்யா, சிரிப்ளபக் ளகயால் தபாத்தி அடக்கிக்தகாண்டு நிஷாந்ளதப்
பார்த்தாள். நிஷாந், மாமிளயப் பார்த்தான். பிறகு, அடக்க முடியாமல் இருவரும் விழுந்து
விழுந்து சிரித்தார்கள். லமாகனும் சிரிப்பில் கலந்துதகாண்டு ைத்தம்லபாட்டுச் சிரித்தான்; மாமியும்
சிரித்தார். ஒவ்தவாருவரும் தவவ்லவறு காைணங்களுக்காக மனம்விட்டுச் சிரித்தனர். லாவண்யா,
வயிற்ளற இறுக்கிப் பிடித்துக்தகாண்டு வளைந்து வளைந்து சிரித்தது கண்தகாள்ைாக் காட்சி.
அப்படி அவர்கள் நான்கு லபரும் ஒன்றாகச் சிரித்தது அதுலவ களடசி தடளவ.

மாஸ்லகாவில் இறங்கியதும் தைஞ்ைதுக்கத்ளத பார்க்க லவண்டும் என்று, அம்மா அவனிடம்

தைால்லியது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அருங்காட்சியகத்தில் பாதுகாக்கப்பட்ட விைாடிமிர்
தலனினின் பதனிடப்பட்ட உடலும் முக்கியம். தநப்லபாலியளனத் லதாற்கடித்த ஞாபகமாகக்
கட்டிய தவற்றி வளைவு கட்டடமும் நிஷாந் பட்டியலில் இருந்தது. ஆனால், ஒன்றுலம
வாய்க்கவில்ளல. மலிவான விடுதி அளறயில் ஏதென்ட் அவர்களைப் பூட்டிளவத்தான்.
வடலமற்கு மூளலயில் இடது பக்கம் ைரிந்த சுத்தியலும், வலது பக்கம் ைாய்ந்த அரிவாளும் எழுதிய
தைங்தகாடி, கட்டடங்கள் லமல் பறக்கும். அளதப் பார்க்கலாம் என நிளனத்திருந்தான். அதுவும்
நிளறலவறவில்ளல. லைாவியத் யூனியன் உளடந்துலபானதால், தகாடிளய மாற்றிவிட்டார்கள்.
புகழ்தபற்ற மாஸ்லகா நகரில், அவர்கள் ஆறு நாட்கள் தங்கியும் ஒன்ளறயுலம பார்க்க முடியாத
துக்கம் நிஷாந்துக்குக் களடசி வளை இருந்தது.

உக்ளைன் நாட்ளடச் சுற்றிப் பார்க்கலாம் என்றால், 'நீங்கள் சுற்றுலாப் பயணிகைா?’ என்று

லகாபமாகக் லகட்கிறார் ஏதென்ட். அவருளடய மூளைக்குள் ஏலதா தகட்ட எண்ணம் ஓடுவது
லபான்ற முகத்லதாற்றம். என்ன தைய்ய முடியும்? அவர்கள் என்ன வாக்குப் லபாட்டா அவளைத்
லதர்வுதைய்தார்கள்? அவர் அல்லவா அவர்களைத் லதர்வுதைய்திருந்தார். கடந்த ஆறு மாதங்களில்,
அவன் இைண்டு முளற லபாலந்து எல்ளலளயத் தாண்ட முயன்று, அவளனப் பிடித்து திருப்பி
அனுப்பிவிட்டார்கள். அந்த வீட்டில் தங்கியிருப்பவர்களில் ஆக இளையவன் லமாகன். 16 வயது
இருக்கும். அவளனப் பிடித்தலபாது, ைப்பர் லபான்ற வளைந்து தகாடுக்கும் தடியினால் முகத்தில்
அடித்து ைத்தம் வடிந்திருக்கிறது.

அவர்கள் இருக்கும் வீட்டின் தைாந்தக்காை மனுசி 9-வது மாடியில் வசித்தார். ஏதென்ட்

தகாடுக்கும் வாடளகதான் அவருளடய வருமானம். அப்பாவியானவர். உலகத்தில் என்ன
நடக்கிறது என்பது ததரியாது. இைண்டாம் உலக யுத்தம் இன்னும் முடியவில்ளல என்று யாைாவது
தைான்னால், அளத நம்புவார். வீட்டிலல குடியிருப்பவர்கள் ைட்டவிலைாதமாகத்
தங்கியிருக்கிறார்கள் என்பதுகூட, அவருக்குத் ததரியாது. ைமலகான் என்ற லவாட்காளவ அவர்
வீட்டிலல தயாரிப்பார். ஏதென்ட் தைால்வார்... 'அந்த லவாட்காவின் ருசியும் பலமும்
குடித்தால்தான் ததரியும்’ என்று.

நிஷாந், அடிக்கடி வீட்டுக்காை அம்மாவிடம் லபாய் ைஷ்ய தமாழி கற்பான். அவருளடய கணவர்,
லைாவியத் யூனியன் காலத்தில் பல் ளவத்தியைாகக் கடளமயாற்றி இறந்துலபானார். உளடந்த
ஆங்கிலத்தில், தன் கணவர் பிடுங்கிய பற்கள் பற்றி லபசுவார். தன் கணவர் ஞாபகமாகக்
கண்ணாடிப் தபட்டியில் பாதுகாக்கப்படும் அவருளடய பல்ளல நிஷாந்துக்குக் காட்டுவார். சில
லவளைகளில் கிைாசில் ஒரு தபக் ைமலகான் ஊற்றி, அவனுக்குக் தகாடுப்பதும் உண்டு. பின்னர்
பளழய காலத்துப் லபார்வீைர்கள் தைய்வதுலபால, தன்னுளடய குவளையில் இருந்து ஒரு
தைாட்ளட அவன் குவளையில் ஊற்றிய பின்னர், இருவரும் ஒலை ைமயத்தில்
பருகுவார்கள். மகிழ்ச்சி கூடினால், பாவாளடயின் பின்பக்கத்ளத இைண்டு ளககைாலும் தூக்கிப்
பிடித்துக்தகாண்டு ட்தைாய்கா நடனம் ஆடுவார். வண்டி இழுக்கும் குதிளைலபால, துள்ளித் துள்ளி
ஆடும் ஆட்டம் அது.

ைந்திைா மாமியுடன் பழகப் பழக, அவர் நல்ல வாசிப்பு பழக்கம் உள்ைவர் என்பது ததரிய வந்தது.
எப்பவும் ஒரு புத்தகம் ளகயில் இருக்கும். இயற்ளகளயயும் ைசிப்பார். அவருளடய கணவர்,
தகாழும்பில் லபைாசிரியைாக இருந்தவர். அவர் இறந்த பின்னர் பிைான்ஸில் இருக்கும் மகளிடம்
லபாகிறார். அவர் கணவர் தைால்வாைாம்... 'ளபபிளைப் படி அல்லது லஷக்ஸ்பியளைப் படி. இது
இைண்டும் முடியாவிட்டால், 'விலங்குப் பண்ளண’ படி’ என்று. கணவர் இறந்த பின்னர் ஒருநாள்
தூக்கம் வைாமல் தவித்தலபாது, அந்தப் புத்தகத்ளத எடுத்துப் படிக்க ஆைம்பித்தவர், இைவு
முழுக்கப் படித்து முடித்தார். தூக்கத்ளத வைவளழக்க இந்தப் புத்தகத்ளதப் படிக்கக் கூடாது என்று
அப்லபாதுதான் புரிந்தது.

''அதில் அப்படி என்ன இருக்குது?'' என்றான் நிஷாந்.

''இந்தப் புத்தகம் 100 பக்கங்கள்தான். ஆனால், முழு மனித வாழ்க்ளகளயச் தைால்லும்.

விலங்குகள் எல்லாம் ஒரு முளற வாக்கு எடுத்தன, 'எலி நல்லதா... தகட்டதா?’ என்று. நாயும்
பூளனயும் முடிவு எடுக்க முடியாமல் இைண்டு பக்கங்களிலும் வாக்குப் லபாட்டன. மனித
விளையாட்டு என்பது இதுதான் தம்பி'' என்றார்.

அவனுக்குப் புரிந்ததுலபாலவும் இருந்தது; புரியாததுலபாலவும் இருந்தது. ஆகலவ, இைண்டு

பக்கங்களிலும் தளலளய ஆட்டிளவத்தான்.

ைந்திைா மாமி, அதிகாளலயில் எழுந்துவிடுவார். சில லநைங்களில் நிஷாந்தும் எழும்புவான்.

அளறயில் ஒலை கால்களின் மணமாக இருக்கும். அவர் தயாரிக்கும் லதநீளை அவனும் குடிப்பான்.
ைந்திைா மாமி, கட்டடத்ளதச் சுற்றி உலாத்துவார். சில லவளை நிஷாந்தும் கூடப் லபாவான்.
ஒவ்தவாரு மைத்ளதயும் உன்னிப்பாகக் கவனித்து அதன் தபயர்களை ஓக், எல்ம், ஆஷ்... என்று
மாமி தைால்வார். 500 வளகயான வண்ணத்துப் பூச்சிகள் அங்லக இருப்பதாக ஒருநாள் தைான்னார்.
அவற்ளறக் கண்டால் சிறுபிள்ளைலபால குதூகலப்படுவார்.

பறளவளயப் பார்த்தால், அவருக்குப் ளபத்தியலம பிடித்துவிடும். நிஷாந், 'குருவி கத்துகிறது’

என்று ஒருமுளற தைால்லிவிட்டான். முதல் தடளவயாக அவருக்குக் லகாபம் வந்தது. 'அப்படிச்
தைால்லக் கூடாது’ என்றுவிட்டு 'சிக்கட்டி* பாடுகிறது’ என்றார். மைங்களுக்குள் மளறந்திருந்த
கறுப்புத் தளல, தவள்ளை மார்பு, ைாம்பல் தைட்ளடக் குருவிகளைக் காட்டினார். ''எந்தக் குளிர்
என்றாலும், இந்தக் குருவி வலளை* லபாகாது. பனிக்காலத்தில் இது தன் உடம்பு உஷ்ணத்ளத
தவகுவாகக் குளறத்துக்தகாள்ளும்'' என்றார்.

ஒருநாள் திடீதைன்று ஏதென்ட், ''இன்ளறக்குப் புறப்படலாம்'' என்று தைான்னலபாது, ''எந்தப்

பாளத?'' என்று நிஷாந் லகட்டான். அவர் அளதக் லகட்டதாகலவ காட்டிக்தகாள்ைவில்ளல.
ஆனால், அவைைப்படுத்தினார். தியாகைாைன், நிஷாந்துக்கு ஏற்தகனலவ எச்ைரிக்ளக
தைய்திருந்தான். 'பாளதளயக் லகட்காமல் புறப்படாலத’ என்று. தியாகைாைன், பலமுளற
ஏதென்ளட நம்பி ஏமாந்து திரும்பி வந்தவன். ஆறு லபர் தகாண்ட குழுளவ, தபாறுப்பாைர்
இைண்டு பாகிஸ்தானிகளிடம் ஒப்பளடத்தார். தமாத்தம் எட்டு லபர். நிஷாந் லபாகலாம் என்று
தீர்மானித்ததற்கு முக்கியக் காைணம், அந்த எட்டுப் லபர்களில் ஒருவைாக ைந்திைா மாமியும்
இருந்ததுதான். ஆனால், தவறான பாளத என்று ததரிந்த கணலம திரும்பிவிடுவது என்று
மனதுக்குள் முடிதவடுத்தான்.

முன்னுக்கும் பின்னுக்கும் நீண்டிருக்கும்

இைண்டு லாடா ஜிகுலி* கார்களில் பயணம்
ததாடங்கியது. பாகிஸ்தானியரிடம் லபச்சுக்
தகாடுத்துப் பார்த்தான். அவர்கள் 'ஆம்’ அல்லது
'இல்ளல’ என்று மட்டுலம லபசினார்கள். நான்கு
மணி லநைம் பயணம் தைய்த பிறகு, கார் எங்கு
லபாகிறது என்பது ஓைைவுக்குத்
ததரிந்துவிட்டது. தபலாைஸ் லபாய் அங்கு இருந்து லிதுலவனியா எல்ளலளயக் கடந்து,
லபாலந்துக்குள் நுளழந்து, தெர்மனிக்குச் தைல்வது. அபாயகைமான பாளத. எல்ளலக்
காவலர்களிடம் பிடிபட்டால், விக்கட்ளட அடித்து இறக்குவதுலபால தளலயில் அடிப்பார்கள்
என்று லகள்விப்பட்டிருந்தான்.

காட்டுப் பக்கம் வந்ததும் எல்லலாளையும் இறக்கிவிட்டார்கள். ளகயில் தபன்சில் அைவு ளலட்

தகாடுக்கப்பட்டது. ஒருத்தர் ளகளய ஒருத்தர் பிடித்துக்தகாண்டு இருட்டில் தைல்ல லவண்டும்.
நிஷாந்தின் லதால் ஆளடளய லமாகனும், லமாகனுளடய ளகளயக் களடசி ஆைாக மாமியும்
பிடித்திருந்தார்கள். பாளத ஆபத்தானது. தூைத்தில் எல்ளலக் கூடாைத்தினுள் ததரிந்த
தவளிச்ைத்ளத அணுகும் முன் பிடித்த ளகளய விட்டுவிட்டுத் திரும்ப லவண்டும் என நிஷாந்
தீர்மானித்தான்.
அகலமான ஒரு மைம் குறுக்கிட்டலபாது, அவன் ளகளய விட்டுவிட்டு மைத்தின் பின்னால்
ஒளிந்துதகாண்டான். லமாகனுக்கும் மாமிக்கும் ஒன்றுலம ததரியாது. திளை ததரியாததால்
அவைைமாக இருட்டில் ைதுப்புநிலத்துக்குள் இறங்கிவிட்டார்கள். தபன்சில் ளலட்டில் லகாடு
லபால சின்ன தவளிச்ைம் கசிந்தது. நடக்க நடக்க தண்ணீர் முழங்கால் வளை ஏறிவிட்டது. சுற்றிவை
சுற்றிவை, ஒலை மைங்கள். இருட்டில் இடித்த பின்னர்தான் அளவ மைங்கள் என்லற ததரிந்தன.
அளலந்தார்கலை ஒழிய, எந்தப் பக்கம் நிலம் இருக்கிறது என்பளதக் கண்டுபிடிக்க
முடியவில்ளல.

திடீதைன்று மாமி, ''இது தவப்ப மண்டல மைங்கள். நீர்ப்பறளவகளின் ைத்தம் லகட்கிறது.

எதிர்த்திளையில் லபானால் நிலம் வந்துவிடும்'' என்றார். அது உண்ளமதான். எதிர்த்திளையில்
நடந்தலபாது நிலம் வந்தது. ஆனால், மாமியின் ததாளடயில் தபரிய மைக்கிளை ஒன்று குத்த,
'ஆ’தவன்று ைத்தம் லபாட்டபடி ைரிந்தார். ைத்தம் தபருகி ஓடியலபாது விடிந்துதகாண்டு வந்தது.

உளடகள் நளனந்துவிட்டதால், ஓர் அடி எடுத்துளவப்பதுகூடச் சிைமமாக இருந்தது. மாமி,

லவதளனயில் துடித்தார். ததாளடயின் உள்லை ஒரு மைத்துண்டு முறிந்துவிட்டது என்று நிஷாந்
நிளனத்தான். முதுகுப்ளபயில் கிடந்த கம்பளிளய மடித்து, மாமிளயப் படுக்களவத்து
இருவருமாகத் தூக்கிக்தகாண்டு சிறிது தூைம் நடப்பதும், தகாஞ்ை லநைம் ஆறுவதுமாக
அளலந்தார்கள். காளல, லவகமாக மதியம் லநாக்கி நகர்ந்தது.

மயங்குவதும் விழிப்பதுமாகக்கிடந்த மாமி ஒருகட்டத்தில், ''தம்பிகலை... என்ளனவிட்டுப்

லபாய்விடுங்கள். நான் தப்பிவந்து என்ன பிைலயாைனம்? கிலயவ் மாநகை லமயர் எனக்கு நகைத்
திறப்ளபத் தைப்லபாகிறாைா?'' என்றார்.

''உங்களை இப்படிலய விட்டுப் லபாவதற்கா இத்தளன பாடுபட்டுத் தூக்கி வந்லதாம்?'' என்று

மறுத்தான் நிஷாந்.

தளலளயக் தகாத்துவதுலபால ஒரு பறளவ அவளனத் தாண்டியலபாது, பிைதான லைாடு

வந்துவிட்டது. வீதியிலல சும்மா லபான காளை மறித்து 'கிலயவுக்குப் லபாக லவண்டும்’ என்று,
அளைகுளற ைஷ்ய தமாழியில் நிஷாந் தைான்னான். 100 டாலர் கூலிக்கு ஏற்றிப்லபாகச்
ைம்மதித்தான். வழி தநடுக மாமி வலியில் துடித்தபடி இருந்தார். வீடு வந்ததும் ஏதென்ட்
லகள்விலகட்காமல் 100 டாலர் காளைக் தகாடுத்து, ைாைதிளய அனுப்பிளவத்தார். தங்களைத்
தவறவிட்டுவிட்டு மற்றவர்கள் எல்ளலளயத் தாண்டிய விவைத்ளத நிஷாந் தைான்னலபாது,
பாகிஸ்தானிகளை ஏதென்ட் அன்று முழுக்கத் திட்டித் தீர்த்தார்.

ஐந்தாம் நாள் இைவு ைாப்பிட்டுக் தகாண்டிருந்தலபாது, கதவு தட்டப்பட்டது. 'லபாலீஸாக

இருக்குலமா?!’ என்ற பயத்தில் கதவுத் துளை வழியாகப் பார்த்தலபாது, ஓர் அதிர்ச்சி
காத்திருந்தது!

- கடவுள் கத ப்பொர்...

* சிக்கட்டி - பறளவ

* வலளை - பனிக்காலம் ததாடங்கும்லபாது வடக்கில் இருந்து ததற்கு, லகாளடயில் ததற்கில்

இருந்து வடக்கு லநாக்கி பறளவகள் இடமாற்றம் தைய்வலத 'வலளை’.

* லாடா ஜிகுலி - கார்களில் ஒரு வளக

கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 5
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

உள்ளத்த அள்ளித் ொ

எல்லை தாண்டிவிட்டார்கள் என்று நிலைத்திருந்த ஐந்து பேரும் நின்றார்கள். இரண்டு

ோகிஸ்தானிகளும் குனிந்த தலை நிமிரவில்லை. முகம் கறுத்துச் ப ார்ந்து மெலிந்துபோய்
இருந்தார்கள். ட்லடகள் கிழிந்து, தலை கலைந்து ோர்க்க பிச்ல க் காரர்களின் பதாற்றம்.
முகத்தில் ரத்தம் வழிந்த அலடயாளம் காய்ந்துகிடந்தது. எல்லையில் அவர்கலள அடித்ததும்
அல்ைாெல், கால ப் ேறித்துக்மகாண்டு, இரண்டு நாட்கள் கல் தூக்கும் பவலை மகாடுத்து
கூலிக்காரர்கள்போை நடத்தியிருக்கிறார்கள். இலதக் பகட்டபோது, நிஷாந் ெைதுக்குள் தன்லை
மெச்சிக்மகாண்டான்.

ொமியின் நிலைலெ பொ ொக இருந்ததால், அவலர ஆஸ்ேத்திரியில் ப ர்த்து சிகிச்ல நடந்தது.
அவருலடய மதாலடயில் இருந்து மேரிய துண்லட மவட்டி எடுத்து அறுலவச் சிகிச்ல ம ய்து
சிை நாட்களில் வீட்டுக்கு அனுப்பிவிட்டார்கள். அவர் காயத்தில் நுலைத்த டியூபில் மதாங்கிய
சின்ை பிளாஸ்டிக் குடுலவயில் ரத்தம் ஊறியது. ஒவ்மவாரு நாளும் காயத்துக்கு ெருந்து லவத்துக்
கட்டு போடும்போது, குடுலவயில் எத்தலை மி.லி ரத்தம் ப ர்ந்திருந்தது என்ேலத அளந்து, ஒரு
பநாட்டுப் புத்தகத்தில் குறித்துலவக்க பவண்டும். திங்கள் 18 மி.லி, ம வ்வாய் 24 மி.லி, புதன் 19
மி.லி எை வரில யாக எழுதி, வார முடிவில் ெருத்துவரிடம் காட்டிைால்தான், பவறு ெருந்து
மகாடுப்ோர். அந்த பவலைலய கிரெொக நிஷாந் ம ய்தான்.

ஒருநாள் கன்ைங்கரிய நிறத்தில் வடிந்த ரத்தத்லத அளந்தபோது, ொமி குலுங்கிக் குலுங்கி அைத்
மதாடங்கிைார். ''ஆர் மேற்ற பிள்லளபயா? எைக்காக ஏன் இந்தப் ோடு ேடுகிறாய். என்லை விடு
தம்பி. நான் இப்ேடிபய ம த்துப்போபறன்'' என்றார். ''ஏன் ொமி இப்ேடிச் ம ால்லுறியள்.
உங்கலள அப்ேடி விட்டுவிடுபவாொ?'' என்றான். ''தம்பி, ேலைய ோடல் ஒன்று இருக்கு.
உன்னுலடய அம்ொ, என்னுலடய அம்ொ யார், உன்னுலடய அப்ோ, என்னுலடய அப்ோ யார்,
உைக்கும் எைக்கும் என்ை ம ாந்தம்?... இப்ேடித் மதாடங்கும். எங்பகபயா பிறந்த நீயும், பவறு
எங்பகபயா பிறந்த நானும் இங்பக உக்லரனில், திலரஷிைா எனும் குட்டி நகரில் எப்ேடிச் ந்திக்க
முடிந்தது? நீ ஏன் எைக்குச் ப லவ ம ய்ய பவண்டும்? நான் எப்ேடி இலத உைக்குத் திருப்பித்
தருபவன்!'' - அவர் ெறுேடியும் விக்கி விக்கி அழுதார். ''ொமி இது என்ை, எவ்வளவு லதரிய ாலி
நீங்கள்? 'ஒவ்மவாரு நாளும் வாழ்நாளின் கலடசி நாள்போை வாை பவண்டும்’ என்று
ம ால்வீர்கபள'' என்றான். ''விலரவில் ஒருநாள் அது உண்லெயாகப்போகிறது'' என்றார் அவர்.

ொமியின் மதாலட ெறுேடியும் அழுகிவிட்டது என்று, மீதிலய மவட்டி எடுத்துக்

கட்டுபோட்டார்கள். அப்ேடியும் ொமி மநாண்டியேடி காலையில் எழுந்து பதநீர் தயாரிப்ோர்.
ஒருநாள் அவர் எழும்ேவில்லை. ''என்ை ொமி?'' என்று பகட்டபோது, ''இன்லறக்கு பிளாஸ்டிக்
ோய் மவன்றுவிட்டது'' என்றார். நிலைலெ வரவர பொ ொகியது. ெருத்துவர்களால் என்ை
வியாதி என்பற கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. உக்லரனில் கிறிஸ்ெஸ், ஜைவரி ஏைாம் பததிதான்
வரும். ஒன்ேதாவது ொடியில் வசித்த வீட்டுக்கார அம்ொ, அவர்கள் முலறப்ேடி தயாரித்த 12
விதொை உணவு வலககலள அனுப்பியிருந்தார். ஏசுவின் 12 சீடர்களுக்கும் 12 வலக உணவு
என்ேது கணக்கு. விப டொை அந்த உணலவ ொமி விரும்பிச் ாப்பிட்டார். அன்று அதி
ெகிழ்ச்சியாகக் காணப்ேட்டார்.

அதன் பிறகு நடந்தலத ஒருவரும் எதிர்ோர்க்கவில்லை. ஒருநாள் ொமி நடு இரவில் வலியில்
த்தம் போட்டலத ஏமஜன்ட்டால் தாங்க முடியவில்லை. அவர், ''ஏசு கிறிஸ்து சிலுலவயில்
மதாங்கியேடி ம த்துப்போைார். நீங்கள் ோயில்தாபை ேடுத்திருக்கிறீர்கள். உங்களுக்கு என்ை
பிரச்லை? ஏன் இப்ேடிக் கத்தி எல்ைாருலடய தூக்கத்லதயும் மகடுக்கிறீர்கள்?'' என்றார். ொமியின்
கன்ைத்தில் கண்ணீர் வழிந்தது. அன்றில் இருந்து அவருக்கு தண்ணீர், உணவு ஒன்றுபெ
மதாண்லடக்குள் இறங்கவில்லை. ெரக்கட்லடபோை ஒபர இடத்தில் கிடந்தார். உடம்பில்
எதிர்ோராத இடங்களில் எல்ைாம் எலும்புகள் மவளிபய தள்ளிை. அறிவு ெங்கிக்மகாண்டு வந்தது.
ோரீஸில் இருக்கும் ெகள் மேயலரச் ம ால்லிச் ம ால்லிப் புைம்பிைார். ஒருவர் ொறி ஒருவர்
ேக்கத்தில் நின்று ொமிலயக் கவனித்தார்கள். அவருலடய முழு உைகமும் சுருங்கிப்போய்
சுவா ச் த்தொக எஞ்சிக்கிடந்தது. ''ொமி ொமி...'' என்று நிஷாந் அடிக்கடி அலைத்தான். கண்கள்
மூடியேடிபய கிடந்தை.

ஒருநாள் காலை, பகாடுபோட்ட சூரியக் கிரணங்கள் உள்பள விழுந்தை. ெரங்கள் சிலிர்த்துக்

குருத்துவிடத் மதாடங்கிை. சிை குருவிகள் கத்திை. ந்திரா ொமிக்கு இந்தக் காட்சி எவ்வளவு
பிடிக்கும் என்று நிஷாந்துக்குத் மதரியும். ''ொமி... குருவி கத்துது, பகட்கிறதா?'' என்றான். ''குருவி
இல்லை; லூன் நீர்ப்ேறலவ. வைல முடிந்து திரும்பிவிட்டது. இதுதான் நாள்'' என்று அவர் வாய்
திறந்து பேசியது துல்லியொகக் பகட்டது. கண்கலள ெட்டும் திறக்கபவ இல்லை. சிை
நிமிடங்களில் இறந்துபோைார். அவருலடய கலடசி வார்த்லதகள் 'இதுதான் நாள்’ என்ேது
எலதக் குறித்தது என்று நிஷாந்துக்குத் மதரியவில்லை.

அன்று அம்ொலவ நிலைக்கும் நாள். நிஷாந் புறப்ேட்டு இரண்டு வருடங்களுக்கு பெைாகியும்,

அவன் இன்ைமும் உக்லரனிபைபய தங்கியிருந்தான். அவனுக்குப் பின்ைர் புறப்ேட்ட தங்லக,
கைடா போய்ச் ப ர்ந்துவிட்டாள். அம்ொவின் கடிதம் வந்தால், இரண்டு வரிகலளப்
ேடித்துவிட்டு மூடி லவத்துவிடுவான். ெறுேடியும் இரண்டு வரிகள். கடிதம் இப்ேடிப்போகும்.
'பநற்று ரஷ்யா ேற்றி வகுப்பில் ோடம் எடுத்பதன். அப்போது உன்லை நிலைத்பதன். நீ அங்பக
இருப்ேது வகுப்புப் பிள்லளகளுக்குத் மதரியாது. நீயும் நானும் ஒன்ேது ொதங்கள் ஓர் உடம்லேப்
ேங்கிட்டுக் மகாண்படாம் என்ேலத நிலைத்துப்ோர்ப்பேன். மகாஞ் ம் ஆறுதைாக இருக்கும்.
பநற்று உைக்குப் பிடித்த மநத்திலி குைம்பு லவத்பதன். ஆைால், என்ைால் ஒரு வாய்கூட உண்ண
முடியவில்லை.’

அம்ொவின் முகத்லத நிலைவுக்குக் மகாண்டுவர முயன்றான். ஒரு மூலையில் விளக்கின் அடியில்

அெர்ந்திருந்து கம்ேளி பின்னும் அம்ொ. லதயலை எண்ணி எண்ணி பின்னுவாள். எண்ணிக்லக
பிலைத்தால், ெறுேடியும் அவிழ்ப்ோள்; பின்ைர் மீண்டும் பின்னுவாள். அந்தக் காட்சி,
தனிலெயில் இருந்து எண்ணுவதும் பின்ைர் அவிழ்ப்ேதும் அவலை என்ைபவா ம ய்யும்.

ஒருவிதத் தயக்கமும் இல்ைாெல் அம்ொ காணிலய விற்று ஏமஜன்ட்டுக்குப் ேணம் மகாடுத்தார்.

ஏமஜன்ட் ம ான்ைலதக் பகட்டபோது சுைேொகத்தான் ேட்டது. முதலில் ரஷ்யா போய், அங்பக
இருந்து உக்லரனுக்குப் போவதில் ஒரு பிரச்லையும் கிலடயாது. அடுத்து ஓர் எல்லை
தாண்டிைால், போைந்து. இன்பைார் எல்லை கடந்தால், மஜர்ெனி. அங்பக இருந்த
ம ாந்தக்காரர்கள் அவலைப் ோர்த்துக்மகாள்வதாக அம்ொவுக்கு உறுதியளித்திருந்தார்கள்.

ஜம்ேர் அவர்கலள பதாட்டு ரவிக்கு விற்றுப்போட்டு போய்விட்டார். காதுகளில் எப்போதுபெ

பதாடு அணிந்திருப்ேதால் அவருக்கு இந்தப் மேயர். பதாட்டு ரவி அனுப்பி, நிஷாந் மூன்றாவது
தடலவயும் போைந்து எல்லையில் பிடிேட்டுவிட்டான். தலைெயிர் உலறந்துவிட்டதால்,
சீவும்போது த்தமிடும். குளிர் தாங்க முடியாெல் ேலைய பேப்ேலர உடலுக்கும் உலடக்கும்
இலடயில் அலடத்திருந்தான். அதிகாரிகள் 'தவாய், தவாய்’ எை விரட்டிைார்கள். உலடகலளக்
கலளந்து அவலைச் ப ாதித்தபோது பேப்ேர் பேப்ேராக வந்தலதப் ோர்த்து காவைர்கள் அடக்க
முடியாெல் சிரித்தார்கள். அடித்த அடியில் அவனுலடய முதுகுத்பதால் பிய்ந்துவிட்டது. அந்த
வலிலய இப்போது நிலைத்தாலும் அவன் உடல் நடுங்கும். ொறி ொறி விற்கப்ேட்டபோதுதான்
அவர்கள் மவறும் ரக்கு என்ேது அவனுக்குப் புரிந்தது. பதாட்டு ரவிலய உருக்கிைால் இரண்டு
பேர் ம ய்யைாம். கழுத்திபை மவட்டுக் காயம். தமிழ்ப் ேடங்களில் வருவதுபோை கன்ைத்தில்
ஒரு ெரு. லகயிபை எப்போதும் ஒரு ேயணப் மேட்டி லவத்திருப்ோர். ஆைால், அவர் அலதத்
திறந்தலத யாரும் கண்டது கிலடயாது. இதுவலர 200 பேலர மவளிநாடுகளுக்கு அனுப்பிய தாகச்
ம ான்ைார். சிை பநரங்களில் புத்தி ாலி போைவும் மதன்ேட்டார். 'கார் முன் கண்ணாடியில்
பின்னுக்கு வரும் வாகைங்கள் மதரிவதுபோை, பின்னுக்கு வருவலத நான் முன்ைாபைபய
உணர்ந்துவிடுபவன். அதுதான் என் மவற்றிக்குக் காரணம்’ என்ோர்.
பதாட்டு ரவியுடன் வந்தவர்கள் நான்கு பேர். ஈஸ்வரி, அவளுலடய குைந்லத லைைா,
ம ல்ைத்தம்பி, அடுத்தது அமைக்ஸ். இவர்கள் வந்த பின்ைர் 807-ம் வீட்டில் இருந்தவர்களின்
ரா ரி புத்திக்கூர்லெ எண் ோதியாகக் குலறந்தது. ம ல்ைத்தம்பிலயப் ோர்த்தவுடன் இயக்கத்தில்
இருந்து துரத்தப்ேட்டவன் என்ேது மதரிந்துவிடும். பதாள்கலள அல த்து அல த்து ாய்ந்துதான்
நடப்ோன். அவலைப்போை இன்மைாருத்தலை இந்த உைகில் கண்டுபிடிக்க முடியாது. முழு
வாலயத் திறந்து, அடுத்த ஊரில் இருக்கும் ஒருவருடன் பேசுவதுபோை பேசுவான். முதல்
ோர்லவக்கு மூடன்போை பதாற்றம் அளிப்ோன். ஆைால், அவனுலடய மூலள சூட்சுெொக
பவலை ம ய்யும். உக்லரன் நாட்டுக்கு வந்தவுடன் அதிகாரி அவனுலடய வயலதக்
பகட்டிருக்கிறார். 'இன்லறக்பக ம ால்ை பவண்டுொ?’ என்றாைாம். அந்தக் கலத, உக்லரன்
அகதிகளிடம் ேரவிவிட்டது.

இரண்டாவது நாள், 100 மீட்டர் மடலிபோன் மவாயலர மவட்டி, விற்று கா ாக்கிவிட்டான்.

அவனுக்கு ரஷ்ய மொழியில் ஒரு வார்த்லதயும் மதரியாது. எப்ேடிச் ம ய்தான் என்ேதுதான்
ெர்ெம். ஒருமுலற கிைவி அணிந்திருந்த காது பகட்கும் மெஷிலைத் திருடி வந்ததும் அல்ைாெல்,
அலத யாரிடம் விற்கைாம் எை ஆபைா லை பகட்டான். இன்மைாரு நாள் எப்ேடிபயா ஒரு
முயலைப் பிடித்து வந்து கறியாக்கிைான். உக்லரனில் ேனிக்காைத்தில் முயல் மவள்லளயாக
இருக்கும், பகாலட காைத்தில் ேழுப்பு நிறொக ொறிவிடும். அது மவள்லளமவபளர் எை
இருந்தது. 'எப்ேடிப் பிடித்தாய்?’ என்று பகட்டால் ம ால்கிறான்... ''முயலை ஓடி மவல்ை
முடியாது. முயல் பிடிப்ேதற்கு முயல்போை பயாசிக்க பவண்டும். அது எங்பக ஓடப்போகிறது
என்று மதரிந்து முன்கூட்டிபய அங்பக போய் நிற்க பவண்டும்.''

நிஷாந்லதத் திரும்பியும் ோர்க்க ெறுத்தான் பதாட்டு ரவி. பெலும், பெலும் ேணம் பகட்டான்.
பவறு வழியின்றி தங்லகயிடம் மகஞ் பவண்டி பநர்ந்தது. எத்தலை பகவைம். அவள் 1,400
டாைர் பதாட்டு ரவிக்கு அனுப்பிைாள். அதன் பிறகு நடந்ததுதான் ரபெஷ் ம்ேவம். ஒரு
காைத்தில் அகதிகளாக வந்து உக்லரனில் தங்கியிருந்த அத்தலை தமிைர்களும், அந்தச் ங்கதிலய
அறிவார்கள். அவ்வளவு பிரேைம். பதாட்டு ரவி புத்தம் புதிய ோஸ்போர்ட் ஒன்லறக்
மகாண்டுவந்து நிஷாந்திடம் தந்தான். கள்ள ோஸ்போர்ட் இல்லை. மெய்யாை இைங்லக
ோஸ்போர்ட்தான். நிலறய வி ாக்கள் குத்தப்ேட்டு கவர்ச்சியாக இருந்தது. நிஷாந் ேடத்லத
ொற்றி அதில் ஒட்டிைார்கள். இப்போது அவனுலடய மேயர் ரபெஷ் சிவப்பிரகா ம். அவன்
வயது 19. இன்னும் அந்தக் கடவுச்சீட்டில் உள்ள விவரங்கலளப் ோடம் ஆக்கிைான்.
ஏமைன்றால், அவன் அந்தப் ோஸ்போர்ட்டில்தான் ேயணம் ம ய்வான். நான்கு ரஷ்யாக்காரர்கள்
அவலைக் கூட்டிக்மகாண்டு போைந்துக்குப் போவார்கள். '' ரியாக 11 ெணிக்கு வருவார்கள்,
தயாராக இரு'' என்று பதாட்டு ரவி ம ால்லிவிட்டு மவளிபய போய்விட்டான்.

நிஷாந் காலையில் எழுந்து குளித்து உலடயணிந்து தயாராகிைான். சின்ை ஒரு முதுகுப்லே

ெட்டுபெ மகாண்டுபோகைாம். காலை 10 ெணிக்கு ரஷ்யாக்காரர்கள் அவ ரொக வந்தார்கள்.
அவர்கள் ஒரு ெணி பநரம் முன்ைதாகபவ வந்துவிட்டார்கள். நிஷாந் அப்போது ோத்ரூமில்
இருந்தான். அபத வீட்டில் இன்மைாரு ரபெஷ§ம் இருந்தான். அவனும் அகதிதான், முழுப்மேயர்
ரபெஷ் கருணாகரன். ரஷ்யாக்காரர்கள் வந்து கூப்பிட்டதும், அவன் தன் லகப்லேலயத்
தூக்கிக்மகாண்டு அவர்களுடன் புறப்ேட்டுப் போய்விட்டான். நிஷாந் ோத்ரூமில் இருந்து
மவளிபய வந்தபோது ெற்றவர்கள் அவலைப் ோர்த்துச் சிரித்தார்கள். அவைால் நம்ே
முடியவில்லை. இப்ேடியும் ஒருவன் திட்டமிட்டு ஏொற்றுவாைா? பதாட்டு ரவிக்கு இது
மதரியாது. ரஷ்யர்களுக்கும் இதில் கூட்டு இல்லை. அவர்கள் வந்து 'ரபெஷ்’ என்று
கூப்பிட்டபோது, இவன் அவர்களுடன் போய்விட்டான்.

நிஷாந் மவட்கத்திலும் அவொைத்திலும் விரக்தியிலும் இரண்டு நாட்கள் மவளிபய வரவில்லை.

குப்புறப் ேடுத்தேடிபய கிடந்தான். பதாட்டு ரவி வந்து விஷயத்லத அறிந்தபோது அவலைத்தான்
திட்டிைான். ஆைால், இரண்டு நாட்கள் கழித்து அவர்களுக்கு வந்த தகவலைக் பகட்டு, முதலில்
இடிந்துபோைது பதாட்டு ரவிதான். அந்த நான்கு ரஷ்யாக்காரர்களும் போலதப்மோருள் கடத்தும்
கும்ேலைச் ப ர்ந்தவர்கள். அவர்கள் குறிப்பிட்ட எல்லையிபை போலதப்மோருலள பவலிக்கு
பெைாக எறிவார்கள். போைந்து ேக்கம் இருக்கும் கும்ேல் அலத எடுக்கும். ஆைால், இந்த
முலறயில் ேை ெயம் மோருள் மதாலைந்துபோயிருக்கிறது. ஆகபவ, இந்த முலற பநபர
மகாண்டுபோய் மகாடுப்ேதற்கு ஓர் ஆள் பதலவப்ேட்டான். பிடிேட்டபோது முழுப் ேழிலயயும்
லேயன் பெபைபய சுெத்திைார்கள். அவைால் ஒன்றுபெ ம ய்ய முடியவில்லை. மொழியும்
மதரியாது. அவனுக்கு ஆறு வருடங்கள் கடூழியத் தண்டலை கிலடத்தது. கடூழியம் என்றால்,
போைந்தில் மிகக் மகாடூரொக இருக்கும். இருட்டிபைதான் ஆலள லவத்திருப்ோர்கள். ஆைால்,
வருடக் கணக்லக எண்ணும்போது ேகல் ஒரு நாள், இரவு ஒரு நாள் எை எண்ணுவார்கள். மூன்று
வருடங்களிபைபய தண்டலை முடிந்துவிடும். ''உன்லை ஏொற்றிைான் அல்ைவா? அவன்
அனுேவிக்கட்டும்'' என்றான் பதாட்டு ரவி.

மூன்று ொதங்கள் கழித்து நிஷாந்துக்கு ஒரு கடிதம் ரபெஷிடம் இருந்து வந்தது. போைந்து
சிலறயில் இருந்து எழுதியிருந்தான். நான்பக நான்கு வரிகள்தான். இருட்டிபை லவத்து
எழுதியிருந்ததால் வ ைம் எங்பகா ஆரம்பித்து எங்பகா முடிந்தது. சிை வார்த்லதகள்
இன்மைான்றுடன் கைந்திருந்தை. 'என்தை மன்னித்துவிடு. நொன் திட்டமிட்டு இந் த்
துர ொகத்த ச் தெய் ற்கு, இப்ர ொது உத் ரிக்கிரேன்*. நீ மிக நல்லவன். உைக்குக்
கிதடக்கரவண்டிய வலிதய நொன் அனு விப் து, உண்தமயில் எைக்கு மகிழ்ச்சியொகக்கூட
இருக்கிேது!’ இலதப் ேடித்தபோது அவனுக்குத் துக்கொக இருந்தது. அவன் அனுேவிக்க
பவண்டியலத, இன்மைாருவன் அனுேவிக்கிறான். பவறு துக்கங்கள் வந்து அவலை
அடித்துப்போைதில், அந்தச் ம்ேவத்லத ெறந்துவிட்டான்.

உக்லரன் சினிொ மகாட்டலகயில் அவன் ோர்த்த

முதல் தமிழ்ப் ேடம், 'பூபவ பூச்சூடவா.’
ேத்மினியும் நதியாவும் வாலயத் திறந்தபோது
ரஷ்ய மொழி மவளிபய வந்தது பவடிக்லகயாக
இருந்தது. ரஷ்யாவில் ேடத்துக்குக் கிலடத்த வரபவற்லே நிலைத்துக்கூடப் ோர்க்க முடியாது.
ரஷ்யப் மேண்கள், தமிழ்ப் ேடங்கலளப் ோர்த்து அழுது அழுது கண் சிவந்தார்கள். யாராவது
புதிதாக வரும் அகதிகள், தமிழ்ப் ேட பக ட்டுகள் மகாண்டுவருவது உண்டு. கார்த்திக்கும்
ரம்ோவும் நடித்த 'உள்ளத்லத அள்ளித்தா’ ேட பக ட் அப்ேடிக் கிலடத்ததுதான். இரவுச்
ாப்ோட்டுக்குப் பின்ைர் திைமும் போட்டு ோர்ப்ோர்கள். அதிபை பிரதாைொை அம் ம்,
அப்போது மிகப் பிரேைொை 'அைகிய லைைா...’ ோட்டுதான். கட்லடப் ோவாலட அணிந்து
ரம்ோ ஆட, கீபை இருந்து காற்று வீசி ோவாலடலய பெபை தூக்கும். மதாலடயில் எலதயும்
மிச் ம் லவக்காெல் காட்டிக்மகாண்டு ரம்ோ ஆடும் ஆட்டம் அது.

ஈஸ்வரி ஒல்லியாை மேண் ஆைாலும் கவர்ச்சியாைவள். மெல்லிய மீல உண்டு. அவளும்

ெகளும் பிரான்ஸிபை உள்ள அவளின் கணவரிடம் போவதற்காகக் காத்துக்மகாண்டிருந்தைர்.
ஆைால், உக்லரனில் வந்து தங்கிய சிை ொதங்களிபைபய அவளுக்கு பிரான்ஸ் போகபவண்டும்
என்ற ஆர்வம் குலறந்துவிட்டது. காலையிபை தலை முழுகிவிட்டு, ஆலட பின்ைால் இழுேட
நடக்கும் ராஜகுொரிபோை, தலைலய இங்பகயும் அங்பகயும் ஆட்டி முடிலயக் காயலவப்ோள்.
அவர்களுடன் மகாழும்பில் இருந்து ேயணம் ம ய்த அமைக்லைப் ோர்த்தால், அகதி என்பற
ம ால்ை முடியாது. முடி வளர்த்து நுனியில் ரப்ேர் ொட்டியிருப்ோன். ெற்றவர்கலளப்போல்
மொல்படாவா சிகமரட் பிடிக்காெல், விலை உயர்ந்த ொர்ல்ப்பராதான் பிடிப்ோன்.
இன்மைாருவர் ஒட்டுக்பகட்க முடியாத குரலில் இருவரும் பேசுவார்கள். இவள் குனிந்தேடி பே ,
அவன் தலைலய ஆட்டுவான். அவன் ஏதாவது ேகிடி ம ான்ைால், ஈஸ்வரி விழுந்து விழுந்து
மேரிதாகச் சிரிப்ோள். யாராவது ோதியிபை வந்தால், ஒரு லகயால் பிடித்துத் தள்ளியதுபோை
முகத்லதப் பின்னுக்கு இழுத்துக்மகாள்வாள். அவளுலடய நாலு வயது ெகள் லைைாவுக்கு
'அைகிய லைைா...’ ோடலுக்கு டான்ஸ் ஆடக் கற்றுக்மகாடுத்திருந்தாள் ஈஸ்வரி. அந்தக்
குைந்லதயும் ரம்ோலவப் போைபவ இடுப்லே வலளத்தும், கண்கலளச் சுைற்றியும், காலை
எறிந்தும் நன்றாக ஆடும். ஒன்றிரண்டு இடத்தில் ரம்ோபவ அவளிடம் கற்கும்ேடி இருக்கும்.

ஒருநாள் ொலை அமைக்ஸ் ப ாோலவக் லகயால் துலடத்துவிட, ஈஸ்வரி அதில் உட்கார்ந்தாள்.

ப ாோவில் போதிய இடம் இருந்தாலும், அமைக்ஸ் ேக்கத்தில் மநருக்கொக இருந்தான். லைைா
கட்லட ோவாலடயில் ரம்ோ போைபவ உலடயணிந்து மரடியாக நின்றாள். அந்த பநரம் ோர்த்து
மடலிபோன் அடித்தது. நான்கு பேர் அலத பநாக்கி ஓடிைார்கள். மடலிபோன், ோத்ரூமில்தான்
இருக்கும். ஈஸ்வரியின் கணவர் ெயம் மதரியாெல், பிரான்ஸில் இருந்து அலைத்தார். நிஷாந்
ோத்ரூமில் இருந்து மவாயலர இழுத்து இழுத்து வந்து மடலிபோலை ஈஸ்வரியிடம் தந்தான்.
இவள் ல லகயாபைபய 'பவண்டாம் பவண்டாம்’ எைக் லக ஆட்டிைாள். ஈஸ்வரி
படப்ரிக்கார்டலர அழுத்த, குைந்லத ஆடத் மதாடங்கியது. அமைக்ஸ் தலரயில் ேடுத்திருந்து
காற்றாடி ஒன்லறச் ரித்துலவத்து, காற்று பெபை எழும்பும்ேடி ம ய்தான். குைந்லதயின்
ோவாலட அப்ேடிபய பெபை கிளம்ே எல்பைாரும் லகதட்டி ஆரவாரம் ம ய்தார்கள். ஈஸ்வரியின்
கண்கள் பூரித்தை. அமைக்ைும் அவளும் ஒரு கணம் காெம் ம ாட்டும் ோர்லவலயப்
ேரிொறிக்மகாண்டார்கள்.

''உைக்கு மவட்கம் இல்லையா? உன் கணவர் காத்திருக்கிறார். நீ குைந்லதலய ஆடவிட்டு லீலை

ம ய்கிறாய்'' என்றான் நிஷாந். ''நீ யாரடா?'' என்று அமைக்ஸ் எழும்பிைான். நிஷாந் அடித்த
அடியில் அமைக்ஸ் விழுந்து, பெல முலை கன்ைத்தில் குத்தி ரத்தம் மகாட்ட ஆரம்பித்தது.
எல்பைாரும் ோர்த்துக் மகாண்டிருக்க ம ல்ைத்தம்பி ஒபர தூக்கில் அவலைத் தூக்கிக்மகாண்டு
ஆஸ்ேத்திரிக்கு ஓடிைான். அவனுலடய ஓட்டத்லதப் ோர்த்தவர்கள் அது ஒரு மவள்லள முயலின்
ஓட்டத்துக்குச் ெொைது என்றார்கள். அமைக்ைுக்கு கன்ைத்தில் நான்கு லதயல்கள்
போட்டதாகத் தகவல் வந்தது.

அன்று நிஷாந் மவளியில் ம ன்றுவிட்டு அலறக்குத் திரும்பிைான். கதலவத் தட்டியபோது யாரும்

திறக்கவில்லை. அலைப்பு ெணிலய அடித்தும் பிரபயா ைம் இல்லை. கதலவ லககளாலும்
கால்களாலும் உலதத்தான். உள்பள ஒரு த்தமும் இல்லை. அவன் பவண்டும் என்பற திறக்காெல்
இருக்கிறான். கதவு திறந்து ஒரு கணம் பதாட்டு ரவியின் முகம் மவளிபய நீட்டியது. நிஷாந் பே த்
மதாடங்கிைான். அடுத்த கணம் முகத்லதக் காணவில்லை. ாத்திய கதவுதான் முன்ைால் நின்றது.
ெறுேடியும் கதலவ அடித்தான். அது திறக்கபவ இல்லை. ''என்னுலடய கால த் தா. அல்ைது
என்லை என் நாட்டுக்குத் திருப்பி அனுப்பு'' - அழுவதுபோன்ற குரலில் நிஷாந் கத்திைான். அந்தத்
தமிழ் வார்த்லதகள் காற்றிபை ஒவ்மவான்றாகப் பிரிந்து ேரவிை. உக்லரன் நாட்டிபை அந்த
வார்த்லதகலளப் புரியக்கூடிய எவரும் சுற்று வட்டாரத்தில் இல்லை.

அமைக்லை அடித்தது பதாட்டு ரவிக்குப் பிடிக்கவில்லை. உக்லரன் நகரில் நிஷாந் நடுத்மதருவில்

நின்றான். அடுத்து என்ை ம ய்வது என்று அவனுக்குத் மதரியவில்லை!

- கடவுள் கத ப் ொர்

* உத்தரிக்கிபறன் - கஷ்டம் அனுேவிக்கிபறன்

கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 6
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

ங்கப்பல்

எந்தத் திசையில் ப ோவது என்று தீர்மோனிக்கோமல் நிஷோந் நடந்தோன். ரயில் ோசத ஒன்று
குறுக்கிட்டது. சைஸ்நட் மரங்கள் சமன்சிவப்பு மலர்களோல் நிசைந்துகிடந்தன. பூங்கோவுக்குள்
நுசைந்ததுப ோல அசமதியோன ஒரு சூழ்நிசல. அப் டிபய அந்த இடத்தில் உயிசரவிட்டோல்
என்னசவன்று அவனுக்குத் பதோன்றியது. ஒவ்சவோரு நோள் கோசலயும் எழுந்து பதோட்டு ரவியிடம்
மன்ைோடும் பதசவ இருக்கோது. குப்பிளோன் ப ோன்ை ஒரு சின்னக் கிரோமத்தில் பிைந்த அவன்
இங்பக 15 துண்டுகளோகப் பிரிந்துப ோன பைோவியத் யூனியனின், உக்சரன் நோட்டில்
உயிசரவிடுவது எவ்வளவு சிைப் ோனது. ஒட்டுசமோத்த வோழ்க்சகயின் நிசனவுகளும்
அதிபவகமோகச் சுைன்ைப ோது, ைட்சடன 'லோரோ’ மீது நிசலசகோண்டன நிசனவுகள்.

லோரோ என்ை ச யர் எவ்வளவு நம்பிக்சகசயயும் மகிழ்ச்சிசயயும் ஒருகோலத்தில் அவனுக்குத்

தந்தது. ஒன் தோவது மோடியில் வசித்த வீட்டுக்கோர அம்மோசவப் ோர்க்க வருவோள். அங்பக
லோரோசவ அடிக்கடி ைந்தித்தோன். அவசனப் ற்றிய எல்லோ விஷயங்களும் அவளுக்கு ஆச்ைர்யம்
தோன். தோன் ஓர் அகதி என்று அவளுக்குச் சைோன்னோன். அவளுக்கு அது புரியவில்சல. விசட
சதரியோத கடினமோன மனக் கணிதம்ப ோல திருப்பித் திருப்பி என்னசவன்று பகட்டோள்.
கசடசியில் ரஷ்ய-ஆங்கில அகரோதியில் ச ோருசளப் ோர்த்துவிட்டுச் சிரிசிரிசயன்று சிரித்தோள்.
இதிபல சிரிப் தற்கு என்ன இருக்கிைது என்று அவனுக்குக் பகோ மோக வந்தது. 'ச ற்பைோர்
இல்லோதவன் அனோசத. நோடு இல்லோதவன் அகதி. இதுகூடத் சதரியவில்சலயோ?’ என்ைோன்.
அவள் 'என்சன மன்னித்துவிடு’ என்று ஒரு முத்தம் தந்தோள். அதுபவ அவள் சகோடுத்த முதல்
முத்தம்!
அவள் விசளயோட்டுக்கோரி. எதற்கும் அவைரம். ச ோறுசம கிசடயோது. ஆகச் சிறிய கோலத்தில்
மலர்ந்து, ஆகச் சிறிய கோரணத்துக்கோக முறிந்தது அவர்கள் கோதல். அவன் செர்மனி ப ோய்
அங்பகயிருந்து அவசளக் கூப்பிடுவதோக ஏற் ோடு. அசத ரபமஷ் சகடுத்துவிட்டோன். யணத்
திட்டம் ைரிவரோதது அவளுக்குக் பகோ ம். அவள் சைோன்னோள், 'நீ என்சனக் கோதலிக்கவில்சல.
என்சன ஒரு மசனவியோகத் தயோர் ண்ணுகிைோய்.’ இப்ப ோது அவள் சைய கோதலனிடம்
ப ோய்விட்டதோகச் சைோல்கிைோர்கள்.

இடி பமல் இடியோக, 'இனி 807-ம் நம் ர் வீட்டில் உனக்கு இடம் இல்சல’ என்று பதோட்டு ரவி
சைோல்லிவிட்டோன். அவனுசடய தங்சக 1,400 டோலர்கள் பைமித்து அனுப்புவதற்கு, எத்தசன
ோடு ட்டிருப் ோள். பதோட்டு ரவி எத்தசன இரக்கம் இல்லோமல் அவசன நடத்துகிைோன்?

அந்த ரயில் ோசதயில் நோளுக்கு மூன்று ரயில்கள் ப ோகும். 12 மணி ரயிலுக்கோகக் கோத்திருந்தோன்.
அது ஏப்ரல் மோதத்தின் ஆரம் ம். ைசவகளின் கோசல ஓசைகள், ஆகோயத்சத நிசைத்தன.
முகிலுக்குள் மசைந்த சூரியன், குசைந்த ஒளிசய பூமிக்குத் தந்துசகோண்டிருந்தோன். உச்சிக்கு வர
இன்னும் மூன்று மணி பநரம் எடுக்கும். அவனுசடய கிரோமத்தில் இப்ப ோது என்ன பநரம் என
மனதுக்குள் கணக்குப் ப ோட்டுப் ோர்த்தோன். அம்மோ மதியச் ைோப் ோட்சட முடித்துவிட்டு முதல்
ோடம் எடுத்துக்சகோண்டிருப் ோர். ஐபரோப் ோசவப் ற்றி டிப்பிக்கும்ப ோது மத்திம ைக்கரப் பூமி
என் ோர். ஊசி இசலக்கோடு, உதிர் இசலக்கோடு என்சைல்லோம் சைோல்லித் தருவோர். அவனுக்கு
ஒன்றுபம புரிந்தது இல்சல. உக்சரனில் ஊசி இசலக்கோடுகசளப் ோர்த்தப ோது, அம்மோசவ
நிசனத்தோன். அம்மோ அன்று ோடத்சத முடிக்கும்ப ோது, அவன் இைந்துப ோயிருப் ோன். அசத
யோர் அவருக்கு அறிவிப் ோர்கள்? ஒருபவசள அறிவிக்கோமபல புசதத்துவிடுவோர்களோ?
அவனுசடய தங்சக கனடோவில் இருந்து ைடலத்சதப் ோர்க்க வருவோளோ? விமோன டிக்சகட்டுக்கு
எவ்வளவு ணம் பதசவ? 20,000 பகோப்ச கள் கழுவபவண்டி வருபமோ?

அப்ப ோதுதோன் ோர்த்தோன். ைற்று தள்ளி

இன்சனோரு மனிதர் உட்கோர்ந்திருந்தோர். அவர்
வந்தசத அவன் ோர்க்கவில்சல. இந்தக் கோல
நிசலயிலும் சைய ஓவர்பகோட் ஒன்சை அவர்
அணிந்திருந்தது வியப் ோக இருந்தது. 50-55
வயது மதிக்கலோம். அழுக்கோன தோடி. அதிபல
ல நோள் உணவு ஒட்டிக்சகோண்டு இருந்தது.
இதற்கு முன்பு ப ோலீஸிபலோ, ரோணுவத்திபலோ
இருந்திருக்கலோம். அத்தசன கட்டுக்பகோப் ோன உடல்வோகு. அவசனக் கவனிக்கோமல் மற்ை
க்கம் ோர்த்துக்சகோண்டு, ப ப் ரில் சுற்றி வந்த ஏபதோ உணசவச் ைோப்பிட்டுக்சகோண்டிருந்தோர்.
அது 'கர்க் கர்க்’ என ைத்தம் எழுப்பியது. முறுக்கு ைோப்பிடும் ைத்தம். ஒருவித பமோைமோன மணமும்
அதில் இருந்து எழுந்தது. உக்சரன் உணவு வசகயில் ைத்தம் எழுப்பும் உணவு இருப் து
அவனுக்கு சதரியோது. எரிச்ைபலோடு அவசரப் ோர்த்தோன். இத்தசன இடம் இருக்க மனிதருக்கு
அமர பவறு இடமோ கிசடக்கவில்சல?

இவன் மனதில் நிசனத்தசதச் ைட்சடன்று புரிந்துசகோண்டவர்ப ோல அவர் திரும்பிப் ோர்த்தோர்.

ைோப்பிடுவசத நிறுத்தோமல் வோசய ஆட்டிக்சகோண்பட ''தற்சகோசலயோ?'' என்ைோர். இவன் ''ஓம்''
என்ைோன். மறு டியும் ''கோதலோ?'' என்ைோர். அதற்கும் ''ஓம்'' என்ைோன். அது ோதிக் கோரணம்தோன்.
பின்னர் அவர் திரும்பிப் ோர்க்கவில்சல. ப ப் ரில் இருந்த உணவு முழுவசதயும் ஒபர
கவனத்பதோடு ைோப்பிட்டு முடித்தோர். சககசள தன் பகோட்டிபலபய உரசித் துசடத்துவிட்டு
இவசன பநோக்கி நடந்து வந்தோர். உயரமோன மனுஷர். இவன் க்கத்திபல வந்து உட்கோர்ந்து ''நீ
அகதியோ?'' என்ைோர்.
அதற்கும் ''ஓம்'' என்ைோன்.

அவர் ச க்குள் சகசயவிட்டு, ஏபதோ ஒன்சை சவளிபய எடுத்தோர். துப் ோக்கி!

''இபதோ ோர். உன்சனப் ோர்க்கப் ரிதோ மோக இருக்கிைது. நோன் சுட்டுக் சகோசல சைய்து ஒரு
வோரம் ஆகிைது. ரயிலிபல ைோவசதப்ப ோல பமோைமோன ைோவு பவறு ஒன்றுபம இல்சல. உன் உடல்
சிதிலமோகிவிடும். அசடயோளம்கூடத் சதரியோது. அப் டிபய அள்ளிக்கூட்டி எறிந்துவிடுவோர்கள்.
உக்சரனிபல ைோவுக்கு மதிப்பு இல்சல. கிபயவ் நகரப் பிண அசைக்குப் ப ோய்ப் ோர்.
அதிகோசலயிபல ைடலங்கசளப் ச றுவதற்கு வரிசையில் ஆட்கள் நிற் ோர்கள். உனக்கு ைடலபம
இருக்கோது. துப் ோக்கிச் சூடு கச்சிதமோக இருக்கும். சநற்றியிபல ஒரு சின்னப் ச ோட்டு; அல்லது
சநஞ்சிபல ஓர் ஓட்சட. கணத்தில் எல்லோம் முடிந்துவிடும். உனக்குச் ைம்மதமோனோல், நோபன
உன்சனச் சுட முடியும்!''

இவனுக்குப் யம் பிடித்தது. அவர் துப் ோக்கிசயப் புதிதோகப்

ோர்ப் துப ோல இரண்டு க்கங்களும் திருப்பித் தடவிப்
ோர்த்தோர். ''நீ சுட்டிருக்கிைோயோ?'' என்ைோர்.

அவன் ''இல்சல'' என்ைோன்.

''இபதோ, இசதப் பிடித்துப் ோர். மனிதன் கண்டுபிடித்த மகத்தோன

ஆயுதம். இசதக் சகயில் எடுத்தோல், உன் உடம்பில் தோனோகபவ
வீரம் உதித்துவிடும்.''

அவன் துப் ோக்கிசய சகயில் ஏந்திப் ோர்த்தோன். அதன்

விசையில் சக சவத்தப ோது அவன் உடலில் புதிய சதம்பு
வந்தது. இந்த உலகபம அவன் கீழ்தோன் என் து ப ோன்று
எண்ணசவத்தது. விசைசய அமுக்கி, அவனுக்கு முன்னோல்
நிற்கும் மனிதசரக்கூட அவனோல் சகோல்ல முடியும். துப் ோக்கிசயத் திருப்பி அவரிடபம தந்தோன்.

''நீ ரஷ்யப் ச ண்சணயோ கோதலித்தோய்?''

''ஓம், அவள் ச யர் லோரோ. நோன்கு வோரங்களோக என்சனத் தீவிரமோகக் கோதலித்தோள்!''

''அதுதோன் கோரணமோ?''

'' 'டோக்டர் ஷிவோபகோ’ டத்தில் வரும் லோரோ அைகோக இருப் ோள். இவளுக்கும் அபத ைோம் ல்
கண்கள், பதோபளோடு நிற்கும் அபத ச ோன் கூந்தல். ைங்கின் உள் க்கம் ப ோன்ை உதட்டு நிைம்.
அவள் உயிர் நோன் என்று சைோன்னோள்!''

''ஒரு நடிசகயின் ச யர் இருப் தோல் கோதலித்தோயோ?''

''ஞோயிற்றுக்கிைசம உசடயில் என்சனப் ோர்க்க வருவோள். என் ோவப் ட்ட வோழ்க்சகயின்

ஒபரசயோரு சின்ன மகிழ்ச்சி அவள்தோன். அவள் கோலடி ஓசைசய நிசனத்துக்சகோண்டு 10 மணி
பநரம் சும்மோ இருப்ப ன்.''

''கோலடி ஓசைசய சவத்து என்ன சைய்வோய்? ரஷ்யப் ச ண்களுக்கு ஏதோவது நடந்துசகோண்பட

இருக்க பவண்டும். வருடோவருடம் சலசைன்ஸ் புதுப்பிப் துப ோல கோதசலப் புதுப்பிக்க
பவண்டும். இப்ப ோது ைோக பவண்டும் என்று சைோல்கிைோய். சைத்துப் ப ோ. அதனோல் என்ன? 10
வயதிலும் ைோகலோம், 100 வயதிலும் ைோகலோம். ஆனோல், உலகத்துக்கு என்ன
விட்டுப்ப ோகிைோய். உன் உடம்புத் துண்டுகசளயோ? உன்சன வருங்கோலம் நிசனப் தற்கு என்ன
ைோதசனசயச் சைய்துவிட்டுப் ப ோகிைோய்?

துன் த்சதப் ற்றிபய எண்ணும் மனிதன் உலகில் சகோட்டிக்கிடக்கும் இன் த்சதப் ற்றி
நிசனப் து இல்சல. சில வோரங்கபள ைக்கமோன யோபரோ ஒருத்திக்கோக உயிசரவிடத்
துணிகிைோய்? எவ்வளவு முட்டோள்தனம். அவள்தோன் உலகமோ? கிபயவ் நகரத்தில் அைகோன ஒரு
பதவோலயம் உள்ளது. 1,000 வருடங்கள் ைசம வோய்ந்தது. அசதப் ோர்த்தோயோ? அங்பக
சதோங்கும் கண்ணோடியிலோன ைரவிளக்குகள் நோன்கு டன் எசட சகோண்டசவ. உலகத்தில்
எங்பகயும் ோர்க்கக் கிசடக்கோது. அத்தசன அைகு!''

''நோன் அகதி ஐயோ. நோடு இல்லோதவன்.''

''நோடு இல்லோதவன் கோதலிக்கலோம். அைசக ரசிக்க முடியோதோ? கசலசய ரசிப் தற்கு நோடு
பதசவ இல்சல. வியப் சடவதற்கு அறிவு பதசவ இல்சல. நிப் ர் நதிசயப் ோர்த்தோயோ. அது
மூன்று நோடுகசளத் தோண்டி ஓடி கருங்கடலில் விழுகிைது'' - நிஷோந் கீபை ோர்த்த ோர்சவசயத்
தூக்கவில்சல.

''வோ, பவோட்கோ குடிக்கும் பநரம் இது. இந்த அற்புதத் தருணத்சத

வீணடிக்கக் கூடோது.''

அவருசடய ச யர் ஷோஷோ. அசலக்ஸோண்டர் என் தன்

சுருக்கம். ரஷ்யோவில் 50 ைதவிகிதம் ஆண்களுக்கு அதுதோன்
ச யர். மது ோனக் கசடக்குள் நுசைந்தோர்கள். ணக்கோரர்கள்
மட்டுபம குடிக்கும் ஆகத் திைமோன இஸ்பரலிய பவோட்கோவுக்கு
அவர் ஆசண சகோடுத்தோர். இருவரும் ஆளுக்கு மூன்று ச க்
குடித்தோர்கள். அவனிடம் கசடசி 10 டோலர் மடித்துச் சுருண்டு
ோதுகோப் ோக இருந்தது.

10 டோலருக்கு உக்சரன் கோசில் 1,400,000 கூப் ன்கள்

கிசடக்கும். அன்று முழுக்க பவோட்கோ
குடித்துக்சகோண்டிருக்கலோம். ஆனோல், ஷோஷோபவ ணம்
சகோடுத்தோர். அவன் சகோடுத்தசத ஏற்க மறுத்துவிட்டோர்.
அவனுக்கு நோலோவது ச க் குடித்தது ஞோ கத்தில் இல்சல.
எப் டி வீட்சடக் கண்டுபிடித்து, எட்டோவது மோடி ஏறினோன்
என் தும் நிசனவில் வர மறுத்தது.

கோசலயில் எழும்பியதும் ஒரு நிமிடமோக அவனுக்கு தோன் எங்பக

இருக்கிபைோம் என் து சதரியவில்சல. பின்னர் ஒவ்சவோன்ைோக
ஞோ கம் வந்தது. பவறு யோபரோவுசடய பிளோஸ்டிக் ோயில்
டுத்திருந்தோன். வோந்தி எடுத்து அதன் பமபலபய இரவு
முழுக்கத் தூங்கியிருக்கிைோன். அந்த மணத்சத அவனோபலபய
தோங்க முடியவில்சல. அவைரமோக எழுந்து விரிப்ச யும்
உசடகசளயும் கழுவிப் ப ோட்டோன். சீக்கிரமோகக் குளித்து, கோல் வழியோக லுங்கிசய இழுத்துக்
கட்டிக்சகோண்டு பதநீர் தயோரித்து அருந்தினோன். வீட்டில் ஒருவசரயும் கோணவில்சல,
எல்பலோரும் அசலக்சஸப் ோர்க்க ஆஸ் த்திரிக்குப் ப ோயிருக்கக்கூடும். யோபரோ கதசவ டோர்
டோர் என்று உசடத்தோர்கள். நிஷோந் நிமிர்ந்து உட்கோர்ந்தோன். ப ோலீஸ்கோரர்கள்தோன் அப் டித்
தட்டுவோர்கள். அவர்கள் அசைப்பு மணிசய அடிப் து இல்சல. கதவுத் துசள வழிபய
 ோர்த்தப ோது சநஞ்ைம் திடுக்கிட்டது. கறுப்பு உசட, கறுப்பு பூட்ஸ், இடுப்பிபல துப் ோக்கி,
கறுப்பு சதோப்பி. சதோப்பியின் நடுவில் இரண்டு முக்பகோணங்களுக்கு மத்தியில் சமழுகுத்
திரிப ோல ஒரு சின்னம். ப ோலீஸ்தோன். ஒருவன் வோய் திைந்து ைத்தமிட்டப ோது அவனுசடய
தங்கப் ல் ளிச்சிட்டது. நோன்கு ப ோலீஸ்கோரர்களில் ஒருவருக்குத் தங்கப் ல் இருக்கும். யோசரத்
பதடி வந்தோர்கள்? எதற்கோகக் கதசவத் தட்டுகிைோர்கள்? ஒன்றுபம புரியவில்சல.

வைக்கம்ப ோல கடவுச்சீட்டுகசளயும் விைோக்கசளயும் ைரி ோர்க்க வந்திருப் ோர்களோ? ஒருபவசள,

அசலக்ஸ் ப ோலீஸில் முசைப் ோடு சகோடுத்திருப் ோன். அசலக்ஸ் ைட்டவிபரோதமோக அல்லவோ
தங்கியிருக்கிைோன். அவன் எப் டிக் சகோடுப் ோன்? இன்சனோன்றும் பதோன்றியது. பநற்று
ரஷ்யக்கோரன் தன் துப் ோக்கிசயக் சகோடுத்துப் பிடித்துப் ோர்க்கச் சைோன்னோன். அவனும்
விசையில் சக சவத்து அழுத்தியிருந்தோன். அவனுசடய சகபரசக திவோகியிருக்கும். ஒரு
சகோசலக்கோக அவசனக் சகது சைய்ய வந்திருக்கிைோர்களோ? எல்லோக் பகள்விகளுக்கும் தில்
இருந்தது.

அது கதசவத் திைந்தவுடன் சதரியவரும்!

- கடவுள் கசதப் ோர்...

கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 7
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

மொஃபியொ

கதவைத் திறந்ததும் ப ோலீஸ்கோரர்கள் ட டவைன்று உள்பே நுவைந்தோர்கள். அைர்கள் பூட்ஸ்

கோல்களில் ஒட்டி ைந்த இவைகள் ஆங்கோங்பக விழுந்தன. நிஷோந் என்று ஒருத்தன் அங்பக
நிற் வதச் சட்வட வசய்யோமல் அவற, ோத்ரூம், சவமயைவற... என்று பதடினோர்கள்.
உருட்டிவைத்த சோமோன்கவே எல்ைோம் விரித்து ஆரோய்ந்தோர்கள். வ ட்டிகவேக் கவிழ்த்துக்
வகோட்டினோர்கள். நிஷோந்தின் ோஸ்ப ோர்ட்வடயும் அைனுவடய மோணை விசோவையும் சரி ோர்த்து
உறுதிவசய்தோர்கள். கவடசியில் பகள்வி பகட்டோர்கள். ''எங்பக வெயகரன்?'' இப்ப ோதுதோன்
நிஷோந்துக்கு வெஞ்சு இடிப் து நின்றது. இைர்கள் பைறு யோபரோ ஒருைவரத் பதடி
ைந்திருக்கிறோர்கள். நிஷோந், ''எனக்குத் வதரியோது. அப் டி இந்த வீட்டில் ஒருைரும் இல்வைபய!''
என்றோன்.

வகயிபை வைத்திருந்த டத்வதக் கோட்டினோர்கள். அைர் ஒரு சினிமோ ெடிகர்ப ோை

கோணப் ட்டோர். ''இந்த மனிதர் இங்பக ைந்தோல் எங்களுக்கு உடபன வதரிவிக்கபைண்டும்.
அைருவடய வ யர் வெயகரன்'' என்று வசோல்லிவிட்டு ைந்த மோதிரிபய ப ோனோர்கள். தங்கப் ல்
கட்டிய ப ோலீஸ்கோரன், நிஷோந்தின் கன்னம் சும்மோ இருப் வதப் ோர்த்து ஓர் அவற வகோடுத்தோன்.
பின்னர் கடவம முடிந்து வைளிபயறினோர்கள்.

நிஷோந்துக்கு ஒபர சமயம் நிம்மதியும் ஆச்சர்யமும். அைர்கள் திருப்பித் திருப்பி 'வெகயன்’ என்பற
வசோன்னோர்கள். நிஷோந், வெயகரன் என் வத யூகித்துக்வகோண்டோன். ப ோலீஸ்கோரர்களிடம்,
வெயகரன் ற்றி ஏபதோ தகைல் கிவடத்திருக்கிறது. எதற்கோக இங்பக ைந்து பதடினோர்கள்?
அைர்கள் டத்திபை கோட்டிய இவேஞனுக்கு 30-க்கும் குவறைோன ையது இருக்கும்.
ோர்த்தவுடன் எந்தப் வ ண்ணும் மயங்கிவிடும் உடற்கட்டு. இைன் இைங்வகக்கோரன் என் து
அப் ட்டமோகத் வதரிந்தது. அப் டி என்ன வசய்திருப் ோன்? இப் டி
பயோசித்துக்வகோண்டிருந்தப ோபத கதவு மறு டியும் தட்டப் ட்டது. இப்ப ோது அைனுக்குப் யம்
இல்வை. கதவைத் திறந்தோன். அைனுக்கு முன்னோல் வெயகரன் நின்றுவகோண்டிருந்தோர்!

பெரில் ோர்க்கும்ப ோது இன்னும் அைகோக, ஏபதோ ரிசு வைன்றைர்ப ோை சிரித்தோர். ''பதோட்டு ரவி
இருக்கிறோரோ?'' என்றோர்.

நிஷோந் அதற்குப் தில் வசோல்ைோமல், ''அண்வண... நீங்கள் வெயகரன்தோபன. உங்கவே

இப் தோன் ப ோலீஸ் ைந்து பதடிவிட்டுப் ப ோகுது'' என்றோன். 'உடபன ப ோய்விடுங்கள்’ என்று
வசோல்ை மனம் ைரவில்வை. முறுக்கிய கயிறு ப ோன்ற பதகம். பதவையோன அேவுக்குபமல் ஒரு
சிறு துணுக்குச் சவதயும் அைர் உடம்பில் இல்வை. சிரிக்கும்ப ோது தோவடயின் பமல் பகோடுப ோை
இரு க்கங்களும் பதோன்றி, ஒருவிதமோன ைசீகரத்வதக் வகோடுத்தன. அத்துடன் அைவரப் ற்றி
அறிய பைண்டும் என்ற ஆைலும் எழுந்தது.

''உள்ளுக்கு ைோங்பகோ'' என்றோன். அைவரப் ோர்த்தோல் எைரும் அகதி என்று வசோல்ை மோட்டோர்கள்.
கனைோன்கள் அணியும் பமைங்கி அணிந்திருந்தோர். ைோரி இழுத்த தவைமுடி. ஊடுருவிப் ோர்க்கும்
கண்கள். ஒருவித தற்றமும் இல்ைோமல் சோைதோனமோக ெடந்து ைந்து உவடயோத ஒரு
ெோற்கோலியில் அமர்ந்தோர். கோல் பமல் கோல் ப ோட்டோர். நிஷோந் அந்த நிமிடபம
அடிவமயோகிவிட்டோன். வெயகரன் தவைவய நிமிர்த்தி 'அடிவமபய எட்டோைது மோடியில் இருந்து
குதி’ என்று வசோன்னோல், உடபன குதித்திருப் ோன்.

''அண்வண... உங்களுக்குப் யம் இல்வையோ? உங்கவே ப ோலீஸ் பதடுது!''

''உக்வரன் ப ோலீஸோ?'' என்று ைோய்விட்டு வ ரிதோகச் சிரித்தோர். மறு டியும் ''பதோட்டு ரவி
எங்பக?'' என்றோர்.

''அைர் வைளிபய ப ோய்விட்டோர். அண்வண, ஏன் உங்கவே ப ோலீஸ் பதடுது?''

''கவத பைணுமோ? முதலில் ஒரு பியர் வகோண்டுைோரும். வசோல்லுறன்'' என்றோர். அடிவம

அைசரமோக ஓடி தனக்கு எனச் பசமித்து வைத்திருந்த கரடி பியவர எடுத்துைந்து, குளிர் தண்ணீவரக்
வகயினோல் துவடத்த பின்னர் ணிவுடன் நீட்டினோன். அைர் ைவேயத்தில் ைைது வக ஆள்கோட்டி
விரவை நுவைத்து ஒபர இழுவையில் திறந்து, ஒரு மிடறு ருகிவிட்டு, பமலும் ென்றோகச்
சோய்ந்துவகோண்டு வசோல்ை ஆரம்பித்தோர். இவடயில் குறுக்கிடோமல் ைோய் வ ோத்தோத குவறயோக
நிஷோந் முழுக் கவதவயயும் பகட்டோன்.

''கிரீஸ் பதசத்தின் ோட்ரோ எல்வையில் இரவு 2 மணிக்கு என்வனப் பிடித்தோர்கள். ெோன் நின்ற
இடம் இதற்கு முன்னர் ைட்சக்கணக்கோன யணிகள் நின்று நின்று ள்ேம் விழுந்து
பதய்ந்துகிடந்தது. என்னுவடய உயரம்கூட ஓர் அங்குைம் குவறந்பத கோணப் ட்டிருக்கும்.
வைவ்பைறு ெோடுகளில், வைவ்பைறு சந்தர்ப் ங்களில், வைவ்பைறு ைருடங்களில் ை தடவை
பிடி ட்டிருக்கிபறன். அன்று பிடி டுபைோம் என்று ெோன் நிவனக்கவில்வை. என்னுவடய
கடவுச்சீட்டும் விசோவும் அத்தவன உறுதியோக இருந்தன. நீண்ட பமைங்கிவயத் துவேத்து, குளிர்
என் உடம்வ ெடுங்கவைத்தது. எல்வை ப ோலீஸ்கோரர் வைய கோைத்து வசப்ப ட்வட
ஆரோய்ைதுப ோை குனிந்து கண்கவேச் சுருக்கிக் கூர்ந்து டித்தோர். கடவுச்சீட்டில் 48 க்கங்கள்
இருக்க பைண்டும். என்னுவடயதில் 46 க்கங்கள் மட்டுபம இருந்தன. எனக்பக அது வதரியோது.
ோஸ்ப ோர்ட்வட எனக்கு விற்றைன் கிழித்துவிட்டோன். அைர்கள் கண்டுபிடித்துவிட்டோர்கள்.
சின்ன அவற ஒன்றினுள் நுவைந்தப ோது மின்தூக்கியில் ஏறியிருப் தோக ெோன் நிவனத்பதன்.
ஆனோல், அதுதோன் விசோரவண அவற. அதிகோரி பமவசயின் முன் உட்கோர்ந்து 'வசோல்லுங்கள்’
என்றோர். ெோன் இன்வனோரு ெோற்கோலியில் உட்கோர்த்தி வைக்கப் ட்படன். வமள்ே வமள்ே
ஆங்கிைத்தில் வசோல்ைத் வதோடங்கிபனன்.

'இபத கிரீஸில்தோன் மூன்று ைருடங்களுக்கு முன்னர் 1983-ம் ஆண்டு, கப் லில் பசர்ந்பதன்.
என்னுவடய முதல் யணம் பிபரசில் ெோட்டுக்கு. அதற்குப் பின்னர் ைப் ை ெோடுகளுக்குப்
யணித்பதன். உைகம் முழுக்கச் சுற்றிபனன். இறுதியில் ஒருெோள் துருக்கி ோண்டிர்மோ
துவறமுகத்தில் கப் வை விற்றுவிட்டோர்கள். பைவை ப ோய்விட்டது.

அங்கு கிவடத்த ோகிஸ்தோனியர்கள் அறிமுகம் மூைம் மோஃபியோ கும் ல் ஒன்றிடம் பைவைக்குச்

பசர்ந்பதன். கோர்கவேக் கடத்தி விற்கும் பைவை. ணம் எக்கச்சக்கமோகக் வகயில் புரண்டது.
வ ண்கள், மது என்று நித்தம் இன் மோகக் கழிந்த கோைம். கோசின் அருவம வதரியோமல்
சூவறயோடிய கோைமும்கூட.

அப் டி ஒருமுவற கோவரக் கடத்திச் வசல்லும்ப ோது இக்கட்டில் இருந்த ஒருைவனக்

கோப் ோற்றிபனன். அைன் வ யர் வமஃவமட். பைறு மோஃபியோ கும் வைச் பசர்ந்தைன். எதிரிகள்
அைவனப் பிடித்துக் வகோல்ைதற்கோகக் வகோண்டுப ோயிருக்கிறோர்கள். ெோன் அைவனக்
கோப் ோற்றியதும் கண்கள் கைங்க, 'எனக்கு உயிர்தந்த உங்கவே மறக்க மோட்படன். ென்றி’
என்றோன். அதன் பிறகு அைன் மூைம் கிவடத்த மோஃபியோ வதோடர்புகள் என்வன உைகம் முழுக்கப்
யணிக்கச் வசய்தன. அதுபை இப்ப ோது உங்கள் முன் என்வன நிறுத்தியிருக்கிறது!

ஒருமுவற கிரீஸுக்குத் திரும்பியப ோது, எல்வை ப ோலீஸ்கோரர்கள் இருைர், ெம் முடியோமல்

என்வனபய உற்று பெோக்கினர். ஒருைன் பகட்டோன், 'மறு டியும் எதற்கு இங்பக ைந்தோய்?’

'இங்பகதோபன ெோன் ஆரம்பித்பதன்...’ என்பறன்.

இப்ப ோது மூன்றோைதோக ஒருத்தன் ைந்து பசர்ந்தோன். அைர்களுவடய பமைதிகோரிப ோல் பதோற்றம்
அளித்தோன். நூதனமோன பிரோணிவயப் ோர்ப் துப ோை என்வனப் ோர்த்தோன். 'இைன் என்ன
வசோல்கிறோன்?’ என்று அைர்களிடம் பகட்டோன். அைர்கள் வசோன்னோர்கள், 'கவத அேக்கிறோன்.’
பின்னர் மூைரும் கைந்து ஆபைோசித்தோர்கள். உரத்தக் குரலில் சண்வடயிட்டோர்கள். அைர்கள்
என்வனச் சிவறயில் அவடக்கைோம். அதனோல் அைர்களுக்குத்தோன் ெட்டம். திருப்பி
அனுப் பைண்டும் என்றோல் டிக்வகட் கோவச அரசோங்கம் வகோடுக்க பைண்டும். அது இன்னும்
கூடிய ெட்டம். புதிதோக ைந்த அதிகோரி 46 க்க கடவுச்சீட்வட வகயிபை வைத்து ஆட்டிக்வகோண்டு
கிபரக்க வமோழியில் 'இைனிடம் நிவறயப் ணம் இருக்க பைண்டும். இைவனக்
வகோன்றுவிட்டோல் என்ன?’ என்றோன்.
வ தோகரஸ், பிபேட்படோ, ஆர்க்கிமிடிஸ் ப ோன்ற அதிஉன்னத கிபரக்க மூவேகளின்
ைழிைந்தைர்கள் தங்களிடம் இருக்கும் சின்ன மூவேகவே ோவித்துச் சிந்தித்தோர்கள்;
ைோக்குைோதப் ட்டோர்கள். எனக்குச் சிரிப் ோக ைந்தது. 'இைங்வகவயவிட்டு ெோன் வைளிபயறி
சரியோக மூன்று ைருடங்கள், ெோன்கு மோதங்கள் எட்டு ெோட்கள். இைர்கள் வகோடுக்கப்ப ோகும்
எந்தத் தண்டவனயும் ெோன் ஏற்வகனபை அனு வித்ததற்குக் கிட்டவும் ைர முடியோது. இறுதியில்
அைர்கள் எந்த முடிவுக்கு ைந்தோலும் எனக்குச் சரிதோன். இைர்களுக்கு ோைம் ஒரு ெோடுதோன்
இருக்கிறது. எனக்கு உைகம் முழுக்க ெோடுகள்’ இப் டியோக நிவனத்பதன். அது உண்வமதோன்,
ோர் இப்ப ோ இங்பக நிற்கிபறன். ப ோலீஸ் என்வனத் பதடுது.''

கவத முடிந்தது. வகயிபை இருந்த பியரும் முடிந்தது. வெயகரன் எழுந்து நின்றோர். அைர்
ைரும்ப ோது இருந்த உயரத்திலும் ோர்க்க இப்ப ோது இன்னும் கூடியிருந்தோர். உைகப்
ப ோலீஸோரோல் பதடப் டும் ஒருைவரப்ப ோை அைர் இல்வை. என்ன குற்றம் வசய்தோர் என் தும்
மர்மமோகப் ோதுகோக்கப் ட்டது. ''பதோட்டு ரவியிடம் என்வன உடபன வதோடர்புவகோள்ேச்
வசோல்லும்.''

''சரி அண்வண. எங்பக அைவர ைரச்வசோல்ை?''

மறு டியும் சிரிப்பு. ''அைருக்கு அது வதரியும். உம்முவடய வ யர் என்ன?'' என்றதும் நிஷோந்துக்கு
ஏற் ட்ட மகிழ்ச்சிவயச் வசோல்ை முடியோது.

கனகோைம் ோவிக்கோத ஒரு ைோர்த்வதவய உச்சரிப் துப ோை ''நிஷோந்'' என்றோன்.

''அப் டியோ... ெல்ைது'' என்று வசோல்லிவிட்டு அைர் கதவைத் திறந்து மின்தூக்கிக்குக்

கோத்திருக்கோமல் டியிறங்கிப் ப ோனோர். ைரைர குள்ேமோைதுப ோை அைர் உடல் குவறந்து
குவறந்து ைந்தது. பின்னர் பதோள்மூட்டு மட்டுபம வதரிந்தது. இறுதியில் ைோரி இழுத்த தவை.
அதுவும் கீபை ப ோக அைர் முற்றிலும் மவறந்துப ோனோர். ஆனோல், நிஷோந்தின் மனத்தில்
'மோஃபியோ’ என்ற ைோர்த்வத மவறயவில்வை. அது கல்வைட்டோக நின்றது.

ர ொட்வடப் ோர்த்து யன்னல் இருக்கும் வீடுகள் நிஷோந்துக்குப் பிடிக்கும். பரோட்வடப்

ோர்த்துக்வகோண்டு எத்தவன மணி பெரமோனோலும் அைனோல் நிற்க முடியும். அப் டித்தோன் அைன்
எட்டோைது மோடியில் நின்று யன்னல் ைழியோகப் ோர்த்தோன். அம்பிகோ தி மோஸ்ரர் வசோன்னது
நிவனவுக்கு ைந்தது. 'உனக்கோன வ ண் இனிபமல் பிறக்கப்ப ோைது இல்வை. அைள் ஏற்வகனபை
பிறந்து உனக்கோகக் கோத்துக்வகோண்டிருக்கிறோள். கண்டுபிடிப் துதோன் உன் பைவை.’ ஆனோல்,
அைன் கண்டுபிடிப் வத நிறுத்தி வைகு ெோேோகிவிட்டன.

ஒரு மனிதனுக்கு இரண்டு கோதல் பதோல்விகள்

ப ோதும். மூன்றோைது பதவை இல்வை என்று
அைன் உறுதியோக நின்றோன். அன்று எட்டோைது
மோடியில் நின்று யன்னல் ைழியோகப்
ோர்த்தப ோதும் அந்த உறுதி இருந்தது. ஏவென்ட்
தூரத்தில் ெடந்துைந்துவகோண்டிருந்தோர். அைர்
க்கத்தில் ஓர் இேம் வ ண்; புது அகதி. அைள்
முகம்கூட சரியோக அத்தவன தூரத்தில்
வதரியவில்வை. அைள் விரிந்த தவைமுடியும்,
ெடந்து ைந்த பதோரவணயும், வகப்வ வய
பதோளிபை மோட்டி அவத ைவேத்துப் பிடித்தவிதமும் அைவன என்னபைோ வசய்தது. வெஞ்சு
திடீவரன்று பைகவமடுத்து அடிக்கத் வதோடங்கியது. இது என்னவைன்று அைனுக்குப்
புரியவில்வை. ஒரு பிரோர்த்தவனவய ைோய் முணுமுணுத்தது. அைள் யோரோகவிருக்கும்? அகதி
என்றோல் ஒரு கூட்டம் ைருபம. தனியோக ைருகிறோள். எத்தவன ெோள் இருப் ோள்? எங்பக
ப ோகப்ப ோகிறோள்?

அைன் நிவனத்தது சரிதோன். புது அகதி வ யர் அகல்யோ. ஏவென்ட், அைவே எல்பைோருக்கும்
அறிமுகப் டுத்தினோர். வெர்மனிக்குப் ப ோக ைந்திருக்கிறோள். அைளுவடய அண்ணன்
ஏற்வகனபை வெர்மனியில் அகதியோக இருக்கிறோன். அைளுக்கு ையது 17 அல்ைது 18 இருக்கும்.
ோர்த்தோல் அந்த ெோட்டுக்கு ைந்த புது அகதி ப ோைபை இல்வை. எல்ைோபம புதுசோகத் வதரியும்
குைப் மும் அைளிடம் இல்வை. ஏற்வகனபை 10 ைருடங்கள் அங்பக ைோழ்ந்தைள்ப ோை
அத்தவன தன்னம்பிக்வக, துணிச்சல் அைள் கண்களில் வதரிந்தன. இைங்வகயில் மருத்துைப்
டிப்புக்கு அைள் பதர்வு வசய்யப் ட்டிருந்தோலும் அவத உதறிவிட்டுப் புறப் ட்டிருக்கிறோள்.
இங்பக உக்வரனில் சிை கோைம் தங்கி ோவத கண்டுபிடித்ததும் வெர்மனிக்குப் புறப் டுைோள்.
பெருக்கு அைவேப் ோர்க்கக் கூசி, நிஷோந் க்கைோட்டில் ோர்த்தோன். அறிவு வீசும் கண்கள்.

அன்று இரவு டுக்வகக்குப் ப ோகும் பெரம் ைவரக்கும் அைனோல் அைளுடன் ஒரு ைோர்த்வத
ப சமுடியவில்வை. ஈஸ்ைரெோதன்தோன் முழுப்வ ோறுப்வ யும் ஏற்றுக்வகோண்டோர்.
முழுப்வ ோறுப்பும் என்றோல் என்ன? ைவேந்து குவைந்துவகோண்டு நின்று, அவனத்து ஏைல்
பைவைகவேயும் வசய்தோர். அவதப் ோர்க்க அருைருப் ோக இருந்தது. அைருவடய மவனவியின்
கண்கள் ஈட்டியோக மோறியிருந்தன. ஈஸ்ைரெோதனுக்கு 40 ையது. அைர் இப் டி அைவேச் சுற்றிப்
ோதுகோப்பு அரண் ப ோட்டிருந்தோர். எத்தவன ெோவேக்கு இைர் வதோடருைோர் ோர்ப்ப ோம் என
நிஷோந் மனதுக்குள் கறுவிக்வகோண்டோன்.

அடுத்தெோள் கோவையும் இைவு பிடித்த ஈஸ்ைரெோதன் அைவே விடவில்வை. ஆனோல், ெடந்தது

பைறு. அகல்யோ, நிஷோந்வத பெோக்கி பெரோக ெடந்து ைந்தோள். நிஷோந்தின் இதயம், அதன் இயக்க
விதிகவே மீறி தோறுமோறோகத் துடிக்கத் வதோடங்கியது!

- கடவுள் கத ப்பொர்.
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 8
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

ஒருக்கொ படிச்ெொல் எனக்கு மறக்கொது!

''ஓர் உதவி வேண்டும்'' என்றாள் அகல்யா. நிஷாந் ோயயத் திறந்தபடி நின்றவபாது பின்னால்
ஈஸ்ேரநாதன் பற்றி எரிேது ததரிந்தது.

நாக்கு குழறாமல் ''என்ன தெய்யவேண்டும்?'' என்று வகட்டான். அேனுக்கும் ஆச்ெர்யம்தான்.

அத்தயன வபர் இருக்க, அேயன அேள் வதர்ததடுத்திருந்தாள். அந்தக் காரணம் உடவனவய
புலப்பட்டது. ''இங்வக இருக்கிற ஆட்களில் நீங்கள்தான் அதிக நாட்கள் இந்த ஊரில்
ேசித்திருக்கிறீர்கள். ஏதென்ட் தொன்னார். உங்களுக்கு எல்லா இடமும் ததரியுமாம். ரஷ்ய
தமாழியும் தகாஞ்ெம் வபசுவீர்களாம். எனக்கு ஒரு ொமான் ோங்க வேண்டும். என்னுடன்
கயடத்ததருவுக்கு ேருவீர்களா?'' - அேள் வகட்டயத அேனால் நம்ப முடியவில்யல. அேளுடன்
சில மணித்தியாலங்கயளக் கழிக்கும் ெந்தர்ப்பம் அேயன வநாக்கி ேந்தது கடவுள் தெயல்
அல்லாமல் வேறு என்னோக இருக்கும்!

கயடத்ததருவுக்கு இருேரும் புறப்பட்டவபாது, அேனுக்குப் பக்கத்தில் நடந்தாள். கனத்த

காலணி, தடித்த வமலங்கி, யக உயற... இப்படி ஏதாேது ோங்குோள் என்று அேன் நியனத்தான்.
அேள் வகட்டயத நியனத்து தகாஞ்ெம் சிரிப்பு ேந்தது. யகக்கடிகாரம் வேண்டுமாம். அதுவும்
எப்படிப்பட்ட யகக்கடிகாரம்? எண்கள் வராமன் எழுத்தில் இருக்க வேண்டுமாம். வராமன்
எழுத்து என்றால் I, II, III, IV... இப்படி பன்னிரண்டு எழுத்தும் வேண்டுமாம். அது கயடகளில்
கியடக்காது என்று அேனுக்குத் ததரியும். எல்வலாரும் எண்ணிம கடிகாரங்களுக்காக அயலயும்
வநரம். கியடக்காது என்றால், உடவன திரும்ப வநரிடும். அேளுடன் இருக்கும் வநரத்யத
எப்படியாேது கூட்ட வேண்டும். ஆகவே, அேன் தொல்லவில்யல. பல கயடகளில் ஏறி
இறங்கினார்கள்.
அேளிடவம வகட்டான், ''ஏன் வராமன் எழுத்துக் கடிகாரங்களில் அத்தயன பிடிப்பு?''

அதற்கு அேள் தொன்ன காரணம் இன்னும் விசித்திரமானதாக இருந்தது. அேள் ெரித்திரம்

படிக்கும்வபாது பல அரெர்களின் தபயர்கயள மனனம் தெய்திருக்கிறாள். இங்கிலாந்து அரென்
தென்றி VIII, ரிச்ெர்டு III, லூயி XIV என்தறல்லாம் படித்திருக்கிறாள். அேளுயடய தபயருக்குப்
பின்னால் அகல்யா III, அகல்யா VI, அகல்யா XIV என்தறல்லாம் தொல்ல நன்றாகத்தான்
இருந்தது. பின்னர், அது மன்னர்களுக்கு மட்டும்தான் என்று ததரிந்தவபாது, ேயிறு எரிந்தது.
கடிகாரத்திலாேது வராமன் எழுத்துக்கள் இருக்க வேண்டும் என்று தீர்மானித்தாள். இலங்யகயில்
அப்படி கடிகாரம் ோங்க முடியவில்யல. அேளுயடய மனம் வொர்ந்துவபானது. அது ரஷ்யாவில்
எப்படியாேது கியடத்துவிடும் என்ற நம்பிக்யகயில் இருந்தாள். அந்த நம்பிக்யக
முறிந்துவபானது.

அடுத்த சில நாட்கள் நிஷாந், அேளுடன் யகக்கடிகாரம் பற்றிவய வபசினான். அேனுக்குத் ததரிந்த
ஒரு நண்பன் மாஸ்வகாவில் இருக்கிறான். அேன் மூலம் எடுப்பிக்கலாம் என்றான். அேளுடன்
வபசும் ெந்தர்ப்பத்யத அதிகப்படுத்த இது காரணமாக இருந்தது. ஒருநாள், ஒரு கயடயின்
தபயயரச் தொல்லி, அங்வக கூட்டிப்வபானான். அங்வகயும் இல்யல. அன்று மூன்று மணி வநரம்
அேளுடன் கழிக்க வநர்ந்தது. அேன் மரத்தில் ஏறும்வபாது அம்மா, 'கேனம் மகவன,
விழுந்துவிடப்வபாகிறாய்!’ என்று கீழ் இருந்து கத்துோள். அகல்யா அப்படி இல்யல, 'கேனம்.
புவிஈர்ப்பு, கேனம்!’ என்று தொல்ோள். அதுதான் வித்தியாெம். அேள் வேறு மாதிரி
வயாசிப்பேள். நிஷாந்துக்கு அேயளப் பிடித்திருந்தது.

திடீதரன அகல்யா வகட்டாள். ''இதுதான் உங்கள் ோழ்க்யகயா? காயல ததாடங்கி மாயல ேயர
சிலர் தூங்குகிறார்கள். சிலர் டி.வி பார்க்கிறார்கள். பிவரமச்ெந்திரயனப் பாருங்கள். குடிப்பதும்
தூங்குேதும்தான். எழுத்து அழிந்துவபான யமல்கல்வபால ஒரு பிரவயாெனமும் கியடயாது.
யேரேநாதயனப் பாருங்கள். தயலமயியர இடுப்பு ேயர ேளர்த்துயேத்திருக்கிறார். காயலயில்
ததாடங்கினால், மாயல ேயர சீட்டு வியளயாட்டு. எவ்ேளவு வநரத்யத வீணடிக்கிறார்கள்?''

''நாங்கள் எல்லாம் அகதிகள். வேறு என்ன தெய்ய முடியும். ஏதென்ட் என்ன திட்டம் வபாடுகிறார்
என்பது ததரியாமல் காத்திருப்பதுதான் எங்கள் ேழக்கம். மீன்பிடிக்காரனும் வேட்யடக்காரனும்
அேெரப்படக் கூடாது. அகதியும் அப்படித்தான். எங்கள் ஏதென்யடக் வகட்டால் தொல்ோர்.''

''இது ஒரு காரணமா? தேட்கக்வகடு'' என்றாள்.

அப்வபாதுதான் 9-ம் மாடி வீட்டுக்கார அம்மா

பற்றிச் தொன்னான் நிஷாந். அேரிடம் வபானால்
ரஷ்ய தமாழி கற்கலாம். இலேெமாகச்
தொல்லித்தருோர் என்றதும், இருேரும் வெர்ந்து
வபாகத் தீர்மானித்தார்கள். 'எதற்கு என் ோயால்
தொன்வனன்?’ என்று நிஷாந் பின்னர் பல
நாட்கள் இயத நியனத்து ேருந்துோன்!

வீட்டுக்கார அம்மாயே அகல்யாவுக்கு அறிமுகம் தெய்து இரண்வட நிமிடங்களில் இேன்

அந்நியமாகிவிட்டான். நம்ப முடியவில்யல. அேவள அடிக்கடி அேனிடம் தொன்னது உண்டு.
'ஒரு முயற படித்தால் மறக்க மாட்வடன்; ஒரு முயற வகட்டால் மறக்க மாட்வடன்.’ அயத அன்று
வநரில் கண்டான். அந்த அம்மா ஒரு ோர்த்யதயயச் தொல்லி, அதற்கு தபாருள் தொல்ோர்.
அகல்யாவுக்கு ஆர்ேம் ேந்துவிட்டது. ஒவ்தோரு தொல்லாக மனனம் தெய்தாள். அன்று ஒரு
மணி வநரம் படித்தார்கள். திரும்பும்வபாது அேன் கடந்த ஒரு ேருடம் கற்ற ரஷ்ய தமாழி
அறிவிலும் கூடியதாக, அேள் ஒரு மணி வநரத்தில் கற்றுக்தகாண்டுவிட்டாள். அகல்யாவுக்கு அது
மகிழ்ச்சியயக் தகாடுத்தது. அேள் பக்கத்தில் நிற்கும்வபாததல்லாம் அேனுயடய முட்டாள்தனம்
தபரிதாகத் ததரிந்தது. அது அேனுக்குப் பிடித்தது.

ஒருநாள் பின்மதியம் இருேரும் படிக்கப்வபானவபாது, அந்த அம்மா ஏவதா

படித்துக்தகாண்டிருந்தார். என்னதேன்று வகட்டவபாது, ''தெக்வகாவ்'' என்றார். 'உங்களுக்கு
அேயரப் பிடிக்குமா?’ என்றதற்கு ''சிறுகயதயின் மன்னர் அேர். இதற்கு முன்னர் இருந்த
சிறுகயத ேடிேத்யத மாற்றினார். சிலேற்றில் கயதவய இருக்காது. ஆரம்பமும் இராது; முடிவும்
இராது. ோெகர்தான் வயாசித்து கயதயய பூர்த்திதெய்ய வேண்டும்'' என்றார்.

அகல்யா, ''இன்யறக்குப் பாடம் வேண்டாம். நீங்கள் படித்த கயதயயச் தொல்லுங்கள்'' என்றாள்.

''திடகாத்திரமான உடல் அயமப்யபக் தகாண்ட வொம்வபறிக் காேல்காரன் ஒருேன்,

வதாட்டத்தில் வேயல பார்த்தான். தபயர் ொவ்கா. அேனில் ஏவதா கேர்ச்சி இருந்தது. அேயனத்
வதடி தபண்கள் ேந்தார்கள். வதாட்டத்துக்குச் ெற்று தூரத்தில் ரயில் ேண்டிக்கு சிக்னல் வபாடும்
மனிதனும் அேர் மயனவியும் ேசித்தார்கள். அேள் தபயர் அகவ்யா. ஒருநாள் அேள்
காேல்காரயனத் வதடி ேந்தாள். அேனுக்குச் ொப்பிட உணவு தகாண்டுேந்திருந்தாள். ேந்த
உடவனவய, 'என் கணேர் சிக்னல் காட்டப் வபாய்விட்டார். அேர் திரும்பும் முன் நான்
வபாய்விடவேண்டும்’ என்றாள். இேன் அயத தபாருட்படுத்தவில்யல.

இேனுயடய தபாழுதுவபாக்கு,
ோனம்பாடிகயள தேறும் யகயினால்
பிடிப்பது. அதில் உள்ள ெோல், அேனுக்குப்
பிடிக்கும். அது ஒரு வியளயாட்டுதான். அந்தப்
தபண் தகாண்டுேந்த அப்பத்யதயும்,
உருயளக்கிழங்கு மசியயலயும் உண்டான்.
அேள் அடிக்கடி நியனவூட்டினாள். 'ரயில்
வபானதும் என் கணேர் திரும்பிவிடுோர்.’
அேனுக்கு அேெரவம இல்யல. வொம்பலாகவே
ொப்பிட்டு முடித்தான். ெரியாக அந்த வநரம்
பார்த்து ோனம்பாடி பாடியது. 'இவதா
ேருகிவறன்’ என்றுவிட்டு ோனம்பாடியயப்
பிடிக்கக் கிளம்பினான். ரயில் கூவும் ெத்தம்
வகட்டது. அகவ்யா வீட்டுக்குத் திரும்ப முடிவு
தெய்தாள். ஆனாலும் மனது வகட்கவில்யல.
சிறிது வநரம் காத்திருந்தாள். ரயில் அேயளக்
கடந்துவபானது. இன்னும் சில நிமிடங்களில்
கணேன் திரும்பிவிடுோன். வமலும் ஒரு
நிமிடம் நிற்கலாம் என்று முடிவு தெய்தவபாது,
ொவ்கா திரும்பிவிட்டான். அேயனக் கண்டதும்
அேள் 'ேந்தது ேரட்டும்’ என்று அன்றிரவு
அேனுடன் தங்கிவிடுகிறாள். அேர்கள்
ததாடர்பு தேளிவய ததரியேந்தால், அேனுக்கு
கிராமத்துக் வகார்ட்டில் கயெயடி கியடக்கும்.
அேயள, கணேன் துரத்திவிடுோன்.

அடுத்த நாள் காயல கணேன் தேளிவய நின்று

கத்துகிறான். 'அகவ்யா... அகவ்யா.’ இேள்
புறப்பட்டு கணேயன வநாக்கிப் வபாகிறாள். கணேன் அயெயாமல் நிற்கிறான். அேயனப்
பார்த்ததும் மனது அச்ெம்தகாள்கிறது; தடுமாறு கிறது. ஆனாலும் துணிச்ெயல
ேரேயழத்துக்தகாண்டு முன்வனறுகிறாள். இதுதான் கயத.''

நிஷாந்தும் அகல்யாவும் அயறக்குத் திரும்பியவபாது தமௌனமாகவே ேந்தனர். திடீதரன்று

அேள் ''சிறுவகாட்டுப் தபரும்பழம் தூங்கியாங்கு இேள் உயிர் தேச்சிறிது, காமவமா தபரிவத!''
என்றாள்.

இேன் திடுக்கிட்டு, ''அது என்ன? தமிழ்வபாலவே இருக்கிறது'' என்றான்.

''குறுந்ததாயக. சின்னக் காம்பில் ததாங்கும் தபரிய பலாப்பழம்வபால, தபண்ணின் உயிர் சிறிது;

காமம் தபரிது'' என்றாள்.

''இது எப்படி உமக்குத் ததரியும்?'' என்றான்.

''ஒருக்கா படிச்ொல், எனக்கு மறக்காது'' என்றாள்.

அேளுயடய பிறந்த நாள் ேந்தது. நிஷாந் எங்வக எல்லாவமா அயலந்து திரிந்து அேளுக்குத்
ததரியாமல் வராமன் எழுத்து யகக்கடிகாரம் ோங்கி ேந்தான். அன்று காயலயில் இருந்து
எல்லாவம நன்றாகப்வபானது. தகாஞ்ெம் மயழ தபய்து தண்ணீர் திட்டுத்திட்டாகத் வதங்கி
இருந்தது. சூரியன் மயறேதற்குக் காத்திருந்தது வபால இரவு திடீதரன்று ேந்து இறங்கியது.
இருேரும் தேளிவய நின்றனர். ஆகாயத்யதப் பார்த்த பின்னர் நிலத்யத பார்த்தவபாது அந்தக்
காட்சி விேரிக்க முடியாத அழவகாடு தேளிப்பட்டது. ஆகாயத்து நட்ெத்திரக் கூட்டம் தண்ணீரில்
பளீதரன்று ததரிந்தன. அேற்யறக் யகயால் ததாட்டுவிடலாம் என்பதுவபால் இருந்தது.
அத்தயன துல்லியம். தண்ணீர் அயெந்தவபாது நட்ெத்திரங்களும் அயெந்தன. அதன் நடுவே நின்று
அேளுக்குக் யகக்கடிகாரம் பரியெத் தந்தான். அேளுக்கு மகிழ்ச்சி அளவு கடந்துவிட்டது.
முற்றிலும் புதிதாக தொலித்தாள். தபாருத்தம் இல்லாத தபரிய கண்கள் முகத்துக்கு தேளிவயயும்
நீண்டு இருந்தன. ஆயுதம் ததாயலத்த யுத்த வீரன்வபால தெய்ேதறியாது நின்றான் நிஷாந்.
அேளால் தபாறுக்க முடியவில்யல. அேன் தயலயய அேெரமாகப் பிடித்து இழுத்து முத்தம்
தந்தாள். இப்வபாது அேனுக்கு நட்ெத்திரங்கள் ஊவட பறப்பதுவபால் இருந்தது. குப்பிளானில்
பிறந்த அேனும், உடுவிலில் பிறந்த அேளும் நட்ெத்திரக் கூட்டங்களுக்கு நடுவே ெந்தித்தது
ோழ்நாளில் மறக்க முடியாத ஒன்றாக அயமந்தது. எல்லாவம ஒருவித வபாயத தந்தது.

''இந்த நாயள மறக்கக் கூடாது'' என்றாள். அேன் நியனத்தயத, அேள் அந்தக் கணம் தொன்னாள்.
''அந்த நட்ெத்திரங்கயள கீவழ பாரும். அதுதான் ஓரியன் கூட்டம். தமிழில் மிருகசீரிடம்.
மான்கூட்டத்யத மனிதன் வேட்யடயாடுகிறான். தபரிதாக இருக்கும் நான்கு நட்ெத்திரங்கள்,
வேட்யடநாய்கள். சின்ன நட்ெத்திரங்கள், மான்கள். நடுவிவல உள்ளதுதான் மனிதன். இயே
எல்லாம் எங்களுக்கு ொட்சி'' என்றாள்.

''இதுதேல்லாம் எப்படித் ததரியும்?'' என்றான்.

''ஓ..! ரிக் வேதத்தில் இருக்கிறது'' என்றாள் அேள்.

''ஓவமாம். ஒருக்கா படிச்ொல், மறக்க மாட்டீர்'' என்று தொல்லிவிட்டு, அேனுயடய கால்ெட்யட

யபக்குள் அத்தயன வநரமும் நுயழந்துகிடந்த யககயள தேளிவய எடுத்து அேயள இழுத்து
உக்யரன் காற்று தகாஞ்ெம்கூட இயடபுகாமல் கட்டிக்தகாண்டான். அேளும்தான்!

- கடவுள் கத ப்பொர்...
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 9
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

கனடொ சும்மொ ொனன இருக்கு.

ஒருநாள் நிஷாந் அதிகாலை எழும்பி, பட்டியல் ஒன்லைத் தயாரிக்கத் ததாடங்கினான்.

அகல்யாவில் என்தனன்ன அவனுக்குப் பிடிக்கும். அதுதான் பட்டியல்.

முகத்திலும் தபரிதான கண்கள்.

காலுலை பபாடுவது.

குனிந்து எலதயாவது எடுப்பது.

நுனிக்காலில் நின்று எட்டி எடுப்பது.

காலுக்கு பேல் கால் பபாடுவது.

ஓவர்பகாட் பபாட்டுவிட்டு, லககலை ஓவர்பகாட் லககளுக்குள் இழுத்துக்தகாள்வது.

தலைலய எறிந்து முன்னிருக்கும் கூந்தலை பின்னுக்குக் தகாண்டுபபாவது.

கண்கலை மூடி சிரிப்பது.

பகாபம் வரும்பபாது பேல் உதடு ேட்டும் தனியாகத் துடிப்பது.

'கடவுளிடம் கடன் வாங்கியது!’ என்று த ால்வது.

'வால்தவள்ளியிலும் பார்க்க பவகோக வருபவன்!’ என்று த ால்வது.

விலடதபறும்பபாது, 'படம் எடுக்க பவண்டாம்!’ என்று லகயால் தடுப்பதுபபாை, லகலய

அல ப்பது.

இப்படி எழுதிக்தகாண்டிருக்கும்பபாபத அகல்யா வந்துவிட்டாள். உடபன பபப்பலை

ேலைத்தான். அவள் துைத்தினாள். பறித்துப் பார்த்துவிட்டு சிரிசிரிதயன்று சிரித்தாள்.

''அது என்ன கடவுளிடம் கடன் வாங்கியது?'' என்று பகட்டாள்.

ஒருமுலை அவன், 'உன் கண்கள் எப்படி இவ்வைவு அழகாக இருக்கின்ைன?’ என்று பகட்டான்.
அவள், 'கடவுளிடம் கடன் வாங்கியது’ என்று த ான்னலத நிலனவூட்டினான்.

''அது என்ன காலுலை பபாடுவது?''

''நீர் காலுலை பபாடும்பபாது உேது உடம்பு முழுக்க வலைந்து தநளிந்து பாதத்தில் வந்து குவியும்.
பின்னர் பாதம் தேள்ை தேள்ை காலுலைக்குள் நுலழந்து ேலைந்துபபாகும். பார்க்கும்பபாபத
பைவ ோகிவிடும்.''
''நான் என்ன த ய்தால், அவைட் ணோக இருப்பபன். அதற்கும் ஒரு பட்டியல் பபாடுங்கள்''
என்ைாள்.

''அப்படி ஒன்று பபாட நிலனத்பதன். ஆனால், ஒன்றுபே பதான்ைவில்லை.''

''அது எப்படிச் ரியாகும்? அழகு இருக்கும் இடத்தில் அவைட் ணமும் இருக்குபே!'' என்ைாள்.

''அப்படி ஏபதனும் ட்டம் இருக்கிைதா?''

'' 'ஆற்று தவள்ைம்பபாை கிலை ததாட்டு ஓடிய காதல், வற்றி வற்றி அடிேணல் ஆகிவிட்டது’
என்று நாங்கள் படித்திருக்கிபைாம். த க்பகாவ் எழுதிய அகவ்யாவின் கலதலய எடுப்பபாம்.
என்ன நிலனக்கிறீர்? அவள் த ய்தது ரியா?'' என்ைாள்.

''இதிபை என்ன ரி, என்ன பிலழ. அலதச் த ால்ை நான் யார்? முதலில் முழுக் கலதயும்
ததரியாது. பாதியில் இருந்து கலத ஆைம்போகி பாதியிபைபய முடிகிைது.''

''தபண்கள் அப்படித்தான். முடிவு எடுத்த பின்தான் சிந்திப்பார்கள். ஒருசிை நிமிட

ந்பதாஷத்துக்காக அவள் தன் வாழ்லகலயபய அழித்துக்தகாண்டாள். அவள் அது பற்றி பின்னர்
வருந்தினாைா ததரியாது'' என்ைாள்.

''உைக இயக்கம் அது. இல்ைாத ஒன்லைத் பதடி அலைவது!'' என்ைான் நிஷாந்.

இப்படி அவன் த ான்னதும், இருவரும் சிந்திக்கத் ததாடங்கினார்கள். தங்கள் தங்களுக்குள்

அவர்கள் ஆழ்ந்துபபானது ததரிந்தது.
நிஷாந் ண்லடலய ஆைம்பிக்கவில்லை. அதற்குப் பை ாட்சிகள் இருந்தனர். ேதியச்
ாப்பாட்டின்பபாதுதான் அது ஆைம்போகியது. அன்று லேயல் தபாறுப்பு நிஷாந்தினுலடயது.
வழக்கம்பபாை தைாட்டியும், பருப்பும், முட்லடயும்தான். நல்ை தபரிய முட்லட ேலிவாகக்
கிலடக்கும் என்பதால், அது தினமும் இருக்கும். அன்று எல்பைாருக்கும் முட்லட
அவித்துலவத்திருந்தான். அகல்யாவுக்கு அவித்த முட்லட பிடிக்காததால், அவளுக்கு ேட்டும்
முட்லடலயப் தபாரித்திருந்தான். எல்பைாரும் தங்கள் தங்கள் தட்டில் உணலவப் பரிோறி
எடுத்துச் த ன்ைார்கள். அகல்யாவும் முட்லடப் தபாரியலை எடுத்து தட்டிபை லவத்துக்தகாண்டு
நகர்ந்தாள். அப்பபாதுதான் லவைவநாதன் எப்பபாது இப்படி ஒரு ான்ஸ் கிலடக்கும் என்று
காத்திருந்தவன்பபாை ததாடங்கினான்.

லவைவநாதனுக்கு நீண்ட தலைமுடி. தேலிந்த, இறுகிய பதகம். எந்த நிமிடமும் அவிழ்ந்துவிடும்

என்பதுபபாை ாைம் கட்டியிருப்பான். அவனுலடய ஷர்ட்டுக்கு உள்பை உடம்பு
தவள்லையாகவும் தவளிபய கறுப்பாகவும் இருக்கும். எப்பபாதும் ஒரு கூட்டத்துடன் தலையில்
அேர்ந்து சீட்டு விலையாடுவான். எந்த பநைம் பார்த்தாலும் ஒரு சீட்லடத் தூக்கி தலைக்கு பேபை
பிடித்துக்தகாண்டு, பபாடுவதா... விடுவதா... என்று ஆபைாசித்தபடி இருப்பலதப் பார்க்கைாம்.

அகல்யா வந்த நாளில் இருந்து, அவனுக்கு அவள் பேல் ஒரு கண். பபசுவதற்குத் லதரியம்
கிலடயாது. பநருக்கு பநர் பார்க்கவும் ோட்டான். கீபழ பார்ப்பான் அல்ைது பக்கவாட்டில்
பார்ப்பான். ஆனால், உள்ளுக்குள் புலகந்துதகாண்டு இருப்பது நிதர் னோகத் ததரியும். அகல்யா
வந்தலதயும், முட்லடப் தபாரியலை எடுத்து பிபைட்டில் லவத்துக்தகாண்டு பபானலதயும்
கலடக்கண்ணால் பார்த்துக்தகாண்டு இருந்தான். அவனுலடய முகம், பகாபம் வந்தால் கிருமி
பநாய் தாக்கிய ருேம் பபாை கழுத்துக்கு பேபை சிவந்துபபாய்விடும். இடது லகயால் காலதப்
தபாத்தி, வைது லகலய நீட்டி பலழய நாடக பாணியில் பாடத் ததாடங்கினான்.

'த ட்லட முலைக்காத சிறு பகாழிச் சூப்புடபன

முட்லடப் தபாரியலும் முழுவாத்தும் பவண்டும் ஐயா’

''என்ன, என்ன?'' என்று கத்திக்தகாண்டு, பிபைட்லட தலைக்கு பேபை தூக்கியபடி

முன்பனறினான் நிஷாந்.

ஈஸ்வைநாதன் உபபயாகோன ஒரு காரியம் அன்று த ய்தார். நடுவிபை புகுந்து அவலனத்

தடுத்தார். பின்னர் நிஷாந்லத இழுத்துப்பபாய்ச் த ான்னார், ''லவைவநாதன் ேைத்திபை
ங்கிலியால் கட்டிலவத்த நாய்பபாை. ேைத்லதச் சுற்றிச் சுற்றி ஓடி, கழுத்து இறுகியதும் தாபன
நின்றுவிடுவான். சும்ோ உன் பவலைலயப் பாரும்.'' அப்படித்தான் முதைாவது பபார்
ஆைம்பிக்கும் முன்னபை நிறுத்தப்பட்டது. நிஷாந் தலைக்கு பேபை பபான அம்பு என்று அந்தச்
ம்பவத்லத நிலனத்துக்தகாண்டான்.
 இைண்டாவது ம்பவமும் ஒரு பாட்டில்தான் ஆைம்பித்தது.
வழக்கோக அகல்யா ஜீன்ஸ், டி-ஷர்ட்தான் உடுப்பாள். அன்று
என்னபவா ஏபதா தவளிபய புைப்பட்டதுபபாை சிவப்பு சுரிதார்
அணிந்து சிவப்புப் தபாட்டும் இட்டு நின்ைாள். நிஷாந்துக்கு
அவலைப் பார்த்தபபாது இதயம் இைண்டாக உலடந்துவிடுபோ
என்பதுபபாை பயம் பிடித்தது. கண்கைால் அவன் பபசுவலத
இப்பபாததல்ைாம் அகல்யா ட்தடன்று
புரிந்துதகாண்டுவிடுவாள்.

தகாஞ் ம் வாய் திைந்தபடி பார்த்த லவைவநாதன், ''தேள்ை நட...

தேள்ை நட... பேனி என்னாகும்..?'' என்று பாடத்
ததாடங்கினான். நாற்காலிலய மூன்ைடி தூைம் பின்னால்
தள்ளிவிட்டு ''பேனி புண்ணாகும்!'' என்று நிஷாந் பாய்ந்து ஓர்
அடி தகாடுத்துவிட்டான். அதன் பின்னர் ேற்ைவர்கள் ஓடிவந்து
அவலனப் பிடித்தார்கள். இலத எல்ைாம் ஏதென்ட்டிடம்
த ால்ை முடியாது. 'நீங்கள் எல்ைாம் பள்ளிப் பிள்லைகைா? நான்
என்ன தலைலே ஆசிரியைா? உங்கலை நீங்கபை
பார்த்துக்தகாள்ளுங்கள். இல்ைாவிடில் திருப்பி
அனுப்பிவிடுபவன்’ என்பார்.

அன்று முழுக்க அகல்யா அவனுடன் வாய் திைந்து பப வில்லை.

வாய் மூடி இருக்க கண்கைால் பபசியபடிபய இருந்தாள். இைவு
லேயைலையில் ஒருவரும் இல்ைாத பநைத்தில் ைகசியோகச்
ந்தித்துக்தகாண்டார்கள். ஏபதா அவலனச் சிலையில் இருந்து
மீட்டவள்பபாை ஆபவ ோக அலணத்தாள்.

''என்லன இறுக்கிப்பிடி'' என்ைாள். ''இது பபாதாது. அம்லப எய்வதற்கு முன் வில்லை இறுக்கிப்
பிடிப்பார்கபை, அப்படி!'' என்ைாள்.

''இது என்ன திபைதாயுகோ... ைாேன் வில் பிடிப்பதுபபாை பிடிப்பதற்கு? துப்பாக்கி

பிடிப்பதுபபாை பிடிக்கட்டுோ?''

''ேக்கு... ேக்கு. ஒரு பலழய பாடலில் 'வில்ைக விைலின் தபாருந்தி..!’ என்று வரும். வில்லைப்
பிடிப்பதுபபாை காதலிலய இறுக்கி அலணத்தானாம்.''

''இலத எப்பப் படிச் னீர். ஓ..! ஒருக்கா படிச் ா ேைக்க ோட்டீர்'' என்ைான்.

தேல்லியத் தூவானத்தில் நலனவதுபபாை சிை தநாடிகள் இருவரும் பைவ ோக

அனுபவித்தார்கள். ஏபதா பப ப்பபானவன் வாயில் விைலை லவத்து மூடினாள். பின்னர் அபத
வாயில் முத்தம் பதித்தாள்.

''என்ன த ய்கிறீர்?!'' என்று பதறினான் நிஷாந்.

''உதட்லட அைக்கிபைன்'' என்ைாள் ர்வ ாதாைணோக.

தேல்லிய குைலில் ''த ட்லட முலைக்காத சிறுபகாழிச் சூப்புடன், முட்லடப் தபாரியலும் முழு
வாத்தும் பவண்டும் தபண்பண'' என்ைான்.
அவள் சிரித்துக்தகாண்பட அவனுலடய தநஞ்சில் லகலவத்து முழுப் பைத்துடன் தள்ளினாள்.
அவன் அபத இடத்தில் நின்ைான்.

நிஷாந்துக்கு ஒரு புதுக் கவலை உண்டானது. ஏதென்ட் வரும் ஒவ்தவாரு முலையும் அவர்
ஏதாவது தகட்ட த ய்தி தகாண்டுவருவாபைா என்று பயந்தான். அகல்யா வந்த பின்னர்
அவனுக்குப் பயணம் என்ைாபை க ப்பாகிவிட்டது. ஒருபவலை அவலைத் தனியாக அனுப்பி,
அவலன பவறு குழுவுடன் அனுப்பிவிடுவாபைா. அவருலடய மூலை எப்படி பவலை த ய்கிைது
என்பலத ஒருவரும் கண்டுபிடிக்க முடியாது. திடீதைன்று ஒருவலைத் தனியாக அனுப்புவார்.
அடுத்து ஒரு கூட்டம் பபாகும். த ால்ைபவ முடியாது. குதிலை ஆட்டுவதுபபாை தலைலய
இைண்டு பக்கமும் ஆட்டியபடி இருந்த ஏசுைா ாலவ, மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு தனிபய அனுப்பி
அவன் ைண்டன் பபாய்ச் ப ர்ந்துவிட்டான். ''ஒருபவலை அவர்கலைத் தனித்தனியாகப் பிரித்து
அனுப்பினால் என்ன த ய்வது?'' என்று அவளிடபே ஆபைா லன பகட்டான்.

''அப்படி ஏதென்ட் ஒரு திட்டம் தகாண்டுவந்தால் ேறுத்துவிட பவண்டியதுதான். நாங்கள்

இைண்டு பபரும் இனிபேல் ஒன்ைாகபவ பயணம் த ய்யபவண்டும்'' என்ைாள்.

''நீர் பபாகபவண்டியது தெர்ேனி. உேக்கு அங்பக அண்ணா இருக்கிைார். நான் பபாகபவண்டியது

கனடா. இது எப்படி ரிப்பட்டு வரும்?'' என்ைான்.

''ஏன் கனடாவுக்குப் பபாகிறீர்கள்?''

''ஏன் பபாகிபைனா? கனடா சும்ோதாபன இருக்கு. உைகத்தில் இைண்டாவது தபரிய பத ம். அந்த
நாடு, என் வைலவப் பார்த்துக்தகாண்டு இருக்கிைது.''

அவள் சிரித்தாள், ''கனடாவுக்குப் பபானாலும் நீங்கள் அங்பக அகதிதான். தெர்ேனிக்குப்

பபானால், நானும் அங்பக அகதிதான். ஏபதா ஒரு நாட்டிபை நிைந்தை உரிலே கிலடக்கட்டும்.
பிைகு பார்க்கைாம். எங்கள் எதிர்காைத்லத நாங்கள்தான் உண்டாக்க பவண்டும். இன்தனாருத்தர்
அலேத்துத் தைபவண்டும் என்று எதிர்பார்க்கக் கூடாது.''

''உேக்கு தெர்ேனியில் அண்ணா இருக்கிைார். எனக்கு ஒருவரும் இல்லைபய.''

''நான் இருக்கிபைபன. அது பபாதாதா? ஒரு

விஞ்ஞானி என்ன த ான்னார் ததரியுோ? 'பூமி
ததாடங்கிய நாளில் இருந்து இன்று வலை பிைந்து
இைந்துபபான ேனிதர்களின் எண்ணிக்லக,
இன்று பூமியில் இருக்கும் ேனிதர்கலைவிடக்
குலைவு’ என்று. இன்லைய ெனத்ததாலக
ஏைக்குலைய 5.7 பில்லியன் ேக்கள். அத்தலன
னங்கள் பூமியில் இருக்கிைார்கள். அவர்கள்
எல்பைாருக்கும் ஒரு வாழ்வு வாய்த்திருக்கிைது. எங்களுக்கு ேட்டும் கிலடக்காதா?''

நிஷாந் அவளுடன் தெர்ேனி த ல்ை முடிதவடுத்தான்.

ஏதென்ட் எச் ரிக்லகயானவர். நஞ்ல க் குடிக்கும் முன்னர் பபாத்தலில் முடிவு பததிலயச்

ரிபார்ப்பவர். அதிகாலை அவர் வந்தபபாது நிஷாந் உஷாைானான். பைாட்லடக் கடக்கும் முன்னர்
இைண்டு பக்கமும் பார்ப்பதுபபாை அங்கும் இங்கும் பார்த்தார். ஒன்றுபே பப வில்லை.
நிஷாந்துக்கு ேனம் படபடதவன்ைது. எதற்காக இப்படித் தயங்குகிைார் என்று எண்ணியபடி,
''என்ன?'' என்ைான். ''ஒரு பாலத திைந்து இருக்கிைது. நாலு பபர் ேட்டுபே பபாகைாம். எல்லைக்
காவல்காைனுக்குக் காசு கட்டியிருக்கிைது. ஆனால், உடபன கிைம்ப பவண்டும். ஈஸ்வைநாதனும்
அவர் ேலனவியும் பபாகைாம். ேற்ை இைண்டு பபர் யார் என்று தீர்ோனிக்க பவண்டும்'' என்ைார்.

நிஷாந்துக்கு உள்ளுக்குள் படபடத்தது.

ஏதென்ட் தபரிதாக பயாசிக்கவில்லை. ''ஈஸ்வைநாதன் குடும்பத்துடன் நிஷாந்தும் அகல்யாவும்

ப ர்ந்துதகாள்ைைாம்'' என்ைார்.

நிஷாந்துக்கு உள்ளுக்குள் தபரிய நிம்ேதி பைவ, அப்பபாது லவைவநாதன் எங்கிருந்பதா தன்

தலைேயிலை இைண்டு லககைால் இைண்டு பக்கமும் இழுத்துக்தகாண்டு அங்பக வந்தார்.
தன்லனயும் அனுப்பச் த ான்னார். ஏதென்ட் தனக்கு யாலை, எங்பக, எப்பபாது
அனுப்பபவண்டும் என்பது ததரியும் என்று த ான்னார். அவனுக்கு முகம் ரியில்லை.
அகல்யாவுக்கு இது ஒன்றும் ததரியாது. வயிற்றிபை தூங்கிக்தகாண்டு இருந்தாள். ஏதென்ட்டின்
த்தம் பகட்டு வயிற்றிபை ஊன்றி எழும்பி அலைக்கு தவளிபய வந்தாள். ஆனால், ஒரு பிைச்லன
இருந்தது. அவளுக்கு அவள் அண்ணன் அனுப்புவதாகச் த ான்ன 400 டாைர் இன்னும் வந்து
ப ைவில்லை. ஓைோக நின்றுதகாண்டிருந்த லவைவநாதன் சிரித்தார்!

- கடவுள் கத ப்பொர்...
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 10
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

ரஷ்ய தமொழி பத்திரமொக உள்ளே இருந் து.

''நாலு பேருக்கு கதவு திறந்திருக்கிறது'' என்று ச ான்ன ஏசென்ட், நிஷாந்துடன் அகல்யா

ப ர்ந்துசகாள்ளலாம் என்று அறிவித்தார். ஆனால், நேர் ஒருவருக்கு 400 டாலர் பதவவ.
நிஷாந்துக்கும் அகல்யாவுக்கும் இவடயில் 400 டாலர் இருந்தது. அகல்யா நிஷாந்துடன்
ச ல்வவத விரும்ோத வவரவநாதன், தன்வன அனுப்புமாறு ஆயத்தமாகி நின்றுசகாண்டிருந்தார்.
தவிப்புடன் வகவயப் பிவ ந்த அகல்யா, வகக்கடிகாரத்துக்கு வவத்திருந்த 100 டாலவர
ஏசென்டிடம் சகாடுத்தாள். மீதி 300 டாலவர செர்மனி போய்ச் ப ர்ந்ததும் அனுப்புவதாகச்
ச ான்னபோது ஏசென்ட் ஏற்கவில்வல. அவள் முகம் சுருங்கிப்போனது. வவரவநாதனின்
புன்னவக இன்னும் பிரகா ம் ஆனது. ட்சடன்று முடிசவடுத்தான் நிஷாந். அவனுவடய
ேணத்தில் இருந்து 300 டாலர் கட்டினான். அவள் நன்றி ச ால்லாமல், அவனுக்கு மட்டுபம
அர்த்தம் புரியும் ஒரு ரகசியப் ோர்வவ ோர்த்தாள்.

ரயில் ேயணத்தில், அகல்யா முதல் தடவவயாக தன் தாயின் கவதவயச் ச ான்னாள். ''அவர், சின்ன
முதலாளி ஒருவரிடம் பவவல ோர்த்தார். சின்ன முதலாளி சகாடூரமானவர். என் அம்மா
பவவலக்குப் போகும்போது அழுதுசகாண்டு போவார். திரும்பும்போது இன்னும் கூடுதலாக
அழுதுசகாண்டு திரும்புவார். ஒரு வார்த்வத அவர் உரக்கப் பேசியது இல்வல. அன்வேச்
ச லுத்துவதுதான் அவர் பவவல. நான் சேரியவள் ஆனதும், அம்மாவவ எப்ேடிசயல்லாம்
ந்பதாஷமாக வவத்துக்சகாள்ள பவண்டும் என்று, கற்ேவன ச ய்பவன். ஒருநாள், நான் தவரயில்
உட்கார்ந்து ேடித்துக்சகாண்டிருந்பதன். அம்மா என்வனச் சுற்றிக் கூட்டிக்சகாண்டு வந்தார்.
ேடிப்பு குழம்பிவிடும் என்று என்வன எழுப்ேவில்வல... அதுதான் அம்மா. எப்போது அவவர
நிவனத்தாலும், அவர் துவடப்ேத்பதாடு நிற்கும் காட்சிதான் நிவனவுக்கு வரும். அப்போது நான்
ேள்ளி மாணவி. ஒருநாள் அதிகாவல, உவடந்த சீப்பு ஒன்வற எடுத்து அம்மா என் தவலமயிவர
வாரிவிட்டார். என் தவலவயத் தடவிவிட்டு பயாசித்தார். அவர் இதற்கு முன்னர் அப்ேடிச்
ச ய்தது இல்வல. அன்று சவளிபய போனவர், திரும்பி வரபவ இல்வல. இன்று வவர அவர்
உயிபராடு இருக்கிறாரா... இல்வலயா என்ேது சதரியாது!''

மதியச் ாப்ோடு ஈஸ்வரநாதன் வாங்கித் தந்தார். சராட்டியும் வாவழப்ேழமும். ''அடுத்த ாப்ோடு

ஸ்பலாபவாக்கியாவில்'' என்று ச ால்லி, சேரிய ேற்களால் சிரித்தார். நிஷாந், ''உக்வரன்
சிவறயில்கூட இருக்கலாம்'' என்று ச ான்னான். அவர்கபளாடு ஒரு ரஷ்ய இளம் தம்ேதியும்
ேயணம் ச ய்தார்கள். அந்தப் சேண் வகயுவறவய அகற்றாமல் ஏபதா
ாப்பிட்டுக்சகாண்டிருந்தாள். சவண்சணய்க் கட்டியின் மணம், மறுேடியும் அவர்களுக்குப்
ேசிவயக் கிளப்பியது. அவள் அகல்யாவவப் ோர்த்துப் பேசினாள். ஒரு நிமிடம் அவள் பேசிய
பின்னர்தான் அது ஆங்கிலம் என்று அகல்யாவுக்குப் புரிந்தது. அகல்யா, ரஷ்ய சமாழியில் ேதில்
ச ான்னாள். அவர்களுக்கு ஆறு வயதில் ஒரு வேயனும், இரண்டு வயதில் ஒரு சேண்
குழந்வதயும் இருந்தனர். வேயன், ேயணம் முழுக்க இருக்வகயில் அவ யாமல் அமர்ந்து,
ப ாவியத் சகாடிவயச் ச ங்குத்தாகக் வகயில் பிடித்தேடி வந்தான். சிவப்புச் சீவலயில்
அரிவாளும் சுத்தியலும் உள்ள சகாடி. அந்தக் சகாடி மவறந்து, பவறு சகாடி வந்தது அவனுக்குத்
சதரியாது. சேண் குழந்வதயின் கன்னங்கள்
இரண்டு ேக்கங்களிலும் சிவப்ோகி ஒரு
ேழம்போல சதாங்கின. அகல்யா அந்தக்
குழந்வதவயத் தூக்கிவவத்து, அதன்
கன்னத்வதத் தடவிப் ோர்த்தாள். அவ்வளவு
சிவப்வே அவள் ோர்த்தது இல்வல. இவள் பே
அதுவும் ஏபதா ேதில் ச ான்னது.

முக்கச்சீபவா வந்ததும் ரயில் ேரேரப்ோனது. எல்வலக் காவல்காரர்கள் தடதடசவன்று ரயில்

சேட்டிகளுக்குள் ஏறினார்கள். அவர்களுவடய உயரமும், ாம்ேல் நிற சீருவடயும், பூட்ஸ்
கால்களும், த்தமும் ோர்த்தவுடபனபய ேயத்வத விவளவித்தன. அவர்களுவடய முகங்கள்
ஒவ்சவான்றும் வீங்கிப்போனதுபோல மினுமினுத்தன. நிஷாந், குழந்வதவயத் திருப்பிக்
சகாடுக்கச் ச ான்னான். மாறாக அவள் குழந்வதவய இறுக்கி அவணத்துக்சகாண்டாள். எல்வலக்
காவல்காரர்கள் முதலில் ரஷ்யக் குடும்ேத்துடன் ஏபதா பே , அவர்கள் ேதில் ச ான்னார்கள்.
அகல்யாவிடமும் அவதபய பகட்க அவள் அபத சமாழியில் ஏபதா ச ான்னாள். ஈஸ்வரநாதன்
உளறினார். அவவரயும் மவனவிவயயும் இறக்கினார்கள். நிஷாந்துவடய மூச்சு ஒன்று
நீளமாகவும், ஒன்று கட்வடயாகவும் வந்தது. இதயம் சநஞ்சுக்கூட்வடவிட்டு சவளிபய வந்து
அடித்தது. அவர்கள் அவனிடம் ஒரு பகள்விகூடக் பகட்காமல் காலவரப் பிடித்து இழுத்து
சவளிபய தள்ளினார்கள். மூன்று வருடங்களாகப் ேடித்த ரஷ்ய சமாழியில், ஒரு ச ால்கூட
சவளிபய வரவில்வல. அத்தவன வார்த்வதகளும் ேத்திரமாக உள்பளபய இருந்தன.

அந்த ரயிலில் இருந்து 20 பேர் இறக்கப்ேட்டார்கள். இவன் அகல்யாவவபய திவகப்புடன்

ோர்த்துக்சகாண்டு நின்றான். அவள் இவவனப் ோர்க்கவில்வல. ரயில் புறப்ேட்டபோது
''அகல்யா... அகல்யா...'' என்று கத்தினான். அவள் திரும்ேபவ இல்வல. ரஷ்யத் தம்ேதியிடம்
ஏபதா சிரித்துப் பேசிக்சகாண்டிருந்தாள். காவலர்கள் அடித்தபோசதல்லாம் இவன் ''அகல்யா...''
என்று கத்தினான். அவர்கள் இவன் வலியில் தன் தாய்சமாழியில் ஏபதா பிதற்றுகிறான் என்று
நிவனத்தனர்.
நான்கு நாட்கள் சிவறயில் வவத்து வி ாரவண ச ய்தார்கள். அடித்து
உவதத்தார்கள். காசுகவளப் ேறித்தார்கள். சீனி போடாத பதநீர்
வாங்கித் தந்தார்கள். ஈஸ்வரநாதன் ச ான்னதுபோல அடுத்த
ாப்ோடு ஸ்பலாபவாக்கியாவில் நிகழவில்வல.

ேவழயேடி எட்டாம் மாடிக்குத் திரும்பியபோது ஏசென்ட்,

எல்வலக் காவலர்கள் தன்னிடம் ேணம் ேறித்துக்சகாண்டு
ஏமாற்றிவிட்டதாகச் ச ால்லிப் புலம்பினார். ஏசென்ட், தன்வன
இவர்கள் பதற்றபவண்டும் என எதிர்ோர்த்தார். ''இனிபமல்
கஷ்டம்தான். எல்லாப் ோவதகளும் இறுகிவிட்டன'' என்றார்.
நிஷாந் நிவனத்தான், மனிதர் இன்னும் சகாஞ் ம் காசு
எதிர்ோர்க்கிறார் என்று. அது அப்ேடிபய ஆயிற்று.

ஒரு வாரம் கழித்து, அகல்யா செர்மனி போய்ச் ப ர்ந்துவிட்டதாக

ஏசென்ட் ச ான்னார். அவளிடம் இருந்து ஒரு சடலிபோன்
அவழப்பு வரும் என நிஷாந் காத்திருந்தான். வரவில்வல. நீண்ட
கடிதம் ஒன்று வரும் என்று எதிர்ோர்த்தான். அதுவும் வரவில்வல.
மூன்று மாதங்களாக அவன் மனம் ேட்ட ோட்வடச் ச ால்லி
முடியாது. எதற்காக அப்ேடிச் ச ய்தாள்... திட்டமிட்டுச் ச ய்தாளா?
ஓரிபயான் நட் த்திரக் கூட்டத்துக்குள் வவத்து அது ாட்சியாக என்
வகவயப் பிடித்தாபள. 'வால்சவள்ளிபோல பவகமாக வருபவன்’
என்று அடிக்கடி ச ால்வாபள. அபத பவகத்தில்
மறந்துவிட்டாபளா?’

ஒருநாள் ஏசென்ட் அவவனப் ோர்த்துச் சிரித்துக்சகாண்டு வந்தார்.

உடபனபய அவளிடம் இருந்து ஏபதா நல்ல ப தி வந்திருக்கிறது
என்று சதரிந்தது. இவபன முந்திக்சகாண்டு ''ஏதாவது தகவல்
வந்ததா?'' என்று பகட்டான். அவர் ''இல்வல'' என்றார். ''உன்
ேணத்வத அவள் அனுப்பிவிட்டாள். இங்பக வந்த ஓர் ஆள் மூலம் சகாடுத்து அனுப்பி உன்னிடம்
ப ர்க்கச் ச ால்லியிருக் கிறாள். நீ அவ ரத்துக்குக் சகாடுத்த ேணத்வத, அவள் மறக்கவில்வல.
மிக பநர்வமயானவள்'' என்று ச ால்லி, 300 டாலவர அவன் வகயில் தந்தார். மறுேடியும்
பகட்டான், ''கடிதம் வரவில்வலயா?'' அவர் 'இல்வல’ என்று தவலயாட்டினார். உடபனபய
அவனுக்குத் சதரிந்தது... அவள் காசு அனுப்ேவில்வல, தன் கணக்வகத் தீர்த்துவிட்டாள்!

அகல்யாபவாடு ஒன்றாக 9-ம் மாடிக்கு ரஷ்ய சமாழி கற்கப்போன நாட்கவள நிவனத்துப்

ோர்த்தான் நிஷாந். அவன் வாழ்க்வகயில் மிக மகிழ்ச்சியான காலம் அது. ாப்ோட்வடப் ேற்றி
கவவலப்ேட வில்வல; தூங்குவவதப் ேற்றி கவவலப்ேட வில்வல; எப்போது, எங்பக புறப்ேடப்
போகிபறாம் என்ற கவவல இல்வல. மூவள முழுக்க அகல்யா மட்டும்தான். 'ஒருக்கா ேடிச் ா
மறக்க மாட்படன்’ - எத்தவன தரம் ச ால்லியிருக்கிறாள். ேழகியவத, பேசியவத, பகட்டவத...
மறந்துவிட்டாளா? அவ்வளவு சுலேமாக என்வன அவளால் எப்ேடி மறக்க முடிந்தது? அவள்
வகயிபல கட்டியிருக்கும் பராமன் எழுத்துக் வகக்கடிகாரம் ஒவ்சவாரு ச கண்டாக
எண்ணும்போதுகூட, என் எண்ணம் வராதா? ஆச் ர்யம்தான். கவவலயான பநரங்களில் அவள்
அடிக்கடி ச ய்வதுபோல தனக்குத்தாபன சமல்லிய குரலில் 'அகல்யா... அகல்யா...’ என்று
ச ால்லிப் ோர்த்தான். அது அவன் காதுகளுக்கு 'அகவ்யா... அகவ்யா...’ என்று பகட்டது. மூன்று
மாதங்களாக அவனால் அந்தத் துக்கத்தில் இருந்து மீள முடியவில்வல. தனிவமயில்
இருக்கும்போது தன் துயவரச் ச ாற்களாக மாற்றுவான். அப்ேடியும் அவன் துக்கம் மிஞ்சிவிடும்.
'சூரிய உதயம் இன்று எத்தவன மணிக்கு?’ என்று ஒவ்சவாரு நாளும் அவள் பகட்ோள். அந்தத்
தகவவல வவத்து என்ன ச ய்வாள்? அவனால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்வல. மர்மமானவள். ஒரு
கடிதம் போட்டிருந்தாலும் சகாஞ் ம் ஆறுதலாக இருந்திருக்கும். நடித்தாளா? அதற்கு என்ன
அவசியம்? அந்தத் துபராகத்வத அவனால் மறக்க முடியவில்வல. குறுந்சதாவக, ஓரியன்
நட் த்திரக் கூட்டம், ரிக்பவதம் என்று எல்லாம் பேசினாள். பின்னர் 'மறக்க முடியாதவள்’
அவவன மறந்துவிட்டாள்.

மொசதாருோகன் என்கிற புதிய ஏசென்ட், அவர்கவள இப்போது ோரம் எடுத்திருந்தார்.

ஏசென்ட்கள் அடிக்கடி மாறுவது அவனுக்குப் ேழக்கமாகிவிட்டது. ''இன்சனாரு கூட்டம்
அகதிகளும் வர இருப்ேதால் பவறு வீடு ோர்க்க பவண்டும்'' என்று ச ான்னார். ''மாடிவீடு வ தி
இல்வல. இரண்டு அவற உள்ள தனி வீடு பதவவ'' என்றார். ஆனால், ஒன்றும் நடக்கவில்வல.
இவர் வந்த பின்னர் சடலிபோன் அவழப்புகள் அடிக்கடி வந்தன. இவருக்கு உலகம் முழுக்கத்
சதாடர்பு இருந்தது. அசமரிக்கா, கனடா, ஐபராப்ோ, ஆஸ்திபரலியா, இந்தியா, இலங்வகயில்
இருந்சதல்லாம் கூப்பிடுவார்கள். இவரும் நீண்ட பநரம் பேசுவார். எந்தவிதக் கட்டுப்ோடும்
கிவடயாது. இவதப் ோர்த்துவிட்டு அகதிகளும் பேசினார்கள். ஏசென்ட் ஒன்வறயும்
கண்டுசகாள்ளவில்வல.

ஒரு நாள் இரவு 10 மணி இருக்கும். எல்பலாரும் ேடுப்ேதற்குத் தயாராகிக்சகாண்டு இருந்தனர்.

அந்தச் மயம் மாசதாருோகன் அவ ரமாக வந்து உடபனபய புறப்ேடச் ச ான்னார். ''எங்பக...
எங்பக?'' என்று அவனவரும் ஆவபலாடு பகட்டார்கள். அதற்கு ேதில் ''புறப்ேடு... புறப்ேடு..!''
என்று இருந்தது. என்னபவா ஏபதா என்ற திடுக்கிடலுடன் அவனவரும் கிளம்ேத்
சதாடங்கினார்கள்!

- கடவுள் கவதப்ோர்...
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 11
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

நீல உ டுகள்

தங்கள் தங்கள் துணிமணிகளை எடுத்து சூட்ககஸிலும், பிைாஸ்டிக் ளைகளிலும் நிரப்பினார்கள்.

கதாய்த்துக் காயப்கைாட்டு ஈரமாகக்கிடந்த உடுப்புகளையும் அப்ைடிகய எடுத்து அளடத்தார்கள்.
சளமயல் சாமான்களை ஒருவர் பைட்டியில் அடுக்கினார். எல்லாம் கண கேரத்தில்
பரடியாகிவிட்டது. அத்தளன ோள் ஆளச ஆளசயாகக் களதத்த பதாளலகைசிளய அளனவரும்
ஏக்கமுடன் ைார்த்துவிட்டு ஒவ்பவாருவராக பவளிகயறினார்கள்.

வரிளசயாக எல்கலாரும் கராட்டிகல கைாக, மாபதாருைாகன் பின்னால் பதாடர்ந்தார். சிறிது

தூரத்தில் ஒரு வாகனம் நின்றது. அதிகல ஆட்களை அளடத்துக்பகாண்டு அவர் ைார்த்துளவத்த
தனி வீட்டுக்கு அளைத்துப் கைானார். நிஷாந்துக்கு சந்கதகம் வந்தது. வீட்டுக்கார அம்மாவுக்கு
ஒரு வார்த்ளத பசால்லாமல் புறப்ைட்டது அநியாயம் என்று ைட்டது. மாபதாருைாகனிடம்
தனிளமயில் என்னபவன்று விசாரித்தான். கமளடயில் ரகசியம் கைசுவதுகைால பசான்னார்.
''படலிகைான் பில் 2,000 டாலர். வீட்டுக்கார மனுஷி அளதக் கட்டச் பசால்லிக் ககட்கும் முன்
ஓடிவிடுவதுதான் புத்தி'' என்றார். நிஷாந்துக்கு இந்தச் பசய்ளக அருவருப்ைாக இருந்தது.
இப்ைடிபயல்லாம் ஒருவளர ஏமாற்ற முடியுமா? 'ச்கச’ என்று மனம் அசூளயப்ைட்டது.

ரஷ்ய பமாழி கற்க, தான் கைாய்வந்த மகிழ்ச்சிகரமான ோட்களை எண்ணிப் ைார்த்தான்.

கிறிஸ்துமஸ் பைருோளுக்கு 12 வளகயான உணவுப்பைாருட்களை அந்த வீட்டுக்கார அம்மா
அனுப்பியளதயும், சந்திரா மாமி ஆளசகயாடு உண்டளதயும் நிளனத்தான். அவர் பசான்ன
களதகளையும், ட்பராய்கா ேடனத்ளதயும் நிளனவுகூர்ந்தகைாது அவன் மனது
பவறுத்துப்கைானது. எப்ைடியான ஆட்கள் எல்லாம் தன் ைாளதயில் குறுக்கிடுகிறார்கள் என்று
எண்ணியகைாது பவட்கமாக இருந்தது. அந்த மனுஷியின் சீவியம் இவர்கள் பகாடுக்கும்
வாடளகப் ைணத்தில்தான் ஓடியது. 'துகராகம்... துகராகம்’ என்று முணுமுணுப்ைளதத் தவிர,
அவனால் கவறு ஒன்றும் பசய்ய முடியவில்ளல.

புதிதாகப் கைானதும் ைளைய வீடுதான். ஒதுக்குப்புறத்தில் இருந்தது. மரங்களும், பசடிகளும்,

புல்தளரயும் ஒரு கிராமத்ளத நிளனவுைடுத்தின. பைரிய கட்டடம் ஒன்று ைக்கத்தில்
எழும்பிக்பகாண்டிருந்ததால், ைகல் கேரத்தில் கவளலயாட்களின் சத்தம் ககட்கும். இரவு
கேரத்தில் இரவுப் ைறளவகளின் ஒலி ககட்கும். ஒன்றிரண்டு கவளலயாட்கள் இரவு கேரத்தில்
பவளிச்ச ஆளடகளை அணிந்துபகாண்டு கவறு பமாழியில் கைசியைடி காவல் காப்ைார்கள்.
ைளைய வீடு, சிளறச்சாளலகைால இருந்தது. இங்கக கிராமத்துச் சூழ்நிளலயில் சுதந்திரமாக
மூச்சுவிட முடிந்தது. நிப்ைர் ேதியின் ஒரு கிளை மிக சமீைத்தில் ஓடியது. அதன் சத்தம்
ககட்கும்கைாது எல்லாம் மனது அளமதி அளடந்தது. அகல்யா இருந்திருந்தால், இந்த இடம்
அவளுக்கு எத்தளன சந்கதாஷத்ளதத் தந்திருக்கும். பமன்மயிர் கமலங்கிளயக் பகாஞ்சம் தைர்த்தி
கதகதப்ைான அவள் கழுத்தில் முத்தமிடும் ஞாைகம் வந்தது. பின்னர் அந்த எண்ணத்ளதத் தூரத்
தள்ளினான்.

புது வீட்டுக்கு கமலும் ஆறு கைளர மாபதாரு ைாகன் அளைத்துவந்தார். இப்கைாது எண்ணிக்ளக
14 ஆக உயர்ந்துவிட்டது. புதிதாக வந்தவர்களில் ககயார் என்ைவர் அகதி அல்ல; அவர்
ஏபென்டின் உதவியாைர் என்று பசான்னார்கள். மற்றவர்களைப் ைார்த்தால், அகதிகள் கைாலகவ
இல்ளல. முரட்டுத்தனமாக இருந்தனர். எங்கக கைாகிகறாம்... எங்ககயிருந்து வருகிகறாம் என்று
ஒருவித கவளலயும் இல்ளல. அங்கக நிரந்தரமாகக் குடியிருக்க வந்தவர்கள்கைாலகவ
காணப்ைட்டனர். 3 வயதுப் பைண் குைந்ளத ஒன்றும் இருந்தது. அதன் தாயாருக்கு 40 வயது
இருக்கும். இந்தக் கூட்டத்ளத எப்ைடி எங்கக மாபதாருைாகன் கசகரித்தார் என்ைதுதான்
ஆச்சர்யமான விஷயம்.

அவர்கள் வந்து இறங்கிய 24 மணி கேரத்துக்குள்

அந்த இடத்துக்குத் தளலவராக தன்ளன
நியமித்துக்பகாண்டார் ஒருவர். அவர் பையர்
புஷ்ைோதன். 'சவுதியில் இருந்தவர்’ என்று
மற்றவர்கள் ரகசியக் குரலில்
கைசிக்பகாண்டார்கள். எந்த கேரமும் ஆைத்ளத
வரவளைக்கக்கூடியவர். ைளைய கால கால்ைந்தாட்ட வீரர். ஏகசக்ராதிைதிகைால பசருக்காக
ேடப்ைார். மாபதாருைாகன்கூட அவர் வழியில் குறுக்கிட மாட்டார். சாம்ைல் கிண்ணத்ளத
வயிற்றிகல ளவத்துப் ைடுத்துக்பகாண்டு, அளத எப்ைடியும் நிளறத்துவிட கவண்டும்
என்ைதுகைால மார்ல்பைகரா சிகபரட் பிடிப்ைார். கரடி பியர்தான் அங்கக ஆக மலிவு;
குடித்தவுடன் பவறிக்கத் பதாடங்கும். அது இல்லாமல் அவருளடய ோள் முடிவுக்கு வராது.
ஒருோள் நிஷாந்திடம் ''ோன் வீர ளசவ கவைாைர்'' என்றார்.

நிஷாந் ''அப்ைடிபயன்றால் என்ன?'' என்றான் பவகுளியாக.

''என் ஊரில் வந்து என்னுளடய பிரதாைத்ளதக் ககட்க கவணும். ோன் கராட்டிகல

ேடந்துகைானால், ஒரு ையல் முன்னுக்கு வர மாட்டான்.''

இரண்டு பைண்கள் சளமயல் பசய்தார்கள். அவர்கள் ஊளரவிட்டு

அகதிகைாகப் புறப்ைட்டாலும் சளமயலும் அவர்களுடகனகய கிைம்பி வந்துவிட்டது.
ஒருவர் சும்மா மாமி; மற்றவர் சீப்பு மாமி. அவர் முடியில் ஒரு சீப்பு எப்ைவும் வாரப்கைாகும்
அளடயாைமாககவா, வாரி முடித்த அளடயாைமாககவா குத்தப்ைட்டிருக்கும். ககயார்தான்
அன்ளறய சளமயல் என்ன என்ைளதத் தீர்மானிப்ைார். சந்ளதக்குப் கைாய் சாமான்
வாங்கிவருவதும் அவர்தான். கணக்கு எழுதிளவக்க கவண்டும் என்ைதால், ளகயில் எப்கைாதும்
ஒரு பைன்சில் இருக்கும். புஷ்ைோதன் ேன்றாகச் சாப்பிடுவார். அவருக்கு வளக வளகயான
இளறச்சி, விதம் விதமாகச் சளமக்க கவண்டும். ககயாளர அவருக்குப் பிடிக்காது. அவர்
ஏபென்டிடம், 'காசு வாங்கிக்பகாண்டு மலிவான சாமான் வாங்கி ஏமாற்றுகிறார்’ என்று குற்றம்
சாட்டுவார். ககயார் அதிகம் கைச மாட்டார். ஆனால், புஷ்ைோதன் நீண்ட வளசமாரிளய
முடிவுக்குக் பகாண்டுவரும்கைாது, கமளசயின் அடிளய இறுக்கிப் பிடித்துக்பகாண்டு
ேறுக்பகன்று ஏதாவது பசால்லி அவளரச் சீண்டிவிடுவார். புஷ்ைோதன் மறுைடியும் ஆரம்பிப்ைார்.
அவர் நிறுத்துவது என்றால் பியர் முடிய கவண்டும் அல்லது வளசச் பசாற்கள் முடிய கவண்டும்!

ஒருோள் காலர் மடிந்த ைழுப்பு நிற அங்கிளய

மாட்டிக்பகாண்டு பவளிகயகைான ககயார்,
அவசரமாக ஓடி வந்தார். ''நிப்ைர் ஆற்றின்
கிளையில் மட்டி மீன் கிளடக்கிறது'' என்றார்.
முதலில் ைாய்ந்து ஓடியது புஷ்ைோதன்தான்.
அன்று முழுக்க ஆற்றிகல மட்டி பிடித்தார்கள்.
ககாளடக் காலத் பதாடக்கத்தில் மட்டி கும்ைல்
கும்ைலாக கல்லிகல ஒட்டிக்பகாண்டு கிடக்கும்.
புஷ்ைோதனுக்கு மட்டி என்றால் உயிர். அடுத்து
வந்த 10 ோட்களுக்கு வீட்டிகல மட்டி
சளமயல்தான். புஷ்ைோதன் தளலளமயில்
அதிகாளல பதாடங்கி மாளல வளர ஆற்றிகல
கணுக்கால் தண்ணீரில் நின்று மட்டி
கசகரித்தார்கள். இரண்டு பைண்களும் மட்டி
சளதளயக் கிைப்பி விதவிதமாகச் சளமத்தார்கள்.
ஒரு ோள் குைம்பு, இன்பனாரு ோள் பிரட்டல்,
இன்பனாரு ோள் வறுவல் என்று அவர்கள்
புத்திக்கு எட்டிய மாதிரி முழு சளமயல்
திறளமளயயும் ைாவித்தார்கள். புஷ்ைோதன்
பசான்னதுகைால கத்திரிக்காயுடன் கசர்த்துச்
சளமத்தகைாது, இன்னும் திறமாக வந்தது.
சரிைாதிளய அவர் சாப்பிட்டார். இந்தக்
காலங்களில் ஒகரபயாரு சின்னப் பிரச்ளனதான்.
மட்டிக் கறி நீலமாக இருந்தது. சாப்பிட்டவர்கள்
உதடுகளும் நீல நிறத்துக்கு மாறின. பைண்கள்
ைாடுதான் கமாசம். எந்தவிதமான உதட்டுச் சாயம் பூசியும் ஒரு வாரத்துக்கு அளசக்க முடியாமல்
அவர்கள் நீல உதடுகளுடன் காட்சி தந்தனர். இரண்டு பைண்களும் நீல உதடுகளுடன் ஒருோள்
மட்டிளயக் பகாதிக்களவத்தார்கள். அது வாய் திறந்தவுடன் கத்தியால் பிைந்து சளதளய எடுத்து,
சட்டியில் கைாட்டார்கள்.

இளதகய ைார்த்துக்பகாண்டிருந்த நிஷாந்துக்கு அகல்யாவின் நிளனப்பு வந்தது. காம இச்ளச

அதிகமாகி அவளனத் தாறுமாற பசய்தது; மனம் ஏங்கியது. என்றும் இல்லாத மாதிரி உடம்பு
தகித்தது. ைல வாரங்கைாக அவள் நிளனப்கை இல்ளல. திடீபரன்று ஏன் இப்ைடித் பதாந்தரவு
பசய்கிறது? 'உன்ளன கவண்டாம் என்று கைானவளை ஏன் நிளனக்கிறாய்?’ என்று மனதிடம்
ககட்டான். அவனுக்குப் புரியவில்ளல. எப்ைடியும் அவளுடன் கைச கவண்டும் என்று
கதான்றியது. ஏபென்ளடத் கதடிப் கைாய் பகஞ்சினான். அவர் தனக்கு பதாளலகைசி எண்
பதரியாது என்று பசான்னார். அன்று முழுக்க அவன் கைய் பிடித்தவன்கைால அளலந்தான்.
இன்பனாரு பைரிய பிரச்ளன முளைத்தகைாதுதான் நிஷாந்தால் அவளை மறக்க முடிந்தது. அதற்கு
கண் திறந்தைடி ேடுவில் கிடந்த ஒரு மீன்தான் காரணம்.

பிரான்ஸில் இருந்து வந்த ஏபென்ட் ஒருவர், தமிழ் வீடிகயா ககசட் பகாண்டுவந்திருந்தார்.

இப்ைடியான ோட்களில் பகாண்டாட்டம்தான். காளலயில் பதாடங்கினால் இரவு வளர ைல
தடளவ, ஒகர ககசட்ளடப் கைாட்டுப் ைார்ப்ைார்கள். அன்று கிளடத்தது ரகுவரன், கரவதி,
கார்த்திக் ேடித்து ைல ோட்கள் பவற்றிகரமாக ஓடிய 'பதாட்டாச்சிணுங்கி’ திளரப்ைடம். அந்தப்
ைடத்ளதப் ைாராட்டி எழுதாத ைத்திரிளகககை கிளடயாது. கடிதங்களிலும் படலிகைான்
கைச்சிலும் அதுைற்றி ைலரும் பசால்லியிருந்தார்கள்.

முதல் தரம், எல்கலாரும் ஒன்றாக உட்கார்ந்து ைடத்ளதப் ைார்த்தார்கள். ரகுவரனுளடய ேடிப்ளை

ஆண்களும் பைண்களும் சிலாகித்துப் கைசிக்பகாண்டிருந்தகைாகத, மரணம் தன் ையணத்ளதத்
பதாடங்கிவிட்டது. இரண்டாம் தடளவ ைடத்ளதப் கைாட்டகைாது, ககயார் மார்க்பகட்டுக்குப்
கைானார். அவர் திரும்பி வந்ததும் ைடம் ைார்த்துக்பகாண்டிருந்த புஷ்ைோதன் எழுந்து, சளமயல்
கட்டுக்கு ஓடினார். அவர் என்ன வாங்கிவந்தார் என ஆராய்வதுதான் கோக்கம். குளுப்யா மீளன,
ககயார் வாங்கி வந்திருந்தார். அது பவள்ளிகைால மினுங்கும் மலிவு மீன்; ைச்ளசத் தண்ணீர்கைால
இருக்கும். ஊறுகாய்க்கு அல்லது புளககைாடுவதற்கு ஏற்றது. புஷ்ைோதனுக்குப் பிடித்தது
விளலகூடிய மக்கபரல் மீன். சளமயல் அளறயில் சண்ளட சத்தம் ககட்கத் பதாடங்கியது. ''நீ
மலிவான மீன் வாங்கிப்கைாட்டு காசு விளையாடுறாய்'' - ககயாரின் தளல ஆளமயின்
தளலகைால ஆடிக்பகாண்டிருக்கும். அவர் ஆகமாதிக்கிறாரா மறுக்கிறாரா என்ைளதக்
கண்டுபிடிக்க முடியாது.

''இது என்ன க ாட்டல் என்று நிளனத்தீரா? அகதிகளுக்கு இது காணும்'' - ககயார் பைன்சிளல
உயரத் தூக்கிப் பிடித்துக்பகாண்டு கத்தினார். இப்ைடி ஆரம்பித்த சண்ளட நீண்டது. ஒரு சமயத்தில்
பவறிபகாண்ட ககாைத்தில் பகாந்தளித்த புஷ்ைோதன், மீன் பவட்டுவதற்காக ளவத்திருந்த
கத்திளய எடுத்து ககயாரின் அடிவயிற்றில் ஓங்கிக் குத்தினார். அளனவரும் அதிர்ந்துகைாய்ப்
ைார்த்தனர்!

- கடவுள் கத ப்பொர்...
கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 12
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

வீர தெவ வவளொளர்

அந்தச் சம்பவத்தத அங்கே யாருகே எதிர்பார்க்ேவில்தை. மீன் வவட்ட தவத்திருந்த ேத்திதய

உருவிய புஷ்பநாதன், கேயாரின் அடிவயிற்றில் குத்தி இறக்கினார். தனக்கு என்ன நடந்தது
என்பதத உணரும் முன்னகே, கேயார் அைறிச் சரிந்து விழுந்தார். கூடத்தில் வீடிகயா
பார்த்துக்வோண்டிருந்தவர்ேள் அதத நிறுத்திவிட்டு, ஓடிவந்து அவர்ேதைச் சூழ்ந்துவோண்டனர்.

'நல்ைாய் இறந்துவிட்டாோ?’ என்று வதாட்டுப் பார்த்த பின்னர் புஷ்பநாதன் நடுங்ேத்

வதாடங்கினார். வபண்ேள் ஓவவன அழுதனர். ோவதாருபாேன், வசய்தி கேட்டு ஓடிவந்தார்.
கபாலீஸ் வந்தால் அத்ததன கபதேயும் பிடித்து உததத்து, நாடு ேடத்திவிடுவார்ேள். துணிச்சைான
மூன்று கபதே தன்னுடன் தவத்துக்வோண்டு, மீதிப் கபதே தற்ோலிேோே இன்வனாரு
ஏவென்டின் வீட்டுக்கு ோற்றினார். ேஷ்யக் வோள்தைக்ோேர்ேள் வந்து வோதை
வசய்துவிட்டார்ேள் என்று, வழக்தே கொடிக்ே அவர் முடிவுவசய்தார். ஆனால், முன் ேட்டடத்தில்
கவதை வசய்தவர்ேள் எப்படிகயா அறிவித்து, கபாலீஸ் வந்துவிட்டது. தேேள் பின்னால்
விைங்கிடப்பட்ட நிதையில், ததையிகை பிைாஸ்டிக் தபேதைக் ேவிழ்த்து, அதனவதேயும்
வாேனத்தில் ஏற்றிக்வோண்டுவசன்றார்ேள். ஒரு விசாேதணயும் இல்தை. எல்கைாதேயும்
அடித்தார்ேள். நிஷாந் தனக்குத் வதரிந்த ேஷ்ய வோழியில், 'புஷ்பநாதன்தான் வோதை வசய்தார்’
என்பததச் வசால்ை, அவரும் ஒப்புக்வோண்டார். வழக்தே அப்படிகய பதிந்தவர்ேள், மீண்டும்
ோறி ோறி கவேம் குதறயாேல் அடிக்ேத் வதாடங்கினார்ேள். நிஷாந் வசான்னான்...
'குற்றவாளிதயப் பிடித்துவிட்டீர்ேகை... பிறகு எங்ேதை ஏன் அடிக்கிறீர்ேள்?’ அதுவும் சரிதான்
என்று அடிதய நிறுத்தினார்ேள்.
வோதைோேதன உடகன தேதுவசய்தவர்ேள், பிணத்தத வவகுகநேம் ேழித்துதான் வந்து
எடுத்துப்கபானார்ேள். கேயார், வபன்சிதைப் பிடித்தபடிகய கிடந்தார். அவருதடய பழுப்பு
கேைங்கி ேதிதேயில் வதாங்கியது. மூன்று வயதுக் குழந்தத ோத்திேம் கேயாரின் பிணத்ததப்
பார்த்துவிட்டு, 'மூக்கிகை இருந்து சிவப்பு நிறப் புழு வருது’ என்று வசான்னது. அந்தக் குழந்தத
ேத்தத்ததப் பார்த்தது கிதடயாது; அதற்கு அப்படி தமிழில் ஒரு வார்த்தத இருப்பதும் வதரியாது.

வோதை நடந்த அதறகபாைகவா, ஒரு பிணம் கிடந்த இடம்கபாைகவா அது கதான்றவில்தை.

ேற்றவர்ேள் கபாலீஸ் அடியில்பட்ட ோயங்ேளுக்கு ேருந்து கபாட்டுக்வோண்டு, மீதிப் படத்ததப்
பார்த்து முடித்தார்ேள். ேகுவேன் நின்ற கதாேதணயும், கபசியதும், ததைமுடிதயக் தேேளினால்
கோதியதும் எல்ைாம் அப்படிகய புஷ்பநாதன்தான். வாயிகை உணவு இருக்கும்கபாகத அதத
கேலும் திறந்து, ேட்டி இதறச்சிதய அவர் திணித்தது நிதனவுக்கு வந்தது. இேண்டு வபண்ேளும்
சண்தடக்குக் ோேணோன மீதனச் சதேத்தார்ேள். அத்துடன் கோதுதே ோ புட்டு.
எல்கைாருக்குகே நல்ை பசி. அததச் சாப்பிட்டகபாது நிஷாந் மிே ருசியாே இருந்ததத
உணர்ந்தான். அதத உண்பதற்கு சந்ததயில் கபாய் மீன் வாங்கிவந்தவரும் இல்தை; அந்த மீன்
ருசி இல்தை என்று சண்தட பிடித்தவரும் இல்தை. அந்த நாள் 9 ஏப்ேல், 1996. ேற்ற எல்ைா
நாட்ேதையும்கபாை ஒருவித அவசேமும் இல்ைாேல் சாதாேணோன முடிதவ அதடந்தது.

நிஷாந், இப்படி வோதைோேர்ேள், கசாம்கபறிேள், குடிோேர்ேள் ேத்தியில் தான்

ோட்டிக்வோண்டதத நிதனத்து வருந்தினான். பை நாட்ேளுக்குப் பின்னர், அவன்
அண்ணன்கபாை ேருதும் அம்பிோபதி ோஸ்ேதே கபானில் அதழத்து, தன் நிதைதேதயச்
வசால்லித் துக்ேப்பட்டான். அவர் வசான்னார். 'நிஷாந்... இதிகை புதுதே ஒன்றும் இல்தை.
உம்கோடு இருப்பவர்ேள் எல்கைாருகே நல்ைவர்ேள். ஒருவன் ஏதழயாே இருக்ேைாம்; புேழ்
இல்ைாேல் இருக்ேைாம்; படிப்பு இல்ைாேல் இருக்ேைாம்; உற்றார் உறவினர், நண்பர் இல்ைாேல்
இருக்ேைாம்... ஆனால், நாடு இல்ைாேல் இருப்பது வோடூேோனது. அது ஒருவருக்குக்
கிதடக்ேக்கூடிய ஆே கோசோன தண்டதன. அவர்ேள் அப்படிப் பிறக்ேவில்தை,
இைங்தேதயவிட்டுப் புறப்பட்டகபாது அப்படி இருக்ேவில்தை. சந்தர்ப்ப சூழ்நிதை
அவர்ேதை ோற்றிவிட்டது. நீர் உதவி வசய்வதத நிறுத்த கவண்டாம். இன்வனாரு வேழுகுத்
திரிதயப் பற்றதவக்கும் வேழுகுத் திரி ஒன்தறயுகே இழப்பது இல்தை. எப்படியும் சீக்கிேத்தில்
அங்கேயிருந்து புறப்பட்டுவிடும். அல்ைாவிட்டால், நீரும் அப்படிகய ஆகிப் கபாேைாம்!’

பிோன்ஸில் இருந்து வந்த ஏவென்டினால்

நிஷாந்துக்கு ஒரு நன்தே ஏற்பட்டது.
நிேப்பப்படாத ோணவ விசா ோர்டுேதை
அச்சடித்துக் வோண்டுவந்திருந்தார். ோணவ
விசா தயாரிப்பதில் நிஷாந் பயிற்சி வபற்றான்.
ஒரு ோணவ விசாவுக்கு, நிஷாந் 10 டாைர்ேள்
சன்ோனம் வாங்கினான். வாேத்தில் ஐந்து, ஆறு
ோணவ விசா தயாரித்து விற்றான். இைங்தே
ோணவர்ேள்கபாை ஆஃப்ோனிஸ்தான் ேற்றும்
குர்டிய ோணவர்ேளுக்கும் விசா
கததவப்பட்டது. சிை வாேங்ேளில் 10 விசாக்ேள்
தயாரித்தான். இந்த நாட்ேளில் தான் ஓர் அேதி,
இன்வனாரு நாட்டுக்குப் கபாவதற்கு அங்கே
தங்கியிருக்கிகறாம் என்பதத ேறந்தான்.

ஒருநாள் எவருக்கும் வசால்ைாேல் பதழய

இடத்ததப் பார்ப்பதற்குப் புறப்பட்டான். 8-வது
ோடியில் புதிதாே யாகோ குடியிருந்தார்ேள். 9-ம்
ோடிக்குப் கபாய் ேணி அடித்ததும் வீட்டுக்ோே ேனுஷி ேததவத் திறந்தார். அவதனக் ேண்டதும்
ேட்டிப்பிடித்து அழுதார். அந்த முதிய ேண்ேளில் நீர் வடிவதத அவனால் பார்க்ே முடியவில்தை.
'ேன்னியுங்ேள்... ேன்னியுங்ேள்’ என்று பைமுதற வசான்னான். அவர் வசான்னதில் பாதி
அவனுக்குப் புரியவில்தை. தன் வசாந்த உதழப்பில் வோண்டுவந்த 200 டாைதேக் வோடுத்தான்.
மீதிக் ோதச ஏவென்ட் எப்படியும் வோடுப்பார். அவர் வோடுக்ோவிட்டால், தான் வோடுப்பது
உறுதி என்று கூறி விதடவபற்றான். இந்த நல்ை உள்ைத்தத இத்ததன வோடூேோேத் தண்டித்த
ோவதாருபாேதன, அவனால் ேன்னிக்ேகவ முடியவில்தை.

புஷ்பநாதனின் வழக்கு எட்டு ோதங்ேள் இழுத்தடித்தது. தற்ோப்புக்ோேக் ேத்தியால் குத்தினான்

என்பதுதான் வாதம். கேயார் தாக்ே வந்தகபாது தன்தனக் ோப்பாற்றிக்வோள்வதற்ோேக் ேத்தியால்
குத்திவிட்டான். நீதியேசர் ஏழு வருடங்ேள் ேடுங்ோவல் தண்டதன என்று தீர்ப்பு வழங்கினார்.
புஷ்பநாதன் தப்பிவிடைாம் என்றுதான் நம்பினார். தீர்ப்பு வாசிக்ேப்பட்டதும் திறந்து தவத்த
புத்தேம்கபாை, வாதய ஆவவன்று தவத்துக்வோண்டு சிறிது கநேம் நின்றார். அந்நிய கதசத்தில்
ஒரு குற்றவாளியாே சிதறத்தண்டதன அனுபவிப்பது மிேக் வோடுதேயானது. அந்தக் ேணம்
அவர் ேனது தன் வபற்கறாதே நிச்சயோே நிதனத்திருக்கும். ததை குனிந்தவாறு எததகயா
சிந்தித்தபடி நின்றார்.

தீர்ப்பு வாசேம் 12 பக்ேங்ேள் ேஷ்ய வோழியில் இருந்தது. அவற்தற வாசித்துப் புரிந்துவோண்டு,

புஷ்பநாதன் தேவயாப்பம் இட்டால்தான் தீர்ப்பு வசல்லுபடி ஆகும். வோழிவபயர்க்கும் வபண்,
ேஷ்ய வோழியில் இருந்து ஆங்கிைத்துக்கு ோற்றி வார்த்தத வார்த்ததயாேச் வசால்ை, நிஷாந்
தமிழிகை எழுதி புஷ்பநாதனின் தேவயழுத்ததப் வபற்றுக்வோடுத்தான். தே கபாடும் ேஷ்யப்
கபனாதவ வைது தேயில் தூக்கிப் பிடித்து வநடுகநேம் கயாசித்த பின்னர் குனிந்து, 'ேதிேகவலு
புஸ்பநாதன்’ என்று தேவயழுத்திட்டார். அந்த கநேம் அவதேப் பார்த்தகபாது நிஷாந்துக்குப்
பாவோே இருந்தது.

வழக்கு நதடவபற்ற எட்டு ோதங்ேளில்

சிதறயில் இருந்த புஷ்பநாதன் ோறிவிட்டார்.
வேலிந்து எலும்புேள் வதரிந்தன. அவதேப்
பார்க்ே வந்தது நிஷாந் ேட்டும்தான். அவதேச்
சுற்றி கவறு தேதிேள் வநருக்கி நின்றனர். அவர்
தும்மினால் அவருதடய முழங்தேேள் நாலு
கபதே இடிக்கும். சிதறயில் வோடுக்கும் உணவு
பற்றி யாரிடம் முதறப்பாடு வசய்வாகோ... வதரியாது. புஷ்பநாதன் ஒரு புதேப்படத்தத எடுத்துக்
ோட்டினார். ேஞ்சள் விளிம்பு பதழய படம். மூன்று வயதுச் சிறுமி ஒருத்தி கேேோதவப் பார்த்து
அழோேச் சிரித்தபடி நின்றாள். 'ஆர்?’ என்று கேட்டான் நிஷாந். 'என்னுதடய ேேள்’ என்றார்.
நிஷாந்துக்கு வியப்பாே இருந்தது. அது பற்றி அவர் கபசியகத இல்தை. ேசங்கிப்கபான
ோகிதத்தில் ஏகதா எழுதி அவனிடம் வோடுத்தார். அதில் சவூதி முேவரி இருந்தது.

''என் ேேள் இங்கேதான் இருக்கிறாள். ஓர் உதவி வசய்யும். அவளுக்கு கிட்ோட் சாக்கைட்
பிடிக்கும். வாங்கி, இந்த முேவரிக்கு அனுப்ப முடியுோ?''

''சவூதியில் இது கிதடக்ோதா?''

''நிதறயக் கிதடக்கும். அப்பாவிடம் இருந்து பார்சல் கபானால், ேகிழ்ச்சியில் துள்ளுவாள்''

என்றார் புஷ்பநாதன்.

''இந்தப் படம் எப்கபாது எடுத்தது?''

''20 வருடங்ேளுக்கு முன்பு.''

மொவதாருபாேன், புஷ்பநாததன எட்டியும் பார்க்ேவில்தை. அதற்குப் பின்னர் புஷ்பநாதனுக்கு

என்ன ஆனது? வவளிகய வந்தாோ? இப்கபாது உயிருடன் இருக்கிறாோ? என்ன வசய்கிறார்? எந்த
விவேமும் நிஷாந்திடம் கிதடயாது. யாழ்ப்பாணத்தில் பிறந்து, சவூதியால் நாடு ேடத்தப்பட்டு,
உக்தேன் சிதறயில் நாட்ேதைக் ேழித்த ேதடசி வீே தசவ கவைாைர், அவர் ஒருவோேத்தான்
இருக்கும்.

ோவதாருபாேன் முதல் நாள் வசான்னதத நிதனத்து நிஷாந் சிரித்தான். 'ஒரு ஏவென்ட் என்ன
வசய்தாவது அேதிேதைக் ேதேக்குக் வோண்டுகபாய்ச் கசர்ப்பார். சிை கநேங்ேளில் உண்தேகூடச்
வசால்ைகவண்டி வேைாம்’! ஆனால், இது சிரிக்ேகவண்டிய கநேம் அல்ை. சமீப ோைங்ேளில்
அதிர்ச்சியூட்டும் தேவல்ேள் பற்றி கேள்விப்பட்டான். அதவ வதந்தியாேவும் இருக்ேைாம். அவன்
வாழ்ந்த பகுதிேளில் அநாதத முதியவர்ேள் வபருகிவிட்டார்ேள். அவர்ேள் பிச்தச எடுத்து
சீவித்தார்ேள். நூற்றுக்ேணக்ோன வதரு நாய்ேளும் பாதசாரிேதைக் ேடித்தபடி அதைந்தன.
இேண்டு பிேச்தனேதையும் தீர்ப்பதற்கு ஓர் உபாயம்
வசய்திருக்கிறார்ேள் என்று கேள்விப்பட்டான். வதரு
நாய்ேதைக் வோன்று அந்த இதறச்சிதய
முதியவர்ேளுக்கு இைவசோே வழங்குவது. நாய்ேள்
ஒழிந்துகபாகும், முதியவர்ேளும் ோப்பாற்றப்படுவர்.
இததக் கேட்டகபாகத நிஷாந்துக்கு திகில் பிடித்தது.

அம்ோ எழுதும் ேடிதங்ேளில் கபாததப் வபாருள் பற்றி

அடிக்ேடி எழுதுவார். 'எச்சரிக்தேயாே இரு ேேகன!’
என்று ேடிதத்தத முடிப்பார். அவன் முன்பு இருந்த
வதாடர்ோடிக் ேட்டடத்தில் நடந்த பிேச்தன
நிதனவுக்கு வந்தது. அநாததக் கிழவர்ேளும்,
கபாததப் வபாருள் அடிதேேளும் ோடிக் ேட்டடத்தின்
படிக்ேட்டுக் கிடங்கில் அனுேதியின்றி இேவுேளில்
வந்து தங்கிவிடுவார்ேள். தூங்குவதற்கு இதடஞ்சல்
என்பதால், விைக்குேதை ேல் எறிந்து உதடப்பார்ேள்.
ோதையில் ோவல்ோேன் வந்து அவர்ேதைத் துேத்தும்
வதேக்கும் கபாே ோட்டார்ேள்.

இவற்தற கயாசித்தகபாது இனி என்னவவல்ைாம்

நடக்ேப்கபாகிறகதா என்ற அச்சம் பிடித்தது.
ோவதாருபாேகனா ஸ்கைாவாக்கியா பாதத வழியாே வெர்ேனிக்கு அதழத்துப்கபாகும் ஒரு
வபரிய திட்டத்தத உருவாக்கினார். 13 கபர் வோண்ட ஒரு குழுதவ நாடுேடத்த ஏற்பாடுேள்
நடந்தன. வபரிய குழுவாேப் கபாகும் வபரிய திட்டம் கதால்வி அதடவது வழக்ேம். ஆனால்,
எல்தைக்ோவலில் ஆட்ேதை ஒழுங்கு வசய்திருப்பதாே இவர் வசான்னார். அப்படி ஏற்பாடு
வசய்தாலும் குழு கபாய் இறங்கும் கநேம் அவர்ேள் பணியில் இருப்பார்ேள் என்பது நிச்சயம்
அல்ை. அவர்ேள் சுற்றுமுதறயில் பணி வசய்பவர்ேள். கவறு வழி இல்ைாததால், நிஷாந்தும்
அந்தக் குழுவில் கசர்ந்துவோண்டான்.

நிஷாந் ோணவ விசா தயாரிப்பதில் புேழ்வபற்றுவிட்டதால், பை ஏவென்ட்ேள் அவனுக்கு

நண்பர்ேள் ஆயினர். அதிகை ஒருவர் தன் பயண அனுேதிப் பத்திேத்தத, 500 டாைருக்கு
அவனுக்கு இேவல் தந்தார். ேடவுச்சீட்டு இல்ைாத அேதிக்கு, அேசாங்ேம் வோடுக்கும் பத்திேம்
இது. இதத தவத்துக்வோண்டு அவன் எங்கே கவண்டுோனாலும் பயணம் வசய்யைாம்; வசாந்த
நாட்டுக்கு ேட்டும் கபாே முடியாது. பயண அனுேதிப் பத்திேத்தில் உள்ை படத்தத ேட்டும், தன்
படோே ோற்ற கவண்டும். அததச் வசய்துதருவதற்கும் பை நிபுணர்ேள் அங்கே இருந்தார்ேள்.
வெர்ேனி கபாய்ச் கசர்ந்ததும் பத்திேத்தத ஏவென்ட்டுக்குத் திருப்பி விடகவண்டும் என்பதுதான்
ஒப்பந்தம்.

ரயில் கபாய்க்வோண்டிருந்தது. ேயிலில் ஏறியதுகே இதற்ோேக் ோத்திருந்ததுகபாை ஈஸ்வேநாதன்

ேக்ேவேல் ேருவாடு வாங்கிச் சாப்பிடத் வதாடங்கினார். ேற்றவர்ேளும் வாங்கிச் சாப்பிட்டார்ேள்.
ேயில் முழுக்ே ேருவாடு ேணந்தது. நிஷாந் சிதறயில் இருக்கும் புஷ்பநாததன நிதனத்தான். அவர்
ேணக்கு இல்ைாேல் ேக்ேவேல் ேருவாடுேதைச் சாப்பிடுவார். 23 வயது ேேதை இன்னும்
சிறுமியாே நிதனத்து, அவளுக்கு சாக்கைட் வாங்கி அனுப்பும்படி தன்னிடம் வசான்னதத
நிதனத்தான்.

முக்ேச்சீகவா ஸ்கடஷன் வநருங்ே வநருங்ே நிஷாந்துக்கு உள்ளுக்குள் உதறத் வதாடங்கியது.

அங்கேதான் அவன் ஏற்வேனகவ பிடிபட்டிருக்கிறான். அங்கேதான் அேல்யா அவதன
குப்தபவயன உதாசீனப்படுத்தினாள். அவதன உததத்துப் புேட்டி அடித்தவர்ேள் அவதன
ஞாபேம் தவத்திருக்ேைாம். ேயில் நிதையம் வநருங்ே வநருங்ே, நிஷாந்துக்கு நடுக்ேம் எடுத்தது!
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 13
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

இரவுக்குப் பின்னொல்

முக்கச்சீவ ோ ரயில் நிலையம் ரு தற்குள் நிஷோந்துக்கு கோய்ச்சல் பிடித்துவிடும்வ ோை இருந்தது.

இந்தக் கண்டத்லதக் கடந்தோல் எப் டியும் ஸ்வைோவ ோக்கியோவில் இருந்து சசக் நோட்டுக்குள்
நுலைந்து, அங்கிருந்து செர்மனி வ ோய்ச் வசர்ந்துவிடைோம். அ னுடன் டித்த லைய நண் ன்
அங்வக இருக்கிறோன். ஒருகோைத்தில் மிக அன்னிவயோன்னியமோகப் ைகிய ன். ஏசென்ட் ஒரு ர்,
அ னுலடய சடலிவ ோன் நம் லரக் சகோடுத்திருந்தோர். ''நண் ோ ோ... உனக்கோக
செர்மோனியர்களின் எச்சில் தட்டுகள் கழுவு தற்கோகக் கோத்துக்சகோண்டிருக்கின்றன'' என்றோன்.
அ ன் மோறவில்லை. அவத வ டிக்லகக்கோரன்தோன்.

முக்கச்சீவ ோ ந்ததும் கும் லில் இருந்து பிரிந்து தூரப்வ ோய் நின்றுவிட்டோன் நிஷோந்.
இ னுலடய யணப் த்திரத்லத வமவைோட்டமோகப் ோர்ல யிட்ட அதிகோரி ஒன்றுவம
சசோல்ைவில்லை. ஆச்சர்யமோக இருந்தது. பிடரி சும்மோதோன் இருந்தது, அதிவை லக
ல க்கவில்லை. மற்ற ர்களின் ஆ ணங்கலை ஆரோயத் சதோடங்கினோர். அ ன் குழுவில் ந்த
மீதி 12 அகதிகலையும் பிடித்து இறக்கினோர். நிஷோந் அந்தக் குழுல ச் வசர்ந்த ன் என் து,
அதிகோரியின் மூலைக்கு எட்டவ இல்லை. ரயில் புறப் ட்டவ ோது 'நிஷோந்...’ என்று கத்தி,
ஈஸ் ரநோதன் லகலயக் கோட்டினோர். இ ன் திரும்பியும் ோர்க்கவில்லை.

ஸ்வைோவ ோக்கியோவில் இருந்து செர்மனிக்குக் சகோண்டுவ ோ தற்கு தரகர்கள் இருந்தோர்கள்.

செர்மனி ந்ததும் சத்யலன சடலிவ ோனில் அலைத்தோன். அ ன் ரோவிட்டோல் என்ன சசய் து
என்று ஒரு கணம் நிலனத்தவ ோது, திகில் பிடித்தது. ஆனோல், சத்யன் ோடிக்சகோண்வட ந்தோன்.
''நீ வமற்குக்கு ந்துவிட்டோய்... வமற்குக்கு ந்துவிட்டோய். சுதந்திரப் றல !'' என்று
கட்டிப்பிடித்தோன்.

ெத்யனிடம் ஏரோைமோன கலதகள் இருந்தன. ஒடுக்கமோன அலறயிவை அ ன் டுக்லகயில்

டுத்திருந்தோன். நிைத்திவை சமத்லதவ ோன்ற ஒன்றில் நிஷோந் டுத்திருந்தோன். அந்த
சமத்லதயில் அதற்கு முன்னர் ஒரு குதிலர டுத்து இன்புற்றிருக்கவ ண்டும். அப் டி
கட்டிதிட்டியோக இருந்தது. ஆனோல், அ ன் முலறப் ோடு சசய்யப்வ ோ து இல்லை. திடீசரன
டுக்லகயில் இருந்து எழுந்து உட்கோர்ந்த சத்யன், ''உனக்கு ரஷ்ய அதி ர் குருவஷவின் கலத
சதரியுமோ?'' என்று வகட்டோன். நிஷோந் ''சதரியோது'' என்றதும், கலதலயச் சசோல்ைோமவை சிரிக்க
ஆரம்பித்தோன். ''எனக்குச் சசோன்னோல்தோவன நோனும் சிரிக்கைோம்'' என்றோன் நிஷோந். இதுதோன்
சத்யன். ைோ ண்யோல ப் வ ோை, ஒரு நலகச்சுல லயச் சசோல்லும் முன்னர், தோவன ரசித்து தோவன
சிரிக்க ஆரம்பித்துவிடு ோன்.

''ஒருநோள் கோலை, சூரியலனப் ோர்த்து குருவஷவ் 'கோலை ணக்கம்’ என்றோர். சூரியனும் 'கோலை
ணக்கம் அதி வர’ என்றது. மதியம் மறு டியும் குருவஷவ் 'மதிய ணக்கம் சூரியவன’ என்றோர்.
சூரியனும் 'மதிய ணக்கம் அதி வர’ என்றது. மோலையோனதும் குருவஷவ் சிரித்த டி, 'மோலை
ணக்கம்’ என்றோர். 'இைவு புடிச்ச வன, நோன் வமற்குக்கு ந்துவிட்வடன்’ என்றதோம் சூரியன்.''
கீவை டுத்திருந்த நிஷோந்லத கோைோல் உலதத்து, ''நண் வன, நீ வமற்குக்கு ந்துவிட்டோய்.
மறக்கோவத!'' என்று சிரித்தோன்.
சத்யனுக்கு ஓர் உண கத்தில் வகோப்ல கழுவும் வ லை. அ னுலடய அகதி விண்ணப் ம்
நிரோகரிக்கப் ட்ட பின்னர் அப்பீல் ண்ணியிருந்தோன். ஆனோல், முகத்தில் ஒரு க லையும்
கிலடயோது. அ ன் சசோல் ோன்... 'நண் வன, மகிழ்ச்சியோன விஷயங்கலை இன்வற சசய்வ ோம்.
மற்ற ற்லற நோலை சசய்யைோம். ஏசனன்றோல், நோலை என்ன நடக்கும் என்று யோருக்கும்
சதரியோது!’

நிஷோந்துக்கும் அவத உண கத்தில் வ லை வதடித் தந்தோன். சத்யனுக்கு ஒரு கோதலி இருந்தோள்.

துருக்கியப் ச ண்; ச யர் சமீரோ. அ ளும் அங்வகதோன் வகோப்ல கழுவினோள். உண கத்தில்
சோப் ோட்டுக்குப் ஞ்சம் இல்லை. இரவு வ லை முடிந்ததும் சத்யனும் நிஷோந்தும் 10 மணிக்கு
வீடு ந்துவசர் ோர்கள். ஸ் தரிப்பு, மோதோ வகோயிலின் முன் இருந்தது. 'இலத ஞோ கத்தில் ல ’
என்று சத்யன் சசோல் ோன். ஏசனன்றோல், எல்ைோ ஸ் தரிப்பு நிலையங்களும் ஒவர மோதிரி
இருந்தன. மறு டியும் அடுத்த நோள் கோலை 7 மணிக்கு வ லைக்குப் புறப் ட வ ண்டும்.

முதல் தடல நிஷோந் வ லைசசய்து, அதற்குப் ணமும் கிலடத்தது. அ ன் மகிழ்ச்சியோக

இருந்தோன். ஒவரசயோரு குலறதோன். அ னிடம் ஆ ணம் இல்லை. யணப் த்திரத்லத
சசோந்தக்கோரருக்குத் திருப்பி அனுப்பிவிட்டோன். வ ோலீஸ் பிடித்தோல் அ லனச் சிலறயில்
ல ப் ோர்கள் அல்ைது நோடு கடத்து ோர்கள்.

ெத்யனின் துருக்கியக் கோதலி, அ ர்களின் அலறக்கு ஞோயிற்றுக்கிைலமகளில் ரு ோள்.

அ ளுலடய கூந்தல்வ ோை கருலமயோன ஒன்லற நிஷோந் கண்டது இல்லை. எந்த
சிலகயைங்கோரியின் உதவியும் இன்றி தோனோகவ சுருண்ட வகசம். நீைமோன கோம்பின் வமல்
நிற்கும் ட்யூலிப் பூப்வ ோை அ ள் தலை கழுத்தின் வமல் து ளும். எந்த வநரமும் கண்கள் ஈரமோக
இருக்கும். சிரிக்கும்வ ோதுகூட ஈரமோகப் ை ைக்கும். சமீரோ சின்னச் சின்னப் ச ோய்கலை
உடவன நம்பிவிடு ோள். ச ரிய ச ரிய உண்லமகலை நம் மோட்டோள். சத்யன் சசோல் ோன்...
'எங்களுலடயது ஏலைக் கிரோமம். இரவு வநரத்தில் மின்மினிப்பூச்சிகலை வ ோத்தலில் அலடத்து
விைக்கோக ோவிப்வ ோம்’ நம்பிவிடு ோள். 'திமிங்கைம், குட்டிக்குக் கடலின் அடியில் இருந்து
ோலைச் சீறி அடிக்கும். ோல் ச ளிவய ரும்வ ோது குட்டி ோலயத் திறந்து ஏந்திக் குடிக்கும்’.
சமீரோ நம் மோட்டோள்.
திடீசரன்று ஏதோ து துருக்கிய உணவு சலமப் ோள். அவநகமோக அது 'வகோர் ோ சூப்’ ோக
இருக்கும். தக்கோளியும் ருப்பும் கைந்தது. மிக முக்கியமோன கூட்டுப்ச ோருள் தனக்குக்
கிலடக்கவில்லை என்று துக்கப் டு ோள். 'அது என்ன?’ என்று வகட்டோல், 'ஆட்டு நோக்கு’
என் ோள். சத்யன் 'அது ர ோயில்லை. சகோஞ்ச நோலைக்கு ஆடு வ சட்டும்’ என் ோன்.
சோப்பிட்டுவிட்டு ச ளிவய வ ோ ோர்கள்.

சத்யனும் அ ளும் வ சு லதப் ோர்க்க

சுல யோக இருக்கும். செர்மன் சமோழி,
துருக்கிய சமோழி, ஆங்கிைம் எல்ைோம்
கைந்திருக்கும். 'எப் டிப் வ சுகிறோய்?’ என்று
நிஷோந் வகட்டோன். 'கோதலுக்கு சமோழி வதல
இல்லை, மூடவன!’ என் ோள். 'ச ண்களின் மன
ஆைத்லத கண்டுபிடிக்க முடியோது. அ ர்கள்
ஏமோற்று ோர்கள். உன் கோதலின் ரகசியம் என்ன?’
என்று வகட்டோள். சத்யன் சசோன்னோன், 'சிம்பிள்.
உன் கோதலி அழுதோல், அழுலக முடியும் லர
க்கத்தில் இரு. எழுந்து வ ோனோல், கோதலும்
வ ோய்விடும்.’

சமீரோ சூப் சசய் லத மன்னித்துவிடைோம்.

ஆனோல், சிை சமயங்களில் மதிய உணவு சசய்ய
ஆரம்பித்துவிடு ோள். எந்த உணவு சசய்தோலும்
கோைோன் முக்கியம். அந்தக் கூட்டுப்ச ோருள்
இல்ைோமல், அ ைோல் சலமக்க முடியோது.
கோைோன் வசர்க்க வ ண்டோம் என்று நிஷோந்
சகஞ்சு ோன். உக்லரனில் ை அகதிகள் நச்சுக்
கோைோன் சோப்பிட்டு இறந்திருக்கிறோர்கள். அ ள்
வகட்க மோட்டோள். பிடி ோதமோக சலமப் ோள்.
''கோைோன் ற்றிய கலத உனக்குத் சதரியுமோ?''
என்று வகட்டுவிட்டு, சத்யன் சிரிக்கத்
சதோடங்கினோன்.

''சரி சரி சசோல்லு... ஆனோல், சிரிக்கோவத.''

''ஒருநோள், கல்ைலறயில் ச ண் ஒருத்தி

உட்கோர்ந்து நீண்ட வநரம்
அழுதுசகோண்டிருந்தோள். 'சோப்பிட்டிருக்கைோவம.
நோன் சசோன்வனவன சோப்பிட்டிருக்கைோவம’ என்று அரற்றினோள்.

மயோனக் கோ ல்கோரன் ந்து, 'அம்மோ, இ ர் ட்டினிகிடந்து இறந்துவ ோனோரோ?’ என்று

வகட்டோன்.

அதற்குப் ச ண், 'இல்லை. இ ர் என் ஐந்தோ து கண ர். இப் டி அநியோயமோக இறந்துவ ோனோர்’
என்றோள்.

'எப் டி இறந்துவ ோனோர்?’

'மண்லட நோன்கோக உலடந்து இறந்தோர்.’

'உங்கள் முதல் கண ர் எப் டி இறந்தோர்?’

'அ ர் நச்சுக் கோைோன் சோப்பிட்டு இறந்து வ ோனோர்.’

'இரண்டோ து கண ர்?’

'அ ரும் நச்சுக் கோைோன் சோப்பிட்டு இறந்துவ ோனோர்.’

'மூன்றோ து கண ர்?’

'இது என்ன? அ ரும்தோன்.’

'நோன்கோ து கண ர்?’

'எத்தலன தரம் சசோல் து. அ ரும்தோன்.’

'உங்கள் ஐந்தோ து கண ர்?’

'நோன் சசோன்வனவன. கோைோன் சோப்பிட மறுத்தோர். அதுதோன் நோன் சுத்தியைோல் மண்லடயில்

அடித்வதன். ஒவர அடிதோன். நோன்கோக உலடந்துவ ோனது!’

நிஷோந், சத்யனுடன் வசர்ந்து விழுந்து விழுந்து சிரித்தோன். சமீரோ சிரிக்கவில்லை. அன்லறய

உணவில் நிலறய கோைோன்கலை அள்ளிப்வ ோட்டு ழிதீர்த்துக்சகோண்டோள்.

தன் தங்லகலய ரயில் ஏற்ற சமீரோ வ ோனோள். அ ளுக்குத் துலணயோக சத்யன் வ ோனோன்.
அ னுக்குத் துலணயோக நிஷோந் வ ோனோன். சமீரோவும் தங்லகயும் துருக்கிய சமோழியில்
வ சிய டிவய முன்னோல் நடந்தோர்கள். அ ர்கள் இப் டி துருக்கிய சமோழியில் வ சு து
சத்யனுக்குப் பிடிக்கவில்லை. உரத்த குரலில் நிஷோந்திடம் சசோன்னோன். ''துருக்கியக் கோதலியின்
கலத உனக்குத் சதரியுமோ?''

நிஷோந், ''இல்லைவய'' என்றோன்.

முன்னோவை நடந்த ச ண்கள் வ ச்லச நிறுத்திவிட்டு உன்னிப் ோகக் வகட் து சதரிந்தது.

''துருக்கிய ச ண் ஒருத்தி, செர்மன்கோரலனக் கோதலித்தோள். இரு ரும் இரவு வநரங்களில்

ச ளிவய வ ோய் உைோத்து ோர்கள். ஒருநோள் செர்மன்கோரன் கோதலியிடம் வகட்டோன்...
'இன்லறக்கு ச ௌர்ணமியோ?’ அதற்கு ச ண் சசோன்னோள், 'எனக்கு எப் டித் சதரியும். நோன்
துருக்கியில் இருந்து அல்ை ோ ந்திருக்கிவறன்.’ நிஷோந் விழுந்து விழுந்து சிரிக்கத்
சதோடங்கினோன். சமீரோ சிரிக்கவில்லை.

சமீரோவின் தங்லக, சத்யலனப் ோர்த்து, ''உன்லன எனக்குப் பிடிக்கும், ோதிதோன்'' என்றோள்.

நிஷோந் சமது ோகக் வகட்டோன், ''இந்தப் ச ண் நல்ை ைோகத் சதரிகிறோள். நீயும் அகதி; அ ளும்
அகதி. இலதவிட ஒரு நல்ை ச ோருத்தம் எங்வக கிலடக்கும்? நீ இ லை மணம் முடிக்கைோவம!''

''நோனும் வயோசித்திருக்கிவறன். நோன் ஓர் எழுத்தோைனோக இருந்திருந்தோல் கட்டோயம் இ லை

மணம் முடித்திருப்வ ன்.''
''அதற்கும் இதற்கும் என்ன சம் ந்தம்?''

''இங்வக ஓர் எழுத்தோைருக்கு வி ோகரத்து நடந்தது. ச ண் சரி ோதி சசோத்லதக் வகட்டோள்.

எழுத்தோைருக்கு ஏது சசோத்து? அ ர் எழுதிய கலடசி நோ லின் 10,000 பிரதிகள் 10 ருடங் கைோக
விற்கோமல் கிடந்தன. தன்னுலடய ோதி சசோத்து என்று ஒரு விலைவ ோட்டு அ ர் அத்தலன
நோ ல்கலையும் அ ள் தலையிவை கட்டிவிட்டோர். இன்று அ ளும் இல்லை; நோ லும் இல்லை.
மனிதர் சந்வதோஷமோக இருக்கிறோர்.''

இப்வ ோது நிஷோந்தின் முலற. அ ன் சத்யலன அடிக்கக் கிைம் , அ ன் ஓடினோன். இரண்டு

சவகோதரிகளும் இந்தக் வகோமோளிகலை வியப்புடன் ோர்த்தனர்.

ரயில் நிலையத்தில் எத்தலன மணி வநரமும் ஒரு ர் நிற்க முடியும். ரயில்கள்

மோறிமோறி ஒவ்ச ோரு வமலடயோக ந்து நிற்கும். ச வ்வ று வமலடகளில் யணிகள் ஏறு து
இறங்கு து எல்ைோம் ஒவர கைகைப் ோக இருக்கும். எத்தலன விதமோன மனிதர்கள்! ச ள்லை,
கறுப்பு, ழுப்பு, மஞ்சள்... எத்தலன சமோழிகள். அத்தலனயும் அங்வக வகட்டன. எத்தலன
விதமோன உலடகள், எத்தலன அைங்கோரங்கள், எத்தலன நலடகள்... இைம் ச ண்
ஒருத்தி, மூன்று வமல் ட்டன்கலை அவிழ்த்துவிட்டதோல், சட்லட நோன்கோ து ட்டனில்
சதோங்கியது. இன்சனோரு ச ண், சதோலட லர இழுத்த ை ர்ணக் கோலுலற அணிந்திருந்தோள்.
உற்றுப் ோர்த்தவ ோது அது கோலுலற அல்ை, கோலிவை ர்ணம் பூசியிருப் து சதரிய ந்தது.
சமீரோவின் தங்லக ரயில் ஏறிய பின்னர், மூ ரும் கோபி ருகினர். அப்வ ோது ரயில் ந்து நிற்க, ஒரு
ச ண் ஏறினோள். நிலறய ஆட்கள் இறங்கினோர்கள். அந்தப் ச ண், அைகோன இலைஞன்
ஒரு னுக்குக் லககோட்டினோள்.

நிஷோந் தற்சசயைோக தலைநிமிர்த்திப் ோர்த்தோன். அது அகல்யோதோன். என்ன நோகரிகமோக உலட

அணிந்திருந்தோள். தலைமுடி வநர்த்தியோக அைங்கரிக்கப் ட்டு இருந்தது. முகத்துக்கு ச ளிவய
தள்ளும் அவத கண்கள். ரயில் தூரம் சசன்ற பிறகும் தலைலய நீட்டி லகலய ஆட்டிய டி
இருந்தோள். ஏவதோ உந்த அ ன் ரயிலை வநோக்கி ஓடினோன். ரயில் மலறந்த பிறகும்கூட ஓடினோன்.
திடீசரன்று தன்னுலடய மடத்தனமோன வ லைலய நிலனத்து ச ட்கினோன். பின்னர் அவத
இடத்தில் நின்றோன்.

யோவரோ அ லன நட்டுவிட்டதுவ ோை நின்றலதப் ோர்த்து, சத்யன் அ லனப் பிடித்து உலுக்கி

அலைத்துப் வ ோனோன். அகல்யோவின் கலத அ னுக்குத் சதரியும். 'உன்லன விட்டுப் வ ோன ள்
என்ன சசய்தோல் உனக்கு என்ன? உன் ோழ்க்லகயில் அ ள் இல்லை. மறந்துவிடு’ என்றோன்.
அந்தக் கண்கலை அ னுக்குத் சதரியும். அதில் நிலறயக் கோதல் ழிந்தது. ஒருமுலற நட்சத்திரக்
கூட்டத்தின் நடுவில் அ லன அவத மோதிரி ோர்த்திருக்கிறோள்.

அன்றிரவு நிஷோந் ச குவநரமோக உறங்கவில்லை. அ லைவய நிலனத்தோன். அ ளுக்கு

எப்வ ோ ோ து அ ன் ஞோ கம் ருமோ? தன்னுலடய புதுக் கோதைனிடம் தினமும் சூரிய உதய
வநரம் என்னச ன்று வகட் ோைோ? அ ள் இருக்கும் ஊரில் அ னும் இருக்கக் கூடோது?
எப் டியும் ச ளிவயறிவிட வ ண்டும் எனத் தீர்மோனித்தோன்!
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 14
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

ெத்யனின் உணவகத்தில் இன்ன ொரு தமிழரும் வவலை னெய்தொர். அவருலைய னெயர்

மொசிைொமணி. எல்வைொரும் அவலை 'மொசி... மொசி...’ என்வே அலழத்தொர்கள். ெத்யன் அவலை
அண்லண என்று அலழத்ததொல், நிஷொந்தும் அப்ெடிவய அலழத்தொன். அவருக்கு 30 வயது
இருக்கும். வொவய திேக்க மொட்ைொர். மிகப் னெரிய கலத ஒன்லே ம துக்குள் பூட்டிலவத்திருக்
கிேொர் என்று நிஷொந்துக்குத் வதொன்றும். அதன் ெொைம் அவர் கண்கள் வழியொக னவளிவய னதரிந்தது.
எலதவயொ வதடுவதுவெொை அவர் கண்கள் இங்கும் அங்கும் அலையும்.

ஒருநொள் உணவகம் மூடிய பின் ர், இவர்கள் மூவரும் குடிெொ க் கலைக்குச் னென்று பியர்
குடித்தொர்கள். நிஷொந்துக்கு இவரிைம் கலத பிடுங்கவவண்டும் என்ே நில ப்பு இருந்தது. மனிதர்
வொலயத் திேந்தொல்தொன், அது நைக்கும். இைண்ைொவது பியருக்குப் பின் நிஷொந் வகட்ைொன்.
''அண்லண, நீங்கள் எப்ெடி இங்கு வந்தனீங்கள்? எல்வைொரிைமும் ஒவ்னவொரு கலத இருக்கும்.
நீங்கள் னெரிய வெொகத்தில் இருக்கிறீர்கள். னெொல்லுங்வகொ... ஆறுதைொக இருக்கும்.''

மொசி என்கிே அண்லண வெெத் னதொைங்கி ொர்... ''என் கலத மிக நீண்ைது. என் ம ச்வெொர்வுக்குக்
கொைணம் என் கலத மட்டும் இல்லை; என் நண்ெருலையதும்தொன். என் ொல் மேக்க முடியொத
கலத. னெொல்லுவேன், குழப்ெொமல் வகளுங்வகொ.

1985-ம் வருைம் னகொழும்பில் இருந்து ெம்ெொய் வந்து, அங்கிருந்து கிளம்பி கிழக்கு னெர்லினில்
இேங்கியவெொது மொதம் பிப்ைவரி. கடும் ெனிக்கொைம். எத்தல ஆங்கிை சினிமொக்கள்
ெொர்த்தொலும், எத்தல புத்தகங்கள் ெடித்தொலும், ஐவைொப்ெொவின் ெனிக் குளிர் எப்ெடி இருக்கும்,
ெனிப் புயல் எப்ெடி இருக்கும் எ , கைைொல் சூழப்ெட்ை ஒரு சிறு தீவில் இருந்து வரும்
ஒருவனுக்குப் புரியப்வெொவவத இல்லை. ரூெொய் னகொடுத்து வொங்கும் வமல் அங்கிவயொ, பூட்வ ொ,
லகயுலேவயொ, குளிலை ஒன்றுவம னெய்ய முடியொது. அது, கிழக்கு னெர்லின் விமொ நிலையத்தில்
வந்து இேங்கிய பின்தொன் எ க்குத் னதரிந்தது. என் உைம்லெ மூடிய மலிவொ வகொட்லைத்
தொண்டி குளிர் உள்வள வெொய் எலும்லெக் குத்தியது. லகவிைல் நுனிகளில் உணர்ச்சி
இல்ைொமல்வெொ து. கொதிவை விழும் ெத்தம் ஒன்றும் னெொற்களொக மொேவில்லை. மூக்கில் இருந்து
நீர் ஒழுகியது. அலதத் துலைப்ெதற்கு லகயுலேலயக் கழற்ேவவண்டும். ஆ ொல், கழற்ே
முடியொது. அது ெொட்டுக்கு ஆைம் விழுதுவெொை கட்டியொக மொறி னதொங்கியது. எச்சில்
துப்பியவெொது டிக்னக ச் ெத்தம் வகட்ைது.

10 ைொைர் னகொடுத்தவெொது கிழக்கு னெர்லினில் நிற்ெதற்கு, 24 மணி வநை விெொ கிலைத்தது. வமற்கு
னெர்லின் வெொகும் ையிலில் ஏறி, ஜுவொைஜிக்கல் கொர்ைன் ஸ்வைஷன் வந்ததும்
இேங்கிவ ன். அப்ெடிச் னெய்யும்ெடி எ க்குச் னெொல்லித்தந்திருந்தொர்கள். அங்கிருந்து டிக்னகட்
எடுத்துக்னகொண்டு, ெொரிஸ் வெொகும் ையிலில் ஏறிவ ன். எ க்கு ெொரிஸ் வெொகும் வநொக்கவம
கிலையொது. ையில் ஃப்ைொங்ஃெர்ட் வழியொகப் வெொகும்வெொது, அங்வக லந ொக இேங்கிவிை
வவண்டும். வெொலீஸ் பிடித்தொல் னகொண்டுவெொய் அகதி முகொமுக்குள் அலைத்துவிடுவொர்கள்.
அங்வகயிருந்து எஸ்கிர்ஷொன் என்னும் சிறிய நகைத்துக்குப் வெொய்ச் வெர்ந்வதன். என் நண்ென்
வதவன் அங்குதொன் இருந்தொன். என்னிலும் மூன்று வயது இலளயவன். எப்ெடியும் அவனிைம்
வெொ ொல், மீதிலய அவன் ெொர்த்துக்னகொள்வதொகச் னெொல்லியிருந்தொன்.

வதவனுைன் நொன் னென்று அகதியொகப் ெதிந்வதன். வொைலக இைவெம். அத்துைன் மொதொமொதம்

எ க்கு அகதிக் கொசு 350 மொர்க்கு கிலைத்தது. இைண்டு அலே உள்ள ெலழய வீடு ஒன்றில் நொங்கள்
தங்கிவ ொம். நொனும் வதவனும் ஓர் அலேயில்; அடுத்த அலேயில் 60 வயதுள்ள ஒருவர் தங்கி ொர்.
அவலை மொஸ்ைர் என்று கூப்பிட்ைொர்கள். இன்ன ொருவருக்கு 33 வயது இருக்கும். அவலை
மொஜிஸ்ட்வைட் என்று அலழத்தொர்கள். முதலில் ெகிடிக்கு அலழக்கிேொர்கள் என்று நில த்வதன்.
ஆ ொல், உண்லமயில் அவர் னகொழும்பில் மொஜிஸ்ட்வைட்ைொகக் கைலமயொற்றியவர். இ ப்
பிைச்ல னதொைங்கியதும் புேப்ெட்டுவிட்ைொர். ஒரு மொஜிஸ்ட்வைட்டுக்வக இந்தக் கதி என்ேொல்,
எங்கள் கதி எப்ெடியொகியிருக்கும் என்று நில க்கலவத்தது.

நொங்கள் நொன்கு வெரும் அந்த வீட்டில் ஏேக்குலேய ஒன்ேலை வருைம் ஒன்ேொக வொழ்ந்வதொம். என்
வொழ்க்லகயில் நொன் மகிழ்ச்சியின் உச்ெத்தில் இருந்த நொட்கள் அலவ. பியர் அங்வக கட்டுப்ெொடு
இல்ைொமல் கிலைக்கும். குடித்தெடிவய ெைம் ெொர்ப்வெொம். குடி அதிகமொ ொல் மொஸ்ைர் 'வைய்
மொஜிஸ்ட்வைட்’ என்று அலழப்ெொர். சின் ச் சின் ெண்லைகள் வந்து, உைவ
மேக்கப்ெட்டுவிடும். நொங்கள் என் னவறினயன்ேொலும் 'மொஜிஸ்ட்வைட் அண்லண’ என்றுதொன்
கூப்பிடுவவொம். எங்கள் எல்வைொரிலும் ெடித்தவரும் அறிவொளியும் அவர்தொன். அந்த நொட்டுச்
ெட்ைத்திட்ைங்கலளக் கலைத்துக் குடித்தவர். ஒரு லகயொல் முன் அட்லைலயயும் பின்
அட்லைலயயும் ஒவை ெமயத்தில் னதொை முடியொத தடி மொ புத்தகத்லதப்
ெடித்துக்னகொண்டிருந்தொர்.

''மொஜிஸ்ட்வைட் அண்லண என் புத்தகம்?'' என்று வகட்வைன்.

''எங்கலள ைச்சுக்கொைர் பிடித்து ஆண்ை கலத. நீரும் கட்ைொயம் ெடிக்க வவண்டும்.''

''இத்தல க மொ புத்தகத்லதயொ?''

''138 ஆண்டுகள் ஆண்ை கலத அல்ைவொ?''

அலதப் ெடித்து முடிக்க எ க்கு 138 ஆண்டுகள் வதலவப்ெடும் என்று வதொன்றியது.

மொஜிஸ்ட்வைட்டிைம் ஒரு ெழக்கம் இருந்தது. ெலழய யொழ்ப்ெொண வழக்கறிஞர்கள்
னெய்வதுவெொை அலேக் கதவிவை தன் னெயலை எழுதி, அதற்குப் ெக்கத்தில் IN / OUT எ
வலைந்து மொட்டிலவத்திருப்ெொர். னவளிவய புேப்ெடும்வெொது 'OUT’ என்று எழுதி
மொட்டியிருக்கும். மொதத்தில் இைண்டுநொள் இப்ெடி 'OUT’ எழுதிலவத்துவிட்டு
மலேந்துவிடுவொர். எங்வக வெொகிேொர், என் னெய்கிேொர் என்ெது ஒருவருக்கும் னதரியொது.
நொங்களும் வகட்ெது கிலையொது. ஆ ொல், திரும்பும்வெொது ஆ ந்தக் களிப்புைன் வருவொர். அன்று
னெரிய விருந்து நைக்கும். விலை உயர்ந்த குடிவலக ஒன்று னகொண்டுவருவொர். அவ கமொக
சிவொஸ் ரீகல். அவவை ெலமப்ெொர். அருலமயொகச் ெலமயல் னெய்ய எங்வகவயொ ெழகி இருந்தொர்.
ஆ ொல், மொதத்தில் ஒரு நொள்தொன். மீதி நொட்கள் எல்ைொம் மொஸ்ைர்தொன் ெலமயல். நொனும்
வதவனும் உதவினெய்வவொம்.

ஆல ப்ெந்தியில் மொணவர்களுக்குப் ெொைம்

னெொல்லிக்னகொடுத்து நன்ேொக உலழத்தவர்
மொஸ்ைர். அவருலைய அப்ெொவின் வவலை,
மணவலே னெய்து கல்யொண வீடுகளுக்கு
வொைலகக்கு விடுவது. சின் ப் லெய ொக அவர்
அப்ெொவுக்கு உதவி னெய்யப் வெொயிருக்கிேொர்.
னஜர்மனியில் மொஸ்ைர் சும்மொ இருக்கவில்லை.
அவர் இைண்டு மணவலேகள் னெய்து
வொைலகக்குவிட்ைொர். ஒன்று முழுக்க முழுக்க வண்ண மணிகளொல் னெய்தது; அடுத்தது
னெயற்லகப் பூக்களொல் அைங்கரிக்கப்ெட்ைது. அகதிகள் வந்து குடிவயறி சிை வருைங்களிவைவய
கொதலிக்கவும் கல்யொணம் முடிக்கவும் ெழகிவிட்ைொர்கள். மொஸ்ைருக்கு ஆர்ைர் கிலைக்கும்வெொது
எல்ைொம், நொனும் வதவனும் அவருக்கு உதவியொகப் வெொவவொம். அப்ெடிப் வெொய் வரும் இைண்டு
நொட்கள், எங்களுக்குப் னெரும் மகிழ்ச்சி அளிக்கும். அடுத்த ஆர்ைர் எப்வெொது வரும் என்ே
ஏக்கத்துைவ வய திரும்புவவொம்.

னஜர்மனி வொழ்க்லக முதல் நொள் வெொைவும் அடுத்த நொள் வெொைவும் ஒவை சீைொகப் வெொகத்
னதொைங்கும்வெொது அலுப்பு ஏற்ெடும். ஏதொவது நைக்கொதொ என்று ம ம் ஏங்கத் னதொைங்கும்.

பனிக்கொைம் எங்கலள வொட்டி எடுத்தது உண்லமதொன். கணப்புக்குப் ெக்கத்திவைவய நொட்கலளக்

கழிப்வெொம். ஒரு நொள் இைவு 10 மணி இருக்கும். அன்லேய உணலவ முடித்துவிட்டு ெடுப்ெதற்கு
ஆயத்தமொ ெமயம் எங்கள் வீட்டுக் கதலவ யொவைொ தட்டும் ெத்தம் வகட்ைது. நொன் நிமிர்ந்து
உட்கொர்ந்வதன். இந்த வநைம் யொர் வருவொர்கள்? னதொலைவெசியில் முன்வெ னெொல்ைொமல்
ஒருவரும் வருவது இல்லைவய. மொஜிஸ்ட்வைட் தொன் ெடித்த க மொ புத்தகத்லத மூடி ொர்.
வதவன் துள்ளிக்னகொண்வை கதலவத் திேக்க ஓடி ொன். யொவைொ வருகிேொர்கள் என்ே குதூகைம்
அவன் முகத்தில். கதலவத் திேந்ததும் நொன் கதலவப் ெொர்க்கொமல் மொஜிஸ்ட்வைட்டின்
கண்கலளத்தொன் ெொர்த்வதன். அது அத்தல னெரிதொக விரிந்தது. னஜர்மனி அகதிகளுக்கு
ெொதொைணமொகப் ெொர்க்கக் கிலைக்கொத கொட்சிதொன். அந்த மனிதருக்கு 55 வயது இருக்கும்.
வழுக்லகத் தலை. அவர் உலைலயப் ெொர்த்தொல் னஜர்மனியில் குலேந்தது 10 வருைங்களொவது
கழித்திருக்கிேொர் என்ெது னதரிந்தது. அதிர்ச்சி தந்தது இளம் னெண்தொன். 22 வயது இருக்கும்;
வெலை அணிந்திருந்தொள். பூச்சூடி, னெொட்டு லவத்து ஏவதொ கிைொமத்துக் வகொயிலுக்குப் வெொகப்
புேப்ெட்ைதுவெொை உடுத்தியிருந்தொள். கறுப்புக் கறுப்ெொகத் திைளொ வகெம். நொங்கள் நொன்கு
வெரும் எங்கள் வொய்கலள வயதுக்கும், கொைநிலைக்கும், அனுெவத்துக்கும் தக்கமொதிரி
திேந்துலவத்துக்னகொண்டு நின்வேொம். ஒருவருக்கும் வெெத் வதொன்ேவில்லை!

முதலில் பூமிக்கு வந்த வதவன் அவத வொயொல் அகைமொகச் சிரித்து, ''வொருங்கள்'' என்ேொன்.
அவர்கள் மொஸ்ைலைப் ெொர்க்க வந்திருந்தொர்கள். அந்தப் னெண்ணின் அக்கொவுக்குத் திருமணம்
என்ெதொல், மணவலே வொைலகக்கு வவண்டுமொம். முகவரி ெரியொகக் கிலைக்கொததொல், இைண்டு
மணி வநைமொக அலைந்து வீட்லைக் கண்டுபிடித்திருக்கிேொர்கள். மொஸ்ைர் தன்னுலைய
மணவலேகலளக் கொட்டி ொர். னெண்ணுக்குப் னெரிதொகப் பிடிக்கவில்லை. தகப்ெல ப் ெொர்த்து
னஜர்மன் னமொழியில் ஏவதொ னெொன் ொள். மணவலே வெொைல நிஜப் பூக்களொல் னெய்ய
வவண்டுமொம். மொஸ்ைர் வெெ வொய் திேந்தொர். ஆ ொல், மொஜிஸ்ட்வைட் ஏவதொ அவர்தொன்
மணவலேயின் னெொந்தக்கொைர்வெொை, ''அனதல்ைொம் பிைச்ல இல்லை... னெய்யைொம்'' என்று
னெொல்லிவிட்ைொர்.

கலைசி ையிலும் வெொய்விட்ைதொல் அவர்கள் அங்வக தங்கி, அடுத்த நொள் கொலை வெொவொர்கள் எ
முடிவு எடுக்கப்ெட்ைது. ஒருவரும் னெொல்ைொமல் மொஜிஸ்ட்வைட் ெலமக்கத் னதொைங்கி ொர்.
எங்கள் வீட்டில் எப்ெவும் எந்த வநைத்திலும் நொன்கு னெொருட்கள் குலேயொமல் இருக்கும். அரிசி,
ெருப்பு, வகொழி, தயிர். அலை மணி வநைத்திவைவய ெலமயல் தயொைொகிவிட்ைது. ெலமத்த
ெொத்திைங்கவளொடு தூக்கிவந்து உணலவ வமலெயில் லவத்தொர். அணுக் கழிவு என்ெதுவெொை
மொஜிஸ்ட்வைட் எங்கலளக் கிட்ைவும் அணுகவிைவில்லை. நொங்கள் ஏவதொ அவருலைய
னவளிச்ெத்லத அெகரித்துவிடுவவொம் என்று ெொதுகொப்பு அைண் உண்ைொக்கப்ெட்டிருந்தது. நொனும்
வதவனும் உதவி னெய்வதற்குத் தயொைொக இருந்வதொம். தகப்ெனும் மகளும் எதிர் எதிவை உட்கொர்ந்து
ெொப்பிை மொஜிஸ்ட்வைட் ெரிமொறி ொர். அவள் நீண்ை விைல்களொல் வெொற்லே உருட்டி உருட்டி
எடுத்து வொயினுள் லவத்தொள். அந்த உருண்லை னதொண்லை வழியொக இேங்குவது னவள்லளச்
ெருமத்தில் எங்கள் கண்களுக்குத் னதரிந்தது. ஒரு கட்ைத்தில், முத்தம் னகொடுக்க தயொைொவதுவெொை
இதழ்கலளச் சுருக்கிப் பிடித்து 'ஊ’ என்ேொள். மொஜிஸ்ட்வைட் ''உலேக்கிேதொ?'' என்ேொர். அவள்
*''ஜொ'' என்ேொள்... அவள் வெசிய முதல் வொர்த்லத இது. என்ல முந்திப்வெொய் கிளொஸில் தண்ணீர்
எடுத்து வந்தொன் வதவன். அலதப் ெறித்து, னெண்ணிைம் அவளுலைய கரிய கண்கலளப்
ெொர்த்தெடிவய நீட்டி ொர் மொஜிஸ்ட்வைட். அவள் *''ைொங்வக'' என்ேொள். ஆ ொல், கிளொல ப்
பிடிக்க மேந்துவிட்ைொள்.

மொஜிஸ்ட்வைட் ெடித்த னகொழும்பு கல்லூரியிலும்

னஜர்மனியிலும், இன்னும் ெை உைகத்து நொடுகளிலும்
இயற்பியல் விதிகள் ஒன்றுதொன். கிளொஸ் மைத்தலையில்
விழுந்து ைங் ைங்னக த் துள்ளிப்வெொ து.
உலையவில்லை. ''ஒன்றுவம இல்லை. அது
தண்ணீர்தொன், ஒன்றுவம இல்லை'' என்று மொஜிஸ்ட்வைட்
முழங்கொலில் உட்கொர்ந்து, அவள் ெொதங்கலள
னநருக்கமொக அவதொனித்தெடி தலைலயத் துலைத்தொர்.
அவள் உதடுகள், *''அஸ்தூட்மிர்னைட்'' என்ே . ஆ ொல்
கண்கள், மொஜிஸ்ட்வைட்லைவய ெொர்த்த . இது
ஒன்லேயும் அவதொனிக்கொமல் தகப்ென் இன்னும்
இைண்டு கைண்டிச் வெொற்லே அள்ளி, தன் வகொப்லெயில்
வெொட்ைொர். னதொலையுைன் ஒட்டிய வகொழிக்கொலை
லகயிவை தூக்கிப் பிடித்து எங்வக ஆைம்பிக்கைொம் எ
வயொசித்தொர். பின் ர் ''ெவொனி, ெொப்பிைம்மொ'' என்ேொர்.
'ெவொனி, ெவொனி’ என்று எல்ைொ உதடுகளும் அந்தப்
னெயலை ஒவை ெமயத்தில் னெொல்லிப் ெழகிக்னகொண்ை .
இத்தல இைகுவொகப் னெயர் கிலைத்ததில் ஆகச்
ெந்வதொெப்ெட்ைது மொஜிஸ்ட்வைட்தொன்.

அடுத்த நொள் கொலை நொனும் வதவனும்

மொஜிஸ்ட்வைட்டும் அவர்கலள வழியனுப்ெ ையில்வவ ஸ்வைஷன் னென்வேொம்.
பிைத்திவயகமொகவும் கூைொகவும் பூைணமொகவும் உலை தரித்திருந்த மொஜிஸ்ட்வைட் என் புஜத்லத
நொன்கு தைலவ கிள்ளி, 'வகமைொலவ மேக்க வவண்ைொம். னகொண்டுவொ’ என்று னெொல்லியிருந்தொர்.
அவர்கலள ஏற்ே வந்த ையிலின் வவகத்லதப் ெொர்க்கிலும், வவகமொ ஒரு கொதல் அங்வக ஓடுவது
வதவனுக்குக்கூைப் புரிந்துவிட்ைது. மொஜிஸ்ட்வைட்டுக்கு அந்தப் னெண்ணுைன் வெெ ஆலெதொன்.
ஆ ொல், என் வெசுவது என்ெதுதொன் அவருக்குத் னதரியவில்லை. 'ஜொ’, 'ைொங்வக’ வெொன்ே
னெொற்கலளத் தொண்டிய வெ ங்கள் அகப்ெைவில்லை. ையில் வந்ததும் அவர்கள் இருவரும்
ஏறி ொர்கள். ஐந்தொவது தைலவ மொஜிஸ்ட்வைட் என் புஜத்தில் கிள்ளி ொர். ையில் அலெயத்
னதொைங்கியதும் மொஜிஸ்ட்வைலை வநைொகப் ெொர்த்து ெவொனி சிரித்தொள். பின் ர் எங்கள் ெக்கம்
தலைலயத் திருப்பி அந்தச் சிரிப்லெப் னெொதுவொ தொக ஆக்கி ொள். நொன் வகமைொவில் ெைம்
பிடித்துக்னகொண்வைன்.

னஜர்மனியில் பிைெைமொ னஜர்மன் னஷப்ெர்ட் நொய், முழு முடிலயயும் னகொட்டிவிட்டு புது

முடிவயொடு ெனிக்கொைத்லதச் ெந்திக்கத் தயொர் ஆகும். அப்வெொது அது புத்தம் புதிதொகவும்
அழகொகவும் னதரியும். அப்ெடித்தொன் மொஜிஸ்ட்வைட் இருந்தொர். புத்தகம் ெடிப்ெலத
நிறுத்திவிட்டு, என்னிைம் அதிகம் வெெத் னதொைங்கி ொர். ஹொைந்தில் இருந்து அவர் நண்ெர்
மூைம் வவண்டிய பூக்கலளத் தருவித்தொர். மணவலேலயத் தயொரிப்ெதில் மொஸ்ைருக்கு உதவியொக
இருந்தது மட்டுமின்றி, வழக்கத்துக்கு மொேொக அவரும் மணவீட்டுக்கு வந்தொர்.

ெவொனியின் அக்கொ னெரிய அழகி இல்லை. ஆ ொல், மணவீட்டுக்கு வந்தவர்கள் எல்வைொரும்

மணவலேலயப் ெொைொட்டி ொர்கள். ையிலில் வீட்டுக்குத் திரும்பியவெொது மொஜிஸ்ட்வைட்
என்னிைம் னெொன் ொர்... ''ெதில் கிலைத்துவிட்ைது'' என்று. ''என் ெதில்?'' என்று வகட்வைன்.
''இைண்டு மொதங்களுக்கு முன் வீட்டுக்கு வந்த ெவொனி ையில் ஏறியவெொது, தொன் ஒரு கடிதம்
னகொடுத்ததொகவும் அதற்குப் ெதில் கிலைத்ததொகவும் னெொன் ொர்.''

குடிெொ க் கலைலய மூை வவண்டிய வநைம் னநருங்கிவிட்ைது. நொற்கொலிகலளத் தூக்கி

தலைகீழொக வமலெகளில் அடுக்கி ொர்கள். மொஜிஸ்ட்வைட்டுக்கு என் வநர்ந்தது என்று அறிய
அவர்களுக்கு ஆவல்.

''மீதிலய நொலள னெொல்கிவேன்'' என்று மொசி அண்லண கலதலய நிறுத்தி ொர்!

- கடவுள் கத ப்பொர்...

* ஜொ - ஆம்

* ைொங்வக - நன்றி.

* அஸ்தூட்மிர்னைட் - மன்னியுங்கள்.
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 15
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

பவொனிக்கு மொஜிஸ்ட்ரேட் கடி ம் தகொடுத் ொகவும், அ ற்கு பவொனி பதில் அளித் ொகவும்
தெொன்ன இடத்தில் கத தயவிட்டுப் ரபொயிருந் ொர் மொசி அண்தை. 'பிறகு என்ன நடந் து?’
என்று த ரியொமல், நிஷொந்துக்கு நொள் முழுக்க இருப்புக் தகொள்ளவில்தை. மறுநொள் எப்ரபொ டொ
குடிபொனக் கதடக்குப் ரபொரவொம் என்று கொத்திருந் ொன்!

அடுத் நொள்... அர குடிபொனக் கதடயில் அர ரநேத்தில் ெத்யன், நிஷொந், மொசி மூவரும்

கூடினொர்கள். மொசி என்று அதைக்கப்படும் மொசிைொமணி ஒரு மிடறு பியதேக் குடித்துவிட்டு,
மற்ற இருவரின் தூண்டு ல் இல்ைொமல் ொனொகரவ கத தய விட்ட இடத்தில் இருந்து
ஆேம்பித் ொர்.

'' ன் அன்தப பவொனி ஏற்றுக்தகொண்ட ொகத் த ரிவித் ொர் மொஜிஸ்ட்ரேட். உற்ெொகக் குேலுடன்
ரமலும் தெொன்னொர்... 'எனக்கு ஒன்றுரம ரவண்டொம். பவொனியின் கறுப்பு முடிகதள, ண்ணீர்
அள்ளுவதுரபொை என் தககளொல் அள்ள ரவண்டும்!’ - மனி ருக்கு மூதள மொற்றரவண்டிய
ெமயம் தநருங்கிவிட்டது என்று நொன் நிதனத்ர ன்.

தினமும் இேவுச் ெொப்பொட்டின்ரபொது பவொனி அக்கொவின் தபயர் அடிபட்டது. தவறிகூடிப்ரபொன

மொஸ்ேர் தெொன்னொர். 'ரடய் மொஜிஸ்ட்ரேட், தெொல்லுறத க் ரகளடொ. தபரிய தபரிய
புத் கங்கதளப் படிச்சுக்தகொண்டு என்ன தெய்யிறொய். ஒன்றுரம தெய்வது இல்தை. உன்னொல்
ஆருக்கு என்ன பிேரயொெனம்? எப்ப பொர்த் ொலும் தூங்கியபடி இருக்கிறொய். தூங்குகிற
யொதனதயப் பொர்க்க, ஓடும் எறும்பு சிறந் து என்று படித்திருப்பொய். சீக்கிேத்தில் அந்
பவொனிதய மைந்துதகொள். பொர்க்க வடிவொய் ொரன இருக்கிறொள். நொன், நல்ை பூ மைவதற
தெய்து இைவெமொகப் பரிசு அளிக்கிரறன்!’

ஆனொல், மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை ரவறு எத ப் பற்றியும் நிதனக்கமுடியொ மனநிதையில்

அவர் இருந் ொர். யொேொவது 'பவொனி... பவொனி...’ என்று தெொல்ை அவேது கொதுகள் ரகட்க
ரவண்டும். வொேத்தில் ஒருநொள் பவொனி அக்கொவுடன் தடலிரபொனில் ரபசுவ ொகச் தெொன்னொர்.
அடுத் நொள் க வில் மொஜிஸ்ட்ரேட் தபயருக்குப் பக்கத்தில் OUT என்று எழுதி மொட்டியிருந் து.

இேண்டு நொட்கள் கழித்து அவர் திரும்பியரபொது, தகயில் சிவொஸ் ரீகல் ரபொத் ல் இருந் து.
அன்று திறமொன ெதமயல் தெய் ொர். ஆனொல், மொஸ்ேரும் ர வனும் எங்ரகொ தவளிரய
ரபொய்விட்டொர்கள். அவர் ெதமத் ெொப்பொடு பொத்திேங்களுடன் ரமதெ ரமரை கிடந் து.
மொஜிஸ்ட்ரேட் வைக்கத்திலும் பொர்க்க அதிகமொகக் குடித் ொர். திடீதேன்று விம்மி விம்மி அை
ஆேம்பித் ொர்.

''என்ன மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை, இப்படி அழுறீங்கள்?''

'' ம்பி... நொன் அம்மொதவ நிதனச்சுப் ரபொட்டன். நொன் இங்ரக வந்து ஆறு மொ ங்களிரைரய
அம்மொ இறந்துரபொனொர். அவருதடய தைகொணியின் கீழ், நொன் எழுதிய அத் தன கடி ங்களும்
கிடந் னவொம். என் உயிதேக் கொப்பொற்ற நொன் ஓடி வந்திட்டன். அவதேப் பற்றி நிதனக்கரவ
இல்தை. நொன் துரேொகி ம்பி துரேொகி.''

''இது முடிந் கத மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை. இனி நடக்கப்ரபொவத நிதனயுங்ரகொ.''

''என் அம்மொவின் ஒரே பயம் எங்கதட ெந் தி என்ரனொடு முடிந்துரபொகுரமொ என்று ொன்.
அ ற்கொக என்தன தவளிநொடு அனுப்பினொர். நொன் மைம் முடிக்க ரவணும். எனக்கு ஒரு தபயன்
பிறக்க ரவணும். அப்ரபொது ொன் அவர் ஆன்மொ ெொந்தி அதடயும்.''

''இது என்ன பிேச்தன. உங்களுக்குத் ொன் பவொனி அக்கொ கொத்துக்தகொண்டு இருக்கிறொரே...''

''உனக்கு ஒன்றும் புரியொது'' என்று தெொல்லிவிட்டு அதறயின் உள்ரள ரபொய் சூட்ரகதைத்

திறந்து, அடியில் கிடந் அட்தடதய எடுத்து வந் ொர். ''இத ப் பொர். இது ொன் எங்கதட ெந் திச்
ெங்கிலி. ஒரு கொைத்தில் நொன் பிறந் ஊரிரை குைப் பொடகர்கள் இருந் ொர்கள். வம்ெக் கத தயப்
பொடைொகச் தெொல்வொர்கள். எங்கள் வம்ெக் கத ஏடுகளில் எழுதிக்கிடந் து. பிேச்தன
த ொடங்கியரபொது வீடுவீடொக மொறியதில் எல்ைொம் அழிந்துவிட்டன. அம்மொ ன் ஞொபகத்தில்
இருந்து கீறித் ந் து இது!''

நொன் பொர்த்ர ன். வம்ெ மேம்ரபொை கீறப்பட்டு இருந் து. தபயர்களும் அ ன் கீரை வருடங்களும்
இருந் ன. அவர் விளக்கத் த ொடங்கினொர்.

''இது ொன் நொன், ம்பிேொெொ. பிறந் வருடம் 1950. இது என் அப்பொ ெண்முகநொ ன், பிறந்
வருடம் 1924. இது அவருதடய அப்பொ. என்னுதடய பூட்டனின் பூட்டன் தபயர் கனகேொயன்,
அவர் பிறந் து 1784. அவருதடய கப்பன் ொன் மயில்வொகனம். எங்கள் வம்ெத்தின் ஆேம்பம்
அவர். பி ொமகர் என்று தெொன்னொல், உனக்கு விளங்கும். எனக்குப் பிறக்கும் குைந்த க்கு நொன்
தவக்கப்ரபொகும் தபயர் மயில்வொகனம். ஏதனன்றொல், அங்ரக இருந்து ொரன நொங்கள்
த ொடங்கிரனொம்.''
''அ ற்கு இப்ப என்ன பிேச்தன மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை? பவொனி அக்கொதவ நீங்கள்
மைமுடித் ொல் ொரன, பிறக்கும் பிள்தளக்கு மயில்வொகனம் எனப் தபயர் சூட்டைொம்!''

''உனக்குச் ெரித்திேம் த ரியொது. அது ொன் இப்படிக் கத க்கிறொய். மயில்வொகனம் தபரிய

தெல்வந் ர்; முத்துக்குளிப்பு ஒப்பந் ம் எடுக்கிறவர். அப்ரபொது டச்சுக்கொேர்கள் ஆட்சி. அந்
வருடம் ஏற்பட்ட பஞ்ெத்தில் ெனங்கள் தெத்துக்தகொண்டிருந் ொர்கள். டச்சுக்கொே ர ெொதிபதி
ஒன்றுரம தெய்யவில்தை. மயில்வொகனம் ன் தநற்களஞ்சியத்த ஊர் மக்களுக்குத்
திறந்துவிட்டொர். அவதே ெனங்கள் ேொெொரபொைரவ மதித் னர். இந் ச் தெய்தி தகொழும்பில் மகொ
ர ெொதிபதியொக இருந் வில்தைன் ஃபொல்க் என்பவனின் கொதுகளுக்கு எட்டியது.
மயில்வொகனத்த ச் சிதறயில் அதடத் ொன். பின்னர் ரூபொய் 6,000 ண்டம் தகொடுத் ொல்,
விடு தை தெய்வ ொகச் தெொன்னொன். மயில்வொகனம் ரவறு வழி இல்ைொமல் ன் வீடு, வளவு,
விதளநிைங்கள் தெொத்து அதனத்த யும் விற்று பைம் கட்டி தவளிரய வந் ொர். எங்கள் வம்ெம்
அ ன் பின்னர் தைக்கரவ இல்தை.''

''இது பதைய கத மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை. அத விடுங்ரகொ. ெொப்பிடுவம்; கறி

ஆறப்ரபொகுது!'' என்ரறன். அவருக்குக் ரகொபம் வந் து.

''நீ ெொப்பிடுவதிரைரய குறியொக இரு. நொன் தெொன்னது உன் தமொக்கு மூதளக்குள் ஏறவில்தை.
இந் டச்சுக்கொேங்கள் எங்கதள 138 வருடங்கள் ஆண்டொர்கள். என் பூட்டனின் பூட்டதன ஒன்றும்
இல்ைொ ஓட்டொண்டி ஆக்கினொர்கள். இவனுதடய அநியொயத்த க் ரகட்க ஆள் இல்தை.''

''இது எப்பரவொ நடந் ெங்கதி. நொங்கள் அகதிகள்

மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை. அகதியொக இருப்ப ற்கு, இந்
நொடு எங்களுக்குச் ெம்பளமும் ருகிறது. இங்ரகயிருந்து
எங்கள் எதிர்கொைத்த க் கட்டி எழுப்ப ரவண்டும்.
உங்களுக்குப் புத் கத்தில் உள்ள ெட்ட நுணுக்கங்கள்
எல்ைொம் த ரியும். முடிந்துரபொனத மறவுங்ரகொ;
அ ற்கு நிவர்த்திரய கிதடயொது.''

''ஏன் கிதடயொது? நொன் தெய்கிரறரன... நொன்

தெய்கிரறரன'' என்று கத்தினொர். பின்னர் ெொப்பிடொமல்
இருக்தகயிரைரய ெொய்ந் வொறு தூங்கிவிட்டொர். அடுத்
நொள் அவருக்கு எல்ைொரம மறந்துவிட்டன.

''மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை, அது என்ன டச்சுக்கொேதேப்

பழிவொங்குவ ொகச் தெொன்னீர்கரள? எனக்கு இேவு
முழுக்க தூக்கம் வேவில்தை'' என்று நொன்
ஞொபகப்படுத்திரனன்.

''ெரி தெொல்கிரறன்... இந் ேகசியத்த உனக்குத் ொன்

மு ன்முதறயொகச் தெொல்கிரறன். இந்
டச்சுக்கொேர்கதளச் ெொ ொேைமொக நிதனக்கொர .
ஒருகொைத்தில் உைகத்த ரய ஆண்டவர்கள் இவர்கள்.
இந்தியொவின் ஒரு சிை பகுதிகதளயும், இைங்தகதயயும் ஆண்டொர்கள்; த ன்ஆப்பிரிக்கொதவப்
பிடித் ொர்கள்; பிலிப்தபன்ஸ் நொட்தட ஆண்டொர்கள்; த ன் அதமரிக்கொவில் சிை பகுதிகதளப்
பிடித்து ஆண்டொர்கள்; கிைக்கில் இருந்து ரமற்கு வதே நொடுகதளக் தகப்பற்றி ேொஜ்ஜியம்
நடத்தினொர்கள். ரயொசித்துப் பொர்... ஹொைந்து ஒரு சின்ன ர ெம். இைங்தகதயவிட பேப்பளவில்
சிறியது. 20 ெ விகி ம் நிைம், கடல் ண்ணீர் மட்டத்துக்குக் கீரை. இவர்கள் மேக் கைங்களில் ஏறி,
6,000 தமல் கடந்து இைங்தகதய அடிதமப்படுத்தினொர்கள். கப்பலில் எத் தன வீேர்கதளக்
தகொண்டுரபொயிருப்பொர்கள். 200-500 ரபர். அவர்கள் ஒரு நொட்தடரய பிடித்து ஆண்டொர்கள்;
எத் தன தகொடுதமக்கொேர்கள். ங்கள் நொட்தட வளப்படுத்துவ ற்கொக, அடுத் வர் நொட்தடக்
தகொள்தளயிட்டொர்கள்!''

இப்ரபொது நன்றொகச் ெொய்ந்து உட்கொர்ந்துதகொண்டு தெொன்னொர்... ''மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர்

நொன் தெர்மனியில் அகதியொக என்தனப் பதிந்துதகொண்ரடன். ஒருநொள் ேயில் ஏறி ஆதஷன்
ஸ்ரடஷன் வதே ரபொரனன். இந் ஸ்ரடஷன் ஹொைந்து எல்தைக்கு ெமீபத்தில் உள்ளது. அங்ரக
இறங்கி வொஸ்ைர் ரேொடு மட்டும் டொக்ஸியில் ரபொரனன். ஹொைந்த யும் தெர்மனிதயயும்
பிரிக்கும் எல்தை 370 தமல் நீளமொனது. வொஸ்ைர் ெொதையில் இறங்கி ரநரே நடந் ொல்,
எல்தைதயக் கடந்து ஹொைந்துக்குள் ரபொய்விடைொம். எல்தையில் ரெொ தன கிதடயொது. ஒரு
வீடு, பொதி தெர்மனியிலும் பொதி ஹொைந்திலும் இருக்கும். அது ொன் அதடயொளம். தெர்மனியின்
பக்கம் தமர்குரி தவளிச்ெம் பளீர் என எரியும்; ஹொைந்தின் பக்கம் மஞ்ெள் தவளிச்ெம். நொன்
எல்தைதயக் கடந் ரபொது இேவு 1 மணி.

ரபொத ப்தபொருள் கடத்தும் மொஃபியொ கும்பல் ொன் ஒரே ஆபத்து. அவர்களிடம் பிடிபடக்
கூடொது. ஹொைந்தின் பக்கம் இருக்கும் ேயில்ரவ ஸ்ரடஷனின் தபயர் மொஸ்ட்ரிச். அங்ரகயிருந்து
ஆம்ஸ்டர்டொமுக்கு டிக்தகட் எடுத்து, ஃபொரீன் ரபொலீஸ் நிதையம் தென்று என்தன அகதியொகப்
பதிவுதெய்துதகொண்ரடன். அவர்களிடம் நொன் தகொடுத் தபயர் மயில்வொகனம் கனகேொயன்.
என்னிடம் அவர்கள் எந் ஆவைமும் ரகட்கவில்தை. உடரன 1,000 கில்டர் அகதிக் கொசு
ந் ொர்கள். அப்பதவல்ைொம் 1,000 கில்டர் என்பது 30,000 இைங்தக ரூபொய்க்குச் ெமம். அன்றில்
இருந்து ஒவ்தவொரு மொ மும் அங்ரக தென்று தகதயழுத்திட்டு 1,000 கில்டர் தபற்றுவருகிரறன்.
எனக்குச் தெொந் நொடு இல்தை. ஆனொல், இேண்டு நொடுகளுக்கு நொன் அகதியொக இருக்கிரறன்.''

இத க் ரகட்ட எனக்கு ஏற்பட்ட அதிர்ச்சிதயச் தெொல்ை முடியொது.

''மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை. நீங்கள் நீதி பரிபொைனம் தெய்ய படித்துப் பட்டம் தபற்றவர்.

நீதியேெேொகக் கடதமயொற்றியவர். இப்படி ஒரு நொட்தட ஏமொற்றி பைம் பறிப்பது பிதை
அல்ைவொ? ெட்டக் குற்றம் விே, மனி ொபிமொனமொன தெயல்கூட அல்ைரவ!''

''இதிரை எங்ரக ெட்டக் குற்றம்? எனக்கு வேரவண்டியத அறவொக்குகிரறன். என்

மூ ொத யரிடம் தகொள்தளயடித் கொதெத் திரும்பப் தபறுகிரறன். இத நொன் த ொடர்ந்து
தெய்யப்ரபொவது இல்தை. இதுவதே 26,000 கில்டர் பைத்த , யொழ்ப்பொைத்தில் என் அம்மொ
தபயரில் நடக்கும் அநொத இல்ைத்துக்கு அனுப்பிவிட்ரடன். இன்னும் இேண்ரட இேண்டு
மொ ங்கள் ொன். அத்துடன் கடன் முழுவதும் தீர்ந்துவிடும்; நொன் நிறுத்திவிடுரவன். நொன் இந்
ேகசியத்த ஒருவரிடமும் பகிர்ந் து கிதடயொது.''

ஆறு மொ ங்களில் பவொனி அக்கொ மருந் கப் படிப்தப முடித் தும், அவருக்கும் மொஜிஸ்ட்ரேட்
அண்தைக்கும் திருமைம் என்று நிச்ெயம் ஆனது. மு ன்முதறயொக மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை,
ஹொைந்துக்குக் கிளம்பும் முன்னர் என்னிடம் தெொன்னொர்...

''இன்று ஞொயிறு; நொதள திங்கள்; தெவ்வொய் கொதை சூரியன் உதிக்கும்ரபொது நொன் இங்ரக
நிற்ரபன்!''
''அண்தை கவனமொகப் புறப்படுங்கள். உங்கதள நம்பி ஒரு சீவன் இருக்கு. ெமீபத்தில் இேண்டு
ரபர் குடிவதே ஏமொற்றி கொசு பறித் த ப் பற்றி ஹொைந்து நொடொளுமன்றத்தில்
ரபசியிருக்கிறொர்கள். கிதடத் துரபொதும். நிறுத்திவிடைொரம!'' என்ரறன்.

''இல்தை ம்பி, நொன் எச்ெரிக்தகயொக இருப்ரபன். எடுத் கருமத்த முடிக்க ரவண்டும். கைக்கு
28,000 கில்டர்'' என்றொர்.

அந் த் டதவ க விரை IN என்று எழுதியத மொற்ற மறந்துவிட்டொர். அன்று நொனும், ர வனும்,
மொஸ்ேரும் சூப்பர் மொர்க்தகட்டுக்குப் புறப்பட்ரடொம். அது இதையுதிர் கொைம் என்று
நிதனக்கிரறன். 1986-ம் வருடம் தெப்டம்பர் மொ மொக இருக்கைொம். அருதமயொன கொை நிதை.
சூரியன் மதறந் பின்னர் எஞ்சிக்கிடக்கும் ஒளி வீசியது. தெர்மனி ெந்திேன் தவளிரய
வந்துவிட்டொன். தெர்மனி இதைகதள, தெர்மனி கொற்று வீசி சுைன்று அடித் து. 'என்ன
ேம்மியம்...’ என மனதுக்குள் நிதனத்ர ன். மனம் முழுக்க குதூகை நிதை அதடந் து. அந்
மொ த்துக்கொன அகதிப் பைத்த ப் தபற்றுவிட்ட ொல், ர தவயொன ெொமொன்கதள
வொங்கிக்தகொண்டு வீட்டுக்குத் திரும்பிரனொம்.

அது ஒரு தகொண்டொட்டமொன நொள். ஹில்தடன் வீதியில் இருந் 55-ம் எண் வீட்டுக்கு
மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தை திரும்பவில்தை. ஆனொல், தெவ்வொய் கொதை திரும்பியிருக்க
ரவண்டும். அவர் க விரை விட்டுப்ரபொன IN எழுத்து அட்தட தநடுங்கொைமொகத் த ொங்கியது.
என் அகதிக் ரகொரிக்தக நிேொகரிக்கப்பட்ட பின்பு, நொன் ரவறு இடம் ர டி ரவறு நண்பர்களுடன்
ரெர்ந்து இன்ரனொர் அத்தியொயத்த ஆேம்பித்ர ன். எஸ்கிர்ஷொன் நகே வொழ்க்தக திடுதிப்தபன்று
முடிந் து. கதடசி ஸ்ரடஷன் வே முன்னர் இறங்கிவிட்டது ரபொன்ற உைர்வு ொன் எனக்குள்
எஞ்சியது. இப்ரபொது இங்ரக வந்து மொட்டியிருக்கிரறன். எங்ரக த ொடங்கிரனரனொ, அங்ரகரய
நிற்கிரறன். இந் வொழ்க்தக எங்ரக இட்டுச் தெல்லுரமொ த ரியொது. இத் தன துக்கத்திலும்
என்னொல் மொஜிஸ்ட்ரேட் அண்தைதய மறக்க முடியவில்தை!'' - கத நிறுத்திய மொசி கதடசி
மிடறு பியதே ஒரே மூச்சில் குடித் ொர்.

பின்னர் பர்தைத் திறந்து, பை வருடங்கள் முன்னர் ரெமித்துதவத் படம் ஒன்தற தவளிரய

எடுத்துக் கொட்டினொர். ஒரு தபண் ேயிலில் இருந்து தககொட்டுகிறொள். மங்கிப்ரபொன
புதகப்படத்திலும், அவள் அைகு மொறொமல் பளிச் என இருக்கிறது. அவளுதடய அப்பொ
சிரிக்கொமல் ரகமேொதவப் பொர்க்கிறொர். ம்பிேொெொ என்கிற மொஜிஸ்ட்ரேட்டின் பின் தையும்
உயர்ந் தகயும் த ரிகிறது. எட்டு தைமுதறகளுக்குப் பின்னர் டச்சுக்கொேர்களிடம் கடதன
அறவொக்கிய அவர் முகம் படத்தில் த ரியவில்தை!
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 16
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

மொசி அண்ணையின் கணையும், அவர்

ச ொன்ன மொஜிஸ்ட்ரேட் கணையும்
நிஷொந்துக்கு இனம்புரியொை
அச் த்ணைக் சகொடுத்ைன.
செர்மனிணயவிட்டு எப்படியும்
சவளிரயறிவிட ரவண்டும்
என்பதுைொன் இப்ரபொது அவனுக்கு
ஒரே சிந்ைணன. அங்ரக
ரவணைச ய்யும் இேண்டு ரபர், ஒரு
ஏசென்ட் மூைம் சபல்ஜியம் ரபொய்,
அங்கிருந்து இங்கிைொந்து ரபொக
முடிவு ச ய்திருந்ைொர்கள். ஒருவர்
சூடொனியர்; மற்ச ொருவர் குர்டியர்.
அவர்கணைப்ரபொை இன்னும்
எத்ைணன எத்ைணன நொடுகளில்
இருந்து மனிைர்கள் துேத்ைப்பட்டு அணைகி ொர்கரைொ? நிஷொந்தும் அவர்களுடன் ரபொக முடிவு
ச ய்ைொன். த்யன் ச ொன்னொன்... ''ையவுச ய்து ரபொகொரை. மீேொ கொைொன் ணமப்பணை
நிறுத்திவிடுவொள். அைற்கு உத்ைேவொைம் ைருகிர ன்; த்தியப்பிேமொைம் ச ய்கிர ன்; உறுதி
கூறுகிர ன்; வொக்கு ைருகிர ன்; ங்கல்பம் ச ய்கிர ன்; பிேதிக்ணை எடுக்கிர ன்''... - ரவறு
ைமிழ் வொர்த்ணைகள் அகப்படொைைொல் நிறுத்தினொன். நிஷொந்திடம் ரகொப்ணபக் கழுவிச் ர ர்த்ை கொசு
600 மொர்க் இருந்ைது. ஏசென்ட் ச ொன்னொர்... ''தினம் தினம் நூற்றுக்கைக்கொரனொர் பிேச்ணன
இல்ைொமல் எல்ணைணயக் கடக்கின் னர்.'' ஆனொல், இருநூற்று ச ொச் ம் ரபர்
பிடிபட்டுவிடுகி ொர்கள் என்பணை அவர் ச ொல்ைவில்ணை.

இரவு 2 மணிக்கு ஏசென்ட் அவர்கள் மூன்று ரபணேயும் கூட்டிப்ரபொனொர். எல்ணைக் கொவல்

வந்ைதும் கொணே தூேத்திரைரய நிறுத்திவிட்டு, ஏரைொ ண ணகக்குக் கொத்திருந்ைொர். சபரிய கனேக
வொகனம் ஒன்று வந்ைதும் அணைச் சுற்றி கொவல்கொேர்கள் நின் ொர்கள். நீண்ட வி ொேணை நடந்ைது.
ஏசென்ட் கொணே முன்னுக்கு நகர்த்தியதும் கொவல் அதிகொரி முன்ரன ணகணயக் கொட்டி ரபொகச்
ச ொன்னொன். அவர்கள் எல்ணைணயத் ைொண்டிவிட்டொர்கள். இப்ரபொது சபல்ஜியம் நொட்டில்
இருக்கி ொர்கள். எத்ைணன சுைபம். அப்ரபொது நிணனத்ைொன்... உக்ணேனில் அவன் எல்ணை ைொண்ட
எத்ைணன முண முயற்சிச ய்து ரைொல்வியணடந்ைொன் என்பணை. இங்ரக செர்மனியில் இருந்து
சபல்ஜியத்துக்கு எல்ணைணயக் கடப்பது பிேச்ணனரய இல்ைொமல் முடிந்ைது. ணகயிரை ரபொதிய
பைமும் ரியொன சைொடர்புகளும் இருந்ைொல், உைகத்தில் எந்ை நொட்டில் இருந்தும் எந்ை
நொட்டுக்கும் பயைப்பட்டுவிடைொம்.

அவர்கள் ைங்கியது ஏசென்ட்டுக்கு ச ொந்ைமொன ஒரு சின்ன வீட்டில். அது ஒதுக்குப்பு மொன
நகேத்தின் பகுதியில் இருந்ைது. மனிை நடமொட்டரம கிணடயொது. ொணையின் முகப்பில் ஒரு ைபொல்
சபட்டி இருந்ைது. ொணையின் சபயர் நீைமொக 'ஜி’ எழுத்தில் சைொடங்கி 'எல்’ எழுத்தில் முடிந்ைது.
ஏசென்ட் முகம்சகொடுத்துப் ரப வில்ணை. ஆனொல், எல்ைொரம அங்ரக முண யொக நடந்ைன.
நிஷொந் வீட்டின் உள்ரை நுணைந்ைரபொது திணகத்து, ஒரு நிமிடம் நின்ர விட்டொன். எங்ரக
பொர்த்ைொலும் ஆட்கள் படுத்துக்கிடந்ைொர்கள்; ணமயற்கட்டில்கூட ஒருவர் படுத்திருந்ைொர்.
எல்ரைொரும் ரவறு ரவறு நொடுகளுக்குப் ரபொவைற்கொக அங்ரக வந்து ைங்கியிருந்ைொர்கள்.
ரமண யிரை ரபொதிய சேொட்டியும் சவண்சைய்க் கட்டியும் இருந்ைன. ரவண்டியவர்கள் ரபொய்
சவட்டி எடுத்துச் ொப்பிட்டொர்கள். ரைநீரும் ைொேொைமொகக் கிணடத்ைது. அங்ரக ஒருவரும்
அதிகொேமொக இல்ணை. ஆனொலும் எல்ைொம் ஒருவிை ஒழுங்ரகொடு நடந்ைன. எனினும், அங்கு
நிைவிய அணமதியொன சூைல் அச் மூட்டுவைொக இருந்ைது. ஒருவருடன் ஒருவர் ரப வில்ணை;
முகத்ணைப் பொர்க்கவில்ணை. எல்ரைொரும் ைங்கள் ைங்கள் கவணைகளில் ஆழ்ந்துரபொயிருந்ைது
விசித்திேம்ைொன். வங்கிணயக் சகொள்ணையடிப் பைற்கு முன்பு சகொள்ணைக்கொேர்கள் ஒருவிைப்
பைற் த்துடனும் ரயொ ணனயுடனும் சினிமொக் களில் கொைப்படுவொர்கரை... அப்படி!

ஏசென்ட், மூன்று ரபணேயும் அன்று ையொேொக இருக்கச் ச ொன்னொர். ணகயிரை ஒரு சின்னப்ணப
மொத்திேம் எடுத்துப் ரபொகைொம். ஒரு சூடொனியர், ஒரு குர்டியர், ஓர் இைங்ணகயர். 5 மணிக்குப்
பு ப்பட்டொர்கள். ொணடயொக இருளும்ரபொது துண முகத்துக்குள் நுணைந்ைொர்கள். துண முகத்தின்
சபயர் 'சீபுறூக்’ என்று படித்துத் சைரிந்துசகொண்டொன் நிஷொந். இங்ரக எைற்கொகக் சகொண்டுவந்ைொர்
என்று புரியவில்ணை. சுற்றிச் சுற்றி கொணே ஓட்டினொர், உள்ரை நுணையவில்ணை. திடீசேன்று ஒரு
பொணையில் நுணைந்து, 45 அடி நீைமொன கன்சடய்னர் முன்பு நிறுத்தினொர். அது ணமயிருட்டுப்
பேவும் ரநேம். ரைதி ெனவரி 13. குளிணேத் ைொங்கக்கூடிய நல்ை ரமல் அங்கிகணை அவர்கள்
அணிந்திருந்ைொர்கள். ஏசென்ட் ஆளுக்கு ஒரு ரபொத்ைல் ைண்ணீரும், மூன்று பக்சகட் ரகக்கும்,
மூன்று பலூனும் ைந்ைொர். ''ஏன் பலூன்?'' என்று ரகட்க, ''உமக்குப் பின்னொல் புரியும்'' என் ொர்.
நிஷொந் ணகயில் ஒரு வில்லுக்கத்திணயயும் டொர்ச் ணைட்ணடயும் சகொடுத்ைொர். கன்சடய்னரின்
பின்பக்கத்து பிைொஸ்டிக் கட்ணட அவிழ்த்து அவர்கணை உள்ரை ஏற்றிவிட்டு, '' த்ைம் ரபொடொமல்
இருங்கள். இந்ைக் கன்சடய்னர் இன்ர கப்பல் மூைம் இங்கிைொந்தின் ரடொவர் துண முகத்துக்குப்
ரபொகி து. அங்ரக ரபொய் இ ங்கியதும் அகதிக் ரகொரிக்ணக ணவயுங்கள். என் சபயணே மட்டும்
ச ொல்ைக் கூடொது'' என் ொர். உள்ரை ஒரே இருட்டு. அப்ரபொதுைொன் நிஷொந்துக்கு நிணனவுக்கு
வந்ைது. ஏசென்ட் ைன் சபயணேச் ச ொல்ைரவ இல்ணை!

நிஷொந்துக்கு மற் வர்களுடன் ரபசுவதில் பிேச்ணன இருந்ைது. முைலில் இருட்டில் முகம்

சைரியவில்ணை; இேண்டொவது, சமொழி. மூன் ொவது சமல்லியக் குேலில் ரபசினொலும்
பயங்கேமொக எதிசேொலித்ைது. நடு இேவு வணேக்கும் ஒன்றும் நடக்கவில்ணை. தூங்கப்
ரபொய்விட்டொர்கள். இேவு கன்சடய்னர் கப்பலில் ஏற் ப்படும் என்று ச ொல்லியிருந்ைொர்
ஏசென்ட். மற் கன்சடய்னர்கள் எல்ைொம் கப்பலில் ஏற் ப்படும் த்ைம் ரகட்டது. கன்சடய்னர்
இடுக்குகள் வழியொகக் கொட்சிகளும் சைரிந்ைன. ஆனொல், இவர்களுணடய கன்சடய்னர் மட்டும்
அப்படிரய நின் து. சவளிரய கொைடி த்ைமும் நொய் குணேக்கும் த்ைமும் ரகட்டன.
கொவல்கொேனுக்கு ஏரைொ ந்ரைகம் வந்திருக்கி து. நொய் கிட்ட வே வே அதிகமொகக் குணேத்ைது.
அவன் ரகொபமொக ஏரைொ ச ொல்லி இழுத்துப்ரபொனொன். மறுபடியும் கிட்டவந்து ர ொதித்துப்
பொர்த்ைொன்.

விடிந்துவிட்டது!

கொணைச் த்ைங்கள் ரவறு மொதிரி ரகட்டன. பசி வயிற்ண க் கிண்டியது. ரகக்ணகச் ொப்பிட்டு
ைண்ணீரும் குடித்ைொர்கள். கனேக வண்டிகள் வருவதும் ரபொவதுமொக இருந்ைன. ஆட்களின் த்ைம்
சவகு மீபமொகக் ரகட்டது. நிஷொந் சபட்டிகளுக்கு ரமல் ஏறினொன். சவளிச் த்ணை அடித்து
ஆேொய்ந்து பொர்த்ைொன். பிேமொண்டமொன நிைத்ைடி ரகபிள்கள். 150 சபட்டிகள். முகவரி
'இங்கிைொந்தில் இருந்து ரபொைந்து ரபொவைொகச் ச ொன்னது.’ அடடொ... இது இங்கிைொந்துக்குப்
ரபொக ரவண்டியது அல்ை. இங்கிைொந்தில் இருந்து வந்ைது. ைவ ொன கன்சடய்னரில் ஏசென்ட்
ஏற்றிவிட்டொர்.

மற் வர்களுக்கும் என்ன நடந்ைது என்று புரிந்துவிட்டது. அடுத்ை நகர்ணவ ரயொசித்ைரபொது வண்டி
நகேத் சைொடங்கியது. அவர்கள் ரபொைந்து ரை த்ணை ரநொக்கிப் பயைம் ச ய்ைொர்கள். பிேைொன
ரேொட்டுக்கு வந்து வொகனம் ரவகம் பிடித்ைது. நிஷொந் பிைொஸ்டிக் படுைொக்கணை சவட்டி ஓட்ணட
ையொர் ச ய்ைொன். சபல்ஜியம் சூரியன், ஒரு புதுநொணைத் சைொடங்கிவிட்டொன். முகத்தில் ைண்ணீணே
அடித்து ஊற்றியதுரபொை சூரிய சவளிச் ம் முகத்ணைக் கழுவியது. அன்று சபொங்கல் என்பது
நிணனவுக்கு வந்ைது. அம்மொ அன்று சூரியனுக்குப் சபொங்குவொள். இரை சூரியணன அவள் ைங்ணக
பொர்ப்பொள்; அகல்யொவும் பொர்க்கக்கூடும். அடுத்ை சிக்னலில் நிற்கும்ரபொது நிஷொந் குதிக்க,
மற் வர்களும் குதித்ைொர்கள். எதிர் திண யில் ணபகணை எடுத்துக்சகொண்டு ரவகமொக ஓடினர்.
சிறிது ரநேத்தில் பச்ண விை, ட்ேக் வண்டி 150 ஆழ்நிை ரகபிள்கணையும், மூன்று மூத்திேப்
ணபகணையும் கொவிக்சகொண்டு ரபொைந்து ரை த்துக்குப் பு ப்பட்டது!

மூவரும் அப்ரபொதுைொன் சவய்யிலில் ஒருவர் முகத்ணை ஒருவர் பொர்த்ைொர்கள். கொபி கணட

ஒன்றுக்குள் நுணைந்து கொபி ொப்பிட்டொர்கள். எல்ரைொரிடமும் இருந்ை கொண ரமண யில் ரபொட்டு
எண்ணினொர்கள். சபொது சடலிரபொன் பூத்தில் கொசு ச லுத்தி ஏசென்ணட அணைத்ைொர்கள். அவர்
அணைப்ணப ஏற்கவில்ணை; இவர்களுக்குப் பசி ைொங்க முடியவில்ணை. ஏசென்டின் முகவரியும்
ரியொக ைொபகம் இல்ணை. ரவறு வழி இல்ணை. நடந்துைொன் ரபொக ரவண்டும்.

அந்ைக் கொபி கணடயில் முதிய சபண் ஒருத்தி சுத்ைம் ச ய்ைொர். முைங்கொலில் இருந்து ைணேணய
துணடப்பதும் பின்னர் இவர்கணைப் பொர்ப்பதுமொக இருந்ைொர். அவருக்கு அவர்கள் மீது ந்ரைகம்
ஏற்பட்டுவிட்டது. அவர் ரபொலீஸில் பிடித்துக்சகொடுத்துவிடுவொர் என்ர நிணனத்ைொன் நிஷொந்.
ைணேணயத் துணடத்ைபடி அடிக்கடி திரும்பிப் பொர்த்ைொர். ரி பு ப்படுரவொம் என்று ணபகணைத்
தூக்கிக்சகொண்டு சவளிரய வந்ைொர்கள். எந்ைப் பக்கம் ரபொவது எனத் சைரியவில்ணை.
வி ொரிப்பைற்கு சமொழியும் சைரியொது. ஒரு திண ணய யூகித்து நடந்ைொர்கள். அவர்களுக்குப்
பின்னொல் கிைவி துேத்திக்சகொண்டு வந்ைொர். அவர் ணகயில் இருந்ை ணபயில் சேொட்டியும்,
பைங்களும், ைண்ணீரும் இருந்ைன. அவர்கைொல் நம்ப முடியவில்ணை. உைகத்து எல்ைொ
நொடுகளிலும் இருக்கும் ைொய்மொரின் அவைொேமொக அவர் ரைொன்றினொர். நிஷொந்தின் கண்களில் நீர்
சகொட்டியது. மூன்று ரபரும் இேண்டு ணககணையும் கூப்பியபடி நின் ொர்கள். ரவறு எப்படி நன்றி
ச ொல்வது என்று அவர்களுக்குத் சைரியவில்ணை.

பல மணி ரநேமொக நடந்து இேவு 10 மணிக்கு ைபொல்சபட்டி உள்ை ஒரு ொணைணயக்

கண்டுபிடித்ைொர்கள். அைன் சபயர் 'ஜி’ எழுத்தில் சைொடங்கி 'எல்’ எழுத்தில் முடிந்ைது.
இவர்கணைக் கண்டதும் ஏசென்ட் ைணையில் ணகணவத்ைொர். கனவில்கூட நிணனத்துப் பொர்த்திருக்க
முடியொை சிக்கல். அவருக்கு, ைொன் ச ய்ை ைவறு புரிந்துவிட்டது. சூடொனியரும் குர்டியரும் அடுத்ை
நொள் மறுபடியும் கன்சடய்னரில் இங்கிைொந்து ரபொகத் ையொர் என் ொர்கள்; நிஷொந்
மறுத்துவிட்டொன். ைன்ணனத் திரும்பவும் செர்மனிக்கு அனுப்பும்படி ரகட்டொன். இத்ைணன
நீண்ட பயைத்திலும் அவனுக்கு ஒரு ைொபம் இருந்ைது. சபல்ஜியம் சூரியணன அவன்
பொர்த்ைதுைொன்.
பின்னர் ஏசென்ட் ச ொந்ைச் ச ைவில் ஏற்பொடு ச ய்ை வொடணகக் கொரில் சபல்ஜியம் எல்ணைணயக்
கடந்து செர்மனிக்குள் நுணைந்ைொன். பின்னர் பஸ் எடுத்ைொன். ஒரு ணமல் தூேத்திரைரய சைரிந்ை
மொைொ ரகொயில் பஸ் ைரிப்பில் இ ங்கினொன். த்யனின் அண ணய ரநொக்கி நடக்கத்
சைொடங்கினொன்.

நிஷொந்தின் ைொத்ைொ ச ொன்ன புத்திமதி அவனுக்கு நிணனவுக்கு வந்ைது. 'கொண எண்ணிப்

பொர்த்துவிட்டு ொப்பிடு.’ முைலில் ொப்பிட்டுவிட்டு கொண எண்ணிப் பொர்த்ைொல், மொவொட்ட
ரவண்டியதுைொன். செர்மனியில் இருந்து பு ப்படும் முன்னர் அவன் ரயொசித்திருக்க ரவண்டும்.
'இனி ரயொசித்து என்ன பிேரயொ னம்?’ எனத் ரைொன்றியது. ஏசென்ட் ச ொன்னொர் என்று நிஷொந்
பொரிஸ் வந்துவிட்டொன். அங்ரகயும் சமொழிப் பிேச்ணன, இங்ரகயும் சமொழிப் பிேச்ணன. இனி
என்ன ச ய்ய ரவண்டும் என்பணை அவன்ைொன் ஆ அமே சிந்திக்க ரவண்டும். அவனுக்கொக ரவறு
யொரும் ரயொசிக்க முடியொது.

நிஷொந்திடம் ஒரு ரவணைணய ஒப்பணடப்பைற் கொக ஏசென்ட் அவணன வேவணைத்திருந்ைொர்.

''ரேொம் நகருக்குப் ரபொய் ஓர் ஆணைக் கூட்டிவே ரவண்டும். அைற்கு நிஷொந்ைொன் நம்பிக்ணகயொன
ஆள்.'' இப்படி ஏசென்ட் ச ொன்னதும் நிஷொந்துக்குச் சிரிப்பு வந்ைது. அவரன அடுத்து என்ன
ச ய்வது எனத் சைரியொமல் ைடுமொறி நிற்கி ொன். அவணன ரேொம் நகருக்கு அனுப்புகி ொர். ''நீங்கள்
ஏன் ரபொய் கூட்டிவே ஏைொது?'' என்று ரகட்டொன். ''நீ கூட்டிவரும்ரபொது ஏைொவது சிக்கல்
ஏற்பட்டொல், அணைச் ரிச ய்ய நொன் இருக்கிர ன். நொன் கூட்டிவரும்ரபொது ஏைொவது
அ ம்பொவிைம் நடந்ைொல், யொர் என்ணனக் கொப்பொற்றுவொர்கள்?'' அதுவும் ரிைொன் என்ர
நிஷொந்துக்குத் ரைொன்றியது. ''அவருணடய சபயர் கனகலிங்கம்'' என்று ஏசென்ட் ச ொன்னொர்.
''சகொழும்பில் இருந்து ரேொம் நகர் வணே வேத்சைரிந்ை ஒருவருக்கு, ரேொமில் இருந்து பொரிஸுக்கு
வேத்சைரியொைொ? அங்ரக ேயில் ஏறினொல், இங்ரக ரநரே சகொண்டுவந்துவிடுரம?''

''நிஷொந், கன ரகள்விகள் ரகட்கொரை. இந்ை ஆளின் மகன் கனடொவில் இருக்கி ொன். இவணே
எப்படியும் சகொண்டுவந்து ர ர்க்கச் ச ொல்லி கொசு கட்டியிருக்கி ொன். யொழ்ப்பொைத்தில்
இவருணடய ைங்ணக வீட்டிரை, இவர் இத்ைணன கொைமும் வொழ்ந்திருக்கி ொர். அவர்களுக்கும்
கஷ்டம்; இவருக்கும் கஷ்டம். இந்ை மனிைருக்கு ஒரு பிேச்ணன உண்டு. குடிவேவில் இவரிடம் ஒரு
ரகள்வி ரகட்டொல், இவர் 10 மறுசமொழிகள் ச ொல்வொர். இவேொல் வொணயத் தி ந்து ஏைொவது
ச ொல்ைொமல் இருக்க முடியொது. ைன் வொயொல் ைன்ணனக் சகடுத்துக்சகொள்வொர். அைனொல் குடிவேவு
அதிகொரிகளிடம் அகப்பட்டொல், இவணேத் திருப்பி அனுப்பிவிடுவொர்கள் என மகன்
பயப்படுகி ொன். உன் படம் ரபொட்ட கனடிய பொஸ்ரபொர்ட் ஒன்று உனக்குத் ைருரவன். அவரிடம்
ஏற்சகனரவ அவர் படம் மொற்றிய கனடிய பொஸ்ரபொர்ட் ஒன்றும் இருக்கி து. அவணேக்
சகொண்டுவந்து ர ர்க்கரவண்டியது உன் சபொறுப்பு. இந்ை ரவணைணய நீ ச ய்ைொல், உம்ணம
இைவ மொக கனடொவுக்கு அனுப்பிணவப்ரபன்.''

நிஷொந் உடரன பு ப்பட்டு ேயில் மூைம் ரேொம் ரபொய்ச் ர ர்ந்ைொன். ஐரேொப்பிய நொடுகளுக்கு
இணடயில் பயைத்தில் இணடஞ் ல் இேொது. கனகலிங்கம் குறித்துக் சகொடுத்ை முகவரிணயத்
ரைடிப் ரபொனொன். அந்ை வீடு பூட்டியிருந்ைது. அணைப்பு மணிணய பைமுண அழுத்தியும்
ஒருவரும் தி க்கவில்ணை. நிஷொந்துக்குக் ரகொபம் வந்ைது; கூடரவ சகொஞ் ம் பயமும்!
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 17
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

கல்வீடு கட்ட வேண்டும்!

கனகலிங்கத்தை அதைத்துச் செல்லலாம் என ர ாம் நகருக்கு வந்து ரெர்ந்ை நிஷாந்தை,

பூட்டியிருந்ை வீட்டின் கைவுகள்ைான் வ ரவற்றன. அதைப்பு மணிதை அழுத்தியும் பதில்
இல்தல. ரகாபமும் அைற்கு ெமமாக பைமும் நிஷாந் மனதில் உண்டாகின.

என்ன செய்ைலாம் என ரைாசித்ைரபாது, தூ த்தில் ஓர் உருவம் மதறந்திருந்து அவதனரை

பார்த்துக்சகாண்டிருந்ைது. சமள்ள நகர்ந்து வந்து, ''என்ன ரவண்டும்?'' என்று சுத்ைமான ைமிழில்
ரகட்டது. இவன் ''கனகலிங்கம்'' என்று சொன்னதும், ''நான்ைான் அது'' என்று சிரித்துக்சகாண்டு
சொன்னார். ஒரு நாயின் வாதல மிதித்ைால் அது 'கிக்’ எனச் ெத்ைம்ரபாடுரம, அப்படிைான சிரிப்பு.
ைாருக்ரகா கடன் ை ரவண்டும் என்பைற்காக ஒளிந்து திரிவைாகவும், ைற்காலிகமாக ரவறு
நண்பர்களுடன் ைங்கியிருப்பைாகவும் சொன்னார். ''வாரும்... வாரும்'' என்று சொல்லிவிட்டு,
ைார ா து த்துவதுரபால ரவகமாக நடந்ைார்.

கனகலிங்கத்துக்கு 60 வைது இருக்கும். ரபப்பரில் செய்ைதுரபால முகம் உலர்ந்துரபாயிருந்ைது.

சவட்டாை ைதலமுடிகள் ரைாள் வத க்கும் வளர்ந்துரபாய் கிடந்ைன. ஒல்லிைாக, உை மாக,
சுறுசுறுப்பாகக் காணப்பட்டார். அவர் ரபாட்டிருந்ை ரமலங்கி, ைண்ணீர் காணாமல் அழுக்காகி
துர்நாற்றம் வீசிைது. ெப்பாத்துகளின் அடிப்பாகங்கள் கிழிந்துரபாய் நடக்கும்ரபாது இ ண்டும்
ெத்ைம் ரபாட்டன; அவர் கால்களுக்கு அதவ சகாஞ்ெம் சபரிைாகவும் சைரிந்ைன. ெப்பாத்துகள்
அவருக்கு உைவி செய்ைவில்தல. மாறாக, அவர்ைான் கால்களால் அவற்தறத் தூக்கிக்சகாண்டு
நடந்ைார். அவர் அணிந்திருந்ை ொக்ஸ்கதளப் பார்த்ைான். அதவ கிழிந்து கதடசி எல்தலயில்
இருந்ைன. அவற்றின் வைது, அவனுதடை வைதைக் காட்டிலும் அதிகமாக இருக்கும். 'இவத
எப்படி ஏசென்ட் கனடாவுக்கு அனுப்புவார்?’ என மனதுக்குள் நிதனத்துக்சகாண்டான் நிஷாந்.

இ ண்டு பக்கங்களும் உைர்ந்ை கட்டடங்கள் இருந்ைைால் சூரிைன் உள்ரள நுதைை முடிைாமல்,

வீதியில் நிைல்கள் ஒன்றுக்கு ரமல் ஒன்று விழுந்துகிடந்ைன. அந்ை வீதியில் நான்காவது மாடியில்,
இ ண்டு ஆப்பிரிக்கர்களுடன் இவர் ைங்கியிருந்ைார். இைற்கு ரமலும் கிழிை முடிைாை ஒரு
தபயில், அவருதடை ொமான்கள் கட்டப்பட்டுக்கிடந்ைன. அவத யும் தபதையும் பார்த்ைால்
உடரன அவர் மீது ெந்ரைகம் எழும்.
இருவரும் பாரிஸுக்கு டிக்சகட்
வாங்க ஸ்ரடஷனுக்குப்
புறப்பட்டார்கள். ''இ ண்டு
நாட்களுக்கு பாரிஸுக்கு டிக்சகட்
இல்தல. மூன்றாவது நாளுக்கு
மட்டும் இடம் இருக்கிறது''
என்றார்கள்.

''ெரி, காதெ எடுங்ரகா'' என்றான்

நிஷாந். இ ண்டு பக்கங்களும்
பார்த்துவிட்டு, குனிந்து,
ொக்ஸுக்குள்
மதறத்துதவத்திருந்ை பணத்தை
எடுத்துக் சகாடுத்ைார். டிக்சகட்தட வாங்கிக்சகாண்டு திரும்பி அதறக்கு வந்ைார்கள்.
ஆப்பிரிக்கர்கள் மிக நல்லவர்கள். இ ண்டு நாட்கள் அவர்களுடரனரை ைங்கலாம், பணம் எதுவும்
ரவண்டாம் எனச் சொல்லிவிட்டார்கள்.

ைனிதமயில் இருக்கும்ரபாது கனகலிங்கம், துக்கமாகக் காணப்பட்டார். கீரை ைத தைப்

பார்த்ைபடி இருந்ைார். கழுகின் ைதல கழுத்துக்குக் கீரை சைாங்குவதுரபால, இவர் ைதல
சைாங்குவதைப் பார்க்கப் பரிைாபமாக இருந்ைது. நிஷாந்துக்கு இ ண்டு நாட்கள் என்ன செய்வது
எனத் சைரிைவில்தல. சவளிரை ரபாய் வ லாம் என கனகலிங்கத்திடம் ரகட்டால், அவர்
வ வில்தல. அவருக்குக் கடன்கா ர்கள் பைம். ''நீர் ரபாய் வாரும்'' என்றார்.

நிஷாந் அன்று முழுவதும் அதலந்து வாட்டிகன், சகாலீசிைம், பீட்டர் ெமாதி... எனப்

பார்த்துவிட்டு அதறக்குத் திரும்பினான். இவதன எதிர்பார்த்து சிறுதபைன்ரபால ஆவரலாடு
காத்திருந்ைார் கனகலிங்கம். இருவரும் சவளிரை ரபாய் ொப்பிட்டனர்.

''ைம்பி, என் முகத்தில் ரமைாவிலாெம் சைரிகிறைா?'' என்றார் கனகலிங்கம். இவனுக்கு நாங்கு

நாட்கள் ைாடிைான் சைரிந்ைது. ''ஒரு பிைர் வாங்கித் ைாரும்'' என்றார். இவன் வாங்கிக்
சகாடுத்ைவுடரனரை அது சபரும் பிதை என்பதை உணர்ந்ைான். கனகலிங்கம் கதைக்கத்
சைாடங்கினால் நிறுத்ை மாட்டார் என, ஏசென்ட் சொன்னது நிதனவுக்கு வந்ைது. மந்தி வாதியின்
வாயில் இருந்து ரிப்பன் ரிப்பனாக வருவதுரபால, வார்த்தைகள் வந்து விழுந்துசகாண்ரட
இருந்ைன கனகலிங்கத்திடம் இருந்து.

''நான் சகாழும்பில் என்ன ரவதல செய்ைனன் சைரியுமா? நில அளதவைாளர். ஒரு நாட்டுக்கு மிக
முக்கிைமானவர் நில அளதவைாளர். இது ஒருத்ைருக்கும் சைரிைாது. ரைாசித்துப் பாரும்...
நிலத்தை அளக்காவிட்டால், நாட்தட எப்படி ஆள முடியும்? சகாழும்பில் உள்ள பாதி
கட்டடங்களுக்கும் ரமல், நிலத்தை அளந்ைது நான்ைான். ஒவ்சவாரு கட்டடத்திரலயும்
என்த ரபர் இருக்கும். உமக்குத் சைரியுமா? 200 வருடங்களாக நில அளதவப் பிரிவு
இலங்தகயில் இருக்கிறது. சவள்தளக்கா ர்கள் சைாடங்கிை முைல் பிரிவு இதுைான். இைற்கு
அ ொங்க மந்திரி எல்லாம் கிதடைாது. எனக்குக் கீரை எத்ைதனரைா ரபர் ரவதல செய்ைார்கள்.
இங்ரக பாரும்... இப்ரபா நான் கிழிந்ை ெப்பாத்துகரளாடு அதலகிரறன்!''

''நீங்கள் எைற்காக இந்ை வைதில் கனடாவுக்குப் ரபாகிறீர்கள்? அது குளிர்ரைெம். உங்கள்

ைங்கச்சியுடன் இருந்திருக்கலாம்ைாரன?''

''ைம்பி... உமக்குச் சொன்னால் என்ன? என் ைங்கச்சியும் அவவின் நான்கு மகள்களும் படும்
பாட்தட, என்த கண்களால் பார்க்க ஏலாது. அவவின் புருெதன ாணுவம் சுட்டுக்
சகான்றுரபாட்டுது. அந்ை வீதியில் இருக்கும் எல்லா வீடுகளுக்கும் இலக்கம் இருக்கும்.
ைங்கச்சியின் வீட்டுக்கு மட்டும் இல்தல. ஏசனன்றால், அந்ை இலக்கத்தை எழுை ஒரு கைவு
ரவண்டும். அந்ை வீட்டுக்குக் கைவு இல்தல; குடிதெ. மதை சபய்ைால், அதுரவ அத வாசி
இடத்தைப் பிடித்துவிடும். ஒவ்சவாரு வருடமும் குடிதெயின் பைன்ைரும் பகுதி
குதறந்துசகாண்ரட வரும். அந்ைக் கஷ்டத்தைப் பார்க்க முடிைாமல்ைான் நான்
புறப்பட்டிருக்கிரறன். நாங்கள் இ வு தூங்கும்ரபாது, நிலத்துக்குள் இருந்து புழுக்கள் சவளிரை
வரும். ைாழ்ப்பாணத்தில் 'ஈ பிடிப்பான் குருவி’ என, ஒரு குருவி இருக்கு ைம்பி. ஈ பறக்க பறக்க
நாள் முழுவதும் பிடித்துச் ொப்பிடும். எத்ைதன ஈதைப் பிடித்துச் ொப்பிட்டாலும் அந்ைக்
குருவிக்கு வயிறு நி ம்பாது. அப்படித்ைான் எங்கள் வயிறும். அந்ைக் குடிதெயில் நிதறந்திருப்பது
ஒன்ரற ஒன்றுைான்... பசி. ைங்கச்சி ொப்பிடும்ரபாது மகள்கள் நான்கு ரபரும் அவத ப்
பார்த்துக்சகாண்ரட இருப்பார்கள்... அவர் மிச்ெம் விடுவதைச் ொப்பிட. மகள்கள்
ொப்பிடும்ரபாது ைங்கச்சி அவர்கதளரை பார்த்துக்சகாண்டிருப்பார்... அவர்கள் மிச்ெம்
விடுவதைச் ொப்பிட. இதை எத்ைதன நாட்கள் நான் பார்த்தும் பார்க்காைதுரபால இருக்க
முடியும்? அைனால்ைான் சவளிரைறிவிட்ரடன்!''

''நீங்கள் கனடா ரபாய் என்ன செய்ைப்ரபாகிறீர்கள்?''

''இது என்ன ைம்பி... நான் என் ைங்கச்சிக்கு ஒரு கல்வீடு

கட்டித் ை ப்ரபாகிரறன். அைற்கு உதைக்க ரவண்டும்.
ரகாப்தபகள் கழுவுரவன்; ரபப்பர் ரபாடுரவன்; ர ாடு
கூட்டுரவன்; எதுவும் செய்ரவன்.''

''அங்ரக எல்லாம் ர ாடு கூட்ட ஏலாது. அைற்கு சபரிை

சபரிை சமஷின்கள் தவத்திருக்கிறார்கள்.''

''இருக்கட்டும். அப்படிசைன்றால் நாைஸ்வ ம் வாசிப்ரபன்.''

''நாைஸ்வ மா?''

''ைம்பி... கனடாவில் 47 ரகாயில்கள் இருக்கின்றன. அதில்

நான்கு ரகாயில்களில் நாைஸ்வ ம் வாசித்ைாலும், ரபாதிை
காசு ரெர்ந்துவிடும். உதைக்கலாம் ைம்பி... அைற்கு மூதள
இருக்கரவணும்!''

''உங்களுக்கு நாைஸ்வ ம் வாசித்துப் பைக்கரமா?''

''பைக ரவண்டிைதுைான். அது என்ன சபரிை சூத்தி ரமா? வாயிரல உள்ள காற்தறக் குைாய்க்குள்
ஊதுவதுைாரன! ெரி... அது என்ன சவள்தளைாக இருக்கு?''

''அது ஜின். ஒரு குடிவதக.''

''அது என்ன பக்கத்தில்? அதுவும் சவள்தளைாக, ைண்ணிரபால இருக்கு?''

''அது ஷ்ைக் குடிவதக. ரவாட்கா!''

''குடித்ைால் சவறிக்குரமா?''

''இன்தறக்கு இவ்வளவு சவறி ரபாதும்!'' என்று சொல்லி கனகலிங்கத்தைக் கிளப்பிக்சகாண்டு

புறப்பட்டான். காற்றிரல கடுைாசித் துண்டு பறப்பதுரபால அவர் முன்ரன ரபாக, நிஷாந் பின்ரன
சைாடர்ந்ைான்.

ஆப்பிரிக்கர்கள், ைங்கள் படுக்தகதைத் ைந்துவிட்டு கீரை அமர்ந்ைார்கள். அவர்கள் இருவரும்

சைற்கு சூடானில் இருந்து ர ாம் நகருக்கு வந்ைவர்கள்; கிறிஸ்ைவர்கள். ைங்கும் விொவுக்கு
விண்ணப்பித்துவிட்டுக் காத்திருக்கிறார்கள். சொல்லிதவத்ைதுரபால இருவரும் சநடுத்துப்ரபாய்
இருந்ைார்கள். எலும்புகள் சைரியும் சமலிவு ரவறு. காதலயில் ச ாட்டியும் வாதைப்பைமும்ைான்
அவர்கள் உணவு. மதிைம் ரைநீர் மட்டும்ைான். இ வு சூப்பும் ச ாட்டியும். ஒவ்ரவார் உணவின்
முன்பும் பி ார்த்ைதன செய்வார்கள். சுற்றுலாத் ைலங்களில் சுற்றுவார்கள். அவர்களுக்கு அங்ரக
காணப்படும் இடங்கதளப் பற்றிை விவ ங்கள் மனப்பாடம். ைா ாவது ஆப்பிரிக்கர்கள்,
அ ாபிைர்கள் வந்ைால், அவர்களுக்குச் சுற்றிக்காட்டுவார்கள். சகாஞ்ெம் காசு கிதடக்கும்.
அவர்களுக்கு அங்கீகா ம் இல்லாைபடிைால் கசிைமாக அத விதலக்கு ரெதவ செய்ைார்கள்.
விொ ரகாரிக்தக சவற்றிசபற்றால், அதைரை முழுரந த் சைாழிலாகச் செய்ை
எண்ணியிருக்கிறார்கள்.

''எப்படி இந்ைத் சைாழிதலத் ரைர்வு செய்தீர்கள்?'' என்றான் நிஷாந்.

''நாங்கள் முதறைாக வ லாறு படித்ைவர்கள். இங்ரக எல்லாம் ைப்புத்ைப்பாகச் சொல்லிக்

சகாடுக்கிறார்கள்'' என்றார்கள்.

பீட்டரின் ெமாதிதை ைான் பார்த்ைதை நிஷாந் சொன்னான். உடரன இருவரும்

உணர்ச்சிவெப்பட்டு விம்மி விம்மி அைத் சைாடங்கினார்கள். நிஷாந்துக்கு 'ஏன் சொன்ரனாம்?’
என்று ஆகிவிட்டது.

''மாைம் ஒரு முதற அந்ைச் ெமாதிக்குச் சென்று நாங்கள் பி ார்த்ைதன செய்ரவாம். இரைசுவுக்கு
விொ தண நடந்ைது. அவர் 'யூைர்களின் ாொ’ எனத் ைன்தனப் பி கடனம் செய்ைைாகக் குற்றம்
ொட்டினார்கள். ஆனால், பரிசுத்ை பீட்டர் என்ன குற்றம் செய்ைார்? விொ தணரை இல்தல. அவர்
இரைசுவின் சீடர் என்பதுைான் குற்றம். சிலுதவயில் அவத அதறயும் முன்பு பீட்டர்
ரவண்டினார். இரைசுதவ ைதல ரமலாகவும் கால்கதளக் கீைாகவும் தவத்து சிலுதவயில்
அதறந்ைார்கள். பீட்டத யும் அப்படிரை சிலுதவயில் அதறந்ைால், அது இரைசுவின் புகழுக்கு
இழுக்கு அல்லவா? ஆகரவ, ைன் கால்கதள ரமலாகவும் ைதல கீைாகவும் இருக்கும்படி தவத்து,
சிலுதவயில் அதறயும்படி சொன்னார். அப்படிரை அதறந்து அவத க் சகான்றார்கள்'' என்று
சொல்லிவிட்டு, இருவரும் அடக்க முடிைாமல் மறுபடியும் விம்மி விம்மி அைத்
சைாடங்கினார்கள். திடீச ன ஒருவர் 'ஸ்ரைாத்தி ம்’ சொல்ல, மற்சறாருவர் அதைத் திரும்பச்
சொன்னார். பின்னர் இருவரும் தூங்கச் சென்றுவிட்டார்கள்.

நிஷாந்துக்கு நீண்ட ரந ம் தூக்கம் வ வில்தல. கனகலிங்கம் எப்படி கனடா ரபாய்ச் ரெருவார்?

ஒர உடம்பில் குைந்தைைாகவும் சைரிகிறார்; அறிவாளிைாகவும் சைரிகிறார். அவருதடை மூதள
ெரிைாக ரவதலசெய்ைாை ர டிரைா சபட்டிரபால விட்டுவிட்டு உயிர் சபற்றது. கனடாவில்
உதைத்து கல்வீடு கட்டப் ரபாகிறா ாம். நில அளதவ ரவதல செய்து பிதைப்ரபன் என அவர்
ஏன் சொல்லவில்தல? நாைஸ்வ ம் வாசிக்கப்ரபாகிறா ாம். நாைஸ்வ த்தில் ஒரு பக்கம் காற்தற
ஊதினால், மறுபக்கம் இதெைாக வருமாம். உலகம் முழுக்க அளதவ ஒன்றுைாரன? சகாழும்பில்
100 அடி எவ்வளவு தூ ரமா, அரைைாரன கனடாவிலும். நில அளதவ, நல்ல ரவதலைாரன.
உடரன இன்சனாரு நிதனவும் வந்து அவதனப் பைமுறுத்திைது. கனகலிங்கம், அவனுக்கு
முன்பாக கனடா ரபாய்ச் ரெர்ந்துவிடுவார். அவர் நிலத்தை அளந்ைாலும், நாைஸ்வ ம்
வாசித்ைாலும் சகட்டிக்கா ர்; பிதைத்துக்சகாள்வார்.

நிஷாந், ைன் நிதலதமதை நிதனத்துப் பார்த்ைான். எல்ரலாரும் அவதன முந்திப்

ரபாய்க்சகாண்டிருந்ைார்கள். இன்னும் 10 வருடங்களில் அவன் எங்ரக இருப்பான்?
ைாழ்ப்பாணத்திலா, பாரிஸிலா, கனடாவிலா அல்லது சிதறயிலா? அந்ை நிதனப்பில் உடம்பு
நடுங்கிைது!
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 18
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

வ ொட்கொவுக்கு நன்றி

கனகலிங்கத்தை கனடா ககாண்டு சேர்ப்பிக்கும் பணி, அத்ைதன சுலபமானது அல்ல என

நிஷாந்துக்குப் புரிந்துசபானது. மறுநாள் கனகலிங்கத்துடன் சமற்ககாண்ட 10 மணி சநர ரயில்
பயணம், அந்ை நிதனப்தப இன்னும் உறுதியாக்கியது!

கனகலிங்கம் அருகில் இருக்கும்சபாது, எட்டு வயைான ஒரு தபயனுடன் பயணம்

கேய்வதுசபால நிஷாந் உணர்ந்ைான். கனகலிங்கத்துக்கு எதைப் பார்த்ைாலும் அதை வாங்க
சவண்டும். ரயில்சவ ஸ்சடஷன்களில் விற்ற சூப், ோலட், சகாழிக்கால்... என அதனத்தையும்
வரம்பு இல்லாமல்
ோப்பிட்டபடிசய வந்ைார்.
ஐஸ்கிரீதம இரண்டு முதற
வாங்கி குழந்தைசபால
நக்கினார். பியர் சவண்டும்
எனக் சகட்டசபாது நிஷாந்
வாங்கித்ைர மறுத்துவிட்டான்.
அதைக் குடித்து விட்டு ஏைாவது
உளறிவிட்டால்? கதடசியில்
நிஷாந் சகட்சடவிட்டான்...

''கனடாவில் நீங்கள்
நாைஸ்வரம் வாசிக்க முடியும்
என்றால், ஏன் நில அளதவ
கேய்ய முடியாது?''

''நல்ல சகள்வி ைம்பி. நில அளதவ கேய்வது என்றால், கனடாவில் பரீட்தே எழுதி பாஸ்
பண்ணசவணும். நாைஸ்வரம் வாசிக்க பரீட்தே ஒன்றும் கிதடயாது. ஆனால் மதிப்பு இருக்கு.
சகாயிலில் வாசிக்கும்சபாது ஒருவரும் கிட்ட வந்து பிதழயான ஸ்வரம் விழுந்துவிட்டது எனச்
கோல்ல மாட்டார்கள். எங்கள் ஊரில் நில அளதவக்காரருக்கு மதிப்பு இல்தல. ஊருக்குள்
நுதழந்ைால், கள்ளதரப் பார்ப்பதுசபால பார்ப்பார்கள். உடல் அளவு எண்கதள
தவத்துக்ககாண்டு தையல்காரர் அருதமயான உதட தைப்பதுசபால, நான் அளவுகதள தவத்து
கட்டடத்துக்கு சவண்டிய நில வதரபடத்தைத் ையாரித்துவிடுசவன். நாகரிகத்தை
ஆரம்பித்துதவத்ைது நில அளதவைான், ைம்பி. எகிப்தில் 2,000 வருடங்களுக்கு முன்னசர நில
அளதவ கைாடங்கிவிட்டது. 1,000 வருடங்களுக்கு முன்னசர வில்லியம் என்கிற அரேன்,
இங்கிலாந்து முழுவதையும் அளந்து எழுதிதவத்துவிட்டான். அது எத்ைதன கபரிய சவதல.
பைப்படுத்திய ஆட்டுத்சைாலில் சிவப்பு, கறுப்பு தமகளில் எழுைப்பட்ட அந்ை அளதவக் குறிப்பு,
இன்தறக்கும் பாதுகாப்பாக லண்டன் மியூசியத்தில் இருக்கிறது. நான் இறந்துசபாவைற்குள்
அதை எப்படியாவது பார்க்க சவண்டும்.''

''உங்களுக்குத்ைான் எத்ைதன லட்சியங்கள் இருக்கு? மியூசியத்துக்குப் சபாக சவணும்;

நாைஸ்வரம் பழக சவணும்; கல் வீடு கட்ட சவணும்... ககாஞ்ேம் அதிகமாகத்
கைரியவில்தலயா?''
''உமக்குப் பகிடியாக இருக்கு ைம்பி. என் கதை உமக்குத் கைரியாது. நான் திசயாசடாதலட்,
மூன்று கால்கள் ஸ்டாண்ட், நாடா சபான்றவற்தறத் தூக்கிக்ககாண்டு காடு, மதல எல்லாம்
அதலந்திருக்கிசறன்; காற்றிசல, மதழயிசல சவதல கேய்திருக்கிசறன். சிங்களக் கிராமத்திசல
என்தன அடித்து விரட்டியிருக்கிறார்கள்; பின்பு ோப்பாடும் சபாட்டிருக்கிறார்கள்.
காகத்துடன்கூட அதலந்திருக்கிசறன்!''

''காகத்துடனா?''

''நான் திசயாசடாதலட்தடத் தூக்கியவுடன், காகம் வந்து அளவு எடுத்து முடியும் ைறுவாயில்

ைட்டிவிடும். மீண்டும் எடுப்சபன்; மறுபடியும் ைட்டும். அந்ைக் காகம் என்தன ஒரு வாரமாகத்
கைாடர்ந்ைது.''

''அது முற்பிறவியில் ஒரு நில அளதவ எதிர்ப்பாளராக இருந்திருக்கும்!''

''ைம்பி, என்ன நிதனக்கிறீர்? நான் கனடா சபாய்ச் சேருசவனா? கனடா பற்றி என் மகன்
கடலிசபானில் சபாதிக்கிறான்... அதைச் கோல்ல சவண்டாம்; இதைச் கோல்ல சவண்டாம்
என்று. எதைச் கோல்ல சவண்டும் என ஒருவரும் கோல்லித்ைருகிறார்கள் இல்தல!''

''ஒன்றுசம பிரச்தன
இல்தல. நீங்கள் அவர்கள்
சகட்ட சகள்விக்கு மட்டுசம
பதில் கோல்ல சவண்டும்.
சவறு கதை சபேக் கூடாது.
அதை நிதனவில் தவத்ைால்
ேரி. அதைத்ைான் உங்கள்
மகனும்
கோல்லியிருக்கிறார்!''

10 மணி சநரத்தில் பாரிஸ்

வந்து சேர்ந்ைதும், அவதர
ஏகென்ட் தகயில் நிஷாந்
ஒப்பதடத்ைான். வழியில்
ஒரு பிரச்தனயும்
ஏற்படவில்தல.
கனகலிங்கத்துக்கு ஒரு புது
சூட்சகஸும், ேப்பாத்தும், நல்ல சகாட் ஒன்றும் வாங்கப்பட்டன. மூன்று மாைங்களாக
கவட்டப்படாை ைதலமயிதரக் ககாண்டுசபாய் ஒரு ேலூனில் கவட்டினார்கள். ககாழும்பில்
முதளக்க ஆரம்பித்ை சிதகதய பாரிஸ் ேலூனில், அந்ை இளம்கபண் மூக்தகச் சுளித்ைபடி
கவட்டித் ைள்ளினாள். அவளுக்கு ஐந்து ஃபிராங் மிதகயாக ஏகென்ட் ககாடுத்ைார்.
கனகலிங்கத்தின் மகன் கைாதலசபசியில் அதழத்ைபடிசய இருந்ைான். கனகலிங்கத்தை
கனடாவுக்கு எப்படி அனுப்புவது என ஒருநாள் தீர்மானம் ஆகியது. டிசகால் விமான
நிதலயத்தில் இருந்து புறப்பட்டு ஆம்ஸ்டர்டாம் சபாய், அங்கிருந்து சவறு விமானத்தில்
கடாரன்சடா சபாகசவண்டும். ஆம்ஸ்டர்டாம் சபாவதில் பிரச்தன கிதடயாது. ஆனால், கபரும்
பிரச்தன ஆம்ஸ்டர்டாம் குடிவரவில் இருந்ைது. ககடுபிடிகள் அதிகம். சோைதனயிட்டுத்ைான்
விமானம் ஏற அனுமதிப்பார்கள். கனகலிங்கத்திடம் இருப்பது கள்ள பாஸ்சபார்ட் என்பதைக்
கண்டுபிடித்ைால், திருப்பி அனுப்பிவிடுவார்கள் அல்லது சிதறயில்கூடப் சபாடுவார்கள். அவர்
கனடாவில் எங்சக வசிக்கிறார் எனக் சகட்பார்கள். அந்ைக் சகள்விக்குச் ேரியாக விதட அளிக்க
சவண்டும். எைற்காக பாரிஸ் வந்ைார் என்பைற்கும் காரணம் ஒரு வரியில் கோல்ல சவண்டும்.
நீட்டிக்ககாண்டுசபானால், அவர்களுக்குச் ேந்சைகம் வந்துவிடும். இரவும் பகலுமாக ஏகென்ட்
அவருக்குப் பயிற்சி ககாடுத்ைார்.

புறப்படும் அன்று ஏகென்ட்டும் நிஷாந்தும் அவதர டிசகால் விமான நிதலயத்துக்கு அதழத்துச்

கேன்றார்கள். கனகலிங்கம் ககாஞ்ேம் பைற்றமாகசவ இருந்ைார். அவருதடய டிக்ககட்தடச்
ேரிபார்த்துவிட்டு சபார்டிங் அட்தட ககாடுத்ைார்கள். ஒரு பிரச்தனயும் இல்தல. சநராகப் சபாய்
விமானம் ஏறசவண்டியதுைான். நிஷாந்தை, கனகலிங்கம் ைனியாக அதழத்துப்சபானார்.

''ைம்பி, ஆம்ஸ்டர்டாம் சிதறயில் என்தன அதடத்ைால், நான் என்ன கேய்யசவண்டும், எத்ைதன

வருடங்களுக்குப் பிறகு கவளிசய விடுவார்கள்?''

''அதைகயல்லாம் சயாசிக்கக் கூடாது. நீங்கள் கனடியர். உங்கள் பாஸ்சபார்ட் அப்படித்ைான்

கோல்லுது. இலங்தகக்காரர்சபால சிந்திக்கக் கூடாது. நீங்கள் பயந்து பயந்து கதைக்காமல்
உஷாராகக் கதைக்க சவண்டும்!''

''அது ேரி ைம்பி... அது என்ன கவள்தளயாகத் ைண்ணீர்சபால கைரியுது?''

''அது சவாட்கா... ரஷ்யக் குடிவதக!''

நூறு பூக்களுக்கு முன் சைனீ முடிவு எடுக்க முடியாமல் ைத்ைளிப்பதுசபால, கனகலிங்கம் முடிவு
எடுக்க முடியாமல் ைடுமாறினார்.

''இது ைண்ணீர்சபாலத்ைாசன கைரியுது. ஒன்றும் கேய்யாது. ஒரு கபக் வாங்கித் ைாரும்'' என்றார்.

அது ைண்ணீர்சபால கைரிந்ைாலும் கவறி அதிகமாக வரும் என்பதை நிஷாந் கோல்லவில்தல.

அவதரப் பார்க்க பாவமாக இருந்ைது. ஒருசவதள அடுத்து வரும் 20 வருடங்களில், அவர்
குடிக்கப்சபாகும் கதடசி சவாட்காவாகக்கூட அது இருக்கலாம். ஏகென்ட்தட, நிஷாந் எட்டிப்
பார்த்ைான். அவருக்குத் கைரியாது. கைரிந்ைால் சகாபப்படுவார்; 'நிைானத்தைக் குதலக்கும்’
என்பார். கனகலிங்கத்துக்கு சவாட்கா வாங்கிக் ககாடுத்ைான். ஒரு சைர்ந்ை நாகஸ்வரக்காரர்
உச்ேஸ்ைாயிக்குப் சபாகும்சபாது, நாகஸ்வரத்தை ஆகாயத்தை சநாக்கித் தூக்கி ைதலதயப்
பின்பக்கமாக வதளப்பதுசபால, ைனது ைதலதய வதளத்ைார் கனகலிங்கம். வாதயத் திறந்து
மடக்ககன சவாட்காதவ ஊற்றி விழுங்கினார்.

சிறிது சநரம் கடந்ைது. ''ைம்பி இது நல்லாய்த்ைான் இருக்கு. இன்னும் ஒன்று வாங்கிக் ககாடும்.
நான் கட்டப்சபாகும் கல்வீட்டுக்கு உம்முதடய சபதர தவப்சபன்'' என்றார்.

வழக்கமாக பிள்தளகளுக்கும் சபரப் பிள்தளகளுக்கும் சபர் சூட்டுவார்கள். இவர் வீட்டுக்குத்

ைன் கபயதர தவக்கப்சபாவைாகச் கோல்கிறார். ேரி என்ன நஷ்டம் என வாங்கிக் ககாடுத்ைான்.
மிடறுமிடறாக விழுங்கினார். ஒவ்கவாரு மிடறுக்கும் இதடயில் ஒரு சிரிப்பு இருந்ைது.
ைன்னுதடய தகப்தபதய விட்டுவிட்டு, எழுந்து ஆடி ஆடி நடந்ைார். நிஷாந் ஓடிப்சபாய்
அவரிடம் தகப்தபதய நீட்டினான். அவர் அதை சவதலக்காரனிடம் இருந்து கபறுவதுசபால
கபற்றுக்ககாண்டு, சபார்டிங் அட்தடதயத் தூக்கி ைதல சமல் பிடித்து, கவற்றிக்ககாடிதய
ஆட்டுவதுசபால ஆட்டிக்ககாண்சட நடந்து உள்சள நுதழந்ைார். அவருதடய முகத்தை கதடசித்
ைடதவ பார்ப்பைாக நிதனத்துக்ககாண்டு நிஷாந் பார்த்ைான்.
அன்றிரவு ஏகென்ட்டுக்கும் நிஷாந்துக்கும் நித்திதர இல்தல. கைாதலசபசி அதழப்பு எந்ை
சநரமும் ஆம்ஸ்டர்டாமில் இருந்து வரும் எனக் காத்துக்ககாண்டிருந்ைார்கள். வரவில்தல. ஆக,
சிதறயில் பிடித்து அதடத்துவிட்டார்கள் என்பது நிச்ேயமாகிவிட்டது. மகனுக்கு இதை எப்படிச்
கோல்வது என நிதனத்துக் ககாண்டிருந்ைசபாசை, மகனிடம் இருந்து அதழப்பு வந்ைது.
எடுத்ைதும், 'மிக்க நன்றி. ஒருவிைப் பிரச்தனயும் இல்லாமல் அப்பா வந்து சேர்ந்துவிட்டார். சநர
வித்தியாேம் என்றபடியால் இன்னும் தூங்கிக்ககாண்டிருக்கிறார்’ என்றான்.

ஏகென்ட்டுக்கு ஆச்ேர்யம். நிஷாந்துக்கு அதைவிட ஆச்ேர்யம். இவர் எப்படி ஆம்ஸ்டர்டாம்

ஏர்சபார்ட்தடத் ைாண்டினார்? கடாரன்சடாவில் என்கனன்ன கூத்துகள் கேய்ைார்? அதனத்தும்
மர்மமாக இருந்ைன.

கனகலிங்கம் பிசளனுக்குள் ஏறும்சபாசை கவறி கூடிவிட்டது. விமானத்தில் குடிவதக இலவேம்

என்றபடியால், அங்சகயும் ஒரு சவாட்கா அடித்ைார். அைன் பின் ஆம்ஸ்டர்டாமில் இறங்கியசைா,
அங்சக அவர்கள் சகள்வி சகட்டசைா, அவருதடய ஞாபகத்திசலசய இல்தல. அவருதடய
பாஸ்சபார்ட்தடப் பார்த்துவிட்டு கடாரன்சடா விமானத்தில் ஏற அனுமதித்ைார்கள். ஒரு
சகள்வியும் சகட்கவில்தல. சகட்டாலும் பதில் கோல்லக்கூடிய நிதலயில் அவரும் இல்தல.
கனடா வந்ை பின்னரும் கவறி முற்றிலுமாக முறியவில்தல. குடிவரவில் பாஸ்சபார்ட்தடக்
காட்டியவுடன் உள்சள விட்டுவிட்டார்கள். மகன் காத்திருந்து வீட்டுக்கு அதழத்துப்சபானான்.
வழக்கமாக கள்ள பாஸ்சபார்ட்டில் பயணம் கேய்யும் ஒருவர் பைற்றமாக இருப்பார். ஆனால்,
கனகலிங்கம் அப்படி இல்தல. அவதரச் சுற்றியிருந்ைவர்கள்ைான் பைற்றப்பட்டு எப்படிசயா
கனடாவுக்குக் ககாண்டுவந்து சேர்த்துவிட்டார்கள். இதுைான் யூகம்.

இந்ைச் ேம்பவத்துக்கு பின்னர் ஏகென்ட்டிடம் ஒரு மாற்றம் கைரிந்ைது. விமான நிதலயத்துக்கு

அவர் ஆட்கதள ஏற்ற வரும்சபாது 'ைம்பி ஒரு சவாட்கா அடியும்’ எனச் கோல்ல
ஆரம்பித்திருந்ைார்.

ஏகென்ட் மிக மகிழ்ச்சியாக இருந்ைார். அவர் இதை எதிர்பார்க்கவில்தல. எல்லாசம

கவற்றிகரமாக நடந்ைைற்கு பாதி காரணம் நிஷாந்ைான். அடுத்ைபடியாக அவதன கனடா
அனுப்புவைற்கான திட்டங்கதள உருவாக்கசவண்டும் என்றார். 'புதிைாக என்ன திட்டம்
சபாடுவது? ஆம்ஸ்டர்டாம் பாதை நல்லாய்த்ைாசன ஓடுது’ என நிஷாந் நிதனத்ைான். ஆனால்,
ஒரு எதிர்பாராை திருப்பத்தில் அந்ைப் பாதையிலும் சிக்கல் முதளத்ைது. ஆம்ஸ்டர்டாம் வழியாக
கனடா சபாவது ஆபத்ைான பாதையாக மாறிவிட்டது. ஆம்ஸ்டர்டாம் குடிவரவு அதிகாரி ஒருவர்
சிந்திக்க ஆரம்பித்துவிட்டார். அசநக அகதிகள் அந்ைப் பாதைதயத் சைர்ந்கைடுத்து கனடா
சபாவதைத் ைற்கேயலாகக் கண்டுபிடித்ைார். அவர்களுதடய பாஸ்சபார்ட்களில் படம்
மாறியிருந்ைது. பலதரத் திருப்பி அனுப்பினார்கள்; சிலதர சிதறயில் அதடத்ைார்கள். ஆகசவ
பாதை மூடப்பட்டுவிட்டது. சவறு பாதை பற்றி சயாசிக்க அவகாேம் சவண்டும் என்றார்
ஏகென்ட். நிஷாந் கநருக்கியசபாது கோன்னார், 'உப்பு பாதையிசல ககாட்டியிருந்ைால், அதை
அகற்றுவதில் சநரத்தை வீணாக்காசை. அது ைானாகசவ கதரந்துசபாகும்!’

நிஷாந் காத்திருந்து கதளத்துப்சபான ேமயம்ைான், அந்ைத் திருப்பம் ேகுந்ைலா ரூபத்தில் வந்ைது!

 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 19
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

பேய் அதைந் து பேொன்ை முகம்

எல்ல ோருலே சு பேோக நினைத்த இடத்துக்குப் லபோய்ச் லேர்ந்துவிடுகிறோர்கள். ஆைோல்,

நிஷோந்தின் முனற வரும்லபோது ஏதோவது அேம்போவிதம் நடந்துவிடுகிறது. உக்னைனிலும்
ஜெர்ேனியிலும் நடந்தது, இப்லபோது போரிஸிலும் நடக்கிறது. கைகலிங்கம் எந்தவிதப்
பிைச்னையும் இல் ோேல் லபோய்ச் லேர்ந்துவிட்டோர். அவர் நோகஸ்வைம் கற்று நோன்கு லகோயில்களில்
வோசிக்கவும் ஆைம்பித்திருப்போர். கல் வீடு கட்ட அஸ்திவோைம் லபோட்டிருந்தோல்கூட ஆச்ேர்யப்பட
முடியோது. நிஷோந், ஜதோடக்கப் புள்ளியில லய நிற்கிறோன்.

ஏஜென்ட் ஜேோன்ைோர்... ''ஆஸ்பத்திரியில் நீ ம், சிவப்பு, ேஞ்ேள் எை தனையில் லகோடுகள்

லபோட்டிருப்போர்கள். நீ க் லகோட்னடத் ஜதோடர்ந்து லபோைோல், எக்ஸ்லை பகுதிக்குக்
ஜகோண்டுலபோய்விடும். ேஞ்ேள் லகோட்னடத் ஜதோடர்ந்தோல், இருதய லநோய் பிரிவு; சிவப்பு
என்றோல் தீவிை சிகிச்னேப் பிரிவு எை வேதியோகச் ஜேய்துனவத்திருப்போர்கள். அப்படி எல் ோம்
இங்லக போனத லபோட முடியோது. அது ேோறிக்ஜகோண்லட இருக்கும். இது போன வைத்னதக்
கடப்பதுலபோ . ேறுபக்கம் லபோைவுடலைலய, நீங்கள் கடந்துவந்த போனத தோைோக
ேனறந்துலபோகும்!''

ஒருநோள் ஏஜென்ட், நிஷோந்னதத் லதடி வந்தோர். அவர் ஜேோன்ை விஷயம் நம்ப முடியோததுலபோ
லதோன்றியது. ஏஜென்ட் ஜேோன்ைது இதுதோன்... ''30 வயதுப் ஜபண் ஒருவரிடம் கைடோ
போஸ்லபோர்ட் இருக்கிறது. ஜேோந்த போஸ்லபோர்ட் இல்ன . படம் ேோற்றியது. உம்மிடம்
இருப்பதுலபோ த்தோன். அவர் ஜபயர் ேகுந்த ோ. அதோவது போஸ்லபோர்ட்டில் உள்ள ஜபயர். இவர்
மூன்று தைம் கைடோ லபோவதற்கு முயன்றும் போதியில லய பிடிபட்டுத் திருப்பி
அனுப்பப்பட்டவர். இவனை கைடோவுக்கு எடுப்பிக்க நினறயக் கோசுகள் ஜே வழித்துவிட்டோர்கள்.
ஒரு ஏஜென்ட்டும் அவனைத் ஜதோடச் ேம்ேதிக்கவில்ன . அத்தனை ரிஸ்க் இருக்கு. இவனை நீ
கூட்டிக்ஜகோண்டு கைடோவுக்குப் லபோக லவணும். அப்படிச் ஜேய்தோல், உேக்கு டிக்ஜகட்
இ வேேோக ஏற்போடு ஜேய்வதோக அவர்கள் ஜேோல்கிறோர்கள். கணவர் இந்தியோவில். இவருனடய
பிள்னளகனள கணவரின் தம்பி 'தன் பிள்னளகள்’ எைப் பதிந்து முதலில லய கைடோவுக்குக்
கூட்டிக்ஜகோண்டு லபோய்விட்டோர். இவர் எப்படியும் தன் பிள்னளகளிடம் லபோகலவண்டும் என்ற
பிடிவோதத்தில் இருக்கிறோர். மூன்று தைம் பிடிபட்டதில் அவர் முகம் எந்த லநைம் போர்த்தோலும்
பயத்தில் இருக்கிறது. அவனைக் ஜகோண்டுலபோய்ச் லேர்க்கலவண்டியது உேது ஜபோறுப்பு...
ேம்ேதேோ?'' எைக் லகட்டோர் ஏஜென்ட்.

நிஷோந்துக்குச் சிரிப்பு வந்தது. தோைோகப் லபோக முடியோத மூஞ்சூறு, விளக்குேோற்னறயும் லேர்த்து

இழுத்ததோம். இவனுக்லக வழி இல்ன , இவன் இன்லைோர் ஆனளக் கூட்டிப்லபோவதோ? ஆைோல்,
சின்ைதோக லயோசித்தோன்.

''ேம்ேதம்'' என்றோன்!

ேறுநோள் ஏஜென்ட்டும் நிஷோந்தும் அந்தப் ஜபண்னணப் லபோய்ப் போர்த்தோர்கள். அவர்

ஜேோந்தக்கோைர் வீட்டில் தங்கியிருந்தோர். அவைது முகத்னதப் போர்த்த உடலைலய நிஷோந்துக்குப்
புரிந்துவிட்டது. லபய் அனறந்த முகம் எப்படி இருக்கும் என்ற கற்பனை அவனிடம் இருந்தது...
அலததோன். ஒரு போம்னபச் சுருட்டினவத்து, அதற்கு லேல் ஒருவனை உட்கோை னவத்ததுலபோ அவர்
முகம் பயத்தில் ஜவளிறிப்லபோய் இருந்தது. ேோதோைணேோகலவ அந்த முகம் அப்படித்தோன்.
ஏதோவது லகள்வி லகட்டோல், ஒரு னேல் தூைத்தில் இருக்கும் மூனளக்கு ஜேய்தி லபோய் பின்ைர்
பதில் வரும். நிஷோந் ஜேோன்ைோன். ''நோனும் முதல்முனறயோக கைடோ லபோகிலறன். நீங்கள் என்
கோதலியோக நடிக்க லவண்டும். ேம்ேதம் என்றோல் ஜேோல்லுங்கள்'' என்றோன்.

அவர் தன னயக் குனிந்து லயோசித்தோர்; பின்ைர் நிமிர்த்தி லயோசித்தோர். அவருக்குத் லதர்வுகள்

இல்ன . அவர் பிள்னளகனள எப்படியும் போர்க்க லவண்டும். ேறுபடியும் குனிந்து தனைனயப்
போர்த்தபடிலய தன யோட்டிைோர்.

நிஷோந் திரும்பும்லபோது லயோசித்தோன். அவர்கள் ேகுந்த ோனவச் ேந்தித்துப் லபசிய ஒரு ேணி
லநைத்தில், அவர் இதழில் புன்ைனக என்ற ஒன்று வைலவ இல்ன . இவனை 10 அடி தூைத்தில்
போர்த்ததுலே குடிவைவு அதிகோரிக்குச் ேந்லதகம் வந்துவிடும். கோதலியோக நடிப்பவர் இப்படியோ
தூக்குத் தண்டனைக்குச் ஜேல்லும் னகதிலபோ இருப்போர்? ஜகோஞ்ேம் சிரிக்க லவண்டும்.

ஏஜென்டிடம் நிஷோந் லகட்டோன்... ''ஏன் இந்தப் ஜபண் சிரிக்கலவ ேோட்டோைோ? பிறக்கும்லபோலத

அப்படியோ, இல்ன இனடயில் வந்ததோ?''

ஏஜென்ட் ஜேோன்ைோர்... ''அனதப் பற்றி உேக்கு ஏன் கவன ? அது அவருனடய இயற்னகயோை
லதோற்றம். ஒரு நோள் வருேோைவரி அதிகோரி ஒருவர் அவர் வீட்டுக்கு வந்து, 'அம்ேோ நீங்கள்
தவறுத ோக ஒரு மில்லியன் டோ ர் வரி அதிகேோகக் கட்டிவிட்டீர்கள். இலதோ ஜேக்’ எைக்
ஜகோடுத்தோலும் அவர் சிரிக்க ேோட்டோர். சிரிப்பதற்குப் பயிற்சி ஜகோடுக்க லவண்டோம். லவறு
பயிற்சிகள் ஜகோடு'' என்றோர்.
 அவருக்கு நினறயப் பயிற்சிகள் லதனவ. கைடோ
போஸ்லபோர்ட்டில் பயணம் ஜேய்வதோல்
இருவருக்கும் கைடோ பற்றி
ஜதரிந்திருக்கலவண்டும்; கைடியர்லபோ உனட
அணிய லவண்டும்; அவர்கள்லபோ
லபேலவண்டும்; போஸ்லபோர்ட்டில் உள்ள
ஜபயர்கள், முகவரிகள், பயணம் ஜேய்த
லததிகனளப் போடேோக்க லவண்டும்.

ஒருநோள் ேைம் உனடந்துலபோய், ''இத்தனை

தனடகள் இருக்கும்லபோது, நோன் எப்படி இந்தப்
ஜபண்னணக் கூட்டிக்ஜகோண்டு லபோலவன்.
என்னையும் பிடித்துத் திருப்பி அனுப்பப்
லபோகிறோர்கள்'' என்றோன் நிஷோந்.

ஏஜென்ட் ல சில் தளை ேோட்டோர். அவர்

ஜேோன்ைோர்... ''நிஷோந், உேக்குப் பிைச்னை
உண்டு. லைோட்னடக் கடப்பதில்கூட அபோயம்
உண்டு. அதற்கோக உம்முனடய பயணத்னத
நிறுத்த முடியுேோ? பிைச்னைகனள முன்கூட்டிலய
யூகித்துச் ேேோளிப்பதில்தோன் ஜவற்றி
இருக்கிறது.''

அடுத்த ேந்திப்பின்லபோது நிஷோந் அவனளத்

தயோரித்தோன். முதலில் தகவல்கனளச் லேகரித்து,
பின்ைர் அவளுக்குப் போடேோகச் ஜேோல்லிக் ஜகோடுப்போன். ஒரு ஜபரிய பரீட்னேக்குத்
தயோைோவதுலபோ இருவரும் படித்தோர்கள். ஜடோைன்லடோவில் எங்லக உடுப்பு வோங்க ோம், அங்லக
ஓடும் பஸ்ஸுக்கு என்ை ஜபயர், மூன்று வங்கிகளின் ஜபயர்கனளச் ஜேோல்லுங்கள், இைண்டு
ஆஸ்பத்திரிகளின் ஜபயர் என்ை, உங்கள் ேருத்துவர் யோர், கடன் அட்னட உள்ளதோ, நிக்கல்
என்றோல் எத்தனை ேதவிகிதம்..? இப்படி. அந்தப் ஜபண்ணும் தன் மூனளயின்
முழுத்திறனேனயயும் உபலயோகித்துப் போடேோக்கியது. லகள்வி லகட்டோல் பதில் வோயில
இருக்கும், ஜவளிலய வைோது. முகம் ஜவளிறிவிடும். போர்க்கப் பரிதோபேோக இருக்கும்.

புதிதோக ஒரு போனத உனடத்து அது ஜவற்றிகைேோக ஓடிக்ஜகோண்டிருந்தது. சிக்கல்கள் வரும் முன்
அந்தப் போனத வழியோக இருவனையும் அனுப்ப ஏஜென்ட் முடிவுஜேய்தோர். முதலில் போரிஸில்
இருந்து ஸ்ஜபயினில் உள்ள ேோட்ரிட் நகைம். அங்கிருந்து ஜடோமினிக்கன் ரிபப்ளிக். பின்ைர்
லநைோக ஜடோைன்லடோதோன். போரிஸில் இருந்து ேோட்ரிட் வனைக்கும் ஏஜென்ட்டும் கூடலவ வந்தோர்.
எந்தவிதப் பிைச்னையும் கினடயோது. ேோட்ரிட்டில் குடிவைவு இருக்கும். அங்லக அவர்கள்
கோத ர்களோக நடிக்க லவண்டும். முதல் லேோதனை. சிரிக்கலவ ஜதரியோத ஜபண்ணுக்கு எப்படிக்
கோதலியோக நடிக்கச் ஜேோல்லிக்ஜகோடுப்பது?

ஓர்லி விேோைக் கூடத்துக்குள் நுனையும் முன்ைர் ஏஜென்ட் தந்த கனடசிப் புத்திேதி இதுதோன்...
''நீங்கள் என்ை நோள், என்ை பிலளனில் கைடோ வைப்லபோகிறீர்கள் என்பனத ஒருவருக்கும்
அறிவிக்க லவண்டோம்.''

''ஏன்'' என்றோன் நிஷோந்.

''ஜதரு விளக்னகக் கண்டோல் சி ருக்கு கல் ோல் எறிந்து உனடக்க லவண்டும் எைத் லதோன்றும்.
ஒருவருக்கு நல் து நடப்பது எல்ல ோருக்கும் பிடிக்கும் எைச் ஜேோல் முடியோது. ஏதோவது
ஜகடுதல் ஜேய்வதற்கு எைச் சி ர் இருப்போர்கள். நீங்கள் அவர்களுக்கு ஒரு தீங்கும்
இனைத்திருக்கத் லதனவ இல்ன . ஜதருவிளக்கு என்ை தீங்கு ஜேய்தது? அப்படித்தோன்.
எச்ேரிக்னகயோக இருந்தோல் நல் து.''

குடிவைவில் நிஷோந் ேட்டுலே லகள்விகளுக்குப் பதில்

ஜேோன்ைோன். அவர்கள் ேோட்ரிட்டில் இருந்து ேோன்ைோ
ஜடோமிங்லகோவுக்குச் சுற்று ோ லபோய்த் திரும்பப்
லபோகிறோர்கள். திரும்புவதற்கோை டிக்ஜகட்னடயும்
ஆதோைேோகக் கோட்டிைோன். அப்படிச் ஜேோல்லும்லபோது
ேகுந்த ோ நிஷோந்தின் மீது ேோய்ந்து நிற்க லவண்டும்.
லவறு ஒன்றுலே லபேக் கூடோது. அப்படிலய ேகுந்த ோ
நின்றோள். அவர்களுக்கு இனடயில் ஒரு இன்ச் கோற்று
இருந்தது. குடிவைவு அதிகோரி அவர்கள் முகங்கனளயும்
போஸ்லபோர்ட் படங்கனளயும் ஒப்பிட்டுப் போர்த்தோர்.
பின்ைர் போஸ்லபோர்ட்டில் ஓங்கிக் குத்திைோர். ஒரு படி
தோண்டியோகிவிட்டது. இன்னும் இைண்டு படிகள் எை
நிஷோந் ேைதுக்குள் நினைத்துக்ஜகோண்டோன்.

ேோன்ைோ ஜடோமிங்லகோ விேோை நின யத்தில் ஒருவிதப்

பிைச்னையும் கினடயோது. அங்லக நினறயச் சுற்று ோப்
பயணிகள், திைமும் வந்தபடிலய இருந்தோர்கள். ஆகலவ,
இவர்களிடம் இைண்டு லகள்விகள் ேட்டுலே
லகட்டோர்கள். எத்தனை நோட்கள் நிற்பீர்கள்? அடுத்து,
எங்லக தங்குவீர்கள்? இைண்டுக்கும் நிஷோந்திடம்
பதில்கள் தயோைோக இருந்தை. ஏஜென்ட் ஏற்போடு ஜேய்திருந்த ல ோட்டலுக்கு இருவரும்
வோடனகக் கோரில் 10 நிமிடங்களில் லபோய்ச் லேர்ந்தோர்கள். அது ஜவளிநோடு லபோ லவ இல்ன .
இ ங்னகயில் கோணப்பட்ட ேோ, பப்போளி, ஈைப்பி ோக்கோய் எை ஏற்ஜகைலவ ஜதரிந்த ேைங்கள்,
பூவனகயும் ஜேவ்வைத்னத லபோர்கன்வில் ோ எை இ ங்னகனய நினைவூட்டியது. கோற்றில்
ஜகோஞ்ேம் உப்புக் க ந்த வோேனை. ஏலதோ சினறயில் இருந்து ஜவளிலய வந்துவிட்டதுலபோ
இருவரும் சுதந்திைேோக உணர்ந்தோர்கள்.

நிஷோந்துக்கு ேகிழ்ச்சியோக இருந்தது. இனி கைடோ லபோய்ச் லேருவது நிச்ேயம் எை ேைதில்

பட்டது. இந்தப் ஜபண் கனடசி வனை சிக்கன உண்டோக்கோேல் இருக்க லவண்டும். சிறிய தவறு
ஏற்பட்டோல்கூட இருவர் வோழ்க்னகயும் ேோறிவிடும். புறப்படும் முன்ைலை நிஷோந் ஏஜென்ட்டுக்கு
ஒன்னற விளக்கேோகச் ஜேோல்லியிருந்தோன். அவர்கள் கோத ர்களோக நடிப்பது கைடோவுக்கு
ஜவளிலயதோன். ஜடோைன்லடோவில் பிலளன் இறங்கியதும் அவன் யோலைோ... அவள் யோலைோ.
அதுதோன் இருவருக்கும் போதுகோப்பு. ேகுந்த ோவுக்கும் இதில் முழுச் ேம்ேதம்.

ஜடோமினிக்கனில் ஒரு வோைம் அவர்கள் தங்க லவண்டும். கைடோவில் இருந்து கூரியர் மூ ம்

அவர்களுனடய ஜடோைன்லடோ/ஜடோமினிக்கன்/ ஜடோைன்லடோ டிக்ஜகட் வரும். டிக்ஜகட்டின் முதல்
பகுதினயக் கிழித்துப் லபோட லவண்டும். கைடோவில் இருந்து சுற்று ோவுக்கு ஜடோமினிக்கன் வந்த
கோத ர்கள், திரும்பவும் கைடோ லபோகிறோர்கள். இதுதோன் கனத. அப்லபோதுதோன் அவர்கள்
ஜடோைன்லடோ விேோை நின யத்தில் இறங்கும்லபோது ஒருவருக்கும் ேந்லதகம் வைோது.

முதல் இைண்டு நோட்களும் ஜவளிலய லபோய் ேோப்பிட்டோர்கள். அதற்கு பின்ைர் ேகுந்த ோவுக்கு
அலுத்துவிட்டது. வற்புறுத்தி அனைத்தோல் ஒரு ஜகோடினய ஏந்துவதுலபோ தன் துயைங்கள்
எல் ோவற்னறயும் சுேந்து, தன னயக் குனிந்தபடி நடப்போர். சி லநைங்களில் எனதலயோ
நினைத்து அழுவோர். நிஷோந் ஆறுதல் ஜேோல்வோன். இன்னும் சி நோட்கள்தோலை, அதன் பின்
கைடோ லபோய்ச் லேர்ந்துவிடுவீர்கள். உங்கள் பிைச்னை எல் ோம் முடிந்துவிடும். அவர்
தன யோட்டுவோர். கைடோ பற்றிய தகவல்கனள ஒரு லபப்பரில் எழுதினவத்துத் தீவிைேோக ேைைம்
ஜேய்வோர். கைடோ குடிவைவில் அவைோல் அவருக்கு உதவ முடியோது என்பனதப் ப தடனவ
ஜேோல்லியிருக்கிறோன். இைண்டு லபருக்கும் அதுதோன் நல் து எை இருவருக்குலே ஜதரியும்.

ஒருநோள் ேகுந்த ோ தோளில் எழுதினவத்த விவைங்கனள அதிகோன எழும்பி ேைைம் ஜேய்தோர்.

திடீஜைை இைண்டு னககளோலும் தன யில் அடித்தபடி ''என்ைோல ஏ ோது... என்ைோல ஏ ோது...''
எை அைத் ஜதோடங்கிைோர். கண்ணீர் அவர் னகவிைல்கனள நனைத்தபடி ஜகோட்டியது.

நிஷோந் பதற்றேோக, ''என்ை என்ை?'' என்றோன்.

''என் வீட்டு வி ோேத்னத ேோற்ற முடியோதோ?''

''ஏன்... என்ை பிைச்னை அதில்?''

''நோன் வசிக்கும் நகைம் 'மிஸிஸோகோ’ எை எழுதியிருக்கு. அனத என்ைோல் உச்ேரிக்கவும்

முடியவில்ன ; எழுத்துக்கூட்டவும் முடியவில்ன .''

நிஷோந் ஜேோன்ைோன்... ''முகவரினய எப்படி ேோற்ற முடியும்? போஸ்லபோர்ட்டில் அதுதோலை

எழுதியிருக்கு. இதற்ஜகல் ோம் பயப்பட முடியுேோ? லயோசித்துப் போருங்கள். இன்னும் சி
நோட்களில் உங்கள் பிள்னளகனளச் ேந்திக்கப்லபோகிறீர்கள். இது ஒரு பிைச்னைலய கினடயோது.
எங்லக ஜேோல்லுங்கள்... மி-ஸி-ஸோ-கோ.''

அன்று ஒரு ேணி லநைத்தில், அந்த நகைத்தின் ஜபயனை எழுத்துக்கூட்டவும் உச்ேரிக்கவும் அவருக்கு
நிஷோந் பைக்கிவிட்டோன்.

ேகுந்த ோ அடுத்த நோள் ஜடலிலபோனில் பிள்னளகளுடன் லபசிைோர். அப்படிப் லபசும்லபோது அவர்

முகம் முற்றிலும் ேோறியது. 'இன்னும் இைண்டு நோட்களில் நோன் வந்துடுலவன். என்னை ேறக்க
லவண்டோம்’ எை அந்தத் தோய் ஜேோன்ைோர். அவர் குைலில் இருந்த போேம் அவனைத்
தினகப்பனடயனவத்தது. அவருனடய முகத்னதப் போர்த்தவர்களுக்கு, அது அவ்வளவு
அன்புஜகோண்டதோக ேோறும் எைக் கற்பனை ஜேய்ய முடியோது. நிஷோந்துக்கு இைக்க உணர்வு
ஏற்பட்டது. போவம் இந்தப் ஜபண் எப்படியும் கைடோ குடிவைனவத் தோண்டி உள்லள நுனைய
லவண்டும். அவள் பிள்னளகளுடன் ஒன்று லேை லவண்டும் எை லவண்டிக்ஜகோண்டோன்.

ஆைோல், அதற்குள் ேகுந்த ோவுக்கு நிஷோந்தோல லய ஒரு சிக்கல் உண்டோைது!

 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 20
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

ஏழு வர்ண உருவம்!

ெகுந்தலாவுக்கு தினமும் சாப்பாடு வாங்கிக் க ாடுப்பதில் நிஷாந்துக்குப் பிரச்னன இருந்தது.

அவர் மரக் றி உணவு மட்டுமம சாப்பிடுவார். ஆ மவ கராட்டி, வானைப்பைம், மரக் றி சூப்,
தயிர் பாக்க ட், கவள்னை சாதம் மபான்றவற்னற வாங்கிவந்து க ாடுத்தான். 'அவரும் எத்தனன
நானைக்குத்தான் அனதமே சாப்பிடுவார்?’ என நினனத்தான். அவனரப் பார்க் நிஷாந்துக்குப்
பாவமா இருந்தது.

ஒருநாள் னசனீஸ் உணவ த்தில் நூடுல்ஸ் கபாதினே நிஷாந் வாங்கினான். அதில் றால் இருந்தது.
றால் எல்லாவற்னறயும் அவன் கபாறுக்கிச் சாப்பிட்டுவிட்டு மீதினேக் க ாண்டுமபாய்
க ாடுத்தான். சகுந்தலா சாப்பிட்டார். அது அவருக்கு நல்லாய்ப் பிடித்துக்க ாண்டது. அடுத்த
நாளும் அனதமே வாங்கிவரச் கசான்னார். மூன்றாவது நாள் நிஷாந் ஒரு றானலப் கபாறுக் த்
தவறிவிட்டான். அனத சகுந்தலா ன யிமல தூக்கி, தன் ண் ளுக்குக் கிட்டப் பிடித்தார். இவன்
''ஓ... அது வறுத்த ாைான்'' என்று கசான்னான். அவருக்குப் புரிந்துவிட்டது. 'ஓ...’ எனச்
சத்தம்னவத்து அழுதார். பின்னர் பச்னச நாடாவா வாந்தி எடுத்தார். அது நிற்பதா த்
கதரிேவில்னல. நடுச் சாமம் அைவில் மேக் ம்மபாட்டு விழுந்தார்.

நிஷாந் ம ாட்டல் மு ப்புக்கு ஓடினான். அங்ம ஒருவரும் இல்னல. மறுபடியும் ஓடிவந்து

சகுந்தலானவப் பார்த்தான். அவர் இன்னும் மேக் த்திமலமே கிடந்தார். ம ாட்டலுக்கு
கவளிமே ாவலாள் நின்றான். அவனிடம் ஓடிச்கசன்று, ''வாடன க் ார் பிடிக் முடியுமா?
உடமன மருத்துவமனனக்குப் மபா மவண்டும்'' என்றான். அவனுக்குப் பாதிதான் புரிந்தது.
'எட்டாம் நம்பர் ரூமில் ஒரு மருத்துவர் தங்கியிருக்கிறார்’ என்பனத எப்படிமோ னசன மூலம்
கதரிவித்தான்.
எட்டாம் நம்பர் அனறக் தனவ கநடுமநரம் நிஷாந் தட்டினான். 'அந்தப் கபண்
இறந்துவிடுவாமரா, அவர் னைப் பற்றிே விவரம் எல்லாமம கவளிமே வந்துவிடும்.
பத்திரின ள் எழுதும். நான்தான் க ானல கசய்துவிட்மடன் என, எனக்கு மரண தண்டனன
கினடக்கும்’ - நிஷாந்துக்கு நடுக் ம் பிடித்தது. எல்லாவிதமான சிந்தனன ளும் மூனையில் ஓடின.
தவு சட்கடனத் திறந்தது. குள்ைமான ஒருவர் இரவு உனடயில் ம ாபத்துடன் நின்றார்.
அதிர்ஷ்டவசமா அவருக்கு ஆங்கிலம் கதரிந்திருந்தது. அவர் அனறக்கு வந்து பார்த்தமபாது
சகுந்தலா வாந்தி மமமல மேங்கிப்மபாய்க் கிடந்தார். மருத்துவர் பரிமசாதனன கசய்தார். ஊசி
மபாட்ட பின்னர் கபண்னண நிம்மதிோ ப் படுக் னவத்தார். ''பேப்பட மவண்டாம்.
சரிோகிவிடும்'' என்று கசால்லிவிட்டுப் புறப்பட்டார்.

மதிேம் 3 மணிேைவில் சகுந்தலா ண்விழித்தார். மதநீரும் பிஸ் ட்டும் க ாடுத்தான்;

சாப்பிட்டார். திடீகரன எழுந்து குளித்து உனடமாற்றிவிட்டு கவளிமே கிைம்பினார். நிஷாந்தும்
அவருடன் புறப்பட்டமபாது தடுத்துவிட்டார். கவளிமே மபானவர் இரண்டு மணி மநரமா த்
திரும்பவில்னல. 'இந்த மர்மமான கபண்ணுடன் ஏகென்ட் தன்னன மாட்டிவிட்டாமர!’ என
நிஷாந் மனதுக்குள் திட்டினான். இருட்டிக்க ாண்டு வந்தது. எதற்கும் கவளிமே மபாய்த்
மதடலாம் என எண்ணி அவன் உனட மாற்றிேமபாது, திடீகரனக் தனவத் திறந்து அவர் உள்மை
நுனைந்தார். அவர் ன யில் ஒரு பார்சல் இருந்தது. அனதப் பிரித்துச் சாப்பிட ஆரம்பித்தார்.
சர்க் னரச் சாதம். அதன் இனிே மணம் அனறனே நினறத்தது. அவனன நிமிர்ந்து பார்க் ாமல்
சுவற்னறப் பார்த்துச் சாப்பிட்டுக்க ாண்டிருந்தார்.

இவருக்கு இது எப்படிக் கினடத்தது, இந்த இடத்துக்கு முன்னமம வந்திருக்கிறாரா, அல்லது

இங்ம ோனரமோ ஏற்க னமவ அவருக்குத் கதரியுமா, அல்லது எனக்கு ஒரு பாடம்
படிப்பிக்கிறாரா? 'நூடுல்ஸ் வாங்கி என்னனச் சா டிக் ப் பார்த்தாமே... சர்க் னரச் சாதம்
இருக்கிறது! இதுகூடத் கதரிோதா?’

'அவர் வாந்திகேடுத்தமபாது என் மனம் எவ்வைவு துடித்தது, இப்படிப் பாராமு மா

இருக்கிறாமர! எனக்கு சர்க் னரச் சாதம் கினடத்திருந்தால், இப்படித் தனிோ ச் சாப்பிடுமவனா?
அவருக்கும் ஒரு பார்சல் எடுத்து வந்திருப்மபமன! இப்படியும் ஒரு கபண்ணா?’ என நிஷாந்
மோசிக்கும்மபாமத அவர் ன னைக் ழுவிவிட்டுக் ன ப்னபயில் இருந்து இன்கனாரு பார்சனல
எடுத்து அவனுக்குக் க ாடுத்தார். அவன் அதிர்ந்துமபானனதப் பார்த்து வாய்விட்டுச் சிரித்தார்.
இத்தனன நாட் ளில் அவர் சிரித்தது இதுதான் முதல் தடனவ; இதுதான் னடசித் தடனவோ வும்
இருக் லாம். மரத்தில் இருந்து இனல ஒன்று உதிர்வதுமபால உதடு ள் சிரித்தன; ஆனால், உயிர்
இல்னல. அவருனடே பனைே மு ம் மனறந்து புதிே மு ம் ஒன்று மதான்றிேது. அது க ாஞ்சம்
அை ா க்கூட இருந்தது. அன்னறே நாள் இருவருக்கும் மி வும் மகிழ்ச்சிோன நாைா
அனமந்தது.

' மர கிருஷ்ணா சங் ம்’ ஒன்று அங்ம இருந்தது. வாடன ாரில் வரும்மபாது சகுந்தலா
அனதப் பார்த்திருந்தார். அங்ம மபானமபாது அவருக்குப் பிரசாதம் கினடத்தது என்றார். ஒரு
சின்னப் பிரசாதம் அவனர எப்படி மாற்றிவிட்டது! தானா மவ அவர் னதனேச் கசான்னார்.
அவர் ள் வீட்டில் அவரும் அவர் தங்ன யும்தான். த ப்பன் விவசாேம் கசய்தார். சகுந்தலானவ
ஒரு விோபாரிக்கு மணமுடித்துனவத்தனர். ணவர் இந்திோவுக்கு அடிக் டி மபாய்வருவார்.
இலங்ன ராணுவத்தின் க டுபிடி அதி ரித்தமபாது திரும்பி வருவனத நிறுத்திவிட்டார்.
அவருக்கு இரண்டு பிள்னை ள். அவர் னை வைர்க் அவர் ஷ்டப்பட்டார். அவர் ணவரின்
தம்பி னடா புறப்பட்டமபாது, தன் குைந்னத னை அவருனடே குைந்னத ள் எனப் பதிந்து
னடா அனுப்பினவத்தார். னடாவுக்குள் நுனைே பலமுனற முேன்றிருக்கிறார். அவனரப்
பாதியில் பிடித்துத் திருப்பி அனுப்பிவிட்டார் ள். இந்த முனற எப்படியும் பிள்னை ளுடன்
மசர்ந்துவிட மவண்டும். வாழ்க்ன யில் அவர் மவண்டுவது இது ஒன்றுதான்.
''உங் ள் தங்ன க்கு என்ன நடந்தது?'' என்றான் நிஷாந்.

''நீங் ள் பனைே இலக்கிேங் ளில்

படித்திருப்பீர் ள். இைம்கபண் ள் இரவு
மநரத்தில் ாதலனுடன் ஓடிப்மபாவார் ள்.
அப்படி ர சிேமா ப் மபாகும்மபாது ால்
க ாலுசு ள் சத்தமிட்டுக்
ாட்டிக்க ாடுத்துவிடும். ஆ மவ, அவற்னறக்
ைற்றி வாசலில் விட்டுவிட்டு ஓடுவார் ள்.
ானலயில் தாோர், ால் சங்கிலி னை வாசலில்
ண்டதும் ஓலமிடத் கதாடங்குவார்.
இப்படித்தான் எங் ள் வீட்டிலும் நடந்தது.
ானலயில் அம்மா இரண்டு ால் சங்கிலி ள்
தவிமல கதாங்குவனதக் ண்டார். முந்தினநாள்
இரவு என் தங்ன ஓடிப்மபாய் இேக் த்தில்
மசர்ந்துவிட்டாள். 1987-ல் கபண் மபாராளி
மாலதியின் சானவத் கதாடர்ந்து இறந்தவர் ளின்
கபேரில் அவள் கபேரும் இருந்தது!''

கூரிேரில் கடாரன்மடாவில் இருந்து டிக்க ட் ள்

வந்துவிட்டன. அவர் ளுனடே கடாரன்மடா
விமானம் அடுத்த நாமை புறப்பட்டது. மானல 7
மணிக்குப் புறப்படும் விமானத்னதப் பிடிக்
அவர் ள் விமானக் கூடத்துக்கு 3 மணிக்ம
வந்துவிட்டார் ள். இைம் ாதலர் ள்மபால
அங்ம இங்ம என அனலந்தார் ள்.
புறப்பட்டமபாது இருந்த சகுந்தலா அல்ல, அவர். முற்றிலும் மாறியிருந்தார். நனடயிமல துள்ைல்
இருந்தது. அடிக் டி உதட்னடப் பிரித்துச் சிரித்தார்.

''என்னன னடா ஏற்கிறமதா, இல்னலமோ உங் னை மறக் மாட்மடன்'' என்றார்.

''ஒன்றுமம பேம் இல்னல. மிஸிஸா ா என்பனத மாத்திரம் சரிோ உச்சரித்துவிடுங் ள்'' என்றான்.

அவசரமா நடந்துமபான ஓர் இனைஞனன அணுகி, ''எப்மபாது டிக்க ட் வுன்ட்டர் திறக்கும்?''

எனக் ம ட்டான் நிஷாந்.

அவன் ''5 மணிக்கு'' எனச் கசால்லிவிட்டு நனடனே நிறுத்தாமல் கசன்றான்.

சரிோ 5 மணிக்கு மபருந்து ள் வரத் கதாடங்கின. நூற்றுக் ணக் ான சுற்றுலாப் பேணி ள் வந்து
இறங்கிேமபாது, விமான நினலேம் ண மநரத்தில் நிரம்பிவிட்டது. எல்மலாரும்
கடாரன்மடாவில் இருந்து வந்த சுற்றுலாக் ாரர் ள்; கவள்னைக் ாரர் ள். அந்த வரினசயில்
இவர் ளும் மபாய் நின்றார் ள். குடிவரவு அதி ாரிக்குக் கிட்ட கநருங்கிேதும் சடாகரனத் திரும்பி
சகுந்தலாவுக்கு ஒரு முத்தம் க ாடுத்தான். அந்தப் கபண் துள்ளிேடித்துப் பிரச்னன
பண்ணவில்னல. அனமதிோ நின்றாள். மபேனறந்த மு த்னதக் குதூ லமா மாற்ற டும்
முேற்சி நடந்தது. குடிவரவு அதி ாரியிடம் இரண்டு பாஸ்மபார்ட் னையும் மசர்த்து ஒன்றா க்
க ாடுத்தான் நிஷாந். '' கடாமினிக் னில் என்ன என்ன சுற்றிப் பார்த்தீர் ள்? '' எனக் ம ட்டார்.
தோரா இருந்த பதினல நிஷாந் கசான்னான். இப்மபாது அதி ாரி சகுந்தலானவப் பார்த்து
ம ள்வி ம ட் ஆரம்பித்தார். எறும்பு ஊர்வதுமபால நிஷாந் முதுகில் விேர்னவ இறங்கிேது.
' னத முடிந்தது’ என நினனத்தான். சகுந்தலாவின் மு ம் இேல்பான மதாற்றத்னத அனடந்தது.
சூடான ாபினேக் குடிக்கும் முன் மு ம் ம ாணலாகிப்மபாகுமம, அப்படி! மபேனறந்த
மதாற்றம். ால் ளும் ன ளும் நடுங் ஆரம்பித்தன. வானேத் திறந்தமபாது இரண்டாவது
வார்த்னத முதலிலும், முதல் வார்த்னத இரண்டாவதா வும் வந்தன. இரண்டு மணி மநரம் முன்பு
இவர் ளுடன் மபசிே இனைஞன் சீருனடயில் வந்தான். குடிவரவு அதி ாரி ளின் மமலாைர்மபால
ாணப்பட்டான். ஏமதா ஸ்பானிஷ் கமாழியில் கசான்னான். ம ள்வி ம ட்ட அதி ாரி ஸ்பானிஷ்
கமாழியில் பதில் கசான்னான். பின்னர் ஓங்கி இரண்டு பாஸ்மபார்ட் ளிலும் முத்தினர
குத்தினான். நிஷாந் நினனத்தான் ' டவுள் சில மநரங் ளில் மனித ரூபத்தில் வருவார் என்பது
எத்தனன உண்னம’!

தடொரன்மடா விமான நினலேத்தில் மபாய் இறங்கிேமபாது நடுநிசி. விமானத்திமலமே

சகுந்தலாவிடம் கசால்லிவிட்டான்... ''இனி நீர் ோமரா... நான் ோமரா. என்னனத் திரும்பிப்
பார்க் மவண்டாம். நானும் திரும்பிப் பார்க் மாட்மடன். உம்மிடம் இருப்பது னடிே ள்ை
பாஸ்மபார்ட். பிடிபட்டால் திருப்பி அனுப்ப மாட்டார் ள். தடுப்புச் சினறதான். ம ட்ட
ம ள்வி ளுக்கு மாத்திரம் பதில் கசால்லும். நீர் விடுமுனறயில் கடாமினிக் னுக்குப்
மபாய்விட்டுத் திரும்புகிறீர். கடாரன்மடா-கடாமினிக் ன் டிக்க ட்னடத் தூக்கிக் ாட்டும்.
மறக் மவண்டாம். எத்தனன டுனமோன ம ள்விோ இருந்தாலும் என்னனத் திரும்பிப் பார்க்
மவண்டாம்!''

நிஷாந், சுங் அதி ாரி முன் நின்றான். ஒன்று இரண்டு ம ள்வி ள் ம ட்டுவிட்டு, ''உங் ள்
சூட்ம னஸத் திறக் மவண்டும்'' என்றார்.

''சரி'' என்றான் நிஷாந்.

ஒரு றுப்பினப் கபண் அதி ாரி திறந்து பரிமசாதித்தார். ' ல்லுக்குள் ஈரம்’ புத்த த்னத எடுத்துப்
பார்த்தார். ''அட்னடப்படம் நல்லாயிருக்கிறது'' எனச் கசான்னார். ''விஸ்கி, பிராந்தி, சி கரட்
ஏதாவது இருக்கிறதா?'' என்றார்.

''இல்னல'' என்றான்.

நம்பாமல் நிஷாந்தின் பனைே உடுப்பு னைக் கிைறி ஆராய்ந்தார்.

''எப்படி வீட்டுக்குப் மபாவீர் ள்?''

''வாடன ாரில்...'' என்றான்.

''சரி'' எனச் சிரித்தபடிமே அந்தப் கபண் சூட்ம னஸ மூடிேமபாது அவனுக்கு னடாவின் கபரிே
வாசல் திறந்தது.

1992-ல் க ாழும்பில் கதாடங்கிே பேணம் 1997,

அக்மடாபர் 10, ஒரு கவள்ளிக்கிைனம அன்று முடிவுக்கு
வந்தது. அகமரிக் ானவக் ண்டுபிடித்த க ாலம்பஸின்
பேணம் 71 நாட் ள் எடுத்துக்க ாண்டது. சீனாவுக்குப்
மபா மார்க்ம ா மபாமலாவுக்கு மூன்று வருடங் ளும்
ஆறு மாதங் ளும் பிடித்தன. நிஷாந்துக்கு னடானவ
அனடே ஐந்து வருடங் ள் இரண்டு மாதங் ள் எட்டு நாட் ள் ஆயிற்று.
 னடக் ண்ணால் பார்த்தமபாது, சகுந்தலாவின் னபனே இன்மனார் அதி ாரி மசாதனனயிட்டார்.
சகுந்தலாவின் ன ள் நடுங்குவது அத்தனன தூரத்திலும் கதளிவா த் கதரிந்தது. இப்மபாது
நிஷாந்துக்கு இதேத் துடிப்பு அதி ரித்தது!

சகுந்தலாவின் கபட்டிக்குள் இருந்து ஒரு புத்த த்னத எடுத்துத் திறந்தார் அதி ாரி. அதற்குள்
இருந்து ஒரு புன ப்படம் கீமை விழுந்தது.

அனதக் குனிந்து எடுத்த அதி ாரி ''இது ோர் படம்?''என்று ம ட்டார்.

''என் ணவர்'' என்றார் சகுந்தலா.

''அவர் எங்ம ?''

''கெர்மனியில்...''

''அங்ம என்ன கசய்கிறார்?''

''சினறயில் இருக்கிறார்.''

சகுந்தலா வாயில் இருந்து அவனரயும் அறிோமல் உண்னம ள் கவளிவந்தன. அவருனடே ள்ை

பாஸ்மபார்ட் அதி ாரியின் ன யில் இருந்தது. நிஷாந்துக்கு நடுக் ம் பிடித்தது. முன்பு தனது
ணவன் இந்திோவில் விோபாரம் கசய்கிறார் என சகுந்தலா கபாய் கசால்லியிருந்தார்.
இப்மபாது இந்தப் கபண் னடா சினறக்குப் மபா ப்மபாகிறார்; ணவன் கெர்மன் சினறயில்.

'என்ன கசய்ேலாம்?’ என மோசித்தான் நிஷாந். என்ன கசய்தாலும் அது நினலனமனே மமலும்

மமாசம் ஆக்கிவிடும். இத்தனன பாடுபட்டும் எல்லாமம வீணாகிவிட்டது. அதி ானல மநரத்தில்
எழும்பி 'மிஸிஸா ா’ என்ற கசால்னல அவர் திருப்பித் திருப்பிப் பாடமாக்கிேனத
நினனத்துக்க ாண்டான். இரண்டு அதி ாரி ள் சகுந்தலானவ அனைத்துப் மபானார் ள்.
நிஷாந்துக்குக் ண் ள் லங்கின. ஏழு வர்ணங் ளில் சகுந்தலா உருவம் அனசந்துமபானது. அவர்
விம்மிே சத்தம் தூரத்தில் இருந்து ம ட்டது. அவருனடே இரண்டு ம ள் ளும் விமான நினலே
வாசலில் ாத்து நிற்பார் ள். சகுந்தலா தன்னனத் திரும்பிப் பார்ப்பார் என நினனத்தான் நிஷாந்.
அவர் பார்க் வில்னல. க ாடுத்த வாக்ன க் ாப்பாற்றிவிட்டார்.
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 21
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

இடம் பிடிப்பவர்

நிஷாந் கனடா விமான நிலையத்தில் முதன்முதைாக இறங்கியந ாது அவலனச் சந்தித்தவர்

சற்குணோதன். இரண்டு நீண்ட வருடங்கள் அவருலடய அலறயில் தங்கினான். அவனுலடய
கனடிய வாழ்க்லகயில் வீணான இரண்டு வருடங்களின் ஆரம் ம் அது.

தங்லக கனடாவில் இருந்திருந்தால், இது ஒன்றுநம நேர்ந்திருக்காது. அவள் கணவனுக்கு

து ாயில் நவலை கிலடத்து, அவர்கள் அங்நக ந ாய்விட்டார்கள். சற்குணோதலன
அறிமுகப் டுத்திலவத்தது அவள்தான். இரண்டு அலறகள்ககாண்ட அவருலடய வீட்டில் ந ாய்
தங்கினான். ஆனால், அவருலடய 'அடிலமயாக’
இருப் ான் என அப்ந ாது அவனுக்குத்
கதரியாது. இவ்வளவு கிறுக்குத்தனமான
ஒருவலர அவன் ஆயுளில் சந்தித்தது கிலடயாது.
குளிர்காைத்தில் ை உடுப்புகலள ஒன்றன் நமல்
ஒன்றாக அணிந்து, அதற்கும் நமநை
நமைங்கியால் மூடிக்ககாள்வார். அவலர
ஒருவராலும் கட்டிப்பிடிக்க முடியாது, அவ்வளவு
அகைம் ஆகிவிடுவார். வீடு வந்து ஆலடகலள
அகற்றியதும் சரி ாதி ஆகிவிடுவார். நசாம்ந றி.
அகைமான நசா ாவில் சாய்ந்திருந்து சர்வ
நேரமும் 'காைநிலை’ நசனலைப் ார்ப் ார்.
அதில் வரும் தகவல்கள் அவருக்கு எப் டிப் யன் டுகின்றன என் து மட்டும் கதரியவில்லை.

ஒரு வீட்லட இவ்வளவு குப்ல யாக ஒருவர் லவக்க முடியும் என் லத அவரிடம்தான் கண்டான்
நிஷாந். அலறயிநை டுக்லக விரிப்புகள், கம் ளிகள், *துவாய்கள் என புதிதாகக் கிடக்கும்.
இலவ எல்ைாவற்றிலும் ஏநதநதா ேட்சத்திர ந ாட்டல் சின்னங்கள் இருந்தன.
திருடப் ட்டலவதான். நகாப்ல கள், கரண்டிகள், கிளாஸ்கள்கூட அடக்கம். அவர்
க ருலமயாகச் கசால்வார்... 'எவ்வளவு ணம் ககாடுத்து ந ாட்டல்களில் தங்குகிநறாம்? ஒரு
ஞா கமாக அலவ எங்களுடன் இருக்கட்டும்!’ இரண்டாவது ோநள கசான்னார்... ''தம்பி, இந்த
ோட்டில் மூலளலய அதிகமாகப் ாவிக்கக் கூடாது. நீர் என்னுடநனநய இரும். உமக்கு எல்ைாம்
கசால்லிக்ககாடுப்ந ன். கனடாவில் எல்ைாநம சுை ம். கவள்லளக்காரர்கள் எனப் யப் டக்
கூடாது. அவர்களுலடய மூலளயின் தரம் கீழானது. எங்களுலடய மூலள அப் டி அல்ை. அதிகம்
ாவிக்காதது. ஆகநவ, நுட் மான விஷயங்கள் எங்களுக்குப் ட்கடனப் புரிந்துவிடும்.''

நிஷாந், வீடுகூட்டி சுத்தம் கசய்வான்; துணி நதாய்த்துக் காயப் ந ாடுவான்; சலமப் ான்;
இன்னும் நவறு நவலைகலள இழுத்துப்ந ாட்டுச் கசய்வான். இரவு வந்ததும் கரமி மார்ட்டின்
ந ாத்தலைத் திறந்து '41 டாைர்’ எனச் கசால்லிவிட்டுக் குடிப் ார். இருவரும் நமலசயில் எதிர்
எதிராக அமர்ந்து சாப்பிடுவார்கள். ேடுவில் கரமி மார்ட்டின் ந ாத்தல் நிற்கும். பின்னர்
ாத்திரங்கலளக் கழுவி லவப் ான். அப் டிநய தூங்கிவிடுவார்கள்.

ஒரு வாரம் கழிந்த பின்னர்தான் நிஷாந் ார்த்தான். சற்குணோதன் நவலைக்குப் ந ாவது இல்லை.
வயிறு நிலறயச் சாப்பிட்ட ல்லி, தன் ாரம் தாங்காமல் கூலரயில் இருந்து கீநழ
விழுந்துகிடப் துந ாை கல் முழுக்க மல்ைாக்காகக்கிடப் ார். 'காைநிலை’ நசனல் ார்ப் ார்.
கதாலைந சி அலழப்புகள் வந்தால், டுத்திருந்த டிநய ந சுவார். மாலை 5 மணி ஆனதும்

ebook design by: தமிழ்நேசன்1981

புறப் டுவார். அவர் சாரம் அணியும்ந ாது தலை வழியாக அணிவார். கழற்றும்ந ாது கால்
வழியாகக் கழற்றி, அநத இடத்தில் வட்டமாகவிடுவார். திரும்பியதும் மறு டியும் ேடுவில் நின்று
அணிந்துககாள்வார்.

நிஷாந் நிலனத்தான் அவர் ஏநதா கதாழிற்சாலையில் இரவு நவலை கசய்கிறார் என. இரவு
ேடுச்சாமம் தாண்டி திரும்பும்ந ாது, ஒரு கட்டு புது ஷர்ட் ககாண்டுவந்து இறக்குவார். அதில் டி-
ஷர்ட், கால்சட்லடகள், க ல்ட்கள், சாக்ஸ் எல்ைாம் இருக்கும். நிஷாந் தனக்கும் ஒரு நவலை
எடுத்துத் தரச் கசால்லிக் நகட்டான்; அவர் மறுத்துவிட்டார். துணி பிழிவதுந ாை லககலள எதிர்
திலசயில் முறுக்கிக்ககாண்டு, ''எனக்கு உதவியாளராக இரு'' என்றார்.

'எதற்கு உதவியாளர்? சலமயல் கசய்யச் கசால்கிறாரா? அவனுலடய அகதி வழக்கு ந சும்

வழக்கறிஞருக்கு காசு ககாடுக்கநவண்டும். சும்மா வீட்டில் இருந்தால் எப் டி காசு வரும்?’ என்று
நிஷாந் நயாசிக்கத் கதாடங்கினான்.

ஒருோள் சற்குணோதன் இரவு 1 மணிந ாை ேன்றாகக் குடித்துவிட்டுத் தள்ளாடிய டிநய வந்தார்.

இவன் ார்த்துக்ககாண்டிருந்த கதாலைக்காட்சிலய உடநன 'காைநிலை’ நசனலுக்கு
மாற்றினான். அவர் வீட்டில் இருக்கும்ந ாது அந்த நசனல்தான் ஓடநவண்டும். அவர்
நமைங்கிலயக் கழற்ற, அதற்குள்நள இருந்து க ாைக ாைகவன ை கடன் அட்லடகள்
விழுந்தன. கவவ்நவறு க யர்களில் இருந்த வலகவலகயான அட்லடகள். அவற்லறப்
க ாறுக்குவதற்குக் குனியாமல், உள்ல யில் லகலய நுலழத்து ோன்கு கனடிய கடவுச்சீட்டுகலள
எடுத்து வீசினார். நிஷாந் அவசரமாக ஒரு முழங்காலை ஊன்றி எழுந்தான். '' ார்த்தீரா,
நவலைக்குப் ந ாகப் ந ாகிறீரா? இது எல்ைாம் உமக்குத்தான் ாரும், கற்றுத்தரப்ந ாகிநறன்.
க ரிய பிசினஸ் கசய்யைாம். ோலளக்கு என்னுடன் வர கரடியாக இரும்'' என்று கசால்லிவிட்டு
அப் டிநய நமைங்கியுடன் விழுந்து டுத்துவிட்டார்.

அடுத்த ோள் க ாத்தான் லவத்த நமல் நகாட்லட அணிந்து, நிஷாந்லதக் கூட்டிக்ககாண்டு

மார்க்வில் ல்கலட அங்காடிக்குள் நுலழந்தார். ''ஒன்றுநம கசய்ய நவண்டாம். கிட்டவும் வர
நவண்டாம். தூரத்தில் நின்று ாரும்'' என்றார். அப் டிநய கசய்தான். கலடக்குள் நுலழந்து
இரண்டு ஷர்ட்கள் எடுத்தார். இரண்டுக்கும் விலை, வரியுடன் நசர்த்து 94 டாைர். கள்ள கடன்
அட்லடலயக் ககாடுத்து, கணக்லகத் தீர்த்து லககயாப் ம் லவத்தார். சின்ன எழுத்தும் க ரிய
எழுத்தும் கைந்த லககயழுத்து. 100 டாைருக்கு நமநை என்றால் அலடயாள அட்லட
நகட் ார்கள் என் தால், அதற்கும் குலறவாகத்தான் வாங்குவார். கனடாவில் அவன் அணிந்த
முதல் புது ஷர்ட் இப் டிக் களவாடப் ட்டதுதான். வீட்டிநை 50, 60 ஷர்ட்கள் நசர்ந்ததும்
அவற்லற விற்றுக் காசு ஆக்குவார். ஒரு கார்டின் உ நயாகம் முடிந்ததும் அலத கவட்டி
வீசிவிடுவார்.

''எப் டி கார்டுகள் கிலடக்கின்றன?'' என்று நிஷாந் ஒரு முலற நகட்டான்.

''அதற்கு எல்ைாம் ஏகென்ட்கள் இருக்கிறார்கள்'' என்றார்.

அடுத்த ோள் ஏ.டி.எம் கமஷின் யிற்சி. இரவு 11.50-க்கு அவரது வாடிக்லகயான ஏ.டி.எம்
கமஷினுக்கு நிஷாந்லதக் கூட்டிச் கசன்றார். சரியாக 11.58-க்கு அவர் ஒரு கார்லட நுலழத்து
கடவு எண்லணப் திந்து 400 டாைர் எடுத்தார். 11.59-க்கு நிஷாந்தும் இன்கனாரு கார்லடப்
ந ாட்டு 400 டாைர் எடுத்தான். ேடுநிசி தாண்டி புது ோள் பிறந்ததும் ோதன் மீண்டும் 400
டாைருக்கு ஆலண ககாடுத்தார். கமஷின் தரவில்லை. நிஷாந் தன்னுலடய கார்லட நுலழத்ததில்
அவனுக்கு மறு டியும் 400 டாைர் கிலடத்தது. அன்று சம் ாதித்த 800 டாைரும்
நிஷாந்துக்குத்தான். சற்குணோதன் கசான்னார்... ''எப்ந ாதும் ந ராலச கூடாது. முதல் தரம் 400

ebook design by: தமிழ்நேசன்1981

டாைர். அடுத்த தடலவயும் 400 டாைர். சிை நவலள கிலடக்கைாம்; சிை நவலள கிலடக்காது.
அதன் பின்னர் கார்லட அழித்துவிட நவண்டும்.''

'இவ்வளவு இைகுவானதா?’ என ஆச்சர்யப் ட்டான். அப் டித்தான் அவனுலடய புது

வாழ்க்லகயும் ஆரம் ம் ஆனது.

இரண்டு வருடங்கள் ஓடின. கடன் அட்லடகள் யன் டுத்துவது, உடன் அட்லடகளில் காசு
திருடுவது என ோதன் தன் கதாழிலை விருத்தி கசய்தார். ஒரு விஷயம் நிஷாந்துக்குப்
புைப் ட்டது. தடயங்கள் அவலரக் காட்டாதவாறு ார்த்துக்ககாண்டார். அலனத்தும் நிஷாந்லதச்
சுட்டிக்காட்டுவதாகநவ இருந்தன. ந ாலீஸில் பிடி ட்டால், அவன் மட்டுநம மாட்டுவான்;
சற்குணோதன் தப்பிவிடுவார். நிஷாந் ஒருோள் துணிலவ வரவலழத்துக்ககாண்டு அவரிடநம
நகட்டந ாது அவர் கசான்னார்... ''குதிலரக்காரன் நமநை இருப் ான். குதிலர கீநழ இருக்கும்!''

நிஷாந்துக்குக் நகா ம் நகா மாக வந்தது. 'ோன் என்ன குதிலரயா?’ - மூச்லச இழுத்து க ரிய
வசனத்லதத் தயார்கசய்தான். அவர் கவளிநய ந ாய்விட்டார்.

ெற்குணோதன் அவலன அடிலமயிலும் நகவைமாக ேடத்தினார். ஷர்ட்களுக்குச் சரியான விலை

கிலடக்காவிட்டால், அவலனத் திட்டுவார். ஐந்து கறிதான் சலமத்திருந்தான் என் தற்காக, ஏநதா
மலனவியிடம் கத்துவதுந ாை கத்தினார். அவருலடய அட்டூழியம் வரம்பு மீறிப் ந ாய்க்
ககாண்டிருந்தது. ஒருோள் சூப் ர் மார்க்ககட்டுக்கு கவளிநய உள்ள ஆசனத்தில் உட்கார்ந்து,
நிஷாந் தன் வாழ்க்லக ற்றி நயாசிக்க ஆரம்பித்தான். அம்மாவிடம் ந சி ை மாதங்கள்
ஆகிவிட்டன. கடிதம் எழுதுவநத இல்லை. அவர் கசால்வார்... 'கசாப்புக் கலடக்காரன் உலடயில்
ரத்தம் இருக்கும்’! நிஷாந்தின் வாழ்க்லகயில் நிலறய ரத்தம் நசர்ந்துவிட்டது. இதற்காகவா
இவ்வளவு ாடு ட்டு கனடா வந்து நசர்ந்நதாம்? எவ்வளவு ந ருக்கு ோம் புத்திமதி கசால்லித்
திருத்தியிருக்கிநறாம்! யாலன எவ்வளவு க ரிய மிருகம்! ஆனால், அதனால் தன் உடம்ல ப்
ார்க்க முடியாது.

கெர்மனியில் சத்தியனுக்கு அகதி அந்தஸ்து கிலடத்துவிட்டது. அவனும் சமீராவும் மணம்

கசய்துககாண்டு, கம்ப்யூட்டர் கம்க னி ஒன்றில் நவலை ார்க்கிறார்கள். கெயகரலனப் ற்றி
நிலனத்தந ாது க ருமிதமாக இருந்தது. அவனுக்கு உைகநம கசாந்தம். யாரும் அலசக்க
முடியாது. திடீகரன சகுந்தைாவின் நிலனவு வந்தது. அவர் எங்நக இருக்கிறார், சிலறயிைா...
அல்ைது விடுதலையாகிவிட்டாரா? அதிகாலை எழும்பி, ந ப் லர விரித்து அவர் 'மிஸிஸாகா,
மிஸிஸாகா’ என எழுதிலவத்துப் ாடமாக்கியலத நிலனத்தந ாது வயிறு என்னநவா கசய்தது.
அந்தப் க ண் தன் குழந்லதகளுடன் எப் டியும் நசர்ந்துவிட நவண்டும் என என்ன ாடு ட்டார்.
ோன் முத்தம் ககாடுத்தலதக்கூடச் சகித்துக்ககாண்டார்.

இலதகயல்ைாம் நிலனத்து மனதுக்குள் மருகிய டி அமர்ந்திருந்த நிஷாந்லத, ''தம்பி'' என்ற குரல்

கலைத்தது. லழய குரல். திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்து ார்த்தான். அவனால் ேம் முடியவில்லை.
அங்நக நின்றுககாண்டிருந்தது... கனகலிங்கம்!

காலிநை பூட்ஸ், லகயுலற, தடித்த நமைங்கியில் அவலர முதன்முதல் கனடாவில் ார்க்கிறான்.

100 மீட்டர் ஓட்டப் ந்தயத்தில் முதைாவதாக வந்தவர்ந ாை ககாடுப்பு ற்கலளக் காட்டிச்
சிரித்த டி நின்றார். முன்நன ாய்ந்து கட்டிப்பிடித்து சிறிது நேரம் அவலன மூச்சுவிட முடியாமல்
கசய்துவிட்டார். ''தம்பி, எப் வந்த நீங்கள்? என்ன நவலை ார்க்கிறீர்கள்?'' - நிஷாந் வழக்கமாகச்
கசால்லும் திலைச் கசான்னான். ''ோன் ஒரு கடன் அட்லட கம்க னியில் நவலை ார்க்கிநறன்.''
அலதச் கசான்னந ாது, நிஷாந்தின் தலை கீநழ குனிந்தது. அவனால் கனகலிங்கத்லத நேநர
ார்க்க முடியவில்லை. இருவரும் காபி குடித்த டி லழய கலதகள் ந சினர். நிஷாந் சிரித்த டி

ebook design by: தமிழ்நேசன்1981

நகட்டான்... ''அங்கிள், கல்வீடு கட்டி முடித்துவிட்டீர்களா?'' - நகட்டுவிட்டு 'ஏன் நகட்நடாம்?’
என நிலனத்தான்.

கனகலிங்கம், லழய கனகலிங்கம் அல்ை. அழுக்கு இல்ைாத நதாய்த்து மடித்த ேல்ை உலட
அணிந்திருந்தார். அங்கவஸ்திரம்ந ாை நீண்ட ஸ்கார்ஃப். லகயிநை மினுங்கும் ஒரு புது
லகக்கடிகாரம். தலைமயிர் ஒழுங்காக கவட்டி வாரப் ட்டிருந்தது. கனடிய ெனக் கூட்டத்தில்
அவர் ஐக்கியமாகிவிட்டார். க ரிய குளத்திநை ஒரு கசம்பு தண்ணீலர ஊற்றியதுந ாை. ஒரு
குலறயும் இல்லை. ார்த்தவுடன் மரியாலத கசய்யத் நதான்றியது. ஒரு க க் நவாட்காவுக்கு
இரண்டு தரம் ககஞ்சிய கனகலிங்கம் அல்ை. ''தம்பி, நீங்கள் என்லன மறக்கவில்லை.
உங்களுலடய புத்திமதியில்தான், ோன் இப் டி இருக்கிநறன். இல்லைகயன்றால், எப் டிநயா
ந ாயிருப்ந ன்!''

''ோதஸ்வரம் வாசிக்கப்ந ாவதாகப் யமுறுத்தினீர்கள்?''

''தம்பி, பிரான்ஸில் ஏநதா உளறிநனன். ஆனால் உண்லம என்னகவன்றால், கனடா ந ான்ற ஒரு
நதசத்தில் நேர்லமயாகப் பிலழப் தற்கு ஆயிரம் வழிகள் இருக்கின்றன. முயற்சி
கசய்யநவண்டும். அலத நவறு ஒருவர் உங்களுக்காகச் கசய்ய முடியாது.''

''உங்களுக்கு இங்கு என்ன நவலை என கசால்ைவில்லைநய?''

''தம்பி, ோன் 'இடம் பிடிக்கும்’ நவலை கசய்கிநறன். அதிகாலை 5 மணிக்கு எழும்பி ந ாய்
தூதரக வாசலில் நிற்ந ன். என் லகயில் 10 ாஸ்ந ார்ட்கள் இருக்கும். கசாந்தக்காரர்களுக்கு
ேம் ர் எடுத்து லவப் துதான் என் நவலை. அவர்கள் 10 மணி அளவில் வருவார்கள். ஒரு
ாஸ்ந ார்ட்டுக்கு 10 டாைர் சம் ாதிக்கிநறன். மகன் வீட்டில் தங்கியிருக்கிநறன். நவறு என்ன
நவண்டும்?''

''உங்கள் தங்லக, பிள்லளகள்?''

''என்னால் கல்வீடு கட்டிக்ககாடுக்க முடியவில்லை. அவர்கள் வாடலக வீட்டில்

தங்கியிருக்கிறார்கள். ஓர் ஆளின் உயரத்திலும் ார்க்க உயரமான வீடு. வீட்டுக்கு கதவுகளும்,

ebook design by: தமிழ்நேசன்1981

அதில் ஓர் எண்ணும் இருக்கின்றன. மலழ வீட்டுக்கு கவளிநய க ய்கிறது. இரவில் ககாசுவும்
கலில் **இலையானும் கதாந்தரவு கசய்வது இல்லை. எந்த நேரமும் சி ற்றிய சிந்தலன
இல்ைாததால், டிப் தற்கு நேரம் கிலடக்கிறது. பிள்லளகள் ேன்றாகப் டிக்கிறார்கள்.''

''நீங்கள் கசயல்வீரர். உங்கலள நிலனக்கப் க ருலமயாக இருக்கு.''

''கனடா கிலடத்தது எவ்வளவு க ரிய அதிர்ஷ்டம். எங்நகயாவது கசட்லட கிலடத்த புழு

மறு டியும் ஊர்வதுண்டா? நேர்லமதான் நதலவ. கடன் அட்லட கம்க னியில் நீங்கள்
சீக்கிரத்தில் உயர்ந்த நிலைக்கு வருவீர்கள். ோன் வயதானவன். என்னால் முடிந்தலதச்
கசய்கிநறன்.''

''உங்களுக்குக் கிலடத்த கவற்றிந ாை எனக்கும் கிலடக்கநவணும் அங்கிள். ோன்

ாடு டுநவன்.''

''கவற்றி என்ன தம்பி க ரிய கவற்றி. ஒரு ோலளக்கு காகம் கவல்லும். ஒரு ோலளக்கு சிலை
கவல்லும்.''

யாநரா முகத்தில் அலறந்ததுந ாை இருந்தது நிஷாந்துக்கு. கவட்கமாகவும் அநத நேரத்தில்

அவமானமாகவும் இருந்தது. தன் நிலைலமலய எண்ணினான். அம்மா அவலனப்
ற்றி அறிந்தால் க ருலமப் டுவாரா, தங்லக என்ன நிலனப் ாள், எப் டி இப் டி ஆனான்?
கெர்மனியில் நகாப்ல கழுவியந ாது எவ்வளவு சந்நதாஷமாக இருந்தான். தன்னந்தனியாக
அமர்ந்து இரண்டு மூன்று பியர் குடித்தான்.

கனகலிங்கம் கசான்னது மனதிநை நவலை கசய்தது. கசாந்தக்காலில் நிற் துதான் புத்தி.

அப் டித்தான் அவன் கற் கதரு விைாஸில் நவலைக்குச் நசர்ந்தான். அது ோதனுக்குப்
பிடிக்கவில்லை. நவறு அலற ார்த்துப் ந ானது இன்னும் அவருக்கு அவமானமாகப் ட்டது.
இந்தப் பூமியில் இருந்து எப் டியும் அவலன கீநழ தள்ளிவிடப் ார்த்தார். முதலில் அன் ாகப்
ந சினார்; மன்றாடினார்; பின்னர் மிரட்டத் கதாடங்கினார்... ''ோன் உன்லனப் ற்றி
ந ாலீஸுக்குத் தகவல் கசால்நவன்.''

''அதற்கு என்ன. ோன் எப் டி இப் டியாநனன் என அவர்களுக்குச் கசால்நவன்'' என்றான் நிஷாந்.

''ோன் கலடசியாகச் கசால்கிநறன் நகள். நீ துக்கப் டுவாய். என்னுலடய காலில் விழுந்து

மன்னிப்பு நகட் ாய். ோன் திரும் வும் உன்லன ஏற்க மாட்நடன்.''

நிஷாந், கனகலிங்கத்லத நிலனத்தான். துணிச்சைாக மறுத்துவிட்டான்.

நிஷாந்தின் அகதி வழக்கு இழுத்துக்ககாண்நட ந ானது. வழக்கறிஞருக்கும் காரணம்

புரியவில்லை. ஒருோள் கனடிய உளவுத் துலறயில் இருந்து விசாரலணக்கு வரும் டி கடிதம்
வந்ததும், நிஷாந் ேடுேடுங்கிப்ந ானான்!

* துவொய் - டவல்

** இதையொன் - தவட்டுக்கிளி

ebook design by: தமிழ்நேசன்1981

 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 22
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

பிள்ளையார் பால் குடித்தார்!

இழுத்துக்க ாண்டே கென்ற அ தி வழக்ள ப் பற்றி நிஷாந்டத மறந்திருந்த தினத்தில்தான்,

னடிய உைவுத் துளறயில் இருந்து, விொரளைக்கு வரும்படி டிதம் வந்திருந்தது. மனதில்
மின்னல் என நடுக் ம் டதான்றி மளறந்தாலும், உள்ைது உள்ைபடி விொரளையில் கொல்வது என
நிஷாந் தீர்மானித்தான்.

நிச்ெயம் ேன் அட்ளே, உேன் அட்ளே விவ ாரங் ளைக் ண்டுபிடித்திருப்பார் ள் என்டற
நிஷாந் நிளனத்தான். தான் திரும்ப வருடவாமா அல்லது அப்படிடய சிளறயில்
அளேத்துவிடுவார் ைா என
நிஷாந்துக்குத் கதரியவில்ளல.
ஒரு நிமிேம், ெற்குைநாதனின்
ாலில் டபாய் விழுடவாடமா
என்றுகூே நிளனத்தான்; ஆனால்,
கெய்யவில்ளல. வருவது
வரட்டும் எனப் டபானான்.

அ திக் ட ாரிக்ள பற்றி

நிஷாந்திேம் ஒரு மணி டநரம்
அதி ாரி விொரளை கெய்தார்.
அவர் ட ட்ே ட ள்வி ளுக்கு
எல்லாம் ட ார்ட்டில் என்ன
கொன்னாடனா, அடத
பதில் ளைச் கொன்னான்.
அதி ாரி
திருப்தியாகிவிட்ோர்டபால கதரிந்தது. விொரளை முடிளவ கநருங்கியடபாது ஒரு ட ள்வி
ட ட்ோர்... ''உங் ளுக்கு எதிரி ள் யாராவது உண்ோ?'' அந்தக் ட ள்வி நிஷாந்துக்ட ஆச்ெர்யமா
இருந்தது.

''முதலில் நண்பர் ள் உண்ோ டவண்டும். அப்டபாதுதாடன எதிரி ளும் பிறப்பார் ள். எனக்கு
நண்பர் டை இல்ளலடய'' என்றான்.

அதி ாரி ட ாப்ளபத் திருப்பி அவன் முன் ளவத்தார். அநாமடதயக் டிதம். அவன் டமல் பல
முளறப்பாடு ள் எழுதப்பட்டிருந்தன. முக்கியமானது இவன் இலங்ள யில் இருந்து வரவில்ளல.
ஐடராப்பாவில் வெதியா வாழ்ந்து ள்ைமா க் குடிகபயர்ந்தவன். ஆங்கில எழுத்துக் ள் சின்ன
எழுத்தும் கபரிய எழுத்துமா க் லந்து கிேந்தன. அப்படி எழுதுவது ெற்குைநாதன்தான்.
அவனுக்கு ெந்டத டம இல்ளல. ''ெரி டபா லாம்'' என விளே க ாடுத்தார் அதி ாரி.

நாதன் இப்படித் துடரா ம் கெய்வார் என அவன் நிளனக் வில்ளல. அவன் சுதந்திரமா டவளல
கெய்வதும் உளழப்பதும் அவருக்குப் பிடிக் வில்ளல. அடிளமயா இருக் டவண்டும் என்டற
எதிர்பார்க்கிறார். ன லிங் ம் டபான்ற அப்பாவிகூே இங்ட வந்து தனக்க ன ஒரு
வாழ்க்ள ளய அளமத்துவிட்ோர். தன்னுளேய அ திக் ட ாரிக்ள நிச்ெயம் நிரா ரிக் ப்படும்.
அப்டபாது என்ன கெய்யலாம் என நிஷாந் டயாசித்தான்; தளல வலித்தது. டபாத்தல் டபாத்தலா
மது குடித்தான். நிளற டபாளதயில் நிளலதடுமாறி மதுக் ளேயில் இருந்து கவளிடய வந்தான்.
அந்த இரவிலும் ொளலயில் டபாக்குவரத்து தீவிரமா இருந்தது. பச்ளெ விைக்குக் ா க்
 ாத்திராமல் ொளலயில் இறங்கி நேக் த் கதாேங்கினான். 'பாங்’ என ஒலிப்பாளன
அலறவிட்ேபடி ஒரு ார் அவளன டமாதுவதுடபால வந்தது. அந்தப் பிம்பம்தான் நிஷாந்தின்
நிளனவில், அந்த இரவில் ளேசியா ப் பதிந்தது!

விடிந்து எழுந்தடபாது விதி டவறுவிதமா ச் கெயல்பட்டிருந்தது. எதிர்பார்க் ாதளத மட்டுடம

விதி கெய்யும் என்பது நிஷாந்துக்கு அடிக் டி மறந்துடபாகிறது. அவன் எவ்வைவுதான்
திட்ேமிட்ோலும் எல்லாவற்ளறயும் மீறி டவறு ஒன்று நேந்துவிடுகிறது. முற்றிலும் எதிர்பாராத
ஒரு ெமயம், முற்றிலும் எதிர்பாராத ஒரு
ாரியம் நிளறடவறுகிறது. அளவ ஏடதா ஓர்
ஒழுங்குேன்தான் நேந்தன. ஒரு ெம்பவம்
இன்கனான்ளறத் கதாட்டுவிடும். அதுவும்
டவகறான்ளறத் கதாடும். ஓர் அஞ்ெல்
ஓட்ேம் டபாலத்தான் வாழ்க்ள ந ர்ந்தது.
இந்த முளற நிஷாந்தின் அ திக் ட ாரிக்ள
ஏற்றுக்க ாள்ைப்பட்ேது.

கெர்மனியில் ட ாப்ளப ழுவியதுடபால

னோவிலும் அடத டவளலதான்
கிளேத்தது. உல ம் முழுக்
ொப்பிடுபவர் ள் இருக்கும்டபாது,
அவர் ளின் ட ாப்ளப ளைக்
ழுவுபவர் ளுக்கும் டவளல இருக்கும்.
ற்ப தரு விலாஸில் ட ாப்ளப ளையும்
பாத்திரங் ளையும் ஆரம்பத்தில்
ழுவினான். சில மாதங் ளுக்குப் பின்னர்
டவளலயில் க ாஞ்ெம் முன்டனற்றம்
ஏற்பட்ேது. உைவ த்தில் டமளெயில்
இருந்தபடி வாடிக்ள யாைர் ளிேம் ாசு
வாங்கிப் டபாடும் டவளல அவனிேம்
ஒப்பளேக் ப்பட்ேது. அத்துேன் ஆச்சியின்
டபச்சுத் துளையும் கிட்டியது. ஆச்சி ெளமயலளறயில் டவளல கெய்தது. புட்டு குளழக்கும்;
டமாத ம் கபாரிக்கும்; இடியாப்பத்துக்கு ெம்பல் * இடிக்கும்... இப்படியான டவளல.

''ஆச்சி நீங் ள் எப்படி னோவுக்கு வந்தனீர் ள், உங் ள் ைவர் எங்ட , தனியா இருப்பதா ச்
கொல்கிறீர் டை?''

''தம்பி, என்ன நீரும் ஆச்சி எனக் கூப்பிடுகிறீர். இரண்டு மாதம் முந்திதான் ளேக்கு டவளலக்கு
வந்தீர்?''

''இல்ளல ஆச்சி. எல்டலாரும் அப்படித்தாடன கூப்பிடுகினம். நான் அம்மா எனக்கூே உங் ளைக்
கூப்பிடுடவன்.''

''ஒன்றும் டவண்ோம். ஆச்சி என்டற கூப்பிடும். எனக்கு என்ன வயது, கொல்லும் பாப்பம்?'' -
நிஷாந் பார்த்தான்.

கவள்ளைத் தளலமுடி. இனி கவள்ளையாவதற்கு டவறு முடிடய கிளேயாது. ''65'' எனச்

கொன்னான். மனுஷி சிரித்தது.
''எனக்கு இப்பதான் 50 கதாேங்கியிருக்கு தம்பி. கவள்ளைத் தளல எல்டலாளரயும்
ஏமாத்தியிருக்கு.''

நிஷாந் ஆச்சியின் மு த்ளதப் பார்த்தான். அதில் சுருக் ங் ள் கிளேயாது.

''ெரி ஆச்சி. இங்ட உங் ளுக்கு ஒருத்தருடம இல்ளல. ஏன் இங்ட வந்து டெர்ந்தீர் ள்?''

''எனக்கு ைவர் இல்ளல; பிள்ளை ள் இல்ளல; ஆனால், நான் எப்பவும் தனியாைா இல்ளல.
எனக்கு கபற்டறார் இருந்தனர்; ைவர் இருந்தார்; பிள்ளை இருந்தது. நான் ஒரு மணி டநரம்
அம்மாவா வும் இருந்டதன். ஏகனன்றால் பிறந்த குழந்ளத, ஒரு மணி டநரத்தில்
கெத்துப்டபானது!''

''எந்த ஊர் ஆச்சி உங் ளுக்கு?''

''கதல்லிப்பளை. படிக் ாதவள் என என்ளன நிளனக் டவண்ோம். நான் 'ஏ’ கலவல்

டொதளனயில் மூன்று 'ஏ’ எடுத்து, எனக்கு பல் ளலக் ழ அனுமதியும் கிளேத்தது. ஆனால்,
அப்பா எனக்கு மைம் முடித்துளவத்துவிட்ோர். என் ைவர் வருமானவரி அலுவல த்தில்
டவளலபார்த்தார். பிறகுதான் நேந்தது கதரியுடம. பிரச்ளன ஆரம்பித்தது. அவரும் நானும்
எப்படியும் நாட்ளேவிட்டு கவளிடயற முடிகவடுத்டதாம். என்ளன முதலில் கொந்தக் ாரப்
கபாடியன் ஒருவனுேன் னோவுக்கு அனுப்பினார். கபன்ஷன் டவளல ளை முடித்துக்க ாண்டு
ஆறு மாதங் ளில் அவர் வந்துவிடுவதா ச் கொன்னார்.''

வாடிக்ள யாைர் ஒருவர் வந்து 20 வாய்ப்பன் ** வாங்கினார். அவளர அனுப்பிவிட்டு நிஷாந்

ட ட்ோன்.

''ஏகென்ட் மூலமா வா வந்தீர் ள்?''

''ஓம் தம்பி. ாணி விற்றுத்தான் ாசு ட்டினாங் ள். நல்ல திறமான ஏகென்ட். எனக்கு அப்ப
வயது 40. எனக்குத் துளையா வந்த கபாடியனுக்கு 17 இருக்கும். கபயர் அரவிந்தன். பள்ளிச்
சிறுமி ளதயல்கபட்டிளயக் ாவுவதுடபால விமான டிக்க ட்ளே எப்பவும் ள யிடல இறுக்கிப்
பிடித்திருப்பான். நான்தான் வழிகயல்லாம் அவளனப் பார்க் டவண்டி வந்தது. ஒன்ளற நான்கு
தரம் கொன்னால்தான் அவனுக்குப் புரியும். பயந்த கபாடியன். ரஷ்யா வழியா எங் ளைக்
கூட்டிக்க ாண்டு வந்த ஏகென்ட் கெர்மனி வளர வந்தார். ஒரு பிரச்ளனயும் கிளேயாது. அடுத்து
கெர்மனியில் இருந்து னோ வருவது. அங்ட தான் கபரிய பிரச்ளன ஆகிவிட்ேது.

நாங் ள் இலங்ள பாஸ்டபார்ட்டில் பயைம் கெய்டதாம். ள்ை பாஸ்டபார்ட் எடுக் கபரிய

கெலவு ஆகும். தம்பி கதன் அகமரிக் ாவில் எக்குவடோர் என ஒரு நாடு இருக்கு. அங்கு டபா
விொ டதளவயில்ளல. எங் ளுக்கு அந்த நாட்டுக்கு டிக்க ட் எடுத்தார். ஃபிராங்ஃபர்ட் விமான
நிளலயத்தில் இருந்து அங்ட பயைம். டிக்க ட்ளேக் ாட்டி விமானத்துக்கு டபார்டிங் பாஸ்
எடுத்துவிட்டோம். ஆனால், கெர்மன் குடிவரளவத் தாண்டுவது ஷ்ேம். ட ள்வி டமல் ட ள்வி
ட ட்டுப் பிடித்துவிடுவார் ள். ஃபிராங்ஃபர்ட் ஏர்டபார்ட்டில் ஒரு தமிழ்ப் கபாடியன் டவளல
கெய்தான். கபயர் ஆறுமு ம். துப்புரவுத் கதாழிலாளி. அவனிேம் ஏகென்ட் டபசினார். அவன்
எங் ளைக் கீழ்தைத்துக்கு லிஃப்ட்டில் அளழத்துப்டபானான். அந்த லிஃப்ட்டில் பயணி ள் டபா
முடியாது. துப்புரவுப் பணியார் ளிேம் அளத இயக்குவற் ான ர சிய அட்ளே இருந்தது.
கீழ்தைத்தில் துப்புரவுப் பணியாைர் ள் அணியும் டமல் ட ாட்ளே எனக்கும் கபாடியனுக்கும்
அணிவித்தான். இன்கனாரு லிஃப்ட்டில் ஏறி மறுபடி டமல்தைத்துக்குக் க ாண்டுவந்து,
டமலாளேளயத் திரும்பப் கபற்றுக்க ாண்டு எங் ளை வழியனுப்பினான். நாங் ள் இப்டபாது
குடிவரளவக் ேந்து உள்டை இருந்டதாம். ஆறுமு ம் இந்த உதவிக்கு ஒரு ெதம் ாசும்
எடுக் வில்ளல. ேவுள்தான் அவன் உருவத்தில் வந்திருக்கிறார் தம்பி!

எக்குவடோரில் ஒரு பிரச்ளனயும் இல்ளல. அங்ட யிருந்து பனாமாவுக்குப் பயைம் கெய்து,

ஏகென்ட் ஏற்பாடு கெய்த ட ாடல ட ாட்ேலில் தங்கிடனாம். நாங் ள் ஒன்றுடம கெய்ய
முடியாது. பனாமா ஏகென்ட் எங் ளைத் கதாேர்புக ாள்ளும் வளரக்கும் ாத்திருக் டவண்டும்.
அப்டபாதுதான் ஒரு ெம்பவம் நேந்தது. எங் ள் ட ாட்ேலில் சில இந்தியர் ள்
தங்கியிருந்தார் ள். அவர் ளைப் பார்க் அந்த நாட்டு மக் ள் வருவதும், பரபரப்பா ப் டபசுவதும்
அவெரமா ஓடுவதும் என எல்லாடம மர்மமா நேந்தது. நான் ஒருவரிேம் 'என்ன நேக்கிறது?’
என விொரித்டதன். 'பிள்ளையார் பால் குடிக்கிறார்’ என்றார். என்னால் நம்ப முடியவில்ளல.
உல ம் முழுக் இருக்கும் பிள்ளையார் ள் ஒடர டநரத்தில் பால் குடிக்கிறார் ைாம். அங்ட
வாழும் குெராத்தியர் ள் மளல டமல் ஒரு விஷ்ணு ட ாயில் ட்டிளவத்திருக்கிறார் ள்.
அங்ட தான் இந்த அதிெயம் நேந்துக ாண்டிருந்தது.''

யாடரா கேலிடபானில் அளழத்தார் ள். 20 டபருக்கு ொப்பாடு டவணுமாம். நிஷாந் அளத

டநாட்டுப் புத்த த்தில் குறித்துளவத்தான். பின்னர் ஆச்சிளயப் பார்த்து ''பிறகு'' என்றான்.

''அரவிந்தனிேம் 'ட ாயிலுக்குப் டபாடவாமா?’ எனக் ட ட்டேன். அவன் மறுத்துவிட்ோன்.

ாளலயில் ஏகென்ட் கேலிடபானில் அவனிேம் டபசிய பின்னர், அவன் மூஞ்சிளயத்
தூக்கிளவத்துக்க ாண்டு திரிந்தான். என்னிேமும் ெரியா க் ளதப்பது இல்ளல. நான் ' னோ
எங்ட டபா ப்டபாகுது. அது அங்ட தான் இருக்கும். ஆனால், இந்த அதிெயம் இன்கனாரு முளற
நேக்கும் என என்ன நிச்ெயம்? நீயும் ட ாயிலுக்கு வா. அல்லாவிட்ோல், நான் தனியா ப்
டபாடவன்’ எனப் பயமுறுத்திடனன். அவன் வரச் ெம்மதித்தான். வாேள க் ாரில் ஒரு மணி
டநரம் மளலயில் பயணித்து ட ாயிலுக்குப் டபாடனாம்.

ட ாயிளலப் பார்த்துப் பிரமிக் ாமல் இருக் முடியவில்ளல. கதன் அகமரிக் ாவில் பசிபிக்
ெமுத்திரத்ளதயும், அட்லான்டிக் ெமுத்திரத்ளதயும் இளைத்துக்க ாண்டு கிேக்கும் ள யைவு
டதெம் பனாமா. 10,000 ளமல் தூரத்தில் இருந்து இங்ட வந்து குடிடயறிய குெராத்தியர் ள்
மளலயுச்சியில் ட ாயிளல நிர்மாணித்திருக்கிறார் ள். ட ாயிலின் பளிங்குத் தளரயும் ட ாபுரமும்
பிரமிக் ளவத்தன. நீண்ே வரிளெயில் இந்தியர் ளும் கவள்ளைக் ாரர் ளும் றுப்பின மக் ளும்
நின்றனர். குழந்ளத ள் ால் ளுக்குள் ஓடிக்க ாண்டிருந்தனர். என் முளற வந்தடபாது
பிள்ளையாருக்கு மூன்று ரண்டி பால் க ாடுத்டதன். பால் அப்படிடய உறிஞ்ெப்பட்டு மாயமா
மளறந்தது. ஆனால், 'அக் ா, இது மளேத்தனமான டவளல’ எனச் கொன்ன அரவிந்தன், பால்
க ாடுக் மறுத்து அதிர்ச்சியளித்தான்.

இரண்டு நாட் ளில் ஏகென்ட் வந்து எங் ளை அளழத்துச்கென்றார். பல நாடு ளின்

எல்ளல ளைக் ேந்டதாம், கபயர் ள் நிளனவில் இல்ளல. இறுதியில் கமக்ஸிக்ட ாவில் ஒரு
கமக்ஸிக்ட ா ாரனிேம் நாங் ள் ஒப்பளேக் ப்பட்டோம். அவன் பயங் ரமா இருந்தான்.
எளதடயா டிக் ப்டபாவதுடபால மு ம். டபசும்டபாது பாம்பு சீறும் ெத்தமும் ட ட்கும். ஒரு
பளழய வீட்டில் எங் ளை அளேத்துளவத்தான். இந்தியர், ஆப்பிரிக் ர், கமக்ஸிக்ட ா ாரர் என
18 டபர் அங்ட லளவயா இருந்டதாம். இரண்டு டபர் மட்டுடம இலங்ள யர். அரவிந்தனுக்குப்
பயம் பிடித்தது. 'பிள்ளையார் பழி வாங் ப்டபாறார். அக் ா, நான் ொ ப்டபாறன்’ எனப் புலம்பத்
கதாேங்கினான். திடுகமன ஒருநாள் கமக்ஸிக்ட ா ாரன் 'புறப்படுங் ள்’ என
அவெரப்படுத்தினான். அவர் ள் ாத்திருந்த நல்ல தருைம் வந்துவிட்ேது.

எங் ள் ஒவ்கவாருவரிேமும் ஒரு றுப்பு பிைாஸ்டிக் ளப க ாடுக் ப்பட்ேது. ஒரு லிட்ேர் பால்,
ஒரு லிட்ேர் தண்ணீர், இரண்டு கராட்டி, நாலு வாளழப்பழம். இளதச் சுருட்டி இடுப்பிடல
 ட்டிக்க ாண்டோம். இரண்டு நாட் ளுக்கு இதுதான் உைவு. ழிவு ளை நிலத்திடல எறியக்
கூோது; அளதயும் ளபயிடலடய டபாே டவண்டும். மாளல முடிந்து இரவாகிக்க ாண்டு வந்தது.
ரிடயா கிராண்ட் ஆறு, கமக்ஸிக்ட ாளவயும் அகமரிக் ாளவயும் பிரிப்பது. 2,000 ளமல் ள்
நீைமான அந்த ஆறு ஓடிக் ளைத்து தண்ணீர் வற்றி இடுப்பைவு உயரத்தில் பரிதாபமா ஓடியது.
நாங் ள் மற்றடமாறஸ் என்ற ந ரில் நின்டறாம். ஆற்ளறக் ேந்தால், அகமரிக் ாவின்
பிரவுன்ஸ்வில் ந ர். கமக்ஸிக்ட ா ாரன் ' ே’ என உத்தரவிட்ேதும் நாங் ள் ஆற்றிடல இறங்கிக்
ேந்டதாம். வயிறு வீங்கிப்டபான கவள்ளைப் பிைம் ஒன்று எங் ளை இடிப்பதுடபால வந்து
தாண்டிப்டபானது. ஒருவருடம ண்ேதா க் ாட்டிக்க ாள்ைவில்ளல. நடு ஆற்றில் அரவிந்தன்
கொன்னான்... 'அக் ா, என்ளன மன்னித்துவிடு. நான் உங் ளுக்குத் துடரா ம் பண்ணிவிட்டேன்.’
எனக்கு ஒன்றுடம புரியவில்ளல.

ஆற்றின் மறுபக் ம் அேர் ாடு. இதுதான் டமாெமான தருைம். ஒருநாள் முழுக் நேக்
டவண்டும். அகமரிக் எல்ளலக் ாவலர் ள் டராந்து டபாய்க்க ாண்டே இருப்பார் ள்.
பிடிபட்ோல் சிளறதான். அப்டபாது வாழ்நாளில் மறக் முடியாத ஒரு ெம்பவம் நேந்தது.
எங் ளுேன் வந்த இந்தியர் ஒருவருக்கு இழுப்பு வந்துவிட்ேது. அவரால் ஓர் அடிகூே
எடுத்துளவக் முடியவில்ளல. அடிக் டி அவர் சுருண்டு சுருண்டு விழுந்ததால், முழுக் குழுவும்
பிடிபடும் அபாயத்தில் இருந்தது. கமக்ஸிக்ட ா ாரன் ஒருவளரயும் லந்து ஆடலாசிக் ாமல்
முடிகவடுத்தான்!''
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 23
அ.முத்துலிங்கம்
ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

கற்பக ரு விலொஸ்...

ஆச்சி, மெக்ஸிக்க ோவில் இருந்து அமெரிக் ோவுக்குள் ஊடுருவிய தைதயச் ம ோல்லிக்

ம ோண்டிருந்ைோர்.

''அமெரிக் எல்தைகயோர அடர்வனத்தில் நடந்து க ோய்க் ம ோண்டிருந்ைக ோது, எங் ளுடன் வந்ை
இந்தியர் ஒருவருக்கு இழுப்பு வந்துவிட்டது. அடிக் டி அவர் சுருண்டு சுருண்டு விழுந்ைைோல்,
முழுக் குழுவும் பிடி டும் அ ோயத்தில் இருந்ைது. மெக்ஸிக்க ோ ோரனோன ஏமென்ட் அவதரத்
தீர்க் ெோ ப் ோர்த்ைோன். எங் ளிடம் எந்ை ஆகைோ தனயும் க ட் ோெல், ட்மடன
முடிமவடுத்ைதுக ோை ம யல் ட்டோன்.

ோவைர் கரோந்து க ோகும் இடங் ளில் வோ னங் ளின் ைடம் விழுந்து வோய்க் ோல்க ோை ள்ளெோ
இருக்கும். அந்ை ெனிைதரத் தூக்கி அந்ைப் ள்ளத்தில் நீட்டுவோக் ோ க் கிடத்தினோன். அவரிடம்
இருந்ை ோஸ்க ோர்ட், ஆவணங் ள், த ப்த ஆகியதவ பிடுங் ப் ட்டன. ஒரு
வோதைப் ைமும், ஒரு க ோத்ைல் ைண்ணீரும் ம ோடுத்துவிட்டு நோங் ள் ந ர்ந்கைோம். அந்ை ெனிைர்
இரண்டு த தளயும் குவித்து ென்றோடினோர்; ம ஞ்சினோர். 'என்தன விட்டுப் க ோ கவண்டோம்’
எனக் த்தினோர். பின்னர் அவர் ம ோந்ை மெோழியில் உரக் ஏகைோ ம ோல்லிக் ைறினோர். அவருதடய
அவைெோன குரல் நீண்ட கநரம் ோட்டுக்குள் எங் தளத் மைோடர்ந்ைது. மெக்ஸிக்க ோக் ோரன்
எங் தளப் ோர்த்துச் ம ோன்னோன்... 'நீங் ள் நிற் து அமெரிக் நிைம். இன்னும் இரண்டு ெணி
கநரத்துக்குள் அமெரிக் எல்தைக் ோவல் தட அவதர மீட்கும்; முைல்ைரெோன சிகிச்த யும்
கிதடக்கும். உங் ளில் அகந ருக்கு குடியுரிதெ கிதடக்கும் முன்னகரகூட அவருக்குக்
கிதடத்துவிடும். அைற்கு முன் ோட்டு மிரு ங் ள், அவதரத் தின்னோெல் இருக் கவண்டும்.’

அந்ைக் ோட்சிதய என்னோல் ெறக் முடியவில்தை. இன்றும்கூட னவில் அந்ைக் ைறல் எனக்குக்
க ட்கிறது. அப்க ோதுைோன் ஓர் உயிரின் உண்தெயோன ெதிப்பு எனக்குத் மைரிந்ைது. அது,
நோட்டுக்கு நோடு வித்தியோ ப் டும். ைம்பி... ஒரு நோடு, முன்கனறிய நோடுைோன் என அறிவைற்கு
அவர் ள் எத்ைதன விண் ைங் தள அனுப்பினோர் ள் என் தை தவத்கைோ, எத்ைதன
அணுகுண்டு ள் க ரித்திருக்கிறோர் ள் என் தை தவத்கைோ, எத்ைதன ம ல்வந்ைர் ள் அந்ை
நோட்டில் இருக்கிறோர் ள் என் தை தவத்கைோ ணிக் முடியோது. அவர் ள் ெனிை உயிருக்கு
ெட்டும் அல்ை... ஒரு உயிருக்கு என்ன ெதிப்பு அளிக்கிறோர் ள் என் தில்ைோன் அது
ைங்கியிருக்கிறது.

மூன்று நோட் ளுக்கு முன்னர் மடோரன்கடோவில் நடந்ை ம் வம் இது... நோன் ஸ்ஸில்
வரும்க ோது, திடீமரன ெோன் ஒன்று ோட்டுக்குள் இருந்து ோதையில் ோய்ந்துவிட்டது. ஒரு
குதிதரயிலும் ோர்க் ம ரிய ெோன். க் வோட்டில் வளர்ந்ை நீண்ட ம ோம்பு ள். அைன் ண் ளில்
ம ரும் மிரட்சி. ஸ்தைக் ண்டைோல் ஏற் ட்ட மிரட்சி அல்ை. ோடு எங்க திடீமரன
ெதறந்துவிட்டது என்ற அதிர்ச்சி. ஏமனன்றோல், அைன் ோட்டுக்குள் ோதை நுதைந்துவிட்டது.
ோரதி எவ்வளகவோ மவட்டியும் ெோதன ஸ் அடித்துத் தூக்கி எறிந்ைது. ெோன் நோலு ோல் தளயும்
ரப்பி ோதையில் கிடந்ைது. ைதை ைதரயில் மைோடவில்தை; ம ோம்பு ளில் மைோங்கியது. அடுத்ை
சிை நிமிடங் ளில் நடந்ைதுைோன் ஆச் ர்யம். ஒரு நிமிடத்தில் க ோலீஸ் வந்து க ோக்குவரத்தை
நிறுத்தியது. அவ ர உைவி வோ னம் வந்து ெோதன ஏற்றிக்ம ோண்டு மிரு ச் சிகிச்த
நிதையத்துக்கு விதரந்ைது. ஐந்ைோவது நிமிடம் ோதை தைய நிதைக்கு திரும்பியது. அவர் ள்
ஒரு ோட்டு உயிருக்குக் ம ோடுத்ை முக்கியத்துவம், என்தனத் தித ப்பு அதடயதவத்ைது. நோன்
அப்க ோது ரிகயோ கிரோண்ட் ஆற்றுக் ோட்டிகை, டயர் ள்ளத்தில் விட்டுவந்ை இந்தியதர
நிதனத்துக்ம ோண்கடன்!'' எனச் ம ோல்லி அதெதியோனோர் ஆச்சி.

''பின்னர் என்ன நடந்ைது?'' - ஆர்வம் உந்தித் ைள்ளக் க ட்டோன் நிஷோந்.

''மடக்ைோஸில் இருந்து ஃவல்கைோ எல்தைக்கு வந்து னடோவுக்குள் நுதைந்து அ திக்

க ோரிக்த தவத்கைோம். எங் ள் ோஸ்க ோர்ட் தள ஏற்ம னகவ கிழித்து எறிந்துவிட்கடோம்.
ஒருவிைப் பிரச்தனயும் இல்ைோெல் எங் தள ஏற்றுக்ம ோண்டோர் ள். நோன் னோெோ பிள்தளயோதர
கவண்டிக்ம ோண்கடன். அைற்கு பின்னர் நடந்ைதைச் ம ோன்னோல், நம் ெோட்டீர். என்னுடன்
அத்ைதன கநரமும் ஒட்டிக்ம ோண்டு வந்ை அரவிந்ைதனக் ோணவில்தை. னடோவுக்குள்
நுதைந்ைதும், நோன் மெர்ெனியில் இருந்ை ஏமென்தட மைோதைக சியில் அதைத்கைன். அவர்
அனுைோ ம் மைரிவித்ைோர்.

'என்ன?’ எனக் க ட்கடன்.

'அரவிந்ைன் ம ோல்ைவில்தையோ?’ என்றோர்.

'இல்தைகய...’ என்கறன்.

ஏகைோ ம ட்ட ம ய்தி வரப்க ோகிறது என்று நோன் ையோரோ இருந்கைன்.

'உங் ள் ணவர் இறந்துவிட்டோர்.’

'எப்க ோது... எப்க ோது?’ எனக் ைறிகனன்.

'நீங் ள் னோெோவில் நின்றக ோது. அரவிந்ைகனோடு க சி, நீங் ள் ம ோழும்பு திரும் ஏற் ோடு
ம ய்வைோ ச் ம ோன்கனன். அவன் உங் ளுக்குச் ம ோல்ைவில்தையோ?’ என்றோர்.

ைம்பி, நோன் பிள்தளயோருக்குப் ோல் ம ோடுத்ை அகை ெயம், என் ணவர் ம ோழும்பில்
பிணெோ க்கிடந்ைோர். இந்ைப் த யன் அதை என்னிடம் ம ோல்ைவில்தை. எனக்கு எைற்கு னடோ?
நோனும் அவரும் க ர்ந்து ஒரு வோழ்க்த தய அதெக் முடிவும ய்கைோம். ஆனோல், டவுள்
கவறுெோதிரி நிதனத்திருக்கிறோர்!''

''அந்ைப் த யதனத் திரும் ந்திக் வில்தையோ?''

''இல்தை ைம்பி. அவன் என்ன ம ய்வோன்? எனக்கு நன்தெ ம ய்வைோ நிதனத்திருக்கிறோன்.

எல்ைோம் ைதையிகை எழுதி தவத்திருக்கிறது. ம ோழும்த அதைத்து, 'எப் டி இறந்துக ோனோர்?’
என, சிங் ள ெருத்துவரிடம் க ட்கடன். 'ம த்துத்ைோன் இறந்ைோர்’ எனச் ம ோன்னோர். ற்
விைோஸில் 10 வருடங் ளோ கவதை ம ய்கிகறன் ைம்பி. எல்ைோ புரோணமும், கைவோரமும்,
ஸ்கைோ ங் ளும், நோெ அர்ச் தன ளும் ம ோல்கவன். ஆனோல், விநோய ர் கெல் ஒளதவயோர்
ோடிய ' ோலும் மைளிகைனும் ோகும் ருப்பும்...’ என்ற துதிதய நோன் ோடுவகை கிதடயோது. ோல்
என்ற வோர்த்தை வரும்க ோது என் ெனம் அதெதி இைந்துவிடுகிறது!''

''ஆச்சி... இவ்வளவு க ோ த்தையும் ெனதுக்குள் தவத்துக் ம ோண்டு எப் டி உங் ளோல்

நிம்ெதியோ இருக் முடிகிறது? உங் ள் மு த்தில் அது மைரிவகை இல்தை!''

ஆச்சி ம ோன்னோர்.... ''ைம்பி, யோரோவது க தைதய ைண்ணீரில் முங்கிவிட்டுத் ைந்ைோல் அதை

அப் டிகய ட்ட முடியுெோ? ஒன்றுகெ ம ய்யத் கைதவ இல்தை. நோலு ெணி கநரம்
ோத்திருந்ைோல் ைோனோ கவ க தை ோய்ந்துவிடும்; ட்டைோம். ஷ்டங் ளும் அப் டித்ைோன்.
ஒன்றுகெ ம ய்யத் கைதவ இல்தை. அதவ ைோனோ கவ அ ன்றுவிடும்!''

''ஆச்சி!'' என நிஷோந் ெறு டியும் என்னகவோ க ட் வோதய உன்னியக ோது, முைைோளி

ர ரமவன உள்கள நுதைந்ைோர். ஆச்சி ஸ்ரநோெத்தைச் ம ோல்ை ஆரம்பித்ைோர். நிஷோந் ணக்குப்
புத்ை த்தை எடுத்து 166-ம் க் த்தைத் திருப்பினோன். அதிகை 160 க் ங் ள்ைோன் இருந்ைன.

ற் ைரு விைோஸ் உணவ ம் ோதை 10 ெணிக்குத் திறந்ைோல், இரவு 10 ெணி வதர வியோ ோரம்
நடக்கும். அெர்ந்து ோப்பிடும் வ தி ஒன்றும் கிதடயோது. ஆனோல், வோடிக்த யோளர் ள் வந்து
வோங்கிக்ம ோண்டு க ோவோர் ள். வதட, வோய்ப் ன், இட்லி, கெோை ம், க ோறு, றி க ோன்றதவ
விற் தன நடக்கும். புட்டு, இடியோப் ம்ைோன் அதி ம் விதைக ோகும். நிஷோந்துக்கு கெத யில்
ோ ோளர் கவதை. ஆட் ள் இல்ைோை கநரத்தில், தெயல் ட்டுக்குள் க ோய் ோய் றி ள்
மவட்டிக்ம ோடுப் ோன்; இடியோப் ெோவு குதைக் உைவுவோன்; ம ரிய ம ரிய அண்டோ
குண்டோக் தளக் ழுவிக் விழ்த்துதவப் ோன்.

தெயல் ோரர் ோதை 5 ெணிக்க வந்து தெக் த் மைோடங்கி, ெதியம் க ோய்விடுவோர். அவருக்கு
உைவியோ ஆச்சி கவதை ம ய்வோர். ஆச்சி அடிக் டி ம ோல்லும்... 'ைம்பி, என்னிடம் இருக்கும்
ஒகர ம ல்வம் நிதனவு ள்ைோன். ஆனோல், இப் அதவயும் ெறந்துக ோய்விடுகின்றன.’ ஆச்சி
சிைகவதள முைைோளி ம ோன்னதைச் ம ய்ய ெறந்துவிடுவோர். அதிலும் கெோ ம், ம ோல்ைோைதைச்
ம ய்வது. அன்றும் அப் டித்ைோன். முைைோளி ைோறுெோறோ ஏசிவிட்டு மவளிகய க ோனோர். ெனுஷி
அழுைோர்.

''என்னம்ெோ க சினோர்?'' என்றோன் நிஷோந்.

''நோன் ைட்டிதவத்ை வதடயின் கஷப் அவருக்குப் பிடிக் வில்தை. ெோட்டு வோய்க ோை

க ோணைோ இருக் ோம்.’ (உண்தெயில் முைைோளி ெோட்டின் இன்கனோர் உறுப்த த்ைோன்
உைோரணெோ ச் ம ோன்னோர். ஆச்சி அதைக் கூச் ம் ோரணெோ ெதறத்துவிட்டது.)

''நோன் விடப்க ோறன்'' என்றோர். 20 ைடதவயோவது 'விடப்க ோறன்’ என ஆச்சி ம ோல்லியிருப் ோர்.
பிரச்தன என்னமவன்றோல், எந்ை கநரமும் மூன்று ெோைச் ம் ளம் நிலுதவயில் இருக்கும்.
முைைோளி ம ோல்வோர்... 'ஒரு ெோைம் ெட்டும் கவதை ம ய். நோன் முழுச் ம் ளத்தையும் ம ட்டில்
ண்ணுறன்’. ஆனோல், அது நடக் ோது.

ெோைத்தில் 20 நோட் ள் ஆச்சி விரைம் இருப் ோர். எந்ை கநரமும் வோயில் ஸ்கைோ ம் ம ோல்வோர்.
கைவோரம், திருவோ ம் எல்ைோம் ெனப் ோடம். ஆச்சியிடம் ணக்கு எல்ைோம் இருந்ைது.
ம ரியபுரோணம் ம ோல்லி முடிப் ைற்குள் எட்டுத்ைரம் புட்டுக்குைல் நிரப்பி அடுப்பில் இருந்து
இறக்கிவிடைோம். இடியோப் மெஷின், மின் ோரத்தில் கவதை ம ய்ைது. 200 இடியோப் ம் ம ய்ய,
ந்ை ஷ்டி வ ம் முடிவுக்கு வரும். ஆச்சி தளக் ோெல் கவதை ம ய்வோர். வீட்டுத் திறப்த
ங்கிலிக ோை ழுத்திகை அணிந்திருக்கும். ஒருநோள் கெோை ம் ம ோரிக் ப் க ோட்டுவிட்டு
ெறந்துக ோய் கீதர மவட்டிக்ம ோண்கட ருெோரி அம்ென் ஸ்கைோத்திரம் ம ோன்னோர். அத்ைதன
கெோை மும் ருகிப்க ோய் எறியகவண்டி கநர்ந்ைது.

ஆச்சிக்கு அ திக் க ோரிக்த பிரச்தன இல்ைோெல் முடிந்ைது. 'எப் டி ஆச்சி?’ என்றோல் அவருக்கு
வந்ை மெோழிம யர்ப் ோளர் என்றது. அவர் க ள்வி தள ைமிழிகை மெோழிம யர்க்கும் க ோகை
அைற் ோன திதையும் ம ோல்லித்ைந்துவிடுவோர். அதி ோரிக்குத் மைரியோது. னோெோ பிள்தளயோரின்
அற்புைெோ வும் இருக் ைோம். ஆச்சிக்குப் பிடிக் ோைது, னடோவின் யங் ரெோன னிக் ோைம்.
மூன்று குளிர் ஆதட ளும் அைற்கு கெல் குளிர் அங்கியும் அணிந்து, ஆச்சி வரும்க ோது எதட
இரண்டு ெடங்கு ஆகிவிடும். பீப் ோக ோை உருண்டு உருண்டு வரும். முைைோளி ம ோடுக்கும்
ம் ளத்தில் வோடத அதற ஒன்றில் ைனியோ த் ைங்கியிருக்கிறது. இந்ை முைைோளி ெோத்திரம்
அடிக் டி த்ைம் க ோடோவிட்டோல், ஆச்சி வோழ்க்த யில் குதற ஒன்றும் இருக் ோது.

ஆச்சி ோதையில் வரும்க ோது ம ோண்தட தவத்ை சிவப்பு ோர்டினல் குருவியும் வரும். அவதர
வரகவற் துக ோை சீழ்க்த அடிக்கும். பின் றந்துக ோகும். ஆச்சி சிரித்ை டி குருவிக்குக்
த ோட்டிவிட்டு தடயினுள் நுதைந்து நிஷோந்தைப் ோர்த்து 'தீங்குளகவோ?’ எனக் க ட் ோர்.
'வணக் ம்’ என்கறோ 'ஹோய்’ என்கறோ ம ோல்ை ெோட்டோர்.

''அது என்ன ஆச்சி?'' என நிஷோந் க ட்டோன். அது ம ோன்னது அைன் ருத்து... 'ம ட்ட க தி
ஏைோவது உள்ளைோ?’.
'திை வதியோர் ைம்பிக் ோ க் ோத்திருந்ைோர். ைம்பி ெண ெயத்தில் க ர்ந்துவிட்டோர்.
எப்க ோைோவது ைம்பி ைன்னிடம் வருவோன் என நம்பிக்த யுடன் இருந்ைோர். ஒருநோள் ைம்பிக்கு
சூதைகநோய் பிடித்து எல்கைோரும் யந்து த விட்டுவிட்டோர் ள். அப்க ோது ைம்பியின்
கவதைக் ோரன் க தி ம ோண்டு ஓகடோடி வந்ைோன். அவதனத் தூரக் ண்டவுடகனகய
திை வதியோருக்கு மநஞ்சு க் க் என்றது. அவருக்குத் மைரியும்... ம ட்ட ம ய்தி வருகிறது என்று.
ோதி தூரம் ம ன்று அவனிடம் க ட்கிறோர்... 'தீங்குளகவோ?’. அந்ை வோர்த்தையுடன் ஒருநோதள
ஆரம்பித்ைோல் தீங்கு வரோெல் டவுள் எங் தளக் ோப் ோற்றுவோர். ைம்பி, நீங் ள் டிச் ப் பிள்தள.
உங் ளுக்கு இதுமவல்ைோம் மைரிய கவணும். ைம்பி சுருக் ெோ , ம ட்ட ம ய்தி இல்ைோவிட்டோல்
எனக்கு அது நல்ை நோள்!’ என்றது.

'100 க ருக்கு ோப் ோடு ஆர்டர் வந்திருந்ைது. அடுத்ை நோள் அதி ோதை தெயல் ோரர்
தெப் ைற்கு நோன்கு றோத்ைல் மவங் ோயம் ோய் றி எல்ைோம் மவட்டிதவக் கவண்டும்’...
முைைோளி ம ோல்லியிருந்ைோர். ஆனோல், ஆச்சி வைக் ம்க ோை ெறந்துவிட்டது. அன்று ஆவணி
மூைம். 'பிட்டுக்கு ெண் சுெந்து சிவம ருெோன் பிரம் டி ட்ட நோள்’. அன்தறய நோள் அவித்ை
புட்டில் உதிர்ந்ை புட்தட எல்ைோம் எடுத்து நிஷோந்துக்குப் பிர ோைம்க ோை ம ோடுத்ைது. தடக்கு
வருகவோர் க ோகவோர் எல்கைோருக்கும் ம ோடுத்து, 'ஐயோ ோப்பிடுங்க ோ... அம்ெோ ோப்பிடுங்க ோ...
ோமி பிர ோைம். இந்ை வருஷம் முழுக் ஒரு ஷ்டமும் வரோது’ எனச் ம ோல்லியது. முைைோளி வந்து
த்தியக ோதுைோன் மவங் ோயம் மவட்ட ெறந்ைது நிதனவுக்கு வந்ைது.

அந்ைச் ம் வம்ைோன் உணவு விடுதிக்குள் சுகுணோதவக் ம ோண்டுவந்து க ர்த்ைது. அந்ை சுகுணோ,

ஆச்சியின் வோழ்க்த யில் புயல் வீ ச் ம ய்வோள் என அப்க ோது யோருகெ எதிர் ோர்க் வில்தை!
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 24
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

சாலைலைத் த ாட்டுப் பார்த் னான்!

100 பேர் உணவு ஆர்டருக்கு, ஆச்சி தெங்கொயம் தெட்டிதெக்கொ ெம்ேெம் தேரும் பிரச்தை
ஆகிவிட்டது. 'இனிபமலும் ஆச்சிதய நம்ே முடியொது’ எை நிதைத்து, சுகுணொ என்ற தேண்தண
பெதைக்குச் பெர்த் ொர் மு ைொளி.

'ஆச்சிக்கு உ வி’ எைச் தெொல்லித் ொன் பெதைக்கு ெந் ொள் சுகுணொ. அகதிக் பகொரிக்தக
ெழக்கறிஞருக்கு உதழத்து கொசு தகொடுக்க பெண்டுமொம். அ ற்கு பின் ேடிக்கப் பேொகிறொளொம்.
நிஷொந் ேொர்த் அளவில், அெள் ெதமயல் பெதைக்கு ெந்திருப்ேெளொகத் த ரியவில்தை. ஏப ொ
விருந்துக்குப் புறப்ேட்டு ெந் மொதிரி ஆதட அணிந்திருந் ொள். கழுத்து முடியும் இடத்தில்
மொர்புகள் த ொடங்கிை. கடல்கன்னி கடதைவிட்டு ற்தெயைொக தெளிபய ெந் துபேொை
ஒருவி மொக அதரந்து அதரந்து நடந் ொள். 'ெம்ேொஷதண நிறுத்தும் அழகி’ எைச் தெொல்ைைொம்.
ெந்துபெர்ந் மு ல் நொபள நிஷொந்துக்குப் புத்திமதி கூறிைொள். ''அண்தண... உங்களுக்கு
மொர்க்தகட்டிங் த ரியொது. நொன் மொர்க்தகட்டிங் ேடித் ைொன். பமொ கம் ெொங்க ெந் ெர்
பமொ கத்துடன் மட்டுபம திரும்பிப் பேொகக் கூடொது. அெர் ெதடயும் ெொங்க பெணும். பெொத்து
ேொர்ெல் எடுக்க ெந் ெர் ஒரு லிட்டர் ேொயெம் தகொண்டு பேொக பெணும். இது ொன் நுட்ேம். சும்மொ
கொதெ ெொங்கிப் பேொட்டுக்தகொண்டு இருக்கக் கூடொது.''

தெங்கொயம் தெட்டக் தகொடுத் ொல் த யலுக்கு அளவு ேொர்த்து துணி தெட்டுெதுபேொை, ஒரு
தெங்கொயம் தெட்ட ஒரு மணி பநரம் எடுத்துக்தகொண்டொள். இரண்டொம் நொளிபைபய ஆச்சிக்கு
ஆடர்பேொட ஆரம்பித் ொள். நொன்கொெது நொள் அெளுக்கு த ொதைபேசி அதழப்புகள் ெரத்
த ொடங்கிை. ஆைொல் ஆச்ெர்யம் என்ைதென்றொல், எந் பநரமும் தெல்பேொனில் பேசியேடி இந்
பெதை அந் பெதை எை தெளிபய ஓடித்திரிந் மு ைொளி அடிக்கடி கதடக்கு ெந் ொர்.
ெதமயல்கட்டில் நீண்ட பநரம் நின்று பமற்ேொர்தெ ேொர்த் ொர். மு ைொளி ெொ ொரண ஆள் இல்தை.
ஒற்தறக் கொசு தரயில் விழுந் ொல் அ ன் ெத் த்த தெத்து இரண்டு டொைர், ஒரு டொைர், 25
ெ க்குற்றி எைச் தெொல்லிவிடுெொர். குடிெை கணக்தகடுப்புப் ேடிெம் நிரப்பும் ெமயம் விர மீதி
எல்ைொ பநரமும் அெருக்குக் கற்ேதை தேருக்தகடுக்கும். புதிய புதிய ெொப்ேொடு ெதககதளக்
கண்டுபிடிப்ேொர். கைடொவில் 'மிதிதெடி’ எனும் உணவு ெதகதய இெர் ொன் மு ன்மு லில்
உண்டொக்கிைொர் எைச் தெொல்ெொர்கள்.

100 பேர் சூழ்ந்திருக்க ரகசியமொக தெல்பேொனில் ெந் மரும் குறுஞ்தெய்திபேொை, மு ைொளி

ெந் தும் சுகுணொ ஒருெரும் அறியொமல் தநஸொக நழுவி அெர் ேக்கத்தில் பேொய்
நின்றுவிடுெொள்... விசுெொெமொை பெடிப்தேண்பேொை. அெர் முகத்தில் எழுதியிருப்ேத ப்
ேடிப்ேதுபேொை கழுத்த முன்னுக்கு நீட்டிப் ேொர்ப்ேொள். ஒரு பமதெதயத் ப டிப்பிடித்து
இடுப்பிைொல் அத உரசிக்தகொண்டு உருதளக்கிழங்குத் ப ொதைச் சீவுெொள். இெர்கள்
பேசுெத யும் கண்கள் ேொர்ப்ேத யும் ெொதட கொட்டுெத யும் ஆச்சி கண்டுதகொள்ெொர். ஆைொல்,
பெகபெகமொக விஷ்ணு ெகஸ்ரநொமம் தெொல்ைத் த ொடங்குெொர்.

ஆச்சி அன்று பமொ கம் தெய்து முடித்துவிட்டொர். 'பமொ கத்த க் கடித் ொல் அது சீறிச் ெொறு
தெளிபய ேொய பெண்டும். அது ொன் த ல்லிப்ேதள முதற’ எைச் தெொல்ெொர். இடியொப்ேத்த
நூறு நூறொக எண்ணி தரஜிஃபேொமில் அடுக்கிைொர். ஏவுகதண அனுப்பும் பேொது பின்ைொல்
இருந்து எண்ணுெதுபேொை 100, 99, 98 எை எண்ணுெொர். 'ஏன் அப்ேடி?’ எைக் பகட்டொல் '1, 2,
3 எை எண்ணிைொல் மறதியில் 110, 112, 116 மட்டும் பேொகுது’ எைச் தெொல்ெொர். மணி கொதை 11
ஆகிவிட்டது. சுகுணொ ெரவில்தை என்ற நிம்மதி பிறந் து. அப்ேடி நிதைத் பேொது, கழுத்த
இரண்டு ேக்கங்களும் நளிைமொக அதெத் ேடி, தெளிச்ெத்த க் கண்ட விட்டில்பேொை
நடைமொடிக் தகொண்பட அெள் ெந் ொள். கொதுகளில் நீைக்கல் த ொங்கட்டொன் ஆடியது. நீைக்கைர்
சுடி ொர், நீைக்கைர் பிளொஸ்டி கொப்புகள். ''என் பிறந் நொள்'' எைப் பிரகடைம் தெய் ொள். நகப் பூச்சு
பூசி, புருெம் ஒப்ேதை தெய்து, உ ட்டுச் ெொயம் ெதரந்திருந் ொள். குதிச் ெப்ேொத்தில் சுழன்று
தகப்தேதய ஓரமொக தெத் ொள். 'இெள் எப்ேடி மரக்கறி தெட்டுெொள்... புட்டுக்கு மொவு
குதழப்ேொள்?’ எை மற்றெர்கள் பயொசித் பேொப மு ைொளி ெந் ொர். அெருக்கு ஒன்றுபம
த ரியொது என்ேதுபேொை, அன்று ன் பிறந் நொள் என்ேத ச் தெொன்ைொள். அெள் குனிந் பேொது
ெொந்தி எடுக்கப்பேொகிறொள் எை நிஷொந் நிதைத் ொன். மு ைொளி ஆசீர்ெொ ம் ெழங்கிைது மட்டும்
அல்ைொமல், அெள் தேயர் ெதரந் பிறந் நொள் ரிப்ேன்பகக் ஒன்றுக்கும், ன் தெல்பேொனில் பேசி
ஆர்டர் ேண்ணிைொர். ஆச்சிக்கு 10 பிறந் திைம் ெந்துபேொைது; நிஷொந்துக்கு இரண்டு பிறந்
திைம். ஒரு பகக்பகொ இழபெொ இல்தை. இரண்டு ெொரங்கள் மட்டுபம பெதைதெய்
தேண்ணுக்கு 50 டொைர் பகக் ெொங்கி தெட்டி தகொண்டொடப்ேட்டது. ஒருெருக்கு ஒருெர்
ஊட்டிவிட்டொர்கள்.

அ ற்கு பிறகு நடந் து ொன் பகெைம். பூகம்ேம் நுதழெதுபேொை மு ைொளியின் மதைவி

நுதழந் ொர். அெருக்கு ஏற்தகைபெ சுகுணொதெத் த ரியும்பேொை. கணெதரத் ப டிைொர்; அெர்
இல்தை.

''அக்கொ, பகக் ெொப்பிடுங்பகொ'' என்றொள் சுகுணொ.

''அது கிடக்கட்டும். உன் த ொங்கட்டொன் ஏது?'' என்றொர் மதைவி.

''கதடயிபை ெொங்கிைது ொன்'' என்றொள்.

''யொர் உைக்குத் ந் து?''

''யொர் ந் ொல் உங்களுக்கு என்ை?''

''என்ைெொ... என்னிடம் இருந் த க் கொணவில்தை... ொ அத '' எை தககதள நீட்டியேடி

முன்பை ெந் ொர். அெர் தககளில் நொன்கு ங்க ெதளயல்கள் மினுமினுத் ை.
''அக்கொ கொணும்... மரியொத தகட்டுப் பேொய்விடும். இப ொடு நிறுத்துங்பகொ. அல்ைொட்டில்
உங்கதட கொப்பும் எைக்கு ெந்துவிடும்'' - இப்ேடித் துணிச்ெைொக த ொங்கட்டொன் அெளுதடயது
இல்தை என்ேத ஒப்புக்தகொண்டு தூண்பேொை அதெயொமல் நின்றொள்.

''நீ பேொ... இப்ேபெ பேொ. ஒன்றில் நீ இருக்கபெணும், அல்ைது நொன் இருக்க பெணும்.''

''ெரி, நொன் பேொறன். கற்ேகத் ரு விைொஸ் மு ைொளி ெந்து கொலில் விழுந்து தகஞ்சிைொல் ொன்
திரும்ே ெருென்'' - ன் தகப்தேதயப் ேொய்ந்து எடுத்துச் சுழற்றிக் தகொண்டு சுகுணொ தெளிபய
பேொைொள். அெளுடன் பிறந் நொளும் பேொைது. ஆச்சி ஏப ொ ெமொ ொைம் தெொல்லி மதைவிதய
வீட்டுக்கு அனுப்பிதெத் ொர்.

கலிபயொப் ப ன்சிட்டு தெகண்டுக்கு 80 ரம் சிறகடிக்கும். ஆைொல், ெத் ம் பகட்கொது. அப பேொை

மு ைொளியின் பி.எம்.டபிள்யூ கொர் ெத் பம பேொடொது. அெர் ெந்து இறங்கி பகொேமொக உள்பள
நுதழந் ொர். நிஷொந் கணக்குப் புத் கத்தில் தை த ொடுெதுபேொை குனிந்து ஏப ொ எழுதிைொன்.
ஆச்சி உள்பள கத்திரிக்கொய் தெட்டிக்தகொண்டு அப்ேொவியொக நின்றொர். அத அப்ேடிபய அள்ளி
குப்தேயிபை வீசிைொர். ''நீ பேொ... உன்ைொல் ொன் இத் தை வில்ைங்கமும். உடபை தெளிக்கிடு''
என்றொர். இரண்டொம் கொட்சி ஆரம்ேம் ஆகியது. ஆச்சி மு ன்மு ைொகக் குரதைத் தூக்கியது.

''மூன்று மொ ச் ெம்ேளத்த த் தூக்கி எறிந் ொல், நொன் உடபை பேொபறன்.''

''நீ தெய்துமுறித் பெதைக்கு ெம்ேளம் ரத் ொன் பெணும். உன்ைொல் நட்டப்ேட்டது ொன்
அதிகம்.''

''இத் தை நொள் நொன் தெய் பெதெ எல்ைொம் என்ைெொம்?''

''பெதெயொ... என்ை ஆஸ்ேத்திரியிை பேொய் ரத் ம் தகொடுத் னியொ?''

''நொன் ெம்ேளம் ொபை பகட்டன். ரத் மொ? அல்ைது த ொங்கட்டொன் தெய்து ரச் தெொல்லி
அடம்பிடித்ப ைொ?'' - ஊறுகொய் ஜொடி கொலில் விழுந் துபேொை மு ைொளி துள்ளிைொர். அெருக்குக்
பகொேம் ெந்துவிட்டது. விைங்கு பின்ைங்கொல்களில் ேைத்த ச் பெகரித்துக்தகொண்டு ேொய
எத் னிப்ேதுபேொை, எழுந்து தகதய ஓங்கிைொர். ஆச்சி ேயந்து தெளிபய ஓடும்பேொது ெொெலில்
டுக்குப்ேட்டு கீபழ விழுந் து. மு ைொளி திரும்பிப் ேொரொமல் ன் கொதரக் கிளப்பிக்தகொண்டு
விலுக்தகைப் பேொைொர்.

யொரொெது கீபழ விழுந் ொல் ெட்தடைத் தூக்கக் கூடொது. எலும்பு முறிந்திருந் ொல் இன்னும்
பமொெமொகக்கூடும். அது ொன் கைடொவில் ெட்டம். நிஷொந் குனிந்து ஆறு ைொக ''என்ை ஆச்சி
விழுந்து பேொனீங்களொ?'' என்றொன். அந் பநரத்திலும் ஆச்சியின் நதகச்சுதெ பேொகவில்தை.

''நொன் விழவில்தை, ம்பி. ெொதைதயத் த ொட்டுப்ேொர்த்து கை நொள் ஆச்சுது. கிட்ட ெந்து

ேொர்த் ைொன்'' என்றொர்.

சிெப்பு ெர்ணத்த வீசியதுபேொை ஆச்சியின் கொர்டிைல் குருவி ஒன்று கீபழ ேறந்து ெந்து
ேொர்த்துவிட்டு பமபை பேொைது. ஆச்சி கண்கள் எடுக்கொமல், அந் க் குருவிதயப் ேொர்த் ொர். அெெர
உ வி ெொகைம் எச்ெரிக்தக தெரதை ஒலித் ேடி சிெப்பு நீை விளக்குகதளச் சுழைவிட்டு
பெகமொக ெந் து. தெரன் ெத் த்த மீறி குருவி ஒலி எழுப்பியேடி அங்பகபய சுற்றியது.
ஆச்சிதயத் தூக்கிக் தகொண்டு அெெர ெொகைம் மருத்துெமதைக்கு விதரயும் மட்டும் குருவி
அங்பகபய சுற்றியது. பின்ைர் குருவி ேறந்துபேொைது.

நிஷொந்துக்கு மைம் நிம்மதியொக இல்தை. ஒன்று, இரண்டு ெொடிக்தகயொளர்கள் ெந்து

பேொைொர்கள். ஒருெர் ேைங்கொய் ேணியொரம் பகட்டொர்.

''இல்தை'' என்றொன்.

'' 'கற்ேகத் ரு விைொஸ்’ எைப் தேயர் தெத்துக் தகொண்டு இல்தை என்கிறீர்கள்'' என்று
பகொேப்ேட்டொர்.

''ேைங்கொய் அடுத் ெொரம் ஒரு கன்தடய்ைரில் ெருகிறது. ெந் தும் உங்களுக்கு அதழப்பு
விடுப்பேொம்'' எைப் ேற்கதளக் கடித்துக்தகொண்டு தெொல்லி அெதர அனுப்பிதெத் ொன்.
அப்பேொது ொன் த ொதைபேசி அதழப்பு ெந் து. நிஷொந்தின் அகதி விண்ணப்ேம்
தெற்றிதேற்றுவிட்டது. அென் நண்ேன் கடி த்த த் திறந்து ேடித்துச் தெொன்ைொன். நிஷொந் ொல்
நம்ே முடியவில்தை.

''இன்தைொருக்கொ ெரியொகப் ேடி'' என்றொன். எத் தை முதற எல்தைகளில் பிடிேட்டுத் திருப்பி

அனுப்ேப்ேட்டொன்; ெவுக்கிைொல் அடிெொங்கிைொன்; சிதறயில் இருந் ொன்; மூன்று கொ லிகதள
இழந் ொன். அந் இழப்புகதள ஈடுகட்டுெதுபேொை இந் மகிழ்ச்சிகரமொை தெய்தி ெந்திருந் து.
அத ச் தெொல்லி மகிழ்ெ ற்கு ஆச்சிகூட ேக்கத்தில் இல்தை. ெந் ெொடிக்தகயொளர்களுக்கு
மீ மொக இருந் பகக்தக தெட்டி மகிழ்ச்சிபயொடு இைெெமொகப் ேரிமொறிைொன்.

8 மணிக்கு மு ைொளி ெந் தும் அெரிடம் தெொல்லிவிட்டு ஆச்சிதயப் ேொர்க்க மருத்துெமதைக்குப்

புறப்ேட்டொன். ஆச்சி அநொத பேொை விழுந்துகிடந் த நிதைத் பேொது மைது ெங்கடப்ேட்டது.
மனுஷி ஒரு குற்றமும் தெய்யவில்தை. மு ைொளியின் பகொேம் ஏதழ மீது ொன் ேொயும். ேஸ்ஸிபை
ஏறிை பின்பு ஆச்சியின் தேயதர நிதைவுக்குக் தகொண்டுெர முயன்றொன்; ெரவில்தை. தேயர்
த ரியொமல் எப்ேடித் ப டுெது?

முன்ைபர ஒருநொள் ஆச்சியிடம் பகட்டிருந் ொன்.

''ஆச்சி, உன்தர தேயர் என்ை?''

''ஏப ொ த ரியொது ம்பி. இந் கொர்தடப் ேொர்'' என்று கொர்தடத் ந் து. அெனுக்கு ஆச்ெர்யமொக
இருந் து.

''உன் தேயர் த ரியொ ொ ஆச்சி?''

''நொன் ேொஸ்பேொர்தடக் கிழித்துப்பேொட்டு ெந் ைொன் ம்பி. எத் தை பேர் எை நொன் நிதைவு
தெத்திருக்கிறது ம்பி. என்தை எல்பைொரும் ஆச்சி என்று ொபை கூப்பிடுகிைம். எல்ைொம்
கொர்டிபை எழுதியிருக்கு.''

''அது ெரி ஆச்சி. சின்ை ெயதில் உைக்கு ஒரு பேர் இருந்திருக்குபம. அது என்ை?''

''அதுெொ... ெள்ளியம்தம. ஆைொல், அந் ப் தேயதரச் தெொல்ைக் கூடொது எை ைொயர் எைக்குக்

கட்டதளயிட்டிருக்கிறொர்.''

ேஸ்ஸிபை இருந்து இறங்கி மருத்துெமதைக்கு நடந் பேொது தேயர் ஞொேகம்

ெந்துவிட்டது. அெதைக் கண்டதும் ஆச்சி சிரித்துக்தகொண்டு,

''தீங்குளபெொ?'' என்று பகட்டது.

''ஒரு தீங்கும் இல்தை'' என்று ஆச்சியிடம் அென் தெொல்லி ெொங்கிெந் ஆப்பிள் ேழங்கதளக்
தகொடுத் ொன். ஆஸ்ேத்திரி ெொம்ேல் உதடயில் ஆச்சி யொபரொபேொை இருந் ொர். புஜத்தில் த ொங்கி
ெழிந் து ெத . கிண்டிதயடுத் இஞ்சிக்கிழங்கு பேொை ெதளந் விரல்கள். ேொர்க்க ேரி ொேமொக
இருந் து. ஆைொல், ஆச்சி உற்ெொகமொகக் கத த் ொர்.

''எக்ஸ்பர எடுத்துப் ேொர்த் தில் ஒன்றுபம உள்ளுக்கு முறியவில்தை ம்பி. எல்ைொம் ேைொமொ
பிள்தளயொரின் கருதண. நொதளக்கு வீட்டுக்குப் பேொகைொம்'' என்றொர்.

''அது நல்ைது ஆச்சி. நொன் ேயந்துபேொைன்.''

'' ம்பி எைக்கு பெதை பேொட்டுது. நொன் என்ை தெய்ய? எைக்கு ஒருெருபம இல்தை'' என்று
விம்மத் த ொடங்கிைொர். அெர் முகத்தில் உள்ள ெகை துெொரங்களில் இருந்தும் நீர் ஒழுகியது.
'ஆச்சி ேயப்ேட பெண்டொம். நொன் மு ைொளிபயொடு கத க்கிபறன். அெருக்கு உங்கதளப்பேொை
பெதைதெய்ய யொர் கிதடப்பிைம்'' என்றொன்.

'' ம்பி, மூளியைங்கொரி ெந்துவிடுெொபள!'' என்றொர்.

''இனி அப்ேடி நடக்கொது. நொனும் நீங்களும் முன்ைர்பேொை த ொடர்ந்து பெதை தெய்பெொம்.

எங்கதட ரொச்சியம் ொன்'' என்றொன்.

நிஷொந் தெொன்ைதுபேொை நடக்கொது. ஆச்சி ொன் த ொடர்ந்து பெதைதெய்யும். அென் பெதைதய

விட்டுவிடுெொன். அென் ெொழ்க்தகயில் ஒருபேொதும் எதிர்ேொர்த்திரொ ருணம் ஒன்று,
அெனுக்கொக மருத்துெமதை ெரபெற்ேதறயில் கொத்திருந் து என்ேத அென் அப்பேொது
அறிந்திருக்கவில்தை!
 கடவுள் த ொடங்கிய இடம் - 25
த்ரில் திகில் த ொடர்கத
அ.முத்துலிங்கம், ஓவியங்கள்: ம.தெ.,

ஆச்சியை மருத்துவமயையில் பார்த்துவிட்டு நிஷாந் அவசரமாக வவளியை வந்தயபாது, 11 வைது

சிறுமி ஒருத்தி மருத்துவமயை வரயவற்பயையில், ''அங்கிள்... அங்கிள்...'' என்று கத்திைாள்.
அவன் நிற்காமல் நடக்கயவ, அவள் துரத்தி வந்து அவன் யகயைப் பிடித்து மறுபடியும் ''அங்கிள்''
என்ைாள். அந்தச் சிறுமியை நிஷாந்துக்கு ைார் எைத் வதரிைவில்யை. அழகாை குழந்யத. நல்ை
சிரிப்பு. ''எைக்கு உங்கயைத் வதரியும். உங்களுக்கு என்யைத் வதரிையையை'' என்று வசால்லி,
பின்னுக்கு வயைந்து வபருமிதமாகச் சிரித்தாள். குனிந்து குழந்யதயின் கன்ைத்யதத் தடவி,
''என்ைம்மா யவணும்'' என்று யகட்டான். நிஷாந்துக்குள் குழப்பம்.

பின்ைால் ஓர் ஆசைத்தில் உட்கார்ந்திருந்த, மிக நாகரிகமாக உயட அணிந்திருந்த தமிழ்ப் வபண்
ஒருத்தி, நிஷாந்யதப் பார்த்துச் சிரித்தாள். அவைால் அந்தப் வபண்யை நியைவுக்குக்
வகாண்டுவர முடிைவில்யை. பின்ைர் எழுந்து நடந்துவந்தாள். பளிச்வசன்ை சருமம். வநருப்புப்
பற்ையவத்த வசருப்புயபாை டக் டக்வகை ஓயசவைழுப்பிை குதி உைர் காைணிகள். நிஷாந்தின்
ஒரு மாதச் சம்பைம் வகாடுத்தாலும் வாங்க முடிைாத யகப்யப. தயைமுடி சாதாரைமாகத்
வதாங்கிைாலும் சிைந்த சியக அைங்காரியின் யகவண்ைம் வதரிந்தது. அைவாை உைரம். அந்தந்த
அங்கங்களுக்கு எவ்வைவு யதயவயைா அவ்வைவு சயத.

''என்யைத் வதரிைவில்யைைா? நான்தான் ஈஸ்வரி. உக்யரனில் ஒன்ைாக இருந்யதாயம.

இவள்தான் யைைா; என் மகள்.''

நிஷாந்தின் வாய், மீனின் வாய்யபாை சத்தம் இல்ைாமல் திைந்து திைந்து மூடிைது. வருடங்கள்
உதிர்ந்து ஞாபகம் வவளியை வந்தது. நின்ைபடியை இருவரும் பயழை கயதகயைப் யபசிைார்கள்.
நிஷாந் சுருக்கமாகத் தன் வரைாற்யைச் வசான்ைான். அதன் பை அத்திைாைங்கயை ஈஸ்வரிைால்
நம்பயவ முடிைவில்யை. அவள் எப்படி கைடாவுக்கு வந்து யசர்ந்தாள் என்பயத விவரித்தயபாது,
அதுவும் திகில் கயதைாகயவ இருந்தது. அவள் தன் முகவரி அட்யடயை நிஷாந்திடம் வகாடுத்துச்
வசான்ைாள்... ''உங்கயை நான் பைதடயவ நியைத்திருக்கியைன். என் வாழ்க்யகயில் புதிை
மாற்ைத்யதக் வகாண்டுவந்தவர் நீங்கள். இங்யக நான் சந்தித்த எல்ைாரிடமும்
விசாரித்திருக்கியைன். உங்கயைப்யபாை யநர்யமைாை ஒருவயர, மனிதாபிமாைம் உள்ை
ஒருவயரத் யதடிக்வகாண்டிருக்கியைன். அவசிைம் என்யை வந்து பாருங்கள்'' என்று கூறிவிட்டு
மகளின் யகயைப் பிடித்துக்வகாண்டு நடந்துயபாைாள். இது அந்த ஈஸ்வரிைா? அவள்
இருக்யகயில் அமரும் முன்ைர் ஒரு மகாராணி அதில் உட்காரப்யபாவதுயபாை, அவசரமாக
அவைக்ஸ் யகயிைால் ஆசைத்யதத் துயடத்துவிட்டது நியைவுக்கு வந்தது.

நிஷாந் மீை முடிைாத மையவதயையில் இருக்கும்யபாது, அம்பிகாபதி மாஸ்ரயர அயழப்பான்.

ஒருசமைம் தற்வகாயை வசய்ைைாமா எை யைாசித்தயபாது அவயர அயழத்தான். அவ்வைவு
யவதயைக்கும் அவமதிப்புக்கும் உள்ைாகியிருந்தான். வாழ்க்யகயில் இதனிலும் கீயழ இைங்க
முடிைாது எை அவன் உைர்ந்திருந்த சமைம் அது. அகதிக் யகாரிக்யக
இழுபட்டுக்வகாண்யடயபாைது. அவன் யவறு யவயையில் யசர விருப்பப்படுவயத
சற்குைநாதனிடம் வசான்ையபாது, நிஷாந் அகதிக் யகாரிக்யக விண்ைப்பத்தில் வசான்ை
வபாய்கயை குடிவரவுக்கு அம்பைப்படுத்தப் யபாவதாக அச்சுறுத்திைார். ஒவ்வவாரு சதத்துக்கும்
அவர் யகயை எதிர்பார்த்திருக்கும் பரிதாபம். காசு கைக்கு காட்டும்யபாது பிரச்யை வரும்.
ஒருமுயை ஐந்து சதம் கைக்கில் குயைந்தது. அதற்கு அவர் வசான்ைது சம்பந்தம் இல்ைாதது. 'ஐந்து
சதம் எைக் குயைவாக நியைக்கக் கூடாது. ஐந்து சதத்தில் ஒரு பீவர் விைங்கு இருக்கும். ஏன்
வதரியுமா? கைடா பீவர் யதாலில் எழுப்பப்பட்டது. பீவர்கள் இல்யைவைன்ைால் கைடா இல்யை.
அதன் ஞாபகமாக உண்டாக்கப்பட்டது ஐந்து சதக் குறி. அயதத் வதாயைத்தால், கைடாயவ
அவமரிைாயதச் வசய்வதுயபாை’ - இப்படிப் வபரிை பிரசங்கம் வசய்தார்.

அன்றுதான் அம்பிகாபதி மாஸ்ரயர அயழத்தான், ''மாஸ்டர்... என்யைாடு வந்தவர்கள், எைக்குப்

பின்ைால் வந்தவர்கள் எல்ைாரும் எங்யகயைா உைரத்துக்குப் யபாய்விட்டைர். நான் மாத்திரம்
அடியமயபால் வாழ்கியைன். இங்யக அயடபட்டுக்கிடக்கியைன். இன்னும் 20 வருடங்கள்
வசன்ைாலும் என் நியையம மாைாதுயபாை. ஏன் எைக்கு மட்டும் இப்படி நடக்கிைது... ஏன்
எைக்கு மட்டும்?''

அம்பிகாபதி மாஸ்ரர் அன்று வசான்ையத நிஷாந் என்யைக்கும் மைந்தது இல்யை. அவமரிக்க

வடன்னிஸ் வீரர் ஆதர் ஆஷின் கயதயைச் வசான்ைார்... ''70-களில் உைக வடன்னிஸ் வீரர்களின்
பட்டிைலில் முதல் இடத்தில் இருந்தவர் ஆதர். விம்பிள்டன், அவமரிக்கா, ஆஸ்தியரலிைா
சாம்பிைன் பட்டம் வபற்ை அவருக்கு எய்ட்ஸ் யநாய் வந்துவிட்டது. இதைத்தில் யபபாஸ் அறுயவ
சிகிச்யச யமற்வகாண்டயபாது, குயைபாடு உயடை ரத்தம் ஏற்றிைதால் வந்த வியைவு. அப்யபாது
அவருயடை விசிறி ஒருவர் இப்படி எழுதிைார். 'ஏன் உங்களுக்யக உங்களுக்கு மட்டும் கடவுள்
இப்படி தண்டயை வகாடுத்திருக்கிைார்?’ அதற்கு அவர் வசான்ை பதில் உைகப் பிரசித்தம்.

'வருடாவருடம் ஐந்து மில்லிைன் மக்கள் வடன்னிஸ் ஆட்டத்துக்குப் புதிதாக வருகிைார்கள். ஐந்து

ைட்சம் யபர் அயதத் வதாடர்கிைார்கள். 50 ஆயிரம் வீரர்கள் யபாட்டிகளில் பங்குவபறுகிைார்கள்.
அதில் 5,000 யபர் வவற்றி வபற்று முன்யைறுகிைார்கள். 500 யபர் வவற்றியில் உைர் நியையை
அயடகிைார்கள். அதில் 50 யபர் உைகச் சாம்பிைன் யபாட்டிகளில் கைந்துவகாள்கிைார்கள்.
இப்படிப் பங்குவபற்ை 50 யபரில் விம்பிள்டன், அவமரிக்கா, ஆஸ்தியரலிைா யபாட்டிகளில்
முதைாவதாக வந்து, இன்று உைகின் முதல் இடத்தில் இருக்கியைன். அப்யபாவதல்ைாம் நான்
'கடவுள் ஏன் எைக்யக எைக்கு மட்டும் இப்படிச் வசய்கிைார்?’ எை முயைப்பாடு வசால்ையவ
இல்யை. வவற்றிகயை ஏற்கும்யபாது தண்டயைகயையும் ஏற்கத்தாயை யவண்டும்’ - ஆஷ்
வசான்ைார். நான் என்ை வசால்கியைன் என்ைால், நீர் கஷ்ட காைத்தில் இருக்கிறீர். இதுவும்
கடந்துயபாகும். நல்ை வசய்திகள் உங்கயைத் யதடிவரும். காத்திருங்கள்'' என்ைார்.

இப்யபாது நிஷாந்தின் அகதிக் யகாரிக்யக ஏற்கப்பட்டுவிட்டது. யவயை ஒன்று இருப்பதாக

ஈஸ்வரி வசால்கிைாள். ஆசிரிைர் முதல் நாள் கைக்யக கரும்பையகயில் இருந்து அழித்துவிட்டு
புதுக் கைக்கு எழுதுவதுயபாை, நிஷாந் புது வாழ்க்யகயை ஆரம்பிக்க யவண்டும். இத்தயை
வருடங்கள் சாவியைத் யதடிைான்; ஆைால் கதவு திைந்துதாயை கிடந்தது.

யபருந்தில் அயைக்குத் திரும்பும்யபாது அவன் சிந்தித்தான். அவைால் நம்பயவ முடிைவில்யை.

முந்தி ஒல்லிைாக இருந்த ஈஸ்வரி இன்று எப்படி அழகாைவைாக, நவநாகரிகமாைவைாகத்
வதரிந்தாள். அத்துடன் அவள் யபசிை விஷைங்களும் வசான்ை விதமும் அபூர்வமாைதாக
இருந்தை. உக்யரனில் அன்யைை சம்பவத்துக்குப் பின், அவள் கைவரிடம் எல்ைாவற்யையும்
வசால்லி அழுதிருக்கிைாள். கைவர் பிரான்ஸில் இருந்து திரும்பி, எவ்வையவா பைம்
வசைவழித்து அவயை அயழத்துப்யபாய்விட்டார். இரண்டு வருடங்கள் அவள் பிரான்ஸில்
படித்தாள். பின்பு இருவரும் மகளுடன் கைடாவுக்குக் குடிவபைர்ந்துவிட்டார்கள். இங்யக
ஈஸ்வரியின் கைவர் வதாழிற்சாயை ஒன்யை நிறுவி, உற்பத்தியை அவமரிக்காவுக்கு ஏற்றுமதி
வசய்கிைார். அயைக்குத் திரும்ப எடுத்துக்வகாண்ட அத்தயை யநரமும் அவன் காதுக்குள் ஒலித்தது
ஒரு வார்த்யததான்... 'யநர்யமைாைவர்.’ உக்யரனில் வாழ்ந்த அந்த நாட்களில், நிஷாந்
ஈஸ்வரியுடன் வகாஞ்சம் வார்த்யதகள் மட்டுயம யபசியிருப்பான். ஆைால், அவயை அவள்
கவனித்துக்வகாண்டுதான் இருந்திருக்கிைாள். அவன் யநர்யமைாைவன் என்ை முடிவுக்கும் அவள்
எப்படியைா வந்திருக்கிைாள். அவனுயடை கைடா வாழ்க்யகயை அவள் அறிை யநரிட்டால்,
அப்படி நியைத்திருக்க வாய்ப்பு உண்டா?

இரண்டு நாட்கள் கழித்து ஈஸ்வரி வகாடுத்த முகவரிக்கு நிஷாந் யபாைான். அவளுயடை

அலுவைகம், வடாரன்யடா யமைப் பகுதியில் வபரிை கட்டடத் வதாகுதியின் 14-ம் மாடியில்
இருந்தது. வரயவற்பயையில் இருந்த வபண்ணின் உயடயையும் அைங்காரத்யதயும்
பார்த்தவுடன், தன் உயடயைக் குனிந்து பார்த்தான்; கூச்சமாக இருந்தது. நிஷாந் வந்திருப்பதாக
அவள் அறிவித்தாள். வரயவற்பாளினி அவயை அமரச் வசான்ைாள். யசாபாவில் அமர்ந்தான். அது
அயர அடி ஆழம் புயதந்து சமநியையை அயடந்தது. 10 நிமிடங்களுக்கு ஒரு தரம் ைாயரா
துப்புரவாக்கிைதுயபாை முழு அலுவைகமும் பளிச்வசை இருந்தது. ஒருவித சுகந்த வாசயை
எங்யகயிருந்து வருகிைது என்பயத யூகிக்க முடிைாதவாறு வீசிைது. மூன்ைடி உைரமாை கண்ைாடி
ஜாடியில் சிவப்பு, மஞ்சள் ட்யூலிப் பூக்கள் அைங்காரமாக யவக்கப்பட்டிருந்தை.

உள்யை வரச்வசான்ைதும் எழுந்து நடந்தான். கம்பைம் வதாடங்கும் இடம் வந்ததும் நின்ைான்.

பின்ைர் யதரிைத்யத வரவயழத்துக்வகாண்டு முன்யைறிைான். கதயவத் தட்டிைதும்
உள்யையிருந்து பதில் வந்தது. ஈஸ்வரி எழுந்து வவளிநாட்டுத் தூதுவர் ஒருவயர
வரயவற்பதுயபாை யகவகாடுத்தாள். அலுவைகம் வவளிர் பச்யச நிைத்தில் கண்களுக்குக்
குளிர்ச்சிைாக இருந்தது. புத்தக அடுக்கில் சட்டப் புத்தகங்கள் ஒருவித ஒழுங்யகாடு தனிம
அட்டவயையபாை அடுக்கப்பட்டிருந்தை. கணினித் தியரயில் ஆறு சாைரங்கள் திைந்துயவத்து
ஈஸ்வரி யவயை வசய்துவகாண்டிருந்தாள். அகத்தியை ஏற்பட்ட பதற்ைத்யதக் காட்டாமல்
சாதாரைமாக அமர்ந்தான் நிஷாந்.

மறுபடியும் நிஷாந் பற்றி யவறு விவரங்கயை ஈஸ்வரி யகட்டு அறிந்துவகாண்டாள். திடீவரை

''உங்களுக்கு 'யதயைான்’ பற்றி வதரியுமா?'' என்று யகட்டாள்.

''அது கைடாவில் ஓடும் ஓர் ஆறு'' என்று நிஷாந் வசான்ைான்.

அவள் வசான்ைாள்... ''யதயைான் பள்ைத்தாக்கு கைடாவின் யுக்யகான் பிரயதசம், வடயமற்குப்
பிரயதசம், வடதுருவ வட்டம் எல்ைாவற்யையும் இயைத்துக்கிடக்கிைது. அந்த இடத்துக்கு நான்
யபாயிருக்கியைன். ஆதியில் இருந்து மாற்ைம் அயடைாமல், பூமி அன்று இருந்த மாதிரியை
இன்றும் இருக்கிைது. அயத மரங்கள், அயத ஆறு, அயத மிருகங்கள், அயத பையவகள், அயத
மனிதர்கள். அந்த இடத்யதப் பார்க்கும் ஒரு மனிதரால் கண்கயைத் திரும்ப எடுக்க முடிைாது.
பார்த்துக்வகாண்யட இருக்க யவண்டும்யபாை யதான்றும்.

அந்த இடத்துக்குப் வபைர் 'Where God Began.’ கடவுள் அங்யக இருந்துதான் ஆரம்பித்தார் எைச்
வசால்வார்கள். ஆகயவதான் எங்கள் கம்வபனிக்கு 'Thelon Export Company’ எைப் வபைர்
சூட்டியைாம். இயத ஆரம்பித்த நாளில் இருந்து விைாபாரம் வபருகிைபடியை இருக்கிைது.
அதற்கு, கடவுளின் ஆசீர்வாதம்தான் காரைம். ஒட்டாவாவில் ஒரு கியை திைந்திருக்கியைாம்.
இந்தக் கியை திைந்தயபாது உங்கயை நியைத்யதன். நம்புவது கடிைம், ஆைால் உண்யம.
உங்கயைப்யபாை யநர்யமைாக உயழக்கக்கூடிை அறிவாை ஆள்தான் எங்களுக்குத் யதயவ.
ஒன்யைச் வசான்ைதும் உடயை புரிந்துவகாள்ளும்தன்யம உங்களிடம் இருக்கிைது. நீங்கள்
முதலில் யபாய் வபாறுப்யபற்க யவண்டும். என் கைவர் அங்யக வந்து, மீதி விவரங்கயை உங்கள்
கவைத்துக்குக் வகாண்டுவருவார். நீங்கள் மகிழ்ச்சிைாக இருப்பது முக்கிைம். ஏவைன்ைால், நான்
இந்த நியையில் இருப்பதற்குக் காரைம் நீங்கள்தான். உங்களுக்கு நன்றி'' - ஈஸ்வரிக்குக் குரல்
தழுதழுத்தது.

ஒட்டாவாவுக்கு யபருந்து பிடித்து நிஷாந்

ஏறிையபாது, ஒருவருக்கும் வசால்ைவில்யை.
புதுயவயைக்காை உத்தரவு யபயில் இருந்தது.
முதல் யவயைைாக அம்மாயவ அயழத்து அந்த
நற்வசய்தியைச் வசால்ையவண்டும் எை
நியைத்தான். ஒட்டாவாவில் கம்வபனி
விருந்திைர் அயையில் தங்குவான். பின்ைர்
தைக்வகை ஓர் இடம் பார்ப்பான். யமைாைர்
யவயை என்று மட்டுயம ஈஸ்வரி வசான்ைாள். ஆைால், விவரங்கள் வதரிைவில்யை. நிஷாந்
வாழ்க்யகயில் கடந்துவந்த பாயதகயை யைாசித்துப் பார்த்தான். எத்தயை நாடுகள், எத்தயை
மனிதர்கள்? இந்தத் தருைத்யதப் பிடித்துக்வகாள்ை யவண்டும். அம்பிகாபதி மாஸ்ரர், 'யஜைஸ்’
எனும் யராமக் கடவுள் பற்றி வசால்லியிருக்கிைார். இரண்டு தயைகள் வகாண்டது. ஒன்று வைது
பக்கம் பார்க்கும்; மற்வைான்று இடது பக்கம் பார்க்கும். ஒன்று இைந்தகாைத்யதப் பார்க்கிைது;
மற்வைான்று எதிர்காைத்யதப் பார்க்கிைது. நிகழ்காைம் என்ை ஒன்று மனிதனுக்கு இல்யை.
எல்ைாயம எதிர்காைம்தான். அயத வசப்படுத்துவது அவன் யகயில்தான் உள்ைது.

யபருந்தில் நிஷாந் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த வபண்ணின் மடியில் ஒரு நாய்க்குட்டி

படுத்திருந்தது... சயட யவத்த அழகாை வவள்யையில்.

''அழகாக இருக்கிையத. என்ை வயக நாய்க்குட்டி?'' என்று ஆச்சர்ைமாகக் யகட்டான் நிஷாந்.

அவள், ''இது குட்டி இல்யை. மால்டீஷ் வயக. வைர்ந்தாலும் இயத யசஸ்தான்'' என்ைாள்.

அவர்கள் யபசத் வதாடங்கிைார்கள். அவள் வங்கி யவயையில் யசர்வதற்காக முதன்முதைாக

ஒட்டாவாவுக்குப் யபாகிைாள். நிஷாந்தும் முதல் யவயை கியடத்து ஒட்டாவாவுக்குச்
வசல்வதாகச் வசான்ைான்.

''எதற்காக ஒட்டாவா நகரத்யதத் யதர்வுவசய்தீர்கள்?'' - நிஷாந் யகட்டான்.

''கைடாவின் தயைநகரம் இது. அத்துடன்
உைகியையை அதிசுத்தமாை நகரம் எைப்
படித்திருக்கியைன். மனிதர்களும் நல்ைவர்கள்.
இயவ யபாதுமாை காரைங்கள்'' என்ைாள்.

அவள் கண்கள் அவயைப் பிரமிக்க யவத்தை.

கத்திைால் கீறிைதுயபாை நீண்ட யகாடு யபான்ை
கண்கள். நாயின் சயடயில் அவள் யகவிரல்கள்
அயைந்து மயைந்துயபாயிை. நிஷாந்
அவளுயடை வபையரக் யகட்டான்.

''த்ரூபா'' என்ைாள்.

அவன் வசான்ைான்... ''வபைரின் பின்பகுதி

எைக்குப் பிடித்திருக்கிைது. எங்கள் வமாழியில்
அதற்கு 'பைம்’ எைப் வபாருள்.''

அவள் வசான்ைாள்... ''முன்பகுதி எங்கள்

வமாழியில் 'எச்சரிக்யக’.''

'அவள் என்ை வமாழி யபசுகிைவைாக இருக்கும்,

ஒருயவயை யகலி வசய்கிைாயைா?’ எை நிஷாந்
நியைத்தான்.

யபருந்து இறுதி நிறுத்தத்யத அயடந்தயபாது ஒரு வபரிை மரத்யத இருவரும் பார்த்து

அதிசயித்தைர். காைம் வரும் முன்ையர எல்ைா இயைகயையும் உதிர்த்த மரம், ஒயர ஓர் இயையை
மட்டும் காவிைது.

''அத்தயை இயைகயை உதிர்த்தாலும், இந்த மரம் இந்தக் கயடசி இயையை மட்டும் விடுவதாக
இல்யை'' என்ைான் நிஷாந்.

த்ரூபா வசான்ைாள்... ''இல்யை... இயைதான் 'என்யை விட்டுவிடாயத’ எைக் வகட்டிைாகப்

பிடித்தபடி இருக்கிைது.''

அவன் வசான்ைான்... ''உைகத்தின் அதிசுத்தமாை நகரம் இது. அயத நாம் வகடுக்க யவண்டாம்''
எை மரமும் இயையும் யசர்ந்து தீர்மானித்திருக்கைாம்.''

இருவரும் சிரித்தார்கள்.

'திவ்ைா, ைாரா, அகல்ைா இவர்களுடன் எத்தயை வநருக்கமாகப் பழகியைாம். ஆைால், அவர்கள்

உடனுக்குடன் என்யை மைந்தார்கள்’ - யபருந்தில் இருந்து இைங்கி நடந்தயபாது நிஷாந்
இப்படித்தான் நியைத்தான். த்ரூபா அழகாக இருக்கிைாள். அவன் மைம் ஒன்று நியைத்தால்,
அவள் அது பற்றி உடயையை யபசுகிைாள். நிஷாந்தின் வசல் நம்பயரக் யகட்டு வாங்கிப்
யபாகிைாள். வதாடர்புவகாள்வாைா? ஒருவன் யசக்கிளியை இடிப்பதுயபாை யவகமாக முட்ட
வந்து சடாவரை வவட்டிச் வசன்ைான். நிஷாந்துக்கு எரிச்சல் வரவில்யை. ைாயரா அவனுயடை
உடம்பில் காற்யை நியைத்து விட்டதுயபாை இருந்தது. ஆகாைம் நீைமாக ஒளிர்ந்தது. குட்டிக்
குட்டி வவண்முகில்கள் ஒயர தியசயில் வமள்ை நகர்ந்தை. அவனுயடை புதிை வசல்யபானில்
பாயதயைத் யதடிைபடியை நடந்தான். பூங்கா இருக்யகயில் இைம் வபண்கள் அருகருயக
அமர்ந்து, ஒரு வசல்யபானில் இரு வவாைர்கள் மூைம் காதுகளில் பாடல் யகட்டுக்
வகாண்டிருந்தைர். அவர்கயைப் பார்க்கும்யபாயத மகிழ்ச்சிைாக இருந்தது.

''ஹாய்'' என்ைான். அவர்களும் ''ஹாய்'' என்ைைர். இரவு கீயழ இைங்கி வர வர அவன் விருந்திைர்
விடுதியை யநாக்கி நடந்தான். முழு இருட்டு இைங்கிைவுடன் அவன் வதரு வந்தது. ஒவ்வவாரு
கதயவயும் உன்னிப்பாகப் பார்த்தான்.

ஓக் மரத்தில் வசய்த வபரிை கதவு. வவளியை 'Thelon Export Company’ எை எழுதியிருந்தது
வதருவிைக்கில் துல்லிைமாகத் வதரிந்தது. அப்படி ஒரு வழுவழுப்பாை கதயவ அவன் இதுவயர
கண்டது இல்யை. ஈஸ்வரி தந்துவிட்ட திைப்யப யகயியை எடுத்தான். விைக்குகள்
வஜகஜ்யஜாதிைாக எரிந்த இரவு யநரத்தில், கதவில் இருந்த துயையை யநாக்கி திைப்யப
வகாண்டுயபாைான். அவனுயடை எதிர்காைம் கதவுக்கு அந்தப் பக்கம் இருந்தது. அந்த யநரத்தில்
திடீவரை மின்சாரம் வவட்டி இருள் சூழ்ந்தது. சாதாரை மின்வவட்டு எை, சிறிது யநரம் தியகத்து
நின்ைான். அது 10 மில்லிைன் மக்கள் கைடாவிலும், 45 மில்லிைன் மக்கள் அவமரிக்காவிலும்
அனுபவிக்கப்யபாகும் சரித்திர மின்வவட்டு. யததி விைாழக்கிழயம, 14 ஆகஸ்ட் 2003. அதுபற்றி
அடுத்த நாள் காயைப் பத்திரியககள் எழுதும். நிஷாந்தின் யகயியை உள்ை திைப்பு அவன்
கண்ணுக்குத் வதரிைவில்யை; சாவித் துவாரம் வதரிைவில்யை; கதவு வதரிைவில்யை; வீடு
வதரிைவில்யை; கைடா வதரிைவில்யை!

- கடவுள் த ொன்றினொர்