newtamilnesan@gmail.

com ebook design by: tamilnesan

 வட்டியும் முதலும்
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப்கான்
பசிதான் மானுடத்தின் ப ாது பமாழி!

அது... ச ாழ நாட்டு விவ ாயியை, து ாய் சேக்கின் ஆறாவது மயைவியின் பிள்யைக்கு ஆைா
சவயை ார்க்க அனுப்புகிறது. சமகாைைா ப்ய மூக்குப் ப ண்யை, வட ழனி சிம்ரன்ஸ்
ஆப் ம் பரஸ்டாபரன்ட்டில் தட்டு கழுவவிடுகிறது. சிை பவள்ளிகளுக்கு, கயடசி விருந்தில்
கர்த்தயரக் காட்டிக் பகாடுக்கிறது. அஞ் ாறு வைசுத் தளிர்கயை சிக்ைலில் நின்று யரம்ஸ் புத்தகம்
விற்கச் ப ால்கிறது. விஜய்க்கும் அஜீத்துக் கும் டூப் ச ாட்டு, மூைாவது மாடியில்
இருந்து தள்ளி, காயை உயடக்கிறது. டீச் ர் ாைலில் இருப் வயை, ப ம்பமாழிப்
பூங்கா வா லில் அம் துக்கும் நூறுக்கும் ஆள் பிடிக்க அயைக்கழிக்கிறது. உறவு
வீடுகளிசைசை திருடயவக்கிறது. ப ன்ட்ரல் ஸ்சடேன் வா லில் கிட்னிக்கு ஆள்
பிடிக்கவிடுகிறது.

சி... காைத்யதயும் சகாைத்யதயும் அரித்துக்பகாண்டு, அழுயகக்கும்

சிரிப்புக்கும் நடுசவ ஊர்ந்துபகாண்சட இருக்கும் நிதர் ைக் கயரைான்!

எங்கள் ஊரில் ஒரு தம் தி 30 வருடங்கள் ஒசர வீட்டில் ச சிக்பகாள்ைாமல், தனித்தனி அடுப்பில்
யமத்து, தனித்தனிசை ாப்பிட்டு வாழ்ந்தார்கள். மூன்று ப ண் பிள்யைகயையும் ஓர் ஆண்
பிள்யையையும் கட்டிக்பகாடுத்து அனுப்பிவிட்டு, இப் டி ஒரு வாழ்க்யக. ஏசதா ஒரு சிப்
ப ாழுதில் ாப் ாடு ச ாட்டுவிட்டு மயைவி ப ான்ை ப ால்... அந்த மனுேனுக்குத்
தாங்கவில்யை. ப ருவாடாகச் ச ர்த்துயவத்த ப ாம் யை சகா ம் ப ாசுக்பகன்று
அவிழ்ந்தச ாது, ஆம் யைக்குத் தாங்கவில்யை. 30 வருடங்கள் தனித்து, சித்து, உண்டு,
உறங்கும் வாழ்க்யகயை ஒரு ப ால் உருவாக்கிைது எப் டி?

இருவரில் கைவர்தான் முதலில்

ப த்துப்ச ாைார். அவர் கருமாதியில் கறிச்
ச ாறு ாப்பிட்டுவிட்டு பகால்யைக்குக் யக
கழுவப் ச ாகும்ச ாது, பின்கட்டில் இயை
நிரம்பிை யடைல் ாப் ாட்யட பவறித்துப்
ார்த்த டி அந்த அம்மா உட்கார்ந்து
இருந்ததும்... க்கத்தில் கறுப்பு - பவள்யை
புயகப் டத்தில் அவர் ஈட்டி மீய சைாடு
புன்ையகத்ததும்... இப்ச ாதும் முடிவற்ற
நியைவுகயை சநாக்கித் தள்ளுகிறது.

சி என்றால்... பவறும் வயிற்றுப் சி

மட்டும்தாைா? இல்யை. சி உருவாக்கும்
புன்ையகயும், துைரமும், நன்றியும்,
துசராகமும், காற்யறப்ச ாை எங்பகங்கும்
நியறந்துகிடக்கின்றை!

மானுடத்தின் ப ாது பமாழி சி என்றால்,

சியின் பமாழி எது?

சியின் பமாழி கண்ணீர் என் யத உைகுக்கு

அறிவித்த டிதான் பிறக்கின்றை ஒவ்சவார்
உயிரும். 'உைது சியை நான் உைர்ந்துபகாள்கிசறன்’ என்ற தாய்யம யின் கருயையில்தான்
பதாடங்குகிறது ஒவ்பவாருவருக்குமாை உைகம். ஆைாலும், ஏன் பிறர் சியை ைர் உைர
மறுக்கிசறாம்?

ப ன்யை வந்த புதிதில் ஒருமுயற ஊருக்குப் ச ாய்விட்டு ரயிலில் திரும்பிசைன். அதிகாயை 4

மணிக்கு ரயில் நியைைத்தில் இறங்கி ஸ்ஸ்டாண்டுக்குத் தண்டவாைம் வழிைாக இருட்டில்
நடக்யகயில், திடீபரை ஓர் உருவம் முன் வந்து நின்றது. யகலி, ட்யடயில் பகச் ைாக ஒருவன்.
கத்தியை எடுத்து முகத்துக்கு சநராக ஆட்டிைான். ''துட்ட எடு... ம்ம்...'

இருந்த 120 ரூ ாயையும் எடுத்துக் பகாடுத்சதன். ச க்கில் இருந்த 2 ப ட் ச ன்ட் - ட்யட, 200
ரூ ாய்க்கு வாங்கிை எபைக்ட்ரானிக் வாட்ச் எல்ைாவற்யறயும் சுருட்டிக்பகாண்டான். ''திரும்பிப்
ார்க்காமப் ச ாயிட்சட இரு...' என்று முதுகில் யகயவத்துத் தள்ளிவிட்டான். ைத்தில் இருந்த
நான் திரும்பிக் பகாஞ் தூரம் நடந்தச ாது, அவசை கூப்பிட்டான்.

''அசைா... அசைா...'

'' த்திைமா எங்கிட்ட சவற ஒண்ணும் இல்யைங்க...'

''இந்தா, இதுை 20 ரூவா இருக்கு. காயைை டி ன் ண்ணிக்க... ாப்புடாம ா ம் வுட்டா, எம்

ப ாழப்பு நாறிரும்.'

நிச் ைமாக அவன் வாழ்க்யகயில் சியை அதி தீவிரமாக உைர்ந்தவைாக இருப் ான். குடல்
சுருங்கித் துடித்து ஒரு சவயை ச ாற்றுக்கு ப த்துச் சுண்ைாம் ாகி இருப் ான்.

இப்ச ாதும் ஒரு சவயை ாப் ாடு மட்டுசம இைக்காக, வாழ்க்யகைாக எத்தயை ச ர்
அயைகிறார்கள். முருகன் சகாயில் வா லிலும் ாய் ா ா சகாயில் திண்டிலும் ாப்பிட்டு முடித்த
நிம்மதியில் எத்தயை ச ர், எவ்வைவு நிம்மதிைாகத் தூங்குகிறார்கள். ' ாய்ஸ்’ ட ப ந்தில்
மாதிரி என்பைன்ை இடங்களில் என்ை என்ை ாப் ாடு கியடக்கும் எை சகட்ைாக்
ச ாட்டுக்பகாண்டு எவ்வைவு ச ர் வாழ் கிறார்கள். பிறந்த நாயைக்கும் கல்ைாை நாயைக்கும்
வ திைாைவர்கள் ச ாடும் அன்ை தாைத்தில் வயிறு கழுவிக்பகாள் வர்கள் எவ்வைவு ச ர்.
யகயில் காச இல்ைாத கடும் சித் தருைங்களில்,அக்கம் க்கத்துக் கல்ைாை மண்ட ங்களில்
சக ரிசைாடு டி சைா, ஐஸ்க்ரீசமாடு விருந்சதா, நானும் ருசித்தது உண்டு. சவயை ப ய்யும்
வீட்டில் மீந்தயத முந்தியில் மயறத்துக் பகாண்டுவரும் அம்மாக்களுக்காக இன்னும் எத்தயை
பிள்யைகள் காத்திருக்கிறார்கள். இப்ச ாதும் ச ாட்டல் வா ல்களில், ாயை ஓரங்களில் எச்சில்
ப ாறுக்கித் தின்னும் மனிதர்கயை, இைர்ச ானில் ச சிக்பகாண்டு, எஃப்.எம்.
சகட்டுக்பகாண்டு, எவ்வைவு இைகுவாகக் கடந்துவிடுகிசறாம். ஃச ாப் ாடுகள்
பகாட்டப் டும் பதருக்களில் சியில் விழித்து இருப் வர்கள் எத்தயை ச ர்!
முன்பு திருவல்லிக்சகணி விநாைகா சமன்ேனில் தங்கியிருந்தச ாது, என் க்கத்து ரூம்காரன் சி.
அவ்வப்ச ாது ஏதாவது சவயை ார்ப் ான். திடுதிப்ப ன்று சவயை இல்ைாமல்,
அயறயிசைசை முடங் கிக்கிடப் ான். இருக்கிற காசுக்கு பரண்டு ச ருமாகப் கிர்ந்து தின்று
வாழ்ந்சதாம். அங்சக இருந்து நான் பவளிசைறிை சிை மாதங்களுக்குப் பிறகு, ஒருநாள் சியைப்
ார்க்கப் ச ாசைன். அயறயில் அழுக்குத் துணிகளுக்கு நடுசவ சுருண்டு முைகிக்கிடந்தான்.
தறிப்ச ாய்த் பதாட்டுப் ார்த்தால்... காய்ச் ல்.

'' சி... சி... என்ைாச்சு மாப்ை..?'

'' ாப்பிடயை மச் ான்...'

''மதிைம் ாப்பிடாம, அப்பிடி என்ை புடுங்கற சவயை உைக்கு..?''

''இல்ைடா... மூணு நாைா ாப்பிடயை.'

எைக்குப் கீபரன்றது. என் யகயிலும் காசு இல்யை. ஏசதா சகா ம், கழிவிரக்கம்... ைாரிடமும்
எதுவும் ப ால்ைாமல், மூன்று நாட்கைாகச் ாப்பிடாமல் கிடக்கிறான். அவயை எழுப்பி இரவுச்
ாப் ாட்டுக்கு பகாைத்தூரில் இருந்த என் அத்யத வீட்டுக்கு அயழத்துப் ச ாசைன். அத்யத
வீட்டில் யமத்து முடித்து ாப்பிடக் கூப்பிடும் ச ாது, '' ரவாயில்யைங்க.... ச ாகும்ச ாது
ார்த்துக்குசறாம்'' எை பநளிந்த சியை இயையை சநாக்கி பநட்டித் தள்ளிசைன். ாப் ாடு,
கூட்டு, ப ாரிைல் எை இயை முழுக்கச் ாப் ாடு. உட்கார்ந்து ஒரு வாய் அள்ளியவத்தவன்
கரகரபவை அழ ஆரம் பித்துவிட்டான். எதுவும் புரிைாமல் அத்யத தற, தடாபைை எழுந்து
பவளிசை ஓடிவிட்டான். நான் பின்ைாசைசை துரத்தி வந்தால், பரட்சடரி ாைத்தில் நின்று
சதம்பித் சதம்பி அழுகிறான்.

''சவைாம் மச் ான்... நா பகௌம் சறன். எைக்கு என்ைசவா மாதிரியிருக்கு...'

''லூஸுப் ைசை... என்ைாச்சுரா?'

''முதல்ை என்யை விடுறா...'

அத்யத வீட்டில் இருந்து சகரிைரில் ாப் ாடு எடுத்து வந்து, சமன்ேனில் அவயைச்
ாப்பிடயவத்துவிட்டு வந்சதன். அந்த ஒரு வாய் ாப் ாடு அவனுக்கு... அம்மாயவ, அப் ாயவ,
ஊயர, காதலியை, இழந்தயத, தவறுகயை, ைட்சிைத்யத... எயதபையதசைா
நியைவு டுத்திவிட்டது. சி ஏற் டுத்தும் அவமாைத்யதயும்வலி யையும்விட வலிைது சவறு
இல்யை. சி யைத் தீர்ப் து ஒசர ஒரு கனிதான்... ஆைால், அதற்காக நாம் கடப் து ஒரு வைம்!

அதன் பிறகு, ப ரிை நிறுவைம் ஒன்றில் ச ல்ஸ்சமைாகச் ச ர்ந்து எைக்கும் இன்னும் ைருக்கும்
சிை ை வருடங்களுக்கு சிதான் ாப் ாடு ச ாட்டான். இப்ச ாது ஃச ஸ்புக் ச ாட்சடாவில்
நியூபஜர்ஸியில் பஜர்கினுடன் கார் ஓட்டிை டி சிரிக்கிறான்!

ச ாை வருடம் தஞ் ாவூர் ச ாயிருந்தச ாது, திைகர் திடலில் ர்க்கஸ் ச ாட்டு இருந்தார்கள்.
ர்க்கஸுக்கு வந்திருந்த ஒட்டகச் சிவிங்கி குட்டி ஒன்று சீரிைஸாகிவிட்டது. மாட்டு டாக்டராை
நண் னுடன் ச ாயிருந்சதன். அந்த ஒட்டகச் சிவிங்கி மூக்கில் திரவமாக வழிை, ாவதற்காகசவ
யடக்கப் டும் ப கண்ட் ஹீசராயின் மாதிரி கிடந்தது. ர்க்கஸ் முதைாளி தற்றமாகப்
ச சிைார்...

''எவ்வைசவா ப ான்சைன் ார். புரிைாத பிராணில்ைாம் சவைாம் சவைாம்னு... எம் ய ைன்,

அவன் ஒரு பிராந்து... ர்க்கயஸ வைர்க்குசறனு இது கயைக் பகாண்டாந்தான். அம்சம, குட்டி
பரண்யடயும் பகாண்டாந்தான். இதுக என்ை ாப்புடும்... என்ை... ஏதுன்னு ஒரு மண்ணும்
அறிைை. புல்லு கில்லுனு என்ை ச ாட்டாலும், பமாைங்கிக்கிட்சட பகடக் கும். அம்சம ஒரு
வாரத்துக்பகல்ைாம் ாப்புடாமக்பகாள்ைாம ச ாய்ச் ச ர்ந்து ருச்சு. அது இருந்தாைாவது, இது
எதாவது ாப்புடும்... இப்ச ா இதுக்கும் இழுத்துக்கிட்டு இருக்கு.'

அந்த ஒட்டகச் சிவிங்கிக் குட்டி ைங்கர ாவமாகப் ார்த்தது. அதன் கண்களில் ஏழு
பிறவிகளுக்காை சி உருண்டது. எந்த வைத்திசைா பிறந்து, இயரப்ய சுமந்து, தஞ் ாவூர் திைகர்
திடலில் சித்துக்கிடக்கும் ரிதா த்யத அதற்கு அருளிைது ைார்? சியும் ஆய யும் உயிர்கயை
ஒசர ாயதயில் துரத்திக்பகாண்சட இருப் து ஏன்? அந்த இரவில், ஏராைமாை சகள்விகள்
கிைர்ந்து பகாண்சட இருந்தை. இப்ச ாது அந்த ஒட்டகச் சிவிங்கி ப த்துப்ச ாய் இருக்கும்.
அதன் சித்த ஆன்மா ர்க்கஸ் கம்ப னி ைாயைக்குள் புகுந்து, ஓைர் ய ையை ஒருநாள் தூக்கிப்
ச ாட்டு மிதிக்கவும் கூடும்!

ஒரு வயகயில், இன்றும் இவ் வுைகம் ஒரு ர்க்கஸ் கூடாரமாகவும் எளிை மனிதர்கள் ஒட்டகச்
சிவிங்கிகைாக வும்தாசை இருக்கிறார்கள்?

ச ாமாலிைாவில் சிைால் ாகக்கிடக்கும் குழந்யதயைத் தின்ைக் காத்து இருக்கும் கழுகுக்

காட்சியைப் புயகப் டம் எடுத்தவர், அந்தக் குற்ற உைர்விசைசை மை நைம் தவறித் தற்பகாயை
ப ய்து ப த்துப்ச ாைார். இயதப் சியின் துர் ா ம் என்று ப ால்லுங்கள்.

உைகின் ஆதி இைம்... வியதத்து, அறுத்து, உயழத்துத் தின்னும் கைா ாரத்யத உருவாக்கிை
இைத்யத... முள் சவலி முகாம்களில், வயதக் கூடங்களில், நிைம் இழந்த துைரப் ரப்புகளில்,
சியின் உதிரம் ப ருகப் ப ருக அயைைவிட்ட வரைாற்யற எந்தச் ா ம் தண்டிக்கப்ச ாகிறது?

'உங்கள் நண் ன்... உங்கள் ப ாந்தக் காரன்’ எை ராஜ க்சேவின் புயகப் டம் ச ாடப் ட்ட
ச ாஸ்டர்கள் ஒட்டிக்கிடக் கும் ைாழ் மண்ணில், இன்று சியையும் வலியையும் தவிர, எதுவும்
இல்யை. ஒருசவயை உைவுக்காக, திருட்யடயும் வி ாரத்யதயும் ஒரு வாழ்நிைத்தில் ரப்பு
கிறது அதிகார வர்க்கம்.

எனில், அதிகாரத்துக்கு எளிைவர்களின் சிதான் எப்ச ாதும் ாப் ாடு. ஆைால், தாய் முயை
இழந்த ஒரு சிறுபிள்யையின் சி தீரசவ தீராது. அது அதிகாரத்யத என்சறனும் ஒருநாள், பகான்று
தின்றுதான் தன் சியைத் தீர்த்துக்பகாள்ளும். அதிகாரசம... அதனிடம் இருந்து நீதப் சவ
முடிைாது!

ஒரு பரஸ்டாபரன்ட்டில் ாப்பிடும் ச ாது க்கத்து சடபிளில் ாப்பிட்டு முடித்த ஒரு குடும் ம்
ர்வயரக் கூப்பிட்டு, 'டாக் ார் ல்’ என்றது.

அப்ச ாதுதான் நான் அந்த வார்த்யத யைசை சகள்விப் ட்சடன். ாப்பிட்டு முடித்து மீதி
இருந்தால் வீட்டில் உள்ை நாய்களுக்காம்... 'டாக் ார் ல்.’

பகாடுத்துயவத்த நாய்கள்.

இயதப் ார்த்துக்பகாண்டு இருந்த நான், ''பரண்டு முட்யட சராட்டா...

ைைன் ார் ல் ண்ணிருங்கண்சை...' என்சறன்.

''என்ைங்க? ைைன் ார் ைா?'

''ஆமா... என் ரூம்ை பரண்டு சிங்கம் ாப்பிடாமக் பகடக்கு!''

(பபாட்டு வாங்குபவாம்)
'பெண் மனசு ஆழமுன்னு ஆம்ெளைக்குத் பெரியும், அது பெொம்ெளைக்கும் பெரியும்,
அந்ெ ஆழத்துல என்ன உண்டு யொருக்குத்ெொன் பெரியும்?’

- பெொன வொரத்தில் ஒருநொள் அதிகொளல 5 மணிக்கு, ெக்கத்து டீக்களைக்குப் பெொனபெொது, யொபரொ

ஒருவர் சத்ெமொகப் ெொடிக்பகொண்டு இருந்ெொர். ஒயின் ஷொப்புகளில் இந்ெப் ெொைளல பவகு
ஆத்மொர்த்ெமொக பவறிபகொண்டு ெொடும் ெலளரப் ெொர்த்து இருக்கிபேன். இப்ெடி அதிகொளல பெநீர்
களையில் ஒருவர் உலகம் மேந்து ெொடுவளெப் ெொர்க்க விசித்திரமொக இருந்ெது. அப்பெொது இருந்து
'பெண் மனசு’ என்ே வொர்த்ளெ என்ளனத் பெொந்ெரவு பசய்துபகொண்பை இருக்கிேது. அந்ெச் சிறு
பசொல் முன்னும் பின்னுமொக ஏரொைமொன நிளனவுக் கண்ணிகளைக் பகொத்துக்பகொண்டு
பிரமொண்ைமொக எழுந்து நிற்கிேது.

'ெொயும் ெளக;
பகொண்ை பெண்டீர் பெரும்ெளக;
ென்னுளைய பசயும் ெளக,
யுேபவொரும் ெளக, யிச்பசகமும் ெளக
ஆயும் பெொழுதி லருஞ்பசல்வம் நீங்கில்;
இக்கொெலினொற் பெொயுபநஞ்பச,
மருதீசர் பெொற்ெொெஞ் சுெந்திரபம’ - இது ெட்டினத்ெொர் ெொட்டு. ஆட்ைம் எல்லொம்
முடிந்து, அளனத்ளெயும் புேந்ெள்ளி இளேவனின் ெொெங்களில் சரண் அளையப்
பெொகும்பெொது இந்ெப் புலம்ெல். பெைலின் முடிவில் எல்லொவற்ளேயும் ெளக
என்ெவர், பகொண்ை பெண்டிளரப் பெரும் ெளக என்ெது ஏன்?

'பெண்ளமக்குள் உண்ளம எது... பெொய்ளம எது? புரியொெ சிறுவனடி நொன்’ என கண்ணெொசளனப்

புலம்ெவிட்ைது எது? ெொரதிளய பசல்லம்மொ புரிந்துபகொண்ை அைவுக்கு பசல்லம்மொளவ ெொரதி
புரிந்துபகொண்ைொரொ? ஒரு மொபெரும் இயக்கபம உளைகிே நிளலயில், அத்ெளன வயதில்,
மணியம்ளமளய பெரியொர் ளகப் பிடிக்களவத்ெ ெருணம் எது?
சில வருைங்களுக்கு முன்பு நண்ென் ஒருவனின் அம்மொ, அெொர்ட்பமன்ட் ெடிக்கட்டில் வழுக்கி
விழுந்து, இடுப்பு எலும்பு உளைந்துவிட்ைது. 70 வயதுப் பெரியம்மொ. ஸ்ைொன்லி
மருத்துவமளனயில் ஆெபரஷன் நைந்ெது. நண்ென் ெணத்துக்கு அங்பக இங்பக என
அளலந்ெெொல் நொன்ெொன் ெக்கத்தில் இருந்து ெொர்த்துக்பகொண்பைன். ஆெபரஷன் முடிந்து அளர
மயக்கத்தில் அவளரப் ெடுக்ளகயில் பகொண்டுவந்து பெொட்ைொர்கள்.

''ெொட்டிக்கு அனஸ்தீஸியொ பகொடுத்திருக்கு... ெளழய ஞொெகம் எல்லொம் வரும். பகொஞ்ச பநரம்

எெொவது பெொலம்பிட்டு இருப்ெொங்க...'' என்று பசொல்லிவிட்டுப் பெொனொர் நர்ஸ். நொன் ெக்கத்தில்
உட்கொர்ந்து, அம்மொளவபய ெொர்த்துக்பகொண்டு இருந்பென். சன்னமொன குரலில் ஏபெபெொ
முனகிக்பகொண்டு இருந்ெவர், சட்பைன்று சத்ெமொக... ''ஒபர ஒரு முத்ெம் பகட்ைொன். ெொவிப் ெய...
ஒபர ஒரு முத்ெம் பகட்ைொன்... ெரொம வுட்டுட்பைன். பெொடி... பெொடி... அய்பயொ... ஒபர ஒரு
முத்ெம் பகட்ைொன்'' - எனக் கொற்றில் ளக வீசியெடி புலம்ெ ஆரம்பித்ெொர். இளைபவளிவிட்டு
விட்டுச் சில நிமிைங்கள் இளெபய பசொல்லிவிட்டு பமதுவொகத் தூங்கிப்பெொனொர். எனக்குத்
தூக்கிவொரிப் பெொட்ைது. 70 வயதில்அனஸ் தீஸியொ பகொடுக்கப்ெட்ை ஒரு ெொட்டி, ென் நிளனவு
அடுக்குகளில் சஞ்சரித்து ஒரு முத்ெத்ளெப்ெற்றிப் பெசுவது பசொல்ல முடியொெ உணர்வுகளை
ஏற்ெடுத்தியது. எப்பெொளெய நிளனவு அது? அந்ெ முத்ெம் யொருக்கொனது? பகொடுக்கப்ெைொெ ஒரு
முத்ெத்ளெ எவ்வைவு கொலமொகக் கனவு களில் சுமக்கிேொள் இந்ெ மூெொட்டி?

பகொடுக்க முடியொெ ஒரு முத்ெம், தீண்ைல்,

வொர்த்ளெ, கொமம், ெொய்ளம எல்லொ பெண்
களிைமும் இருக்கின்ேனவொ? அழகும்
திைமும் அத்ெளனயும் உதிர்ந்துவிட்ை பிேகு,
மரணத்தின் நிழல் ெடிந்ெ அந்திமத் தின்
பெருவில் மனம் எங்கும் கனக்கும்
ரகசியங்கபைொடு எத்ெளன எத்ெளன
பெண்கள் பசத்துப்பெொகக் கொத்திருக்கி
ேொர்கள் என ஏரொைமொன பகள்விகளை
எழுப்பியது அந்ெ நிகழ்வு.

இன்பனொரு முளே ஒரு மருத்துவ

மளனக்குப் பெொயிருந்ெபெொது, ஒருவர் ென்
மளனவிளய அெொர்ஷனுக்கொக அளழத்து
வந்திருந்ெொர். கருளவச் சுமக்கிே பெம்பு
அவர் உைலில் இல்ளல. அெொர்ஷன் முடிந்து
அனஸ்தீஸியொ பகொடுக்கப்ெட்ை நிளலயில்
அந்ெப் பெண்ளண அளேக்குக்
பகொண்டுவந்ெொர்கள். உள்பை ஓடிய
கணவளர மறித்து ைொக்ைர் பசொன்னொர்,

''சொர்... அவங்களுக்கு அனஸ்தீஸியொ

பகொடுத்திருக்கு. உங்களைத்ெொன் நல்லொ
திட்டுவொங்க. பகொஞ்ச பநரத்துல சரியொ கிடும்.'' அவர் உள்பை ஓடினொர். நொன் ைொக்ைரிைம்
பகட்பைன்,

''ஏன் ைொக்ைர் அப்ெடி?''

''அப்ெடித்ெொன் சொர்... அெொர்ட் ெண்ண பிேகு அவங்களுக்கு நிளேய வலி இருக்கும்.

எல்லொத்துக்கும் ஹஸ்ெண்ட்ெொபன கொர ணம்னு சப்-கொன்ஸியஸ்ல இருக்கும். எெொவது திட்டிப்
புலம்பிட்பை இருப்ெொங்க!''
பகொஞ்ச பநரம் கழித்து வந்ெ அந்ெ நெர், ''ஆமொ ைொக்ைர்... ஏபெபெொ பசொல்லித் திட்ேொ. ெொர்க்கபவ
கஷ்ைமொ இருக்கு... வலி குளேஞ்சிரும்ல ைொக்ைர்!'' என்ேொர். சிறிது பநரத்தில் மளனவிளயத்
பெொளில் சொய்த்ெ ெடி அந்ெக் கணவர் நீண்ை வரொந்ெொவில் நைந்து பசன்ே கொட்சி என் மனதில் ஒரு
நிழல் புளகப்ெைமொகிவிட்ைது.

இளெப்ெற்றி அப்ெொவொன நண்ெர் ஒருவரிைம் பசொன்னபெொது பசொன்னொர், ''அைப் பெொைொ... சுகப்

பிரசவம்னொபல, பிரசவ பநரத்துல வலி ெொங்க முடியொம புருஷளனக் கொய்ச்சி எடுத்துருவொளுங்க.
எம் பெொண்ைொட்டில்லொம் என்ளனப் 'பெொைொ... வொைொ’னு ஏசித் ெள்ளிட்ைொ. அப்ெத்ெொன்
பெரிஞ்சுது பெொம்ெளைங்க வலிளய நம்மைொல கொலத்துக்கும் புரிஞ்சுக்க முடியொது சொமீ!''

அந்ெக் கணம் பெொன்றியது... பெண்களின் சப்-கொன்சியஸில் இன்னும் எவ்வைவு அன்பு

இருக்கும்..? இன்னும் எவ்வைவு பகொெம் இருக்கும்?

வசந்ெொ அத்ளெ... எங்கள் ஏரியொ கவுன்சிலர். அது பெண்களுக்கொன வொர்டு என்ெெொல், அ.தி.மு.க.
பலொக்கல் புள்ளியொன மொமொ, அத்ளெளய நிறுத்தி கவுன்சிலரொக்கிவிட்ைொர். இரண்டு முளே
'பகொழி’ சின்னத்தில் அத்ளெ ஏகப்ெட்ை வொக்குகள் வித்தியொசத்தில் பெயித்து கவுன்சிலரொக
வந்ெது. நிளேய இைங்களைப்பெொலபவ இங்கும் பெருக்குத்ெொன் அத்ளெ கவுன்சிலர், அதிகொரம்
எல்லொம் மொமொெொன்.

ெஞ்சொயத்து பெொர்டு மீட்டிங்குகளுக்கு மட்டும்ெொன் அத்ளெ பெொகும். முந்திளய இழுத்து

இழுத்துச் பசருகிக்பகொண்பை, பவடிக்ளக ெொர்த்துவிட்டு, ளகபயழுத்து பெொட்டுவிட்டு வரும்.
மற்ேெடி கொளலயில் திண்ளணயில் குத்ெளவக்கிே ெஞ்சொயத்தில் இருந்து, நிதி ெள்ளுவது வளர
கவுன்சிலர் பவளல அத்ெளனயும் பசய்வது மொமொெொன். ெழ வொசம் வீச வீச... மொமொ எப்பெொதும்
பலொக்கல் பிரச்ளனகளில் பிஸியொகத் திரிவொர். அத்ளெ, மகமொயிக்கு மொவிைக்கு பெொட்டு,
பிள்ளைகளுக்கு ஈருளியில் பென் எடுத்து, ெொல் டிப்பெொவில் பெரம் பெசி, சீரியல் ெொர்த்து...
வொழ்ந்ெது. எப்பெொெொவது ெக்கத்து ைவுனுக்கு கட்சிப் புள்ளிகள் வந்ெொல், அத்ளெக்கு கட்சிக்
களரப் புைளவ கட்டிக் பகொண்டுபெொய் நிறுத்திவிடுவொர் மொமொ. ''அங்பக பெொய் என்ன பெசுவீங்க
அத்ெ..?'' என்ேொல், ''பெொைொ, அந்ெ பெொசபகட்ை ெயலுவள்ட்ை நொன் என்னொ பெசுேது?'' எனச்
சிரிக்கும். மொமொபவொடு ெஞ்சொவூர் கபலக்ைர் ஆபீஸுக்குப் பெொய்விட்டு வரும் தினங்களில்,
கூளை நிளேய மொம்ெழமும் 'ெொம்பெ ஸ்வீட்ஸ்’ அபசொகொ அல்வொவும் வொங்கி வரும்.

பெொன வருஷம் மொமொ பசத்துப்பெொனொர். திடுதிப் என்று ஒரு அதிகொளல பநஞ்சு வலி வந்து
ெஞ்சொவூர் பெரியொஸ்ெத்திரி பெொனவர் அப்ெடிபய பெொய்விட்ைொர். கட்சிக் பகொடி
பெொர்த்ெப்ெட்டு, கரகொட்ைம் பின்னி எடுக்க, சந்திக் களரயில் அத்ளெ 'மபைர் மபைர்’ என
பநஞ்சில் அளேந்து அழ... மொமொ குட் ளெ பசொன்னொர்.

அடுத்ெ மொெம் திண்ளணயில்கிைந்ெ மொமொவின் நொற்கொலியில் அத்ளெ வந்து உட்கொர்ந்ெது.

உண்ளமயில் அது அற்புெ மொன கொட்சி. குைம் தூர் வொருவெற்கொக வந்ெ வசூல் ெணத்ளெ
ளவத்துக்பகொண்டு, ஊர்க்கொரர்களிைம் அத்ளெ ெஞ்சொயத்து பெசியபெொது, ஊபர திளகத்து
நின்ேது. அன்று முெல் அத்ளெெொன் நிெமொகபவ கவுன்சிலர். ெஞ்சொயத்து பெொர்டில் இருந்து
கபலக்ைர் ஆபீஸ் வளர ஒத்ளெ ஆைொகப் பெொய் வந்ெளெயும், அங்பக பெசியளெயும் ெல பெர்
களெ களெயொக இப்பெொது பெசுகிேொர்கள். இலவச கலர் டி.வி. பகொடுக்கும்பெொது வந்ெ ெகரொறில்,
புைளவளய வரிந்து கட்டிக்பகொண்டு பெருவில் இேங்கிக் கத்தியபெொது, ஊரில் அத்ெளன
ஆண்களும் அைங்கிப்பெொனொர்கள். திண்ளணயில் உட்கொர்ந்து மொமொ கத்தும்பெொது, பகொல்ளல
யில் மீன் ஆய்ந்துபகொண்டு இருந்ெ அத்ளெயொ இது என இப்பெொதும் ஆச்சர்யமொக இருக்கிேது.
அத்ளெகளைப் புரிந்துபகொள்வெற்கு மொமொக்கள் உயிருைன் இருப்ெது இல்ளல!
'பிள்ளைகள் தூங்கிவிட்ைன’ என்ே நிளனப்பில் நொங்கள் விழித்து இருப்ெது பெரியொமல், என்
அம்மொ எப்பெொதும் பின்னிரவுக்குப் பின்ெொன் அப்ெொபவொடு சண்ளை பெொடும். ஒருமுளே
'உங்களுக்கு என்ன ெழக்கம்ெொன் இல்ளல?’ என்று அம்மொ பசொன்ன ெட்டியல் இப்பெொதும் என்
தூக்கத்ளெக் களலத்துப்பெொடுகிேது. இப்பெொது வளர இப்ெடி எத்ெளன ரகசியங்களை அம்மொ
பூட்டிளவத்து இருக்கிேபெொ?

வனிெொ அக்கொ ஒருமுளே எெற்கொகத் ெற்பகொளல முயற்சி பசய்ெது என அவள் புருஷனுக்பக

இன்று வளர பெரியவில்ளல. கொெலனுைன் சில வருைங்கள் 'லிவிங் டு பகெர்’ வொழ்ந்ெ
கலகலப்ெொன பெொழி, அவனுைன் சண்ளை வந்து, எங்பகொ பைல்லி ெக்கம் ஒருவளரக் கல்யொணம்
ெண்ணிக்பகொண்டு பெொய், இன்று வளர யொருைனும் எந்ெத் பெொைர்பும் இல்லொமல் இருக்கிேொள்.
கல்யொணமொகி 20 வருைங்கைொகி குழந்ளெ இல்லொெ விமலொ அத்ளெ... ஊரில் திரியும் அத்ெளன
குழந்ளெகளையும் மடியில் பெொட்டுக் பகொஞ்சும். விமலொ அத்ளெயின் கண்களில் ஆயிரமொயிரம்
குழந்ளெகள் சிரிப்ெளெ யொர் அறிவொர்?

மொெொ பகொயில் ஹொஸ்ைலில் எப்பெொது பெொனொலும் வீடிபயொவில் 'மபரொசரித்ரொ’ ெைத்ளெ ரசித்து

ரசித்துப் ெொர்த்துக்பகொண்டு இருக்கும் லீமொ சிஸ்ைர் எெற்கொக கன்னியொ ஸ்திரி ஆனொர்?

இை வயதில் கணவளன இழந்து ஒற்ளே ஆைொக நின்று பிள்ளைகளை ஆைொக்கும் ெொய்களை, ஒபர
நொளில் பிேந்து, வைர்ந்ெ மண்ணில் இருந்து பிடுங்கிக்பகொண்டு எங்பகொ ஊன்றி விருட்சமொகும்
சபகொெரிகளை, அழுக்கு ளகப்ளெ நிளேயக் கனவுகபைொடு எக்ஸ்பெொர்ட் கம்பெனிகளில் பெய்ந்து
கருகும் பெொழிகளை, மிகப் பெரிய அரசுப் பெொறுப்புகளில் சர்வீஸ் கமிஷன் துளேகளில்
அவமொனங்களையும் வலி களையும் பெொறுத்து முட்டி முளைக்கும், பெரும் குடும்ெத்ளெத்
பெொளில் சுமந்து உளழக்கும் பெண்மணி களை... எவ்வைவு பெளரப் ெொர்க்கிபேொம்.

பெயலலிெொ, மொயொவதி, மம்ெொ ெொனர்ஜி என இன்ளேக்கு இந்தியொவின் மூன்று பெண்

முெல்அளமச்சர்களும் கல்யொணம் ெண்ணிக்பகொள்ைொெ, ெனி நெர்கள் என்ெது ஆச்சர்யமொன
ஒற்றுளம! இந்ெ இைத்துக்கு இவர்கள் கைந்து வந்ெ ெயணம் எவ்வைவு வலி மிகுந்ெது என்ெளெ
அவர்கபை அறிவொர்கள். வனங்களை, மிருகங்களைக் கைந்ெ ெயணம் இருக்கிேது ஒவ்பவொரு
பெண்ணின் மனதிலும்!

சமீெத்தில் ெளழய வகுப்புத் பெொழி ென் குழந்ளெயின் பிேந்ெ நொளைக்கு அளழத்து இருந்ெொள்.
புேநகரில் இருக்கும் அவள் வீட்டில் என்ளனயும் பசர்த்து ஏழு பெர்ெொன் இருந்பெொம். அவைது
அப்ெொ உள் அளேயில் உட்கொர்ந்து ஏபெொ ெடித்துக்பகொண்டு இருந்ெொர். அவபை ெலூன்களை
ஊதிக் கட்டி, பகொதித்துக்பகொண்டு இருந்ெ ெொயொசத்ளெ இேக்கி, குழந்ளெக்குப் புது டிபரஸ்
பெொட்டு, பகக் பவட்ைளவத்ெொள். டி.வி. பமல் இருந்ெ புளகப்ெைத்தில் அவளும் அவள்
கணவனும் குழந்ளெபயொடு சிரித்துக்பகொண்டு இருந்ெொர்கள். குழந்ளெ பமழுகுவத்தி அளணத்து,
பகக் பவட்டி, பமொளெலில் பெொட்பைொக்கள் எடுத்து... என்ளன வழியனுப்ெ பவளிபய வந்ெொள்
பெொழி. உள்பை பிைொஸ்டிக் பூவில் சுழலும் பமழுகுவத்திபயொடு குழந்ளெ ெனிபய
விளையொடிக்பகொண்டு இருந்ெது.

''ஏம்மொ... உன் ஹஸ்ெண்ட் எங்பக..?''

''ஓ... உனக்குத் பெரியொதுல்ல. நொங்க இப்பெொ ெனித் ெனியொத்ெொன் இருக் பகொம்!''

''ஏன்..?''
''அவனொல எங்களுக்கு ளைம் ஸ்பென்ட் ெண்ண முடியளலைொ. அவனுக்கு அது
பிடிக்களலயொனும் புரியளல. நிளேயப் பிரச்ளன. ளைவர்ஸ் அப்ளை ெண்ணலொ மொனு
பயொசிக்கிபேொம். நிெமொ என்ன ெண்ேதுன்பன எனக்குத் பெரியளல முருகொ!''

''என்ன இது... முெல்ல பரண்டு பெரும் உட்கொர்ந்து பெசுங்கம்மொ!''

''இல்லப்ெொ... நிளேயப் பெசியொச்சு. இப்பெொளெக்கு எந்ெ முடிவும்

வரளல!'' பகொஞ்ச பநரம் உள்பை விளையொடும் குழந்ளெளயபய
ெொர்த்துவிட்டுத் திரும்பியவள், ''எங்க அப்ெொ, இவன்... யொளரயுபம
என்னொல புரிஞ்சுக்க முடியளல. இந்ெ ஆம்ெளைங்க ஏன் இப்பிடி
இருக்கொங்க..?'' என்று பகட்ைொள்.

கண்ணீர் உளையும் ஒரு பெண்ணின் பகள்வி என்ளன அங்பக இருந்து

துரத்தியது.

வரும்பெொது பெொன்றியது... இங்பக ஏரொைமொன பெண் ெட்டினத்ெொர்கள்

இருக்கிேொர்கள். அத்ெளன பெருக்கும் அனஸ்தீஸியொ பகொடுத்ெொல்...
உலகத்தில் ஓர் ஆணும் வொழ முடியொது!

(ப ோட்டு வோங்குபவோம்)
வட்டியும் முதலும் 3
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
'அதிர்ச்சி’ என்ற ச ொல்லுக்கு இப்ப ொது அர்த்தபே இல்லை!

ஒரு ொேொன்யன், ஒரு நொலைக்கு எத்தலை முலறதொன் அதிர்ச்சியொவது? பநற்று

ப ொயம்ப ட்லைக் ைக்கும்ப ொது, 'சவள்லை ொேரொஜர் ரத்குேொர் அலைக்கிறொர்...’ எை
சுவரில் எழுதி இருந்தொர் ள். க் த்திபைபய ' றுப்பு ப குபவரொ’ திருேொவைவன். உச் ேொ ,
சு ொஷ் ந்திரப ொஸ் ழுத்தில் ருணொஸ். ேட்ை ேத்தியொைம், ப ைன்ஸ் இல்ைொத
சேொல லுக்கு, 'உங் பைொடு ப அைகிய இைம் ச ண் ள் ொத்துஇருக் கிறொர் ள். ச க்ஸி
ேற்றும் ப ொம்லி’ எை எந்த நொய் சேப ஜ் அனுப்புவது? பிரபு பதவொ - நயன்தொரொ ொதல் ற்றி
தங் ர் ச் ொனி ைம் எதற்கு ருத்துக் ப ட்கிறொர் ள்? ொரதிரொஜொ ைத்தில் ேொட்டு ைொக்ைர்,
வொத்தியொர் ப ரக்ைர் ளில் வரும் ரொஜொ ேொதிரி, உத்தரப்பிரபத க் கிரொேங் ளில் திரியும் ரொகுல்
ொந்திதொன் நம் அடுத்த பிரதேரொ? எங்ச ங்கும் பிதுக் ப் ட்டுக் கிைக்கும் வொட்ைர்
ொக்ச ட்டு ைொல் இந்த ேண் அலையும் அதிர்ச்சிலய நம்மில் எத்தலை ப ர் அலைபவொம்
நண் ர் பை?

ஊைல் என்ற ச ொல்லைபய ைம்

இைக் லவத்தவர் லை, ச ொடூரங் ள்
அலறயும் ஊை ச் ச ய்தி லை, இவ்வைவு
நீைேொை ஐ.பி.எல். நைத்தி ல்ைொ
ட்டு வர் லை (சியர்ஸ் ப ர்ள்ஸும்,
ஷில் ொ, பிரீத்தி, தீபி ொக் ளும்
இல்லைசயன்றொல், இந்பநரம் கிரிக்ச ட்
அழிந்பத ப ொயிருக்கும்!), ச ட்பரொல்,
ப ஸ் விலைலய ஏற்றிவிட்டு
பி.எம்.ைபிள்யூ. சிக்ஸ் சீரியஸுக்கு வரி
குலறப் வர் லை, றுப்பு-சிவப்பு ரொ ொ,
ரத் சரட்டிலய இை ஒதுக்கீபை இல்ைொேல்,
ஒபர ச ொட்ைடியில் அலைப் வர் லை,
பதங் ொ த்லத பைொடு இைவ மிக்ஸிக்குக்
ொத்திருப் வர் லை, இன்ைமும் ஐ.சி.யூ.
ஸீன் லவக்கிற சீரியல் ொரர் லை, தமிழ்
நொட்டில் வறுலேக் ப ொபை இல்லைசயன்று
அறிவிக்கும் அதி ொரத்லத, அத்தலை
நொயர் ளும் டீக் லை ப ொட்டுக்ச ொண்டு
திரியும்ப ொது, 1 ைட் ம் ப ொடி நல லைக்
ப ொயிலுக்குள் துக்கி லவத்த ேன்ைர் லை,
ஈைத்து இல ப்ரியொக் ள் சிலதந்து ருகும்
ப ைல்-4 ொட்சி லை ரிபேொட் டில்
தொண்டும் தமிைர் லை, ப ரறிவொைனின்
வொழ்வுரிலே ற்றிப் ப பவ யப் டும்
அரசியல் வொதி லை... ைந்துதொன் இந்த வொழ்க்ல என்றொல், ஒரு ொேொன்யன் ஒரு நொலைக்கு
எத்தலை முலறதொன் அதிர்ச்சி ஆவது?

ப ொை வொரம் வள்ளுவர் ப ொட்ைத்தில் ஒரு ஆட்பைொ பிடித்பதன். ச ன்லையின் முதல் அதிர்ச்சி

ஆட்பைொக் ொரர் ள். வை ைனியிபைொ, நுங் ம் ொக் த்திபைொ உங் லை டிரொப் ண்ணும்
ஆட்பைொ டிலரவர் ள், தொவூத் இப்ரொஹிபேொ, ஜக்கி வொசுபதபவொ, தமிைருவி
ேணியைொ பவொகூை இருக் ைொம். வள்ளுவர் ப ொட்ைத்து ஆட்பைொவின் இைக்கு...
வை ரவொக் ம். வழியில், ஆற் ொட்டு ொலை எல்ைொம் பூக் ள் சிதறிக்கிைந்தை. தூரத்தில் தொலர,
தப் ட்லை, ங்கு. ஆட்பைொ டிலரவர் ல டு ண்ணொடியில் அைட்சியேொ ச் சிரித்தொர்.

'' ொர்... எவனுக்ப ொ ஃப ர்சவல்.''

''அை... ொலவ ஃப ர்சவல்னு ச ொல்லிட்டிபய தலைவொ...'' எை உற் ொ ம் ஆபைன்.

'' பைொ... இந்தொளு ஓப ொ... இலதசயல்ைொம் ஒபர அடியொ அடிச்சுட்ைொரு ொர். என்ை
ச ொன்ைொரு சதரியும்ை..?''

''என்ை..?''

''நொன் பிறக் வும் இல்லை. இறக் வும் இல்லை. இந்தப் பூமிக்குச் சிை ொைம் வந்து தங்கிப்
ப ொகிபறன்ைொரு...இது பைர்ந்து என்ைொ சதரியுது?''

''என்ை..?''

''நொசேல்ைொம் ச ஸ்ட்டு ொர். நீயும் நொனும் சீஃப் ச ஸ்ட்டு!''

இந்த பத த்தில் ஆட்பைொக் ொரர் ளுக்கு இருக்கிற ஞொைம், அரசியல்வொதி ளுக்கு இல்லைபய!

ண்ணன் ேொேொ ல்யொ ணத்துக்கு வந்துவிட்டு, தொம்பூ ைப் ல பயொடு சவட்ைொத்லதக் ைந்து
ஊருக்குப்ப ொை சுந்தரி அத்லத, ொயங் ொைபே அரளி விலத தின்று ச த்துப் ப ொைதுதொன் என்
வொழ்க்ல யின் முதல் அதிர்ச்சி. அத்லத ச த்துப்ப ொை அடுத்த வொரபே, அது புரு ன் மிட் லநட்
ே ொைொவில் அனுரொதொ ொட்டு ொர்த்தது அடுத்த அதிர்ச்சி. அவர் லைசியில் குடித்துக் குடித்பத
குைலில் ப ன் ர் வந்து, அந்த ரூமுக்குள் யொருபே ப ொ முடியொத அைவுக்கு, நொற்றம் எடுத்து
ச த்துப்ப ொைது எைக்கு எந்த அதிர்ச்சியும் இல்லை. ஆைொல், ருேொதி முடிந்த ொயங் ொைம்,
அந்த வீட்டின் ச ொல்லையில் அநொலதயொ க் கிைந்த அம்மிக் ல்லில்... அத்லத அரளி அலரத்த
அபத அம்மிக் ல்லில், தொயும் த ப் னும் இல்ைொத என் சின்ை ேொப் பிள்லை உட் ொர்ந்து இருந்த
ொட்சி தந்த அதிர்வு, இந்தக் ணமும் இருக்கிறது.

ஒட்ைக்குடியில் இருந்து குதிலர வண்டியில் வரும் சுப்ரேணியன் ேச் ொன், எப்ப ொதும் அதி யம்.
25 வயசிலும் ச ொம் லைப் பிள்லை ள் ேொதிரி, ல யில் ேருதொணி லவத்து, ேயில் வலரந்து
இருக்கும். ட்லை விரல் ந த்லத ேட்டும் நீட்ைேொ வைர்த்து ந ொலீஷ் ப ொட்டு இருக்கும்.
அந்த ந த்தொல் யொர் ன்ைத்லத யொவது கிள்ளிக்ச ொண்பை இருக்கும். எதிலும் ஒரு ணக்கு...
மிடுக்கு. சுப்ரேணியன் ேச் ொன் ஒருநொள் பேொட்ைொர் ச ட்டில் ொல் கிபைொ அல்வொவும் மிக் ரும்
வொங்கித் தின்றுவிட்டு, ஆஃபில் சைேக்ரொன் ைந்து குடித்து ச த்துப்ப ொகும் என்று யொருக்குத்
சதரியும்?
 சில்க் ஸ்மிதொ ச த்துப்ப ொைப ொது
நொன் ேணி சேஸ்ஸில்
ொப்பிட்டுக்ச ொண்டு இருந்பதன்.
''ச ே ட்ை ப ொயிருச்ப ேொப்ை...''
எை எதிர் பைபிளில் சேன்ட்
அடித்தொர் ள். எைக்கு அப்ப ொது
ேைதில் பதொன்றியது, 'அலை ள்
ஓய்வதில்லை’ ைத்தில், தியொ ரொஜன்
இன்சைொரு குடில யில் டுத்துத்
திரும்பும்ப ொது, ஏரொைேொை
உணர்ச்சி ளுைன் அந்தம்ேொ எதிபர
நிற்கிற ஒரு வி §வல்தொன்.
ல்ைொவில் உட் ொர்ந்திருந்த ேணி
அண்ணன் ச ொன்ைொர், ''நீங் ள்
ப ட்ைலவ’ ைத்லத சிலுக்கு
ொட்டுக் ொ பவ எத்தலை தைலவ
ொர்த்பதங்குற... 36 தைலவ முரு ொ...''

அந்த வருைம் ச ேஸ்ைர் விடு முலற

முடிந்து ல்லூரி திரும்பியப ொது,
ல்ைொவில் ேணி அண்ண னுக்குப்
தில் ற்குணம் அக் ொ உட் ொர்ந்து
இருந்தொர். நொன் தூர்தர் னில் ' பதர்
ொஞ் ொலி’ ொர்த்துக்ச ொண்டு இருந்த
நொளில், ல்ைொவுக்கு பேல் உள்ை
ஃப னில் அக் ொவின் புைலவயில் தூக்குப் ப ொட்டு 'குட் ல ’ ச ொல்லி இருக் கிறொர் ேணி
அண்ணன்.

ஸ்சைல்ைொ புரூஸ் தற்ச ொலை ச ய்துச ொண்ை ச ய்திலய அன்று இரவு மி த் தொேதேொ நொன்
ச ற்றுக்ச ொண்ைது லி ர்ட்டி ொர்க் ொரில். இரவு திடீர் என்று யங் ரேொைது. ேைம் அவர்
முடிவு எடுத்த அந்த சநொடிலய பநொக்கிக் ட்டுக் ைங் ொேல் யணிக்கிறது. ேரணத்தின் ொசி
ைர்ந்துகிைக்கும் அன்பின் ப ரொைத்தில் ேைம் மீைொகி அலைய ஆரம்பிக்கிறது.
திருவல்லிக்ப ணி பேன் ன், சேரிைொ பீச் பே ங் ள், அண்ணொ ொலை ஸ் நிறுத்தங் ள்,
சநௌ த் இல , சு ந்தி ள்... எல்பைொலரயும் விட்டு விட்டுப் ப ொ இந்த ேனு னுக்கு எப் டி
ேைசு வந்தது? இப்ப ொதும் நள்ளிரவில் சஜயொ பேக்ஸில் 'அடி ச ண்பண ச ொன்னூஞ் ல் ஆடும்
இைலே’ ொர்க்கும்ப ொது ப ொ ொ வும், 'பியொஸொ’ ொர்க்கும்ப ொது குருதத்தும் என்லை எல்லை
இல்ைொத, அதிர்வற்ற சதொடுவொைத் துக்கு அப் ொல் அலைத்துப் ப ொகிறொர் ள்!

15 வருைங் ளுக்கு முன்பு, ஒரு ப ய் ேலைப் பின்னிரவில் எங் ள் வீட்டுக் தவு தட்ைப் ட்ைது.
அப் ொதொன் திறந்தொர். ேலையில் நலைந்து இரண்டு ப ர் நின்று இருந்தொர் ள்.

'' ரவணன் உங் ல யந்தொபை?''

''ஆேொங் ...''

''நொங் தஞ் ொவூர் ஸ்பை ன்ை இருந்து வர்பறொம்... ப ொலீஸு...''

அப் ொ அதிர்ந்துப ொைொர். அம்ேொ வொரிச் சுருட்டி எழுந்து அை ஆரம்பித்தது.

''உங் ல யன் ரந்லத தமிழ்ச் ங் த்துைதொபை டிக்கிறொப்ை? ச ரிய அைவுை பிரச்லையக்
ச ொண்டுவந்துட்ைொப்ைபய...''

''என்ை ொர் ண்ணொன்..?''

''நக் லைட் மூவ்சேன்ட்ை இருக் ொன்யொ உம் ே ன். விடுதலைப் புலி ள் வலரக்கும் ச ொைக் ம்
இருக்கும்ப ொை... எங் அவன்?''

''நக் லைட்ைொ?''

''அதொன்யொ... குண்டுலவக்கிறவன், ச ொள்லை அடிக்கிறவன், தண்ைவொைத்லதப் ப க்குறவன்...''

அந்த அ ொைத்தில் அப் ொ அவர் பைொடு கிைம்பிப்ப ொைொர். குடும் பே விடிய விடிய
விழித்துக்கிைந்தது.

+2 ஆண்டு விைொவில் சநல் ன் ேண்பைைொ பவ ம் ப ொட்டு நடித்தவன், நொைொறு ேொதங் ளில்

நக் லைட்ைொகி புரட்சி ண்ணக் கிைம்பியதில் அம்ேொவுக்குத்தொன் அதீத அதிர்ச்சி. அப் ொவும்
சித்தப் ொவும் தஞ் ொவூர் ஸ்பை னுக்கும் திருச்சி ப ொர்ட்டுக்குேொ ஒரு வொரம் அலைந்து
அண்ணலை மீட்டு வந்தொர் ள்.

வி யம் இதுதொன். ரந்லத லைக் ல்லூரியில் அண்ணன் ஒரு ஜூனியர் லவப ொ. லேக்ல ப்
பிடித்தொல், பிர ொ ரன் முதல் ஃபிைல் ொஸ்ட்பரொ வலர ப ொட்டுப் ச ொைப் ொன். இதைொல்,
ப ரொசிரியர் ள் ேற்றும் ச ண் ள் ஏரியொவில் சரஸ் ொன்ஸ் அள்ை... அம்ேொவிைம் ொல் ொசு
வொங்கி சிப்பி சைய்ைரிைம் சரண்டு குர்தொ லதத்துக்ச ொண்ைொன்.

அன்றும் ஒரு ப ச்சுப் ப ொட்டியில் புரட்சிப் ப ச்ல அள்ளிவிட்டு இறங்கும்ப ொது, தலை
ச ய்யப் ட்ை அலேப்ல ச் ப ர்ந்த ஒருவர் அறிமு ேொகி இருக்கிறொர். (அப்ப ொது என்ை...
இப்ப ொதும் அண்ணனுக்கு உை அரசியல் சதரிந்த அைவுக்கு, உள்ளூர் அரசியல் அவ்வைவொ த்
சதரியொது!) ''தம்பி, உங் ண்ை இருக்கிற ஒளிதொன் முக்கியம். அந்தக் ப ொ ம், அந்த பவ ம்,
அந்தத் தொ ம்... நொே அடிக் டி ந்திச்சு நிலறயப் ப ணும்...'' என்ற டி அண்ணனிைம் மு வரி
வொங்கிப் ப ொய் இருக்கிறொர். சிை நொட் ளில் அண்ணன் வொழ்க்ல யில் புரட்சி சவடித்தது. அந்த
ந ர், ேன்ைொர்குடி அரசு வங்கியில் ச ொள்லையடித் துத் தப்பும்ப ொது ப ொலீஸில் ேொட்டி சுட்டுக்
ச ொல்ைப் ை, ட்லைப் ல யில் அண்ணன் எழுதித் தந்த எங் ள் வீட்டு மு வரி.

ஏபதொ குடும் த்துக்கு நல்ை பநரம்... 'தமிழ் டித்த ேொணவன் இந்தச் மூ த் துக்கு ஒரு
ச ட்பரொேொக்ஸ் லைட்தொபை தவிர, ஒரு நொளும் நக் லைட் அல்ை!’ எை ப ொலீஸ்
வி ொரலணயில் சதரிந்து விட்ைது. வீடு வந்த அண்ணலை அம்ேொ அலைத்துப் ப ொய், ே ேொயி
ப ொயில் வொ லில், ட்ை மிை ொயும் எண்சணயும் லவத்து எட்டு முலற சுத்திப்ப ொட்ைது.

இன்று வை ரவொக் த்தில் இருந்து ப ொைம் ொக் ம் வுஸிங் ப ொர்டில் இருக்கும் வீட்டுக்கு வந்து
இறங்கும்ப ொது, அபத அண்ணன் வொ லில் தற்றேொ நின்று இருந்தொர்.

''பைய்... வுஸ் ஓைர் ப ொன் ண்ணி வீட்லைக் ொலி ண்ணச் ச ொல்றொரு. சரண்டு வொரத்துை
வீடு பவணுேொம்!''
 ''ேொ ொ ேொ ம் வொைல க்கு டிபை ஆகுதுன்னு நிலைச்சிருப் ொபரொ..? ரி...
ரி, நீ எதொச்சும் ச ன்டிசேன்ட்ைொப் ப சிப் ொரு...''

''எல்ைொ ேொதிரியும் ப சிட்பைன். ச ன்லைக்கு வந்து இது இரு தொ வது

வீடு... இங் தொன் அஞ் ொறு வரு ம் ச ொஞ் ம் நிம்ேதியொ இருந்பதொம்.
இதுவும் ப ொச் ொ? இனிபே இன்சைொரு அட்வொன்ஸ், வுஸ் ஓைர்,
வீடுனு நிலைச் ொபை... அதிர்ச்சியொ இருக்குைொ.''

ஒரு ணம் நிதொனித்து, த்த ேொ ச் சிரிக் ஆரம்பித்த என்லை அண்ணன்

அதிர்ச்சியொ ப் ொர்த்தொர்.

ஆேொம்... ஒரு ொேொன்யன், ஒரு நொலைக்கு எத்தலை முலறதொன்

அதிர்ச்சியொவது!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 4
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ஒரே ரேேத்தில் எவ்வளவு பெரிய சர்வாதிகாரியாகவும், காபெடி பீஸாகவும் இருக்கிறது காலம்!

காலலயில் ரேதித் ோள் கிழிக்கும் ெழக்கம் எனக்கு இல்லல. ஏரோ ஒரு சீரியல், ஆேம்பித்ே முேல்
வாேத்தில் ொர்த்ேது. ரேற்று என் லகயில் ரிரொட் சிக்கியரொது, 'எபிரசாட் 322’ எனப் ரொட்
டார்கள். ஒரு கணம் காலத்தின் ரவகத்லே எண்ணி அடி வயிற்றில் அச்சப் ெந்து உருண்டது.
சீரியலின் முேல் காட்சிலயப் ொர்த்துவிட்டு அண்ணியிடம் ரகட்ரடன்,

''ஏன் அண்ணி... இவங்க லவ் ெண்ணிட்டுத்ோரன இருந்ோங்க. இப்ெ ஏன் இப்பிடிச்

சண்லட ரொட்டுச் சவால் விட்டுட்டு இருக்காங்க?'

'' 'என்ன ேம்பி நீங்க... அவங்க கல்யாணம் ெண்ணி, புள்லள பெத்து, லடவர்ஸ் ெண்ணி,
இப்ரொ எதிர் எதிோ பிசினஸ் ெண்ணிட்டு இருக்காங்க... இப்ரொ கம்பெனி ஏலம்
எடுக்கறதுல ஒரு பிேச்லன...'

ோன் அவசேொக 'பெட்லலன்ஸ் டுரட’ ொற்றி அண்ணா ோத்ோ உண்ணாவிேேத்லேப்

ொர்க்க ஆேம் பித்ரேன்!

உண்லெயில் காலம் ஒரு பெகா சீரியல் ொதிரிோன் இருக்கிறது. கண்பணதிரே

எலேபயலேரயா கலலத்துப் ரொட்டுவிட்டு, ஒன்றும் அறியாே சிறு பிள்லள ொதிரி ஓடி ஒளிந்து
விலளயாடிக்பகாண்ரட இருக்கிறது அது. எலே பவறுத்ரோரொ, அலே விரும்புகிரறாம். எலே
விரும்பிரனாரொ, அலே பவறுக்கிரறாம். உலலயாகிக் பகாதிக்கும் அனுதினங்களின்
யோர்த்ேங்களில் இருந்து நிலறரவறாே ஆலசகளும் லட்சியங்களும் ஆவியாகிக்பகாண்டு
இருக்கின்றன. ெலலயடிவாேங்களின் காேல் கனவுப் ொடல்கள் முறிந்து, குடும்ெப் ொடல்களும்
ரசாக கீேங்களும் நீள்கின்றன. ேலேரயாடிய காேலிகள், ேம்ெ முடியாே ெேணங்கள், விசித்திேொன
அேசியல் ொற்றங்கள், நிலனத்துப் ொர்க்காே உறவு முடிச்சுகள், வளர்ச்சிகள், வீழ்ச்சிகள்...
எல்லாவற்லறயும் நிகழ்த்தி விட்டு, ேட்சத்திேங்கலளப்ரொல உதிர்ந்துபகாண்டு இருக்கின்றன
ோட்கள்!
 ரொன வாேத்தில் ஒருோள் என் பொலெலில்
ஏரோ பவளி ொநில எண். எடுத்ோல்...

''சார், ோன் அெேன் ரெசுரறன்...'

''என்னங்க அெேனா... யாருங்க?'

''என்ன சார், அதுக்குள்ள ெறந்துட்டீங்களா...

கடலூர் பெயில்ரலர்ந்து உங்கலள மீட்
ெண்ண வந்ரேரன சார்... என்
கவிலேபயல்லாம்கூடக்பகாண்டு வந்து
ேந்ரேரன...'

''ஐரயா ஸாரி அெேன்... ேல்லா

இருக்கீங்களா?'

''ஃலென் சார்...'

அண்ணா சாலல ரேநீர்க் கலட ஒன்றில் ஆறு

வருடங்களுக்கு முன்பு அெேலனப் ொர்த்ே
காட்சி நிலனவில் ஆடுகிறது. கடலூர்
சிலறயின் ஆயுள் லகதியான அெேன்
அப்ரொது பெயிலில் வந்திருந்ோர். ோன் எழுதிய கவிலேகலள விகடனில் பிேசுரிக்க முடியுொ
எனக் ரகட்டு, விகடன் நிருெோக இருந்ே என்லனப் ொர்க்க வந்திருந்ோர். ேஞ்சாவூர்ப் ெக்கம் ஒரு
கிோெத்லேச் ரசர்ந்ேவர் அெேன். ெங்காளிக்கும் இவேது குடும்ெத் துக்கும் பசாத்துத் ேகோறு.
ஒருோள் ேகோறு முற்றி, இவேது அப்ொ, சித்ேப்ொஎல்லாம் ரசர்ந்து அருவாள் சுத்ே, சம்ெவம்
ெங்காளி பகாலலயில் முடிந்துவிட்டது. குடும்ெரெ ஓடி ஒளிய, 19 வயோன அெேலனயும்
ரகஸில் குற்றவாளியாக்கி, ரகார்ட்டில் பகாண்டுரொய் நிறுத்திவிட்டது ரொலீஸ்.

விசாேலணகளுக்குப் பிறகு, அெேனுக்கு ஆயுள் ேண்டலன கிலடத்து கடலூர் சிலறயில்

அலடக்கப்ெட்டார். இளலெ முறுக்ரகறும் 19 வயதில் ஆயுள் லகதியாகி சிலறக்குப் ரொவது
எவ்வளவு பெரிய பகாடுலெ... பவள்லள ரவட்டியும் சட்லடயுொக ேஞ்சாவூர் ெக்கம் லசட்
அடித்துக்பகாண்டு திரிய ரவண்டிய வயதில், சிலறக்குள் புழுங்கும் வாழ்க்லக ஒருவனுக்கு ஏன்
விதிக்கப்ெடுகிறது? கல்வி, காேல், லட்சியங்கள் என எல்லாமும் வந்ேலடயும் வசந்ேங்களின்
காலத்தில், சிலறக் பகாட்டடி யின் கடுங்ரகாலடயில் வாட ரவண்டிய ோகிவிட்டது அெேனுக்கு.
ஆனால், அெேன் ேடம் புேளவில்லல.

சிலறக்குள் இன்னும் குற்றங்கள் கற்கும், மீள முடியாே ரொலே வஸ்துக்களுக்கு அடிலெயாகும்,

கூலிப் ெலடகள் போடர்பில் வழி ொறும் ஏோளொன வாய்ப்புகள் இருந்தும் அெேன்
ொறவில்லல. சிலறக்குள் சிறு போழில் கற்றார். ரயாகா ெயின்று ெற்ற லகதிகளுக்கும்
பசால்லித்ேந்ோர், கவிலேகள் எழுதினார்.

சிலறயில் இருந்து வரும்ரொது அெேனுக்கு 31 வயது. இன்னும் தீர்க்கொன, ேல்ல ெனிேோக

உலகம் ொர்த்ோர். ரிலீஸான பிறகு, ேஞ்சாவூரில் இருந்து எனக்கு போலலரெசினார்,

''சார்... ரிலீஸாகி ஊருக்கு வந்துட்ரடன் சார்.'

''வாழ்த்துக்கள், போம்ெ சந்ரோஷம் அெர். என்ன ெண்ணப்ரொறீங்க?'

''கிோெத்துக்குப் ரொனதும் எங்க ெங்காளி லெயன்கிட்ட ரொய் எல்லாத்லேயும் ரெசணும் சார்.
கால்லகூட விழுரவன் சார். 'ரொன ேலலமுலறரயாட எல்லாம் ரொவட்டும்... ோெ
ேல்லாருப்ெம்டா’னு நிக்கப்ரொரறன்... கபேக்ட்ோரன சார்!'

''போம்ெ கபேக்ட் அெர்.''

அேன் பிறகு ஆறு வருடங்களுக்குப் பிறகு... அெேன்.

''உங்க ெலழய ேம்ெருக்கு பேண்டு மூணு ேடலவ அடிச்சுப் ொர்த்ரேன் சார். உங்க புது ேம்ெரும்
கிலடக்கலல. அப்புறம் ோனும் இங்ரகருந்து ரொயிட்ரடன். இப்ரொ இங்க படல்லியில உங்க
ஃப்பேண்ட் பசந்திலலப் ொர்த்ரேன். அவர்கிட்டோன் ேம்ெர் வாங்கிரனன்.'

''இப்ரொ எங்க இருக்கீங்க அெர்? என்ன ெண்றீங்க?'

''ஹிொச்சல் பிேரேஷ்ல இருக்ரகன் சார். இங்ரக ஒரு ரயாகா ஸ்கூல் ேடத்துரறன். நிலறயப் ரெர்
கத்துக்க வர்றாங்க. போம்ெ நிம்ெதியா இருக்ரகன் சார். முன்ரன பின்ரனனு எதுவும் இல்லாெ
இங்ரக ோன் ோனா ெட்டும் இருக்ரகன் சார்.'

''கல்யாணம் ஆச்சா அெர்?'

''என்ன சார்... உங்ககிட்ட அப்ெரவ

பசான்ரனரன... அவங்கலளப்ெத்தி.
கட்டிக்கிட்டா, அலேத்ோன் கட்டிக்கணும்னு
இருந்ரேன். ோன் பெயில்ல பகடந்ேப்ெ, அலே
அசல்ல கட்டிக் குடுத்துட்டானுரவா... ொவம்!
அதுவும் என்ன ெண்ணும். நீடா ெங்கலத்துல
வாக்கப்ெட்டு அங்கோன் பகடக்கு. ேெக்குக்
கல்யாணங் காச்சின்னு ஒண்ணும் ரோணலல
சார். இந்ே

வாழ்க்லகரய அற்புேொ இருக்கு. ெலல ரெல

அவ்வளவு அலெதியான இடம் சார்... நீங்க
நிச்சயொ இங்ரக வேணும். ஒரு வாேம் ஃப்ரீ
ெண்ணிட்டு வாங்க சார்...'

''நிச்சயொ வர்ரறன் அெர்.'

அலலரெசி உலேயாடல் முடிந்தும் பவகு ரேேம்

அெரின் ஞாெகம் அலலயடித்துக்பகாண்ரட
இருந்ேது. சில வருடங்களில் ேஞ்சாவூரில் இருந்து
கடலூர் சிலற... அங்ரக இருந்து
ஹிொச்சலப்பிேரேசத்தின் ஏரோ பெயர் பேரியாே
ெலலக் கிோெம் எனக் காலம் ஒருவலன எப்ெடி
எல்லாம் துேத்தி அடிக்கிறது? நிலனத்துப்
ொர்க்காே ொலேகளில் காலம் ேடத்தும் ொயப்
ெயணங்களில் எத்ேலன ஆட்டுக் குட்டிகள் வழி
ேவறிப் ரொய் இருக்கும்? அடித்து இழுத்துப்
ரொய் எங்பகங்ரகா வீசி எறிந்து விட்டு ஓடிக்பகாண்ரட இருக்கிறது காலத் தின் தீோ பவள்ளம்!
ஓர் அதிகாலலயில் ரகாடம்ொக்கம் ெவுஸிங் ரொர்டு வீட்டின் கேவு ேட்டிய பெரிய சேவணாலவ
எனக்கு அலடயா ளரெ பேரியவில்லல. முன் ெல் இேண்டு உதிர்ந்து, உடல் வற்றி, முடி
பகாட்டி... ஆரள ொறியிருந்ோர்.

''ரடய் முருவா... ோ பெரிய சேவணாடா...'

ரவட்டி சட்லட, கக்கத்தில் ெொோொ ேலகக் கலட ரெக் என அவேது உருவரெ ஆச்சர்யொக
இருந்ேது. உள்ரள அலழத்து லகலி ேந்து ெடுக்கச் பசான்ரனன். பெரிய சேவணா ெடுத்ேதுரெ
எழுந்து ொர்த்ே குரு அண்ணன் என்லனத் ேனிரய அலழத்து, ''ரடய்! பெரிய சேவணாவா இவன்...
என்னடா திடீர்னு வந்து நிக்கிறான்? ேம்பி... ரடக் ரகர்ோ. நீ ெக்கத்துலரய ெடு...' என
எச்சரித்ோன். எனில், அன்னாேது ஃப்ளாஷ்ரெக் அந்ே ொதிரி.

15 வருடங்களுக்கு முன்பு பெரிய சேவணா, எங்கள் ஊரின் ோபின்ெுட். ரலாக்கல்

ஆர்பகஸ்ட்ோவில் கங்லக அெேன் குேலில் ொடுவலேப் ெகுதி ரேேொகவும், திருடுவலேத் ேகுதி
ரேே ரவலலயாகவும் பகாண்டு இருந்ேவர்.

பசாந்ே பெரியப்ொ ெகலளப் பெண் ொர்க்க வந்ே ோளில், அவேது வீட்டில் ஓட்லடப் பிரித்து
இறங்கி, ஒரு பித்ேலள அண்டாலவயும்ொப் பிள்லள வீட்டாருக்கு வாங்கிலவத்து இருந்ே
பேண்டு கிரலா ொங்கிரிலயயும் திருடிப் ரொனதிருவாளன். பிடிெட்ட பிறகு, அவலன எகிறி
எகிறிக் குத்திய பெரியப்ொ, ''கம்னாட்டி... அண்டா லவத் திருடிட்டுப் ரொன சரி. அந்ே
ொங்கிரிலய ஏன்டா எடுத்ே?' என்ெலேரய திரும்ெத் திரும்ெப் புலம்பினார்.

எங்கள் வீட்டில் பவகு காலொகப் புழங்கிய ஹீரோ லசக்கிலள ஒருோள்

பகாண்டுரொய்விட்டார். அம்ொகுளம் சிக்கல் ஐ விட்னஸ் ஆனதில்ோன் ெட்சி சிக்கியது.
ெஞ்சாயத்து ரொர்டு எதிரில் குனியலவத்து, முதுகில் ஒரு பெரிய ொறாங்கல்லல லவத்ோர்கள்.
ோள் முழுக்க அப்ெடிரய நின்று, சாயங்காலம் அந்ேக் கல்லல அலட்சியொகத் ேள்ளிவிட்டு கள்ளு
குடிக்க ேடந்ேவர்.

ஒரு முலற கூத்ோேல்லூரில் முஸ்லிம் கல்யாணம் ஒன்றுக்கு ஆர்பகஸ்ட்ோவில் ொடப்

ரொயிருக்கிறார். 'ொடுவேற்கு முன்ொக விருந்தில் சேவணா பிரியாணி சாப்பிடக் கூடாது’ என்ெது
ஆர்பகஸ்ட்ோ ஓனரின் கட்டலள. காேணம், எக்கச்சக்கொக பிரியாணி தின்றுவிட்டு ொடும்ரொது
மூச்சுத் திணறி சேவணா இழுலவலயப் ரொட்டு கூட்டத்லேக் கலலத்ே வேலாறுகள் உண்டு.
ஆகரவ இந்ே அன்புக் கட்டலள.

ஆர்பகஸ்ட்ோ ரெலடயில் ''இப்ரொது அலனவலேயும் பசாக்கலவக்கும் ொடலான 'ொங்குயிரல

பூங்குயிரல’லவப் ொட வருகிறார் அபிலவயின் இன்னிலச இளவேசன் சேவணன்...’ என்ற
அறிவிப்பு வே, சேவணாலவக் காணவில்லல. சேவணா பிரியாணி சாப்பிட்டானா எனக்
கண்காணித்ேவர்கள், பிரியாணி சாொன்கலளக் கண்காணிக்கத் ேவறிவிட்டார்கள். ஒரு ொட்டு
வண்டி பசட் ெண்ணி, பின்கட்டு வழியாக சலெயல் சாொன்கலள ஏற்றிக்பகாண்டு ென்னார்குடி
ொர்க்கொக முத்துப்ரெட்லடலய அலடயும்ரொது சேவணா ொட்டிக்பகாண்டது, ரசாழ
ெண்ணின் கல்பவட்டுக்களில் ஒன்று. இப்ெடி, ெக்கங்களில் அடங்காே ஏோளொன வீே
சாகசங்களுக்குச் பசாந்ேக்காேர் ோன் இந்ேப் பெரிய சேவணா!

காலலயில் டிென் சாப்பிட அலழத்துப் ரொனரொது பெதுவாகக் ரகட்ரடன், ''என்ன ொொ

திடீர்னு வந்துருக்கீங்க?'

''உனக்குத் பேரியாதுல்ல ொப்ள... 10 வருசத்துக்கு முன்னாடிரய ேம்ெ ஊலேவிட்டுப்

ரொயிட்ரடன்ல. அப்புறம் கல்யாணம் காச்சினு முடிச்சுட்ரடன். அப்பிடிரய திரிய முடியுொ...
அப்ொ வாத்தியாோ இருந்துோன பசத்துப்ரொனாரு. அலேபவச்சு அப்பிடி இப்பிடி முண்டி,
வலிவலம் கவர்பென்ட் ஸ்கூல்ல பியூனாயிட்ரடன். பேண்டு புள்லளங்க... இப்ரொ
புபோரொஷன் சம்ெந்ேொ ெனு குடுக்கத்ோன் வந்ரேன். டி.பி.ஐயாம்ல... அது எங்க இருக்கு?
பகாஞ்சம் பகாண்டுவந்து விட்ரு.'

அன்லறக்கு முழுக்கச் சாப்பிட்ட அத்ே லனக்கும் ோன் எவ்வளவு பசால்லியும், அவர்ோன் காசு
பகாடுத்ோர். சாயங்காலம் சேவணா ஸ்ரடார்ஸில் ேன் வீட்டுக்குப் பொருட்கள் வாங்கியவர்,
எனக்கு ஒரு சட்லட எடுத்துக் பகாடுத்ோர். ெலழய ரோக்கியாவில் ோலலந்து ேடலவ வீட்டுக்கு
ரொன் ெண்ணியிருப்ொர்.

இேவு அவலே ரகாயம்ரெட்டில் ெஸ் ஏத்திவிடப் ரொரனன். சாப்பிட்டு முடித்து வீட்டுக்கு ரொன்
அடித்ேவர், ''சுகு எங்க..? ோஜி என்ன ெண்றான்?' என விசாரித்ேெடி இருந்ோர். திடீபேனப்
பெருங்குேபலடுத்து, ''ோரய... வந்து கால் லகலய முறிச்சுப் ரொட்ரறன்... ோஸ்கல்... மிதிச்ரச
பகான்ருரவன்' எனத் திட்ட ஆேம்பித்துவிட்டார்.

ஆரவசொக ரொலன கட் பசய்ேவரிடம், ''என்ன ொொ?' என்ரறன்.

''எம் ெவன் ொப்ள... பேண்டாவது ெடிக் கிறான். க்ளாஸ்ல ஏரோ திருடிப்புட்டான்னு அப்ெலன
அலழச்சுட்டு வேச் பசால்லிட் டானுரவாளாம். என்னா பகாற பவச்ரசன் இதுகளுக்கு?' என்றெடி
எங்ரகா பவறித்துப் ொர்த்ேவர், பொலபொலபவன அழ ஆேம் பித்துவிட்டார்.

''ொப்ள... ோந்ோன் பகாணங்பகட்டு சீந்து வார் இல்லாெப் ரொய்க்பகடக்ரகன். காலங்பகட்டுப்

புத்தி வந்துருக்கு... இதுகள ேல்லா வளக்கணும்னுோன் இப்பிடி அல்லாடு ரறன். இந்ேப்
ெயலலப் ொத்தீகளா?' என அழுேவலேத் ரேற்றி ெஸ் ஏற்றி அனுப்பிலவத்ரேன். ெஸ் பசன்று
ெலறந்ே பின்னும் நிலனவின் புழுதி ெலறய வில்லல.

காலம் ஒருவலே எப்ெடிக் பகாண்டுவந்து நிறுத்தி ேன் ெகனுக்காக அழலவக்கிறது.

எல்லாவற்லறயும் நிலனத்துத் ரேம்பும்ரொது காலம் லககளில் ேருவது இன்பனாரு
ேலலமுலறலயத்ோன். ோம் போலலத்ேலே ெகனிடம், ெகளிடம் ரேடுகிரறாம். காலரெ...
காலரெ... பெரிய சேவணாலவப்ரொல் வளோெல், அவர் இழந்ேலே மீட்கும் நிெொன
இளவேசனாக அவர் ெகன் உருவாகத் துலண நிற்ொயாக!

'வியாழக் கிழலெகலளத் போலலத்ே வன்’ என்ற விக்கிேொதித்யன் அண்ணாச்சி யின் கவிலேத்

ேலலப்பு எப்ரொதும் எனக்குள் ஈேொகப் பிசுபிசுக்கிறது. பவற்றி, ரோல்வி, ேல்லது, பகட்டது...
என நிமிர் வேற்குள் ொேேச உருண்லடரொல்ேழுவிப் ரொகும் காலத்லே என்னோன் பசய்ய
முடியும்? ெதுக் ரகாப்லெகளில், காேல் நிலனவுகளில், வறுலெயின் பிடியில், முேலாளிகளின்
நிழலில்... எத்ேலன எத்ேலன ரெர் கிழலெகலளத் போலலத்துக்பகாண்டு இருக்கிரறாம்.

மூலங்குடி ொோ ரகாயில் ஸ்கூலில் எட்டாவது ெடிக்கும்ரொது டூர் ரொவேற்காக வருடம்

முழுவதும் ரசர்க்கும் சிறு ரசமிப்பில் ெணிரெகலலோன் ஃெர்ஸ்ட். அப்ரொது பெட்ோஸ் ொர்க்க
ரவண்டும் என்ெதுோன் அவளது வாழ்க்லகக் கனவு. டூர் ரொவேற்கு முேல் ோள், ெணிரெகலல
வயசுக்கு வந்ோள். அவள் இல்லாே ெஸ் பெரினா பீச்லசச் சுற்றி வந்ேரொது, ''ெணி ொவம்ல...''
என்றது ரோஸி சிஸ்டர்.

அந்ே ெணிரெகலல, குரோம்ரெட்லட பலேர் கம்பெனியில் ரவலல ொர்க்கும் ொப்பிள்லளக்கு

வாக்கப்ெட்டாள். லகயில் ஒன்றும் இடுப்பில் ஒன்றுொக இேண்டு பிள்லளகரளாடு 25 ஜி-யில்
ஒரு முலற ொர்த்ேரொது, ''ஐரய! என்ன ஊருடா சாமி இது... எனக்குப் புடிக்கரவ இல்ல முருகா.
இந்ோளுகிட்ட முடிவா பசால்லிப்புட்ரடன்... இந்ே வருசத்ரோட ரோலு ரவலலலய மூட்ட
கட்டிட்டு எலலயூருக்ரக ரொயிேணும்னு... எப்பிடித்ோன் இருக்கியரளா?' என போத்ேலாகச்
சிரித்ே ெணி ரெகலல, காலத்தின் ெணிக் கூண்டில் திலச அறியாது சிறகடிக்கும் ஒரு
புறாலவப்ரொல் இருந்ோள்!

காலம் எல்லாவற்லறயும் தின்றுவிடுகிறது. ஒருவலன உயேத்தில்லவத்து, இன்பனாருவலனப்

ெள்ளத்தில் ேள்ளி, ரகட்காேலேக் பகாடுத்து, ரகட்டலே ெலறத்து, உறலவச் சிலேத்து, அழலகக்
குலலத்து ஏரேரோ பசய்துவிடுகிறது.

தீவிே ொர்க்சிஸ்ட் ரோழர் ரொசியக் காேர் ஆனதும், பெருவிவசாயி பெரியப்ொ ரகாயம்ரெட்டில்

ரலாடுரென் ஆனதும், மூன்று ேங்லககளுக்குக் கல்யாணம் முடித்து 47 வயதில் பெண் ரேடும்
ேண்ெர் 'சாமியார் ஆயிேலாம்ொ’ எனப் புலம்புவதும் காலத் தின் ரகாலபெனக்பகாள்க!

லவக்கம் முகம்ெது ெஷீரின் கலே ஒன்று உண்டு. ெஷீர் இேண்டு வருடங்க ளாகச் சிலறயில்
இருப்ொர். வீட்டில் இருக்கும் அம்ொலவப் ொர்க்கரவ வாய்ப்பு கிலடக்காது. இேண்டு
ஆண்டுகள் கழித்து விடுேலலயாகி வீட்டுக்குப் ரொவார். அவர் ரொகிற
அன்லறக்கு வீட்டில் அவருக் குப் பிடித்ே ெத்தி மீனும் கீலேப் புட்டும்
பசய்துலவத்திருப்ொள் அம்ொ.

ெஷீர் ஆச்சர்யொகி, 'இன்னிக்கு ோன் வருரவன்னு பேரியுொ?

இன்னிக்குன்னு எப்ெடிம்ொ எனக்குப் பிடிச்சதுகலளச் பசஞ்சி பவச்சுருக்க?'
என்ொர்.

அேற்கு அம்ொ பசால்வாள், 'ரொடா... பேண்டு வருஷொத் தினமும்

இலேத்ோன் பசய்ரறன்...'

இலேப் ெடித்ே பிறகு எனக்குத் ரோன்றியது, காலத்ோல் அழியாேது என்று

ஒன்றுரெ இல்லல... அன்லெத் ேவிே!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 5
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப்கான்
"மச்சான்... ப ான வருஷம் நம்ம அரசன் கல்யாணத்துக்கு வந்த கலைக் குழுவுை இந்தப்
ப ாண்ணு வந்துச்சு மச்சான். லையடிச்சுக்கினு இன்னாமா ாடி ஆடுச்சுங்கிை... சிரிச்சுச் சிரிச்சு
விலையாடிக்கினு இருந்தது இன்னும் கண்ணுக்குள்ைய நிக்குது மச்சான்... இன்னாடா இப்பிடிப்
ண்ணிக்கிச்சு..!'' காஞ்சிபுரம் ப ாது மருத்துவமலனக்கு பவளிபய நிற்கும் ப ாது, குமுறி
அழுகிைான் ரமு. யார் யாபரா அழுகிைார்கள். கண்ணீர் அஞ்சலி ப ாஸ்டரில் கறுப் ாக,
பகச்சைாகப் புன்னலகக்கும் பசங்பகாடிலய நானும் எங்பகபயா ார்த்து இருக்கிபைபன..?

பசங்பகாடிக்கு அப் டிபய என் தங்லக தாரிணியின் சாயல். ஊருக்குப் ப ானால், ஓடி வந்து
எண்பணய்த் தலைலய என் பநஞ்சில் அழுத்தும் தாரிணியின் சாயல். உள்ைங்லகலய
இறுக்கிக் பகாத்துக்பகாண்டு பதாளில் பகாைம் ப ாடும் அபத அவளின் சாயல். தாரிணி 10-
வது டிக்கிைாள். தஞ்சாவூர் ஈ.பி. காைனி சாலையில் இருந்து பைடி ப ர்டு லசக்கிளில்
தினமும் வீட்டுக்கு அந்திலய அலைத்து வருவது அவள்தான். அலைப சிபயாடு கைகைத்து
பமாட்லட மாடிக்கு ஓடுகிைாள். சன் மியூஸிக்கில் ாடல்லவத்துக் கூடபவ ாடுகிைாள்.
சித்தப் ாவுக்கு ட்டப் ப யர்கள் லவக்கிைாள். எங்கிருந்பதா அவள் பகாண்டுவந்து
பகாட்டும் ப ாக்குகளும் கபமன்ட்டுகளும்தான் வீட்லட நிலைக்கின்ைன. காலையில்
அவளுக்குத் தலை வாருவது என் து தினசரித் திருவிைா. அவள் ருவங்கலைக் கடப் லத
அச்சமும் ப ருலமயுமாகப் ார்த்துக்பகாண்டு இருக்கிபைாம் நாங்கள். அவள்
கல்யாணத்துக்கு என்று வங்கியில் பசமிப்புக் கணக்கு பதாடங்கி இருக்கிைார் சித்தப் ா. 'இந்த
வயலதக் கடந்துவிட்படாபம’ என்ை ஏக்கத்லத விலதத்த டி, ஒரு பூச் பசடிலயப்ப ாை
வைர்ந்துபகாண்டு இருக் கிைாள் தாரிணி.

நீ ஏன் பசத்துப்ப ானாய் பசங்பகாடி? இப் டித் தீலவத்துக்பகாண்டு வலித்துத் துடித்து ஏன்
பசத்துப்ப ானாய்? கனவுகபைாடு தூங்கி இருக்க பவண்டிய இரவில், தீக்குளிப் தற்குத்
திட்டமிடும் துணிலவ ஏன் பகாண்டாய்? உடலைத் தீ தின்னும் பநாடி கலை நிலனத்துக்கூடப்
ார்க்க முடியாத ப ாது, எப் டியடி அலதச் பசய்தாய்? அலணயபவ அலணயாமல் நிலனவில்
ற்றி எரிந்துபகாண்டு இருக்கிைது உன் பசயல். மருத்துவமலனயில் இருந்து ாலிதீன் ல யில்
சுருண்டு வந்த உன்லனப் ார்த்தப ாது, என் கண்களில் தளும்பி வழிந்தது தாரிணிதான் தங்கச்சி.
 மங்கை ாடியில் பசங்பகாடி வைர்ந்த மக்கள்
மன்ைத்துக்கு உடல் ப ானப ாது, நிலைய
சின்னப் பிள்லைகள், ''அக்கா... அக்கா'' எனக்
கதறி அழுதார்கள். ''அய்பயா... இந்தப்
புள்லைகளுக்கு எல்ைாம் பதனமும்
பசங்பகாடிதான் டூஷன் எடுக்கும். எப் மும்
'அக்கா... அக்கா’ன்னு இதுங்க
அதுகூடபயதான் பகடக்கும்...' என்ைார் ஒரு
ப ரியவர். 'ஓர் உயிர் எல்ைாவற்லையும்விட
பமைானது என் தில் சந்பதகபம இல்லை.
ஆனால், அலதவிடவும் ப ரிது எமது உரிலம,
விடுதலை, ப ருமிதம்’ என்ை
வாசகங்கபைாடு பிர ாகரன் தீ ம் ஏற்றும்
புலகப் டத்துக்கு எதிபர கண்ணாடிப்
ப ட்டிக்குள் கிடந்த பசங்பகாடிக்கு
இப்ப ாது என் அம்மாவின் சாயல்
வந்திருந்தது!

பசங்பகாடிலய எரித்துவிட்டுத் திரும்பும்

ப ாது, ரமு பகா மாகச் பசான்னான்,
''ச்பச... என்ன பசாலசட்டி மச்சான் இது.
இப்ப ா ப ாய்ப் ாரு... தியாகரா ா
திபயட்டர்ை 'மங்காத்தா’வுக்கு நிக்கிை
கூட்டம்கூட இங்க வரலிபயடா!'

இப் டித்தான் ஒருநாள் மூைக்பகாத்தைத்தில்

முத்துக்குமாலர எரித்துவிட்டுத்
திரும்பிபனாம்.

வட ைனி டிராஃபிக்கில் சிக்கி நிற்கும்ப ாது,

அருள்எழிைன்தான் தற்ைமாக
அலைப சினான், ''முருகா... முத்துக்குமார்னு
ஒரு ல யன் சாஸ்திரி வன் வாசல்ை
தீக்குளிச்சுச் பசத்துட்டான்டா...'

எழுதிலவத்த அத்தலன தீர்க்கமான கடிதத்லத விநிபயாகித்துவிட்டு, சாஸ்திரி வன் வாசலில்

கருகிக்கிடந்தான் முத்துக்குமார். அப் டிபய குரு அண்ணன் சாயலில் இருந்தான். பமரினா
கடற்கலரயில் ஐஸ்க்ரீம் விற்கும் ஏலைத் தகப் னுக்குப் பிைந்தவன். என்லனப்ப ால் ஒரு த்திரி
லகக்காரன். என்லனப்ப ால் சினிமா உதவி இயக்குநன். மனசுக்குப் பிடித்த ப ண்ணுக்கான
ஆலசகலை முத்துக்குமாரும் பசமித்துலவத்து இருப் ான். சன் டி.வி-யில் பசா ாவில் அமர்ந்து
ப ட்டி பகாடுக்கும் கனவுகள் அவனுக்கும் இருந்திருக்கும். ப ற்ைவர்கலையும் சபகாதரிலயயும்
அலைத்துப் ப ாய் ப ாத்தீஸில் திருநாளுக்குத் துணி எடுத்துத் தரும் ஒரு நாள் அவனுக்கும்
வாய்த்திருக்கும். பிள்லைத்தாச்சியாக இருந்த தங்கச்சியின் சீமந்தத்தில் புதுச் சட்லடபயாடு
உைவி, அவள் பிள்லைக்குக் பகாலுசு ப ாட்டு, பிர ாகரன் என்பைா... ஆதிலர என்பைா
ப யர்லவக்கும் ஒருநாள் வந்திருக்கும். சாஸ்திரி வன் க்கத்து காபைஜ் பராட்டில் ல க்கில்
ைந்து, இஸ் ஹானியில் குழுமிக் பகாண்டாடி, எம்.ஓ.பி. ஸ் ஸ்டாப்பில் லசட் அடித்த டி...
ஆயிரமாயிரம் இலைஞர்கள் இருந்தப ாது, இவன் மட்டும் இன அழிப்புக்கு எதிராகத்
தன்லனத்தாபன எரித்துக்பகாண்டது ஏன்?
அன்று, முத்துக்குமாலர எரியூட்டிவிட்டுத் தாை முடியாத மன அழுத்தத்தில் திரும்பும்ப ாது
அருள்எழிைனிடம் பகட்படன், ''அது ஏன் மச்சான், முத்துக்குமாலரப் ாக்கைதுக்கு இந்த ரஜினி,
கமல்ைாம் வரலை?''

''அடப் ப ாடா இவபன... கலைஞர், ப யைலிதாபவ வரலை. பவளிை யாருக்குபம

பதரியலைனு பவச்சுக்க... இந்பநரம் கார் பரஷன் வண்டிை அள்ளிப் ப ாட்டுப் ப ாயிட்பட
இருப் ானுங்க. ஒருத்தன் ஏன்டா தீக்குளிக்கிைான்? பநஞ்சு நிலையக் பகா ம். ஆனா, எதுவும்
ண்ண முடியலைங்கிை இயைாலம... கண்ணு முன்னாடி ஆயிரக்கணக்கான அண்ணந்தம்பி,
அக்கா தங்கச்சிக சாவுதுங்க... நம்மாை ஒண்ணும் ண்ண முடியலைபயங்கிை துக்கம் ப ருசுடா...
தூக்கம் இல்ைாம, டிப்ரஷன் அதிகமாகி தன்லனத்தாபன எரிச்சுக்கிட்டு சாவுைான் ார்த்துக்க. என்
உடம்ல பய உயிர் ஆயுதமாக்கி ப ாராட்டத்லதத் பதாடருங்கனு பசால்லிட்டுப்
ப ாயிட்டான்டா... ஏன்? ஏனா, இங்பக எல்ைாரும் எல்ைாத்துக்கும் எப் வும் ஒண்ணு திரை
மாட்டான். எல்ைாத்துக்கும் காரணம், இந்த நாட்படாட பகவைமான ாலிடிக்ஸ்... இந்தத்
தலைவருங்கபைாட பகவைமான சுயநைம்... எல்ைாத் தலைவர்களும் ஒண்ணா நின்னு இலத
எல்ைாம் எதிர்த்துக் பகட்டா, எவனும் பசத்து இருக்க மாட்டான் ார்த்துக்க!'

முத்துக்குமாரும் பசங்பகாடியும் சாக முழு முதற்காரணம் இந்தத் பதசம்... இதன் அதிகார

லமயங்கள்!

உண்லமயில் இன்லைய எங்கள் தலைமுலைக்கான அரசியல் என் து, உைக மயமாக்கலுக்குப்

பிைகான குைப் மான அரசியல். ஊடகங்களும் ப ாழுதுப ாக்குகளும் மலிந்துவிட்ட நாட்டில்,
ப ாதுமக்களுக்கான அரசியல் ஈர்ப்புகளும் மழுங்கடிக்கப் டுகின்ைன. வசதி வாய்ப்புகளும்
அநீதிகளும் ப ருகிவிட்ட சமூகத்தில் எந்த அரசியலைத் பதர்ந்பதடுப் து? எவர் பின்பன
ப ாவது? என்ன பசய்வது என்ை குைப் மும் கைக்கமும் இந்தத் தலைமுலைக் குச் சா ம்ப ால்
விதிக்கப் ட்டு இருக்கிைது. ஊைலும் அைட்சியங்களும் ப ருகிவிட்ட சமூகம். 30 ஆண்டு காை
ஈைப் ப ாராட்டம் கண் முன்பன வீழ்ந்த பகாடூரம்... இந்தத் தலைமுலையின் வரைாற்லை,
எங்கலைத் தாைாத துயரமாக அழுத்திக்பகாண்டு இருக்கிைது!

பம 17 அன்று பிர ாகரன் பகால்ைப் ட்டதாக, அவரது உடல் என்று

காட்டப் ட்ட காட்சிகள் பதாலைக்காட்சியில் விரிந்தப ாது எங்பக
ப ாவது? யாலரக் பகட் து? என்ன பசய்வது? எனத் தவித்துஅலைந்த
ப ரும் இலைஞர் கூட்டத்லத நான் அறிபவன். எங்பகங்கு இருந்பதா
ப ான் ண்ணிக் பகா ம் ப ாங்கிய நண் ர்கள், கூட்டம் ப ாட்டுக்
பகாந்தளித்தவர்கள், எங்பக என்ன ப ாராட்டம் என்ைாலும் ஓடிப்
ப ாய் நின்ைவர்கள், ப ாராட்டத்துக்கும் ப ாருளுக்கும் உதவிய ஐ.டி.
பதாைர்கள், அவ்வைவு ப ரும் இலைஞர்கள். சிதறிக்கிடந்த பகா
பநருப்ல க் குவிக்க ஒரு லமயம் இல்லைபய. இைக்கு இல்ைாமல்,
தலைலம இல்ைாமல், குமுறிக் குமுறி கனலும் பநருப்பு. அலத ஒன்று
பசர்க்க முடியாததுதாபன இன்று வலர பதாடரும் துயரம். அதுதாபன
இந்தத் தலைமுலைக் கான சா ம். அதனால்தாபன முத்துக்குமாரும்
பசங்பகாடியும் உயிலர மாய்த்துக் பகாண்டனர்!

பசங்பகாடியின் இறுதி ஊர்வைத்தில் ப சிய டி.எஸ்.எஸ்.மணி,

''பசங்பகாடி நீ இப் டிச் பசய்திருக்கக் கூடாது. நாங்கள் தீவிரமான
உணர்வுகலைச் பசால்லிச் பசால்லி வைர்த்து, உங்கலை இப் டி ஒரு மரணத்தில்
தள்ளிவிட்படாபமா என்கிை குற்ை உணர்ச்சி வருகிைது...'' என்ைார்.
இது பநர்லமயான குற்ை உணர்ச்சி. இது நம் எல்ைாத் தலைவர்களுக்கும் இப்ப ாதா வது வர
பவண்டும். காைங்காைமாக ப சிப் ப சி, எங்கலைத் பதருவில் இைக்கி விட்டு, நீங்கள் உங்கள்
மாளிலககலை உள் க்கமாகச் சாத்திக்பகாண்டுவிட்டீர்கள். அநீதிகளுக்கு எதிராக அணி திரட்ட,
வழி நடத்த, ஒன்று பசர்க்க முடியாத அத்தலன தலைவர்களுக்கும் இந்தக் குற்ை உணர்வு வர
பவண்டும்.

மலையாைத்தில் ான் ஆபிரகாம் இயக்கிய 'அம்ம அறியான்’ என்ை திலரப் டம் இருக்கிைது.
பகரைாவில் நக்சல் ாரி இயக்கம் பவகமாக வைரத் பதாடங்கிய காைகட்டத்தில், நிலைய
இலைஞர்கள் அதில் இழுக்கப் ட்டார்கள். ஒரு கட்டத்தில், அரசியலும் வாழ்க்லகயும் ந்தாட,
வழிகாட்டுதல் இல்ைாமல் நிலைய இலைஞர்கள் தற்பகாலை பசய்துபகாண்ட விஷயத்லத ஒரு
அம்மாவுக்கும் மகனுக்குமான உைலவ லமயமாக லவத்துப் ப சுகிை டம் இது. ஒரு வலக யில்
40 ஆண்டு காைத் திராவிடக் கட்சி களின் வழி நடத்துதல், நம்லமக் குைப் மான அரசியல்
சூைலில்தான் தள்ளி விட்டு இருக்கிைது. இந்தத் தலைமுலைக்கு அவர்கள் தந்திருப் து
இயைாலமயும் பகா மும் லகயறு நிலையும்தான்!

முத்துக்குமாரும் பசங்பகாடியும் இலத அறுத்பதறியத் தங்கள் உயிர்கலைபய தந்துவிட்டார்கள்.

மிகுந்த அரசியல் அறிவு நிலையில் முத்துக்குமார் அந்த முடிலவ எடுத்தலத அவனது கடிதம்
பசான்னது. உண்லமயில் இந்தத் தலைமுலையின் இன, அரசியல் எழுச்சி முத்துக்குமாரும்
பசங்பகாடியும் தந்ததுதான். உண்லமயில் அவர்கள் பநருப்புலவத்தது அநீதிக்கு எதிராக ஒன்று
திரைாத சமூகத்லதயும், வைட்டு பமௌனம் காக்கும் ப ாலி னநாயகத்லதயும் ப ாசுக்கும்
பநருப்பு என் லத அதிகார லமயங்கள் புரிந்துபகாள்ைட்டும். முத்துக்குமாரும்
பசங்பகாடியும் பசால்லி விட்டுப்ப ான மானுட அன்ல யும் பகா த்லதயும் உயிலர
மாய்த்துக்பகாள்வதில் அல்ை... ஒன்று திரள்வதிலும் உண்லமயான ப ாராட்டங்களினாலும்
முன்பனடுப்ப ாம் நண் ர்கபை!

காஞ்சிபுரத்தில் இருந்து திரும்பும்ப ாது சித்தி ப ான் ண்ணியது,

''ஏம்ப் ா... பநனப்பிருக்குல்ை, காரண காரியம் பசால்ைாம ஒழுங்கு மரியாலதயா வந்து பசரு...'

ஆமா, அடுத்த வாரம் ப ரிய தங்கச்சி நந்துவுக்கு வலைகாப்பு. அவளுக்கு ஆண் குைந்லத
பிைந்தால் முத்துக்குமார் என்றும், ப ண் குைந்லத பிைந்தால் பசங்பகாடி என்றும் ப யர்லவத்து,
என் ஆயுள் முழுக்கக் பகாஞ்சித் தீர்ப்ப ன்!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 6
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ககாடம்பாக்கத்தில் எனது வீடு இருக்கும் தெருவில் ராஜசேகர் ோரர அடிக்கடி பார்ப்சபன்!

'நிழல்கள்’ படத்தில் 'இது ஒரு தபான் மாரைப் தபாழுது’ என பீச் காற்றில் ெரை கரைய
ஏகாந்ெமாய் வானம் பார்த்துப் பாடும் அசெ ராஜசேகர் ோர். உச்சி தவயிலில் கிறுகிறுத்து பரழய
ஸ்கூட்டரில் அவர் தெருவில் சபாகும் இன்ரைய காட்சி, வாழ்வின் நரகமுரண்களில் ஒன்று.

அவ்வப்சபாது கடக்கும்சபாது,சகாடம் பாக்கத்து ரீ-ோர்ஜ் கரடகளில் டாப் - அப்

பண்ணிக்தகாண்டு இருக்கிைார் '16 வயதினிசை’ டாக்டர். சநற்றுகூட நான் விகடன் ஆபீஸ்
வந்ெது, ஒரு காைத்தில் ரஜினிகாந்த்துக்குப் சபாட்டி என வர்ணிக்கப்பட்ட நளினிகாந்த்தின்
ஆட்சடாவில்ொன்!

'பத்திரிரக தபரியப்பா’ சின்னக் குத்தூசி அய்யாரவ, குண்டு பல்பு எரியும் பத்துக்கு எட்டு
திருவல்லிக்சகணி சமன்ஷனில் பார்த்ெ நாளில், 'ஊருக்சக ஓடிர்ைா முருகா!’ என அைறியது
மனசு. 27சி-யில் அவித்ெ கடரை தகாறித்ெபடி எதிர்ப்பட்ட முத்துலிங்கம் அய்யா, பவர்
ஹவுஸ் டீக்கரடயில் ெனித்து நின்ை நா.காமராேன் அய்யா, பரழய உட்ைண்ட்ஸ்
சஹாட்டலுக்கு எப்சபாது சபானாலும் ேட்ரடப் ரப நிரையப் சபனாக்கச ாடு 'பரட
இல்ைாெ மன்னவனாய்’ உட்கார்ந்திருக்கும் பி.பி. ஸ்ரீனிவாஸ் என நான் ஏற்றி வந்ெ ஏரா
மான பிம்பங்கர ப் சபாட்டு உரடத்ெ புண்ணியஸ்ெைம்... தேன்ரன!

உண்ரமயில் என்சபான்று ஏரா மான கனவுகளுடன் வரும் முெல் ெரைமுரை

இர ஞர்களுக்கு, தேன்ரன... ஒரு மாய மான். நான் விகடன் நிருபன். பிைகு, லிங்குோமி
ோரிடம் உெவி இயக்குநராக சினிமா கற்று, என் முெல் படத்ரெ இயக்கிக்தகாண்டு இருக்கிசைன்.
கனவுக்கும் யொர்த்ெத்துக்கும் நடுவில் அனுதினம் அரைந்து திரியும் ஆயிரமாயிரம் நண்பர்களில்
நானும் ஒருவன். எங்தகங்சகா கிராமங்களில் இருந்து, சினிமா, மீடியா, இைக்கியம், அரசியல் என
ைட்சியங்கச ாடு தேன்ரனக்குக் கி ம்பி வரும் முெல் ெரைமுரை இர ஞர்கள் முட்டி
முர த்து எழுவெற்குள்... ஒவ்தவாரு தினமும் ஒரு யுகம்!

காரையில் எழுந்து தெருவில் கால் ரவக்கும் சபாசெ, யாராவது இந்ெக் சகள்விசயாடு

வந்துவிடுவார்கள், ''அப்புைம் பாஸ்... என்ன சபாயிட்டிருக்கு?''

சகாடம்பாக்கத்தின் மிகப் தபரிய தகட்ட வார்த்ரெ இதுொன். ''ம்... ஜூலியா ராபர்ட்ஸுக்கு

லூஸ்சமாஷன் சபாயிட்டிருக்கு...' என்பது என் ரமண்ட் வாய்ஸ்.
''அது... முயற்சிகள்ொன் பாஸ். 'மங்காத்ொ’ மாஸ் ஹிட்டாம்ை!'' என நழுவுவது நிெர்ேனம். தினம்
தினம் இப்படி எதிர்ப்படுபவர்களிடமும், குடும்பத்ொரிடமும், உைவுகளிடமும் பதில் தோல்ை
முடியாெ சகள்விகள் துர த்தெடுக்க, ெவித்து அரைகிைவர்கள் எத்ெரனசயா சபர்.

சநற்று காரை... எழுந்து தவளிசய சபானால், எதிர் டீக்கரடயில் என்ரன வரசவற்கும் முெல்
நண்பன், 'உைக சினிமா’ சீனு. 'ஸாரி ஐ யம் அவுட் ஆஃப் ேர்வீஸ் ஆஃப்டர் 5 பி.எம்.’ என்ை டி-
ஷர்ட் வாேகங்களுடன் நிற்கும் சீனுவின் உைக்கம் இல்ைாெ விழிகளில் நள்ளிரவில் பார்த்ெ உைக
சினிமா வழிகிைது. 'தெய்வத் திருமகள்’ படம் 'ஐ யம் ோம்’ படத்தின் ெழுவல் என்பது நமக்குத்
தெரியும். ஆனால், 'எங்க ஊரு பாட்டுக்காரன்’ ஒரு ஃப்தரஞ்ச் படத்தின் ெழுவல் என்பது
சீனுவுக்கு மட்டுசம தெரியும். ஆஸ்கர் வாங்கிய பிைகு ஆற்ை சவண்டிய உரரரய இப்சபாசெ
ெயாரித்துவிட்ட ொரா ன்.

''புதுோ ஒரு ஸ்கீம் சபாட்ருக்சகன். ஒரு படம் எடுத்ொ... ஒரு படம் ஃப்ரீ. ெமிழ் வித் தெலுங்கு.
புதராடியூஸர் இருந்ொ தோல்லு!''

''தமாெல்ை ஒரு டீ தோல்லு சீனு!''

பிரோத் ஸ்டுடிசயா எதிசர இருக்கும் சஹாட்டலுக்கு டிபன் ோப்பிடப் சபானால், எல்ைா

சடபிள்களிலும் நடிகர்களின் கூட்டம். 'அழகர்ோமியின் குதிரர’ அப்புக்குட்டி சிரிக்கிைார்.

''நல்ை கரென்னா, ஹீசராவாப் பண்ணைாம். மத்ெபடி சகரக்டர் ஆர்ட்டிஸ்ட்டா தமயின்தடய்ன்

ஆவைதுை நமக்கு எந்ெத் ெயக்கமும் இல்ரை. நாம நடிகன் ெரைவா!''- தொப்ரப குலுங்க
ரஷனிங் ஏறிய அப்புக்குட்டி.
'' 'பரிம ா திசயட்டர்’ ஷூட்டிங் கூப்பிட்டாங்க. 30 ரூபா கிரடச்ோ, வீட்டுக்கு அனுப்பிட்டு,
நிம்மதியா இருக்க ைாம் ோர்!'' என தவண்தபாங்கல் தோல்கிைான் 'அம்பாேமுத்திரம் அம்பானி’
ேங்கர். சூரி, 'தஜமினி’ பாைாஜி, மிமிக்ரி தேந்தில் என ஏரியா எங்கும் வ ரும் கரைஞர்கள்.

பிரோத் ஸ்டுடிசயாவுக்குள் நுரழந்ொல், ''வணக்கம் பாஸ்' என வாேமாக வருகிைார் அஜயன்

பாைா.

''நீங்கொன் ெரைவா ஆல்சவஸ் யூத்து!' என்ைால் சிரிக்கிைார் அஜயன்.

''ரடரக்டர் விஜய்கூட அடுத்ெ பட டிஸ்கஷன்

ஆரம்பிச்சுருச்சு. நம்ம கரெ 'காெல் கரெயின்
ஏழாம் அத்தியாயம்’ ஸ்க்ரிப்ட் பக்காவா தரடி.
இமயமரை சபாயிட்டு வந்து பிக்கப் பண்ண
சவண்டி யதுொன் பாஸ்.'

''இமயமரையா?'

''பாஸு... நாங்களும் ரஜினிொன். ஈஷா

குரூப்சபாட சேர்ந்து டூ வீக்ஸ் ரிஷிசகஷ்
சபாசைன். இப்சபா அனுராக் காஷ்யப்சபாட 'ெட்
சகர்ள் இன் எல்சைா பூட்ஸ்’ சபாசைன்.
பின்சைாம் பாஸ்!'

பிரோத்தில் இருந்து தவளிசய வரும் சபாது

உரசிக்தகாண்டு வந்து நிற்கிை காரில் யுகபாரதி
அண்ணன்.

''ஏர்ைா ெம்பி...'

ஃபுல் ஏ.சி-யில் தேன்ரனக் காந்ெலுக்கு

தகாஞ்ேம் ரிலீஃப். யுகபாரதி அண்ணன் ொன்
தேன்ரனக்கு வந்ெதும் எனக்குத் ெங்க அரையும் அரடக்கைமும் ெந்ெவர். டிரஸ்ட்புரம்
ஏரியாவில் நள்ளிரவு வரர அவசராடு தினம் தினம் கனவுகளும் கவிரெகளும் இைக்குகளும்
சபசித் திரிந்ெ கணங்களுக்கு இன்னும் ஈரம் சேர்க்கிைது இந்ெ ஏ.சி.

''இமான் ஸ்டுடிசயாை இருந்து வர்சைன்... 'கும்கி’ டியூன்ஸ் பிரமாெமா வந்திருக்குடா!''

'கும்ஸிக்... கும்ஸிக்’ என கார் அதிர்கிைது.

''ஈவினிங் 'ஒஸ்தி’ தரக்கார்டிங்குக்கு ரஹெராபாத் சபாசைன்டா... ெஞ்ோவூர்ை இருந்து கி ம்பி

வந்து, நாமளும் பை ஃப்ர ட்கள்ை பைந்துட்சடாசமடா.'

ோலிகிராமம் விஷால் ஆபீஸுக்கு எதிசர 'உெயன்’ பட இயக்குநர் ோப்ளின் வருகிைார். ''நண்பா...

தரண்டு ஸ்க்ரிப்ட் இருக்கு. க்யூட்டா ஃசபமிலி ேப்தஜக்ட் ஒண்ணு. ஹாட்டா மாஸ் ஃபீல்ை
ஒண்ணு. தீவிரமா டிஸ்கஷன் சபாயிட்டு இருக்கு நண்பா!''

மதியம் தமாரபலில் ரம.பா. அண்ணன் வருகிைார். விகடனில் எனக்கு சீனியர். ஆழ்வாரடியன்.

அரசியல் குரு. அரமச்ேர் களில் இருந்து அ.தி.மு.க. ஆபீஸ் வாட்ச்சமன் வரர அண்ணனுக்குப்
பழக்கம். அந்ெப் பக்கம் ரவசகாவுக்கு மிஸ்டு கால், இந்ெப் பக்கம் விஜயகாந்த்துடன்
ஆசைாேரன, நடுவில் தேங்சகாட்ரடயனுடன் ைஞ்ச் என ஆல்ரவுண்டர்.

''சடய்... இப்சபாொன் சகப்டரனப் பார்த்துட்டு வர்சைன். ெமிழக அரசியல்ை நாமளும் ஒரு

தோழட்டு தோழட்டிரு சவாம்ைா...'

''அண்சண... அடுத்ெ எதைக்ஷன்ை ஒரு எம்.பி-யாசவா, எம்.எல்.ஏ-வாசவா உங்கர ப்

பார்த்துரணும்சண...''

''தோழட்டுசவாம்ைா... தோழட்டு சவாம்ைா...'

மாரை வீட்டுக்கு வந்து டி.வி-ரயப் சபாட்டால், 'அண்ணா ஹஜாசர உண்ணா விரெம் முடிவுக்கு
வந்ெ பின்னாடியும் அசொட அனல் இன்னும் அரசியல் அரங்குை சபாகரைங்கிைரெத்ொன்
ராகுல் காந்திசயாட இந்ெப் சபச்சு தோல்லுது. 'புதிய ெரைமுரை’க்காக தடல்லியில் இருந்து
கனகராஜ்...’ எனக் ரகயில் ரமக்குடன் ெம்பி கனகராஜ் தபா க்கிைான். 'கரைஞர்’ டி.வி-க்கு
மாற்றினால், ரடரக்டராகிவிட்ட நண்பன் ஸ்ரீராம் சபசிக்தகாண்டு இருக்கிைான், ''ஆக்சுவைா 'டூ’
பார்த்தீங்கன்னா... ஃபுல்லி ஒரு காதமடி சபக்சகஜாொன் எடுத்திருக்சகன்!''

இரவு ஃப்ரான்ஸிஸ் கிருபாரவச் ேந்திப்பசொடு இந்ெ நாள் முடியக்கூடும். கல்வாரி மரையில்

இருந்து இசயசுசவ இைங்கிவந்துவிட்டரெப்சபாை, வானம்சபால் ரககள் விரித்து என்ரன
சநாக்கி வருகிைார் ஃப்ரான்ஸிஸ். 'யாதும் ஊசர, யாவரும் சகளிர்’ - இது பூங்குன்ைன் தோன்னது.
'யாதும் ஊசர, யாதும் சகளீர்’- இது ஃப்ரான்ஸிஸ் கிருபா தோன்னது. மனிெர்கர மட்டும்
அல்ை... மரம், தேடி, தகாடி, புல், பூண்டு, பைரவகள் யாவும் நம் உைவினர்கள்ொன் எனச்
தோன்ன அன்பன். நண்பன். அற்புெமான எழுத்ொ ன்!

''ராஜு... உன்ரன எனக்கு தராம்பப் பிடிக்கும்ைா... இது தரண்டு தபருங்கரைஞர் கச ாட

ேந்திப்பு. ஏன்டா, இதுக்தகல்ைாம் கவர்தமன்ட்ை ஹாலிசட அறிவிக்க மாட்டா னுங்க ா?''

''அொசன!'

''ஆனா, நீ தபரிய ஆ ா வருவடா... நான் என்னாசவன்னு சகக்குறியா? நான் ஏற்தகனசவ தபரிய

ஆளுொன்!''

அரைக்கு நடக்கும்சபாது சொன்றுகிைது. இந்ெப் தபருநகரத்தின் மீது ஒவ்தவாரு நாளும்

எத்ெரனக் கனவுகள் தபாழிகின்ைன.

என்சனாடு முெல் ெரைமுரை இர ஞர் க ாக வந்ெ இர ஞர்கள் அவ்வ வு சபரும் வாழ்வின்

அடுத்ெடுத்ெ படிக்கட்டு களில் ஏறி நிற்கிைார்கள். பத்திரிரகொன் உைகம் என வந்ெவன்
சினிமாவுக்கு ஓடி விட்டான்; சினிமாொன் இைக்கு என வந்ெவன் ஃபாஸ்ட் ஃபுட்
ரவத்துவிட்டான்; புரட்சி தேய்ய வந்ெவன் ஐ.ஏ.எஸ். படிக்கிைான்; பாடைாசிரியன் ஆக வந்ெவன்
பி.ஆர்.ஓ. ஆகிவிட்டான்; பிடிவாெமாக உரழத்து ரடரக்டர், நடிகன், டி.சி.எஸ். ேவுத் சோனல்
சமசனஜர், பரபரப்பான வேனகர்த்ொ, பின்னிதயடுக்கிை ஜர்னலிஸ்ட் எனத் ெங்கள்
நாற்காலிரயப் பிடித்துக்தகாண்டவர்கள் எத்ெரன சபர்?

லிங்குோமி ோர் அடிக்கடி தோல்வார், ''முருகன்... இது நம்ம ரகயிை கிரடச்ே வி க்கு. மரழ,
புயல், தவள் ம்னு எது வந்ொலும், இரெ அப்பிடிசய தபாத்திப் பாதுகாத்து அரணயாமக்
தகாண்டுசபாய்ச் சேர்த்துரணும்!''
உரழப்ரபயும் மனரேயும் மட்டுசம சுமந்து தபருநகரம் வரும் ஆயிரமாயிரம் இர ஞர்களின்
ரகயில் ஆயிரமாயிரம் வி க்குகள். அரணயாமல் உரிய இடத்தில் எரிவது எத்ெரன; பாதியில்
அரணந்து கருகியது எத்ெரன என நிரனக்கும்சபாது மனம் எங்தகங்சகா அரைகிைது!

ேமீபத்தில் ஒரு நண்பன், கணவரன இழந்ெ ெனது அக்காவுக்கு மறுமணம் தேய்துரவத்ொன்.

மணமகனும் ஒரு 'சொழர்’ என்பொல், சீர்திருத்ெக் கல்யாணமாகசவ நடந்ெது அது. நண்பனின்
ஊர் ெஞ்ோவூர்ப் பக்கம் கிராமம். இன்னும் ோதிய மரபுகள் உரடபடாெ ஊர். அந்ெ ஊரிசைசய
இ வயதில் கணவரன இழந்ெ ஐந்ொறு தபண்கள் இருக்கிைார் கள். அெனால், அக்காவுக்கு
நடக்கும் கல்யாணத்துக்கு ஊரில் எதிர்ப்பு இருக்கும் எனப் பயந்ொன் நண்பன். அரெயும் ொண்டி
ஊர் உைவுக்காரர்களுக்கு பத்திரிரக அனுப்பி இருக்கிைான். ஆச்ேர்யமாக தேன்ரனயில் நடந்ெ
கல்யாணத்துக்கு 30-க்கும் சமற்பட்டவர்கள் ஊரில் இருந்து வந்திருந்ொர்கள்.

நண்பனின் தபரியப்பா வீட்டில் சபாகக் கூடாது என எதிர்ப்பு. அவர்

அதிகாரையில் வயலுக்குப் சபாகிசைன் என, ரகலி தவற்றுடம்புடன் பஸ்
ஏறி தேன்ரனக்கு வந்துவிட்டார். மறுமணம், கைப்பு மணம், சீர்திருத்ெக்
கல்யாணம் என்ை மூன்று முக்கியமான அம்ேங்களுடன் நடந்ெ நல்ை
நிகழ்வு. அந்ெ அக்காவின் முகத்தில் மிளிர்ந்துகிடந்ெ வார்த்ரெகர க்
கடந்ெ சிறு புன்னரக, ஒரு முெல் ெரை முரை இர ஞன் ோதித்ெது.

''சடய்! ோதிச்சுட்டடா பாரதி'' விரட தபறும் முன் நண்பனிடம்

தோன்சனன்.

''நிம்மதியா இருக்குண்சண!'' என தநஞ்சில் ரக ரவத்ொன்.

இப்படித்ொன் ஏற்ை சவண்டும்... இன்னும் ஆயிரமாயிரம் வி க்குகர !

(க ாட்டு வாங்குகவாம்)
வட்டியும் முதலும் 7
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ப ான வாரம் ராஜேஷிடம் இருந்து ஜ ான். ால்ய நண் ன் இப்ஜ ாது இந்தியன் வங்கியில்
துணை ஜேலாளர்.

''ோப்ள சென்ணனக்கு வந்திருக்ஜேன். ோஞ்சியில ரூம் ஜ ாட்ருக்ஜேன். ஈவினிங் வந்துர்றா...''

''ெந்திப்ஜ ாம் ேச்ொன்...''

''உனக்கு சோரியன் சநப்ஜ ாலியன் ஓ.ஜே - தான? சினிோக்ோரன் ஆனதும் சரமி ோர்ட்டிணனத்
தவிர எணதயும் டச் ண்றது இல்ணலனு சொல்வீங்ேஜளடா...''

''சொன்னா நம் ோட்ஜட... இப்ஜ ா நான் ெரக்ஜே அடிக்கிறது இல்ல.''

'' ார்றா... சோரங்கு வாழப் ழம் ஜவைாங் குது. வாங்ே ாஸு... வாங்ே ாஸு...''

8 ேணி வாக்கில் நான் ஜ ாட்டலுக்குப் ஜ ானஜ ாஜத, ராஜேஷ§ம் சுல்தானும் ாதி

பிஜரம்ஜி ஆகியிருந்தார்ேள். சுல்தானும் எங்ேள் செட்டுதான். ோர்க்சேட்டிங் ேம்ச னி
ஒன்றில் ஜேலாளராே இருக்கிறான்.

நான் குடிப் ணத நிறுத்திவிட்டணத ராஜேஷால் ஜீரணிக்ே முடியவில்ணல. ''அஞ்ஞ்ஞ்ஞ்சு

வயசுல்ல்ல்ல... அர்ர்ருவாப் புடிச்சி... அர்ர்ர்றுத்துப் ழகுனவன் நீ... கிச்சுகிச்சுகிச்சு...'' என
ஜோட்டா சீனிவாெ ராவ் குரலில் நக்ேலடித்தான். சோடுணேயின் சோடுணே என்னசவனில்,
ெரக்கு அடிப் ணத நிறுத்தியவர்ேள், ெரக்கு அடிப் வர்ேஜளாடு உட்ோர்ந்து ணெடு டிஷ்
தின் துதான்.

ச ாதுவாே, தண்ணி அடிக்கும்ஜ ாது ஒருவனது உள் ேற்றும் சவளிமுேப் யைம் என் து
புத்தன், முத்தன், ெத்தன், பித்தன், எத்தன், ரத்தன், சித்தன் என ஏழு நிணலேணளக்சோண்டது.

எதிர் ார்த்தணதப்ஜ ாலஜவ அடுத்த ச க்கில் மிேப் ச ரிய ஃப்ளாஷ்ஜ க்குக் ோன டிசரய்லணர
ேட் ண்ை ஆரம் பித்தான் ராஜேஷ்.

''அன்னிக்குத் திருவாஞ்சியம் ஜோயில்ல சித்ராணவப் ார்த்ஜதன்டா. ச ாம்ம்ம்முனு லூன் ோரி

உப்பிட்டாடா ோப்ள. என்ணனப் ார்த்தும் ாக்ோேஜல ஜ ாயிட்டாடா. ஆர்.ஜே.வி. வாத்தி
வீட்ல டியூஷன் ஜ ாறப்ஜ ா நடந்தது எல்லாம் ஞா ேம் வந்துருச்சுறா...''

ள்ளிக்கூடம், நண் ர்ேள், ோதல்ேள், சவட்டாறு, கீரந்தங்குடி திருவிழா, ோதா ஜோயில்,

எம்.ஆர்., பூண்டி ேணலச்செல்வம் என ஜ ாணதயின் ேம் ட்டி சவட்ட சவட்ட... ஆறாேப்
ச ருக்சேடுக்கின்றன நிணனவுேள்.

அஞ்ொறு ரவுண்டு முடிந்ததும்,

''எனக்கு எவனும் ஜவைாம் ோப்ள...
செத்தா தூக்கிப்ஜ ாட நீங்ே ேட்டும்
வந்தாப் ஜ ாதும்டா'' என அழ
ஆரம்பித்தான் சுல்தான். அவணனச்
ெோதானப் டுத்திவிட்டு, நான் ஒரு
ஜ ான் ண்ை சவளிஜய வந்ஜதன்.

சோஞ்ெ ஜநரத்தில் உள்ஜள ஜ ாய்ப்

ார்த்தால், சென்டிசேன்ட் முடிந்து
ஆக்ஷன் ப்ளாக்...

''ஜடய்! உனக்சேல்லாம் என்ணனப்

புரியாதுறா...''

''நீ ஜ ொத... சேௌம்பு ேச்ொன்...

ப்ளீஸ்... சேௌம்பிரு...''

''ெரி, சேௌம்புஜறன்டா... இந்தா ார்றா

முருோ... நண் ன் சொல்லிட்டான், நா
சேௌம்பிக்கிஜறன். குட் ண ...''

ால்ேனி வழியாேத்
தற்சோணலக்கு குதிக்ேப்ஜ ான
ராஜேணஷ நான் இழுத்து வந்து
உட்ோரணவத்ஜதன்.

அதற்குள், ''நா இப்பிடிஜய சோட்ட

ோடிக்குப் ஜ ாயிக் குதிச்சுருஜவன். ேச்ொன் அப்பிடிஜய அள்ளிக் ேட்டி எம் ச ாண் டாட்டிட்ட
ஒப் ணடச்சுரு...'' என சுல்தான் கிளம்பினான். இரண்டு ஜ ணரயும் ெோதானப் டுத்திவிட்டு,
வீட்டுக்குக் கிளம்புவதற்குள் எனக்குப் ஜ ாதும் ஜ ாதும் என்றாகிவிட்டது.

அங்கிருந்து கிளம்பி வரும்ஜ ாதுதான் ஜ ாணத ற்றிய ஏராளோன நிணனவுேள் எனக்குள்

சுழன்றன. ோலி, ஜேலி, சிரிப்பு, அழுணே, அன்பு, பிரிவு, ேரைம் என இந்த ஜ ாணத எத்தணன
எத்தணன ோயங்ேணள நிேழ்த்திவிடுகிறது? ஜநற்று நான் அவஸ்ணத ட்டணதப்ஜ ால, நான்
எத்தணன ஜ ணர அவஸ்ணதப் டுத்தி இருக்கிஜறன். ஜயாசித்துப் ார்த்தால், ேடந்த 10
வருடங்ேளில் 'ணநட்டு நான் எதாவது தப் ாப் ஜ சிட்ஜடனா?’ என்கிற ஜேள்வி என்ணனத்
துரத்திக்சோண்ஜட இருந்திருக்கிறது. இணத யாராவது என்னிடஜோ, நான் யாரிடஜோ ஜேட்டுக்
சோண்ஜட இருந்திருக்கிஜறாம்!

ொராயத்துக்கும் எனக்குோன சதாடர்பு அப் ாவிடம் இருந்து சதாடங்கியது. ேல்யாைஜோ,

ேருோதிஜயா, ேறி விருந்தும் ொராயமும்தான் எங்ேள் ஊரின் ெந்ஜதாஷமும் துயரமும். சதருவில்
விஜெஷம் விருந்து யாருக்கு என்றாலும், எங்ேள் வீடுதான் ேணதக் ேளம். அப் ாதான் ேணத
நாயேன். விருந்து நாளின் அதிோணலயில் தள தி நடராேன் ோோஜவாடு வரும்ஜ ாது, அந்த
ராேராே ஜொழஜன உயிர்த்து வந்தணதப் ஜ ால இருக்கும் அப் ாவின் ஓப் னிங் ஷாட். வீட்டில்
த்தாயம், ோட்டுக் சோட்டணேப் ரண், சவறகுக் சோட்டாயி, ண ப் டி என எங்சேங்கும்
ெரக்கு ாட்டில்ேளின் புணதயல் இருக்கும். ச ண்ேள் ெணேயலிலும் கூடத்து அரட்ணடயிலும்
இருக்கும்ஜ ாது, வீட்ணடச் சுற்றிலும் ஆண்ேளின் ெரக்கு தர் ார் நடக்கும். அப் ா கிடா மீணெணயக்
ணேயால் நீவி, 'ம்க்க்கும்... ம்க்க்கும்...’ எனக் ேணனத்த டி ெணேயல் ேட்டணளேணளப்
பிறப்பித்த டி ொராய வீச்ெத்ஜதாடு அங்கும் இங்கும் நடந்துசோண்ஜட இருப் ார். விஜெஷமும்
விருந்தும் அன்ஜறாடு முடிந்துவிடும். ஆனால், ொராயம் ஜ ாோது.

ச ரும் ாலும் அப் ா தினமும் குடிப் ார். ேண்ேள் ேலங்கி மின்ன அப் ா வீட்டுக்குள்
நுணழயும்ஜ ாஜத, அம்ோவின் ார்ணவயில் அக்னி மூளும். ஜ ாணதயில் அப் ா வாங்கி வந்த
க்ஜோடாணவ எங்ேளுக்கு ஊட்ட வருவார். தணலணயக் ஜோதி ணே ோல்ேணள அமுக்கிவிடுவார்.
திடுதிப்ச ன்று அம்ோவுடன் ெண்ணட வந்து ொப் ாட்டுத் தட்ணட எட்டித் தள்ளிவிட்டு சவளிஜய
ஜ ாய்விடுவார். ற் ல அதிோணலேளில் ொமி ரூமில் அம்ோவிடம் 'இனிஜே குடிக்ே ோட்ஜடன்’
என அப் ா ெத்தியம் செய்யும் ோட்சிேள் எங்ேளுக்குப் ழகிப் ஜ ாய் இருந்தன.

அஜத குடியினால்தான் அப் ா செத்துப்ஜ ானார். முதல் முணற தஞ்ொவூர் ச ரியாஸ் த்திரியில்
ஜெர்த்தஜ ாது, மிேவும் லவீனோே வராந்தாணவப் பிடித்த டி நின்ற அப் ாவின் உருவம்
எப்ஜ ாதும் அழியாத சித்திரம். ஒரு முணற, தண்ணிக் ோவலுக்குப் ஜ ாகும்ஜ ாது வரப்பில் டம்
எடுத்து நின்ற ச ரும் ாம்ண , ஜ ாணதயில் ஓர் அய்யனாணரப்ஜ ால நின்று 'ச்சூ... ச்சூ’ என
அலட்சியோே விரட்டிய அப் ாவா இவர்? அப் ா ேட்டும் இல்ணல... அவரது ொராய ெோக்ேள்
உதயசூரியன் ோோ, முள்ளால் ோோ, இப்ஜ ாது ேட்டாரி ோோ என எல்ஜலாரும் அல் ாயுசில்
ஜ ானதற்குக் குடிதான் ோரைம்!

ஆனாலும் நானும் குடித்ஜதன். நணட ாணதேள், நண் ர்ேளின் அணறேள், அழுக்கு

டாஸ்ோக்குேள், ஐந்து நட்ெத்திர ார்ேள், ரூஃப் ோர்டன்ேள், வி.ஐ.பி-ேளின் ஃ ார்ம் வுஸ்ேள்,
ேடற்ேணர சவளிேள், இணெ வழியும் ோர்ேள் என எங்சேங்ஜோ குடித்து இருக்கிஜறன். ார்க்
சஷராட்டன் ார்ட்டியில் பிரோஷ்ராேுடன் சியர்ஸ் சொன்னதில் இருந்து, சநல்ென் ோணிக்ேம்
ாலத்துக்கு அடியில் விக்ரோதித்யன் அண்ைாச்சியுடன் குடித்தது வணர... அது ஒரு ேறுப்புச்
ெரித்திரம்.

அருள் எழிலனுடனும் சுஜரஷ§டனும் குடிக்கும்ஜ ாது நான் ஜெ குஜவராவின் சேராக்ஸ்

ஆகிவிடுஜவன். ேணடசி ச க்கில் இருவரும் ோணலயில் எழுந்து கிளிசநாச்சி ஜ ாய், யுத்தக்
ேளத்தில் ஜநரடியாேக் குதிப் து என முடிவு எடுப்ஜ ாம். அதிோணலயில் ஆட்ஜடாவுக்ஜே ோசு
இருக்ோது. ரமுவுடன் குடித்தால், ாடல்ேளில் நணனயலாம். அவன் குடித்துவிட்டு
'அன்புள்ளம்சோண்ட அம்ோவுக்கு’ ாடினால் ேரேரசவன அழுவணதத் தவிர ஜவறு வழி
இல்ணல. ாக்கியம் ெங்ேர், இணளயராோ சவறியன். குடித்துவிட்டால், 'அழகிய ேண்ஜை’வில்
இருந்து, 'பிச்ணெப் ாத்திரம் ஏந்தி வந்ஜதன்’ வணர ஏரியா எங்கும் இணளயராோ உருகி ஓடுவார்.
கூடஜவ, ாவாணட டான்ஸ் அவரது ஸ்ச ஷல் அயிட்டம்!

ே.சீ.சிவக்குோர் அண்ைஜனாடு குடிப் து ரைேள அனு வம். ''சேயோந்தனும் ெந்திர ாபுவும்

ஜெர்ந்து குடிச்ெணத இந்தத் தணலமுணற ார்த்தது இல்ணல இல்ணலயா... நாே ஜெர்ந்து
குடிக்கிறணதப் ார்த்துக் ேட்டும்...'' என் ார். ஒரு முணற ராேநாதபுரத்துக்கு நண் னின்
ேல்யாைத்துக்குப் ஜ ாயிருந்ஜதாம். ேல்யாைம் முடிந்த ணேஜயாடு குடித்துவிட்டு, ேடற்ேணர
ஜ ாய் உருண்டு எழுந்ததில் உடசலங்கும் ேடல். அப்ஜ ாது ஜதவி ட்டினம் ஜ ாலீஸ் ஸ்ஜடஷ
னில் அண்ைனின் நண் ர் ேஜேந்திரன்தான் இன்ஸ்ச க்டர். அப் டிஜய இந்த ேைல்
ஜோலத்ஜதாடு நாங்ேள் ஜ ாய் ஸ்ஜடஷனில் நின்றணதப் ார்த்து, ேஜேந்திரன்
சவலசவலத்துப்ஜ ாவார் என நிணனத்ஜதன். ஆனால், அவர் அலட்சியோேச் சிரித்தார்.

''சிவக்குோர் ஒரு ஃப்ணளட் டயர்ல சதாங்கிக்கிட்ஜட வந்து இடுப்புல குண்ஜடாட ஸ்ஜடஷன்

ஜேல குதிச்ொலும் நான் அதிர்ச்சியாே ோட்ஜடன். ஏன்னா, அவன் குடிச்ொ என்ன ஜவணும்னாலும்
நடக்கும்.''

ஒரு ொயங்ோலம்... வட ழனியில் இருந்து வந்துசோண்டு இருந்த என்ணன ஜநாக்கி, ஒரு

ஆட்ஜடாவில் இருந்து குதித்து ஓடி வந்தார் விக்ரோதித்யன் அண்ைாச்சி.

''வா... எங்ஜேயாவது ஜ ாய் உட்ோர்ந்து ஜ சுஜவாம்...'' - க்ேத்திஜலஜய இருந்த ஒயின் ஷாப்புக்கு

என்ணன சநட்டித் தள்ளிக்சோண்டு ஜ ானார். ாதிக் குடியில் தடாசரன ஜேணே ஜேல் ஏறி
நின்ற டி ேவிணத சொல்ல ஆரம்பித்த அண்ைாச் சிணய சோத்த ஜ ரும் ேலவரோேப்
ார்த்தார்ேள்.

''ஏன் குடிக்கிஜறன் நான்

புத்தன் சிவனாே
பித்தன் நான் குடிக்கிஜறன்
இந்தச் ெமூேம்தான்
என்ணனக் குடிக்ேணவத்தது
இதன் அசிங்ேங்ேள் குடிக்ேணவத்தன
குடும் த்ணதப் பிரித்த ச ாருள்
குடிக்ே ணவத்தது
ஜதவஜதவியிடம் கிணடக்ோத அருள்
குடிக்ே ணவத்தது...''

என அவர் சொல்லச் சொல்ல... அந்தக் ேவிணதணய நான் டிஷ்யூ ஜ ப் ரில் எழுதிஜனன்.

இப் டிஜய அன்ணறக்கு ேட்டும் ஏசழட்டுக் ேவிணதேள். வள்ளுவர் ஜோட்டத் தில் குதித்து,
''ேணலஞர் வாழ்ே'' என ஓடினார். அண்ைா ொணலயில் குதித்து, ''அம்ோ வாழ்ே'' எனக் ேத்தினார்.
திருவல்லிக் ஜேணியில் ஒரு பிச்ணெக்ோரஜராடு சீரியஸாே உணரயாட ஆரம்பித்தவணரக் சோண்டு
ஜ ாய் நண் னின் ஜேன்ஷனில் ஜெர்ப் தற்குள் எனக்கு டவுெர் கிழிந்தது. லக்ஷ்மி ேணிவண்ைன்
எழுதிய ஒரு ேட்டுணரயில், ''விக்ரோதித்யன் அண்ைாச்சியின் குடி சோண்டாட்டத்தின் குடி.
என்னுணடய குடி வாழும் ேரைத்தின் குடி'' என எழுதி னார். உண்ணேயில், சோண்டாட்டங்ேள்
எல்லாஜே வாழும் ேரைத்தின் குடிதான். ஒரு முணற ரஜேஷ்ணவத்யா அண்ைன் வீட்டுக்குப்
ஜ ானஜ ாது, அவர் குடித்துக்சோண்டு இருந்தார். அவருணடய அம்ோ க்ேத்தில் உட்ோர்ந்து,
''துன் ம் ஜநர்ணேயில், யாசழடுத்து நீ இன் ம் ஜெர்க்ே ோட்டாயா'' எனப் ாடிக்சோண்டு இருந்த
ோட்சி என்சறன்றும் ேறக்ே முடியாதது!
தஞ்ொவூர் ணழய ஸ் ஸ்டாண்ட் ஒட்டியுள்ள ஒயின் ஷாப்பில் அடிக்ேடி ஒரு ச ண்ேணிணயப்
ார்த்து இருக்கிஜறன். ணேேள் நடுங்ே ஒரு குவார்ட்டணர வாங்கி ஒரு ஓரோே இருளில் ஒதுங்கி
ேல்ப் அடித்துவிட்டுப் ஜ ாகும். அணதப் ார்க்ே, அப்ஜ ாது ஆச்ெர்யோே இருந்தது. அதன் பிறகு,
ஜோயம்ஜ டு ோர்க்சேட்டில் தங்கியிருக்கும் நண் ன் விஜனாத்ணதப் ார்க்ேப் ஜ ாகும்ஜ ாது,
அங்ஜே ஒரு ச ண்ேணி உட்ோர்ந்து குடித்துக்சோண்டு இருந்தது. விஜனாத்திடம் ஜேட்டஜ ாது
சொன்னார்,

''அது சடய்லி ஒரு ஃபுல் அடிக்கும் ொர். சோத புருஷன் இணத விட்டு ஓடிட்டான். சரண்டாவதா
ஒருத்தணனச் ஜெர்த்துட்டு வந்துச்சு. சோஞ்ெ நாள்ல அவன் ோணலயும் அடிச்சு முறிச்சுருச்சு.
அவனும் ஓடிட்டான். இப்ஜ ா இஜதா இந்த ஆஜளாடதான் இருக்கு. ோணலயில ஆரம்பிச்ொ
எப் வும் ஜ ாணதலதான் இருக்கும்.''

அந்தப் ச ண்ேணி குடித்துக்சோண்டு இருக்ே, க்ேத்தில் அந்த ஆள் அதற்கு ணெடு டிஷ்
ரிோறிக்சோண்டு இருந்தணதப் ார்க்ே விசித்திரோே இருந்தது.

சென்ணனக்கு வந்த பிறகு, ப்ேளில், ார்ேளில் குடிக்கிற ச ண்ேணளச் ொதாரை ோேப் ார்க்ே
ஜநரிடுகிறது. நள்ளிரவில் சேமினி ாலத்துக்குக் கீஜழ தள்ளாடிய டி ஆட்ஜடாணவ ேறிக்கும்
யுவதிேணளப் ார்க்கும்ஜ ாது திகிலடிக்கிறது. ''ஏன்டா என்ணனக் ேல்யாைம் ண்ஜை... ஏன்டா
என்ணனக் ேல்யாைம் ண்ஜை...'' என்ற டி சநெப் ாக்ேம் சதரு ஒன்றில் ஒருவணர ஒரு அம்ோ
இழுத்துப்ஜ ாட்டு அடித்துக்சோண்டு இருந்தது. நான் அவெரோேத் தடுக்ேப்ஜ ானஜ ாது
சதருக்ோரர் என்ணன ேடக்கிச் சொன்னார், ''அய்ஜய தம்பி... சரண்டு ஜ ரும் ட்ரிங்ஸு...''

சதாடர்ந்து குடிக்கும் நிணறய நண் ர்ேளிடம் ஜ சும்ஜ ாது ச ரும் ாலானவர் ேள் உறவுேளில்
சிணதந்தவர்ேளாேஜவ இருக்கிறார்ேள். அம்ோவுக்கும் ேணனவிக்குோன குடும் ப் பிரச்ணனயில்
சிக்கித் தவிப் வர்ேளாய், அன்பின் பிரிவில் துடிப் வர்ேளாய், செய்த தவறுேளின் குற்ற
உைர்ச்சிேளால் தூக்ேம் இழந்தவர்ேளாய், ஜதடியது கிணடக்ோத ஏோற்றங்ேளால், ஏஜதஜதா
ஏக்ேங்ேளால், வலிக்கும் துஜராேங்ேளால், இயலாணேயின் ேன அழுத்தத்தினால், ெேயங்ேளில்
ோரைஜே இல்லாேல் குடிக்கிறார்ேள். ஒரு ஐ.டி. நண் ணனக் ஜேட்டால், ''ஸ்ட்சரஸ் நண் ா...''
என்கிறான். குடிப் து குற்றம், தவறு எனப் யந்து நடுங்கியது எல்லாம் என் தணலமுணறஜயாடு
ஒழிந்துவிட்டது. இப்ஜ ாது குடிப் து ெமூே ேயோக்ேப் ட்டுவிட்டது. ேல்ேளில்கூட ார்ேள்
நிரம்பி வழிகின்றன. தின் ருவத்திஜலஜய நிணறயப் ஜ ர் குடிக்ே ஆரம்பித்துவிட்டார்ேள்.
சவயில் எரிக்கும் ொணலேளில் குடித்துச் சுருண்டுகிடப் வர்ேணள அதிேோேக் ோை ஜநர்கிறது.
இவர்ேள் எல்லாம் 'எங்ஜே ஜ ாவது?’ என அறியாதவர்ேளா என சநஞ்ெம் ணத ணதக்கிறது.
எங்சேங்கும் குடித்துவிட்டு, யாஜரனும் யார் மீஜதனும் அன்ண ப் ச ாழிகிறார்ேள்,
ெண்ணடயிடுகிறார்ேள். சோண லில் கூச்ெலிடுகிறார்ேள். குடித்துவிட்டு அனுப்பும்
குறுந்தேவல்ேளாஜலஜய உணடந்த உறவுேள் எத்தணன எத்தணன!

நான் முன்பு தங்கியிருந்த விநாயோ ஜேன்ஷனில் க்ேத்து அணறயில் ஜேெவன் என் வர்
தங்கியிருந்தார். ேணலயாளி. ஏஜதா ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் அட்சடண்டர் ஜவணல ார்த்தார்.
தினமும் குடிப் ார். ''ஏன் ஜெட்டா இப்பிடிக் குடிக்கிறீங்ே?'' என்றால், ''ச ாறத்ஜத சநஞ்சு நிணறய
சவார்ரிஸ்...'' என் ார். திடு திப்ச ன்று அவணர மூன்று நாட்ே ளாேக் ோைவில்ணல. நான்ோம்
நாளில் ச ல்ஸ் ஜராடு பிளாட்ஃ ார்மில் செத்துக்கிடந்தார். எப் டிஜயா விொரித்து ஜேன்ஷனுக்
குத் தூக்கிவந்தார்ேள். ஆபீஸில் இருந்து வந்த பி.எஃப். ைத்ணத ணவத்துக்சோண்டு
குடித்த டிஜய ஊர் சுற்றியிருக்கிறார். உடம்பு தாங்ோேல் பிளாட்ஃ ார்மில் விழுந்து அடி ட்டு
செத்துப்ஜ ாயிருக்கிறார். அவரது ாக்சேட்டில் இருந்ததாே ஒரு சோண ல் ஜ ாணனக்
சோடுத்தார்ேள். அதில் டயல்டு ோலில் ேணடசி எண்ைாே, 'ஜ ாம்’ என இருந்தது!
நான் குடிப் ணத நிறுத்தியதற்கு இந்த 'ஜ ாம்’ ஒரு ோரைம். ொராயம் உடணலயும் ோலத்ணதயும்
தின்றுவிடுகிறது. ஜ ாணதயில் ஜ ரற்புதம்ஜ ால் மின்னும் சிந்தணனேளும் ஜ ச்சுேளும்
விடியலில் ஜ ர த்தோன பூதங்ேளாே எழுந்து நம்ணேப் ார்த்துக் ணேசோட்டிச் சிரிக்கின்றன.
ல ஜநரங்ேளில் குடி, ெர்க்ேஸ் ஓனணர ஃபூனாக்கிவிடுகிறது. ஜேலும், ொராயம் ெந்ஜதேப்
பிொசின் ேஸின் பிரதர். ொராயத்தால் சில நல்ல இதயங்ேணள இழந்திருக்கிஜறன். ஜ ாணதயில்
நான் ோயப் டுத்திய நட்புக்கும் அன்புக்கும் செய்யும் ணேம்ோசறன் து, அணத நிறுத்துவதுதான்
இல்ணலயா?

தஞ்ணெ பிரோஷ§க்கு குடிப் ழக்ேம் கிணடயாது. அவர் அடிக்ேடி சொல்வார், ''ொராயம்தான்

ஜ ாணதனு ல ஜ ர் நிணனச்சுட்டு இருக்ோன். அது தப்பு... ேடவுள் ேனுஷன் ரத்தத்துலஜய
சோஞ்ெம் ொராயத்ணதக் ேலந்துவிட்டு இருக்ோன். ைம், ோதல், புேழ், ணடப்பு, அதிோரம்,
ஆன்மிேம்னு ஒவ்சவாண்ணும் ஜ ாணததான். ஜ ாணதணய ோத்திப் ஜ ாட்டா, ாணதஜய
ோறிப்ஜ ாகும். உன் ஜ ாணதணய ொராயத்துல இல்ணல... நல்ல விஷயத்துல ஜ ாடு!''

உண்ணேதான். இந்த உலேத்தின் ஒவ்சவாரு அணுவிலும் ஜ ாணத இருக்கிறது. ஒற்ணறக்

ஜோவைத்ஜதாடு ேரடு முரடான ேணலப் ாணதயில் அடிவானம் ஜநாக்கி ரேைர் நடக்கிற ஒரு
புணேப் டத்தில் ேேத்தான ஜ ாணத நிரம்பி வழிகிறது. ல ஆண்டுேள்
அதிோர சவறியர்ேளின் வீட்டுக் ோவலில் இருந்து சவளிஜய வந்து
ேக்ேளுக்குக் ணே ோட்டும் ஆங் ொன் சூகியின் ேண்ேளில் ச ருகித்
ததும்புகிறது உரிணேக்ோன ஜ ாணத.

எப்ஜ ாஜதா விேடனில் டித்த ேவிணத ஒன்று நிணனவுக்கு வருகிறது...

''ேனஜெ ெரியில்ணல
பீச் ஜ ாலாோ?
ார்க் ஜ ாலாோ?
ார் ஜ ாலாோ?
ஜ ொே
வூட்டுக்குப் ஜ ா ணநனா!''

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 8
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
'மக்களைப் படி’ என்றார் மாவ ா!

வேற்று டீக்களையில் 'எ வ ா ஒரு ன்’ வபப்பரில் பஜ்ஜிக்கு எண்ணெய் எடுத்தபடிவே, ''நீ
வ ொப் பாரு... கனிணமாழிதான் அடுத்த சி.எம். லட்சம் வகாடினு பார்த் துருச்சு. திஹார்
ளைக்கும் வபாயிருச்சு. சனி உச்சம் வபா ா, அப்பிடிவே அடுத்த ைவுண்டு சுக்கிைன்தான். இனி,
ஸ்ைாலினும் கிளைோது, விஜேகாந்த்தும் கிளைோது. குறிச்சுண ச்சுக்க, கனிணமாழிக்குத்தான்
சான்ஸு'' என்றார் அலட்சிேமாக. அ ைது ேண்பர் கிங்ளஸ இழுத்து ஊதிேபடிவே ணசான் து
இன்னும் பேங்கைம். ''இல்ல தளல ா, குஷ்புவுக்கு ஒரு சான்ஸ் இருக் குப்பா. இங்கிட்டு, சசிகலா
குடும்பத்துல ைாக்ைர் ண ங்கவைஷ§க்குக் கட்ைம் ணகாஞ்சம் ப்ளைட்டு தளல ா!''

வபாகிற வபாக்கில், ஒரு வதநீர் இளைவ ளையில் மூன்று முதலளமச்சர்களை ஃபிக்ஸ்

பண்ணிவிட்டுப் வபாகிறார்கள் தமிழர்கள்!

அவத ணதருவில் இருக்கும் வசட்டுக் களையில் ணமாளபல் ைாப்-அப் பண்ெச் ணசன்றால்,

ஒரு ணபண்மணி ளகயில் குழந்ளதவோடு நிற்கிறார். ''வசட்டு, க ர் ணமன்ட் மிக்ஸி ந்தா...
எவ் ைவுக்கு எடுத்துக்கு ?''

''அது... நீ ணகாண்ைா... பார்த்துட்டுச் ணசால்லுது!''

''அட் ான்ஸா 200 ரூ ா குடு வசட்டு...''

''கஸ்ைமர் ர்றாங்கள்ல... தள்ளி நில்லும்மா...''

ோன் தங்கியிருக்கும் அபார்ட்ணமன்ட்டுக்கு ந்தால், ாசலில் கூட்ைம். வபாலீஸ் நிற்கிறது. என்

ஆச்சு எ க் வகட்ைால், ''சி-1காைருக்கும் வமல் ஃப்ைாட் ஆளுக்கும் கார் நிறுத்துறதுல தகைாறு சார்.
ஒரு மாசமா எ ன் முன் ாடி ந்து நிறுத்தறதுனு சண்ளை வபாட்டுனு இருந்தானுங்க. காத்தால,
கடுப்புல சி-1காைர் கார் வமல, வமல் ஃப்ைாட் ஆளு வகாடு வபாட்டுட்ைான். ச்சும்மா இல்ல...
இம்மாந்தண்டி வகாடு'' என்றவபாது இஸ்திரிக்காைர் முகத்தில் அதி உற்சாகம். சமாதா ம் வபச
ந்திருந்த வபாலீஸ்காைர் கல்லாப்ணபட்டி சிங்காைம் ண யிட் வபாட்ைதுவபால இருந்தார்.
''அய்ேய்ே... ணசத்தா சிட்டில ஒரு ைம்ைர் சாம்பலுங்க. ஸ்வைஷன் வபா ா வகஸாயிரும்.
இங்க வேண ச்சு சமாதா ம் வபசிக்குவ ாம் ா ணசால்லுங்க...'' எ ச் சத்தம் வபாட்டுப்
வபசிக்ணகாண்டு இருந்த வபாலீஸ்காைளையும் சண்ளைக்காைர்களை யும் ணகாஞ்ச வேைத்தில்
காெவில்ளல.

காளலயில் பார்த்தவபாது ாசலில் வமல் ஃப்ைாட்காைரின் கார் நின்றிருந்தது. பக்கத்தில் ஓர்

அட்ளையில் 'வபாலீஸ் அனுமதியுைன் இங்கு கார் நிறுத்தப்பட்டு இருக்கிறது’ என்று எழுதி
மாட்டியிருந்தது!

அளைோரில் ேைந்துணகாண்டு இருந்தவபாது, ஒரு ணைஸ்ைாணைன்ட்டுக்குப் பக்கத்தில்,

பிைாட்ஃபார்மில் நின்றபடி ளைம்ஸ் புத்தகங்கள் விற்றுக்ணகாண்டு இருந்தான் ஓர் அழுக்குச்
சிறு ன்.

ணைஸ்ைாணைன்ட்டில் இருந்து ந்த ஒரு ர், ''ணசால்லியிருக்வகன்ல... இங்வக நிக்காவதனு...

வபாைா'' எ அந்தச் சிறு ள ஆங்கிலத்தில் திட்டிேபடிதள்ளி விட்ைார்.

ஓைமாக தம் அடித்துக்ணகாண்டு இருந்த ஒரு ர், தைாணை க் குதித்து ஓடி ந்து, ''ஏன்ைா...
எங்கிருந்வதா ந்து ஏ.சி. களை வபாட்டு பிசி ஸ் பாப்பீங்க. தமிழ்ோட்டுப் ளபேன் ஒருத்தன்
வைாட்ல நின்னு வ காத ண யில்ல புக்கு வித்தா ஒ க்கு லிக்குதா... களை கிளைலாம் ஒளைச்சுத்
ணதாம்சம் பண்ணிருவ ன்... வபாைா உள்ை...'' எ க் கத்திேபடி ணைஸ்ைாணைன்ட்காைளை ஒரு
இழுப்பு இழுத்தார். ணைஸ்ைாணைன்ட் பார்ட்டி சட்ணைன்று பம்மிக் களைக்குள் ஓடிவிட்ைார்!
 ஒரு முளற அம்பிகா எம்பேர் சிக் ல்
பக்கத்தில் அச்சு அசல் ஹரி பைம் மாதிரி
ஒரு ள ோளலந்து வபர் துைத்தி
ந்தார்கள். சிக் லில் அத்தள வபர்
பார்க்க, அ ள ப் பிடித்துத் துள த்து
எடுத்தார்கள். அ ன் மக்களைப் பார்த்து,
''அய்வோ... ேம்மா... சார்... சார்ர்ர்ர்...'' எ க்
கதறி ான். அவ் ைவு வபரும் வீடிவோ
வகம்ஸ் மாதிரி அளதப் பார்த்துக்ணகாண்டு
இருந்வதாம். ணகாஞ்ச வேைத்தில் அ ள
அடித்துக் கிழித்து மூர்ச்ளசோக்கி,
வீசிவிட்டுப் வபா ார்கள். ''அய்வோ
பா ம்ப்பா...'' எ ஒரு ர் அ ள த் தூக்க
ஓடி ார். இேர்வபான் வபாட்ைபடி
ணதாப்ளபவோடு ளபக்கில் நின்ற ஒரு ர்,
''சார், இ ன் என் பண்ொவ ா?
எல்லாம் ணைௌடிங்க சார். வகஸ் அது இதுனு
தளல லி சார்'' என்றார். அளதக்
கண்டுணகாள்ைாமல், விழுந்த ள
ஆட்வைாவில் அள்ளிக்ணகாண்டு ஓடி ார் ோவைா ஒரு ேல்ல ர். ேல்ல பசியில் ோன் 'வே’ எ
நின்று இருந்வதன்!

ேண்பர் ஒரு ரின் உறவி ர் ஐ.பி.எஸ். அதிகாரி. சமீபத்தில் ஒரு வ ளலோக அ ளைச் சந்திக்கப்
வபாயிருந்வதன். ள்ளு ர் வகாட்ைம் பக்கம் ஒரு வஹாட்ைலில் லஞ்ச் சாப்பிட்வைாம்.

''தம்பிக்கு ஊரு எது..?'' என்றார் அ ர்.

''திரு ாரூர் சார்...''

''திரு ாரூைா... பக்கமா..?''

''பக்கம் சார்... ணகாைைாச்வசரி பக்கத்துல அபிவிருத்தீஸ் ைம்...''

''அை... அப்வபா ..............க்குச் ணசாந்தமா?''

''இல்ல சார். எ க்கு அவ் ைவு ணதரிோது!''

''ம்... அது சரி... என் சாமி கும்பிடுவீக?''

''அது ந்து எந்த சாமிோ இருந்தாலும் கும்புடுறதுதான் சார்!''

''என் தம்பி நீங்க... சரி, என் ஆளுக நீங்க?''

ஏற்ணக வ , இதுவபால நிளறே அனுப ங்களைக் கைந்து இருந்ததால், வகாபம் ைவில்ளல.

இப்ணபருேகைத்திலும் சாதி அளைோைங்களைத் வதடும் ஆயிைம் ஆயிைம் ேபர்களில் இ ரும்
ஒரு ர்!
இந்திே மக்களைப் படிப்பது அதி பேங்கைமா அனுப ங்களைத் தருகிறது. ஒரு பக்கம்
பிைாட்ஃபார்மில் சாமி கும்பிட்டு, பிள்ளை ணபற்றுக்ணகாண்டு இருக்கிறார்கள். இன்ண ாரு
பக்கம் எக்ஸ்பிைஸ் அண ன்யூவில் குடும்பம் குடும்பமாக பக்ணகட் சிக்கன் ாங்கிக்ணகாண்டு
இருக் கிறார்கள். ஓட்டுக்குக் காசு ாங்குகிறார் கள். இல சத்துக்கு முட்டி வமாதுகிறார் கள். ஈழப்
பிைச்ள உச்சத்தில் இருக்கும் வபாது ள வகாள த் வதாற்கடிக்கிறார்கள். டிவ லுவில் இருந்து
குண்டு ஆர்த்தி ளை ோர் ந்தாலும் கூட்ைம் காட்டு கிறார்கள். கருத்துக் கணிப்புகளை அடித்து
ணோறுக்கி, ாக்குகளை மாத்திக் குத்து கிறார்கள். அன்வப சி த்ளதயும் ஆைண்ே காண்ைத்ளதயும்
காலி பண்ணுகிறார்கள். 'திருப்பாச்சி’ளே ஹிட்ைாக்குகிறார்கள். அவத ணைம்வபாவில் 'திருப்பதி’
எடுத்தால், ணமாட்ளை அடிக்கிறார்கள். ஈழப் பிைச்ள க்கு 'உச்சு’ ணகாட்டிக்ணகாண்வை ஐ.பி.எல்.
பார்க்கிறார்கள். அண்ொ ஹஜாவை வபாைாட்ைத்துக்கு ணமழுகு த்தி ஏற்றிவிட்டு, ஆர்.டி.ஓ.
ஆபீஸில் லஞ்சம் ணகாடுக்கிறார்கள். குழந்ளதளே ப்ரீ.வக.ஜி. வசர்க்க ஒரு லட்சம்
ணைாவ ஷன்ணகாடுக் கிறார்கள். உெ கங்களில் வமளஜ துளைக்கும் சிறார்களைத்
திட்டுகிறார்கள். விஜய்க்கு எதிைாக எஸ்.எம்.எஸ். இேக்கம் கட்டுகிறார்கள். 'மக்கள் இேக்கம்’
மாோடு வபாட்ைால், ைவுண்ட் கட்டுகிறார்கள். மதுக் களைகளிலும் கூட்ைம். திோ
ளமேங்களிலும் கூட்ைம். துணிக் களை, ேளகக் களை எங்ணகங்கும் கூட்ைம். ஆ ால், எப்வபாது
ோளைக் வகட்ைாலும், ''ஒவை பெக் கஷ்ைம் பாஸ்'' என்கிறார்கள். வேர்ளம, நிோேம், வகாபம்,
அன்பு வபசும் எழுத்துக்கும் சினிமாவுக்கும் வபச்சுக்கும் ணகாந்தளிக்கிறார்கள், அழுகிறார்கள்.
எதிர் ஃப்ைாட்டில் ேைக்கும் ண ட்டுக்குத்ளத ணமாளபல் வபசிேபடி பார்த்துக்ணகாண்டு
இருக்கிறார்கள். ணதருவில் ஒரு சத்தம் வகட்ைால், கதள ச் சாத்திக்ணகாள்கிறார்கள். திருட்டு
வி.சி.டி. பார்க்கிறார்கள். நித்ோ ந்தா சி.டி-க்கு அளலகிறார்கள். ோருக்கும் எதுவும் ணசய்ோமல்
ாழ்ோள் முழு தும் வசர்த்த காளச மருத்து மள க்குக் ணகாண்டுவபாய் அழுகிறார்கள்.
சமூகத்தின் ணபரும் அ லங்களையும் அபத்தங்களை யும் ணோடியில் கைந்து ணசன்றுவிடுகிறார்
கள்!

ஒரு முளற ேண்பள பஸ் ஏற்றிவிை வகாேம்வபடு பஸ் ஸ்ைாண்ட் வபாயிருந்வதன். அது
பண்டிளக ோள் என்பதால் கூட்ைம் கும்மிேடித்தது. 200 ரூபாய் டிக்ணகட்டுகள் 1,000 ரூபாய்க்கும்
கிளைக்கவில்ளல. திடுதிப்ணபன்று ஒரு பிைாட்ஃபார்மில் முண்டிேடித்தது கூட்ைம். ஒரு
ேசுதான் இருக்கும்... ஒரு குழந்ளதளே ோவைா ேடு பஸ் ஸ்ைாண்டில் விட்டுப்
வபாயிருக்கிறார்கள். ஒரு தூண் ஓைமாக அது கிைந்து அலறிேது.

''ணைாம்ப வேைமா அது அங்கதான் ணகைக்குது. ோனும் ோைா து ரு ாங்கனு பாக்கவறன்...

காவொம்'' என்கிறார் பக்கத்துக் களைக்காைர். எல்வலாரும் வ டிக்ளக பார்த்துக்ணகாண்டு
இருக்க... ஒரு ணபண்மணி மட்டும் சட்ணைன்று குழந்ளதளேத் தூக்கித் வதாளில் வபாட்டு, ''ச்சூ...
ச்சூம்மா... அம்மாள க் காெமா... ந்துரு ாங்கைா குட்டி'' எ த் தட்டிக்ணகாடுத்தார். ணகாஞ்ச
வேைத்தில் வபாலீஸ் ந்தது. ளமக்கில் குழந்ளதளேப் பற்றி அறிவிப்பு ணகாடுத்தார்கள். அளை
மணி வேைம் ஆகியும் ோரும் ைவில்ளல. குழந்ளத அழுதுணகாண்வை இருந்தது. ஏவதா ஒரு
ணோடியில், அந்தப் ணபண்மணி சட்ணைன்று குழந்ளதளே முந்திக்குள் ள த்துப் பால் ணகாடுக்க
ஆைம்பித்தார். கூட்ைத்ளதக்கூைப் பார்க்கவில்ளல. எ க்கு அந்தக் காட்சிளேப் பார்த்த கெம்,
உைல் சிலிர்த்து அைங்கிேது. ணகாஞ்ச வேைத்தில் கூட்ைம் களலந்து ஓடிேது. அ ை ர்க்கா
வபருந்துகளில், அ ை ர்க்கா ஊர்க ளுக்கு, அ ை ர் வபாய்ச் வசர் துதான் முக்கிேம் அல்ல ா?
வபாலீவஸாடு குழந்ளதளே எடுத்துக்ணகாண்டு அந்தப் ணபண்மணி ணசன்றார். எ க்கு அந்தப்
வபருந்து நிளலேவம ேம் வதசத்ளதப் வபாலத் வதான்றுகிறது!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 9
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
செல்வியின் வீடு முழுக்க கடவுள் படங்களால் நிறைந்துகிடந்தது!

ஏழெட்டு வருடங்கள் இருக்கும் ழெல்விறைப் பார்த்து. அவ்வப்பபாது சினிமாவில்

அட்மாஸ்பிைருக்கு அறெத்து வரப்படுபவர். அவறரப் பார்க்கும்பபாது, அபொகமித்திரனின்
'மானெபராவர்’ நாவலில் வரும் சிைாமளா தான் ஞாபகத்துக்கு வருவார். எப்பபாது பார்த்தாலும்
ழபரும் குரழெடுத்துச் சிரிப்பபதா, ைாபரனும் திட்டி விசும்பொக அழுவ பதாவான ழெல்வி.
வறுறமயும் காெமும் தின்றுவிட்ட ழெல்வியின் உடலில் இன்னும் ழகாஞ்ெம் வனப்பு இருப்பது,
நாடகத்தின் எஞ்சிை காட்சிகளுக்பகா எனத் பதான்றும்.

ஒரு முறை பேண்ட்பபக்கில் இருந்து மடித்து மக்கிை பழுப்புத் தாள் ஒன்றை எடுத்துக்
காட்டினார். 20 வருடங்களுக்கு முன்பு ஏபதா ஒரு பத்திரிறகயில் பாஸ்பபார்ட் றெஸ் கறுப்பு-
ழவள்றள பபாட்படா வுடன் ழெல்விறைப்பற்றி ழபட்டிச் ழெய்தி வந்திருந்த பக்கம்
அது. 'தூண்டில் சிரிப்பி பெபை இழுக்கும் இவர், பகாடம்பாக்கத்தில் நாைகிைாக ஒரு
சூப்பர் ரவுண்ட் வருவார் என்பதில் ஐைம் இல்றெ’ என்ைது அந்தத் துணுக்கு. ''என்
குடும்பத்றதக் கறர பெக்கைதுக்குள்ளபை ரவுண்ட் ரவுண்டா முடிஞ்சுருச்சு முருகா...''
என அதிர அதிரச் சிரித்தார்.

ஒரு முறை சூறளபமட்டில் றக தட்டிக் கூப்பிட்டார். ''பக்கத்துெதான் வீடு...

வரறென்னா, ொறெ மறிைல்ெ உட்கார்ந்துரு பவன்...'' என்ைபடி இன்னும் ழபரிதாகச்
சிரித்தார்.

அவரது வீட்டுக்குப் பபானபபாதுதான் பார்த்பதன்... வாெலில் ழதாடங்கி ெறமைல்

அறை வறர எங்ழகங்கும் கடவுள் படங்கள். வாெல் மாடத்தில் அன்றன பமரி குெந்றத
இபைசுபவாடு நிற்கிை சிறெ. சுவர் முழுக்க குரூப் பபாட்படாவுக்கு பபாஸ் ழகாடுத்த மாதிரி
அத்தறன ொமிகளும் அெங்காரத்தில். கூடத்தில் சிவன், பிள்றளைார், ஷீர்டி ொய்பாபா.
ெறமைெறை ழெல்ஃபிலும் மறெப் பிரெங்க இபைசு. ரூமில் ழபரிதாக ழவங்கடாஜெபதி.
''என்னங்க இது... வீட்ெ ஒரு இடம் விடாம ொமி படமா மாட்டிழவச்சிருக்கீங்க?''

''பறடச்சு அனுப்பிட்டா மட்டும் பபாதுமா முருகா? என்றன எப்பிடி ழவச்சிருக்காங்கனு

அவங்களுக்கு உறைக்க பவணாமா..? அதான் எல்ொறரயும் ழகாண்டுவந்து
உக்காரழவச்சிருக்பகன்.''

ழெல்வி ழொன்ன இந்த வார்த்றதகள், மனித இனத்தின் மனக் குரல் என இப்பபாது பதான்றுகிைது.
கடவுளுக்கும் மனிதனுக்குமான தீராத உறரைாடலின் முடிவற்ை ழொற்கள் அறவ. இருக்கிைார்
என்பைா, இல்றெ என்பைா கடவுள் ஒவ்ழவாரு ழபாழுதும் நம்பமாடு இருக்கிைார்.

சிெ வருடங்களுக்கு முன்பு எட்டைபுரம் பபாயிருந்தபபாது, பூட்டப்பட்ட பாரதி ைாரின் வீட்டுக்கு

ழவளிபை ெட்டம் இடப் பட்ட கம்பிகறளப் பிடித்துக்ழகாண்டு அந்த இரவில் நின்பைன்.
வீட்டுக்குள் ைாபரா ஏற்றி விட்டுப் பபான அகல் அறெந்துழகாண்டு இருந்தது. ெட்ழடன்று,

'காறெ இளழவயிலின் காட்சி-அவள்

கண்ழணாளி காட்டுகின்ை மாட்சி
நீெ விசும்பினிறட இரவில் சுடர்
பநமி ைறனத்துமவள் ஆட்சி’ - என்ை பாரதியின் வரிகள் அெரீரிைாக ஒலிப்பது பபால் ஒரு
பிரறம பதான்றிைது.
அங்பக இருந்து திருழநல்பவலி பபாகிை பஸ்ஸில் ஏறிைபபாது, கூறட நிறைைக் ழகாய்ைாப்
பெங்கபளாடு ஒரு சிறுமி உட்கார்ந்து இருந்தாள். கண்டக்டர் டிக்ழகட் பகட்டபபாது ழகாஞ்ெம்
பெங் கறள எடுத்து நீட்டினாள் அந்தச் சிறுமி. கடுகடுத்து, நீண்ட விசில் அடித்த கண்டக்டர்,
''இதுகளுக்கு இபத பவறெைாப்பபாச்சு... எைங்கும்மா...'' என மின்னல் ழநாடியில் அவறள நடு
வழியில் இைக்கிவிட்டு, பஸ்றைக் கிளப்பறவத்தார். நடுவழி இருட்டில் அந்தச் சிறுமி கறரந்து
மறைந்தாள்.

ெத்திைமாக இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு அவறள நான் பார்த்பதன். ழஜமினி பாெத்துக்குப்

பக்கத்தில் இருக்கும் ஒரு பள்ளிக்குப் பபாயிருந்பதன். நண்பர் ஒருவ ரின் குறும்படத்தில் நடிக்க
ஒரு சிறுமிறைத் பதடிப் பபாயிருந்பதாம். ப ாபனா என்ை சிறுமிறை அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.
''நீங்க பகட்கை மாதிரி இவ கழரக்டா இருப்பா...ழராம்ப க்யூட் ொர். பாரதிைார் பாட்ழடல்ொம்
பிரமாதமாப் பாடுவா. ப ாபனா ஒரு பாட்டுப் பாடு...'' என்ைார் பார்றவைற்ை ஒரு டீச்ெர். சிெ
விநாடிகள் ழமௌனித்து ெட்ழடன,

'காறெ இள ழவயிலின் காட்சி - அவள்

கண்ழணாளி காட்டுகின்ை மாட்சி’ எனப் பாட ஆரம்பித் தாள் ப ாபனா. உண்றமயில்
இன்ழனாரு ழஜன்மத்தில் நுறெவறதப்பபாெ இருந்தது எனக்கு. பாடிக்ழகாண்டு
இருக்கும்பபாபத அவள் உணர்ச்சிவெப்பட்டு காறெ எடுத்துறவக்க, 'தட்ட்ட்’ழடனச் ெத்தம்
வந்தது. அப்பபாதுதான் அவளுக்கு ஒரு பக்கம் மரக் கால் என்பறதக் கவனித்பதன். ழொல்ெ
முடிைாத உணர்வு நிறெ கிளர்ந்தது. அன்று நடுவழியில் இைக்கிவிடப்பட்ட சிறுமியும்
ப ாபனாவும் ஒன்பைதான் எனத் பதான்றிைது. நடுவழியில் இைக்கிவிடப்பட்ட சிறுமிறைக்
கடவுள் திருழநல்பவலிக்குக் ழகாண்டுபபாய்ச் பெர்த்திருப்பாரா? பதில்கறளக் கண்டறடை
முடிைாத ஒற்றைக் பகள்விக்குப் ழபைர்தான் கடவுளா?

இப்பபாது திருவண்ணாமறெயில் இருக் கிபைன்.

ழவளிச்ெம் விறளைாடும் பைாகி ராம்சுரத்குமாரின்
திைான மண்டபத்தில் உட்கார்ந்து இருக்கும்பபாது
பார்க்கிை ழவள்றளக்காரர்கள் எல்ொம் எனக்கு
ழேலினாறவ நிறனவுபடுத்துகிைார்கள்.
ழேலினாறவப் பார்த்தது, ஏழெட்டு
வருடங்களுக்கு முன்பு ஒரு ழபௌர்ணமி நாளில்.
விகடன் கட்டுறர ஒன்றுக்காக
திருவண்ணாமறெக்கு வந்தபபாது, ழபௌர்ணமி
இரவில் கிரிவெப் பாறதயில் இருக்கும் ஒரு
மண்டபத்தில் கண்களில் நீர் வழிை உட்கார்ந்
திருந்தாள். ஆங்கிெ ழமாழிழபைர்ப்புக்காக நண்பர்
குமாரபாெறன அறெத்துப் பபாயிருந்பதன். ழவகு
பநர திைானத்துக்குப் பிைகு எழுந்த
ழேலினாறவப் பபட்டி என அணுகிைபபாது,
கடுறமைாக மறுத்துவிட்டாள். ழதாடர்ந்து ழென்று
குமாரபாென் ரமணறரப்பற்றிப் பபெ ஆரம்பிக்க,
ழகாஞ்ெம் ழகாஞ்ெமாக எங்களுடன் பபெ
ஆரம்பித்தாள் ழேலினா.

மறு நாள் ரமணாஸ்ரமத்துக்கு ழவளிபை உட்கார்ந்து

இரழவல்ொம் பபசிக்ழகாண்டு இருந்பதாம்.
ழடன்மார்க்கில் இருந்து பிடுங்கிக்ழகாண்டு
இந்திைாவுக்கு ஓடி வந்தவள். அம்மா இரண்டாவது கல்ைாணம் பண்ணிக் ழகாண்டு வர,
காதலித்துக் கல்ைாணம் பண்ணிக்ழகாண்டவன் திடுதிப்ழபன்று றடவர்ஸ் பகட்க...
எல்ொவற்றையும் தூக்கி வீசிவிட்டு, இந்திைாவுக்கு ஓடி வந்திருக்கிைாள். இரண்டு வருடங்களாக
இந்திைா முழுக்கச் சுற்றிவிட்டு, இப்பபாது திருவண்ணாமறெக்கு வந்திருப்பதாகக் கூறினாள்.
அந்த பாராவின் முடிவில், ழபருமூச்பொடு வானத்றதப் பார்த்தபடி, 'உெகின் ழபரும் பிணி...
உைவுகளும் பற்றுகளும்தான்’ என்ைாள். 'எந்தச் சூழ்நிறெயில் உன்றன றவத்திருந்தாலும் மனம்
உறடந்துபபாகாமல், அதற்காக கடவுளுக்கு நன்றியுடன் இரு. நடப்பறவ எல்ொம் அவரின்
ஆசீர்வாதம்’ என்ை வாெகத்றத புன்னறக ததும்பச் ழொன்னாள். விடிைலில் அவள் ஒரு ழவண்
புைாறவப்பபால் ஆஸ்ரமத்துக்குள் ழென்ைது இப்பபாது ோசிப்கானின் ஓவிைம்பபால் மனதில்
வழிகிைது.

ழேலினாறவப்பபால் எங்ழகங்கிருந்பதா ஆயிரமாயிரம் பபர் கடவுறளத் பதடி அறெகிைார்கள்.

ஏபதபதா பதெங்களில் இருந்து எவ்வளபவா காைங்கறளச் சுமந்துழகாண்டு கருறணயின் பாதம்
பதடி மூச்சிறரக்க ஓடி வருகிைார்கள்.

திருவண்ணாமறெயில் எழுத்தாளர் பவா.ழெல்ெதுறர ொர் வீட்டுக்குப் பபாயிருந்பதன். அவர்

மறனவி ற ெஜா அக்கா பிரமாதமான ழமாழிழபைர்ப்பாளர். அவர்களின் பிள்றளகள், ஏொவது
படிக்கிை வம்சியும் நாொவது படிக்கிை மானசியும் கவிஞர் பரிணாமன் பாடல்கறளப் பாடிை
றதப் பார்க்க ஆச்ெர்ைமாக இருந்தது.

பவாவிடம், ''உங்களுக்குக் கடவுள் நம்பிக்றக உண்டா...?'' எனக் பகட்படன்.

''இல்றெ...'' என்ைார்.
''எப்பவுபம இல்றெைா..?''

''மார்க்சிை சிந்தறனகறளப் படிச்சுத் பதறின பின்னாடி, இைற்றகதான் உெகம். கடவுள்னு ஒரு

வி ைம் கிறடைாதுனு உறுதிைா நம்ப ஆரம்பிச்சுட்படன் முருகன். நானும் ற ெஜாவும்
இப்பவும் அப்படித்தான் இருக்பகாம். ஆனா, நடுவுெ என் மூத்த றபைன் சிபி ஒரு
ஆக்ஸிழடன்ட்ெ இைந்து பபானப்பபா, ழரண்டு பபரும் உறடஞ்சு பபாயிட்படாம். முழுக்க ஒரு
சூன்ைத்துெ பபாய் அறடஞ்சுட்ட மாதிரி ஆகிருச்சு. ழரண்டு பபருக்குபம ஏபதா ஒரு ஆறுதல்
பதறவப்பட்டுச்சு... அது கடவுளா இருந்தாக் கூடப் பரவாயில்றெனு பதாணுச்சு'' என்ைவர்
மறனவிறைப் பார்த்துப் புன்னறகத்து விட்டுச் ழொன்னார்.

''சிபி இனிபம கிறடக்க மாட்டான்னு ழதரிஞ்சும் அவறன எங்ழகங்பகபைா பதடிபனாம். ஒரு

நாள் விசிறி ொமிைார் பைாகி ராம்சுரத்குமாறரப் பார்க்கணும்னு பதாணுச்சு. ஏபதா ஆறுதல்
கிறடக்கும்னு பபாபனாம். ஆஸ்ரம வாெல்ெ ழபரிை கூட்டம். எல்ொர்கிட்டயும் சீட்டு எழுதி
வாங்கினாங்க. நான் 'என் மகறனக் கண்டுபிடிக்க பவண்டும்’னு எழுதி அனுப்பிபனன். சிெ
ழநாடிகள்ெ சுரத்குமார் வந்தார். ற ெஜாட்ட, 'என்னம்மா பவணும் உனக்கு?’னு பகட்டார்.
'என்றன அம்மானு கூப்பிட ைாரும் இல்ெ. எம் றபைன் பவணும் ொமி’னு ழொன்னாங்க. உடபன
அவர், 'உன் றபைன் எங்பகயும் பபாகறெபை... எ ென் வில் கம் டு கால் யு அம்மா. படான்ட்
ழவார்ரி’னு ழொல்லிட்டு எழுந்தார். ஒரு நிமி ம் அந்த மண்டபத்துபெருந்து, 'பவாப்பா...
ற ெம்மா’னு சிபி ஓடி வருவாபனானு மனசு பதறுச்சு முருகன்.

அங்பகயிருந்து ழவளிபை வந்தப்பபா ஒரு மணி பநரத்துக்கு முன்னாடி இருந்த அபத

மனநிறெதான் இருந்துச்சு. ற ெஜாட்ட, 'உனக்கு ொமிைாறரச் ெந்திச்ெது ஆறுதொ
இருந்துச்ொ?’னு பகட்படன். 'இல்ெ பவா... சிபி திரும்ப வர்ை வறரக்கும் எதுவுபம எனக்கு
ஆறுதல் தர முடிைாதுனு ழதரிஞ்ெது’னு ழொன்னாங்க. இபதா இந்த நிமி ம் வறர காெமும்
மனு ங்களும்தான் எங்கறள ஆறுதல்படுத்தி அடுத்தகட்டத்துக்கு அறெச்சுட்டு வந்திருக்காங்க.
இங்பக கடவுறள முன்றவக்கிை எல்ொபம அபத்தமா இருக்கு. நாமதான் நம்மறள
வழிநடத்தணும்.''

அங்கிருந்து வரும்பபாது, வாெலில் வம்சி யும் மானசியும் வீட்றட நிறைத்து

விறளைாடிக்ழகாண்டு இருந்தனர். சிபி எடுத்துப் பபான ெந்பதா த்றதயும் ஆறுதறெயும்
இவர்களிடம் ழகாடுத்து அனுப்பிைது ைார் என்ை பகள்வி என்றனப் பின்ழதாடர் கிைது!

என் அப்பா 20 வருடங்களுக்கும் பமொக பெநிக்கு மாறெ பபாட்டவர். இப்பபாது நானும்

ெபரிமறெக்குப் பபாய் வருகிபைன். நிஜமாகபவ காரண காரிைங்கள் இல்றெ. அதிகாறெயில்
எழுவதும், குடிக்காமல் இருப்பதும், சுத்தமாகப் புெங்குவதுமாக அந்த 48 நாட்கள்... ஓர்
அனுபவம். பைணபமா அதி அொதி அனுபவம். ரயில் ஏறிப் பபாய் அதிகாறெ ழெங்கனூர்
ஸ்பட னில் இைங்கினால், குளிர் காதறடக்கும். தமிழ்நாடு, பகரளா, ஆந்திரா, கர்நாடகா
ொமிகள் கூட்டம் கூட்டமாக பம்றப பஸ்ஸில் வாெமடிப்பார்கள். 'ொமிபை ெரணம் ஐைப்பா’
எனமறெ முழுக்கக் கும்மிைடிப்பார்கள். பம்றபயில் குளித்துவிட்டு நடக்க ஆரம்பித்தால், ைார்
ைாபரா குளுக்பகாஸ் ழகாடுப்பார்கள். விசிறிவிடுவார்கள். சின்னப் பாறதயிலும் ழபரிை
பாறதயிலுமாக மூச்சு முட்ட முட்ட எத்தறன றெஸில், எத்தறன தினுசில், எத்தறன பபர்..?
நடக்க முடிைாமல் 'படாலி’யில் பபாகிைவர்கள்... ஒவ்ழவாருவர் கண்களிலும் எவ்வளவு
பிரார்த்தறனகள். ெரங்ழகாத்தி யில் இருந்து பிதுங்கி, நகர்ந்து, பதிழனட்டுப் படிகளில் திமிறி ஏறி,
கர்ப்பக்கிரகத்தில் ஐைப்பறனப் பார்ப்பது ஒரு சிறு மின்னல் ழநாடிதான்.

'ஒரு கணம் கண் மூடினால் ஒரு பகாடி மின்னல் மின்ன பவண்டும்’ என்கிை பாரதி வரி மாதிரி,
அந்த ஒரு ழநாடியில் மனம் துள்ளி அடங்கும். ெட்பொப ெட்ெ அழுக்குகறளச் சுமந்பதாடும்
பம்றபறை மறுபடி கடக்கும்பபாது மனம் பபரறமதியில் இருப் பது உண்றமைா, பிரறமைா என
ெத்திைமாக இப்பபாதும் ழதரிை வில்றெ. ஆனால், ஒவ்ழவாரு முறையும் மறெக்குப் பபாய் வந்த
இரண்ழடாரு நாட்களில் குடி, ஒழுங்கின்றம, அசுத்தம் எனக் கறெத்துப்பபாட்ட பறெை
வாழ்க்றக ஆரம்பித்துவிடும் எனக்கு!

தஞ்ொவூர் ழபரிை பகாயிலில் இருந்து ஸ்ரீழபரும்புதூர் ராமானுஜர் வறரக்கும் தமிழ்நாட்டில்

ஏராளமான பகாயில்கறளச் சுற்றிவிட்படன். ொமிகளின் முகங்கள் அன்றி, மனித மனம்பபால்
கனத்து இருண்டு இருக்கும் கர்ப்பக்கிரகங்களில், பபழரழிொய் எரியும் தீபங்கறளபை ழநஞ்சில்
சுமந்து வந்திருக்கிபைன். தீறமகறள எரிக்கும் தீபங்கள் நிரந்தரமாவபத எப்பபாறதக்குமான
பிரார்த்தறன.

வாழ்வின் மாைங்கறளப் ழபாறுக்க முடிைாமல், வருடம் முழுவதும் பகாயில் பகாயிொகத்

திரியும் நிறைை அன்பர்கறள நான் அறிபவன். அறமதி இன்றமறையும் பநாய்கறளயும்
சுமந்துழகாண்டு எவ்வளவு பபர் கடவுறளத் பதடுகிைார்கள்..? 'விடுபடுதல் பவண்டி/ விரதம்
இருந்து இருமுடி கட்டி/ மறெபைறி மணிகண்டறனத் பதடிப்பபானால்/ அவன் பகட்கிைான் ஏன்
இங்கு வந்தாய்?/ என்னிடம் பதிலில்றெ’ - என்பது பூமா.ஈஸ்வரமூர்த்தியின் கவிறத.
என்னிடமும் பதில் இல்றெ!

ழதா.பரமசிவம் அய்ைாவின் 'பண்பாட்டு அறெவுகள்’ படித்த பிைகுதான், ழெல்லூரில்

வனாந்தரத்தில் கிடக்கும் குெொமி மகமாயி பமல் எனக்குப் பரிவு வந்தது. அறிவுமதி
அண்ணபனாடு அவரது ஊர் சு.கீணணூரில் வீர அய்ைனாறரப் பார்க்கப் பபானபபாது நடந்த
உறரைாடல்களில் அது இன்னும் அதிகமானது. மகமாயி, ஏறெகளின் ொமி. பகாழிக் கறி வாெமும்
ழபாங்கச் பொறுமாக 'ஆத்தாறவக் கும்பிட்டுக்கடா...’ என்பார் அப்பா. கன்னிமார் சூெ, ஊரடிக்க
வந்தவறனக் காலில் பபாட்டு மிதித்துக் குடறெ உருவும் மகமாயி. அறுப்பறுக்கும் முன்பு
ழமாதக் ழகாத்து ழநல்றெ மகமாயிக் குத்தான் றவக்கிைார்கள் இப்பபாதும். குெந்றத பிைந்தால்
பதடி வந்து அவள் காெடியில் பபாட்டு, 'ஊன் உசுறரக் காப்பாத்துப்பா...’ எனக் கும்பிடுகிைார்கள்.
இந்த மண்ணில் வாழ்ந்து, மக்களுக்காக வாழ்ந்து நடுகல் எய்திை முப்பாட்டன்கறள,
பாட்டிகறளக் கும்பிடும் இைற்றக வாழ்றவ ழெல்லூருக்குப் பபாகும்பபாதுதான் மீட்ழடடுக்க
முடிகிைது.

எப்பபாது பபானாலும் பகாயில் வாெலில் உட்கார்ந்து 'வாங்கப்பா’ எனச் ொந்தமாக அறெக்கும்

பவணு பூொரி, ழகாறட ழகாடுக்கும் நள்ளிரவுகளில் ழரௌத்ரமாக இருப்பார். நாக்றகத் துருத்தி
பூச்ெட்டி ஏந்தி விபூதிறை வீசி... 'மட்படர் மட்படர்’ எனச் சிக்குபவர்கறள அடி பின்னுவார். அவர்
குறி ழொல்ெ, அத்தறன பபரும் பம்மி நிற்பார்கள். ெமீபத்தில் ஊருக்குப் பபான பபாது பவணு
பூொரிறைத் பதடிபனன். ''அவரு ழெத்துட்டார்டா... பபான மாெம் தான்'' என்ைான் அண்ணன்.
அவர் இல்ொத மகமாயி பகாயிலில் மண்ணில் விழுந்து எழுந்பதன்... பவணு பூொரி சிறு
ழதய்வமாகி விட்டார்!

உண்றமயில் எனக்கு மரணங்கள்தான் கடவுறள ழநருக்கமாக்கிைது. பெ பபர் விறட அறிை

முடிைாத பநாய்களின் குரூரங் களில்தான் கடவுறளத் பதடுகிைார்கள். கனவு, உணவு என
எல்பொருக்கும் அவரவர் உடலும் மனமும்தான் முதல் சுறம.

எது கடவுள்? இந்தத் தர்க்கத்தில் இருந்து நான் விடுபட்டுவிட்படன். அது அவரவர்க்கான

விருப்பம், பதடல். வாழ்நாள் முழுக்கத் தீவிரமான கடவுள் மறுப்பாளராக இருந்த ழபரிைார் ஓர்
இடத்தில், ''நாத்திகன் என்று ழொன்னால், கடவுள் இல்றெ என்று ழொல்கிைவன் இல்றெ. நான்
கடவுள் இல்றெ என்று ழொல்கிைவன் இல்றெ, இருக்கிைது என்று ஒப்புக்ழகாள்ளவும் இல்றெ.
புராண, இதிகாெ, பவத ொஸ்திரங்கறள ஒப்புக்ழகாள்ளாதவர்கறளபை பார்ப்பனர்கள் நாத்திகன்
என்று குறிப்பிடுகின்ைனர்'' என்கிைார்.
 ''ொதி உள்ளிட்ட குரூரங்கறளயும் மூட நம்பிக்றககறளயும் மத
துபவ ங்கறளயும் கடப்பதுதான் இறை வழியின் முதல் படி''
என்கிைார் பரமேம்ெர். கடவுறளப்பற்றிை உறரைாடல்கள்
எப்பபாறதக்கும் முடிைப் பபாவது இல்றெ என்பதுதான்
நிதர்ெனம்.

பஜ.கிருஷ்ணமூர்த்தி, கடவுறளப்பற்றி எப்பபாதும் பபெவில்றெ.

அறதப்பற்றிைான பகள்விகள் வரும்பபாழதல்ொம், 'இங்பக
இப்பபாது இருக்கிை உன்றனப்பற்றி பபசுபவாம்’ என்பதுதான்
பதில்.

'முழுறமயின் உள்பக்கம்தான் கடவுள் என்பது. ஆனால், ஒருவர்

தன்னுள் இருக்கும் நுறெவாயில் வழிைாகத்தான் அதனுள் நுறெை
முடியும்’ என்கிைார் ஓப ா. 'அேம் பிரம்மாஸ்மி’ என்பதும்
'அன்பப சிவம்’ என்பதும் கருறண என்ை ழொல்லின் எச்ெம்.
கடவுள் என்பது கருறண என்ை ழொல்லின் உச்ெம்!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 10
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
எனக்கு ஓட்டு ஊரில் இருக்கிறது!

தேர்ேல் காலம் என்றால், ஊரில் திருவிழா தோடங்கிவிடும்.

தி.மு.க-வின் பிரபல ேலலலைக் கழகப் தபச்சாளர் நன்னிலம் நடராஜன் எனக்கு ஒண்ணுவிட்ட

ோத்ோ. ஊரில் எங்கள் வீட்டில் இருந்து நாலலந்து வீடுகள் ேள்ளித்ோன் அவர் வீடு. அப்தபாது
எல்லாம் தேருவில் 'டபுடுபு டபுடுபு’தவன அவர் புல்லட் சத்ேம் தகட்டால், தபாடிசுகள்
நாங்கள்தேறித் துத் தேருவுக்கு ஓடி வந்து, 'கலலஞர் வாழ்க... கலலஞர் வாழ்க...’ எனக்
கத்துதவாம். 'சுட்டிக் கழுலேகளா...’ என்று 'தேவர் ைகன்’ சிவாஜி ைாதிரி அவர் ஆரஞ்சு
மிட்டாய்கலள அள்ளி வீசுவார். எங்கள் ஊருக்கு அவர்ோன் 'கறுப்புக் கலலஞர்’.

அவர் பிறந்ே நாலளக்குத் தேருதவ கலர தவட்டிகளால் கலளகட்டும்.

'பாலளயங்தகாட்லடச் சிலறயினிதல, பாம்புகள் பல்லிகள் நடுவினிதல’ என ஸ்பீக்கர்
கட்டி அலறும். தகா.சி.ைணி, பழனிைாணிக்கம், பூண்டி கலலச்தசல்வன் எனக் கட்சிப்
புள்ளிகள் எல்லாம் வியர்லவ வழியத் திரிவார்கள். ஆரஞ்சு மிட்டாய்களுக்குப் பதில்
அன்று தகக் கிலடத்ே சந்தோஷத்தில் நாங்கள் எகிறி எகிறி 'வாழ்க...’ தசால் தவாம்.

எதலக்ஷன் என்றால் என்.என். ோத்ோ தபச்சுக்குத்ோன் ஏரியாவில் கூட்டம் கும்மும்.

சாந்ேைாக ஆரம்பிப் பார். 'என் ேலலவன் இருக்காதன... எங்கூட்ல ஒரு புள்ள டீச்சர்
டிதரயினிங் முடிச்சுட்டு, சும்ைாதோலச சுட்டுக் கிட்டுக் தகடக்கு. அதுக்கு ஒரு தபாஸ்ட்
வாங்கித் ோய்யான்னா, மூஞ்லசத் திருப்பிக்கிறாரு...’ என தபர்சனல் டச் தகாடுப்பார்.
திடுதிப்தபன்று தவட்டி யின் ஒரு நுனிலயத் தூக்கிப் பிடித்துக் தகாண்டு அவர் டபுள் மீனிங் ஆட
ஆரம்பித்ோல், கூட்டத்தில் தபண்கள் ஏரியா தைாத்ேைாகக் காலியாகும். 'ஏம்ைா... நான் உன்லனக்
தகக்கதறன்...’ என அவர் தகட்க ஆரம்பித்ோதல... தசன்ஸார்ோன்!

ஒரு முலற ராோரவியும் எஸ்.எஸ்.சந்திரனும் தகாரடாச்தசரிக்கு வந்திருந்ோர்கள். அப்தபாது

இருவரும் தீவிர தி.மு.க. கில்லிகள்.

அண்ணாவில் இருந்து சிம்ரன் வலர பார்த்ே காந்தி பூங்காவில் நடந்ே கூட்டத்தில்,

தஜயலலிோலவக் காலி பண்ணினார்கள். சிவப்பு கலரில் பப்பளபளதவன ராைராஜன் சட்லட
தபாட்டுக்தகாண்டு உட்கார்ந்திருந்ே ராோரவிலயப் பார்க்கக் கூட்டம் முண்டியது. கூட்டம்
முடிந்து ஒரு பாய் வீட்டில் இரண்டு தபருக்கும் பிரியாணி விருந்து. சில பல வருடங்களுக்குப்
பிறகு, ஒரு பிரசாரத்துக்காக அதே காந்தி பூங்காவில் எஸ்.எஸ். சந்திரன் அ.தி.மு.க. கில்லியாக
வந்திருந்ோர். கலலஞர் குடும்பத்லேதய விட்டு விளாசி னார். அ.தி.மு.க. பாய் வீட்டில் பிரியாணி
சாப்பிட்டார்.
அன்று இரவு கட்டாரி ைாைாதவாடு தவட்டாத்துப் பாலம் லசக்கிள் கலடக்குப் தபானதபாது,
என்.என். ோத்ோவும் தீப்தபாறி ஆறுமுகமும் உட்கார்ந்திருந்ோர் கள்.

''இவுனுதவா பாருங்கய்யா... தபாடுக்குனு அந்ேம்ைா பின்னாடி தபாயிட்டானுதவா. எம்.ஜி.ஆர்.

பின்னாடி தபாயிருந்ோ... நானும் தீப்தபாறியும் இன்னிக்கு மினிஸ்டருய்யா. ைனுசனுக்குக்
தகாள்லக தவணா ைாய்யா...'' எனத் ோத்ோ தகாபப்பட்டது இப்தபாதும் நிலனவில் இருக்கிறது.
அேன் பிறகு தீப்தபாறியும் அ.தி.மு.க-வுக்குப் தபானார்.

'ஒதர ஒரு ராத்திரி அ.தி.மு.க-வுக்குப் தபாய்விட்டு, காலலயில் ோய்க் கழகத்துக்கு வந்துவிட்டார்’

என என்.என். ோத்ோபற்றியும் தசால்வார்கள்!
 ோத்ோ வாரத்துக்கு ஒரு முலறோன் ஊரில்
இருக்கும் வீட்டுக்கு வருவார். அவர் வருகிற
அன்று ைஞ்சள் தேய்த்துக் குளித்து, சுங்குடி
கட்டித் ேகேகதவனத் திரியும் தஜகோம்பா
ஆத்ோ. புல்லட்டில் வருகிற ோத்ோ,
ஒவ்தவாரு முலறயும் ஒரு அலுமினிய
வாளிதயாடு வருவார். தேருவில்
விலளயாடித் திரியும் எங்களிடம், ''தடய்...
இலே ஆத்ோட்டக் குடு'' என வாளிலயக்
தகாடுப்பார். ஒரு முலற ஆவலில் யாருக்கும்
தேரியாைல் அந்ே வாளிலயத் திறந்து
பார்த்தேன். அலர வாளிக்கு அரிசி இருந்ேது.
அேன் தைல் ஒரு பாலிதீன் கவரில் அல்வா,
வாலழ இலலயில் ைல்லிப்பூ பண்டல்.
இப்தபாது நிலனத்ோல், அத்ேலன ஆண்டு
காலத் திராவிடக் கட்சிகளின் அரசியலல
எவ்வளவு சூசகைாக அந்ே வாளிக்குள்
அடக்கிவிட்டார் ோத்ோ எனத் தோன்றுகிறது.
அரிசி... ைல்லிப்பூ... அல்வா!

தேர்ேல் காலங்களில் கலலஞர், தஜயலலிோ, லவதகா எனப் தபருந் ேலலவர்கள் ஆன் தி தவயில்
ஊர் கலடத் தேருவுக்கு திடுதிப்தபன்று வந்துவிடுவார்கள். ேடேடதவனத் ேகவல் பரவி தைாத்ே
ஜனமும் ஓடும். ஊரில் சரிபாதி முஸ்லிம் ைக்கள் என்போல், வருகிற அத்ேலன தபரும்
'ைேச்சார்பின்லை’, 'சிறுபான்லைச் சமுோயத்துக்கு’ தபான்ற வார்த்லேகலள அள்ளி வீசுவார்கள்.

ஓர் இரவு தஜயலலிோ வந்து கலடத் தேருவில் தவனில் நின்றபடி தபசினார். டியூப் லலட்
தவளிச்சத்தில் தகாசுக்கள் தைாய்க்க, அலேக் லக களால் வீசியபடி, ஒதர நிமிஷத்தில் தபசி
முடித்துக் கிளம்பிவிட்டார். வீட்டுக்கு வந்து கைலா அத்லே, ''ஏயப்பா... தராஸ் கலர்ல இருக்கு.
நம்ை லகல ைருோணி தவச்சாப்ல இருக்கு அந்ேம்ைா கன்னம்... எவ்வளவு அழகா தகாசு
அடிச்சுச்சு பாதரன்...'' என ராத்திரி எல்லாம் தபசிக்தகாண்தட இருந்ேது.

ஒரு முலற கலலஞர் வந்ே தபாது ைார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் லடச் தசர்ந்ே பாவா, ''தராட் தடாட
தபாயிடாதீங்க... தவட் டாத்துல இறங்கிப் பார்த்துட் டுப் தபாங்க. ைணல் அள்றது பூராம் உங்க
ஆளுங்களும் அ.தி.மு.க-காரனும்ோன்...'' எனக் கத்ே, தபரிய கதளபரம்ஆனது.

கடந்ே தேர்ேலில் எல்லாம் எங்கள் ஊர்க்காரர்கள் பயங்கர தசாம்தபறிகளாகிவிட்டார்கள்.

விஜயகாந்த்தில் இருந்து

வடிதவலு வலரக்கும் தபாழு துக்கும் டி.வி-யில் கலரச்சலலக் குடுக்க, எந்ேத் ேலலவருக்கும்

கலடத்தேருவில் பாதிக் கூட்டம்ோன் கூடியது. அந்ே தநரத்தில் வீட்டுக்குப் தபான்
பண்ணும்தபாது அம்ைாவிடம் தகட்தடன், ''ஊர்ல என்னம்ைா விதசஷம்?''

''இந்ே ஸ்டாலின் கடத்தேருவுக்கு வந்துருக்காராம்... சித்ோர்த்ேன் தபாயிருக்கான்...''

''ஏன் நீ தபாவல..?''

''தபாய்யா, டி.வி-யிலதய தபாரடிச்சுப் தபாச்சுய்யா'' என்றது அலட்சியைாக!

ஒருவன் கள்ள ஓட்டுப் தபாட்ட அனுப வத்லே எழுதினால், அது தேசத்தின் இலற
யாண்லைலயப் பாதிக்குைா எனத் தேரிய வில்லல. நான் தபாட்ட முேல் ஓட்டு கள்ள ஓட்டுோன்.
ஓட்டுப் பட்டியலில் இடம் இல்லாே 16 வயதில், முள்ளால் ைாைா வீட்டுக்குப் தபாயிருந்தேன்.
தேர்ேல் நாள் அன்று மூர்த்தி அண்ணன் அவசரைாக வந்து, ''ேம்பிக்குட்டி, வாடா குட்டி... ைாரீஸ்ல
தபாய் 'அபூர்வ சதகாேரர்கள்’ படம் பார்ப் தபாம்!'' என இழுத்துப் தபானவர், லால் குடியில் ஒரு
ஸ்கூலுக்கு எதிதர இருந்ே அ.தி.மு.க. பூத்துக்குக் கூட்டிப்தபானார்.

''தி.மு.க-காரன் ோளிக்கிறான்... ேடுக்கதவ முடியலல. தபான ேடலவ பூத் பாலிடிக்ஸ் லதயோன்

தஜயிச்சானுங்க...'' என பூத்துக் குள் கூட்டம் தபாட்டுக் தகாந்ேளித்துக்தகாண்டு இருந்ோர்கள்.
அங்தக இருந்ே ஒரு குண்டரிடம் மூர்த்தி அண்ணன் என்லனக் காட்டி, ''குட்டி எப்பிடி?
தகாவிந்ேராஜன் லபயனுக்கு...'' என்றார். அலட்சியைாகக் லகலயக் காற்றில் வீசி ஓ.தக.
தசான்னார் குண்டர். தகாவிந்ேராஜன் என்பவரது ைகன் திருப்பூர் பனியன் கம்தபனிக்கு சாயம்
தபாடப் தபாய்விட்டான். அவன் ஓட்லட நான் தபாட தவண்டும். அண்ணனும் கூட இரண்டு
தபரும் என்லன ஒரு மூத்திரச் சந்துக்குக் கூட்டிப்தபானார்கள். அதில் ஒருவர் என்னிடம்
சின்சியராக, ''ேம்பி... ஓட்டுப் தபாடப் தபாகும்தபாது உன்லன விசாரிப்பாங்க. தேளிவாச்
தசால்லணும். இப்தபா உன் தபரு ஜி.வீரைணி. ங்தகாப்பன் தபரு தகாவிந்ேராஜி, அம்ைா தபரு
ையிலாம்பா... நல்லா ஏத்திக்கப்பா...'' என்றார். தேருப் தபயர், வீட்டு அட்ரஸ் என
எல்லாவற்லறயும் ைனப்பாடம் பண்ணிப்தபாய் தவற்றிகரைாக ஓட்டுப் தபாட்டுவிட்டு வந்தேன்.
நான் திரும்ப வந்ேதபாது பூத்தில் என்லனப்தபால் இன்னும் நாலலந்து தபர் நின்றிருந்ோர்கள்.
அந்ேக் குண்டர் என் கன்னத்லேக் கிள்ளி ஒரு உம்ைா குடுத்ோர். ''ேம்பி, ஓட்டு தபாடப்
தபானப்தபா என்ன நடந்துச்சுனு இவுனுதவாளுக்குச் தசால்லு...'' என என்லன புது
கஸ்டைர்களுக்கு டியூஷன் எடுக்கவிட்டார்.

இரவு ைாரீஸில் 'அபூர்வ சதகாேரர்கள்’ பார்த்துவிட்டு வீட்டுக்கு வந்ேதபாது, மூர்த்தி அண்ணன்

லகயில் தபரிய கட்டுப் தபாட்டுக்தகாண்டு கூட்டத்தோடு திண்லணயில் உட்கார்ந்து இருந்ோர்.
அேன் பிறகு பூத் ஏரியாவில் நடந்ே ேகராறில் லககலப்பாகி அண்ணனுக்குக் லக பணால். மூன்று
வருடங்களுக்கு முன்பு மூர்த்தி அண்ணலனப் பார்த்ேதபாது ஏரியா கவுன்சிலர் ஆகி இருந்ோர்!

12 வருடங்களுக்கு முன்பு ைதுலர டி.வி-எஸ்ஸில் தவலல பார்த்துக்தகாண்டு இருந்ேதபாது,

ைார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் ஆர்வைாக இருந்தேன். நிரந்ேரம் இல்லாே கூலித்
தோழிலாளிகள் எல்லாம் ஓர் அணியாக இருந்தோம். தலாகுோன் எங்கள் அணிக்கு லீடர்.
அப்தபாது வந்ே நாடாளுைன்றத் தேர்ேலில் ைார்க்சிஸ்ட் தவட்பாளருக்காக தலாகு ஆதவசைாகக்
களத்தில் குதித்ோர்.

தகாள்லக தவங்காயம் எல்லாம் இருக்கட்டும்... தகானார் கலட கறித் தோலசக்காகதவ நாங்கள்

ஒரு குரூப் இரதவல்லாம் தபாஸ்டர் ஒட்டுதவாம். ஒரு ஹீதரா அனுபவத்துக்காகதவ லைக்
கட்டிய ஆட்தடாக்களில் தோத்திக்தகாண்டு தகாஷம் தபாடுதவாம். ''புரட்சி ைலரும் தபாழுது,
விடியும் வறுலையின் இரவு, ஊழலல எரிக்க, ஏலழகள் சிரிக்க...'' என்தறல்லாம் தலாகு லைக்கில்
கவிலேயாக முழங்குவார். ஏரியா ஏரியாவாகப் தபாய் தநாட்டீஸ் தபாடுவதும் லசக்கிள் தபரணி
கிளம்புவதுைாக உச்சி தவயிலில் தசை பிஸியாகத் திரிதவாம். அங்கங்தக ேண்ணீர்ப் பந்ேல்,
தைார்ப் பந்ேல் சப்லளக்கு நிற்தபாம். வி.ஐ.பி-க்கள் பிரசாரத்துக்கு வந்ோல் வண்டிகள்
பின்னாதலதய ஓடி, தபாலீஸ் அடி வாங்குவது ேனி ஹீதராயிஸம்.

பிரசாரத்துக்குப் தபாகும்தபாது, அங்கங்தக சாராயம் ஆறாக ஓடும். கலர தவட்டிகள் ஏரியாவில்

பணப் பட்டுவாடா பின்னி எடுக்கும். ஆளாளுக்கு பிரியாணி லயக் கட்டிவிட்டு வாட்டர்
பாக்தகட்டு கலள பீய்ச்சிக்தகாண்டு கிறுகிறுத்து அலலவார்கள்.
தலாகு சரக்கடிப்பது இல்லல. அேனாதலதய எங்களுக்கும் சரக்கு கட். காசும் வாங்க ைாட்டார்.
''பசங்களுக்கு சாப்பாடு வாங்கிக் தகாடுத்ோ ைட்டும் தபாதும்தண...'' என்பார். எங்கள்
குரூப்புக்தக தடன்ஷன் ஆகும். ''கான்ட்ராக்ட் தலபர்லஸத் ேகுதி அடிப்பலடயில
நிரந்ேரைாக்கணும். ஓ.டி. காலச அதிகம் ஆக்கணும்...'' என தலாகு, எதலக்ஷனுக்குப் பிறகு
நிலறதவற்றிக் தகாள்வேற்குப் தபரிய லிஸ்ட்தட லவத்து இருந்ோர்.

அந்ே எதலக்ஷனில் தலாகு தவலல பார்த்ே கூட்டணி தவட்பாளர்ோன் தஜயித்ோர். நான்

அங்கிருந்து வந்து விட்தடன். தலாகுவின் தகாரிக்லககள் நிலறதவறினவா என்பது தேரியதவ
இல்லல!

தலாகு இப்தபாது சிவகாசியில் பிரின்டிங் பிசினஸ் பார்த்துக்தகாண்டு இருக்கிறார். நான்

பத்திரிலக, சினிைா என வந்துவிட்ட பிறகு, தோடர்தபஅற்று விட்டது. சில ைாேங்களுக்கு முன்பு
எங்தகதயா நம்பர் பிடித்து தபான்பண்ணி னார். அவ்வப்தபாது தபசுதவாம். தபான ைாேம்
தசன்லனக்கு வந்ேதபாதுோன் 12 வருடங்களுக்குப் பின்பு அவலர தநரில் பார்த்தேன்.

ைதுலரயில் தசகுதவரா - ஸ்டாலின் படங்கள் ஒட்டப்பட்ட அலறயில் ைண் சட்டியில் பீடி

ேட்டியபடி ஆதவசைாகப் தபசும் தலாகுதவ இல்லல அவர். பளிச் என்று தவள்லளச் சட்லட,
கறுப்பு தபன்ட், தகால்டு வாட்ச் கட்டி அம்சைாக இருந்ோர்.

''அண்தண... ஆதள ைாறிட்டீங்க தளண்தண...'' என்றேற்கு சிரித்ேபடி, ''முேலாளி

ஆகிட்தடாம்ல...'' என்றார்.

''என்னண்தண... அரசியல்லாம் என்னாச்சு..?'' என்றதும் இன்னும் சிரித்ோர்.

''ேம்பி, அரசியல் பிசினஸ் ஆயிருச் சுன்னு நைக்குப் புரியத்ோன் தலட்டா கிருச்சு. இங்க
எதலக்ஷன், கதலக்ஷன் எல்லாத்லேயும் அம்பானி ஆளுகோதன நடத்துறான்.

சிவகாசிப் பக்கம் கிராைத்துல எல்லாம் தகன் வாட்டர் குடிக்க ஆரம்பிச்சுட்

டான். ஊருக்கு ஊர் ேண்ணி ஃதபக்டரி வந்துருச்சு. நம்ை கண்ணு முன்னாடி
லசக்கிள்ல தபானவன்லாம் கவுன்சிலர் அது இதுன்னு ஆகி சுதைால
தபாறான். ரியல் எஸ்தடட் பண்தறன்னு குவாலிஸ்ல தபாறான். அவலனக்
தகள்வி தகக்க அவங்க கச்சித் ேலலவருங்க யாருக்கும் ேகுதி இல்லல.
இவன் லட்சம்னா, அவன் அசால்ட்டா ஆயிரம்... லட்சம்... தகாடிங் கிறான்.

ஒண்ணு தேரியுைா ஒனக்கு... வார்டு தைம்பர்ல இருந்து எம்.பி. வலரக்கும்

ஒவ்தவாருத்ேருைா சம்பாதிக்கிறதே... வருஷத்துக்கு ஒரு ஸ்தபக்ட்ரம்
காசாம். அேனாலோன், கம்யூனிஸ்ட் எம்.எல்.ஏ. கட்சி ேர்ற ைாசச்
சம்பளத்துல தநர்லையா வாழ்றார்னா... அலே நியூஸ் தபாட்டு ஆச்சர்யைாக்
தகாண்டாடுற அளவுக்கு தகவலைா இருக்கு இந்ே நாடு. தைாத்ே இந்தியத்
தேர்ேல் அரசியலலயும் ஒரு வார்த்லேல தசால்லவா...'' என நிறுத்திவிட்டுச்
தசான்னார்...

''வாராவாரம் உன் தோடர் முடிவுல நீங்க தபாடுறீங்கதள... அோன்...

தபாட்டு வாங்கலாம்!''

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 11
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ப ாலீஸுக்கும் எனக்கும் படா த ாஸ்து உறவு! '12 ஆண்டுகளுக்கு முன்’ என்ற பின் நினனவு
னடட்டில் கார்டுடன் த ாடங்குகிறது அது. அன்று நாச்சியார்தகாவிலில் இலியானஸ பிக்கப்
பண்ணிக்தகாண்டு, கும்பதகாணம் விஜயா திதயட்டரில் தேட்னி தபாவ ாகத் திட்டம். தீபாவளி
துணிக் கனட விளம்பரம் ோதிரி நண்பன் பளீர் தவட்டி-சட்னடயில் நின்றான். இருவரும்
த ருவில் இறங்கி நடந்து திரும்பும்தபாது, இரண்டு தபாலீஸ்காரர்கள் எங்கனளப்
பின்த ாடர்வன க் கண்தடன். அலட்சியோக என்னிடம் திரும்பிய இலியாஸ், ''ோப்ள...
அப்பிடிதய தேதுவா மூவ் பண்ணு...' என்றான். எனக்குப் பகீர் என்றது.

''என்னடா... எ ாச்சும் பிரச்னனயா?'

''மூவ் பண்றா...'

அ ற்குள் தபாலீஸ்காரர்கள் ப ப எனத் துரத் ஆரம்பிக்க, சி றி ஓட ஆரம்பித்த ாம்.

சரியாகத் த ரு முக்கில் திரும்பும்தபாது பஸ் வர, படிக்கட்டில் வ்வி ஏறினான் இலி.
பின்னாதலதய 'கிழக்தக தபாகும் ரயில்’ க்னளோக்ஸ் ராதிகா ோதிரி ஓடிய எனக்கு,
எதிர்பாரா கணத்தில் முதுகில் தசாட்ட்ட்தடதரன்று லத்தி இறங்கியது. அலறி ஸ் ம்பித்
தநாடியில்... இன்தனாரு அடி. கால்கள் பின்னி, கண்கள் இருளும்தபாத தகாத்து இழுத்து
பஸ்ஸுக்குள் ஏற்றினான் இலியாஸ். கலவரோகப் பார்த் கண்டக்டரிடம், விரித் னகயில்
கட்னட விரனல ேட்டும் ேடக்கி ஒரு 'சிக்னல்’ வணக்கம் தபாட்டான். கும்பதகாணம் பஸ்
ஸ்டாண்டில் னசக்கிள் ஸ்டாண்ட் தபாட்டு இருக்கும் இலியாஸ், இப்படி ஏகப்பட்ட நட்பு
சிக்னல்கள் னவத்திருந் ான். நான் கிட்டத் ட்ட பஸ்ஸுக்குள் மூர்ச்னசயாகி விழுந்த ன்!

பஸ் ஸ்டாண்டில் என்னனக் னகத் ாங் கலாக இறக்கி, னசக்கிள் ஸ்டாண்டில் உட்காரனவத்து,
தகால்டு ஸ்பாட் வாங்கி வந் ான் நண்பன்.

''வலி பின்னுது ோப்ள...''

''தபருோள் தகாயில் திருவிழா வரட்டும்... அவனுங்க தரண்டு தபனரயும் தபாலி தபாட்தறன்...'

''அது இருக்கட்டும்ரா... நம்ேனள ஏன்டா தபாலீஸ் த ாரத்துச்சு?'

''அரசியல் ோப்ள... நானளக்கு எதிர்க் கட்சி பந்த்ல... அ ான் முன்தனச்சரிக்னக நடவடிக்னகயா

தி.மு.க-காரன் எல்லானரயும் அதரஸ்ட் பண்றானுங்க. நாந் ாதன இனளஞரணித் துனணச்
தசயலாளரு...' அப்தபாது ான் அவனது தவட்டியில் கறுப்பு-சிவப்புக் கனரனயக் கவனித்த ன்.

''இதுக்தகல்லாம் பயந்து தகாள்னகய விட்டா, அரசியல்ல வளர்ச்சி இருக்காது ோப்ள.

இன்னிக்குப் பயப்படாே இப்பிடி வந் ா ான், கட்சியில ஒரு அட்தடன்ஷன் வரும்.
சிட்டிபாபுலாம் மிசால அடி வாங்கி தசத்த தபாயிட்டாப்ல. ளபதிக்கு இன்னும் உடம்பு
முழுக்கத் ழும்பு இருக்காம்... நம்ே சும்ோ உட்ர முடியுோ ோப்ள...'

''அதுக்கு நீ அடி வாங்கலாம்... நான் எதுக்கு வாங்கணும்?'

அடுத் முனற என்னன தபாலீஸ் ஸ்தடஷனுக்கு இழுத்துப்தபானது ஒரு நாய். நிஜோகதவ நிஜ
நாய்!

கருேத் ம்பட்டியில் பாலிதடக்னிக் படிக்கும்தபாது, ஏரியா கவுன்சிலர் வீட் டுக்கு எதிர்த்

தினசயில் அனற எடுத்துத் ங்கி இருந்த ாம். என் வகுப்பு ேற்றும் அனறத் த ாழன் தஜகத்,
கல்லூரியின் வசூல் ராஜா. ஒரு முனற பஞ்சாபி ாபாவில் மூன்று பீர் குடித்துவிட்டு, ஏத ா ஒரு
லாரியில் ஏறிப் படுத்து, ஆந்திரா வனர தபாய்த் திரும்பியவன். மூன்றாவது தசேஸ்டர் முடிவில்
முனறதய எனக்கு 5, அவனுக்கு 7 அரியர்கள்.

அந் க் கடுப்பில் அவன் நடந்து வரும் தபாது, த ருவில் இரண்டு நாய்கள் 'என்னதோ ஏத ா...’
தகாண்டாடி இருக் கிறது. பயல் மிருகோகிக் கல் எறிந் தில், ஆண் நாய்க்குக் கால் முறிவு.
தகாஞ்ச தநரத்தில் ஏரியா பரபரப்பானது. காரணம், அடிபட்ட நாய் ஒரு கவுன்சிலர் வீட்டு
ப்ளாக்கி. அடுத் ஒரு ேணியில் தஜகத்ன தபாலீஸ் வந்து அள்ளிப்தபானது. 'தகவலம் ஒரு
நாய்க்காக ோணவனனக் னகது

தசய்வ ா..?’ என்ற ஆதவசத்த ாடு நாங்கள் குரூப் கட்டி சானல ேறியலில் இறங்கிதனாம்.
தகாஞ்ச தநரத்தில் ஜீப்பில் இன்ஸ்தபக்டர் வந் ார்.

''ஃப்தரண்ட்ஸ்... எதுவா இருந் ாலும் வாங்க ஸ்தடஷன் தபாய்ப் தபசலாம்...' என்றார்

இன்முகத்த ாடு.

''அத ல்லாம் முடியாது சார்... தஜகத்ன ரிலீஸ் பண்ணிட்டு ேன்னிப்பு தகளுங்க...'

''அதுக்குத் ான் கூப்பிடுதறன். நீங்க ஸ்டூடன்ட்ஸ்... விஷயம் சீரியஸானா, எங்களுக்குத் ாதன
தகட்ட தபரு. ப்ளீஸ் ஃப்தரண்ட்ஸ்... ஸ்தடஷன்லதவச்சு முடிச் சுக்கலாம்'- உலகப் பணிவின்
பிராண்ட் அம்பாஸடர் ோதிரி இருந் ார் இன்ஸ் தபக்டர். ''இப்தபா புரியு ா ஸ்டூடன்ட்ஸ் பவர்''
எனக் கண்ணடித் ான் பகவதி.

ஸ்தடஷனில் தஜகத், ஜன்னி வந் முயல் ோதிரி உட்கார்ந்து இருந் ான். இன்ஸ்தபக்டர்
எங்கனளப் புன்னனகதயாடு உட்காரச் தசான்னார்.

''உங்கனள மீறி நாங்க என்னப்பா பண்ணிர முடியும்?'

''பரவாயில்ல சார்... அந் கவுன்சிலனர வந்து எங்கிட்ட ஸாரி தகக்கச் தசால்லுங்க.

முடிச்சுக்கலாம்...' என்ற தகசவனன, ''உங்க தபரு என்ன ம்பி... இங்க வாங்க' என பாசோக
அனழத் ார். பக்கத்தில் தபான வனுக்கு, மின்னல் தநாடியில், தபாதளர் என்று விழுந் து ஓர்
அனற. சு ாரிப்ப ற்குள் தோத் தபனரயும் தபாட்டுப் தபாளக்க ஆரம்பித் ார்கள். 'தபாலீஸ்
புத்தி’ என்பார் கதள... அன ப் புரிந்துதகாண்ட மு ல் ருணம் அது. க னவச் சாத்திக்தகாண்டு
தூக்கிப் தபாட்டு மிதிக்க, ஆளாளுக்குக் காலில் விழுந்து க ற ஆரம்பித்த ாம்.

''ஸ்டூடன்ட்ஸ்னா என்ன தபரிய ....டா? தயாவ்... தபான் தபாட்டு இவனுங்க அப்பனுங்கனள

எல்லாம் வரச் தசால்லு...' என இன்ஸ்தபக்டர் தசான்ன தநாடியில், பகவதி ஓடிப் தபாய் அவனரக்
கட்டிப் பிடித்து அழு ான்.

''தவணாம் சார்... ப்ளீஸ். நாங்கதவணா கவுன்சிலர்கிட்ட ஸாரி தகக்குதறாம் சார்...'

''தபாலீஸ்னா என்ன தராட்ல தபாற நாயா..? அடுத் டனவ எவனனயாவது இப்பிடிப்

பார்த்த ன்... அடிச்சுத் த ாங்க விட்டுட்டு, தசேஸ்டர் ரிசல்ட்டால சூனஸடுனு
தசால்லிருதவன்.தபாங்கடா...'
அன்று இரவு ாபாவில் பீர் அடித்து விட்டு தஜகத் தசான்னான்...

''ோப்ள... எனக்கு ஒரு புள்ள தபாறந் ா, அவன நாயும் தபாலீஸும் இல்லா ஊர்ல ான்
படிக்கனவப்தபன். இது சத்தியம்!'

திருப்பூரில் பனியன் கம்தபனியில் தவனல பார்த் படி, இந்திய ஜனநாயக வாலிபர் சங்கத்தில்
பணியாற்றிய தநரம். ஒரு சாயங்காலம் கம்தபனி த ானலதபசியில் அருளானந் ம் வந் ார்.

''த ாழர்... கானலல குேரன் சினல பக்கம் வந்துருங்க...'

''என்னண்தண..?'

''டங்கனன எதிர்த்து ஆர்பாட்டம். ேறக்காே வந்துருங்க த ாழர்...'

கானலயில் கறுப்பு டி-ஷர்ட் ோட்டிக்தகாண்டு கிளம்பிதனன். ஆர்பாட்டம் த ாடங்கிய சிறிது

தநரத்தில், மூன்று அம்பாஸடர் கார்கள் புழுதி பறக்க வந்து நின்றன. ''அதேரிக்காவுக்கும் அ ன்
அடிவருடி நாடுகளுக்கும் இந்தியச் சந்ன யின் க வுகனளத் திறந்துவிடும் அரதச... உள்ளூர்த்
த ாழில்களின் நசினவப் பற்றி...' என அருளானந் ம் தபசிக்தகாண்டு இருந் தபாத
அம்பாஸடர் கும்பல் கூட்டத்தில் நுனழய, கலவரம் தவடித் து. யார் என்ன என்தற த ரியாேல்
அனாேத் ாக எனக்கும் சில பல அடிகள் விழுந் ன. எங்தகங்கு இருந்த ா கற்கள் பறந்து வர,
னலக்குள் பூச்சிகள் பறந் ன. புழுதி அடங்குவ ற்குள் தபாலீஸ் வந் து. அருளானந் ம் ேண்னட
உனடந்து ஓரோக சுருண்டுகிடந் ார். எங்கள் ரப்புக்குப் பலத் தச ாரம். அப்படிதய எங்கனள
தவனில் அரசு ேருத்துவேனனக்கு அள்ளிப் தபானார்கள். மு லு வி முடித்து, தகாயம் புத்தூர்
தகார்ட்டில் ஆஜர்படுத்தி, தபாதுச் சினறக்குக் தகாண்டுதபானார்கள். தவனில் பக்கத்தில் இருந்
தபாலீஸ்காரரிடம் அருள் தகட்டார்,

''ஏனுங்க... கலவரம் பண்ணது அவனுங்க. எங்கனள எதுக்கு தஜயிலுக்குக் தகாண்டுதபாறீங்க?'

''நாங்க என்னங்க பண்றது... தேலிடம் தசால்றன ச் தசய்தறாம். இது சும்ோங்க... அரசியல்

னகதிகள் லிஸ்ட்ல நாலஞ்சு நாள் உள்ளதவச்சுட்டு விட்ருவாங்க. உள்ள நம்ே ஆளுங்க
இருக்காங்க, ஏ ாச்சும் தவணும்னா கவனிக்கச் தசால்லவா?'

ஒரு வாரம் சினறச் சுற்றுலா. ஒரு தபரிய ஹாலில் 20, 30 தபர் அரசியல் னகதிகளாக
அனடக்கப்பட்தடாம். சினறச் சாப்பாட்னடச் சாப்பிட்டு, அப்படி ஓர் இடத்தில் தியாகு
ோதிரியானவர்கள் பல வருடங்கள் வாழ்ந் ன நினனத் ால் இப்தபாதும் ஆச்சர்யோக
இருக்கிறது. தபரறிவாளன் உள்ளிட்டவர்கள் பழகிக்தகாண்ட சினற வாழ்க்னகயின்
வனாந் ரங்கள் மிகக் தகாடூரோனனவ. கண்ணீரும் ரத் மும் உயிருோனனவ. எங்கனளப்
தபான்ற, ஒரு வார அரசியல் னகதிகளுக்கு, தகாடுனேயான சாப்பாடு, பாத்ரூம் அவஸ்ன கள்
விர்த்து, அது சும்ோ ஓர் அனுபவம். கானலயில் எழுந் தும் ேற்ற னகதிகளுக்குோகச் தசர்த்து
ோதவானவயும் தச குதவரானவயும் தபச ஆரம்பிப்பார் அருள். அதிகாரிகள் வருவது த ரிந் ால்,
அரசியல் தகாஷம் தபாட ஆரம்பிப்பார். பின்னாதலதய நாங்களும் தகாஷம் தபாடுதவாம்.
சாயங்காலம் முழுக்க ேக்கள் கனல இலக்கியக் கழகம், மிழ்நாடு முற்தபாக்கு எழுத் ாளர் சங்கப்
பாடல்கள் கனளகட்டும். அங்தக 'கட்ட’ தகாபால் ான் 'சப்னளயர்’. எப்தபா தும்
தபாலீஸ்காரர்கனளக் கிண்டல் பண்ணிக்தகாண்டு, எல்லாக் னகதிகதளாடும் ஏ ாவது தபசியபடி
சுற்றிக்தகாண்டு இருப்பார். எங்கள் ஹாலுக்கு அவ்வப்தபாது வந்து காசுக்கு பீடி, சிகதரட் சப்னள
தசய்வார். ஒரு நாள் தசான்னார்,
''நீங்கல்லாம் தகஸ்ட் ோரி வந்துட்டுப் தபாறீங்க. உங்களுக்கு ஜாலியாத் ான் இருக்கும். உள்ள
இருக்கறவங்களுக்கு எல்லாம் இது நரகம். குடும்பம் குட்டினு விட்டுட்டு வந்து, அவனவனும்
தசத்துச் சுண்ணாம்பாகுறான். ப்புப் பண்ணிட்டு வந்து, இங்தக இருந்து திருந்திப் தபாறவன்
தகாஞ்சம் ான். இன்னும் தகாடூரோப் தபாறவன் ான் அதிகம். விசாரனண, தகார்ட்டு, தஜயில்னு
தபாயிட்டீன்னா... நீ அழிஞ்ச ம்பி. எத் னன தபர் நாசோப் தபாயிருக்கான் த ரியுோ..? இந்
தபாலீஸ் அதிகாரிக இருக்காங்கதள... ேகராசனுங்க எப்தபா, எப்பிடி இருப்பாங்கன்னு எவனுக்
குதே த ரியாது...'

''நீங்க எதுக்குண்தண வந்தீங்க..?'

''இந் ா... இந் சப்னளக்குத் ான். சின்னச் சின்ன ா திருட்டு தகஸ்னு சுத்திட்டு இருந்த ன் ம்பி.
தபாலீஸாப் பார்த்து ான் இப்பிடி ஒரு தவனலயப் தபாட்டுக் குடுத்துச்சு. எ ாவது சும்ோ
தகனஸப் தபாட்டுக்கிட்டு வந்துருதவன். தவளிய விக்கிறன விட இங்க டபுள், ட்ரிபிள் ேடங்கு
தரட்டு. எனக்குப் பாதி, தபாலீஸுக்குப் பாதி!'

தசன்னனக்கு வந் பிறகு 'நீயா நானா’ வுக்குச் சிறப்பு விருந்தினராகப் தபாகிற ோதிரி
ஆகிவிட்டது காவல் நினலயங்களுக் குப் தபாவது. சரக்கு அடிக்கிற நண்பர்களும் தபட்தரால்
வண்டிகளும் இருக்கிறவனர இந் நினல நீடிக்கதவ தசய்யும். சமீப நள்ளிரவில், தோனபலில்
ஆறு முனற அலறிய தோகன் நம்பனரப் பார்க்காேல் தூங்கிவிட்தடன். கானலயில் கூப்பிட்டால்
ஸ்விட்ச்டு ஆஃப். சாயங்காலம் அனறக்குப் தபானால், னகயில் கட்டுடன் உ டு கிழிந்து
உட்கார்ந்து இருந் ான். என்னனப் பார்த் தும் அவனுக்குக் கிழிந் உ டு துடித் து.

''ேனுஷனாடா நீ... ஒரு ேனுஷன் என்ன கண்டிஷன்ல இருக்கான்னு உணர தவணாம்...'

''தூங்கிட்தடன் நண்பா... என்னாச்சு..?'

அதசாக் நகர் டாஸ்ோக் ஒன்றில் நண்பனுடன் சரக்கடித்துவிட்டு, தபான யில் னது வண்டிக்குப்
பதில் இன்தனாரு வண்டியில் சாவி தபாட்டு இருக்கிறான் தோகன். சம்பந் ப்பட்டவர் ஓடி வந்து
தகட்க, வார்த்ன கள் முற்றி னககலப்பாகி விட்டது. மிகச் சரியாக வந் தபட்தரால் வண்டி
அப்படிதய எல்தலானரயும் அள்ளிப் தபாட்டுக்தகாண்டு ஸ்தடஷனுக்குப் தபாக, அங்தக னவத்து
விழுந் து ான் தசே குண்டு.

தோகன் எடுத்துப்தபானது அவன் நண்பனின் னபக். அந் நண்பன் டியூவுக்கு வண்டி வாங்கி,
தசட்டுக்குப் பணத்ன க் கட்டாேல் சவூதிக்கு ஒட்டகம் தேய்க்கப் தபாய்விட்டான். தசட்டு அத
ஸ்தடஷனில் அந் வண்டி திருடு தபாய்விட்ட ாக ஏற்தகனதவ புகார் தகாடுத்து இருக்கிறார்.
தோகனின் வண்டி நம்பனர தசக் பண்ணும் தபாது இது த ரியவர, அடி டி தகதஸாடு திருட்டு
தகஸும் தபானஸாக புக்கானது. தபான யில் ஒரு சாவினய ோத்திப் தபாட்ட ற்குப் பின்னால்,
இத் னன ட்விஸ்ட்டுகனள தோகன் கனவிலும் நினனத்திருக்க ோட்டான்.

''ஓதஹா... இப்பிடிப் தபான னயப் தபாட்டு வண்டி திருடுறது ான் சார் ஜாப்தபா? தடய்! நம்ே
தினத் ந்தி ரிப் தபார்ட்டருக்கு தபான் பண்ணி தபாட்தடாகிராஃபதராட வரச் தசால்லு... 50, 100
வண்டிக த றும்தபால இருக்தக...' என தோகனன ஏத ா அல்-தகாய் ா புதுத் னலவர்
தரஞ்சுக்குக் கட்டம் கட்டி பதராட்டா தகாத்திவிட்டார் எஸ்.ஐ. கனடசியில் யார் யாருக்தகா
தபான் தபாட்டு, 24 ஆயிரம் ருவ ாக ஒப்புக் தகாண்ட பின் எழுதி வாங்கிக்தகாண்டு ான்
விட்டனராம்.

தகரளக் காவல் துனறயில் பல ஆண்டு கள் தபாலீஸ் தவனல பார்த் ராேச்சந்திரன் நாயர் என்பவர்
எழுதிய, 'நான் வாழ்ந்த ன் என்ப ற்கான சாட்சி’ என்ற புத் கத்ன ப் படித்து இருக்கிறீர்களா?
நக்ஸல் பாரி புரட்சியாளன் நர்கீனஸ தேலதிகாரிகளின் குரூரோன வற்புறுத் லால், னது
னகயால் சுட்டுக் தகான்றதில் இருந்து, இந்தியக் காவல் துனறயில் பணியாற்றும் ஒருவன்,
தபாதுேக்களிடம் இருந்து எவ்வளவு விலகி இருக்கிறான், அதிகார னேயங்கள் அவனன எப்படி
எல்லாம் தகவலோகப் பயன்படுத்திக்தகாள்கின்றன என்பது வனர மிகத் தீவிரோக எழு ப்பட்ட
பதிவு அது.

உண்னேயில் பிளாட்ஃபாரத் தில் இளித்துக்தகாண்டு நிற்கும் தபாலீஸ்காரர்கனள யார்

உருவாக்குகிறார்கள்..? ரத் ம் வழிய வழிய... நாலு தபர் அடித்துக்தகாள் ளும்தபாது ஒதுங்கி
ஒளியும் தபாலீஸ்காரர் கள் எப்படி உருவாகிறார்கள்? சானலகளிலும் கனடகளிலும் அனுதினம்
பார்க்க தநரிடும் தபாலீஸ்காரர்கனளக் தகவலோகத் திட்டும் நேக்கு, தபரும் அரசியல் தபரங்
களிலும் கலவரங்களிலும் தகானலகளிலும் பங்கு தபாட்டு நடத்தும் காவல் அதிகாரி கனளத்
த ரிவத இல்னல. தபரும் பண அரசியல் புரிவத இல்னல.

தபாலீஸ்காரர்களில் அற்பு ோனவர் கனள, தநர்னேயானவர்கனள, தபாராளி கனள,

எழுத் ாளர்கனள, கனலஞர்கனள நான் பார்த்திருக்கிதறன். ஆனால், இங்தக நினறய தபருனடய
ேனி த்ன , அதிகாரமும் அரசியலும் தின்றுவிடுகின்றன.

தகவலோன அரசியல்வாதிகளின் னகயில் காக்கிகளின் ேனி ம் ேழுங்கடிக்கப் பட்டுக்தகாண்தட

இருக்கிறது. அரசியலும், சாதியும், பணமும், காவல் துனறனய இயக் கிக்தகாண்டு இருக்கிறவனர
வாச்சாத்தி களும் பரேக்குடித் துப்பாக்கிச் சூடுகளும் இந் ச் சமூகத்தின் மீது
நிகழ்த் ப்பட்டுக்தகாண்தட ான் இருக்கும். ேனி மும் அ ன் தபாருட்டு எழும் தகாபமுதே
தபாலீஸின் ஆயு ங்கனளத் தீர்ோனிக்க தவண்டுதே விர, அரசியல் சந் ர்ப்பவா ம் அல்ல!

த ர் ல் முடிவுக்கு அடுத் வாரம் ஓர் இரவு, அண்ணா சானல

புகாரியில் சாப்பிடப்தபானால், பக்கத்து தடபிளில் இலியாஸ்
உட்கார்ந்து இருந் ான். அவன் எதிதர இரண்டு
தபாலீஸ்காரர்கள். ''வா ோப்ள...'' என எக்கச்சக்கோக
சந்த ாஷோனான். சாப்பிட்டு தவளிதய வந் தும் இரண்டு
தபாலீஸ்காரர்களும் எங்களுக்கும் தசர்த்து பீடா வாங்கப்தபானார்கள்.
னலட் தவளிச்சத்தில் அப்தபாது ான் இலியாஸ் த .மு.தி.க. தவட்டி
கட்டிஇருந் ன க் கவனித்த ன்.

''என்ன ோப்ள... கட்சி ோறிட்டியா..?' என்றதும் ஏப்பம்

விட்டுக்தகாண்தட தசான்னான்.

''அரசியல்ல வளர்ச்சி முக்கியம் ோப்ள. தபாலீனஸப் பாத்து நாே

பயப்பட்டா... அது வீழ்ச்சி. நம்ேனளப் பாத்து தபாலீஸ்
பயப்பட்டா... அது வளர்ச்சி!''

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 12
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''என்னடா... அந்தக் கன்னுக்குட்டிக்குப் பேரு பயாசிச்சிட்டியா..?''- இருட்டுக் கருக்கலில்,
வெட்டாத்தங்கரைப் ேடித்துரையில் ஒரு சித்திைம்போல் ரக கழுவியேடிபய எத்தரன முரை
இப்ேடிக் பகட்டிருப்ோர் அப்ோ.

ேனிக்குடம் வதாபுக்வகன்று உரடய, உடம்பு முழுக்கக் பகாரைபயாடு, வ ாளவ ாளவென

மண்ணில் விழுந்து காது மடல் அர யும் ஒரு கன்னுக்குட்டிக்குப் வேயர் பயாசித்துக்வகாண்டு
இருந்த அந்த அதிகாரைகள்தான் என் ொழ்க்ரகயின் ஆசீர்ெதிக்கப்ேட்ட தருணங்கள். என்
அப்ோ, கால்நரட மருத்துெர். ஊர்ப் ேக்கம் வ ான்னால், மாட்டு டாக்டர். தஞ்ர க் கிைாமங்களில்
ஆடு மாடுகள் என்ேது எங்களில் ோதி. அதுவும் அப்ோ ரகைாசிக்காைர் என ேப்ளிக்குட்டி ஆனதில்,
எங்கள் வீடு எப்போதும் கவைக்டர் ஆபீரைவிடப் ேைேைப்ோக இருக்கும். அப்ோ வீட்டுக்குள்
நுரையும்போது எல்ைாம் மாடுகளின் பதாலில் புரதந்திருக்கும் உண்ணி ொ ரனதான் முதலில்
ெரும். ஆத்துக்குப் போய்க் குளித்துவிட்டு ெரும்போதும் நாய்க்குட்டிகளின் ோல்
ொ ரனரயபயா, பகாழி இைக்ரககரளபயா வகாண்டுெருொர். கூட்டக் கூட்ட, ஆட்டுப்
புழுக்ரக ொ த்தில்தான் கிடக்கும் திண்ரண. ேத்தாயத்தில் கூடு கட்டிக்வகாண்டு 'கீச்கீச்’ என்று
வீட்டுக்குள் அரையும் தவிட்டுக் குருவிகரள விைட்டினால், ''கம்னாட்டிகளா... அது ோட்டுக்குக்
வகடந்துட்டுப் போகுது'' எனத் திட்டுொர்!

அடிக்கடி பின்னிைவுகளில் அக்கம் ேக்கத்து ஊர்களில் இருந்து யாைாெது ெந்து அப்ோரெ

எழுப்புொர்கள். ''வ னமாடு முக்கிட்பட வகடக்கு... கன்னு ெைரைங்க. த்தமா த்தம் போடுது...''
என இருட்டில் நிற்ோர்கள். ேடக்வகன்று எழுந்து மருந்துப் ரேரய எடுத்துக்வகாண்டு,
என்ரனபயா குருரெபயா எழுப்பி டி.வி.எஸ் - 50ரய எடுக்கரெப்ோர். கண்கள் காந்தலில்
எரிய, ேனிக் காற்றில் புளிய மைங்கரளக் கடக்கும் அந்தப் ேயணம், ஒரு ஜனனத்துக்கானது.
 இருட்டுக் வகால்ரையில் நாரைந்து பேர் கெரையாக நிற்ோர்கள். ாணி வதறிக்க,
'ம்ம்ம்பமஏஏஏ...’ என அரைோய்ந்துவகாண்டு இருக்கும் தாய்ப் ேசு. ரகலிரய ெரிந்து
கட்டிக்வகாண்டு மாட்ரட வோத்பதவைன்று அடிப்ோர். ''ந்தாரு... ந்தாரு... ச்சூ... ச்சூ...''
எனப் பேசி அரத விைரெப்ோர். ''எண்வணய் வகாண்டுொங்க...'' என ொங்கித்
தடவிக்வகாண்டு, மாட்டுக்கு பின்னால் ரகரயவிட்டுத் துைாவி, பநக்காக கன்னுக்குட்டி
காரைப் பிடித்துவிடும்போது கண்கள் பிைகாசிக்கும். வோசுக்வகன்று குட்டிக் கால்
குளம்புகள் வெளி நீட்டும். இன்னும் வெளிெை சிைமப்ேட்டால், ைத்தமும் பகாரையும்
கைந்து ெடிய, கன்னுக்குட்டி காலில் கயிறு கட்டி, ரநைாக வெளிபய இழுப்ோர். அந்த
வீட்டுக்காைம்மா வகாை ாமிரயக் கும்பிட்டுக்வகாண்பட ேதறி நிற்கும். ஆளும் பேருமாய்
இழுக்க... அது உயிர் ெலிப் போைாட்டம்.

வகாஞ் பநைத்தில் வ ாத்வதன்று மண்ணில் விரித்த பகாணியில் ெந்து விழும் கன்னுக்குட்டி.

ேக்கத்தில் உட்கார்ந்து இைண்டு ரககளாலும் அதன் முகத்தின் ஈைத்ரதவயல்ைாம் ெழித்துவிட்டு,
அப்ேடிபய அள்ளி காதிலும் மூக்கிலும் உயிர்க் காற்று ஊதுொர். வகாஞ் பநைத்தில் கன்னுக்குட்டி
காது மடல் அர ய, உடல் துள்ளும். வீட்டுக்காைம்மா ஓடி ெந்து காளக் கன்னா, ேசுொ எனப்
ோர்க்கும். மாடு தரைந்து தரைந்து ெந்து கன்ரை நக்கிவிடும்போது, வோைவோைவென விடியும்
அந்த நாள். நாங்கள் வெட்டாத்தங்கரைப் ேடித்துரையில் ரக கழுவிக்வகாண்டு இருக்கும்போது,
ஆைமைத்திபைா இலுப்ரே மைத்திபைா நஞ்சு கட்ட ெருகிைெர்கள் அங்கிருந்து, ''ஐயா... வூட்டுக்கு
சீம்ோலு குடுத்துவிட்பைங்க..!'' எனக் கத்துொர்கள். மறுேடி எப்ேொெது அந்த வீட்டுக்கு ஊசி
போடப் போகும்போது, அந்தக் கன்னுக்குட்டி திமிறிக்வகாண்டு திரிெரதப் ோர்க்கைாம்.
அப்போதுதான் அப்ோரெ வைாம்ேப் பிடிக்கும்!

டாக்டர் கிருஷ்ணமூர்த்திரயப் ேற்றி வஜயபமாகன் எழுதிய 'யாரன டாக்டர்’ ேடிக்கும்போது

எனக்கு அப்ோ ஞாேகம்தான் ெந்தது. அப்ோ, பிைாணிகளுக்கு ொழ்க்ரகப்ேட்டு இருந்தார்.
அெற்பைாடு பே ங்பகத வமாழிகள் ரெத்திருந்தார். ொயில்ைா ஜீென்கள் அெரைப் ோர்த்ததும்
கட்டுண்டு இருந்தன. ''இந்த உசுருங்க வதய்ெத்துக்குச் மம்...'' என்ோர் அடிக்கடி.

கால்நரட மருத்துெம் அெருக்குத் வதாழில் இல்ரை. அது அெைது ஆத்மார்த்தமான விருப்ேம்.

மாமாவின் வநல்லு மில்லில் பெரை ோர்த்துச் ப ர்த்த காசில் அெர் பதர்ந்வதடுத்தது இந்தப்
ேடிப்ரேத்தான். அெர் ைாமநாதபுைத்தில் பெரை ோர்த்தபோது, வீட்ரடச் சுற்றிலும் மயில்கள்
பமயும். பெரை முடிந்து ெரும்போது மயில்களுக்கும் இரை ொங்கி ெருொர். ஒரு முரை அெைது
ஆஸ்ேத்திரிக்குப் போயிருந்தபோது, எங்பகா அடிேட்ட ஒரு மயிரைக் வகாண்டுெந்தார்கள்.
காலில் சீழ் ெடிய, மயங்கிக்கிடந்தது அது. ''அப்ேபன முருகா... புழுவெச்சுப் போச்சுைா...''
என்ைேடி சீழ்ரெத்த இடத்ரத அறுத்து மருந்து போட்டுத் துணி கட்டினார். வகாண்டு போன
ாப்ோட்ரடச் ாப்பிடாமல் அப்ேடிபய உட்கார்ந்து இருந்தார். வகாஞ் பநைம் கழித்து நாகைாஜன்
மாமாவிடம், ''அது வ த்துப்போயிரும்... ப்ச்ச்... முருகன் ொகனம்...'' என்ைெர் அட்வடன்டரைக்
கூப்பிட்டு, ''இந்தச் ாப்ோட்ரட யாருக்காெது குடுத்துருங்கப்ோ'' என்ைார்.

ாயங்காைம் வீட்டுக்கு ெந்தெர் இைபொடு இைொக எங்கரள திருச்வ ந் தூர் பகாயிலுக்கு

அரைத்துப் போய், விடியலில் ாமி கும்பிட்டுவிட்டுத்தான் திரும்பினார்!

'சீக்கு சீைன்’ ெந்தால் ஊர் முழுக்க பகாழிகள் கிைங்கி நிற்கும். வோத்துப் வோத்வதன வ த்து
விழும். அந்த ஒண்ணு வைண்டு மாதங்களும் எங்கள் வீட்டில் கூட்டம் தள்ளும். பகாழி பின்னால்
விைல் விட்டு சூடு ோர்த்து ஊசி போடுொர். ஆஸ்ேத்திரியில் இருந்து தடுப்பு மருந்து
வகாண்டுெந்து இைெ மாகப் போட்டுவிடுொர்.

வதருவில் கைர் பகாழிகள் விற்றுப் போகிைெரன எப்போது ோர்த்தாலும் உக்கிைமாகிவிடுொர்.

''யாரும் கைர் பகாழி ொங்காதீங்கய்யா... அது மீன் வதாட்டி மீன் மாதிரிப்ோ...'' என்ோர்.
ஒரு நாள் சித்தார்த்தன் அண்ணபண ஏவைட்டு கைர் குஞ்சுகள் ொங்கி ெந்துவிட்டான். அந்தக்
குஞ்சுகரள கைர்ொரியாக ஆளுக்கு வைண்டாகப் பிரித்து ெளர்ப்ேதில் எங்களுக்குப் போட்டி.
'ஆைஞ்சுதான் ச்சின்... ப்ளூ கைர் கங்குலி’. ாயங்காைம் அப்ோ வீட்டுக்கு ெந்தபோது
ேஞ் ாைத்தில் இருந்து 'வகாக்வகாக் வகாக்’ என ஆைஞ்சும் ேச்ர யுமாக குஞ்சுகள் இைங்கி ெந்தன.
''சித்தார்த்தன் ேய பெைதான இது... சீக்கு கீக்குனு அம்மாவும் புள்ரளயும் ெந்தீங்கன்னா
பிச்சுப்புடுபென்'' என்ைார் அப்ோ பகாேமாக. அடுத்த ொைபம மூன்று குஞ்சுகள்
வ த்துப்போய்விட்டன. ாயங்காைம் வீட்டுக்கு ெந்த அப்ோ வகாந்தளிப்ோக எங்கரளத்
துைத்தினார். நாங்கள் வதறித்து ஓட, ம்ேெத்துக்குச் ம்ேந்தபம இல்ைாத குரு சிக்கி அப்ோவிடம்
தர்ம அடி ொங்கினான்.

ஒரு முரை வதாழுெத்தில் கட்டிக்கிடந்த ேசு மாட்ரட, நள்ளிைவில் கன்னம் ரெத்து அைசு மாமா
ஓட்டிக்வகாண்டு போய்விட்டார். தம்பிதான் இரதச் வ ய்தது எனத் வதரியெந்தபோது, அம்மா
அழுதது. அப்ோ பூரஜ ரூமில் நின்று வ ான்னார், ''முருகா... மாட அெபன வெச்சுக்கட்டும்.
வ ல்ொக்கா ெளந்துருச்சு... அரத அடிமாட்டுக்கு மட்டும் விக்க வுட்ைாதடா!''

மதுரையில் ஃப்ரீைான்ஸ் ேத்திரிரகயாளனாக இருந்தபோது, லீைாக்கா ேைக்கம். எல்லீஸ் நகரில்

இருந்தெர், வீட்டிபைபய 30, 40 வதரு நாய்கரள எடுத்து ெளர்த்து ெந்தார். ாயலில் பமதா ேட்கர்
தங்கச்சி மாதிரி இருக்கிை லீைாக்கா, கல்யாணம் ேண்ணிக்வகாள்ளவில்ரை. வீட்டில் இருந்து
பிரித்து ொங்கி ெந்த வகாஞ் ம் வ ாத்துக்கரள ரெத்துக்வகாண்டு, முழு பநைச் மூக ப ெகியாக,
தனியாக ொழ்ந்தார். வீட்டுக்குப் போனால் எங்வகங்கும் நாய்களாக இருக்கும். பின்னால்,
அெற்றுக்வகன்று தனி இடம் அரமத்து இருந்தார். அெற்றுக்குச் ாப்ோடு போட்டுக்வகாண்டு,
குளிப்ோட்டிக்வகாண்டு, மருந்து போட்டுக்வகாண்டு... எப்போது ோர்த்தாலும் அெற்பைாடுதான்
இருப்ோர். எல்ைா நாய்களுக்கும் வேயர் ரெத்திருந்தார். நம்மிடம் பேசிக்வகாண்டு
இருக்கும்போபத, நாரைந்து நாய்கள் அெரை பமாந்து, பமபை ஏறி வதாற்றிக்வகாண்பட நிற்கும்.

ஒரு முரை அந்த நாய்களில் ஒன்று விேத்தில் வ த்துப்போனபோது, அப்ேடி அழுதார். போலீஸ்
ஸ்படஷனுக்குப் போய் பமாதிய ெண்டிக்காைன்ேற்றிப் புகார் வகாடுத்து, ஒரு ொைம் அரைந்து
திரிந்தார். ஓர் அதிகாரை அெரிடம் பேசிக்வகாண்டு இருந்தபோது இதுேற்றிக் பகட்படன்,
''இதுை என்ன ஆச் ர்யம் இருக்கு. இதுங்களும் உயிருங்கதாபன...'' என்ைெர், வகாஞ் ம்
வமௌனத்துக்குப் பிைகு வ ான்னார், ''எதிர்ோர்ப்பும் ஏமாற்ைமும்தான் மனுஷங்கபளாட வேரிய
பிைச்ரன. நம்பிக்ரக, அன்பு எல்ைாம் வோய்யாப் போைப்ேதாபன எல்ைாம் க ந்துபோகுது.
இதுங்ககிட்ட அது எதுவும் இல்ை... இதுங்க அன்புை எந்த அப்ேழுக்கும் இல்ை.'' உண்ரமயில்
இந்த மனநிரைரய பிைாணிகளுடன் ொழும் ேைரிடம் நான் ோர்த்திருக்கிபைன். நம்பிக்ரக
இன்ரம நிரைந்த மனித உைவு கரள மனதளவில் துைத்தியெர் கள், பிைாணிகளின் பே ா அன்ரே
நிைைாக்கிக்வகாள்கிைார்கள்!

ொரை ஆட்டும் ஒரு நாய்க்குள், வேயர் சிணுங்கும் கிளிக்குள், கூட உைங்கும் முயலுக்குள்... ஒரு
காதரை, பிரிரெ மீட்வடடுக்கிைான் மனிதன். நள்ளிைவுகளில் ாரைபயாைத்து நாய்கரளக்
கட்டிப் பிடித்து கிஸ்ைடித்துக் வகாஞ்சிப் பேசிக்வகாண்டு இருக்கும் குடிகாை அண்ணன்கரள
அன்பு மிருகங்கள் என்று அரைக்கைாமா? காைம் முழுக்க ஜல்லிக்கட்டுக் காரளகரளத் தயார்
வ ய்ெதிபைபய ொழ்க்ரகரயத் வதாரைத்தெர்கள், ேைரெகளுக்கான ஆைாய்ச்சிக்காகபெ
தன்ரன அர்ப்ேணித்தெர்கள், ோம்புகளின் புதிர்கரளத் வதரிந்துவகாள்ெரதபய
ேயணமாக்கிக்வகாண்டெர்கள்... ஓர் அதி யம்போல் நம்ரமக் கடந்துவகாண்பட இருக்கிைார்கள்.
மூரளக்குைாயில் ைத்தக் கசிவு ஏற்ேட்டு லீைாக்கா வ த்துப்போனது வ ன்ரனயில் இருந்த
எனக்குத் வதரியாது. வெகு நாட்களுக்குப் பிைகு, அெரைத் பதடிப் போனபோது, அந்த வீட்டில்
பெறு யாபைா இருந்தார்கள். வெறுரமயாகக்கிடந்த வீட்டில் இருந்து வெளிபய ெரும்போது,
'முரைக் காம்பு பதடி, ொய் குவித்துத் தடுமாறும் கண் திைக்காத நாய்க் குட்டிகரள பிரித்துப்
போடும் மனமா உனக்கு’ என்ை ரெத்தீஸ்ெைனின் கவிரத நிரனவில் இடறியது!

இப்போது பிைாணிகளுக்கும் நமது பிள்ரளகளுக்குமான ஜீொர்த்தம் அனிமல்

பிளாவனட்டுகளிலும் டிஸ்கெரியிலும் இருக்கிைது. 'பிச்ர எடுக்கும் யாரனயின் கண்களில்
அர கிைது பிைந்த வேருெனம்’ என்ை மையாளக் கவிஞர் அய்யப்ேனின் கவிரதரயப் ேடித்து
இருக்கிறீர்களா? காடுகளுக்குச் சுற்றுைா போகும் மனிதர்கள் குடித்துவிட்டு வீசிப்போகும் பீர்
ோட்டில் கள் காலில் குத்திச் சீழ் ரெத்து யாரனகள் வ த்துப்போகின்ைன. கல் மண்டேத்துக்
கிளிகள் ேனகல் ோர்க் ொ லில் சீட்வடடுத்துக் வகாடுத்து நம்ரமச் பிக்கின்ைன. சிங்கமும்
சிறுத்ரதயும் அைென்ஸ் ாப்ோடு ாப்பிட்டுக் கூடாைங்களில் கண் ரணக் க க்கிக்வகாண்டு இருக்
கின்ைன. 'புலிரயக் காப்போம்’ என மவுன்ட் பைாட்டில் ஸ்ோன்ைர் பிடித்துப் பேனர்
ரெக்கிைார்கள். ஆனால், ேன்னாட்டு நிறுெனங்களிடம் நமது காடுகரளயும் உயிர்கரளயும்
விரை பேசி விற்றுக்வகாண்டு இருக்கிபைாம். 10, 20 ெருடங்களுக்கு முன்பு ெரை வெளியில்
பேசிக்வகாண்டு இருந்தால் ஏபதனும் குருவிச் த்தங்கள் நம்ரமக் கடந்துபோகும். வ ல்போன்
டெர்கள் முரளத்துக்கிடக்கும் மண்ணில், இப்போது ஒரு சிட்டுக்குருவிரயப் ோர்க்க முடிகிைதா?
மண்ணில் பூச்சிக்வகால்லி மருந்து அடிக்கிை விஷத்தன்ரமயில் ேருந்து களும் ேைவிதமான
ேைரெகளும் அழிந்து வகாண்பட இருக்கின்ைன என்வைல்ைாம் 'ேசுரம விகடன்’ நண்ேர் ஒருெர்
வ ான்ன போது 'யாரன டாக்டர்’ கரதயில் வஜயபமாகன் எழுதியிருந்தது நிரனவுக்கு ெந்தது...
'மனுஷன் என்னபமா அெரனப் வேரிய புடுங்கினு நிரனச்சுக்கிைான். மிருகங்களுக்கு ஆத்மா
கிரடயாது... ேகுத்தறிவு கிரடயாதுனு. அெபனாட எ ப்புத்தியிை ஒரு வ ார்க்கத்ரதயும்
கடவுரளயும் உண்டு ேண்ணிவெச்சுருக்காபன... அதுை மிருகங்களுக்கு இடம் கிரடயாதாம்...
நான்வ ன்ஸ்!’
நான் என் அப்ோ அளவுக்கு இல்ரை. இதுெரை ஆர்ெமாக ஒரு நாய்க் குட்டிகூட ெளர்த்தது
கிரடயாது. ஆர யாக முயல் குட்டிகரளபயா, ொத்துகரளபயா தூக்கிப் ோர்த்தது இல்ரை.
திருச்சி சுப்ைமணியபுைத்தில் இருந்தபோது, கார்ப்ேபைஷன் ஆளுங்கபளாடு ேன்னி பெட்ரடக்குப்
போன ோதகன். அய்யனார் பகாயில் மைத்தில் பகாெப்ேைம் மாட்டி ெரை விரித்துக் கிளி
பிடித்தது, டயர் வகாளுத்தி வெட்டாத்தில் மீன் வெட்டியது, ஓணானுக்கு வோரகயிரை போட்டு,
நாய் ொலில் ேட்டாசு கட்டியெர் கபளாடு கூட்டணி ப ர்ந்தது... எனப் பின்னிருப்ேது பிளாக்
ஹிஸ்டரிதான்.

வ ன்ரன ெந்த பிைகு, ஒரு கிறிஸ்துெப் வேண்ரணக் காதலித்பதன். ஒரு முரை அெளுக்குப்
ேரி ளிப்ேதற்காக மூர் மார்க்வகட்டில் பதடி அரைந்து ஒரு பஜாடி கிளிகள் ொங்கிபனன். அரதக்
வகாண்டுபோய்க் வகாடுத்தபோது அெள் மறுத்துவிட்டாள். ''எவ்ெளவு கஷ்டப்ேட்டு
ொங்கிபனன் வதரியுமா...'' என்ைதற்கு அெள் வ ான்னாள், ''இல்ை... இரத வீட்ை ெளர்க்கிைது
கஷ்டம். எங்க வீட்ை எல்ைாரும் பெரைக்கு பெை போபைாமா... இது வ த்துக்கித்துப் போயிட்டா
மனசு கஷ்டமாகிரும். எடுத்துட்டுப் போயிருப்ோ...''

துயைத்பதாடு ெந்து காசி திபயட்டர் ேக்கம் கூண்ரடத் திைந்துவிட்படன். அந்தப் ேைரெகள் தாய்
நிைம் மீண்ட பிள்ரளகள்போல் ேைந்தன. இப்போது வ ால்கிபைன்... கிளிகரள ொங்க
மறுத்தெபள... எங்கிருந்தாலும் ொழ்க!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 13
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''கட் பண்ணா... அஜீத் சார் ரத்தம் வழிய வழியப் புழுதியில கெடக்குறார்ஜி. அப்பிடியய ெட்
பண்ணா... மும்பபல ஒரு க ாட்பட ாடியில நின்னுக்கிட்டு 'அவன் எனக்கு உயியராட
யவணும்டா’னு யபய்த்தன ா ெத்திக்கிட்யட சுருட்படத் தூக்கிப்யபாட்டு மிதிக்கிறாரு
பிரொஷ்ராஜ். ெட் பண்ணா...''

இந்த 'ெட் பண்ணா’ என்கிற வார்த்பதெள் யொடம்பாக்ெம் ெபதகசால்லிெளிடம் அவ்வளவு

பிரபலம். ெபத கசால்லும்யபாது ஒரு ொட்சி முடிவதற்கும் அடுத்த ொட்சி கதாடங்குவதற்கு ான
இபணப்பு வார்த்பதெள் இபவ. ஒவ்கவாரு நாளும் 24 ணி யநர சினி ாவாெத்தாயன
இருக்கிறது ந க்கு. ஆெயவ...

ெட் பண்ணா...

ஃயபஷன் டி.வி-யில் ஏயதயதா யதசத்து அழகிெள், நாம் ஒருயபாதும்

அணிந்து நட ாடயவ முடியாத துணி ணிெபளப் யபாட்டுக்கொண்டு,
இபச அதிர நடந்துகொண்டு இருக்கிறார்ெள். கதாபட வபரக்கும்
கீறிவிடப்பட்ட ஆபடெயளாடு, அத்துமீறி எனது ஹாலுக்குள் பிரயவசிக்கும்
பிரியப்பட்ட பிசாசுெள். எப்யபாயதா தூங்கிவிட்யடன். விழித்தயபாது,
அபணக்ெ றந்த அழகிெள் இன்னும் நடந்துகொண்யட இருக்கிறார்ெள். டீ
குடிக்ெ கவளியய வந்தால், அபார்ட்க ன்ட் வாசல் பிளாட்ஃபார்மில்
பதயல் க ஷின் தடதடக்ெ, 'வணக்ெம் சார்’ எனச் சிரிக்கிறார் ஒரு கடய்லரண்ணன். ஒரு ெணம்
சட்கடன்று குற்ற உணர்வு னபதப் பிபசகிறது. இத்தபன நாட்ெளாெ இந்த கடய்லர்
இங்யெதான் இருக்கிறார். எப்யபாதும் ஏதாவது பபழய துணிெபளத் பதத்தபடி
உட்ொர்ந்திருக்கிறார். இதுவபர ஒரு சட்படபயக்கூட இவரிடம் பதக்ெக் கொடுக்ெலாம் எனத்
யதான்றியயத கிபடயாது. உள்யள யபாய் பட்டன்யபான இரண்டு சட்பட ெபளயும்,
ஆக்ஸிகடன்டில் முட்டி கிழிந்த, ஜிப்பு யபான யபன்ட்ெபளயும் எடுத்துவந்து அவரிடம் தந்யதன்.
''ொஸ்ட்லி சட்படங்ெ சார்... நம் கிட்ட இந்த பட்டன்லாம் இருக்ொயத... ொலர்யலர்ந்து உருவி
கவச்சுரலா ா?'' எனச் சிரிக்கிறார். முட்டி கிழிந்த யபன்ட்படப் பார்த்து, ''அச்சச்யசா... பபக்ல
விழுந்துட்டீங்ெளா? எப்யபா சார்? சரியாகிருச்சுல்ல...'' எனப் பதறுகிறார். ''க ாத்த ா 120 ரூவா
ஆகும் சார்.''

எங்கெங்கும் கரடிய ட்ஸ்

லிந்துவிட்ட கபரு நெரத்தில்,
ஒரு அபார்ட்க ன்ட் வாசலில்
க ஷின் யபாட்டு
உட்ொர்ந்திருக்கும் அவபர
நிபனத்தால் பாவ ாெ
இருக்கிறது. தினம் தினம்
ஏதாவது கிழிந்த துணி
கிபடக்கு ா என
அடுக்கு ாடிெபளயய
பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறார்.
யாயரா வாட்ச்ய னுக்குக்
கொடுக்கும் சாப்பாட்பட,
யாருக்கும் கதரியா ல்
கூச்சத்யதாடு
பகிர்ந்துகொள்கிறார். சும் ா இருக்ெப் பிடிக்ொ ல், வீட்டில் இருந்து எடுத்து வந்த பபழய
துணிெபள கவட்டி கவட்டி இபறக்கிறார். எஃப் டி.வி. அழகிெபளப்யபால் னிதர்ெள் அவபரக்
ெடந்து நடந்துகொண்யட இருக்கிறார்ெள். கிழிந்த துணிெளுக்கு நடுயவ, பசித்த, ஏக்ெப்பட்ட ஒரு
கடய்லர் குடும்பம், நடிபெெள் ஆடும் துணிக் ெபட விளம்பரங்ெபளப் பார்த்துக்கொண்டு
இருக்கிறது. என்ன கசய்ய முடியும்? ஏதாவது புதுத் துணி வாங்கிவந்து அவரிடம் பதக்ெக்
கொடுக்ெலாம். அபதத் கதாட்டுத் தடவி, ''சார்ர்ர்...'' என அவர் தரப்யபாகும் ஒரு சின்ன
சிரிப்புக்ொெ!

ெட் பண்ணா...

டிரஸ்ட்புரம் ெபடத் கதருவில் அவரவரும் அவரவர் யவபலக்குப் யபாய்க்கொண்டு இருக்கும்

ொபலயில், கபாட்ட்கடகரன்று டியூப் பலட்படத் தன் கநஞ்சில் அபறந்து உபடக்கிறார் ஒரு
கபரியவர். கநாறுங்கிச் சிதறிய டியூப்பலட் ெண்ணாடிச் சில்லுெளின் ய ல் உருள்கிறார்.
பக்ெத்தில் அவர் யபரன் ாதிரி ஒருவன் குத்தபவத்து, துண்பட விரிக்கிறான். யாரும் நின்றுகூடப்
பார்க்ெ வில்பல. பக்ெத்தில் ஏ.டி.எம். வாசலில் நிற்கிற ஒரு கூட்டம் திரும்பிப் பார்த்துவிட்டு
நெர்ந்துகொண்யட இருக்கிறது. அஞ்சு டியூப் பலட்டுெள் உபடத்த பிறகு, ''டீ வாங்கித் தாங்ெ
சார்...'' எனத் தாத்தாவும் யபரனும் எதிர் டீக்ெபடயில் கெஞ்சு கிறார்ெள். எதிர்த் திபசயில்
இன்னும் அஞ்சாறு பலட்டுெள் கிடக்கின்றன!

ெட் பண்ணா...

சாந்தி தியயட்டருக்கு எதியர, சப்-யவ வாசலில் பெயில் தட்பட நீட்டியபடி, எதுவும்

யபசா ல் உட்ொர்ந்திருக்கிறாள் ஒரு கபண் ணி. பழக்கு சப்-யவயில் ஒதுங்கிய கூட்டம்
அவபளப் பார்க்ெயவ இல்பல. பழக்கு உள்யள வந்து தட்டுடன் பக்ெத்தில் நிற்கிற
அவபள உற்றுப் பார்க்கியறன். 10 வருடங்ெளுக்கு முன்பு இயத இடத்தில் இவள்
பாவாபட சட்படயயாடு சிறுமியாெ உட்ொர்ந்திருந்தாள். அழுக்குச் சட்பட - யபன்ட்டில்
தட்டு நீட்டியபடி பதின்பருவத்பதக் ெடந்துகொண்டு இருந் தாள். இன்று குண்டடித்து,
பாழபடந்த ெண்ெயளாடு புடபவயில் தட்டு நீட்டி நிற்கிறாள். யாருக்கும் குரல்
கொடுக்ொ ல் க ௌன ாெத் தட்பட நீட்டிக்கொண்டு, ஒரு சிம்பல் ாதிரி இயத
இடத்தில் நிற்கிறாள். அவள் ஒயர ஒரு ொட்சிபய ட்டுய ந க்குத் தருகிறாள். ஆனால்,
அந்தக் ொட்சிக்குப் பின்னால் ஆயிர ாயிரம் னிதர்ெள், ொதல்ெள், அவலங்ெள், ெனவுெள்
ஒளிந்திருக்கின்றன. பழ வலுக்கும்யபாது அவள் சுரங்ெத்தில் பர்ஸ் விற்கிறவன் பக்ெத்தில்
யபாய் உட்ொர்ந்துகொள்கிறாள். ொல் இல்லா ல் கதாபடயயாடு க ாண்பணயான அவன்,
அவபள எதற்ொெயவா திட்டத் கதாடங்கும்யபாது... பழ இன்னும் வலுக்ெத் கதாடங்குகிறது!

ெட் பண்ணா...

நான் வசிக்கும் கதரு முபனயில் ொபல யில், புதிதாெ ஒரு பபத்தியக்ொரப் கபண் கிடக்கிறாள்.
க ாட்படத் தபலயயாடு, ஏெப்பட்ட அழுக்குத் துணிெபள ஒரு பபயில் அபடத்து, கநஞ்யசாடு
அபணத்த படி நீல்க ட்டல் கதாட்டிக்குப் பக்ெத்தில் கிடக்கிறாள். ெடக்பெயில் பார்க்கும்யபாது
எல்லாம் அந்த அழுக்குப் பபயில் இருந்து துணிெபள எடுத்துத் தன் ார்புப் பகுதி யில்
அபடப்பதும் எடுப்பது ாெ இருக் கிறாள். எப்யபாதும் தனக்குத்தாயன யபசிக்கொண்யட
இருக்கிறாள். இரவுெளில் கபரும் குரகலடுத்து யாபரயயா திட்டுகிற கதானியில் ெத்துகிறாள்.
வாசலுக்கு யபான் பண்ண வந்தால், அவள் ெத்துவது ொதபடக்கிறது. ''அய்யய! பநட்கடல்லாம்
இது டார்ச்சர் தாங்ெபலங்ெ...'' எனக் ொபலயில் டீக்ெபடயில் நின்று கதருக் ொரர்ெள்
கசான்னார்ெள். டீக்ெபடக்ொரர் கசால்கிறார், ''சார்... அயதாட ஒரு பக்ெம் ாபர யாயரா
அறுத்துட்டானுங்ெ சார். அதான் துணிபய அபடச்சுட்டுக் கெடக்கு. யநத்து ஒரு கெழவி வாளில
சாப்பாடு எடுத்துட்டு வந்து தந்துச்சு. பக்ெத்து ஏரியாதான்யபால...'' என்றார். பழ பிடித்த நாளில்
அவபளக் ொணவில்பல!

ெட் பண்ணா...

ஸ்பான்சர் நண்பயராடு, நள்ளிரவு ஒரு ணிக்கு கரசிகடன்ஸி டவர்ஸ் யஹாட்டல். லாபியில்

நின்றபடி பசயிஃப் அலிொனும் ெரீனா ெபூரும் கொஞ்சிக்கொண்டு இருக் கிறார்ெள். பக்ெத்து
யடபிளில் நண்பர் ெயளாடு நகுல் உட்ொர்ந்து இருந்தார். ெபடசி யடபிளில் க ாபபபல
யநாண்டிக்கொண்டு இருந்தது அ லா பால்தானா? தூக்ெத்தின் சுவடுெயள இல்லா ல் கசவத்த
பபயன்ெளும் கபண்ெளும் பஹ கடஸிபலில் சிரித்துக்கொண்டு இருக்கிறார்ெள். இந்த
யநரத்திலும் அங்ெங்யெ நடுத்தர வயது னிதர்ெள் பணம் வழியும் ெண்ெயளாடு நிசப்த ாெ
பிசினஸ் யபசுகிறார்ெள். கரஸ்ட் ரூம் யபாய் விட்டுத் திரும்பும்யபாது, பெ நிபறயத்
தட்டுெளுடன் யஹாட்டல் யூனி ஃபார்மில் எதியர சம்பத் வருகிறான். என்பனப் பார்த்த ெணம்
அவன் முெம் சங்ெடத்தில் கநளிகிறது. சம்பத், ன்னார்குடியில் கபரிய விவசாயக் குடும்பத்பதச்
யசர்ந்தவன். ாடுெளுக்கு ஒரு கதாழுவம், குதிபரெளுக்கு ஒரு கதாழுவம் எனப் கபரு வாழ்வு
பார்த்தவன். ஊருக்குப் யபாகும்யபாது, பரந்துகிடக்கும் வயல்ெளுக்கு நடுயவ அவன்
அப்பாயவாடு நடந்து வந்த
ொட்சி, பழுப்யபறிய புபெப்படம்
யபால னதில் உதிர்கிறது.
ஆலங்குடி திருவிழா வுக்கு,
வலங்பெ ானில் பட்டாசு
வாங்கிக் கொண்டு, ஆயறழு
பபக்குெளில் அவன் வந்தபதப்
பார்த்து 10 வருஷம் இருக்கும்.

''சம்பத்து... இங்யெயா யவபல

பார்க்ெற..?''

''ஆ ா ாப்ள... கரண்டு

வருஷ ாச்சு... கரஸ்டாகரன்ட் டூட்டி.''

கொஞ்ச யநரத்தில் நகுல் யடபிளுக்கு பில் பவத்துவிட்டு எங்ெள் யடபிளுக்கு வந்து நின்றான்
சம்பத்.

''சார், ஆர்டர் ப்ளீஸ்!''

ெட் பண்ணா...

பழக்கு ஒதுங்கி யொடம்பாக்ெம் பாலத்துக்குக் கீயழ நிற்கியறன். சட்கடன்று னசுக்கு ஏயதா

ஆகிவிடுகிறது. பழயா, தனிப யா, யதால்வியா? எதுவுய புரியவில்பல. இப்படித்தாயன
எல்யலாரும் ஒரு ெணமும் று ெணமு ாெ ாறி ாறி வாழ்கியறாம். பழக்கு ஒதுங்கி நின்று
ஊபர, னிதர்ெபளப் பார்க்கும்யபாது, கநஞ்சு நபனந்து ஏயதயதா முபளவிடுகிறது.
இகதல்லாம் எதன்கபாருட்டு என்ற யெள்வி குபடக்ொளான்யபால் பூக்கிறது. யவளாயவபளக்குச்
சாப்பாடு, சம்பளம், துயரம், சந்யதாஷம் எனக் கிபடக்கும் ஒரு வாழ்வு எல்யலாருக்கும்
எப்யபாதும் அப வது இல்பல. ெனவு, லட்சியம், யவட்பெ எனத் துரத்தும் வாழ்வில்
எங்யெதான் யபாய் நிற்ெப்யபாகியறாம்? பாழாய்ப்யபான னசு எப்யபாதும் அபடவதற்ொன
ஆயவசங்ெளியலா, விடுபடுவதற்ொன விய ாசனங்ெளியலாதான் இருக்கிறது. அன்புக்கு
ஏங்குகிறது. வன் ம் இல்லாத உலகுக்குத் தவிக்கிறது. தபளெள் அற்ற சந்யதாஷத்துக்குக்
ொத்திருக்கிறது. ாடிப் படியின் கீழ் இரகவல்லாம் ெத்தும், குட்டிெள் ஈன்ற பூபனபயப்யபால,
எப்யபாதும் பரிசுத்த ான ொதலுக்குப் பரிதவிக்கிறது. ஆனால், நாய நாம் நிபனத்ததுயபால்
இருப்பது இல்பலயய. யாருக்கும் நாம் யவண்டுவபதக் கொடுப்பது இல்பல. வன் மும்
யொபமும் கவறுப்பு ாெ ஒரு வாழ்க்பெ அனுதினமும் நம்ப அபழக்கிறது.

எஃப். டி.வி. அலறும் அபார்ட்க ன்டுக்கு முன்னால் ஒரு பாவப்பட்ட கடய்லர், கவயில்
சாபலயில் கநஞ்சில் டியூப் உபடக்கும் முதியவர், சப்-யவயில் ொலங்ொல ாெ க ௌன ாெத்
தட்டு நீட்டும் ஒருத்தி, கதரு முபனயில் ார்பு அறுந்துகிடக்கும் ஒரு ன யநாயாளி, நட்சத்திர
யஹாட்டலில் யபரர் யவபல பார்க்கும் விவசாயி ென், இபத எழுதிக்கொண்டு இருக்கும் நான்...
எல்யலாரும் ஒன்றுதான். வறுப என்பது பணமும் கபாருளும் ட்டும் அல்ல... அன்பின்
வறுப தான் உலகின் அதிபயங்ெரம்.

ெட் பண்ணா...

இரவு வீட்டுக்கு பாலா வருகிறார். தீவிர ான அரசியல் வி ர்செர். ''அக ரிக்ொ, இங்கிலாந்துனு
முக்கிய ான அஞ்சு நாடுெள் இந்தியாவுக்குச் சுற்றுலா யபாொதீங்ெனு கசால்லிட்டாங்ெ
பார்த்தியா? எனக்கென்னயவா சீனாவும் பாகிஸ்தானும் யசர்ந்து இந்தியாவுல கபரிய யபாபரக்
கொண்டுவரப்யபாறானுங்ெனு நிபனக்கியறன்.''

''க ட்ராஸ்லயும் குண்டு யபாடுவானுங்ெளா..?''

''பின்யன... இதுதாயன க யின் அயிட்டம். கசன்பனல்லாம் அதுல நம்பர் ஒண்ணுடி. க்ெயளாட

எதிர்ொலத்பதப் பத்திக் ெவபலப்படா அதிொரம், அணு ஆயுதம், ஊழல்னு நடக்கிற உலெ
அரசியல் அயதாட முடிபவத் யதடிட்யட இருக்கு. அதுக்கும் நா தான் பலி.''

தவிர்க்ெயவ முடியா ல் குண்டுெள் விழுகிற ெற்பபன வருகிறது. அறிவாலயத்திலும் யபாயஸ்

ொர்டனிலும் ப.சிதம்பரம் வீட்டிலும் ஒளிந்துகொள்ள க்ெள் முட்டிய ாதுவபதப் யபால் ொட்சி
வருகிறது. கதருமுபனப் பபத்தியம், ''ஓடுங்ெடா... ஓடுங்ெடா...'' எனப் கபருங்குரல்எடுத்துச்
சிரிப்பது பின்னணிக் குரலாெக் யெட்கிறது. கூட வந்த இன்கனாரு நண்பர், ''அபத விடுங்ெ...
எனக்கென்னயவா இந்த ாயன் ொலண்டர் யவபலபயக் ொட்டுய ானு யதாணுது.
பார்த்தீங்ெளா... வரவர எல்லா க்ெளும் டி.வி., க ாபபலு, இன்டர்கநட்னு கொண்டாட்ட ா
இருக் ொன். ஆண்டவன் எல்லாரும் அனுபவிச்சுக் ெங்ெடா... க ாத்த ா யசாலிபய முடிக்ெப்
யபாயறன்னு கசால்றான்னு கநபனக் கியறன்...''

'' ாயன் ொலண்டரா?''

''அதாம்ப்பா... சீக்கிரம் உலெம் அழியப்யபாகுதுன்னு கசால்ற ொலண்டரு...''

ெட் பண்ணா...

''யடய்... யதாட்டத்துக்கு வந்தப்ப நீ நட்டுகவச்ச யதக்கு இப்யபா ர ாகிருச்சுரா...'' என

க ாபபலில் கசௌபா அண்ணன் வருகிறார். திடீகரன்று னசு சந்யதாஷ ாகிறது. இனம் புரியாத
உற்சாெ ாகிறது. கபரும் நம்பிக்பெ உள்யள தபழக்கிறது. சில வார்த்பதெள்தான்.... ஒரு
கசயல்தான்... ஒரு விடியல். இந்த பழக் ொலத்தில் யார் யாயரா பவத்த எத்தபனயயா கசடிெள்
வளரும் என்கிற நம்பிக்பெதான் இன்கனாரு யொபடபயக் கொண்டுவருகிறது. கசடிெள் என்பது
கசடிெள் ட்டுய அல்ல! (ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 14
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ஏழெட்டு வருடங்களுக்கு முன்பு ஒரு நள்ளிரவில் என் அறைக்குப் பதற்ைமாக வந்தான் சுகந்தன்!

சுகந்தன் என்ன ாடு டி.வி.எஸ்ஸில் னவறை பார்த்த நண்பன். புதுக்னகாட்றடக்காரன். நீண்ட

நாட்களுக் குப் பிைகு நள்ளிரவில் வந்து நின்ைான். உட்காரக்கூட இல்றை. ''நண்பா... அவசரமா
ஒரு ழெல்ப்!''

''என் டா..?''

''நாறைக்குள்ை ஒரு... ஒரு ைச்சம் ரூவா ழபாரட்டித் தர முடியுமாடா?''

எ க்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. என் னரஞ்சுக்கு ஏனதா அஞ்சாயிரம், பத்தாயிரம் என்ைால்

பரவாயில்றை. ஒரு ைட்சமா..?

''அவ்வைவு காசுக்கு நான் எங்கடா னபாைது... எதுக்கு இப்னபா இவ்வைவு பணம்

உ க்கு..?''

''னவண்டப்பட்டவங்கறை ஆஸ்பத்திரியிை னசர்த்துருக்கு... நீ வட்டிக்காச்சும் வாங்கித்

தானயன். எப்பிடியாவது திருப்பித் தந்துர்னைன்!''

காறையில் அவன ாடு பக்கத்தில் இருந்த ஒரு மருத்துவமற க்குப் னபான ன். 60 வயசு
இருக்கும்... ஒரு ழபரியம்மா ஐ.சி.யூ-வில் மூச்சுக்கு சிரமப்பட்டுக்ழகாண்டு கிடந்தார். அது
சுகந்தனின் நடுநிறைப் பள்ளி டீச்சர். ''இசழபல்ைா சிஸ்டர் நண்பா... அவங்களுக்கு ராஜமுந்திரி.
குடும்பத்றதனய விட்டுட்டு வந்துட் டாங்க... சும்மா ஃபார்மாலிட்டிக்கு டீச்சர்னு ழசால்னைன்.
நான் னபராவூரணி ொஸ்டல்ை தங்கிப் படிச்சப்னபா, அம்மா மாதிரி என்ற க்
கவனிச்சுக்கிட்டவங்கடா. உடம்பு முடியாததாை னவறைறய விட்டுட்டு ராஜமுந்திரிக்னக
னபாயிட்டாங்க. எங்க ஆயா ஒண்ணு... அதுகிட்ட நம்பர் புடிச்சுப் னபாய்ப் பாத்னதன். னபா
வாரத்துை இருந்து இப்பிடிக் ழகடக்காங்க... இங்னக அறெச் சுட்டு வந்துட்னடன். யாருக்கும்
ழசால்ைனவயில்ை!'' எ சுகந்தன் அழுதான்.
வைசரவாக்கம் அறெத் துப் னபாய், ஆறு காசு அநியாய
வட்டிக்கு அவனுக்கு ஒரு ைட்சம் வாங்கிக் ழகாடுத்னதன்.
80 ஆயிரம் ழசைவு பண்ணி ஓர் அறுறவசிகிச்றச
ழசய்தார்கள். ஆ ாலும், மூன்று நாட்கள் கழித்து
இசழபல்ைா சிஸ்டர் இைந்துனபா ார். சிஸ்டரின்
அண்ணன் எதற்குனம சம்பந்தம் இல்றை என்பதுனபால்
ஓரமாக ஒதுங்கிக் ழகாண்டார். சுகந்தன்தான் எல்ைாவற்றை
யும் ழசட்டில் பண்ணி ான். டீச்சரின் உடறை
வாங்கிக்ழகாண்டு ராஜமுந்திரி னபா ான்.

மறு நாள் இரவு னபான் பண்ணி, 'சிஸ்டர்கூட இப்பிடி ஒரு

டிராவல் பண்ணுனவன்னு ழநற ச்னச பாக்கைடா.
இப்பத்தான் ழதரிஞ்சு ஸ்கூல்ை பாதிப் னபர் ழகௌம்பி
வந்துட்டாங்க. ஆைாளுக்குப் பணம் தர்னைங்கைாங்க...
நான் யார்ட்டயும் எதுவும் னவணாம்னுட்னடன் நண்பா.
இந்த வாழ்க்றகனய சிஸ்டர் ழகாடுத்ததுரா!'' எ
ழமாசுழமாசுழவ அழுதான்.
எ க்குத் ழதரிந்த எல்ைா ஆண்களுக்கும் முதல் ஆதர்ஷம் அவர்கைது டீச்சர்கைாகத்தான்
இருக்கிைார்கள். சுகந்தனுக்கு இசழபல்ைா சிஸ்டர். எ க்கு னராஸி சிஸ்டர். ழவள்றை நிெைாய்,
குெந்றத இனயசுவின் புன் றகயாய், றகப்பிடி ஈர மண்ணாக என்ன ாடு எப்னபாதும் இருக்
கிைது னராஸி சிஸ்டரின் நிற வு. இப்னபாதும் நிற க்கிை ழநாடியில், ழமதுழமது ழவ த்
தறைக்குள் இைங்கும் ழவண் கரம். னதவாைய மணினயாறசயும் 'னமரியின் ராஜ்ஜியம், எந்நாளும்
உன்ன ாடு’ பாடலும் மூச்றச முகிழ்த்தும் குட்டிகூரா பவுடர் வாசமுமாக ழபாசுக்ழகன்று ம சு
நிறைகிைது!

மூைங்குடி கிறிஸ்துவப் பள்ளியில் படிக் கும்னபாது னராஸி சிஸ்டர் எங்கள் டீச்சர். வகுப்பில்
அன கம் னபருக்கும் சிஸ்டர் மீது அவ்வைவு பிரியம். அப்னபாது ஊரில் ழபரும்பாைா
வீடுகளில் வினசஷ சமயங்களில்தான் இட்லி, னதாறசக்குப் னபாடுவது. மதியங்களில் பள்ளி
வராந்தா முழுக்க முள்ைங்கி சாம்பாரும் பீட்ரூட் ழபாரியலுமாக எப்னபாதும் ஒனர வாசத்தில்
மணக்கும் சத்துணவு. இதற்கு நடுனவ, னதாட்டத்துக்குத் தண்ணீர் ஊற்றும் பி.டி. வகுப்புகளில்,
யாருக்கும் ழதரியாமல் விடுதிக்கு அறெத்துப் னபாய் ஃப்ரிஜ்ஜில் இருந்து னராஸி சிஸ்டர் எடுத்துத்
தரும் னகக் ஓர் உைக அதிசயம். யாற றயப் பற்றிய ஒரு இங்கிலீஷ் எஸ்னே ஒப்பிக்கச் ழசால்லி,
ழமாத்த வகுப்றபயும் ழநாச்சிக் குச்சியால் ழெச்.எம். சிஸ்டர் உரித்ழதடுத்தனபாது,
'உஸ்ேு...உஸ்ேு...’ எ க் றககறை ஊதிக்ழகாண்டு அறைந்னதாம். அடுத்த வகுப்புக்கு ஆலிவ்
எண்ழணய் டின்ன ாடு வந்து, ''றகை னதச்சிக்கங்கடா...'' எ க் ழகாடுத்த னராஸி சிஸ்டர் மீது
எந்தப் பயைா வது பிரியம் றவக்காமல் இருக்க முடியுமா?

ஒவ்ழவாரு கிறிஸ்துமஸ் இரவிலும் சர்ச்சில் கர்த்தர் அவதரித்த நாடகம் நடக்கும். னராஸி

சிஸ்டர்தான் னமக்-அப் இன்சார்ஜ். னதவதூதனுக்கு ழதர்னமானகால் சிைகு கட்டிவிட்டு, முன் ால்
உட்கார்ந்து, ''என் தறையிை றக ழவச்சுச் ழசால்லு... ரட்சகர் பிைக்கும் நாளில், ழதன் னமற்கில் ஒரு
நட்சத்திரம் உங்கறை அறெத்துச் ழசல்லும்...' எ சிஸ்டர் ழசால்லித்தரும் காட்சி அப்படினய
இருக்கிைது. வாணி ஒழுக, அவர் மடியில் தூங்கிப்னபாகும் கிறிஸ்துமஸ் இரவு, நிறைய
தின்பண்டங்கனைாடு விடியும். சாதாரணமாகனவ ழபன்சில், கர்ச்சீப், சாக்னைட் எ த் தி மும்
யாருக்காவது ஏதாவது பரிசுப் ழபாருள்களுடன்தான் வருவார் சிஸ்டர். எட்டாவது படிக்
கும்னபாது ஒரு சாயங்காைம், சர்ச்சுக்குப் பின் ால் றவத்து, என்னிடமும் னசாறை
யம்மாவிடமும் ஏனதா விொவுக்காக னவைாங்கண்ணி னபா னபாது, தன்னிடம் ஒருவர் தவைாக
நடந்துழகாண்டறதச் ழசால்லி சிஸ்டர் அழுதார். அந்தக் கணம் தான் நான் ழபரிய
மனித ான ன்!

அப்புைம் நான் னராஸி சிஸ்டறரப் பார்க்கனவ இல்றை. அவர் எங்னக இருக் கிைார் என்று
ழதரியவில்றை. மஞ்சள் ழவயில் இைங்கும் மறை உச்சியில், னமய்ப்பனுக்காகக் காத்திருக்கும்
வழி தவறிய ஆட்டுக்குட்டிறயப் னபாை நாம் வாழ்க்றக முழுக்க நம் ம துக்குப் பிடித்த
டீச்சருக்காகக் காத்திருக்கினைாம்.

பைறவயின் இைறகப் னபான்ை அப்பழுக்கு எதுவும் இல்ைாத நமது பால்யத்றத

எடுத்துக்ழகாண்டு டீச்சர்கள் னபாய்விடுகிைார் கள். அத ால்தான் நாம் காைத்துக்கும் அவர்கறை
நிற த்துக்ழகாண்னட இருக் கினைாம். டீச்சர்கள் நமது பரிசுத்தம்!

பாதி பின் ப்பட்ட கைர் கைர் வயர் கூறடகள்தான் னதன்ழமாழி டீச்சரின் அறடயாைம். ஓறகயில்
இருந்து சிவப்பு கைர் றசக்கிளில் வரும் னதன்ழமாழி டீச்சர் வயர் கூறட பின்
ழசால்லித்தருவார். எம்ப்ராய் டரி பூக்கள் றதக்கச் ழசால்லித்தருவார். குப்றபகறை றவத்து
ழபாம்றமகள் ழசய்து தருவார். இத்தற வருடங்களில் னதன்ழமாழி டீச்சறரப் னபாை
நளி மாகப் புடறவ கட்டி வருகிை யாறரயும் நான் பார்த்தது இல்றை.
சீயக்காய் மணக்க, இடுப்பு வறரக்கும் தறை முடிறய
அள்ளிப்னபாட்டு, ஒற்றை ழசம்பருத்தினயாடு வரும்
னதன்ழமாழி டீச்சருக்குப் பக்கத்து வீட்டில்தான் னமாகன்
இருந்தான். அத ானைனய அவன் வகுப்பின் வி.ஐ.பி.

''காறையிை 6 மணிக்கு டீச்சர் பால் வாங்க வரும்டா'',

''இன்னிக்கு டீச்சர் ஆத்துை குளிச்சுட்டு வந்துச்சு
ழதரியுமா..?'', ''டீச்சர் தங்கச்சினயாட ஒனர சண்ட...'',
''னநத்து பிலிப்ேுக்கு டீச்சர் படம் பாக்கப் னபாச்சுரா'',
''நாறைக்குப் பானரன் டீச்சர் வராது'' எ அவன்
வாசிக்கும் டீச்சர் நியூேுக் காகனவ எைந்தக்ழகாட்ட,
னதன் மிட்டாய் எ க் கல்ைாக் கட்டுவான்.

தாஸ்தான் னதன்ழமாழி டீச்சறர அதீதமாகக் காதலித்தான்.

ஒரு முறை னமாகன், ''னநத்து டீச்சறரப் ழபாண்ணு பாக்க
வந்தாங்க. மாப்ை சூப்ப்ப்பரா இருக்கான்டா. புன் றக
மன் ன் கமைாசன் கணக்கா...' எ ச் ழசான் நாளில்,
அத்தற னபரும் னசாகமாகத் திரிந்னதாம்.

தாஸ், ''மாப்ை எந்தூருன்னு ழசால்ைா... எங்க மாமா காங்கிரஸ் கச்சி ழதரியும்ை... மாப்றைறய
க்னைாஸ் பண்ணச் ழசால்லிருனவாம்' எ சீரியோகச் ழசான் ான். பை வருடங்களுக்குப் பிைகு
குடவாசல் பஸ் ஸ்டாண்டில் னமாகற ச் சந்தித்தனபாது னகட்னடன், ''னதன்ழமாழி டீச்சர் என்
பண்ைாங்கடா..?'' 'ழதரியை மாப்ை... நான் பார்த்னத ழராம்ப நாைாச்சு!'

சத்யராஜ் மாதிரி உடம்பு முழுக்க முடி இருக்கும் ஆர்.னக.வி. வாத்தியார் இங்கிலீஷ் புத்தகம்
எடுத்துப் னபாகாத தற்காக ஒரு முறை என்ற த் தூக்கிப் னபாட்டுப் பந்தாடி ார். கிைாஸ் முழுக்க
ஓடவிட்டுக் கும்மி எடுத்தார். ைஞ்ச் இறடனவறையில் நான் மாறைமாறையாக அழுதனபாது
பஷீர் ழசான் ான், ''விட்ைா... அந்தாளு டி.வி.எஸ். 50-ைதான வர்ைாரு? னடங்க்ை சீனிறயக்
ழகாட்டிருனவாம்.'

''னடங்க்ை சீனிறயக் ழகாட்டு ா..?'

''எஞ்ஜின் சீஸ் ஆகி, வண்டி நாசமாகிரும். சமயத்துை 'ழடாம்ம்ம்’முனு ழவடிச்சுரும். அப்பதான்

நீ யார்னு ழதரியும்!' எ க்கு ழவறி ஏறியது. மறு நாள் வம்பாடுபட்டு கால் கினைா சீனி வாங்கிப்
னபான ன். அந்த சீனினயாடு ஒரு வாரம் பள்ளிக்கூடத்தில் பஷீனராடு அறைந்து திரிந்னதன்.
எட்டாவது நாள் பார்த்தனபாது 50 கிராம்தான் மீதி இருந்தது. அறதயும் தின்றுவிட்டு பஷீர்
ழசான் ான், ''அவர்ட்ட டியூஷன் னசர்ந் துருனவாம் மாப்ை...''

எப்னபாதும் ழவத்தறைப் பாக்கு, டீ வறட வாங்கி வரச் ழசால்லும் பத்மநாபன் வாத்தியார்,

பிச்றசயம்மாள் டீச்சர் இரண்டு னபரும் தம்பதி. ஒனர ஸ்கூலில் உத்தினயாகம். பத்மநாபன்
வாத்தியார் எங்கள் காறதத் திருகி ''கம் ட்டி... கம் ட்டி...'' எ அடித்துக்ழகாண்டு
இருக்கும்னபானத பிச்றசயம்மாள் டீச்சர் வந்து, ''ஏன் அவற ப் னபாட்டு அடிக்கிறீங்க... விடுங்க''
எ க் காப்பாற்றிவிட்டுப் னபாவார்.

ழநற்றியில் நாமம் னபாட்டு, ழபல்பாட் டம் னபன்ட்டால் ழதருறவனய கூட்டிக் ழகாண்டு வரும்
ஜி.ஆர். வாத்தியார், எப்னபாதும் எச்சில் ழதறிக்கப் னபசும் பன்னீர் சார், எப்னபாதும் மாதவி படம்
வறரந்துழகாண்னட இருக்கும் ஓவியம் சார்... எத்தற ஆசிரியர்கள் னசர்ந்து இந்த வாழ்க்றகறய
வடிவறமத்துக் ழகாடுத்திருக் கிைார்கள்!

எ க்குத் ழதரிந்த ஒரு பள்ளிக்கூடத்தில் தலித் என்பதற்காக, பாரதி டீச்சறர ஏற்றுக்ழகாள்ை

மறுத்தார்கள். ''எங்க பிள்றைகளுக்கு இவ பாடம் ழசால்லித் தர்ைதா..?' எ எதிர்ப்பு. ஆசிரியர்
ழபற்னைார் சங்கம் மீட்டிங் னபாட்டு பாரதி டீச்சறர னவறைறயவிட்டுப் னபாகச் ழசான் னபாது,
பினரயர் ொலில் இருந்து அவர் அழுதுழகாண்னட ழவளினயறியது இப்னபாதும் ஞாபகத்தில்
இருக்கிைது. இப்னபாது அவர் ஒரு ழமட்ரிகுனைஷன் ஸ்கூலில் டீச்சராக இருக்கிைார். அப்னபாது
அவறர னவண்டாம் என்று ழசான் வர் களின் னபரன், னபத்திகள் எல்ைாம் இப்னபாது
அவரிடம்தான் படிக்கிைார்கள். ஒரு சமூகத்தின் முதல் நீதி பள்ளிக்கூடத் தில்தான் பிைக்கிைது.
டீச்சர்களிடம் இருந்து தான் ஒவ்ழவாரு சமூகமும் முதல் ஒளி வாங்கிக்ழகாள்ை முடியும்!

'கடனைாரக் கவிறதகள்’ படத்றத இது வறர அம்பது, அறுபது தடறவ பார்த்திருப்னபன். ஒனர
காரணம், ழஜனிஃபர் டீச்சர். பாதி நிெலும் பாதி ழவயிலுமாய் ஓர் ஒளி விழுந்திருக்க, சர்ச்சுக்கு
ழவளினய நின்று, ''டீச்சர்... டீச்சர்... எ க்காக கடவுள்ட்ட பிரார்த்தற பண்ணுவீங்கைா டீச்சர்'
எ சின் ப்பதாஸ் ழகஞ்சுவது மாதிரிதான் நாமும். நமக்கா பிரார்த்தற கள் எப்னபாதும்
அவர்களிடம்தான் இருக்கின்ை . 'அழியாத னகாைங்கள்’ இந்து டீச்சறர இப்னபாது
ழதாறைக்காட்சியில் பார்க்கும்னபாதும் நிற வுகள் சிலிர்க்கின்ை . ஜாங் இமு இயக்கிய 'நாட்
ஒன் ழைஸ்’ என்ை றசனீஸ் படம் பார்த்திருக்கிறீர்கைா? ஒரு ஸ்கூலுக்குப் புதிதாக ஒரு ழபண்
டீச்சர் வருவாள். அவளும் கிட்டத்தட்ட மாணவி னதாற்ைத்தினைனய இருப்பாள். அவறர டீச்சராக
ஏற்றுக்ழகாள்ை முடியாமல், சண்றட னபாடுவான் ஒரு மாணவன். அவள் கண்டிப்பதால், அந்த
ஸ்கூனை பிடிக்காமல் அவன் ஓடிவிடுவான். ழதாறைந்துனபா அவற த் னதடி அறைந்து,
நகரத்தில் கண்டுபிடித்து, மறுபடி அறெத்து வருவாள். கறடசிக் காட்சியில் வகுப்பில் அவள்
னபார்டில் ஒரு பூ வறரந்து, ''இது என் ?'' எ அவனிடம் னகட்பாள். அவன் ''பூ'' எ பதில்
ழசால்வனதாடு படம் முடியும். அவன் அவறை டீச்சராக ஏற்றுக்ழகாண்டான் என்பறத அவ்வைவு
கவிறதயாகச் ழசால்லியிருப்பார் இமு!

டீச்சர்கள் நமக்கு ழசால்லித்தந்த பூக்கள் எப்னபாதும் உதிராத பூக்கள். நிைம்

இெக்காமல், ழவயில் மறெ குடிக்கும் பூக்கள். எங்னக ழசன்ைாலும், என்
ஆ ாலும் டீச்சர்களுக்கு நாம் சிறு பிள்றைகள்தான். அவர்கள் கடவுளின்
நிெல்னபால் எங்னகா இருக்கிைார்கள். வயதாகி உடல் உறடந்து சிரமங்கள்
கடந்து எப்படி எப்படி எல்ைானமா ஆகிவிடுகிைார்கள். ஆ ால், நம்
நிற வில் நிற்பது கம்பீரமா டீச்சர்கள்தான். ஆண்கள் தங்கள் டீச்சறரக்
காதலிப்பதுனபால் சிறு வயதில் ழபண்கள் தங்கள் ஆசிரியர்கறைக்
காதலித்தார்கைா எ த் னதாழி ஒருவரிடம் னகட்னடன். சட்ழடன்று முகம்
பிரகாசமாகி, ''அனததாம்பா... உ க்கு சிவக்குமார் வாத்தியார்பத்தி
ழசான் து இல்னைல்ை...'' எ இறமகள் படபடக்கப் னபச
ஆரம்பிக்கிைார்!

சுகந்தன் னபா மாசம்தான் அந்த ஒரு ைட்சத்துக்கா வட்டிறயக் கட்டி

முடித்தான். அது சரி... டீச்சர்களுக்கும் நமக்குமா கடற முழுறமயாகத்
தீர்த்தவர்கள் யாராவது இருக்கினைாமா என் ..?

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 15
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
மனித வாழ்க்கைகைத் 'துைரங்ைளின் நகைச்சுகவ’ என்றார் சாப்ளின்.

படித்ததிலேலை எனக்கு மிைவும் பிடித்த பஞ்ச் இதுதான். நிஜமாைலவ இந்த உேைம், எவ்வளவு
பபரிை ைாபமடிக் ைழைம்!

எப்லபாதுலம துைரத்துக்கும் நகைச்சுகவக்கும் நடுலவ ஊசோடிக்பைாண்டு இருப்பது ஒற்கறக்

ைணம்தான். ஏபழட்டு வருடங்ைளுக்கு முன்பு ஓர் இரவு... புலியூர் ஹவுஸிங் லபார்டில் மூன்றாவது
தளத்தில் உள்ள எனது அகறக்குள் நுகழந்லதன். நடுக்கூடத்தில் பநஞ்சில் 'பநஞ்சுக்கு நீதி’கை
விரித்துகவத்துப் படுத்திருந்தார் சரவணன் அண்ணன். பசருப்கபக் ைழற்றிவிட்டு ஓர் அடி
எடுத்துகவத்தலபாது, ைாேடியில் தகர இட வேமாை நைர்வகத உணர்ந்லதன். அடுத்த
ஸ்படப்பில் ைட்டடலம ஒரு குலுக்ைல் லபாட, பபாசுக்பைன்று மூகள அேறிைது.
''அண்லண... பூைம்பம்லண... எர்த்க்வாக்...'' என அேறிைபடி பவளிலை தவ்விலனன்.
எனக்கு முன்னால் சிதறிப் பறந்து வந்து விழுந்தது 'பநஞ்சுக்கு நீதி’. அதற்குள் மாடிப்
படிைளில் தபதபபவன ஓடத் பதாடங்கிைது கூட்டம். எனக்கு எல்ோலம அவுட் ஆஃப்
லபாைஸ் ஆகிவிட்டது. அத்தகன லபகரயும் தாண்டி, கசடு ஸ்ோப்பில் சறுக்கிைபடி
மின்னல் பநாடிைளில் தகரத் தளத்கத அகடந்லதன். பவளிலை வந்து
மூச்சுவாங்கிைலபாதுதான், தன்னிகே அகடந்து சட்படனக் கூச்சம் மண்டிைது.
இரண்டாவது தளத்தில் இருந்த மகேைாளக் குடும்பத்தில் மூன்று லமாகினிைள்
இருந்தனர். லமல் தளத்து பிரம்மச்சாரிைள் லபாகும்லபாதும் வரும்லபாதும்
பார்கவைளிலேலை அந்தப் பபண்ைலளாடு வாழ்ந்துவந்லதாம். எனக்கு ைகடசிப்
பபண்லணாடு ஒரு பைமிஸ்ட்ரி ப்ராசஸில் இருந்தது. இந்தப் பூைம்பப் பபாழுதில் வீர தீர
இகளஞனாை அவர்ைகள வழி நடத்திஇருக்ை லவண்டிைவன், இப்படி உயிருக்குப் பைந்து
அந்தரத்தில் பறந்து வந்தது எவ்வளவு பபரிை அவமானம்? மனசு பிகசந்தது. படக்பைன்று
பக்ைத்தில் விழித்துக்பைாண்டு இருந்த ஒரு குழந்கதகைத் தூக்கிகவத்துக்பைாண்லடன். கீலழ
இறங்கி வந்த அந்தப் பபண்ைளின் அம்மா என்கனப் பார்த்து, ''எந்தா முருைா... உயிருக்கு
அவ்வளவு பைமா?'' எனச் சிரித்தார். ''இல்கேங்ை... கிரவுண்ட் ஃப்லளார்ே இந்தக் குழந்கத
தனிைா நின்னுட்டு இருந்துச்சு... இகதத் தூக்ைத்தான்...'' எனச் பசான்னலபாது எனக்லை
பதாண்கட அகடத்தது. மூன்று பபண்ைளும் லைாரஸாைப் பபருஞ்சிரிப்புச் சிரித்தார்ைள்!
டி.வி, மிக்ஸி, ைம்ப்யூட்டர் என்று கையில் கிகடத்த பபாருட்ைகள அள்ளிக்பைாண்டு முக்ைால்
நிமிடத்தில் பமாத்த ஹவுஸிங் லபார்டும் கீலழ நின்றது. ஒரு ஆபீஸர் ஜட்டிலைாடு நின்றார்.
பதருபவல்ோம் மக்ைள் மரண பைத்தில் நசநசத்தனர். பக்ைத்து ஃப்ளாட் ரிப்லபார்ட்டர் தன்
பமாகபலில், ''என்னது... இந்லதாலனஷிைாவுே 1,000 லபர் பசத்துட்டாங்ைளா? 6.2 ரிக்டரா...''
என அப்லடட் லைட்டுத் தன் பங்குங்குப் பீதி கிளப்பினார். ''ைாரும் உள்லள லபாைாதீங்ை... திரும்ப
எர்த்க்வாக் வருமாம். ப்ளீஸ் ஸ்லட அவுட் கசட்...'' என அலசாஸிலைஷன் தகேவர் ைத்தினார்.
அப்லபாது ஃபுல் மப்பில் வந்த என் ரூம்லமட் சந்திரலமாைன், அவன் பாட்டுக்குப் படி ஏறி
பால்ைனிக்குப் லபாய், எல்லோருக்கும் கை ைாட்டிக்பைாண்லட ரூமுக்குப் லபாய்த்
தூங்கிவிட்டான். பைாஞ்ச லநரத்தில் எல்லோரும் பவட்ட பவளியில் பசட்டிோலனாம். ஒருவர்
டி.வி. பபட்டிக்கு ைபனக்ஷன் பைாடுக்ை, சீரிைல் ஓட ஆரம்பித்தது. பக்ைத்தில் ரம்மி ைச்லசரி.
வாட்ச்லமன் என்னிடம் வந்து, ''ஆறு மாசமா சம்பளம் ஏத்திக் லைக்ைலறன் சார்... எவனும்
ைண்டுக்ைகே. சும்மா மீந்தகதப் லபாட்டா லபாச்சா... அதான் பூமி மாதா லபாட்டுப் பாக்குறா...''
எனத் தன்னளவில் ஒரு லைைாஸ் திைரி பசால்கிறார். விடிை விடிை விழித்துக்கிடந்து,
அதிைாகேயில் அவரவரும் வீடு மீண்டனர். ''என்ன மாமா... லநத்து நிேநடுக்ைம்னதும் டவுச
லராட நின்ன...'' என மறு நாள் அத்தகனயும் ைாபமடிைாகிவிட்டது. முன் தினம் பூமி பைாஞ்சம்
கூடுதோை அகசந்திருந் தால்... இந்த நகைச்சுகவ எவ்வளவு பபரிை துைரம்!

உண்கமயில் அபத்தக் ைாபமடிை ளால்தான் நிகறந்திருக்கிறது நம் வாழ்க்கை. ைண்ணீருக்கும்

சிரிப்புக்கும் நடுலவ பநளியும் ஒரு மின்னபேன மாைம் பசய்கிறது மனித மனம். சமீபத் தில்
கடஃபாய்டு வந்து ஆஸ்பத்திரிக்குப் லபாலனன். ஓரமாைப் படுக்ைப்லபாட்டு, சகேன்
பசாருகிவிட்டார்ைள். நாகேந்து மணி லநரம் வருகிற லபாகிற லநாைாளிைகள லவடிக்கை
பார்ப்பகதத் தவிர லவறு வழி இல்கே. அப்லபாது கைக்குழந்கதலைாடு ஒரு குடும்பம்
ைதறிக்பைாண்டுவந்தது. அந்த அம்மாவுக்கு ஓட்டுப் லபாடுகிற வைசுதான் இருக்கும். கைலி
சட்கடயில் பைச்சோை இருந்த அப்பனுக்கு வைது 20-25 இருக்கும். ஏகழப்பட்ட குடும் பம்.
குழந்கதக்கு வாணி ஒழுை ஃபிட்ஸ் வந்து இழுத்துக்பைாண்டு இருந்தது. ''ஏங்ை அறிவிருக்ைா..?
இவ்வளவு லநரம் என்ன பண்ணிட்டு இருந்தீங்ை... பவரி சீரிைஸ். இப்லபாகதக்கு மருந்து
தர்லறன்... உடலன கசல்டு ஹாஸ்பிட்டல் பைாண்டுலபானாத் தான் ஏதாவது பண்ணுவாங்ை.
பிள்கள கைத் தூக்கிப் பிடிங்ை...'' என்றபடி டாக்டர் குழந்கதக்கு மருந்து பைாடுக்கும்லபாது,
அந்த அப்பனின் பாக்பைட்டில் இருந்த பமாகபல் அேறிைது. 'சிங்ைத்கத லபாட்லடாே
பார்த்திருப்ப, சினிமாே பார்த்திருப்ப, டி.வி-ே
பார்த்திருப்ப...’ என ரிங்லடானில் சத்தமாை சூர்ைா
ைதறினார். கபைன் தடுமாறி லபாகன ஆஃப்
பண்ணும்லபாது, அந்தப் பபண் அவகன ஒரு முகற
முகறத்தாள். அந்தக் ைாட்சி வாழ்வின் ஆைப்பபரிை துைர
நகைச்சுகவ. இன்பனாரு நாள் நண்பர் ஒருவலராடு
லபசிக்பைாண்டு இருந்தலபாது, அவருக்கு லபான் வந்தது.
'குற்றம் புரிந்தவன் வாழ்க்கையில் நிம்மதி
பைாள்வபதன்பலதது’ என்றது ரிங்லடான். அவர் எடுத்து,
''ஒரு மீட்டிங்ே இருக்லைன்மா... கூப்பிடுலறம்ப்பா'' என
கவத்துவிட்டு என்னிடம், ''ரிங்லடாகனக் லைட்டதும்
ைண்டுபிடிச்சு இருப்பீங்ைலள... என் பவாய்ஃப்தான்னு''
எனச் சிரித்தார். அது சரி... வாழ்க்கைகைக் ைாபமடிைாைப்
பார்க்ைாவிட்டால், நம்மில் பே லபர் ஐ.சி.யூ.
க்களமாக்ஸில்தான் கிடப்லபாம்!

'சமூைம்’ என்கிற வார்த்கததான் இருப்பதிலேலை சூப்பர்

ைாபமடி என்பது என் தாழ்கமைான அபிப்ராைம். இந்தச் சமூைத்தால் எதுபவல்ோம் மிை
சீரிைஸாைக் பைாண்டாடப்படுகிறலதா... அது எல்ோலம மிைப் பபரிை ைாபமடிதான். இப்லபாது
உங்ைள் ஏரிைாவில் ைாராவது அப்படிலை எம்.ஜி.ஆர். லமனரிஸங்ைலளாடு வாழ்ந்தால், அவகர
நீங்ைள் எவ்வளவு பபரிை ைாபமடிைனாைப் பார்க்கிறீர்ைள்! நண்பர்ைளில் எவனாவது 'திருமகே’
விஜய் மாதிரி ைாேரில் இருந்து சிைபரட் உருவினால், அவன்தாலன உங்ைள் பசட்டில் லைாமாளி.
நாலு லபர் பின்னால் நடக்ை, லைாட்டு லபாட்டுக்பைாண்டு நீங்ைள் அஜீத் மாதிரி லராட்டில்
நடந்துவந்தால் அபரஸ்ட் ஆகி, 'என் விைடன்’ பசய்திைாகிவிட மாட்டீர் ைளா? உேகின் மிைப்
பபரிை சர்வாதிைாரி ஹிட்ேரின் உருவம்தாலன ைாபமடிக்கும் மிைப் பபரிை சிம்பல். மம்மர்
ைடாஃபியின் ஆகட அேங்ைாரங்ைள் பசம ைாபமடிதாலன?

''சார்... ஓப்பன் பண்ணா ைல்வி அகமச்சர் சார். ஆனா, அவர் பத்தாவது ஃபபயில் சார். ைட்
பண்ணா... ஆள் மாறாட்டம் பண்ணி பத்தாவது பரீட்கச எழுதும்லபாது அகமச்சர் மாட்டிக்கிறார்
சார்...'' என ைாருக்ைாவது ைகத பசான்னால், ''என்னங்ை... ஒரு ோஜிக் லவணாமா?'' எனச்
சிரிப்பார்ைள்தாலன... ஆனால், அந்த ோஜிக் இல்ோத ைாபமடி கைச் சமூைம் எவ்வளவு எளிதாை
நடத்திக் ைாட்டுகிறது? சுப்ரமணிைன் சுவாமி, தங்ைபாலு, லஜ.லை.ரித்தீஷ் எல்ோம் பைங்ைரக்
ைாபமடிைன்ைளாைலவ சமூைத்தால் பார்க்ைப்படுகிறார்ைள். அவர்ைள் ைாபமடிைன்ைள் அல்ே...
ைாரிைவாதிைள். லைாடிைளில் புரளும் அரசிைல் முதகேைள். இவர்ைகளப்லபான்ற
அரசிைல்வாதிைகளக் ைாபமடிைன்ைளாைப் புரிந்துகவத்திருக்கும் சமூைம்தான், எப்லபாதும்
ைாபமடி பீஸு. விதவிதமான இேவசங்ைள், அறிக்கைைள், ேட்டுக்குள் மூக்குத்தி, பால்
பாக்பைட்டில் பணம், இட்லிக் ைகடயில் ைரன்ஸிக் ைத்கத, சினிமா ஸ்டார்ைளின் பிரசாரங்ைள்,
பிரிைாணி, சரக்கு என ஒவ்பவாரு முகறயும் லதர்தல்தாலன ஜன நாைைத்தின் ஈடு இகண
இல்ோத ைாபமடி ைாை இருக்கிறது. விகேவாசியும் ேஞ்ச ஊழலும்தாலன பத்திரிகைைளில் நாம்
அதிைமாை ரசித்துச் சிரிக்கும் லஜாக்குைள்? பபட்லரால் விகே உைரும்லபாதும் ைகேஞகரச்
சந்திக்கும்லபாதும் மன்லமாைன் சிங் எத்தகன ைாபமடிைனாைத் பதரிகிறார். பச்கச ைேர், ைாைம்,
லஜாசிைம், பூமி பூகஜ எனக் ைழைங்ைள் நடத்தும் ைாபமடி ைகள எத்தகன சீரிைஸாைப் பார்க்ை
லவண்டிை ைட்டாைம் இந்தச் சமூைத்துக்கு? ஒலர இரவில் சூப்பர் லமனாகிவிட முடியுமா இந்தச்
சமூைம்? பறந்து பறந்து அரசிைல்வாதிைளின் வீடுைளிலும் சுவிஸ் வங்கியிலும் இருக்கிற பமாத்தக்
ைறுப்புப் பணத்கதயும் அள்ளிக்பைாண்டு வந்து லபாட்டால் எப்படி இருக்கும்? இந்த மாதிரிைான
சமூைக் ைனவுைள் எல்ோலம இங்கு ைாபமடிைாை மட்டுலம இருக்ை முடியும்!

வடபழனி ரஹத் ப்ளாஸாவில் டி-ஷர்ட்ஸ் லதடிக்பைாண்டு இருந் லதன். புது டிகசனில்

இருந்த லச குலவரா டி-ஷர்ட்கடப் பார்த்துக்பைாண்டு இருந்தலபாது அந்தக் ைகடக்ைாரர்
என்னிடம் வந்து, ''சார்... எடுத்துக்ைங்ை சார். இவகரத்தான் இப்லபா எல்ோரும் லதடுறாங்ை.
கமக்லைல் ஜாக்சனுக்கு அப்புறம் ஹாலிவுட்ே இவர்தான் ஸ்டாரு. லஜம்ஸ்பாண்ட்ோம்
இந்தாளுக்கு அப்புறம்தான்... ம்ம்ம்...'' என்றார். ஒரு ைணம் சீமான் அண்ணனுக்கு லசதி பசால்லி,
முற்றுகைப் லபாராட்டம் நடத்தோமா என லைாசித்லதன். கீலழ வந்தலபாது தகரத் தளத்தில் ஒரு
கபைன் லச டி-ஷர்ட்லடாடு நின்று இைர் லபானில் லபசிக்பைாண்டு இருந்தான், ''டிஸ்லைான்னா
அம்பிைா எம்பைர்தான் சீப்பஸ்ட்... சரி, அவ நிஜமா வர்லறன்னாளாடா?''

ஐைலைா... இந்தச் சமூைத்துக்கு லச குலவரா ஹாலிவுட் நடிைனாைலவ இருந்துவிட்டுப் லபாைட்டும்!

எனக்குத் பதரிந்து, இல்ோதப்பட்டவர்ைள்தான் சிரிக்கிறார்ைள். ைாபமடிகை அனுபவிக்கிறார்ைள்.

இரவுைளில் பிளாட்ஃபார்மில் எஃப்.எம். லைட்டுக்பைாண்டு, ைறிக் குழம்பு ஆக்கிக்பைாண்டு,
குடும்பமாைக் கூடிச் சிரிக்கிறார்ைள். பர்மா பஜாரில் அம்பதுக்கும் நூறுக்கும் உடல் விற்று,
பபாக்னா லசாறு வாங்கித் தின்னும் மங்கைைளும் திருநங்கைைளும் இந்தச் சமூைத்கத எவ்வளவு
ைாபமடி பண்ணிச் சிரிக்கிறார்ைள் பதரியுமா? எப்லபாதும் வந்த உடலன பபாண்டாட்டிக்கு லபான்
பண்ணிப்லபசி விட்டு, சாமி கும்பிட்டுவிட்டு, 'லவகே’கை ஆரம்பிக்கும் ஆபீஸர் ைகள,
வரும்லபாபதல்ோம் 'ஒரு தகே ராைம்’ பாட்கடப் பாடச் பசால்லி நச்சரிக்கும் எழுத்தாளகன,
'உன்லனாடு நானிருந்த ஒவ்பவாரு மணித் துளியும்’ எனக் ைவிகத படிக்கும் ைவுன்சிேகர,
பவளிலை வாங்கினா பசேவு எனக் ைறி எடுத்துவந்து சகமக்ைச் பசால்லும் அண்ணாச்சிகை...
எவ்வளவு ைாபமடிைாக்கிக் ைடந்துவிடுகிறார்ைள் அவர்ைள். பாரில் வந்துலபாலவாரிடம் எல்ோம்
ஓசிச் சரக்கு லைட்டுப் பிச்கசபைடுக்கும் மனிதர், எல்லோரும் லபாய்விட்ட நள்ளிரவில், பதரு
விளக்கின் அடியில் உட்ைார்ந்து தனிலை எகத நிகனத்துச் சிரிக்கிறார்?

ஒரு ைாேத்தில், நாம் துைரங்ைலளாடு ைடந்து வந்த ஃபீலிங்குைள் எல்ோலம

ஒரு ைட்டத்தில் ைாபமடிைாகிவிடுகின்றன. ைாதலிக்ைாை கைகைக்
கிழித்துக்பைாண்டது, தூக்ை மாத்திகர தின்றது, நண்பனுக்ைாைச் சண்கட
லபாட்டது, உறவுைளிடம் மல்லுக்கு நின்றது, அலுவேைத்தில்
பைாந்தளித்தது, எவனுக்லைா சூனிைம் கவத்தது... பழி வாங்ைத் துடித்தது
எல்ோலம ைாேத்தால் ைாபமடிைாகி நம்கமப் பார்த்துச் சிரிக்கின்றன!

எப்லபாதும் சிரித்துக்பைாண்லட இருக்கிற லதாழர் ஒருவரிடம் எரிச்சோை

ஒரு முகற லைட்லடன், ''உனக்கு எகதயும் சீரிைஸாலவ பார்க்ைத்
பதரிைாதா? எதுக்கு எப்லபா பார்த்தாலும் சிரிச்சுக்கிட்லட இருக்லை.
இங்லை எல்ோலம உனக்குக் ைாபமடிைா?'' அதற்கும் அவர் சிரித்தபடிலை
பசான்னார், ''சீரிைஸாப் பார்க்ை ஆரம்பிச்சா... பசத்துருலவன்டா!''

அது நம் சமூைத்தின் குரோைக் லைட்டது! (ப ாட்டு வாங்குபவாம்)

வட்டியும் முதலும் 16
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
'கள்ளம் கற்றது
ஓர் இரவு
காமம் கற்றது
ஓர் இரவு
ஜனனம் கற்றது
ஓர் இரவு
நான் மரணம் கற்றதும்
ஓர் இரவு
ககாடி இரவுகள்
கற்றக ாதும்
இந்த இரவு
ககட்கப்க ாகும்
எந்தக் ககள்விக்கும்
எனக்கு விடை ததரியாது’ - ஆப்பிரிக்கக் கவிஞன் தைஸாமூரின் கவிடத எவ்வளவு உண்டம?!

ஐநாக்ஸில் டநட் க ா முடிந்து திரும்புகிற இந்த இரவில், டிரஸ்ட்புரம் ததருவின்

அ ார்ட்தமன்ட் ஒன்றின் கீழ் தகாஞ்சம் நாற்காலிகள் க ாட்டு சிலர் உட்கார்ந்து இருக்கிறார்கள்.
நடுவில் கண்ணாடிப் த ட்டிக்குள் யாகரா ஒருவர் உடறந்துகிைக்கிறார். க்கத்தில் ஓர் அம்மா
அழுது வீங்கிய முகத்கதாடு புைடவ முந்தியால் ஈக்கடள விரட்டிய டி இருக்கிறது.
ஓரமாகச் சில த ண்கள் கிசுகிசுப் ாகப் க சிக்தகாண்டு இருக்கிறார்கள். சிலர்
தூங்கிவிட்ைனர்.

தசத்துப்க ானவர் ரூ ம்தகாள்ளும் கடைசி இரவு... க்கத்தில் இருப் து அவர்

மடனவியா? உட்கார்ந்திருப் து அவர் பிள்டளகளா? சககாதரர்களா? அவடரப் ற்றிய
நிடனவுகள் மண்டும் இந்த இரடவ, அவரது உைகலாடு கைந்துதகாண்டு இருக்கும்
உறவுகளின் க சாப் த ருந்துயடர நான் அறிகவன். ஞா கங்களின் கண்ணீர்
உடறந்துவிடும் இந்த இரவு, அவர்களுக்கு எப்க ாதும் விடியப்க ாவகத இல்டல.
குப்ட கள்க ாலக் குவிந்துவிடும் கைந்த கால தினங்களில், எடுத்து வீச முடியாத காலிக்
குப்பியாக இந்த இரவு கிைக்கும். ஒருவர் எழுந்து க ாய், கண்ணாடிப் த ட்டிக்குப் க்கத்தில்
உட்கார்ந்து இருக்கும் அம்மாவிைம், ''உள்ள க ாயி தரண்டு இட்லியாவது வயித்துல
க ாட்டுக்கம்மா...'' என்கிறார். அந்த அம்மா எதுவும் க சாமல் முகத்டதத் திருப்பிக்தகாள்கிறார்.
மனிதர்களின் சிடயயும் நிடனடவயும் தின்ற டி நழுவுகிறது இரவு!

அந்த அம்மாவின் இைத்தில் நாம் எல்கலாரும் இருக்கிகறாம். மரணங்களிலும் கநாய்களிலும்

கைக்க முடியாத இரவுகள் எல்கலாருக்குமான இடறவனின் ரிசு. என் அம்மா தற்தகாடலக்கு
முயற்சி தசய்த ஓர் இரவில், ஆளும்க ருமாகச் கசர்ந்து லட்சுமாங்குடி ஆஸ் த்திரிக்குத் தூக்கிப்
க ானார்கள். விவரம் ததரியாத சிறு பிள்டளகளான எங்கடள அத்டத வீட்டில்
தகாண்டுக ாய்விட்ைார்கள். எதுவும் புரியாமல் விடளயாடிவிட்டு, ஆத்தா விசும்பிய டி
க ாட்ை கசாத்டதத் தின்றுவிட்டு தூங்கிப்க ாகனாம். மறுநாள் ராத்திரிதான் ஆஸ் த்திரிக்கு
அடைத்துப்க ானார்கள். அம்மா பிடைத்துக்தகாண்ைது. க்கத்தில் க ான எனது டகடயப்
ற்றிய டி தமௌனமாகப் ார்த்த அம்மாவின் கண்களில் வழிந்துதகாண்கை இருந்த நீர்... ககாடி
இரவுகளுக்கும் உலராது!
தஞ்சாவூர் விகனாதகன் ஆஸ் த்திரியில் கனகராஜ் சித்தப் ாடவச் கசர்த்திருந்தக ாது, இரவுகளில்
யாராவது துடணக்கு இருக்க கவண்டும். வாட்ச்கமகனாடு கசர்ந்து எஃப்.எம்-ல் ஏதாவது ாட்டு
ககட்ை டி இரதவல்லாம் விழித்திருப்க ாம். திடீர் திடீதரன சித்தப் ா அலறுவார். ஓடிப்க ாய்
ைாக்ைடர அடைத்து வர கவண்டும். எப்க ாதும் எதுவுகம நைக்காததுக ால் இருப் துதாகன
ைாக்ைர்களின் இயல்பு. சலனகம இல்லாமல் ஏதாவது தசால்லிவிட்டுப் க ாய்விடுவார்கள்.
விடியும் வடர திகிலடித்துக்தகாண்கை இருக்கும். உறக்கம் வரும் தநாடிகளில் திடுதிப்த ன்று
யாடரயாவது தூக்கிக்தகாண்டு ஒரு குடும் ம் அழுதுதகாண்கை உள்கள ஓடும். அந்த கநரத்தில்
க ானுக்கு அடலவார்கள். ஆம்புலன்ஸுக்குத் திரிவார்கள். கிடைக்காத மருந்துக்குத்
தவிப் ார்கள். வாழ்வின் நிடலயாடமடய மருத்துவமடன இரவுகள்தான் முகத்தில் அடறந்து
தசால்கின்றன. எத்தடன க ருக்கு... எத்தடன எத்தடன இரவுகள் ஆஸ் த்திரியிகலகய
கழிந்திருக்கின்றன. உறங்காத கண்களில் உறவுகடளச் சுமந்துதகாண்டு, மருத்துவமடனயின்
புதிரான இரவுகளில் தவித்துக்கிைப் வர்கள் எத்தடன க ர்... ''ததளிவா தசால்லுங்க சார்...
ஒண்ணும் ஆ த்து இல்டலகய ைாக்ைர். ஆ த்தில்டலகய...'' என வராந்தா முழுக்கத் தவித்து
அடலகிறவர்களின் இரவுகள் எவ்வளவு துன் மானடவ?

'கடையடைக்கிற கநரம்
அவசரமாக ஆம்புலன்ஸ் கவண்டி
ததாடலக சுகிறவனின்
முன் விரிகிறது...
உலகின் மிக நீண்ை இரவு உங்கடள வரகவற்கிறது!’ - என்ற கவிடத எப்க ாகதா டித்தது...
உலகின் மிக நீண்ை இரதவன் து ஒரு பிரசவம்... ஒரு மரணம்... ஒரு கைவுள்... ஒரு தஜன்மம்!
ரஹ்மாடனப் க ால நானும் ராத்திரிகளின் ரசிகன்தான். உறக்கம் வராத இரவுகள் ஒரு காலத்தில்
ஏகாந்தமாகவும் பிறகு கைக்க முடியாத துயரங்களாகவும் மாறிவிடுகின்றன. 10 வருைங்களுக்கு
முன்பு தூக்கம் பிடிக்காமல் இரவுகளில் சுற்றித் திரிவதுதான் த ாழுதுக ாக்கக. ஓர் ஆடி மாத
இரவு... நல்ல க ாடதயில் இலக்கு ததரியாமல் சுற்றிகனன். வள்ளுவர் ககாட்ைம் க்கம் ஏகதா
ஒரு ககாயில் திருவிைா. நள்ளிரவில் ததருவடைத்து கமடை க ாட்டு அமர்க்களமான ஒரு
கச்கசரி. கமடையில் ஒரு எம்.ஜி.ஆர். மஞ்சுளாடவத் தட்ைாமாடல சுற்றி, 'கைகலாரம் வாங்கிய
காற்று’ ாடிக்தகாண்டு இருந்தார். தகாஞ்ச கநரம் கீகை நின்று ார்த்தவன், கமடைக்குப்
பின்னால் க ாய், அந்த நாட்டியக் குழுகவாடு கலந்துவிட்கைன். அவர்களுக்கு டீ- ன்
விநிகயாகித்து, விசிறிவிட்டு, ணிவிடைகள் தசய்ததில் நான் ஏகதா விைாக் குழுடவச்
கசர்ந்தவன் என நிடனத்துவிட்ைார்கள். விைாக் குழுவினர், என்டன அந்த நைனக் குழுவின்
ஆபீஸ் ாய் என நிடனத்துவிட்ைார்கள். கமடை
ஏறி கூல்டிரிங்ஸ் தகாடுத்து, டமக்கில் அறிவிக்கும்
ஊக்கத் ததாடகடய வாங்கி டவத்துக்தகாள்ளும்
அளவுக்குச் சகஜமாகிவிட்கைன். பின்னிரவுக்குப்
பிறகு ஆட்ைம் முடிந்து, நைனக் குழு கிளம்பியது.
எம்.ஜி.ஆர்., ரஜினி, மஞ்சுளா, சிம்ரன் எல்லாம்
தடலடயச் தசாறிந்துதகாண்டு சரக்கடிக்க
ஆரம்பித்தார்கள். ''தம்பிதான் தராம்
தெல்ப்புல்ல...'' என்ற டி நைனக் குழுத்
தடலவரான எம்.ஜி.ஆர். எனக்கு தசவன்-அப்
தகாடுத்தார். அவர்களது கவன் கிளம்பியக ாது
நானும் ஏறிக் தகாண்கைன்.

எம்.ஜி.ஆர். என்டனக் கூப்பிட்டுப் க்கத்தில்

உட்காரடவத்துப் க ச ஆரம்பித்தார். க்கத்தில்
இருந்த த ண்கடளக் காட்டி, ''தம்பி... எனக்கு
மூணு த ாண்ைாட்டி. ஒண்ணு வூட்ல இருக்கு.
இதுகவால்லாம் எம் புள்டளங்க... த்த்தா... சாவுற
வடரக்கும் இதுங்களுக்கு எல்லாம் ண்ணுகவன்.
நீ ைான்தஸல்லாம் ஆடுவியா?'' என ஓங்கி என்
கதாளில் குத்தினார். ஆட்ைக்காரர்கள் அவரவர்
குடும் க் கடத க ச ஆரம்பித்தார் கள்.
த ாசுக்தகன்று அழுத சிம்ரடன, ''அைச்சீ...
அழுவாத... நாடளக்குப் ாரு அவடன...'' என
எம்.ஜி.ஆர். எல்கலாருக்கும் ணத்டதப் பிரித்துக்
தகாடுத்தார். வண்டி எங்தகங்ககா சுத்தி,
க ாரூடரத் தாண்டி ஒரு கிராமத்தில் நின்றது. ''நீ
வந்து வூட்ல டு...'' என எம்.ஜி.ஆர். என்டன அடைத்துப்க ானார். ஏகப் ட்ை ழுப்பு நிறப்
புடகப் ைங்கள் மாட்ைப் ட்ை கூைத்தில் அதற்கு கமலும் உட்கார்ந்து அவர் குடித்தார். ''கடலஞர்
கள் ாருங்க... நமக்கு ராத்திரிதான் கலு, கல்தான் ராத்திரி'' என ஏகதகதா க சிச் சிரித்தார்...
அழுதார்... நான் தூங்கிவிட்கைன். அதிகாடலயில் திடுக்கிட்டு விழித்து, யாரிைமும் தசால்லாமல்
தகாள்ளாமல் ஓடிவந்துவிட்கைன். அந்த இரவு முழுவதும் ஒருவர்கூை என்டன 'நீ யார்?’ என்று
எதுவுகம ககட்கவில்டல. அந்த எம்.ஜி.ஆர். இரடவ மறக்க முடியாது!

மதுடரயின் இரவுகடளப் க ால இல்டல தசன்டனயின் இரவுகள். மதுடர டி.வி.எஸ்ஸில்

கவடல ார்த்தக ாது த ரும் ாலும் டநட் ஷிஃப்ட்டுகள்தான். க ய்த்தனமான சத்தங்ககளாடு
சுைலும் இயந்திரங்களின் இரவுகள். மாடலயில் குளித்துவிட்டு, தநற்றி நிடறயப் ட்டைஅடித்து,
ககாகுல் சாண்ைல் மணக்க அத்தடன ஃப்தரஷ் ாக வந்து நிற் ார் சூப் ர்டவஸர் கசாமய்யர்.
அடுத்த ஒரு மணியில், கரி மண்டிய ாத்ரூமில் தடல கடலய க க்கிைம் பீடி வாங்கி உஷ்ஷ் §
உஷ்ஷ்த ன இழுத்துக்தகாண்டு இருப் ார். நாங்கள் கான்ட்ராக்ட் கல ர்கள். 35 ரூ ா
ஷிஃப்ட்டுக்கு ராத்திரி முழுக்கக் கரி அள்ளு வர்கள். ஆனாலும், அந்த இரவுகள்தான் தராம் வும்
சந்கதா மாக இருந்தன. தஞ்சாவூரிலும் தசன்டனயிலும்கூை நடு ராத்திரிகளில் சிகதரட் வாங்க
அடலய கவண்டும். மதுடர ைவுன் ொல் கராட்டில் நடுநிசியிலும், ஆவி றக்க இட்லித் தட்டை
எடுப் ார்கள். கிணுங்கிணிங்தகன டசக்கிளில் திரிவார்கள். த ரியார் ஸ் ஸ்ைாண்ட் க்கம்
க ானால், 'சார்... ஜாரி இருக்கு. ஃபுல் கசஃப்ட்டிண்கண’ என ாவப் ட்ை சித்தப் ாக்கள்
அடலவார்கள். எப்க ாது கவண்டுமானாலும் சரக்கு கிடைக்கும். மார்க்தகட் க ாய் கதவு
தட்டினால் எந்தப் த ாருளும் வாங்கலாம். வாடைத்தாரு கலாைடித்துவிட்டு
வருகிறவர்களுக்காகச் சுைச்சுை தக்காளி சாதம் இருக்கும். டி.வி.எஸ். ககன்டீனில் அதிகாடல 4
மணிக்கு சுைச்சுை த ாங்கல் கிடைக்கும். அடதத் தின்றுவிட்டு, ஒரு டீயடித்து பீடி க ாட்ைால், 8
மணி வடரக்கும் கவடல தறக்டக கட்டும். டநட் ஷிஃப்ட் முடித்து வருகிற குடித்தனக்காரனின்
கல் தகாடுடமயானது. குைந்டதகள் விடளயாடும், அக்கம் க்கத்து ஆட்கள் ர ரப் ாகும்
கல்களில், அவன் தூங்க முடியாமல் கண்கள் எரியக்கிைப் து லர் அறியாத கவடல!

த ருநகரில் கூர்க்காக்களும், வாட்ச்கமன்களும், திருைர்களும், ாலியல் ததாழிலாளர்களும்,

காவலர்களும் உறங்காமல் கிைக்கிறார்கள். கூைகவ, எண்ணற்ற ஆடசகளும் கனவுகளும்
துயரங்களும். உறக்கம் வராத இரவுகடள என்ன தசய்வது? என்டனயும் யமுறுத்தும் ககள்வி
இதுதான். நமது உறக்கத்டதக் கடலத்துப் க ாட்டுவிை ஒரு வார்த்டத க ாதும்.
மனுஷ்யபுத்திரனின் 'கடைசி வாடிக்டகயாளன்’ கவிடதயில் வரும், 'ஏதாவது மிஞ்சியிருக்குமா
என்று ககட்க நிடனத்தான், சிடயக் காட்டிலும் அந்த நிராகரிப்ட மறுக்க விரும்பினான்’ என்ற
வரிகடளப் க ாலத்தான் இருக்கிறது நமது இரவுகள். ஏகதா நிடனவு, ாைல், வருத்தம்... நமது
இரவுக்குள் நம்டமக் ககட்காமல் நுடைந்துவிடுகிறது. வீட்டுக்குக் தகாடுக்க முடியாத ணம்,
அடைய முடியாமல் தவிக்கடவக்கும் இலக்கு, அடணயாமல் எரியும் ஓர் அவமானம், பிரிவின்
தவக்டக, அன்பின் அவஸ்டத, ஈைம், கூைங்குளம், தநஞ்சறுக்கும் தசய்திகள், தசரிக்க முடியாத
மனிதர்கள்... ஏதாவது வந்துவிடுகிறது உறக்கத்டதக் கடலத்துப் க ாை. காதலின் ததாைக்கத்தில்
இரதவல்லாம் விழித்து அடலக சிக்தகாண்டு இருப் வர்கடளயும், உறவின் பிரிவின் கண்ணீரில்
உறங்காமல் கிைப் வர்கடள யும் நடகத்த டி கைந்துதகாண்கை இருக்கின்றன இரவுகள். கடைசி
மின்சார ரயிலில் வீட்டுக்குப் க ாகும் நீல் தமட்ைல் னால்கா ட யன்கடள, மார்க்தகட்டில்
கம்பிகள் திருடும் சிறார்கடள, கூதக் காற்று த ாறுக்காமல் பிளாட்ஃ ார்மில் நடுங்கிக்கிைக்கும்
குடும் த்டத, அந்த கநரத்தில் கடை கதடும் குடிகாரர்கடள, வீட்டை விட்டு ஓடும் காதலர்கடள,
தம் டீ விற் வர்கடள, கால் தசன்ைர்களில் அதமரிக்காவுக்கும் ஆஸ்திகரலியாவுக்கும் தூக்கத்டத
விற் வர்கடள என உறங்காத ட த்தியங்கடள டவத்திருக்கும் இரகவ... இரகவ... ஒரு
குைந்டதயின் இதயம்க ால உறங்கிடும் கண்கடள எங்களுக்குக் தகாடு க ாதும்!

ஒருமுடற தகாடைக்கானல் க ாயிருந்கதன். இரவில் மதுடரக்குத் திரும்பும் கடைசி

ஸ்ஸுக்காக நண் கராடு காத்திருந்தக ாது ஸ்தவட்ைர், கூலிங் க்ளாஸ் க ாட்ை ஒருவர் காற்றில்
தைவி என் டககடளப் பிடித்தார். அவர் ார்டவயற்றவர். டகயில் ஒரு தக லா டவத்திருந்தார்.
''சார்... ஸாரி சார். இந்த அட்ரஸ் எங்கக இருக்குனு தசால்ல முடியுமா?'' என்றார். அதில் இருந்த
அட்ரடஸ வாங்கி அங்கக இருந்த ஒரு கடைக்காரரிைம் விசாரித்கதன். அந்த இைம் அங்கிருந்து
30 கி.மீ. தள்ளி உள்ள ஓர் ள்ளிக்கூைம். அவர் ஓர் ஆசிரியடரத் கதடி, திருதநல்கவலியில் இருந்து
வந்திருக்கிறார். அந்த கநரத்தில் அந்த ஊருக்குப் க ாவதற்கு ஸ் ஏதும் கிடையாது. அவடரத்
 தனிகய அங்கக விட்டு வர மனம் இல்லாமல், நண் ர் க ாய் ஸ் ஸ்ைாண்ட்
க்கத்தில் ஒரு கார் எடுத்துக்தகாண்டு வந்தார். அவடர விட்டுவரச்
தசன்கறாம். அவர் ஒரு தக லா கடலஞர். 50 வயசுக்கு கமல் இருக்கும்.
வீட்டில் தன்டன யாரும் சரியாகக் கவனிக்காத ககா த்தில் இங்கக கிளம்பி
வந்துவிட்ைார். ஓர் ஆசிரிய நண் ர் அங்கக தனக்கு கவடல வாங்கித்
தரப்க ாவதாகச் தசான்னார். அவர் தசான்ன முகவரிக்குப் க ானக ாது,
கவறு ஓர் இைம் தசான்னார்கள். இன்னும் சில கி.மீட்ைர்கள் அடலந்து,
பின்னிரவுக்குப் பின் அவர் கசர கவண்டிய இைம் வந்தது. அந்த நண் ர்
எங்கடள அந்த இரவு அங்கககய தங்கச் தசான்னார். நாங்கள் மறுத்து
விட்டுத் திரும்பிகனாம். வரும்க ாது அந்தப் ார்டவயற்றவர் ஸ்தவட்ை
ருக்குள் டக விட்டுக் கசங்கிய சில ரூ ாய் கநாட்டுகடள எடுத்துக்
தகாடுத்தார். நண் ர் அடத வாங்க மறுத்துவிட்ைார். உைகன அவர்
டகப்ட யில் இருந்து எங்களுக்கு ஆளுக்கு ஒரு குறுந் தகடு எடுத்துத் தந்தார்.
அது அவர் ாடி, தக லா வாசித்த ாட்டுகள் அைங்கிய சி.டி. எத்தடன
எத்தடன இரவுகள் கைந்துவிட்ை பிறகும் இன்னும் தவள்ளியாகச்
சுைல்கிறது என் வீட்டில்... அந்த இரவு!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 17
ராஜுமுருகன்
படங்கள் : ஹாசிப்கான்
ஒரு புத்தகத்துக்காக நீங்கள் எவ்வளவு அலைந்து இருப்பீர்கள்?

ஜ ானன் டிக்கன்ஸ் என்ற பிரெஞ்சுக்காெர் கிட்டத்தட்ட 12 ஆண்டு களாக, 16 ஆயிெம் கி.மீ-

க்களுக்கும் ஜேைாக அலைந்து திரிந்து இருக்கிறார். டிக்கன்ஸ் இவ்வளவு ஜதடி அலைந்தது 102
ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அச்சான, 'ப்ஜொக்கன் தி ரெல்’ என்ற புத்தகத்லதத் ஜதடி. பிரெஞ்சு
பழங்குடியினரிடம் ரதாடங்கிய முதல் கிளர்ச்சிபற்றிய
அந்தப் புத்தகத்தின் ஒஜெ ஒரு பிெதி எங்ஜகா இருப்பதாக
அறிந்து, ேனம் தளொேல் 12 ஆண்டுகள் எங்ரகங்ஜகா
சுற்றி, கலடசியில் கண்டுபிடித்துவிட்டார். ஒருவரிடம்
அந்தப் பிெதிலயக் கண்டுபிடித்து வாங்கியஜபாது,
டிக்கன்ஸ் தனது வாழ்வின் ஒரு தசாப்தத்லத
இழந்திருந்தார். குடும்பம், சந்ஜதாஷம், வயது, பணம்
என எல்ைாவற்லறயும் ரதாலைத்திருந்தார். ஆனால்,
அந்தப் பிெதிலய வாங்கிய கணம், ''இந்த நிமிடம்
உைகிஜைஜய ேகிழ்ச்சியான ேனிதன் நான்தான். இந்த
ேகத்தான பிெதிலய அச்சாக்கி... வரும்
தலைமுலறகளுக்குத் தந்துவிட்டு, நான்
ரசத்துப்ஜபாய்விட்டால், அலதவிடச் சந்ஜதாஷம்
ஜவறு என்ன இருக்க முடியும்' என்ற டிக்கன்ஸ், அலத
உடஜன ரசய்தார்!

புத்தகங்கள் உருவாக்கும் தலைமுலறதான் உைலக

ஜேம்படுத்தும். ''லேனொக இருந்த ோனுடம்,
புத்தகங்களின் அறிமுகத்துக்குப் பிறகுதான் ஜே ொனது' என வைம்புரி ான் ரசான்னது எவ்வளவு
உண்லே? ' ார்களின் ஆட்சியில் ஓர் ஏலழத் ரதாழிைாளி தும்முவதற்கு எவ்வளவு
கஷ்டப்படுகிறான்’ என்ற துயெத்லதச் ரசான்ன ஒரு சிறுகலத ஏற்படுத்திய ரகாந்தளிப்பு, ெஷ்யப்
புெட்சியின் முக்கியோன அங்கம். னநாயக சர்வாதிகாெத்லதக் கிழித்ரதறிந்து, ரதாடர்ச்சியாக
எழுதப்பட்ட எகிப்து இைக்கியங்கள், சமீபத்தில் அங்கு நடந்த புெட்சிக்கான ஒரு விலத.
ர யகாந்தன், புதுலேப்பித்தன் கலதகள்... தமிழ் நிைத்தில் ரபரியார் முன்ரனடுத்த சமூகப்
புெட்சிக்கான இன்ரனாரு சுடர்.

ஈழ எழுத்தாளர் எஸ்.ரபா. அய்யா தனது ரநடும் சுயசரிலதலய 'தவம்’ என்ற ரபயரில்

புத்தகோக்கி இருக்கிறார். 10 வருடங்களுக்கு முன்பு அலத அவர் எழுதிக்ரகாண்டு இருந்தஜபாது,
தினமும் சாயங்காைம் யுகபாெதி அண்ணஜனாடு அங்ஜக ஜபாய்விடுஜவன். எஸ்.ரபா. ரசால்ைச்
ரசால்ை படிரயடுப்பதுதான் எங்கள் ஜவலை. ஈழத்தின் வெைாறு, அெசியல், ஜபாொட்டம்,
குடும்பம், கண் எதிஜெ இழந்த உயிர்கள் என அவர் ரசால்லும் ஒவ்ஜவார் அத்தியாயமும்
தூக்கத்லதத் தின்னும். ஒரு சாயங்காைம், அவர் அடுத்த அத்தியாயம் ரசால்ை ஜவண்டும். எதுவும்
ஜபசாேல் அப்படிஜய உட்கார்ந்து இருந்தார். நிலறய சிகரெட்டு கள் புலகத்தார். சட்ரடன்று
உதடுகள் துடிக்க, அவர் கண்களில் நீர் ரபருகி வழிந்தது. வீட்டில் இருந்த உறவுகலள ொணுவம்
இழுத்துப் ஜபாய் கடற்கலெயில்லவத்து குரூெோகச் சுட்டுக் ரகான்ற நிலனவுகலளச்
ரசான்னஜபாதுகூட அவர் இப்படிக் கைங்கவில்லை. அன்று கண்ணீலெத் துலடத்துக்ரகாண்டு
யாழ் நூைகம் எரிக்கப்பட்ட சம்பவம்பற்றி ரசால்ைத் ரதாடங்கினார். ''கண் முன்னால் எங்கள்
வெைாறு எரிக்கப்பட்டலதப் பார்த்தவர்கள் நாங்கள்' என அவர் அழுதது... நூற்றாண்டுகளின்
துயெோக இந்த இனத்தின் கலடசி உயிர் வலெ இருக்கும்!
வாசிப்புதான் ஒரு வெைாற்லற உருவாக்கு கிறது. அெசியலை நிர்ோணிக்கிறது. கனவுகலளக்
ரகாண்டுவருகிறது. ஜகாடானுஜகாடிக் கூட்டுப் புழுக்கலளப் பட்டாம் பூச்சிகள் ஆக்குகிறது.
எனது தலைமுலறயின் அஜநகருக்கான வாசிப்பு, காமிக்ஸ்களில் இருந்தும் அம்புலிோோவில்
இருந்தும்தான் ரதாடங்கியது. இரும்புக் லக ோயாவி, ரடக்ஸ் வில்ைர், ஜகப்டன் லடகர், ஜ ம்ஸ்
பாண்ட், ைக்கிலுக் என காமிக்ஸ் பாத்திெங்கள் தரும் கற்பலனகள் எவ்வளவு ெம்மியோனலவ?
ரேக்ஸிஜகா நகரின் எல்லைஜயாெக் கிொேத்து சீட்டாட்ட க்ளப்பில் நடக்கும் துப்பாக்கிச்
சண்லடகள் நம் பால்யத்லத எவ்வளவு சுவாெஸ்யோக்குகின்றன? திருச்சி சுப்ெேணியபுெம் சித்தி
வீட்டில், குட்டி கிருஷ்ணன், முல்ைா, ரதனாலிொேன், பீர்பாலுடன் கழிந்த ஜகாலடக் காைங்கள்,
4ஜி தலைமுலற யினருக்குக் கிலடக்குோ, ரதரியவில்லை.

அடுத்து, க்லெம் த்ரில்ைர் காைம். ொஜ ஷ்குோர், சுபா, பட்டுக்ஜகாட்லட பிெபாகர்...

இவர்களால்தான் பத்தாவது பப்ளிக் பரீட்லசயில் எனது குடும்பத்தில் மூன்று தலேயன்கள்
ஜசர்ந்து ஏரழட்டு அட்லடகள் வாங்கினார்கள். தஞ்சாவூர் பலழய பஸ்ஸ்டாண்டில் 'ரகாலையுதிர்
காை’ஜோ 'திக் திக் திவ்யா’ஜவா வாங்கிக்ரகாண்டு பஸ் ஏறினால், இறங்க ஜவண்டிய
ரகாெடாச்ஜசரி கடந்தது ரதரியாேல் 'உலறந்துகிடக்கும் ெத்தத்லத உற்றுப் பார்த்துக்ரகாண்டு
இருப்பார்’ துப்பறியும் விஜவக்.

கெந்லத தமிழ்ச் சங்கத்துக்குப் படிக்கப் ஜபான செவணன் அண்ணன்தான், நா.காேொசலனயும்

லவெமுத்துலவயும் சு ாதாலவயும் பாைகுோெலனயும் வீட்டுக்குக் ரகாண்டுவந்தார். விடுதி யில்
இருந்து அவர் வீட்டுக்கு வரும் ரவள்ளிக்கிழலேக்காக நாங்கள் காத்திருப்ஜபாம். 'கண்ணீர்ப்
பூக்கள்’, 'கறுப்பு ேைர்கள்’, 'ஸ்ரீெங்கத்துத் ஜதவலதகள்’ என வாொவாெம் லபயில் புலதயல்
எடுத்துவருவார். (இலடச் ரசருகைாக ஒளிந்துகிடக்கும் 'பருவ காை’ மும் 'சஜொ ா ஜதவி’யும்
ஜபானஸ்.) தி. ானகிொேலனக் ரகாண்டுவந்தது, ஓலகயில் இருந்து லசக்கிளில் வரும்
ரதாழுஜநாய் இன்ஸ்ரபக்டர் நீைஜேகம் சார். 'ஜோகமுள்’ளில் சிலிர்த்துக் கிடக்கும்ஜபாஜத
ஜசாலை சுந்தெரபருோலளக் ரகாண்டுவந்து, 'படிச்சின்னா ரபாங்கிருவ...’ என உருஜவற்றினார்.

புதிய ேனிதர்களும் கனவுகளும் அன்பும் ஜகாபமுோக புத்தகங்கள் உைலக எவ்வளவு

விசாைோக்கிவிடுகின்றன? ஆர்வம் தலைக்ஜகற, குரு அண்ணனும் சுந்தெபுத்தன்
அண்ணனும் ஜசர்ந்து ஊருக்குள் 'காவ்யா’ என்ற லகரயழுத்துப் பத்திரிலகலய
ஆெம்பித்தார்கள். தினமும் கண் ரகாடுத்தவணிதம் ஊரில் இருந்து சுந்தெபுத்தன் அண்ணன்
லசக்கிளில் சீோட்டி ேஞ்சள் லபயில் ஜேட்டர்கஜளாடு வீட்டுக்கு வருவார். ஆட்டுப்
புழுக்லககள் இலறந்துகிடக்கும் திண்லணயிலும் காந்தி பூங்கா நூைகத்திலுோக இருவரும்
எடிட்ஜடாரியல் மீட்டிங் ஜபாடுவார்கள். கீழத் ரதரு ரசந்தில் கவிலதகள், நீடாேங்கைம்
இன்ஸ்ரபக்டர் எச்சரிக்லக, பூண்டி காஜைஜ் கைக்கல் எனச் ரசய்திகள் பின்னும். பிெதியின்
கலடசியில் ரவள்லளத் தாள்கலள மீதம் விட்டு, வாசகர் கடிதம் எழுதச் ரசால்வார் கள்.
விகடலனயும் குமுதத்லதயும் தாண்டி விடுகிற ஆஜவசத்தில் ஆெம்பிக்கப்பட்ட 'காவ்யா’,
ரபாட்டிக்கலட அக்கவுன்ட் நிதி ரநருக்கடியால் நின்றுஜபானது!

அப்ஜபாது சிவகங்லகப் பூங்கா பக்கம் சீனிவாசபுெத்தில் இருந்தது யுகபாெதி அண்ணனின் வீடு.

அவெது அப்பா த.கா.பெேசிவம் ோர்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் நகெச் ரசயைாளர் என்பதால், வீடு
எப்ஜபாதும் ஜதாழர்களால் நிலறந்துகிடக்கும். செவணன் அண்ணனும் யுகபாெதி அண்ணனும்
ஜசர்ந்து புத்தகங்களின் அற்புதோன உைகத்லத அங்ஜகதான் உருவாக்கினார்கள். கெந்லத
பிரின்ட்டிங் பிெஸ் ஒன்றில் ஜகால்ட் ஸ்பாட் குடித்தபடி உட்கார்ந்திருந்த தஞ்லச ப்ெகாலஷ
அறிமுகப்படுத்தினார் கள். மூைதனத்தில் இருந்து பாெதி, ஓஜஷா, பிெமிள் வலெ வாசிப்புகளால்
கிளர்ந்த இெவுகள் அப்ஜபாதுதான் ரதாடங்கியது.

ரசன்லன வந்த பிறகு யுகபாெதி அண்ணன், 'கலணயாழி’யில் உதவி ஆசிரியொக இருந்தார்.

அவஜொடு தினமும் கலணயாழி ஜபாவதுதான் எனக்கு ஜவலை. பிெபஞ்சன், ஆத்ோநாம், எஸ்.ொ.,
ர யஜோகன், இலேயம், அழகியரபரியவன், யூோ வாசுகி என வாசிப்பின் இன்ரனாரு
கட்டத்லத இந்த நாட்கள்தான் தந்தன.

ஆயிெோயிெம் விழிகள், ஆயிெோயிெம் காட்சிகள், ஆயிெோயிெம் ரசவிகள், ஆயிெோயிெம்

குெல்கள்... என வாசிப்பு தரும் தரிசனங்கள்தான் ஒவ்ரவாருவருக்குோன உைலக
அழகாக்குகின்றன. வண்ணநிைவனின் 'கடல்புெத்தில்’ தந்த ஈெம் சாகும் வலெ ஜபாகுோ? சுந்தெ
ொேசாமி, சம்பத், கி.ொ நாொயணனின் எழுத்துக்களின் அதிர்வுகள்
அடங்கக்கூடியதா? ஜி.நாகொ னின் கந்தன் பாத்திெம் உருவாக்கிய ஜகள்விகள் ஆயுசுக்கும்
தீருோ? அஜசாகமித்திெனின் ரவயிரைரியும் சாோன்யனின் நகெத்துப் பகல்கள் தரும் ரவக்லக
எந்தக் காற்றில் தீரும்? அம்லபயின் 'வீட்டின் மூலையில் சலேயைலற’யில் இருந்து எழும் கரி
படிந்த ஏக்கங்கள் காைத்தால் அழியுோ? வண்ணதாசனின் ஜபனாவில் இருந்து உதிர்ந்து
அலைந்துரகாண்ஜட இருக்கும் பழுப்பு இலைகலள நம் காைத்தில் கூட்டி அள்ளிவிட முடியுோ?
ப.சிங்காெத்தின் 'புயலிஜை ஒரு ஜதாணி’ நேது நிலனவு சமுத்திெத்தில் எப்ஜபாதும்
ஆடிக்ரகாண்ஜடதாஜன இருக்கும்? ரேௌனியின் ஆழ்கடல் ரோழியில், ைா.ச.ொ-வின் ஏகாந்த
ெசத்தில் திலளக்காத ேனம் யாருக்கு உண்டு? ஜகாபி கிருஷ்ணனின், நகுைனின் உளவியல் தரிசனம்
தரும் துயெம் எத்தலனக் கதவுகலளத் திறந்துவிடுகிறது? கைாப்ரியாவின் சசிக்கும் ஜகாணங்கியின்
ேதினிோர்களுக்கும் பிரியப்படாதவர்கள் இருக்க முடியுோ?

கண்ேணி குணஜசகெனின் 'அஞ்சலை’லயப் படித்துவிட்டு, நிலனவின் சுலே ரபாறுக்காேல்

ஆைக்குடி அத்லதக்கு ஜபான் பண்ணி அழுதது ஏன்? சாருவின் 'முள்’ படித்துவிட்டு ேணிரோழி
அக்காலவ நிலனத்துத் தூங்காேல் கிடப்பது எதற்காக? இஜொம் ஷார்மிளாலவப் பற்றிய நாஞ்சில்
நாடனின் கட்டுலெ எழுப்பும் அெசியல் அதிர்வுகள் எவ்வளவு
வலிலேயானலவ? மின்னல் ரநாடியில் வாணி ர யொமின் குெலை
அவதானிக்கும் க.சீ.சிவகுோரின் நுணுக்கத்தில், பாஸ்கர்சக்தியின்
ேண் ேணக்கும் லநயாண்டியில், ஃப்ொன்ஸிஸ் கிருபாவின்
ஜபென்பில், குட்டி ஜெவதியின் வீச்சில், ோைதி லேத்ரியின்
ரெௌத்ெத்தில், ாகிர் ொ ாவின் சமூகப் பார்லவயில்,
நா.முத்துக்குோரின் அழகியலில்... வாசிப்பு ஏற்படுத்தும் ேகத்தான
வாழ்வனுபவங்கள்தான் இந்த வாழ்லவ, உைலக, நாட்கலளப்
புதிதாக்கிக்ரகாண்ஜட இருக்கின்றன. எனது வாசிப்பு அனுபவம்
மிகவும் குலறவுதான். இதற்குள் எப்ஜபாலதக்குோன ஆதர்ஷோக,
ேனதுக்கு ரநருக்கோக இருப்பது லவக்கம் முகம்ேதுபஷீர். அவெது
பயணத்தின் எல்ைாச் சாலைகளும் ரதருக்களும் ஜபாய் முடிவது
ேனிதத்தின் வாசலில்தான். ஒவ்ரவாரு ேனிதனுக்குோன அன்பும்
வன்ேமும் ோறி ோறி கண்ணீரி லும் புன்னலகயிலும் ஜபாய்
முடியும் அவெது எழுத்துக்களுக்கு நான் அடிலே!

பாெதியில் இருந்து சின்னக்குத்தூசி அய்யா வலெ புத்தகங்கஜளாடும்

உன்னதக் கனவுகஜளாடும் வாழ்ந்த பைலெயும் கிறுக்கர்களாக,
ஜவலைக்கு ஆகாதவர்களாகத்தான் இந்தச் சமூகம் நடத்தி
இருக்கிறது. திருப்பூரில் இருந்தஜபாது, ஜதாழர் அருளானந்தம் வீடு
தான் எங்கள் நூைகம். ஜச குஜவொவில் இருந்து அஜயாத்திதாசர் வலெ அவர் தந்த புத்தகங்கள்தான்
அப்ஜபாது எங்களுக்கான சிறகுகள். ஒரு நாள் திடுதிப்ரபன்று அருளானந்தம்
ரசத்துப்ஜபானஜபாது, வீடு முழுவதும் நிலறந்துகிடந்த புத்தகங்களுக்கு ேத்தியில் இெண்டு
பிள்லளகஜளாடு கிடந்து அவெது ேலனவி அழுதது ேறக்க முடியாதது. இறுதிச் ரசைவுக்ஜக
நாங்கள்தான் பணம் திெட்டித் தந்ஜதாம். வீட்டில் கிடந்த அவ்வளவு புத்தகங்கலளக் கண்டு, வந்த
உறவுகள் அத்தலன ஜபரும் திட்டித் தீர்த்தார்கள். அடுத்த வாெம் அந்தப் புத்தகங்கலளத் ஜதாழர்கள்
எல்ஜைாரும் பிரித்து ஆளுக்குக் ரகாஞ்சம் எடுத்துக்ரகாண்ஜடாம். அது ஜதாழர் வாழ்க்லக
முழுக்கச் ஜசகரித்த ேகத்தான ரசாத்து என்பது யாருக்கும் புரியஜவ இல்லை.

ேயிைாப்பூரில் பிளாட்ஃபார்மில் புத்தகங்கள் ஜபாட்டு விற்பலதஜய பை வருடங்களாக

வாழ்க்லகயாக்கிக்ரகாண்ட ஆழ்வாலெ விகடனில் நிருபொக இருந்தஜபாது ஒருமுலற பார்க்கப்
ஜபாஜனன். பிளாட்ஃபார்மில் கலட ஜபாட்டதற்காக அவலெ ஜபாலீஸில் பிடித்து, அப்ஜபாதுதான்
ரவளிஜய விட்டிருந்தார்கள். வெைாறு, அெசியல், இைக்கியம் என ஏொளோன புத்தகங்களுக்கு
நடுஜவ அவர் ேலழயில் கலெயும் சாலைஜயாெ ஓவியம்ஜபால் உட்கார்ந்து இருந்தார். ''தம்பி, இந்த
ேக்களும் அெசாங்கமும் எலதரயலதஜயா ரகாண்டாடுறாங்க... பாதுகாக்கிறாங்க. நம்ே
அலடயாளம், ஆதாெம், வெைாறு. இலதப் பத்தி யாருக்கும் கவலை இல்லை. இத்தலன வருஷோ
இந்தப் புத்தகங்கஜளாட வாழ்ந்துட்ஜடன். எனக்கு ஒண்ணுஜே கிலடக்கலைங்கிறலத நிலனச்சு
நான் கவலைப்படலை. எனக்குப் பிறகு இரதல்ைாம் இன்ரனாரு தலைமுலறக்குப் ஜபாய்ச்
ஜசெணும்... அலத யார் ரசய்வாங்கங்கிறதுதான் என் கவலை' என அவர் ரசான்னது சத்தியோன
கவலை. புத்தகங்கலளயும் எழுத் தாளர்கலளயும் ேதிக்காததுதான் இந்தியச் சமூகத்தின் முதல்
சாபக்ஜகடு!

இப்ஜபாது புத்தகக் காட்சியில் கூட்டம் கட்டி ஏறுகிறது. இலணயத்தில்

வாசிக்கும் ஒரு தலைமுலற மிக ஜவகோக வளர்ந்திருக்கிறது. ஜசத்தன்
பகத்தின் புதிய நாவல் வந்தவுடன் ரசன்ஜசஷன் ஆகிறது. இலத
எல்ைாம்லவத்து வாசிக்கும் பழக்கம் அதிகரித்துவிட்டது எனச் ரசால்ை
முடியாது. புத்தகக் காட்சியில் அதிகோக விற்பது இப்ஜபாது சலேயல்,
வாஸ்து வலகயறா புத்தகங்கள்தான். தமிழின் ஸ்டார் எழுத்தாளர்களாகப்
பார்க்கப்படும் எஸ்.ொ., ர யஜோகன், சாரு ஜபான்றவர்களின் புத்தகங்கள்
ஆயிெம், இெண்டாயிெம் பிெதிகள் விற்பதுதான் சாதலன. இலணயத்தில்
'ரகாை ரவறி’ பாடல் பதிஜவறிய ஓரிரு நாட்களில் அடிக்கும்
ைட்சக்கணக்கான ஹிட்ஸ்களில் ஒரு சதவிகிதம்கூட இல்லை ஒரு நல்ை
பலடப்புக்கான வாசிப்பு. ரதாலைக்காட்சி, சினிோ, இலணயம் என
எல்ைாவற்றிலும் புதிய புதிய ஜவகரேடுக்கும் இன்லறய தலைமுலற,
வாசிக்கும் பழக்கத்திலும் புதிய கதவுகலளத் திறக்க ஜவண்டும்.
புத்தகங்களும் வாசிப்பும்தான் நல்ை ேனலத, கனலவ, ஜதசத்லத
உருவாக்கும்!

(பபாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 18
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ஏழு வருடங்களுக்கு முன்பு ககோவோ திரைப்பட விழோவுக்குப் கபோயிருந்தகபோது இது நடந்தது!

விழோவின் இைண்டோம் நோள் கபோனதோல், மீடியோ அலோட்மென்ட்டில் கிரடக்கும் அரை எனக்குக்

கிரடக்கவில்ரல. என் கபோலகவ அரை கிரடக்கோெல் அைங்கத்துக்கு மவளிகய நின்று
இருந்தோள் லிசி தோெஸ். மடல்லி கேனலில் கவரல போர்க்கும் ெரலயோளப் மபண். நண்பர் ஒருவர்
லிசிரய எனக்கு அறிமுகப்படுத்தினோர். போவனோ ேோயலில் லிசி அப்படிகய கெட் இன் ககைளோ.
இைண்டு உலகப் படங்களுக்குப் பிைகு ெறுபடியும் அவரள கதநீர்க் கரடயில் ேந்தித்கதன். அதன்
பிைகு நடந்தது எல்லோம்அப்படிகய உள்ளூர் சினிெோ. 'ெறுநோள் தனக்கு கவறு இடத்தில் ரூம்
தயோைோகிவிடும். வழக்கெோன தனது நண்பர்கள் வைோததோல், அன்று இைவு ெட்டும் ஓர் அரை
எடுத்து இருவரும் கேர் பண்ணிக்மகோள்ளலோம்’ என்ைோள் லிசி. எனக்கு முன்னும் பின்னும்
அப்படி ஒரு நிகழ்வு வோய்த்தது இல்ரல. அடிவயிற்றில் ஐஸ் உருண்டது. ெோரல, ஒரு
விடுதியில் இரு படுக்ரக அரை எடுத்கதோம். மகோஞ்ேம் கவரல இருப்பதோகச்
மேோல்லிவிட்டு மவளிகய கபோனோள் லிசி.

என்ரனப் பைவேமும் பதற்ைமும் பந்தோடியது. அப்கபோது மபண் சிகநகிதம் என்ை ஏரியோகவ

எனக்குத் மதரியோது... புரியோது. தயக்கமும் ஏக்கமுெோக ஓர் உலகத்ரத
சிருஷ்டித்துக்மகோண்டவன்தோன் நோனும். இப்படி ஒரு மபண்க ோடு தனியோகத் தங்குவது
என்ைோல்... அந்த இைவு அவகளோடு கபேப்கபோகிை, தங்கப்கபோகிை ஒவ்மவோரு
மநோடிரயயும் கற்பரன மேய்யத் மதோடங்கிகனன். 8 ெணிக்கு கெல் அவளுக்கு கபோன்
பண்ணினோல், 'மகோஞ்ேம் கலட்டோகும்... வந்துருகவன்’ என்ைோள். நோன் மவளிகய கபோய் மகோஞ்
ேம் பீர் குடித்கதன். ஒரு மபண்க ோடு தங்கப்கபோகிகைோம் என்ை நிரனவுறுத்த லில் அளகவோடு
குடித்துவிட்டு (அதுவும் ஒரு ரதரியத்துக்கோக) அரை எய்திகனன். மகோலோஜ் கனவுகள்.
இலக்கியம், சினிெோ, அைசியல், கோதல், லட்சியம்... என அவளிடம் கபே ஒரு ஸ்பீச்கே மைடி
பண்ணிக் கோத்திருந்தோல், ஆரளகய கோக ோம். கபோன் பண்ணினோல், நோட் ரீச்ேபிள். ேோப்பிட்டு
முடித்துத் தூக்கம் வைோெல் படுக்ரகயில் புைண்டோல்... நள்ளிைவு 1 ெணிக்கு கெல் கதவு திைக்கிை
ேத்தம். மவளிகய ஒரு மவள்ரளக்கோை கிழவன் கிழவிகயோடு லிசி. ஒரு ரகயில் நோய்க்குட்டி.
இன்மனோரு ரகயில் கிகலோ க க்கில் கிளிஞ்ேல் ெோரலகள். நிற்ககவ முடியோத கபோரதயில்
தள்ளோடிக் மகோண்டு இருந்தோள். அவரள ஒப்பரடத்து விட்டு அந்த மவள்ரளக்கோைப் மபருசுகள்
சிதறி ஓடினோர்கள். அரை முழுக்கக் கடற்கரை ெ ல் சிதை உள்கள நுரழந்த லிசி என்ரனப்
போர்த்து ககோபெோக, 'ஹூ ஆர் யூ கென்?’ என்ைோள் போைதிைோஜோ ஸ்ரடலில். நோன் அதிர்ச்சியோகி
நிற்க, 'மகட்-அவுட்’ எனக் குழறிக் மகோண்கட அந்த நோய்க்குட்டிரய எனது படுக்ரகயில்
விட்டோள். அடுத்த க ம் மபோத்கதர் என்று தனது படுக்ரகயில் விழுந்து ெட்ரடயோகிவிட்டோள்.
எனக்குத் திகிலடித்தது. என்ன மேய்வது என்று மதரியோெல் போல்கனியில் நின்று இைண்டு தம்ரெப்
கபோட்டுவிட்டு, ஓைெோய் சுருண்கடன்.

கோரலயில் எழுந்து ககே§வலோக, ''ஸோரிப்போ... ரநட் உன்ரன எதோவது படுத்திட்கடனோ..?''

என்ைோள் லிசி. அன்று திகயட்டரில் நடந்த கோன்ஃபமைன்ஸில் எல்கலோரையும்
திரகக்கரவக்கும்படி நிரையக் ககள்விகரளக் ககட்டோள். ேோயங்கோலம் பீச்சில் ெஜீத் ெஜீதி,
அருந்ததி ைோய், ேோருெஜூம்தோர் என ெணிக்க க்கில் கபசித் திரிந்தோள். இைவு மவள்ரளக்கோைத்
தம்பதிகயோடு குடித்துவிட்டு வந்து போப் ெோர்லிக்கு டோன்ஸ் ஆடினோள். அங்கக இருந்து
விரடமபறும்கபோது, எனக்கு ஒரு கிளிஞ்ேல் ெோரலரயப் பரிேளித்தோள். அதன் பிைகு லிசிரய
நோன் போர்க்கவில்ரல. ஆனோல், இன்றுவரை அவள் எனக்குத் கதோழி. அரலகபசியிலும் மின்
அஞ்ேலிலும் இன்றும் மதோடர்பில் இருக்கிகைோம். கல்யோ ப் பத்திரிரக அனுப்பியிருந்தோள்.
மேன்ரன வந்து என்கனோடு ேக்தி கருெோரியில் படம் போர்க்க கவண்டும் என்பது அவளுக்கு
மைோம்ப நோள் ஆரே!
என் ெனதில் புதிய கதவுகரளத் திைந்துவிட்டவள் லிசி. என் கபோல் கிைோெங்களில் இருந்து மபரு
நகைம் எய்தும் ஒரு தரலமுரைக்கு ஆண்-மபண் சிகநகிதம் என்பது ஒரு புதிர்... கனவு...
ஆச்ேர்யம். சிறு வயதில் இருந்து மபண் பிள்ரளககளோடு ேெெோய்ப் கபசி வளைோத ேமூகக்
கட்டரெப்பில் இருந்து வந்தவர்களுக்கு இது ஓர் அவஸ்ரத. முதன்முதலில் ரேக்கிளில் குைங்கு
மபடல் கபோட்டுப் கபோன குகளோரி யோரவப் போர்த்தகபோது வந்த அகத ஆச்ேர்யம் தோன், சிட்டி
மேன்டரிலும் எக்ஸ்பிைஸ் அமவன்யூவிலும் நடெோடும் மபண்கரளப் போர்த்ததும் வருகிைது. உடல்
ேோர்ந்த போர்ரவகளிகலகய ெனசு நிரலக்கிைது. ஒரு புன்னரகயும் போர்ரவயும் ைோத்திரிகரளத்
தின்கிைது.

எல்லோகெ அபத்தம் என்பது எல்கலோருக் கும் ஒரு நோள் புரியும். கோலமும் வயதும் பக்குவமும்
மீட்மடடுக்கும்கபோதுதோன் ஆண் - மபண் சிகநகிதத்தின் அற்புதங்கள் புரிய ஆைம்பிக்கும்.

உண்ரெயில் உடல் என்பது கோலிப் மபருங்கோய டப்போ. ெனதின் கதரவகள்தோன்

எப்கபோரதக்குெோனது. சிகநகம்தோகன எப்கபோதும் ெனதின் கதரவ. ஆனோல், மபோதுவோககவ
இந்தச் ேமூகத்தின் அறுதிப் மபரும்போன்ரெ ெனநிரல என்ன? பலருக்கு இைண்டோவது
ேந்திப்பிகலகய அத்தரன ஆதுைெோய்ப் கபசும் கதோழியிடம் இருந்து பயந்து விலகி நிற்கத்
கதோன்றுகிைது. அலுவலகத்தில் ஓர் ஆணும் மபண்ணும் மதோடர்ந்து கதநீர் குடிக்கப் கபோனோகல,
தவைோகப் கபேரவக்கிைது. கதோழரெ என்ை வோர்த்ரதரய ேட்மடன்று
யோைோலும் மகோச்ரேப்படுத்த முடிகிைது. ேந்கதோேத்திலும் துயைத்திலும்
குறுஞ்மேய்தி அனுப்பும் சிகநகிதத்ரதப் பற்றி தவைோகப் பைப்பச்
மேய்கிைது. ஸ்பரிேங்கரளப் பிரித்து உ ைகவ முடியோெல் கபோகிைது.
கோதல், கோெம் என்ை வோர்த்ரதகரளத் தோண்டி, பிரியம், விருப்பம்,
ஆறுதல், அக்கரைஎன்ை வோர்த்ரதகளுக்கு அர்த்தம் கதடோெகல
குறுகிவிட முடிகிைது. எவ்வளவு மபரிய அன்ரபயும்,
நல்லியல்புகரளயும், குடும்பங்கரளயும்... எங்ககோ போர்களிலும்
கஹோட்டல் களிலும் ஆபீஸ்களிலும் குட்டிச் சுவர்களிலும்
உட்கோர்ந்துமகோண்டு, கரலத்துவிட முடிகிைது!

சில வருடங்களுக்கு முன்பு ஓர் அதிகோரல யில், அப்கபோது

வடபழனியில் இருந்த எனது அரைக்கு இந்துெதி அக்கோ வந்தது. எனது
அரையில் இருந்த விஜி அண் னின் கோகலஜ்கெட். வீட்டில்
ககோபித்துக்மகோண்டு யோரையும் மதரியோெல் இவரைத் கதடி
வந்துவிட்டது. அடுத்த இைண்டு நோட்கள் எங்கள் அரையில்தோன்
தங்கியிருந்தது. அதன் பிைகு அவரை அரழத்துப் கபோய் தி.நகரில் ஒரு
கலடீஸ் ஹோஸ்டலில் கேர்த்துவிட்டோர் அண் ன். ஒரு ஸ்மடபி
ரளஸர் கம்மபனியில் கவரலயும் வோங்கித் தந்தோர். வோைத்துக்கு ஒரு
தடரவ இந்துெதி அக்கோ எங்கள் அரைக்கு வந்து ேரெத்துப் கபோடும்.
பீச் கபோகவோம். சினிெோ கபோகவோம். இைவு வரை கரத கபசிக்மகோண்டு
இருப்கபோம். ஒரு நோள் இந்துெதி அக்கோ வீட்டில் இருந்து மபருங்
கூட்டகெ திைண்டு வந்தது. விஜி அண் ரன வரளத்து அடித்தோர்கள்.
''அவள மவச்சுருக்கி யோடோ நீயி... கல்யோ ம்முடிச்சுட்டீங் களோ
இல்ரலயோ... ெோனத்ரத ேந்தி சிரிக்கமவச்சுட்டீங்ககளடோ...'' எனக்
கத்தியபடி மதருகவ போர்க்கக் ககளபைம் பண்ணிவிட்டு, இந்துெதி
அக்கோரவ அப்படிகய அடித்து ஊருக்கு இழுத்துப்கபோனோர்கள்.
எனக்குத் மதரிந்து விஜி அண் னுக் கும் இந்துெதி அக்கோவுக்கும் இருந்தது அழகோன கதோழரெ.
அந்த ேம்பவத்துக்குப் பிைகு அந்த அக்கோ வீட்ரடவிட்டு நிைந்தை ெோகப் பிரிந்து கபோய், இப்கபோது
புகனவில் கவரல போர்த்துக்மகோண்டு இருக்கிைது. விஜி அண் ன் ெகலசியோவில் கோர்
கம்மபனியில் கவரல போர்க்கிைோர். இைண்டு கபருகெ 40 வயதுக்கு கெல் ஆகியும் இன்னும்
கல்யோ ம் பண்ணிக்மகோள்ளவில்ரல!

ஆண்-மபண் கதோழரெ எவ்வளவு ரவைோக்கியெோனது. ஒரு மபண்ணின் நட்புதோன் ஆணுக்குப்

மபரும் மகோரட. எல்லோ கதோழிகளுக்கும் மகோஞ்ேம் அம்ெோ ேோயல் இருக்கிைது. அவர்களின் ஒகை
ஒரு குறுஞ்மேய்தி... நெது நோரளகய ெலர்த்திவிடுகின்ைன. ஒரு வோர்த்ரத, உரையோடல்
எவ்வளகவோ நம்பிக்ரககரள அளித்துவிடுகின்ைன. கனவுகரளப் புதுப்பிக் கின்ைன. அவர்கள்
உடன் இருந்தோல், துயைங்கள் சிறியதோகிவிடுகின்ைன. உைவுகளோலும் பிரிவுகளோலும் ெனதில்
எரியும் கோயங்களுக்கு இந்த விைல்கள்தோன் விசிறிவிடுகின்ைன. யோகைோ தவைோகப் கபசுவரதக்
ககட்டு, நம்மிடம் முகத்ரதத் திருப்பிக்மகோண்டுகபோகும் ஒரு கதோழி நெது எல்லோ
கவரலகரளயும் முடக்கிவிடுகிைோள்!

சிலருக்கு இந்தத் கதோழரெ... கோதலோகக் கனியும் கநைம் மிகவும் ைகசியெோனது. கர்ப்பக்கிைகத்தில்

உரைந்துகிடக்கும் இருளில், ஒரு தீபம் எழுவரதப்கபோல அது சுடர்விடும்கபோது இைண்டு
ெனங்களுக்கு ெட்டுகெ மதரியும். அது பிரியத்தின் இன்மனோரு கட்டம். 'நோம் ஏன்
வோழ்க்ரகத்துர யோக இருக்கக் கூடோது?’ என்ை ககள்வி பைஸ்பைம் எழுவது என்பது மபரிய
புரிதல். நீண்ட சிகநகிதத்துக்குப் பிைகு, ஒரு பின்னிைவில் 'நோரள உனக்கு ஒரு பரிசு
தைப்கபோகிகைன்’ என ஒரு குறுஞ்மேய்தி. இள மவயில் புன்னரகத்த ெறுநோள் கோரல வீட்டுக்கு
வந்து, ''நோெ ஏன் கல்யோ ம் பண்ணிக்கக் கூடோது?'' எனக் ககட்ட ஒருத்தி... இப்கபோதும் என்
ஆத்ெோர்த்த கதோழிதோன். என்ரனப் மபோறுத்தவரை நட்பும் பிரிய மும் அது நிகழ்த்தப்படும்
க ங்களின் கெல் ெகத்தோன உண்ரெகயோடு இருக்கின்ைன. அந்த உண்ரெகளிகலகய வோழ்
கவோம். உைரவயும் பிரிரவயும் கோலம்தோன் தீர்ெோனிக்கிைது. அது மேய்யும் ெோயங்கள், எரதயும்
கரலத்துப் கபோட்டுவிடும். ஆனோல், எப்கபோதும் நெக்கு நடுகவ அன்பும் பரிவும் நிைந்தைம்.
எதிர்போர்ப்பும் அப்பழுக்கும் இல்லோத ஆண் - மபண் சிகநகிதத்தோல்தோன் இந்த உலகம் இன்னும்
ெரழ மபய்து ஈைம் எய்தி இயற்ரக பூக்கிைது!

கபோன வோைம் ஊரில் இருந்து நண்பன் அரலகபசினோன்!

''நண்போ... நம்ெ அனு விேயெோ உன்ட்ட கபேணும்ைோ...''

அனு அவன் தங்கச்சி. எனக்கும் நண்பர்களுக்கும் அவள் தங்ரககய. 2 முடித்துவிட்டு எங்கள்

கிைோெத்தில் இருந்து இப்கபோது திருவோரூர் கபோய் கல்லூரி படிக்கிைோள்.

''மேோல்ைோ பங்ஸு...''

''ஏண்டோ... அனு மடன்த்ல எத்தரன ெோர்க்ைோ..?''

''நோனூத்திச் மேோச்ேம்தோகன... அவதோகன ஸ்கூல் மேகண்டு?''

''ஆெோ... அவகள ப்ளஸ் டூவுல எத்தரன ெோர்க்கு..?''

''எழுநூத்தி மேோச்ேம்னு மேோன்னோ...''

''ஆெோ... எப்பிடி மடன்த்துக்கும் ப்ளஸ் டூ-வுக்கும் இவ்வளவு ஆவகைஜ் குரைஞ்ேது..?''

''என்ன..?''

''அவ லவ்வுல இருக்கோடோ. ஆவூன்னோ மெோரபரலத் தூக்கிட்டு மெோட்ரட ெோடிக்கு ஓடிர்ைோ...

அப்பகவ ேந்கதகப்பட்கடன். நம்ெ கு ோதோன் கண்டுபிடிச்ேோன்... ரபயன் நம்ெ மேல்லூருதோன்.
கூடப் படிக்கிைோனோம்.''

''என்னடோ பண்ைது..?''

''அதுக்குத்தோன் உனக்கு கபோன் பண்க ன்... என்ன பண் லோம்னு மேோல்லு...''

 ''அனுகிட்ட பக்குவெோ விேோரிப்கபோம். புரியும்படியோ எடுத்துச்
மேோல்லுகவோம்... மபோறுரெயோ...''

''அரத நீகய கபசு...''

நோன் அனுவுக்கு கபோன் பண்ணி தயங்கி தயங்கி இந்த விேயத்ரத

ககட்க, அவள் மவடித்துச் சிரித்தோள். ''ஹகலோ... அவன் என்
ஃப்மைண்டுண் ோ... ஆெோ, இவன் மேல்லூர்கோைன்... புடிச்சு
அடிச்சுருவீங்க. ஆஸ்திகைலியோல எனக்கு ஃகபஸ்புக்ல ஒரு ஃப்மைண்ட்
இருக்கோன்... அவரன என்ன பண்ணுவீங்க? பிைதர்... நீங்மகல்லோம்
நிரைய சீரியலோப் போர்த்து மைோம்ப மகட்டுப் கபோயிருக்கீங்க. அய்கயோ...
அய்கயோ...''

கபோரன ரவக்கிைவரை அனு சிரித்துக்மகோண்கட இருந்தோள்.

கபோன் ரவத்த பிைகு எனக்கும் சிரிப்பு வந்தது!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 19
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ப ான வாரம் மதுரரயில் இருந்து ப ான். ரங்கய்யா காலமான தகவரலச் ச ான் னார் பலாகு
அண்ணன். அப்ப ாது நான் மரைமரல நகரில் இருந்து கடற்கரரக்கு மின் ார ரயிலில்
ப ாய்க்சகாண்டு இருந்பதன். அரலப சிவிட்டு நிமிர்ந்தப ாது, ஒரு காகிதத்ரத நீட்டிய டி
எதிபர நின்று இருந்தார் ஒருவர். அதில், 'டியர் ார்/ பமடம்... எனக்கு இரண்டு வருடங்களுக்கு
முன்பு கடுரமயான விஷக் காய்ச் ல் தாக்கியதால், வலது ரகயும் காலும் ச யல் இழந்துவிட்டது.
இதற்கான ஆ பரஷனுக்குத் தங்களால் முடிந்த ண உதவிரயச் ச ய்து உதவவும்...’ என
அச்சிட்டு இருந்தது. அவரது வலது ரகயும் காலும் உரடந்து சதாங்குவரதப் ப ால
ஆடிக்சகாண்டு இருந்தது. நான் 10 ரூ ாரய எடுத்து நீட்டிபனன். வாங்கிக்சகாண்டவர் தயக்க
மாகச் சிரித்த டி, ' ார்... நீங்க சினிமாக் காரரா?’ என்ைார். சமார ல் உரரயாடரல ரவத்து
யூகித்து இருக்கிைார். தில் ச ால் லாமல் ார்த்துக்சகாண்டு இருந்தப ாபத, தன் இடது பதாளில்
சதாங்கிய ர யில் இருந்து ஒரு பநாட்ரட உருவி நீட்டினார். பநாட்டு முழுக்கக் கவிரதகளும்
ாடல்களும். புரட்டிவிட்டு, 'நல்லாயிருக்குங்க...’ என அவரிடம் சகாடுத்துவிட்டு பீச்
ஸ்படஷனில் இைங்கினால், பின்னாபலபய சகந்திக் சகந்தி வா ல் வரர வந்து விட்டார்.

'' ார்... சின்ன வயசுல இருந்பத கவிரத எழுதுபவன் ார்.

இன்னும் நிரையப் ாட்டுங்க எழுதிசவச்சிருக்பகன் ார்.
நீங்க மாடர்னா பகட்டாலும் எழுதித் தருபவன் ார்!'' என்ைார்
ரிதவிப் ாக. அவருக்கு என் அரலப சி எண்ரணத்
தந்துவிட்டுத் திரும்பும்ப ாது, ரங்கய்யாவின் ஞா கம்
வந்தது!

மதுரரயில் நண் ர்கபளாடு நான் தங்கிஇருந்த சமாட்ரட

மாடிக்கு எதிர்சமாட்ரட மாடியில் தங்கியிருந்தார் ரங்கய்யா.
மீனாட்சி அம்மன் பகாயிலுக்குப் க்கத்தில் அர்ச் ரனத்
தட்டுக் கரட ப ாட்டு இருந்தார். அதிகாரலயில் குளித்து
முடித்து, ட்ரடயும் சகாட்ரடயுமாக அவர் பகாயிலுக்குக்
கிளம்புவபத செகபொதியாக இருக்கும். மதியங்களில்
ார்க்கும்ப ாது அரைரயப் ச ருக்கிக்சகாண்டு, ரமத்துக்
சகாண்டு, துரவத்த துணிகரளக் சகாடி யில்
உலர்த்திக்சகாண்டு இருப் ார். ாயங் காலம் மீனாட்சி
அம்மன் பகாயில் க்கம் ப ானால், அர்ச் ரனத்
தட்டுக்கபளாடு உட்கார்ந்த டி, 'என்ன தம்பி... ரநட் ஷிஃப்ட்டா? டீ ாப்பிடுங்க’ என் ார்.
இரவில் ப ாரதயில் சிவந்த கண்கபளாடு வந்து நின்று, 'தம்பி... ச ப் ர் தூளுசவச்சி
ருக்கீங்களா..?’ எனத் தினமும் எதாவது பகட் ார். இரவதான் ரங்கய்யாரவப் ற்றி நான் அறிந்த
சித்திரங்கள்.

ஒரு புத்தாண்டு இரவில் குடித்துக்சகாண்டு இருக்கும்ப ாது, 'தம்பி வா... ரங்கய்யா ரூமுக்குப்
ப ாபவாம். ரங்கு கச்ப ரிரயக் பகட்டது இல்ரலபய நீயி...’ என இழுத்துப்ப ானார் தன ால்
அண்ணன். சமாட்ரட மாடியில் விபூதி, குங்குமம் ச ாட்டலம் ப ாட்ட டி உட்கார்ந்து
இருந்தார் ரங்கய்யா.

'தம்பி... உனக்குத் சதரியாதுல்ல... ரங்கய்யா ச ரிய ாகவதரு. எஸ்.பி.பி-ல் லாம் ரதிமீனாவுல

டிக்சகட் ப ாட்டு வந்து ரங்கய்யாகிட்ட பிச்ர எடுக்கணும். பயாவ் ரங்கு... ாடுய்யா. அந்த
'சின்னப் புைா’வப் ைக்கவிடுய்யா...’ என தன ால் பகட்க, 'அடப் ப ாய்யா... ஒன் எழவு பவை...’
எனச் லித்துக்சகாண்டார் ரங்கய்யா. சதாடர்ந்து வற்புறுத்த, சின்ன சமௌனத்துக்குப் பிைகு
குரரலக் கரனத்துக்சகாண்டு 'சின்னப் புைா ஒன்று...’ என ரங்கய்யா ாட ஆரம்பிக்க...
அதிர்ந்துவிட்படன். ட்சடன்று சநஞ்ர ஊடுருவிப் ாயும் குரல். 'ஒருவன் இதயம் உருகும்
நிரலரய அறியாக் குழந்ரத நீ வாழ்க, உலகம் முழுதும் உைங்கும் ச ாழுதும் உைங்கா மனரத
நீ காண்க...’ என அவர் ாடப் ாட... மனசு துள்ளியது. ாடி முடித்துவிட்டு ஆபவ மாக சரண்டு
ச க் ப ாட்டவர், 'எழவு... இசதல்லாம் பவணாம்னு சகடந்தா... நீ பவை சகௌப்பிவிட்டுட்ட...’
என்ை டி உள்பள ப ாய் சகாஞ் ம் புரகப் டங்கரள அள்ளி வந்து என் முன்னால் சகாட்டினார்.

எல்லாம் இள வயதில் பலாக்கல் ஆர்சகஸ்ட்ராவில் அவர் ாடுகிை ப ாட்படாக்கள்.

ஸ்டுடிபயா பின்புலத்தில் பயசுதாஸுடன் நிற்கிை, ந்திரப ாஸுக்குக் ரக குலுக்குகிை
ப ாட்படாக்கள். 'அஞ்சு வயசுலபய ங்கீதம் டிக்க ஆரம்பிச்சுட்படன்... ாஸ்திரிய
ங்கீதம் ப்ொடாத் சதரியும். எல்லாத்ரதயும் பதடித் பதடிக் கத்துக்கிட்படன். இரைவன்
இப்பிடி ஒரு குரல்வளத்ரதக் குடுத்துட்டான்... ாடகர்ஆயிரணும்னுதான் அரலஞ்ப ன்.
என்ன ண்ைது... வாழ்க்ரக நம்மரள அடிச்சுத் சதாரவச்சு இங்க சகாண்டுவந்து
ப ாட்ருச்சு. ச ாழப்ப ச ரும் ாடாப் ப ாயிருச்சு. இதுல என்ன கழுத ாட்டு...
எல்லாத்ரதயும் விட்படன். இந்த தன ாலு மாதிரி நண் ர்களுக்காகத்தான் எப் வாவது
ாடுைது...’ என்ை டி, 'தீர்த்தக் கரரதனிபல...’ ாட ஆரம்பித்தார். அதன் பிைகு ல
இரவுகள் ரங்கய்யாவின் ாடல்களில் கரரந்திருக்கின்ைன.

ஒரு மார்கழி ாயங்காலம், மீனாட்சிஅம்மன் பகாயிலில் ாட்டுக் கச்ப ரிநடந்து சகாண்டு

இருக்க, சவளிபய இவர் அர்ச் ரனத் தட்டு விற்றுக்சகாண்டு இருந்த காட்சி இப்ப ாது
நிரனவுக்கு வருகிைது!

அந்த ரங்கய்யா இப்ப ாது காலமாகி விட்டார். அவருரடய அத்தரன அழகான குரலும்
காலமாகிவிட்டது. வனத்தில் காய்ந்த நிலவாக, எங்பகா ஓர் இடுகாட்டில் எரிந்துவிட்டது அவரது
குரல். மின் ார ரயிலில் ரக-கால் இழுத்த டி என்னிடம் ஒரு கவிஞன் நீட்டிய கவிரதகளும்
யாரும் அறியாமல், எவரும் தீண்டாமல் மக்கி மண்ணாகிவிடக்கூடும். இப் டி எத்தரன எத்தரன
முகங்கள் வீதிக்கு வராமபலபய சதாரலந்துப ாய் இருக்கின்ைன!

நம்ரமச் சுற்றி இப் டி எத்தரன ' ாடப் டாத நாயகர்கள்’ (unsung heroes) இருக்கிைார்கள்?
அரடயாளமும், அங்கீ காரமும், சவளிச் மும் இல்லாமல் மகத்தான திைரமகபளாடு
ாமான்யர்களாக வாழ்ந்துசகாண்டு இருப் வர்கள் எத்தரன ப ர்? ரசிப் தற்கும்,
ஸ் ரிசிப் தற்கும், றிப் தற்கும், சதாடுப் தற்கும் விரல்கள் இல்லாமல் பூத்துப் பூத்து
உதிர்ந்துசகாண்டு இருப் வர்கள் எவ்வளவு ப ர்? அவ்வளவு அழகான குரரல
ரவத்துக்சகாண்டு, ஒயின் ஷாப்பில் ாராயத்துக்காக யா கம் ச ய்து ாடிக்சகாண்டு இருப் வர்
கரள, பிரமாதமான நடனக் கரலரய மூட்ரடகட்டி ரவத்துவிட்டுக் குடும் த்துக்காக கூரியர்
ர யனாக அரல வர் கரள, அற்புதமான ஓவியத் திைரமபயாடு ப ாத்துக்கும் ச ாற் க்
காசுக்கும் சுவரில் சின்னங்கள் வரரந்துசகாண்டு இருப் வர் கரள, ச ரிய எழுத்துத் திைரமரய
முடக்கிப் ப ாட்டுவிட்டு, ச ாருளாதாரச் சுரமயில் கக்கூஸ் துரடப் ானுக்கு விளம் ர
வா கங்கள் எழுதிக்சகாண்டு இருப் வர்கரள, கிரிக்சகட்டில் இந்திய அணி வரரக்கும் ப ாகிை
எல்லா தகுதிகளும் இருந்தும் முடியாமல் திருவனந்தபுரம் எக்ஸ்பிரஸுக்கு சிக்னல்
ப ாட்டுக்சகாண்டு இருப் வர்கரள, இரணயத் தமிழில் வியக்கரவக்கும் சமன்ச ாருள்கள்
கண்டுபிடித்துவிட்டு, சவளிப் ட முடியாமல் அரல வர்கரள, ஏராளமான நடிப்புத் திைரம
இருந்தும் ஏபதபதா அலுவல்களில் குப்ர சகாட்டிக்சகாண்டு இருப் வர்கரள... அனுதினம்
எவ்வளவு ாடாத நாயகர்கரளக் கடந்துப ாகிபைாம் நாம்!

தஞ் ாவூரில் 'சகாடிமரத்து மூரல’ என்ை ஏரியாவுக்குப் ப ாயிருக்கிறீர்களா? தமிழக அளவில்

பிர லமான ல கரகாட்டக் குழுக்கள் இங்குதான் இருக்கின்ைன. அதனாபலபய 'கரகாட்ட ஏரியா’
என இந்தப் குதி பிர லம். ஒரு காலத்தில் எப்ப ாதும் ர ரப் ாக இருந்த இந்தப் குதி,
இப்ப ாது திருவிழா முடிந்த நாடகக் சகாட்டரக மாதிரி கிடக்கிைது. திருவிழாக்களாலும்
சகாரடகளாலும் நிரைந்துகிடந்த அவர்களின் ச ாழுதுகள் இப்ப ாது சவறுரமயிலும்
வறுரமயிலும் கழிகின்ைன. க.சீ.சிவகுமாரின் ' ண்முகசித்தாறு’ கரதயில் வரும் மபனான்மணி
ப ான்ை ச ரும் ஆடல் அழகிகள் எல்லாம் இன்று கட்டட பவரலக்குப் ப ாகிைார்கள்.

ப ான முரை ஊருக்குப் ப ாயிருந்தப ாது கிட்டுரவப் ார்த்பதன். கிட்டு, அந்த கரகாட்டக்

குழுக்களில் ச ரியவர். ஒரு காலத்தில் ச ரும் நட் த்திரமாக வாழ்ந்தவர். சவண்ணவா லில்
சவட்டாத்தங்கரர அரர நிலவில் அவரது கண்களில் கரலயும் கூத்துமாகக் கடந்து வந்த காலங்
கள் நுரரத்துக்சகாண்டு இருந்தன. ''எங்பக தம்பி... இப்ப ால்லாம் வருஷத்துக்கு அஞ் ாறு
அரழப்புங்க வந்தாபல ச ருசு. எல்லாத் திருவிழாவுலயும் புதுப் டம் ப ாட ஆரம்பிச்சுட்டான்.
'மானாட மயிலாட’ புகழ்னு டான்ஸ் ப ாடைான். எங்கரள யாரு கூப்பிடுைா? எங்களுக்கும்
இந்தக் கரலரயவிட்டா பவை நாதி இல்ல. இதான் ப ாறு தண்ணினு இருந்து சதாரலஞ் ாச்சு.
ரி... அவனவன் புள்ரளங்கரளயாவது மரட மாத்திவிட்ருங்கடானு ச ால்லிட்படன். இந்தத்
சதைரமரய சவச்சுக்கிட்டு என்ன தம்பி ண்ண. அன்னந் தண்ணிக்பக வழி இல்ரலபய.
என்சனன்னா தம்பி... சொலிசொலிப் ா இருந்துட்டு, யாரும் கண்டுக்காமக்சகடக்கைது இருக்கு
ாருங்க... அதான் ச ரிய சகாடும!’ என்ைப ாது, காலத்தின் நிராகரிப்பு தந்த வலி, அவருரடய
ச ாற்களில் ச ாட்டின!

இரதப்ப ாலபவதான் க்கத்திபலபய சரட்டி ாரளயத்தில் தப் ாட்டக் கரலஞர்கள்

இருக்கிைார்கள். உலகமயமாக்கலின், ன்னாட்டு நுகர்வுக் கலா ாரத்தின் புைக்கணிப்புகளின்
துயரத்தில் துரத்தப் ட்டவர்கள். உதிரம் தகிக்க, அவர்கள் அடிக்கும் ரையிர தாபன இந்த
மண்ணின் அரட யாளம். அதுதாபன நமது உரழப்பின்... பகா த்தின்... சகாண்டாட்டத்தின்
இர . நமது ஆதி பவர்களில் கிரளத்த இரல களின் இர நரம்புகள் இவர்களுரடயது தாபன.
ஆனால், அந்த மண்ணின் கரலஞர்களும் இன்று திைரமக்கு வாய்ப்பு இல்லாமல்
வறுரமக்குள்கிடக்கிைார்கள். இந்த பத ம் முழுவதும் ' ாடப் டாத நாயகர்களாய்’
இரைந்துகிடக்கும், மண்ணின் கரலஞர்கரள மீட்க இந்த அரசும் மூகமும் ச ய்ய பவண்டியது
நிரைய இருக்கிைது!

மீ த்தில் நண் பராடு அவரது ஊர் திருக்காட்டுப் ள்ளிக்குப் ப ாயிருந்பதன். 'இங்பக

தீவிரமான ஒரு வா கி இருக்காங்க. எல்லா ரரட்டரரயும் டிச்சுருவாங்க. விகடன்ல
ஒண்ணுவிடாமப் டிச்சுருவாங்க... நீ வந்து ார்த்தின்னா சராம் ந்பதாஷப் டுவாங்க...’
என்ை டி ஒரு ஓட்டுக்கட்டு வீட்டுக்கு அரழத்துப்ப ானார். ரமயல்கட்டில் இருந்து புடரவ
முந்தியில் ரக துரடத்த டிபய ஓடிவந்தார் அந்தப் ச ண். எங்கரளப் ார்த்ததும் அவருக்கு
அவ்வளவு ந்பதாஷம். தனக்குப் பிடித்த எழுத்துக்கரளப் ற்றித் தடதடசவனப் ப சிக்சகாண்டு
இருந்தவர், ட்சடன்று உள்பள ப ாய் தயக்கத்துடன் சகாஞ் ம் ப ப் ர்கரள எடுத்து வந்தார்.
'நான்கூடக் கரதசயல்லாம் எழுதுபவன்... குடும் ம் குட்டினு வந்துட்ட பிைகு அப்பிடிபய
நிறுத்திட்படன். எழுதினாலும் இங்பக யார்ட்டயும் காட்ைது இல்ரல. எபதா நீங்க வந்தீங்கபளனு
தந்பதன்...’ என்ை டி ஒரு சிறுகரதரயக் சகாடுத்தார். அரத வாங்கிப் டித்துப் ார்த்தால்
ஆச் ர்யமாக இருந்தது. நிெமாகபவ நல்ல கரத அது.

'ஏங்க... சராம் நல்லாருக்குங்க...’ என்ைால், 'பதங்க்ஸுங்க...’ என்ைார் ரமயல் அரைரயத்

திரும்பித் திரும்பிப் ார்த்த டி. அங்கிருந்து திரும்பிய சவகு பநரம், அவர் கண்கள் மினுங்க
வா லில் நின்ை சித்திரம் அழியவில்ரல.

இன்னும் ஆயிரம் ஆயிரம் மனிதர்களிடம் இருக்கின்ைன, நம்மால் வாசிக்கப் டாத ஆயிரம்

ஆயிரம் கரதகள்! (ப ாட்டு வாங்குபவாம்)
வட்டியும் முதலும் 20
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
நாங்கள் குடியிருக்கும் ககோடம் போக்கம் ஃப்ளோட்டில் எல்.கக.ஜி. படிக்கும் என் அண்ணன்
பபோண்ணுக்கு விளளயோட க ோஸ்துப் போப்போக்ககள இல்ளை. முன்னர் குடியிருந் ஹவுஸிங்
கபோர்டு வீட்டிைோவது சோயங்கோைம் பூங்கோவில் கூடி பிள்ளளகள் விளளயோடுவோர்கள். இருக்கிற
பசோற்ப இடத்தில் ளசக்கிள்விடுவோர்கள். இங்கக அதுவும் இல்ளை. வீட்டுக்குள் னிகய கிடந்து
பபோம்ளை உருட்டும் பபோன்ைைளைப் போர்க்கக் கஷ்டைோக இருக்கிறது. இவளது போல்யம்,
நிளனவுகளள ைைர்த்தும் விளள யோட்டுகள் இல்ைோைகைகய கபோய்விடுைோ?

ப ோளைக்கோட்சியில் இருந்து இவளது உைகத்தில் குதிக்கும் கோர்ட்டூன் ககைக்டர்கள் நிகழ்த்தும்

சோகசங்களளத் விை, கவறு எந் கேைடி சோகசத்ள யும் இவளது போல்யம் நிகழ்த் ப்கபோவக
இல்ளையோ? பவட்டோற்றில் ஊறிக்கிடந்து, ோளை ோளை யோகத் ண்ணீர் வழிய பபரியம்ைோ
அடித்து இழுத்துப்கபோகும் மீைோ அக்கோவின் சித்திைத்ள ப் கபோன்ற ஒரு கோட்சிளய
இவளது வோழ்வில் போர்த்துவிடுகவனோ? கன்னிப்பபோங்கலுக்கு சோைந்திப்பூ ஜளட
கட்டி ப ன்னந்க ோப்பில் திருடன்-கபோலீஸ் விளளயோடிய சோந்தினி அக்கோவின்
சந்க ோஷம் இவளுக்கு எதில் கிளடக்கும்? கோமுட்டிகோ ைோத்திரியில் ைன்ை ன்-ைதி
கவஷம் கட்டும் அனுபவத்ள ப் கபோன்ற ஒன்று இவளுக்கு ேடக்குைோ? சிவன்
ககோயிலில் பஜளன போடி பபோங்கல்வோங்கித் தின்றுவிட்டு, பள்ளிக்கூட ளை ோனத்தில்
சில்லு விளளயோடும் பவண்ணிைோவின் ைோர்கழி ைோ அதிகோளை ஒன்று இவளுக்கு
வோய்க்குைோ? திருக்களம்பூர் வளை நுங்கு வண்டி உருட்டி, சக்கிைடியில் புளியங்கோ
பறிக்கும் விகனோ ோ சித்தியின் ஞோயிற்றுக் கிழளைகளில் இவள் வோழ்வோளோ? ேோட்டோர்
வீட்டு ைோடியில் கண்ணோமூச்சி ஆடி, பட்டக்கோலில் கூட்டோஞ்கசோறு சளைத்து,
அய்யனோர் கைட்டில் கிச்சிக் கிச்சி ோம்பூைம் கபோட்டு, அம்ைோ குளத்தில் பவங்கோயத்
ோைளை படகு விட்டு, குருக்குைோரி வீட்டில் பசோக்கட்டோன் விளளயோடி, கோர்த்திளகக்குப்
பனங்கருக்கு சுத்தும் சுவோைஸ்யங்கள் இவளுக்குக் கிளடக்கப்கபோவக இல்ளை என
நிளனக்கும்கபோது வருத் ைோகிறது!

எங்கள் ளைமுளறயின்(எங்கள் ளைமுளற வளைக்கும் ோன் என நிளனக்கிகறன்) ஊர்கோட்டுப்

போல்யம் விளளயோட்டுக்களோல் நிளறந்துகிடந் து. கிட்டிப்புள், பம்பைம், பளிங்கு, கபகப,
ஓடிப்புடிச்சு என நிளனவுகள் முழுக்க எத் ளன எத் ளன விளளயோட்டுக் கள். கவட்ளட ோன்
முக்கியைோன அவுட்கடோர் ககம். மூங்கில் குச்சி யில் ஆளுக்பகோரு கவட்ளடபசய்து பகோள்வது!
'சோட் பூட் த்ரீ’ கபோட்டு ஒருவன் ஆட்டத்ள ஆைம்பிப்போன். 'கல்ைோ... ைண்ணோ..?’ என ைோறி
ைோறிக் ககட்டுவிட்டுப் படோபைன பைண்டில் எள யோவது பசோல்வோன். கல் என்றோல் கல்லிலும்
ைண் என்றோல் கோய்ந் சோணியிலும் கவட்ளடளய ளவத்துவிட கவண்டும். எதிலும் ளவக்கோைல்
திண்டோடுபவன் கவட்ளடளய இழுத்துக்பகோண்டு ஓடுகவோம். போதிக்கப்பட்டவன்
பேோண்டியடித்துக்பகோண்கட பின்னோல் ஓடி வை கவண்டும். அவன் பின்னோல் ஒரு கூட்டம் 'எங்க
வீட்டு ேோயி எள கயோ திங்கப் கபோச்சு’ எனப் போடி பவறுப்கபற்றிக்பகோண்கட வரும்.

அப்கபோது பங்கோளி உத்திைோபதி பசன்ளனயில் சித் ப்போ வீட்டில் ங்கிப் படித் ோன். ககோளட
விடுமுளறக்கு ைட்டும் ஊருக்கு வருபவன், எ ற்பகடுத் ோலும் 'பைட்ைோஸ்ை எப்பிடித்
ப ரியும்ை...’ என்பள கய பஞ்ச் டயைோக்கோக ளவத்து எங்களள பவறுப்கபற்றுவோன்.
விளளயோடிக்பகோண்டு இருக் கும்கபோக ஓடிப்கபோய் பகோஞ்ச தூைத்தில் நின்று, 'ப்ளடி
ஃபூல்ஸ்...’ எனக் கத்திவிட்டு வீட்டுக்கு ஓடி விடுவோன். 'பைட்ைோஸ்ை எல்ைோம் கிரிக்பகட்,
கபட்மின்டன் ோன்... உங்களுக்கு அப ல்ைோம் ப ரியோ ோ’ என அவன் டைோைம் ோங்கவில்ளை.

ஒரு ேோள் சளபளயக் கூட்டி சதியோகைோசளன பசய்க ோம். திட்டப்படி முபோைக் அலி,
உத்திைோபதிளயக் கவட்ளடக்கு இழுத்து வந் ோன். டோர்பகட் ளவத்து அவளன பசல்லூர்
ைோர்க்கைோக இளையூர் வளை இழுத்துப் கபோகனோம். சிை பை கிகைோ மீட்டர்கள்
பேோண்டியடித் படி உத்திைோபதி ஓடி வை... எல்கைோரும் 'எங்க வீட்டு ேோயி எள கயோ
திங்கப்கபோச்சு, கல்ைோை அடிச்கசோம் கோலு உளடஞ்சுகபோச்சு’ என உற்சோகைோகக் கத்திகனோம்.
அதில் ஒருவன், 'பைட்ைோஸு ேோயி...’ எனக் கத் , அழு படி ஓடிய பதி லீவு முடிகிற வளைக்கும்
விளளயோடகவ வைவில்ளை. இப்கபோது ைளறைளை ேகரில் ஒரு ஸ்டீல் ஃகபக்டரியில் கவளை
போர்க் கிறோன் பதி. சமீபத்தில் கபோன் பண்ணும்கபோது பசோல்லிச் சிரித் ோன், ''பைட்ைோஸ்ை
எப்பவுகை ேோய்ப் பபோழப்பு ோன்... அன்னிக்கக கபைக்ட்டோத் ோண்டோ பசோல்லியிருக்கீங்க!''

அப்கபோது எங்கள் ஊர் கபடி அணியின் பபயர் 'அபிளவ பசவன் ஸ்டோர்’. கிரிக்பகட்டின்
ஆக்ைமிப்புக்குப் பிறகு, ளவப்போட்டி புகுந் வீட்டில் பபோண்டோட்டியின் கதி ஆகிவிட்டது
கபடிக்கு! 20 வருடங்களுக்கு முன்பு வளை ஊருக்கு ஊர் கபடி கடோர்னபைன்ட் ோன் களளகட்டும்.
விளளயோட்டு என்றோல், பவற்றியும் க ோல்வியும் ோனோ? அது அைோதியோன அனுபவம்.
'பவண்ணிைோ கபடிக் குழு’ ைோதிரிகய எங்கள் 'பசவன் ஸ்டோர்’ குழுவும் பசை பைோக்ளக டீம்.
அதில் ேோன் ளசக்கிள் மிதித்து, துணி மூட்ளட சுைந்து, குளூக்ககோஸ் விநிகயோகிக்கும் சூப்பர்
ஜூனியர். ககோவிந் ைோஜ் சித் ப்போ ளைளையில் ளசக்கிளில் ஆக்கைோஷைோகப் புறப்பட்டுப்
கபோகும் டீளை அக்கம்பக்கத்து ஊர்களில் அடித்துத் துளவத்துக் கோயளவப்போர்கள். ஒரு முளற
கூத் ோேல்லூர் கடோர்னபைன்ட்டில் திடுதிப்பபன பசவன் ஸ்டோருக்கு எதிைோக திருவோரூர்
குண்டர்கள் களம் கண்டோர்கள். 'பளோக்’ அடிப்பதில் ைோவட்டத்திகைகய அவர்கள் ோன் 'அட்டோக்’
போண்டிகள். எங்கள் டீமில் இருந்து ளைடு கபோகிற ஒவ்பவோருவளையும் அேோயோசைோகத் தூக்கி
பவளிகய வீசினோர்கள். போதி ஆட்டத்திகைகய அவனவனுக்கு நுளை ள்ளியது. களடசி ஆளோக
ளைடு கபோன சோகுளை ஒரு குண்டன் தூக்கி டியூப் ளைட் மீது வீசினோன். சி றி விழுந் சோகுலுக்கு
வைது கோல் சப்ளப ேழுவியது. அப்படிகய ஊருக்கு அள்ளிவந்து கருப்புவிடம் ைோவுக் கட்டு
கபோட்டு, வீட்டில் ஒப்பளடத்க ோம். அவனது அம்ைோ 'கழிச்சல்ை கபோவ... கழிச்சல்ை கபோவ...’
என ககோவிந் ைோஜு சித் ப்போளவக் கட்ளடகயோடு துைத்தியது. சித் ப்போ ஒரு வோைம் ஞ்சோவூரில்
ளைைளறவோகி, திரும்பினோர்.
 இன்பனோரு முளற துபோய் கபோவ ற்கு
விசோ ஏற்போட்டில் இருந் பசந்திளை
கசங்கோலிபுைம் கடோர்னபைன்ட்டுக்குக்
பகோண்டுகபோய், ளக மூட்ளட இறக்கிக்
பகோண்டுவந்க ோம். ''அடுத் வோைம்
திருச்சிக்கு பைடிக்கல் படஸ்ட்டுக்குப்
கபோறவளனக் பகோண்டுகபோயி இப்பிடிக்
பகோண்டோந்திருக்கீங்ககளடோ...
கம்னோட்டிங்களோ...'' என ேண்பனின்
அப்போ எங்களள பவறிபகோண்டு
துைத்தினோர்.

பபரிய சைவணோ ோன் எங்கள் டீமின்

பஃபூன். சோயங்கோைம் கிளம்பிப் கபோனோல்
ைோத்திரி எல்ைோம் கண் விழித்து விளளயோடி
விட்டு அதிகோளையில் பை ஊர்களளக்
கடந்து திரும்புகவோம். பஜயிப்கபோ,
க ோப்கபோ பபரிய சைவணோவின் போட்டும்
கூத்துைோக அந் ப் பயணங்கள் ைறக்க
முடியோ ளவ. வரும் வழி எல்ைோம் ஒரு
பகட்ட வோர்த்ள ளயச் சத் ம்கபோட்டுக்
கத்திக்பகோண்கட வருவது பபரிய சைவணோ
வின் ஹோபி. ஒரு சோயங்கோைம் அப்படிப்
கபோகும்கபோது வழியில் ஒரு கல்யோண
வீட்ளடக் கடந்து கபோகனோம். பபரிய
சைவணோ அந் க் பகட்ட வோர்த்ள ளய
முழங்கியபடி ஏரியோளவக் கடந் ோன்.
பசருகளத்தூரில் க ோற்றுவிட்டு ேள்ளிைவில்
திரும்பும்கபோது ைறுபடி அந் க் கல்யோண
ஏரியோவில் சைவண ககோஷம் ஆைம்பித் து. எங்பகங்கிருந்க ோ ஒளிந்திருந் வர்கள் ட டபவன
ஓடிவந்து எங்களள ைடக்கிப்கபோட்டுப் பபோளந் ோர்கள். ''பை ைோசைோ ஒங்கள கேோட் பண்றம்டோ...
இன்னிக்கு சிக்குனீங்கடோ... பபோண்டுபுள்ளளங்க பபோழங்குற எடத்துை...'' எனப் பிரித்து
கைய்ந் வர்கள், பபரிய சைவணோவின் ளசக்கிளளப் பிடுங்கிக் குளத்தில் எறிந் ோர் கள். ளசக்கிளள
மீட்க கட்டோரி ைோைோகவோடு கபோய் பஞ்சோயத்து ேடந் ப ல்ைோம் பசை கோபைடி!

ேோங்கள் சீனியர் ஆகும்கபோது கிரிக்பகட் யுகம் ஆைம்பித்துவிட்டது. ஏ.சி.சி-ளய (அபிளவ

கிரிக்பகட் க்ளப்) உருவோக்கிகனோம். ேோனும் சித் ோர்த் னும் ஓப்பனிங் கபட்ஸ்கைன்கள்.
கருங்கபில் (கறுப்பின எஃபபக்ட்டில் இருக்கும் பசந்திலுக்கு பபட் கேம்) ஓப்பனிங் பபௌைர்.
அய்யோ, ஒயிடு உத்திைோபதி, ஒலிவில்ைோ என பசை டீம் ஃபோர்ைோனது. இைவு பகல் கசோறு ண்ணி
இல்ைோைல் எப்கபோதும் கிரிக்பகட் ோன். பகோைடோச்கசரிக்கு மு ல் டளவயோக கடோர்னபைன்ட்
கபோகனோம். ளைக் கட்டி கபைன்ட்ரி எல்ைோம் எங்களுக்குப் புதுப் பைவசம். அதுவளை ஸ்டிச்
போலில் ஆடியக இல்ளை. மு லில் கபட் பிடித் பகோைடோச்கசரி பின்னிப் பிரித் ோர்கள்.
கல்லியில் நின்று இருந் உத்திைோபதிக்குப் பந்து ோக்கிக் கன்னம் பணியோைைோனது. 178 ைன்கள்
டோர்பகட். அடுத்து இறங்கிய எங்கள் டீமில் ைளைளபவன விக்பகட்டுகள் கோலி. உத்திைோபதி
விளளயோடுகிற கண்டிஷனில் இல்ளை. எங்கள் ஊருக்கு பவல்ைம் விக்க வருகிற ைவி ஓைைோக
உட்கோர்ந்து சைக்கடித்துக்பகோண்டு இருந் ோர். களடசி விக்பகட்டோக இறங்க கவண்டிய பதிக்குப்
பதில் 'ேோன் இறங்குகறண்டோ’ எனக் ளகலிளய வரிந்து கட்டிக்பகோண்டு ைவி இறங்க, அவருக்குச்
சரியோக கபட் பிடிக்ககவ ப ரியோது என்ப ோல், எதிர் டீம் டுக்ககவஇல்ளை. ஆகவசைோக
இறங்கிய பவல்ைம் ைவி ைோனோவோரியோகச் சுழற்றி அஞ்சோறு சிக்ஸர்களளப் பறக்கவிட, திடீர்
திருவிழோ வோனது. டீம் க ோற்றோலும் ைவியின் புயல் ஆட்டத் ோல் டீம் ைோனம் கோக்கப்பட்டது. ''நீ
கபட்கட பிடிச்சதுல்ை... எப்பிடியோ அடிச்ச?'' என்றோல், ''கண்ளண மூடிட்டு சுத்துகனன் ைோப்ள...''
என்ற ைவிளய 'கைோடுமுட்டி ைவி’யோக்கி அன்றில் இருந்து டீமில் கசர்த்துக்பகோண்கடோம்!

அப்கபோது டி.வி-யில் பபப்ஸி விளம்பைத்துக்கு கங்குலி வந்துபகோண்டு இருந் ோர். எங்கள் ஊரில்
அது வளை யோருகை பபப்ஸி குடித் து இல்ளை. கங்குலி விளம்பைத்ள ப் போர்த்து, எங்கள்
எல்கைோருக்குகை பபப்ஸி கைல் கைோகம். அப்கபோது வைங்ளகைோனில் கிரிக்பகட்
கடோர்னபைன்ட் வந் து. ''இதுை ஏ ோவது பிளைஸு வோங்கிட்டோ, அந் க் கோசுை எல்ைோருக்கும்
பபப்ஸிைோ...'' என்றோன் சித்து. அ னோகைகய உயிளைக் பகோடுத்து விளளயோடி அந் ப் கபோட்டியில்
மூன்றோவது பரிசு ட்டிகனோம். எல்கைோரும் குடவோசலுக்கு வந்து ஒரு களடயில் எங்கள் கனவு
போனம் பபப் ஸிளய வோங்கிகனோம். ஆளச ஆளசயோக ஒரு வோய் குடித் சசி, ''அய்கய...
ஒளறக்குதுைோ'' எனக் கத்தியபடி போட்டிளை அப் படிகய கீகழ உருட்டி விட்டோன். ''பைோள வோப்
பபோடி தூவிருக் கோனுங்ககடோய்... இதுக்குப் கபோயோ இந் கங்குலி கம்னோட்டி இந் பில்டப்பு
குடுக்குது...'' என ைோஜு கத்தினோன்.

சமீபத்தில் ஊருக்குப் கபோகும்கபோது போர்த் ோல் யூனிஃபோர்ம், கைோக்கல் களட களின் ஸ்போன்சர்,
கைோக்கல் ககபிளில் பசய்திகள் என எங்கள் ஊர் டீம் மினி பசன்ளன சூப்பர் கிங்ஸ் ைோதிரிகய
இருக் கிறது. வயலில் கிைவுண்ட் கபோட்டு அவர் கள் கஹோபவன ஆடுவள ப் போர்க்க ஏக்க ைோக
இருக்கிறது. ''ேோனும் வர்கறண்டோ...'' என கபட் ககட்டோல், ''நீங்க அம்பயைோ இருங்கண்கண''
என்றோர்கள். ேைக்கு அம்பயைோக இருக்கும் வயது வந்துவிட்டது என்பள நிளனக்கும்கபோக
கடுப்போக இருக்கிறது!

சிை ைோ ங்களுக்கு முன்பு பசன்ளனயில் என்ளனப் போர்க்க சிவந்தி வந்திருந் ோர். பவட்டோற்றில்
எங்கள் ஊர்க் களையில் இருந்து கம்ைங்குடி களைக்கு நீச்சல் கபோட்டி ேடத்துகவோம். அடித்துப்
பபோங்குகிற நீரில் போதி ஆறு கபோவ ற்குள் மூச்சு முட்டும். அந் ப் கபோட்டிகளில் அதிகம்
பஜயிப்பது சிவந்தி ோன்.

க ோப்பில் இருந்து ஆற்ளற கேோக்கிச் சரிந்திருக்கும் ஒரு ைைத்தில் இருந்து ப ப்பைங்கட்டி

குதிப்பது, கோ ர் போய் வீட்டுத் தூங்குமூஞ்சி ைைத்தில் இருந்து பசோருவல் விடுவது, டியூப் கபோட்டு
ைோக்கபபருைோள் ககோயில் வளை கபோவது என பவட்டோற்ளற ைவுண்டு கட்டி அடிப்பது ோன்
எங்களுக்கு விடுமுளற. இப்கபோது சிவந்திளயப் போர்த் தும் எனக்கு நுளைத்துப் பபோங்கும்
பவட்டோறு ோன் ஞோபகத்துக்கு வந் து.

''என்ன சிவந்தி எங்கக இருக்கீங்க? என்ன பண்றீங்க?''

''ேோன் பசன்ளனக்கு வந்து மூணு வருஷைோச்சுங்க. இங்க ோன் பக்கத்துை கங்ளகயம்ைன் ககோயில்
ப ருவுை ஒரு நீச்சல் பகோளத்துை கவளை போக்குகறன்...''

''நீச்சல் பகோளத்துையோ?''

''ஆைோங்க... ஸ்விம்மிங் டிபையினிங் வர்ற பிள்ளளங்களளப் போர்த்துக்கறது. சம்பளம்

பைண்டோயிைத்துச் பசோச்சம் ோன் ர்றோன். அ ோன் கவற கவளை க டிட்டு இருக்ககன். சளைச்சுச்
சோப்பிட்டோகை பதினஞ்சு ேோளளக்குத் ோக்குப்புடிக்க முடியை. எ ோவது கவளை இருந் ோ
பசோல்லுங்க...'' என்றகபோது ப ோபுக்கடீர் என அவர் குதித் பவட்டோறு என் கைல் ப றித் து.

போல்யம் என்ற திரும்பி வைோ கபைோற்றின் களையில் சந்திக்கும்கபோது, நிளனவுகளின் ருசியும்

நிகழ்வுகளின் வலியும் ளககுலுக்கிக்பகோள்கின்றன. விளளயோடுவள ேோம் நிறுத்தும்கபோது,
ேம்ளை ளவத்து இந் உைகம் விளளயோட ஆைம்பிக்கிறது! (ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 21
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
சமீபத்தில் குவைத்தில் இருந்து ைந்துஇருந்தார் மாமா. 10 ைருடங்களுக்கு முன்பு பபானைர்
இப்பபாதுதான் ைருகிறார். இராக் எல்வையில், பாவைைனத்தில் பைவை. இரவைல்ைாம்
ஊடுருவும் பனி, பகவைல்ைாம் வகாளுத்தும் வையில் எனக் வகாடூரமான தட்டவைப்பத்தில்
வைந்திருக்கின்றன அைரது 10 ைருடங் கள். ''வைள்ளிக் கிழவம மட்டும் லீவு மாப்ள... அன்னிக்கு
சிட்டிக்குள்ள ைந்பதன்னா, நம்ம ஊர் பயலுகளப் பார்ப் பபன். அந்த ஒரு நாவளக்காகத்தான் ஒவ்
வைாரு நாளும் உசுரு தங்கியிருக்கும் மாப்ள'' என்றார் சிரித்தபடி. முற்றாக முடி வகாட்டி, கறுத்து
ஆபள உருமாறிப் பபாய் இருந்தார். ''பைணாம்னு வ ான்னாலும் பகக்காம ஒன் ஆத்தாதான்
எனக்குப் வபாண்ணு பாத்துக் கிட்டு அவையுது. குச்சிப்பாவளயத்துை எபதா வபாண்ணு
இருக்காம். ஒங்கம்மா ைவகயறாை வ ாந்தம்தான்னு வ ால்லுச்சு. பபாய் பாக்கவைன்னா விடாது
பபாலிருக்கு'' எனச் வ ான்னபபாதுதான், அைருக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகாதது நிவனவுக்கு
ைந்தது. அைரது வ ட் மாமாக்களின் பிள்வளகள் கல்லூரிக்கும் பைவைக்கும் பபாய்க்வகாண்டு
இருக்கிறார்கள். விருப்பம் இல்ைாததுபபால் பபசினாலும் அந்த வபண்வணப் பற்றிப்
பபசும்பபாது ஒரு கணம் அைருவடய முகத்தில் ந்பதாஷமும் வைட்கமும் வநளிந்து மவறந்தது...
பாவை ைனத்வதக் கடக்கும் ஒரு மவழ மின்னல் பபாை. அைரிடம் பபசிக்வகாண்பட டி.வி.
ப னல்கவள மாற்றிக்வகாண்டு இருந்பதன். அப்பபாது ஒரு ப னலில், ஏபதா சீரியலில்
ஆபை மாக ை னம் பபசிக்வகாண்டு இருந்தார் நளினி. வநடுந்வதாடர்களின் பயங்கரைாத
மாமியாராக ைைம்ைரும் நளினிவயப் பார்த்த சிை வநாடிகளில் துள்ளிக் குதித்து எழுந்தார் மாமா.
''படய் மாப்ள... நம்ம நளினியா இது? 'துள்ளி எழுந்தது பாட்டு’ பாடின நளினியா இது?'' எனப்
பதற்றப்பட்டைர், ''நாவனல்ைாம் சீக்கிரமா டிக்வகட் ைாங்கிருபைன் பபாை இருக்பக மாப்ள...''
என்றார் சீரியஸாக. ''அட, என்ன மாமா... அம்பிகா, ராதாவை எல்ைாம் இன்னும் பார்க்கவையா
நீயி...'' என்றதும், '' ரி விடு... ஒரு டீவயப் பபாடுபைாம் ைா மாப்ள!'' என யபதச்வ யாக எழுந்து
கண்ணாடியில் முகம் பார்த்தார் மாமா. சிை வநாடிகள்தான்... அபிவிருத்தீஸ்ைரம் ைடக்குத்
வதருவில் இருந்து குவைத் பாவைைனம் ைவரக்குமான ைானத்தின் உவடந்த ஒரு துண்டிவனப்
பபாை மாறி யது அந்தக் கண்ணாடி. கனவுக் கன்னி கவள உருக்குவைத்து, முடி வகாட்டிய
மாமாக்களின் பிம்பங்கள் காட்டும்அந்தக் கண்ணாடிவயப் பார்க்க எனக்குப் பயமாக இருக்கிறது!

சீரியலில் நளினிவயப் பார்த்து மாமா ஷாக்கானதுபபாைத்தான் ஒவ்வைாரு முவறயும்

திடுக்கிடவைக்கிறது திடீவரன எதிர் ைந்து நிற்கும் புத்தாண்டுகள். ைருடம் கடந்து ஏவழட்டு
மாதங்கள் ஆன பிறகும், எங்காைது பததி எழுதும்பபாது மறதியாக பவழய ைருடத்வதபய
எழுதுபைர்களில் நானும் ஒருைன். ஒவ்வைாரு புத்தாண்டிலும் கண்ணாடிகள் நம்வமப் பார்த்து
நவகக்கின்றன. பபரண்டத்தின் குடுவையில், காைத்தின் புழுதி இன்னும் வகாஞ் ம் ப ர்கிறது.
இயற்வகவய இன்னும் வகாஞ் ம் தின்கிபறாம். புதிய உயிர்களின் அழுவகயாலும் சிரிப்பாலும்
பிரபஞ் ம் துளிர்க்கிறது. ஏபதன் பதாட்டத்துக்கும் ரிவையன்ஸ் ஃப்வரஷ்ஷ§க்குமாகத் வதாடரும்
ஒரு முடிச்சு வியக்கவைக்கிறது. கண்ணீர், புன்னவக, பூகம்பம், யுத்தம், மாதானம் எனப் புது
ைருடத்தின் வடரிவயக் கடவுள் எழுதிவைத்திருக்கக்கூடும். அந்த வடரியில், புத்தாண்டு இரவில்
அளவுக்கு அதிகமாகக் குடித்துவிட்டு ைண்டிகளில் பறக்கும் அன்பர்களுக்கான விபத்துகள்
சிைப்பு வமயால் அடிக் பகாடு இட்டிருக்கின் றன!

வ ன்வனக்கு ைந்த புதிதில் ஒரு புத்தாண்டு. பைவை இல்ைாமல், வகயில் காசும் இல்ைா மல்
திரிந்த பநரம் அது. 'தின ரி ப ாத்துக்பக சிங்கியடிக்கும்பபாது, நியூ இயராைது மண்ணாைது’ -
என்கிற மனநிவையில் இருக்கும்பபாது, அப ாக் அண்ணன் ைந்தார். ஒரு தம்வமப்
பபாட்டுக்வகாண்பட, ''அடுத்த ைாரம் நியூ இயவர நாம வெகபொதியா வ லிபபரட் பண் பறாம்.
எல்ைாருக்கும் காஸ்ட்லி ரக்கு, பஃபப ாப்பாடு... அண்ணன் வரடி பண்ணிட்படன்'' என்றார்.
''எப்பிடிண்பண?'' என்றால் ''இனிபம எல்ைாம் அப்படித்தான்!'' எனச் சிரித்தார். அப்பபாது
அப ாக் அண்ணனும் ரைணன் அண்ணனும் ப ர்ந்து 'பாவதைாசிகள்’ என்ற நாடகக் குழு
ஆரம்பித்து இருந்தார்கள். புத்தாண்டு இரவில், காஸ்பமாபாலிடன் கிளப்பில் நாடகம்
பபாடுைதற்கு, இவ அவமப் பாளர் பெம்ஸ் ை ந்தன் மூைமாகைாய்ப்பு ைாங்கியிருந்தார் அப ாக்
அண்ணன். ''படய்... வ ன்வனைபய வபரிய கிளப்பு. பணக்காரய்ங்க கூடுற இடம். யாரும் எதுவும்
வ ாதப்பிடாதீங்கடா...'' என்ற அண்ணன், ''நாம ஒரு வமம் ப்பள பண்ணப் பபாபறாம்'' என்றார்!

அண்ணன்கள் தவைவமயில் நாங்கள் ஏவழட்டுப் பபர் ப ர, கில் நகர் பார்க்கில் ரிகர் ல்

ஆரம்பித்தது. வமம் என்கிற வமௌன நாடக ைடிைத்தில் கரகரவைன எவதபயா நாடகமாக்கிக்
வகாண்டுைந்தார் ரைணன் அண்ணன். 'சூரியன் எழுகிறது’ என்றால் நாவைந்து பபர்
வகயாட்டிக்வகாண்டு சூரியன் மாதிரி எழ பைண்டும். 'மரம் விரிகிறது’ என்றால் வகாஞ் ம் பபர்
வககவள ைவளத்து நிற்க பைண்டும். பயிற்சியில் எைனாைது வ ாதப்பினால், ''படய்... ஃபாரின்
ரக்கு... பஃபப ாப்பாடு'' என்பார் அப ாக். நிெமாகபை எல்பைாருக்கும் அதுதான் டார்வகட்.
''மாப்பள... டிராமா முடிஞ் தும் ஒரு ஃபுல்ை எடுத்துக்கிட்டு அந்தக் கூட்டத்துை
ஐக்கியமாயிர்பறாம். அங்க வநவறய ப ட்டுப் வபாண்ணுங்கள்ைாம் ைருமாம்ை!'' என்றான் பஷீர்.
நியூ இயர் இரவில், காஸ்பமாபாலிடன் கிளப்பில் கூடிபனாம். கறுப்பு உவட, முகம் முழுக்க
வைள்வள வபயின்ட், லிப்ஸ்டிக் என எல்பைாருக்கும் வகாடுவம யான பமக்கப். வபர்ஃப்யூம்
மணக்க இங்கிலீஷ§ம் இந்தியுமாக அங்பக கூடிக்கிடந்தைர்கவளப் பார்க்கபை மிரட்சியாக
இருந்தது. அது ைவர பாக்காத கார்கள். வ ைவ ைவைனக் குடும்பங்கள் கூடி ஒயின், பீர்
குடித்தார்கள். ஒரு பக்கம் விதவிதமான
ரக்கும் ாப்பாடுமாக இருக்க, ையிற்வறப்
பிராண்டியது. ''டிராமா முடிஞ் தும் படாக்
கன் தருைானுங்க... அதுக்கப்புறம்
பார்த்துக்கைாம்டா!'' என்றார் அண்ணன்.
பாட்டும் டான்ஸுமாக வமாத்தமாக அருள்
ஏறிக்வகாண்டு இருந்தது ஏரியாவுக்கு. 11
மணிக்கு பமல் வமக்கில் எங்கள் குழுவை
அவழத் தார்கள். வமாத்தக் கூட்டமும்
அவர பபாவதயில் இருந்த பநரம்...
நாங்கள் பமவடபயறி 'வமம்’ பபாட ஆரம்பித்பதாம். 'வமௌன நாடகம்’ ஆரம்பித்த ஐந்தாைது
நிமிடபம வமாத்தக் கூட்டமும் திட்டிக் குமிக்க ஆரம்பித்தது. ஒரு பகாட் சூட் வபரியப்பா
இங்கிலீஷில் கடுவமயான வகட்ட ைார்த்வதகளால் திட்டி, எங்கவள இறங்கச் வ ான்னார்.
நாடகம் முடிைதற்குள் கிட்டத்தட்ட கைைரச் சூழல் உருைானது. கீபழ இறங்கினால், யாரும்
கண்டுவகாள்ளபை இல்வை. வியர்வையில் வபயின்ட் ைழிய, ஏக்கமாக ரக்வகயும்
ாப்பாட்வடயும் பார்த்பதாம். படாக்கன் ைாங்கப் பபான அப ாக் அண்ணன் பதற்றமாக ைந்தார்.
''படய்... படாக்கன் இல்வைனு அனுப்பிட்டானுங்கடா'' என்றதும் திகீவரன்றது. எைன் வகயிலும்
காசு இல்வை. உயர் ரக மதுவும் உணவும் இவறந்துகிடந்த அந்த இடத்தில் இருந்து பசி அரிக்கும்
ையிற்றுடன் வைளி பயறிபனாம். எைபனா, இருந்த காசில் திறந்து இருந்த வமடிக்கல் ஷாப்பில்
இருந்து ஒரு பாக்வகட் பிவரட் ைாங்கி ைந்தான். குதூகைமும் த்தமுமாக நகரம் நிவறந்து
கிடந்தபபாது, பசித்துப் படுத்த அந்தப் புத்தாண்டு... பகாடானுபகாடி ஏவழகளின் புத்தாண்டு!

இன்வனாரு புத்தாண்டில்தான் ஏற்காட் டில் பகாபிவயச் ந்தித்பதன். அைர் ஒரு திருநங்வக.

அற்புதமான பதாழி. புத்தாண்டு இரவில் ப ைத்தில் தமிழ்நாடு முற்பபாக்கு எழுத்தாளர்கள் ங்கக்
கவை இரவில்கைந்து வகாண்டுவிட்டு, ஏற்காடு வ ன்றபபாதுதான் பதாழர்களுடன் பகாபி
அறிமுகமானாள். ஏற்காட்டில் இரவைல்ைாம் கண் விழித்துத் பதாழர்கள் பபசிக்வகாண்டு
இருந்பதாம். 'வதன்றல் ைந்து தீண்டும்பபாது என்ன ைண்ணபமா’ பாடவை பகாபி பாடியபபாது
அந்த ைருடம் அழக£கத் வதாடங்கியது. அைளிடம் பப ப் பப அதிர்ந்பதன். ''எல்ைாருக்கும் நியூ
இயர்னா ஏபதபதா ஞாபகத்துக்கு ைரும்... எனக்கு என்வன ஏைம்விட்டதுதான் ஞாபகம் ைரும்!''
எனச் சிரித்தாள். மதுவரயில் பிறந்த பகாபி, வகாஞ் ம் வகாஞ் மாகப் பாலினம் மாறியபபாது,
வீட்டில் வைறுத்து விரட்டப்பட்டு எங்வகங்பகா அவைந்திருக்கிறாள். ைாழ்க்வக அடித்துத் துரத்த,
மும்வபக்குப் பபாய் பார் டான்ஸராக இருந்திருக்கிறாள். 12 ைருடங்களுக்கு முன்பு, தனது 18
ையதில், ஒரு புத்தாண்டு இரவில் தான் ஏைம் விடப்பட்ட கவதவயச் வ ான்னபபாது அைள்
முகத்தில் சின்ன ப ாகம்கூட இல்வை. ''நான் அங்ஙன டான்ஸரா கான்ட்ராக்ட்ைதான் பைை
பாத்பதன். அந்த வமாதைாளி... வமான்ன நாயி. என்ட்ட எதுவும் வ ால்ைபை இல்ை. நியூ இயர்
அன்னிக்கு வநட், ஸ்வபஷல் பஷானு எல்ைா டான்ஸர்க்கும் டிவரஸ்வஸக் வகாவறக் கச்
வ ான்னானுங்க. பாதி ராத்திரிை பார்த்தா திடுதிப்புனு எங்கள வ வைக்ட் பண்ணி ஏைம்விட
ஆரம்பிச்சிட்டானுங்க. விவளயாட்டுக்குத்தான்னு நான்கூட சும்மா இருந்பதன். சீரியஸாபை
பரட்டு பபசி அந்த வமாதைாளி என்வன வித்துட்டான். ஒரு மார்ைாடி என்வன ைாங்கிட்டுப்
பபானான். ஒரு திருநங்வககூட இருந்தா வதாழில் வ ழிக்கும்னு எைபனா வ ான்னதுக்காக.
என்வனக் வகாண்டுபபாய் ஒரு வீட்ை வைச்சுக்கிட்டான். அைன்ட்ட இருந்து தப்பிச்சு ைர்றதுக்
குள்ள... யப்பப... அது நரகம்பா... இப்பிடி ஒரு நியூ இயவரப் பார்ப்பபன்வனல்ைாம் வநனச்ப
பாக்கை...'' என பகாபி வ ான்னபபாது, அந்தப் புத்தாண்டு ராத்திரி ஏபதபதா வ ய்தது!

இப்பபாது பகாபி ஒரு வதாண்டு நிறுைனத்தில் பைவை பார்க்கிறாள். நிவறயக் கவிவதகள்

எழுதுகிறாள். ஊர் ஊராகப் பபாய் குழந்வதக் கல்விபற்றி விழிப்பு உணர்வுப் பிர ாரம்
வ ய்கிறாள். புத்தாண்டு இரவில் எங்கு இருந்தாலும் அைளுவடய வபருஞ்சிரிப்பு பூத்த ைாழ்த்து
என்வன ைந்தவடயும்!

எத்தவனபயா புத்தாண்டுகளில் குடித்துவிட்டு இரவுஎல்ைாம் திரிந்திருக்கிபறாம். வமரினாவில்

கூடிக் கும்மியடித்திருக்கிபறாம். பபாவதயில் பராட்டில் எதிர்ப்படுபைர்கவள எல்ைாம்
கட்டிப்பிடித்துக் கபள பரம் பண்ணியிருக்கிபறாம். கிண்டி ஒயின் ஷாப்பில் யார், ஏன், எதற்கு
என்பற வதரியாமல் ஒரு கும்பல், நண்பன் பபாலீஸ் சுபரஷ் தவையில் கத்தி வ ாருக,
நிவைகுவைந்து ஆஸ்பத்திரியில் கிடந்திருக்கிறது ஓர் இரவு. வரசிவடன்ஸி டைர்ஸில், வி.ஜி.பி.
பகால்டன் பீச்சில் பணக்கார நண்பர்கபளாடு மினுங்கி இருக்கின்றன சிை இரவுகள்.
வபரும்பாைானைர்கள் இப்படித்தான் திரிகி றார்கள். மது விடுதிகளில் கூடிக் வகாண்டாடு
கிறார்கள். பகாயில்களிலும் பதைாையங்களிலும் கூட்டம் கூட்டமாகப் பிரார்த்திக்கிறார்கள்.
பதங்கள் எடுத்துக்வகாள்கிறார்கள். ஏராளமான கனவுகவள விவதக்கிறார்கள்.
வதாவைக்காட்சியில் யார் யாபரா ைாழ்த்து வ ால்கிறார்கள். வபரு நிறுைனங்கள் வகாட் டும்
பகாடிகளின் வியாபாரத்தில், சினிமா, அரசியல், வி.ஐ.பி-க்களின் பார்ட்டிகளில் பளபளக்கிறது
அந்த இரவு. எங்வகங்கும் பட்டாசு வைடித்து, வபக்கில் பறந்து, பலூன்கள் கட்டி... நாவளபய
மானுடம் மாறப்பபாைதாக இருக்கிறது இந்த இரவு!

ஆனால், வ தாப்பபட்வட ஏ.ஜி.எஸ். ர்ச்சுக்கு, ஒவ்வைாரு புத்தாண்டு இரவிலும் ஏராளமான

பிரார்த்தவனகளுடன் வபருங்களத்தூரில் இருந்து ைரும் ஒரு ஏவழத் தம்பதிக்கு பிரியாணிப்
வபாட்டைம், ஒரு ப ாப்புக்கட்டி, பவுடர், எண்வணய் டின் தைறாமல் கிவடத்துவிடுகிறது.
ஸ்டான்லி மருத்துைமவனயில் உடல் சிவதந்துகிடக்கும் ஓர் ஏவழத் தகப்பனுக்கு ஆசீர்ைாதமும்
ஒரு புதுச் ட்வடயும் கிவடத்துவிடுகிறது. விடிய லில் வதருமுவனக் குப்வபத் வதாட்டியில் காலி
மதுபாட்டில்கள் வபாறுக்க ைரும் தவை கவைந்த சிறுமிதான் வதாடங்கிவைப்பாளா இந்தப்
புத்தாண்வடயும்?

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 22
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''ஊர்ல வூடெல்லாம் ஈரங்காத்துப்ப ாச்சு மாப்ள... த்தூரு வாய்க்கா ஒடெச் சிக்கிட்டு
கீழப் ங்கு வடரக்கும் தண்ணி அெ கட்டிருச்சி!''- பேற்று ஊரில் இருந்து வந்திருந்த சின்ன மாமா
ப சிக்டகாண்டு இருந்தப ாது, டவகு இயல் ாக வந்து விழுந்த 'ஈரங்காத்துப்ப ாச்சு’ என்ற
வார்த்டத, ஒரு மடழத் துளியாகி 'ட ாட்’டென முகத்தில் விழுந்து டதறித்தது. குழம்புக் டகடயத்
தட்டில் வழித்த டி, ''ஏந்த... என்னாந்த நீயி இப்பிடி விட்ெடிக்கிற...'' என அவர் அண்ணிடயப்
ார்த்துச் ட ான்னப ாது, 'ட ாெட ாெ’டவன 'என்னாந்த’வும் 'விட்ெடிக்கிற’வுமாகத் தூத்தல்
ப ாெ ஆரம்பித்தது. ப ார்டவடய உதறிப்ப ாட்ெ டி, ''ோடளக்கு ட ல்வம் யல ப ாய்ப்
ாத்துரணும்... டேனப்புக் காட்டு மாப்ள...'' என அவர் டுத்துவிட்ொர். அந்த 'டேனப்புக் காட்டு’,
தூத்தடலப் ட ருமடழயாக்கி நிடனவு முச்சூடும் வண்ெடலக் கடரக்கிறது!

ஒபர ஒரு வார்த்டத... எங்பகா கிெக்கும் ஊடரயும் நிலத்டதயும் வீட்டெயும் இந்தப் ட ருேகர
இரவுக்குள் இழுத்து வந்துவிட்ெடத நிடனத்தால் ஆச் ர்யமாக இருக்கிறது. உழவடிக்கும்
டிராக்ெரின் பின்னால் புழுப் பூச்சித் பதடிப் றக்கும் குருவிகள்ப ால மாமாவின் வார்த்டதகளுக்
குப் பின்னால் றக்கிறது மனம். எப்ப ாதும் இப் டித்தான்... ப ானில் ப சிக்டகாண்டு
இருக்கும்ப ாபத, ''அவனுபவா வறண்டிப் யலுபவாண்பே...'' என
ாரதிதம்பி ேடுவில் ப ாடும் ஒரு வார்த்டத, ச்ட யும்
மஞ் ளுமாகக் கதிடர உருவி உள்ளங்டகயில் க க்கிய மாதிரி
ட ாசுக்டகன்று வா ம் அடிக்கிறது. ''அப்பிடி இல்ல மக்கபள...'' என
அருள் எழிலன் ஆரம்பிக்கும்ப ாபத ோகர்பகாவில் புத்தன்துடற
ர்ச்சில் இருந்து மணி அடிக்கிறது. த்யம் திபயட்ெர் டிக்டகட்
கவுன்ட்ெரில் நின்றுடகாண்டு, ''ட வுட்டு மூதியா இருக்காம்பே...''
என கார்ட்டூனிஸ்ட் ாலா ட ால்லும்ப ாது, லாலா கடெ முக்கில்
'ட ார்ர்ர்’டரன்று எண்டேய் ட ாரிய... கரண்டி நிடறய ப வு
எடுக்கும் அண்ோச்சி முகம் வந்துப ாகிறது. கூட்ெம் கும்மும் பகாயம்ப டு மார்க்டகட்டில்,
''அபலா... சீனிடயரக்கா அரக் கிபலா ப ாடுங்க...'' என ஒருவர் பகட்ெ டோடியில், ட்டென்று
நிமிர்ந்து, '' ாருக்கு மதுடரயா...'' எனக் பகட்கும் கடெக்காரரின் முகத்தில் எவ்வளவு பிரகா ம்?
ஆட்பொவில் ஏறிய யாபரா ஒருவர்,
''இல்டலங் மாப்ள... ேங்கதான்
ட ால்லுச்சு...'' என டமாட லில்
ப , ''பகாயம்புத்தூருங்ளா...
க்கமுங்ளா? ேமக்கு
எலச்சிப் ாடளயம்ங்க...'' என
ஆட்பொக்காரர் ந்பதாஷம் வழிய
வழிய ட டு கண்ோடியில்
சிரிக்கிறார். ஐ.ஐ.டி-யில் பவடல
ார்க்கும் ாஸ்திரி ேகர் ேண் ன்,
''டிட் யு ட ன்ட் தி ரிப்ப ார்ட் டம
டி ார்ட் டமன்ட்?'' என புடராஃ ர்
ஒவ்டவாரு முடற
பகட்கும்ப ாதும் ''ரூமாண்ெ
அனுப்பிட் பென் ார்...'' எனச்
ட ால்லிவிட்டு ோக்டகக் கடித்துக்டகாள்கிறான். ''ட ாம்மா ப ாத...'' எனச் ட ால்லும்ப ாபத
'ட ாம்மா’ வின் சின்னச் சுழிவில், ண்ருட்டி க்கம் ஒரு கிராமத்து வீட்டின் முற்றத்தில் காயும்
லாக்டகாட்டெகள் மேக்கின்றன!
உலகம் முழுக்கப் பிடழப்புக்காகப்புலம் ட யர்ந்து அடலயும் ஏராளமான ஜீவன் களிெம் மிச் ம்
இருப் டவ வாழ்வின் மீதான தீராத ேம்பிக்டகயும் இந்த மண்ணின் ட ாற்களும்தான். ஏபதா ஒரு
ோளில் தமது ட ாந்த மண்ணில் இருந்து டவளிபயறும் அல்லது துரத்தப் டும் கேங்கள்
ட த்துப்ப ாகிற வடரக்கும் மறக்குமா என்ன?

ஊரில் இருந்த நிலத்டத எல்லாம் விற்றுவிட்டு, டமாத்தமாகக் காலி ண்ணிக்டகாண்டு

ட ன்டனக்குக் கிளம்பிய ோளில், மகமாயிக் பகாயில் திண்டில் உட்கார்ந்து மணி தாத்தா
டமாசுடமாசுடவன அழுது 20 வருெங்கள் இருக்கும். ட ாருட்கடள ஏற்றிக்டகாண்டு டெம்ப ா
பவன் கிளம்பி நிற்க, ''ோ வர மாட்பென்...'' என ஆத்தா வீட்டில் ஒளிந்துடகாண்ெ அத்டதடய
அடித்து இழுத்து ஏற்றிப் ப ானார்கள். காடலயில், அதுவடர அறிந்தறியாத இெத்தில் திடுக்கிட்டு
விழிக்கும் ஒரு பிள்டளயின் தவிப்பு அப்ப ாது டதரியாது. இப்ப ாது நிடனத்துப் ார்த்தால்
ஏபதபதா நிடன வுக்கு வந்து மனசு கனக்கிறது. தஞ் ா வூர் க்கம் தாத்தா விற்றுவிட்டுப் ப ான
அந்த நிலத்தில் இப்ப ாது ப்ளாட் ப ாட்டு, கலர் கலராகப் ட யின்ட் அடித்து, ரியல் எஸ்பெட்
லடககள் ேட்டிருக்கிறார்கள். அடதப் ார்க்கும்ப ாது எல்லாம் பிேத்தின் மீது டவக்கப் ட்ெ
மலர்வடளயம் மாதிரி இருக்கிறது. அந்த மண்ணில் இருந்து இன்னும் ஆயிரமாயிரம் ப ர்
விவ ாயத்டதக் கட்டி மாரடிக்க முடியாமல், நிலங்கடள விட்டுவிட்டு, திருப்பூர் னியன்
கம்ட னிகளிலும் அரபு ோடுகளின் டகாடும் பவடலகளிலும் உழல்கிறார்கள். யாடன கட்டிப்
ப ாரடித்த, ப ாறுடெத்த ப ாழ வளோடு இன்று ஒருபவடள ப ாற்றுக்கும் ேத்துக்கும்
எங்டகங்பகா அடலகிறது. ''மாப்ள... ட ாங்கலுக்கு ஊருக்குப் ப ாறியா?'' என மபலசியாவில்
இருந்து ராஜி பகட் தற்கும் ''எங்க மச் ான்... ப ாவ முடியுமானு டதரியடலபய...'' என
ட ன்டனயில் இருந்து ோன் ட ால்வதற்கும் ேடுவில் விடளயாடிக்களித்த ஒரு விவ ாய பூமியின்
வலி நிடறந்த நிகழ்காலமும் எதிர்காலமும் ஒளிந்திருக்கிறது. ண்டிடகக்கு முதல் ோள் ப ான்
ண்ணி, ''யாருல்லாம் வந்திருக்கா? ஆத்துல தண்ணி ஓடுதா?'' எனக் பகட் வர்களின் ட்டியல்
நீண்டுடகாண்பெ ப ாவடத நிடனத்தால் வருத்தம் கனக்கிறது!

டகாஞ் காலம் இருந்த வீட்டெக்கூெ ேம்மால் மறக்க முடிவது இல்டல. முன்பு வெ ழனியில்
ோன் தங்கியிருந்த வீட்டுப் க்கம் மீ த்தில் ப ானப ாது ார்த்தால், அங்கு அந்த வீபெ
இல்டல. வீட்டெ இடித்துவிட்டு சின்னதாக ஒரு காம்ப்டளக்ஸ் வந்திருக்கிறது.

வீடு இருந்த இெத்தில் டமாட ல் ர்வீஸ் கடெ வந்திருக்கிறது. அடதப் ார்த்த டோடி,
ட்டென்று எடதபயா இழந்தடதப் ப ால இருந்தது. அந்த வீட்டில் தங்கியிருந்தப ாது
டமாட்டெ மாடியில் ஒரு ோகஸ்வர வித்வான் குடும் ம் தங்கியிருந்தது. டதலுங்கு ேடிகர்
பிபரமானந்தம் இன்னும் குண்ெடித்து சிவப் ாக இருந்தால் எப் டி இருப் ாபரா அப் டி
இருப் ார் அந்த வித்வான். காடலயில் அஞ் ாறு மணிக்டகல்லாம் குளித்து முடித்து, மாடியில்
உட்கார்ந்து ோகஸ்வரம் வாசிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார். அடர மணி பேரத்துக்குக் காது அடெக்கும்.
எங்கள் ரூமில் அவனவனும் அவர் மீது ட ருடவறியில் திரிந்பதாம். ''இவர் ொர்ச் ர்
தாங்கடலங்க...'' என அவர் மகபன எங்கள் அடறயில் வந்து துங்கிக்டகாள்வான். ஒருோள் பகஸ்
ஸ்ெவ் டவடித்து அவர் மடனவிக்குப் லத்த காயமாகிவிட்ெது. ஆஸ் த்திரிக்குத்
தூக்கிக்டகாண்டு ஓடியப ாது அவருென் ோன் மட்டும்தான் இருந்பதன். ஒரு வாரம்
ஆஸ் த்திரியிபலபய அவர் கிெந்தப ாது அவ்வப்ப ாது ோன் ப ாய் ஒத்தாட க்கு இருந்பதன்.
அப்ப ாதுதான் அவடரப் ற்றிய விவரங்கபள டதரியும்.

''அெ... நீங்களும் ேம்மூரா தம்பி'' என் தில்தான் டேருக்கமானார். அவருக்கு கும் பகாேம்
க்கம் ஒரு கிராமம். அங்பக பிர லமான ோகஸ்வர வித்வான். அவருக்கு அஞ்சு ட ண்
பிள்டளகள். இரண்டு ட யன்கள். ஏகப் ட்ெ ேப் பிரச்டனயில் ஊடரச் சுற்றிக் கென் வாங்கி,
திருப்பித் தர முடியாமல் இருக்கிற நில புலன்கடளஎல்லாம் விற்றுவிட்டு, இங்பக
ஓடிவந்துவிட்ொர். திரும் ஊருக்பக ப ாக முடியாத சூழல். ''என்னபமா தம்பி... எப்பிடிபயா
ட ாண்டுகளக் கட்டிக் குடுத்துட்பென். இங்க ஏபதா ஜீவனம் ஓடுது. திரும் ஊருக்குப்
ப ாகணும்னுதான் ஆ ... ாவறதுக்குள்ள அது
ேெக்காதுப ால இருக்பக. டதனமும் டகாஞ் பேரம்
ோகஸ்வரம் வாசிச் ாதான் ஏபதா கும்ப ாேம்
ப ாயிட்டு வந்த மாரி இருக்கும் எனக்கு'' என அவர்
ட ான்னப ாது, எனக்கு ஆச் ர்யமாக இருந்தது.
இப்ப ாது அவர் எங்கு இருக்கிறார் எனத்
டதரியவில்டல. அவடரச் கித்துக்டகாள்கிற
கீழ்வீட்டுக்காரர்கபளா, பமல்வீட்டுக்காரர்கபளா
இருப் ார்களா என்றும் டதரியவில்டல!

'அற்டறத் திங்கள் அவ்டவண்ணிலவில்’ எனப் ாரி

மகளிரின் ங்கப் ாெலிபலபய புலம் ட யர்வின் துயரம் வழிகிறது. இெப் ட யர்வுதான் மனித
குலத்தின் ஆதி துயரம். ப ரனு வம். மகத்தான தரி னம். இருளும் வலியும் விசித்திரமான
புதிர்களும் நிடனவுகளும் நிடறந்த புலம் ட யர்டவ ஈழத் தமிழர்கடளப் ப ால ேம்மால் உேர
முடியாது.

'உயிர் சுமந்து அடல வடள

ஊருக்குத் திரும் விடு
கருடே சுடமயிலா
ாழ்டவளியில்
குந்தடவாரு மரமுமிடல
அந்தரத்து வானத்தில்
டேடுங்காலம் ஞ் ரிக்கவியலாது
ட ருமித டவளிச் ம் அடேந்த விழிகளும்
துபராகிக்கப் ட்ெ இதயமும்
தீர்ந்துப ான ட ாற்களுமாய்
வாழ்டவன்ற ட யரில்
எப் டிபயா ோட்கடள ோம்
எரித்துவிட்டுச் ாகலாம்
உன் மூக்குத்திக் கல் திய
முத்தமிட்டு வாடவனச் ட ால்
ளிங்கு மாளிடக முன்
டதாட்டிச் ட டியாயிருப் திலும்
எனது தாழ்வாரத்திபனாரம்
சிறுபுல்லாய் சீவித்தல் சுகம் அம்மா
மரேக்கூடெனினும்
என் மண் இனிது தாபய
மறுக்காபத வருகின்பறன்!’ என்ற தமிழ்ேதியின் கவிடதயில் தகிக்கும் காயம், நிரந்தரமாக நிலம்
இழந்து, புலம் ட யர்ந்து திரியும் பகாொனுபகாடி அகதிகளின் வலி. ப ாலியான அரசியலுக்கும்
ஆறுத லுக்கும் அப் ாற் ட்டு எரியும் அந்தக் காயத்டதக் கண்டு யந்து, முகம்
திருப்பிக்டகாள்கிபறன் ோன். இனம், டமாழி, பத ம் எல்லாம் உடெந்து சிதறிக்கிெக்கும் ஒரு
டதருவில், புன்னடகத்துக்டகாண்டு இருக்கும் அவர்களின் இந்தக் கவிடதக்கு எதிபர டவட்கிக்
குனிகின்றன ேமது துன் ங் கள். இடதப்ப ாலபவ ஓர் ஒடுக்கப் ட்ெ தமிழ் அகதியின் மன
அவஸ்டதகடள, அடலதல்கடளச் சின்ன எள்ளலுென் ப சும் பஷா ா க்தியின் கடதகளில்
எரிந்துடகாண்டு இருக்கின்றன ோம் அறிய முடியாத காயங்கள்.

'டகாரில்லா’ ோவலில் வரும் அந்த அந்பதாணிதா னின் அடலதல்கள் யங்கரமான அனு வம்.
அ.முத்துலிங்கத்தின் கடதகள் எனக்குப் புலம்ட யர்வின் சிலிர்க்கச் ட ய்யும் ஆச் ர்யங்கடள
அளித்துக்டகாண்பெ இருக்கின்றன. தாய் நிலத்தின் தீராத நிடனவுகடளச் தா மீட்டிக் டகாண்பெ,
இடளப் ாற ஒரு நிழல் இன்றி, சிறகுகள் வலிக்க வலிக்கப் றந்து டகாண்பெ இருக்கும் ஓர்
ஏதிலிப் றடவ யின் அ ாரமான ாெல்கள் அடவ. எத்தடன பத ங்கள்... எத்தடன மனிதர் கள்...
எத்தடன கடதகள்... புலம்ட யர்வின் ாடத எங்கும் முத்துலிங்கம் திறந்து காட்டிக்டகாண்பெ
ப ாகும் மனித உேர்ச்சிகள் ோம் கண்டு உேராதடவ. அவரது 'அங்பக இப் என்ன பேரம்’ என்ற
சிறுகடதடயப் டித்திருக்கிறீர்களா?

இவர் சூொனில் இருந்தப ாது அங்பக இவருக்கு அலி என்ற ேண் ர் இருப் ார். அலிக்குப் ல
ோடுகளில் சுற்றிக்டகாண்டு இருக்கிற பவடல. அதனால் நியூயார்க், பொக்கிபயா என எதாவது
ஒரு ஊரில் இருந்து இவர் வீட்டுக்குப் ப ான் ண்ணி 'அங்பக இப் என்ன பேரம்?’ என்றுதான்
ப ச்ட ஆரம்பிப் ார். ட ரும் ாலும் அது ேள்ளிரவாக இருப் தால் இவர் டென்ஷனாவார்.
ஒருமுடற அவர் ப ான் ட ய்து தனக்கு ஜப் ானுக்கு மாற்றலாகிவிட்ெ தால் அங்பகபய
ப ாகப்ப ாகிபறாம் என் ார்.

வீட்டெக் காலி ண்ணிக்டகாண்டு ப ாகும்ப ாது அலியின் மகள் நுஸ்ரத், முத்துலிங்கத்தின்

வீட்டில் இருந்து ஒரு முக்கியமான ரித்திரப் புத்தகத்டத எடுத் துப் ப ாய்விடுவாள். இது சில
ோட்கள் கழித்துத்தான் இவர்களுக்குத் டதரியும். 'புத்தகத்டதத் திருடிப் ப ாய்விட்ொள். திரும்
ப ான் ண்ணும்ப ாது அடதக் பகட்க பவண்டும்’ எனக் பகா மாக இருப் ார்கள். ஆறு
மாதங்களுக்குப் பிறகு அலி ப ான் ண்ணும்ப ாது 'அங்பக இப் என்ன பேரம்’ என ஆரம்பிக்க
மாட்ொர். குரல் தடுமாற அவர் ப சும்ப ாபத 'புத்தகத்டதக் பகளுங்க’ என இங்பக மடனவி
ட டக ட ய்வார். அதற்குள் அலி அழுத டி நுஸ்ரத் மூடளயில் ரத்த ோளம் டவடித்துச்
ட த்துப்ப ான தகவடலச் ட ால்வார். இதன் பிறகு அந்தக் கடதயின் இறுதி வரிகடள முத்து
லிங்கம் இப் டி முடிக்கிறார்... 'திருட்டுப்ப ான அபத அளவுக்கு பவறு ஒரு புத்தகத்டத என்
மடனவியால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்டல. ஆன டியால், என்னுடெய புத்தக ட ல்ஃபில்
ட வ்வக வடிவான ஓட்டெயன்று, ோங்கள் சூொடன விடும் வடரக்கும் அப் டிபய
நிரப் ப் ொமல் இருந்தது, உதிர்ந்துப ான கிழவரின் முன் ல்டலப் ப ால, எப் வும்
ஞா கப் டுத்திய டி!’ அெ... எவ்வளவு உண்டம!

டதாடலத்துவிட்டு வந்திருக்கும் நிலங்களும் வீடுகளும் மனிதர்களுமாக ேம்

ஒவ்டவாருவரிெமும் இருக்கின்றன நிரப் ப் ொத ஒரு புத்தக ட ல்ஃப்... உதிர்ந்து ப ான ஒரு
கிழவனின் ல்!

சின்ன மாமா ஊருக்குக் கிளம்பும்ப ாது வழியனுப் இன்டனாரு ஊர் ேண் ன் வந்திருந்தான்.
பகாயம்ப ட்டில் எங்டகங்கும் ஏபதபதா ஊர்களுக்குப் ப ாகும் ஸ்களின் அலறல்களுக்கு
மத்தியில் டகாட்டு கிற மடழயில் பிஸ்டலரி வாங்கிக் டகாண்டு ஸ் ஏறியிருந்தார் மாமா.
ஜன்னலில் இருந்து ேண் னிெம் ப சிக் டகாண்டு இருந்தார் மாமா...

''என்னய்யா... நீ ஊர்ப் க்கம்லாம் வர்றது இல்டலயா?''

''இல்டலங்க... ேமக்கு அங்க என்ன இருக்கு?''

''என்னப் ா இப்பிடிச் ட ால்லிப்புட்ெ...''

''ஆமாங்க... இங்க எவடனப் ாத்தா லும் ாதி பகக்க மாட்ொன். ப ரி

டகடெயாது. ஊர விட்டு வந்தபத ந்பதா ஷங்க... மண்ணு பவற...
மனுஷங்க பவறங்க.''

மாமா திடுக்கிடும்ப ாபத ஸ் கிளம்பிவிட்ெது. டதப் லாக ேடனந்து வீடு

வந்த பிறகும் விடிய விடிய அடித்தது எல்பலா ருக்குமான மடழ!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 23
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
சம்பவம்-1

நேற்று ஓர் அலைநேசி அலைப்பு, 'எழுத்தாளர் இருக்காப்ையா...’ என்றது!

''ச ால்லுங்க ார்...''

'' ார்ைாம் ஒண்ணும் நேணாம்... சுத்திச் சுத்திப் ோத்தா, ோன் ஒனக்கு மாமன் சமாறதான்.
மாமான்நன கூப்பிடு'' எனச் ச ல்ைமாக அதட்டிய எதிர்முலனக்கு '' ரிங்க...'' என்நறன். அதன்
பிறகு ேடந்த உலையாடல் இது...

''ேமக்கு மன்னார்குடிதான் மாப்ள... நீ ேம்ம ஊைப் ேத்தில்ைாம் விகடன்ை எழுதினலதப்

ேடிச்சுட்டு கண்ணுை தண்ணி ேந்துருச்சு... உணர்ச்சிகளப் சோத்துவுட்டுட்டிநய மாப்ள... அதான்
ஒடநன ஒன் ேம்ேைப் புடிச்சுப் நேசுநறன்...''

''சைாம்ேத் நதங்ஸுங்க...''

''அப்புறம்... ஒரு டீட்சடயிலு நேணும் மாப்ள. இந்தம்மா, சின்னம்மா குடும்ேத்த சமாத்தமா

சேைட்டிவுட்ருச்ந ... அது என்னா நமட்ரு? இங்க நேற மாரிப் நேசிக்கிறானுநோ... அம்மாவும்
சின்னம்மாவும் சதனமும் ந ட்டிலைட் நோன்ை நேசிக்கிறாகளாம்ை. எல்ைாநம சும்மா டிைாமா.
சீக்கிைநம ஒண்ணு ந ர்ந்துருோக. ஒண்ணும் பிைச்ன சகலடயாதுங்கறானுநோ... நீ மீடியா
சதாடர்புை இருக்கிநய, ஒனக்கு டீட்சடயில் சதரிஞ்சிருக்குநமனுதான் நகக்குநறன்...''

''ஏன்... உங்களுக்கு அதுை என்ன பிைச்லன? நீங்க கட்சிக்காைைா..?''

''கட்சிய விடு மாப்ள... இங்க சுத்துப்ேட்டுை ஆத்துை மணல் அள்றது ோதி ோமதான் ேண்ணிட்டு
இருக்நகாம். எல்ைாம் ேமக்கு நேண்டப்ேட்ட சதாடர்புை ேந்ததுதான். இப்ே ேலைக் கும்
பிைச்லன இல்ை. இந்த அைசியல் கலைச் ல்ை ோளப்பின்ன ேம்மளப் புடிச்சு ந்தியிை
இழுத்துவுட்ருோனுேநளானு ேயமா இருக்கு மாப்ள. இதுைதான ேமக்குத் சதாழில் ஓடுது...''
என அேர் நகஷ§ேைாகச் ச ான்னநோது எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

''ஏங்க... ஊைப் ேத்திப் ேடிச்சுட்டு அைறீங்க. அப்புறம்

எப்பிடிங்க இப்பிடி ஆத்துை மணல் அள்றீங்க?''
என்றால், சிரித்தார்.

''அதுக்கும் இதுக்கும் என்ன ம்ேந்தம் மாப்ள... நீங்க

இந்த சின்னம்மா நமட்ை சகாஞ் ம் டீட்சடயிைா
வி ாரிச்சுட்டு ஒரு நோன் அடிங்கநளன். இல்ை,
ைலேக்கு ோநன நேசுநறன்...''

திரும்ேவும் அேர் ைாத்திரி நோன் ேண்ணும்நோது

ச ான்நனன்...

''வி ாரிச்ந ங்க... உங்க நேர் ேலைக்கும் இன்சடலி

சென்ஸ் ஹிட் லிஸ்ட்ை இருக்காம். ஸ்சேஷல்
ஸ்குோட் நோட்டாச் ாம். ோர்த்து இருந்துக்கங்க... ைாடம் கட்டிருோங்க!''

சம்பவம்-2

டிைஸ்ட்புைத்தில் ேைக்கமாகப் நோகிற குஞ் ாநகாேன் டீக்கலட சகாஞ் ோட்களாகப்

பூட்டிக்கிடந்தது.

அந்த ோயர் அப்ேடிநய மலையாள ஹீநைா குஞ் ாநகாேன் மினிநயச் ர் என்ேதால், கலடக்கு
இந்தப் சேயர். முல்லைப் சேரியாறு பிைச்லனயின் பீக் ஹேர்ஸில், யாநைா ஒரு லேயன் ோயரிடம்
நகால்டு ஃபில்டர் நகட்டிருக்கிறான். இேர் காதில் ோங்காமல் நேறு நேலை ோர்க்க, லேயன்
எகிறியிருக்கிறான். இேரும் எகிற, ேதிலுக்குப் லேயன் நகட்டது ைத்தினச் சுருக்கமான ைத்தச்
ரித்திை ே னம்... ''நயாவ்... நீ மலையாளிதாநன?''

உடனடியாக நகால்டு ஃபில்டலைக் குனிந்து எடுத்துக் சகாடுத்த குஞ் ாநகாேன், அன்லறக்குச்

ாயங்காைநம கலடலயப் பூட்டிவிட்டு எஸ்நகப்.

நோன ோைம் ோர்த்தால், ோயர் ரிட்டர்ன். ேகேதி அம்மன் நோட்நடாவுக்கு புதுச் ந்தனம்
சதளித்து, எஃப்.எம்மில் 'தமிழ்ோட்டுக் காப்புதான், தைணிசயல்ைாம் டாப்புதான்’ அைற... டீ
ஆத்திக்சகாண்டு இருந்தார்.

''என்ன குஞ் ாநகாேன் எப்நோ ேந்தீங்க?''

''நேத்துதான் ேந்துச்சு. ந ாத்துக்கு ஜீேனம் ேடக்கணுமில்நை பிைதர்...''

''உங்க ஊர்ை என்ன நேசிக்கிறாங்க?''

''எல்ைாம் சோலிட்டீஷியன்ஸ் ப்நள ேண்றதுதான் பிைதர்... எங்களுக்கு கைன்ட், ஃபுட் எல்ைாம்

நீங்க தர்றதுதாநன... பின்நன... மியூச்சுேல் அண்டர்ஸ்டாண்டிங் ேந்துதாநன ஆகணும்.''

'' ரி... ேயந்துக்கிட்டுதாநன நோனீங்க. இப்நோ ேந்து கலடயத் சதாறந்துட்டீங்க?''

''அதான் முல்லைப் சேரியாறு பிைச்லன முடிஞ்சுநத...''

''பிைச்லன முடிஞ்சுருச் ா? எப்ே... யார் ச ான்னது?''

''என்ன பிைதர் நீங்க... மம்முட்டியன்நட புது மலையாளப் ேட நோஸ்டர்ஸ் நைாடு

எங்கிலும் ஒட்டியிருக்கு ோக்கலியா நீங்க... பிைச்லன முடிஞ் துக்கான அலடயாளம்
தாநன அது. இப்நோ ேம்ம தமிழ் மக்களுக் கான பிைச்லன சிகைாலே ோக்-அவுட்
ேண்ணதுதாநன'' - நகஷ§ேைாகச் ச ான்னேடி டீ நீட்டிய ோயருக்குப் சோங்கல்
ோழ்த்துக்கள் ச ால்லி விட்டு ேந்நதன்!

சம்பவம் - 3

ஓர் உைக சினிமா டி.வி.டி-லய ைேட்டிக்சகாண்டு நோன ேண்ேலைக் கண்டிப்ேதற்காக

அலைநேசியில் அலைத்நதன். அேர் நோலன எடுத்து ஹஸ்கி ோய்ஸில்,
''உண்ணாவிைதத்துை இருக்நகன் ோஸ்... கூப்பிடுநறன்'' என்றார். எனக்கு ஆச் ர்யமாக இருந்தது.
'இந்த ஆளு உண்ணாவிைதத்துை எல்ைாம் நோய் சிக்குற ஆள் இல்லைநய...’ என மண்லட
குலடந்தது.
சகாஞ் நேைத்தில் அேநை ரூமுக்கு ேந்தார், ''அண்ணா ஹொநை உன்ணாவிைதம் ோஸ்...
ைாகநேந்திைா மண்டேத்துை இருந்நதன். ச ால்லுங்க...'' என்றார். ேக்கத்தில் இருந்த இன்சனாரு
ேண்ேனுக்குச் ட்சடன்று நகாேம் ேந்தது, ''நயாவ்... மூணு நேர் தூக்குக்கு எதிைா எத்தலன
நோைாட்டம் ேடந்துச்சு. எதுையாேது கைந்துக்கிட்டியா நீ..? கூப்பிட்டப்ே எல்ைாம் நேலை
இருக்குனு ஓடிட்ட... இப்நோ அண்ணா உண்ணாவிைதத்துை நோய் உக்காந்திருக்க..?'' என்றதும்
சேரிதாகச் சிரித்தார்.

''ோஸ்... ோங்கல்ைாம் நதசியோதி. தமிழ்... தமிைன்னு எதுக்கு உங்கலளச் சுருக்குறீங்க? பி

இந்தியன் ோஸ். ைஜினி மூணு நேர் தூக்லக எதிர்த்து ேடந்த உண்ணாவிைதத்துக்கு இடம்
சகாடுத்தாைா? அண்ணாஜி உண்ணா விைதத்துக்குக் சகாடுத்துருக்கார்ை... அதான் நதசியம். ரி...
மூணு நேர் தூக்லக நிறுத்தச் ச ால்லி நோைாட்டமா ேடந்துச்ந ... அசதல்ைாம் இப்நோ
என்னாச்சு? பிைச்லன முடிஞ் ா நோச்சு? அடுத்ததா, கூடங் சகாளம்னு சகௌம்புனீங்க... அந்தப்
பிைச்லன முடிஞ் ாநோச்சு. அப்துல் கைாநம ேந்து பிைச்லன இல்லைனு ச ால்லிட்டார்ை.
ோஸ்... உங்களாை எந்தப் பிைச்லனயும் முடிச்சுை முடியாது ோஸ்... நேணும்னா, புது ா ஒரு
பிைச்லன ேந்து ேைல மறக் கடிச்சுரும். ஆனா, அண்ணாஜி நோைாட்டத்லத யாைாையும் மலறக்க
முடியாது. ஏன்னா, ோங்க நதசியோதிகள். ஒண்ணு ஊைல் ஒழியுற ேலைக்கும் சதாடரும்.
இல்லைன்னா, அண்ணா அடுத்த ெனாதிேதியாகிற ேலைக்கும் சதாடரும்'' என அேர் நே ப்
நே ... எனக்குத் தலை கிறு கிறுத்தது.

''நயாவ்... காதலடக்குதுய்யா நீ சகௌம்பு.''

''ோஸ்... ோஸ்... இந்த நமட்டலைக் நகட்ருங்க. காலைை ஒரு ட்விட்டர் லைன் நதாணுச்சு.
இப்நோ தட்டப்நோநறன்... நகளுங்கநளன்...''

''ச ால்லித் சதாை...''

''ேை ேை விஷாலைப் ோர்க்கும்நோது

எல்ைாம் அருண்ோண்டியனின் ஞாேகம்
ேருேலதத் தவிர்க்க முடியவில்லை’ - இது
ஒண்ணு ோஸ்... அப்புறம் 'ஸ்ருதிஹா லனப்
ோர்க்கும்நோது மட்டும், கமல் ஓர் உைக
ோயகன் என்ேலத ஒப்புக்சகாள்கிறது மனம்’
- இது ஒண்ணு ோஸ்... எப்பிடி?''

''நயாவ்... உண்ணாவிைதத்துை
உக்கார்ந்துக்கிட்டு நயாசிக்கிற விஷயமாய்யா
இது. ரி, திருப்பி நீ உண்ணாவிைதத்துக்குப்
நோகலையா?''

'' ச்சின் 70 ைன்லன க்ைாஸ்

ேண்ணிட்டாருன்னாங்க... அதான் ச ஞ்சுரி
சமாசமன்ட்லடப் ோர்த்துட்டுப்
நோயிைைாம்னு ேந்நதன்.''

''நோடா... நோயி ச்சினுக்கு ோைத ைத்னா சகாடுக்கணும்னு உன் தலைலமயிை ோலளக்கு

உண்ணாவிைதம் உக்காரு நோ!''
சம்பவம் - 4

கடலூரில் இருந்து ேண்ேர் குணந கைன் நேசியது, நிலைகுலையலேத்துவிட்டது. குணந கைன்

அற்புதமான ேண்ேர். விே ாயி. புத்தகப் பிரியர். மூக ஆர்ேைர். 'தாநன’ புயலின் நேயாட்டத்தில்
அேைது 20 ஏக்கர் முந்திரித் நதாப்பு முற்றாக அழிந்துவிட்டது. நதாப்புக்கு அருகில் இருந்த
அேைது வீடும் இப்நோது இல்லை. சேரும் நோருக்குப் பிறகான மண்ணில் இருந்து கதறும் ஓர்
உயிரின் கதறைாகநே இருந்தது அேைது குைல். ''அடிச்சுக்சகடக்கறதப் ோர்த்தா, ோங்க எந்திரிக்
கறதுக்கு ேத்துப் ேதினஞ்சி ேருஷம் ஆகும் நோை தம்பி. முந்திரி, ேைாசேல்ைாம் சேச்சு, ேர்றது
ேத்து ேருஷ உலைப்பு. எங்க நேர்லேலயயும் ைத்தத்லதயும் நோட்டு ேளத்தலத எல்ைாம் புயல்
ேந்து தின்னுட்டுப் நோயிருச்சு. ஏற்சகனநே விே ாயிகள் ோழ்க்லக சேரும் நோைாட்டம்.
இதுை இந்தப் புயல் ேந்து எங்க எதிர்காைத்லதநய நகள்விக்குறியாக்கிட்டுப் நோயிருச்சு.
வுழுந்துசகடக்குற ஒவ்சோரு மைத்லதப் ோர்க்கும்நோதும் உசுரு ேடுங்குது தம்பி... ஒரு
மைம்கிறது நூறு மனுஷன் தம்பி. இங்க ெனங்களுக்குக் குடிக்கத் தண்ணிகூட இல்ை... சேறுமநன
ோங்களும் நிோைணப் ேணிகள் ேண்நறாம்னு இல்ைாம முழுமூச் ா இந்த அை ாங்கம் இறங்கி
ஏதாச்சும் ேண்ணாத்தான் சகாஞ் மாேது மீள முடியும் தம்பி...'' எனச் ச ான்னநோது குைந்லத
மாதிரி அழுதார். குண ந கைன் ச ான்னதில் இைண்டு விஷயங்கள் மிக முக்கியமானதாக இருந்தது
எனக்கு.

''எல்ைாத்லதயும் சேளியில் இருந்து ோர்த்துட்டு, கடந்துநோறது ேம்மநளாட இயல்ோயிருச்சு

தம்பி. ஒரு ோர்லேயாளனாநே இருந்து ச த்துப்நோறேங்கதாநன இங்நக சேரும் விழுக்காடு.
'இதுவும் கடந்துநோகும்’னு தினம் தினம் சின்னக் குற்றவுணர்ச்சிநயாட ேம்ம நேலைலயப்
ோர்க்கநறாம். யாருக்கு என்ன பிைச்லனன்னாலும் மந்லதங்க மாதிரி டி.வி-ை என்ன நோட்டாலும்
ோர்க்கநறாம்... அணு உலை ோதிப்பு ேமக்கும் ேரும்... புயல் அடிச்சு ோம இருக்கற இடமும் ஒரு
ோள் இல்ைாமப்நோகும்... எேநனா ஒருத்தன் ேம்ம குைந்லதநயாட எதிர்காைத்லதயும்
தப்ோக்குோன்னு புத்தியிை ஒரு ஒலறப்பு நேணாமா?'' என்றேர் அடுத்துச் ச ான்னார்,

''மறந்துசகாண்நட இருப்ேது மக்களின் இயல்பு, அலத

நிலனவுேடுத்துேதுதான் ேமது கடலம’னு ச ால்ோங்க.
அைசியல்ோதிகளும் அறிவுஜீவிகளும் எவ்ேளவு நேர் உருப்ேடியா எலத
எலத நிலனவுேடுத்துனான்? மக்களாைதான் மக்கலள உண்லமயா
காப்ோத்த முடியும். இப்நோ கூடங்குளம், முல்லைப் சேரியாறு
பிைச்லன எல்ைாம் இந்த அளவு ேடக்கறதுக்குக் காைணநம, அந்தந்த
மண்ணின் மக்கநளாட உண்லமயான ஈடுோட்டாைதாநன... இவ்ேளவு
ோள் இங்நக இப்ேடி ேடந்தது இல்லையப்ோ... இன்னும் நிலறய
இப்ேடி ேடக்கணும். புயைடிச் எங்க பூமிலயயும் இந்த மக்கள்தான்
மீட்சடடுத்து ேைணும். இந்த மக்கள்னா, புயல் ோதிச் மண்நணாட
மக்கலள மட்டும் ச ால்ைலை... உங்கலள மாதிரி ஒவ்சோரு தமிழ்
மக்கலளயும்தான் ச ால்நறன். எல்ைாரும்தான் நிக்கணும்.சகலடக் கிற
லககலளப் ேத்திக்கிட்டு எந்தி ரிச்சு, இந்த மக்கள்தான் சதடமா
ேைணும்... நோைாட்டத்துநையும் சேருக்கடிகள்ையும் ஒவ்சோருத்தனும்
அை ாங்கமா மாறிைணுமப்ோ...''

நேசி முடித்த அந்த இைவு, ேழியும் ோலனகளும் கரும்புமாக ஒரு சோங்கல் ோழ்த்துக்
குறுந்தகேல் ேந்திருந்தது... அநத குணந கைனிடம் இருந்து!

(பபாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 24
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
சம்பந்தமே இல்லாேல் குறிப்பிட்ட ஒரு சித்திரம் அடிக்கடி கனவுகளில் வருவது எல்மலாருக்கும்
நடக்கும் இல்லலயா?

ககாஞ்ச காலம் முன்பு நண்பர் மலாகுவுக்கு இது கபரிய பிரச்லனயாக இருந்தது. ''ஏன்...
எதுக்குன்மன கதரியல முருகா... ஒரு லக கபாட்மடர்னு சுடுது. காந்தி ரத்தம் கதறிக்க
'மலாகூஊஊஊ’னு கத்திக்கிட்மட துள்ளி விழறாரு... எம் கபாண்டாட்டி புள்லைங்கள்லாம்
கத்திக்கிட்மட ஓடி வருதுங்க... பின்னாடி துப்பாக்கிமயாட கபரிய கூட்டமே கதாரத்திக்கிட்டு
வருது... தடார்னு முழிச்சு எந்திரிச்சுருமவன். இப்பிடி ஒரு கனவு அடிக்கடி வருதுப்பா. கழுத...
நாே கம்யூனிஸ்ட்டு... ஒரு ஜீவாமவா ஏ.மக.ஜி-மயா வந்தாலும் பரவாயில்ல. இந்த காந்தி எதுக்கு
வர்றாப்ல?'' எனப் புலம்புவார். அதன் பிறகு, ஒரு நாள் மலட்டாக வந்தவர், வாஷருக்கு
எண்கெய் மபாட்டபடிமய கசான்னார், ''காந்தி கனவுக்குக் காரெம் கண்டுபுடிச்சுட்மடன்
தம்பி... இப்ப புதுசாப் மபான வூட்ல மேல் தைத்துல குடியிருந்தவரு ஒரு சுதந்திரப்
மபாராட்டத் தியாகி. காந்தி ேதுலரக்கு வந்தப்ப, முன்னாடி மபாய் நின்னு துண்டுப்
பிரசுரம் மபாட்ட ஆளுகள்ல ஒருத்தராம். காலலல தல டிக்ககட் வாங்கிருச்சு. இனிமே,
காந்தி வர ோட்டாருனு கநலனக்கிமறன்.'' நண்பர் முருமகஷ§க்கு எப்மபாது பார்த்தாலும்
டிஸ்கவரி மசனல் ோதிரி விதவிதோன பாம்புகள் கனவுகளில் வந்து
அதிரலவத்துக்ககாண்மட இருக்கின்றன. ''பாம்புக் கனவுக்குப் பலன் என்னப்பா?'' என
அவர் பார்க்கிறவர்களிடம் எல்லாம் மகட்பார். சித்தார்த்தனுக்கு, ஆங்கிலப் படங்கள்
ோதிரி பின்னணியில் கட்ட டங்கள் சீட்டுக் கட்டுக்கைாகச் சரிய, இவன் தப்பித்து
ஓடிக்ககாண்மட இருக்கிற ஒரு மசஸிங். பவானிக்கு, ஏமதா ஓர் உருவம் கபரிய
மகாட்லடச் சுவரில் இருந்து அவலைத் தூக்கி முதலலகள் வாய் பிைந்து நிற்கும் அகழியில்
மபாடுவது ோதிரியான விஷ§வல். பாஸ்கருக்கு அவன் உடல் கிடத்தப்பட்டு இருக்க,
கதரிந்தவர்கள் அழுதுககாண்டு இருக்கிற சித்திரம். கெகத்துக்குப் பனிேலலப் பயெம். விஜிக்கு
குதிலர மரஸ். பகவதிக்கு மூச்சலடக்கும் ஆழ் கடல் நீச்சல். இப்படி சமீபோக என் கனவுகளில்,
அடிக்கடி ஒரு விசித்திரோன காட்சி வருகிறது. இலல தலழகலை உடுத்திக்ககாண்டு (ஆதாம் -
ஏவாள்தான்) இருவர் ஒரு ஏ.டி.எம். கேஷினில் பெம் எடுக்க முயற்சி கசய்கிறார்கள். ஒரு
கும்பமல அவர்கலை கநருக்கி இழுத்து கவளிமய தள்ளுகிறார் கள். அமதாடு அந்த விஷ§வல்
அறுந்து விடுகிறது. சம்பந்தமே இல்லாேல், கதாடர்பறுந்த கண்ணியாக இப்படி ஒரு காட்சி
அடிக்கடி வந்துமபாகிறது!

கனவுகலை ஆழ்ேனப் பாதிப்புகளின் படிேங்கள் என்கிறார் ஃப்ராய்ட். 'கேௌனத்தின்

ஆழ்கடலில் படிந்துகிடக்கும் நிராலசயின்
பாசி’ என்கிறார் கேௌனி. எனில், எனக்கு
அடிக்கடி வரும் இந்த ஏ.டி.எம். கேஷின்
கனவின் அர்த்தம் என்ன? பெமும்
கபாருளும் அற்ற ஆதி வாழ்வின் வனக்
குலகயில் கதாலலந்துவிடத் துடிக்கிறதா
இந்த ேனம்? பெத்தின் மதலவகைால்
உயிரலனய சில உறவுகலை
இழந்துவிடுமவமனா எனத் தவிக்கும் ஓர்
ஏலழ ேனதின், பதற்றத்தின் படிேோ
அது? பெத்லத முன்லவத்து நடக்கும்
சூதாட்ட ோக வாழ்க்லகலய
ோற்றிக்ககாண்ட நல்ல நண்பர்கள் தந்த
அழுத்தோ?ேருத்து வேலனயில் இருந்த
கர்ப்பிணித் தங்லகக் குப் பழங்கள்
வாங்கிப் மபாகவும் மயாசிக் கும் நிதி
நிலலயில் இருந்த ஓர் அண்ெனின் நிலனவில் எரியும் காயோ? ேருத்துவ ேலனகளிலும்
விமசஷங்களிலும் பெத் தின் திலச மதடி அலலந்துககாண்மட இருக்கும் நடுத்தரவர்க்கத்து
உப்புச் சமுத்திரத்தின் ஒரு துளியா அது? கடன் மகட்கும் கெங்களின் மிகு துயர் கூச்சங் கலை
அடிக்கடி அனுபவிக்கும் ஆத்ோக் களின் குரலா? எதுகவனினும் இந்தக் கனவுக்கான எல்லா
சாத்தியங்களும் கதாடங்கும் வார்த்லத... பெம்!

என் அண்ென்களின் வாழ்க்லக ஒரு காசு, கரண்டு காசில் கதாடங்கியது. என் தலலமுலறயின்
கபாருளியல் வாழ்வு கதாடங்கியது ஐந்து லபசா, பத்து லபசா வில். வீட்டில் இருந்து 50 லபசா
எடுத்து வருவது எவ்வைவு கபரிய சாதலனயாக இருந்தது? தினமும் ொகேட்ரி பாக்ஸில் பதுக்கி
கரண்டு ரூபாய் எடுத்து வரும் சாதிக்தான் அப்மபாது எங்கள் வகுப்பின் வி.ஐ.பி. வாத்தியார்
கவளியில் மபாகும் ரீஸஸ் பீரியடில், வகுப்பலறயின் நடுமவ வந்து நின்று ொகேட்ரி பாக்லஸ
ஸ்லடலாகத் திறந்தபடி, '' 'விெயகாந்த்து வாழ்க’ கசால்றவங்கள்லாம் இந்தப் பக்கம் வா...
கலலவாணி வூட்டுக்கு ெவ்வு மிட்டாய் வாங்கப்மபாமறன்... டுர்ர்ர்ர்ர்'' என்பான். உடனடியாகப்
பாதி கிைாஸ், ''விெயகாந்த் வாழ்க...'' எனக் கத்திக்ககாண்மட அவன் பின்னால் ஓடும். அவன்
அப்மபாது விெயகாந்த் கவறியன். கரண்டு ரூபாலயக் காட்டிக் காட்டிமய பாதி வகுப்லப
விெயகாந்த்ரசிகர் கைாக ோற்றி லவத்திருந்தான். இப்மபாது சாதிக் சவுதியில் ஒரு மஷக் வீட்டில்
கார் ஓட்டுகிறான். சில ோதங்களுக்கு முன்பு ஊருக்குப் மபானமபாது சாதிக் வந்திருந் தான்.
காலலயில் இருந்மத குடிப்பவனாக ோறி இருந்தான். அதனாமலமய அவன் வீட்டில் எப்மபாதும்
பிரச்லனயாகக்கிடந் தது. வீட்டுக்குத் கதரியாேல் காலலயி மலமய மபாய் எங்காவது
குடித்துவிட்டு வந்து கலரச்சல் பண்ெ ஆரம்பிப்பான். ஒரு நாள் மிக அதிகோகக் குடித்துவிட்டு,
சந்திக் கலரயில் கிடந்தவலன எல்மலாரும் மபாய்த் தூக்கி வந்மதாம். நல்ல மபாலதயில் அவன்
திமிறிக்ககாண்டு எழுந்து நின்று, ''மடய்... விடுங்கடா. நான் சம்பாதிக்கிமறன்... காசனுப்புமறன்.
இதுங்க யாருக்கும் என்லனக் மகக்க அதிகாரம் ககலடயாது... கல்யாெம் ஆயி நாலு நாள்ல
பிலைட்டு ஏத்தி வுட்டவுனுமவாதான இவுனுமவா... இங்க பாரு... இங்க பாரு...'' என்றபடி
லகலிலயத் தூக்கி சாதிக் காண்பித்தமபாது அதிர்ந்து மபாமனன். அவன் கதாலடயில் கரண்டு
உள்ைங்லக லசஸுக்கு முற்றாக ஆறாத தழும்பு இன்னும் ரெோகக்கிடந்தது. ''மராத்தாடி
கதரியுோ... மராத்தாடி. ஆறு ோசம் தூங்க முடியாது. சும்ோனு கநலனச் சியா இந்த சாதிக்க...''
எனக் கத்திக்ககாண்மட அவன் தள்ைாடி நடந்த காட்சிலய ேறக் கமவ ோட்மடன்.

எனது இன்கனாரு பால்ய நண்பன் சாகுல், வீட்மடாடு

ோப்பிள்லையாகக் ககாழும்பில் இருந்து 200 கி.மீ. தள்ளி
இருக்கிற ஒரு சிங்கைக் கிராேத்தின்லசக்கிள் கலட ஒன்றில்
பஞ்சர் ஒட்டுகிறான். இன்கனாருவன் குமராம்மபட்லட கலதர்
கம்கபனியில் மூச்சலடக்க மூச்சலடக்க ககமிக்கல் அடிக்கிறான்.
ஆலச ஆலசயாக மேரிலயக் காதலித்து, பெம் இல்லாததால்
மதாற்றுப்மபான மசகர், லநஜீரியாவில் கேக்கானிக் ஆகி
மோட்டார் பிரிக்கிறான். நான் பர்ஸில் ஒரு கடபிட்
கார்டும்கிகரடிட் கார்டும் லவத்துக்ககாண்டு, ''என்னது... டீ ஆறு
ரூபாயா? எப்மபாமலர்ந்துங்க?'' என அண்ொ சாலலயில் ஒரு
டீக்கலட முன்பு அதிர்ச்சியாகி நிற்கிமறன். 50 காமச
மபாதுோனதாக இருந்த காலம், ஆறு ரூபாய் மதநீரில் நுலரக்கிறது
மீை முடியாத நிலனவுகைாக.

ஒரு நண்பர், வட்டிக்கு வலைத்து வலைத்துப் பெம்

வாங்கிக்ககாண்டு, 12 சிம் கார்டுகளுடன் கிட்டத்தட்ட அமபாதா
பாத் வீட்டில் பதுங்கியிருந்த பின்மலடன் ோதிரி வாழ்கிறார்.
''என்மனாட வாழ்நாள் சாதலன என்ன கதரியுோ? நான் இன்னும்
தற்ககாலல பண்ணிக்காே இருக்கறது தான்...'' என அவர் ஒரு முலற கசான்ன மபாது, நிம்ேதி
இல்லாத அவருலடய அன்றாடங்களின் வலி முகத்தில் அலறந்தது!

காலக் ககாடுலேயில், ஆமறழு வருடங் களுக்கு முன்பு நானும் தவலெயில் ஒரு கணினி
வாங்கிமனன். 30 ோதங்கள் கட்ட மவண்டிய தவலெயில் பாதிலயக் கட்டா ேல் அப்படிமய
ேறந்துவிட்மடன். (அகதப் படி ேறக்கும்... பெக் கஷ்டம்தான் பாஸ்.) இந்த ோதிரியான
குற்றங்கள் கிரிமினலா... சிவிலா? என்றுகூட அறியாத பாலகன் நான். சில பல ோதங்கள் கழித்து
திடுதிப் என்று லை மகார்ட்டில் விசாரலெக்கு ஆெராகச் கசால்லி ஒரு கடிதம் வரமவ
கவலகவலத்து, இந்த விவகாரங்களில் தைபதியான நண்பர் ஒருவரிடம் ஆமலா சித்மதன். அவர்
ஆறு சிம் பார்ட்டி. ஆகமவ, ஐடியாக்கலைப் கபாழிந்தார்.

''அவங்க வரச் கசான்ன அன்னிக்குப் மபாயிரு... இருக்கறதுலமய டஞ்சனா ஒரு சட்லட-

மபன்ட்லட ோட்டிக்கிட்டுப் மபா. அவங்க என்ன கசான்னாலும் 'அய்யா... நான் கராம்ப
ஏலழங்க. சாப்பாட்டுக்மக கஷ்டங்க. என்னால அவ்வைவு கட்ட முடியாதுங்க’னு கதறு.
கஷ்டப்பட்ற ோதிரிமய நடி.''

''நடிக்கிறது என்ன பாஸ்... அப்பிடித்தாமன இருக்கு கபாழப்பு. நீங்க மேல கசால்லுங்க...''

''அப்பிடி இப்பிடிப் பாதி அகேௌன்ட் டுக்கு வருவாங்க. ஒரு லடம் வாங்கிட்டு வந்து கட்டிரு. நீ
ககாஞ்சம் டீசன்ட்டுங் கிறதால இப்பிடிச் கசால்மறன். நம்ேை ோதிரி ஆட்டத்துக்கு கரடின்னா
கசால்லு... சிம்லே உருவி வீசிட்டு, வீட்லட ோத்திட் டுப் மபாயிட்மட இருக்கலாம்.''

''இல்ல... நான் அவங்கலைமய டீல் பண்ணிக்கிமறன்...''

குறிப்பிட்ட நாளில் மகார்ட்டுக்குப் மபாமனன். நாலலந்து நீதிபதிகள் உட் கார்ந்து இருக்க, அந்த
ைால் முழுக்கக் கூட்டம் கும்மியது. மடாக்கன் மபாட்டு வரிலசப்படி பார்ப்பதற்குள் மூச்சு முட்டி
யது. அங்மக இருந்த கூட்டத்லதப்பார்க்கும் மபாது... நேது மதசத்தின் கடன், ஸ்கபக்ட் ரம் ஊழல்
கதாலக, கலலஞர் - சசிகலா குடும்பங்களின் கசாத்து ேதிப்பு, அஜீத் - விெய் - சூர்யா சம்பைங்கள்,
கபப்ஸி - மகாக் வியாபாரம், ேல்லலயா ேகன் முகம் எல்லாம் ஞாபகத்துக்கு வந்தன. ஆனாலும்,
நான் எளியன் இல்லலயா?

''அய்யா... நான் கராம்ப ஏலழங்க... இவ்வைவு பெம் கட்ட முடியாதுங்க'' என ஒரு நீதிபதியின்
லகலயப் பிடிக்கத் தவ்விமனன்.

அவர் சிறு சலனமும் இல்லாேல், ''எஸ்.பி. மலான் மகஸா? முதல்ல லகல இருக்கிற பெத்லதக்
கட்டிட்டு, அப்பிடி ஓரோ உக்காரு'' என்றார்.

''அய்யா... முப்பத்தஞ்சு ரூபா இருக்குங் கய்யா...'' என நான் அப்பாவியாகபாக்ககட் லடத் தடவ,

அவர் பயங்கர கடன்ஷன் ஆனார். ''நீ அப்பிடி உக்காரு... மபங்க்காரங்க மபசுவாங்க... உன் மூஞ்மச
சரியில்லலமய...'' என உட்காரலவத்தார்.

உண்லேலயச் கசால்லப்மபானால், அங்மக அன்று இருந்த முகங்களில் நான் ககாஞ்சம் அபவ்

ஆவமரஜ். அந்த அைவுக்குப் புலம்பல்கைாலும் கதறல்கைாலும் நிலறந்து கிடந்தது ைால்.
அப்மபாது என் பக்கத்தில் தனது ேலனவியுடன் லகலியில்சல்மபட்டா ேெக்க உட்கார்ந்து
இருந்த ஒருவர், ''மகாடிக் கெக்குல ககாள்லை அடிக்கிறவன்லாம் ககாட்டடிச்சுட்டு சுத்துறான்...
ோட்னாலும் கெயில்ல ஏ.சி. மபாட்டுக்கறான். நேக்குஎன்னடி... இப்பப் பாரு... நீ பாட்டுக்குப்
பின்னாடிமய வா...'' என எழுந்தார்.
திடுதிப்கபன ேலனவிலய இழுத்துக் ககாண்டு எதிமர இருந்த நீதிபதியின் முன்னால் தடாகலன
விழுந்தார். ''அய்யா... நீங்க இப்ப ேனசுலவக்கலலன்னா, நாங்க கரண்டு மபரும் கவளிய மபாய்
கவஷம் வாங்கிக் குடிச்சுட்டு, இங்கமய ஓடி வந்து வுழுந்து கசத்துருமவாம்யா...'' எனக் லகலி
கதற, அந்த நீதிபதி அலட்சியோகப் பக்கத் தில் இருந்த வங்கி அதிகாரியிடம் திரும்பி
அடித்ததுதான் கசே பஞ்ச்... ''மகட்டீங்கள்ல... நீங்கதாமன கடன் குடுத்தீங்க. அப்பிடிமய அந்த
விஷத்லதயும் வாங்கிக் குடுத்துருங்க... பாவம், கராம்பக் கஷ்டப்பட்றாங்க...'' எப்படிமயா
உருட்டிப் புரட்டி அந்த மலாலன அலடத்மதன்!

சாதாரெோகமவ வங்கிகளில் இருந்தும் கால் கசன்டர்களில் இருந்தும் ''சார்... உங்க ேன்த்லி

மசலரி கசால்ல முடியுோ?'' என்கிற கபண் குரல்கள் எரிச்சலூட்டும். மேற்கசான்ன
சம்பவத்துக்குப் பிறகு தீவிர வாதம் ஏறியிருந்தது. அப்படி ஒரு கெத்தில், மபசிய கபண் குரலிடம்
கண்டபடி திட்டி விட்மடன். சட்கடன்று எதிர் முலன அழுதமபாது சுருக் என்றது. ''அய்மயா
ஸாரிம்ோ... ஸாரிம்ோ...'' எனத் மதற்றிய பிறகு மகட்மடன், ''ஏம்ோ... இப்பிடி நிலற யப் மபர்
ஏமதமதா மபசுவாங்கமை... உங்க ளுக்குக் கஷ்டோ இருக்காதா?''அதற்கு அந்தப் கபண்
கசான்னாள், ''என்ன பண்றது சார். அவங்கவங்க மூடுக்கு ஏமதமதா மபசுவாங்க. கராம்பக்
கஷ்டோ இருக்கும். அப்புறம் எங்களுக்கு மசலரி யார் சார் ககாடுப்பாங்க... இந்த லலன்ல
கபர்சனல் மபசக் கூடாது சார்'' எனத் மதம்பியபடி லவத்துவிட்டாள். அதன் பிறகு, இப்படிப்
மபசுகிற யாரிடமும் நான் எரிச்சலலக் காட்டுவது இல்லல!

எங்கள் ஊர்ப் பக்கம் உள்ை மபராவூரணி யில் கோய் விருந்து பிரபலம். எதாவது ஒரு வீட்டில்
பெக் கஷ்டம் என்றால், பத்திரிலக அடித்து கசாந்த பந்தங்களுக்கு எல்லாம் ககாடுத்து வீட்டில்
கோய் விருந்து நடத்துவார்கள். விருந்துக்கு வரும் உறவுகள் சாப்பிட்டுவிட்டு லவத்துப்மபாகிற
கோய்யில் அந்த வீட்டின் மதலவகள் தீர்ந்துவிடும். லேக் கட்டி, மபாஸ்டர் அடித்து, கிடா கவட்டி
இது கபரிய கமைபரத் திருவிழாவாகமவ நடக்கும். சில வீடுகளில் லட்சக்கெக்கில் கோய் நடந்த
கரகார்ட் பிமரக் எல்லாம் உண்டு. தான் லவத்தலதவிடக் குலறவாக லவத்து உறவு களுக்குள்
கபரிய கவட்டுக் குத்கதல்லாம் நடக்கும். கபாதுவாக, இந்த கோய் விவகாரங்கைால் நேது
கிராேங்களில் உலடந்துமபான உறவுகள் எத்தலனமயா உண்டு. ''காளி... அசிங்கப்படுத்திட்டா
னுமவா. இங்க குடுறி...'' என கபாண்டாட்டி மபாட்டிருந்த மூக்குத்திலயப் பிடுங்கி வாசல்
கூலரயில் எறிந்துவிட்டுப்மபான ோோக்கலை நான் பார்த்திருக்கிமறன்.

நண்பர் ஒருவர் காதலித்துக் கலப்புத் திருேெம் கசய்துககாண்டவர். காதல் திருேெம் என்பதால்

ஊருக்குப் மபாகா ேல் கசன்லனயிமலமய நடந்தது கல்யா ெம். நண்பர் கசான்னார், ''எங்க
அம்ோ வுக்குப் கபரிய வருத்தம்... ஊர்க்காரங்க கோய் எல்லாம் மபாச்மசங்கறதுதான். ஏன்னா...
எங்க கசாத்துல பாதிலய இது வலரக்கும் கசாந்த பந்தங்களுக்கு கோய் யாமவ கவச்சுருப்மபாம்.
லபயன் கல்யா ெத்துலதான் அலத மநர் கசய்யணும்னு கநலனச்சவங்களுக்கு, அது கோத்தமும்
மபாச்மசங்கறதுதான் கபரிய வருத்தம்!''

அலடயாறு ேருத்துவேலன ஒன்றில் மகன்சருக்காகச் மசர்க்கப்பட்ட நண்பனின் அப்பா

இறந்துவிட்டார். ஒன்றலர லட்சம் கட்டினால்தான் உடலலத் தருமவாம் என்றார்கள்
ேருத்துவேலனயில். உடலல வாங்குவதற்காக இரண்டு நாட்கள் ஏகப் பட்ட பஞ்சாயத்துக்கள்
கசய்து, ஒரு வழி யாக ஒரு லட்சம் திரட்டிக் கட்டி, மபாய் எரித்துவிட்டு வந்மதாம்.
திரும்பும்மபாது, ''நல்ல மவலைங்க... இந்தக் காசு ககலடக் கலலன்னா, எங்கப்பாரு புள்ை
இருந்தும் அநாலதயாப் மபாயிருப்பாரு...'' என நண்பன் கசான்னமபாதுதான் எனக்குத்
மதான்றியது... வாழும்மபாது, எலத மவண்டுோனாலும் பெம் தீர்ோனிக் கட்டும், நேது
பிரியங்கலை ேட்டும் ஒருமபாதும் அது தீர்ோனித்துவிடக் கூடாது!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 25
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
நண்பனைப் பார்க்க ஆழ்வார்பபட்னை பபாயிருந்பேன்!

''பைய்... பக்கத்துல பபாய் வீருனவ அனைச்சுட்டு வீட்டுக்குப் பபாயிரலாம்...'' என்றான். ஏபோ

ப ாசனையில் இருந்ே நான், அந்ே வீரு ார் என்று பகட்கவில்னல. ஏபோ ஒரு கட்ைைத்தின் முன்
கானர நிறுத்தி வன், உள்பே பபாய் னகயில் ஒரு ஹட்ச் நாய்க்குட்டிப ாடு வந்ோன். ''என்ைைா
வீருக்குட்டி... ஒரு வாரம் பசங்கனேப் பார்க்காம ேவிச்சுட்டி ாைா குட்டி...'' எைக் ககாஞ்சி
கிஸ்ஸடித்து விட்டு, நாய்க்குட்டின என் பக்கத்தில் விட்ைவன், அடுத்து கசான்ை ேகவல்
ஆச்சர் மாக இருந்ேது. ''கபாங்கலுக்காக ஒரு வாரம் குடும்பத்போை மதுனரக்குப்
பபாயிட்ைம்ல... அோன் வீருனவ பகர் கசன்ைர்ல விட்டுட்டுப் பபாபைாம்!''

''பகர் கசன்ைரா?''

''ஆமாைா... கபட் அனிமல்னஸப் பாத்துக்கிருவாய்ங்க. ஒரு நானேக்குமுந்நூறு ரூவா.

ஃபுட்கைல்லாம் நீட்ைா பண்ணிருவாய்ங்க.''

அந்ேக் கணபம வீருவுக்கு ஒரு சலாம்னவத்பேன். மியூஸிக் அகாைமி சானலயில், காருக்கு

கவளிப பார்த்பேன். பநற்று பார்த்ேபபாதுகூை இந்ேச் சானலயில் மரங்கள் இருந்ேனேப்
பபாலவும், இப்பபாது கவறுனம ாக இருப்பனேப் பபாலவும் போன்றி து. சட்கைன்று
அவருனை நகரத்னேப் பற்றி பாப் மார்லியின் பாைல் வரிகள் ஏபைா மைதில் கீ-இன் ஆைது.
'என் மூோனே ர்களின்
உதிரம்... இந்ே நகரம்
நகரும் சானலகளில்
நகராே மரங்களில்
வாழ்கிறார்கள் அவர்கள்
என் மூோனே ர்களின்
உதிரம்... இந்ே நகரம்!’

அந்ே வரிகள் இந்ே கசன்னைக்கும் அப்படிப கபாருந்தும். நினைக்கும்பபாபே இந்ே நகரத்தின்

மீது கசால்ல முடி ாே பபரன்பும் கபருவி ப்பும் கபாங்குகின்றை. நானும் மதுனரக்கார
நண்பனும் கல்லூரி நண்பர்கள். கிட்ைத்ேட்ை ஒபர பநரத்தில் கசன்னைக்கு வந்ேவர்கள்.
அவனுக்குச் கசாந்ே வீடு, கார் எை ஒரு வாழ்க்னகயும், எைக்கு நண்பர்கள் சூழ் ஓர் உலனகயும்
ேந்ேது இந்ே கசன்னைோன். கசன்ட்ரல் ஸ்பைஷனில் படுப்பேற்கு இைம்
பிடித்துக்ககாடுத்ோல், ஒரு இைத்துக்கு ஐந்து ரூபாய். பஹாட்ைல்கள், கிேப்புகளின்
குப்னபத் கோட்டிகளில் கிேறி, பிோஸ்டிக் ஸ்பூன்கனேப் கபாறுக்கி
மூர்மார்க்ககட்டில் விற்றால் ஸ்பூனுக்கு நாலணா. ரிச்சி ஸ்ட்ரீட்டில் கனை பபாட்டு
அகசம்பிள்டு கம்ப்யூட்ைர் விற்றால், சிஸ்ைத்துக்கு ஆறாயிரம். பைகல் பார்க் பக்கம்
ஒரு பவனைப் பபாட்டு, ஃபாஸ்ட் ஃபுட் பபாட்ைால், திைப்படி ஐ ாயிரம்.
கிராண்ட் ஓரி ன்ட்டில் டி.பே. ஆகி, ஷகிரா பாட்டு பபாட்ைால், இரவுக்கு ஆயிரம்
(இரவுக்குள் ஆயிரம் என்றும் படிக்கலாம்!). தீவுத் திைலில் பாப்கார்ன் கமஷின்
பபாட்ைால், பராகிணி லாட்ஜில் ரூம் பபாட்டு போசி ம் கசான்ைால், காமராேர்
அரங்னக புக் பண்ணி விழிப்பு உணர்வு வகுப்பு நைத்திைால், ரி ல் எஸ்பைட்
ோோவாகி சினிமா எடுத்ோல், அரசி ல் வாதி வீட்டுக்கு டினரவராகப் பபாய்
பிைாமி ாைால்.... ஆயிரமாயிரம் வாய்ப்புகனேயும் வசதிகனேயும் அள்ளி இனறத்ேபடி
மின்னிக்ககாண்டு இருக்கிறது கசன்னை. ஆைால், ஒரு நாய்க்குட்டிக்குக் கூை பகர்
கசன்ைர்னவத்து, திைசரி முந்நூறு ரூபாய்க்காை வாழ்க்னகன அருளும் இந்ே நகரத்தில்... அேன்
பூர்வ குடிகள் எங்பக இருக்கிறார்கள்?

உண்னமயில், கசன்னை கபாலிகளின் நகரம். ஆைால், இன்றுவனர திருைன், பிக்பாக்ககட், சாரா

வி ாபாரி என்பனவோன் கபாலிகனேப் பற்றி போக்குகளிலும் சினிமாக்களிலும் நாம் அறிந்ே
சித்திரங்கள். முனிம்மாக்கனே இன்னும் ஆப்பக்காரி ாகவும் மீன்காரி ாகவுபம
னவத்திருக்கிபறாம். கபாலீஸ்வரரின் கபருங்ககாண்ை பனை லுக்கு முன், பாடிகாட் முனீஸ்வர
னின் பகாழி ரத்ேம் ேைவி ஒற்னற எலுமிச்சம் பைத்துக்கு மதிப்பப இல்னல. ேங்களுக்காை
வாழ்நிலத்தில் எல்லா வாழ்வுரினமகளும் மறுக்கப்பட்டு, வறுனமக்குள்கிைக்கும்
கபாலிகனேயும் முனிம்மாக்கனேயும்பற்றி நாம் அறிந்துணரபவ இல்னல. எங்ககங்கு இருந்போ
வந்ேவர்கள்ோன் பக்கிங்கானமக் கூவமாக்கிவிட்பைாம். அந்ேக் கூவத்தின் கனரயில்
கநருக்கி டிக்கும் குடினசகள் பபாட்டு ககாசுக்கபோடு வாழ்கிறார்கள் இந்ே மண்ணின்
பிள்னேகள்!

ராபேந்திரன் என் கசன்னைக்கார நண்பன். அவன் அருணா-இன் பாரில் சப்னே ராக பவனல
பார்த்ேபபாது எைக்குப் பைக்கம். ராபேந்திரனின் அப்பா திருவல்லிக் பகணி ஃபர்னிச்சர் கனை
ஒன்றில் மீன்பாடி வண்டி ஓட்டிக்ககாண்டு இருந்ோர். ஒரு முனற பீச்சுக்கும் ராோகிருஷ்ணன்
சானலக் கும் நடுவில் இருந்ே அவைது குடினசப் பகுதிக்குப் பபாயிருந்பேன். அப்பபாது
ராபேந்திரனின் அப்பா அவைது அண்ணபைாடு ஆபவசமாக மீன்பாடி வண்டியில் வந்து
இறங்கிைார். ராபேந்திரனின் அண்ணனை பபாலீஸ் பிடித்துப்பபாய்விட்ைது. அவர்ோன் பபாய்
மீட்டு வந்திருக் கிறார். அவர் வண்டியில் இருந்து குதித்து,
ஒரு கட்னைன உருவி அண்ணனை அடித்ேபடி கத்திைார்,
''த்ோ... இந்ே நாயி பீச்சாண்ை 'தூள்’ வித்திருக்கு. அோன்
பபாலீஸ் இட்டுனு பூட்ைான். பின்ை குந்ேகவச்சு கமைலாக்
குத்துவான்...''

ககாஞ்ச பநரத்தில் ஆசுவாசமாகி வாசலில் உட்கார்ந்ேவர்

என்னைப் பார்த்து, ''ராபேந்திரன் சிபைகிேக்காரைா நீயி...
சாரிபா... எங்க ோத்ேன் பக்கிங்காம்ல பபாட்டு வுட்ைவன்.
பிரிட்டிஷ்காரன் காலத்துல எங்க னநைாோன் ஆர்பர்ல
இன்சார்பே. இந்ே ஏரி ால 'ஆர்பர்’ மூர்த்தின்ைா எம்மாம்
பபமஸுங்கற... த்ோ... நாந்ோன் நாய்ப் கபாைப்புக்கு
வந்துட்பைன். ஆைா, பிகரஸ்டீேு வுை முடியுமா? இந்ே
கரிபால்டி நாயி, நம்ம பபனரப ரிப்பபர் பண்ணிக்கினு
அனலயுதுபா...'' எைக் கந்ேல் பவட்டி ால் மூக்கு சிந்திைார்.

வீட்டுக்குள் இருந்து வந்ே ராபேந்திரன் னகயில் கரண்டு

சட்னையும் ஒரு சுவர்க் கடிகாரத்னேயும் எடுத்துவந்ோன்.
''பபாலாமா சார்...'' என்றவன், வரும்பபாது அந்ேக் குடினசப் பகுதியின் ஆரம்பத்தில் இருந்ே
பசட்டுக் கனையில் அந்ே சட்னைன யும் கடிகாரத்னேயும் ககாடுத்துப் பணம் வாங்கி வந்ோன்.
''என்ைைா இது?'' என்றால், ''இது அப்பப்பபா கரகுலர்ோன் சார்... இருக்குற திங்ஸ கவச்சுட்டு,
பசட்டுகிட்ை அம்பது நூற வாங்கிக்கறதுோன்...'' என்றான். எைக்கு அவைது ககாள்ளுத் ோத்ோ
அந்ே ஏரி ாவில் பைகுவிட்ை காட்சியும், அந்ே பசட்டின் ோத்ோ ராேஸ்ோனிபலா குேராத்திபலா
ஜிபலபி விற்ற காட்சியும் மைக் கண்ணில் எழுந்ேை!

அேன் பிறகு, ராபேந்திரன் என் கோைர்பு எல்னலக்கு கவளிப பபாய்விட்ைான். கிட்ைத்ேட்ை 10

ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு சமீபத்தில் அவைது குடியிருப்பு இருந்ே இைத்துக்குப் பபாைபபாது,
அதிர்ச்சி ாக இருந்ேது. அப்படி ஒரு குடினசப் பகுதி இருந்ேேற்காை அனை ாேபம இல்லாமல்,
அங்பக மிகப் கபரி வணிக நிறுவைம் வந்திருக்கிறது. 'அந்ே அைகுக் கனை பசட்டுோன் இந்ே
வணிக நிறுவைத்தின் ஓைபரா?’ எை சந்பேகம் ேட்டி து. இல்னலக னினும், அந்ே
காம்ப்கேக்ஸில் அவன் அனலபபசிக் கனைப ா பீட்ஸா கனைப ா பபாட்டிருக்கக் கூடும்.

அனை ாறு சாஸ்திரி நகரில் பரமு வீட்டுக்குப் பக்கத்தில் கருமாரி ம்மன் பகாயில் இருக்கிறது.
ஏரி ாக்காரர்கள் பசர்ந்து வருஷத்துக்கு ஒருமுனற பகாயிலுக் குத் திருவிைா எடுப்பார்கள். இந்ே
முனற திருவிைாவுக்குப் பபாயிருந்ேபபாது பரமு கசான்ைான், ''இருவது முப்பது வருஷத் துக்கு
முன்ைாடிவனரக்கும் நாலு கேரு வுலயும் நம்ம ேைம்ோன் இருந்துச்சு மச்சான்... முக்காவாசி
ேைம் பூடுச்சு. இப்பபா பாதி ேைம் மார்வாடி, ஐ.டி. பசங்க, பவற ஊரு ஆளுங்க, அடுத்ே
கேருவுக்கு பகாயில் ககலக்ஷனுக்குப் பபாைா நீங்க ாருனு பகக்கறான்? ஏகைட்டுக்
குடும்பம்ோன் நம்மபோைது. திருவிைாபவ இன்ைா பைமா இருக்கும்... இப்பபா எதுவும்
இல்ல!''

இந்ே நகரத்னே உருவாக்கி வர்கனே இங்கிருந்து அகற்றி, நகரத்துக்கு கவளிப கண்ணகி

நகருக்குத் ேள்ளிவிடுகின்றை அரசும் அதிகாரமும். குடினசப் பகுதிகள் எல்லாம் அழிந்து,
ஷாப்பிங் காம்ப்கேக்ஸ் களும் அபார்ட்கமன்ட்டுகளும் முனேத் துக்ககாண்பை இருக்கின்றை.
ஒவ்கவாரு விடி லிலும் அரசி ல் வாரிசுகளும் பண முேனலகளும் கோழில் அதிபர்களும்
கபாக்னலபைாடு வந்து நிற்பார்கபோ என்ற நிராேரவாை ப த்துைபைப கழிகின்றை கசன்னை
னமந்ேர்களின் கபாழுதுகள். அந்ே ப த்தில்ோன் எப்பபாதும் குடினசப் பகுதிகளில் ஒபர
கம்பத்தில் மாறி மாறி ஆளும் கட்சிக் ககாடிகள் பறந்துககாண்பை இருக் கின்றை. திடுதிப்கபன்று
எழுந்து நிற்கும் கட்ைைங்களில் வினே ாடிக்ககாண்டு இருக்கும் பிள்னேகளுக்குத் கேரி ப்
பபாவது இல்னல... அேற்கு முன்பு அங்பக வினே ாடிக்ககாண்டு இருந்ே பிள்னேகளின்
நிரந்ேரமற்ற எதிர் காலம்.

ஓ.எம்.ஆரில் இந்ே ஐ.டி. நிறுவைம் எழுந்திருக்கும் இைத்தில் இேற்கு முன்பு கூடிக்கிைந்ே

உயிர்கள் இப்பபாது எங்பக? கமட்பரா ரயில் வருவேற்காை வழித்ேைத்தில் இேற்கு முன்பு படுத்து
உறங்கி ஜீவன்கள் இப்பபாது எங்பக? பபசின் பிரிட்ஜ் ரயிலடி ஓரமாக 'ஒதுங்கும்’ கபண்களுக்கு
பமபல விேம்பரத்தில் ஷாரூக் கான் சிரிக்கிறாரா... நனகக்கிறாரா? வண்ணாரப்பபட்னையில்
பிறந்து புைங்கி, ரிக்ஷா ஓட்டிக்ககாண்டு இருந்ே கவுசா னநைா, வீட்னை இைந்து கசன்னைன த்
ோண்டி புதி குடியிருப்பில் எவ்வேவு நினைவுகபோடு து ரப்படுவார்? காசிபமடு,
ேண்னை ார்பபட்னை, திருகவாற்றியூர் எை மீைவர்களின் ஏரி ாக்களிலும் வணிகம மாக்கலின்
னககள் நீண்டுவிட்ைை. அவர்கனேயும் நகரத்தில் இருந்து துண்டித்துப் பார்க்கும் மைநினலப
பலருக்கும் இருப்பது ஏன்?

ஆங்கிபல ர்களின் ஆளுனகக்கு கசன்னை வந்ே கணக்னக னவத்துக்ககாண்டு இப்பபாது

கசன்னைக்கு 372 வ து என்கிறார்கள். கசன்னையின் பனை புனகப்பைங்கனேப்
பார்க்கும்பபாது ஆச்சர் மும் பரவசமுமாக இருக்கிறது. அபசாகமித்திரனின் கனேகளில் கூை
மவுன்ட் பராடு முழுக்க மரங்கள் இருந்திருக்கின்றை. புதுனமப்பித்ேனின் கசன்னையில் எக்பமார்
ரயிலடியில் புங்னக மரங்கள் பூத்திருக்கின்றை. என் அண்ணன் வந்ேபபாது தி.நகர் ஜி.என் கசட்டி
பராட்டில் இருந்ே மரங்களும், நான் பார்த்ேபபாது பவேச்பசரியில் இருந்ே
மரங்களும் இப்பபாது இல்னல. ஆளும் பபருமாகச் பசர்ந்து ஜீவிேம்
அளித்ே நகரத்னே நிர்வாணமாக்கிக்ககாண்பை இருக்கிபறாம். இந்ே
நகரத்னே அேன் ஆதி மனிேர்களிைம் இருந்து பிடுங்கி, அேன் அத்ேனை
அனை ா ேங்கனேயும் அழித்துக்ககாண்டு இருக்கிபறாம். பூமி
துனேக்கும் கபருங்கட்ைைங் களும், கச ற்னக உணவுகளும், எந்திர
நாற்றமும் மலிந்துவிட்ை நகரத்தில், ஒரு மரம் விடும் மூச்சு
கபாலியுனை து. அேன் பவரில், கினேயில், பூவில் அவர்களின் ஆக்சிேன்
இருக்கிறது. அந்ே இ ற்னகன மீட்டு எடுப்பதில்ோன் இருக்கிறது
சிங்காரச் கசன்னை!

10 வருைங்களுக்குப் பிறகு ராபேந்திரனைப் பார்த்பேன். என்னைத் பேடிக்

கண்டுபிடித்து, ேன் சபகாேரிப ாடு அலுவலகத் துக்கு வந்திருந்ோன். இப்பபாது கசன்னை ன த்
ோண்டி கசம்மஞ்பசரியில் குடும்பத்போடு இருப்போகச் கசான்ைான். அவனுனை
சபகாேரியிைம், ''என்ைம்மா பண்ற..?'' என்பறன். அவர் கசான்ைார், ''முன்ைாடி நம்ம வூடு
இருந்துச்சுல்லண்பண... அங்க கட்டிக்கீறாங்கபே... அந்ே காம்ப்கேக்ஸுல கார் பார்க்கிங்கு
பைாக்கன் பபாடுபறண்பண!''

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 26
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''மூத்தவனுக்குப் பிரச்னை இல்னைங்க...
அவன் கவர்மென்ட் காலைஜ்ை தமிழ்ப்
லேராசிரியர் ஆகி கண்ணுக்கழகா
வந்துருவாங்க...'' அப்லோமதல்ைாம்
ம ாந்தேந்தங்களிடம் அப்ோ அடிக்கடி
ம ால்கிற டயைாக் இது!

ரவணன் அண்ணனைத் தமிழ்ப்

லேராசிரியர் ஆக்கிவிட லவண்டும்
என்ேதுதான் பிள்னைகனைப் ேற்றிய
அப்ோவின் முதல் அமெண்டா. அதற்குக் காரணமும் அண்ணன்தான். 2-விலைலய தி.ொ-னவயும்
ோைகுொரனையும் கனரத்தடித்துவிட்டு, மவட்டாத்தங்கனரயில் வீறுநனட லோடுகிறவனை
தமிழ்ப் லேராசிரியராகத்தாலை ஆக்க முடியும்? அதுவும் இல்ைாெல் தமிழ்ப் லேராசிரியர் என்றால்
ஊர்ப் ேக்கம் தனி ெரியானத. னக நினறயச் ம்ேைம். ேட்டிென்றம் அது இதுமவை
ஹிட்டடித்தால்... டி.வி. புகழ் லவறு. கல்யாணம் என்று வந்தால் 50 ேவுன், ொருதி கார், மராக்கம்
எை ொப்பிள்னைக்கு கிராஃப் எகிறும். ஆகலவ, அது நல்கைவுதான். அப்ோவின் கைவுக்கு
லிட்டர் கணக்கில் ோல் வார்க்கிற ொதிரிலய இருந்தை அண்ணனின் அட்ராசிட்டிகள். கரந்னதத்
தமிழ்ச் ங்கத்தில் பி.லிட்., எம்.ஏ. ேடித்தவன், எக்கச் க்கொக குர்தா னதத்து ொட்டிக்மகாண்டு,
னவரமுத்துவின் மெராக்ஸாக அனைந்தான். தைது நனட உனட ோவனைகைால் பிரிக்கப்ேடாத
தஞ்ன ொவட்டத்தில் மூத்தவன் அதிர்வனைகனை உருவாக்கிக்மகாண்டு இருந்தலோலத
அடுத்தவன் குரு வினைந்து நின்றான். குரு விஷயத்தில் நடந்தது எங்கள் தாலுக்காலவ எதிர்ோராத
அதிரடி. அவனை லகட்டரிங் மடக்ைாைஜி என்னும் னெயல் கனைப் ேடிப்பில் ல ர்த்துவிட்டார்
அப்ோ. அதுவனர அப்ேடி ஒரு ேடிப்பு இருப்ேது எங்கள் ஊருக்லக மதரியாது. அவன் லவறு
லீவுக்கு வரும்லோது, ம ஃப் லெக்கப் ொதிரி நீை குல்ைா எல்ைாம் லோட்டுக்மகாண்டு, கரி
ெண்டிய எங்கள் அடுக்கனையில் ெஷ்ரூம் ேன்னீர் ஃப்னர எல்ைாம் ம ய்து கைவரப்ேடுத்திைான்.
ேடிப்பு, ேயிற்சி முடித்ததும் அவனை ெலைசியாவுக்கு லவனைக்கு அனுப்புகிற ஏற்ோட்டில்
இருந்தார் அப்ோ. அங்லக ஆரம்ேச் ம்ேைலெ 50 ஆயிரம். ஆக, இந்த இருவரின்
ம யல்திட்டங்களிலைலய குடும்ேம் தன்னினறனவ எய்திவிடும்!

மூன்றாெவன் சித்தார்த்தன் ேடிப்னேப் மோறுத்தவனர 'ோஸ் என்கிற ோஸ்கரன்’. கிரிக்மகட்

மவறியில் திரிந்தவனை லைாக்கல் மதாழிைதிேர் ஆக்கிவிடைாம் எைக் குனறந்தேட் ச்
ம யல்திட்டம் னவத்திருந்தார் அப்ோ. நான் ேடிப்பில் சுொர் என்ேதால், என்னை காசு கீசு கட்டி
இன்ஜினீயர் ஆக்கிவிடைாம் என்கிற லேரான யில் எமைக்ட்ரானிக் டிப்ைலொ ல ர்த்துவிட்டார்
(எைக்கு இன்றுவனர ஜீலரா வாட்ஸுக்கும் 100 வாட்ஸுக்குலெ வித்தியா ம் மதரியாது என்ேது
தனிக் கனத).

நிற்க. ேடிப்மேல்ைாம் முடித்து, பூண்டி காலைஜில் புமராஃே ர் லோஸ்ட் வந்தலோது, ரவணன்

அண்ணன் அ ால்டாகச் ம ான்ைான்: ''நான் மெட்ராஸ் லோலறன். சினிொை
னடரக்டராகிட்டுதான் ஊருக்கு வருலவன்.'' அப்ோ அதிர்ந்துலோய், நண்ேர்கனைத் தூதுவிட்டு
ேை கட்டப் லேச்சுவார்த்னதகள் நடத்திைார். அனைத்தும் லதால்வியில் முடிந்து, அண்ணன்
ைட்சிய மவறிலயாடு ஆம்னி ேஸ் ஏறிைான். தாஜ் மகாரெண்டலில் டிமரயினிங் லோை குருவும்
ெலைசிய விைக்னக விசிறி அனணத்தான். ''மூட்ட மூட்னடயா மவங்காயம் உரிக்கச்
ம ால்றானுங்க... லேஸிக்கலி ஐ அம் எ கனைஞன். ஒரு சிற்பினய அம்மிக் மகாத்தச்
ம ால்ைாதீங்க...'' எைப் ேை ேக்க வ ைங்கலைாடு வந்தவன், ''நானும் சினிொவுக்குப்
 லோலறன்...'' எை அடுத்த ஆம்னி ேஸ் பிடிக்க, அப்ோ
ம ங்கல் சூனைக் மகாட்டா யில் ம ய்வது அறியாது
ேடுத்துக்கிடந்தார்.

ேை வருடங்கள் கழிந்துவிட்ட இன்று... அப்ோ இல்னை.

தமிழ்ப் லேராசிரியர் ஆவான் எை நினைத்தவன்
சினிொவுக்கு வந்துவிட்டான். ெலைசியாவில் ம ஃப்
ஆவான் எை நினைத்தவன் 'புதிய தனைமுனற’ ல ைலில்
நிகழ்ச்சித் தயாரிப்ோைராக இருக்கிறான். ேடிப்லே
வராதவனுக்கு அரசு லவனையில் இருந்த அப்ோவின்
வழியில் லவனை கினடத்து, கவர்மென்ட் ர்மவன்ட் ஆகிவிட்டான்.
என் விஷயத்தில் நடந்ததும் அப்ேடிலய உல்டா. ஆக... ெகன்களின்
லவனை விஷயத்தில் அப்ோவின் ஒரு கைவுகூடப் ேலிக்கவில்னை!

ம்ேைம், அன்றாடம், மூகத் லதனவகள் என்ேனதத் தாண்டி...

லவனை என்ேது விருப்ேம் ார்ந்த விஷயொக இருப்ேதுதான்
இங்லக மேரிய பிரச்னை. நாைறிந்த நண்ேர்களில் அதிக லவனைகள் ோர்த்தவர் க.சீ.சிவகுொர்
அண்ணன். லதாராயொக 40 லவனைகள் ோர்த்திருப்ோர். லவனை விஷயத்தில் அவர் நாலடாடித்
மதன்றல் அல்ை... நாலடாடிப் புயல். லோட்லடா ஸ்டுடிலயா லவனையில் இருந்து ேத்திரினகப்
ேணி வனர அது மேரிய லிஸ்ட் ( மூகச் ல னவகள் தனிக் கணக்கு). அவரிடம் இது ேற்றிப்
லேசும்லோது, ''அது ஏண்லண நம்ெைாை ெட்டும் இங்லக ரியா ர்னவ வல் ேண்ண முடியனை?''
என்றால், ''அதுக்கு லெலைெர் னெண்ட் லவணும்டா... உைக்கும் எைக்கும் அது கம்மி'' என்ோர்.

''அது என்ைண்லண லெலைெர் னெண்டு..?''

''வாட்டர் ோட்டில் வாங்கிைா எக்ஸ்ஃனேயரி லடட் ோர்ப்பியா நீ..?''

''அப்பிடின்ைா?''

''அதான்... அதான் லெலைெர் னெண்டு. எக்ஸ்ஃேயரி லடட்டுன்ைாலை என்ைன்னு லகட்குறம்ை...

நெக்கு ஒருக்காலும் அந்த னெண்டு வராது. மவைங்குதா..?''

எைது இன்மைாரு நண்ேர், ஒலர லநரத்தில் ேை லவனைகள் ோர்க்கிறார். ஏமழட்டு லகரவன்கள்

வாங்கி வாடனகக்கு விடுகிறார். ோர்ட் னடொக ஒரு ல ைலில் நியூஸ் வாசிக்கிறார். இன்மைாரு
ேக்கம் ொடல் லகா-ஆர்டிலைட்டராக இருக்கிறார். 'ஃப்மரண்ட்ஸ் ஆஃப் லோலீஸ்’ என்று
ம ால்லிக்மகாண்டு டிராஃபிக் க்ளீன் ேண்ணுகிறார். அவரிடம், ''ஏங்க... எதுக்குங்க இவ்வைவு
லவனைகனை இழுத்துப் லோட்டுக்கிட்டு ோர்க்கறீங்க? னடம் கினடச் ா, வீட்ை உக்கார
லவண்டியதுதாலை?'' என்றால், ''லடய்... லவனைங்கிறது ஒரு அனுேவம். ஒவ்மவாரு லவனையும்
ஒவ்மவாரு விதொை ேடிப்பு. னடம் கினடச் ா இன்னும் மூணு லவனைகனைப் ோர்ப்லேன்''
என்கிறார்.

லோை வாரம் என் அத்னதப் மேண் லோன் ேண்ணிைாள். ஒரு ேன்ைாட்டு ஐ.டி. நிறுவைத்தில்
லவனை ோர்க்கிறாள். ''லவனை எப்பிடிப் லோகுதுடி?'' எைக் லகட்டதற்கு, ''நாட் லேட் ொொ.
இங்லக ஃலோர் லைக்ஸ் லேக்லகஜ் மேர் ஆைம் ொொ. இப்லோ இன்மைாரு கம்மேனியிை
ஃனேவ் லைக்ஸ் லேக்லகஜ் ம ால்றாங்க... மநக்ஸ்ட் ென்த் அங்லக ொயின் ேண்ணைாம்னு
இருக்லகன்'' என்றாள். அவைது அப்ோ 40 வருஷொக ஒலர தனியார் கம்மேனியில் லவனை
ோர்த்து ரிட்னடயர்ட் ஆைவர். இவ்வைவுக்கும் ரிட்னடயர்ட் ஆவதற்கு ஐந்து வருடங்களுக்கு
முன்புதான் அவர் சீனியர் லெலைெர் ஆைார். அவர் லேசும்லோது அடிக்கடி, ''இத்தனை
வருஷத்துை மொதைாளிக்கு விசுவா ொ இருந்திருக்லகன். அந்தத் திருப்தி லோதும் எைக்கு...''
என்ோர். அவரது ெகள் லேக்லகஜ் லேசி, நாலு வருடங்களில் மூணு கம்மேனி ொறிவிட்டாள்.
முதைாளி, கம்மேனி விசுவா த்துக்மகல்ைாம் கிட்டத்தட்ட லோட்லடா ொட்டி ொனை
லோட்டாகி விட்டது. தைது உடல், மோருள், ஆவினய எல்ைாம் ஓர் இடத்துக்காக, ஒரு
ெனிதனுக்காக அர்ப்ேணித்துக் காைம் முழுதும் லவனைக்காை ரியாை ஊழியம் மேறாெலை
லதய்ந்துலோைவர்கள் எத்தனைலயா லேர் இருக்கிறார்கள். இந்தத் தனைமுனறக்குத் தனிெனித
வைர்ச்சிதான் லவனை குறித்தாை மேரிய அைவுலகால். மூகத்துக்கும் ெக்களுக்கும் ேயன்ேடும்
லநாக்கம் குனறந்துவருவது ெட்டுலெ இதில் கவனைக்குரிய அம் ம். ெற்றேடி இந்தத்
தனைமுனறயில் லவனை குறித்த ோர்னவனயயும் அதிலவக வைர்ச்சி விகிதத்னதயும் நிச் யொக
ஆதரிக்க லவண்டும்!

ஆைால், இந்த அரசு உத்திலயாகஸ்தர்களில் ரி ோதி தவிகிதத்திைர் ஒருலோதும் திருந்த

ொட்டார்கள். எைது ம க்ரட்டரிலயட் லதாழன் ஒருவன் எப்லோது லோைாலும் கம்ப்யூட்டரில்
சீட்டாடிக்மகாண்டு இருக்கிறான். அவ்வப்லோது வாரக்கணக்கில் லீவு லோட்டுவிட்டு, சினிொ
டிஸ்கஷனுக்மகல்ைாம் வருவான்.

லடாக்கன் வாங்க ெக்கள் க்யூவில் நிற்கும்லோது கூட ம ல்லோனில் மொக்னக

லோட்டுக்மகாண்டு இருப்ோன். லகட்டால், ''ொப்ை... எவன்டா உருப்ேடியா இருக்கான்? நம்ெ
மைவலுக்கு இனத யூஸ் ேண்ணிட்டுப் லோயிட்லட இருக்க லவண்டியது தான்'' என்கிறான். காசு
மகாடுத்து அரசு லவனை வாங்கிய ேை லேரின் ெைநினை இப்ேடித்தான் இருக்கிறது!

ேத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நான் ெதுனரயில் தீவிரொக லவனை லதடிக்மகாண்டு இருந்தலோது,

''ஆறு ொ த்துை காரு... ஒரு வருஷத்துை ம ாந்த வீடு... இப்பிடிப்ேட்ட லவனை இந்தியாை எங்க
கினடக்கும்..? வாங்க ோஸு'' என்றேடி என்னை ஓர் இடத்துக்கு அனழத்துப்லோைார் நண்ேர்
ம ந்தில். மேரியார் ேஸ்ஸ்டாண்ட் ேக்கம் ஒரு ல ாட்டல் ாலில் எக்கச் க்கொக இனைஞர்,
இனைஞிகள் கூடியிருந்தார்கள். நான் கைவரொக... னட கட்டிய நான்னகந்து ஆ ாமிகள்
லெனடயில் ஏறி முழங்க ஆரம்பித்தார்கள். ''இலதா இவர்தான் ப்ரவீன்... ஒரு வருஷத் துக்கு
முன்ைாடி நம்ெ மநட் மவார்க்ை ொயின் ேண்ணி ஷார்ட் பீரியட்ை அச்சீவ் ேண்ணி இருக்கார்.
லநத்து ல ாண்டா சிட்டி கார் வாங்கியிருக்கார். கிவ் ஹிம் எ பிக் ல ன்ட்...'' எை ஒருவர்
ம ால்ை... ேக்கத்தில் நின்ற கறுத்த னேயன் கார் ாவினயத் தூக்கிக் காட்டிைான். எைக்கு
ேரவ த்தில் மநஞ்சு விம்மியது. ெறுநாலை கடன் வாங்கி 4,000 ரூோய் கட்டி, அந்த ெல்டி மைவல்
ொர்க்மகட்டிங் (எம்.எல்.எம்.) மநட்மவார்க்கில் ல ர்ந்லதன்.

''அதாவது பிரதர்... நீங்க நாலு மெம்ேனரச் ல ர்க்கணும். அவங்க ஆளுக்கு நாலு நாலு லேரா ஒரு
16 லேனரச் ல ர்ப்ோங்க. அந்த 16 லேரும் ஆளுக்கு நாலு நாலு ஆைா...'' என்றேடி அந்த னட
ோர்ட்டி லெப் லோட்டுக்காட்ட, எைக்கு எதுவும் விைங்காெல் ம ந்தினைப் ோர்த்லதன். அவர்,
''ஒரு வருஷத்துை ல ாண்டா சிட்டி...'' என்றேடி தம்ஸ்-அப் காட்டி ைார். கட்டிய 4,000
ரூோய்க்கு ஒரு கிட் மகாடுத்தார்கள். ேவுடர், லேஸ்ட், க்ரீம் எை லக.ஆர்.விெயா வின் லெக்-அப்
கிட் ொதிரி இருந்த னதத் தூக்கிக்மகாண்டு மேருமித ொக வீட்டுக்கு வந்லதன். ஒரு வாரொக
மவயிலில் அனைந்து திரிந்து ெண்னட சூடாைலத தவிர, ஒரு மெம்ேரும் ல ரவில்னை. ''என்ை
ார் இது..?'' எை ம்ேந்தப்ேட்ட னட ோர்ட்டியிடம் லோய் நின்றால், ''நீங்க ப்ளூ டீம்
லோயிருங்கலைன்...'' என்றார்.

''ப்ளூ டீொ..?''

''ஆொங்க... உங்களுக்குக் குடுத்து இருக்கற கிட் ஆரஞ்ச் டீம். லெக்மைட்டிக் மேட்

எடுத்துக்கிட்டீங்கன்ைா... ப்ளூ டீம். அதுை நீங்க ஈஸியா மவார்க்-அவுட் ேண்ணைாம். எக்ஸ்ட்ரா
த்ரீ தவு ண்ட் கட்டிைாப் லோதும்.''
அந்த லெக்-அப் கிட்னட என் வுஸ் ஓைர் மோண்ணுக்குக் மகாடுத்துவிட்டு, குவாட்டனரப்
லோட்டுவிட்டுப் லோய் ம ந்தினை வண்னட வண்னடயாகத் திட்டிலைன். அவரது லெக்-அப் கிட்
சுக்குநூறாக உனடந்துகிடந்தது. உள் ரூமில் லகாேொக உட்கார்ந்திருந்த ெனைவினயக் காட்டி,
''உஷ்ஷ்ஷ்... மவளிை லோய்ப் லே ைாம்...'' என்றார்.

அப்ேடிலய மரண்டு லேரும் லோய் இன்மைாரு நண்ேர் மூைம் ஒரு கம்மேனியில் ல ர்ந்லதாம்.
அது ரியல் எஸ்லடட் கம்மேனி. ''சிட்டிக்குப் ேக்கத்துை ப்ைாட்டுங்க. கல்கண்டு ொதிரி தண்ணி...
எல்ைா வ தியும் உண்டு'' எை ஏகப்ேட்ட மோய்கள் ம ால்லி, சிக்குகிறவனை லவனில்
அள்ளிக்மகாண்டு லெலூனரத் தாண்டி 30 கிலைா மீட்டருக்குப் லோகிற லவனை அது. ஓர்
அந்நியன் மோங்கி எழுந்து எங்கனை ப்ைாட் காட்டிய இடத்திலைலய மவளுத்து எடுக்க,
ாயங்காைலெ ராஜிைாொ கடிதம் நீட்டிலைாம். அந்த முதைாளி மராம்ே கூைாக, ''ஓ.லக. இந்த
லவனை உங்களுக்குச் ரிப்ேட்டு வராது. நம்ெ கம்மேனிை புது ா டீத்தூள் பிசிைஸ்
ஆரம்பிச்சுருக்லகாம். அனத டிஸ்ட்ரிப்யூட் ேண்ணுங்க...'' என்றேடி 'த்ரீ லராஸஸ்’ டீத்தூள்
ோக்மகட்னட நீட்டிைார். எைக்கு ஆச் ர்யம் தாங்கவில்னை. 'இவர்தான் 'த்ரீ லராஸஸ்’ கம்மேனி
ஓைரா..? இந்தப் மேருனெ மதரியாெலையா இவரிடம் லவனை ோர்த்லதாம்?

மேரிய கம்மேனியாச்ல ...’ எைப் ேரவ ொகி உற்றுப் ோர்த்லதன். அவர் காட்டிய ோக்மகட்டில்
ஒரு லராஸ் குனறந்தது. ஆக்சுவலி அது டூ லராஸஸ். உடைடியாக ராஜிைாொ ம ய்லதன்!

கரடி மோம்னெ விற்றது, டி.வி.எஸ்ஸில் கரி அள்ளியது, கம்ப்யூட்டர் ர்வீஸ், ஸ்மடபினை ர்

கம்மேனியில் லைாடு லென் எை ஆரம்பித்து, ேத்திரினக, சினிொ லவனைகள் வனர நானும் ேத்துப்
ேன்னிரண்டு லவனைகள் ோர்த்திருக்கிலறன். குடும்ே, மூக மநருக்கடிகைாலைலய ஏலதனும் ஒரு
லவனைக்குச் ல ர்ந்துவிட்டு, அந்தச் சூழனை ஏற்க முடியாெல் தவிப்ேது வலி மிகுந்த அனுேவம்.

ஓர் அலுவைகம் என்ேது ஒரு மூகம். ஒரு லத ம். அலுவைகத்னதயும் அதன் ெனிதர்கனையும்
அனு ரிக்க முடியாததுதான் ேை லேருக்காை பிரச்னை எை நினைக்கிலறன். லவனைனயலய தைது
ந்லதாஷொகவும் காதைாகவும் அனுேவிப்ேவர்கள் நம்மில் எத்தனை லேர்? சுதந்திரத்துக்கும்
கைவுக்கும் நடுவில் சிக்கிக்மகாண்டு திண்டாடும் லவனைக்காரர்கள் எத்தனை லேர்? கண்காணாத
நாடுகளில் லவனையின் மோருட்டு துயரம் சுெப்ேவர்கள் எத்தனை லேர்? மவளிநாட்டு
லவனைனயலய கைவாக னவத்துக்மகாண்டு தவிப்ேவர்கள் எத்தனை லேர்?

லோை ொதம் நாங்கள் இருக்கிற ஃப்ைாட்டுக்குப் புதிதாக ஒரு வாட்ச்லென் வந்தார். அவருக்குக்
கிட்டத்தட்ட 70 வயதுக்கு லெல் இருக்கும். இரவுகளில் வீடு திரும்பும்லோது ோர்த்தால், ேனியில்
குன்னி இருமிக்மகாண்டுகிடப்ோர். யாராவது வருகிற ொதிரி மதரிந்தால், முைகிக்மகாண்லட
ரவுண்ட்ஸ் லோகிற ொதிரி நடப்ோர். ேத்து ரூோலயா, ாப்ோலடா மகாடுக்கும்லோதுதான், முகம்
பிரகா ொவார். இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு ேனி தாங்காெல் ஓர் ஆட்லடாவுக் குள்
சுருண்டுகிடந்தார். காய்ச் ல் தாங்காெல் த்தொக முைகிக்மகாண்டு இருந்தார். அவனர எழுப்பி
டீயும் ொத்தினரயும் வாங்கித் தந்து, ''ஏங்க... எதுக்குங்க இந்த வயசுை இப்பிடி இருக்கும்லோது
லவனைக்கு வர்றீங்க?'' என்லறன். எதுவும் லே ாெல் தனைகுனிந்து டீனயக் குடித்தார். கண்கள்
கைங்கியிருந்தை. ட்மடன்று க்ைானஸ னவத்தவர், '' ார்... ஈ ப்ைாக் ார் வர்றாரு. ோர்த்தா
திட்டுவாரு... வர்லறன்...'' என்றேடி குச்சினயத் தட்டிக்மகாண்லட அோர்ட்மென்ட்னடச் சுற்ற
ஆரம்பித்தார்!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 27
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
இந்தக் கட்டுரையில் வரும் காதலிகளுக்கு, 'கீர்த்தனா’ என்பரத பபாதுப் பபயைாக
ரவத்திருக்கிறேன்... ஆபென்!

'வண்டுக் கடி’ பதரியுொ உங்களுக்கு?

ெதுரை ெைக்கரை ஏரியாவுக்குப் பின்புேம் 'வண்டுக் கடி’ கிரைக் கும். ஒரு கடிக்கு அஞ்சு ரூபா
(பத்து வருஷங்களுக்கு முன்பு!). சிவப்பு நிேத்தில் ஒரு வண்ரை உள்ளங்ரகக்கு றெறே ஊசி
நைம்பில் விடுவார்கள். 'சுருக்’என்று ஒரு கடி. கிர்ர்ர் என்று தரே வரைக்கும் ஒரு ஃபீலிங் ஏறும்.
பகாஞ்ச றநைத்துக்கு உேகம் ெசெசத்து, ெனசு நசநசத்துத் திரியோம். கீர்த்தனாவுைனான காதல்
ஃப்ளாப் அடித்தறபாது, தனபால்தான் என்ரன வண்டுக்கடி ஏரியாவுக்குக்பகாண்டுறபானார். ஒரு
'சுருக்’ வாங்கிக்பகாண்டு, தங்கம் திறயட்ைரில் ஏறதா ஒரு பைத்துக்குப் றபாய் உட்கார்ந்றதாம்.

இரையில் எழுந்து பாத்ரூம் றபானவன், அந்த றபாரதயிலும் அதிர்ந்றதன். பாத்ரூம் உள்றள

இைண்டு றபர் ஆதாம்-ஏவாள் பகட்ைப்பில், பைைர் றபாஸில் கிைந்தார்கள். பின்னாறேறய வந்து
எட்டிப்பார்த்த தனபால் பவளிறய வந்து,
''அஞ்சி அஞ்சி வாழ்ந்தது றபாதும் ைாஜா,
நீ ஆற்று பவள்ளம் றபாபேழுந்து ஓடு
ைாஜா... றேறேய்...'' எனச் சத்தம்
றபாட்டுப் பாடினார். எந்தப் பைபைப்பும்
இல்ோெல், பகாஞ்ச றநைம் கழித்து
அந்த றஜாடி பவளிறய வந்தது. அந்தப்
பபண் தரேரய முடிந்துபகாண்டு
றபாய்விை, அந்த ஆள் எங்களிைம்
வந்தான். ஒரு சிகபைட் ரைப்
பற்ேரவத்துக்பகாண்றை படுகூோக,
''பைாம்ப நாள் கழிச்சு மீட் பண்றோம்...
எைம் இல்ே தரேவா. ேவ்வர்ஸ்தான்
தரேவா!'' என்ேறபாது எனக்குத்
திடுக்பகன்ேது.

வரும்றபாது தனபால் பசான்னார்,

''ஏன்ைா... ஒரு வருஷொ றக.எஸ்.ஆர்.
ோட்ைரி பக்கத்துே நின்னு அவரள
லுக்கு விட்டுக்கிட்றை இருந்த... இப்ப
வந்து ேவ்வு புட்டுக்கிச்சுங்கே. றவே
என்ன பண்ண நீ? பார்த்தியா...
அவனவன் பப்ளிக் ைாய்பேட்றேறய
காவியம் பரைக்கிோன்!''

நிஜொகறவ ஒரு வருஷொக கீர்த்தனா ரவப் பார்த்துக்பகாண்றை இருந்தரதத் தவிை அந்தக்

காதலில் எதுவும் இல்ரே. ஒரு காம்ப்பளக்ஸில் இைண்ைாவது ொடி பஜைாக்ஸ் கரையில்
கீர்த்தனாவும் மூன்ோவது ொடி ரியல் எஸ்றைட்டில் நானும் றவரே பார்த்றதாம். ொடிப்
படிகளில் ஏறும்றபாதும் இேங்கும்றபாதும் ஒரு பார்ரவ. 'ஷ்ஷ்ஷ்ளிச்’ என ஒரு றபப்பர் நகோகி
பவளிவரும் மின்னல் பநாடிப் பார்ரவ. ஆறு ொதங்களாகத் தினசரி நாரேந்து 'ஷ்ஷ்ஷ்ளிச்’...
அவ்வளவுதான். ஒருமுரே பொட்ரை ொடியில் சாப்பிட்டுவிட்டுக் ரக கழுவும்றபாது, பக்கத்து
றைப்பில் வந்து ரக கழுவியபடிறய, ''நீங்க எந்த ஏரியாறேர்ந்து வர்றீங்க?'' என்ோள்.

''அது... அது... சம்ெட்டிபுைங்க. நீங்க?''

''நான் அைசைடி.''

''ஓ... அப்டிங்களா...''

''இல்ே... சும்ொதான் றகட்றைன்!''

-இவ்வளவுதான் பொத்தொகறவ எங்களுக்குள் நைந்த வசனப் பரிவர்த்தரன. அங்கு இருந்து

நான் றவரேரயவிட்டு வந்த பிேகு, தினமும் இைவு 8 ெணிக்கு பபரியார் பஸ் ஸ்ைாண்டில்
றக.எஸ்.ஆர். ோட்ைரிக் கரைக்குப் பக்கத்தில் றபாய் நின்றுபகாள்றவன். சரியாக அந்த றநைத்துக்
குக் கீர்த்தனா வருவாள். எதிறை அைசைடிக் குப் றபாகும் பஸ்ஸில் ஏறி ஜன்னறோைம்
உட்கார்ந்துக்பகாள்வாள். பஸ் கிளம்புகிே வரைக்கும் பார்த்துவிட்டு வந்துவிடுறவன்.

இப்படிறய ஒரு வருஷம் றபானது. திடுதிப்பபன்று கீர்த்தனாரவக் காணவில்ரே. பஸ்

ஸ்ைாண்றை ப்ளாக் அண்ட் ஒயிட்டில் பவறுரெயாகக்கிைந்தது. பரைய காம்ப் பளக்ஸுக்குப்
றபானால், இன்பனாரு பாசிெணி பஜைாக்ஸ் எடுத்துக்பகாண்டு இருந்தது. நிரனவுகளால் பநஞ்சு
குமுறியது. தூக்கறெ இல்ரே. இைண்டு ொதங்களுக்குப் பிேகு, இன்பனாரு றவரேயில் றசர்வதற்
காக பறயா-றைட்ைா பஜைாக்ஸ் எடுக்க, ொப்பிள்ரள விநாயகர் திறயட்ைர் பக்கம் ஒரு கரைக்குப்
றபாறனன். பநற்றி வகிடு நிரேயக் குங்குெம் அப்பிக்பகாண்டு அங்றக பஜைாக்ஸ்
எடுத்துக்பகாண்டுஇருந் தாள் கீர்த்தனா. எந்தச் சேனமும் இல்ோ ெல் என்ரனப் பார்த்தாள். காசு
பகாடுத்த தும் வாங்கிப்றபாட்டுக்பகாண்றை பெல் லிய குைலில் அவள் என்னிைம் றகட்ைரத
ஆயுசுக்கும் ெேக்க ொட்றைன்.

''இன்னமும் அந்த ோட்ைரிக் கரை பக்கத்துேறயதான் நிக்கிறீங்களா..?''

திருப்பூரில் ஒரு பனியன் கம்பபனியில் றவரே பார்த்றதன். 'ரையிங்’கில் றவரே பார்த்த 20

பபண்களில், 19 றபர் என்ரன 'அண்ணா’ என்றே அரைக்க, கீர்த்தனா ெட்டும் 'வாங்க றபாங்க’
என்பாள். அந்த வயதில் இது றபாதாதா ஒருத்தியிைம் எனக்குப் பிரியம் வை?

''வாங்கண்றண... 'காதல் றதசம்’ வினித்தண்றண!''

''இல்ேடி... அவரு 'ஆவாைம்பூ’ வினித் தண்றண!'' என அந்தப் பபண்கள் என் ரனக்

கண்ைபடி கோய்க்கும்றபாது, ''ச்சீ... சும்ொ இருங்கடி... பாவம்'' என்பாள் கீர்த்தனா.
இப்படியாக யாரும் அறியாெல் என் இதய பனியரன ஏழு வண்ணச் சாயத்தில்
முக்கிமுக்கி எடுத்தாள். வீட்டில் இருந்து சாப்பாடு எடுத்துவந்தாள். றவஸ்ட் பீஸில்
எம்பிைாய்ைரி அடித்து, விண்றைா ஸ்க்ரீன் தந்தாள். நான்றக ொதத்தில் வந்தது ட்விஸ்ட்.

றெடிட்ை வயிற்றுைன் சாயம் றபாை வந்தாள் கீர்த்தனா. கர்ப்பகர்த்தா... சூப்பர்ரவஸர்

ெறகஷ். உைனடியாக கம்பபனி அளவில் பஞ்சாயத்து நைந்து, கல்யாணத் துக்கு
ஏற்பாைானது. பிைச்ரன என்ன பவனில், கீர்த்தனா பாபநாசம் பக்கம் கள்ளர் வீட்டுப்
பபண். ெறகஷ் ஒைத்தநாடு பக்கம் தலித் ரபயன். விவசாயம் பகட்டுப் றபாய், ஏற்ேத்தாழ்வுகள்
எல்ோம்பநாறுங்கி, இைண்டு றபரும் வாழ்க்ரகரயத் றதடி திருப்பூருக்கு வந்ததில் பூத்துவிட்ைது
காதல். பாபநாசத்தில் இருந்து பபண்ணின் வீட்ைார் பைன்ஷனாகி கிளம்பி வை, றசஸிங்குகளுக்கு
நடுறவ நண்பர்கள் கூடி, திருப்பைங்குன்ேத் தில் இருவருக்கும் கல்யாணம் பண்ணி ரவத்றதாம்.
றகாயில் ெரேப் படிக்கட்டுகளில் வயிற்ரேத் தள்ளிக்பகாண்டு நின்ேபடி, ''நம்ெ பசக்ஷன்ே
இருக்கேவங்கள்ே நீங்க தான் நம்மூருக்காைவுக... நீங்க இந்தக்கல்யா ணத்துே இருக்கேது எங்க
வூட்ே இருந்து ஒருத்தர் வந்தொரி. பைாம்ப நன்றிண்றண'' என்று கீர்த்தனா ரக கூப்பிய காட்சிரய
ெேக்க முடியுொ என்ன?

பஷீர், பெேரை ேவ் பண்ணினான். நானும் அவனும் மிட்றேண்ட் திறயட்ைர் பக்கம்

பொட்ரைொடிக் கூரைக் பகாட்ைாய்றெட். நாங்கள் இருந்தது ெதுரை. பெேர் பசன்ரன.
அப்றபாது பொரபல் கிரையாது. ஒரு முரே காதலியிைம் றபச அவன் றேண்ட்ரேனுக்கு
றபான் றபாை, அவள் அப்பா எடுத்து பகாத்து பறைாட்ைா ஆனது. அதில் இருந்து பஷீர் ஒரு
வியூகம் வகுத்தான். அவனுரைய ஏ.எம்.ஐ.இ. கிளாஸ்றெட் கீர்த்தனாரவ விட்டு, காதலி
வீட்டுக்கு றபான் பண்ண ரவப்பான். ொெனார் எடுத்தால் ''பெேரு ஃப்பைண்டு ொலினி
றபசறேன் அங்கிள்!'' என டுப்கான்ஸ்விட்டு அவள் ரேனுக்கு வந்ததும், இவனிைம் பகாடுப்பாள்
கீர்த்தனா. இதற்கு என்றே ஒரு எஸ்.டீ.டி. பூத்ரத றவறு பிடித்துரவத்திருந்தான். இருவரும்
றபானில் ஃபீலிங் ஓட்ை, நானும் கீர்த்த னாவும் பவளிறய காத்திருப்றபாம். இது றபாதாதா..?

''ேவ் பண்ண ஆைம்பிச்சாறே, ெத்த வங்கரள ெேந்துடுோங்கப்பா...''

''ஏங்க... நீங்க ேவ் கிவ்பவல்ோம் பண்ணலியா..?''

''அய்றயா அபதல்ோம் இல்ேப்பா... நீங்க..?''

''நானும் இல்ேப்பா...''

இப்படி ஆைம்பித்தது அந்த அத்தியாயம். அடிக்கடி

காசு றசர்த்து பசன்ரனக்குப் றபாய், பெேருைன்
ெகாபலிபுைம், வி.ஜி.பி., ஸ்பபன்சர் ப்ளாஸா என
றபாட்றைாபசஷன் பண்ணிக்பகாண்டு வந்து என்
வயிற்பேரிச்சரேக் கிளப்புவான் நண்பன். நான்
அப்றபாது உச்சக்கட்ை வேட்சியிலும்
கழிவிைக்கத்திலும் இருந்றதன். இரத அறிந்து ஒரு
'அண்ணா ெறுெேர்ச்சித் திட்ை’த்ரத முன் ரவத்தான்
பஷீர்.

''ொப்ள... நீ ஏன் கீர்த்தனாரவ ேவ் பண்ணக்

கூைாது?''

''அல்பைடி பண்ணிட்டுத்தான் இருக் றகன்...''

''ஐ றநா ொப்ள... நீ கவரேப்பைாதைா... நாறன

அவகிட்ை லீடு குடுக்கறேன்...''

அன்று பஷீர் என்ரன அரைத்துக் பகாண்டுறபாய்

ஒரு முட்டுச் சந்தில் கீர்த்த னாரவச் சந்தித்தான்.

''ஏங்க... இந்த நாயி எப்றபா பார்த்தா லும்

உங்கரளப்பத்திறய றபசிட்டிருக்கான். என்னன்னு றகளுங்க...'' என பஷீர் பசான் னதும், அவள்
முகத்தில் சர்க்கரைத் தூக்க ோய் ஒரு பவட்கம்.
''ஆொ... நீங்க என்ன பண்றீங்க?'' என்ோள்.

''அது... டி.வி.எஸ்-ே சூப்பர்ரவஸைா இருக்காங்க...'' எனப் பபாய் பசான்னான் பஷீர்.

உண்ரெயில் நான் டி.வி.எஸ் ஒப்பந்தக் கூலித் பதாழிோளி.

''ரேய்றயா... அங்கதான் எங்க அப்பாவும் சூப்பர்ரவஸைா இருக்கார். எந்த பசக்ஷன் நீங்க?'' எனக்
குண்ரை வீசினாள் கீர்த்து.

''அது... பகமிக்கல் பசக்ஷன்ங்க...''

''ஏய்... எங்க அப்பாவும் அந்த பசக்ஷன் தான்...''

எந்த றநைமும் தயிர்ச்சாத ஏப்பத்றதாடு எங்கரளத் திட்டிக்பகாண்றை திரியும் சத்தியமூர்த்தி ெகளா

இவள்? றசாலி பாதி முடிந்துவிட்ைது.

ெறுநாறள சத்தியமூர்த்திக்குச் சாப்பாடு எடுத்துவருகிே சாக்கில், என்ரனப் பார்க்க வந்தாள்

கீர்த்தனா. அப்பா றவரே பார்க் கிே கம்பபனியிறேறய சூப்பர்ரவஸர் என் ோல் காரியம்
கச்சிதம் என்பது அவள் கணக்கு. ''ஏய்ய்ய்... ட்ைம்ரெத் தள்ைா... தள்ைா...'' எனக் கத்தியபடிறய கரி
வண்டிரய உருட்டிக்பகாண்டு றஷக் தாவூறதாடு ஓடி வந்த எனக்கு எதிறை அவள் வந்து நின்ே
கணறெ, அந்தக் காதலுக்கு 'எ ஃபிலிம் ரப பஷீர்’ என கார்டு விழுந்தது!

அைசுப் பள்ளி ஐந்தாம் வகுப்பில் என்ரன விட்டுவிட்டு நீேன் பெட்ரிகுறேஷன் பள்ளிக்குப்

றபான கீர்த்தனாவில் இருந்து, நடுத்பதருவில்... நள்ளிைவில்... பபரு ெரையில் முத்தங்கள் தந்து,
அழுதபடி திட்டி அனுப்பிய கீர்த்தனா வரை எனக் கும் ஒரு பட்டியல் உண்டு. பாைதிக்கு
கண்ணம்ொ ொதிரி, நகுேனுக்கு சுசீோ ொதிரி, கோப்ரியாவுக்கு சசி ொதிரி, எனக்கு இந்த
கீர்த்தனா.

'பாண்டி ஆட்ைத்தின் முதல் உப்ரப/ நான் கைவுளுக்குக் பகாடுத்தது கிரையாது/ முதல் பல்
விழுந்தறபாது/ சாணத்தில் பபாதிந்து பசார்க்கம் றநாக்கி எறிந்தது கிரையாது/ ஒறை
ஒருமுரேதான் நூலில் பக்கத்திற்பகான்ோய்/ விட்டில்பூச்சிகரளக் கட்டி பரிதவிக்க
விட்டிருக்கிறேன்/ இருந்தும் ெருதெை நிைல்கள் மீட்ைாத தண்ைவாளச் றசாகங்கரள எனக்றகன்
நிைந்தரித்தாய் சசி’ என்ே கோப்ரியாவின் கவிரத, காதலின் பநடுவழியில் நின்று எப்றபாதும்
ரககாட்டுகிேது.

ஒரு வாைச் சண்ரைக்குப் பின்பு, அழுது வீங்கிய முகத்துக்கு பவுைர் றபாட்டுக்பகாண்டு,

டி.வி.எஸ். 50-ல் உட்கார்ந்து அப்பாவின் றதாள் பிடித்து, ஒளரவயார் திறயட்ைருக்குக்
கிளம்பும்றபாது அம்ொவின் முகத்தில் பநளிந்து ெரேயும் அந்தப் புன்னரகயில்தான்,
முதன்முதலில் நான் கீர்த்தனாரவப் பார்த்றதன். 'பநஞ்சு சளிக்கு நல்ேது’ என ரவத்தியர்
பசான்னதால், அப்பா றபாய் அணில் கறி பகாண்டுவை, ''அறிவிருக்கா உங்களுக்கு... அணிரேப்
றபாய் யாைாவது சாப்பிடுவாங்களா...'' என வயல் றசத்து வாசத்றதாடு அம்ொ பசான்ன
வார்த்ரதகரள ஒரு குைந்ரதயின் ரககளால் இறுக்கிரவத்திருக்கிறேன் இக்கணமும்.

யுத்தத்துக்குப் பிேகு ொனிக் ஃபார்ம் முகாமில் இருந்து தன் காதலி எழுதி அனுப்பி இருந்த
கடிதத்ரத, ஓர் ஈை நண்பன் காட்டிய பநாடியில்தான் நான் பிரியத்தின் உதிைத்ரதக் கண்றைன். சிே
ஆண்டுகளாக ஈைத்தில் இருந்து கனைாவில் இருந்த காதலியிைம் றசர்வதற்கு அரேந்த நண்பன்
அகிேனின் கரத, காேத்தின் வாசலில் ஒரு ெைக்கன்ரேப் றபாே உட்கார்ந்திருக்கிேது.
கதிர் சார் பாப்பா பர்த்றைக்குப் றபானறபாது, பக்கத்து ஃப்ளாட் பபருசுகள்... எழுபது எம்பது
வயசு றஜாடி... உட்கார்ந்து எழும்றபாது அந்தப் பாட்டி ''ஷ்ஷ்ஷ்... பபருொறள...'' எனக் காரேப்
பிடிக்க, அத்தரன றபருக்கும் ெத்தியில் ஓடி வந்து பாதத்ரதத் தாங்கிக்பகாண்டு நிமிர்ந்த அந்தத்
தாத்தாவின் முகம்... ரைைக்ைர் ைெணா பதாண் ரையில் றகன்சர் வந்து, ஆப றைஷனுக்கு அட்மிட்
ஆகப் றபாகும்றபாது, இைண்டு பபண் பிள்ரளகரள வாரி இடுக்கிக்பகாண்டு, ''அவரைப் பத்தி
எனக்குத் பதரியாதா... சூப்பைா வந்துருவாருங்க...'' என்ே அவர் காதல் ெரனவியின் புன்னரக....
'ெறுபடியும்’ பை க்ரளொக்ஸில் கணவரனயும் காதலிக்க வந்தவரனயும் விட்டுவிட்டுப்
றபாகிே றைவதி உரேந்து சிரிக்கிே ஒரு ஷாட்... பசன்ட்ைல் ஸ்றைஷனில் 10 வருைங்களாக அறத
இைத்தில் சாமி பைங்கள் விற்றுக் பகாண்டு இருக்கிே அந்தத் தம்பதி... திடுதிப்பபன்று ஃறபஸ்புக்
ஃப்பைண்ட்ஷிப் பைக்வஸ்ட்டில் குைந்ரதறயாடு சிரிக்கும் கீர்த்தனா... ''அவருக்கு
இரளயைாஜான்னா பைாம்பப் பிடிக்கும். அவர் காதாண்ை இந்த றைப்பைக்கார்ைரை
ரவக்கிறீங்களா...'' கூைத்தில் கிைத்தப்பட்டு இருந்த நண்பனின் அப்பாரவப் பார்த்தபடி
பசான்ன அவன் அம்ொவின் குைல்... ரைவர்ஸ் வாங்க வரும்றபாது, 'இது உங்ககிட்ைறய
இருக்கட்டும்’ எனக் கல்யாண ஆல்பத்ரதக் பகாண்டு வந்து பகாடுத்த நண்பரின் ெரனவி...
எவ்வளவு இருக்கிேது? ஒரு முரேயா... இரு முரேயா... அதுவா... இதுவா... காதலிலும்
பிரியத்திலும் வியாக்கியானம் என்னய்யா றவண்டிக்கிைக்கிேது?

இப்றபாதும் கீர்த்தனாதான் என்னிைம் காதரேச் பசான்னாள்!

பபசன்ட் நகர் பீச்சுக்கு அழுக்குச் சட்ரை றபாட்டுப் றபாயிருந்த நாளில், ஓை ஓை துைத்தி

அடித்தாள். காஃபி ஷாப் அரைத்துப்றபாய், பெனு கார்டு கிளாஸ் எடுத்தாள். றசகுறவைாரவயும்
சாப்ளிரனயும் ஃப்றைம் பண்ணி, 'காதல்தான் புைட்சிரய வழிநைத்தும்’ என்ே வாசகங்கறளாடு
பரிசு பகாடுத்தாள். ெருத்துவெரனயில் படுத்துக்பகாண்டு சிரித்தபடி, அைரவத்தாள். நிரேயப்
பிரியம்ரவத்து, நிரேய சண்ரை றபாட்ைாள். றகட்கும் றபாபதல்ோம் காசு பகாடுத்தாள்.
அம்ொரவப் றபாே இருந்தாள். எவ்வளறவா நல்ே நிரனவுகரளத் தந்தாள். பதிலுக்கு
அவளுக்கு எதுவும் பசய்யவில்ரே நான். ையிேடி றெம்பாேங்களின் இருரளக் கைக்கும்றபாது
முத்தமிடும் த்ரில்லிங்ரகக் கைந்துவிட்ைால்... காதலுக்கு முன்பு நிரேய சவால்கள் இருக்கின்ேன.
கமிட்பென்ட்கள் இருக்கின்ேன. இயோரெ ஒரு கரையிலும் அன்பு ெறு கரையிலுொக
ஓடிக்பகாண்றை இருக்கிேது காதல் நதி.

''பைண்டு றபருக்குறெ நிரேய கமிட்பென்ட்ஸ், றதரவகள் இருக்கு.

பைஸ்பைம் உதவி பண்ண முடிஞ்சா, பண்ணிக்குறவாம். இல்ரேன்னா...
தனித்தனியா எதிர்பகாள்றவாம். இபதல்ோம் முடிஞ்ச பின்னாடி
சந்திப்றபாம்... அப்புேம் பார்க்கோம்!''

அது சரி. பார்த்தால், றபசினால்தான் காதோ..? நிரனவுகள் றபாதாதா..?

வாழ்க்ரகரய இன்னும் கடுரெயாக, தீவிைொக எதிர்பகாள்வதற்குக்
காதல்தான் கற்றுத்தருகிேது. அதுதான் உேகின் ெகத்தான உந்து சக்தி.
இன்னும் அற்புதொன சந்திப்பு... இன்னும் ெகத்தான நம்பிக்ரக...
இன்னும் அைகான வாழ்க்ரக... காதோல்தாறன தை முடியும்?
ஃப்றைமுக்குள் இருந்து றச குறவைாவும் சாப்ளினும் புன்னரகக்கிோர்கள்.

இந்தக் காதேர் தினத்துக்கு கீர்த்தனாவிைம் இருந்து எனக்கு எந்தப் பரிசும்

வைாது. அது சரி... பிரிரவவிைவும் பபரிய பரிசு காதலில் இருக்கிேதா என்ன..?

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 28
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''உங்களுக்கு எதுவும் ஆபத்து வராதா..?''

விகடனில் நான் நிருபராகப் பணிபுரிந்த ஆரம்ப காலகட்டங்களில், ச ாந்தபந்த நட்பு

வட்டாரங்களில் அதிகமாக எதிர்சகாள்ளும் ககள்வி இதுதான். 'ஆமா... சலாள்ளு பா
மக ாகரர சமரி ா பீச் அரைச்சுட்டுப் கபாய் சுண்டல் விக்கச் ச ால்றதுக்கும், நமீதாரவ
ஜிம்முக்கு கூட்டிட்டுப் கபாய் கபாட்கடா எடுக்கிற துக்கும் எ க்கு எதுக்கு ஆபத்து
வரப்கபாகுது? ஒருகவரை மக ாகருக்கு ஆபத்து வந்தாத்தான் உண்டு’ எ ரமண்ட் வாய்ஸ்
கபாட்டுக்சகாள்கவன்.

பத்திரிரக ரிப்கபார்ட்டர் என்றவுடன் சமாந்ரத கண்ணாடி, க ால் ா ரப, குர்தாகவாடு ஓர்

உருவம்தான் பலருக்கும் ம க் கண்ணில் எழும். (ககா, துரங்கம் படங்களுக்குப் பிறகு சகாஞ் ம்
கதவலாம்!)

அந்த ரிப்கபார்ட்டர் நள்ளிரவில் ஊைல் அரசியல்வாதி வீட்டில் ஏறிக் குதித்து, ஏகதனும் கத த்

துகராக ஆவணத்ரதக் ரகப்பற்றி ஓடி வரும்கபாது, ஜிம் பாய்ஸ் மடக்கிக் சகாண்டுகபாய்
அழுக்கு ககாடவுனில் கழுத்தறுப்பார்கள் அல்லது கார் ஏற்றிக் சகால்வார்கள். அவர் ாவதற்கு
முன், ''என்ர ச் ாகடிச்சுடலாம்... என் கப ாரவ... அதுக்குப் பின் ாடி வரப்கபாற ஒரு
கூட்டத்ரத உன் ால ஒண்ணும் பண்ண முடியாது. ச ய்ஹிந்த்...'' எ ச் வால்விட்டு ாவார்.
எ க்கு நடந்த அதிகபட் ஆபத்து எல்லாம், ''ஏய்... யாருய்யா அந்த லூஸுப் ரபயன்... ஒரு 300
ரூவா சரமு கரஷன் வாங்குவா ா? ஏய்ய்... என்ர வாங்காதீங்கய்யா பழி, அவர ப்
கபாட்ருகவன் சபாலி...'' எ டி.ஆரிடம் திட்டு வாங்கியதும், ''ஃரப லி ஐ வார்ன் ஹிம்...'' எ
பாரதிரா ா ாரிடம் சீறல் வாங்கியதும்தான். 'முரச ாலி’யில் அவ்வப்கபாது 'லூஸுப் ரபயனின்
அரா கம் பாரீர்’ எ ப் பாராட்டு விைா நடக்கும்.

சு ாதா ார் ஒரு முரற அன்பாகக் கண்டித்து வீட்டுக்குக் கூப்பிட்டு இருந்தார். தங்கர்பச் ான் ார்,
''ஏங்க... கமா ம் பண்றானுகவாங்க...'' எ அரலகபசுவார். விகடனில் லூஸுப் ரபயன்
பகுதிரய ஆரம்பித்து ஒரு வருடம் வரர நான்தான் எழுதிக ன். அதற்கு முன்பு அஞ் ாறு
வருடங்கள் பல்கவறு சபயர்களில் காசமடி ஏரியாக்கரை எழுதியது உண்டு.

அப்கபாது சினிமா ஏரியாவில் கபட்டிக்குப் கபாகிற இடங்களில், ''எவன்யா

அவன்... அந்த லூஸு... உள்ை தள்ளிருகவன்யா அவர ...'' எ ச் சிலர் என்னிடகம
எகிறுவார்கள். ''அட ஏன் ார்... அந்த ஆபீஸுக்குப் கபாயி அஞ்சு வருஷம் ஆகுது.
சகாஞ் ம் ரடம் குடுங்க... கண்டுபிடிச்சுச் ச ால்கறன்...'' என்றபடி வந்துவிடுகவன்.

வாராவாரம் அரசியல் நிருபர் ரமபா அண்ணன் படு பயங்கரக் சகட்ட

வார்த்ரதகரைப் கபாட்டு, ''ஏண்டா என் ஏரியால தாலியறுக்குற... எங்க
கபா ாலும் எவன் அவன்னு என்ர க் காய்ச்சுறாங்கடா...'' எ ப் பூ மாரிப்
சபாழிவார். சின் க் குத்தூசி அய்யா ஒரு முரற, ''இந்த லூஸுப் ரபயன் பக்கம்
இருக்கக... தமிழ்ச் மூகத்கதாட முகமூடிகரைக் கிழிக்கிற பக்கம்யா.
ரநயாண்டியும் ஒரு வலுவா ஆபகரஷன் கத்திதான்...'' என்றார். அதுதான் நி ம்!

இதுகபாக, அவ்வப்கபாது ரநட் ரவுண்ட்ஸில் இருக்கும்கபாது ச மினி பக்ககமா, ககாயம்கபடு

பக்ககமா டிராஃபிக் கபாலீஸ் நிறுத்தி, ''வாய ஊது!'' என்பார்கள். '' ார்... பிரஸ் ார்...'' என்றால்,
'' ார், என் மச் ா எதாவது மினிஸ்டர்கிட்ட பி.ஏ-வா க த்து விட முடியுமா?'' எ ப் பகீர்
அப்ளிககஷன் கபாடுவார்கள்.

திடுதிப்சபன்று எடிட்கடாரியல் மீட்டிங்கில், ''ர க்ககா சகாரலகாரன் கமட்டரர யார் டீல்

பண்றா? கநத்துகூட ஒரு வாட்ச்கமன் தரலல கல்ரலத் தூக்கிப் கபாட்டுக் சகான்னுருக்கான்.
முருகா... கபாட்கடாகிராஃபர் விகவக்ரகக் கூட்டிட்டு இன்னிக்கு ரநட் ஃபுல்லா வடபைனி,
கக.கக.நகர் ஏரியால நீ ரவுண்ட்ஸ் கபாயிரு...'' எ ஃபிக்ஸ் பண்ணுவார்கள். காரலயில் கண்
சிவக்க வந்து, '' ார்... கபாலீஸும் மக்களும் ஆயுதங்ககைாட கதடுறரத எல்லாம் கபாட்கடாஸ்
எடுத்திருக்ககாம். அவர ப் பார்க்க முடியரல...'' என்றால், ''இல்ரலயில்ல... நான்
டிபார்ட்சமன்ட்ல வி ாரிச்சுட்கடன். இன்னிக்கு அவன் வியா ர்பாடி, புளியந்கதாப்பு ஏரியாவுக்கு
ஷிஃப்ட் ஆகிட்டா ாம். இன்னிக்கு ரநட் அந்தப் பக்கம் கபாயிருங்க...'' எ கபாலீஸ்
ரிப்கபார்ட்டர் சகாளுத்திப்கபாட்டுவிட்டுப் கபாவார். அன்ரறக்கும் சிவராத்திரிதான்.

மங்கைகரமாக மறுநாகை சிம்ரன் கபட்டி அரமயும். இருப்பதிகலகய புதுச் ட்ரடரயப்

கபாட்டுக்சகாண்டு கிைம்புகவாம். ஆன் தி கவயில் ப்-எடிட்டர் கபான் பண்ணி, ''முருகன்...
'ரா ுசுந்தரத்கதாட காதல் முறிஞ்சுருச் ா? இப்கபா கமல் ாகராட லிவிங் டுசகதர்ல
இருக்கீங்கைாகம?’ங்கிற ககள்விக்குப் பதில் வாங்காம ஆபீஸ் பக்கம் வந்துறாதீங்க...'' எ
சவடிகுண்ரடக் கடித்து வீசுவார். ''ஹாய்... ஹவ்ஸ் யூ?'' எ ககரவனில் காபி சகாடுத்துச்
சிரிக்கும் சிம்ரனிடம் இந்தக் ககள்விரய எப்படிக் ககட்பது? சுற்றி வரைத்து, சமன்று முழுங்கி
அந்தக் ககள்விக்குப் பதில் வாங்கி வருவதற்குள் மனுஷனுக்கு டவு ர் கிழியும்.
'எடக்குக் ககள்வி -மடக்குப் பதில்’ எ விடியும்கபாகத விசித்திரமா ஐடியாகவாடு வருவார்
ஒரு ரிப்கபார்ட்டர். அதுவும் பலர் தரலயில்தான் வந்து விடியும். 'வி ய் அரசியலுக்கு
வர்றரதப்பத்தி என் நிர க்கிறீங்க?’ இந்தக் ககள்வி அஜீத்துக்கு. 'அைகிரி நல்லவரா...
சகட்டவரா?’ இது ஸ்டாலினுக்கு. 'சிம்பு - தனுஷ் யார் சிறந்த நடிகர்?’ இது நயன்தாராவுக்கு.
'ச யலலிதா - சிகலா ஒப்பிடுக?’ இது ஓ.பன்னீர்ச ல்வத்துக்கு... எ கல திர களிலும் தரல
கிறுகிறுத்துத் திரிகவாம்.

திடீசரன்று, ''ரி ப்ஷன்ல ஒருத்தர் சவயிட் பண்றார்... கபாய் சின்சியரா அட்சடண்ட் பண்ணு.
கவர் ஸ்கடாரிக்கக வாய்ப்பு இருக்கு...'' எ க் ககாத்துவிட்டுப் கபாவார்கள். கீகை கபா ால்,
நம்ரமப் பார்த்ததும் சநஞ்சு வரரக்கும் கபன்ட் கபாட்ட ஒருவர், ரகயில் இருக்கும் குண்டு
பல்ரபக் கரகரசவ க் கடித்துத் தின் ஆரம்பிப்பார். ரபயில் இருந்து ஒரு பாம்ரப எடுத்து
வாய்க்குள்விட்டு மூக்கு வழிகய இழுத்துக்காட்டி, அப்துல் கலாகமாடு நிற்கிற அஞ் ாறு
கபாட்கடாக்கரை வீசிக் கலவரப்படுத்துவார். கண்ணரடக்கும்கபாகத சமரிடியன் கஹாட்டல்
வா லில் நின்றபடி, ''ஜி... இன்னிக்கு நம்ம பிரஸ் மீட் இருக்கு... மறந்துட்டீங்கைாஜி!'' எ கபான்
அடிப்பார் ஒரு பி.ஆர்.ஓ. 'புரட்சி... புரட்சி’ எ ம சு கூவிக்சகாண்டு இருக்கும்கபாகத, டி.வி.
காம்பியர்கரை அரைத்துப்கபாய் ரங்கநாதன் சதருவில் தீபாவளி பர்க ஸ் ச ய்கிற
அர ன்சமன்ட் வரும். காதலிகயாடு மாயா ாலில் படம் பார்க்க பிராமிஸ் பண்ணி, வாழ்வில்
முதல்முரறயாக கால் டாக்ஸி எல்லாம் புக் பண்ணி, சராமான்டிக் மூடில் கிைம்பும்கபாது, ''நீங்க
லக்கி பாஸ்... நடிகர் ச ந்திகலாடு எசலக்ஷன் பிர ாரம் கவகர ுக்குக் கிைம்பறீங்க. இப்பிடிகய
சிந்தாதிரிப்கபட்ரட ரவுண்டா ா கபானீங்கன் ா, அப்பிடிகய காஞ்சிபுரம், ஈகராடு,
சபாள்ைாச்சி...'' எ அர ன்சமன்ட் வரும்.

ாயங்காலம் ாரு நிகவதிதா ந்திப்பு, நள்ளிரவு வரர எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் உரர எ ஒரு நாள்
அரமயும். 'ம க ரியில்ரலகய’ எ ஈஷாவில் கயாகா க ர்ந்திருப்கபாம். கிைாஸ் முடிந்து
பார்த்தால், ஒகர நம்பரில் இருந்து 17 மிஸ்டு கால்கள் இருக்கும். அவ ரமாகப் கபசி ால் ஒருவர்
ஹஸ்கி வாய்ஸில், ''சரட் ஹில்ஸ் பக்கம் ாராயம் காய்ச்சுறாங்க... எடத்ரதக் காட்கறன் ஒடக
வாங்கய்யா...'' என்பார். விடியற்காரலயில் ஒருவர் நாகர்ககாவிலில் இருந்து கபான் பண்ணி,
''த்ரிஷா அம்மா சமாரபல் நம்பர் சகரடக்குமா ார்... திறப்பு விைாவுக்குக் கூப்பிடணுங்க!''
எ க் கடுப்கபத்து வார். அதிகாரல 4 மணிக்கு காசிகமட்டில் இருந்து நடுக் கடல் வரர ஒரு
மீன்பிடிப் படகுப் பயணம் கிரடக்கும். எதிர்பாராத ஒரு நாளில், ககரைக் காடுகளில் கபாராளி
அஜிதாவுடன் அதி அற்புதமா ந்திப்பு வாய்க்கும்!

நான் அரசியல் - புல ாய்வுப் பத்திரிரகயாை ாக இருந்தவன் இல்ரல. இரவ ஒரு ாமான்யப்
பத்திரிரகயாைனின் குறிப்புகள். பத்திரிரகயாைனின் வாழ்க்ரக நி மாககவ அதி
சுவாரஸ்யமா து. வாழ்வின் பல பக்கங்களுக்கும் பயணப்படும் வாய்ப்ரபத் தருவது. அவன்
அனு தி மும் கூடுவிட்டுக் கூடு பாயும் வித்ரதக்கார ாககவ வாை ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவன்
அல்லது பிக்கப்பட்டவன். த து எல்லாப் சபாழுதுகரையும் அவன் இந்தச் மூகத்துடனும்
மூகத்துக்காகவுகம பகிர்ந்துசகாள்கிறான். வரலாறுகரை அவன்தான் உருவாக்குகிறான்.
ஆ ால், அவன் ஒருகபாதும் வரலாறு ஆவதில்ரல. அர த்துக்கும் அவன் ாட்சி. அர யும்
மரங்கரை உணரும் கண்கள், காற்ரற அறியாதது மாதிரி... எல்கலாரரயும் எழுதிவிட்டு,
காற்ரறப் கபால வாழ்பவர்கள்தான் பல நிருபர்கள்!
வாழ்வின் மிச் ச ாச் ங்கரை யும்
உச் பட் ங்கரையும் தி ரி கடப்பதால், அதன்
நிரலயாரமரயப் பத்திரிரகயாைர்கரைப்
கபால் அறிந்தவர்கள் யாரும் இல்ரல.
அத ால்தான் ஒரு சகாடூரத்ரத கபாலீரஸப்
கபாலவும், ஒரு மரணத்ரத டாக்டரரப்
கபாலவும் அவர்கைால் பார்க்க முடிகிறது. ஓர்
அரர உருவாக்கவும் அகற்றவுமா வலிரம
மக்களுக்கு அடுத்ததாக மீடியாக்களுக்கக
இருப்பதாக நான் உறுதியாக நம்புகிகறன்.

தவறா , அதிகாரத்துக்கு விரல கபாகும்

மீடியாக்காரர்களும் இருக் கிறார்கள். ஆ ால்,
உண்ரமயா , துணிவா பத்திரிரகக் குரல்கள்
இல்லாவிட்டால் என் ஆகும் இந்த கத ம்?
கபாஃபர்ஸில் இருந்து அரலக்கற்ரற வரர
ஊைலில் திரைக்கும் அதிகாரத்தின் முகமூடிகள்
கிழிக்கப்படாமகலகய கபாயிருக்காதா? கநற்று
நடந்த மச்சீர்க் கல்வி குைப்பம் வரர
மீடியாக்களின் எதிர்ப்பு அரலகள்
இல்லாவிட்டால், இன்னும் எத்தர
அவலங்கள் அரங்ககறிக்சகாண்டு இருக்கும்.
இப்கபாகத இந்தக் ககவலமா அரசியல்
ஆட்டத்தில் இந்தப் பாடு... ஈைப் கபாராட்டத்தில் விகடன் மாதிரியா கநர்ரமயா பதிவுகள்
இல்லாவிட்டால், என் கூத்தடிப்பார்கள் இந்த அரசியல்வாதிகள்?

ட்ட ரபயில் ககடுசகட்ட எம்.எல்.ஏ-க்கள் ஆபா ப் படம் பார்த்தால், அடுத்த அரர மணி யில்
கத ம் அலறுகிறதா இல்ரலயா? சபண் சிசுக் சகாரலயில் இருந்து மரபணு மாற்றம் வரர
இவர்கள் சகாண்டுவந்த உண்ரமகள் எவ்வைவு இருக்கும்? ஒரு கமதா பட்கரர... கத்தாரர...
சுப.உதயகுமாரர ... மக்கள் முன்பு சகாண்டுவந்து நிறுத்தியிருக்காவிட்டால், வரலாற்ரறகய
திரித்துவிட மாட்டார்கைா இந்தப் கபாலிவாதிகள்?

பத்திரிரகக்காரன் என்பவன் இரவு, பகல், விடுமுரற எல்லாம் இல்லாதவன். எல்கலாருக்குமா

அரடயாைங்கரைத் தந்துவிட்டு, எந்த அரடயாைங்களும் இன்றி அந்திமத்தில் வாழும்
பத்திரிரக நண்பர்கரையும் நான் அறிகவன். அவர் களின் திர க்குக் ரக சதாழுகிகறன்!

நான் பத்திரிரகக்கார ாக ஆ து ஒரு வரம். அண்ணா ாரல காயின் பூத் ஒன்றில் இருந்து
சதாரலகபசிய ஒரு கிராமத்தார , கண்ணன் ார் மட்டும் விகடனில் கவரலக்குச் க ர்க்காமல்
கபாயிருந்தால், வாழ்வின் அரிய தரி ங்கரையும் மதிப்பீடுகரையும் நான் இைந் திருப்கபன்.
அதுதான் இந்த வாழ்ரவ, எழுத்ரத எ க்குச் ச ால்லித் தந்தது.

நானும் நண்பன் அருள் எழிலனும் ஒகர நாளில் விகடனில் கவரலக்குச் க ர்ந்கதாம். நான்
ஏவி.எம். ஸ்டுடிகயாவில் கிசுகிசுக்களுக்கு அரலந்துசகாண்டு இருக்கும்கபாது, அவன் வயநாடு
மரலவாழ் மக்களின் வாழ்ரவப் பற்றி சி.கக. ானுவுடன் கபசிக்சகாண்டு இருப்பான். நான்
'ககாலங்கள்’ ஷூட்டிங்கில் கதவயானி ரயப் பார்த்துக்சகாண்டு இருக்கும்கபாது, அவன் ர்ச்சில்
மணிஅடிக்கிற சமலிஞ்சி பற்றி ஹ்யூமன் ஸ்கடாரி எழுதிக்சகாண்டு இருப்பான். ''மச் ான்...
நாசமல்லாம் சந மாகவ ரிசபல் பாத்துக்க...'' என்பது அவ து பஞ்ச் டயலாக்.
நி மாககவ நான் அறிந்த பத்திரிரகப் கபாராளிகளில் அவனும் ஒருவன். ஈைப் கபாராட்டத்தில்
இருந்து கூடங்குைம் பிரச்ர வரர இரடவிடாமல் இயங்கிக் சகாண்டு இருக்கிறான். அருள்
அடிக்கடி, ''ஏகதா மச் ான்... கண்ணன் ாரால நாம இந்தச் மூகத்துக்குக் சகாஞ் மாவது
பயன்பட்டு இருக்ககாம்ல...'' என்பான். அது உண்ரமதான்.

மூகத்துக்குப் பயன்படும் ஒரு தரல முரறரய ஆசிரியர்களும் பத்திரிரக யாைர்களும்தாக

தீவிரமாக உருவாக்கித் தர முடியும்?

பத்திரிரகயாைனின் உலகம் மனித முகங்கைாலும் ம ங்கைாலும் நிரறந்துகிடக்கிறது.

சிரறக்கூடத்தில் இருந்து சபருசவளிரய நம்பிக்ரகயாகத் துைாவும் கபரறிவாைன் முகம்
முதல்... எப்கபாது கபா ாலும் தாரடரயக் ரககைால் தாங்கிப் பிடித்துக்சகாண்டு, 'ம்ம்ம்ம்...’
எ க் கண்கரை உருட்டும் பி.சி.ஸ்ரீராமின் முகம் வரர எத்தர முகங்கள்?

''சிட்டிக்குள் மீன்பாடி வண்டி ஓட்டக் கூடாதுனு ச ால்லிட்டாங்க. இனிகம நாங்க எப்படிப்

சபாரைப்கபாம்?'' எ க் ரககள் நீட்டிக் கதறிய வண்டிக்காரரில் இருந்து, '' ார்... ார்...
அவரரப்பத்தி நான் அப்படிச் ச ான்க ன்னு எழுதிராதீங்க. ஏகதா உணர்ச்சி கவகத்துல
கபசிட்கடன்...'' என்ற ஹீகராயினின் குரல் வரர எத்தர குரல்கள்?

ஒரு ச ால்... ச யல்... எழுத்து... ஏகதா ஒன்றுதான் நம் வாழ்ரவ

அர்த்தப்படுத் தும் என்பார்கள். முத்துக்குமார் கடிதம் எழுதிரவத்துவிட்டுத்
தீக்குளித்து இறந்துகபா கபாது ம சு தகித்துக்சகாண்டு இருந்தது.
அவரவருக்கா உணர்வுகளிலும் கபாராட்டங்களிலும் ஏகதனும் ச ய்ய
கவண்டும் இல்ரலயா..? கண்ணன் ார் கபான் பண்ணி,
''முத்துக்குமாருக்கு நீ ஒரு பதில் கடிதம் எழுகதன்...'' என்றார்.
ஆயிரமாயிரம் நண்பர்களின் குரலாக கதாைன் முத்துக்குமாருக்கு ஒரு
கடிதம் விகடனில் எழுதிக ன். அந்தக் கடிதம்தான் ஒரு
பத்திரிரகக்கார ாக என் வாழ்வில் ஓர் அர்த்தம் உள்ை சபாழுது.

அப்புறம்... ச ன்ட்ரல் பக்கம் பிைாட்ஃபாரத்தில் வசிக்கும் ஒரு

சிறுமிரயப் பற்றி எழுதியிருந்த மறு வாரம், அவள் படிப்பதற்காக விகடன்
மூலமாக நிதி கிரடத்தது. ''அண்கண, இப்கபா நான் படிக்கிகறன்கண...
சராம்பத் கதங்ஸுண்கண!'' எ அவள் கண்கள் மலர்ந்து எதிகர நின்ற ஒரு
கணம்... அற்புதம்!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 29
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப்கான்
ஒரு வேலையாக, கால் டாக்ஸி
எடுத்துக்ககாண்டு மதுராந்தகம்
ேலர வ ாயிருந்வதன்!

வேலை முடித்து ேருகிற வகப்பில்

டிலரேரிடம் ழ ோசலை.
''அய்யய்வயா தலைோ... நீங்க கட்
ண்ணிட்டுக் ககௌம்புங்க. நான்
ஸ்ை வ ாயிக்கிவறன்!'' என்வறன்.
அேர் தற்றமாகி, ''சார்... சார்...
சிக்ஸ்டிதான் சார். இங்க ாருங்க
ஸ்டாக் கேச்சுட்வடன். ப்ளீஸ்
உக்காருங்க சார்!'' எைக் ககஞ்சி
உட்காரலேத்தார். ஈ.சி.ஆலரப்
பிடித்ததும் அேர் ஒரு சி.டி
கசாருகித் தட்ட, 'ஆண்டேலைப் ாக்கணும்... அேனுக்கும் ஊத்தணும்...’ ாடல் ஒலித்தது.
நான் வ ானில் பிஸியாகிவிட்வடன். மாயாஜாலைக் கடந்ததும் கேனித்தால், அந்தப் ாடவை
ஒலித்துக்ககாண்டு இருந்தது. ''ஏங்க... ாட்லட மாத்துங்க!'' என்றால், ''இல்ை சார்... சி.டி முழுக்க
இந்த ஒரு ாட்லடத்தான் திஞ்சுகேச்சுருக்வகன்!'' என்ற டி வமலும் கரண்டு ாயின்ட்
சவுண்லடக் கூட்டிைான் தலைேன். அலடயாறு ேருகிற ேலர அவத ாடல்தான் ரிப்பீட்.
வீட்டுக்குள் கசன்று ணம் எடுத்து ேரும் இலடகேளியில் அேர் குோர்ட்டலர முடித்திருந்தார்.
காலச ோங்கிக்ககாண்டு, என் வதாலைப் பிடித்து அழுத்தி இழுத்து, ''ராஜ்ஜியம் இருக்கு... ஒரு
ராணி இல்லைவய...'' என்று சத்தமாகப் ாடிவிட்டு வ ாவய வ ாய்விட்டார்!

ேந்து டுத்தால், மண்லட முழுக்க அந்தப் ாட்டும் அேர் முகமுவம ககாைாஜ் ஆகிக்ககாண்டு
இருந்தது. அேர் யார்... என்ை... எதுவுவம கதரியாது. ஆைால், அேருக்கும் அந்தப் ாட்டுக்குமாை
உறவு, கலடசியாகப் ாடிவிட்டுப்வ ாை அந்த ேரிகள், அேலரப் ற்றி ஏவதவதா கலதகலைச்
கசால்லிை.

நிலைக்கும்வ ாவத ட்கடன்று திறந்த சாயங்காை ஜன்ைலில் இைங்வகா அண்ண னின் முகம்
வதான்றுகிறது. கூடவே, மணி கமாழி அக்காவின் முகம் ரவி, 'மயங்கி வைன்... கசால்ைத்
தயங்கிவைன்’ ாடல் ஒலிக்கத் துேங்குகிறது. 20 ேருடங்கள் இருக்கும். ஒரு 'டி 90’ வகசட்
முழுக்க 'மயங்கிவைன் கசால்ைத் தயங்கிவைன்’ ாடலைப் திந்துலேத்து, சாயங்காைம் ஆைால்
வ ாட்டுவிடுோன் இைங்வகா அண்ணன். அந்த வநரத்தில் அம்சாத்தா வீட்டுக் ககால்லையில்
ஆட்டுக்கல்லில் மாோட்ட ேந்திருக்கும் அக்கா. 'கம்வைட்டி... அத அமுத்துரா’ எை ஆத்தா
திட்டத் திட்ட, அவத ாட்டு மறு டி மறு டி ஒலித்துக்ககாண்டு இருக்கும். லகலி, முண்டா
னியவைாடு துண்டால் முதுலக முறுக்கிக்ககாண்டு, ாடல் பின்ைணியில் வேலிப் டவைாரம்
அேன் நிற்கிற காட்சி புலகப் டம்வ ால் இருக்கிறது இப்வ ாதும். கநடுந்தூர ஊர் ஒன்றில் அக்கா
ோக்கப் ட்டுப்வ ாை நாளில் இருந்துதான் அந்தப் ாட்டுச் சத்தம் நின்றிருக்கக்கூடும்!

அதன் பிறகு, பூண்டி காவைஜில் வசர்ந்திருந்த ரவி மாமா, வீட்டில் வநஷைல் வடப் கரக்கார்டர்
ோங்கிலேத்து, ாட்டுப் வ ாட ஆரம்பித்தார். 'கண்மணி நீ ேரக் காத்திருந்வதன், ஜன்ைலில்
பூத்திருந்வதன்’ அேரது ஃவ ேலரட். ககால்லையில், எறும்புகள் ஊரும் கசம் ருத்திச் கசடியின்
அடியில், சீயக்காய் மணக்க ஈருளியில் வ ன் ார்த்த டி கிசுகிசுத்துக்ககாண்டு இருக்கும்
அத்லதகளின் வமல் அந்தப் ாடல் ஒலிக்கும். வகாகுல் சாண்டல் வுடர், வராஸ் கைர் ரிப் ன்,
மருதாணி காயும் விரல்கள், காற்றில் உருளும் ககாத்து முடி, பித்த கேடிப்புப் ாதம், ஆதுரம்
ததும்பும் ஸ் ரிசங்கள்... இவ்ேைவும் எழுகிறது இந்தப் ாட்டுக்குப் பின்ைால். 'ஈரமாை
வராஜாவே, என்லைப் ார்த்து மூடாவத’ ாடலைப் பிர ைப் டுத்தியது கட்டாரி மாமா. 'உன்
ோசலில் என்லைக் வகாைம் இடு, இல்லை என்றால் ஒரு சா ம் இடு’ என்ற ேரிகள்
ஒலிக்கும்வ ாது 'மாலைமதி’க்குள் கைட்டர் லேத்துக்ககாண்டு, அத்லதகளின், அக்காக்களின்
வீடுகளுக்குப் வ ாை வதேதூதர்களில் நானும் ஒருேன். யாரும் அறியாத் தனிலம களில்,
இதயத்தில் இருந்து கமல்லிய குரலில் அக்காக்கள் ாடுேலதக் வகட்டுஇருக்கிறீர்கைா? அது...
ஏக்கமும் பிரியமும் ததும்பும் எல்லை இல்ைாத ஆத்மார்த்தம்.

இப்வ ாது நலர ஓடி, காய்த்த லககளில் பிள்லைகலை இழுத்துக்ககாண்டு விவசஷ வீடுகளிலும்
எழவு வீடுகளிலும் காணக் கிலடக்கிறார்கள் அத்லதகள். கசம் ருத் திச் கசடிகள்
முலைத்துக்கிடந்த இடத்தில் ாத்ரூம் கட்டியாயிற்று. புழக்கலடயில் ஓடும் ாத்திரம் கழுவிய
தண்ணீலரப் வ ாை, காைம் ஓடிவிட்டது. ஆைால், இன்னும் சிை ாடல்களில்தான் அத்லத கள்
ோழ்ந்துககாண்டு இருக்கிறார்கள்... வதேலதகைாய்... சிறு கதய்ேங்கைாய்... அப் ழுக்கற்ற
பிராயத்தின் வ ரழகி கைாய்!

'ஒலியும் ஒளியும்’ ார்க்க ஊவர திருவிழா மாதிரி ஆயத்தமாகும் காைம் இருந்தவத...

கேள்ளிக் கிழலமதான் டி.வி-யில் அப்வ ாது புதுப் ாட்டு வகட்க முடியும். மு ாரக்
அலி வீட்டில் அடித்துப் பிடித்து ஆளுக்கு நாைணா ககாடுத்துக் கூடுவோம்.
அண்ணன்கள் ஆளுக்ககாரு வ ப் ர் ககாண்டுேந்து, ஒளி ரப் ாகிற ாடல்கலைக்
குறித்துக்ககாண்டு, ககாரடாச்வசரி வ ாய் கரக்கார்ட் ண்ணிக் ககாண்டுேருோர்கள்.
அப்வ ாது ஒரு சித்தப் ா ககாரடாச்வசரியில் ப்ரியா என்ற க ண்லணக் காதலித்தார்.
ஒரு கெட்மாஸ்டரின் மகள் அந்த ப்ரியா. சித்தப் ா ககாரடாச்வசரியில் கரக்கார்டிங்
கலட நடத்திய அன் லர நட்பு பிடித்தார். 'ஓ... ப்ரியா ப்ரியா’, 'ப்ரியா ப்ரியா என்
ப்ரியா’ என்று ப்ரியா என்கிற க யர் ேருகிற ாடல்கைாகத் வதர்ந்கதடுத்து, ஒரு
வகசட்டில் திவு ண்ணிைார். அந்தப் க ண் கிராஸ் ஆகிற வநரங்களில் 'ப்ரியா
ாடல்’கலைத் தட்டிவிட்டு, காைாட்டிய டி வகால்ட் ஸ் ாட் குடித்துக்ககாண்டு இருப் ார்
சித்தப் ா. ஆவறழு மாதங்கைாக வராட்டிலும் வீட்டிலுமாக இவத ரப்சர். ாட்டு வ ாடும்வ ாது
அந்தப் க ண் மட்டும்தாைா கடந்துவ ாகும்? கெட் மாஸ்டர் தகப் ன், மாமன், க ரியப் ன்
கலை எல்ைாம் 'ப்ரியா ாட்டு’ கடுப்வ ற்றி இருக்கிறது. ஒரு விவசஷ திைத்தில், கேட்டாத்துப்
ாைத்தில் லேத்து சித்தப் ாலே கேளுத்கதடுத்தது அந்தப் க ண்ணின் உறவுக்காரக் கும் ல்.
அடுத்த ோரவம அந்தப் க ண்லண மன்ைார்குடிக்கு ஷிஃப்ட் ண்ணிைார்கள். லகயில்
மாவுக்கட்டுடன் அந்தச் சித்தப் ா, இலையராஜா சிரிக்கும் கரக்கார்டிங் கலடயில் 'ஓ ாப் ா
ைாலி’ ஒலிக்க உட்கார்ந்திருந்த காட்சி ஓர் ஈஸ்ட் கமன் கைர் காவியம்!

இப்வ ாது யாலரப் ார்த்தாலும் எஃப்.எம்-களிலும் வசைல்களிலும் ாடல்கலை கடடிவகட்

ண்ணிக்ககாண்வட இருக்கிறார்கள். ' 'கடடிவகட்’ என் து எவ்ேைவு க ரிய ோர்த்லத? அலத
இவ்ேைவு சாதாரணமாக அடித்துத் துலேக்கிறார்கவை’ எை எைக்வக வகா ம் இருந்தது.
இப்வ ாது வயாசித்துப் ார்த்தால், 'கடடிவகட்’தான் நமக்கும் இலசக்கும் க ாருத்தமாை
இலணப்பு ோர்த்லத என்று டுகிறது. ஆடிக் காத்துக்கு கநாச்சிப் ழங்கள் ககாட்டிக்ககாண்வட
இருக்கும் வகாலடகாைச் சாலைகள் மாதிரி, ஒவர ாட்டில் குப்க ன்ற ஞா க ோசத்தால்
நிலறந்துவிடுகிறவத இந்த மைம்... எப் டி? ாடல்கள் தரும் நிலைவுகைாலும் கண்ணீ ராலும்
கருலணயாலும் ஏகாந்தத்தாலும் தாவை இயங்குகிறது நம் ஒவ்கோருேருக்கு மாை உைகம்?
'தாயின் மணிக்ககாடி ாரீர்’ எைச் கசம் ட்லடத் தலை சிலுப்பிச் சிலுப்பி பிவரயரில் ாடும் லீைா,
சடங்காை பிறகு ாடுேலத நிறுத்திவிட்டாள். சர்ச்சில் கூடப் ாடுேது இல்லை. ஆைால்,
அேளுக் குப் ாடல்கள் வமல் அவ்ேைவு பிரியம். எப்வ ாது ார்த்தாலும் ாட்டுப் புத்தகங்
கலைக் ககாண்டுேந்து, சர்ச் திண்டில் லேத்து ாடிக் காட்டிக்ககாண்வட இருக் கும் முரளிவயாடு
ோழ்ேதற்காகத்தான் அேள் ஓடிப்வ ாைாள். 'ஒரு ஜீேன் அலழத்தது’ ாடலில், 'இனி எைக்காக
அழ வேண்டாம்’ எை அேன் இழுத்துப் ாடும்வ ாது... 'வயசப் ா...’ எை ஒவ்கோரு முலறயும்
லீைா தன் கநஞ்சில் லக லேத்துக்ககாள்ேது நிலைவில் இறகாகிறது. அேர்கள் இப்வ ாது எங்கு
இருக்கிறார்கள் என்வற கதரியவில்லை. குழந்லதகள் நிலறந்த, வமரி மாதா சிலை லேத்து
சாமந்திப்பூ பூத்த வீடு ஒன்றில் இப்வ ாதும் 'க ண்ணல்ை க ண்ணல்ை ஊதாப்பூ’ ாடலை
அேன் அேளுக்காகப் ாடிக்ககாண்டு இருந்தால்... எவ்ேைவு அழகாக இருக்கும்?!

எட்டாேது டிக்கும்வ ாது ஆண்டு விழாவில் மவகஸ்ேரிவயாடு வசர்ந்து 'ஆட்டமா

வதவராட்டமா’ ாடலுக்கு கநற்றியில் ரிப் ன் கட்டி, லிப்ஸ்டிக் வ ாட்டு டான்ஸ் ஆடிவைன். ஆடி
முடித்துக் லக வகாத்த டி கலடசியாக வ ாட்வடாவுக்கு நிற்க வேண்டும். அந்தப் பிள்லை லகலய
நீட்டிய டி வியர்லே ேழிய நிற்க, நான் கூச்சத்தில் ஓடிப்வ ாய்ப் துங்கிக்ககாண் வடன். அது
எைக்கு ஒரு ேருஷம் ஜூனியர். எட்டாேது முடிந்து வேறு ஸ்கூலுக்குப் வ ாை பிறகு ஒருநாள்,
குடோசலில் ஸ்ஸுக்கு நிற்கும்வ ாது க்கத்தில் இருக்கும் மவகஸ்ேரி வீட்டுக்குத் தண்ணி
குடிக்கப் வ ாவைாம். திண்லணயில் நாங்கள் உட்கார்ந்து இருக்க, உள்வை வ ாய் வடப்பில்
'ஆட்டமா வதவராட்டமா’ ாட்லடப் வ ாட்டுவிட்டு, மூச்சிலரக்க மவகஸ்ேரி தண்ணீர்
ககாண்டுேந்து நீட்டியலத இப்வ ாது நிலைத்தாலும் சிலிர்க்கிறது. வகாயம்புத்தூரில் இருந்து
கருமத்தம் ட்டிக்கு ேரும் கல்லூரிப் வ ருந்தில் 'என்லைத் தாைாட்ட ேருோைா’ ாட்லட
மட்டுவம வ ாடலேப் ான் பிரசாத். அதுதான் விஜயைட்சுமிக்குப் பிடித்த ாட்டு. எங்கள்
ேகுப்பில் 20 வ ர் விஜி வமல் காதல்ேயப் ட்டு இருந்தார்கள். அந்த வநரத்தில் அத்தலை
யல்களும் 'என்லைத் தாைாட்ட ேருோைா’ எைப் ாடிக்ககாண்வட திரிந்தார்கள். வ ாை
ேருடம் வகாயம்புத்தூர் வ ாைவ ாது நண் ர்கவைாடு ஒரு கல்லூரிப் வ ருந்தில் வ ாவைன்.
'மன்னிப் ாயா... மன்னிப் ாயா’ ாடல் திரும் த் திரும் ஓடிக்ககாண்டு இருந்தது. ாடல்கள்
மாறிக்ககாண்வட இருக்கின்றை... காதலும் பிரியமும் ஒருவ ாதும் மாறுேது இல்லை.

'நீ ார்த்த ார்லேக்ககாரு நன்றி’ ாடல் கீர்த்தைாவுக்கும் எைக்குமாை ரிங்வடாைாக கேகு

நாட்கள் இருந்தது. இப்வ ாதும் எங்வகனும் அந்தப் ாடல் ேழிந் தால், கதாண்லடக்குள் பிள்ஸ்
றக்கின் றை. முதுகில் ேரி எழுதிக் கண்டுபிடிக்கும் ால்யத்தின் விலையாட்லட மறு டி
காதலில் ஆடிப் ார்க்கும்வ ாது ாடல்கள் எவ்ேைவு க ரிய காவியங்கைாக மாறி விடுகின்றை?
ாடல்கள் கேறும் ாடல்கள் மட்டுவம இல்லை. ராமநாதபுரத்தில் அப் ாவோடு
முதல்முலறயாக திவயட்ட ருக்குப் வ ாய் 'கடவைாரக் கவிலதகள்’ டம் ார்த்துவிட்டு ேந்து
ஸ் ஸ்டாண் டில் டுத்திருந்தவ ாது, 'ககாடியிவை மல்லிலகப்பூ மணக்குவத மாவை’ ாடலை
மாமாவும் ஒரு வ ாலீஸ்காரரும் மாறி மாறிப் ாடிக்ககாண்டு இருந்தது, இந்த கநாடி ேலர பிசிறு
இல்ைாமல் நிலை விருக்கிறவத எப் டி?

நண் ன் குணா, மலைவி கர்ப் மாக இருந்தவ ாது எப்வ ாதும் ேயிற்றுக்குப் க்கத்தில்
இலையராஜாவின் 'ெவ் டு வநம் இட்’லடயும் 'நத்திங் ட் விண்ட்’லடயும் 'ரமண
மாலை’லயயும் லேத்துக்ககாண்வட உட்கார்ந்திருந்தான். க ண் குழந்லத பிறந்தவ ாது,
குடும் வம கூடி அங்கைாய்த்தவ ாதும் கஜன்ஸி எைப் க யர் லேத்து அேன் ககாஞ்சியது
எவ்ேைவு க ரிய பிரியம்!

'தாழம்பூவே கண்ணுறங்கு...’ ாடலைத் வதடித் வதடிப் பிடித்து ரிங்வடாைாக லேத்துக்ககாண்ட

கீதக்குமாரி சிஸ்டருக்கு 40 ேயதாகியும் ஏன் இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்லை? ஏகழட்டு
ேருடங்களுக்கு முன்பு தஞ்சாவூர் ஞாைம் ஒயின்ஸ் ோசலில் எப்வ ாது ார்த்தாலும் 'உைவும்
கதன்றல் காற்றினிவை’ ாட்லடப் ாடிக்ககாண்டு காசு வகட்கும் க ரியேர் எங்வக
வ ாைார்? ஒவ்கோரு முலறயும் 'அன்புள்ைம் ககாண்ட அம்மாவுக்கு’ ாடலை
வக.ஏ.குணவசகரன் குரூப்பில் அந்தப் க ண் ாடி முடிக்கும்வ ாது எல்ைாம் அழுலக
ேருகிறவத... ஏன்? 'சம்மதமா சம்மதமா... நீ இந்துகேன்றால் கசால் சம்மதமா?’ ாடலை
வகாேன் ாடிக் வகட்கும்வ ாது எல்ைாம், உதிரம் சூடாகி இன்னும் ககாஞ்சம்
மனுஷைாகிவறாவம... எப் டி? ஒரு நள்ளிரவில் வ சின் பிரிட்ஜ் க்கம், குடிலச ோசலில்
இறந்துகிடந்த ஒரு அம்மாவுக்கு முன் லறயடித்த டி 'மரண காைா’ விஜி ாடிய, 'இந்த ஊத்த
உடம்பு மனுஷனுக்கு’ ாட்லட கஜன்ம கஜன்மத்துக்கும் மறக்க முடியுமா? காசி ஆைந்தனின்
'அழகாை அந்தப் லைமரம்’ ாடலை வதனிலச கசல்ைப் ா குரலில் வகட்கும்வ ாகதல்ைாம்
ஒரு நூற் றாண்டு உயிர்க்கிற மாதிரி இருக்கிறவத!

சிரிப்பு, அழுலக, பிறப்பு, இறப்பு எைப் ாடல்கைாவைவய ஆகிவிட்டது இந்த ோழ்க்லக.

அதுவும் நாலு தலைமுலறக் கண்ணீலரயும் புன்ைலகலயயும் இந்தப் டு ாவி இலையராஜா
எடுத்துக் ககாண்டார். நள்ளிரவுக்கு வமல் 'நின்லைச் சரணலடந்வதன் கண்ணம்மா’ ாடலைக்
வகட்கும்வ ாது இன் - துன் ம், ேன்மம் எல்ைாம் கலரந்து, மைம் ஒரு விண்மீைாகி
எல்லையற்ற க ருகேளியில் ஒளிர்ந்து ஒளிர்ந்து உதிர்கிறது. எத்தலை எத்தலை ாடல்கள்...
வ ரன்பின் கண்ணீரில் ஆன்மா கலரயும் தருணத்லதத் தாய்லமயும், காதலும், இலசயும்தாவை தர
முடியும்?

ாஸ்கர் சக்தி சார் ஒரு ாட்டு டிக்ஷைரி. ஒரு கார் யணத்தில், 'பூ ேண்ணம்வ ாை கநஞ்சம்’
ாடலைக் வகட்டு, ''என்ைங்க இந்த ராஜா...' எை அசந்தவ ாது, ''இல்ை முருகன்... இதுக்கு
மியூஸிக் சலீல் கசௌத்ரி'' என்றார் ாஸ்கர் சார். 'காதல் லேவ ாகவம’ ாட்டு ேந்தவ ாது ''இது
கங்லக அமரன்!'' என்ற டி ஒரு லிஸ்ட்வட கசான்ைார். 'வமகவம வமகவம’ ாட்டுக்கு இலச
சங்கர் கவணஷ் என்று உங்களுக்குத் கதரியுமா? நமக்கு எல்ைாவம இலையராஜாதான்!
அலைகடலும் அேவர ஆழ்கடலும் அேவர என்றாை பின், கலரகளும் நுலரகளும் என்ைோகும்?
எைது 20 ேருடங்கலை நடத்தியதும் ராஜாதான். அேலரப் ற்றி எழுதவே வ ாரடிக்கிறது.
காதலியிடம் முத்தம் வகட் லதப் வ ாை... மலைவியிடம் திட்டு ோங்குேலதப் வ ாை...
அம்மாலேப் ற்றி கவிலத எழுதுேலதப் வ ாை!

ாடல்கள் வ ாைவே எல்வைாருக்குள்ளும் ஒரு ாடகன் எப்வ ாதும் துள்ளிக்ககாண்டு

இருக்கிறான். சிறுேயதில் திருவிழாவில் அண்ணன்கள் லமக் ஏரியாலேக் குத்தலகக்கு
எடுத்துக்ககாள்ளும்வ ாது, அேர்கள் இல்ைாத வகப்பில் 'அல்வைா அல்வைா... க ாங்கல் லேக்க
இருப் தால் அலைேரும் ேருக!’ எைச் கசால்லிவிட்டு ஓடிவிடுகிற ஆலச எல்வைாருக்குள்ளும்
இருக்கிறது. கண்ணதாசனின் ேரிகலைவய ோழ்க்லகயாக்கிக்ககாண்டேர்கள்... எம்.ஜி.ஆரின்
ாடல்கலைவய கேறியாக, வேதமாக எடுத்துக்ககாண்டேர்கள்... டி.எம்.எஸ்.வ ாை,
எஸ்.பி.பி.வ ாை வைாக்கல் ஆர்ககஸ்ட்ராக்களில் ாடிக்ககாண்டு அந்த மகிழ்ச்சியிவைவய
ோழ்ந்து முடித்தேர் கள்... எவ்ேைவு வ ர்?

றலேகள் தடயங்கவை இல்ைாமல் வ ாய்விடுகின்றை. அேற்றின் எச்சங்கள் மரங்கைாேலதப்

வ ாைத்தான் இந்த இலசயும் ாடல்களும். வநற்று சந்வதாஷமாயிருந்த மைம் இன்று
வசாகமாகிவிட்டது. ஏவதா மைச் வசார்வு. கிர முடியாத தனிலம. யம். நள்ளிரலேத் தாண்டியும்
உறக்கம் இல்ைாமல் எழுந்து சிஸ்டத்தில் ாட்டு லேக்கிவறன். க ாசுக்ககன்று கநஞ்சில் ஏவதா
நிம்மதி பூக்கிறது. ஜன்ைலில் நிைா இறங்கும்வ ாது இந்தப் ாட்டில் தூங்க ஆரம்பிக்கிவறன்...

'துன் ம் இனியில்லை வசார்வில்லை வதாற்பில்லை...’

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 30
ராஜுமுருகன்
படங்கள் : ஹாசிப்கான்
பபான வாரம் கீழ்ப்பாக்கம்
மனநலக் காப்பகத்துக்குப்
பபாயிருந்பேன்!

மனநிலல ேவறி அங்பக இருக்கும்

நண்பர் ஒருவரின் அப்பாலவப்
பார்ப்பேற் காகப் பபாபனாம்.
ஆபேழு மாேங்களுக்கு முன்பு
அவலர நாங்கள்ோன் அங்பக
ககாண்டுபபாய் பேர்த்போம்.
அவருக்கு இப்படி ஆகி ஒரு
வருடத்துக்கும் பமலாகி விட்டது.
நள்ளிரவில் எழுந்து, ''டிகரயின் வருது... டிகரயின் வருது...'' எனக் கத்தியபடி கேருவுக்கு
ஓடிவிடுகிோர். ஏபேபோ பபசிக் ககாண்டு கேரு நாய்கப ாடு ேண்லடயிடு கிோர். வீட்டுக்குக்
கூப்பிடும் மலனவிலயப் பிராண்டிலவக்கிோர். திடுதிப்கபன்று ேலலலயப் பிடித்துக்ககாண்டு
கபரும் கூச்ேலிடுகிோர்.

ஒருமுலே இப்படி நள்ளிரவில் எழுந்து பபாய், பக்கத்துத் கேருவில் போண்டி லவத்திருந்ே

குழிக்குள் விழுந்து பலத்ே காயம்பட்டார். அக்கம்பக்கத்து ஃப் ாட் காரர்கள் ேங்களுக்கும்
குழந்லேகளுக்கும் பாதுகாப்பு இல்லல என கமாத்ேமாகப் புகார் ககாடுத்ே பிேகுோன் அவலர
கீழ்ப் பாக்கத்துக்குக் ககாண்டுபபாய் விட்டுவிட்டு வந்போம். பபான வாரம் பபாயிருந்ேபபாது
அவருக்குக் ககாஞ்ேம் பேவலாம் எனப் பட்டது. ககாண்டுபபாயிருந்ே பிஸ்கட் பாக்ககட்லடப்
பாதி தின்று, மீதிலய கவளிபய விட்கடறிந்துவிட்டு ோதுவாக உட்கார்ந்து இருந்ோர். மீன் குழம்பு
ோப் பாடு ககாண்டுவந்திருந்ே மலனவிலயப் பார்த்துச் சின்னோகச் சிரித்துவிட்டு முகத்லேத்
திருப்பிக்ககாண்டார்.

''அவலரப் பார்த்ோ இப்பபா ககாஞ்ேம் கேளிச்சியா இருக்பக ோர்... அலழச்சுட்டுப்

பபாயிரலாமா?'' என டாக்டரிடம் பகட் டார் நண்பரின் அம்மா. அேற்கு அந்ே டாக்டர்,
''இல்லலங்க... அவர் இன்னும் முழுோக் குணமாகலல. ராத்திரிோன் அட்ராசிட்டி பண்ோர்.
நிச்ேயமா இப்பபா ககாஞ்ேம் முன்பனற்ேம் இருக்குோன். இன்னும் ககாஞ்ே நாள் கவயிட் பண்
ணுங்க!'' என்ேபடி பபாய்விட்டார். அம்மாவின் முகத்லேப் பார்த்பேன். அதில் உலேந்திருந்ேது
யுகங்களின் காத்திருப்பு. ஒரு கணம் மனம் ோ முடியாே துயரத்தில் அமிழ்ந்ேது. ''ககாஞ்ே நாள்
கவயிட் பண் ணுங்க...'' என்ே டாக்டரின் குரல் இப்பபாது கூட ஒலிக்கிேது. அங்கு இருந்து
திரும்பும் பபாது கோல்ல முடியாே உணர்வு நிலல. ஏபேபோ காரணங்களுக்காக மனநிலலப்
பிேழ்ந்து, ேன்னிலல அவிழ்ந்து இங்பக கிடக்கும் ஜீவன்களுக்காக, எத்ேலன ஆத்மாக்கள்
கவளிபய காத்திருக்கும்? ேனக்குத்ோபன என்கனன்னபவா பபசிக் ககாண்டு, காலத்லே எட்டி
உலேத்ேபடி திரியும் இவர்கள் ஞாபகத்தில் எந்கேந்ே முகங்கள் இருக்கும்? ஒரு ோய்லம... ஒரு
காேல்... ஒரு நட்பு... ஒரு ேபகாேரம்... இவர்களுக்காக இேயம் துடிக்க எங்பகா காத்திருக்கும்
என்பலே நிலனக்கும்பபாபே கலங்குகிேது!

பயாசித்துப்பார்த்ோல் காத்திருப்புோன் இந்ே வாழ்வின் மிகப் கபரிய சுவாரஸ்யமும் துயரமும்

எனத் போன்றுகிேது. ஒரு ோய்க்குப் பிரேவ வலி எடுக்கும் கணத்தில் இருந்பே கோடங்குகிேது
ஒவ்பவார் உயிருக்குமான காத்திருப்பு. நார்மலா... சிபேரியனா? ஆணா... கபண்ணா?
அலலபாயும் உேவுகளின் காத்திருப்பில் இருந்துோபன ஆரம்பிக்கிேது நமக்கான உலகம். கருவின்
இருளில் இருந்து பூமியின் முேல் ஒளிக்கீற்லே வாங்கும்
கநாடிக்குத்ோபன பத்து மாேம் காத்திருந்போம்?

''அடங்க... ககாே மாேத்துல கபாேந்ேவனா நீயி...

பின்னால பபாய்யா'' - கேன்ட்ரல் ஸ்படஷனில், ஆபீஸ்
அவர்ஸில் டிக்ககட்டுக்குக் காத்திருக்கும் வரிலேயில்
புகுந்துவிட்ட ஒருவலன கமாத்ேப் பபரும்
ககாந்ேளித்துப் பின்னால் ேள்ளுகிோர்கள். ''இந்ே
எழவுக்குத்ோனய்யா ஓட்ட மாத்திக் குத்துபனாம்.
எப்பய்யா கரன்டு வரும்?'' - நின்றுவிட்ட பமாட்டார்
கேட்லடப் பார்த்ேபடி, வரப்பில் ேவித்துக்
காத்திருக்கிோர் ஒரு விவோயி. ''இன்னும் ஆறு மாேத்துல
எல்லாம் கேட்டில் ஆகிரும் குட்டி. உடபன, பமபரஜ்
பண்ணிக்கலாம்''- யாபரா ஒரு காேலன், காேலிலயச்
ேமாோனப்படுத்திக்ககாண்டு இருக்கிோன். ''கம்கபனில
பவல பார்த்துட்டு இருக்கும் பபாது டவர்பலருந்து ேவறி
வுழுந்துட் டானாம்... அங்க மபலசியா கவர்கமன்ட்ல
பபசித்ோன் வாங்கணுமாம். பாடி வர்ேதுக்கு நாலு நாள்
ஆகுமாம்பா''- தூர பேேத்தில் கேத்துப்பபாய்விட்ட
மகனின் ேடலத்துக்காக, ேஞ்ோவூர் பக்கம் குக்கிராமத்தில்
காத்திருக்கிேது ஓர் ஏலழப்பட்ட குடும்பம்.

''கரண்டு மூணு நா லீவு ககலடச்ோ... ஊர்ல புள்ல ய பபாய் பாத்துட்டு வந்துருபவன்'' - பீகார்
பக்கம் பபார்கவல் கம்கபனிக்கு பவலலக்குப் பபான புருஷனின் பபானுக்காக அனுதினமும்
காத்திருக்கிோள் மலனவி. ''ஜீவாவுக்குக் கலே கோல்லிட்படன் பாஸ்... கோல் பேன்னு
கோல்லியிருக்கார்'' - பேற்ே மாக ேம் அடித்ேபடி கோல்கிோன் ஓர் உேவி இயக்குநர் நண்பன்.
''ஆகபவ, ேலலவர் வந்துககாண்டு இருக்கிோர்...'' ேலலவர்கல ப் பார்க்க இப்பபாதும்
இரவுகளில் ஏபேனும் ஒரு முச்ேந்தியில் காத்துக் கிடக்கிேது ஜனக் கூட்டம். ''கடவுள் வருவார்...
நம்லம எல்லாம் காக்க வருவார்'' - கமாட்லட மாடிகளில் ஷாமியானா பபாட்டு
பபசிக்ககாண்பட இருக்கிோர்கள் மே பபாேகர்கள். ''அடுத்ே மாேம் பவஜ்பபார்டுல ஸ்பகல்
இன்க்ரீஸ் பண்ணிருவாங்கம்மா...'', ''புரட்சி வரும் போழர்...'', ''ேனிக்ககழம ேண்ணி
பலட்டாோன் வருமாம்...'', ''எோவது ஒரு முடிலவ கோல்லுடி...'', ''அச்ேச்போ... கபாசுக்குனு
கோடரும் பபாட்டாபன...'', ''திரும்பவும் நாங்க பேருபவாம்னு நம்பிக்லக இருக்கு ோர்...'',
''இப்பிடிப் பண்ணுவானு கநலனக்கலலங்க... என் லபயலன எப்பிடியாவது கண்டுபுடிச்சுக்
குடுங்கப ன்'', ''உங்க கடக ராசிக்குக் கூடிய சீக்கிரபம கநலனச்ேது லககூடுே கட்டம் இருக்கு...'',
''....த்ோ.... கஜயிச்சுட்டு வந்து உன் முன்னாடி நிக்கிபேன்டா...'', ''மாப் வூட்ல பபான்
பண்பேன்னு கோல்லியிருக்காங்க...'', ''லடவர்ஸ் அப்ல பண்ணிட்டு கவயிட் பண்போம்
நண்பா...'', ''நீயும் பணம் அனுப்புவ... ஒரு கபாடவ எடுத்துத் ேருவனு பாத்பேன். பகாடித்
துணிோன் ககாண்டுவருவபபாலயிருக்கு...'', ''அழாதீங்கம்மா... ஐ.சி.யூ. ககாண்டு பபாபோம்.
இப்பபாலேக்கு எதுவும் கோல்ல முடியாது...'' அய்பயா ோமி... எத்ேலன எத்ேலன காத்திருப்புகள்
இந்ே வாழ்க்லகயில்? எங்ககங்கும் எல்பலாரும் எேற்காகபவனும் காத்துக்ககாண்பட
இருக்கிபோம். உேவுகள், வியாபாரம், பவலலகள்... எல்லாபம காத்திருப்புக ாபலபய
நிலேந்திருக்கின்ேன.

எட்டு வருடங்களுக்கு முன்பு ஒரு ராத்திரி, பகாடம்பாக்கம் ஹவுஸிங் பபார்டு பலண்ட் லலனுக்கு
வீட்டில் இருந்து பபான். ''அய்யா... அப்பாவுக்கு ஒடம்பு ேரியில்ல'' என அழுேது அம்மா. ''ஒடபன
ககௌம்பி வாங்கடா... ஒங்க ப் பாக்க ணும்...'' என்ோர் அப்பா. என்னபவா உள்மனசு
திக்ககன்ேது. அப்பபாபே அப்பாலவப் பார்க்க பவண்டும்பபால் இருந்ேது. மருந்து வாேத்போடு,
தூங்கிவிட்படாம் என நிலனத்து, ேடவிக் ககாடுக்கும் மரமரத்ே லகலய உடபன பற்ே பவண்டும்
என ேவித்ேது மனசு. ஆம்னி பஸ்ஸில் அவலர நிலனத்துக்ககாண்பட பபான அந்ேப் பயணம்
பயங்கரமானது. வீட்டில் அவர் பிணமாகக் கிடத்ேப்பட்டு இருக்கும் ஒரு காட்சி மறுபடி மறுபடி
போன்ே, ''மகமாயி... ோமீ...'' என முணுமுணுத்துக்ககாண்பட விடிந்ே இரவு.

பழங்கள் வாங்கிக்ககாண்டு கும்பபகாணம் பஸ் ஸ்டாண்டில் நின்ேபபாது மனம் ககாஞ்ேம்

கேளிந்திருந்ேது. ஊருக்குப் பபாய் கேருமுக்கில் திரும்பும்பபாபே வீட்டில் கூட்டம் கூடியிருந்ேது.
''ேஞ்ோவூர் கபரியாஸ்பத்திரிலோன்... இன்னும் பாடிலயத் ேரல...'' என்ோர் மாமா. ஓடிவந்து என்
லகலய இறுக்கிக்ககாண்டு விம்மியது விமலா அத்லே. அப்பாவின் 'பாடி’க்காகக் காத்திருந்ே
அந்ேத் ேருணங் கள் வார்த்லேகள் அற்ேலவ. எல்பலாரும் வந்துவிட்டார்கள். பநரமும்
ஆகிவிட்டது. கபாய்யாகமாழி மாமா மட்டும் வரவில்லல. ''அவன் வராம எப்பிடிய்யா
தூக்கேது...'' ோயங்காலம் வலர காத்திருந்து தூக்கிவிட்படாம்.

ேந்திக்கலர திரும்பும்பபாது அம்பாஸடர் கார் ஒன்றில் பழ வாேத்போடு வந்து இேங்கினார்

கபாய்யாகமாழி மாமா. ''பயாவ்... நான் வராம மச்ோலனக்ககாண்டு பபாறீங்க ா?
வர்ேவலரக்கும் காத்திருக்க மாட்டீங்க ா? எம் மச்ோன்யா...'' என முறுக்கியவலரச்
ேமாோனப்படுத்துவபே கபரும்பாடானது. சுடுகாட்டாங்கலரயில் இருந்து திரும்பிய பிேகு,
கழுவிவிட்ட கவறிச்கேன்ே வீடு விசித்திரமாக இருந்ேது. ககால்லலக்கட்டில் கமௌனமாக
அம்மா உட்கார்ந்து இருந்ேது. இப்படிபய இந்ே
வீட்டில் அப்பாவுக்காக எத்ேலன இரவுகள்
காத்திருந்ோள் இவள்! இனி, பிள்ல களுக்
காகக் காத்திருப்பாள். காத்திருப்பின் கபரு
வானில் உதிராே கலடசி விடிகவள்ளியாய்
எப்பபாதும் இருக்கிோள் நம் ோய்!

தினமும் ோயங்காலமானால் வாேல் நிலேய

வி க்பகத்தி லவத்துக்ககாண்டு, ேரேரகவன
புடலவ, ேலல நிலேயமல்லிப் பூபவாடு வாேலில் வந்து உட்கார்ந்திருக்கும் ரூபா அக்கா. அது
கணவர் துபாய் பபாயிருந்ோர். மூணு வருஷ கான்ட்ராக்டில் பபாயிருந்ேவர், அஞ்சு
வருஷமாகியும் வரவில்லல. ஆனால், ஒவ்கவாரு நாளும் அப்படி ஓர் அழகுக் பகாலத்திபலபய
வந்து வாேலில் உட்கார்ந்திருக்கும் அக்கா. என் காதுபட, அந்ே அக்காலவப் பற்றி ேப்புத்ேப்பாகக்
பகட்டிருக்கிபேன். ''புருஷந்ோன் இல்லலல்ல... எதுக்காக இப்பிடி மினுக்கிட்டு அலலயுது?''
ேவோன கற்பலன கப ாடு அக்காலவ கநருங்கி, கேறித்து ஓடியவர்கல யும் எனக்குத் கேரியும்.
சில்லலே பகட்கிே ோக்கில் சில்மிஷம் பண்ணப் பபான ஒரு நண்பலன, வீடு கட்டக்
ககாட்டியிருந்ே ஜல்லியால் அடித்து விரட்டியது அக்கா. பத்து வருடங்களுக்குப் பிேகுோன்
அக்காவின் கணவர் வந்ோர். நலர கூடி, கோட்லட விழுந்து வந்ோர். மூஞ்சி முழுக்க கவட்கமும்
ேந்போஷமும் பூசி, அவபராடு புடலவயும் பூவும் ேரேரக்க லபக்கில் உட்கார்ந்து அக்கா பபான ஒரு
காட்சி காத்திருப்பின் கவிலேயாய் எஞ்சியிருக்கிேது எனக்குள்.

இப்பபாதுகூட நாங்கள் இருக்கிே ஃப் ாட்டில் ஒரு அக்கா இரவு பபாகும் பபாகேல்லாம்
அலங்காரத்போடு வாேலில் வந்து நிற்கிேது. அப்படிபய ரூபாக்கா மாதிரி. எல்பலாரும் சீரியல்
பார்த்துக் ககாண்டு இருக்கும்பபாது, இந்ேக்கா மட்டும் ஏன் இப்படி நிற்கிேது எனத் போன்றும்.
ஒரு காலலயில் கேருவில் புருஷபனாடு இ நி வாங்கிக் குடித்துக் ககாண்டு இருந்ேபபாது
பார்த்ோல், அவரும் அப்படிபய ரூபாக்கா கணவன் ோயலிபலபய இருந்ோர். ''எங்கூரு
கிராமம்பண... இேக் கட்டிக்கிட்டு வந்ே கபாேவுோன் கடபல கேரியும் எனக்கு. இது மீன் புடிக்கப்
பபாயிட்டாபல திக்குதிக்குனு ககடக்கும்...'' கபேன்ட் நகருக்கு மீனவ நண்பன் ராபஜந்திரன்
வீட்டுக்குப் பபாகும்பபாது அவன் மலனவி சிரித்ேபடிோன் கோன் னது. லண்டனில் இருக்கும்
அக்காலவப் பற்றி பபச்சு வந்ேபபாது, பகாடம்பாக்கத்தில் ேங்கியிருக்கும் ஈழத் ேமிழ் நண்பன்
அஜந்ேன், ''எப்பபா பார்க்கேதுண்டு கேரியலலபயண்பண...'' என்ோன் புன்னலகபயாடு. ஏபோ
கபயர் கேரியாே பநாய் ோக்கி உடல் 15 கிபலாவாகச் சுருங்கி, பபராவூரணி வீட்டில்கிடந்ே பாலு
அண்ணலனப் பார்த்து, ''இவன் சீக்கிரமா பபாயிட்டா பேவலலனுோன் காத்திருக்பகாம்... பாக்க
முடியலலங்க...'' என்ே ேபகாேரனின் குரல் காத்திருப்பின் இருண்ட பள் த்ோக்குகளில் ஒலித்துக்
ககாண்பட இருக்கிேது.

''ஒரு ககாழந்ே கபாேந்ோ வருவாங்கனு பார்த்போம்... வரலல. என்லனக்காவது வராமலா

பபாயிருவாங்க?'' ஓடி வந்து கல்யாணம் பண்ணிக்ககாண்ட நண்பனும் போழியும்
விலகியிருக்கும் கபற்போர்கள் வருவார்கள் என இப்பபாதும் காத்திருக்கி ோர்கள். ஐந்து
வருடங்க ாகக் குழந்லே இல்லாமல் இருந்ே நண்பர் ஒருவர், ேமீபத்தில் வ ேரவாக்கத்தில் உள்
காப்பகத்துக்கு மலனவிபயாடு கேன்று ஒரு குழந்லேலயத் ேத்கேடுத்துக்ககாண்டு வந்ோர். ஒரு
வாரம் அழுதுககாண்டு இருந்ே அந்ேக் குழந்லே இப்பபாது அவர்கப ாடு ஒட்டிக்ககாண்டது.
அந்ே வீட்டில் சிரித்துச் சிரித்து வில யாட ஆரம்பித்துவிட்டது. 'ம்மா...' 'ப்பா...’ என அவர்கல க்
கூப்பிட ஆரம்பித்துவிட்டது. ேட்கடன்று அந்ே வீட்டுக்குள் கபருகவளிச்ேம் வந்ே மாதிரி
இருந்ேது. யுகங்களின் காத்திருப்லப ஒரு கநாடியின் ேரிேனம் துலடத்கேறிவது மனிே
வாழ்வில்ோன் நடக்கும். காத்தி ருப்பின் வலிலயச் சுகமாக்கும் உயிர்கள்ோன் பிரபஞ்ேத்தின்
கபருங்ககாலட இல்லலயா?

எதிர்பார்த்துக் காத்திருப்பது பல பநரங் களில் நடப்பது இல்லல. ஆனால்,

காத்தி ருந்ேலேவிடவும் அழகான விஷயங்கள் நடந்துவிடுகின்ேன பல
பநரங்களில்.

நண்பனின் வீட்டில் இருந்து திரும்பும் பபாது எனக்கு

எப்பபாலேக்குமான கல்யாண்ஜியின் கவிலேோன் ஞாபகத்துக்கு வந்ேது.

'சிவப்பு லில்லிகயன்று
கோட்டியிபல புல் வ ர்த்து
புல் வ ர்ந்து
இ ம் கவள்ல
பூ கவடித்து
பூலவவிடப் புல் அழகு
என உணர்ந்து
புல் என்பே மறுபடியும்
புல் வ ர்க்க
ஈரம்
நிரந்ேரம் கோட்டிக்குள்!’

(பபாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 31
ராஜுமுருகன்,
ஓவியங்கள்: ஹாசிப் கான்

ஐநாக்ஸில் 'ஏக் தீவானா தா’ ஷ ா! திஷேட்டர் முழுக்க பெண்களும் பெேன் களுமாக டீன்
டிக்பகட்டுகள். ெடம் திபையில் ஓடிக்பகாண்டு இருக்கும் ஷொதுகூட பமாபெல் மூலம் பமஷேஜ்,
ோட் என்று ெைெைப்ொக இருக் கிறார்கள். இன்டர்பவல்லில் ஆளுக்பகாரு ெக்கம் ''க்ைாஷ் மாமா...
ஷநா ோன்ஸ்ைா!'' என ஷெசிக்பகாண்டு திரிகிறார்கள். ஷ ர் ஆட்ஷடாவில் ஏறினால் திமுதிமுபவன
இன்பனாரு காஷலஜ் கூட்டம். அத்தபன ஷெர் பகயிலும் பமாபெல்கள். கணிேமாக 3ஜி. இதிலும்
ொதிப் ஷெர் இன்ொக்பைத்தான் ஷமய்ந்துபகாண்டு இருந்தார்கள். ''மச்சி... ஷகம்ெஸ்ல நான்
விப்ஷைாதான். கன்ஃொர்ம்!'' என்றது ஒரு ார்ட்ஸ். ''குல்லு... நீ கிங்ஃபி ர்ல ஷொய்
மாட்டிக்காதரி... அங்க மல்பலோவுக்ஷக ஷவபல இல்பலோம்!'' என்றது ஒரு த்ரீஷொர்த்.
இப்ெடிஷே தி.நகர் வபை கச்ஷேரி.

வீட்டுக்குப் ஷொகிற வழியில் திருச்சியில் பொறியிேல் ெடிக்கிற என் சித்தப்ொ பெேன் அருண்
ஷொன் ெண்ணி, ''அண்ஷே... இன்டன்ஷிப் பேன்பனல... அடுத்த வாைம் வர்ஷறண்ஷே'
என்றான். அவன் எப்ஷொது ஷெசினாலும் கல்லூரிெற்றியும் எதிர்காலம்ெற்றியுஷம ஷெசுவது
எனக்கு ஆச்ேர்ேமாக இருக்கிறது. வீட்டுக்கு வந்து ெடுக்கும்ஷொது ொர்த்தால், எதிர் ஃப்ளாட்
திஷனஷ் இன்னும் சிஸ்டத்தில் உட்கார்ந்திருக்கிறான். திஷனஷ் நள்ளிைவு வபை
ஃஷெஸ்புக்கில்தான் கிடப்ொன். எதிர் ஃப்ளாட்டில் இருந்து எனக்கு ோட்டிங்கில் வந்து, ''
'அைவான்’ ரிேல்ட் என்ன பிைதர்?' என்ொன். ஏஷதஷதா ஸ்ஷடட்டஸ் ஷொட்டுவிட்டு,
''இன்பனக்காச்சும் பலக் ஷொடுங்க பிைதர்!' என ஓட்டு ஷகட்ொன். ஜன்னலில் மங்கலாக அவன்
உட்கார்ந்திருப்ெதும் அவன் அப்ொ திட்டிக்பகாண்டு இருக்கிற ேத்தமும் ஷகட்கிறது.

அப்ஷொது, 'ஏதுமற்ற ெருவம்’ என்ற வார்த்பத என் தூக்கத்பதக் பகடுக்க ஆைம்பித்திருந்தது.

அதற்கு முதல் நாள் நண்ெர் ஒருவரிடம் ஷெசிக்பகாண்டு இருந்தஷொது, ேட்படன்று அவர்
போன்ன இந்த வார்த்பதபேக் ஷகட்கும்ஷொஷத 'அடடா’ என இருந்தது. எத்தபன அழகான
போற்ஷேர்க்பக. இப்ஷொது நிபனவில் அந்த வார்த்பத மறுெடி மறுெடி வருகிறது. இந்த
வார்த்பதயின் அர்த்தம் தரும் அலாதிோன ருசிபே இந்தத் தபலமுபறயினர் அறிேஷவ
மாட்டார்கள் இல்பலோ?

ஏதுமற்ற ெருவம் என்றால் என்ன? பொறுப்புகள், துேைங்கள், லட்சிேவாதங்கள்... ஏதுமற்ற

ெருவம். அடுத்த நிமிடம்ெற்றிே எந்த நிர்ெந்தங்களும் இல்லாத, ஆனால் மிகுந்த ெைெைப்ொன
ெருவம். டிகிரி முடித்துவிட்டு, ஷவபல இல்லாமல் குட்டிச் சுவர்களில் சித்தப்ொக்கள்
'ொபலவனச் ஷோபல’ ஓட்டிக்பகாண்டு இருந்த ெருவம். நண்ெர்களின் காதல்களுக்குக்
கவிபதகள் எழுதித் தருவதும் கல்ோே ோகேங்களில் ைத்தம் சிந்துவதுமாக அண்ேன்கள்
வாழ்வாங்கு வாழ்ந்த ெருவம்.

'சிப்பி’ படய்லர் கபடயிலும், 'விடிேல்’ ஷொட்ஷடா ஸ்டுடிஷோவிலும்,

'ைாேல்’ டீக்கபடயிலும், சிவகங்பகப் பூங்காவிலும் கபதகள் கபதத்துக்
காத்திருந்த ெருவம். ோேங்காலம் ெள்ளி விடுகிற வாக்கில், ஷெருந்து
நிபலேத்தில் நின்றுபகாண்டு, சுத்துப்ெட்டுக்குப் ஷொகிற எல்லாப்
பெண்கபளயும் ெஸ் ஏற்றி அனுப்பிவிட்டு, எங்ஷக ஷொவபதன்று
பதரிோமல் நாங்கள் நின்ற ெருவம். ஏலக்கா ஷொட்டுக்பகாண்டு, குடித்த
பீர் வாேம் ஷொகிற வபை ஊர் சுற்றிே ெருவம். நள்ளிைவுக்கு ஷமல் ெடுத்து,
பிற்ெகல் எழுந்த ெருவம். ெத்தாவதிலும் ப்ளஸ் டூ-விலும்
அட்படம்ப்ட்டுகள் அடித்து, மாட்டுக்குத் தண்ணி காட்டி, க்பைம்
நாவலுக்கு வாேகர் கடிதங்கள் எழுதிே ெருவம். நண்ெனின் தங்கச்சிபே
பேட் அடித்தவபன ஷமப் ஷொட்டுத் தூக்கிேதும் அஷத தங்கச்சியின்
ஷதாழிக்குக் கடிதம் எழுதி பேருப்ெடி வாங்கிேதுமான ெருவம். ெச்ே
முட்பட, பகாண்படக் கடபல தின்று ஏைாள எக்ேர்பேஸ் ெண்ணி யும்
உடம்பு ஏறாத ெருவம். கல்ோே வீடு, எழவு வீடு என எங்பகங்கும் பேட்

அடித்துத் திரிந்த ெருவம். கீைந்தங்குடி, வலங்பகமான், நாச்சிோர்ஷகாவில், அடவங்குடி,

கூத்தாநல்லூர், திருவிழா, ேந்தனக்கூடு என பமக்பேட் கட்டுகிற இடம் எல்லாம் குரூப் கட்டிே
ெருவம்.

கருக்கலில் கும்ெஷகாேம் ேந்பதக்குக் காய்கறி எடுத்துப்ஷொகிற காளிதாைுடன் ஒருநாள்,

வடொதிமங்கலம் ேர்க்கபை ஆபலக்கு ஷலாடு அடிக்கிற ேங்கஷைாடு ஒருநாள், ஆச்ேமங்கலம்
ெஸ்ஸில் ரூட் அடிக்கிற ோகுனுடன் ஒருநாள் என மனம் ஷொன ஷொக்கில் தினம் ஷொகிற ெருவம்.
பேவ்வாய்க் பகாழுக்கட்படக்கு பதருப் பொம்ெபளகள் எல்லாம் அம்ேத்தா வீட்டில் கூட, 'அங்க
என்னடா நடக்கும்?’ என இைபவல்லாம் விழித்துத் திரிந்த ெருவம். ைஜினி கட்சிோ... கமல்
கட்சிோ? எனப் ெட்டிமன்றம் நடத்திே ெருவம். ஷேர்மனுக்கு நிற்கும் நண்ெனின் அப்ொவுக்காக
ஆட்ஷடாவில் பமக் கட்டிக்பகாண்டு, 'நமது சின்னம் ஏணி... ஏணி... ஏணி...’ என எக்ஷகாவில்
ஷெசிக்பகாண்டு ோப்பிடாமல்பகாள்ளாமல் அபலந்த ெருவம். 'ஆடி பவள்ளி’ ெடத்பத,
அபலஷமாதும் பெண்கள் கூட்டத்துக்காகஷவ அஞ்ோறு தடபவ ொர்க்கிற ெருவம். சுருக்கமாகச்
போன்னால்... சும்மாயிருந்த, சுகமாயிருந்த ெருவம்!

இந்த ஏதுமற்ற ெருவத்தில்தாஷன வாழ்வின் எல்லா சுவாைஸ்ேங்களும் ஆச்ேர்ேங்களும் நமக்கு

அறிமுகமாகின. முதன்முதலில் எனக்கு 'பிட்டு’ ெடத்பத அறிமுகப்ெடுத்திேது குரு
அண்ேன்தான். அப்ஷொது அவன் ஷகட்டரிங் முடித்துவிட்டு சும்மா இருந்தான். 'ோம்பிேன்’க்கு
வாேகர் கடிதம் எழுதுவதில் இருந்து 'கண்மணி’க்கு நாவல் அனுப்புவது வபை எழுத்தாளனாக
உருவாகும் பவறியுடன் இருந்தான். அவன் எழுதிே சிறுகபத ஒன்பற, மாவட்ட அளவில் சிறந்த
கபதோகத் ஷதர்ந்பதடுத்து ெரிசு அறிவித்திருந்தது ஓர் அபமப்பு. திருவாரூரில் நடந்த ெரிேளிப்பு
விழாவுக்கு என்பனயும் அபழத்துப்ஷொனான். ோேங்காலஷம ஷொய்விட்ஷடாம். ஷவறு ஏஷதஷதா
கபல நிகழ்ச்சிகள் நடந்துபகாண்டு இருந்தன. ''ெரிசுலாம் குடுக்க 11 மணி
ஆகிரும்ப்ொ'' என்றார்கள். என்ன பேய்வது என்று பதரிோமல் ஓைமாக வந்து உட்கார்ந்தஷொது,
எதிர்ச் சுவரில் இருந்து எங்கபளப் ொர்த்துக் கண்ேடித்தது ஷெபி திஷேட்டர் ஷொஸ்டர். அப்ஷொது
திருவாரூரில் ஷெபி திஷேட்டர்தான் 'அந்த’ப் ெடங்களுக்கு ஃஷெமஸ்.

'ஷிைாக்ஷகா’ எனப் ஷொட்டு ஒரு பவள்பளக்காை கிலாவின் கிளாமர் ஷொஸ்டர். அபத ஒரு
கேம் உற்று ஷநாக்கிே குரு என்னிடம் திரும்பி, ''வாடா தம்பி ெடத்துக்குப் ஷொஷவாம்... உன்பன
வாழ்க்பகஷோட அடுத்தகட்டத்துக்குக் பகாண்டுஷொஷறன்!' என்றான். எனக்குப்
ெைவேத்தில்பதாண்பட கம்மிேது. அது வபை ஒளித்து ஒளித்து ப்ளாக் அண்ட் ஒயிட் ெருவ
காலமும் 'ேஷைாஜாஷதவி’யும்தான் ெடித்திருக்கிஷறன். மனசு ெடெடக்கக் கிளம்பிஷனாம். கூட்டத்
பதக் கடக்கும்ஷொது, ''எங்க கிளம்பிட்டீங்க?'' என எதிஷை வந்தார் இன்ஷனார் எழுத்தாளர்
அண்ேன். ''இல்லண்ஷே... ெரிசு தை ஷநைம் ஆகும்ஷொல இருக்கு. ெக்கத்துலதான் பெரிேம்மா
வூடு இருக்கு. ஷொயிட்டு வந்துர்ஷறாம்!' எனத் தங்குதபட இல்லாமல் அடித்துவிட்டான் குரு.
அந்த அண்ேனும், ''ஷொயிட்டு வாங்க... ஷொயிட்டு வாங்க. நானும் ெக்கத்துலதான் நம்ம சின்ன
தாத்தா வூடு இருக்கு... ஒரு எட்டு ஷொயிட்டு வந்துைலாம்னுதான் பகௌம்புஷறன்!' என எதிர்
திபேயில் நடந்தார்.

ெேங்கை த்ரில்லாகி திஷேட்டரில் உட்கார்ந்தால், ஏஷதா ெபழே மம்முட்டி ெடம். ''என்னடா குரு?'
என்றால், ''பவயிட்ைா தம்பி... வரும்' என்றான் அண்ேன். இன்டர்பவல் வபைக்கும் ேமாோைம்
வைஷவ இல்பல. கடுப்ொகி பவளிஷே தண்ணி குடிக்க வந்ஷதாம். ேங்கிலி கட்டிே குவபளஷோடு
இருக்கும் தண்ணீர் பீப்ொபவ பநருங்கினால், அவேை அவேைமாகத் தண்ணி குடித்துக்பகாண்டு
இருந்தார் 'சின்ன தாத்தா’ வீட்டுக்குப் ஷொவதாகச் போன்ன எழுத்தாளர் அண்ேன். எங்கபளப்
ொர்த்ததும் குவபளபே அந்தைத்தில் விட்டுவிட்டு, ேட்பட நபனே 'யு டர்ன்’ ஷொட்டு எகிறினார்.
பேகண்ட் ஆஃப் ஆைம்பித்தது. மறுெடியும் மம்முட்டி டார்ச்ேர். படன் ன் எகிறும்ஷொஷத
ேட்படன்று திபைக்குப் ெக்கத்தில் ஒரு சிவப்பு பலட் ஒளிர்ந்தது. பமாத்த திஷேட்டரும்
அபமதிோனது. குரு என் ஷதாபள அமுக்கி, ''ம்ம்ம்ம்...' என்றான். ஸ்க்ரீனில் ொடாவதி
பிரின்ட்டில் ஓட ஆைம்பித்தது 'அஜால் குஜால்’ சினிமா. எனக்கு ஷமனி சிலிர்த்தது. எதுவுஷம
விளங்கவில்பல!

முன்னாடி பகாத்துக் பகாத்தாக மபறக் கும் தபலகபளத் தாண்டிப் ொர்க்க முேலும்ஷொஷத,

பிட்டு முடிந்து மம்முட்டி என்ட்ரி ஆகிவிட்டார். இப்ஷொது ெச்பே பலட் ஒளிை, கண்டெடி
திட்டிக்பகாண்ஷட கபலே ஆைம்பித்தது கூட்டம். ''ஏமாத்திட்டானுஷவாடா...' என ஒரு குரூப்
சீட்பட எல்லாம் தூக்கிப்ஷொட்டு அடிக்க ஆைம்பிக்க, நாங்கள் அவேைமாக பவளிஷேறிஷனாம்.
கூட்டத்தில் ொர்த்துக்பகாண்டஷொது, எழுத்தாளர் அண்ேனும் ேரி... நாங்களும் ேரி... எதுவுஷம
நடக்காதது மாதிரிஷே நடந்துபகாண்ஷடாம்!

அதன் பிறகு சில ெல முபறகள் பிட்டு ெடம் ொர்க்கப் ஷொனஷொது எல்லாம் எனக்கு
விசித்திைமான அனுெவங்கஷள நடந்ஷதறின. ஒரு நண்ெர் பேம பில்டப்ஷொடு அபழத்துப்ஷொன
திஷேட்டரில், ெடம் முழுக்க மாட்டுக்குப் பிைேவம் ொர்த்துக்பகாண்ஷட இருந்தார்கள். 'அல்லடு
மஜ்ஜாக்கா’ என்ற பெேஷை ஒரு பேைா இருக்ஷக எனப் ஷொன இடத்தில் சிைஞ்சீவி - லட்சுமி
நடித்த மாமிோர் மருமகன் குடும் ெச்சித்திைம் ஷொட்டார்கள். இன்பனாரு திஷேட்டரில், எந்தக்
பகாடூைனும் கற்ெபன யில்கூட நிபனத்துப் ொர்க்க முடிோத காட்சிோக, ெழம்பெரும் அந்த
நடிபகபே ஒரு ஆட்ஷடா டிபைவர் ஷைப் ெண்ணுகிற சீபனப் ஷொட்டார்கள். 20 பேகண்டுகளில்
பதறித்து ஓடி வந்ஷதாம். என்ஷனாடு வந்த நண்ெர் ேங்கிலிோக ஐந்து சிகபைட்டுகபளப் பிடித்து
வீசினார். இன்ஷனார் இடத்தில் அது வபை காோத வபகயில் அரிே காட்சிபேப் ஷொட்ட
இைண்டாவது நிமிடம் திஷேட்டபைச் சுற்றி வபளத்தது ஷொலீஸ். ''பலபேன்ஸ் வாங்கபலன்னா
ஷதட்டர்காைய்ங்களப் புடிங்கப்பு. நாங்கள் லாம் சிட்டிேன்ஸ்...' என ஒரு பெருசு ஷெசி, பமாத்தப்
ஷெபையும் பவளிஷேவிட பவத்தார்.
ெத்துப் ெதிபனந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வபை ெலான ெடம் என்ெது தமிழ்நாட்டின் கலாோை
நிகழ்வுகளில் ஒன்று. அது ஒரு பவெவம். ோருக்கும் பதரிோமல் திஷேட்டருக்குப் ஷொவஷத தனி
ஷேஸிங். உள்ஷள ஷொனதும் ோரும் ோருடனும் ஷெசிக்பகாள்ளாமல் ஷெைபமதிஷோடு
இருப்ொர்கள். சில ஷெபைல்லாம் சின்ஸிேைாக உட்கார்ந்து முகத்பத மபறத்து இங்கிலீஷ் ஷெப்ெர்
ெடித்துக்பகாண்டு இருப்ொர்கள். பெேன்கள், வாத்திோர்கபளஷோ போந்தக்காைர்கபளஷோ
ொர்த்துத் திடுக்கிடுவார்கள்.

அஷநகம் ஷெரின் ஏதுமற்ற ெருவம் இதனாலும் நிபறந்தது. அதன் பிறகு வி.சி.டி. வந்தது. நண்ென்
வீட்டில் ோரும் இல்பலபேன்றால், அங்ஷக கூடுவது. அது பெரிே பிைாேஸ். காசு ஷொட்டு படக்
வாடபகக்கு எடுக்க ஷவண்டும். பதருஷவ தூங்குகிற வபைக்கும் காத்திருக்க ஷவண்டும்.
அப்ெடியும் கபைக்ட்டாக ஷகைட் ஷொடும் ஷொதுதான் கைன்ட் ஷொகும். அல்லது வி.சி.டி. மக்கர்
ெண்ணும். ஷநைம் ொர்த்து ெங்காளிகள் வருவார்கள். அந்தக் கருமத்பதப் ொர்ப்ெதற்குள் தாவு
தீரும்!

இப்ஷொது ொலிேல் குறித்து எந்த ஆச்ேர்ேமும் சுவாைஸ்ேமும் இல்பல. பநட்படத் தட்டினால்

ஆொேப் ெடங்கள் பகாட்டுகின்றன. ஷொகிற இடங்களில் எல்லாம் இம்மாதிரிோன டி.வி.டி-
க்கபளக் குவித்துபவத்திருக்கிறார்கள். ''அர்ச்ேகர் சி.டி. ொர்ட் த்ரீ வந்திருக்கு. நித்ோனந்தா சி.டி.
ொர்ட் டூ இருக்கு...' எனக் பகாடுபம ெண்ணுகிறார்கள். எந்த அழகிேலும் த்ரில்லும் இல்லாத
ெருவத்பதக் கடந்துபகாண்டு இருப்ெவர்கள்... ொவம்தான்!

எங்களது ஏதுமற்ற ெருவம் திருவிழாக்களாலும் கபலகளாலும் நிபறந்திருந்தது. கட்டாரி மாமா

நாடகம் எழுதி, எங்கள் பமாத்த குரூப்பெயும் கபலஞர்கள் ஆக்கினார். வழக்கமான வள்ளித்
திருமேம், மோன காண்டம், ைாமாேேத்பத எல்லாம் ஏறக்கட்டிவிட்டு, 'உன்னால் முடியும்
தம்பி’, 'பஜயிப்ெது நிஜம்’, 'நீயின்றி நானில்பல’ எனச் ேமூக நாடகங்கபள மாமா அடித்துவிட,
படைைானது ஊர். நாடார் வீட்டில் ரிகர்ேல் நடக்கும். ''ோதி என்னய்ோ ோதி... காதல்தான்ோ
கடவுஷளாட நீதி' என டி.ஆர். ொணி வேனங்கபள நாங்கள் ஷெே, தபலோரி வபைக்கும் பிைாது
ஷொகும்.

வீட்டில் இருந்து அக்காக்களின் ொவாபட

தாவணிகபளக் பகாண்டுவந்து பொம்ெபள ஷவ ம்
ஷொடுஷவாம். பவள்பள ேட்பட ஷொட்டு கண்ோடி
ஷொட்டால், அவன் டாக்டர். கலர் ேட்பட ஷொட்டு
கண்ோடி ஷொட்டால், கபலக்டர். துண்படத்
ஷதாளில் ஷொட்டு வண்டி மபேோல் மீபே
வபைந்தால், ெண்பேோர். கக்கத்தில் துண்பட
பவத்தால், ஷவபலக்காைன். பவங்காேத் தாமபைபே
ஒட்டபவத்தால் ோமிோர். ஷவபல இல்லாத
அத்தபன ஷெரும் கூடிக் கும்மிேடிப்ஷொம். ட்ரூப்பில்
நான்தான் ஸ்டார் டான்ைர். அக்கம்ெக்கத்துத்
திருவிழாக்கள் அத்தபனக்கும் கிளம்பிவிடுஷவாம்.
அபிபவ நண்ெர்களின் டிஸ்ஷகா நபடபெறும் என
ஷொஸ்டர் ஷொட்டு அதில் டிஸ்ஷகா என்ற எழுத்பத
மட்டும் தபலகீழாக எழுதியிருப்ஷொம். தீ மிதி,
கைகாட்டம், வாபழத்தார் ஏலம், ொம்ஷெ ேர்க்கஸ்,
கலர் ொோேம், பீமபுஷ்டி அல்வாக்களுக்கு நடுஷவ
கழிந்த அந்தப் ெருவம் ஏதுமற்றதா என்ன? எல்லாம்
நிபறந்தது. திருவிழாக்களுக்குப் ஷொய்விட்டு
பேக்கிள்களில் கூட்டமாகத் திரும்புகிற
பின்னிைவுகபள இப்ஷொது நிபனத்தாலும் மனபத மின்மினிகள் பமாய்க்கின்றன. அப்புறம்
இபளஞர் மன்றம்... மார்கழியில் சிவன் ஷகாயிபலச் சுத்தம் பேய்வதில் இருந்து கார்த்திபகயில்
போக்கப்ெபனக்குத் தோர் பேய்வது வபை கூடுஷவாம். அம்மா குளத்பத ஏலம் விட்டு மீன்பிடி
நடக்கிற வபை... ஒவ்பவான்றும் திருவிழாதான்!

இப்ெடி எதுவுஷம இப்ஷொது இல்பல. ஏதுமற்ற ெருவம் என்ற ஒன்ஷற இந்தத் தபலமுபறக்கு
இல்பல. அவர்கள் எப்ஷொதும் பிஸிோக இருக்கிறார்கள். அவர்களது நாட்கள் எப்ஷொதும்
அவர்களது திட்டங்களாஷலா, மற்றவர்களின் திட்டங்களாஷலா நிைம்பி வழிகின்றன. நிபறேப்
ஷெருக்கு அதிகெட்ேம் கூடுகிற இடம் ஒயின் ாப், ொர்ட்டி என்றாகிவிட்டது. பகாஞ்ேம்
அப்ொவித்தனம், ைேபன, அழகிேல், மனம் பவறுபமோகக் கிடக்கிற சுகம், அடுத்த கேம்ெற்றி
அறிோத சுவாைஸ்ேம் இபதல்லாம் ஷவண்டும் இல்பலோ? பவற்று அறிவாஷலஷே அபடத்து
பைாப்பிே ஒரு ேமூகத்பத உருவாக்கிக்பகாண்டு இருக்கிஷறாஷமா என ெேமாகஇருக்கிறது
எனக்கு!

டிப்ளஷமா முடித்துவிட்டு ஷவபல எதுவும் இல்லாமல், எபதப் ெற்றியும் ஷோசிக்காமல் ஆறு

மாதம்ஷொல் சும்மாஷவ இருந்ஷதன். ஷவபல ஷதடுகிஷறன் எனச் போல்லிவிட்டு, திருச்சியில் என்
வகுப்புத் ஷதாழன் ஒருவனின் அபறயில் தங்கியிருந்ஷதன். அப்ஷொது ெடிப்ெதற்கு புைட்சிகைமான
புத்தகங்கபள எடுத்துக்பகாண்டு, தினமும் ெக்கத்தில் உள்ள ஒரு ேர்ச்சுக்குப் ஷொய், அங்குள்ள
ஷதாட்டத்தில் உட்கார்ந்துபகாள்ஷவன். ோேங்காலம் வபை அங்ஷகஷே உட்கார்ந்திருப்ஷென்.
அங்ஷக தினமும் காபல 10 மணிஷொல் ஒரு பெண் வருவாள். அவளுக்கு வலது காலும் பகயும்
இல்பல.

ஒரு தாங்குக் கட்படஷோடு விந்தி விந்தி வருவாள். ஒரு பெயில் பமழுகுவத்தி ொக்பகட்டும்
ஷதன் மிட்டாய் ொக்பகட்டும் எடுத்துவருவாள். உள்ஷள ஷொய் அபதத் தந்துவிட்டுப்
ஷொய்விடுவாள். மறுெடி ோேங்காலத்துக்கு முன் வருவாள். இப்ஷொது பெ நிபறே பூக்கள்
எடுத்து வருவாள். அவபளப் ொர்த்த முதல் கேஷம மனம் என்னஷவா ஆகிவிட்டது.
இப்ஷொதுகூட ஒரு ஷதன் மிட்டாயின் இனிப்பும் மல்லிப் பூவின் வாேமும் பமழுகுவத்தியின்
தீைஷவ தீைாத சிறு பவளிச்ேமுமாக அவளது உருவம் எனக்குள் இருக்கிறது. இதுவபைக்கும் அவள்
பெேர்கூடத் பதரிோது. ஒருநாள் அவள் வரும்ஷொது ஷகட்படத் திறக்க ோரும் இல்லாமல்
நின்றாள். நான் ஷொய்த் திறந்துவிட்ஷடன். 'ஷதங்க்ஸ்’ எனச் போல்லிவிட்டுப் ஷொனாள். அதுதான்
எனக்கும் அவளுக்குமான ஒற்பற வார்த்பத. அன்றில் இருந்து அவள் வரும்ஷொது நான் ஷகட்
ெக்கத்திஷலஷே நின்று, திறந்துவிடுஷவன். ஷொகும்ஷொது அந்த ஷைாடு முபனவபைக்கும் கூடஷவ
நடந்துஷொஷவன். அங்கிருந்து உள்ஷள பிரியும் ஒரு பதருவில் இறங்கி நடந்து ஷொய்விடுவாள்.

எங்ஷகா பதாடுவானத்தில் இருந்து என்பனப் ொர்க்கத்தான் அவள் வருவபதப் ஷொல இருந்தது.

ொர்த்தறிோ ெரிசுத்தம்ஷொல்... அபடே முடிோத ஷெைன்பின் அரூெம்ஷொல்... ஒரு மூன்று
மாதங்கள் எந்த மாற்றமும் இல்லாமல் இதுதான் நடந்தது. சில நாட்களாக அவள் வைவில்பல.
காத்திருந்து ொர்த்து, ஒரு நாள் அவள் ஷொகும் பதருவில் இறங்கி நடந்ஷதன். நான்பகந்து
பதருக்கள் தள்ளி ஒரு வீட்டு வாேலில் அவள் நின்றாள். என்பனப் ொர்த்து சிரிப்ெபதப் ஷொல
இருந்தது. அவபளப் ொர்த்த கேம் ேட்படன்று மனம் துடித்தது. உடல் விேர்த்து ஏஷதா ஆனது.
தடதடபவனத் திரும்பிப் ொர்க்காமல் மூச்ேபடக்க அங்கிருந்து திரும்பிஷனன். அதன் பிறகு
திருச்சியில் இருந்தும் வந்துவிட்ஷடன். எவ்வளஷவா நாட்கள் ஆகிவிட்டன... ஷநற்றுகூட பெேன்ட்
நகர் ேர்ச்சுக்குப் ஷொய் பமழுகுவத்தி ஏற்றிேஷொது, ஷதாளில் ேேல் பெஷோடு கடந்து ஷொன
ஒருத்தி அவபளப் ஷொலஷவ இருந்தாள். எங்ஷகஷோ ொர்த்த ஏதுமற்ற ெருவத்தின் ோேலில்!

(ப ாட்டு வாங்குபவாம்...)
வட்டியும் முதலும் 32
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
'இங்கு வீட்டுச் சாப்பாடு கிடைக் கும்!’

சசன்டையில் அங்கங்கக இப்படி எழுதி இருக்கும். வீட்டுச் சாப்பாடு என்றால், எந்த வீட்டுச்
சாப்பாடு? எந்தக் குடும்பத்தின் டக வாசடை? எந்த உறவுகளின் சுடவ? எனில், ஒவ்சவாரு
வீட்டுக்கும் தனிக் குணம் இருக்கிறது. சுடவ இருக்கிறது. பக்குவம் இருக்கிறது. ஒவ்சவாரு
வீட்டுச் சாப்பாட்டிலும் அந்தந்தக் குடும்பத்துப் சபண்களின் ஆண்ைாண்டுக் காலக் கண்ணீரும்
புன்ைடகயும் கலந்திருக்கிறது. அந்தப் பாரம்பரியத்தின் உப்பும் உடறப்பும் இருக்கிறது. வீட்டுச்
சாப்பாடு என்ற வார்த்டதயில் இவ்வளவும் கிளர்ந்து வருகிறது இல்டலயா?

திருவல்லிக்ககணியில் விநாயகா கேன்ஷனிலும் கஷாஃபியா கேன்ஷனிலும் சில காலம்

இருந்கதன். திருவல்லிக்ககணிடய 'கபச்சிலர்ஸ் கபரடைஸ்’ என்பார்கள்.அது சசார்க்கோ...
நரகோ? என்பது இருக் கிறவனுக்குத்தான் சதரியும். உண்டேயில் அது வறண்ை பிரகதசம்.
எங்சகங்கும் சபர்முைாஸும் சிகசரட்டுகளுோக பிரம்ேச்சாரிகள்
திரிவார்கள். கூட்ைம் கூட்ைோக சபல்ஸ் கராடு முக்கில் ேசாலா
பால் குடிப்பார்கள். கநரங்சகட்ை கநரத்தில் கபக்கரிகளில்
உட்கார்ந்து எக் பப்ஸ் சாப்பிடுவார்கள். பார்களிலும்
சோட்டைோடிகளிலும் சரக்கடித்துவிட்டு க ாம்
ோர்க்சகட்டிங், கிசரடிட் கார்டு கசலக்ஷன், அனுஷ்கா, 'தி
ஆர்ட்டிஸ்ட்’, சங்கரன்ககாவில், காவல் ககாட்ைம், அம்ேன்
சேஸ், சுகுோரி எைப் பிரித்து கேய்ந்து திரிவார்கள். பார்த்தசாரதி
ககாயிலில் சாமி கும்பிட்டு, சேரிைாவில் டசட் அடித்து, டபலட்
திகயட்ைரில் ாலிவுட் ைப்பிங் ேசாலா பைங்கள் பார்த்து... அது
ஒரு வாழ்க்டக! எவடையாவது பார்க்க ஊரில் இருந்து அம்ோ-
அப்பா வந்தால், சோத்தப் கபரும் ஓடிப்கபாய் சாப்பாடு வாங்கி
வந்து, துணிக் கடைக்குக் கூட்டிப் கபாய், பஸ் ஏற்றிவிடுவார்கள். ஒருபக்கம் வை ோநிலப்
டபயன்கள் இந்தி பாைல்கடளப் கபாட்டுவிை, இன்சைாரு பக்கம் நம்ே பயலுகவா தமிழ்ப்
பாட்டுக்கடளத் தட்டிவிை... கிறுகிறு ஜுகல்பந்தியாக இருக்கும். யாடரயாவது கதடி அவைது
ஃபிகர் வந்துவிட்ைால், அவ்வளவுதான்... சோத்தப் கபரும் நிடலசகாள்ளாேல் திரிவான்கள்.
விஷயம் சதரிந்தால், 'சிஸ்ைர்... சிஸ்ைர்...’ எை உருகுவான்கள். திடீசரன்று கபாலீஸ் வந்து
பக்கத்து ரூமில் பரேசாதுவாக இருந்த டபயடைத் தூக்கிப்கபாகும். ''அண்ணா நகர்ல மூணு
நாடளக்கு முன்ைாடி ஒரு ேர்ைர் நைந்துச்சுல்ல... இவன்தான் ஏ-3யாம்...'' எைத்
திகிலடிக்கடவப்பார்கள்.

ஞாயிற்றுக் கிழடேகளில் 11 ேணிக்கு எழுந்து பல் விளக்கி, சோத்தப் கபரும் துணி

துடவக்கச் சண்டையிடுவார்கள். விசித்திரோக ஒருவன் எப்கபாது பார்த்தா லும்
மிருதங்கம் வாசித்துக்சகாண்கை இருப்பான். ஒருவன் தியாைம் பண்ணிக்சகாண்கை
இருப்பான். இன்சைாருத்தன் படித்துக்சகாண்கை இருப்பான். நாலு ரூம் தள்ளி காவி
தரித்த ஒருவர் எப்கபாதும் அோனுஷ்யோககவ நைோடிக்சகாண்டு இருப்பார். ரூம்
முழுக்க ககஸ் கட்டுககளாடு ஒரு வக்கீல் எப்கபாதும் சோடபலில் சட்ைம்
கபசிக்சகாண்கை இருப்பார். திடீசரன்று ஒரு சித்த ேருத்துவகரா கஜாசியகரா என்ட்ரி
சகாடுத்து அலப்படற பண்ணுவார். எல்லா கேன்ஷன்களிலும் பாழடைந்த, சபரிதாகப்
பயன் இல்லாத ஒரு சலட்ைர் பாக்ஸ் சதாங்கும்!

வீட்டுச் சாப்பாடு என்ற வார்த்டதக்காை கபரர்த்தத்டத இந்த கேன்ஷன்வாசிகள்தான் அதிகோக

உணர்வார்கள். திருவல்லிக்ககணி முழுக்க முக்குக்கு முக்கு இருக்கிற சேஸ்களில் கூட்ைம்
கும்மும். 'வீட்டுச் சாப்பாடு’ எை கபார்டுடவத்தால் எக்ஸ்ட்ரா கூட்ைம் அம்மும். எங்சகங்கு
இருந்கதா வீட்டையும் உறவுகடளயும் சுேந்து வந்தவர்களுக்கு இந்த வார்த்டததான் பிடிோைம்.

'காசி விநாயகா’ என்ற சேஸ் இருக்கிறது. சயல்கலா கைாக்கன், க்ரீன் கைாக்கன், சரட் கைாக்கன்
சகாடுத்து சவயிட்டிங்கில் டவப்பார்கள். ஒரு ேணி கநரத்துக்கு முன்பாககவ வந்து கைாக்கன்
வாங்கிக்சகாண்டு கபப்பர் படித்தபடி காத்திருக்கும் கூட்ைம். 'சயல்கலா கைாக்கன்லாம்வாங்க!’
எைச் சத்தம் வந்தால், திமுதிமுசவை உள்கள ஓடுவார்கள். நான் விநாயகா கேன்ஷனுக்கும் காசி
விநாயகா சேஸ்ஸுக் குோக ஓடிக்சகாண்டு இருந்தகபாதுதான் ககணசண்ணன் எைக்கு
அறிமுகம். பக்கத்து ரூமில் இருந்தார். நாற்பது ப்ளஸ் ஆகியும் கல்யாணோகாத முதிர்கண்ணன்.
எசலக்ட்ரிக் குக்கர் கசல்ஸ்கேன். பர்ோ பஜாரில் அசசம்பிள்டு சசட் வாங்கி, எக்கச்சக்கோகப்
கபசி நல்ல கரட்டுக்கு அப்பர் மிடில் க்ளாஸ் ஆன்ட்டிகளிைம் கபாணி பண்ணி வண்டி
ஓட்டிவந்தார். அவர்தான் என்டை, ''கைய் தம்பி... இனிகே எந்த சேஸ்ஸுக்கும் கபாகாத.
உன்டை ஒரிஜிைல் வீட்டுச் சாப்பாட்டுக்கு அடழச்சுட்டுப் கபாகறன்!'' என்றபடி பிரியங்காம்ோ
வீட்டுக்கு அடழத்துப்கபாைார்.

அவர்கள் ஒரு சசௌராஷ்டிரா குடும்பம். ஐஸ் வுஸ் பக்கம் ஒரு பாழடைந்த வீடு. கம்பி
கவலியிட்ை தாழ்வாரமும் பித்தடளப் பாத்திரங்கள் மினுங்கும் கூைமுோகப் பார்க்கும்கபாகத
ஏகதகதா நிடைவுகளுக்கு இட்டுப்கபாகும் வீடு அது. கூைத்தில் நான்கு ேர சபஞ்சுகள் கபாட்டு
சேஸ் நைத்திவந்தார்கள். பிரியங்காம்ோ என்பது நாற்பது வயதிருக்கும் ஒரு அக்கா. அவருக்கு
பதின்பருவத்துப் சபண் ஒருத்தி இருந்தாள். அப்புறம் ஒரு முதிர்ந்து கனிந்த பாட்டி. இன்சைாரு
சசவசசவ ோஸ்ைர். பாசி படிந்த முற்றத்தில் புறாக்கள் வந்து கபாை அந்த வீடு எைக்கு அந்தக்
கணகே பிடித்துவிட்ைது. கூைகவ, அவ்வளவு ருசியாை சாப்பாடு. ககணசண்ணடைப் பார்த்ததும்
பிரியங்காம்ோ முகத்தில் சபரும் புன்ைடக. என்டை அறிமுகப்படுத்திவிட்டு, இருவரும்
கபசிக்சகாண்கை இருந்தார்கள். அப்கபாதுஇருந்து சரகுலராக அங்கககய சாப்பிை
 ஆரம்பித்துவிட்கைன்.
அந்த வீட்டுக்சகன்று ஓர்
அபூர்வோை வாசடை,
அந்தச்
சாப்பாட்டுக்சகன்று
அபூர்வோை சுடவ
இருந்தது.

ஒரு முடற சாப்பிட்டு

முடித்த பிறகு
ககணசண்ணன் உள்கள
கபாய் பிரியங்காம்
ோவிைம் சவகு கநரம்
கபசிவிட்டு வந்தார்.
வரும்கபாது, ''கைய்
தம்பி... இவங்க வாழ்
வாங்கு வாழ்ந்த குடும்பம்ைா. சகாஞ்சம் சகாஞ்சோ எல்லாம் அழிஞ்சுகபாச்சு. அவங்க புருஷன்
ஓடிப்கபாயிட்ைான். அதிகலருந்து என்ை பண்றதுனு சதரியாே இப்படி சேஸ் சவச்சுப்
சபாடழக்கிறாங்க. இப்கபா அவங்க புருஷன் வீட்டு ஆளுங்க இந்த வீட்டு கேல ககஸ்
கபாட்ைாங்களாம். அதான் இடதவிட்டுப் கபாகப்கபாறாங் களாம். ேதுடரல அவங்களுக்குத்
சதரிஞ்ச வங்க இருக்காங்களாம். அங்கை ஒரு சேஸ் டவக்கிறதுக்கு எதாவது எைம் இருந்தா
சசால்லச் சசால்றாங்க...'' என்றார்.

அதுதான் நான் அங்கக கடைசியாகச் சாப்பிட்ைது. இரண்டு நாட்கள் கழித்து ஒரு சாயங்காலம்
கேன்ஷனுக்குக் கீகழ தைது சபண்டண அடழத்துக்சகாண்டு வந்து நின்றது அந்த அக்கா.
ககணசண்ணன் சகாஞ்சம் பணம் எடுத்துக் சகாண்டுகபாய் பார்த்துவிட்டு வந்து சசான்ைார்,
''ேதுடரல நேக்குத் சதரிஞ்ச ஒரு எைத்டதச் சசால்லிவிட்ருக்ககன். அங்கை சேஸ் கபாட்டுக்கச்
சசால்லிட்ைாக. என்ைைா வாழ்க்டக. கபாற எைத்துல நல்லா இருக்கட்டும். நேக்கு இனிகே காசி
விநாயகாதான் கதி!'' என்றகபாது ககணசண்ணனின் கண்கள் கலங்கிஇருந்தை. புறாக்கள் வந்து
கபாகும் அந்த வீட்டுக்கும் பிரியங்காம்ோவின் டக ேணக் கும் சாப்பாட்டுக்கும்
ககணசண்ணனின் பூர்வ சஜன்ேத்துக்கும் சதாைர்பு இருப்ப தாக எைக்குத் கதான்றியது!

அதன் பிறகு ககாைம்பாக்கம் வந்த பிறகு, டிரஸ்ட்புரத்தில் ஒரு டககயந்திபவனுக்கு நான் சரகுலர்
கஸ்ைேர். டவரமுத்து சார் வீட்டுப் பக்கோக ஒரு தம்பதியிைர் தள்ளுவண்டிக் கடை கபாட்டு
இருந்தைர். சாயங்காலோைால் அவ்வளவு சுத்தோகப் புைடவ கட்டி, ேஞ்சள் பூசி, பூ டவத்து
ஆவி பறக்க இட்லிகடள எடுத்துக் சகாடுக்கும் அந்த அக்கா. அது புருஷன் டகலி, முண்ைா
பனியகைாடு பீடி இழுத்தபடி படுகப்பியாக கதாடசக்கல்லில் நிற்பார். வண்டியில் ஒரு
சிகலட்டில் 'வீட்டு இட்லி கிடைக்கும்’ எை எழுதிப் கபாட்டிருக்கும். அந்த அக்கா இட்லி ேட்டும்
எடுத்துடவக்கும். முட்டை கதாடச, பீஃப் கறி, கசர்டவ எை எல்லாவற்றுக்கும் அது புருஷன்தான்
இன்சார்ஜ். 'சபண்தான் வீடு, வீடுதான் சபண்’ என்படத ஒரு டககயந்திபவன்காரன் எவ்வளவு
அழகாகச் சசால்லிவிட்ைான் என்படத இப்கபாது நிடைத்துக்சகாள்கிகறன்.

ஒரு வருைம்கபால் அங்ககதான் இரவுச் சாப்பாடு. ஒருநாள் அங்கக கபாைகபாது தள்ளுவண்டிப்

பக்கம் வழக்கத்துக்கு அதிகோை கூட்ைம். அந்த அக்கா அழுதுசகாண்டு உட்கார்ந்திருந்தது.
அந்தத் தள்ளுவண்டி நிற்கும் இைத்துக்குப் பக்கத்தில் உள்ள அபார்ட்சேன்ட்டில் ேதியம்வாக்கில்
திருட்டு நைந்துவிட்ைது. சந்கதகத்தின்கபரில் தள்ளுவண்டிக் கடைக்காரடைத் தூக்கிப்
கபாய்விட்ைது கபாலீஸ்.
நான் அந்த அக்காடவ அடழத்துக்சகாண்டு வைபழனி கபாலீஸ் ஸ்கைஷன் கபாகைன். அக்கா
புருஷன், அயர்ன் வண்டிக்காரர், வாட்ச்கேன் மூவடரயும் உட்காரடவத்திருந்தார்கள். இவடரப்
கபாட்டு அடித்திருந்தார்கள். அந்த அக்கா அங்கககய உருண்டு புரண்டு அழுதது. சநடுகநரம்
கபசி, திருட்டுக்கு அவர் எந்த வடகயிலும் காரணம் இல்டல எைத் சதரிந்துசகாண்ைதும்
சவளிகய விட்ைார்கள்.

ஆட்கைாவில் அடழத்து வரும்கபாதுதான் அவர்கடளப் பற்றித் சதரியும். ''நான் தஞ்சாவூர் பக்கம்

ஒரத்தநாடுண்கண. லவ் பண்ணிக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்கைாம். ஊர்ல இருக்க முடியாே
ஓடியாந்துட்கைாம். இங்க சகாத்து கவடல, கராடு கவடலனு கபாைது புடிக்காே, இதுதான்
இப்பிடிக் கடை கபாைலாம்னு சசால்லுச்சு. நான் நல்லா சடேப்கபண்கண.
சசாந்தக்காரவுகள்லகய எங்கூட்டு சடேயல்தான் கபேசு. சரின்னுதான் இப்பிடிக் கடை கபாட்டு
யாவாரம் பாத்கதாம்... இனிகே இங்க எப்பிடிண்கண நிக்கிறது... சராம்ப கதங்க்ஸுண்கண...''
என்றது அந்த அக்கா. நள்ளிரவில் மீந்திருந்த இட்லிகடளச் சாப்பிட்டுவிட்டு, அவர்கள்
வண்டிடயத் தள்ளிக்சகாண்டு கபாைது இப்கபாதும் கண்களில் இருக்கிறது. அந்தச் சாப்பாட்டின்
வாசம் சதாண்டைக்குழிக்குள் இருக்கிறது இப்கபாதும்!

ஊரில் எங்கள் வீட்டுக்கு க.சீ.சிவகுோர் அண்ணனும் அருள் எழிலனும் வந்திருந்தார் கள்.

திருவாரூர் கபாய்விட்டு, குடித்துவிட்டு, வருகிற வழியில் ஆற்றில் குளித்துப் புரண்டுவிட்டு
வீட்டுக்கு வந்கதாம். கூைத் தில் இடல விரித்து, இட்லியும் மிளகாப் சபாடியும் டவத்துவிட்டு
ஓரோக நின்றது அம்ோ. சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு சகால்டலயில் டக கழுவப் கபாைகபாது,
சட்சைன்று என் டகடயப் பிடித்துக்சகாண்டு க.சீ. அண்ணன், ''கைய்... உங்கம்ோடவப் பார்த்தா
எைக்கு அழுடகயா வருதுரா. எங்கம்ோ டகயால சாப்பிடுற ோதிரிகய இருந்துச்சுரா...'' எை
அழுதது ஈரோக நிடைவில் இருக்கிறது. இப்படித் தான் கேட்டுப்பாடளயத்தில் சஜகத் வீட்டில்
அவன் அம்ோ பரிோறியகபாது எைக்கு இருந்தது. காடரக்குடியில் திருமுருகன் சார் அக்கா
பரிோறியகபாது கதான்றியது. சபரிேடல கபாகிற வழியில் விழுப்புரத்தில் சுகரஷ் அம்ோ
கட்டிக்சகாடுத்த எலுமிச்டச சாதத்டதப் பிரித்தகபாது இப்படித்தான் நிடைவுகள் கிளர்ந்தை.

ஒட்ைக்குடியில் பகலிகலகய இருட்டு பரவிக்கிைக்கும் ககாவிந்தராஜ் தாத்தா வீட்டுப்

சபருங்கூைத்தில், பக்கத்திகலகய உட்கார்ந்துசகாண்டு ''சாப்பிடுறா... சாப்பிடுறா...'' எை அந்த
ஆத்தா டவக்கும் பூசணிக் கூட்டையும் வாசத்டதயும் கவறு எங்கும் இதுவடர அறியகவ
இல்டலகய? திருச்சிக்கு விடுமுடறக்குப் கபாை நாட்களில் சாந்தி சித்தி சசய்து தந்த கதங்காய்
கதாடசயின் சுடவ அதன் பிறகு எங்ககயும் கிடைக்கவில்டலகய? இப்கபாதும் பார்க்குகளிலும்
பீச்சிலும் ஏகதனும் குடும்பம் வந்து, கூட்ைோக ஜமுக்காளம் விரித்து உட்கார்ந்து பிரிக்கும்
சாப்பாட்டு வாசம் எவ்வளவு நிடைவுகடள, ஏக்கங்கடளத் தூண்டிவிடுகின்றை? ஒவ்கவார்
அம்ோவும் நேது அம்ோடவப் கபாலகவதான் சடேக் கிறாள் என்பதுதாகை உண்டே!

சமீபத்தில் கல்யாணோை நண்பன் ஒருவடைப் பார்க்கப் கபாயிருந்கதன். வீட்டுக்குக் கீகழ நின்று

கபசிக்சகாண்டு இருக்கும்கபாது, அவனுக்கு கபான் வந்துசகாண்கை இருந்தது. ''ந்தா
வந்துட்கைம்ோ... வந்துட்கைம்ோ...'' எைச் சசால்லிக்சகாண்கை இருந்தான். நான் ஒரு
ோர்க்கோகப் பார்க்க, ''அண்கண... நீங்க கவற... இது சராோன்ஸ் இல்ல. அதுக்குச் சடேக்கத்
சதரியாது. சரண்டு கபரும் கசர்ந்துதான் சைய்லி சடேயல்... அதுக்குத்தான் கூப்பிடுது. வாங்க
இன்னிக்கு நீங்கதான் பரிகசாதடை எலி...'' என்றபடி அடழத்துப்கபாைான். அவைது ேடைவி
என்னிைம், ''அண்கண... எங்கம்ோ சடேயல்கலகய வாழ்ந்துட்கைைா... இவராவது கபச்சிலர்
டலஃப்ல சடேச்சுப் பழகிட்ைார். இப்கபாதான் சரண்டு கபரும் கசர்ந்து சடேயல் கத்துக்ககறாம்.
இப்கபால்ல... எப்பவும் இந்தக் கூட்ைணி சடேயல்தான். ஒப்பந்தம் கபாட்ைாச்சு...'' எைச்
சிரித்தார். இரண்டு கபரும் கசர்ந்து சடேத்து சாப்பாடு கபாட்ைார்கள். அைைா... அதுதான் வீட்டுச்
சாப்பாடு! - ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 33
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
இந்தியர்களைப் ப ோல ஜனநோயகத்ளைக் ககோண்டோடு வர்கள் யோரும் இல்ளல.

ைஞ்சோவூர் ப ோவைற்கோக எக்ப ோரில் திருச்கசந்தூர் எக்ஸ்பிரஸ் பிடிக்கப் ப ோபனன். 4 ணி

வண்டிக்கு 3 ணிக்பக ப ோய், டிக்ககட் எடுத்துக்ககோண்டு ப ோனோல், அன்ரிசர்வ்டு க ட்டிகள்
முழுக்கக் கும்மியடிக்குது கூட்டம். நிற் ைற்பக இடம் இல்ளல. எங்ககங்கும் னிைர்கள்.
ஏபைபைோ லக்பகஜ்கள். நடுபவ ஒரு கவங்கோயக் கூளட. குழந்ளைளயப் ப ோட்டு சீட் பிடித்ைதில்,
இரண்டு அம் ணிகளுக்கு நடுபவ ஆக்ஷன் ப்ைோக். சீட்டில் கநருக்கியடிப் து ப ோக, ைளர எங்கும்
நியூஸ் ப ப் ர் விரித்து ஜனத்திரள். நோளலந்து ப ர் ஒபர பநரத்தில் க ோள ல் எஃப்.எம்மில்
ோட்டுகள் ப ோட்டு ரகளை ண்ணுகிறோர்கள். ஆரஞ்ளச உரித்து அசோல்ட்டோகப் க ட்டி எங்கும்
வீசுகிறோர்கள். டோய்கலட் கைளவ ஒட்டி உட்கோர்ந்ை டி ஒருவர் கவஜிடபிள் பிரியோணி சோப்பிடு
கிறோர். ஒருவர் ள க்குள் ளகவிட்டு பகோக் ோட்டிலில் ஓல்டு ங்க் குவோர்ட்டளரக் கலக்கிறோர்.
இத்ைளன கபை ரங்களுக்கு த்தியில், முைலில் வந்து, ப ல் க ர்த்களில் இடம் பிடித்து,
க ட்ஷீட் விரித்து, ைளல யளைக்குக் கோற்று ஊதிக்ககோண்டு இருக் கிறது ஒரு குரூப். ''இந்ைக்
கூட்டத்துல எப்புடிங்க ப ோறது?'' என நோன் அப் ோவி யோகக் பகட்க, ''பே... பே... இதுக்பக
கசோல்லிட்டோ எப்பிடி ைம்பி... ைோம் ரத்துல ஏறுவோய்ங்க ோப்பிள்ளைய்ங்க. ககோடலு
குந்ைோணிகயல்லோம் கவளில வந்துரும்...'' என ஏக குஷியோகக் ககோக்கரித்ைோர் ஒருவர். ''சோர்... இது
பவளலக்கோவோது. இப்பிடிபய ப ோனம்னோ, ைஞ்சோவூர்ல எறங்கும்ப ோது கேரண்யோபவோடைோன்
இறங்கணும்...'' என்ற டி சரியோக ரயில் புறப் டும்ப ோது, என்ளன கவளிபய ைள்ளி கூடபவ
குதித்ைோன் கரிகோலன். ரயில் ப ோபய ப ோய்விட்டது. டிக்ககட்ளட ரிட்டர்ன் ண்ணுவைற்குள்
கரண்டு ணி பநரம் வரிளசயில் ப ோட்டுப் புரட்டி எடுத்ைோர்கள்.

பகோயம்ப டு கவர்க ன்ட் ஸ் ஸ்டோண்டில், 'கோசு ப ோனோலும் ரவோயில்ளல’ என வீடிபயோ

பகோச் அல்ட்ரோ டீலக்ஸ் ஸ்ஸோகப் ோர்த்து ஏறிபனோம்.
'' 'பவட்ளடக்கோரன்’, 'கவடி’, 'ஆைவன்’... இதுல ஏைோவது ஒரு டம்ைோன் ப ோடுவோன்... என்ன
க ட்டு சோர்?'' என்றோன் கரிகோலன். ஸ் புறப் ட்டு கோல் ணி பநர ோகியும் எந்ைப் டமும்
ப ோடவில்ளல. ''ேல்பலோ கண்டக்டர்... ஏைோவது டத்ை ப ோட்டுவிடப் ோ...'' என முைல் குரல்
ககோடுத்ைோர் முன் சீட்டில் இருந்ை வினுச்சக்ரவர்த்தி. கண்டக்டர் எதுவும் ப சோ ல் ப ோய் டி.வி.
இருக்கும் க ட்டிளயத் திறந்து கோட்டினோர். அதில் டி.வி-பய இல்ளல. ககோஞ்சம் அழுக்குத்
துணிகள் கிடந்ைன. ''களடசியோ ' ழனி’ டம் ப ோட்டது... ோதி டத்துல ரிப்ப ரோனதுைோன்.
சர்வீஸுக்கு குடுத்ைது... இன்னும் வரல'' என்ற டி ைளலக்கு ப ல் ளககயடுத்துக் கும்பிட்டோர்
கண்டக்டர். ''இளைக் பகோயம்ப டுலபய கசோல்லியிருக்க லோம்ல... அப் டிக்ககட் கோசு
ககோளறங்க...'' எனப் பின்னோல் இருந்து ஒரு விஜயகோந்த் எழுந்து நோக்ளகத் துருத்ை, அங்கங்பக
கூச்சல் குழப் ம். எளையும் கண்டுககோள்ைோ ல் கண்டக்டர் ன்ப ோகன் சிங் ோதிரி
க ௌன ோகபவ இருக்க, ககோஞ்ச பநரத்தில்... கூல். க்கவோட்டு சீட்டில் இருந்ை ஒரு ப ோளை
ோர்ட்டி ஃபுல் ப்பில்ஏபைோ பினோத்திக்ககோண்பட இருந்ைோர். ப ல் ருவத்தூளரத் ைோண்டிய தும்
அவர் விருட்கடன்று எழுந்து ைற்ற ோக என் கோலடியில் விழுந்து எளைபயோ பைட ஆரம்பித்ைோர்.

''என்ன சோர்?''

''க ோள லக் கோபைோம் சோர்...''

''நம் ர் கசோல்லுங்க... ப ோடபறன்...''

''அது சுச் ஆஃப்ல ககடக்கு சோர்...''

இந்ை முளனயில் இருந்து அந்ை முளன வளர எல்பலோர் கோலிலும் விழுந்து பைடிவிட்டு,
வந்து உட்கோர்வோர். ககோஞ்ச பநரத்தில் துள்ளி எழுந்து று டி பைட ஆரம்பிப் ோர். இப் டிபய
விக்கிரவோண்டி வளர ைவித்துக்ககோண்டு இருந்ைோர். விக்கிரவோண்டியில் ஒரு பேோட்டலில்
இறங்கி ஆளுக்கு ஒரு கசட் பைோளச சோப்பிட்படோம். ஒரு கசட் பைோளச 40 ரூ ோ, கரண்டு கசட்
பைோளசக்கு 100 ரூ ோ ககோடுத்ைோல், மீதி 20 ரூ ோய் ைர பவண்டு ோ இல்ளலயோ? சப்ளையர்
பனோ ோலோ 10 ரூ ோய் நீட்டினோர். ''என்னங்க இது?'' என்றோல், ''10 ரூ ோ டிப்ஸ் சோர்!'' என்றோர்.
''ஓ... இப்ப ோ டிப்ளஸ நீங்கபை எடுத்துக்கறைோ? நீ குடுத்ை எம்.ஆர்.எஃப். டயளரயும் எண்கைக்
குரு ோளவயும் தின்னதுக்கு நீைோன்யோ டிப்ஸ் குடுக்கணும்!'' என கரிகோலன் எகிற, அவர்
ஜோலியோகச் சிரித்துக்ககோண்பட, ''பைோஸ்ஸ்ஸ்பஸ...'' என்ற டி அடுத்ை படபிளுக்குப் ப ோனோர்.
கவளிபய க ோள ளலத் கைோளலத்ை ப்பு ோர்ட்டி ஆபவச ோக ைம்மில் இருந்ைோர். ''சோர்... நல்லோ
பயோசிச்சுப் ோருங்க. வரும்ப ோது க ோள ளல எடுத்துட்டு வந்தீங்கைோ?'' ''அட... களடசியோ
ோர்ல உக்கோந்து, சூர்யோ நடத்துற பகோடீஸ்வரன் புகரோகிரோம்ல கலந்துக்க ஒரு க பசஜ்
அனுப்பிபனன் ைம்பி. ககரக்ட்டோ சோர்ஜ் ப ோயிருச்சு... ோக்ககட்ல ப ோட்டது நல்லோ
கநனப்பிருக்பக. எழவு... அந்ை க பசஜ் பவற கசன்ட் ஆச்சோனு கைரியளலபய!'' ''அப்
ஜீனியஸ்... கன்ஃ ோர்ம்...'' எனச் சிரித்ைோன் கரிகோலன்.

ைஞ்சோவூரில் இருந்து ஊருக்குப் ப ோனோல், அங்பக தினமும் ஒன் து ணி பநர மின்கவட்டு. எந்ை
அைவுக்கு என்றோல், இந்தியோ - ோகிஸ்ைோன் ப ட்ச்ளச ஓவருக்கு மூணு ோல் ோர்க்க முடியும்.
மூணு ோல் ோர்க்க முடியோது. '' ோப்ை... ளலன் ப ோறதுக்குள்ை தூங்கிருங்க!'' என ஒரு சீப்பு
கற்பூரவல்லிபயோடு வந்து கசோல்லிவிட்டுப் ப ோனோர் ோ ோ. ''ஓளகபலருந்து கவங்கபடஷ்
ப சபறன்... த்ைளர ணிக்கு கரன்ட்ளடப் ப ோட்டுத் ைள்ளிருவோனுங்கரோ... நோலு கற்பூரவல்லிய
உள்ை ைள்ளிட்டு அதுக்குள்ை தூங்கிரு...'' என இன்கனோரு ப ோன். ககலல்லோம் கோந்துகிறது.
ரோத்திரியோனோல், நோத்ைனோர் யோர் ககோழுந்தியோள் யோகரனத் கைரியோை கும்மிருட்டு. அளடயோைம்
கைரிய, அத்ைளன யபுள்ளைகளும் பரோட்டில் ோட்டுப் ோடிக்ககோண்டு ப ோகிறோர்கள். இந்ைக்
கபை ரங்களுக்கு த்தியில் ைஞ்சோவூரில் இருந்து வந்ை சித்ைப் ோ, கரன்ட் வந்ை பகப்பில் டி.வி.டி-
யில் ஏபைோ வித்தியோச ோன டம் ோர்த்துக்ககோண்டு இருந்ைோர். ''என்ன டம் சித்ைப் ோ?''
என்றோல், ''அட... 'அரவோன்’ைோன் பகட்படன். அந்ைக் கம்னோட்டி 'ககோண்டோன் ககோடுத் ைோன்’
குடுத்துருக்கு. கழுை... எளையோவது ோப்ப ோம்...'' என்ற டி கோலோட்டினோர். ஊரில் வீட்டுக்கு வீடு
ரிலீஸோன கரண்டோவது நோபை கிரோ த்து பேோம் திபயட்டர்களுக்குச் சுடச்சுட வந்துவிடுகின்றன
திருட்டு டி.வி.டி-க்கள். வோசலில் கருவடோம் கோயப் ப ோட்டுக்ககோண்பட, '' 'கோைலில்
கசோைப்புவது எப்பிடி?’யோ... ப ரப் ோருய்யோ... என்னடோ அது... டம் முழுக்கப் ப சிட்படக்
ககடக்குறோனுபவோ...'' என ஒரு அத்ளை கசோல்ல, ''யம் ோ... அது பக.எஸ்.ஒய் ோ... என்னோ சூப் ர்
டம்... கூத்ைோநல்லூர்ல இருந்து ஒரு அ லோ ோளல உனக்கு ரு கைோக் ககோண்டுவந்ைோத்ைோன்
அடங்குவ நீயி...'' என்ற டி க ோள லில் கநட்ளட பநோண்டிக்ககோண்டு இருக்கிறோன் ரு கன்.
ட்டோசுக் கைறல் பகட்டு திடுக்கிட்டு விழித்துப் ோர்த்ைோல், ''கசஞ்சுரிஸ் ஆஃப் கசஞ்சுரிஸ்...
சச்சின் நூறோவது சைம் அடிச்சிட்டோன்ல...'' என்கிறோர்கள். ''ஏண்டோ... கரன்ட்பட இல்ல எப்பிடிறோ
ோர்த்தீங்க?'' என்றோல், பலப்-டோப்ள க் கோட்டுகிறோர்கள்.

திடுதிப்க ன்று 'திருவரங்கநல்லூளரச் பசர்ந்ை அ.தி.மு.க. கிளைக் கழகச் கசயலோைர் சந்துரு,

பநற்று இரவு அகோல ரைம் அளடந்ைோர் என் ளை ஆழ்ந்ை வருத்ைத்துடன்
கைரிவித்துக்ககோள்கிபறோம். அன்னோரது இறுதி ஊர்வலம் இன்று ோளல திருவரங்கநல்லூர்
அவரது இல்லத்தில் இருந்து புறப் டும்...’ என ஒரு ஆட்படோவில் ள க் கட்டி அலறிக்ககோண்பட
ப ோகிறோர்கள். அடுத்ை ஒரு ணிக்ககல்லோம் ககோரடோச்பசரி, கசல்லூர் டோஸ் ோக்குகளில் கூட்டம்
கட்டி ஏறுகிறது. சுடுகோட்டோங்களரயில் வளைத்து உட்கோர்ந்து 'சில்டு பீர்’ குடிக்கிறோர்கள். ''ஏன்
ோ ோ... அஞ்சு வருசத்துக்கு ஒருக்கோ பைர்ைல் வர்றதுக்குப் திலோ ஆறு ோசத்துக்கு ஒரு பைர்ைல்
வந்ைோ, சீஸனுக்கு சீஸன் வோழலோம்ல...'' என ஒருவர் திகில் கிைப்புகிறோர்.

இப்ப ோது எல்லோவற்றுக்கும் டோஸ் ோக்ைோன். ப ரன்பு, க ருங்பகோ ம், அறம், அைர் ம்,
அரசியல் என எல்லோவற்ளறயும் டோஸ் ோக் ோர்களிபலபய ககோண்டோடித் தீர்த்துவிடுகிறோர்கள்
க்கள்.
'' ச்சோன்... 'பசனல் 4’ க்ளிப்பிங்ஸ் ோர்த்தியோ? ைோங்க முடியலடோ... ைளலவபரோட களனச்
சுட்டுப் ப ோட்ருக்கோனுங்க. இந்ை ோனங்ககட்ட த்திய அரசப் ோர்த்தியோ... இலங்ளகக்கு எதிரோ
ஓட்டுப் ப ோட ோட்றோனுங்க. நோன் இப் என்னடோ ண்ைணும்... உசுரக் குடுக்க கரடியோஇருக்
பகன்டோ. ஆனோ, தீக்குளிக்க ோட்படன். நோலு ப ரயோச்சும் ப ோட்டுத் ைள்ளிட்டுப் ப ோவணும்...
அதுக்கு என்னடோ ண்ை ணும்...'' வயலில் நிற்கும் பிற் கலில், ப ோன் ண்ணிக் குமுறும்
நண் னுக்கு நோக்கு நடனமிடுகிறது. பின்னணியில் யோபரோ ஆம்கலட் கசோல்கிறோர்கள்.

''அது சரி... அதுக்கு எதுக்குரோ நீ குடிச்ச?''

''முடியல ச்சோன்... னசப் க ளசயுது. நம் இயலோள ய என்ன ண்ணித்ைோன் ளறக்கறது...

குடிச்சுக் குடிச்சுச் சோவ பவண்டியதுைோன் ப ோ....''

நண் னின் னநிளலைோன் இப்ப ோளைய க ரும் ோன்ள இந்தியர்களின் னநிளல. ''கரன்ட்
கட் அதிக ோனதுல இருந்து பசல்ஸ் டபுள் டங்கோயிருச்சு முருகோ...'' என்கிறோர் ககோரடோச்பசரி
டோஸ் ோக்கில் சரக்கு விற்கிற, டிகிரி பேோல்டர் பைோழர். முன்க ல்லோம் கரன்ட் கட்
அதிக ோனோல், க்கள்கைோளக அதிக ோகும். இப்ப ோது டோஸ் ோக்கில் விற் ளன அதிக ோகிறது.
''கூடங்ககோைத்துல களடயத் கைோறந்ைோனுங்கன்னோ, 24 அவர்ஸ் கரன்ட் வரும்யோ... முக்கோ
அடிச்சோலும் கோங்கிரஸ்கோரன் கோந்தியவோதி... நோன் கசோன்னோக் பகளுங்கய்யோ!''

''பயோவ்... அணு உளல கவடிச்சதுன்னோ என்னோவும் கைரியும்ல... நீ ஃப ன் ப ோட்டுத்

தூங்கறதுக்குள்ை எ ன் ோதித் ைமிழ்நோட்ட ப ன் ோர்த்துட்டுப் ப ோயிருவோன்யோ'' என ஜஸ்ட்
ளலக் ைட் பைசியப் பிரச்ளனகளை ோர்களில் ககோத்துக்கறி ப ோடுகிறோர்கள்.

இப் டிப் ட்ட ஞ்ச் டயலோக்குகளை எல்லோம் எத்ைளன ரூம் ப ோட்டு பயோசித்ைோலும் எழுை
முடியு ோ என்று கைரியவில்ளல. ஈழப் பிரச்ளன, இளடத்பைர்ைல், கூடங்குைம், என்கவுன்டர்,
ட்கஜட், விளல உயர்வு, சசிகலோ... அத்ைளனயும் ப சுகிறோர்கள். துயரங்களைக்
ககோண்டோடுகிறோர்கள். குற்ற உைர்ளவ ளறக்கிறோர்கள். அவனவனும் ைனி பசனலோக
அளலகிறோர்கள். சண்ளடயிடுகிறோர்கள். ோசத்ளைப் க ோழிகிறோர்கள். ககோள்ளககைோக
உருகவடுக்கிறோர்கள்.

ககோரடோச்பசரியில் இருந்து ஊருக்கு வண்டியில் வரும்ப ோது ோர்த்ைோல், வயல்களர முழுக்க

கநடும் ளனகள் க ோட்ளட க ோட்ளடயோக நிற்கின்றன. 10 வருடங்களுக்கு முன்பு ோர்த்ைதில்
ோதிப் ளன களைக் கோபைோம். முன்பு ஊரில் அஞ்சோறு வருடங்கள், ளன ரங்கள் ஏலம்
எடுத்து கள்ளுக் களட நடத்திவந்பைோம். ோட்டு டோக்டர் கள்ளுக் களட, ஆப் ோவூர் கள்ளுக் களட
எல்லோம் சுத்துப் ட்டில் அவ்வைவு ஃப ஸ். சோயங்கோல ோனோல், னங்களர எல்லோம் கூட்டம்
நுளர ைள்ளும். சோயங்கோலம் எப்ப ோது ப ோனோலும் ஐஸ் வண்டிக்கோரர் கநற ப ோளையில்
னங்ககோட்டோயில் சரிந்திருப் ோர். கள் இறக்கும் அவினோசி நோடோர் ள யனும் க ோண்ணும்
' ோம்... ோம்’ என ஐஸ் வண்டி ேோரளன அடித்துக்ககோண்டு இருப் ோர்கள். கலியன் ஒரு குடம்
கள்ளு குடித்துவிட்டு, த்தூரு வோய்க்கோலில் க ோறுக்கி வரும் னம் ழம் வோசத்ளை றக்க
முடியு ோ?

ஞ்சோயத்து, ோச ளழ, கச்பசரி, கரு ோந்திரம் எல்லோம் அப்ப ோது கள்ளுக் களடயில்ைோன்.
அதிகோளலயில் ப ோனோல் நுளர ைள்ைத் ைள்ை... ஈக்கள் மிைக்க அப்ப ோதுைோன் இறக்கிய கள்ளை
அவினோசி நோடோர் நீட்டுவது இப்ப ோதும் கநஞ்சுக் குழி வளர இனிக்கிறது. இப்ப ோது ைல்
அள்ளி அள்ளிக் கட்டோந்ைளர ஆகிவிட்ட கவட்டோற்றுத் ைளர முழுக்க, யூஸ் அண்ட் த்பரோ
கப்புகளும் ஏபைபைோ க யரிட்ட ோட்டில்களும் சிைறிக்கிடப் ளைப் ோர்க்கக் ககோடுள யோக
இருக்கிறது.
அப்புறம் இந்ை ஃப்கைக்ஸ் ப னர்கள்... 'வழுக்ளகத் ைளலயோல் உங்கள் கோைல் திரு ைம்
ைளடப் ட்டுவிட்டைோ? இனி கவளல பவண்டோம். ஃப ர் அண்ட் பேர்’ என கவட்டோற்றுப்
ோலத்ளை அளடத்து ளவத்திருக்கிறோர்கள். அம் ோ பிறந்ை நோள், ைை தி பிறந்ை நோளில்
ஆரம்பித்து, கல்யோைம், கரு ோதி, கோதுகுத்து என எைற்ககடுத்ைோலும் நோலு ப ர் கூடி ஃப்கைக்ஸ்
ளவத்துவிடுகிறோர்கள். ' லர் தூவி வோழ்த்தினோல் வோடிவிடும் என் ைற்கோக, ைமிழ் தூவி
வோழ்த்துகிபறோம்’ என்ற ஃப்கைக்ஸ் வரிகளைப் ோர்த்துவிட்டு, 'எங்கடோ அந்ைக் கவிஞன்?’ என
என் கநஞ்சு கூத்ைோடியது. நிலோ ப க்ட்ரோப்பில் க ோண்ணும் ோப்பிள்ளையும் சிரிப் து, 'பில்லோ’
அஜீத் ைளலயில் பலோக்கல் அரசியல்வோதி முளறப் து என எங்ககங்கும் அட்ரோசிட்டி ஜனநோயகம்.

அடுத்ை ஜனநோயகக் ககோண்டோட்டம் ரியல் எஸ்படட். சித்ைப் ோ ஏரியோ ோல் ண்ளைக்குப்

ப ோய், கோலோற நடக்கக் கிைம்பிபனன். 'விைோர் ஊரோட்சி உங்களை வரபவற்கிறது’ என ப ோர்டு
இருந்ைது. ஊர்ைோன் இல்ளல. வயல்கவளி எல்லோம் பிைோட் ப ோட்டு நிஷோ
நகர், நிலோ நகர், எம்.ஆர்.பி. நகர்... எல்லோம் நகர்கள். ககோஞ்ச தூரம்
ப ோனோல், அப் ோல் கோகலடுத்து ளவக்க முடியவில்ளல. ஒபர நோற்றம்...
ஒரு ோடு கசத்துப்ப ோய், தூக்கிப் ப ோடோ ல் அது கூழோகி முந்திரிச்
கசடிகளுக்கு நடுபவ கிடந்ைது. அந்ை வயல்கவளிகளைப் ப ோல...
வோழ்க்ளகளயப் ப ோல!

கும் பகோைம் வந்து கசன்ளன வண்டிகளிபலபய வல்லிய வண்டியோகத்

பைர்ந்கைடுத்து ஏறிபனன். அதுவும் அல்ட்ரோ டீலக்ஸ் வீடிபயோ பகோச்ைோன்.
முன் சீட்டில் ஒரு குடும் ம் உட்கோர்ந்து ஒரு கிபலோ கறுப்பு திரோட்ளசளய
ளவத்து க ோத்திக்ககோண்டு இருந்ைது. டி.வி-யில் பலோக்கல் துணிக் களட,
நளகக் களட, விைம் ரங்கள். வண்டி கிைம்பியதும் சோய்ந்து உட்கோர்ந்பைன்.
கண்டக்டர் வந்து டி.வி-ளய பநோண்டினோர். என்ன டம் ப ோடப்ப ோகிறோபரோ என பீதியோக
இருந்ைது.

கண்டக்டர் நகர்ந்ை கநோடி கோைளடக்கிற சவுண்டில், 'திருவண்ைோ ளல’ என ளடட்டில் ஓட

ஆரம்பிக்க... திரோட்ளசக் குடும் ம் யங்கர த்ரில்லோகிக் ளக ைட்ட ஆரம்பித்ைது. கண்ணு க ோங்க
கசன்ளனயில் இறங்குவளை நிளனத்ைோபல ய ோக இருக்கிறது. வோழ்க ஜனநோயகம்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 34
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''முருகா... இன்னிக்கு மூணாம் பெற...''

குலசாமிக் ககாயிலுக்குப் கொய்க்பகாண்டு இருந்த இரவில், சித்தார்த்தன் வானத்ததக்

காட்டினான். நிமிர்ந்து ொர்த்த கணகே, ேனசுக்குள் ஏகாந்தம் பகாப்ெளிக்கத் பதாடங்கியது.
நிதறய நிதறய நட்சத்திரங்களுக்கு நடுகவ 100 கிராம் பவள்ளிக் கீற்றாய் ஒரு மூன்றாம் பிதற.
அபூர்வோய், காவியோய், சாவதற்குள் திரும்ெ இப்ெடி ஒரு வானம் கிதடத்திடுோ என்ெது
ோதிரி இருக்கிறது. யாரும் இல்லாத ரயில் நிதலயத்தில் ஒகர ோதிரி புடதவகள் கட்டிக்பகாண்டு
உட்கார்ந்திருக்கிற டீச்சர்கள்கொல... மினி ெஸ்தை நிறுத்திவிட்டு, ஆற்றில் குளித்து
உள்ளங்தகயில் காயாத ேஞ்சகளாடு ஓடி வருகிற அக்காதவப் கொல... நள்ளிரவில்
ஒண்ணுக்கடிக்க எழுந்து கொகும்கொது, ெசுவின் கனத்த ேடிக் காம்புகள் நசுங்கப் ெடுத்திருக்கும்
ஆட்டுக்குட்டிதயப் கொல... இப்ெடி ஒரு வளர்பிதற நாளில் குலசாமிக் ககாயிலுக்குப் கொகிற
தருணம் எப்கொதும் அதேயாது இல்தலயா?

இரவு மூன்றாம் பிதற ொர்த்தது ோதிரிதான் ேறுநாள் ெகலில் கவணியாத் தாதளப் ொர்த்கதன்.
நான் ெடித்த அகத ெள்ளிக்கூடத்தின் வாசலில், அகத ககாலத்தில்... தட்டுக்கூதடயில்
பவள்ளரிக்காய்களும் எலந்தம்ெழங்களும் பநல்லிக்காய்களும் கொட்டு விற்றுக்பகாண்டு
இருக்கிறாள் இன்னமும். பசங்காேட்தட கலர் பொடிக் கட்டம் கொட்ட புடதவயில்,
உதிர்வதற்கு முந்ததய தினத்திலான நாவல்ெழம் கொன்ற முதிர்ந்த கண்ககளாடு, மூச்தச
புஸ்ைுபுஸ்ைுபவன இழுத்துக்பகாண்டு, ஒரு ககாட்கடாவியம் ோதிரி அங்கககய
உட்கார்ந்திருக்கிறாள். சிறு வயதில் நான் ொர்த்த ோதிரி இந்த ஊர் இல்தல. ேனிதர்கள்
இல்தல. ஸ்கூல் இல்தல. எத்ததனகயா வசதிகளும் ோற்றங்களும் நுதழந்து
ெடர்ந்துவிட்டன. ஆனால், கவணியாத்தாள் இன்னமும் தட்டுக்கூதடயில் ெழங்களும்
முறுக்குகளும் தவத்துக்பகாண்டு, இன்டர்பவல்லில் ஓடிவரும் பிள்தளகளுக்காகக்
காத்திருக்கிறாள். கவணியாத்தா நாலு கிகலா மீட்டர் தள்ளி உள்ள ஊரில் இருந்து,
தினமும் காதலயில் கிளம்பி, தட்தடத் தூக்கிக்பகாண்டு, ஆற்தறத் தாண்டி பவயிலில்
நடந்துவருகிறாள். சாயங்காலோய் ெஸ்ஸில் குடவாசலுக்குப் கொய், கததவயானதத
வாங்கிவருகிறாள். வீட்டுக் பகால்தலயில் அடுப்பு தவத்து, தனியாக முறுக்கு சுடுகிறாள்.
பிற்ெகலில் ஊரில் யார் வீட்டுத் திண்தணயிலாவது உட்கார்ந்து தண்ணீர் வாங்கிக் குடித்துவிட்டு,
''பதாரக்கண்ணு ேவனா இது... ஆளு அதடயாளகே பதரியல...'' எனப் கெசிவிட்டுப் கொகிறாள்.
ஒரு தகர டப்ொவில் தநந்த ரூொய் கநாட்டுகதளயும் சுருக்குப்தெயில் சில்லதறக் காசுகதளயும்
கொட்டுக்பகாண்டு அதலகிறாள். நான் ஸ்கூல் ெடிக்கிறகொகத ஒரு நாள் கவணியாத்தாளின்
ேகனும் ேருேகளும் ஸ்கூல் வாசலுக்கு வந்து சண்தட கொட்டார்கள். பெட் ோஸ்டரிடம் வந்து,
''சார்... இந்தக் பகழவிய இனிகே இங்க கசக்காதீங்க சார். நான்தான் சம்ொரிக்கிகறன். கசாறு
கொடுகறன்... வீட்கடாட பகடன்னா ககக்காே, அங்ககருந்து பகௌம்பி வந்துருது. இந்த
பவயில்ல வந்து எதுக்கு இந்தக் கருேத்தப் ெண்ணணும்... பசான்னாக் ககக்க ோட்டுது
கம்னாட்டி...'' எனச் சத்தம் கொட்டார். தட்டுக் கூதடதயத் தூக்கிக்பகாண்டு கவககவகோய்ப்
கொன கவணியாத்தா, நாதலந்து நாட்கள் வரவில்தல. அடுத்த வாரகே தட்டு நிதறய
நாவல்ெழங்ககளாடு வந்துவிட்டது. கதலவாணி யக்கா வீட்டு வாசலில் உட்கார்ந்துபகாண்டு,
''என்ன இவனுகவா ஒண்ணும் ெண்ண முடியாது. நாஞ் சாவுற வதரக்கும் இந்தப்
புள்தளகவாளுக்குத் தீனி வித்துட்டுத்தான் பகடப்கென்'' என்றெடி மூச்சு வாங்கவாங்கத் தண்ணீர்
குடித்தது. ததசகள் சுருங்கி, தக கால்கள் நடுங்க, இன்னமும் ஓர் அரசுப் ெள்ளிக்கூடத்தின்
வாசலில் உட்கார்ந்துஇருக்கிறாள் கவணியாத்தா... நாம் ொர்க்க கவண்டும் என்ெதற்காகவா
மூன்றாம் பிதற வருகிறது என்ெது ோதிரி.
கவணியாத்தாதளப் ொர்த்துவிட்டு வருகிறகொது, தவிர்க்க முடியாேல் ஆனந்தியக்காவின்
ஞாெகம் வருகிறது. ோதவரத்தில் ஒரு ெதழய ஆஸ்பெஸ்டாஸ் வீட்டுக்குள் இப்கொதும்
வியர்தவ வழிய
பேழுகுவத்திதயத்
தயாரித்துக்பகாண்டு இருக்கிறது
ஆனந்தியக்கா. 10 வருடங்களுக்கு
முன்பு பசன்தனயில் கவதல
இல்லாேல் திரிந்தகொது,
பகன்னடிதான் அந்த
ஆஸ்பெஸ்டாஸ் வீட்டுக்கு
அதழத்துப்கொனார். தநட்டி
கொட்டுக்பகாண்டு, நாதலந்து
பிள்தளககளாடு அச்சில் பேழுதக
ஊற்றி ஊற்றி எடுத்துக்பகாண்டு
இருந்தது ஆனந்தியக்கா. ததர
எல்லாம் பிசுபிசுபவன
உருகிக்கிடக்கும் பேழுகும்
வாசமுோகக் கிடந்தது வீடு.
இன்பனாரு ெக்கம் பகாஞ்சம் பிள்தளகள் உட்கார்ந்து ொலிதீன் கவரில் ொக்பகட்
கொட்டுக்பகாண்டு இருக்கும். ஒரு ொக்பகட் விற்றால் 20 பெர்சன்ட் கமிஷன். ''இப்ெத்தான்
புதுசா வர்றியா? ஒரு வாரம் வித்துட்டு அப்ொல துட்டு குடு'' என்றது அக்கா. பேழுகுவத்தி
தயாரிப்ெததகய கவதலயாக, வாழ்க்தகயாக தவத்திருக்கும் ஓர் அக்காதவப் ொர்ப்ெதற்கு
எனக்கு ஆச்சர்யோகவும் பநகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது. பெரிய லாெம் புண்ணாக்பகல்லாம்
கிதடயாது. ஒரு ொக்பகட் விற்ெதற்குள் பதாண்தடத் தண்ணி கொகும். ஆனாலும், அக்காவும்
இன்னும் ெலரும் அதில்தான் வாழ்கிறார்கள். ஓரிரு ோதங்கள் அவ்வப்கொது அங்கக கொகவன்.
ஒருநாள் கொனகொது, ஆனந்தியக்காவின் புருஷனுக்கு ொர்ட் அட்டாக் என ஆஸ்ெத்திரிக்குத்
தூக்கிப்கொயிருந்தார்கள். அன்றும் ஆஸ்ெத்திரிக்குப் கொய்விட்டு வந்து, அச்சில் பேழுதக
ஊற்றிக்பகாண்டு உட்கார்ந்திருந்தது அக்கா. ேறுநாள் ராத்திரி ஆஸ்பெஸ்டாஸ் வீட்டு வாசலில்,
கண்ணாடிப் பெட்டிக்குள் அது புருஷன் துயில, சுற்றி பேழுகுவத்திகள் எரிந்து வழிய, ஓரோக
உட்கார்ந்து டீ குடித்துக்பகாண்டு இருந்தது அக்கா. வாழ்க்தகப்ொடின் ேகத்தான காட்சிகளில்
அதுவும் ஒன்று. அதணந்துகிடந்தது ஒரு பேழுகுவத்தி. எரிவதும் உருகுவதும் எப்கொதும் ஒரு
ேனுஷி. ப ாலித்து இருளும் உயிர் ேனுஷி. எரிந்து வழிந்து தகயில் விழும் ஒரு பொட்டு பேழுகு
சட்படனக் காந்துவது ோதிரி அந்த இரவு இருக்கிறது இப்கொதும். இத்ததன வருடங்களுக்குப்
பிறகு, சமீெத்தில் ோதவரத்தில் ஆனந்தியக்கா வீட்டுக்குப் கொகனன். இன்னமும் அப்ெடிகய
பேழுகு வார்த்துக்பகாண்டு இருக்கிறது நதர கூடிய அந்தக்கா. அதன் ேகளும் ேருேகளும்கூட
கவதல பசய்கிறார்கள். ''இப்ெ ஆர்ட்டினு, ோதா, ஃப்ளவர்லாம் வார்ப்பு வாங்கிப் ெண்கறாம்...''
என ஆனந்தியக்கா சிரித்தது மூன்றாம் பிதற பவள்ளிக் கீற்று ோதிரி!

இததச் பசால்லி முடிக்கிறகொகத சுப்புவின் முகம் நிதனவுக்குள் வந்துவிட்டது. பராம்ெவும்

யகதச்தசயாக, சமீெோய் ஒரு பிற்ெகலில், ெட்டுக்ககாட்தடயில் இருந்து தஞ்சாவூர் வந்த
ெஸ்ஸில் சுப்புதவப் ொர்த்கதன். ேடியில் பெரிய ேயிலாட்டப் பொம்தேதய
தவத்துக்பகாண்டு, புதக யிதல கொட்டெடி பவளிகய வந்தார். நான் ொர்த்து விசாரித் ததும்,
புதகயிதலச் சாறு பதளிக்க, என் தககதளப் ெற்றிக் பகாண்டார். பேலிதாய் சரக்கு வாசம்.
''காயாவூர்ல ஒருதிருவிழா தம்பி... ேயிலாட்டம்னு கூப்புட்டிருந்தானுகவா... என்னகோ
இன்னமும் நம்ேள பநனப்புபவச்சுக் கூப்புடுறானுகவா... நல்ல ஆட்டம் தம்பி...'' என்றார். சுப்பு
திருவிழாக்களில் 'ேயிலாட்டம் ோடாட்டம்’ ஆடுெவர். இன்னமும் அததகய வாழ்க்தகயாக
தவத்திருப்ெவர். அவதரப் ெற்றி ஒரு டாகுபேன்ட்டரி எடுப்ெதற்காக நண்ெகராடு
சுற்றியகொதுதான் ெழக்கம். ஒருகாலத்தில் எங்கு திருவிழா என்றாலும் 'ேயிலாட்டம்,
ோடாட்டம்’ எனப் ெரெரப்ொக இருந்தவர். அந்த வழக்கம் எல்லாம் எவ்வளகவா
குதறந்துவிட்ட பிறகும், இப்ெடிப் பொம்தேதயத் தூக்கிக்பகாண்டு அதலகிறார். தஞ்சாவூர் புது
ெஸ்ஸ்டாண்டில் அந்தப் பொம்தேகயாடு அவர் நின்ற ககாலம் ஒரு கணம் பநஞ்தச அறுத்தது.
''இதுக்கு கவற பெயின்ட் அடிக்கணும் தம்பி'' என்றார். ''வீட்ல குடுங்க...'' என அதர ட ன்
ஆப்பிள் வாங்கிக் பகாடுத்துவிட்டு வந்கதன். நான் கொய்விட்கடனா என்று ொர்த்துவிட்டு, அவர்
சாதலதயக் கடந்து எதிகர இருக்கிற ஒயின் ஷாப்புக்குள் நுதழவததப் ொர்த்கதன்.

இன்னமும்... இன்னமும் இருக்கிறார்கள். வள்ளுவர் ககாட்டம் பிளாட்ஃொர்ம் முழுக்க கிளி

க ாசியக்காரர்கள் உட்கார்ந்து இருக்கிறார்கள். தண்டட்டி குலுங்க, ஒரு கிழவி ''சரி... சரி... ெத்து
ரூவா குடுத்துட்டு ஒரு டீ வாங்கியா கொதும்...'' என யாருக்ககா க ாசியம் பசால்லிக்பகாண்டு
இருக்கிறது. பெப்ஸி, ககாக்குகளுக்கு நடுகவ, கும்ெககாணம் பதரு ஒன்றில் இன்னமும் அழுக்கு
கவட்டிகயாடு ெதழய வீட்டில் கசாடா தயாரித்துக்பகாண்டு இருக்கிறார் ஒரு பெரியப்ொ. ேட்ட
ேதியம் அொர்ட்பேன்ட் கததவத் தட்டி, ''சார்... ஊதுவத்தி வாங்கிக்கங்க சார்...'' என்கிறாள் ஒரு
சிறுமி. மீனம்ொக்கம் ஏர்கொர்ட்டுக்கு எதிகர உள்ள ஒரு வீட்டில், ஏபழட்டு பெண்கள் ஏகதகதா
கெசிக்பகாண்டு காது குதடகிற ெட்ஸ் பரடி ெண்ணிக்பகாண்டு இருக்கிறார்கள். தகபயல்லாம்
எரிய எரிய... சீரியல் கதத பசால்லிக்பகாண்கட பீடி சுற்றுகிறார்கள் இன்னமும் நம் கதாழிகள்.
'வீட்டிகலகய காளான் வளர்ப்பு’, 'கலர் மீன்கள் வளர்ப்பு’ என்பறல்லாம் ஆரஞ்சு, ேஞ்சள், கறுப்பு
- பவள்தள கநாட்டீஸ்கதள ெஸ்களில் ஒட்டிக்பகாண்டு இருக்கிறான் இன்னமும் ஒருவன்.
கசமியா ொல் ஐஸ்கதள 'ொம்ொம்’ என விற்றெடி ககாதடயின் பதருக்களில் சுற்றுகிறார்கள்
இன்னமும். பநரிசல் மிகுந்த பதருவில் கயித்ததக் கட்டி 'டேக்கு டேக்’என அடித்தெடி
நடக்கிறாள் ஒரு குட்டிப் பெண். நாச்சியார்ககாவிலில் ராத்திரி எல்லாம் கரடிகயாவில் ொட்தடப்
கொட்டுவிட்டு, 24 ேணி கநரமும் தசக்கிளில் ரவுண்டு அடித்துக் பகாண்டு இருக்கிறார் ஒருவர்.
''ேக்கள் டி.வி-ல வந்துருக்ககாம்க...'' எனத் ததலதயச் பசாறிகிறார் அரிச்சந்திரன் கவஷம் கட்டும்
ெத்ேநாென். டிராஃபிக் ேண்டிய சாதலகயாரம்
களிேண் பொம்தே கதளப் கொட்டுக்
காத்திருக்கிறது ஒரு தம்ெதி. ெஸ்
ஸ்டாண்டுகளில் இஞ்சி ேரப்ொ விற்கிறார்கள்
இன்னமும். ஆளாளுக்கு போதெல்
ககேராகவாடு அதலயும்கொது, ''சார்...
கொட்கடா எடுத்துக்கங்க சார். சூப்ெர் குவாலிட்
டில பிக்சர் சார்'' என சுற்றுலாத் தலங்களில்
ெதழய ககேராகவாடு துரத்துகிறார்கள் சிலர்.

அன்தறக்கு சாஸ்திரி நகர் சிக்னலில் ஒரு

பூம்பூம்ோட்டுக்காரதரப் ொர்த்கதன்.
இன்பனாரு நாள் தி.நகர் அொர்ட்பேன்ட் ஒன்றில், இடுப்பில் கருக்கருவாகளாடு சட்தட
கொடாேல் வந்த ஒருவதரப் ொர்த்கதன். ஒரு ரிக்ஷா வண்டியில் சாய்ொொ ெடத்தத
தவத்துக்பகாண்டு ொட்டு கொட்டு ஊர் ஊராகப் கொகிறது ஒரு குடும்ெம். எப்கொதும் தூசி
ெடிந்த விதளயாட்டுச் சாோன்கதளப் கொட்டுக் பகாண்டு, ககாயில் ேதல அடிவாரங்களில்
ஒருவர் உட்கார்ந்திருக்கிறார். 'இங்கு தெண்டிங் பசய்து தரப்ெடும்’... 'ொட்டுக்கள் ெதிந்து
தரப்ெடும்’ என கொர்டு ோட்டிக் பகாண்டு உட்கார்ந்திருக்கிறார்கள்.

பெருநிறுவனங்கள் மிகுந்த ெகுதியில் தசக்கிளில் கட்டி ெருத்திப் ொல் விற்கிறான் ஒருவன்.

ஊரில் இப்கொதும் அப்ெடிகய கதாளில் ேதடயான்கள் பதாங்க, தசடில் சுளுக்கி பசாருகி
டி.வி.எஸ்.50யில் வருகிறார் ஒரு குறவர். சந்தன கலர் சுடிதாரில் தசக்கிளில் நின்றெடி, ததலயில்
உதிர்ந்த கருகவலம் பூக்கதளத் தட்டிவிட்ட ெடி ஒரு பெண் கெசிக்பகாண்டு இருந்த கொதுதான்
வதளயல்காரர் நடந்து கொனார். பசங்கல்ெட்டு ெக்கம் விடாப் பிடியாக இப்கொதும் டூரிங்
டாக்கீஸ் நடத்திக்பகாண்டு, ெதழய ெடங்கள் கொட்டு... கலர் கசாடா, முறுக்கு விற்கிறார்
ஒருவர்.
எவ்வளகவா காலம் ோறி, வசதிகள் பெருத்து, ஏகதகதா நிகழும்கொது 'பதன்றல் உறங்கிடும்
கொதும்’ ககட்டெடி கூதட பின்னிக்பகாண்டு இருப்ெவரும் தே டப்ொ வாங்கும்கொது அழுத
குழந்ததக்கு கூதடயில் இருந்து கெர்பின் எடுத்து ஃப்ரீயாகக் பகாடுப்ெவரும் எவ்வளவு
ேகத்தானவர்கள்!

கவணியாத்தா, ஆனந்தியக்கா, சுப்பு என நீளும் நிதனவுகளில் எப்கொகதா எழுதிய கவிதத

ஒன்று ததல நீட்டுகிறது...

'இன்னும் இப்பெருநகரில்
ேர நிழல் ெரவிய சாதலகள்
இருக்கின்றன

அடுக்குோடிக் குடியிருப்புகளில்
கனிந்து தாழ்ந்த ொர்தவயுதடய
கனகவல்லிகள் வசிக்கிறார்கள்

ெத்து ரூொய்க்கு மூன்று

கெனா விற்ெவர்
அபூர்வோய்ப் ொர்த்த ஓட்டு வீட்டில்
தண்ணீர் வாங்கிக் குடிக்கிறார்

ககாயில் வாசல் சிறுமி

ேஞ்சள் பவயில் உதிர
ேலர் பதாடுக்கும் நளினத்ததச்
சிலர் நின்று ொர்த்துச்
பசல்கின்றனர்

காலேற்ற காலத்தின் கேல்

குடித்துவிட்டுக் கிடப்ெவனின்
உளறல் ககட்டு
ஒரு தக
கசாடா வாங்கி வருகிறது

இளங்காதலயில்
ெள்ளிக்கூட தேதானத்தில்
ொட்டி ஒருத்தி
தட்டுக்கூதடயில் நாவற்ெழம்
சுேந்து கொகிறாள்

மூன்றாவது முதறயாகப்
ொலியல் பதாழிலாளியிடம்
பசன்று ெடுக்க ேனமின்றித் திரும்பிக்
பகாண்டிருக்கிறான் ஒருவன்!’

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 35
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ஒவ்வ ொரு முறையும் அன்பின் அருறை பிரிவில்தொன் புரிகிைது.

ஒரு ைொதத்துக்கு முந்றதய இரவில், நண்பர் நொகலிங்கம் பதற்ைைொக அறைபபசினொர்.

''ஒரு முக்கியைொன விஷயம் முருகன்...''

''வ ொல்லுங்க லிங்கம்...''

''என்பனொட கொதறைப் பத்திச் வ ொல்லியிருக்பகன்ை... அதுை வகொஞ் ம் பிரச்றனங்க. அ ங்க

வீட்ை ம்ைதிக்க ைொட்ைொங்க. பபொரொடிப் பொர்த்துட்டு, இப்பபொ என்றன நம்பி ந்துட்டொங்க.
இப்பபொ வரண்டு பபரும் ப ைத்துைதொன் இருக்பகொம். உடபன கல்யொணம் பண்ணிக்கைொம்னு
இருக்பகொம்.''

''க னம் லிங்கம்... எல்ைொம் நல்ைபடியொ நடக்கும்'' என்று றதரியம் வ ொன்பனன்.

ப ைத்தில் இருக்கும் ஒரு நண்பனுக்கு வதொறைபபசி, அ ர்களுக்கொன உதவிகறைச் வ ய்யச்

வ ொன்பனன். ைறு நொள் இரு ருக்கும் ஒரு பகொயிலில் கல்யொணம் நல்ைபடியொக நடந்தது.
'நல்ைபடியொக’ என்பது நண்பர்கைொல். உைவுகளும் வ ொந்தங்களும் கூடி நடந்திருந்தொல்... அது
இன்னும் 'நல்ைபடியொக’! நண்பர் லிங்கம் சினிைொவில் உதவி இயக்குநர். அனுதினமும்
கனவுகளும் யதொர்த்தங்களும் பபொட்டியிடும் ொழ்வில் வெயிக்க அறைப ர். இத்தறனக்கும்
நடுப ரம் ைொதிரி த்யப்பிரியொ ர,
கொதல் பூத்துவிட்டது.

யதொலும் ைனதொலும் இரு ருபை

பக்கு ைொன ர்கள். ொழ்க்றகபற்றிய
புரிதல் உள்ை ர்கள். இரு ரும்
பரஸ்பரம் வீட்டில் பபசினொர்கள்.
ஆனொலும், வபண் வீட்டில்
ைறுத்துவிட்டொர்கள். லிங்கம்
சினிைொக்கொரர் என்பது முதல் கொரணம்.
அப்புைம் ஏபதபதொ கொரணங்கள்.
நிறையப் பபசிப் பொர்த்துதொன் இப்படி
எங்பகொ ஒரு பகொயிலில் தனியொகக்
கல்யொணம் பண்ணிக்வகொண்டொர்கள்.
அடுத்த ொரபை பக.பக. நகரில் வீடு
பொர்த்து, பொல் கொய்ச்சிக் குடிபயறிவிட்டொர்கள். பபச்சுைர் லிங்கத்றத எனக்குத் வதரியும். நள்ளிரவு
றர கங்றகயம்ைன் பகொயில் வதருவில் ற க்கிள் டீ பதடியபடி ''வ ப்பபரஷன்ை ஒரு ஷொட்
ரும் பொருங்க...'' எனப் பபசித் திரிந்து, அறை மீை அதிகொறையும் ஆகைொம். கட்டிலில் ைடிக்கொத
றகலி கிடக்கும். இஸ்பபடு டிவில் பதொற சுட்டு, பூண்டு வதொக்குற த்து இது றர கொணொத
கொம்பிபனஷனில் டிபன். புத்தகங்கள் இறைந்துகிடக்கும் டொய்வைட். யொரும் இல்ைொைல்
பூட்டப்பட்ட வீட்டுக்குள்ளும் அறணக்கப்படொைல் ஓடும் ஸ்டொர் மூவீஸ் என ஒரு ொழ்க்றக.
கூட ஓர் இதயம் ந்துவிட்டொல் ஒபர நொளில் ஒரு ரின் ொழ்க்றக எவ் ைவு ைொறிவிடுகிைது
என்பறத

இப்பபொது லிங்கத்தின் வீட்டுக்குப் பபொன பபொது உணர்ந்துவகொண்படன்.

இப்பபொது பக.பக. நகர் வீட்டில் கொதலின் இன்பனொர் அழகொன அறடயொைம்பபொல்
சிக்கிைொர்கள். பபொன ொரம் வீட்டுக்கு ொப்பிடக் கூப்பிட்டிருந்தொர்கள். ொப்பிட்டு
முடித்துவிட்டு, ''அ ங்க வீட்ை பபசிட்டொங் கைொ லிங்கம்?'' எனக் பகட்படன். '' த்யொ வீட்ையொ...
இல்றைங்க...'' என்ைபடி ைறனவி றயப் பொர்த்தொர் நண்பர். ட்வடன்று அ ர் ைறனவியின்
முகத்தில் வ ொல்ை முடியொத உணர்வுகள் எழுந்தன. குரல் வகொஞ் ம் உறடந்துவிட்டது.
''இல்றைங்கண்ணொ... அ ங்க இன்னும் ைொதொனம் ஆகறை. பபொன ொரம் அம்ைொ பபொன்
பண்ணிப் பபசினொங்க. அ ங்களுக்கு எங்கறைச் ப ர்த்துக்கைதுை விருப்பம்தொன். வ ொந்தக்
கொரங்கதொன் வரொம்பக் பகொபத்துை இருக் கொங்கனு வ ொன்னொங்க. வீட்ை இருக்கிை என்பனொட
துணிைணி, திங்றைவயல்ைொம் வகொடுத்துவிடுபைன்னு வ ொன்னொங்க. அவதல்ைொம் ப ணொம்னு
வ ொல்லிட்படன். எங்கப்பொவும் வரொம்ப நல்ை ர்ணொ. எனக்கு அப்பொன்னொ உயிரு. அ ருக்கும்
அப்படித் தொன். நொலு பபர் என்ன பபசு ொங்கபைொங்கிை ஈபகொதொண்ணொ அ றரத் தடுக்குது.
ஆனொ, நொன் நிச் யைொ நம்புபைங்கண்ணொ... ஒரு நொள் எங்கறைப் புரிஞ்சுக்கிட்டு அ ங்க
ரு ொங்கண்ணொ. இந்தப் பிரிவும் நொங்க ொழ்ை ொழ்க்றகயும் எங்கறை அ ங்களுக் குப்
புரியற க்கும்ணொ'' என அ ர் பபசியபபொது அழுதுவிடு ொர்பபொை இருந்தது.

'உன் துணிகறைவயல்ைொம் தந்து விடுபைம்ைொ...’ என்கிை ஓர் அம்ைொவின் குரலும் 'இந்தப் பிரிவு
எங்கறை அ ங்களுக்குப் புரியற க்கும்...’ என்கிை ஒரு ைகளின் குரலும் எவ் ைவு
பபசிவிடுகின்ைன? ஓர் அறை எழு தற்குள் இன்பனொர் அறை விழு து ைொதிரி உைவும் பிரிவும்
எப்பபொதும் ப ர்ந்பததொன் ருகின்ைன. பிரிவின் பகொறட யில் அன்பின் நிழறையும்; அன்பின்
நிழலில் பிரிவின் பகொறடறயயும் சுைந்துவகொண்பட தொன் அறைகின்ைன பரு ங்கள். ''நிச் யம்
அ ங்க ரு ொங்கம்ைொ'' என்று வ ொல்லி விட்டு ந்பதன்.

சிறு யதில் எங்கள் வீட்டில் ஒரு பூறன இருந்தது, வ ள்றையும் ொம்பலுைொக. எப்பபொதும்
கத்திக்வகொண்டு வீடு முழுக்க சுற்றிக்வகொண்பட இருக்கும். ஒளிஞ் ொங்கண்டு விறையொட
ஒளியும்பபொது பத்தொயத்தில் இருந்து வ ருண்டு ஓடும். பபபப ஆடும்பபொது ைொட்டுக்
வகொட்டொயில் இருந்து வதறித்து ஓடும். கத்திரி த்தல் டின் எடுக்க பரணில் ஏறினொல், பரொைம்
சுழிக்கக் வகொட்டொவி விடும். மீன் குழம்புற க்கிை நொளில் கூடத்திபைபய குடியிருக்கும். பை
பநரங் களில் றையல் அறை ென்னலில் உட்கொர்ந்து வகொண்டு, அம்ைொற பய பொர்த்துக்வகொண்டு
இருக்கும். வீட்டில் எங்பக ஷொட் ற த்தொலும் ஃப்பரமில் ஏபதொ மூறையில் அந்தப் பூறன
இருக்கும்.

ஒருநொள் அந்தப் பூறன கர்ப்பம் தரித்தது. இன்வனொரு நொள் அதிகொறையில் பத்தொயத்தில்

பிலுபிலுவ ன நொறைந்து குட்டிகறைப் பபொட்டது. வ யிட் பபொட்ட உடம்பபொடு குட்டிகளின்
பக்கத்திபைபய உர்ர்ர்வரன உட்கொர்ந்திருந்தது. ஒரு ொரத்துக்கு அதன் அரொெகம் தொங்கவில்றை.
பிற்பகலில் எல்ைொம் தட்ட்படர் புட்ட்படவரனப் பொல், பைொர் பதடிப் பொத்திரங்கறை
உருட்டிக்வகொண்பட இருக்கும். திண்றணக்கு ரும் வதரு நொய்கபைொடு ஏக ரகறையொகச் ண்றட
கட்டும். ரொத்திரி எல்ைொம் அதுவும் குட்டிகளுைொக ஆர்.ஆர். ொசித்துக்வகொண்பட கிடந்தன.
ஒருநொள் வீட்டுக்கு ந்த ைொைொ, ''படய்... ஏண்டொ இதுகை வூட்ை வ ச்சுக்கிட்டு ப ண்டி
அடிக்கிறீங்க... தரித்திரம்... தரித்திரம்...'' எனத் தூங்க முடியொ ைல் எழுந்து கத்தினொர்.
தூங்கிக்வகொண்டு இருந்த அ ர் பைல் வதொபுக்வகன்று விழுந்து ஓடிவிட்டது பூறன.
அதிகொறையில் எழுந்து '' ொடொ...'' என என்றன எழுப்பிவிட்டொர் ைொைொ. தொய்ப் பூறனறயப்
பிடித்து ஒரு மூட்றடக்குள் பபொட்டுக் கட்டிவிட்டொர். ''ங்க பொரு ஆயி... இந்தக் குட்டிங்கறை
எல்ைொம் பகக்குை ஆளுகளுக்குக் குடுத்துவிட்ரு. அவதல்ைொம் வபொறழச்சுக்கும்...'' என
அம்ைொவிடம் வ ொன்னொர். ''அதுங்க பொ ம்... இப்ப எதுக்கு?'' என அம்ைொ பகட்கும்பபொபத
என்னிடம் மூட்றடறயக் வகொடுத்து டி.வி.எஸ்.50-ஐக் கிைப்பிவிட்டொர் ைொைொ. அந்த
அதிகொறையில் ஆற்றைத் தொண்டி கம்ைங்குடி பபொய் நின்றுவகொண்டு, ''மூட்றடறயப்
பிரிச்சுவுட்ைொ...'' என்ைொர். மூட்றடறயப் பிரித்ததுபை விருட்வடன்று வ ளிபய குதித்து ஓடி
நின்று உர்ர்வரன்று பொர்த்தது வ ள்றைச் ொம்பல்.
''பொர்ைொ வைொறைக்கைத... ஓடு கம்னொட்டி...'' என
ைொைொ விரட்ட, அது ஓடிபய பபொனது. அதன் பிைகு
அந்தக் குட்டி கறையும் யொர் யொருக்பகொ
வகொடுத்துவிட்படொம். அப்பபொது எதுவும்
புரியவில்றை. அது எவ் ைவு வபரிய பொதகம். அந்த
அதிகொறை இருளில் கம்ைங்குடி ஆற்ைங்கறரயில்
மிரண்டு ஓடிய அந்த தொய்ப் பூறன எங்பக பபொனது?
என்ன ஆனது? அதன் குட்டிகறைப் பொர்க்க
முடியொைல் பிரிவில் எப்படி எல்ைொம் தவித்தது?
அந்தக் குட்டிகள் என்ன ஆகின? எதுவுபை
வதரியவில்றை!

ொழ்க்றக முழுக்க வ ள்றையும் ொம்பலுைொகக்

கண்கள் ஒளிர... ஒரு பிரிவு நம்றைத்
துரத்திக்வகொண்பட இருக்கும் என்பது
இப்பபொதுதொன் புரிகிைது. ைொய்ந்து ைொய்ந்து நம்றை அன்பு வ லுத்துப ர்களின் அருறை அ ர்கள்
அருகில் இருக்கும்பபொது நைக்குப் புரி பத இல்றை. பிரியத்தின் வபருைறழறய அ ர்கள்
வபொழியும்பபொது எல்ைொம் குறட பிடித்துக்வகொண்டு பபொகும் கய ர்கள் நொம். ைணிக்கு மூணு
தரம் பபொன் பண்ணி ''எங்க இருக்க? என்ன பண்ை..?'' எனக் பகட்டுக்வகொண்பட இருக்கும் ஒரு
குரல்... தொ தறை ருடத் துடித்துக்வகொண்பட இருக்கும் ஒரு கரம்... கொய்ச் லில் கிடந்த
அத்தறன நொளும் பக்கத்திபைபய இருந்த ஓர் ஆதூரம்... பகட்கும்பபொது எல்ைொம்
பகட்கொதறதயும் ப ர்த்துத் தரும் ைொகொதல்... எளிதொய்க் கிறடத்துவிடுகிை எறதயும் ைனசு
ைதிப்பது இல்றை. அைட்சியப்படுத்தி, புைக்கணித்துத் திரிப ொம். ஒருநொள் நிர்தொட் ண்யைொக
நம்றைவிட்டு அற பிரியும் பநரம் ரும். அப்பபொது வ றுறைறய நம்ைொல் தொங்க முடியொது.
அது றர வகொட்டிய அன்வபல்ைொம் அப்பபொதுதொன் விஸ் ரூபவைடுத்து ந்து நம்றைக்
வகொல்லும். அந்தப் பிரிவுதொன் அன்பின் முழுறைறய, அருறைறய உணர்த்தித் தவிக்கடிக்கும்.

எனது அத்றதயும் ைொைொவும் மூன்று வபண் பிள்றைகறைப் வபற்ை பிைகு இதயம் க ந்து
றட ர்ஸ் ொங்கிக்வகொண்டு பிரிந்துவிட்டொர்கள். 10 ருடங்களுக்கு அப்புைம் ைகள்கள் எல்ைொம்
ைர்ந்துவிட்ட பிைகு ஏபதொ ஒருநொளில் பபொனில் பபசி, ந்தித்துச் ப ர்ந்துவிட்டொர்கள். இப்பபொது
திரும்ப ஒன்ைொகி அபத வீட்டில் சிக்கிைொர்கள். சின்னச் சின்ன லிப்புகறைத் தவிர, 10
ருடங்களுக்கு முன்பு இருந்த ண்றடகள் எதுவும் இப்பபொது அ ர்களுக்குள் இல்றை. ப்ைஸ்
றைனஸ்கறை இட்டு நிரப்ப முடியொத வ றுறைறய, அ ர ருக்கொன பதடறை...
எல்ைொ ற்றையும் அந்தப் பிரிவு அறியற த்துவிட்டது.

பிரிவுதொன் எவ் ைவு புதிரொனது? எவ் ைவு வகொடூரைொனது? ''அ றை வநறனச் ொபை
எரியுதுரொ... வபரிய ஒைக அழகினு வநறனப்பு அ ளுக்கு...'' என முதல் நொள்
தண்ணியடித்துவிட்டு ைறனவி றயத் திட்டும் நண்பர் ைறுநொபை, ''அ ைொரி யொரும் ர
முடியொதுரொ. அ ப ைடொ...'' எனப் புைம்புகிைொர். இரண்டு ருடங்கைொக இரு ரும் பிரிந்து
இருக்கிைொர்கள். யொபரொ எதுப ொ வ ொல்லிவிட, நம்றைத் திடுதிப் வபன்று புைக்கணித்து
நடைொடும் நண்பன் எவ் ைவு துயரங்கறைத் தருகிைொன்?

ையபுரம் பக்கம் ஒரு பிற்பகலில் ைொரியில் பைொதி உருண்டுகிடந்த ப னில், கொறையில்தொன்

கல்யொணைொகி ைணக் பகொைத்திபைபய ரத்தைொகக் கிடந்த ைணைக்கறைப் பொர்த் பதன். திருச்சி
ஆஸ்பத்திரியில் அந்த ைொப்பிள்றை வ த்துப்பபொனொர்; பைத்த கொயத்பதொடு அந்தப் வபண்
பிறழத்துக்வகொண்டொர். கொறையில் இருந்து அ ர்கள் என்னவ ல்ைொம் பபசியிருப்பொர்கள்?
கிஃப்ட் வகொடுக்க ந்த பதொழர்கள் அடித்த கவைன்ட்டுகளுக்கு எப்படிச் சிரித்திருப்பொர் கள்?
கொணக் கிறடக்கொத புன்னறககபைொடு புறகப்படங்களுக்கு நின்றிருப்பொர்கள். பூக்களும்
வியர்ற யுைொக உரசிய ஸ்பரி ங் களில் எத்தறன எத்தறன கனவுகள் கண்டிருப்பொர்கள்?
இப்படிச் சிை வநொடிகளில் அ றர நிரந்தரைொகப் பிரிப ொம் என்று அந்தப் வபண்
நிறனத்திருப்பொரொ? ''இனி இ றரப் பொர்க்கப முடியொது...'' என்ை தீரொப் பிரிற ச்
சுைந்துவகொண்டு தினம் தினம் யொபரனும் சுடுகொட்டொங்கறரயில் இருந்து திரும்பிக்வகொண்டுதொன்
இருக்கிைொர்கள்.

வைொட்றடத் தறைபயொடு, அப்பொற எரித்துவிட்டு, உடல் நடுங்க ந்து வதன்னந்பதொப்புப்

படித்துறையில் முங்கிய கணம்... ஆபைொடொ பபொய்விடும்? றபக் ஆக்ஸிவடன்ட்டில்
வ த்துப்பபொன பிபரம் ொறர, திருப்பூர் ஜி.வெச்-ல் கொக்கி கைர் வைதர் ஷூற ற த்து
அறடயொைம் வ ொன்ன வநொடிகள் பிரிவின் துயரச் சித்திரம். அரக்பகொணம் பக்கத்தில் ரயில்
விபத்து நடந்தபபொது, ''எந்தம்பி அதுைதொன் பபொனொன்... பபொன் பண்ணொ நொட் ரீச் பிள்னு ருது.
வகொஞ் ம் பபொய்ப் பொபரன்...'' எனத் பதொழி ஒருத்தி கதை, அங்பக பபொய் இைந்துபபொன ர்களின்
பட்டியலுக்கொகக் கொத்திருந்த கணங்கள் எவ் ைவு பயங்கரைொனற ?

தினம் தினம் ரயில் நிறையங்களில், பபருந்து நிறையங்களில், விைொன நிறையங்களில் எவ் ைவு
பபர் பிரிவின் வபொருட்டு தவிக்கும் ைனறதச் சுைந்துவகொண்டு நிற்கிைொர்கள்? முதன்முதைொக
வீட்றடவிட்டு விடுதியில் ப ரும் நொளில், நம்றை விட ருகிை தகப்பனும் தொயும் ''ஒழுங்கொ
இருந்துக்கணும்ரொ... பநரத்துக்குச் ொப்பிட்டுக்கிட்டு ப ட்ட பண்ணொை இருந்துக்கணும்ரொ...''
எனச் சீைொட்டி கறடப் றபயில் சீறட குடுத்துவிட்டுப் பபொன வகொஞ் பநரத்துக்வகல்ைொம் வநஞ்சு
கனத்துப் பயைொகி அழுறக முட்டொத ர்கள் யொரும் இருக்கிபைொைொ? ரயில்களிலும்
ைறையடி ொரங்களிலும் பபருந்து நிறைய பொத்ரூம்களிலும் ைண்டபங்களிலும் ப ர்ந்து ப ர்ந்து
எழுதிக்கிடக்கும் வபயர்களில் இருப்ப ர்கள் எல்ைொம் இப்பபொதும் ப ர்ந்திருக்கிைொர்கைொ...
பிரிந்திருக்கிைொர்கைொ? பணம், வதொழில், பதடல், கொதல், நட்பு என எங்வகங்கும் பிரியங்கைொலும்
பிரிவுகைொலும் நிறைந்துஇருக்கிைது பிரபஞ் ம்!

மீபத்தில் கனடொவில் இருந்து ஒரு நண்பர் என்றனப் பொர்க்க ந்திருந்தொர். ஒரு நொள் முழுக்க
அ பரொடு இருக்க ப ண்டும் என்று முன்பப பகட்டுக்வகொண்டொர். ''எனக்கு
என்ன நண்பபர அப்பொய்ன்வைன்ட்..?'' எனச் சிரித்தொல், ''இருந்தொலும் பிஸியொ
இருப்பீங்கள்ை...'' என்ைொர். ஒரு நொள் முழுக்க வ ன்றனயில் பை
இடங்களுக்குச் வ ன்பைொம். அ ருக்குப் பிடித்த எழுத்தொைர் கள் வீடுகளுக்கு
அறழத்துப்பபொபனன். ஈழத்தில் அ ருறட பொல்யம், குடும்பம், இயக்கம்,
கொதல், ஒரு யுத்த நொளில் அங்பக இருந்து வ ளிபயறியது பற்றி எல்ைொம் அந்த
நொள் முழுக்கப் பபசிக் வகொண்பட இருந்தொர். இரவு அ ர் தங்கி இருந்த
பெொட்டலில் அ றரவிட்டு ரப் பபொபனன்.

அறைக்கு ந்ததும் அ ர் அணிந்திருந்த முழுக்றகச் ட்றடறயக் கழற்றினொர்.

பகீவரன்ைது. அ ர் உடம்பு முழுக்க வ ந்து பபொன தழும்புகள்.
புன்னறகத்தபடிபய இருந்த அ ர் முகத்துக்கு பநவரதிரொக இருந்தது அந்த உடம்பு. நொன்
பொர்ப்பறதப் பொர்த்துவிட்டு அ ர், ''இது ொ... யுத்த நொளிபை ஊறரவிட்டு ந்பதவனன்டு
வ ொன்பனனில்றையொ... அன்றைக்கு வநருப்பிபை ைொட்டிக்வகொண்டன்...'' என்ைொர் சிரித்தபடி.
ைறுபடியும் ஒரு முழுக்றக டி-ஷர்ட்றட எடுத்து ைொட்டிக்வகொண்டு அைர்ந்தொர். ஆனொல்,
அப்பபொதும் ைறையொைல் என் கண்களுக்குத் வதரிந்தன... நைது உைகம் உணரப முடியொத
பிரிவின் தீரொ டுக்கள்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 36
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
'ப்ரிங் ஒன் மசால் த ாசா!’

சசல்த ான்கள் வராமல், த ஜர் வந்திருந் புதிது. சமதசஜ்கள் மட்டுதம வரக் கூடிய த ஜர்கதே
அப்த ாது ச ரிய அதிசயமாக இருந் ன. வம் ாடு ட்டு நான் ஒரு த ஜர் வாங்கிதனன்.
அதில் ான் தினமும் சாயங்காலமானால், எனது தமன்ஷன் ரூம்தமட் கதேசனின் தமற்சசான்ன
சமதசஜ் வந்துவிழும். அந் சமதசஜஜக் கண்டாதல, எனக்கு ரத் ம் சகாதிக்கும். ''தயாவ்
கதேசா... த ஜர்ங் கிறது எவ்தோ ச ரிய சடக்னாலஜி... அதுல த ாயி 'ப்ரிங் மசாலா த ாசா...
பூரிக் சகழங்கு’னு தினம் கடுப் டிக்கிற. இனிதம, இந் மாதிரி சமதசஜ் அனுப்புன... மிதி
வாங்கப் த ாற ாரு!'' எனக் சகாந் ளிப்த ன். ஆனாலும், மறுநாதே 'ப்ரிங் டூ னானாஸ்’ என
ஸ்க்தராலிங் ஓடும். அந் த ஜஜர ஜசடு ச ல்ட்டில் சசாருகி, த ஜவதய இல்லாமல்
அவ்வப்த ாது ச ாது இடங்களில் ஸ்ஜடலாக எடுத்துப் ார்ப் து... ஸ்ஸில் சீரியஸாக
முகத்ஜ ஜவத்துக்சகாண்டு ட்டன்கஜே அழுத்திக்சகாண்டு இருப் து... இரவு, ரூமில் அஜ த்
துஜடத்துஜவத்துவிட்டு அவ்வப்த ாது ார்த்துக் சகாள்வது... கதேசன் ச ாட வந் ால்
அவஜன விரட்டி அடிப் து எனக் சகாஞ்ச நாஜேக்கு த ஜார் ண்ணித் திரிந்த ன்.

ஒருநாள் திடுதிப்ச ன
சசல்த ான்கள் என்ட்ரி.
ஜம. ா. அண்ே னுடன்
சரத்குமாஜரப் த ட்டி
எடுக்கப்
த ாகும்த ாது ான் மு ன்
மு லில் அஜ ப்
ார்த்த ன். 'வாஜக சூட
வா’ சசங்கல் மாதிரி ஒரு
வஸ்துஜவ
ஜவத்துக்சகாண்டு
சவட்டசவளியில் நின்று
சரத்குமார் அதில்
த சிக்சகாண்டு இருந் ார்.
''இ ாண்டா
சசல்த ானாம்...'' என்றார்
ஜம. ா. அண்ேன் ஹஸ்கி
வாய்ஸில். எனக்கு
சசல்லூர் சநல்லுக் கஜட
ராம ாஸ் வீட்டில் ஒன்றஜர
டன் சவயிட்டில்
உட்கார்ந்திருக்கும் கறுப்பு
த ான் நிஜனவுக்கு வந் து. சுத்துப் ட்டில் அந் ஒரு வீட்டில் ான் த ான் இருந் து. ஆத்திர
அவசரம் என்றால் ச ர்மிஷன் தகட்டு, அதில் ஒரு நம் ஜரச் சுத்துவ ற்குள் கஜடசி ஸ்
த ாய்விடும். 'கிணிங்கிணிங்கிணிங்’ என அந் த ான் அடிப் து அய்யனார் தகாயிலில்
மணியாட்டுகிற மாதிரிதய இருக்கும். இப்த ாது நிஜனவு கஜலந்து சரத்குமாரின் ஜகயில் இருந்
சசங்கல்ஜலப் ார்த்து எனக்குப் புல்லரித் து. அ ன் பிறகு, சசல்த ான்கள் கிடுகிடுசவனப்
ரவத் ச ாடங்க, எனது ேக்கார நண் ன் ஒருவன், ஒரு சசங்கல்ஜல வாங்கினான். அவன் ஒரு
கா லில் தவறு இருந் ான். அப்த ாது அவுட்தகாயிங், இன்கமிங் எல்லாவற்றுக்கும் காசு.
இன்கமிங்குக்தக நிமிஷத்துக்கு எட்டு ரூ ா. அப் டியும் அவன் எப்த ாது ார்த் ாலும் சசல்லில்
கடஜல த ாட்ட டிதய இருந் தில், அந் மா பில் மட்டும் 26 ஆயிரம் ரூ ாய் வந் து.
அவஜனயும் அங்கங்தக சசல்த ானும் ஜகயுமாகப் த சிக்சகாண்டு நடப்த ாஜரயும்
 ார்க்கும்த ாது எல்லாம் எனக்கு, 'வாழ்க்ஜகல எப்பிடியாவது ஒரு சசல்த ான்
வாங்கிரணும்ரா...’ என்ற லட்சிய சவறி ஏறியது. ஆறு ஆயிரத் துக்கு ஒரு தநாக்கியா வாங்கிய
நாளில் ான், சஜன்ம சா ல்யம் அஜடந்த ன். தலண்ட் ஜலனில் நாதன என் நம் ருக்கு த ான்
அடித்து, இன்சனாரு காதில் ஜவத்து எக்தகாவில் 'ஹல்தலா... ஹல்லல்தலா’ எனப்
ரவசமாதனன். ச ாது இடத்தில் நின்று சமாஜ லில் த சினாதல, வி.ஐ.பி. ஆகிவிட்ட மாதிரி
ஒரு ஃபீலிங். 'ப்ளிங்’ என ஒரு சமதசஜ் வந்து விழுந் ாதல... பூப்பூக்கும். சகாஞ்ச நாட்கள் கழித்து
ரூமில் நக சவட்டி த டும்த ாது ார்த் ால், தகட் ாரற்று கிடந் து ஜழய த ஜர்... 'த ாங்கடா
த ாங்க’ என்கிற எப்த ாஜ க்குமான சமதசஜுடன்!

யாஜரப் ார்த் ாலும் சசல் நம் ஜரக் சகாடுத்து, 'எப்

இருந் ாலும் கூப்பிடுங்க சார்’ எனப் பித் ாய்த் திரிந் தும்
எந் நாளில் த ாரடித் து? இப்த ாது 'தநா தமன்ஸ்
தலண்ட்’ ட க்ஜேமாக்ஸில், கண்ணிசவடியில் கால்
ஜவத்துவிட்டு, எடுத் ால் சவடித்துவிடும் என் ால்...
அப் டிதய கிடப் வஜன மாதிரி ஆகி விட்டது
சமாஜ லுக்கும் நமக்குமான உறவு. ஜச ாப்த ட்ஜட
ஸ் ஸ்டாண்டில் நின்றுசகாண்டு, '' ாஸ்...
ாண்டிச்தசரில இருக்தகன்'' என் துத ால் எத் ஜன
ச ாய்கள்... ''நான் மீட்டிங்ல இருக்தகன்னு கட் ண்ணு''
என் துத ால் எவ்வேவு சமாளிப்புகள்... ''சமாத் ம்
மூணு சிம் கார்டு ஜலவா... இது பி.எஸ்.என்.எல்...''
என் துத ால் எவ்வேவு ஜலமஜறவு கள்... ''ஒரு
மாசத்துக்கு சசல்ஜல ஆஃப் ண்ணி வீசிட்டு, ஸ்க்ரிப்ட்
எழு ப் த ாதறன்...'' என் துத ால் எவ்வேவு
யாரிப்புகள்... ''எத் ஜன கால் ண்றது... ஏன்
எடுக்கஜல?'' என் துத ால்எத் ஜன ரகஜேகள்...
''ப்ளீஸ் சார்... தவஜலயா இருக்தகன் அப்புறம்
கூப்பிடுங்கதேன்'' என் துத ால் எவ்வேவு இம்ஜசகள்!

த ான வாரம், சவகு நாட்களுக்குப் பிறகு அந் 26

''ஏண்டா..?'' என்றால் சிரித்
மாப்ே அவன் வி.ஐ.பி.!''
ஆயிரம் ரூ ாய் பில் ார்ட்டி நண் ஜனப் ார்த்த ன்.
''உன் நம் ர் என்னடா? குடு...'' என்ற ற்கு, ''இல்ல
மாப்ே... நான் சமாஜ ல் யூஸ் ண்றதில்ல...'' என்றான்.
டி சசான்னான், ''இப் எல்லாம் சமாஜ ல் இல்ஜலன்னா ான்

இப்த ாது ஃத ஸ்புக் ஃபீவர் உலுக்கி எடுக்கிறது. '' ண்ஜடயார்த ட்ஜடல டிராஃபிக்ஜாம்...''
என ஆன் தி தவயில் யாராவது ஸ்தடட்டஸ் த ாட்டால், அடுத் சசகண்தட, ''நுங்கம் ாக்கத்துல
சடாமட்தடா ஜாம் வாங்கிட்டு இருக்தகன் ாஸ்'' எனப் தில் கசமன்ட்டுகள் றக்கின்றன.
சும்மா இருக்க முடியாமல் மூணு வருஷத்துக்கு முன்பு மூோறு த ானத ாது எடுத்
த ாட்தடாஜவ எல்லாம் அப்தலாட் ண்ணிவிட்டு, எத் ஜன ஜலக்ஸ், எத் ஜன கசமன்ட்டுகள்
எனப் ார்க்கிற ரவசத்திதலதய, ாதி நாள் காலியாகிவிடுகிறது. அணு உஜலயில் இருந்து '3’
ட விமர்சனம் வஜர ஒரு ரவுண்டு வந் ால், ஜல கிறுகிறுக்கிறது. நார்தவ, கனடா, சின்னமனூர்
என ஒதர தநரத்தில் மூன்று த ர் சாட்டிங்கில் 'கமான்... கமான்’ என்கிறார்கள். ''ச ரியார் என்ன
சசான்னாரு ச ரியும்ல...'' என ஒருவர் ஆரம்பித் ால், ''இங்க என்ன சசால்லுது... சின்ன சில்க்கு,
சின்ன சில்க்குனு சசால்லு ா...'' என் து வஜர ச ளியஜவத்து ச ளியஜவத்து அடிக்கிறார்கள்.
சரண்டு, மூணு மணி தநரத்துக்கு ஒரு முஜற சிஸ்டத்தில் தமயாமல் இருக்க முடியவில்ஜல.
எந்தநரமும் ஃத ஸ்புக்கிதலதய கிடக்கும் ஒரு நண் ஜரக் சகாஞ்ச நாோக ஆஜேதய காதோம்.
தநற்று த ானில் வந் த ாது, ''என்னங்க எஃப்.பி-ல ஆஜேதய காதோம்?'' என்தறன். ''அய்ய...
அது த ாரடிச்சுருச்சுங்க!'' என்கிறார். ''ஏங்க..?'' என்றால், ''தநரத்ஜ க் சகான்னுறுதுங்க... அ ான்
எஸ்தகப்'' என்கிறார். ''ஏங்க... எஃப்.பி-ல ான் எகிப்து புரட்சிலாம்நடந்து இருக்கு...'' என்றால்,
''புரட்சி நடக்கறது இருக்கட்டுங்க... எனக்கு சமா ல்ல தவஜல நடக்கணும்ல...'' எனச்
சிரிக்கிறார்.

நமக்கு எல்லாதம த ாரடித்துவிடுகிறது. 'சன் டி.வி-யின் மிழ் மாஜல’ என்ற குரல் எவ்வேவு
குதூகலமாக இருந் து ஒரு தநரத்தில். தகபிள் வந் புதிதில் டி.வி. ார்ப் த
தவஜலயாகக்கிடந் து எவ்வேவு ரவசமாக இருந் து? இப்த ாது 10 நிமிஷத்தில் 17 தசனல்கள்
மாற்றிவிட்டு, அஜ யும் அஜேத்துவிட்டு வாக்கிங் கிேம்பிவிடுகிதறாம். ஆட்தடாவில் த ாகும்
த ாது 12-பி-யில் 'தஹா££££...’சவன ஃபுட்த ார்டு அடித்துப் த ாகும் ஜ யன்கஜேப்
ார்த் ால் த ான்றுகிறது... ஒரு தநரத்தில் இப் டி ஸ்ஸில் ஃபுட்த ார்டு அடித்துப் த ாக
எவ்வேவு பிடித் து? அந் சாகசத்துக்கும் சுவாரஸ்யத்துக்கும் மனசு எவ்வேவு ஏங்கியது?
இப்த ாது ஜ க் க றக் க ற... அதில் த ாகிறவர்கஜேக் கண்டாதல, 'எதுக்கு இந் க் சகால
சவறி’ எனத் த ான்றுகிறது. ஜசட் அடிப் ஜ தய குறிக் தகாோகக்சகாண்டு, வீட்டில் இருந்து
கிேம்பிய நாட்களும் இருந் த ... ச ண் கஜேப் பின்ச ாடர்வதும் ஓரமாக நின்று ஒரு ஜசஸாகப்
ார்ப் தும், ார்ஜவ உரசும் மின்னல் சநாடியில் வயலின்கள் பிளிறுவதுமாக இருந் நாட்கள்
இப்த ாது த ாரடித்துவிட்டன.

ஒதர ஒரு ார்ஜவ... சிறு வார்த்ஜ க்குத் வம் இருந் கா ல் எல்லாம் சகாஞ்ச காலத்தில்
எவ்வேவு த ருக்குப் த ாரடித்துவிடுகிறது? ''உனக்காக எஜ தவணும்னாலும் விட்ருதவம் ா''
என்றவர் இப்த ாது, ''தவஜலயா இருக்தகன்றன்ல... டூ தடஸ் என்ஜன விட்தறன்...'' என எரிந்து
விழுவது எ னால்? எங்தக, எப்த ாது, என்ன சாப் ாடு கிஜடக்கும் எனத் த டித் த டிப் த ாய்ச்
சாப்பிட்டதும் ஒருகட்டத்தில் த ாரடிக்கிறது. ''அய்யய்தயா! இந் த் ச ள்ேவாரி வாழ்க்ஜக
த ாரடிக்குதுப் ா... சம்சாரி ஆகிரணும் ா'' எனக் கல்யாேம் ண்ணிக்சகாண்டவன், சகாஞ்ச
காலத்திதலதய வந்து, ''கல்யாேம் மட்டும் ண்ணிக் கா மச்சான்... இப்பிடிதய ஜாலியா
இருந்துரு...'' என்ற டி என் அஜறயில் துண்ஜட விரித்துப் டுக்கிறான். குடி, சகாண்டாட்டம்,
கூத்து எனத் திரிந் வர்கள் த ாரடித்து, சாமியாராகிவிடுகிறார்கள். சகட்டது ண்ணிதய
த ாரடித்து நல்லது ண்ணுகிறார்கள் சிலர். தவஜல, உறவு, ரசஜன... எல்லாவற்றிலும் ஏத ா ஓர்
இடத்தில் அயர்ச்சியாகிவிடுகிறது நமக்கு.

சமீ த்தில் நண் ர் ஒருவதராடு தசர்ந்து தயாகா வகுப்புக்குப் த ாதனன். கூடதவ, தியானமும்
உண்டு. 60 வயது இருக்கும் தயாகா மாஸ்டருக்கு. மு ல் நாள் வகுப்பில் அந் மாஸ்டர்,
வந்திருந் ஒவ்சவாருவரிடமும் அவர்கஜேப் ற்றி த சச் சசான்னார். ஒருவர் எழுந்து, ''எனக்கு
ஜலஃத த ாரடிக் குது மாஸ்டர். அத தவஜல... அத முகங்கள்... சராட்டீனா இருக்கு.
அ னால ான் இந் கிோஸுக்தக வந்த ன்...'' என்றார். இன்னும் சிலரும் இந் 'ஜலஃப்
த ாரடிக்குது’ என் ஜ தய சசான்னார்கள். அந் மாஸ்டர் மறுநாள் கிோஸுக்கு நடுதவ 15
நிமிடம் ஓடும் குறும் டம் ஒன்ஜறப் த ாட்டு, எல்தலாஜரயும் ார்க்கச் சசான்னார். அந் க்
குறும் டம் இரும்புப் ட்டஜறயில் தவஜல சசய்கிற ஒருவஜனப் ற்றியது. 15 நிமிடமும்
அவன் அந் ப் ட்டஜறயில் இரும்பு அடிப் ஜ மட்டுதம காட்டி, முடித்துவிட்டார்கள். ''எப்பிடி
இருக்கு..?'' என்றார் மாஸ்டர். ''அய்தயா! சசம த ார் மாஸ்டர்...'' என அலறினார்கள். உடதன
அந் மாஸ்டர், ''15 நிமிஷம் ார்க்கறதுக்தக உங்களுக்கு இவ்வேவு த ாரடிக்குத ... இஜ தய
வாழ்க்ஜகயா வாழ்ற அவனுக்கு எப்பிடி இருக்கும்?'' என்றார். எனக்குத் டக்சகன்றது.
எஜ யும் அறியாமல், இயலாமல் இப் டி எத் ஜன எத் ஜன எளிய மனி ர்கள் வாழ்கிறார்கள்
என் ஜ எவ்வேவு சுருக்கமாகச் சசால்லிவிட்டார்? சத்யஜித் தரவின் டம் ஒன்றில் ஒரு ச ண்
ஜன்னல் வழிதய ச ருஜவப் ார்த்துக்சகாண்டு இருக்கிற ஷாட் மட்டும் 10 நிமிடங்கள் வரும்.
ார்க்கதவ த ாரடிக்கும். அது ற்றிக் தகட்டத ாது, ''அந் ப் ச ண்தோட ல வருஷத்து
சவறுஜமஜயயும் னிஜமஜயயும் நான் எப் டித் ான் உங்களுக்கு உேர்த்துவது..?'' என்றார் தர!

அட, இந் ால்ராஜ் அண்ோச் சிஜய எத் ஜன வருடங்கோக இத கஜடயில் ச ாட்டலம்

கட்டுகிற சித்திரத்திதலதய ார்க்கிதறன். காஜலயில் கஜட திறந் ால், ராத்திரிக்கு எண்சேய்,
புண்ோக்கு வாசத்த ாடு வீடு மீள்வது எவ்வேவு காலமாக நடக்கிறது? யாழினி அக்கா...
அதிகாஜல 4 மணிக்கு அடுப்பு மூட்டி, நள்ளிரவில் மாவு ஆட்டி இந் சமஸ் வாழ்க்ஜகஜய
எவ்வேவு வருடங்கோக வாழ்கிறாள்? 20 வருடங்கோக அதிகாஜல 4 மணிக்கும் பிற் கல் 3
மணிக்குமாக சடப்த ாவுக்கு வந்துவிடுகிற ால்கார மணிக்கு த ாதர அடிக்கா ா? எப்த ாது
ார்த் ாலும் யாரும் வரா த க்கரியில் சகாட்டாவி விட்ட டிதய உட்கார்ந்து இருக்கும்
கனியப் ா... ஒரு குயர் தநாட்டில் தகாலம் வஜரந் டிதய பி.சி.ஓ. பூத்தில் உட்கார்ந் திருக்கும்
ச ரியம்மா... ஒரு நாள்கூட லீவு த ாடாமல் 35 வருடங்கோக ரயில்தவயில் சிக்னல் தமனாக
இருக்கும் சண்முகம் சார்... ஒதர தவஜல... வாழ்க்ஜக... அனு தினங்கள் என எத் ஜன எத் ஜன
த ர் இருக்கிறார்கள்!

ச ரிமஜல த ாயிருந் த ாது, வழியில் ஓர் இடத்தில் அன்ன ானச் சாப் ாடு வாங்க நின்தறன்.
வய ான முதியவர் ஒருவர் இரண்டு ட்டுக்களில் சாப் ாடு வாங்கிக்சகாண்டு நடக்க முடியாமல்
நின்றார்.

'' ம்பி ஒரு உ வி... இந் த் ட்ஜடக் சகாஞ்சம் சகாண்டாந்து ர முடியுமா?'' என்றார்.

அவதராடு த ாதனன். சகாஞ்சம் ள்ளி விரிப்பில் ஒரு மூ ாட்டி உட்கார்ந்து இருந் ார்.
இருவருக்குதம 70 வயதுக்கு தமல் இருக்கும். ஒரு ட்ஜட மூ ாட்டியிடம் ஜவத்த ன்.
க்கத்திதலதய இவர் உட்கார்ந்துசகாண்டார்.

'' ம்பி... நீங்களும் வாங்கிட்டு இப்பிடி வாங்க...'' என்றார். ''ந் ா... ச ாரியஜலயும் தசத்துச்
சாப்பிடு...'' என அந் ப் ாட்டி யிடம் த சிக்சகாண்தட இருந் ார். அவர்கதோடு
சாப்பிட்டுவிட்டு, அவர்களுடதன சரங்சகாத்தி வஜர நடந்துத ாதனன்.

இருவரும் கேவன் - மஜனவி. ஒருவர் ஜகஜய ஒருவர் பிடித் டிதய நடந்து வந் ார்கள். நான்கு
பிள்ஜேகள் இருந்தும் யார் வீட்டிலும் இருக்கப்பிடிக்காமல், திருச்சியில் இருக்கிற முதிதயார்
இல்லத் துக்கு வந்துவிட்டார்கள். ''அவங்களுக்கு அப் ா - அம்மாஜவப் த ாரடிச்சிருக்கு... நாம
யாருக்கும் ாரம் ஆயிரக் கூடாது இல்ஜலயா? அ ான் வந்துட்தடாம். சரண்டு த ரும்
சந்த ாஷமாத் ான் இருக்தகாம். இவளுக்கு நான்... எனக்கு இவ... இத ா அய்யப் ஜனப் ார்க்க
சரண்டு த ரும் தசர்ந்து வர்றது இது அஞ்சாவது வருஷம்!'' என்றார்.

தகாயிலுக்குப் த ாய்விட்டுத் திரும்பும் த ாது, சநய்த் த ங்கா சகாளுத்துகிற இடத்துக்குப்

க்கத்தில், நசநசசவன நிரம்பிக்கிடக்கிற கூட்டத்துக்கு நடுதவ அந் த் ம் தி ஜகதகாத் டி
உட்கார்ந்து இருந் ார்கள்.

இந் இடத்தில் தர சசான்னது மாதிரி அந் ஷாட்ஜட 10 நிமிடங்கள் ஜவக்கிதறன். எனில்,

காலாகாலமும் உண்ஜமயான அன்பு த ாரடிக்குமா என்ன?

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 37
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
நேற்று சாயங்காலம் சசதாப்பேட்சை சிக்னலில் நிற்கும்போது ஒரு சாமி ஊர்வலம்
கைந்துபோனது.

பேண் சாமிதான். மாரியம்மனா, காளியம்மனா, பசல்லி அம்மனா, இசக்கியம்மனா...

பதரியவில்சல. எதுவாக இருந்தால் என்ன... அம்மன் சாமி... அவ்வளவுதான்! பசல்லூர்
மகமாயிக்குத் தங்கச்சி மாதிரிதான் பதான்றியது. தஞ்சாவூர் புன்சனநல்லூர் மாரியம்மசனத்தான்
ஞாேகப்ேடுத்தியது இதுவும். திருபநல்பவலி பேராச்சியம்மசனப் பேயர்த்பதடுத்து
வந்ததுபோல இருந்தது. ராசிபுரம் நித்திய சுமங்கலி அம்மசனத் பதருமுக்கில் திடுக்பகன்று
ோர்த்துப் ேரவசமானது நிசனவுக்கு வந்தது. 'ேைபவடு பரணுகா ேரபமஸ்வரி அம்மா...’ என ஒரு
நண்ேர் உருகிச் பசான்ன கணம் நிழலாடியது. ோலும் ேஞ்சா மிர்தமும் வழிய வழிய...
இருட்டுக்குள் ஒற்சை அகல் பவளிச் சத்தில் குளிக்கும் அபிவிருத்தீஸ்வரம் காளியம்மசன
இப்ேடி டிராஃபிக் மண்டிய பேருநகரச் சாசலயில் ோர்க்கக் கஷ்ை மாக இருக்கிைது.

குருத்பதாசலத் திருவிழா இரவில் வாணங்கள் சிதை... பதவன் ோைல்கபளாடு வரும் மூலங்குடி

மாதாவுக்கும் சசதாப்பேட்சை அம்மனுக்கும் ஒபர முகம்தான். இறுக்கிய சகயில் குழந்சத
இபயசு இல்லாமல், உயர்த்திய சகயில் ஆசீர்வாதம் இருக்கிைது... அவ்வளவுதான். எங்பகங்கும்
அம்மனும் சாமியும் ஒன்பைதான் இல்சலயா? சூழலும் மக்களும்தான் பவைாக இருக்கிைார்கள்.

ஒரு ேத்து இருேது பேர்தான் இருக்கும். ஆர்ப்ோட்ைபம இல்லாமல் பின்னால் பேசிக்பகாண்டு

போகிைார்கள். பமாத்த மாகபவ நாசலந்து குடும்ேங்களுக்குத்தான் சாமி போலிருக்கிைது இந்த
அம்மன். சாமிசயக் பகாண்டுபோய் கர்ப்ேக்கிரகத்தில் பசர்த்துவிட்டு, பவரசாக வீடுகளுக்குப்
போய் டி.வி-சயத் திருகிவிடுவார்கள் என்ேசத அவர்களின் நசைபய பசான்னது!
அவ்வப்போது இப்ேடி அோர்ட்பமன்ட் வாசல்களுக்கு வந்து போகிைார்கள் அம்மன் கள். பமளச்
சத்தமும் பவடிச் சத்தமுமாகச் சட்பைன்று கைந்துவிடுகிைார்கள். யாபரா பதங்காய் உசைக்க,
கற்பூரமும் பூவுமாக ஒரு வாசம் கணத்தில் கிளம்பி கசலந்துவிடுகிைது. பமளச் சத்தமும் பவடிச்
சத்தமும் எங்பகா தூரத்தில் போய்விடுகிைது. இசத எல்லாம் ோர்த்துக்பகாண்டு அடுக்கு மாடி
ஜன்னல்களில் நிற்கிை ஏபதபதா ஊர்க்காரர்கள் எல்லாம் அந்த இரவில் நிம்மதியாகத்
தூங்கிவிடுவார்களா என்ன? எத்தசன எத்தசன நிசனவுகசளக் கிளறிவிட்டுப் போகிைார்கள்
இந்த அம்மன்கள்? திருவிழாக்களால் நிசைந்துகிைந்த நமது ோல்யத்தின் சித்திசரகள் இனி
கிசைக்கபவ போவது இல்சல என்ேசத நிசனக்கும்போபத பநஞ்சுக்குள் காலம் ஒரு குசை
ராட்டினம் எனச் சுழல்கிைது.

ஊரில் திருவிழா என்ைால், இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு ேங்குனியிபலபய ஆரம்பித்துவிடும்

சந்பதாஷம். ஒரு மாதம் வீட்டுக்கு வீடு மண்ைகப்ேடி, சாமி புைப் ோடு பதாைங்கிவிடும். தினமும்
சாயங்காலமானால், பகாயில் பகால்சலயிலும் காந்தி ஆத்தா வீட்டுக் பகால்சலயிலும்
காளியம்மனுக்கு அலங்காரம் ேண்ண கனகாம்ேரமும் நந்தியாவட்சையும் ேறித்துக்பகாண்டு
இருப்ோர்கள் பிள்சளகள். அத்தசன அக்காக்களும் நாட்ைார் வீட்டுத் திண்சணயிலும்
சின்சனய்யா வீட்டு மாடியிலும் பூ கட்டிக்பகாண்டு இருப்ோர் கள். மண்ைகப்ேடிக்கார வீட்டில்
சுண்ை லும் புளிபயாதசரயும் சர்க்கசரப் போங் கலுமாக ஒரு வாசம் பதருசவபய நிசைக் கும்.
ராத்திரி பூரண அலங்காரத்துைன் அம்மன் புைப்ேட்ைால் பமாத்த ஊரும் பின்னாபலபய போகும்.
இசளஞர் மன்ை ஆட்கள்தான் சாமிசயத் தூக்கிப் போவதும் அசணகட்டி பின்னாபலபய
போவதும். திருவரங்கநல்லூர் எல்சல வசர போய்விட்டு வந்து, ஊரில் வீடு வீைாக நின்று
போகும் சாமி. எல்லா வீடுகளிலும் பதங்காய் உசைத்து, பூசஜ ேண்ணி சாமி மறுேடி பகாயிசலச்
பசர்வதற்கு நள்ளிரவு ஆகிவிடும்.

திருவிழாசவயட்டி ஐந்து நாட்களுக்குத் திசர கட்டி சினிமா, நாைகம், கரகாட்ைம் என ஏகப்ேட்ை

நிகழ்ச்சிகள். என்ன ேைம் போடுவது; எந்த பசட்டு நாைகம் என நிகழ்ச்சி நிரல் ஆபலாசசனக்
கூட்ைம் அனல் ேைக்கும். ''காப்பு கட்டிட்ைா ஒரு ேய பவளியூருக்கு ேஸ் ஏைக் கூைாதுரா...'
என்ோர் துசர பேரியப்ோ. பசன்சன, திருப்பூர், பேங்களூரு எனப்
பிசழப்பு பதடிப் போன அவ்வளவு பேரும் திருவிழா வுக்கு முதல் நாபள
வந்துவிடுவார்கள். துோய், குசவத்தில் இருந்து போன் போட்டு,
''மண்ைகப்ேடிக்குப் ேணம் அனுப்பியிருக்பகன்... அந்தக் காசுல சசமச்சுப்
போடும்மா' என ஏங்கும் குரல்கள். பவளியூர்களில் இருந்து வரும்
உைவுக்காரப் பேண்கள் சுடிதாரிலும் மிடியிலும் பதருவுக்குப் புதுப்
போலிசவத் தருவார்கள். அவர்கசளப் ோர்ப்ேதற்காகபவ பவட்டி -
சட்சைசய மாட்டிக்பகாண்டு ரவுண்ட்ஸ் கிளம்பிவிடுபவாம். ''பவளியூர் புள்சளங்கசள விடு
ேங்காளி... உள்ளூர் புள்சளங்கசளபய இப்ேதான் பவளில ோக்க முடியுது... மஞ்சத் தண்ணி
அன்னிக்கு கவனிச்சுக்குபவாம்ரா இதுங்கசள...'' என்ோன் பசந்தில்.

சுத்துப்ேட்டில் இல்லாமல் எங்கள் ஊர் திருவிழாவின் ஸ்பேஷல் தீமிதி. திருவிழா அன்று

சாயங்காலம் பதற்குத் பதருவில் அனல் அடிக்க தீக்குழி தயாராகி இருக்கும். ஒரு வாரம் விரதம்
இருந்து, சாமிபயாடு ஊர் சுற்றி வந்து தீ மிதிக்க பவண்டும். சுத்துப்ேட்டு அத்தசன ஊர்களும்
பஜபஜ எனக் கூடியிருக்கும். ஃோஸ்ட் பேௌலர் மாதிரி இருேதடி தூரத்தில் இருந்து ஓடிவந்து,
சகயில் இருக்கும் எலுமிச்சசசயத் தூக்கி வீசியேடி, 'காளியம்மா...’ எனக் கத்திக்பகாண்பை
தீக்குழியில் ஓடி, ோல்குழியில் கால் நசனக்கிை வசர அவரவர் குடும்ேம் உயிசரக் சகயில்
பிடித்துக்பகாண்டு நிற்கும்.

என் அப்ோ இருேது வருைங்களாக ேழநிக்கு மாசல போட்டு ஊரில் இருந்பத நைந்துபோனவர்.
ஆனால், ஒரு வருைம்கூை உள்ளூரில் தீ மிதித்தது கிசையாது. ''பமாதல்ல இந்தத் தீமிதிசய
க்பளாஸ் ேண்ணணும்ரா...'' என நான்கு மகன்களும் ேகுத்தறிவுப் ோசசையில் பகாடி பிடித்ததால்,
அவர் தீமிதி எண்ணத் சதச் பசயல்ேடுத்தாமபலபய
இருந்தார். ஒரு வருைம் திடுதிப்பேன்று, ''இந்த
வருஷம் தீ மிதிக்கப்போபைன் மல்லி...'' என்ைார்
அம்மாவிைம். அப்ேடிபய ஒரு வாரம் விரதம் இருந்து
தீ மிதிக்குத் தயார் ஆனார். எல்பலாரும்
சாதாரணமாகத் தான் தீ மிதிப்ோர்கள். அலகுக் காவடி
சுமந்துபகாண்டு தீ மிதிப்ேது ோல்கார மணி
மட்டும்தான். அது ஓர் ஆன்மிகச் சாகசம். பேரிய
அலகுக் காவடிசயச் சுமந்துபகாண்டு தீமிதிக்க மணி
ஓடுவசதப் ோர்க்கும்போபத திகிலாக இருக்கும்.

அந்த வருைம் தீமிதி அன்று எங்கள் வீட்டு முன்பு

பேரிய மயில் காவடி வந்து இைங்கியது. எதுவும்
புரியாமல் ோர்த்த அம்மாவிைம், ''காவடி
பசாமந்துகிட்டுதான் தீ மிதிக்கப்போபைன்...'' என்ைார்
அப்ோ. அம்மாவுக்கும் எங்களுக்கும் ேகீபரன்ைது.
''ஏங்க... இபதல்லாம் ஒங்களுக்கு கபரக்ைா வருமா..?
காவடி கீவடி இல்லாம அப்பி டிபய தீ மிதிச்சா
காளியாத்தா பவணாம்னா பசால்லுது. பமாத
வருஷந்தான... சும்மாபவ மிதிங்க. அடுத்த வருஷம்
காவடி எல்லாம் தூக்கிக்கலாம்...'' என அம்மா
பசால்ல... ஒரு முசைப்புவிட்ைார் அப்ோ. ''காவடி
அம்சமா இருக்குல்ல மாப்ள... நாந்தான் மயிலு சவக்கச் பசான்பனன். முருகனுக்கு வருஷா
வருஷம் ேண்பைாம். காளியம் மாளுக்கு இந்த வருஷந்தான பசய்பைாம்... அத பமாசையாச்
பசஞ்சுருபவாம்...'' எனத் திண்சணயில் உட்கார்ந்து மீசசசய முறுக்கிக்பகாண்டு இருந்தார்.
சாயங்காலம் சாமி ஊர்வலம் பதாைங்கியது. ஆட்ைமும் ோட்டுமாக பதற்குத் பதருவுக்குப்
போனது ஊர்வலம். ஒவ்பவாருவராக தீக்குழியில் ஓைத் பதாைங்கினார்கள். கசைசியாகக் காவடி
தூக்கிவந்தார்கள் ோல்கார மணியும் அப்ோவும். மணி காவடிபயாடு சரசரபவனத் தீக்குழிக்குள்
இைங்கி ஓடினார். ப ா எனக் கத்தியது ஜனம். அடுத்து அப்ோதான். எதிர்த்த வீட்டு மாடியில்
அம்மா கும்பிட்ைேடி நின்ைது. அப்ோ இைங்கி ஓைத் பதாைங்கினார்... ோதி குழி
தாண்ைவில்சல... கால் தடுமாறி அப்ேடிபய பநருப்பில் விழுந்துவிட்ைார். கண பநரம்தான்
பமாத்த ஜனமும் கதை, தைதைபவனக் கூட்ைம் இைங்கி அப்ோசவ பவளிபய
இழுத்துப்போட்ைது. யாபரா ஓடிப்போய் வாசழ இசலகசளக் பகாண்டுவந்து போட்டு, அதில்
ேடுக்கசவத்தார்கள். அம்மா ''காளியாத்தா...'' எனக் கிைந்து கதறியது. தஞ்சாவூர் ஆஸ்ேத்திரிக்குக்
பகாண்டுபோய் சவத்து இரண்டு நாளில் வீட்டுக்கு அனுப்பிவிட்ைார்கள். உைம்பு எல்லாம்
சின்னச் சின்னதாகத் தீக்காயங்கள். நல்ல பவசளயாகப் ேயப்ேடும்ேடியான பேருங்காயங் கள்
இல்சல. அந்தக் காயங்கபளாடு பகாயிலுக்குப் போய், ''ஆத்தா... ஏம்மா இப்பிடிப் ேண்ண? ஒம்
புள்ளதான? எதாவது தப்புன்னா மன்னிச்சுக்க. அடுத்த திருவிழாவுக்குத் தட்ைாம
தீமிதிச்சுர்பைன்...'' என அப்ோ பவண்டிக்பகாண்டு நின்ைது இப்போதும் சாயம் போகாமல்
நிசனவில் இருக்கிைது.

ஊர் நடுபவ உட்கார்ந்துஇருக்கும் காளியம்மா அளவுக்கு விமர்சச இல்சல என்ைாலும்,

வயல்பவளிகளுக்கு நடுபவ வனாந்தரத்தில் நிற்கும் அய்ய னாருக்கு வருஷம் தவைாமல்
பகைாபவட்டுத் திருவிழா நைந்துவிடும். ஊபர கூடி வசூலித்து, பகாசையில் அய்யனாருக்குக்
பகைா ேசையல். இருட்டு அப்பிக்கிைக்கிை ராத்திரியில் லாந்தர் விளக்குகசளத் தூக்கிக்பகாண்டு
பமாத்த ஊரும் அய்யனார் பகாயிலுக்குப் போகும். சாராய மும் ேசையலுமாக அய்யனார்
அன்றுதான் புதுபவட்டி கட்டி, எண்பணய் ேளேளக் கும் அரிவாபளாடு நிற்ோர். பகைா பவட்டி,
ரத்தம் வடிய நாசலந்து ஆட்டுத் தசலகள் அய்யனார் காலடியில் முசைத்துக்கிைக்கும். மணக்க
மணக்க கறிச் பசாறு தயாராகிக்பகாண்டு இருக்கும். சரியாக 11 மணிவாக்கில் ஊபர கூடி நிற்க,
கறுப்பு பேரியப்ோவுக்குச் சாமி வரும். நாக்சகத் துருத்தி, சககசள முறுக்கி 'ம்ம்ம்ம்ம்...’ எனப்
ேயங்கரமாகக் கசனப்ோர். சட்பைன்று சத்தம் போட்டுக்பகாண்பை கூட்ைத்தில் புகுந்து, சகயில்
சிக்குகிைவசன இழுத்துக் பகாத்து பவளுக்க ஆரம்பிப்ோர். அவன் அலை அலை... அடி
பின்னிபயடுத்து, ''சாமிக்குப் ேரிகாரம் ேண்பைன்னிபய ஏன் ேண்ணல... அறுப்ேறுத்ததும் பமாதப்
ேசையல் போைசலல்ல...'' என ஏபதபதா பசால்ல, ''ேண்ணிட்பைன் சாமி... ேண்ணிட்பைன்...''
எனக் கதறுவார் சிக்கியவர். ''...க்காளி... கறுப்பு ஆள் ோர்த்து அடிக்கிைார்ரா... வருஷம் முழுக்க
ைார்ச்சர் ேண்ைவனுங்கசள எல்லாம் ோர்த்து பவச்சுக்கிட்டு சாமி புபராபமாஷன் பகசைச்சதும்
பவளுத்து விட்டுர்ைாரு...'' எனப் ேசங்கள் பகாசலபவறியாவார்கள். கறிச்பசாறு தின்றுவிட்டு
அறுவசை முடிந்த வயல் பவளிகளில் வீடு திரும்பும் அந்தத் திருவிழா அதிகாசலகள்... இனி
கிசைக்கபவ போவது இல்சலயா?

பகாசைக் காலம் என்ைாபல, திருவிழாக் களால்தாபன நிசைந்துகிைந்தது அப்போது? அறுவசை

முடிந்த காபசல்லாம் திருவிழாக் களில்தாபன கசரந்தன? கீரந்தங்குடி திருவிழாவும்
வலங்சகமான் திருவிழாவும் சுத்துப்ேட்டில் அவ்வளவு பிரேலம். சாயங் காலமாக சசக்கிசள
எடுத்துக்பகாண்டு கிளம்பினால் அதிகாசலயில்தான் வீடு வருவது. வீட்டில் போராடி இருேது
ரூோய் வாங்கிப்போவபத எவ்வளவு சந்பதாஷமாக இருந்தது? கீரந்தங்குடி திருவிழாவில்
வாசழத்தார் ஏலம் நைக்கும். அஞ்சு ரூோய்க்குப் பேரிய தாபர கிசைக்கும். 'அண்ணாமசல’ ேை
பரஞ்சுக்குப் போட்டி போட்டு ஏலம் எடுப்ேபத பகாண்ைாட்ைமாக இருக்கும். ராட்டினங்களும்,
ோம்பே சர்க்கஸும், கலர் ோயசமும், சர்ேத்தும், ரிங் போடுகிை விசளயாட்டும், ஃபிலிம்
விசளயாட்டும் திடுதிப்பேன்று அம்மாக்களின் புைசவகளில் வந்து நிற்கும் பதாழிகளுமாக...
எவ்வளவு இனிய அனுேவம் அது?

வலங்சகமானில் மீன் பிடித் திருவிழா வுக்குப் போனால் அது தனி அனுேவம்! ஆண்களும்
பேண்களுமாக ஊபர குளத் தில் இைங்கி வாரிக் பகாட்டி மீன் பிடிக்கும். ஒரு ேக்கம் கசர எல்லாம்
ஏகப்ேட்ை தண்ணிப் ோம்புகள் ஓடும். பிடித்த மீன்கசள எல்லாம் கூறு கட்டிப் பிரித்துக்
பகாடுக்க, அன்சைக்கு ஊர் முழுக்க மீன் குழம்பு வாசம்தான். நாச்சியார்பகாவில் அம்மசன
திருவிழா முடிவில் ஆற்றில் பகாண்டுபோய் இைக்கிவிட்டு வருகிை இரவுகசள... ோய்,
போர்சவபயாடு போய் ேஃபூன் வந்துபோகிை வசர ோர்த்துவிட்டு தூங்கிப் போன நாைகங்களின்
மீதிக் கசதகசளக் காசலயில் அத்சதகளிைம் பகட்ை ராத்திரிகசள மைக்க முடியுமா என்ன?

இப்போது ஊரில் திருவிழாக்கள் பவறும் சம்பிரதாயங்கள் ஆகிக்பகாண்டு இருக்கின்ைன.

பவளியூர்களுக்குப் பிசழக்கப் போன குடும்ேங்கள் எல்லாம் முன் போல் வந்து நிற்ேது இல்சல.
இந்த ஐ.பி.எல். தசலமுசைக்குத் திருவிழாக்களின் பமல் பேரிய ஈர்ப்பும் இல்சல. டி.வி.டி-
க்களில் ோர்த்த புதுப் ேைங்கசளப் போட்டு, 'மானாை மயிலாை’ புகழ் நைனங்கள் நைத்தி
நிசைந்துவிடுகின்ைன திருவிழா இரவுகள். 'மயான காண்ைம்’ அரிச்சந்திரனும் 'வள்ளித்
திருமணம்’ குைத்தியும் பேட்டிக் கசை சவத்துக்பகாண்டும் கட்ைை பவசல ோர்த்துக்பகாண்டும்
அசலகிைார்கள். காத்திருந்து காத்திருந்து அனுேவித்த தருணங்கள் இல்லாமல் பகாசையின்
இன்னுபமாரு நிகழ்வாக இந்தத் தசல முசைக்கு மாறிவிட்ைன திருவிழாக்கள்!

பசன்சனக்கு வந்த பிைகும் திருவிழாக் களின் பமல் உள்ள பேருங்காதல் குசையபவ இல்சல.
உண்சமயில் பசன்சனயின் பூர்வகுடிகளின் திருவிழாக்கள் பகாண்ைாட்ைத்திலும்
ேண்ோட்டிலும் கிராமத்துத் திருவிழாக்களுக்குக் பகாஞ்சமும் குசைவுஇல்லாதசவ. ஆடி
மாதங்களில் பமாத்த பசன்சனயும் திருவிழாக்களால்தான் நிசைந்துகிைக்கும். அஞ்சாறு வருஷத்
துக்கு முன்பு வசர ஆடி மாத இரவுகளில் ஏரியா ஏரியாவாக நண்ேர்கபளாடு கிளம்பிவிடுபவன்.
ஒருமுசை போக் பராட்டில் சிவாஜி வீட்டுக்குப் பின்னால் உள்ள குடிசசப் ேகுதியில் திருவிழா.
நானும் நண்ேனும் ராத்திரி ரவுண்ட்ஸில் இருந்தபோது, 'ரண்ைக்க ரண்ைக்க’ சத்தம் இழுக்க,
அந்தக் குடிசசப் ேகுதிக்குள் புகுந்துவிட்பைாம். ஃப்ளாஸ்ைர் ஆஃப் ோரிஸில் மிகப் பேரிய
அம்மசனச் பசய்துசவத்து, கிபலா கணக்கில் மஞ்சளும் குங்குமமும் பகாட்டிக்கிைக்க, கூட்ைம்
கும்மிக்பகாண்டு இருந்தது. 'சந்திரபலகா’ ேை டிரம்ஸ் மாதிரியான பேரிய ேசையில் 'ரண்ைக்க
ரண்ைக்க’ என நாசலந்து பேர் அடி பின்னிக்பகாண்டு இருக்க... பமாத்த ஏரியா ேசங்களும்
ைான்ஸ் போட்டுக்பகாண்டு இருந்தார்கள். ஏரியா பேண்கள் பவடிக்சக ோர்த்ததில் உற்சாகம்
ஓவர் பைாஸில் இருந்தது. நானும் நண்ேனும் அல்பரடி பூஸ்ட் என்ேதால், உைனடியாகக் களத்தில்
குதித்பதாம். அப்ேடிபய அந்த குரூப்போடு ஐக்கியமாகி பசம குத்து குத்தும்போபத சாமி
ஊர்வலம் கிளம்பியது. ோண்டி ேஜார் மார்க்கமாகக் கிட்ைத்தட்ை பரண்டு மூணு கிபலா
மீட்ைருக்கு நான்-ஸ்ைாப் குத்து ைான்ஸ். திடீபரன்று கூட்ைத்தில் ஒரு சேயன் என்சனப் ோர்த்து,
''நிறுத்து... நிறுத்து... யாரு நீ..?'' என்ைதும் பமாத்த மியூஸிக்கும் நின்ைது. அத்தசன பேரும்
எங்கசளப் ோர்க்க, நண்ேன் ோதி மூவ்பமன்டிபலபய பஜர்க்கடித்து நின்ைான். ''அை, வாங்க
பிரதர்...'' என நான் மறுேடி ைான்ஸுக்கு முயல, ''அைங்... பகக்குைன்ல... யார்ைா நீ..?'' என என்
சட்சைசயக் பகாத்தாகப் பிடித்தான் அந்தப் சேயன். ''அப்டிபய போட்ைா அவன...'' எனக்

கூட்ைம் எகிறி வர, எனக்கு அப்போதுதான் மூசளக்குள் அலாரம் அடித்தது. ''இல்சலங்க சார்...
சும்மா உங்கபளாை...'' என இழுக் கும்போபத, ''அவனுங்களுக்கு ேல்பு மாட்டு... ேல்ப் மாட்ைா...''
என நாசலந்து பேர் பவறிபயாடு வந்தார்கள். சட்பைன்று ோதுகாப்புக்கு வந்த இரண்டு
போலீஸார் உள்பள புகுந்ததில் கசைசி பநாடிகளில் தப்பித்பதாம். அந்தப் போலீஸ்காரர், ''என்ன
தம்பிகளா பவளியூரா..? சிக்கிருந்தா பசதச்சுருப்ோனுங்க... ஓடிப் போயிருங்கைா...'' என
அனுப்பிசவத்தார். அதன் பிைகுதான் பதரிந்தது... பசன்சனயில் ஏரியா திருவிழாக்களில்
அந்நியர்கள் யாருக்கும் இைமில்சல என்ேது . பவறு ஏரியாக்காரர்கள் நுசழந்தால்
பேத்பதடுத்துவிடுவார்கள். சாமியும் திருவிழாவும் அந்தப் ேகுதிவாசிகளுக்கு மட்டுபமயான
சந்பதாஷம்... உரிசம... பகாண்ைாட்ைம்!

போன வாரம் நண்ேர் 'கானா’ பசந்தில் வந்து, ''எங்க ஏரியால இன்னிக்கு திருவுழா... வாங்க
தசலவா...' என வியாசர்ோடிக்கு அசழத்துப்போனார். அது ஒரு முனீஸ்வரன் பகாயில்.
''ஞாயித்துக்பகழம பதர் மறிச்சுது... பநத்து கூழ் ஊத்துனுது... இன்னிக்குதான் லாஸ்ட் நாளு...
அப்ேபவ இட்ைாந்துருக்கலாம்லைா...'' என்ைார் பசந்திலின் அம்மா. பலாக்கல் குரூப்பின்
ஆர்பகஸ்ட்ரா போய்க்பகாண்டு இருந்தது. ஒரு பேண், 'கரிகாலன் காலப் போல...’ என
ோடிக்பகாண்டு இருக்க... அசுவாரஸ்யமாகக் பகட்டுக்பகாண்டு இருந்தது கூட்ைம். பகாஞ்ச
பநரத்தில் முனீஸ்வரனுக்குப் ேசையல் போட்டு, பகாயிலுக்குப் பின்புைபம கறிச்பசாறு
ேரிமாறினார்கள். சாப்பிட்டுவிட்டுக் கிளம்பும்போது குரு போன் ேண்ணினான், ''தம்பி...
முப்ேதாம் பததி ஊர்ல திருவுழாவாண்ைா. நீ வர்றியா..?'

''முப்ேதா... இல்லைா பவசல இருக்கு...'' என்பைன், பகாேமாக முசைத்துக்பகாண்டு இருந்த

முனீஸ்வரசனப் ோர்த்தேடி!

- ந ாட்டு வாங்குநவாம்...
வட்டியும் முதலும் 38
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''மாப்ள... சித்தார்த்தனுக்குப் ப ாண்ணு ாக்கற சங்கதியாத் தான் சுத்திட்டு இருக்ககன். சாந்தி
சித்தி வககயறால ஒண்ணு இருக்கு. சாலியமங்கலத்துல ஒண்ணு வந்துருக்கு... எது அகமயுதுனு
ாப் ம்... அப்பிடிகய ஒனக்கும் கசத்து ஒரு புள்களயப் ாத்துரவா மாப்ள... அம்மாவும்
ப ாலம்பிட்டுக்பகடக்கு!''

''மாமா... ஒங்களுக்கு கவற கவல இல்கலயா? சும்மா டார்ச்சர் ண்ணாதீங்க...''

கேற்று எக்கமாரில் ரயில்கவ கவுன்டரில் நிற்கும்க ாது குணகசகரன் மாமா க ான். எங்கககயா
திருவாரூர் க்கம் உச்சி பவயிலில் அண்ணனுக்குப் ப ண் ார்க்க அகலகிறார். க ாகன கவத்த
உடகனகய, பவள்கள கதர் சட்கடயும் கறுப்பு க ன்ட்டும் சுண்ணாம்பு டப் ா வாட்ச்சும்
குருவிக் கூடுத் தகலயு மாக டி.வி.எஸ்-50-யில் வரும் குணகசகரன் மாமாவின் உருவம் நிகனகவ
ஆக்கிரமித்து விட்டது.

மூத்த சித்தப் ாவுக்கு அவர்தான் ப ண் ார்த்தார். ப ரிய அண்ணனுக்கும் குருவுக்கும்

இப்க ாது சித்தார்த்தனுக்குமாக இன்னும் ப ண் ார்த்துக்பகாண்கட இருக் கிறார்.
எங்கள் பசாந்தத்தில் ஏகப் ட்ட உறவுகளுக்கு வரன் ார்த்தது குணகசகரன் மாமாதான்.
பசாந்தத்தில் ப ண்கணா, க யகனா யார் விகளந்து நின்றாலும், 'டுர்ர்ர் டுர்ர்ர்’ என
வந்து இறங்கிவிடுவார். ''ஆயி... காபித் தண்ணி பகாண்டா...'' என்ற டி வந்து கூடத்தில்
உட்கார்ந்துவிடுவார். ''அம்மு டிப்பு முடிஞ்சுருச்சுல்ல... சுருக் குனு கல்யாணத்த
முடிச்சுர கவண்டியது தான? பேய்க்குன்னத்துல ஒரு க யன் இருக்கான்... மகாராஜா
சில்க்ஸ்லதான் கவல ாக்கறான். தஞ்சாவூர்கலருந்து அம்மாப்க ட்கடக்கு ஸ் புடிக்க
ஞானம் ஒயின்ஸ் ஷாப் க்கமாப் க ாகாம, சுத்திக் கிட்டு ஆத்துப் ாலம் வழியா
ஜங்ஷனுக்கு வருவான்னா ாத்துக்ககயன்...'' என உடனடியாக கமப் க ாட்டுவிடுவார்.
அப் டிகய பசாந்தக் காசில் ப ட்கரால் க ாட்டுக்பகாண்டு பேய்க்குன்னம் க ாய், மாப்பிள்கள
வீட்டாகரயும் பரடி ண்ணு வார். ோள் ார்த்து, கவன் பிடித்து, இரு வீட்டாகரயும்
ார்க்ககவத்து, எல்லாம் க சி முடித்து கல்யாணம் வகர குணகசகரன் மாமாவின் பகாடிதான்
றக்கும்.

ஞ்சு மில்லில் கவகல ார்த்து ரிட்டயராகிவிட்ட மாமாவுக்கு இப் டி வரன்கள் ார்த்துப் க சி

முடிப் துதான் வாழ்வின் ாதி. காசு ணம் எதுவும் வாங்குவது இல்கல. எகதயும்
எதிர் ார்ப் தும் இல்கல. இப் டி உறவுகளுக்கு வரன் ார்ப் தும் க சி முடிப் தும் அவருக்கு
ஆத்மார்த்தமான விஷயம். அது என்னகவா... பசாந்த கவகல ககள எல்லாம் விட்டுவிட்டு
மற்றவர்களுக்காக அகலவதில் அவருக்கு ஒரு சுகம்.
''ம்க்க்க்கும்... எந்த ராசாங்கத்த எழுதிகவப் ாகனு இப்பிடி அகலயுறீங்க...'' என அத்கத
அலுத்துக்பகாள்வகதக் கண்டுபகாள்ளகவ மாட்டார். '' தினஞ்சி வுனு க ாடுறதாச் பசான்னது
வாஸ்தவந்தான்... அவுகதான் கஷ்டத்தச் பசால்றாவள்ல... தாலி பிரிச்சிப் க ாடும்க ாது மூணு
வுன் க ாட்ருவாக... ோ ககரன்டி ஆயி...'' எனச் சகமயல் கட்டு இருட்டு மூகலயில் நின்று
ப ரியம்மாகவாடு க சிக்பகாண்டு இருப் ார். ''கடய்... அவுக ப ரியப் ன் முசுடுரா... கபரக்டா
ரயில்கவ ககாட்டர்ஸ்ல ரூம் க ாட்ருங்க. இல்கலன்னா, கல்யாணத்தன்கனக்கு ககரச்சலக்
குடுத்துருவான் ாத்துக்க...'' என டீக்ககடயில் சித்தப் ாவிடம் க ச்சு ேடக்கும். வரன் ார்ப் தில்
இருந்து கல்யாணத்துக்கு முதல் ோள் வகர ஞ்சாயத்திகலகய இருப் ார்.

கல்யாணத்தன்று 'கட’ அடித்து, முதல் ந்தியில் உட்கார்ந்த டி, ''குருமால பகாஞ்சம் உப்பு
க ாடு...'' என கபரக்ஷன்கள் பகாடுப் ார். சாயங்காலம் மண்ட த்கதக் காலி ண்ணுககயில்,
''கட்லு ஒண்ணு... கடபிள் ஃக னு ஒண்ணு... பித்தள கதக்சா பரண்டு...'' என ோப் து க்க
கோட்கட கவத்து சீர் வரிகசகயக் கணக்பகடுப் ார். கவனில் பமாதப் லகாரத்துக்குப் க ாகும்
வழியில், ''ஏ குருக்குமாரி... மண்ட த்துல ச்ச கலர் சுடிதார் க ாட்டு சுத்திட்டு இருந்துச்கச...
ேம்ம பகாடிக்காடு ப ரியாயி ப ாண்ணா அது? ோர்சிங்கம்க ட்கடல அய்யாக்கண்ணு க யன்
ஒருத்தன் இருக் கான்ல... க சிப் ாக்கவா..?'' என அடுத்த எபிகசாடுக்கு டிபரய்லர் கட்
ண்ணுவார். அது ஒரு பிறப்பு. மற்றவர்களுக்காக வாழ்வகதயும் வந்து நிற் கதயுகம இன் மாக
நிகனக்கும் இதயம். 'இதனால் ேமக்கு என்ன?’ என நிகனக்காமல் காட்டுச்சுகனகயப் க ாலப்
பிரவகிக்கும் மனசு. யார் யாருக்ககா வரன் ார்க்கவும் வாழ்க்கக தரவும் புழுதிக் காடுகளிலும்
புளிய மரச் சாகலகளிலும் அகலயும் மனிதர்கள் எவ்வளவு மககான்னதமானவர்கள்!

இப்க ாதும் வழியில் எங்காவது கல்யாணம் காட்சிகயகயா, எழகவகயா ார்க்கும்க ாது,

ேடராஜன் மாமா நிகனவு வராமல் இருக்காது. பசாந்தத்தில், ேட்பில் எங்கக கல்யாணம், கருமாதி
என்றாலும், முதல் ஆளாக வந்து நின்று எல்லாவற்கறயும் எடுத்துச் பசய்வது ேடராஜன்
மாமாதான். ரப் ர் பசருப்பும் கவட்டியும் மூணு ட்டன் திறந்துவிட்ட சட்கடயுமாக ஆச்ச
மங்கலத்தில் இருந்து வந்துவிடுவார்.

ஒரு வாரத்துக்கு முன்னாகலகய கசக்கிள் ககரியர் நிரம் வாகழ இகலக் கட்டுக்ககளக்

கட்டிக்பகாண்டு அவர் வந்தால்தான் விகசஷம் பதாடங்கிவிட்டதாக அர்த்தம். ''கறி விருந்துக்கு
கரீம் ாய்தான்... கசவம் சாப்பிடுறவங்களுக்கு பிச்சக்கண்ணு. ஆளுங்களக் பகாண்டா...'' என
ஆரம்பித்தால், அப்புறம் எங்பகங்கும் அவர்தான் நிகறந்திருப் ார். ''ஆளுக்பகாரு வண்டிய
எடுத்துக்கிட்டு பரவ்பவண்டு யலாக் பகௌம்பு... அஸ்காகனாகடய மறந்துராத...'' எனப்
த்திரிகக கவப் தில் இருந்து உள்கள வந்துவிடுவார். மண்ட ம் பிடிப் து, அய்யர் பிடிப் து,
ரூம் க ாடுவது வகர அவரது கமற் ார்கவயில்தான் ேடக்கும். ''பசன்கன கலருந்து ஒன்
ஃப்பரண்ட்ஸு எத்தன க ரு... ோலு ஃபுல்லு க ாதுமா? கடய்... இவங்ககயில ஒரு வாளில
இட்லியும் பமாளவாப்ப ாடியும் குடுத்தூடு...'' என ஒண்ணுவிடாமல் சகலத்திலும் சுற்றிச்
சுழலுவார். கல்யாணத்துக்கு முதல் ோள் கும் ககாணம் மார்க்பகட்டுக்குப் க ாய் அவகர
காய்கறி, ப ாருட்கள் வாங்கிவருவார். விடிய விடியச் சகமயல் பகாட்டாயில்
விழித்துக்கிடப் ார். கல்யாணத்தன்று மாப்பிள்களத் கதாழன், மணப் ப ண் கதாழிகய ஏற் ாடு
பசய்துவிட்டு, ''அங்க சாம் ாரு ஊத்து... இங்க ாயாசம் ஊத்து...'' எனப் ந்தியிகலகய நிற் ார்.

ராத்திரி மாப்பிள்கள வீட்டில், ''கட்ல அந்த மூகலக்கு ேவுத்து...'' என முதல் இரவு

அகரஞ்பமன்ட்டில் பிஸியாகி இருப் ார். இரு வீட்டார் கறி விருந்து முடித்து, பவத்தகல சீவல்
க ாட்டு ஒரு சிஸகரப் ற்றகவத்த டிகய, ''கம்னாட்டி இந்த ககசரி மட்டுந் தான் கபரக்டா
இல்ல... அர ாடி கவனு வந்தவன் அம் து ரூவா அதிகமா வாங்கிட் டான்...'' எனப் க சல்
முடித்துத்தான் கிளம்புவார்!

எழவு விழுந்தாலும் அதிகாகலயில் முதல் ஆளாக மாமாதான் வாசத் திண்டில் வந்து உட்கார்வார்.
''கடய்... அம்சத்தா வூட்ல க ாயி பகாஞ்சம் காபி தண்ணிப் க ாட்டுக் பகாண்டுவரச் பசால்லு...
சிவராஜிட்ட ககட்டு யாராருக்கு க ான் ண்ணணும், தந்தி குடுக்கணும்னு ஒரு லிஸ்ட்டு
வாங்கு...'' எனத் தடதடபவன கவகலயில் இறங்கிவிடுவார். பவட்டியாகன அகழத்து
வருவதில் இருந்து சுடுகாட்டில் சில்லகற பிரித்துத் தருவது வகர முழுக்க அவர்
தகலகமயில்தான் ேடக்கும். ேடுவில் ஓர் ஓரமாக ஒதுங்கி சிஸர் அடிக்கும்க ாது, ''ப்ச்ச்... க ான
வாரம் ாத்தப் வூட்ட இழுத்துக் கட்டணும்னு க சிட்டிருந்தாப்ல... அதுக்குள்ள இப்பிடியா
ேடக்கணும்...'' என் ார் தழுதழுப் ாக. கருமாதி, கறி விருந்து என 16 ோளும் முன்னாடி நின்று
எல்லாவற்கறயும் முடித்துவிட்டுத்தான் அடுத்த கவகலக்குப் க ாவார். எத்தகனகயா
கல்யாணங்ககள இப் டி ஓடி ஓடி ேடத் திக் பகாடுக்கும் மாமாவுக்கு ோற் து வயசுக்கு
கமலாகியும் இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்கல. இரண்டு சககாதரிகளுக்கும் கல்யாணம்
ண்ணிகவத்துவிட்டு, தனக்கு இன்னும் ண்ணிக்பகாள்ளாமல் இப் டிகய வாழ்கிறார்.
ஒருமுகற ம்பு பசட்டில் தண்ணி அடித்துவிட்டு, ''கழய்... அப் ா எடத்துல இருந்து ஒனக்கு ஒரு
கல்யாணத்கதப் ண்ணிபவச்சுட்டா க ாரும்டா...'' என்றார். ''அது இருக்கட்டும் மாமா...
உங்களுக்கு எப் கல்யாணம்? எதுக்கு இன்னும் ண்ணிக்காம இருக்கீங்க?'' என்றதற்கு,
பகாஞ்சம் திடுக் கிட்டு என்கனப் ார்த்தார். தகலகய கசஸாக ஆட்டிய டி சிரித்துவிட்டு,
''கடான்ட் டாக். அம்மா சாப் ாடுபவச்சுட்டுத் தூங்காம உக்காந்துருக்கும்... ஐ ககா...'' என்ற டி
கசக்கிளில் தள்ளாட்டமாக அவர் கிளம்பியது ஒரு புதிர்க ால் உள்ளது இப்க ாதும்.

குணகசகரன் மாமாகவயும் ேடராஜன் மாமாகவயும் ார்ப் து மாதிரிதான் இருந் தது

பசன்கனயில் ேண் ன் ரமுகவப் ார்த்தக ாது. இதுவகர 26 கல்யாணங்கள்
ண்ணிகவத்திருக்கிறான் ரமு. அத்தகன யும் அகடக்கலம் கதடி வந்த காதல் கல்யாணங்கள்.
அந்த வககயில் சசிகுமார், சமுத்திரக்கனி எல்லாம் இவனுக்கு சூப் ர் ஜூனியர்ஸ். ரமுவுக்கு
ோன் கவத்து இருக்கும் நிக் கேம் 'பூந்கதாட்டக் காவல்காரன்’.

திடுதிப்ப ன்று ேள்ளிரவில் கலனுக்கு வந்து, ''மச்சான்... காகலல ஆறு மணிக்கு குமாருக்கும்
பிருந்தாவுக்கும் ப சன்ட் ேகர் அஷ்டலட்சுமி ககாயில்ல கல்யாணம். எல்லாத்கதயும் பரடி
ண்ணிட்கடன். க சான்ஸ்... ப ாண்ணு வீட்ல ஸ்பமல் ண்ணி வந்துட்டாங்கனு கவயி...
பிரச்கன ஆகிரும். நீ பிரஸ் கார்கடாட வந்கதன்னா சமாளிச்சிரலாம்... வந்துரு மச்சான்'' என் ான்.
திடீபரன்று ஒரு அதிகாகலயில் க ான் ண்ணி, ''மத்திய ககலாஷ்ல இப் தான் கல்யாணம்
முடிஞ்சுது... பரண்டு க கரயும் பசல்வம் கார்ல ேம்ம கிராமத்துக்கு அனுப்பிட்கடன் மச்சான்...''
என் ான். இன்பனாரு ோள் க ான் ண்ணி ஹஸ்கி வாய்ஸில், ''ஸ்கடஷன்ல இருக்ககன்
மச்சான்... இன்ஸ்ப க்டர் க ரு வனராஜா... சங்க வந்துட்டு இருக்காங்க...'' என் ான்
அமானுஷ்யமாக. ஏரியாவில் ேட்பு வட்டத்தில் யாருக்குக் காதல் கல்யாணம், பிரச்கன என்றாலும்
உடனடியாக வந்து நிற் து ரமுவிடம்தான். டீட்படயிலாக கமப் க ாட்டு, பகாஞ்ச ோகளக்கு
அகத கவகலயாகத் திரிந்து முடித்துவிட்டுத்தான் உட்கார்வான். கார் வாடககயில் இருந்து ஆள்
பசலவு வகர எல்லாவற்கறயும் இவகன ார்ப் ான். த்தாததற்கு மணமக்களுக்கு அவகன ஒரு
கவிகதயும் எழுதிப் ரிசளிப் ான்.

''ஏண்டா மச்சான்... இப்பிடிகய இருந்தா எப்பிடி மச்சான்?'' என்றால், ''கடய்... எல்லாரும்

சந்கதாஷமா இருக்கணும். அது க ாதுண்டா ேமக்கு...'' என் ான். அவகனப் ார்த்தால், 'இப் டி
ஒரு மனசு ேமக்கு இல்கலகய’ என எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருக்கும்! (பின் குறிப்பு: ரமுவுக்கும்
இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்கல. அவனுக்கு ஒரு கல்யாணத்கதப் ண்ணிகவத்துவிட
கவண்டும் என் து என் வாழ்க்கக லட்சி யங்களில் ஒன்று!)

இப் டி மற்றவர்களுக்காக வாழும் மனசுக்காரர்கள் இன்னும் எவ்வளவு க ர் இருக்கிறார்கள்?

இப்க ாதும் எந்த ஃபீஸும் இல்லாமல் கக கவத்தியம் ார்ப் கதகய வாழ்க்ககயாக கவத்தி
ருக்கும் ாட்டிகள் எவ்வளவு க ர் இருக்கிறார்கள்? ஊரில் எந்தப் ப ண் சடங்கானாலும்
க்கத்திகலகய வந்து உட்கார்ந்திருக்கும் ாட்டிகள். யாருக் குப் பிரசவம் என்றாலும் வலி
எடுக்கும் க ாகத வந்து, பிரசவத்தில் கூடகவ இருந்து, அந்தக் குழந்கதகயத் தினம் தினம் வந்து
குளிப் ாட்டி, அலங்கரித்துப் ார்ப் கதகய வாழ்க்ககயாக கவத்தி ருக்கும் ாட்டிகள். 'இவள்
எத்தகன எத்தகன குழந்கதககள இப் டி வளர்த்துவிட்டிருக்கிறாள்...’ என இப்க ாதும்
துகரக்கண்ணு ஆத்தாகவப் ார்க்கும்க ாது எல்லாம் ஆச்சர்யமாகவும் பேகிழ்ச்சியாகவும்
இருக்கிறது. காசு கீசு வாங்காமல், வருகிறவர்களுக்கு எல்லாம் அருள் பசால்வகதகய
வாழ்க்ககயாக்கிக்பகாண்ட ச ா தி அய்யா, தினம் தினம் சிவன் ககாயிகலக் கழுவிவிடுவதும்
சாமிக்கு அலங்காரம் ண்ணிகவப் கதயுகம ப ாழுதாக்கிக்பகாண்ட வசுமதி ப ரியம்மா,
எந்பதந்த கேரத்துக்கு மின்சார ரயில் என்று ககடு க ாட்டு, பசன்ட்ரல் ஸ்கடஷனில் நின்று
இலவசமாக விநிகயாகிக்கும் முருககசன், யாராவது ஆஸ் த்திரியில் கிடந்தால் இரவு கல்
ாராது அங்கககய கிடக்கும் அருள், எந்தப் பிரதி லனும் ாராமல் சும்மாகவ கிராமம்
கிராமமாகப் க ாய் ேல்ல சினிமாக்ககளத் திகரயிட்டுக் காட்டும் பசல்வம், குழந்கதகள்
கல்விக்காக ஊர் ஊராகப் க ாய் விழிப்பு உணர்வு ஏற் டுத்துவகதகய
வாழ்க்ககயாக்கிக்பகாண்ட ரஸலின் சிஸ்டர், சித்த கவத்திய மூலிகககள் ற்றி ஆராயவும்
கசகரிக்கவும் காடுகாடாக இப்க ாதும் திரியும் ராமய்யா சார், இயற்கக விவசாயத்கதகய உயிர்
மூச்சாகக்பகாண்டு யணம் க ாய்க்பகாண்கட இருக்கும் ேம்மாழ்வார் அய்யா...
மண்ணுக்காகவும் மற்றவர்களுக் காகவுகம வாழும் இதயங்கள்தான் கடவு ளின் நிழல்கள்
இல்கலயா?!

தி.ேகரில் ேண் ர் ஒருவகரப் ார்க்கப் க ாயிருந்கதன். அவர் அரசுப் ணியில் இருந்து

சமீ த்தில்தான் ஓய்வுப ற்று இருந்தார். இரண்டு ப ண் பிள்களககளப் டிக்ககவத்துக்
கல்யாணம் ண்ணிக் பகாடுத்து, வாழ்க்கக முழுக்க ஓடிக்பகாண்கட இருந்தவர். இப்க ாதுதான்
அவருக்கு ஓய்வு கிகடத்திருக்கிறது என நிகனத்துக்பகாண்கட க ாகனன். அவர் வீட்டில்
இல்கல. ''ம்ம்ம்... பசான்னாக் ககக்கறாரா... ாண்டி ஜார்ல க ாய்ப் ாருங்க... கராட்ல
நிப் ாரு...'' என்றார் அவர் மகனவி. ாண்டி ஜாரில் ேடு கராட்டில் நின்று ர ரப் ாக டிராஃபிக்
க்ளியர் ண்ணிக்பகாண்டு இருந்தார் அவர். அகர மணி கேரம் காத்திருந்து, அவகர அகழத்துப்
க ாய் டீ குடித்த டி ககட்கடன், ''ஏங்க... க சாம வீட்ல இருக்க கவண்டியதுதாகன... எதுக்கு
இப்பிடி இங்க வந்து நிக்கறீங்க?'' அவர் சிரித்த டி பசான்னார், ''மத்தவங்களுக்காக ஏதாவது
ண்ணும்க ாதுதான் ோம உயிகராட இருக்கிற ஃபீலிங்கக இருக்கு தம்பி!''
- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 39
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''பூவா டிக்கெட் வாங்கிருச்சு, கெரியாொ?''

''எப்படா?''

''அது கெண்டு மூணு வருஷம் ஆச்சுொ... இப்ப வந்து கெக்குற...''

கபான வாெம் ஊரில் இருந்து வந்திருந்ெ அண்ணனுடன் கபசிக்கொண்டு இருந்ெகபாதுொன் பூவா

கெத்துப்கபானகெ கெரியும். பூவாொன் நினனவு கெரிந்து நான் பார்த்ெ முெல் பிச்னெக்ொெச்
சித்திெம். ஆள் பார்க்ெ ஆங்கிக ா - இந்தியப் கபண்மணி மாதிரி அப்படி ஒரு கொதுனம ெ ரில்
இருக்கும். அழுக்குப் பாவானடயும் கிழிந்ெ ெட்னடயுமாெ
னெயில் ெொ ஓர் அழுக்கு மூட்னடயுடன் ஊனெக்
கொலிக்கொண்கட கிடக்கும். யானெப் பார்த்ொலும்
னெனய நீட்டி, ென னயச் கொறிந்துகொண்கட
கமௌனமாெ நிற்கும். ொசு கெர்ந்ொல் புள்னைக் ெனடயில்
புகொட்டா வாங்கி, கவளிகய உட்ொர்ந்து ொப்பிடும்.
இல்ன கயன்றால், ஏொவது வீட்டில் ொப்பாட்டு
கநெத்துக்கு வந்து வாெலில் உட்ொர்ந்துவிடும்.
ொத்திரியானால் தூங்ெ மட்டும் ஹாஜியார் வீட்டுத்
திண்னணக்குப் கபாய்விடும். மத்தியானத்தில் பார்த்ொல்,
படித்துனறயில் உட்ொர்ந்து அழுக்குத் துணிெனைத்
துனவத்துக்கொண்டு இருக்கும். ''ெம்னாட்டி... அந்ெப்
பக்ெம் கபா... கபா...'' என யாொவது விெட்டிக்கொண்டு
இருப்பார்ெள். மளினெக் ெனடயில் வந்து பூவா னெனய நீட்டினால், புனெயின கொடுக்ெ
கவண்டும். டீக்ெனட வாெல் கபஞ்ச்னெக் னெயில் இருக்கும் தூக்கு வாளியால் 'க ாட் க ாட்’
எனத் ெட்டினால், டீ கொடுக்ெ கவண்டும். எதுவும் கபாடவில்ன என்றால், கொஞ்ெ கநெம்
உற்றுப் பார்த்துவிட்டு அது பாட்டுக்குப் கபாய்விடும். எப்கபாதும் எங்ொவது உட்ொர்ந்து
ெனக்குத்ொகன முணுமுணுத்துக்கொண்டு இருக்கும் பூவா.

ஒரு கபருமனைக் ொ நாைன்றில், நாய்ெள் எல் ாம் ஒண்டிக்கிடந்ெ ஹாஜியார் வீட்டுத்

திண்னணயில் பூவானவக் ொகணாம். யாரும் அனெத் கெடவும் இல்ன . ஃபாரூக் மட்டும்ொன்,
''இந்ெ பூவானவப் பாத்தீங்ெைா? எங்ெ கபாய்த் கொன ஞ்சுதுனு கெரியன கய...'' என்றபடி
குனடகயாடு அன ந்ொர். மூன்று நாட்ெளுக்குப் பிறகு கெல்லூரில் ஒரு ெனட வாெலில் கிடந்ெ
பூவானவத் தூக்கி வந்ொர்ெள்.

ஒரு கொணிப்னப மாதிரி ொய்ச்ெலில் சுருண்டு நடுங்கிக்கொண்டு இருந்ெது பூவா. ஃபாரூக்ொன்

அந்ெ மனையிலும் ெல்யாணொமன் டாக்டனெ அனைத்து வந்து பூவாவுக்கு ஊசி கபாட்டார்.
வீட்டில் இருந்து ெஞ்சி னவத்து வந்து ெந்ொர். கெண்டு நாளில் எழுந்து பனையபடி னெ நீட்டியபடி
நட மாடத் கொடங்கிவிட்டது பூவா. கபருமனை நனனத்ெ திண்னணயில் ொய்ச்ெலில்
சுருண்டுகிடந்ெ பூவாவின் உருவம் இப்கபாதும் நினனவிருக்கிறது. அகெகபால் அது
திடுதிப்கபன்று ஒரு நாள் புது பூப்கபாட்ட பாவானட ெட்னட கபாட்டுக்கொண்டு, சின்ன
கவட்ெத்கொடு யாரிடமும் னெ நீட்டாமல் உட்ொர்ந்திருந்ெ ஒரு ொட்சி. ெந்தூரி ெந்ெனக்கூடு
அன்று யாகொ வாங்கித் ெந்ெ புது டிகெஸ்னைப் கபாட்டுக்கொண்டதும் அதுக்கு என்னகவா
ஆகிவிட்டது. பள்ளிவாெல் பின்புறச் சுவரில் உட்ொர்ந்துகொண்டு ெனக்குத்ொகன சிரித்ெபடி,
புதுத் துணினயப் பார்த்துக்கொண்கட இருந்ெது. கெண்டு மூணு நானைக்கெல் ாம் அகெ துணி
அழுக்ொகி, பனையபடி சுற்ற ஆெம்பித்திருந்ெது.
ஒரு ெட்டத்தில் சிவன் கொயில், பள்ளிவாெல், கவட்டாறு மாதிரி எங்ெள் ஊரின்
அனடயாைங்ெளில் ஒன்றாெ மாறிப்கபாயிருந்ெது பூவா. ஊனெ 45, 50-ம் நம்பர் பஸ்ெள்
ெடக்னெயில் எங்கெனும் ஓர் இடத்தில் பூவானவப் பார்த்துவிட முடியும். ஊனெவிட்டு வந்ெ
பிறகு, பூவானவ மறந்கெகபாய்விட்கடாம். எப்கபாகெனும் ஒரு கபான் கபச்சில் கெட்பகொடு
ெரி. இகொ இப்கபாது பூவா கெத்துப்கபான கெய்திகூட கெண்டு மூணு வருடங்ெளுக்குப்
பிறகுொன் கெரிகிறது. இப்கபாது இருந் ொல், அெற்கு 70 வயசுக்கு கமல் இருக்கும். ெட்கடன்று
நினனவில் ஒரு முள் ஏறுகிறது.

பூவா யாகென்று எனக்கு இது வனெக்கும் கெரியாது. பூவா ஒரு கபண்... ெகொெரி... ொெலி... ொய்...
இல்ன யா? ெனவுெளும் நினனவுெளும் உதிெமான ஒரு ஜீவன். எந்ெக் ெணத்தில் அவள்
பிச்னெகயடுக்ெத் கொடங்கினாள்? ெெ மனிெனிடம் னெனய நீட்டி யாசிக்கும் எண்ணம்
எங்கிருந்து வந்ெது அவளுக்கு? இருபது முப்பது வயசில் குளித்து முழுகி சீவி வந்து நின்றால் பூவா
எவ்வைவு அைொெ இருந்திருப்பாள். நிச்ெயம் அவள் கபெைகி. பசி மட்டும்ொனா அவனை
இப்படித் துெத்தியது? இைந்து இைந்து இெயம் மெத்து இப்படி ஆனாைா? எதுவும் கெரியவில்ன ?
ஆனால், புதுத் துணி கபாட்டுக்கொண்டு அவள் கவட்ெமாெ உட்ொர்ந்திருந்ெ ொட்சினய மட்டும்
நான் பத்திெப்படுத்திக்கொள்கிகறன். இந்ெ வாழ்வின் தீெகவ தீொெ விசித்திெ அைகியலில்
அழியாெ புனெப்படமாெ!

இப்படித்ொன் கபான வாெத்தில் ஒரு ொயங்ொ ம் வடபைனி முருென் கொயில் ொன யில்
நடக்கிறகபாது, ''அண்கண... அண்கண... புள்ை பால் குடிக்ெ ண்கண... ொப்பிட ண்கண...''
என்றபடி என் கொனைச் சுெண்டியது ஒரு னெ. இடுப்பில் ஒன்றும் னெயில் ஒன்றுமாெ இெண்டு
பிள்னைெளுடன் நிற்கிறாள் ஒரு கபண்மணி. நூல் புடனவயும் ொவிப் பல்லுமாெ நிற்கிறாள்.
னெனயப் பிடித்துக்கொண்டு நிற்கிற குட்டிப் னபயன் ென்னிச்னெயாெ வயிற்னறத் ெடவி,
''ொப்பிட ொர்...' என்கிறான். அந்ெப் கபண்மணினய உற்றுப்பார்த்ெ ஒரு ெணம் எனக்குத்
திடுக்கென்றது. இந்ெ 10 வருடங்ெளில் இவனை அவ்வப்கபாது பார்த்துக்கொண்கட
இருக்கிகறன். இகெ இடத்தில் குமரியாெ ெனிகய இவள் பிச்னெ கெட்ட ொட்சிெனைக்
ெடந்துகபாயிருக்கிகறன்.

ஒருமுனற, 'வாடனெக்கு கொட் விடப்படும். கொட் சூட் 100 ரூபாய்’ என்ற ஆெஞ்சு கநாட்டீஸ்ெள்
ஒட்டப்பட்ட கென்ட்ெல் ஸ்கடஷன் எதிர் சுவருக்குக் கீகை ஒரு ஆகைாடு உட்ொர்ந்து, இகெ கபண்
பிச்னெ எடுத்துக்கொண்டு இருந்ெனெப் பார்த்கென். இப்கபாது இெண்டு பிள்னைெனையும்
வாங்கிக்கொண்டு வந்து நிற்கிறது. ொயங்ொ ம் பூக் ெட்டிக்கொண்டு, ொத்திரிக்கு
ஒதுங்கி ெம்பாதிக்கும் கெண்ட பஜார் அக்ொ மாதிரி இது ஆொமல் கபானதும்
வாழ்வின் விசித்திெ அைகியல்ொன். ப ர் இப்படித்ொன் வழிவழியாெப் பிச்னெ
எடுக்கிறார்ெள். இவர்ெனை விடுங்ெள்... ''ொப்பிட ொர்' என வயிற்னறத் ெடவும்
அந்ெக் குட்டிப் னபயன் என்னாவான் என்று நினனத்துக்கொள்கிகறன். கொக், கபப்சி
மூடிெனைச் கெர்த்து னவத்துக்கொண்டு அன யும் இது மாதிரியான ஏொைமான
னபயன்ெள் என்னாவார் ெள். படிப்பது கிடக்ெட்டும்... 15 வயசுக்கெல் ாம் கீ
கெயின், பர்பி விற்ெப் கபாய்விட்டால்கூட நல் துொன். ஏொவது பஸ் ஸ்டாண்டில்
குனட கபாட்டு கிர்ணி பைம் ஜூஸ் விற்றால்கூடத் கெவன . நா ஞ்சு அபார்ட்கமன்ட்டுெனைப்
பிடித்துக்கொண்டு வாட்டர் கென் கபாட்டு இந்ெச் ெமூெத்தில் ஒரு ஆைாகிவிட்டால்கூட நன்றாெ
இருக்கும்? இப்படிகய இவனும் பிச்னெகயடுத்து, துனண கெர்த்து, பிள்னை கபற்று
வாழ்ந்துவிடக் கூடாது என்றுொன் கவண்ட கவண்டி இருக்கிறது.

அன்னறக்கு அப்படித்ொன் உட் ண்ட்ஸ் திகயட்டர் பக்ெமாெ ஒரு னபயன் வழி மறித்து, ''ொர்...
ொர்... அம்மானவ ஆஸ்பத்திரி கெர்த்திருக்கு... கெங்ெல்பட்டு கபாறதுக்குக்கூட ொசு இல்
ொர்...' எனக் னெ நீட்டினான். கொஞ்ெ நானைக்கு முன்பு இகெ னபயன் இகெ ொெணத்னெச்
கொல்லி என்னிடம் 50 ரூபாய் வாங்கிப் கபானான். அனுதினம் பார்க்கிற ஆயிெம் முெங்ெளில்
அவனுக்கு என்னன எப்படி நினனவிருக்கும்? ''கடய்... இன்னும் நீ கெங்ெல்பட்டுக்குப்
கபாென யா?' என நான் கொபமாெக் கெட்டதும், ெட்கடன்று முனறத்துக்கொண்டு கொட்னடத்
ொண்டிப் கபாய் ஓர் இடத்தில் உட்ொர்ந்துகொண்டான்.

அப்கபாக ா ஆஸ்பத்திரி ொன யில் ஒரு பாட்டி, தினமும் ெரியாெ ொன 8 மணியில் இருந்து 11
மணி வனெொன் பிச்னெ எடுக்கும். அது ஒன் கவ. அந்ெ கநெத்தில்ொன் ஜனத்திெள் கிழிக்கும். 11
மணிக்கு கமல் மணி அடித்ெது மாதிரி கிைம்பிவிடும். அது டியூட்டி னடம் மாதிரி. அப்புறம் அந்ெச்
ொன முழுக்ெ இந்தி, கபங்ொல் பிச்னெக்ொெர்ெள் எதிர் வந்துகொண்கட இருப்பார்ெள். ஏகெகொ
இந்தியில் கபசி ஒரு குைந்னெனயத் தூக்கி முெத்துக்கு கநகெ ஆட்டுவார்ெள். ொமச்ெந்திென்
டீக்ெனடப் பக்ெம் பிச்னெகயடுக்ெ வரும் ஒரு கபரியம்மா, குனறந்ெது அஞ்சு ரூபாய்
கொடுத்ொல்ொன் வாங்கும். ஒரு ரூபாய், கெண்டு ரூபாய் என்றால் திருப்பிக் கொடுத்துவிடும்.

பைனியிலும் திருவண்ணாமன யிலும் மன முழுக்ெ அன யும் ஏொைமான யாெெக்ொெர்ெளின்

முெங்ெள் எனக்கு நல் பரிச்ெயம். ஒவ்கவாருவரிடமும் பிச்னெகயடுப்பது அற்புெமான ென ,
கெய்வ ொரியம் என்கிற உடல்கமாழிொன் இருக்கும். எங்கெங்கு இருந்கொ ஏகெகொ
பின்பு ங்ெளில் இருந்து வந்து பிச்னெ எடுத்துத் திரியும் அந்ெ ஒவ்கவாருவரிடமும் ஏொைமான
ெனெெள் இருக்கின்றன.

கவைாங்ெண்ணியில் 20 வருடங்ெைாெ கிளிஞ்ெல் மான சுற்றிக்கொண்டு, ெர்ச் வாெலில் அமர்ந்து

பிச்னெ எடுத்துக்கொண்டு இருக்கும் கயசுொஜானவச் ெமீபத்தில் கபானகபாதுொன்
கெரிந்துகொண்கடன். கீழ் திருப்பதியில் சுனெக் குடுனவயில் ெந்தி மீட்டிக்கொண்டு, பனைய
என்.டி.ஆர். படப் பக்திப் பாடல்ெனை எல் ாம் பாடிக் கொண்கட பிச்னெ எடுக்கும் ஒருவனது
கபயர் பா ாஜி என்பது யகெச்னெயானொ என்ன?

நாகூர் ெர்ஹா வாெலில் ெர்ப்பிணி மனனவிகயாடு ஒரு ொடிக்ொெர் அல் ா பாடல்ெனைப்

பாடியபடி பிச்னெ எடுத்துக்கொண்டு இருந்ெனெ ஒரு முனற பார்த்கென். கொம்பக் ொ த்துக்குப்
பிறகு, அகெ ெம்பதினய திருவனந்ெபுெம் எக்ஸ்பிெஸின் அன்ரிெர்வ்டு ெம்பார்ட்கமன்ட்டில்
கநருக்கியடித்து உட்ொர்ந்து கெல்லும்கபாது பார்த்கென். ஒரு ஸ்கடஷனில் வண்டி நின்றகபாது
அவர் ஓடிப்கபாய் அந்ெப் கபண்ணுக்கு டிஃபன் வாங்கி வந்ொர். நாகூரில் பார்த்ெ கொ ம்
இல் ாமல் அவர்ெனை இந்ெக் கூட்டத்தில் ஒரு ெம்பதி யொெப் பார்க்ெச் ெந்கொஷமாெ இருந்ெது.
அவரிடம் கபசியகபாது, கெெைத்தில் கபரிய ெர்ஹா திருவிைாவுக்குப் கபாய்க்கொண்டு
இருப்பொெச் கொன்னார். அங்கெ கபாய் ஒரு வாெம் பிச்னெ எடுத்ொல் கொஞ்ெம் ொசு கெரும்
என்றார். இந்ெ ெயில் பயணத்தின் ொட்சி அவர்ெள் வாழ்க்னெ நாடெத்தின் ஒப்பனனயற்ற
கபாழுது எனத் கொன்றியது.

னெ இல் ாமல், ொல் இல் ாமல், விெவிெமான, பாவெெமான, அதிர்ச்சிெெ மான, ஊனங்ெளுடன்
எதிர்ப்படும் பிச்னெக்ொெர்ெனைப் பார்க்கும்கபாதுஎல் ாம் கெய்வங்ெளின் மீதும் இயற்னெ யின்
மீதும் தீெகவ தீொெ கெள்விெள் எழுந்துகொண்கடொன் இருக்கின்றன.

இப்படி நினறய மனிெர்ெனைச் ெந்தித்ெ பிறகு எனக்குத் கொன்றியது... பசி, வறுனம, ஊனம்,
கொம்கபறித்ெனம் கபான்றனவ இவர்ெள் பிச்னெ எடுப்பெற்ொன ெரிபாதிக் ொெணங்ெள். மீதி,
இந்ெச் ெமூெம் அவர்ெனை னவத்து ஆடிய பெனடயாட்டத்தின் ொெணங்ெள். பகிெ முடியாெ
மனநின ெள். உறவுச் சிக்ெல்ெள் என ஏொைமான ொெணங்ெள்.

கொயம்கபடு ெந்னெயில் நண்பர் ஒருவர் இருக்கிறார். அவர் ெங்கியிருக்கிற இடத்தில் ஒரு

பிச்னெக்ொெ இனணனய எப்கபாதும் பார்ப்கபன். நனடகமனட மெத்ெடியில் அழுக்குத்
துணிெனைப் கபாட்டுக்கொண்டு இெண்டு கபரும் எொவது கபசிக்கொண்கட
உட்ொர்ந்திருப்பார்ெள். அவருக்கு ஒரு 35 வயது இருக்கும். அந்ெப் கபண்மணிக்கு 50 வயொவது
இருக்கும். ெடந்ெ வாெம் நண்பனெப் பார்க்ெப் கபானகபாது ஏரியாகவ ெகைபெமாெக் கிடந்ெது.
அந்ெ ஆளும் கபாம்பனையும் பயங்ெெ ெண்னடயில் கிடந்ொர்ெள். ெட்டி உருண்டு ெண்னட. அந்ெ
ஆள் அனெப் பிடித்து பிடித்து இழுக்கிறான். அது அவனனப் படு கெவ மான கெட்ட
வார்த்னெெைால் திட்டுகிறது. ஒரு அழுக்குத் துணியில் இருந்ெ ொனெச் சுருட்டி புடனவயில்
திணித்துக்கொள்கிறது. சுற்றி இருந்ெவர்ெள் அலுக்கிற வனெ கவடிக்னெ பார்த்துவிட்டு,
இருவனெயும் திட்ட ஆெம்பிக்ெ, அந்ெப் கபாம்பனை திட்டிக்கொண்கட எதிர்ப் பக்ெம் நடக்ெ
ஆெம்பிக்ெ... பின்னாக கய ஓடினான் அவன். ''என்னங்ெ இது..?'' என்றால், ''அட... கெண்டு
கபருக்கும் கெக்ைுவல் லிங்க் இருக்கு. இங்ெகய கெட்டி ாகி வாை ஆெம்பிச்சிட்டாய்ங்ெ.
அனெத் கொழிலுக்கு அனுப்பிட்டு அவன் சும்மா குடிச்சுட்டுக் கெடந்திருக்ொன்.
பெல் கயல் ாம் கொந்ெெவு கபா யிருக்கு... அொன் ஒகெ ெண்ட. ொத்திரிக்கு வா... திரும்ப
இங்ெகய வந்து கூடிட்டுக் கெடக்குங்ெ!'' என்றார் நண்பர் சிரித்ெபடி.

இனெப் கபா நாம் அறிந்துணெகவ முடியாெ ஏொைமான அதிர்ச்சியும் ஆச்ெர்யமும் துயெமுமான

பக்ெங்ெனை னவத்திருக்கிறார்ெள் இந்ெப் பிச்னெக்ொெர்ெள். இவ்வைவுக்குப் பின்னாலும்
நம்னமவிடச் ெந்கொஷமாெ இருக்கிறார்ெள். அங்ெங்கெ உட்ொர்ந்து நம்னமப் பார்த்து நக்ெ ாெ
நனெக்கிறார்ெள். பெமபிொவின் பார்னவயாைர்ெனைப் கபா உ வுகிறார்ெள். அவர்ெனை
எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது. ஓட்டுக்குக் ொசு வாங்குபவர்ெனைவிடவா இவர்ெள் கபரிய
பிச்னெக்ொெர்ெள்? னெயல் கமஷினனயும் பிரியாணிப் கபாட்ட த்னெயும் கொடுத்து
அெசியலுக்கு வெ விைம்பெப் பிச்னெ எடுப்பவர்ெனைவிடவா இவர்ெள் மாஸ்டர்ெள்? ஒவ்கவாரு
முனறயும் ஒவ்கவாரு மாதிரி கபசி, கொள்னெ, கூட்டணி என எல் ாவற்றிலும் பெவினயயும்
அதிொெத்னெயுகம இ க்ொக்கும் பிச்னெக்ொெர்ெனை இவர்ெள் ஒருக்ொலும் மிஞ்சிவிட
முடியாகெ. கொயிலுக்கு ஒரு டியூப் ன ட் வாங்கி மாட்டினால்கூட 'உபயொெர்’ எனப் கபயர்
கபாட்டுக்கொடுக்கும் நாம் யார் நண்பர்ெகை? 'நான்ொன் அவனுக்கு உெவிகனன்...’ என
எப்கபாதும் நம்னம முன்னிறுத்தும் குணத்துக்கு என்ன கபயர்? பாதி மனறக்ெப்பட்ட நடிெ -
நடினெெளின் முெங்ெனைக் ெண்டுபிடித்ொல் பரிசு என்கிற கொன க்ொட்சி
நிெழ்ச்சிெளுக்கெல் ாம் கபான் கபாட்டுப் கபசிக்கொண்டு இருக்கும் ஜனங்ெளுக்குத்ொன் என்ன
கபயர்? சுவிஸ் வங்கியின் ெறுப்புப் பண இருப்பு, ஐ.பி.எல். விைம்பெ வருமானம், உள்ளூர்
மணலும் ெண்ணியும் யாருக்கொ அள்ளிக்கொடுக்கும் ாபம், கபருமுெ ாளிெளுக்கும்
அெசியல்வாதிெளுக்குமான கபாருைாொெ அதிொெத் கொடர்பு... இகெல் ாம் கெரியாமல்,
புரியாமல் பன்னாட்டுச் ெந்னெயில் பிச்னெக்ொெர்ெைாெ இருப்பது யார் கொைர்ெகை? இந்ெ
கெெத்தின் ொமான்யர்ெள் ஒவ்கவாருவருக்கும் பிச்னெக்ொெர் என்பதுொன் நிஜப் கபயர்.
அவெவரும் னவத்திருப் பது புனனகபயர்ொன்.

நண்பர் ொர்ட்டூனிஸ்ட் பா ா கபசிக்கொண்டு இருக்கும்கபாது, 'நண்பா, நானும் என்ட்ட பிச்னெக்

கெக்குற ஆளுெட்டகயல் ாம் ொசு கபாடாம, 'வா உன்னனப் படிக்ெனவக்கிகறன்... எொவது
கவன கெர்த்துவிட்கறன்’னு கூப்பிடுகறன். எவனும் வெ மாட்றான்... இனெக் கெட்டதும்
ஓடிர்றாங்ெ...' என்றார். உண்னமொன்.

கநற்று க்ஷ்மன் ஸ்ருதி சிக்னலில் ஆட்கடாவில் நிற்கும்கபாது அழுக்ொெ ஒரு குட்டிப் கபண்
னெம்ஸ் புத்ெெங்ெள் விற்றுக்கொண்டு வந்ொள். ''ொர்... ொர்... னெம்ஸ் புக்ஸ் ொர்... 10 ரூபாொன்
ொர்...'' என்றாள் ெவிப்பாெ. நான் 10 ரூபானய அவள் னெயில் திணித்துவிட்டு, ''புக்கெல் ாம்
கவணாம்மா... கவச்சுக்ெ...'' என்கறன். அவள் பெறிப்கபாய், ''ொர்... சும்மால் ாம் கவணாம் ொர்.
புக் வாங்கிக்ெங்ெ ொர்...' என புக்னெக் னெயில் திணித்ொள். ''இல் ம்மா கவணாம்மா...' என்றால்,
''அப்பன்னா பணம் கவணாம் ொர்... புக் வாங்ெறதுன்னா ொங்ெ ொர்...'' என்றாள் என் ெண்ெனைகய
பார்த்ெபடி. அந்ெப் பார்னவயில் எவ்வைவு அற்புெம்... நம்பிக்னெ. அந்ெக் குட்டி கெவனெயிடம்
நான் வாங்கி வந்ெது ஐந்து னெம்ஸ் புத்ெெங்ெள்! - ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 40
ராஜுமுருகன்
படங்கள் : ஹாசிப்கான்
நேற்று இரவு 'சதயம்’ படம் பார்த்ததன்!

இது எத்தனையாவது முனை எைக் கணக்கில்னை. சிபி மையில் இயக்கிய அற்புதமாை படம்.
படத்தில் தமாகன்ைால் ஓர் ஓவியர். வீட்டில் அவர் ஓவியம் வனரந்துககாண்டு இருக்கும்தபாது,
எதிர் வீட்டில் இருந்து ஒரு குட்டிப் கபண் வந்து தகன்வாஸ் பின்ைால் ஒளிந்துககாள்வாள்.
தமாகன்ைால் விசாரிக்கும்தபாது, தைது சித்தி தன்னை தவைாை கதாழிலில் ஈடுபடும்படி
வற்புறுத்துவதாகக் கூறி அழுவாள். பின்ைாதைதய அந்தப் கபண்னணத் ததடி சித்தியும் ஒரு
புதராக்கரும் வருவார்கள். அவர்கனைத் திட்டி அனுப்பிவிட்டு, அந்தப் கபண்னண தைது
வீட்டிதைதய னவத்துக்ககாள்வார் தமாகன்ைால். அவனை அவதர வைர்ப்பார். படிக்கனவப்பார்.
படித்து முடித்து அந்தப் கபண் ஒரு விைம்பர கம்கபனியில் தசர்வாள். அங்தக அந்த
கம்கபனியின் எம்.டி-தயாடு அவளுக்கு காதல் வரும். அது கதரிந்து தமாகன்ைால் அவனை
எச்சரிப்பார். ஆைாலும் வயசு மயக்கத்தில் அவள் அந்தக் காதலில் தீவிரமாக இருப்பாள்.
ஒருகட்டத்தில் உைகவல்ைாம் முடிந்த பிைகு, அந்த எம்.டி. அவனை விட்டுவிட்டுப்
தபாய்விடுவான். ஏமாற்ைமும் விரக்தியும் விரட்டியடிக்க அந்தப் கபண் எப்படிதயா பாலியல்
கதாழிலுக்தக தபாய்விடுவாள். இது கதரிந்து தமாகன்ைால் தவதனையில் இருப்பார். ஒருநாள்
அதத வீட்டில் அவர் ஓவியம் வனரந்துககாண்டு இருக்கும்தபாது, எதிர் வீட்டில் இருந்து
இன்கைாரு குட்டிப் கபண் வந்து ஒளிவாள். முன்பு வந்த கபண் ணின் தங்னக இவள். சித்தினயப்
பற்றி அதத புகானர இவளும் கசால்வாள். அவனை அனணத்து, கத்தியால் குத்திக் ககால்வார்
தமாகன்ைால். கூடதவ அவள் தங்னக, பின்ைாதைதய வரும் புதராக்கர், அப்புைம் அந்த விைம்பர
கம்கபனி எம்.டி. எை அடுத்தடுத்து நான்கு ககானைகள். தகார்ட்டில் வழக்கு நடந்து ைாலுக்கு
தூக்குத் தண்டனை உறுதியாகும். அதன் பிைகு தூக்கில் இருந்து அவனரக் காப்பாற்றுவதற்கு
முதலில் வந்த கபண் தபாராடு வதன் தமல் கனத தபாகும். படத்தில் விைம்பர கம்கபனி எம்.டி-
னய அந்தப் கபண் காதலிப்பதாகக் கூறும்தபாது தமாகன்ைால் அவளிடம் ஒரு வசைம்
கசால்வார்... ''இததா பார்... உைக்கு இப்தபா புரியாது. ஒவ்கவாரு ஆணிட மும் ஒரு விஷக்
ககாடுக்கு ஒளிஞ்சி ருக்கு!'' படம் பார்க்கும் ஒவ்கவாரு முனையும் இந்த வசைம் என்னை மிகுந்த
கதாந்தரவுக்கு உள்ைாக்குகிைது. தூக்கத்னதக் ககடுக்கிைது. சிந்தனைனயக்
கனைத்துப்தபாடுகிைது!

இங்தக கதானைக்காட்சினயத் திருப் பிைால், ஒரு குட்டிப் னபயன், 'தவணாம் மச்சான்

தவணாம்... இந்தப் கபாண் ணுங்க காதலு’ எை ஏததா ஒரு தஷாவில் டான்ஸ் ஆடுகிைான். அதிக
பட்சம் அவன் மூணாவது நாைாவது தான் படிப்பான். இன்கைாரு தசைல் தஷாவில், நானைந்து
குட்டிப் னபயன் கள் தசர்ந்து, 'ஒய் திஸ் ககாை கவறி... ககாை கவறி... ககாை கவறிடி...’ எைப்
பாடிக்ககாண்டு இருக்கிைார்கள். டுபாக்கூர் படங்களில்கூட, ''தடய் இந்தப் கபாண்ணுங்கதை
இப்பிடித் தான்... ஏமாத்திட்டுப் தபாயிருவா ளுங்க...'' என்பது மாதிரியாை வசைங் கள் வந்தால்,
ஒரு கபரும் கூட்டம் னகத்தட்டி விசில் பைக்கிைது. கபண்கள் என்ைாதை ஏமாற்றுக்காரிகள்,
அல்வா பார்ட்டிகள் என்ை எண்ணம் சின்ைஞ்சிறுசுகள் மைதிதைதய இவ்வைவு தீவிரமாக
வினதக்கப்பட்டால் என்ைவா கும் இந்தச் சமூகம்?

ஒவ்தவார் ஆணின் மைதிலும் ஒளிந் திருக்கும் விஷக் ககாடுக்குதான் இனத எல்ைாம் கசய்கிைது
இல்னையா?

நித்யா நான் குடியிருந்த ஹவுஸிங் தபார்டில் ஈ ப்ைாக்கில் குடியிருந்தாள். சினிமா டான்ஸர். ஆள்
பார்க்க 'வீடு’ அர்ச்சைாவுக்கு தங்கச்சி மாதிரி இருப் பாள். னடட் ஜீன்ஸும் டாப்ஸுமாக அவள்
ஸ்கூட்டியில் தபாவனதப் பார்த் தால், அங்கங்தக ஆட்கள் ஃப்ரீஸாவார்கள். னநட்டியில் தண்ணி
எடுக்கவந்தால், கசக்யூரிட்டி வனரக்கும் ததவுடு காப்பார் கள். தவறு தவறு னபயன்கனை
ஸ்கூட்டி பின்ைால் னவத்துக்ககாண்டு அவள் வந்து தபாகும் சித்திரங்கனை அடிக்கடிப்
பார்த்திருக்கிதைன். அப்புைம் பால்கனியில் கசல்தபாதைாடு சத்தமாகப் தபசிச் சிரித்தபடி
நிற்பனத, நள்ளிரவுகளில் அவள் வீடு வருவனதயும் பை முனை பார்த்திருக்கிதைன்.

ஒருமுனை மீைாட்சி காதைஜ் பக்கம், தராட்டில் கார்காரன் ஒருவதைாடு ஆதவசமாக சண்னட

தபாட்டுக்ககாண்டு இருந்தனதப் பார்த்ததன். ஒருமுனை தக.எஃப்.சி-யில் குடும்பத்ததாடு சாப்
பிட்டுக்ககாண்டு இருந்தாள். ''அண்ணா... நீங்க சி ப்ைாக்ைதாதை இருக்கீங்க?'' என்ைாள்
சிரிப்தபாடு. அப்தபாதுதான் அவளுனடய குடும்பம் பற்றி எைக்குத் கதரியும். அம்மா, அண்ணன்,
இரண்டு தங்கச்சிகள். அண்ணன் கல்யாணம் பண்ணி, னடவர்ஸ் பண்ணி இவர்களுடதை வந்து
கசட்டிைாகிவிட்டான். இவள்தான் குடும்பத்னததய பார்த்துக்ககாள்கிைாள். ஆைால், இவனைப்
பற்றி ஹவுஸிங் தபார்டில் ஒருவர்கூட நல்ை விதமாகப் தபசி நான் தகட்டது இல்னை. ''அது ஒரு
மாரி பார்ட்டிப்பா...'' என்பனதத்தான் தவறு தவறு வார்த்னதகளில் கசால்வார் கள். மிகக்
தகவைமாை வார்த்னதகள். ஏததா ஒரு நாளில் நித்யா அங்தக இருந்து காலி பண்ணிப்
தபாய்விட்டாள். அப்புைம் அவனை நான் பார்க்கதவ இல்னை.

ஒரு நீண்ட இனடகவளிக்குப் பிைகு, டி.வி-யில் தநரு ஸ்தடடியத்தில் நடந்த ஏததா ஒரு கனை
நிகழ்ச்சியில், ஒருகுத்துப் பாட்டுக்கு பின் வரினசயில் ஆடிக்ககாண்டு இருந்த நித்யானவப்
பார்த்ததன். சானை யில் 'வ்ர்ர்ரூம்’ எைப் படுதவகமாகக் கடந்து தபாகிை கபண்கள் எல்ைாம்
நித்யா மாதிரிதய இருக்கும். ஏகழட்டு வருடங்கள் ஆகிவிட்டை அவனைப் பார்த்து.

சமீபத்தில் நண்பர் ஒருவதராடு கவங்க தடஸ்வரா ஹாஸ்பிட்டலுக்குப் தபாை தபாது,

காத்திருப்பு அனையில் சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்த ஒரு கபண்மணி என்னை உற்றுப் பார்த்துவிட்டு,
''அண்தண... நீங்க ரிப்தபார்ட்டர்தாதை? புலியூர் ஹவுஸிங் தபார்டுை இருந்தீங்கள்ை?'' என்ைார்.
நான் யாகரன்று புரியாமல் அவனரப் பார்த் ததன். ''நான் நித்யாண்தண... '' என்ைார்.
அதிர்ந்துவிட்தடன். எக்கச்சக்கமாகக் குண்டடித்து, ஆதை உருமாறி அனடயா ைதம
கதரியவில்னை.
 ''ய்தய என்ை நித்யா?'' என்ைால், வைண்ட
சிரிப்கபான்று சிரித்தாள். தகன்டீனுக்கு நடக்க
முடியாமல் நடந்து வந்தாள். ஒரு ஆள்
பார்க்கவில்னை அவனை. எவனும்
ஃப்ரீஸாகவில்னை. தகன்டீனில் உட்கார்ந்து
தபசிதைாம். ''னதராய்டு ப்ராப்ைம்தண... எப்பவும்
டான்ஸ் கவார்க்தை சுத்திட்டிருந்ததன்ை...
சாப்பாடு அது இனதகயல்ைாம் சரியாதவ
கவனிக்கனை. குடும்பம், தங்கச்சிகளுக்கு காசு
தசக்கணும்னு சுத்திட்தட இருந்ததுை எதுவும்
கதரியை... திடீர்னு இது மாதிரி ஆகிருச்சு. கராம்ப
அதிகமாகிருச்சு... சரி பண்ணணும்ைா கராம்ப
கசைவாகும்னு கசால்ைாங்க. ஐ வில்
ட்னரண்தண...'' எை சிரித்தாள். ''இப்தபா
டான்ஸுக்குப் தபாைதில்னை. நல்ை தவனையா,
கரண்டு தங்கச்சிங்களுக்கும் கல்யாணம் பண்ணி
கவச்சுட்தடன்...'' என்ைவளிடம், ''நீ கல்யாணம்
பண்ணிக்கனையா?'' என்தைன். ககாஞ்ச தநரம் கமௌைமாக இருந்தவள் கரகரகவை அழ
ஆரம்பித்தாள். ''ஏய்... என்ை தகட்தடன்னு அழை... ஸாரி ஸாரி... அழாதம்மா...'' எைப் பதறிய
என்னைப் பார்த்து, கண்ணீனரக்கூட துனடக்காமல் அப்படிதய சட்கடன்று சிரித்தாள். ''சரி
வர்தைண்தண...'' எைக் கைங்கிய கண் கதைாடு சிரித்தபடி அவள் தபாைது இப்தபாதும்
அப்படிதய இருக்கிைது.

கவர்ச்சிகரமாக னநட்டியில் தண்ணி எடுக்க வந்து நிற்கும் நித்யா நினைவுக்கு வந்தாள். உடம்னப
ஒரு சுனமகயை தூக்கிக் ககாண்டு நடந்து தபாகும் இந்த நித்யானவப் பார்க்கும்தபாதத மைசு
பினசந்தது. இப்தபாது இந்த நித்யானவ யாரும் தவ ைாகப் தபச மாட்டார்கள் எைத் ததான்றி யது.
ஏமாற்றுக்காரி என்று வசைதமா, பாட்தடா பாட மாட்டார்கள். அவைது கண்ணீரின் அர்த்தம்
எைக்கு இப்தபாதும் புரியவில்னை. எந்த ஆணுக்கும் அது புரியப் தபாவதும் இல்னை எைத்
ததான்றியது. இப்படி ஆயிரமாயிரம் நித்யாக்கள் எங்ககங்கும் இருக்கிைார்கள்தாதை?

ககாஞ்ச நானைக்கு முன்பு ஒரு ததாழிக்கு கல்யாணம். கானையில் அவனைப் பார்க்க மணமகள்
அனைக்குப் தபாைால், அழுது ககாண்டு இருந்தாள். ''ஏய்... என்ைாச்சு?'' என்ைால், ''எைக்குப்
பயமாயிருக்குடா...'' எை மறுபடி அழுனக. ''வீட்ை பார்த்துத்தான் இந்த மாப்பிள்னைனய ஃபிக்ஸ்
பண்ணிைது... முதல்ை கரண்டு தபரும் தனியாப் தபசி ைப்தபா, ஓ.தக. மாதிரிதான் இருந்தது.
நானும் வீட்ை சரின்னு கசால்லிட்தடன். அப்புைம் தபசப் தபச, இவர் ஏகப்பட்ட கண்டிஷன்ஸ்
தபாடுைார். மும்னபைதான் தவனை பார்க்கைார்... கமாதல்ை கசன்னை வந்து
கசட்டிைாகிடைாம்னு கசான்ைார். நிச்சயத்துக்கு அப்புைம் தவை மாதிரி தபச ைார். மும்னபைதான்
கசட்டிைாகணும்கைார்... வீட்ை இந்த மாப்னைதய தவணாம்னு எவ்வைதவா கசால்லிட்தடன்.
யாருதம தகட்கைடா... நான் என்ைாகப் தபாதைதைா?'' எை அழுதாள். எைக்கு என்ை கசால்வ
கதன்தை கதரியவில்னை. அவளுக்குக் கல்யாணம் முடிந்தது. கைங்கிய முகத்துடன் அவள்
பைருக்கும் னக கூப்பிக்ககாண்டு நின்ைது புனகப்படங்கைாகிக்ககாண்தட இருந்தை.

அதன் பிைகு ஒருநாள் மும்னபயில் இருந்து அவள் தபானில் தபசும்தபாது, ''அய்ய... இந்த ஊதர
பிடிக்கைடா... எப்படா அங்க வருதவாம்னு இருக்கு. ககாஞ்ச ககாஞ்சமாப் தபசி இப்தபாதான்
இவர் மைனசக் கனரச்சுட்டு இருக்தகன். பாப்தபாம்'' என்ைாள் பிசிைடிக்கும் குரலில். இப்படி
எத்தனை எத்தனை ததாழிகள் சின்ைச் சின்ை ஏக்கங்களும் எதிர்பார்ப்புகளும்கூட நினைதவைாமல்
எங்ககங்கும் நினைந்திருக் கிைார்கள்!
இன்கைாரு நண் பன். ஒரு கபண்னணக் காதலித்து கல்யாணம் பண்ணுவதாய் தபசி
அவர்களுக்குள் எல்ைாம் முடிந்துவிட்டது. இப்தபாது அவன்தான் அவனுனடய வீட்டில் தபச
தவண்டும். ''அய்தயா... வீட்ை தங்கச்சிக்கு வரன் தபசிட்டு இருக்காங்க... இப்தபா தபாய்ப் தபச
முடியாது. ஒரு வருஷம் கவயிட் பண்ணும்மா'' எை அவளிடம் ககஞ்சிப் தபசி சம்மதிக்க
னவத்துவிட்டான். அதற்குள் அவள் கர்ப்பம் ஆகிவிட்டாள். தமடிட்ட வயிற்றுடன் அவள்
நடமாட ஆரம்பிக்கவும், ''ஏதாவது டாக்டர் இருந்தா கசால்லுங்கதைன்'' எை நண்பர்களிடம்
தகட்கத் கதாடங்கிவிட்டான். அனடயாறில் உள்ை ஒரு ஆஸ்பத்திரியில் அபார்ட் பண்ணிவிட்டு
ததம்பித் ததம்பி அழுதபடி அந்தப் கபண் ஆட்தடா ஏறிப்தபாைனதப் பார்க்கதவ பாவமாக
இருந்தது. ஆண்கள் சட்கடன்று கடந்து தபாய்விடுகிை ஒரு நிகழ்வு, கபண்களுக்கு கணம் கணமும்
ரணம்!

கபண்கள் சிககரட் பிடிக்கிைார்கள். பப்புக்கு வருகிைார்கள். டிஸ்தகாவுக்குப் தபாகிைார்கள்.

இகதல்ைாம் எவ்வைவு தபர்? எங்தக அய்யா? ஊர்களில் பிள்னை கபற்றுக்ககாள்ளும்
ஒன்பதாவது மாசம் வனர வயல் தவனைக்குப் தபாகிைார்கள். மில்லு தவனைக்கும் பிைாஸ்டிக்
கம்கபனி தவனைக்கும் தபாய் பிள்னைகனைக் காப்பாற்ை அல்ைல்படுகிை தாய்கள் எவ்வைவு
தபர் இருக்கிைார்கள்? குை சாமிகைாகப் கபண் கதய்வங்கனைக் கும்பிட்டுக் ககாண்டாடும் நாம்
நமக்காை உயிர்ககாண்ட மனுஷிகனைக் ககாண்டா டுகிதைாமா? தப்பாை பார்னவகள், தகலிப்
தபச்சுகள், வக்கிரமாை வதந்திகள் எை இவற்ைாதைதய சினதந்துதபாை கபண்கள் எவ்வைவு தபர்
இருக்கிைார்கள்?

கபண்கள் இல்ைாமல் ஆண்கைால் ஒரு நாள் ஜீவித்திருக்க முடியுமா? நம்மில் எத்தனை தபர்
அவர்கனைச் சரிசமமாய் சரிபாதியாய்ப் பார்க்கிதைாம்? திடீகரன்று தயாசித்துப் பார்த்ததன்.
எைக்கு என் அம்மாவின் இைனமக் காைம் பற்றி எதுவுதம கதரியாது. அவைது சிறுபிராயம்,
படிப்னப நிறுத்தியகபாழுதுகள், வினை யாட்டு, காதல் எதுவுதம கதரியாது. ஏதைா அது பற்றி
எல்ைாம் தகட்காமல் தபசாமதைதய இத்தனை காைம் வந்திருக் கிதைாம். இப்படி எத்தனை
எத்தனை அம்மாக்கள் இருக்கிைார்கள்... பகிரப்படாத நினைவுகதைாடு!

முன்பு நான் தங்கியிருந்த ஒரு குடியிருப் பில் கீழ் வீட்டில் ஒரு தம்பதி
குடியிருந்தைர். அந்த ஆள் திைமும் மனைவினயக் கண்ட படி
திட்டிக்ககாண்தட இருப்பார். அச்சடிக்க முடியாத வார்த்னதகைால்
கடாசுவார். அக்கம்பக்கத்து ஆட்ககைல் ைாம் பயங்கர கடன்ஷனிதைதய
இருப்பார் கள். அவர் அடிக்கடி, ''இந்த கபாம்பனைக் கழுனதங்கதை
இப்பிடித்தாைடி... தத...... ஒன்னைகயல்ைாம் எவன்டி நம்புவான்?'' என்கிை
வார்த்னதகைாதைதய சுடு தண்ணினய வீசுவார். அந்த கபண்மணி
அனமதியாக உட்கார்ந்தத இருப்பார். தைது கபண் பிள்னைனயத்
தூக்கிக்ககாண்டு கவளிதய வந்து தகட் பக்கத்திதைதய நிற் பார்.
எைக்ககல்ைாம் அவ்வைவு தகாபம் வரும். திைமும் இப்படிதய கிடக்கும்.
ஒருநாள் அந்த ஆள் திடுதிப்கபன்று கசத்துப் தபாய்விட்டார். கநஞ்சு
வலியில் கபாட்கடன்று தபாய்விட்டார். கவளிதய கண்ணாடி கபட்டியில்
னவத்திருந்தார்கள். அந்தப் கபண்மணி உருண்டு புரண்டு அழுதார். தடுக்கதவ முடியாமல்
அப்படி அழுதார். எைக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

''அவ்வைவு தகவைமாை ஆளுக்கா இப்படி அழுவுது இந்தம்மா?'' இனதக் தகட்டு தமல் வீட்டுத்
தாத்தா கசான்ைார், ''கபாம்பனைங்க அப்பிடித்தான் தம்பி... என் அனுபவத்துை கசால்தைன்...
நாகமல்ைாம் அவங்கதைாட கநழலுக்குக் கூட துப்பில்ை!''

- நபாட்டு வாங்குநவாம்...
வட்டியும் முதலும் 41
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
அவர் என் நண்பர்தான்!

அவரை முதன்முதலில் பார்த்தது ஏததா ஒரு ஷாம்பு கம்பபனி பிைஸ் மீட்டில். கிழிந்த பெதர்
தபக்குடன், ஓட்ரட டி.வி.எஸ். 50-யில் வந்திருந்தார். பரைய தபன்ட் - சட்ரட, ஒரு வாை
தாடிதயாடு எல்தொருக்கும் உற்சாகமாக பிைஸ் ரிலீரைக் பகாடுத்துக்பகாண்டு இருந்தார். அந்த
கம்பபனிக்கான பி.ஆர்.ஓ-வின் அசிஸ்படன்ட் அவர். ஒவ்பவாருவரிடமும் 'அண்தே’, 'ஜி’,
'நண்பா’, 'ததாைா’ என விதவிதமான துரேச் பசாற்கள் தபாட்டுப் தபசுவார். பிைஸ் மீட்
முடிந்ததும் ஒரு 'அண்டா

காகசம்’ சிரிப்தபாடு வாசலில் நின்றார். அப்தபாது பத்திரிரகக்கு நானும் புதுசு... அவரும் புதுசு.
என்னிடம் சிதநகம் பபாங்க, ''நண்பா... ப்ளீஸ்... நீங்க பவயிட் பண்ணுங்க' என்றார். பிைஸ்
மீட்படல்ொம் முடிந்து, ''எங்தக தபாறீங்க..?' என்றார்.

''தகாடம்பாக்கம் சார்...'

''அய்ய... சாபைல்ொம் தவோம். நண்பானு கூப்பிடுங்க... வாங்க... நான் டிைாப் பண்தறன்' என

வண்டிரய தநைாக விட்டது வட பைனி பஸ் ஸ்டான்ட் பக்கம் ஒரு ரகதயந்தி பவனுக்கு. பைண்டு
முட்ரட பதைாட்டா ஆர்டர் பண்ணியவர், என்ரனக் குறுகுறுஎனப் பார்த்துவிட்டு, ''எங்கூரு
ஆத்தூரு பக்கத்துெ. எங்கப்பன் பால்காைன். பைண்டு பதாத்த மாட்ட பவச்சுக்கிட்டு பமாத்தக்
குடும்பமும் பூவா திங்கணும். பஞ்சம் பாைு... பஞ்சம். அதான் பகௌம்பி பசன்ரனக்கு
வந்துட்தடன். பநரறயக் கவிரத எழுதுதவன் பாைு. வாலி, ரவைமுத்துரவ எல்ொம்
வண்டிதயத்திவிடத்தான் வந்ததன். ஒரு கவிரத பசால்ெவா...' என்றபடி அரை டஜன் கவிரதகள்
பசால்லித் தாளித்தார். ''கவிரதரய பவச்சுக்கிட்டு என்னா பண்றது... நாம என்ன பாைதியா?
வயிறு இருக்குல்ெ... இருக்குல்ெ பாைு... என்னதமா பதரியெ... ஒன்ரனயப் பாத்தா அழுரகயா
வருது பாஸ்... அழுரகயா வருது...' என்றபடி அை ஆைம்பித்துவிட்டார். அவரை வண்டியில் ஏத்தி,
வழி தகட்டு, பகாண்டுதபாய் விடுவ தற்குள் கிறுகிறுத்துவிட்டது. ''பாலிடிக்ஸ் பைகு...
பாலிடிக்ஸ் பைகு பாஸ்...' என்ப ரததய திரும்பத் திரும்பச் பசால்லிவிட்டுப் தபானார்.

அதன் பிறகு அவரை அவ்வப்தபாது பார்த்திருக்கிதறன். ரியல் எஸ்தடட், பசக்ைட்டரிதயட்

கான்ட்ைாக்ட், அைசியல் என தவறு எங்பகங்தகா தபாய்விட்டார். ஒரு முரற சந்தித்ததபாது,
''நமக்கு சி.ஐ.டி. காெனிெயும் ஆள் இருக்கு. மன்னார்குடியிலும் ஆள் இருக்கு!'' என பஞ்ச்
அடித்தார். அப்புறம் அவரை நான் பார்க்கதவ இல்ரெ.

இைண்டு வருடங்கள் இருக்கும். ஒரு மரை நாளில் ஏவி.எம்.

ஸ்டுடிதயா தபாய்விட்டுத் திரும்பி நடந்துபகாண்டு
இருந்ததன். சர்ர்ர்ைக்பகன்று குழித் தண்ணிரய விசிறி
அடித்தபடி கடந்த ஒரு கார் சட்படன்று நின்று திரும்பி
வந்தது. கண்ோடிரய இறக்கிவிட்டு, ''ஹதொ நண்பா...
ஏறுங்க...' எனச் சிரித்தார் அதத நண்பர். புத்தம் புது கார். பூ
தபாட்ட சட்ரட, மழுமழு முகம், ப்தைஸ்பெட் என ஆதே
மாறி இருந்தார். மாறி மாறி அடித்த மூன்று பமாரபல்களில்
தபசிக்பகாண்தட இருந்தார். ஸ்டீரிதயா பசட் அெற, ''என்ன
நண்பா... எப்பிடி இருக்கீங்க? ஆபீஸ்ெ டிைாப் பண்தறன்...'
என்றவரைப் பார்க்கதவ எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.
''இண்டிகா பவச்சிருந்ததன்... தபான மாசம்தான் குடுத்துட்டு
இரத வாங்கிதனன். ஒரு காபி குடிச்சுட்டுப் தபாொமா...'
என்றபடி பஜமினி பக்கம் ஒரு ஃரபவ் ஸ்டார்
தஹாட்டலில் நுரைந்தார். ஒரு காபிக்கு ஃரபவ் ஸ்டார் தஹாட்டொ? தஹாட்டலில் அவருக்கு
என்று ஒரு தடபிள் இருந்தது. எனக்கு மிைட்சியாக இருந்தது.

ஆபீஸில் என்ரன இறக்கிவிட்டு, ''உங்க ஆபீஸ்ெ பாலிடிக்ஸ் உண்டா? பாலிடிக்ஸ்

பண்ோத்தான் வேை முடியும்... என் பபர்சனல் நம்பரை தநாட் பண்ணிக்கங்க...' என ஒரு
ஃதபன்ஸி நம்பர் பகாடுத்துவிட்டுப் தபானார்.

சீனியர் நிருபருடன் தபசும்தபாது, அரதச் பசால்லி ஆச்சர்யப்பட்தடன். ''அவனா... இன்னிக்குத்

தததிக்கு பசன்ரனெ அவந்தாம்ப்பா நம்பர் ஒன் பிம்ப்பு...' என்றார். அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
வயல்பற்றியும் வயிறுபற்றியும் கவிரத பசான்ன அவைா இவர்? இைண்தட வருடங்களில்
இப்படியா ஒருவரனக் காெம் ஆள் மாற்றி புைட்டிப் தபாடும்? ''பாலிடிக்ஸ் பைகு... பாலிடிக்ஸ்
பைகு...' என அனத்திக்பகாண்டு வந்த குைல் இன்னும் எனக்குள் ஒலித்துக்பகாண்தட இருக்கிறது.

அவரும் என் நண்பர்தான்!

நானறிந்த புைட்சிப் புயல்களில் அவரும் ஒருவர். தீவிை சமூகச் சிந்தரனயாேர். தபச ஆைம்பித்தால்,
புைட்சி கால் டாக்ஸி புக் பண்ணி, வந்துபகாண்டு இருக்கிற மாதிரிதய இருக்கும். மார்ட்டின் லூதர்
கிங்கில் இருந்து பிைபாகைன் வரை அவர் பசால்லும் தகாட்ஸ்கள் உலுக்கிப் தபாட்டு
உசுப்தபற்றும். ''எதுெ அைசியல் இல்ெ நண்பா... முத்துக் கரட டீயில் இருந்து ஐ.பி.எல். தமட்ச்
ரிசல்ட் வரைக்கும் எல்ொதம அைசியல்தான். அைசியல் கற்றுக்பகாள்... அப்தபாதுதான் கெகம்
பிறக்கும்...'' என்பார் அடிக்கடி ஆதவசமாக. அவர் வீட்டில் குவிந்து இருக்கும் புத்தகங்கரேப்
பார்த்து மிைண்டு இருக்கிதறன். அவர் ஒரு மனித உரிரமப் தபாைாளியாக,
எனக்கு இன்ஸ்பிதைஷனாக இருந்தார்.
பெ தநைங்கள் ஈைம், தண்டகாைண்ய மக்கள், மாதவாயிஸ்ட்டுகள், மதவாதம், அபமரிக்க
ஏகாதிபத்தியம், சீனாவின் ஆபத் தான உருமாற்றங்கள், பமாழி - இன வீழ்ச்சி, உெகமயமாக்கலின்
சுைண்டல் என அவரின் தகாபங்களிலும் தாகங்களிலும் கரைந்திருக்கின்றன. மிக எளிரமயான
வாடரக வீடு, பஸ் பயேம் என்பதுதான் அவைது வாழ்க்ரக. 'பசன்ரன சங்கமம்’ நிகழ்ச்சியில்
ஒரு கான்ட்ைாக்ட் பிடித்ததுதான் அவரைப்பற்றிய என் முதல் அதிர்ச்சி. அந்த நிகழ்ச்சிபற்றியும்
அரத நடத்துகிற வர் குறித்தும் எதிர்ப்புக் கருத்துகள் ரவத்திருந்தவர் அவர். அரதப்பற்றி நான்
தகட்காமதெ, ''இதுவும் ஒரு அைசியல்...' என்றார் ஒரு தருேம். ஒதை வருடம்தான்... பகட்டப்பு
பசட்டப்பு எல்ொதம மாறிவிட்டார் மனிதர். முழுக்க முழுக்கப் பபரிய மனிதர்களின்
பதாடர்புகள்... வசதி வாய்ப்புகள் என தவறு ஒரு வாழ்க்ரகக்குப் தபாய்விட்டார். அவர் தனது
கருத்துகள் எல்ொவற்ரறயும் விற்கிறார். பஜகத் கஸ்பர், சீமான், கார்த்தி சிதம்பைம் என
எல்தொருடனும் விசித்திைமான அைசியல் நட்பு ரவத்திருக்கிறார். ஈைப் பிைச்ரன உச்சத்தில்
இருந்ததபாது அரதயும் வியாபாைம் ஆக்கியவர்களில் நண்பரும் ஒருவர். சமீபத்தில் அவரைப்
பார்த்ததபாது, ''ஒரு கல்வி நிரெயம் அரமச்சிருக்தகன்...'' என்றார் பபருரமயாக. அவர் தீவிை
தமிழ் உேர்வாேர். ''ஓ... தனித் தமிழ்ப் பள்ளிங்கோ?'' என்தறன் ஆர்வமாக. அவர் பசான்னார்,
''இல்ரெங்க... இல்ரெ... பமட்ரிகுதெஷன் ஸ்கூல்ங்க!'

அவர்கூட என் நண்பர்தான்!

சமீபமாக ஏததா ஒரு பதரியாத நம்பரில் இருந்து

எனக்கு ஆன்மிக பமதசஜ்கோக வந்துபகாண்டு
இருந்தன. '26-ம் தததி ஆசிைமத்தில்
குருப்பபயர்ச்சி யாகம்... வந்துவிடவும்’, '2-ம்
தததி ைாசி விருத்தி யாகம்... வந்துவிடவும்’
என்பது மாதிரியான பமதசஜ்கள். 'டவுசர்... ஓவைா
ஒைண்ட இழுக்கறாதன...’ எனக் கடுப்பாதனன்.
ஒரு நாள் அந்த நம்பரில் இருந்து தபான் வை,
''வேக்கம்... நான் சுகுமாை சுவாமிகள்
தபசதறன்...' என்றது குைல். ''யாருங்க..?' என்றால்,
''முருகன்தாதன... நான் சுகுமாை சுவாமிகள்...
ஏபைட்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடி ஹவுஸிங்
தபார்டுெ உங்க பக்கத்து ரூம்ெ இருந்தததன...
கம்ப்யூட்டர் தசல்ஸ்தமன்...'

''அண்தே... சுகுமாைண்தே...' எனப்

பைவசமாதனன்.

ஹவுஸிங் தபார்டில் எங்கள் பக்கத்து அரறக்காைர்

சுகுமார். எங்கள் ரூமுக்தக அவர்தான் ஸ்பான்சர்
பார்ட்டி. ஞாயிற்றுக் கிைரமயானால் குவார்ட்டர்
பாட்டில் பகாண்டுவந்து குவிப்பார். பொன
டி.வி.டி-களுக்குத் தனிப் பபட்டி ரவத்து இருந்தார். தமிழில் அவருக்குப் பிடிக்காத வார்த்ரத
'குளியல்’. குளிக்கதவ மாட்டார். தரெக்குத் தண்ணி பதளித்துக்பகாண்டு, பபர்முடாஸ்
தமதெதய தபண்ட் தபாட்டுக்பகாண்டு, பபர்ஃப்யூரமப் பெ தகாட்டிங் அடித்துக்பகாண்டு அவர்
ஆபீஸ் கிேம்புவதத திருவிைாவாக இருக்கும். அவர் எப்தபாது தண்ணியடித்தாலும், ''...க்காளி...
எவரனப் பார்த்தாலும் பாலிடிக்ஸ் பண்றான்... நான் வர்தறண்டா... வர்தறன்... சூது எங்களுக்கும்
பதரியும்ெ...' என பஞ்ச் அடிப்பார். அந்த சுகுமாைண்ேனா இவர்?

''என்னண்தே எப்பிடி இருக்கீங்க?'

''முருகன்... நான் சந்நியாசம் வாங்கி இப்தபா சுவாமிகள் ஆகிட்தடன். பசங்கல் பட்டு பக்கம்தான்
நம்ம ஆசிைமம்... நீங்க நிச்சயம் வைணும். விதி, தமாட்சம், பயன் அத்தரனக்குமான நல்ெ
வழிகரேத் திறந்துவிட நான் காத்திருக்தகன்...'' என ஆைம்பித்து அமானுஷ்யமாகப் தபசப் தபச,
எனக்குக் கிலியடித்தது. சுகுமாைண்ேன் எப்படி இப்படி ஆனார்? என்ன பாலிடிக்ஸ் அவரை
இப்படி இழுத்துப்தபானது? என்னடா இது உெகம் என வியப்பாக இருந்தது.
பசால்ெப்தபானால், சுகுமார் அண்ேன்தான் சூப்பர் அைசியல்வாதி எனத் ததான்றியது.
'அவசைப்பட்டுட்டிதய ஆதீனம்...’ என மதுரைக்கு ஒரு கால் அடிக்கொமா என தயாசித்ததன்!

இப்படிப் பற்பெ நண்பர்கோல் 'பாலிடிக்ஸ்’ என்ற வார்த்ரத என்ரனத் துைத் திக்பகாண்தட

இருக்கிறது. ''பதறமபயல்ொம் விடுங்க... பகாஞ்சம் பாலிடிக்ஸ் பண்ேத் பதரியணும்.
அப்தபாதான் முன்தனற முடியும்' என யாைாவது அவ்வப்தபாது அட்ரவஸ் பண்ணிக்பகாண்தட
இருக் கிறார்கள். ''அய்தயா! அவன் பயங்கை பாலிடிக்ஸ்ைா...'' என யாைாவது ஆபீஸ், பார்,
தஹாட்டல் என எங்தகயாவது உட் கார்ந்து புெம்பிக்பகாண்தட இருக்கிறார்கள். யாரைப்
பிடிப்பது, யாரைக் கவிழ்ப்பது, யாரைக் கொய்ப்பது, யாரை எங்தக ரவப்பது, யாருக்கு என்ன
பசய்வது என ஏகப்பட்ட புதிர்ப் பாரதகள் பகாண்டது 'பாலிடிக்ஸ்’ என்ற வார்த்ரத. அைசியல்
என்பது மக்கள் புைட்சி, ததர்தல், ஆட்சி என்பது மட்டுதம அல்ெ... தவரெ, தனி மனித வேர்ச்சி,
குடும்பம், உறவுகள் வரை அந்த வார்த்ரத ஊடுருவிக் கிடக்கிறது. அைசியல் பண்ேத்
பதரிந்தவர்கள் சீக்கிை மாக முன்தனறி, வசதி வாய்ப்புகரே அனுபவிப்பார்கள். அைசியல்
பண்ேத் பதரியாதவர்கள் அப்பாவி ெகுட பாண்டி கோகச் சிங்கியடிப்பார்கள் என்பரத இந்தச்
சமூகம் நமக்கு அறிவுறுத்திக் பகாண்தட இருக்கிறது. குருதஷத்திை யுத்த மும் அைசியல்தான்.
யூதாஸ் பகாடுத்த முத்தமும் அைசியல்தான். நீங்கள் எரதத் தருகிறீர்கள்... எரதப் பபறுகிறீர்கள்
என்பது அல்ெவா முக்கியம்?

பகாெம்பிய காட்டில் மைேத்துக்குப் பிறகும் அரேயாத விண்மீனாகத் திறந்துகிடந்த தச-வின்

விழிகளில், சிறுநீருக்கு ரபப் ரவத்துக்பகாண்டு இறுதிக் கேங் களிலும் தபசிய பபரியாரின்
பசாற்களில், பன்னிைண்டாம் நாளிலும் திலீபனின் இதழில் உரறந்திருந்த புன்னரகயில், வாட்டர்
பாட்டில் கம்பபனிக்கு வயரெ விற்க மாட்தடன் எனத் தனி ஆோக மல்லுக்கு நின்ற
தவலுச்சாமியின் ரவைாக்கியத்தில், தன்ரனப் பொத்காைம் பசய்த தபாலீஸ் அதிகாரிக்கு 10
ஆண்டுகள் தபாைாடி தண்டரன வாங்கித் தந்த தைாசினியின் உறுதியில் இருப்பதற்பகல்ொம்
பபயர் என்ன? அற்பத் துக்கும் பசாற்பத்துக்கும் அைசியல் என்ற பபயரை எதற்குப்
பயன்படுத்துகிதறாம்? அவைவைது வேர்ச்சிக்கும் வாழ்க்ரகக்கும் பபயர்தான் பாலிடிக்ஸ்
என்றாகிவிட்டது இந்த ததசத்தில்.

''எனது அன்பு, தகாபம், மனிதம் இரத எல்ொம் முழுவதுமாக பவளிப்படுத்த முடியாமல் எந்த
அைசியொவது தரடயாக இருந்தால், அது எனக்கு தவண்டாம்' என்றார் விதனாபா பாதவ.
உண்ரம. பதாடர்ந்து பேத்துக்கும் அதிகாைத்துக்கும் எதிைான மனநிரெயில் இருப்பவர்கள்
எவ்வேவு நிம்மதியாக இருப்பார்கள் என்பரத அறிந்தவர்கள் உேர்வார்கள். எந்த
எதிர்பார்ப்புகளும் இல்ொமல் ததசிய பநடுஞ்சாரெ ஓைமாக உட்கார்ந்து, நுங்கு விற்று
மீதப்பட்டுப்தபான காய்ந்த பரன ஓரெயில் பிள்ரேகளுக்குத் தை காத்தாடி பசய்துபகாண்டு
இருக்கும் ஒரு முதியவரின் விைல்கரேப் தபாெ வாழ்ந்துவிட்டால் அது எவ்வேவு பபரிய
விஷயம் என ஏங்குகிறவர்களுக்கு ஏதய்யா பாலிடிக்ஸ்?

'எந்த தவஷத்துக்கும்
பபாருத்தமற்றது
என் முகம்.
சுற்றிச் சூை
நடக்கிறது நாடகம்!’ என்ற வித்யாஷங்கரின் கவிரததான் ஞாபகத்துக்கு வருகிறது!
- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 42
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ப ாரூர் பக்கம் ஓர் இடுகாட்டில் டெஸி ரீனா, மார்பில் அணைத்த பூங்டகாத் ததாடு மண்டியிட்டு
அமர்ந்திருந்த காட்சி இப்தபாதும் நிணனவில் பிரவகிக்கிறது!

200 வருெங்களுக்குப் பிறகு, ஒரு நன்றிணைச் ட ால்ல லண்ென் பக்கக் கிராமம் ஒன்றிலிருந்து
ட ன்ணனக்கு வந்தவர் டெஸி. இந்திைாணவ இங்கிலாந்து ஆட்சி ட ய்ததபாது, ட ன்ணனயில்
ராணுவ அதிகாரிைாக இருந்தவர் டெஸியின் தாத்தா. அவரிெம் தவணல பார்த்தவர் தமிழரான
கிருஷ்ைமூர்த்தி. டெஸியின் அம்மாணவ வளர்த்தது கிருஷ்ைமூர்த்திதான். அவர் டெஸியின்
குடும்பத்தில் ஒருவராகதவ ஆகிவிட்ொர். கிறிஸ்துவரான டெஸியின் தாத்தா,
கிருஷ்ைமூர்த்தியின் நட்பால் மனதளவில் இந்து மதத்ணதத் தழுவி, தகாயில் தகாயிலாகச்
சுற்றியிருக்கிறார். சிறு வைதில் ஒரு விதமான மனப்பிறழ்வு தநாயில் இருந்த டெஸியின்
அம்மாணவ கிருஷ்ைமூர்த்திதான் தனது அன்பால் மீட்டெடுத்திருக்கிறார். டெஸியின் தாத்தா
இறந்ததபாது எழுதிணவத்த உயிலில், தனது நண்பர் கிருஷ்ைமூர்த்தி இறந்தால் தனது
கல்லணறக்கு அருகிதலதை அவணரயும் புணதக்க தவண்டும் என எழுதியிருக்கிறார். ஆனால்,
கிருஷ்ைமூர்த்தி இறந்ததபாது, பலரது எதிர்ப்பால் அது நெக்கவில்ணல.

அதன் பிறகு, காலத்தின் சுழற்சிைால் டெஸியின் குடும்பம் இங்கிலாந்து ட ன்றுவிட்ெது.

டெஸியின் அம்மா அவருக்கு கிருஷ்ைமூர்த்திபற்றி நிணறைச் ட ால்லிஇருக்கிறார். அவர் தனக்கு
இன்டனாரு தகப்பன் என்றாராம். தான் வாழ்வதத அவரால்தான் என டநகிழ்ந்தாராம். மறு படியும்
அவணரப் பார்க்க முடிைவில்ணலதை என வருந்தினாராம். அவரும் ஒருநாள் தவறிவிட்ொர்.
இப்தபாது இத்தணன வருெங்கள் கழித்து, பைம் த ர்த்துக்டகாண்டு ட ன்ணனக்கு வந்திருக்கிறார்
டெஸி. அப்தபாது நான் விகெனில் நிருபராக தவணல பார்த்ததன்.
பிரிட்டிஷ் ராணுவத்தினருக்கான கல்லணறத் ததாட்ெத்தில் தவணல பார்க்கும் நண்பர் ஒருவர்
மூலம் இந்த விஷைத்ணதக் தகள்விப்பட்டு, இணத விகெனில் எழுதலாம் என்று தபாதனன்.
அப்தபாது கிருஷ்ைமூர்த்தி அெக்கம் ட ய்ைப்பட்டு இருந்த இடு காட்ணெக் கண்டுபிடித்து அங்கு
உட்கார்ந்து இருந்தார் டெஸி. அவரிெம் தபசிைதபாது, ''கிருஷ்ைமூர்த்தி ாருக்கு ஒரு ததங்க்ஸ்
ட ால்றதுக்குத்தான் இங்தக வந்ததன். இது எங்க குடும்பத்ததாெ பாக்கி...' என்றார் டநகிழ்வுென்.
பத்திரிணகயில் எழுதுவதற்காகக் தகட்ெதபாது மறுத்துவிட்ொர். ''இதுஎங்கள் நன்றியுைர்வு...
இணதப் தப விரும்பணல' என்றார்.

இத்தணன வருெங்களுக்குப் பிறகு, இத்தணன தூரம் கெந்து, எப்தபாததா இறந்துதபான

ஒருவருக்கு ஒரு ததங்க்ஸ் ட ால்வதற் காக வந்திருந்த அவணரப் பார்க்க எனக்கு ஆச் ர்ைமாக
இருந்தது. ைாதரா ஒரு டவள்ணளக்காரப் தபத்திக்கும் எப்தபாததா ட த்துப்தபான ஒரு
தமிழருக்கும் நடுதவ ாகா வரம் டபற்றிருக்கும் அந்த ஒரு நன்றிணை என்னடவன்று ட ால்வது?
தபாரூர் இடு காட்டில் டெஸி ணவத்துவிட்டுப்தபான அந்தப் பூங்டகாத்து, எந்தக் காலத்திலும்
காைாமல் நன்றியின் ஈரம் மினுங்க உயிர்த்து இருக்கும்தாதன?!

எங்கிருந்ததா ஒரு ததங்க்ணைச் சுமந்துடகாண்டு இப்படி வந்து நிற்கிறார் ஒருவர். எனக்கு இந்தக்
கைம், 'எவ்வளவு தபருக்கான நன்றிணை நான் ட ால்லாமல் ணவத்திருக்கிதறன்?’ எனத்
ததான்றுகிறது. இன்குதபட் ெரில் ஒரு வாரம் என்ணன ணவத்து உயிர் தந்த டபைர் டதரிைாத
ட விலித் தாயில் இருந்து முந்தா நாள் ஆதம்பாக்கத்தில், நான் ததடிை முகவரிக்கு வழி ட ால்லி
விட்டு தள்ளாடிக் கெந்துதபான முதிைவர் வணர எவ்வளவு தபருக்கான நன்றிகள் பகிரப்பொமல்
எனக்குள் கிெக் கின்றன?

இத்தணன வருெங்களுக்குப் பிறகு பத்மா டீச் ணரப் பார்க்கப் தபாயிருந்ததன். ''ரிட்ணெைர்டமன்ட்

ஃபங்ஷனுக்கு நீ வரணலல்ல கழுத...' - மஞ் ள் பூசிை முகத்தில் மலர்த்திப்தபாடும் அதத சிரிப்பு.
முந்திக்குள் மணறத்துணவத்து தமரி பிஸ்கட் டகாடுத்த அந்தக் ணககணள இறுக்கி ஒரு முத்தம்
டகாடுக்கலாம் எனத் ததான்றிைது. ''ததங்க்ஸ் டீச் ர்...' என்றபடி மடியில் படுத்துக்டகாள்ளலாம்
எனப் டபாங்கிைது. ''நல்லாருக்கீங்களா டீச் ர்..?' எனக் தகட்டுவிட்டு வந்துவிட்தென். பல
தநரங்களில் நன்றிணை எப்படிச் ட ால்வது என்தற டதரிைவில்ணல. இப்படித்தான்
மீபத்தில் விமலா அத்ணதணை ரயிதலற்றிவிெப் தபாகிறவணரக்கும் ஒரு கைம் ணகணைப்
பற்றி, ''ததங்க்ஸ் அத்த...' எனச் ட ால்லிவிெத் தவித்தது மனசு. இன்தனார் அம்மா மாதிரி
இருந்தவள். வளர்ந்த பிறகு, அன்ணபயும் நன்றிணையும் பகிர்ந்துடகாள்வதத டபரும்
பிரைத்தனமாகிவிடுவது எவ்வளவு டபரிை துைரம்? ஓடிப்தபாய் பிஸ்கட்டும் வாட்ெர்
பாட்டிலும் வாங்கி வந்ததன். ''டமாணபல் ொப்-அப் பண்ணிவிெவா... தஞ் ாவூர்ல
எறங்கி மறக்காமக் கூப்பிடுத்த...' என்தறன். அதிகாணலயில் எழுந்து ாணி அள்ளி,
நாணலந்து மாடுகளில் பால் கறந்து, டிப்தபா தபாய்விட்டு, ணமத்து முடித்து,
நாடளல்லாம் உணழத்து, எப்தபாதும் ஏனங் கழுவிை வா த்ததாடு, ''வாொ முருகா...' என
அணழக்கும் மாறதவ மாறாத அந்தப் பா க்காரிக்கு என்ன நன்றி ட ய்துவிட்தென் நான்..?
நள்ளிரவுக்கு தமல் கதவு தட்டினாலும், ''எரும மாதெ... ாப்பிட்டுப் படு...' எனத் ததாண சுட்டுக்
டகாடுக்கும், சித்தப்பா ஆஸ்பத்திரியில் இருந்ததபாது இரண்டு நாட்களாய்ச் ாப்பிொமல்
கிெந்தபடி, ''நீ தபாய்ச் ாப்பிட்டு வா...' எனக் க ங்கிை ரூபாணை நீட்டும் ாந்தி சித்திக்குத்தான்
என்ன ட ய்துவிட்தென்..? அது ரி... நன்றி என்பணதச் ட ால்லிவிட்ொல் தபாச் ா..? அது டவறும்
வார்த்ணததானா..? 10 வருெங்களுக்கு முன்பு, ஒரு ராத்திரி அப்பா என்ணன தனிதை அணழத்துப்
தபாய், ''ஒனக்கு எவ்வளவு ம்பளம்னு எனக்குத் டதரிைாது... டதரிைவும் தவைாம். எனக்கு நீ காசு
பைம்லாம் தர தவைாம்ப்பா. ஒங்கம்மா தபருக்கு மா ம் ஒரு ஆயிரம் அனுப்பி ணவயி...
அவளுக்கு ஒரு டபாெவ வாங்கிைாந்து தா... அவளுக்கு அது ந்ததாஷமாயிருக்கும்...' என்றார்.
பைமும் டபாருளுமா அது? அது அன்பின், நன்றியின் இன்டனாரு டவளிப்பாடு. தீர்க்கதவ
முடிைாத நன்றிகளால்தான் நம் ஒவ்டவாருவருக்குமான உலகம் உயிர்த்திருக்கிறது! ைார் என்ன
என்தற டதரிைாமல் நம்ணமத் டதாட்டுத் தூக்கிை இதைங்கள் எவ்வளவு இருக்கின்றன.
வலிகதளாடும் தழும்புகதளாடும் அணைத்துச் சிரித்த அண்ைன்கள் மட்டும் இல்ணலடைன்றால்,
நாடனல்லாம் என்னவாகியிருப்தபன்..? அன்பாலும் கண்டிப்பாலும் இந்தப் பாணதணைப்
தபாட்டுத்தந்த அண்ைன்களுக்கு என்ன நன்றி ட ய்துவிெ முடியும்..? இந்த வாழ்க்ணகதை
அவர்களுக்கான நன்றிதான் எனத் ததான்றுகிறது. 'இைற்ணகக்கு நன்றி ட ால்வடதன்றால், ஒரு
மரக்கன்ணற நடுங்கள்’ என்பது எவ்வளவு உண்ணமைான வார்த்ணதகள்? டபாங்கல் நாளிலும்
அறுவணெ நாளிலும் ஒரு டகாத்து டநற்கதிணரத் தூக்கிக்டகாண்டு, வானத்ணதப் பார்த்து,
''அப்பதன முருகா... அய்ைனாரப்பா... நன்றிொ... நன்றிொ...' என அப்பா தவண்டுவது நிணனவில்
சித்திரமாகதவ இருக்கிறது.

கெவுளுக்கும் இைற்ணகக்கும் நன்றியும் காணிக்ணகயும் ட லுத்துவதுதாதன நமது மரபும் மனசும்.

''இது நன்றி டகட்ெ ஜனம்ப்பா... காமராஜணரத் ததாக்கடிச் நன்றி டகட்ெ நாடுதாதனப்பா இது...'
என்பார் கருப்பு டபரிைப்பா அடிக்கடி. ஒருமுணற அவர் இப்படிச் ட ான்னதபாது த்திைமூர்த்தி
தாத்தா ட ான்னது எப்தபாதும் எனக்கு மறக்காது, ''ஜனங்கணள அப்பிடிச் ட ால்லாத கருப்பு.
இப்பவும் ஒரு பூகம்பம், சுனாமி, புைல்னா முடிஞ் வணரக்கும் உதவறதும் தபாய் நிக்கறதும்
இதத ஜனம்தாதன? உதவி, நன்றிங்கற வார்த்ணதக்குஎல்லாம் அர்த்ததம டதரிைாம அணதச்
ட ய்றவன் இன்னும் ஊர் ஊருக்கு டநணறைப் தபர் இருக்கான். தமல இருக்கறவனும்
புத்தி ாலிகளும்தான் இதுக்குஎல்லாம் அர்த்தம் ததடித் டதாங்கிட்டிருக்கான். ாதாரை ஜனம்
எவ்வளதவா தபர் எதுவும் அறிைாம இதுக்டகல்லாம் அர்த்தமாதவ வாழ்ந்துட்டு இருக்கான்.'

எவ்வளவு உண்ணம? தபருந்தில் முடிைா தவர்களுக்கு இெம் டகாடுப்பதில் இருந்து, ஒரு தகாடி
விழுந்த லாட்ெரிணை உரிை வருக்தக திருப்பிக் டகாடுத்துவிட்டு, ஒரு நன்றிணை மட்டும்
வாங்கிக்டகாண்டு தபானவர் வணர எவ்வளவு தபர் இருக்கிறார்கள்?

நள்ளிரவில் அப்தபாதலா மருத்துவமணனக்கு வந்து 50 ஆயிரம் ரூபாய் டகாடுத்துவிட்டு,

''ததங்க்ஸ் ார்...' என்ற வார்த்ணதக்கு, ''ச்சீ... என்னொ நீ...' என்கிற அன்பர்கணள... வழியில்
விபத்துக்குள்ளாகிக் கிெந்தவர்கணளக் டகாண்டுதபாய் ஆஸ்பத்திரியில் த ர்த்துவிட்டுக்
காத்திருப்பவர்கணள... வாங்கிை ாப்பாட் ணெப் பகிரும் நண்பர்கணள... டமாணபலில் ரத்தம்
தகட்டுவரும் டமத ஜ்களுக்கு ஓடிப்தபாய் நிற்பவர்கணள... டபாது இெங்களில் ைாணரதைனும்
ைாராவது அநிைாைமாக அடிக்கும்தபாது டகாந்த ளித்து அவர்கணள மீட்பவர்கணள... வழியில்
பரிதவிப்பவர்களுக்கு லிஃப்ட் டகாடுப்பவர்கணள... மார்ச்சுவரி வா லில் கதறிக்கிெக்கும்
ைாடரன்தற டதரிைாத டபரிைம்மாவுக்குச் ாப்பாடு வாங்கி வந்து, அமரர் ஊர்தி பிடித்துத் தந்து,
வீடு வணரக்கும் த ர்த்துவிட்டு வருகிறவர்கணள... இன்னும்... இன்னும்... நன்றி என்ற
வார்த்ணதக்கு உயிர் டகாடுத்துக்டகாண்டு எவ்வளவு தபர் இருக்கிறார்கள்?

'அன்புக்கு இரண்டு பக்கங்கள் உண்டு. ஒன்று நன்றி... இன்டனான்று துதராகம்’ என்பார்

எஸ்.டபா. அய்ைா. இதுதான் இந்த உலகமாக இருக்கிறது. டவகு நாட்களுக்குப் பிறகு, மீபத்தில்
சிணை ஸ்டபன் ரில் பார்த்ததன். தஞ் ாவூர்க்காரன். நண்பன். கூெதவ ஒரு டபண் இருந்தார்.
''ைாரி முருகா... எனக்குக் கல்ைாைமாகிடுச்சு. உனக்டகல்லாம் ட ால்ல முடிைணல. டராம்பப்
பிரச்ணனக்கு நடுவுல நெந்துச்சு... இதான் என் ஒய்ஃப். வி ாலிணை உனக்குத் டதரியும்ல...'
என்றான். அந்தப் டபண்ணைப் பார்த்ததும்தான் நிணனவுக்கு வந்தது. ''தெய்... சிவராமன் ார்
டபாண்ணுல்ல...' என்தறன். ''ஆமாண்ொ... நாங்க லவ் பண்தைாம். டதரிஞ் ா, அவர் ஒப்புக்கதவ
மாட்ொர்னு டதரியும். அதான் டவளில வந்து நாங்கதள கல்ைாைம் பண்ணிக்கிட்தொம்...'
என்றான்.

''அப்புறம் என்னாச்சு..?'
''இன்னும் அவர் மாதானமாகணல... நாங்களும் எவ்வளதவா ட்ணர பண்ணிப் பார்த்துட்தொம்...'
என்றான். சி, தாய் தந்ணத இல்லாதவன். அம்மாவும் அப்பாவும் தபான பிறகு, அவனது எதிர்
வீட்டுக்காரரான சிவராமன் ார் இவணனத் தன் வீட்டிதலதை ணவத்துக்டகாண்ொர். அவர் தான்
இவணனப் படிக்கணவத்தார். அவர் வீட்டில்தான் அவணன நான் பார்த்திருக்கிதறன். அவர்
மகணளத்தான் இவன் லவ் பண்ணி, கல்ைாைம் பண்ணிக்டகாண்டு வந்துவிட்ொன். அதன் பிறகு,
தஞ் ாவூர் தபானதபாது சிவராமன் ாணர ைததச்ண ைாகச் ந்தித்ததன். பார்த்த அடுத்த கைதம,
''தகள்விப்பட்டிைா... ஒன் ஃப்டரண்டு பண்ை காரிைத்ணத. நன்றி டகட்ெ நாயி, நன்றி டகட்ெ
நாயி...' எனக் கதறத் டதாெங்கிவிட்ொர். மறுபடி மறுபடி... 'நன்றி டகட்ெ நாயி...’ சிக்கு இணத
தபான் பண்ணிச் ட ான்தனன். ''என்ன பண்றது நண்பா... எவ்வளதவா ட்ணர பண்ணிட்தொம்.
அவணரச் மாதானப்படுத்த முடிைணல. இனிதம அவருக்கு நான் காட்ற நன்றிங்கறது, அவர்
டபாண்ணை நல்லாப் பார்த்துக்கறதுதான்...' என்றான். நன்றி நிணனத்தல், நன்றி மறத்தல் என்ற
இரண்டு முணனகளுக்கு நடுதவதான் பல உயிர்கள் அணலகின்றன. ஏற்றிவிட்ெவணன
மறந்துவிடுவது, கூெ இருந்தத துதராகிப்பது, நம்பிைவணனக் ணக கழுவுவது என நன்றி
மறத்தலில் காைங்களும் எங்டகங்கும் இருக் கின்றன!

'உதிரி குமார்’ டதரியுமா உங்களுக்கு..? தகாைம்தபடு மார்க்டகட்டில் 'உதிரி குமார்’ என்றால்

அவ்வளவு பிரபலம். டவளியூர்க்காரன். மார்க்டகட்டிதலதை உண்டு, உறங்கி, எழுந்து காய்கறி
விைாபாரம் பார்த்துவந்தான். மார்க்டகட்டில் தவணல பார்க்கும் நண்பர் ஒருவர் மூலம்தான் 'உதிரி
குமார்’ எனக்குப் பழக்கம். எப்தபாது பார்த்தாலும் ரக்கடித்துவிட்டு ஒரு நாயுெதனதை திரிவான்.
ஒரு முணற அவனிெம் ''என்ன டகாமாரு, இந்த நாயி தமல இப்பிடி ஒரு லவ்வு...' என்றதற்கு,
''தணலவா... நாய்தான் நன்றிதைாெ இருக்கும். டபாண்ொட்டி, புள்ள, ஃப்டரண்டுனுஎந்த
மனுஷன்ட்ெயும் ப்யூரா அணத எதிர் பார்க்க முடிைாது. மனசுல டவச்சுக்க...' எனச் சிரித்தான்.

டராம்ப நாணளக்குப் பிறகு, மீபத்தில் மார்க்டகட் தபானதபாது கண்ணீர் அஞ் லி தபாஸ்ெரில்

'உதிரி குமார்’. எனக்குப் பகீடரன்றது. ''எப்பிடிங்க... என்னாச்சு..?' என்தறன் நண்பரிெம். ''அய்ை...
அது அவன் கூெதவ சுத்திட்டு இருந்துச்சுல்ல ஒரு நாயி... அது கடிச்சுத்
டதாணலஞ்சுருச்சு. டவளாட்டுப் தபாக்கு லதை வுட்டுட்ொன். தரபீஸ்
அட்ொக் ஆகி ஆதள தபாயிட்ொன். அய்ய்ய்ை... டகாடுணமங்க... அவதன
டகாஞ் ம் டகாஞ் மா நாய் மாதிரி மாறி டராம்பக் கஷ்ெப்பட்டுப் தபாய்ச்
த ர்ந்தான்...' என்றார் நண்பர். அஞ் லி தபாஸ்ெரில் சிரித்த 'உதிரி குமா’ணரப்
பார்த்து அதிர்ச்சி ைாக இருந்தது.

ட ால்லப்பொத நன்றிகள் ஒரு நதிைாகவும் நாம் அதன் கணர தமல் நகர

முடிைாத மரங்களாகவும் இருந்துடகாண்தெ இருக் கிதறாம். ஒரு காற்றில்
நதியில் பூ டகாட்டினால்கூெப் தபாதும். 'நீ பார்த்த பார்ணவக்கு ஒரு நன்றி’
என கீர்த்தனாணவ நிணனத்துக்டகாள்ளும்தபாது எல்லாம் ஒரு காற்று அடித்து
டகாஞ் ம் பூ டகாட்டுகிறது. ைாதரா ஒரு டபைர் டதரிைாத ஓவிைன்,
டதன்னந்ததாப்பும் ஓட்டு வீடுமாக ஓர் ஓவிைத்ணத இப்தபாது புதிதாகப் தபான டதருச் சுவரில்
வணரந்துவிட்டுப் தபாய் விட்ொன். அவணனத் ததடி ஓடி, ''ஹதலா! சூப்பரா வணரைறீங்க...
ததங்க்ஸ்ங்க...' என்றால், வாய் தகாணிச் சிரித்துவிட்டுப் தபாய்விட்ொன். ''அவன் டகாஞ் ம்
கிறுக்கு ார்...' என டீக்கணெக்காரர் சிரிக்கிறார். அவன் அந்த ததங்க்ணை எடுத்துக்டகாண்ொனா
டதரிைவில்ணல. அவன் தபாய்விட்ொன். நாம் அந்தத் டதருவிதலதை நிற்கிதறாம்... ஏராளமான
நன்றிகதளாடு!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 43
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ப ான வாரம் பாண்டிச்சேரி அரவிந்தர் ஆசிரமம் சபாயிருந்சதன்.

மலர்கள் குவிந்த ேமாதியின் அருகில் அமர்ந்சதன். எனக்குள் ஏசதா ஓர் இசே. மமௌனத்தின்
இசே. ேதா இசரந்துமகாண்சே இருக்கும் மனம்மவறுசம யாய்க்கிேக்கும் அபூர்வ கணங்கள்
எவ்வளவு அழகானசவ. ேட்மேன்று, 'அேப் சபாங்க பாஸு... நம்மட்ே ஒண்ணுசம இல்ல
பாஸு’ என்பசத ஆத்மார்த்தமாக உணரும் மபாழுதுகள் எவ்வளவு நிம்மதியானசவ. மமாந்சத
சபக்குகள், சராலிங் சூட்சகஸ்களுேன் ரயில்சவ ஸ்சேஷனில் கம்பார்ட் மமன்ட் சதடி
அசலபாயும் ஆோமிசயப் சபாலத் தாசன இருக்கிறது வாழ்வு. ரயில் படிக்கட்டில்
உட்கார்ந்துமகாண்டு, எந்த இலக்கும் இல்லாமல் எதிர்க் காற்றுக்கு முகம் மகாடுக்கும் மனசு
என்றாவது ஒரு நாள்தாசன வாய்க்கிறது. எனக்கு எதிசர ஒரு மவள்சளக்காரப் மபண்மணி
கண்கள் மூடி ஏசதா முணுமுணுத்தபடி இருந்தார். தூரத்தில் எங்சகா பலர் சேர்ந்து,

'ஜீவன் என்னும் ச ாதியில் கலந்து

சிந்சத எங்கும் மதய்வத்தின் விருந்து
காசல மாசல இரவிலும் நிசனந்து
கருசண என்னும் மசழயினில் நசனந்து’ எனப் பாடுகிற குரல்கள் பூத்து உதிர்கின்றன.
மவளிசய வந்தசபாது, காலணிகள் விடுகிற இேத்தில் வாசிகா சமேம். ''ஏய் முருகா... எப்சபா
வந்த?'' என ேட்மேனக் சககசளப் பற்றிக்மகாண்ோர். என்சன உற்றுப் பார்த்துவிட்டு, ''ஏய்...
மராம்பத் மதளிவாயிட்டிசய... சபான தேசவ பார்த்தசதவிே... குட்...'' என அசணத்துக்
மகாண்ோர். ஆறு வருேங்களுக்கு முன்பு இசத பாண்டிச்சேரி யில் வாசிகா சமேம் என்சனப்
பார்த்த சகாலம்... அவ்வளவு சகவலமானது!
ஆறு வருேங்களுக்கு முன்பு இசத பாண்டிச்சேரியில் கீர்த்தனாசவாடு அவ்வளவு அழகான ஒரு
நாள் வாய்த்துஇருந்தது. இசத அரவிந்தர் ஆசிரமத்தில் சககள் சகாத்து அமர்ந்து, கேற்கசரயில்
ஏராளமாய்க் கசதத்து, கீ மேயின்கள், கிளிஞ்ேல்கள் பரிேளித்து, ஃப்மரஞ்ச்
உணவகங்களில்ோப்பிட்டு, குளிரும் இருளும் பரவிய மபரும் முற்றம்மகாண்ே வீடு ஒன்றில்
பாசவக் கூத்து பார்த்து, நள்ளிரவு அரசுப் சபருந்தில் சதாளில் முகம் புசதந்து மேன்சன திரும்பிய
ஒரு நாள். காதல் முறிந்து கீர்த்தனாசவப் பிரிந்த பிறகு, துயரம் துரத்தியடித்த இன்மனாரு நாளும்
இசத பாண்டிச்சேரியில்தான் வாய்த்தது. காதல் பிரிவும் இன்னும் ஏசதசதா கழிவிரக்கங் களும்
சுழற்றியடிக்க... இரண்டு நாட்கள் குடித்துக் குடித்து, மதருத் மதருவாகச் சுற்றிசனன். பஸ்
ஸ்ோண்ட் பக்கம் பாரில் யாசரா ஒருவனுேன் ேண்சேயிட்டுப் புரண்டு, கேற்கசர
மணலில் உருண்டு, நள்ளிரவுக்கு சமலும் ஆட்சோவில் எங்மகங்சகா திரிந்து...
நிசனக்கசவ திகிலடிக்கிற மபாழுதுகள் அசவ. அடுத்த நாள் பகலில் சபாசத எகிறி,
அரவிந்தர் ஆசிரமம் முன் அத்தசன அழுக்காக மட்சேயாகிக் கிேந்தசபாதுதான்
வாசிகா சமேம் அவரது வீட்டுக்கு அசழத்துப்சபானார். குளிக்கசவத்து, புது டி-ஷர்ட்
எடுத்துத் தந்து, என்சனப் பற்றி எல்லாவற்சறயும் சகட்டு, நிசறயப் சபசி, சக நிசறய
அரவிந்தர்பற்றிய புத்தகங்கசளயும் சி.டி-க்கசளயும் மகாடுத்து அனுப்பிசவத்தார்.
அப்சபாது கசேசியாக அவர் மோல்லியனுப்பிய வார்த்சதகள் இப்சபாதும் எனக்கு
அேரீரி மாதிரி சகட்கிறது... ''இதுவும் கேந்து சபாகும்... புரியுதா?''அதன் பிறகு, பாண்டி
சபாகும்சபாது எல்லாம் அவசரப் பார்த்துவிடுசவன். இசதா ஆறு வருேங்களுக்குப்
பிறகு அற்புதமான மன நிசலயில், 'இதுவும் கேந்து சபாகும்’ என அவர் மோன்ன
வார்த்சதகளின் அர்த்தத்சத முற்றி லும் புரிந்தவனாக, மதளிந்தவனாக அவர் முன் நிற்கிசறன்.

எவ்வளவு உண்சமயான வார்த்சதகள்... 'இதுவும் கேந்து சபாகும்...’ என் வாழ்க்சகயில் மிக

அதிக முசற எனக்கு நாசன மோல்லிக்மகாள்கிற மோற்கள் இசவதான். எல்சலாருக்குமான,
எப்சபாசதக்குமான வார்த்சதகள் 'அஞ்சு ரூபா இருந்தா மரண்டு இட்லியாவது
ோப்பிட்டுக்கலாம்...’ எனக் சகயில் காசில்லாமல் பசிசயாடு எங்சக திரிந்சதசனா... அங்சகசய
மிகப் மபரிய ச ாட்ேலில் ரூம் சபாட்டு, விதவிதமாய் ோப்பாடு தந்து, ஏ.ஸி. காரில் அசழத்துச்
மேல்லப்பட்ே மபாழுதும் வந்தது. விகேனில் சவசல பார்த்தசபாது, ''யப்பா! ோசர ஜீப்லசய
மகாண்டுசபாய் வீட்ல விட்டு வா...'' என டி.சி. மோன்ன தருணம் இருந்தது. சவசலசயவிட்ே
பிறகு, ேந்திரா பவன் சிக்னலில் ஒரு பிோத்து கான்ஸ்ேபிள் மேக்கி, ''வுட்ேன்னா மூஞ்சி
சபந்துரும்... வண்டிய ஆஃப் பண்றா...'' என அதிகாசல வசர ஸ்சேஷனில் குந்தசவத்த
தருணமும் வந்தது. ஃபுல் பாடி மேக்கப் பண்ணி விட்டு ரிேல்ட்டுக்காகக் காத்திருக்கும் கணங்
களில், ''சகன்ேர் வசரக்கும் இருக்குசமா...' எனப் பயத்தில் அலறிய மனசு, ''எல்லாசம
நார்மல்ங்க... நல்லா ோப்பிட்டு மரஸ்ட் எடுங்க. விட்ேமின் சேப்ளட்ஸ் மட்டும் எழுதித்
தர்சறன்...'' என ோக்ேர் மோன்னதும் ேட்மேன்று மதம்பாகிவிடுகிறசத... 'இனி எப்படி
இருக்கப்சபாகிசறாம்’ எனக் குசலத்துப் சபாட்ே மரணங்களும் பிரிவுகளும் கேந்துசபாய், நம்
முன் புதிய மனிதர்கசளாடும் கனவுகசளாடும் விடிந்துமகாண்சே இருக்கின்றசத நாசள.

தஞ்ோவூர் பசழய பஸ் ஸ்ோண்ட் காய்கறி மார்க்மகட் பக்கம் உள்ள டீக்கசே ஒன்றில்தான்
ம கந்நாதசனப் பார்த்சதன். வாழ்வில் நான் பார்த்த விசித்திரக் காட்சிகளில் அதுவும் ஒன்று.
பளபளமவன மன்னர் மகட்ேப் உசேயலங்காரங்களுேன் தசலப்பாசக சவத்துக்மகாண்டு
மபஞ்ச்சில் உட்காந்து டீ குடித்துக்மகாண்டு இருந்தார் ம கந்நாதன். 'ஏசதா டிராமா
ஆர்ட்டிஸ்ட்சபால. பக்கத்தில் எங்காவது நாேகம் முடித்து வருகிறார்’ என்று நிசனத்
துக்மகாண்சேன். அவர் மராம்பசவ சகஷ§வலாக டீசயக் குடித்துவிட்டு, உசறவாள் சவக்கிற
பகுதியில் இருந்து சில்லசறசய எடுத்துக்
மகாடுத்துவிட்டு கம்பீரமாக நேந்து சபானார்.
மற்றவர்கள் அவசர ஒரு மபாருட்ோகசவ
பார்க்கவில்சல. இன்மனாரு நாள் பார்த்தால் அசத
மகட்ேப்பில் ஒரு கசேயில் உட்கார்ந்து,
தசலப்பாசகசயக் கழட்டிக் சகயில் சவத்தபடி
ேர்பத் சகட்டுக்மகாண்டு இருந்தார்.
''ேர்பத்மதல்லாம் இல்ல... மகௌம்புங்க...
மகௌம்புங்க...' எனக் கசேக்காரர் மேன்ஷனாக,
எனக்கு அவசரப் பற்றி ேந்சதகம் வந்தது. ''அே...
அவரு மகாஞ்ேம் லூஸுப்பா... அவங்க குடும்பம்
மன்னர் பரம்பசரல வந்த குடும்பம். அவங்க
மகாள்ளுத் தாத்தா வசரக்கும் அரண்மசன ச ார்ல
இருந்தவர்தானப்பா... அப்புறம்தான் எல்லாம்
சபாச்சே. இந்தாளு இன்னமும் தன்சன
மன்னர்சன மநசனச்சுட்டு சுத்துறாரு. எப்சபா
பார்த்தாலும் சபான ம ன்மத்துல நான்தான்
ராச ந்திர சோழன்னு மோல்வாரு. குடும்பத்துல
எவ்வளசவா பண்ணிப் பார்த்துட்ோங்க...
ஒண்ணும் நேக்கல. அவங்க வூட்ல இருந்த இந்தத்
துணிமணிகசள எடுத்துப் சபாட்டுக்கிட்டு
இப்பிடிக் மகௌம்பிடுறாரு...' என்றார் அந்தக்
கசேக்காரர். அதன் பிறகும் அவசர இசத மகட்ேப்சபாடு அங்கங்சக பார்த்திருக்கிசறன்.

ஆசறழு மாதங்களுக்கு முன்பு மோந்தக்காரர் கல்யாணத்துக்குப் சபாயிருந்சதன். அதிகாசல

காய்கறி வாங்குவதற்காக தஞ்ோவூர் மார்க்மகட்டுக்குப் சபான சபாது, அசத ம கந்நாதசனப்
பார்த்சதன். ஆச்ேர்யமாக இருந்தது. சவட்டி, பனியசனாடு வாசழ இசலக்கட்டுகசளத் தூக்கி
மினி பஸ் சமல சபாட்டுக்மகாண்டு இருந்தார். ஏசதா ேத்தமாகப் சபசி ச ாக்அடித்துச் சிரித்தபடி
டீ குடித்தார். ''சேய்... மன்னர் டிமரஸ்ல சுத்துவாப்லயில்ல... ம கந்நாதன்... அவர்தான்.
கமரக்ட்ோயிட்ோப்ல... அசதமயல்லாம் விட்டுட்டு இப்சபா இங்க மரகுலரா
சலாேடிக்கிறாரு...' என்றான் சேகர் அண்ணன். அவசரப் பார்க்கும்சபாது, 'இதுவும் கேந்து
சபாகும்’ என்பதற்கு ம ன்மாந்திரச் சின்னம்சபால் இருந்தார்.

இப்படித்தான் திருச்சியில் சகேவசன பசராட்ோ மாஸ்ேராகப் பார்த்தசபாதும் இருந்தது. திருச்சி

பஸ் ஸ்ோண்ட் பக்கம் பிரமாண்ேமான ஒரு பசழய வீடு சகேவனுசேயது. 10 வருேங்களுக்கு
முன்பு ஒரு விழாவுக்குப் சபாயிருந்தசபாது மூன்று நாட்கள் அவனுசேய வீட்டில்தான்
தங்கிஇருந்சதன். ''இந்த வீடு மமட்ராஸ்ல இருந்துச்சுனு சவயி... பல சகாடி சதறும்' என்றதற்கு,
''அே சபாங்க ோர்... அமதல்லாம் ஒரு ஊரா?' எனச் சிரிப்பான். சகேவன் சினிமா பிரியன்.
ேத்யஜித்சர முதல் சக.எஸ்.ரவிகுமார் வசர அலசிப் பிழிவான். பார்த்த பேங்கசள நுணுக்கமாகப்
பிரித்துப் பிரித்துப் சபசுவான். அதில்தான் அவனுக்கும் எனக்கும் மநருக்கம். அவ்வப்சபாது
சபான் பண்ணுவான். ேமீபத்தில் சபாகும்சபாது பார்த்தால், அவன் வீடு இருந்த இேத்தில் ஒரு
ச ாட்ேல் வந்திருக்கிறது. அதில்தான் சகேவன் பசராட்ோ மாஸ்ேர். எனக்கு அதிர்ச்சி
தாங்கவில்சல. ''ஏய்... என்னாச்சு சகேவா?' என்றால், படுகூலாகச் சிரித்தபடி, ''மபரிய கேன்ங்க...
ஒண்ணும் பண்ண முடியசல. அதான் வீட்சே வித்தாச்சு... ஏற்மகனசவ கல்யாண ேசமயல்
சவசலக்கு எல்லாம் சபாயிருக்சகன். பழகிட்ோ, எல்லாம் மதரிஞ்ே சவசலதான் ோர்...'
என்றவன், கசேசியாகச் மோன்னான், ''அந்த வீடு எங்க பரம்பசரச் மோத்து. நானா ேம்பாரிச்சு
வாங்கிசனன்? இப்சபா இப்பிடி இருக்கறதும் நானா மநசனச்சு பண்சணன்? அதுவா நேக்குது...
நாம உசழப்சபாம் ோர்... இதுவும் கேந்து சபாகும்... என்ன மோல்றீங்க?'
பகாேம்பாக்கத்தில் ஒரு க்ளினிக்கில் ோக்ேசரப் பார்க்கக் காத்திருந்தசபாது, எதிர் மபஞ்ச்சில்
சகயில் குழந்சதசயாடும் புருஷசனாடும் ஒரு மபண் உட்கார்ந்துஇருந்தாள். 'எங்சகா
பார்த்திருக்கிசறாசம’ என நிசனவில் இேறி, அப்புறம் அவள் மபயர் மனசுக்குள் வந்தது.
இவசள எனக்கு நன்றாகத் மதரியும். முன்பு பாலியல் மதாழிலில் இருந்தாள். பனகல் பார்க்
பக்கம் இருந்து ஒரு நண்பன் இவசள அசழத்து வந்த இரவில், நான் தங்க சவறு அசற சதடி
அசலய சநர்ந்தது. அதன் பிறகும் நாசலந்து முசற பார்த்திருக்கிசறன். ''எங்க... இசதமயல்லாம்
விட்டுத் மதாசலக்கலாம்னா நேக்க மாட்சேன் னுது...' என அலுத்துக்மகாண்ே அவள் முகம்
நிசனவில் கசலயாமல் இருக்கிறது. இப்சபாது கழுத்தில் சநந்த தாலிசயாடு, சகயில் குழந்சத
சயாடு இந்த ஆஸ்பத்திரியில் உட்கார்ந்து இருக்கிறாள். முகம் மதளிந்திருக்கிறது. ஊசி சபாட்ே
குழந்சதயின் பின்னால் சதய்த்து விட்ேபடி ''அழாதரா... அழாதரா... ூ ூம்மா...' என அவள்
சபானசதப் பார்த்தபடி உட்கார்ந்துஇருந்சதன். அந்த வரசவற்பசறயில் இருந்த மதாட்டியில்
அசலந்துமகாண்டு இருந்த கலர் மீன்கள், ேட்மேன்று குதித்து தங்களுக்கான நதிக்குப்
சபாய்விட்ே மாதிரி இருந்தது எனக்கு.

பேற்று அலுவலகத்தில் என்சனப் பார்க்க அரவிந்த் வந்திருந்தான். ேமீபத்தில் நேந்த விபத்து

ஒன்றில் வலது சக முழுக்கப் சபாய்விட்ேது அரவிந்துக்கு. ஆக்ஸிமேன்ட் ஆன மறுநாள்
அவசன ஆஸ்பத்திரியில் சபாய்ப் பார்த்சதன். வலது சகசய முற்றிலுமாக அகற்றியிருந்தார்கள்.
கண்களில் நீர் வழிய வழிய அப்படிசய மமௌனமாகக் கிேந்தான். இம்மாதிரியான தருணங்களில்
ஆறுதலான வார்த்சதகள் எவ்வளவு அபத்தமாகவும் ஆகிவிடும் என்பசத அறிசவன். என்ன
மோல்வமதன்சற மதரியாமல் அங்கிருந்து வந்சதன். ஏமழட்டு மாதங்கள்தான் இருக்கும் என
நிசனக்கிசறன். இப்சபாது அரவிந்த் வந்திருக்கிறான். ரிேப்ஷனில் உட்கார்ந்திருந்தவன்
என்சனப் பார்த்ததும் துள்ளி எழுந்து வலது சகசய நீட்டினான். எனக்குச் ேட்மேன்று
ஆச்ேர்யமாக இருந்தது. அவன் சகசயத் மதாட்டுப் பார்த்சதன். கட்சேக் சக. மிகக் கம்பீரமாக
அந்தக் சகசய வீசி அரவிந்த் சிரித்தான். சிறு சோகமும் மதறிக்காத சிரிப்பு. ''நண்பா...
அனிசமஷன் மவார்க்லாம் பண்ணித் தர்சறன். ஏதாவது புராம க்ட் இருந்தா மோல்லு...' - அவன்
சக வீசி நேந்து மேன்றசதப் பார்த்தபடி நின்சறன்.

'இதுவும் கேந்து சபாகும்’ என்ற வார்த்சதகளில் இருந்து ஓர் எழுத்து மநாறுங்கித் தூளாகி,
இன்சனார் எழுத்து இறுகிச் சேர்ந்துமகாண்ேது... 'எதுவும் கேந்து சபாகும்!’

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 44
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ஆறாம் வகுப்பு முடித்த க ாடை விடுமுடறயில் அத்டத வீட்டுக்குப் க ாயிருந்கதன்.

திருச்சி க் த்தில் ஒரு கிராமம். அங்க எங் ளுக்குச் ச லமும் சக்தி மாமாதான். அவர் வீடு
இருந்தது க் த்து ஊரில். ாடலயிகலகே கிளம்பி சசன்ட்டு க ாட்டுக் ச ாண்டு வந்துவிடுவார்.
எங் டளயும் சமட்ராஸில் இருந்து வந்திருந்த குட்டி, தோ குரூப்ட யும் புளிேந்கதாப்பு,
கமாட்ைார் சசட்டு, மாரிேம்மன் க ாயில், சர் த் டை என எல்லா இைங் ளுக்கும் அடைத்துப்
க ாவார் சக்தி மாமா. சமட்ராஸில் இருந்து வந்த அத்டதயும் கூைகவ வரும். சதா ச ாழுதும்
ஒகர ச ாண்ைாட்ைமா க் ழியும். நாங் ள் கமாட்ைார் சசட்டில் தண்ணீரில் கசவண்டி
அடிக்கும்க ாது, சக்தி மாமாவும் சமட்ராஸ் அத்டதயும் வரப்பில் உட் ார்ந்து க சிக் ச ாண்டு
இருப் ார் ள். ச ரிே மாமா வீட்டில் நாங் ள் ஒளிஞ்சாங் ண்டு விடளோடும்க ாது இவர் ள்
கரடிகோவில் ாட்டு க ட்டுக்ச ாண்டு, சநல் ச ாட்டுகிற ரூமில் உட் ார்ந்து இருப் ார் ள். ஒரு
முடற ோரும் ார்க் ாத தருணத்தில் சக்தி மாமாவுக்கு டவத்த ாபி ைம்ளடர எடுத்து ாதி
குடித்துவிட்டு சமட்ராஸ் அத்டத டவக் , மாமா வந்து குறுகுறு சிரிப்க ாடு அடத எடுத்துக்
குடித்தார். எனக்கு இந்தக் ாட்சிக்குப் பின்னால் இருக்கும் 'ப்ளாப்ளா’ எதுவும் விளங் வில்டல.
ஒருநாள் ாகவரி டலேரங் த்துக்கு 'நீோ’ ைம் ார்க் வண்டி ட்டி எல்கலாடரயும்
அடைத்துப்க ானார் சக்தி மாமா. திகேட்ைரில் நடு சீட்டில் நான். இந்தப் க் ம் சக்தி மாமா,
அந்தப் க் ம் சமட்ராஸ் அத்டத. நான் தீவிரமா ப் ைம் ார்க் , அடிக் டி ''மாப்ள...
எைகவடளல ஒனக்கு என்ன கவணும்?' என்ற டி மாமா என் தடலடேப் பிடித்துக் கீகை
அழுத்துவார். ைத்தில் ாம்பு என்ட்ரி ஆகிற சீனா ப் ார்த்து இப் டி நைக் , எனக்குப் ேங் ர
சைன்ஷனாகும். ''க்ரீம் ன்னு வாங்கித் தரவா?' என்ற டி கூல் ண்ணுவார் மாமா. சசான்ன
மாதிரிகே இன்ைர்சவலில் க்ரீம் ன், ன்னீர் கசாைா என எனக்குப் லமான வனிப்பு. எனக்கு
ஒன்றுகம புரிேவில்டல. அப்க ாது ஏைாவது முடித் திருந்த சித்தார்த்தன்தான் சசான்னான், ''கைய்
தம்பி... கதட்ைர்ல முத்தங் குடுத்துக்கிட்ைாங் ைா... அவங் ளுக்குள்ள ைச்சிங் ைச்சிங்!''

ஊருக்குக் கிளம்புகிற நாளில், ரயில்கவ ஸ்கைஷனில் எல்கலாடரயும் ரயில் ஏற்றிவிட்டு, டைசி

நிமிைங் ளில், ''கைய்... கைய்... இடதக் ச ாண்டுக ாயி சமட்ராஸ் அத்டதட்ை குடுத்துட்டு
வா...' என சக்தி மாமா என் ட யில் எடதகோ ச ாடுத்தார். அது ஒரு சலட்ைரும் ாட்டு
க சட்டும். அடதப் தற்றமா வாங்கி சூட்க ஸில் டவத்துக்ச ாண்ைது அந்த அத்டத. ரயில்
க ான பிறகு என்டன அடைத்து வந்து, ''கைய்... இடதசேல்லாம் ோர்ட்ையும் சசால்லக் கூைாது
சரிோ...' என்ற டி ஸ் ஸ்ைாண்ட் ஸ்வீட் டை ஒன்றில் ாதுஷா வாங்கித் தந்தார் மாமா.
இப்க ாதும் அந்த ஸ் ஸ்ைாண்ட் ாதுஷா வாசம் மழ்கிறது.

அந்த ஒரு க ாடைக்குத்தான் அந்த அத்டத வீட்டுக்குச் சசன்றது. அந்த ஊரில் எங்கு ார்த்தாலும்
சநல்லும் ரும்புச் சக்ட யுமா க் கிைக்கும். ச ரிே வீடும், கமாட்ைார் சசட்டும், சக்தி மாமா,
சமட்ராஸ் அத்டதயின் மு ங் ளும் மறக் முடிோத ஒரு சினிமா!

ஒட்ைக்குடி தாத்தா வீடு இப்க ாதும் ஒரு னவு. எங் ளது நிடறே க ாடை விடுமுடற ள்
அங்க தான் ழிந்திருக்கின்றன. லிகலகே இருள் ரவிக்கிைக்கிற எட்டுக் ட்டு வீடு. தாத்தா
குதிடர வண்டி யில்தான் க ாவார். சரண்டு, மூணு குதிடர ள் வளர்த்தார். ஆத்துக்குக்
ச ாண்டுக ாய் குதிடர டளக் குளிப் ாட்டி, அதற்கு ச ாள்ளு க ாட்டு, விதவிதமான மணி
ட்டிே ச ல்ட்டு ள் ட்டி... அதுகவ எங் ளுக்குப் ச ரிே திருவிைாவா இருக்கும். ''ந்தா...
ம்னாட்டி... எம் க ராண்டிக்கு ஒரு வித்டதேக் ாட்டு...' என தாத்தா இைம் ார்த்துத் தட்ை,
குதிடர ச ரும் சத்தத்கதாடு முன்னங் ால் டளத்
தூக்கிக்ச ாண்டு டனக்கும். ''ம்ம்ம்... எப்பிடி வளர்ப்பு. அதுல
ஏறி ல ானப் புடிக்கிறதுக்கு... ந்தா... தாத்தா மாரி சதம்பு
கவணாமா? டநயினு ச ைக் ... கைய் சவங்கிட்டு! எம்
க ராண்டிக்கு சைய்லி ஒரு மரக் ள்ளா எறக்கி சாப்புைடவயி...
லீவு முடிேறதுக்குள்ள ச்சும்மா கிண்ணுனு வரட்டும்...' என் ார்
தாத்தா. தினமும் சாேங் ாலம் ஆனால் ஆத்து மணலில்
ாட்ைாமணக் ால் வீடு ட்டி, கூட்ைாஞ்கசாறு சசய்து
இருட்டும் வடரக்கும் விடளோடுகவாம். ஒருநாள்
விடளோட்டுக்கு சு ா வரவில்டல.

''கைய் பீஸு... சு ாடவப் க ாய் அடைச்சுட்டு வாைா...'

''க ாைா... அவுங்கூட்டுக்குப் க ானா, இனிகம இங்

வராதீங் ைானு அவங் ம்மா டவயிறாங் ைா...'

''ஆமாைா... சு ா வேசுக்கு வந்துருச்சாம். இனிகம, அங் க ாவக் கூைாதாம்ரா...'

மறுநாகள சு ா வீட்டில் விகசஷம். அதுவடர எங் ளுைன் அராஜ ம் ண்ணி விடளோடும்

சு ாடவ புதுப் ாவாடை, தாவணி ட்டி உட் ாரடவத்திருந்தார் ள். விதவிதமா க் லந்த
சாதங் ளும் லர் அப் ளமும் டவத்து விருந்து நைந்தது. ''அமித்தீஸ்வரம் ஆயி மவனா இது...
எகலய்... என்னைா சமாறப்பு... ட்னாலும் மூத்தவனுக்குத்தாம்ரா சான்ஸு... ஒனக்ச ல்லாம்
ச டைோது. ச ாணகச ரன் ச ாண்ணு சவடளேட்டும்ரா... ஒனக்குப் ாத்துருகவாம்' என
உத்திரங்குடி ச ரிேம்மா சவத்தடலடேக் குதப்பிக்ச ாண்டு என் சதாடையில் கிள்ளிவிட்ைது.
மு சமல்லாம் சந்தனம் பூசிக்ச ாண்டு உட் ார்ந்திருந்த சு ாவிைம், ''இனிகம சவடளோை வர
மாட்டிோ...' என்றான் குரு. ''ஏன்... அசதல்லாம் வருகவகன...' என்றது க ா மா . ஆனால்,
அதன் பிறகு சு ா விடளோைகவ வரவில்டல.

ஒரு மாதம் ழித்து தாத்தா வீட்டுக்கு தூர்தர்ஷனில் 'ஒளியும் ஒலியும்’ ார்க் வந்தது. ார்டவ,
க ச்சு, சிரிப்பு எல்லாகம மாறிப்க ாயிருந்தது. ஒகர மாதத்தில் ஒரு ச ண்ணால் எப் டிப் ச ரிே
மனுஷிோகிவிை முடிகிறது? 15 வருை சாேல் ள் அத்தடனடேயும் டலத்துப்க ாட்டுவிட்டு,
சட்சைன கவறு ஒருத்திோ மாற எப் டி முடிகிறது? இந்த மாற்றம் நிஜமா... நாை மா? இப் டி
ஏராளமான க ள்வி டள எனக்குள் கிளறிவிட்ைன அந்தக் க ாடை விடுமுடற நாட் ள்.
டைசிோ , தாத்தா வீட்டுக்குப் க ான ஒரு க ாடையில் அங்க ஒகர ஒரு குதிடரதான் இருந்தது.
அதுவும் சீக்கு வந்து கிைந்தது. அப் ாதான் வந்து தினமும் டவத்திேம் ார்த்துவிட்டுப் க ாவார்.
ராத்திரி அரிக்க ன் விளக்ட த் தூக்கிக்ச ாண்டு நாங் ள் நிற் , அப் ா ஏகதகதா டவத்திேம்
ார்ப் ார். எதுவும் ேன் இல்லாமல் ஒரு சாேங் ாலம் அந்தக் குதிடரயும் சசத்துப்க ானது.
ஆற்டறத் தாண்டிே தாத்தாவின் வாடைக் ச ால்டலயில் க ாய் அடதப் புடதத்துவிட்டு வந்த
ராத்திரி, மனப் த்தாேத் தில் அப் டிகே கிைக்கிறது.

முதன்முதலா நாங் ள் ார்த்த ச ருந ரம் என் து திருச்சிதான். ரயில்கவயில் கவடல ார்க்கிற
சிவராஜ் சித்தப் ா திருச்சி சுப்ரமணிேபுரத்தில் இருந்தார். மறக் முடிோத சில க ாடை
விடுமுடற ள் அங்க ழிந்தன. கவப் ம்பூக் ள் உதிரும் ாம் வுண்டில் உள்ள வீடு அது. ால்
ச ாழுக் ட்டை, ணிோரம், நீர் உருண்டை என சாந்தி சித்தி தினமும் ஏதாவது ல ாரம் சசய்து
ச ாடுத்துக்ச ாண்கை இருக்கும். சித்தப் ா வீட்டுக்குப் க் த்து வீட்டில்தான் முதன்முதலில்
அம்புலி மாமா புத்த ங் ள் கிடைத்தன. டைே அம்புலி மாமா, க ாகுலம், சிறுவர் மலர்
புத்த ங் டள சமாத்தமா க் ட்டிடவத்திருப் ார் ள். ாடலயில் க ானால் சாேங் ாலம்
வடரக்கும் டத ள் டிப் திகலகே க ாகும். பீர் ால், மாோவி, முல்லா, கிருஷ்ணர் டத ள்
என அற்புதமான உல த்டத அருளிேது அந்தக் க ாடை விடுமுடற நாட் ள். சபீனா திகேட்ைரில்
ஜாக்கிசான் ைம், துப் ாக்கித் சதாழிற்சாடல, மடலக்க ாட்டை, முக்ச ாம்பு என எல்லாகம
அதிசேமா இருந்த அந்தக் ணங் ள் எவ்வளவு அற்புதமானடவ! சுப்ரமணிேபுரம் ஏரிோவில்
ன்றி ள் அதி ம். எங்கு ார்த்தாலும் நாடலந்து ன்றி ள் நின்று 'உர்ர்... உர்ர்’சரனப்
ார்த்துக்ச ாண்டு இருக்கும். ாத்ரூமில் இருக்கும்க ாதுகூை பின்னால் இருந்து 'க்ர்ர்ர்’சரன
ஒருவர் எட்டிப் ார்ப் ார். அவ்வப்க ாது ார்ப் கரஷன் கவனில் நாட்டுத் துப் ாக்கிகோடு
ன்றி கவட்டைக்கு ஆட் ள் வருவார் ள். அவர் களாடு கசர்ந்துச ாண்டு கவனின் பின்னால்
''கேய்ய்ய்...' எனத் சதாங்கிக்ச ாண்டு ன்றி கவட்டைக்குப் க ானசதல்லாம் மறக் முடிோத
ஆக்ஷன் ப்ளாக்!

ஒவ்சவாரு க ாடை விடுமுடறயும் புதிே புதிே உல ங் டளயும் எவ்வளவு சந்கதாஷங் டளயும்

நமக்குத் தந்திருக்கின்றன. ஒவ்சவாரு நண் ரிைமும் இடதப் ற்றிப் க சும்க ாது அவர் ள்
அப் டிகே மலர்ந்துவிடுகிறார் ள். ''உசிலம் ட்டில எங் ஆத்தா வூட்டுக்குப் க ாகவாம்.
கதாப்புல ச ணத்துலகே ச ைப்க ாம்... ரமா புள்டளே மறக் முடியுமா..?' எனச்
சசால்லும்க ாகத ண் ளும் மனசும் விரிகிறது ஒருவருக்கு. '' ம்மல்ல ச ரிப் ா வீட்டுக்கு
வருகவாம். சமாத சமாதல்ல சமரினா பீச்ச ாத்தகத அப் தான்...'

''திருசநகவலில மதினி வூட்டுக்குப் க ாகவாம்... அந்த வூடு முழுக் பூடனங் ாஸு...

அவ்வளவு அை ான வீடு. க ரம் க ார்டு, ரம்மி எல்லாத்டதயும் த்துக் கிட்ைது
ஃபிகலாமினாகிட்ைதான். ச ாரங்கு ச ைல் டசக்கிளும் அதுதான் த்துத் தந்துச்சு... இங்
ாருங் ... இந்தத் தழும்பு அப் வுழுந்து அடி ட்ைதுதான்.'

''டநன்த் லீவுல ஈகராடு க் ம் எங் சின்ன தாத்தா ஊருக்குப் க ானப் தான் சமாத டைம் சசக்ஸ்
புக்ட கே ார்த்கதன் மச்சான்... டரஸ் மில் மாமா ஒளிச்சுசவச்சுருந்த 'சகராஜா கதவி’டே
அவருக்குத் சதரிோம சுட்டுப் டிச்சுட்டு ஒகர சைரராகிருச்சு...'

''லீவு முடிஞ்சு திரும்பும்க ாது ச ரிேத்தான் தஞ்சாவூருக்கு அடைச்சுட்டு க ாயி ாவாை சட்ை,
வடளேல்லாம் வாங்கித் தந்துதான் அனுப்பும்... அந்த ஊர மறக் கவ முடிோதுப் ா...' என
ஒவ்சவாருவரிைமும் க ாடை விடுமுடறப் ேணங் ள், மனசுக்குள் முணுமுணுக்கும் பிடித்த
ாைல் டளப் க ால் உள்கள கிைக்கின்றன. புதிே ஊடர, உறவு டள, அனு வங் டள நமக்கு
முதன்முதலில் ச ாண்டுவந்தது க ாடை ள்தான். புளிேம்பூ வாசம் கசமித்ததும்,
சதாட்ைாச்சிணுங்கி அறிமு மானதும், சவட் த்தில் விடறத்து பூ ஜாடி ள் டவத்த ஸ்டுடிகோ
வில் க ாட்கைா எடுத்துக்ச ாண்ைதும், ருவத்தின் முதல் குறுகுறுப்ட உணர்ந்ததும்,
ான்சவன்ட் டிக்கிற ச ண்டணப் ார்த்ததும் ாதலித்ததும், திருவிைாக் ளில் சதாடலந்ததும்
தாழ்வுமனப் ான்டமயில் தனித்து அழுததும், அன்பில் நடனந்ததும், சவயில் என்றால்
என்னசவன்கற உடறக் ாமல் ஓடித் திரிந்ததும்... எல்கலாருக்கும் ஏகதா ஒரு க ாடை
விடுமுடறயில்தாகன நைந்தது.

அப்க ாது த்தாவது ரீட்டச ரிசல்ட் என் து எங் ள் ஊடரப் ச ாறுத்தவடர ஓர் இடைத்
கதர்தல். அவ்வளவு ரண ளமா இருக்கும். ாடலயில் இருந்கத ஏ ப் ட்ை பில்ட்-அப் ள்
அரங்க றும். ஒருத்தனும் ாஸ் ண்ண மாட்ைான். பிற் லில் ச ாரைாச்கசரிக்கு மாடல
தினசரி ள் வந்துவிடும். ஸ் ஸ்ைாண்ட், சவட்ைாத்துப் ாலம், ரயில்கவ க ட் என எங்ச ங்கும்
ட ேன் ள் நின்று தற்றமா க ப் ர் ார்ப் ார் ள். ஆளாளுக்கு உதட்டைப் பிதுக்கிக்ச ாண்டு,
வீட்டுக்கு எப் டித் திரும்புவது எனத் சதரிோமல் திரிவார் ள். அப் டிகே ாஸ் ண்ணினால்
கூை, அதி ட்சமா 300 எடுத்தாகல அவன் கிங்குதான். அதிலும் எங் ள் குடும் த்தில் த்தாவது
என் து பூர்வ ர்மா க ால் சுைட்டிேடித்தது. மூத்த அண்ணன் மூன்று அட்டை ள், அடுத்தவன்
குரு இரண்டு அட்டை ள், மூன்றாமவன் சித்து சிக்ஸர் அடித்தும் ளத்தில் ம் ா நின்றான்.
ரிசல்ட் வருகிற அன்டறக்கு ''என்னா... இந்த வருஷமும் மாட்டுக்குத் தண்ணிதானா? இன்னும்
சரண்டு சசவடலே வாங்கிவுட்ரவா' என்ற டிதான் அப் ா வீட்டுக்குள் நுடைவார். (இதில் நான்
மட்டும்தான் அட்டை வாங் ாமல் ார்ைர் ட்டிேவன் என் து வரலாறு!)

எவ்வளவு அை ான அனு வங் டள நமக்கு அறிமு ப் டுத்தின இந்தக் க ாடை விடுமுடற ள்.
இப்க ாது ''ஒரு மூணு நாள் ஊட்டி டூர் க ாயிட்டு வந்கதாம்... சங் ளுக்கு ஸ்ச ஷல்
கிளாஸ்லாம் இருக்குல்ல...' என்கிறார் ள் நண் ர் ள். மால் ளுக்கும் ம்ப்யூட்ைர்
க ம்ஸ் ளுக்கும் க ாய்விட்டு வருவகதாடு முடிந்துவிடுகின்றன அகந பிள்டள ளின் க ாடை.

ஒரு மாதத்துக்கு முன் ஒரு நண் ரிைம், ''ஏங் ... பிள்டளங் டள அடைச்சுட்டு ஒங்
கிராமத்துக்குப் க ாயிட்டு வரகவண்டிேதுதான...' என்றால், ''அய்கோ... ஊர்ப் க் ம்எல்லாம்
இப் த்து மணி கநர ரன்ட் ட்ைாம். அதான் இங் கே இருந்துட்கைாம்...' என்கிறார்.
'அற்புதமான க ாடை டள இந்தப் பிள்டள ள் இப் டி மிஸ் ண்ணுகிறார் கள...’ என
நிடனத்தால் வருத்தமா இருக்கிறது. உறவாைவும் விடளோைவும் ச ாண்ைாைவுமா ப்
பிள்டள ளின் ருவங் டளப் பூத்துக் குலுங் விடுங் ள். என் அண்ணன் ம ள் ச ான்மலர்,
யு.க .ஜி. முடித்தாள். லீவு விட்ைாச்சு. க் த்து ஃப்ளாட்டில் இருக்கும் ஒரு மடலோளக்
குடும் த்தில் இருந்து அந்தம்மா வந்து, ''எம் ட ேன் சம்மர் க ம்ப் க ாறான்... அங்க கிைார்,
ராத்கத, ஸ்விம்மிங், கிரிக்ச ட்னு நிடறே க ார்ஸ் இருக் ாம்' என்றார். க் த்தில் ாவமா
அந்தக் குட்டிப் ட ேன் நின்றான். அண்ணி ச ான்மலடரப் ார்த்தது. உைனடிோ மறுத்த நான்,
''ச ான்கைபுடுகவன்... ஊர்ல அவ்வளவு புள்டள ச ைக்கும். ஒரு மாசம் ஆத்தா வூட்ல க ாய்
இருந்துட்டு வாங் ...' என சாேங் ாலகம ரயில் ஏற்றிவிட்கைாம். இன்று ள்ளிக்கூைங் ள்
திறந்துவிட்ைன. ச ான்மலடர அண்ணி ள்ளிக்குக் கிளப்பிக்ச ாண்டு இருந்தார். ''ஆளப்
ாத்தீங் ளா... ருத்துப் க ாயிட்ைா... ஊர்ல ஒகர ஆட்ைம்... இரு மிஸ்கிட்ை சவச்சு நல்லா
குத்தச் சசால்கறன்!'' என்றது அண்ணி. க க்ட மாட்டிக்ச ாண்டு எடதகோ இைந்த ஏக் த்துைன்
ஸ்கூலுக்கு நைக்கிறாள் ச ான் மலர்.

நான் ைவுளா இருந்திருந்தால், அவளுக்குப் ரிசளித்து இருப்க ன்... இப்க ாகத இன்சனாரு
க ாடை விடுமுடறடே!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 45
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
நான் இருக்கிற எம்.எம்.டி.ஏ. ஏரியாவில் புதிதாக ஒரு அபார்ட்மென்ட் கட்டிக்மகாண்டு
இருந்தார்கள்!

மிகப் மபரிய அபார்ட்மென்ட். ெணலும் ஜல்லியும் மகாட்டப்பட்டு இருக்க, ஒவ்ம ாரு நாள்
பார்க்கும்பபாதும் ளர்ந்துமகாண்பட இருந்தது. கட்டட ப லை நடந்துமகாண்டு இருக்கிற
இடத்தின் அருகிபைபய ஆஸ்மபஸ்டாஸ் சீட் பபாட்டு இரண்டு, மூன்று குடும்பங்கள்
தங்கியிருந்தன. பகல் முழுக்க ொங்குொங்மகனக் கட்டட ப லை பார்த்துக்மகாண்டு
இருப்பார்கள். சாயங்காைங்களில் பார்த்தால் மகாட்டியிருக்கிற ெணலில் குழந்லதகள்
விலளயாடிக்மகாண்டு இருப்பார்கள். குளித்து முடித்து ஈரத் தலைலய உைர்த்திய படி ஒரு அம்ொ
நின்றுமகாண்டு இருக்கும். காமைல்ைாம் சிமென்ட்படாடு அறுத்துப் பபாட்ட ெரத்தின் பெல்
உட்கார்ந்துமகாண்டு, மரண்டு மூணு பபர் எஃப்.எம்மில் பாட்டு பகட்டுக்மகாண்டு இருப்பார்கள்.
பாதி எழும்பிய சு ரில் சாய்ந்துமகாண்டு, ஊர்க் கலத பபசியபடி அக்காக்கள் பபன்
பார்த்துக்மகாண்டு இருப்பார்கள். இரவுகளில் படுதா பபாட்டு, நடுவில் காண்டா விளக்கு
ல த்து, சுற்றி உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக்மகாண்டு இருப்பார்கள்.

ஒரு நாள் பார்த்தால் அந்த இடபெ

ரகலளயாகக் கிடந்தது. எங்பகா
ஊரில் இருந்து ம ள்லள
ப ட்டி-சட்லட, பட்டுப்
புடல களில் ஒரு குரூப் ந்து
இறங்கியிருந்தது. ''மபரிய ொொ
மபாண்ணுக்குக் கல்யாணம்...
பத்திரிக்க ல க்க
ந்துருக்காகண்பண... எங்க சனம்
மநலறய இந்தூர்ை மகடக்கு.
ம த்தைாக்கு ரூ ா ம ச்சு
பத்திரிக்க ல க்கலைன்னா
பபாொட்டானுப ாள்ை...'' எனச்
சிரித்துக்மகாண்பட மசான்னார் அங்கிருக்கும் ஒரு அண்ணன். நள்ளிரவில் வீடு திரும்பிய
மபாழுதில் பார்த்பதன், சாரங்கட்டப்பட்ட இடத்தில் உட்கார்ந்து மொசுமொசும ன
அழுதுமகாண்டு இருந்தது ஓர் அக்கா. அது புருஷங்காரன் ஏபதபதா கிசுகிசும னப் பபசியபடி
லகலயப் பிடித்து இழுக்க, அது விசும்பியபடி தள்ளிவிட்டுக்மகாண்டு இருந்தது. இன்மனாரு நாள்
காலையில் பபாகும்பபாது பாதி ப லையில் எல்பைாரும் நின்றிருக்க, ஒரு குட்டிப் மபண்
சாக்பைட் மகாடுத்துக்மகாண்டு இருந்தாள். ''ொொவுக்குக் குடு... அதுக்குப் மபாறந்த நாளு சார்...''
எனக் கம்பிலயச் சுற்றிக்மகாண்பட ஒரு ர் மசால்லிக்மகாண்டு இருந்தார்.

சிை ொதங்கள் பபாயிருக்கும். அதற்கு முன்பு அந்த இடத்லத என்ன காட்சிபயாடு

கடந்துபபாபனன் என்பதுகூட நிலனவுஇல்லை. இப்பபாது அந்த இடத்தில் பிரொண்டொன
அபார்ட்மென்ட் ளர்ந்து நின்றது. பாதி ஃப்ளாட்களில் குடும்பங்கள் குடி ந்திருந்தன.
பளபளம ன கார்கள் நிறுத்திக் கிடக்க, ஆஸ்மபஸ்டாஸ் குடி யிருப்புகள் இருந்த இடத்தில்,
கூண்டில் ாட்ச்பென் உட்கார்ந்திருந்தார். இறுகிய முகங்கபளாடு குடி ந்திருந்த ெனிதர்கள்
அப்மபரும் கட்டடத்தில் நடொடிக்மகாண்டு இருந்தார்கள். அ ர்களுக்கு இந்த அபார்ட்
மென்ட்லடக் கட்டிய லககளுக்கான ெனிதர்கலளத் மதரியப பபா து இல்லை. இங்பகபய
உண்டு, உறங்கி, உலழத்துவிட்டு கட்டடம் எழுந்து நிற்கும்பபாது எங்பகபயா பபாய்விட்டார்கள்
அ ர்கள்.

அவ் ளவு மபரிய கட்டடம் இருந்தும் எனக்குச் சட்மடன்று அந்த இடபெ ம றுலெயாகத்
மதரிந்தது. இரண்டு மூன்று குடும்பங்கள் இருந்தபபாது நிலறந்துகிடந்த இந்த இடம், இத்தலன
குடும்பங்கள் ந்த பிறகு ம றுலெயாகக் கிடக்கிறது. அந்தச் சலெயல் ாசமும் பாட்டுச்
சத்தமும் குழந்லதகளும் ெஞ்சள் பூசிய அக்காக்கள் முகங்கலளயும் துரத்திவிட்டுச் சட்மடன்று
எழுந்து நிற்கும் இந்தக் கட்டடத்லதப் பபாை, அனுதினமும் பை நூறு கட்டடங்கள்
எழுந்துமகாண்பட இருக்கின்றன மபருநகரங்களில். அந்தக் குடும்பங்கள் எல்ைாம் இப்பபாது
எங்பக பபாயிருக்கும்? மசாந்த ஊருக்கா? ப று ஏபதனும் ஏரியாவில் அபார்ட்மென்ட்படா
காம்ப்மளக்ப ா கட்டிக்மகாண்டு இருக்கிறார்களா? அ ர்கலள ாழ்க்லகயில் ெறுபடியும்
பார்க்க முடியுொ? பயாசிக்க பயாசிக்க... இம்ொதிரியான முகம் மதரியாத எவ் ளவு சாொன்ய
ெனிதர்களால் இந்தப் பபரண்டம் இயங்குகிறது என ஆச்சர்யொக இருக்கிறது. மிக எளிய
ெனிதர்களின் ப லைகளால்தான் நெது அன்றாடங்கபள சுழல்கின்றன என்ற பபருண்லெ
உலறக்கிறது. ஆனால், அ ர்கலள நாம் ஒருபபாதும் நிலனத்துக்கூடப் பார்ப்பது இல்லை.

காலையில் கதல த் தட்டிக்மகாண்டு ஒரு ர் நிற்கிறார். ''சார்... பெடம் படங்க் க்ளீன்

பண்ணணும்னாங்க... டூ ஹண்ட்ரட் ஆகும் சார்... ஹண்ட்ரட் இப்பபா குடுங்க... ந்தா
ந்துர்பறன்...''

''க்ளீன் பண்ணிட்டு ாங்கிக்கப்பா... இப்பபா எதுக்கு நூறு ரூ ா...'' ''இன்னா சார் நீ... ஒந் துட்ட
தூக்கினு ஓட ாப் பபாபறன்... குடு சார். அர அ ர்ை ொடிக்கு ா... சார்ப்பா ந்து நிக்கிபறன்...''
அலர ெணி பநரத்தில் கு ார்ட்டலரப் பபாட்டுக்மகாண்டு, ஜட்டிபயாடு ந்து நிற்கிறார்.
படங்கில் இறங்கி க்ளீன் பண்ணிவிட்டு, பாட்டில் நிலறய ஐஸ் ாட்டர் ாங்கிக் குடித்துவிட்டுப்
பபாகும்பபாது தயங்கி நிற்கிறார். ''பெடம்... பெடம்... அந்த மபாம்ெ ஒட்ஞ்சி மகடக்குல்ை...
அத்து ஒங்க பாப்பாக்கு யூஸ் ஆகாதுல்ை... அத்த எட்துக்க ா...'' லக, கால் எல்ைாம் அழுக்பகாடு
அந்த உலடந்த மபாம்லெலயத் தூக்கிக்மகாண்டு அ ர் பபா லதப் பார்க்கும்பபாது ெனசு
மசால்ை முடியாத உணர்வுகளுக்குப் பபாய்விடுகிறது.

அத்தலன பபரும் பரபரப்பாக எங்மகங்பகா பபாய்க்மகாண்டு இருக்கிற காலையில், நடுத்

மதருவில் இரண்டு பபர் டிலரபனஜில் இறங்கி, உடம்பு முழுக்கச் சாக்கலடபயாடு நிற்கிறார் கள்.
நெது கால்களுக்குக் கீபழ, நெது அசிங்கங் கலளமயல்ைாம் சுெந்துமகாண்டு நிற்கிறார்கள். நாம்
அ ர்கலளக் கடந்து பபாய்க்மகாண்பட இருக்கிபறாம். மூச்சு முட்ட முட்ட அந்த சாக்கலடக்
குழிக்குள் அ ர்கள் கிடக்கும் சாலைலயக் கடக்கும் ஓர் ஆடி காரில், ஏ.சி-யின் உறுெலுக்குக் காது
விலறக்கிறது ஒரு நாய்க்குட்டி. திரும்பும்பபாது பார்த்தால், உடம்பு முழுக்கச் சாக்கலடபயாடு
ாட்டர் பாக்மகட்டில் லகலய ெட்டும் கழுவிக்மகாண்டு, டீயில் பன்லன நலனத்துத்
தின்றுமகாண்டு இருக்கிறார்கள் அ ர்கள். அதன் பிறகு அ ர்கள் எங்பக பபாகிறார்கள்? என்ன
மசய்கிறார்கள்? அ ர்களது ாழ்க்லகயில் நறுெணம் என்று எதா து இருக்கிறதா? ஆனால்,
அ ர்கள் இல்லைமயன்றால் நம் ாழ்க்லகயில் நறுெணபெ இல்லை. இல்லையா?

அ ர்கள் அதன் பிறகு, பரபரப்பான சாலையின் ஒதுக்குபுறொக இருக்கும் கட்டணக்

குளியைலறயில் சாம்பிள் பசாப்பு பபாட்டுக் குளிக்கிறார்கள். உலடந்து பதய்ந்த பலழய
பநாக்கியா மசட்டில் மபாண்டாட்டியிடம் சிை ாக்குறுதிகள் மகாடுக்கிறார்கள். நியான்
விளக்குகளால் மினுங்கத் மதாடங்கிவிட்ட ஊலர சிரிப்பும் ஏக்கமுொகப் பார்க்கிறார்கள்.
டாஸ்ொக் பபாகிறார்கள். இருக்கிற காசுக்கு வீட்டுக்குச் சாொன்கள்
ாங்குகிறார்கள். வீட்டுக்குப் பபாய் மபாண்டாட்டிகளுடன்
மகாஞ்சுகிறார்கள்... சண்லட பபாடுகிறார்கள். ''அய்பய... அப்பா
பெை நாத்தபெ பபாகை...'' என்றபடி ஓடும் தங்கள் பிள்லளகள்
என்னஆகுபொ என்கிற பகள்விகபளாடு தூங்கிப்பபாகிறார்கள்.

இப்படி சாக்கலட அள்ளுப ர்கலளப் பற்றி ஒரு டாகுமென்டரி

எடுப்பதற்காக நண்பர் ஒரு ருடன் சுற்றித் திரிந்பதன். ஐஸ் ஹவுஸ்
பக்கம் ராம் நகரில் இப்படி ப லை பார்க்கிற பை குடும்பங்கள்
இருக்கின்றன. அ ர்களுக்குத் தங்களது ாழ்நிலைபற்றிய மபரிய
பிரக்லை எதுவும் இல்லை. மபாது ாகப , இந்த எளிய
ெனிதர்களிடம் தங்கலளப் பற்றிய மபரும் துன்பச் சிந்தலனகள்
இருப்பபத இல்லை. எனப தான் அ ர்களுக்கு எந்தச்
சாமியார்களும் பதல ப்படு து இல்லை. ரகுஜிதான் எங்கலள
ராம் நகருக்கு அலழத்துப் பபானது. அ ரும் கழி கற்றும்
ப லைதான் பார்க்கிறார். ''சார்... சாக்கட அசிங்கம்ைாம் மராம்ப நாள் பதங்கிருந்தா
ம ஷொகிரும் சார். அப்பபா பபாய் க்ளீன் பண்ண எறங்கினா மராம்ப படஞ்சர். நம்ெ
ஆளுங்கள்ைபய மரண்டு பபர் அப்பிடிப் பபாபய பபாய் பசர்ந்துட்டானுங்க...'' என்றார்
அைட்சியொக ஹான்ஸ் பபாட்டபடி. அ ருக்கு மூன்று மபண் பிள்லளகள். அந்தச் சிறிய
குடிலசயில் அவ் ளவு மபரிய குடும்பம் மநருக்கியடித்து க ர்மென்ட் டி.வி-யில், சன்
மியூஸிக்கில் பாட்டு பார்த்துக்மகாண்டு இருக்கிறது. ''இந்த டி.வி. நெக்குத் தந்தது இல்ை சார்...
பஜார்ை ஆயிரம் ரூ ா குடுத்து ாங்குனது. நாெ க ர்மென்ட் சர் ன்ட் மகலடயாது. மகலடக்கற
எடங்கள்ை க்ளீன் பண்றதுதான்... கான்ட்ராக்ட் ொரியும் பாப்பபாம்...'' என்ற ர், ''மூக்குத்தி... ஏய்
மூக்குத்தி...'' எனக் குரல் மகாடுக்க... பின்னால் இருந்து ஒரு மபண் ந்து நின்றது. ''இது எம் மூத்த
மபாண்ணு சார்... ம ஷம் அடிச்சு நம்ெ ஆளுங்கள்ை மரண்டு பபரு மசத்தாங் கன்னு
மசான்பனன்ை... அதுை ஒருத்தன் இது புருஷன்தான். மநல்லூர்பைருந்து ந்த ொப்ள... இப்பிடிப்
பபாய்ச் பசர்ந் துட்டான்...'' என்றார் அபத புன்னலக பயாடு.

''ஏய் நாதாரிப் புள்லளங்களா... எத்தன தட மசால்றது... ஈவினிங் ஆனா காளி படத்துக்குப் பூ

ல க்கணும்னு அறிவு இல்ை...'' என அங்கு இருக்கும் ஒரு காளி படத்லதப் பார்த்தபடி திட்ட
ஆரம்பித்தார். ஏரியால ச் சுற்றிவிட்டு அ ர் வீட்டுக்குத் திரும்பியபபாது காளி படத்தில்
ெணந்துமகாண்டு இருந்தது சரம் ெல்லிலக!

ரகுஜிலயப் பற்றிப் பபசும்பபாபத ொசிைாெணியின் குடும்பமும் கிலடச் சாணியின் ாசமும்

ைாபகத்தில் பரவுகிறது. சிறுபிள்லளயாக இருக்கும்பபாது எங்கள் ஊருக்கு யல்களில் கிலட
பபாட ந்த குடும்பம் ொசிைாெணியினுலடயது. மதாடர்ந்து மூன்று ருடங்கள்பபால்
அ ர்தான் ந்து ஊர் யல் களில் கிலட பபாட்டார். இருபதுக்கு பெல் ொடுகளும் ஐம்பதுக்கு
பெல் ஆடுகளுொக யல்களில் ந்து கிலட பபாடு ார்.

ஆடு, ொடுகளின் சாணம் எரு ாகி, அதுதான் யக்காடுகளுக்கு அம்சொன உரம். பகாலடகளில்
ந்து யலில் கிலட பபாட்டு, அங்பகபய ஓரொக மடன்ட் பபாட்டுத் தங்கிவிடு ார்கள். ஊரில்
இருக்கும்பபாது அ ர்களும் ஊரில் ஒரு குடும்பொக ஆகிவிடு ார்கள். ஒரு பகாலடயில் கிலட
பபாட ந்தபபாது தான் ொசிைாெணியின் ெகளுக்கு நிச்சயம் நடந்தது. அந்த மடன்ட்டி பைபய
விபசஷம் நடந்தது. அ ரது லபயன் ஒரு ன்தான் எங்களுக்கு 'காக்கா முட்ட’ விலளயாடக்
கற்றுத்தந்தான். எந்த ராத்திரியில் அ ர்கள் ஊலரவிட்டுக் கிளம்பு ார்கள் என்பதுதான்
எப்பபாதும் புதிர். ஏபதனும் ஒரு காலையில் பார்த்தால், ஒரு ஆடு ொடு இருக்காது. யமைல்ைாம்
சாணமும் எருவுொகக் கிடக்கும். அப்புறம் நடவு நட்டு, யல் விலளந்து அறு லட முடிகிற
லரக்கும் அ ர்கலளப் பார்க்கப முடியாது.
அந்த மூன்று ருடங்களுக்குப் பிறகு மொத்தொகப அ ர்கலளப் பார்க்க முடியவில்லை.
இப்பபாது அ ர்கள் எங்பக இருக்கிறார்கள்? இன்னும் கிலட பபாட்டுக்மகாண்டு
இருக்கிறார்களா.? இப்பபாதும் அமதல்ைாம் நடக்கிறதா? அந்தப் பிள்லளகள் ாழ்க்லகயில்
என்ன ாக ஆனார்கள்?... ஏராளொன நிலனவு கள் பொதுகின்றன.

எவ் ளவு சாொன்யர்களின் உலழப்பால் நாம் ாழ்கிபறாம்? இபதா இந்தப் பக்கத்லத நீங்கள்
படிப்பதற்குப் பின்னால்கூட ெரம் ல த்த ர், அறுத்த ர், பபப்பர் மில் ஓட்டிய ர், பிரின்ட்டிங்
பிரஸ்ஸில் உலழப்ப ர், புத்தகத்லதக் மகாண்டு ந்து பசர்ப்ப ர் என எத்தலன பபரின் உலழப்பு
பதல ப்படுகிறது? ஒவ்ம ாரு ர் சாப்பிடும் சாப்பாட்டிலும் எவ் ளவு வி சாயிகளின்
வியர்ல யும் உதிரமும் கைந்திருக்கிறது. சு ாசம் அலடக்கும் சூழலில் உழன்று இந்தச்
மசருப்லபப் பதனிட்ட லககள்... இந்தத் துணிலயத் லதத்த விரல்கள்... இந்த ாகனத்தின்
பாகங்கலள உரு ாக்கிய கரங்கள்... எவ் ளவு சாொன்யர்களின் ப லைகளால்
நிலறந்திருக்கிறது பதசம்!

டி.டி.பக. சாலை லைஃப் ஸ்லடல் எதிபர உள்ள பிளாட்ஃபார்மில் இப்பபாதும் ஒரு மதாப்பிலய
ொட்டிக்மகாண்டு நாமளல்ைாம் அறுந்த மசருப்புகள் லதக்கிறார் ஒரு முதிய ர். மசாற்ப
சம்பளத்துக்குப் பண்ட பாத்திரங்கள் கழுவி, துணி துல த்து, சலெயல் முடித்துவிட்டு டிகிரி
படிக்கிற ெகளுக்குக் மகாஞ்சம் சாப்பாடு எடுத்துப்பபாகிறார் ஒரு மபண்ெணி. அந்த இஸ்திரிப்
மபட்டிலயத் தூக்கிச் சுெந்து ஒரு சட்லடலய அயன் பண்ணு தற்குள் லி பின்னி எடுக் கிறது.
நாமளல்ைாம் அலதச் சுெந்து ஏகப் பட்ட துணிகலளச் சைல மசய்துமகாண்பட இருக்கிற
அண்ணன் சாயங்காைொகத் தலை உயர்த்தி, ''மசன்லன சூப்பர் கிங்ஸ் ரன்னு எத்தன..? படானி
இருக்கான்ை..?'' எனக் பகட்கிறபபாதுதான் அ ர் அங்கு இருப்பபத மதரிகிறது.

சலூன் ரபெஷ் மசவ் ாய்க் கிழலெகளில் கலடக்கு லீவு விட்டுவிட்டு, ''எதா து புதுப் படத்துக்கு
டிக்மகட் மரடி பண்பணன்... ஒய்ஃலபக் கூட்டிட்டுப் பபாபறன்...'' என்கிறபபாது எவ் ளவு
சந்பதாஷம் மதரிகிறது.

மபட்பரால் பங்க்கில் யாரும் ராத ஒரு ெதியப் மபாழுதில் ஓரொக மொலபல் பபானில்
பபசிக்மகாண்டு இருக்கிற மபட்பரால் பபாடுகிற மபண் ஒரு ண்டிச் சத்தம் பகட்டதும் எப்படிப்
பதறி ஓடி ருகிறாள். ஆயிரொயிரம் முகம் மதரியாத ெனிதர்களின் உலழப்பாலும்
பங்களிப்பாலும்தான் நம் ஒவ்ம ாரு ருக்குொன உைகம் சுழல்கிறது. ஆனால், அ ர்களின்
உைகத்தில் நாம் என்ன ாக இருக்கிபறாம் என்பலத ஒவ்ம ாரு ரும் நிலனத்துப்
பார்க்கிபறாொ?

பநற்று நண்பர் ஒரு ர் ந்தார். ''அய்பயா நண்பா... மராம்ப பைான்லியா இருக்கு. தனியா
என்லன விட்டு எல்ைாரும் பபாயிட்ட ொதிரிபய இருக்கு... என்னாை தாங்கப முடியை
நண்பா...'' எனப் புைம்பினார்.

அ ர் சமீப காைொகப இப்படித்தான் பபசிக்மகாண்பட இருக்கிறார். ஏபதபதா ெனப்

பிரச்லனகள். பநற்றும் ஆட்படாவில் அப்படிப் புைம்பிக்மகாண்பட ந்தார். ''எவ் ளவு பபர்
நம்பொடு இருக்கிறார்கள். எவ் ளவு பபரின் கரிசனமும் பங்களிப்பும் நம் அனுதினங்கபளாடு
பின்னியிருக்கின்றன. இலத இந்தாளுக்கு எப்படிச் மசால் து..?'' என நிலனத்துக்மகாண்டு
இருக்கும்பபாபத லசடு கண்ணாடிலயச் சரி மசய்தபடிபய ஆட்படாக்காரர் நண்பலரப் பார்த்துச்
மசான்னார், ''விடுங்க தலை ா... இந்த உைகம் உங்கலள விட்டு விைகுறதும் இல்ை... உங்கலளக்
லகவிடுறதும் இல்ை!''

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 46
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
வாழ்க்கைகைவிட சிறந்த சினிமா ஏது?

இந்த வாழ்க்கை ஒரு சினிமா என்றால், அதில் நாம் ைார்? ஹீர ாவா... வில்லனா... ைாமமடிைனா...
ரை க்டர் ஆர்ட்டிஸ்டா? இப்படி ஒரு ரைள்வி, நட ாஜப் பிள்கைகைப் பார்த்துவிட்டுத்
திரும்பிைரபாது ரதான்றிைது. நட ாஜப் பிள்கை அற்புதமான கூத்துக் ைகலஞர். தஞ்சாவூர்க்ைா ர்.
முழு வாழ்க்கைகையும் கூத்துக்ைாைரவ அர்ப்பணித்த மனிதர். 90 வைதில் மயிலாப்பூரில் உள்ை
மைளுகடை வீட்டில் வந்துகிடக்கிறார். கூத்துக்ைான மரிைாகத எல்லாம் குகறந்துவிட்ட
பிறகும்கூட அகதரை பிடித்துக்மைாண்டு, இப்ரபாதும் அந்த நிகனவுைளில் இருப்பவர். கூத்துக்
ைகல சம்பந்தமான தைவல்ைளுக்ைாை நாகலந்து தடகவ அவக ச் சந்தித்து இருக்கிரறன். ரபான
வா ம் நண்பர் சுப்பு வந்து, ''நட ாஜப் பிள்கை ம ாம்ப முடிைாமக்மைடக்குறாருப்பா. உன்கனப்
பாக்ைணும்னு மசான்னார். வாரைன் ஒரு எட்டுப் ரபாயிட்டு வருரவாம்' என்றார்.

அவ்வைவு முடிைாத நிகலயிலும் எங்ைகைப் பார்த்ததும் அப்படி ஒரு புன்னகை நட ாஜப்

பிள்கையிடம். சாய்ந்து உட்ைார்ந்து படக்மைன்று கைைகைப் பற்றிக்மைாண்டார். என் கைக்குள்
அவர் கைைள் நடுங்கிக்மைாண்டு இருந்தன.

'அந்திமத்தின் மதருவில் உட்ைார்ந்திருக்கிரறன்

ஒரு ைார் ைடந்துரபாய்விட்ட மாதிரி மதரிகிறது
ரபாய்விட்டதா?’ என்ற நகுலன் ைவிகத நிகனவுக்கு வந்தது!

அந்திமம் என்பது நாம் நுகைந்தறிைாத வனத்கதப் ரபால ஏ ாைமான இருகையும் ஒளிகையும்

கவத்திருக்கிறது. மபரும ங்ைளின் உடகல ஊடுருவி வழியும் மவயிகலப் ரபால,
நிலமவாளிகைப் ரபால அந்திமத்தின் வனத்தில் வழிந்துமைாண்டு இருப்பகவ ம ணமும்
ஞானமும்தானா? அகத நம்மால் உண ரவ முடிைாது இல்கலைா?

நட ாஜப் பிள்கையின் முைத்தில் அந்த ஜ்வாகலகைப் பார்த்ரதன். என்ன ஓர் ஒளி! பட்மடனக்
ைண்ைள் ைவிந்து நிகனவுைகைத் ரதடும்ரபாது, ஒரு ரமைம் வந்து நிலகவ மூடிவிட்ட மாதிரி
ரதான்றும். ''ஆங்... அது நடந்தது ஆப்பாவூர்ல...' என்கிறரபாது ரமைம் நழுவிப் மபாசுக்மைன
நிலவு விைசிக்கும். ஒரு குைந்கதகைப் ரபால பாதி தின்று பாதி துப்பும் வார்த்கதைளில்
ரபசிக்மைாண்ரட இருந்தார். அவருகடை பகைை கூத்துப் புகைப்படங்ைகை எல்லாம் எடுத்துப்
ரபாட்டு, ஏரதரதா நிகனவுைகைச் மசால்லிக்மைாண்டு இருந்தார். ைண்ணன், தர்மன்,
துரிரைாதனன், ைர்ணன், அ வான், விக் மாதித்ைன், பட்டிவீ ன், நல்லத்தங்ைாைாைப் மபண்
ரவடம் என விதவிதமான, எதிர்மகறைான, ஏ ாைமான பாத்தி ங்ைளில் நடித்திருக்கிறார். அகத
எல்லாம் பார்க்ைப் பார்க்ை ஆச்சர்ைமாைவும் ப வசமாைவும் இருந்தது. ரபசிக்மைாண்டு
இருக்கும்ரபாரத ஓர் இடத்தில், சலனரம இல்லாமல் முைத்கதகவத்துக்மைாண்டு, ம ாம்ப
ைதார்த்தமாை இப்படிச் மசான்னார் நட ாஜப் பிள்கை, ''எத்தகனரைா ரவஷம் ைட்டி
நடிச்சிருக்ரைன்... நல்லவனா, மைட்டவனா, ரைாமாளிைா... எத்தகனரைா ரவஷம். அரிதா ம்
ைகலச்ச பின்னாடியும் அப்படிரைதான் இருந்திருக்ரைன். மநஜமா நான் என்னவா
இருந்ரதன்னுதான் எனக்குத் மதரிைகல. என்னவா இருக்ரைன்னும் மதரிைகல. அய்ைா... நான்
என்னவா சாைப்ரபாரறன்? தர்மனாவா... துரிரைாதனனாவா? எதுவும் மதரிைகலரைய்ைா' -
சிரிப்புடன் மசால்லிவிட்டு, அப்புறம் ைடந்து ரவறு எங்ரைா அவர் ரபாய்விட்டார். ஆனால், நான்
அந்த இடத்திரலரை உகறந்து நின்றுவிட்ரடன். அவ து கைைகை அழுத்திை மவப்பத்கத
வாங்கிக்மைாண்டு மவகு தூ ம் வந்துவிட்ட பிறகும் அங்ரைரைதான் நிற்கிரறன். அந்தக் ரைள்வி
என்கனத் து த்திக்மைாண்ரட இருக்கிறது.

இந்த வாழ்க்கை சினிமா என்றால், இங்ரை ஆளுக்கு ஒரு ர ால் கிகடைாது. ஒவ்மவாரு வருக்கும்
மாறி மாறி எல்லா ர ால்ைகையும் மைாடுக்கிறான் டாப் ஆங்கிள் கட க்டர். ஒவ்மவாருவரும்
ஏரதா ஒரு ைணம் ஹீர ாவாை இருக்கிரறாம். நாரம ரவறு ரவறு ைணங்ைளில் வில்லனாைவும்
ைாமமடிைனாைவும் குணச்சித்தி நடிைனா ைவும் மாறிக்மைாண்ரட இருக்கிரறாம்.
பள்ளிக்கூடத்திலும் ைல்லூரியிலும் நான் நடு மபஞ்ச். முதல் மபஞ்ச்சில் இருப்பவன் ஹீர ா.
ைகடசி மபஞ்ச்சில் இருப்பவன் வில்லன். நடு மபஞ்ச்சில் இருப்பவன் ைார்? முழுக்ை
ைாமமடிைனாைரவா, ரை க்டர் ஆர்ட்டிஸ்டாைரவா மட்டுரம இருக்ைச் சபிக்ைப்பட்டவன்.
குட்டிச்சுவர் ஃப்ம ண்டாைரவா, அமமரிக்ை மாப்பிள்கைைாைரவா, கைப்பிள்கை
முகறமாமனாைரவா இருக் ைரவ துதிக்ைப்பட்டவன். 'இம்கச அ சன்’ மாதிரி ஆண்டு விைாக்
ைாலங்ைளிரலா, சுற்றுலாக் ைாலங்ைளிரலா மட்டுரம ஹீர ாவாை அனுமதிக்ைப்படுகிறவன். நடு
மபஞ்ச் சில் இருப்பவன், முதல் மபஞ்ச்சில் இருக் கும் ஹீர ாயிகனப் பார்க்ைக் கூடாது. நடு
மபஞ்ச்ைளிரலரை இருக்கும் நாைகியின் ரதாழிைகைரை பார்க்ை ரவண்டும். படிக்ைாமல்
வந்தாலும் குளிக்ைாமல் வந்தாலும் வாத்திைார்ைளிடம் அதிைம் சிக்குவது நடு மபஞ்ச்சுைள்தான்.
அவ்வப்ரபாது மசய்யும் தவறுைைால் அடிக்ைடி பலிைாடுைள் ஆவதும் இவர்ைள்தான். அத்துமீறி
அடிக்கும் ைமமன்ட்டுைளுக்கு வகுப்பகற சிரிக்கும். சிக்கினால் வாத்திைார்
கும்மிமைடுக்கும்ரபாது, அழுதாலும் வகுப்பகற அப்படிரை சிரிக்கும். நம்மில்
ஏ ாைமானவர்ைள் வாழ்க்கை முழுக்ை நடு மபஞ்ச்சுக்ைா ர்ைைாைத்தான் இருக்கிரறாம் என்பது என்
ைருத்து.

''ரடய்... ஒவ்மவாருத்தனும் ஹீர ாவாைற இடம் எது மதரியுமா? ைல்ைாண ரமகடதான். அங்ை
நமக்குனு வ ப்ரபாற மபாண் ரணாட அப்பிடி நிக்கும்ரபாது மனசுக்குள்ை ஒரு மபருகம வரும்
பாரு... அது தான் ரமட்டரு. நம்மை மாதிரி ஜூனிைர் ஆர்ட்டிஸ்ட்டுக்மைல்லாம் ஹீர ா ஆைற
வாய்ப்ப அங்ைதான் குடுக்ைறானுங்ை. இந்தா பாரு... ைல்ைாண ரபாட்ரடால எம் மூஞ்சிை...
என்னா ஒரு ம ாமான்ஸு... என்னா ஒரு மபருகம...'' ஒருமுகற வீட்டுக்கு அகைத்துப்ரபாய்,
புது மகனவி சகிதம் தனது ைல்ைாண ஆல்பத்கதக் ைாட்டிைபடி ஒரு நண்பர் இப்படிச் மசான்னார்.
இந்தப் ரபருண்கமகை ஏ ாைமான ைல்ைாண ஆல்பங்ைளில் நான் தரிசித்து இருக்கிரறன். அதற்கு
முன்னும் பின்னும் பார்த்தறிைாத மவட்ைத்ரதாடும் சந்ரதாஷத்ரதாடும் நண்பர்ைளின்
முைங்ைகைக் ைல்ைாண ஆல்பங்ைளில்தான் பார்த்திருக்கிரறன்.

சமீபத்தில் ஒரு ாத்திரி அரத நண்பக ர ாட்டலில் பார்த்ரதன். ஃபுல் ரபாகதயில் இருந்தார்.
''ஃப்ம ண்டு... லாஸ்ட் ஆர்டர் முடிஞ்சது. ஆனா, ஐ வான்ட் டூ ரமார் லார்ஜஸ்... உன் பவக ப்
பைன்படுத்து...'' என என் ரதாளில் சாய்ந்தார். நள்ளி வில் அவக வீட்டில் மைாண்டுரபாய் டி ாப்
பண்ணிரனன். அவர் மகனவி, குைந்கத ைாக யும் ைாரணாம். ரபச்சுலர் அகற மாதிரி
ைகலந்துகிடந்தது ஃப்ைாட். ஃப்ரிஜ் ஜின் ரமல் இருந்த ைல்ைாணப் புகைப்படத்கத எடுத்துப்
பு ட்டிரனன். சட்மடன்று பக்ைத்தில் வந்து உட்ைார்ந்தவர், ''ஆமா... அன்கனக்குத்தான் என்கனக்
ைாமமடிைன் ஆக்கினானுங்ை... ம்... ங்ை பாரு எம் மூஞ்சிை... மமாக்ை... மமாக்ை... ைாமமடிைன்
ஆயிட்டிரைடா...'' எனக் மைாஞ்ச ரந ம் அனத்திவிட்டு அப்படிரை தூங்கிவிட்டார்.

சமீபத்தில் நண்பர் ைார்த்திக்கு, குைந்கத

பிறந்திருந்தது. பில் ாத் ாஸ்பிடலில் இருந்து
எனக்கு ரபான் பண்ணும்ரபாரத அவ து கு லில்
அப்படி ஒரு மபருமிதம். சாைங்ைால மவயில்
விழுந்திருந்த வார்டில், கையில் குைந்கதரைாடு
நின்றரபாது மினுங்கிை ைார்த்தியின் முைத்தில்
அவ்வைவு ஹீர ாயிஸம். ஒரு சாமான்ைன்
ஹீர ாவாகிற இன்மனாரு முக்கிை தருணம்
இதுஅல்லவா..? ''ைார் மாதிரிடா இருக்ைான்...
என்கன மாதிரிதான..?'' என்றார் இதுவக
ரைட்ைாத ஒரு கு லில். ''இல்லல்ல... அக்ைா சாைல்ல
அைைா இருக்ைான்...'' என்றதும் அந்தக்ைா சாய்ந்து
படுத்துப் புன்னகைத்த படி, ''தம்பி... ஒனக்கு நான்
ட்ரீட் தர்ரறன்டா...'' என்றது ஹீர ாயினாை.

இ ண்டு நாட்ைள் ைழித்து ைார்த்தி பதற்றமாை ரபான்

பண்ணினார். ''ரடய், எங்ை இருக்ை..?
வடபைனிதான..? ச வண பவன் பக்ைமா
வாரைன்... வாசல்ல நிக்கிரறன்... அவச ம்டா...''
மைாஞ்ச ரந த்தில் அங்ரை ரபானால், வாசலில்
பதற்றமாை நின்றார். என் கையில் ஒரு
ரமாதி த்கதக் மைாடுத்து, ''பக்ைத்துல அவச மா
இத அடகு மவச்சுட்டு சிக்ஸ் தவுசண்ட் வாங்கிைா... அவச ம்டா...'' என்றார். மைாஞ்ச ரந த்தில்
அடகு கவத்து பணத்கதக் மைாண்டுரபாய்க் மைாடுத்ரதன். வாங்கிக்மைாண்டு ப ப ப்பாை
ஓடினார். மறுநாள் ரபான் பண்ணும்ரபாது மசான்னார், ''மவாய்ஃப் வீட்ரலருந்து மபரிை
கும்பரல மைௌம்பி வந்துட்டாய்ங்ைடா. நான் இங்ை எரதா மபரிை ஹீர ா மாரி மநனச்சுக்கிட்டு
'எம்.ஜி.எம். ரபாலாம்... மாைாஜால் ரபாலாம்’னு ஒர அட் ாஸிட்டி... ரவன் மவச்சு ஊ
சுத்திக்ைாட்றதுக்குள்ை பதினஞ்சு பழுத்துருச்சு... கையில ைாசு இல்லாமத்தான் ரமாதி த்த
அடகுகவக்ைக் குடுத்ரதன். அத ரவற ைண்டுபுடிச்சுருவாய்ங்ைனு ரபன்ட் பாக்மைட்லரை கைை
வுட்டுக்கிட்டு ைாமமடி ைன் மாரி சுத்திட்டிருந்ரதன். இதுல இன்மனாரு கூத்து... மபாண்ணுக்குச்
சுத்த தமிழ்ப் ரபர் கவக்ைலாம்னு மநனச்சுட்டு இருந்தா, 'ரபரு 'வா’ல ஆ ம்பிக்ைணும், ாசி
வ ணும்’ அது இதுனு வாயில மநாகைைாத சம்ஸ்கிருதப் ரபர் மசால்றாய்ங்ை. எல்லாரும்
ஊருக்குக் கிைம்பட்டும். வீட்ல அதுக்கு ஒரு ைை இருக்கு.''
அடகுகவத்துப் பணம் மைாடுத்த எனக்குச் சிறிது ரந ரம வந்தாலும், நல்ல ரை க்டர் ர ால்
என்பது மட்டும் மதரிந்தது. ஜவுளிக் ைகடைளிலும் நகைக் ைகடைளிலும் திரைட்டர்ைளிலும்
ஷாப்பிங் மால்ைளிலும் ைார்த்தி மாதிரி அகலபாயும் எத்தகன எத்தகன ரை க்டர்ைள்
இருக்கிறார்ைள்.

நிஜமாைரவ நம்கமப் ரபான்ற நடுத்த வர்க்ைத்து சாமான்ைர்ைள் ஹீர ாவாகிற தருணங்ைள் மிை
மிைச் மசாற்பம்தான். அதுவும் அதிை ரந ம் நீடிப்பது இல்கல. 'நான் ைமல் ாசன்... நான்
ைமல் ாசன்...’ என நாம் ைத்திக்மைாண்டு திரிந்தாலும், சமூைம் நம்கமச் 'சப்பாணி... சப்பாணி...’
என்றுதான் ரபசுகிறது. வில்லனாை மட ர் முைம் ைாட்டும்ரபாது, 'ஏய்! மயில்சாமிக்குக் ரைாவத்தப்
பாரு...’ எனக் கைமைாட்டிச் சிரிக்கிறது. இந்தச் சமூைத்தில் ைாமமடிைனாை இருக்கும்ரபாதுகூட,
நம்மால் ைவுண்டமணிைாை இருக்ை முடிவது இல்கல... மசந்திலாைத்தான் இருக்ை முடிகிறது.
ரை க்டர் ஆர்ட்டிஸ்டாை வரும்ரபாது எல்லாம் நமக்ைான வசனங்ைகை நம்மால்
எழுதிக்மைாள்ைரவ முடிவது இல்கல. ைார ா, ைாருக்ைாைரவா எழுதிக்மைாடுத்த
வசனங்ைகைரை ரபச ரவண்டி இருக்கிறது.

அன்கறக்கு அகடைாறில் இருந்து நந்தனத்துக்கு பஸ்ஸில் வந்துமைாண்டு இருந்ரதன். பத்து,

இருபது கபைன்ைள் ஏறி ஏை ைகை பண்ணிக்மைாண்டு இருந்தார்ைள். அவ்வைவும் ஆபாசப்
ரபச்சு. ைாது மைாடுக்ை முடிைாத ரபச்சு. அத்தகன ரபக யும் மதாந்த வு பண்ணிக்மைாண்டு
வந்தார்ைள். ஒருத்தரும் வாய் திறக்ைவில்கல. ைா ாவது ஒருவர் ஹீர ாவாகி, ''ஏய்ய்ய்...'' என
வசனம் ரபசி ஆக்ஷன் பண்ணுவார்ைள் எனப் பார்த்தால், ைாரும் வ வில்கல. ஒரு ஸ்டாப்பிங்கில்
அவர்ைள் இறங்கிப்ரபானதும் ஒருவர் சத்தமாை, ''ரபாங்ைடா... ஒருத்தனும் உருப்பட
மாட்டீங்ைடா'' என்றார். ைாரிடமும் மபரிதாை எந்த ரிைாக்ஷனும் இல்கல.

அந்தப் ரபருந்து இந்த ரதசமாைவும் நாம் அந்தப் பைணிைைாைவும்தான் இருக் கிரறாம்.

உண்கமயில் ரைாசித்தால், எந்த ர ாலும் இல்லாமல் இந்த வாழ்க்கையின் மபரும்பகுதி நாம்
ஜூனிைர் ஆர்ட்டிஸ்ட்டுைைாைத்தான் இருக்கிரறாம். மபட்ர ால் விகல உைர்ந்து, மபட்ர ாலும்
கிகடக்ைாமல்ரபானால் பங்க்குைளில் கூடி அட்மாஸ்பிைரில் அடித்துக்மைாள்கிரறாம். ஈமு
ரைாழிக் ைகடகைத் திறந்துகவக்ை நமீதா வந்தால், கூட்டம் கூட்டமாை வந்து ஜாலிைாகிரறாம்.
'நீைா... நானா’வில் பவர் ஸ்டாக ப் பார்த்துக் குதூைலிக்கிரறாம். 'இந்த நித்திைானந்தாகவத்
தூக்கிட்டு வந்து மைாரில்லா மசல்லுல ரபாடணும்ைா...’ என்கிற ரைாபம் பலருக்கும் இருக்கிறது.
'ஊைல் வைக்குல உள்ை ரபாயிட்டு ஜாமீன்ல வந்தவருக்குத் தா தப்பட்ட வ ரவற்பாய்ைா...’,
'ஈ.பி. பில்லு, பால்-பஸ் டிக்மைட்டு எல்லாத்கதயும் இந்தம்மா ஏத்திட்டு, மபட்ர ால் விகல
உைர்கவக் ைண்டிக்கிறாங்ைரை... என்னங்ை அநிைாைம் இது?’, 'ப.சிதம்ப ம் பாதி 'ைஜினி’ ஆன
பிறகும் அகமச்ச ாரவ இருக்ைார ய்ைா...’, 'எதுக்கு இந்த இங்கிலீஷ் ரசனல் எல்லாம் இப்பிடிக்
ைதர்றா னுங்ை... பி ணாப் ஜனாதிபதிைானா, நாட்ல பு ட்சி வந்துருமா..?’ என்மறல்லாம்
எல்ரலாருக்கும் எல்லாக் ரைாபங்ைளும் இருக்கின்றன. ஆனால், எந்த ரிைாக்ஷனும் வசனங்ைளும்
இல்லாமல் கூட்டம் கூட்டமாை குற்ற உணர்வாகி, கூட்டம் கூட்டமாைக் ைாமமடி பண்ணி, கூட்டம்
கூட்டமாைக் ைடந்துரபாகிரறாம். ஏமனன்றால், நாம் எல்லாம் ஜூனிைர் ஆர்ட்டிஸ்ட்டுைள்.
ஜூனிைர் ஆர்ட்டிஸ்ட்டுைைால் என்ன மசய்ை முடியும்?

ஒயின் ஷாப்புைளில் கூட முடியும். புலம்ப முடியும். ''ஐ.சி.ஐ.சி.ஐ. ரபங்லருந்து ரபசுரறாம்... புது
ரலான் ஸ்கீம் இருக்கு ரைக்ைறீங்ைைா சார்...'' என்ற கு லுக்கு மடன்ஷனாை முடியும். பகைை
ரலான் பாக்கிக்கு நாலு மதரு பம்மித் தப்பிக்ை முடியும். ைண்ணாடித் தூள்ைகையும்
விபத்துைகையும் பார்த்துக்மைாண்ரட ைடந்துரபாை முடியும். லஞ்ச் பிர க்கில் உட்ைார்ந்து வதந்தி
ரபச முடியும். எல்.ரை.ஜி. அட்மிஷனுக்கு ாத்திரிரை ரபாய் விடிை விடிை ஸ்கூல் வாசலில்
தூங்ைாமல்கிடக்ை முடியும். ைல்விக்கும் மருத்துவத்துக்கும் எந்தக் ரைள்வியும் ரைட்ைாமல், டவுசர்
கிழிைக் கிழிைச் மசலவு பண்ண முடியும். பிச்கசக்ைா ருக்கு பத்து ரூபாய் ரபாட்ரடா, த்த தானம்
பண்ணிரைா, ரிங் ரடானில் தத்துவக் குத்துக்ைள் கவத்ரதா அவ்வப்ரபாது மைஸ்ட் ர ாலுக்கு
முைற்சி பண்ண முடியும். ரைார்ட்டில் தீர்ப்பும் மசால்ல முடிைாமல், ரைார்ட்டுக்கு மவளிரை
ம ண்டு ரபக ப் ரபாட்டுத்தள்ைவும் முடிைாமல், தினமும் நியூஸ் பார்த்துப் மபாரும முடியும்.
ஜூனிைர் ஆர்ட்டிஸ்ட்டுைைால் ரவறு என்னதான் பண்ண முடியும்?

ரநற்று ஏரதா புது நம்பரில் இருந்து ஒரு ரபான். ''தம்பி... நான் முருைய்ைன் ரபசுரறன். நீங்ை
மறந்திருப்பீங்ை... ஒங்ைை மைாஞ்சம் ரநர்ல பாக்ைணும் தம்பி...'' என்றது ஒரு முதிை கு ல்.
மைாஞ்ச ரந த்தில் அவர் அலுவலைம் வந்தார். பகைை கநந்த ரவட்டி, சட்கட... ைக்ைத்தில் ஒரு
துணிப் கப, எழுபது வைதுக்கு ரமல் இருக்கும். நக த்து முைம் எல்லாம் சுருங்கி, ைண்ைள் மட்டும்
பி ைாசம் குகறைா மல் எரிந்துமைாண்டு இருந்தது. ைக்ைத்தில் இருந்த கபயில் இருந்து மைாஞ்சம்
ரநாட்டீகஸ எடுத்து என்னிடம் தந்தார். ''தம்பி... ஏமைட்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடி விைடன்ல
நீங்ை இருந்தப்ப வந்து பார்த்திருக்ரைன்... இப்பவும் அதுக்குத்தான் வந்ரதன். ரநாட்டீகஸப்
பாருங்ை...'' என்றார். இைற்கை விவசாைம் குறித்தும் இந்திை விவசாயிைளின் பாதுைாப்பு
எதிர்ைாலம் குறித்தும் ஒரு கூட்டம்பற்றிை ரநாட்டீஸ் அது. ஏமைட்டு
வருஷங்ைளுக்கு முன்பு இரத ரதாற்றத்தில் ம பணு மாற்ற விகதைள்பற்றிை
எதிர்ப்பு உணர்வுப் பி சா த்துக்கு இப்படி ஒரு ரநாட்டீஸ் மைாடுக்ைத்தான்
இவர் வந்திருந்தார். இப்ரபாதும் இந்த வைதில் உச்சி மவயிலில் ஒற்கற
ஆைாை இப்படி வந்து நிற்கிறார். இருவரும் டீ குடித்த பிறகு, என்கனத்
த விடாமல் அவச மாை ைசங்கிை ரூபாகை அவர் எடுத்து டீக்ைகடக்ைா ரிடம்
நீட்டிைகதப் பார்த்து எனக்கு மசால்ல முடிைாமல் மனசு ைனத்துவிட்டது.
ஏரதா குற்ற உணர்வு உயிக ப் பிகசந்தது. ''நாம இருக்ைறவக க்கும் எல்லாம்
எடுத்துச் மசய்ரவாம் தம்பி... மறக்ைாம வந்துருங்ை தம்பி...'' என்றபடி பகைை
ப்பர் மசருப்பு ரதை அவர் நடந்துரபானார் எப்ரபாகதக்குமான ஹீர ாவாை!

எனக்கு 'சாகும்ரபாதும் நான் தர்மனா, துரிரைாதனனானு மதரிைகலரை

தம்பி...’ என்ற நட ாஜப் பிள்கையின் கு ல் உள்ரை ஒலித்தது. 'தர்மனாைவும்
துரிரைாத னனாைவும் சாவகதவிட அபிமன்யுவாைச் சாவதுதான் மபரிை விஷைம்...’ எனச்
மசால்லிவிட்டுப்ரபாவது மாதிரி இருந்தது முருைய்ைனின் வருகை.

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 47
ராஜு முருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
'பார்த்த மமொகமொ இருக்குங்களே..?'

''அப்டியொ..?'

''தம்பி... நீங்க மதுரதொன..?'

''இல்லைங்க... நொ தஞ்சொவூரு...'

''எங்க பொத்ளதன்... பரிச்சயப்பட்ட மமொகமொ இருக்குங்களே தம்பி...'

இன்று வீட்டுக்கு வந்த அண்ணனின் நண்பர் இப்படிளய ளபசிக்மகொண்டு இருந்தொர். மகொஞ்ச

ளநரம் கழித்து சட்மடன்று பிரகொசமொகி, ''ஆங்... நம்ம மெய்ஹிந்த்புரம் மளகந்திரன் இல்ை...
அப்பிடிளய இருக்கொருங்க இவரு. ளபச்சு, சிரிப்பு எல்ைொம் அப்பிடிளய...' என்றொர் சந்ளதொஷமொக.
அடிக்கடி இப்படி யொன உலரயொடல்கலே எங்ளகனும் யொரொ வது முகம் மைர்ந்து
மசொல்லிக்மகொண்ளட இருக்கிறொர்கள்.

ளநற்று பட்மடன ஆண்ட்ரூஸின் ஞொபகம் வந்துவிட்டது. அவலரப் பொர்த்துப் பை வருஷங்கள்

இருக்கும். இப்ளபொது என்ன மசய்கிறொர்... எங்ளக இருக்கிறொர் என்றுகூடத் மதரியவில்லை. ஆள்
பொர்ப்பதற்கு அப்படிளய 'மைொள்ளு சபொ’ மளனொகர் மொதிரிளய இருப்பொர். யூ டியூபில் மளனொகர்
கொமமடி பொர்த்ததில் ஆண்ட்ரூஸ் ஞொபகம் வந்துவிட்டதொ மதரியவில்லை. ஏளதளதொ ஞொபகங்கள்
வந்துவிட்டன. தடக்மகன ஆண்ட்ரூஸ்தொன் மளனொகரொக மொறி நடிக்க வந்துவிட்டொளரொ எனத்
ளதொன்றியது. 'இது என்ன லபத்தியக்கொரத்தனம்’ எனச் சிரிப்பொக வந்தது. ஆனொல், நம்லம
எப்ளபொதும் பித்துநிலைக்ளக மகொண்டுமசல்ை வல்ைலவ நிலனவுகளின் சொயல்கள்.

அப்ளபொது வடபழனியில் மநற்குன்றம் பொலத மதருவில் குடிளபொய் இருந்ளதொம். ஒருநொள் அந்தத்

மதருவில் நடந்துவந்துªகொண்டு இருந்தளபொது, எதிளர மசல்ளபொனில் ளபசியபடி ஒரு மபண்
ளபொனொள். சிைபை மநொடிகள்தொன் அவள் முகத்லதப் பொர்த்ளதன்... மநஞ்சு பதறத்
மதொடங்கிவிட்டது. லக கொமைல்ைொம் நடுங்கி, மூச்சு முட்டியது. அது கீர்த்தனொ. ''ஏய்... அம்மொ
இருக்கும்ளபொது லகயப் பிடிக்கிறிளய... அறிவில்ை ஒனக்கு... விட்றொ...' என உதறி விட்டு, மறுபடி
அவளே என் லகலயப் பிடித்துக்மகொண்டு, ''பயந்தொங்குளி... பயந்தொங்குளி...' எனச் சிரித்த அளத
கீர்த்தனொ. பத்து வருடங்கேொவது இருக்கும். பிரிந்த நொளின் கலடசிக் கணங்கள்கூட
மறந்துவிட்டது. அவளுக்குக் கல்யொணம்நடந்து விட்டலத, ஒரு மட்ட மத்தியொனம்
பொடொவதிக் கலடயன்றில் மீல்ஸ் வொங்கித் தந்துவிட்டு, பொதி சொப்பொட்டில்தொன் கருணொ
மசொன்னொன். மகொஞ்ச நொலேக்கு அவலே எங்ளகயொவது பொர்த்துவிடுளவளனொ என
மனசு அடிக்கடி திடுக் கிட்டு ளயொசிக்கும். கத்தரிப்பூ கைர் சுடிதொலர எங்ளகனும்
பொர்த்தொல், மனசு பதறும். மகொஞ்ச ளநரத்துக்கு ளவலைளய ஓடொது. ஆனொல், அவலே
எங்ளகயும் பொர்க்கவில்லை. இத்தலன வருடங்கள் கழித்து மவயில் எரியும் இந்தப்
மபருநகரத் மதருவில் அவலேப் பொர்ப்ளபன் என நிலனக்களவ இல்லை. அக்கணளம
சுற்றி நடப்பலவ யொவும் மறந்து, பித்து நிலையில் அவலேத் மதொடர்ந்து நடந் ளதன்.
ஒரு கலடயில் நின்று ஏளதொ வொங்கிக்மகொண்டு எதிளர இருக்கும் அபொர்ட்மமன்ட்டுக்கு
நடந்தொள். மகொஞ்சம் மவயிட் ளபொட்டிருந்தொள். அளத நலட, உடல் மமொழி... பின்னொளைளய
படிக்கட்டில் ஏறி ஃப்ேொட் வலரக்கும் ளபொளனன். பக்கத்து ஃப்ேொட்டில் நின்று சொவி
வொங்கிக்மகொண்டு திரும்பியவள்... என்லனப் பொர்த்து நின்றொள். சிை மபொழுது உற்றுப் பொர்த்து...
''யொரு..?' என்றொள். மபொசுக்மகன்று மூலே ஆசுவொசமலடந்தது. அவள் கீர்த்தனொ இல்லை.
அவலேப் ளபொைளவ சொயல்மகொண்ட ஒருத்தி. அப்படிளய அவலேப்ளபொை!

விடுவிடுமவனத் திரும்பி கிட்டத்தட்ட ஓடி வந்து மதருவில் நின்று ஒரு தம்மடித்ளதன்.

இப்ளபொதுகூட அந்தப் படபடப்லப உணர் கிளறன்.

'பலழய கொதலி சொயலில்/ யொளரொ ஒருத்திலயத் மதருவில் பொர்த்ளதன்/பம்மிப் பதுங்கி அவலேக்

கடந்து/ பொதுகொப்பொன இடத்தில் இருந்து / திரும்பிப் பொர்த்ளதன்/ அவளேதொன்/ யொலரப்
ளபொைளவொ ஆகிவிட்டிருந்தொள்’ என்ற ளபளயொனின் கவிலதலய இப்ளபொதுதொன் படித்ளதன்.

சொலைகளில், உணவகங்களில், கடற்கலரயில், ளகொயில்களில்... நமக்குப் பிரியமொனவர்களின்

சொயல்கலேப் பொர்த்துத் திடுக்கிட்டுப் பதறி நிற்பவர்கள் எவ்வேவு ளபர் இருக்கிளறொம்? பக்கத்தில்
வந்து ''எப்பிடிறொ இருக்க?' எனக் ளகட்பொர்கேொ என்று தவிக்கலவத்துக்கடந்து ளபொகும்
சொயல்களில் எத்தலன ளபர் இருக்கி றொர்கள்?

சொயல் என்பது முகம் மட்டுமொ? ளரொஸி சிஸ்டரின் குரல் அப்படிளய 'டி 4’ பத்மொவதிக்கு இருந்தது.
அடிக்கடி தலைலயக் கலைத்துவிட்டு, 'கொட் ப்மேஸ் யூ’ எனச் மசொல்கிற அந்த ளமனரிஸம்.
தமிழும் இங்கிலீஷ§மொக இழுத்து இழுத்துப் ளபசுகிற அந்த ஸ்லடல். எல்ைொத்துக்கும் ளமல்
'எந்நொளும் உன்லன விட மொட்ளடன் என் இளயசய்யொ... எந்நொளும் உன்லன விட மொட்ளடன்’ என
அளத பொட்லட... அளத குரலில் பொடியது. 15 வருடங்களுக்குப் பிறகு, ளரொஸி சிஸ்டர்அங்கி யில்
இல்ைொமல் புடலவ கட்டிக்மகொண்டு வந்துவிட்டலதப் ளபொைத்தொன் இருக்கிறது பத்மொவதி
அக்கொவின் அருகொலம. அருள் எழிைன் மீலசலய விரைொல் நீவி நீவிக் கடிக்கிற ளமனரிஸம்,
அப்படிளய மசல்வ ரொஜ் வொத்தியொலரத்தொன் நிலனவுபடுத்துகிறது எப்ளபொதும். ''என்ன
ரொசுக்குட்டி...' என ரொெளசகரன் சொர் கூப்பிடும்ளபொது எல்ைொம் நடரொெ மொமொவின் ஞொபகம்
வரொமல் ளபொகொது. சொப்பொடு பறிமொறிவிட்டு ஓரமொக நின்றபடி ''வறுத்த மீனு லவக்கவொ...' எனப்
பரமு அம்மொ ளகட்கும்ளபொது, 'இது மசன்லனயொ... அபிவிருத்தீஸ்வரமொ’ எனக் குழம்பி அம்மொ
நிலனவு வருகிறது. எப்ளபொதும் தன்னிச்லச யொக சட்லடக் லகலய ஏற்றிவிட்டுக்மகொண்ளட
ளபசும் பொைொஜிலயப் பொர்க் கும்ளபொது எல்ைொம் பகவதிலயப் பொர்க்கிற மொதிரிளயதொன்
இருக்கிறது. நலடலயப் பொர்த்து பின்னொளைளய ளபொய் முகத்லதப் பொர்த்ததும் 'இது பொவொ
இல்ை...’ எனத் திரும்பியிருக்கிளறன். அன்லறக்குப் பனகல் பொர்க் பஸ் ஸ்டொப்பில் நின்றவரிடம்,
''ஏய் சுல்தொன்... என்ன தொடில்ைொம் மவச்சுட்டு... என்ன லுக்கு இது...' எனக் ளகட்டு அவர்
முலறத்துப் பொர்த்ததில், 'ஸொரி...’ மசொல்லி நகர்ந்ளதன்.

திருவள்ளூர் மின்சொர ரயிலில் கடலை மிட்டொய் விற்கிற லபயன் அப்படிளய மெகத் மொதிரிளய
இருந்தொன். மூைக்கலடயில் கருவொட்டுக் கலடயில் பொர்த்த மபண் ரொெொமணிதொனொ என
இன்னமும் விேங்கவில்லை. மவற்றிடத்லதக் கொற்று நிரப்பும் என்பது மொதிரி, முகத்தொல்...
குரைொல்... மசயல்கேொல்... சொயல்கேொல்தொன் நம் பிரியங்கலேயும் பிரிவுகலேயும்
நிரப்பிக்மகொண்ளட இருக்கிளறொம்!

கிருஷ்ணமூர்த்தி மொமொ ஒரு நொள் கொணொமல் ளபொய்விட்டொர். அவரது கிரொமத்லதவிட்டு,

யொரிடமும் மசொல்ைொ மல்மகொள்ேொமல் கிேம்பிவிட்டொர். நொலைந்து நொட்கள் ஆகியும் ஆலேக்
கொளணொம். அதன் பிறகுதொன் அவர் கொணொமல் ளபொய்விட்டொர் என உணர்ந் ளதொம். அத்லத மநல்
குதிரில் சொய்ந்தபடி அழுதுமகொண்ளட இருந்தது. என்னளமொ
சண்லட... ளகொபம்... மனுஷன் ளபொய்விட் டொர். மொமொலவத்
ளதடி தஞ்சொவூர் முழுக்க அலைந்து திரிந்ளதொம். அப்ளபொது
பொர்க்கிற எல்ளைொரும் மொமொ மொதிரிளய இருப்பொர்கள்.
சொலைகள், மபரிய ளகொயில், பஸ் ஸ்டொண்ட் எனப் பொர்க்கிற
இடங்கள் எல்ைொம் அவளர நிலறந்திருப்பதொகத் ளதொன்றும்.
யொர் யொலரளயொ பொர்த்துத் ளதொள் மதொட்டுப் பக்கத்தில் ஓடி
ஏமொந்து திரிந்ளதொம். இல்ைொமல் ளபொய்விடுகிறவர் கள்
எங்ளகயும் இருக்கிறொர்கள் என்பலத நொன் உணர்ந்த
தருணங்கள் அலவ. இல்ைொமல் ளபொய்விடுகிறவர்களின்
ளநொக்க மும் அதுளவதொளனொ?

ளதடித் ளதடி சிவகங்லக பூங்கொவில் 15 நொள் தொடிளயொடு

உட்கொர்ந்திருந்த மொமொலவப் பிடித்து அலழத்துவந்ளதொம்.
வீட்டு வொசலில் அப்படி ஒரு பரொரிக் ளகொைத்தில் கண்கள்
கசிந்து அவர் வந்து நின்றளபொது யொளரொளபொை இருந்தது.
சமீபத்தில் நல்ைகண்ணு அய்யொவின் இேலமக் கொைப்
புலகப்படம் ஒன்லறப் பொர்த்தளபொது, அப்படிளய
கிருஷ்ணமூர்த்தி மொமொலவப் ளபொைளவ இருந்தது. மனம்
எல்லை இல்ைொத சொயல்களின் நிலனவிளைளய
உயிர்த்திருப்பலத உணர்ந்ளதன்!

எங்கள் ஊரில் திரிளபண்டு அப்படிளய ரஜினி மொதிரிளய

இருப்பொன். இரண்டு பக்கமும் தலை ஏறி, சின்னக் கண்கள், கத்தி மீலச என அப்படிளய
எண்பதுகளின் ரஜினி. இலத எல்ளைொரும் மசொல்லிச் மசொல்லி அவளன ஒரு ரஜினியொக
மொறிவிட்டொன். ரஜினியின் ளமனரிஸங்கள், ஸ்லடல், கொஸ்ட் யூம் எனத் தன்லன ரஜினியொகளவ
மொற்றிக் மகொண்டொன். ளைொக்கல் ஆர்மகஸ்ட் ரொவில் பவுடர் அப்பி, ஜிகினொ டிமரஸ் ளபொட்டு 'லம
ளநம் இஸ் பில்ைொ...’ என அவன் ஆட, எகிறியது மொர்க்மகட்.

எப்ளபொதும் தலைலயக் ளகொதிக்மகொண்டு 'இது எப்டி இருக்கு...’ என அலைய ஆரம் பித்ததில்

கிறுகிறுத்தது ஏரியொ. திருவிழொ ஆர்மகஸ்ட்ரொமவல்ைொம் சீஸனுக்குத்தொளன! மற்றபடி வயித்துப்
மபொழப்புக்கு என்ன மசய்வது..? ரஜினியொல் கூலி ளவலைக்குஎல்ைொம் ளபொக முடியுமொ?
திரிளபண்டு திருடனொனதன் பின்னணிகளில் இதுவும் ஒன்று.
நள்ளிரவுகளில் மகொல்லையில் புகுந்து அண்டொ குண்டொலன எல்ைொம் மகொண்டுளபொக
ஆரம்பித்தொன். ஒருமுலற தஞ்சொவூரில் யொளரொ ஒருவரின் மபட்டிலய அடித்துக்மகொண்டு
வந்துவிட்டொன். அதில் எக்கச்சக்கமொய் பணம் இருந்திருக்கிறது. நூறு ரூபொய் ளநொட்லடச் சுருட்டி
அதில் தம்மடிப்பது, கம்மங்குடி வலரக்கும் சரக்கு சப்லே மசய்வது, 'பச்சப்புள்ேகூட இந்த
திரிளபண்டு ளபரக் ளகட்டொ வொயப்மபொத்தும்’ என 'மூன்று முகம்’ அமைக்ஸ்பொண்டியனொக பஞ்ச்
அடித்தபடி பணத்லத அள்ளிவிட்டு ரவுசு பண்ணியவலன, ஒளர வொரத்தில் ளபொலீஸ் அமுக்கியது.
மகொண்டுளபொய் ைொக்கப்பில் லவத்துச் மசதுக்கி எடுக்க, ரஜினி கஜினியொகி ஊருக்குத்
திரும்பினொன். அதிலிருந்து அவன் ஹீளரொ இளமளெ கொலியொகிவிட்டது. ஒருமுலற பள்ளிவொசலில்
அவன் முதுகில் பொறொங்கல்லைலவத்து நொள் முழுக்க நிற்க விட்டொர்கள். ஆனொலும், 'ெஸ்ட் லைக்
தட்’ தூக்கி எறிந்துவிட்டு, மறுநொளே லக லவக்க ஆரம்பித்துவிடுவொன்.

15 வருடங்களுக்குப் பிறகு திரிளபண்லடச் சமீபத்தில்தொன் பொர்த்ளதன். மபரியவரொகி இருந்தொர்.

பக்கத்து ஊரில் கொய்கறிக் கலட ளபொட்டிருக்கிறொர். தலைமுடி பொதி மகொட்டி, நலரத்து ஆளே
உருமொறிப் ளபொயிருக்கிறொர். ''இப்ளபொ ளநர்லமயொப் மபொலழக்கிளறன் தம்பி... எல்ைொம்
ளபொயிருச்சு. ஆனொ, இப்பமும் நொம சூப்பர் ஸ்டொர்தொன்... மனசொை தம்பி...' என ளவகமொக
மநஞ்சில் அடித்துக்கொட்டினொர். இப்படி ஊருக்கு ஊர் எத்தலனளயொ எம்.ஜி.ஆர்கள், சிவொஜிகள்,
சளரொெொ ளதவிகள், விெய்கள், அஜீத்கள்... வண்ணங்கள் கலரயும் கனவுகளின் துயரங்கேொகளவ
இருக்கின்றன சொயல்களின் வொழ்க்லக எப்ளபொதும்!

'மகொழந்த யொர் மொரி இருக்கு..?’ என்கிற ளகள்வியிளைளய மதொடங்கிவிடுகிறது

ஒவ்ªவொருவருக்குமொன சொயல்களின் உைகம். யொரிடமொவது, யொலரயொவது ளதடிக்மகொண்ளட
இருப்பது பூர்வ மென்மம்ளபொல் நம்லமத் மதொடர்ந்துமகொண்ளட இருக்கிறது. யொரொவது வந்து
யொருலடய இடத்லதளயனும் தங்கள் சொயல்கேொல் இட்டு நிரப்பிக்மகொண்ளட இருக்கிறொர்கள்.
நிலனவுகலேப் புதுப்பிக்கிறொர்கள். இந்த நொலே அழகொக்குகிறொர்கள். வொடிய மபொழுலதத்
துளிர்க்கலவக்கிறொர்கள். கொதலும் நட்பும் உறவும் பிரிவும் சொயல்கேொல் நிலறந்துகிடக்கிறது.

இப்ளபொமதல்ைொம் அடிக்கடி எனது ளபச்சிலும் நடவடிக்லககளிலும் என்

அப்பொவின் சொயலை என்னிடளம நொன் உணர்கிளறன். அது சமயங்களில்
சந்ளதொஷத் லதயும் சமயங்களில் துயரத்லதயும் தருகிறது. எல்ளைொருக்கும்
ஏளதொ ஒரு நொளில் அப்பொ, அம்மொவின் சொயல் வந்துவிடும் என்று
ளதொன்றுகிறது. கண்ணொடி பொர்க்கும்ளபொது எல்ைொம் வயதொகிக்மகொண்ளட
இருப்பது நமக்கொ நமது சொயலுக்கொ எனக் குழம்புகிறது மனம். கண்ணொடி
நலகக்கிறது கொைத்தின் சொயலில்!

ஒரு ஆக்ஸிமடன்ட்டில் பிளரம் சொர் மசத்துப் ளபொனளபொது, அவலர அலட

யொேம் கொட்ட திருப்பூர் ஜி.மெச். மொர்ச்சு வரிக்குப் ளபொயிருந்ளதொம். அந்த
அலறயில் பத்து இருபது பிணங்கள் கிடந்தன. யொர் யொளரொ, யொர் யொரின்
சொயல்களிளைொ மசத்துக்கிடந்தொர்கள். மனசு திடுக்கிட்டு திடுக்கிட்டு
அடங்கியது. இம்மொதிரியொன தருணங்களில், மநொடிகளில் மனசு ஏளதளதொ கற்பலனகளுக்குப்
ளபொய்விடுகிறது. இறந்து கிடந்த ஒருவரின் லகலயப் பொர்த்து என்னுடன் வந்த சக்திளவல் பதறி
நின்றொன். சட்மடன்று அவர் முகத்லதப் பொர்த்து ஆசுவொசமொனொன். 'ச்சீ...’ எனத் தலைலய
உதறிக்மகொண்டொன். சந்தன கைர் சட்லட யும் கொப்பி கைர் ளபன்ட்டும் ளபொட்டிருந்த பிளரம் சொலர
அலடயொேம் கொட்டிளனொம். அடுத்த வொரம்ளபொை ெொஸ்டலுக்கு சக்திளவலின் அப்பொ
வந்திருந்தொர். அப்ளபொதுதொன் பொர்த்ளதன்... அவரது வைது லகயில் ஒரு மரட்லட இலைலயப்
பச்லச குத்திஇருந்தொர்... திருப்பூர் ஜி.மெச். மொர்ச்சுவரி யில் சக்திளவல் பொர்த்துத்
திடுக்கிட்டவரின் லகயில் குத்தியிருந்தலதப் ளபொைளவ!

- பபாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 48
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
''டேய் பங்காளி... ஜ ாதி ஜபசுஜேன். ஜகாயம்ஜபட்ல இருக்ஜகன்... ஒங்கூட்டுக்கு எப்பிடி
வரணும்? ஆங்... ஆட்ஜ ால்லாம் ஜ ாதுப்ப ாது. பஸ் ரூட்டு ச ால்லு?''- ஜபான வாரம்
அதிகாலல குடும்பத்ஜ ாடு வந்து க வு ட்டினான் ஜ ாதி. ன் மலனவி, இரண்டு
பிள்லைகளு ன் நான்கு சமாட்ல த் லலகள்.

''சராம்ப நாைா இது சக ந்து அனத்திட்ஜ சக ந்துச்சு... திருப்பதி ஜபாவணும்னு. சவயிலு

ஜவே ஏறிக்கட்டி அடிச்சு ா... அ ான் இழுத்துட்டுக் சகௌம்பிட்ஜ ன். சின்னது ான் சமாட்
அடிக்கிேப்ப கரச் லக் குடுத்துருச்சு. என்னா கூட் ங்கே... ஆனா முருகா... பரிமலலக்கு
திருப்பதி ஜ வலாம்யா... சகாஞ் ம் எடுத்து ச ய்ோனுஜவா...' - வந்து உட்காரக்கூ இல்லல.
சவனப் ஜபசிக்சகாண்ஜ நின்ோன். ''ஆமா... நீ ஆரம்பிச்சுருவிஜய... அதுங்கை ஜவே
தூக்கத்துல எழுப்பி... நீங்க படுங்கண்ஜே...' என்ோர் அவன் மலனவி. ''நீ ஜபாய் படுத்துக்க...
நாங்க ஜபாயி ஒரு டீயடிச்சுட்டு வர்ஜோம். சின்ன வண்டு நீ வாடி... மாமனுக்கு குட்மானிங்
ச ால்லு... ாக்ஜகாபார் ஜகளு!''

டீ குடித்துவிட்டு வருகிே வழியில் இட்லி மாவு வாங்கிஜனன். ''என்னங்க ா இது... ண்ணியும்

பாக்சகட்ல குடுக் குோன்... இட்லி மாவும் பாக்சகட்ல குடுக்குோன். ஒங்க வாழ்க்லகஜய இப்பிடி
பாக்சகட் பாக்சகட் ாப் ஜபாயிட்டு இருக்ஜக ா. அரிசியும் உளுந்தும் ஊேப்ஜபாட்டு நாமஜை
அலரச்சித் திங்கிே மாரி வருமாய்யா... அதுக்குக்கூ ஜநரம் இல்லயா?'' எனச் சிரித் ான் ஜ ாதி.

''நான்லாம் ஆறு வயசுல ான் பள்ளிக்கூ ம் பக்கஜம ஜபாஜனன்... வாழ்க்லகல

ந்ஜ ாஷமாத் ானய்யா இருக்ஜகன். சரண்டு வயசுல எல்லாம் புள்லைஜவாலக் சகாண்டுஜபாயி
எதுக்குய்யா ஸ்கூல்லவிடுறீங்க... இதுங்கை அஞ்சு வயசுல ான் ஸ்கூல் ஜ க்கப்ஜபாஜேன்...
அதுவும் அர ாங்கப் பள்ளிக்கூ ம் ான். அதுங்கைா கத்துக்கும்யா...'' என்ோன், எங்கள் வீட்டுப்
பாப்பாலவ ஸ்கூலில் வி ப் ஜபாகும் ஜபாது.

ாயங்காலமாக சமரினா பீச் ஜபானார்கள். அவன் பஜ்ஜி வாங்கித் ந் ஜபாது அவன்

மலனவியி ம் மின்னிய சவட்கம் ஒரு இன்ஸ் ன்ட் காவியம். பிள்லைகளுக் குப் பலூன்கள்
வாங்கித் ந்து, அண்ோ மாதி, எம்.ஜி.ஆர். மாதி காட்டி, ந்ஜ ாஷமாகத் திரும்பினார்கள்.
வருகிே வழியில் ' குனி’ ப ஜபாஸ் ரில் கார்த்தி லயப் பார்த்துவிட்டு, ''சிவகுமாஜரா சரண்டு
ப ங்களும் நல்லா வந்துட் ாய்ங் கள்ல... எ ம்லாம் வாங்கிப் ஜபாட்ருக்காங் கைா..? ஏம்
பங்காளி... ரஜினி இப்ப இங்க இருக்காப்லயா... இமயமலல ஜபாயிட் ாப் லயா..? அண்ஜே...
ஆட்ஜ ா அம்மவூட்டு வழியாப் ஜபாவுமா..? புள்லைஜவாளுக்குக் காட்டுஜவாம்... எல்லாப்
பயகளுக்கும் நாம ான சமா லாளி...'' என வரும் வலர நான்ஸ் ாப்பாகப் ஜபசிக்சகாண்ஜ
வந் ான்.

ந்திரா பவனில் ந்ஜ ாஷமாக ம ாலா பால் குடித் ார்கள். குழந்ல களுக்கு சபாம்லம ஜபாட்
வாட் ர் பாட்டிலும் டி.வி. கவரும் வாங்கிக்சகாண் ார்கள். இரவு ஜகாயம்ஜபட்டில் அவர்கலை
ஜபருந்து ஏற்றிவிட்டுத் திரும்பியஜபாது மனசு சராம்ப ஜல ாகி இருந் து.

ஜ ாதி என் ச ட்டு ான். அவலனப் பார்க்கும்ஜபாது எனக்கு ஆச் ர்யமாகவும்

சபாோலமயாகவும் இருக்கிேது. அவனுக்கு இந் நகரம்குறித்து, வ தி வாய்ப்புகள்குறித்து,
எந் ப் பிரமிப்பும் ஏக்கமும் இல்லல. யார்குறித்தும் அச் ம் இல்லல. வாழ்க்லகபற்றிய சிக்கஜலா,
குழப்பஜமா இல்லல. குயுக்தி இல்லல. மலனவி, பிள்லைகலை அப்படி ஜநசிக்கிோன். மிக
எளிலமயாக, ந்ஜ ாஷமாக இந் வாழ்க்லகலய அணுகுகிோன். எல யும் அல ந்துவி
ஜவண்டும் என்கிே சவறி இல்லல. யாலரயும் புேந் ள்ளிவிடுகிே, கவிழ்த்துவிடுகிே எத் னிப்பு
இல்லல. அவலனப் ஜபான்ே சவள்ைந்தியான, ந்ஜ ாஷமான மன அலமப்பு எனக்கு
இல்லலஜய என்கிே வருத் ம் என்லனத் தின்கிேது.

''பங்காளி வந்து ஜ ந்துட் ம்... அதுக்குத் ான் பயேத்துல ஒ ம்பு சகாஞ் ம் முடியல...
படுத்துருக்கு. நாஜன லமச்சுட் ஜ ன்... க்காளி ா ம் எடுத்துட்டு ஜவலலக்குக்
சகௌம்பிட்ஜ ன்... ாயங்காலம் வந்து இ ஜகாயிலுக்குக் கூட்டிப் ஜபாணும்...'' என
காலலயிஜலஜய ஜ ாதி ஜபான் பண்ணியது மனல ச் ட்ச ன மலர்த்திப் ஜபாட்டுவிட் து.

இலக்குகள், லட்சியவா ங்கள், அரசியல், பே ஜவட்லக... எதுவும் இல்லா எளியவர் களின்

வாழ்க்லக எவ்வைவு ந்ஜ ாஷமாக வும் நிம்மதியாகவும் இருக்கிேது! வாழ்க்லகலய அ ன்
உண்லமஜயாடும் அன் ஜபாடும் சகாண் ாடுபவர்கள் இம்மாதிரி யான எளியவர்கள் ான்.

சரங்கநா ன் ச ருவில் ஆயிரம் சரண் ாயிரத்துக்கு பார்த்துப் பார்த்து பர்ச்ஜ ஸ் ச ய்துவிட்டு,

வியர்லவ வழிய வழிய ஜராட்டுக் கல யில் கட்ல ப் லபகஜைாடு நின்று குடும்பமாக ஜகான்
ஐஸ்க்ரீம் ாப்பிடுபவர்களின் முகங்களில் எவ்வைவு ந்ஜ ாஷம் வழிகிேது. ஞாயிற்றுக்
கிழலமயில் புருஷனும் சபாண் ாட்டியும் ஜலட் ாக எழுந்து, எண்சேய்க் குளியல் ஜபாட்டு,
கறி எடுத்துச் லமத்து எடுத்துக்சகாண்டு அம்மா வீட்டுக்குப் ஜபாவதிஜலஜய எவ்வைவு மகிழ்ச்சி
நிலேந்துவிடுகிேது சிலருக்கு. எவ்வைவு சபரிய கூட் த்திலும் ட்ச னப் சபாண் ாட்டியின்
பு லவ முந்திலய எடுத்து முகம் துல த்துக்சகாள்கிேவன் எவ்வைவு நிம்மதியாக இருக்கிோன்.
சமாத் மாக ஒரு ஜவன் எடுத்துக்சகாண்டு, ஜ ாறு கட்டிக்சகாண்டு ஆலங்குடிக்கும் சபரிய
பாலையத்துக்கும் ஜபாகிேவர்களின் நாட்கள் எவ்வைவு அழகாக இருக்கின்ேன. எத் லன சபரிய
குடும்பப் பிரச்லனலயயும் ஒரு காதுகுத்தில், குல ாமிக் ஜகாயிலில் லவத்து, ஆஃப் ஓல்டு மங்கில்
தீர்த்துக்சகாள்கிேவர்கள் எவ்வைவு சகாடுத்துலவத் வர்கள்.
''ஜபசுனாத் தீரா து என்னா இருக்கு மாப்ை... நீ ரக்கப் புடிச்சுக்கிட்டு சவட் ாத்துப்பாலத்துக்கு
ஆப்ஜபாஸிட்ல வந்துரு... ச ந்திலலயும் வரச் ச ால்லியிருக்ஜகன். அவன்ட் ல டு டிஷ் வாங்கச்
ச ால்லிட்ஜ ண் ா... அப்ேம் என்னா... இன்னிக்கு மிக்ஸ் ஆகிருங்க...'' என்கிே ரவி சித் ப்பா,
ஐ.நா. லபக்குத் லலவராகப் ஜபானால்... நல்லா இருக்கும்.

வா லில் மாஞ்ச டிகளும் ச ன்னங்கன்றுகளும்

லவத்து குழந்ல கள் மாதிரி தினமும்
அவற்று ன் ஜபசுபவர்கள், ச ருக் குழந்ல கள்
எல்ஜலாருக்குமாக ஃப்ரிஜ்ஜில் ஜகக் வாங்கி
லவப்பவர்கள், ஆஸ்பத்திரியில்
படுத்துக்கி க்கும்ஜபாது, பக்கத்து
சபட்காரருக்கும் ஜ ர்த்து மேத் க்காளி ர ம்
ச ய்துவரும் குடும்பம், ஏஜ ா ண்ல யில்
ஜப ாமல் ஜபானவலர அப்பன் ச த்துப்ஜபாய்க்
கி க்கிே எழவு வீட்டில் பார்த் தும் லகலயப்
பற்றிக்சகாண்டு க றி முன்னிலும் சநருக்கமாக
ஆகிவிடுகிேவர்கலை, அவ ரத் ஜ லவக்கு
கல்லுலவத் வலையலல அ குலவத்துவிட்டு,
''இதுக்சகன்ன... ஏங்லகக்கு எடுப்பாத் ான
இருக்கு...'' என ரப்பர் வலையல்கள் வாங்கிப்
ஜபாட்டுக்சகாண்டு, கேவனி ம்
சிரிப்பவர்கலைப்ஜபால் இருந்துவிட் ால்...
அல வி ஜவசேன்ன ஜவண்டும் இந்
வாழ்வில்?

அறியாலமலயவி வும் சபரிய ந்ஜ ாஷம்

எதுவும் இல்லல. இந் வாழ்க்லகலய அ ன்
ஜபாக்கில் அனுபவிக்க, அறிவு ாஜன சபரிய
ல யாக இருக்கிேது? சகாஞ் ம் ஜயாசித்துப்பார்த் ால், ஜ ாதி மாதிரி நிம்மதியான
வாழ்க்லகலய வாழவி ாமல் என்லனத் துரத்தி அடிப்பது இந் அறிவு முகமூடி ான் எனத்
ஜ ான்றுகிேது. எல ஜயனும் அல யத் துடிக்கிே மனம் ான் இந் வாழ்வின் ாபம் என
நிலனக்கிஜேன். இந் வாழ்லவ, மூகத்ல , அரசியலலச் சிக்கலாக்குவதும் குழப்பியடிப்பதும்
சில ப்பதும் அறிவாளிகள், லட்சியவாதிகள் எனப் சபயரிட்டுக்சகாண் வர்களின்
மூலைகள் ான். அன்லப, கருலேலய, ஈரத்ல , ஜகாபத்ல அ ன் ஜபாக்கில்
சவளிப்படுத் ாமல், 'அறிவு’ ரும் முகமூடிகள் ான் இருப்பதிஜலஜய குரூரமானலவ.

சிறுபிராயத்தில் ஞ் ாவூரில் உள்ை சித்தி வீட்டுக்கு விடுமுலேக்குப் ஜபாஜவாம். அப்ஜபாது

பக்கத்து வீட்டில் ஒரு ாத் ாவும் பாட்டியும் இருந் ார்கள். சபண் பிள்லை கலைக் கட்டிக்
சகாடுத்துவிட்டு அவர்கள் னித்து இருந் ார்கள். அவர்களின் வீட்டு வா லில் இரண்டு வா ாம்
மரங்கள் இருந் ன. எங்கு பார்த் ாலும் இை மஞ் ளும் பச்ல யுமாக வா ாம் பழங்கள்
உதிர்ந்துகி க்கும். அல ப் சபாறுக்க நாங்கள் ஜபானால், அந் ாத் ா ச ன்ஷன் ஆவார். ஒரு
டிக்கம்லப எடுத்துக்சகாண்டு எங்கலைத் துரத்துவார். அவருக்குத் ச ரியாமல்
சபாறுக்கப்ஜபானால், எங்கு இருந்து வருகிோர் என்ஜே ச ரியாமல் திடீசரன வந்து கம்லபச்
சுழற்றுவார். அவர் தூங்கிவிடும் மதியங்களில் த் ம் இல்லாமல் ஜபாய் உதிரும் பழங்கலைப்
சபாறுக்கி வந்துவிடுஜவாம். ாயங்காலம் சவளிஜய வந்து நின்று கண் படி திட்டுவார். ஒருநாள்
அந் ாத் ா ச த்துப்ஜபாய்விட் ார். ஆஸ்பத்திரியில் இருந்து அவரது லம் வந்து இேங்கியது.
எல்லா மகள்களும் வந்துவி , ஒஜர கூட் ம். அப்ஜபாது ான் அவர் ச த்துப்ஜபானஜ ச ரியும்.
இரண்டு நாட்களுக்குப் பிேகு, மறுபடி யாரும் இல்லாமல் சவறுலமயாகக்கி ந் து அந் வீடு.
அந் ப் பாட்டி வந்து சவளிஜய விலையாடித் திரிந் எங்கலை வீட்டுக்குள் அலழத்துப்ஜபானது.
உள்ஜை ஒரு ரூமில் பாதி அைவுக்கு வா ாம் பழங்கள் குவிந்துகி ந் ன. ''இந் ாங்கப்பா...
எடுத்துக் ஜகாங்க... ாத் ா ஒங்களுக்சகல்லாம் குடுக்கச் ச ான்னாரு...'' என்ேபடி பழங்கலை
அள்ளி அள்ளி எங்களி ம் ந் து அந் ப் பாட்டி. ''அவருக்கு சராம்ப வருத் ம்... ஒங்கலை
எல்லாம் அடிச்சுட்ஜ ாஜமனு... ஆஸ்பத்திரில இருக்கும்ஜபாது சராம்ப வருத் ப்பட் ாரு.
இனிஜம நீங்க வந் ா அடிக்காம வா ாம் பழம் குடுக்கச்ச ான்னாரு... பயப்ப ாம வாங்க...'' என
அவர் ச ான்ன ன் கனம் அப்ஜபாது புரியவில்லல. இப்ஜபாது அது எவ்வைவு சபரிய அற்பு ம்
எனச் சிலிர்க்கிேது. ாகும்ஜபாது குழந்ல களி ம் மன்னிப்புக் ஜகட்கும் ஒரு மனம் ஓர் எளிய
மனி ருக்குத் ான் வாய்க்கும். புத்தி ாலிகளுக்கு ஒருஜபாதும் வாய்க்காது. அப்படி ஒரு மனம்
வாய்த்துவிட் ால், அல வி க் சகாடுப்பிலன ஏது?

திருப்பூரில் ஜவலல பார்த் ஜபாது ான் மாேலனத் ச ரியும். அவருக்கு ஒரு லக கில யாது.
முழுக்லக ட்ல ஜபாட்டு, பாதி ம க்கிவிட்டு உட்கார்ந்திருப்பார். அங்கு ஒரு கட் ேக்
கழிப்பலேலய எடுத்து ந த்திவந் ார். கழிப்பலேக்கு எதிஜர ஜ பிள் ஜபாட்டு, பக்கத்தில் ஒரு
ஓட்ல ஃஜபன் ஜபாட்டு உட்கார்ந்திருப்பார். ஜ பிளில் எப்ஜபாதும் ஜரடிஜயா பாடிக்சகாண்ஜ
இருக்கும். இல ப் பிரியர். அவஜர அற்பு மான பா கர். ஜரடிஜயா பாடுவல நிறுத்தும்ஜபாது,
அவர் பா ஆரம்பித்துவிடுவார்.

'அதிகாலல ஜநரஜம...
புதி ான ராகஜம...
எங்சகங்கிலும் ஆலாபலன...’ எனப் பாடிக்சகாண்ஜ ல லகயில் ான் நமக்குப் பதில்
ச ால்வார். '' ாப்பிட்டிங்கைாண்ஜே..?' என்ோல், ''புஞ்ல உண்டு நஞ்ல உண்டு சபாங்கி
வரும் கங்லக உண்டு... பஞ் ம் மட்டும் இங்கு இன்னும் மாேவில்ல... இந் பார த்தின் ஜ ாத்துச்
ண்ல தீரவில்ல...' எனப் பாடிக்சகாண்ஜ ஜ ாள் குலுக்கி ஆடுவார். அவரி ம் எப்ஜபாதும்
துளி ஜ ாகத்ல யும் பார்த் து இல்லல. எப்ஜபாதும் பாட்டு, இல , புன்னலக ான்.

''ஏண்ஜே... இந் க் லகக்கு என்னாச்சுண்ஜே..?'' என ஒருமுலே ஜகட் ஜபாது, ''ஒரு

ஆக்சிச ன்ட்ல ஜபாச்சுப்பா... பஸ்ஸு கீழ உருண்டு அடிபட்டு அப்பிடிஜய சக ந்ஜ ன். லக
உள்ை மாட்னஜ ச ரியல... அப்பிடிஜய சக ந்துருந் ாக்கூ த் ப்பிச்சுருக்கும். பக்கத்துல
ஒருத் ர் சமானங்கிட்டுக் சக ந் ாருல்ல... அவலரப் புடிச்சு இழுக்க நவுந்ஜ ன்ல.... மாட்ன லக
புடுங்கிக்கிச்சு...' எனச் சிரித் ார்.

ஒருநாள் அவருக்கு உ ம்பு முடியவில்லல. கல்யாேம் குட்டி என எதுவும் இல்லா

னிக்கட்ல . காய்ச் ல் வந்து கழிப்பலே ஓரமாகஜவ படுத்திருந் ார். நான் பார்க்கப்
ஜபானஜபாது, ''ஒண்ணுமில்ல... சின்ன காய்ச் ல் ான்.

பூங்காற்று புதி ானது புதுவாழ்வு புதிரானது...' எனப் பாடியபடி எழுந்து அமர்ந்து பக்கத்தில்
இருந் ஒரு கரப் சபட்டிலயத் திேந்து காட்டினார். சபட்டி முழுக்கக் க ங்கிய ரூபாய்
ஜநாட்டுகள். சில ஆயிரங்கள் இருக்கும். அல அள்ளிக் காட்டியபடி, ''எதுக்கு
ஜ த்துசவச்சுருக்ஜகங்கிே... நாஞ் ச த் ா... என் அ க்கச் ச லவுக்கு. சும்மாக் சகாண்டுஜபாய்
சபா ச்சுட்டுப் ஜபாயிராம... ந்ஜ ாஷமா ஜவட்டு கீட்டு ஜபாட்டு அலங்காரம் பண்ணிக்
சகாண்டுஜபாய் அ க்கம் பண்ேணும். நம்ம எைங்ஜகாகிட் த்தியம் வாங்கிப்புட்ஜ ன்...
இதுல ான் அ க்கம் பண்ேணும்னு... ந்ஜ ாஷமா இருந்ஜ ன்... யாருக்கும் ச ாந் ரவு
சகாடுக்காம நம்ம காசுல ந்ஜ ாஷமா ஜபாயிரணும்... அது ஜபாதும்பா எனக்கு...' என அவர்
சிரித் து இப்ஜபாதும் மனசுக்குள் ஒலிக்கிேது.

அவலரப் ஜபான்ே அன்பனாய், அற்பு னாய், லட்சியவாதியாய் ஓர் புத்தி ாலியால்,

அறிவாளியால் ஆகஜவ முடியாது என்பதும் உண்லம ாஜன! - ட ாட்டு வாங்குடவாம்...
வட்டியும் முதலும் 49
ராஜு முருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
'இறந்துப ோனவரைப்
புரைத்துவிட்டுத்
திரும்பும் வழியில்
உதிர்ந்துகிடப் ரவ
பூக்களல்ல... ச ோற்கள்!’

எப்ப ோபைோ டித்ை இந்ைக் கவிரை, எப்ப ோதும் தீைோை லனங்கரள எழுப்பிக் சகோண்பட
இருக்கிறது. உதிர்ந்துகிடப் ரவ இறந்துப ோனவர் ச ோல்லிவிட்டுப்ப ோன ச ோற்களோ...
ச ோல்லோமல்ப ோன ச ோற்களோ? இந்ைக் பகள்விைோன் என்ரன அரிக்கிறது. ப ோசித்துப் ோர்த்ைோல்,
நம் ஒவ்சவோருவரிடமும் வோழ்நோள் எல்லோம் ச ோல்லோமல் ரவத்திருக்கும் ச ோற்கள் எவ்வளவு
இருக்கின்றன? ஒரு குழந்ரைர ப் ப ோல, ர த்தி த்ரைப் ப ோல ஒவ்சவோருவரிடமும் ச ோல்ல
முடி ோமல் புரைந்துகிடக்கும் ச ோற்கள் பலோடு பலோடோக இருக்கிறைோ இல்ரல ோ?

பநற்று திருநகர் சிக்னல் க்கம் ஒரு கரட வோ லில் டிைம்மில் ரவத்திருந்ை ைண்ணீரை, கந்ைல்
பவட்டியும் சவற்றுடம்பும் ஜடோமுடியுமோக வந்ை ஒருவர் சமோண்டு குடிக்கப் ப ோனோர். ''ஏய்...
ச்சீய் ப ோ...'' எனக் கரடக்கோைர் த்ைம் ப ோட, டோசைனத் ைண்ணீர் டம்ளரைக் கீபழ விசிறிவிட்டு
த்ைமோகத் ைனக்குள் ப சி டி ஆபவ மோக நடந்துப ோனோர் அவர். கரடக்கோைர் ட்சடன
சவட்கி நின்றோர். 'மனநலம் சிரைந்ை வழிப்ப ோக்கன் ஒருவனுக்குத் ைண்ணீர் சகோடுக்கக்கூட
மனசில்லோை நீ மனிைனோ?’ என்கிற ச ோற்கரள அவர் ப ோமபலப அங்பக வீசிவிட்டுப்
ப ோய்விட்டோர்.
ஒருமுரற நண் ரின் மகள் ைற்சகோரல மு ற்சியில் இறங்கினோள். டப் ோ தூக்க மோத்திரைகள்.
நல்ல பவரள ோகப் பிரழத் துக்சகோண்டோள். ஆஸ் த்திரியில் ப ோய்ப் ோர்த்ைப ோது,
''என்னன்பன சைரி லப் ோ... ஓங்கிட்ட நல்லோப் ப சுவோள்ல...'' என நண் ரும் அவர்
மரனவியும் ைரலயில்அடித்துக்சகோண்டு அழுைோர்கள். டுக்ரக யில் கிடந்ை அந்ைப்
ச ண்ணிடம் ைனிப ப ோய், ''என்னம்மோ ஆச்சு..?'' என்பறன். அவள் கண்களில் இருந்து நீர்
வழிந்துசகோண்பட இருந்ைது. வோய் பகோணி பகோணிச் சிரித் ைோள். எதுவுபம ப வில்ரல.
கண்ணீரும் நிற்கவில்ரல. சவயிலும் மரழயும் ப ர்ந்து வருகிற மோதிரி கண்ணீரும் புன்னரகயும்
ப ர்ந்து வருவது... அதீை ந்பைோஷங்களிபலோ, ப ோகங்களிபலோைோபன? அவள் மருத்துவ
மரனயில் இருந்ை ஒரு வோைமும் ஒரு வோர்த்ரைகூடச் ச ோல்லவில்ரல. ''அவள்ட்ட இது
ம் ந்ைமோ எதுவும் பகட்கோதீங்க.இப்ப ோ இல்ல... எப் வும்...'' எனச் ச ோல்லிவிட்டு வந்பைன்.

முன்பு ஒருமுரற பவளோங்கண்ணி திருவிழோவுக்குச் ச ன்றிருந்ைப ோது, நண் னின் ச ோம்ரமக்

கரடப் க்கம் ஒரு குட்டிப் ச ண் அழுை டி நின்று சகோண்டு இருந்ைோள். வி ோரித்ைப ோது திக்கித்
திக்கி இந்தியில் இைண்டு வோர்த்ரைகள் ச ோல்லிவிட்டு மறு டி அழுைோள். எதுவும் புரி வில்ரல.
சகோஞ் பநைம் ோர்த்துவிட்டு க்கத்தில் இருந்ை ப ோலீஸ் பூத்தில் அவரளக் சகோண்டுப ோய்
விட்படோம். ரமக்கில் ைமிழில் அறிவிப்பு ச ய்ைோர்கள். ஒரு ச ண் ப ோலீஸ் வந்து, ''ைமிழ்ல
ச ோன்னோ புரியுபமோ புரி ோபைோ... இங்கிலீஷ்ல ச ோல்லுங்க...'' என்ற டி அவபை அறிவிப்பும்
ச ய்ைோர். சகோஞ் பநைத்தில் ஒரு சவள்ரளக்கோைப் ச ண் மணி ஓடிவந்ைோர். அந்ைக் குழந்ரைர
அள்ளி எடுத்துக்சகோண்டு, ''பைங்க்யூ... பைங்க்யூ...'' எனச் ச ோல்லிக்சகோண்பட இருந்ைோர்.
லண்டனில் இருந்து வந்திருக்கிற அவர், சகோல்கத்ைோவில் ஒரு ப ோமில் இந்ைச் சிறுமிர த்
ைத்சைடுத்திருக்கிறோர். அந்ைச் சிறுமிர அரழத்துக்சகோண்டு இந்தி ோ முழுக்கச் சுற்றிக்சகோண்டு
இருக்கிறோர். கண்ணீர் வழி வழி ... அந்ைச் சிறுமிர அவர் முத்ை மிட்ட கோட்சி மறக்க
முடி ோைது. எல்லோ வற்ரறயும் ச ோல்லிவிட சமோழிகளோல் முடியுமோ என்ன?

''கண்ணீரும் புன்னரகயும்ைோன் ோ பைவ ோரஷ...'' என் ோர் ைஞ்ர ப்ைகோஷ். கண்ணீர், புன்னரக,
சி, வலி எல்லோபம பைவ ோரஷைோன். அன்ரறக்கு விரல உ ர்வுக்கு எதிைோன ஒரு
ப ோைோட்டத்துக்குப் ப ோயிருந்பைன். ஒரு ர னும் ச ண்ணும் அரை மணி பநைம் ரற டித்து
ஆடினோர் கள். ரற லி முடிந்ைதும் வந்துவிட்படன். அந்ை இர ர விடவும் ச ரி பகோ ம்
என்ன இருக்கிறது..? எல்லோம் அது ப சிவிட்டது. ச ன்ட்ைல் ஸ்படஷனில் ோ ங்கோலமோக ஓவர்
பிரிட்ஜில் உட்கோர்ந்து ஒரு ோர்ரவயில்லோை முதி வர் புல்லோங்குழல் வோசித்துக்சகோண்டு
இருப் ோர். சிவகங்ரக பூங்கோ வோ லில் படோலக்கு அடித்துக்சகோண்டு உட்கோர்ந்திருக்கிற ஒருவர்
ப சிப ோர்த்ைது இல்ரல. னிக்கிழரமகளில் ைோமஸ்மவுன்ட் ர்ச்சில் பி ோபனோ
வோசிக்கிறவரின் முகம் எவ்வளவு ப ோசித்தும் ஞோ கத்தில் வை மோட்படன் என்கிறது. ஓர் இர
மோதிரி, ரககுலுக்கல் மோதிரி, சிரிப்பு மோதிரி முகங் கள் இருப் து இல்ரல எப்ப ோதும்.

த்து வருடங்களுக்கு முன்பு பமட்டுப் ோரள த்தில் நண் ன் ஒருவனின் வீட்டுக்குப் ப ோய் ஒரு
மோைம்ப ோல் ைங்கி இருந்பைன். ச ரி வ ல்சவளிகளுக்கு நடுபவ அவர்கள் வீடு. பைோட்டத்தில்
ரம லரற ைனிப ைள்ளி இருக்கும். ஒரு கலில் ைண்ணீர் எடுப் ைற்கோக அந்ைச்
ரம லரறக்குப் ப ோபனன். உள்பள ஏபைோ ப ச்சுக் குைல்கள் பகட்டுக்சகோண்டு இருந்ைன.
 ப ச்சுச் த்ைம் நிற்கோமல் சைோடைபவ எட்டிப் ோர்த்பைன்...
அந்ைக் கோட்சி சைோம் ஆச் ர் மோக இருந்ைது. நண் னின்
அம்மோ ரம ல் கட்டு திண்டில் உட்கோர்ந்ை டி சவளிப
ோர்த்து ைனிப ப சிக்சகோண்டு இருந்ைோர். என்ன என உற்றுப்
ோர்த்ைப ோதுைோன் க்கத்தில் இருந்ை ஜன்னலில் ஒரு பூரன
உட்கோர்ந்திருந்ைது சைரிந்ைது. அவர் அந்ைப் பூரனயிடம்ைோன்
ப சிக்சகோண்டு இருந்ைோர். அந்ைப் பூரன சவகு கஜமோக
அவரைப் ோர்த்ை டிப உட்கோர்ந்திருந்ைது. அந்ை அம்மோ
ைன்ரன மறந்து அைனிடம் ஏபைபைோ ப சிக்சகோண்டு
இருந்ைோர். நோன் ட்சடனத் திரும்பிவிட்படன். அன்றில்
இருந்து கவனித்ைோல், நண் னின் அம்மோ ோதி நோள் அந்ைப்
பூரனயிடம்ைோன் ப சிக்சகோண்டு இருந்ைோர். ''அது ச்சும்மோ
அந்ைப் பூரனகிட்டப ப சிட்டுக் சகடக்கும்ைோ...'' என
கஜமோகச் ச ோன்னோன் நண் ன். அடுக்கரள ஜன்னலில்
உட்கோர்ந்துஇருக்கும் பூரனயிடம் அந்ைம்மோ ப சிக்சகோண்டு
இருந்ை கோட்சி சநடு நோட்களுக்கு என்ரன
இம்சித்துக்சகோண்பட இருந்ைது. அைன் பிறகு ோர்த்ைோல்,
நிரற ப் ச ண்கள் வளர்ப்புப் பிைோணிகளுடன் ப சுவரைக்
கவனித்பைன். ஊரில் இருந்து கோைலித்து ஓடிவந்து கல் ோணம்
ண்ணிக்சகோண்ட, உறவுகளுடன் ப முடி ோமல் ப ோன
அத்ரை, ைோன் வளர்க்கிற நோயுடன் அப் டிப் ப சுகிறது,
பகோ ப் டுகிறது, மடியில் தூக்கிப்ப ோட்டுக் சகோஞ்சுகிறது,
அழுகிறது. மதுரையில் ைங்கியிருந்ைப ோது, கீழ் வீட்டில் இருந்ை கீைோக்கோ ஏகப் ட்ட கிளிகள்
வளர்த்து அவற்றுடன் ப சிக்சகோண்பட இருக்கும். ஒவ்சவோன்றுக்கும் ஒரு ச ர் ரவத்து
அவ்வளவு உயிர்ப் ோகப் ப சிக் சகோண்டு இருக்கும். சுைோ சித்திக்கு எப்ப ோதும் ஞ் ோைத்துக்குப்
க்கத்தில் உட்கோர்ந்து பகோழிகளிடம் ப சும் ழக்கம் இருந்ைது. ைனது துரணயிடம்,
பிள்ரளகளிடம், உறவு களிடம், நட்பிடம் ப முடி ோை எரை பிைோணிகளிடம் ப சிவிட முடியும்
என எனக்கு ஆச் ர் மோக இருக்கும். ஆனோல், மனிைர்களிடம் ப சிப் புரி ரவக்க முடி ோ மல்
ப ோன அன்ர அவற்றிடம்ைோன் ப முடியும் இல்ரல ோ? கிை முடி ோை விருப் ங்கரள,
ைோளோை உணர்வுகரள, அழுத்தும் சுரமகரளச் ச ோல்லிவிட ச ோற்கள் மட்டுபம ப ோதுமோ?
அந்ைச் ச ோற்கரளயும் ஏந்திக்சகோள்ள இை ங்கள் பவண்டும் இல்ரல ோ? ப ோய்ச் ப ை முடி ோை
ஏைோளமோன ச ோற்கரள வோழ்நோள் எல்லோம் சுமந்து அரலந்து திரிகிறவர்கள் பூரனகளிடமும்
நோய்களிடமும் கிளிகளிட மும் அவற்ரற இரறத்துக்சகோண்டு இருக்கிறோர்கள். சைருவுக்குத் சைரு
கடவுளிடம் நின்று ப சிக்சகோண்டு இருக்கிறோர்கள். கோணோக் கடவுளர்களிடம் உருகி உருகிப்
ப சுகிறோர்கள். மனிைர்களிடம் ச ல்லு டி ஆகோை ச ோற்கள் கடவுளின் கோலடியில்
சகோட்டிக்சகோண்பட இருக்கின்றன. கடவுளின் ஒபை ஒரு ச ோல் நம் எல்லோத் து ைங்கரளயும்
தீர்த்துவிடும் என்ற நம்பிக்ரகயில் எவ்வளவு ச ோற்கள் சகோட்டப் ட்டுக்சகோண்பட
இருக்கின்றன.

'அதிகோரல
புல்சவளிப் னி
அடிவயிற்ரற நரனத்ை கரை
ோரிடம் எப் டிச்
ச ோல்லும் நத்ரை..?’

- ைபமஷ் ரவத் ோவின் கவிரை நிரனவில் இரழகிறது. நத்ரையின் அடிவயிற்று ஈைம் மோதிரி
ச ோல்லப் டோை ஏைோளமோன ச ோற்கள் நம்மிடம் இருக்கின்றன. சில உணர்வுகரள ஆயுசுக்கும்
ச ோல்லிவிட முடியுமோ என்றும் பைோன்றுகிறது. கழுத்து மடிப்ச ல்லோம் பவர்ரவ ோய் ஈைம் பிசு
பிசுக்க ரகயில் ஆைஞ்சு மிட்டோர மடித்து நீட்டி ோல் பைோழியின் வோ த்ரை எப் டிச்
ச ோல்ல..?

''வயித்ை வலிக்குதுைோ...'' ''படப்சலட் வோங்கிட்டு வைவோ?'' ''அய்ப ோ படப்சலட்லோம்

சகரட ோது. நீ ப ோ இங்பகருந்து...'' எனச் ரிந்து உட்கோர்ந்ைவளின் ைவிப்ர எப் டிச் ச ோல்ல?

''கவலப் டோைைோ... ஐ ம் வித் யூ...'' எனக் ரகர இறுக்கிக்சகோண்ட ஒரு ைருணத்ரைச்

ச ோற்களோக்க முடியுமோ?

''இதுக்கு பமல அதுகிட்ட ப பவ ப ோறதில்ல...'' என முடிசவடுத்ை கணங் கரளப் புரி ரவக்க

முடியுமோ?

இத்ைரன ச ல்ப சிகள், இரண ம் என எத்ைரனப ோ வந்துவிட்ட பிறகும் ச ோல்லப் டோை

ச ோற்கள் ஏைோளமோக இருந்துசகோண்பட இருக்கின்றன. எனில் மனசு எப்ப ோதும்
சைோழில்நுட் ங்கரளச் டுதியில் கடந்துவிடுகிறது. அது நிரனத் ைோல்ைோன் எதுவும் நடக்கும்.
ோபைோ வந்து ஒரு லஞ்ச் பிபைக்கில், குடி ச ோழுதில் ''அவன் ஏன் உன்ரனப் த்தி அப்பிடிச்
ச ோன்னோன்..?'' என ஒரு நண் ரனப் ற்றிப் ப ோட்டுவிட்டுப்ப ோனோல் அவ்வளவு ைோன். மனசு
முறுக்கிக்சகோண்டு நிற்கிறது. அப்புறம் அந்ை நண் ரனப் ோர்த்ைோல் எல்லோச் ச ோற்களும்
ப ோலி ோகபவ இருக்கும். எரையும் பகட்டுக்சகோள்ளோமல், ப சிக்சகோள்ளோமல் அந்ை நட்ப
சிரைந்து ப ோனவர்களும் இருக்கிறோர்கள். ோர் ோரிடபமோ ச ோல்லும் ச ோற்கள் எப் டி
எல்லோபமோ உருமோறி வந்து ப ர்கின்றன. ஒன்ரற உருவி ஒன்ரறச் ப ர்த்து வந்து ப ர்கிற
ச ோற்கள் எத்ைரன எத்ைரன கோைரல, நட்ர , அன்ர அழித்திருக் கின்றன? ''நோன் அப்பிடிச்
ச ோல்லபவ இல்ல...'' என எத்ைரன இை ங்கரளக் கைறி அழரவத்திருக்கின்றன? ''உன்ட்ட
ஒண்ணு ச ோல்லணும்... எப்பிடிச் ச ோல்றதுனு சைரி ல...'' எனத் ைவித்து நிற்க
ரவத்திருக்கின்றன? ''அப் என்ட்ட ச ோல்லணும்னு பைோணரலல்ல...'' எனத்
துடிக்கரவத்திருக்கின்றன? ைப்பிைமோகத் ைவறி விழுந்ை ஒரு ச ோல் பூவோக மலர்வதும் முள்ளோக
முரளப் தும் ோர் ரகயில் இருக்கிறது? இவ்வளவு வ தி வோய்ப்புகள் இருந்தும் ஒரு ச ோல்ரலக்
கடத்ை முடி ோமல் ைவிக்கிற மனசு ோர் சகோடுத்ை ோ ம்? ஆதியின் தூைங்கரளயும் இன்ரற
விஞ்ஞோனத்ரையும் உரடத்சைறிந்துவிடுகிற ச ோற்கரள ஒளித்துரவத்திருக்கிற மனிை
மனம்ைோன் எவ்வளவு மகத்ைோனது?

துரிப ோைனன் கர்ணரனப் ோர்த்துக் பகட்ட, ''எடுக்கபவோ பகோக்கபவோ...'' என்ற ச ோற்கள்

எவ்வளவு அற்புைமோனரவ என இப்ப ோது பைோன்றுகிறது. த்து வருஷம் குடித்ைனம் ச ய்து
க ந்து விவோகைத்துக்கு வரும் ைம் தி ரைத் ைனிப விட்டு, ''சகோஞ் ம் மனசுவிட்டுப் ப சிட்டு
அப்புறம் முடிரவச் ச ோல்லுங்க...'' என்கிறோர் வக்கீல். த்து வருடங்களில் ப சிவிடோை எரை
அந்ைப் த்து நிமிடங்களில் ப சிவிடப்ப ோகிறோர்கள் என அலுப் ோக இருக்கிறது. ஆனோல், சிலர்
அந்ைப் த்து நிமிடங்களில் ப சி மனசு மோறி வருவதுைோன் ச ோற்களின் மீது ச ோல்ல முடி ோை
ஆச் ர் ங்கரளத் ைருகிறது.

இந்ை உலகம் ஒவ்சவோரு கணமும் நமக்கு எரை ோவது ச ோல்லிக்சகோண்பட இருக்க

விரும்புகிறது. அற் மோக, அற்புைமோக, அ த்ைமோக, குரூைமோக... எரை ோவது மனசுக்குள்
ஏற்றிக்சகோண்பட இருக்கிறது. கண் முன்பன ஆயிைக் கணக்கோன ப ோைோட்டங்களும்
பகோடோனுபகோடிச் ச ோற்களும் மடிந்து மண்ணோகிப்ப ோன ஈழத்ரைப் ோர்த்ை டி இருந்ை நம்மோல்
என்ன ச ய் முடிந்ைது? நமது ஆபவ மோன, பகோ மோன எல்லோச் ச ோற்களும் இப்ப ோது எங்பக?
ஓர் உடல் மீது ப று பூசி, சித்ைவரை ச ய்து, அரை ஏைோளமோன சமோர ல் பகமைோக்களில் டம்
பிடித்துக் சகோண்டவர்கள் இந்ை உலகத்துக்கு என்ன ச ோல்ல விரும்பினோர்கள்?

ஜோலி ன் வோலோ ோக் டுசகோரலக்கோக அன்ரற ஞ் ோப் ஆளுநைோக இருந்ை ரமக்பகல் ஓ

ட ரின் பமல் ல ஆண்டு களுக்குப் பிறகு பைோட்டோ வடிவில் ோய்ந்ை உத்ைம்சிங்கின் ஒரு
ச ோல்ைோன் இம்மோதிரி ோன பகள்விகளுக்குப் திலோ? யூைர்கரளப் ப ோன்ற உலகளோவி
ஒற்றுரமயும் எழுச்சியும்ைோன் எதிர்கோல விடுைரலர , ைன்னுரிரமர உருவோக்குமோ? நோம்
எந்ைச் ச ோற்கரள நம்புவது? எவற்றின் பின்பன நிற் து என் துைோன் இன்ரறக்குப் ச ரி
து ைம்.

திருவல்லிக்பகணி பமன்ஷனில் ைங்கி இருந்ைப ோது க்கத்து ரூமில் பலோகு அண்ணன் ைங்கி
இருந்ைோர். ஒருமுரற அவைது அரற முகவரிக்கு, அருண் என்ற ச ரைக் குறிப்பிட்டு ஒரு கடிைம்
வந்திருந் ைது. ப ோஸ்ட்பமன் சலட்டர் ோக்ஸில் ப ோட்டுவிட்டுப் ப ோய்விட்டோர். ''இதுக்கு
முன்னோடி இந்ை ரூம்ல இருந்திருப் ோன் ப ோலயிருக்கு...'' என்ற டி பலோகு அரை எடுத்துப்
பிரித்ைோர். அது ஒரு ச ண் எழுதி கடிைம். அருண் என் வனுக்கு உருகி உருகிக் கோைல் கடிைம்
எழுதியிருக்கிறோள். அவளது முகவரி ஏதும் இல்லோமல் ப லம் என்று மட்டும் இருந்ைது.
டித்துவிட்டு, ''ஃபுல் லவ் ப ோலிருக்கு... இவன் எங்க ப ோனோன்னு சைரி ரலப ...'' என்ற டி
அந்ை சலட்டரைத் தூக்கிப் ப ோட்டுவிட்டோர் பலோகு. சில நோட்கள் கழித்து மறு டி அபை
ச ண்ணிடம் இருந்து ஒரு கடிைம் வந்திருந்ைது. இந்ை முரற மிக வருத்ைத் துடன் 'ஏன் என்ட்ட
ப பவ மோட்படங் குற..? நீ இல்ரலன்னோ நோன் ச த்துருபவன்’ என்கிற சைோனியில் அந்ைக்
கடிைம் எழுைப் ட்டு இருந்ைது. ''அய் ய்ப ... ோவமோ இருக்பகடோ... ோர்றோ அந்ை அருணு..?''
என பலோகு அண்ணன் அந்ைப் ர ரனத் பைடிப் ோர்த்ைோர். அவன் எங்பக ப ோனோன் என்பற
சைரி வில்ரல. அைன் பிறகு அங்கிருந்து நோன் வந்துவிட்படன். ஆனோல், உரி வனுக்குப் ப ோய்ச்
ப ைோை அந்ைக் கடிைத்தின் ச ோற்கள் இப்ப ோதும் என்ரனத் துைத்துகின்றன. ஒரு வரகயில் அந்ைச்
ச ோற்கரளப் ப ோலபவ நம்மிடமும் ஏைோளமோன ச ோற்கள் இருக்கின்றன. உரி வரிடம் ப ர்க்க
முடி ோமல் அரலந்து திரியும் ச ோற்கள். அன்ர விரைத்திருக்கக் கூடி சில ச ோற்கள்...
பிரிரவத் ைடுத்திருக்கக் கூடி சில ச ோற்கள்... ஈபகோரவ உரடத்திருக்கக் கூடி சில ச ோற்கள்...
உண்ரமர உணர்த்தியிருக்கக் கூடி சில ச ோற்கள்... நம்மிடம் இருக்கின்றன எப்ப ோதும்.

இபைோ இந்ை சநோடிகூட ச ல்ப சிர எடுத்துப் ோர்க்கிபறன்... ஒருவருக்குப்

ப லோமோ, பவண்டோமோ என்ற ை க்கத்துடன். அவரிடம் இருந்து ஒரு
குறுஞ்ச ய்தி வந்துவிடோைோ என்ற ஏக்கம் இப்ப ோதும் இருக்கிறது.
ச ன்னி ோண்டவர் பகோயில் பிைோகோைத்தில் ண்டீபகஸ்வைர் ோமி கோதில்
பகட் துப ோல் ரக ைட்டி ைங்கள் பிைோர்த்ைரனகரளச் ச ோல்லிக்சகோண்டு
இருப் வர்கரளப் ப ோல எல்பலோரும் சில ச ோற்களுக்கோகக் கோத்திருக்கிபறோம்
எப்ப ோதும். மீ த்தில் டித்ை பவ. ோபுவின் இந்ைக் கவிரை ச ோற்கள்
முடிவிலிர எனக்குத் ைடக்சகன்று உணர்த்தி து...

' ற்று முன் இறந்ைவனின்

ட்ரடப் ர யில்
ச ல்ப ோன்
ஒலித்துக்சகோண்பட
இருக்கிறது
ரகயில் எடுத்ை கோவலர்
' ோர், ோபைோ அம்முனு
ப சுறோங்க’ என்கிறோர்.
ஒரு சநோடி
இறந்ைவனின் கண்கள்
திறந்து மூடுகின்றன!’

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 50
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''தூத்த ப ோடுற மோரி இருக்கு... வெள்ளக்கன்னப் புடிச்சு உள்ள கட்றயோய்யோ!''- அப் ோவின் குரல்
பகட்ட மோதிரி இருந்தது. நள்ளி ரவில் தடக்வகன்று எழுந்துவகோண்படன். ஜன்னலைத் திறந்தோல்,
திடுதிப்வ ன்று மலை பின்னுகிறது. வ ோசுக்வகன்று ஈர ெோசம். வெளிபய வெள்லளக் கன்று
ெந்து நிற்குபமோ எனப் பிரம்லம தட்டுகிறது. கதலெத் திறந்துவகோண்டு கீபை ெருகி பறன். மோடிப்
டிகளின் கீபை உடல் கிடுகிடுத்த டி கோபி கைர் நோய் ெந்து நிற்கிறது. கோது மடல் எல்ைோம்
கழுத்பதோடு ஒட்டிக்வகோண்டு, அடிெயிற்றில் தண்ணீர் வசோட்ட நிற்கிறது. இரண்டு கோதுகலளயும்
வ ோடப்வ ோடப்வ ோடவெனத் தட்டி முதல் மலையில் தலை சிலிர்க்கும் வெள்லளக் கன்று
மோதிரிதோன் இருக்கிறது. வசங்கோமட்லட கைரில் குஞ்லசக் கவ்விக்வகோண்டு ஈரமோய் த்தோயத்தில்
ெந்து ஒண்டிய எலி, வறக்லக லயச் சிலுப்பிக்வகோண்டு பெப் ங்கிலளயில் ெந்து உட்கோர்ந்த
கோகம், 'வசோட்படர் வசோட்படர்’ என மலைத் துளி ட்டுத் வதறிக்கும் திண்லைத் திண்டில் உடல்
குறுக்கி நிற்கும் பூலன, எங்கிருந்பதோ த த வென ெந்து திண்லைலய நிலறத்துக்வகோண்டு
ெோசமோய்த் பதோல் சிலிர்க்கும் ஆடுகள், சோய்ந்துகிடக்கும் மோட்டு ெண்டிக்குக் கீபை ெரிலசயோக
ஒண்டி மலை குடிக்கும் தவிட்டுக் குருவிகள், ' ட் ட் ட்’வடன அகல்மோடத்லதச் சுற்றத்
வதோடங்கும் ஈசல்கள் என ஏரோளமோன உயிர் கலள ஞோ கத்தில் வகோண்டு ெந்து வகோட்டுகிறது
மலையில் நலனந்து ெந்த இந்த நோய்.

இத்தலன நோட்களில் நீல் வமட்டல் வதோட்டியின் க்கத் தில், அண்ைோச்சிக் கலட ெோசலில், மீன்
மோர்க்வகட் ஏரியோவில் என எங்குஎங்பகோ இந்த நோலயப் ோர்த்திருக்கிபறன். ஆனோல், ஒரு மலை
இரவில் மோடிப் டிகளின் கீழ் ெந்து ஒண்டி நிற்கும் இந்தத் தருைம்தோன் இது கெனம்
வ ற்றுவிட்டது.
பநற்று இரவு சின்ன மலைக்கு எஸ்.எஸ்.ஆர். ங்கஜம் திபயட்டர் பிளோட் ஃ ோர்மில் டுதோ
கட்டிக்வகோண்டு இருந்த தோத்தோ இப்ப ோது எங்பக ப ோய் டுப் ோர்? உதயம் திபயட்டர் க்கம்
பிளோட்ஃ ோர்மில் கிடக்கும் குடும் ங்கள் எல்ைோம் க்கத்துக் கல்யோை மண்ட ெோசலில் ப ோய்க்
வகஞ்சிக்வகோண்டு இருக்கும். வமரினோ பீச்சில் டுத்துக்கிடந்தெர்கள் ஐ.ஜி. ஆபீஸ் ெோசலில்
ெந்து நிற் ோர்கள். பகோயம்ப டு மோர்க்வகட்டில் சுப்ரகீத் ப ோட்டல் ெோசலில்
தூங்கோமல்வகோள்ளோமல் பீடி ெலித்துக்வகோண்டு இருப் ோன் தக்கோளிக் கலட வசல்ெரோஜ்.
அதிகோலையில் ப ோனோல், லசதோப்ப ட்லட கூெக் கலரயில் 'பில்ைோ 2’ ஃப்வளக்ஸ் ப னலரக்
வகோண்டுெந்து குடிலச பமல் ப ோட்டுக்வகோண்டு இருப் ோன் ஒருென்.

ப ோன ெருஷம் இப் டி ஒரு மலை இரவில் ஜி.வ ச். ெோசலில்கிடந்த ஆஸ் த்திரி பெனுக்குள்
இரண்டு குைந்லத களுடன் ஒரு தம் தி டுத்திருந்தது. 'இடுப்பு ெலரக்கும் தண்ணி மச்சோன்...
பைப்டோப்பு, புக்வெல்ைோம் ப ோச்சு. நீ வசகண்ட் ஃப்பளோர்... தப்பிச்ச’ என்ற டி வ ட்டி
டுக்லகபயோடு வசந்தில் ெந்து நின்றது, கும்மிருட்டில் வநஞ்சு ெலரக் கும் தண்ணீரில் நீந்தி
அருள் எழிைபனோடு வ னின்சுைோ ோருக்குப் ப ோனது, 'அய்யனோர் குண்டுைதோன் தண்ணி
ஏறிருக்கு. ஆகோசளி குண்டுக்கு இன்னும் நோலு நோலளக்கு மலைஅடிக்கணும்’ என்ற அம்மோவின்
ப ோன் குரல், 'த்தோ... இன்னும் ஒரு மோசத்துக்கு பசோத்தக் வகடுத்துரும் இந்த மை... அள்ளி லெயி
அள்ளி லெயி!’ என்ற சோலைபயோர வியோ ோரியின் குரல் அத்தலனயும் ஆண்டனி
எடிட்டிங் மோதிரி சடசடவென ஞோ கத்தில் மோன்படஜ் ஷோட்ஸ் ஆகிக்வகோண்பட
இருக்கின்றன. ஒரு சின்ன மலை எத்தலன நிலனவுகலளக் கிளர்த்திவிடுகிறது?

மலைலய விடுங்கள்... மலையோல் ெோசலில் ெந்து நிற்கும் உயிர்கள்தோன் இந்த உைகத்லத

எவ்ெளவு ஈரமோக்கிவிடுகின்றன? இலமயில் ட்டுத் வதறிக்கும் ஒரு துளிலயப் ப ோை,
ஜன்னலில் நடனமோடும் குல்வமோ லரப் ப ோை, ோல் எல்ைோம் தீற்றிக்வகோள்ளும்
பசற்லறப் ப ோை, ப ருந்தில் எங்பக நின்றோலும் வகோஞ்ச பநரத்தில் தலையில் வசோட்டும்
ஈரம்ப ோை, குலடயில் ள்ளம் றித்து முட்டிலய நலனக்கும் நீலரப் ப ோை... மலை
எத்தலன சூடோன நிலனவுகலளத் தந்துவிடுகிறது.

இந்த ஞோ கங்கள்தோன் மலையின் வ ரிய அெஸ்லத. ஒரு மலைக் கோலையில், லகயில்

வசருப்புகலள ஏந்திக்வகோண்டு, இன்வனோரு லகயில் முட்டி ெலர புலடலெலயத்
தூக்கிக்வகோண்டு ெோசலில் ெந்து நின்ற கீர்த்தனோ இந்த மலையில் எங்கிருக்கிறோள்?

''குளிச்சுட்டு துணி ஒைத்திட்டுத்தோன் ப ோபென். என்னோ வமோலறக்கிற..? திட்றதுன்னோ

மலைலயத் திட்டிக்பகோ!'' என அெள் வசோன்ன நோளில் சோயங்கோைம் ெலர விடோமல்
மலையடித்தது. ப ய் மலை. வமோல லை ோலிதீன் கெரில் சுருட்டிக்வகோண்டு சோப் ோடு ெோங்க
ப ோட்டலுக்குப் ப ோனோல், ப ோன் ெரும். ''அப்டிபய சூடோ டீ ெோங்கியோடோ... ஸ்ட்ரோங்கோ...
ஷ§கர் அதிகமோ!'' வீவடல்ைோம் ஈர ெோசலன. 'ஓ ெசந்த ரோஜோ... பதன் சுமந்த பரோஜோ...’ இப்ப ோது
ோர்த்து இலளயரோஜோ ஹிட்ஸ் ப ோடுகிறென் எவ்ெளவு அற்புதன்? 'ஐய... ரிபமோட்லடக் குடு...
உனக்கு எப்ப ோ ோர்த்தோலும் இலளயரோஜோதோனோ?’ அெள் மோற்றிய பசனலில் ஏபதோ ஒரு
இங்கிலீஷ் ோட்டு ஓடத் வதோடங்க, ''ப ோடி ப ோங்கு!'' என உள்பள ப ோய்ப் புத்தகம் டிக்கத்
வதோடங்குகிபறன். ''இப்ப ோ எதுக்குப் புத்தகம்..? நோன் இருக்கும்ப ோது!''

அந்த மலை இப்ப ோதும் வ ய்துவகோண்பட இருக்கிறது. மலை சிறுத்த இரவில் அண்ைோ நகர்
ஆர்ச் க்கம் அெலள விட்டுவிட்டுத் திரும்பியப ோது ஆட்படோவில் சுைன்றடித்து நலனத்த ஈரக்
கோற்று இந்தக் கைமும் சிலிர்க்கிறது.

மலை எப்ப ோதும் கோதலையும் பிரிலெ யும் அள்ளி ெந்துவிடுகிறது. இந்த மலைலய அெள்
ோர்ப் ோளோ... ரசிப் ோளோ... நிலனப் ோளோ..? என மனசு சைசைக்கிறது. இந்தத் வதருவில் மலை
வ ய்து அடுத்த வதருவில் மலை வ ய்யோத மோதிரி ஆகிவிடுகிறது சிை பநரம். கண் எதிபர
ெோனத்தில் நூல் பிடித்த மோதிரி மலை வநருங்கிெருெலதப் ோர்க்க எப் டி இருக்கும்? தோர்
சோலையில் வசோட வசோடவென நமக்கு முன்னும் பின்னும் வகோட்டிச் சூழும் மலை மோதிரி
பிரியங்கள் சூழ்கின்றன. மனிதர்கள் எங்வகங்பகோ ப ோய்விட்டோலும் மலை மறு டி மறு டி
அெர்கலள அலைத்துக்வகோண்டு ெந்து விடுகிறது...

' ோபூ...
இந்த மலையில் நலனந்துவகோண்பட
உன்னிடம் மட்டும்
வசோல்ெதற்வகன்று
ரத்தம் ெழியும் ஞோ கங்கலளச்
பசர்த்துலெத்திருக்கிபறன் ோபூ!’

என்ற பூமோ ஈஸ்ெரமூர்த்தியின் கவிலத அடித்து நலனக்கிறது. மலைக் கோைத்தின் உைலெக்

பகோலடயில் சுமந்து திரியும் எறும்ல ப் ப ோை, பகோலடயிலும் இந்த மலைலயயும்
நிலனவுகலளயும் சுமந்து திரிகிபறோம் நண் ர்கபள. எங்கிருந்தோலும் இந்த மலை உன்னிடமும்
ெரும். நீ தீண்டோவிட்டோலும் உனது கூலரயில் ெழிந்து ெோசல் மண்ணில் 'குபுக் குபுக்’ என
விழுந்து குமிழிடும் மலை, எனது உதிரத்லதப் ப ோை!

நண் ர் ஒருெருக்குக் கல்யோை ெரபெற்பு

நடந்த நோளில் நல்ை மலை. தி.நகரில் ஒரு
ப ோட்டலில் ரிசப்ஷன். விடோமல் ப ய் மலை
அடிக்கிறது. நோன் ப ோனப ோது வமோத்தபம
மூன்று நோன்கு ப ர்தோன் இருந்தோர்கள்.
மைமக்கள் எதுவும் வசய்ெ தற்கு இல்ைோமல்
நின்றோர்கள். அத்தலன ப ருக்குச் சோப் ோடு
வசய்துகிடந்தது. பநரம் ஆகியும் மலை
அடித்துக்வகோண்பட இருக்க, நோன்
சோப்பிட்டுவிட்டுக் கிளம்பிபனன். எனக்கு
நண் லனயும் அென் மலனவிலய யும்
ோர்க்கப் ோெமோக இருந்தது. மறுநோள்
அெனிடம் ப ோனில் ப சும்ப ோது, ''அப்புறம்
யோரோெது ெந்தோங்களோ..?'' என்று பகட்படன்.
''இல்ைடோ... இன்னும் வரண்டு ப ர் ெந்தோங்க...
அவ்ெளவுதோன்!'' என்றோன். ''படய்...
ெருத்தப் டோத... விடு!'' என்றதற்கு அென்
வசோன்னோன், ''படய்... எதுக்கு ெருத்தம்..?
யோரும் ெரலைன்னோ என்ன... எங்க
கல்யோைத்துக்கு மலைபய ெந்துருச்பச!
அலதவிட யோரு வ ரிய வகஸ்ட்டு?''

விமைோ அத்லத கல்யோைத்துக்கும் இப் டித்தோன் மலை ெந்தது. தஞ்சோவூர் ரயில்பெ கல்யோை
மண்ட த்தில் கல்யோைம் ஆரம்பிக்கிற பநரத்தில் 'வசோட வசோட’வெனக் வகோட்ட
ஆரம்பித்துவிட்டது மலை. ''கம்னோட்டி... வெறும் ெோய்ை அரிசி திங்கோத... அரிசி திங்கோதனு
வசோன்னோ பகட்டோத்தோன. அதோன் அடிச்சு வெளுக்குது!'' என ஆத்தோ அலுத்துக்வகோண்டது.
எனக்வகன்னபெோ அத்லத கல்யோை நோளில் மலை ெந்தது வரோம் சந்பதோஷமோக இருந்தது. அது
வ ரிய வகோடுப்பிலன இல்லையோ? கல்யோைத்லதப் ற்றி எப்ப ோது நிலனத்தோலும் அப் டி ஒரு
மலை ெருெது எல்பைோருக்கும் கிலடக்குமோ என்ன? அத்லதக்கும் அப் டிச் சந்பதோஷமோகத்தோன்
இருந்தது. முகம்வகோள்ளோத சிரிப்ப ோடு மோமோலெ இடித்த டி ப ோட்படோவுக்கு எல்ைோம்
நின்றுவகோண்டு இருந்தது. அடிக்கிற மலையில் பெனில் ஏறி நசநசவென வநருக்கிக்வகோண்டு
வீட்டுக்குப் ப ோகும்ப ோதும் அப் டி ஒரு சிரிப்பு. அது ெலர ோர்த்த மலைதோன். ஆனோல், அப் டி
ஒரு நோளில் அது முற்றிலும் பெறு மலை இல்லையோ! இப்ப ோதும் அத்லதலய நிலனத் தோல்
ரயில்பெ ஸ்படஷலன ஒட்டிய வீட்டில், முற்றத்லத அலடத்துக் வகோட்டும் மலைக்கு
ோத்திரங்கள் லெத்துவிட்டு, நீர் வதறிக்கும் இடத்தில் அமர்ந்து இருக்கும் முகம்தோன் நிலனவில்
இருக்கிறது.

குமோர் வசத்துப்ப ோனது ஒரு மலை நோளில்தோன். மலைபயோடு மலையோக சுடுகோட்டுக்குப் ப ோய்
ந்தல் ப ோட்டு எரித்துவிட்டு ெந்பதோம். முதல் ெோரம்தோன் மலையில் நலனந்த டி வீட்டுக்கு
ெோலை இலைக் கட்டு வகோண்டுெந்தோன். ெோலை இலைவயல்ைோம் ெழிந்துவகோண்டு இருந்த
மலை நீலர விரைோல் சுண்டிக்வகோண்பட, ''மை நிக்கிற மோரி வதரியை ஆயி... சூடோ கோபி குடு. ஒரு
கிளோஸ் அடிச்சுட்டு மலைபயோட ப ோயிர்பறன். பமட்டு குண்டுை மடத் வதோறந்துடலைன்னோ
நோத்வதல்ைோம் அழுவிப்ப ோயிரும்!'' என மச்சோன் ப சிக்வகோண்டு இருந்தது மலையில்
ஊடுருவும் ெோகன வெளிச்சம்ப ோல் மனசுக்குள் இருக்கிறது.

அன்லறக்கு ஐ.ஏ.எஸ். அகோடமி நண் ர் சங்கருடன் ப சிக்வகோண்டு இருந்தப ோது வசோன்னோர்,

''மலைன்னோ எனக்கு எங்க அப் ோ வநனப்பு ெந்துரும் ோஸ். அப் ோ வசத்த அன்னிக்கு வசம மை...
வகோண்டுப ோய் சிலதக்கு வெச்சோ எரியபெயில்ை. வநருப்பு லெக்க லெக்க லக கோவைல்ைோம்
நீட்டிட்டு ெருது. மட்படர் மட்படர்னு கம் ோை அடிச்சு அழுது அழுது எரிச்பசோம். இங்க
ோருங்க... இப் க்கூட அழுக ெந்துருச்சு'' எனக் கண்கள் கைங்கியப ோது மலை இன்னும்
வ ரிதோனது.

சித்தோர்த்தலனத் பதள் கடித்தப ோது ைட்சுமோங்குடி ஆஸ் த்திரியில் கழிந்த மலை வதோடங்கி,
அரக்பகோைத்தில் நடு ெழியில் நின்றுவிட்ட ரயில் மலை ெலர எத்தலன எத்தலன மலை?
ஒவ்வெோருெருக்கும் ஒவ்வெோரு விதமோன மலை. ஒரு முலற கோர்த்திலக சுடலை அன்லறக்கு
மலை ெந்தப ோது, ''ஊருக்கு நல்ைதில்ைடோ... என்னபெோ குத்தம் வசஞ்சிட்டீங்க'' எனக் கருப்பு
வ ரியப் ோ பமல் சோமி ெந்து எல்பைோலரயும் மோறி மோறி அலறந்தோர். ோல்யத்தில் வெடி எல்ைோம்
கோயலெத்துத் தயோரோகும்ப ோது எல்ைோம் தீ ோெளி அன்லறக்கு அடித்துக் வகோட்டும் மலை.
சகதியில் பதங்கி ெோனவில் கோட்டும் மலை. வ ருமலை முடிந்த வதருவில் ப ப் ர் கப் ல் விட்ட
சிறுபிள்லள மலை. கோலையில் எழுந்து ோர்க்கும்ப ோது, வகோல்லைஎல்ைோம் நீபரோடி, ''லநட்டு
மலையோ ப ஞ்சது?'' எனப் ரெசப் டுத்தும் மலை. கண்ைோடியில் ெழியும்
மலை ோர்த்து சூடோய் பதநீர் அருந்திய டி இலச பகட்கும் வகோடுப்பிலன
எல்பைோருக்குமோ இருக்கிறது..? ப ன்ட்லட மடித்துக் வகோண்டு, குலடலய
விரித்த டி ''இன்னிக்கு ஆபீஸ் ப ோகலைன்னோ ைோஸ் ஆஃப் ப !'' என்ற டி
த த வென மலையில் ஓடும் கோல்கள் எத்தலன?

அன்ல , அெஸ்லதலய, பிரியத்லத, பிரிலெ, நிலனலெ அள்ளி அள்ளி

இலறத்த டி வ ய்கிறது மலை. பகோடம் ோக்கத்தில் தங்கியிருக்கும்
நண் னுக்கு இைங்லக வமனிக்ஃ ோர்ம் அகதிகள் முகோமில் இருக்கும் அெனது
அம்மோவிடம் இருந்து ெந்திருக்கும் ஒரு கடிதம் இப் டித் வதோடங்கியிருந்தது,
'அன்புள்ள ஜோன், இங்பக மலை வதோடங்கிவிட்டது. ோத்ரூம்கூடப் ப ோக
முடியவில்லை. தூங்கக்கூட முடியோமல் அெஸ்லதப் டுகிபறன். கோய்ச்சைோக பெறு இருக்கிறது.
நீ எப்ப ோது என்லன அலைத்துச் வசல்ெோய்?’

உதிரமோய், கண்ணீரோய் மலை மோறிவிடும் தருைமும் இருக்கிறது. நிைம் அற்பறோ ருக்கோன

பிரோர்த்தலனகலள... மன்றோடல் கலள இந்த மலையிடம் லெத்துவிட்டுத் தூங்கப்ப ோகிபறன்.
கோலையில் ெந்து ோர்த்தப ோது, மோடிப் டிகளின் கீபை ஓர் உயிர் டுத்துவிட்டுப் ப ோன தடம்
இருந்தது ஈரமோய்! - ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 51
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
''ஒரு வெளம்பரம்...''

கரகாட்டக்காரன் படத்தில் வெந்தில் வொல்கிற இந்த டயலாக் வெறும் காவெடி அல்ல என்பததப்
பல ெந்தர்ப்பங்களில் உணர்ந்திருக்கிறறன். ெமீபத்தில் அருணகிரி அெர்கதளப் பார்த்ததும்
அப்படியான ெந்தர்ப்பம்தான். கும்பறகாணத்தின் குறுகலான வதரு ஒன்றில் பதைய ஓட்டுக்கட்டு
வீட்டின் திண்தணயில் அெதரச் ெந்தித்றதன். வீடு முழுக்க உதடந்த ெரப்வபட்டிகள்
குவிந்திருந்தன. வகால்தலக்கட்டில் பதைய றொடா வெஷின்கள் இரண்டு சிதிலொகி நின்றன.
ொெதற்கு முந்ததய நாள் வகால்தலக்கட்டு கயித்துக் கட்டிலில் ஜம்பு தாத்தா படுத்திருந்தது
ஒருகணம் நிதனவில் 'க்ளிக்’கடித்தது. 15 ெருடங்களுக்கு முன்பு இறத வீட்டுக்கு ெந்தறபாது
எப்படி இருந்தது..? கூடம் முழுக்கப் பன்னீரும் றராஜாவுொக ஒரு ொெதன... தடதடதடவென
வெஷின்கள் ஓடிக்வகாண்றடயிருக்க... குறுக்கும் ெறுக்குொக ஆட்கள் ஓடிக்வகாண்றட இருந்த
சித்திரம்... ஜரிதக றெட்டியில் ொய் நிதறய வெத்ததலயும் ஜவ்ொது ொெமுொக நடுக்கூடத்தில்
நின்று தெதகயில் மிரட்டிக்வகாண்டு இருக்கும் அருணகிரி அய்யாவின் ஆகிருதி... எதுவும் இன்று
இல்தல.

இந்திய சுறதசி சிறுவதாழிலின் ஒட்டுவொத்த இன்தறய சித்திரம்றபால் இருந்தது அந்த வீடு.

அருணகிரி அய்யாவின் றொடா, கலர், பன்னீர் றொடா என்றால், சுத்துப்பட்டில் அவ்ெளவு
பிரபலம்... ஒருகாலத்தில்! தஞ்ொவூர், கும்பறகாணம், நாகப்பட்டினம் ெதரக்கும் வியாபாரம்
அள்ளும். றகாயில் றகாபுரம் றபாட்டு பக்கத்தில் ஒரு றராஜாப் பூ ெதரந்த ஸ்டிக்கர்கள்
ஒட்டப்பட்ட பன்னீர் றொடா கிதடக்காத கதட இருக்காது. வெற்றிதலதயக் குதப்பிக்வகாண்றட
திண்தணத் தூணில் ொய்ந்தபடி, ''நீ இந்த றொடாெ எங்கயும் குடிக்க முடியாது... காறெரித்
தண்ணிக்குன்னு ஒரு றடஸ்ட்டு இருக்கு... றகாதரயாத்து தண்ணின்னா இன்னும் விறெஷம்...
அதாறன நம்ெ வபெல்...'' என்பார் அருணகிரி அய்யா. இப்றபாது அந்த கம்வபனிறய இல்தல.
அழுக்கு றெட்டியும் துண்டுொக அய்யாதெப் பார்க்கறெ ெனசுக்கு ஒருொதிரி இருந்தது.

''கம்வபனிய வுடு... இன்னுங் வகாஞ்ெ காலத்துல காறெரிறய இல்லாெப் றபாயிருறொனுல்ல

பயொருக்கு... ெர்றப்றபா பாத்தியா... கம்னாட்டிப் பெங்க ெணலா அள்ளி எப்பிடி
கட்டாந்ததரயாக் வகடக்குன்னு... ம்ம்ம்ம்'' - வபருமூச்சு விட்டபடி சிரித்த அருணகிரி
அய்யாவிடம், ''கம்வபனி என்னாச்சுங்க..?'' என்றறன். அெர் முகம் ஏறதறதா உணர்ச்சிகளுக்குப்
றபானது. ''எல்லாம் றபாயிருச்சு தம்பி...'' என்றெர் வகால்தலப் பக்கொக அதைத்துப் றபானார்.
சிதிலொன வெஷின்களுக்குப் பக்கத்தில் றபாய் உட்கார்ந்துவகாண்டு ஏறதறதா றபசினார்.
கதடசியாகச் வொன்னார், ''தம்பி இது விளம்பர உலகம்... வடண்டுல்கர், றடானி, விஜய், சூர்யானு
எல்லாப் பயலுகளும் வதனம் வதனம் ெந்து 'வபப்சி குடி’, 'றகாக்கு குடி’னு ஆடுறான்...
பாட்றான்... உருண்டு வபாரள்றான்... இந்தப் பய ெக்க அததக் றகக்குொ... இந்த அழுக்கு றெட்டி
அருணகிரி வொல்றதக் றகக்குொ? நாெ என்ன வெஞ்றொம்? இந்தா பாபநாெம் பக்கம் றொட்டார்
வெட்டு வொெத்துல எழுதி வெச்ெதுதான் ஜாஸ்தி... வகாெரிமுத்துெக் வகாண்டாந்து வெளம்பரம்
வொல்றதுக்குகூடத் திராணி வகதடயாது... வபருவொதலாளி இல்தலறயப்பா. எல்லாப் பயலும்
இங்கிலீஸ் கம்வபனி ஐட்டத்துக்குப் றபாயிட்டான்... நம்ெ யாொரம் அப்பிடிறய படுத்துருச்சு.
வரண்டு புள்தளகளும் குடும் பத்றதாட சூரத்துக்குத் துணி யாொரம் பண்ணப்
றபாயிட்டானுறொ. நா இப்பிடிறய இந்த வூட்ல ஒண்டிக்கிட்றடன். தூங்குனா காதுக்குள்ள
வலாடவலாடவலாடனு றொடா வெஷின் ஓட்ற ெத்தொ றகக்குது... எவ்ெளவு நாதளக்குனு
பாக்குறறன்.''

அங்கிருந்து திரும்பும்றபாதுதான் றதான்றி யது. அெர் வொன்னது எவ்ெளவு உண்தெ? நம்

ஒவ்வொரு நாளும் எவ்ெளவு விளம்பரங்களால் நிதறந்துகிடக்கிறது. விரும்பினாலும்
விரும்பாவிட்டாலும் எத்ததன எத்ததன விளம்பர முகங்களும் குரல்களும் நம்தெ
ஆக்ரமித்துக்வகாள்கின்றன? காபி, டீயில் இருந்து கட்டில் வெத்தத ெதரக்கும் எதத ொங்குெது,
எப்படி ொழ்ெது என எல்லாெற்தறயும் விளம்பரங்கள்தான் தீர்ொனிக்கின்றன. இந்த றதெறெ
விளம்பரங்களில் ெயங்கி, ஸ்பான்ெர்களில்தான் இயங்குகிறது.

காதலயில் கண்தணக் கெக்கும்றபாறத கார்த்தியும் காஜல் அகர்ொலும் ஒரு காபிதயச்

சிபாரிசு வெய்கிறார்கள். ெட்ட ெத்தியானம் டி.வி-தயப் றபாட்டால் 'றெறனஜர்’
கிருஷ்ணமூர்த்தி, வடல்லி கறணஷ், 'ற ாம் ஸ்வீட் ற ாம்’ திவ்யதர்ஷினிவயல்லாம்
வெங்கல்பட்டு தாண்டி நின்றுவகாண்டு ப்ளாட் ொங்கச் வொல்லி டார்ச்ெர்
வெய்கிறார்கள். ொயங்காலொகப் புதுப் படம் றபாடுகிற ொக்கில், 10 நிமிஷத் துக்கு ஒரு
தடதெ மூன்று விஜய் வொதப லில் றபசி, ெரத்குொர் றெட்டி கட்டி நடந்து, தனுஷ§ம்
விெலும் ற ர் ஆயில் தடவி, அஞ்ெலியும் தென்னாவும் குத்து டான்ஸ் ஆடி... 'ஏன்டா
வூட்ல இருக்கீங்க..? ஷாப்பிங் றபாங்கடா’ என றெப்பிதல அடிக்கிறார்கள். நடுநடுறெ
'புரட்சிப் றபாராட்டம்’ என பிரபு நதகக் கதடக்குப் பண்ணுகிற விளம்பரத்தில் றெ
குறெரா, பகத்சிங்குக்கு எல்லாம் டவுெர் கிழிகிறது. ஊறர தூங்குகிற மிட்தநட்டில்
பார்த்தால், தாதட வீங்கிய ெஃபாரி பார்ட்டி ஒருெர் வீரிய றலகியத்துக்கு விளம்பரித்துக்வகாண்டு
இருக்கிறார். இன்வனாரு றெனலில் ஒரு வகாழுத்த டாக்டரும் கருத்த காம்பியரும் 'இதாங்க
அமுக்ரா றலகியம்...’ எனக் கடுப்படிக்கிறார்கள். பின்னிரவுக்குப் பின்னும் ஒரு
வெள்தளக்காரிக்கு சிந்தாதிரிப்றபட்தட வபண்தண டப்பிங் றபெவிட்டு, வீட்டுப் வபாருட்கதள
விற்றுக்வகாண்டு இருக்கிறார்கள். வதாப்தபதயக் குதறக்க டிப்ஸ் வகாடுத்துக்வகாண்டு
இருக்கிறார்கள். உச்ெகட்டொக சிட்டி முழுக்க 'சிறனகா-பிரென்னா பிரிவுக்கு என்ன காரணம்..?’
என றபாஸ்டர் அடித்து ஒட்டியிருந்தார்கள்.

இருக்கிற பிரச்தனயில் இது றெறா என எனக்கு றபாஸ்டதரப் பார்த்ததுறெ றெர்த்தது.

வொல்லிதெத்தது ொதிரி, ''என்ன பாஸு... சிறனகா - பிரென்னா பிரிஞ்சுட்டாங்களா? றெட்டரு
வநஜொ வபாய்யா? என்ன பிரச்தனயாம்? நீ சினிொக்காரன்தான? வதரியும்ல...'' என அடுத்தடுத்து
றபான்கள். ''இவதல்லாம் எதுக்குரா எங்கிட்ட றகக்குறீங்க..? சினிொக்காரன்னா... சிறனகா-
பிரென்னா வூட்ல வெக்யூரிட்டியாொ இருக்றகன்? நாறன பல பிரச்தனகள்ல சுத்திட்டு
இருக்றகன்... நூத்தி எட்டுல றபான் பண்ணிக் றகளுங்கடா...'' எனக் கடுப்பாறனன். என்
அண்ணிதான் ொப்பாடு றபாடும்றபாது வொன்னார், ''தம்பி... அது ஆடி ொெம் ெருதுல்ல...
அதுக்குத்தான் விளம்பரத்துக்கு அப்பிடிப் றபாட்ருக்காங்க!'' எனக்கு, 'இவதல்லாம் யாரு, எங்க
உக்காந்துய்யா றயாசிக்கிறது..?’ என ஆச்ெர்யொக இருந்தது. அதன் பிறகு வொத்த மீடியாவும்
சிறனகா-பிரென்னாதெச் சுற்றி ெதளத்து இந்த விளம்பரத்ததப் பற்றிக் றகள்விகள் றகட்க,
அெர்களும் ஏகப்பட்ட விளக்கங்கள் வகாடுக்க... அது வெெ ஹிட். எனக்கு எதற்கு இவ்ெளவு
விளக்கங்கள் எனத் றதான்றியது. இதற்கான பதிதலவயல்லாம் அன்றற ஒறர ெரியில்
வொல்லிவிட்டாறன தாதனத் ததலென் வெந்தில்... 'ஒரு வெளம்பரம்!’

20 ெருடங்களுக்கு முன்பு ெதர, அம்பாஸிடர் காரில் தெக் கட்டிக்வகாண்டு ெருெதுதான் எங்கள்

ஊரின் அதிகபட்ெ விளம்பர யுத்தி. அப்படி எம்.ஏ. தமிழ் படித்த அண்ணன் ெரெணதன ெகாராஜா
சில்க்ஸுக்கு பிராண்ட் அம்பாஸிடராகப் றபாட்டார்கள். 'ெகாராஜா சில்க்ஸ்... வதன்றலின் முதல்
ெரி, ெெந்தத்தின் முகெரி... ெகாராஜா சில்க்ஸ்’ எனக் கரகரவெனக் கவிதத எழுதி, தெக்கில்
கூவியபடி அண்ணன் அண்ட் றகா ெரும். நாள் முழுக்க கவிததயாகப் வபாழிந்துவிட்டு, ராத்திரி
150 ரூபாய் பணமும் ொந்தி கதட பறராட்டாவுொக முடியும் அந்த வெஷன். 'வஜமினி ெர்க்கஸ்...
குட்டி யாதனயின் ொகஸம் காணத் தெறாதீர்கள்... திலகர் திடலில் ொதல ஆறு ெணி முதல்
குடும்பத்றதாடு கண்டு களிக்க... வஜமினி ெர்க்கஸ்...’ என அடுத்த ரவுசு ஆரம்பிக்கும்.

'' 'உலகம் சுற்றும் ொலிபன்’ படம் ெந்தப்பலாம் ஆட்றடால தெக் கட்டிக்கிட்டு உங்க
ொென்தான் சுத்துனான். ஊருக்கு ஊர் றநாட்டீஸ் றபாட்றட வெள்ளி விைா பாத்தாங்கள்ல...
'ஆட்டுக்கார அலறெலு’ ெந்தப்ப ஊர் ஊரா அந்த ஆட்தடக் வகாண்டுெந்தாங்க... கும்றபாணம்
விஜயால வகாண்டுெந்து நிப்பாட்னப்ப அப்பிடி ஒரு கூட்டம்... 'கூலிக்காரன்’ ெந்தப்ப
விஜயகாந்து ெண்டி இழுக்குற ொரி தங்க கலர்ல வெல வெஞ்சி றதட்டருக்கு றதட்டர் வெச்ொங்க...
'ஆடிவெள்ளி’க்கு எங்க பாத்தாலும் அம்ென் வெதலயா வெச்ொங்க... இப்பல்லாம் அந்த ஹீறரா,
ஹீறராயிறன திறயட்டர் திறயட்டரா ெந்தாக்கூட பாக்க ஜனம் ெர ொட்றடங்குறத... அதான்
டி.வி-ல எப்றபா பாத்தாலும் வெளம்பரொ பாத்துக்கிட்டு வகடக்குல்ல...'' என்றார் ரவி சித்தப்பா.

உண்தெதான்! இப்றபாவதல்லாம் விளம்பரங்கள் 'சீ’ பட்டுவிட்டன. ஊரில் குைந்தத பிறந்த

நாள், பூப்பு நீராட்டு விைா வதாடங்கி எைவு ெதரக்கும் எல்லாெற்றுக்கும் ஃப்வளக்ஸ் பப்ளிசிட்டி
பின்னிப் பிரிக்கிறது. றலாக்கல் றகபிதளத் திறந்தால் 'புலி உறுமுது... புலி உறுமுது’ பாடல்
பின்னணியில் ஒருெர் நடந்து ெர, 'அண்ணனுக்கு இனிய பிறந்த நாள் ொழ்த்துகள்’ என்கிறார்கள்.
'ொெொ... ஆறு ொெொ...’ பாடலில் இருெர் தக றகாத்து நிற்க... கல்யாண ொழ்த்து வொல்கிறார்
கள். இன்வனாரு பக்கம் வநட்டில், வொதபலில் ஷூட் பண்ணி வதரு முக்கில் எடிட்
வெய்யப்பட்ட ஏகப்பட்ட வீடிறயாக்கதள ஏற்றி றகப் விடாெல் ரகதள பண்ணுகிறார் கள்.
ஆளாளுக்கு விளம்பரத்தில் இறங்கி விட்டதால் பலருக்கு என்ன வெய்ெது என்றற
வதரியவில்தல. அதனாறலறய கிசுகிசு கிளப்பிவிடுெது, லிப் கிஸ் அடிப் பது, அதர நிர்ொண
றபாஸ் வகாடுப்பது என சினிொ விளம்பரங்களின் எல்தல எகிறிக்வகாண்றட இருக்கிறது.
வென்தன ெந்த புதிதில் றெதல
இல்லாததால், ஓவியரான வெல்ெம்
சித்தப்பாதெப் பார்க்க தினமும்
றபாய்விடுறென். சித்தப்பா ஒரு
விளம்பர றபனர் கம்வபனியில் றெதல
பார்த்துக்வகாண்டு இருந்தார். அப்றபாது
ற ார்டிங்குக்குஎல்லாம் ததட
இல்தல. தகயால் விளம்பர றபார்டுகள்
எழுதும் றெதலகளுக்குக் கிட்டத்தட்ட
இறுதிக் காலகட்டம்றபால் இருந்தது
அப்றபாது. ெவுன்ட் றராட்டில் மிகப்
வபரிய ற ார்டிங் ஏற்றி, ொரம்கட்டி
நள்ளிரவில் நாதலந்து றபர்
வதாங்கிக்வகாண்டு ெதரந்துவகாண்டு
இருப்பார்கள். எனக்கு அந்தக்
காட்சிதயப் பார்க்கும் கணம் பக்வகன்று
இருக்கும். உடல் முழுக்க வபயின்றடாடு
அதிகாதல யில் கீறை இறங்கி தகதயத்
துதடத்துக்வகாண்டு இருப்பெர்கதள
அவ்ெளவு ஆச்ெர்யொகப்
பார்த்திருக்கிறறன். அப்புறொக அந்த
ெழியாக ெரும்றபாது பளபளவென
அந்தப் பலதக நிற்பததயும் ஏராளொன
விழிகள் அததப் பரெெொகப் பார்த்துப் றபாெததயும் காணும்றபாது ஒவ்வொரு
விளம்பரத்துக்குப் பின்னும் இருக்கும் வபயர்வதரியா உயிர்கதள நிதனத்துக்வகாள்றென்.
அப்புறம் எல்லாம் கம்ப்யூட்டர் ெயொகிவிட்டன. 'சிப்பி வடய்லர்’ றபார்டில் தெக்றகல்
ஜாக்ெதன அவ்ெளவு நளினொக ெதரந்து தெத்தெரும், 'ெணி ெலூன்’ றபார்டில் ரகுெரதனத்
றதர்ந்வதடுத்து ெதரந்து தெத்தெரும், 'நளினி சில்க்ஸ்’க்கு ொதவி முகத்தத உதட்டுச்
சுழிப்றபாடு அப்படி ஒரு காவியொக ெதரந்து தெத்தெரும் 'விடியல் இதெயக’த்துக்கு
ராஜாதெயும் ரஹ்ொதனயும் கறுப்பு வெள்தள ஆர்றொனி யக் கட்தடகளாறலறய
ெதரந்தெரும் இப்றபாது எங்கிருக்கிறார்கள்? என்ன வெய்கிறார்கள்?

நம் ஒவ்வொருெருக்குள்ளும் ஒரு 'பெர் ஸ்டார்’ இருக்கிறார். அெரெரின் எல்தலக்கு உட்பட்டு

ஏறதனும் ஒரு விளம்பரம் எல்றலாருக்கும் றததெப்படுகிறது. அடிக்கிற கலரில் பூப்றபாட்ட
ெட்தட றபாட்டுக்வகாண்டு றபாெதில் இருந்து கன்னத்தத ெதறத்து திடீவரன 'விருொண்டி’
மீதெக்கு ட்தர பண்ணுெது ெதர ஏறதனும் கென ஈர்ப்பு றததெப்படுகிறது. நடுறராட்டில் நாய்
குதரக்கிற ொதிரி தபக் ாரன் தெத்துக்வகாண்டு பறக்கதெக்கிறது. ஒவ்வொரு நகத்துக்கும்
ஒவ்வொரு கலரில் நக பாலீஷ் றபாட்டு, றலா-ஹிப்பில் வபல்லி ஸ்டட் றபாட தெக்கிறது. உப்பு
வபறாத விஷயத்தத எல்லாம் ெணிக்கணக்கில் றபெதெக்கிறது. புதிதாக லாஞ்ச் ஆகியிருக்கிற
ொெரத்து ொரியம்ெதனப் பிரபலொக்க, ெரவெல்லாம் பால் ெடிெதாகக் கிளப்பிவிட
தெக்கிறது. கடவுள் ெதரக்குறெ ஒரு 'பெர் ஸ்டார்’ டச் றததெப்படுகிறது.

''திறதெவயல்லாம் விடுப்பா... அென் ொர்க் வகட்ல புலிக்கரடி... அதர ெணி றநரம்

றபசினான்னா அெதனறய வித்துருொன். விளம்பரம் பண்ணிக்குறென்தான் தடதடனு முட்டித்
தூக்கிட்டுப் றபாயிட்றட இருக்கான்...'' எனப் புலம்பும் எத்ததன நண்பர்கள் இருக்கிறார்கள்?
இங்றக ெரம் நடுெததச் வொல்ெதற்குக்கூட விளம்பரங்கள் றெண்டி இருக்கிறது இல்தலயா?

ஒரு முதற திருெண்ணாெதல றபாயிருந்தறபாது, ெதல உச்சியில் குடிதெ றபாட்டு ெசிக்கிற

நாராயண ொமிதயப் பார்க்க நண்பர் அதைத்துப் றபானார். ஏவைட்டு கிறலா மீட்டர்றபால
மூச்சிதரக்க ஏறி அெர் குடிதெதய வநருங்கும்றபாது எங்கதள றநாக்கி 'ெறரல் ெறரல்ல்ல்’ எனக்
கற்கள் பறந்து ெந்தன. வதறித்து ஓடி பதுங்கிக்வகாண்றடாம். ''ொமி றகாெொ இருக்கு...
இருங்க...'' என்றார் நண்பர். வகாஞ்ெ றநரம் கழித்து படுத்த ொக்கில் நகர்ந்துறபாறனாம்.
எங்கதளக் கண்டதும் பயங்கரக் றகாபொகி, ''றடய்... உங்கதளவயல்லாம் பாக்க
றெணாம்னுதாறன இங்க ெந்து உக்காந்திருக்றகன்... எதுக்கு ெர்ற... றபா... றபாயிரு...'' என ொமி
கத்தினார். ெறுபடி அெர் கற்கதள வீெ, வகாண்டுறபாயிருந்த ஆப்பிதள உருட்டிவிட்டு
ஓடிெந்றதாம். ''ொமி அப்பிடித்தான்... யாதரயும் பாக்கறெ விரும்ப ொட்டாரு... அெர்ட்ட திட்டு
ொங்குனறத வபரிய விஷயம்...'' என்றார் நண்பர். விளம்பர வெளிச்ெறெ றெண்டாம் என ஓடி
ஒளிகிறெர்களுக்கும் விளம்பரம் வகாடுத்துக்வகாண்றட இருக்கிறது இந்த உலகம்.

சிதம்பரம் பக்கம் காரில் றபாய்க்வகாண்டு இருந்தறபாது, ''இங்க ஒரு பாட்டி இட்லி சுட்டு
விக்கும்... வெெ ஃறபெஸு... ொ றபாறொம்...'' என ஒரு நண்பர் அதைத்துப்றபானார். றபானால்
வதரு ஓரொக ஒரு பாட்டி இட்லி சுட்டு விற்க, எக்கச்ெக்க கூட்டம் கும்மிக்வகாண்டு இருந்தது.
''இந்த ரூட்ல றபாறெங்க ெர்றெங்க எல்லாரும் இங்க ெந்துருொங்க. எப்பிடிறயா இந்த ருசி
பரவி, வென்தன ெதரக்கும் பாட்டி ஃறபெஸ் ஆகிருச்சு...'' என்றார் நண்பர். இப்படித்தான் ஒரு
முட்டுச் ெந்தில் டாக்டர் அருண்பிரொத் நடத்தும் சின்ன க்ளினிக்கில் அவ்ெளவு கூட்டம்
எப்றபாதும் காத்திருக்கும். ஒருமுதற பஸ் ஸ்டாண்ட் ஸ்க்ரீன்களில் றபாடுெதற்கு ஒரு விளம்பரம்
எடுக்கலாொ என அெரிடம் றகட்டதற்குச் வொன்னார், ''அவதல்லாம் றெணாங்க... நம்ெ றெதல
நல்லாயிருந்தா எல்லாரும் ெருொங்க... இங்க இருக்கறெங்கள்லாம் விளம்பரம் பார்த்துட்டா
ெந்தாங்க. நம்ெ வொர்க்தாங்க நெக்கு விளம்பரம்!''

அன்தறக்கு றகாட்டூர்புரத்தில் இருந்து ஆட்றடாவில் ெந்துவகாண்டு இருந்தறபாது ெழியில்

வெட்றரா ரயில் றெதலகளுக்காகப் றபாட்டு இருக்கும் இரும்புப் பலதகவயல்லாம்
றபாஸ்டர்கள். அதில் இருந்த ொெகங்கதளப் பார்த்ததும் ஃப்ரீஸாகிவிட்றடன். 'வகட்டாலும்
றென் ெக்கள் றென் ெக்கறள... ஒரு லட்ெம் றகாடி ஊைல் ெதிதய உதடத்துவிட்டு வெளி ெந்த
அண்ணறன...’ என அடிக்கப்பட்ட றபாஸ்டரில் றகாட் சூட்டில் அந்த அரசியல் புள்ளி 'நீங்களும்
வெல்லலாம் ஒரு றகாடி’ சூர்யா ொதிரி நிற்கிறார்.

உடனடியாக வெந்திலின் கீச்சுக் குரல் றகட்டது... 'ஒரு வெளம்பரம்..!’

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 52
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
டி.ஆர். ரசிகர்களும் ராமராஜன் ரசிகர்களும் இப்ப ாது என்ன செய்கிறார்கள்? அவர்களின்
மனஓட்டம் எப் டி இருக்கும்?

திடுதிப்ச ன்று இப் டி ஒரு பகள்வி என் மண்டடக்குள் உதித்துக் குதித்தது. உச்ெகட்ட மனக்
குழப் த்தில் இருக்கும்ப ாது இப் டிப் ட்ட விப ாத ரெமஞ்ெரிகள் மண்டடக்குள் நிகழும்.

பிரணாப்ஜி இப்ப ா என்ன ண்ணிட்டிருப் ாப்ல? குஷ்புபவாட ஃப்யூச்ெர் பிளான்தான் என்ன?

அஜித் அ.தி.மு.க-டவ டடம் ார்த்து டகப் த்திருவாருனு ஒரு ப ச்சிருக்பக... அப்பிடியும்
டந்துருபமா? ஆஸ்கர் வாங்கின செகண்ட்ல ரஹ்மான் என்ன ஃபீல் ண்ணியிருப் ாரு?
நூறாவது செஞ்சுரிக்கான அந்த ாடல அடிச்ெப்ப ா ெச்சின் என்ன நிடனச்சுருப் ாரு? ொகப்
ப ாற செகண்ட்ல சிலுக்கு மனசுல என்ன இருந்திருக்கும்? ஒ ாமா ஆளுங்க வந்துட்டாங்கனு
சதரிஞ்ெதும் பின்பலடன் என்ன செஞ்சுருப் ாரு? டமக்பகல் ஜாக்ெபனாட முகம் கடடசியா
எப் டி இருந்திருக்கும்? சுனாமி அடல எவ்வளவு உயரம் இருக்கும்? செண் கா அருவிக்கு பமல
ராஜ ாகம் இருக்குனு சொன்னாபன கலீல்... அது எப் டி இருக்கும்? ச ங்குவின்லாம் என்ன
ொப்பிடும்? இப் டி எழும் அனாமத்துக் பகள்விகளின் வரிடெயில்தான் பமற்சொன்ன டி.ஆர்.
பகள்வியும் எழுந்தது. ஆனாலும், இந்தக் பகள்வி ஓர் அற்புதமான எபிபொடுக்கான
சதாடக்கமாகபவ ட்டது.

அன்டறக்கு இரபவ ஷீரிடம் தன ாலின் ம் டர வாங்கி ப ான் அடித்பதன். ''படய்... எத்தடன

வருஷம் ஆச்சுரா... காமராஜர் ஹால் க்கம்தான் என் டிராவல்ஸ் ஆபீஸ். வாடா...'' என்றார்
தன ால் உற்ொகமாக. அவடரப் ார்ப் தற்கு முன், ஒரு ஃப்ளாஷ்ப க் ப ாட்ரலாம்...
அப்ப ாது தன ால் தீவிரமான டி.ஆர். ரசிகர். அவரது அடடயாளபம அதுதான். ''வாடா என்
மச்சி, வாழக்கா ஜ்ஜி, ஓ ஒடம் ப் பிச்சி...'' எனக் டகடயச் சொழட்டிச் சொழட்டிப் ப சுவார். ''பூ
வாங்கி வந்த ப ரம்... என் ச ான்னுரதம்...'' என உச்ெகட்ட ஃபீலிங்கில் ாடுவார்.
ொதாரணமாகபவ தடலடயக் பகாதிக்சகாண்டு, ''ஏன்டா ப ெல... எதுக்குடா ப ெல...'' என
வானத்டதப் ார்ப் ார். டிகிரி காலம் முடித்துவிட்டு சில ல அரியர்கபளாடு சவட்டியாகச் சுற்றித்
திரிந்தவர் ஒரு ாள் அப் ாபவாடு ெண்டட ப ாட்டுக் சகாண்டு, டகயில் ச ட்டிபயாடு இடளஞர்
மன்றம் டந்த தாஸின் ச ல்லுக் கடடயிபலபய வந்து தங்கிவிட்டார். எதற்சகடுத்தாலும்
டரமிங்கில் ப சிக்சகாண்டு டி.ஆர். மாதிரிபயதான் திரிவார். ''என் தடலவன்டா...'' என் ார்
எப்ப ாதும் ஆபவெமாக. சின்ன விஷயத்துக்சகல்லாம் ச ாசுக்சகன்று கண்ணீர்விட்டு
அழுதுவிடுவார். டீ குடிக்கப் ப ாகும்ப ாது விட்டு விட்டுப் ப ானதற்கு எல்லாம் ''இனிபம
ப ொதரா... அவ்வளவுதான் உறவு இல்ல...'' என உச்ெகட்ட உணர்ச்சிகடளப் ச ருக்குவார். ஊரில்
இருக்கும் தங்கச்சிடய நிடனத்து டடரியில் க்கம் க்கமாகக் கவிடத எழுதுவார். எப்ப ாது
தன ாடல நிடனத்தாலும் '' ானும் உந்தன் உறடவ...'' எனக் டகயில் ரத்தத்பதாடு கண்ணாடிக்
கதடவ முட்டுகிற டி.ஆரின் விஷ§வல்தான் நிடனவுக்கு வரும். அதன் பிறகு திருப்பூர்,
ச ங்களூரு, சென்டன என தன ாலின் வாழ்க்டக எங்சகங்பகா ப ாய்விட்டது. இப்ப ாது அவர்
சென்டனயில் இருக்கிறார் என் பத எனக்கு ஷீர் சொல்லித்தான் சதரியும். இத்தடன வருடங்கள்
கழித்து அவடரப் ார்க்கப் ப ாபனன். டிராவல்ஸ் ஆபீஸில் உட்கார்ந்திருந்தார். சகாஞ்ெம்
டரயடித்து, ஆபள மாறிப்ப ாய் இருந்தார். லஞ்ச்சுக்கு சவங்கட் ாராயணா பராட்டுக்குப்
க்கத்தில் இருந்த அவரது ஃப்ளாட்டுக்கு அடழத்துப் ப ானார். வீட்டில் அவரது ரூமில்
நுடழந்ததும் ரவெமாக இருந்தது. ரூடம அடடத்து ச ரிய டி.வி.டி. டலப்ரரி. அத்தடனயும்
உலகப் டங்கள். '' 'டு லிவ்’ ார்த்துட்டியா? செம ச ாலிட்டிக்கல் டம். சடாரன்டிபனா
கசலக்ஷன்ஸ் சமாத்தமா என்கிட்ட இருக்கு. டடம் கிடடக்கும்ப ாது இங்கபய வந்து ாரு.
'சமலினா’சவல்லாம் ார்த்துருப் ல்ல... ம்... 'சில்வர் ொல்ட்’ ார்த்துட்டியா? கண்டிப் ா ாக்க
பவண்டிய டம் ா... என்னா ஸ்படாரி சடல்லிங்குற...'' எனத் தடதடசவன தன ால் ப ெப்
ப ெ... எனக்கு டா ஆச்ெர்யம். டி.ஆரின் ரசிகக் குஞ்சு தன ாலா இவர் எனத் பதான்றியது.
அடதப் ற்றிப் ப சியப ாது, ''அது மட்டும் இல்ல... நிடறய மாறிட்படம் ா. வாழ்க்டக,
டிராவல், ரெடன எல்லாபம மாறிப்ப ாச்சு. இப்ப ா எல்லாபம
தீவிரமா பதடவப் டுது. சமச்சூர்டா பதடவப் டுது... 'பவ பஹாம்’
டத்துல வர்ற சகழவிபயாட முகம் மாதிரி மனசு ெலனம் இல்லாம
ஆக ட்டர ண்ணிட்பட இருக்கு...'' என்றார் சிரித்த டி. தன ால்
இப் டிசயல்லாம் ப சுவாரா என எனக்குச் ெந்பதாஷமாக இருந்தது.
வரும்ப ாது வாெலுக்கு வந்ததும் ஓடிப்ப ாய் 'ஐ அம்’ ட டி.வி.டி-
டயக் சகாண்டுவந்து ''இத சவச்சுக்க...'' எனக் சகாடுத்தார்.

மாற்றம் என் து எவ்வளவு அற்புதமான சொல் என் டத வரும்ப ாது

பயாசித்துக்சகாண்பட வந்பதன். ஒவ்சவாருவரிடமும் ஒவ்சவாரு
காலத்திலும் எவ்வளவு மாற்றங்கள் வந்துவிடுகின்றன? சின்ன
வயதில் ரஜினி பிடிக்கும் என்று சொன்ன ச ரும் ாலான
ண் ர்களுக்கு இப்ப ாது கமல்தான் பிடிக்கிறது. அப்ப ாது கமல்
பிடிக்கும் என்ற ல ப ர் இப்ப ாது ரஜினி பிரியர். இரண்டு
ப டரயும் பிடிக்கும் என்கிற இடத்துக்குப் ல ப ர்
வந்துவிட்டார்கள். தீவிர ரசிகர்கள் என்ற இனபம இப்ப ாது இல்டல
என் துதான் ஆறுதலான மாற்றம். ரஜினி கபணஷ், ாட்ஷா சுபரஷ்
என அடடசமாழி ப ாட்டுக் சகாண்டு முக்பகாண பஹர் ஸ்டடல்
ண்ணிக்சகாண்டவர்கள் லர் இப்ப ாது மாறிவிட்டார்கள்.
என்பனாடு டி.ஒய்.எஃப்.ஐ-யில் ணியாற்றி தீவிர கம்யூனிஸ்ட்டாக
இருந்த ண் ன் இப்ப ாது காங்கிரஸ் கவுன்சிலர். ''ச ட்பரால்
செலவுக்கும் செல் பில்லுக்குபம மாெம் முப் தாயிரம் வந்துருது
மாப்ள...'' என்கிறான் கழுத்து செயிடன இழுத்துவிட்ட டி. ''ரஹ்மான் வந்தப்ப ா என்னால
ஜீரணிச்சுக்கபவ முடியடலங்க... ராஜா பமல அவ்வளவு ட த்தியம். ராஜாடவ விட்டா பவற
யாரு வர முடியும்னு ஒபர ச னப்புதாங்க... ரஹ்மான்லாம் ஆபள இல்லனு சகாந்தளிச்சிட்பட
இருந்பதன்... அது முட்டாள்தனம்னு அப் றம் புரிஞ்சு ருச்சுங்க... ஹி இஸ் ஆல்பொ எ
சலஜன்ட்... ஜீனியஸ்ங்க... மாற்றத்டத மனசு உடபன எடுத்துக்க மாட்படங்குது ாருங்க...'' என
ஹவுஸிங்ப ார்டு ார்க்கில் உட்கார்ந்து அம்ப த்கர் சொன்னப ாது ஒரு ருவம்
கடந்துவிட்டிருந்தது. ''படானிடயப் ார்த்தப்ப ா எனக்கும் இப்பிடித்தான் எரிச்ெலா இருந்தது...
ெச்சின் மாரி வர முடியுமானு... பவர்ல்டு கப் ஃட னல்ல ஷார்ப் ாப் ார்த்துக்கிட்டு ஒரு
சிக்ஸடரப் ப ாட்டான் ாருங்க... அங்கபய மாறிட்படன்...'' என்றார் கூடபவ விபனாத்.
காதலிக்கு நிச்ெயம் எனத் சதரிந்ததும் ஆஃப் அடித்துவிட்டுப் ப ாய் ''உன்டன
ப ாட்டுத்தள்ளிட்டு ானும் ப ாய் பெர்ந்துர்பறன்டி...'' என ரகடள ண்ணி, விஷம் குடித்துத்
தப்பிய கபணென், இப்ப ாது மூன்று ச ண் பிள்டளகளுக்கு அப் ா. ''அடத நிடனச்ொ இப் வும்
சிரிப் ா வருது. ம்ம சீரியல்ல செம காசமடி எபிபொடுங்க அது...'' எனக் குலுங்கிச் சிரிக்கிறார்
இன்று. காதலித்துக் கல்யாணம் ண்ணிக்சகாண்ட ாலு சித்தப் ா தனது மகள் காதலித்து வந்து
நின்றப ாது ஒப்புக்சகாள்ளவில்டல. ''இப்ப ா ஏன் இப் டி மாறிட்டீங்க..?'' எனப் ப ாராடி
வீட்டடவிட்டு ஓடிப்ப ாய்தான் கல்யாணம் செய்துசகாண்டார்கள் அவர் கள். ாடலந்து
வருடங்களுக் குப் பிறகு இப்ப ாது ெமா தானமாகி ஒன்றாகிவிட்டார்கள். எப்ப ாது, எந்தக் கணம்
இந்த மன மாற்றங்கள் நிகழ்கின்றன என் துதான் எனக்கு வியப்பு.

மனித மனம்தான் உலகின் மிகப் ச ரிய பவதியியல் கூடம். ''அவன் சராம் மாறிட்டாம் ா...''
என்கிற டயலாக்டகக் பகட்கும்ப ாது எல்லாம் எனக்கு செம காசமடியாக இருக்கும். 'மாற்றம்
ஒன்டறத் தவிர மாறாதது எதுவும் இல்டல... ெம்ப ா சிவ ெம்ப ா!’ அன்பு துபராகமாக
மாறுவதும், காதல் வலியாக மாறுவதும், மகிழ்ச்சி துயரமாக மாறு வதும், ம்மால் கண்டறிய
முடியாத கணங்களின் பமல் டந்துசகாண்பட இருக்கின்றன. ாம் வாழ்வது, அந்தக் கணங்களும்
மாறும் என்ற ம்பிக்டகயின் கணங்களில்தான்!

ஒவ்சவாரு காலத்துக்குமான ெமூக மதிப்பீடுகளும் எனக்கு வியப்புதான். ''அய்பயா! மாப்ள

குடிப் ாரா£ம்ல...'' என்கிற குரல் இப்ப ாது ''ஏங்க குடிக்காதவன் இப்ப ா யாருங்க..?
குடிக்கடலன்னாதான் ஆச்ெர்யம்'' என மாறிவிட்டது. ''தப் ான ஆளுங்க... லஞ்ெம்லாம்
வாங்குவாராம்...'' என்ற குரல் ''பமல் வரும் டி இல்டலயா... என்னங்க ச ாடழக்கத் சதரியாத
ஆளா இருக்காரு...'' என மாறிவிட்டது. தர்மம் என்ற சொல் ாதிக்கு பமல் வன்மம் என்ற
சொல்லாக மாறிவிட்டது. தவறுகள் அவமானத்துக்குரியன அல்ல என்கிற அளவுக்குச் ெமூகம்
வெதியாக மாறிவிட்டது. வீட்டில் இருக்கிற எவர்சில்வர் செம்பும் ஈசி பெரும் 25 வருடங்களாக
அப் டிபய இருக்கின்றன. ஆனால், சரண்டு வருஷத்தில் மூன்று சமாட ல் மாற்றிவிட்படாம்.
இதுதான் இந்தச் ெமூகத்தின் மாற்றம்!

எங்கள் சதருவில் இருந்த ெரவணன் லாட்டரி ட த்தியம். ெம் ாதிக்கிற காசுக்குப் ாதிக்கு பமல்
லாட்டரிக்பக விட்டுவிடுவார். ஒருமுடற கும் பகாணத்தில் சுரண்டல் லாட்டரி கிழித்திருக்கிறார்.
காசு விழ விழ... மறு டி மறு டி கிழித்துக்சகாண்பட இருந்திருக்கிறார். 1,000 ரூ ாய்க்கு பமல்
கிழித்துவிட, ''காெ சவச்சுட்டுக் கிழி...'' எனக் கடடக்காரர் தடுக்க, யங்கர ரகடள. அடிதடி
ப ாலீஸ் பகஸாகி ஒரு மாெத்துக்கு திருச்சி சஜயிலில் கிடந்தார். சஜயிலில் இருந்து திரும்பி
வரும்ப ாபத தஞ்ொவூரில் 1,000 ரூ ாய்க்கு லாட்டரி சுரண்டி மறு டி தகராறு இழுத்த ெரித்திர
ாயகன் ெரவணன். திடுதிப்ச ன்று ஒரு ாள் லட்டரிக்குத் தடட வந்த பிறகு ாதிப்
ட த்தியமாகித் திரிந்தார் ார்ட்டி. துக்கல் லாட்டரிக்சகல்லாம் ப ாய் சிக்கி, சகாஞ்ெம்
சகாஞ்ெமாக அதிலிருந்து மீண்டு இப்ப ாது ஆபள மாறிவிட்டார். ''சூதாட்டத்டதவிட
பமாெமான விஷயம் இல்டலங்க... ல்லபவடள இந்த அளவுல தப்பிச்சுட்படங்க...'' என் வர்
இப்ப ாது ஈ.பி. ஆபீஸில் பியூனாக உடழக்கிறார்.
 ாடளக்பக தமிழ் ாட்டில் தீவிர மதுவிலக்கு வந்துவிட்டால் என்னாகும்? ப்ளாக்கில் ெரக்கு
பதடுவது, கள்ளச் ொராயம் என அடல ாய்ந்து ஒருகட்டத்தில் 'குடிமகன்கள்’ சமாத்தமாகத்
திருந்தி, சதளிவான மாற்றம் வந்துவிடும் இல்டலயா?

பக.பி.எஸ். தாத்தாவுக்கு அவரது டெக்கிள் தான் எல்லாம். தினம் தினம் காடலயில் எழுந்ததும்
டெக்கிடள எண்சணய் ப ாட்டுத் துடடத்துவிட்டுத்தான் அடுத்த பவடல. ஹாண்ட் ாரில்
குஞ்ெம் கட்டி, மட்கார்டில் ஸ்டிக்கர் ஒட்டி அந்த டெக்கிடள அலங் கரிப் துதான் அவருக்குப்
ாதி பவடல. ஒரு மகாராஜா குதிடரயில் வருகிற மாதிரி தான் அந்த டெக்கிடள அவர் ஃபீல்
ண்ணுவார். யாராவது அவர் டெக்கிளில் டகடவத்தாபல சடன்ஷனாவார். ஒருமுடற சதரியா
மல் ொவிடயத் திருடி டெக்கிடள எடுத்துப்ப ானதற்காக மாெக்கணக்கில் ண் பனாடு ப ொமல்
இருந்திருக்கிறார். அந்த டெக்கிளில்தான் அவரது காதல், ட்பு, கல்வி, பவடல எனப் ல
நிடனவுகள் சுழன்றுசகாண்டு இருந்தன. தாத்தா வின் ண் ர்கள் எல்லாம் பமாட்டார் ட க், கார்
என அடுத்தடுத்த மாற்றங்களுக்குப் ப ாய் விட... இவர் மட்டும் ொகிற வடர அந்த
டெக்கிளில்தான் ப ாய்வந்தார். ணம் காசு வந்தப ாதுகூட, ''இவடன விட முடியாதப் ா...'' என
அந்த டெக்கிடளபய கட்டிக்சகாண்டார். தாத்தா செத்துப்ப ாய் அவடரத் தூக்கிப் ப ானப ாது
அந்த ஹீபரா டெக்கிள் திண்டணயில் தனிபய கிடந்தது, மட்கார்டில் உதிர்ந்த ச யர்
எழுத்துகபளாடு. பின்சனாரு ாள் சகால்டலயில் உடடந்துகிடந்த அந்த டெக்கிடளப்
ார்த்பதன். ஆயிரமாயிரம் ஹாரன் ஒலிகளுக்கு டுபவ இப்ப ாது அதன் சித்திரம்
பதான்றுகிறது!

'ஒவ்சவாரு ாளும் புதிது புதிதாகப் பூக்கும் பூக்கடளத் தருவது பவரின் ழடமதான்’ என

ஜப் ானியப் ழசமாழி இருக்கிறது. மாற்றம் என் து ஒரு சுழற்சி. எல்லாப் புதிய மாற்றங்களும்
ஏபதா ஓர் ழடமயின் விடதயில் இருந்பத கிடளக்கும்.

'ஃ ாதர் அண்ட் ென்’ என்ற டத்தில் ஒரு வெனம் எனக்கு எப்ப ாதும் நிடனவிருக்கும். ஒரு
மகனுக்கும் அப் ாவுக்குமான உணர்வுகடளப் ப சும் டம் அது. மகனுக்கும் அப் ாவுக்கும்
எதாவது ெண்டட வந்துசகாண்பட இருக்கும். வயதான அந்த அப் ா எப்ப ாதும்
இருமிக்சகாண்டு அடறயின் மூடலயில் முனகிக் கிடப் ார். மகனின் குடும் ம் அவடரக்
கண்டுசகாள்வபத இல்டல. அவரது மூன்று வயது ப ரன் மட்டும் தாத்தாடவ ப சிப் வனாக
இருப் ான். ஒரு ாள் மகன் அவடரக் சகாண்டுப ாய் வலுக்கட்டாயமாக முதிபயார் இல்லத்தில்
பெர்த்துவிட்டு வருவான். அப்ப ாது அவனிடம் அவனது மூன்று வயது மகன், ''ஏம்ப் ா
தாத்தாவக் சகாண்டுப ாய் சவளில விட்டீங்க..?'' என் ான். அதற்கு இவன், '' ழடெசயல்லாம்
மாத்தினாத்தாம் ா ம்ம டலஃப் மாறும்... தாத்தா ழொயிட்டாரு...'' எனப் தில் சொல்வான்.
உடபன, க்கத்தில் மாட்டப் ட்டிருக்கும் ஜீெஸ் டத்டதக் காட்டி அந்த குட்டிப் ட யன்
பகட்கும் ஒரு பகள்விக்குத் திடகத்து நிற் ான் அந்த அப் ன்,

''இந்த ஜீெஸ்கூட சராம் ப் டழய ஆள்தாபன... இவடர ஏம்ப் ா இன்னும் இங்க சவச்சுருக்க?''

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 53
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
சமீபத்தில் எனது உறவினர் ஒருவருக்குப் பணி மாற்றம் வாங்குவதற்காக அலைந்ததன்.

சென்லனலைச் தெர்ந்தவர், விழுப்புரம் பக்கத்தில் அரசு ஆசிரிலைைாக இருக் கிறார். தினமும்

மூன்று மணி தேரத்துக்கும் தமைாகப் பைணம் பண்ண தவண்டியிருக் கிறது. அவருக்கு ெமீபத்தில்
கர்ப்பப்லப அகற்றும் சிகிச்லெ தவறு ேடந்திருப்பதால், சென்லனக்கு டிரான்ஸ்ஃபர் வாங்குவது
உடனடித் ததலவைாகிவிட்டது. அரசுத் துலறகளில் ஒரு காரிைம் ொதிப்பது என்பது அவ்வளவு
சபரிை 'ஜிந்தாக்கா’!

முலறப்படி டிரான்ஸ்ஃபருக்கு 23-ம் தததி காஞ்சிபுரத்தில் கவுன்சிலிங் என்பார் கள். அங்கு உள்ள
அரசுப் பள்ளியில் கவுன்சிலிங் ேடக்கும். தபானால் ஒரு ஈ காக்கா இருக்காது. ஒரு வடக்குப்பட்டி
ராமொமி பல் குத்திக்சகாண்தட டீசடய்ல் தகட்பார். கலடசிைாக, ''என் ெகைபாடிக்குக்கூட தபான
வாரம்தான் நீடாமங்கைத் துதைருந்து திருச்சிக்கு டிரான்ஸ்ஃபர் வாங்குதனாம். இசதல்ைாம்
ச்சும்மா ஃபார்மாலிட்டி... ஒண்ணும் ேடக்காது. பாருங்க... ஒரு தகண்டிதடட்டும் வரை... என்
ெகைபாடிக்கு மூணு குடுத்துச்சு. டிபார்ட்சமன்ட்ை ஆள் இருக்கு... தவணும்னா சொல்ைவா...''
என்பார் கூைாக.

''மூணுன்னா..?''

''மூணு ைச்ெங்க...''

''பாப்பு படிப்புச் செைவு தவற

இருக்கு... இப்தபா தபாய் மூணு ைச்ெம்னா எங்க தபாறது?''

''ெரி விடுங்க... சகாஞ்ெம் சென்டிசமன்ட்டா அட்டாக் பண்ணிப் பாப்தபாம்.''

அதன்படிதை மனலத உருக்கும் கடிதம் ஒன்லற சி.எம். செல்லுக்கு எழுதிதனாம். (கற்பலன
கைப்சபல்ைாம் இல்லை... உண்லமதான்!) மூன்று சபண் பிள்லள கலள லவத்துக்சகாண்டு
சிரமப்படுவது, அறுலவச் சிகிச்லெ செய்தது, ஒரு சபண்ணாக இந்த ெமூகத்லத எதிர்சகாள்வது
என எழுதப்பட்ட கடிதத் துக்கு, 'கடிதத்லதப் சபற்றுக்சகாண்தடாம்’ என்பதற்கான சரசிப்ட்
வந்தது. ஆனால், ேடவடிக்லக எதுவும் இல்லை. தமற்சகாண்டு ைாலர அணுகுவது, தபசுவது
என்றும் சதரிைவில்லை.

திடுதிப்சபன்று ஒரு ோள் உறவினர் எனக்கு தபான் பண்ணி, ''தினமும் காலைை 11 மணிக்கு
தபாைஸ் கார்டன்ை சி.எம். பப்ளிக்லக மீட் பண்றாங்களாதம... அங்க உனக்கு ைாராவது
சதரிஞ்ெவங்க இருக்காங்களா? தேர்ை மீட் பண்ணி சைட்டர் குடுத்தா, எதாவது ேடக்கும்ை''
என்றார்.

''இல்ைத்த... அவங்க தனிைாைாம் ைாலரயும் மீட் பண்ண மாட்டாங்க... சி.எம். செல்லுக்கு மனு
குடுக்கறதுதான்... சபருங்கூட்டம் நிக்கும்... ோமளும் தபாய்க் குடுத்துட்டு வர
தவண்டிைதுதான்...'' என்தறன்.

''இல்ைல்ை... நீ விொரிதைன். தனிைாப் பார்த்துட்டாங்கன்னா ேடந்துரும்ை...'' என்றார்

அப்பாவிைாக.

''நீங்க என்னத்த... முக்குக் கட ஆவின் தவலுவப் பார்க்கறது மாதிரி சொல்றீங்க. ெரி... ோன் ட்லர
பண்தறன்...'' என்தறன் அப்தபாலதக்கு. இந்த ோட்டின் குடிமகள் ஒருத்தி, முதைலமச்ெலரப்
பார்த்துப் தபசுவது என்பது அவ்வளவு சுளுவான காரிைமா..? 11 மணிவாக்கில் தபாைஸ் கார்டன்
பக்கம் தபாய்ப் பார்த்தால், தகட் பக்கதம தபாக முடிைவில்லை. அங்கிருந்த ஒரு தபாலீஸ்காரர்
டீசடய்ல் தகட்டுவிட்டு, ''லூஸா தம்பி நீங்க... இசதல்ைாம் ேடக்கற காரிைதம இல்ை.
டிரான்ஸ்ஃபர் தாதன... எங்க மச்சினன் ஒய்ஃபுக்கு தபான வருஷம் இங்க தவளச்தெரிக்கு
வாங்குதனாம்... சரண்டார்ரூவா... ேமக்குத் சதரிஞ்ெ வக்கீல் ஒருத்தர் இருக்காரு. செகரட்ரிதைட்ை
ேல்ை பழக்கம்...'' என்றார் கலடசி பஃப் கிங்ஸ் இழுத்தபடி.

எனக்கு சி.எம்லம எப்படிப் பார்ப்பது என்ற தைாெலன தறிசகட்டு ஓடிைது. ெசிகைாவின்

சொந்தக்கார குரூப்பில் ஒருவர் நுங்கம்பாக்கத்தில் த ாட்டல் ேடத்துகிறார். அவலரப்
பிடிக்கைாசமன்றால், ''நீ தவற... அந்த ஏரிைாவுக்தக இப்ப தபாக முடிைாது... தபாட்ருவாய்ங்க...''
எனத் தடுத்தாட்சகாண்டார் ஒரு ேண்பர். ''தொ ொலர மீட் பண்ண முடியுமா..?'' என இன்சனாரு
ேண்பர் என்னிடம் தகட்டார். ''இல்லை ேண்பா... அவங்க ஸ்கூல்ை எம் சபாண்ணுக்கு சீட்
தகட்டுப் தபானதுக்தக என் டவுெர் கிழிஞ்சுருச்சு. அலமச்ெலர தவணும்னா பார்ப்பமா..?'' என
ஒரு ரூட் தபாட்டார் இன்சனாரு ேண்பர்.

ஓர் அதிகாலையில் அலமச்ெரின் பி.ஏ-லவ சரண்டு தகாட்டிங் பவுடதராடு ெந்தித்ததன்.

'கரகாட்டக்காரன்’ ெண்முகசுந்தரத்லத அரசிைல்வாதி தகரக்டர்களில் ஏன் சதாடர்ந்து
பைன்படுத்துகிறார்கள் என்பலத அப்தபாதுதான் உணர்ந்ததன். ெண்முகசுந்தரம் மாதிரிதை அந்த
பி.ஏ-வும் சீரிைஸாகப் தபசுகிறாரா... ேக்கைாகப் தபசுகிறாரா என்பலதக் கலடசி வலர
கண்டுபிடிக்கதவ முடிைவில்லை. இரண்டு ோட்கள் கழித்து அந்த பி.ஏ-வுக்கு தபான்
பண்ணும்தபாது சொன்னார், ''தம்பி... சரண்டு ரூவாை முடிச்சுரைாம்... தபான வாரம்தான் மூணு
தபருக்கு முடிச்சுவுட்டுச்சு... ஒண்ணு அபிராமிபுரம், இன்சனாண்ணு சேற்குன்றம்...''

ஒரு வாரம் கழித்து அந்த அத்லத தபான் பண்ணி, ''முருகா... ேம்ம வெந்தி டீச்ெர் டிரான்ஸ்ஃபர்
வாங்கிருச்சு. சரண்டு ரூவாைாம்... ேம்பிக்லகைான ஆளுன்னு சொல்லுச்சு. அம்பதாயிரம் ரூவா
குடுத்துட்தடன்... ஒண்ணாம் தததிக்குள்ள வாங்கித் தந்துர்தறன்னு சொல்லிருக்காங்க... இதுக்கு
தமை தபாராட முடிைாதுப்பா. உடம்பு தாங்கணும்ை...'' என்றது. என்ன சொல்வது என்று
சதரிைாமல் தபாலன லவத்ததன்.

அதிகாரம் என்ற ஒன்று ேம்லம எப்படி எல்ைாம் துரத்தி அடிக்கிறது..? ோம் ஒவ்சவாருவரும் இந்த
அதிகாரத்துக்கு முன்பாக, ஒன்றும் செய்ை இைைாதவர்களாக வாழ்க்லக முழுக்க ேமக்தக
சதரிைாமல் தபாராடித் தவிக்கிதறாம்.

அதிகாரத்துக்கு ஆலெப்படுகிறவர்களுக்கும் அதிகாரத்தால் ேசுக்கப்படுகிறவர்களுக்குமான

தபாராட்டம் எப்தபாதும் ேடக்கிறது. அன்லறக்கு ஒரு த ாட்டலில் கண்ணாடிக் கதவுக்குப்
பின்னால் ஒரு தேபாளி ெப்லளைர் சிறுவலன சூப்பர்லவெர் ஒருவர் தபாட்டு அடித்துக்சகாண்டு
இருந்தார். ஏததா கண்ணாடிப் சபாருலள உலடத்துவிட்டானாம். அந்த சூப்பர்லவெலரத் திட்டி,
அந்தச் சிறுவலன இழுத்ததன். ''ொர்... உங்களுக்சகல்ைாம் சதரிைாது... இவனுங்கலளஎல்ைாம்
இப்பிடித்தான் ொர் ட்ரீட் பண்ண ணும்...'' என்றார் அந்த சூப்பர்லவெர். அந்தச் சிறுவன்
ோைாயிரம் ரூபாய் சொற்ப ெம்பளத் துக்கு எங்தகா தூர மண்ணில் இருந்து சமாழி சதரிைாத
இங்தக வந்து பாத்திரம் கழுவுகிறான். அவனது முகத்லதப் பார்க்கும்தபாது, கனடாவில் ஒரு
சரஸ்டாசரன்ட்டில் பாத்திரம் கழுவும் தவலை பார்க்கும் என் ஈழ ேண்பர் ஒருவரின் நிலனவு
வந்தது. 'வன்னியிதை சபரிை விவொைக் குடும்பம் எங்கதளாடது... எல்ைாத்லதயும் இழந்துட்டு
இங்தக பிதளட்டு கழுவிட்டு இருக்தகன். ைார் ைார்ட்தடதைா அடி வாங்கிருக்தகன்...
காைம்பட்ருக்தகன்....
எவ்வளதவா இழந்துட்தடன்...
உயிர் வாழ்றது மட்டும்தான்
இப்தபா என்தனாட ொதலன...
அதிகாரமும் அதிகார சவறியும்
எங்கலள விடாமல்
துரத்திக்சகாண்தட இருக்கப்பா...’
என அவர் சொன்னது வலிைாக
சேஞ்சில் நிலைத்திருக்கிறது. இந்த
தேபாளிச் சிறுவனுக்கு அலதயும்
சொல்ைத் சதரிைவில்லை...
அவ்வளவுதான்.

உைகம் முழுவதும் எத்தலன

எத்தலன தபர் இப்படி ைாதரா
ஒருவரின், ஒரு நிறுவனத்தின், ஒரு
ததெத்தின் அதிகார தவட்லகக்குத்
துன்பப்பட்டுக்சகாண்தட
இருக்கிறார்கள்.

''ஏய்... எல்ைாத்லதயும் அள்ளிப்

தபாடு...'' - திடுதிப்சபன்று வந்து
நிற்கும் தபாலீஸ்காரலரப் பார்த்து
மிரண்டு, தராட்டில் தபாட்ட
இட்லிக் கலடலை அப்படிதை அள்ளிலவக்கிறார்கள் ஒரு தம்பதி. ''இன்னிக்கு ைாவாரம்
அம்புட்டு ததன்... எல்ைாம் ோெமாப்தபாச்சு...'' என ஒரு டீக்கலடக்காரர் சுருட்டிக்சகாண்டு
தபாகிறார். ''என்லன ஏன்ைா புடிச்சுட்டு வந்தீங்க...'' என்ற ஒப்பாரிதைாடு காவல் நிலைைங்களில்
ஆயிரம் ஆயிரம் தபர் அனுதினம் உட்கார்ந்திருக் கிறார்கள். ''என் சேைத்லதப் புடுங்கிட்டாங்
கய்ைா...'' எனக் கதறிக்சகாண்டு காத்திருக்கிறார்கள். கட்டப் பஞ்ொ ைத்து, அதிகார துஷ்பிர
தைாகம் என எளிை மக்களின் மீது திணிக்கப்படும் சகாடுலமகள் ஒவ்சவாரு ோளும்
அதிகமாகிக்சகாண்தட இருக்கின்றன. ஒரு ேடிலகக்காக அடித்துக்சகாள்கிற இரண்டு ேடிகர்கலள
எந்த தபாலீஸும் எதுவும் செய்ை முடிைாது இந்த ததெத்தில். ஆனால், சென்ட்ரல் ஸ்தடஷன்
வாெலில் சபாரிகடலை விற்கிற கிழவலனக் சகாண்டுதபாய் ராத்திரிசைல்ைாம் ஸ்தடஷனில்
உட்காரலவத்துத் துன்புறுத்தும். தேற்று வலர ஒன்லரைணாவுக்குப் சபறாதவர்கள், கவுன்சிைர்
ஆனதில், எம்.எல்.ஏ. ஆனதில்... கார், அடிைாட்கள், செல் வாக்கு எனப் பறக்கிறார்கள்.தகாயில்
களில், ஆஸ்பத்திரிகளில், பள்ளி களில் ொமான்ைர்கள் அத்தலன தபரும் காத்திருக்க, அதிகாரம்
பலடத்தவர்கள் முதல் ஆளாக உள்தள தபாய்வருகிறார்கள். அதிகாரம் பலடத்தவர்களின் தூரத்துச்
சொந்தக்காரர்களுக்குக்கூடப் பைப்பட தவண்டியிருக்கிறது. இந்த ோடு எப்தபாதும் அதிகாரம்
உள்ளவர்களுக்கு ஒன்றாகவும் இல்ைாதவர்களுக்கு தவறாகவுதம இருக்கிறது.

'ரிங் மாஸ்டர்’ என்சறாரு ரஷ்ைன் சிறுகலத. அந்த ஊருக்குப் புதிதாக ஒரு ெர்க்கஸ் வந்திருக்கும்.
சிங்கத்லத ஒரு ொட்லட நுனியில் அடக்கி லவத்திருக்கிற அந்த ரிங் மாஸ்டலரப் பார்த்து
விைந்துதபாவான் ஒரு சிறுவன். அவருக்கு பரம விசிறிைாகி அவர் செல்லும் இடம் எல்ைாம்
சதாடர்ந்து செல்வான். சிங்கத்லத விரல் நுனியில் அதிகாரம் செய்கிற ரிங் மாஸ்டர்
ெம்பளத்துக்காக ெர்க்கஸ் ஓனரிடம் லக கட்டி நிற்பார். வீட்டில் ெதா திட்டும் மலனவியின்
முன்னால் கூனிக் குறுகி நிற்பார். தரஷன் கலட, ராணுவ முகாம், மகனின் பள்ளிக்கூடம் என
ோசளல்ைாம் மிகவும் பணிவாக, பைந்த ஆளாக சுற்றிக்சகாண்டு இருப்பார். 'சிங்கத்லத அதிகாரம்
பண்ணும் அவர், மற்றவர்களிடம் எல்ைாம் அப்படி இருப்பது ஏன்?’ என்ற தகள்விதைாடு
முடியும் அந்தச் சிறுகலத. அந்த ரிங் மாஸ்டலரப் தபாைத்தான் இருக்கிறது ேம் ஒவ்சவாருவருக்கு
மான வாழ்க்லக!
அதிகாரம் என்பது ெமூகத்தின் ெகை மட்டங்களிலும் ேம்லமப் படுத்தி எடுக்கிறது. பூர்ஷ்வா என்ற
சொல்லுக்கு உரிைவர்கள் ேம்லமச் சுற்றி இருக்கிறார்கள். ''எங்க தமதனஜர் டாமிதனஷன் தாங்க
முடிைலை... தவணும்தன அவர் பவலர என் தமை திணிக்கிறாரு...'' என எத்தலன தபர்
புைம்புகிறார்கள். ''ோன் புக் ரீடிங் பண்றது என் ஸ்சபண்டுக்குச் சுத்தமாப் பிடிக்காது...
அவருக்குத் சதரிைாமதாங்க படிக்கிதறன்...'' என தபான வாரம் ஒருவர் தபான் பண்ணினார். ''எம்
சபாண்டாட்டிக்கு அவ சொல்றதுதான் ேடக்கணும்... அவங்க வீட்டுக்குத்தான் ோன்
பண்ணணும்... அவலள மீறி எதாவது ேடந்தா, எந்த எக்ஸ்ட்ரீமுக்கும் தபாவா...'' என ோக்கு குழற
ேள்ளிரவில் புைம்புகிறார் ேண்பர். ''எங்கப்பாதாங்க எனக்கு முதல் எதிரி... அவர் சொன்ன
மாதிரிதான் டிசரஸ் பண்ணணும்... முடி சவட்டணும்... அவர் சொன்ன தகார்லஸத்தான்
படிக்கணும்... ஹிட்ைர் மாதிரி ேடந்துக்கிறாருங்க... இப்தபா கல்ைாணத்துையும் வந்து
நிக்கிறாரு... தேத்து சபரிை ெண்லட வந்துருச்சுங்க...'' என சடன்ஷ னாகும் மகன்கள் எத்தலன
தபர். ஓர் உறலவ, அன்லப, ேட்லபச் சிலதக்கும் முதல் விஷைம் அதிகாரம்தான் இல்லைைா?

இரண்டாம் உைகப் தபாரின்தபாது விைட்ோமில் எடுக்கப்பட்ட ஒரு புலகப்படத்தில்

நிர்வாணமாக ஓடிவரும் ஒரு சிறுமியின் முகத்தில் இருக்கும் உணர்வுகலள எழுதிவிட முடியுமா?
இைங்லகயில் ஈழப் பகுதியில் சவற்றிச் சின்னம் என சிங்கள அரசு அலமத்திருக்கும் துப்பாக்கி
ஏந்தியிருக்கும் ராணுவ வீரனின் சிலைலைப் பார்க்கும்தபாது எவ்வளவு தகாபம் வருகிறது..?
ஆயிரம் ராணுவ வீரர்கள் இறந்ததற்கு அஞ்ெலி செலுத்தக் கூடும் அசமரிக்க மக்களிடம்,
உருத்சதரிைாமல் அழிந்து, சிலதந்துதபான ஆயிரமாயிரம் மூன்றாம் உைக ோடுகளின் உயிர்கள்
என்ன தகட்கும்..? வில், அம்பு லவத்துக்சகாண்டு சபரும் ஆயுதங்கள் தாங்கிை துலண ராணுவப்
பலடயிடம் எதற்காகப் தபாரிடுகிறார்கள் வனவாசிகள்?

திருவண்ணாமலையில் கிரிவைப் பாலதயில் ேடந்துசகாண்டு இருந்ததபாது

ொலையில் இன்னும் அழிைாத ரத்தக் கலற கிடந்தது. விொரித்ததபாது, ''இங்க
ஒருத்தலரப் தபாட்டாங்க... அவர் மனித உரிலம ஆர்வைர். ரிைல் எஸ்தடட்,
கவர்சமன்ட் ஆபீஸர்ஸ் அது இதுன்னு எலதைாச்சும் தோண்டிக்கிட்தட இருப்பாரு.
அவரு வூட்ை சேலறை பூலனங்க வளர்த்தாரு... அதுங்களுக்கு பால் வாங்கறதுக்
காக காலையிை வந்தவலர ைாதரா தபாட்டுட் டாங்க...'' என்றார் ேண்பர்.

அன்லறக்கு இரவு சபௌர்ணமி கிரிவைம். எங்சகங்கும் ஜனத்திரள். பாலத ஓரத்தில்

பார்லவைற்ற முதிைவர் சின்ன இலெக் குழு தவாடு உட்கார்ந்து பலழை
பாடல்களாகப் பாடிக்சகாண்டு இருந்தார். கிரிவைம் சுற்றி விட்டு
அண்ணாமலைைார் தகாயிலில் தபாய் நின்றதபாது தூரத்தில் அந்த முதிைவர் பாடிக்
சகாண்டு இருந்த வரிகள் தகட்டன,

''ோனும்கூட ராஜாதாதன ோட்டு மக்களிதை

அட, ோணசமன்ன சவட்கசமன்ன
காசு தகட்பதிதை...''

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 54
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப்கான்
ஆடி மாதம் ததருவ ாரத் ததய் ங் களின் காலம்.

தெரியார் ொததயில் சிலுசிலுத னத் தூறலில் நதனந்தெடி நடந்தால், வ ம்புலியம்மன்

வகாயில் ெக்கமாக 'ச்ச்தெல்லாத்தா... ச்ச்தெல்ல மாரியாத்தா’ என மாலதி லக்ஷ்மனின் த ண்கலக்
குரலில் வீதி அதிரும். ஏகாந்தம் எகிறும். சிம்மாெனத்தில் உட்கார்ந்திருக்கும் சீரியல் தலட்
அம்மன், மனசுக்குள் மாடர்ன் ஆர்ட் தரயும். தநட்டி வமல் துண்டு வொட்டு அொர்ட்தமன்ட்
ாெல்களில் ஆன்ட்டிகள் உட்கார்ந்திருப் ொர்கள். பூப்வொட்ட சுடிதார்கள், மூக்குத்தி மூக்குகள்,
மல்லிப்பூ - ொமந்திப்பூ காம்பிவனஷன் என ஏரியாவில் அது தர ொர்க்காத ஃபிகர்கள் எல்லாம்
வகாயில் திண்டில் வெப்ெர் பிவேட்டில் தொங்கலும் புளிவயாததரயுமாக நிற்கும். அஞ்ொறு
தனுஷ்கள் வமதடக்கு தெடில் நின்று மிக்ஸிங் வொட்டுக்தகாண்வட 'தல ொட்டு... தல ொட்டு’
எனக் கத்து ார்கள். 'மதுதரக்குப் வொகாதடி’ எனக் குட்தடப் ொ ாதடயில் குத்தி எடுக்கும்
வொனுத தெடு ஸ்டாண்ட் தெக்குகளில் இருந்து தமாதெலில் வீடிவயா எடுத்துக்தகாண்டு
இருப்ொர்கள் சில சிம்புகள். தர்மகர்த்தா, கவுன்சிலர், ஏரியா ணிகர் ெங்கப் பிரமுகர் என
முக்கியப் புள்ளிகள் எல்லாம் ெவுடரும் ெழ ாெமுமாக வமதடக்கு முன்னால்
உட்கார்ந்துதகாண்டு, எம்.ஜி.ஆர்., சி ாஜி ொட்டு வகட்டு சீட்டு எழுது ார்கள். இரண்டு
வொலீஸ்காரர்கள் ஓரமாக ஒதுங்கி ொயங்காலம் மிச்ெமான சுண்டதல தமன்றுதகாண்வட
தொண்டாட்டிக்கு வொன் வொடு ார்கள். நடுவ விடாமல் ந்து ஒரு கார்க்காரன் ஹாரன்
அடிக்க, ஒரு குரூப் வொய் அ ன் அத்துமீறதல முறிப்ொர்கள். திடுதிப்தென்று ரும் மூத்திரச்
ெந்துப் பிரச்தனகளுக்குப் ொதிக் கூட்டம் எழுந்து ஓடும். அந்த வநரம் ொர்த்துதான் ஒரு எஸ்.பி.பி.
எழுந்து ெயங் கர ொந்தமாக, 'ஆயர்ொடி மாளிதகயில் தாய் மடியில் கன்றிதனப் வொல் மாயக்
கண்ணன் தூங்குகிறான்’ என ஆரம்பிப்ொர். தமாத்தக் கூட்டமும் வொனு ஃபீ ரில்
இருக்கும்வொது ஒரு ஒல்லி தெல்ட் டி.எம்.எஸ். எழுந்து, 'மண்ணானாலும் திருச்தெந்தூரில்
மண்ணாவ ன்’ எனத் திருகல் ெண்ணு ார். வலாக்கலில் தமாதெல் கதட நடத்தும் தெரியம்மா,
மட்டன் ஸ்டால் சித்தப்ொ, வதங்காய் மண்டி அண்ணாச்சி என ஸ்ொன்ெர்களின்
வொட்வடாக்களுடன் பிரமாண்ட ஃப்தேக்ஸ்கள் எங்தகங்கும் இருக்கும். அந்த இரவு முடியும்
அதிகாதலயில், குவிந்துகிடக்கும் வெப்ெர் கப்புகளுக்கு நடுவ தனித்து நிற்ொள் அந்த அம்மன்
எப்வொதும்வொல.
எனக்கு தென்தனதய ஆடி மாதத்தில் அதிகமாகப் பிடிக்கும். இந்த ஊரில் ததரு வுக்குத் ததரு
இத்ததன ொமிகள் இருக்கிறார்கள் என்ெவத அப்வொதுதான் ததரியும். அங்காே ெரவமஸ் ரி,
கங்தகயம்மன், எல்தல மாரியம்மன், வ டியம்மன், கருமாரி, நாகாத்தம்மன், ஹவுஸிங் வொர்டு
மாரி, மீன் ததாற மாரி, ண்ணாந் ததாற மாரி, ெந்தக்கட மாரி... எல்லாவம ததருவ ாரத்
ததய் ங்கள். யதார்த்தப் ெட நாயகிகள். தினம் தினம் கடந்துவொகும் நாலு வெர் கன்னத்தில்
வொட்டுப் வொ ததத் தவிர, வ தறன்ன கிதடக்கும் இந்த வீதிவயாரச் ொமிகளுக்கு? திருப்ெதி
ஏழுமதலயாதனப் ொர்க்கப் ெல மணி வநரம் காத்திருந்து எட்டி நின்று லட்டு ாங்க வ ண்டும்.
ெெரிமதல ஐயப்ெதன அஞ்ொறு தநாடிகள் நிதானித்துப் ொர்ப்ெவத அதிெயம். ெழநி முருகதன
ஏறிப்வொய்ப் ொர்க்க எல்வலாருக்குமா ாய்க்கிறது? நமது அனுதினங்களின் ஆசீர் ாதங்கள்
இந்தத் ததருவ ார ததய் ங்கள்தாவன? டிராஃபிக்கில் நிற்கும் ெஸ் ஜன்னல்களில்
திமிறிக்தகாண்டு எவ் ேவு வெர் இ ர்கதேக் கும்பிடுகிறார்கள்? க்ராஸ் ெண்ணும் வொது 'உச்ச்...
உச்ச்’ எனத் தன்னிச்தெயாகப் வொட்டுக் தகாண்டு வொகிறார்கள். தெருநகரத்தில் ாக்கப்ெட்டு
ந்த ஊர்நாட்டு அக்காக்கள் ொயங்காலமாகப் பூக் கட்டிக்தகாண்டு வொய்ப் வெசிவிட்டு ரு வத
அபூர் ம், இந்தச் சிறு ததய் ங்களுக்கு.

தென்ட்ரல் ஸ்வடஷன் ொலத்துக்கு முன்னால் ஒரு ொடிகாட் முனீஸ் ரன் உட்கார்ந்திருக்கிறார்.

எப்வொதும் தள்ளி நிற்கும் இேநீர்க் கதடக்காரதரப் ொர்த்தெடி. புது தெக்வகா, காவரா ாங்கி
ந்து எலுமிச்ெம் ெழம் நசுக்கி கியர் வொடும்வொது முனீஸ் ரனின் சிரிப்பு வகட்கும். அண்ணா
ஆர்ச் ெக்கம் அவ் ேவு தநரிெலில் ஒரு குரூப் அலகு குத்திக்தகாண்டு நிற்ெதத முந்தா நாள்தான்
ொர்த்வதன். ெரெரப்ொன தி.நகரின் ததரு ஒன்றில் வ ப்ெ மரத்துக்கு மஞ்ெள் ொ ாதட கட்டி,
சின்னதாகச் சூலம் நட்டு விேக்தகரியும். யார், எப்வொது ந்து இததச் தெய்தார்கள் என்வற
ததரியாமல் ஓர் எளிய ொமி அருள் ொலித்துக்தகாண்டு இருக்கும் எல்வலாருக்கும்.

ஊரில் இருந்து தகாரடாச்வெரிக்குப்

வொகும் ழியில் ராக்கப்தெருமாள்
வகாயிலில் ெஸ்ஸில் இருந்வத காசு
வொட்டுப் வொ ார்கள். தெங்கல்ெட்டு
தாண்டினால் ழி எல்லாம் சீரியல்
தலட்டுகளில் மின்னுகின்றன சிறு
ததய் ங்கள். ெயணத்தில், ஊர்களின்
த ளிவய உெந்து நிற்கும் தெயர் ததரியாத
தெருவீரக் கா ல் ததய் ங்களின்
உரு ங்கள் நிதனவுகளில்
அப்பிக்தகாள்கின்றன. அகல் த ளிச்ெமும்
ெர்க்கதரப் தொங்கலும் அனுதினமும்
ாய்க்காத ஆயிரமாயிரம் ஏதழச்
ொமிகளின் வதெம்ஐயா இது.

அதனால்தான் ஆடி மாதத்தத எனக்குப்

பிடிக்கும். இது எளிய ததய் ங்களின்
தகாண்டாட்டம். இன்தறக்குக்கூட
காதலயிவலவய, 'மஞ்ெள்
குங்குமக்காரிதய மறப்வெனா... அ ள்
மகிதமதயப் ொடாமல் நான் இறப்வெனா?’ என அலறி, எம்.எஸ்.வி-தான் என்தன
எழுப்பிவிட்டார். தடாவனஷன் வகட்டு ந்த ஒரு குரூப்புக்கு 100 ரூொய் தகாடுத்வதன். அடுத்த
ஒரு மணி வநரத்தில் ஒரு ாளி நிதறயக் கூழ் தகாண்டு ந்து ாெலில் த த்துவிட்டுப்
வொய்விட்டார்கள். காசு சூல் ெண்ணி ததருவுக்குத் ததரு அண்டா த த்து கூழ்
காய்ச்சுகிறார்கள். கல்யாண ொம்ொர் மாதிரி, ரம்ஜான் கஞ்சிக்கும் ஆடி மாெக் கூழுக்கும்
தனித்தனியாக ஒரு ாெம் இருக்கிறது. வதங்காய்ப் ெத்தத மிதக்க, உதடு தகாதிக்க ஊதி ஊதிக்
குடித்தவொது... அபிவிருத்தீஸ் ரம், சிம்மக்கல், கருமத்தம்ெட்டி, டெழனி எல்லாக் கூழுக்கும்
ஒவர ாெம்தான். வ தல இல்லாத காலங்களில் நாதனல்லாம் அன்னதானத்திவலவய ெதலன்
ஏற்றிய வகாஷ்டி. அப்வொது ஆடி மாதம் ந்தாவல எங்கள் தமாதெலில் டயல்டு கால், ரிஸீவ்டு
கால் முழுக்க 'மிமிக்ரி தெந்தில்’ நம்ெர்தான் கிடக்கும். 'கர்ணன்’ டிஜிட்டல் த ர்ஷன் மாதிரி
நண்ெர் 'மிமிக்ரி தெந்தில்’ சீஸன் ஹிட் அடிக்கிற கதலஞன். ''சி.எஸ்.ஐ. ெர்ச்ல ஒரு கல்யாணம்...
ட்த ன்ட்டி மினிட்ஸ்ல ந்தின்னா ட்த ன்டிட்த ன்டி பிரியாணி விருந்து’ எனப் ெசி இரவில்
வொன் அடிப்ொர். இன்தனாரு ெஞ்ெப் தொழுதில் ந்து, 'தெக்ல ஏறு, ொம்குவராவ்ல வெட்டுக்
கல்யாணம்... தெட் டிஷ்ஷா தெட்டும் அடிக்கலாம்’ என ஜில்லடிப்ொர். ஆடி மாதம் ந்தால்
வொத்தீஸ், ெர ணா ஸ்வடார்ஸ் மாடல்கள் மாதிரி ொர்ட்டியும் தெம பிஸியாகிவிடு ார். ''முப்ெது
நாளும் கச்வெரி புக் ெண்வறாம்... 365 நாளும் குக் ெண்வறாம்... இதான் குதறந்தெட்ெ
தெயல்திட்டம்!’ என இறங்கி வியாெர்ொடியில் இருந்து வொரூர் தர தஜயலலிதாவில் இருந்து
தஜயம் ரவி தர அத்ததன குரல்களிலும் வெசு ார். மதியவம கிேம்பிவிடுவ ாம். ததரிஞ்ெ ன்
எ னா து ொர்த்துவிடு ாவனா என்கிற திகிதலத் தவிர, வகாயில்களில் தக்காளி ொதம், புளி
ொதம் என அன்னதானம் ாங்கிக்தகாண்டு வராட்வடாரம் நின்று ொப்பிடு து ஒரு சுகம். ராத்திரி
தெந்திவலாடு கச்வெரிக்குப் வொனால், நமக்கும் வெர்த்து வொடா, கலர், டீ, டிென் என
அத்ததனக்கும் மீட்டர் வொடு ார். ெமயங் களில் ஸ்வடஜுக்குப் பின்னால் ரஜினி வயாடு
உட்கார்ந்து ெவராட்டா ொப்பிட்டு, சிலுக்கு, நமீதா வ ாடு கடதல வொடுகிற ாய்ப்தெல்லாம்
கிதடக்கும்.

திருவிழாத நடத்துகிற வலாக்கல் புள்ளிகளிடம், 'இ ரு கவுஞரு’ என நம்தம

அறிமுகப்ெடுத்திவிடு ார் நண்ெர். ொெம் பீறிட்டு, 'கவுஞதரக் க னிங்கப்ொ கவுஞதரக்
க னிங்கப்ொ...’ என நமக்குப் பிரொதங்கள் ந்துதகாண்வட இருக்கும். தமாத்த ஏரியாவும்
திரண்டு காசு சூல் ெண்ணி, கூட்டம் வொட்டு, தங்கள் ததய் ங்கதே அவ் ேவு
தகாண்டாடுகிற மனிதர்கள் அ ர்கள்.

ஒருமுதற ட தென்தனயில் ஒரு வகாயில் கச்வெரிக்குப் வொய்இருந்வதாம். கச்வெரிதயப்

ொதியிவலவய ந்து நிறுத்தினார் ஏரியா ததல ர். 'காவு ெதடயல் வொட்டு கண்டினியூ
ெண்ணுொ... இன்னா?’ என அ ர் தொன்னதும் ஜனம் தமாத்தமும் வகாயில் ாெலுக்குப்
வொனது. ஏதழட்டு ஆடுகதே நிறுத்தி, பூொரியும் இன்னும் சிலரும் கழுத்ததக் கடித்து ரத்தத்ததக்
குடிக்க... தமாத்த ஜனமும் தகஎடுத்துக் கும்பிட்டது. தென்தனக்குள் அப்ெடி ஒரு திருவிழாக்
காட்சிதய நான் எதிர்ொர்க்கவ இல்தல.

இன்தனாரு ஆடி மாெ இரவில் லீ தமரிடியன் வஹாட்டலுக்குப் பின்னால் ஒரு ஏரியாவுக்கு

அதழத் துப்வொனார் நண்ெர் ஒரு ர். 'இது தரக்கும் இப்பிடி ஒரு திருவிழாத நீ ொர்த்துருக்க
மாட்ட..?’ என பில்டப் தகாடுத்துக்தகாண்டு வொனார். அது ஒரு சுடுகாட்டு ஏரியா. கிறுகிறுத ன
முன்னூறு வெர் கூடி விட்டார்கள். சின்ன ெமாதியில் பூக்கதேல்லாம் வொட்டு ஒரு சித்தர் சிதல.
ஒரு ர் ெதறயடித்தெடி கானா ொடதலப் ொட ஆரம்பிக்க, தடதடத ன எல்வலாரும் உட்கார்ந்து
கஞ்ொ ெற்றத த்து ரவுண்ட் ஸில் விட ஆரம்பித்தார்கள். 'இதுக்குப் வெவர கஞ்ொ திருவிழா’
என்றார் நண்ெர். மாறி மாறி கஞ்ொத ப் வொட்டு, ொட்டுப் ொடி, தகத்தட்டிச் சிரித்து, 'தொய்ய்
ய்ங்... தொய்ய்ய்ங்... தொய்ய்ய்ங்...’ எனக் சுழட்டி அடிக்க, அது அஞ்ொறு ொலா ெடம். தகாஞ்ெ
வநரத்தில் அண்டா நிதறய பிரியாணி தகாண்டு ந்து த த்து ெரிமாறத் ததாடங்கிவிட்டார்கள்.
'என்னடா இது..? இது எந்த ஊரு? இததல்லாம் எங்க நடக்குது?’ என அதிர்ந்து அதிகாதலயில்
அங்கி ருந்து ஓடி ந்வதாம்.

தெதாப்வெட்தட ரயிலடிதய ஒட்டி இருக்கிற ஏரியாவில் ஆடித் திருவிழா. வொன ருஷம்

நண்ெவராடு வொயிருந்வதன். ததரு முக்கில் தம்மாத்தூண்டு வகாயில். புதுப் புதடத சுற்றி
கருமாரியம்மன் வதஜஸாக உட்கார்ந்திருந்தாள். கூழ் ார்த்தல், அபிவஷகம், அன்னதானம்
எல்லாம் முடிந்தது. ராத்திரி ஏரியா ஜனம் தமாத்தமும் வகாயில் ாெலில் கூடியது. ொமிக்கு பூொரி
பூதஜகள் ெண்ணிக்தகாண்டு இருக்கும்வொவத அங்கு இருக்கும் நண்ெரின் அம்மாவுக்குச் ொமி
ர ஆரம்பித்தது. 'ஏய்ய்ய்... ஏய்ய்ய்...’ எனக் கத்த ஆரம்பித்த ர், ெட்தடன்று நாக்தகத்
துருத்திக்தகாண்டு தநளிந்து தேந்து ஆட ஆரம்பித்தார். தமாத்தப் வெரும் ெக்தியாகக்
தகதயடுத்துக் கும்பிட்டெடி முணுமுணுக்க
ஆரம்பித்தார்கள். அப்ெடிவய உச்ெத்துக்குப் வொய்,
கூட்டத்தில் புகுந்து நாதலந்து வெருக்குப் 'தொவேர்
தொவேர்’ என அதறவிட்டார் அந்தம்மா. கூட்டத்தில் நின்ற
நண்ெனின் அப்ொவுக்கும் சில அடிகள் விழுந்தன. அடித்து
முடித்து விபூதிதய அள்ளி வீசியெடி சில குறிகள்
தொல்லிவிட்டு மயங்கிச் ெரிந்தார். அது நடந்து ெல நாட்கள்
கழித்து அந்த நண்ெனின் வீட்டுக்குப் வொவனன்.
ாெலிவலவய அ ன் அம்மாவுக்கும் அப்ொவுக்கும் தெரிய ெண்தட நடந்துதகாண்டு இருந்தது.
அ ர் குடித்துவிட்டு தள்ோடிக்தகாண்டு இருந்தார். ஒவர கூச்ெல். தகாஞ்ெ வநரம் ஏவதவதா
வெசிவிட்டு அ ர் வொய் விட, 'அப்டிவய வொயிரு... ராத’ என்றெடி அந்தம்மா ாெலில் ந்து
உட்கார்ந்துதகாண்டது. ரும்வொது அந்த நண்ென் தொன்னான், 'எங்கப்பு தெம டார்ச்ெரு...
எப்வொ ொத்தாலும் அம்மாட்ட ரா டி ெண்ணதலன்னா தூக்கம் ராது அந்தாளுக்கு, இப்வொ
ெர ால்ல முன்னாடிஎல்லாம் அட்ச்சிக்கிவன இருப்ொரு... வெஜாராத் திட்டிக்கிவன இருப்ொரு.
ஒரு திருநால இதுக்கு ெடீர்னு ொமி ந்துருச்சு... அப்டிவய அ ரப் புட்ச்சுக் கண்டம் ெண்ணிருச்சு.
அதுவலர்ந்து திருநால அதுக்கு ொமி ந்துச்சுன்னா ஊவர ெயந்துக்கும். இந்தாளும்
அடிக்கிறததல்லாம் இல்ல ொத்துக்கினில்ல!’

ாெலில் உட்கார்ந்திருந்த அந்தம்மாத ப் ொர்த்வதன். அ ள்தான் ததருவ ாரத் ததய் ம்.

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 55
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
வரவர புரட்சிக்காரர்களின் த ால்லை ாங்க முடியவில்லை.

'தவலரட்டி லரஸ்’ மாதிரி இதிலும் பை வலககள் உண்டு. டாஸ்மாக் புரட்சிக்காரர்கள்,

ஆன்லைன் புரட் சிக்காரர்கள், ஆன் தி வவ புரட்சிக்காரர்கள், அகஸ்மாத்து புரட்சிக்காரர்கள், புதிய
புரட்சிக்காரர்கள், பலைய புரட்சிக்காரர்கள், ஏ ஒன், ஏ டூ, ஏ த்ரீ!

இதில் 'டாஸ்மாக்’ புரட்சிக்காரர்கள் தீவிரவாதிகள். ஆயு ப் வபாராட்டவமா, அஹிம்லை

நீவராட்டவமா, அ ன் எக்ஸ்ட்ரீமுக்குப் வபாய்... விடிவ ற்குள் புரட்சிலய தவன்தெடுக்கத்
துடிக்கும் தீவிரவாதிகள். இவர்களிடம் இருக்கிெ அணு ஆயு ம்... தைல்வபான்! அந்தி
ைாயும்வபாவ வபான் பண்ணி, ''தடவைா... என்னடா தடவைா... வகாபாைபுரத்துை குண்டு
லவப்வபாம் வழ்ழியா... வழ்ழியா...'' என வம்படிப்பார்கள். ''ஈைம்கிெ வார்த்ல க்குத் ட
வபாட்டா... ழும்மா வுட்ருவமா... நாலைக்கு தடல்லி வபாெ மிழ்நாடு எக்ஸ்பிரஸ்ை ஆயிரம்
வபழு தகைம்புைம்டா... லீவு வபாடு... லீவு வபாடு...'' எனப் பம்ப்படிப்பார்கள். ''பில்ைா ட்டூ
பார்த் ல்ை... எவ்வைவு தைைவு..? வகாட்டுக்கு ஆவுெ தைைவ மட்டும் குடு... நாப்பது ைச்ைம்...
தமக்பல்பஃப்... வடய் எக் பஃப் இல்ைடா... தமக்பல்பஃப்... ஒரு வவனும் டிஜிட்டல் வகமராவும்
குடு... உைக சினிமா தகாண்டாந்து ஓம் மூஞ்சிை வீசுவைன்...'' எனச் தைாம்படிப்பார்கள்.
இவர்கவைாடு பார்களுக்குப் வபாய்விட்டால், எ ற்கும் யாராக இருக்க வவண்டும். வீச்சு
பவராட்டா வவாடு வந்து படுப்ப ற்கும் ரத் வீச்ைத்வ ாடு வந்து படுப்ப ற்கும் ைம அைவு
வாய்ப்புகள் உண்டு. குடும்பம் குட்டி, வவலை எனத் த ாடங்குகிெ வபச்சு மூன்ொவது ரவுண்டில்
''ஆண்ட்ரியா லிப் கிஸ் அடிச்ைா என்ன ப்பு? ஒனக்கு ஏன் எரியுது?'' என ஆரம்பிக்கும். ''அருந் தி
ராய் ஒரு வபாலிப் புரட்சிவாதி... அ ப் புரிஞ்சுக்வகா...'' எனத் திகுதிகுக்கும். திடீதரன தவறிவயறி
ஒருவர் வகாக் பாட்டிலை எடுத்து ைம்பந் வம இல்ைாமல் நாைாவது வடபிளுக்கு எறிய, அப்புெம்
'கைாைைா... கைைைா... கல்ைாைா...’ ான். மறுநாள் காலையில் பார்த் ால், இவர்கள் அவ்வைவு
வபரும் புரட்சியின் சிறு சுவடும் இல்ைாமல் ட்கல் டிக்தகட்டுக்கு நிற்கிெ குடும்பஸ் ர்கள்
மாதிரிவய கடந்துவபாவார்கள்.
வபான ஆயு பூலை அன்லெக்கு இப்படிச் சிை புரட்சிவாதிகள் ஒன்றுகூடி பாருக்குப் வபாவனாம்.
அன்லெக்கு சீஃப் தகஸ்ட்டாக வந்திருந் வர்கள் எந்வநரமும் அரைால் வ டப்படக்கூடியவர்களின்
லிஸ்ட்டுக்கு வபாகக்கூடிய அதிபயங்கரவாதிகள். எப்படியும் கருத்துக் கைவரம் தவடிக்கும்
என்பல யூகித்து, அல த் டுக்கும் தபாருட்டு நானும் இன்தனாரு மி வா நண்பரும்
பாதுகாப்பு நடவடிக்லக பிைான் பண்ணிவனாம். இரண்டாவது ரவுண்டில் நமீ ாலவப் பற்றிப்
வபை ஆரம்பித்து, த ாடர்ந்து ஹீவராயின்கலைப் பற்றிவய வபசி அவர்கலைத் திலை திருப்புவது
என்பவ திட்டம். அ ன்படிவய இரண்டாவது ரவுண்டில் நமீ ாலவப் பற்றி வபை ஆரம்பித் ால்,
அடுத் நிமிஷவம ஒரு நண்பர், ''நமீ ா... சில க்கப்பட்ட திராவிடக் கைாைாரத் தின் குறியீடு...''
எனக் தகாளுத்திப் வபாட்டார். அப்புெம் அப்படிவய எம்.ஜி.ஆர்., கலைஞர், தையைலி ா,
விையகாந்த் எனக் தகாழுந்து விட்தடறிய... பீர் பாட்டில் உலடந் து. ஒரு வழியாக அவர்கலை
அைமடக்கி தவளிவய வந்வ ாம். நள்ளிரவு 12 மணி இருக்கும். வராட்டுக் கலடயில் வ ாலைகள்
தைால்லிவிட்டு நின்ொல், குரூப்பில் ஒரு நண்பலரக் காணவில்லை. எங்வக எனத் வ டினால்,
த ருமுக்கில் ஒரு கைவரத்துக்கான ைத் ங்கள். ஓடிப் வபாய்ப் பார்த் ால் நாலைந்து வபர் நண்பலர
ரவுண்டு கட்டி நின்ொர்கள். ப றித் டுத்து விைாரித் ால், அங்வக ஆட்வடா ஸ்டாண்லட ஒட்டி ஒரு
பிள்லையார் சிலை லவத்து, குட்டியாக ஒரு வகாயில் கட்டி லவத்திருக்கிொர்கள். த ருலவ
அலடத்துக் வகாைம் இருந் து. நண்பர் ைாவகாைமாகப் வபாய் வகாைத்தின் நடுவவ நின்று உச்ைா
வபாக ட்லர பண்ணியிருக்கிொர். கிட்டத் ட்ட ம க் கைவரத்துக்கான அடிக்கல் நாட்டு விைா.
ஆட்வடாக்காரர்கள் ஓடிவந்து ரவுண்டு கட்டிவிட்டார்கள். ைமா ானப்படுத்தி ஒருவழியாக
நண்பலர மீட்வடாம். ''ஏய்யா அப்பிடிப் பண்ண?'' எனக் வகட்ட ற்கு, நண்பர் ன் கண்ணாம்
முழிலய உருட்டி, ''இந் ச் ைமூகத் துக்கு எதிரான என் பதிவுகள்ை இதுவும் ஒண்ணு...'' என்ொர்.
த றித்து ஓடிவந்வ ாம்.

ஆன்லைன் புரட்சிக்காரர்கள் ான் இப்வபால க்கு 'ரூட்டு ை!’ இன்லெய வ திக்கு

ஃவபஸ்புக்கில் ஐ.டி. லவத்திருப்பவர் ஆக்ட்டிவிஸ்ட், ஃவபக் ஐ.டி. லவத்திருப்பவர் தடரரிஸ்ட்
என்பது ான் ஸ்வடட்டஸ். டீ பிவரக்கில் 'தபரியார் லித்தியத்துக்கு எதிரானவர்...’ என யாவரா
ஒரு ஸ்வடட்டஸ் வபாட்டுவிட்டுப் வபாய்விட, ஆபீஸ் அவர்ஸ் முடிகிெ வலரக்கும்
கதமன்ட்டுகள் குவிகின்ென. ''தைங்தகாடிக்கு நிலனவவந் ல்... வீர வணக்கம்... வீர வணக்கம்...''
என கீ-இன் பண்ணிவிட்டுப் பை வபர் அடுத் வவலைலயப் பார்க்கப் வபாய்விடுகிொர்கள்.
'அட்ட கத்தி’ விமர்ைனத்தில் இருந்து மன்வமாகன் சிங் வலர எல்ைாவற்லெயும்
வறுத்த டுக்கிொர்கள். 'புரட்சி... புரட்சி...’ எனக் கிைம்பி வருகிெவர்கள் வலக த ாலக
இல்ைாமல் அத் லன டவுைர்கலையும் கிழிக்கிொர்கள். இன்லெக்கு 50 லைக்ஸ் வாங்கிவய
தீருவது எனக் கங்கணம் கட்டிக்தகாண்டு, புரட்சி ஸ்வடட்டஸ்கலை வீசுகிொர்கள். தகட்ட
வார்த்ல கைால் ைண்லடயிடுகிொர்கள். வார்த்ல களுக்கு நடுவவ புகுந்து நுணுக்கமான
அரசியலைக் கண்டுபிடித்து உலுக்கி எடுக்கிொர்கள். லநன் டு சிக்ஸ் அத் லன வபருவம ருத்ரன்
மாதிரி லைக்காைஜிஸ்ட்டாகவவா, சுப்ரமணிய சுவாமி மாதிரி ஜித் ர்கைாகவவா, பவர் ஸ்டார்
மாதிரி பப்ளிசிட்டி வகாவிந்துகைாகவவா, ராம்தைத்மைானி மாதிரி கிரிமினல் ைாயர்கைாகவவா
இருந் ால் என்ன ான் தைய்வது?

வலை ைம் உருவாக்கி இருக்கும் கட்டற்ெ சு ந்திரம் உண்லமயிவைவய ஓர் அற்பு ம். பை
வபருக்குள் ஒளிந்திருக்கும் பலடப்பாளிகலை தவளிவய தகாண்டுவந்திருக்கிெது இந் ச்
சு ந்திரம். அதிகாரத்துக்குப் பயப்படாமல் னது அலடயாைத்ல மலெக்காமல் துணிச்ைைான
அரசியல் கருத்துகலை முன்லவப்பது ான் பைரது இருப்லப அர்த் ப்படுத்துகிெது. உைகத்
மிைர்களிலடவய ஒரு விஷயத்ல முன்தனடுக்கவும் அன்லபயும் நட்லபயும் பகிரவும் இது
ஆவராக்கியமான கைம். ஆனால், இந் க் கட்டற்ெ சு ந்திரத்ல த் வொகப் பயன்படுத்துவதும்
ஸ்வடட்டஸ் வபாடுவவ வபாதும் என்கிெ இன்ஸ்டன்ட் புரட்சியாைர்களும் எந் மதிப்பீடுகளும்
இல்ைாமல் யாலரயும் எல யும் அசிங்கப்படுத்துவதும் எல்லை மீறிய வார்த்ல கலைப்
வபாட்டுத் ாக்குவதும்... நல்ை விஷயம் இல்லைவய நண்பர்கவை!

ஞ்ைாவூரில் மக்கள் கலை இைக்கியக்

கைகத்து நண்பர்கவைாடும் மிழ்நாடு
முற்வபாக்கு எழுத் ாைர் கலைஞர்கள்
ைங்கத்து நண்பர்கவைாடும் அவர்கைது
பாடல்கவைாடும் எனக்கு நல்ை நட்பு
உண்டு. கிராமம் கிராமமாகப் வபாய்
பலெயடித் படி அவர்கள் பாடுவதும்
வபசுவதும் அவ்வைவு அதிர்லவ
உண்டாக்கும். 'வபாராட்டம்
இல்லைஎன்ொல் வாழ்க்லகயா...
இல ஏற்கா வர் யாரும் மனி ரா...’
என்ெ ஒரு பாடலில் வருகிெ, ' ாய்
மடியினில் வைய் அழுவது பாைருந்திட
அல்ைவா, மான் தகாம்புகள்
கூர்வாதைன இருப்பல நான்
தைால்ைவா...’ என்கிெ வரிகள்
இப்வபாதும் சிலிர்ப்லபத் ருகின்ென. ஒருமுலெ இப்படிக் கலைக் குழுவினவராடு வைர்ந்து ஊர்
ஊராகச் சுற்றித் திரிந் வபாது ான் அரியலூரில் ாயன்பலனச் ைந்தித்வ ன். ' ாயு’ என
நண்பர்கைால் அலைக்கப்படுபவர். அரியலூர் பக்கம். அவருக்கு இடது கால் பாதி கிலடயாது.
கட்லடக்கால் லவத்து விந்தி விந்தி ான் நடப்பார். ''முப்பது வருஷத்துக்கு முன்னாடி...
துப்பாக்கியாை வபாலீஸ் சுட்டுப்புட்டான்... ப்பிச்சு ஓடினப்வபா காைக் காட்டி மூணு
குண்டவுட்டான்... ஆஸ்பத்திரிை தவச்சு காை அறுத் லகவயாட தைலெக்குப் வபாயிட்டம்ை...''
எனச் சிரித் வபாவ அவலர எனக்குப் பிடித்துவிட்டது. அப்படியும் இப்படியுமாகத் ன்
வாழ்வில் 15 வருடங்கலைச் சிலெயிவைவய கழித் வர். ''17 வயசுை குண்டு யாரிச்வைன்னு
புடிச்சுட்டுப்வபானது ான் தமா ல்ை... அப்புெம் ஏவ வ ா வகஸுங்க... கல்யாணம்கூடப்
பண்ணிக்கலை... தையில்ைவய வபாயிருச்சு பாதி வாழ்க்லக... எல யும் எதுத்துக் வகக்காம
வபாராடாம நம்மைாை இருக்க முடியாது... என்ன பண்ெது..? இதுவலரக்கும் நம்மை
தவளிக்காட்டிக்கணும்னு தநனச்ைதில்ை... அதுை நமக்கு விருப்பமும் இல்ை...'' என்ெவர் னது
வீட்டுக்கு அலைத்துப்வபானார். அது வீடு அல்ை... அலெ. ஒரு சின்ன அலெ முழுக்கப்
புத் கங்கலைத் விர எதுவும் இல்லை. அவரது கிராமத்தில் மந்ல யில் கச்வைரி நடந் து. 'வ ன்
மணக்குது பால் மணக்குது குடம் குடமாய்ப் வபச்சிவை, ஊர் மனதினில் கூன் விழுந்திடும்
காட்சியடா நாட்டிவை...’ எனப் பாடல் ஒலிக்க அதிர்ந் பலெகளுக்கு ாயு வ ாைர் அந் க்
கட்லடக் காவைாடு ஆவவைமாக ஆடியது இப்வபா தும் நிலனவில் இருக்கிெது. அன்லெக்கு இரவு
தைான்னார், ''வ ாைர்... வை குவவராவும் பிரபாகரனும் ான் வபாராளிகைா..? நல்ைல
நிலனக்கிெது மட்டும் இல்ைாம, அல ச் தைஞ்சுகாட்ெவன் எல்ைாவம வபாராளிங்க ான். இங்க
ாசில் ார் ஆபீஸ்ை எல்ைார் பிரச்லனகளுக்காகவும் மனு எழுதித் ர்ொன் பாரு, அவனும்
வபாராளி ான். ஜி.தெச்ை புள்ை தபாெக்குெ வார்டக் கழுவிவுட்டுட்டுக் தகடக்கு பாரு ஒரு
அம்மா... அதுவும் வபாராளி ான்... மனுஷன் வபண்ட்டு மனுஷவன அள்ொன் பாரு... அந்
மனுஷனும் வபாராளி ான்... ைாதி மறுப்புக் கல்யாணம் பண்ெவனும், கட்டுதைட்டாப்
தபாம்பலைப் புள்லைகளுக் குச் தைாத்து பிரிச்சுத் ர்ெவனும், பசின்னதும் ைாப்பாடு
வபாடுெவனும், எதிர்பார்ப்பு இல்ைாம அள்ளி அலணச்சுக்குெவனும், எவன் வமையும் அதிகாரம்
தைலுத் ா வனும், மத் வனுக்கும் வைர்த்து உலைக்கெவனும், எல்ைாரும் வபாராளிங்க ான்...
தைால்ெது ைரி ான?''
தவகு நாட்களுக்குப் பிெகு வபானவபாது பார்த் ால்... ாயு இல்லை. ''வ ாைர் இெந்துட் டார்ை...
அது எட்டு மாைம் இருக்கும்...'' என்ொர் கள் நண்பர்கள். ''உடம்புக்கு முடியை... ஆஸ்பத்திரி
வபானா கிட்னி ஃதபயிலியர்னுட்டாங்க...'' என்ொர்கள்.

அவரது அலெலய நண்பர்கள் பயன்படுத்திக்தகாண்டு இருந் ார்கள். அவரது புத் கங்கலைப்

புரட்டியவபாது ஒரு லடரி இருந் து. ாயுமானவன் எழுதிய லடரி. அ ன் மு ல் பக்கத்தில் அவர்
இப்படி எழுதியிருந் ார், 'ஒவ்தவாருவர் வாழ்க்லகயும் அரசியல் ான்... நாம்
ஒவ்தவாருவரும்அரசியல் வாதி ான்... ஒவ்தவாரு நாளும் வபாராட்டம் ான்... ஒவ்தவாருவரும்
வபாராளி ான்... வபாராட்டம் இல்லைதயன்ொல் வாழ்க்லகயா... இல அறியா வர் யாரும்
மனி ரா..?’

- இந் வாைகங்கலை என்னால் மெக்கவவ முடியாது.

இலவ ாயு வ ாைரின் லடரியில் இருந் லவ என்கிெ ஒவர
காரணம் ான். உண்லம ாவன... இரவு வபாகும்வபாது
த ரு நாய்க்கும் வைர்த்து ைாப்பாடு வாங்கிப் வபாகிெவன்
எவ்வைவு அற்பு ன்!

யாவரா காசில்ைா முகம் த ரியா வருக்கும் வைர்த்து பஸ்ஸில் டிக்தகட் எடுக்கிெவர், யார்
யாருக்வகாவான வகாபங்கலைச் சுமந்துதகாண்டு உச்சி தவயிலில் வகாஷமிட்டுக்தகாண்டு
இருப்பவர், ஒரு கி.மீ. துரத்திப் வபாய், 'லைடு ஸ்டாண்லட எடுத்துவிடுங்க ைார்’ எனச்
தைால்லிவிட்டுப் வபாகிெவர், விபத்தில் கிடந் வலரத் தூக்கிக் தகாண்டு ஆஸ்பத்திரிக்கு
நள்ளிரவு வலர அலைந்து திரிகிெவர், ஒவ்தவாருவரின் உணர்வுகலையும் மதிக்கிெவர், ன்
இடத்தில் பிெலர லவத்துப் பார்க்கிெவர்... அத் லன வபருக்கும் ஆயிரமாயிரம் லைக்ஸ் பாஸ்!

-ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 56
ராஜுமுருகன்
படங்கள் : ஹாசிப் கான்
இன்னமும் பாஸ்பபார்ட் எடுக்கவில்லை நான்.

சிறு வயதில், ஊருக்குள் வந்த கிளி ப ாசியக்காரனிடம் எங்கள் குடும்பபே சீட்டு எடுத்தது.
அப்பபாது எனக்கு வந்த சீட்லடக் காட்டி, 'தம்பி உைகம் சுற்றும் வாலிபன்... தம்பி உைகம் சுற்றும்
வாலிபன்’ என நாலு தடலவ ச ான்னார் கிளி ஓனர். விவ ாயம் சபாய்த்ததால் ஊரில் பாதிக்கு
பேல் இலைஞர்கள் வுதி அபரபிய நாடுகளில்தான் பவலை பார்க்கிறார்கள். அலத லவத்து
அம்ோ, 'எந்த ப க்குக்குக் குடுத்துசவச்சுருக்பகா’ என்றது. உடபன ப ாசியக்காரன், 'ப க்கா?
அதில்லையம்ோ... தம்பி ஆல் ரவுண்ட் உைகம் சுற்றும் வாலிபன்’ என்றார் ேறுபடி ராகம்
பபாட்டு. ஆனால், நான் உைகம் சுற்றிப் பார்த்தது ஊர் பள்ளிக்கூடத்தில் பத்ேநாபன் ார்
படபிளில் இருக்கும் நீை கைர் உைக உருண்லடயில் தான். ார் வருகிற பகப்பில் அலத ஒரு சுற்றுச்
சுற்றிவிட்டு ஓடி வந்துவிடுபவாம். பேலும், பூபகாைத்திலும் நான் சராம்ப வீக்காகபவ
இருந்பதன். பூபகாைத்திலும் என்பலத அடிக்பகாடிடுக.

சராம்ப நாலைக்கு ைண்டன் என்பது அசேரிக் காவின் தலைநகரம் என்பற நிலனத்திருந்பதன்.

சடல்லி சேட்ராஸில் இருந்து 10 கிபைா மீட்டரில் இருக்கிறது, பம்பாய் என்பது சுவிட் ர்ைாந்து
ோதிரியான இடம் (முதன்முதலில் தாராவி பபாட்படாக்கலைப் பார்த்து அதிர்ந்துவிட்படன்),
நியூயார்க் என்பது தனி நாடு, ஆப்பிரிக்கா என்றாபை ' ும்ோபர ும்ோபர’ என ேனிதர்கலை
பாயில் பண்ணிச் ாப்பிடும் காட்டுவாசிகள் இருக்கும் இடம் என்சறல்ைாம்தான்
நிலனத்திருந்பதன். வரைாறு வாத்தியார் ரேணி ார்தான் முதன்முதலில் இந்த உைகத்தின்
ன்னல்கலைத் திறந்துவிட்டார். மிக எளிய வார்த்லதகளில் ட டசவனத் திலரகலை விைக்கிக்
காட்டியபடி பபாய்க்சகாண்பட இருப் பார். ''சவள்லைக்காரன் குசு பபாட்டா ேட்டும்
ேணக்குோ? இருக்கறதுை அவந்தான் போ ோன பண்டி. பார்த்துக்க. குளிக்காேக் சகாள்ைாே
பப்பரக்கானு திரிவான். இங்க திரியறவன்ைாம் அவனவன் ஊர்ை பால் பபாடுறவன், ே ாஜ்
பண்றவன், பைாடு அடிக் கிறவன். நம்ேைவிட கஞ் ப் பிசினாரிங்க. அஞ்சு ரூவா பபராது.
அவங்கலைப் பபாய் சினிோக்காரன் ோரி 'ஆ’னு பாக்காத. நம்ேைதான் இந்த உைகபே 'ஆ’னு
பாக்கணும். தமிழனும் கிபரக்கனும்தான் 'ஆ’னு பாக்கற அைவுக்கு ஆதி ேனுஷங்க... புரியுதா?''
என்பார். அப்படியும்கூட தஞ் ாவூர் சபரிய பகாயிலில் பதாளில் பகேராக்கபைாடு திரிந்து, ாந்த
பிள்லை பகட்டு சூப் கலடயில் முட்லட பபாண்டா ாப்பிடும் சவள்லைக்காரப் சபண்கள்
அதி யம்தான் எங்களுக்கு.

மூைங்குடி ஸ்கூலில்
ஆறாவது
படிக்கும்பபாது, தனி
பஸ் பிடித்து
தஞ் ாவூருக்கு
வந்ததுதான் என்
வாழ்க்லகயில் நடந்த
முதல்
சுற்றுப்பயணம்.
அதற்காக வருட
ஆரம்பத்தில் இருந்பத
சிறுப மிப்பில் காசு
ப ர்க்க பவண்டும்.
தினமும் நாைணா,
அம்பது காசு எனப்
பபாட்டு தபால் அட்லடயில் 'டிக்’ வாங்க பவண்டும். பள்ளியின் சபயர் எழுதிய பபனர் கட்டிய
பஸ்ஸில் அதிகாலையில் கிைம்பும்பபாபத ேனசு பறக்கும். சபரிய பகாயில், அரண்ேலன, ேணி
ேண்டபம் என க்யூ கட்டி பபாய்ப் பார்க்க பவண்டும். ேதியம் சிவகங்லகப் பூங்காவில் உட்கார்ந்து
வீட்டில் இருந்து கட்டிவந்த ாப்பாட்லடச் ாப்பிட்ட வா த்லத ேறக்க முடியுோ? அடுத்த
வருஷம் சதாடங்கும்பபாபத, ''இந்த வருஷம் டூர் சேட்ராஸுக்கு. காசு அதிகோபவ ஆகும்.
ஒழுங்கா ப த்துலவங்க'' என்றார் பராஸி சிஸ்டர். ஆைாளுக்குப் பபாட்டி பபாட்டுக் காசு
ப ர்த்பதாம். எனில், சேட்ராலஸப் பார்க்க அவ்வைவு பபருக்கும் ஆல . காரணம், சினிோ.
''எல்ைாப் படத்துையும் காட்றாங்கபை ோப்ை... சிஸ்டர்ட்ட ச ால்லி எப்பிடியாவது ரஜினிலயப்
பாத்துட்டு வந்துரணும்றா!'' என்றான் விட்டல். ''அப்ப கேலும் சிலுக்கும்! அவங்கலையும்
பாத்துட்டுதான் வரணும்!'' என்றான் ந்திரபோகன். ''படய்... எங்க சேட்ராஸ் ோோ
ச ால்லிருக்கு. எல்ைாரும் ஏவி.எம். ஸ்டுடிபயாைதான் தங்கிருப்பாங்கைாம். பபானா, சோத்தோ
பாத்துரைாம்!'' என்றது தாஸ்.

டூர் பஸ் ச ன்லனக்குள் நுலழந்த சகாஞ் பநரத்துக்குஎல்ைாம் போகன் ச ான்னான், ''ோப்ை,

என்னா இது ஊரு? நம்ே கும்போணம் ோரிதான் இருக்குது. பஸ்சஸல்ைாம் பாரு அழுக்குப்
புடிச் வனுங்க. அடுத்த வருஷம் சிங்கப்பூர் பபாணும் ோப்ை!'' எல்பைாலரயும் சகாண்டுபபாய்
பிர்ைா பகாைரங்கத்தில் உட்கார லவத்தார்கள். ட்சடன்று ஃபுல் ஏ.சி-யில் அப்படி ஓர்
உைகத்துக்குள் பபானதில் அத்தலன பபரும் பரவ ோபனாம். ேகாபலிபுரம் பபாய்விட்டு
ாயங்காைோக அண்ணா, எம்.ஜி.ஆர். ோதி பார்க்க சேரினா பீச் வந்பதாம். கடல் பார்த்த
பரவ த்தில் நானும் விட்டலும் சபப்பபசவனத் திரிந்து திரும்பினால்... கூட வந்தவர்கள், பஸ்
எலதயும் காபணாம். ஒருபக்கம் அவர்கள் எங்கலைத் பதடி திரிந்திருக்கிறார்கள். சரண்டு ேணி
பநரோக 'ஸ்ைம்டாக் மில்லியனர்’ ப ங்க ோதிரி பீச்சிபைபய திரிந்பதாம். ''எங்கம்ோ
வந்பதாடபன இட்லிக்குப் பபாட்பறன்னுச்சு... அய்யய்யா!'' என விட்டல் அழ
ஆரம்பித்துவிட்டான். காந்தி சிலைக்குக் கீபழ டயர்டாகி உட்கார்ந்தபபாது, ''சிஸ்டர் இங்க
இருக்காங்க'' என மீல் ஓடிவந்தான். பின்னாபைபய ஒரு கான்ஸ்டபிபைாடு ஆபவ ோக வந்த
செச்.எம்., சிஸ்டர், அங்பகபய லவத்து சரண்டு பபலரயும் சவளுத்து எடுத்தார்கள். உைக அடி.
கண்ணீரும் கம்பலையுோகப் பஸ் ஏறி ஊர் மீண்படாம். எல்ைாப் பள்ளிச் சுற்றுைாக்களிலும் ஒரு
லபயன் காணாேல் பபாய்த் திரும்புவது, ஒபர பகேராவின் சவவ்பவறு புலகப்படங்கலைப்
பபால் நடந்துசகாண்பட இருக்கிறது.

இன்சனாரு டூருக்கு லேசூர் பபாயிருந்பதாம். 'ஒரு ேணி பநரம் லடம். எதாவது வாங்கறதுன்னா
வாங்கிக்கங்க!’ வண்டி ேலை பேல் ஓர் இடத்தில் நின்றுவிட்டது. ஒரு கலடயில் ஒரு குட்டிப்
சபண் ேட்டும் உட்கார்ந்திருந்தாள். அது இனிஷியல்கள் சபாறித்த ங்குகளும் ேரப் பைலககளும்
விற்கிற கலட. எல்பைாரும் ாப்பிடவும் ேலை பார்க்கவும் பபாய்விட்டார்கள். நான் அந்தக்
கலடயிபைபய உட்கார்ந்துவிட்படன். அந்தப் சபண்லணப் பார்த்ததுபே ஏபதா சராம்ப
நாட்கைாகப் பார்த்து வந்தவள்பபாைத்
பதான்றியது. ேஞ் க்குடியில் ஓர் அக்ரொர
வீட்டில் பார்த்த முகோகபவா,
கூத்தாநல்லூரில் பள்ளிவா ல் சதரு
வீசடான்றின் சகால்லையில் கண்ட
முகோகபவா, ஒரத்தநாடு ஓட்டு
வீசடான்றில் அப்பாவின் ட்லடலயப்
பபாட்டுக்சகாண்டு வந்து நின்ற
ஒருத்திலயப் பபாைபவா பதான்றியது.
அவள் ''உன் பபசரன்ன..?'' என்றாள்.
ச ான்னதும் ''எம் பபரு ேல்லிகா'' என்றாள்.
அது என் அம்ோவின் சபயர். அங்பகபய
தங்கிவிடைாோ எனத் பதான்றியது.
அவளுடன் அந்த ேலைக் கலடயிபைபய இருந்து இப்படிச் ங்குகள் விற்றுக்சகாண்பட
வாழ்ந்துவிடைாம் எனத் பதான்றியது. சகாஞ் பநரத்தில் அங்கிருந்து கிைம்பிவிட்படாம்.
ேறுநாள் ஊருக்கு வரும்பபாது அந்த வழியாக வந்பதாம். அங்பக வண்டி நின்றது. ேறுபடி
அவலைப் பார்த்பதன். ''என்ன பவணும்?'' என்றாள். நான் 'எம்’ என்ற ேரத் துண்லட
எடுத்துக்சகாண்படன். அக்கணம் அவள் பூத்த குறுநலக இருக்கிறபத... அப்படிபய இருக்கிறது.
வாழ்வின் காைத்துளிகளில் அது மிகச் ச ாற்ப துளிதான். ஆனால், இந்த சநாடி வலர அந்தப்
சபண்ணின் முகம் அழியாேல் சகாள்ைாேல் அப்படிபய இருக்கிறது. ரேணர் ஆஸ்ரேத்தில்
கண்சடடுத்த ஒரு ேயில் பீலிலயப் பபாை!

இதுதான் பயணங்களின் பபரற்புதம். ேறுபடி கண்டலடய முடியாத ேனிதர்கள், முகங்கள்,

ச ாற்கள், நிலனவுகள், காட்சிகள்! நம் ஒவ்சவாருவலரயும் ஒவ்சவாரு முலறயும் மீள்
உருவாக்கம் ச ய்பலவ பயணங்கள்தான். பயணங்களில் யாபரா நீட்டுகிற ஒரு வாட்டர் பாட்டில்,
புளிபயாதலரப் சபாட்டைம், பாதி சிகசரட், ஒரு புன்னலக, வி ாரிப்பு, சிபனகம், காதல்...
எல்ைாவற்றுக்குபே ஒரு காவியத்தன்லே வந்துவிடுகிறது. ''தைவலியா ார்... நேக்கும் பனிக்
காத்து ஒவ்வாது பாருங்க. இந்தாங்க ண்டுபாம். கல்கத்தாை மிர்தாஸ் ஸ்ட்ரீட்ை ஒரு தமிழ் ஆள்
கலட நடத்துறான். பதவக்பகாட்ட ஆளுதான். முன்னாடி ஒரு ஃபபன்ஸி கலடலயத்
தாண்டும்பபாபத வா ம் கண்டுக்கும். மூணு ோ ம்னா அங்கபய ாப்பிட்டுக்கங்க'' என யாபரா
ஒரு ேனிதர் அதுவலர சதரியாத யாரிடபோ பபசிக்சகாண்பட வரும்பபாது அந்த ரயில் ஏபதா
உறவினர் வீடு ோதிரி ஆகிவிடுகிறது. ''என்.சி.சி. ட்ரிப்புக்காக இந்தியா முழுக்க ஒரு டிசரயின்ை
பபாபனாம். பகாரக்பூர்ை கிபைா மீட்டர் கணக்கா நீளுது ரயில்பவ பிைாட்ஃபார்ம்.
இந்தியாவிபைபய நீைோன பிைாட்ஃபார்ம். இந்தக் கலடசிை இருந்து அந்தக் கலடசி வலரக்கும்
பபசிட்பட நடந்பதாம். அந்த சபங்களூரு சபாண்ண ேறக்கபவ முடியாது. கசரக்ட்டா
தாஜ்ேகால்ை சவச்சு ஃபுல்ைா இலையரா ா பாட்டா பாடிபனன். துள்ளி எழுந்தது பாட்டு!'' - 20
வருடங்களுக்குப் பிறகும் அபத பரவ த்பதாடு, அபூர்வத்பதாடு ஒரு பயணத்லத விவரிக்கிறார்
நண்பர். ஒவ்சவாருவரிடமும் இருக்கும் அலுக்கபவ அலுக்காத வார்த்லதகள்
பயணங்கள்பற்றியதாகபவ இருக்கின்றன.

என் வாழ்க்லகயில் ரிபாதிப் சபாழுதுகள் பயணங்களுடன்தான் கழிந்திருக்கின்றன.

விதவிதோன பஸ்களும் ரயில்களும் ஒலிகளும் ஒளிகளும் வார்த்லதகலைக் கடந்த காட்சிப்
படிேங்கைாக ேனதில் படிந்துகிடக்கின்றன. கவலைகலையும் எதிர் காைம்குறித்த
பதற்றங்கலையும் கடக்க முடியாத பிரிவு கலையும் துலடத்து வீசிவிட ஒபர ஒரு புதிய நிைப்
பரப்பின் காட்சியால் முடிந்துவிடுகிறது. மூணாறு ேலையில் பபாய் பஸ் திரும்புகிற சநாடியில்
ஒரு சபரிய அன்னாசித் பதாட்டமும் நடுவில் நிற்கிற ஒற்லற ேனுஷியும் சபாசுக்சகன்று
எல்ைாவற்லறயும் சவளித்தள்ளி ேனதில் நிரம்பிவிடுகிறார்கள். தடதடத்துப் பபாகும் சபரும்
பதயிலைக்காடு, திருச்சிலயத் சதாடும்பபாது வரும் ர ாயனத் சதாழிற் ாலையின் துர்நாற்றம்,
பவலூர் ேண்ணுக்குள் நுலழயும்பபாது அடிக்கும் பதால் பதனிடும் நாற்றம், நீடாேங்கைத்லதத்
தாண்டியதும் ஒரு பாழ் ேண்டபச் சுவரில் கடக்கும் 'பகால்டு ஸ்பாட்’ விைம்பரம், கரி ல் அறுந்து
டாசரனச் ச ம்ேண் விரியும் ஒரு புள்ளி, பாலையங்பகாட்லடலய கடக்கும்பபாசதல்ைாம் பாதி
உதிர்ந்த லபபிள் வா கங்கபைாடு கடக்கும் பேரி ோதா, பகாயம்புத்தூர் எல்லை வந்ததுபே ப ாஜ்
எம்80-யில் பஞ்சு மூட்லட கட்டிக்சகாண்டு கடக்கிற ஒருவர், ராத்திரி எப்பபாது கடக்கும்பபாதும்
இட்லிப் பாலன மூடிலயத் தூக்கிக்சகாண்டு ஒரு ஆத்தா பபசிக்சகாண்டிருக்கிற ேதுலர
டவுன்ொல் பராடு, அதிகாலையில் ' ரவணப் சபாய்லகயில்’ பாடல் ஒலிக்கும் மினி பஸ்ஸில்
பச்ல ப் பப சைனக் கறிபவப்பிலை வா ம் தூக்க வாலழ இலைக்கட்டுகளுக்கு நடுபவ
உட்கார்ந்துஇருக்கும் நாஞ்சிக்பகாட்லட பராடு, 'சூடா போப ... சூடா போப ’ என ஒருவர்
ராகம் பபாட ஒவ்சவாரு முலற மின் ார ரயிலில் கடக்கும்பபாதும் புதிதாக வரும் ச ங்கல்பட்டு
ஏரி, மூட்லடப் பூச்சிகள் ேண்டிய ேரப்படுக்லகயும் காலர உதிர்ந்த சுவர்களும் 'ஆந்திரா ோல்
ார்... நருவுசு ார்... பபாலீஸ் பிராப்ைம்ைாம் இல்ை. பவணுோ..?’ என்கிற சித்தூர் ைாட்ஜ்,
சகால்லை முற்றத்தில் குைமும் பபரழகு இருளில் சபாசுக்சகன்று விைக்சகரியும் பகாயில்
சகாண்ட திருச்சூர் என சவயிலும் ேலழயும் ஒளியும் இருளும் ஒவ்சவாரு பயணத்துக்கும் புதிது
புதிதாக இருக்கின்றன!

மும்லப தாராவியில் பார்த்த அரியலூர்க்காரர் ச ல்வத்லத அப்புறம் பார்க்கபவ இல்லை.

தாராவியில் வீடிபயா கிைப் நடத்துகிறார். வீடிபயா கிைப் என்றால், தமிழ்ப் படங்களும் ச க்ஸ்
படங்களும் ஓட்ட ஓர் இடம். ஒரு படத்துக்கு சரண்டு ரூபா, அஞ்சு ரூபா என டிக்சகட்.
இந்தியாவில் அவர் பவலை பார்க்காத நகரபே இல்லை. அப்படி இடம்சபயர்ந்து
பபாய்க்சகாண்பட இருப்பதுதான் ச ல்வத்தின் வாழ்க்லகபய. ''எட்டு வயசுை வீட்லட விட்டு
ஓடி வந்பதன். ஊட்டிை ஒரு ஆப்பிள் ைாரிை ஏறி வந்துட்படன். சடல்லிை கம்பளி வித்ததுதான்
சோதல் பவலை. பகாவாை பிம்ப் பவை வலரக்கும் பார்த்துருக்பகன்'' என அவர் ச ான்னது
அத்தலனயும் இதுவலர எடுக்கப்படாத சினிோ. ச ல்வம் எனக்குப் பரி ாகக் சகாடுத்த ஒரு வங்க
சோழி கிராேபபான் சரகார்லட இப்பபாதும் லவத்திருக்கிபறன். ஒரு நள்ளிரவுப் பயணத்தில்
சபங்களூலரத் தாண்டி பஸ்லஸ ேறித்த பபாலீஸ், நாலு சீட் தள்ளி ஒருவலர நக் லைட் என
அடித்து இழுத்துப்பபானது.

இன்சனாரு பயணத்தில் பக்கத்து சீட் இலைஞலன ஒருவர் பநாண்டியதில் ோறி ோறி அவலர
அலறந்து இருட்டில் இறக்கிவிட்டார்கள். திருவண்ணாேலை பபாகும்பபாது ச ஞ்சியில் லவத்து
ஒரு சபண்ேணி ேயங்கி விழ... சோத்த பஸ்ஸும் ஆஸ்பத்திரிக்குப் பபானது. ஈபராடு பக்கம்
அப்பபாது தான் அடிபட்டுக்கிடந்த ஒரு அலரபாடி பவனில் ரத்தம் ச ாட்டச் ச ாட்டக் கிடந்த
இரண்டு பபலர அள்ளிக்சகாண்டு ஓடியது ஒரு பயணம். குடித்துவிட்டு ஏறிய ஒரு கும்பல்
வழிசநடுக பலழய பி.பி. ஸ்ரீனிவாஸ் ஹிட்டாகப் பாடிக்சகாண்டு வந்தது ஒரு தடத்தில். ஒரு
கணவனும் ேலனவியும் திடீசரனப் சபருஞ் ண்லட பபாட்டுக்சகாண்டு பஸ்லஸ நிறுத்தி அவள்
ேட்டும் இறங்கிப்பபானாள் ஒருமுலற. அன்ரி ர்வ்டு கம்பார்ட்சேன்ட்டில் பக்கத்தில்
உட்கார்ந்திருந்த ஒரு சபண்ணிடம் அட்ரஸ் வாங்கி, அதன் பிறகு சராம்ப நாலைக்கு அவபைாடு
கிட்டத்தட்டக் குடும்பபே நடத்தினான் ஒரு நண்பன். எல்ைாப் பயணங்களிலும் யாபரா ஒருவர்
வீட்லடவிட்டு ஓடி வருகிறார். யாபரா ஒருவருக்குக் காதல் பூக்கிறது. யாபரா ஒருவருக்கு ேரணம்
நிகழ்கிறது. யாபரா ஒருவன் கலைஞனாகிறான். யாபரா ஒருவன் குற்றவாளியாகிறான். யாபரா
ஒருவன் திருந்துகிறான். யாபரா ஒருவன் தன்லனபய கண்டுபிடித்துக்சகாள்கிறான்
சவகுநாட்களுக்குப் பிறகு!

நான் இதுவலர இரண்டு முலறதான் விோனத்தில் பபாயிருக்கிபறன். இரண்டுபே ஓசி

ட்ரிப்புகள்தான். ஒரு முலற விகடனுக்காக லெதராபாத்துக்கு. இன்சனாரு முலற கலத
ச ால்வதற்காக நண்பருடன் மும்லபக்கு. ஏறி உட்கார்ந்து ஃப்லைட் கிைம்பும் சநாடியில்
ேனதில் வருகிற எண்ணம், 'இந்த ஃப்லைட் கவுந்துருபோ?’ என்கிற திகில்தான். பேகக்
கூட்டங்களுக்கு நடுவில் மிதக்கும்பபாது, 'நம்ே ஊரு எங்கடா இருக்கு?’ என்று எட்டிப் பார்க்கச்
ச ால்லும். நண்பர்கள் பைர் நம்லேப் பார்த்ததும் பகட்பது, ''உன் படத்துை ஃபாரின்ை ாங்
இருக்கா? சரண்டு ட்ரீம் ாங் லவயி... பபாயிட்டு ரவுண்டு அடிச்சுட்டு வரைாம்ை.'' ''இல்லைங்க...
யதார்த்த படம்ங்க...'' என்றால் அனிபேஷன் ோதிரிபய பார்க்கிறார்கள்.

என் முதல் தலைமுலற நண்பர்கள் பைருக் கும் இருக்கிற சபாதுக் கனவு... ''அம்ோலவ ஒரு
தடலவ ஃப்லைட்ை ஏத்திக் காட்டிரணும்'' என்பது. சிை நண்பர்கள் அலதச் ச ய்தும் விட்டனர்.
உண்லேயில் அது அற்புதோன கனவுதான்.

''பபரேவுன்ட்ை மூவாயிரம்தான் டிக்சகட்டு. ேதுலரக்கு ஒரு ட்ரிப் அடிச்சுரைாம்ை!''

என்கிறார்கள். பபான வாரம் என் அம்ோவிடம் இலதப் பற்றிச் ச ான்னதற்கு பட்சடன்று
ச ான்னது: ''சோதல்ை நீ ஊருக்கு வாடா!''

- பபாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 57
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
இன்று காலையில் வெளியே ெரும்ய ாது முதலில் கண்ணில் ட்டது பி.ராஜாவுக்கான கண்ணீர்
அஞ்சலி ய ாஸ்டர்!

இது அஞ்சாெது ெருஷம். அெசர அெசரமாக எங்யகோெது ஓடிக்வகாண்டு இருக்கும் ஒரு

காலையில் இப் டி ய ாஸ்டர்கள் கண்ணில் டும். ஒரு ல க்கில் சாய்ந்து பி.ராஜா நிற்கிற அயத
புலகப் டம். ' ன்னீர் புஷ் ங்கள்’ சுயரஷ் மாதிரி ஒரு முகம். கட்டம் ய ாட்ட வமரூன் கைர்
சட்லட, லகயில் சில்ெர் ொட்ச், உதடு சுழித்து ஒரு புன்னலக. முன்பு பி.ராஜாலெ இந்த ஹவுஸிங்
ய ார்டு டாஸ்மாக் க்கம் அவ்ெப்ய ாது ார்ப்ய ன். குப்வ ன்று வ ர்ஃப்யூம் தூக்க, வமால ல்
ய சிே டி கடந்துய ாொன். ார்க்கிங்கில் கிடக்கிற ஏதாெது கார் ய னட்டில் ஸ்லடைாக
உட்கார்ந்திருப் ான். ''ஒரு ாக்வகட் கிங்ஸ்...' என்ற டி வ ர்முடாய ாடு எதிர்க் கலடயில்
நிற் ான். ஓர் அதிகாலையில் லகலியில் சுருக்கிட்டு, நாக்கு தள்ள, நிர்ொணமாக இென்
வதாங்குொன் என்ற காட்சிலே ோராலும் நிலனத்துப் ார்க்க முடியுமா? அப் டித்தான்
வதாங்கினான் பி.ராஜா.

அென் ெசித்த ப்ளாக்கில் கூட்டம் கூடி, ய ாலீஸ் ெந்திருந்தது. ''த்தா கல்ோணமாகி ஒரு
ெருஷம்கூட இல்ை... இன்னா பிரச்லனயோ எழயொ... லநட்டுகூட சிரிச்சியனதான் விஷ்
ண்ணினு ய ானாரு!'' என்றார் ொட்ச்யமன். ''வதாங்குனென் இன்னாத்துக்கு நியூடா
வதாங்குனான்? என்னா வசால்ைெர்றான்? எவ்யளா எயமாஷனைா இருந்துருப் ான் ாத்துக்க''
என்றார் சிெராமன். வகாஞ்ச யநரத்தில் ாடிலேத் தூக்கிப் ய ானார் கள். ''ஒய்ஃப்
யமட்ருதாம்ப் ா' ''கடன் பிரச்ன... அஞ்சு ைச்சம் ெட்டிக்கு ொங்கிருக்கான்' என்வறல்ைாம்
வகாஞ்ச நாலளக்கு ஏயதயதா வசான்னார்கள். அதன் பிறகு இரவுகளில் ேயதச்லசோக
ார்க்கும்ய ாது அெனதுஃப்ளாட் டில் ோரும் இல்ைாமல் ல்பு எரியும் மஞ்சள் வெளிச்சம்
திடுக்கிடலெக்கும். இப்ய ாதுகூட யெறு ஏயதா குடும் ம் குடிெந்து குழந்லதகள்
விலளோடிக்வகாண்டு இருக்கும் அந்த ஃப்ளாட் டின் ால்கனிலேக் கடக்கும் ய ாது நிலனவில்
நறுக் என்று ஒரு முள் குத்துகிறது!

இப் டித்தான் சிை யநரங்களில் நாம் யோசிக்கயெ முடிோத அமானுஷ்ேங்கலள

நிகழ்த்திவிடுகிறது மனித மனம். நண் ன் ாக்கிேம் சங்கரின் ெண்ணாரப்ய ட்லட ஏரிோவில்
கட்டித் தங்கத்லதக் காதலித்த ஸ்ரீதரனின் கலத வதரியுமா? ஸ்ரீதரன் கட்டித்தங்கத்லத அப் டிக்
காதலித்தான். டவுன் ஸ்ஸில் அெளுக் காக சீட் பிடித்து, அெளுக்காக ெண்டி ொங்கி,
அெளுக்காக யெலைலே மாற்றி, கல்ோணத்துக் குக் காசு யசர்த்தான். அெளுக்காக ஒரு சுடிதார்
ொங்கிலெத்திருந்தான் அென். மறுநாயள ஏயதா வி ரீதமான விஷக்காய்ச்சல் தாக்கி ஆஸ் த்திரி
யில் யசர்ந்த கட்டித்தங்கம் இரண்டு நாட்களில் வசத்துப்ய ானாள். ோரிடமும்
ய சாமல்வகாள்ளாமல் திரிந்த ஸ்ரீதரன், அடுத்த மாதயம தற்வகாலை வசய்துவகாண்டான்.
கட்டித்தங்கத்துக்காக ொங்கிலெத்திருந்த சுடிதாலர அணிந்துவகாண்டு தூக்கில் வதாங்கினான்.
சுடிதாலரப் ய ாட்டுக் வகாண்டு ஓர் ஆண் வதாங்கிேலதப் ார்த்தெர்களால் ஆயுசுக்கும் மறக்க
முடியுமா? என்னவிதமான நிலனவின் ேங்கரம் இது? ''கட்டித்தங்கம் டீக்கலடலே கிராஸ்
ண்ணும்ய ாது எல்ைாம் ஸ்ரீதரன் இயத ாட்லடத்தான் ாடுொன். அதுக்குப் புடிச்ச ாட்டு 'என்
இனிே வ ான் நிைாயெ, வ ான் நிைவில் உன் கனாயெ’ '' என ாக்கிேம் சங்கர் ாட
ஆரம்பிக்கும்ய ாயத மனசு கட்டித் தங்கத் திடம் இருந்து யஷா ாவிடம் ய ாய்விடுகிறது.

யஷா ா என்றால் யஷா ா மட்டுமா? கைா அத்லதயும்தான். ஒரு நள்ளிரவில் வ ாய்ோவமாழி

மாமா ய ான் வசய்து, ''கைா மருந்து குடிச்சுருச்சு. வ ரிோஸ் த்திரியிை ய ாட்ருக்கு... ஒண்ணும்
வசால்ை முடிேை...'' என அழுதார். அதிகாலை யில் ய ானய ாது உடம்புதான் கிடந்தது. முதல்
நாள் கார்த்திலக. தஞ்சாவூர் ள்ளிேக்ரஹாரத்தில் வதருவெல்ைாம் அகல் எரியும் கார்த்திலக
ராத்திரியில் இப் டி மருந்து குடித்து, குடல் அறுந்துகிடக்க ஒருத்திக்கு மனசு ெருமா? மனசு
ெந்துதான் கைா அத்லத வசத்துப்ய ானாள். ய ான ொரம் ஒரு லகோல் முந்திக்குள் தாம்பூைப்
ல லே மடித்துக்வகாண்டு, இன்வனாரு லகோல் என் லகலே இறுக்கிப் பிடித்துக் வகாண்டு
ரயில்யெ கல்ோண மண்ட ொசலில் வராம் யநரம் நின்ற கைா அத்லதலே, இப் டி
வ ரிோஸ் த்திரி மார்ச்சுெரி ொசலில்லெத்துப் ார்ப் து எவ்ெளவு விசித்திரம்? முதுகுப் க்கம்
கிழிந்த சட்லடயில் எம்ப்ராய்டரி யராஜாலெ மைரவிட்ட, ஒரு மலழ சாேங்காைம் மரெல்லிக்
கிழங்கு அவித்துலெத்த, அடுத்த வீட்டுக் யகாழிகளுக்கும் குருலண இலறத்த, கல்ோண மண்ட
ொசலில் இறுக்கிக்வகாண்ட லககள் அதற்குள் இப் டி விலறத்துக்கிடப் து எவ்ெளவு
ேங்கரம்? பிலழத்து ெந்தால் ஓங்கி ஓர் அலறவிட்டு, லககலளக் கட்டிக்வகாண்டு அழைாம்.
''ஏண்டி ஒனக்காக எவ்ெளவு உசுருங்க இருக்கு. எவ்ெளவு அன்பு இருக்கு?' எனப் புரிேலெக்க
ைாம். இப்ய ாது என்ன வசய்ெது? இந்தக் லகேறு நிலையும் ேங்கரமும்தான் தற்வகாலை
வசய்துவகாள்கிறெர்கள் நமக்குக் வகாடுத்துவிட்டுப்ய ாக நிலனப் துொ?

ய ான ொரம் ஐ.ஐ.டி-யில் நண் லனப் ார்க்கப் ய ாயிருந்தய ாது யகம் ஸில் ஒயர கூட்டம்.
ய ாலீஸ். ''இங்க சரயூ ஹாஸ்டல்ை ஒரு வ ாண்ணு சூல ட் ண்ணிக்கிச்சுமச்சான். ாக்கயெ
வராம் க் கஷ்டமா இருக்குடா'' என்றான் நண் ன். ய ான மாதம்தான் க்கத்தில் இருக்கிற
அண்ணா யுனிெர்சிட்டியில் ஒரு மாணென் தற்வகாலை வசய்துவகாண்டான். கல்வி, காதல்,
சமூகம், குடும் ம் தரும் மன அழுத்தம் என ஏயதயதா காரணங்களால் தற்வகாலை
வசய்துவகாள்ளும் மாணெர்கலளப் ற்றிே வசய்திகள் சமீ காைமாக அதிகமாகிக் வகாண்யட
இருக்கின்றன.
 விஞ்ஞானமும் அதன் ெளர்ச்சி
விகிதமும் நாளும் எகிறுகிற
காைத்தில், மனதால் மிகவும்
பூஞ்லசோன, ைவீனமான ஒரு
தலைமுலறலே நாம்
உருொக்கிெருகியறாம். கடன்
வதால்லைோல் குடும் த்யதாடு
தற்வகாலை வசய்துவகாள்கிறெர் கள்,
ஏயதனும் சுற்றுைாத் தைங்களில் அலற
எடுத்து யஜாடிோக
வசத்துப்ய ாகிறெர்கள், எங்வகங்யகா
அ ார்ட்வமன்ட் அலறகளில் சுே
மரணம் எய்தும் இளம்வ ண்கள் என
ஒரு தற்வகாலை வசய்திோெது
இல்ைாத நாள் இருக்கிறதா?

ஒருமுலற நம்மாழ்ொர் அய்ோவுடன்

இது ற்றிப் ய சிக்வகாண்டு
இருந்தய ாது வசான்னார், ''இேற்லக யமை இருக்கிற யநசம் குலறஞ்சது தான் இந்தத்
தலைமுலறகயளாட வ ரிே சா ம். இேற்லகலேக் காதலிக்கிற எெனுக்கும் சாகணும் என்கிற
எண்ணம் துளியும் ெருமா? இன்னும் இன்னும் ொழணும்கிற கனவுகள்தான் ெரும்.
இேற்லகயோட பிரமாண்டங்கலளயும் அற்புதங்கலளயும் உணர்ந்துட்டா, இந்த
ொழ்க்லகயோட இன் , துன் ங்கள்ைாம் சாதாரணம். ஒவ்வொருத்தரும் புள்லள மாதிரி ஒரு
மரமாெது ெளருங்க... வசடி வகாடிகலள யநசிங்க... றலெகயளாட ய சுங்க... இேற்லகலே
அனு விக்க ஆரம்பிச்சிட்டா, தனிலம, பிரிவு எதுவும் உன்லன அண்டாது!''

அந்த அற்புதத்தின் உண்லமலே நான் உணர்கியறன். ஊரில் இேற்லக விெசாேம் ார்க்க

யெண்டும் என்கிற எனது ஆலச அன்றுதான் கிளர்ந்தது!

வ ாறுக்கிகளும், ய மானிகளும், சுரண்டல் ய ர்ெழிகளும் ொழ்ொங்கு ொழும் இந்த

யதசத்தில்தான் இன்னமும் விெசாயிகள் தற்வகாலை வசய்துவகாள்கிறார்கள். அலைய சி,
கணினிப் புழக்கம் ஏகத்துக்கும் எகிறிவிட்ட நாட்டில்தான், இன்னமும் ெறுலமயும், சியும்
அெமானமும் துரத்த... நமக்குச் யசாறு ய ாடும் விெசாயி தற்வகாலை வசய்துவகாள்கிறான். ஒரு
விெசாயியின் மரணம் என் து ஒரு நாட்டின் இலறோன்லமயின் மரணம் என் லத இந்தச்
சமூகமும் அதிகார லமேங்களும் உணர யெண்டும்!

சமீ த்தில் இலளே அப்துல்ைாஹ் எழுதிே 'அண்லண நான் தற்வகாலை வசய்ேப்ய ாகியறன்’
என்ற கட்டுலரத் வதாகுப்ல ப் டித்யதன். ஒரு கட்டுலர இப் டித் வதாடங்குகிறது, ''அண்லண
நான் தற்வகாலை வசய்ேப்ய ாகியறன். என்னாலை இனியும் ொழ முடிோது. அகதி அந்தஸ்தும்
நிராகரிக்கப் ட்டு விட்டது. எனக்கு திலனந்து இைட்சம் கடன். வீட்டிலை இரண்டு
தங்கச்சிமார். அலெ ேளுக்கு உலழக்கத்தான் ெந்தனன். ஆனால், இப் டி ஆயிட்டுயத...''
திருயகாணமலைலேச் யசர்ந்த ஒருெர் ைண்டன் அகதிகள் முகாம் ஒன்றில் இலதச் வசால்கிறார்.
அந்தத் தமிழன் இைங்லகயில் இருந்து ைண்டனுக்கு அகதிோக ெந்த ேணம் எப் டிப் ட்டது
என் லதச் வசால்கிறது அந்தக் கட்டுலர.

சிங்கப்பூர், ரஷ்ோ, உஸ்வ கிஸ்தான் என நீளும் அந்தப் ேணம் மிகக் குரூரமானது...

ேங்கரமானது. நிலனத்துப் ார்க்க முடிோத சி, தாகம், ெலி, வகாடுலமகள் நிலறந்தது.
இவ்ெளலெயும் தாண்டி ைண்டன் ெந்துவிடுகிற அந்த அகதி, இப்ய ாதும் அங்யக இருக்கிற
முகாமில் லகவேழுத்திட்ட டி ஒவ்வொரு விடிேலுக்குமான நம்பிக்லகயோடு ொழ்கிறான்
என் யதாடு முடிகிறது அந்தக் கட்டுலர.
இப் டிப் ட்ட மனிதர்கலளத்தான் நான் எப்ய ாதும் நிலனத்துக்வகாள்கியறன். ய ாராடுெதும்
ொழ்ெதும்தாயன மனிதனின் ய ரழகு? தனிலம, பிரிவு, விரக்தி... எல்ைாயம வ ாய். அன்பும்
ய ாராட்டமும் மட்டுயம இந்த மானுடத்தின் நிரந்தரம். அது ஒருய ாதும் ெற்றிப்ய ாெயத
இல்லை. சக மனிதலன யநசிப் துதான் ொழ்க்லக. உண்லமோன அன்பும், அறமும், யகா முயம
அனுதினம் என நிலனக்கிற ோரும் சாக நிலனக்க மாட்டார்கள். எல்ைா இழப்புகலளயும் இட்டு
நிரப்புெதற்கு 'மானுட சமுத்திரம் நாவனன்று கூவு’ என்கிற மனசு மட்டும் ய ாதும்... ய ாதும்!

ஒரு மாதமாக நண் ர் வஜேராமன் மருத்துெ மலனயில் யகாமாவில் இருக்கிறார். முப் து

வசாச்சம் ெேசுதான் இருக்கும். தினம் தினம் அெரது குழந்லதலேக் காதருயக ய சவிடுகிறார்கள்.
மலனவி தன் அன்ல ச் வசால்லிக்வகாண்யட இருக்கிறார். ாட்டுலெக்கிறார்கள். ஒரு கண்
அலசவும் விரல் அலசவும் வ ரும் நம்பிக்லகலேக் கிளர்த்திவிடுகிறது. இன்னமும் அெர் கண்
விழிக்கவில்லை. திறந்த ஜன்னலில் வெயிலும், காற்றும், நிழலும் ரவிக்வகாண்யட இருக்கிற
அந்த அலறக்குள் காத்திருக்கும் ஜீென் கலளப் ார்த்தய ாது, உயிர் எவ்ெளவு அற்புதமானது,
மகத்தானது, உன்னதமானது என் லத சிறுகணத்தில் உணர்ந்யதன். அலதவிடவும் வ ரிவதன்று
ஏதும் இல்லை.

வசேற்லகக் கால்கலள லெத்துக்வகாண்டு ஒலிம்பிக் ஓட்டப் ந்தேத்தில் ஓடிே பிஸ்யடாரி ேஸின்

ஒரு விேர்லெத் துளி, மூங்கிலில் விரல் தடவி விரல் தடவி ஒரு வதருயொர அற்புதன் இலசக்கும்
சங்கீதம், இடுப்புக்குக் கீயழ எதுவும் வசேல் டாமல் கணினியில் புதிே வமன்வ ாருள்
கண்டுபிடிக்கும் ஒரு சயகாதரியின் விரல்கள், கல்ோணயம ண்ணிக்வகாள்ளாமல் புற்று
யநாோளிகள், எய்ட்ஸ் யநாோளிகள், யராகி களுக்குச் யசலெ வசய்ெலதயே ொழ்க்லகோக்கிக்
வகாண்ட அமுதாம்மாவின் ஒரு புன்சிரிப்பு, தூக்குக் லகதிோக நிற்கும் மகன் ய ரறிொள லனயும்
மற்றெர்கலளயும் மீட்க, சதா அலைந்து திரியும் அற்புதம்மாளின் ொர்த்லதகள்... இதற்கு எல்ைாம்
முன்பு நமது யசாகங்களும் விரக்திகளும் எவ்ெளவு தூசிோனது?

சமீ த்தில் ார்த்த ஓர் ஆங்கிைப் டத்தில் இரண்டு நண் ர்கள்

இருப் ார்கள். ஒருென் ொழ்க்லகயில் எப்ய ாதும் விரக்திலே
மட்டுயம ய சுகிறென். இன்வனாருென் நம்பிக்லகலே
மட்டும் நிலனக்கிறென். க்லளமாக் ுக்கு முந்லதே
காட்சியில் தான் தற்வகாலை வசய்து வகாள்ளப்ய ாெதாக
புைம்பிக்வகாண்டு இருப் ான் முதல் நண் ன். அெலன ஆறுதல் டுத்தி விட்டு இன்வனாருென்
கிளம்புொன். காலையில் ெந்து அென் நண் ன் வீட்டுக் கதலெ திறப் ான். திறந்தெனின்
ார்லெ சட்வடன்று யமயை ய ாகும். அவ்ெளவுதான்... மறு டி கதலெச் சாத்திவிட்டு அென்
ய ாய்விடுொன். அயதாடு டம் முடிந்துவிடும். உண்லமயில் இந்த உைகம் அப் டித்தான்
ய ாய்விடும். 'மூடிக்கிடக்கும் மனங்களின் உள்யள விரக்தியின் இருட்டும்; திறந்துகிடக்கும்
மனங்களின் வெளியே நம்பிக்லகயின் விடிேலும் எப்ய ாதும் இருக்கும்’ என் லத அந்தக் காட்சி
வசால்லிக் வகாண்யட இருக்கிறது. துன் ம் அதிகமாகும் ய ாவதல்ைாம் எனக்கு ாரதியின் இந்த
ெரிகள்தான் உள்யள ஒலிக்கும்...

'எத்தலன யகாடி இன் ம் லெத்தாய்

எங்கள் இலறொ!’

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 58
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
"எக்ஸிபிஷன் ப ோனீங்களோ குட்டி?'

''ஆமோம் ோ!''

''எப்ப ோ ப ோனீங்க?''

''நோளளக்குப் ப ோப ோபம!''

- இப் டிச் ச ோல்லிவிட்டு விளளயோட ஓடிவிட்டோள் என் அண்ணன் மகள் ச ோன்மலர். எ க்கு
அவள் ச ோல்லிவிட்டுப்ப ோ களடசி வோர்த்ளைகள் புளகப் டப் புன் ளகளயப் ப ோல
நிளலத்துவிட்டது. கோலத்ளை இப் டி அ ோல்ட்டோகத் தூக்கிப்ப ோட்டு மிதிக்க ஒரு
குழந்ளையோல்ைோன் முடியும். அன்ளைக்கு இப் டித்ைோன், சின் ண்ணன் வீட்டில் குருவி கத்துகிை
மோதிரி ஒரு கோலிங்ச ல் வோங்கிளவத்ைோர்கள். குகன் அடம்பிடித்ைோல், அளை அழுத்தி, ''குருவி
வருது... குருவி வருது... ோப்பிட்ரு!'' என்ைோல், அவனும் யந்து ோப்பிட்டுவிடுவோன். இது
ஃ ோர்முலோ. சகோஞ் நோள் ப ோ து. அண்ணி ோைம் பிள யும்ப ோது அவப ஸ்டூளலப் ப ோட்டு
ஏறி நின்று கோலிங்ச ல்ளல அழுத்தி, ''குவி ஆப்புட ஆ குவி ஆப்புட ஆ!'' என்ைோன்.
கணம்பைோறும் இப் டி அற்புைங்களள நிகழ்த்ை குழந்ளைகளோல்ைோன் முடியும்.

அப் ழுக்கு இல்லோை பிரோயம். ஆள , ஏக்கம், க வு, வன்மம், ச ோைோளம, ஈபகோ, கோைல்,
மன்னிப்பு, ைண்டள ஏதும் இல்லோை இையங்கள். உண்ளமயில் ரிசுத்ைம் என்ைோல் அது
குழந்ளைளமைோன். எங்கிருந்ைது என்பை சைரியோமல் ஒரு மளழக் கோளலயில் ஜன் ல் விளிம்பில்
சநளிந்ை மரவட்ளட, ரயில் பூச்சியோ து ஒரு குழந்ளைக்கோகத்ைோப ? அய்ய ோர் குண்டில்
ஊளளயிடும் நரிகள் களைகளோ தும் ஒரு குழந்ளைக்கோகத்ைோப ? மரக்கிளள தூளியோவதும்
சுவர்களின் கிறுக்கல்கள் ஓவியமோவதும் குைப்பித் துப்பும் ஒரு ச ோல் கோவியமோவதும்
குழந்ளைகளோல்ைோப ? பிள்ளளகளின் உலகத்தில் அசிங்கம் என் பை இல்ளல. அை ோல்ைோன்
அபநகமோ உலக சினிமோக்களும் கவிளைகளும் களைகளும் குழந்ளைளமளயபய ப சுகின்ை .
தூய்ளமயோக வருகிை மளழத்துளி கூளரயில் ட்டதும் அழுக்கோக வடிவது மோதிரி
ஆகிவிடுகின்ை குழந்ளைளமளயக் கடந்து வரும் நம் ருவங்கள்.
ஆ ோல், ஒவ்சவோருவருக்குள்ளும் ஒளிந்துகிடக்கும் ஒரு குழந்ளைைோன் மனிை ம த்தின் ப ரழகு
இல்ளலயோ? வந்து ப ர்ந்துவிட்ட உணர்ச்சிகளள எல்லோம் எரித்துவிட்டு,
குழந்ளையோகிவிடத்ைோப ைவிக்கிபைோம் எல்பலோரும்? குரு அண்ணன் சிவகோசிக்குப் ப ோய் நூறு
இருநூறு கோமிக்ஸ் புத்ைகங்கள் வோங்கி வந்து ோதி அளைளய அளடத்து ளவத்திருக்கிைோன்.
''மோயோவி, லக்கி லுக், சடக்ஸ்வில்லர்னு டிக்க ஆரம்பிச் ோபல சின் சகோழந்ளை ஆகிட்ட மோரி
இருக்குடோ!'' என்கிைோன். நண் ன் சவங்கபடஷ் டோம் அண்ட் சஜர்ரி கசலக்ஷன்ஸ் சமோத்ைமோக
வோங்கி ளவத்திருக்கிைோன். ைமிழில் ஓர் அட்டகோ மோ கோர்ட்டூன் அனிபமஷன் டம்
எடுப் துைோன் அவ து லட்சியம். எல்பலோரும் தூங்கிவிட்ட மதியம் ளமயல்கட்டு கைவில்
ோய்ந்து உட்கோர்ந்துசகோண்டு, ''ரோ ோபவ உன் நம்பி இந்ை பரோ ோப்பூ இருக்குதுங்க... வந்து
ச ோல்லோை ஒைவ!'' எ ப் ோடிக்சகோண்டு இருந்ை ச ரியம்மோ ட்சடன்று குழந்ளையோகிவிட்ட
மோதிரி இருந்ைது. ரவுண்டு கழுத்து டிஷர்ட் வோங்கிப் ப ோ ப ோது, அளைப் ப ோட்டுப் ோர்த்து
அப் டி இப் டி இழுத்துவிட்டப ோது சிவரோஜ் சித்ைப் ோ குழந்ளையோகித்ைோன் இருந்ைோர்.

55 வயசு கதிபர ன் ோத்ரூம் கண்ணோடியில் நின்று உைட்ளடக் குவித்துக் குவித்து ஏபைோ

ப சிக்சகோண்டு இருந்ைோர். ட்சடன்று நோன் உள்பள நுளழந்ைதும் சவட்கப் ட்டு ஒரு சிரிப்புச்
சிரித்ைோபர... அப் டிபய குட்டிப் ள யன் மோதிரிபய இருந்ைது. ச ல் குவோட்டர்ஸில்
ோலோஜிளயப் ோர்க்கப் ப ோயிருந்ைப ோது டி.வி-யில் 'அன்ப வோ அருபக வோ... அளலபய வோ
ைளலவோ வோ’ எ சுசீலோ ோட்டு ப ோட்டோன். ''இப்ப ோ ோரு எங்கப் ோ ஓடி வருவோரு!'' எ
ோலோஜி ச ோன் கணத்தில் ோப் ோட்டுக் ளகபயோடு உள்பளயிருந்து ஓடிவந்து நின்ைோர் அவன்
அப் ோ ஒரு குழந்ளை மோதிரிபய. கீரந்ைங்குடி திருவிழோக் கூட்டத்தில், ''ப ோங்க ப ோங்க...
பின் ோல வர்பைன்'' எ ச் ச ோல்லிவிட்டு, ப ோஸ்டர் ைட்டிக்குப் பின் ோல் நின்று கலர் ோய ம்
குடித்துக்சகோண்டு இருந்ை ம் த் குழந்ளை இல்லோமல் பவசைன் ? அபநக உணர்ச்சிகளள,
நியோய அநியோயங்களளக் கடந்து வந்துவிட்ட பிைகு, அழுளகயும் சிரிப்பும் கோற்றும் இள யும்
மட்டும் நிளைந்திருக்கிை ரிசுத்ைத்துக்குள் ப ோய் ஒருகணம் ஒளிந்து சகோள்கிை ளகக் குழந்ளை நம்
ஒவ்சவோருவருக்குள்ளும் தூங்கிக்சகோண்டு இருக்கிைது. கடலூர் சஜயிலிலில் இருந்து ஆயுள்
ைண்டள முடிந்து சவளிபய வந்ை ோலு, ''ம சுல ஒண்ணுபம இல்ளலங்க... புது ோ ஒரு
வோழ்க்ளக வோழணும்னு ஆ ப் டபைன். எங்பகயோவதுகூடப் ப ோயிடபைங்க!'' எ அழுைப ோது
எவ்வளவு குழந்ளைளம இருந்ைது அவருக்குள்? ஆஜோனு ோகுவோக இருக்கிை ரத்தி ம் அர்த்ை
ரோத்திரியில் வந்து, ''அவரு என்ள மன்னிச் ோ ப ோதும்ரோ... மன்னிச் ோ ப ோதும்ரோ!'' எ
அழுைப ோது ச் ப்புள்ள மோதிரிைோன் பைோன்றியது. ஒரு டோக்குசமன்டரிக்கோக திருச்சியில்
இருக்கிை முதிபயோர் இல்லத்துக்குப் ப ோயிருந்ைப ோது, அவ்வளவு ப ரும் ோயங்கோலம் ச ஸ்
விளளயோடிக்சகோண்டும் ஜள ோடிக்சகோண்டும் உட்கோர்ந்திருந்ைோர்கள். ஒவ்சவோன்றும்
குழந்ளைைோன். ோைம் சவடித்து, ைள கள் சுருங்கி, கண்கள் இடுங்க ''ஒன் ப் ோக்க சகோணோளன்
மோரிபய இருக்கு!'' என்ைது ஒரு குழந்ளை. ''மதுர ப ோைன் ோ திண்டுக்கல்ல
ைோண்டித்ைோ ப ோவ... இை எங்கூட்ல குடுத்துட்றியோ?'' என்ை டி ஒரு ோலிதீன் ள யில் அங்பக
றித்ை கீளரளயக் சகோண்டுவந்து சகோடுத்ைது ஒரு குழந்ளை. என் பவோ வீட்ளடப் ற்றிப் ப ,
பகோடிட்ட கன் சமல்லோம் ஈரம் டர்ந்து நின்ைது இன்ச ோரு குழந்ளை. சவளிபய வந்ை பிைகு
உள்பள பகோரஸ் குரலில் ஜள பகட்டது, 'கண்ணோ எ ைருளம கண்ணோ... ஏளழ சநஞ் ம்
குழந்ளையல்லவோ... ஏந்திக்சகோள்ள வோடோ!’

எ க்கு ரோமநோைபுரத்தில் ோர்த்ை ஒரு கோட்சி, அடி ம தில் ஆயுளுக்குமோ ச யின்டிங்ப ோலத்
ைங்கிவிட்டது. நண் னின் குழந்ளை கோது குத்துக்குப் ப ோ ப ோது, பகோயில் மண்ட த்தில்
சைோண்ணூறு வயசுக்கு பமல் இருக்கும் ஒரு ழுத்ை ஆத்ைோ உட்கோர்ந்திருந்ைது. புருவம் எல்லோம்
நளரத்து ஞ்சு ஞ் ோகச் சுருங்கிய உடபலோடு நடுங்கிய டி உட்கோர்ந்திருந்ை அைன் மடியில்,
பூப்ப ோலப் பிைந்து ஒரு மோைமோ குழந்ளைளயக் கிடத்தியிருந்ைது. ோைோரண விஷயம்ைோன்.
ஆ ோல், அந்ைக் கோட்சி ஏபைபைோ ச ய்துவிட்டது. 'நோலஞ்சு ைலசமோை ோத்ை சகழவி...
குடும் த்துல ஒவ்சவோரு புள்ள ச ோைக்கும்ப ோதும் இதுைோன் ோத்துக்கிச்சு... எத்ை உசுருங்க...
இப்ப ோ அதுக்கு முடியல... அதுவும் ஒரு சகோழந்ளையோைோன் ஆச்சு. கோல்ல தூக்கிப்ப ோட்டு
எடுத்துக்குபைோம்!'' என்ைோர் நண் னின் ச ோந்ைக்கோரர். அந்ை ஆத்ைோவின் கண்களில் இன்னும் ஏழு
சஜன்மத்துக்கோ குழந்ளைளம இருந்ைது. குழந்ளையோக வந்து குழந்ளையோகப் ப ோகும்
சநடுநோளில் எல்பலோரும் மறு டியும் நமது அறிவற்ை பிரோயத்ளைத்ைோன் பைடிக்சகோண்பட
இருக்கிபைோம் இல்ளலயோ?

'அந்ைக் குட்டிப் ோப் ோ

விடும்
ப ப் ர் கப் லில்
களர ப ர்ந்துவிடக்கூடும்
இந்ை மோனுடம்!’ என்ை சரஸ்வோனின் கவிளை இப்ப ோதும் நிள வில் கிறுக்கலோகிைது.

திருப்பூரில் நண் ர் சஜய ோலுக்கு உடல்நிளல சீரியஸோகி ஆஸ் த்திரியில் ப ர்த்திருந்ைப ோது
ோர்க்கப் ப ோயிருந்பைன். னியன் கம்ச னியில் என்ப ோடு பவளல ோர்த்ைவர். மதியங்களில்
அவர் வீட்டில் இருந்து எப்ப ோதும் எ க்கும் ப ர்த்துச் ோப் ோடு எடுத்து வருவோர். ஞோயிற்றுக்
கிழளமகளில் அவர் வீட்டில் ோப்பிடக் கூப்பிட்டுப் ப ோய்விடுவோர். ''வூட்ட விட்டு ைனியோ
இருந்பைோம்னு ளவயி... சவறுளமயோ சகடக்கும். அைோன் இங்க ஒன் சகோண்டு வந்துர்பைன்!''
என்ை டி வீட்டிபலபய ைண்ணியடிப் ோர். அவர் மள வி எைோவது சகோண்டுவந்து
ளவத்துக்சகோண்பட இருப் ோர். அவ்வளவுைோன் அந்ைக்கோளவப் ோர்த்திருக்கிபைன். ஒருமுளை
பகோயில் வோ லில்ளவத்து, ''நீ ப ோய் ோமி கும்பிட்டுக் சகௌம்பு... நோன் முருகன்கூட மன்ைம்
வளரக்கும் ப ோயிட்டு வோபரன்!'' என்ைப ோது சகோஞ் ம் பகோ மோக முளைத்துவிட்டுப்ப ோ து
அக்கோ. இப்ப ோது ஆஸ் த்திரியில் அவளரப் ோர்த்ைப ோது என்ள ப் க்கத்தில் அளழத்ைவர்
ச ோசுக்சகன்று என் ளகளயப் பிடித்துக்சகோண்டு, ''ஒங்கக்கோவுக்கு நோன் ஒண்ணுபம
ண்ணளலடோ... ஒண்ணுபம ண்ணளலடோ... அது மட்டும்ைோன்டோ ோரமோக் சகடக்கு!'' எ அழ
ஆரம்பித்துவிட்டோர். அப்ப ோதுைோன் அந்ைக்கோ உள்பள வந்ைது. இவர் அழுவளைப் ோர்த்ைதும்
ைறிப்ப ோய் வந்ைளை, ட்சடன்று இழுத்து உட்கோர்த்தி, அது மடியில் டுத்து விசும்
ஆரம்பித்துவிட்டோர். அது அவர் ைளலளயக் பகோதிக்சகோண்டு, ''ச்சூ... என் து...'' எ அைட்ட
ஆரம்பித்ைது. நோன் ட்சடன்று சவளிபய வந்துவிட்படன்.

ஒருமுளை ைடோசல உள்பள நுளழந்ைப ோது, அடுப் ங்களர இருட்டில் கண தி சித்ைப் ோ

மடியில் கண்ணீபரோடு கிரிஜோ சித்தி ோய்ந்திருந்ை கோட்சி நிள வில் எழுந்ைது. இப்ப ோது
ஜன் லில் சஜய ோல் அந்ைக்கோ மடியில் கிடந்ை சித்திரம் உளைந்துவிட்டது. கோைல், கோமம்
எதிர் ோர்ப்பு பவசைதுவும் இல்ளல. அது குழந்ளைளம. ஏதுமற்ை குழந்ளைளமயின் கண்ணீர்.
ஆண் ச ண்ணிடமும் ச ண் ஆணிடமும் குழந்ளைளமளய மீட்டுக்சகோள்கிை அபநக
ைருணங்கள் வோய்த்துக்சகோண்பட இருக்கின்ை . ந்பைோஷங்களிலும் துயரங்களிலும் அது
நிகழ்வைற்கோ கணங்கள் கிளடத்துக்சகோண்பட இருக்கின்ை . ல பநரங்களில் அறிவும்,
பகோ மும், ஈபகோவும் நமது குழந்ளைளமயின் பமபல ஏறி நின்றுசகோள்கின்ை ச ரிய
மனிைர்களின் பவஷத்ளைப் ப ோட்டுக்சகோண்டு!

இப்ப ோது வீட்டுக்குள் நுளழயும்ப ோது ச ோன்மலர் விளளயோடிக்சகோண்டு இருக்கிைோள்...

''ஏய்! கோளலல ஸ்கூல்ைோப ? ப ோய் சீக்கிரம் டு!''

''இல்ளலபய... ஸ்கூல் இல்ளலபய... பநத்திக்கு லீவோச்ப !'' என்ை டி ஓடுகிைோள். நோளளளயயும்

பநற்ளையும் ர்வ ோைோரணமோக இடம் மோற்றிப் ப ோட்டு ச ோம்ளமகளளப் ப ோல விளளயோடும்
அவளளப் ோர்க்கப் ச ோைோளமயோக இருக்கிைது. என் ைோன் ச ய்ய முடியும்... ஒருக்கோலும்
பநற்ளைக்குள் நுளழயபவ முடியோை நம்மோல்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 59
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
எனக்காக ப்ரே பண்றீங்களா..?'

- ரபானன னைப்பதற்கு முன்பு பபாசுக்பகன்று ரகட்டாள் ரகாமதி. துபாயில் ரைனை பார்க்கிற

புதுக்ரகாட்னடத் ரதாழி. விைசாயம் பபாய்த்து, அப்பாவும் இறந்த பிறகு, குடும்பத்னதச் சுமக்க
பைளிநாட்டுக்கு வீட்டு ரைனை பார்க்கப் ரபானைள். த.மு.எ.க.ச. கனை இேவு, தஞ்சாவூர் புத்தகக்
கனட என நானைந்து தடனைதான் ரநரில் பார்த்திருப்ரபாம். அப்புறம் எல்ைாம் அனைரபசி
நட்புதான். ஒருமுனற ஏகப்பட்ட மூன்றுகரளாடு ைந்த விசித்திே எண்னை எடுத்தரபாதுதான்
அைள் துபாய் ரபானரத பதரியும். இைங்னகத் தமிழ்ப் பபண், இந்ரதாரனஷியப் பபண்
இருைருடன் அங்ரக அனற எடுத்துத் தங்கி இருக்கிறாள். அைளுனடய அத்தனன கஷ்டங்களும்
எனக்குத் பதரியும். ஆனால், கஷ்டங்கனளக்கூட சிரிக்கச் சிரிக்கத்தான் ரபசுைாள். ரபான ைாேம்
ரபசும்ரபாது ஏரதரதா ரபசிவிட்டு ஒரு பமௌனத்துக்குப் பிறகு சம்பந்தரம இல்ைாமல் இப்படிச்
பசால்லிவிட்டு ரபானன னைத்துவிட்டாள்: ''எனக்காக ப்ரே பண்றீங்களா..?'

ஊத்துத் தண்ணீர் மாதிரி குபுக்பகன ைந்துவிட்டன அந்த ைார்த்னதகள். இனமகளில்

ஒட்டிக்பகாண்ட கண்ணீனேப் ரபாை பிசுபிசுக்கின்றன இன்னும். பகாஞ்ச ரநேம் கண்கனள மூடி
அைனள நினனத்துக்பகாண்ரடன். அைள் பபயர் எழுதிய ஒரு துண்டுச் சீட்னடக் கடவுளின் முன்பு
வீசுகிற மாதிரி. ரகாடிக் ரகாடித் துண்டுச் சீட்டுகள் அனுதினமும் பகாட்டிக்பகாண்ரட இருக்கும்
கடவுளின் பால்பைளியில் அது எங்ரக விழுந்திருக்கும்? எங்பகங்ரகா இருக்கிறைர்களுக்காக
எங்பகங்ரகா இருக்கிறைர்களின் பிோர்த்தனனகள்தான் காற்பறங்கும் நினறந்திருப்பதாக
இக்கைம் உைர்கிரறன். 'ஐ ப்ரே ஃபார் யூ’ என்ற முகமறியாத் ரதாழியின் குறுந்தகைல்
ஒவ்பைாரு கானையிலும் என் பமானபலில் ஒளிர்கிறது. சானையில் ஆம்புைன்ஸ்
கடக்கும்ரபாபதல்ைாம் சடுதியில் கண்கனள மூடி முணுமுணுக்கும் ைண்டிக்காேர்கள் எத்தனன
ரபர் இருக்கிரறாம்? பபசன்ட் நகர் சர்ச் ைாசல் அனடத்து எவ்ைளவு பிோர்த்தனனகள்
உருகிக்கிடக்கின்றன ஒவ்பைாரு மானையும்? ைனக் ரகாயில் புைச்சி மடியில் நினறந்துஇருந்த
பன்றிக் கறித் துண்டுகளுக் குள் எவ்ைளவு ரைண்டுதல்கள் கிடந்தன? பசன்னியாண்டைர் ரகாயில்
நனடனய அனடக்கிற ரநேம் ரைாகம்மா கூட்டி அள்ளுகிற மைர்ச் சருகுகள் எைபேைருனடய
பிோர்த்தனனகள்? குழந்னதகளும் பபண்களும் சிதறிக்கிடந்த முள்ளிைாய்க்கால் மண்ணில்,
ேத்தத்ரதாடு ஒரு சரகாதரி ைானம் பார்த்துக் கும்பிட்டு அழும் புனகப்படத்னத எனது அனறயில்
னைத்திருக்கிரறன்; தீேரை தீோத ஒரு பிோர்த்தனனயின் பகாடும் நினனவுகரளாடு. பெமினி
லிட்டில் ஃப்ளைர் ஸ்கூலில், 'இதயத்தால் ரபசுைனதக் கடவுள்கூட புரிந்துபகாள்ைார்’ என
எழுதப்பட்ட சுைருக்குப் பக்கத்தில் ஒரு தாய் னக தட்டும் ஓனசகளுக்கு எல்ைாத் தினசகளிலும்
ைந்து சாப்பாடு ைாங்கிக்பகாண்டு இருந்தாள் பார்னையற்ற சிறுமி ஒருத்தி. ைாசலில் எஃப்.எம்.
ரகட்டுக்பகாண்டு இருந்த ைாட்ச்ரமனுக்கு பகாய்யாப் பழம் பறித்துக் பகாடுத்தான் பசவிரகளா
ஒரு சிறுைன். பார்க் ர ாட்டலின் கீரழ பிளாட்ஃபார்மில் னகயில் பசருப்னப மாட்டிக்பகாண்டு
உட்கார்ந்திருந்தாள் ஒரு னபத்தியக்காரி. பாம்குரோவ் பக்கம் ஒரு குரோட்டன்ஸ் அடியில் மனழச்
ரசற்றில் சுருண்டுகிடந்தான் ஒருைன். எக்ரமார் ஜி.ப ச்சில் உயிருக்குப் ரபாோடும் இேண்டு
மனிதர்களின் கட்டில்களுக்கு நடுரை னககனள விரித்துக்பகாண்டு உட்கார்ந்திருந்தார் ஒரு
ரதைகுமாரி. பேங்கிமனை ஸ்ரடஷனில், மேப் பைனகனய உருட்டிக்பகாண்டு ைந்த ஒரு ரோகி,
''ரைண்டுதனை ைாங்கிக்பகாள்ளப்பா... எங்கள் ைாழ்வுக்பகாரு ைழினயச் பசால்ைப்பா...' எனப்
பாடிய பாடனை எடுத்து ைந்துவிட்ரடன்; எல்ரைாருக்குமான பிோர்த்தனனயாக.

கடவுள்கள் பிச்னச எடுக்கும் ஒரே ரதசம் இந்திய ரதசம்தான்.

ரநற்றுகூடப் பார்த்ரதன். ைடபழனி சிக்னனை ஒட்டி
அனுமாரும் கிருஷ்ைரும் பிச்னச
எடுத்துக்பகாண்டிருந்தார்கள்.

இது போம்பவும் பழக்கப்பட்ட விஷ§ைல்களாகிவிட்டன.

அைர்கள் பசன்ட்ேல் ஸ்ரடஷனன ஒட்டிய பிளாட்ஃபார்மில்
படுத்து உறங்கி, கூைக் கனேயில் ஒதுங்கி, கட்டைக்
குளியைனறயில் குளித்து, அதிகானையில் கடவுள்கள்
ஆகின்றனர். ''உச்சி ைகுந்பதடுத்து பிச்சிப்பூ பைச்ச கிளி' என
ஒலிக்கும் பமானபனை எடுத்து, ''லூஸுச் பசறுக்கி... டூட்டிை
இருக்ரகன்' எனக் கிசுகிசுக்கின்றனர். ரதைர் பமஸ்ஸில்
சாப்பிட்டுவிட்டு, ைடபழனி முருகன் ரகாயில் ைாசலில்
சாய்ந்து, ''யப்பா முருகா...' என அைர்கள் னகபயடுத்துக்
கும்பிட்ட காட்சினய ஒரு முனற பார்த்ரதன். அப்ரபாரத
மனம் தறிபகட்டு ரயாசித்தது... எல்ரைாருக்குமான பிோர்த்தனனகனளச் சுமக்கும் கடவுளின்
பிோர்த்தனன என்னைாக இருக்கும்? 'ஆனள விடுங்கடா சாமீ...’ என்பதா?

ஒரு நாள் பசந்தில்நாதன்தான் பசான்னார்: ''என்னைா இருக்கும்? 'மனிதர்களிடம் இருந்து

என்னனக் காப்பாற்று... மதங்கனள நாரன பார்த்துக்பகாள்கிரறன்’கிறதா இருக்கும்.''

உண்னமயிரைரய ரைண்டுதல் என்பது என்ன? பாைம் பசய்துவிட்டு ொமீன் ரகட்பதா? அனதச்

பசய்... இனதச் பசய்... என மனுப் ரபாடுைதா? பிறத்தியாருக்கு நல்ைது நினனப்பதும்
பசய்ைதும்தாரன ரைண்டுதலும் பிோர்த்தனனயும்?

உண்னமயில் பிோர்த்தனன என்பது பக்தியா என்ன? அது நம்பிக்னக. நல்ைனைக்கான தவிப்பு.

பபரியாரின் பிோர்த்தனன... சமூக மீட்பு. பிேபாகேனின் பிோர்த்தனன... சுதந்திேம்.
இனளயோொவின் பிோர்த்தனன... இனச. பதேசாவின் பிோர்த்தனன... மனிதரநயம்.
புதுனமப்பித்தனின் பிோர்த்தனன... எழுத்து. ஜீைாவின் பிோர்த்தனன... சமத்துைம். ஃபூரகாவின்
பிோர்த்தனன... இயற்னக. ரமதா பட்கரின் பிோர்த்தனன... உரினம. இப்ரபாது இடிந்தகனேயில்
மாதா ரகாயிலின் முன்பு னககனள விரித்தபடி ரைண்டுகிற ஏனழத் தாய்களின் பிோர்த்தனனகள்
என்னைாகும்? தங்கள் மண்னை, உயினே, தனைமுனறகனளக் காப்பாற்றிக்பகாள்ளும் எளிய
மக்களின் பிோர்த்தனனகனள எப்ரபாதுதான் ரகட்கப்ரபாகிறாய் சாமி? காைங்காைமாக
இைர்களின் பிோர்த்தனனகனளக் கசக்கி எறிந்துவிட்டு, அதிகாேம் தரும் தங்கக்
கிரீடங்கனளத்தாரன சூடிக்பகாள்கிறாய்? பைத்னதயும் அதிகாேத்னதயும் முன்னைத்து
எளியைர்களின் உயிர்கனள நசுக்கும் அேச பயங்கேைாதத்தின் பிோர்த்தனனகனள
ஏற்றுக்பகாள்ளும் கடவுரள நீ யார்? திருப்பதி ரகாயிலில் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு புன்சிரிப்ரபாடு
ரபான ோெபக்ரஷ உன்னிடம் என்ன பிோர்த்தித்தார் பபருமாரள? மூன்று ைட்சம் அப்பாவி
உயிர்கனள உன் உண்டியலில் ரபாட்டாோ? ஏனழகளின் ரைண்டுதல்கள் இனறந்துகிடக்கிற
பபரும் பிோகாேத்தில், நிோனசகரள கற்பூேங்களாக எரிகின்றன எப்ரபாதும்.

அய்யப்பன் ரகாயிலுக்குப் ரபாகும்ரபாது, ''இத உண்டியல்ை ரபாட்ருடா... பதிக்குப் பபாண்ணு

தனகஞ்சுேணும்னு...' என நச்ரசானனயாத்தா

மஞ்சள் துணியில் முடிந்து பகாடுத்த கானச சபரிமனை உண்டியலில் ரபாடும்ரபாது, எவ்ைளவு

னககள் நீண்டன? திருப்பதி ரபாகும்ரபாது விரைக் பகாடுத்த பத்து ரூபாய், அம்முவின்
புற்றுரநாய்க்காக. அவ்ைளவு அழகான அம்மு? பமாட்னடத் தனைரயாடு ரகன்சர் இன்ஸ்டிட்யூட்
ைாசலில் னைத்துப் பார்த்தரபாது புன்னனக தளும்ப, ''மண்னடைரய குட்டுரைன்...' என்ற
அம்முவுக்கான பத்து ரூபானய உண்டியலில் ரபாட்டரபாது மனசு தவித்தது. ''அை
நல்ைாருக்கணும்... ரபாற எடத்துை சந்ரதாஷமா இருக்கணும்' என நன்முல்னைக்காகத்
தமிழ்ச்பசல்ைன் ரைண்டிக்பகாண்டு நின்றது காதலின் மகா சமுத்திேத்தில் இருந்து பிரிக்கரை
முடியாத பிோர்த்தனன உப்பு. உடல் முழுைதும் பதாட்டில் கட்டிக்கிடந்த பிோகாே மேத்னத,
தாயத்துகள் குவிந்துகிடந்த தர் ா குளக் கனேனய, ேத்தம் ரதாய்ந்துகிடந்த ஆணிப் படுக்னகனய,
ரதால்கள் ஒட்டிக்பகாண்டு இருந்த ஒரு கனசனய, நீர்க் கனே எல்ைாம் இனறந்துகிடக்கும்
முடிகனள ஒவ்பைாரு நாளும் கடந்து ரபாய்க்பகாண்ரட இருக்கின்றன பதய்ைங்கள்!

யார் யாருக்ரகாைான பிோர்த்தனனகள் நம்மிடமும் நமக்கான ரைண்டுதல்கள் யாரிடரமா

இருப்பதும்தான் இந்த ஜீவிதத்தின் அழகு. ''இன்னனக்கு உங்களுக்காக ரைண்டிக்கிட்ரடம்ப்பா'
என தாரிணி கானையில் பசான்னரபாது, ''ரகாமதிக்காகவும் ரைண்டிக்க' எனச் பசால்ைத்
ரதான்றியது.

ஒரு நண்பனின் மனனவிக்கு மனநைன் குன்றிவிட்டது. பல்னைக் கடித்துக்பகாண்டு, னக

கால்கனள முறுக்கிக்பகாண்டு தன்னனத்தாரன ைருத்திக்பகாள்கிறார். பதருரை எழும்பக்
கத்துகிறார். மாறி மாறி ஆஸ்பத்திரிகளுக்குப் ரபாயும் சரியாகவில்னை. யாரோ பசால்லி
ரகேளத்தில் பகைதி அம்மன் ரகாயிலுக்கு அனழத்துக்பகாண்டு ரபாய்விட்டான். அங்ரக
சாட்னடயால் அடித்து, பநருப்புனைத்து ஏரதரதா பசய்திருக்கிறார்கள். இைன் கண்
முன்னாரைரய துைண்டுகிடந்தைனே வீட்டில் பகாண்டுைந்து ரபாட்டிருந்தார் கள். நான் ரபாய்ப்
பார்த்துவிட்டு கண்டபடி திட்டிரனன். ''நீபயல்ைாம் மனுஷனாடா... என்னடா பண்ணிட்டு
ைந்திருக்க?' என்ற தற்கு அைன் சட்படன்று என் னகனயப் பிடித்துக்பகாண்டு அழுதான். ''என்ன
பண்றதுனு பதரியனைடா. எல்ைாம் பண்ணியாச்சு. ஒண்ணும் நடக்கனை. பாக்க முடியை. அதான்
இனதயும் பண்ணிப்பார்த்துேைாம்னு...' அைன் பபரியப்பா ைந்து அைனன ஓங்கி ஓர்
அனறவிட்டார். ''கம்னாட்டி அந்தப் புள்னளய நா பகாண்டுரபாறண்டா...' என அைரே ஊருக்கு
அனழத்தும் ரபாய்விட்டார். சமீபத்தில் அைனனப் பார்த்தரபாது பதளிந்து இருந்தான்.
''அைளுக்கு நல்ைாயிருச்சுறா... ஊர்ைதான் இருக்கா. பதனமும் ரபான் பண்ணிப் ரபசுறா.
முந்தாரநத்திக்குத்தான் ஊருக்குப் ரபாய் ரநர்த்திக்கடன் பண்ணிட்டு ைந்ரதன்' என்றான்
சிரிப்ரபாடு. நல்ைதுகனளயும் பகட்டதுகனளயும் நம்பிக்னககனளயும் பிோர்த்தனனகனளயும்
விட்டுவிட்டு நம்மால் எங்ரக ரபாக முடியும் என நினனத்துக்பகாண்ரடன்!

நியூஸ் ரபப்பரின் 'டீசல் வினை உயர்வு’ பசய்தியில் இருந்து பதாடங்கும் இந்த நாள், இன்னும்
பை இம்னசகனள னைத்திருக்கக்கூடும். ஆனால், ஒவ்பைாரு நாளும் படலிட் பசய்தாலும் அடுத்த
விடியலிலும் அந்தக் குறுந்தகைல்தான் என்னன எழுப்பிவிடுகிறது... 'ஐ ப்ரே ஃபார் யூ!’
- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 60
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
ஒரு நண்பன்... நான்கு வருடங்களுக்குப் பிறகு அவனைப் பார்த்தேன். தநற்று அவனுக்கும்
எைக்கும் நடந்ே சீன் இது.

''தடய்... நான்ோன் தபசதறண்டா...''

''தேய் மச்சான்... இப்ப த ாகா க்ளாஸ்ல இருக்தகன்... கூப்பிடுதறன்...''

அதிகானலயில் தபான் அடித்ேவனுக்கு, என் பதில் ஷாக் அடித்ேது. ''என்ைது, த ாகா க்ளாஸா...
நீ ா..?'' எை அடுத்ே தேரு வனைக்கும் அலறிைான். ''வில் கால் யூ தபக்டா...'' எை கட் தசய்தேன்
(இந்ே இங்கிலீஸுக்கு இன்னும் டர்ர்ர்ைாகி இருப்பான்). தகாஞ்ச தநைம் கழித்துக் கூப்பிட்டால்,
''கானலல 6 மணிக்கு த ாகா க்ளாஸா? என்ைடா தசால்தற?'' எை மறுபடி பேறிைான். நண்பர்கள்
'நல்லவர்கள்’ ஆவனே நண்பர்களால் ஜீைணித்துக்தகாள்ள முடிவதே இல்னல.

ஃபாஸ்ட் கட்டில் அவைது மண்னடக்குள் திருவல்லிக்தகணி தமன்ஷன், கம்ஃபர்ட் பார், பீஃப்

கறி, பாண்டி பஜார் தநய் பதைாட்டா, னநட் ைவுண்ட்ஸ், தமாட்னட மாடி நடைங்கள்... எல்லாம்
சடசடத்து மனறந்திருக்கும்.

''இன்னைக்குத்ோன் தசன்னை வந்தேண்டா... ஈவினிங் எங்க பாக்கலாம்?''

''நீ எங்க இருக்க?''

''மயிலாப்பூர்ல...''
''இன்னைக்கு வி ாழக்தகழம... மயிலாப்பூர் சாய்பாபா தகாயில் வந்துரு...'' என்தறன் தவண்டும்
என்தற. ''எது சாய்பாபா தகாயிலா..? அோன் தலண்ட் மார்க்கா..? பக்கத்துல என்ை பார்
இருக்கு..?''

''தமாேல்ல அங்க வாடா...'' எனில், எைக்கும் அவனுக்குமாை பூர்வதஜன்ம பந்ேம் அப்படி.

கூடுவதே குடிப்பேற்காகத்ோன் என்பதே எங்களின் ஒரு வரி ஃப்ளாஷ்தபக். ''நண்பா... ஒரு
தபபா...'' என்பான் அடிக்கடி ஒரு சிகதைட்னட உருவிக்தகாண்டு. 'தபபா’ என்றால் தபருக்குப்
பாதி... ஒன் னப டூ!

அவன் என் தமன்ஷன் தோழன். நான்கு வருடங்கள் கூடிக் கும்மி டித்தோம். சைக்கு, சிகதைட்,
காேல்கள் பகிர்ந்துதகாண்ட நட்பு. அேன் பிறகு தவனலக்கு னநஜீரி ா பக்கம் தபாைவனை
நான்கு வருடங்களுக்குப் பின் இன்றுோன் பார்க்கிதறன்.

சா ங்காலம் சாய்பாபா தகாயிலில் பார்த்ேதும், ''தடய்! ஆதள மாறிட்ட... தவய்ட் லாஸாகி...

ப்னைட்டாகிட்டடா...'' என்றான் ஆச்சர் மாக. அவன் எக்கச்சக்கமாக தவயிட் தபாட்டு
இருந்ோன். கண்களில் ஒரு நிைந்ேைப் தபானே சுழித்திருந்ேது. ஓைமாக ேள்ளிக்தகாண்டு வந்து, ஒரு
ஃபாரின் சிகதைட்னட உருவி, ''நண்பா... தபபா...'' என்றான். ''ஸாரி மச்சான்... சிகதைட்
பிடிக்கறதில்ல...''

''காதமடி ா..? இந்ோ அட்றா...''

''இல்ல மச்சான்... சீரி ஸாத்ோன்... ஃதபார் இ ர்ஸ் ஆச்சு...''

சாமி கும்பிட்டுவிட்டு தவளித வந்ோல், ''பக்கத்துல ா தூைமாடா... ஆட்தடா

பிடிச்சுருதவாமா..?'' என்றான் ஆர்வம் மினுங்க. ''பக்கத்துலோண்டா...'' என்றபடி சுகநிவாஸுக்கு
அனழத்து வந்து, ''தைண்டு காபி...'' என்தறன்.

''இப்ப எதுக்குைா காபி... னடம் ஆகிருச்சு... பாருக்தக தபாயிைலாம்...''

''பாைா..? நான் ேண்ணி டிக்கிறது இல்லடா... ஒரு காபி சாப்பிட்டு பக்கத்துல ைாமகிருஷ்ணா
மிஷன் இருக்கு... அங்க தபாதவாம்... நல்ல னவப்தைஷன் இருக்கும்!''

''தவணாம்... தவணாம்... நா அடிக்கிதறன்... சும்மா கம்தபனிக்கு வந்து உக்காரு...'' என்றான்

தகானல தவறி ாகி. பாரில் கனடசி வனை நான் சாலட்னடயும் ஜூனஸயும் ருசிக்க, அவன்
மப்பில் என் உள்ளங்னகன ஏந்தி எக்கச்சக்கமாகக் கிஸ் அடிக்க ஆைம்பித்ோன். ''மச்சான்...
எப்டிடா..? எப்பிட்றா விட்ட..? நானும் ட்னை பண்ணி ட்னை பண்ணிப் பாக்குதறன்... முடி
மாட்தடங்குதே... ம்...'' என்றவன் ஏழாவது ைவுண்டில், ''த்ோ... ஆஸ்காரு... ஆஸ்காரு வாங்கிட்டு
நீ வரும்தபாது நான் ஒரு ட்ரீட் குடுப்தபன்... அன்னைக்கு ஒரு நாள் மட்டும் நீ குடிக்கணும்!''
என்றவன், சட்தடன்று அழ ஆைம்பித்ோன். ''குடிக்கனலன்ைா தூக்கம் வை மாட்தடங்குது...
தநைப்பு அரிக்குது... அத்ேனையும் ஞாபகத்துக்கு வருது... மண்னட தகாய்ய்ங்குது... என்ைாடா
பண்றது..?''
நள்ளிைவுக்கு தமல் அவனை ஆட்தடா பிடித்து அனுப்பிவிட்டுத் திரும்பிதைன். அப்தபாதுோன்
தோன்றி து... இப்படி எத்ேனை எத்ேனை இைவுகனள தவற்றுக் கூச்சல்கதளாடும்
நம்பிக்னககதளாடும் தோனலத்திருக்கிதறாம்? உடனல யும் மைனேயும் வனேத்திருக்கிதறாம்?
எவ்வளவு இே ங்கனள இம்சித்து இருக்கிதறாம்? விடி ல் கனள இழந்து இருக்கிதறாம்?
அவற்றில் இருந்து மீண்டுவிட்ட இந்ே இைவுக்குள் அந்ே நண்பனும் வை தவண்டும் எை
நினைத்துக்தகாள்கிதறன்.

''தகட்ட பழக்கங்கள் நல்ல பாம்னபப் தபால... பட்தடைத் தூக்கி வீசிவிடு'' என்கிறார்

பைமேம்சர். நானும் அப்படித்ோன் ஏதோ ஒரு நாளில் புனகன யும் மதுனவயும் தூக்கி வீசிதைன்.
அந்ே நண்பன் தசான்ைனேப் தபால அப்தபாது எைக்கு முன்பு வந்து நின்ற தபரும் சவால்... இந்ே
தவற்றிடம்ோன்! தநைதம தபாகாமல், மைனேத் ேவிக்கனவக்கும் தவற்றிடம். அடுத்து என்ை
தசய்வது எைப் புரி ாே ேவிப்பும் குழப்பமும். ஏக்கம், பிரிவு, கவனல, கண்றாவி எை நமது
அத்ேனை உணர்ச்சிகனளயும் லாகிரி வஸ்துக்களிடம் அடகுனவத்துவிட்தடாம் என்பதே
அப்தபாதுோன் புரிந்ேது. அந்ே தவற்றிடத்னே நிைப்புவேற்கும் அடுத்து நாம் தசய்வேற்கும்
எத்ேனை எத்ேனை அற்புேங்கள் இருக்கின்றை? எழுத்து, வாசிப்பு, இனச, சினிமா, நல்ல
உனை ாடல்கள், ப ணங்கள், தவனல, உணவு, த ாகா, உடற்பயிற்சி எை எவ்வளதவா
விஷ ங்கள்... அத்ேனையும் தபானேோன் என்பனே இப்தபாது உணர்கிதறன்!

''நாம பண்ண சீனுக்கு தித ட்டர்ல ஆடி ன்ஸ் னக ேட்ைாங்கன்ைா... அப்ப ஜிவ்வ்வுனு
இருக்கும் பாருங்க... அோன் உண்னமயிதலத தபானே...'' என்பார் லிங்குசாமி சார். ''உேவி
பண்றதே ஒரு தபானேோங்க... ாருக்காவது எோவது பண்ணிட்டா கிறுகிறுனு சந்தோஷமா
இருக்கும். ாைாவது வாழ்த்திட்டா தபாசுதபாசுனு பூத்துக்கும். அனே உணர்ந்துட்டா நாலு
தபருக்கு எோவது பண்ணிக்கிட்தட தகடப்தபாம்ங்க!'' எைத் தோழர் அருளாைந்ேம் ஒருமுனற
தசான்ைதபாது, அடடா... இதேல்லாம்ோதை தபானே எை உணர்ந்தேன். ''த்ோ... வலின
மறக்கக் குடிக்கிறி ா... உங்கம்மாவுக்கும் எங்கம்மாவுக்கும் இல்லாே வலி ாடா...'' எை
எப்தபாதோ சதைா சிம்பிளாகச் தசால்லிவிட்டுப் தபாைது, இப்தபாதும் எக்தகா அடிக்கிறது.
எங்தகா, ாருக்தகா நாம் உருவாக்கும் கண்ணீரும் புன்ைனகயும்கூடப் தபானேோன்.

சபரிமனலக்கு மானல தபாட்டுக்தகாண்டு 48 நாட்களும் அதிகானலயில் எழுந்து, குளித்து, சாமி

கும்பிட்டு ஒரு வாழ்க்னக வாழ்தவாதம... அது அத்ேனை தபானே ாைது. இருமுடி
கட்டிக்தகாண்டு பைதேசி ாகக் கிளம்பும் ப ணம்... ஆன்மிகம் ேவிர்த்தும் ஓர் அற்புேம். இந்ே
மைனசயும் மனிேர்கனளயும் இருமுடி ாகக் கட்டிக்தகாண்டு ஆயுசுக்கும் பைதேசி ாக வாழ்வதே
ஆகச் சிறந்ே தபானேோன்! ''சுைண்டல் அைதச சுைண்டல் அைதச... அந்நி சந்னேயில் மக்கனள
விற்காதே...'' எைத் ேகிக்கும் ோர் சானலயில் தகாஷம் தபாட்டுத் திரும்பும்தபாது வரும் ஒரு
சின்ை நினறவும், தபானேோன்.

ையில் ப ணத்தில் எதிதை இருப்பவரின் னபயில் சட்தடன்று கினடத்துவிடும் அதசாகமித்திைன்

புத்ேகம் எல்லா தவற்றிடங்கனளயும் நிைப்பிவிடும். அதுவும் இல்னல என்றால், ஜன்ைல்
மைங்கள். ஆைஞ்சு வாைம். நினல த்தில் கடக்கும் மனிே முகங்கள். பாடல்கள் கனையும் குைல்கள்.
இந்ே எழுத்தும் கனலயும் மனிேர்களும் எைக்குள் நினறந்துதகாண்தட இருக்கிறார்கள்... என்
எல்லா தவற்றிடங்கனளயும் முழுனம ாக்கிக்தகாண்தட!

மதுவும் புனகயும் ேரும் தபானே... தகாண்டாட்டமும் வினள ாட்டுமாகக் கடந்துதபாகிறது...

சட்தடன்று ஒரு நிறுத்ேத்தில் நிகழும் மைணம்ோன் எவ்வளவு தகாடூைமாைது? தநசப்பாக்கத்தின்
ஒண்டுக்குடித்ேை வீட்டின் பாத்ரூமில் இறந்துகிடந்ே ேமிழ்மணி அண்ணனை இைண்டு
நாட்களுக்குப் பிறகு கண்தடடுத்ே கணம் எத்ேனை ப ங்கைமாைது? 'கிருஷ்ணா எக்ஸ்ப ர்டு’ எை
ஒரு குறுந்ேகவல் என் தமானபலில் ஒளிர்ந்ே தநாடி எத்ேனை தகாைமாைது? ேஞ்சாவூர்
தபரி ாஸ்பத்திரியில் மூச்சற்ற அப்பாவின் முகம் பார்த்து, 'ேங்கதம...’ எை அம்மா அழ
ஆைம்பித்ே கணம் எவ்வளவு கைமாைது? கண் முன்தை வாழ தவண்டி உயிர்கனள
வாரிக்தகாண்டுதபாை காலம்... உயிர்களின் உன்ைேத்னே உணர்த்திக்தகாண்தட இருக்கிறது!

தகட்ட பழக்கங்கனள விடுவதே ஒரு தபானே ோன். ''அவரு இப்தபா ேண்ணி எல்லாம்
அடிக்கறது இல்ல...'' ''ஆமாமா... தமாகத்னேப் பாத்ோதல தேரியுதே... இப்பத்ோன் தேளிவா
இருக்கு...'' எை ாைாவது தபசும்தபாது மைசு உற்சாகமாகும். ''நான் அப்தபாலாம்
அப்தபர்ப்பட்ட தபாம்பளப் தபாறுக்கிங்க... 'எம் தபாண்டாட்டி விட்டுர்றா’னு ஒரு ஆளு
நடுதைாட்ல என் கால்ல விழுந்ோன். எைக்கு எல்லாம் மன்னிப்தப தகனட ாது... எங்கம்மா
அவ்தளா அழுதுருக்கு, என்னை தநனைச்சு. பாலகுமாைன் சார் எழுத்னேப் படிக்க ஆைம்பிச்ச
பிறகுோன் எல்லாத்னேயும் விட்டு தவளில வந்தேங்க... ஒருத்தி கூப்பிட்டானு அப்பிடி ஒருநாள்
தபாதைன். தேரு முக்கு திரும்பிைப்தபா மைசு வைட்டுனு புடிச்சு நிறுத்துச்சு. னசக்கினளத்
திருப்பிக்கிட்டு தைண்டு கிதலா மீட்டர் தூைம் மூச்சினைக்க வந்து நின்னு பாத்தேன்... அப்பிடித
காலனைத் தூக்கிவிட்டு உள்ள ஒரு தபருனம தபாங்கிட்டு வந்துச்சு... நீ கதைக்ட்ைானு ஒரு தபரும...
இன்னைக்கு வனைக்கும் ஒய்ஃப் மட்டுந்ோன்... உண்னம ா இருக்தகங்க!'' என்றார் ஒரு நண்பர்
டீக்கனடயில் னவத்து.

தகட்ட பழக்கங்கள் என்றால் லாகிரி வஸ்துக்கள்ோைா? தசால்லப்தபாைால்,

தகாண்டாட்டங்கனளத் ோண்டி குடும்பங்கனளயும் மைனசயும் தகடுக்கும்தபாதுோன் அனவ
அப்படி ஆகின்றை. சுைண்டலும், திருட்டும், தபாய்யும், வன்மமும், வஞ்சமும் எவ்வளவு தபரி
தகட்ட பழக்கங்கள்? கானலயில் எழுந்ேதும் பவர் ஸ்டார் னகதும் 'மன்தமாகன் சிங்
அறிக்னகயும்ோன் கண்ணில் படுகின்றை. கீழ் ஃப்ளாட் சண்னடயும் எஃப்.எம். கடிகளும் காதில்
தகட்கின்றை. ார் ாரிடதமா எப்படியும் சில, பல தபாய்கள் தசால்லத்ோன் தவண்டி
இருக்கிறது. காந்தி தசான்ை குைங்குகளாக வாழ்கிற வாழ்க்னக எல்தலாருக்குமா வாய்க்கிறது?
வழி எங்கும் தகட்டதுகனள நம் ஐம்புலன்களிலும் ஏற்றிக்தகாண்தட இருக்கிறது இந்ேச் சமூகம்.
கூட்டம் பிதுங்கும் தபருந்தில் ஒரு திருநங்னகன நானலந்து னப ன்கள் ஆபாசமாகக் தகலி
தசய்து தகாண்டு இருக்கிறார்கள். ''தபான் நம்பர் தகள்ைா மாமு...'' எை அசிங்கமாகச் னசனக
தசய்கிறார்கள். அங்தக எதுவும் தபசாமல் நிற்பதும் தகட்ட பழக்கம்ோன். கந்து வட்டிக்குக் காசு
வாங்கி வனை அபார்ட்தமன்ட் வாசலில் விட்டு நானலந்து தபர் தவளுத்துக் தகாண்டு இருக்க,
தபாலீஸுக்குகூட தபான் பண்ணாமல் டி.வி. சவுண்னடக் கூட்டுவதும் தகட்ட பழக்கம்ோன். மிக
நுணுக்கமாக நுனழந்து சாதி பார்ப்பதும், ஆள் அம்பு பார்த்து அன்பு னவப்பதும், எளி வர்களிடம்
அைசி ல் தசய்வதும், அடுத்ேவன் உனழப்பில் ேைக்காை நாற்காலின த் ே ாரித்துக்தகாள்வதும்,
விருப்பமில்லா இே த்னே எடுத்துக்தகாள்வதும், சிரிக்கச் சிரிக்க வேந்தியும் சீரி ஸுமாகப்
தபாைணி தசால்வதும்... எல்லாம் எவ்வளவு தபரி தகட்ட பழக்கங்கள்? புனக, குடி மாதிரி
மைதின் எல்லா அழுக்குகனளயும் தூக்கி தூை வீசி விடுகிற ஒரு ேருணம் ஆயுசுக்குள் வந்து
விடுமா?

எேற்காக இந்ேப் தபானேப் பழக்கங்கள்? எல்லாவற்னறயும் மறக்க என்கிறது எல்லாக் குைலும்.

எல்லாவற்னறயும் மறந்துவிட முடியுமா? எனேயுதம மறக்க முடி ாது... கடக்கத்ோன் முடியும்
என்பனே உணர்ந்துதகாள்ளதவ இத்ேனைக் காலம் ஆயிற்று. நினைத்துக்தகாள்வதும் ஒதுக்கிக்
தகாள்வதுதம நிேர்சைம் எைப் புரிகிற தபாது எந்ேப் தபானேயும் தேனவயில்னல. தகனடயில்
ஆடு திருடி, வீட்டிதலத சாைா ம் காய்ச்சி, ஆத்ோனவத் துன்பித்து, கூத்தி ாள் னவத்து
வாழ்நாதளல்லாம் தகாண்டாட்டமாக வாழ்ந்ோர் ஜம்பு ோத்ோ. ஒரு சின்ை வ ல் பூச்சி கடித்து,
குஷ்டம் வந்து, கனடசியில் ாரும் தீண்டா மல் ேனித குடினச தபாட்டுக்கிடந்ோர். சாப்பாடு
தகாடுக்கப் தபாகும்தபாது, ''மறக்க முடி னலய் ா... ஒண்ணுத்னேயும் மறக்க முடி னலய் ா...''
எை அைசு ோத்ோவிடம் அவர் புலம்பிக்கிடந்ேனே மறக்க முடியுமா?

அன்னறக்குப் தபசிக்தகாண்டு இருக்கும்தபாது நண்பர் சுதைஷ் சந்திைா

தசான்ைார், ''சின்ை வ சுல எங்க அப்பாதவாட தபாகும்தபாது ஊட்டி
ையில்தவ ஸ்தடஷன்ல திைமும் பார்ப்தபன்... ஸ்தடஷன் கட்னடல
உக்காந்து ஒருத்ேர் படிச்சுட்தட இருப்பார். தமாத்ே தமாத்ேமா
புத்ேகம்... இலக்கி ப் புத்ேகங்களா படிச்சுட்டு இருப்பார்.
இல்னலன்ைா அங்தக வர்ற ப ணிகளுக்கு தபாட்டி தூக்கறது, ேண்ணி பாட்டில் தகாடுக்கறது,
குழந்னேகளுக்கு சாக்தலட் தகாடுக்கறதுனு எோவது பண்ணிட்தட இருப்பார். அவர்ட்ட
தபசிைணும்னு எைக்கு ஆனச ா இருக்கும். பல வருஷம் கழிச்சு, ஊருக்குப் தபாைப்தபா அதே
ஸ்தடஷன்ல அவனைப் பார்த்தேன். இப்ப வும் அவர் அப்படித உக்காந்து ஒரு புத்ேகத்னேப்
படிச்சுட்டு இருந்ோர். நான் ஃபர்ஸ்ட் னடம் அவர்ட்ட தபாய் தபசி தைன்... எதோ ஒண்ணு
தகட்தடன். அவர் சட்டுனு 'ப்ப்ர்ர்ர்... ப்ப் ான்... ப்ப்பா...’னு னசனகலத தபச ஆைம்பிச்சுட்டார்.
அப்ப ோன் அவருக்குப் தபச முடி ாதுங்கிறது தேரியும். சட்டுனு மைசு கைத்துப் தபாச்சு!''

அந்ே ையில் நினல ஆசாமி எைக்குள் சித்திைமாகிவிட்டார். அவனைப் தபாலத் ோன் இருக்க
தவண்டும். தவளிப்படுத்திக் தகாள்வது அல்ல... தச ல்கள்ோன் நல்ல பழக்கம் இல்னல ா?

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 61
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
"காமராஜர் கை நகைச்ச ைகையப்பா!''

- ைருப்பு பபரியப்பாவின் பன்ச் இது. 'நாங்ை ரயில்வே வைட்லவய எம்.ஜி.ஆகரப் பாத்தேய்ங்ை...’

ேசைத்துக்கு பைாஞ்சமும் இகைத் தது அல்ல இது. ோழ்விவல நான் பார்த்த முதல் பதாண்ைன்
ைருப்பு பபரியப்பாதான். அேவர பாதி ைாந்தி; பாதி ைாமராஜர்தான். உள்ளூரில் இருக்கும்வபாது
வபர்பாடி. பேளியூர் கிைம்பிைால், முழங்கை தாண்டிய ைதர்ச் சட்கை, ைாங்கிரஸ் துண்டு
ைாஸ்ட்யூம். ஒரு ைகை கேத்திருந்தார். சாயங்ைாலம்தான் திறப்பார். இரண்டு பநல் மூட்கை
கிைக்கும். இரண்டு ோகழத் தார் பதாங்கும். மத்தபடி அது அேருக்கு ைட்சி ஆபீஸ். ேந்தவுைன்
வரடிவயாகேத் திருகி நியூஸ் கேத்துவிட்டு உட்ைார்ந்துவிடுோர்.

''பதருவுக்குத் பதரு ஆயிரம் சாமிங்ை இருக்ைலாம்... ஆைா, ஊருக்கு மத்தில உக்ைாந்துருக்ைாைா...

அது ைாளியம்மா தாை? ைாங்கிரஸ் அப்படித்தான்... இந்தியாவுக்கு வநரு குடும்பம்,
தமிழ்நாட்டுக்கு மூப்பைார் குடும்பம்... அதான் ைபரக்ட்டு'' என்பார் சத்தியமூர்த்தி தாத்தாவிைம்.
வதர்தல் ேந்தால் கூட்ைணிக் ைட்சிைளுைன் கும்மியடிக்ை மாட்ைார். ஊருக்குள் ைாங்கிரஸுக்கு ஒரு
ஈ, ைாக்ைா கிகையாது. 'வின்ைர்’ கைப்புள்ை மாதிரி பரண்டு வபகரச் வசர்த்துக்பைாண்டு,
தனிவய வைன்ோஸ் பண்ணுோர். கூட்ைணிக் ைட்சிக்ைாரர்ைளிைம், ''தம்பி நாங்ை பசன்ட்ரலு,
நீங்ை ஸ்வைட்டு... தட்டி ைட்டிட்டு ேந்து பாத்துட்டுப் வபாங்ை' எை பேறி ஏற்றுோர்.
ஊருக்குள் முதன்முதலில் விஜயைாந்த் ரசிைர் மன்றம் ேந்தவபாது, பைாந்தளித்துவிட்ைார்.
''ஏங்ை... ைாமராஜர் ைால் பட்ை மண்ணுல இபதல்லாம் நைக்ைலாம்ங்ைைா...' எை ஒரு ோரம்
ரவுசு ைட்டிைார். ஓர் ஓட்டு வீடு, பகழய கசக்கிள், பேத்தகலப் பபட்டி... இவ்ேைவுதான்
ைருப்பு பபரியப்பா, தன் குடும்பத்துக்குச் வசர்த்துகேத்த பசாத்துைள். ''ஏங்ை... மூணு
பபாம்பைப் புள்கைைை பேச்சுக்கிட்டு எதாேது பசாத்துக்கித்து வசக்ை வேணாமா?' எை
யாராேது வைட்ைால், ''உண்கமயாை ைாங்கிரஸ்ைாரன்ைா இப்பிடித்தான் இருக்ைணும்.
ைாமராஜர், ைக்ைன், அப்புறம் இந்தக் ைருப்பு' என்பார் பேற்றிகல ோவயாடு. ராஜீவ் ைாந்தி
இறந்தவபாது ைதறிவிட்ைார். ஒரு ோரத்துக்கு ைறுப்புக் பைாடிகயக் குத்திக்பைாண்டு திரிந்தார்.

20 ேருைங்ைள் வபாய்விட்ைை. சமீபத்தில் ஊருக்குப் வபாயிருந்தவபாதுதான் அேகரப் பற்றி

நிகைத்வதன். ''பசந்திலு ஃபாரீன் வபாய் பைாஞ்சம் குடும்பத்த எடுத்துக்கிட்ைான்ைா... அேரு
பராம்பல்லாம் வபசறதில்ல' என்றான் அண்ணன். அேகரப் வபாய்ப் பார்த்வதன். அவத ைாங்கிரஸ்
ைகர வேட்டிவயாடு ேந்துபைாண்டு இருந்தார். ''ைாமராஜர் வபாயிட்ைாரு... மூப்பைா ரும்
வபாயிட்ைாரு... இன்னும் ைருப்பு வபாைலில்ல...' என்றார் அவத பகழய கசக்கிளில் நின்றபடி!
முதன்முதலில் நான் 'முரபசாலி’ பார்த்தது பசல்லூர் ராவஜந்திரன் கசக்கிள் ைகையில்தான்.
ஏரியாவிவலவய அேர்தான் 'முரபசாலி’ சந்தாதாரர். திராவிைக் ைட்சிைகை ஊருக்கு ஊர் ேைர்த்த
கசக்கிள் ைகைைளில் இேருகையதும் ஒன்று. ைர்லிங் வேர், தி.மு.ை. ைர்க்கி ைேல் எைக்
ைகலஞர் மாதிரிவய ைரைரப்பாைப் வபசிக்பைாண்டு திரிோர். ''ங்ை பாரு... ைகலஞர் மாரி ஒரு
ராஜதந்திரி ஒலைத்துலவய பைகையாது. மூைக்ைாரன்யா... அேரு மட்டும் அபமரிக்ைால
பபாறந்துருந்தார்னு கேயி, ஒலைத்கதவய ஒரு ஆட்டு ஆட்டிருப்பாரு' எை எப்வபாது
பார்த்தாலும் பாராட்டு விழா வபாடு ோர். ''அப்பறம் எதுக்கு அேரு வதாக்குறாப்ல?'' எை
ேம்புக்கு இழுத்தால், ''முட்ைாப்பய சைம்... வயசுேக் பைான்ை சைம்ரா இது. இந்தக் ைமல்
எவ்ேைவு ைஷ்ைப்பட்டு நடிக்கிறான்... எேைாேது பாக்குறாைா? ரஜினி ஒைம்பு ேகையாம ேந்து
இந்தா இப்பிடி இப்பிடிச் சிலுப்பிக்கிட்டு நைந்தான்ைா பாக்குறானுவோள்ல... அதான் இந்த
சைம். ங்ை பாரு நாங்பைல்லாம் உசுரு நிக்கிற ேகரக்கும் ைகலஞரு ைட்சிதான். அேரு ேந்து
உக்ைாந்து வசாைா குடிச்சுட்டுப்வபாை ைகைைா இது. அந்தப் புைழ் வபாதும்ரா நமக்கு' என்பார்.
ஒரு முகற திருக் பைாள்ைம்புதூருக்கு ஒரு ைல்யாணத்துக்கு ேந்தி ருந்தார் ைகலஞர். நான்
சுப்ரமணி தாத்தாவோடு வபாய், பின்ைால் இருந்து ைகலஞரின் சட்கைகயப் பிடித்து இழுத்வதன்.
அேர் திரும்பிப் பார்த்து சிரிக்கும்வபாவத, தைதைபேை ேந்த ராவஜந்திரன்... அேர் ைாலில்
விழுந்து ைண்ணீர் மல்ை நின்ற ைாட்சி இப்வபாதும் நிகைவில் இருக்கிறது.

தஞ்சாவூர், திருோரூர், கும்பவைாணத்தில் ஏதாேது ைட்சி மீட்டிங் என்றால் ைட்ைாரி மாமாவும்

வசாமு மாமாவும்தான் ஊரில் இருந்து வேன் எடுத்துக்பைாண்டு கிைம்புேது. பசல்லூரில்
ராவஜந்திரன் ஏறிைால் வபாய் ேருகிற ேகரக் கும் வசாவலா மீட்டிங் வபாட்டுக்பைாண்டு
இருப்பார். வதர்தல் ேந்துவிட்ைால், மண் பைாட்டிப் பாகையில் தண்ணீர் கேத்த பூத்திவலவய
நிற்பார். நாங்ைள் சின்ைப் பிள்கைைள் பல்டி அடித்துப் வபாய் தண்ணீர் பமாண்டு குடிப்வபாம்.
''வைய் ைகலஞர் ோழ்ை... ைகலஞர் ோழ்ைனு ைத்துங்ைைா' என்பார் துண்கை விசிறியபடி.
இப்வபாது வபாகும்வபாது பார்த்தால் கசக்கிள் ைகை இருந்த இைத்தில் மளிகைக் ைகை வபாட்டு
அேர் மகைவி உட்ைார்ந்திருந்தார். தி.மு.ை. பைாடி ைட்டிய டி.வி.எஸ். எக்பஸல் ஓரமாைக்
கிைந்தது. ''ராவஜந்திரன் எப்பிடிறா இருக்ைாரு..?' என்றதற்கு அண்ணன் பசான்ைான், ''அவத
பேறிவயாை இருக்ைாரு... வபாை ோரம் ைட்சி ஒன்றியக் குழு உறுப்பிைர் சீட்டு வைட்ருக்ைாரு.
அேரு ஒய்ஃப் மாேட்ைத்துட்ை வபாயி 'அேருக்கு சீட்வை குடுத்துராதீங்ை. ஏற்பைைவே ைட்சி
ைட்சினு இருக்ைற பசாத்கத எல்லாம் அழிச்சது வபாதும். இப்வபா புள்கைங்ை
சம்பாதிக்ைறகதயும் அழிச்சிருோரு. வீட்கை அைமாைம் பேச்சாலும் பேச்சுருோரு...’னு
அழுதிருச்சாம். அதைால சீட்டுக் குடுக்ைலவபால இருக்கு. ஆைாலும், வேைம்
குகறயலைாமனுஷனுக்கு'' என்றான். அப்வபாது உள்வை இருந்து டி.வி. நியூஸ் சத்தம்...
''கிராகைட் ேழக்கில் தகலமகறோை துகர தயாநிதிகய வபாலீஸார் தீவிரமாைத்
வதடுகின்றைர்!’ என்றது.

இரட்கை இகலகயயும் எம்.ஜி.ஆகரயும் பச்கசக் குத்திக்பைாண்டு திரியும் ஆயிரமாயிரம் வபரில்

பசௌந்தர்ராஜன் மாமாவும் ஒருேர். என் தாய் மாமன். 'வைாழி’ பசௌந்தர்ராஜன் என்றால், ஏரியா
பப்ளிக்குட்டி. பஞ்சாயத்து எபலக்ஷனில் வைாழி சின்ைத்தில் நின்றதால், இந்தப் பபயர்.
அ.தி.மு.ை. பேறியர். ''எம்.ஜி.ஆர நாலடி தூரத்துல பார்த்வதன் மாப்ை... என்ைா ைலருங்ைற...
அப்பிடிவய பச்சக் குத்திை மாரி இருக்குல்ல' என்பார். எம்.ஜி.ஆர். பசத்தவபாது லாரி பிடித்து
பமட்ராஸ் வபாை பார்ட்டி. அவ்ேப்வபாது ைல்யாணம், ைாட்சி, ைருமாதிைளில்தான் அேகரப்
பார்ப்வபன். ைகர வேட்டி ைட்டிக்பைாண்டு பழ ோசத்வதாடு பப்பரக்ைா எை ேருோர். ''நம்ம
என்கைக்கும் எம்.ஜி.ஆர். விசுோசி, இப்வபா அம்மா விசுோசி. ைட்சிக்ைாை என்ை வேண்ணா
பண்ணுவோம். சாலியமங்ைலம் ைைத் பதருல தீக்குளிக்ைக்கூை பரடி. ைட்சி ேரலாற்றுல ஒரு
ஓரமா பசௌந்தர்ராஜன் வபரு இருந்தா வபாதும் மாப்ை' என்பார் 'என்னுயிர்த் வதாழன்’ பாபு
மாதிரி.

பராம்ப ைாலத்துக்குப் பிறகு சமீபத்தில் ஒரு ைல்யாணத்தில் பார்த்வதன். அவத ைகர வேட்டி, பழ
ோசம், வபச்சு பமலிந்து ேயசாகி இருந்தது மட்டும்தான் மாற்றம். அத்கதயிைம் வைட்ைவபாது,
''ைட்சி ைட்சின்னுதான் அகலயுறாரு, என்ைா பசால்லி என்ைா? ஒண்ணும் வைக்ை
மாட்வைங்குறாரு. வபாஸ்ட்டு கீஸ்ட்டு ோங்ைலாம்ைா, அதுவும் பைகையாது. ஆமா, பமட்ராஸ்
ேந்தா பநசமா அம்மாேப் பாக்ை முடியுமா முருைா?'' என்றது அப்பாவியாை!

'ைாம்வரட்’ என்ற ோர்த்கதகய நான் முதன்முதலில் வைட்ைது யுைபாரதி அண்ணன் வீட்டில். அேர்
அப்பா த.ை.பரமசிேம், மார்க்ஸிஸ்ட் ைட்சிப் பபாறுப்பாைர். அண்ணனின் வீடு எப்வபாதும்
வதாழர்ைைால் நிகறந்திருக்கும். ''சூகையப் வபாய் ஒரு எட்டு பாத்துட்டு ோங்ைன்ைா, அது நைக்ை
மாட்வைங்குது. ைச்சி ைச்சினு நின்ைா, அதாை ேந்து வசாறு வபாைப் வபாவுது? நான்தான் வபாய்
வேேணும்'' எை ேசந்தாம்மா புலம்பிக்பைாண்வை இருக்கும். புரட்சி என்கிற ோர்த்கத
சைஜமாைப் புழங்கிய ைாலம் அது.

''வதாழர்... புரட்சி ேரும். அடிப்பகைப் பபாருள்முதல்ோதத்கத நீங்ை புரிஞ்சுக்ைணும்'' எைத்

வதநீர்க் ைகை வதாழர் வபசப் வபச, எைக்கு சி.ஜி-யில் நரம்புைள் முறுக்கும். மார்க்ஸ், ஏங்பைல்ஸ்
முதல் ஏ.வை.வைாபாலன் ேகரக்கும் படிக்ைப் படிக்ை இதயம் சிலிர்க்கும். அவத வேைத்வதாடு
திருப்பூர் வபாைவபாதுதான் வச குவேராவும், பசந்தில்வேலனும், அருைாைந்தமும்
அறிமுைமாைார்ைள். ''வச குவேரா பசால்ற வபார்த் தந்திரம் என்ைன்ைா வதாழர்... 'எதிரிைகை
முழுகமயாைப் புரிந்துபைாள்ளுங்ைள். அேர்ைள் உங்ைகைப் புரிந்துபைாள்ைவிைாதீர்ைள்’னு
பசால்றாரு வதாழர்.'' ''உலைமயமாக்ைகல எதிர்க்ைணும்ைா, உள்ளூர்த் பதாழில்ைகைப்
பபருக்ைணும் வதாழர்' எை எந்த வநரமும் சுருட்டிகேத்த தீக்ைதிர் பத்திரிகைவயாடு
டீக்ைகைைளில் நிற்வபாம். திடுதிப்பபன்று ேந்து ''ோங்ை வதாழர், நிதி வசர்ப்பு இருக்கு' எை
அகழத்துப் வபாோர்ைள். சாகலைளில் அங்ைங்வை நின்று உண்டியல் குலுக்குோர்ைள். இரவோடு
இரோை ைாசு வசர்த்து, 'அதிைார பேறியும் சாதி பேறியும் ஒழிை’ எை வபாஸ்ைர் அடித்து
ஒட்டுோர்ைள். எப்வபாதும் ைட்சி, புரட்சி, ைைவுைள்தான்.
ஒரு நாள் திடுதிப்பபன்று அருைாைந்தம் பசத்துப்வபாைார். சல்லிக் ைாசு இல்லாமல் குடும்பத்கத
விட்டுவிட்டு வபாைார். பாரதியாகரவிைப் பரோயில்கல. அேர் இறுதிப் பயணத்தில் 20
வபருக்கு வமலிருந்வதாம். அங்கிருந்து நான் ேந்த பிறகு, ஏபழட்டு ேருைங்ைளுக்கு பிறகு
பசன்கை யில் பசந்தில்வேலகைச் சந்தித்வதன். ''ஈழப் பிரச்கையில உங்ை ைட்சி என்ை ஸ்ைாண்ட்
எடுத்துருக்கு? இவ்ேைவு அப்பாவித் தமிழ் மக்ைள் சாவுறாங்ை, ைம்யூனிஸ்ட்டுங்ை என்ை ஆணி
புடுங்குனீங்ை?' எைக் ைாரசாரமாை விோதம் நைந்தவபாது, இரண்டு வபரிைமும் கையில் ைாசு
இல்கல. இன்பைாரு நண்பர்தான் வோட்ைல் பில் பைாடுத்து, ைாசு தந்து வைாயம்வபட்டில்
பசந்திகல பஸ் ஏற்றிவிட்ைார். இப்வபாதும் பசந்திவலாடு அவ்ேப்வபாது வபானில் வபசு வேன்.
வபாை ோரம் வபசிய வபாது, ''என்ைங்ை... உங்ை தகலேர் பர்த் வைக்கு அம்மா வநர்லவய வபாய்
ோழ்த்திருக்ைாங்ை' என்வறன். உைவை அேர் மிகுந்த சலிப்புைன் பசான்ைார், ''அை வபாப்பா...
ேர்ற பேள்ளிக்பைழம என் பரண்ைாேது கபயன் ஜீோவுக்குப் பபாறந்த நாளு. அதுக்கு ஒரு
பபரிய பசலவு இருக்குன்னு நாவை ைேகலல இருக்வைன்!''

பதாண்ைர்ைளின் ரத்தமும், உயிரும், ைண்ணீரும்தான் ஒவ்போரு ைட்சிக்கும் பைாடி மரத்து

வேர்ைள் இல்கலயா? ைலேரத்தில், வபாராட்ைத்தில், அடிதடியில், தீக்குளிப்பில் உருோை
ைல்லகறைளின் வமல் எத்தகை எத்தகை சபதங்ைளும் பேற்றிைளும் ைட்ைப்பட்ைை?
பதாண்ைர்ைளின் உயிரிகழைகை இழுத்து இழுத்துத்தான் இத்தகை சிலந்திைளும் உருோகிை.
ைாபமடியாை, ைலாட்ைாோை, உணர்ச்சிப்பூர்ேமாைக் ைைந்துவபாய்விடுகிற பதாண்ைர்ைகைப்
பற்றி யாருக்கும் எப்வபாதும் ைேகல இல்கல. ைட்சிைள் ைம் பபனிைைாகி, தகலேர்ைள் அதன்
எம்.டி-ைைாகிவிட்ை பிறகு, பதாண்ைர்ைைாேது குண்ைர்ைைாேது? இப்வபாதும் உணர்ச்சிைளில்
சிக்கிக்கிைக்கிற பதாண்ைர்ைகைப் பாேமாை நிகைத்துக்பைாள்கிவறன்!

20 ேருைங்ைளுக்கு முன்பு பசல்லூரில் ைால்நகை மருத்துேராை அப்பா வேகல பார்த்த வநரம்.

ஒரு மதியம் அேசரமாை வீட்டுக்கு ேந்து, ''ஒரு ஆளுக்கு சாப்பாடு ைட்டு, வைய் நீயும் ோ' எை
அகழத்துக்பைாண்டு ஆஸ்பத்திரிக்குக் கூட்டிப் வபாைார். அதற்குள் பைாஞ்சம் ஊர்க்ைாரர்ைள்
அங்வை திரண்டு இருந்தார்ைள். ஆஸ்பத்திரியின் பைால்கலயில் உைம்பில் ஒரு வபார்கேகயச்
சுற்றியபடி ஓர் இகைஞர் உட்ைார்ந்திருந்தார்.

அப்பா அேருக்கு சாப்பாடு பைாடுத்ததும் சாப்பிட்ைார்.

வபார்கேகய விலக்கிைால் வதாள்பட்கையில் ரத்தம்
ேடிந்து ைாயமாைக் கிைந்தது. அப்பா அதற்கு கேத்தியம்
பார்த்தார். அதற் குள் ஊர்க்ைாரர்ைள் வசர்ந்து பைாஞ்சம்
பணம் திரட்டிக் பைாண்டுேந்து அேரிைம்
பைாடுத்தார்ைள். ''கநட்டு இங்ை தங்கிட்டு வபாங்ை' எைச் பசால்ல பசால்ல, அந்த இகைஞர்
மறுத்துவிட்டு, எல்வலாருக்கும் நன்றி பசால்லிவிட்டு நைந்வத அங்கிருந்து வபாைார்.

''யாருப்பா அது..?' எைக் வைட்ைதற்கு அப்பா பசான்ைார்... ''விடுதகலப் புலிைா...

வேதாரண்யத்து வலர்ந்து நைந்வத ேந்துருக்ைாரு. குண்ைடிச்சு கைபயல்லாம் வைவமஜா இருக்கு.
பாஸ்ைர் பார்த்து விசாரிச்சதும்தான் எல்லாம் பசால்லிருக்ைாரு. பரண்டு நாைா சாப்பிைகல
வபாலருக்கு. இப்பதான் பைாஞ்சம் பதளிச்சியாகிருக்ைாரு. சீர்ைாழி வபாறாராம்' என்றார்.

அன்று நான் பார்த்ததுதான் ஒரு பதாண்ைனின் உலரவே உலராத ரத்தம்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 62
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
நேற்று இரவு 'வாசனை’ என்ற சிறுகனைனைப் படித்தைன்.

ஸ்ைாம் ராய் எழுதிை வங்காளக் கனை. ைன் மனைவியின் வாசனைபற்றி ஒரு கணவன் சசால்லும்
கனை. அற்புைம். சபண் பார்க்கப் தபாைதபாது முற்றத் தில் குவிந்துகிடந்ை மண் உதிரா உருனளக்
கிழங்குகளும் புறா எச்சங் களும் ைந்ை வாசனைைான் அவள் நினைவுகனள எழுப்பிடும் முைல்
வாசனை எைத் சைாடங்குகிறது கனை. கல்ைாணமாை ச ாடிகளில் பூச்சரமும் விைர்னவயும் கலந்ை
அவளது அக வாசனையில் இருந்து ஒவ்சவான்றாகச் சுழன்று சுழன்று எழுகிறது. அதிகானலயில்
அவள் ைரும் வாசனை, சனமைலின் ருசி மணம், காமத்தின் அந்ைரங்க மணம், புடனவ
கட்டிைதபாது, குளித்துவிட்டு வரும்தபாது, குழந்னை சுமந்ைதபாது, ைாய்ப்பால் சுரந்ைதபாது,
காய்ச்சலில் கிடந்ைதபாது, வைைாைதபாது எை எல்லா வாசனைகனளயும் சசால்லிக்சகாண்தட
தபாகிறார். 'பல த ரங்களில் அவளது வாசனைைான் எைக்கும் இருந்ைது’ என்ற வரிகளில்ைான்
அத்ைனை காைலும் இருக்கிறது. கனடசியில் அவள் இறந்து தூக்கிப்தபாை பிறகு, கூடத்தில்
பூக்கள் குவிந்துகிடக்கும். அந்ை வாசனை எழுைதவ முடிைாை சவறுனமயின் வாசனை என்கிறார்.
கனடசியில் இப்படி முடிகிறது கனை... 'வாழ் ாள் முழுதும் எவ்வளதவா வாசனைகனள அவள்
ைந்ைாள். ஆைால், அவளுக்கு மட்டுதமைாை ஒரு பிரத்தைக வாசனை எைக்கு மட்டுதம சைரியும்...
எைது கல்லனறயில் பூக்கும் ஒரு பூவுக்கு அந்ை வாசனை இருக்கக்கூடும்!’

இனைப் படித்து முடித்ை கணதம நினைவுகளில் ஏதைதைா வாசனைகள் நிரம்புகின்றை. 'ஒவ்தவார்

அம்மாவுக்கும் ஒரு வாசனை இருக்கிறது. ஒவ்சவாரு அப்பனின் கக்கத்துக்கும்’ என்ற ைஞ்னச
ப்ரகாஷின் வரிகள் புளிைம் பூ மாதிரி உதிரத் சைாடங்குகிறது. புளிைம் பூக்கள் உதிர்ந்ை ைார்ச்
சானலக்கும் இலுப்னபப் பூக்கள் உதிர்ந்ை ைார்ச் சானலக்கும் சவவ்தவறு வாசம். அலுஞ்சி
பழங்கள் சுங்கிை சகால்னல, பைம் பழங்கள் விழுந்ை ஒற்னறைடிப் பானை, சசம்பருத்திப்
பூக்கள் உதிர்ந்ை கிணற்றடி, எள்ளுருண்னட காயும் திண்னண, காளான் பூத்ை குப்னபதமடு, துளசி
னவத்ை அகல் மாடம், கரும்புக் காடு எரியும் மாசி ராத்திரி, சபாங்கல் மணக்கும் மார்கழிக் கானல,
திரிகள் கருகும் கார்த்தினக கர்ப்பக்கிரகம், புதுத் ைண்ணி வரும் ஆடி மணல், கதிர் இனறந்ை
பத்ைாைம், மரிக்சகாழுந்து படர்ந்ை தவலிப்படல், தகானர மணக்கும் மணிைாத்துப் புைர், சாணி
மணக்கும் எரு வைல், தகாழிப் பீ அப்பிை பஞ்சாரம், புழுக்னக மண்டிை ஆட்டுப்பட்டி, பட்டாசு
புனகயும் தீபாவளித் சைரு, புதுப் புத்ைகம் பிரிக்கும் வகுப்பனற, சபட்தரால் ச டிதைறும்
டிராஃபிக் சானல, குப்னப லாரி கடக்கும் சைருமுனை, கூவம் கடக்கும் ரயில் பாலம்,
இஞ்சிசமாரப்பா விற்கும் அழுக்குக் கிழவன், முன் இருக்னகயில் மல்லினகதைாடு
உட்கார்ந்திருக்கும் சபண், ரூம் ஃப்சரஷ்ைரும் சபர்ஃப்யூம்களும் மூச்சனடக் கும் விழாக் கூடம்,
சிகசரட் புனகந்து சாராைம் எரியும் பார் இரவு எை வழி எல்லாம் எத்ைனை எத்ைனை வாசனைகள்!

குழந்னை பிறந்ை வீட்டுக்குப் தபாைால் ஒரு வாசனை இருக்கும் இல்னலைா? ஆய்த் துணிகளும்
பால் வீச்சமும் பவுடர் வாசமும் நினறந்துகிடக்கும் வீடு எல்தலாரது நினைவிலும் இருக்கிறது.
சைாட்டிலில் குனிந்து முத்ைமிடும்தபாது எடுத்து வந்துவிடுகிற வாசம். ஒவ்சவாருவரின் மூச்சுக்
காற்றும் அம்மாவின் வாசத்தில் ைான் சைாடங்கும். ைாய்ப்பாலின் பச்னச வாசனைனைப் தபான்ற
ஓர் உண்னமனைத்ைாதை ாம் வாழ்க்னக முழுக்கத் தைடிக்சகாண்தட திரிகிதறாம். மஞ்சள்
குனழத்துக் காய்ந்ை அம்மாவின் னக வாசனை மூச்சிதலதை கிடக்கிறது. கழுத்து மடிப்பில்
கிடக்கும் பாண்ட்ஸ் வாசமும். எங்தகைாவது சாப்பிடும்தபாது, 'இது அம்மா னவக்கிற சகாழம்பு
மாதிரி இருக்கு... சாந்தி சித்தி னவக்கிற சகாழம்பு மாதிரி இருக்கு’ எை வாசம் பிடித்துவிட்டால்,
எவ்வளவு சந்தைாஷமாக இருக்கிறது? ைனினமயில் இருக்கும் ஞாயிற்றுக் கிழனமகளில், கீழ்
வீட்டில் இருந்து வரும் மீன் குழம்பு வாசனை எத்ைனை நினைவுகனளக் கிளறிவிடுகிறது?
அப்பானவப் பற்றி நினைக்கும்தபாது மருந்து வாசமும் சாராை வீச்சமும்ைான் வரும் எைக்குள்.
ஆஸ்பத்திரியில் தவனல முடித்துவிட்டு வரும்தபாது அந்ை வாசங்கதளாடுைான் வீட்டுக்குள்
நுனழவார். மருந்தும் விைர்னவயுமாக தேங்கரில் சைாங்கும் ஒரு சட்னட. கக்கத்தில் இடுக்கிக்
சகாண்டு னக பிடித்துவிடும் வாசனை அப்பானவ வனரந்துவிடுகிறது இப்தபாதும்.
 கார்த்தினகயில் மானல தபாடும் 48
ாட்கள் மட்டும் விபூதியும்
கற்பூரமுமாக ஒரு வாசத்தில்
கிடக்கும் வீடு. சந்ைை வாசம்
எப்தபாது வந்ைாலும் மீராக்கா
ஞாபகம்ைான் வருகிறது. சாண்டல்
தசாப் தபாட்டுக் குளித்துவிட்டு,
சவயில் விழுந்ை ஜன்ைதலாரம்
வந்து ைனலஉலர்த்தும் மீராக்கா.
சவத்ைனல வாசம் வந்ைாதல
பத்ம ாபன் வாத்திைார்ைான்.
குளித்துவிட்டு வந்ைாலும்
ைைபாலிடம் கரியும் கிரீஸுமாக ஒரு
வாசம் நிரந்ைரமாகிவிட்ட மாதிரி
தைான்றும். புதுச் சட்னட தபாட்டு
வந்ைாலும் பிச்னசயிடம்
சவங்காைமும் பூண்டுமாக
சனமைலுக்கு நிற்கிற வாசம்ைான்
வரும். குட்டிக்கூரா பவுடரும்
சமழுகு அனணந்ை வாசமும் தராஸி
சிஸ்டர் விட்டுப்தபாைனவ.
அபூர்வமாக இந்ைப் சபரு கரத்தில்
எலந்ைப் பழம் விற்கும் ைள்ளுவண்டி
னைக் கடக்கும்தபாது வரும்
வாசனை மணி தமகனலனை
அனழத்து வந்துவிடுகிறது. ஒரு
தைன் மிட்டாய் வாசனை பள்ளிக்கூடத்னையும், காபி வாசனை கும்பதகாணம் சுந்ைதரசனையும்,
ஒரு கறித்துண்டு வாசனை முபாரக் அலி வீட்னட யும், ஃப்ரூட்டி வாசனை கீர்த்ைைானவயும்
சகாண்டுவந்துவிடுகிறது. கீர்த்ைைாதவாடு வண்டியில் தபாைதபாது உணர்ந்ை வாசனைஎல்லாம்
காற்றில் அப்படிதைைான் இருக்கிறது. சின்ை மனழக்கு வருகிற மண் வாசனை எவ்வளவு
சசய்துவிடுகிறது? அதுவும் மனழயில் ஒவ்சவாரு மண்ணுக்கும் ஒவ்சவாரு வாசனை.
சசன்னையில் ான் இருக்கிற சைருவில் மனழசபய்த்ைால் குப்னபயும் சாக்கனடயுமாகக்
கப்படிக்கிறது. ''ைஞ்சாவூர்ல ஜன்ைனலத் சைாறந்ைா இப்பிடிைா இருக்கும்... தூத்ைல்லதை
கும்முனு மண் வாசம் அடிக்க ஆரம்பிச்சுரும்ல...'' என்பான் அண்ணன். மனிைர்கனளயும் ஊர்
கனளயும் அன்னபயும் பிரினவயும் ஒரு வாசனை எப்படி அள்ளிசைடுத்துக்சகாண்டு வருகிறது?

எல்லா வீடுகளிலும் சகாஞ்சம் ஆஸ்பத்திரி வாசமும் கல்ைாண வீட்டு வாசமும் எப்தபாதுமாகத்

ைங்கிவிடுகிறது. ைானரைாவது பார்க்க ஆஸ்பத்திரி தபாய்விட்டு வந்ைால், அந்ை வாசம் தபாகதவ
சில ாட்கள் ஆகின்றை. தகாபால் அண்ணன் உடனல வாங்க மார்ச்சுவரிக்குப் தபாய் வந்ை பிறகு
சராம்ப ாட்களாயிற்று அந்ை வாசத்னை உைற. ஏதைதைா சசன்ட் அடித்து வந்ை புகாரிைண்ணன்
பாடிதைாடு விழித்திருந்ை இரவின் வாசம் தபாக எவ்வளவு ாட்களாயிற்று? கல்ைாணத்துக்குப்
தபாைால் சந்ைைமும் பன்னீரும் காய்ந்ை பூக்களுமாக ம்தமாடு வீட்டுக்கு வந்துவிடுகிறது ஒரு
வாசம். ஒரு வார்த்னை, எழுத்து, இனச எல்லாமும்கூட இப்படிச் சசய்துவிடுகிறது.

'தீப தீபங்கள் ஓயும் த ரம், நீயும் ச ய்ைாக வந்ைாய். இந்ைக் கண்ணீரில் தசாகம் இல்னல, இன்று
ஆைந்ைம் ைந்ைாய்’- தைசுைாஸின் குரலில் இந்ை வரிகனளக் தகட்கும்தபாது எல்லாம்
புறங்னகைால் கூந்ைனல ஒதுக்கிக்சகாண்டு, பிராகாரத்தில் விளக்கு தபாட்டுக்சகாண்டு இருக்கும்
மதகஸ்வரியும் மாவிளக்கு வாசமும் வந்துவிடுகிறது. ஒவ்சவாரு வாசமும் ம் நினைவுகனள
நூலில் பூக்கள் மாதிரி எடுத்துத் சைாடுத்துக்சகாண்தட இருக்கின்றை.
'சபர்ஃப்யூம்’ படத்தில் சாக்கனடயும், பன்றிகளும், மீன்களும் நினறந்துகிடக்கும் ஓர் இடத்தில்
அந்ை ஹீதரா பிறப்பான். பிறந்ைவுடன் அவன் அம்மானவக் சகான்றுவிடுவார் கள். அப்படி ஒரு
இடத்தில் பிறந்ைவன், அப்புறம் நுணுக்கமாை நுகர்வு சக்திதைாடு சவவ்தவறு வாசனைகனளத்
தைடித் திரிந்துசகாண்தட இருப்பான். அவன் முைலில் கண்டு பிடித்ை சபர்ஃப்யூனம கர்ச்சீப்பில்
சைளித்து அவன் காற்றில் வீசும்தபாது சமாத்ைக் கூட்டமும் மைங்கித் தினளத்துக்கிடக்கும்
காட்சி... மறக்கதவ முடிைாை விஷ§வல். இந்ை வாழ்க்னகயும் பினழப்பும் ைருகிற
வாசனைகள்ைான் எைக்கு எப்தபாதும் ஆச்சர்ைங்கள்.

ாம் சில நிமிடங்கள்கூட நிற்க முடிைாை இடத்தில் பலர் வாழ்க்னக முழுக்க தவனல
பார்க்கிறார்கள். ண்பன் ஒருவனைப் பார்க்க அவன் தவனல பார்க்கிற தைால்
சைாழிற்சானலக்குப் தபாயிருந்தைன். ஒரு நிமிஷம் நிற்க முடிைவில்னல. '' எப்பிடிறா இங்க தவல
பாக்குற?'' என்தறன். ''மச்சான்... பழகிட்டன்ைா பூ மார்க்சகட்ல தவல பாக்குற மாதிரி
ஆகிரும்றா...'' என் றான் சிரித்துக் சகாண்தட. இனறச் சிக் கனடயில் பாட்டு பாடிக்சகாண்தட
தவனல பார்ப்பவர்கனள, குவித்துனவத்ை மீன் களுக்கு டுதவ ாசளல்லாம்
உட்கார்ந்திருப்பவர்கனள, டு தராட்டில் சாக்கனடக் குழியில் இருந்து எட்டிப்பார்ப்பவர்கனள,
மார்ச்சுவரியில் உட்கார்ந்து கனை தபசிக்சகாண்டு இருப்பவர்கனளப் பார்க்கும்தபாது எல்லாம்
ண்பன் சசான்ைனைத்ைான் நினைத்துக்சகாள்தவன்.

அன்னறக்கு னசைாப்தபட்னட ரயிலடியில் ரதமனஷப் பார்த்தைன்.

அவர் துப்புரவுத் சைாழிலாளி. மனிைக் கழிவுகள் அள்ளும் தவனல
பார்க்கிறவர். சாைங்காலங்களில் அவ்வப்தபாது னசைாப்தபட்னட
ரயிலடியில் ைான் அவனரப் பார்ப்தபன். எப்தபாது பார்த்ைாலும்
சத்ைம் தபாட்டுப் பனழை பாடல்கனளப் பாடிக்சகாண்டு உட்கார்ந்திருப்பார். அங்கு இருக்கிற
பழக்கனடயிதலா டி.வி.டி. கனடயிதலா உட்கார்ந்து வம்பு தபசிக்சகாண்டு இருப்பார். ான்
எழுதிக்சகாண்டு இருக்கிற தினரக்கனைக்காக ரயில்தவ ஸ்தடஷனில் சிலனரப் பார்க்க
உைவியிருக்கிறார். அன்னறக்கு என்னைப் பார்த்ைதும், ''சார்... உங்க தபர மறுக்கா சசால்லுங்க...''
என்றபடி ஒரு கல்ைாணப் பத்திரினகனை எடுத்து தபர் எழுதிக் சகாடுத்ைார்.

''சார்... சபாண்ணுக்குக் கல்ைாணம்... இங்க பல்லாவரத்துலைான்... வந்துருங்க'' என்றார்.

பத்திரினகனை வாங்கிப் பிரித்துப் பார்த்தைன். ாற்புறமும் தராஜாக்கள் வனரந்துஇருந்ைது.

கிளம்பும்தபாது அவரிடம், ''தவனலசைல்லாம் எப்பிடிப் தபாகுது..?'' என்தறன் வழக்கமாக.
அவர் சபரிைாகச் சிரித்துக்சகாண்தட சசான்ைார், '' மக்குஎன்ை சார்... ல்லா ாறுது!''

- ந ாட்டு வாங்குநவாம்...
வட்டியும் முதலும் 63
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
முகங்கள்... முகங்கள்... முகங் கள்!

நேற்று தி.ேகர் நேரிசலில் எதிநே வந்தவர் வணக்கம் வவத்தார். யார் என்று நதரியவில்வை.
மறுபடியும் வணக்கம் வவத்தார். உற்றுப் பார்த்நதன். ''என்ன சார்... யார்னு நதரியலியா?
சாயங்காைம்தான் சார் ஆபீஸாண்ட உங்களுக்கு சல்யூட் நவச்நசன். அதுக்குள்ள மறந்துட்டீங்கநள
சார்...'' எனச் சிரித்தநபாதுதான் அவேது முகநம பிடிபட்டது. விகடன் ஆபீஸ் நசக்யூரிட்டி.
ஆநறழு மாதங்களாகப் பார்க்கிற முகம்தான். யூனிஃபார்மிநைநய பார்த்துப் பழக்கப்பட்டவர்,
திடுதிப்நபன்று கைர் சட்வடயில் வரும்நபாது அவடயாளநம நதரியவில்வை. யூனிஃபார்வமக்
கழற்றினால் ஒரு மனிதனின் முகநமவா நதாவைந்து நபாகும்? அதுவவே அந்த யூனிஃபார்ம் தான்
அவேது முகமா? கறுத்த உதடுகளும் வட அடித்த மீவசயும் சிரிக்வகயில் இடுங்கி வரி விழும்
கண்களுமாக மஞ்சள் பூப் நபாட்ட சட்வடயில் எதிர்க் காற்றில் வந்தார். இப்நபாது அவர் கடந்து
நபாய்விட்டார், 'அதுக்குள்ள மறந்துட்டீங்கநள சார்...’ என்றபடி சிரித்த முகத்வத என்னிடம்
கழற்றித் தந்துவிட்டு.

கேகேநவன நிவறய முகங்கவளக் கிறுக்கத் துவங்குகிறது நிவனவு. நிைா டிபன் நசன்டர்

பநோட்டா மாஸ்டர், நபஸ்ட் ஹாஸ்பிடல் கீதா ேர்ஸ், ஹவுஸிங் நபார்டு ைாண்டரிக் கவட
அண்ணன், வகத்தடியும் விசிலுமாக வந்து சில்ைவற நகட்கும் கூர்கா, ஒவ்நவாரு முவறயும்
ஜன்னல் தட்டி தீப்நபட்டி நகட்கும் பாோ கான்ஸ்டபிள், கிநே கைர் நதாப்பியில் நபப்பர் நபாட

வரும் நசபாஸ்டின், காக்கிச் சட்வடயில் ஃப்யூஸ் நபாட வரும் ேவி, 'இன்னிக்கு எந்த ஆபீஸ் சார்?’
எனப் பார்த்ததும் காக்கிச் சட்வடவயப் நபாட்டுக்நகாள்கிற நதருமுவன ஆட்நடாக்காேர்,
'சமந்தா ேம்பர் நகட்ருந்நதன்ை சார்...’ எனப் பளிச்நசன்று வந்து நிற்கிற சேவண பவன் சப்வளயர்
ோம்குமார்... இவர்கவள எல்ைாம்கூட எங்நகயாவது கைர் டிநேஸ்ஸில் பார்த்தால் அவடயாளம்
நதரியாமல் தான் நிற்நபன். அவேவர்க்கு அவர்களது இடத்வதயும் நவவைவயயுநம
முகங்களாக்கி வவத்திருக்கிநறாநமா?

நவவையில் பார்க்கும்நபாதும் சாவையில் பார்க்கும்நபாதும் எல்நைார்க்கும் நவவ்நவறு

முகங்கள்தான் எப்நபாதும்.

ோவைந்து வருடங்களுக்கு முன்பு ஊருக்குப் நபாவதற்காக பஸ் ஏற நகாயம்நபட்டில் நின்நறன்.

அது நவள்ளிக்கிழவம என்பதால் கூட்டம் எகிறிஅடித்தது. வம்பாடுபட்டு ஒரு அேசுப் நபருந்தில்
இடம் பிடித்நதன். பஸ் கிளம்பிய பிறகுதான் கவனித்நதன். எனக்குப் பக்கத்து சீட்டில் ஒருவர்
ஃபுல் மப்பில் உட்கார்ந்திருந்தார். ோப்பது ப்ளஸ் வயசிருக்கும். நபாவதயில் தவை நதாங்கிய படி
ஏநதநதா அேற்றிக்நகாண்டு உட்கார்ந்து இருந்தார். 'ேமக்குனு வந்து சிக்குறாய்ங்கநள...’ என
நடன்ஷனாக இருந்தது. வண்டி நசன்வன வயத் தாண்டும்நபாநத அவேது அட்ோஸிட்டி
கிறுகிறுக்க ஆேம்பித்தது. வஹ நடசிபலில் பினாத்திக்நகாண்டு, நமாத்த பஸ்ஸின் தூக்கத்வதயும்
நகடுக்க ஆேம்பித்தார். 'இல்ைடி... இன்னிக்கு ஒரு முடிவு எடுத்துருநவாம்டி... இப்பப் நபசு...
இப்பப் நபசு... இப்பப் நபசு’ என்கிற மாதிரி வார்த்வதகவளநய மாறி மாறிக் கத்தியபடி ேவுசு
கட்டினார். 'ஏய்... நபசாம வாப்பா...’ என ஆேம்பித்து, ஒரு கட்டத்தில் நமாத்த பஸ்ஸும்
நகாந்தளிக்க ஆேம்பித்தது. அவர் நகட்கிற மாதிரிநய இல்வை. வழியில் பஸ் இேவு உணவுக்காக
ஒரு நமாட்டலில் நின்றது. எல்நைாரும் முணுமுணுத்தபடி இறங்க, அவர் தள்ளாடியபடிநய
இறங்கினார். நகாஞ்ச நேேத்தில் வண்டி கிளம்பியது. அவவேக் காநணாம். அதற்குள் வண்டி
நவகம் எடுத்துக் கிளம்பிவிட்டது. மற்றவர்கள் கிசுகிசுநவனப் நபசிக்நகாண்டார்கள். ''ஏங்க...
என் பக்கத்து ஸீட்காேரு இன்னும் வேலீங்க...'' எனக் கத்திநனன். கண்டக்டர் உள்நள வந்தார். என்
காதில் நமதுவாக, ''தம்பி... யூரின் நபாற எடத்துை அந்தாளு அப்பிடிநய மட்வடயாகி
விழுந்துட்டாப்ை... மண்வடைாம் ேத்தம்... தூக்கி ஓேமாப் படுக்கநவச்சுட்டாங்க... என்னாச்சுனு
நதரியை... டிவேவரு வண்டிய எடுத்துட்டாப்ை...'' என்றார். இன்நனாருவர், ''கண்டிஷனப் பாத்தா
நபாய்கூடச் நசந்துருப்பாரு... வந்து நசர்றாய்ங்க பாரு...'' என்றார். எனக்குத் திடுக்நகன்றது.
யார்..? என்ன..? அங்நக என்னாவார் அந்த மனுஷன்..? எனத் திகிைாக இருந்தது.

காவையில் கும்பநகாணத்தில் இறங்கும்நபாது, சீட்டுக்குக் கீநழ குனிந்து நசருப்வபத்

நதடிநனன். ஒரு பர்ஸ் கிடந்தது. எடுத்துப் பார்த்நதன். அதில் வேந்த இருபது ரூபாய் நோட்டும்
ஒரு பாஸ்நபார்ட் வசஸ் நபாட்நடாவும் இருந்தது. கறுப்பு - நவள்வளயில் சுடிதாரில் ஒரு நபண்
புன்னவகக்கும் நபாட்நடா. அவதப் பார்த்தஉடநன மனம் நசால்ை முடியாத துயேத்துக்குப்
நபானது. என்ன நசய்வதுஎன்நற நதரியவில்வை.

'திருடப்பட்ட பர்ஸில்
புன்னககப்பது யார்?
அவனது
மகனவியா... அம்மாவா?’ என எங்நகா படித்த கவிவத நிவனவில் சுருண்டது. 'பிரித்துப் பிரித்து
நிதம் நமகம் அளந்நத/ நபற்றதுன் முகமன்றிப் பிறிநதான்றில்வை’ என்ற பாேதி வரிகள் சுடு
நவயிைானது. அந்த பர்வஸ அங்கு இருக்கும் நபாக்குவேத்துத் துவற பூத்தில் நகாடுத்துவிட்டு
வந்நதன். அந்தப் புவகப்படத்தில் இருந்த நபண்ணின் முகம் அப்படிநய மனதில்
படிந்துவிட்டது. குடித்துப் புைம்பி வழியில் காயம்பட்டுக்கிடக்கும் ஒருவனது நேசத்துக்குரிய
முகம். அந்த முகத்வதக் காணத்தான் அவன் இந்தப் பயணநம வந்தானா? அவனது
சந்நதாஷத்துக்கும் துன்பத்துக்கும் அந்த முகநம காேணமாயிருக்கக்கூடுமா? நகாடிக் நகாடி
முகங்களிலும் எல்நைாருக்கும் சுமந்து திரிய ஒரு முகம் இருக்கிறது. இன்பமும் துன்பமும்,
அன்பும் நவறுப்பும் மவழ நவயிைாக மாறி மாறி அடக்கவிடாமல் சுமந்து திரிய ஒரு முகம்.
ஆற்றில் கிடக்கும் சூரிய பிம்பம்நபால் கவைந்து கவைந்து ஒளியாகி ஊடுருவும் ஒரு முகம்.
உயிர் விைகும் நோடியில் இதயத்தில் உவறயும் ஒரு முகம்... எல்நைாரிடமும் இருக்கிறது.

'பள்ளிக்குத் திரும்புவகயில்
ஆசிரியர்கள் அவர்கவள அதிசயிக்கிறார்கள்
அவடயாளம் நதரியாமல்.
ஆசிரியர்கவள அவர்கள் அதிசயிக்கிறார்கள்
அவடயாளம் நதரிந்து’ என்ற நதவதச்சனின் கவிவத மறுக்க முடியாத ஒரு புவகப்படம்நபாை
அவசகிறது. எனது பள்ளியில் எடுக்கப்பட்ட ஒரு குரூப் நபாட்நடாவவ எடுத்துப் பார்க்கிநறன்.
ஏழாம் வகுப்பில் எடுக்கப்பட்டது. நதவாையத்தின் படிக்கட்டுகளில் வைது ஓேம் ோன்காம்
வரிவசயில் விழித்தபடி நிற்கிற முகம் ோனா? தவேயில் நேட்வட ஜவடநயாடு உர்ர்நேன்று
இருப்பது நசாவையம்மா முகம். நோஸி சிஸ்டவே நேருக்கியபடி சிரிக்கிற முகம் விட்டல்.
எண்நணய் வழிய குநோட்டன்ஸ் நசடிக்குப் பக்கத் தில் இருப்பது குநளாரி. எந்த முகமும்
இப்நபாது ோன் பார்க்கிற நதாவைவில் இல்வை. இப்நபாது எந்த முகமும் இப்படி
இருக்கப்நபாவதும் இல்வை. புவகப்படங்கள் வவத்திருக்கும் இந்த முகங்கள்... ஏழு கடல், ஏழு
மவை தாண்டி ோம் நதாவைத்துவிட்ட முகங்கள். உங்கள் அம்மா - அப்பாவின் கல்யாண
நபாட்நடாவவப் பார்த்திருக்கிறீர்களா? அதில் இருக்கும் அம்மாவின் முகம் இப்நபாது
அம்மாவிடமும் இருக்கிறதா? பறவவகள் பறக்கும் பின்புைத்தில், பூ ஜாடிகள் வவக்கப்பட்ட
ஸ்டுடிநயாவில் எடுக்கப்பட்ட எனது அம்மா - அப்பாவின் முகங்களில் மீட்க முடியாத
புன்னவகயும் நவட்கமும் உவறந்திருக்கிறது. சேவணன் அண்ணனின் கல்யாண ஆல்பத்வதப்
புேட்டும்நபாது ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது. 10 வருடங்களில் பை முகங் கள் எப்படி
மாறிவிட்டன? முகம் என்பது புறம் மட்டும்தானா? அகமும்தான் இல்வையா?

ேண்பனின் கல்யாண ஆல்பத்வதப் புேட்டி ஒரு நபாட்நடாவவப் பார்த்தநபாது பகீநேன்றது.

அந்த நபாட்நடாவில் சிரித்தபடி கூடி நிற்கிற முகங் களில் யாருநம இப்நபாது ேண்பர்களாகக்கூட
இல்வை. அந்த ேண்பனும் அவன் மவனவியும் உட்பட!

எத்தவனநயா நமாவபல் நகமோக்கள்

வந்துவிட்ட பிறகும் புவகப்படங்கள் தருகிற
பேவசமும் கூச்சமும் நபாகநவ இல்வை.
பத்தாவது பரீட்வசக்காக நகாேடாச்நசரி மணி
ஸ்டுடிநயாவில் நவட்கமும் நவர்வவ யும் வழிய
நின்றவதப் நபாைத்தான் இப்பவும் இருக்கிறது.
இப்நபாதும் நபாட்நடா எடுக்கும்நபாது
முகத்வத எப்படி வவத்துக்நகாள்வது..? வககவள
எங்நக வவத்துக்நகாள்வது எனத் திணறைாகிறது.
'சிலுவவப் நபார்’ பற்றிய ரூஸ்காவின் ஓவியம்
ஒன்றில் துண்டிக்கக் காத்திருக்கும் கில்ைட்டினில்
தவை வவத்த படி நிற்கிற ஒருவனது முகம்
நிவனவில் பயங்கேமாக இருக்கிறது. ோஜிப்
பவடகளின் வவத முகாமுக்குப் நபாக வரிவசயில்
நிற்கும் யூதர்களில் மிேண்டு விழிக்கும் ஒரு
நபண்ணின் முகம், நகாத்ோ ேயில் எரிப்புக்
கைவேத்தில் கண்கள் கைங்கி வக கூப்பிக் நகஞ்சும்
ஒரு இஸ்ைாமியரின் முகம், ஈழப் நபாரில் கண்கள்
உவறந்து சிவதந்துகிடந்த இவசப் பிரியாவின்
முகம், குண்டு துவளத்திருந்த சார்ைஸ்
ஆண்டனியின் முகம், முள் நவலி முகாமில் ஒரு
வக இல்ைாமல் இன்நனாரு வகயில் தட்டுடன்
நிற்கிற ஒரு சிறுவனின் முகம், இோக்கில் பர்தா
விைக்கி புவகயடர்ந்த நதருவவப் பார்க்கும் ஒரு நபண்ணின் முகம், சூடானில் பள்ளிக்கூடம்
எதிநே நபாவதப் நபாருள் விற்கும் ஒரு சிறுவனின் முகம், தண்டகாேண்யா காட்டில்
துப்பாக்கிநயாடு நபசும் ஒரு முகம்... எல்ைா முகங்களும் மனதில் குவிந்துகிடக்கின்றன... மாறி
மாறி நமநைழும்பியபடி.

திருவிழாக் கவடத் நதருவில் முதல் ஆளாக வந்து படுதா விரித்து, 10 ரூபாய் சாமான்கவளக்
குவித்துவவத்து துவடப்பவன் மாதிரி இந்த மனம் தினம் ஏோளமான முகங்கவளத் துவடத்துத்
துவடத்துப் பார்க்கிறது. நபான வாேம் நசேன் எக்ஸ்பிேஸில் நமல் நபர்த்வத தட்டி, ''தம்பி
நகாய்ம்புத்தூர்தானுங்நகநள...'' என்று நகட்டவரின் முகம் நதளிவாக ஞாபகத்தில் இருக்கிறது.
அஞ்சு வருஷம் நசால்லிக்நகாடுத்த பத்மா டீச்சரின் முகம் நிவனவின் பனி மூட்டமாகநவ
இருக்கிறது.

''இப்படிநய நபானா பழந்தின்னி வவ்வாக் நகாக வரும்... இந்த பாைத்துை ஏறி நமக்காை
நபாங்க...'' - முண்டாசு கட்டிக்நகாண்டு குன்னூர் மவை நமல் வழி நசான்ன ஒரு முதியவர் முகம்
நகாட்நடாவியம் மாதிரி தங்கிவிட்டது. கீர்த்தனாவின் முகத்வத நிவனத்துப் பார்த்தால் சைனச்
சித்திேமாகநவ இருக்கிறது பை நேேங்களில். ஓர் இவசநயா, சுடநோ, நபச்நசாதான் அந்த முகமாக
வருகிறது. இவச, ஓவியம், எழுத்துக்கும்கூட முகம் இருக்கிறதுதாநன.

அவே இருட்டில் எட்டு வககளும் ோக்குதள்ளி கண்கள் உருண்டு, ஒரு முகமுமாக இருந்த
மாகாளிவயப் பார்த்தநபாது முதலில் பயமாகவும் பின்பு நபேன்பாகவும் இருந்தது. அச்சத்வத
அடித்து நோறுக்கிய நபண்வமயும் நபருமுகமுமாக மிளிர்ந்தது. நகால்லிமவையில் சிதிைம்
அவடந்த ஒரு நகாயிலில் வககள் உவடந்துகிடந்த துர்க்வக அம்மனின் முகத்தில் மாகாளியின்
சாயல் நதரிந்தது. இவளின் முகத்தில் அன்பு நவறு விதமாக ஒளிர்ந்தது. அவேவரின் இதயத்தின்
ஜீவன் ஒளி - விளக்கு. அவ்வளவுதான். புன்னவகயும் அழுவகயும்தான் முகம்.

ஒவ்நவாரு குேலுக்கும் ோம் நிவனத்த முகம் நவறு. கிவடத்த முகம் நவறுதாநன..? ஓவியர் ம.நச.
சார் வீட்டுக்குப் நபானநபாது அவர் வவேந்த ஒரு சிவன் ஓவியம் பார்த்நதன். அந்த சிவனுக்கு
முகமும் இல்வை. வவேயாத முகம்தான் எவ்வளவு அழகு... எவ்வளவு அர்த்தம். அப்புறம் அழகு
என்பது முகமா என்ன? காதலிக்கும் நபண்ணின் முகத்தில் ஆசிட் அடித்துச் சிவதக்கும் நசய்திகள்
எவ்வளவு குரூேமானவவ? அழகு என்பது இதயத்தின் ஒளி அல்ைவா... ோலு தவைமுவற ஆக்கிப்
நபாட்டு உயிர்கள் வளர்த்த அப்பத்தாவின் முதிர்ந்த உள்ளங்வகச் சுருக்கங்கவளவிட அழகு ஒரு
முகத்துக்கு வந்துவிட முடியுமா?

ஓவியர் மருது சார் நகாடுத்த நகாட்நடாவியத்தில் இருந்தவனுக்கு அவ்வளவு பரிச்சயமான முகம்.

பறவவக் கூடு மாதிரி முகம். ''என்ன சார்... நவயில் ஜாஸ்தியா இருக்குல்ை...'' என்றபடி ஒரு
கிளாஸ் நமாவே நீட்டுகிற முகம். கூடத்தில் உட்கார்ந்து நபசிவிட்டு சற்று முன்தான் சட்டத்தில்
நபாய் உட்கார்ந்துநகாண்ட ஒரு முகம். வான்காவின் ஓவிய முகங்களில் எப்நபாதும் இருக்கிற
காதலின் ஆதித் துயேம் அவற முழுவதும் வழிகிறது.

வீட்டுச் சட்டங்களில் வரிவசயாக சின்னதும் நபரிது மாக மாட்டப்பட்டு இருக்கும் படங்கள்...

அதன் முகங்கள்... ஒன்று நதான்றியது... இடுப்வபத் தாண்டி ஆடும் வாவழ மட்வட சவட கட்டி,
கண்ணாடியில் பிம்பம் காட்டிச் சிரிக்கும் ேம் அக்கா தங்கச்சிகளின் புவகப்படங்கள். எல்ைா
வீடுகளிலும் எங்நகா கிடக் கின்றன. கனவுகள் உதிர்ந்த கண்கநளாடும் தன் பிள்வளகநளாடும்
எப்நபாதாவது பிறந்த வீட்டுக்கு வரும் அக்கா தங்கச்சிகள் அந்த புவகப்படங்கவளத் தடவிப்
பார்க்கின்றனர்... தனிநய சிரிக்கின்றனர்.... ஏநனா அழுகின்றனர்!

- பபாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 64
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
"ப ாய்யா ப ா... நமக்கெல்லாம் ொலுதான் ொரு!'' - இப் டிச் க ால்லிவிட்டு விடுவிடுகெனப்
ப ாய்விட்டார் அந்த முதியெர். பதய்ந்த க ருப்பில் கெடித்து மண் உதிரும் ாதங்ெளைப்
ார்த்த டி அப் டிபய கொஞ் பநரம் நின்றுவிட்படன். அெர் எங்ெள் குடியிருப்பின்
ொட்ச்பமன். மதுளரப் க்ெம் ஏபதா ஒரு கிராமத்துக்ொரர். பிள்ளைெள் எல்பலாரும் ளெவிட,
இந்த ெயதில் மளனவிளய அளைத்துக்கொண்டு க ன்ளனக்கு ெந்துவிட்டார். இெர்
ொட்ச்பமனாெ பெளல ார்க்ெ, அந்தம்மா ஏபதா ஒரு ஆபீஸில் பினாயில் ப ாடுகிற பெளல
ார்க்கிறது. தாம் ரம் தாண்டி எங்பொ ஒரு வீடு எடுத்து இருக்கிறார்ெள். ாயங்ொலத்துக்கு பமல்
இரண்டு ப ரும் ப ர்ந்து ஸ் பிடித்து, நெரத்ளதத் தாண்டிப்ப ாகிறார்ெள். அன்ளறக்கு அெர்
கிைம்பிக்கொண்டு இருந்தப ாதுதான் நான் ொரில் ெந்பதன். அெளரப் ார்த்ததும் ''என்ன தாத்தா
கெௌம்பியாச் ா... ஏறுங்ெ நான் பராட்ல ட்ராப் ண்பறன்...'' என்பறன் ாதாரணமாெ. ஒரு ெணம்
உற்றுப் ார்த்தெர், ''இன்னிக்கு நீ விட்ருெ... நாளைக்கும் நீயா ெருெ...'' என்றார் ட டகென.
ட்கடன்று ொரில் ஒரு தட்டு தட்டிவிட்டு, ''ப ாய்யா ப ா... நமக்கெல்லாம் ொலுதான் ொரு...''
என பெெமாெ
நடக்ெத்
கதாடங்கிவிட்டார்.
ொர்த்ளதெள்கூட
இல்ளல... அந்தப்
ாதங்ெள் என்ளன
என்னபொ க ய்து
விட்டன.

மறு நாள்
ாப் ாட்டு
பநரத்தில் அெளரப்
ார்த்பதன்.
''என்னங்ெ பநத்து
நீங்ெ ாட்டுக்கு
அப்பிடிச்
க ால்லிட்டுப்
ப ாயிட்டீங்ெ..?''
என்றதும்,
''மன்னிச்சுக்ெ
தம்பி... நம்ம ொழ்க்ளெல ொென ாக்கியம் இல்லப் ா...'' என்ற டி சிரித்தார். ''நாப் து ெயசு
ெளரக்கும் எல்லாம் ொல்நடதான்... இந்தக் ொலுங்ெ எம்புட்டு நடந்துருக்கும்கிறீங்ெ..? கொள்ைத்
தூரம். நாப் து ெயசுக்கு அப்புறம்தான் ஒரு ள க்கிள் ொங்குபனன் தம்பி. நீங்ெ நம் மாட்டீங்ெ...
முப் து ெருஷமா புத்தம் புது ா ஓட்டிட்டு இருந்பதன் தம்பி. குடும் த்துல ஒரு ஆளு மாரி...
ப ான ெருஷம் ஒரு தெராறுல மூத்தென் அதப் ப ாட்டு ஒடச்சுப் புட்டான். அப்பிடியும் கொண்டு
ப ாயி ரிப்ப ர் ண்ணிக் கொண்டாந்துட்படன். அடிச் ப ாம் பிடிச்ப ாம்னு இங்கிட்டுக் கெௌம்பி
ெரும்ப ாது அதத் தூக்கிட்டு ெர முடியல.... அங்ஙனபய ப ாட்டுட்டு ெந்துட்படன். இப் மும்
கிணிங்... கிணிங்னு க ல் த்தம் பெட்டாத் தூக்கிொரிப் ப ாடுது. ஐப் சி முடிஞ் தும் ப ாய்
யலத் தூக்கியாந்துரணும்...'' என்றப ாது அெரது ெண்ெளில் அவ்ெைவு ஆள . விதவிதமாெ,
ரெரெமாெ இவ்ெைவு ொர்ெள் ஓடும் இந்தப் க ருநெரத்தில், இன்னமும் நிளனவில் ஒரு
ள க்கிளைச் சுமந்து கொண்டு இருக்கும் ஒரு முதியெளரப் ார்க்ெ எப் டிபயா இருக்கிறது.
பயாசித்துப் ார்த்தால், எண் துெள் ெளர பிறந்த எல்பலாரது ஞா ெத்திலும் ளெ, ொல், முெம்
முளைத்த ஒரு ள க்கிள் உட்ொர்ந்திருக்கிறது.
 ாஸ்ெரண்ணன் கெர்குலிஸ் ள க்கிள் ளெத்திருந்தார். அபத கெர்குலிஸ் பலடீஸ் ள க்கிள்
ளெத்து இருந்தது சுனிதாக்ொ. குடொ ல் ளடப்ளரட்டிங் ெகுப்பு ொ லில் இரண்டு
ள க்கிள்ெளும் ஒட்டிக் கொண்டு கிடப் ளதப் ார்த்திருக்கிபறன். அளெ கெறும் ள க்கிள்ெள்
அல்ல... ாஸ்ெரண்ணன் ள க்கிளை அப் டிப் ராமரிப் ார். உலெத்தி பலபய அெருக்குப்
பிரியமான இரண்டாெது விஷயம் அந்த ள க்கிள்தான். (முதல் விஷயம் சுனிதாக்ொ என் து
அப்ப ாது எனக்குத் கதரியாது!) ொளலயில் எழுந்ததும் அளர மணி பநரத்துக்கும் பமல் அந்த
ள க்கிளை எண்கணய் ப ாட்டுத் துளடத்து எழும்ப ாதுதான் அெரது நாள் துலங்கும். கிழித்த
ளெலித் துணிளய ரிம், மட்ொர்ட் உள்பை எல்லாம் விட்டு கிரிச்... கிரிச் எனத் துளடப் ளதப்
ார்த்து எதிர் திண்ளண தாத்தாபெ கடன்ஷன் ஆொர். திடீகரன பெண்ட் ாரில் ெலர் குஞ் ங்ெள்
ெட்டிக்கொண்டு ெலெரமாெப் றப் ார். மட்ொர்டில் மா த்துக்கு ஒரு ெலரில் எழுதுொர்.

எம். ாஸ், சூப் ர்பமன், மும்மதச் சின்னங்ெள், ஆட்டின் என ஸ்டிக்ெர்ெள் ொங்கி ஒட்டு ெபத
தனி பெளல. முன்னால் ளடனபமா ளலட் ளெத்து, ெரன்ட் ப ாகும்ப ாது நிறுத்திளெத்த
ள க்கிளில் ெரெரகென க டல் ப ாட்டுத் கதருவுக்பெ கெளிச் ம் ொட்டுொர். அது அெர்
ெசிக்கும் கிைக்குத் கதரு இல்லாமல் சுனிதாக்ொவின் கதற்குத் கதரு என் துதான் விப ஷம்.

''ஏண்டா, எப்ப ா ாத்தாலும் இந்த ள க்கி ளைக் ெட்டிக்கிட்பட மாரடிக்கிற... ெந்தன்னா

பமாளரயப் ப த்துப்புடுபென் ாத்துக்ெ... ெந்து கெக்ெ அள்ளிப் ப ாடு. ெம்னாட்டி...'' என
அத்ளத கிடந்து ெதறுகிற அைவுக்கு இருக்கும் ாஸ்ெரண்ணனின் ள க்கிள் அட்ராஸிட்டி.
ொளலயில் ஏழு மணிக்குப் ார்த்தால் பராட்டில் ஸ்கூல் யூனிஃ ார்மில் சுனிதாக்ொ ள க்கிளில்
ப ாகும். த்தடி பின்னால் ொபலஜுக்கு ாஸ்ெரண்ணன் ப ாொர். அம்ளமயப் ன்
ெளரக்கும்தான் இந்த த்தடி. அப்புறம் ப ாடி ப ாட்டுக்கொண்டு ப ாகும் ள க்கிள்ெள்.
அவ்ெப்ப ாது ராக்ெ க ருமாக் பொயில், எண்ெண் ஸ்ஸ்டாண்ட், ெமலாலயம் குைக்ெளர என
இரண்டு ப ரும் ப சிக்கொண்டு நிற் ளதப் ார்த்திருக்கிபறன். அண்ணனின் ள க்கிள்
பெரியரில் இரண்டு க்ெமும் ொல்ெளைப் ப ாட்டு உட்ொர்ந்த டி ப சிக்கொண்டு இருக்கும்
சுனிதாக்ொ. அது ஏபதா அந்த ள க்கிளை லவ் ண்ணுகிற மாதிரிபய இருக்கும். ளதலம்ளம
திபயட்டர் க்ெம் அண்ணனுளடய ள க்கிளில் முன்னால் சுனிதாக்ொ உட்ொர்ந்த டி ெந்தளதப்
ார்த்பதன்.

ஒரு நாள் சுனிதாக்ொ திருச்சிக்கு ொக்ெப் ட்டுப் ப ானது. வீட்டு முன்னால் நின்ற அர ாடி
பெனில் சீர் க னத்திப் ண்ட ாத்திரம் எல்லாம் நின்றது. ''எல்லாத்ளதயும் ஏத்தியாச் ா?''
என்றார் க ரிய மாமா. மாப்பிள்ளைபயாடு நின்ற
சுனிதாக்ொ, திண்ளணயில் கிடந்த ள க்கிளைப் ார்த்தது.
அளதப் ார்த்துவிட்ட க ரிய மாமா, ''என்னாத்த ாக்குற...
அத அருளு ய ஓட்டிக்ெட்டும்... அங்ெ ஒனக்கெதுக்கு
ள க்கிளு. மாப்ைதான் ள க்கு கெச்சுருக்ொப்லய்ல...
தவு ா ஒன்ன ஏத்தி எறக்கிருொப்ல... என்னா
ெம்னாட்டி...'' எனச் சிரித்ததும் ெண்டி கிைம்பிவிட்டது.
அதன் பிறகு, ாஸ்ெரண்ணனின் ள க்கிள்
துளடக்ெப் டாமல் துருப்பிடித்து க்க்க்ர்ர்ரீச்... க்க்ர்ர்ரீச்க ன
அழுத டி ாளலெளில் சுற்றியது. க ரும் ாலும் அெர்
ள க்கிளைபய எடுப் து இல்ளல. அயன் ண்ணாத
ட்ளடபயாடு ஸ்ஸில் ப ாெ ஆரம்பித்தார்.
மன்னார்குடியில் க ண்கணடுத்த பிறகு, சீதனமாெ ெந்த
டி.வி.எஸ்-50-ல் க ாண்டாட்டிபயாடு ப ானப ாதுதான்
ாஸ்ெரண்ணன் ளைய மாதிரி சிரித்தார். அந்த இரண்டு
கெர்குலிஸ்ெளும் அப்புறம் எங்பெ ப ாயின... என்ன
ஆகின?
ஏைாெது டிக்கும்ப ாது உண்ணாவிரதம் இருந்து அப் ாவிடம் ொங்கிய ெறுப்பு நிற பி.எஸ்.ஏ.
எஸ்கெல்லார் இப்ப ாது எங்பெ ப ானகதன்பற கதரியவில்ளல. ஆத்தங்ெளரயில் குரங்குப்
க டல் ெற்று அடி ட்ட தழும்புெள் எல்பலாரிடமும் இருக்கின்றன, மனதுக்குப் பிடித்த, மறக்ெ
முடியாத ஒரு ாடளலப் ப ால.

முதன்முதலில் நாங்ெள் பமாட்டார் ள க்கிளைப் ார்த்தது நன்னிலம் நடராஜன் தாத்தா

விடம்தான். ொட்கடருளம மாதிரி ெனத்த என்ஃபீல்ட். அதுதான் தாத்தாவின் அளடயாைம்.
'டபுடபுடபு’கென புல்லட் த்தத்தில் கதருபெ கதறிக்கும். அந்த புல்லட்ளடப் ார்த்தால்
எங்ெளுக்குச் க ால்ல முடியாத ரெ மாெ இருக்கும். பின்னாபலபய கொஞ் தூரம் ஓடிவிட்டு
ெருபொம். வீட்டுக்கு கெளிபய ப ாட்டுவிட்டு அெர் உள்பை ப ானதும் ஓடிப்ப ாய் அதில் ஏறி
விளையாடுபொம். ''ப ாங்ெடா... ப ாங்ெடா... ராஸ்பொலுங்ெைா...'' எனத் துண்டாபலபய
விசுறுொர் தாத்தா. ை ைகெனச் சிெப்பு ெலரில் எம்.டி. ாதிக் ஹீபரா பொண்டா ொங்கி
ெந்தப ாது ஆச் ர் யமாெ இருந்தது. அதற்கு முன்பு சினிமாவில் மட்டுபம ார்த்த ள க் அது.
கெஞ்சிக் கூத்தாடி பின்னால் உட்ொர்ந்துப ாெபத அவ்ெைவு ரெ ம். ள க்கிளைக் ெடாசிவிட்டு
அப் ா டி.வி.எஸ்-50 ொங்கிய நாளில், அளதத் கதாட்டுத் கதாட்டுப் ார்த்துச் ந்பதாஷப் ட்டது
இப்ப ாதும் நிளனவில் இருக்கிறது. அளதத் கதாட்டாபல அப் ா கடன்ஷனாகிவிடுொர். அெர்
தூங்கிவிட்ட மதியங்ெளில் கமதுொெத் திண்ளணளய விட்டு இறக்கி, கொண்டுப ாய் கரண்டு
ரவுண்டு அடித்துவிட்டு ெந்து ளெத்து விடுபொம். ''ெண்டின்னா, ஒன் ொண்ட்ல
இருக்ெணும்றா...'' என் ார் சிெராஜ் சித்தப் ா. அப்புறம் நாங்ெள் தளலகயடுத்த பிறகு, அந்த
ெண்டிளயப் லப் ல ொண்டுெள் அடித்துத் துளெத்து, ொயலாங் ெளடயில் ப ாட்படாம்.
அண்ணன்ெளின் ெல்யாணங்ெளில் மண்ட ொ லில் மாளல ப ாட்டு ஒரு ள க் நிற்கிற
ப ாட்படா ஆல் ங்ெளில் இருக்கிறது.

ஊரில் ெல்யாணப் ப ச்சு எடுத்ததுபம, ''மாப்ளைக்கு ஒரு ள க்கு ொங்கித் தந்துருங்ெ...''

என் துதான் முதல் ப ச்சு. ெல்யாணமாகி முதல்முளறயாெ அந்த ள க்கில் மாமியார் வீட்டுக்குப்
ப ாய்விட்டு தம் திெள் ெந்து இறங்கும்ப ாது, அெர்ெள் முெங்ெளைப் ார்க்ெ பெண்டுபம...
அடடா! இப்ப ாது ஊரில் க ரும் ாலும் ள க் இல்லாத வீடுெபை இல்ளல. பெளலளயப்
க ாறுத்து, ''மாப்ளைக்கு ஒரு ொர் ொங்கித் தந்துருங்ெ...'' எனப் ப ஆரம்பித்து இருக்கிறார்ெள்.

நான் முதன்முதலில் ொர் ார்த்தது இலாஹி வீட்டில். கெள்ளை ெலர் அம் ாெடர். அப்புறம்
குமரகுரு மாமா வீட்டில் க ன்ளனயில் இருந்து ெந்து நிறுத்திக்கிடந்த ஃபியட். அஸ்ொபனா
ளடயில் நாட்டாரத்த வீட்டில் சிெப்பு ெலரில் டாப்ப இல்லாமல் ெப் ல் ெணக்ொெ ஒரு ொர்
நின்றுகொண்டு இருந்தது. ''சிொஜி வூட்பலருந்து ெந்துருக்ொங்ெ... எப்புடி இருக்கு ாத்தியா
ொரு... சினிமா ொரு. அந்த டிளரெர ஆரன் அடிக்ெச் க ால்லிக் பெக்குபறாம். அடிக்ெ மாட்றான்...
க ாரி உருண்ட ொங்கித் தருெமா..?'' என்றான் சுந்தர். ெறுப்பும் மஞ் ளுமாெ ஒரு ொர்
ெந்தப ாது, '' ' டிக்ொதென்’ல ரஜினி ஓட்ன ொர்றா...'' என்றான் க ந்தில். அப்ப ாது எல்லாம்
ெறுப்பு-கெள்ளை ெலர் அம் ாெடர்ெள் மட்டும்தான் ொர்ெள். மாருதி ொளர முதன்முதலில்
ார்த்தப ாது, ''ஐ... ப ாப்பு டப் ா ொர்றா...'' என ஆச் ர்யமாெ இருந்தது. இப்ப ாது கமாள ல்
ப ான்ெள் மாதிரி ெலர் ெலராெ ஏபதபதா மாடல்ெளில் ொர்ெள் குவிந்துவிட்டன.

ப ான ொரம் ஒரு நண் ன் புது ொரில் ெந்து இறங்கினான். ப ான ெருஷம் ார்த்தப ாதுகூட
ளைய ளெனடிக்கில் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தான். இப்ப ாது ெந்து இறங்கி ஒரு ரிபமாட்ளட
அழுத்தினான். ொர் இரண்டு க்ெமும் கறக்ளெ விரித்தது. ''மச் ான்... ட்கென்டி சிக்ஸ் பலக்ஸ்
தான்... எப்பிடி இருக்கு?'' என்றென் ப ாகும் ப ாது, ''படய்... ொர் ொங்குறது எல்லாம் இப்ப ா
ொய்ெறி ொங்குற மாதிரி... ஃபிஃப்டி கதௌ ண்ட் கரடி ண்ணு... ஒண்ணு ொங்கிர லாம்...'' எனப்
ப ாட்டுவிட்டுப் ப ானான். பநற்று ப ான் ண்ணி, ''தம்பி... க க்கரட்டரி பயட்ல யாராெது
கதரியுமா? புது ொருக்கு ஒரு ஃப ன்ஸி நம் ர் ொங்ெணும்... அது ராசியான நம் ரு...'' எனக்
பெட்டது ாஸ்ெரண்ணன்!
எல்பலாருக்கும் ஏதாெது ஒரு ஸ் நம் ர் முக்கியமாயிருக்கிறது. எனக்கு 45-ம் நம் ர் ஸ்.
எத்தளன எத்தளன ொதல்ெளை, நட்புெளை, உறவுெளைப் ப ருந்துெள் தந்திருக்கின்றன. ப ெரும்
பமரியும் 'அரண்மளனக் கிளி’ ஸ்ஸில்தான் ொதல் ெைர்த்தார்ெள். அபத ஸ்ஸில்தான் அெளைச்
சீமந்தத்துக்கு அளைத்துப் ப ானெளனப் ார்த்பதன். ஒரு நாள் அந்த ஸ் வி த்துக்கு
உள்ைானப ாது ஏகைட்டுப் ப ர் லியானார்ெள். ப ெருக்குக் ொல் முறிந்து சில மாதங்ெள்
வீட்டிபலபய கிடந்தான். அெளனப் ார்க்ெப் ப ானப ாது க ான்னான், ''நமக்கு இப்பிடி
ஆகிப்ப ாச்சு... ப்ச்... அந்த ஸ்ெும் சுத்தமா க தஞ்சுப ாச்சுறா... திரும் வும் அளதப் ாக்ெபெ
முடியாதுல்ல!'' ஏபதபதா ொ ங்ெபைாடும், ாடல்ெபைாடும், ார்ளெெபைாடும்,
வியர்ளெெபைாடும், ப ச்சுக்ெபைாடும், பிரியங்ெபைாடும், ண்ளடெபைாடும் எல்பலாருக்கு
உள்ளும் ஒரு ப ருந்து இருக்கிறது.

க ன்ளனயில் மீட்டர் பெஜில் இருந்து பிராட் பெஜுக்குச் சில தடங்ெள் மாறியப ாது, 100
ஆண்டுெள் ஓடிய ஒரு ரயிலுக்கு மூடுவிைா நடத்தினார்ெள். அதன் ெளடசிப் யணத்ளத
விெடனுக்ொெக் ெட்டுளர எழுத நான் ப ாயிருந்பதன். அப்ப ாது நான் ார்த்ததும் பெட்டதும்
மறக்ெபெ முடியாது. ஒரு ரயிலுக்குப் பின்னால் எவ்ெைவு ெளதெள்... உணர்ச்சிெள்... அனு ெங்
ெள். '' ார்... நான் இந்த ரயில்லதான் க ாறந்பதன் ார். பொஷா ஆஸ்பிட் டலுக்குப் ப ாறதுக்ொெ
அம்மா ஏறிருக்கு... ெலி அதிெமாகி இங்ெ நாலாம் நம் ர் க ாட்டியிலபய க ாறந்துட்படன்.
அதான் ெளடசியா இளதப் ாக்ெ ெந்துருக்பென் ார்'' என்றார் ஒருெர். தம் திெள், ொதலர் ெள்,
நண் ர்ெள் என அவ்ெைவு ப ர் அவ்ெைவு நிளனவுெபைாடு ெந்திருந்தார்ெள். அந்த ரயிளல
க ட்டில் விட்டுவிட்டுத் திரும்பும்ப ாது எனக் குத் பதான்றியது, நம் நிளனவுெபைாடும் உணர்வு
ெபைாடும் ம் ந்தப் ட்ட ஒவ்கொரு க ாருளுக் கும் உயிர் இருக்கிறது.

எனது பதசிய ொெனம்... ஆட்படா. 10 ெருடங்ெைாெ என் பிக்ெப் அண்டு டிராப்புெள்

ஆட்படாக்ெள்தான். ''நீ ஆட்படாக்குக் குடுத்த ொசுல ஒரு ெம்மர் எறக்கிருக்ெலாம்றா...'' என் ான்
எழிலன்.

சீப்பு, ப ஸ்ட், பிரபஷாடு நாள் முழுக்ெ ஆட்படாவில் சுற்றிய ெளத எல்லாம் உண்டு. ளெயில்
ொப இல்லாமல் ஆட்படா பிடித்து எங்ொெது ப ாய், அப் டிபய நள்ளிரவு ெளர டூர் ப ாடுகிற
கிராதென். எல்லா ஏரியாக்ெளிலும் எதாெது ஒரு ஆட்படாக்ொரர் என்ளனப் ார்த்து, ''தல... எங்ெ?
மவுன்ட் பராடா, ெை ர ொக்ெமா..?'' என பிளரட் ஆொர். ஆட்படா ஜாகிர், ஆட்படா
கதன்னென், ஆட்படா எட்வின் என எனது கமாள லில் ஒரு ொன்டாக்ட் லிஸ்ட் இருக்கிறது.

டிரஸ்ட்புரம் ஆட்படா ஸ்டாண்டில் எப்ப ாது ார்த்தாலும் தற்றமாெ, '' ார்... ொர்லாம்
ொங்கிரளலல்ல...'' என் ார்ெள். ஆட்படாவில் ப ாெது ஓர் அனு ெம். ப ாகும்ப ாபத
திள ெளைத் தீர்மானித்துக் கொள்ைலாம். ெருகிற ஆட்படாக்ொரர் ஒரு ந்தானமாெபொ,
ாக்ரடீொெபொ இருப் ார். எதிர் ார்க்ொத ெருத்துெளை எல்லாம் வீசி விட்டுப் ப ாொர்ெள்.

மீ த்தில் ஸ்கூல் ஸ்ஸில் இருந்து விழுந்து ஒரு சிறுமி இறந்தாபை... அன்ளறக்கு ஒரு
ஆட்படாவில் ப ாய்க்கொண்டு இருந்பதன். அப்ப ா அந்த ஆட்படாக்ொரர் க ான்னார்:

''அர ன் எவ்ெழிபயா மக்ெள் அவ்ெழி ார்... அர ாங்ெம் எளதயாெது ஒழுங்ொப்

ராமரிக் குதா..? எதாெது நடந்துட்டா மட்டும் ெரிஞ்சு ெட்டிட்டு நிப் ானுங்ெ... அப்புறம் அபத
அலட்சியம்தான்.

மக்ெளுக்கு ஒழுங்ொப் ாதுொப்பும் இல்ல... அப் றம் என்னா ார்? கமாதல்ல இந்த பிரதமர்,
ஜனாதி தி, கமாதலளமச் ர்... எல்லார்ட்ட இருந்தும் குண்டு கதாளைக்ொத ொர்ெைப்
புடுங்ெணும் ார்!'' - ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 65
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
''தீபாவளி முடியறதுக்குள்ள நீ மல்டி மில்லியனர்டா... ஒரு பத்தாயிரம் ரூவா ஷேர் ஷபாடு!''

திருப்பூரில் ஆயிரம் ரூபாய் சம்பளத்தில் சிங்கியடித்துக்க ாண்டுஇருந்த ஷபாது, சிவா அண்ணன்

இப்படி ஓர் ஐடிய£ ஷவாடு வந்தார். பட்டாசுக் டட ஐடியா. ஐந்து ஷபர் ஆளுக்கு பத்தாயிரம்
ஷபாட்டு, கதருஷவார கவடிக் டடக்கு வித்திட்ஷடாம். என்னிடம் டிபன் ாசு மட்டுஷம
இருந்ததால், எனது ஷேடரயும் சிவாஷவ ஷபாட்டார். ஆ ஷவ, ம்கபனியின் ஓடும் பிள்டளயா
இருக் விதிக் ப்பட்ஷடன். ஒரு ராத்திரி, ஆளுக்கு கரண்டு பீர் ஷபாட்டுவிட்டு சிவாவும் நானும்
சிவ ாசிக்கு பஸ் பிடித்ஷதாம்.

''அது நமக்கு ஷபஸிக் ா பிசினஸ் டமண்டு பாத்துக் . எல்லாம் க ர ம்... சனியன் பனியன்
ம்கபனில லர் ஊத்தகவச்சிருக்கு. இந்த கவடி பிசினஸ்ல என் ட்ரிக்ஸ நீ பாக் த்தான
ஷபாற. தம்பி, இப்ப பிசினஸ்ல ஸ்டிராங் ாப் பிடிச்சம்னு டவயி... இப்பிடிஷய பிரின்ட்டிங்,
கடக்ஸ்டடல்னு ஷபாய், இன்னும் நாலஞ்சு வருேத்துல 'வணக் ம் தமிழ ம்’ ஷபட்டி
குடுத்துரலாம். அம்பானிலாம் எப்பிடி வந்தாங்குற..? க ாங்கு மண்டலத்துல பாதிப் ஷபரு
எப்பிடி வளர்ந்தாங்குற..? கபாட்டுனு ஒரு கசாட்டுதான்... இடி, மின்னல், ஷபய் மடழ
எல்லாம் அப்புறம்தான். ஷஸா... இது வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பயணம்.
கெலிஷபட் கவச்சு கரண்டு வீடு ட்றம்டா... அண்ணன் இருக்ஷ ண்டா...'' என சிவா
அப்ஷபாஷத ஷபட்டி தட்ட ஆரம்பித்தார். சிவ ாசியில் ஒரு ஷ ாடவுனுக்கு அடழத்துப்
ஷபாய், ஐம்பது ஆயிரத்துக்கு கவடி பர்ச்ஷசஸ் பண்ணினார். ராத்திரி சிவ ாசி பஸ் ஸ்டாண்டில்
க ாத்து பஷராட்டா ட்டியஷபாஷத பாதி அம்பானி ஆகிவிட்ட மாதிரி இருந்தது. வரும்ஷபாது
எனக்கு ஒரு சந்ஷத ம். ''சிவாண்ஷண... திருப்பூஷர துணி ளுக்குத்தான் ஃஷபமஸு... ஷபசாம துணி
யாவாரம் ஷபாட்ருக் லாம்ல. எதுக்கு கவடி யாவாரம்..?''

''அஷடய்... கமாதல்ல சிந்தடனய மாத்து. எதிர் திடசல ஷயாசி... அப்பதான் உருப்படுவ!''

மறு நாஷள சூர்யா

திஷயட்டர் பக் ம்
படுதா விரித்து,
டடடயப்
ஷபாட்ஷடாம்.
'அதிரடி கவடிக்
டட’ என ஒரு
ஷபனர்
எழுதிடவத்தார்
மணியண்ணன்.
நான்
ம்கபனிக்குப்
ஷபாய் சாயங்
ாலம் டடக்கு
வந்துவிடுஷவன்.
சிவாண்ணன்தான்
ஃபுல் டடமா க்
டடயிஷலஷய
கிடந்தார். நான்
வந்தவுடஷன,
''ஷடய்... ஐநூறு
ரூவா பார்சல்
அஞ்சு ட்டு... ஷ ட்லாக் பாத்துக் ...'' என்பார் பரபரப்பா . கபாட்டு கவடியில் இருந்து
அணுகுண்டு வடரக்கும் சில்லடற வியாபாரஷம எகிறியது. மூஷண நாள்தான்... ஷசால்டு அவுட்.

தீபாவளிக்கு முதல் நாள் ராத்திரி ஷேர் ஷொல்டர்ஸ் மீட்டிங் கூடியது. சிவா அண்ணன் மட்டும்
ஆப்கசன்ட்.

''ஷடய்... எல்லாம் ஷசால்டு அவுட்டு. ஆனா, ஷபாட்ட ாஷச வரலிஷய... என்னடா சங் தி..?
நான்லாம் ஷமாசமானவன்...'' எனச் சூடானார் மணியண்ணன். ஆளாளுக்குப் ஷபாட்ட ாஷச
ட க்கு வரவில்டல. விசாரடண மிேன் டவத்ததில் சார்லிதான் உண்டமடயத்
ஷதாண்டிஎடுத்தார், ''பாதி கவடி டள ம்கபனில ஷவடல பார்க்குற கபாம்படள ளுக்கு
ஓசிலஷய குடுத்துருக் ான் சிவா பய... அதான் ஷடாட்டல் லாஸு!''

சிவா அண்ணடனத் தூக்கி வந்து விசாரித்தஷபாது

அலட்சியமா ச் கசான்னார், ''அகதல்லாம்
அக்க ௌன்ட்டு. அடுத்து கபாங் லுக்கு பாத்தர
யாவாரம் பண்ணப்ஷபாறம்ல... அதுக்க ல்லாம்
கபாம்படள ஆதரவு ஷவணும். இகதல்லாம் ஒரு
பிசினஸ் ட்ரிக்கு...''

இடதக் ஷ ட்டுப் பயங் ரக் ஷ ாபமாகி, ''ஓ... இதுல

கபாங் ல் ஷவறயா..? இப்ப எனக்குக் ாசு வரல...
ஒரு பய இங் தீபாவளி க ாண்டாட முடியாது'' என
அதிரடி கவடிக் டட ஷபனடரக் கிழித்கதறிந்தார்
மணியண்ணன். அப்படி முடிந்தது அந்த பிசினஸ்
னவு.

இத்தடன வருடங் ளுக்குப் பிறகு ஷபான வாரம்

சிவா அண்ணன் ஷபான் பண்ணியிருந்தார். ''தம்பி,
தீபாவளிக்கு திருச்சில துணிக் டட ஷபாட்ருக்ஷ ன்.
கதாறந்துடவக் ற துக்கு ஏதாவது சீரியல் நடிட
வருமா? இந்த துளசில்லாம் வந்தா ஒரு அள்ளு
அள்ளிரலாம்!''

''ஷெப்பி தீபாவளிண்ஷண... இப்ப நான் நியூயார்க்ல இருக்ஷ ண்ஷண... அடுத்த வாரம்

கூப்பிடுஷறன்'' என ஷபாடன டவத்துவிட்ஷடன்!

மதுடரயில் இருந்தஷபாது ஒரு தீபாவளிக்கு விளக்குத் தூணில் துணிக் டட ஷபாட்டிருந்தார்

ரங் ராஜ். துணிக் டட என்றால், ஃப்ளாட்ஃபார்மில் குவித்துடவத்து ஏலம் ஷபாடுகிற
வியாபாரம். விளக்குத் தூண், வடக்கு மாசி வீதி, ாமராஜர் சாடல, திண்டுக் ல் ஷராடு முழுக் த்
தீபாவளிக்கு முதல் நாள் பார்க் ஷவண்டுஷம... ஷஜஷஜ என்று கிடக்கும். 'நூறு ரூவா... நூறு
ரூவா...’ என ஷபன்ட் பிட்டட இருபது அடிக்குத் தூக்கிப் ஷபாட்டுப் பிடிப்பார் ள். ஷதாளில்
ஷபாட்ட புடடடவடய லர் லரா விசிறி இழுப்பார் ள். ஷ ாடு ஷபாட்ட, ட்டம் ஷபாட்ட,
பூப்ஷபாட்ட சட்டட ள் அடுக்கி அடுக்கிச் சரிந்துகிடக்கும். அழுக்கு ஷவட்டிஷயாடும்
புடடடவஷயாடும் பிள்டள டளக் க் த்தில் இடுக்கிக்க ாண்டு, ''நாப்பது ரூவான்னா குடு...''
எனப் ஷபரம் ஷபசும் மு ங் ள் வழிகயல்லாம் கிடக்கும். ரங் ராஜ் தனது டட யில் ஸ்பீக் ர்
டவத்து பல நடி ர் ளின் குரல் ளில், ''வாங் ம்மா... வாங் ... அய்யா வாங் ... அம்மா வாங் ...''
எனப் ஷபசப்பட்ட பதிவு டளப் ஷபாட்டுவிட்டு இருந்தார். ஊரில் இருந்து அக் ாடவயும்
இரண்டு தங் ச்சி டள யும் அடழத்து வந்து டடயில் விட்டிருந்தார். மஞ்சள் பூசிய
மு ங் ஷளாடு ட கூப்பியபடி அவர் ள் வியாபாரம் பார்த்ததில் ஷசல்ஸ் எகிறியது. தீபாவளிக்கு
முதல் நாள் இரவு ஷநரம் ஆ ஆ ... விடலகயல்லாம் கூறு ட்டிக் குடறயும். நள்ளிரவுக்கு ஷமல்
ரங் ராஜ் டடயில் புடடடவ திருடிக்க ாண்டு ஓடப்பார்த்தவடனப் பிடித்துப் ஷபாட்டுப்
கபாளந்தார் ள். அவ்வளவு ஷபரும் கூடி அடிக் , ரத்தம் வரக் தறிய அவனது மு ம் இப்ஷபாதும்
நிடனவில் இருக் கிறது. அதி ாடலயில் இரண்டு ஷபாலீஸ் ாரர் ள் அவடன அடித்து இழுத்துப்
ஷபானார் ள். இப்ஷபாதும் தீபாவளிடய முன்னிட்டு ஷசனலுக் குச் ஷசனல் தறும்
விளம்பரங் டளப் பார்க்கும் ஷபாது எனக்கு சிவாண்ணனும் ரங் ராஜும்தான் நிடனவுக்கு
வருகிறார் ள்.

நேற்று ாடலயிஷலஷய துபாயில் இருந்து ராஜி ஷபான் பண்ணினான். ''என்ன மாப்ள...

தீபாவளிக்கு ஊருக்குப் ஷபாறியா..?''

''ஷபாவணும் மச்சான்... அங் எப்பிடி..?''

''இங் என்ன மாப்ள... லீவு க டடக்குமான்னு கதரியல. ஷசக்குட்ட கசால்லணும். க டடச்சா

கசந்திலு, குணா, சாகுகலல்லாம் ஒஷர எடத்துலதான இருக் ானுஷவா... ஷபாய்ப் பார்த்துட்டு
வரணும். ஷபானா, சரக் ப் ஷபாட்டு ஒஷர ஊர்க் ததான்... அதான் தீபாவளி. நாட்டாரு வூட்டு
மாடில யான கவடி ாயகவச்ச டதலாம் கநனப்பிருக்குல்ல'' - ராஜி ஷபசியஷபாதுதான் தீபாவளி
வந்துவிட்டஷத கதரிந்தது. கவடி வாசமும் சுழியன் ருசியுமா நிடனவில் புட ந்தது.

கசால்லிடவத்தது மாதிரி அன்டறக்கு இரவு லண்டனில் இருந்து கிரிதரன் ஷபான் பண்ணினார்.

ஈழத் தமிழ் நண்பர். ''தீபாவளி வந்துருச்சா...'' எனச் சிரித்தபடி கதாடங்கிய உடரயாடல்
எங்க ங்ஷ ா ஷபாய்விட்டது.

பண்டிட ள் எவ்வளவு உறவு டளயும் நிடனவு டளயும் இழுத்து வந்துவிடுகின்றன. ''எங் ட

தீபாவளிகயல்லாம் ஷபாயிருச்சு முரு ன்... இனிஷம அப்பிடி ஒரு தீபாவளி வர வாய்ப்பு இல்ஷல.
யாழ்ப்பாணம் சந்டதல துணி எடுக் ப் ஷபாவியணும். லாந்தர் விளக்குல துணி ள் ஏலம்
விடுவாங் ள். ' ாக்கிச் சட்டட’யிஷல மல் ஷபாட்ட டிடசகனன்டும் 'தர்மதுடர’யிஷல ரஜினி
ஷபாட்ட டிடசகனன்டும் கூவிவிடுவாங் ள். அம்பது அறுபகதன்டு கசால்லி அடத ஏலம்
எடுப்பஷத ஒரு சா சம்தான். ாங்ஷ சன் துடற வீதி மஷனா ரா திஷயட்டர்ல புதுப் படம்
ஷபாடுவான். தீபாவளிக்கு கமாத நாஷள அங் ட ரிலீஸாகிரும். கமாத ஆளா ஷபாய் நின்டு
பாத்துடுஷவாம். ஒரு வாரத் துக்கு முன்னாடிஷய கவடி ள் வாங்கி பன ஓடலயிஷல ாயகவச்சுரு
ஷவாம். தீபாவளியன்டறக்கு ஆர் வீட்டு வாசலில் அதி மாய் கவடித்த ாகிதங் ள்
க டக்குதுன்னு கபாடுசு ளுக்குள்ஷள ஒரு ஷபாட்டிஷய நடக் கும். மத்தியானம் பக் த்து வீட்டு
வாசல்ஷல இருந்து ாகிதங் ள் கபாறுக்கி எங் ட வாசல்ல ஷபாட்டுக்குஷவாம். ற்குளம் ற்ப
விநாய ர் ஷ ாயிலுக்குப் ஷபாயிட்டு வந்தால், எங் ம்டம கசய்து தர்ற சீனிப் பணியாரமும்
பயித்தம்பயிறு உருண்டடயும்தான் தீபாவளி. எல்லாம் ஷபாச்சு. இப்ஷபா நான் லண்டனிஷல
க டக்கிறன். தம்பியும் அவன் குடும்பமும் வல்கவட்டித்துடறயிஷல க டக்குது ள். அங்ஷ
எங் ட பிள்டள ள் ஆரும் கவடிஷய ஷ க் ற தில்ஷல. அவியளும் தினம் தினம் எவ்வளவு
கவடி டளப் பார்த்துவிட்டது ள். கசாந்தங் ள் தாஷன பண்டிட ? ஊஷர இல்லாதவனுக்கு
தீபாவளி என்ன ஷ டு?''

கிரிதரன் ஷபாடன டவத்துவிட்டார். 'கசாந்தங் ள்தாஷன பண்டிட ..?’ என்ற வார்த்டத ள்

இன்னும் அடணயாத மத்தாப்பா ப் கபாரிந்துக ாண்ஷட இருக்கிறது.
இப்ஷபாது ஷ ாயம்ஷபடு பஸ் ஸ்டாண்ட் ஷபானால், அத்தடன ஷபருந்து ளிலும் பிதுங்கும்
மு ங் ள். மதுடர, திருகநல்ஷவலி, ஷ ாயம்புத்தூர், திருச்சி, தஞ்சாவூர் என எல்லாப்
ஷபருந்து ளும் கசாந்தங் டளச் சுமந்த மு ங் ளால் நிடறந்துஇருக்கும். துணிக் டட ட்டடப்
டப ளும் இனிப்பு வர் ளும் ஊர் டளப் பார்க் உட் ார்ந்திருக்கும். டன்பட்டு தடல
தீபாவளிக் குப் ஷபாகிற ஒருவனது கமாடபல் விடாமல் சிணுங்கிக்க ாண்ஷட இருக்கும். யார்
யாஷரா, யார் யாருக்ஷ ா ஷபான் பண்ணி, வருட டயச் கசால்லிக்க ாண்ஷட இருப்பார் ள்.
உண்டமயில் உறவும் நிலமும்தாஷன பண்டிட யின் முதல் அர்த்தம்?

ஒரு தீபாவளி இருந்தது. ரயில்ஷவயில் ஷவடல பார்க்கிற சிவராஜ் சித்தப்பா வாங்கிவரும்

கவடி டள ஒரு வாரத்துக்கு முன்ஷப நாட்டார் வீட்டு மாடியில் ாயடவத்துக் ாவல் இருந்த
தீபாவளி. கவங் ட் மாமா வீட்டில் இருந்து நா ராஜண்ணன் வீட்டுக்கு நூல் ட்டி ரயில்விட்ட
தீபாவளி. திண்டண எல்லாம் பாம்பு மாத்திடரயும் எகலக்ட்ரிக் ல்லும் டவத்த தழும்பு ள் தரும்
சந்ஷதாே தீபாவளி. க ாரடாச்ஷசரி வின்ஃபிட் கடய்லரிடம் துணி டதக் க் குடுத்துவிட்டு,
'ஃப்ளிட் கவச்சாரா இல்லியா?’ என இரகவல்லாம் விழித்திருந்த தீபாவளி. ருக் லில் எழுந்து
கவட்டாற்றில் எண்கணய் ஷதய்த்துக் குளித்த தீபாவளி. கும்பஷ ாணம் விஜயாவிலும் திருவாரூர்
டதலம்டமயிலும் படம் பார்த்துவிட்டு, டசக்கிளில் வீட்டுக்கு வந்து சுழியனும் ஷ ாழிக் றியும்
சாப்பிட்ட தீபாவளி. ார்த்திட க்கு கவடி டளச் ஷசமித்துடவத்துவிட்டு, வயித்து வலி என்று
ஸ்கூலுக்கு இரண்டு நாட் ள் மட்டம் ஷபாட்ட தீபாவளி. எனக்கும் இப்ஷபாதுள்ள
பிள்டள ளுக்கும் அந்தத் தீபாவளி கிடடக் ப்ஷபாவஷத இல்டல. நமது பால்யம் என்ற நதியில்
இந்தப் பண்டி ட ள் க ாட்டிய கூடடப் பூக் ள் எப்ஷபாதும் நிடனவில் மிதந்து க ாண்ஷட
இருக்கும்.

''தீபாவளி எல்லாம் க ாண்டா டாத... அன்னிக்கு றுப்புச் சட்ட ஷபாட்டுக் ''- ஏகழட்டு வருடங்
ளுக்கு முன்பு ஒரு தீபாவளி நாளில் ரிசல் ஷ ாவிந்தராஜய்யா இப்படிச் கசான்னார்.
''இகதல்லாம் வர்ணம் பிரிச்சவன் க ாண்டுவந்தது... ட்டுக் டதங் . எங் பார்த்தாலும்
நூத்துக் ணக் ான நர ாசுரனுங் இருக் ாய்ங் . அரசியல், அதி ாரம், ஊழல்னு க ாழுத்துத்
திரியுறாய்ங் ... அவிய்ங் ள அழிக் ாம ஒனக்க ன்ன தீபாவளி..? ஏடழபாடழங் ளுக்கும்
விவசாயிக்கும் என்னய்யா தீபாவளி..? ஒரு நா மட்டும் சந்ஷதாேமா இருந்துக் ன்னா..? இருவத்து
நாலு மணி ஷநரமும்தான் டி.வி-ல தீபாவளி க ாண்டாடறான்... அன்னிக்கு மட்டும் என்னா
வந்துச்சு? இந்தத் ஷதசத்துல ஒருத்தன் நியாயமா, சந்ஷதாேமா இருந்தான்னா, ஒவ்கவாரு நாளும்
பண்டிட தான்'' என அவர் கசான்னது இப்ஷபாதும் ஷ ட்கிறது. தீபாவளி முடிந்த மறு நாள் எனது
கதருவில் ஷ ாணிச் சாக்கு ஷபாட்டுக்க ாண்டு கவடித்துக்கிடக்கும் ஷபப்பர் ள் கபாறுக் வந்த
ஒரு சிறுவனின் அழுக்கு மு ம் உள்ஷள கிடக்கிறது... ஒரு ரித் துண்டடப் ஷபால!

தீபாவளி என்றதும் எவ்வளஷவா நிடனவு ள்... எப்ஷபாதும் முதலில் வருவது அமுதாக் ா

மு ம்தான். ஒரு தீபாவளி தினத்தில்தான் அமுதாக் ா தீக்குளித்து கசத்துப்ஷபானது. நாங் ள்
குட்டிப் டபயன் ள். ஏன், எதற்க ன்ஷற கதரியாது. திருச்சியில் ஆஸ்பத்திரியில்
டவத்திருந்தார் ள். ஏஷதஷதா ஷபசிக்க ாண்டார் ள். அதி ாடலயில் ாவிரிக் டரயில்
மாமா«வாடு உட் ார்ந்திருந்தஷபாது ா ங் ள் டரயத் கதாடங்கியிருந்தன. அக் ா
இறந்துவிட்டடத ஒருவர் வந்து கசான்னார். அந்த தீபாவளி அப்படிஷய நின்றுவிட்டது. அடுத்த
வருடம் தீபாவளிக்கு வீட்டில் ஷபாட்ஷடா வில் சரமிட்டுச் சிரித்தது அமுதாக் ா. ''இந்த வருேம்
நமக்குத் தீபாவளி இல்ல... அக் ா சாமிஆகிருச்சுல்ல... அதுக்கு சாமி கும்புட்டுக்கிட்டா
ஷபாதும்...'' என்றது அம்மா. அமுதாக் ாவின் கீழ் சுடர்விட்டுக்க ாண்டு இருந்தது ஓர் அ ல்.
நாற்புறமும் நற்சுடர் ள் ஏற்றச் கசான்னடதப் ஷபால் இருந்தது புன்னட . ஒரு சுடர் உயிடரப்
பறிக்கும்... ஒரு சுடர் ஒளிடயக் க ாடுக்கும்... ஒரு சுடர் எதுவும் கசய்துவிடும் இல்டலயா?

- ந ாட்டு வாங்குநவாம்...
வட்டியும் முதலும் 66
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப்கான்
"திரும்பிப் பார்க்கும்பபாது சட்டுனு ஒண்ணுதான் பதாணுது பாஸ். ஒரு காலத்துல யாப ா
ஒருத்தப ாட உலகமா நாம இருந்பதாம். இப்பபா அவங்க உலகத்துலபய நாம இல்ல.'

பநற்று மழைக்கு ஒதுங்கிய டீக்கழடயில் இப்படி ஸ்படட்டஸ் பபாட்டார் ஒரு நண்பர்.

''என்ன டவுசருக்குத் திரும்பிப் பார்க்குற? மமாதல்ல முன்னாடி பார்த்து மூணு இஞ்சி டீ

மசால்றா.'

''அதுக்கு இல்லண்பே... மபருங்காத்தும் மழையுமா மசாைட்டி அடிச்சுதுல என்னபவா ஒரு

மநனப்பு. ம ாம்ப நாழைக்கு அப்புறம் பழைய லவ்வருக்கு பபான் பபாட்படன். பபசணும்னு
பதாணுச்சு. அவ பபாழன எடுத்து, 'சின்னவனுக்குச் பசாறு ஊட்டிட்டு இருக்பகன். அப்புறம்
பபசபறன்டா’னு பட்டுனு கட் பண்ணிட்டா. மனசு கனத்துப்பபாச்சுண்பே. 'நமக்கு எவ்வைவு
புள்ழைங்க மபாறந்தாலும் என் மூத்த மகன் நீதான்டா’னு மசான்னவண்பே அவ... ப்ச்ச்ச்.'

''இப்பிடி எழுவத்பதழு கிபலால மதாப்ப பபாட்ட மூத்த புள்ழைய மசாமக்க முடியுமாடா?

அதான் விட்டுட்டுப் பபாயிருச்சு. கன்னுக்குட்டி... டீக்குக் காழசக் குடு.'

மழை விசிறி அடிக்க ஆ ம்பித்தது. கவுன்ட்டர் மகாடுத்துக்மகாண்டு இருந்த சீனியர் அண்ேன்,

ஒரு சிகம ட்ழடப் பற்றழவத்து ஆைமாக இழுத்து ஊதினார்.

''ஆமாண்டா. அது அப்பிடித்தான். பபான

மாசம் திருச்மசந்தூர்ல மசல்வம்
கல்யாேத்துல மலர்வனத்ழதப் பாத்பதன்.
கண்ணுக்குக் கண்ணு பாக்கலடா. காத்ழதக்
கடந்து பபாற மாதிரி பபாறா. என்னா
பண்பேன் ஒனக்கு? புருஷன்
புள்ழைங்கபைாட நல்லாருக்கணும்னு
மூகாம்பிழகக்கு காசு முடிஞ்சு பபாட்டவன்டி
நான். நீதான மதாட்ட. நீதான விட்ட. வூட்ல
யாரும் இல்லாதப்ப வந்து நின்னு, எங்கம்மா
மபாடழவ யக் கட்டிக்கிட்டு மூட்டம்
பபாட்டது யாரு? நீதான் என் ஒலகம்னு க்ப
டிஷர்ட்ல கண்ணு ழம அப்புனது
யாருங்கபறன்? பபானது பபாச்சுய்யா. இப்ப
எதுக்க பாக்கும்பபாது ஒரு ஹாய் மசால்லக்
கூடாதா? 'தங்கப் பதக்கம்’ சிவாஜி மாதிரி
மவ ச்சுக்கிட்டுப் பபாற? என்ழன
என்னன்னு மநழனச்சுக்கிட்டா? கூசிப்
பபாச்சு ா.'

அப்பபாது அவருழடய மமாழபல் அடித்தது.

''என்னடி மசால்றான்? குடு. தம்பி குட்டி,
மழைல ழசக்கிள்லாம் பவோம் ா. வீஸிங்
வரும். டாடி ஒனக்கு பலஸ் வாங்கிட்டு
வர்பறன். எது... பட்டர்ஃப்ழை சி.டி-யா? சரி
வந்துர்பறன். அைாம இருந்துக்கணும்.
என்னா?' - மகாஞ்சம் குழறந்த மழையில் தடதடமவன ஓடிப்பபாய் ழபக்ழகக்
கிைப்பிக்மகாண்டு பபானார் சீனியர்.

அபத மழைபயாடு வீட்டுக்கு வந்தால், என் அழறமயல்லாம் மழைத் தண்ணீர். ''தம்பி, ஜன்னல்
எல்லாம் சாத்தாமப் பபாயிட்டீங்கைா? சா அடிச்சு தண்ணியாகிப்பபாச்சு. ஸ்லாப்புல இருக்கிற
அட்டப் மபாட்டியில எதாவது முக்கியமா மவச்சிருக்கீங்கைா? இருந்தா எடுத்து ஹால்ல
மவச்சுருங்க.'

அந்த அட்ழடப் மபட்டிழய எடுத்து ஹாலில் கவிழ்த்பதன். எப்பபாபதா பசர்த்த குப்ழபகள்

(அழவ ழவ ங்கைாக இருந்த ஓர் உலகம் இருந்தது). கிைறிய காகிதங்களில் சட்மடன்று அந்தக்
கடிதம் கண்ணில் வந்தது. 'லூஸு’ எனத்மதாடங்கும் கடிதம். 'உன்ழனப் பார்க்காத எனது உலகம்
சுற்றபவ இல்ழல’ என்ற வரிகள் என்ழனப் பார்த்துச் சிரிக்கின்றன. 'நான்கு கண்ோடிச்
சுவர்களுக்குள்பை நானும் மமழுகுவத்தியும். தனிழம தனி ழமபயா, மகாடுழம மகாடுழமபயா’
என்ற பாடல் வரிகள் அடிக்பகாடு இடப்பட்டு இருக்கின்றன. 'முத்தங் களுடன்’ என
முடிந்திருக்கிறது. இந்தக் கடிதம் என்னிடம் வந்து பசர்ந்த நாளும் இப்படித்தான் மழை.
குழடழயக் கழுத்தில் இடுக்கிப் பிடித்தபடி, பர்வீனக்கா கழட வாசலிபலபய நின்று இழதப்
படித்த தருேம் ஞாபகம் வருகிறது. சில மபாழுதுகள் அப்படித்தான் அழமயும். கண்ணுக்குத்
மதரியாமல் ஏபதா ஒரு மதாடர்பு உள்பைாடிக்கிடக்கும். அப்புறம் அந்த அட்ழடப் மபட்டியில்
இருந்து, 'ஹவ் மச் டூ யூ லவ் திஸ் பவர்ல்டு?’ 'திஸ் மச்’ என்று எழுதப்பட்ட ஓர் ஓவியம் வந்து
விழுந்தது. இபயசு சிலுழவயில் இரு ழககழையும் விரித்துக்மகாண்டு, 'திஸ் மச்’ என
நிற்பதுபபால் ஓவியம். இழத எனக்குத் தந்துவிட்டு, ''இப்படித் தான் நான் உன்ழன லவ்
பண்பறன். திஸ் மச்' எனக் ழககள் விரித்து சிரித்த இதயம் இப்பபாது எங்பக? இப்பபாது
அவளுக்கு ஒரு பபான் பண்ணிப் பபசலாம் எனத் பதான்று கிறது. ஆனால், அவைது புது
மமாழபல் நம்பர்கூட என்னிடம் இல்ழல. அவள் த வில்ழல.என்பறா ஒரு நாள் ஏபதா ஒரு
பலண்ட் ழலனில் இருந்து அழைத்துப் பபசினாள். ''ஏய்... உன் மமாழபல் நம்பர் குடுடி.''

''அமதல்லாம் பவோம். இது ஆபீஸ் நம்பர். எதுன்னா ம ாம்ப முக்கியம்னா ழநன் டு சிக்ஸ்,
ஆபீஸ் நம்பர்லபய கூப்பிடுங்க. முக்கியம்னா மட்டும் கூப்பிடுங்க. அப்புறம் இனிபம இப்பிடி
வாடி பபாடினு கூப்பிட பவோம்.' இப்பபாது அவள் உலகம் பவறு. அந்த உலகத்தில் ஒரு
பலண்ட்ழலன் பபானில் எப்பபாதாவது முக்கியத் பதழவமயன்றால், சிணுங்கும் சிறு கு ல்
மட்டுபம நான். வானம் அைவுக்கு விரித்த ழககளில் இப்பபாது ஒரு நட்சத்தி ம்கூட இல்ழல.
திஸ் மச்!

இப்படி எவ்வைபவா இருக்கிறது எல்பலாருக் கும். எல்பலாருழடய உலகத்திலும் ஒவ்மவாரு

வருக்கும் ஒரு பாத்தி ம் இருக்கிறது. திரும்பிப் பார்க்கும்பபாது எல்லாம் அது மாறிக்மகாண்பட
இருக்கிறது. ''இப்பவும் கண்ோடி பார்த்து மபாட்டுழவக்கும்பபாது திடுக்குனு இருக்கு ா.
பின்னால எைங்பகா வந்து நிக்கிற மாரி இருக்கு. பிம்பமா வந்துட்டுப் பபாற மாதிரி. ஆளு இப்ப
அரிசி மண்டிக்கு எல்லாம் வருதா? ஈ.பி-ல பசந்துருச்சுல்ல. மபரிய எடத்துச் சம்பந்தம் பவற.
முன்ன மாரி இருக்க முடியுமா?'' என்ற மாலதி அக்காவின் கு ல் இப்பபாதும் ஒலிக்கிறது. கரி
படிந்த மசய்தித்தாள்கள் ஒட்டப்பட்ட அடுக்

கழைதான் மாலதி அக்காவின் உலகம். அந்த உலகத்தில் நுழைந்து வண்ேத்தாள்கள் ஒட்டிய

இைங்பகா, இப்பபாது மதருவில் இறங்கிப் பபாய்விட்டார் பவறு ஓர் உலகத்துக்கு. இப்பபாது
மாலதி அக்காவுக்கு காட்டுமன்னார்குடி பக்கம் பவலிப்படல் பபாட்ட ஒரு உலகம்
உருவாகிவிட்டது.

பள்ளிக்கூடத்தில், கல்லூரியில், அலுவலகத்தில் ஒவ்மவான்றிலும் ஒவ்மவாரு உலகம் திறக்கிறது.

ஒவ்மவாரு உலகத்திலும் ஒவ்மவாரு விதமான நட்புகள், காதல்கள், உறவுகள்... எல்லா உலகங்
களிலுமா நம் கூடபவ வருகின்றன? முந்ழதய உலகத்தின் முதல் நப ாக இருந்த நண்பழன,
இன்ழறய நமது உலகத்தில் பார்க்கபவ முடிவது இல்ழல. கல்லூரி உலகத்தில் ஒன்றாகபவ
திரிந்தவன் இப்பபாது பபான் பண்ணும்பபாது கு ழலபய கண்டுபிடிக்க முடியவில்ழல.

திடீம ன்று மமாழபலில் ஒரு கு ல். ''படய், நான் கல்யாே ாமன் பபசபறன்டா.'

''எந்தக் கல்யாே ாமன்?'

''கம்னாட்டி. மூலங்குடி ஸ்கூல்ல எட்டாவது வழ க்கும் படிச்பசாம்ல. பிம்பிளிக் குஞ்சுக் கத

கல்யாே ாமன்டா.'

''ஏய், கல்யாே ாமா எப்பிடிறா இருக்க?'

''அமதல்லாம் இருக்பகன். நீ எங்க இருக்க?' அடுத்த நாபை வீட்டுக்கு வந்தான். 20

வருடங்களுக்குப் பிறகு, அழல அழலயாகத் தளும்பும் சுருட்ழட முடி கல்யாே ாமன்
பாதி தழல ஏறிப் பபாய்இருந்தது. வந்தவுடபன, ''யம்மா... பச எடுத்துப் பபாடு.
எங்கடா உன் புள்ழைக? சும்மா ஆப்பி ளும் பமரி பிஸ்மகட்டும் தான்' எனப்
படபடஎனப் பபச ஆ ம்பித்துவிட்டான்.

''எது... இன்னும் ஒனக்கும் கல்யாேம் ஆகழலயா? எனக்குத்தான் என்ன எைவு

பதாஷபமா இருக்குன்னுட்டாய்ங்க. முப்பத்தி ஏழுலதான் முடியுமாம். பஜாஜ்
அல்லயன்ஸ்ல பவல பாக்குபறன்டா. நம்ம பயலுபவாள்ட்ட எல்லாம் பபசுவியா?'

''எங்கடா... யார்ட்டயும் டச்பச இல்ல.'

''என்னடா இப்பிடிச் மசால்ற. ழடரிய எடு. பயலுபவா நம்பர்லாம் பநாட் பண்ணித் தர் பறன். நாம
பமக்ஸிமம் எல்லாப் பயலுவழையும் பார்த்துருபவன். மபாண்டுகை மட்டும்தான் பாக்கறதில்ல.
மகாடவாச கடத் மதருலஃபபன்ஸி ஸ்படார் பபாட்ருக்குல்ல அங்க சித் ாவப் பாக்கறபதாட சரி.
சசி அங்கன்வாடில பவல பாக்குது. அது புருஷன் நல்ல ழடப்பு ா. உன்ழன எல்லாம்கூட
பகக்கும். அது நம்பரும் தர்பறன். பபசு. நமக்கு நண்பர்கள் மட்டும்தான்டா உலகம். நீதான் இத்தன
நாைா மிஸ்ஸாயிட்ட. அதான் இப்பப் பிடிச்சிட்டன்ல. யம்மா மதியம் சாப்பிட்பட
பபாயிர்பறம்மா. இந்தக் கம்னாட் டிபயாட சாப்பிட்டு எவ்வைவு நாைாச்சு.' எனக்கு ம ாம்ப
ஆச்சர்யமாக இருந்தது. வ ட்டிகள் ஒட்டப்பட்ட, பிம்பிளிக்காக் குஞ்சுக் கழத பபசிய பள்ளிக்கூட
சுவரில் இருந்து நான் எத்தழனபயா உலகங்கழைத் தாண்டிவிட்படன். இன்னும் அந்த
நண்பர்கழை மட்டுபம தன் உலகமாக ழவத்திருக்கும் கல்யாே ாமன் எவ்வைவு அற்புதம்!
குற்றாலம் பகவதி இப்படித்தான் கல்லூரி நண்பர்கழைத் பதடித் திரிவான். அவன் பபான்
பண்ணும்பபாது எல்லாம் ஏதாவது பவழலயாக இருப்பபன். மமாழபல் மாற்றியபபாது
அவனுக்கு நம்பப த வில்ழல. ஒருமுழற காரில் பபானபபாது பாண்டிச்பசரி - மசன்ழன
ஈ.சி.ஆர். சாழல படால்பகட் ரூமில் இருந்து, ''நாப்பத்தஞ்சு ரூவா சார்' என எட்டிப் பார்த்தான்.
கழடயநல்லூரில் அவ்வைவு மபரிய மளிழகக் கழடயில் உட்கார்ந்திருப்பவழன, இப்படி ஒரு
படால்பகட்டில் நிழனத்துப் பார்க் கபவ இல்ழல.

''எபல... மக்கா! என்ழன எல்லாம் மறந்துட்டி யாபல' எனக் குதித்து வந்த அவன் முகத்ழதப்
பார்க்க மவட்கமாக இருந்தது. புதிய முகங்கைால் நிழறயும் நிறுத்தங்களில் ஏறி ஏறி
இறங்கினாலும், தனது அன்பு சூழ் உலகத்ழத அப்படிபய ழவத்திருக்க இப்படிச் சில
கல்யாே ாமன்கைாலும் பகவதிகைாலும்தான் முடிகிறது.
 மணி மாமா ரிட்ழடய ாகி வந்த நாள் இப்பபாதும் நிழனவில் இக்கிறது. அ சாங்கப் பள்ளியில்
கேக்கு வாத்தியார். அவருக்குபள்ளிக் கூடம்தான் உலகம். 35 வருஷ சர்வீஸில் அஞ்சாறு
நாட்கள்தான் லீவு பபாட்டிருக்கிறார். மழனவி பி சவம், மபாண்ணு கல்யாேம், அப்பா ம ேம்.
இப்படித்தான். பள்ளிக்கூடத்ழத வீட்டுக்கும் இழுத்துவந்துவிடுவார். திண்ழேக் கட்டில்
டியூஷன் எடுப்பார். இ வுகளில் பநாட்ஸ் எடுப்பார். பபப்பர் திருத்துவார். ''ஸ்கூலும் இந்த
வாத்தியார் மதாழிலும்தான் எனக்கு எல்லாம். அது இல்லாம ஒரு ஒலகத்த மநனச்பச பாக்க
முடியல மாப்ை' என்பார். சாக்பீஸ் வாசமும் பகாவக்கா வாசமும் அவர் கூடபவ இருக்கும்.
ரிட்ழடய ான பிறகு, அவர் எப்படி வாைப்பபாகிறார் என நிழனத்துக்மகாள்பவன். அக்கா அழதச்
மசால்லிபய திட்டும். ''பாக்கபறன் பாக்கபறன்... ரிட்ழடய ான மபாறவு இங்ஙனதான
மகடக்கணும். அப்ப என்ன பண்றீயனு பாக்கபறன்.' அந்த ரிட்ழடயர்மமன்ட் விைாவுக்கு
அக்காழவ அழைத்துக்மகாண்டு பபாயிருந்பதன். ஏற்புழ நிகழ்த்தும்பபாது கு ல் உழடந்து
பதம்பினார் மாமா. ஷீல்ழட எடுத்துக்மகாண்டு வீட்டுக்கு வந்தவர் ரூமுக்குள் பபாய் கதழவச்
சாத்திக்மகாண்டார் மநடுபந ம். அவ்வைவு தான். மறு நாளில் இருந்து சிரிப்பும் உற்சாகமுமாக
இந்த உலகத்துக்குள் வந்துவிட்டார். அத்ழதபயாடு கழட களுக்குப் பபாவது. பதாட்டத்தில்
மசடிகள் ழவப்பது. பப ன், பபத்தி கழை அள்ளிக்மகாண்டு அழலவது என ஒரு மணி மாமா.
''இது ழசனா மூங்கி, நாட்டு மூங்கி எடுத்தாடா' என ழகமயல்லாம் பசறாக மகால்ழல யில்
உட்கார்ந்து இருக் கும், திண்ழேக்கட்டில் உட்கார்ந்து அக்காவுக்கு நகம் மவட்டிக்மகாண்டு
இருக்கும் மாமாவின் உலகத்தில் 'ஏபைழு நாப்பத்மதாம்பபாது’ என்ற கு ல், நிழனவின் இனிய
பாடல்பபால் எங்பகா பகட்கிறது!

ப பமஸ்வரிழய மறுபடி அப்படிப் பார்ப் பபன் என்று நிழனக்கபவ இல்ழல. சுத்துப்பட்டில்

ப பமஸ்வரி என்றால், ஒரு மாதிரி. ஊரில் ஒரு மபாம்பழைக்கும் அழதப் பிடிக்காது. ''அம்பது
ரூவாடா' என்பார்கள் ழபயன்கள். பஸ்ஸ்டாண் டிலும், கிைப்புக் கழடகளிலும், இலுப்ழபத்
பதாப்பிலும் அவ்வப்பபாது அழதப் பார்ப்பபன். மகாஞ்சம் தள்ளி யா ாவது ஒரு மபரிய

மனுஷன் வருவார்கள். எப்பபாதும் மஞ்சள் பூசி, மபரிய மபாட்டு ழவத்து... அப்படி இருக்கும்
அது முகம். எப்பபாதும் அப்படி ஒரு சிரிப்பு. யாழ ப் பற்றியும் சட்ழட பண்ோத சிரிப்பு.

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு ஊர்ப் பக்கம் அழத பார்த்து

அதிர்ந்துவிட்படன். ஆல ம த்தடியில் எலும்பும் பதாலுமாக,
அழுக்காக மவறித்து மவறித்துச் சிரித்தபடி
உட்கார்ந்திருந்தது. ''அது ஒரு மாரி கிறுக்காயிருச்சு ா.
இப்பிடித்தான் திரியுது பாவம்!' என்றான் நண்பன். அதன்
உலகம் எவ்வைவு ஆண்கைால் நிழறந்திருந்தது. எவ்வைவு
முகங்கள், கு ல்கள், வாக்குகள் குவிந்திருந்தன. இப்பபாது
அதன் உலகம் எது? அங்பக என்ன இருக்கிறது? யார் இருக்கிறார்கள்? அதில் ப பமஸ்வரியாவது
இருக்கிறாைா? அர்த்தம் விைங்காத அந்தச் சிரிப்பு மட்டும்தான் இன்னும் அப்படிபய இருக்கிறது!

திரும்பிப் பார்க்கும்பபாது சட்டுனு ஒண்ணு தான் பதாணுது பாஸ். மாறிக்மகாண்பட இருப்பது

உனக்கான உலகமும் எனக்கான உலகமும்தான். உனக்காகவும் எனக்காகவும் அப்படிபயதான்
காத்துக்மகாண்டு இருக்கிறது நமக்கான உலகம்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 67
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப்கான்
'யாதும் ஊரே யாவரும் ரேளிர்!’ இது பூங்குன்றன் ச ான்னது. 'யாதும் ஊரே யாதும் ரேளிர்!’ இது
நண்பன் ஃபிோன்சிஸ் கிருபா ச ான்னது. யாவரும் என்றால் மனிதர்ேள். யாதும் என்றால்
ஆோயத்தின் கீழ் இருக்கும் அனனத்தும்!

அதுவும் டிோஃபிக் மண்டிய ானை ஓேம் நின்றபடி, பசித்த ேண்ேர ாடு ஒரு ேவிஞன் இனதச்
ச ான்னது விர ஷம். ஒரு முனற ஆசிேம முற்றத்தில் இருந்து எழுந்து உள்ர ரபாய்விட்ட விசிறி
ாமியார், திரும்பி வந்து தனைக்கு ரநரே னேனய நீட்டி... 'ஃபாதர் ப்ச ஸ் யூ’ எனச் ச ான்ன
மாதிரி. சிங்கிப்பட்டிப் பக்ேம் பிரேக் டவுனாகி நின்றரபாது, ஆடு ரமய்த்துக்சோண்டு இருந்த
முதியவர் என் பஸ்ஸில் இருந்த குழந்னதேளுக்கு ரவட்டியில் இருந்து அவிழ்த்துக்சோடுத்த
ஈச் ம்பழங்ேள் மாதிரி. 'ோனைை ோனைை ரபாய்ப் ரபசினாத்தான் பட்டுரோஸ் சீக்கிேம் பூக்கும்’
என ோந்தி ஆத்தா ச ான்னதால், தினம் தினம் ோனையில் சோல்னையில் நின்று பட்டுரோஸ்
ச டிரயாடு ரபசிக்சோண்டு இருந்த மங்னே அத்னத மாதிரி. ' ர்ச்ை எல்ைானேயும் வுட்றான்பா.
அதான் அங்ே ரபாரறாம். இந்தக் ரோயில்ை பந்த ரபாட்றதும் வாழ மேம் ேட்றதும் மட்டும்தான்
நாங்ே... நல்ைா இருங்ே ாமி’ என ேலியன் ரேட்டது மாதிரி. 'ச ாந்த அண்ணனா?’ என ஆபீஸர்
ரேட்டதற்கு, 'ச ாந்தமா வந்த அண்ணன்னு ரவணா எழுதிக்ேங்ே’ என சேஜிஸ்டர் ஆபீஸில்
நின்று சிரித்த பேமு மாதிரிதான் இருந்தது 'யாதும் ரேளிர்’ என ஃபிோன்சிஸ் ச ால்லிக்
ரேட்டரபாது.

ரபருந்தில் ச ஞ்சினயத் தாண்டி வரும்ரபாது, ஒரு கிோமத்னத ஒருவர் நடந்து ேடந்துசோண்டு

இருந்தார். னப நினறயப் சபாம்னமேள் சுமந்துசோண்டு ஓர் அட்னடத் தட்டியில் பலூன்ேள்
ேட்டிக்சோண்டு வந்தார். ஒரு னேயில் அழுத்தினால் 'பீய்ய்ங்... பீய்ங்ங்...’ என சவளிரய வரும்
நாய்க்குட்டி சபாம்னமனய அழுத்தியபடி நடந்துசோண்டு இருக்கிறார்.

நான் அவோே மாறிவிடக் கூடாதா என எத்தனனயாவது முனறயாேரவா

நினனத்துக்சோள்கிரறன். சவயில் மருகும் கிோமத்துத் சதருக்ேளில் சபாம்னமேர ாடு
குழந்னதேன த் ரதடும்
ஒருவன்... அற்புதன்.
ஏரதனும் ஒரு
திண்னணயில் பி ாஸ்டிக்
ேயினை ாவி
சோடுத்துவிட்டபடி,
''பாப்பா... ரபசேன்ன
பாப்பா?'' எனக்
ரேட்கிறவன். ''ஊதிக்
ோட்டவா... பாப்பாவுக்கு
என்ன பாட்டு ரவணும்?''
என ரவப்ப மேத்தடியில்
உட்ோர்ந்து 10 ரூபாய்
ஃப்ளூட்டில் ' ந்தத்தில்
எழுதாத ேவினத’
வாசிக்கிறவன். ''எட்டு
ரூவாய்க்கு ரமை தே
முடியாது'' என்கிற
சபரியம்மாவிடம் அனத
வாங்கிக்சோண்டு, ''பவ மல்லி ஒட்டுத்தாவேங்ே ா..? ஒரு சேௌ ஒடிச்சுக்ேவாக்ோ..?'' எனக்
ரேட்டு வாங்கிப்ரபாகிறவன். ''பாப்பா சிரிப்புக்ரோ ேம் தர்ரறன்... ர ாத்த எறக்ேனைல்ை...
வடிதண்ணி இருந்தா தாங்ேம்மா'' எனச் சிரிக்கிறவன். ஒரு நான க்கு நூறு ரூபாய் ைாபம்
கினடத்தாரை சபருசு. சவறும் ோசுக்ோே மட்டும் இவர்ேள் சபாம்னம விற்ேவில்னை. அவர்ேள்
அழுத்தும்ரபாது 'பீய்ய்ங்... பீய்ய்ங்...’ என சவளிரய வரும் நாய்க்குட்டிேள் 'யாதும் ரேளிர்’ எனச்
ச ால்லிக்சோண்ரட ஊர் ஊோே அனைகின்றன.

''முட்டாயின்னா முட்டாயி... பத்து னப ா முட்டாயி. நல்ை வாச்சு, பல்லி முட்டாயி'' எனப்

பாடியபடி ஊர் ஊோேப் ரபாய் பிள்ன ேளின் னேேளில் வாட்ச் மிட்டாய் ேட்டிவிட்டவர்ேள்
இப்ரபாதும் இருக்கிறார்ே ா? பானற வண்டியில் மாஞ்ச டிேளும் சதன்னங்ேன்றுேளும்
விற்றுவிட்டு, ாதிக் வீட்டுத் திண்னணயில் தூங்கிவிட்டுப் ரபாகிறவர்ேள் இப்ரபாதும்
வருகிறார்ே ா? ''ந்தா... உள் வந்து பாலு குடு'' - மிதியடியும் ரபார்னவேளும் விற்ே வந்து,
அப்பத்தா வீட்டுக் கூடத்தில் உட்ோர்ந்து குழந்னதக்குப் பால் சோடுத்த ப்னப மூக்குக்ோரி
இப்ரபாது எந்த ஊரில் இருக்கிறாள்? 20 வருடங்ேளுக்குப் பிறகும் அந்தச் சித்திேம்
நினனவிருக்கிறது. 'நீை வானம் இல்ைாத ஊரே இல்னை’ என்ற பாடனைப் ரபாை!

ச ௌந்தர் அண்ணன் ைாரி டினேவர். வண்டியில் டினேவர் சீட்டுக்குப் பக்ேத்தில் பேத்சிங் படத்னத
ஒட்டியிருப்பார். ைாரியின் பின்னால் 'அநீதிேளுக்கு எதிோேப் சபாங்கி எழுந்தால் நீயும் என்
ரோதேரன’ என்ற எழுத்துக்ேள் ரதாளில் னே ரபாடும். சநடுஞ் ானைேளில் மறிக்கும் பாலியல்
சதாழிைாளிேளுக்கு சும்மாரவ அம்பது, நூறு தந்து, தாபாவில் ாப்பாடு வாங்கித் தருவார்.
அவரிடம் ரவனை பார்த்த கிளீனர்ேளில் மூன்று ரபருக்கு அவரே சுயமரியானதத் திருமணங்ேள்
நடத்தினவத்திருக்கிறார். சபரும்பாலும் ேறுப்புச் ட்னடதான் அணிவார். திடுதிப்சபன்று ரபான்
பண்ணி, ''தம்பி... ஃப்ரீயா இருக்கியா? ஒரு ேவுண்ட் வர்றியா?'' என்பார். ேவுண்டு என்றால்,
கிட்டத்தட்ட பீோர் வனேக்கும். அவரோடு ரபானால், அது ரவறு அனுபவம். இேவு பேரை
சதரியாமல் வண்டி ரபாய்க்சோண்டு இருக்கும். சுதீப்ேன யும் புனித் ோஜ்குமார்ேன யும்
பார்த்துவிட்டுப் படுத்தால், விழிக்கும்ரபாது எதிரே பவன்ேல்யாண்ேளும் பாைகிருஷ்ணாக்ேளும்
சிரித்துக்சோண்டு இருப்பார்ேள். 'என்ன சமாழி’ எனப் புரியாமரைரய சபயர்ப் பைனேேள்
ேடந்துசோண்டு இருக்கும். விதவிதமான மனிதர்ேளும் நிைங்ேளும் டச் ஸ்க்ரீனனத் தட்டிவிட்ட
மாதிரி ஓடிக்சோண்ரட இருக்கும். ச ௌந்தர் அண்ணன் ேன்னடம், சதலுங்கு, இந்தி என
எல்ைாவற்னறயும் பிட்டு பிட்டாேப் ரபசுவார். ''எல்ைா சமாழியிையும் எட்டு வார்த்னதங்ே
சதரிஞ் ா ரபாதும் தம்பி... ர்னவவல் பண்ணிேைாம்'' என்பார் சிரித்தபடி. எந்த ஊோனாலும்
இறங்கி ேஜமாேப் ரபசுவார். யாரிடமும் உடரன ஒட்டிக்சோள்வார். அப்படி ஓர் அழோன
மனிதர். ச ௌந்தர் அண்ணனனப் பார்த்துப் ரபசிரய சோம்ப நாட்ே ாயிற்று.

மீபத்தில் ஒரு ரவனையாே ேள் க்குறிச்சி ரபாயிருந்தரபாதுதான் அவேது வீட்டுக்குப்

ரபாயிருந்ரதன். ச ௌந்தர் அண்ணனுக்கு இேண்டு சபண் பிள்ன ேள். நான் ரபாயிருந்தரபாது
இேண்டு ரபரும் இருந்தார்ேள். ாப்பிடும்ரபாது இன்சனாரு னபயன் வந்து உட்ோர்ந்தான்.

பதினனந்து வயசிருக்கும். ச ம்பட்னடத் தனையும் சவளிர்நிறமுமாே இருந்தான். ''இது ேதீஷ்''

என்றார் அண்ணன் அவனனக் ோட்டி. ''யாருண்ரண... கிளீனோ'' என்றதற்கு அவ ேமாேத்
தனையாட்டி ''இல்ை தம்பி... மவன்... என் மவன்'' என்றார். எனக்கு ஆச் ர்யமாே இருந்தது.
அப்படி ஒரு மேன் இருப்பரத அதுவனே சதரியாது. ாப்பிட்டு வந்து உட்ோர்ந்ததும் அண்ணன்
ச ான்னார்... ''தம்பி, இவன ஜார்ேண்ட்ை பாத்ரதன். அப்பன ரபாலீஸ் அனழச்சிட்டுப் ரபாய்
சோன்னுப்புட்டானுரவா ரபாை... ஆத்தாவும் ச த்துப்ரபாச்சு. ைாட்ஜ்ை மாவா வித்துட்டுக்
சேடந்தான். சவத சதரியும்ை நமக்கு. நல்ை பயைாத் சதரிஞ் ான். பசிக்குதுனு வந்து நின்னான்.
'எங்கூட வர்றியாடா?’னு ரேட்ரடன். ைாரிை ஏறி உக்ோந்துக்கிட்டான்'' என்றபடி திரும்பி தன்
மனனவினயப் பார்த்தவர், ''வூட்ையும் இப்ப எல்ைாருக்கும் புள்ன யாகிட்டான். சதாழில்
ேத்துக்குடுத்திருரவாம். அப்புறம் அவன் ஆ ாயிட்டுப் ரபாறான்'' என்றார். வரும்ரபாது அந்தப்
னபயன் சதருப் னபயன்ேர ாடு கிரிக்சேட் ஆடிக்சோண்டு இருப்பனதப் பார்த்ரதன்...
ந்ரதாஷமாே!

இப்படித்தான் ஒரு நாள் மாணிக்ேம் தாத்தா வீட்டுக்கு து சி வந்தான். ஒரு ரபய் மனழயில் வந்து
திண்னணயில் உட்ோர்ந்துசோண்டான். எவ்வ வு ச ால்லியும் ரபாோமல் 'ப்ப்ப்ப்பா...
ம்ம்ம்மா... ய்யாய்யா’ என ஏரதரதா த்தமிட்டுக்சோண்ரட இருந்தான். அவனுக்குப் ரப வோது.
வாயில் அவ்வப்ரபாது வழியும் எச்சினைக் னேலியால் துனடத்தபடிரய இருப்பான். ோத்திரிக்குப்
சபாறுக்ே முடியாமல் ''ங்சோப்புோனனு வுட்டன்... அழுத்தக்ோேக் ேம்னாட்டியா இருக்கு...''
என்றபடி ஆத்தா வந்து அவனுக்குச் ாப்பாடு ரபாட்டது. எதுவும் ரப ாமல் பக்கு பக்சேனச்
ாப்பிட்டான் து சி. சேண்டாவது நார சோட்டாயில் துண்னட விரித்துப் படுத்துக்கிடந்தான்.
மறு நார தாத்தா ச ான்னார், ''என்னரவா... அந்த மேமாயிதான் இந்தப் பயை அனுப்பியிருக்கு.
ஊர்ை எல்ைானேயும் வுட்டுட்டு இங்ே வந்து எதுக்கு ஒண்டிக்கிட்டான்? இங்ேரய சேடந்துக்
ேட்டும்!'' அதிலிருந்து து சி, தாத்தா வீட்டில் ஒருவனாகிவிட்டான்.

அவன் யார்? எங்கிருந்து வந்தான்? என யாருக்கும் சதரியாது. ரேட்டால், புரியாமல் ஏரதரதா

த்தமிடுவான். ''அப்படிரய சவ ங்கிரும். ேம்னாட்டி நடிக்குது... அதுக்கு என்னா தும்பரமா!''
என்பார் தாத்தா. துணிமணி எல்ைாம் அவனுக்கும் ர ர்த்து எடுக்ே ஆேம்பித்தார்ேள். னிக்
கிழனமேளில் ோசு வாங்கிக்சோண்டு நீடாமங்ேைத்துக்குப் படம் பார்க்ேப்ரபாவான். எப்ரபாதும்
வயக்ோட்டிலும் வானழத் ரதாப்பிலுமாேக் கிடப்பான்.

ஏசழட்டு வருடங்ேளுக்குப் பிறகு பக்ேத்து ஊரிரைரய சபண் பார்த்து து சிக்குக் ேல்யாணம்

பண்ணினவத்தார்ேள். அன்னறக்குக் னேயில் ேல்யாணப் பத்திரினேரயாடு நின்றபடி ஆத்தா
அவனிடம், ''என்னடா... இனதயாவது ஒன் ஒறவுக்ோேங்ேகிட்ட ரபாய் ச ால்றியா? நா
ரவணும்னாலும் வர்ரறன்'' என்றது. அவன் எதுவும் ரப வில்னை. ஆத்தா சேண்டு மூணு தடனவ
ரேட்ே, ட்சடன்று ரோபமாே ஏரதரதா ேத்தியபடி பத்திரினேனய வாங்கி தாத்தாவிடம் தந்தான்.
அவன்பாட்டுக்குக் ேத்தியபடி ரபாய்விட்டான். எனக்குச் ட்சடன்று மனம் ேனத்துப்ரபானது.
அவன் எவ்வ ரவா ச ால்லிவிட்டுப் ரபான மாதிரிதான் இருந்தது.

ச ௌந்தர் அண்ணன் ச ான்னதும் இதுதான். ''தம்பி, எதுோ ச ாந்தம்? உன் வாழ்க்னேயிையும் என்
வாழ்க்னேயிையும் ஒளியடிச் வன் பூோம் யாருடா? ேத்த ச ாந்தமா? அங்ோளி பங்ோளியா?
நம்ம ரநசிச் தும் தூக்கிவிட்டதும் எங்சேங்கு இருந்ரதா வந்த யார் யாரோதானடா... எவ்வ வு
ரபரு ர ந்துடா நம்ம உருவாக்குறான்? நாம எல்ைாருக்கும் ச ாந்தம்ோ. எல்ைாரும் நமக்குச்
ச ாந்தம். அதுக்கு நட்பு... அன்பு... அது இதுனு எதுனா ரபர் னவயி. ஆனா, எல்ைாம் ஒறவுதான்!''

'ஸ்ரனா அண்ட் னடேர்’ படம் பார்த்திருக்கிறீர்ே ா? 'னைஃப் இஸ் ஃபியூட்டிஃபுல்’ எடுத்த

ோபர்ட்ரடா சபனினியின் இன்சனாரு படம். அந்த ஹீரோ ஒரு ேவிஞன். அவன் யதார்த்த
உைேத்தில் இருக்ேவில்னை என மனனவிஅவனன சவறுப்பாள். அவர்ேளுக்கு இேண்டு
பிள்ன ேள். பிள்ன ேன அவன் தன்னனப்ரபாைரவவ ர்ப் பான். ஒரு ோட்சியில் அவர்ேள்
அனறக்குள் சவ வால்ேள் வந்துவிடும். அவற்னற அடித்து சவளிரய விேட்ட முயற்சிப்பார்ேள்
பிள்ன ேள். ரபாோமல் உள்ர ரய சுற்றிக்சோண்டு இருக்கும். ஹீரோ வந்து தன் பிள்ன யிடம்,
''இப்படி சவறுத்து அடிச் ா அது ரபாோது... இப்ரபா பாருங்ே நான் ச ால்ற பிரேயனேச்
ச ால்லுங்ே'' என்றபடி கீரழ உட்ோர்ந்து ச ால்வான். ''சவ வாரை... உனது இடது பக்ேம்தான்
ஜன்னல் இருக்கிறது. அதில் நீ ரபாேைாம்'' என அவனும் பிள்ன ேளும் ச ால்ை... சவ வால்ேள்
ஜன்னல் வழிரய ரபாகும். ''அன்பா ச ான்னா எல்ைாரம ரேட்கும்'' என்பான்.

உண்னமதான்... அன்னப உணர்வதும் உணர்த்துவதும்தான் இந்த உைகின் யாவற்றுக்கு மான

ரதனவ! - ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 68
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
நீங்கள் மன நல மருத்துவரிடம் ப ோயிருக்கிறீர்களோ?

நோன் ஒரு முறை ப ோயிருக்கிபைன். மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு. கோரணம் சிம்பிள்... 'தூக்கபம
வர மோட்படங்குது சோர்!’

றசக்கியோட்ரிஸ்ட்டிடம் சசல்ல பவண்டும் எனமுடிவு எடுத்த பிைகு, என் சோய்ஸ் டோக்டர் ருத்ரன்.
பி.சி.ஸ்ரீரோம் ப ோல ப ோட்படோவில் ோர்க்கும்ப ோபத சிபநகமோகிவிடுகிை ஒரு முகம் அவருக்கு.
ஆனோல், நண் ன் விடோப்பிடியோக முகப்ப ரில் இருந்த ஒரு மருத்துவரிடம் அறைத்துச்
சசன்ைோன். றைய நடிகர் முத்துரோமன் மோதிரி புன்னறகபய முகமோக இருந்தோர் அவர்.

''தூக்கபம வர மோட்படங்குது சோர்...''

''சசோல்ல முடியோமப் ப ோட்டுசவச்சிருக்கிை கவறலகள் ஏதோவது உங்க மனசுல இருக்கோ?''

''சசோல்ல முடியோமல்லோம் எதுவும் இல்ல சோர்... சசோல்ை மோதிரிதோன் இருக்கு. எல்லோர்ட்டயும்

சசோல்லிட்டுத்தோன் திரியுபைன்...''

''நீங்க பமரிடோ..?''

''இல்ல சோர். ஆனோ,

அசதல்லோம் எனக்குக் கவல
இல்ல சோர்...''

உறரயோடலின் முடிவில்
டோக்டர் இப் டிச் சசோன்னோர்.

''ரோஜு... உலகத்துல நோம

ப்சரடிக்ட் ண்ண முடியோத
விஷயம் நம்ம மனசுதோன்.
கீறை நோடுகள்ல
ோர்த்தீங்கன்னோ, நிறையப்
ச ண்கள் சநஞ்சு வலி, முதுகு
வலினு ஆஸ் த்திரி
ஆஸ் த்திரியோ சுத்திட்டு
இருப் ோங்க. உண்றமயில அவங்களுக்கு எதுவுபம இருக்கோது. மனப் பிரச்றனதோன்... அந்த
மனப் பிரச்றன வரும்ப ோது குறிப்பிட்ட இடத்துல வலிக்கிை மோதிரி ஃபீல் ண்ணிக்குவோங்க...
அதோன். இந்த மனசு நமக்பக சதரியோம நிறைய விஷயங்கறளச் பசத்துசவச்சுக்கும்... சீழ் பிடிக்கிை
மோதிரி தோன். அப்புைம் சகடந்து அனத்திட்பட சகடக்கும். ஐ திங்... சவயிட்டிங்தோன் உங்க
பிரச்றன. கோத்திருப்பு... றலஃப்ல சநனச்சது அறமயோமத் தள்ளிப் ப ோயிட்பட இருக்கிை
தவிப்பு. அது தர்ை அழுத்தம். அதோன் பிரச்றன. முதல்ல ஃபீல் ஃப்ரீ...''

டோக்டர் இன்னும் என்சனன்னபவோ சசோன்னோர். தூக்கம் வருவதற்குச் சில யிற்சிகள்

சசோல்லித்தந்தோர். அது க்ளினிக் மூடுகிை பநரம். நோன் சவளிபய வந்தப ோது, அங்கு இருந்த
கம் வுண்டர் ஒருவர் என் கூடபவ வந்தோர்.

''சோர்... நீங்க சினிமோலயோ இருக்கீங்க?'' என்ைோர்.

''ஆமோ...''

''நோனும் சினிமோ ஆறசயில வந்தவன்தோன் சோர். சநறைய கறதலோம் எழுதிசவச்சிருக்பகன்.

அப் டிபய வோழ்க்றக பவறு திறசல ப ோயிருச்சு. ஆப்ப ோஸிட்லதோன் என் வீடு. வோங்கபளன்
சோர்... டோக்டர் சசோன்ன பிரோக்டீஸ்லோம் சி.டி-யில இருக்கு. தர்பைன்...''

சதோட்டிச் சசடிகள் றவக்கப் ட்ட வோசல். ஹோல் முழுதும் விதவிதமோன ஓவியங்கள்

மோட்டப் ட்ட சின்ன வீடு.

''உக்கோருங்க சோர்...'' என்ை டி சவளிபய ப ோய் கோய்ந்துசகோண்டு இருந்த புறடறவகறள

எல்லோம் எடுத்துவந்து மடித்துறவத்தோர். ''என்ன சோர் சோப்பிடுறீங்க...''

''அசதல்லோம் ஒண்ணும் பவணோம் சோர். தண்ணி மட்டும் குடுங்க...'' என்ைதும் உள்பள எட்டிப்
ோர்த்தோர்.

'' த்மோ... த்மோ... தண்ணி சகோண்டோ...'' என்ைோர். உள்பள ஏபதோ சத்தம் பகட்டது. இவர் எழுந்து
ப ோய்ப் ோர்த்தோர்.

''ஆங்... அப்பிடித்தோன்... எடுத்துட்டு வோ...'' என்ை டி வந்து உட்கோர்ந்து சிரித்தோர். ஒரு ச ண்மணி
நடுங்கும் றககளில் டம்ளறரப் பிடித்த டி உள்பள இருந்து நடந்துவந்தோர். மிக சமதுவோக நடந்து
வந்து டம்ளறர நீட்டிய டி அப் டிபய நின்ைோர். ோர்க்கபவ விசித்திரமோக இருந்தது. இவர் அந்த
டம்ளறர வோங்கிக்சகோண்டு, ''சவரிகுட். தண்ணி தந்தோச்சு... உள்ள ப ோங்க'' என்ைதும் சகோஞ்ச
பநரம் அப் டிபய நின்றுவிட்டு, உள்பள ப ோனோர்.

அவர் சிரித்த டி எங்கறளப் ோர்த்து, ''என் ஒய்ஃப்தோன் சோர்... சகோஞ்சம் புத்தி சுவோதீனம்... ஒரு
வோரமோப் ரவோயில்ல. ந்தோ... இப்பிடித் தண்ணி சகோண்டோந்து தருது ோருங்க. இங்க
வோங்கபளன். சோயங்கோலம் வோசல்ல ோதி பகோலம் ப ோட்ருக்கு. ோருங்கபளன்...'' என்ைோர்.
வோசலில் முடிவறடயோத ோதி கிருஷ்ணர் கிடந்தோர்.

''நோங்க லவ் பமபரஜ் சோர். அது ஆர்ட்டிஸ்ட்டு. தஞ்சோவூர்

ச யின்ட்டிங்லோம் நல்லோ வறரயும். இங்க மோட்டிருக்குை
டங்கள்லோம் அது வறரஞ்சதுதோன். நல்லோத்தோன் இருந்துச்சு.
நோலு வருஷத்துக்கு முந்தி இப்பிடி சநனப்பு தட்டிப்ப ோக
ஆரம்பிச்சுது. ஒருநோள் திடீர்னு ஹிஸ்டீரியோ மோதிரி வந்துருச்சு.
அன்றனக்குப் ப ோனதுதோன் என் தூக்கம். இப் வறரக்கும்
திரும் றல. ஆஸ் த்திரி, பகோயில்னு அறலஞ்சு திரிஞ்சுட்படன்.
எதோவது ஆஸ் த்திரியில பசத்துவிட்ருனு சசோன்னோங்க. எனக்குக்
பகக்கல. வீட்படோடபய சவச்சுக்கிட்படன். அது ஒண்ணும்
ண்ணோது சோர். எறதயும் சகரகிச்சுக்க முடியோது, அப்பிடிபய
சகடக்கும்... சசல பநரம் சரோம் அனத்தும்... இப் ஒரு வோரமோ
ரவோயில்ல. நல்லோ நடக்குது. சிரிக்குது... சசோன்னோ சசய்யுது.
ந்தோ... இன்னிக்கு திடுதிப்னு வந்து க்ளினிக் சகௌம்புைப்
பகோலம் ப ோட்டுது. சந்பதோஷமோயிருச்சு சோர்...'' என்ைவர்
ச ோசுக்சகன்று பதம்பினோர்.

எனக்கு என்ன சசோல்வது என்பை சதரியவில்றல. ஆற்றில்

குளித்துக் கறரபயறுகிை ஒரு ச ண்ணும் கறரயில் கோத்திருக்கிை
ஓர் ஆணுமோக அங்கு இருந்த ஓவியம், அதுவறர கோணோத கோவியம்ப ோல் உறைந்து இருந்தது.

'' த்மோ... சோர் கிளம்புைோங்களோம்...'' என்ைதும் மிக சமதுவோக வந்து வோசலில் சோய்ந்து நின்ைோர்
த்மோ. சவளிபய வந்து சதருமுறன வறர நடந்து வந்தவர் விறட ச றும்ப ோது சசோன்னோர்.

''சோர்... என்னபவோ இப்பிடி ஆயிருச்சு... இப்பிடி அவளப் ோத்துக்கைது எனக்குச் சந்பதோஷமோத்

தோன் சோர் இருக்கு. இப் தோன் சோர் என்பனோட லவ்வ அதிகமோக் குடுக்கபைன். எனக்கு அவ...
அவளுக்கு நோன். அந்த வோசக் பகோலத்த அவ முழுசோப் ப ோட்டுருவோ சோர். இங்க ோருங்க சோர்...
என்றனயக் பகட்டோ ஒபர வரில சசோல்லிப்புடுபவன்... றலஃப் இஸ் பியூட்டிஃபுல் சோர்!''

அந்த இரவின் சதருமுறனயில் நின்று அவர் சசோன்ன அந்த வோர்த்றதகள் எனக்கு விடியறலப்
ப ோல இருந்தது. நண் ன் ரஞ்சனுக்குக் குைந்றத பிைந்தப ோது பிள்றள அைபவ இல்றல. நோன்
ப ோனப ோது குைந்றத சலனம் இல்லோமல் விழித்துக்சகோண்டு இருந்தது. டோக்டர் குைந்றதறய
ஏபதபதோ சசக்கப் சசய்து ோர்த்தோர். சகோஞ்ச பநரம் கழித்துப் ச ரிய டோக்டர் வந்தோர்.
குைந்றதயின் க்கத்தில் நின்று றக தட்டினோர். ஒரு ோத்திரத்றத எடுத்துப் க்கத்தில் ப ோட்டோர்.
ோப் ோ அப்ப ோதும் சலனம் இல்லோமல் பமபல ோர்த்த டிபய இருந்தது.

''குைந்றதக்குக் கோது பகக்கல...'' என்ைோர் டோக்டர். நண் னின் அம்மோவும் மோமியோரும் கதறி அை
ஆரம்பித்தோர்கள். நண் னும் மறனவியும் தவிப் ோக டோக்டறரப் ோர்த்தோர்கள். ஓர் உயிர்
பிைக்கும்ப ோபத சமௌனத்தில் இருப் றத அப்ப ோதுதோன் ோர்த்பதன். அந்த இடபம அவ்வளவு
தவிப்பில் கிடந்தது. இப்ப ோது ோர்த்தோல் எல்லோம் ப ோய்விட்டது. அவ்வளவு அைகோக
வளர்கிைோள் அந்தப் ோப் ோ. சகௌ ோய், கோந்தி, கிருஷ்ணர், ஜோன்ஸி ரோணி என எல்லோ
சகட்டப்புகளிலும் அவள் சிரிக்கிை ஆல் ம் எப்ப ோதும் அந்த வீட்டின் ஹோலில் கிடக்கிைது.
றவப்பரட்டர் றவத்த ந்து, கோல்குபலட்டர், ச ோம்றமகள் என அவளுக்கு என்று ஓர் உலகத்றத
உருவோக்கித் தந்திருக்கிைோன் ரஞ்சன். இறச என் து ஒரு வடிவம். அறதத் சதோடவும் முடியும்
என் றத அவர்கள் வீட்டுக்குப் ப ோயிருந்தப ோதுதோன் உணர்ந்பதன். றலஃப் இஸ்
பியூட்டிஃபுல்!

ோண்டி ஜோரில் வரிறசயோக நிற்கும் பூங்சகோத்துக் கறடகள். வரிறசயோக ச ோக்பகக் கள்

அடுக்கப் ட்டு, மஞ்சள் விளக்கில் கடந்து ப ோகும் கறடகள். சமீ த்தில் றடரக்டர் ஷங்கர் சோர்
பிைந்த நோளுக்கு ச ோக்பக வோங்கலோம் என்று ப ோனப ோதுதோன் சுபலனோறவப் ோர்த்பதன்.
பூங்சகோத்துகளுக்குப் பின்னோல் ோவோறட, சட்றடயில் தறல மட்டும் நீட்டிக்சகோண்டு இருந்த
சிறுமி.

''மூணு பரோஸ் மட்டும் சவச்சுச் சின்னதோ பவணும்...'' என்ைதும், ''ஏண்பண... அவ்பளோ சின்னதோப்
ப ோதுமோ...'' எனச் சிரித்தோள். ''ப ோதும்மோ'' என்ைதும், சட்சடன்று ஒரு பரோஜோப் பூறவ எடுத்து
வோயில் றவத்துக்சகோண்டு, இடது றகயோபலபய கத்திரிறய எடுத்துத் தடதடசவன ப ப் ர் கட்
ண்ணி ப க் சசய்தோள். அப்ப ோதுதோன் எட்டிப் ோர்த்பதன். அவளுறடய வலது கோல், றக
இரண்டுபம ப ோலிபயோ தோக்கியதுப ோல் சமலிந்து விழுந்திருந்தன. இடது றகயோபலபய
பூங்சகோத்றதத் தயோர்சசய்து புன்னறகபயோடு நீட்டியப ோதுதோன் ச யர் பகட்கத் பதோன்றியது.

''எட்டோவது டிக்கிபைண்பண... இங்க கோர்ப் பரஷன் ஸ்கூல்ல. இங்க வந்து உட்கோர்ந்தோ சடய்லி
அம் து ரூவோண்பண...''

அதன் பிைகு எப்ப ோது அந்த ஏரியோ ப ோனோலும், கண்கள் சுபலனோறவத்தோன் பதடும்.
ச ருநகரத்தின் இவ்வளவு சநரிசலோன சோறலயில் இப் டி ஒருத்தி பூங்சகோத்து விற்றுக்சகோண்டு
இருப் றத யோர் அறிவோர்? அவள் புன்னறக தரும் ஆயிரமோயிரம் பூங்சகோத்துகறள யோர் தருவோர்?
பூங்சகோத்துகள் விற்றுவிட்டு 50 ரூ ோய் சம் ளத்துடன் கோறல இழுத் துக்சகோண்டு இரவின்
சோறலயில் அவள் வீடு திரும்பும் ஒரு சித்திரம் சசோல்கிைது... றலஃப் இஸ் பியூட்டிஃபுல்!

ோலன் வந்து கல்யோணப் த்திரிறக சகோடுத்தப ோது இதுதோன் பதோன்றியது... ோலனுக்கு 40

ப்ளஸ் இருக்கும். ஆள் இரண்டறர அடிதோன் இருப் ோர். சர்க்கஸ் குள்ளர். சோலிகிரோமத்தில்
தங்கியிருக்கிைோர். அவ்வப்ப ோது சினிமோவில் தறலகோட்டுவோர். அப் டி ஒரு ஷூட்டிங்கில்தோன்
எனக்கு அவர் ைக்கம்.

ஒருநோள் பிரசோத் ஸ்டுடிபயோ எதிரில் இருந்த டீக்கறடயில் றவத்து எல்பலோருக்கும் த்திரிறக

சகோடுத்துக்சகோண்டு இருந்தோர். எனக்கும் தந்துவிட்டு, ''கன்ஃ ோர்மோ வந்துரணும் சோர்... இருங்க
என் ஒய்ஃற யும் கூப்பிட்டுச் சசோல்லச் சசோல்பைன்...'' எனக் றகதட்டினோர். க்கத்தில் இருந்த
கறடயில் இருந்து வந்தோர் அஞ்சறர அடியில் ஒரு ச ண்.

''எஸ்.டீ.டி. பூத் சவச்சிருக்கு சோர். நோம வோய்ப்புக்கோக அப் ப் ப ோன் ண்ண வருபவோம்ல,
அப் நம்மறளப் புடிச்சுப்ப ோச்சு. எட்டு வருஷ லவ் சோர்...'' என்ைோர் சவட்கமோக.

''கல்யோணத்துக்கு அப்புைம் சரண்டு ப ரும் பசர்ந்து ஒரு பகட்டரிங் சர்வீஸ் ஆரம்பிக்கலோம்னு

இருக்பகோம் சோர்...'' என்ை டி இருவரும் நடந்தோர்கள். றலஃப் இஸ் பியூட்டிஃபுல்!

பதவறனப் ற்றிச் சசோல்லோமல் இந்தக் கட்டுறர முடியோது. திருப்பூரில் இருந்தப ோது,

குைந்றதக் கல்விறய வலியுறுத்தி ஒரு கறலக் குழுவுடன் ஊர் ஊரோகச் சுற்றிக்சகோண்டு
இருந்பதன். அது ஒரு என்.ஜி.ஓ. அறமப்பு. அந்தக் குழுவில் ோடகரோக இருந்தோர் பதவன்.
தப் ோட்டம், ோடல்கள், நோடகம் என விதவிதமோன பிரசோரங்கள் நடக்கும். பதவன் றைய
ோடல்கறள சமட்சடடுத்து பிரமோதமோகப் ோடுவோர். மற்ை டி குழுவில் அவர்தோன் சந்தோனம்.
எப்ப ோதும் ஏதோவது கோசமடி ண்ணிக்சகோண்பட இருப் ோர். ோக்சகட்டில் பிள்றளகளுக்குத்
தருவதற்கு எப்ப ோதும் மிட்டோய்கள் றவத்திருப் ோர். டி.டி.எஸ். எஃச க்ட்டில் கபள ரமோகச்
சிரிப் ோர். சில பநரங்களில் நமக்கு எரிச்சலோகக்கூட இருக்கும். ஓர் இரவு அப் டி அவர் கோசமடி
ண்ணிச் சிரித்தப ோது, ''ஏங்க... இவரு டோர்ச்சரு தோங்க முடியறலபய'' என்பைன் ஒரு நண் ரி
டம். அவர் சோதோரணமோகச் சசோன்னோர், ''இருக்கிை வறரக்கும் சந்பதோஷமோ இருந்துட்டுப்
ப ோகட்டும். மனபசோட சவச்சுக்க முருகோ... அவர் சஹச்.ஐ.வி. ப ஷன்ட்!''

இப்ப ோது பதவன் பமறடயில் ோடிக்சகோண்டு இருந்தோர்,

'கடவுள் இருக்கின்ைோர்... அது கண்ணுக்குத் சதரிகின்ைதோ...

கோற்றில் தவழுகிைோய்... அது கண்ணுக்குத் சதரிகின்ைதோ?
கடவுள் இருக்கின்ைோர்... இருக்கிைோர்... இருகின்ைோர்...’

றலஃப் இஸ் பியூட்டிஃபுல்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 69
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப் கான்
'நமக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி நடக்குது?’ வாழ்வில் அதிகமாக எதிர்ககாண்ட ககள்விகளில்
இதுவும் ஒன்று. எந்த பஸ்ஸுக்காகக் காத்திருக்கிக ாகமா, அது எதிர் திசையிகேகே கபாய்க்
ககாண்டு இருக்கும். முதல் நம்பர் இருக்கும்... அடுத்த நம்பரும் இருக்கும், நாம் கதடிப் கபாகி
அட்ரஸ் மட்டும் அசேக்கழிக்கும். அவைர அவைரமாக ஓடிவரும்கபாது பத்தடி தூரத்தில்
கசடசே அசடத்துக் கற்பூரம் ககாளுத்துவான். டீக்கக காசு இல்ோமல் கபாய்க்ககாண்டு
இருக்கும்கபாது, ோராவது நாய்க் குட்டிக்கு சிக்கன் பிரிோணி ஊட்டிக்ககாண்டு இருப்பார் கள்.
''அச்கைா ஸாரிப்பா... நீ புகராகபாஸ் பண்ணது தப்பில்ே... நான் ககணசை ேவ் பண் து
உனக்குத் கதரிோதா?'' எனஒருத்தியிடம் வாங்கு பட்டு வரும்கபாதுதான், எல்ோப் பேல்களும்
அழகழகான ஃபிகர்கக ாடு திரிவான்கள். 'முக்கிேமான மூணு ககாஸ்டீனப் படிச்ைாச் சுப்பா’ என
எக்ஸாமுக்குப் கபாகும்கபாது, முக்கிேம் இல்ோத நாோவது ககாஸ்டீன்தான் முதல்
ககாஸ்டீனாக இருக்கும். ரிைல்ட் பார்க்கப் கபாகி கபாது திரும்புகி இடம் எல்ோம்டுகடா ரிேல்
வி ம்பரங்க ாக இருக்கும். முக்கிேமான கபான் வரும்கபாது எல்ோம் நாட்ரீச்ைபிள் ஆக
இருப்கபாம். வந்து கபான் பண்ணினால்,ஆபீஸர் கள் எடுக்க மாட்டார்கள். ''ைன்
நியூஸ்ேமசழேப் பத்தி மக்கள் கருத்து கைால்லி இருக்ககன். ஏழு மணிக்குப் பாருங்க மாமா...''
எனக் குடும்பத்கதாடு உட்கார்ந்து இருக்கும்கபாதுதான் கரன்ட் கட் ஆகும். 8 மணி மீட்டிங்குக்கு
8.10-க்குப் கபாய்க் ககாண்டு இருக்கும்கபாதுதான், டிராஃபிக் கான்ஸ்டபிள் மடக்கி வறுவல்
கபாடுவார். கமடிக்கல் ரிைல்ட் வாங்கப் கபாகும்கபாது தான், வழி எல்ோம் கண்ணீர்
அஞ்ைலிகபாஸ்டர் கள் கண்ணில்படும். 'இன்னிக்கு இருந்து குடிக் ககவ கூடாது’ என உச்ைகட்ட
உறுதி எடுக்கும் கபாதுதான், 'நார்கவ ைரக்கு வந்து இருக்கு... கிரில் சிக்கன் வாங்கிோச்சு. ராஜா
ைாங்ஸ் டவுன்கோட் பண்ணி ோச்சு.
அசரக் கிகோ ஆப்பிள் கபாதும்ே...’
என கபான்கள் வரும்.

நமக்குப் பிடித்த டிசைனில் '38’

இருக்கும்... '42’ இருக்கும்... நமக்கான
சைஸ் '36’ மட்டும் இருக்காது.
குடும்பத்கதாடு சினிமா
கி ம்பும்கபாதுதான், கபான்
பண்ணாமல் விருந்தினர்கள் வந்து
இ ங்குவார்கள். சநட் ஷிஃப்ட் முடித்த
சககோடு மசனவிசே ஆஸ்பத்திரிக்கு
அசழத்துப் கபாகும்கபாது, 'கடாக்கன்
நம்பர் 67...’ என்பார்கள். அன்ரிைர்வ்டு
கம்பார்ட்கமன்ட்டில் கநருக்கிேடித்து
மூச்சு முட்டும்கபாது, கமல் கபர்த்தில்
கால் ஆட்டிேபடி இேர்கபானில் பாட்டு
ககட்டுக்ககாண்கட, 'இந்திோ டுகட’
புரட்டுபவசரப் பார்த்தால், எப்படி
இருக்கும்? எனக்கு இதுவசர எதிர்
கபர்த்திகோ, பக்கத்து சீட்டிகோ, ஒரு
ைமீரா கரட்டிகூட வந்தகத இல்சே.
ககட்கும்கபாது கபாக்குக் காட்டிவிட்டு,
நாற்று பறிக்கும்கபாது அடித்து
இம்சிக்கும் மசழசே என்ன கைய்வது?
கதடும்கபாது எல்ோம்கிசடக்காமல்,
கதசவ இல்ோதகபாது எதிகர இளிக்கும் கபாரு ாக இருக்கி து, பே கநரங்களில் இந்த
வாழ்க்சக!

'நமக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி நடக்குது?’

கைன்சன வந்த புதிதில் நான் பார்த்த ஒரு கவசேயில், எனக்கு 800 ரூபாய்தான் ைம்ப ம்.
அகதல்ோம் 10-ம் கததிகோடு பணால். அப்பு ம் எல்ோகம அன்புக் கடன்கள்தான். ஆனாலும்,
நான் பஸ்ஸிகோ, ரயிலிகோ 'வித் அவுட்’ அடித்தகத இல்சே. ஒருநாள் 10 ரூபாகோடு பீச்சுக்கு
பஸ் ஏ நின்க ன். என்னுடன் வந்த நண்பன் முஜிபுர் ரஹ்மான், ''முருகா... டிக்ககட் எடுக்காத''
என் ான்.

''ஏன்? நீ எடுத்துர்றிோ?''

''நாம எதுக்கு எடுக்கணும்? நாகமல்ோம்கவர் கமன்ட்கடாட தத்துப் பிள்ச கள்ோ... லூஸுப்

பைங்கதான் டிக்ககட்ோம் எடுப்பாய்ங்க. நீ வா.'' பஸ்ஸில் ஏறி டிக்ககட் எடுக்ககவ இல்சே.
ககாஞ்ைம் திகிேடித்தது.

''கடய், கைக்கர் வந்து பிடிச்சுட்டாங்கன்னா என்ன பண் து?''

''ஐகே... நான் கைன்சன வந்து நாலு வருைம் ஆச்சு. ஒரு தடவகூட டிக்ககட் எடுத்தகத இல்ே.
வித் அவுட்தான். இனிகம நீயும் இசதகே கமயின் கடயின் பண்ணு. இந்தக் காசுே ஒரு டீ,
வசடேப் கபாடோம்ோ. டிக்ககட் எடுத்த மாரிகேநில்லு...'' என் ான் ககை§வோக. அசதக்
ககட்டுககாஞ்ைம் கநஞ்சு விசடக்க, விசிேடித்தபடி நின்க ன்.

எனக்கு 'வித் அவுட்’ என் வார்த்சதயிகேகே மனம் குதிசர ஏறிேது. ஆஹா... எவ்வ வு
அற்புதமான வார்த்சத. 'வித் அவுட்’ என் ால் ஏதுமற் வன்... அவன் து வி... ஞானி. ஒரு கவிசத
எழுதோகம!

''எல்ோரும் டிக்ககட்ட எடுத்துக் சகே கவச்சுக்கங்க''- திடுதிப்கபன்று எல்.ஐ.சி. ஸ்டாப் பிங்கில்

பஸ்சஸ மடக்கி, இரு பு மும் கைக்கர்கள் ஏறினார்கள். ''ஒன் சப ஒன்னா வா... டிக்ககட்
இல்சேன்னா, ஃசபன் 500 ரூவாே எடுத்து கவச்சுக்க''- தடதடகவன உள்க ஏறி வந்தார்கள்.
நான் 'பரகதசி’ அதர்வா மாதிரி கிறுகிறுத்து

நின்க ன். அடிவயிற்றில் ரிங்கடான்கள் கி ம் பின. கண் இசமக்கி கநாடியில் முஜிபுர் கமாசப
சேக் காதில்சவத்தபடி, ''எம்.எல்.ஏ. ஆளு தான்ோ... கார் வர் துக்கு இவ்வ வு கேட்டா?
இந்கநரம் ககார்ட் ஆரம்பிச்சிருக்கும்... ந்தா வர்க ன்ோ'' எனக் கத்திேபடி கைக்கசரப்பிடித் துத்
தள்ளிவிட்டு கவளிகே தவ்வி, எகிறி கராட்டில் விழுந்து எதிர் திசையில் ஓடி மச ந்தான்.
எல்ோகம 'கால்’ கட் பண்ணுகி கநாடியில் நடந்தது. கைய்வது அறிோது திசகத்த கைக்கர் கள்,
''சஹ ககார்ட்டுக்குப் கபா துக்கு எதுக் குய்ோ பீச் வண்டிே ஏறுனான்..? நாதாரி...'' எனத்
திட்டிவிட்டு, ''நீ வா... டிக்ககட்ட எடு...'' என என்னிடம் வந்தார்கள். அப்படிகே காேசரப்
பின்பக்கம் கவ்வி என்சன கவளிகே இழுத்தார்கள். ''ைார்... ைார்... பாஸிங் விட்ருந்கதன் ைார்...''

''ோர்ட்ட..?''

''அவரு தவுைன் சேட்ே எ ங்கிட்டாரு ைார்...''

''அப்ப நீ கஜமினிேகே இ ங்கி இருக்கணும். வாடா...''- வண்டியில் அசடத்து ஸ்கடைனுக்குக்

ககாண்டு கபானார்கள். அங்கக என்சனப் கபாேகவ, 'நமக்கு மட்டும் ஏங்க இப்படி நடக்குது
நண்பர்கள்’ குழுமி இருந்தனர். எவ்வ கவா ககாட்டடித்தும் ககட்ககவ இல்சே. கசடசிோக,
எனது பசழே கநாக்கிோ கபாசன அவர்களிடம் ககாடுத்துவிட்டு வந்து, 300 ரூபாகோடு கபாய்
மீட்டு வந்கதன். கடன்ைனில் இருந்தகபாது, டீக் கசடயில் தம் அடித்தபடி முஜிபுர் அேட்சிே
மாகச் கைான்னான், ''முருகா... நான் நாலு வருைமாப் கபாக ன். சிக்குனகத இல்ே. நீ கமாத
தடசவகே சிக்கிட்ட... சிே விைேம் சிே கபருக்குத்தான் அசமயும்''- அதிலிருந்து நான் வித்
அவுட்டில் கபானகத இல்சே.

ஆமாம்... சிே கபருக்குத்தான் சிே விைேங்கள் அசமயும். நானும் கஜேசீேனும் பள்ளிக்கூடம்

முடிகி வசர கி ாஸ்கமட். ஒகர கபஞ்ச் காரர்கள். அவன் அப்பா டவுனில் பி.வி.சி.சபப் கசட
கபாட்டு இருந்தார். வைதிோன குடும்பம். காகேஜ் முடித்துவிட்டு நானும் மற் நண்பர் களும்
கவசே எதுவும் கைட் ஆகாமல் கவட்டி ோகச் சுற்றிக்ககாண்டு இருந்தகபாது, கஜேசீே னுக்கு
அவனது அப்பா தனிோகக் கசட கபாட்டுக் ககாடுத்துவிட்டார். நாங்கள் சகலியும்
கவசேயுமாகக் சகயில் சபைா இல்ோமல் திரியும்கபாது, கஜோ ஜம்கமன்று கல்ோவில்
முதோளிோக உட்கார்ந்துவிட்டான். கவள்ச கவட்டி - ைட்சடயும் கழுத்தில் பட்சடச் கையினு
மாகக் கல்ோவில் உட்கார்ந்தபடி, ''என்ன மாப் ... ஜாப் எதுவும் ககசடக்கசேோ? எப்பி டி ா
மாைக் கணக்குே சும்மா இருக்கீங்க?'' என்பான். நாங்கள் கிரிக்ககட் கடார்னகமன்ட் டுக்கு
கவடிக்சக பார்க்கப் கபாய் உட்கார்ந்து இருந்தால், அவன் 1,000 ரூபா கடாகனைன்
குடுத்துவிட்டு, ஆட்டத்சதத் துவக்கிசவத்து விட்டுப் கபாவான். ஒருமுச ஒயின் ைாப்பில்
சவத்து ஏகதா தகராறு வந்துவிட்டது. கைகர் கவகுண்கடழுந்து, ''கபாடா ..ரு... உங்கப்பன்
சீமக்கருவ... எங்கப்பன் எருக்க... அந்தாளு கபாட்ட ரூட்ே நீ ைடக்குனு கல்ோே உக்காந்துட்ட.
இல்சேன்னா, நீகேல்ோம் இருந்த இருப்புக்கு இங்கதான்டி தட்டு கழுவணும். கபருைா காைக்
காட்டிப் பீத்தாத. எங்களுக்கு அசமேே... அதான் இப்படிக் ககடக்குக ாம். நாங்கக தான் சகே
ஊன்டி ஊன்டி வரணும்... ஓங்காசு பத்துக்கு எங்காசு அஞ்சு ைமானம்... கபாடா'' என் ான்.
அப்படிகே என் கமல் ைாய்ந்து, ''மாப் ... நமக்கு மட்டும் ஏன்டா இப்படி எல்ோம் நடக்குது?
நமக்கும் அப்படி ஒரு அப்பா கபக்ரவுண்டு வந்துருக்கோம்ே...'' எனப் புேம்பினான். இரண்டு
கபரும் கராம்ப நாச க்குப் கபைாமல் திரிந்து, இன்கனாரு பார்ட்டியில் கைர்ந்தார்கள். எனக்கு
இப்கபாதும் சிே அரசி ேல், கசே உேக வாரிசுகச எல்ோம் பார்க்கும் கபாது கஜேசீேன்
ஞாபகம்தான் வரும்.

''எனக்கு மட்டும் எதுவும் சீக்கிரகம கிசடக்காது. அது என் ராசி...'' என்று அடிக்கடி கைால் வான்
குரு. ''என் அண்ணனுக்கு எல்ோகமஉடகன நடந்துரும்ங்க... சின்ன விைேம்னாக்கூட எனக்கு
அது நடக்க துக்குள் நாக்கு தள்ளிடும்ங்க...'' என்பார் பாண்டி. நண்பன் கேனினுக்குச் ைமீப மாக
நடந்தது எல்ோகம ரம்மி ஆட்டம் மாதிரி தான் இருந்தது. முட்டி கமாதி உசழத்து, கஷ்டப் பட்டு
கைர்த்து வீடு கட்டினான்... கார் வாங்கினான். கல்ோணம் பண்ணிக் காசு கைர்க்கும்கபாது,
அடுத்தடுத்து அவன் குடும்பத்தில் நடந்தது

எல்ோகம துேரங்கள். அம்மாவுக்கு ககன்ைர் வந்து கபரும் பணம் கைேவழித்து சிகிச்சை எடுத்தார்
கள். அது முடிவதற்குள் அப்பாவுக்கு சபபாஸ் ஆபகரைன் பண்ணி... ககாஞ்ை நாளில்
இ ந்துவிட்டார். அடுத்து மச்ைா னுக்கு நடந்த ஒரு விபத்தில் வீட்சடகே விற் ான். சின்ன தும்
கபரிதுமாக அவ்வ வு பிரச்சனகக ாடும் விடாமல் கவசே பார்த்து, அப்படிகே
சிரித்துக்ககாண்டு தினைரி கடக்கி வசன நிசனத்தால் ஆச்ைர்ேமாக இருக்கி து. ஒகர ஒரு
தருணம் அவன் மச்ைாசன சவத்திருந்த மருத்துவமசன வ ாகத்தில் நின் படி, ''நமக்கு மட்டும்
ஏன்டா இப்படி நடக்குது... கதரிேசேகே... நாச க்கு திருநள் ாறு கி ம்போம்னு
பாக்கக ன்!'' என் கபாது அவனது கண்களில் விசட இல்ோத ஒரு ககள்வி கநருஞ்சிசேப்
கபாேக்கிடந்தது.
திடுதிப்கபன்று என்ன கநாய் என்க கதரிோ மல் கமாத்த உடலும் சுருங்கி, முப்பத்தஞ்சு வேதில்
ஒரு குழந்சதசேப் கபாே திண்சணயில் கிடந்த நாகுசவ... நாப்பத்துச் கைாச்ைம் வேதில்
வாரத்துக்கு இரண்டு முச ககாேம்புத்தூர் ஆஸ்பத்திரிக்குப் கபாய் டோலிசிஸ்
பண்ணிக்ககாண்டு வாழும் ஞானத்சத... வகுப்புத் கதாழி கட்டிே பங்க ாவிகேகே சித்தா ாக
கவசே பார்த்தசத, அந்த வீட்சடக் கடக்கும்கபாது எல்ோம் கபருசமோகச்
கைால்லிக்ககாள்ளும் சுதாக்காசவ... கல்ோணத்துக்கு முதல் நாள் ைாேங்காேம் கபண்
ஓடிப்கபாக, மறுநாள் மண்டபத்தில் என்ன கைய்வது என்று கதரிோமல் நின் பாஸ்கரசன...
கபற் நாலு பிள்ச களும் சகவிட்டுவிட, கபரிோஸ்பத்திரி பிரைவ வார்டில் வந்து தர்மத்துக்கு
கவசே பார்க்கி மணிேம்மாசவ... நிசனக்கி கபாது எல்ோம் நான் கராம்பவும் சின்னவனாகத்
கதரிகிக ன்.

கநற்று ைார்ேஸ் வந்திருந்தான். கபைன்ட் நகர் ைர்ச் பக்கம்

இருக்கி குப்பத்தில் இருப்பவன். நண்பன் பரமுவின்
நண்பன். அப்படித்தான் அவசன எனக்கு அறிமுகம்.
சுனாமி வந்த நாளில், பீச்சுக்குப் கபான ைார்ேசஸ ஒரு
கபேசே வந்து தூக்கி மண்ணில் கைாருகிேது. என்ன...
ஏகதன்க கதரிோமல் நிசனவு இழந்து மணலில்
கிடந்தவசன ஆஸ்பத்திரியில் ககாண்டுகபாய்ப் கபாட்டார்கள். எப்படிகோ பிசழத்துவிட்டான்.
எழுந்துவந்தால் அவனது குடும்பத்திகேகே இன்னும் இரண்டு உ வுகச க்
ககாண்டுகபாய்விட்டது கடல். இவனுக்கு ஏகப்பட்ட தண்ணீரும் மணலும் உள்க கபாய் ஆக
உருக்குசேந்துவிட்டான். இப்கபாது வசரக்கும் ைாப்பிட்டாகே வயிறு வலிக்கும். அப்படியும்
மீண்டு வந்து, கவசேக்குப் கபாக ஆரம்பித்துவிட்டான். இன்னமும் சிரிக்கி ான். இந்த உேசக
ரசிக்கி ான். அவசன விடுவதற்காக ஈ.சி.ஆர். பக்கம் இருக்கி சுனாமி குடியிருப்புக்குப்
கபாகனன். அங்கக சபேன்கள் கிரிக்ககட் ஆடிக்ககாண்டு இருந்தார்கள். ைட்கடன்று ஏகதா
கதாண ைார்ேஸிடம், ''நமக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி நடக்குது?னு கோசிச்சுருக்கிோ தசேவா..?''
என்க ன். அவன் சிரித்தபடி கைான்னான், ''அப்பிடிோம் இல்ே ைார்... எவ்வ கவா கபருக்கு
எவ்வ கவா நடக்குது. சிே விைேங்க ஏத்துக்கிட்டுதான் ஆகணும். ஏத்துக்கிட்டாதான்
மனுைன். சுனாமி வந்தப்ப இந்த எடம் எப்பிடிக் ககடந்துச்சு... இப்ப எப்பிடி இருக்கு? என்னா
ைார்..?'' எனக்கு சுருக் என் து. ஒரு சபேன் பந்சத ஓங்கி அடிக்க... ைட்கடன்று உற்ைாகமாகி
சகசேத் தூக்கினான் ைார்ேஸ், ''கடாலு... சிக்ஸர் ா!''

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 70
ராஜூமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப் கான்
தாய்மாமனாயிட்ட... இன்னும் இப்பிடிப் ப ாறுப்பு இல்லாமச் சுத்திட்டு இருந்தா
எப்பிடிறா? நந்து ப ாண்ணுக்குக் காதுகுத்து பெச்சிருக்கு. மாமன் என்ன
ண்ணப்ப ாறாப்ல?'

பநத்து ப ானில் அம்மா இப் டிக் பகட்டப ாது, வீட்டுக்குள் நுழைழகயில் முதல்முழறயாக
நிழலப் டியில் இடித்துக்பகாண்டது மாதிரி இருந்தது. நாம் ெளர்ந்துவிட்படாம். இப்ப ாதுதான்
என்ழன திருச்பெந்தூருக்குக் கூட்டிப்ப ாய் பமாட்ழட ப ாட்டுக் காது குத்திய மாதிரி
இருக்கிறது. தாய்மாமன் மடியில் உட்கார்த்தி காது குத்தி, அழும்ப ாது ொயில் கற்கண்டும்
ொழைப் ைமும் திணித்து பொந்தங்கள் சிரித்தது முந்தாபநத்து நடந்த மாதிரி பதான்றுகிறது.

இப்ப ாது ஊருக்குப் ப ாயிருந்தப ாது, தீ ாெளிக்கு மறுநாள் ப ாஸ்ட்பமன் மணியார்டர்

பகாண்டுெந்தார். அம்மாவுக்கு பெௌந்தர்ராஜன் மாமா தீ ாெளி சீர் ணம் அனுப்பியிருக்கிறார்.
அழத ொங்கக் ழகபயழுத்து ப ாடும்ப ாது, அம்மா அதன் பொந்த ஊர் பநய்க்குன்னத்துக்குப்
ப ாய்விட்ட மாதிரி இருந்தது. பகாழிக் கிறுக்கலில், 'ஆயி... தீ ாெளி சீர் ஆயிரத்ழதப்
ப ற்றுக்பகாள்ளவும்’ என எழுதி இருந்த ரசீபதாடு, அந்தப் ணத்ழத அப் ா டத்துக்குக் கீபை
ழெத்துக் கும்பிட்டது அம்மா. ணமா அது..? அது 40 ெருடங்களுக்குப் பிறகும் அக்காழெ
நிழனத் துக்பகாள்கிற தம்பியின் மனசு.

ப ருஞ் ெருகுகள் உதிர்ந்துவிட்ட உறவின் கிழளகளில் துளிர்க்கும் சும் தளிர். எனக்கு என்
தங்கச்சிகழளப் ற்றி ப ரிதாக எதுவும் பதரியாது. அெர்களது உலகத்தில் நுழைந்தபத இல்ழல.
வி.ஆர்.என். மண்ட த்தில் கல்யாணம் முடிந்து, காரில் வீடு திரும்பும்ப ாது, பின் சீட்டில்
மாப்பிள்ழளபயாடு உட்கார்ந்துபகாண்டு, முன் சீட்டில் இருந்த என் ழகழய வீடு ெழரக்கும்
ற்றிக்பகாண்டு ெந்தது நந்து. இறங்கும்ப ாது மாப்பிள்ழள என் காதருபக ெந்து பமதுொக,
''கெழலப் டாதீங்க மச்ொன்... உங்க வீட்ழடவிட உங்க தங்கச்சிழய நல்லாப் ார்த்துக்குபொம்'
என்றார். அப்ப ாதுதான் நான் அண்ணனாக இருப் ழதபய உணர்ந்பதன். க்கத்திபலபய
ெளரும்ப ாபதல்லாம் இல்லாமல், தங்ழககழள ெழியனுப்பிழெக்கும் ஒரு கணம்தான் நம்ழம
அண்ணன்களாக்கிவிடுகிறது.
உறவுகளின் அற்புதத்ழதயும் முக்கியத்துெத் ழதயும் நான் ெமீ மாகத்தான் அறிகிபறன். ப ாறுப்பு
என் ழதபய இப்ப ாதுதான் உணர்கிபறன். அது நம்ழம அறியாமல் நடக்கிறது. ப ான்மலருக்கு
அப்ளிபகஷன் நிரப் ள்ளிக்குச் பென்று நிற்கும்ப ாது, ''யாரு நீங்க... அெங்க சித்தப் ாொ?''
எனக் பகட்ட தருணம்... கழடத்பதருவில் நின்றாபல திட்டுகிற நடராஜன் மாமா, கட்டாரி மாமா
கருமாதியில் ழெத்து, 'மாப்ழளக்கு ஒரு க்ளாஸ் ஊத்திக் குடு’ என்றப ாது, 'சிென் பகாயில
எடுத்துக் கட்பறாம். உங்க அப் ா எடத்துல நீங்கதான நிக்கணும். அர்ச்ெனத் தட்ட முருகங் ழகல
குடு’ என காளிதாஸ் பொன்னப ாது, 'அண்பண! நான் ஒரு ழ யன லவ் ண்பறன். நீங்கதான்
எங்க வீட்ல பொல்லிப் ப சி ழெக்கணும்’ என பெல்ொ தங்கச்சி ப ான் ண்ணியப ாது,
'காபலஜ்ல ஆனுெல் ஃ ங்ஷண்பண... அப் ா ெர முடியாது. நீங்களும் அம்மாவும்
ொங்கண்பண’ என அருண் ெந்து நின்றப ாது என அது ாட்டுக்கு நடக்கிறது. 'அது மாெமா
இருக்குல்ல... ஒரு ொரமா ஒபர ொந்தி. கஷ்டமா இருக்கு. வீட்ல நான்தான் ெழமக்கிபறன்.
சீக்கிரம் ப ாகணும் ாஸ்’ எனக் கிளம்பிப் ப ாகிற சிெஞானத்ழதப் ார்த்தால் ஆச்ெர்யமாக
இருக்கிறது. யாழரயும் ப ாகவிடாமல் டார்ச்ெர் ண்ணுகிற ார்ட்டியா இென்? ஓர் உறவு
ஏற் டுத்தும் பகமிஸ்ட்ரி அவ்ெளவு அைகு.

மழனவி பிரெெத்துக்கு ஊருக்குப் ப ான கார்த்தியிடம் இருந்து, 'நிலா ெந்தாச்சு’ என ெந்த

குறுந்தகெலிபலபய அெனது முகம் பதரிந்தது. ' ாப் ா ழநட்படல்லாம் தூங்கபெ விட
மாட்படங்குதுண்பண’ எனச் பொல்லும்ப ாது அெனிடம் எவ்ெளவு ெந்பதாஷம்? அங்பக இங்பக
என நாலு லட்ெ ரூ ாய் பரடி ண்ணிக்பகாண்டு ப ாய், ராமச்ெந்திரா ஆஸ் த்திரி ெராந்தாவில்
நின்றப ாதுதான், ெந்திரபமாகன் மனுஷனாகபெ மாறியிருந்தான். யார் யாரின் பநஞ்சிலும்
பதாளிலும் கிடந்த நாம், அண்ணனாக, மாமனாக, சித்தப் னாக, அப் னாக மாறுகிற தருணங்கள்
அற்புதமானழெ, துயரமானழெ, அைகானழெ.

உறவுகழளப் ற்றி அறியவும் புரியவும் ஒரு காலம்

இருக்கிறது. 'முத்துகிருஷ்ணன் மாமா நீடாமங்கலத்துல
ஒரு டீச்ெர பெச்சுருக்காராம்’ என முதன்முதலாகக்
பகட்டப ாது, எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. சித்ரா
அத்ழதக்குத் துபராகம் ண்ண இந்தாளுக்கு எப் டி மனசு
ெந்தது எனப் ப ாங்கியது. சித்ரா அத்ழத அப் டி ஒரு மனுஷி. ஊருக்குப் ப ானால் அப் டித்
தாங்கும். இளநி பெட்டித் தந்து, பகாழி அடித்துப் ப ாட்டு, கயிறு கட்டிவிட்டு 'தங்கம்...
தங்கம்...’ எனக் பகாஞ்சிக் குழையும். நம்ழமபய இப் டிப் ார்த்துக்பகாள்கிறெள் மாமாழெ
எப் டிப் ார்த்துக்பகாள்ொள் எனத் பதான்றும். 'எங்க... அந்த மனுஷன் வூட்டுக்கு ெந்து ஒரு
மண்டலம் ஆச்சு... நீடாமங்கலத்துலபயதான் பகடக்குறாரு’ என குதிரில் ொய்ந்து மூக்கு
சிந்தியப ாது, மாமா பமல் பகா மாக ெந்தது. 'அந்தாழளப் ார்த்து நாக்கப் புடுங்கற மாதிரி
பகக்கணும்’ எனத் பதான்றியது. அெழரப் ார்க்கபெ முடியவில்ழல. மூர்த்தி தாத்தா
இறந்தப ாது ஊருக்கு ெந்திருந்தார். ந்தலில் கூட்டத்துக்கு நடுபெ உட்கார்ந்திருந்தப ாது
ப ாபனன். அங்பகபய ழெத்து, 'என்ன மாமா... நீடாமங்கலத்துலபய பகடக்குறீங்களாமாம்.
வீட்டுக்பக ெர்றதில்ழலனு அத்ழத அழுவுது. ஏன் இப்பிடிப் ண்றீங்க?’ எனக் பகட்கிற
ஆபெெத்தில் ப ாபனன். 'நீடாமங்கலத்திபலபய’ எனக் பகட்டால், எல்பலாருக்கும் புரியும். நாலு
ப ருக்கு முன்பு அசிங்கப் டட்டும் என நிழனத்பதன். நான் க்கத்தில் ப ாய் நின்றதுபம
என்ழனப் ார்த்தெர் ெட்படன்று, 'ொடா மாப்ள... ஏய் இங்க ாரு... நான் பொன்பனன்ல
இெந்தான் ராபஜந்திரன் சின்னப் ழ யன். மாப்ள இது ஒங்க டீச்ெர் அத்தடா’ எனப் க்கத்தில்
இருந்த ஒரு ப ண்மணிழயக் காட்டினார். அந்த டீச்ெர் அவ்ெளவு ொந்தமாக இருந்தார். என்ழனப்
ார்த்துக் கும்பிட்டார். எனக்கு என்ன பொல்ெது என்பற பதரியவில்ழல. உள்பள ப ானால்
ப ாம் ழளங்க கூட்டத்தில் அத்ழத உட்கார்ந்துஇருந்தது. என்ழனப் ார்த்ததும் 'எபலய்! துணி
ொத்தறதுக்கு உங்க மாமாெ ெந்து க்கத்துல நிக்கச் பொல்றா’ என்றது. இத்தழன
ெருடங்களுக்குப் பிறகு இப்ப ாது மாமா இறந்துவிட்டார். ெமீ த்தில் வீட்டில் ஒரு விபெஷம்.
த்திரிழக பிரித்து ழெத்துக்பகாண்டு இருந்தப ாது, முந்தாழனயில் ழக துழடத்த டி ெந்த
சித்ரா அத்ழத பராம் வும் பகஷ§ெலாக, 'அந்த டீச்ெருக்குப் த்திரிக்க எழுதியாச்ொ? ஒண்ணு
குடுத்துருங்க’ என்றது.

கல்யாணமாகி, இரண்டு ெயசுப் பிள்ழளஇருக்கும் உறவுக்காரி ஒருத்தி, இன்பனாரு

மனுஷபனாடு ொைப்ப ாய்விட்ட ஒருநாள் அவ்ெளவு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. 10
ெருடங்களுக்குப் பிறகு ஒரு தருணம் அழத ொலிகிரா மத்தில் ார்த்தப ாது ஆபள அழடயாளம்
பதரியவில்ழல. இழளத்துக் கறுத்து அப் டி நின்றது. 'எப்பிடி இருக்கீங்க?’ எனக் பகட்டதற்கு,
'ஒறவுங்க ொ ம் என்ன சும்மாொ வுடும்?’ என்றது சிரித்த டி. அது அெரீரி மாதிரி பகட்கிறது
இப்ப ாதும். ஒவ்பொரு முழறயும் இந்த உறவுகள் தரும் உணர்வுகள்தான் நம்ழமப் ப ரிய
மனுஷனாக்கிக்பகாண்பட இருக்கின்றன. பெவ்பெறு ஆைங்களுக்கு இட்டுச் பெல்கின்றன.
ஏபதா ஒரு ெண்ழட. 10 ெருடங்களுக்கும் பமலாகிவிட்டது. இப்ப ாதும் 'பெந்திலு எப்பிடி
இருக்கு? அதுக்கு பரண்டாெது புள்ள ப ாறந்துருக்காம்ல...’ எனப் பிடித்தமான உறவிடம்
மீடிபயட்டர் ழெத்துப் ப சிக்பகாண்டிருக்கும் ஓர் அத்ழத, 'உண்ழமல எனக்கும் அதுக்கும்
என்ன நடந்துச்சு பதரியுமா முருகா’ எனச் ெமீ த்தில்தான் என்னிடம் எல்லாெற்ழறயும் ப சியது.

'மக கல்யாணம் பெச்சுருக்பகன்... இத்தன ெருஷம் ப ொமக் பகடந்தாச்சு. இத ொக்காபெச்சு

மறுக்கா ாத்துக்கலாம்னு ாக்கபறன். சிொ அண்ணன்ட்ட ப சுறியா?’ என இப்ப ாது தான்
மஞ்சுக்கா பகட்கிறது. 'தங்கச்சி கல்யாணத் துக்கு 20 ெெரன் பதெப் டுது. பலானுக்கு பெக்யூரிட்டி
ழகபயழுத்து ப ாடுறியா?’ என ஹாலில் காபி குடித்த டி அருணா பகட்டது பநற்றுதான். 'பெத்தா
ெந்து பெந்துருங்கய்யா... பெல கீலனு ஒருநா ாக்காதீங்க. சீென் பதடும்யா’ என ெத்தி தாத்தா
ப ானில் தழுதழுத்தப ாது என்னபொ ப ாலிருந்தது. தாத்தாொகிவிட்ட பிறகு ெரும்
உணர்வுகழள அந்தக் குரல் கடத்துகிறது. கழடசி ெழர உறவுகழளபய பதடுகிறது நிழனவு.
பொந்த ந்தம் ெந்து நிற்கிற கழரயிபலபய உழறந்திருக்கிறது ஒவ்பொரு ஜீெனும்.

'எனக்கும் இெங்களுக்கும் இனிபம எதுவுபம இல்ழலனு எழுதிக் குடுத்துர்பறன். அெங்கழளயும்

ழகபயழுத்து ப ாடச் பொல்லுங்க’-திருச்சி ப ாலீஸ் ஸ்படஷனில் நின்ற டி மாலதியக்கா
இப் டிச் பொன்னப ாது, ராமின் குடும் பம நிழலகுழலந்து நின்றது. ராம் என் நண் ன்.
அெனது ஒபர அக்கா மாலதியக்கா. அய்யர் குடும் ம். அவ்ெளவு கட்டுப் ாடாக ெளர்ந்த ப ண்.
பி.எஸ்ஸி. இரண்டாம் ஆண்டு டித்தப ாது, வீடிபயா பகெட் ொடழகக்கு விட ெருகிற பெறு
ொதிப் ழ யபனாடு ஓடிப்ப ானது. ராமுவுக்கு அக்கா பமல் அவ்ெளவு ாெம். இழத அெனாலும்
அந்தக் குடும் த்தாலும் தாங்கிக்பகாள்ளபெ முடியவில்ழல. அந்தக்கா அந்தப் ழ யபனாடு
ஸ்படஷனுக்குப் ப ாய்விட்டது. அந்த இன்ஸ்ப க்டர், 'ஏம்மா அய்யர் ப ாண்ணா இருக்க...
இபதல்லாம் ஒனக்குத் பதழெயா..?’ என்ற டி அந்தப் ழ யனிடம் திரும்பி, 'ஏம்ப் ா...
ஒன்ழனய டவுெரக் கைட்டி உக்காரழெக்கொ? ப ொம அெங்க வீட்ல இத விட்டுட்டுப் ப ாயிரு’
என்றார். இருெரும் பகட்கபெ இல்ழல. 'ஏம்மா... ஒங் குடும் த்பதாட த்து நிமிஷம் ப சு...
ப ா’ என அனுப்பிழெத்தார். ஸ்படஷன் ொெலில் பமாத்தக் குடும் மும் கதறியது. 'நா
அெரத்தான் கட்டிக்குபென்... என்ன விட்ருங்க’ என் ழதத் தவிர எதுவுபம பொல்லவில்ழல
அந்த அக்கா. 'ொக்கா, வீட்டுக்குப் ப ாயிரலாம்’ என ராம் பதாளில் ழக ழெத்தப ாது ெட்படன்று
அழதத் தட்டிவிட்டு, 'நீ யாரு... ஹபலா! ஏட்டு ொர் இென் யார்பன பதரியல. என்னன்னு
பகளுங்க’ என்றது. அென் அதிர்ந்துவிட்டான். ஸ்படஷனில் 'இனி, இந்தக் குடும் த்துக்கும்
எனக்கும் ெம் ந்தம் இல்ழல’ என எழுதிக் பகாடுத்துவிட்டுப் ப ாய்விட்டது மாலதியக்கா. தனது
ழடரியில், 'எனக்கு இரண்டு பிள்ழளகள் இருந்தார்கள். அதில் ஒரு ப ண் இன்று
இறந்துவிட்டாள்’ என எழுதிழெத்தார் ராமின் அப் ா. அந்த அக்கா தன் கணெபனாடு க்கத்துத்
பதருவில்தான் ொழ்ந்தது. குடும் த்பதாடு ப ச்சு ொர்த்ழதபய கிழடயாது. ராம் ெழியில்
அக்காழெபயா மச்ொழனபயா ார்த்துவிட்டால், பகாழல பெறியாொன். மூன்று ெருடங்களுக்
குப் பிறகு ஒருநாள் மாலதியக்கா கணென் ெழியில் ராழமப் ார்த்து, 'உங்கக்கா உன்ழனயப்
ாக்கணும்ங்குது. ஒருதடெ ெந்துட்டுப் ப ாபயன் ப்ளீஸ்’ என்றார். அென் முழறத்துவிட்டு
ெந்தான். அதன் பிறகு, எங்கு ார்த்தாலும் அெர் இழதச் பொல்லிக்பகாண்பட இருந்தார். ஒருநாள்
அக்கா ழெப் ார்க்கப் ப ாகிற முடிழெ எடுத்தான் ராம். 'ஒனக்கு இஷ்டம்னா, ப ாய்ப்
ாத்துட்டு ொடா’ என்றார்கள் அப் ா, அம்மா. 'இல்லம்மா... அெ நாண்டுக்கிற மாரி நாலு
ொர்த்த பகட்டுட்டு ெந்துர்பறன். அதுக்குத்தான் ப ாபறன்’ எனச் பொல்லிவிட்டு ழெக்கிளில்
என்ழனயும் ஏற்றிக்பகாண்டு ரயிலடி கல்லுப் ாலத்துக்குக் கிளம்பி னான். அது ஒரு ொயங்காலம்.
ாலத்தில்ப ாய் உட்கார்ந்திருந்பதாம். 'அெ ெரட்டும்... என்ன பகக்குபறன் ாரு... ஏதாெது
ப சுனா, பமாகழர யப் ப க்குபறன்’ என முஷ்டிழய முறுக்கிக் பகாண்பட குனிந்து
உட்கார்ந்திருந்தான் ராம். அென் அக்காவும் மச்ொனும் ெந்தார்கள். இென் நிமிர்ந்பத
ார்க்கவில்ழல. அந்த அக்கா பமதுொக ெந்து அென் க்கத்தில் நின்றது. பராம் யதார்த்தமாக
முந்தியால் விசிறிக்பகாண்பட, 'உஷ்ஷ்ஷ்... யப் ாடா...’ என அென் பதாளில் ழக ப ாட்டது.
யங்கரக் பகா மாக ராம் திரும்பிப் ார்த்தான். பமடிட்ட ெயிற்றுடன் ஒரு ழகயால் இடுப்ழ ப்
பிடித்த டி உட்கார்ந்திருந்த அக்காழெப் ார்த்தான். ஒரு கணம்தான்... விசுக்கு விசுக்பகன்று
பதம்பிய டி பகட்டான்... 'அக்கா... எப்பிடிக்கா இருக்க?’

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்..
வட்டியும் முதலும் 71
ராஜுமுருகன்,
ஓவியம்: ஹாசிப் கான்

உங்கள் ர ோல் மோடல் யோர்..?

தபோல் பபோட்டி டவுசர், ஊள மூக்கு, எண்பெய்த் தலைரயோடு திரிந்த எங்கள் உைகத்தில் முதல்
ர ோல் மோடைோக வந்தவர் பி.டி. வோத்தியோர் போஸ்கர் சோர். அப்படிரய 'இதயம்’ மு ளி. தினம் தினம்
அவர் ரபோட்டு வருகிற கோஸ்ட்யூலமப் போர்க்கரவ, தூர்தர்ஷனில் படம் போர்க்கிற மோதிரி
கோத்திருப்ரபோம். ரபகி ரபன்ட், ஃப்ளிட் லவத்த டிலசன் டிலசன் சட்லடகள் என அந்தக் கோை
பசட் சோங்குகளில் வரும் ஹீர ோ ரபோைரவ வருவோர். பைதர் ஷூ, ரகன்வோஸ் ஷூ என
டிப ஸ்ஸிங்குக்குத் தகுந்த மோதிரி மோறும். விதவிதமோன வோட்ச்கள், அதுவல நுக ோத
நறுமெங்களில் பபர்ஃப்யூம்கள் என கிறுகிறுக்கும். அடிக்கடி தலை ரகோதியபடி அவர் ரபசுவது,
சிரிப்பது என எல்ைோரம ஆச்சர்யம். ''ரடய்... போஸ்கர் சோர் மோரி டிப ஸ் வோங்கணும் ோ...''
என்பதுதோன் அப்ரபோது ஒர ைட்சியம். மதியங்களில் அவர் ஸ்டோஃப் ரூமில் நோற்கோலியில்
சோய்ந்து தூங்கிக்பகோண்டு இருக்கும்ரபோது, ஜன்னல் வழியோக பமதுவோக அவர் சட்லடலயத்
பதோட்டுத் தடவிப் போர்ப்ரபோம்.
சக வோத்தியோர்கள் அவல ,
''என்னோ லமனர ...'' என
விளிப்பதில் ஒரு கடுப்பு
இருக்கும். ஒருமுலற பி.டி.
பீரியடில் கர்ைோ கட்லட வந்தது.
ஆளோளுக்கு அலதத் தூக்க
முடியோமல் தூக்கி மூச்சு வோங்கி
ரனோம். ''போய்ஸ்...
இப்பிடித்தோன் பண்ெணும்...
போர்த்துக்கங்க...'' என்றபடி
திடுதிப்பபன சட்லட லயக்
கழட்டிவிட்டு, போஸ்கர் சோர்
கர்ைோ சுற்ற ஆ ம்பித்தோர். அப்புறம் பஸ்கி, தண்டோல் என எடுத்துக்கோட்டி ஆர்ம்ஸ் கோட்ட,
அதுவல ப ோமோன்ஸ் ஹீர ோவோக இருந் தவர் ஆக்ஷன் ஹீர ோவோகவும் ஆனோர். ''படய்லி ப ண்டு
லகப்பிடி பகோண்டக் கள்ை... லநட்ரட ஊறப்ரபோட்டு கோலைை சோப்பிடுங்க. சோப்பிட்டு பத்து
புல்-அப்ஸ்... பத்து பஸ்கி... பத்து தண்டோலு... ஒரு மோசத்துை ஒடம்பப் போருங்க போய்ஸ்...'' என
அவர் பசோல்லும்ரபோரத எங்களுக்கு பவறிரயறியது. விடோமல் புல்-அப்ஸ் அடித்ததில் எனக்குக்
குடல் ஏறியது. சிவோவுக்கு வோந்தி ரபதி ஆகி ஒரு வோ ம் லீவு. ஆகரவ, ஆக்ஷலனப்
புறந்தள்ளிவிட்டு, ப ோமோன்ஸுக்கு முயற்சி பசய்ரதோம்.

எப்ரபோது படய்ைர் கலடக்குப் ரபோனோலும் அப்போ வந்து, 'நல்ைோ லூஸ் வுட்டுத் லதங்க...
வளர்ற புள்ள’ என்போர். புளியம த்தடி தங்கரவலுவிடம் முடிபவட்ட உட்கோரும்ரபோரத, 'செல்
கட்டி அடிச்சுரு... புடிக்ரக வ க் கூடோது...’ என்போர். உச்சகட்ட பவறியில் அப்போவுக்குத்
பதரியோமல் அம்மோவிடம் அழுது பு ண்டு, சீமோட்டியில் துணிபயடுத்து, ரபகி ரபன்ட், ஃப்ளிட்
சட்லட லதத்ரதன். முதல்தடலவ அலதப் ரபோட்டுக்பகோண்டு ஸ்கூல் ரபோனரபோது போஸ்கர்
சோ ோகரவ மோறிவிட்ட மோதிரி இருந்தது. அவர் மோதிரிரய தலைரகோதி, சிரித்துக்பகோண்டு
திரிந்தரபோதுதோன் இங்கிலீஷ் சோர் தூக்கிப்ரபோட்டு வோலிபோல் ஆடினோர். ''பபோயம்ஸ்
பசோல்றோன்னோ... ஸ்லடலு... வுடி கம்னோட்டியோடோ நீ..?'' என வழக்கத்லதவிட ஆக்ர ோஷமோகக்
குத்தினோர். அது குத்து அல்ை... உள்குத்து என்பது ரைட்டோகத்தோன் புரிந்தது. ஆனோலும், போஸ்கர்
சோர் ஆகிவிட ரவண்டும் என்பதுதோன் அப்ரபோது எங்கள் ஒர கனவு. இத்தலன வருடங்களுக்குப்
பிறகு, சமீபத்தில் தஞ்சோவூரில் கமைோ திரயட்டர் பக்கம் ஒரு ரபோட்ரடோ ஸ்டுடிரயோவில் சோல ப்
போர்த்ரதன். பகோஞ்சம் நல யடித்து, பதோப்லப ரபோட்டிருந்தோர். அரத ரபகி ஸ்லடல் ரபன்ட்,
ஃப்ளிட் லவத்த சட்லட, ரகன்வோஸ் ஷூவில் பநஞ்சு வல க்கும் இன் பண்ணிக்பகோண்டு
நின்றிருந்தோர். அப்படிரய தலைரகோதியபடி, ''ஓ லநஸ். ரஸோ... நவ் யூ டூயிங் ஃபிலிம்...
பவரிகுட்'' என்றோர். ''என்ன சோர் இங்க..?'' என்றதற்கு, ''பலழய ரபோட்ரடோ ஒண்ணு... ஸ்கூல்
லடம்ை எடுத் ததுதோன்... ரடரமஜ் ஆகிருச்சு. அலத ரீபவோர்க்குக்குக் குடுக்க ைோம்னு வந்ரதன்...
வீடு நியர் லப... மங்களம் நகர்தோம்போ... யூ கம் மஸ்ட்...'' என்றோர். ஸ்டுடிரயோ சிஸ்டத்தில் அவ து
பிளோக் அண்ட் பவோயிட் ரபோட்ரடோ கை ோகிக்பகோண்டு இருந்தது.

அடுத்து ச வென் அண்ென். கமல், லமக்ரகல் ஜோக்சன், படண்டுல்கர், கிட்டிப்புள்ளு,

கூட்டோஞ்ரசோறு எனச் சுமுகமோகப் ரபோய்க்பகோண்டு இருந்த வோழ்க்லகயில் சுகுர்றோக இைக்கிய
பவுன்ஸல இறக்கியது அண்ென்தோன். அப்ரபோது அவர்

தஞ்சோவூரில் சித்தி வீட்டில் தங்கி, க ந்லத தமிழ்ச் சங்கத்தில் படித்துக்பகோண்டு இருந்தோர். லீவுக்கு
சித்தி வீட்டுக்குப் ரபோனரபோது, லபஜோமோ-குர்தோவில் ரதோன்றிய அண்ென், கண்களில் பவல்டிங்
அடித்தோர். ''ரசோழன் பூங்கோை ஒரு விழோ... வோ...'' என அலழத்துப்ரபோனோல், அங்ரக கண்களில்
அரத தோகத்ரதோடு இன்பனோரு அண்ென்... யுகபோ தி அண்ென். பூங்கோவில் கவிலத வோசிப்பு
நடந்தது. பத்து இருபது கவிஞர்கள் கூடி பின்னிப் பபடபைடுத்தோர்கள். 'போ தி... அவன்
மின்னலை விழுங்கி மின்சோ த்லதத் துப்பியவன்’ என்கிற மோதிரி கவிலதகள் பதறிக்க, எனக்குள்
அதுவல கோெோத பகமிஸ்ட்ரி. ''போப்ரைோ பநருடோ என்ன பசோன்னோன்னோ...'' என ச வென்
அண்ென் ஆ ம்பிக்க, ''பட்டுக்ரகோட்லட கல்யோெ சுந்த ம் ரபசோத மோர்க்ஸியமோ...'' என
யுகபோ தி அண்ென் பகோளுத்த... அதுதோன் என்லனத் தடம் மோற்றிப் ரபோட்ட இடம். அங்ரகரய
அண்ென்கள் என் ர ோல் மோடல்கள் ஆனோர்கள்.

தமிழ்நோடு முற்ரபோக்கு எழுத்தோளர் சங்கம், மக்கள் கலை இைக்கியக் கழகம் என

எல்ைோவற்லறயும் இவர்கள்தோன் அறிமுகம் பசய்தோர்கள். பசன்லன வந்த பிறகு யுகபோ தி
அண்ென் கலெயோழி பத்திரிலகயில் ரவலை பசய்தோர். நோன் அவருடரனரய இருந்ரதன்.
கோலையில் கலெயோழிக்குப் ரபோனோல், அப்துல் குமோன் சோரிலிருந்து பவங்கட் சோமிநோதன் சோர்
வல க்கும் அடுத்தடுத்து இைக்கியவோதிகள் சந்திப்புகள். சோயங்கோைங்களில் அண்ென்
போட்படழுதப் ரபோகும் சினிமோ கம்பபனிகள். அப்புறம் அறிவுமதி அண்ெனின் அபிபுல்ைோ
சோலை அலுவைகம்... என எல்ைோரம எனக்கு ஆச்சர்யங்கள். நடுநடுரவ விகடன், நக்கீ ன்,
குமுதம் அலுவைகங்களுக்கு ஒரு விசிட்லடப் ரபோடுவது, அப்படிரய ஏதோவது ப்ரிவியூ
திரயட்டரில் படம் போர்ப்பது, விடிய விடிய விவோதிப்பது என ஒரு வோழ்க்லக பதோடங் கியது
அவல ப் போர்த்துதோன்.

''இப்பிடிரய சுத்தோத ோ... உனக்கு ஒரு ரவலையப் போர்த்துருரவோம்... துல சோர்ட்ட

பசோல்லியிருக்ரகன். விகடன்ை ரபோய் கண்ென் சோல ப் போரு...'' என யுகபோ தி அண்ென்
பசோன்ன நோளில்தோன், கண்ென் சோல ச் சந்தித்ரதன். பிறகு, ரவலைக்குச் ரசர்ந்த புதிதில்
விகடனுக்கு முதல் கட்டுல லயக் பகோடுத்துவிட்டுக் கிளம்பிவிட்ரடன். அந்தக் கட்டுல
சம்பந்தமோக ஒரு சந்ரதகம் ரகட்பதற் கோக என்லனப் பிடிக்க முயற்சித்திருக்கிறோர்கள். ஒருநோள்
முழுக்க நோன் சிக்கரவ இல்லை. மறுநோள் ரபோனரபோது கண்ென் சோர் கூப்பிட்டு, ''ரடய்...
லைஃப்னோ ஒரு சுத்தம் ரவணும்... அழகோ... சுத்தமோ இருக்கப் பழகு...'' என்றோர். இப்ரபோதுவல
அந்த வோர்த்லதகள் என்லனப் பின் பதோடர்கின்றன. ஒரு ரவலைலய, நட்லப, வோழ்க்லகலய
அவர் அணுகுகிற விதம்தோன் எனக்கு ர ோல் மோடைோனது. பைல ப் போர்த்திருக்கிரறன்... யோரிடம்
ரவலை போர்க்கிறோர்கரளோ... யோல முன்ரனோடியோக நிலனக்கிறோர்கரளோ அவல ப் ரபோைரவ
நடந்துபகோள்வோர்கள். ஒருகட்டத்தில் என்லனப் போர்ப்பவர்கள், ''என்னோ போஸு... நீ கண்ென் சோர்
மோரிரய ரபசுற...'' என்போர்கள். லிங்குசோமி சோர் குடவோசல்கோ ர். எங்கள் ஊரிலிருந்து எட்டு
கிரைோமீட்டர்தோன். ''ஏய்... நம்மூர் ஆளு சினிமோை ரபோயி லட க்ட ோகிட்டோன்ை... ' ன்’னு
போத்தியோ... தீப்புடிக்குது...'' என ஊருக்குப் ரபோனோல் உசுப் ரபத்துவோர்கள். சினிமோவில் ரச
அதுவும் ஒரு கோ ெம். அவரிடரம 'பீமோ’வில் அசிஸ்படன்ட்ஆகச் ரசர்ந்தரபோது, அவர் முதலில்
என்லன அலழத்துப்ரபோன இடம் ோமகிருஷ்ெோ மடம். ''இங்ரக விரவகோனந்தர் ஹோல்ை
பமடிரடட் பண்ெோ அவ்வளவு லவப்ர ஷனோ இருக்கும்... நோன் லைஃப்ை அவ்வளவு
பநருக்கடிகள்ை இருந்தப்ரபோ பபரிய எனர்ஜியக் பகோடுத்தது இந்த இடம்தோன்...'' என்றோர்.
அவ து ஒழுங்கு, உலழப்பு, மனசு எல்ைோரம எனக்கு பபரிய இன்ஸ்பிர ஷன்!

ஒவ்பவோருவர் வோழ்க்லகயிலும் இப்படி மனிதர்கள் இருக்கிறோர்கள். கற்றுக்பகோள்ளவும்

பபற்றுக்பகோள்ளவும் எத்தலன கலைஞர்கள், தலைவர்கள் இருக்கிறோர்கள். நிலறயப் ரபல ப்
பிடிக்கும். ஆனோல், மனசு ஆ ோதிப்பதும் ர ோல் மோடல்களோக நிலனப்பதும் சிைல த்தோன்.
ஒவ்பவோரு மனசுக்கும் ஒவ்பவோரு பநருக்கம். எனக்கு லவக்கம் முகம்மது பஷீரும், சோர்லி
சோப்ளினும், இலளய ோஜோவும், பி போக னும் எப்ரபோலதக்குமோன ஆதர்ஷங்களோக இருக்கிறோர்
கள். எத்திலச திரும்பினோலும் இவர்களின் பிம்பம் என் ரமல் விழுகிறது. நிழல் முன் பசல்கிறது.
அவர்களின் அன்பும் ரகோபமும் முன்பனடுத்துச் பசல்கிறது. அப்படி ஓர் மனநிலைலய
ரநோக்கிரய எப்ரபோதும் நடக்கிரறன்.

நோம் அறியோமரை நம்லமச் சுற்றிலும் எவ்வளரவோ 'ர ோல் மோடல்கள்’ இருக்கிறோர்கள். எதிர்
போர்ப்புகள் ஏதும் இன்றி யோருக்கு எதுபவன்றோலும் ஓடிப்ரபோய் நிற்கிற எத்தலன ரபர்
இருக்கிறோர்கள்..? ''என்ன ரவண்டிக்கிட்ட போப்போ..?'' என்றதற்கு, ''அல்ைோரும்
அல்ைோருக்கணும்னு ஏண்டிக்கிட்ரடன்...'' என்கிற அந்தக் குழந்லதகூட நமக்கு ர ோல்
மோடல்தோன். கூடங்குளம் ரபோ ோட்டரமோ, ப மக்குடி துப்போக்கிச் சூரடோ, தர்மபுரி கைவ ரமோ
அத்தலன ரவலை கலளயும் தூக்கிப்ரபோட்டுவிட்டு, ஓடிப்ரபோய் நின்று கு ல் பகோடுக்கிற
நண்பர்கள் அப்படித்தோன். ''அந்த சோதிப் லபயன்னோ என்ன..? இந்த சோதிை வந்து நீ என்ன
கிழிச்சுட்ட... நோன் விசோரிச்சுட்ரடன்... லபயன் நல்ை ரக க்டர் தோன்... அவலனரய
கட்டிக்கட்டும். இல்லைன்னோ, ப ண்டு ரபல யும் நோரன பஸ் ஏத்தி விட்ருரவன்...'' என்ற இமயோ
அக்கோ எவ்வளவு பபரிய ர ோல் மோடல்..?

இன்லறக்குக் கோலையில் எழுந்து வரும் ரபோது, நோன் இருக்கிற பதருவில் ஒரு முதியவர் அமர்ந்து
ம க்கன்று நட்டுக்பகோண்டு இருந்தோர். பக்கத்தில் ரகரியர் நிலறய ம க்கன்றுகரளோடு ஒரு
லசக்கிள் இருந்தது. நட்டுவிட்டு பக்கத்து வீட்டில், ''யம்மோ... ஒரு பக்பகட்ை தண்ணி மட்டும்
குடுங்கம்மோ...'' என வோங்கி ஊற்றிவிட்டு அவர் களிடம் பசோன்னோர், ''படய்லி இதக் பகோஞ்சம்
போர்த்துக்கங்கம்மோ... உங்க புள்ள மோரி... எல்ைோம் உங்க புள்லளங்களுக்கு நல்ைது...'' எனச்
சிரித்தோர்.

எனக்குச் சந்ரதோஷமோக இருந்தது. அவரிடம் ரபசிரனன். லசக்கிலளக் கிளப்பிக்பகோண்ரட

பசோன்னோர், ''ரபர்ைோம் எதுக்குத் தம்பி..? படய்லி ஏரியோ ஏரியோவோ ரபோய் இப்பிடிக் கன்னுங்க
நட்டுட்டு வர்ரறன்... ஒரு நோலளக்கு இருவது கன்னோவது நட்டோதோன் எனக்குச் சந்ரதோஷம். இது
நோனோ பண்ணிக்கிற ரவை... பூமி நல்ைோருந்தோதோன் நம்ம புள்லளங்க நல்ைோருக்கும் தம்பி.
ஒவ்பவோரு பதருையும் அவங்கள தண்ணி ஊத்தச் பசோல்லிட்டுப் ரபோயிருரவன்... அலத ஒரு
தடவ பசஞ்சிட்டோ ஒரு சந்ரதோஷம் வரும் போருங்க... அப்பறம் விட மோட்டோங்க. அதோன தம்பி
நோம எல்ைோத்துக்கும் பபோறுப்பு!''

அவர்தோன் ர ோல் மோடல்!

வட்டியும் முதலும் 72
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப் கான்
"சார்... 33-ம் நம்பர் ரூம் வேணாம் சார்!''

வபான ோரம் குமுளி வபாயிருந்வேன். புது பபயின்ட் அடித்து, சந்ேனம் பேளித்ே லாட்ஜ்.
ரிசப்ஷனில் நாலு கிவலா கன்னங்கவ ாடு ஒரு லாவலட்டன் சிரித்ோர். ''எவடா... சார 33-ம் நம்பர்
ரூமுக்குக் பகாண்டுவபாயி...'' ேராந்ோவில் நடந்ேவபாதுோன் கூடவே ேந்ே ரூம் பாய் ஹஸ்கி
ோய்ஸில் பசான்னான், ''சார்... 33-ம் நம்பர் ரூம் வேணாம் சார்... வேற ரூம் வகளுங்க. நான்
பசான்வனன்னு காட்டிக்காதீங்க.''

''ஏம்ப்பா..?''

''அது சார்... 33-ம் நம்பர் ரூம்ல ஆறு மாசத்துக்கு மிந்தி ஒரு பபயனும் பபாண்ணும்... லவ்ேர்ஸ்
சார்... சூபைட் பண்ணி பசத்துப்வபாச்சுங்க. அதுங்க ஆவியா சுத்துதுங்க சார்...'' எனக்கு எர்த்
அடித்ேது.

''என்னப்பா பசால்ற..?
அந்ே வமாகன்லால்
பசால்லவேயில்ல.''

''எப்பிடிச்
பசால்லுோய்ங்க...
பிசினஸ்
படுத்துரும்ல...''

நான் கலேரமாகப்
பார்த்வேன். அந்ே
குட்டிச்சாக்கு இன்னும்
உற்சாகமாகி, ''நான்
இங்கோன் சார்
இருந்வேன். சூப்பர் பபாண்ணு சார் அது... மீரா ஜாஸ்மின் வமரி... அப்பிடிவய
கட்டிப்பிடிச்சவமனிக்வக பகடந்ோங்க சார். சின்ன ேயசுல பசத்ோ ஆவியா சுத்துோங்க ாம்ல...
பிராமிைா நான் பாத்வேன் சார். 33-ம் நம்பர் ரூம்ல அதுங்க ா பலட்டு வபாட்டுக்குதுங்க...
ேண்ணியத் போறந்துவுட்ருதுங்க... மூணு மாசத்துக்கு மிந்தி ஒரு வபாடிக்காரரு தூங்கிட்டு
இருந்ேப்ப அப்பிடிவய தூக்கிட்டுப் வபாய் பமாட்ட மாடில வபாட்டு ேந்துருச்சுங்க... அந்ோளுக்கு
பஜாரம் ேந்து ஓடிவய வபாய்ட்டாப்ல...'' என்றான் எக்கச்சக்க மாடுவலஷன்கவ ாடு. சட்படன்று
எனக்குள் இருந்ே பகுத்ேறி ோ ன் எகிறினான். ''என்ன ேம்பி 'பீட்சா’ படம் பார்த்துட்டு ேர்றியா?
ஆவி கீவி எல்லாம் பநபறயப் பாத்துட்வடாம். நீ கேேத் போறந்துவிட்டுப் வபாய் ஒரு பலமன் டீ
பசால்லுப்பா...'' எனச் சிரித்வேன். அேன் மார்க்கமாகப் பார்த்ேபடி ரூபமத் திறந்துவிட்டுப்
வபானான். உள்வ நுபைந்து, குளிக்க பாத்ரூமுக்குள் வபான சில பநாடிகளிவலவய பயம் கவ்ே
ஆரம்பித்ேது. 'கட்டிப்பிடிச்சவமனிக்வக பகடந்ோங்க சார்... சின்ன ேயசுல பசத்ோ ஆவியா
சுத்துோங்க ாம்ல...’ என்ற ரூம் பாயின் குரல் ோய்ஸ் ஓேரில் எக்வகா அடிக்க, உடனடியாக
பேளிவய கி ம்பிவிட்வடன். 9 மணிவபால ேந்து ரூபமத் திறந்ோல், பாத்ரூமில் ேண்ணி
பகாட்டுகிற மாதிரிவய சத்ேம். ஜன்னலில் யாவரா நிற்கிற மாதிரி பிரபம. கண்கப
மூடிக்பகாண்டு கட்டிலில் விழுந்வேன். இவே அபற... இவே இடம்... 'அந்ேக் காேலர்கள் எப்படிச்
பசத்துப்வபாயிருப்பார்கள்?’ என மனம் வயாசிக்க ஆரம்பித்ேது. சடாபரனக் காேலர்கள் என்
கழுத்பே பநரிப்பது மாதிரி காட்சிகள் பகாலாஜ் ஆகி, மூச்சு முட்ட ஆரம்பித்ேது. திடுக்கிட்டு
விழித்ோல், ஜன்னபல யாவரா ஆவேசமாகத் ேட்டிக்பகாண்டு இருந்ோர்கள். எனக்கு அல்லு
இல்பல. பமதுோகத் திறந்ோல், வமல் ேரிபசயில் அவநகப் பற்கள் இல்லாே ஒரு பசக்யூரிட்டி
கிைேன் பகயில் சரக்கு கி ாவைாடு நின்றார்.

''சார்... ரூமில் பேள் முண்வடா?''

நான் ேண்ணி ேந்ேபடிவய அேரிடம் வகட்வடன், ''ஏங்க... இங்க வபய் கீபயல்லாமா இருக்கு?''

அேர் ராகம் வபாட்டுச் சிரித்ேபடி, ''ேம்பி... ஆளு மரிச்சுப் வபாயி... பட், ஆன்மா மரிச்சிப்
வபாயில்லா...'' என ஒரு படரர் பஞ்ச் அடித்ேபடிவய வபாய்விட்டார். நான் உடனடியாக
ரிசப்ஷனுக்கு ேந்து அந்ே லாவலட்டனிடம் நின்வறன், ''சார்... அந்ே ரூம் கன்வீனியன்ட்டா இல்ல.
வேற ரூம் மாத்திக் குடுங்க!''

வபய்கப முேலில் எனக்கு அறிமுகப்படுத் தியது சின்னாத்ோள். அய்யனார் பகாபடக்கு முேல்

நாள் ராத்திரி, சாமி ரூமில் உட்கார்ந்து பணியாரம் சுட்டுக்பகாண்டு இருக்கும். பேள்ப ப்
புபடபே, ஒத்ே ரூோய்ப் பபாட்டு, பேத்ேபல ோவயாடு, ஒருக்களித்ே கேவு ேழிவய
ஆத்ோபேப் பார்க்கும்வபாவே 'பஜகன்வமாகினி’ பார்ட் டூோன். பணியாரம் சுட்டுக்பகாண்வட
பகபயக் காற்றில் வீசி வீசி, ''ஏய்... ந்ோ காட்டுச் சிறுக்கி... ேள்ளிப் வபா... பணியாரத்துல பகய
பேக்காே கம்னாட்டி... பசான்னாக் வகக்க மாட்ட'' என அதுோகப் வபசிக்பகாண்டு இருக்கும்.
திடீபரன்று ஆக்வராஷமாகி, ''எண்பணய எடுத்து ஊத்திவுட்ருவேன்... சாமிக்கு பேச்சுட்டு
பேக்கிவறன். அதுேபரக்கும் பகால்பலல வபாய் நில்லு எரும'' எனக் கத்தும். ''ஆர்ட்ட
வபசுறாக?'' என பபரியம்மா வகட்டால், ''ந்ோ... கீைத் பேரு புஷ்பம் ஆத்துல வுழுந்து அல்பாயுசுல
பசத்துப் வபானாள்ல. பணியாரத்துக்கு ேந்து ேந்து நிக்கிறா? எப்பிடிக் பகஞ்சுறா பாரு. வபாடி
முத்ேத்துக்குன்னா!'' என சீரியைாகச் பசால் லும். இபேக் வகட்கும்வபாவே எங்களுக்குத்
திகிலடிக்கும். சாமிக்குப் பபடத்துவிட்டு மறக்காமல் பகாஞ்சம் பணியாரங்கப க்
பகாண்டுவபாய் பகால்பலயில் புஷ்பத்துக்கு பேத்துவிட்டு, ''சாப்ட்டு சீக்கிரம் பகௌம்பு முண்ட''
என அேட்டிவிட்டுத்ோன் ேரும். ''ஆத்ோ... சீரியைா புஷ்பம் வபயா ேருோ..?'' எனக் வகட்டால்,
''பாக்காமலா பசால்வறன். குதுரு குதுரா ஆபசய பேச்சுக்கிட்டு பபாசுக்குனு வபாயிட்டா. அோன்
ஆவியா ேந்து பேருபேவய வகாலிக்கிட்டு அபலயுறா. நாம பசான்னாக் வகட்டுக்குோ.
நாப க்கு கார்த்திபயக்கு ேருோ பாரு'' என படரர் ஏத்தும்.

அப்வபாது முபாரக் அலி வீட்டில்ோன் டி.வி-யும் படக்கும் இருந்ேது. பேருவுக்வக அதுோன் டூரிங்
டாக்கீஸ். ஒரு படத்துக்கு அம்பது காசு டிக்பகட். 'அந்ே ஒரு நிமிடம்’, 'விதி’ என ஓடிக்பகாண்டு
இருந்ே திவயட்டரில் ஒரு நாள் 'பம டியர் லிசா’ வபாட்டார் கள். 'பயங்கர்ர்ர்ர்ரமாஆஆஆன
படம்ரா’ என பில்டப் பண்ணிப் வபாட்டான் முபாரக். படம் முடிந்து, 'ஒரு பயமும் இல்பலவய...
வஹவஹவஹய்...’ எனத் தில்லு காட்டிவிட்டு ேந்து படுத்துவிட்வடாம். கடுப்பான முபாரக் அலி,
அடுத்ே நாள் எங்வகவயா வபாய் வேடிப் பிடித்துக் பகாண்டுேந்து வபாட்டது 'ஈவில் படட்’. பாதிப்
படத்தில் வீரமணிக்கு டவுசர்நபனந்து விட்டது. சாமிநாேன் மயக்கம் வபாட, ேண்ணி பகாடுத்து
வீட்டுக்குப் பத்திவிட் டார்கள். பாதிப் வபர் பேறித்து ஓடினார்கள். க்ரிப்பாக உட்கார்ந்திருந்ே
எனக்கு க்ப மாக்ஸில் தூக்கித் தூக்கியடித்ேது. வீட்டுக்கு ேந்து சாப்பிடாமல் படுத்ோல், எங்கு
பார்த் ோலும் புஷ்பம் நிற்கிற மாதிரிவய இருந்ேது. காபலயில் காய்ச்சல் எகிறி ஸ்கூலுக்கு லீவு.
''இனிவம படம் கிடம் பாக்கப் வபானா, வோல உரிச்சுருவேன்'' என ோங்குப்பட்டதில் இருந்து
வபய்ப் படவம பார்ப்பது இல்பல. 10-ேது பரீட்பச லீவுக்கு திருச்சியில் சித்தி வீட்டுக்குப்
வபாயிருந்ேவபாது, சுப்ரமணியபுரம் ஏரியாவில் ஒரு வபாஸ்டர் அடித்து ஒட்டியிருந்ோர்கள்.
'கலங்கடிக்கும் திகில் படம். படத்பேத் ேனியாக அமர்ந்து பார்க்கும் நபருக்கு 1,000 ரூபாய்
அன்பளிப்பு’ என்ற வபாஸ்டபரப் பார்த்ேதும், ''வடய், 1,000 ரூோன்னா எத்ேன எலந்ே ேட
ேரும்? வபாவுமாரா?'' என்றான் சித்து. திவயட்டருக்குப் வபாய் வபாஸ்டபரப் பார்த்ோல், அவே
'ஈவில் படட்’. பேறித்து ஓடி ேந்துவிட்வடாம்.

விகடனில் வேபல பார்த்ேவபாது ராஜநாராயணன் அண்ணன் என் சீனியர். அமானுஷ்ய

ஏரியாவுக்கு அேர்ோன் குத்ேபக. வபான் வபாட்டால், ''ேம்பி, பாபநாசம் மல வமல ஏறிட்டு
இருக்வகன்டா. இன்னிக்கு அமாோச ராத்திரி. வபச்சியம்மா ஆவி ேர்வறன்னுருக்கு!'' என்பார்
ஹஸ்கியாக. மீட்டிங் கிறுகிறுப்பில் டீக்கபடயில் நிற்கும் வபாது, ''பசாைல்ல சிக்குன
பபாணத்துக்குத் ேபலவய இல்ல. மூங்கீல பசாருவீட்டு நிக்குது. அருவிக் கபரல அபலயறது
கிருஷ்ணவேணிவயாட ஆவிவல மக்கா'' எனத் பேறிக்கபேப்பார். திடுதிப்பபன ஏோேது
சாமியார்கவ ாடு, ''நீங்க பாத்தீங்க ா இல்பலயா? பாத்தீங்க ா இல்பலயா..?'' என ஆஃப்பலட்
பஹவேய்ஸ்களில் வபாய்க்பகாண்டு இருப்பார். ''நீங்க எத்ேன ேருஷமா இந்ே ஆவிவயாட
ோழ்ந்துட்டு இருக்கீங்க?'' என மக்கள்போபகக் கணக்பகடுப்பு அதிகாரி மாதிரிவய ஆவிகப
டீல் பண்ணிக்பகாண்டு இருப்பார். இப்வபாது விஜய் டி.வி-யில் நிகழ்ச்சி நடத்திக்பகாண்டு
இருக்கிற ராஜநாராயணன் அண்ணனின் ோழ்க்பகயில் சரிபாதி அமானுஷ்யப் பயணங்க ாலும்
ஆச்சர்யங்க ாலும் நிபறந்ேது.

அடுத்ே திகிலாக என் அண்ணன் குரு திடுதிப்பபன்று 'நடந்ேது என்ன..?’ டீமில் வேபலக்குச்
வசர்ந்ோன். அந்ேக் காலகட்டத்தில் எங்கள் வீவட கிட்டத்ேட்ட பாதி 'சந்திரமுகி’ பங்க ா
மாதிரிவய இருந்ேது. அதிகாபலயில் கண்ணாமுழி பேறிக்க ேருோன். சாப்பிட
உட்காரும்வபாதுோன் ஆரம்பிப்பான், ''ஒரு எடத்துல சுடுகாட்டுத் திருவுைாம்மா. மிட்பநட்டு
பரண்டு வபரு ஆவேசமா ஓடிப்வபாய் ஃப்பரஷ்ஷா பபாபேச்ச பபாணத்ேத் வோண்டி எடுத்து,
எலும்பபஎல்லாம் ோய்ல கவ்விக்கிட்டு, ந்ோ பாரு... இப்பிடி இப்பிடி 'ப்ப்வபஏஏஏ...’னு ஓடி
ேர்றாய்ங்கம்மா. ஒடவன உடுக்பகபயல்லாம் 'டும்ம்ம்ட்ட்டு டும்ம்ம்ட்ட்டு’னு பின்றாய்ங்க.
எர்லி மார்னிங் ரத்ேப் பபாரியல் சாப்ட்டு ேர்வறாம்...'' என அேன் 'காேலிக்க வநரமில்பல’
நாவகஷ் மாதிரி விேரிக்க விேரிக்க... ''ஏந் ேம்பி... இபேஎல்லாம் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடிவய
பசால்லிருக்கக் கூடாோ? மாப் டி.வி-ல வேல பாக்குறார்னு பமாட்படயா பசால்லிட்டீங்கவ ''
என அண்ணி படன்ஷனாகும். முக்கியமான விஷயமாக கால் பண்ணினால், வபாபன ஆன்
பண்ணி அப்படிவய பேத்திருப்பான். பின்னணியில் ''இப்ப ேர்றது பசத்துப்வபான
பசங்வகாடவனாட ஆவி. எல்லாரும் பகயில கயித்ே இறுக்கமாப் பிடிச்சுக்கங்க. சாம்பக்
கருப்பா..!'' என பயங்கரமான குரல்கள் ஒலிக்கும். ஒரு நாள் வசாகமாக ேந்து, ''பநட்டுக்குள்
ரத்ேம் வோஞ்ச துணி, பன்னி ோலு, சுடுகாட்டுச் சாம்பல்... இபேல்லாம் கபலக்ட்
பண்ணணும்ரா!'' என்றான். ''ஏன்டா..?''

''ஒரு சாமியாரு வபபயக் காட்வறன்னு சோல் வுடுறாரு. இப்ப பசான்னபேபயல்லாம் கபலக்ட்

பண்ணிக் பகாண்டுவபானா, பூபஜ பண்ணி பமாட்ட மாடில ஒருத்ேபரப் படுக்கபேச்சுருோராம்.
ராத்திரி பரண்டு மணிக்கு வமல வபய் ேரும். நீங்க வகமராே பேச்சுட்டுப் வபாயிட்டா அதுல
பேரியுங்கறாரு. ஆனா, ேனியாப் படுக்கபேச்ச ஆளு ரத்ேம் கக்கிச் பசத்துப்வபாறதுக்கும் சான்ஸ்
இருக்காம். பேரியமா ேந்ோ, வபபயக் காட்வறங்கறாரு!'' என்றான் வமாோபயக் குத்தியபடி.
பகாஞ்ச வநரம் அங்வகயும் இங்வகயும் வபான் வபாட்டுவிட்டு, ''ேம்பி நீ ேர்றியா..? ேந்து பமாட்ட
மாடில படு... பசம அபசன்பமன்ட்டு!'' எனப் பகீர் ஆஃபர் பேத்ோன்.

''குரு... இனிவம வீட்டுக்குள் நீ போழிலக் பகாண்டுேராே. இல்பலன்னா, நீ வீட்டக் காலி

பண்ணிட்டு எோேது வமன்ஷனுக்குப் வபாயிரு. நம்ம வீடு ஒரு பூங்காேனம்'' என மூச்பசப்
பிடித்துக்பகாண்டு ேசனம் வபசிவிட்டு எகிறிவிட்வடன். அவ்ே வு பயங்கரங்கள் நிகழ்த்துோன்.
அப்புறம் வேபல மாறிவிட்டேன், இப்வபாதும் பபான்மலரும் குகனும் கபே வகட்டால்
இப்படித்ோன் ஆரம்பிக்கிறான், ''ஒரு ஏரியால ஒரு வபய் இருந்துச்சாம்...''
நமது பால்யங்களும் வபய்க் கபேக ால்ோவன நிபறந்திருந்ேது. பேள்ப ப் புபடபேயில்
திரியும் அக்கா வபய்கள், இபலயூர் பாலத்தில் நின்று கால் இல்லாமல் தீப்பபட்டி வகட்கும்
முண்டாசுப் வபய், லிஃப்ட் வகட்டுக் குரல்ேப பயக் கடிக்கும் அப்பத்ோ வபய், ஆத்ேங்கபரயில்
ஆள் பிடிக்கக் காத்திருக்கும் பசல்லாயி வபய், ஆகாசுேளி புளியமரத்தில் போங்கும் வபய்கள் என
எத்ேபன வபய்கள் நின்றன நம் பால்யத் தின் ேழித்ேடங்களில்..? ''மனிே மனங்களின் குற்ற
உணர்ச்சிகளுக்கும் அச்சங்களுக்கும் நாம் பகாடுக்கும் உருேவம வபய்'' என்கிறார் ஃப்ராய்டு.

''வபய்களும் கடவுள் மாதிரிோன். இருக்கிறவோ

இல்பலவயா... அபேப் பற்றிய பயம் மனிேனுக்கு இருந்துபகாண்வட இருக்கும். எனக்கு ஒரு

வபபயத் பேரியும். எப்வபாதும் பலவபரின் கண் எதிவர அபலந்துபகாண்வட இருக்கிறது. அந்ேப்
வபய்க்குப் பபயர்கூட இருக்கிறது... ேறுபம!'' என்றார் புதுபமப்பித்ேன்.

'எம் மூோபேயரின் ஆவி

எனக்குள் இறங்கியிருக்கிறது.
அது உனது அதிகாரத்தின்
ரத்ேம் குடித்ோல்ோன்
மபலவயறும்!’ என்கிற ஆப்பிரிக்கக் கவிபே மனதில் ஆவியாகிறது.

ேர்மபுரி பக்கம் காடா முனீஸ்ேரன் வகாயில் என்ற இடம் இருக்கிறது. 10 ேருடங்களுக்கு முன்பு
சத்யாவின் ேங்கச்சிக்குப் வபய் பிடித்ேவபாது அங்குோன் அபைத்துப்வபானார்கள். அேள்
ஸ்கூலுக்குப் வபானவபாது, ேழியில் ஒரு பபயன் விபத்தில் இறந்துவிட்டான். அபே அேள்
பார்த்ேதில் இருந்து அந்ேப் பபயனின் ஆவி அேளுக்குள் ஏறிவிட்டது. அேபனப் வபாலவே
வபசுகிறாள். நள்ளிரவுகளில் எழுந்து அேனது வீட்டுக்குப் வபாய்விடுகிறாள். அேன் பசய்கிற
மாதிரிவய பல விஷயங்கள் பண்ணுகிறாள். எல்வலாருக்கும் பயங்கர ஆச்சர்யம். பயம்! என்ன
பசய்ேது என்வற பேரியாமல் பல இடங்களில் சுற்றியது சத்யா குடும்பம். அப்புறம்ோன் காடா
முனீஸ்ேரன் வகாயிலுக் குப் வபானார்கள். அப்வபாது விேரம் பேரியாமல் நானும் உடன்
பசன்றிருந்வேன். பபண்களுக்குப் வபய் ஓட்டும் இடம் அது. விேவிேமாகப் பாதிக்கப்பட்டு,
கேறியபடி, பேறித்ேபடி, ஏவேவோ பினாத்தியபடி எத்ேபன பபண்கள்? பார்க்கும்வபாவே
பகாடுபமயாக இருந்ேது. வபய் பிடித்ே பபண்களுக்குப் பூபஜ வபாட்டு, ேபலமுடிபய பேட்டி
அங்கு உள் புளியமரத்தில் அடித்து, ஏவேவோ இம்பச. ''மூணு நாள்ல அந்ேப் வபய
ஓட்டிவிட்ரலாம்!'' என்றார்கள். சத்யாவும் நானும் படன்ஷனாகி அன்பறக்வக அபைத்து
ேந்துவிட்வடாம். அப்புறம் அஞ்சாறு ேருடங்கள் கழித்துோன் சத்யாபேப் பார்த்வேன். முேலில்
எனக்குத் ேங்கச்சி ஞாபகம்ோன் ேந்ேது. டீக்கபடயில் நின்று வபசிக்பகாண்டு இருந்ேவபாது,
''வடய், ேங்கச்சிக்கு எப்பிடி இருக்கு..? அது என்னாச்சி..?'' என்வறன். அேன் கடுப்பாகச்
சிரித்ேபடிவய பசான்னான், ''வடய்... ஆக்ஸிபடன்ட் ஆனான்ல, அந்ேப் பபயனும் இேளும் லவ்
பண்ணிருக்காங்கடா. அப்புறம் ஃபுல் டீட்படயிலும் எடுத்துட்வடன். லவ்வுலோன் இே இப்பிடி
ஆகிட்டா. அப்புறம் சரிபண்ணியாச்சு. பபங்களூர்ல கட்டிக் குடுத்துட்வடாம்.''

ேரும்வபாது நண்பன் வகட்டான், ''இப்ப பேரியுோ எது வபயின்னு?''

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 73
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப் கான்
சமீபத்தில் ஒரு நண்பனுக்குக் கல்யாணம்... காதல் கல்யாணம்!

முகூர்த்தத்துக்கு முதல் நாள் மாலை ஒரு மண்டபத்தில் ரிசப்ஷன். பபண் வீட்டார் பபரிய இடம்.
நண்பனின் மாமனார் பபரிய கான்ட்ராக்டர் என்பதால், அரசியல் புள்ளிகள் எல்ைாம்
கும்மினார்கள். நாங்கள் பபான பபாது வாசலிபைபய மங்கிக் குல்ைா மாட்டிக் பகாண்டு ப ாப ா
அங்கிள் எல்பைாருக்கும் கும்பிடு கலைப்பபாட்டுக்பகாண்டு இருந்தார். ''என்ன
அங்கிள்...பிரியாணின்னதும் பசால்ைாமக்பகாள்ைாம சுகுர்றா வந்துட்டபபாை' என்றதும்
தலைக்கு பமபை கும்பிட்டவர், ''படய்... உள்ை வந்துவாயக் கீய பவச்சுராதீங்க. இங்க நான்
மாப்பிள்லைக் குத் தாய்மாமன்டா' என்றார் ஹஸ்கியில். அதற்குள் ''மாப்ை தாய்மாமன்
எங்கங்க..? பமலடை கூப்பிடறாங்க'' என சவுண்டு வர, ''இந்தா வந்துட்படன்' என ஓடிப்பபாய்
சடங்கு களில் ஈடுபட்டார்.

''இவரு எப்பபா அவனுக்குத் தாய்மாமன் ஆனாரு..?' என எங்களுக்கு ஷாக். ஏபனனில், ப ாப ா

அங்கிள் பமன்ஷனில் இருந்தபபாது, எனக்கு, கல்யாண மாப்பிள்லை நண்பனுக்கு எல்ைாம்
சீனியர். தமிழ்
ஆராய்ச்சிக் கழகத்தில்
பவலை பார்ப்பவர்.
''பவரிபை ஊற்றும்
நீரிபை பகாண்ட
தமிழ்ச் சீரிபை' என
அவர் கவிலத
பாடினால், கடல்
நாலைந்து கிபைா
மீட்டர் உள் வாங்கும்.
''தமிழ்த்
பதான்மங்கலைப்
பத்தி ஒரு புக்
எழுதிட்டு
இருக்பகன்... 48
கிபைா வரும். அலத
நாடாளுமன்ற வாசல்ை பவச்சு மன்பமாகன் சிங் பவளியிட, ரஜினி பபற்றுக்பகாள்ைணும்.
இதான் என் இைக்குடா' என உறுமுவார். அவலரப் பாசமாக எல்பைாரும் அங்கிள் என்பற
விளிப்பபாம். ''படய்! ஆள்காட்டிகைா... அங்கிள் கிங்கிள்னு ஏன்டா பபாய்ப் பரப்புலர
பண்றீங்க?'' என படன்ஷன் ஆவார். அப்புறம் ஆளுக்கு ஒரு திலசயில் பதறித்துவிட்படாம்.
வழியிபைா, விழா விபசஷத்திபைாதான் அங்கிலைப் பார்ப்பது. இப்பபாது நண்பனுக்குத்
தாய்மாமனாக வந்து நிற்கிறார்.

மாப்பிள்லை பகாட் சூட்டில் பதற்றமாக இருக்க, ப ாப ா அங்கிள் படு பகஷ§வைாக, ''எங்க

குடும்பத்துை பார்த்தீங்கன்னா... எங்க குடும்பத்துை பார்த்தீங்கன்னா' எனப்
பின்னிஎடுத்துக்பகாண்டு இருந்தார். ''பார்த்துக்கங்க, பாத்ரூம் பபாயிட்டு வந்துர்பறன்' என தம்
பபாட வந்தவரிடம், ''என்ன அங்கிள் இது?' என்பறன். ''என்ன பண்றது? படவா ைவ்
பண்ணிட்டான். பபாண்ணு குடும்பம் வசதியிையும் பபருசு. பசாந்த பந்தத்துையும் ஏகம். இவன்
லசடு பசாந்தங் காட்டணும்ை. 'நீ தாய்மாமனா வா அங்கிள்’னு வந்தான். சரின்னு நான்தான்
பபாயி அப்பிடி இப்பிடிப் பபசி கபரக்ட் பண்ணி, கல்யாணம் வலர பகாண்டுவந்தாச்சு. சரி...
எப்பிடியும் நான் ஒங்களுக்கு எல்ைாம் மாமன்தானடா' என்றார் சிரித்தபடி. சாப்பிடும்பபாது
பதற்றமாக வந்த மாப்பிள்லை ப ாப ா அங்கிளிடம், ''மாமா! நீ பாட்டுக்குப் பபாயிராத. பரண்டு
மூணுநாலைக்கு லீவு பசால்லிட்டுக் கூடபவ இரு. சடங்கு எல்ைாம் இருக்காம்' எனச்
பசால்லிவிட்டுப் பபானான். ''அய்யய்பயா! காதுகுத்து வலரக்கும் என்லனயத் தூங்கவிட
மாட்டாய்ங்க பபாையிருக்பக. கல்யா ணத்துக்கு வர்றவய்ங்கலை எல்ைாம் பாக்கும் பபாது,
சிக்குனா துலவயல் கன்ஃபார்ம். ஓ.பக. பபாய்லமயும் வாய்லமயிடத்பத...' என்றார் ஐஸ்க்ரீலம
இழுத்தபடி.

பபாய்கள் அழகானலவ... சுவாரஸ்யமானலவ... துயரமானலவ... சிை பநரங்களில்

உண்லமயானலவ. நிலனத்துப் பார்க்கும்பபாது, எவ்வைவு பபாய்கலைச் சுமந்து
வந்திருக்கிபறாம் எனத் திகிைாக இருக்கிறது. வாழ்வில் நாம் பசான்ன முதல் பபாய் எது? வாசல்
மண்லண வாயில் அதக்கிக்பகாண்டு, ''என்ன அது?'' என்ற அதட்டலுக்கு ஒண்ணுமில்லை எனக்
லககள் விரித்ததா? மளிலகச் சாமான் வாங்கப் பபானபபாது, கால் ரூபாய்க்குத் பதன்மிட்டாய்
வாங்கிவிட்டு, புண்ணாக்குக் கணக்கில் பசர்த்ததா? மார்க்ஷீட் வருகிற காலையில் வயித்துவலி என
லீவு பபாட்டதா? குரூப் ஸ்டடி என பங்ஸு வீட்டுக்கு நீைப் படம் பார்க்கப்பபானதா? 'இது என்
ஃப்பரண்டும்மா...’ எனக் காதலிலய வீட்டில் அறிமுகப்படுத்தியதா? 'வீட்ை ஒன்லனயப் பத்தி
பசால்லிட்படம்மா... எப்பவும் ஒன் நிலனப்பாபவ இருக்கும்மா’ எனக் காதலியிடம்
அள்ளிவிட்டதா? 'ஆபீஸ் மீட்டிங்ை இருக்பகம்மா’ என பாரில் இருந்தபடி மலனவியிடம்
பபானில் பசான்னதா? 'அவுக என்ன ஆளுக?’ என்ற பகள்விக்குக் கூச்சத்தில் சட்படன்று சாதி
மாற்றிச் பசான்னதா? 'காச்சல்ை இப்பிடிப் பபாயிட்டாங்க...’ பபாஸ்ட்மார்ட்டத்லதத் தவிர்க்க,
தற்பகாலை பசய்துபகாண்ட மகலனப் பற்றி மாற்றிச் பசான்னதா? 'ர்பராக்... ர்பராக்... ஒபர
இருமல் வாமிட்... முடியை சார்...’ என ஆபீஸில் லீவு பசான்னதா? 'பாண்டிச்பசரிை இருக்பகன்
தலைவா...’ லசதாப்பபட்லடயில் நின்றபடி கந்துவட்டிக்காரனிடம் பசான்னதா? 'குடும்ப ஓட்டு
பூராம் ஒங்களுக்குத்தான்’ என பணத்லத வாங்கிக்பகாண்டு மாத்திக் குத்தியதா? 'பபாண்ணுக்கு
28 வயசுன்னு பசால்லிருங்க’ என 34-லிலும் வரன் அலமயாமல் நிற்கும் மகளுக்காகப் பபசியதா?
பபப்பர் பசஸ் பண்ணியதா? டாக்டர் சர்ட்டிஃபிபகட் வாங்கி யதா? கள்ைக்காதல் முலைத்ததா?
அம்மாவுக்காக மலனவியிடம் பபசியதா? மலனவிக்காக அம்மா விடம் பபசியதா? பநர்த்திக்
கடன் தள்ளிப்பபாக, சாமியிடம் சாக்குச் பசான்னதா? பசைவுகள் தாக்குப்பிடிக்க முடியாமல்
பகாள்லகலயவிட்டு 200 ரூபாய் லகயூட்டு வாங்கியதா? 'சாமி கண்லணக் குத்திரும்...’ எனக்
குழந்லதயிடம் பசான்னதா?

எது என்றாலும் பபாய்கைால் நிலறந்துஇருக்கிறது இந்த வாழ்வு. ஒரு பபாய் ஓடிப்பபாய் ஒரு
கூட்டம் பபாய்கலை ைாரிலவத்து அலழத்துவருகிறது. சிரிப்பில் ஆரம்பிக்கும் பபாய்கள்
அழுலகயில் முடிகின்றன. விலையாட்டாக ஆரம்பிக்கும் பபாய்கள் நம்மிடபம
விலையாடிவிடுகின்றன. பபாய்கள் நிலறய
சந்பதாஷங்கலையும் நிலறய துயரங்கலையும்
லவத்திருக்கின்றன.

பத்தாவது படிக்கும்பபாது நான் ரிவிஷன்

படஸ்ட்டில் அவுட். ''ஃபபயிைாப் பபானவன்ைாம்
அப்பாலவ அலழச்சுட்டுத்தான் வரணும்...'' என
சர்க்குைர் வந்தது. இந்த ரிசல்ட்படாடு வீட்டுக்குப்
பபானால் அப்பா மட்லடலயக் கட்டி உரிப்பார்.
என்ன பசய்வது என பயாசிக்கும்பபாபத
ராதாகிருஷ்ணன் அண்ணன் எதிபர வந்தான். ராதா
அண்ணன் எங்கள் கிரிக்பகட் டீம் பகப்டன்.
பருவத்தால் பாலிபடக்னிக்தான் படித்தான். ஆனால்,
உருவத்தால் டபுள் டிகிரி முடித்து இருந்தான். அப்படி
ஒரு குண்டூஸ். எனபவ, அவலனப் பார்த் ததும்
பல்படித்தது. ''அண்பண... எங்கப்பாபவாட
பவட்டிய எடுத்தாபறன். கட்டிட்டு ஸ்கூலுக்கு வா... அப்பாவுக்கு ஒடம்பு முடியை, நீதான்
சித்தப்பானு பசால்லி பஹச்.எம்ம மீட் பண்ணிரு... ப்ளீஸ்பண... காப்பாத்து'' என்பறன். ''படய்...
நானும் ஒங்க ஸ்கூல் சீனியர்தான்டா... யாராவது பாத்துட்டா வம்பாகிரும்...'' என்றான்.
''அபதல்ைாம் இல்ை... பஹச்.எம். புதுசுண்பண...'' என்றபடி அலர பாக்பகட் பகால்டு ஃபில்டர்
அன்பளித்பதன்.

கட் பண்ணா... பஹச்.எம். ரூமில் அப்படிபய பாத்திரமாகபவ வாழ்ந்தான். ''சார்... இவலன

உங்கள்ட்ட ஒப்பலடச்சிட்படாம்... எங்கைக் பகக்கபவ பகக்காதீங்க... தூக்கிப் பபாட்டு மிதிங்க.
கண்ண மட்டும் பவச்சுட்டு பதாை உரிச்சுருங்க... நாங்க டீசன்டான ஃபபமிலி சார். ஒழுக்கம்தான்
எங்களுக்கு முக்கியம்...'' என ராதா பபசப் பபச... எனக்பக பதாண்லடலய அலடத்தது. அலர
பாக்பகட் வாங்கிக்பகாண்டு பரண்டு பாக்பகட் பகால்டு ஃபில்டருக்கு நடித்தான். ''ஓவராப்
பபாறாபன...'' என நிலனக்கும்பபாபத, ஓவிய வாத்தியார் உள்பை நுலழந்தார். ராதாலவப்
பார்த்ததும் ஆச்சர்யமாகி, ''படய் ராதா... என்னடா இங்பக?'' எனக் பகட்க, பஹச்.எம். முகத்தில்
ப ர்க். ''சார்... இவன் நம்ம சீனியர் ஸ்டூடன்ட்... பபாய் வண்டிப் பய, பகட்ட படுவா...'' என
ஓவியம் பபாட்டுவிட, ராதாவுக்கு பபஸ்பமன்ட் கிடுகிடுக்க ஆரம்பித்தது. நான் பசய்வதறியாமல்
நிற்கும்பபாபத, உண்லமலயக் கக்கினான் ராதா. ஆன் தி ஸ்பாட்டிபைபய இரண்டு பபருக்கும்
விரட்டி விரட்டி அடிவிழுந்தது. ராதா பவட்டி அவிழ லசக்கிளில் பகட்லடப் பிய்த்துக்பகாண்டு
ஓடினான். பைத்த அடிபயாடு மாலையில் கிரவுண்டில் அவலனச் சந்தித்தபபாது, ''இந்தப் பபாய்
தாங்காதுன்னு பசான்பனன் பகட்டியாடா... நீ அடிவாங்கறதுை நியாயம் இருக்கு... நான் எதுக்குரா
பலழய ஸ்கூல்ை பபாய் அடி வாங்கணும். க்காளி... ஒன்லனய...'' என ஆபவசமாக பபட்லட
எடுத்துக்பகாண்டு துரத்தினான்!

இப்பபாதும் ஏகப்பட்ட பபாய்கள் என்லனத் துரத்திக்பகாண்படதான் இருக்கின்றன. அன்பில்

விலையும் பபாய்களும் அபநகம். சங்கடம் தவிர்க்க, யாலரபயனும் காப்பாற்ற,
பசாம்பபறித்தனத்தால், பிரியம் வைர்க்க, சுயநைத்தால், பபாதுநைத்தால்... என எப்படிச்
பசான்னாலும் பபாய்கள்பபாய்கள் தாபன? சிை பபாய்கள் உறவுகலைக் காக்கின்றன. சிை
பபாய்கள் உறவுகலை முற்றிலுமாகச்சிலதத்து விடுகின்றன. ஆனால், உண்லமலயப் பபால்
பபாய்கள் நிரந்தரமாவது இல்லை எப்பபாதும். 'பபாய்கள் அப்பபாலதக்கு நிம்மதியானலவ.
உண்லம கள் கஷ்டமானலவ. ஆனால், எப்பபாலதக்குமான நிம்மதிலயத் தருபலவ’
என்பலதபய இப்பபாதும் உணர்கிபறன். மாயாவிக் கலதகலைப் பபால். மிதக்கவிடும்
கனவுகலைப் பபால் கூடபவ வரும் இந்த பராமான்டிசிஸப் பபாய்கலை முற்றிலுமாகத்
துரத்தியடிக்கபவ விரும்புகிபறன். யதார்த்தம் அடர் காடாகவும், தகிக்கும் பநருப்பாகவும்,
பபருநதியாகவும் இருக்கிறது. துன்பங்களும் சந்பதாஷங்களும் நீண்டுகிடக்கிற உண்லமயின்
பாலதயில் நடப்பபத பபரனுபவம்... பபருந்தரிசனம். பபாய் பசால்வலதப் பபரும்பாலும்
குலறத்துவிட்படன்... சின்னச் சின்ன பீஸ்கலைத் தவிர!

''வட்டியும் முதலும் அனுப்பிட்டீங்கைாண்ணா?'' என விகடனில் இருந்து கார்த்தி பபசுகிறான்.

''அலர மணி பநரத்துை அனுப்பிடுபறன் கார்த்தி...''

''பபாய் பசால்ைாதீங்ண்ணா... பந மா பசால்லுங்க...''

''பந மா அனுப்பிடுபறன். ஆமா... நாலைக்கு டிசம்பர் 21-ம் பததிதான? நாலைக்குத்தான் ஒைகம்

அழியப்பபாகுபத... இப்ப எதுக்கு வட்டியும் முதலும்ைாம்?''

''பமாக்க ப ாக். அப்ப ராத்திரி 12 மணிக்குள்ை அனுப்புங்க...''

மணி இப்பபாது 12.10 ஆகிறது. எவன்டா பசான்னான் அந்தப் பபாய்ய?

வட்டியும் முதலும் 74
ராஜுமுருகன்
ஓவியம் : ஹாசிப் கான்
'இவ்வளவு பேரும் எங்க பேோறோங்க?’

- நகரச் சோலைகளின் டிரோஃபிக்லகப் ேோர்க்கும்பேோது எல்ைோம் இப்ேடித் ப ோன்றும். நோலு பேலர

வலளத்துப் பிடித்து, 'எங்கடோ பேோறீங்க இவ்வளவு வவரசோ..?’ என விசோரிக்க பவண்டும். ேோதிப்
பேர் இயர்பேோனில் னிபய பேசிச் சிரித் ேடி, லூஸுப் லேயன்களோகத் திரிகிறோர்கள்.
முக்கோல்வோசி யுவதி கலள வ ோலேல் பநோண்டியேடியோன சித்திரங்களிபைபய ேோர்க்கிபறன்.
கோதில் வசல்பேோலன இடுக்கியேடிப் ேறக்கிறோர்கள். டோஸ் ோக்குகளில் பைப்டோப்லே அண்டக்
குடுத் ேடிபய குடிக்கிறோர்கள். சிக்னல் பேோடுவ ற்குள் குபீர் என்று குறுக்பக ேோய்கிறோர்கள்.
ஏகோ சி ரோத்திரியில் வசோர்க்க வோசலைப் ேோர்க்கப் பேோய், பகோயில் ஏரியோக்கலளக்
குமுறடிக்கிறோர்கள். ரயில்களில்கூட ஃபுட்பேோர்டு அடித்துப் பேோகிறோர்கள். ச ோ இலர ப டி
அலையும் ோனுடம். கோகம்பேோல் கலரயும் னம். ஜனத்திரட்சி. வநரிசல் கோடு. எப்பேோதும்
ேரேரப்பு. ோளோது விம்மும் எண்ணங்கள். லைக்குள் பிதுங்கும் கருத்துகள். தூக்கத்திலும்
துரத்தும் வ ோலைக்கோட்சிப் பிம்ேங்கள்... இவற்றுக்கு நடுபவ நோம் ' ற்றும் ேைர்’
சந்திப்பேோ ோ..?

ேோலு, 47-டி பேருந்து

ஓட்டுநர். நீை கைர்
சட்லடயும் பேன்ட்டு ோக,
ப ோளில் சிவப்புக் கட்டம்
பேோட்ட குற்றோைத்
துண்டில் ோன் கோணக்
கிலடப்ேோர். வடப்பேோவில்
நிற்கும் ேஸ்ஸில் ஏறி
உட்கோர்ந் தும், ஒரு ரூேோய்
சுேோரி ேோக்குப்
வேோட்டைத்ல க் கிழித்து
வோயில்
பேோட்டுக்வகோள்வோர்.
''வண்டி ஓட்டும்பேோது
பேோன் ேண்ணோப னு
எத் ன டவ வசோல்றது..?''
என சிக்னலில்
நிற்கும்பேோது வ ோலேலில்
லனவிலயத் திட்டுவோர். ''ேடிை நிக்கோ ... உள்ள வோ... ேச்ச சட்ட... ஏறி வோ. ேோர்றோ
வ ோலறக்கற ... அக்கோ, ங்கச்சிகளுக்குக் கல்யோ ணம் ேண்ணிட்டியோ..? பேோயிட்டின்னோ யோரு
ேண்ணிலவப்ேோ..?'' என லசடு கண்ணோடியில் சிடுசிடுப்ேோர். பூக்கலடலய ேஸ் க்ரோஸ்
ேண்ணும்பேோது, வண்டிலய நிறுத்தி உட்கோர்ந் ேடிபய ேஜோரில் வீட்டுக்கு ோம்ேழங்கள்
வோங்குவோர். கூட்டம் இல்ைோ ேகல்களில் முன்சீட்டில் வரும் பேோக்குவரத்து ஊழியருடன்,
''லேயலன ேோலிவடக்னிக் பசக்கறதுக்பக முப்ேது ரூவோ ஆச்சு... இன்ஜினீயரிங் அஞ்சு ரூவோ...
வ டிக்கல் இருவது ரூேோயோம்... எங்க பேோறது நோ ? டிப்ளப ோவ வோங்கிக் குடுத்துடுபறன்...
அதுக்கு ப ை ஒஞ் ச த்துனு வசோல்லிட்படன்'' என்றேடி பேசிவருவோர். ஆள் இல்ைோ
இரவுகளில் சிலுசிலுவவனக் கோத் டிக்க, சட்லடக் கோைலரப் பின்னோல் தூக்கிவிட்டேடி வண்டி
ஓட்டும்பேோது, 'ேலடத் ோபன... ேலடத் ோபன... னி லன ஆண்டவன் ேலடத் ோபன’ என
வ ல்லிய குரலில் ேோடுவோர். ஐந் ோறு வருடங்களோகப் பேோய்வந் பேருந்தில், இவ்வளவு ோன்
ேோலுலவ நோன் ேோர்த் து. வநரிசல்களுக்கும் சத் ங்களுக்கும் நடுபவ இப்ேடிச் சிை வழக்க ோன
சித்திரங்கலளபய எனக்குத் ந்திருந் ோர் அந் அரசுப் பேருந்து டிலரவர்.
சமீேத்தில், ேள்ளியில் ேோப்ேோலவ விடப் பேோயிருந் பேோது, வரோம்ே நோட்களுக்குப் பிறகு
ேோலுலவப் ேோர்த்ப ன். ஒரு குட்டிப் ேோப்ேோலவத் தூக்கியேடி அந் ப் ேள்ளிக்கூட வோசலில்

நின்றோர். ேோப்ேோக்கலள உள்பள அனுப்பிவிட்டு, ப ர்வு விண்ணப்ேங்கள் வோங்குவ ற்கோக

எங்கலள வவளிபய உட்கோரலவத்திருந் ோர்கள். அவலரப் ேோர்த் தும், ''சோர்... நீங்க ஃேோர்ட்டி
வசவன் டிலரவர் ோபன?'' என்பறன்.

''ஆ ோ ம்பி. ேரவோல்லைபய... கவரக்ட்டோ வநனவு வவச்சிருக்கீங்கபள...'' என்றோர் சிரிப்புடன்.

''ரிட்லடயரோகிட்படன் ம்பி... கோதுை இன்னமும் இன்ஜின் சத் ம் ோன் பகக்குது...'' என்றவர்,
ஏப ப ோ பேச ஆரம்பித்துவிட்டோர். நோன் ேத்திரிலக, சினி ோவில் பவலை ேோர்க்கிறவன் என்ேது
வ ரிந் தும் இன்னும் உற்சோக ோகிவிட்டோர். பேச்சுக்கு நடுபவ, ''ேோப்ேோ... உங்க பேத்தியோ சோர்..?''
என்றதும், ''பேத்தி ோரி ோன்... ோரி என்ன பேத்தி ோன்...'' என்றவர், சட்வடன்று
அல தியோகிவிட்டோர். ஏப ோ பயோசலனகளுக்குப் பேோனவர் மீண்டு, ''உங்கள்ட்ட வசோல்ைைோம்
ம்பி. அது... ரிட்லடயரோகறதுக்கு ஒரு வருஷம் முன்னோடி சத்யோ ஸ்டுடிபயோகிட்ட வந்துட்டு
இருந்ப ன். லநட்டு. பரோட்ை வண்டிகபள இல்ை. வகோஞ்சம் ஸ்பீடோ இழுத்துட்படன். வேட்பரோல்
ேங்கு திருப்ேத்துை திருப்புபனன் ேோருங்க... லசடுை இருந்து வண்டிை வந் ஒரு ஆளு உள்ள
வுழுந்துட்டோன். சு ோரிக்கபவ முடியை... டயர்ை பேோயிட்டோன்... அங்கபய அவுட்டு.
ஜி.வெச்சுக்குக் வகோண்டுபேோயோச்சு. எனக்கு வ ப ோ, பகஸு, சஸ்வேன்ஷன்னு ஒரு ோசம்
இழுத் டிச்சு விட்டோங்க. இத் ன வருஷத்துை இப்பிடி நடந் து இல்ை ம்பி. டயர்ை வகடந்
அந் ேோடியப் ேோத்ப ன் ேோருங்க... தூக்கப பேோச்சு. ஒண்ணும் ேண்ண முடியை. அந் ோளு
வூட்டுக்குப் பேோய் நின்பனன். அவன் வேோண்டோட்டி மூஞ்சப் ேோக்க முடியை... ஏழேோலழக.
இப்பிடி வந் ோ என் வ லசை விழணும் ஒரு உசுரு... இந் ேோப்ேோ அவங்க புள்ள ோன். நோபன
ேடிக்கலவக்கிபறன்னு வசோல்லிட்படன். எங்கூட்ை ோன் வளருது. வடய்லி ஸ்கூலுக்குக்
வகோண்டுவந்துவிட்டுப் பேோயிட்டு, இப ோட ோன் நம் வோழ்க்க பேோவுது. என்னபவோ இது
மூஞ்சியப் ேோக்கும்பேோது னசு பூத்துப் பேோவுது...'' என்றவர், ''அப்ளிபகஷன் குடுத்துட் டோங்க
வோங்க...'' என உள்பள ஓடினோர். திரும் பும்பேோது அந் ப் ேோப்ேோவின் லரம்ஸ் சத் ம்
பகட்டுக்வகோண்டு இருந் து... வநடுந்தூரம்!

' ற்றும் ேைரோக’ சிறு கணங்களில் நம் வோழ்க்லகயில் வருகிறவர்கள் எவ்வளவு பேர்? டிரோஃபிக்
சோலை ோதிரி எத் லன பேர் லடட்டில் கோர்பட இல்ைோ ல் வந்து வந்து பேோகிறோர்கள்? ஆனோல்,
ேோலு ோதிரி ஒவ்வவோருவரின் பின்னோலும் எவ்வளவு கண்ணீர், புன்னலகக் கல கள்
இருக்கின்றன.

சமீேத்தில் ோன் லற லை நகரில் பரோட்படோரம் வகோசுவலை விற்றுக்வகோண்டு இருந்

லவயோபுரி நோயக்கர் குடும்ேத்ல ப் ேோர்த்ப ன். லவயோபுரி நோயக்கர் ஊரில் ோர்கழி ோசத்தின்
அதிகோலைகளில் ேஜலன ேோடியேடி சங்கு ஊதிக்வகோண்டு வீடு வீடோக வருவோர். எங்கிருந்து
என்பற வ ரியோ ல் ஆற்லறக் கடந்து வந்து, கருக்கலின் வோசலில் முண்டோபசோடு நிற்ேோர். வோசல்
வோசைோக நின்று 'பகோேோைகிருஷ்ணோ... பகோைம் என்னபவோ...’ என வ லுங்கு வோசத்ப ோடு
ேோடியேடி, சங்கு ஊதுவோர். வருடத்தில் ோர்கழியின் அந் க் கோலைகளில் ட்டுப அவலரப்
ேோர்க்க முடியும். அப்புறம் வேோங்கலுக்கு றுநோள் லசக்கிளில் கூலட கட்டிக்வகோண்டு வந்து
கரும்பும், வோலழப் ேழமும், சில்ைலறயும் வோங்கிப் பேோவப ோடு சரி. இத் லன
வருடங்களுக்குப் பிறகு, புறநகரின் சோலைபயோரம் குடும்ேத்ப ோடு வகோசுவலை விற்றுக்வகோண்டு
இருக்கும்ேடி அவலரப் ேோர்ப்பேன் என்று நிலனக்கபவ இல்லை. உத்தி ோன் அவரிடம் என்லன
அலழத்துப் பேோனோன். ''நம்மூரு சங்கூதிரோ... பரோட்படோரம் வித் ோங்கன்னு வகோசுவலைக
பூரோத்ல யும்

பேோலீஸ் வகோண்டுபேோயிருச்சோம்... அவரு லேயலன யும் புடிச்சுட்டுப் பேோயிருச்சோம்.

ஸ்படஷன்ை பேோய்ப் பேசணும்... அ ோன் உன்லனயக் கூப்பிட் படன்...'' என்றோன்.
ஸ்படஷனுக்குப் பேோனோல், அங்பக பகோபி உட்கோர்ந்திருந் ோன். ேஸ் ஸ்டோண்டில் நீைகிரித்
ல ைம் விற்ேவன். பேோனஸோகத் திருட்டு வி.சி.டி., ரயில்பவ கிரோஸிங், யூரின் ேோசிங், வித் அவுட்
டிக்வகட் எனப் பிசோத்து பகஸ்களில், 'பகஸ் கணக்கு கோட்ட’ அவ்வப்பேோது பகோபிலய
ஸ்படஷனுக்குக் வகோண்டுபேோய், ரவோ ப ோலச வோங்கித் ருவோர்கள். பிரதிேைனோகத் திருட்டு
வி.சி.டி. பிளோக்கில் சரக்கு, வேரிய ஹீபரோக்களின் ேடங்களுக்கு பிளோக் டிக்வகட்வடல்ைோம்
விற்றுக்வகோள்வோன். அவலன ஸ்படஷனில் ேோர்த் தும் வழக்க ோன ' ரியோல ’ என நிலனத்து,
''என்ன பகோபி... என்ன பகஸு..?'' என்பறன்.

''பகஸ் எல்ைோம் இல்ை சோர்... அய்யோவுக்பகோசரம் வந்ப ன்...'' என்றோன் லவயோபுரி நோயக்கலரக்
கோட்டி.

உடபன லவயோபுரி வசோன்னோர், ''பகோபி ம்பிய உங்களுக்குத் வ ரியு ோ..? அவர் ோன் இங்க
எங்களுக்குத் ங்க எடம்ைோம் ேோத்துவவச்சது!''

எனக்கு இயற்லகயின் தீரோ முடிச்சுக்கலள நிலனத்து ஆச்சர்யம் வேோங்கியது. எஸ்.ஐ-யிடம்

பேசிக் வகோசுவலைகலள மீட்டு, அவலர வீட்டுக்கு அலழத்துவந்ப ோம். பகோபி பேோய்
எல்பைோருக்கும் ேபரோட்டோ வோங்கி வந் ோன். லவயோபுரி அய்யோ, அந் ச் சிறு வீட்டில் சோய்ந் ேடி,
''எங்க ம்பி... ஊர்ை யோர் இருக்கோ? விவசோயம்ைோம் இப்ே யோரு ஜீவவனடுத்துப் ேோக்குறோ?
எதுவும் முன்ன ோரி இல்ை. லேயன் திருப்பூர்ை பவை ேோத் ோன்ை... அவன் மூலிய ோ இந் க்
வகோசுவை பிசினஸ் வந்து, அப்பிடிபய குடும்ேத்ப ோட வந்துட்படோம்...'' என்றோர்.

''ஐயோ... ஃபீலிங்க விடு... ஒரு கட்டிங் வுட்டுக்குறியோ..?'' என பகோபி ேபரோட்டோலவப் பிச்சிப்

பேோட்டோன். வவளிபய வந் பேோது குளிர் கும்மியது. இது ற்றும் ேைரின் ோர்கழி!

ற்றும் ேைர் சு ந்து வருகிற வோர்த்ல கள், நிலனவுகள், கல கலள நோம் வேரி ோக
எடுத்துக்வகோள்வது இல்லை. ஒரு கோைத்தில் பேோஸ்ட்ப ன் ற்றும் ேைரில் முக்கிய ோனவர்.
ஒவ்வவோரு ஊருக்கும் அவர் எவ்வளவு வேரிய ப வ தூ னோக இருந் ோர்? இப்பேோது அவலர
அட் ோஸ்பியரிபைபய கோணவில்லை. அப்ேடி ஓர் இனத்ல பய கிட்டத் ட்ட றந்துவிட்படோம்.
'சோர்... பேோஸ்ட்...’ என்ற குரலைக் பகட்டு எத் லன நோளோச்சு? பநற்று எம்.எம்.டி.ஏ. வீட்டுக்கு ஒரு
பேோஸ்ட்ப ன் வந்து அப்ேடிச் வசோன்னோர். சட்வடன்று விசித்திர ோன உணர்வு நிலை ஏற்ேட்டது.
அப்ேடிச் வசோல்லிவிட்டு ேோலைத் ந் வர், சிஸ்டத்தில் இலணயத்தில் நோன் இருந் ல ப்
ேோர்த்துவிட்டு, ''என்ன கவனக்ஷன் சோர்... பி.எஸ்.என்.எல்ைோ..? பேக்பகஜ் எவ்வளவு சோர் வருது?''
எனப் ேடேடவவனப் பேச ஆரம்பித்துவிட்டோர். எனக்கு அப்பேோது ேோல்கோரத் ோத் ோ ஞோேகம்
வந் து. ேோல்கோரத் ோத் ோ எங்கள் ஊரின் பேோஸ்ட் ப ன். அது கடி ங்களின் உைகம். ஆகபவ,
அப்பேோது ஊரில் அவருக்கு அவ்வளவு வசல்வோக்கு. அவருக்கு ஒரு ேழக்கம் இருந் து. ஒரு
நீண்ட அலுமினியக் கம்பியில் கடி ங்கலளக் பகோத்துக் பகோத்து பசர்த்து, வீட்டில்
ோட்டிலவத்திருப்ேோர். நை விசோரிப்புகள், பிரியங்கள், துக்கங்கள் என யோர் யோரின்
எழுத்துக்களோபைோ நிலறந்திருந் து ேோல் கோரத் ோத் ோவின் உைகம். அவரும் யோருக்கோவது
ஏ ோவது கடி ம் எழுதிக்வகோண்பட இருப்ேோர். அவரது அலற முழுக்கக் கம்பி பகோத் கடி ங்கள்
பசர்ந்துவகோண்பட இருந் ன. ோத் ோ இறந் பிறகு, ஒரு பேோகி அன்று வகோல்லையில் மூட்லட
கட்டிக்கிடந் அந் க் கடி ங்கலளப் ேோர்த்ப ன். ற்றும் ேைரின் உணர்வுகள் ேைவும் இப்ேடித்
ோன் கிடக்கின்றன... நம் ோல் ேடிக்கப் ேடோ ல்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 75
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
சமீபத்தில் செய்தித்தாள் பார்த்தபபாது ஓரிடத்தில் உறைந்து நின்பைன்!

விவொயம் சபாய்த்ததால், மூன்று விவொயிகளின் தற்சகாறை பற்றிய செய்தி அது. அந்த மூன்று
பபரில் ஒருவரின் சபயருக்குப் பின்னால் குடவாெல் அருகில் உள்ள ஒரு கிராமத்தின் சபயர்.
எனது ஊரில் இருந்து கூப்பிடு தூரத்தில் உள்ள ஊர். பக்கத்து ஊரில் ஒரு விவொயி தற்சகாறை
செய்து செத்துப்பபாகிைார். அதன் பயங்கரமும் பவதறனயும் துளியும் சதரியாமல், எஸ்பகப்
சினிமாவின் இன்டர்சவலில் சவஜ் ொண்ட்விச் வாங்கிச் ொப்பிடுகிபைன். மார்கழியில்
மகமாயிக்குக் கதிர் பறடத்துப் பறடயல் பபாடாமல், சபாங்கலுக்கு முதல் நாள் குடவாெல்
கறடத்சதருவில் கரும்பு ஏைம் எடுக்காமல், பபாகியில் வீட்டுக்கு சவள்றளயடிக்கும்பபாது
பறைய கல்யாண பபாட்படாவின் புன்னறகறய மீட்டு ரசிக்காமல், மணியாத்தங்கறரயில் மாடு
குளிப்பாட்டி சகாம்புக்கு சபயின்ட் அடிக்காமல், சபாங்கல் ொப்பிட்டுவிட்டு பஞ்ொயத்து
பபார்டு திண்டில் பண்டிறகச் சீட்டுக் கச்பெரி பபாடாமல், கன்னிப் சபாங்கலுக்கு
பிள்றளகளுக்குக்
குஞ்ெம் கட்டி மில்லுத்
பதாப்புக்கு
அனுப்பாமல்,
''ஆத்தா... அம்மாயி!
நீரு சநைத்தக்
காக்கணும் தாயி!''
என அறுத்த கதிறரத்
தூக்கிக்சகாண்டு
சூரியறனக்
கும்பிட்டுப் சபாங்கல்
விடாமல் ஏன்
செத்துப்பபானார்
அந்த விவொயி?

ஊரில் எங்களுக்கும்
ஒரு பவலி நிைம்
இருக்கிைது. தஞ்ொவூரின் செழிப்பும் தறைப்பும் தாத்தா காைத்பதாடு பபாச்சு. வயல்களும்,
பாடல்களும், எப்பபாதும் வீட்றட நிறைத்திருக்கும் பத்தாயத்து சநல் வாெமும் எங்பகா
சதாறைந்துவிட்டன. அறுத்த வயலில் உதிர்ந்த கதிர் சபாறுக்கி, கணபதி சித்தப்பா கறடயில்
பபாட்டு, பபத்திக்கு பால் பன் வாங்கும் சுப்பாத்தாபவாடு விவொயமும் பாதி
செத்துப்பபாய்விட்டது. அப்பா இருந்த வறரக்கும் தீவிர விவொயம் நடந்தது. அது ஒரு
சராட்படஷன். குருறவக்கு நாத்து விடும்பபாது அம்மாவின் வறளயல்கள் அடகுக்குப் பபாகும்.
''சரண்டு வாரத்துை மூட்டுர்பைன் மல்லி'' என்பது அப்பாவின் எவர்க்ரீன் டயைாக். ஆனால்,
அடுத்தடுத்து சரட்ட வடம் ெங்கிலி, பதாடு என ஒவ்சவான்ைாக அடகுக்குப் பபாய்விடும்.
அறுவறட வறரக்கும் அம்மா நறக இல்ைாமல் மூளியாகத்தான் நிற்கும். அந்த சீஸனில் எதாவது
விபெஷம் வந்தால், ''நா ஒண்ணும் வரை... ஒத்த செயின்கூட இல்ைாம அங்க பபாய் நிக்க
முடியாது'' என அம்மா சகால்றைக்கட்டில் உட்கார்ந்து விசும்ப, ''படய் கலியா... எருக் கூலி
என்னடா சொல்ைானுங்க..?'' என அப்பா வாெலில் நின்று கத்திக்சகாண்டு இருப்பார். ''தண்ணிபய
விட மாட்படங்குைானுங்க... க்காளி... நம்சமல்ைாம் என்ன சிம்மந்தடிப் பயைா..? பைய்...
ரறவக்கு ஆகாசுளிக்குச் ொப்பாடு எடுத்துட்டு வந்துரு'' என அப்பா ராப்பகைாக
வயக்காட்டில்தான் கிடப்பார். அறுவறட முடிந்த ஒரு மாெத்துக்குள் ஒவ்சவாரு நறகயாக
வீட்டுக்குத் திரும்பி வரும். பநஷனல் படப்சரக்கார்டர் வரும். ொலிடர் பிளாக் அண்ட் ஒயிட்
டி.வி. வரும். ஒரு மாெம்தான், ''ெம்பாவுக்கு சவத வுடணும்'' என அம்மா வறளயறைப் பார்ப்பார்
அப்பா. இப்படித்தான் நடக்கும் சபாைப்பு!

இப்பபாது அதுவும் இல்றை. ஊரில் பாதிப் பபர் சவளிநாடுகளில் பவறை பார்க்கப்

பபாய்விட்டார்கள். சொந்த நிைங்கறளயும் கதிர்கறளயும் நிறனவில் குறை தள்ளவிட்டு,
எங்சகங்பகா கறடநிறை பவறைகளில் உைல்கிைார்கள். திருப்பூர் பனியன் கம்சபனிகளில்
பஞ்ெம் பிறைக்கப் பபாய்விட்டார்கள், பநற்று ஊரில் இருந்து அண்ணன் சித்து பபசும்பபாதுகூட,
''தண்ணிபய வரைடா... பம்புசெட்டும் ரிப்பபராப்பபாச்சு. அதுக்குத்தான் ஆள் பதடிச் சுத்திட்டு
இருக்பகன். பபொம இத வித்துப்புட்டு தஞ்ொவூர்ை வீட்டக் கட்டிட்டுப் பபாைாம்னு பதாணுதுரா.
அப்பா வுட்டுப் பபானத விட்ரக் கூடாதுன்னுதான் பாக்க பவண்டியிருக்கு'' என்ைான் ெலிப்புடன்.
இபத ெலிப்புடன்தான் இன்னும் ஏராளமான விவொயி களும் இருக்கிைார்கள்.

''நீங்க பபாங்கடா... எங்கன்னாலும் பபாங்க... நா இங்கதான் சகடப்பபன். சிமிழிக் குண்ட

மட்டும் விக்காதீங்க. நாஞ் செத்தா அங்கதான் சபாறதக்கணும்'' என்ை துளசி தாத்தாறவப்
புறதக்கக் கறடசியில் சிமிழிக் குண்டும் இல்றை.

பத்து மா நிைம் றவத்திருந்த திட்டக்குடி மாப்பிள்றளறய, கும்பபகாணத்தில் ஒரு ஏ.டி.எம்.

சென்டரில் செக்யூரிட்டியாகப் பார்த்பதன். சவள்றள பவட்டி-ெட்றடயில், ''சகைக்க நின்னு தூத்தி
அடி மாப்ள'' எனப் பார வண்டியில் வந்தவறர, இப்படி யூனிஃபார்மில் ஏ.டி.எம். வாெலில்
தளர்ந்து உட்காரும்படி பார்ப்பது பயங்கரம். காய்கறி காளிதாஸ் ஊரிபைபய சிசமன்ட் ஸ்ைாப்
பவறை பார்க்கிைார். பச்றெ வாெத்பதாடு பதாட்டத்தில் பார்த்தவறர சிசமன்ட் பூச்பொடு, ''ஒங்க
சமட்ராஸுக்சகல்ைாம் ஸ்ைாப் சகாண்டுவந்துருக்பகன் முருகா. ஒங்க சினிமா ஆளு
ஒருத்தர்தான்... ஆங்! மன்சூரலிகான் வூட்டுக்குத்தான் ஒரு ஆர்டர். மினி ைாரி புடிச்சுக் காத்தாை
அஞ்சு மணிக்சகல்ைாம் கிண்டி பாைத்தத் தாண்டி உள்ள சநாறைஞ்சுட்படன். றடம் ஆச்சுன்னா...
என்னா, ஏது, றைசென்ஸ் இருக்கா... அது இதுனு பபாலீஸ் புடிக்கும். சின்னவ காபைஜ்
பபாைாள்ை. சடய்லி நூறு ரூவா ஆகிருது. எங்க பபாைது..? சவவொயத்த நம்புனா ஊண்டி
எந்திரிக்கைதுக்குள்ள மட்படர் மட்படர்னு காை வாரி வுடுது. அதான் எறதயாவது பண்ணிப்
சபாறைச்சுக்கணும்ை!'' எனச் சொல்லும்பபாது மனறெத் திருகியது. ஏழு ஏக்கர் நிைத்றத
விற்றுவிட்டு ஊறரவிட்டுப் பபான வீரமணி அண்ணனின் மகன் கார்க்கிறய, திருச்சியில் ஒரு
ப ாட்டலில் ெப்றளயராகப் பார்த்பதன். என்றனப் பார்த்தும் பார்க்காமல் முகத்றதத்
திருப்பிக்சகாண்டு பபானவறனப் பபாய்ப் பிடித்துவிட்படன். எல்ைாவற்றையும் பபசிவிட்டுக்
கரி படிந்த பாத்ரூம் கதவில் ொய்ந்து நின்ைபடி அவன் சொன்னான், ''அண்பண... நானும்
ப ாட்டலுக்குப் பபாகும்பபாது எல்ைாம் ெப்றள பண்ை றபயங்க கவனிக்காமப் பபானா
சுர்ர்ருனு பகாவப்படுபவன். இப்பபாதாண்பண சதரியுது... சதரிஞ்ெவங்க, சொந்தக்காரங்க
யாரும் பாத்துருவாங்கபளான்னுதாண்பண அவங்க அப்பிடி நடந்துக்கிைாங்க’! இறதக்
பகட்டபபாது, திகீசரன்ைது.

விருகம்பாக்கத்தில் பை வண்டி தள்ளிக்சகாண்டு பபான பவணுறவயும் அவரது மறனவிறயயும்

பார்த்தபபாதும் இப்படித்தான் இருந்தது. பட்டுக்பகாட்றட பக்கம் இருந்த விவொய நிைத்றத
விற்றுவிட்டு, நகரத்துக்குப் பிறைக்க வந்தவர்கள். தள்ளுவண்டியில் பைம் விற்றுக்சகாண்டு,
சவள்ளாளர் சதருவில் ஒரு சினிமா துறண நடிறகயின் புைாக்கூண்டு பபார்ஷனில்
தூங்கப்பபாகிைார்கள். பராட்படாரம் நின்று டீ குடித்தபடி பவணு என்னிடம் சொன்னார், ''தம்பி!
ஒரு விஷயம் பகட்டுக்கங்க... ஒரு விவொயிறயப் சபாறுத்தவறரக்கும் தற்சகாை
பண்ணிக்கிைது... சநைத்த விக்கைது சரண்டும் ஒண்ணுதான்!''

இன்று நகரங்களில் பிறைக்க வந்து நிறைந்திருக்கும் முக்கால்வாசிப் பபர் என்றனப் பபான்ை

விவொயிகளின் பிள்றளகள்தான். சபரும்பாலும் ஐம்பது வயதுக்கு பமற்பட்டவர்கள்தான்
ஊர்களில் விவொயம் பார்க்கிைார்கள். அடுத்த தறைமுறை எல்ைாம் பவறு பவறு
பவறைகளுக்குப் பபாய்விட்படாம். தங்கள் பிள்றளகள் விவொயம் செய்ய வருவறத விவொயத்
தகப்பன்கபள விரும்பவில்றை. 'இந்தக் கஷ்டம்ைாம் என்பனாட பபாகட்டும்’ என்பதுதான்
அவர்களின் நிறனப்பு. விவொயம்தான் ஒரு பதெத்தின் ஆதாரம். அறத சமள்ள சமள்ளச்
ொகடித்துவிட்டால் என்னஆகும் இந்த பதெம்? இதற்கு யார் சபாறுப்பு? நூற்றுக்கணக்கான சநல்
ரகங்கள் இருந்த காவிரி சடல்டாவில், இப்பபாது எத்தறன ரகங்கள் இருக்கின்ைன? வீரிய
விறதயும் ஒட்டு விறதயும் தந்து விவொயத்றதக் கீபை இழுப்பது யார்? பக்கத்து மாநிைம்
பகரளாவில் எல்ைா அரசுக் குழுக்களிலும் ஐ.ஏ.எஸ், ஐ.பி.எஸ். அதிகாரிகறளப் பபாை ஒரு
விவொயிக்கும் இடம் தருகிைார்கள். அவரது ஆபைாெறன பகட்கப்படுகிைது. இங்பக ஒரு
விவொயிறய எப்படி மதிக்கிைது இந்த அரசும் ெமூகமும்? இன்னமும் 'மாடு பமய்க்கத்தான்
ைாயக்கு’ எனக் கால்நறட வளர்ப்றபயும் விவொயத்றதயும் அடிப்பறடயிபைபய மட்டமாகப்
பார்க்கும் ெமூகமாகத்தாபன நாம் இருக்கிபைாம்? சினிமாக்காரபரா கிரிக்சகட் வீரபரா அல்ை...
உண்றமயில் ஒரு விவொயிதான் இந்த நாட்டின் நாயகன் என்பறத எப்பபாது உணர்பவாம்?

யாறரயும் சுரண்டாமல், பபார் சதாடுக்காமல் 5,000 வருடங்கள் வீரத்பதாடும் மானத்பதாடும்

தமிழ்ச் ெமூகம் வாழ்ந்ததற்குக் காரணம் விவொயம்தான் என்பறத நம் பிள்றளகள் அறிவார்களா?
பமட்டூரில் இருந்து கல்ைறண வறர குறிப்பிட்ட எண்ணிக்றகயில் தடுப்பறணகள் கட்ட
பவண்டும் என்ை குறைந்தபட்ெக் பகாரிக்றக கூட இன்னும் நிறைபவற்ைப்படாமல் இருப்பது
ஏன்? இருக்கிை நிைத்றத எல்ைாம் ஃப்ளாட் பபாட்டு விற்றுவிட்டு, புவ்வாவுக்கு என்ன
செய்பவாம்? ஆமாம்... அதுதான் முக்கியமான பகள்வி! புவ்வா வுக்கு என்ன செய்பவாம்?

இயற்றக பவளாண்றமதான் இனி இந்த மானுடத்தின் ஜீவனம் என்பறத உணர பவண்டும்.

மரபணு மாற்ை விறதகள், பூச்சிக்சகால்லிகள் எதுவும் இல்ைாமல் நாட்டு விறதகள், ொணம்,
பகாமியம், இறை, தறையில் வரும் இயற்றக உரங்களால் வளரும் விவொயம்தான்
ஆபராக்கியமானது. விவொயத்தின் அவசியமும் அவெரமும் புரியாமல் பவறு பவறு
சகாண்டாட்டங்களில் திறளக்கிபைாம். விவொயத்தின் மீதான கடறமறயயும் கருறணறயயும்
நாம் உணர்ந்து, நம் பிள்றளகறளயும் உணரச் செய்வதுதான் இன்றைய முதல் பதறவ.
நம்மாழ்வார், அைச்ெலூர் செல்வம், புளியங்குடி அந்பதாணிொமி, பகாமதிநாயகம், 'கிரிபயட்’
செயராமன், பாறையூர் ரங்கநாதன், பாமயன், ெத்தியமங்கைம் சுந்தர்ராமன், ரவி பபான்ை தனி
மனிதர்களின் முன்சன டுப்புகளும் முயற்சிகளும் மட்டுபம எதிர்காைத்துக்கான நம்பிக்றக
விளக்குகறள ஏற்றுகின்ைன.

ெமீபத்தில் பகாடம்பாக்கத்தில் இருந்து மவுன்ட் பராட்டுக்கு வர ஒரு ஆட்படா பிடித்பதன்.

வரும்பபாது ஆட்படாவின் முன்புைம் ஒரு 'பசுறம விகடன்’ சுருட்டிறவக்கப்பட்டு இருந்தறதப்
பார்த்பதன். அந்த ஆட்படா டிறரவரிடம், ''என்ன தறைவா... பசுறம விகடன் படிப்பீங்களா..?''
என்று பகட்படன். அவர், ''ஆமா ொர்... சரகுைரா படிச்சுருபவன். நமக்கு புதுபகாட்றடப் பக்கம்
கிராமம். ஒரு சூழ்நிறை. ஊர்ை சநைத்றத எல்ைாம் வித்துட்டு, இங்க வந்து ஆட்படா ஓட்டிட்டு
இருக்பகன். ஊர்ை ஒரு அஞ்சு ஏக்கர் சநைம் வாங்கி இயற்றக விவொயம் பாக்கணும். அதான் ொர்
என் ைட்சியம். சகாஞ்ெம் சகாஞ்ெமா காசு பெத்துட்டு இருக்பகன்'' என்ைார் சிரித்தபடி. எனக்குச்
ெந்பதாஷமாக இருந்தது. நானும் அந்த ஆட்படாக்காரர் மாதிரிதான்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 76
ராஜுமுருகன்,
ஓவியம்: ஹாசிப் கான்
ஏததா ஒரு வெளியூர் லேண்ட் லேனில் இருந்து ல ோன். எடுத்தோல், ''தம்பி...
விக்ரமோதித்யன் ல சுலேன்...'' என்ேது அண்ணோச்சியின் குரல். 'ஆமோ... புக் ஃல ர்
ெந்துருச்சுல்ே...’ எனத் தந்தியடித்தது மனசு. அண்ணோச்சியின் ல ோன் ெருெது திருவிழோவுக்குக்
கோப்புக் கட்டுெது மோதிரி. சோமி புேப் ோட்டுக்குப் பிேகுதோலன தீ ோரோதலன. ''வசன்லன ெர்லேன்
தம்பி...'' என ெோலழ மரம் கட்டினோர். உடனடியோக என் பிரியத்துக்குரிய இேக்கிய முகங்கள்
மனசுக்குள் மண்டத் வதோடங்கின.

இம்மோதிரியோன தருணங்களில்தோன் இேக்கிய ஜிப்சிக்கலை ல்க்கோகப் ோர்க்க முடியும். புக்

ஃல ர் ெோசலில் அய்யப் மோதென், கெர்னர் மோளிலகயில் லகவயழுத்துப் ல ோட்டுவிட்டு ெந்த
மோதிரி லகயலசப் ோர். நண் ன். அற்புதமோன கவிஞன். ''ரோஜி... கோத்திரமோன நவீன கவிலதகலை
லகோட் ண்ேோ... 'உயிர்லம’ ஸ்டோல்ே என் வதோகுப்பு கிலடக்குது. 'ஆப்பிளுக்குள் ஓடும் ரயில்’
டிச்சியோ? லகோணங்கி உயிர்லமயில் நிக்கிேோரு...''

அந்தப் க்கம் ல ோகும்ல ோலத, 'விடியல்’ ெோசலில் ஃப்ரோன்சிஸ் கிரு ோ நிற் ோர்.
கிறிஸ்துமஸுக்கு முதல் நோள் ெோசலில் கட்டித் வதோங்கும் நட்சத்திரம் மோதிரி கண்கள் மின்ன,
''ரோஜி... ஐ ேவ் யூ... ஐ மிஸ் யூ... ஐ லேட் யூ...'' எனக் கட்டிப்பிடி லெத்தியம் ோர்ப் ோர். ''
'கோேச்சுெடு’ே லகோணங்கி இருந்தோலர!''
என்ே தகெலேப் பிடித்துப் ல ோனோல்,
ெழியில் புலித் லதோல் ஜீன்ஸில் சோருவும்
மனுஷ்யபுத்திரனும் ஆட்லடோகிரோஃபில்
பிஸியோக இருப் ோர்கள்.
யுெகிருஷ்ணோவும் அதிஷோவும்
'மோற்ேோன்’ வகட்டப்பில் ஒவ்வெோரு
ஸ்டோேோக உைவு ோர்த்துத் திரிெோர்கள்.
''வெயலமோகனுக்கு நீங்க ஏன் இந்துத்துெ
முகமூடி மோட்றீங்க...'' என ஆலெசமோகப்
ல சிக்வகோண்டு இருப் ெலர ஸ்டோப்பி,
''இெர்தோன் விஷ்ணுபுரம் சரெணன்'' என
அறிமுகப் டுத்துெோர்கள். ''லகன்டீன்ே
லேப்டோப்ல ோட உட்கோர்ந்து லகபிள் சங்கர் அப்லடட்ஸ் ல ோட்டுட்டு இருக்கோரு. 'கறுப்புப்
பிரதிகள்’ே ெோக்கி லசகரும் கடங்கலநரியோனும் நிக்கிேோங்க... டிமிட்ரியப் ோர்த்தீங்கைோ..?'' என
ஒரு ப்ைோக்கர்ஸ் குரூப் லசனீஸில் ல சிய டி லெடியப் னின் டிஸ்கெரி புக் ல ேஸில்
கூடியிருக்கும். ''விகடன் ஸ்டோல்ே லகோணங்கி இருக்கோரு... ோக்கே..?'' என ரிசல் வசந்தில்நோதன்
வசோல்லிவிட்டுப் ல ோெோர்.

ஆன் தி லெயில் திடீவரன்று ஓர் இடத்தில் தற்ே லமகங்கள். கூட்டம் கூடி, ''இங்க பிரச்லன
லெணோம்... இங்க பிரச்லன லெணோம்...'' எனக் கேெரக் குரல்கள். க்கத்து ஸ்டோலில் லீனோ
மணிலமகலேயும் லஷோ ோ சக்தியும் புக் ரிலீஸ் முடித்துக் கிைம்புெோர்கள். ஞோநி ஸ்டோலில்
ெோக்வகடுப்பு நடக்கும். 'லமோடி, பிரதமர் லெட் ோைரோக ஆகேோமோ?’ என்ே ெோக்குச்சீட்லட
மடித்த டி, ''ஏன் முரிலகன்... லமோடியப் ோத்தோ வடல்லி குமோர் தம்பி மோரி இல்ே... க.சீயப்
ோர்த்தீங்கைோ? இங்கதோன் நின்னோன்...'' என ோஸ்கர் சக்தி சிரிப் ோர். திரும் பினோல், எதிலர
அப் டிலய ெத்தேக்குண்டு ெோசத்லதோடு ெந்துவகோண்டு இருப் ோர் க.சீ.சிெக்குமோர் அண்ணன்.
''சங்கர்ரோமசுப்ரமணியனும் ேக்ஷ்மி மணிெண்ணனும் இப் த்தோன் கிைம்பினோங்க. என்னப் ோ...
மணிெண்ணன் ஒரு கவித வசோன்னோன். மகோ கலேஞன் ோ அென். சிலிர்த்து ருச்சுப் ோ... இங்க
ோரு...'' என உணர்வுக் கிைர்தல்கலைோடு ெருகிே அண்ணலனோடு ல ோனோல், ஒரு ஸ்டோல் ெோசலில்
அசிஸ்வடன்ட் லடரக்டர்கலைோடு ஆலெசமோன விெோதங்களில் நிற் ோர் அெயன் ோேோ. ''தம்பி
ெோடோ... புலகப் டம் எடுப்ல ோம்... புலகப் டம் எடுப்ல ோம்...'' என ெழியில் ஆதூரமோய்
மறித்து அறிவுமதி அண்ணன் வமோல லில் நோலு ல ோட்லடோ எடுத்து அனுப்புெோர். வெளிலய
ெந்தோல், ''கண்ணுக்குத் வதரியோத ஒரு... ஒரு... அத எப்பிடிச் வசோல்ேது... ஒரு இலழ இருக்குங்க...
அடியிே ோர்த்தீங்கன்னோ...'' என ோக்கியம் சங்கர் - லெ. ோபு - ெோகீர்ரோெோவெல்ேோம்
லெலெவென எதிர்க் கோற்றில் ெருெோர்கள். லகமரோலெ ல ன் ண்ணினோல், ''எழுத்துங்கிேது
டிகிரி கோபி இல்லேய்யோ...'' என்ே டி பூங்கோற்று என்ட்ரி வகோடுப் ோர். ''இல்லேங்க... என்ன
கிழிச்சுது... சலமயல் புக்கும் ெோஸ்து புக்கும்தோன் இப் மும் அதிகமோ விக்குது...'' என விெோதம்
சூடோகும்ல ோலத, கூேர்லஸோடு மிஷ்கின் குரூப் ெரும். கலடசி ெலர லகோணங்கிலய மட்டும்
ோர்க்கலெ முடியோது. அங்லக இங்லக என எங்லகோ ல ோய்விடுெோர். மறுநோள் ல ோன் ண்ணி
விசோரித்தோல், ''அெரு கிைம்பிட்டோலர... லகோவில் ட்டி ல ோலேன்னு வசோல்லிட்டுப் ல ோனோரு...''
என் ோர்கள்.

அண்ணோச்சியும் க.சீயண்ணனும்கூட இப் டித்தோன். கூலடயில் இருந்து பூக்களும் புேோக்களும்

எடுக்கிே ெோேக்கோரன் மோதிரி ெந்த சுெடு வதரியோமல் கிைம்பிவிடுெோர்கள். அெர்கள் ெருகிே
லநரமும் ல ோகிே லநரமும் கடவுளுக்குக்கூடத் வதரியோது. இப் டி இேக்கிய அன் ர்கலை இதன்
பிேகு ஏதோெது குற்ேோேம் சோரல் இேக்கிய விழோவிலேோ, எழுத்தோை நண் ர்களின் வெளியூர்
திருமணங்களிலேோ, ஏதோெது புக் ரிலீஸ் தருணங்களிலேோதோன் ோர்க்க முடியும்.

சிே ே ெருடங்களுக்கு முன்பு நண் ர் ஒருெர் ஒரு புத்தக வெளியீடு லெத்திருந்தோர். அப்ல ோது
நோன் விகடனில் நிரு ர். '' ோஸ்... புக் ரிலீஸுக்கு ெோங்க...'' என அலழத்தோர். ல ோன பிேகுதோன்
வதரிந்தது... ஓடும் மின்சோர ரயிலில் லெத்து நடந்தது அந்த விழோ. ரயிலில் இருந்து புத்தகத்லதக்
வெளிலய விட்வடறிந்தோர்கள். தோம் ரத்தில் இேங்கி குரூப் ோக மது ோனக் கலடக்குப் ல ோய்க்
வகோண்டோடினோர்கள். விெோதங்கள்... விமர்சனங்கள்... கட்டுலடப்புகள். அப்ல ோதுதோன் எனக்கு
அப் டி ஒரு விசோேமோன உேகலம அறிமுகமோனது. இன்வனோரு முலே நுங்கம் ோக்கத்தில் ஒரு
ஒயின்ஷோப்பில் இேக்கிய நிகழ்வு. விகடனில் கெர் ண்ணுெதற்கோகப் ல ோயிருந்லதன்.
விெோதங்கள் சூலடறி, அலர மணி லநரத்தில் கேெரம் வெடித்தது. ஆைோளுக்கு லமலெ லமல் ஏறி
குத்து டோன்ஸ் ஆடினோர்கள். ஒரு க்கம் லககேப்பில் சிேர் இேங்க... ஆக்ஷன் ப்ைோக். 'ஒரு
மண்ட ம் புடிச்சமோ... அடுக்கு வமோழிே நோலு ோரோட்டுக்கலைப் ல ோட்டமோ... லகத்தட்டலே
ெோங்கிலனோமோனு இல்ேோம, இவதன்னடோ லெே தினுசுே இருக்கோங்க?’ என எனக்குக்
கிறுகிறுத்தது. தலேவதறிக்க ெந்து எடிட்லடோரியலில் விஷயத்லதச் வசோன்னோல், 'ஃ ோர்ம்ே
மூணு க்கம் ல ோட்டோச்சு... சீக்கிரம் எழுதிக் குடுத்துரு’ என்ேோர்கள் கூேோக. புத்தம் புதிய
உேகத்லத, அறிவின் அடுத்தகட்டத்லத, அற்புத ெோசிப்பு அனு ெங்கலை, அழுத்தமோன சமூகப்
ோர்லெலய, மோற்று அரசியலே இந்த இேக்கியெோதிகள்தோன் எனக்குக் கற்றுத்தந்தோர்கள்.
அப்புேம் நோலடோடி ெோழ்க்லகயின் மலகோன்னதத்லத!

லகோணங்கிலய இதுெலர நோன் லநரில் ோர்த்தலத இல்லே. அெலரப் ோர்த்துவிட லெண்டும் என

ஒவ்வெோரு முலே முயன்ேல ோதும் தட்டிப்ல ோய்க்வகோண்லட இருக்கிேது. ஆனோல், ஊரில்
இருந்து ஒருநோள் என் அண்ணன் ல ோன் ண்ணி, ''லடய்... இங்க லகோணங்கினு ஒருத்தர்
ெந்திருக்கோர். உன் ல லரச் வசோல்ேோர்ேோ... இங்க நம்ம ஊரு சிென் லகோயிலேப் ோர்க்கணும்னு
வசோல்ேோரு'' என்ேோன். எனக்குப் யங்கர ஆச்சர்யமோக இருந்தது. இெர் எப் டி எனது ஊலரக்
கண்டுபிடித்துப்ல ோனோர்? அங்கு இருக்கிே சிெஸ்தேம் இெருக்கு எப் டித் வதரியும்? சத்தியமோக
மன்லமோகன் சிங் எங்கள் வீட்டுக்கு ெந்திருந்தோல்கூட இவ்ெைவு சந்லதோஷப் ட்டிருக்க
மோட்லடன். உடலன த்ரில்ேோகி, ''லடய்... அெர்ட்ட ல ோலனக் குடு...'' என்ேோல், ''அெரு
லகோயிலுக்குப் ல ோயிட்டோர்ேோ...'' என்ேோன்.
''லடய்... அெலர ஒழுங்கோக் கெனிச்சு அனுப்புேோ...'' என்லேன். லகோயிலேப் ோர்த்துவிட்டு
உடனடியோக அடுத்த ஊருக்குக் கிைம்பிவிட்டோர் லகோணங்கி. அது ஒரு மனசு. என்லன
ஆச்சர்யத்திலும் வ ோேோலமயிலும் ஆழ்த்தும் மனசு. அண்ணோச்சிலயப் ோர்க்கும்ல ோது எல்ேோம்
ே ஊரின் வெயிலும், மலழயும், ெோசமும் அடிக்கும். அெர் நத்லதல ோல் பிர ஞ்சத்லதக்
கூடோக்கிச் சுமந்து திரிகிேோர். ஒவ்வெோரு முலே ெரும்ல ோதும் புதிய புதிய வசோற்கலையும்
அனு ெங்கலையும் கவிலதகலை யும் தருகிேோர்.

ரோகுே சோங்கிருத்தியோயனின் 'ெோல்கோ முதல் கங்லக ெலர’ டித்திருக்கிறீர்கைோ..? ஆன்மிகம்,

அரசியல், கேோசோரம் என எல்ேோத் தைங்களிலும் அப் டி ஒரு ோர்லெலய விலதக்க, அப் டி ஒரு
நோலடோடியோல்தோன் முடியும். கம்யூனிஸ்ட்டோக, புத்திஸ்ட்டோக, ஏதுமற்ே கலேஞனோக அெர்
ெோழ்க்லக முழுெதும் அற்புதமோன யணம் வசய்திருக்கிேோர். ''நோன் ல ோன ோலதயில் திரும் ப்
ல ோக விரும்புெது இல்லே'' என்கிேோர் ஓர் இடத்தில். அப் டியோனோல், எவ்ெைவு முகங்கள்
கிலடத்திருக்கும் அெருக்கு? 'கோல் கட்லட விரல் லரலக, சிேந்தில ோல் நீண்டு நட்சத்திரங்கலைத்
தோண்டும் ெலர ல ோக லெண்டும்’ என எழுதுகிேோர் லகோணங்கி. அது இந்த பிர ஞ்சத்லத
விழுங்கிவிடுகிே ஆலெசம்.

ஒருமுலே டிஸ்கஷனுக்குப் ல ோய் சீன் பிடிக்க முடியோமல் டீ அடித்த டி கிறுகிறுத்து நின்ேல ோது,
லதோளில் நீள் ல மோட்டிக்வகோண்டு புல்ேட்டில் ெந்து நின்ே திருெண்ணோமலே
ழனிலெலிடம், ''எங்க ல ோறீங்க?'' என்லேன். ''ச்சும்மோ... ல க்ேலய வசஞ்சி தோண்டி
மலேஓரமோ ல ோலேன். தமிழ் வதோன்ம ெோழ்க்லகக்கோன நிலேய விஷயங்கலை கவேக்ட்
ண்ணிட்டு இருக்லகன்... எப்ல ோ திரும் ேதுனு திட்டம் எதுவும் இல்ே'' என்ே டி ல ோனோர்.
வ ோேோலமயோக இருந்தது.

க.சீ.சிெக்குமோர் அண்ணனும் நோலடோடிப் ல ரன் ன்தோன். 'சுலதச நோலடோடி’ என்ே லகோணங்கியின்

தம் அெருக்கும் வ ோருந்தும். ஊர்கலையும் மனிதர்கலையும் வசோற்கலையும் எப்ல ோதும்
சட்லடப் ோக்வகட்டில் இருந்து எடுத்து நீட்டிய டிலயதோன் ெருெோர். அெரிடம் அது ற்றிப்
ல சிக்வகோண்டு இருந்தல ோது வசோன்னோர், ''இப் டி அலேயேதுக்கு ஆரோட்டல்தோன் கோரணம்.
ஆரோட்டல்னோ, தீர்க்க முடியோத தனிலம உணர்ச்சி. 60 ெயசுக்கு லமே சிே வ ோம் லைங்க
திடீர்னு வகௌம்பிக் கோணோமப் ல ோயிருெோங்க... அது ஒரு துரத்திஅடிக்கிே தனிலம உணர்ச்சி.
ேோ.ச.ரோ. வசோல்லிருக்கோருல்ே... 'தலச வெறி தணிந்த பின் அெரெர் தனித்தனி’னு அப் டி ஓர்
உணர்ச்சி. ஆனோ, எல்ேோலரயும் தனதோக்கிக்கிே ல ருணர்ச்சிரோ...'' என்ேோர். யோலரோ, எங்லகலயோ
ஒரு சிறு த்திரிலக ஆரம்பித்தோலும் எழுதி னோலும் ஸ் ஏறிப் ல ோய், அெலரோடு ஓர் இரலெக்
கழித்துவிட்டு உற்சோகப் டுத்தி ெருகிே யூமோ ெோசுகிக்கு இருப் தும் அந்தப் ல ருணர்ச்சிதோன்.

'சலீல் சவுத்திரியின் ோடலேக் லகட்ட டிலய...

இரவுகலை ெோழ்ந்துவகோண்டு
இருக்கிேோன் லதசோந்திரி.
கூடோரத்தின் இந்தப் க்கமும் அந்தப் க்கமும்
ஒளிந்து விலையோடும் பிள்லைகள்
ஜில்லிடும் இப்வ ோழுதில்
சூடோக சோயோ குடிக்கும்
இவ்ெம்சத்தின் மூத்த கிழென்
அலேந்து திரியும் இப் ேலெகளுக்குக்
கூடும் இல்லே லெர்களும் இல்லே
இலதப் ற்றிய விசனமும் இல்லே’

- என்ே ோக்கியம் சங்கரின் கவிலத நிலனவுக்கு ெருகிேது. லதசோந்திரியோக, நோலடோடியோக

அலேயும் இேக்கிய நண் ர்கள் வ ோறுப் ற்ேெர்கள் என் து வ ோதுப் புத்தி. அது ஒரு லதடல். லச
குலெரோவின் ேத்தீன் அவமரிக்க லமோட்டோர் லசக்கிள் யணம் ல ோன்ேது. ஆகோயத்லத மடித்துப்
ல யில்லெத்துக் வகோண்டு, நிேங்கலையும் மனங்கலையும் சதோ டித்துக்வகோண்டு அலேயும்
ஆன்மோ எல்லேோ ருக்கும் ெோய்த்துவிடோது. அது 'தோன்’ என் லத அழிந்துவிடும் மோனுடத்தன்லம.

நோஞ்சில் நோடன், எஸ்.ரோமகிருஷ்ணன், வெயலமோகன் ல ோன்ே ே முக்கிய

லடப் ோளுலமகலை உருெோக்கியதும் இந்த இேக்கற்ே நோலடோடிப் யணங்கள்தோன். லெக்கம்
முகம்மது ஷீரின் ெோழ்க்லகயில் வ ரும் குதி இப் டியோன நோலடோடிப் வ ோழுதுகளில்தோன்
கழிந்தன. வீட்லட விட்டுக் கிைம்பி நோலடோடியோகச் சுற்றித் திரிந்த லெக்கம் முகம்மது ஷீர், ஓர்
இரவில் ஒரு ஊருக்குள் நுலழகிேோர். அப்ல ோது நல்ே மலழ. ஊர் எல்லேயில் இருக்கும் சத்திரத்
தில் ஒதுங்கும்ல ோது, அங்கு ஒரு கிழென் டுத் திருக்கிேோன். வகோஞ்ச லநரம் ோர்த்த பிேகுதோன்
வதரிகிேது. அந்தக் கிழென் இேந்துவிட்டிருக் கிேோன். அென் யோர், எங்கிருந்து ெந்தோன்? எதுவும்
ஷீருக்குத் வதரியோது. அதிகோலேயில் அெலன முதுகில் சுமந்துவகோண்டு வசன்று ஊர் வ ரிய
மனிதர் வீட்டில் அெலன லெக்கிேோர். ஊலர திரண்டுவிட்டது.

விசோரித்தோல், அென் யோர் என்று யோருக்கும் வதரியவில்லே. அது ஒரு மலேக் கிரோமம். க்கத்தில்
ஸ்லடஷன்கூட இல்லே. இரண்டு நோட்கள் இருந்து ோர்த்துவிட்டு, அந்தக் கிழெனுக்கோன இறுதிக்
கோரியங்கலை ஷீலர நடத்தி அடக்கம் வசய்துவிட்டு ெருகிேோர்.

''அந்தக் கிழென் கழுத்தில் சிலுலெ வதோங்கியது. அதனோல் அென்

கிறிஸ்துெனோகத்தோன் இருப் ோன் என அறிந்லதன். அதனோல் கிறிஸ்துெ முலேப் டிலய அெலன

அடக்கம் வசய்லதன். அதனோல் இஸ்ேோமியனோன எனக்கு, ஒரு கிறிஸ்துெத் தகப் ன்
கிலடத்தோன்!'' என்கிேோர் ஷீர். இப் டி ெழி முழுக்க யோர் என்லே வதரியோத எல்லேோருக்குமோன
அன்ல யும், அரலசயும், அரசியலேயும் விலதத்துவிட்டுப் ல ோக, ஓர் எழுத்தோைனோல்தோன்
முடியும்.

உருகுலெ எழுத்தோைர், ஓவியர், த்திரிலகயோைர் எட்ெோர்லதோ கலியோலனோலெ இன்று உேகலம

வகோண்டோடுகிேது. வெனிசுேோ அதி ர் ஹ்யூலகோ சோலெஸ் அவமரிக்க அதி ர்
ஒ ோமோலெச்சந்தித்த ல ோது ரிசோகக் வகோடுத்தது எட்ெோர்லதோவின் புத்தகத்லதத்தோன். ஐ.நோ.
சல யில் அவமரிக்க அதி லர உேகின் சோத்தோன் என சோலெஸ் ல சிய அதிரடிப் ல ச்சுக்கு
அத்தலன ல ரும் ம்மியல ோது, அடுத்த அலர மணியில் ஆதரவு அறிக்லகவிட்டெர்
எட்ெோர்லதோதோன். லகலிச் சித்திரங்களுக்கோகவும் எழுத்துக்கோகவும் வதோடர்ந்து நோடு
கடத்தப் ட்டு, நோலடோடியோகச் சுற்றித் திரிந்த எட்ெோர்லதோ, இன்று உருகுலெயின்அலட யோைம்.
ஏரோைமோன ரசலனக்கோரர்களுக்கு ஐடியல் எழுத்தோைர். அெரது 'ஓப் ன் வெய்ன்ஸ் ஆஃப் ேத்தீன்
அவமரிக்கோ’ புத்தகம் விற்றுத் தீர்ந்துவகோண்லட இருக்கின்ேன. ஆனோல்,இங்லக ஓர்
எழுத்தோைலன எப் டி மதிக்கிேது இந்தச் சமூகம்? 'ஊதோரி, உருப் டோதென்’ என்ேல்ேெோ
ல சிக்வகோள்கிலேோம். மண்லணயும் மக்கலையும் சுமந்து திரியும் அெர்கள்தோன்
அடுத்தகட்டசமூகத் துக்கோன விலதகலைத் வதளித்த டி ல ோகிேோர் கள் என் லத எப்ல ோது
உணரப்ல ோகிலேோம்? அெர்களுக்கு என்று நோம் எலதயும் தரவில்லே. 'அேோஸ்கோவில்
வதோலேந்த ஒட்டகம்ல ோே’ தன்லன உணரும் ெ.ஐ.ச.வெய ோேனின் ெரிகள் என்லனக்
கலேத்துப்ல ோடுகின்ேன.

' ோட்டனோர் ண் டுத்தி

ழமரங்கள் நட்டுலெத்த
லதோட்டத்லத விட்டுவிட்டு
வதோலேதூரம் ெந்தென் நோன்
என்னுலடய ல ரனுக்கோய்
எென் லெப் ோன் ழத்லதோட்டம்?’
வட்டியும் முதலும் 77
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
"ஒய்யாரக் க ாண்டையாம் தாழம்பூ, உள்ள இருக்குமாம் ஈரும் பேனும்...'' - சினிமா
டைரக்ைரா ப் போவதா நான் அறிவித்தவுைன் என் தாத்தா க ான்ன கோன்கமாழி இது. அவர்
எவ்வளவு கேரிய தீர்க் தரிசி என்ேடத ஒவ்பவார் உதவி இயக்குநரும் அனுதினமும் அறிபவாம்.
' னவுத் கதாழிற் ாடை’ என்ற ேதத்டதக் ண்டுபிடித்தவடனக் ண்டுபிடித்து மண்டையில்
பூ ணி உடைக் பவண்டும். அவ்வளவு கோருத்தம். னவு ள் கேருகும் இந்தத்
கதாழிற் ாடையில், நிராட ளும் ாத்திருப்பு ளும் ண்ணுக்குத் கதரியாத ழிவுப்
கோருட் ளா எங்க ங்கும் குவிந்திருக்கின்றன.

மீேத்தில் தம்பி ராடமயாவிைம் பேசிக்க ாண்டு இருக்கும்போது க ான்னார், ''தம்பி... ோதி

வயசுை ோஸ் ஆனவன் நான். என்கனன்னபவா ேண்ணிப் ோத்தும் ைவுள் என் ழுத்துை
ாைகவச்சு மிதிச் சுட்பை இருந்தான். அவனுக்குக் ால் வலிச்சு எடுத்தான் ோருங் ... விருட்டுனு
நான் எந்திரிச்சு பமை வந்துட்பைன்...'' எனச் க ால்லிவிட்டுப் ே ே கவனச் சிரித்தார். அந்த
ாகமடிக்குப் பின்னால் எவ்வளவு டிராஜடி இருக்கிறது என்ேடத அறிபவன். இது ஒரு
விசித்திரமான பவதியியல். ஏ ப்ேட்ை ேைங் ள் பவடை ோர்த்து, உை ப் ேைங் ளில் ஊறி,
இைக்கியம் ேடித்து, டிஸ் ஷனில் எந்தக் டதக்கும் எகிறி சீன் பிடித்து ஆச் ர்யப்ேடுத்தும்
எத்தடனபயா உதவி இயக்குநர் ள் 40 ப்ளஸ் ஆகியும் ேைம் ேண்ணாமபை இருப்ோர் ள்.
''கரண்டு ஷார்ட் ஃபிலிம் ேண்ணிருக்ப ன் ார்...'' எனக் ாடையில் வந்து தவு தட்டிய டேயன்,
அடுத்த மா ம் வைேழனி சுவர் ளில் புதுப் ேை போஸ்ைர்
ஒட்டியிருப்ோன். ''அவன்ட்ை க ம ஸ்க்ரிப்ட் இருக்கு ோஸ்...'' என
ஒரு டதடயப் ேற்றி நாடைந்து வருைங் ளா ப் பேசிக்க ாண்பை
இருப்ோர் ள். அந்த ஸ்க்ரிப்ட்டுக்குச் க ாந்தக் ாரன், ''ஆபீஸ்
போைப்போபறன் தடைவா... கைஸ்ட் ஷூட் போபறன்
தடைவா...'' எனப் ோர்க்கும்போது எல்ைாம் க ால்வான். ''டநட்டு
ஒரு டைன் பதாணுச்சுஜி... ஓப்ேன் ேண்ணா...'' எனப் ோைாவதி
டத ஒன்டறச் க ான்னவனுக்குக் க ாஞ் நாள் ழித்து போன்
ேண்ணினால், ''கும்ேப ாணம் ேக் ம் ஷூட்ை இருக்ப ன்ஜி...
அபத டததான்... ந்தானம் பைட்ஸ் அஞ்சு நாள் ப ட்ருக்ப ாம்.
இல்பைன்னா, சூரி போயிரைாம்ை...'' என ஆச் ர்யப்ேடுத்துவான்.
''இவரு கூத்துப்ேட்ைடறங் ... ஒரு ேைம் ஹீபராவா
ேண்ணிட்டிருக் ாப்ை. டமண்ட்ை கவச்சுக் ங் ...'' என அடர
தாடிப் டேயடன பணஷ் பேக் ரி வா லில் அறிமு ப்ேடுத்துவார் ள். அடுத்த வருைம் அபத
டேயனிைம் டத க ால்ைக் ாத்திருக் பவண்டும். ேைம் ஹிட் அடித்து, நாடைந்து
மிட்கமன்ட் ளுைன், '' ார்... எனக்குக் டதை இன்னும் புல்-அப் ேண்ணிங் ன்னா
நல்ைாருக்கும்... கராமான்ஸ் ஏத்துங் ஜி...'' எனச் க ால்வடதக் ப ட் பவண்டும். 30
வருைங் ளா ப் ேஞ் ாயத்து சீன், ாகமடி சீன் ளில் எக்ஸ்ட்ரா ையைாக்கு ள் பேசும் மு ங் டள,
துடண நடி ர் ள் ங் வா லில் ேசித்த ண் ளுைபன ோர்க் வாய்க்கும். ''ஃேர்ஸ்ட் ேைம்
கேரு ாப் போ டைபய தவிர, ர டனயாப் ேண்ணிருந்தாரு. ஏன்பன கதரியை... அப்புறம்
ஆடளபய ாபணாம்...'' என ப ாைம்ோக் த்தில் வருைத்துக்கு 50 ஒரு ேை டைரக்ைர் ள் மு வரி
அழிக் ப்ேடும். ''மூணு ேைம் கதாைர்ந்து ஃப்ளாப்பு... இப்ே இன்கனாரு புகராடியூஸர
மைக்கிட்ைான்யா... இதுை இவபன ஹீபரா பவற... என்னா ான்ஃபிகைன்ட்... என்னதான்
ேண்றாய்ங் ன்னு கதரியடைபய...'' என தினத்தந்தி விளம்ேரம் ோர்த்து கைன்ஷன் ஆவார் ள்.
''ஒரு ோட்டுக்கு மட்டும் ஆறு ப ாடி க ைவாம்... என்கிட்ை குடுத்தா, மூணு உை ப் ேைம்
எடுத்துருபவன்...'' என யாராவது புைம்பிக்க ாண்பை இருப்ோர் ள். ''அந்தப் ேைத்துை கவார்க்
ேண்ணப்போ, ைான்ஸரா வந்த புள்ளப்ோ இது... இப்ே விஜய் வடரக்கும் ஹீபராயினுக்குத்
பதடுறாங் . ஆடிபயா ோர்ட்டியிை நம்மளக் ண்டுக் பவ மாட்பைங் குது...'' எனக்
குமுறுவார் ள். அருண் ாருக்கு டமசூர் ாட்டில் டிஸ் ஷனில் இருந்தபோது, அவரின் அப்ோ
தவறிப்போனார். வந்து ப ர்வதற்குள் ாம்ேல்தான் கிைந்தது. மபைசியாவில் ாங் எடுக் இடண
இயக்குநரா ப் போயிருந்தபோது, அம்மா இறந்துபோனார். அதற்கும் க ாள்ளி போை
முடியவில்டை. ''நான் எடுக் ப்போற சினிமாவப் ோக் அவங் இல்ைங் றத விடு... டைசியா
அவங் ளப் ோக் பவ நான் இல்டைபய... போைா...'' என்ற அவரது வார்த்டத ள் அழியபவ
அழியாத வாய்ஸ் ஓவர். திடர கதாைாத எத்தடனபயா டத ள், இழந்த உறவு ள், சிடதந்த
மனங் ள், மீளாத னவு ள் என எவ்வளபவா இருக்கின்றன. ஆனாலும், ஐ ைவ் சினிமா!

இவ்வளவு இருந்தும் சினிமா என்ற டை வடிவத்தின் மீதான ாதல் குடறயபவ இல்டை.

நாைாவது ேடிக்கும்போது முதல்முடறயா கும்ேப ாணம் விஜயா திபயட்ைருக்கு சுப்பிரமணி
தாத்தா என்டனப் ேைம் ோர்க் அடழத்துப்போனார். சிவாஜி-அம்பி ா நடித்த 'வாழ்க்ட ’ ேைம்.
ஒண்ணாம் நம்ேர் ப ா க் ாவியம். எனக்கு பமத்ஸ் க்ளாஸில் இருக்கிற மாதிரி திகிைடித்தது. ஒரு
ாட்சியில், கதாழிற் ாடையில் பவடை ோர்க்கிற சிவாஜி கமஷினுக்குள் ட டய விை, ட
துண்ைாகிவிடும். இடதப் ோர்த்ததும் உச் ட்ைப் ேயத்தில் அைறி, திபயட்ைடரவிட்டு கதறித்து
ஓடிவந்பதன். வீடு வடரக்கும் அழுட . ''ந்தா... சின்னப்ேயைப் போயி இந்தப் ேைத்துக்க ல்ைாம்
அடழச்சுட்டுப் போயிருக் ... நீ வாைா நாடளக்கு உன்டனய ஒளடவயாருக்கு நல்ை ேைமா
அடழச்சுட்டுப் போபறன்...'' என்ற ஆத்தா, அடுத்த வாரம் என்டன அடழத்துப்போன ேைம்
'துைாோரம்’. அது இன்னும் ேடுேயங் ரம். ேைம் முழுக் ப் ேை பேர் அழுதுக ாண்டு இருக் ,
'இனிபம சினிமாவுக்ப வரமாட்பைன்...’ என உறுதிகயடுத்பதன். ஸ்கூலுக்குக் கிளம்ே
பைட்ைானால், 'இப்ேக் கிளம்புறியா... இல்ை சினிமாக்குக் கூட்டிப்போவா..?’ என வீட்டில்
மிரட்டுகிற அளவுக்குப் ேயம். கூடுதைா தூர்தர்ஷனில் ஞாயிற்றுக்கிழடம மதியங் ளில்
போைப்ேடும் ப்ளாக் அண்ட் கவாயிட் கேங் ால் ேைங் ளில், கவள்டள டேஜாமாக் ளில்
ஆண் ளும், முக் ாடு ளில் கேண் ளும் ாடர கேயர்ந்த வீடு ளிலும் குளக் டர ளிலும்
திரிவடத அண்ணன் ரசித்துக்க ாண்டு இருந்தது ேல்ஸ் கூட்டியது. ஞாயிறு ாயங் ாைங் ளில்
ேஞ் ாயத்து போர்டில் தமிழ்ப் ேைம் ோர்க் க் கூட்ைம் ட்டி ஏறும்போதுகூை, போவது இல்டை.
ஏழாவது ேடிக்கும்போது, ''தம்பி... உனக்கு ஒரு ேைம் ாட்பறன். ேயம்ைாம் இல்ை... க ம
ாகமடியா இருக்கும் வா...'' என அண்ணன் அடழத்துப்போய் ஒரு ேைம் ாட்டினான். அது ார்லி
ாப்ளினின் 'சிட்டி டைட்ஸ்’. அந்தப் ேைத்டதப் ோர்க்கும்போது, கோசுக்க ன்று
கதாண்டைக்குள் உருண்ை ேரவ ப் ேந்து, இப்போது வடர உருண்டுக ாண்பை இருக்கிறது. அது
ஒரு க மிஸ்ட்ரி. நமக்குப் பிரியமான ஓர் னடவ நாம் ண்டுபிடித்துக்க ாள்கிற தருணம். அதன்
பிறகு சினிமா என்ற டை, தீராத ாதைா வும், துயரமா வும், ருடணயா வும்
துரத்திக்க ாண்பை இருக்கிறது.
'அவள் அப்ேடித்தான்’ க்டளமாக்ஸில் மலின் ார் தூரத்தில் போ , பீச் பராட்டில் நிற்கிற
ஸ்ரீப்ரியாடவப் ோர்த்து வழிந்த ண்ணீர் ாயபவ இல்டை. 'ேசி’ ேை க்டளமாக்ஸில்
பிளாட்ஃோர்மில் இறந்துபோயிருக்கிற பஷாோடவப் ோர்த்ததும் திடுக்கிடும் விஜயனின்
ண் ள் எனக்குள் உடறந்துவிட்ைன. 'உதிரிப்பூக் ள்’ இறுதியில் ஆற்றங் டரயில் ஓடும் அந்தப்
பிள்டள ளின் பமல் இடழயும் 'அழகிய ண்பண...’ ஈரம் பூத்திருக்கிறது எப்போதும்.
' ந்தியாரா ம்’ கிழவர் தயங்கி நின்று ரிக்ஷாவில் ஓடிப்போய் ஏறுகிற ஒரு ஷாட், 'கமட்டி’யில்
வடிவுக் ரசியின் கநற்றிப் கோட்டை அழித்தேடி ரத்ோபு பேசுகிற, 'இந்தப்
கோம்ேடளங் ளுக்கு கோட்டுதான் உை மா... அடுத்த ல்யாணம் ேண்ணிக்கும்போது
கவச்சுக்கிட்ைாப் போச்சு’ என்கிற வ னம், '16 வயதினிபை’ ேைத்திபை ப ாவணத்பதாடு
ட்டை- பேன்ட்டை சுருட்டி ைாக்ைரின் மு த்தில் வீசி ப்ோணி ாறித் துப்புகிற ஒரு ாட்சி,
'அரங்ப ற்றம்’ ேைத்தில் 'ஆம்ேடளங் ன்னாபை மரத்துப்போச்சு’ என பிரமிளா பேசுகிற கதானி,
'நாய ன்’ ரண்யாவுக்கு மல் தாலி ட்டுகிற ஷாட், 'புவனா ஒரு ப ள்விக்குறியில்’
சுமித்ராவுக்கும் தனக்கும் நடுவில் உள்ள திடரச்சீடைடய இழுத்துவிட்ைேடி ரஜினி தருகிற ஒரு
ப ாணல் புன்னட , 'ம ாநதி’யில் ல் த்தாவில் இருந்து ம டள அடழத்துக்க ாண்டு
கிளம்பும்போது 'எங்ப பயா திக்குத்கத ’ என ஒலிக்கும் மலின் குரல், 'பிதாம ன்’
ப ாட்ைலில் டவத்து 'கவட்டியான கவளியப்போ ச் க ால்றா’ என்றவடன விக்ரம் அடிக்கும்
ஒரு அடி, 'வழக்கு எண்’ கேண்ணின் சிடதந்த மு த்டதப் ோர்த்து அவன் ாதலில் ைங்கும்
ணம், 'சில்ரன் ஆஃப் க வன்’ ேள்ளி வா லில் மூச்சிடரக் நிற்கிற அந்தக் குட்டிப் கேண், ' ைர்
ஆஃப் பேரடைஸ்’ ேைத்தில் கீபழ விழுந்த குருவிக் குஞ்ட த் தூக்கி கூட்டில் டவக்கிற
ோர்டவயற்ற சிறுவன், 'டைஃப் இஸ் பியூட்டிஃபுல்’லில் சுைப்ேடுவதற்கு முன் ம னுக்குத்
கதரியக் கூைாது என்ேதற் ா பஜாக் டரப் போை நைந்து போகும் அப்ோ, 'தி பவ ப ாம்’
பேரனின் புறக் ணிப்டேச் ைனபம இல்ைாமல் வாங்கிக்க ாள்ளும் அந்தக் கிழவியின் ண் ள்,
'ஈ.டி’-யில் அந்தச் சிறுவடன 'எலியட்’ என விபநாதப் பிராணி அடழக்கும்போது வரும்
ஆச் ர்யம், 'ஷிண்ட்ைர்ஸ் லிஸ்ட்’ நாஜிக் ள் வடதக் ளத்தில் அதிரடவக்கிற மனித நிர்வாணம்...
என எத்தடன எத்தடன ேரவ த்டதயும், ேயங் ரத்டதயும், ாதடையும், மனிதத்டதயும்,
ப ாேத்டதயும், அரசியடையும் எனக்குத் தந்திருக்கிறது இந்த சினிமா.

ஒவ்கவாரு ாை ட்ைத்திலும் ஒவ்கவாரு விதமான சினிமாக் ள் நமது உணர்வு டள,

நிடனவு டளக் கிளறடிக்கின்றன. எல்பைாருடைய வாழ்க்ட யிலும் சிை சினிமாக் ள்
நிடனவு ளால் முக்கியத்துவம் அடைந்து இருக்கும். லிங்கு ாமி ாரிைம் உதவி இயக்குநரா
இருந்தபோது, கும்ேப ாணத்தில் டிஸ் ஷனில் இருந்பதாம். ஒருநாள் ாடையில் ோைாஜி
க்திபவல் ார் க ன்டனயில் இருந்து வந்தார். ''பைய் லிங்கு... இங் கும்ேப ாணம் ேக் த்துை
ஒரு ைாக்ைர் இப்பிடி ஒரு கைட்ைர் எழுதிருக் ாரு... அவடரப் போய்ப் ோக் ைாம்னுதான்
வந்பதன். வர்றியா..?'' என்றார். 20 ேக் த்துக்கு பமலுள்ள கைட்ைர் அது. ' ல்லூரி’ ேைத்டதப்
ோர்த்துவிட்டு, ஒரு ைாக்ைர் தனது வாழ்க்ட டயயும் நிடனவு டளயும் அந்தப் ேைம் எவ்வளவு
ோதித்திருக்கிறது என எழுதியிருந்தார். அவடரப் ோர்க் க் கிளம்பிப் போபனாம். ேக் த்திபைபய
ஒரு கிராமத்தில் அவர் வீடு. எங் டளப் ோர்த்ததும் ேயங் ர ந்பதாஷமானார். கேல்ோட்ைம்,
நீளக் கிருதா, சுருட்டை முடி என அவர் ஆள் ோர்க் பவ ஈஸ்ட்கமன் ைரில் இருந்தார். '' ார்...
இது வடரக்கும் 100 தைடவக்கு பமை உங் ேைத்டதப் ோர்த்துட்பைன் ார்... எனக்கு
என்கனன்னபவா ஞாே த்துக்கு வருது... கைய்லி கரண்டு தைவ ோர்த்திருபவன் ார்...'' என்றார்
ேரவ மா . ாபி க ாடுக் வந்த அவரது ம ன் எங் ளிைம் கமதுவா , '' ார்... நான் அந்தப்
ேைத்டத இன்னும் ஒரு தைவகூைப் ோர்க் டை... இவராபைபய ோர்க் டை. கைய்லி டி.வி.டி-ை
இடதப் போட்டுக்கிட்டு உக் ாந்துர்றாரு... ைார்ச் ர் தாங் முடியடை'' என்றான் கைன்ஷனா .
அப்போதுதான் அந்த ைாக்ைடர மார்க் மா ப் ோர்த்பதன். ஏபதா ஒரு ேடழய ேைத்டதச்
க ால்லி, ''அடதயும் இப்பிடித்தான் ார் வருஷக் ணக்குை கரகுைராப் ோர்த்துட்டு இருந்பதன்...
அப்புறம் இந்தப் ேைத்டதத்தான் ோர்க்கிபறன்...'' என ேைத்டதப் ேற்றி பிரித்துப் பிரித்து அைசிக்
ாயப்போட்ைார். ஏபதபதா பேசினார். வரும்போது ோைாஜி ார் க ான்னார், ''பைய்... ஒரு
மனுஷடன ஒரு ேைம் எவ்வளவு ோதிக்குது ோரு... இந்தப் ேைம் கேரு ாப் போ டை. ஆனா,
எவபனா ஒருத்தடன அது இவ்வளவு ோதிச்சுருக்குன் னாபை, அதுை உண்டம இருக்கு. அதான்
டைபயாை அற்புதம். இந்த ந்பதாஷத்துக் ா த்தான் ேைம் எடுக் ணும்.''

உண்டமதான். இப்ேடி நான் ' ைபைாரக் விடத ள்’ ேைத்டத 50 தைடவக்கும் பமைா ப்
ோர்த்திருக்கிபறன். டீச் டரக் ாதலிக் ாத யாராவது இருக்கிபறாமா..? திருவாரூர் நீை ண்ைன்
அய்யா 'ேரா க்தி’ ேைத்டத 200 தைடவக்கும் பமல் ோர்த்திருக்கிறார். அவரது உைல் கமாழிபய
சிவாஜி போைாகிவிட்ைது. அவர் மருத்துவமடனயில் இருந்தபோது, அகமரிக் ாவில் இருந்து
அவரது ம ன் வந்துவிட்ைார். ''ைாக்ைர் தாங் ாதுன்னு க ால்லிட்ைாங் ... அவரு ஆ ப்ேடுறதக்
குடுங் ...'' என்றார் மாமா. ம ன், ''என்னப்ோ பவணும் ஒனக்கு..?'' எனக் ப ட்ைபோது அவர்
க ான்னார், ''தம்பிபுள்ள... ஒன் ம்ப்யூட்ைர்ை 'ேரா க்தி’ டி.வி.டி. போபைன்ைா...
ோர்த்துக் பறன்.'' ப ாவிந்தன் மாமா 'உை ம் சுற்றும் வாலிேன்’ ேைத்டத 100 தைடவக்கு பமல்
ோர்த்திருப்ோர். ''தடைவர் பமை கவறி மாப்ள... அதுவும் அந்தப் ேைத்டத அப்ே ரிலீஸ்
ேண்ணவுைாம ஏ ப்ேட்ை ரச் ைக் குடுத்தாய்ங் . ஆனா, பேய்க் கூட்ைம்ை ோத்துச்சு...'' என்ேவர்,
இப்போதும் டி.வி-யில் அந்தப் ேைப் ோைல் ள் போட்ைால், ண் ள் மின்னப் ோர்ப்ோர்.
மும்டேயில் பவடை ோர்க்கிற முரளி, 'தில்வாபை துல் ானியா பை ஜாபயங்ப ’டவ
கவறித்தனமா ப் ோர்த்தான். தினமும் திபயட்ைருக்குப் போய் ேைப் ேை முடற. அவனிைம்,
''லூஸுப் ேயபை... ஏன்ைா அந்தப் ேைத்டத இப்பிடிப் ோக்குற?'' எனக் ப ட்ைதற்குச்
க ான்னான், ''மச் ான்... அந்தப் புள்ள அப்பிடிபய ாஜல் ாயல் மச் ான். க ாஞ் ம் ைர் ம்மி...
மத்தேடி பேச்சு, சிரிப்பு எல்ைாம்...'' என்றான். ாவித்திரி முதல் ைட்சுமி பமனன் வடரக்கும்
இப்ேடித் தன் ாதலி ளின் ாயல் டள சினிமாக் ளில் பதடிக்க ாண்பைதாபன இருக்கிபறாம்.

டி.டி-யில் இருந்து டி.வி.டி. வடர வந்து, இப்போது டி.டி.க ச்-ல்

வீட்டுக்குள் ரிலீஸ்ஆகிறது சினிமா. முதல்வர் டள உருவாக்கிய
வர்ச்சி ர சினிமா, நாம் ாணபவ ாணாத எளிய மனிதர் ளின்
டத டளப் பே வந்துவிட்ைது. பதனிப் ேக் ம் போனால், ''நாலு
ேை ஷூட்டிங் நைந்துட்டு இருக்கு ோஸ்... அந்தப் ேக் ம்
போ ாதீங் ...'' என மக் ள் பவடைடயப் ோர்க்கிறார் ள். ாைம் ஒவ்கவாரு டைடயயும்
இப்ேடித்தான் அடழத்துச் க ல்லும். ாதல், அரசியல், மூ ம் என எல்ைாத் திட ளிலும் இனி
புதிய புதிய சிந்தடன ள் வரும். இது மாற்றத்தின் ாைம். சுவாரஸ்யமான, தீவிரமான
ேைங் ளுக் ான ாைம்தான் இனி. சினிமா தரக்கூடிய உணர்வு ளும் டத ளும் எப்போதும்
தீரபவ தீராது. டதப் ேஞ் ம் என்ேது கேரிய உட்ைாைக் டி.

'தி பேட்டில் ஆஃப் அல்ஜீயர்ஸ்’ என்ற மறக் முடியாத உன்னத சினிமாடவ எடுத்தவர் கில்பைா
கோன்பை ார்பவா. அவரிைம் ஒரு பேட்டியில், ''திடரக் டதயில் கமாத்தம் எத்தடன வட
இருக்கிறது..?'' என்று ப ட்கிறார் ள். அவர், ''இந்த உை த்பதாை கமாத்த மக் ள்கதாட
எவ்வளவு..?'' எனக் ப ட்கிறார். ''சுமார் 700 ப ாடி...'' உைபன அவர் க ால்கிறார், ''அப்ேடின்னா
700 ப ாடி வட இருக்கு!''

அப்ேடிகயன்றால், நம்மால் எடுக் ப்ேைாத சினிமாக் ள் இன்னும் எத்தடன எத்தடன

இருக்கின்றன?

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 78
ராஜுமுருகன்
ஓவியங்கள் : ஹாசிப் கான்
"பாடியப் பாத்தீல்ல சார்... டிரெயின்ல வுழுந்தா என்னாவும்? அள்ளிப் பபாட்டுக் கட்ற மாரி
ர ாஞ்சிருச்சு சார். எடுத்துப்பபாட்டுப் பபானா, எட்டு ாளைக்கு ாஸ்டா எறங்காது. இப்பப்
பபாயி அப்பன் ஆத்தாட்ட பார்பகன் பண்ண முடியுமா..? நீ மீடிபயட் பண்ணு சார். மூவாயிெம்
வாங்கிக் குடுத்துரு பபா''- ளகலிளய ஏத்திச் சுருட்டி, தண்டவாைம் ஓெம் உட்கார்ந்து தம்
அடித்தபடி ஒருவரிடம் ரசால்லிக்ரகாண்டு இருந்தார் அவர். 20 அடி தூெத்தில் சுங்கிச்
சிளதந்துகிடந்தது ஓர் உடல். பாவம்... யாபொ ஓர் இளைஞன். விடியலுக்கு முன் கடந்த விளெவு
வண்டியில் விழுந்து ரசத்துப்பபாயிருக்கிறான். அவனது உறவுக் கூட்டம் ரகாஞ்சம் தள்ளி நின்று
ரபருங்குெலில் அழுதுரகாண்டு இருந்தது. கூழாகிக்கிடந்த உடளல எடுத்துத் தெ, பபெம்
பபசிக்ரகாண்டு இருந்தார் ளகலி பார்ட்டி. இதுதான் அவர்கைது பவளல.

பீச் டு ரசங்கல்பட்டு, ரசன்ட்ெல் டு அெக்பகாணம் பாளதகளில் அவ்வப்பபாது

தற்ரகாளலகளிலும் விபத்து களிலும் இப்படி பாடியாகிறவர்களை எடுத்துத் தருவது.
இவர்களைப் பற்றிச் ரசால்லி, பகாபிதான் என்ளன அங்பக அளழத்துப் பபாயிருந்தான்.
''கஸ்மாலம்... காத்தாலபய ஒரு டிக்ரகட்டு'' என்றான் பகாபி. எனக்கு அளதக் கண்ரகாண்டு
பார்க்க முடியவில்ளல. குளிர் விலகாத ஆெஞ்சு வானத்தின் கீழ் ஒருவனுக்கு இப்படியா விழுந்து
ரசத்துப்பபாகத் பதாணும்? ஒளி பெவி, இளச விெவி இைநீர் வண்டிக்காெர்கள் அளலயத்
ரதாடங்கும் அதிகாளல எவ்வைவு அழகு? அந்த ப ெத்தில் ஒருவன் இப்படி முடிரவடுக்க
முடியுமா? ான்ரசன்ஸ்... பயாசித் துத் தீொமல் கிறுக்குப் பிடிக்களவப்பது இந்த மனித
மனம்தான். ளகலி பார்ட்டி விடாப்பிடியாக நின்றார்...

''த்ரீ தவுசண்ட் சார்... இல்ளலன்னா, பவற ஆைப் பாரு. பபாலீஸ்ல பவண்ணா பகட்டுக்பகா எங்க
பெட்டு இன்னான்னு'' வந்து நின்ற உறவுக்காெ ஆள், ரகாஞ்சம் பயாசித்து, ''சரி... நீங்க எடுத்துக்
கட்டி வண்டில ஏத்துங்க. ஜி.ரெச். வளெக்கும் வெணும். ான் பபாயி ஏ.டி.எம்-ல பணம்
எடுத்துட்டு வர்பறன்'' என்றபடி கர்ந்தார். ரசாடக்குப் பபாட்டு அவளெக் கூப்பிட்ட ளகலி,
''ளகல இருக்கறத குடுத்துட்டுப் பபா சார். செக்கு வாங்கணும். இந்ப ெம் இஸ்கூலு களடல
ப்ைாக்குலதான் வாங்கணும்!'' என்றார் அலட்சியமாக. ரகாஞ்ச ப ெத்தில் தடதடரவன
பவளலளய முடித்து, வண்டிளய ஜி.ரெச்சுக்கு அனுப்பிளவத்தார்கள். இன்ரனாரு பாட்டிளலத்
திறந்தபடி ஓெமாக உட்கார்ந்த ளகலியிடம் பகட்படன், ''ஏங்க... ஒரு ஆளு ரசத்துக் ரகடக்கான்.
இப்பபா பபாயி பபெம் பபசுறீங்கபை?'' அவர் என்ளனப் பார்த்துக் பகாணலாகச் சிரித்தபடி
ரசான்னார், ''இங்க வந்து நின்னவங்களுக்கு ாைப்பின்ன என்ளனயப் பாத்தா யாருன்னாவது
ரதரியுமா சார்? இப்பிடி எப்பவாவது, எதாவது டந்துச்சுன்னாதான் இந்த ரெஸ்பான்டிங்லாம்
எங்களுக்கு. ாளைக்கும் பசிக்கும் சார். ந்தா... இப்பபா ளகல ஆஃப் இருக்கு. எறங்கி டந்தா
பபெளடஸ்ல பிரியாணி. இன்னா ரசால்றது, ான்லாம் ஒரு ாக் கூத்துக்கு ொசா சார்!''

ஏபதா அசரீரி மாதிரி பபசிவிட்டார் அவர். ரவகு சாதாெண மாக, அசாதாெணமான சிந்தாந்
தங்களைப் பபாட்டுத்தாக்க இந்த மாதிரியான களடநிளல ஜீவன்கைால்தான் முடியும்.
'எங்களுக்கு ாளைக்கும் பசிக் கும் சார்’, ' ான்லாம் ஒரு ாக் கூத்துக்கு ொசா’ என்ற வார்த்ளத கள்
இந்தக் கணம் வளெ என்ளன இம்சிக்கின்றன.

சப்பெத் திருவிழாவுக்கு முதல் வாெம் வளெ பதெடிக் ரகாட்டாயில் பகட்பாெற்றுச் சிதிலம்

அளடந்து கிடக்கும் ரபருமாள் பகாயில் பதளெப் பபால எத்தளன மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள்?
கதகளி களலஞர்களின் ஆக்பொஷ அபி யங்களை வியந்து ெசிக்கிபறாபம? சாமான்யர்கைாக அவர்
கள் உலவும் ரபாழுதுகளைப் பற்றி பயாசித்திருப்பபாமா? எங்கள் ஊரில் திருவிழாவுக்குக் கூத்துக்
கட்ட வருவார்கள். ரபரும்பாலும் வள்ளித் திருமணபமா, அரிச்சந்திெபனாதான். சாயங்காலத்தில்
இருந்பத அவர்களுக்கு மரியாளத பின்னி
எடுக்கும். ''சந்திெமதிக்கு குடிக்க பகால்டு
ஸ்பாட் குடுங்கடா'' என சவுண்ளடக்
குடுத்துக்ரகாண்பட இருப்பார் பகாவிந்தொஜ்.
''ஆஜா களடக்குப் பபாயி ரெண்டு கவுளி
ரவத்தல வாங்கிட்டு வந்து அரிச்சந்திென் ளகல
குடுத்துரு. வாசன சுண்ணாம்புதான்டா
பபாடுவாக. பபூனுக்கு பபாயல பவணுமானு
பகட்டுக்க'' என உபசாெம் தூள் பறக்கும். ''அந்த
டான்ஸர் புள்ளைக்குக் ரகாசுக்கடி தாங்காதாம்.
பள்ளிக்கூடத்துல தங்க முடியாதுங்குது. கட்டாரி
வூட்டு மாடில படபிள் பபனப் பபாட்டுப்
படுக்கச் ரசால்லுங்கய்யா!'' என அவனவனும்
ரகாடி பிடிப்பான்.

திருவிழா முடிந்த மறு ாள் காளலயில் பார்த்

தால், பக்கத்தூர் கள்ளுக்களடயில் பப்பெக்கா
என உட்கார்ந்திருப்பார்கள். ஒரு பயல் பார்க்க
மாட்டான். பல்லு விைக்காமல் 'வெட்டு வெட்டு’
எனச் ரசாறிந்தபடி உட்கார்ந்திருக்கும்
சந்திெமதி, ''ங்பகருய்யா... பஸ்ஸு காசு தனி.
எத்தன தெம் ரசால்றது ஒன்ட்ட!'' என
அரிச்சந்திெனிடம் சண்ளட பபாட்டுக்ரகாண்டு
இருக்கும். ரகாசுக் கடி தாங்காத டான்ஸர் புள்ளைளய மறு ாள் ெளவக்கு அது ஏரியாவில் பபாய்ப்
பார்த் தால், சிம்னி எரியும் சாணித் தளெயில் சுருண்டு கிடக்கும். பபூரனல்லாம் ஒரு சார்மினார்
சிகரெட்டுக்குச் சண்ளட பபாட்டுக்ரகாண்டு இருப்பார் கள். இவர்களின் ஒரு ாள் மக்குத்
ரதரியும். மறு ாள் ரதரியபவ ரதரியாது. சமீபத்தில் காஞ்சிபுெத்தில் இன்னமும் ரதருக்கூத்து
பபாட்டுக்ரகாண்டு இருக்கும் கணபதிளயப் பார்க்க ண்பர் ஒருவர் அளழத்துப் பபாயிருந்தார்.
கணபதியின் ளினமான உருவமும் பின்னணியில்,
'தாெம் ஒன்று கட்டி, தெணி ஆண்ட மன்னன், ொசாதி ொசா ாபன, ஈடில்லா வீெந்தாபன...’என்ற
குெலும் நிளனவில் இப்பபாதுகூடப் பிசிறு இல்லாமல் ஒலிக்கிறது. ான் பபாகும்பபாது ொமர்
பவஷம் பபாட்டுப் பாடி ஆடிக்ரகாண்டு இருந்தார். பிடறி வழிய பாகவதர் கிொப், உடல் முழுக்க
நீல வண்ண பமக்கப், மழுமழு முகத்தில் லிப்ஸ்டிக் எனப் பக்காவாக இருந்தார். அவெது பபச்சு,
ரதானி, உடல் ரமாழி எல்லாம் அவ்வைவு ஆகிருதி. கூத்து முடிந்ததும் அவெது வீட்டுக்கு
அளழத்துப்பபானார். பமக்கப் கூடக் களலக்காமல் அப்படிபய வந்துவிட்டார். எங்களைத்
திண்ளணயில் உட்காெளவத்துவிட்டு உள்பை பபானவர், திரும்பி வரும்பபாது பார்த்தால் ஃபுல்
பால்டு ரெட். ஆபை அளடயாைம் ரதரியவில்ளல. வீட்டுக்குள் இருந்து ரபாம்ப ளைக் குெல்கள்
சண்ளட பபாடுகிற சத்தம் காதளடத்தது.

''அய்ய... ஊளைய நிறுத்துங்கடி. ஆளுக வந்துருக்காகள்ல!'' என சவுண்ட் விட்டவர் என்ளனப்

பார்த்துச் சிரித்தபடி, ''என்ன தம்பி பார்க்குறீங்க? ாம கூத்துலதான் ொமன். ர சத்துல முருகன்.
ரெண்டு ரபாண்டாட்டிக. எனக்கு இது தனிக் கூத்து'' என்றார். அவரிடம் பபசிக்ரகாண்டு
இருக்கும்பபாது ரசான்னார், ''தம்பி, திரு ாளுக்குத் திரு ாள்தான் எங்கை உங்களுக்குத் ரதரியும்.
இப்பபா அதுக்கும் கூப்பிட மாட்றீங்க. திரு ாளுக்கு மறு ாள்ல இருந்துதான் எங்க வாழ்க்க
ஆெம்பிக்குது. கூத்துக்கு ொசா ர சத்துல கூசாய்யா. எனக்கு ஒரு கிட்னி ரகளடயாது தம்பி. பத்து
வருஷத்துக்கு மிந்தி எம் மவன் மெத்துபலருந்து கீழ வுழுந்து ளக ஒளடஞ்சு ரபரிய
ஆபபெஷனாகிப்பபாச்சு. ரபரிய ரசலவு. எங்க பபாறது? ஒரு கிட்னிய எடுத்து விக்கக் குடுத்
துட்படன். அதான் எக்ஸ்ட்ொ ஒண்ணு குடுத் துருக்கான்ல. அதுல பமக்கப் பண்ணிட்டு
இருக்பகன். பத்துத் தல ொவணன எதுத்து ஒத்த கிட்னி ொமன்... இது எப்பிடி இருக்கு?'' இளதக்
பகட்டு எனக்குத் திடுக்ரகன்றது. ஒரு ாள் பார்க்கும் அவர்களின் வாழ்க்ளகயின் மறு ாள்களின்
பயங்கெம் மனதில் அளறந்தது.

பமாகன்ொஜ் அண்ணன் இப்படித்தான். கெகெப்பும் கலகலப்புமாக அவருக்கு அம்சமான குெல்.

கூடபவ, அடுக்குரமாழிகள் பபாட்டுக் கவிளதகள் எழுதுவார். டிகிரிளயத் பதறி முடிக்காமல்,
ஊளெச் சுற்றியவளெ ஒரு உள்ைாட்சித் பதர்தலில் ளமக் கட்டி காரில் பபசவிட்டார்கள். 'ஓய்வு
தரும் திண்ளண, மது சின்னபமா ரதன்ளன... ரதன்ளன... ரதன்ளன!’ என அவர் மினி டி.ஆர்.
ஆகிப் ரபாைந்தது ரசம ஹிட். அதிலிருந்து சாவு, விைம்பெம் என எது என்றாலும் அவளெ கார்
ளவத்துக் ரகாண்டுபபாய்விடுவார்கள். அன்ளறக்கு மட்டும் பிரியாணி, செக்கு, பாக்ரகட் மணி
என அவளெக் ரகாண்டாடுவார்கள். ஒரு ஹீபொ பெஞ்சுக்கு காரில் வலம் வருவார். மறு ாளில்
இருந்து பகட்க ஆைற்று, தாளடளயச் ரசாறிந்தபடி டீக்களடயிலும் பஞ்சாயத்து பபார்டிலும்
திரிவார். ஒரு ரபாதுத் பதர்தல் வந்தது. ரெண்டு, மூணு வாெம் அண்ணன் கார் எடுத்துக்ரகாண்டு
ரசம பிஸியாகத் திரிந்தார். ஒரு கட்சி அவளெ அப்படிபய எரலக்ஷன் முடிகிற வளெக்கும்
லபக்கிக்ரகாண்டது. சுத்துப் பட்டில் அவெது குெல்தான் ஒலித்தது. ''ஏய், பமாகனுக்கு என்ன
செக்குனு பகட்டுக்க. ொயல்ஸ்ல டிபன் ரசால்லு. கிங்ஸா வாங்கிக் குடுத்துரு!'' எனக் கட்சிப்
புள்ளிகள் அவளெத் தாங்கினார்கள். எரலக்ஷன் முடிந்து அந்தக் கட்சிபய ரஜயித்தது. தனது
வாழ்க்ளகக்பக ஒளி கிளடத்துவிட்ட மாதிரி பமாகன் அண்ணன் குஷியாகிவிட்டார். தினமும்
காளலயில் அந்தக் கட்சி ஆபீஸில் பபாய் டாப்படித்துவிடுவார். செக்கு, சாப்பாடு, டிஸ்கஷன் என
அங்பகபய கிடந்தார். ரெண்பட வாெம்தான். ''படய், அந்த பமாகன் பயல இனிபம இங்க வெ
பவணாம்னு பத்திவிடு. எதுக்கு அ ாவசியமா இங்க டாப்ப பபாட்றான்'' என கவுன்சிலர்
தாக்கல்விட்டார். என்னாச்பசா..? அடுத்த ாபை கவுன்சிலரின் மச்சானும் தம்பியும் அண்ணளனக்
கட்சி ஆபீஸுக்கு ரவளிபய விட்டு ரவளுத்துக்ரகாண்டு இருந்தார்கள். ''ஏபதா எரலக்ஷனுக்கு
பபசுனான்னு எடம் குடுத்தா ஏறி மிதிச்சு வர்ற'' என டுபொட்டில் ாய் மாதிரி அடித்துப்
பபாட்டுவிட்டுப் பபானார்கள். அந்தப் புறக்கணிப்ளப, அவமானத்ளதச் சுமந்து குடித்துக் குடித்து
ஒரு ாள் ரசத்துப் பபானான் பமாகன்ொஜ் அண்ணன். அவனது சாவில் ளமக் கட்டி, பபாஸ்டர்
ஒட்டி, ரவடி பபாட்டு ஒரு ாள் ொசாவாகப் பபாய்ச் பசர்ந்தான்.
''மூணு லச்சம் ரூவா கடன். எவ்வைபவா ரசான்பனன். கல்யாணத்த சிம்பிைா டத்தலாம்னு...
பகக்காம தாலியறுத்தானுங்க. ஒரு ாள் கூத்துக்கு இப்பபா ான் பாதி ஆயுசுக்குத் தண்டம்
கட்டணும்'' என ப ற்றுகூட ஒரு ண்பன் பபான் பண்ணிப் புலம்பினான். ''பகாயில்ல பண்ண
பவண்டியதுதான... நிச்சயத்துக்கு எதுக்கு ொலு? ஒரு ாள் ரகௌெவத்துக்கு பலான் எடுத்து பலால்
படணுமா?'' என ரடன்ஷனாகிறவர்கள் எவ்வைவு பபர்? எனக்கு மிடில் க்ைாஸ் விபசஷங்களில்
விதவிதமான அயிட்டங்கள் சாப்பிடும்பபாது எல்லாம், அவர்களின் மறு ாள்களைப் பற்றிய
கவளலபய மனதில் ஓடும். ரவகு ாட்களுக்குப் பிறகு, குலசாமிக் பகாயிலுக்குப் பபாகும்பபாது,
ஓடிவந்து நிற்கிற பூசாரி முகத்தில் எவ்வைவு பூரிப்பு. அளெ மணி ப ெத்தில், புதுப் புடளவ சுற்றி,
அலங்கரித்து நிற்கும் மகமாயி, ாளைக்கு வந்து பார்த்தால் ரவறுளமயில் வாடி நிற்பாள். ஆட்கள்
அற்ற வனத்தில் காக்கா விெட்டிக்ரகாண்டு இருப்பார் இந்த பூசாரி. ஜானவாசத்துக்கு கார்
ரகாண்டுவந்தவளனப் பந்தியில் முதல் ஆைாக உட்காெளவப்பார்கள். ஊர்வலம் முடிந்ததும் காசு
பகட்டு அவன் வரும்பபாது பார்க்க ஆள் இருக்காது. ''ரபரியப்பாவ பாக்கலியா? சீனுக்குடி
மச்சான் நின்னாபெ!'' எனச் சுத்தலில் விடுவார்கள். சாவுக் குப் பளறயடிப்பவரில் இருந்து
கல்யாணப் புபொகிதர் வளெ திரு ாளிலும் ஒரு ாளிலும் பார்ப்பவர்களின் மறு ாள் பற்றிபய
மனம் பயாசிக்கிறது.

ான் மறு ாள்களின் காதலன். பட்டாசுக் காகிதங்கள் இளறந்து, புதுச் சட்ளட அழுக்காகி,
பலகாெங்கள் தீர்ந்துவிட்ட மறு ாள். கல்யாணம் முடிந்து, பந்தல் பிரித்து வண்டியில்
ஏற்றிக்ரகாண்டு இருக்கும் மறு ாள். அழுளககள் முடிந்து, 'சின்னவன் சாப்பிட்டானான்னு பாரு...
ள ட்டு பகாழிங்க வந்து அளடஞ்சுதா’ எனத் துலங்கும் மெணத்தின் அடுத்த ாள். குளட
ொட்டினத்ளத மடக்கிளவத்த வண்டி பபாக, பிள்ளைகள் பள்ளிக்குத் திரும்பும் திருவிழாவுக்கு
அடுத்த காளல. முழக்கங்கள் முடிந்து ளமக் ரசட்டுகளைக் கட்டிக்ரகாண்டு இருக்கிற கணம்,
பூத்துகளைப் பிரித்துக்ரகாண்டு இருக்க, காரில் பவட்பாைர் வெவு-ரசலவு பார்த்துக்ரகாண்டு
இருக்கிற எரலக்ஷனுக்குப் பிந்ளதய ாள், கிரிவலப் பாளத முழுக்க எரிந்த சூடங்கள்
தளும்பாகிக்கிடக்க, ஊர்களுக்கு மனிதர்கள் திரும்பிக்ரகாண்டிருக்கிற விடியல், பாொட்டு விழா
முடிந்து இறங்கும்பபாபத முடிக்காத பவளலக்கு அளழக்கும் அளலபபசி ஒலி, 'பிபலட்டட்
விஷ்’ வரும் பிறந்த ாளின் மறு ாள், உறவின் பிரிவு பழகும் மறு ாள், சர்க்கஸ் முடிந்த திடல்,
பிள்ளையார் களெயும் கடல், ரதாழுளக முடிந்த கடற்களெ, ல்ல ரவள்ளியின் ரமழுகுகள்
உருகிக்கிடக்கும் சனிக்கிழளம சர்ச், ரகாண்டாட்டங்களின் குப்ளபகளை அள்ளிக்ரகாள்ளும்
அடுத்த ாள்... ான் மறு ாள்களின் காதலன்!

ப ற்று ஆஸ்திபெலியாவில் இருந்து ஈழத் தமிழ் ண்பர்

மபனா பபான் பண்ணினார். ''இலங்ளகயின்
பபார்க்குற்றத்ளத நிறுவ, ஐ. ா-வில் சமர்ப்பிப்பதற்காகச்
சில ஆதாெங்களைத் திெட்டிக்ரகாண்டு இருக்கிபறாம்.
எல்லாத் திக்குகளில் இருந்தும் எங்கள் குெல்கள் இன்னும்
வந்துரகாண்பட இருக்கின்றன. ஏற்ரகனபவ
அனுப்பிளவத்த விவெங்கள் ஓெைவுக்கு உதவி இருக்கின்றன. இப்பபாது ஒரு முக்கியமான
முன்ரனடுப்ளபச் ரசய்ய இருக் கின்பறாம். தமிழ் ாட்டில் இருந்து உங்கள் உதவிகள் நிச்சயமாகத்
பதளவ!'' என்றவர், நிளறய விஷயங்கள் பபசிக்ரகாண்டு இருந்தார். களடசியாக இப்படிச்
ரசான்னார், ''அறிவிக்கப்பட்ட யுத்தம் ஒரு ாள் முடிந்துவிட்டது. தமிழ் மக்களின் துயெம்
ரகாஞ்சமும் முடியவில்ளல. மண்ளணயும் மக்களையும் விட்டு வந்த மறு ாளின் துயெம்
உங்களுக்குப் புரியும்தாபன?''

- பபாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 79
ராஜுமுருகன் ,
ஓவியம்: ஹாசிப்கான்
ரரஞ்சர் தெரியுமா உங்களுக்கு?

கடலூர் பக்கம் ஒரு கிராமத்தில் வசிக்கும் நரிக்குறவ மக்களின் ெலைவர் ரரஞ்சர். பாண்டிச்ரசரி
கலைச்தசல்வன்ொன் ரரஞ்சலரப் பற்றிச் தசால்லி, அவரிடம் என்லை அலைத்துப்ரபாைது.
நாங்கள் ரபாைது ஒரு சாயங்காைம். ஊர் திடலில் தமாத்ெ நரிக்குறவ மக்களும் திரண்டு
இருந்ெைர். தகாஞ்ச ரநரத்தில், 'ெலைவர் வர்றாரு... ெலைவர் வர்றாரு...’ எைச் சத்ெங்கள் வர,
ரரஞ்சர் வந்ொர். ஜகஜக தவைப் பச்லசக் கைரில் ெலைப்பாலக கட்டி, கூலிங் க்ளாஸ் ரபாட்டு,
பளபள காவி லபஜாமா, பட்டு ரவட்டியில் விசித்திரமாக இருந்ெ ரரஞ்சலர ஒரு நாற்காலியில்
அமர்த்தித் தூக்கி வந்து திடல் நடுரவ உட்காரலவத்ொர் கள். அது ெலைவருக்கு அவர்கள் ெரும்
மரியாலெ ரபாை எை நிலைத்ரென். கூட்டத்தில் சிை பிரச்லைகலள அந்ெ மக்கள் தசால்ை,
சடசடதவை ைா பாயின்ட்கரளாடு பை விஷயங்கலள ரரஞ்சர் ரபசியது அவ்வளவு வசீகரம்.
கூட்டம் முடிந்ெதும் மறுபடி நாற்காலிரயாடு அவலரத் தூக்கிப் ரபாைார்கள். அப்ரபாதுொன்
கவனித்ரென்... அவருக்கு இரண்டு கால்களும் ஊைம். சட்தடன்று அந்ெக் காட்சியின் விசித்திரம்
துயரமாக மாறி என்லை அலறந்ெது.

''இது என்ை ரபரு ரரஞ்சர்னு..?'' என்றதும் பகபகதவைச் சிரித்ொர். ''நம்மாளுகள்ை பார்த்தீங்

கன்ைா, ஊர்ப் ரபலர நிலறய ஆளுகளுக்கு தவச்சிருப்ரபாம். சிெம்பரம், பைநி, பாண்டிரசரினு.
அப்ப எங்க ெங்கிருக்கரமா அந்ெ ஊர் ரபலர தவச்சி ருரவாம். அப்புறம் எம்.ஜி.ஆர், ரஜினி,
அஜித், விஜய்னு சினி ஆக்டருங்க ரபலரயும் தவச்சுருரவாம். எங்கப்பா ஒரு தமாரட்டுக் கூக...
நாங்க அப்ப காட்டுக்குள்ள இருந்ரொம். எப்ரபா பாத்ொலும் இந்ெ ரரஞ்சருங்க வந்து டார்ச்சர்
குடுத்துட்ரட இருப்பாங்க... அப்பொன் நா தபாறந்துருக்ரகன். ஒடரை எங்கப்பா, 'நீங்க என்ைடா
ரரஞ்சரு... எம் புள்லளயும் ரரஞ்சருொன்’னு ரகாவத்துை இந்ெப் ரபலர தவச்சுட்டாரு.
எப்பிடிரயா நாமளும் ரரஞ்சர் ஆகிட்டம்...'' என்றவரின் கால்கலளக் கவனித்ரென். இரண்டு
கால்களும் தசயல்பட முடியாமல் ஊைமாகி இருந்ெை. நான் கவனிப்பலெப் பார்த்ெவர்,
''இதுங்களா..? இதுக்குப் பின்ைாடி ஒரு கலெ இருக்குங்க...'' எைச் சிரித்ொர்.

20 வருடங்களுக்கு முன்பு அந்ெ மக்கள் எல்ைாம் பிலைப்புக்காக கடலூர் பக்கம்

வந்திருக்கிறார்கள். ஊசிமணி பாசிமணி விற்பது, ரவட்லடயாடுவது எைத் திரிந்ெவர்களின்
வாழ்க்லகலய மாற்ற நிலைத்து இருக்கிறார் ரரஞ்சர். அப்ரபாது கடலூரில் இருந்ெ அதிகாரி
ஒருவர், அரசு புறம்ரபாக்கு நிைத்லெ அவர்களுக்கு வைங்க... ரரஞ்சர் அந்ெ மக்கலளச்
ரசர்த்துக்தகாண்டு விவசாயம் பார்க்கத் தொடங்கியிருக்கிறார். தமாத்ெப் ரபரும் லக ரகாத்து,
விலெத்து, நட்டு, உரம் ரபாட்டுக் காவல் காத்துப் பயிர் பண்ணியிருக்கிறார்கள். பயிர்கள் வளர்ந்து
அறுவலடக்குத் ெயாராகிவிட்ட ஓர் இரவில், 'தொழிைாளிப் பசங்க தமாெைாளியாகைாம்னு
பாக்குறீங்களாடா... விவசாயம் ரகக்குொ ஒங்களுக்கு...’ எை குரூப் கட்டி வந்ெ பக்கத்து
ஊர்க்காரர்கள் தமாத்ெ வயலையும் அறுத்துப் ரபாய்விட்டார்கள். அப்ரபாது பார்த்து அந்ெ
அதிகாரி மாற்றைாகிவிட்டார். ஊர்க்காரர்கலள எதிர்த்துக் ரகட்க முடியாமல்... என்ை தசய்வது
என்று தெரியாமல் தமாத்ெ ஜைமும் கண்ணீரில் நிற்க, தநாறுங்கிவிட்டார் ரரஞ்சர். ரபாலீஸ்
ஸ்ரடஷன், கதைக்டர் ஆபீஸ் எைத் திரிந்ெவர் மைசு தநாந்துரபாய், ெற்தகாலை
தசய்துதகாள்வெற்காக ஒரு புளிய மரத்தில் ஏறிக் கீரை குதித்திருக்கிறார். அதில்ொன் இரண்டு
கால்களும் தசயல் இைந்துவிட்டைவாம்.

''ெற்தகாலை தசஞ்சுக்கக்கூடத் தெரியாெ ெற்குறியா இருந்திருக்ரகங்க நான்... இயைாலம யும்

ரகாவமும் முண்டிக்கிட்டு என்ை பண்ற துனு தெரியாம எத்ெை ஏைபாலளங்க இருக் காங்க சாமி
இந்ெ நாட்டுை? சாவணும்ைா புளிய மரத்துை ஏறிக் குதிக்கக் கூடாதுங்கறதுொன் நான்
கத்துக்கிட்ட பாடம்...'' எை இப்ரபாது சிரிக்கிறார் ரரஞ்சர். அென் பிறகு, ஆஸ்பத்திரியில் லவத்து,
இரண்டு கால்களும் தசயல்படாெ நிலையில் வந்ெவலர அந்ெ மக்கள்
ெலைவராக்கிக்தகாண்டார்கள். அப்புறம் இந்ெ மக்களின் பிரச்லைகலளரய ெைது திைசரி
வாழ்வாக்கிக்தகாண்டார். உட்கார்ந்ெபடிரய உைகம் படித்து, சட்டங்கள் அறிந்து, மனிெர்கள்
புரிந்து அந்ெ மக்களுக்காகரவ இருக்கிற ரரஞ்சலரப் பார்க்கும்ரபாது ஆச்சர்யமாக இருந்ெது.
வரும்ரபாது அவர் தசான்ைார், ''சார்... நா எதுக்காக விவசாயம் பண்ணணும்னு நிலைச்ரசன்...
எதுக்காவ புளிய மரத்துை ஏறி வுழுந்து சாவணும்னு துடிச்ரசன்... எைக்காகவும்
இதுங்களுக்காகவும் இல்ை... எங்க புள்லளவளுக்காவ... இந்ெக் கதியத்ெ தபாைப்ப அதுங்க
வாைக் கூடாதுங்கறதுக்காவ... நம்ம கஷ்டத்ெ அடுத்ெ ெலைமுலறக்குக் குடுத்துட்டுப் ரபாவக்
கூடாது சார். அதுங்களுக்கு எொவது நல்ைது பண்ணிட்டுப் ரபாறவன்ொன் மனுஷன். பணங்காச
வுடுங்க... நம்பிக்லகயக் குடுத்துட்டுப் ரபாவணும்ை?!''

இலெக் ரகட்டதும் எைக்குச் சிலிர்த்துவிட்டது. அவலரக் லகதயடுத்துக் கும்பிட்டுவிட்டு

வந்ரென். அடுத்ெ ெலைமுலறக்காக நாம் என்ை தசய்து தகாண்டு இருக்கிரறாம்? என்ை
நம்பிக்லககலள ரசர்த்துலவக்கிரறாம்? நமது நிலைவாக எலெக் லகயளிக்கப்ரபாகிரறாம்? எை
அலை அலையாக மைம் ரகள்வி எழுப்பியது. இலர ரெடும் வித்லெலய மட்டும் அல்ை, பசி
தீர்க்கும்கருலண லயயும் அல்ைவா லகயளிக்க ரவண்டும். அதிகாரத்லெ அலடயும் பாலெகலள
மட்டும் அல்ை;
எளியவர்களுக்காகப்
ரபாராடும் உணர்வு கலளயும்
அல்ைவா தசால்லித் ெர
ரவண்டும். பிலைப்பெற்காை
மூலளலய மட்டும் அல்ை;
வாழ்லவத் ெரிசிப்பெற்காை
மைலசயும் அல்ைவா
லகயளிக்க ரவண்டும்.

நான் ஆெர்சங்களாக
நிலைக்கும் பைரால் பணம்,
அதிகாரம் எதிலும் ஓர்
இடத்லெ அலடயரவ முடியவில்லை. உைகின் அற்புெமாை தசாற்கலளயும், கைவுகலளயும்,
நம்பிக்லககலளயும் நமக்குத் ெந்ெபடி அவர்கள் 'பிலைக்கத் தெரியாெவர்களாக’ ரெநீர்க்
கலடகளிலும், மதுக் கலட களிலும், பயணங்களிலும் காணக் கிலடக்கிறார் கள். அறத்லெயும்
அடுத்ெவர்களின் விலளவு கலளயும் தபாருட்டாகக் கருொமல், ரமாதி மிதித்து நடக்கும் பைர்
பணம், அதிகாரம் எை ஓர் இடத்லெ அலடந்துவிட்டலெயும் பார்க்கி ரறன். ஈைப் பிரச்லை
எரிந்ெரபாது, ெவ்விக் குதித்து வந்ெ பைர் இப்ரபாது என்ை தசய்கிறார் கள்? கூடங்குளத்துக்காக
எகிறி வந்ெவர்கள் பாதிப் ரபர் எங்ரக ரபாைார்கள்? 'ரபாராளி’ என்கிற அலடயாளத்லெத் ெைது
வாழ்வின், பிலைப்பின் ஒரு பகுதியாக லவத்திருப்பவர்கள், அடுத்ெ அரசியல் முகத்லெ
மாட்டிக்தகாண்டு ரவறு ரவலைகளில் பிஸியாகிவிட்டார்கள். ெைது இருப்லபத்
ெக்கலவத்துக்தகாள்வலெ மட்டுரம ரநாக்கமாக லவத்திருப்பவர்கள் அவர்கள். அவர்கள்ொன்
நிலைத்ெலெக் தகாள்முெல் தசய்கிறார்கள். ெைக்காை நாற்காலிலய அலடகிறார்கள். சுற்றத்ொல்
தகாண்டாடப்படுகிறார்கள். ''வளர்ச்சிலயக் கண்டு தபாறாலமப்படுறாங்க பாஸ்...'' என்றபடிரய
மத்திய அலமச்சகத்துடன் ஐரபானில் ரபசுகிற இடத்தில் இருக்கிறார்கள். ''அவலரப் ரபாை
தபாலைக்கத் தெரியணும். அந்ெ இடத்துக்கு நீ வரணும்டா...'' எை அடுத்ெ ெலைமுலறக்கு
(ெவறாை)முன்னுொரணம் ஆகிறார்கள். ஒவ்தவாரு நாளும் ரவகம் எடுக்கிற உைகத்தில் சக
மானுடர்களின் பசி, ஏக்கம், ரபாராட்டம் பற்றிய அக்கலறயின்லம லயத்ொன் அடுத்ெ
ெலைமுலறக்குக் தகாடுக்கிரறாமா நாம்? ெனிப்பட்ட வாழ்க்லகயின் தவற்றி, ரொல்வி
லயத்ொன் அவர்களுக்குப் பாடமாக்குகிரறாமா?

சமீபத்தில் திருதவாற்றியூரில் நண்பர் குமரய்யா அலைத்திருந்ெ ஒரு விைாவுக்குப் ரபாயிருந்ரென்.

வட தசன்லைலயச் ரசர்ந்ெ ஏலை மாணவர்களுக்கு இைவசப் புத்ெகங்கள் வைங்கும் விைா அது.
சிை நண்பர்கள் ரசர்ந்து 'புத்ெக வங்கி’ ஏற்படுத்தி, இந்ெக் காரியத்லெச் தசய்கிறார்கள். விைாவில்
திருதவாற்றியூர் முருகலைச் சந்தித்ரென். ''இவரு ரகன்சர் விழிப்பு உணர்வுக்காக லசக்கிள்ைரய
ெமிழ்நாடு முழுக்கச் சுத்திட்டு வந்திருக்கார் சார்... இதுக்காக இதுவலரக்கும் கிட்டத்ெட்ட
ஐயாயிரம் கிரைா மீட்டர் லசக்கிள்ைரய ரபாயிருக்காரு...'' எை முருகலை
அறிமுகப்படுத்திைார்கள். ''எப்பிடி இந்ெ விஷயம் உங்களுக்குத் ரொணுச்சு?'' எை அவரிடம்
ரகட்ரடன். ''என் மலைவி ரகன்சர் வந்து தசத்துப்ரபாயிட்டாங்க சார். மார்பகப் புற்று ரநாய்...
அது வலரக்கும் அலெப் பத்தி எதுவும் தெரியாது. அப்புறம்ொன் இந்ெப் புற்றுரநாய்க்காக
எவ்வளவு சிகிச்லசகள் இருக்கு... எவ்வளவு இடங் கள் இருக்கு... என்ைல்ைாம்
பண்ணணும்னு தெரிஞ்சது. நான் என் மலைவிலய அவ்வளவு ரநசிச்ரசன் சார். அவங்க
ரபாைலெ இப்ரபா வலர ஜீரணிக்கரவ முடியலை. என்லை மாதிரி இந்ெ ரநாயாை எவ்வளவு
ஜைம் கஷ்டப்படும்னு தநலைச்ரசன்.... நாலளக்கு வர்றவங்க இலெத் தெரிஞ்சுக்கணும்னு
தநலைச் ரசன்... அெைாைொன் சார் இந்ெ லசக்கிள் பயணத்லெ ஆரம்பிச்ரசன். தரண்டு
மாசத்துக்கு ஒரு ெபா எங்க ஏரியாை மருத்துவ முகாமும் ஏற்பாடு பண்ரறன். ஏரொ என்ைாை
முடிஞ்சது'' என்றார் புன்ைலகயுடன்.

தவற்றி, ரொல்வி என்தறல்ைாம் எதுவும் இல்லை. சந்ரொஷம் துயரம் என்றும் எதுவும் இல்லை.
நமது ரொல்விலய தவற்றியாகவும் துயரத்லெச் சந்ரொஷமாகவும் வரும் ெலை முலறக்குக்
தகாடுப்பதுொன் இந்ெ வாழ்வின் அர்த்ெம் என்பலெ திருதவாற்றியூர் முருகன் எைக்குச்
தசால்லித்ெந்ொர். குைந்லெகளின் கலைஞன் ரவலு சரவணனும் அப்படித்ொன்.

ரவலுலவ நான் பரபரப்பாை தி.நகர் சாலை ஒன்றில் சந்திப்ரபன். ஏரெரொ ரவலை களுக்காக
ஓடித் திரியும்ரபாது நடுவில் கிலடக்கும் சந்திப்பு.

''குைந்லெகளுக்காை ரசலைலய ரமம்படுத்ெ ஒரு கூத்து பண்ரறாம். அதுக்காகப் ரபாயிட்டு

இருக்ரகன்...'' என்பார் புன்ைலகயுடன். ஒரு நாள் பார்த்ொல் விழுப்புரம் பக்கத்தில் ஏொவது
கிராமத்துப் பள்ளிக்கூடத்தில் குைந்லெகளுக்குக் கலெ தசால்லிக்தகாண்டு இருப்பார். ெஞ்சா வூர்
பக்கம் ஏரொ ஒரு சிற்றூர் லமொைத்தில் குைந்லெகரளாடு விலளயாடிக்தகாண்டு இருப்பார். ஒரு
நாள் திருவண்ணாமலையில் தபாம்லம முகமூடி மாட்டிக்தகாண்டு அவர் ெவ்வித் திரிய,
தமாத்ெக் குைந்லெகளும் குதித்துச் சிரித்துக் கிடந்ெ காட்சி அைகாக இருக்கிறது இப்ரபாதும்.

ரவலுொன் தசான்ைார், ''பிள்லளகளுக்கு இயற்லகலயயும் மண்லணயும் ரநசிக்கக்

கத்துத்ெரணும். அவங்களுக்கு ரசலைலயயும் அன்லபயும் ஊட்டுறதுொன் என் வாழ்க்லக.

பணம் காசு எதுவும் இல்லைங்க... அவங் கரளாட ஒரு சிரிப்பு ரபாதும் என் வாழ்க் லகலய
அர்த்ெப்படுத்ெ. அடுத்ெ ெலை முலறக்கு நாம அந்ெ சிரிப்லபத்ொரை ெரணும்!''

அந்ெக் கணம் எைக்கு அவராகரவ மாறிவிடத் ரொன்றியது!

- ர ாட்டு வாங்குரவாம்...
வட்டியும் முதலும் 80
ராஜுமுருகன்
ஓவியம்: ஹாசிப்கான்

நான் தளிர்; நீ நநருப்பு

சாம்பலாய்ப் பபானது நந்தவனம்
நான் படகு; நீ திசச
நதாசலந்து பபானது பயணம்
நான் அல்லி; நீ தண்ணீர்
மூச்சுத் திணறியது நபாய்சக
நான் வண்ணம்; நீ தூரிசக
ஊனமானது ஓவியம்
நான் நசால்; நீ நபாருள்
அர்த்தமற்றுப் பபானது காவியம்
நான் மனுஷன்; நீ மனுஷி
மலடாய்ப் பபானது உறவு
நான் பசரி; நீ ஊர்
தூரமாய்ப் பபானது மனிதம்!

- தய்.கந்தசாமியின் இந்தக் கவிதததைப் படித்துவிட்டுத் தூக்கமே இல்தை. நிதைவுகள்

தீப்பற்றிக்ககாண்டை. 'ஸ்மபார்ட்ஸ் ஸ்டார்’ புத்தகங்களுக்கு நடுமே ஒளித்துதேக்கப்பட்ட,
தமிழரசியின் சிேப்பு தேக் கடிதங்கள் ேைசில் படபடக்கின்றை. கசன்ைாக் குளத்தங்கதரயில்,
அழிஞ்சி ேரத்தடியில் அேள் கண்ணீமராடு நின்ற அந்தக் கணம் இப்மபாதுகூட இதே நுனியில்
தளும்புகிறது. என்ை குதறச்சல்
தமிழரசிக்கு? படிப்பில் க்ளாஸ்
ஃபர்ஸ்ட். பார்க்கப் பதழை
ஸ்ரீபிரிைா ோதிரி ஒரு ேசீகரம்.
ோத்திைார் கபாண்ணு. துைங்கும்
கண்களும் துடுக்குப் மபச்சுோக
அேதள சுந்தருக்குப் பிடித்ததில்
ஆச்சர்ைமே இல்தை.
கசால்ைப்மபாைால், தமிமழாடு
ஒப்பிடுதகயில் அேன்தான் ததர
டிக்ககட். ஆைாலும், காதல் ஒரு
ோை ோன் இல்தைைா?
இருேரும் அப்படிக்
காதலித்தார்கள். சிேப்பு தேைால்
அேள் அனுப்பும் கடிதங்களால்
அண்ணனின் அைோரிப்
புத்தகங்கள்
புள்தளத்தாச்சிைாகிை. ஊதரத்
தாண்டிச் சந்தித்துக்ககாண்டார்கள். தீ மிதித் திருவிழாவில் முஜிபுர்னிஸா வீட்டு கோட்தட
ோடியில் இருந்து பார்க்கும் தமிழுக்காகத்தான் அேன் தீ மிதித்தான். அேன் வீட்டில் புத்தகங்கள்
மநாண்டும்மபாது, 'என்ை புள்ள மேணும் உைக்கு?’ என்ற சிேப்பு தேகைழுத்துகதள நான்தான்
முதலில் கண்டுபிடித்மதன். அப்புறம் ஒரு பங்காளிக்குத் கதரிந்ததில்தான் கைேரோைது. ஒமர
பிரச்தை... சாதி. தமிழ் தாழ்த்தப்பட்ட சாதி. இேன் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதி. ''தராதரம்
மேணாோரா..? இனிமே அேளப் பாத்த... கரண்டு மபதரயும் கேட்டிப்மபாட்டு கேட்டாத்துை
ககாளுத்திவுட்ருமோம்...'' எை எகிறிைார்கள் பங்காளிகள். பாலிடாயில் ோங்கிக்ககாண்டு
இலுப்பத் மதாப்புக்கு ஓடிை சுந்தர் அண்ணதைப் பிடித்து இழுத்து ேந்து வீட்டில் மபாட்டார்கள்.
''அே இல்தைன்ைா கசத்துருமேன்...'' எை தேக்கப்மபாரில் உட்கார்ந்து அரற்றிைான்.
தமிழரசிதான் அவ்ேளவு பக்குேோய் நின்றது. இப்மபாதுகூட என்ைால் அேள் ேலிக்குள்
நுதழை முடிைவில்தை. முஜிபுர்னிஸாதே விட்டு என்தைத்தான் கூப்பிட்டனுப்பிைது தமிழ்.
அழிஞ்சி ேரத்தடியில் நின்றபடி கண்கதள எங்மகா அதைைவிட்டு, தீர்க்கோை குரலில் மபசிைது,
''ஒங்கண்ணன்ட்ட கசால்லு... இது நடக்காது. அடுத்த கசன்ேத்துைைாேது ஒமர சாதிை கபாறந்து
ோழ்ந்துக்கைாம்னு... எங்கூட்ையும் ேந்து தகராறு பண்ணிட்டுப் மபாயிருக்காக... என்ைாை
அதுக்குத்தான் கஷ்டம். கல்ைாணம் பண்ணிட்டுப் மபாைாலும் நிம்ேதிைாோ ோழ வுடுோக?
ஒண்ணும் மேணாம்னு கசான்மைன்னு கசால்லு. ைாரும் ஒண்ணும் பைப்பட மேணாம்... நான்
எங்க சித்தி ஊருக்குப் மபாமறன்...'' என்றமபாது அது அறிைாேல் கண்ணீர் ேழிந்துககாண்மட
இருந்தது. அடுத்த நாமள அது நாகப்பட்டிைம் தாண்டி ஏமதா ஓர் ஊருக்குப் மபாய்விட்டது.
அதிலிருந்து மீள முடிைாேல் சுந்தர் ககாஞ்ச நாதளக்குக் கிறுக்குப் பிடித்து அதைந்தான்.

பத்து ேருடங்களுக்குப் பிறகு மேளாங்கண்ணி மபாைமபாது தமிதழப் பார்த்மதன். தகயில்

பிள்தளமைாடு, கனிந்துவிட்ட கண்கமளாடு. சிமைகாவுக்கும் விஜய்க்கும் ஓவிைத்தில் கோட்தட
மபாட்டிருந்த மபார்டுக்குக் கீமழ குடும்பத்மதாடு நின்றிருந்தது. ''பிள்தளக்கு கோட்ட
மபாடைாம்னு ேந்மதன்... அவுக சீட்கடடுக்கப் மபாயிருக்காக...'' என்றது சிரிப்பாய். ''கராம்ப
மைட்டாத்தான் கல்ைாணம் பண்ணிக்கிட்மடன்... வூட்டாளுக கதாந்தரவு இருக்குல்ை...
அவுகளும் நல்ை ேனுஷந்தான். எங்கூரு ேழிமையும் ஒரு இலுப்பத் மதாப்பு இருக்கு... ேண்டிை
மபாம்மபாது ஒரு ோசம் ேரும்ை... அப்கபல்ைாம் ஒங்கண்ணன் கநைப்கபல்ைாம் ேரும்... ோதா
கும்புடு... ைாருக்கு என்ை குடுத்துருக்மகா, அதாை ககதடக்கும்... ங்க பாரு... அடுத்த
கபாறப்புைைாேது காைனித் கதருை கபாறக்காே இருக்கணும்ைா... ோதா கும்புடு...'' எை அது
சிரித்தமபாது, எைக்கு அழுதகதான் ேந்தது. இதத எழுதக்கூட மேண்டாம் என்று நிதைத்மதன்.
கபைர்கதள ோற்றி எழுதுகிமறன். கபைகரன்ை கபைர்..? காதலின் உப்பளத்தில் நடந்து
திரும்புதகயில் காகைல்ைாம் ேழிந்திருக்கும் உதிரம் ஒமர நிறம்தான். சாதியின் அதிகாரம்
பிரித்துப் மபாட்ட உயிர்கள் எல்ைாம் தமிழரசிகள்தான்... சுந்தர் அண்ணன்கள்தான்!

எத்ததை எத்ததை மபர் இப்படி எங்ககங்மகா கிடக்கிறார்கள் கதரியுோ? சாதியும் ேதமும்

ககான்று மபாட்ட ஆன்ோக்கள் எவ்ேளவு? அன்பும் பிரிைமும் ோழ்ேதற்காை தகுதியும்
இருந்தும் விைகி நிற்கும் உறவுகள் தரும் ேலிமைாடு ோழ்க்தக முழுக்க ோழ்கிறேர்கள்
எவ்ேளவு மபர்? நண்பர் பச்சிைப்பனின் ஒரு கவிதத சாணித் ததர சிம்னி மபால் எைக்குள்
எரிகிறது எப்மபாதும். சாதி ோறிக் காதல் கல்ைாணம் பண்ணிக்ககாண்டு மபாய்விட்ட பிறகு,
ஏமதா ஒரு விமசஷ நாளில் பிறந்த வீட்டுக்கு ேதைவிதை அதழத்து ேருகிறான் அேன். அந்த
நாளில் அேைது உணர்வுகதளச் கசால்கிற கவிதத...

ஆயிரம் முசற நசான்பனன்

இவள்தான் பகட்கபவயில்சல
நாங்கள் நுசைந்தபபாது
மனசு நநளிந்து சிரித்துசவத்தீர்கள்
தம்பி குைந்சதசய இடுப்பில் சுமந்தபடி
சக நீட்டும் உங்கசைப் பபால
சம்பிரதாயத்துக்குத் தாவத் நதரியவில்சல
என் குைந்சதக்கு
தண்ணீர்ப் பாம்புகைாய் எட்டிப் பார்க்கும்
பக்கத்து வீட்டுக்காரர்களிடம்
சீழ் பிதுக்குகிற அவஸ்சதபயாடு
எசதபயா கிசுகிசுக்கிறீர்கள்
ஆள் பார்த்து உள் நுசையும் நதருநாய்
கயிறறுத்துப் பபாகும் கன்றுக்குட்டி
ஊர் சுற்றி வரும் தம்பி
எல்லாமும் சாக்காகிறது
எங்கள் காதல் மணத்சதத் தூற்றி முடிக்க
விசடநபற்றுத் திரும்பும்பபாது
நீங்கள் சாதாரணமாகத்தான் நசால்லியிருக்கக் கூடும்
'கண்ணு... எல்லாத்சதயும் ஏறக்கட்டு
வீட்சடநயல்லாம் கழுவிவிடணும் என்று
இருந்தும் கண்ணீரின்றி
திரும்பிப் பார்க்க
இயலவில்சல என்னால்!’

அதுேதர அவ்ேளவு பிரிைோக ோழ்ந்த உறவுகதள எப்படிகைல்ைாம் பிரித்துப்மபாடுகிறது

இந்த சாதி?

இரண்டு ோதங்களுக்கு முன்பு தஞ்சாவூர் மபாயிருந்தமபாது, ோர்க்ககட் ஏரிைாவில் அன்புவுக்குக்

கண்ணீர் அஞ்சலி மபாஸ்டர்கள் ஒட்டியிருப்பததப் பார்த்து அதிர்ச்சிைாக இருந்தது. ஏகழட்டு
ோதங்களுக்கு முன்புதான் அன்பு கல்ைாணம் கசய்துககாண்டான். காதல் கல்ைாணம்.
தாழ்த்தப்பட்ட ேகுப்தபச் மசர்ந்தேன், பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிதைச் மசர்ந்த கபண்தணக்
காதலித்தான். கபண் வீட்டில் கதரிந்து கபரிை பிரச்தைைாக, இருேரும் ஓடி ேந்து கசன்தையில்
கல்ைாணம் கசய்துககாண்டார்கள். இப்மபாது அேதை இப்படிக் கண்ணீர் அஞ்சலி மபாஸ்டரில்
பார்த்ததும் திடுக்ககன்றது. டிப்டாப் சலூனில் தேத்து அருணன்தான் கசான்ைார், ''ககாைகாரப்
பாவிக... காத்திருந்து மபாட்டாய்ங்கப்பா. கசன்தையிை மபாய்க் கல்ைாணம் பண்ணிக்கிட்ட
கபாறவு நல்ைாத்தான் இருந்தாக. கபாண்ணு வூட்ையும் மபசிச் சோதாைோய்ட்டாய்ங்க. அந்தப்
புள்தளக்குக் ககாழந்த கபாறந்து இவிய்ங்களும் மபாய்ப் பாத்துட்கடல்ைாம் ேந்தாய்ங்க.
இப்மபா மபாை ோசம் 'ககாழந்ததக்கு கசயின் மபாடுமறாம், ேந்துட்டுப் மபா’னு கசால்லி
அன்தப ேரகேச்சு, எங்கமைா ககாண்டுமபாயிக் ககான்னுப்புட்டாய்ங்க. தகயிை
ககாழந்ததமைாட அந்தப் புள்ள இப்மபா ஒத்ததயிை நிக்குது. சாதி, ேதம், சாமி எல்ைாம்
ேனுஷன் உருோக்குைதுதாண்டா ேடப் பசங்களா... எந்த சாமிரா ஒங்களக் ககாை பண்ணச்
கசால்லுச்சு... நாய்ங்களா...'' எை அருணன் இதரந்தமபாது, மகாபோக இருந்தது. இப்மபாதும்
சாதியின் கபைரால் பிரிக்கப்படுகிற, ககாதையில் முடிகிற காதல்கள் நம்தேச் சுற்றி
நிகழ்ந்துககாண்மட இருக்கின்றை. எந்தச் சுரதணயும் இல்ைாேல் அந்த ேனிதர்கமளாடு
உைவிக்ககாண்டும் பழகிக்ககாண்டும் இருக்கிமறாம்.

விஜைதையும் ேள்ளிதையும் திருப்பூரின் ஓர் ஒண்டுக்குடித்தைத்தில் பார்த்தமபாது சந்மதாஷோக

இருந்தது. ஆளுக்கு இரண்டு பிளாஸ்டிக் குடங்களில் தண்ணீர் எடுத்துக்ககாண்டு குறுகைாை
ோடிப்படிகளில் நின்று சிரித்தார்கள். ''அண்மண ோங்கண்மண...'' எை ஈரத்மதாடு ேந்து தகதை
இறுக்கிைான் விஜைன். ேள்ளி குழந்தததை அள்ளிக்ககாண்டு, ''ோங்கண்மண... ஊர்ைாம்
எப்பிடி இருக்கு? எங்க வூட்டுப் பக்கம்ைாம் மபாவீங்களா?'' என்றது சிரிப்பாக. விஜைன்
தாழ்த்தப்பட்ட தபைன். ேள்ளி பிற்படுத்தப்பட்ட கபண். இருேரும் காதலித்து பிரச்தை ஆக,
ஊதர விட்டு ஓடி ேந்து கல்ைாணம் பண்ணிக்ககாண்டு திருப்பூரில் ேசிக்கிறார்கள். ககாஞ்ச நாள்
பிரச்தை பண்ணிவிட்டு, 'ஒட்டும் இல்தை உறவும் இல்தை’ எை எழுதி ோங்கிக்ககாண்டு
குடும்பங்கள் பிரிந்துவிட்டை. அதன் பிறகு இேர்கள் திருப்பூரின் பனிைன் கம்கபனியில் மேதை
பார்த்தபடி ோழ்கிறார்கள் என்பதுதான் எைக்குத் கதரியும். இப்மபாது மேறு மேதைைாக
திருப்பூருக்கு ேந்தமபாதுதான் பார்க்கிமறன். ேள்ளி டீ மபாட்டுத் தர, உட்கார்ந்து ஊதரப் பற்றிப்
மபசிக்ககாண்டு இருக்கும்மபாமத, ேள்ளியின் அப்பா உள்மள ேந்தார். ''ஷிஃப்ட்டு முடிஞ்சுதா
ோோ... முருகன் இப்பதான் ேந்தாப்ை...'' என்றான் விஜைன். ''ோங்க... ோங்க... கநைப்பு கேச்சு
ேந்திருக்கீங்கமள...'' எை சாைம் படிந்த சட்தடதைக் கழட்டிைபடி சிரித்தார் ேள்ளியின் அப்பா.
எைக்கு ஆச்சர்ைோக இருந்தது. இேர்கள் காதலுக்கு, 'கசத்தாலும் ஏத்துக்க ோட்மடண்டா’ எை
அவ்ேளவு பிரச்தை பண்ணிை அப்பாோ இேர்? சாதிதைத் தூக்கிப் பிடித்துக்ககாண்டு திரிோமர?
கேளிமை ேரும்மபாது, ''என்ை சோதாைம் ஆகிட்டாரா..?'' என்மறன் விஜைனிடம்.
''ஆோண்மண... இே அப்பப்மபா மபசிட்டு இருந்தா. கோதல்ை முண்டிட்டுத்தான் இருந்தாரு.
அப்புறம் ககாஞ்சம் ககாஞ்சோ சோதாைோகிட்டாரு. ோமிைா கசத்த கபாறவு இப்மபா
இங்கமை ேந்துட்டாரு. ஊர்ை கேேசாைம்ைாம் அத்துப்மபாச்சுண்மண. ஆண்ட அடிதேனு
இருந்த காைம்ைாம் மபாச்சுல்ை. நூறு ேருஷோ கால்ை சாதிங்கிற குண்தடக் கட்டிக்கிட்மட
ககடக்கம்மண ஊர்ை. இங்க பனிைன் கம்கபனிை எல்ைாரும் கதாழிைாளிதான். ோோவுக்கு என்
கம்கபனிைமை மேை ோங்கிக் குடுத்துட்மடன். எம் கபாண்டாட்டிை பதவுசாப் பாத்துக்குமறன்.
ஒரு நா சாைம்மபாட்ட தகமைாட எங் தகைப் புடிச்சுக்கிட்டு, 'ேன்னிச்சுக்கங்க ோப்ள...’ன்ைாரு
ோோ. ஆைா, ஊருக்குப் மபாைா இப்பமும் சாதி கசால்லித் தப்பாத்தான் மபசுோனுே. அதைாை
கரண்டு மபரும் மபாறமத இல்ை. சாதி என்ைண்மண சாதி... ேனுஷந்தான் முக்கிைம்னு ோோ
ோரி எல்ைாருக்கும் புரிைணும்மண...'' என்றான் புன்ைதகமைாடு. மேலிருந்து ேள்ளி அப்பா குரல்
ககாடுத்தார், ''ோப்ள... விருந்தாளி மேற ேந்துருக்காப்ை. பார் கீருப் பக்கம் மபானிைன்ைா,
என்தையும் மசத்துக்கங்க!''

சமீபத்தில் என் முஸ்லிம் நண்பன் ஒருேன் மசஸிங் காதல் திருேணம் கசய்துககாண்டான். கபண்
இந்து. இரு வீட்டார் எதிர்ப்மபாடு இேர்கள் ேதுதரக்கு ஓடிப்மபாய், ஒரு நண்பனின் உதவிமைாடு
கல்ைாணம் கசய்துககாண்டார்கள். ஒரு ோரத்துக்கு முன்பு என்தைத் கதாடர்புககாண்ட நண்பன்,
''அண்மண... கரஜிஸ்டர் மேமரஜ்ைாம் முடிஞ்சுதுண்மண... கரண்டு மபரும் தனிைா வீகடடுத்து
கசட்டிைாகிட்மடாம். கரண்டு மபரும் கேவ்மேற ேதம்கிறதாை ஸ்கபஷல் ஆக்ட் சட்டப்படி
சர்ட்டிஃபிமகட் மேணும். அப்மபாதான் எல்ைாம் முதறப்படி கசல்லுபடிைாகும். மரஷன்
கார்கடல்ைாம் அப்தள பண்ண முடியும். அதுக்கு ஒரு கெல்ப் மேணும்மண...'' என்றான். நான்
திருேண்ணாேதை 'சாகசம்’ அதேப்தபச் மசர்ந்த ெரிகிருஷ்ணதை அதழத்து விஷைத்ததச்
கசான்மைன். ''அது பண்ணிக்கைாம் சார்... நிதறைப் மபருக்கு நாங்க பண்ணிக் குடுத்துருக்மகாம்.
கரண்டு மபரும் உண்தேைாக் காதலிச்சாப் மபாதும் சார். ேத்தகதல்ைாம் ஒரு விஷைோ? நீங்க
அேதர அனுப்புங்க, விசாரிச்சுட்டு பண்ணிக்கைாம்...'' என்றார் ெரிகிருஷ்ணன். சான்றிதழ்
ோங்கிக்ககாண்டு நண்பமைாடு அேன் வீட்டுக்குப் மபாமைன். கஷல்ஃபில் பிள்தளைார்,
முருகன் எை சாமி படங்கள் இருந்தை. மேல் தட்டில் குர்-ஆன் இருந்தது. ''கேள்ளிக்
கிழதேன்ைா, அேதளக் மகாயிலுக்கு அதழச்சுட்டுப் மபாய் விட்ருமேன். நான் ககரக்ட்டா
ோஸ்க்குக்குப் மபாயிருமேன். அே அே சாமிைக் கும்பிட்டுக்குோ, நான் எங்க சாமிைத்
கதாழுதுக்குமேன். அதுை ஒரு சிக்கலும் இல்ைண்மண... ோழ்ற ோழ்க்கதாண்மண முக்கிைம்...''
என்ற நண்பனிடம், ''சரி... ககாழந்த கபாறந்தா எப்பிடி ேளப்பீங்க..?'' என்மறன். சட்கடன்று
அேன் சிரித்தபடி கசான்ைான், ''ஆம்பளப் புள்ளன்ைா, ேனுஷைா ேளப்மபாம்... கபாம்பளப்
புள்ளன்ைா ேனுஷிைா ேளப்மபாம்மண!''

- பபாட்டு வாங்குபவாம்...
நண்பா... கார் வாங்கிருக்ககன்!''

புது இண்டிகாகவாடு வந்தார் செந்தில். ''அப்பாவுக்காக நண்பா... செண்டு கிட்னியும் அவருக்குப்

பழுதாகிருச்சு. வாெத்துக்கு செண்டு தடவவ டயாலிசிஸ் பண்ணணும்னு டாக்டர்கள்
சொல்லிட்டாங்க. வந்தவாசியில் இருந்து அடிக்கடி சென்வைக்கு வெணும்ல... அதான் கார்
வாங்கிட்கடன். ஹார்பர்ல கவவல பாத்த மனுஷன்... காலம் பூொ கலாடடிச்சு எங்கவைக்
காப்பாத்துைவர்... எம்பது வயொகிப்கபாச்சு. இருக்குற வவெக்கும் அவவெத் தாங்கணும்ல!''
என்றகபாகத ஆஸ்பத்திரி வந்துவிட்டது. பாதி இவமகள் பிரிக்கும்கபாகத, ''கபெனுங்க எங்க..?''
என்று தான் ககட்டார் செந்திலின் அப்பா.

''ஊர்ல சகாண்டாந்துவிகடண்டா அவங்கை. ஒரு வாெம் லீவு கபாட்டா, சகாறஞ்ொப்

கபாயிரும்...'' எைக் காற்றில் துழாவிைார். ''கமலப் பங்குக்குத் தண்ணி பாய்ச்ெணும்... கபாணும்!''
எைச் சொல்லிக்சகாண்கட கண்கவை மூடிைார். ெட்சடன்று வக உயர்த்தி, ''செந்திலு... எட்டு
சவள்ைப் கபப்பர்ல வகநாட்டு சவச்சுக் குடுத்துட்கடண்டா. எட்டு சவள்ைப் கபப்பரு...''
என்றார். ''அதான் குடுத்துட்டிகய... எத்தை தடவ சொல்லுவ'' எை நண்பர் அதட்ட, ''கபெனுங்க
எங்கடா..?'' எை முணுமுணுத்தபடி ஒருக்களித்துப் படுத்தார். ''சொத்து பிரிக்கறதுக்காக எட்டு
சவள்ைப் கபப்பர்ல வகநாட்டு கபாட்டுக் குடுத்துருக்காரு... எைக்கு ஒரு அண்ணன், செண்டு
அக்கா, தங்கச்சிங்க. எல்லாத்துக்கும் சொத்து ெமமாப் கபாய்ச் கெெணும்ல. நாலு கபெப்
புள்வைக... ஒண்ணும் வெ முடியகல. எல்லாம் ஸ்கூலு கீலுனு சகடக்கு...'' என்றார். நண்பர்
சவளிகய வரும்கபாது, ''கபெனுங்க எங்க..?'' என்ற அந்த முதிய குெலும் என்னுடன் காரில்
ஏறிக்சகாண்டது.

கபாை வாெம் ப்ரியா வீட்டுக்குப் கபாயிருந்தகபாது, ''பாப்பா எங்கக?'' என்று ககட்டதற்கு,

''ஊர்ல இருந்து அப்பா வந்துருக்காரு... செண்டு கபரும் சவளிய கபாயிருக்காங்க...'' என்றாள்.
வாெலில் வந்து பார்த்தகபாது, கவடத் சதருவில் ப்ரியாவின் நாலு வயது குட்டிப் பாப்பா
முன்ைால் வெ, அதன் வகவயப் பிடித்தபடி பின்ைால் வந்துசகாண்டு இருந்தார் அந்தத் தாத்தா.
ெட்சடன்று அவவெப் பார்க்கத்தான் குழந்வத மாதிரி இருந்தது. ''கபா தாத்தா... ஒைக்கு
ஒண்ணுகம சதரியல...'' என்கிற கபென், கபத்திகவை அள்ளி வவத்துக்சகாண்டு
சகாஞ்சும்கபாது, எல்லா தாத்தா, பாட்டிகளும் குழந்வதகைாகிவிடுகிறார்கள். அவர்களுவடய
முதுவம, தனிவம எல்லாவற்வறயும் அந்தப் பிள்வைகள்தான் நிவறக்கின்றை. மடியில் இருந்து
உதறிக் குதித்து விவையாட ஓடும் கபெப் பிள்வைகவைப் பார்க்கும் தாத்தா, பாட்டிகளின்
கண்களில் மறுபடி தாய் முவல கதடும் தவிப்பு கைல்வவத நம்மில் எத்தவை கபர் அறிகவாம்?
மிகச் ொதாெணமாை ஒரு வார்த்வத, விொரிப்பு, சதாடுதல், சபாருள் அவர்கவை எவ்வைவு ெந்கதா
ஷம் அவடயவவக்கிறது என்பவத எவ்வைவு கபர் உணர்கவாம்? அவலகபசியில் இழுத்து...
இழுத்து, ''பார்வ முக்காவாசி மங்கிப் கபாச்சுய்யா... சபாவகயாத்தான் சதரியுது. வந்து ஒரு எட்டு
பாகென்யா...'' எைப் கபசிக்சகாண்டு இருக்கும்கபாகத, ''அப்புறம் கூப்பிடகறன்த்தா...'' எை கட்
பண்ணுகிறவர்கள் எவ்வைவு கபர் இருக்கிகறாம். ''இந்தாளு அநாவசியமாக் சகடந்து
என்சைன்ைகமா கத்திட்டுக் சகடக்காரு... இது ெரிப்பட்டு வொது'' எை அப்பா
சொல்லிக்சகாண்டு இருக்கும்கபாகத... எங்கிருந்கதா வந்து நின்று, வகத்தடிவயத் தூக்கி வீசி, ''நா
கபாகறண்டா... இங்க இருந்தாத்தாை உங்களுக்குப் பிெச்வை... நா எங்கயாவது கபாகறன்...'' எை
இவெந்த ஜம்புத் தாத்தாவவப் புரிந்துசகாள்ை எத்தவை வருஷம் ஆயிற்று? கற்பூெம் ஆத்தா
இறந்து உடல் கிடத்தப்பட்டு இருக்க, காலடியில் சமௌைமாகத் தவல குனிந்து உட்கார்ந்திருந்த
ெகு தாத்தா ஒரு சொட்டுக் கண்ணீர் விடவில்வல. கல்லுளிமங்கன் மாதிரி அப்படிகயதான்
இருந்தார் சுடுகாடு வவெக்கும். எல்லாம் எடுத்து அடுக்கிச் சிவத வவக்கும்கபாது, படாசெைக்
கீகழ விழுந்து சபாட்கடர் சபாட்கடசெை முகத்தில் அடித்தபடி, ''தங்க ொணி... நீயும்
கபாயிட்டிகய... இங்க நான் தனியா எப்பிட்றி சகடப்கபன்'' எைக் கதறியது முதுவமயின்
தனிவமக் குவகயில் பட்டு எதிசொலிக்கிறது இப்கபாதும். எப்கபாது கபாைாலும் அெசூர்
கல்யாணி ஆத்தா, ''ஒரு கிகலா பாற மீனு எடுத்து ெவமச்சுருக்காகவா... எைக்கு ஒரு துண்டுக்கு
கமகல கபாடல... வாய் நமநமனு சகடக்கு... சகாஞ்ெம் பூந்தி ககட்கடன்... குடுக்க
மாட்றானுவ... காவலல ஒரு கதங்காத் சதாவவய கூடவா குடுக்கக் கூடாது...'' எைச்
ொப்பாட்வடப் பற்றிகயதான் கபசிக்சகாண்டு இருக்கும். ''கபெறதக் ககக்கக்கூட நாதி
சகவடயாது. அங்காளி பங்காளியா வாழ்ந்துட்டு சபாடீர்னு தனியா உட்ட மாரி நிக்கறது
சகாடுவமப்பா. மவ, மருமவன்னு எதுவும் ககக்கறதில்ல... கபத்தியக் சகாஞ்சுைாக்கூட
குத்தம்னு கபச்சு வந்தப்பதான் சகௌம்பி வந்துட்கடன். அந்தி மத்துல ஒறவு இல்லாம வாழறது
இருக்கு பாருப்பா... அது
சொல்லி ஒணத்த
முடியாதுப்பா...'' எை
திருச்சி முதிகயார்
இல்லம் ஒன்றின்
வொந்தாவில் நின்றபடி
சொன்ை அந்த முதிய
கண்கள் உள்கை
எரிகிறது இப்கபாதும்.

'கடாக்கயா ஸ்கடாரி’
என்ற படம் பார்த்து
இருக்கிறீர்கைா? ஒரு
வயதாை தம்பதி.
நகெத்துக் குச் சென்று
செட்டிலாகிவிட்ட
தங்கள் பிள்வை கவைப்
பார்க்கச் செல்வார்கள். ஒவ்சவாரு பிள்வையாகப் கபாய்ப் பார்த்து அவர்கள் அவடகிற
நிொகரிப்பும், வவெகளும், முதியவர்களின் தனிவமவயயும் ஏக்கங்கவையும் கபசுகிற படம்.
அதில் ஒரு காட்சியில் தன் பிள்வையிடம் அந்தக் கிழவர், ''நீங்க எங்களுக்கு எதுவும் பண்ண
கவணாம்டா... எங்கவை எப்பவாவது சநைச்சுக்குவீங்கைா?'' எைக் ககட்பார். பார்த் துக்சகாண்டு
இருந்த கணகம கண்ணீர் வந்துவிட்டது.

இந்த விவதவயப் கபாட்டவர்கவை, வைர்த்தவர்கவை நாம் எவ்வைவு நிவைத்துக்சகாள்கிகறாம்

என்ற ககள்வி குவடந்தது. நமக்காை சபருவாழ்வவ வாழ்ந்தவர்கள் குறுகி நின்று, 'எங்கவை
நிவைச்சுக்குவீங்கைா?’ எைக் ககட்பது எவ்வைவு துன்பம்? ஆைால், அந்தக் ககள்வி நிவறய
முதியவர்களிடம் இருந்துசகாண்கட இருக்கிறது.

ெகீம்பீ பாட்டி நாவலந்து சவள்ைாட்டுக் குட்டிகவை வைர்க்கிறது. என் நண்பனின் பாட்டி.

எப்கபாது அந்த வீட்டுக்குப் கபாைாலும் அந்தக் குட்டிகளுக்குத் தவழ கபாட்டுக்சகாண்கடா,
தண்ணி வவத்துக்சகாண்கடாதான் இருக்கும். சதன்ைந்கதாப்பிகலா, பிடாரி ககாயில் திடலிகலா
கமயவிட்டு உட்கார்ந்திருக்கும். அதற்கு அந்த ஆட்டுக்குட்டிகள்தான் உலகம். ஒரு முவற
நண்பனின் அப்பா அந்தக் குட்டிகளில் ஒன்வற பாட்டிக்குத் சதரியாமல் சகாண்டுகபாய் கொப்புக்
கவடயில் விற்றுவிட்டார். இது சதரிந்ததும் ெகீம்பீ பாட்டி அழுத அழுவக அவ்வைவு சபருசு.
விடாமல் நாசைல்லாம் ஒப்பாரி வவத்தது. ஒரு கட்டத்தில் சபாறுக்க முடியாமல், ''ஏய் சகழவி...
எதுக்கு இப்படிக் சகடந்து அைத்துற? ஒரு ஆட்டுக்குட்டில என்ை வந்துச்சு ஒைக்கு?'' எை
நண்பனின் அம்மா ககட்டகபாது உக்கிெமாகப் பார்த்தபடி பாட்டி சொன்ைது, ''என்ைப் பத்தி
அந்த சவள்ைாட்டுக் குட்டிக்குத் சதரியறது ஒைக்குத் சதரியுமாடி... நாங்க கபெறத நீ காது
குடுத்துக் ககட்டியா... கபாடி...''

ெகீம்பீ பாட்டிக்கு ஆட்டுக்குட்டி மாதிரி ெெஸ்வதி பாட்டிக்கு கவர்சமன்ட் டி.வி. எப்கபாது

கபாைாலும் டி.வி-யில் ஏதாவது பார்த்துக்சகாண்கட கிடக்கும். சீரியல் கவதவய எல்லாம் இன்ச்
இன்ச்ொகச் சொல்லும். ''ஐய்ய... இவனுக்கு நடிப்கப வெலடா. என்ைடா இது ககமொவுல
இருட்டா புடிச்சுருக்கானுகவா. மீசிக்கக ெரியில்லடா....'' எை சடக்னிக்கல் டீட்சடய்ல் வவெ
சொல்லும். ஏகதா ஒரு ககாபத்தில் மாமா ஒருமுவற, 'ஒன்கைாட கெத்து இந்த டி.வி-வயயும்
சபாவதக்கணும் கபாலருக்கு... தூக்கிட்டுப் கபாயி காயலான் கவடல கபாட்டுட்டு வர்கறன்!’
எைக் கத்த, ''கபாடா... கபாடா... ஒன்வையப் சபத்ததுக்கு இந்த டி.வி. சபாட்டியப்
சபத்துருக்கலாம்டா...'' என்றபடிகய டி.வி. பார்த்தது பாட்டி.

பிள்வைகளிடம் சொல்வதற்கும் சபறுவதற் கும் எவ்வைகவா இருக்கிறது தாத்தாக்களுக் கும்

பாட்டிகளுக்கும். பாதிவயக்கூட அவர்கள் சொல்வதும் இல்வல... சபறுவதும் இல்வல. அவதப்
பற்றி நமக்குத் சதரிவதுகூட இல்வல.

'அகாலத்தில் இருமும்
பேரழகி பேருந்பேவி
உன் பநஞ்சுச் சளிபெல்லாம்|
பநய்ொகி
எரியுேடி என் உயிர்விளக்கு’

- என்ற கவிவத என் அம்மாவவ நிவைத்து நான் எழுதியது.

ெமீபத்தில் வீஸிங் பிெச்வைக்காக சென்வையில் உள்ை மருத்துவரிடம் காண்பிக்க அம்மாவவ

வெச் சொன்கைன். இதயப் பரிகொதவைக்காக ஒருநாள் முழுக்க ஒரு கருவிவய உடலில்
கட்டிவிட்டார்கள். பரிகொதவை முடிவவ வாங்கச் சென்றகபாது, அந்தப் சபண் மருத்துவர்
சொன்ைார், ''ஹார்ட்லாம் நார்மலா இருக்கு... ஒண்ணும் பிெச்வை இல்வல. அவங்க இதயத்துல
இருக்கறசதல்லாம் ஏக்கம்தான். பிள்வைகவைப் பத்திை ஏக்கம். உங்க அன்புதான் அவங்களுக்கு
மருந்து.''

உண்வமதான். பள்ளிக்கூட வைாகத்தில் கபென், கபத்திகளுக்காகக் காத்திருக்கும், கவறு வழி

இல்லாமல் இன்ைமும் உவழத்துக் கிடக் கும், கடற்கவெ நவடபாவதகளில், ககாயில் களில்,
பூங்காக்களில் தனித்திருக்கும் எல்லா முதியவர்களின் இதயங்களிலும் இந்த ஏக்கம் நிவறந்து
இருக்கிறது. கபென், கபத்திகள் உறங்கிவிட்ட பின்னிெவுகளில், அவர்கவைத் தடவிக்
சகாடுத்தபடி விழித்திருக்கும் அந்த முதியவர்களின் இதயங்கள் நமக்காககவ துடிக்கின்றை.
குழந்வதகளுக்கு வாட்டர் கலர் வாங்கிப் கபாவவதப் கபால, அவர்களுக்கு அன்வப
எடுத்துப்கபாைால்... அது கபாதும்!

- போட்டு வாங்குபவாம்
வட்டியும் முதலும் 82
ராஜுமுருகன்,
ஓவியம்: ஹாசிப் கான்
வீணை ணைத்த வீடுகள் எங்கள் சுற்றத்தில் இல்ணை.

சிறு ையதில் சரஸ்ைதி படம் பபோட்ட கோைண்டரில் வீணைணயப் போர்த்து, ''இது என்ன தோத்தோ?''
எனக் பகட்டதற்கு, ''இது ைந்துரோ... நல்ை பபருய்யோ... சசம்மங்குடி ரமணி வீட்ை
போத்துருக்பகபன... ணசய்ய்... ஆங்... தம்புரோபைோ கம்புரோபைோடோ...'' என எட்டு பல்டி அடித்தோர்
சுப்பிரமணி தோத்தோ. 'சரஸ்ைதி சபதம்’ படத்தில், சரஸ்ைதி ணகயில்தோன் முதன்முதலில்
விஷ§ைைோக வீணைணயப் போர்த்தது என நிணனக்கிபறன். ''தோத்தோ... அது தம்புரோ இல்ை... வீை...''
எனச் சசோன்னதற்கு, ''என்ன எழபைோ... நமக்குப் பீப்பிதோண்டோ. குளிக்கர பிச்சப்போவும்
திருசைண்கோடு சுப்பிரமணியும் எடுத்து ஊதுனோ... க்கோளி... ஒங்கோத்தோ சைச்ச பூண்டு ரசம் மோரி
சுர்ருனு இருக்கும்...'' எனக் கழுத்ணத உலுக்கிச் சிலிர்த்தோர். அப்புறம் 'சநஞ்சில் ஓர் ஆையம்’
படத்தில் பதவிகோ பை ஆங்கிள்களில் வீணை மீட்டி விசும்பியபபோது, 'வீை கத்துக்கிட்ட ஒரு
சபண் குட்டிய பிரியப்படணும்’ என்ற கிபரஸ் ைந்தது. 'சின்னப் புறோ ஒன்று’ என பதங்கோய்
சீனிைோசன் சகோடூர ரியோக்ஷன்கப ோடு போடி ைர, அந்த ஹீபரோயின் வீணை மீட்டும்பபோது கிபரஸ்
எகிறியது. சமோட்ணட மோடியில் ணகலிபயோடு குத்தணைத்து, 'இண ய நிைோ சபோழிகிறது...’ என
கிதோர் ைோசித்த பமோகன்தோன், 'ஓப ோ... சபோண்ணுங்களுக்கு வீணை... பசங்களுக்கு கிதோர்...’
எனப் சபோது அறிணைப் புரியணைத்தோர்.

சகோஞ்ச நோளில் 'ஊணம விழிகள்’ படத்தில், 'கண்மணி நில்லு... கோரைம் சசோல்லு...’ என அருண்
போண்டியன் மவுத் ஆர்கன் சப்பிக்சகோண்டு நடக்க, 'போர்றோ...’ என ஆச்சர்யமோக இருந்தது.
கீரந்தங்குடி திருவிழோவில் மவுத் ஆர்கன் ைோங்கி கர்ை கடூரமோக ைோசிக்க, ''கம்னோட்டிபைோ ோ...
தூங்கவிட்றிய ோ...'' என விரட்டி விரட்டி அடித்தது ஆத்தோ. 'சதன் மதுணர ணைணக நதி’ போட்டில்
ரஜினி ைோசிப்பது பியோபனோ என்ற பதை சசய்திணயச் சசோன்னது சோர்ைஸ். ''சைள் பட்டன
அழுத்துனோ பிய்ங்ங்னு சசோல்லுது... பி ோக் பட்டன அழுத்துனோ சசோய்ங்ங்னு சசோல்லுதுரோ...''
என்றோன் மூைங்குடி சர்ச்சில் ணைத்து. 'நிழல்கள்’ படத்தில்தோன் அவ்ை வு ையலின்கண
சமோத்தமோகப் போர்த்தது. ஒரு பி ோக் அண்ட் ஒயிட் பபோட்படோவில் இண ய ரோஜோபைோடு
உட்கோர்ந்திருந்த ஆர்பமோனியப் சபட்டிணயப் போர்த்பதன்.

ஒருநோள் போர்த்தோல், 'கண் பபோன பபோக்கிபை’ போட்டில் அவ்ை வு சபரிய ஆர்பமோனியப்

சபட்டிணயத் தூக்கிக்சகோண்டு விரித்து விரித்து மடக்கினோர் எம்.ஜி.ஆர். ''என்னங்க இது...
ஆர்பமோனியப் சபோட்டிணய ஃபுல்அப்ஸ் மோதிரி யூஸ் பண்றோரு..?'' எனக் பகட்டதற்கு, ''அபடய்!
ஜீபரோ ைோட்ஸு... அது பபக்ணபப்பர்றோ...'' என வி க்கினோர் நட்டு மோம்ஸ். 'பகோபுர ைோசலிபை’
படத்தில் பமோகன்ைோல் அந்தக் கருவிணய மடக்கி விரித்தபடி பரோட்டில் ஓடியபபோது,
'இசதல்ைோம் இப்பிடி ஒடம்பு பபோட்ட ஆளுகளுக் கோன இன்ஸ்ட்ரூசமன்ட். நம்ம
சரோமோன்ஸுக்குத் தோங்கோதுரோ’ என்றோர் மோம்ஸ். ''அது பபக்ணபப்பர் இல்ை... அக்கோர்டின்...'' என
நோன் சசோன்னபபோது, வியப்போகப் போர்த்து நகம் பிய்த்தோர் நட்டு மோம்ஸ்.

'சின்ன மணிக் குயிபை’ போட்டில் விஜயகோந்த் ஆர்பமோனியம் ைோசிப்பணதப் போர்த்த பிறகுதோன்,

'நோம எது பைணும்னோலும் பண்ணிரைோம்ரோ’ என்ற கோன்ஃபிசடன்ஸ் ைந்தது எனக்கு. தப்பு,
பணறக்சகல்ைோம் தனிக் கணதபய இல்ணை. 'கோதல் என்பது சபோது உடணம’ என ஜனகரோஜ்
அடித்துக் கோட்டுைதற்கு முன்பப, ஊர்க்கோட்டில் அதுதோன் நம்ம நட்பிணச. 'சபோட்டுணைத்த ஒரு
ைட்ட நிைோ’ போட்டில் சின்னி சஜயந்த் பரீட்ணச பபடில் தோ ம் பபோட்டதுதோன் எனக்குப் படோ
ஆச்சர்யம். சோக்ஸபபோணன எனக்கு இன்ட்பரோ சகோடுத்தது இண ய திைகம். 'சைற்றி விழோ’,
'டூயட்’ என அடுத்தடுத்து அைர் கன்னம் பன்னோக ஃபீலிங்கோக ஊதுைது, 'தில்ைோனோ
பமோகனோம்போள்’ சீனியருக்குக் சகோஞ்சமும் சண த்ததல்ை. 'அபூர்ை ரோகங்கள்’ படத்தின்
'பகள்வியின் நோயகபன’ போட்டில் கமல் சைறிசகோண்டு அடித்தபபோதுதோன், என் கைனத்துக்கு
ைந்தது மிருதங்கம். சிை பை ைருடங்களுக்குப் பிறகு ஒய்.ஜி.மபகந்திரணன விகடனுக்கோகப்
போர்க்கப் பபோனபபோது, முட்டியில் மிருதங்கத்ணத அண்டக்சகோடுத்து மினி கச்பசரிபய
நடத்திக்கோட்டினோர். 'நீங்கள் பகட்டணை’ தியோகரோஜன் டிரம்ஸில் பின்னிசயடுத்தணத, பை
மடங்கோக பநரில் சிைமணி நிகழ்த்திக் கோட்டியது இன்சனோரு நோள். கிருஷ்ைர் பபோட்படோவில்
அறிமுகமோகி, போரதிரோஜோ படங்களில் உருபைற்றிய புல்ைோங்குழணை சமரினோ பீச்சில் 10
ரூபோய்க்கு ைோங்கி ைந்து 'வினோயகோ’ பமன்ஷன் சமோட்ணட மோடியில் டிணரயல் போர்த்பதன்.
''நோர்மைோ ஊதுனோதோன் ஃப்ளூட்... ஆஃப் பபோட்டு ஊதுனோ சங்கு...'' என்றபடி கடுப்பில் பிடுங்கி
சபல்ஸ் பரோட்டில் வீசினோன் சகோ!

இவ்ை விலும் வீணை பமல் எனக்கு இருந்த கோதல்தோன் குணறயபை இல்ணை. 'வீணையடி நீ
எனக்கு’ என்றும் 'நல்ைபதோர் வீணை சசய்பத, அணத நைங்சகடப் புழுதியில் எறிைதுண்படோ’
என்றும் போட்டிணன ஓப்பன் பண்ணியது போரதிதோன். சசன்ணன ைந்த பிறகு சிை வீடுகளில்
பஷோபகஸிலும் அணற மூணைகளிலும் உறங்கும் வீணைகண ப் போர்த்திருக்கிபறன். போர்த்த
கைபம நம்ணம அதிரணைப்பணை, சமௌனமோக அமர்ந்திருக்கும் வீணைகள்தோன். எடுத்ததும்
சகோடுத்ததும் எவ்ை வு எனத் சதரியோமல், யுகங்களின் இணசணயயும் சமௌனத்ணதயும்
ணைத்துக்சகோண்டு உர்ர்சரன்று முணறக்கும் வீணைகள்... நம் தோய்கண ப் பபோை!

வீணை என்பது ஒரு குறியீடு. பயன்படுத்துைதற்கும் பயன்படுைதற்கும் அர்த்தம் அறியோமல்

ைோழும் இதயத்தின் குறியீடு. வீணைணயப் பற்றிய இவ்ை வு நிணனவுகண யும் கி றிவிட்டது
இப்படியோன ஓர் இதயம்தோன். சமீபத் தில்தோன் ரோமகிருஷ்ைணனச் சந்தித்பதன்.

தஞ்சோவூர் சிைகங்ணக பூங்கோ பக்கத்தில், 'இங்கு புதிய வீணைகள் சசய்து தரப்படும். பணழய
வீணைகள் பழுதுபோர்த்துத் தரப்படும்’ என்று எழுதப்பட்ட பைணகயின் கீழ் நின்றிருந்தோர்.
பக்கத்தில் மரத்ணத அறுத்து போதி சசய்யப்பட்ட சிை வீணைகள் கிடந்தன. முடிைணடயோமல்
கிடக்கும் வீணைகண ப் போர்க்கும்பபோது மனதுக் குள் ஏபதபதோ நிணனவுகள் சுழன்று கி ம்பின.
கம்பிகள் அறுந்த இரண்டு பணழய வீணைகள் பைறு மனநிணைக்குக் சகோண்டுசசன்றன.பணழய
பைட்டியும் மடித்துவிட்ட ஜிப்போவுமோகச் சிரித்தபடி நின்றிருந்தோர் ரோமகிருஷ்ைன். ''இருைது
ரூைோ குடுங்க... கறிகோய் ைோங்கணும்...'' என்றபடி பின்னோல் இருந்து ஒரு சபண்மணி ைந்தோர்.
''பத்து ரூபோதோண்டி இருக்கு... சசோல்லிட்டு ைோங்கிக்க... சோயங்கோைம் குடுத்துருபைோம்...'' என்றோர்
பைட்டி மடிப்பில் இருந்து கசங்கிய 10 ரூபோணய எடுத்துத் தந்தபடி. அந்தம்மோ மின்னல் சநோடிப்
போர்ணையில் 40 ைருடங்கண ைோழ்ந்துவிட்டுப்பபோனோர். ''இது ஒரு அண்டர்ஸ்டோண்டிங்...
சபருமோளுக்கும் நமக்கும் இருக்கற மோதிரி. இந்தோ சகடக்பக பணழய வீணைங்க... அது
மோதிரிதோன் நோன். ஒவ்சைோரு முணறயும் கம்பிய இழுத்துக்கட்டி ைோசிச்சு என்ணன உயிர்ப்போ
சைச்சிருக்கறது இை அன்புதோன்...'' எனச் சிரித் தோர் ரோமகிருஷ்ைன். அஞ்சுக்கும் பத்துக்கும்
கஷ்டப்பட்டபடி அைர் அப்படி ஒரு பைணைணயப் போர்த்துக்சகோண்டு இருப்பபத எனக்கு
ஆச்சர்யமோக இருந்தது.

''நோைைோ கோசுக்குப் பிரபயோஜனம் இருக்கோ... இன்னமும் எதுக்கு இந்த பைணையப் போத்துக்கிட்டு

சகடக்கறதுன்பனன்... இணதசயல்ைோம் ஏறக்கட்டிட்டு சும்மோைோைது இருக்கைோம்ை...'' எனப்
பின் பக்கம் யோபரோ பபசுகிற சத்தமும் பகட்டது. ''தம்பி... நோபன இணசக் கணைஞன்தோன். இருைது
ைருஷமோச்சு... வீணை ைோசிக்கறணத நிறுத்தி. நடுவுை ஒண்ணு... சரண்டு... ஆங்... ஒரு மூணு
சமோற ைோசிச்பசன்... அைளுக்கோக மட்டும். ஒரு விஷயத்துை பகோபம் ைந்து விட்டுட்படன். இது
எனக்குக் கோசு பைத்ணதயும் தரை. ஆனோ, இப்பிடி வீணை சசய்றணத விட முடியணை. இதுனோை
சபருசோ ைருமோனம் இல்ணைதோன். ஆனோ, கோதல் தம்பி... ஆத்மோர்த்தம். ஒரு வீணை ணயச்
சசய்யும்பபோது ஏபதோ நோன் சோமி மோதிரி பதோணுது. யோருக்கு என்ன யூஸ்னு எல்ைோம் சதரியை...
விக்கோமக்கூடக் சகடக்கு. ஆனோ, என்னோை விட முடியை. பிள்ண ங்கள்ைோம்
விட்டுப்பபோயிட்டோங்க. இைளுக்கு நோன்... எனக்கு இைனு ைோழுறபம... இது பயன்போடு போத்தோ
ைந்துச்சு? அப்பிடித்தோன் எனக்கும் இந்த வீணைங் களுக்குமோன ஒறவும்...'' என்றபடிபய
முடிக்கப்படோத ஒரு வீணைணய எடுத்துச் சசதுக்க ஆரம் பித்தோர். சதருமுணன திரும்பும்பபோது
கோய்கறி ைோங்கிக்சகோண்டு எதிபர ைந்த அந்தம்மோ, ''சோப்ட்டுப் பபோைைோங்கப ...'' எனச்
சிரித்தபபோது ஒரு வீணை அதிர்ந்தது.

பபோன ைோரம், ''பதோழர் எனக்குக் கல்யோைம்... கோணைை நம்ம சமூக நைக் கூடத்துை...'' என பபோன்
பண்ணினோர் ஒரு நண்பர். எனக்கு ஆச்சர்யம். நண்பருக்கு 48 ையசு. ஏற்சகனபை கல்யோைம் ஆகி
விைோகரத்தோனைர். இப்பபோது திடுதிப்சபன்று பபோன் பண்ணி கோணையில் கல்யோைம் என்கிறோர்.
மறுநோள் பபோனோல், சமோத்தபம 15 பபர்தோன் இருந்பதோம். அதில் அைர் மணனவியின் இரண்டு
பிள்ண களும் இருந்தோர் கள். மோணை மோற்றி, உறுதிசமோழி எடுத்து மிக எளிணமயோகக் கல்யோைம்
முடிந்தது. எதிர் ப ோட்டலில் சோப்பிட்டுவிட்டு, என்ணன பஸ் ஏற்றிவிட ைந்தபபோதுதோன் நண்பர்
சசோன்னோர், ''ஊர்ை எங்க சசோந்தத்துை பைக்கோரப் சபோண்ை எனக்குக் கல்யோைம்
பண்ணிசைச்சுட்டோங்க. அைங்க மபைசியோ. மபைசியோவுக்கு வீட்படோட மோப்பிள்ண யோ
பபோயிட்படன். அைங்க எந்திரின்னோ எந்திரிக்கணும்... உக்கோருன்னோ உக்கோரணும். ஒரு
ைருஷத்துை மகன் சபோறந்தோன். கோல் ஊனமோ... நரம்புக் பகோ ோபறோட. எனக்கு அங்க இருக்கப்
பிடிக்கணை. மகனுக்குச் சித்த ணைத்தியம் போர்க்கணும்னு அைண யும் கூட்டிட்டு சித்தூர்
ைந்துட்படன். அங்க சசோந்தமோ சின்ன ப ோட்டல் கணட பபோட்டு, 'ஒன்ணனய நோன்
போத்துக்கபறன்’னு உக்கோந்துட்படன். நோைஞ்சு மோசந்தோன். பைக்கோர ைோழ்க்க ைோழ்ந்தைள்ை...
அப்போைப் போத்துட்டு ைர்பறன்னு பிள்ண யத் தூக்கிட்டு மபைசியோ பபோனை ைரபை இல்ை.
ணடைர்ஸ் பநோட்டீஸ்தோன் ைந்துச்சு. என்சனன்னபைோ சகஞ்சிப் போத்பதன். அங்க ைந்து இருந்
துக்கபறன்னுகூடச் சசோன்பனன். அை பகக்கோமத் தூக்கிப் பபோட்டுட்டோ. தனியோக் சகடந்து அந்த
ப ோட்டல் கட நடத்திட்டு இருந் தப்பதோன் இை... இந்தோ இப்ப கட்டிக்கிட்படபன... இை
ப ோட்டல்ை சணமயல் பைணைக்கு ைந்தோ. அை புருஷன் இறந்துட்டோரு. சரண்டு
பிள்ண கப ோட தனியோ நின்னோ. ஆறு மோசம் நோன் ைோழ்க்க சைறுத்து ஊர் ஊரோச் சுத்தினப்ப,
இைதோன் கணடயப் போத்துக்கிட்டோ. கடன் ஏறிப்பபோயி ஒருநோ கணடய வித்துட்டு இங்க
ைந்துட்படன். அப்புறம் அப்பப்ப பபோன் பண்ணிப் பபசுைோ. என்னபமோ ஒரு பைவ்சைங்த். மூணு
ைருஷம் கழிச்சு பபோன் பண்ணி, 'நீங்க இருக்கிற எடத்துக்கு ைந்துர்பறன்’னோ. ைோன்னு
சசோல்லிட்படன். பிள்ண ங்கப ோட ைந்து இங்க ஒரு ப ோட்டல் கணடயிை சணமயல் பைணை
பதடிக்கிட்டோ. ஒபர வீட்ை தனித் தனியோ ஆறு மோசம் இருந்பதோம். இப்பபோதோன் பதோழர்... ஒரு
ைோரத் துக்கு முன்னோடி பதோணுச்சு. 'நோம கல்யோைம் பண்ணிக்கைோமோ?’னு பகட்படன். உடபன
சரின் னுட்டோ... இந்தோ பண்ணிக்கிட்படோம்'' என்றைர் சகோஞ்சம் நிறுத்தி பைசோகக் கண்
கைங்கியபடி, ''யோருக்கும் பயன்படோத மோதிரி ஒரு குற்ற உைர்ச்சி இருந்துச்சு... இப்ப சரோம்ப
சந்பதோஷமோ இருக்பகன் பதோழர். இந்த ைோழ்க்ணகக்கு இது பபோதும் பதோழர். இை... இந்தப்
புள்ண ங்க... இந்த ஒறவு என்ணனயக் கம்பீரமோக்கிருச்சு பதோழர்!'' என்றோர் இன்சனோரு
வீணைணய அதிரவிட்டபடி.

ரோணிணய மறுபடி இப்படிப் போர்ப்பபன் என்று

நிணனக்கபை இல்ணை. திண்டிைனம் ண பைஸில்,
கைபதி சமஸ் பக்கம் இரண்டு கோல்கண யும் தணரயில்
இழுத்துத் பதய்த்தபடி நகர்ந்து ைந்தோள். எலும்பும்
பதோலுமோக ஒட்டி உைர்ந்து இப்படி ஊர்ந்து ைருகிற
ரோணி ஏசழட்டு ைருடங்களுக்கு முன்பு எப்படி இருந்தோள் சதரியுமோ..? ''ரூட்டு பிரோத்தல்னோ
ரோணிதோன ஃபபமஸு...'' என்றோன் என்ணன அணழத்துப்பபோயிருந்த நண்பன். அப்பபோது ஒரு
சசய்திக் கட்டுணரக்கோகப் பபோயிருந்பதன். ண பைஸில் புளிய மரங்களின் கீழ் நின்று போலியல்
சதோழில் சசய்பைர்களில் ரோணி பிரபைம். ைோரி டிணரைர்கள் மத்தியில் ரோணிக்கு அவ்ை வு
சசல்ைோக்கு. எப்பபோதும் மல்லிப்பூ பண்டல் மைக்க, கைகைசைனச் சிரித்தபடி அவ்ை வு
கைர்ச்சியோக இருக்கும். ஒரு ைோரி ஏறி இறங்கினோல், ஏரியோவுக்பக பபரோட்டோ ைோங்கிப் பபோடும்.
பபச்சும் கோசமடி யுமோக ரோணியிடம் பபசும்பபோபத ஒரு போசம் ைந்துவிட்டது. ''அய்பய...
நோன்ைோம் பபட்டி குடுக்கைோ சோர்... என்னபமோ இப்பிடி ைந்தோச்சு. அதுக்கு ஆயிரம் கோரைம்
இருக்கு... மனசுக்குக் கீழதோன் சோர் ையிறு... ஆம்பண யோை சபோம்ப சகட்டோ...
சபோம்பண யோை ஆம்ப சகட்டோன். இதுை என்னோ சோர் சபரிய கத...'' எனப் சபரும்
சித்தோந்தங்கண ப் பபோகிற பபோக்கில் அடித்தது. மறக்க முடியோத மனுஷி.

இத்தணன ைருடங்கள் கழித்து இப்பபோது போர்க்கும்பபோது அதிர்ச்சியோக இருந்தது. சமஸ்

அண்ைன்தோன் மிகச் சோதோரைமோகச் சசோன்னோர், ''ஐய்பயோ... அத ஏன் பகக்கறீங்க... ஒரு ைோரிை
ஏறிருக்கு... அந்த நோயி பசோலிய முடிச்சுட்டுக் கோசு பகட்டதும் பபோணதை சபோடீர்னு ஓட்ற
ைோரிபைருந்து புடிச்சுத் தள்ளிவுட்டோன். பரோட்ை வுழுந்து இடுப்பு முறிஞ்சு, சரண்டு கோலும்
சை ங்கோமப்பபோயிருச்சு. அப்புறம் இப்பிடித்தோன் இழுத்துக்கிட்டு உசுரக் ணகை சைச்சுக்கிட்டு
ைோழுது. இப்பபோதோன் ஆறு மோசமோ எங்கபயோ பபோயி என்னபைோ பைணைசயல்ைோம் போக்குது.''

ரோணி என்னிடம் சிரித்தபடி, ''சோர்... எய்ட்ஸ் விழிப்பு உைர்ச்சிக்கோக ஒரு அணமப்புை பசர்ந்து
பைை போக்குபறன். பஸ் ஸ்டோண்ட்ை குந்தினு பநோட்டீஸ் பபோடுறது... பஜோர்ை ணமக் சைச்சுனு
போட்டு போட்றதுைோம் பண்பறன் சோர். சந்பதோஷமோத்தோன் இருக்குது...'' என்றது. அக்கைம்
மனதில், 'நல்ைபதோர் வீணை சசய்பத அணத நைங்சகடப் புழுதியில் எறிைதுண்படோ...’ என்ற
போரதியின் ைரிகளும் 'வீதியில் எறிந்தோலும் வீணைக்கு இணசயுண்டு, வீைோகிப்பபோகோது
பகட்கின்ற சநஞ்சுண்டு’ என்ற இண யரோஜோவின் குரலும் எழுந்தது.

ரோணி எதிபர இருந்தோள்... சிைசக்திணயப் பபோை!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 83

ப ோன ஞாயிறு தி.நகர் ரங்கநாதன் ததருவில், அவ்வளவு தநரிசலில் மயில்ததாகக

விற்றுக்தகாண்டு இருந்தவகனப் பார்த்ததன்.

அழுக்குச் சட்கையும் தபன்ட்டும் ரப்பர் தசருப்புமாக தபரிய தபரிய மயில் பீலிககளத் தூக்கி
அகசத்த படிதய கத்திப்தபாகிறான். மின்சார ரயிலில் பிளாஸ்டிக் பட்ைாம்பூச்சிகள்
விற்றுப்தபானவனின் ஒடுங்கிய முகம் மனதில் அகசகிறது. பரபரப்பான தக.தக. நகர் சாகை
பிளாட்ஃபார்மில் புத்தர் சிகைகளுக்கு வண்ணம் பூசிக் தகாண்டு இருக்கிறான் ஒருவன்.
அன்கறக்குப் புகக மண்டிய அகையாறு சாகை ஓரம் மரத்தில் தபாம்கமகள் தசதுக்கிக்தகாண்டு
இருந்தவன் காணக்கிகைத்தான். பரமு கல்யாணத்துக்கு தசங்கல்பட்டில் இருந்து 1,000
மரக்கன்றுகள் ஏற்றிக்தகாண்டு
வந்திருந்தவன், ''சார்... பிளாஸ்டிக் கபயிை
குடுக்காத... தபப்பர் கபயிை குடு.
கன்னுைாம் தகாழந்கதங்க மாரி... பாத்துத்
தூக்கு சார்...' என்றான் இகைககள
நீவியபடி.

மகாபலிபுரம் கைற்ககரப் பாகதயில்

யாதரா ஒரு தவள்களக்காரக் காதைர்களின்
தபயகர அரிசியில் எழுதிக்தகாண்டு
இருக்கிறான் ஒரு சிறு ககைஞன். பூண்டி
மாதா தகாயில் திருவிழாவுக்குப்
தபானதபாது, நட்சத்திரங்களும்
பறகவகளும் எம்ப்ராய்ைரி தசய்யப்பட்ை
ககக்குட்கைககள விற்றுக்தகாண்டு இருந்தது ஒரு அக்கா. ''தபர் தசால்லிட்டுப் தபாங்க சார்...
ஒன் ஹவர்ை எம்ப்ராய்ைரி பண்ணித் தர்தறன்...' எனச் சிரித்த அதனிைம், நீை கைரில் அவ்வளவு
அழகான நட்சத்திரங்கள் வாங்கி வந்ததன். பீச்சில் நீளமான பலூகன சைசைதவன மடித்து சிை
தநாடிகளில் இதயம் தசய்து தந்துவிட்டுப் தபாய்விட்ைான் ஒருவன்.

100 கிதைாவுக்கு தமல் இருக்கும்... அவ்வளவு கனமான, பார்கவ இல்ைாத அம்மா. 'இளந்தளிர்
விழிச் சவால் ககைக் குழு’ என எழுதப்பட்ை தவனில் உட்கார்ந்து, 'கூகுள் கூகுள் பண்ணிப்
பார்த்ததன் ஒைகத்துை...’ என ஐஸ்க்ரீம் குரலில் பாடிக்தகாண்டு இருந்தது. மட்ை மத்தியானம்
ஆவடி ஸ்தைஷனில் நின்று தகாஞ்சம் சில்ைகறகளுக்கு, 'ஆரிதரா... ஆராரிதரா... இது தந்கதயின்
தாைாட்டு’ எனப் பாடுகிறவன் ஏன் சூப்பர் சிங்கருக்குப் தபாகவில்கை? 10 வருைங்களுக்கு
முன்பு நதைசன் பார்க் எதிதர தினமும் ஓர் ஓவியகனப் பார்ப்தபன். சாகையில் வண்ண
சாக்பீஸ்களால் எதாவது ஓர் உருவத்கத வகரந்துவிட்டு ஓரமாக உட்கார்ந்து இருப்பான்.
கிருஷ்ணர், இதயசு, ததரசா, காந்தி எனத் தினமும் புதிது புதிதாக வகரந்திருப்பான். கநந்த
அழுக்குச் சட்கையும் தபன்ட்டுமாக எதுவும் தபசாமல் ஓவியத்தின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து, விழும்
காசுககளப் பார்த்துக்தகாண்டு இருப்பான். தைாக்கல் மார்க்தகட்டிங்கில் தவகை பார்க்கிற தரப்
அன்பர்கள், தவகை இல்ைாத வருத்தப்பைாத வாலிபர் சங்கப் பிரமுகர்கள், சிவபானப் பிரியர்கள்,
ஏர்வாடிக்தகா கீழ்ப்பாக்கத்துக்தகா ஆன்கைன் புக்கிங் பண்ணிவிட்டு தவயிட்டிங்கில்
இருப்பவர்கள், காத்துை ககத பிடிக்கும் உதவி இயக்குநர் கள், தசல்வராகவன் பைத்தின்
எக்ஸ்ட்ரீம் தவர்ஷகன முயற்சிக் கும் கள்ளக் காதைர்கள், மருமகள் களின் மாட்ைாைல் தாங்க
முடியாத 'பிக் பி’க்கள், கைவர்ஸுக்கு முந்கதய ஸ்தைப்பில் நின்று கால் வீங்கிய கணவர்கள்,
தமட்னி தஷா வுக்கு ஆள் பிடிக்கும் அழகிகள், தவயில் சுமந்த திருநங்கககள், தசருப்கபத்
தகையகண ஆக்கும் கும்பகர்ணர்கள்... என ஒவ்தவாரு நாளும் ஓர் உைகம். தினமும் தபாய்
தவட்டி தவடிக்கக பார்த்தபடி உட்கார்ந்து இருக்கும்தபாதுதான் அந்தச் சாகை ஓவியகனப்
பார்த்ததன். அவன் இன்று என்ன ஓவியம் வகரந்திருப்பான் என வரும்தபாதத மனசு எதிர்பார்க்க
ஆரம்பித்துவிட்ைது. அவ்வளவு அழகான ஓவியம் ஒவ்தவாரு நாளும் விழுந்துகிைக்கும்.
அதிகாகையில் வந்து ஓவியத்கத வகரந்துவிட்டுப் பக்கத்திதைதய உட்கார்ந்துதகாள்வான்.
நடுநடுதவ கசடு சந்தில் நுகழந்து தம் அடிப்பான். மதியம் பார்க் எதிதர இருக்கிற
ககதயந்திபவனில் கதம்ப சாதம் வாங்கிச் சாப்பிடும்தபாது, பக்கத்தில் சாப்பிடுபவர்ககளப்
பார்த்துப் பார்த்துப் புன்னககப்பான். சாயங் காைம் சில்ைகறககள எல்ைாம் தசர்த்து ஒரு துணிப்
கபயில் தபாட்டுக்தகாண்டு எங்தகா தபாய்விடுவான். அவன் யாரிைமும் எதுவும் தபசிப்
பார்த்ததத இல்கை.

ஒருநாள் தபானதபாது ஒரு குழந்கதயின் ஓவியத்கத வகரந்திருந்தான். மண்டியிட்டுச் சிரிக்கிற

அழகான குழந்கத. கைவுள்ககளயும் பிரபைங்ககளயும் மட்டுதம வகரபவன் அன்கறக்குக்
குழந்கதகய வகரந்திருந்தது என்னதவா சந்ததாஷமாக இருந்தது. மதியம் ககதயந்திபவனில்
அவன் இருந்ததபாது, நானும் சாப்பாடு வாங்கிக்தகாண்டு பக்கத்தில் தபாய் நின்தறன். 'ஈஈஈ...’
எனப் புன்னககத்தான். ''இன்னிக்கு பாப்பா பைம் சூப்பரா இருக்கு தகைவா...' என்றதும்
இன்னும் 'ஈஈஈ...’ எனச் சிரித்தான். பரபரதவனச் சாப்பிட்டு முடித்துக் கக கழுவியவன்,
தபாகும்தபாது என்கனப் பார்த்து தநஞ்சில் தட்டியபடி, ''எங்க பாப்பாதான்... எங்க
பாப்பாதான்... ஈஈஈ...' என்றபடி தபாய் சாகையில் உட்கார்ந்துவிட்ைான். எனக்குச் சட்தைன்று
என்னதவா தபாைாகி விட்ைது. அவன் எவ்வளவு தபரிய பகைப்பாளி... ரசகனக்காரன் என
இப்தபாதும் ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது.

இவ்வளவு ரசகனயும் பகைப்பும் எளிய மனிதர்களிைம்தான் தகாட்டிக்கிைக்கின்றன. விஷால்

பரத்வாஜ் இயக்கிய 'தி ப்ளூ அம்பர்ைா’ என்ற பைம் இருக்கிறது. ஓர் ஊரில் மணி
விற்றுக்தகாண்டு இருக்கிற சிறுமிக்கு, சுற்றுைா வந்திருக்கும் ஒரு தம்பதியிைம் இருந்து ஊதா
நிறக் குகை கிகைக்கும். அப்படி ஒரு குகை அந்த ஊரில் யாரிைமும் இருக்காது. அவள் அந்தக்
குகைகய அதிசயம்தபால் எல்தைாரிைமும் காட்டித் திரிவாள். அதத ஊரில் இருக்கிற தாத்தா
பங்கஜ் கபூருக்கு அந்தக் குகை தமல் தபரிய பிரியம் வந்துவிடும். சிறுமியிைம் பணம்,
தபாருதளல்ைாம் தகாடுத்து ஏததததா தபசிக் தகட்டும் அவள் குகைகயத் தர மாட்ைாள். ஒரு
கட்ைத்தில் அந்தக் குகைகயத் திருடி, தவறு வண்ணம் அடித்து கவத்துக்தகாள்வார். சிறுமி
குகைகயத் ததடித் திரிவாள். பங்கஜ் கபூரிைம் எப்படி எப்படிதயா விசாரித்தும் அவர்
ஒப்புக்தகாள்ள மாட்ைார். ஒரு நாள் அவர் குகை பிடித்தபடி தபாகும்தபாது மகழ வந்து, சாயம்
எல்ைாம் தபாய் உண்கம ததரிந்துவிடும். அதிலிருந்து அந்த ஊதர அவகர தவறுக்க
ஆரம்பித்துவிடும். ஒரு நாள் அவர் விரக்தியாக நைந்துதகாண்டு இருக்கும்தபாது ஓடிவருகிற
சிறுமி, அந்தக் குகைகய அவரிைம் தந்துவிட்டு, ''இது என்னுதில்ை... என்னுது மாரி இருக்கு...'
எனச் தசால்லிவிட்டுப் தபாய்விடுவாள். அவர் தநகிழ்ந்து நிற்பததாடு பைம் முடியும். பைத்தில்
ஓர் இைத்தில் பங்கஜ் கபூரிைம் ஒருவர், ''அதான் இவ்வளவு குகைங்க இருக்தக... நீ ஏன் அந்தக்
குகை தமை இவ்வளவு ஆசப்படுற?' எனக் தகட்பார். அதற்கு பங்கஜ், ''உனக்கு வானவில்
பிடிக்கும்ை... ஏன் பிடிக்கும்? இதுக்தகல்ைாம் காரணம் இருக்கா?' என்பார். எளியவர்களின்
ரசகனயும் பகைப்பும் இப்படித்தான் இருக்கிறது. எந்தக் காரண காரியமும் எதிர்பார்ப்பும்
இல்ைாததால், வானவில் மாதிரியும் ஊதாக் குகைதபாைவும் அழகாக இருக்கிறது. அந்தச் சிறுமி
வந்து ''இது என்னுது இல்ை... என்னுது மாரி இருக்கு' எனக் தகாடுப்பது மாதிரிதான் அவர்கள்
நம்மிைம் தங்கள் எளிய பகைப்கப... ரசகனகயத் தந்துவிட்டுப் தபாகிறார்கள்.

இந்த ஆட்தைாக்காரர்கள் அசால்ட்ைாக எழுதிகவக்கிற வாசகங்கள் சிை தநரங்களில் நம்

மனநிகைகயதய மாற்றிவிடும். 'மகழயில் அழுவது ஆம்பள... மகழயாய் அழுவது தபாம்பள’
என ஒரு ஆட்தைாவின் பின்னால் பார்த்துவிட்டு, துரத்திப் தபாய் அவகரப் பிடித்து, ''தை...
நீதாண்ைா கவிஞன்...' என தபான் நம்பர் வாங்கிதனன் ஒருமுகற. இன்தனாரு நாள் பூட்டு சாவி
ரிப்தபர் பண்ண வந்த ஒருவகர இறக்கிவிை வண்டியில் அகழத்துப் தபாதனன். உதயம்
திதயட்ைர் பக்கம் சாகை ஓரம் ஸ்ைவ் கவத்துக்தகாண்டு வாழ்கிறார். சுவதராரம் துணிமணிககள
மூட்கையாகக் கட்டிப்தபாட்டு இருந்தார். சுவரில் கரியால் ஒரு வீடு பைம் வகரந்து ஆணி
அடித்து, அதில் பகழய சாவிக்தகாத்துககள எல்ல்ைாம் ததாங்கவிட்டு இருந்தார். பூட்டு சாவி
ரிப்தபர் பண்ணுகிறவன் இப்படி பிளாட்ஃபார்மில் இருப்பதத நககமுரணாக இருந்தது. கரியால்
வகரந்த வீடு பைத்கதக் காட்டி, ''எப்பிடி சார் நம்ம வீடு..? ஒரு பய ததாறக்க முடியாது!'' என
அவர் சிரித்தது காவியம்.

தண்கையார்தபட்கை பக்கம் கார்களிலும் கபக்குகளிலும் ஸ்டிக்கர் ஒட்டுகிறவர்கள் எவ்வளவு

ககைநயத்ததாடு தசய்கிறார்கள்? ஃபுட்பால் அடித்துத் ததறிப்பது மாதிரி, தபயின் கககள் நீள்வது
மாதிரி கிரிதயட்டிவ்வாக எதாவது தசய்துதகாண்தை இருக்கிறார்கள். தசருப்புத் கதப்பவர்கள்,
''சார்... இங்க ஒரு காக்கி வார் தவச்சுத் ததச்சிருக்தகன்... காம்பிதனஷன் கதரக்ட்ைா
இருக்குல்ை...'' என்கிறதபாது எவ்வளவு கரிசனம் இருக்கிறது. முடி தவட்டி முடித்ததும்
தகைகயத் திருப்பித் திருப்பிப் பார்த்து தைசாகப் புன்னககக்கும் சலூன்காரர்கள் எவ்வளவு
ரசகனக்காரர்கள். வாசகன பார்த்துப் பார்த்து ஊதுபத்தி விற்பவனில் இருந்து தறியில் உட்கார்ந்து
புகைகவ முந்தியில் மயிலும் மாங்காவும் வகரபவர் வகர எவ்வளவு ரசகனக்காரர்கள்,
பகைப்பாளிகள் இருக்கிறார்கள் நம்கமச் சுற்றி!

நாச்சியார் தகாயில்தான் குத்து விளக்கு தயாரிப்பதில் தமிழ்நாட்டிதைதய முக்கிய மான இைம்.

ஊர் முழுக்க விளக்குப் பட்ைகறகளும் ஃகபனான்ஸ்களும்தான் இருக்கும். முருதகசன் - தரவதி
தம்பதிகய ஒரு பட்ைகறயில்தான் பார்த் ததன். கந்தல் முண்ைா பனியதனாடு முருதகசனும்
கநந்த புகைகவயில் தரவதியும் தநருப்புச் சூட்டில் உட்கார்ந்திருந்தார் கள். குத்துவிளக்கில் சாமி
பைங்களும் அழகழகான தவகைப்பாடுகளும் தசய்வதில் அவர்கள் ஸ்தபஷலிஸ்ட். ''எகதயும்
சாமான்யமா தந்துரக் கூைாது சார்... ஒரு அழகு தவணாமா..? இப்பிடி நுணுக்கி நுணுக்கி தவகை
பாக்குறதுை எங்களுக்கு ஒரு சந்ததாஷம்.

அவ்வளவுதான்... இததல்ைாம் பண்ணது நாங்கன்னு தபரா எழுதியிருக்கு... யாருக்கும்

ததரியப்தபாவுதா என்ன..? பாத்துட்டு நல்ைா இருக்குனு சந்ததாஷப்பட்ைா, அதுதான்
எங்களுக்குச் சந்ததாஷம். தவளக்குன்னா வீட்ை அது அகையாளம் பாருங்க...' என்றார்
முருதகசன். தவப்பம் தகிக்கும் பட்ைகறயில் அவர் அப்படிப் தபசியது அற்புதம்தபால்
இருந்தது.

தராம்ப நாகளக்குப் பிறகு சுவாமிமகை அடிவாரத்தில் தநற்றி நிகறய விபூதி பூசிக்தகாண்டு,

விளக்குக் ககை தபாட்டு தரவதி மட்டும் உட்கார்ந்திருந்தார். ''அண்ணன் எங்க..?' என்றதும்,
''ஒங்களுக்குத் ததரியாதா..? அவர் தபாய்ச் தசந்துட்ைாரு... ததாழிலும் சரியா நைக்கை... அதான்
இங்க வந்துட்தைன். இத விை முடியை... இங்கதய சின்னதா ஒரு பட்ைகற தபாட்தைன்.
பின்னாைதான்... வாங்க தம்பி...' என அகழத்துப்தபானார். அங்தக அப்படிதய சின்ன வயசு
தரவதி மாதிரிதய ஒரு தபண்ணும் அவர் அருதக ஒரு கபயனும் உட்கார்ந்து விளக்கு
வார்த்துக்தகாண்டு இருந்தார்கள். ''எம் தபாண்ணும் மருமவனும்... புதுசு புதுசா என்தனன்னதவா
சித்திரம்ைாம் வார்க்குறாங்க...' எனச் சிரித்தார் தரவதி. அழகழகான தவகைப்பாடுகளுைன்
தகதகதவனச் சுைர்ந்துதகாண்டிருந்தது ஒரு விளக்கு! - ப ோட்டு வோங்குபவோம்..
வட்டியும் முதலும் 84

சாலையில் வரும்ப ோது மிஷ்கினின் புதுப் டம் 'ஓநோயும் ஆட்டுக்குட்டியும்’ ப ோஸ்டர்

ோர்த்பேன்.

அவருலடய ேயோரிப்பு நிறுவனத்துக்கு 'பைோன் உல்ஃப்’ எனப் ப யரிட்டு இருக்கிறோர். 'ேனிலை

ஓநோய்.’ ஒவ்பவோரு ைனமும் ேனிலையில் இருக்கும் ஓநோய்ேோன். அதுவும் கலைஞர்கள்,
ேனிலையின் கருப்ல ச் சிசுக்கள். எல்ைோ ஒலி, ஒளிகளும் கடந்து எப்ப ோதும் ேனிலையின் தீரோே
இருளில் திரிகிறது ைனம். சித்ேம் கைங்கியேோகப் ோவிக்கும் ஒருவன், கடந்துப ோகும்
ைனிேர்கலையும் வோகனங் கலையும் குறுஞ்சிரிப்ப ோடு ோர்த்ே டி, அழுக்குப் பிண்டைோக
அைர்ந்திருக்கிறோன் சோலைபயோரம். அவனுலடய ஆசீர்வதிக்கப் ட்ட மூலையின் ேனிலை
என்னுலடயது. கற்சரிவில் ஆடு, ைோடுகள் பையும் ஆள் இல்ைோே ஒரு ரயில்பவ பகட், யோருைற்ற
பநடுஞ்சோலையில் ேனித்திருக்கும் சின்ன முனி, பகோலட நோலை எதிர் ோர்த்து வனோந்ேரத்தில்
கோத்திருக்கும் பிடோரி அம்ைன், யோரும் இல்ைோ ைலைப் ோலேயில் பேநீர்க் கலட ப ோட்டு
அைர்ந்திருக்கும் ஒருவன், நள்ளிரவின் சோலையில் கோரில் இருந்து கிட்டத்ேட்ட ேள்ளிவிடப் ட்டு
ப ோகும் ஒரு திருநங்லக, அஜந்ேோ டோக்கீஸ் ப ோகிற வழியில் நின்றிருக்கும் ஒற்லறப் லன,
பவயில் கரிக்கும் பேருவில் அம்மிக் பகோத்ேத் திரியும் கோல்கள், ைலனவியின் உடல்
கிடத்ேப் ட்டு இருக்கும் திண்லையில் அைர்ந்திருக்கும் முதிய முகம், பைட்பரோ ரயில் பவலை
நடக்கும் இடத்தில் ேனிபய அைர்ந்து சோப்பிடும் ஓர் அஸ்ஸோமிய முகம், லையசீவரம் ப ருந்து
நிைற்குலடயில் ைடியில் குைந்லேலயப் ப ோட்டுக்பகோண்டு அழுே டி அைர்ந்திருந்ே ஒரு ேோய்,
பின்னிரவில் திரும்பும்ப ோது ஒளிர்ந்து நிற்கும் பேருவிைக்கு, ஒரு கண்ணில் ச்லசத் துணி
பேோங்கிய டி ப ரியோஸ் த்திரி திண்டில் உட்கோர்ந்திருந்ே அம்ைோச்சி, பிரிவின் பவம்லை எரிக்க
எரிக்க... ப ருங்கூட்டத்தில் ேனித்திருக்கும் ஓர் இேயம், பிடி டோே பிரியத்தின் பைௌனம்,
கலடசிப் ப ருந்தில் சண்லடயிட்டுத் திரும்பும் அன்பு, எல்பைோ ரும் திரும்பிவிட்ட சுடுகோட்டில்
பநடுபநரம் நின்றிருக்கும் நிைல், அதிகோலையில் ஆலை யின் வரோந்ேோவில் திரியும் வோட்ச்பைன்,
கூட்டில் பேோலைந்ே குஞ்லசத் பேடி சக்கரங்களின் நடுபவ அலையும் ேோய்ப் றலவ,
எஃப்.எம்மில் 'ஆலச முகம் ைறந்துப ோச்பச...’ ோடல் பகட்ட டி ைண்ட ம் அகதிகள் முகோம்
டிக்கட்டில் சோய்ந்து இருக்கும் அக்கோ... ேனிலையின் பநடுவழியில் இன்னும் எத்ேலன எத்ேலன
உயிர்கள் இருக்கின்றன?

கல் - இரவு, பவயில் - ைலை, ஆண் - ப ண் ைோதிரி ேனிலை - ேோய்லை இரண்டும்ேோன் ைனதின்
இரு க்கங்கள் எனத் பேோன்றுகிறது. கிரோைத்தில் இருந்து முேல் ேலைமுலறயோக ஏபேபேோ
கனவுகபைோடு ப ருநகரம் வந்ேப ோது... நோனும் ேனிலையின் பிள்லைேோன். சி, துயரம், கூச்சம்,
கோேல், கோைம், சிபநகம், பிரிவு... துரத்ேத் துரத்ேத் ேனிலை ேோய்லையோகப் பூப் லடகிறது. அந்ேத்
ேோய்லைலய எனக்குக் கற்றுத்ேந்ேது ஏரோைைோன ைனிேர்கள். ஒரு கோேல்... பேோல்வி... சரக்கு...
இதுேோபன சீன் ஆர்டர். என் ேனிலைலய எல்ைோம் விரட்டியடித்ே கீர்த்ேனோ ஒருநோள் என்
ஏரியோவிபைபய இல்ைோைல் ப ோனோள். கண்பைதிபர கல்யோைம் முடித்து, 11 ைணி பவயிலில்
கோர் ஏறிப் ப ோனோள். அப்ப ோது பகோன்று எடுத்ே ேனிலைலயப் ப ோக்கச் சோரோயத்துக்குள்
ப ோனவலன மீட்படடுத்ேது அண்ைன்களின் ேோய்லைேோன். சக ைனிேர்களின் ஆதூரம்ேோன்.
ேனித்துக்கிடந்ே ேருைத்தில், ''ேங்க ஸ் த்லே எடுத்து எதுக்குடோ மூக்குப் ப ோடி ப ோடுறீங்க...
அன்புங்கிறது எல்பைோருக்குைோனது. அதுவும் நீ கலைஞன்... உன் அன்பு இந்ே
ைோனுடத்துக்கோனது. உன்பனோட எழுத்லே... இைக்கியத்லே... சினிைோலவ நிகழ்த்திக் கோட்டுறோ...''
எனச் பசோன்ன அண்ைலன எப் டி ைறப்ப ன்? படங்கு கோய்ச்சலில் ஆஸ் த்திரியில்
கிடந்ேப ோது நோலு நோளும் எனக்கும் பசர்த்துச் சோப் ோடு எடுத்துவந்ே க்கத்து டுக்லகக்கோரர்
குடும் மும் எனக்கு இலேத்ேோபன பசோல்லித்ேந்ேது. விந்தி விந்தி நடந்ே டி, ''நோன் இப்பிடிபய
இருந்துக்கபறன்னோ... இேோன் பகக்கை. 38 வயசு எனக்கு... இனிபை எதுக்குத் பேோை..?
படலிப ோன் பூத்துக்பக இப்ப ல்ைோம் யோரும் வர்றதில்ை. அே அப்பிடிபய ரீசோர்ஜ் கலடயோ
ைோத்திவுட்டோ, நோன் ப ோைச்சுக்குபவன். அதுக்குத்ேோன் அல்ைோடுபறன். கல்யோைம் ஒரு பகடோ?
எவன் வருவோன் எனக்கு?'' ஒரு சுயம்வரம் நிகழ்ச்சியில் அப் ோபவோடு வந்திருந்ே வோன்ைதி அக்கோ
அகைைோகச் சிரித்ே டி இப் டிச் பசோன்னப ோது, பசருப் ோல் அடித்ே ைோதிரி இருந்ேது. கோேல்...
பேோல்வி... ேனிலை என்ற வோர்த்லேகலைஎல்ைோம் கோபைடியோக்கியது இந்ே ைனிேர்களிடம் நோன்
கற்றுக்பகோண்ட ேோய்லைேோன்!

வோழ்க்லகயின் தினப் ோடுகளும் இைக்கின் ப ோரோட்டங்களும் ேருகிற ேனிலை. பவலையிபைபய

இருந்திருந்ேோல் பசோந்ே வீடு, கோர், வசதி வோய்ப்புகள் என பைௌகீக வோழ்வின் பேலவகலை
அலடந்திருப்ப ன். 'ைனசுக்குப் பிடித்ே சினிைோ ண்ை பவண்டும்’ என்கிற விருப் ம்ேோன்
இன்று வலர அடிப் லடத் பேலவகளுக்பக அல்லுசில்ைோக்கி அலையலவக்கிறது. சினிைோ
பிலைப்பு ஒரு ைோர்க்கைோனது. வோய்ப்புக்கோக அலைகிறப ோது, கோலையில் எழுந்ேோல் எங்பக
ப ோவபேன்பற பேரியோது. நடிகருக்பகோ, ேயோரிப் ோைருக்பகோ கலே பசோல்லிவிட்டுக்
கோத்திருக்கும்ப ோது, ஒவ்பவோரு கைமும் யுகைோகித் ேகிக்கும். ஒரு ைோேம் இரவு, கைோக பவலை
துரத்தும். ஆறு ைோசம் எதுவும் இல்ைோைல் பவட்டி டிஸ்கஷன், வீதி பைைன் சோேம், வீட்டுக்கு
விேவிேைோன ப ோய்கள் என கோைம் ஃப்ரீஸோகும். ஒவ்பவோரு நோளும் பசோல்ை முடியோே ேனிலை
சுைட்டி அடிக்கும். கலேப் ப ச்சு, பிடித்ே சினிைோக்கள், இலச, புத்ேகங்கள் என பரோப்பி
பரோப்பியும் வழியும் ேனிலை. ஆனோலும், எேற்கோக இந்ே வோழ்க்லக..? இந்ேத் ேனிலைபயல்ைோம்
ேோய்லையோகும் ஒரு ேருைத்துக்கோக. யோபரோ ஒரு கலடக்பகோடி ைனிேனுக்கு நோன் ேரப்ப ோகும்
சின்ன சிரிப்புக்கோகவும் கண்ணீருக்கோகவும்.

கலைேோன் என்லன ைனிேனோக்கியது. இந்ே பநடுவழி ேனிலைலயபயல்ைோம்

ேோய்லையோக்கியது. 'வட்டியும் முேலும்’ டித்துவிட்டு அதிகோலையில் அலைப சித்
ேதும்பும் குரல்கள் என் ப ோழுதுகலை அர்த்ேப் டுத்திவிட்டன. 'இந்ே வோரம் டித்துவிட்டு,
பிரிந்திருந்ே என் ைலனவியிடம் ப சிவிட்படன்’ என்ற குறுஞ்பசய்தி என் ேனிலைக் குட்லடலய
ைோனுடச் சமுத்திரைோக்கிவிட்டது. ஒருவர் பவகுபநரம் லக ற்றிய டி அன் ளித்ே ரைைர்
புலகப் டமும் சோபவஸின் ஆட்படோ பயோகிரோஃபி புத்ேகமும் என் ேருைத்லேப்
ப ருமிேைோக்கிவிட்டன.

பநற்றுகூட அதிகோலை 4 ைணிக்கு எழுந்து 'பர’ டம் ோர்த்பேன். நள்ளிரவுக்கு பைலும் ரயில்
நிலையங்களிலும் சோலைகளிலும் பேண்டிபகமுடன் திரிந்பேன். இப் டி நோன்
இருந்ேதுஇல்லை. இப்ப ோதுேோன் ேனிலைலய, ேன்னுைர்ச்சிலயத் துறக்கும் நிலைலய
அலடந்திருக்கிபறன். என் ேனிலையின் எல்ைோ ஜன்னல்களின் வழியோகவும் கலையும்
ைனிேர்களும் நுலைந்து நுலைந்து நிலறக்கிறோர்கள். நம்லை நோபை சரி பசய்துபகோண்பட
நடக்கும்ப ோது எல்ைோ முகங் களும் ட்டோம்பூச்சிகைோகிவிடுகின்றன. ஒவ்பவோரு ைனிேனிடமும்
கற் ேற்கு எவ்வைவு இருக்கிறது என உைரும்ப ோது, ேனிலையோவது பவறுலை யோவது.
ோண்டியோஸ் வோசலில் பீடோ கலட ப ோட்டு இருக்கும் ைனிேர், ''சோர்... பஜயிக்கறது
பேோக்கறபேல்ைோம் இல்ை சோர்... நீ பநனச்சே கன்பவ ண்ணியோ... அேோன் வோழ்க்க. அன்ப ோ
அரசியபைோ... ஜனத்துக்கு கன்பவ ண்ணிட்டோ, நீ கலைஞன்!'' என்றோர். இவபரல்ைோம் ஏன்
இங்பக வந்து உட்கோர்ந்திருக்கிறோர் எனத் பேோன்றியது.

எனக்கு இப் டி வழிபயல்ைோம் ஆசோன்கள் இருக்கிறோர்கள். அவர்கள்ேோன் எழுத்ேோக, ப ச்சோக,

சினிைோவோக வந்துபகோண்பட இருக்கிறோர்கள். சிலயயும் கோைத்லேயும் உைரும் ேருைத்லேப்
ப ோை இந்ே ைனிேர்கலை உைர்ந்துபகோண்பட இருக்கிபறன். 'ைோனுட சமுத்திரம் நோபனன்று
கூவு’ என்ற வோர்த்லேகலைத்ேோன் பவவ்பவறு உேடுகளில் இருந்து வோங்கிக்பகோண்பட
இருக்கிபறன். புதிய இைக் கியத்லே, சினிைோலவ, அரசியலை எளிய ைனிேர்கள்ேோன் நைக்குப்
பிச்லசயிடுகிறோர்கள் என் லே முழுேோக அறிந்துபகோண்டுவிட்படன். இனி, எல்பைோருக்குைோன
எனது உைகில் ேனிலை என் பே இல்லை. என் கலை உங்க லைப் பின்பேோடர்ந்துபகோண்பட
இருக்கிறது. ைற்றவர்கலைக் கண்ைோடியோக்கிப் ோர்க்கும்ப ோது நம் ேனிலை
முழுலையோகிவிடுகிறது. ஒரு பசோல்லை, புன்னலகலய, கண்ணீலர உங்களிடம் பகோடுக்கபவோ,
ப றபவோ அது உங்கலைப் பின்பேோடர்ந்துபகோண்பட இருக்கிறது. இப்ப ோது பசோல்கிபறன்...
ேனிலை என் து ஓநோய் அல்ை... அது ஆட்டுக்குட்டி. நோம்ேோன் நல்ை பைய்ப் ன்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்.
வட்டியும் முதலும் 85
ராஜுமுருகன்,
ஓவியம்: ஹாசிப் கான்
"மாப்ள எந்திரிக்கிறாரு பாருங்க... வூட்டுக்குப் பபாவ அவதியாகிருச்சுனு எந்திரிக்கிறாரு
பாருங்க... பேய் காண்ோ... அந்தத் தடிக் குச்ச எடு'' - சேசேவவன எரிந்துவகாண்டிருந்த
தீயிலிருந்து, வபாறவபாறவவன முறுக்கி பேவெழுந்த பிணத்தத 'ேட்ட்பேர் ேட்ட்பேவென’
தடிக் கம்பால் கத்தியபடி அடித்தார் வசல்வம். அந்த ொத்திரி வல்ெம் சுடுகாட்டில் நண்பர்
ேருதுவுேன் உட்கார்ந்திருந்பதன். ேருதுவின் தாத்தாதான் டிக்வகட் எடுத்தது. ேயான உதைப்பாளி
வசல்வம்தான் இப்படிக் கத்திக்வகாண்டு பிணத்தத அடித்தார். 'வூட்டுக்குப் பபாவ
அவதியாகிருச்சுனு எந்திரிக்கிறாரு பாருங்க...’ என அவர் வசான்ன பின்புெத்தில் அந்தக் காட்சி
இப்பபாதும் நிதனவில் எரிகிறது. பநற்று இெவுதான் பிெமிளின் கவிதத ஒன்றில் 'வீேதேதல்’
என்ற வார்த்தததயக் கண்ேதேந்பதன். பிணம் முறுக்கி எழுவதும் வீேதேயும் நிதனவில்
அன்பறா?

பிெமிள் தன் கதேசிக் காெத்தில் வசித்த குடிதசப் பகுதி வீட்தேப் பார்க்கணும் பபாலிருக்கிறது.
அப்புறம் பஷீரின் பூர்வீக வீடு. வவள்ளாடுகள் பேயும் பஷீரின் கததகளில் படித்த அந்த
வீட்டுக்குப் பபாக பவண்டும். எட்ேயபுெத்தில் பாெதியாரின் வீட்டுக்குப் பபாய் இெண்டு
ொத்திரிகள் பார்த்துக்வகாண்பே நின்றிருக்கிபறன். கம்பிகதளப் பிடித்தபடி... விளக்கதசயும்
கூேத்ததப் பார்த்தபடி, பாெதி நிதனவுகளில் நின்றிருக்கிபறன். ''இதான் காேொஜர் வாழ்ந்த
வூடுப்பா...'' என அப்பா காட்டியபபாது, ஓடிப்பபாய் வவகுபநெம் உட்கார்ந்திருந்தது ஒருமுதற.
வண்ணதாசன் சார் வீட்தேப் பார்க்க இன்னும் பபாகவில்தெபய என இக்கணம் பதான்றுகிறது.
வாசலில் நந்தியா வட்தேகள் உதிர்ந்த, பூசணிப்பூ தவத்த, கரிசொங் கண்ணிக் கீதெகள்
முதளவிட்ே, ேெவட்தேகள் ஊறும் ஈெம் படிந்த முற்றத்துேன் வண்ணதாசன் சார் எனக்கு
அளித்த அவெது வீட்டுக்கு அவர்தாபன வெ பவண்டும் என்றும் பதான்றுகிறது.

ஒரு கருக்கலில் வதன்காசியில் விக்ெோதித்யன் அண்ணாச்சியின் வீட்டுக்குப் பபாய் நின்பறன்.

குளிர் நிதறத்த வீட்டுத் திண்தணயில் அண்ணிபயாடு அண்ணாச்சிதயப் பார்த்தது
அபூர்வோயிருந்தது. ''காபி சாப்பிடுங்க ொஜு... நம்மூடு இது... இப்பிடிக் வகாஞ்சம் நீட்டிக்குங்க
ஃப்ர்ரியா...'' என அவர் வசான்னபபாது சிங்கம்பபால் தாடிதய நீவினார். காேதேந்த சிங்கமும்
வீேதேந்த கதெஞனும் ஒன்று.
வல்வவட்டித்துதறயில் பிெபாகென் பிறந்து வளர்ந்த வீட்டுக்குப் பபாக பவண்டும் என்பது
எத்ததன நாள் ஆதச..? பதின் வயதில் இன விடுததெக்காக வீட்தேவிட்டு வவளிபயறிக்
காேதேந்தவரின் நிதனவில் அழியாேல் நின்றிருக்கும் அந்த வீடு. அங்பக அத்ததன பபரின்
ேனசுக்குள்ளும் எத்ததன எத்ததன வீடுகள் இருந்திருக்கும்..? ஏதுமின்றிப் பதுங்கு குழிக்குள்
இருந்த பாெச்சந்திெனின் கதேசி நிமிேங்கதள உங்களால் நிதனத்துப்பார்க்க முடிகிறதா..?
ேக்கள் விடுததெக்காகக் கதேசி வதெ வீேதேயபவ முடியாத ஒரு தகப்பனின் பிள்தள பதுங்கு
குழிக்குள் கிேந்ததத... ஒன்றும் புரியாேல் பசித்த கண்கபளாடு வவட்ே வவளியில் விழுந்து
வசத்துப்பபானதத... உங்களால் ஓட்டிப்பார்க்க முடிகிறதா..? இப்பபாது 'பேதகு தமிழினத்
பதசியத் ததெவர் பிெபாகென் இல்ெம்’ என்ற எழுத்துகள் தார் பூசப்பட்டு, சிததந்து சிதிெோகிக்
கிேக்கும் வல்வவட்டித்துதற வீட்தேப் பார்க்கும்பபாது அழுதகயும் பகாபமும் முட்டுகிறதா..?

என் நிதனவில் படிந்து படிந்து ஏொளோன வீடுகள் கிேக்கின்றன. வாசலில் உப்புக்கறி காயும்,
அணிலும் உடும்பும் கட்டித் வதாங்கும், புங்க ேெத்தடியில் கயித்துக் கட்டில் விரித்துக்கிேக்கும்
ேணியின் குடிதச வீடு. எப்பபாதும் கறிக் குைம்பு ேசாொ வாசம் அடிக்கும் சாணி வேழுகிய வீடு.
ொத்திரிக்கு பெடிபயாவில் வழியும் பாட்டும், தூெத்தில் எப்பபாபதா பபாகும் வாகனங்களின்
சத்தங்களும், வீட்தே ஒட்டிய ஆகாயத் தாேதெ ேண்டிய குளக்கதெயும், கயித்துக் கட்டிலில்
தூங்கும்பபாது வகாளத்துக்கு பேபெ வந்து நிற்கும் நிெவுோக... அப்படி ஓர் ஏகாந்தோன வீடு.

ேணி, ஒரு குறவர். பவதெ பதடி வீட்தேவிட்டு வந்துவிட்ே பிறகு, பவதெ இல்ொேல்
திரிந்தபபாது பேலூரில் நான்கு நாட்கள் ேணியின் வீட்டில்தான் தங்கியிருந்பதன். நாலு நாள்தான்.
ஆனால், நிதனவில் காெம் தாண்டிச் சித்திெோகிவிட்ேது அந்தக் குடிதச. மூணாறில் அன்னாசித்
பதாட்ேத்தின் நடுபவ ஒரு ொத்திரி குண்டு பல்பில் தங்கியிருந்த ேெ வீடும் அப்படித்தான்.
பல்ொவெத்தில் ெயில்பவ டிொக் ஓெம், ஹாலுக்குள் ெயில் புகுந்து ஓடுகிற ோதிரி இருக்கும் பசகர்
வீடு. தஹதொபாத் சார்மினார் ஏரியாவில் ோடியில் இருந்து தகக்வகட்டும் தூெத்தில் ெயில்கள்
பறக்கிற ெதி வீடு. பம்ேலில் வோட்தே ோடியில் ததெதய உெசி உெசி விோனங்கள் பறக்கிற
ேபகஷ் வீடு. வகாட்டிலில் குதிதெகள் கட்டிக்கிேக்கிற, வகால்தெயில் வான்பகாழிகள் பேய்கிற
ஒட்ேக் குடி தாத்தா வீடு, வநல் மூட்தேகள் அடுக்கப்பட்ே திண்தணயில் பகாழிகள் பேய்கிற
எனது பதைய கிொேத்து வீடு, கதவவல்ொம் பதைய ஹீபொயின்களின் பேங்கள் ஒட்ேப்பட்ே,
ஜன்னலில் சினிோ பபாஸ்ேர் தட்டிகள் கதவான, பவுேர் ேப்பா ஆஷ்ட்பெவாகவும், கருவக்குச்சி
பஹங்கொகவும் இருக்கும் வவங்கட் வீடு, ேதெ பேல் பகாயிலுக்குப் பக்கத்தில் இருக்கும்
பொகம்ோ வீடு, வபாள்ளாச்சியில் வயல்களுக்கு நடுபவ இருக்கும் சக்திபவலின் வீடு, சாக்கதேக்
குழிக்குப் பக்கத்தில் சதேயல் நேக்கும் தாொவி சின்னசாமி வீடு, எங்கு பார்த்தாலும் சாமி
பேங்கள் வதாங்கும் வசல்வி வீடு, வசன்தனயில் வேயின் ஏரியாவில் அத்ததன அபார்ட்வேன்ட்
ோடி வீடுகளுக்கு நடுபவ ஆச்சர்யோக இருக்கிற பதைய ஓட்டு வீடு என நிமிேத்தில்
தேதேவவன இவ்வளவும் வருகின்றன.

நான் ஒரு ேதெயாளப் வபண்தணக் காதலித்பதன். அவளுக்கு திருவனந்தபுெம் பக்கம் ஒரு

கிொேத்தில் பூர்வீக வீடு இருந்தது. இப்பபாது வசன்தனக்கு வந்துவிட்ோர்கள். ஆனால், அவள்
பபசும்பபாவதல்ொம் அந்தப் பூர்வீக வீட்தேப் பற்றிப் பபசிக்வகாண்பே இருப்பாள். வபரிய
வபரிய குத்துவிளக்குகள் இருக்கும் முற்றங்கபளாடு, பின்வாசலில் குளம் இருக்கும் கிொேத்து
வீடு. வீட்தே ஒட்டி இருக்கும் பதாப்பு முழுக்கப் பாக்கு ேெங்கள். அந்த வீட்டில் வீட்போடு
ோப்பிள்தளயாகப் பபாய்விடும் சதித் திட்ேத்தில் நான் இருந்பதன்.

ஒருமுதற அவள் ஊருக்குப் பபாயிருந்தபபாது பெண்ட்தெனில் பபான் பண்ணிபனன். எடுத்து

என்னிேம் தமிழில் பபசியவள் பவறு யாரிேபோ திரும்பி, 'ஆங் குட்ோ... உண்ணு கழிஞ்சு...
பபான்ெ ஃப்வெண்ோபனா...’ என என்னபவா ேதெயாளத்தில் பபசினாள். அப்பபாது நான்
அதேந்த ஆனந்தப் பெவசத்ததச் வசால்ெ முடியாது. ஒரு ேதெயாள ஃபிகர்... கூேபவ ஒரு
பகெளத்து வீடு. அவள் ஊரிலிருந்து திரும்பிய நாளிபெபய எனக்கு பபான் பபாட்டு அழுதாள்.

''ஏம்ோ... என்னாச்சு..?''

''வொம்பக் கஷ்ேோ இருக்குோ... ஊர்ெ இருக்கற வீட்தே வித்துட்போம்... அக்காவுக்குக்

கல்யாணம் பண்பறாம். வீட்தே வித்துட்டு ஃபபமிலிபய இங்க வந்துெொம்னு வித்துட்ோங்க...
என்னாெ தாங்கபவ முடியெோ!''

இன்வனாரு முதற ேதுதெயில் கீர்த்தனாவின் வீட்தேத் பதடிப் பபாபனன். முழுதாக முகவரிகூே

இல்ொேல் நீங்கள் உங்கள் காதலியின் வீட்தேத் பதடிப் பபாயிருக்கிறீர்களா? காதலியின் வீடு
என்பது காதலிபயதான். அந்திக்கு பேல் பயந்து பயந்து பபாய் அெசெடி ஏரியாவில் வீட்தேத்
பதடிபனன். வதருத்வதருவாக அவள் எந்த வீட்டிொவது வதன்படுகிறாளா எனத் பதடிபனன்.
வீடுகளுக்குள் நுதைந்து திண்தணகளில் அவள் வசருப்பு இருக்கிறதா..? வகாடிகளில் அவள்
சுடிதார்கள் காய்கிறதா எனப் பார்த்பதன். இப்பபாது நிதனத்தால் சிரிப்பாக இருக்கிறது. ஆனால்,
அது ஒரு கிறுக்கு... பித்து... அதுதாபன காதல். அவள் வீட்தே ஒருமுதற பார்த்துவிட்ோல்
பபாதும் என்று திரிந்பதன். இெண்ோவது நாள் பபானபபாது ஒரு பூக்காெ அம்ோவிேம்
கீர்த்தனாவின் வபயர் வசால்லிக் பகட்பேன். ''அந்த ததயக்காரு புள்ள வூோ? அந்தா கபேசிெ
ஊதா பகட்டு பபாட்ே வூடுப்பா...'' என்றது. பவக பவகோகப் பபாய் அந்த வீட்தேப் பார்த்பதன்.
ஊதா நிற ேெ பகட் பபாட்ே சின்ன வீடு. அப்படி ஒரு சாதாெண வீட்டிலிருந்தா கீர்த்தனா
வருகிறாள் என ஆச்சர்யோக இருந்தது. உள்ளிருந்து ததயல் வேஷின் ஓடுகிற சத்தம்
பகட்டுக்வகாண்பே இருந்தது. பாதி ொத்திரி வதெ அங்பகபய நின்று அந்த வீட்தேப்
பார்த்துக்வகாண்டிருந்துவிட்டுத் திரும்பிவிட்பேன். அப்புறம் எப்பபாது அவதள நிதனத்தாலும்
அந்த வீடும் பசர்ந்பத வருகிறது.

''ேச்சான்... நா தங்கிருக்கற ஃப்ளாட்ெ எதிர் ப்ளாக்ெ ஒருத்தரு... வசத்துப்பபான வவாய்ஃதபக்

கூேபவ வவச்சுக்கினு மூணு நாளா வூட்டுக்குள்ளபய இருந்துருக்கார்றா... கப்பு வந்து
அக்கம்பக்கத்துெ பபாய்ப் பாத்து.... பபாலீஸ்ொம் வந்து பாடிதயக் தகப்பத்திருச்சு. அந்தம்ோ
வொம்ப நாளா ஒேம்பு முடியாேக் வகேந்து வசத்துப்பபாச்சு. என்னன்னு வதரிெ... அந்தாளுக்கு
வேன்ேொ என்னபோ ஆகிருச்சு... வூட்பெருந்து வவளிய வுோே அங்கபய உக்காந்துருக்காரு...
அவெ ஆஸ்பத்திரி அனுப்பிட் ோங்க. காதெெ ஒபெ கூட்ேம்... தூக்கபே பபாச்சுொ...'' என ஒரு
ோதத்துக்கு முன்பு ஒரு நண்பன் வந்து நின்றான். எனக்கும் அததக் பகட்டுத் தூக்கபே இல்தெ.
அந்த ேனுஷனும் ேதனவிபயாடு அந்த வீட்டிபெபய வசத்துப்பபாக நிதனத்தாொ என்ன?

புெம்வபயர்ந்த ஒவ்வவாருவர் நிதனவிலும் தாய் நிெத்தில் இருக்கும் வீடு உயிர்த்திருக்கிறது.

''சிட்டிெ வசாந்த வீடு வாங்கிெொம்ெ... வோதல்ெ அஞ்சு ரூவா பபாதும். பொன் பபாட்ோ
ோசாோசம் கட்டிக்கொம். பபாரூர் பக்கம் பாத்தா வகாஞ்ச எறங்கி வரும்...'' எனப் பார்க்கிற
பாதிப் பபர் வசால்கிறார்கள். பவன் பவனாக ஏறி இேம் பார்க்கப் பபாகிறார்கள். வங்கிகள்
எங்கும் கூட்ேம் கும்முகிறது. நகெத்ததத் தாண்டினால், கெர் கெொக வபயின்ட் அடித்து சாதெ
ஓெவேல்ொம் ஃப்ளாட்கள். நடுத்தெவர்க்கத்துக்கு இப்பபாது இதுதான் வபரிய கனவு.

பறதவகளுக்குக் கூேதேதல் என்றால், ேனிதர் களுக்கு வீேதேதல். கூேற்ற பறதவக்கு வானம்.

வீேற்ற ேனிதனுக்கு ஞானம். 'வசாந்த வீடு’ என்ற பதபே வகாஞ்சம் காவேடிதான். வீேதேதல்
என்ற ஒரு வசால், பெ வபாருள்கதள தவத்திருக் கிறது. என்பறா ஒரு கணம் நானும் எனது
வீட்தே விட்டு ோனசீகோக வவளிபயறிவிட்பேன். பஜாடிப் வபயர்களும், வகட்ே
வார்த்ததகளும், பபான் நம்பர்களும் கிறுக்கப்பட்ே பப்ளிக் ோய்வெட்டில், ஸ்ேவ் அடுப்பும்,
குண்ோன் சட்டியும், ஒரு அட்தேப் வபட்டியும் தவத்துக்வகாண்டு வீேதேந்துவிட்ே ஒரு
குடும்பம் என்தன வீட்தேவிட்டு வவளிபயற்றிவிட்ேது. ொட்ஜில் ரூம் பபாட்டுச் சம்பாதித்த
காசில், ஜி.வஹச். வாசலில் ஸ்க்ொட்ச் கார்டு விற்கும் புருஷனுக்கு வபாக்னா பசாறு வாங்கிப்
பபாகிறவள் வீடு பற்றிய என் கனவுகதள வநாறுக்கிவிட்ோள். சாதெபயாெம்
வசிக்கிறவர்களுக்கு அதுதான் வீடு.

விவசாய நிெத்ததயும் வீட்தேயும் விற்றுவிட்டு, ஊரிலிருந்து கதேசியாகக் கிளம்பிய தணிதக

பபான் பண்ணும்பபாது, ''உங்க ஏரியாெ நல்ெ வீடிருந்தா பாபென்... ஆறாயிெத்துக்குள்ள...''
என்கிறான். வாழ்ந்து வகட்ேவர்களின் வீடு கதளயும் வாழ்ந்துவகாண்டிருக்கிறவர்களின் வீடு
கதளயும் கேந்து பபாய்க்வகாண்பே இருக்கிற கால்கள் காெத்தினுதேயது!

ோனுேம் வீோகிவிட்ோல், எல்ொ ஷாட்டும் ோப் ஆங்கிள்தான். அதனத்து முகங்களும்

வீட்தேவிட்டு வவளிபயறிக்வகாண்டிருக்கின்றன. அல்ெது வீட்டுக்குத்
திரும்பிக்வகாண்டிருக்கின்றன. வீட்டிலிருந்து எடுத்து வந்த வருத்தங்களும் பிரியங்களும்தான்
அவர்கள் முகம். அல்ெது வீட்டுக்கு எடுத்துப் பபாகும் வருத்தங்களும் பிரியங்களும். வீடு நிம்ேதி
இல்ொத இேோகவும் வீடு ேட்டுபே நிம்ேதியான இேோகவும் இருக்கின்றன. இறுதியில்
வீேதேவதுதான் எல்பொருதேய பநாக்கமும். வீடு என்ற வசால் வீட்தே ேட்டுபே
குறிப்பதல்ெ. அபதா பவக பவகோகக் கேவுளும் பபாய்க்வகாண்டிருக்கிறார். அவதெ நிறுத்திக்
பகட்கிபறன், ''எங்பக பபாகிறாய்..?''

''வீேதேவதற்கு...''

''வீேதேவதற்கா..? எங்கிருக்கு ஒன் வூடு..?''

சிரித்தபடி வசான்னார், ''உன் இதயத்தில்!''

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 86
ராஜுமுருகன்,
ஓவியம்: ஹாசிப்கான்
நம்பிக்கைக்கும் நம்பிக்கை இன்கைக்கும் நடுவில் கிழிகின்றன நாட்ைள்!

புதிய கீர்த்தனா ஒருத்தி, நம்பிக்கையின் இகையால் என் இரவுைகை நிகறக்கிறாள் இப்ப ாது.
இவள் என் வாழ்க்கைக்குள் வருவாள் என நான் நம்பியபத இல்கை. 10 வருடங்ைள் ழகிய பிறகு
எங்பைா தூர பதைம் ப ாய்விட்டவள் இப்ப ாது திரும் க் கிகடத்திருக்கிறாள். நான் ரிைாைக்
கைாடுத்த றகவகய ''பவணாம்... எடுத்துட்டுப் ப ாயிருங்ை...'' எனத் திருப்பிக் கைாடுத்தவள்.
''ப ான் எல்ைாம் ண்ணாதீங்ை... டார்ச்ைரா இருக்கு...'' எனக் கைாந்தளித்தவள். முன்பு
ஃப ஸ்புக்கில்கூட என்கன நிராைரித்தவள். இத்தகன வருடங்ைளுக்குப் பிறகு வந்திருக்கிறாள்,
நம்பிக்கையின் சிறு கவளிச்ைத்கதக் ைண்ைைாக்கிக்கைாண்டு. ''எப் வுபை உங்ைகை எனக்கு
கராம் ப் பிடிக்கும். அதுக்ைாை ஈஈஈன்னு இளிப் ாங்ைைா? க ாண்ணுங்ைளுக்கு கைக்யூரிட்டி
கராம் முக்கியம்ப் ா...'' என அவள் கைான்னப ாது, ைாைத்தின் மீதான என் நம்பிக்கை கூடியது.

அன்பின் மீது நாம் கவத்திருக்கும் ஆழ்ைன நம்பிக்கைைள் க ாய்ப் பத இல்கை.

ப ைாதிருப்பினும், பிரிந்திருப்பினும் அந்த நம்பிக்கை அரூ ைாை நம்கைப் பின்கதாடர்கின்றன.
ைடபைறிப்ப ான மீனவக்
ைணவன் திரும் க் ைாத்திருக்கும்
அக்ைாக்ைளின் விழிைள்...
ைாம் ைாகிவிட்ட ைாதல்
கிழவனின் பைாட்ைத்துக்ைாை
அஸ்திகயக் ைகரக்ை ைாசிக்குப்
ப ாய்க்கைாண்டிருக்கும்
முதுகிழவியின் பிரியம்... ைகடசி
வகர அப் ாவின் ைத்தியங்ைகை
நம்பிய அம்ைாவின் இதயம்...
பைள்விப் ட்ட ஒரு கைால்கை 'நீ
கைான்னியா..?’ என நண் னிடம்
ைாகும் வகர பைட்ைாத ஒரு நட்பு...
ைவுதி ாகைவனத்தில் அவனும்
ஒரத்தநாடு வயக்ைாட்டில்
அவளுைாை உழன்று, ைாைத்துக்கு
ஒரு ப ான் ண்ணிக்கைாண்டு
குடும் த்துக்ைாை வாழும் பநைம்... 'அவன் ண்ணிருவாம் ா...’ என்கிற குருவின் வார்த்கதைள்...
அன்பின் நம்பிக்கைக்கு உதடுைபைா, ைண் ைபைா பதகவ இல்கை என் கத அறிை. ைாைமும்
பைாைமும் தகடயில்கை என் கத உணர்ை!

நம்பியகத நிைழ்த்துவதில்தான் இந்த வாழ்க்கைக்ைான அர்த்தபை இருக்கிறது. ைண் முன்பன

ஈழத்தில் ைட்ைம் ைபைாதர உயிர்ைகைப் லிகைாடுத்பதாம். தாங்ை முடியாத இன அழிப்புக்
கைாகைைகைக் ைண்படாம். பிர ாைரனின் பைறு பூசிய உடகை டி.வி-யில் ார்த்பதாம். உைைம்
ைாணாத ப ரதிர்ச்சிக் ைாட்சிைள், நைது தமிழ்ச் ைபைாதர ைபைாதரிைளுக்கு நடந்தகத

பவடிக்கை ார்த்பதாம். எஞ்சியிருக்கும் கைாஞ்ைநஞ்ை ைானுட அறத்துக்ைாை இப்ப ாதும்

ைாணவர்ைள் வீதிக்கு வந்து ப ாராடுகிறார்ைபை... அதுதான் நம்பிக்கை!
தனிைனித அவநம்பிக்கை ைகைக் ைண்டு இந்த நம்பிக்கைைள் நகைக்கின்றன. விடிபவாம் என்ற
நம்பிக்கை யில்தான் இருள்கிறது ஆைாயம். ாதி அழுகிவிட்ட கை ைால்ைளில் புதுத் துணி கயச்
சுற்றிக்கைாண்டு அடி வாரத்துக்கு அதிைாகையில் வந்து உட்ைார்ந்துவிட்டார் அந்தக் கிழவர்...
சுனாமி குடியிருப்பின் கையத்தில் ைட்டி முடிக்ைப் ட்ட ஆையம்ைன் பைாயிலுக்குப் ப ான
வாரம்தான் கும் ாபிபேைம் நடந்தது... ைழுத்துக்குக் கீபழ எதுவும் கையல் டாத பைைம்
ைபைாதரிைள் ைண்டுபிடித்த தமிழ் கைன்க ாருள் இப்ப ாது நைது ைணினிைளில் ைண்
சிமிட்டுகின்றன... யாபரா ஒரு க ாறுக்கியால் ஆசிட் அடிக்ைப் ட்ட க ண் சிகதந்த முைத்பதாடு
கைங்ைல் ட்டு கைாட்கட ைாடியில் ஸ்ப ாக்ைன் இங்கிலீஷ் வகுப்பு
நடத்திக்கைாண்டுஇருக்கிறாள். ''புதுைா ஒரு கைன் பிடிச்பைன்... ட்கரண்டியா சிக்கிருச்சு.
எஃப்.பிை ஆரம்பிக்கிற ஒரு ைவ்... என்கனல்ைாம் ண்ணுதுனு ஒரு த்ரில்ைர் கைால்பறன்...'' என
அறு து வயதில் இன்னும் முதல் ட முயற்சியில் அகையும் இகண இயக்குநர் அண்ணன்,
''இல்ை தம்பி... எங்ைாைம் வகரக்கும் இந்த கநைத்துை நான் கவகதச்சு அறுத்துக்ைபறன். நா
ப ான க ாறவு வித்துக்ை... வூடு ைட்டிக்ை... நா இருக்ைற வகரக்கும் கவவைாயத்த விட
முடியாது...'' என இப்ப ாதும் நிைத்பதாடு ைல்லுக் ைட்டும் க ரியப் ா, ''இப்ப ாதான் தங்ைச்சி
ைல்யாணத்த முடிச்பைன்... இனிபைதான் எனக்குப் ாக்ைணும்...'' என கைாட்கட தடவும் ைபைா,
10 ஆண்டுைளுக்குப் பிறகும் பைார்வகடயா இபராம் ேர்மியின் இகைைள், ைதா ராணுவம் திரியும்
கைர்பிய எல்கையின் பைாதுகை வயலில் குருவிைள் விரட்டும் ஒரு சிறுமி... நம்பிக்கைைகை
அகடவதில் அல்ை, நிைழ்த்துவதில்தான் இருக்கிறது இந்த வாழ்க்கை!

எகதபயனும் யாகரபயனும் நம்பிப் ற்றிக்கைாள்வதில்தாபன பிகழத்திருக்கிறது ைரின்

உைைம். பைாயில்ைளும், ைசூதிைளும், பதவாையங் ைளும் நம்பிக்கையின் பிரார்த்தகனைைால்
நிகறந்துகிடக்கின்றன. அதிமுக்கியைான பவகை ைளுக்குப் ப ாகும்ப ாகதல்ைாம் ைஞ்ைள்
பைாடுப ாட்ட ைட்கடகயப் ப ாட்டுப்ப ாவார் சித்தப் ா. கரண்டாவது பிள்கை பிறந்த பிறகு
தான் வீட்டுக்குள் கைல்வம் வந்ததாை இப்ப ாதும் நம்புகிறார் வராைன். வீட்கட விட்டு கவளிபய
ப ாகும்ப ாகதல்ைாம் வாைலில் நாைணா சுண்டி விட்டுப் ப ாவார் கைௌந்தர ாண்டி ைாைா.
ப ரன், ப த்திைளுக்குத் திருஷ்டி சுற்றிய ட்ட மிைைாகயச் ைந்திக்ைகரயில் கைாட்டிவிட்டுப்
ப ாகிறது அம்ைத்தா. கைத்துப்ப ான பிரியப் ட்டவர்ைள் ைாக்கைைைாகி வருவதாைக்
ைாத்திருக்கின்றன அைாவாகை ைதியங்ைள். அக்ைாக் குருவிைள் அழுதால் வைந்தம் வரப் ப ாவதாை
நம்புகிறது ஊர். ஒபர கவட்டில் ஆட்டின் தகை உருை பவண்டுகிறது ஜனம். தாய்ப் பிள்கைக்ைாரி
வந்து க ாட்டிடக் ைாத்திருக்கிறது புதுவீட்டு வாைலில் ைன்றுக்குட்டி. முதல் கைாத்து நாத்துவிட,
ைலியன்தான் எடுத்துத்தர பவண்டும் அப் ாவுக்கு. முதல் அறுப்பு அறுக்ை, அம்ைா வர பவண்டும்.
முதல்முகற வாங்கிய கழய பிகைைவுத்கத இப்ப ாதும் வாைலில் ப ாட்டு கவத்திருக்கிறார்
துகரசிங்ைம் தாத்தா... அவரவர்க் ைான நம்பிக்கைைளில் ைாஜிக் எல்ைாம் இல்கை. அது ைனதின்
பதகவைள். தீ மிதித்துக் கைாப் புளித்த ைால்ைள், ைகையடித்து எரியும் தகைைள், ஆணியில் ரத்தம்
க ருகும் பிரார்த்தகன என ைனித நம்பிக்கைைளின் முட்டாள்தனமும் இயைாகையும் ைடவுளின்
குரூரகைனக் கைாள்ை!

''அபடய் முட்டபைாஸு... நம்பிக்கைத் துபராைம்ைற வார்த்கதபய தப்பு. நம்பிக்கைை துபராைம்

எப்பிடிறா வரும்..? நம்பிக்கை தனி... துபராைம் தனி... கரண்கடயும் பைக்ைாதீங்ைடா...'' எனச்
சிரித்த திருநாவுக்ைரசு அண்ணனின் முைம் இப்ப ாதும் அச்ைடிக்கிறது ைனதில். ஒரு ைதியம்
திருநாவுக்ைரசு அண்ணனின் ைகனவி இன்கனாருவருடன் ஓடிப்ப ானார். ைறுநாள்தான்
அண்ணனுக்குத் கதரிந்தது. நாங்ைள் ப ானப ாது ஒன்றும் ப ைாைல் உட்ைார்ந்திருந்தார். ைாதி
ைனம் வந்து ப ாலீஸ் புைாருக்குக் கூப்பிட்டது. சிைர் ைாகரடுத்து வந்து நின்றார்ைள். ''அவகனப்
க ாலி ப ாட்ருபவாம்...'' எனக் ைதறினார்ைள். அண்ணன் எதற்கும் ஒப்புக்கைாள்ைவில்கை.
''ப ாங்ைப் ா... எம் க ாண் டாட்டிதான ஓடிப்ப ானா... நா ாத்துக்ைபறன். யாரும் ஒண்ணும்
புடுங்ை பவணாம்... கைௌம்புங்ை...'' என்றார். அந்தக்ைா ஓடிப்ப ானது க்ைத்து ஊர் ைார்
டிகரவருடன். அடுத்த கரண்டாவது நாள் அந்த ைார் டிகரவருடன் ைல்யாணைாகி வந்து நின்றது
அக்ைா. ''இனிபை ஒண்ணும் ைம் ந்தம்இல்ைனு எழுதிக் குடுத்துருங்ை. நாங்ை ப ாயிர்பறாம்...''
என்றார் அந்த டிகரவர். அவர்ைகை அடித்துப் பிரிக்ைத் திரண்டது கும் ல். எல்பைாகரயும்
அடக்கிவிட்டுக் கிடுகிடுகவன எழுதித் தந்தார் அன்ணன். கைாடுக்கும்ப ாது அந்த அக்ைாவிடம்,
''என்ட்ட கைால்லிருக்ைைாம்ை... கைாரப் டி கடவர்ஸ் குடுத்துருப்ப ன். எதுக்கு இந்த
அசிங்ைம்ைாம் பைக்ைணும். ப ா... நம்புனவபனாட நல்ைாரு'' என்றார் ைைனம் இல்ைாத
ைண்ைபைாடு. அன்கறக்கு இரவு குடிக்கும்ப ாது தான் பைபை கைான்ன டயைாக்கைச் சிரித்த டி
கைான்னார். அந்தச் சிரிப்பு அவ்வைவு உண்கையாை இருந்தது. ஆைாம்... நம்பிக்கையில் ஏது
துபராைம்?

ஒருநாள் நம்பிக்கைபயாடும் ைறுநாபை அவநம்பிக்கைபயாடும் ஊஞ்ைைாடும் ைனசு. இது ஒரு

ைாயம். எப்ப ாதும் ைைநிகையில் இருக்கும் ைனகத எவ்வைவு ைாைைாை யாசிக்கிபறன்.
ராஜாவின் ஓர் இகைத் துணுக்கில், ரைணரின் ஒரு புன்னகையில், பிர ாைரனின் ஒரு
புகைப் டத்தில், குபராபைாவாவின் ஒரு ஃப்பரமில், அழகிய க ரியவனின் ஒரு ைவிகதயில்,
இகையத்தின் ஒரு ைகதயில், யாபரா எழுதிய ஒரு ட்விட்டர் வரியில், யண வழிக் ைாட்சியில்,
ப ாய் நின்ற ஒரு ப ாராட்டத்தில், பதாழர், பதாழிைளின் ஒரு வார்த்கதயில், யாபரா ஒருவரின்
வாழ்த்தில், யாருக்பைா கைய்துவிட்ட ஒரு கையலில், ஒவ்கவாரு முகறயும் தகழக்கிறது
நம்பிக்கை. ஒவ்கவாரு ைனகதயும் மீட்கடடுக்ை ஆயிரைாயிரம் இதயங்ைள் இருக்கின்றன
இவ்வுைகில் என் துதான் ஆைப்க ரிய நம்பிக்கை.

நான் தைர்வுறும் ை தருணங்ைளில் கஜயைாந்தனின் 'அம்ைா நான் இருக்கிபறன்’ ைகதகய

ைறு டி ைறு டி டிப்ப ன். ஒரு ைால் இல்ைாத இகைஞன் ஒருவன். அம்ைாவுடன்
வசித்துவருவான். ைால் இல்ைாத ஊனமும் தனிகையும் அவகன வாட்டும். அம்ைாபவாடு
ப ருந்தில் ப ாகும்ப ாது பைடீஸ் சீட்டில் உட்ைார்ந்திருப் ான். ஒரு க ண்ைணி அவகனக்
ைண்ட டி திட்டும். அவன் உடபன எழ, அவனுக்கு ைால் இல்ைாதகதப் ார்த்து திட்டியவள்
'ஸாரி’ பைட் ாள். அது அவனுக்குப் க ரிய துயரத்கதத் தரும். ஒரு ைட்டத்தில் அவன் தற்கைாகை
கைய்ய முடிகவடுத்து, வீட்டுக்குப் க்ைத்தில் உள்ை ரயில்பவ டிராக்கில் ப ாய்
விழுந்துவிடுவான். ரயில் வருகிற பநரம் ஒரு குஷ்டபராகி பிச்கைக்ைாரன், அந்த இகைஞகனக்
ைாப் ாற்றிவிடுவான். க்ைத்தில் இருக்கும் ஒரு ைல்ைண்ட த்துக்கு அகழத்துப் ப ாய் அந்த
இகைஞ னிடம் கைால்வான், 'நான் எப்பிடி இருக்பைன்னு ார்த்தியா... அன்னிக்கு ரயில்ை
விழப்ப ான ஒரு கைாழந்கதயக் ைாப் ாத்திபனன். அந்தம்ைா வந்து கைாழந்கதய வாங்கிட்டு
நன்றி கைால்ைாை என்கனத் திட்டிட்டுப் ப ானாங்ை... அவ்வைவு அருவருப் ா இருக்கு
என்கனயப் ாக்ை. நாபன உயிபராட இங்ை வாழ்ந்துட்டு இருக்பைன்... உனக்கைல்ைாம் என்ன
தங்ைம்...’ எனப் ப சி அந்த இகைஞனின் நம்பிக்கைகயத் தூண்டி விடுவான். தற்கைாகை
முயற்சிகய விட்டுவிட்டு வாழ்க்கையின் மீதான புதிய நம்பிக்கைைபைாடு அவன் தூங்குவான்.
ைாகையில் ார்த்தால் ரயில்பவ டிராக்கில் யாபரா விழுந்து கைத்திருப் ார்ைள். அந்த
இகைஞன்தான் கைத்துப்ப ாய் விட்டான் எனப் யந்து ஓடிவருவாள் அவன் அம்ைா. 'அம்ைா...
நான் இருக்கிபறன் அம்ைா...’ என அந்த இகைஞன் ைத்திக்கைாண்பட வருவான். அங்பை அந்த
பிச்கைக்ைாரன் கைத்துக்கிடப் ான். இரவு அந்த இகைஞன் தூங்கிய பிறகு அந்த பிச்கைக்ைாரன்
'இப் டிப் ட்ட ஒருவபன இந்த ைமூைத்தில் வாழக் கூச்ைப் ட்டு ைாை நிகனக் கிறான்... நாை
இவ்வைவு அவைானங்ைளுக்கு நடுவிபை இப் டி வாழ்கிபறாபை...’ என பயாசித்து
தண்டவாைத்தில் குதித்திருப் ான். கைத்துப்ப ான அவகனப் ார்த்த டி அந்த இகைஞன்
கைால்வான், 'அம்ைா... அவன் எனக்கு வாழக் ைத்துக்கைாடுத்தான்... நான் அவனுக்கு ைாைக் ைத்துக்
கைாடுத்துட்படன்!’

நாம் நம் ைை ைனிதர்ைளுக்கு எகதக் ைற்றுத்தரப்ப ாகிபறாம் என் தில்தான் இருக்கிறது நம்
வாழ்க்கை யின் அர்த்தம்!

- ப ாட்டு வாங்குபவாம்...
வட்டியும் முதலும் 87
ராஜுமுருகன்,
ஓவியம்: ஹாசிப் கான்
"வட்டி வரலியே தம்பி...''

யேற்று டீக்கடையில் கந்துவட்டிக்காரடரப் பார்த்த பிறகுதான் மாசம் பிறந்தயத ததரிந்தது.

எப்யபாயதா வாங்கிே அவசரக் கைனுக்கு இன்னமும் வட்டி கட்டித் தீர்ந்தபாடில்டை. ''அசைக்
தகாண்டுவந்து இந்தாளு மூஞ்சிை எறிேணும்ரா...'' என ஒவ்தவாரு முடறயும் கடுப்பாகும்.
ஆனாலும், குட்டி யபாட்ை வட்டிதான் குடரத்துக் குடரத்துத் துரத்தும் ஒவ்தவாரு மாசமும்.
இப்யபாது தேருக்கி முடித்துவிட்யைன்.

இந்த வாழ்க்டகயே அந்த கந்துவட்டிக்காரர் மாதிரிதான்

வாசலில் வந்து வந்து நிற்கிறது ஒவ்தவாரு ோளும். வருத்தமும்
பிரிேமுமாக வாங்கிே அசலுக்தகல்ைாம் வட்டி கட்டித்
தீர்த்துவிை முடியுமா என்ன..? ''முன்ன மூணும் பேகளாயவ
யபாயிருச்சு... ோைாவதா நீயும் பேதான்னு ததரிஞ்சதும்
கடைக்கறதுக்கு மருந்து சாப்பிட்யைன். யைட்ைாகிப் யபாச்சா...
மருந்து யவை தசய்ோம நீ வந்து தபாறந்துட்ை... சவைப்
புள்ள... ஒரு வாரம் தபாடைப்பிோ இருப்பிோனு புரிோம
தபாட்டிக்குள்ள தவச்சு ஒரு ேர்சம்மாதான் காத்துச்சு...'' எனக்
கைங்கும் அம்மா. ஏயதா ஒரு பிள்டளடே இன்குயபட்ைரில்
பாதுகாத்து உயிர் மீட்ை அந்த தசவிலித் தாய் இப்யபாது
எங்கிருப்பாள்? யகாடி உயிர்கடளக் காத்ததடுத்த எத்தடனயோ
முகம் ததரிோ தாய்கள் எங்தகங்யகா இருக்கிறார்கள். ததாப்புள்
தகாடியின் ஈரத்டதச் சாகும் வடரக்கும் கண்களில்
டவத்துக்தகாண்ை தாய்கள்.

காந்தியின் முதல் மகன் ஹரி ைால்... காந்திக்கு யேதரதிர்

பைக்கவைக்கங்களுைன் வாழ்ந்தவர். காந்தியின் தீவிர விமர்சகர்.
குடிகாரர். ஒருமுடற காந்தி, கஸ்தூரிபா அம்டமோருைன் ரயிலில் வந்துதகாண்டிருக்கிறார்.
ரயில்யவ நிடைேத்தில் ஆயிரமாயிரம் ஜனங்கள் முண்டிேடித்து 'வாழ்க’ யகாஷம்
யபாடுகிறார்கள். மகாத்மாடவ ஒரு முடற பார்ப்பதற்கு முண்டிேடிக்கிறார்கள். அந்தக்
கூட்ைத்தில் குடித்துவிட்டு நிற்கிறார் ஹரி ைால். கூட்ைத்தில் திமிறி ரயிலில் நுடைகிறார்.
அவடரப் பார்த்ததும், ''என்ன மகயன இது..?'' எனக் கைங்குகிறார் கஸ்தூரிபா. காந்தி தமலிதாகப்
புன்னடகத்தபடி, ''காட் ப்தளஸ் யூ சன்...'' என்கிறார். அப்பாடவ உற்றுப் பார்க்கிற ஹரி ைால்,
''இததல்ைாம் எங்கம்மா உனக்குப் யபாட்ை பிச்டச...'' எனக் கத்திவிட்டு இறங்கிப்
யபாய்விடுகிறார். இந்தக் காட்சிடேப் படித்தயபாது எனக்கு விலுக்தகன்றது. உண்டமயில் ேமது
புகழ், புனிதம், ஜீவிதம் எல்ைாயம அம்மாக்கள் யபாடுகிற பிச்டசதாயன?

''ேப்பா... எனக்கு ஒண்ணும் யவணாம். ஒங்கம்மாவுக்கு மாசம் ஒரு ஆயிரம் அனுப்பு. யதடவக்கு
இல்ை... மவன் ேல்ைாருக்கான்னு அதுக்கு ஒரு சந்யதாஷம் வரும்ை... அதுக்கு...'' என்ற அப்பா
தவட்ைாத்தங்கடரயில் எரிந்து உதிர்ந்தயபாது தபருங் கைங்காரனாக நின்றிருந்யதன். தசல்ைப்
பிராணிடேப் யபாைத் தடை தைவும் அந்தக் காய்த்த டககளுக்கான வட்டிடேக் கட்டிவிை
முடியுமா என்ன?

இயேசு அவதரிக்கிற கிறிஸ்துமஸ் இரவில், ஓவல் மிட்ைாய்கள் இறுக்கிே டககடளக்

கட்டிக்தகாண்டு ''ஆல்யவஸ் ஐம் வித் யூ...'' என்ற யராஸி சிஸ்ைருக்கான ேன்றிடேக் காட்டிவிை
முடியுமா காைத்துக்கும்? எப்யபாயதா தூர்தர்ஷனில் ஞாயிற்றுக்கிைடம மதிேம் ஒன்றடர
மணிக்கு காற்றில் ஊசி நூல் யகாத்தபடி ஊடமச் தசய்திகள் வாசித்த ஒரு தபண்ணின் முகத்டத
இப்யபாதும் மறக்கயவ முடிேவில்டை... ஏதனன்றும் ததரிேவில்டை. தபரிேயகாவில் வாசலில்
விழியோரம் நீர் கசிந்தபடி தும்பிக்டகடேத் தூக்கித் தூக்கி இறக்கிேபடி நின்ற ஒரு ோடன,
ராமோதபுரம் வீட்தைதியர ஒரு விடிேலில் ஈக்கள் தமாய்க்கச் தசத்துக்கிைந்த மயில்,
அபிவிருத்தீஸ்வரம் வீதைங்கும் நிடறந்துகிைந்த யகாழிக் குஞ்சுகள், பத்தாேத்தில்
துளிர்த்துக்கிைந்த பூடனக்குட்டிகள், தசங்காமட்டைக் கைரில் இதேம் மாதிரி உயிர் துடித்த எலிக்
குஞ்சுகள், ஒட்ைக்குடி தாத்தா வீட்டில் தபாத்ததன்று மண்ணில் விழுந்து தகாள்டளயோயில்
தசத்த பழுப்பு கைர் குதிடர, ராஜாங்கம் வீட்தைதியர பார வண்டிக் குக் கீயை கண்தைடுத்த
ோய்க்குட்டி... என் பால்ேத்தில் ஓைவிட்ை ஈர ேதியில் குளித்துக் கடரயேற முடிே வில்டை
இப்யபாதும்.

ேவம்பர் 27-ஐத் துவக்கிடவத்த சங்கருக்கு... திலீபனுக்கு... இடசப்பிரிோவுக்கு.... என்

இனத்துக்காக மனிதத்துக்காக என் கண்தணதியர எரிந்து வாழும் ேண்பன் முத்துக்குமாருக்கு...
தங்டக தசங்தகாடிக்கு என்ன தசய்ேப்யபாகியறன் ோன்..? அகதி என்ற தசால்யைாடு, நிோேமற்ற
பிரிடவயும் கண்ணீடரயும் ரத்தத்டதயும் சுமந்து திரியும் கால்களுக்கு சிறு நிைடை விரித்துவிை
முடியுமா என்னால்?

யகசவனின் மாமாடவச் யசர்க்கப் யபாயிருந்தயபாது டபத்திேக்கார ஆஸ்பத்திரி வராந்தாவில்

டகதேல்ைாம் கிழித்துவிட்ை காேங்கயளாடு நின்றபடி, ''அந்தாளு தவவரமான மனுஷன்...
டபத்திேமாகிட்ைாரு. என்னாைதான் ஆக முடிேை... இன்னிக்கு ஆயிரைாம், ோடளக்கு
ஆயிரைாம்னு பாக்கயறன்... ேைக்க மாட்டுயத... தபாம்படளகளுக்குத்தான் எல்ைாயம
ஞாபகத்துை இருந்து ததாடைக்குது...'' என்ற தபண்மணி என் தூக்கத்டத எத்தடன ோள்
தகடுத்தாள் ததரியுமா? டபத்திேமாகிவிடுயவாயமா எனப் பேந்துகிைந்த என்யறா ஒரு ோளில்,
என்டன ஆற்றுப்படுத்திே ஒரு பாலிேல் ததாழிைாளிக்கானதும் தீர்க்கயவ முடிோத கைன்தான்.
''தகாரைாச்யசரிை யபாட்யைா ஸ்டுடியோ ஆரம்பிக்கப்யபாயறன்... கடைக்கு ஒரு ேல்ை யபரா
தசால்யைன்...'' என்ற ரவிேண்ணடன மறுோள் பார்த்தயபாது நிடறே தபேர்கடளச்
தசான்யனாம். எல்ைாவற்டறயும் யகட்டுவிட்டு, ''ராத்திரி ோ ஒண்ணு தேடனச்யசன்... 'விடிேல்
புடகப்பை நிடைேம்’ எப்படி இருக்கும்..?'' எனச் சிரித்தார் ரவி அண்ணன். அவ்வளவுதான்
தசான்னார். விளக்கதமல்ைாம் இல்டை. அந்த வார்த்டதகள் எனக்கு ஏற்படுத்திே மைர்ச்சிடேச்
தசால்ையவ முடிோது. ஒவ்தவாரு முடறயும் அண்ணன்கள்தான் என்டனத் தங்கள்
வார்த்டதகளால், தசேல்களால், ேம்பிக்டககளால் ததாட்டுத் தூக்கியிருக்கிறார்கள்.

''உணர்வதிலும் உணர்த்துவதிலும்தாண்ைா இருக்கு வாழ்க்டக...'' என்ற கண்ணன் சாரின்

வார்த்டதகள்தான் 'வட்டியும் முதலுமாக’ என்டன எப்யபாதும் ததாைர்கிறது.

முந்தா ோள் ஒரு சின்னப் தபண் என்டனப் பார்க்க வந்தாள். ோடைந்து டைரிகடள என்னிைம்
தந்து, ''அண்ணா... ஒரு உதவி... இந்த டைரிைாம் ோன் ஒருத்தர ைவ் பண்ணிட்டு இருக்கும்யபாது
எழுதினது. இப்யபா அது இல்டை. எனக்கு ஜூன்ை கல்ோணம் யபசிோச்சு. இந்த டைரிடே
எல்ைாம் வீட்ை தவச்சுக்க முடிேை. யபாற வீட்டுக்கும் தகாண்டுயபாக முடிோது. எங்கோவது
தூக்கிப் யபாைவும் மனசு இல்ை... உங்கள்ட்ை இருக்கட்டும்னுதான் குடுக்குயறன். என்னயவா
இது உங்கள்ட்ை இருக்கணும்னு யதாணுது... ப்ளீஸ்ணா...'' என்றபடி என் யைபிளில்
டவத்துவிட்டுப் யபாய்விட்ைாள். எடுத்துப் புரட்டிப் பார்த்தால் தமாக்டகோன ஃபீலிங்ஸ்தான்.
ஆனாலும், அது அவளுக்குக் காவிேம்தான் இல்டைோ? எடுத்துப் யபாகவும் முடிோமல்
எரிக்கவும் மனசில்ைாமல் இப்படி எத்தடனயோ டைரிகள் இருக்கின்றன ஒவ்தவாருவர்
மனங்களிலும். திருப்பித் தந்து தீர்க்க முடிோத வட்டியும் முதலும் ஒவ்தவாருவரிைமும்
இருக்கின்றன.
தினம் தினம் ோம் சந்திக்கும் ஒவ்யவார் உயிரும் ேம்டமக் தகாடைோளிோகவும்
கைனாளிோகவும் ஆக்கிக்தகாண்யை இருக்கின்றன. அந்தப் தபண் என் யைபிளில்
டவத்துவிட்டுப் யபான டைரிகள் மாதிரிதான் இந்த 'வட்டியும் முதலும்’ ததாைரும்!

எங்யகா ஒரு கிராமத்து நூைகத்தில் விகைடன அதிசேம்யபால் வாசித்த சிறுவன் ோன். ஒரு ோள்
அயத விகைனில் நிருபராக யவடை பார்க்கும் வாய்ப்பு வந்தது. சமூகத்தின் எல்ைா
அடுக்குகளுக்குள்ளும் யபாய் வருகிற வாய்ப்பு அது. சாடையோரம் தின்று உறங்கும் குடும்பத்தில்
இருந்து அதசம்ப்ளி அடமச்சர் ரூம் வடர, குையசகரபட்டினம் திருவிைாவில் இருந்து ஃபிலிம்
ஃதபஸ்டிவல் வடர நிடறே இைங்கள்... முகங்கள்... பேணங்கள் என எனக்கு உைகின் புதிே
ஜன்னல் கடளத் திறந்துவிட்ைது அந்த வாய்ப்புதான். 15 வேதில் வீட்டை விட்டு வந்துவிட்ை
எனக்கு, இப்யபாது வடர ஒரு ோயைாடி வாழ்க்டகதான். தபாருளுக்கும் பிடைப்புக்கும்
ஊடரவிட்டுப் புைம் தபேரும் ோவரும் ோயைாடிகள்தான்... அகதி கள்தான். ஆனாலும், எனக்கு
இந்த ோயைாடி வாழ்க்டகதான் விருப்பமாக இருந்தது.

விவரம் ததரிந்த பிறகான ோளிலிருந்து ததாைர்ந்து அதிகாரத்துக்கும் பணத்துக்கும் எதிரான

மனநிடையியையே வாழ்கியறன். மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட், இந்திே ஜனோேக வாலிபர் சங்கம்,
தமிழ்ோடு முற்யபாக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் என ோன் வளர்ந்த இைங்கதளல்ைாம் எனக்கு
எளிேவர் களின் அன்டபயும் பசிடேயும்விை எதுவும் தபரிதில்டை என்படதத்தான் தசால்லித்
தந்தது.

''பசித்த கண்கடள ஒரு தோடியில் அறிந்துதகாள்கிறவன்தான் உண்டமோன படைப்பாளி...''

என்ற சாரு மஜூம்தாரின் வார்த்டதகடள யோக்கித்தான் ோன் படைக்க ஆரம்பித்யதன்.
எப்யபாதும் எந்த ோற்காலிடேயும் யோக்கி ஒரு படைப்பாளன் ேைக்க முடிோது என்படதயும்
மனதார உணர்ந்திருந்யதன். ஒவ்தவாரு மனித மனமும் ஒரு மகா சமுத்திரம் என்படத உணரும்
தருணம் ஒவ்தவாருவரும் படைப்பாளிதான். 'ஒரு கணம் கண் மூடினால் ஒரு யகாடி மின்னல்
மின்ன யவண்டும்’ என்ற பாரதிோக ஒரு கணம் மாறிவிைத் தவிக்கும் ோரும் கவிஞன்தான். சக
மனிதர்களின் கண்ணீடரயும் விேர்டவடேயும் உணர்ந்து எங்யகா எப்படியோ தவளிப்படுத்தும்
அத்தடன யபரும் கிரியேட்ைர்கள்தான்.

அன்டறக்கு அயோத்திோ மண்ைபத்தில் உட்கார்ந்து விழிகளற்ற மூதாட்டி ஒருத்தி பிசிறு தட்டிே

குரலில், 'எங்கும் நிடறந்திருக்கும் பரப் பிரம்மம்’ எனப் பாடிக்தகாண்டிருந்தாள்.
அவடளவிைவும் தபரிே படைப்பாளி யவறு ோர்? சாக்கடைக் குழிக்குள் இருந்து தவளியே வந்து
உட்கார்ந்தபடி, ''அமுத மடையில் எந்தன் கவிடத ேடனகிறது நிையவ தகாஞ்சம் குடை பிடி...''
என ரசித்துப் பாடும் ஒருவனிைம் ராகமாவது சுதிோவது... அவன் அப்படி உட்கார்ந்து பாடிேயத
யபாதுயம!

ோனும் அப்படித்தான் 'வட்டியும் முதலும்’ எழுத வந்யதன். சக மனிதர்கடளக் தகாஞ்சம் ஆழ்ந்து

பார்ப்படதத் தவிர, எனக்கு என்ன ததரியும்? ஏகப்பட்ை ஊதாரித்தனங்கயளாடு,
தபாறுப்பின்டமயோடு, புத்தகங்கள் வாசிப்பதும், சினிமா பார்ப்பதும், அரசிேல் யபசுவடதயும்
தவிர, உருப்படிோக எடதயும் தசய்ோதவன். அன்டபப் புறந்தள்ளிேவன். சிைருக்குத்
துயராகித்தவன். முடறப்படுத்தப்பைாதவன். அறத்துக்காகவும் அன்புக்காகவும் உண்டமோகக்
குரதைழுப்பாதவன். கைவுள், மனிதன், அரசிேல் என எல்ைாவற்றிலும் குைப்பம்
தகாண்டிருந்தவன். ேம்பிே இைக்குகடள அடைே வழி ததரிோமல், கூச்சமும் தேக்கமுமாக
அடைந்து திரிந்தவன். உறவுகடளப் யபணத் ததரிோதவன். இவ்வளவு சுடமகயளாடும்
இருந்தவன் தான் ோன். இப்யபாது எந்தச் சுடமயும் இல்டை. ஒவ்தவாரு ைக்யகஜாகக்
கைற்றிவிட்டுவிட்யைன். தபாறுப்பு உணர்ச்சி என்பது மானுைத்துக்கானது என்படத
உணரும்யபாது வரும் சந்யதாஷத்டத அனுபவித்து விட்யைன். அன்டபக் தகாண்ைாைக்
கற்றுக்தகாண்யைன்... அயதாடு பிரிடவப் புன்னடகோக்கவும்!
அறத்துக்காகவும் எளிேவர்களின் அரசிேலுக்காகவும் முடிந்த வடர தசேல்படுவதில் உறுதிோக
இருக்கியறன். இைக்டக அடைவதில் புதிே ேம்பிக்டககடளயும் பிடிவாதத்டதயும்
அடைந்திருக்கியறன். எழுத்து, சினிமா, அரசிேல் என எல்ைாவற்றுக்குமான பேணங்களில்
உங்கடள அடைவயத என் நிரந்தர சந்யதாஷம் என்படத அறிந்துதகாண்யைன். ததளிந்த
ஊற்டறப் யபாை இப்யபாது இருக்கிறது மனம். ஒரு படைப்பு வாசிக்கிறவர்கடள மட்டுமல்ை...
அடதப் படைத்தவடனயும் மாற்றிவிடும் என்பது ோன் கண்ைடைந்த உண்டம. 'வட்டியும்
முதலும்’ மூைம் நீங்கள் என்டனயே எனக்குக் கற்றுத்தந்துவிட்டீர்கள். திருப்பித் தந்துவிட்டீர்கள்.
'உன்னில் இருந்யத ததாைங்குகிறது உைகம்’ இல்டைோ..? அப்படித்தான் என்னிலிருந்து இறங்கி,
இந்த உைகத்டத அடைந்திருக்கியறன் ோன். எனக்கான உைகத்டத நீங்களும் உங்க ளுக்கான
உைகத்டத ோனும், ஏயதா ஓர் புள்ளியில் வந்தடைந்துவிடுயவாம். அந்த ததருயவாரக் யகாயிலில்
நீங்கள் டவத்த பிரார்த்தடனயில் ோனும், ோன் டவத்த பிரார்த்தடனயில் நீங்களும் இருக்கிறீர்கள்.
யதநீர்க் கடையில் வழியும் பாைலுக்கு என் கீர்த்தனாடவ ோனும், உங்கள் கீர்த்தனாடவ நீங்களும்
நிடனத்துக்தகாள்கியறாம். யபாராட் ைங்களில் யகாஷமிட்ைபடி ோன் நிற்கியறன்... நீங்கள் கைந்து
யபாகிறீர்கள். நீங்கள் நிற்கும்யபாது, ோன் கைந்து யபாகியறன். ோம் யசர்ந்து யபாராடுயவாம் என்ற
ேம்பிக்டக இருவருக்குமானது!

இந்தத் ததாைர் எனக்கு ஏராளமான ேட்டபயும் பிரிேங்கடளயும் அள்ளித் தந்திருக்கிறது. எல்ைாத்

திடசகளில் இருந்தும் கைல் கைந்தும் எத்தடன எத்தடன முகங்கள்... குரல்கள்... சியேகங்கள்.
ஒவ்தவாரு வாரமும் தங்கடள ஏயதா ஒரு விதத்தில் இந்தத் ததாைர் மீட்தைடுத்ததாக ோர் ோயரா
தசால்லும்யபாதுதான், ோன் அர்த்தப்பட்யைன். எவ்வளயவா தகாண்ைாட்ைங்களும்,
தபாழுதுயபாக்குகளும், யவடைகளும் இடறந்துகிைக்கும்யபாது... இந்த எளிே எழுத்து
உங்கடளப் பாதித்தது சந்யதாஷம். சக மனிதர்களுக்கான கவனிப்டப, ஈரத்டத, யபாராட்ைத்டத
உங்களுக்குள் இந்த எழுத்து தகாஞ்சம் விடதத்திருந்தால், அது யபாதும்.

இந்த வாரத்துைன் 'வட்டியும் முதலும்’ தற்காலிகமாக நிடறவுறுகிறது. விடைதபறுதல்

என்தறல்ைாம் ஒன்றில்டை. பள்ளிக்கூைத்தின் கடைசி ோளில், இங்க் ததளித்த தவள்டளச்
சட்டையுைன், யகாவக்கா பைர்ந்த யவலிப்பையைாரம் நின்ற கயணசன் விடைதபற்றுவிட்ைானா
என்ன? கல்ோணமாகிப் புகுந்த வீட்டுக்குக் கிளம்பும்யபாது, உள்யள ஓடி வந்து கல்லூரி குரூப்
யபாட்யைாடவ எடுத்துக்தகாண்டு கார் ஏறிே தங்கச்சி விடைதபற்றுவிட்ைாளா என்ன..?
மரணத்துக்குப் பிறகும் சுைர்ந்துதகாண்டிருந்த யச வின் விழிகள் மூடிவிட்ைனவா என்ன?
எத்தடன டமல்கள் கைந்து வந்துவிட்ை பிறகும், எத்தடன காைம் முடிந்துவிட்ை பிறகும், சிை
தசாற்கள், ததாடுதல்கள், நிடனவுகளில் இருந்து விடைதபற முடியுமா என்ன? ோம் அனுதினமும்
சந்திப்யபாம். எல்யைாருக்குமான பிரார்த்தடனகளில்... எண்ணங்களில்... தசேல்களில்!

இப்யபாது எனது முதல் திடரப்பைத்துக்கான யவடைகளில் இருக்கியறன். ஒரு வருைத்துக்கு

முன்பு இேக்குேர் ஷங்கர் சாரிைம் ஒரு கடத தசான்யனன். ''இல்ை ராஜுமுருகன்... 'வட்டியும்
முதலும்’ மாதிரி ஒரு கடதடேத்தான் உங்ககிட்ை எக்ஸ்தபக்ட் பண்யறன். காதமடியும்
எயமாஷனலுமா ஒரு டைஃப் இருக்கு அதுை. அப்படித்தான் உங்க ஃபர்ஸ்ட் பைம் இருக்கணும்''
என்றார். ஒரு மாதம் கழித்து இன்தனாரு கடத தசான்யனன். அது ஏழு வருைங்களாக எனக்குள்
இருந்த விஷேம். ''சூப்பர்... இதான் உங்க பைம்...'' என்றார். அப்படித்தான் அந்தக் கடத
உருவானது. விஜய் டி.வி. மயகந்திரன் சார் அடுத்தடுத்த கட்ைங்களுக்கு அடைத்துப்யபானார்.
பைத்டத ஃபாக்ஸ் ஸ்ைார் ஸ்டுடியோஸ் தோரிக்கிறது. அதற்கான பைப்பிடிப்பு
யவடைகளில்தான் இப்யபாது இருக்கியறன். அதுவும் ேமக்கான உைகத்டத மீட்தைடுக்கும்
பைமாக இருக்கும் என ேம்புகியறன். பைத்தின் தபேர்... 'குக்கூ.’

- நிறைந்தது